MASTER
NEGATIVE
NUMBER
00-251.14
J
MICROFILMED 2003 THE CLASSICS LIBRARY UNIVERSITY OF ILLINOIS AT URBANA-CHAMPAIGN
URBANA,IL 61801
AS PART OF THE
DITTENBERGER-VAHLEN
CIC 6 PRESERVATION GRANT
PROJECT
Funded by the
National Endowment for the
Humanlties
Reproduction may not be made without
permission from Thie Ciassics Library,
University of lliinois at Urbana-Champaign.
COPYRIGHT STATEMENT
The copyright iaw of the United States (Title 17, United States Code) governs the mai<ing of the photocopies or other reproductions of copyrighted material including foreign works under certain conditions. In addition, the United States extends protection to foreign works by means of various international conventions, bilateral agreements, and proclamations.
Under certain conditions specified in the law, libraries and archives are authorized to furnish a photocopy or other reproduction. One of these specified conditions is that the photocopy or reproduction is not to be "used for any purpose other than private study, scholarship, or research." If a user makes a request for purposes in excess of "fair use," that use may be liable for copyright infringement.
The institution reserves the right to refuse to accept a copy order if, in its judgment, fulfillment of the order would involve violation of the copyright law.
AUTHOR: Siebelis, Karl Gottfried
TITLE: Disputationi de Rhiano subjuncta est brevis horum solemnium et rerum scholasticarum hujus anni narratio
PLACE: Budissae
DATE: 1829
|
BIBLIOGRAPHIC RECORD TARGET The Classlcs Library Unlversity of llllnois at Urbana-Champaign CIC 6 / NEH Dittenberger-Vahlen Microfilming Project Storaae Number : CY^ - ^5 V . 1 4 |
||
|
Disputationi de Rhiamo subjxincta est brevis horum solemnium et rerum scholasticarum hujus anni narratio / Author(s): Siebelis, Karl Gottfried, 1769-1843. Publication: Budissae : ex officina Ernesti Aenothei Monsii, 1829 Description: 24 p. ; 21 cm. Language : Latin SUBJECT(S) Neuned Person: Rhianos, of Crete. Note(s): "Ad D. Gregorii Maettigii de gymnasio Budissino immortaliter meriti anniversaria die XXII . Martii rite celebranda II Responsibility: indicit Carolus Godofredus Siebelis. OCLC: 47162907 |
||
|
Technical Microfilm Data Microfilmed by Preservation Resources Bethlehem. PA On behalf of The Classics Library University of lllinois at Urbana-Champaign Urbana, IL |
||
|
Film Size: 35mm microfilm Reduction Ratio: /2.:1 Image Placement: lA CflA) IB IIB Date filminq beqan: /ZTzo/o^ |
||
|
Camera operator: '^^ — |
||
|
^ |
||
>
nT.^
CJl
3 3
>
co o m
CD O
->J o O
N <
X
-<
M
"3
M
O O
3 3
.'V^
>
s^.
Ul
o
3 3
^V^
-4"^^
■-^
.A^
> cn
^^/
J>A
S^A
o o
3 3
,#1%
Wo
&
■^
o
00
f^ lllll^ ll^
1.0 mm
mm
2.0 mm
ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ abcdefghijklmnopqrstu™xyzl234567890
ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ
abcdefghijklmnopqrstu^Aivxyz
1234567890
'^Z^
fe
m
H
O O
"o ES "o
o>o
O^-O
m
O m
e3
^^
^^
2.5 mm
ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ
abcdefghijklmnopqrstuvwxyz
1234567890
rp
|
•-• |
r>o |
|
Ul |
o |
|
3 3 |
3 3 |
|
CT |
|
|
CT |
p |
|
^s |
^s |
|
fs |
fS |
|
1? |
3i |
|
^1 |
|
|
11 |
|
|
^^C |
N (/) |
|
5^ |
|
|
o^x |
|
|
00 1^ |
|
|
o |
OlX |
|
^-< |
|
|
OOM |
|
|
lO |
|
|
O |
'' '^.
'^/'.
^^>^.
, , ^^^^:j -^lie^'»* M^^- '
. ■ . ■, '->:.--V-^ '■ ^■:- . , .:^V':v
BE OTNNASIO BUDlSSINO IMBtOBTALITER MERITI . . -5^ '^ /:
n-. ^^^ ■■ ' ^^ - • ■•'^^■■-■^^ J*^^
^i. ;:..;. -i ,. ^ .: :■ . lAmaTEBSiJtU ■ ^~ " ■...•- >VT^'^^
:%"
^'; ^V#^ ' v«%IE XXIk HARTII BITE CELSBRANDA ■^■'^ ^i.r^lv^J
SUMMOS REI SCflOLASTIOAE IN LUSATIA SAXONlCA If w . -• - CUSTODES l^ *
itsENATUMr^HUJUS URBIS MAGNIFICUM ^
^- ^ . ■%■ -^
v^AETEROSQUE SCHOLAE NOSTRAE FAUTORES^
..■^•t COU.ECU NOjnNK BVSUNISSIHE DtVITAT SmTTLQUE *^ ^ '- ;>*''
- .•■W' ■ • ■:.■;.. ■.*:■'
■f ■.■ >
5^. ■■-:■ ^^.!v %.;■ ,: .iri#.
^■^:'*'^-
t
L U S^T R A^ t 0 N j: M V E R N A M
CJUA DD. XXIII. XXIV, XXVI. MABTII U
'4k; . ■
■ t CYMMASn CrVES SPECTABiaiTVR
:J ;-'-A
»•
■t- ifo .■ . - • ' __^^^p--^?^'**^ v3' ■^:^:|S#
.- •:« --
M. ,CAROLUS GODOFREDUS SIEKgyS. ,: ' J^
^#:-fj;
Disputationi de Rbiaso subjuncta esi -brevis horum solemnium %
v.,. . et rerum scTiolasticarum hujus anni narratioy/ '•
BUDISSAE
KX OFFtCINA ERNESTI AEKOTHEI XOMSII
• M > (
MDCCCXXIX., >■ •• '■' j i- £ - '■'ii^i''' i
*■ ■ ^-9 ' "'"a^.-v
:: ■■S!^^ •: , ■ MiJ^-; ■Jf.; ■!' i^ "■*" > "• ^£-yri''/
•- ■•si ■■•;;• .-- '■ %.'■ <«*•■ •#• , • .-■, ■^it^^A- '^' ■i"iM<:;-::;,.;vi-':.v.-. ■"■■■...'■'..;■. ., ^^ -.. ■ -. ...•.',.. ,v :^:i.:^:^:^>-^
-%, .,
■ ^y^V''^^ '■: \ '
^fy-'
H-
* *.- >
' ■.-: ^^^:^-
^:^^
li^
;»^
■ ■■ -.. :*.>■: ■■ .• : :-^<
•^: -. ^
^ ■■ w.
4. *'
■%
•V- ■ ^.
% '
V -
. 1
•^J
CHRISTIANO AUGUSTO BEHRIO,
JUSTISSIMO VERBl DIVINI MINISTRO,
OMNIA AO ECCLESIARUM SCHOLARUMQUE SALUTEM
REUGIOSISSIME RmmNTI,
' AD VERAE REUGIONIS COGMTIONEM CULTUMQUE
RECTAM VIAM ET VERBIS ET FACTIS MONSTRANTI,
DIUQUE PER FHJUM COLLEGAMQUE JONATHANEM MONSTRA.
. TURO, OB SINGULAREM DOCTRINAM SINCERAMQUE PIETATEM A RUTHENICIS PRINCIPIBUS
SUO CONSISTORIO A CONSILHS ESSE JUSSO, SOCERO SUO DILECnSSIMO
SUMMAQUE REVERENTIAi. COLENDO
SOLEMNIA SEMISAECULARIA
GRATiri.ATUR CENER DEDITISSIMirs
C. G. SIEBELIS.
a 2
I- V- ,■■.,;. -V.. :,
\ ' ^ \ . '.'■■ -y \'- .■ . '■ . . ■.'.■'
r ■; .'...■-•_ ;• ■ ■ " ' '
Nil abtain repotims si quid floperfsset agendnm.
' Lucan,
\JvLwaa. ad soUmma, quae nobis indiceuda sunt, libello aliquo proln- deodum esset j deJlAiano, grammatico et poeta non oLscuro, ejusque operibus, quorum nobis et integrae aliquot partes et fragmenta quaedam restant, scribere constituimus, quodneque in carounum Homericorum histqria tradenda, neque iu rerum Messenicarum, quae non contem- senda pars veteris sunt historiae, fide aestimanda, neque in variis antiquae geograpbiae locis bujus Tiri nomen, etiam in Anthologia graeca in scholarum usum curata obvium, silentio potest praeteriri. Quod aomen in Etymologico M.'Peuiv6g, ab aliis rectius 'Putvog scriptum, passim quidem in Ariani seu Arriani, veluti in Aiben. IDy 89. b. in FoUuc. U, 1 80 , in Eustatbii Comm. VD. Dionya. Ferieg. 66. 4 i£L et (brtasse in Bek^ken Anecd. m, 1 i8a. ScholiisqueVenetis ad UiadXIX, 119. cor- ruptum, sed ab editoribus vitium correctum vel notatum est. Codex Ferusiuus Stephani B. v. MfiovUt habet evqiavog. Dicendi autem iui* tium ab iis, quae Suidas de hoc viro refert, repetendis explicandisque iaciendum putavimus. Suidas igitur haec habet :
*PMVoq, xai Kqriq mv, BtjvaJog' (Bijvij de TtoXig Ki^ijvijgy Tiirig ie &qtttcr]v, iiUxn di 'Id-ci/irjg rrjg Meaarjvtjg avvov iavo^rjaaK oitog &i ^y Ttjg nahdavqag itQoveQoy ^vXoel, icai dovXog' vare^v H naid^Svig iyiveTo TfqafiiuavKog , avYXQovog'EQaToad^ovg. §if(fa^v ififUTQa mxfj- Httva' 'Hgcoileid^a iv ^i^Uoig viaaa^i i> e.
Rhianus', qui et Cretensis dicitur, JBenaem fuit. Bene autem urbs Cretae. NonnulU eum Ceraitem , alii autem Ithome Messeniae urbe oriundum fuisse narrarunt. Hic antea palaestrae custos erat ac servus, postea autem literis institutus a palestra ad grammati» cam se contulit et aequalis fuit Eratosthenis, Scripsit praeter alia poemata et Heracliadem libris ly. Eudocia quoque Suidam sequuta BhiaQum grammaticum Cretensem ex urbe Cretica Bena dicit, et Fausauiae, qui FV, i, 4 et 6, i. eandem Rhiauo patriam vindicaverat, auctoritatem jam Stephani B. testimonio, quod et hoc Suidae loto et alio, Viin. esx Brjvri , ovo/ia xvQiov , firmari poiuit, in Pausaniae edilione defendimus. ValcKenarius enim quaesierat , num apud Fausaniam pro Brivttlog legendum esset Ae^rpialoq. Cujus qviaestionis causa latet fqri tasse ia eo, qnod Strabo X, 478 (267) Lebenam quidem Gortynis emporium, nusquam aMerOiBenam in Cretae urbibuS cOmmemorat, nec Plinius II, 20. habet nisi Lebenam (nunc Liondam?) et Lebenae apud ipsiuu Pausaniam 11, 26, 7. fit mentio. Qui nodos conjecturis solvere consueverunt , ' fortasse Lebenam a Bena diversam non fuisse' isuspica- buntur; quod enim apud Strabonem de Lebena legimus, idem fere Stephauns B.'de Bena tradidit: Br\vr[ vnb roQvvvriv revayfi^vTj, et ut Strabo Pliuiusque Benam, ita Stephanus B.Lebenam ignorat. Lebenam' in agro Goriyneusi fui.tse testatur eliam Philostratus in v. ApoLIV, iii Quae conjectura si a vero propios abcssei , diceremus quidem Khianum et Benaeum et Lebehaeum potuisse appellari, minime autem cum Valckenario, ajMid Pausaniam Brjvatog in jiefiijvaTog mutandimi esse. Suidas addit, nonnullos Rhianum Ceraitem esse voluisse; quod quid sit, Strabonis loeusX, 476 (^Sgsq.) docet, ubi Cnossus antea KalqaTog (media producta v. Callim. h. in Dian. 44.) nominata, idemque nomen fluyio pra^terlabenti fuisse dicitur. At non modo in Straboni» ed. Basi- leensi et in epitome p. i36. Huds. verum etiam iu bmnibus Strabojiis libris teste Tzschuckio Kiqaxog legitur seu KeQaxog, et inde gentile esset KiQoitrig. Sed si urbis nomen fuit K^Quxog, ex eo formandum fuit vel KsQaviog, ut apud Hesychium, KeQaxiot oi Kvdoioi, vel KeQaxuog; ut
in Virgil. Cir. ii3, Caeratea, vel KEQttviTtjg. Equidem non habeo, jquo illam hujus gendlis formam tuear, si thlipsin prioris t, qualis est in xioaog et similibus, nolis admittere. Sed erit fortasse qui Cnosios Cfltratios vel.Ceraitas malit de yocabulo xiqaToq id est Hesychio et Pba- yorino interpretibus tfvxov, tf ngog xa Toia ixQoivTO appellatos esse, pro sua opinione Cnosiis propugnans arcubus ; quanquam equidem nescio au probabiliOr sit hujus nominis derivatio a xdgag areus, ut sint niQa xQUfuvoi, ivdo^i, sagittarii, sicut xiQa ayXoogHom.D.XI, 585. add.IY, log. Hoc ^nm autem , Rhianum a nonuullis Ceraitem seu Cnosium dictum esse, ,CQi^rmat Stephanus B. v. Brivr] his verbis : 'Piavog 6 noiijTrjg Btp^alog rpt ^ KeQtaTrig rj K^r^' quod non fuit sollicitandum , quum sensus sit : Rhianaa Benaeusfuit velCereates vel simpliciter Cretensis; legendum tamen videtur KsQatrrjg, nisi sumas, a foeminiuo urbis nomine Kegia ductum esse Ulud gentile. Pro 'Id-tSfirjg apud Suidam antea vitiose lege- batur jTd-axij?, in quo illustrando ac defendendo BerkeUus adStephanum V. 'Id-dxrj operam perdidit; hominem autem, qui Messeniorum res car- mine persequutus erat, facile quis opinari potuit InMessenia ipsa ejusque urbe bello inclyta natimi esse. Si quod deinde Suidas narrat vertun est, videtur ita intelligendum esse : Rhianum antea servum, deinde autem manumissum, palaestrae praefectum seu custodem factum esse. JSum nakaiaTgoqwXa^ idem fuerit qui xystarcha, quod opinabatur Mer- curialis Art. Gymn. 1, 1 2 , hunc (xystarcham) dicens plurium exercitatio- num moderatorem, victorumque et omniimi praemiorum decemendorum judicem fuisse, et palaestrae [pubUcae] curam habuisse, quaerendum videtur, illud autem valde dubium, quodnounulU crediderunt, xystar- cham. non diversum fuisse a gymnasiarcha (cf. Periz. ad AeUan. V. H. II, 6), quum gymnasiarchae in numero danavoivTmv eig ro drjfioaia fuerint teste Polluce Ub. III, cap. 6. Quocunque autem modo de nakaiOTQoqyv- XttHog munere judicetur, illud certe an sordidum et in iis fuerit, quibus servi etiam fiincti sint, jure dubitabit, qui servorum ministeria in palaestris a MercuriaU 1. c. recensita consideraverit. Itaque Rhianus jam homo sui juris fuisse ceuseudus est , quum factus est custos palaestrae.
— 8 —
A palaenrae autem cura ad gnLmmaticae stodiuJn trattsikp cm M&iie
exemplam attulerunt hoc eStephano B. v/TXA«cQt^ — "O^eP^i^^h^
ttk^^g 6 ctno d&X^amv ini fikoawjpUtv oj^e^. Quam longe amem flneft
grammaticae a yeteribus prolati sint, vel ex hi* paucis im^igetitr, iqvm^
et nostromm adolescentulorum , quibu^ inprimia pfodesse yokuMil» Etfec
scribentes, et eorum gratia, qui vel in bis Uteris n<>n habttant et regdmn
sed animi sedationem recreationemque quaerutit, vel param honoTvfict
de grammalici judtcant officio , hic colligam. Ad granaimaocae tgitM*
discipiinam veteres existimarunt pertinere poetarum pertradhxtiotUBrtr,
hutoriarum «t philotophiae cognitionem, verhorum interjfretatitmeM,
criticam, "ut de variiB leciionihu» 'itcde germanis epurii»qUe ^Bh
Msriptisque judicium. ferri potsety nauioam- metri «t ryihmi^ e&tiei^
Mstroiwmiam , quum poetae saepe de ortii et ocoaeu siderum toque-
■rentitr, eloquentiam quandam, ut de hie rehua omnibua proptie et
copiose dici poaaei, denique pronunciandi quendam aonum. Pr^en^
■terea parentea a grammaticia exigebant, ut mores teneros ceupottiCb
ducerent , tU ai^quia cera vubum Jaeit , et ut easent patreaipaiM
coetua , ne hio turpia luderet. Cf. Juveu. Sau YU. extr. Pauci fortasse
cum Quinctiliano dixerunt : Mihi inter virtutes grammaiioi hahebitut
aiiqua neaoire. Quouiam autem apnd veteres tanti ambitus fiiit gram>
matica, videtur et Quinctilianns jure voluisse, grammatices amorem
et uaum lectionis non scholarum temporibus sed vitae apatio termi-
nari, et Suidas recte scrijtsisse, Rhianum iiteras doctum professum
esse gramiuaticam. . ' < : ^.^ •
Quum inprimis poetae in puerorum classe interpretandi essent vete-
ribus . grammaticis , in iis quod fuennt qui Camoenae spiritu^ quo ilU
pleni aUorum pectus calefecerant , ipsi quoque afflad interdum incafesce-
.rent, neiniaem mirari aequum est. Grammatica enim Ucet tardo gravi-
qtie incedat gradu, tamen ab ejus societate et contubernio poesin aUs
suis superbientem et ad volandum uti gestientem non abhorrere, phira
et vetera et recentia exempla docuerunt: Callimachus, Eratostfaenes,
A|M>lloaius et Simmias Rhodii, Crates Mallotes, Diodorus Tarseasis,
Damocharis non tantum ia grainmaticorum. sed etiain in poetarum numero sunt habiti; Tyrtaeum nostra maxime aetas grammaticorum choro excludere conata est, scilicet quqd traditur diddaxaXog fQttfifid' xmv fuisse indignum esse putans tanti poetae nomine: nostra autem me- moria J. U.Yossius, ne de vivis dicamusj cum poetarum iuterpretatione i. e. grammatica poesin ita copulavit, ut yeteres Romani vites cum ulmis. SimUiter Rhianus grammaticae et poeseos studiis Minerya non inyita conjunctis in utroque genere quid posset ostendit, quum non tantum Homericae Iliadis editionem curasset, sed ipse etiam animum ad carmina scribenda appulisset. Suidas ea de re ait: iyqon^ev Sfjtfuxqa noirifutxa. quod quale esse yideatiir , paulo post dicetur; et propter carmina, quae composuit Rhianu^, nqirjxrjg apud Stephanum ^.'v. B-^vij, et inonoiog apudA{heaaeum XJ, 'igQ, a WqI^o autem in Pro}egg. p. CLXXXVUl. nobilis poeta appellatur. M^gnae yero ei laudi est, quod ejus epigram^ mata iu Mele^gri Corona, cui iuserta sunt, nomii}a^tur <TdjUip;;ifoy aip f^dvnvooio 'Pmvov in Anthol. Pal, T, I. p. 6g. et in Weicherti Collectione Epigrammatimx ex Anth. gr. Pal. p. i. Sampsuchum va. floribus cpro- nariis fuisse monet Jacobsius; atque hanc ego quidem laudem pluris fecerim quam cujus testis citatur Suetonius in v. Tiberii c. 70. Quae Rhiani carmina in veterum scriplis commemorentur, postea indicabitur, nuuc ad Suidam redeundum est, apud quem vulgo legitur de I^hiano: iyQutpsv Sfifisxga noii^fiaxa . quod cijr intactum praetermiserit Jacobsius in Anthologiae gr. T. XIII. p. g^S, mirum videri possit, quum multis ante annisToupius correxisset: iygaifisv ilafiixQot noi^^fucxa inEmend. in Suid. III, 598, et Kustems jam monuisset, cum omnia poemata sint ififuxqa, alterutram vocem supervaeaneam esse. Coutra Barkenu in Gaisfordl Poet. Min. gr. yol. III. p. ^yS (271 ed. Lips.) ait: „Recte h.sAiei ififuxqa noiijfiaxa." sed nihiladdit quo id firmetur, satis habens lect^^s rejecisse ad H. Steph. Thes. 11. p. Sog. seu T. Y. p. 6106 Lond. qui , quoniam ad manum non est, quomodo vulgatam inSuida defendat, ^ic^re npn hifl^eQ, ViUumj si vitium est, certe inveteravit, nam repeuvit £udocia. Sane poema sua natura ififuxgov est, namque est ki^ig ififu-
b
— ID —
z(fg ra XoydtiHg ^x/fe/Jijxvta (I^og. Li "VH, 60) «t ififuv^t koyot in Loa- gini frAgin. 9. p. 160« Weisk. sunt dieta vereibus condita; aa yero illud Jempu» jam tul^iit a^T^a noti}pieTa> ireete dubites. Quodsi quis (fuod apudSutdom tralatieium est a^et esse vitium^ ei alia uteadui» ititerprer- 4atioBe.et dicendum erit) ^juer^a noti^fiattt hic quidem esse carmina, iA ^uibtM omriia metronsm legibua coHvenientia sint, quae m^tricae rOiionee vemtstate ao pulcritudine i* e. aumma ommum partium con' venientia eommendent. Quum mihi de Rhiano non pro illo dicendum «it, quanquam haec interpretatio laudes ejus augeat, tamen lubenter ouique concedam, ut utrum placeat amplectatur, vel neutro probato aliquid utroque melius ipse invediat. *)
Quod deikque ad aeiatem pertinet Rhiani, Suidas eum aeqrtalem iBeitfiratosthenis; btlijus rero vitae octoginta annos ab Otympiade ia6 usque adOfympiadem i^Gae-ai^S — 196. a. C. bona prorogavit valitudo} quod ixlem testatur Suidds nec a Bernhardyo hic conteiutus , et » Saxie ia OtMttt:. T. I. p. io()> ppobatu^ assentiente Weicherto,' qoi RhiantHfl ApoUoaii Rhodii aequoUbus accenset p» 3^7. de vita Apol4.
His qiiae apud Suidam relata legimus de Rhiano , nam de Heracliade, quam ille unani ex ejus carminibus nominat, paulo post dicendi erit locus, utcunque expositis, jam ad Rhiani opera, quae veteres comme- mprant, et ad loca, per quae eonim fragmenta dispersa suiit, indi- canda videtur transeuudum esse. Primum aiutein lociim occupet
HomericaeUiadis recensie, ri 'Piavov seu ij xara 'Piavov vulgo dicta, cujus fra^^enta in SchoUis Venetis servata indicavit Wolfius in Prolegg. p. CLXXXVni, quibus adde Scholia Wassenbergii ac Lipsiensia ad Iliad. I, 91. Quam nobis reeensionem eodem Wolfio judice fragmenta haee desiderabiliorem faciunt, quam quidquid in hoc genere lusit
'^ Postquam haec scrlpta ertint, amicus quidam Lipsiensis mecnm per literas conlifiunicayit locum Stephaniani Tliesauri a j^rkero citatnm, sed nihil in io mifii rep«rii^s« videor, quod ad Itictionem tn Saida vulgatam deftndtn- dau vkleot.
— « —
^kp<^omu6 Rhodius. Consensk ^luaxins Ccrc eum Aristarcho, rel Aristo- pfaane, velZenodoto, TelA««imadio, t^ eum MasMdiodca ; «ed solus etiam discessit aVulga^ relutiXXjy, SS^ lauilaotBcholia «)us ieetionem XX, 188. additis his: ovx «j^bmg. In boc igitur ■camiae pertraeundo ftc reeensendo Rhianufi grammatiei nHmere &iiictns grammaticu» recte nominatus est; sedpo^ti* etiam propter carmina sua, ^ae mnltis pro« barit, meritus est appellari. JBpici etiam nomine ornatus est ibrtasee propter Heracleam et Messeniaca , ia qmhns Hercales et Aristomenes primas agebaut. In reliquis antem sms carauiubus videri potest eivittf tum oriffines oeeinisse, utApolkMiiusRhodius-, de qno v. diligentissime scriptii« a Weicherto hbrum p. 95,
^armina Bhiani a ueteribm laudata baec sunt: I. 'HPAK^EIAS , Aota Heracli». Citatur hujus earaunis , forsi- tan eacy^chi, liber guartiu decinms ia £tym.M. p. i55. Suidas igitur, qm 9on nisi quattuor ei tibros dedit, «orrectusest aVossio deHist. graee. £x Heraclea in Athen.in, 8a. b. Sidus, Corinthiae pagus, et in£tyra. M. p. i53. montes Aseleni prope Trachinem commemorantur. Ad ean« dem retulerim primum quod in Scholiis ad Aeschyli Vn. Theb. i48, ubi de OncaealNCnervaThebis culta, et de Oncaeis Thebanim portis sermo est, legitur: Mifivritat xovtov xa,l'Avxifiaxoq naVPiavog. Pronomen Tovrov videtur nos rejicere ad praecedcHtia, Oncaeem MSnervam Thebis cultani esse portasque ibi fuisseOncaeas iiominatas: deinde quod Ste« phanus B. refert v. Befi^va, pagum vel oppidum hujujyiominis in agro fuisse Nemeaeo , gentile autem , quod apud ahos sit Befi^ir^rrjg,- apud Rhianum esse Befi^ivdxriq. Quod nomen translatum esse ad leonem Nemeaeiim, ex alia disctmus Heraclea, quam condiderat Panyasis, in qua eodem teste Stephano ille leo Beft^ivi^xrjg vocatus est. £odem fortasse pertinent quae et Scholia in Homeri Iliadem ab Im. Bekkero recensita ad XIX, 11 g. deHercule post Eurjstheum nato et iUi subjecto narrant cum hoc additamento: ij ioxo^ia naQa AQuevio, pro quoBekke- rus legendum suspicatur naga 'Piavm ' et Stephanus B. v. 'AQaxvvd^og habet ; quem locum fragmentis incertae sedis addidi.
b 2
— 12 —
n. QESSAAIKA. lu .limine hujus poemafis fragmentum iiitigp'e de priscis- Thessaliae . nomiiiihus eorumque auctorihus, quod nobis scholiastes ad Apollon. Rh. m, logo. serTavit, poaituni fuisse cum Jacohsio existimamus. Adeuudem lociuiihaud duhie respexitStephanus B. Y. AlfMvla , uhi idem e Rhiano de Pelasgo, IJaemone ac Thessalo affertur hoc uno discrimine , quod Haemo Pelasgi non fiHus sed hepos ex fiho Chloro perhihetur. Quanquam autem Chlorum Rhianus igno* ravit, tamen Stephanum hic nou ilUco dicemus corruptum esse; quum enim scripserit wq 'Piavog xai akXoi, ex istis ahis videri potest Chlonim seu simile nomen inseruisse. Quarti et septimi Uhri duo restant versus apud Stephanum B. v. AmvevTivoiy quos correxit Jacobsius in Anthol. gr. T. Xni. p. 946. In priore Id^ jam legitur in Bibl. Coisl. p. 206. £odem loco Jacobsius versum quarti lihri apud Stephanum B. v. ITagavaioi emendat. De Paravaeis, gente Thesprotica, v. Palmer. Graec. Ant. p. 354. sed qui a Rhiauo simul hic cotnmemorantur Ompha' /iV/z««« ThessaU fuenint. AUum quarti libri versum Stephanus B. affert y.^avvoi, in quo cum Chaunis Cestreni et Elini commemorantut", quae omnes videntur gentes fuisse Thesproticae. Pro KearQijvoi putamus KeOTQivoi scribendum ; de Cestrinis v. Palmerii Graec. Arit. p. ayS sqq. Ad hunc autem versiculum respicere Stephanum B. v. "Ekivoi Jacobsius jam animadvertit. £x eodem hoc quarto libro Stephanus t6stimonia repetivit v. 'AqHxaveg, FevoaXoi, K{kai&-oi, 'Yiiatkoxiot et 2vXloveg, ubi pars versicuU servata legitur. Hae vero gentes fuerunt Chaonicae , Mo- lossicae, Thesproticae et Epiroticae. In quarto et quinto libro Rhiarius dixerat de Ethnestis, gente ThessaUca, eamque nominatam esse de Ethnesto , Neoptolemi filio v. Stephan. B. h. v. Idem Stephanus ex Ubro hujus opens octavo v. Aqxifnxa hoc habet : ^att, nhqaUiV xuv 'O^eKJiv vijaoav vriaog Aqximta . 'Piavog ij OeaaaXixeiv.
Nriaoig '0^eit]ai xai 'AQxefiixrj in^^aUMV.
Vulgo legitur 'Agxefiirj, sed r inserit Strabo I, 69 (iSg) ut Stephauus in praecedentibus. Has 'O^eiag vrjaovg Ortelius in Thesauro geogr. male interpretatur Qxiorum insulam, quum smt Echinades. £x eodem
- 13 -
libro commemofalur apud StephiSinMm^OvdvQiov , Thessaliae urbs circa jLrnen cum gentili: Ex tzobo libro versus profertur in Stephano B. v. ^iXovg de urbe hujus nominisThessalica. Thamiam ThessaUae urbem tix. quarto decimd, Tripoiiasios autem Thesproticam gentem fuisse ex quinio decinio' libro docet Stephanus h. v. Libri sexti decimi mentio fit.in Steph. B.'v. Aiyavua, quam urbem Meliensium vel Maliensium Rhianus Aiy<&vriv appellaverat. £x quo intelligi potest, certe decem sex librorum imsse haec ThessaUca. Libri autem nescitur quoti versiculus afFertur in hoc Scholio Veneio ad Iliad. II, lyS: x6 evxvt]fiig dfWUi ini ■sijgldd^vttgTitdxTai naqd 'Piavta iv Oeaaalixoig •*'.■«■.(•.-''.;.. 1. \ Toi & rjdr} ini v»jaJv ivxvi^fiidog 'Ixdvrig.
'In Gaisfbrdi Poet. min. gr. III, 276. Lips. corrigitur vrpv a Bekkero autem vtita. ', ,
Operis nomine onusso sed, ut videtur, e Thessalicis haec affemntur In Stephano B. v. ^akriQov. — "Eaxi xai OexxaXiag noXig ngog xfj Ourj, ^v'Piav6g did xov a Yqdtpst ^dkaqov XdyoiV. cf. Strabo I, 60 (161) Liv. XXVn, 00. et de alia Thessaliae urbe Phalora h. v. xavxrjv 'Piavog ^aXotqiav xtt^Ul. De hac cf.Liv. XXXII, i5. XXXVI, i3. Deiude de Agylla, Tyrrheniae urbe , h. v. — "lEart «fe xxiafia xiav ix OexxaXtag lleXaayiiv. — 'Piavog di 'AyvXXiov elne xotXxov. Sahnasius in Solin. p. 60. et Berkelius corrigunt 'AyvXXTvov. • Quod autem de Echino habet Ste- phanus, incertae sedis fragmentorum reliquiis inserendum putavimus. Deuique e ThessaUcis repetitum existimamus quod Scholia ad Euripidis Alcest. init. narrant, Rhianum dixisse, Apollinem sua sponte Admeto serviisse amore ejus captum.
ni. AXAIKA. Haec nobis innotucrunt e Stephano B. ubi primum haec leguntur v. 'Ania, ovxtog oi veotxeqoi x6'Agyog xai xovg xaxoixovvxag 'Anidovag dn6"Ajiidog xov ^oQwviotg, 6g'Piav6g iv 'Axaixdiv devxiqa 'Hfiexiqri xoi xixva ^oQOiviojg [TrjXo&ixrjg xe] 'AQxfjd-ev yeveij' xov d« xXvxog ixyivex ^Anig, "Og Q 'Anlriv i^dxi^e xai dviQag 'Anidovfjag.
— i# —
Quod Jacobsius in Anth. gr. T. Xm. p. g4 7- Ita interpreuinr : Noatri generis principium petendum q Uberis Phisronei} ex hoc Phorone^ naiua Api9 etc Ejusdem viri egregii QOn)ecturae ^octiflaimae dehentor uncis inclusa , quum in vulgata post ^o^twvsai? sit ^y ^* ^ laounk. Apol» lodorus enim U» i> i> Apidem Phoroaeiet Laodioes filium pevlahet) sedin codd. e»t JloiJiX'^? et xtjXodixtjq, <faam codicumleidtianem finnat Tzetzes »d hyc 177, qui sua ex ApoUodoro hau^it. Eijsuthius ad IHoa. Per.4l5. Rhiaoi locum a verhis Tikvtogl^ig repetit ppaecedenti* bus oroissis. ■ • ' 1 ' • . ,'' :■ •■■• ■• •A !i'-i :' ' ^'
Deinde ex eqdem llbro y.ldvtttVTfg-t-^Piccvaq di iv^jfyallxav^ &MTifQf 'ArdQavTaq \ux av^ovq tlvai fpijot mi "ArUlVTaq^, xoi ort ov ^Xinowjiv ovroi oveiQovq' qpod repetivlt Eustathius ^d Dion. Per. 66,' Atlfntes autem somniorum experies dici acpeperat Rhianus ab HerodotoIV, i84, Tum idem Uber citatur de Achajae urbe BoUvt) h. v. quam ' desertam noveral Pausanias. vid. VII, a3, 5. E tertio libro commemorafiir urb« fpaiazog h. v. a Cretica distinguenda , et e quarto ^xolt^ h, v. ejusdem reaionls urbs,
IV. ^HAIAKA, "on 'Ihaxd, quod villum passim adhiic reperilur veluti In Relnesii Observ. In Suldam p. aiS. in Fabrlc. Bibl, gr. I, ySS. IV, 658. (adde Istri Fragm. p- 71.) et in Stephano B. sed apud enndem recte V. NcivaxQiq, n6i.iq AQxadiaq. 'Ptavoq iv 'HhaxtSv nQ<jivo). Hlnc BerVe» Uus iu Stephano, ubl 'IXiaxd Rhiano tribuuntur, scripsit 'HXiaxd, ut y. AantQtya, ubi montjs Laconici Ita dicii Rhlanus lueulionern fecis^e perhlbetur in' HXiaxdiv nQfuvci. Siralhter v. Mekaiyat, ubi de hac Arca- dlae urbe ex primo Ubro EHacorum Rhlanl hic versus affertur :
roQxvv, 'HQaiav re noXvdQVfwvq xe MeXaivaq. ita enim Salmasius et Jacobsius restituerunt ; apud Pausaniam Vm, a6 extr. haec urhs dicitur Melaeneae. Tertiftm EUacorum Ubrum testem adhibet Stephanus v. XiH-riaioq, 6 AnoXlmv iv to~t MaXia , Xid^M nQoq- idQVfiivoq ixil. 'Ptav6q'HXiaxd}v xQirta. ipsa haec verba Suldas repetivlt Rhlani nomine praetermlsso , atque etiam Phavorinus Ai9-i\aiov habet ApolUnem, fpianquam haec nomlnis forma dubla videri possit. Quod
— 15 —
l^um Stepluinus et Suidas addunt, ut a MaQaS-og Maga&^oiog ita et lioc nomen factum esse, id non congruit cum eo loco, ubi Steplianus ab «Aoamaniae urbe Maratho dicit gentile dud MaQad-ovaiog , c^$ Kddog Ka/9wwog, Grouoviiis addit Adftog Aafwvaiog.
'^"^ JBHdcis atik diibitavi subjungere illud Stephani B. v. 'AfivS-aovCa, Itolqa r»]g "Itktoog dno 'Afiv9-dovog vov KQtjS^^wg , wj 'Piavog.
.: : V. MESSHNIAKA. Messeniorum bellum Rhianus iv xoTg insoiv ittolrjaev Pausaaia teste lY, 6, i. JHesseniacis verb Rhiani longe majus qnam eaeteris ejxts operibus pretium statuendum esse nobis videtur, quod iis se Pausania^ ia suis usum esse profitetur Messenicis. Quum vero Pausanias solus iuter veteres scriptores plenioretn nobis bellorum Messe- nicorum narrationem reliquerit , e qua nobis eorum historia contexenda sit, eo magis in Ulius narrationis fide aestimanda quaerendum videtur, quae poetae Rhiaui fuerit in his rebus auctoritas. Si, quod plures jam dixerunt, Rhianus |)oeta historicus-fiiit (sic eum magis appfellaverim quam cum Saxio in Onom. I, i j o. poetam et historicilm) , res quideni per tradi- uonem famamque , quam satis diligenter servatam esse a Messeniia dixi- mus ad interpretationem Temaculam Messenicorum Pausauiae , acceptas versibus omavisse, non valde mutavisse aut aifingendo cormpisse cen- sendus est. Semel tantuM notat PansaniasRhianuBi a tempomm ratione aberrantem c. i5 , et in rebus Aristomenis, ctu primae deferendae erant, Pausanias jam monuit cap. 6. eum usum videri amplificatione. Neque vero iu omnibus sed in quibnsdam tantuihmodo partibus suae historiae Rhianum sequi potuit Pausanias. Rhianus enim omnia nolens ab illorum bellonuu initio ad- finem perpetua serie persequi pi4mum bellum Mcsse- uicmn plane non attigel>at, verum ea duntaxat, quae Messeniis post de- fectionem aLaeedaemoniis, quae bellum secundumincendit, evenerant. At neque haec onmia ai^latim perscripserat , sed quae post proelium gesta erant adFossam, quaeMagna dicebatur, commksnm; quod inci- dit in annnm belli secundi tertium y. Paus. cap. 6. Res igitur partim mirahtles partim tragicas nmulque ptt>videnuae divinae cura et fatonmi
— 16 •
vl iusigncs canendas sibi sumsit Rhianus, inprimi»Irae «xpugtiationem et cmae eam sequuta sunt. In quibus narrandis fortasse Pausanins ejus legit vestigia , quae maxime in Theocli verbis cap. a i , ubi euam more poetico Infinitivus pro Imperalivo positus in clausula exitum refert liexa« metri, 0(u^6{v di xai avrov, et in ipsius Aristomenis oratione c. aa. a5. videntur deprehepdi: ac fortasse eodem pertinet locus dpAris^oipepe e^ Theoclo c. 2 1 . iniovTeg Ttjv noXiv etc. quae certe Homerias II. IV, 25 1 sqq. similia sunt. Quo usque autem Rhianus res Messeniorum persequutvis sit (pianquam non potest, quum desint testimonia, definiri, tamen quae ea de re proposita est opinio quaUs sit licebit nobis quaerere. MUllerus euim vir summo opere nobis colendus in Dor. I, i5a. significat, se susj>icari sextum Messenicorum Rhiani librum fuisse ultimmn. Idem raihi autea placuit putauti, Rhianum hic extrema Aristomenis fata cecipisse in Rhodo mortui ac sepuhi. Reputanti autem' Rhianum non 'AqiavofieviKa sed Msoarjviaxa couscripsisse , videbatur ille mihi ultra Aristomenis tempus narrationis filum deduxisse usque ad civitatem Messeniorum iu Peloponneso restitutam et urbem Messenen conditam. Quod ut opiijarer illi fecerunt Pausaniae loci, ubi narrat Messenios Naupacto profectos 4e Oeniadis pugnasse cum Acaruanibus c. 25 , ubi somnia Como^is , Epamiuondae et Epitelis refert c 26 , ubi de Dios- curorum ira in Messenios suscepta et deposita, et de urbe Messene aedificanda c. 27. loquitur; in quibus mihi videbar luculentioris expo- sitionis vestigia animadyertere. Itaque nescio an quod Pausanias c. ag. extr. dicit, se h&etenus iu hoc rpiarto libro multa illa Messcnionuu iufortunia stylo persequutum esse , et quemadmodum eos DeOrum uumen in extremas terras actos , et in loca a Peloponneso remotissima .dispersos iu prislinas sedes reduxerit, idem fere propositum fuerit Rhiano. Qui si h^ec suis complexus fueritMessenicis, plurium ea quam gex librorum fpisse probabile est. Caeteruiu Rhianus Aristomenis aetatem ad belU secundi tempora depressit, in quo eum sequutus est Pausanias , qui tum Ardyn Lydiae ef Phraorteu Medorum reges , tum Damagetum Rhodium Jalysi regem Aristomenis aequales habuit c. a4, 1.
— ir —
Quod aatem teste Pausania c. 6. Rlilano in sno poSmate Aiistomenes niMlo fuit obscurior quam Homero Acliilles in Hiade , id justam quan« dam excusa:tionem habet; maxima enim inter Graecos gloria semper floruisse Aristomenem , ex eo potest intelligi , quod non modo Graeco- rum sui temporis longe optimus dictus habitusque est (Paus. c. s4) , sed ipse etiam Polybius, scriptor non contemnendus , bellum Messenicum secundum appellavit IV, 35. Aristomenium ; etadhuc Pausaniae aetate a Messeniis Aristomenes heroicis colebatur honoribus. v. Paus. c. i4. p. 5i4. c. 24, 1. 37, 4. Huc accedit quod nobili genere Aepytidarum ergo etiam Heraclidarum ortus luit (Paus, c. i5. p. 3i6); ex quibus in- telligitur, cur Graeci tanto studio omnia iudagaverint ad ejus gentem pertinenua , ut non modo parentes sed etiam hberos , generos et sororis maritos possent recensere. Mirum autem ne videatur, quod homo Cretensis Messenium virum tantis extulerit laudibus, nam quae olim inter Gretenses et Lacedaemonios obtinuerat conjunctio, ejus vincula videntur jam Rhiani tempore fuisse soluta ac sublata. Rhiani lapsum in Leotychidae aetate a Fausania notatum esse monui, fortasse tamen ab illo poeta hic Periegetes sibi imponi passus est in Anaxilao ad belli secundi finem referendo c. aS. Sed de his quidem satb, nui^c dispersas hujus poematis reliquias e veterum scriptis coUigamus.
fjiber J, Jga, oqog MeOOrjvlag. 'Piavog iv Afeaarjviaxwv nQtirtfi Steph. B. Hic mons cum oppido cognpmine apud Pausaniam IV, 17. p. 5a5. EIqu vocatur. De Ira libro primo cecinisse Rhiani)m probabile est ; nam clade ad fossam maguam accepta Messenii se hunc iu montem receperant; at vero ab his rebus duxit Rhianus sui carminis exordium, V. Paus. c. 6. Ac nescio an ex eodem libro excerptum sit quod apud Pausaniam c. I, p* 281, legimus, Rhianum tradidisse, in agrq Messenfco salturfi eese Lyci norninafum.
Liber IF"* Steph. B. Juriov. vo ^Xmov Jfarrjtf. 'IHttvog iv 8' Jliieaatjvnfxdiv
4v(S^v fia^Miiog 4m^ NixqTihiji,
•p- 18 --
ita legitur ia BibL GoisL p. s8g. C O. Mullerus jam adootaTirin Dor.II, $36. PauMniam, qui idem nomen dedit jdri*tomeni* mairi lY, i4^ pk3i4., id a Rhiano accepisse. Sedunde haec ^airijt^ cc^ominata? Yt breviter quod sentio aperiam, Doriumf urbs Messeniae, ikOD procul ab Andania situm , aliis Dotium dictum est. v. Orum in 1. c. Scephani^ itaque Jmvtit^ erit ex urbe Messenica Dotio seu Dorio oriunda. Quod cui uon placet, ei hoc vocabulum Theisakun interpretanti vix obloquar, quum Ytjv Jioxidda Antimachus et ApoUonius Rhodius TfaessaKam dixe- rint apud Stephanum 1. c. Si qub autem hoc nomcn a Doieuia, MessC'* niorum rege ex Aepytidarum genere (Paus. c. 3. extr.), duceret, a pau- cb audiretur.
Uic locus videtur postulare, ut depatre etiam uiristomenis dicamus. APausania c. i8, a. notantur qui Aristomenisi res magnificeutius extol» lunt, et qui hoc studio ducti narrarunt, quum a Lacedaemonii» in Caeadam iujectus esset, eum ab aquila, quae cadentis corpus passis alis subierit et sostinuerit, delatum esse ad ejus baratbri ima omni ex parte integrum et incolumem. Qui hoc colore poetico illam rem illustrarunt, in iis esse ]X}tuit Rhianus, vere eum fuisse nemo dixerit. lis antem, qui Aristomenis res splendidiores reddere studuerunt, accensendi vi» dentur esse mirabilia de ejus origine narrantes apud Pausaniam c. i4, 5. Hi enim cum matre ejus Nicotelea daemonem quendam seu deum samta draconis forma concubuisse memorarunt. Fabula huic similis Aristodamam Aratum e dracone concepisse, hunc vero Aesculapium fuisse tradidit apud Pausaniam 11, lo. p. i34. Rhianum tamen Aristo- meni patrem affinxisse Aesculapium, equidem non crediderim^ quum enimMessenios ipsos Aristomenem Hercule vel Jove genitum praedicasse neget Pausanias c. i4, credibile non est, tale quid ausnm esse Rhianum fingere, quae inter Messeuios obtinuit famam cunctatum, ut videtur, evagari. Quodsi in Aristomenis patre fecisset, id Pausaniam hdc ipso loco, ubi de eadem re loquitur, significaturum fuisse arbitramur. Ita- que quod in Anth. Pal. T. I. p. 377. de Gorgo quodam Asclepiadis filio legitur epigramma Rhiani, an de Aristomenis filio intelligendum
nt dnBitamas. Miesseim ipn in libadombus Aristometieni inroeantes lilium a[^p€^lamnt Nicomedis (Tictoriam meditnitis et deportantis), {>Ieriqiie autem Graeconim Aiistomenis patrem J^yrrhttm ^endam tioftdnarunt teste Pansania c. i4. -
^-'' Quarii vel Quinti libri videntnr fuisse duo illi versus apud Pausa- tuam c. 17. extr. qui sunt de undecim annis, per quos in monte Ira Messenii a Lacedaemoniis obsessi sunt.
, Zdber P". Stepb. B. ^tj^oAiia, noXiq ji(fxailag. 'Puxvog h i Mitoaii]»
fuauav
Tfjv fUv avT^H ttxoniv ini xqavarpt ^iYokwiy.
Hoo intelligendum est de JTiaryce Pbigalensi, qui Aristomenis sororem Hagnagoram , post mortem mariti £uergetidae viduam (Paus. c. 91. s5.), ergo post |rae expugnationem in matrimonium duzit y. Pau^. c 34. Quod efpsdem non contexoserim ut levem famam, quum yi&»e!- niis tum extorribu^ Arcades non modo tecta cum ipsis babitanda sed etiam dvitatem atqne ^Uas suas nuptuu). dederiut ipso testante Polybio
- Liber VI^ StejA. B. 'jitd^Qov oQog 'Po&ov* 'Putveg &ct<{» Meaati- iriaNtuv. In exc^so caciumne bujus montis, qui StraboniXIY, 6155 (6og) jitabyrie dicitnr, fiait Jovis Atabjrii templum, quod adbue Diodori ^etate eximio bopore ooldiatur, et unde prospectus patebat usque ad Cretam. v. de eo S. Bocbarti Cbanaan. lib. I. cap. 7.^.597. Sedidein £ke{^anus v. KQfjrtjvla babet in Rhodo 'AQxa^uqi^ o^ et inde dictum JovemArtahyrium. Inhocsexto bbro Rbianus Aristoqienis et migra* tionem in insulamRhodum eum fiUa , quam Dcaiutget^» Jalysi rex duxit (cf. Boehck. ad Pind. 0. TII. p, i65), et diem supremum, qhem ibi Gttmt, ethonores, quibus eum mortuum auxeruntRhodii, videtnr ced- bisse. cf. Pausanias c, a4, 1, qui Arisbomeni mortuo insigne sepulcrum a Damageto Rbodiisque leptum narrat. £rit fortasse qoi hoc quoque a ■flhiano vel aliis poetis fictum a Pausania temere suseeptnm esse <ticst: ■%^ ei Antipatri .^donii epigraqwna in AristomeQis sepolcrum in AjttiL
c «
-i- 20 -^
Pal. T. I.p. 35o. obstabit, quo traditur aqoila bujus Aristomenis tuDaulQ imposita dicere, se praestantem illius viri fortitudinem significarei Jacobsius negat se scire, uum revera ejus tumulus aquila, iusideate ornatus fuerit ; quae confessio prae se fert dubitationis spedem. Qu^d^ boc nulla causa addita in dubium vocamus , eodem jure dubitare licebit, an tumulus vel Flatonis aquila, vcl Teleutiae leone, vel SophocUs Sirene filerit condecoratus , quanquam has e£Sgies eorimi sepulcris ad' junctas fuisse legamus in Diog. L.III, 44, in Anth. Pal. T.I. p. 334. ibid. p. 434. et in graeca vita Sophdclis. An solum leonis signum ih Theba- norum , qui in acie contra Pbilippum ceciderant , sepulcro a Pansania IX, 4o, 5. commemoratimi auribus uostris fidem faciet, quoniam nostris teinporibus pars hujus ipsius signi detecta oculis! cernitur? Aristomenem in Rhodo mortuum sepultumque esse inter. Messenios quoque constans fama fuit, qui in urbe sua Messene sepulcrum - ejus ostendentes narrabant, se ejus ossa e Rhodo deportata hic sepelivisse V, Paus. c. 3a.
' His adjungendus est locus StephaniB. v. 'Avdavla, ubi gentili L/vdo- viog usus esse dicitur Rhianus fortasse de Aristomene, qui ibidemvCZ Andania oriundua traditur. Maxime autem mirum est quod Stephanus addidit, Aristomenem Lacedaemonioa saepius ab eo victos quum tandem cepissent, dissecuisse ejus ventrem seii pectus visuro», nurn prae caeteris aliguid singulare haberet ; invenisse autem intestina nqn naturalemformam hahentia et cor hirsutum. Cui fabulae , quam Pausanias cum contemtu praetermisit, alii tamen repetiverunt, sed jam Coelius Rhodiginus lib. lY, c. i6. explosit, Stephanus tamquam auctores addit Uerodotum , Plutarchum et Rhianum. Sed quo magis appareat, quam valde haec in Stephauo corrupta sint et quam male contracta, ipsa placuit adjungi verba quomodo vulgo leguntur: iv tavzrjg (^Avdaviag) 'AQiOTOfiivrjg iydvevo ini^aviaxaxog avQaTtjYog . xovvov ol Aa*tdaifi6vu)i nolXdxig avvovg vvKr\aavva &avfidaavveg , dg fioXig ixQdvtjaav iv rfj Meaotjviaxij , dvavefujvveg iaxonoyv ei TiaQa Tovg Xomovg iavi vi. xal tvQov anhxYxvov iirjU.ayfiivov, xai Ti]v xaQdiav daaelav , d)g'HQod6vog
^ u —
Vftl ITWra^o^ X€ii 'Put^. Frimam enim Bhianiun de AristMnene occiso aujue sectp memoravisse, parum est credibile; itaque quod ad hanc quidem pertinet, nisi ad ea, quae hic praecedunt de Aristomenis patria, nomen fihiani referri non poterit; atque in hoc Rluanum Pausa- saaM recte sequutus est: nam quod Fulgentius auctore nescio quo hunc Aristomenem Gortynensem dixit, silentio potuit praetermitti. Vtrum autem Aristomenes a Spartanis interfectus sit nec ne , MuUerus in Dor. I, i53, in medio relinquendnm putavit, quum tamen qui ejus caedem uarrantj.iis haudita multum tribuendum esse videatur. Repugnat euam quod de Arlstomenis sepulcro et aquilae signo illi imposito paulo ante jJlatam est. Deinde perperam Flutarcho additus est Herodotus , quuna solus possit Flutarchus intelUgi, qui in hbro de Herodoti malignitate c.ii-. p. sgi. Hutt. vot. XIL Herodoto reprehenso, quod eo judice neque So rapta , neque Scedasi filiae vitiatae essent , nisi ipsae hoc fieri yoluissent, pergit:, xaivqi luu^AqiaTonivri vprjaiv avvog (sdl. Herodotus) imo Attxedttifioviaiv ^wvva avvdgnaod-^^vai. Ex his Flutarchi verhis, q\iorum priscam depravationemKallwasserus non animadvertit, arreptum est quod in hoc Stephani loco de Herodoto, qui hac de re nusquam ioquutus est, legitur. Herodoti igilur mentionem ex his graecis Flu- tarchi verbis plane exterminandam legeudumque esse qtaoiv aviov, statim in oculos incurrit; neque mirum, quodin eandem incidit emen- dationem Mullerus iu Dor. I, i43. Ita autem hunc Stephani locum emendandum putamus : ix zavzrjg 'AQiaTOfiivrjg iyivtxo inupaviaxatog azqavfffhgj tag 'Piavog iv volg MeaarjviaxoTg . tovvov oi Aaxedaifi — Hokig ixQavrjaav, avavsfiovveg — xai in.ovvaQxog. Quam recepimus leciiouem volg Meaorjviaxolg , ea est codicum , locumautem, quem his yerbis dedimus, aptiorem esse quam quem in vulgata habent, fadle inteUigetur. — De Echino in proximis, item de Physco.
Atque haec habui quae ex Rhiani Messeniads afferrem*, his ea subjungi placuit, quae quorum operum essent Uquido a me definiri npn potuit.
— fta —
S€h<^. ApoU. Rhod. in, iDlt. 'Pittvog ^» fUfdhf Sui^fi^, a piav n$ inatalMXM xmv MmtaAv' ndaag fa^ dta xijg ^t«$ ariftaivu.
Uaoat & elaatovai liiag Sxe twvofut %t^tg. '' I
quae quip ia limine alicujus camunis ])Osit« fuerint) yix potest esse dabiofil
Steph. B. 'Aqatniv^^og f oqog Bomxtag, af ov tj 'Mrpm 'A((axijv9iq, wg 'Ptavog iv xi] ^fM^i
KlvS^l /io» tvxddn' 'AQattw^iag wmcxiQHa.
De mutanda lectione Boiotxiag cum Berkeho nnnc nemo cogitabit, t]ui quae ad Virgil. Ecl. II, 34 a YV. DD. adootata, et a Mullero in Orchomeno p. 35. scripta sunt legerit. Araoynthi nomen rectene inter» pretatus sit J. H. Vossius ad 1. 1. Virgilii , alii videhunt. Huuc Aracyn« thum etiam Actaeum appellatum (Virgil. 1. c.) Miuervae sacrum fuisse, praeter nostrum locus Statii docet Theh. H, a3g et Sidonii , quem ibi Barthius reciut. Pro 'Aqjoainni^lg Berkelius 'Aqasnr^iag icrihi TOlmt, Quid autem iv vij ^^fifi significet, equidem nou possum invenire; Quni in invocatione , quam hoc nomine poeta alicui carmini prae^kit? ^n singulare carmeu fuit hnjus nominis? au vero pars alicujus poematis ^ ^ftrj, /amaf dicta est ut locus Diadis IX, 5oa sqq. alAtrdi in Schol. Ven. XIX, g4? Quid igitur, licetne sumere fragmentum hoc esse fferacleae? Boeotia, cujus fuit Aracynthus, ^t Minerra, quae Heri* culis tutela fuit Thebani, hoc nobis videntur quod^mmodo suadere. His adde qu^m Bel^erus cepit conjecturam fi nohis, ubi de Heraclea Rhiani dicendi finem fecimus, propositam, Rhianumyam<j^><qua Juno iuHercoIe n^scendo usa ferebatur, narravisse testantibus Scho}iis Homer ricis laudatis. 4>ij/iiT igitur hic esset, quod ^Xiog ip iUo Hotnerico, i^juel^ di xkiog oiov axovqfuv. Qui ad corrigeudum propUviores supt, fortasse volent legi Piavog 6 hn Bijvtig vel iy xij 'HQOiAtia.
Idem. 'Extvog, noXig '^xaQvavtag , 'B,xlvqv jnxlanai , 'Ptavog'Exiovog aaxv ravnjv tlnsv. Hoc non dubitabis e MeMeniacis exoerptum dicere, belli memor, quod Messenii Naup^ctum habitantas Bontra Acjtrnanes gesseruut. v. Paus.IV, 24. a5. Apudf ^traboi^eiu IX, 455 (6jo) yidetUF
— 21 —
^Me luiec uribsTbeswliae, coi UlamTzeues quoque lid Lyc. go4 attrikult. lU; hoc efiiael. .fragmentum 0taoa3LiJiuv. lilud tamen, a. hic Ecliinus s. Echion Tates fuil Acarnan (t. Steph. r.'Exivai), videhis esse probaInIin&. , Idem. *f>votc6g, n6Xig A«ti(ft9oq dno ^vaxov rov AitioXov — ^wntoqH, 09 ov olAfkeftg 6i vvvAoxqoL 'Puxvoq di ^ax^ag avTovC Kaiei. Hoc in Meaaeniacis lectum esse existimo , quum Naupaetum urbem aliis Aetoliae aUis Locridis dictam Athenienses Locris Otolis ademerint, et Messeniis habitandam dederint. v. Paus.iy, a4 extr.
" ■Idcm. Maxf^Bg, iSyogAi^wjg. 'Piccvog di Mdxqiag dut xov t xov- Tovg ^aly. ^os Rhianus vel in Heraclea vel in Meateniacis comme- moravit. w Pans. lY, 36. qui narrat, maximam iMesseniorum , qui Naupacto ejecti erant, partem ad Euesperitas iu Libya migrasse. Pollux U, 37, 180. Tovg ajtovdvXovg 'Piavog xat xv^ovg wvoiiaaev, Avx^vog i^ vndvoio xv^ig inuiiXeTai ^fvg. ubi antea *d^qiavog legebatur.
Stobaeus Flor. T. lY, p. 54. Gesn. viginti versus hexametri et unus. „Ex longiore procul dubio poemate. Oratloms cujusdam particulam esse suspicor.'' Jacobsius, qui hujus fragmenti argumentum paucis ita exponit: Diversis deorum muneribus non ita, ut sapientes deCet, sed stulte fruimur. Pauperes paupertatem suam exprobrant diis, neque virtutis suae memores nimis abjecto et ignavo sunt animo; divites contra in alteram partem peccant, altius quam pro humana sorte spirantes. Quare Ate, Jovis et Justitiae ministra, eorum vestigia persequuta quae stulte fecerint punire solet. Repetitum correctumque legitur hoc fragmeutum in Jacobsii Anth. gr. I. p. 4.^g. et in Gaisfordi Poet. min. gr. vol. III.
Epigrammata quoque Rhianum scripsisse notum est, quorum quae in Anthologiam graecam recepta sint, indicatum est a Jacobsio in Ani- madv. in epigr. Anth. vol. III. P. IIL p. g45. et in Anth. Pal. T. UI. p. i o 1 8 . adde Fabr. Bibl. gr. II, 735. IV, 4g3 sq. Hinc citatur Rhianus iv 'Eni- fQdfifuxaiv ab Athenaeo X, p. 4gg d.
— 34 -~
Sed de his hactenus*, nuac ad id, cujus catlsa hiaec scripsinmi, transeundum est. Indicenda enim noUs sunt Maettigiana Solem» nia d. XXII. Martii repetenda, et teTUamina proximb diebus insti- tuenda, quibus, quos progressus in literi^ nostri habeant discapuli,* explorabitur. Ad utraque celebranda et Summos rei scholasticae in provincia nostra Rectores, et gymnasii noitri Patronos Fautoresquef et discipulorifrn nostrorum parentes atgue cognatos pro sua quemque digniiate observantis^ime invitamus. Quem horum solemnium ac tenta». miuum ordinem tenebimus, euqi index additus ostendet, qui yernacula lipgua scriptus est, simulque brevem rerum scholasticarum hujus ann^ narrationem contiQ|t, P. P. d. XXI. M?»rtii MPCCCXXIX. . .
/
Pem»
|QSti-
wili, in
fique
aoQ^
^-tLl... .^
■*.' '
' J-^Jt^V*:"- 'i
•»■■•^.■=1
i .-. .
■^AP
*-:
«
-4»
.#-^
.•^_r
* •■i'
■■■■^
. ?-uf •- .
■><''^
• -i-r- :■: 'l
ENDOF TITLE