This movie was found at the end of another film while it has nothing to do with it. During filmchecks preparing for transfer we found this clip. It show Helmut Zacharias and his Magic Violin playing When the white lilacs bloom again. A short kind of videoclip from the time there was no MTV and probably played in a theater before the mainmovie was started.

The following info was written by Marc Brillouet and unfortunately in Dutch:

Geboren 27 januari 1920 in Berlijn. Zijn moeder, dochter van een horlogemaker, was zangeres en zijn vader Karl violist/componist.

Overleden 28 februari 2002 in Zwitserland. (in de loop van de jaren 50 was hij zich in Ascona gaan vestigen in het Italiaans-talig deel van Zwitserland). Hij was net 82 geworden, leed aan de ziekte van Alzheimer (hij is aan ouderdomsverschijnselen overleden).

Zacharias werd de laatste jaren omwille van zijn voornaam Helmut ook wel de Helmut Lotti van de viool genoemd en dat door het muziekestablishment dat hem niet al te ernstig nam. Nochtans deed al jarenlang de anecdote de ronde dat op zekere dag violist Jascha Heifetz een brief ontving, gericht 'Aan de beste violist ter wereld'. Heifetz twijfelde of die brief wel voor hem bestemd was en stuurde hem door naar Yehudi Menuhin die hem op zijn beurt aan David Oistrach liet afleveren die de brief persoonlijk naar Helmut stuurde met de aanhef 'Sehr geehrte Herr Zacharias'. Helmut kon heel goed met de viool uit de vingers. Zijn vader zelf was een zeer onderlegd violist. Toen Helmut twee werd kreeg hij als kerstcadeau van zijn vader een speelgoedviooltje, gemaakt van blik en imitatiehout, en zijn ziel was meteen verkocht. Op zijn vierde treedt hij al op in het Berlijns cabaret ’Faun’ in de Friedrichstrasse. Zeven jaar later, hij is dan elf, speelt hij het concerto voor viool en orkest in G groot van Wolfgang Amadeus Mozart voor de Duitse radio (klein detail: Helmut werd op dezelfde dag als Mozart geboren). Op zijn veertiende vertrekt Helmut al op concerttournee en het jaar nadien, we zijn dan 1935, treedt hij als solist op in de legendarische Berliner Weltstadt-Varieté Wintergarten. Op zijn 16de schrijft Helmut zich in als leerling aan de Berlijnse muziekacademie. Als Helmut 18 wordt, koopt hij zich met het geld dat hij gekregen heeft (2000 DM) naar aanleiding van de Fritz Kreisler Award die hij net gewonnen had, een heuse professionele viool die hij tot het einde van zijn leven zou blijven bespelen. Iets later vinden we hem als violist bij het Berliner Kammerorchester (een onderdeel van de Berliner Philharmoniker). In 1939 maken ze onder leiding van Hans Benda een Europese concertreis.

De Tweede Wereldoorlog breekt uit. Om zijn zinnen te verzetten, probeert Helmut wat verstrooiing te zoeken in de jazz, met name de swing. Geen voor de hand liggende keuze, want Amerikaanse muziek was al sinds 1936 door Goebbels verboden. Hij omschreef het als „Dekadente Negermusik“. Om toch hun ding te kunnen doen, noemen de muzikanten het 'Hot-Musik'. 29 november 1941 is een historische datum in het leven van Helmut, want hij trekt met enkele zelf geschreven arrangementen naar de Odeon-platenstudio in Berlijn. Helmut heeft namelijk een jazzkwintet opgericht. Hijzelf als violist, een bassist en drie gitaristen nemen daar enkele jazzy versies op van ondermeer ’Bei dir war er simmer so schön’ en ’Schönes Wetter heute’ en dat onder het toeziend oog van producer Helmut Koch. Drie weken later, op 19 december, zijn ze opnieuw in diezelfde studio te gast en blikken nog een paar songs in. Of hij het wil of niet, Helmut moet onder de wapens en is maar al te blij als hij enkele jaren later zonder al te veel kleerscheuren opnieuw kan gaan musiceren.

Na de tweede wereldoorlog mag zijn swingende muziek, die eigenlijk te Amerikaans klonk, eindelijk gedraaid worden. Hij wordt in 1945 door de Berliner Rundfunk uitgenodigd als gastviolist in het RBT-orkest, opgericht door Horst Kudritzki en Erwin Lehn. Twee jaar later is hij in Hamburg te gast bij de Norddeutsche Rundfunk, tekent daar een platencontract bij Deutsche Grammophon en krijgt mevrouw Siegrid Hesse als producer toegewezen. Een mevrouw die haar job door en door kent, want ze zou sterren als Gerhard Wendland en Freddy Quinn zo goed als onsterfelijk maken. Bij DGG brengen ze de jazzy-opnamen met zijn kwintet op het Brunswick label uit. Opnamen van Helmut Zacharias met groot orkest worden door Polydor verdeeld. Het gaat Helmut muzikaal zo goed voor de wind dat hij in 1950 door de luisteraars van AFN - Frankfurt wordt uitgeroepen als ’Best Jazz-Violinist of the World’.

Begin jaren 50 zet Helmut een belangrijke stap in zijn carrière. Hij komt op de idee om elementen uit de jazz en de Schlagermuziek samen te smelten en creeërt op die manier de Zacharias-sound. Dit alles mondt uit in de wereldhit ’Wenn der weisse Flieder wieder blüht’ of ’When the white lilacs bloom again’. In 1956 belandt hij daarmee op de 12de plaats van de Amerikaanse top honderd als Helmut Zacharias and his magic violins. Datzelfde jaar krijgt hij in Frankrijk de Grand Prix du Disque en wordt uitgenodigd voor een optreden in de Olympia in Parijs. In 1961 wordt hij in Rome gelauwerd met de Maschera d’argento en twee jaar later ontvangt hij in Firenze de Wereld Oscar voor lichte muziek. In 1964 belandt hij in Engeland op de 9de plaats van de Britse top 40 met het liedje Tokyo melody, een nummer dat hij samen met Lionel Bart had geschreven als tune voor de Olympische spelen die dat jaar in Tokyo werden georganiseerd.

Televisie had hem intussen ook ontdekt,want Helmut zag er knap uit en viel erg in de smaak bij de vrouwen. Hij krijgt eigen televisieshows bij de Südwestfunk Baden-Baden en van 1968 tot 1973 bij ZDF. In het totaal schrijft hij zo’n 400 liedjes en arrangeert méér dan 1400 melodieën.

Helmut Zacharias wordt ook wel eens de Liberace van de viool genoemd en dat kon hem niet deren, want hij is er multimiljonair mee geworden. Hij voelde zich gelukkig dat de mensen van zijn muziek konden genieten. Hij verkocht in totaal iets meer dan 14 miljoen langspeelplaten.

Zijn grootste genot was wanneer hij 's avonds na een optreden op zijn hotelkamer belandde en daar dan in alle rust een partita voor viool van Bach kon spelen. Zijn ware roots heeft hij dus nooit verloochend.

plus-circle Add Review

comment

Reviews