(education and non-commercial)

Simons ergert zich aan advertentie van NAV "Alliantie verdraait de feiten" DEN HAAG - „Wij kunnen uitleggen dat het euthanasievoorstel respect kan afdwingen, dat zo'n vraagstuk tot verstandige wetgeving heeft geleid. Ik heb me bewust ingehouden de afgelopen dagen. Maar als ik zie hoe een alliantie als het Nederlands Artsen Verbond (NAV) de feiten verdraait in een advertentie, dat is venijnig, bijna beschamend. Hier past geen morele superioriteit", aldus staatssecretaris Simons van volksgezondheid zaterdag in een vraaggesprek met NRC Handelsblad. De bewindsman ergert zich aan de presentatie van feiten en cijfers in een advertentiecampagne van het NAV. Deze campagne, die zich richt tegen aanvaarding van de Wet op de lijkbezorging, bevat gegevens die het NAV zegt te ontlenen aan het rapport van de commissie-Remmelink, dat in 1991 is verschenen. Simons vindt dat deze presentatie niet strookt met de conclusies zoals die door de commissie Remmellink zelf zijn geformuleerd. Conclusies De advertentie van het NAV vermeldt vier concluderende uitspraken, die als feiten worden gepresenteerd. In de eerste plaats wijst het NAV erop dat „19.675 keer per jaar de behandeling van de arts er uitdrukkelijk of gedeeltelijk op gericht is de zieke te doden". In 11.575 gevallen „gebeurt dit zonder uitdrukkelijk verzoek van de patiënt", aldus het NAV. Verder meldt de alliantie dat de meldingsplicht „alleen geldt bij het geven van een dodelijk middel (gevraagd of ongevraagd) en hulp bij zelfmoord". Daaruit trekt het NAV de conclusie dat in hooguit 3700 gevallen per jaar de verplichting tot melden bestaat. „In 15.975 gevallen hoeft de arts niets te melden. Het gaat dan om overdosering van een medicijn of het staken van de behandeling. De regering ziet dit als normaal medisch handelen, ongeacht het feit dat de arts mede de bedoeling had om te doden", zo staat in de advertentie. Remmelink De commissie-Remmelink presenteert haar conclusies als volgt: Jaarlijks sterven 2300 mensen in Nederland door euthanasie (levensbeëindiging op verzoek). Daar komt bij dat ieder jaar 400 mensen hulp ontvangen bij zelfdoding. Het aantal gevallen waarin de arts bewust levensbeëindigend handeld zonder dat daar een verzoek van de patiënt aan ten grondslag ligt, bedraagt 1000. Daarnaast zien artsen 22.500 maal per jaar af van een levensverlengende behandeling. Per jaar ontvangen 22.500 stervenden pijn- en/of symptoombestrijding, aldus de commissie-Remmelink. In 65 a 80 procent van deze gevallen houden artsen bij intensivering van de behandeling rekening met de mogelijkheid dat daardoor het leven van de patiënt wordt bekort. Bij 20 a 35 procent van deze gevallen intensiveert de arts de pijnbestrijding met de bedoeling het levenseinde te bespoedigen. Voor al deze gevallen moet de arts een verklaring van overlijden invullen. Het wetsvoorstel, waarover moigen in de Eerste Kamer wordt gestemd, vult deze verplichting wettelijk aan. Die aanvulling houdt in dat ingeval van euthanasie, hulp bij zelfdoding en levensbeëindiging niet op verzoek, aan een reeks van zorgvuldigheidseisen moet zijn voldaan.

Oproep Premier Lubbers deed zaterdag tijdens de CDA-partijraad een dringend beroep op de CDA-senatoren om het kabinetsvoorstel te accepteren. Een onbekend aantal CDA-senatoren heeft zich steeds tegen deze wijziging van de Wet op de lijkbezorging verzet. Het is nog volstrekt onduidelijk of een meerderheid in de Senaat morgen het voorstel steunt. De premier riep alle betrokkenen op om nog eens goed naar het wetsvoorstel, waarin „veel denkwerk" is geïnvesteerd, te kijken. Naar zijn mening is het een goede regeling, die niet alleen de menswaardigheid van het leven beschermt, maar ook de menswaardigheid van het sterven. Lubbers bestreed de opvatting dat artsen door deze regeling vrijwel automatisch vrijuit gaan. „Zekerheid voor de arts dat hij nooit wat te duchten heeft, kan niet worden gegeven. Een zorgvuldig handelend arts kan echter wel rekenen op een zorgvuldig handelend openbaar ministerie en een zorgvuldig handelende rechter. Maar de kern is dat euthanasie strafbaar blijft. Als een arts zich dan beroept op overmacht, zal dat zorgvuldig worden getoetst. Er worden géén situaties aangewezen waarin bestraffing achterwege móet blijven", aldus de premier. Bron:Reformatorisch Dagblad 29-11-1993