MASTER

NEGATIVE

NUMBER

00-265.34

Twr«;'"7r'''w?^gji(»r»??r's!F''««Fr»wB«*<«^

MICROFILMED 2003 THE CLASSICS LIBRARY UNIVERSITY OF ILLINOIS AT URBANA-CHAMPAIGN

URBANAJL 61801

AS PART OF THE

DITTENBERGER-VAHLEN

CIC 6 PRESERVATION GRANT

PROJECT

Funded by the

National Endowment for the

Humanities

Reproduction may not be made without

permission from The Classics Library,

University of lllinois at Urbana-Champaign.

COPYRIGHT STATEMENT

The copyright law of the United States (Title 17, United States Code) governs the making of the photocopies or other reproductions of copyrighted material including forelgn works under certain conditions. In addition, the United States extends protection to foreign works by means of various international conventions, bilateral agreements, and proclamations.

Under certain conditions specified in the law, libraries and archives are authorized to furnish a photocopy or other reproduction. One of these specified conditions is that the photocopy or reproduction is not to be "used for any purpose other than private study, scholarship, or research." If a user makes a request for purposes in excess of "fair use," that use may be liable for copyright infringement.

The institution reserves the rlght to refuse to accept a copy order if, in its judgment, fulfillment of the order would involve violation of the copyright law.

AUTHOR: Brix, Julius.

TITLE: De Terentii fabulis post Rich. Bentleium emendandis.

PLACE: Liegnitz

DATE: 1857

W.l ^',«IJJPf!'4!«.'W;V,»'

BIBLIOGRAPHIC RECORD TARGET

The Classlcs Llbrary Universlty of llllnols at Urbana-Champaign

CIC 6 / NEH Dittenberger-Vahlen Microfllming Project

Storage Number : nP ^r^JLr!^ • ^H

De Terentii fabulis post Rich. Bentleium emendandis. Author(s): Brix, Ernst Julius, b. 1815. Publication: Liegnitz, 1857 Description: 1 p. 1., 18 p. 24 cm. Language : Latin

SUBJECT(S) Neuaed Person:

Terence — Versif ication. Bentley, Richard, 1662-1742. Note(s) : Progreuma — Konigliches und stadtisches Gymnasium zu Liegnitz .

Responsibility: Von ... Jul. Brix.

OCLC: 14987656

Technical Microfilm Data

Microfilmed by

Preservation Resources

Bethlehem, PA

On behalf of

The Classics Library

University of llllnois at Urbana-Champaign

Urbana, IL

Film Slze: 35mm microfilm Reductlon Ratlo: /V : 1 Image Placement: lA (\\M IB . IIB Date fllmlng began: ^^^/^Wn^^

Camera operator:

l^

^ir

^,

^^/

O

o

3 3

cv^^:

'«.

'VJ'

w	CjO	-p^
o	Ol	CJ»
3 3	3 — 3	3 —

		>
	Q)	DD
	cr o > S-ro
Q.;^	^o	o m
		CD O
		OQ -L
GHIJKLMN Omnopqrsti	_ -1- _ -1-	»-»3-;~:
IJKLMN nopqrst	KLMN ijklmn 23456
	<o	^o o
*< ^		oo-o^
TUVW 12345	STUVW Z12345	RST stuv 3
cnx	sc:
(X)M	cr»x	X <
<X) O	OOM	"< -^ N <
	VD	X
	O	ISI

>

'«'J^^

^VV

^-,^

.-v^'

cn

O

3 3

<f^ '-

sQ.^

>

Ul

o o

3 3

¥^

?p

■fo^

N

cn

^•^•^iiFi!!^!?!;

n

i- m

o

00 o

\\K) cn

2.0 mm

ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ abcdefgh.)hlmnopqrstuvwxy/1234567890

ABCDEFGH I JKLMNOPQRSTUVWXYZ abcdefghijklmnopqrstuvwxyzl234567890

ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ

abcdefghiiklmnopqrstuvwxyz

1234567890

to

g^

&

m

	30
	O
	O
■0	m "0
	Ss
O	m 1
O	>o
O
30	"0
>	c
"0	3
	■0
o	o (0
	m
	^
	>
	u
	o
	m

ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ abcdefghijklmnopqrstuvwxyz 2.5 mm 1234567890

CJI

3 3

^fo

^^

ro b

3 3

	0)
	cr
CJ	n >,
	2;m
	"5r "'1
1?	3i 3 ^
II	li
sl	55-2
	>< X
.'^c	M CO
	!:"-<
^'.CI
CTlX
■^-<
CBM	Ss
O	CTiX
	^-<
	OOM
	lO
	o

f^

CJ1

3 3

O)

> ro o o

Q-3

cn3 ^ cr.3 Z

oo^ ^

X

rsi

^ -^r^^f^m

:i-S4-'fZrl''^'' ■■'.'■•: - mit welchear.:

ZB der OfieDtUebeD PrfltoDg der ZOtfi^e

.. " nud der . .-. '-;,f-

• ' ' ■ - **■**■

Jk: feierliclien Entlassinig der Abiturieoten

des

welche .^

Tltonbtag 5en 6. unb mmwod^ ben 8. aprif 1857

in dem : . >v>

groMen Marsaaie der AnHaU

stattfinden solleu,

ehrerbietigst und ergebenst einladet . •.. .^ )• ''-^'

Hr. JEduard MuUer,

Director des Gymnasiums.

Vorausgeschickt ist als wisserischaftlicher Theil des Progranuns eine Abhandlung:

V

De Terentii fabaiis post Rich. Beitleiui eHeidaidis.^^

VoD dein Pr«r. 9r. ^uL .M/CJ^' / ^^ '

.. ■,.: ^'^-

■• ••'■-■^^-

.■• ■■■^:i^\-"f

Drnck von W. Pfingsten in Lieg;nitz. * . c f

- > -

' ••""? -

1 ->.

fe<^.;-/. ■■■ . • - •• • .';... -■^.f'.-iL:->;:.,-^'-v,

■^' >'..%\ ■

V ■, ,•.-;■•• • J ■_ . '-.;- .■ . ■' ■

•->^'V*f::^t?-n,->j>.'^ ■ ''^■-

^^:.^.1>:^v--te.vvr|.-.|,:^,;._A.;

.^■•':;

- .v.«.

■'^•:

iS ■ ' ■'..'. ■'-.• '^•' ' • •

• ■.•■ -fin^.^':^' ■*

■^ ' *vl , * .- ■'" • "

■■*'.' ^r .' ■•

M^' ^ ' ■.,

1- <^.'A ' »-

'"'"■i^^l.-i'

". '-•.'t-a;-

•:v"

■:

:■• !'■ M§i

•■ '.-*:■.

1 >' ■ ,,%

;•■*

•\.

:*■■.

:wyi'

^^ v*^; -' ■ ^'■'.*- ■' -^ "* 'i ^* " "• ■ ^.^;.* ■ ' '.%:.--"■■"•■• .i'' . «.i '"'.*'.- i, -.i*»'*.

••.>'■ -^ r.v '-■.•■.■:; .^ ...^: ,.1^.,.:.^.r''.-. ■•■;.,,.. ;• '*-.■■',.•■■.- . ■■>-^r*.'^-^ifmi ^-

■^: . - ■ ■ ' ■* ' ■ • . i -. . - ■ r »-.,:- ;-» -ij-v ■ - V

'-^■^^ y^.~' '/■ - '' : ■•.■•■"-..;■'--• -■.-"-'.v^- ■, ' ■, ■'■ "■: ■■ -r:'f^mc^...

■ .'^ ' '■ '"d^ '■^^'''^':>i ":■<•: V

^?" ; ■ ^•^.^'.. -: ■ - , - < ■.-■^■■■•- . • •■ - ■- •■ , .■'■■•■v^ .,v;'?-.--r'M5. ... ..

■ ■.->--.-rV.<,-*!.i«Uit'-

■ - •>!^i^v^-.'

De Tereutii fabalis post Ricli. BeDtleiom emeDdaDdis.

.."■*:■■« "^

'^- • ■ • ■ wr>.-r^ ■:■ •• .. • v^:^v.a%5v:

■■* ■ ■ ■*- tr'

E

* ■ . -. . • • -. '■r^-r-^,.^>,^

: ■ ■ . <^mif'-

legantissimae Terentii fabulae ut perqnam studiose litterarum renatarum tempore et in schoEs .^ .' , legebantur et a viris doctis tractabantur, ita postquam Bentleii ingenio paene divino' solidnm fun- damentum et artis metricae et crisis Terentianae iactum est, nemo ad nostram usque memoriara < . .' extitit, qui quod magnus ille Britannus inchoasset, ad certom finem adduxisse dici posset. Ac qua • "'_ quidem via, quae Bentleius aut peccasset aut reliquisset, supplenda et rectius constituenda essent, docuit God. Hermannus ea dissertatione, quae nunc alteri opusculorum volumini inserta est, sed qui « ' post eum ad Terentium accesserunt, eorum plerique cum a Bentleiana ratione itermn desciscerent, perraro ' • -., in emendandis poetae versibus aliquid profecerunt. Quapropter omnium votis expetuntnr Ritschelii ■ ' . ^ et Fleckeiseni curae. Interim nos ne plane otiemur, pro re tenui nostra veluti operarum loco mate- riem et caementa congerere in animum induximus, quorum si aliquis architectis illis usus fuerit, non '",. inutilem operam suscepisse videbimur. Ut autem perspiciatur, quid Bentleius posteris efficiendum re- <

liquerit, quid ipse absolverit, quo denique loco sit hodie crisis Terentiana, unum aliquod illius emen- '■ dationum genus dedita opera per unam fabulam, quam Andriam volumus esse, persequi placeU . /■

Anceps est et lubricus locus de ictu metrico diUgenter ut Bentleio quidem vLsum est conso- ^ •• ciando et cum grammatico et cum logico accentu, quae res quas habeat cautiones nuper admodum subtiliter capite XVL prolegomenon Trinummi a Rltschelio expositum est. -Qui quod Bentleium legem illam praeclare indagatam aliquotiens ad paullo severiorem normam quam par fuerit exegbse nimio conciimitatis studio iudicavit, ut quam recte iudicaverit existimari possit, insigniores versos ■ c.v quos Bentleius eo nomine mutavit nunc percensebo. Ac quod Andriae I, 1, 72. , . . ^

, ' Qaid verbis opns est? hac fania inpulsus Cliremes ■ ' , - ■-''-f' i. .;

, ■- ritro ad nie venit — ■*.'.• ! . - V

. ..'.-•*'.■'-■

>: ■ . -.»■.■;■■ ■•...:■. v>^

.n> / . . , , ■. C ■* ■ ..'V. Vfi,v

r- ,,•■•- ■ . 1 . .,■; .' ■ ■.'■ .' '..--■ ••f

.... . - - • - ^-.. . r^y: -r. ... •

•...;-■ i'^ .♦ -.'•■•. -/r*'

fama hac potius pronuntiari iussit^ ih eo suae ipsius legis immemor^m fuiese magnum vimflt facile perspicitur: nam cum hac iama Simoni sit idem quod tam magna fama attributique notio poti- ofem vim habeat, non potest non accentum logicum in se pronomen recipere, in quod cum etiam metricus ictns incidat, et poetae arti et ipsius Bentleii praecepto egregie satisfieri apparet. Eadeni argumentatione tueberis et Andr. 1, 1,54 verborum ordinem in libris sei-vatum hanc dexira.in.oro et Adel. 3, 2, 14 Bembini ecripturara (quam attulit Coquelinus alia testante Faerno): ..-.v'y

Ut ego h>nc iram ia eos evomam omnem, dum segritndo haec est recena.*) - .i'^

Neque mntabis Hec. 5, 1, 30: ." "■ ' ' ' _ \ ," * / V -'/^i

Faciam, qnod pol si esset alia ex hoc qn.iestu, hant faceret, scio .'^ • I „- .s.'-. ..^.v^ ■ ^i^^il-':,. -

, verens enim dicere ex meretricio quaestu Bacchis dicit ex hoc quaestu, sed intendens pronomen ; ,-

qnaestus autem eo magis in thesi esse poterat, quod no~n priraum inferebatur ea notio, quara iam versu nono et cum ictu quidem ex vera Bentleii transpositione habes. Similia in omnibns libris et scKJptis et editis leguntur haec: Andr. 2, 2, 33 tua opera. Eun. 1, 2, 91 haec facta. AdeL 1, 1, 1 hac nocte. Hec, 8, 5, 2G mea culpa. Sed ibid. 1, 1, IG: , ^ i ,v

* Aut qua via captent le ilti, eadem ipsds capi * ' ,L'VT

Bentleii est versus, non Terentii, ,qui contractum via et distractum eadem (trisyllabos) numquam & '

' eodem versu posuisset,- pro quo vide quam venustus prodeat versiculus ex Bemb. Victor. intempe-

stive a Bentleio spretis: . ;

Aut qna via te captent, eadem ipsds capi ' ■ ' 'i

et iisdem ictibus redit qua via Hec. 4, 1, 54. ' _ ' " , '"^'\:^

Neque, ut redeam ad Andriam, versus 1, 1, 85: ' ^ ' ? ■L'.

^•i;'i> - ,'\ ' ■ .;•■■■'

'- ". \'''i ^ g„id si /pse amasset? qnid hic mihi faciet patri? , • .^C

rationi repugnat, quoniam ubi arsis solvitur ad utramque syllabam eius vim pertinuisse et per se in- - ^^'.

/\. teUigitur (cf. Ritsch. prolegg. Trin. p. 258) et exemplorum multitudini credendum est. Quare h. 1. -Y;^;

A'^' quid et hic arsis vi eriguntur. Ceterum etiam insolens est et a consuetudine abhorrens verborum ''■'■'.

t- ordo a Bentleio commendatus: quid mihi hic faciet patri? , "V-^

' In eadem scena v. 116: * ,' .1'

**- .^ * . . ■ '• y t-±^

\K'' Quid facias illi, qui dederit dammim aiit malum

i^* cur nihil habeat molestiae ultima in dederit acuta, allatis tribus ex Mil. Glor. excmplis enucleavit

%- Ritsch. prolegg. Trin. p. 213. Dederit qui, quod Benllcius voluitj^ non magis umquam dictum est

1^4 Quam daret ut et consimilia. -^ '■

■ -.^

.w

5^i'-— " I. 5, 1: Ilocinest humanum faVtum aut inceptum'^ hdcinest officiura patris)? . ; . ^'I

1

•s -. •) ubi verborum ordo haec eat rccens contra Bentlainm est haec rec. novantem defenditnr versu Phorm. ■> '. rj^» 3 3 3 audistis fantam iniiiriam quam haec ^st mihi^ qun loco etiam Adel. 2, 2, 4 optimorum libromm scriptnra firmatnr: quam haec hodie inter nos fuit. Bcntl. hddie quae inter nds fnit, sed qnae in optimis codd. non cst, hodie non necessario pracponi vel acui ex Ilec. 3, 3, 20 perspicitur. i

■*> A"t

■ '■ «*

' ■ . - ■ - ■ !-•■.*

-V :.■,■:■ :-h-^ .•■■ . ^- .. ' ' • ~ • ^-•!;'^'^

■ -w'-' .■: '^v •"■.-■« ■ '' - y''' '

1.1-.^ r- ■ ■ ■" ' ■'■ ■T

»•...■-

Sic qttieqaid est ubiqile librorum: Bentleius tamen^ in repetitione (hocin^ h6citte«t) accen-

tum variari aegre paasus partim coniectura ueus partim Donati non satis jdoneo testimonio totura versum trochaicum effinxit hunc: j ,:■»'■-'■- v -i- ,:./>.- ' •."* . ',.-'->•?'

. Ilikinest ftcta hnmanam aat incepto? hdclnest ohieinm patrisf . . v.*. • ^

Sed nihU mutandum, quod enim BentL ia Andr. I, 2, 18 consuetudinem et rationem postn- lare ait ut verba quae repetantur eodem accentu pronuntientur, rationem quidem quam Bentleius sibi scire quam nobis tradere maluit in utramque partein valere docuerunt Car. Lachmannus in'Pro-- pert. p. 111 et God. Hermannus Opusc. II p. 283 (probantibus Ritsch. proU. p. 206 et Fleckeis.

j ' . " •s.

epist^ crit. p. 21), consuetudinem autem non repugnare variationi ingens exemplorum numerus evincit, , quorum aliquot Bentleii emendalionibus liberanda videntur: - . ;?< ^r -,.%^k

•i: . • ^ 1, 5, 42 Set vim ut queas ferre : : adeon me ignavom patas? ,j " i^^^tiii/^^i^i^^/i-

■j . . , Adedn porro ingratum aiit inhnmannm aiit ferum'f . •-^'' '>„._;;.,,. .,y_

fj^-V'. Nihili facienda Bentleii commenta; vim non minus extolli praepo;situm quam metrico icta ^v- ^

'^ '" . • . . . •\'^

affectum infra ostendam , hiatus (omissus ab Ad. Liebig. in diss. de hiatu in versibus Ter. Vratisl. - ;^' i

1848) post ferre et a maiore in^erpunctione et a personae rautatione idoneam habet excusationem; . v.-^

•ii aut in comicorum poetarum sermone non semper subtili notionum distinctioni inservit, sed res saepe

maxime cognatas infert, quum is qui loquitur prae magna «nimi commotione vix habens quo se ver-

tat v^rba verbis cumulat, ut in illo hocinest humanum factum aut inceptum? et Eun. m, 5, . ^^ " ~ ■'' • !*•:

!>;,•>•" 7 quid gestiam aut quid laetus sim, ibid. v. 17 quid praedicem aut.laudem et I, 2, 24 ' /

*.'*-"' . .'■."'

""^ sin falsum aut vanum aut fictumst, continuo palamst, ubi BentL non rectius ant-aut ' 'i^'"

■■'. ■: ' _ ' *_ ■ .

^. ^* sustukt quam in Andriae versu et Phorm. V, 1, 1 cuius specie Faemiana ad amussim Bembini .

^- - exemplum exprimi Coquelini testimonio doceraur. • . , V

:. '■' ^ ^ ■ ' •■■'""■>.■,. " ■ . •■'■'

?^'.'- ' ' I, 5, 30 Set niinc peropus est, aiit hunc cum ipsa aut n»e de illa advorsum hrinc loqai. ■ "' t^^^ - .^- J

^.\ attt-rfut variato accentu ne Bentleium quidem male habuisse opinor, sed attuli hu^c versum, ui ■ ■* '

!;.i'>^ monstrarem quam facilis esset et eius eraendatio et vera numerorum descriptio. Nihil mutavi, nisi " '■ ;<

'S' • ' . . . . . ..... '^'

'j quod aliquid, quod in libris est ante de illa, cum Benlleio expunxi; continuavi iambicmn metrum, ^ '

iip^-' quod ille uno trochaico versu temere iitmixto turbaverat. . -^. .■'-,■

'■>"<• I ''.'■- .' '^ -'V

^i II, 3, 8 Aliquam causam, quam ob rem eiciat oppido : : eiciat? :: cito. < ^^»,-' .^^

'^'T^ Bentl. sic: aliquam causam, quamobrem eam oppido eiciat : : eiciat? : : ac cito, triplici mutatione iHata ■ -/ '

ij '• . ' • '.

/^•^ recte vituperatus a Lachm. in Luci-et. p. 116 ob dactylicum vocabulum (eiciat) trochaei loco in '

■-'^' . . . . ■ ■'■i

=:-»•■ versu positum. At sanam esse tralaticiam scripturam alteroque loco pronuntiari eiciat, altero %'

^V' eiciat, quatuor uti-umque syllabis, .«atis hodie notum est, cf. quae pueris praecepit Maur. Hauptius -.:-\r-'i

tj^:i in Ovid. Metam. I, 184. Vera etiaui de ancipiti prima syllaba verborum conicio obicio etc. do- •»^ V^ ," ^.. . . . • . ►

iV cuit Fleckeis. in censura Plauti Eitsch. inserta Jahn. annalibus 1851, tom. LXI p. 20.

Wj. II, 4, 1 Reviso, quid agant aut quid captent consili.

1 * ■ .■	:•-•>*'-«.
	t. w:
■^' '•- ■ „ •^-' , ■"	,^^
■. ■ '.••.«'- ....,:
	■'
,." ■ . ,:' ■TCi:' ,•• -
,f. . .> ■■i,-v:^'y .
:. 'u. -.^' -	■
e-V:^A^^ -
>fi- ^ ■- ■' -	•

.4	■■;'.->
«i	'■ 1 :.".J
1	;■" '
N,i	•
<	*
« j
(	f

3ent]ein8, ui qnid ntrobiqne in arsi esset, aut deleto- de «uo scripsit: qnidve captent connli. Noa in artem peccare libronim scripturam ex gemello Mercatoris Plautinae versu 120 disci poterat: Cnrmest, nef(oti qaid sit aat quid nnntiet : : niigMii «go. IV, 1, 19 'It«ne inpnidens? tandem in\^tast causa. soh^isti fidem. . ,.' ' • ' • •'>*>»' •"'.v-'

, V Qaid tandem? : : etiam niinc me ducere istis dictis p<(stnlas ? < . . - C. ^' *^.'.

Bentl. quid ita tandem quae emendatio ut supervacanea est, ita displicet propter simile itane inprudens in versu proximo. Sed tlandem stomachose repeti etiam solo quid praemisso per- \'\:'A spicitur ex V, 3, 19, ubi Pamphilo mi pater blandienti pater acerbe regerit Quid mi pater? -;•.' ri^^, Etiam Eun. m, 5, 56 jibi Antipho quid tura? quaerit, Chaerea indignabundus de more repetit :r. ~V qnid quid tum? nec debebat Bentleius transponere quid tum? quid. . «' ,-"*v v ,1

\>' »<' 1^1 li 41 F«ctnm hoc est, Dave? : : Factum : : hem, quid ais, scelas? . 'flij

Benfleitis ex antiquioribus suis libris factum est hoc, fortasse vere; deinde ex uno Petrensi fa- /f.'<i;, ctumst hiatiis toUendi causa scripsit. Sed liiatus satis excusatur et interpunctione et personae muta- tione; adici autem verbum substantivum ne potuisse quidem in tali repetitione tum ea persuadent, quae Ritsch. proll. Trin. p. 111 disputavit, tum constans Terentii usus, cf. Adel. IV, 2, 22. Hec m, 5, 2. y, 4, 6. Phorm. m, 2, 39. Heaut. m, 3, 7. Eun. IV, 4, 40 et V, 2, 12, nam Adel. III, 4, 2 et Phorm. V, 9, 17 ad id genus pertinent, in quo adiectionem verbi esse necessariam esse demonstravit idem Ritsch. ibid. p. 107 sqq. Serael plena sententia apud Terentium legitur Hec. m, . 2, 22 ita factomst. Eodem modo certumnest? quaerenti certitm alter respondet, ut Plaut. - Stich. 613. Poen. II, 18. Ter. Adel. IU, 2, 31 (ubi teste . Coquel. his oculis Bemb., in reliquis omnibus hisce legi videtur), vel certa res ut Plaut. Stich. 473, qua re ibid. 482 Ritschelio praeter consuetudinem est addentt iure suo Flekeisenus obsecutus non est. Geterum ictus variationem in voce factum aut non animadvertit Bentl., aut concoxit, ne vitio toUendo impar eese ingenium suum fateretur: etiam IH, 2, 12 patienter hunc versum tulit:

0 Dave, itan contemnor abs te aut itane tandein idunens. Nec mutavit Hec. IH, 3, 15. Adel. IV, 5, 50 ubi Bemb. teste CoqueL mi,hi ipsum cum Bentleii libris et praeterea proloqui pro dicere.

Sed I, 5, 29' recte accentu non variato rescripsit: T ■ Incertamst, quid agam : : misera tiraeo, ihrertuni hoc qnorsus a'ccidat. ^ ,

nam quod formara quorsum, quae videtur (pro certo enim hoc nisi de uno Halensi libro pronun- tiari non potest) omnium librorum fide niti, sic tueri volunt, ut cum hiatu post timeo recitetur incertum hoc quorsum accidat, id propter hiatum in media sententia vix tolerabilem et satis j invenuste positos ictus panim Iiabet commendationis. Ut autem properantius a Lingio de hiatu in verss. Plautt. p. 41 formam s littera terminatam a Plauto abiudicatam esse Rit.^chelii thesauris reclu- sis hodie satis intellectum est, ita multo minus Tercntium promiscue utraque forma usum esse negabitur.

Heant III, 3, 17 Set nustrnm est intclle^pre, atciimque atqne ubicumqne opus sit, obseqni. • 'A;.

Bentlcium cum male ureret et asyndeton apti.^^simum et variata pronuntiatio utciimque ubicum-

1

i

.l-^

-'.•'-' ■ ■ ' .'- ''V ".. • ' f .

qiie alivtd idque moIeMnin «sjfTideten inyexit hofie: atqiie tktcniDqiie^ tibicnmqne opns est, obsequi. Ceterum sit in tali sententia multo rectius dici qnam est, nemini ho^e obseumm (cf. Hec. rV", 8, 2), qua propter nec h. 1. nec Abdr. IV, 3, 21 recte Bentl. est reposuit pro sit.

Adei. II, 2, 29 Hocine illo digiianst? hoeine inripere Aeschtnam? Miro casu in hoc versu idem illud hocine variato ictu patienter tulit Benth, quod Andr. I, >

■ 5, t- ferendum non videbatur. Sed.ne id quidem offensioni est, qnod hocine in eodem yersiculo . . ^ ^•j:^ primam corripit, deinde producit, cf. Adel. IV, 5, 73 • '. •.'\y> .^>i

""<' -^ J'-'!^ ' \if^

''^■J.'- • ■ Quid hoc iJst negoti? hoc est patrem esse aut hdc est fiiinm esse? ' , ,-, . ' ^^-» ",i^' :'

>j Qaare inutilis Bentleii correctio: hocine inceptare Aeschinnm. <•"■''.-'"' >'l'.' '/•'.;'•

«i*"^ '■ Phorm. I, 4, 33 S«tin sic est?::non:: qnid si s i c ? : : propemodam : : qnid si sic?::8at tatm!-';'^^'-' *'■" ' ;'''^

' , / , Bentl. satih est sic? qui verborum ordo ipsi naturae repugnat, non magis-enim satin et sic utrumque extolli potest quam in nostro sermone: ift'd gut f 0? Ut Romani, sic nos quoque dici- mus iffg gut fo? deinde variato accentu: tDie, ift'0 fo gut? ' ' , ' • ^■"' " ' ;.-

ibi^. Iir, 3, 30 Vide si quid opis pdtes adferre haic : : Si quid? qnid?: : qaaere dbsecro. '.'f^

Bentl. vi^e opis si quid quod parum facilitatis et nescio quid affectati habet Snspectum autem mihi est potes pro pyrrhichio positum, quum aequet iambi mensuram, quare vide ne sic dederit poeta: potis es ferre huic. ■ -r-,-

Ex his locis, quibus alii addi possunt perperam a Bentleio tentati, satis opinor intelleetum erit potuisse ictum in repetitione variari : plenior autem lectio comicorum poetarum in ipsa variatione gratiae et leporis tantum infuisse docet, ut cum frequentissima sit haec species:

'Aperite hoc, aperite. Heus, ecqni his fdribns tntelam gerit?

'Aperite hoc, aperite propere et Lesbonicum, si domist. Trin. 870. 1174. multo rarius legatur talis versus (Heaut. I, 2, 18): " '

Quid narriit? : : quid ille? miserum se esse : : misernm? qaem niinus crederes? (sic recte Bentl. pro se miserum esse ex omnibus suis libris, a quibus ne Faernianos quidem discrepare suspicor; crederes autem satis probabiliter pro credere est coniecit Lachm. in Lucr. p. 297) vel talis (Mil. Gl. 317):

Quid ne gotist? : : quid negoti sit ro;ras? : r Quor ndn rogem? / < . ,

cuius aequabilis repetitio non sine aliqua tarditate et languore- ad aures accidit: contra magna vis est eiusdem accentus servati in Stichi versu 146:

Niinc places, quom recte monstras: niinc tibi auscnltabimos. ' .

Ex quo versu vel lusco apparet, quam recte God. Hermannus eUndem requiri accentum dixerit, quum verba eodem sonO, eadem vi et potestale efferantur, mutato autem sono et variata pronuntiatione accentu quoque variato opus esse. . , ,

Andr. III, 4^, 3 Kgo ditdnra non nil veritus suro, Dave, a'bs te, ne faceres idem. Bent.' ne Dave in thesi deprimatur legi iubet veritus sum abs te, Dave, ne f. i., fortasse vere, sed habet tralaticia scriptura, qHO se tueatur. Quod cum sit coniimctum cum natura iambicorum

y .

.tjBtrametroruia rersuuin, paollo altins repeti oportet Daplox enim est octonariorum pleoonun iam-

bicorum genue, utrnmque kis sex Amphitruohis Plautinae Versibu« (1073^ — 78) contentum:

Qiii iknte aedis nostriis sic incvt? | nuronani hdnc perrnssit Jnppiter? ^ . .

Credo edepol. : nam pro' Jiippiler | sepultust quasi sit mdrtuo»^ 'ytv -J Fv^i^ ' v* '^'.^

■ ^^< **^ * ^ - '^* '' IIm lit cognoscam quisquis est | Amphitrnost hic qnidem meua eras. j .^^•' * -^/'•iv '

Aiaphitmo': : Perii : : Siirge : : Interii |': : Cedo ^nanum : : Quis me tenet? ; ' ^" '• ..";■•*','

Toa Brdmia ancilla : : Timeo totus, | ita me increpnit Jiippiter. - > •• '1 .r. ■ '^;"' -^ .

' ',-.'" ^r - w^ . *'"" *

/ Nec secos est quasi si ab Acherunte'! veiiiam. set qn'd tii Toras. ■"'' ,■ "^-'- ■■'.■ ■• r'

• -"tV'. * ■•,-'■ '..-:.•, ».rI;V*S- "■- .

Jam vide mihi quid inter utrumque genus differat: priores tres versdg caesura post quarainl iambum illata. (iambicam possis appellare) in binas pares partes ita dispescuntur , ut ex binls dime- tris constare videantur: utriusque autem dimetri primum pedem omnem eam licentiam in se recipere consentaneum est, quae cuiusque rhythmici ordinis initio concedi solet. - Vcrissiog^ enim praecepit Bitsch. proll. Trin. p. 255 sq. „eius loci natura ea est, ut, quoniam ibi vox exorditur, naturali ne- - cessitate quadfim pronuntiandi non eleventur verba, sed extoUantur.^ etiamsi ictus numerorum, ut in -.-'> iambicis, non accedat.'* Hinc quum Andriae versus ille secundum librorum scripturam iambicam ' *- "" habeat caesuram, etiam Dave, ut tdterius hemistichii et quasi jiovi versus initio positum non caret ,^ quodam pondere, quamquam insigncm vim sane per sententiam habere non potest. Nec magis •* Andr. IV, 2, 8 ictum Dave recipit: Quantum huic promoveo niiptias : : Dave, httamen : : quid ergo? j . "^ aut eodem versus loco vide, cave imperativi, ctsi non sine aliqua gravitate efferuntur, II, 3, 25. 29. /^ Alterum iambicorum octonariorum versimm genus post quartum trochaeum infert caesuram 7.,' (trochaicam dico), quam quidem speciem ct illi ' ex Amphitruone allati tres posteriores versus rcfe- ."_;;' runt et is quem Bentl. in Andria praeter necessitatem effinxit (qui etiam Adel. II, 1, 30 non debe- , .'•' bat iu caes. iamb. offendere ' • l-'

•.i-.v ''. 'gi tiixx^ iam debacchatus e», | leno, aiidi, si vis niinciam). »„ ."''

Jambica autem caesura praeditum esse Andriae vcrsum inde est maxime verisimile, quod plerumque plures eius generis versus sese excipiunt, id qnod ipsius illius scenae initio factum cemitur: . - ') .;

---■—.- - , , , ' . ' ■ ^ . ':• >''

."■'■■'"' T Cnr lixor non «ccersitnr? 1 iam adverberascit : : Aiidin? ' • ' ' »

-■,-"• -' .•''

''f'Vj- . ^8" *l'idum non nil veritns sum |, Dave, a'b8 te, ne faceres idero, , '••.<','.J,

-' '' ". . Quod vdlgus servoriim solet, 1 dolis ut me deliideres : : •.. '• ;' ^j

: •.- ■ •' , , , ' ' - ■ *

Propterea qnod amat filins. |.: : egon istuc facerem'? : : credidi.

Et animadverte quaeso, quam convenienter, cum proxima scena ianibicis septenariis finiatur, ab his

•^

ad cognatos octonarids transitus fiat: nam ut iambici octonarii ciim trochaica caesura, si, ut in hoc -^

•J

genere par est, non digitos sed aures adhibeniu.>* arbitros, prope absunt a trochaicis septenariis, ita j:^

iidffln cum iambica caesura iambicorum magis naturam septenariorum imitantur, unde non mirum V.^

est, in caesura etiam hiatum et syllabam ancipitem concessam iis fuissc. Et Fhiutum quidem hia- .~:^

tmn admisisse praeter alios hi versus testantur: Amph. 211. 2G2. 1000. Bacch. 930. 933. 9-11. 942, ..;

.Ancipiten) in caesm^a syllabam praestant haec exempla: ' i-^

■v- •.. <-»

g- •. ..» "s 'i . ^"' ■■'

'■-*... fc-

m

Ampb. 153. 2,03. 207. 988. «99.' Bacch. 934. 947. 974. Pseud. 151. Stich. 296 et mnlta alia. Non- sanns est versns Amph. 157 qnem cum contiguo sic exarari inssit Fleckeiseilns :

, Nec eaihani liceat dicer^ mihi neqae in ero qaicqnani aiUili ^ ./ ' '^^J Siet nec qaisqaam sit qaiii me omnes esse dignnm deputent. ' ''^'

At -ferri nullo modo potest prorsns . praeter Plautinam artem (Terentium enim minns in hoc genere diligentem esse constat) in alterum rersum impendens sit, ac nisi, quod God. Hermannus suspica- ' iMitur, roaior quaedam subest cormptela, haec Plauto non indigna Tidebitur scriptura:

'■- ■ Ncc causam liceat dicere neque mihi qnidqaam aaxiii siet "^

V ^'^^'/^•^''.' ■*" "''^' *''-*^j^,'' 'i^ '

i ■^ji •» V- * l„ gj^ neque qaisqaam sit quin me omnes esse dignum deputent. ■. C ' '*-,

Frioris versns caesura est iambica cum syll. anc, alterius trochaica. Hlud tamen in hac Hcentia ' religiose observatur^ ut iambicus pes ante caesuram purus sit neve aut anapaestns aut spondeus eius vice fim^tnr: hinc noli dubitare, quin corruptus sit versus Pseud. 170 ab ntroque Qovissimo editore sic exhibitus: ' . . -v~ ; <r • ■''":';'

*, . ^ l piiere prae: crnminam tie quisquam pertundat, caiitiost. •' '^ 7r»_.

'D^'!.' ^ ''..''-'"'■

if<''' Ac cum libri habeant: I pitere prae: ne quisqnam pertnndat crum., sic potius num^i tnr^ati . *

jj*'.' - . " ' ' '^ • ''"^-^^- 5

gv reconcinnandi videntur: ' '^Jt- * "*

^:''" . . . , "",... ^ ..■ . . -:-1^5'-'^

'^'~ I puere prae: ne quis pertandat tibi crnminam, cautiost. ' • , - ,

C-' - . •'-*■;■';

%'. nt caesura sit post quartum trochaeum. Ceterum puere forma non Plautns solum, sed bis etiam^. . >^ ^: Terentius usus est Eun, IV, 1, 10. Hec. IV, 4, 97. "^- v'

'^';. 'Voluit facere contra huic aegre: hens, iiiquit, pu£re, Pamphilfro > - ,' .. " ■■

■■ *'-' ■ ■' ' ' ' w . " ' " ■ «

'^.i^^^ '■ Faciam, lit moiies. eho, piiere, cnrre ad Bacchidem hanc * '-

('.'y ... '*■■,'

'T^K: nbi Bentl, immemor eius formae suas adhibuit machinas ad numeros restituendos. . ' -- ■ • •

^. ■ .

Terentius, si Bentleiano exemplo credimus, nec hiatum post iambicam caesuram nec syllabamJ' ,:\^ ancipitem admisit^-et de liiatu concedo, etsi eius ope possit quis Faemi libromm scripturam tueri V';"*

^ Adel. n, 4, H: - . : ■ . . ■' ^v-V-/

Jleus, heiis, Syre : : ehem quid est? : : obsecro | herrle, hominem istnm inpnrissimnm .' .-, .-'-

tamen cum duo Bentl. libri hercle te praestent iisque Vaticanus Coq. teste et Hal. libri accedant,V ' <vi Bentleium sequi tutissimum videtur. Nec ibid. V, 8, 24 libromm scripturara cum hiatu d*efendo: -, ; !f^~-<;.: ■ ' Quid nuHC? quid restat? : : Hegio | est his co^natus pnixiimus. • . .,

cnm, praeterquam quod unum exemplum vix satis hiatum tueatur, in eo ipso versu nimium quantum jj.. displiceat. Sed ancipitis syllabae octo, nisi me oculi fefellerup.t, exempla exstant haece: Andr. III, v ^ ■:: .^^ ^\- 4, 5. III, 5, 7, Adel. UI, 2, 50. IV, 4, 11. Hec. V, 4, 3G. Phor. II, 1, 18. IV, 5, 15. V, 5, 2. . t'-

Wi.'. "■ . .V -

.;, Prbpterea quod amat filius : : egoii istnc facerem?': : credidi. ..;• '^,

< ' .', ' Qai siim pollicitus diicere? neqne qua' fidncia id aiideim * ,-

'.V /v • • Postremo quando ego coiiscia mihi snm, » me culpam esse liaac prornl. . ' . "> . , *' ' '-

*■"-'•". ^ , , >■'•.■'■' '"%•■' *■. ■ ;'K

.■^' •; ,. Accedo, rogito, Pamphila quid agat, iam partus adsiet. •-■'>■ ..'.:• '\! . '•■S

>

A--i^V

■Jf:',

.*i

«■ . ' . • .

5 QinrataBi hiiip profaeriii mihi, et ex quanta aernnina extraxeri*. ' j

Meditata niihi sunt dnnia mea incdmmoda, ems si redierit.

-^ .... - -. .^ ^- ,..- i- •■•*-,. - -■. •

Hegabo. Ubi illaa nunc eg^ reperire possim cdrita. ^v 'v -.V * "' - 'rX;.'^ V ; '^'7^.^' Cnravi propria nt Phaedria poter^tnr: nam emisiiasl maiiC:;^'^'''""*' -•' T. '•^'^T*''hK,

V. 2 sic correzit Lachm. in Lucr. p. 116, ne dactylicum vocabulum pro trochaeo haberetur. Sed nondum persanatus versus videtur, cum multo magis quam dactylicum vocabulum displiceat invenu- stiBsimus jdactylus ante ultimnm creticum. — v. 3. BentL ut caesuram trochaicam efficeret verborum ordinem immutavit. — v. 4 idem ex duobus libris iamne invexit. — v. 5 idem et me ex, sed me ahest ab optimis Faerni codd. — y. 7 et 8 Bembini scripturam a Bentleio repudiatam secutus sum. -^ .*> r ; ^ ♦ • , ) ■•^^►',•1

I -

r^

Ferri non potest ob.-turpes ictus vulgatus verborum ordo Andr. III, 4, 17: > Ego vero solns : : cdrrij; e r e mi gnatnm porro enitere. ' ' , i

* ubi bonos ictus facili negotio sic restituas: mihi corrigere. *- - '

Neque ib. IV, 1, 26 sanum esse vitiosus ante caesuram pes docet: . ' ' ~ i

-■>vi'-. <' Qo^ntasqiie hic suis consiliis mihi confecit sollicitudines. ' , .'

ubi quod Jos. Kraussius in commentatione de iamb. tetr. Mus. Rhen. VIII. 4 inserta p. 558 suis

eiecit, non laudo, quia pronomine careri tura demum potest, si aliud opponitur, veluti Adel. I, 2,

46 Datura tu illi patei' es, consiliis ego. Qua re -vide ne consiliis ab librario aliquo pro

, rariore vocabulo intrusum sit, ut technis (vel potius techinis), turbis, fabricis: nihil enim

in tali numerorum specie displiciturum sit : , . ,

.. - , Quantasqne hic snis techinis (rabricis) mihi confecit solliritiidines. - . ;

Porro III, 5, 5 Posthac incolomem sat scio fore me, ininc si devito bdc ibalnm

quamquam bonus est octonarius cum troch. caes., tamen nescio an iambicam caesuram, quam habent

et antecedens et insequens versus, sic levi transpositione efficere praestet:

'; ' '

■'>;•'' Postbac me incolumem sat scio I fore, niinc si devito hdc malnm.

" ■•' . ' ....

.:^.. Quod enim iam supra animadverti, solent octonarii cum iamb. caes. non singuli poni,* sed bini aut

t.'-: temi continuari, veluti in eadem scena verss. 13. 14 (ubi qu« fretus sim, qui me hodie in nuptias

:V coniecisti, non recte explicavit Bentleius, quum hoc dicat Pamphilus: auf Weit ^fittc ic^ bo gcbaut

Sfj;-.. (toenn td^'« tl^ate), ber bu mic^ jia :c. ' '

ii>.^-'^_ "'' Adel. II, 2, '12 recte transposuit Kraussius; .>;.- -^ . > . Nnmquam rem facies; abi, inescare nescis homines, Sannio.

ubi libri nescisinescare caesura pesjsumdata. ■.; ':.*.V ; . ,: . ibid. II, 1, 34 vulgatam scriptnram a Ritsch. defensum iri Kraussius pollicitus est. r-i

t '"/;>■ ■^'-'^ . . . '. . .. . "■

^^' ':* " Haec etiam post Kraussium de iambicis octonariis monenda putavi. Redeo ad eos versus,

• ' in quibus BentL propter ictum non recte positum libronim scripturas mutavit. Lenis videtur trans-

./ ■

/>

positio, qua adliibita An^r. I, 5, 27

I

■^ ♦

. >v;fe

"^^ '■:' ' \ -J ' ■ . ' ' • . ■ ' "" i,-'»^'}!^

■*{•■/:»•'

^ ■■■*■ -/■.' Vi'""' 1 -' '"'"V "

. — ■-■•:-• ■:■:■!>..-. ^: f

, , , • ••'*'i" • ^ ■-''- " ■

Tam patrifl pador, qai m^ tam leni pusas est •nimo usqne sdhuc, -

P&88U8 &nimo e8t dedit, ne animo in thesi lateret, sed non necessaria: nam satis erat l^ni esse

in ictu, utpote notionis pondere insigniorem vocem, animi notionem satis exilem praestabat sup-

primi quam intendi: in multis autem versibus eandem et Plauto et Terentio placnisse videas rationem,

maxime ante iiltimum versus iambici aut trochaici creticum cf. FL Mil. Glor. 706. 1381. Ter. Adti.

I, Ij 8. 26. 43. m, 4, 58. Hec. m, 5, 22. V, 1, 21. Andr. V, 8, 12. Eun. m, 2. 37.,

Phorm. V, 9, 31. . . . . ' ■.r::,^^'

*■'.-'. Nuno bene viTO et fdrtnuate atque nt volo atque animo lit lubet t ' -' ' ..

■:■-,, ■■: Me qnaerit illic: ibo ego huic puero dbviam. , ' -». ■■-',.

Ant tete amari ant pdtare atque «nimo dbseqni. ,^\ - . <.

Do, praetermitto, ndn necesse habeo dmnia , ' 5 Mea sic est ratio et sic animum inducd menm. * .

Tam maxume vos aequo aojmo aequa ndscere- Quam fideli a n i m e et benigno in 1 1 1 a m et clementi fui. «. Nam neque ille hoc animo erit aetatem neqne pol tn eadem istac aetate.

Olim istuc, olim, cnm ita animum induxti tnum. 10 Homines: nam qni hnic animum adsentari indiixeris.

Qnamobrem te oro, ut alia facta tua sunt, aequo animo bdc feras.

Ex his satis apparere puto nec v. 2 cum Ritsch. puero huic (nam Fleck. retinuit librorum scri- pturam) nec v. 10 cum Bentl. adsentari animum esse transponendum. Illud vero vel me non monente senties, quam arti convenienter v. 11 efferatur aequo animo hoc, et quam parum con- clnne transposuerit Bentl. tiia snnt facta, aequo animo et hoc. Immo aequo, in quo vis

-, est sententiae, in arsi sit necesse est, animo potest thesin pati. Nec constitit sibi Bentl. , qui et Hec. ni, 3, 29 animo (ceterum duas prorsus supervacaneas inferens mutationes) in thesi esse pas- sus est et AdeL IV, 2, 4 cum in plerisque libris in fine troch. tetr. invenisset quin tu animo bono es, sic in thesi collocavit animo: quin tu bono animo es, quod etsi etiam £un. I, 2, 4. AdeL n, 4, 20. IV, 5, 62. Mil. GI. 1143 legitur, tamen et illud variatur itidem in fine troch. tetr. MiL Gl. 1206. AuluL IV, 10, 2. Cistell. I, 1, 75. Omnino autem quanta in hoc genere placuerit variatio, ex hac congerie potest intclligi: bono animo fac sis (senar. init.) Adel. lll, 5, 1. bono

" animo es (med. sen.) Heaut. IV, 6, 18; (med. troch. tetr.) MiL GL 1342; (med. iamb. sept.) Asin. 638. animo sis bono (med. iamb. sept.) Asin. 726. bono habe animum (med. anap.) MiL 1011. hibe animiim bonum (med. iamb. sept.) ibid. 1236. habe bonum animum (med. troch. tetr.) ib. 1325.

'. Hinc nihil habeat quo offendat Hec. V, 2, 21:

Ob eam rem vin ergo intro eam? : : i atque exple animnm iis ut credant nisi Bembini a Coquelino et Gepperto allata scriptura itaque (pro iatque) exple animum iis coge ut credant tale p<^us alterum hemistichium fuisse moneat: i exple animum iis, coge ut credant. Ubi enim i cum altero imperativo iunctum legitur, solet copula multo saepius omitti quam

i - ■ . . vf-. / •- ■ ' ■ ■J''- ^- ■■'i-< - ■•

..■.'■-•♦■iVf.-- ■,■1. ' ."..•- <^.». ■.•■•V»^',.».>V-. >■ .1'. , '" •■_■•-'

poniy id quod observavit Fleck. in jahn. annall. 1851 tom. 61 p. 18. I autem eliditur ut Menaeehm. 9.52 initio troch. tetr. I arc^sse et Poen. V, 2. 156 set i ^TOoa illam, ubi libri. et scripti et editi atque perperam interponunt. . , .*. , . • .». .^.i-' -•'

Andr..I, 4, 52. ^^v -• •■ • .■ ' ' ' / ' ^'' ' - . ''V^.

Set Tim nt qntas feiTe : : adeon me ignavdm patas? ' \-.ryP*^i

BentL corrigens ut vim, ne vim in thesi delitescat et simul elisione absorbeatur, eam legem.nonduni perspexerat, de cuius veritate innumerabiles comicorum poetarum loci persuadent, satisfieri arti, si potiores voces aut accentu logico, qui ex verborum maxime ordine suspensus est, aut ictu metrico ■,,.*- extollantur. Quare quum opponuntur duae inter se notiones, alteram saepe metricum ictum recipere^ ^.-•^•^ti alteram autem ita insignem reddi videas, ut, quemadmodum solent voces graviores, in fronte sen- ,. '.> tentiae collocentur, veluti in Mil. Gl. versu 1124: Quin si voluntate nolet, vi extrudam foras. -■■'\j. Ubi cum opponuntur voluntas et vis, illud ictu metrico, hoc ipsa positione extollitur. Eadem '.^ ' ratio est Andriae versus, ubi Mysis ancilla non voluntatem Pamphili vereri se dicit, 'Sed vim ut *. queat ferre. Etiam cum nuUa est oppositio , maiorem aliquanto vim habet verbum in thesi relictum f

aed aliis verbis praepositum qiiam ictu metrico intentum, ufr Eun. I, 1, 8: „Infecta pace ultro ad eam venies indioans" potuit quidem ad eam riltro venies, sed ad eam non tanti est momenti quod possit praeponi. Nec censtitit sibi Bentl. in hoc genere: in multis enim versibus Andriae se- nario similibus rectius a correctura abstinuit ut Adel. I, 1, 42 "Vi quod fit quam illud quod amicitia ' adiungitur, etsi perfacile erat quod vi fit scribendo vi in arsim transferre. Hinc quotquot versus BentL hoc nomine corrigendos putavit, intacti sunt relinquendi, quorum quidem hos notavi:

Andr. V, 2, 26. II, 1, 35. III, 2, 36. Adel. II, 1. 54. Hec. V, 2, 3. Adel. IV, 2, 9. Hec. I, 2, 43. Andr. H, 2, 15. Eun. IV, 6, 2 :

Osteudam, ernm qnid sit pericli fallere.

'Eg^ id agam, mihi qni ne detiir : : 8a't habeo : : Davom uptnme.

Hoc niai fit, pntmm lit tn videas, nil raoventnr nuptiae.

Set nemo dabit: fmstra egomet mecnm has ratione.<i pnto. 5 Set cdm tn satnre atqne ebria^s, pner lit satur sit farito.

Rideo hnnc: primnm ait se scire: is adlns nescit dmnia.

Sese senem eaae dicere : illum antem linicnm.

Libero : nxorem tibi non dat iam Chremes : : qui scisl : : scio.

'Atqni si illam digito attigerit lino, oculi ilico elTodientar. ■ i .

V. 1. Bentl. : quid erum. — v. 2 idera: qui mihi. — v. 3. Bentl. tu puerum ut videas. Ceterum Ritterus non spurium potius hunc versum , quum sit sanissimus , pronuntiare quam recte intelligere > . " debebat. Non . enim Davus hanc suam esse sententiam dieit, id quod putabat Ritterus, sed mulierum '^'.

i. e. Glycerii eiusque ancillae: illas, nisi puerum suppositum Simo- suis oculis conspexisset , non motum iri nuptias credere Davus fingit. Nil moventur nuptiae autem est simpliciter: certae . . /j et fixae sunt nuptiae, nec .satisfacit Donati, niulto minus vero a Rittero laudata Ruhnkenii inter- ' , <%

■ ' • ; ' . ''«'--.'■'■" '•-'''•-.';?.*' »

pr^tio. — V. 4. Sic Bemb. spretus a BentL ob frustra in thesi depressum. Merito a Bentleii

iadicio discessit Ritsch. prolL p. 119. — v. 5 es Bentl. coniecit simul et piier scribens neglecta

in satur positione. Eris libri, quod vix sic tueare cum Lachm. in Lucr. p. 129: ebria eri', p.

u. s. f. — V. 6 Sic Bemb., at Bentl. seprimumaitscire, se' praeter rationem pra^onens. —

7. Sic plane Bemb., et arti conveniens est, sese, quae eit primaria notio, primum locum sibi 'i^r/^'

vindicare, s e n e m postponi, in quo secundaria sententiae 'vis posita sit. — v. 8 Sic libri fere onmes, i "_■

<le quibus qnae Faemus testatur perperam intellezit Bitterus: nam in illius quoque libris uxorem

praeponitur. Neque scies cum Bentl. praefero codicum scripturae scio: Davus enim, magnifice «e ";

inferens ut qui Pamphilum gaudio expleturus esset, ludens hac voce saepeque eam ero ogganniens 'j.f:

confidentiam suam ostendit, vide v. 9 quid timeas scio, v. 10 et quid tu scio, v. 11 et si scio; '/ -."

eadem magnificentia declaratur praefracta brevitate, qua v. 15 libero gloriatur. — v. 9 ui^o dele-

yit, illi post oculi inseruit. , , ' ■•' ■. '

Andr. II, 2, 2 IJt metnin, in qno ntinc est, adimam atqne expleam animnm gandio? . • i '

Bentl. ne metum totum in thesi subddat, lit metiim quo in n. e. scripsit, sed quo in non vide- tur dictum esse, neque in Curcul. versu a Bentl. allato 467 legitur loco quo in, sed quod est tri- tissimum quo in loco. Fraepositionum anastrophae (de cum particula dicere supersedeo) haec inveni apud comicos exempla: Penes semel apud Terent. Hec. IV, 1, 20, septies apud Plautum (AuL IV, 4, 27. Amph. 653. Trin. 822. 1146. Truc. I, 1, 4. IV, 4, 5 [ubi penest iunctim scri- bendum] Poen. V,.4, 15*) anastropham patitur. Inter semel apud Plautum Merc. 752, nec pluries . per (Poen. proL 13), pro Asin. 397, secundum (MiL GL 1349 nos secundum L e. l^inter UII^ l^er), ad Bacchid. 176, advorsus ib. 127, bis ab (Asin. 119. Mil. GL 1047), ex (Epid. II, 1, 5. Asin. 765, quater propter (Rud. 496. Bacch, 1032. AuL IV, 10, 56. Trin. 1164, nam Mil. GL 1086 Ritsch. propter quam dedit). Me propter ex Hec. V, 3, 35 laudat BentL in £un. V, 8, 3 sed propter me habet in ipsa fabula, nec quidquam discrepantiae a quoquam notatum vidi. Erga bis aqud Terentium (Heaut. I, 2, 15. II, 3, 24; nam Hec. III, 3, 29 Bentleii coniectura nihil opus est), sexifens apud Plautum (Asin. 20. Capt. 245. 416. Epid. m, 3, 9. Trin. 1126. 1128).' Hinc quum Terentius rarissimc anastropha usus sit, et Adel. V, 3, 36 improbo, quod Bentl.' quibus ex scri- psit**) pro (signa) ex quibus, et multo minus placet in Andria illud quo in, a quo exorsi sumus, cuius mutationis ne causara quidem satis idoneam fuisse concedi potest. Verissimum enim est- quod Ritsch. proll. p. 266 aperuit, n^ccentuum notionumque convenientiae poetas quan.

^

*) nbi anap. tetr. describendus \idetnr esse:

Per qnem vivimns vitaiem aevom, qnem penes spes vitae anRt hominnm. Qnod libri post hominnm habent omninm, ex dittographia ortnm conicio, cf. Ter. Enn. IV, 6, 19 nemost boni- num qni vivat, minus.

**) qnod placere cnipiam possit ex qnis, non magis Terentiannm est, qnoniam, etiam Andr. III, 2, 32 qai praestat C. Reinboldi coniecturae qnis, quo Plautus tantum bis (Amph. 44. MostelL 1040) asns esse videtur.

■ ^ 2* ''

1»

tnm possent studuisse; neqne enim eosdera celandum est nonnnlla vivae voci recitantium reli-

qnisse praeter ictus numerorum acuenda atque ex.tollenda.'* Multorum enim ^ocabulorum tempora

ita sunt comparata, nt etsi praecipnum in versu pondus habeant, nullo prorsus artificio in arsim ea

cogere possis, nisi aut pereat sermonis facilitas et simplicitas aut aliud incommodum inferatur, quod

Bentleio in*ilIo quo in accidit. Ita imbrem et cribrum, gravissimam utramque in' ea sententia

notionem, non potuit in arsi collocare poeta Pseud. 102 non pluris refert quam si imbrem in

cribrum ingeras. Itidem Heaut. I, 2, 18 Quid narrat? : : Quid ille? miserum se esse : : Miserum?

quem minus crederes? .minus ut sine sententiae detrimento non potuit metrico ictu intendi, ita

ipsa sententiae vi satis extollitur. Hinc etiam Andr. HI, 2, 40 Scimus quam misere hanc amarit, nec

opus est transpositione, ut misere sub ictum veniat, nec placet a Bentleio inita ratio: Scimus hanc

quam misere amarit: in priiicipio enim positum pronomen oppositionem indicat et comparatiohem ad

eam, quam minus amarit Pamphilus. Non minus incommbde Bentl. ex paucis libris Eun. II, 3, 18

utilitatem praeposuit, quo inepta adeo nascitur sententia. Similiter peccavit ib. v. 80, cum te

illum esse, quod in libris est, spemeret prae hac transpositione te esse illum dicam, ut ridi-

cule dicat Parmeno: tc^ toetbe bid^ fiir j[enen audgeBen, quasi lUum an alium Chaeream dici inter-

<i ;. esset: immo dioit: i6f tcerbe btd^ bafiir au^geben, et te, quod in thesi est, pondus sententiae habet.

4' Omnino autem qunm reputamus nobiscum, non scandendos sed viva voce recitandos fuisse scenico-

^''. rum poetartun versus habendamque recitanti non ictuum magis quam sententiae rationem, quumque

;-^* animadvertimus severae ictuum et notionum ' congruentiae permagnum versuum numerum obstare, vix

obscurum esse nobis potest, quanta cautione et modestia in hoc genere utendum sit, ut, nisi certa

.V- ratio subsit — certa autem vel in hoc genere lubrico multa esse non nego — ab emendando abstinere

praestet quam sanissimis versibus vim inferre. Ac quanta libertas histrionibus relicta fuerit, ut sen-

tentiae magis probe et penitus intelligendae quam arsibus et thesibus compensandis metroque expri-

rr mendo et intentendo operam darent, inde quoque perspicitur, quod quibus locis per sententiam, non

-."; iisdem etiam per metrum pausam vocis facere licet, qua re fieri non potest, quin sententia cogente

saepe ibi subsistatur pausaque incidat, ubi metrum prorsus peryerti videatur: ad quam rem demon-

,, strandam cum omnes versus appositi sint, quos Ritsch. proll. p. 191 sq. ut etiam in pausa vocis

'■f^' raritatem hiatus ostenderet, congessit, in his duobus (Trin. 692. 710) praecipuam persuadendi vim

;;- 'inesse duco:

{. Qais me improbior perhibeatar esse baec ramigeratio. '

'^ . Eddem pacto quo huc accessi apscessero. Lesbon. I hac meciim domum.

*. V in quorum priore tantum abest, ut esse haec, quod fit in scansione, in trochaeum (sive spondeum

../' mavis) coalescere recitator possit pati, ut cum dixerit esse, quae vox non potest non pro trochaeo

"' , ad aures accidere, tum pausa facta haec inferat non ut arsim pedis proximi, sed ut suppleat theslm

- '^ praecedentis pedis, ita vero suppleat, ut simul accentu logico intendi necesse sit. In altero autem

^ versu, etsi persona mutatur interpunctioque intercedit, tamen in eandem arsim tres longae syllabae ro.

t.-V.f? ■ . ^ •

. ■■ - ■■*.-<'-

^>t ..£-•■ ■^•f,^' ,r* ,^ V^-:-'-i ..■«.-.■ •^^■V-> :j:.^j;'-.i

I hac conglutinantur. Hinc iure meo colligere mihi videor, cum hifitrioni quamcunque vpcem in theai depressam quotiens commodum videretur erigere liceret, non esse eos versus sine libromm scriptonim ope corrigendos, in quibus voces ad sententiam graviores non in arsi collocatae inveniantur, etsi oum leviores in arsi, graviores in thesi cubant notiones recte de vitio cogitari non nego, neque gnun- maticum verborum ictum ictu metrico pessundari ferendiun duco: cuius utriusque exceptionis exem- -^;-^ plnm ex Hecyra affero lY, 4, 35 (ubi recte Bentl. non clam me habere pro eo quod Faemus . -;lr';'^ reliquerat non me clam h.) et IV, 1 58 (ubi ante Bentl. posset post pessimo ictu legebatur pro -' post posset*). Hinc praeter necessitatem mutavit Bentl. £un. I, 2, 49 initium senarii: ne hoc

V'..

?^".v-- •'''quidem tacebit PArmeno (scripsit neque hoc tac P. ut hoc in arsi haberet), nam hoc hi-- strioni erigendum relinqui ex eiusdenf Eunuchi versu II, 3, 31 neid quidem (init. iamb. sept.) apparet. Nec rficte idem Andr. lEI, 4, 10 ex uno libro ego quivi intellegere, maluit scribere quam reliquorum librorum scripturam quivi ego int. sequi., Quis porro quum Hec. IH, 1, 14 (prius quam hanc uxorem diixi, habebam alibi animum amori deditum) alibi, quod aliquam vim in ea sententia habet, in thesi ferendum duxerit, etsi facile sub ictum venire potuit (animum alibi), non ferat obolo Andr. 11, 2, 32? . ^ ^ -

'Olera ae pisciculds minutos ferre obolo in cenam seni, ubi quod Bentl. f^rre in cenam obolo seni, oblitus est magis placuisse cemicis pocticis versus exitiun in cenam'seni quam in cenam obolo seni, ut vel hoc nomine praestiterit optimomm libroram (Bemb. Victor.) scriptura Eun. III, 2, 45 cum in mentem venit huic Bentieii transpo- sitioni in mentem ctim venit.**) Ac ne oppositorum quidem vel in summa facilitate utmraque semper ictum recipere intelligas ex Adel. IV, 3, 8: . .

Atqiie istaec eadem, qnae mihi dixti, tiite dicas mulieri

qui verborum ordo ib. v. 13 redit : quae mihi dixti (ubi quoque a Bentl. insertum delendum, cum versus in pausa orationis et mutatione personae hiare possit), qua re nec Andr. HI, 4, 20:

Ibo ad eiim: atqne eadem haec quae tibi dixi, dicam itidem illi : : Ndllns snm. •

tfbi quae neque Eun. IV, 3, 13 (qui mihi male volunt) raihi qui cum Bentl. transponendum puto. Non potuit sine totius sententiae imrautatione utraraque oppositura sub ictum venirc Adel. I, 2, 16, 17:

*) reliqnit Bentl. Adel. III, 4, 44 quod vus ins cogit, id volnntafe inpetret, ubi cum pronominis intentio sen-

■• tentiam pervertat neressaria est transpositio qnodiiisvoscog;it.

**) qua re Andr. V, 1, 19 per nnraeros non tantum ex Bentleii coniectura versns exitus institni potnit: „vidi

ancillam iurgantem. Scio" — sed etia'm sic cum llbris emnibus: „vidi iargantem anc*llam. Scio*', nam qnod Bentl. ad

coramendandam snam transpositionem aifert, solere Terentium pronnnciare ancillam accentu in syllaba media, non

veram est: legitnr enim ea vox accentu in antepaenultima Eun. II, 3, 56. Phorm. III, 3, 26 et apnd Plantnm in

Menaechm. 797. 801. Mil. Gl. 910. Stich. 432.

Mnllaai hoiaa factnm ■raiiie. b««c ~" '

"■■,'•■'.'*«;•'•■♦'*-•:.• Verum Andr. IV, 4, 10 My». Satin sanns, qui me id nSxitet? D*v. Qaem ego igitdr ng^nl *'iVJ':i

" eo magiB taebimur hanc omnium librorum scripturam adversus Bentleii mutationes m6 qtilld et quem igitnr, quo certius est Bentleium haec non satis recte interpretatum esse. Mjsis enim non eo est perterrita, quod se potius quam aliam interroget, sed quod rogitet, quae ipse norit: quare me nec facit oppositionem nec ictu donandum est. At Andr. IV, 5, 18 recte ex librorum scriptura: simul arbitror, iam aliquem esse amicum et defensorem ei: nam fere — esse acuitur (BentL, esse aliquem), cum subsit oppositio: quaeritur cnim, utrum habeat Glycerium amicos, annon habeaL : Nec Andr. V, 6, 3, 4:

More hominam evenit, lit quod sim nBctiis m«li,

M i.v .^ • u Pnus rescisceres tn, qatm ego illnd qnod tibi evenit boni.

Bentl. oppositionis rationem assecutus est. Etenim cura duo dicantur centraria, Davum malum nactum esse, Pamphilo bonum evenisse (quas quidem notiones ita intendit poeta ut in fine et ver- flus et enunciati eas -poneret), et prius rescivisse illud Famphilum, quam hoc Davum, Bentleius deleta posteriore oppositione novam et ipsam aptam per se sed illi non praeferendam instituit, cmn scriberet: quod sim 6go nactus et quam ego tibi quod.

. "^ -■ '' , Andr. IV, 1, 23 Falsus : : Xeiine tibi satis esse hoc visum soliduihst <;«udium?

Bentleio quum versus inconcinnus et impeditus videretur, haec coniectura placuit: Falsus es: Non satis tibi esse hoc solidum visumst gaudium. Sed omnis inconcinnitas huc redit, quod alter pes eat dactylus pro trochaeo, tertii vero pedis arsis soluta duas voces occupat (nonne ti — bi satis, nisi forte is quoque dactylus (bi satis) videtur, quoniam apud Terentium tibi interdum pro iambo esse negari non potest): quorum utrumque adeo frequens est, ut exempla afferre nihil attineat. Est autem vel st non minus adiectivo solidum quam participio visum adhaerere posse ex illis apparet, quae Ritsch. proll. p. 107 attulit. — In eadem scena bis praeterea praeter necessitatem mutasse videtur, nam neque v. 35 quicquam habet molestiae senarii initium nondum scis (cf. U, 3, 14 ducas volo; m 3, 20 ^e sunt), neque v. 48 recte in praeposito verbo posse offendit, quod cum summa vi efferendum esset, vix poterat alio loco collocari.

Andr. V, 1, 9—11: .

.", , Perpulisti me, ut horoini adnlescpntnlo

'In alio occupato amore, abhorrenti ab re nxoria -* ■ . . *

Filiam ut darem in geditionem a'tque in incertas nuptias.

BentL ne homini esset in thesi transposuit homini ut, sed potuisse hoc loco homini in thesi delite- Bcere inde perspicitur, quod nuUo sententiae detrimento etiam sine homini dicere licebat adule- scentulo, quode vide quae Rit.<jch. proll. p. 254 sq. disputavit. Accedit, quod homini ne est qui-

..,- ■ • i-.- ■'■.■./;■■..••' -^ '•-■■;-. '; •■■... .^v» ■

■A...-.i .''I...*.. •••-'; ;. >.;■■.. - i, ' ' . 'i.^ /^S>' 'i.^:

dem plaive in tfaesii nam quod Ritsch. ibid. p. 258 scribit: ^nbicumqne iambicQm vel pyrrhichi- acum vocabnlum brevis vox monosyUaba praecedat in arsi posita, huius vim arsis ad insequentes syllabas ita pertinuisse, eae ut non sentirentur tamquam delitescentes in arsi, sed ut coalwcentes cnm praegressa in trisyHabum vocabulum^S id quidem latius patere atque in anapaestica quo^e et trium brevium vocabula vocem monosyllabam excipientia cadere existimo sat multis exemplis edoctns. Qua re np^, tautum.cum^ego Andr. Y, 4, 41 recte se habet (BentL cum egomet), sed talia edam': ut abii Mcnaechm. 1112; quae hominem ignotiim conpellet ibid. 374; qua platea hinc aufugerim ibid. 881; in patriam ib. 1152; quemquem hominem attigerit profecto Tnic. 2, 1, 17; ni pro'^- peras ibid. 2, 2, 30; sed homines ib. 4, 3, 57; inquam homini, inpudens Eun. m, 1, 35 iCi.;' • (sic Bembinus, h6m4ni inquam Bentl. transposuit). Coninncta autem haec sunt cum ea ratione,

qua quadrisyllaba vocabula pronuntiari solebant. Quormn quae proceleusmaticum ■ vel paeonem quar- tum eMciunt, legitimam pronuntiationem hanc fuisse Bentleius in Heaut. II, 3, 30 docuit: propemo-

Y^^

■ r • c ■

'^^.P: -.- dum, p6rierim, inopia, itinera, miilieres, habueras; invaluit tamen etiam altera ratior ''-," ,' t

. . facilins (Tr^c. IV,. 3, 32), nialiti» (ibid. 36), recidere (Ilecyr. prol. 39). Contra in paeone primo et choriambo magis frequentatur perciileris (Eun. 11, 3, 88), obtigerit quam 6btlJ-i> gerit (Truc.n, 3, 23), commemini, conveniunt, adveniens quam commemini, conv^unt, adveniens. lam cum vox monosyllaba anapaestico vel triura brevium vocabulo excipitur, quasi in unum vocabulum quattuor syllabae coalescere putandae sunt : hinc lit abii, lit homini pronuntiatur ut mulieres; in patri- 4m ut conveniiint, nec causae satis esse videtur, cur Pseud. 697 litaliquem hominem stre- nuom transponatur aliquem ut, qnem verborum ordinem sane omnes libri praebent in simili versu Bacch. 42. — Sed ut ad Andriae versus supra perscriptos revertamur, alia etiam offensio criticomm removenda est: tam enim molesta particulae iit repetitio fuit, ut Bentleius posteriore, Ritterus priore loco delendam eam esse censerent. At repetitionem et Hberior sermonis familiaris consnetudo et nondullorum exemploium vis non contemnenda tuetur. Phorm. I, 3, 1 exclamat Antipho:

'Adeo retn redisse, ut qui mihi cdnsnltam optume velit esse,

Phaedria, patrem nt cxtimescam, nbi eius adventi venit in mcntem?

ubi ne Bentleium quidem repetitio sollicitavit, quae post longiorem parenthesin etiam necessaria esse potest, veluti Pseud. 579 sqq.

Ita paravi cdpias Diiplicis, triplicis ego perfidias, lit, ubi cum hostibiis congrediar — Maidrnm meiim fretus virtnte dicam Meaqne industria et-malitia Traudnlenta — Facile nt vincam, faeile nt spoliem raeos perduellis mels dolis.

Aulu]. IV, 10, 61:

\iinc te obtestor, Eiiclio, .-if^. -,.*■* • • Tt si quid ego erga' tc inprudeiis peccavi ant gnata'm tnam, •

■^.-•i.r. * . 'rt mi ignoscas eamque nxoreni mihi des, ut leges iubent.

K's*

A •>

ttbi utTobique ut in Vetere cod. esse Fareus testatur. Nec quisquam haesit in repetito tibi

Amphitr. 534-: ■f;^'"^.'f'>r'Crv 't*':' '"•''' ^■^■^■■■'•'^^'■{•^ . ''

-'":•■ ~ ..."'••.^'■; '■''.■,,,. /■.., .... - '■-..■. '_

Rdae tibi haoc patenim, quse dono mi illi ob virtatem datast ' ^'^ ' - " ''^' >'^ .-'. " ' ' %^!f / :*f :^: Pterala rex qai pdtitavit, qnem ^jjo mea occidi mann, "'^ • •",*'.■*;. ^.i,.'-<» •^i.

'Alcamena, tibi condono.

Qnamquam non eo hanc animadversionem valere volo, ut defendendaip existimem hanc nonnullorum librorum scripturam Phor. IV, 2, 7: -. ' • . "i •,• "^

i ■ ,'.. ■:■ •

..^py -.•• •-., Dis gratias agebat, tempus »ibi dari, •■■'-', '■^J-*^-^

'-■ >- ' ■ -" ' • ; • ' ■^'. .j'^

'■*v*.\i>'* '*■ Ubi PbaMriae se ostenderet nihild minns / . "T^-^-y-

■^Tj:?'.- •.,.>■»■•. .- ■'" ' ''•- ■'>•■*.*■,

'7 ■■f\'\ ','f' l' Amicnm se esse quam 'Antiphoni — ^ i " •,;--i

»:- 'itfi.l: •'•,.'■ ;■ ' , _ • -W ■,''i'%^

eic enlm non cod. Begius tantum Bentleii, sed etiam non spemendus Halensis liber; reliqui tamen ''^■^ cum turpissimo hiatu posteriore loco s e omittunt. Vitium recte et probante etiam Ritsch. proIL p. , -^- 326 sustulit Lachm. in Lucr. p. 161 altero versu Phaedriae esse, tertio amicum sese rescri-"' •.i;:^ bendo. Nec Bacch. 777 ut, versu 780 demum recte illatum, teneri posse Ritscheliana horum ver-. /"'C^^^ suiun descriptione apparet. Sed in Andriae loco neutrum ut loco esse movendum exempla allata '"^ satis persuadent, et omnino omnia sana sunt, nisi cuipiam v. 1 1 alterum i n delendum videatur. ^i

> Andr. m, 2, 23: » v ; '

V Sim. Certe enim scio. Dav. non satis me pernosti etiara qualis sim, Simo. ^

Bentleius aegre ferens me p^rnosti etiam pronuntiari transposuit: pernosti me etiam, sed tantum abest., ut quicquam molestiae illud habeat, ut solum sit verum. Dixerat Sino, quia nosset Davum, suspicatum se esse non vere pcperisse Glycerium, sed simulasse partum. Ad hoc Davus: tu qui nosse te dicis me, non satis pernosti, in qua sententia fieri vix potuit, ut non acueretur praepositio, in qua oppositionis nervus versetur. Eadem ratio est Eun. prol. 31 et 34 verborum negat et p6rnegat atque Adel. III,'3, 38 nimium et pernimium.

Andr. V, 4, 47:

Nisi qnid pater ait aliud (init. iamb. octon.) « . '

Bentleius sic venustiores fecisse ictus «ibi visus nisi si quid pater ait fortasse poetae muitun assecutus est, quoniam saepius in libris nisi si in nisi depravatur, sed defendi posse tralaticiae ^ j, scripturae ictum tales versus probant, quales sunt Pers. 57 pater avos et 355 pater hominum in- mortalis est infamia. Eodem modo trochaici versus initium decurrit Adcl. IV, 2, 14 , •

'Age, tamen ego huiic a'movebo. ■ . '

Andr. V, 5, 3:

'Ego vitam deonim propterea sempiternam esse arbitror. ' Bentleii aures cum ictuum inconcinnitatem respuerent, hoc dedit de suo: 'Ego deorum vitam eapropter s. e. a., sed eapropter comici poetae non sunt usi, de ictibus autem ne timeamas

"*:

*

■^.'■^

-* y — ^'.

«ft pitrfiibent exempU, quae ^itsch. proIL p. 245 attnltt, quibus addo Poen. m, 1, 37 Tda caaa4 oemd ruptuniBt, , e.t ibid. III, 2, 7 Nam istorum nnllas nefastust. Neque Hec. III, 5, 29 haerere debebtft Bentleios m simili exemplo: n^que alio pacto conponi, nam etiam hoe ictus usurpatos esM 1. L docnit Ritschelius. ■ - V ' ■■:. • - ". -'.-■• -A^^ "^'

^..'■■^ ■--=■■■•■•■-.•••'; "■ '^ '] ' • ■ ■ -.■"'-' . ■^■'. ■■■ 'j^kJ::-' \'-f

^f ' Restat, ut dicam de Andr. II, 6, 6: . . -j' L^ \v f''^V7

■ "'/ - , ' , - - \'''^- < J^^'

x'"'- .■ ^- '. •> Simo. Pottn ea roihi vernra d{cere1 Da^-nii. Nil faciliu», ■. ■ '-^S^^J^ -l'>.

ubi Bentleius: „prima, ut vide?, anapaesti ^yllaba Simonis est, daae altera^ Pavi. Satis inve- t>

nuste." Hinc scripsit: dicere : : ego? nil fac. Mirum autem quod nec tentavit aatV'~^

Phorm. V, 9, 7: ■ , 'nt'^'^ - ^J-

.'^. ■•;, , , • •••"'. ■'•^:-:'^- :C- ■^'' ^""^iC

Ausciiltn C. Pergin rredrre? N. Qnid e^ obsecro — ' ; " * .

aut Eun. I, 2, 110: -^ ' . . \^ :>;

" ■ ;■ • ' ■'V:>'^ - '■■

In hoc bidnom Thaui v«!e Th. !VIi Phnedria --^r-K, ;, .'

quando valc de moie pyrrhichius est, non iambu.s. Qnanam ratione autem omnia id genus ezempUi,^'' interpretarida sint, hi Plautini versus ostendunt: Mil. GL 848. 1316. Trin. 584. 586. 941. Epid.,' m, -4, 49. Capt. proL 11. Merc. 934. Pers. 485. - .. ^ '

• Nnmqnam edepol vidi promere. venim hdc. er»t.

Tibi salntem me insBernnt dicere'? : : salvae sient. -' .' .

Nam certumst sinti dote liaii dare. quin tn i modo. ' , '

Meam neglegentiam. St. i modo. Le. niiild modo. ~ . '

5 Siib solio lovis? Sy. ita dico. Clu e caelo? Sy. atque e medid quidem. . -^

Reor et peccatnm largiter : : immo haec east.

Negat hercle illic liltimns, arcedito. ^ _ . ' ■; ^_ ;

StuUus es. nolo istuc quaeso dicere : : certupi exequist. . ' . ■ ■ .^y

Qnin tibi me dico rredere : : dic hdna fidc : iam liberast.

Plautina cxempla si ante oculos habuisset Bentlcius, quai-tum scnarii pedem profecto non sic uti fecit dimensus esset: cere ni, dere quid (in tertio enira exemplo vale legitimum iambura effi- cere putavit), quo nihil imniodulatius cogitari potest. Imrao dicere cr^dere, proraere, haii dar^, 1 modo, largiter, ultimus pro creticis vencunt ultima syllaba ancipite, cui in orationis pausa locum concessum esse hodie satis notum est et breviter explicavit Ritsch. proll. p. 185 sq. Quare onmis ubique emendatio inutilis, nisi quod Eun. I, 2, 110 invenusti in medio senario ictus sic fortasse removendi sunt: In hoc biduom, mea Thais, vale : : mi Pha6di'ia.

Haec habui, quae de ictibus a Bentleio in Andria non recte mea sententia positis dispu- tarem: in quibus quod saepissime a surami viri iudicio discesserim, si quis mirabitiu', idem mihi

•^i

acctdisse scitOf qnod Hermanno, qui in altero opusculomm tomo p. 26<i Tcrissime professitfl eit liaec: £go quidem licet numquam non dictums sim, quod semper profeasus sum, unicum Terentij sospitatorem esse Bentleium, tamen vix paucas in eo libro paginas esse arbitror, in quibus non inveniatur, quod aut non satis recte, aut minus considerate dictum sit. Quae tamen res etiam augere debet admirationem viri, qui qnamvis in tanta errorum copia immortale ac plane divinma apna condiderit^.;'<^;%-:^^.> J; - • T ■, ' ■ • - - - . - '.^l'^;?^^^:

' . - ,-(.■■■--?=■:

•^* ^

: j>-«	V--T:* >s. ■		.^•■.	J	■•* ■/ ',
*'	- '•■'■■^i-_»-.'^-	i .»"■ ""	'' >' '	s , ,..
		. ,•-..**			«r"
#■■			."-^
		.^<f^' ^^	■
		"^m^	■f:	'**^ V
' i
		'-..' ■ ■>■.> ,v	'. "<"'	M '.		\
i.	."*	■/s;:vv.-^			'
	.*	■ .■"■--» .v-^- ■ :>-■ • f -", ■	■'- .			'■•

.1 -.v» ;

-:-^1

•'4 ■<^

■■' '^

^ '. N> '4^.

:»?-;-'^r'^ . . •■ '- . .' -■^., , - ■:"''C v--'. •. • •'• ... ■• ■>

^"^■^^^^i

., •• , ' ■ -■ '■ ■;" ' ' • i

_:,.-:>^->- .' ■ ■'','■■' . - . ' , • . 1* %':\ ■>'■''-'/:'■.'■'.» ..V

■■y^c^.-i^^:.

■ ■^i-<i'r:-/' ■■-■:-.■■■ .- -v -'"■■■ ■" '. - ■■ ■' ■■■^^■^^■'■■■■•a^'^'

■ - .■'•..■■.vV.:.i .m'i * -

Scliul-Nachricliten

-'«^yf. >

■■ ^ --.''■ ■ . ■ -'" , ■ : ' ■;. '•■' 'i.'..

■;^:v

. ■-J -*■

'=:lt;^:;-. ■ ,, voii. ' .' ''":■■■■. ■■',■

Ostern 1S56 bls Ostern 1S57. -

"S3»HaWBgga" : . . . ■■ ;-;.>■ ^

I. Allgemeine Lehrverfassung des Gymnasiums.

Ordinarius Herr Prorector Dr. Brix.

• - ' .

Lateinisch. .8 Stunden. Cic. de offic. 1. I bis Mich., dann Tacit. Germania, zaletzt extena-

porirende Lectiire ausge^wahlter Stellen aus der dritten Dekade des Livius. Die ErUarung war

theil-weise lateinisch. Pror. Brix. 3 St. Horaz: Oden 1. III u. IV mit Auswahl, epod. 2. 7. 13

. _ 17 und Epistola ad Pisones. Die Erklaning war theilweise lateinisch. Mehre Oden wurden raemorirt.

- Der Director. 2 St. Disputirubungen in lat. Sprache uber Stellen aus Herod. 1. IX abwechselnd mit

'. der Besprechung der Correctur der vierwochentlichen freien lat. Aufsjitze. Pror. Brix. 1 St. WOchentliche

' . Exercitien und Extemporalia, zuweilen auch Uebungen in der lat. Versification. Der Director. 2 St.

Griechisch. G St. Plato's Apologie bis Mich., dann Herod. 1. VII, 1 — 150. Pror. Brix.

^' 2 St. Soph. Antigone nebst einer Einleitung uber des Dichters Leben und "Werke imd die Bdhne

'., der Alten; Hom. II. 1. 9. 10. 12. Der Director. 2 St. Grammatik: Syntax bis zur Lehre ttber

1-.^; den Gebrauch der Modi nach Buttmann § 122 — 138; 14tagige Exercitia und Extemporalia; extem-

v-J porirendes Lesen ausgewahlter Stellen dcr BCcher IV und V von Xenophon's Cyropadie. Pror.

r- Brix. 2 St. -

,w,-';' -- HebrSisch. 2 St. Lectttre: das Buch Josua und dic Richter. GranflnT: Wiederholung der

;K-- verba quiescentia, nach Gesenius. Conr. Balsam. 2 St.

&■' ' ■■'««.

^^v^ . ' .. ' ' - , 3* ' -

* \. .— ' ,-'

•^riiy, "ww:^p9B5iP!gpp[i||p«r

ENDOF

TITLE

iiiinfiiiiii -