Mr Ju HN Hs hr ñ {l n Hi à jus fr vi RH mn HU a | FEES : # 2 : : : à re 4e RE Sn 20 re éd, NA tm à DER n à ti La CE 1e rs RE EPA RE : CE a AE PRES NN à 3e BU TER RTE SN SEAT AUL PRESS RARE M RENE se à ï, F DNA + x MALTE ARR A CHE EN ARUE À MEN RER PS tn CT REA E ou AL DORA ES À PNEU aa RSI à | ; PT EP UE. 1 Ar) FE , PAS sn Le D Cr DER . ATA NE LAS ROUTES où CERRn (Re RER Er D, o û o Ma = Ü De Es “ LORS Se RS PS EPS pe ÉD ENS A RES CAE AN TE FETES RCE TES se : ER RE ER MEN PESTE SOLE RES RSR ESS EE HISTOIRE NATURELLE DES ILES CANARIES, PAR MM. P. BARKER-WEBB ET SABIN BERTHELOT, Membres de plusieurs Académies et Éoctétés savantes; OUVRAGE PUBLIÉ SOUS LES AUSPICES Ye M, L Monustre de 7 Tnstruckion Publique. TOME TROISIÈME. Deuxième partie. PHYTOGRAPHIA CANARIENSIS. SECTIO III. A à PARIS. 5% BUREAUX : RUE PAVÉE-SAINT-ANDRÉ-DES-ARTS, té MDCCCXXXVI-L. HISTOIRE NATURELLE DES ILES CANARIES. 4 \ À ee l ! ; N + à | l | TU FRER PARIS. — TYPOGRAPHIE PLON girard, 36. Ruc de Vau PHYTOGRAPHIA CANARIENSIS. CAMPANULACEZÆ. Barr. Campanulæ Adans. et Campanulaceæ Juss. pro parte. TRIB. I. CANARINEZÆ. Nos. Fructus baccatus , indehiscens. CANARINA. Lrnnx. Cazvyx turbinatus, tubo cum ovario connato, limbo supero 6-fdo. CoroLLA annuli perigyni margini inserta, campanæformis, apice 6-loba. SrAmINA cum corollà inserta ejusque lacinüis alternantia, inclusa, recurva, basi dilatata, antheris liberis. OvarüM inferum, 6-loculare, loculis laciniis calycinis oppositis, placentis ab axe cen- trali prodeuntibus, 2-laminaribus, ovulis horizontalibus, pluriseriatis. Srvzus inclusus, supernè hispidus. SriGmATA 6, brevia, in unicum cla- viformem conniventia, mox patentia, intüs papillata, extüs pilosa. : Frucrus baccatus, pulposus, globoso-pyriformis, 6-costatus , indehis- cens. SEMINA plurima, ovata, placentis incrassatis nidulantia. Perr- he SPERMUM Carnoso-Ccorneum. EMBRYO minimus, perispermo brevior, axilis, radiculà hilo conversà, cotyledonibus radiculà brevioribus. HerBa Canariensis, perennis, radice tuberosà , lactescente, caulibus annuis, elongatis, sarmentosis, floribus in dichotomiïis supremis vel ad apicem ramulorum summorum nascentibus, pedunculis solitariis, 1-floris, nutantibus, corollis purpureo-aurantiacis vel lateritiis, 111. — (3° SECT.) 1 fe he (2) CANARINA CAMPANULA. Lin. Campanula Canariensis Regia, s. Medium radice tuberosä, foliis sinuatis, cæsiüs, Atriplicis æmulis, ternis circà caülem ambientibus, flore amplo pendulo , colore flammeo rutilante. Pluken., Almag., pag. 76; Phytogr., tab. 276, fig. 1. Campanula Canariensis Atriplicis folio, tuberosä radice. Tournef., Inst., pag. 109. Campanula foliis hastatis dentatis, caule determinatè folioso. Linn., Hort. Clff., pag. 65, tab. 8. Campanula Canariensis. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 238.— Hill, Hort. Kew., pag. 181. — P'eg. syst, vol, 8, tab. 8. | Canarina Campanula. Linn., Mant., pag. 225. — Lamck., Encycl., vol. 1, pag. 598; Il, tab. 259. — Hort. Kew., ed. 1, vol. 1, pag. 480. — Curt., Bot. mag., tab. 444. — Gaœrtn. fil., Carpol., pag. 163, tab. 211. — Lodd., Bot. cab., tab. 376. — Herb. de l’Amat., tab. 142. — Buch, Beschr. Can. Ins., pag. 146. — Alph. DC., Monogr., pag. 12h; Prodr., vol. 7, pag. 422, — Nob. in üt. Phyt., Can. Icon. Bicararo. Canariensium nec bicararo uti inscribitur apud cl. de Buch. Has. In sylvis, ad rupes umbrosos , et in convallibus madidis insularum Canariensium. Vulgatissima est in montibus Teneriffæ Boreæ Etesiæque conversis, legimus quoque in convalle de las Cuevas negras, in convalle Averni sive del Jnfierno aliisque oræ meri- dionalis , necnon in montosis propè oppidum Teror atque alibi in Canarià, et in insulà Palmà. Baccæ maturæ pulpà albidà farctæ parüum sapidæ sed cdules plebi puerisque, uti Gætulis olim Canariensibus , non ingratæ , ctiam in foro prostant. Hæc forsan fuere poma quibus ex Plinio abundabant omnes Fortunatæ , nisi arbuta fuisse cum celeb. Buchio cre- dibile , sed arbuta Romanis Maurisque Jubæ regis vulgaria, Cararina ignota et pro pomo parvo potius cui formà non dispar habenda : si quà in illo de insulis nostris paragrapho pars non parva pü0oc. Pabularis quoque ramique montibus deducti cibum caballis pecori- que luxuriosum præbent. Oss. Canarina ob fructum baccatum indehiscentem tribum à Wahlenbergieis distinctissimam. Campanulaceas cum Lobeliaceis arctiüs colligantem efficit. Nescio quo errore captus. capsulam apice dehiscere scripserit Gærtnerus filius. Descr. Ranix perennis, crassa, fusiformis vel demüm batatæformis, lacte scatens. CaurEs annuiï, herbacei, succu- lenti, erectiusculi, mox elongati sarmentosi ; teretes, striati, glaberrimi, cavi, ad folia incrassati, sæpè 2-3-pedales, rore glauco conspersi. FoziA opposita, rard ternata, hastata, tenuia, aquosa, basi sub-2-loba, cordata, irregulariter dentato-crenata, acuta , repanda, subhorizontalia, margine nervoso glanduloso-denticulato, nunc pollicaria 1/2 poll. lata, nunc 4-pollicaria et 1 poll. lata, glaberrima, nitida, suprà pallida, subtüs glaucescentia, venosa, venis prima- riis curvatim ascendentibus , secundariis reticulatim anastomosantibus, sæpè pulchrè purpureis. Perrot tenues, cylindracei , folio duplo breviores. RAMr novelli bini ad apicem merithalli cujusque è foliorum axillis prodeunt, summi dichotomi flore interposito. Fcores 1 4/2 poll. longi , 1 poll. lati, ad apicem ramulorum, vel ramorum sum- morum dichotomiis solitarii, pedunculati, pedunculis teretibus flore duplo triplo brevioribus, nutantibus. Caryx turbinatus, glaberrimus, tubo ovario connato, 6-nervio , nervis à laciniarum nervo medio descendentibus , laciniis (3) lineari-lanceolatis, integris vel obsoletè dentatis, 3-nerviis, acutissimis, erectiusculis dimidium corollæ æquantibus, demüm majoribus patentibus, basibus post anthesin in fructu persistentibus. CorozLa campanulata , apice-6-loba , lobis latè lanceolatis, acutis, aurantiaca vel lateritia, glaberrima, nervis rectiusculis venisque reticulatis purpureo- picta. Sramiwa 6, lobis corollinis alternantia , stylo duplo breviora, filamentis crassis in alabastro rectis, mox recur- vis, basi dilatatis, marginibus retrorsüm revolutis , antrorsim cum disco cava 5 nectarifera aquâ saccharatâ scaten- tia efformantibus , supernè attenuatis marginibus introrshm revolutis, antheris liberis , filamentis sublongioribus , erectis , oblongis, angustis, utrinque obtusiusculis , dorso ad basin insertis, longitrorstm ad latera dehiscentibus. Ovariux inferum, 6-loculare, loculis laciniis calycinis oppositis, ovulis plurimis,fplacentis Dr nanibus horizonta- liter funiculo brevissimo crasso affixis. Sryzus tubi corollini longitudine , columnaris , utrinque incrassatus, basi glaber, apice claviformis et ad dimidium usque pilis crispulis pilosus. Srrewara incipiente anthesi conniventia, mox repanda, crassa, 3-angularia, extùs pilosa, intüs papillôsa. Frucrus baccatus, carnosus, globosus, indehiscens, apice constrictus umbilicatus, calyce et corollà marcescentibus coronatus, 6-costatus, glaber, inter costas rugosus, 6-locu- laris. SewiNa placentis fimbriatis carnosis nidulantia , ovata, rufula, basi ad umbilicum nigro notata subatlenuala, apice obtusa, leviter nigrescentia, integumento coriaceo obsoletè scabro , cum perispermo arctè cohærente. PerI- SPERMUM amplum , carnoso-subcorneum. Eugryo minimus , axilis, pupæformis , perispermo 3-plo brevior. RAD1cuLA crassa, obtusa , hilo conversa. Corycevones radiculà brevicres, apice attenuatæ. TRIB. II. WAHLENBERGIEZÆ. Capsula apice supero dehiscens. WAHLENBERGIA. Scrap. CaLzvx ovatus vel turbinatus, tubo cum ovario connato, apice supero, 3-5-fido. CorozLA ad apicem tubi calycini inserta , campanu- lata vel tubulosa, apice vel ad medium usquè 3-5-fido. STamINA 3-5, fllamentis basi dilatatis, erectis vel recurvis, antheris liberis , oblongis vel ovatis. Ovarium 2-5-loculare, loculis ovariorum 5-locularium lobis calycinis oppositis. OvuLA plurima, placentis 2-lamimaribus ab axi protrusis affixa. STyLus inclusus,supernè pilosus. Sri&mATA 2-5, demüm patula , brevia. CapsuLA ovata vel oblongo-ovata , 2-5-locularis, apice supero valvis diruptis loculicidè dehiscens. SEmNA ovata , rard ellip- tica vel 3-quetra. PERISPERMUM carnosum. EMBRYO axilis. HerBÆ annuæ perennesque rar suffrutices hæmispherii præsertim australis cives, paucissimæ palæogææ. ForA alterna vel opposita, infe- riora subrosulata. Caules subnudi vel foliosi, erecti vel diffusi. FLores rosei, albi cœruleique, pedicellis per anthesin nutantibus, fructiferis erectis. (4) SEcTio I. AIKINIA. (AIRINIA Er LOBELIOIDES. Arrx. DC.) Flores 3-4-5-meri. Fructus 2-5-merus. Semina ovata. Herbæ Indicæ, Austro-Libycæ, atque Australasicæ, unica per insulas Canarienses et Maderenses, Africam borealem et Europæ fines attingit. An genus ? 1. WAHLENBERGIA LOBELIOIDES. Azpx DC. W. annua, caule erecto , glabro vel basi hispidulo ; ramis strictis , foliosis vel subnudis ; foliis inferioribus lanceolatis ovatisve , in petiolum attenuatis , superioribus lanceolatis vel linearibus , omnibus sinuato-dentatis , glabris vel nervis et margine strigoso-hirtis , calycis glaberrimi tubo cylindraceo-ovato, ovato, vel exiguo globuloso, nervis sæpè evanescentibus, laciniis linearibus vel lanceolato-linearibus, acutis; corollà glabrà, infundibuliformi, demüum suprà basin constrictà et basi disciformi, tubo dentium calvcis longitudine vel duplo longiore; staminibus 3-5, basilatioribus,incumbentibus,antberisoblongis; seminibusovatis, nitentibus. a Gussonei major, folis latis, floribus 5-meris, corollà latiore albidà , capsulà elongatà , obovatà, 3-merà. Campanula nutabunda. Guss! in Ten., App. ad F1. nap. Prodr. quintä., pag. 8. — Plant. rar., pag. 94, tab. 18. — Morts !, Surp. sard., El, 1, pag. 30. Wahlenbergia nutabunda. 4/ph. DC., Monogr. Campan., pag. 151. — Bertol., F1. ü., vol. 2, pag. 524. — Prodr., vol. 7, pars 2, pag. 435. : B Linnæi, media, foliis angustioribus, floribus 3-5-meris , corollà longiore , tubulosà, roseà, capsulà cylindraceo-ovatà, 2-3-loculari. Campanula lobelioides. rs Suppl., pag. 140. — Hort. Kew., ed. 1, vol. 1, pag. 219. — Buch Phys. Beschr. Can. Ins., pag. 146. Roella cernua. Brouss., Cat. hort. Monsp., pag. 49. Lobelia Broussonetia. Bory, Iles Fort,, pag. 330. Campanula parviflora. Salisb., Prodr., pag. 196. | Wahlenbergia pendula. Schrad., Cat. hort, Gott., 1814, pag. 3. — Diss. de Blumenb., pag. 38. Wahlenbergia lobelioides, 4/ph. DC., Monogr. Camp., pag. 157, tab. 7. — Prodr., vol. 7, pars 2, pag. 440. 7 macilenta , minor, foliis linearibus, floribus 3-meris, corollà roseà , capsulà breviter ovalà vel globulosà , 2-merà. Has, Surgunt varietates omnes inter saxeta et glaream ad torrentium ostia et in rupes- tribus humidiusculis regionis inferioris insularum omnium Canariensium. Legimus etiam hanc plantam in monte Peñitas de Chache insulæ Lancerottæ , ubi formam habuit Gus- soneanam. (5) Disrrts. cor. Ab insulis nostris et à Maderä in Lusitaniam ( Æerb. nostrum !), in Calabriam { Gussone!), et in Sardiniam ( Moris!) protruditur. Inter tantas quoque Africæ australiores species credibile est latere. Oss. Aikinia, Alph. DC. seu genus sil seu sectio, valdè concinna est et ex integro servanda. Species nostra mirè mutabilis nullo prorsüs charactere à Wahlenbergiä nutabundä dirimitur. Specimina plura Canariensia in Teneriffä lecta omnind eadem sunt ac Gussoneana quæ ab ipso clarissimo inventore habuimus. Per mille formas alias for- mam speciei acceptam et varietatis nostræ pusillæ sitibundæ soli naturâ et aeris indole coacta induit. TRIB. TITI CAMPANULEZÆ. Capsula latere dehiscens. SPECULARIA. Heïsr. Cazyx tubo prismatico vel infundibuliformi, limbo supero 5-fido. COROLLA tubi calycini apici inserta, campanulato-rotata, apice 5-loba. STAMINA 5, cum corollà inserta, filamentis linearibus brevibus, erectis, vel elongatis recurvis, antheris oblongis, liberis, 2-locularibus, loculis longitudinaliter antrorsùm dehiscentibus. Ovariun inferum, phylli- diis rotundato-incurvis 3-2-loculare., OvurA plurima, placentüs filifor- mibus per axim decurrentibus affixis. Srvzus inclusus, ultrà medium pilosus. STIGMATA 3, filiformia. CapsuLa elongata, prismatica, vel ven- tricoso-prismatica, polysperma, 3-2-locularis, valvis sursûm revolutis sub apice vel medio loculicidè dehiscens. SEmINA ovato-lenticularia vel lenticularia, nitidissima vel puncticulata. EmBryo perispermo corneo- carnoso axilis, oblongo-ovatus, radiculà crassà, cotyledonibus bre- vissimis. HerBÆ annuæ, erectiusculæ vel diffusæ , orarum maris Mediterranei præsertim incolæ, una per Europam temperatam, unica per orbis totius novi regiones sparsa. FortA radicalia subrosulata, caulina alterna. FLores solitari, vel bini, axillares, vel ad apicem ramorum terminales, cœrulei vel subrosei. (6) APENULZA. NEGx. Calycis tubus prismaticus. Filamenta brevia, erecta. Ovarium 3-loculare. Capsula elongata, prismatica. Semina ovato-lenticularia. Species palæogææ. HESPEROCODON. (DYSMICODON. Enpx.) Calycis tubus infundibuliformis. Filamenta elongata, recurva. Ovarium 2-3-loculare. Capsula brevis ventricoso-prismatica. Semina lenticularia. Species neogæa. SecTio IL APENULZA. NEecx. 1. SPECULARIA FALCATA. Azpx DC. S. caule robusto , erectiusculo , ramoso , basi sæpè scabro ; foliis ovatis lanceolatisque, crenatis, ciliatis; floribus parvis 1-3 axillaribus, superioribus subspicatis; calycis tubo elongato , laciniis longissimis , lanceolato-linearibus , acutis , falcato-reflexis , calycis tubo fructifero 2-plo brevioribus. Flores pallidè cæruleï. Campanula arvensis flore minimo , capsulà grandi. Buxb., Cent. 4, pag. 24, tab. 38. Prismatocarpus falcatus. Ten., Prodr., pag. 16. — F1. nap., vol. 1 , pag. 77, tab. 20. Campanula falcata. Roem. et Schult,, Syst., vol. 5, pag. 154. — Guss., Pl. rar., pag. 96. — F1 sic., Prodr., vol. 1, pag. 27. — Suppl. 1, pag. 56. Specularia falcata. 4/ph. DC., Monogr. Camp., pag. 345. — Bertol., F1. üt., vol. 2, pag. 523. Prismatocarpus scaber. Lowe, Nop. FI, mad., pag. 16. Has. Hanc speciem in insulà Canarià invenit cl. Despréaux. Disrris. GEoc. Occurrit hüc illüc ad .utramque oram maris Mediterranei præsertin magis occidentalis. - 2. SPECULARIA HYBRIDA. Arrn DC. S. caule erecto, subramoso, scabro ; foliis ovatis, obtusiusculis, sinuato-crenatis ; floribus subterminalibus ; calycis tubo elongato, apice constricto , lobis ovato-lanceolatis erectis fructu 3-pld brevioribus ; corollà parvä, laciniis ovatis, acutis. Flores rosei vel cœruleo-rosei. Speculum Veneris minus. Johnst., Ger. herb., pag. 439. — Park., Theair., pag. 1331. Campanula arvensis erecta, sive speculum Veneris. Moris., Hist., sect. 5, tab. 2, fig. 2. Campanula hybrida, Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 239. — Engl. bol., tab. 375. Prismatocarpus hybridus. L'Hérit., Sert, angl., pag. 2. — DC., F1. fr., vol. 3, pag. 709. —- Ten., FL nap., vol, 1, pag. 77. HAB. Crescit hæc species in arvis Canariæ et Tencriffæ. Distrr8. GEoG. Accola est peripherii totius maris Mediterranei undè per Gallas sparsa 55 in Britannià latitudinis gradum (f'atson) attingit ,et ultra 52 in Germanià (Koch) scandit. CAMPANULA. Lan. Cazvx tubo cum ovario connato ovato vel rotundato, limbo supero 5-fido, marginibus planis vel lobis ad sinus appendiculatis. CoRoLLA ad apicem tubi calycini inserta, campanulata, 5-loba, lobis brevibus, ovatis, acutis. STAMINA 5, cum corollà inserta, filamentis basi dilatatis suprà ovarium incumbentibus, antheris elongatis, liberis,. Ovarium 3-5-loculare , loculis lobis calycïnis oppositis. Ovuza plurima placentis ab axe centrali magis minüsve protrusis affixa. Sryzus inclusus, pilis deciduis pilosus. SricmATA 3-5, linearia, mox revoluta. CarsurA 3-5- locularis, ovata vel turbinata, loculis valvis sursûm reversis loculicidè propè basim vel ad apicem dehiscentibus. SEmNA plurima, minima, plano-elliptica, vel ovata nitida. PErisPERMUM carnosum, EmBryo axilis. HERB4 perennes vel annuæ hemisphærit borealis. FoLrA radicalia lata subrosulata, superiora sæpè angustiora , alterna, rard opposita. FLoREs axillares spicati vel fasciculati, aut terminales glomerati thyr- soidei vel paniculati, cœrulei vel albi. Secrio IL MEDIUM. Towurer. A. DC. Calycis sinus appendiculati. Capsula basi dehiscens. 1. CAMPANULA DICHOTOMA. Lin. G. strigosa , caule erecto, 2-tomo; foliis ovato-lanceolatis , sessilibus , margine irregula- riter crenato-dentatis; floribus ad apicem ramorum axillaribus sessilibus , vel terminalibus pedunculatis ; calycis tubo turbinato , laciniis basi lanceolatis, apice acutis, appendiculis ovatis, acutis vel obtusiusculis, patulis vel subadpressis; corollà campanulato-tubulosà , basi dilatatà , calycis laciniis sublongiore , pubescente vel subglabrâ ; staminibus glaberri- mis , filamentis basi 3-angularibus , versus apicem attenuatis , subulatis ; stylo brevissimé de) pubescente ; capsulà depressä subrotundatà ; seminibus ovatis, utrinqué attenuatis , succi- neis, nitidissimis. Campanula hirsuta Ocimi folio caulem ambiente, flore pendulo. Bocc., Ic. et Descr., pag. 84, — Mo= ris, vol. 1, sect. 5, tab. 3, fig. 26, à Boccone mutuata. Viola mariana minor, cærulea folio subrotundo, calyce corniculato. Barrel., Ic., 759. Campanula dichotoma. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 237. — Jacq., Collect., vol. 5, pag. 36, tab. 12. — FI. græc., tab. 211.— Reichb., Cent., 5, tab. 441. — Sweet, Brit. flow. gard., tab. 280. — Bert,, F1. it, vol. 2, pag. 508. Campanula mollis £. ill, Sp. pl., vol. 1, pag. 910. Campanula afra. Car. , Anal, de cienc. nat., vol. 3, pag. 21. Campanula decipiens. Roem. et Schult., Syst., vol. 5, pag. 142. Campanula dichotoma & et 8. 4/ph. DC., Monogr. Camp., pag. 236. — Prodr., vol. 7, pars 2, pag. 462. Has. Legimus semel tantüm hanc speciem in rupibus siccissimis propè Sanctam Cru- cem Teneriffæ. DisrriB. GEOG. Herba est regionum calidiorum mari interno conterminarum quæ in Italià (Schousw,) ad 42 ferè gradum latitudinis borealis scandit, nec Galliarum littora attingit. In Asià interiore usquè in Mesopotamiam (Auch. ex Alph. DC.) protenditur. Oss. Ambarum clariss. Candollei filii varietatum solà eädemque statione lectæ plantæ nostræ characteres præ se ferunt. Specimina ltalica et Fontanesii Africana minora sunt et strigosiora, unde C. strigosam Russel quodam-modo referunt , quæ autem laciniis calycinis longè acuminatis à nosträ solo aspectu facillimè discernitur. SecrTio Il ÉUCODON. A. DC. Sinus calycis nudi. DIVISIO I ERINUS. Herba annua. Rami 2-tomi. Folia opposita vel alterna. Flores in dichotomüis sessiles vel folio oppositi. Lobi calycini stellato-patuli. Capsula complanato-turbinata, basi poris binis dehiscens ! 2. CAMPANULA ERINUS. Linn. C. breviter hispida , caule erecto vel divaricato ; ramis flexuosis ; foliis ovatis et ovato- oblongis , sessilibus , inferioribus breviter petiolats ; pedunculis filiformibus , nutantibus : lobis calycinis 3-angularibus ; corollà minimà ; filamentis basi latis. Erinos. Cæsalp., De plant., pag. 386 , non Diosc. Erinus. Column. ourofac., App., pag. 81. Erinos Fabii Columnæ minor. Bauh., Hist., vol, 2, pag. 799. Alsine oblongo folio serrato, flore cæruleo. Ejusd., Hist., vol. 8, pag. 367. (9) Rapunculus minor foliis incisis G. B. P. Erinisive Rapunculi minimum Genus Col. Horis., Hist., sect. 5, tab. 7, fig. 25. | Campanula Erinus. Linr., Sp. pl., vol. 1, pag. 240. — F1. græc., tab. 214. — Alph. DC., Monogr. Camp., pag. 295. — Prodr., vol. 7, pars 9, pag. 473. Roucela Erinus. Dumort., Comment. bot., pag. 14, ex cl. Alph. DC. Erinia Campanula. Noul., FI, du bass. sous-pyrén., pag. 407. Has. In rupestribus siccis regionis inferioris insularum Canariensium haud infrequens. Disrris. GeoG. Cives est oræ utriusquè vasti crateris maris Mediterranei undè in medias icrras quandoque protruditur. (Boreau, FT, du centre, vol. u, pag. 291.) ur. (3° SECT.) TD " ( 10 ) ERICACEZÆ. Lio. TRIB. I. ARBUTEZÆ. DC. ARBUÜTUS. Tourxver. Cazyx 5-partitus. CoroLLA sub disco hypogyno inserta, globosa vel oyato-globosa, apice constricta, limbo brevi, 5-fido, reflexo. STAMINA 10, inclusa , imo corollæ tubo inserta. ANTHERÆ in præfloratione erectæ, basi affixæ, thecis basi biporosis ibique dorso appendiculato-aristatis, demüm per anthesin reversæ. OvarIüM disco hypogyno impositum vel immersum, 5-loculare, loculis multi-ovulatis. Ovuza à placenlis apici columnæ brevis axilis affixis et stylo nervis connexis, pendula. STYLUS simplex stigmate capitato. Bacca globosa , granulato-tubercu- lata, 5-locularis. SEMINA plurima, placentis immersa carnosis ab apice columnæ ceniralis solutis et styli nervis pendulis, testà crustaceà. PERISPERMUM carnosum , oleaginosum, testæ adnatum. EmBrvo rectus, axilis. RADiCuLA hilo conversa. COTYLEDONES plane. ARBUSCULÆ vel frutices hæmispherti borealis sempervirentes, litto- rum scilicet crateris Mediterranei, Fortunatarum et Americæ extrà tropicum Cancri. Forra alterna, petiolata , coriacea. FLoRES racemosi, racemis terminalibus, corollis albis vel roseis. 1. ARBUTUS CANARIENSIS. VeriLL. À. arborescens, cortice lævi, ferrugineo, foliis elongato-lanceolatis, acuminatis, glabris, serratis, basi attenuatis, petiolis fulvis, junioribus hirtis ; paniculis erectiusculis, subfoliosis, laxis, glanduloso-hispidis, floribus remotiusculis, bracteis elongatis; corollà rotundato- ovatà ; aristis crassiusculis antheris duplo brevioribus ; baccà verrucosà , magnà , succosà , aurantiacà. (11 ) Arbutus serratis foliis Canarina, cortice circumrupto, sive duodecies anni spatio, corticem abjiciens, ex insulà Teneriffà nobis est allata. Pluk., Almag., pag. 49. Arbutus procera. Soland., mss, in herb. Banks. Arbutus Canariensis. Veil. ir Duham. arbr., ed. alt., vol, 1, pag. 80, — Poir., Encycl. suppl. , vol. 1; pag. 419.— Sims, Bot. mag., tab. 1577. Arbutus callicarpos. Brouss!, Cat. Hort. Monsp., 1805, pag. 6. — Buch, Phys. Beschr. Can. Ins., pag. 146 et 180. Madroño. Canariensium. Has. Occurrit hæc arbor in sylvis Palmæ Canariæ et Teneriffæ ubi ad latus meridio- uale insulæ in convalle del Agua supra Arafo copiosa est. Disrris. GEoGR. Species est omninô Canariensis. Ozs. Arbor est 20-pedalis et ultrà, facie Unedonis, cortice autem deciduo. Lignum præbet durum pulchrè roseum, sed color evanescit. Flores majores sunt quàm in Unedone, roseæ vel in umbrosis roseo-virescentes. Est quoque imprimis callicarpa, baccæ enim conspicuè aurantiacæ 1 1/2 pollices diametro metiuntur, suaviores quoque et ma- gis pulposæ sunt quàm in specie Europæà. Rejiciendum autem nomen, jam enim ab anno 1801 novæ Duhamelii arborum editionis pars prior prodierat. É fructu liquorem in cerevisiæ vel vini speciem concoquebant Gætuli Cana- rienses; saccharo conditum comedunt coloni Hispani ex Masson. Hæc quoque poma forsan fuere Fortunatarum de quibus apud Plinium (lib. 6, cap. 57) mentio facta est. Mense novembre anni 1828 florentem hanc speciem fructus- -que maluros gerentem invenimus. Semina sat numerosa in placentis pulposis abscondita sunt, ovato-5-quetra, basi ad hilum acuta, fibroso-cartila- ginea. Perispermum crassum oleo scatit. Radicula leviter incurva, cotyledonibus longior. Cotyledones oblongo- obovatæ vel rotundato-ovatæ obtusiusculæ. TRIB. II. ANDROMEDEZÆ. DC. CLETHRA Growov. Linw. CaLvx 5partitus, persistens. CoroLLA hypogyna, profundè 5-fida, laciniüis erectis demüm secedentibus, deciduis. STAMINA 10, filamentis filiformibus , inclusa vel exserta. ANTHER#Æ in præfloratione erectæ, introrsæ , basi sagittatæ vel cordatæ, mox per anthesin reflexæ, poris muticis dehiscentes. Ovariun sessile, 3-loculare , loculis multiovulatis. Ovura plurima in quoque loculo placentæ globosæ vel angulatæ ab apice colaumnæ centralis pendulæ aflixa, sessilia. Sryzus fliformis, apice 3-fdus, laciniis recurvis. STIGMATA 3, capitata, CAPSULA pyrami- dalis vel depressa, 3-locularis, loculicidè dehiscens. SEMINA plurima, ovato-angulata testà fungosà vel plana alà fangosà marginata. Perr- (12) SPERMUM carnosum, cum tesià coalitum. EmBrvo axilis cylindraceus vel minimus ovatus. RaDnicuLA hilo conversa. Frurices vel arbores Americanæ, unica Floræ Atlantico-Canarien- sis. FozrA alterna , decidua vel perennantia. FLorEs in racemos brac- teatos digesti albi vel subroset. Os. Nescio quâ hallucinatione deceptus placentas Clethræ alnifoliæ basi adnatas esse scribit celeb. Gærtnerus (vol. 1, pag. 302), cujus errationem secuti sunt botanici plurimi, inter quos jam nuperrimè (nec tam vasti molimi- nis opere omnia per se vidisse licuit) enumerandus etiam doctissimus ac clariss. Endlicherus. Ex examine autem trium sectionis Euclethræ DC. specierum alnifoliæ tomentosæ, atque acuminatæ , erràsse Gærtnerum et placentas ab apice columnæ centralis dependere vidi, eandemque placentationem in speciebus 8 sect. Tini (Cuellariæ Ruiz et Pav.) observavi. Ritè viri seduli Ruiz et Pavon Cuellariæ « receptacula (placentas) brevi columnæ adnata » (in Prodromo Flor. Per. et Chil., pag- 59) scripserunt; sed hoc, quôd tab. 10, fige. 8 et 9 tam rudes sunt atque ambi- guæ botanicos omnes recentiores effugerat. Sgcrio IL ZINUS. Lin. — CUELLARIA. Ruiz ET Pay. Folia perennantia. Genitalia inclusa. Antheræ basi cordatæ. — Species austro-Americanæ unica Maderensis. 1. CLETHRA ARBOREA. HorT. KEw. C. frutex, foliis lanceolatis, glabris, apicem versüs serratis, penninerviis, basi attenuaiis, longiüs petiolatis ; racemis terminalibus, paniculatis, tomentosis; calycis lacinïis ovatis P 2 ? ? o] ? obtusis, pubescentibus , subciliatis , corollæ oblongis, glabris, apice obtusissimis, eroso- 2 2 ? ? ? ? denticulatis, subemarginatis, calyce 3-pld longioribus, basi inter se vix ac ne vix cohæren- 2 ? 4, O ? tibus ; staminibus imâ basi cum petalis connexis, filamentis complanatis , apice filiformi- bus, antheris basi cordatis, apice acutissimis ; ovario ovato, hirsuto, stylo demüum elongato, profundè 3-fido ; seminibus complanatis, alatis. Clethra arborea. Hori. Kew., ed. 1, vol. 2, pag. 73. — Vent., Jard. Malm., tab. 40. — Sims, Bot. mag., tab. 1057. — Buch, Phys. Beschr. Can. Ins., pagg. 146 et 175. — Loud. Arb. brit,, fig. 930. — DC., Prodr., vol. 7, sect. 2, pag. 589. Has. Pulchram hanc arbusculam , nobis nullibi obviam in convalle de Vuestra Señora de Gracia sub oppido Laguna invenerunt cell. de Buch et Chr. Smith. Sumpta est descriptio à speciminibus quæ anno 1828 in Maderà legi. Disrris. Gcoc. Hæc species generis Americani prodromus in Maderæ convallium rupes- tribus satis communis est. \ (13) TRIB. III ERICEÆ. DC. ERICA. Lrinw. CaLvx æqualis vel imbricatus, 4-partitus vel rariüs 4-fidus. COROLLA hypogyna, tubulosa, hypocrateriformis urceolata campanulata vel globosa, limbo brevi, rarids maximo, 4-fido, connivente, erecto, patente vel revoluto. STAMINA 8, rariüs 6-7, disco hypogyno glanduloso inserta, FILAMENTA libera, rariüs submonadelpha. ANTHER#& inclusæ vel exsertæ, terminales, ad insertionem filamenti appendicibus 2 aristalæ vel cristatæ, vel muticæ, poro orbiculari, vel oblongo vel rimä longitudinali dehiscentes. Ovarium 4- loculare rariùs 8-loculare loculis 2-multiovulatis. Sryzus filiformis. SricmA obtusum, capitatum vel peltato-dilatatum, sæpè breviter 4-lobum. CapsurA 4-rariüs 8-locularis, loculicidè 4-valvis, dissepimentis demüm fissis, partim valvulis, par- im columellæ adhærentibus. SemINA placentis axilibus affixa , ovoidea vel compressa, testà adhærente reticulatà, læviusculà vel nitidi, rariüs in membranam tenuem expansâ. Frurices Europæi, vel maximâ parte Austro-Africani, rigiduli. For lineari-acerosa, marginibus revolutis sæpè sub folio cohærenti- bus, verticillata rariüs alterna vel sparsa. FLores in pedicellis 1-floris axillares vel terminales, solitarii verticillati vel capitati, plerumique cernul. BRACTEÆ in pedicello sæpissimè 3, 2 oppositis, 1 inferiore rariùs deficiente. (Benth. in DC. Prodr.) 1. ERICA ARBOREA. Lin. E. arbor, ramis strictis , pilis dentatis lanuginoso-hirtis ; foliis sparsis ternis quaternis- que, linearibus, glabris vel margine scabris ; racemis terminalibus; corollà campanulatà, calycis laciniis lanceolatis ciliolatis 3-pld longiore ; antherarum appendicibus brevibus, latiusculis, margine serrulatis; ovario glabro, stylo exserto , stigmate capitato vel sub- peltato. Scopa foliis albis. Cæsalp., De plant., pag. 104. Erica arborea. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 502. — Amen. acad., vol. 8, pag. 55, tab. 1, fig. 14. — (14) Sibth., F1 græca, tab. 351. — Link in Buch Phys. Beschr. Can. Ins., pag. 145, et Buch, L. c., pag. 180. — Bertol., F1. ü., vol. 4, pag. 321. Brezo. Ganariensium, Has. Hæc species in insulis Canariensibus procera fit et crassa ex æquo, ligno durissimo rubescente. Arbores vidimus 3o- immo {0-pedales, quæ ultra 2 pedes diametro metiuntur. In insulis omnibus magis minüsve communis est. In Teneriflà zonam super sylvas per se solam efficit, perindè atque in Palmà, ubi altitudinem 4200 ped. super mare ex cl. Buch attingit. In insulà planiore Lancerottà verticem jugi Peñitas de Chache vestit et in syl- vulà Fuerteventuræ propè fanum Divæ Mariæ de la Peña cum Pistaciä atlanticà Desf. commixta viret. Distrie. GEoGR. Hæc species oras vasti crateris Mediterranei à Lusitinià ad Græciam usquè adornat. Oss. E. arborea monente scrutatore oculato Soyer-Willemet à congeneribus et præcipuè à vicinâ E. polytrichifo- liä Salisb., cui pili simplices, pilis ipsis dentatis seu pilos breves gerentibus facilè dignoscitur ; non ità quidem ab E. acrophye cui pili iidem. Diversa tamen videtur planta Abyssinica calyce comparatè cum corollà longiore et an therarum intensè purpurarum appendicibus longioribus subulatisque. 2, ERICA SCOPARIA. Lin. Var. PLATYCODON. Nos. E. glabra foliis latè linearibus ; inflorescentià laterali, ramis densé floriferis ; bracteis 3 remotis ; foliolis calycinis basi connatis, ovato-lanceolatis, corollà dimidio brevioribus ; corollà ante anthesin globosà , apertà latè campanulatä ; antheris obtusis, muticis, inclusis; stigmate peltato, exserto ; capsulà depressà glabrä; seminibus ovatis, utrinquè obtusis, puncticulaus. Erica Coris folio IV. Clus., Hisp., pag. 108. Erica scoparia flosculis herbaceis. Lob., Hist., vol. 1, pag. 42. — Ie., vol. 2, pag. 215. Erica scoparia. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 502, pro parte. — Mant. alt., pag. 372. — Amaæn. Acad., vol. 8, pag. 55, tab. 1, fig. 13. — Benth. in DC., Prodr., vol. 7, sect. 2, pag. 692. — Buch, Phys. Beschr. Can. Ins., pag. 181. Erica azorica. Æochst., Pl. az. exsice. n. 30! Tejo. Canariensium. Has. In insulæ Tencriffæ ericarum regionis parte superiore ad sylvam de las Mercedes per Juga montium usqué ad Tagananam. Disrrrs. GEoG. Species est occidentalis quæ à Fortunatis per insulas Maderenses ac Azoricas ipsamque Lusitaniam, ubi copiosa, medias Galliæ terras et Ligerim flumen attin- gi; secûs littora maris interni usquè in Italiam et Græciam versüs orientem pergit. Oss. Species Carariensis omnibus partibus major est et fortior corollasque habet valdé apertas atque intensé fucatas, sed differentias nullas reverà specificas videre potuimus. (15) ASCLEPIADEZÆ °. PERIPLOCA. Cazvx 5-partitus. COROLLA rotata, altè 5-fida, lacinüs patulis v. reflexis obscurè emarginatis, sæpiùs introrsüm hirsutis. SQUANX 5 aristatæ fauci imsertæ cum lacintüs alternantes. STAMmA 5, filamenta distincta. ANTHERÆ apice cohærentes dorsoque medio barbatæ, Mass pollinis apice dilatato corpusculi stigmatis applicitæ, solita- riæ, è quatuor confluentibus. STIGMA muticum, hemisphæricum, antheris reconditum. Foruicurr cylindracei, divaricatissimi, læves. SEMINA Carnosa. FruTices Europæ austr., Asiæ et Africæ æquinox. indigeni, sæpiùs volubiles glabri foliosi v. rariüs aphylli. ForrA sæpits nitida semper- virentia. FLORES in cymis dichotomis extrà axillaribus v. axillaribus pedunculatis rariüs subsessilibus dispositi; corollæ squamulis aristatis aristis fliformibus inflexis. 1. PERIPLOCA LAEVIGATA., Arr. P. erecta v. subvolubilis, foliis elliptico- v. lineari-oblongis obtusis v. mucronulatis bag et apice haud rard attenuatis utrinque glabris coriaceis subopacis nervis vix conspicuis, cymis paucifloris folio brevioribus, corollæ laciniis ovato-oblongis emarginatis, marginibus reflexis, utrinque glabris, folliculis oblongis. Periploca lævigata. Hort. Kew., vol, 1 , pag. 301. Periploca punicæfolia. Cav., Icon. , vol. 3, pag. 91, tab. 217. Periploca angustifolia. La Büll., Decad. Syr., 2, pag. 13, tab. 7. — Desf., F1. ail., vol, 1, pag. 209. Periploca rigida. iian, Il. lib. spec., pag. 14, tab. 6, figg. 3,4, (1) Rogatui nostro benignè obtemperans Asclepiadearum ordinem elaboravit celeb. Decaisne, (16) Periploca audicea. Rauch. Cornicäl. Canariensium, Has. In rupestribus siccis regionis totius maritimæ ins. Can. et longiüs à mari usqué ad alt. 600 pedum scandentem propè oppidulum cod de los Finos eam detexit cl. de Buch. Disrris. GE0G. In Mauritanià, Syrià. CEROPEGIA. EL KR. Be. Cazvx 5-partitus. CorRoLLA tubulosa, basi magis minüsve ventricosa, subinfundibuliformis, limbi lacinüs compressis, ligulatis, erectis, sæpiùs arcuatis apiceque cohærentibus haud rar ciliolatis, præflora- tione valvatà. CoroNA staminea duplici serie campanulata v. rotata, 5-15-lobata, lobis antheris antepositis sæpiùs longioribus ligulalis apice haud rard approximatis conniventibus. ANTHERÆ apice simpli- ces, membranûâ destitutæ. Massæ pollinis erectæ, rotundatæ margine interiore pellucidæ. SriamA muticum. Forricurr cylindracei, læves, pergamacel. SEMINA Carnosa. SUFFRUTICES v. potiùs herbæ perennes indicæ v. Africanæ erectæ carnosæ aphyllæ v.sæpius volubiles foliosæ. FoziA haud rard carno- sula. FLoREs subcorymbosi v. umbellati concolori virentes, lutei, pur- pureo v. atroviolaceo-maculati. 1. CEROPEGIA DICHOTOMA. Hawr. C. erecta casnosa glaberrima, foliis linearibus acutis in petiolum brevem attenuatis margi- uibus reflexis suprà nitidis, pedunculis brevissimis, pedicellis erectis ad ramulorum apicem, corollæ tubo cylindraceo flavescente , limbi laciniis oblongo-lanceolatis cohærentibus gla- berrimis, coronæ stam. lobis exterioribus lanceolatis crassiusculis , inter. ligulatis triplo longioribus flavis , folliculis subarcuatis basi et apice angustatis Iævibus. Ceropegia dichotoma. Harv., Pl, succul., pag. 13. Ceropegia aphylla. Ejusd., pag. 13, n. 8. — Buch, Phys. Besch. Can. Ins., pag. 164. Mataperro seu Cardoncillo. Ganariensium. Has. In rupibus siccis calidissimis insularum Canariæ, Palmæ et Teneriffæ. Nos ad CS) maris Eliora tintummodd florentem legimus, cl. de Buch ad altitudem 500 pedum cres- centem vidit, et varietatem propè Arucam corollis fuscis præditam observavit cùm color florum normalis luteus. Suceus ad canes et mures necandos in usu est unde nomen verna- culum Mataperro, et Cardoncillo quia Euphorbiæ Canariensi(Cardon) simillima est. Disrret8. GEOG. Species est unicè Canariensis. GOMPHOCARPUS. KR. Be. Cazyx 5-partitus. CoroLLA 5-partita, rotata v. lacinüs reflexis. CoRONA staminea gynostegio inserta, 5-phylla, foliolis cucullatis, mar- sinibus utrinque unidentatis introrsüm simplicibus, apice iruncatis. ANTHERÆ membranà terminatæ. Mass pollinis apici attenuato affixæ, clayvato-compressæ, v. cultriformes , basi rotundatà v. obliquè truncatà. STIGMA depressum pentagonum carnosum. Forricurt ven- tricosi spinis innocuis sæpiùs echinati, pedicello reflexo arrecti. SEMINA cOMOSA. FrüTICEs , suffrutices v. sæpiùs herbæ perennes Africæ australis v. rariùs Arabici, species una maris Mediterranei peripherii accola. FozrA marginibus sæpis revolutis. Pepuncur extrà-axillares umbel- htim multiflori. FLormBus pedicellatis. 1. GOMPHOCARPUS FRUTICOSUS. R. Be. G. caule suffrutescente elato, ramis virgatis pube intactile incanis, foliis linearibus apice acutiusculis basi in petiolum attenuatis marginibus revolutis glabratis, pedunculis incanis 8-1 2-floris , corollkæ laciuiis ovatis patenti reflexis, coronæ stam. foliolis truncatis angulis in dentem arrectum clongatis, folliculis rostratis. Apocynum salicifolium. Herm., Parad., pag. 23, tab. 24. — Plukn., Phythogr., 36, tab. 138, fig. 2. Asclepias fruticosa. Linn., Sp. 215.—Commel., Var. ®, pag. 491, tab. 25.—Sims., Bot, mag., tab. 1628. Gomphocarpus fruticosus. R. Br., W'ern. Soc., vol. 1, pag. 38.— Roem. et Sch., Syst., vol. 6, pag. 87. Has. Occurrit hæc planta hüc et illùc in glareosis et ruderatis insularum Canariensium, auscita forsan, cum papilione suo Danaide Chrysippo, Linn. Distris. GEOG. In rupestribus Africæ austr. et ad littora maris Mediterranei, in Asi, etiam in Antillis et in Americà acquinoct. ex Africà invecta. J. DECAISNE. 111, — (3° SECT.) à (18 ) GENTIANEZÆ. Juss. CHLORA. RENEALM. Cazvx 6-8-phyllus, foliolis planiusculis basi connatis, præfloratione valvatis. COROLLA rotata, limbo 6-8-fido, contorto-marcescente ,mox deciduo, iubo ovato cum ovario demüm agglutinato. STaAmINA 6-8, ad apicem tubi corollini inserta, filamentis filiformibus. ANTHERÆ antrorsæ, oblongæ vel oyato-oblongæ, basi insertæ, connectivo eva- nido, thecis per totam longitudinem dehiscentibus. Ovariuu 1-locu- lare. PLACENTÆ phyllidiorum paginæ exteriori imvolutæ adnatæ. OvürA plurima sessilia. SryLus apice 2-fidus, immutatus. STIGMATA 2, lamellata, Capsura ovata, 1-locularis, septicidè dehiscens. HERBE annuæ palæogææ, foliis oppositis, sessilibus vel basi conna- tis, corymbis 2-tomis flore 1 intermedio. 1. CHLORA IMPERFOLIATA, Linn. riz. C. foliis lanceolatis, acutis, basi attenuatis, sessilibus, superioribus vix imà basi connexis ; calycis laciniis lanceolatis, 3-nerviis, basi in tubum connatis, corollam conniventem æquan- tibus ; antheris ovato-oblongis, basi cordatis. Chlora imperfoliata. Zinn. fil, Suppl., pag. 218. Chlora dubia. Lamk, Encycl., vol. 10, pag. 255. —*IIL., tab. 296, fig. 2. Chlora sessilifolia. Desv., Mém, Soc, sc. phys., vol, 1, pag. 74, tab. 8 , fig. 2. Chblora crenulata. S'alzm., Exsice. ting. — Reichb., Pl crit,, cent. 5, pag. 7, fig. 598. Chlora lanceolata, var. «. Boiss., Voy. bot., pag. 412. Has. Hanc speciem ex insulà Canarià misit cl. Despréaux. Disrris. GEOG. Forma est Europæa austro-occidentalis, quæ copiosa est in Gallià meri- dionali Monspelii! Massiliæ! ct alibi. Propè Bayonam eam legit Endress! propè Tingi Salzmann! Nos C. perfoliatæ var. grandifloram (ne:non pro specie potiüs habenda sit), floribus maximis 10-12-meris insigném , in coMibus propè Tetuan legimus ; ergoô binæ in eàem ditione extant formæ. ERYTHRÆA. RENnEALM. Carvx 4-5-phyllus, foliolis carinatis basi in urceolum connatis, apice in præfloratione contortis. CoroLLA infundibuliformis, limbo 4 5-fido suprà capsulam persistente, tubo elongato cylindraceo apice constricto, demum marciscente rumpente. STAMINA 4-5, sub apice tubi corallini ad faucem constrictum inserta , filamentis fiiformibus. ANTHERÆ ovatæ, oblongæ, dorso suprà basin affixæ , connectivo eva- nido , longitrorsum dehiscentes, defloratæ contortæ. Ovarium 1-locu- lare, vel placentis magis minusve involutis sub-2-loculare ovulis phyllidiü paginæ exteriori involutæ adnatis. STyLus apice 2-fidus vel. indivisus. STIGMATA 2-lamellata vel in unicum cohærentia. Carsuza 1 vel 2-locularis, 2-valvis, septicidè dehiscens. SEmINA plurima, minima, scrobiculata, exalata. PERISPERMUM crassum cum testà connatum. EmBryYO minutissimus , ovaius et ad cotyledones leviter crenatus vel (in Æ. maritimé) rotundatus cotyledonibus ex toto concretis. HerB« annuæ vel perennes per orbem terrarum sparsæ, erectæ vel à basi diffusæ. For radicalia sæpè breviter petiolata rosulata vel opposita , superiora sessilia. FLORES pedicellati in corymbos 2-tomos, flere in dichotomïüs interposito, dispositi. 1. ERYTHRAEA CENTAURIUM. Pers. E. caule erecto , stricto, supernè ramoso; foliis ovato-oblongis, 3-5-nerviis ; floribus corymbosis; alari subsessili ; corollæ laciniis ovatis, tubo sub anthesi calyce subduplo lon- giore ; stigmatibus ovatis; capsulà valvulis introflexis sub-2-loculari vel 2-loculari. Centaurium minus. Fuchs., Hist., pag. 387. — Trag., Strp. hist., pag. 40. Centaurium parvum. Lob., Hist., pag. 218. — Matth: (ed. Valgris, 1583), pars 9, pag. 19. Ervthræa. Renealm., Spec., pag. 76. Gentiana Centaurium. Linn., Sp. pl., vol, 1, pag. 332. — Fl. dan., tab. 517.— Sapvi, Mat. med, tosce., tab, 7. ( 20 ) Chironia Centaurium. 7illd., Sp. pl., vol. 1, pars 2, pag. 1068. — Engl. Bot., tab. 417. — Curt, FI. lond., fasc. 4, tab. 22. — Ed. Hook., tab. 33. Erythræa Centaurium. Pers., Syn., vol. 1, pag. 283. — Hook., Brut. F1., ed. 5, pag. 217. Erythræa Centaurium vulgaris. Schmidt, Linnæa, vol. 7, pag. 475, tab. 12, figg. 1-5. Erythræa Centaurium var. «. Bertol., F1. ü., vol, 2, pag. 642. — Koch, Syn., vol. 2 , pag. 492. — Griseb., Gen. et sp. gent., pag. 140. Y'erva pedorrera. Palmensium. Has. In insulis Canarià , Teneriffà ad oppidum Orotava et propé Sanctam-Crucem , et in Palmà. Disrri8. GE0G. Occurrit sub mille formis per totum orbem veteribus notum ab Ægypto (Delile! Montbret! ), et insulis Fortunatis usquè in Britanniam ad gradum 59 lat. bor. (Watson). 2. ERYTHRAEA SPICATA. Pers. E. caule erecto, stricto , supernè ramoso , ramis elongatis, gracilibus ; foliis oblongis sub-5-nerviis ; floribus cymoso-spicatis, secundis, alari sessili ; calycis laciniis exterioribus longioribus, corollæ floribus tubi longitudine ; stylo apice integro, stigmatibus rotundis in unicum infundibuliforme approximatis; capsulà ovato-cylindraceà , 1-loculari , valvis pau- lulüm introflexis. Centaurium minus spicatum. Matth., ed. 1674, pag. 488. Centaurium spicatum minus album. Bauh., Prodr., pag. 130. — Tabernæm., pag. 780. Centaurium minus ramosum. Barr. , Ic., 1242. Gentiana spicata. Linn., Sp. pl, vol. 1, pag. 333. Chironia spicata. Æ/ld., Sp. pl., vol. 1, pars 2, pag. 1069. — Sibth., F1. græc., tab. 238. — Hoffm. et Link, F1 Port., tab. 68. Erythræa spicata. Pers., Syn., vol. 1, pag. 283, — Bertol., F1. üt., vol. 2 , pag. 648. — Koch, Syr., vol, 2, pag. 492. — Boiss., Voy. bot., pag. 414, Has. Crescit hæc species ex cl. Despréaux in insulæ Gomeræ rupestribus siccis loco dicto a Cantera. Specimen unicum misit. Disrris. Ge0G. Occurrit ab Ægypto et insulis Fortunatis per ambas crateris ingentis Mediterranei oras usquè ad littora Caspii maris ( Prescott ex Grisebach) ultra gradum latitudinis borealis 46. 3. ERYTHRAEA MARITIMA. Pers. E. caule erecto, stricto, superné ramoso ; foliis ovatis, superioribus lanceolatis , 3-5-ner- viis, nervis sæpè evanidis ; floribus corymbosis, corymbis laxis, alari pedice] lato ; calycis (21 ) laciniis corollæ tubum longissimum æquantibus; stylo supernè discreto , stigmatibus oblongo-spathulatis; capsulà elongato-cylindraceà, 1-loculari, valvulis paullulüm intro- flexis. Centaurium luteum novum. Col., Ecphras., pars 9, pag. 77. Centaurium minus luteum latifolium non perfoliatum, Barr., Ie., 488. Gentiana maritima. Linn., Mant., pag. 55. Chironia maritima. F1 græc., tab. 237. Chironia maritima «. DC., F1. fr. suppl., pag. 428. — Pers., Syn., vol. 1 , pag. 283. Erythræa maritima. Bertol,, FI. ü., vol. 2 ; pag. 646. — Mor. et De Not., FI, capr., pag. 92. Erythræa lutea. Roem. et Schult., Syst., vol. 4, pag. 171. Erythræa maritima $. Griseb., Gen. et sp. gent., pag. 148. Has. Hanc speciem semel in collibus circàa oppidum Palmarum in Canarià inveniwus , semel quoque in eädem insulà eandem propè 4rgueniguin legit cl. Despréaux. Forma est pusilla lutea, synonyma ergd quæ ad hanc formam spectent sola citavimus. Disrris. GE0G. Species est regionis maris Mediterranei quæ à Fortunatis et k Maderà (cl. Carolus Leman!) ultrà Oliveta usquè in Galliam occidentalem provehitur. (22°) CON VOLVULACEZÆ. Joss. SECTIO IL CONVOLVULEZÆ. Cuors. Ovarium 2-4-loculare , loculis 2-ovulatis. Capsula valvata vel evalvis. Embryo dycotyledo- neus, contortuplicatus. Cotyledones tenues, corrugatæ , vel planæ. Perispermum par- cum , mucilaginosum , tegmini adhærens, inter cotyledenum plicas intrusum. CONVOLVULUS. Lrxww. Cazyx 5-phyllus, nudus vel bracteis exiguis stipatus, foliolis persis- tentibus post anthesin immutatis. CororrA infundibuliformis limbo 5-plicato. STamINA 5, corollà breviorà. Ovariüum 2-loculare, loculis 2-ovulatis. Sryzus inclusus. STriamaATA 2, cylindracea. CarsurA 2-locula- ris, 2-valvis, valvis tenuibus, deciduis, dissepimento persistente. SEMINA 2-4, ovato-3-quetra, erecta, testà coriaceâ. PERISPERMUM muci- laginosum, parcum. EmBryo contortuplicatus. COTYLEDONES corru- gatæ. RaApiCurA infera. Hers volubiles, procumbentes, repentes vel erectæ, aut suffruti- ces. ForrA sparsa vel alterna, integra vel lobata, sæpè cordata. FLores pedunculati, pedunculis axillaribus 1-multifloris. 1. CONVOLVULUS AR VENSIS. Lin. C. glaber caule prostrato; foliis ovatis, oblongo-lanceolatis lincaribusque , basi cordatis vel auriculato-sagittatis; pedunculis axillaribus, 1-2-floris, suprà medium minuté bracteo- latis ; foliolis calycinis brevibus, ovatis, glabris, apice ciliatis; corollà calyce 4-5-plô lon- givre ; stylo exserto, stigmatibus cylindraceo-clavatis capsulà ovato-sub-5-gonà , acutà , calyce sublongiore; seminibus glabris. (23 ) Helxine Cissampelos. Fuchs., Hist., pag. 258. — Matth. (ed. V'algr., 1583), pag. 359. Vilucchio. Cast. Durant., Herb, nuov., pag. 473. Volubilis arvensis flore roseo. Tabernæm., Krauterb., vol. 1, pag. 580. Convolvulus arvensis. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 218. — Curt., F1. lond., fase. à, tab. 13. — Ed. Hook., vol. 2, tab. 46. — Engl. bot., tab, 312. — Bull., Herb. de la France, tab, 269, —Fl. dan., tab. 459. GConvolvulus Cherleri. 4gh., in Roem. et Schul., Syst. , vol. 4, pag. 261, Convolvulus arvensis 8 angustifolius, Boiss., Voy. Esp., pag. 418. Marañuelo., Canariensium. Has. Hæc species vulgaris est in arvis insularum Canariensium. | Disrris. GEoc. Vagatur per totum hæmisphærium boreale ab Upsalià Suecorum ! usquè in Arabiam (Schimper) et insulas Fortunatas ubi varietas angustifolia satis communis sed in eodem ramo ambæ foliorum sæpé occurrunt formæ. 2. CONVOLVULUS SICULUS. Lin. G. annuus, caule prostrato, hirto; foliis oblongo-ovatis, subcordatis, vermiculato-véno- sis, hirto-ciliatis, subsecundis , breviter petiolatis; pedunculis r-2-floris , axillaribus ) Supe- rioribus parüm infrà calycem 2-bracteatis , bracteis foliaceis, lanceolatis vel lineari-lanceo- latis , subpedicellatis ; foliolis calycinis ovatis , acutis, hirto-ciliatis ; corollà calyce vix lon- giore ; antheris oblongis oblusis , basi cordatis; capsulà globosà , apiculatà calycis longitu- die ; seminibus ovato-3-quetris, scabris, nigris. Corolla cœrulea. Convolvulus Africanus minor. Parkins., Theair., pag. 172, fig. 7. — Moris., H ist., vol. 2, sect, 1, tab. 7, fig. 5, icon Parkinsonii malè reconcinnata. Convolvulus siculus minor, flore parvo, auriculato. Bocc., Ic. et Descr., pag. 89, tab. 48. Convolvulus siculus. Zinn., Sp. pl., vol. 1, pag. 223. — Desf., FI. ail. , vol, 1, pag. 174. — Cav., Anal, cienc. nat., vol. 3, pag. 16. — Sibth., F1. græe., tab. 196. — Parol. et W/ebb, FL. sirac, in Bongiovan. guid., pag. 8. — Guss., FI, sic. Prodr., vol. 1 , pag. 240. — Roem. et Schult. Syst, vol, 4, pag. 283, — Ker., Bot. reg., vol. 6, tab. 445. — Boiss., Foy. Esp., pag. 418. Convolvulus ovatus. Mœnch., Meth., pag. 450. Has. Hæc species communis est in arvis insularum Canariensium. Disrris. GE0G. Crescit in arvis et collibus totius regionis maris Mediterranei à Cypro (Labillardière!) in Mauritaniam ‘l'ingitanam |! undé usquè in Maderam et Fortunatas per- yeclus est. (24 ) 3. CONVOLVULUS ELONGATUS. Wiczp. C. annuus, caule volubili, piloso vel glabro; foliis ovatis ovato-lanceolatisque, acutis vel acuminatis , punctato-venosis , subciliatis, basi cordatis ; petiolis brevibus vel longiusculis ; pedunculis axillaribus 1-3-floris, folium longè excedentibus, demüm apice clavatis, genicu- latis, 2-bracteatis, bracteis linearibus, subpedicellatis; foliolis calycinis lanceolatis vel obovatis , acuminatis , apice ciliatis ; corollà calyce dupld longiore ; antheris ovatis apice crenatis, bast cordatis ; capsulà globosà , apiculatà , calyce longiore ; seminibus fuscis, sca- briuscula, Corolla alba est vel dilutissimé violacea. Convolvulus pseudosiculus. Cavan., Plant. demonstr., pag. 97. — Brouss., Cat. Hort. Monsp., 1805 , pag. 18. — Roem. et Schult., Syst., vol, 4, Convolvulus elongatus. Æ}ud., Enum. Hort. ber., vol. 1, pag. 205.— Ker., Bot. reg., vol. 6, tab, 498. | Convolvulus volubilis (Broussonet). Link in Buch, pag. 145. L Has. Legimus hanc speciem in collibus propè Bajamar, insulæ Teneriffæ, eandem propè Tagananam legit Chr. Smith, nec Preauxius hanc plantam nec nos in Canarià inve- nimus. Disrris. GE0G. Convolvulus hicce siculo affinis sed distinctissimus in Nivarià tantummodo et in Mauritanià apparuit. Pro C. siculo propè Portum Magnum Romanorum (Arabum Mers-el- Kebir) lectum fautoribus suis misit cl. Bové. 4 CONVOLVULUS ALTHAEOIDES. Lin. C. pilis patentibus fulvis hirtus, caule subvolubili; foliis inferioribus lanceolato-cuneifor- mibus, crenatis, basi cordatis, superioribus pinnatifidis, pinnis dentatis, pedicellatis , pedi- cellis folit longitudine ; pedunculis axillaribus folio 2-4-pld longioribus, r-2-floris, bracteolis linearibus ; calvcis foliolis æqualibus, obtusis acutisque, 2 exterioribus bracteantibus, hirtis; corollà extüs hirsutà calycem 4-plô excedente; staminibus inclusis ; stylo filiformi , stigma- tibus cylindraceo-complanatis, crassis, exsertis; capsulà rotundatà , acuminatà , calyce sub- longiore ; seminibus læviusculis. Convolvulus folio Althææ. Clus., Hisp., pag. 384. Convolvulus althææ folio. Ejusd., Hist., vol. 1 , pag. 49. Convolvulus althæoides. Linn., Herb. — undè et — Sp. pl., vol. 1, pag. 229, excl. syn. Barr. et var. B.— Sibth., F, græc., tab. 194, — DC., F1. fr. suppl., pag. 428. — Berto L. it., pag. 439, — Mr. et De Not., FI, capr., pag. 93. ( 25 ) Convolvulus hirsutus. Ten., FL nap., tab. 15. — Parol, et Webb, F1. sirac. in Bongiovan. gui pag. 8. — Schenk, F1 æg. ° Convolvulus italicus. Roem. et Schult., Syst., vol. 4, pag. 266. — Guss., Fl. sic, Prodr., vol. 1, pag. 237. Gonvolvulus bryoniæfolius. Reichb., F1. excurs., vol. 2, pag. 349. Correhuelo. Nivariensium. Molinera. Palmensium.. Has. In insulis omnibus Canariensibus non raro occurrit hæc planta. Disrris. GE0G. Crescit per totum peripherium maris Mediterranei ab Ægypto (Mon- bret!), ad Mauritaniam undè in Fortunatarum regionem irrepsit. 5. CONVOLVULUS CANARIENSIS. Lin. C. lignosus, hirsutissimus ramis longé latèque volubilibus; foliis ovato-lanccolatis, inte- gerrimis, acutis, basi cordatis; petiolis folio brevioribus ; cymis axillaribus folio sublongio- ribus, pedicellis sub medio 2-bracteolatis, bracteis linearibus ; foliolis calycinis lanceolatis, aculis , subæqualibus ; corollä calyce subduplo longiore, plicis hirtissimis; staminibus basi dilatauis, nclusis; ovario cylindraceo, 2-loculari, loculis 2-spermis; stylo apice 2-fido, exserto, stigmatibus filiformi-complanatis ; capsulà..… Corolla violacea fauce lutescente. Convolvulus Canariensis longioribus foliis mollibus et incanis. Pluk., Alm., pag. 114. — Phyiogr., tab. 395, fig. 1. Convolvulus Canariensis sempervirens foliis mollibus et incanis floribus ex albo purpurascentibus. Comm., Hort. Amst., vol, 2, pag. 101, tab. 51. Convolvulus Canariensis. Zinn., Sp. pl., vol. 1 , pag. 2991. — Hort. Kew., ed. 1 , vol. 1, pag. 210. — Desrouss. in Lamck, Encycl., vol. 3, pag. 556. — H/illd., Sp. pl, vol. 1, pag. 88. — Sims., Bot. mag., tab. 1228. — Roem. et Schult., S'yst., vol. 4, pag. 272. Convolvulus pannifolius. Saksb., Parad., pag. 20. — Hort. Kew., ed. 2, vol. 1, pag. 3828. — Ker., Bot. reg., vol. 3, tab. 2922, et App., excel. syn. C. suffruticoso. Correhuelo de los montes, et Liga. Canariensium. Has. Frutex est altissimus atque intricatissimus qui summas Ardisias et lauros 70-peda- les scandit. Copiosus est in sylvis Canariæ Nivariæ et Palmæ. Disrris. GE0G. Hæc species extrà insulas Canarienses nondum inventa est. Oss. C. suffruticosüm non benè cum nosiro omninô diverso confudit cl. ac reverendiss. Herbert ex Ker, 1. c. Hane speciem (quæ et C. solanifolius, Lowe, Prim. FI. et Faun. Mad., pag. 14, et Novit., pag. 15), nondüm in Fortuna- tis repertam propè oppidum. Funchalense in convalle ubi aquæ lapsus a Gaxoeira, anno 1828 duce cl, Loweo legi. III, —(3° SECT.) & ( 26 ) PHARBITIS. Cuors. Cazvx 5-phyllus, foliolis æqualibus. COROLLA campanulata , limbo plicato. SramiNA 5, corollà breviora, filamentis basi dilatatis. Ovarion 8-loculare, loculis 2-ovulatis. Srvzus indivisus , inclusus. STIGMA capi- lato-2-lobum, papillosum. Carsura 3-locularis, 3-valvis, ab apice ad basin dehiscens. EMBRYO perispermo mucilaginoso immersus. COTYLE- DONES corrugatæ. RADICULA infera. HErB# procumbentes vel volubiles intrà extraque tropicum utrumque degentes. FourA integra vel lobata, basi cordata. Pepuncuri axillares. PEenicELLr 2-4-bracteolati, bracteis à calyce remotis. FLORES conspicui, purpurei rosei vel albi. 1. PHARBITIS PREAUXII Nos. P. radice perpendiculari, caule depresso ; foliis ovato-reniformibus, crassis , glabrescenti- . bus, petiolatis, petiolo foliis breviore ; floribus axillaribus, solitariis, pedunculis folio lon- gioribus , pilis appressis deflexis hirsutis , sub medio 4-bracteolatis ; foliolis calycinis her- baceis, lineari-lanceolatis , acutis, dorso et margine pilis strigosis ascendentibus hirtis ; corollà amplà ; genitalibus inclusis; antheris brevibus, 3-angulari-sagittatiss ovario-3-locu- lari, loculis 2-ovulatis ; stigmate globoso. Convolvulus Soldanella ? Despréaux in Lit. Has. Hanc plantulam propè Maspalomas in Canariä mvenit cl. Despréaux. DisrriB. GEOG. Speciem esse omnin Canariensem credendurm. Ozs. Specimen hujus stirpis unicum, pusillum, uniflorum, Calycostegiam (Calystegiam) Soldanellam Brown referen- tem accepimus. Ob ovarium 5-loculare, stigmatis formam et calycis foliola herbacea (quæ in Batatä cui habit proxima mox coriacea), fructu cæterisque ignotis in Pharbitidis numerum hæsitabundi aggregavimus, genera enim Convolvulearum in lubrico nimiüm versantur. Flos magnus, corollæque partem superiorem intensè purpureum fuisse ex sicco judicavimus. LEGENDREA. Nos. Cazvx 5-phyllus, foliolis 2 exterioribus minoribus. CoroLrA 5-pli- cata, campanulata. STAMINA 5, exserta. Ovariüm 2-loculare, loculis 2-ovulatis. SryLus indivisus, longè exsertus. STIGMA capitato-2-lobum. (27) Carsura 2-locularis, coriacea , evalvis , indehiscens. Emsryo contortu- plicatus, perispermo parco mucilaginoso immersus. COTYLEDONES tenues, bifidæ. RapicurA claviformis. Frunces volubiles, subtropicales. For alterna, petiolata, integra, cordata. FLORES axillares, pedunculati, pedunculis 4-multifloris. Oss. Legendrea capsulæ evalvis indehiscentisque formâ Maripam, Aubl. refert. Maripa autem Convolvulacearum genus est à reliquis semine atque embryone ità dissentiens ut sectionem Maripeam abnormem efficere necesse est, et causà suà ordinis ipsius character mutandus. MARIPEÆ. Nos. Inflorescentia Convolvulearum. Ovarium 2-loculare ovulis in quoque loculo binis erectis. Capsula eyalvis indehis- cens, 1-locularis, 1-sperma, semen coriaceum crassum. Perispermum nullum, (nisi pro perispermo habenda tegmi- mis cujusdam fragmenta circà radiculam). Embryo rectus. Cotyledones crassæ, ovatæ, erectæ, altera dorso recurva alteram facie recurvam dorso canaliculatam amplexa, basi profundè cordato-crenata. Radicula supera, 3-angularis, acuta, cotyledonibus brevior earumque crenulà abscondita. Exogonio, cùm vera Convolvulea, tum affinior est Legendrea, eam autem in hanc seriem Choisyanam cooptare fruc- tus evalvis vetat, cum generi suo ex cel. Choisyo fructus valvatus. Summæ enim utilitatis est ad distinguendum Convolvulearum gregem versipellem dehiscentia, eamque armenti hujus mundivagi opilioni futuro præ cæteris com- mendamus. Nomen fecimus in honorem dominæ Fanniæ Legendre nunc Spach, pictricis egregiæ, quæ jam à prin- cipio operam nostram, maritique, aliasque quamplures iconibus perpulchris doctisque ornavit. 1. LEGENDREA MOLLISSIMA. Nos. L. caule lignoso, volubili ; foliis ovato-çordatis, suprà puberulis, subtüs mollissimé seri- ceo-tomentosis ; floribus cymosis, cymulis axillaribus, ad apicem foliorum sæpé spicatis ; calyce demüm scarioso ; fructu oblongo, glaberrimo ; seminibus pilosis. Has. Convolrulaceam hanc perelegantem non longè ab oppido Palmarum in Canariä propè locum draconibus arboribus olim consitum et nunc Draconalem dictum invenit cl. Despréaux, specimina alia à convalle del Angostura misil, eandemque plantam iterùm ex litteris vidit in convalle ubi inventa est icon Mariæ thaumaturga , undé nomen Barranco de la F'irgen. Disrri8. GE0G. Plantam esse Canariensem credibile est. Descr. Faurex lignosus, dextrorsüm volubilis, cortice albido, ramorum juniorum fusco, pubescente. Fozra 2-3 lin. longa, 1-2 lin. lata, ovato-cordata, lobis sæpè imbricatis , margine extremo undulata obsoletèque dentata, suprà pilis simplicibus crispis molliter pubescentia, saturatè viridia, subtùs velu- timo-pannosa, nervosa. FLokes in cymis axillaribus 2-4-multifloris ad apicem ramorum aggregatis et in spicam aphyllam s æpè secundam dispositis. Pepuncuus foliorum longitudine vel subbreviores, glabri, apice incrassati. Penicezcr basi cum pedunculo articulati et squamato-bracteati, glabelli. Cazyx basi nudus, 5-phyllus, scariosus, nervosus, persistens, glaberrimus , post anthesin immutatus, foliolis ( 28 ) apice obtusis, fuscis, fructum maturum excedentibus, exterioribus subduplô brevioribus. CorozLa mediocris, limbo albo, fundo violaceo. Sramixa 5 , corollæ tubo inserta, limbo vix breviora ; filamentis basi dilatatis, pilis glanduliferis hirtis , apice glabris , subulato-filiformibus ; antheris oblongis , planis, apice obtusis, basi sagittatis, dorso sub medio affixis. Ovarium ovatum, 2-loculare , loculis 2-ovulatis. Sryzus exsertüs basi glandulosus. Sriema globosum , 2-fidum. Carsuca oblongo-ovata, apice umbilicata, fusca , glaberrima membranaceo-coriacea , indehiscens , valvis obsoletis, 2-locularis , loculis 2-spermis, vel abortu 1-locularis 1-sperma. Semina à basi capsulæ erecta, fusca, pilis rufis reflexis puberula, pyri- formia. CotYLEDONES perispermo mucilaginoso parco mersæ, plicatæ , in lacinias 4 acutas profunde divisæ. Ranicura brevis, ovato-claviformis. EXPLICATIO TAB. 137. 1. Ramus floridus et fructifer mag. nat. 2, Calyx prout figuræ reliquæ omnes auctus. 3. Corolla cum staminibus arte explicata. 4. Stamen ex alabastro excerptum à dorso visum. 5. Stamen vegetum antrorsüm visum. 6. Pistillum disco cinctum. 7. Ovarium transitror- sùm sectum. 8. Idem longitrorsum sectum. 9. Fructus calyce præter foliolum unum direpto. 10. Semen. 11. Embryo arte explicatus. . RHODORRHIZA. Nos. Cazyx 5-phyllus, nudus, foliolis æqualibns, immutatis. CoRoLLA 5- plicata, campanulata vel infundibuliformis. SrAmiNA 5, vix exserta, corollæ tubo inserta, basi dilatata. Ovariu“ 2-loculare , loculis 2-ovu- latis. Srvius brevis vel subnullus. Sricwara 2, filiformia. CarsuLA 1- locularis , 1-sperma , membranacea, evalvis, basi irregulariter dehis- cens. SEMEN piriforme. PeErISPERMUM mucilaginosum, copiosum. CoOTYLEDONES contortuplicaiæ, 2-fidæ, laciniis linearibus tænüiformi- bus crassiusculis planis, vel tenues rugosæ. RanicurA elongata , infera. Frurices Canarienses, erecti ramis virgatis, radicibus lignosis oleo odorato scatentibus, vel scandentes (radicibus inodoris?}, For alterna vel sparsa, rarissimè subopposita, lanceolata vel linearia, integra, ses- silia vel breviter petiolata. FLorEes mediocres, albi carnei vel rosei, inodori vel suaveolentes, in cymas axillares simplices paucifloras, vel multifloras proliferas digesti, rard terminales paniculati. Tab. 157: Convolvulacesæ . CFE B atanique _ AMaudert del: 72 lille up .tne. LISE, MA Dsl To. 7e 2 lacher Ji D A ee (29) Secr. IL ORTHOCLADIA. Frutices erecti, foliis linearibus vel oblongo-linearibus, cotyledonibus crassiusculis crugosis. 1. RHODORRHIZA SCOPARIA. Nos. R. caule lignoso, stricto, ramis erectis ; foliis alternis, filiformibus, mox deciduis ; cymis ercctis, 2-tomis, flore intermedio sessili; calyce cylindraceo-ovato, foliolis lineari-lanceola- tis, apiculatis ; corollà infundibuliformi calyce subduplô longiore ; capsulà angusté ovatà. Convolvulus scoparius. Linn. fil, Suppl., pag. 135. — Hort. Kew., ed. 1, vol. 1, pag. 218, — ülld., Sp. pl, vol. 1, pag. 872. — Desrouss., in Lamk, Encycl., vol. 3, pag. 553. — Fent., Jard. Cels., tab. 21, — Roem. et Schult., Syst, vol. À, pag. 299. — Lindl., Bot. reg., 1841, tab. 43. Breweria ? scoparia. Lindl., FI, med., pag. 400. Rhodorrhiza scoparia. Webb, in Lindl., Bot. reg., 1841; Misc., pag. 69. Leña noel et Noel chagil, Ganariensium. Has. Crescit in rupibus siccis convallium regionis inferioris et in petrosis maritimis Canariæ Tenceriffæ Palmæ et Gomeræ. Disrris. GEOG. Frutex est ex toto Canariensis. Dsscr. Frurex erectus, caule lignoso stricto , ramis ascendentibus , fusco-cinereis, junioribus piloso- sericeis. Forra pulvinulis (more Retamæ) insidentia , alterna, filiformia , vel elongato-linearia , inteser- rima, subtüs ad medium usque revoluta , acuta, sericea , caducissima. FLorss ad apicem ramorum spi- catæ , cymis 1-2 axillaribus , folio quod vix excedunt , vel superiores (folio deciduo) pulvinulo stipatis, strictæ, 2-multifloræ, dichotomæ, flore intermedio sessili. Cazvx basi 2-bracteolatus, bracteolis lineari- lanceolatis , sessilibus , acutis , scariosis , pubescentibus , à calyce sæpissimè brevi intervallo sejunctis. Cazvx ovatus vel cylindraceo-ovatus, apice constrictus, foliolis lineari-lanceolatis vel lanceolatis, acumi- natis, subscariosis, sericeis. CororLa infundibuliformis, alba, extüs ad plicas hirsuta, dilutissimè rosea, calyce subduplô longior. Srama ad basin tubi corollini inserta , exserta , filamentis filiformibus , basi dilatatis glandulosis , antheris oblongis, subobtusis , basi sagittatis , inæqualibus. Ovarium ellipsoideo- conicum ,apice hirsutum , 2-loculare , loculis 2-ovulatis , ovulis ovatis. Sryzus subnullus. Sriemara 2, filiformia, papillata, corollà breviora. Carsuza calyce persistente stipata , evalvis, glabra vel hirsuta, angustè ovata, acuta, sæpè gibba, abortu 1-locularis 1-sperma, rard 2-sperma , basi irregulariter dehis- cens , luteo-fuscescens. Semen 3-angulari-pyriforme , apice acutiusculum , basi perforatum , fuscum , pilis sericeis albidis pubescens. PerISPERMUM copiosum , mucilaginosum , cum testà coalitum. Emsryo contortuplicatus. Ranicura elongata, acuta. Coryzenones radiculà 3-plô longiores , crassiusculæ, planæ nec corrugatæ, in lacinias geminas lineari-tæniiformes ferè ad basin divisæ. Os. Nomen Leña noel à vocibus latinis Ligno aloes mutatum est. Oleo enim ‘oi hujus speciei scatent radices e asque à Fortunatis, Normannis nuper atque Hispanis subactis, devectas, pro ligno rhodio , Dioscoridis pharmaco- . polæ sæculi XV habebant. ‘Péùs autem ‘pita veteribus herba erat montium Macedoniæ quæ nunc Rhodiola rosea (30 ) Linn. Sub eodem tamen nomine radicis hujus copiam in Europam miserunt coloni Canarienses permutandique iis ansam non mediocrem præbebat, undè planta ferè exstirpata. Mox Aspalathi nomen induebat sed ggréhalos Gytisus erat laniger DC. qui et nunc Neo-Græcis éoraéfetx et doréhares Vel ex celeb. Lindley (F1. græc., vol. 10, pag. 84), Genista acanthoclada DC. aliæque littorum maris Interni species spinosæ. Fructum et embryonem hujus speciei ad calcem tab. ubi depicta R. virgata, Nob. delincari curavimus. 2. RHODORRHIZA VIRGATA. Nos. R. caule lignoso dumoso , ramis à basi divaricatis; folits alternis, elongato-linearibus ; cymis crectis, proliferis, 2-3-tomis, flore intermedio sæpé pedicellato ; calyce ovato, foliolis ovato-lanceolatis, apiculatis ; corollà campanulatà calyce subtriplô longiore ; capsulà. .…. Guaïdil, msulæ Canariæ incolarum. Has. Hanc speciem in montibus elatis Sancti Jacobi, insulæ Canariæ , mense Aprile, an. 1830, invenit cl. Despréaux. Disrris. GEoG. Erutex est Canariensis. Dsscr. Frurex ramosus, ramis à basi divaricatis virgatisque, fusco-viridibus vel subcinereis, juniori- bus sericeis. Fozra pulvinulis insidentia , elongato-linearia , alterna , rard opposita, integra, margine plana vel subrevoluta , acuta, sericeo-virescentia. Frores ad apicem ramorum subdivaricato-spicati , cymis 1-2 , axillaribus, folio vel pulvinulo stipatis, sæpè compositis seu proliferis , elongatis, folium duplo excedentibus , divaricatis , irregulariter 2-tomis , flore intermedio nullo vel stipitato , rarè sessili. Bracreozæ calycinæ 2 , lanceolatæ, sessiles, acutæ, scariosæ , pubescentes , calycis basim ut plurimüum arctè foventes. Cazvx ovatus vel rotundato-ovatus , apice sub-constrictus , foliolis lanceolatis vel ovato- lanceolatis, acuminatis vel acutis, subscariosis, sericeis. CorozLa campanulata, rosea, plicis saturatiori- bus, calyce subtriplé longior. Sramina ad basin tubi corollini inserta , exserta , filamentis filiformibus basi dilatatis glandulosisque ; antheris oblongis subobtusis, basi sagittatis, inæqualibus. Ovarium ovato- conicum, apice hirsutissimum , 2-loculare , loculis 2-ovulatis , ovulis ovatis. Sryzus subnullus. Srremara 2, filiformia, papillata, corollä subbreviora. Ozs. Hanc plantam pro specie à R. scopariä diversà noluerem habuisse nisi cl. Despréaux in litteris scripsisset « diversam omnind à specie cui nomen Leña noel (R. scoparia), nullus radici odor, rami semper foliosi, flores rosacei nec albi, nec inodori , sed violas redolent, dumos quoque latos altioresque nec caulem ullum efficit. » Nomen Guaïdil quo in Canari noscitur Nivarienses et Palmenses R. floridæ applicant, à quà magis quàm à B. scoparià dif- fert, speciesque sororias species hæc nova amplexu.colligat novo. EXPLICATIO TAB. 138. 1. Ramus floridus magnitudine naturali. 2. Alabastrum , prout figuræ sequentes magni- tudine auclum, ut conspiciatur calyx bracteolis binis suffultum. 3. Calycis foliolum à dorso visum. 4. Corolla arte explicata cum staminibus. 5. Pistillum disco hypogyno suflultum. 6. Ovarii sectio transversalis, 7. Ovarium dum disco hypogyno transitrorsüm sectum ut. Bot anique F- @ onvolvulacezæ . L Beny.-Raspail fd. del. Ab Chibi UC Lithe de iles ge r Aicher 7 lélle lp ne 1 ere enr o l E B dE LE Éetee © re met, HET LE RE GE sen PNEU PR TE RS" SART AE er appareant ovula toro insidentia. 8. Ovulum. — Figuræ sequentes fructum et embryonem R. scopariæ repræsentant. 9. Capsula calyce persistente suffulta. 10. Eadem à calyce dilapsa atque dehiscens. 11. Semen. 12. Embryo arte explicatus. 3. RHODORRHIZA FLORIDA. Nos. R. frutex intricatus, ramis crassis, nodosis; foliis sparsis, oblongo-lanceolatis, petiolatis, persistentibus ; corymbis terminalibus, thyrsoideis, myrianthis; calyce ovato corollà 4-pld breviore , foliolis rhomboïdeo-ovatis, anatis, lacutis obtusisque; corollà campanulatà; antheris basi divaricato-sagittatis ; capsulà rotundato-ovatà. Convolvulus floridus. Linn. fil, Suppl., pag. 136. — Hort. Kew., ed. 1, vol. 1, pag. 214. — Jacy., Col. , vol. 1, pag. 62. — Plant. rar., tab. 34, — Desrouss., in Lamk, Encycl., vol. 3, pag. 552. — Wild , Sp. pl., vol. 1, pag. 873. — Lindl., Bot. reg., 1840, Misc., pag. 84, num. 199. Rhodorrhiza florida. Æ7/ebb, in Lindl., Bot. reg., 1841, Misc., pag. 69 , 7num. 159, Guaïdil, Nivariensium ; Anuel, Ébnsne Has. Frutex hic perpulcher floribus innumeris loco suo natali onustus rupes convallium regionis calidæ insularum Canarïæ, Teneriffæ et Palmæ ornat. Sæpè etiam morsum capra- rum fugiens in dumis Euphorbiæ Canariensis se abdit. Radix ut in R. scoparié odore oo, debiliore tamen, gaudet, et per fraudem cum specie congenere immixta in Europam provebhitur. Disrers. GEO0G. Frutex est Canariensis nondüm alibi inventus. Descr. Frütex 6-pedalis ,ramis brevibus , nodosis. For1a sparsa vel quandoque alterna , sæpè ad apicem ramorum fasciculata , oblongo-lanceolata 6 poll. longa 1/2-1 poll. lata vel angusta linearia , basi in petiolum brevem attenuata, pilis brevibus appressis sericeis cinerascentia , nervosa , nervis recurvo- ascendentibus. FLores in corymbos latos terminales foliosos dispositi, flore in 2-tomiis summis subses- sili. Cazyx ovatus , apice constrictus, corollà 3-plo et 4-plô brevior, foliolis ovatis vel ovato-rhomboi- déis , acutis vel obtusis, sericeis , basi 2-bracteolatus , bracteolis linearibus acutis. Corozra rosea , latè campanulata, tubo brevi, extüs ad plicas sericeo-hirta. Srawrna inæqualia, exserta, basi dilatata, Les ris apice subacutis , basi divaricato-sagittatis. Ovarium ellipticum , hirsutum. Ovura elongato-ovata. Srvzus brevis. Sriemara linearia. Capsura calyce persistente suffulta, rotundato-ovata, acuta, chartacea, hirta , fusca. SEMEN rotundato-3-angulare , pilosum , demüm glabrescens nigrum. Ewsryo ut in præce- dente. (32 ) Secnio Il HELICOCLADIA. Frutices scandentes radicibus inodoris (?), foliis lanceolatis, cotyledonibus tenuibus rugosis. 4. RHODORRHIZA GLANDULOSA. Nos. R. caule lignoso , volubili ; foliis lanccolatis, basi rotundatis vel attenuatis, nervosis, pel- lucidè puncticulatis ; pedunculis axillaribus, 1-2-floris, folio brevioribus , medio 2-bracteo- latis, bracteolis filiformibus; calyce foliaceo, foliolis oblongo-lanceolatis , apice puberulis ; corollà calyce 2-plô longiore ; ovario apice hirsuto; capsulà conicà, chartaceà; semine pyri- formi læviusculo. Rhodorrhiza glandulosa. #/ebb, in Lindl., Bot. reg., 1840 , Mise., pag. 69 , num. 152. Has. Hanc speciem pulchram et semper virentem in fissuris rupium altorum insulæ Canariæ ad pylas vasti crateris primævi Tiraxanæ Degollada de Manzanilla dictas, mense Novembre, ann. 1829, sinc flore et fructu invenimus. Eandem floridam in imà con- valle de Tauro, iterünique in rupibus convallis Florum (Barranco de las flores), mense Maio, 1830, legit el. Despréaux. Disrris. GEOG. Species est Canariensis. Descr. Frurex volubilis, ramis foliorum cicatricibus sæpè nodulosis, junioribus pubescentibus. Fozra alterna vel sparsa, lanceolata vel lineari-lanceolata , acuta vel apiculata, basi rotundata vel sub- attenuata, 1-1/2 poll. longa, 2-4 lin. lata, margine obsoletissimè erosa , nervosa , nervis diaphanis ascendentibus, ad marginem præcipuè pellucidè punctata, glabrescentia vel subpuberula, cinerascenti- viridia, subsessilia vel breviter petiolata, petiolis ut maximè 3/4 lin. longis, crassis. Pepuncuzt axilla- res , folio breviores , glanduloso-pubescentes , demüm glabri, 1-2-flori, medio 3-4-bracteolati , bracteis elongato-linearibus, acutis , carinatis , 1-nerviis , vix pubescentibus vel glabris. Caux 5-phyllus, folia- ceus , foliolis æqualibus , 4-5 lin. longis , 1/2 lin. latis , oblongo-lanceolatis , mucronulatus , versüs api- cem reticulato-venosis tenuibus puberulis subciliatis, demüm in fructu scariosis. Corozza calyce sub- duplô longior, plicata, extüs hirsuta , rosea , margine obsoletè undulato-denticulata , apicibus acutis. Sramina ad basin tubi corollini inserta, faucem paululüm excedentia, filamentis basi dilatatis, glandu- losis, antheris oblongis, subobtusis , basi sagittatis. Ovarium disco hypogyno cinctum , ovatum , sub-4- sulcatum , apice hirsutum , 2-loculare , loculis 2-ovulatis. Sryzus longitudine ferè corollæ. Sricmara 2, filiformia. CarsuLa conica, sæpè gibba, chartacea, alba, pilosula , 1-locularis , evalvis , basi irregulariter dehiscens. SEEN 1, elongato-pyriforme, læviusculum , nigrum , testâ perispermo mucilaginoso indutà. Fanicura longiuscula, acuta. CorxLEpones in laminas 2, tenues, acutas, plicato-rugulosas divisæ. EXPLICATIO TAB. 139, 1. Rami floridi. 2. Folii segmentum magnoperé auctum ut appareant venæ et puncti. Tab. 139 C onvolvulac eæ. lille lp ze s Lou vois C7 hui JE ce 7 f 2 ( Botan: que Tru ert del. 2 Lith.de/ules  Le rhacher Botanique C ONVO lvul à cecæ Tab 120 LE - | 1 Zhocreux del, Lit Age Le Bicher 7. : 4 | 74 Ê D AL | 7 Clilosn / Lo [ zu (2 lp D. (33) 3. Calyx cum bracteolis, ut partes reliquæ, auctus. 4. Corolla cum staminibus arte explicata. 5. Pistillum. 6. Styli pars cum stigmatibus. 7. Ovarium transversè sectum. 8. Idem lon- gitrorsum sectum. g. Ovulum. 5. RHODORRHIZA FRUTICULOSA. Nos. _R. caule valdé volubili , lignoso, ramis gracilibus; foliis lineari-oblongis , basi cordatis, nervosis, pellucidè punctatis; pedunculis 1-floris, folio brevioribus, 2-bracteatis, bracteis 2 brevibus filiformibus; calyce foliaceo, foliolis æqualibus, lanceolatis, pubescentibus; corollà calyce duplo longiore ; ovario hirsuto; capsulà.… Convolvulus fruticulosus. Desrouss., in Lamk, Encycl., vol. 3, pag. 541. — Roem. et Schult., Syst., vol. 4, pag. 281.— Link, in Buch, Phys.; Beschr., Can. Ins., pag, 145.— Buch, Ibid, pag. 164. Has. Hanc plantam nuspiam in insulis nostris vigentem vidimus. Semina in Teneriffà lecta ex cl. Desrousseaux horto regio Parisiensi antè annum 1787 misit Collignon. Ean- dem speciem , si eadem omninè stirps Linkiana, propè Tagananam in Teneriffà legerunt de Buch et Christ. Smith. In horto regio non ampliüs extat. Descriptio et icon specimi- nibus herbarii celeb. B. Delessert atque unico Fontanesiano cultis illic olim sumptæ. Cum præcedente, quanquam diversà , cognatio ejus Lam clara est atque apertissima ut patriam eandem , etiamsi in libris nullis tradita fuisset, facies et foliorum punctilla interlucentia arguerent. Distris. GE0G. Frutex est proculdubid ex toto Canariensis. EXPLICATIO TAB. 140. 1. Rami floridi magnitudine naturali. 2. Folii dimidiati pars inferior multotiès aucta ut nervi appareant et puncti diaphani. 3. Calyx cum pedunculo et bracteis æquè ac figuræ sequentes magnitudine auctus. 4. Corolla cum staminibus arte explicata. 5. Ovarium disco hypogyno impositum. 6. Stylus in stigmata 2 desinens. 7. Ovarium transitrorsüm sectum ut cernantur loculi et ovula. 8. Idem longitrorsam per medium sectum ut conspiciantur ovula toro insidentia. 9. Ovulum. SecTio II CRESSEÆ. Nos. Embryo dicotyledoneus , sigmatoideo-curvatus. Cotyledones planæ. Perispermum subcar- nosum, copiosum , testà solutum. Ovarium 2-loculare, loculis 2-ovulatis. Capsula evalvis. 11, — (3° SECT.) 5 ( 34) CRESSA. Lin. Cazvx 5-phyllus foliolis æqualibus, basi bracteatus. CoRoLLA hypo- eyna, infundibuliformis , limbo plano, 3-dentato. SramInA 5, corollæ tubo sub fauce inserta ejusque lacinias excedentia. Ovarium disco hypogyno cinctum, 2-loculare, loculis 2-ovulatis. Srvzi 2, rard 3, longè exserti. STIGMATA globosa. CapsurA 1-locularis, evalvis, basi irregula- riter dehiscens. SEMEN erectum, pyriforme, testà corneà. PERISPERMUM carnoso-mucilaginosum à testà solutum. EmBryo sigmatoideo-curva- tus. RanicuLA cotyledonibus dupld brevior. CoryLEponEs planæ, cras- siusculæ, medio curvatæ. HerBÆ pusille, erectæ vel prostratæ, intrà extraque tropicum utrumque , nec ultrà zonam temperatiorem , degentes. ForrA sparsa, integra, puberula. FLoREs parvi, axillares, ad ramorum apices aggre- gato-spicati, Pepunouzt 1-2-flori, pedicellis 2-bracteolatis. 1. CRESSA CRETICA. Lin. G. caule diffuso, ramuloso, ascendente ; foliis ovatis ovato-lanccolatisque, acutis, sessili- bus ; pedunculis brefissimis , bracteis lanceolatis, calyce brevioribus ; corollà calyce lon- giore ; capsulà ovato-conicà calycem persistentem excedente. Anthyllis. 4/p., Exot., pag. 156. — Magnol., Bot. Monsp., pag. 290. Lysimachiæ spicatæ purpureæ affinis Thimifolia, flosculis in cacumine plurimis, quasi in nodis junc- tis. Pluk., Phyt., tab. 43, fig. 6. Quamoclit minima , humifusa, palustris, Herniariæ folio. Tournef., Coroll., pag. A. Cressa cretica, Linn., Amoœn., vol. 1, pag. 395. — Sp. pl., pag. 395. — Lamck, Encycl., pag. 181. — Il, vol, 2, tab. 183. — Desf., F1. atl., vol. 1 , pag. 220. — Dell, Il fl. æg., pag. 9. — DC., FL fr, vol. 3, pag. 643. — Sibth., F1. grac:, tab. 256, — Guss., F1. sic. Prodr., vol. 1, pag. 290. — Bertol., F1. ., vol. 3, pag. 61. — Bouss., Esp. Bot,, pag. 420. Cressa villosa. Hoffmans. et Link, FU: port., vol. 1, pag. 372. — Link in Buch > Phys, Beschr. Can. Ins., pag. 145. Has. Hanc speciem in insulæ Canariæ collibus propè las Palmas et ad portum Sar- dina non longè ab oppidulo Ga/dar invenerunt cll. Chr. Smith et de Bucb. (35) Disrris. GE0G. Crescit hæc planta ad utramque maris Mediterranei oram et ab Oriente in occasum, gradus longitudinis 5o percwrrens, in Fortunatas ab Ægypto provehitur. Secrtio III CUSCUTEZÆ. Linx. Embryo acotyledoneus, filiformis , intra tegmen perispermophorum spiraliter convolutus. Corolla plana , persistens , cum capsulà evalvi circumscissa. CUSCUTA. Lin. Cazvyx 5-4-fidus, persistens. CoRoLLA hypogyna, 5-4-fida, marces- centi-persistens, demüm suprà basin cum capsulà circumscissè caduca. STAMINA 5-4, sub apice tubi corollini inserta, ejusque lacimiis alter- nantia. ANTHERÆ 2-loculares, introrsæ. SQUAMOLÆ 5-4, tubo corollino sub staminibus insertæ ïisque oppositæ. Ovariun 2-loculare, loculis 2- ovulatis. OvüurA collateralia , erecta, axi centrali propè basin dissepi- menti inserta. Sryui 2, liberi vel ultrà medium connati. SricmarTA 2, filiformia, vel capitato-globosa. Capsura 2-locularis, 4-sperma, evalvis, tenuis , mox propè basin cum dissepimento circumscissè caduca. SEMINA globoso-3-quetra , puncticulata, testà coriaceà vel corneà. Emervo filiformis , acotyledoneus, intrà sacculum pellucidum peri- spermo carnoso-mucilaginoso indutum farctumque spiraliter convo- lutus vel cochleatus. RADICULA incrassata , infera, Her aphyllæ, parasiticæ, per terræ orbem sparsæ. CauLes fili- formes, tortiles. FLORES breviter pedicellati vel sessiles, aggregati, sub- capitati vel spicati, 1-bracteati. Ozs. Descriptio nostra generica à speciebus Europæis omnibus duabus Canariensibus atque unicà Arabicä con- flata est. G. monogynam ex professo exclusimus cui calyx persistens sed corolla caduca , capsula indurata evalvis ac demüm circumscissè dehiscens dissepimento autem ferè ut in Gonvolvulo persistente, undè scientiæ decursu Cuscu- teis ritè trutinatis pro genere forsan habenda erit, aut genus aliter tam fœcundum constituent alii. Nostrum nobis ‘sufficit pecus. Non benè Gærtnerus ovula Cuscutæ dissepimento propè basim affixa dixit, cùm non aliter à toro axili ac in Convolvulaceis veris prodeant, nec feliciter embryonem circà albumen carnosum spiraliter convolutum descrip- sit nam tegmine proprio perispermo induto farctoque involvitur et inter involutiones ut in Convolvulaceis obtrudi- tur perispermi incompleti diaphani mucilago. In specie alterâ Canariensi spirà unicà torquetur embryo formam- que Gymnoto electrico capite caudam premente consimilem induit, (36 ) 1. CUSCUTA EPITHYMUM. Mure. G. caule ramoso, capillaceo ; calyce corollà subdimidio breviore, segmentis lanceolatis, acutis; corollà campanulato-infundibuliformi , dentibus ovato-lanceolatis, acuminatis, tubi subcylindracei longitudine; staminibus corollà brevioribus, squamulis latis fimbriato- papillosis ; stylis brevibus cum stigmatibus Gliformibus ovario dupl longioribus. Exiduuov. Diosc., Lib. 4, cap. 172? Epithymum sine radice, tenue, similitudine pallioli, rubens. Plin., Hist. nat., lib. 26 , cap. 35. Epithymum. Cæsalp., De Plant., pag. 843. — Matth., Comment., ed. Valgris , pag. 1570. Cuscuta europæa $ Epithymum. Zinn., Sp. a vol, L, pag. 180. — Fl, dan., tab. 497. — Eng. bot,, tab. 378. — Sibth., F1, græc., tab. 257. Cuscuta Epithymum. Murr., Syst. veg., vol, 1, pag. 173. — Mert. et Koch, Deutschl. F1, vol, 9, pag. 331. — Reichb., cent., tab. 499. — Bertol., Fl. it, vol. 8, pag, 69. — Kunth, Ft berol., vol. 2, pag. 32. — Koch, Syn., vol. 2, pag. 495. Cuscuta minor. DC., F1, fr., vol. 3, pag. 644. Has. Plantam quam huic speciei retulimus junco quodam implexam invenimus. Disrris. Geoc. Species hæc antiquissimé observata per omnes orbis veteribus noti pla- gas temperatas occurrit. 2. CUSCUTA EPILINUM. Wen. G. caule simplici, filiformi ; calyce corollæ longitudine , apice 5-fido, laciniis brevibus , latè ovatis, obtusis ; corollà subglobosà, dentibus ovatis, subobtusis, tubo duplo breviori- bus; staminibus corollà brevioribus ; squamulis brevibus , apice laciniato-cristatis ; stylis cum stigmatibus filiformibus ovario brevioribus. Guscuta Epilinum. Æ#eihe, Archiv. Apothekervereins, vol, 8, pag. 91.— Mert. et Koch, Deutschl, F1, vol. 3, pag. 331. — Reichb., cent. 5, pag. 64, tab. 500. — Kock, Syn., vol, 2, pag. 495. — Kunth , F1, berol,, vol. 2, pag. 82, — Leight., S'hropsh. flor., pag. 195. Has. Linum usitatissimum involventem ex insulà Canari hanc speciem misit cl. Des- préaux. Disrris. GE0GR. Nascitur hæc planta in segetibus lini quas per terræ orbem undequa- que sparsas persequi credibile est. 3. CUSCUTA EPISONCHUM. Nos. C. caule ramoso , tenuissimé capillaceo ; calyce corollà duplà breviore, 5-4-fido, lacintis Ovatis acutis dorso carinatis; corollà depressè globosà, dentibus tubi longitudine ; stamini- ” RAR SES PRE Convolvalaceæ. Tab. 141. Botanique fÎ il \ 4 | \\! \ Rwcreux del É - = LE 3 P Vette 72 inc. 0e CE F DAC LIL 20 LA ° AL . Lith.de Zues Higo 7° Aécher:7. (37) bus tubum corollæ vix excedentibus, squamis brevibus apice subcristatis ; ovario supernè globoso depresso stylis cum stigmatibus duplô brevioribus ; embryone spiris tribus con- voluto. Cuscuta Epithymum. Link in Buch, Phys. Beschr. Can. Ins., pag. 145. — Buch, Ibid., pag. 164, quoad plantam Soncho implicitam.-non Murr. Tircuela. Ganariensium secundüm de Buch. Hag. Legimus passim hanc speciem in locis calidis aridissimisque Teneriffæ meridiona- lis, Canariæ et Lancerottæ, Sonchum spinosum chlamyde rhodinà circumamictantem. Disrris. GE0G. Planta est Canariensis. Descr. Cauus tenuissimus ramosissimus lætè purpurascens. FLorss crassiusculi , hyalini , 4-vel 5- meri, subsessiles in glomerulos orbiculares 1-1/2 pollices diametro metientes congesti, Cazyx corollä subduplo brevior, tener, roseo-vel violaceo-purpurascens ad medium fissus, laciniis ovatis acutis dorso carinatis. CororrA depresso-globosa , dentibus ovatis , acutis, apice violaceo-purpureis vel roseis, tubi dilutè albidi longitudine. Sramina tubum corollæ vix excedentia , demüm horizontalia suprà ovarium incumbentia, antherarum loculis globoso-ovatis. Squaux breves , sub-4-vonæ. Ovarium depressum. Sryui brevissimi. Sriemara filiformia ovario duplô breviora. Garsuca tenuis , hyalina, depresso-globosa,. Sea rotundato-pyriformia , testä coriaceà , puncticulatä. Teemen pellucidum subpunctatum , peri- spermo vitreo indutum farctumque. Emsrvo spiris 3 convolutus. EXPLICATIO TAB. 141. 1. Planta caulibus Sonchum spinosum cireumnectens , magnitudine naturali. 2. Flos prout figuræ sequentes, magnitudine auctus. 3. Calyx explicatus cum corollæ circumscissé caducæ basi persistente, 4. Corolla ovarium gravidum cingens. 5. Idem superné visum ut appareant stamina ovarit apicem foventia. 6. Corolla explicata. 7. Stamen antrorsüm visum. 8. Idem à dorso visum. g. Squama epipetala. 10. Ovarium cum stylis. 11. Stylus cum stigmate. 12. Capsula circumscissa. 13. Semen. 14. Embryo tegmine perispermo- phoro hyalino inclusus, radiculà per hilum diruptum exsolutà. 4. CUSCUTA CALYCINA. Nos. C. caule ramoso capillaceo ; calyce corollam excedente , profundè 5-fido , sub laciniis ovato-lanceolatis obtusis costato ; corollà subrotundà dentibus laté ovatis, imbricantibus, subacutis , tubo brevioribus; staminibus corollà brevioribus , squamis angustis, cristatis ; stylis brevibus cum stigmatibus filiformibus ovario supernè globoso longioribus ; embryone spirà unicà cochleato. Pelo de la Vinagrera. Nivariensium. (38) Hxs8. Crescit hæc species in regione inferiore Tencriffæ magis borealis ramis Rumicis s# Lunariæ, undé nomen vernaculum, aliarumque stirpium circumligata. Icon nostra thallos Phyllida involventes repræsentat. Disrms. exo. Species est Canariensis. Descr. CauLis tenuis, ramosissimus , fusco-rufescens. FLores ferè omnes 5-meri albi vel rubescentes, in glomerulos rotundos 1-1-1/2 pollices diametro metientes congesti , breviter pedicellati. Gazyx corollà longiore profundè fissus, laciniis latè ovato-lanceolatis, basi attenuatis, obtusis vel subacutis, rufulis. Cororra alba campanulato-globosa , dentibus subobtusis, ovato-lanceolatis, basi latis, imbricantibus, tubo subduplô brevioribus. Sramma corollà breviora, antherarum loculis ellipticis. Squamx lanceolatæ, apice fimbriatæ. Ovarir pars.superior ovato-rotundata. Srvzr breves. Sriemara filiformia. CspsuLa glo- bosa, hyalina, Semina subglobosa , test coriaceâ, profundè puncticulatä. Txcmen nubilum, puncticu- latum , perispermo mucilaginoso indutum farctumque. Emsrvo spirâ unicâ cochleatus. EXPLICATIO TAB. 1492. 1, Ramuli Phyllidis Noblæ ramum juniorem obstringentes, magnitudine naturali. 2. Flos cum figuris reliquis, magnitudine auctus. 3. Calyx arte extensus, parte corollæ superiore circumscissà sublatà fundo persistente. 4. Corolla arte explicata. 5. Stamen antrorsüm visum. 6. Idem visum à dorso. 7. Squama epipetala. 8. Ovarium stylis coro- patum. 9. Ovarium longitrorsam sectum ut appareant ovula bina erecta axi affixa. 10. Ovu- lum jam prægnans. 11. Capsula corollà circumscissâ indutum. 12. Semen. 13. Tegmen. subdiaphanum perispermo embryonem fovente farctum. 14. Embryo solutus. Campanulaecae, | | Botanique | Tab. 142. LE Aiocreux dec. Luith.c cl Rigo, rue ficher, 7 lille et Marechal lp. ine. CA D dci 77/2124 TES 12 (39) BORAGINEZÆ, Juss. © MESSERSCHMIDIA. Linw. … CaLyx 5-partitus, parvus, persistens. CoroLLA hypocrateriformis, tubo supernè ampliato, fauce nudâ, limbo 5-fido, lacimiis lincari-lan- ceolatis æstivatione introrsùm inflexis. STAMINA 5, suprà medium tubum inserta, inclusa ; fillamenta brevissima ; antheræ introrsæ bilo- culares ovatæ. SrvyLus cylindraceus, stigmate conoideo annulo papil- loso instructo. Ovarium 4-loculare, loculis 1-ovulatis, ovulis anatropis. Frucrus è nuculis 4 v. abortu 2, 2-v. 4-partibilis, nuculis uniloculari- bus monospermis, cristatis, irregularibus. SEMEN plûs minüsve arcua- tum, EmuBryo exalbuminosus. FRuricEs Canarienses v. Americani tropici erecti v. volubiles, foliis alternis integris scabris, spicis bifidis axillaribus et terminalibus. flori- bus secundis ebracteatis. 1. MESSERSCHMIDIA FRUTICOSA. Linn. M. caule fruticoso erecto , ramis deflexis , foliis lanceolato-ovatis v. oblongo-lanceolatis petiolatis adultis utrinque pilis brevissimis v. tuberculis inspersis asperis, junioribus lævi- bus, pedunculis axillaribus v. terminalibus sæpiüs bifidis, nuculis cristatis verrucosis. 6 angustifolia , foliis linearibus subsessilibus ramulisque hispidis. Messerschmidia fruticosa. Linn., Suppl., pag. 132. — Bot. reg., vol. 6, tab. 464. Duraznillo. Canariensium. Has. Crescit hæc species in rupibus convailium regionis inferioris Teneriffæ Canariæ et Palmæ, ubi satis frequens. Nomen vernaculum Duraznillo à foliis Persicæ (Durazno) sinmilibus sumptum est. Var. 8 in orà maritimà Teneriffæe meridionalis solummodo occurrit. (1 Boragineas Canarienses voto nostro obtemperans elaboravit clariss. Decaisne. ( 40 ) Disrris. GEOGr. Frutex est verè Canariensis generis Americani præcursor. Os. Species maximè variabilis formas quàm plurimas offert, quas inter nullos certos limites licuit mihi detegere ; earum formarum duas tantùm easque principes commemorare satiùs fore credidi. Folia præsertim B vix semilineam longa sub nomine M. angustifoliæ in hort. bot. occurrit. EXPLICATIO TAB. 143. MESSERSCHMIDIA FRUTICOSA. Var. ANGUSTIFOLIA. 1. Ramus floridus. 2. Paniculæ ramulus cum flore aperto alteroque semiaperto, prout figuræ sequentes, magnitudine auctus. 3. Flos semiapertus. 4. Idem longitrorsüm sectum. 5. Corolla sub anthesi medio scissa atque arte patefacta. 6. Pistillum calycis laciniis dimo- tis ut appareat ovarium disco insidens. 7. Nucula. 8. Eadem longitrorsum secta. 9. Nucu- larum forma altera. 10. Eadem longitrorsüm secta. HELIOTROPIUM. Lrinn. Cazyx 5-partitus. CoRoLLA hypogyna, hypocraterimorpha, fauce edentulà, nudà v. barbatâ limbo quinquefido, smubus plicatis, simpli- cibus v. dente instructis. STAMINA 5, corollæ tubo inserta, inclusa. Ovarium quadriloculare. Ovura in loculis solitaria, pendula. Srvcus terminalis brevissimus; stigma peltatum. DruPa exsucca, tetrapy- rena, quadripartibilis, pyrenis unilocularibus , monospermis, trique- tris, angulo centrali-carinatis. SEMINA inversa. EmBryo exalbumino- sus, rectus Y. homotropè arcuatus ; cotyledonibus carnosis , radiculä tereti superà. HerB v. suffrutices inter tropicos et in regionibus subtropicis totius orbis magno specierum numero luxuriantes, in temperatis rariüs crescentes; folüs alternis v. interdùm suboppositis iernatisve, sæpissimè hispidis, integerrimis, spicis terminalibus et lateralibus, solitariis v. conjugatis, novellis sæpiüs spiraliter revolutis. (Endlich.) 1. HELIOTROPIUM EUROPAÆUM. Lin. H. anouum , caule ramoso , ramis divaricatis pubescentibus, foliis ovatis obtusis v. obo- vatis in petiolum attenuatis utrinque asperulis , spicis simplicibus v. bifidis, foliolis calyci- B s B OPPFAO'INCæ >otanique Tab. 145 — U. À lleyland del. cu LT JULIE LtSS ct ss 2 j LA 7.0 Mo. a+ £ : à (41) nis bractcisque oblongo-lanceclatis extrorsum pubescenti-hirtis, corollæ tubo puberulo subæqualibus , nuculis primo pilis brevissimis viridibus densè vestitis, dein glabratis rugu- losis. Heliotropium europæum. Linn.- Wild, Sp., vol. 1, pag. 742. — Roem, et Sch., Syst. vol, ki, pag. 29. | Has. Hanc plantam in arvis Lancerottanis propè Hariam, et in Palmensibus propè Ar guäl legerunt cll. Webb et Berth. Ad Sanctam Crucem Palmæ et in arvis propè Argudl legit cl. de Buch. Disrri8. GEoG. Species est orbis antiqui temperatioris vulgaris. 2. HELIOTROPIUM EROSUM. Len. H. caule suffruticoso, decumbente; foliis oblongis, obtusis, in petiolum attenuatis, repan- dis, eroso-denticulatis, retrorshm hispidis ; spicis conjugatis; laciniis calycinis oblongis, ob- tusis, corollæ tubum medium puberulum æquantibus ; antheris oblongis, loculis imâ basi parüm discretis, in acumen brevissimum apice attenuatis; stylo dimidiä super. parte pyra- midato, obsoletè striato, subpentagono ; nuculis rotundatis, rugosis. fulvis. Heliotropium erosum. Lehm., Asperifol., 1, pag. 54, n. 36. — Icon., pars 1, pag. 4, tab. 7. Y'erva camellera. Canariensium. Has. In torrentium arenis siccis et in saxosis apricis reglonis maritimæ. Dirsrris. GEOG. Species est Canariensis quæ à Fortunatis ad insulas Prom. Viridis decur- rit ( Forster in herb. Banks ex Webb Chr. Smith), et boream versus usqué in insulam Portus Sancti (Æ7/ebb !) provehitur. Ors. Variat foliis vix 5 lineas et ultrà pollicem longis repandis v. eroso-dentatis, latè obovatis et angustissimè linearibus, idque sæpè in eodem specimine. Nihilominüs habitu peculiari notisque indicatis facilè distinguitur. ECHIUM. Tourxwer. Cazvx persistens, altè 5-partitus, laciniis plûs minüsve inæqualibus, sæpiüs lineari-lanceolatis, erectis, nonnunquam ovatis, anthesi per- actà accrescentibus. COROLLA campanulata v. è tubo sensim ampliata, campanulato-infundibuliformis, fauce nudà tubo imà basi sæpiüus aunulo piloso v. carnosulo instructo; limbus 5-fidus, lacinïüis rotunda- tis, subæqualibus, infnma interdüm minor. AËsTivaTIO quinconcialis. SraminA sæpiùs exserta ; filamenta subulato-filiformia, arcuato-decli- II, — (3° SECT.) 6 (42) nata v. erecta ; antheræ ovales, parvæ, dorso medio affixæ, biloculares. Srycus filiformis, arcuatus, infernè pilosus, supernè glaber, bifidus, laciniis acutis. Ovarium 4-lobatum, lobulis hæmisphæricis lævibus. Nucuze 4, v. abortu solitariæ v. binæ, ovatæ, v. obsoletè acuminatæ, carinatæ, scrobiculatæ v. tuberculoso-rugosæ, basi margine promi- ‘nente cinctæ, areà planà triangulari disco affixæ, monospermæ. SEMEN suborthotropum. EmBryo inversus ; cotyledones carnosulæ, hinc planæ indè convexæ; radicula perbrevis. | HerBæ annuæ, biennes et plurium annorum sed hapaxanthæ v. fruliculi erecti, ramosi veteris orbis indigeni ; plurimæ species fruti- cosæ Canarienses, Maderienses v. Africæ australis, sæpissimè setoso- hispidæ, corollis albis cæruleis v. dilutè violaceis, in locis apricis aspe- ris sterilibus obviæ. 1. ECHIUM PLANTAGINEUM. Lin. E. caule herbaceo simplice vel ramoso folioso, foliis in fimis oblongis veloblongo-lanceolatis, in petiolum attenuatis, obtusis superioribus, sessilibus, inferné nonnunquam attenuatis, utrin- que hispidis; spicissimplicibus; laciniis calycinis lineari-lanceolatis; corollà cœruleà, calycem superante, extrorsüm pilis raris ad nervulos et marginem inspersà ; staminibus corollam æquantibus vel interdum duobus majoribus ; stylo villoso ; nuculis cineris valdè exas- peratis. Echium plantagineum. Linn., Mant., pag. 202. Echium plantagmeum. Fl, græc., tab. 179. — Jacq., Hort. Vindob., vol, 1, tab. 45. — Aug. S.-Hil., PI, usuell. Brasil,, tab. 35. V'ivorina, Nivariensium. Palomina et Sonaja, Palmensium. Has. In arvis et graminosis ins. Can. satis vulgaris est hæc species. Disrris. GroGr. Crescit per totum maris Interni peripherium et inde deflexa Garumnæ ripas propè Tolosam (Bentham Noulet) et littora Oceani occidua usquè ad insulam Cæ- saream (Âooker ) ornat. Ad fluminis quoque A rgentini ripas et in Brasiliam colonorum comes migravit. 2, ECHIUM AUBERIANUM. Were er Bertu. E. caule herbaceo, simplice, recto, valdè hispido; foliis linearibus v. lineari-lanceolatis, Bora QUES Tab. 144. Dotan: que : —————— j))) AU AS PRE NN LUN { «q 9 D) V0 AT D D blu D Aeyderu A TASE PA lules Liga, LU Lines, Vas Left lp. ét”. BE J. 2 , ; 3 w hill 7 LL AT III © 2 ; e a DURE AN Leo? Air Ar Tab. 144 “ À | { (58 | l Il # j i i | " ‘ 4 (43) in peliolum attenuatis, acutis, utrinque scabris pilosiss paniculà termina, amplà, densiflorà ; floribus cœruleis, laciniis calycinis inæqualibus, lineari-lanceolatis, staminibus; corollam æquantibus; stylo infernè villoso. Has. Hanc speciem pulchram in regionibus altissimis (4 Cumbre) insulæ Teneriffæ in- ter pumices Montis albi propè basin coni superioris Montis Alti (eZ Pico de T'eyde) ad alt. 800 ped. super Oceanum legit cl. Petrus Alexander Auberius nunc horti botanivi Havanensis prorector. Drsrris. ceocr. Species est Nivariensis. Descr. Hersa hapaxantha. Cauzis simplex, erectus, 4-5-pedalis, infernè 3 poll. diametr. crassus, her- baceus, hispidus, fistulosus, foliolous. Fozra ad caulis basin approximata, vel densè imbricata, erecta tres ad quinque poll. et ultrà longa, dimidium lata, lineari-lanceolata , apice acutula, in petiolum compres- sum, semiamplexicaulem attenuata , utrinq ue pilis albis basi tuberculosis dense vestita , subtüs nervo prominente petiolisque infernè densiùs et longiüs pilosis, pilis erectis, caulina conformia arrécta , non- nunquäm canaliculata , gradatim ad caulis apicem breviora; foliola ramorum florentium cæteroquin magis glabra sunt. Flores in paniculam thyrsoideam vastam , densifloram 1 1/2 pedal. dispositi, compo- sitam ex spicis alternis simplicibus vel bifidis scorpioideis, ante florescentiam eleganter revolutis, ab infimä parte ad superiorem successivè florentibus , insidentibus pedunculis dimidium pollicem longis brevioribusque , suffultis singulis bracteis lanceolato-linearibus spicâ dimidid brevioribus. Frores in spicis alterni , distichi, secundi, densi, subsessiles, 3-bracteolati, bracteolis linearibus acutis calycem æquantibus vel ramis superantibus. Cazyx 5-partitus, laciniis inæqualibus , duabus superioribus angus- tioribus et minoribus lineari-lanceolatis , acutis, partem dimidiam inferiorem corollæ adæquantibus , utrinque densè hispidis , pilis desiccatione flavescentibus. Corozza cœrulea , infundibuliformis , fauce ampliatà , limbo 5-lobo , lobis rotundatis subæqualibus , extrorsum pubescens , semipollicanis ; tubus imâ basi annulo piloso instructus. Srawia inclusa vel interdüm corollam parüm superantia, infrà tubum medium inserta , lacinià infimà corollæ incumbentia ; filamenta inæqualia subulata, infernè tumida, alba (?); antheræ parvæ, ovatæ, biloculares, loculis parallelis æqualibus, rimâ longitrorsüm dehiscentes. STYLUS stamina superans arcuatus, villosus, supernè glaber, altè bifidus, laciniis subulatis subæqualibus. Ovarium quadrilobum, lobis hemisphæricis, sublævibus, disco hypogyno carnosulo cinetis. Nucuzz sæ- piûs abortu trinæ, ovato-trigonæ, acuminatæ, obsoletè à latere denticulatæ, dorso nervo prominente subcarinatæ, scrobicularæ, cinereæ. EXPLICATIO TAB. 144. 1. Plautæ floridæ rhizocephalus et caulis, 2. Paniculæ pars superior. 3. Flos, prout fi- guræ reliquæ , magnitudine auctus. 4. Calyx cum stylo. 5. Ovarium disco insidens è calyce excerptum , stylo truncato. 6. Corolla fissa atque arte complanata ut loborum forma et staminum longitudo comparativè inter se et cum corollà appareat. (44 ) 3. ECHIUM SIMPLEX. DC. E. caule basi lignoso, simplici, hapaxantho , cicatricibus foliorum præteritorum notato : foliis amplis, oblongo-lanceolatis , acuminatis, in petiolum attenuatis, utrinque incano-seri- ceis, reliculato-venosis, venis subtüs prominentibus; paniculà maximà , subcylindraceà, densiflorà , terminali, ramis floriferis brevibus , molliter pubescenti-incanis , bracteis lan- ceolatis parvis basi stipatis ; floribus albis, laciniis calycinis ovatis, obtusis, inferior. angus- tior., corollà triplo brevioribus ; staminibus exsertis, erectis, glabris; stylo infernè villoso , apice bifido, laciniüis subæqualibus. — Calyx parvus 5-partitus , lacintis valdè inæqualibus, super. subcordatà, infer. angustiore. Echium simplex. DC, Cat. Hort, Mons., 1813, pag. 108. Arrebol, Nivariensium. Has. Occurrit hæc planta in montibus Teneriffæ ad Eurum et boream conversis præci- puë circa Bajamar ubi humus pinguis. Planta est valdè conspicua quæ post aliquot vitæ annos inertes à Maio mense ad septembrem collectis tandem viribus caulem unicam thyr- soideam floribundamque 6-8-pedalem projicet ; et tum peractä cito anthesi perit. Nomen Arrebol à purpurisso radicibus expresso, boli Armeniaci coloris æmulo, sumptum. Distris. GEOGR. Species est omnin Nivariensis. EXPLICATIO TAB. 145. 1. Thyrsus floridus. 2. Caulis pars superior. 3. Folium radicale cum præcedentibus magnitudine naturali delineatum; figuræ sequentes omnes magnitudine auctæ sunt. 4. Flos. 5. Corolla resecta atque aperta. 6. Calyx ovarium fovens cum stylo. 7. Ovarium disco insidens à calyce excerptum cum styli parte inferiore. 8. Calycis æstivationis dia- gramma. 4. ECHIUM PININANA. Wepg ET BERTH. E. caule simplici, ramis ramulisque hispidis ; foliis oblongis, acuminatis, acutis, in petiolum attenuatis, supra nervis impressis , subtüs pubescentibus , nervis prominentibus , utrinque viridibus; paniculà terminali, amplà , foliosà , foliis oblongo-lanceolatis, ramulis floriferis hirtis ; floribus cœruleis , calyce accrescente valdè inæquale laciniis ovatis haud raro ad 4 reductis; staminibus exsertis, suberectis ; stylo villoso ; nuculis crustaceis, acu- leatis, scrobiculato-exasperatis. | Pininana, Palmensium. cœtn ss DT CRETE dr fe : v Porasineæ. LD Botanique À TAB 145 %! (l ï dE Né \ pie ti 4 un {N AR KE à Aït \ SUN SES 1 LAS YA) | « \\ NS | y K SN | L ’ Ceylan el. ir Cyses pure. Arocrerx léth. de 7 Rigor Richer 7. belle énlap. sets. NU , 4 Ce AU s CCC LCLITE L'an T 7 fau fur B oraGIn eæ | Botanique ‘Tab. 146 [4 Ce 4 FLN L — HÉNVESSRS 7 SN VA mo Ç b i \ en {| | ne | RS 05 AS VÉÈÈRRE Ârocreux del. F «1 LS / 7) lille ir Lyme” rs A DA: CHA EC 072 (é / . Lith. de Luler Rigo.r Richer 7. ( 45 ) Has. Crescit hæc planta in convallum rupibus propè Parlovento in insulà Palm. DisTris. GEOGR. Stirps est ex toto Palmensis. | Descr. Gauuis basi lignescens , simplex , hapaxanthus, 6-12 pedalis, ramis junioribus robustis, herba- ceis , fistulosis , laxè hispidis. Fozxa alterna , inferiora ped. 1 1/2 et ultrà longa , 5-6 poll. lata , patentia vel patentissima, oblonga, apice acuminata, basi in petiolum depressum latiusculum , Subamplexicau- lem angustata; utrinque viridia , pubescentia, penninervia , Suprà nervis impressis, obliquis ad margi- nem evanescentibus subtüs prominentibus hirsutis notata, margine plano ; folia floralia vel ramorum florentium suprà magis aspera sunt. Frores in paniculä amplà , bipedali et ultrà, thyrsoideà , primo densiflorä, dein laxâ, compositä ex ramulis alternis axillaribus erectis tripollicaribus, solitariis, rariüs binis, ramosis, spicis antè florescentiam revolutis scorpioideis, ab infimâ parte ad superiorem successivè florentibus , bracteis ovatis acuminatis sæpius im basi stipatis. FLores in spicis primÔ densi , secundi, dein alternatim distichi duplici serie dispositi , brevissimè pedicellati , bracteolati , bracteolis parvulis ovatis patulis, calycem medium vix æquantibus. Gazvx infernè subturbinatus, 4-5-fidus, laciniis inæqua- libus, ovatis, acutulis,duabus lateralibus inferiorique præsertim minoribus, superiore majore & duabus interdüm conflatä et nervis binis ad apicem confusis notatä , anthesi peractä corollâque delapsà accres- cens, semipollicaris, herbaceus, tenuis, utrinque pilis albidis laxè inspersus. Corozca cœrulea subinfun- dibuliformi-campanulata , calycem dupld superans, subregularis , 5-loba , lobis rotundatis obscurè cre- nulatis erectis, extrorsüm subpubescens, cœrulea, tubo introrsüm glabro imâ basi annulo carnosulo subintegro piloso instructo. Sramina corollam ferè duplô superantia , infrà tubum medium inserta , adscendentia, inæqualia ; filamenta filiformia, curvata, infernè incrassata , glabra ; antheræ parvæ, ovatæ biloculares, rimâ longitudinali dehiscentes. Sryzus suberectus, stamina su bæquans, supernè glaber, bifi- dus, laciniis subæqualibus obtusis. Ovarium depressum, quadrilobum, lobis hemisphæricis, sublævibus, disco hypogyno parvo cinctum. Nucuzæ 4, parvæ, crustaceæ, scrobiculato-exasperatæ, obscurè trigonæ, acutæ, denticulis lateralibus stipatis, cicatriculà triangulari pallidä, demüm cavâ notatis. SEMEN adscen- dens , testà tenui fulvâ. Emsrro exalbuminosus inversus, radiculà brevi , cotyledonibus ovatis carno- sulis. EXPLICATIO TAB. 146. 1. Thyrsi floridi pars intermedia. 2. Corolla fissa et arte aperta cum staminibus. 3. Calyx fissus stylo persistente ut appareat ovarium. 4. Calyx vegetior stylo, é medio nucularum porrecto, truncato. 5. Nucula à latere visa. 6. Eadem longitrorsüm secta ut conspiciatur embryonis positura. Figuræ omnes præter primam magis minüsve auclæ, 5, ECHIUM STRICTUM. Lin. Fix. E. caule fruticoso ramoso , ramis gracilibus ramulisque valdè hispidis , foliis ovato-ob- longis acutulis vel breviter acuminatis utrinque pilis rigidulis inspersis hispidis viridibus, nervis subtüs prominulis ; ramulis floriferis ad ramorum apicem congestis axillaribus sim- (46) plicibus vel bifidis, floribus cœruleis parvis primd approximatis subeapitatis dein remotis, laciniis calycinis oblongo-lanceolatis corollam subæquantibus ; staminibus exsertis corollà duplo longioribus; stylo infernè villoso. bifido; nuculis trigonis angulis denticulato-exaspe- ratis. — Calyx lacintis valdè inæqualibus, laciniis duabus ad medium coalitis, lateralibus oblongo-lanceolatis, inf. minore. — Fruticulus pedalis. Echium strictum. Jacq., Hort. Schœnb., tab. 35. Echium strictum. Linn. fil, Supp., 131. — Ait., Kew., vol. 1, pag. 299 , ed. 2. — DC., Cat. Hort. Monsp., 1813, pag. 108. Taginaste, Canariensium, quod nomen quasi generieum Echiorum omnium frutescentium. Has. Oritur hæc planta in herbidis convallium regionis inferioris Tencriffæ et Canariæ, solo glareoso humo concreto nec in rupestribus vitam degit. Disrri8. GEOGRr. Species est ex tolo Canariensis. 6. ECHIUM LINEOLATUM. Jaco. E. caule fruticoso ramoso , ramis gracilibus ramulisque pubescenti-hirtis, foliis oblongis vel ovato-oblongis acutulis in petiolum gracilem attenuatis utrinque pubescenti-hirtis viri- dibus, ramulis floriferis ad ramorum apicem angustis paniculam mentientibus simplicibus vel rariüs bifidis , floribus parvulis dilutè carneis primd subcapitatis dein remotis; laciniis calycinis lanceolatis coroll. brevioribus; staminibus erectis exsertis coroll. duplô longiori- bus; stylo inferné villoso. — Antecedenti (stricto) proxima, sed primà fronte habitu pecu- liari distinctissima , ramulis semper pubescenti-hirtis nec valdé hispidis, floribusque mino- ribus. Echium lineolatum. Jacq., Egl., pag. 62, tab. 42, — Roem, et Sch., Syst, 4, pag. 717. Echium ambiguum. DC., Cat. Hort, Monsp., 1813 , pag. 107. Has. Non rara est hæc species in convallibus siccis Teneriffæ circà portum Orotavensem, in montibus demissioribus circà oppidulum Buena Vista et in Canarià. Disrris. cEoGr. Stirps est Canariensis. 7. ECHIUM ONOSMAFOLIUM. Wege (1). E. caule fruticoso ramoso , ramis divaricatis , ramulisque laxè hispidis, fusco-cinereis ; foliis linearibus lineari-lanceolatisque, basi et apice attenuatis, margine revolutis, strigoso- {4) Cl. Decaisne Boraginearum nostrarum non doctus minüs quàm benevolus interpres iter longulum facturus opus non ex toto absolutum manibus nostris à Lutetià decedens commisit. Duæ Echii species E. scilicet onosmæfo- lium et E. Decaisnei Nob. inter schedas inexploratæ jacebant. Harum inviti descriptionem nec pari marie tanto ad- jutore orbati suscepimus. La Fr dre nr 12 Boragineæ e Botanique Tab.147. Jéocrcar del. ce = lille Up ire 1e rs TE pa À Ci li CALE LE BC Lamine LL Lib. lutes Auo, 2 Aaher (47) hirtis, subtüs nervosis; paniculà terminali, ramosä, strictà, laxiusculà; floribus parvis subringentibus ; bracteis calyce longioribus ; laciniis calycinis linearibus, strigoso-hirtis, tubo corollæ brevioribus ; corollæ lobis ovatis subacutis ; staminibus longioribus exsertis, brevioribus corollæ longitudine ; stylo hirsuto. Has. Hanc speciem in rupibus siccis crateris primævi Tixaranæ insulæ Canariæ semel et ferè defloratam legit cl. Despréaux. Disrris. cEoGR. Stirps est Canariensis. Descr. Fruricuzus ramosus , ramis lignosis, divaricatis, laxè hispidissimis. Fozta sparsa, angustè lineari-lanceolata vel linearia, subsessilia , basi et apice attenuata , acutiuscula, marÿinibus sæpè usquè ad medium revolutis, utrinque pilis validis bulbosis hirta, subtüs nervosa. Frores subsecundi, in pani- culam terminalem laxiusculam digesti, parvi, subsessiles, axillares, bracteolis linearibus calycem exce- dentibus. Garyx basi turbinatus, laciniis subæqualibus, linearibus , involutis, strigosissimis, tubo corollæ subdimidiè brevioribus, post anthesim immutatis. Corozza pallidè cœrulea ? extüs hirsuta , angustè cylindraceo-tubulosa, leviter incurva, limbo campanulato, inæquali, 5-lobo, subringente, lobis ovatis, subacutis , margine undulato-crenulatis , pulchrè reticulato-venosis. Sramixa adscendentia , inæ- qualia, longiora propè faucem inserta, filiformia, exserta, antheris parvis ovato-oblongis utrinque cre- natis, breviora tubo medio inserta , subinclusa. Ovarrum depressum, 4-lobum , lobis ovatis, lævibus. SryLus staminibus longior, hirsutus, apice 2-fidus, laciniis subæqualibus , stigmatibus obtusis. Nucur.x abortu 1-3, sub-3-quetro-oblongæ, acutiusculæ , lateribus leviter gibbæ , scabræ , antrorsüm basi funi- culo perfloratæ. Funrcuzus filiformis, adscendens, angulum nuculæ interiorem percurrens. SEMEN ovato- 3-gonum, acutum, testà tenui fulvä , minutè reticulatä, micropyle apiculari , hilo ventrali , Chalazä sub hilo nervulis divaricatis expanso. Emsrvo inversus, radiculà brevi, 3-gono, acuto, cotyledonibus ovatis, apice obtusis leviter revolutis, EXPLICATIO TAB. 147. A. À x. Echii onosmæfolit ramus floridus magnitudine naturali. 2, Flos uti ut figuræ reli- quæ magnitudine auctæ. 5. Corolla arte patefacta. 4. Calyx arte apertus ut conspiciantur lobi ovari. 5. Nucula à dorso visa. 6. Semen à nuculà ablatum antrorsüm visum, & hilum, b micropyle, c vascula chalazæ. 7. Embryo. — P. B. W. 8. ECHIUM VIRESCENS. DC. E. caule fruticoso ramoso, ramis elongatis strictis ramulisque brevi et molliter hirsutis, folits lineari-lanceolatis apice attenuatis acutulis in petiolum brevissimum angustatis vel sessilibus subtüs nervis prominentibus marginibus angustiss. revolutis utrinque subincanis ; paniculà terminali ramosà , ramis abbreviatis densiflorà , floribus diluté cœruleis , laciniis calycinis oblongis obtusis corollæ tubum medium vix æquantibus; staminibus exsertis filamentis erectis , stylo villoso ; corollæ tubo imà basi annulato, piloso. Echium virescens. DC., Cat. Hort. Monsp., 1813 , pag. 107. Echium candicans, Jacq., Coll., pag. 44; Icon., tab. 30. Echium fastuosum. Jacq., Egl., pag. 61 , tab. 41? Has. Hanc plantam inter juga montium Orotavensium de la Risbala legimus. Disrri8. GEoGR. Species est ut videtur Nivariensis in insulis reliquis nondüm visa. Oss. Differt ab E. candicante Linn. fil. ramorum foliorumque pilis brevissimis subvelutinis nec hirsutis — ab E, giganteo foliis non basi attenuatis. 9. ECHIUM BIFRONS. DC. E. caule fruticoso ramoso, ramis ramulisque incanis, foliis lanceolatis acutis in petiolam imà basi latiusculum attenuatis subtüs nervis prominentibus utrinque sed præsertim paginä infer. incanis subsericeis; paniculà terminali ramosà ramulis gracilibus densiflorà, floribus secundis cœruleis ; laciniis calycinis lineari-oblongis obtusiusculis corollæ tubum medium superantibus vel æquantibus ; staminibus exsertis filamentis suberectis, stylo villoso, nucu- lis crustaceis scrobiculatis exasperatis. — Folia suprema angustiora subopposita patentia, corollæ nervulis albidis extrorsum percursæ. Echium bifrons. DC!, Cat. Hort. Monsp., 1813, pag. 107. Has. Lecta erat hæc planta in convalle del Rio propè oppidum Sanctam Crucem insulæ Palmæ. Probabile est et in Teneriffà eam legisse Broussonelium. Disrri8. GEOGR. Species est uti frutescentes omnes ex to1o Canariensis. EXPLICATIO TAB. 148. £. Ramus floridus magnitudine naturali. 2. Flos integer prout figuræ sequentes magni- tudine auctus. 3. Corolla medio secta et arte aperta. 4. Nucula à latere visa. 5. Semen antrorsüm visum, f funiculus, m micropyle, À hilum, v vascula. 5 , pyie, ; 10. ECHIUM GIGANTEUM. Linn. E. caule fruticoso ramoso ramis ramulisque incanis , foliis lanceolatis acutulis in petio- lum inferné latiusculum attenuatis subtùs nervis prominentibus utrinque incanis; paniculà terminali ramosà densiflorä , floribus albis, laciniis calycinis corollæ tubum æquantibus; corollæ lobis subæqualibus ; staminibus exsertis, flamentis curvatis glabris ; stylo infernè villoso. Echium giganteum. Vent., Malm., tab. 71. B orragine æ. Botanique. Tab, 148. _A Rrocreux del. ñ EP re. A A. 2 # A 4 7 à T A TA ALI ps CPS PA no Æ | DER cn ji WeLr ue Botanique Bo: ‘ASIN ea Tab 149. [ 271 72 A frocreter. del, ZatteJ Pigo À licher 7: ht + Ci LENS GE L'ÉRRÉ ( harrpentier. lap ac (49) Echium giganteum. 4it., Kew., pag. 299, ed. 2. — Willd., Sp. pl., vol, 1 , pag. 782, — DC., Cat. Hort. Monsp., 1813, pag. 106. Has. Occurrit hüc illüc in rupibus siccis convallium Tencriffæ. Ultrà 5oo hexap. super oceanum scandit. Disrri8. GEoGR. Species Canariensis. EXPLICATIO TAB. 149. 1. Ramus floridus. 2. Flos cum sequentibus auctus. 3-4. Calyx corollà ademptä cum stylo. 5. Corolla longitrorsum scissa et arte explicata. 11. ECHIUM DECAISNEL Wess. E. caule fruticoso, ramis divaricatis , glabris, ramulis piloso-strigosis ; foliis lanceolatis, acutis , margine revolutis, viridibus, sparsim strigoso-scabris , subtüs eveniis, nervo medio prominente ; paniculà terminali ramosà ; floribus cœruleis ; laciniis calycinis inæqualibus, majoribus latis ovatis , corollæ tubo brevioribus; lobis corollæ subæqualibus ; staminibus longè exsertis recurvis ; stylo villoso. Echium giganteo aff. sp. n. Decaisn., mss. HAs. Hanc plantam in insulà Canariä ad rupes Bandamæ et alibi invenimus. Disrris. GEOGR. Species est Canariensis. , Descr. Frurex ramosus , ramis fuscis glabris, ramulis pube brevi pilis latis bulbosis eommixtà hir- sutis. Forra lanceolata vel lineari-lanceolata, acuta, in petiolum attenuata, basi dilatata, aculeis sparsis latè bulbosis scabra , cæterüum glabra, subtüs venosa , nervo medio prominente secundariis obsoletis, margine extremo revoluta, strigoso-ciliata. Panrcuza terminalis, ovata, densiuscula , bracteata , bracteis linearibus strigosis. Frores cœrulescentes , secundi, bracteolati , bracteolis lineari-lanceolatis , calyce brevioribus. Cazyx amplus, strigoso-hirsutus, tubo brevissimo, laciniis ovato-lanceolatis vel lanceolatis, inæqualibus, quinto majore, 2 sæpè ferè ad apicem connatis, corollæ tubo brevioribus. Corozza incurva, subringens, extüs pilosa, limbo 5-lobo, lobis ovatis subæqualibus, margine crenulatis , reticulato-veno- sis. SramINA longè exserta, incurva , filamentis filiformi-complanatis , glabris. Ovarium depressum lobis rotundato-ovatis. Srrzus staminibus longior, pilosus , apice profundè 2-fidus, laciniis subæqualibus, stigmatibus capitatis, obtusis, Nucuzx rotundato-3-quetræ, exasperatæ, costatæ, apice cuspidatæ, late- ribus gibbis. SEMEN luteo-fulvum , testâ tenui puncticulatä. EXPLICATIO TAB. 147. B. B. Echium Decaisnei, Nob. 1. Ramus floridus magnitudine naturali. 2. Corolla arte aperta cum staminibus et stylo. 3. Calyx laciniis detractis ut appareant nuculæ , quarum III, =— (3° SECT.) 7 (50 ) tres Vegetæ , quarta abortiva. 4. Semen , a hilum, & micropyle , c funiculus arte à positurà suâ naturali ( verticali) amotus ut ritè conspiciantur, d vascula chalazæ. 5. Embryo. — P. B. W. 12. ECHIUM ACULEATUM. Porn. E. caule fruticoso ramoso, ramis! ramulisque‘änceanis;; foliis lineari-lanceolatis vel lineari- bus acutulis in petiolum latiusculum attenuatis subtüs nervo medio tantüm prominente , marginibusque angustè revolulis calloso-aculealis utrinque incanis ; paniculà terminal ramosà plüs minüsve foliosä densiflorà, floribus albis ; laciniis calycinis majoribus corollam parüm superantibus ; corollæ tubo imà basi annulo crassiusculo pilis insperso instructo ; staminibus exsertis, filamentis glabris curvatis ; stylo villoso. Echium aculeatum. Poir, Lehm., Asper.,.tab. 5. (Var. fol. linear.) Echium aculeatum. Poir./, Encycl., vol. 8, pag. 664. — DC., Cat. Hort. Monsp., 1813, pag. 106. Echium armatum. Chr. Sm. Oss. Variat folis plus mints albescentibus atque inermibus : formam speciei typicam descripsi. Has. In locis aridis regionis maritimæ insulæ Teneriffæ. Forma typica Poiretii lecta fuit propè oppidulum Buena Vista inter scorias Montis Taco olim ignivomi et nunc apice crateriformis. Forma albidior foliis inermibus bracteolis laciniisque calycinis læviusculis corollam ut in formà LypicA excecentibus occurrit circà PBujamè non longe à scopulo el Frayle dicto. Altera quoque:albida et ferè inermis , sed.bracteolis laciniisque calycinis. multô brevioribus, communis est in rupestribus siccis'insulæ Palmæ et nisi-cunv priore per antecedentém sensim el sine sensu innexa fuerit pro specie certù habenda’esset et for: san habitura. DisTRIB. GEOGR. Species est Canariensis genuina. RANTISPERMUM. Live. Cazyx 5-partitus persistens, lacinäüs subæqualibus_ erectis, anthesi peractà accretis. CoroLLA infundibuliformis limbo 5-fdo; lacinüs ad faucem plicis 5 pilosis instructis, æstivatione quincunciali. SraA- MINA inclusa , filamentà brevissima; antheræ oblongæ acutæ. Srvius filiformis. STiema bilobum. Ovariun 4-partitum lobulis hemisphæri- cis l&vibus: disco hypogyno carnosulo subregulari cincto. Nucuzx (ot ) -4 hberæ, distinctæ, disco insertæ, asperæ v. rugosæ. SEMEN.appensum. EmBrvo rectus inversus. + se, -HErRBÆ annuæ, Europæ:australis regio. Medit, incolæ, unica in vegionibus septentr. species indigena. 4. REHVTISPERMUM ARVENSE. Lin. R. caule herbaceo erecto apice ramoso simplice vel basi caulibus secundariis aucto:pilis brevibus adpressis subincano 5.foliis sessilibus lanceolatis vel oblongo-lanceolatis obtusis vel acutulis pilis adpressis utrinque inspersis læté viridibus; floribus luteis, calycibus fruc- tiferis remotis extrà axillaribus, nueulis rugoso-scabris cinereis. Rhytispermum arvense, Link., Handb. Spenner in Nees gen. fl. germ. Has. Frequentissima est hæc species in arvis ins. Can. Disrris. GEoGr. Oceurrit ab insulis Fortunatis et regionibus mare internum obvallanti- bus per arva Europæ totius usque ad plagas hyperboreas (Lapponiam, Linn.), et in Ame- ricam cum segetibus irrepsit. 2. RAYTISPERMUM APULUM. Linx. R. caule herbaceo erecto apice ramoso simplice vel caulibus secundariis aucto setis patulis hispido ; foliis linearibus infimis in petiolum attenuatis subspathulato-lanceolatis hispidis obscurè viridibus; spicis sæpiüs bifidis floribus albis, calycibus fructiferis, densé approximats ; nuculis tuberculoso-scabris fulvis. Rhytispermum apulum (sub Lithospermo). F7. græc., tab. 158. Har. Occurrit bæc planta in arenosis siccis Teneriffe ad montem olim ignivomum T'aco propè oppidulum Buena Vista et in Canarià propè oppidum 7'elde, nec non in promontorio Isletà (cZ. C. Lermnann.). Disrris. GEOGR. Spargilur hæc species per oras utrasque maris Mediterranei et ultrà fretum Herculeum à Mauritanià Tingilanä! et Olisipone usqué in Maderam et insulas Canarienses. CYNOGLOSSUM. Tourver. Cazyx 5-partitus vel 5-fidus. CorozLa subrotata vel hypocraterifor- mis, 5-fida , fauce fornicibus 5 erectis laciniis antepositis instructà sub (529 clausä, æstivatione quincunciali. SramiNA inclusa, fillamenta brevis- sima; antheræ oblongæ basi et apice subemarginatæ. SryLus filiformis persistens. STIGMA capitatum obscurè bilobatum. Ovarium 4-lobum , lobis disco hypogyno styloque infernè dilatato adnatis uniovulatis, ovulis ad basin loculi insertis suborthotropis. Nucuz 4 distinctæ, depressæ, glochidatæ, sæpius marginatæ. SEMEN testà tenui. EmBrvo inversus. HerBÆ sæpiüs biennes veteris orbis indigenæ. 1. CYNOGLOSSUM PICTUM. Arr. . CG. caule erecto, folioso, foliis tomento tenui molli canescentibus acutis, inferioribus oblongis in petiolum attenuatis supremis è basi subcordatà semiamplexicauli lanceolatis ; racemis ebracteatis, staminibus inclusis, nuculis anticè convexiusculis margine non promi- nulis. — Flores dilutè cœrulei, venis purpureis picti, fornices sanguinei. Cynoglossum pictum. di. Kew., vol, 1, pag, 291, ed, 2, — Bot, mag., 2134. — Hoffm, et Link, FI, portug., 1, pag. 189, tab. 24. Alicaneja, Ganariensium. Has. Non infrequens est hæc species ab Ericarum et laurorum regione insulæ Tencriffæ in vervactis et dumetis usqué ad regionem calidam. Disrris. GEOGR. Est regionum maris Mediterranei à Græciæ! arvis usqué in Maurita- niam ! et Lusitaniam ! cives undé per insulas Maderenses ! in Fortunatas protenditur. MYOSOTIS. Lixwx. Cazvyx persistens, alte 5-fidus infernè subturbinatus. CoRoLLA rotata vel subhypocrateriformis, 5-fida, laciniis rotundatis , fauce fornicibus 5 laciniis antepositis depressis coarctatà, æstivatione dextrorsüm con- tort. STAMINA inclusa; filamenta brevissima ; antheræ ovatæ basi et apice subemarginatæ, loculis parallelis. Sryzus brevis cylindricus, stigmate depresso capitellato coronatus. Ovarium altè 4-partitum lobulis hemisphæricis lævibus, uniovulatis, ovulis ad inferiorem loculi partem insertis, NucuLÆ 4, liberæ distinctæ, lævissimæ, nitidæ , (53 ) facie interiore subcarinatæ, juxta basin disco areâque minutissimâ punctiformi affixæ. Emervo rectus, inversus. HEerBxÆ annuæ vel perennes tum radiciferæ repentes, utriusque hemisphæræ, incolæ, floribus azureis roseo vel Inteo dilutè tinctis. 1. MYOSOTIS VERSICOLOR. Rorx. M. caulibus adscendentibus pilis patulis laxis infernè inspersis superné subadpressis ; foliis oblongis vel lineari-oblongis obtusis sessilibus infimis in petiolum brevem attenuatis: racemis basi foliatis , pedicellis fructiferis erectis, calycibus inferné pilis uncinatis inspersis ad medium 5-fidis, laciniis oblongis erectis frucuferis clausis, — Flores minuti primum pallidè flavi subsulphurei , deindé cœrulescentes,, denique violacei. Myosotis versicolor, Rothk., Germ., vol. 2, pag. 292. — Siürm., F1, 42. Has. Invenitur in campis arenosis insularum Canariensium sed rariuscula hæc species : spécimina lecta fuerunt propè oppidum Lagunam et in altitudinibus Canariæ (la Cumbre) à cl. Despréaux. Disrris. GEOGR. À Germaniä, et 29 in Britannià gradu (Watson) in Maderam ! et insu- las Canarienses decurrit hæc Myosotis forma, sed stationes nondüm rité cognitæ. 2. MYOSOTIS SYLVATICÀ. Horrn. M. caulibus adscendentibus pilis patulis laxis inspersis , foliis infimis ellipticis in petio- lum longiusculum attenuatis supremis oblongis sessilibus utrinque laxè pilosis obsoleté trinerviüs ; pedicellis fructiferis obliquis erectis calycibus altè 5-fidis patulo-pilosis, pilis infer. partis uncinatis, lacinüs erecto-conniventibus. — À M. intermedià omnind differt foliis latioribus, racemis longioribus , pedicellis plüs quàm duplè longioribus , calycibus majoribus laciniis subfalcatis pilis uncinatis infernè vestitis. Myosotis sylvatica. Hoffn., D. F1., ed. 2, pag. 85. — Koch, Synop. F1. germ., pag. 505. Myosotis alpestris. 7. Bertol., Amæn. ital., pag. 340. Myosotis scorpioides. Schkuhr, cl. 5, tab. 29. Myosotis latifolia. Poir.!, Encycl. supp., vol. 4, pag. 45. Myosotis oblongata. Link, in Buch Phys. Beschr. Can. Ins., pag. 144. No me olvides, Canariensium. Has. Vulgaris est hæc planta in humidis sylvarum Teneriffæ Canariæ et Palmæ, Euro- peà major fortiorque. Distris. GEoGR. Percurrit hæc species orbem omnem veterem à 56 lat. bor. gradu in (54) Britannià (#/atson) per montes Europæ australioris in Hispaniam (Montes Elibiritanos ! Poissier) et insulas Canarienses. Lecta fuit à cl. Drège ad promontorium Bonæ.Spei sed ibi secundüm cel. Bentham ex Europà perfuga. ANCHUSA. Laww. Cazvx 5-fidus. CoroLLA hypogyna , infundibuliformis vel hypocra- teromorpha, fauce fornicibus clausa, limbo 5-partito. Sramina:5. corollæ tuborinserta , inclusa. Ovariün quadrilobum. Srvzus simplex, stigma indivisum. Nuces distinctæ, rugosæ, basi excavatæ, margine tumido cinctæ, receptaculo insertæ. Here in hemisphæræ borealis temperatis et calidioribus imdigenæ in regione Mediterranea imprimis copiosæ inter tropicos Asiæ et Americæ nec non in capite Bonæ Spei raræ, floribus axillaribus soli- tariis racemosis, racemis bracteatis. (Endlich.) 1. ANCHUSA ITALICA. RETz. À. caule ramoso erecto, foliis oblongo-lanceolatis obtusis infimis in petiolum longiuscu- lum attenuatis caulinis sessilibus semiamplexicaulibus utrinque pilis raris inspersis ; race- mis dichotomo-geminatis, laciniis calycinis linearibus corollæ tubum æquantibus, fornici- bus rotundatis papilloso-pilosis antheras vix superantibus ; nuculis sulcato-rugosis tenuis- simé granulosis. | Anchusa italica. Retz, Obs., 1, pag. 12. Anchusa paniculata. Ait. Kew., vol. 1, pag. 288, ed. 2. — FI. grœca, tab. 163. Buglossum paniculatum. Tauschr., Bot, zig., vol. 7, pag. 227. — Spenn., in Nees gen. fl. germ. Has. Occurrit hæc species büc illücinrarvis insularum Canariæ et Teneriffæ. Disrris. GEOGR: Protenditur bæc*plantaïn Europä à gradu boreali {gusquèsin-insulas Canarienses. BORAGO. Tourxner. Carvx 5-partitus. CoROLLA hypogyna, rotata, fauce squamis quin- “que.emarginatisrinstructa , limbi.quinquefidi laciniis ovatis, acumi- natis, palentibus. STAMINA 5, corollæ fauci inserta exserta ; filamenta brevissima, dorso appendice cartilagineà oblongâ,instructa 5amtheræ ( 55% lanceolatæ acuminatæ, in conum conniventes. OVARIUM quadrilobum. STYLus filiformis, stigma simplex. Nuces 4 distinciæ, basi excavalæ, margine tumido cinctæ receptaculo insertæ: | | Hersx Mediterraneæ et Orientales; foliis strigosis, floribus laxè racemosis subsecundis. (Endlich.) 1. BORAGO OFFICINALIS. Lin. B. annua, foliis inferioribus ellipticis obtusis in petiolum basi attenuatis, corollæ laciniis ovatis acuminatis planis , fornicibus obtusis obscurè emarginatis, anther. filamentis bifidis, crure exteriore coroniformi antheris apice acutis:, nuculis costatis verrucoso-tuberculatis. Borago officinalis, L. Schkuhr, Handb., cl. 5, tab. 31. — Engl. bot., vol, 1, tab. 36. — Spenn. in Nees gen. fl. germ. Has. Vulgaris est hæc planta in arvis plurimis insularum Canariensium. Disrris. GroGr. À cultis digressa etiam in insulà Cæsareà ( Babington) et BritanniA occurrit hæc species et à Gallià mediterraneä ( Boreau) per totam Europam calidioremret Africam borealem ! in insulas Maderenses ! et Canarienses pervenit. J.. DECAISNE. (56 ) LABIATÆ. Juss. TRIB. 1. OCIMOIDEAE. Bent. LAVANDULA. Lan. Cazyx ovato- vel cylindraceo-tubulosus, 13-15-nervius, 5-dentatus, dentibus # exterioribus 5-nerviis, interiore (nervis 3 in 1 coalitis) 1-nervio, supernè in appendicem latam producto, vel omnibus 5-ner- vis, interiore vix latiore, exterioribus subæqualibus. Cororra obli- qua , tubo magis vel minüs exserto, 2-labiata, labio superiore 2-fdo, inferiore 3-fido, lobis subæqualibus. SrAminA 4, inferioribus longiori- bus, inclusa, declinata. ANTHERÆ reniformes loculis confluentibus. SryLus apice dilatatus 2-fidus , lobis margine stigmatiferis. HemIMERI- CARPIA disci hypogyni squamis dorso connata. | FruricuLt erecti vel diffusi peripherium maris Mediterranei, Ara- biam, insularum Fortunatarum regionem subtropicalem et ultrà tropicum Cancri usquè ad promontorium Viride, incolentes , unicus Indicus. Ram floriferi basi foliosi supernè sæpè nudi. Spicæ longiüs vel breviter pedunculatæ, simplices vel compositæ, bracteatæ, brac- teis 1-5-floris, superioribus sæpè sterilibus in comam productis. FLORES subsessiles vel pedunculati, pedunculis bracteolatis vel nudi. SECTIO IL S7OECHAS. Ginc. Spicæ densæ, bracteis 3-5-floris , superioribus sterilibus in comam productis. Calycis dens ax1lis dilatato-appendiculatus. Fruticuli Httorum maris Mediterranei accolæ. 1. LAVANDULA STOECHAS. Lin. L. caule erecto, stricto , ramis foliosis ; foliis linearibus integerrimis, margine revolutis, (97) pilis stellatis appressis incanis ; spicis breviter pedunculatis , ovatiss bracteis rhomboiïideo- cordatis, acuminatis, tomentosis ; dentibus calycinis brevibus, lanceolatis, interioris appen- dice obcordato ; corollæ subæqualis lobis rotundatis ; styli lobis rotundatis, truncatis. Zruycc. Do lib. 3 , cap. 28. Stœchas. Fuchs., Hist., pag. 179. — Trag., de Sürp., pag. 213, icon Fuchsii contracta. — Matth. (ed. V'aigris, 1570), pag. 471. — Lob., Obs., pag. 234, — Park., Parad., pag. 451, f. 3. Stecha. Durant., Herb., pag. 447. Stæchas brevioribus ligulis. Clus., Hist., pars 1, pag. 344 ,ic. Lobel. — Dod., Pempt., pag, 275, ic. Lobel. Lavandula Stœchas. Lirn., Sp. pl, pag. 800. — Lamck, Encycl., vol. 3, pag. 498. — Savi, Mai. med. Tosc., tab. 55. — DC., F1. fr., vol. 8, pag. 529. — Savi, Mat. med. Tosc., pag. 19, tab. 55. — Sibth., Ft, græc., tab. 549. — Ging., Lavand., pag. 128, tab. 1, 4. — Benth., Lab., pag. 147. — Boss., Voy. Esp., pag. 477. Alhucema, Canariensium. | Has. In rupestribus siccis regionis inferioris insulæ Teneriffæ ad oras præcipuè meri- dionales. Disrri8. GE0Gr. Occurrit quasi gregatim hæc plantaéad littora utraque maris Mediterra- nei à Cretà (Sieber!) Gycladibus et Pcloponneso ([Bory!) ad Oceani oras in Lusitaniä ! et in agro Tingitano ! In Hispaniam mediam usquè ad Matritum procurrit , et insulas Fortu- natas, per Africam provecta, attingit. Lavandulam (Stœchadem) viridem quam solam in Maderà legimus, nuspiam in insulis nostris vidimus. 2. LAVANDULA DENTATA. Lrnn. L. caule erecto , ramoso ; foliis linearibus vel lineari-oblongis, sessilibus, suprà viridibus pubescentibus , subtüs tomentosis, dentatis, dentibus ovatis, obtusis , margine revolutis ; spicis longé pedunculatis, oblongis, laxiusculis, sæpissimè carnosis , pubescentibus ; calyce cylindraceo , dentibus lanceolatis basi denticulatis, summi appendice amplo obcordato; corollæ subæqualis segmentis ovatis ; stylo lobis lanceolatis obtusis. Stæœchas IT. Clus., Hisp., pag. 233. Stœchas crispo folio. Clus., Hist., pag. 345. Hanc iconem Botanici veteres omnes invicem mutuati sunt. Lavandula dentata. Linn., Sp. pl., pag. 800. — Lamck, Encycl., vol. 3, pag. 498. — Curt., Bot. mag., tab, 400. — Ging., Lavand., pag. 138. — Benth., Lab., pag. 147. — Webb, It. hisp., pag. 19. — Boiss., Voy. Esp., pag. 477. Has. Hanc speciem in rupibus siccis circa Mogan in insulà Canarià et in incultis sterili- bus Gomeræ loco dicto la Cantera ubi vulgaris, invenit cl. Despréaux. 111, — (3° SECT.) 8 (58) Duisrri. GEagr. Occurrit ad amibas maris Iuterni magis occidentalis oras Africanas His- panicasque. undè per insulam Maderam (Masson! in herb. Banks), ad: Fortunatas usquè devehitur, Sscrro IL PTEROSTOECHAS. Ginc Spicæ laxiusculæ , bracteis:1-floris, omnibus æqualibus. Calycis 15-nervii dentes subæqua- les. Fruticuli præcipuè Macaronesi et Prom. Viridis ins., unicus Hispanicus, alter vel bini Arabici. | Os. Calycis in hâc sectione ut in Chætostæchade, Benth. dentes omnes 3-nervii neque hic, sicut cl. Ginginsio visum est, perindè ac in speciebus Endothalassiis, dentis interni deformati nervi, principio 5, in unicum contracti sunt. 3. LAVANDULA PINNATA. Liwn. FIL L. ramis: floriferis nudis, 3-stachyis, spicis densis; fohis pinnatis pube albà stellatà appressà tomentosis, pinnis linearibus obtusis, apice latioribus, summo subspathulato vel 3-foliato , petiolo dilatato subamplexicauli ; bracteis elongatè lanceolatis, acutis, tomento- sis, nervis evanidis, calyce sub anthesin ferè duplè longioribus ; dentibus calycinis ovatis, obtusiusculis ; corollæ amplæ labio superiore oblongo, emarginato; styli lobis rotundato- obtusis, mox truncatis. Lavandula pinnata, Linn, fil, Diss. de Lapand. in Amœn. ac., vol, 10, edente Schreb:, pagg. 54 et 60, tab, 2, excl. syn. J. Comm. — ambigit icon satis anceps inter hanc et sequentem speciem. — Jacq., Ice. rar., vol. 1 , tab, 106.— Curt., Bot. mag., tab, 401. — Mirb., Ann. Mus., vol. 15, tab. 17, fig. 2, — Buch, Phys. Beschr. Can, Ins., pag. 163, quoad plantam Lancerottensem. — Benth., Lab., pag. 150. Lavandula pinnata y. Ging., Lavand., pag. 159 , tab. 2,3 a M, figg: 3,5, 6,7, 8, necnon tab. 8, fig. 2. Lavandula pinnata $. Ejusd., pag. 159, quoad plantam Maderensem. Has. Legimius banc plantam in scopulis præruptis Famaræ quæ freto e/ Rio, Lancerot- tam ab insulà minore Graciosà disterminanti, superimpendunt, eodem loco quo priüs spe- cimina sua Lancerottensia leserunt cll. viri Chr. Smuth et hb. Baro de: Buch. Disrris. GeoGR. Eandem omninè plantam. ac nostram Lancerottensem in rupibus Ma- deræ legimus præsertim australioribus. 4. LAVANDULA BUCHIL Nos. L. ramis floriferis basi foliosis, 3-5-polystachyis, spicis sæpè duplicatis, cymosis, laxius- culis ; foliis pinnatis pinnis linearibus, obtusis vel apice spathulatis, summo spathulato vel (59 ) rhomboidale 3-dentato, petiolo basi vix dilatato ; pube-stellatà appressà albo-tomentosis ; bracteis ovatis acuminatis, nervosis, puberulis, calyce florifero brevioribus vel eundem æquante ; dentibus calycinis lanceolatis acutis; corollæ labio :superiore rhombuideo:cor- dato ; styli lobis ovatis , acutis. Lavandula pinnata. Link, in.Buch Phys. Beschr. Can. Ins., pag. 143, et Buch, Ibid., pag. 163, quoad plantam Nivariensem. Dave pinnata «. Ging., Lavand., pag. 159, excl. pairiä (?), tab. 8, fig. 1. Lavandula pinnata 6. Ejusd., L. c. quoad plantam Canariensem. Tiña del Negro vel Yerva de Risco, Nivariensium. Has. Legimus hanc plantam in rupibus maritimis propè oppidulum Teneriffe Buena Vista, eandem propè Tagananam et montes exindè humiliores supervadentem in valle Sancti Andreæ observavit cl. de Buch. Disrri8. GEoGR. Planta est ex toto Canariensis, nisi fortè reverà Maderense specimen Smithianum à cl. Ginginsio délineatum. Speciem non rité derelictam nomine viri illustris Leopoldi de Buch Floræ Macaronesiæ , post socii mortem , indagatoris indefcssi , libenter concecoramus. 5. LAVANDULA ABROTANOIDES. Lamx. L. caule erecto ramoso, ramis floridis folicsis ; spicis laxis, ramosis, longè pedunculatis; foliis 2-pinnatis, viridibus, pube patulà ramosà conspersis, pinnis brevibus , linearibus, obtusis ; bracteis lanceolatis acutis, 5-nerviis, calvcis floriferi longitudine ;calycis ovoidei dentibus, lanceolato-subulalis; corollæ labio superiore rhomboideo:cordato; styli lobis rotundato-ovatis, acutiusculis. Lavandula Canarica foliis tenuiüs divisis. Moris., Hist. ,wol. 2, pag. 352, Lavandula maritima Canariensis spicà multiplici cœruleä. Pluk., Alm., pag, 209 ; Phytogr., tab. 303, fig. D. ‘Lavandula folio longiore et elegantits dissecto. J. Comm. PL, rar., pag. 97, tab, 27. Lavandula abrotanoides. Lamck, Encyel., vol. 3, pag. 429. — Ging., Lavand., pag. 162, tab. 1 K, et tab. 10. — Benth., Lab., pag, 150. Romanillo vel Yerva de Risco, Canariensium. B. elegans , bracteis ovatis acuminatis calycem floriferum Jongè excedentibus, calycis cylindracei dentibus latiusculis, corollæ labio superiore cordato. Lavandula.elegans. Desf.!, Cat. hort, Par. — Mirb., Ann. Mus., vol, 15, tab. 5, fig. 3. Lavandula abrotanoïdes. Herb. de l Am. (ar. 1827), vol, 8. Has. Communis est hæc species in rupibus apricis Canariæ , Teneriffæ et Paimæ, à syl- ( 60 ) varum regione usqué ad regionem inferiorem. Colonis Hispanis notissima est et præ cæte- ris coronaria ; hàc in oppido Lagunensi indictis supplicationibus ipsa altaria et Mariæ vir- ginis simulacra exornantur, via omnis ramulis floridis et Divi Christophori sternitur templum, mox pedibus supplicantium trità insitum speciei cffluit aroma atque eximius quidam undequaque per basilicam quasi cœlitüus spargitur ocor. | Var. 6, quæ adhüc in horto reg. Par. colitur, propè oppidum Orotavam in torrentium alveis siccis crescentem invenimus, eandemque à Canariæ imà convalle de Goyeyra misit cl. Despréaux. Disrris. « GEOGR. Species est quæ nuspiam extrà insulas Canarienses occurrit. Ozs. Ex descriptione Lamarckianâ et præcipuè bractearum plantæ suæ facilè videndum est varietatem nostram & ante oculos habuisse. Ambæ varietates vivæ examinandæ et culturä comprobandæ, suspicamur enim L. elegantem, Desf., eodem ferè modo à L. abrotanoide Lamck, quo L. Buchü, Nob., à L. pinnaté, Linn. fil., differre. TRIB. II. MENTHOIDEAF. BENTE. MENTHA. Linn. Cazyx tubulosus vel campanulatus, 5-fidus, dentibus æqualibus, vel sub-2-labiatus, fauce nudà vel villosà. CoroLLA ferè regularis , infundibuliformis, tubo incluso, 4-fida, vel sub-2-labiata, lacinià superiore majore, integrà vel emarginatà. SrAmIN4 4, æqualià, lobis corollæ alternantia, erecta. FILAMENTA nuda. ANTRERÆ 2-loculares, loculis parallelis. Sryius 2-fidus, lobis apice stigmatiferis. Hemmeri- CARPIA teretiuscula, sicca, Iævia, glabra. HersÆ hemisphærii borealis, plures demüm per terræ orbem dis- persæ, paucissimæ orbis australis. CAULES erecti vel procumbentes, basi lignosi. Four integra, dentata, rarissimè laciniata. VERTICILLASTRI (cymæ depressæ) multiflori , axillares, remoti, vel in spicas aut capi- tula ad apicem ramorum congesti. 1. MENTHA SYLVESTRIS. Lin. M. caule erecto ; foliis subsessilibus , ovatis lanceolatisque , magis vel minüs serrato- dentatis , albo-tomentosis , supra sæpè virescentibus ; spicis angustè cylindraceis, bracteis linearibus, acutis ; calycis villoso tomentosi dentibus demüm subconniventibus. ( 61 ) Mentha sylvestris. Linn., Sp. pl., pag. 804. — Mirb., Ann. Mus., vol. 15, tab. 4, fig. 14. — Benth., Lob., pag. 171. * æ. candicans, folis ovato-oblongis lanceolatisque, suprà puberulis subtüs albo-tomen- tosis. Mentha candicans. Crantz, Sürp. austr., pag. 330, — Reichb., tab. 982, fig. 1313. Meptha sylvestris 8 candicans. Benth., Lab., pag. 171. Maestranto, Ganariensium. B. nemorosa, folüs ovato-oblongis , profundè serrato-dentatis , Subtüs laxiüs tomen- tosis. Mentha nemorosa. Wild, Sp. pl, vol. 3, pag. 15. — Reichb., tab. 984 » fig. 1315. Mentha sylvestris e nemorosa. Benth., Lab., pag. 171. y. viridis, glaberrima, vel caule foliisque subpubescentibus. Mentha viridis. Linn., Sp. pl., pag. 804, — Engl. bot., tab. 2424. — FT, dan., tab. 1876. — Benth., Lab., pag. 173. Mentha sylvestris à glabra. Koch, Deutschl. F1, vol. 4, pag. 247. — Syn., pag. 550. Has. Var. « communis est in insulis omnibus Canariensibus ad rivulorum margines regionis præcipuè sylvosæ, var. 8 in Teneriffà à Broussonetio lectam in herb. Desfont. vidi, var. y ab insulà Canarià misit cl. Despréaux. Drsrris. c£ocr. Occurrit per totum orbem antiquum unde in Americas et regiones antarcticas migravit. 2. MENTHA ROTUNDIFOLIA. Lin. M. caule erecto, foliis sessilibus, ovato-rotundatis , crenatis, rugosis , suprà pubescenti- birtis, subtüs laxè albo-lanatis, spicis densis conico-cylindricis, calycibus hirtis. (Benth.) Mentha rotundifolia. Linn., Sp. pl., pag. 805. — Engl., bot., 446. — Benth., Lab., pag. 173. Mentha macrostachya. Ten., FT. nap., tab. 56. Mentha neglecta. Ejusd., l. ce. tab. 157, fig. 1. Has. Hanc speciem in arvis inter colles Lagunenses et circàa Sanctam Andream Teneriffæ invenit cl. de Buch (Phys. Beschr. Can. Ins., pag. 170). Disrri8. GEoGR. Occurrit per totum orbem temperatum veteribus notum undé et in Americam irrepsit. 3. MENTHA SATIVA. Lin. B GLABRA. M. foliis latis, rotundatis, glaucescentibus, petiolatis. Mentha arvensis à rubra, Benth., Lab., pag. 179, (62 ) ‘Mentha sativa £ glabra. Koch, Syn., vol. 2, pag. 552. Hortelana et Torongil mulato , CGanariensium. Has. Occurrit hæc planta secüs rivulos ad pagum Chasnam et alibi in Teneriffà et in insulà Palmà, ex hortis proculdubio perfuga. Disrris. cEoGR.tHerba.est pilæogæaidit atque,ubique:terrarum culta. “ 4. MENTHA PULEGIUM Lin. M. caule prostrato , ramoso , radicante ; foliis petiolatis, ovato-ellipticis , apice dentatis, pubescentibus vel tomentosis; verticillastris remotis, globosis, multifloris ; calycibus tubu- losis, sub-2-labiatis, hispidis, fauce villosis ; corollà pilosà. TAñyov. Diosc., lib. 3, cap. 36. Pulesium..Æuchs., Hist, pag. 198..— Matth. (ed, Valgr., 1570), pag. 475. Mentha Pulegium. Linn., Sp. pl., pag. 807. — Engl. bot., tab. 1026. Poleyo, Ganariensium. B tomentosa, tota densè albo-tomentosa, floribus villosissimis. Pulegium tomentosum minimum. Bocc,, PL. rar. Sic., pag. 40, tab, 20, fig. 2. Mentha gibraltica. Æ7/lld., Enum. h. ber., vol, 2, pag. 611. Mentha tomentella. Hoffm. et Link, Fl, port., vol. 1, pag. 73. Mentha tomentosa. Smith, artic. Menth., in Rees Crycl., vol. 23, n. 93, Mentha Puleoïum 8. Benth., Lab., pag. 182. Has. Satis copiosa est hæc species in humidis Palmæ Tenerilfæ et Canariæ, var. 6 in Canariæ montosis (la Cumbre) invenit cl. Despréaux. … Disrris. cEocr. Planta est orbis veteribus noti vulgaris quæ in Americam et in terras australes irrepsit. TRIB. III. SATUREINEAE. Bexrx. BYSTROPOGON. L’'Hérir., Benru., excl. Minthostachy ejusd. Carvx 10-nervius, campanulatus, tubulosus vel infundibularis, 5-fidus, laciniis tubum excedentibus vel subæquantibus, inter se sub- æqualibus, fauce-villosà vel nudiusculà. CoroLLA sub-2-labiata, labio superiore 2-fido vel crenato -erecto, inferiore 3-fido , lacinüs.planis, 2 lateralibus integris, inferiore longiore, subintegro vel :crenato. :Sra- (63) MIA: 4, erecta, distantia, corollà breviora, sub fauce inserta, inferiori- bus longioribus. FILAMENTA glabra: Anrnaerwæ 2-lôcularés, locülis parallelis , vel connectivo dilatato paullulùm disjunctis subparallelis. Discus eglandulosus. Srvius breviter 2-fidus, lobis subinæqualibus. STIGMATA acuta. HEmIMERICARPIUM ut plurimüm abortu 1, siccum, læve vel scabrellum, 3 abortientibus basi stipatum. Frumicuu regionis Macaronesiæ, odore balsameo vel. menthino præditi. ForiA petiolata, crenata, denticulata vel subintegra, lanceo- lata vel ovata. PANICULÆ ad apicem ramoram cymosæ, floribundæ, ad dichotomias bracteatæ, bracteis linearibus, flore intermedio solita - rio. FLores albi, inconspicui. 1. BYSTROPOGON ORIGANIFOLIUS. L'Hérir. B. sericeo-pubescens, foliis lanceolatis'ovatisque, acutè dertatis:vel.sinuatis dentibus obsoletis, subtüs aibo-tomentosis ; florum glomerulis amplis; calycis tubo angusto, sub- cylindraceo, fauce pilosissimä, laciniis apice linearibus, densè ciliatis, tubo longioribus. Byÿstropogon origanifolius. L’Hérit., Sert. angl. , pag. 20, —"Smiüth, in Rees Crycl., vol, 5, art. Bystro- pogon. — Benth., Lab., pag. 325. Poleyo de Monte, Nivariensium. Has. [nu rupestribus siccis insulæ Teneriffæ ad viam inter oppidulum Garachico et Mon- tem Aquæ, propè Portum Orotavensemret alibi in regione medià usqué‘ad altitudinem Â000 ped. propè Chasnam ad latus meridionale montium eZ flo de las Cañadas occurrit, necnon in rupibus siccis insulæ Palmæ, et in Canarià, ubi rarior, ad scopulos aridos Divæ Virginis convallis. Disrris. GEOGR. Species est Canariensis. Desce. Fruricuzus sesquipedalis, diffusus , odorem Mentharum verum tritus spargens, ramis tortili- bus vel rectis, fuscis, 4-gonis , gracilibus , sæpè excoriatis , junioribus tomentosis. Fox14 lanceolata ; acuta 1 poll. longa, 1/2 poll. lata , vel oblongo-ovata 1 1/2 poll. longa, 3/4 poll. lata , nunc acutè den- tatä , dentibus nunc obsoletis vel sinuata , suprà pallida, puncticulata, appressè pubescentia , Subtüs albida , sericeo-tomentosa , pedicellis folio subduplè brevioribus. FLorum glomeruli ampli, intricatis- simi , floribundi, pluriès 3-tomi, bracteis lanceolatis sensim supernè linearibus. Cazvx cylindraceus , 10-costatus , pilis longis geniculatis hirtissimus , dentibus basi ovatis lanceolatisque , supernè lineari- subulatis, longissimé ciliatis, tubo longioribus et sæpè corollam excedentibus, fauce demüm pilis copiosis.albis clausâ. CoroLa extüs pilosa lacinià superiore quadratä 2-fidà, inferiore cordatä. Hewr- (64) MERICARPIUM elongato-ovatum, utrinque obtusum, luteum, læve, disco subcrenato rubro impositum, intüs basi 3 abortientibus foliiformibus stipatum. EXPLICATIO TAB. 150. 1. Ramus floridus magnitudine naturali. 2. Flos æquè ac figuræ sequentes magnitudine auctus. 3. Corolla longitrorsüm secta ut appareat staminum insertio. 4. Stamen antror- sum visum. 5. Idem visum à dorso. 6. Styli apex. 7. Calyx longitrorsüm sectus ut conspi- ciantur ovarii lobi disco impositi et calycis faux pilosa. 2. BYSTROPOGON PLUMOSUS. L'Hérir. B. pilis mollibus pilosus ; foliis ovato-subrhomboiïdeis, suprà viridibus, subtüs niveo-lana- tis, margine obsoletè crenatis; florum glomerulis densissimis in spicam cylindraceam lanatam digestis ; calyce tubuloso, r0-nervio , dentibus apice linearibus tubo longioribus, fauce villis clausà ; corollæ lobis 3 inferioribus integris. Mentha plumosa. Linn. fil., Sup. pl, pag. 273. Bystropogon plumosus. L’Hérit,, Sert, angl., pag. 20, tab, 22, — Smith in Rees Cycl., vol. 5, art. Bystr. — Benth., Lab., pag. 395. | Has. In convallibus siccis insulæ Teneriffæ propè Buena Vista et in vallis 4sentejo declivibus valli Taoroensi conversis ubi copiosa, necnon ex cl. de Buch in convalle Sanctæ Ursulæ, eandemque invenit in insulà Canarià ultra Artenaram versüs Aldeam in insulà Canarià. Disrri8. GEoGr. Species est ex toto insularum Canariensium. Descr. Frunicurzus 1-2-pedalis, cortice fusco longitrorsüm rimoso, rimis rufis. Ramr robusti recti fusci villis patentibus mollibus crispulis albis pilosi. For14 3/4-1 poll. longa , 6-8 lin. lata , ovata , acutius- cula , crassa , basi latiora , obsoletè crenata vel subintegerrima , suprà viridia sparsim pilosa nervosa , subtüs densè lanata, nivea. Panicuzzæ densæ, floribundæ, in spicas longas cylindraceos subfoliaceas ad apicem ramorum digestæ , cymis 2-tomis subrotundis bracteatis , bracteis lineari-lanceolatis vel linea- ribus breviter stipitatis, pedunculis pilis patentibus lævibus hirtis. Cazyx 10-nervius, villosissimus , tubo cylindraceo, supernè constricto, fauce campanulatä patente pilis spissis clausä, dentibus subæqua- libus, apice filiformibus, basi ovatis, tubo longioribus, ciliis spissis longis plumoso-marginatis. CorozLa calycis longitudine, extüs pilosiuscula, labii superioris laciniä cordatä, inferioris 3 rotundatis, filamen- tis filiformibus glabris, antheris parallelis basi meniscato-divaricatis, dorso gibbis. Srrzus glaber, apice 2-fidus , lobo altero breviore. 8. BYSTROPOGON CANARIENSIS. L'HÉRir. B. hirsutus pilis denticulatis ; foliis ovato-lanceolatis, crenatis, basi subcuneatis ; glome- Labiatsæ Botaniqu e Ars 150: Æeytrnré del. e = “à 2 ns | Ville ap. ie! Pc AE F ! / CAS mr V0 A 10 07277 AA AL Loi ke, Labiatæ. Botanique. Tab. 151 1 M pu up, ÿ EE es ee 2 5 QU] y SE ji Big Jiaspail file de. ET, nr] D ANNE. A 7 NEEREE A Dplroprogon LAIT A CIS es culs V. y HD dei ladite) , Lo Va 1 l (65) rulis globosis, floribus densis subsessilibus ; calyce infundibuliformi , hirsuto , fauce sub- nudà , dentibus tubo subduplo brevioribus ; corollæ labii inferioris lacinià intermedii oblongàä emarginatà. Mentha Canariensis frutescens, foliis subtüs lanugine candidissimä villosis , floribus glomeratis è sinu foliorum longioribus pediculis insidentibus. P{uk., Alm., pag. 248 ; Phytogr., tab. 307, fig. 2 — Folia subtüs lanugine candidissimä villosa ad Speciem antecedentem potiüs quadrant sed icon plantam nostram non malè refert. Heliotropium Canariense arborescens, scorodoniæ folio. Games Hort. Amst., vol, 2, pag. 129, tab, 65. | | Mentha Canariensis. Linn., Sp. pl., vol. 2 , pag. 807. Bystropogon Canariensis. L’Hérit., Sert. angl. pag. 20.— Benth., Lab., pag. 395. Has. In dumetis ad sylvarum margines aut in rupestribus apricis regionis sylvosæ in insulis Canarià Palmà et Teneriffà non infrequens. Disrris. cor. Species est ex toto Canariensis. Desce. Frutex 6-8-pedalis, caule ramoso fusco sæpè excoriato , ramulis lentis flexilibus pilis paten- tibus dentatis hirsutis. Forra 1-2 1/2 poll. longa, 1/2-1 poll. lata , suprà glabrescentia, viridia, subtüs pilis brevibus stellatis tomentosa longioribusque ad nervos et venas strigoso-hirta , ovato-lanceolata, subacuta, margine revoluta, crenata, petiolata, petiolis folio subbrevioribus. Frores ad apicem ramorum laxè paniculati in glomerulos globosos multifloros congesti. Cazrx infundibularis, pilosissi- mus , 10-nervius , nervis intermediis conspicuis , lateralibus subobsoletis, dentibus basi ovatis apice subulatis, tubo subduplô brevioribus, fauce vix pilosä. Cororra calyce longior, labio superiore cordato, labii inferioris laciniâ intermedià oblongâ crenatà , lateralibus ovato-rotundatis integris. Anrmeræ .rotundato-ovatæ. Hemnrericarprum scabrellum disco crenato parvo fusco impositum , 3 abortientibus stipatum. EXPLICATIO TAB. À 151. 1. Ramus floridus mag. nat. 2. Flos, prout cæteræ figuræ, magnitudine auctus. 3. Calyx. 4. Idem longitrorshm sectus atque arte explicatus. 5. Stamen antrorsäm visum. 6. Idem visum à tergo. 7. Ovarii lobi disco impositi ex alabastro excerpti cum stylo juniore. 6. Hemimericarpium antrorsüm visum disco diminuto impositum et lobis ovarii abortivis stipatum. 9. Idem visum à dorso. 4. BYSTROPOGON SERRULATUS. Nos. B. hirsutus, pilis plumoso-denticulatis; foliis lanceolato-ellipticis, margine serratis : florum glomerulis confertis , oblongis, floribus pedicellatis ; calyce tubuloso , 10-nervio in. — (3° sxcT.) 9 nervis omnibus conspicuis, dentibus lanceulatis, apice attenuatis , acutis , tubo sublongio- ribus , fauce leviter pilosä, corollæ lacinià inferiore lingulatà obsoleté crenatà. Has. Hanc speciem ex insulà Canarià misit cl. Despréaux. Distais. GEOGR. Stirps est Canariensis. Descr. Ramoz virgati pilis plumoso -denticulatis densè hirti, Forra superiora (quæ sola in manu habuimus) 1/2-1 poil. longa, 1/2 poll. lata, lanceolato-elliptica, acuta, suprà subpilosa viridia, subtüs pilosissima albida, margine serrato-denticulata , petiolata petiolis folio brevioribus. Cymx axillares ad apicem ramorum spicato-paniculatæ, pedunculis elongatis , dichotomis confertis. FLores in glomerulos subrotundos digesti, bracteis brevibus lanceolatis stipati. Gazvx tubulosis 10-nervius, nervis conspicuis, pilosiusculus , dentibus lanceolatis, acutissimis , tubo subbrevioribus , fauce pilis raris munitä. CorozLa calyce longior, labio superiore truncato-cordato, inferioris laciniä intermediä lingulatä, crenatä, latera- libus brevibus rotundatis. Discus parvus , 4-denticulatus , fuscus. Hemmericarrtum oblongo-ovatum , scabrellum , lobulis ovarii abortivis stipatum. Emsrvo ovatus, utrinque obtusus, cotyledonibus basi cordatis, radiculà brevissimä, globosulà, crenulam cotyledonum vix præcurrens. EXPLICATIO TAB. B 151. 1. Ramus floridus magnitudine naturali, 2. Flos cum figuris reliquis magnitudine auc- tus. 3. Calyx. 4. Idem longitrorsum sectus. 5. Corolla secta atque arte aperta. 6. Stamen antrorsüm visum. 6. Stamen longius à dorso visum. 8. Pistillum disco impositum. 9. Styli junioris ex alabastro excerpti apex lobis nondüm discretis. Oss. Hic datur occasio speciem Maderensem intercalariam (cùm ditionis sit Macaronesiæ quanquäm Floræ For- tunatarum aliena), paucis verbis adumbrandi. Eam olim falsd pro B. Canariensi L’Hérit. habui, nunc diversam credo. Flores majores et quamvis uti reliquorum inconspicui omnium tamen maximi. BYSTROPOGON MADERENSIS. Nos. B. fruticulus 6-pedalis pilis articulatis strigoso-hirtus ; foliis ovato-ellipticis , obtusis, latè crenatis, margine plicato-revolutis , suprà vixidibus , rugosis, subtüs minutissimè puncticulatis, glabris, nervis venisque reticulatis pilis recurvis geniculatis strigoso-hirtis , basi subcordatis ; calÿce campanulato, 10-costato, hirto, dentibus ovato-lanceolatis acutis tubi longitudine , fauce nudiusculà ; corollä calyce longiore, labii inferioris laciniâ intermediä latè cordata. | . Has. Legi hanc plantam anno 1828 mense Julio inter Sacellum Divi Antonii et oppidulum Portum Crucis insulæ Maderæ. 5. BYSTROPOGON PUNCTATUS. L'HéRirT. B. glabrescens , ramis 4-gonis, fulvis, junioribus pilis simplicibus hirtis ; foliis ovatis et ovato-rhomboideis, obtusis, glabris, margine crenatis, subtüs albentibus nervis prominen- tibus ; paniculis hirsutis, floribus subsessilibus ; calyce ovato-tubuloso, hirto, 1o-nervio, (67) dentibus lanceolatis acutis, tubo fauce piloso subdupl longioribuss corollæ laciniis oyalis. Bystropogon punctatus. L’Hérit., Sert. angl., pag. 20, tab. 23. — C. Sm! in Buch. Can., pagg. 143 et 175 ; ex specimine herb. DC. Has. Legimus hanc plantam in insulà Teneriffà mense Novembre 1828 sine flore et fructu ad fauces magnæ convallis Badajos propè oppidulum Guimar. 1bi eam primüm vidit C. Smith ( Parranco von Guimar bis 2400 F. Buch I. c.). Specimen Smithianum jam defloratum, ex quo sumpta est calycis post anthesin et corollæ unicæ descriptio nos- tra, inscriptum est « Guimar sur la lave.» Nuspiam per quinque insulas quas indagavi- mus licuit nobis alibi banc speciem videre. Disrris. cEocr. Planta est per omnem Maceram vulgata , robustiora tamen specimina Canariensia. ORIGANUM. Linn. Cazyx tubuloso-campanulatus, 10-13-nervius, 5-dentatus , dentibus æqualibus vel superioribus sublongioribus, fauce villosà. CoroLLA ringens tubo calycem vix excedente, limbo sub-2-lhbiüato, labio supe- riore erectiusculo emarginato, inferiore 3-fdo patente. SramIna 4, distantia, exserta, inferioribus longioribus, filamentis glabris, anthe- ris 2-locularibus , loculis subparallelis, connectivo dilatato paullulùm discretis. SryLus supernè 2 fidus, lobis ferè æqualibus, apice stigmati- feris. HEMIMERICARPIA sicca , glabra , lævia. HrerBæ lignescentes vel suffruticuli per orbem veteribus notum plagis præsertim temperatis ab Emodo ad Lapponum confinia obvii et per Americam borealem sparsi, ibi autem translatiti. Ram 4-goni. Forra ovata vel lanceolata, integerrima vel dentata. FLores in spiculis cylindraceis vel sub-4-gonis ad apicem ramorum congesti. 1. ORIGANUM VULGARE. Lin. « megastachyum, foliis ovatis vel ellipticis pubescentibus, spicis elongatis densè prisma- ticis , bracteis imbricatis, lat ovatis, ealyce campanulato dentibus ovatis aculis, corollæ tubo breviusculo, labü inferioris laciniis oblongis. (68 ) Origanum Monspeliense pulchrum. Cam., Ep., pag. 468. — Tuabcrn., Kræuterb., ed. 2, vol. 2, pag. 61, cum figurâ Camerarii paululùm mutatä, — J. Bauh., Hist., vol. 3 , pars 2, pag. 238 , cum fig. Camerarii. Origanum creticum 6. Linn., Sp. pl., vol. 2, pag. 823. Origanum creticum. DC., F1. fr., vol. 3, pag. 558. _ Origanum megastachyum, Link, Enum. hort, ber., vol. 2, pag. 114. — Ejusd., in Buch, Can. Ins., pag. 143. Origanum vulgare 8 prismaticum, Gaud., Fl, hely., vol. 3, pag. 78. — Benth., Lab., pag. 335. Origanum vulgare 8 megastachyum. Koch, Syn., vol. 2, sb 556. B virens foliüis lanceolatis glabrescentibus ciliatis , spicis brevibus laxis, bracteis ovatis vel lanceolatis glabris viridibus, rard coloratis, calyce ovato-campanulato, dentibus lanceo- latis, corollæ tubo elongato, labii inferioris laciniis elongatis angustis. Origanum virens. Link et Hoffm., F1. port., vol. 1, pag. 119, tab. 9. — Link, Enum., vol. 2, pag. 114. Ejusd., in Buch Can. Ins., pag. 143. Has. Varictas «, quæ rarior, crescit in montosis Tencriffæ ubi eam legimus non longè à Teginà ct in aspretis circà sylvam Agua Garcia camque à Canarià misit Despréaux. Var. B satis vulgaris est in dumetis regionis sylvosæ insularum Teneriffæ et Palmæ. Disrris. GEoGR. Speciei forma vulgaris ab Indiæ montibus ad regiones hyperboreas ultra Upsaliam protenditur. Varietates nostræ vix extrà plagas mari interno conterminas Occurrunt. THYMUS. Linx., ex parte. — Benru., excl. MastichinA. CaLyx ovato-campanulatus, 13-nervius, distinctè 2-labiatus, labio superiore 3-dentato, patente, inferiore longiore 2-partito, laciniis sub- ulatis, fauce villis clausä. CoroLLA calycem parüm excedens, tubo incluso, 2-labiata, labio superiore erecto, emarginato, planiusculo, inferiore patente, 3-fdo, lacinüis æqualibus vel intermedio protrac- tiore. STAMINA À, exserta, rard inclusa , recta, distantia, æqualia vel inferiora longiora. ANTHER# 2-loculares, loculis connectivo dilatato disjunctis, subparallelis. Srvyius apice 2-fidus, laciniis subæqualibus. HemMERICARPIA exsucca, lævia. SEMINA ovata vel rotundata, lævia, testà tenuissimà , hilo intüs ad basin, chalazä sub apice sità, raphe Labiatæ. Botanique : Tab,152. Heylané 72 ] Ville lp. ne € 77277 utile) LT Luke Jules Aigo 2. Aecher: 7e ( 69 ) robustà. PERISPERMUM parcum à testà solubile. COTYLEDONES ovatæ basi cordatæ. RanicuLA brevis. Frumicuzr aromatici, regionis præcipuè magni crateris Mediterranei incolæ , sed latè per orbem veteribus notum ab Emodo monte ad pla- gas hyperboreas dispersi. FoLrA parva, integra, integerrima vel rard obsoletè crenata, plana vel margine revoluta. Cymuzæ axillares sessi- les vel brevissimè pedunculatæ, ad apices ramulorum remotiusculæ vel capitulatim glomeratæ. Pepicezu breves, bracteïis parvis stipati. FLores mediocres, amaranthino-purpurei vel albi. 1, THYMUS ORIGANOIDES. Noz. T. suffruticosus, procumbens, ramis diffusis , rigidis ; foliis latis , ovatis, crassis, planis, glabris, margine sinuato-erosis, floralibus conformibus, ciliatis; cymulis in capitulos rotundatos digestis ; calycis labii superioris angusti dentibus basi rotundato-ovatis , apice obtusis, rarius subacutis ; corollæ labio superiore rotundato , subrhombeo, emarginato, inferioris lacinïis rotundatis, integris. Thymus origanoides, Nob., in Florul. Lanc., vol. 1, pars 1, pag. 29. Tajose, Lancerottensium. Has. Occurrit hæc species unica Canariensis in rupibus elatis montium septentrionalium Lancerottæ circà templum Virginis de las NVieves et ad pagum Hariam ab 800 scilicet ad 1700 pedes altitudinis super oceanum. Disrris. GEocr. Planta est Lancerottensis. EXPLICATIO TAB. 152. 1. Ramus floridus magnitudine naturali. 2. Folium, cum figg. reliquis auctum. 3. Ra- muli portio cum cymulis bracteis bracteolisque stipatis, floribus omnibus præter unicum et foliis recisis. 4. Alabastrum. 5. Flos. 6. Calyx extrorsum visum labio inferiore 2-den- tato. 7. Idem labio inferiore 3-dentato. 8. Idem labio inferiore adempto ut appareant ovarii lobi et faucis pili. 9. Corolla antrorsm visa. 10. Idem dimidiatus. 11. Stamen antrorsüm visum. 12. Idem visum à dorso. 13. Pistillum. 14. Styli junioris pars superior ut appareant lobi. (70 ) TRIB. IV. MELISSINEAE. BENT«. MICROMERIA. Benru. Carvx ovato- vel cylindraceo-tubulosus , 13-15-nervius, 5-dentatus, dentibus sæpissimè pilosis, ferè æqualibus vel sub-2-labiatus dentibus 8 lab superioris brevioribus latioribus, fauce intùs nudiusculà vel pilis clausà. CoroLrA recta vel leviter incurvä, tubo incluso vel caly- cem paullüm excedente, 2-labiata, labio superiore erecto, breviusculo, subplano, integro vel emarginaio, inferiore patente 3-lobo lobis æqua- libus vel intermedio majore, vel emarginato. SrAMINA 4, exserta vel inclusa, per paria approximata vel divergentia , mferioribus longiori- bus, ut plurimüm exsertis. FILAMENTA edentula. ANTHERÆ 2-loculares, loculis connectivo incrassato disjunctis, subparallelis vel divaricatis. STYLUS apice 2-fidus lobis subæqualibus, filiformibus vel lineari-lan- ceolatis, recurvis. STIGMATA apiculata vel ad latus loborum internum decurrentia. HemmeErICARPIA sicca , lævia, quandoque mucilaginosa. SEMINA lævia, testà tenuissimà, hilo intüs ad basin,chalazâ sub apice sità, micropyle apiculari. PerisPerMum nullum vel valdè parcum. COTYLEDONES ovaiæ basi cordatæ vel subsagittatæ, radiculà brevis- sim. Fruricuu vel herbæ per orbem totum temperatum calidumique Sparsa. | Oss. Species hujus generis extricatu difficiles sunt et quæ species quæ varietates promulgandæ vix ausi sumus decernere opusque sententià nostrà asperum adhüc indagatoribus novis relinquimus. Galycis tubi dentiumque forma , cymularum longitudo observandæ, à floribus pedicellatis sessilibusve aut à corollæ segmentis , nisi magna diversitas, discrimina parciùs quærenda sunt, vix ulla caulium aut foliorum variationibus fides habenda , nisi summæ. Cùm autem in regione nosirà Etymomicromerii castra cohors tam nitida posuit, ni posteris ænigmata sol- venda tradamus, formasomnesquæ nobisinnotuerintsub oculis, tabulis insculptas lithinis, subjicere voluimus. Si ad summum porrô pro varietatibus habendæ sunt formæ quædam à nobis bæsitabundis pro speciebus habitæ, aliæ, qua- rum nidi prærupti adhùce inviolati, in insulis plurimis sine ullo dubio latent. Omnes sectioni Piperellæ Benth. adnu- merandæ. Secrio I PIPERELLA. Bent. Folix omnia lanceolata vel lincaria , revoluta, sæpè hirsuta ( T'ragothymum), vel ovato- Labiatæ. Botanique. Tab'153, W Mu be. | Cu 2) Zaspail filr se: 4. Riocreut del. LA k , 7 L Ÿ 1 a 2 À 74 ouiles ol € &. Rup eétus.. B.-Cituiodotra. lip. de Pougeard. (TE) fanceolata aut ovata , coriacea, planiuscula , lucida , subpubescentia (Terebinthis). Cy- mulæ bracteatæ sparsæ, pedunculatæ, floribus subsessilibus vel pedicellatis, raro com- positæ. Corollæ purpureæ, violaceæ , roseæ vel albæ. — S uffruticuli lignosi , erecti, diffusi vel procumbentes , camphorati, aromatici , vel terebinthum redolentes, rariüs inodori , crateris vasti maris Interni oras, Fortunatarum regionem,. Æthiopiam, Ameri- cam inter tropicos et hemisphærii australis temperata incolentes. + TRAGOTHYMUM. 1. MICROMERIA THYMOIDES. Nos. M. caule erectiusculo vel diffuso, ramis pilis brevibus decurvis hirtulis ; foliis lineari- lanceolatis, breviter petiolatis, subacutis margine vel ad medium usqué revolutis, breviter pilosis ; cymulis folio subbrevioribus, floribus plurimis breviter pedicellatis, bracteis linearibus revolutis pedicellis subduplo longioribus ; calyce ovato vel subcylindraceo , 15-costato, villosulo , sub-2-labiato , labio superiore 3-dentato, dentibus basi ovatis, pilo- sissimis , apice subulatis subciliatis, inferioris dentibus longioribus, fauce pilis copiosis clausà; corollæ labio superiore cblongo 2-fido , inferioris laciniis ovatis oblongisve, inte- gris; antherarum loculis subparallelis ; styli lobis subæqualibus ; hemimericarpiis sub- scabris. — Flores purpurei. Satureia thymoides. Rob. Brown, Vers. d. auf Mad. wildwachs. Pflanz. in Buch Can. , pag. 192. — Soland. MSS. ex Lowe, Prim. Flor. mad., pag. 19. | Thymus inodorus. Benth. in Linnæd, vol. 6, pag. 77, non Desf, Satureia varia. /Vob. olim. Micromeria varia. Benth., Lab., pag. 375, et Suppl, pag. 731. B citrodora major, viridior, calycis dentibus longioribus. Has. [n rupestribus apricis et in convallibus regionis totius maritimæ insularum omnium Canariensium. Var. 6 occurrit in sylvis Teneriffæ. DisTRiB. GEOGR. Species est unica Canariensis quæ in insulas Maderam! et Portum Sanctum! provehitur ubi vulgaris. EXPLICATIO TAB. 153. a 1. Ramus var. à rupestris Micromeriæ thymoïllis Nob. floridus mag. nat. « 2. Ejus- dem cymula cum folio et rami segmento aucta. « 3. Ejusdem flos auctus. & 4. Calyx auc- tus à latere sectus et arte explanatus. — 6 1. Ramus var. $ citriodoræ Micromeriæ thymoi- dis Nob. mag. nat. B 2. Flos cum pedicello et bracteis auctus. 6 3. Calyx auctus à latere sectus atque explicatus. (72) 2. MICROMERIA HYSSOPIFOLIA. Nos. M. caule erectiusculo vel diffuso, ramis robustis, rectis, hirtis; foliis lanceolatis, revolutis, hirtis vel hirsuto-pubescentibus, subsessilibus ; cymulis multifloris , inferioribus subsessili- bus superioribus longè pedunculatis, floribus breviter pedicellatis, in glomerulum sub- sphæricum congestis, bracteis lineari-subulatis ; calyce cylindraceo vel ovato-cylindraceo, 13-nervio, hirto, dentibus lanceolatis vel lineari-lanceolatis, acuminatis vel acutis, tubo 3-plô brevioribus, intüs pilosis, fauce pilosiusculà ; corollà extüs hirsutà, tubo exserto vel incluso, labio superiore cordato , inferioris laciniis lateralibus rotundatis , in- fimo longiore cordiformi, integro. — Flores albi. « hirta, foliis hirsutissimis , calycis cylindracei dentibus lanceolatis acuminatis, demüm sæpé recurvis. B glabrescens, foliis hirsuto-pubescentibus , calycis ovati dentibus ovato-lanceolatis , acutis, erectis. Has. Invenimus-hanc plantam in convalle Portüs Orotavensis quæ ad oppidum con- ducit, Disrris. GEOGR. Species est Canariensis. Ozs. Quamvis primo aspectu satis diversæ sint formæ &et 8, per alias tamen inter se contingunt, et nobis indubi- tanter conjungendas esse videtur. EXPLICATIO TAB. 154. 1 «. M. hyssopifoliæ var. glabrescentis ramus. 2 &. Ejusdem flos cum figurà sequente auctus. 3 æ&. Calyx latere sectus atque arte explicatus. — 1 B. M. hyesopifoliæ var. hirtæ ramus cymulis sessilibus. 2 8. Ejusdem ramus cui cymulæ plurimæ pedunculatæ. 3 6. Flos cum figurà sequente magnitudine auctus. 4 $. Calyx latere apertus atque explicatus ut dentium formæ appareant. 3. MICROMERIA HERPYLLOMORPHA. Nos. M. caule diffuso decumbente , ramis elongatis hirsutis; foliis lanceolatis, subhirsutis, margine revolulis, breviter petiolatis ; calyce campanulato-tubuloso, 13-15-nervio , denti- bus tubi ferè longitudine, subæqualibus, basi ovato-lanceolatis, apice subulatis , pectinato- ciliatis, fauce nudiusculà ; corollà amplà, extüs pubescente, labio superiore depressè cor- dato, profundè emarginato, inferioris lacmiis lateralibus rotundato-ovatis, imà laté elongato-rotundatà , emarginatà ; antherarum loculis demüm divaricatis; styli lobis sub- æqualibus. — Flores purpurascentes. Labiatsæ Tab. 154. Botanique | .… lielle et Marethal ap: ine. æ Lith de} Rio, r Riler 7. 4 À. Fivcreut del. mn à) er / LÉ Ÿ 4 à Ÿ SU NN Mariah À ph : Labiatæ ; Botanique Tab. 155, — Lrvereux del. ZLith: de l go, 2 hicher A lielle et Marcchal lap x a A, LE Zometit hi 244 you he CSV 1. ; ; (CE ty Fo c Mere Cragelh) FRLCLAI = 00 (73 ) Has. Lecta fuit hæc planta in rupestribus convallium insulæ Palmæ. DisTriB. GEOGR. Stirps est ex toto Canariensis. EXPLICATIO TAB. 155, A. 1. Ramus floridus magnitudine naturali. 2. Flos cum sequentibus magnitudine auctus. 3. Calyx à latere sectus et explicatus ut conspiciantur dentes. 4. Hemimericarpia juniora cupulæ insidentia. 4. MICROMERIA TRAGOTHYMUS. Nos. M. caule erectiusculo, ramis robustis, divaricatis, teretibus, fuscis; foliis lineari-lanceola- us lanceolatisque, revolutis, patentibus, breviter pedunculatis, velutino-pubescentibus vel glabrescentibus , atroviridibus ; cymulis 2-multifloris, pedunculis folio brevioribus , brac- teis linearibus, acutis; calyce campanulato-tubuloso demüm subovato, sæpè 15-striato, molliter pubescente, colorato, dentibus lanceolatis, subobtusis, rectis, æqualibus, tubo sub- duplè brevioribus, intüs pilis paucis hirsutis, fauce vix pilosä; corollà parvà, tubo incluso, labio superiore cordato-rhombiformi , crenato , inferioris lacinis lateralibus rotandatis, inferiore obcordato ; styli lobis æqualibus, latis. — Flores intensé cærulei. Has. Legimus hanc plantam in montosis Teneriffæ, loco non notato. Disrris. cEocr. Planta est Canariensis. EXPLICATIO TAB. 155, B. 1. Ramus floridus magnitudine naturali, figuræ reliquæ auctæ. 2. Flos cum calyce juniore. 5. Calyx vegetior. 4. Calyx latere recisus et arte patefactus ut appareant dentes. 5. MICROMERIA LACHNOPHYLLA. Nos. M. caule erecto , ramis teretibus , elongatis, gracilibus , flexuosis, rufulis, superioribus albido-virentibus, pubescentibus ; foliis revolutis, subcylindraceis, obtusiusculis, pilis bre- vissimis, sericeis, glandulosis, pulchrè puberulis, pallidè viridibus, ascendentibus, rectis vel rariüs arcuatis, ramorum inferiorum rectis imbricatis ; cymulis sub-3-floris, pedicellatis, folio longioribus, versüs apicem ramorum laxè digestis ; calyce cylindraceo, sub-15-striato, puberulo, dentibus 3-angulari-lanceolatis, acutis, tubo sub-3-plo longioribus ; corollà parvà, labio superiore rhomboideo 2-fido, inferioris laciniis rotundatis, infimà crenatà ; anthera- rum loculis subparallelis ; styli lobis subæqualibus. 11, — (3° sECT.) | ù 40 (#4) Has. Crescit hæc planta in rupestribus .clatis.ar.dissimis ultra pagum Ghaisnam, non longé à monte Pico del Almendro dicto. Disrri. GEOGR. Stirps est Canariensis. EXPLICATIO TAB. 156, A. 1. Planta florida magnitudine naturali, figuræ reliquæ omnes auctæ. 2. Folium antror- shm visum. 3. Flos. 4. Calvyx à latere inter labra sectus et arte patefactus ut appareat den- tium forma. 6. MICROMERIA LASIOPHYLLA. Nos. M. caule erectiusculo, ramis brevibus, arcuatis , cylindraceis, fuscis, junioribus rufis , hirtis ; foliis sessilibus , revolutis, subcylindraceis , versüs apicem attenuatis,, obtusis, sub- patenti-arcuatis , hirsutissimis , pallidé virentibus ; cymulis ad apicem ramorum congestis, subsessilibus , bracteis lineari-subulatis, 3-/-floris, floribus sessilibus ; calyce ovato ,:sub- 15-nervio, dentibus tubi feré longitudine, angusté lanceolatis, usquè ad apicem regulariter atlenuatis , acutis, rectiusculis, hirsuto-ciliatis, fauce nudiusculà; corollà parvä, tubo incluso , labio superiore rotundato emarginato , inferioris laciniis rotundatis ; antherarum loculis subparallelis ; styli Iobis subæqualibus. Has. Legimus hanc speciem in fissuris rupium deustorum jugi cyclici Teneriffe Flo de las Cañadas dieti ad pylas alpinas e/ Paso de Guadalajara. DisTRIB. GEOGR. Stirps est propria insularum Canariensium. EXPLICATIO TAB. 156, B. 3. Ramus floridus mag. nat., figuræ cæteræ mag. auctæ sunt. 2. Cymula ramulo insi- dens folio stipata. 3. Calyx. 4. Idem latere recisus et arte a pertus ut dentium forma con spiciatur. 5. Corolla. 7. MICROMERIA LEPIDA. Nos. M. Lota pilis patulis rectis, scabrellis, pilis brevibus intersitis, albentibus vestita , caule ascendente, ramis diffusis, recurvis, nodosulis, junioribus læté purpureis; foliis revolutis, cylindraceo-fusiformibus, petiolatis, petiolis gracilibus folio 3-4-plo brevioribus ; cymulis 3-12-floris, pedanculatis, pedunculis gracillimis, hirtis, glandulosis, folio longioribus, pur- purascentibus; floribus longé pedicellatis, pedicellis filiformibus, divaricatis, bracteis linea- ribus, acuminatis ; calyce cylindraceo-tubuloso, 13-striato, dentibus subæqualibus, recur- = Labiate Botanique Tab. 156. S \ ARS \ | x te 2 / N À AS Ÿ KITS \ N / \| Ÿ AR dr A] ANS 2 a À NS ANS N 12 mp A | ji À KW | } | ESNA NC AW CZ FT LP << = HZ NX À TRY , NK | #2 \ \, VA = Lüvereux del. Lu. del. T2 1. lécher, 7. 7 ï. HE re 2277 fac y fiu P e HP D eat y (lu d y) c 7274 Le HR: Labiatae ANUS Botanique : te cf LE - lab 15 Î = = 4 4 - :. + > = = Lnrerr. de À rt A NEUVE. 72222 del : 7 Luth Ligo richer A : eu penter le é , DA L U 5 / PA F, 2740 | L 1} / vol. À = 2Y(UCTCMtCT UC AL EE L (75 ) vis, acutis, superioribus basi ovaiis, inferioribus lanceolato-ovatis, tubo 4-plô brevioribus; corollà amplà labio: superiore rotundato , subcrenalo., inferioris laciniis lateralibus-ovatis, inferiore rotundato ; antherarum loculis subdivaricatis ; styli lobis sub-æqualibus ; hemi- mericarpiüis puncticulato-scabris. — Flores pulchré rosei. Has. Crescit hæe species, ex: cl. Despréaux:, in rupibus:præruptis montium Gomeræ. Disrris: GEOGR. Stirps: est omnino Canariensis.. EXPLICATIO TAB. 157. A. r. Ramus floridus magnitudine naturali, figuræ reliquæ auctæ. 2. Florum cymul folio stipata cum rami segmento. 3. Flos. 4. Calyx latere sectus et arte complanatus ut appa- reant dentes. 5. Hemimericarpium. 6. Semen «a hilum , à raphe, ç chalaza , d micropyle. 7. Embryo. 8. MICROMERIA PREAUXIL Nos. M. tota molliter cinereo-hirta, caule erecto, ramis validis, rectiusculis, divaricatis, fusco- cinereis ; foliis revolutis, cylindraceis; pilis albidis, hirtis, sessilibus ; cymulisp edunculatis, folio brevioribus vel sublongioribus, bracteis lineari-lanceolatis ; floribus glomeratis, bre- viter pedicellatis ; calyce ovato-cylindraceo, hirtissimo, 13-striato, sub-2-labiato, labio supe- riore longiore, dentibus brevibus, 3-angularibus, acutis, divaricatis, inferioris gracilioribus tubo 3-plà brevioribus ; fauce pilis paucis clausà ; corollà parvà, tubo incluso, labio supe- riore angusté cordato , inferioris laciniis rotundatis ; antherarum loculis subparallelis. Micromeria sp. nov. Despréaux in sched. | Has. Hanc speciem inter rupes Goyavræ in.insulà Canariälegit el, Despréaux, qui flores habere pallidè roseos et citrum olere scripsit. Disrri8. GEOGR. Species est.vera Canariensis. EXPLICATIO TAB. 157. B. 1. Ramus floridus magnitudine naturali, figuræ reliquæ auctæ sunt. 2. Calyx. 3. Idem latere resectus et arte apertus ut faux subnuda et labit utriusque dentes conspiciantur. 4. Corolla latere aperta et arte explanata ut laciniarum formæ et stamina pateant. 9. MICROMERIA TENUIS. Linx. M. caule recto, erecto, ramis gracillimis rectis; strictis, atropurpurascentibus, junicribus pilis brevibus, recurvis, adscendentibus puberulis; foliis rectis vel vix incurvis, adscenilen- (76 ) tibus, revoluto-subcylindraceis, obtusiusculis, brevissimè petiolatis vel subsessilibus, cine- reo-pubescentibus ; cymulis 8-9-floris , pedunculatis, pedunculis gracillimis folium sæpis- simé longè excedentibus , flore im dichotomià longè pedicellato , pedunculis partialibus florumque pedicellis filiformibus, bracteis lincari-subulatis ; calyce angustè urceolato- cylindraceo , pubescente, argutè 13-striato, sub-2-labiato , dentibus lineari-subulatis, labü superioris sub-4-plo inferioris tubo sub-3-plé longioribus ; corollæ labio superiore cordato, inferioris lacinià medià oblongo-cordatà , lateralibus rotundatis, fauce pilis paucis clausà ; antheris divaricatis. Has. Hanc plantam in rupestribus insulæ Canariæ statione exactä non notatà , invenit cl. Despréaux. Veram esse speciem Linkianam ex descriptione vix dubitandum. DisTris. GEOGR. Stirps est Canariensis. EXPLICATIO TAB. 158. A. 1. Rami floridi. 2. Cymula cum ramuli segmento et folio, prout figuræ 2 sequentes, aucta. 3. Calyx latere apertus ut conspiciantur labii cujusque dentes. 4. Corolla latere aperta atque explanata. 10. MICROMERIA POLIOIDES. No. M. caule suberecto, ramis rectiusculis vel incurvis , fulvo-purpurascentibus , pilis lon- giusculis, crispis, deflexis, hiriis ; foliis rectis vel incurvis , cylindraceo-revolutis, obtusis , brevissimè petiolatis vel sessilibus, pilis rectis vel deflexis, crispis, lanatis ; cymulis 3-6-floris, folit longitudine , pedunculis gracilibus , bracteis linearibus, acutis, lanatis, flore medio pedicellato ; calyce cylindraceo, gracili, arguté 13-striato , lanato, dentibus æqualibus, lineari-lanceolatis, subulatis, labii superioris sub-3-plo, inferioris tubo subduplo, breviori- bus, pilosissimis, fauce pilis clausà, corollæ labio superiore rotundato, breviter emarginato, inferioris laciniis lateralibus rotundatis, intermedià rotundato-oblongà ; antherarum loculis subdivaricatis. | Has. Hanc plantam ex insulà Canarià misit cl. Despréaux. Distri8. GEOGR. Species est iterùm Canariensis, EXPLICATIO TAB. 158. B. 1. Ramus floridus. 2. Flos auctus, 3. Calyx magnitudine auctus, à latere recisus et arte explicatus ut appareant dentium forma et longitudo. Labiatæ, Tab.158. Botanique. pe. | D, laspail. JE seu x del, A, Réoereux LT. Llo4 ALES 7 7 2 2 2 CLOPtEI tt lEftltts Le “19 7 CHR AS VILCTEC 7 TC 4 AL Lire Je. T TL FT 1, de 4 i- AA Labiatæ Tab. 159. tie Em y, PA Ga -} e RAR DIRES LPO) Cf € er Botanique. NX = Ve ER SN EN = =, SNS PE = — ne A PE > == Z AE D ES 1 ETAT ce MACRO II LAIT. er AE) 11. MICROMERIA BENTHAML Nos. M. tota lanato-hirta, albida, caule erectiusculo, ramis diffusis, decumbentibus , floriferis, arreclis ; foliis incurvis, revolutis, linearibus, apice attenuatis, subacutis, sessilibus ; cymulis 3-4-floris , sessilibus vel breviter pedunculatis ; calyce ovato-cylindraceo, 13-striato , denti- bus basi lanceolatis, apice subulatis, tubo vix duplè brevioribus, valdé lanatis, fauce nudius- culà ; corollà extüs pubescente, tubo longé exserto, labio superiore rotundato, subcrenato, inferioris laciniis lateralibus ovato-rotundatis, inferiore rotundatä, leviter crenatä ; antheris valdè divaricatis. — Flores lactei, antheris roseis. Micromeria lanata. Benth., Lab., pag. 374, non Chr. Smith. Micromeria tenuis. Benth., Lab. Suppl., pag. 731, non Link. Has. Copiosissima est hæc planta in rupibus altissimis Montis Saucillo insulæ Cana- riæ , et impulsu aquarum devecta in convallibus circà urbem Palmarum aliquando oc- currit. Disrrr8. GEOGR. Species est genuina Canariensis. Os. Probabile est hanc plantam quam Lamberto à Fortunatis redux dederat Chr. Smith cum plantä alterä ab ipso in herbario Candolleano posteà deposità quam tardiùs sub nomine M. lanatæ descripsit celeb. Linkius, in schedis olim confudisse. Micromeriam herbarii Lambertiani primüm pro M. lanatà in Lab. gen. et sp. dedit cl, Ben- thamus, deinceps in supplemento plantæ alteræ in herb. DC. visæ, M. scilicet lanatæ veræ, nomen restituit et plan- tam Lambertianam pro M. tenui Linkianâ habuit. Nos pro M. tenui aliam speciem habemus, hanc ergd M, Benthami appellamus. EXPLICATIO TAB. 159. 1. Ramus floridus magnitudine naturali, reliquæ maguitudine auctæ sunt. 2. Folium à latere visum. 3. Ejusdem sectio transversalis. 4. Flos. 5. Calyx à latere sectus et arte pate- factus. 6. Corolla cum staminibus longioribus exsertis et stylo. 7. Eadem aperta atque arte explicata, labii inferioris lacinià inferiore medio cum tubo sectà. 8. Staminis pars superior cum antherà antrorsüm visà , ut appareant connectivum incrassatum et loculi divaricati. 12. MICROMERIA LANATA Benrn. M. caule erecto, ramis erectiusculis duris, intricatis, fuscis, ramulis lanatis, albis ; foliis brevibus, revolutis, ovatis vel fusiformibus, rectis, molliter lanatis vel lanato-pubescentibus, sessilibus vel brevissimè petiolatis ; cymulis folii longitudine vel sublongioribus, peduncu- lis robustis, floribus aggregatis, sessilibus, bracteis lineari-lanceolatis, apice subulatis;calyce Previssimo , ovato, lanato, 13-striato, dentibus parvulis, acutis, lanato-hirsutissimis, labii superioris 3-plo, inferioris tubo subduplo brevioribus, fauce pilis clausà ; corollà parvà vix (78) calycem excedente, labio superiore subrhomboiïdeo, crenato, inferioris laciniis rotundatis ; antherarum loculis subparallelis; styli lobis brevibus. — Corolla lactea (non benè rubel- lam dixit cl. Link), antheræ albæ. Satureia lanata. Chr. Smith ex Link in Buch Can., pag. 143. Micromeria lanata. Benth., Suppl. Lab., pag. 731. Has. Satis copiosa est hæc planta in montium jugis insulæ Canariæ circà convallem Te- jedæ , camque legerunt propè Mogan et T'azarte in eàdem insulà cl. Chr. Smith et Buch ex Buch Can. Ins., pag. 163. DistTRIB. GEOGR. Species est Canariensis. EXPLICATIO TAB. 160. A. 1. Ramus floridus magnitudine naturali. 2. Cymula cum rami segmento et folio cum figuris duobus sequentibus aucta. 3. Flos. 4. Calyx latere apertus et arte explicatus. 13. MICROMERIA JULIANOIDES. Nos. M. caule depresso, ramis diffusis, arcuatis, decumbentibus, ramulis pilis patentibus vel deflexis, hirtis ; foliis revolutis, cylindraceis, incurvis, pilis ascendentibus, hirtulis vel gla- bris; eymulis folio subbrevioribus ; calyce cylindraceo,, angusto, argutè 13-striato, denti- bus subæqualibus , lincari-subulatis, tubo subduplà brevioribus, intüs pilosis , fauce pilis parcis clausà ; corollà brevi, calycem vix excedente, labio superiore subcordiformi, inferio- ris laciniis rotundatis ; antherarum loculis subparallelis. — Flores cærulei. Thymus hirtus. Link in Buch Can., pag, 143, ex parte! Bas. Legimus hanc speciem in altis jugis Teneriffæe Flo de las Cañadas eamque in vià quæ ad Tagananam conducit invenit cl. Chr. Smith, ex specimine autographo herbarii Berolinensis. Disrri8. GEOGR. Species est Canariensis. Oss. Folliculo chartæ cæruleæ herbarii regii Berolinensis cui propriâ cl. Linkii manu inscriptum nomen « Thy- mus hirtus Willd. » binæ inclusæ stirpes. Priori, quæ M. nostra julianoides , ÉT Up ap} affixa est Smithiana « Tagana- naweg 17 Juni » ; altera Maderensis propè oppidum Funchalense lecta, ad M. thymoidem Nob. referenda est, quæ planta forsan Buchiana ex parte |. c. p. 174. EXPLICATIO TAB. 160 B. 1. Ramus floridus, magnitudine naturali. 2. Cymula cum rami portiunculà et folio, prout figuræ duæ sequentes, magnitudine aucta. 3. Flos. 4. Calyx arte sectus et expli- jatus. | Labratæ. Botanique, Tab. 160, 4 741) 27 0 | NZA = NA NET 7 5 KR { ÿ UE ] À A) | NN Ÿ HAN TE | | 2 NS 2 J 4 À mr. —— = \\Z vale \Z U7 M? \ A 12 NU UNTN Z NE \S h ST KI SÈ l S \ N > & | 1, Ra del, - | D. las pail Ji weudps. 7 Er 7 LEA ; BB, CNGACLOIRMET4VA A Alanis Lol A ee rt 7 Y RON = La bial de Tab.161 Botamque B. , MALE ES Leth Fig À Hicher Æ À Leclle la rne © M Lg one pdert el D uChiits Va. (79 ) 14 MICROMERIA LINKII Nos. M. tota cinereo-pubescens , ramis diffusis ; foliis confertis , revolutis, lineari-lanceolatis, acutis, brevissimè petiolatis, pilis brevibus, albis, denticulatis, curvis, ascendentibus, densè pulverulis; calyce cylindraceo, subovato, profundiüs 2-labiato, dentibus lineari-subulatis, intüs pilosis, labii superioris 3-plô, inferioris tubo 2-plo brevioribus ; corollæ labio supe- riore oblongo-rotundato, crenato ; Jabii inferioris laciniis lateralibus ovato-rotundatis , intermedio emarginato ; antherarum loculis subdivaricatis. Satureia juliana. Link in Buch Can. Ins., pag. 143. — Buch, l. c., pag. 174. Has. Legimus hujusce plantæ specimina caprarum morsu tonsa rupibus iisdem propè oppidulum Guia insulæ Canariæ, ubi eam invenerunt primüm cll. Chr. Smith et Leopol- dus de Buch. Icon nostra sumpta est ex ipso specimine Smithiano in herbario Candolleano asservalo. Disrris. GEOGR. Species verissima est Canariensis. EXPLICATIO TAB. 161. 1. Ramus floridus. 2.Cymulæ binæ oppositæ, cum foliis et rami segmento, prout figuræ sequentes magnitudine auctæ. 3. Flos. 4. Calyx inter dentes labï imferioris sectus et arte explanatus. 5. Corolla, labii inferioris lacinià medià et tubo sectis, arte explicata. 15. MICROMERIA HÉLIANTHEMIFOLIA. Nos. M. caule lignoso, ramis robustis, fuscis, incurvis; foliis brevissimè pedicellatis, elongito-lanceolatis, margine revolutis, versus apicem attenuatis, subobtusis, coriaceis, nervosis, scabris, Junioribus utrinque pubescentibus; cymulis folio sublongioribus, brac- teis lineari-subulatis , pubescentibus , floribus breviter pedicellatis ; calyce elongato, cylin- draceo, apice substricto, 13-striato, purpurascente, dentibus rectis, subæqualibus, basi lan- ceolatis , apice subulatis , ciliatis, superioribus tubo bis et dimidium brevioribus, fauce subnudäà ; corollà amplà, tubo exserto , labio superiore subrhomboideo , breviter emargi- nato, inferioris laciniis rotundatis ; antherarurn loculis divaricatis. — Planta valdè campho- rata, flores rosei. | Has. Legimus banc stirpem in fissuris rupium nidulantem, ad pylas crateris primævi Tiraxanæ Degollada de Manzanilla dictas, in rupibus altissimis insulæ Canariæ, eandem- que ex ejusdem insulæ convalle de las Flores misit cl. Despréaux. Distris. GEoGR. Species est Canariensis. ( 80 ) EXPLICATIO TAB. 162. 1. Caulis pars cum ramis magnitudine naturali. 2. Folium à paginà inferiore visum cum figuris sequentibus auctum. 3. Calyx. 4. Idem inter dentes labit inferioris sectus et arte explicatus. 5, Corolla latere inter labia secta et arte explanata. 16. MICROMERIA DENSIFLORA. BENTH M. caule erecto; foliis lanceolatis, apice attenuatis, acutis, crassis, margine nervosis, revolutis, suprà parc pilosis, glabrescentibus, nitidis, subtüs pilis patentibus, argenteis, pi- losis, eveniis, nervo medio conspicuo; cymulis folio sublongioribus, bracteis linearibus aculis; calyce elongato, cylindraceo-campanulato, 15-nervio, dentibus tubi longitudine, basi lineari-lanceolatis, apice subulatis, pilosis, fauce nudiusculà; corollà amplà, labio supe- riore brevi, oblongo, profundè 2-partito, inferioris laciniis lateralibus rotundatis, interme- dio cordiformi, crenato ; antherarum loculis demüm valdé divaricatis ; styli lobis æquali- bus. — Flores rosei. Micromeria densiflora. Benth., Lab. pag. 375. Has. Hanc speciem nuspiàm in insulis nostris vidimus, mira autem cum præcedente affi- nitas. Icon et descriptio nostra sumptæ sunt ex specimine Broussonetiano herbarii locuple- tissimi Candolleani. DisrriB. GEOGR. Plantam esse Canariensem credibile est. EXPLICATIO TAB. 163. 1. Ramus mag. nat., figuræ ceteræ mag. auctæ. 2. Folium à paginà inferiore visum. 3. Cymula ramuli segmento insidens cum folio. 4. Flos. 5. Calyx inter dentes inferiores recisa et arte explicata. 6. Corolla labii inferioris et tubi medio reciso arte explanata. Ÿ Ο TEREBINTHIS. 17. MICROMERIA TEREBINTHINACEAÀA. Nos. M. caule lignoso, contorto, ramis filiformibus, brevissimè pubescentibus, pendulis, flori- dis sæpé erectis ; folüis inferioribus-ovatis, superioribus lanceolatis, brevissimé petiolatis , acutis, nervoso-marginatis, planis, minuté puberulis vel glabris, suprà intensé viridibus lucidis, subtüs pallidioribus nervosis; cymulis 2-12-floris, folio subbrevioribus , floribus parvis brevissimè pedicellatis; bracteis setaceis , brevibus; calyce ovato-cylindraceo, molli- ter hirtulo vel pubescente, dentibus subæqualibus, lineari-lanceolatis vel lanceolatis, intüs Botani que. Lab a tæ [ et e = ns D: De D Zeyland del. Luüh. de]. lugo rue ficher, 7 7/7 7222777777 fun end D Lielle et Marchal lpine. = ch A pitr ; ne “ é : 4 ho Botanique, Labiatæ. Tab, 168. A NS NAN ANT QU AUR DN7 SET ACER VERT ; Labiatæ, | Botanique. Tab. 164. PBeng. Raspail Jil, del, el seugps. HR = j PALCRCOTICCTI ALT TE PCCT LC, CCTLlC CAC ZT ( 81 ) hirtis, fauce pilosiusculà; corollà brevi, tubo incluso, labio superiore rhomboideo, 2-fido, inferioris laciniis rotundatis, leviter emarginatis; antherarum loculis subparallelis; hemi- mericarpiis scabriusculis, humectatis, mucilaginosis. — Flores violacei vel roseoli. Thymus terebinthinaceus. Brouss, Herb. ! — Cat. hort. Monsp., 1805, pag. 59. — illd., Enum. hort, Berol., vol. 2, pag. 624. — Link, in Buch Can. Ins., pag. 143. — Buch, L'c., us 168. Thymus Teneriffæ. Poir.!, Herb. Desf. — Encycl., vol. 7, pag. 650. | Micromeria Teneriffæ. Benth., Lab., pag. 378. B caule robustiore, calycis pubescentis déhtibus lanceolatis latioribus. An species ? Has. Occurrit hæc species in fissuris rupium regionis inferioris Tencriffæ et Canariæ ; odor terebinthinaceus, aliquando tamen in convallibus opacis littorum præcipué orienta- lum Teneriffæ citrum redolet. Nitorem et viriditatem saturatam dessiccata amittit, Distris. GE0GR. Planta est ex toto Canariensis, M. Piperellæ et filiformis in gregem cogenda. EXPLICATIO TAB. 164. Micromeria terebinthinacea &. 1. Ramus floridus. 2. Calyx inter dentes binos inferiores sectus et arte explicatus, cum figuris sequentibus auctus. 3. Corolla arte aperta, labii infe- rioris lobo intermedio diviso. — Micromeria terebinthinacea B. 1. Ramus floridus. 2. Flos prout partes sequentes auctus. 3. Calyx inter dentes inferiores sectus et arte explicatus. 4. Stamen antrorsum visum. 5. Idem à dorso visum. 6. Ovarii lobi gynophoro insidentes, cum styli basi. 7. Styli pars superior cum stigmatibus per styli lobos decurrentibus. 8. Cupula hypogyna hemimericarpiis maturis sublatis. CALAMINTHA. Monwcu. CaLvx ovato-cylindraceus, fauce magis minüsve pilosà, campanu- latâ, 2-labiatus, labio superiore 3-dentato , inferiore 2-fido. CoroLrA Campanulato - 2-labiata , labio superiore rotundato, subemarginato, planiusculo, inferiore patente, plano. STAMINA 4, fertilia , inferioribus longioribus, antheris 2-lecularibus, loculis connectivo crasso separa- üs, demüm divergentibus vel meniscatis. Srvu lobi inæquales, majore stigmate papilloso marginato. HemimERICARPIA sicca, Iævia. SEMINA tenuissima , funiculo subnullo, hilo antrorsüm ad basin, chalazä sub 111, — (3° sec.) 41 ( 82 ) apice sità, perispermo parcissimo. COTYLEDONES rolundatæ, basi pro- fundè cordatæ , radiculâ brevi inter lobos latente. HeRB«æ hemisphærii boreelis temperatioris, Mentham redolentes, basi lignescentes. ForrA lata,ovata vel rotundata, petiolata. Cym folio sublongiores, subsecundæ, floribus laxè pedicellatis, bracteis pedicellis brevioribus. FLORES purpurei. 1, CALAMINTHA OFFICINALIS. Link. G. oliis rhomboideo-rotundatis, dentato-crenatis, hirtis ; calyce 2-labiato, labiïi inferioris dentibus subulatis, longioribus , fauce parcè pilosà ; corollà amplà, tubo longiüs exserto ; antherarum loculis demüm meniscatis ; hemimericarpiis ut plurimüm rotundis. Calamintha. Matth. (ed, Valgris, 1583), pars 2, pag. 76. Calamintha montana vulgaris. Lob., Stirp. Obs., pag. 274. Calaminthum vulgare. Uffenb. Kraeuterb. Cast. Dur., pag. 168. Calamintha vulg. vel off. Germ. Morand, Bot. pract., tab. 29, fig. 8. Melissa Calamintha. Linn., Sp. pl., vol. 2, pag. 827. — Benth., Lab., pag. 388. Thymus Calamintha. Smith, Engl. bot., tab. 1676. Melissa rotundifolia. Lowe, Novit. FI. mad., pag. 14. Nauta, Canariensium. Has. Frequens est hujus plantæ forma hirta ad margines sylvarum et in herbosis apri- cis insularum omnium Canariensium. Disrrrs. GEoGr. Calamintha hæc à regione mare Mediterraneum cingente et insulis Maderensibus (in Maderà scilicet passim ! forma hirtissima Thymus calaminthoides Reichb. et in Portüs Sancti Monte Pico de Faxo!) nostris À sturumque (G. Hochstetter! Watson! }, boream versüs in Britanniam, ad 95 gradum (Watson), in Germanià ad Rheni ripas usquè procurrit. 2. CALAMINTHA NEPETA. Savt. C: foliis ovato-rhombhoïdeis , crenatis, hirtis ;.calyce breviter 2-labiato , dentibus subæ- qualibus, fauce pilis copiosis clausà ; corollà calycem paullüm excedente , tubo incluso ; antherarum loculis demüm subdivergentibus ; hemimericarpiis ut plurimüm ovatis. Calamintha montana, Math. (ed. Falor., 1583), pars 2, pag. 77.— Rivin., Monop. irr., tab. 46, Jig. "2. ‘Galamintha:altera odore-gravi Pulegii, foliis maculosis, Lob., S tirp. Obs., pag. 275. ‘Galaminthasaltera minor. Park, Theatr., pag, 36, (83) Melissa Nepeta. Linn., Sp. pl, vol. 2, pag, 828. =— Link, in Buch Can. Ins., pag. 143, et Buch, Ibid, pag. 180. — Benth., Lab., pag. 387. Calamintha trichotoma. Mæœnch, Meth., pag. 109. Calamintha Nepeta. S'avi, For. pis., vol. 2, pag. 63. Thymus Népeta. Sith, Flor. brit., vol. 2, pag. 642. — Hook., Flor. Lond. , ed, 2, ic, Calamintha:officinalis. S'avi, Mat, med, tosc., tab. 42, non Mœnch. Has. Hanc plantam invenerunt cil. Chr. Smith et L. de Buch in locis diversis insulæ Teneriffe ad Agua Mansa, Ésperanza, suprà oppidum Lagunam , et copiosè suprà con- vallem profundam Candelariæ ad fontem Nasturtii. | Distri8. GEoGr. Protenditur hæc species à littoribus maris Mediterranei in Britanniam, usquè ad 54 lat. bor. gradum (Watson) ; per Germaniæ atque Helvetiæ temperatiora à Ratisbonà ad Salisburgum et in Austriam transit (Koch). TRIB. l. SCUTELLARINEAE. Benru. PRUNELLA. Lin. CaLyx campanulato-tu bulosus, irregulariter nervosus, nervis in venas abeuntibus, 2-labiatus, labio superiore lato, rhomboideo, apice truncato , brevissimè 3-dentato, nervis in dentes productis, 2-laterali- bus, suprà-carinato-plicatis , abio superiore angusto, 2-fido, labiis post antherin convergentibus, fauce nudà. COROLLA ampla, 2-labiata , rin- sens, labio erecto, convexo, integro, inferiore breviore, 3-fido, laciniä intermedià majore concavà, crenatà, tubo exserto, intüs versüs basin pilis annulato. SrAmiNA 4, fertilia, sub labio superiore ascendentia, approximata, fillamentis apice simplicibus vel bifurcis, dente inferiore antherifero, antherarum loculis connectivo dilatato, apice bicorni, basi ovato affixis, demüm divaricatis, apicibus approximatis, SryLus glaber, lobis subæqualibus, apice stigmatiferis. HEemIMERICARPIA ovalo- 3-angularia, appendice albo et sulculis 4 notata, epidermide humec- tatâ, mucilaginosà suleculisque mucilagine farctis, integumento secundo coriaceo, interno molli albido adhærente, SEMINA tenuissima umbilico suprà basin chalazä sub apice {erè ad medium sità, peri- ( 84) spermo nullo. COTYLEDONES ovato-rotundatæ, basi cordatæ, radiculà brevi lobos excedente. | Here erectiusculæ vel procumbentes, ramosissimæ, Europææ, qua- rum una per orbem terrarum vagatur. ForrA ovata vel lanceolata, integra vel pinnatifido-laciniata, Cymurx sessiles, 3-floræ, foliis florali- bus latis, infimis majoribus stipatæ, in spicam terminalem densam digestæ. COROLLÆ purpureæ, violaceæ, albæ vel luteo-albæ. 1. PRUNELLA VULGARIS. Lin. P. caulibus diffusis , stoloniferis ; foliis ovatis vel lanceolatis , argutè dentatis vel integer- rimis, subiùs hirsutis; calycis labïi superioris dentibus brevissimis ; corollæ labi inferioris lacintis rotundatis ; filamentis apice dentatis , dente rectà. | . Brunella. Brunf., Herb. eic., tom. 3, pag. 96, fig. pess. sed prima. Prunella. Fuchs., Hist., pag. 691. Gonsolida minor, quam Germani Prunellam vocant. Matth. (ed. Valgr., 1570), pag. 671 ; (ed. Falgr., fig. magn., 1585) pars 2, pag. 312. Brunella. Lob., Surp. Obs., pag. 251. — Dod., Pempt., Das 136. Prunella vulgaris. Linn., Sp. pl., vol. 2, pag. 837. — F1. Dan., tab. 910. — Engl. bot., tab. 961. — Mirb., Ann. Mus., vol. 15, tab. 21, fig. 16. — Schk., Handb., vol. 2, tab. 168. — Mert. et Koch, Deutschl. F1, vol. 4, pag. 334. — Benth., Lab., pag. 17. — Kunth, Flor. Ber., vol. 2, pag. 100. Prunella æquinoctialis. H. B. et Kunth, Nov. gen., vol. 2 , pag. 398, tab. 162. Has. Legimus hanc plantam semel sed copiosissimam ad rivorum margines et in inun- datis convallis de /os Sauces msulæ Palmæ, ô Disrris. GEOGR. Spargitur undecunque hæc species super totam orbis cutem à regioni- bus hypérboreis per montes plagarum æquinoctialium usquè in insulas Antarcticas. TRIB. VI. NEPETEAE. BENnT. NEPETA. Laww. CaLyx tubulosus, rectus vel leviter incurvus, sub-15-nervius, 5-f- dus, dentibus ferè æqualibus, fauce nudâ vel pilis clausâ. CoRoLLA ampla, tubo tenui incluso vel exserto, exannulato; fauce dilatatà, quandoque pilosâ, labio superiore rectiusculo subconvexo, 2-fido, infe- Tab.165. Labiatae e : Botanique F: Darpentienlapure f SZ SE LTL d ; d co (18 Lüth. de À Lige À ircher A 2 4 = Nu 4 DIT RE ne TT TI EN, 77 Z Ft 7 AS LAS Eeyland dd. (85) rioris patentis lacinïis brevibus, rotundatis, recurvis, intermedià maximâ,; concavà, margine Crenulatä. STAMINA x, ascendentia, sub labio superiore approximata, superioribus longioribus. FiLAMENTA apice brevissimè 2-dentata, antheris denticulo inferiori affixis , 2-locu- laribus, loculis divergentibus, apice connatis, connectivo tenui sub- evanido revinctis. SryLus 2-fidus, lobis apice stigmatiferis. HemmErt- CARPIA sicca, lævia vel tuberculata basi, utrinque albo-notata. SEmina tenuissima, umbilico suprà basim, chalazà sub apice sità. CoryLEepones ovatæ, basi cordatæ, radiculàä brevi. HErBÆ sæpè proceræ et basi lignescentes , per orbem omnem vete- ribus notum à Scandinavià et Sibirià usquè ad Emodi juga sparsæ. FouA petiolata, crenata, integra laciniata vel pinnatifida. Cymuzsæ breves, sparsæ vel in spicam aggregatæ. FLORES conspicui, violacei, albi vel rose. 1. NEPETA TEYDEA. Nos. N. ramis erectis, 4-gonis, cavis, pilis mollissimis, articulatis, albis, villosis; foliis petiolatis, superioribus subsessilibus, lanceolatis vel ovato-lanceolatis , acutis, basi cordatis , arguté crenato-dentatis, utrinque villosis, pallidis ; racemis simplicibus vel basi ramosis, elongatis, foliis floralibus lanceolatis integris , bracteis lineari-lanceolatis, venosis , coloratis , calycis longitudine vel brevioribus; cymis inferioribus pedunculatis, superioribus subsessilibus in spicam aggregatis; calycibus brevibus, campanulato-tubulosis , hirtis, 15-striatis, dentibus subæqualibus vel summo sublongiore , basi lanceolatis, apice subulatis, fauce lævi, fructi- fero vix dilatato ; corollà extüs’hirtulà, intüs lævi, calycem subdupl excedente ; hemimeri: carpiis tuberculato-scabris, nubilis, nigris. Has. Hanc plantam in rupestribus elatis ad 6000 pedes supra Oceani æquor in regione Leguminosarum Teneriffæ propè Fontem Rosæ et ad Montem del Limon primus legit cl. Petrus Alexander Auberius. DisrTers. GEOGR. Stirps esse ex toto Canariensis videtur. EXPLICATIO TAB. 165. 1. Ramus floridus et fructifer mag. nat. 2. Bractea æqué ut partes stirpis sequentes ( 86 ) mag. auct. 3. Bracteola. 4. Flos. 5. Calyx medio anirorsum seclus et arte explicatus. 6. Anthera à fronte visa. 7. Eadem à tergo visa. 8. Styli lobi. 9. Ovarii lobi disco impo- siti. 10: Herimericarpium. 1 5. Ovulum jàm prægnans, a faniculus, à hilum, ce raphe, d cha- laza , f embryo immaturus intra integumentum tenue translucidum visus: 12: Embryo maturus. CEDRONELLA. Moësncu. Cazyx urceolato-campanulatus vel tubulosus, rectiusculus, 15-16- nervius, dentibus subæqualibus. CoroLLA ringens, tubo subineluso vel exserlo, labio superiore argusto, 2-fido, planiusculo, inferioris lobis lateralibus brevibus, intermedio latiore subplano. STAMINA #4, ascendentia, inclusa vel exser ta, filamentis apice breviter 2-fidis vel simplicibus, antheris 2-locularibus, parallelis vel subdivergentibus. STYLUS apice ferè æqualiter 2-fidus, lobis apice vel marginibus stigma- üiferis. HemimericARPA sicca, lævia. SEMINA lenuia , integumento imterno hyalino ab exteriore solubili, hilo suprà basin chalazâ ferè ad medium sità ; perispermo nullo. Coryzepones ovatæ, basi vix corda Le, radiculà claviculatà. SUFFRUTICULI vel herbæ suaveolentes insularum Canariensium vel Americæ borealis australioris. Forra ovata vel elongato-lanceolata, integra vel 3-foliata, basi rard cordata, inciso-crenata, floralibus linea- ribus. CyMÆ in spicam interruptam densamve approximatæ, breviter pedunculatæ. FLORES sessiles vel pedicellati, corollis purpurascentibus vel cæruleis. Secr. IL CUPELLA. Calyx turbinato-campanulatus. Corollæ faux dilatata, tubo brevi. Séamina inclusa, fila- mentis apice brevissimé 2-fidis, antheris demüm divaricatis. Séyli lobi apice stigmati- fer. — Suffruticulus Canariensis foliis 3-foliatis, et herba hederacea repens Americana, foliis ovatis cordatis. Os. Sectionem alteram efficit C. mexicana Benth (#4). (4) SECTION I. SIPHONELLA. Calyx cylindraceo-tubulosus. Gorollæ tubus elongatus, incurvus, fauce vix dilatatâ. Stamina longè exserta, filamen- (87) 1. CEDRONELLA CANARIENSIS. Nos. C. caule basi lignescente, ramis herbaceis, rectis, 4-gonis, glabris, medullä farctis ; foliis 3-foliatis, petiolatis, foliolis lanceolatis, apice attenuatis, 2 inferioribus quandoque caudato- 2-lobis, suprà glabris, subtüs pilis crispis, lanatis vel glabris, margine nervosis, inciso-den- tatis, breviter petiolulatis vel lateralibus subsessilibus , floribus in spicam crassam basi interruptam, obtusam digestis; cymulis 3-5-multifloris, breviter pedunculatis ; calyce campanulato, basi urceolato, rectiusculo, demüm ovato-cylindraceo, coriaceo, 15-16- striato, pubescente vel glabriusceulo, dentibus lanceolatis, apice subulatis, tubo ter breviori- bus, fauce nudà ; corollà ringente , tubo subincluso , fauce dilatatà , labio superiore 2-fido, inferioris lobo. intermedio brevi. — Flores fulvo-purpurei, marmorati, odor balsameus,. B anisata , tota glabra , spicà laxiusculà , dentibus.calycinis brevioribus , corollà (unicam vidi) valdè fornicatà, labio superiore latiore vix crenato. Tota planta anisum olet. Melissa fortè Canariana triphyllos, odorem camphoræ spirans penetrantissimum. Pluk., Alm., emend., pag. 401 ; Phytogr., tab. 325, fig. 5 , ramus sine floribus. Camphorosma. Moris., Hist., pars 3, pag. 866, sect. 11, tab. 11, fig. ult, bona. Dracocephalo-affinis Americana trifoliata , Terebinthinæ odore. 7’o/kam., FI, norib., tab. 145. Cedronella Canariensis viscosa, foliis plerumque ex eodem pedicello ternis, Comm., Hort. Amst., vol. 2, pag. 81, tab, 41. Dracocephalum Canariense. Linn., Sp. pl., vol. 2, pag, 899, Cedronella Canariensis. Mœnch, Meth., pag. 411. — Benth., Lab., pag. 502. Algaritofe Nivariensium Veta, Palmensium. Has. Crescit hæc planta copiosé ad sylvarum margines et in rupestribus umbrosis regio- nis sylvosæ insularum Canariæ Teneriffæ et Palmæ. | Disrris. GEoGR. Species est Macaronesiaca nec Americana quæ im insulà quoque Ma- derà non rard occurrit ; ibi sub nomine Ortelao de Burro seu menthæ asininæ accolis Portucalensibus nota est. Asturum insulas non attingit. = “ tis apice simplicibus, antheris parallelis, connectivo incrassato. Stigmata per styli lobos decurrentia.—Herba Ame- ricana erecta, Monardam referens. (88 ) TRIB. VII SALVIE AE. SALVIA. Lixx. (1). Caivx 2-labiatus, ovatus vel tubulosus vel campanulatus:; labio superiore integro vel 3-dentato, inferiore 2-fido, fauce nudâ. CoroLLA 2-labiata, tubo incluso vel exsertio, labio superiore fornicato vel rariüs ferè erecto, inferiore patente, trifido, lobis lateralibus brevibus, inter- medio sæpissimè latiore, integro vel emarginato. STAMINA 4, fauci inserta, duo postica ananthera , ipso filamento rudimentali vel etiam inconspicuo, anlica duo perfecta. ANTHERÆ sub apice filamento arti- culatæ, parallelé contiguæ, basi imâ sibi mutud adglutinatæ, bilocula- res ; loculis connectivo valdè dilatato longè ab invicem remotis : con- nectivi brachïis nünc subæqualibus, utrisque elongatis, adscenden- übus , exsertis, in loculum fertilem , alterum altero pauld minorem, desinentibus , nünc valdè inæqualibus ,altero elongato, extrà faucem corollæ porrecto, falcato-erecto, toto filiformi, loculum perfectum gerente, altero abbreviato , in corollæ faucem descendente , membra- naceo-dilatato, basi membranæ edentulà vel hinc aut utrinquè uni- deniatà, loculo in apice membranæ punctiformi, abortivo, vix tamen unquàm pollinis granulis prorsüs vacuo , quo puneto eoque solo juga antherarum cohærent, SryLus adscendens, apice 2-fidus, lobis æquali- bus vel mæqualibus, postico breviore, vel quandoque ambis rotunda- tis, complanatis. STIGMATA terminalia, vel per lobos decurrentia. MenicarpiA ellipsoidea vel oblonga , obtusissimè trigona, sicca, glabra, vel pilis raris conspersa, plerüm què (an semper ?) humectata, mucila- ginosa. 1. SALVIA CANARIENSIS. Lin. S. (Hymenosphace) suffruticosa , elatior, ramosa , laxé foliata , ramis apice paniculatim (4) Benevolentiæ viri generosi vicecomitis de Noë totius ordinis novi Salviarum nostrarum descriptionem debemus. (89) divisis cauleque molliter floccoso-lanatis ; foliis hastato-lanccolatis vel sagittatis, margine crenulatis , dorso cano-cinereo-ve tomentosis, suprà glabratis, inferioribus longè petiolatis, superioribus subsessilibus , floralibus membranaceis (plüs minüsve coloratis) oblongis, in petiolum brevem attenuatis, sero deciduis ; cymulis in spicam laxam approximalis, 3-2-flo- ris : pedicellis bracteà multo brevioribus, filiformibus , erectis ; bracteolis 4 (cymulis sin- gulis 2) lanceolatis, herbaceis, pedicello triplè longioribus; calyce compressè campanulato, membranaceo, (plüs vel minüs colorato), hispidulo, 1 3-nervio, reticulatim venoso, demüum nutante, labio superiore recurvo , emarginato bilobo, lobis obtusissimis , inferiore vix lon- giore , erecto, bipartito , lobis oblongis, obtusis , mucronulatis ; corollà calycem dupléfm excedente, labio superiore falcato, inferioris brevioris lobis lateralibus demüm patulis, inferiore majore crecto, emarginato, annulo nullo piloso ; connectivorum brachiis descen- dentibus, antheris superioribus majoribus , inferioribus membranaceo-dilatatis, membranà edentulà , inter se loculis punctiformibus connexis, ellipticis , apice connatis; mericarpiis parüm mucilaginosis. Horminum hastatis amplioribus folïis Ari modo alatis. Puk. Almag. Bot, et Phytogr. (1691), vol. 301, fig. 2. | Horminum Canariense tomentosum hastato folio. Moris., Hist. plant. (1699), vol. 3, pag. 394, sect. 2, tab. 13, fig. 17, inferior. | Sclarea folio triangulari , caule tomentoso. Tournef., Inst, (1700), vol. 1, pag. 180, — Boerh., Ind. plant. (1720), vol. 1, pag. 164, n. 12. Salvia foliis hastato-triangularibus oblongis crenulatis obtusis. Linn., Hort. Cliff. (1737), pag. 13, n 12. — Roy., Flor. Leÿd. Prodr. (1740), pag. 808 , n. 3. — Linn., Hort. Ups. (1748), pag. 10, n, 5. Salvia Canariensis. Linn., Spec. plant., ed. 1 (1753), pag. 26, n. 20; ed. 2 (1762), pag. 38, n. 24. — Trew., Pl. rar. (1763), pag. 17, tab. 19, fig. 1 (mediocris). — Linn., Mant. alt. (1771), pag. 319. — Lam., Dict., vol. 1(1783), pag. 628:— Wild., Spec., vol, 1 (1797), pag. 144. — Pers., Synops., vol. 1 (1805), pag. 28 ; n. 74, — Fahl., Enum., vol, 4 (1805), pag. 268. — Spreng., Syst. veg., vol. 1 (1825), pag. 56 ,n. 4, — Guss., FI, sic. Prodr., vol, 1 (1827), pag. 15 (hortorum aufuga , circà Panormum nunc spontanea, April majoque florifera). — Benth., Lab. (1832-1836). Schraderia hastata, Mœnch., Method. (1794), pag. 378. S'alpia incolarum. Has. In rupestribus siccis ad montem del Pino de Oro propè oppidum Sanctam Cru- cem Teneriffæ ad 600 circiter pedes super Oceanum , et in collibus aridissimis circà civita- tem Palmarum (ciudad de las Palmas) aique alibi copiosissimé in insulà Canarià (/ebb 1) etiam in Gomerà insulà ( Pluk.) DisrTris. GEocr. Planta insulis Canariensibus propria. III, —(3° SECT.) 12 ( 90 ) 2, SALVIA BROUSSONETI BEenru. S. (Æthiopis) perennis? herbacea, pedalis et ultrà, ramosa, ramis patulis pubescentibus, foliis crassiusculis pannosis, petiolatis, inferioribus latè cordaio-rotundatis, inæqualiter lobatis, lobis minutè dentato-crenatis, suprà viridibus , subtüs albidé cinereo-tomentosis, nervoso-reticulatis nervis viscoso-pubescentibus medio multo latiore crassiusculo , caulinis oblongis, sublobatis, floralibus sessilibus, ovato-lanceolatis, concavis, mucronatis, hirsutis, erectis, persistentibus ; cymulis 3-2-floris, caule summo in spicam approximatis , ultimis stcrilibus pedicellis bracteà multô minoribus, filiformibus , bracteolis 4 minutis, pedicello feré triplo longioribus ; calyce patente , compressè campanulato , hirsuto , sub-16-nervio., labio superiore 3-dentato, dente medio breviore, inferioris dentibus ovato-oblongis, sub- ulatis ; corollà cœruleà calycem ferè duplim excedente, labiis subæqualibus, superiore fal- cato, inferioris lobis lateralibus erectis medio latiore emarginato, recto, annulo nullo piloso; connectivorum brachiis descendentibus, membranaceo -dilatatis, membranâ basi uniden- tatà, inter se loculis punctiformibus. -Salvia Broussoneti. Benth., Lab., pag. 297. Disrris. GEOGR. Hanc plantam in Teneriffà ut videtur olim Jesit Broussonetius, ‘sedin eam nec incidit Chr. Smith neque posteë widerunt :cll. Webb et ‘Berthelot. Icon nostra sumpta est ex ipso specimine herb. Lambertia ni à cl. Bentham descripto , quod cl. Webb Éondinii commoranti ex herb. suo, ubi nunc extat, pingendum describendumque benignè tradidit él. Carolus Lemann, qui et insulas Canarienses et Maderam ipse peragravit. EXPLICATIO TAB. 166. 1. Ramus floridus. 2. Flos cum figuris sequentibus auctus. 3. Calyx apertus labii infe- rioris medio-resecto. 4. Filamenta cum antheris loculi superioris pérfecti , inferioris minu- tissimi adglutinati, connectivo latè:memibranaceo dilatato affixi. 5. Connectiviibrachii pars inferior cum loculo abortivo. 3. SALVIA CLANDESTINA. LInn. S. (Plethiosphace) humilis , simplex vel parüm ramosa , foliis oblongo-ellipticis , inciso- pinnatifidis ; cymulis approximatis vel remotis ; corollà calycem duplüm longiore; loculi abortivi appendiculà posticà hinc dentatà. Horminum verbenæ laciniis angustifolium. Triunf., Obs. (1685), pag. 66, tab. 4. Horminum sylvestre minüs inciso folio flore azureo. Barrel, (1714), pag. 24, tab. 290, Botanique Labiatæ. Tab. 166, Ï. JE N I N\ Ni NN ( NU L Aiocrcur del. Lihde Rige.r: Richer, 7. d'ülle el Marethal dr lp ine. ce Lo Lt 20 LOSC HUE à Cons ; + ERST de ln Lt Le dE Lt See PSE + 7 + Res < DAFT = re su a ART LS A FRS RE 14 - ee 87 Salvia clandestina. Linn., Spec., ed. 2(1762), pag. 36. —-F'ahl., Enum., vol. 1 (1805), pag. 256, — Bertol., Rar. Ttal. pl., ed. 2(1806), pag. 29. — Savi, Bot: Etrus, (1808), pag. 21. — Guss:, Flor, sic. Prod, , vol. 1 (1827), pag. 18; S'upp., vol. 1 (1832), pag. 5. — Ten., Syll. (1831), pag, 20 (non Linn. herb., neque Sibth., Flor. græc., quæ diversissima.est et ad S. lanigeram Poir. seu controversam Ten. spectat). — Benth., Lab. (1832-1835), pag. 240. Salvia multifida. Sith. et Sm., FI. græc., vol. 1 (1806), pag. 1%, tab. 23. — Reichenb,, Iconogr.-bot. cent. 6 (1828), pag. 8, tab. 524, fig, 719. — Bertol., Flor. ttal., vol. 1 (1833), pag. 149, n.12. * Salvia verbenacoides. Brot., F1. lusit., vol. 1 (1804), pag, 17. Sclarea decidua. Maœnch., Method. (1794), pag. 375. S. pratensis minor. Savi, Flor. pis., vol, 1 (1798), pag. 23. S. pratensis y præcox. Pers., S'ynops., vol, 1 (1805), pag. 26, Salvia Verbenaca. Desf!, F1. ail. (1800), vol. 1 , lpag. 21. — Chaub!, in Exped. Scient. Mor, bot. (1832), pag. 18, n. 33. Salvia collina. Lowe, Prim. F1. mad. (1831), pag. 18, n. 29, non Kunth. Salvia dubia. Æjusd., in Hook. Journ., vol. 1 (1834), pag. 37. Has. Crescit hæc species copiosè in graminosis Teneriffæ ad allitudinem sylvarum,, ad oppidum Lagunense, in valle Orotavensi circa pagum Æsperanza.et alibi, necnon ex Despréaux in insulà Canarià. Disrris. GsoGr. Magnitudine varia à regionibus insulisque Oceani Atlantici quæ proten- duntur à grad. 27 usqué ad 45 copiosissimè crescit et per littora omnia insulasque maris interni non rard OCCurrit. 4. SALVIA AEGYPTIACA. Lin. 8: ( Notiosphace) suffruticosa, humilis, basi ramosissima, ramis diffusis, densè cæspitosis, 2 2 d p] intricatis, filiformibus, pube reflexà cinerascentibus, apicibus tenuissimis ; foliis petiolatis, lineari-lanceolatis, margine undulato-crenatis, pube rigidà utrinque, imprimis dorso, aspe- D 5 P 8 ; ? ris, infernè.sæpè runcinato-dentatis, floralibus parvis persistentibus, ovato-oblongis, acuuis ; cymulis remotis, inferioribus 6- superioribus 2-floris, ultimis abortivis ; pedicellis filiformt- bus, bracte duplo longioribus:; bracteolis 4 (cymulis singulis 2), länceolatis , longitudine ? P 5 ) ») 9 ? fer bractearum ; calyce obconico, hispidulo, 13-nervio, nervis 5 crassioribus , demüm nutante, labii superioris recurvi dentibus brevibusinunumiquasi conniventibus , margine junioris introplicato, superioris erecti dentibus lineari-lanceolatis acuminatis ; corollà caly- cem parüm superante, glabrà libio superiore brevi , erecto, inferioris longioris lobis imæ- ; e ‘ . 3 . ° > . CE 0 Q ( qualibus demüm reflexis,annulo nullo piloso ; filamentis 2 posticis vix distinctis, anticoruin connectitis medio affixis! brachiis- inferioribus”® adscendentibus ! anthierà utrâque fertilt ! q (92) superiore azureà ! inferiore minore, sordidè violaceà ; styli lobo breviore longiusculo acuto, vel abortivo obtusato, mericarpiis mucilaginosis. Sideritis ægyptiaca horminoïdes. Lippi!, in herb. V'aill. Horminum ægyptium minimum ramosissimum. Boerh., Ind. plant. alt., vol. 1 (1720), pag. 166. Salvia foliis lineari-lanceolatis denticulatis , floribus petiolatis. Linn., Hort. Cliff. (1737), pag. 13, n. 17. — Royer, F1. Leyd. Prod. (1740), pag. 309, n. 13. ; Salvia ægyptiaca. Linn., Spec. pl., ed. 1(1753), pag. 93, n. 1, ed. 2 (1762), pag. 38. — Jacq., Hort. vindob., vol. 11 (1772), tab, 108 (corollä nimiüm longä lobis lateralibus labii inferioris nimiüm angu- stalis). — Gouan., IUustr. (1773), pag. 2. — Willd., Spec. pl., vol. 1 (1797), pag. 1927. — Desf., Flor. ail. (1800), vol. 1, pag. 19 (ubi perperàm annua dicitur, verbumque coltur error typographicus haben- dus siquidem in arenosis circà Cafsam habitare plantam manu suâ scripsit auctor, cujus philyræ in herb. Atl. etiamnüum extant). — Por, Dict., vol. 6 (1804) , pag. 583, n. 1. — Vahl., Enum., vol. 1 (1805) , pag. 221. — Pers., Syn. (1805), pag. 24, n. 1. — Delile, El, ægypt. illustr, (1812), pag. 49 , n. 15. — Spreng., Syst. veg., vol. 1 (1825), pag. 63 , n. 105. — Benth., Lab. (1836), pagg. 309 et 726, n. 262. , Salvia pumila. Benth., l, c., pag. 796. — Cambess., Voy. de Jacquem., Bot,, pag. 198, tab. 133. Has. Occurrit hæc species in regione maritimà calidiore Teneriffæ circa Sanctam Cru- cem, oppidulum Guimar, rico pagum, Adexe villam et alibi. Disrris. GEOGR. Ab oceano Atlantico stirps usquè ad Pentapotamidem Indiæ borealis tractum agri Cachemyriani confinem per transversam Africam Asiamque , excurrit , inter lat. bor. grad. 22 et 33 ubique inclusa. Occurrit in agro Tunetano interiore circà Cafsim (Desf!) in collibus Magnæ Syrteos ( /äv. sub nomine Thymi hirti) in desertis Ægypti Inferioris circa Cahiram ( Forsk et Delile) et Suez ( Delile! in herb. Webb) in Arabià circa Djeddam , Decembri exeunte florens. (Schimp. exsicc. n. 820!) ad sinum Persi- cum (Aucher, exsicc. n. 5216!) in collibus gypsaceis et salinis Indiæ borealis ad Hydas- pem flumen circa Pendadenkhan , ad viam inter Lahore et Cachemyr, ineunte Aprili florida (Jacquemont , herb! quæ S. pumila , Benth.). À Vicecomes De NOË. TRIB. VIII. STACHYDE AE. Benru. LAMIUM. Lux. Cazvx campanulato-tubulosus, 10-nervius vel sub-5-nervius nervis in venas abeuntibus, 5-dentatus, dentibus subæqualibus, apice sæpè subulatis vel superioribus longioribus, fauce nudà. CoROLLA ringens (93) tubo incluso vel exserto, intùs nudo vel pilis annulato, fauce dilatatä, labio superiore fornicato vel galeato, inferioris lacintis lateralibus truncatis, dentato-appendiculatis vel muticis, medio emarginato, basi angustato subfliformi, SramINA 4, adscendentia, sub fornice vel galeä corollæ abscondita, inferioribus sublongioribus, filamentis apice indivisis, antheris per paria approximatis loculis basi divaricatis, apice conjunctis confluentibus, hirtis vel nudis, connectivo tenui. Srvu lobi subæquales, apice stigmatiferi. HemImericARPIA sicca oblongo-3- quetra angulis acutis, truncata, lævia vel rugoso-puncticulata. SEmINA tenuia, integumento cum perispermi laminâ cohærente, COTYLEDONES obovatæ, basi brevissimè cordatæ, radiculà cotyledonibus longiore. HERB# annuæ vel perennes à regionibus borealibus orbis antiqui, ÂAsiæ scilicet atque Europæ, ad Indie montes et Fortunatas pertractæ, in Americà colonæ advectæ. CAULES repentes, erectæ vel decumbentes. Fou lata, integra, crenata, floralibus conformibus. Cv sessiles, remotæ, vel ad apices ramorum approximatæ, FLorEs purpurei, albi vel luteï. SEecTio IL. ZLAMIOPSIS. Duüumorr. Corollæ tubus rectus, intüs nudus vel pilis annulatus, fauce ampliatà. Antheræ hirsuiæ. 1. LAMIUM AMPLEXICAULE. Lin. L. caule erectiusculo mox decumbente , ramis lævibus ; foliis rotundato-reniformibus , . remotis, Inferioribus longé petiolatis, supertoribus sessilibus, amplexicaulibus, grossé cre- natis, pubescentibus ; cymis sparsis vel ad apicem ramorum aggregatis, multifloris, brac- teatis subnullis ; calyce rectiusculo, dentibus lanceolatis apice subulato-attenuatis, tubi —Jongitudine, ante anthesin et post anthesin clausis ; corollà longè exsertà labio superiore galeato , extüs hirsutissimo , inferioris laciniis lateralibus brevibus , latissimis , propè basin brevissimé denticulatis, intermedià oblongà crenatà , fauce inflatà, tubo intüs exannulato ; hemimericarpiis læviusculis, humectatis minuté puncticulatis. Morsus Gallinæ folio Hederulæ alterum, Lob., Ie, pag. 463. (94) Lamium amplexicaule. Linn., Sp. pl., vol. 2, pag. 809. —.F1. dan., tab: 759, —.Engl. bot, tab. 170. Schk., Handb., vol. 2, tab. 259. — Reichb., Icon. , tab. 259, fig. 373. — Benth., Lab., pag. 511. Has. Satis frequens est hæc species in campis et ad vias insularum Canariensium. Disrri8. GEOGR. Herba est hemisphærii borealis quæ à 60 grad. lat. bor. à Petropoli scilicet Moschorum austrum versüs usquè ad Emodi juga el insulas nostras protruditur. Americæ quoque borealis accolaest sed forsan hospitata. 2. LAMIUM PÜURPUREUM. Lan. L. caule décumbente ; foliis rugosis, villosis, inferioribus rotundato-reniformibus, supe- rioribus ovatis, cordatis, inciso-crenatis ; cymis sparsis, supeérioribus approximalis, multi- floris; dentibus,calycinis post anthesin patentibus ; corollæ tubo supra basin constricto, intüs pilis anaulato, lobis lateralibus brevibus, denticulo auctis. Urtica iners altera. Dod., Pempt., pag. 153. Lanium purpureum. Linn., Sp. pl., vol. 2, pag. 809. — FT. dan., tab. 523. — Engl, bot., tab, 769. —Schk., Handb., vol. 2, pag. 159. — Hook., FL. lond., ed. 9, vol. 9, tab. Has. Hanc plantam in insulis Canariensibus invenit el. de Buch vid.. Phys. Beschr. _pagg. 143 et 190. Disrrie. Gso6R. Occurrit quoquè hæc species à Scandinaviä et Moschorum imperio per Hispaniam et Lusitaniam usqué ad insulas Canarienses si hüc certo referenda Stirps Bu- chiana nam stationem nullam propriam indicat. STACHYS. Lin. (a). Cazyx campanulatus vel tubuloso-campanulatus bilabiatus 20-stria- tus dentibus aut æqualibus aut anticis vel rariùs posticis parüm lon- gioribus. CororrA bilabiata, labiis nunc æqualibus nunc inæqualibus, demüm abbreviatis, tubo recto vel supernè incurvo, exserto vel in- cluso, intüs aut nudo aut sæpiùs piloso-annulato; labio. superiore erecto subpatente vel subfornicato, integro vel emarginato vel bifido, in præfloratione inferiori incumbente aut aliquandd erecte et plüs minüsve & calyce exserto (2), inferiore trilobo, medio majore, integro DE PURE enr EEE PC LT EE CESR PO ESS Em em ee (1) Hujus quoque generis elucubrationem cl. ac nobili viro vicecomiti de Noë debemus. (2) Notam istam , ab auctoribus omnibus prætervisam in Stachyde hir1à non solùm, verùm etiam in S. Poiretii Ten. (S. Marrubiifoliä Viv. non Salis) in S. arenarià Vahl. et in S. Betonicà Benth. observavi. Cæterarum Stachydum quarum saltem explorandarum occasio mihi fuerit labium superius inferiori incumbere-vidi, (95 ) vel emarginato. Sramina 4, adscendentia , inferiora longiora, apice sæpiüs contorta, et post fecundationem ad latera faucis\dejecta ; fila- menta infernè barbata, pilis longis valdè viscosis, supernè plès minüsve glabrata. Srvcus glaberrimus, apice bifidus lobis, subæquali- bus, supernè stigmatosis. Mericarrta obovalia, lævia, rugosa aut gru- mosa, non mucilaginosa. | HerrÆ quandoque ‘basi lignescentes, per hemisphærï utriusque temperati arva ét rudera sparsæ. STACHFOTFPUS. BEenrTu. Herbæ annuæ vel perennes glabræ pubescentes; corollis purpurascentibus , rubris , vel oseo-albis non ochroleucis ; tubo inclu so vel Breviter exserto. 1. STACHYS ARVENSIS. Lin. S. humilis, simplex vel sæpiüs basi ramosa, foliis cordato-ovatis, obtusis ; calycibus cam- panulatis ultra medium 5-fidis, lobis æqualibus su bspinescentibus ; corollis (purpureis) calycem parum excecentibus, labio superiore inferiori in præfloratione incumbente. Stachys arvensis. Linn., ed. 3 (1764), vol. 2, pag. 814, — For. dan. (1777), tab. 587 (ic. mediocris). — Curtis, Flor. Lond. (1817), vol, 1 (icon. bona), — Reich,, Icon. Bot, (1832), cent. 10, pag. 24, n. 1298, tab. 967 (ic. bona). — Bentham, Lab. (1832-1836), pag. 550. Glecoma foliis cordato-oblongis crenatis.. Linn., Hort, Cliff. (1737), pag. 307. Glecoma marrubiastrum. 7/11., Hist. des Plant. du Dauph. (1787), vol. 2, pag. 371. Sideritis calycibus subinermibus hispidis. Linn., For. suec. (1745), pag. 176, n. 488. Sideritis alsine trissaginis folio. Moris., Plant. Hist. Oxon. (1715), vol. 2, pag. 389, n. 22. Trixago foliis hirsutis ovato-cordatis rotundè dentatis. Hall, Hist. stirp. indigen, Help. (1768), vol. 1, pag. 101, n. 231. Trixago arvensis. Æoff. et Link., F1. Port. (1809), vol. 1, pag. 102. Trixago cordifolia. Mæœnch., Method. (1794), pag. 398. Trixago colorata. Presl., Flor. sic. (1826), pag. 37. Yerva de Gato, Canariensium. Has. In insularum Canariensium arvis et ruderatis; valgaris Webb! Distris. GEocr. Per Americam tropicam (sine dubio introducta) Asiam mediam ? (ex Benth.) Africam borealem et copiosissimé per Europam totam nascitur, in Brasiliâ apud Rio Janeiro exsicc. (Gardner! in herb. Webb), in Cayennà. (Poiteau! in herb. Gay.) (96) in agris Tingitanis (exsicc. Salzmann! in herb. Gay.), in Algerià circà la Calle, Hipponem, Algeriam, Philippeville, Oran (exsicc. Durieu! in herb.Mus. P.), in insulä Baleare Majore, in agris, ad urbem Artam (exsicc. Cambessèdes! herb. Mus. P.), in Sardinià propè 4r1zz0 (exsice. Thomas l'in herb. Gay. ), in Corsicà (exsicc. Serafino! in herb. Gay.), in Sicilià (ex- sicc. Jan.! in herb. Gay.), in Cretà ad Caneam (exsiec. Salzmann! in herb. Gay.), ad ur- bem Granatam (exsicc. E. Boissier ! herb. Mus. P.), in Gallià passim! in Britannià ! Descr. RaDrx annua, in fibras plurimas capillares divisa. Cauzis 1 decimetr. et ultrà longus, pilis patulis villosulus medio vel sæpiüs imâ basi brachiato-ramosis, ramis inferioribus cauliformibus. Fozra radicalia longè petiolata (majora 4-5 centimetr. cum petiolo longa 1-2 lata) , limbo obtusissimo ovato vel rotundato, basi cordato, utrinque molliter villosulo , caulina superiora de more breviter petiolata, floralia subsessilia (majora 15 millim. longa, 10 mmetr. lata), reflexa, ovata, aut oblongo-ovata, obtusa, crenato-serrata, ultima brevissima , angustè oblonga , breviter mucronata , basi integra. Crmuzæ tri- floræ, jugis inferioribus remotis folia vix dimidia æquantibus , superioribus confertis, ultimis folia sua subæquantibus. Cazyx campanulatus 8 mmetr. longus extüs villosus intüs villosulus, profundè 5-fidus, lobis longè ciliatis, apice molliter spinescentibus, posticis 2 sublongioribus. Corozra purpurea , calycem parüm superans, tubus inclusus medio piloso-annulatus, faux inclusa parüm dilatata , labium superius (in præfloratione incumbens) erectum, integrum extüs pilosulum , intüs subglabrum inferius longius, demüm reflexum lobis lateralibus parvis ovatis medio majore integro. Firawenra inferiora longiora. Sryzus apice bifidus , lobis apice stigmatosis. Mericarrra undiquè granulata. OLESZITA. BENTH. Majore ex parte. Herbæ annuæ vel perennes, glabræ pubescentes vel pilosæ ; foliis ovatis, vel oblongis , vel Janceolato-oblongis ; calycibus spinescentibus rarius bilabiatis ; corollis ochroleucis (la- bio superiore aliquando albo), vel purpureis ; labio superiore in præfloratione sæpé erecto! extraque calycem, labio inferiore nondüm explicato, plüs vel minüs exserto! 2. STACHYS HIRTA. Linn. S. foliis ovatis, æqualiter crenatis, basi subcordatis ; caulibus brachiato-ramosis simpli- cibusve ; calycibus campanulatis, 20-striatis, dentibus æqualibus, spinescentibus, elongatis; corollis (ochroleucis) calyce dupld longioribus, labio superiore , in præfloratione , erecto! extraque tubum calycinum longè exserto. Stachys hirta. Linn., Spec. plant., ed. 3 (1764), pag. 813. — Desf., Flor. ail. (4809), vol. 2 , pag. 20. — Reich., Iconogr. bot, (1827), cent. 1, pag. 68, tab. 40 (icon. bona). — Benth., Lab. Gen. et spec, (1832- 1836), pag. 553, n. 65. Galeopsis annua, Hispanica rotundiore folio. Tournf., Inst. Rei. Herb. (1700), vol. 1, pag. 186. (97) Galeopsis caule piloso. Aläon., PI. Nicaens, Enum. method. (1757), pag. 44. Ocymastrum Valentinum. Dalech., Hist. general. plant, (1587), vol. 1, pag. 684 (icon, mediocris). Marrubium nigrum rotundifolium, Moris., Plant. Hist. univers. Oxon. (1715), vol. 2, pag. 377, n, 15, tab. 9, sect. 11, fig. 15 (bona). Tetrahitum hirtum. Hof. et Link., Flor. Port, (1809), vol. 1, pag. 104. Stachys inscripta. Reichb., Iconogr., bot. (1827), pag. 98, n. 40. Has. Occurrit hæc species in arvis insularum omnium Canariensium. Disrris. GEoGR. Nascitur in regionibus Africæ borcalis et in oris australibus Europæ. In insulis Canariensibus Webb! in regno Tunetano Desfontaines! in herb. Mus. P., in AI- gerià propè /a Calle, Hipponem, Wilah, Cyrtham , Bougiam , Algeriam, Monstaganem , Oram et 7lemsen (exsicc. Durieu ! in herb. Mus. P.,) insulà Baleari majore ad urbes Alcui- diam et Esporlam (exsicc. Cambessèdes! in herb. Mus. P.,) in Melità (exsice. Coquebert de Montbret! in herb. Gay. ,)in Sardinià (exsice. Moris!'in herb. Gay.,) Calpe in rupibus (exsicc. Salzmann! in herb. Gay.,) in humidis propè Granatam (exsicc. E. Boissier ! herb. Mus. P.,) propé Barcinonem (exsicc. R equien ! in herb. Gay.) in Stœchadum insulà MargaritA (exsice. Perreymond!,) in Pyrenæi montibus orientalibus (exsicc. W. Arnott! in herb. Webb!) Descr. Ranix tenuis annua. Caulis erectus (4 decimetr. et ultrà longus), hirsutus; pilis patulis, sim- plex, vel jim medio, etiamque à basi imä, brachiato-ramosus. Forra (3-4 centimetr. longa, majora 2-3 lata) æqualiter crenata , pallidè viridia , molliter villosa ; utrinque , latè ovata , basi subcordata , apice rotundata ; floralia subsessilia breviora, acutiora , reflexa , crenato-serrata , breviter mucronata , ultima subintegra , erecta. Cruucz trifloræ ; jugis inferioribus plùs minüsve remotis; superioribus confluenti- bus. Bracteolæ lineari-subulatæ, membranaceæ, pilosæ, longitudine ferè pedicellorum lateralium. Cazvx (1 ctm. longus) breviter pedicellatus , campanulatus, 29-striatus, extrorsüm villosus, intüs villosulus ; dentibus æqualibus, Longè ciliatis, longève aristatis ; postico nunc aliquando passim longiore, et distinctè ampliore, Corolla ochroleuca , labio superiore albo , sæpiüs duplô calycem long. excedente ; tubo cur- vulo incluso, apice piloso-annulato ; fauce parüm dilatatä. Labium superius erectum, elongatum, plüs minüsve bifidum utrinque pilosum; inferiùs reflexum , longitudine ferè superioris ; lobis lateralibus brevibus , oblongis ; intermedio ampliore , vel amplissimo emarginato. Sramiva 4 , adscendentia , infe- riora longiora. Sryzus inclusus ; lobis apice stigmatosis, Mericarpra obovalia, undiquè granulata. - 3. STACHYS ARENARIA. Vagr. NON BENTH. (1. S. foliis lanceolato-oblongis, obtusis, crenatis ; ramis elongatis ; calycibus tubulosis, cur- vulis ; dentibus æqualibus, spinescentibus, longissimis, acutissimis; corollis (purpurascen- (1) Hanc in eâdem sectione cum Stachyde hirtà collocavi, quia hic quoque labium superius in præfloratione erectum observavi, sed hoc adnotandum est quôd hic labium superius primüm incurvum sese sensim sensimque explicat, in hirtä verô se erectissimum semper ostendit. Ill, — (3° SECT.) 13 ( 98 ) tibus) calyce dupld longioribuss libio superiorerin praflorationc erectol,.extraque. tubum calycinum breviter exserto. Stachys arenaria,. 7’ahl., Symb. Bot. (1731), vol. 2, pag. 64. — Desf., Flor, al. vol! 2, pag. 91, tab. 126 (icon non bona). — Guss., Flor. sicul, Prodr. (1828), vol. 2, pag. 102; Suppl., fase. 2(1834), pag. 193. Has, In insulis Canariensibus (secundüm specimen herb. Webbiani quod manu Fonta- nesii hâc patrià inscriptum video). Disrris. Gs0GR. Occurrit in regionibus Africæ borealis, in oris australibus maris Interni, in Canarià ( Desfontaines! ex herbario), in regno Tunetano ad urbem Rafs inter Cap. blanco et Zebileo Vahl.,) propè Biserte (Desfontaines! ) in Algeriæ arenosis propè a Calle (exsicc. Durieul!,) ad urbem Monstaganem (exsicc. Durieu !,) in Sicilià (Gussone!) Descer. Ranix perennis crassiuscula. Gauzes (4 decimetr. et ultrà longi) basi adscendente erecti, vil- losi , infernè villosissimi ; pilis patentissimis vel reflexis, laxè ramosi ; ramis elongatis. Folia inferiora petiolata ; (majora 7 centimetr, cum petiolo longa 1 centimetr. lata) limbo oblongo-lanceolato , obtuso, mucronato ; margine serrato , basi longè attenuato , integro , utrinque villoso , superiora subsessilia,, apice solüm serrata, ultima angustè lanceolata, floralia reflexa, lanceolata, integerrima ; (majore 2 cen- timetr. et ultrà longa 8 mmetr. lata) ultima ex basi ovata longè acuminata, acumine spinescente. Brac- TEOLÆ brevissimæ, vix conspicuæ. Grmuzæ trifloræ ; jugis inferioribus medisque longè remotis. Cazvx subnutans, breviter pedicellatus (12 mmetr. longus 3 latus), tubulosus, curvulus, extùs villosus, 5-den- tatus ; dentibus æqualibus, longè spinescentibus recurvis basi solum et longè ciliatis , fructifer basi inflatus. Coroza purpurascens, calyce dupld longior, tubus supernè parüm incurvus, intüus piloso- annulatus (Benthamio perperàm exanvulatus), faux breviter exserta, intüs vagè pilosula, labium supe- rivs bifidum, utrinque pilosum ,in præfloratione (ut in Stachyde hirtâ) erectum extraque calycem exsertum, inferius brevius reflexum, lobis lateralibus , parvis, ovatis obtusis ; medio majore repando- sinuato. SramiNA inferiora longiora. Sryzus apice bifidus ; lobis apice stigmatosis. Mericarria ovato- rotundata, undique granulata. Oss. Non temerè credo, Benthamium, sub nomine Stachydis arenariæ, tres plantas propriis separabiles charac- ‘eribus permiscuisse. Sunt 4° Stachys arenaria, Vahlii Fontanesiique. 20 Stachys iberica, Bieb., (S. purpurea, Poir.) 5° Stachys scordifolia, Willd. Earum conspectum diagnosticum hic propon . 1° Stachys arenaria. Gymularum jugis remotis; dentibus calycis subæqualibus, elongatis extrorsüm recurvis ; tubo corollæ piloso-annulalo ; labio superiore bifido! vel emarginato! in præfloratione erecto ! ; cotyledonibus ellipticis!; radiculà crassä longiuseulâ ! 20 Stachys iberica. Cymularum jugis approximatis ; calycibus subbilabiatis; dentibus anticis longioribus ; tubo corollæ exannulato ; labio superiore integro, inferiori , in præfloratione , incum bente ; embryonis cotyledonibus ro- tundatis ; radiculà teretiusculâ, elongatä. 5° Stachys scordifolia. Cÿymularum jugis, ut in ibericä ; dentibus calycis æqualibus, rectis, brevioribus; corollä, ut in precedente; embryÿonis cotyledonibus (saltem ea planta quæ in H. P. sub hoc nomine colitur) latè orbiculari- bus; radiculâ brevissimâ, rotundatà, inter cotyledones sublatente. Certè aut Stachydem ibericam aut scordifoliam descripsit sub, S. arenariæ nomine celeb, Benthamius, nam (99) descriptionce dicit, tubum corollæ exannulatum et labium superius integrum esse, quæ ambo speciébus suprà dictis conveniunt nec S. arenariæ nostræ. cui tubus.piloso-annulatus est.et labium _bifidum vel emarginatum, Vicecomes DE NOÉ, LEUCOPHAE. Nos. (1). Marrubiastri pars Maæœnch non Tournef. Sideritidis sect. Marrubiastrum. Benth. Cazyx tubuloso- vel turbinato-campanulatus, 5-dentatus, dentibus brevibus æqualibus vel rard subinæqualibus, obtusis , acutis vel acu- minatis, demüm patulis. Cono: LA campanulato-ringens, sub-2-labiata, tubo et fauce inclusis, intüs nudà, fauce sæpè ampliatà sub laciniis constrictà et palato subtüs turgidulo, lacinïis exsertis stellatim paten- tibus labio superiore breviusculo oblongo, integro, supernè attenuato vel sub-3-dentato, erecto, inferiore 3-fido, lobis lateralibus ovatis vel oblongis, mtermedio majore obcordato vel sub-3-dentato, quandoque conca vo. STAMINA 4, inclusa, inæqualia, superiora breviora , filamentis hirsutis, antherarum 2-locularium loculis divaricatis subhorizontali- bus, confluentibus, connectivo subincrassato suffultis, inferiora lon- giora, usquè ad faucem procurrentia, antheris minoribus, loculo altero subabortivo. Sryzus staminibus brevior, 2-lobus, lobis inæqua- libus , apice et margine stigmatosis. HemmericarpiA 8-angulari-ovata vel pyriformia, exsucca, scabrella. SUFFRUTICES Canarienses et Maderenses odore proprio phlomidoi- deo præditi, densè lanati, ramis ascendentibus. ForiA integra, ovata vel lanceolato-3-angularia basi cordata vel truncata , longè petiolata, margine crenata crenis nunc obsoletis, tomento spississimo niveo vel lutescente pannosa, floralia conformia , minora , herbacea. INFLORES- CENTIA spicata, spicis simplicibus vel paniculatis, axillaribus termina- (1) Genus Marrubiastrum Tournefortii, in quo interpolato sed non mutato speciem è Canariensibus unam depo- suit Mænchius, à nostro planè abhorret. Eam ob causam sectionem Benthamianam Sideritidis cui nomen Marrubias- trum pro genere habituri appellationem Tournefortianam alienam Mœnchianam ancipitem respuimus. Cohors est valdè concinna hinc Sideritidem illine-Marrubium attingens. ( 160 ) libusque, sæpè caudatis, cymis 3-30-floris, approximatis vel remotis, sessilibus vel subsessilibus , bracteatis, bracteis linearibus , calyces vix excedentibus. 1. LEUCOPHAE CANDICANS. Nos. L.. suffrutex à basi ramosus, niveo-tomentosus, foliis ovatis lanceolatisve, apice attenua- tis, basi cordatis vel truncatis, margine latè crenatis, crassis, utrinquè niveis, floralibus spathulatis et superné sensim linearibus ; spicis simplicibus elongatis , cymis 6-12-floris , inferioribus remotis ; calyce ovato, campanulato, extüs densé lanato, intüs glabro, 10-ner- vio, nervis intermediis subevanidis ; corollä campanulato-ringente , fauce dilatatà ad laci- niarum basin constrictà, labio superiore latè ovato apice vix attenuato integro vel obsoleté crenato, inferioris laciniis rotundatis, sæpè acutiusculis, intermedio obcordato ; hem imeri- carpiis 3-angulari-pyriformibus, puncticulato-reticulatis. | Stachys Canariensis frutescens verbasci folio. Comm., Hort. Amst., vol. 2, pag. 97, tab. 99 , excl. syn. et Tournef. — Hæc icon ex æquo cum specie sequente convenit. Sideritis eretica. Linn., Sp. pl., vol. 2, pag. 801, certd ex Benth. qui specimen vidit. Sideritis candicans. Hort. Kew., ed. 1, vol. 2, pag. 289 , certo ex Benth. (quanquäm in Hort, Kew. folia subtüs tantüm nivea et patria Madera dicta , quæ ambo L. Massonianam referunt). — La mck, ÆEncycl., vol. 2, pag. 167. — Benth., Lab., pag. 573. | S'alpia blanca et Chaorra sive Chagorra Nivariensium. Has. Occurrit hæc species in rupestribus siccis ad altitudinem sylvarum in insulà Tene- riffà, etiam in regione altiore (/a Cumbre) ad Fontem Rosæ. Hanc quoque plantam in al- titudinibus Canaris ( Cumbre de T'iraxana) invenit cl. de Buch, atque eandem valdè vegelam à valle Seguillo usquè ad apicem summi montis Pico del Pozo de las Nieves persecutus est. Hæc autem statio ad Leucophaën dasygnaphalam nostram forsan refe- renda est (vid. Phys. Beschr., pag. 180). Nec stationes Buchianas insulæ T'eneriffæ licuit nobis ex certo memorare, clariss. enim Linkius hanc plantam cum Zeuco phaë Masso- niand Maderensi , quæ in insulis quoque nostris occurrit, confudisse suspicandum est, cùm et in Maderà crescere plantam suam asserit (vid. Phÿs. Beschr., pag. 143), Leucophaë autem candicans vera nondüm in Maderà lecta, nisi candicans verior L. Massoniana , et cum quæ nunc candicans, L. Linnæi vocanda. EXPLICATIO TAB. 168. 1. Ramus floridus. 2. Flos prout partes sequentes auctus. 3. Calyx longitrorsüm sectus mr. Jolanique Labialae | ni ji . ï En Hi fl Je Lfcocrercx del, Lith lice À licher: 7 Warcehal laps ine! Fab.168. AR HE et ue HS Eu ue & < Le Tab, 169. Labiatæ. Botanique. | ù (il j 1] l {(f \ AP ve A, Riocreux. del . 2 722 GE: 7 27 (0/68 Lroclt. DA 277 - (101) et arte apertus. 4. Staminis minoris apex antrorsum visus. 5. Stylus. 6. Hemimericar- pium. 2. LEUCOPHAE ARGOSPHACELUS. Nor. L. suffrutex congestus, à basi ramosus , niveo-tomentosus, ramis brevibus foliosis ; foliis latis ovatis , basi cordatis vel rotundatis, crassis margine subirregulariter crenatis , subtüs niveis , supra grisco-virentibus , floralibus ovatis, pari imo calyce longiore, superioribus brevioribus; spicis simplicibus, brevibus, caudatis, cymis geminis imis remotis, superiori- bus congestis 3-5-floris ; calyce ovato-turbinato, 1 2-nervio, extüs densissimé lanato, denti- bus ovatis, apice obtusis, intùs pilosis, superioribas sæpé brevioribus ; corollä campanu- lato-ringente, fauce dilatatà sub lacinïüs constrictà , labio superiore oblongo lingulato , inferioris lacinïis Jateralibus ovatis , intermedio lato obcordato ; hemimericarpiis ovato-3- angularibus angulis acutis, puncticulatis fuscis. : | S'alvia blanca Nivariensium, Has. In rupibus madidis convallium Teneriffæ. DisTris. GEOGR. Species est Canariensis. EXPLICATIO TAB. 169. 1. Ramus floridus et fructifer. 2. Calyx uti partes reliquæ omnes magnitudine auctæ, 3. Idem medio longitrorsam sectus atque arte patefactus. 4. Stamen brevius antrorsum visum. 5. Stamen longiüs à ventre visum. 6. Hemimericarpium. 3. LEUCOPHAE DASYGNAPHALA. Nos. L. suffrutex erectus, ramosus, tomento niveo floccoso densissimé vestitis 3, foliis 3-angu- lari-lanceolatis, basi truncatis vel subcordatis, pannosis, utrinque albo-tomentosis , margine crenatis, floralibus lanceolato-linearibus, obtusis, sapremis calycis longitudine ; spicis sim. plicibus, cylindraceis ; cymis 2 imis remotiusculis superioribus densis, 6-1 2-floris ; calyce tubuloso-campanulato, extüs densissimé villoso, 10o-nervio, 5-dentato, dentibus subæquali- bus apice in mucronem lanâ densà occultatum protractis, intus glabris ; corollà campanu- lato-ringente, fauce vix dilatatä, labio superiore oblongo, integro, inferioris laciniis latera- libus ovato-oblongis, integris vel emarginatis, intermedio obcordato ; hemimericarpiis ovato-3-angularibus, reticulatis puncticula tisque. Has. Hanc plantam ex insulä Canarià misit Despréaux. An hüc quoque, uti jampridem dictum , referenda Sideritis candicans quam ad rupes crateris ingentis Tiraxanæ in insulà ( 102 ) Canarià et à valle S'equillo-usquè ad verticem summi montis Pico del Pozo de las Nie- ves observavit clariss. de Buch? (Phys. Beschr., pag. 180.) Disrris. GEOGR. Species est ex tolo Canariensis. EXPLICATIO TAB. - 170. 1. Ramus floridus et fructifer magnitudine naturali, figuræ reliquæ auctæ. 2. Calyx. 3. Idem longitrorsüm recisum et arte complanatum. 4. Corolla. 5. Hemimericarpium. 4. LEUCOPHAE MASSONIANA. Nos. L. suffrutex erectiusculus , incano-tomentosus, foliis oblongo-lanceolatis basi cordat's vel subtruncatis, obsoletè-crenatis vel integerrimis, subtüs niveo-tomentosis, suprà vires- centibus, floralibus lineari-lanceolatis, cymas longè excedentibus ; :spicis paniculatis brevi- bus, laxè congestis ; cymis 3-6-floris, floribus subpedicellatis ; calice turbinato-campanu- lato, extüs densè lanato, sub-10-nervio, dentibus 3-angulari-lanceolatis longiusculis, acutis, intüs glabris ; corollà subcampanulatà fauce vix dilatatà, sub Jaciniis planà, labio superiore oblongo apice attenuato, inferioris lacinüis lateralibus, lanceolato - oblongis, intermedio lato, obcordato; hemimericarpiis depressè rotundato-3 -angularibus minutè reticulato- impressis. Sideritis Massoniana. Benth., Lab., pag. 373. Has. Legimus semel tantüm hanc speciem propè Bajamar insulæ Teneriffæ. Disrri8. GEoGr. Occurrit non infrequens hæc planta in insdlà Maderà eamque à monto- sis Portüs Sancti mense Maio an. 1828 florentem-retulimus. EXPLICATIO TAB. 171. 1. Ramus floridus. 2. Calyx cum figuris sequentibus auctus. 3. Idem longitrorsum sec- tus et arte patefactus. 4. Corolla. 5. Hemimericarpium. 5. LEUCOPHAE MACROSTACHYS. Nos. L. suffrutex congestus, à basi ramosus, niveo:floccoso-lanatus; foliis laté ovato-lanceola- tis, basi cordatis, longè petiolatis, grossè crenatis , subtüs niveo-tomentosis, suprà virenti- bus, rugosis, floralibus ovato-lanceolatis apice attenuatis, calycibus-2-pld 3-plô longioribus, deflexis ; spicis simplicibus vel breviter paniculatis, caudatis, cymis omnibus densè conges- tis, sessilibus; calyce tubuloso, extùs densissimèé piloso-lanato, dentibus latis, ovato-3-angu > Botanique Labra tee Tab.170. - ——| RD ie els Lithk ‘de Zige rue cher 7. Maréchal lp. une. 4 TT ME 20/2 AH) y fl : 44 es £ LES De Ba Labiatæ Tab. 171 lccrcur. de. Lih.delligo. Hicher 7. Charpentier lup ec, os 4 7 T7 e Î, COTISLLLLAREE ”. 74 à Labiatæ | r, Tab Botanique D) #//4 JUL WIDE D il TT {1 ut [ET L fl ET) | ju Al ii T ji Li] IH [UE [AUTE Jl nt 1 À nn M | pl jf U, at (10) rl pti) j HA Heyland del A : : - eyland di Lih.de cd. ligo Pic licher. : lielle el Marchal lap.ine il | 7 ; 2 . hi AAA 7 c 274 laribus ;, apice mucronatis ; corollà vix exsertà, apice extüs lanatà, labio superiore ovato- lanceolato , apice attenuato, inferioïis laciniis lateralibns ovatis acutiusculis, intermedio rotundato , cochleato, concavo , palato turgido ; hemimericarpiis rotundato-3-angularibus vel depressè pyriformibus, reticulato-puncticulatis, fusco-nigris. Sideritis macrostachys. Poir.! — (Infaustè græcizanti per errorem macrostachyos.) — Encycl. suppl., pag. 381, Chagorra Nivariensium, Tarilla Palmensium. Has. Copiosa est hæc species in rupibus montis Mesa de Texina ad sylvarum altitudi- nem in insulà Teneriffä, eamque propé Realejos legit cl. Carolus Lemann Med. Doct. Flo- ræ Canariensis ac præsertim Maderensis benemerentissimus, eandem quoque speciem in insulà Palmà lezimus, schedà amissà statio ignota. Disrris. GEocR. Species est vera Canariensis. EXPLICATIO TAB. 172. 1. Ramus floridus. 2. Flos, cum partibus sequentibus, auctus. 3. Calyx resectus et arte apertus. 4. Stamen longius cum antherà perfectà à fronte visum. 5. Idem visum à tergo. 6. Ovarium cum stylo. 7. Hemimericarpium. 6. LEUCOPHAE CANARIENSIS. Nos. L. suffrutex erectus tomento floccose lutescente tectus ; folis ovatis vel ovato-lanceola- üs ,in acumen productis, basi cordalis, margine crenatis , subtüs nervosis lanatis , suprà velutinis rugosis, floralibus lanceolatis , acutis ,cymas longè excedentibus ; spicis simpliei- bus ; cymis hemisphæricis, sub-30o-floris, omnibus remotis ; calyce tubuloso, apice campa- nulato , extüs piloso vel piloso-lanato, 10o-nervio , dentibus lanceolato-3-angularibus, api- culatis, demüm repandis molliter spinulosis ; corollà ringente extüs pilosiusculà , fauce vix dilatatä, labio superiore rotundato-ovato, crenato, inferioris laciniis lateralibus ovatis apice attenuatis, mfimà latä obcordatà ; hemimericarpiis ovato-3-angularibus, puncticulato-sca- bris, nigris. | Salvia sylvestris amplissimis Verbasci foliis, graveolens , flore albo parvo Canariensis. Pluken. Alm., pag. 329 , et Stachys amplissimis Verbasci foliis floribus albis parvis non galeatis, spicà Betonicæ, ex insulà Canarinâ, 4ryida Sala (Arbol Salpia?) incolis. — Ejusd. Alm., pag. 356. — Phytogr., tab. 322, fig: 4. Sideritis Canariensis. Linn., Sp. pl., vol. 2, pag. 801. — Jacq., Hort. Schœnb., vol. 3 , tab. 30. — Lamck, Encycl., vol. 2, pag. 166. — Benth., Lab., pag. 573. Has. Hanc speciem Maio floridam atque iterum Augusto fructiferam legimus in saxetis ( 104 ) siccis suprà Agua Mansa ubi à rupibus los Organos dictis aqua perennis labitur. Ean- dem et ad Agua Mansa et ad sylvam las Mercedes legit celeb. de Buch. DisTri8. GEOGR. Planta est Canariensis. MARRUBIUM. Lrns. pro parte, Benrx. excl. Lagopsi. Cazvx tubulosus, 10-nervius, nervis prominentibus, 5-10-dentatus, dentibus subæqualibus, subulatis, spinulosis, demüm sæpè patentibus, recurvis. COROLLA 2-labiata, intùs ut plurimüm piloso-annulato, tubo incluso , fauce vix inflatà , labio superiore elongato, erecto, subplano, integro, inferiore 3-fido, lobis lateralibus ovatis, intermedio lato, rotundato vel obcordato. SrAmINA inæqualia, superiora breviora, inclusa , antheris 2-locularibus , loculis divaricatis subhorizontalibus confluentibus. Sryrus 2-lobus, lobis inæqualibus, apice stigmatiferis. HEMMERICARPIA exsucca, oblongo-3-angularia, apice rotundata. HERBÆ perennes, tomentosæ, à basi ramosæ, ramis ascendentibus vel tantèm procumbentibus , per orbis veteris totius arva rupes apri- cos et rudera sparsæ; unica Americam ab Europà aufuga attingit. For rotundata vel ovata , breviter petiolata, utrinque rugosa , mar- gine crenata vel inciso-crenata, basi atienuata, rard cordata, floralia herbacea, conformia. INFLORESCENTIA spicata. CymÆ hemisphæricæ, densæ, multifloræ, sessiles, remotiusculæ, bracteatæ, bracteis subulatis calycis longitudine. 1. MARRUBIUM VULGARE. Lin. M. ramis ascendentibus, densè albo-tomentosis ; foliis rotundatis ovatisque, basi cunea- tis, venoso-rugosissimis, inæqualiter grossé dentatis, suprà viridibus velutinis, subtüs cano- tomentosis ; cymis multifloris, densissimis ; calycibus piloso-lanatis, 10-dentatis, dentibus filiformi-subulatis, subspinescentibus, uncinato-revolutis. Ipéotov Diosc., lib. 3, cap. 110. Marrubium quod Græci prasion vocant. Pln., Hist. nat., lib. 20, cap. 29. — Mauh. (ed, F algr. 1570), pag, 551. ( 105 ) Marrubium vulgare. Linn., Sp. pl., vol. 2 , pag. 816. — Engl. bot, tab. 410. — F1, dan., tab. 1036. — Schkuhr, Handb., vol. 2, tab. 162. Marrubium hamatum. H. B. et Kunth, Nop. gen. et sp., vol. 2, pag. 310. Marrubium apulum. Ten., FI, nap., tab. 154. Marrubio Nivariensium, Escarchalazua Palmensium. | Has. Vulgaris est hæc planta in campis insularum Ganariensium. Disrris. GEOGR. Species hæc ruderalis à 58 in Caledontà (/atson) et ab Upsaliä Sue- corum et 59 gradu boreali (W/ahlenberg) in insulam Portum Sanctum! et Fortunatas! per Europam et Africam borealem procurrit ; in Oriente à Caucaso (Marsch. ». Bieb.) ad Cycladas (Sibthorp) protenditur. TRIB. IX. PRASIE AE. BENTs. PRASIUM. Lin. Cazyx campanulatus, 10-nervius, irregulariter 2-labiatus, labio superiore breviter 3-fido , inferiore profundiüs 2-fido-laciniis omnibus foliaceis ovatis. CororrA tubo incluso, intus pilis squamosis annulato, limbo subæqualiter 2-labiato, labio superiore ovato, integro, inferiore 3-fido , lacinià intermedià majore integrâ. STAMINA #, sub labio supe- riore adscendentia. ANTHERAE 2-loculares, loculis demum divaricatis. STyLus apice subæqualiter 2-dus, lobis subulatis. STIGMATA minuta. ACHÆNIA carnosa. (Benth., Lab., pag. 657.) SUFFRUTEX ramosus , glaber vel pubescens per litiora utraque maris Interni à Sicilià et Melità ! ad insulam Maderensem Portum Sanctum! et insulas Canarienses pervecta. 1. PRASIUM MAJUS. Lin. Prasium majus et minus. Linn., Sp. pl. , vol. 2, pag. 838. Has. Hanc plantam ad aquæ ductum suprà oppidum Orotavense legit cl. de Buch. (Vid. Phys. Beschr., pag. 170.) Oss. Varietatem stirpis hujus monotypæ, quam in insulis nostris nunquam vidimus , calyce lato et pilis strigosis insignem loco Fonte d’Areia in insulà Portu Sancto dicto mense Maio ann. 1828 jam defloratam fructiferamque legimus. I. — (3° S ECT.) 14 ( 106 ) TRIB. À. AJUGOIDEAE. BENTS. POLIODENDRON. Nos. Leucosceptrum Smith. — Teucrii sect. Leucosceptrum et Teucropsis pro parte Benth. Cazvx turbinatus , 10-15-nervius, 5-dentatus, dentibus brevibus, æqualibus vel sammo breviore, muticis. CoroLLA 2-labiata, tubo incluso, intüs exannulato, fauce exsertâ vel inclusà, post anthesin sæpè (in ?. heterophyllo) marcescenti-persistens hemimericarpia fovens, labio superiore brevi, lato, truncato, recto, emarginato, labio inferiore deflexo, 3-fido, laciniis lateralibus brevibus, rotundatis, intermedio majore cochleato vel cymbiformi, apice integro vel apicu- lato, ad margines crenato. SraminaA 4, labio superiori corollæ per paria affixa, ad ejus fissuram longè porrecta , recurva, cum corollà (in 2. heterophyllo) marcescenti-persistentia, superioribus brevioribus. Fira- MENTA basi vel undique glanduloso-hirta. ANraer# obliquæ, rotun- dato-reniformes, loculis confluentibus. Srvius apice 2-fidus, lobis linea- ribus inæqualibus apice stigmatiferis. HemrmericarriA oblonga, scrobi- culato-rugosa, apice hirsuta. Frurices Canarienses et Indict, erecti, incani. ForrA integra, serrata vel obsoletè crenata, ad apicem ramorum sæpè approximata. Cymx 1-2-floræ , è foliorum sæpè caducorum. axillis prodeuntes vel multi- floræ bracteatæ in thyrsos terminales, spiciformes, densissimos aggre- galæ. FLORES rubri demüm flammei vel albidi. Ozs. Genus antiquissimum Teucrium facie et patriâ discolor, tot tamen characteribus consentiens atque ipsà quasi consertum naturâ distorquere et in membra discerpere nefas. Teucria autem heterophyllum et Leucosceptrum uti jam optimè animadvertit celeb. Benthamus facie atque inflorescentiä diversa florum structurà inter se mirum in modum conveniunt. Hoc ex speciminum siccorum examine recognovimus, in errorem enim conducit effigies Smithiana planè mendosa, stamina enim assurgentia nec recurvo-declinata , antheras 2-loculares et corollæ labium superius (falsè uti credibile est) quàäm maximè potuit arrectum effinxit, ità ut et ordine ipso à suâ icon nostra diversa vide- CR + NZ Labiatee * Botanique — | t Charpentier lp A1 CE — r Lrth/ 72 PR Bicher Pa Jhocrete dl f 7 Lhenhhuliion A7 44 4 ( 107 ) bitur. At si sectiones Leucosceptrum et Teucropsis (1) commiscendæ & Teucropsi priùs speciem alteram T. Betoni- cum L’Hér. tot notis et facie alienam ejicere et inter Scorodonias, à quibus labio corollæ superiore integro vix differt quibus autem dum habitu ïis aliisque characteribus , multimodè accedit, collocare necesse est. Novo huic cohorti ni oriatur confusio, nomen fecimus novum, Poliodendron; generis apud nos vicem explebit , totam ponderantibus tribum loco subgeneris si placet habebitur. 1. POLIODENDRON HETEROPHYLLUM. Nos. P. frutex ramosus totus velutiné cinereo-tomentosus , ramis rectis ; foliis ovato-lanceola- tis, obtusis, basi in petiolum attenuatis, crenatis integerrimisque ; floribus sub apice ramo- rum ex axillis foliorum sæpè caducorum prodeuntibus, pedicellatis, deflexis, ramulis superné foliosiset in comæ speciem productis; calycibus turBinatis, tomentosis vel glabres- centibus, 10-striatis , 5-dentatis, dentibus brevibus latis, acutis ; corollà coriaceà , persis- tente, fauce exsertà , labio superiore laté rotundato-truncato, brevi, emarginato , horizon- talit, labi inferioris promissi laciniis lateralibus brevibus, latis, rotundatis , intermedio cochleato-cymbiformi, acutiusculo, utrinque emarginato ; staminibus longé exsertis, glan- duloso-hirtis; styli lobis linearibus, apice attenuatis, stigmatosis ; hemimericarpiis oblongis scrobiculato-reticulatis , apice pilis ramosis hirsutis. — Flos carneo-rubens vel ruber, demüm atrorubens. Teucrium heterophyllum. ZL’AHérit., Surp. rar., pag. 84. — Hort, Kew,, ed. 1, vol, 2 , pag. — Benth., Lab., pag. 664. Teucrium canariense. Lamck, Encycl,, vol. 2, pag. 692. Jocama Palmensium. Salyia de India Canariensium ex Despréaux. . Has. Non rara est hæc planta in locis petrosis siccissimis regionis inferioris insulæ Teneriffæ : occurrit etiam in Palmà et Canariâ. Copiosam legimus propè Portum Orota- vensem, circa Pajamär et sub villà Comitis de Septem Fontibus propé Buena Vista in insulà Teneriffà , eamque in valle Sancti Andreæ et ad /oueste legit cl. de Buch ; eandem à Mazo in imsalà Palmä apportavimus et ab Æmurga et Risco blanco in Canarià misit cl. Despréaux. | . Disrris. GEoGR. Planta est Canariensis, quam in Maderæ rupestribus propé oppidum Funchalense Jegit cl. Lemann! EXPLICATIO TAB. 173. 1. Ramus junior foliis valdè tomentosis crenatisque. 2. Ramus floridus folits plurimis (4) Si hüc quoque inserenda sect. Pycnobotrys Benth. mutandi erunt quantulumquodque generis characteres , sed species orientales nondüm examinavimus. ( 108 ) intégerrimis. Ambo mag. nat. figuræ reliquæ omnes magnitudine auctæ. 3. Calyx. À. Idem inter dentes inferiores longitrorsum sectus et arte expansus cum lobis ovarii gynophoro insidentibus. 5. Corollæ labium superius cum staminibus. 6. Ejusdem labium inferius. 7. Corolla integra persistens hemimericarpia matura fovens. 8. Stamen antrorsum visum. 9. Idem à tergo visum. 10. Styli pars superior cum lobis et stigmatibus. 1 1. Hemi- mericarpium à ventre visum. 12. Idem à dorso visum. TEUCRIUM. Las. Cazvx tubulosus vel campanulatus , 5-dentatus, dentibus æquali- bus vel 3 superioribus vix latioribus, vel 2-labiatus labio superiore 3-fido dente supremo dilatato. CoroLrA 2-labiata, tubo incluso vel exserto, intüs exannulato, labio superiore brevi emarginato, horizon- tali, vel longiore 2-partito decurvato; inferiore 3-fido, lacinüis latera- libus latis brevibus, vel oblongis deflexis, intermediä majore. STAMINA 4, tubi corallini dorso affixa , è fissurâ labii superioris corollæ exserta, declinata, inferioribus longioribus. ANTHERÆ apici filamenti obliquè affixæ, reniformes, ob loculos confluentes 1-loculares. STYLUS supernè subæqualiter 2-fidus lobis apice stigmatosis. FEMIMERICARPIA exsucca , lævia vel rugosa, quandoque hirsuta. SUFFRUTICES vel herbæ per orbis terræ regiones lemperatiores sparsæ. ForiA serrata, crenata vel rard laciniata. INFLORESCENTIA per ramos sparsa, axillaris aut terminalis racemosa vel spicata. CYM« 1-2-multifloræ, floribus albis, flavescentibus, cœruleis vel purpureis. SECTIO I. TEUCRIS. Benru. Inflorescentia sparsa, axillaris, cymis 1-2-multifloris, calycibus breviter campanulatis , post anthesim hiantibus, corollæ labio superiore profundé fisso, labii inferioris laciniis latera- libus elongatis , intermedio oblongo concavo. 1. TEUCRIUM FRUTICANS. Linx. T. frutex divaricatus albo- vel ferrugineo-tomentosus ; foliis ovato-lanceolatis, breviter petiolatis, suprà viridibus, subtüs albis nervosis ; floribus axillaribus, solitariis ; calyce pro- ( 109 ) fundè fisso, dentibus latis, lanceolatis ; corollà amplà, laciniis lateralibus lincari-lanceolatis, intermedià lanceolatà ; hemimericarpiis reticulatis, hirtis. Teucrium Bæticum. Clus., Hisp., pag. 229. Teucrium Bæticum fruticans sive III. Ejusd., Hist., pag. 349. Teucrium fruticans. ZLinn., Sp. pl, vol. 2 , pag. 787, — Curt., Bot. mag, vol. 7, tab. 247. — Benth., Lab., pag. 665. | Has. Hanc speciem propè Taganananam in Teneriffà sylvam versüs invenit cl. de Buch. (Vid. Phys. Beschr., pag. 174.) | Disrri. GEOGR. Planta est regionis maris Mediterranei magis occidentalis à Græcià in Lusitaniam, Gallià exclusà, protensa. SecTio IL PSEUDO-SCORDIU M. Inflorescentia sparsa axillaris. Calyces tubulosi, basi gibbi, fauce post anthesin pilis clausà, 2-labiati dente intermedio labiïi superioris dilatato, vel 1-labiati dentibus subæqualibus. Corollæ resupinatæ. — Herbæ annuæ. 9, TEUCRIUM SPINOSUM. Lin. T. molliter vil'osum, caule erecto rigido, ramis tenuibus, patulis, ramulis spinescentibus ; foliis lanceolato-oblongis, basi angustatis, petiolatis, inciso-crenatis vel laciniatis, utrinque viridibus, summis minimis; cymis 1-2-floriss calvcis labii superioris dente intermedio rotundato acuto, lateralibus dentibusque labii inferioris lineari-subulatis, demüm subspi- nescentibus ; corollà extüs hirtà ; hemimericarpiis ovato-globosulis, puncticulatis , nigris. Chamædrys spinosa. J. Bauh., Prodr., pag. 117. — Moris., Hist., vol. 3, pag. 423 , sect, 11 , tab. 22, fig. 17. ; Scordium spinosum odoratum. Corn., Can., pag. 192, fig. 124. Teucrium spinosum. Linn., Sp. pl., vol. 2, pag. 793. — Sibth., Fl, græc., tab. 539. — Benth., Lab., pag. 678. Scordium spinosum. Cap., Ie., vol. 1, pag. 19. tab. 31. Scorodonia spinosa. Link, Handb., pag. 458. Has. Legimus hanc herbam in arvis circa Sanctam Crucem Teneriffæ et ad viam quæ ad oppidum Lagunam conducit, necnon in Canarià in vervactis siccissimis inter urbem Palmarum et oppidum T'eror. Disrris. GEOGR. Occurrit hæc planta in argillosis siccioribus à Syrià per plagas calidio - res mari Mediterraneo adjacentibus usqué in insulas Fortunatas. ( 410 ) AJUGA. Lixx. Cazvx ovato- vel globoso-campanulatus, 5-dentatus, dentibus sub- æqualibus. CorozLA 2-labiata ,‘tubo incluso vel exserto, recto vel Spi- raliter torto, intüs sæpissimè pilis annulato, labio superiore brevi 2-fido, vel brevissimo emarginato aut 2-dentato, inferiore elongato, 3-lobo, lobis lateralibus oblongis intermedio majore 2-fido vel emar- ginato. SrAmINA 4, tubi corollini dorso propè faucem affixa , sæpissimè exserta, iInferioribus longioribus. ANTHERÆ apici filamenti obliquè afñxæ, loculis confluentibus 1-loculares. Sryzus apice 2-fidus, lobis sub- æqualibus, apice stigmatosis, stigmatibus minutis. HemmericarprA reticulato-rugosa, calva. SECTIO I CHAMÆ PITFS. Inflorescentia axillaris , cymulis 1-2-floris, corollæ Jabio superiore truncato , brevissimo. Herbæ palæogæe , basi sæpè suffrutescentes, procumbentes vel ascendentes , piloso-la- natæ. Folia integra , crenata vel dentata, breviter petiolata vel sessilia. Flores rosei vel flavi. 1, AJUGA IVA. Scares Var PSEUDO-IVA. Benru. A. caule decumbente , basi lignescente , ramis ascendentibus , densé piloso-lanatis, gri- seis ; foliis densis, oblongis, irrégulariter et grossé dentatis, apice sæpé latioribus 3-denta- tis ; cymulis sessilibus, sub-2-floris; corollà calycem duplo excedente ; hemimericarpiis semicylindraceis, circà cicatriculum elongatam meniscatis, stramineis, scrobiculatis. Xaparritus toirn. Diosc., lib. 3, cap. 176. : Ajuga Pseudo-Iva. DC., F7. fr. suppl., pag. 395. Ajuga Iva. Sibth., Fl. græc., tab. 525. Ajuga Iva & floribus luteis. Benth., Lab., pag. 699. Yerva Clin Canariensium. Has. Occurrit hæc varietas in locis siccis aridis insularum omnium Canariensium. Planta Canariensis semper molesté moschata menses trahere et prægnantibus abortum inferre dicitur. | Disrmis. GEoGR. Legitur hæc forma cum varietate typicà à Græcià usquè in insulam Portum Sanctum (ubi sola quoque invenitur )! atque indè in insulas Fortunatas procurrit. CR Botanique Labiatae nu . î Tab 167. | Réocreuæ del: =: ST VTT x. — Lith. de Jgo et CE pue Richer. Pa Mareehal ap. né AMIE ON Se ce D DA f TE =LILHMILS 7 + MTS ÉD. ns M lat tt eolt MA ELTCTO TI Fe Pa 2. LA = Cale ititS LILI ( ET } Que sequuntur,.cùm de Sabiis agebatur, omissa, hic ad calcem ordints inserimus. Os. Diversa connectivorum facies, sed hoc pro certo observavi nunquàm ex toto defi- IGICSS q cere locula, connectivum autem locula semper quanquam inæqualia, et minutè pollini- fera, gerere. Quod nondüm adhüc rit cognitum. Sæpè connectivorum apices dividuntur et lobi diversè per dorsum antheræ majoris -decurrunt ;: undè orico dentium aux: ali- P ) q quando videntur ad partem connectivi qui sese latè dilatatam ostendit ubi et loculorum abortientium reliquiæ polliniferæ supersunt. Hi casus omnes in tabulà sequente videndi. EXPLICATIO TAB. 167. À. Salvia ægyptiaca. Lin. 1. Flos vicies auctus. 2. Calyx labio inferiore secto pate- factus. 3. Stamina. 4. Stylus æqualiter bilobatus. 5. Stylus lobo antico vel labii superioris truncato vel brevissimo. B. Salvia clandestina. Lin. 1. Flos quinquiès auctus. 2. Calyx apertus marginibus labii superioris induplicatis. 3. Stamina, & connectivi pars dentata latèque dilatata. b antheræ imperfectæ minutissimè polliniferæ. 4. Anthera perfecta, à dorso visa ut appa- reat connectivum apice dentatum. C. Salvia canariensis. Lan. 1. Flos ter auctus. 2. Calyx cum stylo ct mericarpiüs. 3. Corolla aperta cum staminibus. 4. Styli lobi. Vicecomes DE NOÉ. ( 112) VERBENACEZÆ. Joss. me mn VERBENA. Lin. Cazvx tubulosus vel ovato - tubulosus, 5-dentaius, persistens. CoroLrA infundibuliformis, sub-2-labiata, 5-fida. SraminA 4, didy- nama , tubo corollæ sub fauce inserta, inclusa, 2 superioribus inter- düm abortivis. Ovarium 4-loculare. STIGMATA 2, capitata , inæqualia. DruPA exsucca, utricularis, tenuissima, 4-locularis, mox 4-partibilis. HERBÆ perennes per orbis terræ regiones temperatas sparsæ, erectæ vel procumbentes. ForrA integra, incisa, vel pinnatipartita. INFLORES- CENTIA spicata , spicis paniculatis, vel ad apices ramorum simplicibus. 1. VERBENA OFFICINALIS. Lin. V. caule basi subsimplici vel ramoso, ramis 4-gonis, glabriusculis ; foliis lanceolatis, sub-5-fidis laciniatis crenatis incisisve , adpressè pilosulis , in petiolum latum subamplexi- caulem attenuatis ; spicis filiformibus , paniculatis ; calycibus tubulosis, appressé pilosis, dentibus brevissimis, apice subulatis ; stigmate spathulato ; seminibus 3-angulari-oblongis, arguté rugoso-reticulatis. “Tepù Boravn. Diosc., Lib. 4, cap. 59. Verbenaca. Plin., lib. 25, cap. 59.— Matth. (ed. V'algr., 1570), pag. 667. Verbena officinalis. Linn., vol. 1, pag. 29. — F1, dan., tab, 628. — Engl. bot., tab. 767. Has. Vulgaris est hæc species in ruderatis insularum omnium Canariensium. Disrris. GEeoGR. Herba est orbis antiqui temperati à 57 in Caledonià gradu (Watson) usqué in Americam et terras australes prolata. 2. VERBENA SUPINA. Lin. V. caule prostrato vel ascendente, à basi pluriès ramoso, ramis crebris, 2-3-tomis , sub- ( 113 ) cylindraceis, strigoso-pubescentibus vel glabrescentibus; folis pinnatifidis , laciniis lineari- bus lanceolatisque, adpressé strigoso-hirsutissimis, longiusculé petiolatis ; calycibus ovatis, pilis patulis strigosis , dentibus lanceolatis acutis ; stigmate rc‘undato ; seminibus 3-angu- lari-ovatis, scrobiculato-rugosis, glanduloso-puncticulatis. 8 major, ascendens, subglabrescens. Verbenaca supina. Clus., Hisp., pag. 372. Verbena supina. Ejusd., Hist., vol. 2, pag. 46.— Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 29.— Sibth., FI. græc., tab, 534. — Desf., F1, atl., vol. 1, pag. 17, — Guss., F1. sic. Prodr., vol. 2, pag. 145. Has. Legimus hanc plantam propé Arecifam in insulà Lancerottà , eandem legit Preau- xius in arenis propè Waspalomas insulæ Canariæ et varietatem B-propè oppidum Galdar. Oss. Idem b. Despréaux (qui nuperrimè peragratä Cubâ in urbe Mexico è vitâ excessit) in schedis annotavit varie- tatem & Augusto, Ê Januario mense florere. Disrris. GEoGR. Occurrit hæc species ab orbis antiqui regionibus extremis occidentali- bus (ns. Fortunalis) orientalibusque (Mossul Koëschy ! Chartum ad Nili cœrulei albique confluentem Kotschy !) per Ægyptum inferiorem ( Delile!) atque ambas maris Interni oras, usqué in Lusitaniam et Mauritaniam Tingitanam (T'etuan ! ). | ZAPPANIA. Juss. Carvx compressus, 5-dentatus, 2-lobus, demüm 2-valvis, persistens. Cororra 2-labiata, fauce ampliatà, labio superiore 2-lobo, inferiore 3-lobo. SramINA 4 tubo corollæ sub fauce inserta, didynaima , fertilia, Ovarun 2-loculare. Srvzus brevis. SriemA capitatum, obliquum. DrüPA utricularis, exsucca, tenuis, 2-locularis, demum 2-partibilis. HerB lignescentes, repentes per orbem undique sparsæ. ForrA opposita, crenata. FLORES in capitula axillaria, pedunculata densè glomerati. 1. ZAPPANIA NODIFLORA. Juss. Z. caule glabro, repente radicante ; foliis spathulato-cuneiformibus, supernè arguté den- ticulato-crenatis ; capitulis rotundatis vel ovato-cylindraceis ; calycis 2-lobi lobis rhomboi- deo-ovatis ; corollà persistente ; seminibus ovatis, lævibus, ventre planis. Verbena nodiflora. C. Bauh., Prodr., pag. 125. — Linn., Sp. pl, vol. 1, pag. 28. — Burm., FT, ind. tab. 6. — Desf., F1. ail., vol. 1, pag. 15. Blairia nodiflora. Gærtn., vol. 1, pag. 266, tab. 56. 11, — (3° SECT.) ë 15 ( 114) Lippia nodiflora. Rich. in Mich., F1, bor, Am., vol, 9, pag, 15. _ Zapania (Zappania) nodiflora. Juss., Ann. sc. nat., vol. 7, pag. 72, Verbena repens. Bert., Rar. Ttal. pl., dec. 2, pag. 27. Zapania repens. Ejusd., Amæn. ü., pag. 73. — Guss., Flor. sic, Prodr., vol. 9, pag. 146. Has. Hanc plantam ex insulà Canarià misit cl. Despréaux. Disrris. GEOGR. Oritur hæc stirps in inundatis et fossis circà tropicum utrumque undé in regiones australes magis temperatas in Australiam scilicet ( Rob. Brown) in ditionem Chilensem (Cuming !) ad ripas fluminis Platæ ( Zsabelle) et alibi procurrit ; in hemisphæ- rio verd boreali 40 ferè gradum in Hispanià (ad lacum Albuferam dictum propé Valentiam 1), 44 in Italià propè Pisas! necnon in Americà 4o gradum (in Pensylvaniæ comitatu Cestrià occidental Darlington), attingit. Specimina babuimus à Platæ ripis (Zsabelle!), Chili (Cuming!), Peruvià (Pavon!), Portu Natalensi (Krauss!) à basi montis Emodi (/al- lich1) ab insulà Mauritii (Commerson !), Sancti Thomæ (Ledru 1), Puerto Rico (Fydler 1), Senegambià (Heudelot 1), Tampico de Tamaulipas (Berlandier!), Cuba (La Sagra!), Texas (DrummondT), ad Novam Aureliam (Drummond!), à Missouri fluvio (Riehl!), Abys- sinià (Schimper!), Mascate ( Aucher!), Ægypto (Delile!), Arabià (Schimper !), Italià ! Hispanià! Græciä ! In Astà ab Indià Lenkoranum ( Hohenaker !) et 38 laüitudinis borealis gradum prætergreditur. Os. Epitheton nodiflorum plantæ nostræ restituimus, huic enim vetus Bauhini et botanicorum antiquorum nomen nec aliæ dandum , si quidem alia, uti doctis Italis placuerit , Linnæi stirps. Divus enim Linnæus Baubini plantam nec aliam describere voluit. Si alteram , quod dubitamus , sub oculis habebat speciem alteri huic speciei novum dandum fuerit nomen. Plantam autem nostram, quæ, si quæ alia, multivaga et ToÀULOPTATA, Linnæanam esse et Burmannianam fuisse putamus. (LE) GLOBULARIEZÆ. DC. GLOBULARIA. Linw. Cazvx5-fidus, laciniis æqualibus vel 2-labiatus, postanthesin 4-gonus, fauce pilis clausâ vel nudâ. CoroLrA tubulosa, 2-labiata, labio superiore breviore integro vel 2-fido, vel brevissimo aut subnullo, inferiore longiore 3-fido. STAMINA 4, exserta, superiora breviora. ANTHERÆ de- pressè reniformes, {-loculares. Ovarium 1-loculare, ovulo unico ex apice loculi pendulo. Sryzus filiformis, terminalis. Srcma 1, capitatum sim- plex vel emarginatum, aut 2 ad apicem styli cylindracea. AcnænIum Î-spermum. Secrio I. ALF PU MW. Calyx tubulosus laciniis subæqualibus. Corollæ labium superius abortivum subnullum. Stigmata 2 apicularia Cylindracea. — Suffrutex regionis maris Mediterranei vel frutex Mac:ironesia, foliis perennantibus , capitulis terminalibus vel axillaribus , globuloso-com- planatis, involucris imbricatis, serico-pilosis. GLOBULARIA SALICINA. Lamcx. G. caule fruticoso, 6-12-pedali, ramosissimo, ramis virgatis; folus lineari-lanceolatis, bre- viter petiolatis glabris , integerrimis, capitulis ad apicem ramorum axillaribus. Alypum sive herba. terribilis procerior, cortice cinereo scabro, folio acuminato longiore. Sloane, Jam., tab. 5, fig. de Globularia salicina, Lamck., Encycl., vol. 2, pag. 732,—Camb., Ann. sc. nat., vol. 9 (1826), pag. 29. Globularia longifolia. Æort. Kew., vol. 1, pag. 130.— Ker., Bot, reg., tab. 685, Lentisco Nivariensium ex Fou. in herb. Desf.,! — Mosquera Palmensium, Has. Non infrequens est hic frutex ad convallium ruyes in regione sylvosà Teneriflæ et Palmæ. Flores pallidè azurei, suaveolentes. Disrri8. GEOGR. Planta est Canariensis et Maderensis. ( 116 ) SOLANACEZÆ, Juss. TRIB. I. HPYOSCYAME AF. HYOSCYAMUS. Lainw. Cazyx urceolatus, 5-dentatus, persistens, capsulam includens. Co- ROLLA infundibuliformis, limbo plicato irregulariter obtuse 5-lobo. Sra- MINA 5, corollæ tubo inserta, inclusa seu exserta, inclinata. FILAMENTA subæqualia , basi pilosa. ANTHER& elongatæ , basi affixæ, longitudinali- ter dehiscentes. OvariumM superum, biloculare, placentis dorso dissepi- menti affixis, multiovulatis. Sryzus simplex, staminibus longior. STIGMA capitulatum. Frucrus : CarsurA calyce inclusa, oblonga , basi ventricosa, bilocularis, apice circumscissa, operculo 1-2-loculari., SE- MINA subreniformia, scrobiculata. EmBryo inter albumen subperiphe- ricum , arcuatum. RADICULA teres, vaga. COTYLEDONES semicylindricæ. HerB#Æ annuæ, s. biennes s. perennes, palæogææ, in Europâ, Asià et Africà boreali indigenæ, sæpè viscosæ, urmam felinam redolentes. For alterna, oblonga , floralia plerumque gemina. FLORES axillares, solitarti. 1. HYOSCYAMUS ALBUS. Lixx. H. annuus s. biennis, caule suberecto, villoso, foliis omnibus petiolatis, ovatis aut cor- datis, acutis, grossè dentatis, dentibus subacutis, ciliatis, villosis, supremis sæpè ovato lan- ceolatis, integris s. integerrimis , floribus subsessilibus s. pedunculatis , calyce campanu- lato, decemstriato, hirsuto. (1) Solanaceas Canarienses pertractavit et nobiscum benignè communicavit cl. ac doctus H. G. Reichenbach Jun. ( 117 ) Hyoscyamo bianco. Watth., ed. V'algr., vol. 2, pag. 1120. Hyoscyami alterum genus in maritimis. Cæsalp., De plant., lib. 8, cap. 45, pag. 345. Hyoscyamus albus. Lob., Ic., pag. 269.— J. Bauh., Hist. pl, vol. 3, lib. 34, pag. 627. — Clus., Hisi, pl, lib. 5, pag. 82. Hyoscyamus albus major. Hort. Rom., 1, t. 91. Hyoscyamus albus. Linn., Sp. pl., pag. 257. — Codex , 14,954. — Sibth. et Sm., F1. græc., vol. 3, pag. 24, tab. 236. — Bull. herb. de la France, tab. 99. — Spr., Syst. veg., vol. 1, pag. 615. — Lam. et DC., F1. fr., ed. 3 , vol. 3, pag. 607. — Rchb., FI. germ. exc., pag. 388 , n. 2631. — Bertol., FI, ital., vol, 2, pag. 613. — Koch, Synopsis FI. germ., pag: 509. — FF alpers, Rep. b., pag. 190, n. 3, 4. Hyoscyamus aureus. All, Fl. ped., pag. 101. Has. In vineis, ruderatis et rupestribus insularum Canariensium vulgaris. Disrris. GEOGR. Species est feré totius Europæ meridionalis necnon Africæ borealis. Ozs. Planta viscidè villosa, corolla straminea , fauce violaceâ s. viridi Canariensibus Veleño dicitur. — Monente cl. Webb, qui Hyoscyamum canariensem et album non satis distinctos esse intellexit, omni curâ studui, ut utram- que speciem discernerem, sed mihi neque contigit. Comparavi specimina Maderensia (ad vias versùs Martinho lecta à cl. Holl.), Canariensa (Buch! Webb et Berthelot ! ), Gallica, Veneta, (de Welden!), Dalmatica (de Welden!). Ne- que quidquam discriminis video inter flores « subsessiles » et « subpedunculatos », nec in varià foliorum formä, nec in vario faucis colore. Fruticosum verd Hyoscyamum canariensem, tantèm calami lapsu dixit el. Walpers. — Ceterùm cl. Ker. Hyoscyamum album non cognovisse videtur. Is enim 1. c. novum H. suum à reliquis speciebus distantem ad H. pusillum L. accedere dicit. Hyoscyamus canariensis. Ker., Bot. reg., pag. 180. — Spr., Syst. veg., vol. 1, pag. 616 , n. 10. — Rchb., F1, germ. exc., pag. 388, n. 2632. — W/alpers, Rep. bot. syst, vol. 3, pag. 20, n. 10. Hyoscyamus varians. /’is., Bot., Zeitg., 1829. — F1. dalmat., 1, tab. 24. TRIB. II. DATURE AE. DATURA. Lin. Cazyx tubulosus, prismatico-angulatus s. subteres, quinquefdus seu longitudinaliter fissus, de basi circumscissè deciduus. CoroLLA hypo- gyna , infundibuliformis, limbo patulo, plicato , quinque-decemden- tato. STAMINA 5, corollæ tubo inserta, inclusa s. subexserta s. exserta. FiLAMENTA è basi latiore attenuata , subæqualia. ANTHER# elongatæ, introrsæ , basi affixæ. OvariüM superum, incomplete quadriloculare , dissepime nto altero placentifero, apice deliquescente, placentis multi- ovulatis. SryLus simplex, staminibus pauld longior. SriemA bilamella- tum, Frucrus : CarsurA ovata s. subelobosa, muricata s. lævis, semi- ( 118) quadrilocularis, septis incompletè quadrivalvis. SEMINA numerosa, reniformia, scrobiculata. EmBryo subperiphericus involvens. FADICULA teres. COTYLEDONES subreniformes. HERB4Æ anauæs. perennes, virosæ, in Asià tropicà et Americà spon- taneæ. Species quædam nunc per orbis regiones temperatas prove- niunt efferatæ. ForrA alterna, oblonga s. ovaia, integra s. sinuoso-den- tata. FLores solitart, speciosi, candidi, purpureï, rubri, violaceï. 1. DATURA STRAMONIUM. Lin. D. annua, glabra , caule erecto, ramis assurgentibus , foliis ovaiis, irregulariter sinuoso- deniatis, calyce prismatico angulato, capsulà erectà ovatà echinatà. Solanum fœtidum spinosum. €. Bauh. ir Matth, ed. an, 1764, pag, 228. Solanum fœtid. pomo spinoso oblongo, flore albo, Cup., Hort. cath., pag. 206. Stramonium fructu spinoso oblongo, flore albo. Tournef., Inst., pag, 119.—Zannich., Ist. delle piante, n. 254, tab. 84. | Solanum maniacum Dioscoridis., Column. Phyt., ed. neap., pag. 46. Stramonium fœtidum. 4/1., FI. ped., vol. 1, pag. 103. — Scop., FI. Carniol., vol. 11, pag. 252, Datura Stramonium. Linn., Sp. pl, pag. 225. — Codex, 1418. — Spr., Syst. veg., pag. 627. — Lam. et Decandolle, F1. fr., ed. 3, vol. 3, pag. 609. — Rchb., FI, germ. ex., 389, 2637. — : Gaud., F. helo., vol. 2, pag. 11. — Bertol. F1. ital., vol, 2, pag. 607. — Koch, Synopsis, pag. 510. Stramonium foliis angulatis, fructu erecto muricato. all. F1. help., pag. 586. Datura Turcarum. Bessl., Hort. eyst. ant., 111, 2, Jol. 12. Har. Stirps in Canariis efferata. Canariensibus Buenas Noches. Disrers. ceocr. Herba Indiæ ortentalis et Americæ septentrionalis cives per totam feré Europam, Asiam, Africam exsiliit. 2. DATURA METEL. Lin. D. annua, caule erecto pubescente, foliis ovatis acutis integerrimis s. sinuosè dentatis, pu- berulis, plerisque inæqualibus , calyce tereti, coroliæ limbo decemdentaio , capsulà ovaià inermi s. remotè echinatà. Stramonia. Fuchs, Hist. pl, pag. 690. Malum spinosum. Cæsalp., De pl., lib. 5, cap. 17, pag. 212. Noce Metelle, Matth., ed. Valgr., vol. 1, pag. 301. Datura Metel. Linn., Sp. plant., pag. 256. — Codex, 1424. — Spr., Syst. peg., vol. 1, pag. 627, n. 9. — Bertol., F1, ital., vol. 2;, pag. 609. ( 119 ) Datura fruticosa. Mornem., Hort. hafn., pag. 212. Datura Guayaquilensis. 7. B. Kurth, Nov. gen. et Sp. pl, 3,8. — Spr., Syst. veg,, vol. 1, pag. 627, nl, Has. In Canariis efferata provenit. Nomen habet Santas vel Buenas INoches. Disrris. GEOGR. Hab. in Indià orientali et Americà meridionali. TRIB. III SOLANE AE. PHYSALIS. Lin. CaLvx 5-fidus, demüm increscens. CoroLLA hypogyna, infundibu- lari-rotata, plicata, limbo 5-sinuato. Sramna 5 , Corollæ tubo inserta, imclusa. ANTHERÆ conniventes, basi affixæ, longitudinaliter dehiscen- tes. Ovariu“ superum oblongatum, basi incrassatum, biloculare , pla- centis dorso dissepimenti insertis multiovulatis. SryLus simplex, stigma capitato-transversam. Frucrus: BaccA bilocularis, calyce in- flato inclusa. SEmINA subreniformia , compressa, punctulata. Emrryo inter albumen carnosum subperiphericus. RapiourA centripeta. Corv- LEDONES semiteretes. TERBÆ annuæ s. perennes, seu suffrutices orbis utriusque præsertim plagarum tropicarum. Foua alterna s. geminata , integra seu lobata. FLores solitart s. ageregati. CoroLLÆ albæ s. flavæ. 1. PHYSALIS SOMNIFERA. Lamcx. P. frutex caule tereti, ramis rectis, foliis oblongis, obtusis s. acutis , floribus axillaribus, fasciculatis , pedunculatis , cernuis, corollà extüs subtomentosà , quinquefidà , baccà glo- bosà. Solanum majus, vesicarium corolloides. Barrel,, Ic., 149. Solanum somniferum verticillatum. C. Bauh., Pin., pag. 166. — Cup., Hort. cath., pag. 203. — Castell., Hort, Mess, pag, 29. — Moris. Oxon. Hist. pl., vol. 3, pag. 596. Solanum somniferum. Cæsalp., De plant., lb. 5, cap. 21, pag. 214. — Clus., Hist, pl, lib. 5, pag. 85. Solatro somnifero. Matth, ed. V'algr., vol. 2, pag. 1127. Alkekengi fructu parvo verticillato. Tournef., Instit, rei. herb., pag. 156. ( 120 ) Physalis somnifera. Linn., Sp. pl., pag. 264, — Codex, 1444, — Sibth., Smith, Fl. græca, vol. 3, pag. 27, tab. 233.— Cavan., Ic. et Desc., vol. 2, pag. 2, n. 117, tab. 103. — Nees ah Escnbeck, Linnææ vol, 6 , pagg. 431-483. Physalis scariosa. L., Sp., vol. 1, pag. 261. — Cod., 1445. Hypnoticum somniferum. Prodr. fide Boissier. Has. In rupibus aridissimis necnon in ruderatis propè oppidum Sanctam Crucem ins. Palmæ et circà urbem Palmarum insulæ Canariæ principem, Buch!, Webb et Berthelot!, Despréaux. Disrri8. GEQGR. Crescit in Indià orientali, in Arabià, in Græcià, in Sicilià, Sardinià, An- dalusià, Canaris, Mauritio, Promontorio B. Sp. — Examinavi specimina lecta ad montem Sinaï, Lind. in herb. berol, reg.! , in insulà Cretà Sieber! , propè Panormum Gussone!, in Sardinià Thomas!, propè Malagam et Marbellam Boissier!, locis suprà dictis Canariensibus ; in insulà Mauritio Sieber!, ad promontorium Bonæ Spei Lichtenstein !, Ecklon!, Drège!, Mundt. et Maire !. Descr. Féurex pedalis-bipedalis, caule pubescente tomentoso. Fozra breviter petiolata, interdüm gemina, corolla flavescens, bacca matura coccinea inclusa in calyce inflato. Ogs. Varietates : communis N. ab E. et tomentosa Thunb. minimè sunt stabiles, occurrunt quidem specimina characteristica (solo tomento diversa), plurima tamen specimina inter utramque varietatem sunt media, ità ut nescias, cui adscribas. — Animo gratissimo profiteor, cl. Dr. Klotzch, præfectum herbarii regii berolinensis mihi usum Soianacearum in Canariis à cl. Buch lectarum aliamque specierum criticarum liberalitate suà et benevolen- tià concessisse eique maximas ago gratias. SOLANUM. Lans. Cazvx 5-10-fidus. CoroLLA hypogyna, rotata, rariùs campanulata, tubo brevissimo, cymo plicato, 5-s. 10-fdo (interdüm 4-6-fido). STAMINA 5 (rard 4-6), corollæ tubo inserta. FILAMENTA antheras æquantia. ANTHE- RÆ conniventes, apice poris geminis dehiscentes. OvaRIUM superum, bi-tri-quadriloculare , placentis dissepimentis adnatis multiovulatis. Srvyus simplex. STiGmA obtusum. Bacca bi- rariùs tri-quadrilocularis succulenta. SEMINA ovato-reniformia, compressa. EmBrvo spiralis, fili- formis. RADICULA centripeta. COTYLEDONES semiteretes, Her aonuæ s. perennes, suffrutices, frutices, arbores orbis utrius- que præsertim regionum tropicarum et calidarum cives. Înermes, aculeatæ, spinosæ, glabræ, s. pilosæ s. pube stellatà tomentosæ. For alterna, solitaria s. gemina, integra s. variè partita. FLores extrà-axil- (EN 222 0 2 lares, alares v. laterales, rard terminales, solitarii, gemini, fasciculati, umbellati, racemosi, corymbosi. CoroLLx albæ, violaceæ, luteæ. 1. SOLANUM NIGRUM. Lin. S. annuum , s. bienne , pubescens , caule inferné terétiusculo > Supernè angulato., ramis angulatis, foliis ovatis subdeltoideis sinuato-dentatis angulatisve , corymbis extrà foliaceis , floribus cernuis, baccis globosis nigris. Solanum minus fructu migro. Cæsalp., De plant., lib. 5, cap. 19, pag. 913. Solatro hortolano. Matth. , ed. V'algris, vol. 2, pag. 1125. Solanum minus officinarum. Zannich., Ist. dell. piante, pag. 248, tab. 267, Suns officinarum acinis nigricantibus. Fournef., Inst. rei herb., pag, 188. . Solanum nigrum. ZL., Sp. pl, pag. 290. me Codex, 1473. — Bull., Herb. de la France, tab. 26. — Lam. et Decandolle, F1, Jrançaise, ed. 3, vol. 8, pag. 613. — Dun., Hist. des Solanum, pag.. 152 ; Synop- sis, pag. 12. — Rchb., FI. germ. exc., pag. 390 , n. 2685. — Pl, crütic., tab. 953. — Gaud., FL, hele., vol. ?, pag. 1308 Bertol., FL ttal., vol. 2, pag. 633 sq. — Koch, Synopsis , pag. 508. Moralillo de Santa-Maria Lancerottensium cl. Webb, Hs Has. Ad vias, in arvis insulæ Lancerottæ circà oppidum Arrecife et in rupibus elatis montis Chache, Webb et Berthelot !, propè Funchal, Buch!. Disrris. ceoër. Per totam Europam, Asiam, Africam , Americam obvia. Exotica speci- mina examinavi lecta in India orientali Wight!, in Canaris |. c., in America boreali com. Hooker ! , in insulà Suint-T'homas Ebrenberg jun.!, in Mexico Berlandier!, Hartweg!, Schielle!, propè Concon Pœæpp., Coll. pl. Chil., vol. 1, pag. 1. 2. SOLANUM MINIATUM. Bern. $. annuum , caule herbaceo, diffuso, ramis dentato angulatis strigoso-subpubescentibus, foliis ovatis repandis grabriusculis; corymbis extrà-foliaceis, cernuis, corollis calyce du- plo longioribus, baccis globosis luteo-miniatis, demüm miniatis. Solanum minus fructu flavo. Cæsalp., De pl., lib. 5, cap. 19, pag. 213. Solanum offic. acinis punicantibus. Cup., Hort. cath., pag. 202. Solanum hortense rubrum. Castell., Hort. Mess., pag. 45. Solanum officinale acinis purpureis. Zannich., Ist. dell. piante, pag. 248. Solanum miniatum. Bernh., in En., vol. 1, pag. 236. — Dunal., Hist. des Solanum , pag. 156. — Lam. et DC., F1. fr, ed. 3, vol. 5, pag. 417, n. 2693, a. — Rchb., FI. germ. exc., pag. 391 , n. 2634. — Pl, crit., tab. 996. — Bertol., F1, ütal., vol. 2, pag. 635. — Koch , Synopsis , pag. 507. — Bernhardi über den Begriff der Pflauxenart und seine Anncendung , pag. 5. Solanum villosum. Vocca. et Balb., FL. fr., pag. 109. Itt. —(3° SECT.) 16 Has. Ad vias, in ruderatis Teneriffæ Webb et Berthelot! varietatem habitu gracili flori- - busque minoribus insignem in insulà Canarià legit Despréaux ! Disrkis. GEo06r. Stirps Europæa ct boreali-Africana et in Asià (Kurdistan Brand!) oc- curril. 3. SOLANUM HUMILE. BerNn. S: annuum, caule herbaceo, ramoso, ramis angulatis, angulis ramorum subtuberculatis : foliis rhombeo-ovatis sinuato-repandis aculiss. integris , Corymbis nutautibus , baccis glo- bosis luteo-viridibus, demuüm luteis. Solanum humile. Bernh. ap. Willd., Ent pl. Hort. Berol., vol. 1, pag. 236. — Rchb., FI. excurs., pag. 391, n. 2653. — Plant. crit., 10 ; 194. — Bernhard, über d. Begriff der Pflausenart und seine A n- neendung, pag. 55. Solanum luteo-virescens. Gmel., F1. bad., vol. k, pag. 177. Has. In insulæ Teneriffæ et Canariæ ruderalis. Disrri8. GEOGR. In Europà medià et australi necnon in Cauariis. — Monente cl. Des- préaux incolæ Canariæ baccas hujus Solani Yerba Santa Maria dicti comedunt. 4. SOLANUM VILLOSUM. Lamcx. S. annuum, caule herbaceo, ramis teretibus hirtus, foliis ovatis angulato dentatis pubes- centibus corymbis nutantibus, baccis globosis luteo-aurantiis, demünm brunneo-aurantiis. Solanum villosum. Lam, Dict., vol. 4, pag. 289! — Jllustr. gen.,n. 2338. — Dunal., Hist. des Solan., pag. 157. — Lam.et DC., FI, fr., ed. 3, vol. 3, pag. 413 , n. 2694. — Rchb., F1 exc., 3, gen. 2652. — Koch, Synopsis, pag. 507. Solanum luteum. Gmel., F1. bad., vol, 1, pag. 521. Solanum nigrum y villosum. L., Spec. pl., pag. 266. — Cod., 738. Solanum Ægyptiacum. Forsk., Descr. pl. æg., pag. 46. Has. In Canariis leg. de Buch! loco in schedà herbarii regii berolinensis non addito. Disrris. GEOGR. Crescit in Europazmedia et meridionali, in Ægypto et Canaris nec non in Chili australi Pæœpping ! 5. SOLANUM PSEUDO-CAPSICUM. Lin. S. arbuscula glaberrima, caule erecto, supernè ramoso, foliis oblongo-lanceolatis angus- üs, acutis integris, pedunculis solitariis s. paucis unifloris, exträfoliaceis. Solanum fruticosum bacciferum, Tournef., Instit. rei. herb., pag. 149. Solanum arborescens. Cæsalp., pag. 215. (193 ÿ Amomum Plinii. Lob., 1c., pag. 265. S. strychnodendron. C. Bauh., Pin., pag. 614. _Solanum americanum. Dalech., Lugd., pag. 599 , ce. 1c. Solanum pseudo-capsicuim. Dodon., Pempt. stirp., pag. 718, c.uc. Solanum pseudo-capsicum. Linns Sp. pl., pag. 263. — Codex, n. 1457.,— Dunal., Hist. des Solan., pag: 150 ; Synopsis, 11. — Lam. et DC., F1. franc., vol: 5, n. 2699. — Spr., Syst: veg. tab. 1, pag. 684, n. 101. | Has. Circà culta et in sepibus in valle Orotavensi Teneriffæ propè la Fega Canariæ et ahbi legerunt cl. Webb et Berthelot!. Disrris. csoGr. In insulà Madeirà et in Canaris, nunc etiam in Béarn propè Arette ad muros in ipso pago quasi spontanea .Decandolle |. c. Descr. Arsuscuza pedalis, bipedalis et ultrà , glaberrima. Ramr virides. Fozra subundulata. FLores _exigui, calyx 5-fidus, corolla 5-fida, alba. Bacca globosa, cerasiformis, rubra, interdüm lutea. Ozs. Ob baccas parvis Lycopersici baccis (Tomate) similes habitari Canariensibus Tomatillo dicitur. Contra exan- themata in usu esse Canariensibus cl. Webb comperit. 6 SOLANUM NAVA. Wegg ET BERTH. S. perenne, inérme, totum viscoso-pubescens, ramis sarmentosis angulaiis, foliis simpli- cibus, inferioribus sæpè ternato-pinnatis, foliis foliolisve cordatis vel oblongis acutis subin- tegris obsoleté repando-dentatis; racemis subcorymbosis sparsis, pedicellis erecté patenti- bus, corollis quinqueangulatis ; baccis calyce aucto subinclusis globosis. Solanum Nava. Webb et Berthelot, Hist. nat. des tles Canaries, Géogr. bot., 1835. | Has. In insulà Fenerifià (in sylva Agua Garcia leg. Webb et Berthelot! in vallis Tao- roensis convalle de iga cl. Berthelot!) et in Canarià (ad scaturiginem Caidero de Co- ruña dictam in convalle elatà sub jugo montium Saucillo insulæ Canariæ suprà vicum Tenteniguadam Webb et Berthelot! in sylvà Doramas cl. Despréaux!). Propè Æspe- ranza de Buch!, ante anthesin, undè factum, ut non sit determinatum à cl. Link. Disrri8. GEOGR. Decus insularum Fortunatarum neque alibi observatum. Os. Flores ferè Solani tuberosi L. — Antheræ 2-5 longè productæ , cornutæ. Bacca cerasi magnitudine , auran- tiaca. Webb. — Nycterium genere à Solano nullo pacto separari licet, nam character antherarum inæqualium valdè varians invità naturâ petitus est in plantis, quæ ceterùm planè congruunt cùm Solanis. — Restat ut de plantä ma- derensi dicam. Specimen Lemannianum Nycterü triphylli Lowe differt foliis rigidioribus, dentatis s. integris, duplô minoribus. Prætereà pl. Canariensis ramos longè sarmentosos inter arbusta ducit. CI. Webb utramque plantam di- versæ esse speciei Judicavit neque possumus non assentiri viro clarissimo, ubi recordamur, plantas Canarienses in sylvis, Lemannianas secùs vias esse lectas. ( 124 ) EXPLICATIO TAB. 174. 1. Ramus plantæ floridus cum baccis immaturis, 2. Flos extrorsum visus mag. nat. 3. Flos explanatus mag. auctus. 4. Corolla discissa cum staminibus inæqualibus. 5, Bacca calyce subinclusa. 6. Calyx explanatus. 7. Semen. 8. Idem magnitudine auctum. 0. Semen longitudine dissectum ut embryo spiralis conspiciatur in albumine. T. SOLANUM VESPERTILIO. Arr. Hort. KEw. S. caule fruticoso, aculeato, foliis cordatis plurimis inæqualibus, acurhinatis integris, dis- coloribus suprà piloso-scabriusculis, infra tomentosis , racemis subcorymbosis tomentosis extrà axillaribus multifloris, sparsis, calyce 4-5-fido , corollà 4-5-angulà. Solanum tomentosum Canariense spinosum , fructu cerasorum forma et magnitudine. Pluk., P yt. tab. 316, fig. 3. : Solanum Vespertilio. 4it., Hort. Kew., vol. 1, pag. 252. — Wülld., Sp. pl, vol. 1 , pag. 1045. — Du- nal., Hist., pag. 202; Synopsis, pag. 35. — Spr., Systema veget., vol. 1, pag. 696 , n. 273. Has. Inter scopulos in imà convalle Draconum arborum sive el Dragonal ins. Canarræ, in convalle magnà insulæ Canariæ inter opoidula T'eror et Moya, ubi olim Mariæ Virgi- nis prodigio inventa icon, undè nomen Parranco de la Virgen. Inter clivos maritimos vallis Batän Teneriffæ boreali-orientalis introitum speluncæ de Pope dumis spissis ct pro- ceris obstruit. | | Disrris. GEoGr. Mera stirps Carariensis. Ogs. Arbustum: 6-7 pedale. Corolla cœrulea, extùs tomentosa. Bacca cerasiformis miniala, unde nomen Realgarera Canariensium. Nomen Permenton quod affert Plukenet non audivit el. Webb. | Solanaceæ. Botanique. Tab 74 [ — / \ À x / | | (fl ! {l] | \n 1 1] | Heyland det. | FAR 7 = PT à ei OO) Ne LCR Ce Lun (. 125) SCROFULARINEÆ. Jvss TRIB. 1. SALPIGLOSSIDEAE. BEenru. Susrris. L CA MPYLANTHEZÆ. Non. Calyx 5-partitus. Corolla tubulosa tubo surshm recurvo , limbo plano subæquali. Stamina 2, antica, declinata, brevissima, inclusa. Capsula lateraliter compressa, septicidè et sep- tifragè 2-partibilis, valvis 2-partitis, columnà placentiferà demüm liberà. Semina plana, alata campylotropa. Embryo periphericus x). CAMPYLANTHUS. Roru. Cazvx 5-partitus, laciniis linearibus, herbaceis æqualibus. CoroLLA tubulosa, subinfundibuliformis , tubo cylindraceo sub medio sursüm recurvo, limbo 5-partito, plano, subæquali, lacintis in præfloratione imbricatis, 2 sc. lateralibus anticæ et 2 posticis inter se supernè imbri- catis, utriusquè margine anteriore ab anticà tecto. superposilis. STA- MINA 2 , tubo corollæ propè basin inserta, lobo corollæ inferiore alter- nantia, filamentis brevissimis declinato-horizontalibus, antheris oblongis, loculis divaricatis, apice connatis, confluentibus, verticalibus inter se per valvas connatis, demüm liberis. Ovariüm lateraliler com- pressum , disco crasso impositum, 2-loculare, placentis valvarum mar ginibus introflexis adnatis, multiovulaiis, ovulis ovatis incurvis, mox (1) Campylanthi , generis ambigui , affinitates alid (in Ann. se. nat., 5e sér., vol. 5, pag. 55), et rationes quibus adducti eum inter Salpiglossideas Benth. enumeravimus , fusiùs exponuntur. Hic breviter memorandum à reliquis Scrofularineis, quibus fructu convenit, semine campylotropo atque embryone, non arcuato tantüm ut in plurimis, sed peripherico vel hippocrepidoideo, differæ. Prætereà à Veronicearum tribu, ubi eum propè Wu'feniam ill. R. Brownium secuti collocaverunt celeb. Endlicher et Meisner, staminibus brevissimis inclusis declinatis anticis differt : nec inter Gratioleas cum Anticharite Endlich. et Achetarid Cham., staminibus anticis præditis, ob plures causas deponi licet. Restant Solanaceæ quibus embryo jure periphericus , sed ob capsulam et ob corollæ æstivationem ad Salpiglossideas revertit, quæ profectô Solanaceis à quibusdam annumerantur. ( 126 ) campylotropis planis alatis. Sryius brevissimus, columnaris, apice claviformis deflexus. SIGMA crassum capitatum. CapsuzA ovata , disse- pimento contrariè compressa, apice obtusa leviter emarginata, sep- ticidè ei septifragè dehiscens (1), valvis 2-partitis columnâ placenti- fer demüm liberà, breviter stipitatà , dimidianm capsulæ excedente, ) polyspermà. SemiNA plana, orbicularia, campylotropa , hilo et chalazà ad marginis medium approximatis, testà asperà cum tegmine et pe- rispermo carnoso coalità, in alam hyalinam expansä. EmBrvo cylin- draceus, axilis, periphericus vel hippocrepidoïdeus. FRUTICES lignosi, Africani, insularum scilicet Fortunatarum Gor- oadumque sive Viridensium accolæ , ramis duriusculis virgatis folio- rum cicatricibus nodulosis. ForrA crebra, sparsa , lineari-subulata vel oblonga, crassa, glaberrima vel tomentosa , sessilia. FLORES ad apicem ramulorum in spicas laxiusculas secundas 2-3-tomas digesti , Dutan- tes, pedicellis fliformibus bractearum foliacearum axillis prodeunti- bus. basi bracteolis 2 oppositis stipatis. 1. CAMPYLANTHUS SALSOLOIDES. Rorx. C. folis teretibus, carnosis, glabris; calycis laciniis angustis pilosis. Eranthemum salsoloides. Linn. fel., Suppl., pag. 82. — Vahl., Enum., vol. 1, pag. 304. — Brouss., Elench. hort. Monsp., 1805, pag. 23. — R. Brown, Prodr. F1. Nov. Holl., pag. 34, in Obs: Campylanthus salsoloides. Roth, Nov. sp., pag. 4. | Teucrium filiforme. Poir.! , Encycl. suppl., vol. 2, pag. 769 , ex epigraphe propriâ spec. herb. Des- font. ! Fomero marino selvaje Canariensrum. Has. Non infrequens est hæc species in fissuris rupium convallium calidarum oræ mari- timæ magis meridionalis insularum Teneriffæ et Canariæ. Legimus florentem in convalle Averni Teneriffæ mense Januario , in convalle Xerque sive Jerque propè Arico mense Novembre et in convallibus circa Sanctam Crucem etiam per æstatem floridam. Disreis. GEOGR. Species est Macaronesiaca quæ littoris rupes adustos et convalles cali- nd (1) Dehiscentia hæc, inter Scrofularineas haud rara ità fit; solvuntur dissepimenti lamellæ, supersunt autem margines fracti qui medio relicti columnam placentiferam liberam efficiunt. Hæc est , ni fallimur, plurimorum dehiscentia septifraga columnaris. (. 427.) das vix descrit. In Gorgadibus aulem aliera extat species Viridensis ex speciminibus ia insulà Sancti Nicolai à cl. Forbes die 30 Marti 1822 lectis et in herbario Societatis Londi- vensis ad hortorum culturani promoventlam institutæ asservatis quæ per totum montem Gurdo ad altitudines omnes , cum varictate floribus albis insigni, Odontospermi sericei C. H. Schultz Bip. socius occurrit. Varietatem quoque uti suspicamur aliam (ilà enim va- riare credibile), foliis oblongis complanatis valdè tomentosis fructu non-diverso ab eottem Forbesio missam vidimus. Ambas quoque nuperrimè inter copiosan messem cl. Hookeri fil. qui orbem hyperantarcticam scrutaturus Gorgades sive promonterii viridis insulas fortuito lustravit, conspeximus, aliamque quam moriturus legit b. Vogel. Descr. Frurex 3-6-pedalis , robustus, ligno compacto, lutescente, medullä ampl nigrà durà per- curso,"cortice cinereo tenui. Ramr albidi, tenues, fragiles, intricati, foliorum basibus adnatis seu pulvi- nulis crebrô nodulesi , juniores virgati, sæpè recurvi pubescentes. Fozra sparsa, conferta, sæpè subfas- ciculata , sessilia , lineari - filiformia , acutiuscula, majora linearia suprà planiuscula, nervo medio impressa, margine revoluta, lætè virentia, crassa, glabra vel basi aut juniora minutè cinereo-puberula, Sricæ ad apicem ramorum breves , tenues, laxæ , eleganter recurvæ, secundæ simplices vel binæ tres quatuor dichotomè superpositæ, pilis simplicibus rectis glandulosis piloso-pubescentes. FLores pedicellati, pedicellis fliformibus, pilosis, nutantibus , fructiferis erectis, folio filiformi bracteatis et 2 bracteolis minoribus oppositis versüs basin stipatis. Garvx junior sub-2-labiatus , laciniis 3 superioribus brevioribus, 2 infertoribus longioribus, adultus subæqualis, foliosus, crassiusculus, glanduloso-pilosus, persistens, profundè 5-partitus, lacimiis linearibus vel demüm lineari-lanceolatis, acutis, pilosis, corollæ tubo subtriplô brevioribus. Corozr: lætè carnea, subinfandibuliformis, tubo cylindraceo ad apicem dila- tato, in alabastro supernè gibbo, leviter incurvo , m0x sub medio suprà antheras sursum recurvo, intra exträque præsertim versùs apicem pubescente, limbo planiusculo, subæquali , 5-fido, laciniis lanceola- tis, acutis, intüs glabris, extüs puberulis, venosis , tubo 2-plô 3-plôve brevioribus , 2 axilibus paullo minoribus , extimä lateralibus aliquantulüm majore. In præflorescentià autem limbus sub-2-labiatus atque ità laciniæ superimpositæ ut laterales binæ infimam et superiores duas, inter se imbricatas, levi- ter deflexas , atque infimä veluti carinâ amplexas, obtesant. Sramixa 2, propè tubi corollini basim inserta cum lacinià anticâ alternantia, deflexa, filamentis brevissimis curvatis, antheris oblongis, obtu- sis, glanduloso-pubescentibus, per filamentorum flexionem verticaliter suspensis, loculis apice conna- tis, divaricatis, confluentibus. Ovarium disco crasso cupulæformi impositum, ovatum, obtusum, 2-lo- culare, ad dissepimentum lateraliter compressum, placentis ad loculorum margines involutos insertis, multiovulatis, ovulis elongato-ovatis incurvis pendulis apteris, mox complanatis , dorsi et extremita- tum incremento rotundato-recurvis, campylotropis, membranä hyalinà (testâ in alam expansä) cinctis. SrrLus brevissimus , columnaris , glaber, apice incrassatus in alabastro rectus mox supernè inflexus. Sriema capitatum , orbiculari-complanatum , cum stylo deflexum. Carsura ovata, obtusa, vix subcre- nata, lateraliter compressa, nitida , 2-locularis , septicidè et septifragè 2-partibilis dissepimenti margi- nibus cum placentis adhærentibus, valvis parallelis profundè 2-partitis, columnä placentifera liberä, breviter stipitatà, dimidium valvarum excedente, ab apice ultrà medium seminiferä, septorum lami- nis nudis sub medio instructä. SEmiINa complanata , campylotropa, orbicularia vel compressione angu- Tata, alà membranaceâ albä cincta, pendula, intesumento unico cum perispermo crasso coalito, Emrrxo exilis, cylindraceus, periphericus vel ferri equini modo revolutus. EXPLICATIO TAB. 176. e 2. Ramus floridus et fructifer magnitudine naturali ; figuræ omnes quæ séquuntur mag= nitudine auctæ sunt..2. Alabastrum ante anthesin antrorsum visum duobus corollæ seg- mentlis a a in præflorescentià inferius sive carinale tegentibus. 3. Idera retrorsüm visUmM, aa segmentorum lateralium ablatorum cicatrices , d segmentum inferius duo superiora c invicem involuta fovens. 4. Idem antrorsum visum sesmenlis duobus lateralibus aa et. inferiore sive carinali 0 arte cletractis ut conspiciantur segmenta duo superiora c d invicem, alterum alteri, imposita. 5. Flos cum bractcà et bractcolis. 6. Corolla dorso inter seg- menta duo postica secta et complanata staminibus arte divaricatis ut appareat nervorum corollæ directio. 7. Corollæ tubus medio transversé et dorso longitrorsüm sectus ut sta- minum Juniorum et pistiili positura pateat. 8. Stamen antrorsüm visum. 9. Idem visum à tergo. 10. Pistillum innuptum. 11. Idem transversè sectum. 12. Colûmna placentilera ovulis virgineis gravida ab ovario innupto excerpta. 13. Ejusdem ovulum seorsum visum. 14. Ovarium jam fecundum stylo recurvo coronatum longitrorsam sectum. 15. Ovulum fecundum. 16. Columna placentifera cum ovulis provectioribus. 17. Ejusdem ovulum seorsüm visum. 18. Capsula à latere visa calyce secto. 19. Idem calyce cinctum dehiscens, valvulis 2-partilis et columnà placentiferà medio relictà. 20. Columna placentifera à latere visa. 21. Semen. 22. Embryo. 23. Inflorescentiæ ciagramma. TRI. II, VERBASCEAE. BENTu. VERBASCUM. Linx. CaLyx 5-partilus, subregularis, persistens. COROLLA rotata , expla- nata, tubo brevissimo, limbo 5-partito, laciniis latis, subæqualibus vel infimo majore, mox caduca. SrAmINA 5, corollæ tubo inserta, declinata, inæqualia, 2 inferiora longiora, filamentis omnibus vel 3 superioribus barbatis. ANTHERXÆ reniformes medio affixæ vel filamento adnatæ, i-loculares loculis confluentibus. Ovariüm 2-loculare. Srvrus 1. SriGmaA terminale simplex vel rard 2-lamellatum. CarsurAa subglobosa, poly- sperma, septicidè dehiscens, 2-valvis, valvis semi-2-fidis. SEMINA par- S : d Real hr, cu Le | D cropl ularn 10 Botanique à Tab. 176. A Pocrerer. del. = Linpel düigo diicher: 7 Charpentier lapine é (OT 2 CZ Copy us Ja rliles FH ( 129 ) vula ,oblonga, costato-scrobiculata. PerisPerMum carnosum, Emrryo rectus axilis: HEerBæ tomentosæ vel lanâ floccosà detersili vestitæ, rard glabres- centes, per orbem antiquum temperalum sparsæ. ForrA rhizocephali rosulata integra, margine sæpè dentata vel sinuata, rard subpinnati- fida, caulina alterna sessilia vel decurrentia. Cavus annuus, rectus, in paniculam dilatatus. FLORES per paniculæ ramos fasciculati, rard in bractearum axillis solitarii, flavi aut phœniceiï. 1. VERBASCUM SINUATUM. Linx. … V. sordidè tomentosum, {oliis ridicalibus lanceolatis, o6btusis, margine sinuato-lobaus et undulatis, Icbis irregularitér crenatis, suprà subvirentibus, caulinis breviter decurrentibus ; racemo paniculato ; fasciculis 3- -6- floris, pedicellis calycis longitudine velbrevioribus ; caly- cis laciniis lanceolatis , acutissimis ; corollà luteà rariüs albà ; filamentis omnibus violaceo- barbatis; capsula calycis longitudine, ovato-rotundatà, tomento caduco conspersà. Dhôuoc péhauva. Diosc., Lib. 4 , cap. 104. À Verbascum aliud. Math. (Falgris, 1570), pag. 117. — Camer., Epit., pag. 882. Verbascum sextum. Cæsalp., De plant., pag. 347. Verbascum nigrum folio papaveris corniculati. Zannich., Ist. delle piant., pag. 272 , tab. 205. Verbascum She ntie, Linn., vol. 1, pag. 254. — Sibth., Fl. græc., tab. 227. Has. Legimus hanc plantam in monte Lentiscali Canarïiæ et circà craterem Bandamæ. Dis'rriB. GEOGR. Species est regionum omnium mari Mediterraneo conterminorum. CELSIA. Lin. CaLyx profundè 5-partitus, subregularis, persistens. CoroLLA subro- tata, explanata, tubo brevissimo, limbo 5-partito, lacintis sabæquali- bus vel infimo mayore, decidua. SramiINA 4, corollæ tubo inserta, 2 inferiora longiora, superiora breviora vel abortienti-difformia. Frra- MENTA longiora glabra antheris adnatis, breviora barbata antheris medio afhxis, vel omnia barbata aut longiora glabra antheris omni- bus medio affixis. Ovariün 2-loculare, placentis ad marginem dissepi- menti cujusque 2-laminati (valvarum intromissarum marginum), 111, — (3° SECT.) 47 ( 130 ) usquè ad medium protracti ibique soluti ac revoluti,adnatis. OvürA plurima. STyLus simplex , incurvus. CaApsuzA subelobosa , polysperma , septicidè dehiscens,2-valvis, valvulis sæpè apice 2-fidis. SemiNA plu- rima, scrobiculata. HerB4 perennes caulibus annuis vel suffrutices intricali per Asiam temperatam ab Indiæ montibus ad orim utramique maris Interni protensi. ForiA rhizocephali specierum herbacearum sæpè lyrata vel pinnatifida , caulina alterna. Racer simplices vel subpaniculati. FLo- RES gemini vel solitarü, rard fasciculati, pedunculis sæpè longiusculis, lutei, aurantiaci, rubri vel phœæniceï. 1. CELSIA CRETICA. Linn. C. foliis radicalibus basi laciniatis , caulinis oblongo-lanceolatis, sessilibus, semiamplexi- caulibus , inciso-dentauis, lobis serratis, crassis , subtüs præcipuë appressé pubescentibus ; racemo subsimplici, bracteis ovatis vel lanceolatis, dentatis acutis , floribus solitariis vel binis, breviter pedicellatis ; calycis läciniis rhomboideo-lanceolatis, argutè dentatis, subtts tomentosis ; staminibus longioribus glabris , antheris adnatis, brevioribus abortientibus, pilosissimis ; stylo apice incrassato, stigmate capitato. Celsia cretica. Linn., Suppl., pag. 281.— Desf., FI. aul., vol. 2, pag. 57.— Sims., Bot. mag., tab. 964. — Reichb., FI. exot., tab. 206. — Jacq., Hort. Schœnbr., vol. 4, tab. 476. — Guss., FU. sic. Prodr., vol. 2, pag. 176. — Ejusd., Plant. rar., pag. 254. Has. Hanc plantam ad montem cratcriformem Bandamam et propè oppidum T'elde invenit cl. Despréaux. Disrrre. GEoGR. Species est Africana quæ à Candido promontorio (Herb. Labill. 1) per arva totius Numidiæ porrigitur ( Desfontaines) ; sed limites ejus ad orientem uti ad occa- sum prorsüs ignoti. Boream versüs Siciliam ( Gussone, Parlatore!) et Sardiniam (Moris!) percurrit atque Italiam ipsam in Calabrià attingit. SCROFULARIA. Liwn. Cazvx 5-fidus vel 5-partitus, subregularis. CoroLLA disco hypogyno inserta, irregularis, tubo ventricoso, limbo curto, 2-labiato, iabio superiore mayjore, erecto, 2-fido, inferiore breviore, 3-lobo, lobis late- ralibus rectis vel apice recurvis, intermedio deflexo. SrAmINA 4 , didy- ( 131 ) nama, tubo corollino inserta , inclusa vel exserta, filamentis glandu- losis vel glabris. ANTHERÆ reniformes, adnatæ, quintà sterili dif- formi, inter lacinias labïi superioris subsessili, flamento tubo adnato. Ovarium disco cupuliformi insidens, 2-loculare, placentis 2 ad apicem dissepimentorum affixis. OvurA plurima. STyLus terminalis, stigmate capitalo , simplici emarginaio vel 2-fido. Capsura suborbicularis vel ovata apice attenuata, apiculata, 2-valvis, septicidé dehiscens, placen- tis demüm liberis, axilibus, polyspermis. SEMINA minima ovato- vel oblongo-depressa, scrobiculata, integumento unico.tenui. Empryo rectus, axilis, perispermo carnoso inclusus, radiculà hilum spectante. HErB# annuæ vel perennes aut suffrutices hemisphærii borealis temperati, crateris præcipuè maris Mediterranei atque Asiæ extrà tropicum-cives, caulibus simplicibus vel ramosis, 4-angularibus, basi quandoque mulliangulatis. ForiA opposita, petiolata, integra lyrata vel pinnalisecta. Cymx ad apicem ramorum axillares vel in spicam aphyllam congestæ. FLores fusco-rubri, purpurei, virescentes vel flavi. ( 1. SCROFULARIA ARGUTA. Horr. Kew. S. annua , caule simplici vel parcë ramoso , ramis strictis, glanduloso-pilosis glutinosis vel glabrescentibus , sæpè purpureis ; foliis latè ovatis subcordatis vel cuneatis, tenuibus, subpubescentibus , margine arguté duplicato-crenatis ; spicis foliosis , floribus minutis ; calyce glanduloso ; staminibus exsertis, antherà sterili magnà , obcordatà vel rotundatà ; capsulà basi rotundatà, supernè longé attenuatà, apice acutà mucronatà ; seminibus ovato- obpyriformibus, scrobiculatis. Scrofularia arguta. Hort. Kew., vol. 2, pag. 302. Scrofularia peregrina var. ? W'ydl., Scrof., pag. 28. — Walp., Repert., vol. 3, pag. 106, Has. Occurrit hæc species hüc illüc inter spiraculorum scoriam et in siccis apricis regionis maritimæ insularum plurimarum Archipelagi ut dicunt Canariensis : in Lance- rottà sc. propé oppidum Arecifam, in Canarià ad Isletam promontorium, in torrente petroso oppidi Garachico , in ipsis Ports Orotavensis viis et alibi in Tenceriffà , necnon inter pumices et tophum spiraculorum propé fontem Calidum in insulà Palmàä. Hanc plantam nuspiam legerunt ell. viri Chr. Smith et Leopoldus de Buch ( 132 ) Disrrs..GEoGr. Planta est Canariensis quæ in orbe iterùm orientali sub eodem ferè latitudinis borealis gradu ôccurrit, seu de novo nascatur sive ominis Libyæ deserta pércur- rat ; eam enim nuperrimè ad Arabizæ littora sub ipso Cancri tropico secüs torrentes propé Moscham portum invenit indefessus Aucher-Eloy (Æerb. or, sub num. 5057). . Dgscr, Annua, 1/2-2-pedalis, radice fibrosä, caule medullà farcto, striato, 4-angulo , angulis acutius- culis, vel ramoso multiangulato, ramis erectis strictis, pilis crispis glanduloso-pubescente, sæpè viscoso, demtim glabrescente , purpurascente vel in umibrosis virescente, F or1a rotundato-ovata vel rhomboi- deo-lanceolata, utrinque subpubescentia, reticulato:venosa, impunctata, tenuia, margine argutè dupli- catim crenato-dentata, crenis glanduloso-apiculatis, basi subcordata vel cuneata , petiolata , petiolo angusto , glanduloso-piloso , folio subduplô breviore. CymÆ per totum caulem ex axillis foliorum pro- deuntes , folio subduplè breviores, pedunculis pedicellisque filiformibus, densè glandulosis, 3-5-floræ rarits 7-floræ. Frorts parvi, intensè rubri. Carvx glandulosus, foliolis oblongis , Margine vix scariosis, ovatis. CoroLLA calycem parüm excedente, urceolata, marcescenti-subpersistens, labi superioris laci- niüs oblongo-rotundatis , labii inferioris lateralibus rotundatis, margine incurvis, intermedio ovato. SramiNA exserta , filamentis glabris, antheris reniformibus, sterili maximà, obcordatà vel longè pro- trusâ. Sryus glaber, stigmate capitato, simplici , papillato. Oss. Affinis est hæc species S', peregrinæ Linn., sed capsulæ formäâ summoperè differt. P peres ; EXPLICATIO TAB. 177. 1. Planta integra florida. 2. Ramuli ssgmentum cum fructûs eymulà folio suffultà, ambo magnitudine naturali. 3. Corolla lateraliter secta et arte explicata, prout figuræ reliquæ auctæ. 4. Styli pars superior cum stigmate. 5. Fructus stylo coronatus. 6. Idem longitror- sum sectus. 7. Idem transversè sectus. 8. Semen. 2. SCROFULARIA SMITHIL WypL. S. perennis , suffrutescens , ramis elongatis ; foliis lanceolato-ovaiis , basi cordatis, mar- gine duplicato-crenatis, flaccidis , subtüs pubescentibus ; thyrso aphyllo, bracteis peduncu- lis subduplô longioribus, cymis laxis; calyce subglabro corollà 3-plù breviore; corollà cylindraceo-urceolatà ; lobis superioribus oblongis ; antherà sterili claviformi vel angustè obcordiformi. Scrofularia Smithii. Mornem. hort. hafn. suppl., pag. 68? — Link, Enum. hort. berol., vol. 2, pag. 139? — Wydler /, Scrof., pag. 32. Has. Non infrequens est hæc species ad margines sylvarum et in dumetis udis insulæ Teneriffæ. Disrrig. GEOGr. Plantam esse ex toto Canariensem credibile est. Descr. Suffrutescens , 1-3-pedalis, ramis lentis, infernè sæpè purpurascentibus, obtusè 4-gonis, es 2 Tab. 177: Serotularine Botam que fille el Mareehal dap- ne deyland del. Lithide Je hige, 2 licher, 7. 70 CCR LS 27 2777 Liga - 774 1 La Sala . 7 / © Ce L \ Scrofularmes Bota nique Tab. 177. AIRE : | | gland del. + Cyr _ Li Higo À lher PAL _ Vicule. lp. ine Llatia araule TC le ea Leon TT nunee] 729) est S. glabrala Fort. Ka , "1 4 a Serofularineæ. Botanique. Tab. 178. — Peng. Raspail L el. del. et scugps. GG PA ET > Er à LS eLCCTOf UMA EI LA DR ce Dos restes (133 ) supernè pubescentibus. For11 lanceolato-ovata vel ovata , basi profundè cordata lobis rotundatis, mar- gine crenata vel duplicato-crenata, pellucide subpunctata, mollia , flaccida; viridia, subtüs pallidiora, magis minüsve pilis crispis articulatis pubescentia , venis primariis expansis picta, petiolis pubescenti- bus, vix dilatatis, folio sub-3-plo brevioribus. Tayrsus aphyllus ;elongatus, bracteis linearibus, inte- gerrimis vel denticulatis pedunculo dimidio brevioribus. Grax laxæ, remotæ, ad apicem pedunculi longiusculi 3-tomæ, pedicellis flore 2-plô 3-plè longioribus , gracilibus ; piloso-glandulosis , bracteolis filiformibus integerrimis. Cazyx glabrescens flore sub-3-plô brevioribus, lâciniis ovato-lanceolatis, mar- ginibus angustè luteo-scariosis. Corozta tota læetè rufescens, cylindracea, labii superioris laciniis rotun- dato-oblongis, lateralibus latis, truncatis, intermedio lingulato. Sramina inclusa , filamentis pubescen- tibus, antheris magnis reniformibus , Sterili subfoliaceä, clavatä, apice acutä vel angustè obcordiformi, rard 2-fidà. Srvzus subglaber, stigmate rotundo , capitato. Garsura ovata vel ovato-rotundata ; glabra, apice attenuata, vel vix producta, apiculata. EXPLICATIO TAB. 178. 1. Ramus floridus magnitudine nalurali. 2. Caulis portiuncula cum cymulà fructiferä mag- nitudine naturali, ceteræ hujus tabulæ figuræ magnitudine auctæ sunt..3. Flos. 4. Corolla nondüum ex toto expansa secta et arte aperta , labii inferioris lacinià intermedià divisà. 5. Pistillum cum calycc. 6. Stigma multotiès auctum. Os. Speciem nostram. dubitabundi ad $S. Smith Hornem. retulimus, quia plantam suam parcus verborum phrasi macrâ nimis atque ancipite descripsit. Linkius quoque luteam corollam dixit. Plantam autem nostram Wyd- lerianæ consimilem esse certos nos fecit schedula manu proprià in herb. Fontanesiano inscripta ; nomen ergô ser- vavi:aus. $. Smithii nostra affinis est S.Scorodoniæ Linn. à quà foliorum nunquàm bullatorum formä et consistentiä, corollà elongatä concolore, labii superioris laciniis oblongis , antherà sterili claviformi aliisque notis satis super- que differt. Nec minüs affinis est S. alpestri Gay (in Sched. plant. astur. Duriæi, sub num. 262) cujus, ut pateant differentiæ, descriptionem, quam, typis olim impressam sed adhücdum ineditam , commisit nobis celeberr. atque amicissimus auctor, ex toto perlibenter transcribimus, dolendum enim est cum aliis etiamnüm confundi posse orbam diagnoscos speciem. « SCROTULARIA ALPESTRIS. Gax. » S. perennis, pilis non septiferis, ad nodos et in utrâque foliorum paginä longioribus in superiore plantæ parte » glanduliferis , tola laxè pubescens ; caule simplici ; foliis cordato-ovatis vel ovato-oblongis , crenatis serratisve, » impunctatis; paniculà terminali demüm elongatä , basi foliatà , cymis 3-10-floris, pedicellis fructiferis elongatis, » teretiusculis, apice glaberrimis ; calycis perindè glaberrimi segmentis latè ovatis, integerrimis, obtusissimis, sor- > didè albo-marginatis ; antherâ sterili transversè oblongâ, retusà vel subemarginatä ; capsulà ovatâ, acuminatä. » Scrofularia major hirsuta. Tournef., Inst., pag. 161. » Scrofularia Scopolii. Lois., Not., pag. 95. — Lapeyr., Abr., pag. 356. — DG., F1. fr. suppl., pag. 46. — Bertol., » Ameæn. it., pag. 582. — Wydl., Scrof., pag. 51, partim ; ( confundit enim veram S. Scopolii cum nosträâ , et insuper : varielatem enumerat glabram, quam ego à Moulinsio acceptam pro S. nodosé agnovi). — Non Hopp., Pers., » Koch. » Han. In Alpibus Europæ australis occidentalis , inter Liguriam orientalem et Asturiam. In Alpibus Apuanis (-134 ) : 1 Bertol.). In Cebennarum monte Aubrac (Prost.!). In toto Pyrenæorum jugo inter 400 et 1000 hexapodas (nostr@ » propriâ experientià). In Asturiæ montibus frequenter, nempè ad amniculam ex lacu montis Pico de Arvas in val- »'lem Trecastro defluentem (Durieu.!), — Floret Julio, ineunte in Pyrenæis,, Junio ineunte in horto Luxemburgo- » Parisino. « Ogs. Veræ S. Scopolii (à Sadlero et Pauero acceptæ) statura dimidio minor, caulis tenuior, folia plüs dimidio >» breviora, distinctissimè pellueido-punctata, dentibus breviüs densièsque ciliolatis, panicula, cymæ pedicelli, fructi- > feri longè breviores, deinceps ad summum usquè glandulosi, calycis segmenta ferrugineo- non albo-tomentosa » aliaque plura diversa, quodque notabile stirps est biennis (Koch, Deutschl., FI. vol. 4, pag. 407 ) Europæ orien- » talis cives , nostra perennis! Europæ occidentalis accola. » (J, Gay, It: Dur. Plant. descr, ined.) 3. SCROFULARIA SCORODONIA. Linx. S. perennis, suffrutescens, pilis septiferis-pubescens, ramis elongatis; foliis 3-angularibus vel 3-angulari-lanceolatis , bast cordatis, paginà superiore rugosà ; subbullosà , inferiore densè pilosà, margine serratis vel duplicato-serrato-crenatis, sæpè crispato-undulatis ; pedi- cellis densè piloso-glandulosis ; corollà brevi, ovatà ; anthérà sterili orbiculart. Scrofularia Scordii folio , præstans ad ulcera. Grisli, Virid. lus., pag. 75. Scrofularia Scorodoniæ folio. Moris., vol. 1, pag. 482, sect..5, tab. 35. — Ra, Syn. pl. brit., pag. 161. — Pluk., Alm., pag. 338 ; Phytogr., tab. 59, fig. 5. — Pei., Herb. brit., tab. 35, fig. 11. Scrofularia Scorodonia. Linn., Sp. pl, vol. 2, pag. 864. — Lamck., Ill., tab. 533. — Huds., F1. angl., pag. 275. — Engl. bot., tab. 2209.— Brot., FI. lus., vol. 1, pag. 201. — Wydl., Scrof., pag. 25, excel. syn. plur. — Bab., Prim. F1 sarn., pag. 69. — Boiss., Voy. Esp., pag. 445. Scrofularia betonicæfolia. Æ7/ebb, It. hisp., pag. 24 ,— forma parvifolia, floribus (plantæ etiam cultæ) minoribus virentibus. Has. Legimus hanc speciem ad margines sylvarum insulæ Palmæ eamque à Canarià misit Despréaux. Huic quoque aut 9. Smithit adsciscenda S. Scorodonia quam in altitu- dinibus Teneriffæ propé Tagananam legit cl. de Buch vel S. betonicifolia in sylvà sub », scaturigine Agua Mansa dictà à viro ecdem celeb. indicata (Phys. Beschr. d. Can. Ins., pag. 80). Nam .S. Scorodonia Linn. vera ad hunc usquè diem cum aliis confusa fuit et $. betonicæfolia L. ejus verisimiliter varietas. Disrris. GEOGR. Stirps est plagarum orbis antiqui occidentalium cives , quæ primüm à Grisleio deinde ab indefesso Morisono notata, ab insulis nostris ad gradum usqué 51 borea- lem scandit. Occurrit enim in Cornubià Britanniæ provincià (Æ{uds.), in insulà Cæsareà (Sherard), in proximà Sarnüà et insulà minore Herm ( Babington) , ad littora Neustriæ (Gary ?), in Armoracià circà Corisopitum ( Bonnemaison, in herb. Gay), in Asturià omni (Durieu!), in montibus Arundæ! et alibi in Bæticà occidentali, per totam Lusitaniam usqué ad Bracaram Angustaml! in insulàä Sancti Michaelis ( C. Hochstetter!), in Maderà! ( 135 ) Descr. Perennis basi suffrutescens, ramis rectis purpurascentibus, acutè 4-gonis, supernè pubescen- tibus vel glabris. Forra oblongo-3-angularia , basi profundè cordata vel truncata } margine argutè.ser- rata , vel demüm duplicato-serrato-crenata , sæpè crispata , suprà atroviridia, subbullata , rugoso-du- riuscula, subtüs pilis crispis articulatis obsita, venis primariis ascendentibus, petiolis dilatatis folio sub-4-plo brevioribus. Tayrsus aphyllus vel suübaphyllus, densus vel parüm elongatus, bracteis lineari- lanceolatis, denticulatis, pedunculi longitudine vel sublongioribus, superioribus brevioribus. Cyux subapproximatæ ,ad apicem peduncali breviuscüli 2-tomæ 5-15-floræ, sæpè secundæ, pedicellis densè glanduloso-hirtis flore duplô longioribus , bracteolis linearibus subintegerrimis. Cacyx corollà 2-plo brevior, puberula vel .demüm glabrescens , foliolis oblongis apice rotundatis, marginé eroso-scariosis. CorozcA brevis, quandoque parvula, ovata, labii supérioris laciniis rotundatis intensè purpureis, late- ralibus rotundato-emarginatis purpurascentibus basi luteis , intermedio ovato , viridi-lutescente. Sra- MIA inclusa , filamentis valdë glanduloso-hirtis , antheris reniformibus , sterili orbiculari crasso glan- duloso. Sirius glaber, stigmate clavulato. Capsura ovata aut globularis, acuta vel acuminata. 4 SCROFULARIA GLABRATA Horr. Ke. S. perennis , basi suffrutescens, tota glabra, ramis brevibus , 4-gonis , atropurpureis ; folits ovato-3-angularibus , coriaceis, nitidis, margine regulariter serrato-dentatis ; thyrso aphyllo , cymis 3-6-floris , pedicellis glandulosis ; floribus parvis pulchré venulatis ; calyce glabrescente , laciniis ovatis , margine lutco-scariosis , staminibus exsertis , antherà sterili latè obcordatà basi, cuneatà capsulà globosà vel ovato-globosà, mucronatà. Scrofularia glabrata. Hort. Kew., vol, 2, pag. 341. — Jacq., Hort. Schæœnbr., vol. , pag. 44, tab. 209. — Wydl., Scrof., pag. 153, excl. var. 6. — Link in Buch Beschr. Can. Ins., pag. 143. Yerva de la Cumbre Nivariensium. Has. Nascitur hæc species ad basin Montis Alti Nivariæ (eZ Pico de Teyde) in jugis montium Flo de las Cañadas et in ipsis angustiis las Cañadas dictis ad altitudinem 8000 ad govo pedum super Oceani æquor. Distrris. GEOGR. Species est Nivariensis. EXPLICATIO TAB. 179. 1. Ramus floridus. 2. Rami pars cum cymulà fructiferä. 3. Folium inferius cum figuris antecedentibus magnitudine naturali delineatum , reliquæ autem quæ sequuntur magnitu- dine auctæ sunt. 4. Corolla ad latus dextrum divisum et arte complanatum ut appareant stamina fertilia et quintum sterile corollæ adnatum. 5. Pistillum cum calyce corollà detracté. 6. Ovarium disco cinctum direpto calyce. 7. Stigma magnoperè auctum. 8. Cap- sula. 9. Eadem dimidiata. 10. Eadem transversè secta. 11. Semen. ( 136 ) 5. SCROFULARIA CABLLIANTHA: Nos. S. frutescens, ramis elongatis, 4-gonis , parcè pilosis ; foliis 3-5-foliatis, foliolis oblongo- lanceolatis , rard ovatis , basi truncatis vel cordatis , crenatis vel duplicito-crenatis, petiolu= latis ; thyrsis elongatis, aphyllis, cymulis sub-r2-floris, floribus magnis conspicuis ; calyce glanduloso, laciniis ovato-oblongis, obtusis, margine breviter et sordidè scariosis ; corollà calyce plûs dupl longiore , totà rubro coloratà ; anther sterili ovatà ; stigmate 2-fido; capsulà subglobosà. | Has. Legimus semel tantüm hane plantam mense septembre anno 1829 fructiferain in insulà Canarià à rupibus pensilem et inter dumos cum Solano Nav& Nob. serpentem super vicum T'enteniguada ad scaturiginem Caidero de Coruña dictan. Flores à stirpe in horto Millordiensi florente descripsimus-et depingi curavimus. DisrriB. GEoGr. Species est Canarieüsis. Descr. Fraurex caule elongato, ramis longissimis, lentis, acutè 4-sonis , glabrescentibus, atropurpu- reis. Fozta magna 3-b-foliolata, foliolis oblongis basi ovatis, vel oblongo-lanceolatis basi truncatis vel cordatis, pilis articulatis breviter pubescentibus vel glabrescentibus , obscurè pellucido-punctatis vel impunctatis, crenatis vel duplicato-crenato-serratis, lateralibus longiüs petiolulatis petiolulis in plantä cultâ sæpè auriculatis. Tuyrsr ad apicem ramorum producti, aphylli pedales vel semipedales, rard ses- quipedales. Crmæ ad apicem pedunculi brevis compactæ , 5-12-floræ , floribus pedicellatis , pedicellis per anthesin nutantibus, flore sublongioribus, densè glanduloso-pubescentibus, bracteolatis, bracteolis linearibus dentatis. Caryx corollà dimidio brevior, glandulosus, laciniis oblongis obtusiusculis, margine angustè sordido-scariosis laceris. CoroLLa magna tota rubro-purpurea , puncticulato-glandulosa , tubo brevi subovato, laciniis superioribus maximis, latè depresso-rotundatis, lateralibus rotundatis brevio- ribus , inferiore brevissimo , oblongo-rotundato. Sramina subexserta , filamentis glabris , antheris reni- formibus , sterili ovatä parvä, breviter stipitatä. Sryzus glaber, staminibus longior, exsertus, Sea 2- fidum. Carsura globosa, abruptè mucronata, lævis. Seuiva parvula, ovata, obtusa, costato-scrobiculata, nigra, testà tenuiter striatà. | Oss. Omniné à $. grandiflorä DC. differt planta nostra, flores quoque majores et thyrsis nudis magis conspicui. S. hispidæ Desf. valdè affinis est, thyrsus enim fructifer et folia quamvis hirsutiora vix satis diversa , sed flores plantæ Fontanesianæ, qui adbüc in specimine herbarii Atlantici Mus. reg. Par. nostroque herbarii olim sui pauci supersunt, multè minores sunt et anthera sterilis magna orbicularis, nec ovala parva. EXPLICATIO TAB. 180. 1. Rami floridi pars superior. 2. Folium caulis, ambo magnitudine naturali, figuræ reliquæ præter sequentem magis minüsve auctæ sunt. 3. Cymula frucufera. 4. Calyx aper- lus ut appareat ovarium stylo coronatum et cupulæ hypogynæ imposituim. 5, Corolla | Serofularineæ. Botanique. Tab. 180. Ce où 0 a : US UE ARS LDeny. Laspail JL. del. et seutps, A «Ter Cf nuls tt rs Le ALI | TL Y arle aperla , labit inferioris lacinià" intermedià divisi, üt con$piciantur laciniaram forma stamina fecunda et stamen abortivum. 6. Staminis Junioris pars superior antrorsüm visa. 7. Eadem visa à tergo. 8. Stigma. : TRIB. III ANTIRRHINEAE, Cnav. î ANTIRRHINUM. Lin. Cazyx 5-partitus, lacinià summâ longiore, 2 inferioribus breviori- bus divaricalis. COROLLA personata, tubo compressiusculo, basi sub- tüs saccata , labio superiore, 2#ido reflexo, inferiore 3-fido deflexo, fauce palato clausà. SramiINA 4. didynama , tubi corollini basi inserta , inclusa , quinto brevi vel abortiente. ANTHERÆ introrsæ , 2-loculares ; per paria cohærentes. Ovarum 2-loculare, placentis dissepimento adnatis, multiovulatis. SryLus 1. stigmate capitato, simplici vel sub- bilobo. CaPsüLA ovata, basi obliqua, 2-locularis, loculo superiore sæpè minore foramine unico apiculari dehiscente, inferiore majore 2-foro, rariùs orbiculari loculo utroque foramine unico dirupto, indures- cens, polyspermum. SEMINA parva , oblonga, scrobiculata , rariüs al introrsüm revolutà marginata. HERBA annuæ, vel perennes lignescentes, veteris orbis hospites, plagarum præsertim mari Interno adjacentium. FoLrA sparsa , infe- riora sæpè opposita. FLORES racemosi vel axillares. 1. ANTIRRHINUM ORONTIUM. Lin. A À. glanduloso-pubescens, caule annuo erecto, simplici vel ramoso ; foliis lineari-lanceo- latis linearibusque, integerrimis, glabrescentibus, sæpé ciliatis, inferioribus oppositis , flo- ralibus elongatis ; floribus axillaribus vel emrotè spicatis, breviter pedunculatis ; laciniis calycinis lincaribus, acutis, superioribus corollam excedentibus, saummo longiore ; corollà extüs pilosà ; staminibus glabris ; ovario ovato, ovulis complanato-ovatis , fungoso-alatis , ventre convexis lævibus, dorso concavis rugosis ; stigmate breviter 2-lobo ; capsulà ovatà, basi obliquà, pilosissimà, apice 3-forà ; seminibus ovato-oblongis, hinc convexis illinc con- cavis, marginibus in alam revolutam protractis. In, — (3° SECT.) 18 ( 138 ) Orontium. Le petit Antirrhinum. Dod., Hist, (iradiét. de Charles de l'Escluse), pag. 132. : ae quartum. Matth. | Falgris, 1565), pag. 1199. Antirrhinum minimum forsan Archigenis Orontium. Pena et Lob,, Advers., pag. 175. — Lob., Hist., pag. 222. | Antitrhinum sylvestre sive Phyteuma. Dod., Pempt., pag. 182. Antirrhinum arvense. #oris., Hist., sect. 5, tab. 14, fig. 5. — Riv.; Monop. trr., lab. 83, fig. 2. Antirrhinum Drontimns Linn., Sp. pl., vol, 2, pag. 860. — Curt., F1. lond., fase. 4 — Gærtn., vol. 1, pag. 249, tab. 53. — F1, dan., tab. 941. — Engl. bot., tab. 1155. — Schkuhr, Handb., tab. 173. — Chav., Antirrh., pag. 89. — Kunth, F1. berol., vol. 2, pag. 63. | Has. Vulgaris est hæc species in cultis insularum omnium Canariensium. Disrris. cEocr. Herba est arvalis quæ per totum orbem veterem temperalum sparsa in Indiam quoque intra Gangem in Maderam et in insulas Canarienses transit, boream versüs usquêé ad Cimbrorum promontorium (F1. dan:), et Scandinaviæ fines (Linn.) pro- vehitur ; Britanniamque ad gradum usquè 55 (Watson) percurrit nec Caledoniam uspiam attingit. Americæ quoque septentrionalis cives est hospitatus. LINARIA. Tourwer. CaLvx profundè 5-partitus, inæqualis, lacinäs 2- inferioribus bre- Vioribus divergentibus. COROLLA personata, tubo compressiusculo, basi calcarata, labio superiore 2-fido horizontali vel reflexo erecto, infe- riore 3-fido, deflexo, fauce palato clausà. SramINA 4, didynama, corollæ basi inserta , inclusa , quinto brevi rudimentario. ANTHERX introrsæ, loculis apice conjunctis mox confluentibus , alabastro liberæ, demüm per paria cohærentes. Ovarium disco brevi adnato posticè quandoque obsoleto impositum, 2-loculare, loculis sæpè inæqualibus, placentis dissepimento adnatis, multiovulatis. Srvzus 1. STIGMA apiculare , sim- plex, emarginatum vel 2-lobum. Carsuza ovata vel rotundata, char- tacea vel cornea, 2-locularis, loculis supernè tantüm vel ferè ad basin valvulis inæqualibus ruptis, vel operculo regulariter circumscisso dehiscentibus. SEMINA ovato-oblonga, subreniformia, vel subpyrifor- mia , testà solubili, levi, longitrorsüm costatà , rimoso-foveolatà, vel granulato-tuberculatâ, aut discoidea margine membranaceo-alata. Emgrvo axilis, rectus vel incurvus, radiculä hilum spectante. (139) HerBÆ annuæ, pérennes lignescentes, vel suffruticuli, hemisphæriü borealis præcipuè temperatioris orbisque veteris incolæ , rariorés in Arnericà. For1A prima opposita dein sparsa, aliquandà verticillata, . FLORES racemosi, spicati vel solitarii axillares, 1. LINARIA SPURIA. Mizr. L. annua, pilosa, à basi ramosa, ramis elongatis procumbentibus ; foliis ovatis vel rhom- boïideo-ovatis, acutis, integerrimis, basi subcordatis, breviter petiolatis ; floribus axillaribus solitariis , pedicellis filiformibus folio longioribus ; laciniis calycinis lancéolato-oyatis, acu- is ; Capsulà rotundatà calyce persistente breviore , operculis 2 magnis circamscissè dehis- cente ; seminibus oblongo-ovatis , testà fungosà reticulato-foveolatä. Veronica fœmina. Fuchs., His, pag. 167. — Matth. (V'algris , 1565) , pag. 694. — Camerar., Epit., pag. 462. | Elatine Dioscoridis. Pena.et Lob., Strp. adv., pag. 197. Antirrhinum spurium. Zinn., Sp. pl., vol. 2, pag. 851. — Ængl. bot., tab. G91. — F1. dan. , tab. 913. Cymbalariä spuria. Baumg., S'urp. trans., vol. 2, pag. 209. Linaria spuria. Mill, Dict., n. 15. Linaria lanigera. Æoffmans. et Link, F1, port., vol. 1, pag. 231, tab. 34, non Desf, Has. Legimus hanc speciem circa oppidum Orotavense Teneriffæ et in arvis insulæ Pilmeæ. DisrrrB. GEQGR. Species est orbis antiqui temperatioris quæ Germaniam magis austra- lem intrà Albim et in Britannià 55 lat. bor. gradum et Caledoniæ fines attingit (Watson). 2. LINARIA ELATINE. Mix. Eu. pilosa villosissima vel giabrescens, caule à basi ramoso, ramis elongatis pros- tratis ; foliis sparsis, imis oppositis, inferioribus lanceolato-ovatis denticulatis, superioribus ovato-hastalis, apiculatis, breviter petiolatis ; floribus parvis, axillaribus , solitariis , longè pedunculatis ; calyce hirsuto , laciniis lanceolatis acutis ; corollà calycem vix excedente, calcare angusto, petalis subbreviore , recurvo , apice acutissimo , palato pilis sparsis hirto ; staminibus hirsutis , antheris subreniformibus hirsulis ; ovario orbiculari puberulo , stylo pubescente ; capsulà depresso-rotundatà , subchartaceà , calyce multùm breviore, valvulis 2 magnis orbicularibus dehiscente ; seminibus latè ovatis , compressis, fungoso-reticulalis. | Elatine. Matth. ( Falgris, 1565), pag. 1012, — Durant., Herb. nuov., pag. 166, — Camerar., Epit., # pag. 754. ( 140) Elatine altera. abern., Kræuterb., pag. 413. — Lob., Ic., 470: — Dod., Pempt., pag. 42, ie. Lobelii. — Johns., Ger. lierb., pag. 625 , ic. Lobelii. | Elatine folio acuminato. Park, Theatr., pag. 553 , ic. Camerarü. Linaria hirsnto folio acüminato in basi auriculato. Moris. ; Hist., sect, 5, tab. 14, fig: 28. Anturhinum Elatine. Linn., Sp. pl, vol. 2, pag, 851. — F1. dan., tab. 426. — Lol bot. , tab. 692. Elaune hastata. Maœnch., Meth., pag. 524: Cyÿmbalaria Elatine. Baumg:, Sürp:trans., vol 2, pas. 208.— Chav., Artirrh., pag. 107. Linaria Elatine. Mel, Dict., n. 16. . Linaria Sieberi. Reichb., F4 germ. exc., vol. 2, pag. 374 , forma nn Has. Formam hujus specici valde villosam semel tantüm legimus in vià inter oppidu- lum Guimar insulæ Tencrifle et pagum rico. Disris. cocr. Planta est orbis antiqui températi et calidioris ubi sæpé cum sequente confunditur. Sola autem plagas magis boreales et elabrescens occupat, In oriente ultrà sinum Persicum sub ipso tropico ad Moscham portüm cam legit cl. Aucher-Eloy !,in ditione Wenisach propè Adoam Abyssiniæ urhbem Schimper!, ad ripas Tigris fluminis (Kotschy !) ,ad canalem Alexandriæ in Ægvpto (Delile!), intér.Gazam ct Hiérôsolymas (Bové !), exindè Asiam percarrit et per Europam australem atque occidentalem ex insulis Canariensibus aique Azoricis ( atson !) provecta , Borussorum planitiei (Kunth), Pome- raniæ (Schmidt), Cimbrici promontorit (Drejer), et Britanniarum usqué ad 55 gradum (V'aison) cives fit indigena. 3. LINARIA GRAECA. Car. L. annua, pilosa vel glabrescens, caule à basi ramoso , ramis elongatis prostratis ; foliis inferioribus ovatis versüs basin denticulatis oppositis, superioribus lanccolatis hastatis , vel 3-quetris sagittatis , apiculatis ,alternis, petiolis brevissimis filiformibus ; floribus axillari- bus solitariis, longè pedunculatis ; calyce hirsuto, lacinüis lineari-lanceolatis apice subulatis, vel linearibus, latè scariosis ; corollà calycem longe excedente, calcare recto petalis longiore, apice subobtuso , palato densè lanato ; staminibus hirtis, antheris elliptico - reniformibus pilis albis ciliatis ; ovario rotundato-ovato, pubescente, stylo hirto; capsulà rotundatà, cor- neà, calyce subbreviore, valvulis 2 ovatis dehiscenie ; seminibus ovato-oblongis, granulato- tuberculatis. Linaria Elatine, D’Urv.!, Enum. pl. arch., pag. 74, non Mill, — Buch, Can. Ins., pagg. 143 et 170? Antirrhinum græcum. Bory et Chaub., Expéd. de la Mor., Bot., pag, 199, tab. 21. — F1. Pelop., pag. 39, tab. 22. Linaria græca. Chav., Antirrh., pag. 108. Serofularmez. B otanique. DD TR | Leyland et cite: lrge Nocde-veran del. TR ve a "= ) 2 Lee. Tilt. it V/2IZ 2 SALE (141 ) Has. Vidimus banc speciem hüc illüc-in insulà Teneriffà legimusque propè portum Oro- vensem et circà oppidulum Guimar necnon in Canarià propè oppidum T'eror. Distri8. cEOGR. Planta est orarum magni crateris maris Meditérranci calidiorum indi- gena. Lecta fuit in insulis Zero (d’Urville ! )et Rhencà (Parolini et Webb 1), in Pelopon- neso ( Bory!), in Sicilià propè Mondello ( Parlatore!), in Sardinià ( P. Thomas!) , circà Marianum oppidum în Corsicà (Pouzolz!, in herb. Gary, in Stæchadum insulà Pr'ote (Requien!), in Mauritanià Cæsariensi ( Pové!) et Tingitanà circà Salam ( Broussonet!). 1. LINARIA HETEROPHYLLA.. Scuouss. (sub Aniüirrhino). S. suffruticulus glaber, à basi ramosus, ramis elongatis, tortuosis, decumbentibus ; foliis lætè viridibus , imis ovato-lanceolatis, opposilis, cæteris oblongo-sagittatis , superioribus linearibus, canaliculatis, apiculatis, petiolis' filiformibus folio subduplo brevioribus ; flori- bus axillaribus solitariis, longè pedunculatis ; calycis laciniis lineari-lanceolatis, acutissimis, margine angusté scariosis ; corollà amplà, pilis retroversis pubescente, calcare petalis sub- duplà longiore , fauce latà , palato piloso ; antheris oblongo-ovatis , lævibus ; ovario-ellip- lico-ovato , subobliquo , pubescente, stylo lævi, stigmate simplici; capsulà ovato-oblongä valvis 2 laceris dehiscente; seminibus reniformibus, nigris, tuberculis minimis densé exasperalis. — Corolla citrina, labio superiore luteo , palati plicaturis purpureo-puncticu- latis. Antirrhinum heterophyllum. Schousb.!, Jaggt.ov. Marok., pag. 194, tab. 3. — Wild. , Sp. pl., vol. 3, pag. 234, Antirrhinum sagittatum. Porir!, Encycel. suppl., vol. 4, pag. 20. Linaria heterophylla. Spreng., Syst., vol, 2, pag. 970. — Chav., Antirrh., pag. 11% Linaria circinnata. Sweet, Brit. fl. gard. (New. ser.), tab. 235. Linaria Lancerottæ. Delile, Sem. hort. Monsp. (1836), pag. 26. Linaria Webbiana. Pis, Ort. bot, Pad., pag. 142. Has. Nascilur hæc species in rupium fissuris maritimarum Famäræ insulæ Lancerottæ ubi via præceps ad fontem descendit. Florebat adhüc ad fines mensis sextilis et capsulas pariter maturas gerebat. | Disrris. GEOGR. Stirps est Mauritanica quam primüm in fruticetis provinciæ Hahæ inve- nit celeb. ac dm viveret amicissimus Schousboe. EXPLICATIO TAB. 181. 1. Planta integra fructifera ex insulà Lancerottà. 2. Ramus floridus plantæ è seminibus ( 142 ) nostris in horto Monspeliensi enatæ. Ambo msgnitudine naturali, figuræ reliquæ magnitu- dine magis minüsve auctæ sunt. 3. Corolla secta superné labio superiore infrà calcare ter- mivata, labio superiore concavo stamina 4 (antheris per paria coalitis) tegente. 4. Labium inferius à corollæ parte’medià resectum. 5. Labium superius sejunctum et artè complana- tum ut appareat fissura. 6. Labiura inferius resectum et arte complanatum. 7. Stamina et pistillam ex alabastro antè florescentiam sumpta corolkæ parte superiore ablatâ. 8. Sta- mina adulta. 9: Pistillum. 10. Capsula jam dehiscens calyce persistente. 1 1. Eadem tran- sitrorsum secla ut conspiciantur loculi inæquales et semina placentis adnata. 12. Semen. 13. Ejusdem sectio transversa. 5. LINARIA SCOPARIA. Brouss. L. suffruticulus glaberrimus, caule r-2-pedali, erecto, cinerco, ramoso, ramis clongatis, tenuibus, striatis, strictis, sæpè aphyllis vel apice tantüm foliosis, rard bidentibus præmorso jam à hasi ramoso ; foliis lineari-spathulatis, petiolatis , acutis vel revolutis filiformibus, sparsis, caducis ; floribus axillaribus solitariis, pedunculis longis, filiformibus, albidis, nrti- dis ; calvce glabro,, liciniis lineari-lanceolatis vel linearibus , apice subulatis, subearinatis ; corollà magnà extüs glanduloso-pilosä, calcare petalis 2-plè 3-plôve longiore, per anthesim recto, subobtuso, labio superiore oblongo, breviter 2-lobo, inferiore 3-Iobo, lobis exterio- ribus rotundatis , intermedio ovato , palato pilosissimo ; staminibus basi pilosis , antheris 3-angulari-sagittatis loculis confluentibus ; ovario elliptico-ovato, glabro, stylo pilis crispu- lis ascendentibus adpressis pubescente, stigmate simplici; capsulâ ovatà glabrà valvulis 2 oblongis dehiscente ; seminibus oblongis vel subreniformibus , densé tuberculatis. Linaria scoparia. Brouss., Spreng. Syst., vol. 2, pay. 789, — Brouss., MSS. in herb. DC.! Linaria spartioides. Brouss., Buch, Phys. Beschr. Can. Ins., pagg. 143 et 163. — Chav., Anurrh., pag. 113. — Walp., Repert., vol. 3, pag. 196. Has. Legimus hanc stirpem in rupibus aridissimis Montis Vulturum sive de los Guir- res in plaritie Guimariensi mare versüs , et in promontorio Acuto sive del Aguja dicto insulæ Teneriffæ, eamque in convalle Sancti Andreæ el ad portum Christianorum in eâdem insulà legerunt cll. de Buch et Chr. Smith. Eandem speciem legimus quoque in Canariæ petrosis apricis circà urbem Palmarum, habuimusque ex eàdem insulà à cl. Despréaux. DisTRig. GEOGR. Species est ut videtur ex toto Canariensis. EXPLICATIO. TAB. 182, 1. Ramus floridus et fructifer magnitudine naturali, 2. Alabastrum cum figuris reliquis +: Serofularineæ Botani que Tab, 102. Heylarid det . Lithdèe -Rigo, r. Rivher. 7. lille et Hapechat lapin. 7 (os à 00) au CSA RL ALU DHCP CAE Ge ET L (143) usquè ad octavam magnitudine auctum. 3. Flos. 4. Calyx ovarium cingens stylo reciso. 5. Corolla per medium longitrorsam secta, labio superiore integro explanato ut conspicia- tur staminum cohors. 6. Stamen junius alabastro excerptum , antrorsüm visum. 9. Idem visum à tergo. 8. Pistillum basi disco cincium corollà ademptà et calyce resecto. 9. Cap- sula magnitudine naturali. 10. Eadem aucta. 11. Semen magnitudine naturali. 12. Idem multotiès auctum. TRIB. 11. DIGITALEAE. BENtu. CALLIANASSA. Nos. GCaryx 5-phyllus, æqualis, persistens. COROLLA ringens, tubo infun- dibuliformi, brevi, fauce vix ampliatâ, nudà, conspicuè 2-labiata, labio superiore inferiore longiore, fornicalo, apice emarginato; inferiore 3-lobo, lacinià intermedià longè porrectà superiori in præfloratione æquali, rectà et cum eo valvatà vel sub labio superiore cochleatim convolutà, lateralibus rectis demtm breviore. STAMINA 4 (quinti rudi- mento nullo) 2-dynama, corollæ tubo inserta, labïi superioris fornice tecta, deflexa, longè exserta. Ovarium 2-loculare, basi disco parvo cinctum , placentis loculorum marginibus introflexis adnatis. Srvrus staminibus longior, deflexus. STIGMA emarginato-2-lobum. CarsuLA ovato-pyramidata, acuta, 2-valvis, usquè ad medium septicidè dehis- cens, columnâ placentali apice liberà, polysperma. SEMINA parva, leviter incurva, fungosa, reticulato-foveolata, hilo intüs ad basin, chalazà sub apice sità, testà solubili, tegmine cum perispermo carnoso adhærente, Emrrvo cylindraceus, axilis, incurvus, radiculà hilam Spectante. FRUTICULI ramosi, ramis fuscis, curvato-ascendentibus, foliorum cicatriculis rugosis, regionis Macaronesiæ cives autochthones, unica scilicet Maderensis, binæ Canarienses, foliis integris ovato-lanceolatis, lanceolatis vel lineari-lanceolatis, coriaceis, glabrescentibus, serralis , pétiolatis, vel sessilibus basi attenuatis. FLORES in spicis densis, brac- teatis, basi nudiusculis, ovatis vel cylindraceiïs conferti. (144) SECTIO 1. ZSOPLEXIS. Corollæ labium superius in præfloratione inferiori æquale, alterum alteri accumbens. 1. CALLIANASSA CANARIENSIS. Nos. C. foliis lanceolatis; corollæ labii inferioris, superiore oblongo supernè ovato acutè 2-lobo brevioris, lacinià intermedià lanceolatà acuminatà lateralibus duplo longiore ; sta- minibus corollà brevioribus , subinclusis. Digitalis acanthoides Canariensis frutescens , flore aureo. Comm., Hort. Amst., vol. 2, pag. 105, tab. 53. | Digitali affinis Canariensis, Solidaginis acutis foliis leviter pilosis, flore aureo cucullato. Pluk., Alm., pag. 40 ; Phytogr., tab. 395, fig. 2. Gesneria foliis lanceolatis serratis, pedunculo terminali laxè spicato. Hort. Cliff., pag. 318. Digitalis canariensis., Linn., Sp. pl., vol. 2, pag. 868. — Mill., Ice., vol. 1 , tab. 120. — Lamck., IlL., tab. 525, fig. 2. — Ker., Bot. reg., tab. 48. Dedalera, Cresta de Gallo et Pico de Gallo Nivariensium, Ajonjoli Palmensium (non Hispanorum). Has. Occurrit hæc species in locis apricis sylvarum Teneriffæ et Palmæ. DistriB. GEOGR. Species est omnino Canariensis. Oss. Hüc quoque revocanda Callianassa Sceptrum in insulis nostris nondüm visa. Callianassa à Digitali Horis præfloratione, corollà distincté 2-labiatà , nec campanulatà, tubo brevi , labio superiore ultrà inferiüs porrecto , staminibus elongatis exsertis abundè differt. Nomen Lindleyanum sectioni primæ tantüm nec speciei novæ conveniens mutan- dum. Secrio II CAMPFLOPLEXIS. Corollæ labium inferius in præfloratione sub superiore cochleato-revolutum. Callianassæ, quæ et pulchra regina, nomen generi decoro conveniens ele- gimus ; fuit et nympha Callianassa Nereos filia. Callianassam for- mosam, floreum veluti sceptrum aut virgineum diadema, Hispaniarum Bieginæ potentissimæ Isabelle IT oblatam, demissè porrigimus : antè regios pedes à Fortunatis suis novellos projicimus flores artique her- bariæ propitiam et Floræ Ibericæ cultoribus dominam fieri matrem- que benignam votis pis el puro hoc anathemate exposcimus. "4. 2e if fie da” mn rt mi Fa LA LEE Serophularinez . Tab, 188. Botanique. 12 _A. Riocreux- del. P'Pore CORP Ye) LIT CA. 74 (A PA Le LHALIAL. CLIT 2 Cl ( 145 ) 2. CALLIANASSA ISABELLIANA. Nos. C. foliis lineari-lanccolatis ; labiï inferioris superiore oblongo, breviter 2-lobo, longè brevioris, lacinià intermedià lateralibus breviore ; staminibus longis, exsertis. Has. Lecta fuit nova hæc Digitalea in apricis calidis ubi et Euphorbiæ, maris orarum et vallium solibus ustarum ut plurimm hospites , crescunt, in valle sc. Tiraxanensi insulæ Canariæ. Disrris. GEOGR. Species est ex toto Canariensis. Descre. Fruricurus pedalis , caule ramoso , ramis ascendenti-divaricatis, fusco-lutescentibus , nitidis foliorum cicatricibus crebris rugosis, junioribus pilis brevibus crispis rugosis. Focra coriacea , lineari- lanceolata, venis ascendentibus venoso-reticulata, juniora hirta, mox suprà glaberrima, virentia, nitida, subtüs pallidiora , pilosiuscula vel glabra, margine dentibus ascendentibus, brevibus, aliquando obso- letis subobtusis, irregulariter serrata, basi attenuata , sessilia. SricÆ ad apicem ramorum densæ, flori- bus subsessilibus, basi aphyllæ bracteatæ, bracteis lanceolatis integerrimis, glanduloso-pubescentibus, acutissimis vel filiformibus , calyce demuüm vix brevioribus. Cazvx glanduloso-pubescens , tubo coral- lino brevior , laciniis lanceolatis , acutis. Corozra purpureo-fulva , extüs glabrescens fauce vix inflatä , tubo infundibuliformi , recurvo , labio superiore oblongo , fornicato, tubo subduplé longiore, apice truncato , sæpè denticulato vel 2-corni , breviter emarginato , revoluto, inferiore in præfloratione coch- leato, demüm recto, 3-fido, laciniâ intermediä ovatä acutä, intüs velutinä, apice sæpè 2-denticulatä vel rarÔ 2-lobà, lateralibus lanceolatis acutis breviore. SraminA labio corollæ superiore vix breviora vel lon- giora , exserta , deflexa, filamentis glabris, antheris sagittato-reniformibus, glabris, 2-locularibus, locu- lis demüm confluentibus. Ovarium ovato-pyramidatum, glabrum. Sryzus staminibus longior, deflexus. Sriema emarginatum. CarsuLa ovato-pyramidata, acuta, glabra , venosa. SEmiva ovato-rotundata pul- chrè foveolato-reticulata. EXPLICATIO TAB. 183. 1. Ramus floridus magnitudine naturali, reliquæ figuræ auctæ. 3. Corolla à latere secta et arte apcrta. 4. Corollæ junioris præfloratio. 5. Pistillum corollà detractà et calycis laci- niis præter unum sectis. 6. Capsula arte dimidiata. 7. Capsula transitrorshm secta. 8. Semen. 9. Idem longitrorsum sectum ut appareat embryo. — 1 2. Ramulus floridus varietatis (an speciei?) alteræ cui labii inferioris lacinia intermedia 2-partita. 2 B. Ejusdem flos junior supinus. TI, —(3° SECT.) J9 ( 146) TRIB. VF. BUCHNEREAE. BENTu. LYPERIA. BenrTu. Cazyx 5-partitus, laciniis linearibus, subfoliaceis. CoRoLLA decidua, sæpè viscosa, tubo elongatio subtüs sub apice gibbo vel recurvo, limbo patente sub-2-labiato, subinæqualiter 5-fido, laciniis apice emarginatis vel dentatis, STAMINA 4, corollæ tubo inserta, didynama, adscendentia, 2 longiora ad apicem tubi subexserta. Ovarium marginibus inflexis 2-loculare. Sryzus 1, stigmate simplici. CApsuLA ovata vel pyramidato- ovata, acuta, septicidè dehiscens, valvis apice 2-idis, columnä placen- tali demüm liberà, polysperma. Sema plurima, ovata, leviter incurva , scrobiculata, basi hilo apice chalazà notata. EmBrvo cylin- draceus, homoiropus. Hersæ vel suffruticuli Africæ australis, unica Canariensis. ForiA inferiora opposita, superiora alterna, integra, dentata, vel pinnati- fida. FLores axillares vel in spicas bracieatas ad apicem ramorum collata. CoroLLx rubræ lateritiæ vel albidæ, desiccatione nigricantes. 1. LYPERIA CANARIENSIS. Nos. L. caule fruticuloso decumbente; foliis orbicularibus vel ovato-rotundatis , grossé den- tatis, pannoso-tomentosis ; spicis laxis tomentosis. Has. Legimus hanc speciem notabilem inter rupes ad orientem profundi atque anti- quissimi crateris Bandamæ non longè ab urbe Palmarum in insulà Canarià. Nos ipsas_ rupes ut studio geologico inservirent depingi curavimus (4£/., series 1, tab. 24, fig. 14). Crescebat planta nostra in fissuris ubi saxa pyroxenica 7° torrentis olim liquefacti strata alba trachytica o attingunt. Disrris. ceocr. Species est omnimodd Canariensis. Descr. F RUTICULUS diffusus , procumbens, pilis glandulosis densis pilosus, ramis robustis, teretibus, breviusculis. Foz14 inferiora opposita , superiora alterna , orbicularia vel rotundato-ovata , majora 6 lin. diametro metientia , utrinque tomentosa , pannosa , margine grossè et subregulariter crenato-den- tata, basi integerrima in petiolum 3-4 lin. longum , crassiusculum attenuata. Panicuzæ ad apicem ramorum breves, 3-6-floræ , laxæ, bracteolis filiformibus, floribus longè pedunculatis, pedunculis fili- Serofularineæ Botanique 0 22 l'a b.18 4 1 X K À \ Heyland.del. ARS - LA ER | | : Lith. Jlkgol Hicher. 7 PE OK : ‘ . di MT À : Véelle lap. tac. Qu — LANCE Cl Hit de ttiitd Co 74 : 4 Kai a 7 ( 147 ) formibus, apice incrassatis, assurgentibus, glanduloso-pubescentis, Cazvx undiquè piloso-glandulo- sus, 5-partitus, laciniis lineari-oblongis, crassis , obtusis, foliaceis, tubo corollæ subduplô breviori- bus. Cororra subringens , viscoso-tomentosa , tubo cylindraceo, leviter recurvo , limbo 1 lin. longo, lobis obovato-oblongis , lineolato-venosis, apice inciso-emargimatis , dentatis vel obtusis, subplanis, infimo protracto. Sramina 4, recta, didynama , 2 longiora ad faucem corollæ subexsérta , quintirudi- mento nullo , filamentis glabris, antheris meniscato-reniformibus. Ovamüu ellipticum. Srvcus glaber, stigmate simplici , subclaviformi. Carsuza pyramidato-ovatà , apice attenuata, acuta , membranacea , albida, levis, calyce persistente subbrevior, usquè ad basin: septicidè et septifragè dehiscens, valvis apice 2-fidis , columnä placentiferi demüm liberâ. Semini minutissima, ovato-oblonga , longitrorsüm costata, obsoletè puncticulata, Emsrxo elongatus, cylindraceus, rectus. EXPLICATIO TAB. 184. 1. Ramos floridas et fructifer magnitudine naturali. 2. Flos cum figuris reliquis modo eodem auctis. 3. Corolla secta. et arte explicata. 4. Pistillum. 5. Capsula dehiscens. 6. Cap- sulæ sectio transversa. 7. Semen. TRIB. VI. VERONICEAE. Beta. VERONICA. Lrwn. Carvx 4-5-fidus vel 2-phyllus foliolis 2-fidis, sæpè compressus. CoroLLA subrotata, limbo 4- rard 3- vel 5-partito, laciniïis planis. Sra- MINA 2, postica, divergentia, antherarum loculis divaricatis, confluen- tibus. Ovarium disco impositum, 2-loculare, placentis septo adnatis. STYLUS simplex , stigmate capitato, vix incrassato. CarsuLA obcordata, septo contrariè compressa, rard ovata acutiuscula, loculicidè dehis- cens, septis placentiferis valvis mediis cohærentibus, valvis nunc integris nunc 2-fidis, aut septicidè et sepüifragè dehiscens valvis 2-fidis columnæ placentiferæ demüm liberæ parallelis. SEMINA pauca, varia, nunc ovato-lenticularia, plana vel marginibus inflexa, testà et tegmine tenuissimo induta , nunc cymbiformia vel strongylo-navicu- laria imtegumentis primariis dorso diruptis concavitate deformiter glo- meratis tegmine solo munita, nunc complanato-orbicularia membra- naceo-alata, sed omnibus formis hilum semper et chalaza ventrales, hâc ad apicem vel sub apice, 1ll6 ad basin vel suprà basin sito. EmBrvo ( 148 ) intrà perispermum parcum crassum rectus vel homotropè. cum ‘semine leviter incurvatus. cylindraceus, radiculà hilo proximä vel ultrà hilum porrect. HErBæ annuæ aut perennes vel suffruticuli hemisphærï utriusque, sed præcipuè borealis temperatioris, hospites vel frutices hypernotii ‘arborescentes. FoLiA opposita, rard verticillata, rarissimè sparsa, ser- rata vel inciso-dentata. FLORES spicati spicis axillaribus vel termina- libus vel racemosi , rard axillares. CoroLL« cœruleæ vel albæ. 1. VERONICA ANAGALELIS. Lixn. V. caule erecto vel ascendente , subfistuloso; foliis sessilibus lanccolatis vel lineari-lan- ceolatis, aculis, argulé serratis, rariùs integerrimis; racemis axillaribus, opposilis , brac- teis linearibus pedicello patentissimo subbrevioribus; calyce 4-partito ,‘laciniis lanceolatis ; corollà parvulà calycem vix excedente, stylo elongato , stigmate capitato, sub-2-lobo ; cap- sulà ovatà, rotundatà vel turgidà, subemarginatà; seminibus ovatis, antrorsüm planis, bast hilo, sub apice chalazà notatis. | Anagallis aquatica caule concavo. Cæsalp., De plant., p. 336. Berula major. T'abernæm., Kræterb., vol. 2, p. 416. Anagallis aquatica major. Johns. Ger., Herb., p. 620, cum ic. Tabernæmontani. Engl, bot., tab. 781. — Hook., F1. lond., ed. 2, vol. 9, tab. — Pou. et Turp., Fl. par., tab, 12. — Hayne, Arzneigew., vol. 4, tab. 1. Veronica Anapallis. Linn., Sp. pl, vol. 1, p. 16. — F1. dan., tab. 9038. Veronica anagalloides. Guss., PL rar., p. 5, tab. 3. Has. Non infrequens est hæc planta ad rivulorum et canaliculorum margines insula-- rum omnium Canariensium : in locis siccioribus communior forma Gussoneana. | Disrris. GEoGr. Crescit hæc planta per totum hemisphærium boreale 1b Upsaliä Sue- corum (/ahlenberg ), usquè ad Fortunatas et à Canadà (/ady Dalhousie!), usqué in imperium Mexicanum ( Berlandier !). Eam quoque in Africà australi ad rivulos in Zitzi- kammä legit cl. Krauss! 2. VERONICA BECCABUNGA. Lin. V. caule pleno, procumbente, ramis erectis, foliis petiolatis, ovato-ellipticis, crassis, cre- vatis, nitidis ; bracteis lincari-lanceolatis pedicellum demüm patentem æquantibus; calyce 4-partito, laciniis ovato-lanceolatis ; corollä parvä ; stylo longiusculo , stigmate capitato ; es 149 ) capsulà subrotundà, tursidulà , subemarginatà ; seminibus ovato- otadaiie RADSCUS junioribus alà brevi-cinctis. Sion. Branfèls , Eie., p. 169. Sium. Fuchs., Hist., p.725. Anagallis aquatica sive Beccabunga Repair Béna et Lob., Ado:, p.195. — Lob., Obs., p.248. Anagallis aquatica. Dod., Pempt., pag. 593. Beccabunpga. Rie: , Monop. irr., tab. 100. OR En 1, pag. 16. — Pl. dan. tab. 511. — Engl. bot, tab. 655. — Hook., F1 A , ed.2, ic. — Poit. et Turp., FA. par., tab. 11. Has. Hanc Phnom in insulis Canariensibus invenit Riedlé audi Puch, 1 Ps Beschr.., pag...) DisTris. GEoGr. Occurrit hæc species in hemisphærio boreali ab Upsalià Suecorum(/#'ah- | Enbere) ; usquè ad insulas Canarienses êt in Æthiopià ubi cam in summis Alpibus ad altitudinem 1300-1400 pedum legit cl. Schimper ; à Canadà quoque (lady Dalhousiel), in Carolinam protenditur (Pursh). 3, VERONICA ARVENSIS. Lin. V. caule decumbente , ramis assurgentibus ; folits oppositis, ovatis, cordatis, crenato- serratis, inferioribus petiolatis, superioribus, sensim in bracteas lanceolatas, integerrimas, florem æquantes abeuntibus ; floribus ad apicem ramorum laxé spicatis , pedicéllis calyce in lacinias 4 lineari-lanceolatas inæquales diviso duplô brevioribus; stylo brevissimo, stig- mate orbiculari ; capsulâ obcordatà, lobis rotundatis, compressà ; seminibus ovalis, com- planatis, rugosulis, hilo ad basin chalazä medio sità, embryone minimo recto. Alyssum, Column., Phytob., tab. 8. Alsine serrato folio hirsutiori, floribus et loculis cauliculis adhærentibus. J. Bauh., Hist., vol. 3, pag. 867. Veronica Arvensis. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 18. — FI. dan., tab. 515. — Engl. bot., tab, 734. — Hook., FL. lond., ed. 2, ic. Has. Non infrequens est hæc planta in arvis et ad muros insularum Canariensium. Disrris. cEocr. Cives est Europæa in Americà metæca. 4. VERONICA DIDYMA. Ten. V. caule prostrato ; foliis ovato-cordatis, superioribus ovatis ; floribus axillaribus, pedun- culis folium æquantibus vel sublongioribus , fructiferis recurvis; calyce 4-partito , subæ- quali, laciniis latè ovatis, basi imbricantibus, apice attenuatis, subacutis, conspicuë venosis; ES (150 ) stylo capsulæ lobos excedente, stigmate orbiculari ; capsulà obcordato-2-lobà, turgità, lobis glubosis , densè glanduloso-pubescentibus , loculis 8-r0-spermis ; seminibus stron- gylo-navicularibus , embryonc lonstusculo. Veronica agrestis. Engl. bot., tab: 783. — F1. dan., tab: 449, — Non Linn. Veronica Didyma. Ten., Prodr. in FL. neap., vol. 1, pag. 6. — App., 5 , pag. 3. — Syll., pag. 19. — Bertol., Fl. üt., vol. 1, pag. 101. — Godr., FI. de Lorr., vol. 2, pag. 163. Veronica polita. Æries, Prim. fl suec., ed. 1, pag. 63; ex codem ed. 2, pag. 1. — Reichb., Cent., tab. 246, figg. 404 et 405. — Hook., Brit. fl., ed. 5, pag. 237. — Koch, Syn.,ed. 2, vol. 2, pag. 610. Veronica agrestis $ didyma. Boreau, FI, du centre de la France , vol. 2, pag. 367. Has. Specimina hujus speciei à Canarià misit Preauxius et hüc forsan referenda F7. agrestis Link in Buch Phys. Beschr.. pag: 142, aut Floræ nostræ quoque consors (quod non insperabile) habenda species sororia. | Disrri8. GEOGR. Occuürrit hæc forma per totum orbem veteribus notum à Scandinavià meridionali ad Mesopotamiam ( Exped. Chesney n. 96!) et insulas Fortunatas. TRIB. VII. RHINANTHE AF. BENTH. TRIXAGO. SrTev. Cazvx tubulosus vel subcampanulatus, 4-fidus vel 4-dentatus, laci- nià quintà deletâ. CoroLrA ringens, labio superiore galeato integer- rimo , inferiore 3-fido, lacintis planiusculis, subæqualibus. STAMINA 4 tubo corollæ inserta, didynama , antheris 2-locularibus, loculis paral- lelis, basi sagittato-divaricatis mucronatis. Ovarium ad basin glandulà anticè stipatum, 2-loculare, multiovulatum. Srvius 1, stigmate capi- tato sub-2-lobo. CarsuzA cylindraceo-elliptica vel ovata, 2-locularis vel septis inflexis placentiferis elongatis spuriè 4-locularis, apice locu- licidè dehiscens vel per totam longitudinem loculicidè 2-valvis, val- vis medio septa placentifera gerentibus, polysperma. SEMINA parva, pendula, subincurva, hilo et chalazà notata, longitrorsüm striata vel leviuscula, mtegumento duplici tecta, exteriore tenuissimo hyalino, interiore Coriaceo cum perispermo parco coalito. EmBryo cylindra- ceo-claviformis vel ovatus, rectiusculus, axilis. HERB4 erectæ, strictæ, caulibus simplicibus vel ramosis vasti cra- CEA. | teris Mediterranei oras et regiones occidentales temperatiores inco- lentes. FoLia opposita , sessilia , lineari-lanceolata vel oblonga , dentata vel inciso-dentata. FLores oppositi axillares, sessiles sæpè in spicam terminalem digesti. LASIOPER A. Capsula ovato-rotundata , per totam longitudinem loculicidè dehiscens valvis medio septa placentifera gerentibus, demüm 2-partitis ; seminibus lincato-costulatis. 14. TRIXAGO MAXIMA. Wizco. (sub Rhinantho). T. caule erecto.pils rectis patentibus hirsuto ; folis oblongis, dentatis, molliter pilo- sis, floralibus rhomboideo-ovatis, pilosissimis ; spicà densä pyramidatà ; calyce campanu- lato-inflato , dentibus brevibus ; corolld amplé, auréd , labit inferioris superiore multum longioris lacinià intermedià majore ; antherarum loculis ellipticis , hirsutis, stylo apice clavato, stigmate sub-2-lobo. Crista galli spicata , flore lutéo magno , Messanensis. Rq., Hist., pag. 769. Pedicularis Cretica Maxima amplioribus folis et floribus. Tournef., Coroll., pas. 9. Rhinanthus maximus. Wid., Sp. pl, vol. 3, pag. 189, non Lamck. nec Desf. — Sieb., Exsice. Cret.! propè Rettimo. | : Bartsia Trixago. Sibih., Fl. grec., tab. 585. Has. Specimina hujus speciei à Canarià misit Despréaux. Disrris. GEOGR. Occurrit hæc forma ad orientem præcipuè magni crateris Mediter- ranel. | Ozs. Diversam valdè à sequente, folia tactu leria indicans, scripsit b. Despréaux. À plantà Creticä et à specimi- nibus ab indefesso Gustavo de Monbret propè Catanam in Sicilià lectis nullo modo differt. Discrimina quæ ex sicco eruere licuerit, litteris cursivis in charactere utroque signavimus. 2. TRIXAGO VERSICOLOR. Lamck. (sub Bartsià). T. caule erecto, pilis incurvis deflexis appressis hirto, foliis oblongis vel lincaribus, dentatis, hirtis, scabris, floralibus ovato-lanceolatis pilosissimis ; spicâ densâ; calyce campanulato-inflato , dentibus brevibus ; coroll& mediocri, labit inferioris albescentis superiore purpureo sublongioris lacinià intermedià minore ; antherarum loculis ovatis glanduloso-hirsutissimis ; stylo apice clavato , stigmate sub-2-lobo. Trixago apula, Column., Ecphr., tab. 197. Pedicularis versicolor spicata. Tournef., Coroll., pag. 9. Alectorolophus italica versicolor spicata. Barrel., tab, 666. ( 152) Rhinanthus versicolor, Lamck., Encycl., vol, 2, pag. 61. — Waulld,, Sp. pl., vol. 3, pag. 190, Bartsia versicolor. DC., F1. fr. suppl., 477. Bartsia bicolor. DC, Ie. pl. rar. Gall, tab. 10. Lasiopera rhinanthina B bicolor. off. et Link, F1. port., tab. 58 ,icon. dextera. Bartsia Trixago b versicolor. Guss., F1. sic. Prodr., vol. 2, pag. 152. Has. Legimus hanc plantam in declivibus herbosis circh T'eghestem superiorem et alibi in regione sylvarum Teneriffæ eamque à Canarià misit Despréaux. DiSTRIS. GEOGR. Species est per lotam regionem maris Interni sparsa undé in Lusita- niam et per littora Oceani occidua usquè in Pictonum terras ad Carantoni ostia ( Lesson, F1, Rochefortine, pag. 375), et in Armoricæ insulam Vindilim (DC., L ce.) protru- ditur. PARENTUCELLIA.. Capsula cylindraceo-elliptica, apice-tartüm loculicide deliscens, seminibus minimis lævius- culis. — Huüc spectat Trixago latifolia quæ Parentucellia floribunda Viv. 3. TRIXAGO VISCOSA. Lin. (sub Bartsiä). T. caule erecto , infernè subramoso , pilis crispis glanduligeris piloso ; foliis oblongo- lanceolatis, serrato-dentatis, scabris ; spicà elongatà laxiusculà viscosä, bracteis lineari-lan- ceolatis apice filiformibus ; calyce cylindracco, tubuloso, striato , Jaciniis linearibus acutis ; corollæ sulphureæ labiis subæqualibus; antherarum loculis ellipticis, apice obtusis, basi sagittato-acuminatis, subhirsutis ; stylo filiformi , superné dilatato, stigmate capitato 5; cap- sulà ellipticà, apice hirsutà, calycis persistentis tubum vix excedente. Euphrasia latifolia viscata serrata. Moris., Hort. r. blaes., pag. 264. Euphrasia lutea latifolia palustris. Ejusd., Hist., pars 3, pag. 432. Euphrasia lutea palustris. Pluk., Alm., pag. 142 ; Phytogr., tab. 27, fig. 5. Alectorolophos italica luteo-alba. Barrel., Ic., 665. Euphrasia lutea latifolia palustris. Ra, Cat. pl. Angl., pag. 102. — Synops. st. Brit., pag. 163. Bartsia viscosa. Linn., Sp. pl., vol. 2, pag. 839. — Lightf., F1. scot., vol. 1, pag. 821, tab. 14. — Engl.\ bot., tab. 1045. | Rhinanthus maxima. Lamck., Encycl., vol, 2, pag. 61. — Desf., F1. atl., vol. 2, pag. 34. — Non Willd. Har. Non infrequens est hæc planta in herbosis sylvaticis propè T'egueste, las Merce- des, Agua Mansa et alibi in Teneriffà eamque ex insulâ Palmâ mense Julio fructiferam traximus. Distri8. GEoGR. Ab oris maris Interni per Oceani occidentalis littora usquè in Britan- niam procurrit hæc species. ( 153 ) OROBANCHEÆ. L. C. Ron DEA LR DD OU A Me CaLvx tubulosus, 2-bracteolatus, vel dente axili abortiente 4 -den- tatus. COROLLA ringens, labio superiore emarginato vel 2-fido, inferiore 3-fido, patente, ad faucem sæpè inflato. SraminA 4, didy- nama, coroilæ tubo ad basin vel supra basin inserta, inclusa. ANTHERÆ 2-loculares loculis parallelis, basi divaricatis, mucronatis, nunc omnind glabris vel ad valvulas pilosis, nunc undique lanatis. Ovarun glandulà posticà stipatum, 1-loculare , 2-valve, placentis 4, binis ad margines valvæ utriusquè leviter intrdflexos geminatim affi- xiS, parietalibus. Srvius incurvus, subinclusus. STIGMA capitato-2- lamellare. CarsurA corollà diù emarcidà et calyce immutato tectà, 1-locularis, apice vel ultrà medium vel per totam longitudinem 2-val- vis. SEMINA plurima, minima, globosula, ovata vel pyriformia, fungoso- reticulata, testà cum perispermo carnoso coalità. Emsrvo ad basin perispermi minimus, globosus vel ovatus, acotyledoneus? HerBÆ aphylle, squamigeræ, ad stirpium plurimarum radices per totum orbem veterem temperatiorem parasiticæ. CAULES simplices vel rard ramosi, stricti, basi bulboso-incrassati. FLORES ex axillis squa- marum bracteiformium prodeuntes, spicati. Secr. I TZ RIONFYCHION. Wazzr. Calyx 4-5-fidus , laciniis inæqualibus , acutis. Antheræ glabræ vel ad valvas magis minüsve villosæ. 1. PHELIPAEA GRATIOSA. No. P. scapo simplici, semipedali, sicco dilutiüs rufo , furfuraceo-piloso , spicà laxiusculà , III, =—(3° SECT.) 20 ( 154) bracteis lanceolatis acutis, calycis longitudine , bracteolis lineari-filiformibus ; calvce cam- panulato-urceolato ; 4-fido , laciniis basi lanceolato-subovatis , apice acutatis vel subfilifor- mibus, carinatis ; corollà elongatà , angustà, labit inferioris ad faucem convexo-plicäti pubescentis laciniis rotundatis, crispis, crenato-denticulatis ; filamentis ad basin leviter pubescentibus; capsulà calyce longiore, ovato-oblongà , compressä, acutà, rufà, apice pubescente ; seminibus globosis, fungosis, albidis. Has. Occurrit hæc species in Lancerottà et in imsulà parvä arenosà cui nomen Gr'actosa. Stir pem nutricem cujus parasita non licuit nobis secernere. Disrreis. GEoGr. Strps erit, ut probabile est, Canariensis. Oss. Herba est satis concinna et læti coloris rufi, cujus specimina, mense augusto flagrante, deflorata corollis jam siccis imperfectisque legimus. Nomen novum plantæ non satis notæ inviti imposuimus, O, salviæ C. H. Schuliz quodammodô refert aut O. arenariam Borckh.,quæ ambæ Phelipææ , sed filamenta habet pubescentia seminaque globosa albida nec nigra pyriformia. Ad O. longifloram Pers. libenter eam retulissemus, nisi hæc, quam non nisi icone novimus, Caspii maris littorum nostræ arena sitientis Purpurariarum hospes- 2. PHEBLIPAEA TRICHOCALYX. Nos. P. scapo ramoso, subpedali , furluraceo ; cærulescente, squamis lanccolato-linearibus à acutis ; spicà laxà, bracteis lanceolatis, apice filiformibus, bracteolis angustis vel sæpè 2-lo- bis, lobis fiiformi-elongatis ; calyce urceolato, tubo longiusculo, tenui, venoso, 5-fido, laci- niüs inæqualibus basi lanceolato-linearibus, denticulatis , apice longë filamentosis ; corollà ansustà , leviter incurvà , plumbeo-cœruleà ; staminibus sub medio corollæ tubo insertis, glabris ; antheris ovatis, apice rotundatis, basi sagittatis, nudis, Iævibus, albis; stylo glabro, stigmatis lobis rotundatis ; capsulà ovatà, acutä, calyce breviore. Has. Hanc plantam in Canarià radicibus Pteridis Aquilinæ affixam invenit Despréaux. Disrris. GEoGr. Planta est Canariensis, et forsan Provincialis specinina enim affinia, sed calycis laciniis brevioribus, propé Nicæam olim legimus. EXPLICATIO TAB. 185. 1. Planta florida magnitudine naturali, cæteræ figuræ auctæ. 2. Calyx bracteà suà et bracteolis binis suffultus, quarum altera quæ conspicua 2-fida. 3. Idem sectus et arte complanatus cum bracicolis, quarum pars inferior per pelluciditatem calycis translucet. 4. Corolla. 5. Corollæ tubus recisus ut appareant stamina. 6. Stylus cum stigmate. Orobancheæ . Bot anique lab. 16 5 Livererx, del. Lit. J Higo. # Hicher CZ LG À DES 272 ne 7 ne ? Charpentier lap. inc ( 155 ) 3. PHELIPAEA RAMOSA. C. À. Mer. P. scapo ramoso, breviusculo, squamis lanceolatis , spicà tenui, laxâ , bracteolis lineari- bus, apice subulatis ; calyce campanulato, tenui, 4-partito, laciniis lanceolatis, apice subu- latis ; corollà incurvä ,-sub medio angustatà , labio inferiore ad faucem planiusculo stami- nibus tubo corollæ sub medio insertis, filamentis basi pubescentibus, apice glandulosis, antheris glabris ; stylo corollà breviore , glandulosulà, stigmate capitato. æ minor, scapo glabro, calycinis dentibus ovato-lanceolatis, apice subulato-acuminatis, floribus luteis apice cæruleis. | B major, scapo molliter pubescente, calvcis dentibus lanceolatis, apice subulato-setaceis, corollà totà lætè cœrulescente. | 7 alba , tota alba lacinis calycinis latioribus apice setaceis, corollæ laciniis angustioribus. . Orobanche. Camer., Epit., pag: 311. Orobanche IT roXéxwvoc. Clus., Hist:, pars 1, pag. 271. Orobanche ramosa. Linn., Sp. pl, vol. 2, pag. 882. — Engl. bot., tab. 184. — Reichb., PL crit., cent, 7, tab. 696, figg. 933 et 934. Phelipæa ramosa. C. 4. Mey., Werz. Pf. Cauc., pag. 104. . Has. Non infrequens est hæc planta in insulà Teneriflà ; varietatem $ in Canarià ad radi- ces Pisi Gr VéRsEs parasitantem invenit Despréaux, eamque Tropæoli et Doronici Tus- silaginis G. H. Schultz radicibus et var. y Bistropogoni Smithii Nob. MSS. adhœrentem leoit cl. Bourgeau. | Distris. ceocr. Occurrit hæc species per totum orbem veterem à Britannià et Sibirià ad Ægyptum et insulas Fortunatas. OROBANCHE. Law. Carvx ebracteolatus, 2-phyllus, foliolis lberis vel antrorsm aut rariüs retrorsüm coalitis, integris vel laciniatis. CApsuLzA 2-valvis, vel valvis basi et apice cohærentibus, incompletè 2-valvis. Cætera ut in Phelipæi. 1. OROBANCHE BERTHELOTII Nos. O. glabrescens, scapo pilis raris roridulo, nitido, cœrulescente, squamis lanceolatis, gla- brescenti-nitidis, coriaceis, spicà cylindraceà, pallidà, laxiusculà, bracteis lanceolatis acutis, calvcis 2-phylli foliolis lanceolatis , 5-7-nerviis vel lineari-lanceolatis, intecris vel 2-fidis ol d 2 2 O 2 (156) scariosis , nervosis, glabris, albidis filamentis tubocorollini sub medio affixis, glabris ; antheris albis, nudis ; stylo glabro, fusco ; stigmate 2-lobo ; capsulà fuscà , elongato-ovatà. Corollam perfectam non videmus. L Has. Hanc plantam parasitam in insulà Teneriffà sub umbrà Ericarum latitantem invenit cl. Berthelot. Non malè convenit cum speciminibus Caucasiis O. arenariæ M. V. Bieb., sed fortior, nec eam in hanc sodalitatem adducere ausimus. . Disrri8. GEOGRr. ©. arenaria maris Euxini littorum hospes est nostra Canariensis. 2. OROBANCHE PRUINOSA. Larevye. O: scapo r-3-pedali , fusco-cærulescente, furfuraceo-pruinoso ; spicà cylindraceà, amplà, densiflorä, squamis linearibus, apice Bliformibus, flores æquantibus ; calyce 2-phyllo, folio- lis angustis , 5-7-nerviis, 2-3-fidis, segmentis filiformibus ; corollà subincurvä, albo-viola- ceà , limbo undulato-repando , margine crispo-denticulato , labio superiore rotundato , vix emarginato, medio plicato, inferiore 3-fido ; laciniis rotundatis, medià productiore ad fau- cem utrinque inflatà ; staminibus corollæ tubo supra basin insertis, basi aurantiaco-suhvil- losis, apice albis, vix glandulosis ; antheris glabris, fusco-carneis ; stylo apice ‘glanduloso, | stigmate carneo, 2-lobo, lobis rotundatis. | Orobanche pruinosa. Lapeyr., FL pyr. suppl, pag. 87. — Reichb., PI, crit., cent. 7, tab. 3 fig. 911. — Koch, Syn., ed. 2, vol, 2, pag. 613. Orobanche grandiflora. Bory et Chaub !, Expéd. de la Mor., Botanique, pag. 178, tab. 22. HaB. Hanc speciem radicibus fabæ minoris hærentem legit Despréaux. Specimina valdè procera misit et iconem ad vivum pictam ex quâ partium colores descriptionis nostræe - sumpti. Disrri8. GEOGR. Species est crateris maris interni hospes ab Ægypto (Delile, Montbr'et !) ad insulas nostras protensa. (07e) ACANTHACEZÆ. Juss. ACANTHUS. Lrww. CaLvx 4-partitus, lacinïüis posticà 2-fidà et anticà longè majoribus. CoroLra labio superiore abortiente 1-labiata, tubo brevi, cartilagineo, posticè integerrimo, intüs sub staminibus pilorum annulo, ad latera ._auriculis tubo calycino affixis, stipato, labio 3-fido. SramINA corollæ basi inserta, geminatim approximata, subdidynama, filamentis indu- ratis, antheris verticalibus, -locularibus, ciliatis. Ovarium 2-loculare, loculis 2-ovulatis, ovulis superpositis, basi affixis, ascendentibus. Sry- Lus simplex. SniemA 2-lobum. CapsurA membranacea, 2-locularis, dis- sepimento ligneo contrariè compressa, eoque tandem soluto loculicidè 2-valvis, 4-sperma. SEMINA retinaculis duris obtusis subtensa ; compla- nato-ovata ; testà coriaceà, tegmine hyalino, hilo laterali. COTYLEDONES latæ , crassæ, coriaceæ, radiculà minimà, rectà, ad hilum conversà, _ cotyledonibus tectà. EERB« perennes vel suffruticuli, craterem vastum maris Interni et Asiam omnem etiam sub tropico incolentes. ForiA opposita, inciso- vel simuato-dentata, dentibus spinosis. INFLORESCENTIA terminalis, spi- cata; spicà densà, bracteatà, bracteis amplis, spinosis vel ciliatis. 1. ACANTAUS MOLLIS. Lin. À. herbaceus, rhizocephalo amplo, folioso ; foliis latis, oblongis, sinuato-incisis, dentibus muticis vel subspinosis, virentibus, glabris; spicà elongatà, bracteis latis, dentato-spinosis, calycis lacinià superiore subpetaloideo ; filamentis glaberrimis, nitidis ; stylo glabro ; cap- sulæ valvis lutescentibus. Acanthus vera. Fuchs., Hist,, pag. 52. Bona,. Acanthus. Matth. (ed, Valgr, 1565), pag. 673. — Cam., Epit., p. 442, ( 158.) Acanthus mollis. Linn., Sp. pl., vol. 2, p. 891. — Gartn., vol. 1, p. 253, tab. 54, fig. 1.—Sibth., F1. grec., tab. 610. À À Has. Occurrit Acanthus mollis, si quâ olim hospes, nunc verè inquilinus, ad muros et in rupestribus insulæ Teneriffæ. Specimina nostra lecimus in culüs propè Sanctam Crucem. DisTRIB. GEOGR. Sparsa est hæc species per totam regionem mari Interno conterminam. 1 GER DARUSSA. N£es as Esens. SUBGENUS DIPSAS. Nos. Carvx 5-partitus, laciniis æqualibus. CoroLLA brevis, 2-labiata, tubo lato , brevi, labio superiore fornicato vel rectiusculo, inferiore 3-fido, laciniis subæqualibus, intermedià basi medio vel ad latera inflatà. STAMINA 2, tubo corollino inserta, cum plicaturis nervorum piligeris alternantia. ANTRER& plabræ connectivo-dilataio, affixæ, sabparallelæ vel altera alteri magis minüsve superposita , inferiore in calcar pro- ductà. Ovarron 2-loculare, loculis 2-ovulatis, ovulis planis, ascenden- tibus, trophospermio crasso basi affixis. Srvius 1. STIGMA capitatum, orbiculare vel ovatum. CarsurA unguiculata, valvis basi compressis, apice pyramidata, acuta, 2-valvis, 2-sperma, rard 4-sperma, loculicidè 2-valvis, valvis medio septiferis. SEmINA retinaculis elongatis suffulta, lenticulata vel globoso-compressiuscula , rugosa vel muricato-scabra. Emryo curvatus, radiculà deflexà hilum spectante, cotyledonibus orbicularibus, reversis, accumbentibus. | Frunces Africani, ramis 2-3-tomis, rectis, divergentibus vel flexuo- sis. ForiA opposita, coriacea, sæpissimè glabra, sessilia vel breviter petiolata. FLORES in cymas simplices, breves vel rard ramosas, axillares, digesti, rariüs spicati. Oss. À reliquis Gendarussæ Neesii speciebus cohortem valdè concinnam et consentaneam naturæ secernimus. Arbusta sunt Africæ, mediocris staturæ, ramis 2-5-tomis, rectis, divergentibus, quandoque flexuosis, foliis sæpè ova- tis lanceolatisve, coriaceis, floribus pallidis in cymulas axillares digestis, bracteis bracteolisque exiguis, stæpè lan- ceolatis, persistentibus et corollæ tubo brevi insignibus. Regiones solibus assiduis arsas Arabiæ , Abyssiniæ , Fortu- natarum littoris, et promontorii Bonæ Spei incolunt, Rhytiglossis concivibus longè aspectu propriores quàm Gendarussis Asiaticis et Adhatodis, characteribus quanquäm perpaucis technicis ab his aut ab üillis dirimantur. Justicieas enim aut segregare aut conjungere ex æquo difficile est : si pro generis Gendarussæ vel Adhatodæ sectione ( 159 ) habenda est Dipsas, tum alterutrius sectio erit Rhytiglossa , si autem in generum serie adnumeranda est Dipsas, tum sectio ejus erit Rhytiglossa. Nec nomen pro genere usurpandum , nam Dipsadum plurium lateraliter, plurium medio plüs minüsve inflata est corollæ faux , nullis autem ut in Rhytiglossis veris {am convexa est et rugosa. Nec aliam vidimus inter eas differentiam. In Justicià Gendarussé L. corollæ forma valdè diversa est, tubus clausus, gracilis , faux haud inflata, staminum ‘abortientium vestigia nulla. Adhatoda nostris similior, sed facies toto cœlo diversa. Hæc omnia Acanthophilis dijudicanda. Nomen à Theophrasto mutuatum est (lib. 4, cap. 8), qui ad oras maris Erythræi X@UUwTE perpetuo ustas nullas posse arbores venire, sed dxdyÜac tantùm nasci sive spinas Dipsades dictas, scribit. Hæc eadem est regio quæ Jüsticiam (Dipsadem) odoram Vahl., inter Theophrasti Acanthas ut probabile est, adnumeraudam, alit. Non una enim uti philosopho illustri apparuit',. sed plura, per hostractus arbusta sitibunda crescunt ; et inter ea pro certo aggre- ganda est hæc Dipsas nostra,quam pro cohortis antesignano et prolotypo habebimus. Commilitones erunt præter Canariensem , in Abyssinià Dipsades cordata Hochst. et dichotoma ejusd., in Africà australi D.D. prunellæfolia Hornsch., cuneata Nees, capensis Nees, oleæfolia Cham., orchioides, aliæque nondüm examinatæ, 1. GENDARUSSA (DIPSAS) HYSSOPIFOLIA. Nos. G. ramis 2-3-tomis, divaricatis , junioribus 4-gonis , glabris , luteo-albis ; foliis ovato- vel lanceolato-oblongis , coriaceis, glaberrimis , integerrimis, sessilibus; floribus axillaribus, solitariis vel in cymulam simplicem 3-floram digestis ; bracteolis parvis, lanceolatis acutis, amplexicaulibus ; calyce turbinato , laciniis angustis, lanceolatis, ciliatis ; corollæ extüs pubescentis fauce latà, labio superiore rhomboiïdeo-ovato, labii inferioris laciniâ intermedià latiore, basi lateraliter inflatà ; staminibus longè divaricato-exsertis,antheris subparallelis ; seminibus nigris. | Ecbolii Indici , s. Adhatodæ cucullatis floribus æmula , Hyssopifolia , Planta ex Insulis Fortunatis, Pluk., Alm., p. 132; Phytogr., tab. 280, fig. 1. Justicia hyssopifolia. Linn., Syst, veg., p. 63. — Mill, Ic., tab. 13. — Vahl., Enum., vol. 1, p. 162. Mata prieta Canariensium. Has. Nascitur hic frutex in rupibus siccis regionis inferioris Teneriffæ, ubi haud infre- quens; et morsus caprinos cavens, sæpè inter Euphorbiarum canariensium columellas cum Periplocé aliisque arbustis , ut ramos tuté explicet , aufugium quærit. Disrri8. GEOGR. Species est propria insularum Fortunatarum. Descre. Frurex 3-6-pedalis, ramosus, ramis rectis , 2-3-tomis , divaricatis , glabris, subcylindraceis, junioribus 4-gonis , cortice nitido albo , ligno lutescente fibroso. Fozia opposita , crebra, sæpè subfasci- culata, ovato-oblonga, apice obtusata, mucronulata, margine nervosa , integerrima , nervis in caulem productis, coriacea, crassiuscula, glaberrima, 1-nervia , intensè viridia vel luteo-viridia, sessilia. FLores axillares , solitarii , pedicellati , pedicello 2-bracteolato , vel floribus novellis ex bracteolarum axillis simpliciter, rard duplicatim, cymosi, et tüm flos intermedius ebracteolatus. Penrceru folio duplo bre- viores, angulato-teretiusculi, glabri. Bracreozæ breves, lanceolatæ, carinatæ, acutæ, basi amplexicaules, margine scariosæ, ciliatæ. Cazyx turbinatus, usquè ferè ad basin 5-partitus, glaber, laciniis æqualibus, ( 160 ) lanceolatis vel lineari-lanceolatis, acutis , margine scariosis , breviter et spissè ciliatis. Corocza brevis, lata, ringens, pubescens, straminea vel dilutè lutea ; tubo dilatato , calycem vix excedente, labio supe- riore lato, suberecto vel leviter fornicato , emarginato , ovato-subrhomboideo , apice truncato rotun- dato , inferiore sublongiore , patente , 3-lobo , lobis oblongis , medio latiore , intüs ad faucem utrinque inflato. SramiNa 2, corollæ tubo sub fauce inserta, cum fasciculis pilorum (staminum abortientium rudimentis), alternantia, divaricato-exserta, filamentis planis, glabris , antherarum loculis connectivo dilatato sagittato aflixis , subparallelis , altero basi in auriculam brevem protracto. Ovariom cupulæ crassæ antrorsüm dentatæ impositum, elongato-ovatum, glabrum, 2-loculare, loculis 2-ovulatis, ovulis planiusculis , basi ubi affixa latis , apice attenuatis , erectis. Srrzus filiformis , basi slanduloso-pilosus. Sriewa simplex, capitatunr, rotundato-pyramidatum, papillare. Carsuza calyce et bracteolis persistenti- bus immutatis stipata, claviformis, apice breviter mucronata, 9-locularis, 2-Valvis, valvis infernè com- planatis et in unguem attenuatis, dorso canaliculatis , loculis ovulorum abortu sæpissime 1-spermis. . Sera retinaculis elongatis , sublinearibus , basi latioribus, concavis, apice subulato-2-dentulatis sub- tensa, globulosa, subcompressa, nigerrima, scabrelia. ( 161 ) OLEINEÆ. Horrw. Br Linx. (0 HE TT OMR OLEA: Law. be cyathiformis, brevis, 4- dentatus. dentibus quandoque obso- Jétis. CoroLtA 4- partita, tubo brevi, limbo planiusculo, lacinïüs in præ- | floratione. valy atis ; margine introflexis, stamina arctè includentibus, rard ape lala. STAMINA 2, corollæ tubo i insérta ejusque laciniis alternan- ia, lateralia postico et. antico deficien: le, rarius 3 postico solo abortivo, in apétalis hypogyna. OvariuM 2- loculare loculis ‘2-ovulatis, ovulis -ab apice septi: pendulis. Srvius crassus, brevis: SriGmA capitatum, Comipressum , émarginatum vel 2-fidum. DrupA baccata, putamine osseo, abortu sæpissimè 1-locularis, 1-sperma. SEMEN inversum, test : tenui cum périspermo carnoso oleifero‘connatà, basi ver hilo, apice chalazà notatà, raphes vasculis adliærentibus percursa. EuBryo axilis, rectus, cotyledonibus fohiaceis, radiculà hilo conversi. ARBORES vel frutices crateris Mediterraner, Asiæ et totiùs Africæ cives.’ FOLIA opposita, integerrima, sæpissimè sericeo-glaucescentia. FLORES racemosi, racemis axillaribus erectis vel pendulis ebracteatis, vel paniculati. 1. OLEA EUROPAEA. BERTOL. æ Oleaster. Arbor insignis, 40-50-pedalis, surculis rectis folia lanceolata aut alia buxum referentia gerentibus, trunco erecto ramis flexilibus, fructu elliptico. Koriwos. Theophr., lib. 2, cap. 3. ’Ayouwælax, ñv évror xérivov xahoboiv. Diose,, lib. 1, cap. 138. Olea sylvestris sive Oleaster. Pena et Lob., Adv., pag. 429, Oleaster. Clus., Hisp., pag. 48. Olea oleastriformi folio et fructu., Bonann., Ic., tab. 147. IL, —(3° SECT.) 2 ( 162 ) Olea europæa 8. Linn., Sp. pl., vol. 4, pag. 11. Olea europæa À sylvestris: Desf., F1, atl., vol. 1, pag. 10. Olea europæa , Oleaster. Guss., FI. sic. Prodr., vol, 6; pag. 6. — Parlat., Fl. panorm. | pag. 8. Olea europæa. Schousb., Jaggt. of. Marok., pag, 15. — Fi., FL lib. Spec., pag. 1. — Bertol., F1 it, vol. 1, pag. 45. Azebuche Canariensium. B cerasiformis. Frutex, ramis debilibus foliis elongato-linearibus, mucronulatis, subtüs subglabris, ferè concoloribus, racémis compositis divaricatis, drupis parvis subrotündis. . Oleæ europææ sp. valdè simile Oleæ glabellæ. R. Br. F'erzeichn. d. auf Mad. wildwachs. Pf. in Buck, Can., pag. 192. | | Olea europæa var. maderensis. Lowe, Nov, fl. mad., pag. 15. Has. Occurrit hæc arbor in collibus siccis Tenerife Canariæ ct Palmæ, in sylvis quoque primævis inter lauros et ardisias crescit ct nomine etiam Gætulo Azebuche noscitur. Fuit et sylva ingens circà urbem Palmarum olcastris et léntiscis consita ui nomen et nunc el Lentiscal. Olea sativa in Fortunatis haud colitur : oleum navibus ex Hispanià importatur. Var. fin altis montibus Canariæ invenit Despréaux. | Disrris. GEOGR. Oleam in oriente sylvestrem esse , aliorum forsan auctoritati fretus, asserit celeb. DC. Regionum autem calidiorum crateris ingentis maris Mediterranei pro- culdubio et præcipuë Africanarum civis esse autochthon nec metæca videtur.Syriæ? Cyre- naicæ( Della Cella Fiviani Spec.) : Numidiæ ( Desfontaines), Mauritaniæ Tingitanæ (Schousbæ) , Maderæ certo ! et insularum Fortunatarum ! , ubi olim (ut et nunc ex aucto- ribus citatis in continente Africæ terrà) , sylvas veras efficiebat. Hæc ex rei herbariæ peri- torum testimoniis et ex indagationibus nostris eruimus. Mirum quoque non aliter doctum Tavantium (7 rattato sull olivo Firenze, 1819, vol. 1, pag. 25), veterum quæ de hâc re documenta sparsa tradiderint scriptis rité indagatis, Africam quoque præcipuë inter 28 et 33 latitudinis borealis gradum genuinam esse hujus stirpis patriam statuisse ; quam verd patriam nos ab eodem gradu 28 ad 37 producimus. Oss. In foliis var. 6 Æcidium aut ejectatio quædam oritur alba nitens margaritacea.—Hanc in foliis nullius Oleas- tri Europæi animadvertit doctissimus atque harum expertissimus rerum Montagneus , unde forma forsan nova. Hæc quoque manna forsilan de quà I. c. apud el. Loweum agitur. ( 163 ) NOTELÆA: Ven. Cazvx hypocrateromorpha, brevissima, 4-partita. CoRoLLA 2-pe- tala (1), petalis profundè 2-partitis (binis sc. utrinque Connatis), in præfloratione simpliciter valvatis antheris brevioribus atque easdem vix foventibus. SrAMmA 2, ungui petali cujusque duplicaii inserta, filamen- tis crassis brevissimis. Ovarium oblongo-pyriforme, 2-loculare, dissepi- mento contrariè compressum, loculis 2-ovulatis, ovulis geminis, Colla- teralibus, ab apice septi pendulis. Srvcus subnullus. Sriema 2-fidum vel capitatum emarginatum, Druüpa baccata, putamine chartaceo , longitrorsum costato-nervoso, abortu 1-loculari, 1-spermo. SEmEN inversum , testà tenui, exaratà, cum perispermo densè carnoso con- natà , ad raphen, quandoque membranâ arillifofmi auctam, sulcatä. EmBryo brevis vel longiuscula, axilis, rectus, radiculà hilo conversà . cotyledonibus foliaceis, lanceolatis. ARBUSCULÆ vel frutices Australianæ vel arbor resionis Macaronesiæ, foliis ovato-lanceolatis, lanceolatis vel lineari-lanceolatis, COTIACEIS , integerrimis, sæpissimè lucidis vel glabris. RAcEMI simplices subsuprà- axillares gemmis 1-2 floriferis foliferæ superpositis, bracteis connatis, persistentibus , bracteolis caducis. Secrio I PICCONTA. DC. Petala concava sed demüm subplana. Antheræ apiculatæ. Stigma emarginatum. Raphe in membranam arilliformem expansa. Radicula elongata. — Arbor Macaronesiaca. 1. NOTELAEA EXCELSA. Nos. N. arbor compacta 20-40o-pedalis, ligno albo duro, ramis crebris, ascendentibus, tereti- bus, junioribus compressis, cortice albo sæpé lenticulato ; foliis breviter petiolatis, lanceo- (1) Sumaus Brownius (Prodr., p. 525) petala 4 Notelææ per paria mediantibus filamentis basi connexa esse asse- rit, sed in præfloratione antheris tum ferè sessilibus filamentis vix dum emersis jam concreta nasci petala facilè videndum est, ergô pro binis verè gemellis habenda. ( 164) latis vel ovato-lanceolatis, acutis,'integerrimis, glabris, lucidis, maroine revolutis; gemmis axillaribus sæpissimé ternis ; racemis simplicibus, ascendentibus, bractcis #labris, vaginan- übus, bracteolis furfuraceo-ciliatis ; petalis coriaceis incurvis, demüm subpatulis ; drupis magnis, ellhipticis, tenuiter carnosis, putamineé subchartaceo. Laurus Leucodendron canariensis. Cook, F y. Olea excelsa. Hort. Kew., ed. 1, vol. 1 » Pag: 14. — Pahl., Symb., vol. 1, pag. 3, — Enum., vol. 1, pag. 42. — Rœm. et Schull., Syst., vol. A, pag. 70, excl. syn. Jacq. Picconia excelsa. DC., Prodr., vol. 8, pag. 288. — Seub., Fl, az., pag. 35, Palo blanco Canariensium: | Has. Non infrequens era hee planta in sylvis encre et Palmæ et plurimeæ adhuc supersunt arbores, sed vehementer deplorandum lignatoribus indiès destrui , nec conseri aut inseri ullas. Lignum enim optimum præbet ac durissimunr ,ad instrumenta plurima domestica cochlearia scilicet el torcularia conficienda dis nus Drsrri8. Gxocr. Occurrit hæc spècies in Maderà! et in Asturum insulis (Watson 1) Ozs. Differentias technicas vel genericas inter Notelæas veras nostramque frustrà quésivimus , si forma quædam propria australibus et quasigentilitia sit, gentis tamen sororiæ alio,sub cœlo palantis faciem, qualem quoque soro- rum deceat esse, præ se ferunt. Eandem similitudinem Olea europæa vera cum Austro-Africanis et Mascarenicis exhi- bet. Ergô conjunximus : hoc enim cavendum est ne nimium artibus nostris in frusta concidatur naiuræ operum contextus. Picconiam è genere in sectionem dimitti voluimus , nec viri illustris ex toto abnuimus nomen ea quan- quàm omnia quæ summo patefecimus studio descrimina, secundaria sint aut specialia et genus vix, si vera edisseri- mus, ac ne vix pro partili habendum sit. EXPLICATIO TAB. 186: 1. Ramus jàm flonturus. 2. Ramus alter fructifer ambo A naturali , figuræ cæteræ auctæ. 3. Ramuli segmentum cum gemmà suprà-axillari racemum jam projecturà. 4. Racemus junior in præfloratione bracteà et bracteolis excisis. 5. Racemus vegetior. 6. Vagina bractealis. 7. Bracteolarum jugum inferius. 8. Bracteolæ. 9. Racemus nondûm benè explicatus nam petala tüm staminibus longiora. 10. Flos junior. 1 1. Petalorum jugum cum stamine à dorso visum. 12. Idem antrorsum visum. 13. Pistillum calyce suffultum. 14. Fructus sarcocarpio deraso ut appareat putamen. 15. Drupa longitrorsum secta ut conspiciatur semen rimosum raphe arilliferà percursum. 16. Ejusdem sectio transversa. 17. Semen è drupà excerptum ut pateat raphe membranà aucta. 18. Embryo perispermo conditus. 19. Embrvo solutus. 20. Floris diagramma. Oleineæ 1 d d lab. 106. L à Botanique eyirnd del. \ . Léh. de Rige, rue Riher, T7 Telle et Murechal lp. ne. » Fe L Ÿ n CPE «TUE, 4 ne Lu - à d LT. ea crea: LA JASMINEÆ. R. Br JASMINUM. Lis. Cazvx tubulosus, 5-8-fidus, dentibus brevibus vel in lacinias filifor- mes productis. CoroLLA hypocrateromorpha, tubo elongato angusto cylindraceo, limbo patente 5-8-partito, lacinus æstivatione subcontor- tis. STAMiINA 2, corollæ tubo.inserta et lacinïis 2 diversis alternantia, “inserta , filimentis brevissimis, antheris 2-locularibus, loculis paralle- lis, OvaArIUM ovatum obtusum vel apice sub-2-lobum, 2-loculare, locu- lis 1- vel 2-ovulatis ovulis horizontalibus (1). Srvzus 1. SriGma elonga- tum , 2-lobum vel 2-fidum. Bacca-didyma , 2-locularis vel lobi alterius abortu 1-locularis, loculis lspermis rard 2-spermis. SEMINA erecta testà coriaceà perispermi laminà sæpè indutà, radiculà inferà, cotyle- donibus magnis carnosis. | FRuTICEs erecti, sarmentosi vel volubiles orbis veteris atque austra- lis regionibus præsertim temperatis extrà intràque tropicum utrum- que degentes. FoLiA opposita, integra ternata quinata vel imparipin- nata. PANICULÆ terminales. FLoREs flavi vel albi inodori vel suaveo- lentes, sæpè caduci. 1. JASMINUM BARRELIERI Nos. J. frutex, ramis erectis, ramulis subcylindraceis, tenuibus; foliis coriaceis , glaberrimis , 3-foliatis foliolis ovatis obtusis, vel 5-foliatis, foliolis lanceolatis ; calycis dentibus brevibus, subobtusis ; baccâ parvà olivæformi. Re NS MR ne me mine ne Pitt (1) Ovula in Jasminis primè horizontalia sunt septo paulô sub apice affixa , MOx gradatim loculorum atque ovu- lorum sursüm tendentium accretione verè prodigiali obliteratur quasi loculi pars inferior, ex apicibus autem locu- lorum productis bacea fit biloba parte imà tantm 2-locularis septo non accreto divisa {sed in plurimis abortio Joculi alteriüs ferè normalis est), et semina erecta evadunt. Locula in specie nostrà nunc ambo 2-ovulata nunc alte- rum 1-ovulatum, \ 166 ) Semina elongata hinc compressa , illinc convexa , cotyledones oblongæ basi cordatæ, radiculà ultrà lobos productà'subtriplo longiores. Jasminum flavum odoratum. H. P, olim ex B. Juss. in Barr., Îc., pag. 123. Gelsiminum trifolium odoratissimum sempervirens exoticum s. Indicum. Barr., Ic., 62, non Gelsi- minum Indicum flavuin odoratissimum , Ferrar., Coll. di ficr. (ed. it.), pag. 393. Jasminum foliis alternis ternatis obtusis. Linn., Hort. Cliff, pag. 5. Jasminum odoratissimum. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 11, excel. syn. Ferr. — Hort. Kew,, ed. 1, pag. 10. — Lamck., Encycl,, vol, 3, pag. 219 ,excl. syn. Ferr. — Curt., Bot, mag., pag. 285. — DC., Prodr,, vol. 8, pag. 312. Has. Occurrit hæc stirps, de die saltem inodora, in rupestribus siccis et in dumetis regionis inferioris insularum Teneriffæ et Palmæ. Sæpè etiam usquè ad regionem sylvosam obrepit vel inter. Euphorbiæ canariensis ramos veluti post ericium refugium sibi quærit. | Disrri, GEOGR. Species est Canariensis et Maderensis. Oss. Maxima orta est confusio et nomen plantæ nostræ ineptissimum datum fuit ex-errore Barrelieri et magni Linnæi qui eam cum Gelsimino Indico flavo odoratissimo Ferrarii promiscuè descripserunt. Facile autem ex icone Ferrarianâ videndum est plantæ suæ flores multô majores esse aliamque petalorum formam, fructus quoque (et hoc etiam ex icone patet), magnitudine olivæ esse exiguæ dicitur — della grandezza delle ulive pit piccole, — Nostræ autem hordei granorurn geminorum vix majores. Prætereà jucundissimum esse florum odorem propriis verbis atque ipsaeorum cadavera pulchra etiam sicca bene olere asserit Ferrarius ; — hanno un odore soavissimo, etiandio à cadaveri loro belli e secchi.—Moc Jasmino officinali L. J, revoluto aliisque accidit sed nostro certè nunquam, unde Jasminum revolutum Sims. hanc descriptionem referre suspicamur aut aliam quandam Indicam hortis id temporis cultam et mox .amissam. Expers ex 1o1o odoris Ton hoc falsô pro odoratissimo habitum et in Maderà et in Fortunatis invenimus. Debi- lem in hortis exspirare odorem ab auctoribus obsequenter forsan ob nomen dicitur. Credibile est ergô plantam nostram à Maderâ allatam speciei Indicæ nomen usurpâsse quod Gelsemino verè odoratissimo Ferrarii cum innotue- rit restituendum, nostræ novum, quod fecimus, faciundum., ( 167 ) MYRSINEACEÆ. Av DC. PLEIOMERIS. Arrm DC. FLORES 5-6-7-meri,sæpius hexameri, polygami. Caryx coriaceus, campanulatus ; lobis ovatis, obtusis, tubo sublongioribus, longitudi- naliter 4-6-nerviis, margine enerviis membranaceo-subciliatis, æstiva- tioné sinistrorstim subcontortis. COROLLA calyce quadruplù longior, lobis lineari-lanceolatis, basi in tubum subconnatis, apice liberis, vix paténtibus, æstivatione ad quincuncialem -accedente, lobis nempè 2 exterioribus, 3-4-5-interioribus variè imbricatis, uno interdüm utrin- que à vicinis margine tecto. STAMINA corollà subbreviora. FILAMENTA brevissima , versüs. apicem tubi inserta , infrà cum corollà manifestè coalita. ANTHERE filamentis multd longiores, erectæ, lanceolatæ, acutæ, biloculares, loculis rimâ longitudinali dehiscentibus. POLLEN ovoi- deum? OvariumM ovoideo-conicum, liberum, striatum, uniloculare. Srvus cylindraceus, corollà brevior, apice acutüs et frequenter unci- natus. PLACENTA centralis globosa, apiculata, breviter stipitata, ovulis 12-15. DrupA sphærica , exsucca, stylo truncato terminata. SEMEN ma- turum ignotum. ArBusCuLA habitu Lauri, undique glaber. For alterna, ovali-ob : longa, vel oblonga, obtusiuscula, in petiolum brevem attenuata, inte- gra, valdè coriacea, penninervia, nervis nervulisque distinctissimis, areolis intrà nervulos medio 1-2-punctatis, punctis pellucidis. Fascr- cuu florum axillares, multiflori, basi bracteis ovatis imbricatis tecti, petiolo breviores, floribus sessilibus. — Differt à Myrsine placentà = (1) Myrsineacezrmm Canariensium descriptiones iterùm pro opere nostro revisas conimuniçcavit clariss. âtque amiciss. AIPR, DC. ( 168 ) | - muültiovulatà, flore majore, polliñe :verisimiliter ovoideo, stigmate aucto ; ab Heberdenià corollà non rotatà, ovulis minùs aumer OSIS ; ab Ardisià æstivatione et inflorescentià ; ab omnibus, numero par- tiurn floris, nec non floribus sessilibus. “AEstivatio calycis variabilis ‘ videtur. | + PLEIOMERIS CÂNARIENSIS. Avr pe. Éenmles canariense. Filid. mag. Bert. naturf. freund, 3, pag. 59, Manglilla Canariensis. Rœm. et Sch., Syst., À, pag: 505. Myrsine Canariensis, RARE ., SYsL, vol. À, pag. 663. — Alph. DC, Trans. linn, . , vol. 4, pag. AE Pleiomeris Canariensis. Alph. DC., Ann. sc. nat, sér. 2, no 16, pag. 87; Prodi. » vod. sg. 105. Mar rlne incolis Canar. et ex Yiéra GE ms. Mirmulano et Murmuran (1). | Hap.‘ln convallibus umbrosis secus Lorrenies Déneræ ad sylvam Agua Garcia ; las Cuevas negras , propè Garachico , et’in insulà. Palma (file incol.), nec non in Canari (Despr.). | ki RAT Disrris. csocr. Planta est omuino Canariensis. Descr. Forra 4-6 poll. longa, 2-4 poll. lata. Fascreurx Ho um. 3-8-florr. BractEæ linéam D. lat que, nunc subciliatæ. Cazvx 4 1/2 lin. longus, lobis interdum ciliolatis. Cororza albida.. EXPLICATIO TAB. 187. 1. Fos auctus. 2. Corolla junior supernè visa, ut conspiciatur æstivatio. 3. Flos apertus. 4. Corolla secta et patefacta. 5. Calyx auctus. 6. Flos numero quaternario. 7. Pistillum. 8. Stamen. 9. Stamen à tergo visum. 10. Sectio longitudinalis ovarii calyce cincti, & bractea, b calyx, c placenta cum ovulis nidulantibus. 11. Ovarium post anthesin longitudinaliter sectum, 4 placenta ovulis tecta. HEBERDENIA. Avrm. DC., ex H. Bawxs. Cazyx 5-partlilus, lobis ovato-acutis, æstivatione sinistrorsüm con- tortis. COROLLA 5-partita, rotata; lobis lanceolatis, æstivatione quin- cunciali, 2 pauld exterioribus, 3 interioribus inter se subcontortis. (1) Hüc referendam esse arborem Hierrensem fabulosam suspicatur Viera Cat. ms. ad voc. Marmolan « Hay fun- » damenta para opinar, que el admirable arbol distilador de la isla del Hierro era un frondosissimo Marmolan, » All Ilaman à estos arboles Codernos. » Webb in litt. TR Tab. Mvrsmeacece Botaniqne , N°, N PARU} = \\K ) à Pi NS n°” — D à se A = À Es} =) - : A —— SE — Y, ==} de RP >> 7 22 7 EN k LAS Xe 1 eo Re) SAR 0 AN LD y. 4 TA > y ; ; ? À D, 6 4 > h, Ce LU, / L l Marcelle lrpine”. x 2 é SR CALTLTN LC Il ht À + fs V4 Lith lg lt licher ey ln CAR Ï 70 (er . 4 à Ce" 2 “ PE lé enr u 1? ( 169 ) SrAMINA 5. FILAMENTA cum basi loborum corollæ connata, ligulata . acuminata. ANTHERÆ 2-loculares lineari-acuminatæ, basi 2-lobæ, ver- sûs medium affixæ ;, in alabastro erectæ ‘et filamento subbreviores, per anthesin effetæ horizontales demtm contortæ. Loculi nervo lon- gitudinali in locellos subdivisi. PoLLEN (dùm siccum) ovoideum., Ova- RIUM liberum, subsphæricum. Stvius filiformis, subulatus, longitudine filamentorum. OvuA plurima, in seriebus 4-5 concentricis, alterna- tim circà placentam supernè liberam centralem globosam disposita, pleraque in alabastro abortiva. Drüpa globosa, 1-sperma. ARBOR 30-40-pedalis. ForrA obovata, integra, glabra, cartilaginea, punctata, basi in petiolum brevem angustata, supernè nitida, penni- nervia, punctis non pellucidis minimis. RAGEMt laterales, pedunculo abbreviato, pedicellis approximatis rigidis flore longioribus. — InrLo- RESCENTIA ferè Myrsines ,stamina Walleniæ, cætera potiùs generis Ardisiæ. | * 1. HEBERDENIA EXCELSA. Baxxs. Ardisia excelsa. 4it., H. Kew., vol, 1, pag. 261. — Alph. DC., mem., in Trans. Uinn. Soc., vol, 17, pagg. 126 et 198. Anguillaria Bahamensis. Gærtn., Fruct., vol, 1, pag. 373, tab. 77, fig. 1. Icacorea Bahamensis. Lam., Ill, tab. 136, fig. 1. | Heberdenia excelsa. Æ. Banks. Alph. DC., in Ann, sc. nat., sér, 2 , vol. 16 , pag. 79 tab, 8, lit. D. (ubi fructus). — Prodr., vol. 8, pag. 105. Myrsine Heberdenia. Rœm. et Sch., Syst., vol. L. pag. 508. Condalia coriacea. Hœll, in Flor., 1830, vol, 1, pag. 369, ex Low. in Hook., Journ. bot., vol. 1, pag. 39. Aderno et S'acatero incolis Ganariensibus. Has. In sylvis Teneriffæ et Ganariæ vulgaris. Floret februario. Disrris. GEoGR. Species est Maderensis ut et Canariensis. | Desce. Fozra 2-3 poll, longa (incluso petiolo 3 lin.) , 9-16 lin. lata , obtusiuscula. Penicezzr 4-9 ex eodem pedunculo pulverulento-puberuli. Frores 2 lin. longi, valdè odori ex cl. Webb. Azapastra ovoidea , subacuta. Corozra calyce quintuplo longior, purpureo-virescens aut virescens , lobis in æsti- vatione interioribus vix ab exterioribus tectis. Sramina corollà subbreviora. Anrueræ colore griseo, Daupa 4 lin. lata, purpurascens, parüm succulenta , tamen saccharo condita edulis ex Webb. JT, — (3° SECT.) 22 (170 ) EXPLICATIO TAB. 188. A. 1. Ramus floridus. 2. Ramus baccifer. 3. Alabastrum. 4. Id. superné visum cum caly- cis diagrammate: 5. Flos pentamerus. 6. Flos hexamerus. 7. Corolla secta et arte aperta. 8. Stamen antrorsum visum. 9: Id. à dorso. 10. Sectio ovarii cum calyce. 11. Fructus nondüm maturus longitudinaliter sectus et quinquies auctus, a calyx, à pericarpium, c pla- centa apice perfossa. 12. Placenta longitudinaliter secta, a ovula abortientia, d corpuscula resinosa , c ovulum fertile. 13. Semen maturum magn. nat., a hilus, à sulcus radiculæ proximus. 14. Placentæ reliquiæ semine abstracto, magn. nat. 15. Fructus maturus longi- tudinaliter sectus, & mesocarpium, à endocarpium, € pars inferior placentæ ovulis abortivis perspicuis, d pars superior placentæ semen obtegens, e semen, fembryo. 16. Semen ma- turum , sectum et bis auctum. à B. 1. Fructus monstrosus, magn. nal. 2. Id. auctus et sectus, ubi semina 2 ad maturi- tatem perveniunt. 3. Fructus sectus, seminibus demptis, & reliquiæ placentares. 4. Semen magnoperé auctum, a hilus. 5. Semen transversè sectum. 6. Embryÿo. Oss. Figg. 11-15 ad dissert. nostram in Ann. Sc, nat., ser. 2, v. 16, 1. 8, f, 2, sumptæ. — Pars tabulæ lit. B notata exemplar unicum fructus monstrosi à cl. pictore solo observatum exhibet. ALcrx DG. ————— m0 © 00m — Tab. 188 Myrsineaceæ . Botanique x, ai A na CR Myrsmeaceæ . B otanique Tab. 188 e ( ; À————— A Æeyland del. F7 de Jutes Rigo, 7 Richer Z. Ke A 4 À , A ZA Le 2 PTE D re CLARLEÀ L Trelle lapane ( 171) PRIMULACEZÆ, Vaxr TRIB. I ANAGALLIDEAE, BAvpo. ANAGALLIS. Lrwx. CaLyx 5-partitus. CoroLLA rotata, tubo brevissimo, limbo 5-partito. STAMINA imo corollæ tubo inserta, filamentis filiformibus, villosis, liberis vel basi conjunctis, antheris, ovatis, muticis, dorso affixis. Ova= RIUM globosum , liberum disco brevi basi cinctum, 1-loculare, multi- ovulatum, ovulis planiusculis placentæ centrali breviter stipitatæ affixis, ascendentibus. STyius 1. STIGMA capitatum. Carsura globosa, membranacea, circumscissè operculata, polysperma. SEMINA ovato- angulosa, testâ crustaceä, tegmine tenuissimo. Emsrvo cylindraceus in axe perispermi densè carnosi rectus, umbilico parallelus. HErRBÆ rard suffruticuli hemisphærtüi præcipuè borealis temperati incolæ, unde per totum orbem vagatæ sunt. Ram herbacei sæpè 4-goni, foliis oppositis, integerrimis. Pepunouut axillares, 1-flori, ebrac- teati. FLORES rubri, rosei, cœrulei vel albi. 1. ANAGALLIS AR VENSIS. Liwn. Baun. À. caule decumbente, ramis ascendentibus ; foliis sessilibus ovatis lanceolatisque ; pedun- culis folio longioribus, corollæ laciniis sæpissimé denticulatis. æ phœnicea. AvayaAls, oouvxoüv Éypouca to v0os, dBénv. Diosc., lib. 2, cap. 209. Anagallis mas. Matth. (ed. Falgris), pag. Anagallide maschio. Dur., Herb. nuov., pag. 24. Anagallis arvensis. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 211. — FU. dan., tab. 88.— Enzl. bot., tab, 529. — Hayne, Arzneigewachs., vol. 2, tab. 45. Anagallis arvensis rubra. Baudo, Ann. des sc, nat., 2° sér., vol. 2, pag. 345, GET) B cœrulea. ’AvayaXkie, xudviov Éyouoæ +0 dvûoc, Gikeux. Diosc., lib, 2, cap: 209. Anagallis fœmina. Matth. (ed. Falgris, 1565), pag. 629, | Anagallide fœmina. Durant, Herb. nuov., pag. Anagallis Hispanica, latifolia, maximo flore. Tournef., Inst., pag. 142. Anagallis latifolia. Zinn., Sp. pl., vol. 1, pag. 211. Anagallis verticillata. 4/2, Fl. ped., vol. 1, tab. 85, fix. 4. Anagallis cœrulea. Smith, Engl. bot., tab. 1823. — Hayne, Arzncigewachs., vol. 2, tab, 46. Anagallis arvensis 6. F7. dan., tab. 1893, Anagallis indica. Sweet, Brit. fl. gard., tab. 1392, Anagallis arvensis cœrulea. Baud., L, e.. Has. Hujus stirpis var. «quæ in insulis Canariensibus raraest, non nisi in arvis vallis Tao- roensis legimus. Var. 6 communis est undique in cultis et ruderatis ubi formam sæpissimé ampliatam /atifoliam induit. À Disrris. GEOGR. Species est valdè polymorpha quæ totum terræ orbem pervadit. Var. phœnicea quæ magis borealis Britanniam omnem usqué ad 58 gradum percurrit (#/atson) et ultra Chersonesum Cimbricum (ÆVora danica) transmissa, Londinium Gothorum attin- git (Linnœus). TRIB. IL ASTROLINEAE. Baun. PELLETIERA. A. De Sarnr-Hix. CaLyx 5-partitus, persistens. CoRoLLA 3-petala ,petalis hypogynis, minimis , Calycis segmentis 3 anticis alternantibus. STAMINA 3, corollà longiora , petalis opposita, üsque infrà medium inserta, filamentis fili- formibus glabris, antheris ovatis, basi dorso affixis, 2-locularibus, loculis utrinque obtusis, basi divergentibus. Ovariüm basi disco brevi cinctum, ovatum, 1-loculare, 2-3-ovulatum. Srvius 1, ovario dupld longior, subpersistens. StiGmA capitatum. CapsurA globosa, 1-locularis, imdehiscens, in valvas 3 solubilis. Sema 3 vel abortu 2, placentæ glo- bosæ breviter stipitatæ cavernulis capsulæ valvis oppositis immersa, medio affixa , subcymbiformia, radiatim subrugoso-costata, puncticu- lata. EmBryo in medio perispermi densè carnosi, cylindraceus, leviter incurvus, umbilico parallelus. CAS ) HerBa pusilla, glabra, flaccida, annua, aprica, vernalis, Americana. CauLs erecto-diffusus, ramis divaricatis 4-cono-subalatis. Forra oppo- sita ovato-lanceolata , obtusa vel mucronulata, nervis divergentibus nervosa, margine denticulato-ciliata, basi attenuata , sessilia, PEDUN- CULI axillares, solitarii, tenues, ascendentes, fructiferi nutantes, folio dupld breviores. 1. PELLETIERA SERPYLLIFOLIA. Nos. Lysimachia serpyllifolia. Por! Suppl. vol. 3, pag. 118. | | Pelletiera verna. 4. de Saint-Hil., Mém. Mus., vol. 9, pag. 365. — Ann. des sc. nat, 2 sér., vol. 11, pag. 86, tab. 4. Astrolinon trinum. Baud., Ann, des sc. nat., 2 sér., vol. 20, pag. 350, Has. Plantulam banc notabilem in lapideo quodam torrente ignigeno , promontorii Is etæ invenit oculatus Despréaux. Disrrie. cEoGr. Ab orbe novo deducta est in Fortunatas Pelletiera ut à vetere Aste- r'olinon. Oss. Si quis genus Asterolinon ità mutaret ut À. hoc serpyllifolium includeret, id quidem sententiæ nostræ nullo prorsùs modo alienum esset. Descrimen enim omninè technicum, stirpes aliter simillimæ, solvuntur tantüm corollæ Jaciniæ, petala 2 postica cum eorum staminibus et carpophylla 2 desunt. Nomen autem serpyllifolium quià proprium et ut priorum jus sacrum servetur, non mulandum. Est certè immortalis species, nec varietas uti suspicatur cl. Baudo. ASTEROLINON. Horrw. er Linx. CaLvx 5-partitus, persistens. CorozLA calyce brevior hypogyna, rotala, limbo 5-partito, lacinïis segmentis calycinis alternantibus. STANINA 5, corollæ longiora, ejus laciniis opposita et tubi fauce inserta, antheris ovatis, dorso basi affixis, 2-locularibus, loculis utrinque obtusis, basi divergentibus. Ovariun 1-loculare 3-5-ovulatum. Srvcus 1, ovario sublongior, subpersistens. Sriema capitatum. Capsuza globosa, 1-locularis, indehiscens, in valvas 5 solubilis. SemiNA placentæ centras lis breviter stipitatæ cavernulis capsulæ valvis oppositis immersa, cymbiformia, angulis aculis, radiatim rugosa, puncticulata, test tenui cum perispermo densè carnoso coalita. Emsryo in medio peris- permi cylindraceus, leviter incurvus, umbilico parallelus. ( 174 ) HerBuLA annua, minima, aprica, erecta, vernalis, glabra regionum crateri vasto maris meditérranei utrinque adjacentium hospitula. Raw teneri, stricti, 4-gono-subalati. For1A opposita, lineari-lanceolata, acutissima, sub-3-nervia, pellucida, venis ascendentibus venosula, mar- giné erosociliata , sessilia. PEDUNGüLI axillares, solitarii, tenuissimi , {O- - lio breviores, floriferi erecti, mox nutantes. 1. ASTEROLINON STELLATUM. Horrm. ET Lin. Linum minimum stellatum. Magn. Bot. Monsp., pag. 162. Lysimachia Linum stellatum. Linn:, Sp. pl., vol. 1, pag. 211. — Gærtn., vol. 1, tab. SA Sibth., FI. græc., tab. 180, — Bertol., Fl, üt., vol. 2, pag. 417. Asterolinon stellatum. Hoffm. ‘et Link, F{. port., vol. 1, pag. 332. — Nees jun. Gen. FL germ., tab. 11. Has. Hanc speciem legimus in collibus circa Sanctam Crucem insulæ Teneriffæ, camque à Canarià misit Despréaux. ; | | Disrrt8. GEOGr. Herba est regionis maris Interni. TRIB. III SAMOLEAE. ENpuicx.. SAMOLUS. Lixwx. Cazvx 5-fidus, tubo cum ovario connato. CororLA subcampanulata, perigyna, limbo 5-partito. STamna 5 fertilia, corollæ tubi basi inserta ejusque lacinïis opposita, 5 sterilibus tubi margini vel pauld sub mar- gine insertis alternantia, antheris 2-locularibus, ovatis, basi affixis. Ovarium seminiferum, 1-loculare, multiovulatum, ovulis placentæ centrali globosæ ventre affixis. Srvius 1, brevis. SriamA capitatum, 2-lobum. Carsuza 1-locularis, seminifera, dimidio emerso 5-valvis, polysperma. SEMINA plurima, placentæ centralis globosæ sessilis foveo- lis immersa , dorso plana, lateribus et ventre protruso angulatis, hilo ventrali, testà crustaceà, reticulatà, à perispermo solubili. Empryo minimus , OVatus, rectus in axe perispermi carnosi umbilico paral- lelus. CHATS HerB«Æ per orbem sparsæ et plures hemisphærii australis. ForrA alterna, integra, radicalia sæpè rosulata. FLores corymbosi, albi, pedi- _cellis medio vel basi 1-bracteatis. A Oss. Animadversionem celeb. À, de Saint-Hil. in Ann. se. nat, , 2° sér., vol. 2 , pag, 97, Samoh em- bryonem ut in Primulaceis archetypis umbilico parallelum esse nec hilo sicut summo R. Brown clim visum est conversum, veram esse ac verissumam et oculis nostris probavimus. In plantä quoque nostrâ ut in Americanis ab ill. A. de Saint-Hilaire et cl. de Girard Ann. sc. na. L. c. visis., filamenta sterilia margini ipsi tubi corollini inseruntur nec paulld sub margine ut in speciminibus Europæis quæ nuper circà Lutetiam et ad Bononiam Morinorum legimus atque examinavimus. Alia quoque, appendicibus forma, Europæis lata brevis, nostris longior angustior et verè filiformis , sed transitiones videndæ. 1. SAMOLUS VALERANDL Lan x S. caule erecto subramoso stricto ; foliis ‘ovatis vel spathulatis; re medio brac- teolatis corollà calyce duplo longiore , lacintis obovato-oblongis; antheris ovato-cordatis subapiculatis ; capsulæ valvis erectiusculis apice demüm revolutis. Anagallis aquatica alter Lob., Obs., pag. 249. — Lugd. Hist., vol. 1, pag. 1090. Alsine aquatica foliis rotundis Beccabungæ, Moris., Hist., vol. 2, pag. 323, sect. 3, tab. 24, fig. 28. : Samolus Valérandi. Hort, rom., vol. 2, tab. 47. — Linn., Sp. pl, vol. 1, pag. 243. — Gartn., vol. 1, 2 30. — Lamck., Ill., vol. ©, tab. 101. — F1, dan., tab. 198. — Engl. bot., TA 703. — Schkuhr, Handb., tab. 40. | Has. Vulgaris est hæc planta in insulis Canariensibus. DisTris. GEOGR. Stirps est mundivaga paludum hemisphæri utriusquêé cives si qua alia autochthon. Boream versüs in Britannià usquè ad 58 gradum scandit (/atson), et Scandi- naviæ littora attingit(Linnœus). ( 176 ) PLUMBAGINEÆ. Joss. —— 222 — STATICE. Lin. Cazyx infundibuliformis ; limbo scarioso, 5-dentato, 5-plicato, per- sistens. COROLLA hypogyna, 5-petala, petalorum limbo expanso, ungui- bus contorto-plicatis imâ basi per filamentorum bases glandulosas connatis, vel syzygopetala 5-loba , cum staminibus et stylis involutivè marcescens. STAMINA 5 , libera, exserta, petalis opposita eorumque un- guibus inserta. Ovarion 1-loculare, 1-ovulatum. STyi 5, exserti, dis- tincti vel basibus incrassatis super ovarii apicem in cupellam 5-20- nam connati, STIGMATA apicillaria, cylindraceo-claviformia vel capi- tellata, papillata. CarsurA tenuissima, fusiformis, apice styli basibus liberis vel in cupellam solubilem connatis coronata (1). SEMEN ellipsoi- deum, inversum, ab apice funiculi à fundo ovarii orti pendulum , in tegumento unico, raphe percurso, hinc umbilico, illinc chalazà con- spicuis notato, cum perispermo farinaceo sæpè parcissimo connalo. Emsrvo axilis, rectus, cotyledonibus elongatis subfoliaceis, radiculà brevi hiloconversà. | HerBÆ quandoque suffrutescentes , halophilæ hemisphærii utrius- que temperati sed præcipuè borealis cives, radicibus fusiformibus rhizocephalos apice foliorum rosulà coronatos vel truncos ramosos supernè foliis frondescentes edentibus. ForrA crassa, integra, sæpissimè spathulata vel lineari-acicularia, sessilia vel petiolata , simpliciter vel stellato-pubescentia furfuracea vel glabra. Scapr paniculati vel corym- bosi, foliosi vel squamigeri, spicis floriferis ut plurimüm secundis, (1) Capsulam demüm à basi multifido-solutam calyptriformem scribit cl. Endlicher, nostrarum autem capsula, stylorum cupellà demüm solutà, supernè 5-valvis. Plumbagsimeæ. Botanique = SE Tab.18£ _Heyland de. Valle laprine. Lith Jules ago r: RicherT. | ( 177 ) calycis limbo corollam mentiente violaceo vel albo rard luteo; corollà albä, rose vel violaceâ, caducÀ. 1. STATICE PAPILLATA. Nos. S. caule prostrato , rhizocephalo mox aphyllo, juniore folioso ; foliis subrosulatis, ova- tis vel lanceolatis, apice rotundatis vel emarginatis, junioribus mucronatis in petiolum brevem attenuatis, tenuibus fugacissimis ; scapis aphyllis ramosissimis, intricatissimis, exi- libus, decumbentibus , teretibus, papillis margaritaceis vix pilosulis densè vestitis s spicis rotundatis , densifloris ; bracteà exteriore latà, ovatà, acutâ, margine scariosà, interiore magnà, laxä , ovatà , apice acutâ vel subrotundà , latissimé scariosà , dorso glabrescente, bracteolis hyalinis elongato-lanceolatis ; calyce infundibuliformi, limbo niveo demüm cam- panulato , segmentis crenulatis, sæpè apice mucronulatis , arguté plicatis ; corollà tenuis- simà cœruleà, petalorum limbis angustè lanceolatis, unguibus liberis ; stylis basi dilatatis, coadunatis ; capsulà 5-costatà , truncatà, muticâ. Statice pruinosa. /Vob. olim in Geogr. bot., vol, 8, pagg. 27 et 28, non Delile. Has. Copiosissima est hæc species cum Chenopodieis plurimis in arenà maritimà Pur- purariarum minorum Graciosa et Alegranza. Drsrri8. GEOGR. Species est penitüs Canariensis. Oss. Statice pruinosa , cui summoperè affinis nosira , differt scapo rigidiore et minüs ramoso, papillis hirsutissi- mis nec margaritaceo-glabellis, spicis paucifloris nec floribundis circinnato-revolutis, bracteis exterioribus 2 vel 5 rotundatis, interiore rhomboideo-rotundatà apice truncatà angustius scariosà dorso hirsutà florem arctè amplexante; floribus minoribus, calycis limbo sordidè albo, pateriformi, subobtusè angulato, regulariter et obtusè plicato ; peta- lorum limbis subovatis, capsulà apice rotundato-obtusâ. Folia ignota, EXPLICATIO TAB. 189. 1. Planta junior foliosa magnitudine naturali. 2. Rami segmentum cum spiculis florum auctum. 3. Ejusdem frusta magnoperé aucta ut conspiciantur papillæ. 4. Bractea exterior cum figuris omnibus quæ sequuntur, aucta. 5. Bractea interior. 6. Bracteolæ. 7. Flos junior bracteolà stipatus. 8. Calyx fructifer. 9. Corolla è calyce erumpens. r0. Eadem é calyce excerpta. 11. Corolla explicata petalis sese invicem imbricantibus. 12. Staminum basibus ampliatis connexorum cohors ab apice capsulæ caducus. 13. Capsula. 14. Semen cum funiculo. 2. STATICE PECTINATA. Horr. Kew. S. foliis rosulatis, spathulatis in petiolum attenuatis, crassiusculis, glabris, apice acumi- natis, rotundatis vel crenatis ; scapo decumbente folioso , vel arrecto aphyllo , 4-gono, 117, — (3° SECT.) 23 ( 178 ) minuté albo-papillato, spicis rectis vel leviter recurvis, compressis, pectinatis; bracteis exterioribus ovatis, obtusis , interioribus amplis, elongatis, apice rotundatis, bracteolis angustis ; calycis tubo angusto subhirsuto, limbo planiusculo, dentato ; petalis apice lan- ceolatis unguibus liberis ; stylis basi vix incrassatis, capsulà trochuliformi, muticà. « Solandri, scapis arrectis, foliis spathulatis, spicis rectiusculis, bracteis cinnamomeis, calycis limbo subcarneo. B incompta, scapis decumbentibus, foliosis, foliis laté obovatis, spicis elongatis revolutis, bracteis fuscis, calycis limbo albo. + Corculum, scapis decumbentibus, foliosis, foliis parvis, omnibus concinné obcordatis, apiculo inter lobos auctis, petalis apice emarginatis. Statice pectinata. Hort. Kew.; ed. 1, vol. 1, pag. 385: — Hornem., Hort. hafn., Suppl., pag. 37. Siempreviva. Canariensium, quod et omnium nomen quasi genericum. Has. Satis vulgaris est in orà maritimä Teneriffæ var. à ubi in littoribus abruptis occurrit, legimus var. f in or maris propè oppidum Garachico etalibi, var. y à Canarià misit Despréaux. EXPLICATIO TAB. 190. 1. Planta florida var. &, magnitudine naturali. 2. Spicula florum cum bracteis obvoluta magnitudine prout figuræ reliquæ auctæ. 3. Bractea exterior. 4. Bractea interior. 5. Brac- teola. 6. Flos. 7. Calyx. 8. Corolla. 9. Staminis pars superior cum antherà antrorsam visä. 10. Petalum cum stamine, 11, Capsula. 12. Eadem longitrorstm secta ut appareat semen à filamento pendulum. 13. Embryo. 3. STATICE PUBERULA. Nos. S. caule brevi ramoso, foliis ad apicem ramorum crassorum aggregatis, ovato- vel spa- thulato-lanceolatis mucronatis, pilis hyalinis appressis stellatis utrinque puberulà , margine undulatis , in petiolum brevem basi dilatatum amplexicaulem attenuatis ; scapo subtereti breviter paniculato stellatim piloso ; bracteis exterioribus brevibus ovatis mucronulatis , pilis simplicibus pubescentibus , interiore duplô longiore apice limbo brevi plicato colo- rato coronato; calycis limbo subæquali , eroso, breviter 5-dentato ; petalis apice crenatis, basi per glandulas interstamineas connatis ; antheris oblongis, puncticulatis ; capsulà fusi- formi, stylorum basibus incrassatis apiculato. Statice puberula. IVob. in Lindl. Bot. reg, vol, 17; tab, 1450. — Hook., Bot. mag., vol, 12, tab. 3701. Has. Occurrit hæc species in rupibus abruptis Famaræ insulæ Lancerottæ quæ freto el Rio superimpendent et in insulà parvà quæ ex adverso est Graciosa dictä. Bot anique _ Plumbagimet. ÿ A 7 N APR £ A NS Vin \ / AN A |L à y à fn À ] Hi. xt !, CU \ 77 Yn K) 1 GPA Ne 12/4 \ h (l ni / N ”, \ ART) { / | ÿ à A À RQ PR LE \ |] io NN VD A) D NN À Ÿ UD } à ia 7 AN \} Fejtand del. le 2 th, de Jules Rio, rnhRucher< 5 Véelte lap.ine Le = C ) 5 A e - AA 2442 4 PTE € 7 AL ee 4, Te RS IUENS Tab.191 One 2 © se Eine Bot anique hi È = y DE + n\o Z s g TPS DU IST TT 4 { ji = D, Ville, Lapine! Li. J Rigok.Richer 7. Heylard:del. Botanique Plumbasgineæ . LA Tab. 10%. 1) LLC Lil Heyland del. 52 . o n F Lilide J. Rio, rue Ruher, 7 r ce LE : /° ? c LE LE Loin té Lidle ot Marthal lup. ine - ( 179) Distris. GEOGR. Species est Canariensis. EXPLICATIO TAB. 191. 1. Planta florida magnitudine naturali. 2. Folium prout figuræ reliquæ, auctum. 3. Pilo- rum fasciculus radiatus. d. Florum spicula cum bracteis. 6. Flos. 7-0. Bracteæ exteriores. 9. Bractea interior. 10. Corolla. : 1. Eadem secta ut appareant petalorum bases connatæ. 12. Pistillum. 13. Capsula. 14. Semen. 4. STATICE IMBRICATA. Nos. S. undique pube velutinà et pilis mollissimis villosa, radice fusiformi rhizocephalo lig- nescente coronatà ; foliis sæpè pedalibus, oblongo-panduræformibus, lobis distinctis, laté reniformibus, obliquis, invicem imbricatis, obsoleté sinuatis, integerrimis, summo majore rotundato-3-angulari ; scapo elongato, supernè paniculato latè sinuato-alato, squamis lan. ceolatis in apiculum productis ; spicis secundis, bracteis exterioribus lanceolatis ovatisque, mucronulatis, interiore truncato apice limbo plicato colorato desinente, bracteoli angustà glandulam stipitatam (florem abortivum) axillà foventé ; calycis limbo lato , acuté angu- lato ; petalis apice spathulatis, unguibus per staminum bases glandulosas conjunctis, anthe- ris oblongis, apiculatis ; stylorum basibus dilatatis in cupellam campanulatam ad apicem ovarii connatis, capsulä fusiformi stylorum cupellà coronata. Statice imbricata. Nob. in de Gir. Arm. et Siat., Ann. sc. nat,, 8e sér., vol. 1, pag. 330. Siempreviva de la mar. Nivariensium. Has. Species est pulchra S. sinuatæ affinis sed omnibus partibus major elatiorque, quam primam capris tonsam inter villam Comitis Heptapegæi(Conde de Siete Fuentes) Fuente del Cuerro dictam et maris littora propè oppidulum Buena Vista invenimus, deindè tutam vegetamque habuimus ex insulà illà scopulosä cui nomen e/ Roque quæ portui Garachicensi obruto opponitur. Disrrie. ceoGR. Planta est Canariensis. EXPLICATIO TAB. 1992. 1. Plantæ pars inferior. 2. Paniculæ pars superior, ambæ magnitudine naturali , figuræ reliquæ omnes magnitudine auctæ sunt. 3. Folium junius nondüm explicatum. 4. Spicula florum. 5. Bractea exterior. 6. Altera exterior. 7. Bractea interior. 8. Bracteola cum appen- dice. 9. Calyx. 10. Corolla calyce tecta. 11. Eadem excerpta. 12. Eadem arte aperta ut appareant ungues filamentis concretis connexi. 13. Ovarium stylis coronatum. 14. Cap- sula. 15. Styli bases coadunatæ. ( 180 ) 5. STATICE MACROPHYLLA. Brouss. S. caule brevi crasso , suffrutescente, foliis chartaceis ad apicem rhizocephali vel rami incrassati glomeratis , spathulato-oblongis, margine crispato-undulatis , versus basim atte- nuatis, sessilibus , basi dilatato-amplexicaulibus membranä integerrimà ; scapo alato, pani- culà ascendente, corymbosä, squamis rhomboiïdeo-ovatis, mucronatis ; spicis cuneatis, ala- tis, densifloris, alis apice obtusiss bracteis exterioribus ovatis mucronatis, interioribus truncatis, apice limbatis, coloratis ; calycis limbo lato, angulis obtusis, saturatè cœruleo ; corollà albä, petalis apice spathulatis, unguibus per filamentorum bases glandulosas con- natis ; Ovario tubuloso, stylorum basibus latis in cupellam campanulatam digestis coronato. Statice macrophylla. Brouss. ex Spreng., Syst., vol, 1, pag. 959. — Hook,, Bot. mag., tab. 41925. — Lindl,, Bot. reg., 1845, tab. 7. Has. Legimus hanc plantam in montosis herbidis Tenerife ad vallem de la Goleta et ad montem Pajamédr. Disrris. GEOGR. Stirps est ex toto Canariensis, EXPLICATIO TAB. 193. 1. Rhizocephali foliosi pars superior. 2. Paniculæ pars superior, ambæ magnitudine naturali, fiouræ reliquæ magis minüsve auctæ sunt. 3. Bractea exterior. 4. Altera exterior. 5. Bractea interior. 6. Bracteola. 7. Flos bracteis involutus. 8. Calyx à tergo visus. 9. Corolla calyce induta. 10. Corolla. 11. Petalum cum stamine ungue à tubo staminum basibus agglutinatis confecto abrepto. 12. Staminis antrorsum visi pars superior. 13. Ova- rium cum stylorum agmine concreto. 6. STATICE ARBORESCENS. Brouss. S. caule frutescente ; foliis ad apicem ramorum glomeratis, pergameno-chartaceis, lan- ceolatis, margine crenato-crispatis , basi attenuatis, petiolatis, petiolis basi ampliatis , am- plexicaulibus membranà integrà ; scapo versüs apicem alato, paniculà dilatatà, spicis com- planatis alatis, laxifloris, alis apice acutis ; bracteis exterioribus ovatis, acutis, interiore oblongä, acutiusculà apice subscariosà ; calycis limbo dilutè cœrulec, angulis acutis ; corollà lacteà ; petalis apice lanceolatis , unguibus per filamentorum bases glandulosas con- natis ; ovario tubuloso , styli basibus incrassatis erectis in cupellam connatis coronato. Statice arborescens. Brouss., Elench. hort. Monsp., 1805, pag. 85. — Nomen sine descr. Statice arborea. 7 id. ,;Enum, hort, berol., 1809, vol. 1, pag, 337, — Schult., Syst, vol, 6, pag, 797. — Lindl,, Bot. reg., 1839, tab. 6. — Hook., Bot. mag., vol. 66 , tab. 3776. Plumbaoineæ DL - Botanique RRQ \ WZ Tab . 198. lleyland del. Like de Rige, rue Richer 7 | P. LA. 7 , gti g lat fe ID. ; Lille et Marechal lap.ine, Fab. 104. EN he er _ LL Plumbaeineæ Potant que tae x Lille et Marchal ap. Lih ide! lo, pue ficher’ 5h Legend del. CÉADS. FT DL = Clé © Lt 3 ( 181 ) Has. Hanc plantam in continente Teneriffæ terrà jam pridem uti creditum fuit extirpa- tam, quamque in hortis tantum hospitatam viderunt solertissimi viri Chr. Smith et Leo- poldus de Buch, recuperavit cl. Berthelotius , qui eam in scopulis duobus ab omni parte præcisis propè sinum angustum e/ Purgado dictum ad occasum Portüs Orotavensis omnium primus indigenam post Broussonetium legit et nos reperti felicis participes fecit. Hujus loci aspectum tabellà exprimi statuimus, vid. 461. vues phytostatiques, planche 8, Jig. 3. Eam nuper in rupibus Teneriffæ oppositis invenit cl. Bourgeau cautibus insiden- tem loco dicto La Dehesa de los Frayles. Distris. GEOGR. Stirps est ex toto Canariensis. EXPLICATIO TAB 194. 1. Ramus secundarius florifer. 2, Ramus fortior florifer scapo abscisso ambo magnitu- dine naturali. 5. Spica multiflora ut et figuræ omnes quæ sequuntur magnitudine aucta. 4. Spicula uniflora. 5. Bractea exterior. 6. Bractea interior. 7. Calyx longitrorsim sectus ut conspiciatur corolla. 8. Corolla secta et explanata ut petalorum ungues filamentis basi glanduligeris connexi appareant. 9. Petalum cum stamine arte avulsum. 10. Ovarium sta- minum cupellà coronatum. 1 r. Ejusdem pars superior longitrorsum sectum. 12. Staminis pars superior cum antherà antrorsum visa. 13. Eadem à tergo visa. 14. Staminis pars superior cum antherà effetà. 7. STATICE PREAUXIL Nos S. caule frutescente, foliis brevibus latè subrotundatis vel triangularibus, crassis, coria- ceis, margine eroso-undulatis , longè petiolatis, petiolo teretiusculo basi dilatato amplexi- cauli; scapo complanato angulis acutis vix marginato, spiculis planis exalatis, bracteâ inte- riore apice truncatà, subscariosà , exterioribus oblongis acuminatis vix duplo longiore ; calycis limbi ampli angulis muticis ; petalorum unguibus per filamentorum bases glandu- losas connatis ; ovario subcylindraceo, apice styli basibus mediocriter dilatatis, erectis, in cupellam apice latiorem connatis coronato. Has. Hanc speciem S. arborescenti affinem sed ut videtur, ex specimine cui scapus emeritus et quasi enectus, diversam , à Canari misit Despréaux. DisTri8. GEOGR. Planta est Canariensis. 8. STATICE BRASSICAEFOLIA. Nos. S. radice lignosà, tortuosa, rhizocephalis 1-3 foliorum cicatricibus proximatis notatis coronatà ; foliis molliter pubescentibus, subcinereïis ad venas purpurascentibus, panduri- ( 132 ) formibus, lobo terminali ovato vel ovato-lanceolato , basi subcordato, petiolo pubescente, lobulis parvis lanceolatis sæpè discretis oppositisque adaucto subbreviore, basi amplexi- caulibus membranà margine scariosà apice utrinque dentatä; scapo usque ad medium vel paulo ultra medium alato; bracteä interiore apice brevissimè limbatà ; calycis cœrulei limbo subobtusè denticulato ; petalis junioribus apice latè obcordatis demüm rotundato- ovatis. Has. Hanc plantam in Gomerà insulà loco dicto El risco de las Sulas, Lugar de Agulo, die 16 aprilis 1845, florentem necdüm fructiferam legit Cl. Bourgeau. Disrrie. GEOGR. Stirps est Gomeræo-Canariensis. EXPLICATIO TAB, 195. 1. Planta mtegra magnitudine naturali. 2. Florum spicula, prout figuræ reliquæ, aucta. 3. Bracteæ exteriores. 4. Bractea interior. 5. Pars calycis longitrorsüm secti et arte ex- plicati. 6. Petala duo juniora basi connata cum staminibus. 7 Pistillum. 9. STATICE MACROPTERA. Nos. S. radice..… ; folus amplis pilis brevissimis utrinque molliter velutinis, lobo terminali maximo, ovato-lanceolato vel lanceolato, in lobos latos ovatos sæpissimé alternos per pe- tiolum sinuatim productos, basi..., ; scapo longissimo (summitas tantüm visa), alis latis- simis -apice rotundatis aucto; bracteà exteriore apice limbatâ; calycis intensé cœrulei limbo acutè dentato; petalis Junioribus ovatis apice subcordatis, demüm lanceolatis. Has. Stirpem hanc spectabilem in rupestribus montis Savinosæ insulæ Hierro floridam legit cl. Bourgeau, die 18 juni 1845. Distris. GEOGR. Species est adhucdüm ex toto Hierrensis. Os. Statices has binas (8 scilicet et 9) ab insulis Fortunatis nuperrimè missas iconi- bus et nomimibus propris illustrare voluimus, at ne post pro varietatibus speciei unicæ habendæ sint videarft qui insulas has minores ad solis occasum devexas, auspicis nostris aunc primüm (1) à Cl. Bourgeæo Allobroge, stirpium coactore indefesso, indegatas, visant, EXPLICATIO TAB. 196. 1. Scapi floriferi pars superior. 2. Folium ambo magnitudine naturali, figuræ reliquæ auctæ, 3. Florum spicula. 4. Bracteæ exteriores. 5. Bractea interior. 6. Calycis segmen- tum arte explicatum. 7. Petala duo juniora cum staminibus basi connexa. 7. Pistillum. (1) Plantas quasdam Gomeræas et Hierrenses ex auctoritate Preauxii aliàs citavimus, nunc autem pro certo habe- mus has nunquam adiisse insulas, illinc ad eum stirpes allatas fuisse aliquot valde anceps sedenim ex schedis opinabile est. Plumbagineæ. Le Botanique. Tab. 195. J Contier del: LPve LS dre Pi / ca A | A , ne Craie be ME Ted BEA Plumbasmes ! 2LATILCITE" Tab. 196. , 7 A1 17 HN NN (NI | We à VA |, \ 4 2P7}\ FAT STE LD 1 Zu Vie À. ficher a ° te Larperlier 772 7712 £ AR) VA NS ; LOS e lait AA lt. Ti (183 ) PLANTAGINEZÆ, Juss. PLANTAGO. Laixwx. Frores semper hermaphroditi, bracteati. Cazyx 4-partitus persi- stens. CoroLLA ? tubulosa, ore coarciaita 4-fida. SramiNA 4 introrsa. ANTHERÆ mucronatæ. STIGMA 1 papillosum. Srvrus elongatus. Cap- SULA circumscissè dehiscens 2-locularis ; semina solitaria vel plurima in quoque loculo. Eusrvo rectus perispermo mucilaginoso cinctus. Frores sordidè fulvi, scariosi. FourA linearia, vel oyata, vel lanceo- lata. HerBx, vel rard arbusculæ. SEGTIO LI. POLYSPERMÆ. Barnéour. (Monog. Plantag., pag. 7.) Capsularum loculis 2- pluriovulatis, 2-10-spermis. Semina parva, facie umbilicali non excavata. Corollæ , tubus glaber, vel pubescens ; laciniæ patulæ vel reflexæ. Foliüs latis vel angustis, dentatis. + Corolle tubus glaber, brevis: 1. PLANTAGO MAJOR. Lan. P. herba basi patula, 4-18 poll. radices fibrillosæ, perennes; folia rotundato-ovata, obtu- sissima, utrinquè pubescentia, integra vel aliquando denticulata, 5-7 nervia, lata, attenuata in petiolum membranaceum, puberulum, basi dilatatum, amplexicaulem, et fulvo tomento vestitum ; pili omnes simplices , septati; scapi multi, radicales, simplices , erecti, striati, puberuli, teretes ; spicæ longæ, glabræ, multifloræ, apice et ad medium densæ, basi laxius- culæ ; flores parvi, sessiles, bracteati; bractea obtusa, dorso carinata calycem subæquans ; calycis foliola 4 , æqualia, obtusa , in margine albo-membranacea , dorso nigridula glabra ; Les RENÉE ee Re Pate AN Le rl ll TT EI (1) Plantaginearum ordinem pro Phytographià Canariensi elaboravit cl. atque amiciss. monographus F. Marius Barnéoud. | ( 184) corollæ tubus brevissimus ; laciniæ 4 patulæ, æquales, acutæ, fulvæ ; stamina 4 ad medium tubi inserta, stylum superantia ; antheræ acuminatæ ; stigma lineare, papillosum ; capsula ad maturitatem rotundo-turgida violacea ; semina subangulosa, glabra , numerosissima. Plantago major, Linn., Sp. pl, vol. 1, pag. 163, non Loureiro. — id, Spec., vol. 1, pag. 641. — Poiret., Enc. méth., vol, 5, pag. 368. — Lamck. et DC., F1, fr., vol. 3, pag. 408. Plantago major. Jcon., 1. 461 , in flor& danicä. — Tournef., Instit, rei herb., pag. 196. — Smith Ti britann., pag. 182. Llanten. Canariensium. Has. In arvis humidis frequens Canaria. ++ Corollæ iubus pubescens, elongatus. 2. PLANTAGO CORONOPUS. Lin. P. herba hispida, 3-4-poll., radices annuæ vel biennes; folia rosulato-patula, pinnatifida, hispida, 3-nervia, acuta, valdé polymorpha, in margine plüs mints incisa, aliquando sim- pliciter dentata, et basi tomentosa ; scapi teretes, multi, hispidissimi, prostrati vel rard adscendentes ; spicæ densissimæ graciles ; flores parvi; bracteæ acutæ , dorso et in margi- nibus ciliatæ, calyci æquales ; calycis foliola 4 subæqualia, obtusa , ciliata, in dorso viridia, in margine membranacea ; corollæ laciniæ patulæ, acutæ ; stamina exserta, stigma equan- tia, in medio tubi inserta; capsula ovata, parva, sub-/-locularis , 4-sperma seminibus minimis. Plantago coronopus. Linn,, Sp. pl., vol. 1, pag. 166. — F1. succ., 196-134. Plantago coronopifolia. Linn., Syst. veg., 15, pag. 162. — Rœm. et Schult., Syst., vol, 3, pag. 139. Plantago commutata. Guss., Prodr, fl, sicil. — Link(in Linnæa, ann, 1834). Estrella de mar. Canariensium. Has. In ruderatis et ad littora maris insularum Canariensium. Varteras. — Minor. Folia lineari-oblonga integra, vel parcè dentata, erecta, nec pro- strata. Scapi erecti, teretes. Radix gracilis. 3. PLANTAGO SERRARIA. Lin. P. crecta, 5-7 poll. longa ; radices biennes ; folia lanceolata , plüs minüs lata, serrato- dentata , acuta , 3-nervia, hispida , in petiolum attenuata , et basi rufo tomento vestita , ali- quando sessilia ; scapi plures, radicales, erecti, teretes , pilosi ; spicæ densæ , graciles, 1-2 poil. longæ , rarissimèé basi laxæ; flores minutis bractea acuta, pilosa, calyce brevior ; calycis foliola 4 æqualia, obtusa, ciliata, in margine membranacea ; corollæ laciniæ patulæ, (185 ) acutissimæ ; staminum filamenta medio tubi inserta ; capsula parva 2-locul. 2-3-sperma ; seminibus minimis, glabris. Plantago serraria. Linn., Sp. pl, vol. 1, pag. 166. — Hill, S pec., vol, 1, pag. 648. — Brotero, F1. lusit., vol. 1, pag. 157. — Barrel., Icon., 1, pag. 749, Plantago serraria. Desf., Ail., 1, pag. 139. Has. In locis arenosis et maritimis Canariæ majoris, et ad Puena Fista in Teneriffh (Webb, cl. Broussonnet). SEGTIO II DISPERMA. Barnéoup». (Monog. plantag., pag. 25.) Car. — Capsularum loculis 2-uniovulatis, monospermis. Semina ovata, lucida, facie um- bilicali excavata. Corollæ tubus glaber; laciniæ patulæ, acutæ , ovatæ vel rotundatæ. Folia radicalia vel caulinaria, alterna vel opposita. + Folüs alernis. Species herbacee. %. PLANTAGO LAGOPUS. Linn. P. erecta, 5-6 poll. longa ; radices annuæ, vel biennes ; folia Janceolata vel ovata , bre- via , denticulata , acuta , utrinquè pilosa, 3-nervia, basi lanata; scapi plures, radicales ; striati, pubescentes , aliquandè contorti, erecti ; spicæ ovatæ , breves, densissimæ, lanatæ, rufæ ; flores pilosi ; bractea hyalina longé ciliata , obtusa ; calycis foliola 4 æqualia, ciliata, membranacea ; corollæ laciniæ acutissimæ, ovatæ, sæpè in dorso ciliolatæ ; staminum fila- menta medio tubi inserta stigmate breviora ; capsula 2-locularis, 2-sperma ; semina lucida, oblonga. Plantago Catanensis. Rauw., Lin, 4, tab. 6. Plantago Lagopus. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 165, non Pursh! — Lamck., Il, 1661. — DC., FI, fr., 2300.— Sibth., Græc., tab, 1441 — Poiret., Enc. méth., vol, 5, pag. 373. — Desf., All, vol, 1, pag. 135. Opejera. Canariensium. Has. In arvis et secüs vias insularum Canariensium ; in arenosis ad montem Chache Lancerottæ. Var. À. — gracilis. Annua. Foliis linearibus, integris, glabris vel parcé pubescentibus. Scapi gracillimi , tenues. Spicæ minimæ pilosæ. (In locis humidis ad 4 Cumbre , in Ca- narià.) B. — lusitanica. Foliis latis 5-nerviis. Spica elongata. Scapi longi, erecti. PI. lusitanica. Lin, Spec., App., 1667. — PI. lagopodioides. SCHRANK., in Abud. III. —(3° sECT.) | 2h ( 186 ) Münch., 1v, pag. 71. — PI. lusitanica. Broter., F1. lusit., 1,pag. 156; Desr., Æ#61.,1, pag. 135. Has. In Canarià majori. 5. PLANTAGO AMPLEXICAULIS. Cavyan. P. erecta , ramosa , foliosa , 5-15 poll. longa ; radice perenni ; caulestriato , pubescenti, fruticuloso, dessiccatione nigrescenti; foliis sparsis, basi amplexicaulibus, lanceolatis, 3-ner- viis, integris vel denticulatis, acutis , utrinqué pilosis , siccitate nigricantibus ; pilis rufis ; pedunculi axillares ,‘plures, longi, striati, parcè pubescentes ; spicæ capitatæ , vel ovatæ, turgidæ, densæ ; flores magni pilosi ; bractea amplissima, obtusissima, glabra, dorso nigri- dula , in margine hyalina calycem superans; calycis foliola 4 inæqualia ; duo anteriora dorso pilosa , et in marginibus lato-membranacea ; duo posteriora angustiora, obtusa; corollæ tubus glaber, laciniæ 4 ovatæ, æquales basi concavæ, apice acutæ ; stamina ad medium tubi inserta ; stigma longum ; capsula turgida 2-loc., 2-sperma ; seminibus mag- nis, Ovatis. Plantago amplexicaulis. Cavan., Ic., pag, 22, tab. 195, — Wild, Spec., 1 , pag. 650. — Schousb., Mar., pag. 50. — Poiret., Enc. méth., vol. 5, pag. 389.- Plantago lagopoides. Desf., Aul., vol. 1, pag. 185 , tab, 39, fig. 2 M — Poiret., Enc. méth., vol. 5, PAg. 3738 Has, In Canarià majori. 6. PLANTAGO DECUMBENS. Forsx. P. lanata, albicans ; caule patulo, decumbenti, congesto ; radice annuà ; foliis argenteis, prostratis, lanceolatis, integris vel denticulatis, acutis, scapo nunc longioribus, nunc brevio- ribus ; scapi radicales, 1 vel 1 1/2 poll. longi, lanati, teretes, rigidi, suberecti; spicæ ovatæ , densæ , fuscæ , pilosæ ; bractea obtusa, in margine membranacea , cal ÿci æqualis, ciliato-villosa ; calycis foliola 4 subæqualia, pilosa obtusa s corollæ tubus glaber, laciniæ rotundatæ , subacutæ ; capsula 2-loc., 2-sperma ; seminibus nitidis , ovatis, subtranslu- cidis. Plantago cretica ; Linn. var, decumbens. Barnéoud,, Monog. plantag., pag. 39. Plantago decumbens. Forsk., FI, æg.-arab., pag. 30. Var. — Viridis. Folis angustioribus, virescentibus , nec argenteis. Scapi graciliores. Planta tomentosa sed minüs congesta, et prostrata. Has. Occurrit hæc species in montibus Lancerottæ Peñitas de Chache dictis in Cana- ( 187 ) rià etin Teneriffæ maritimis, formam viridiorem m mœænibus oppidi Sanctæ Crucis legit cl. Webb et à Canariä misit Despréaux. ++ Folis oppositis ünearibus. Species Lignosæ, ramosæ. 7. PLANTAGO PSYLLIUM. Lin. P. erecta,, basi lignosa et ramosa, vel simplex ; 7-12 poll. longa, tactu ad apicem viscosa; radice annuâ ; foliis lincaribus , sparsis, opposito-semiamplexicaulibus , integris, acutis, summis sæpè dentatis, pubescentibus, pedunculo longioribus ; pedunculi tenues, axillares, pilosiusculi , in corymbum terminalem dispositi ; spica globulosa , compressiuscula , pube- scens; bracteæ angustæ, in margine albo-membranaceæ, dorso virides , acutæ , calycem æquantes ; calycis foliola 4 subæqualia, ferè obtusa, pubescentia, in margine membrana- cea ; corollæ tubus glaber, elongatus, crispus ; laciniæ ovatæ, patulæ, subaristatæ 5 sta- mina medio tubi inserta, stigmate longiora ; capsula 2-loc., 2-sperma ; seminibus nitidis- simis. Plantago Psyllium, Tourn., Inst. rei herb., pag. 128. — Linn,, Sp. pl., vol. 1, pag. 167, non Bull., nec Thuill., nec alior. — Schousb.; F1. mar., pag. 54. — Desf., Aul., vol. 1, pag. 140. — Hoffm., Lus., vol. 1, pag. 132. Plantago Psyllium ét pseudo-Psyllium. Æort. paris. Psyllium erectum. J. Saint-Hilaire, expos. 2, pag. 209. Plantago agrestis. Salcman, ined. in herb. Webb} Has. In arvis et ruderatis insularum Canariensium. 8 PLANTAGO ARBORESCENS. Por. P. frutex prostratus , glaber, pedalis ; radix crassa , lignosa, perennis; caule substriato, foliorum sterilium basibus cicatrisato, folioso', ramoso; folia angustissima, opposita , sub- ulata , fasciculato-conferta , glabra , basi ciliolata pedunculo: longiora ; pedunculi axillares, pubescentes, striatuli, semper terminales ; spica globosula , glabriuscula ; 5-7-flor. bracteis acutis calycem nunc æquantibus nunc superantibus ; calycis foliola 4 subæqualia, ciliolata, acuta 3 corollæ tubus elongatus, crispus ; lacmiæ angustæ, patulæ , acutissimæ ; stamina ad medium tubi inserta ; stigmate longo ; capsula 2-loc., 2-sperma ; seminibus nitidis , intensè rubris. Plantago arborescens. Por, Encycel. vol. 5, pag. 389, — Pers. , S'yn.,vol. 1, pag. 140. — Barnéoud, Monog. planiag., pag. 49. — Rœm. et Sch., Syst, vol. 3, pag. Y43. Pinillo: Nivariensium. ( 188 ) Has. In rupestribus siccis et maritimis usqué ad sylvarüm regionem insularum Cana- nensium (cl. Webb et Broussonnet). EXPLICATIO TAB. 195. 1. Planta integra , magnitudine natural, figuræ omnes reliquæ magis, minüsve auctæ. 2. Flos cum bracteà segmento ramuli insidens. 3. Corolla arte secta ut appareat staminum insertio. 4. Stamen antrorsum. 5. Capsula seminibus secta circumscissé dehiscens. 6. Se- men. 7. Idem transversè sectum. 8. Embryo. 9 PLANTAGO WEBBII BaArNÉOUD. P. frutex formosè ramosus, erectus, rufo-tomentosus , sesquipedalis ; radices duræ, lig- nosæ ; foliis subulatis, involutis, confertissimis, opposito-connatis, acutis, ciliatis , canescen- tibus , pedunculo brevioribus ; rami steriles glabri , Cicatrisati ; pedunculi teretes , villosi, axillares , nec terminales , secüs ramorum ferè totam longitudinem dispositi ; spica cylin- dracea 1 1/2 poll. longa, in verticillos paucifloros partita ; flores tomentosi ; bracteæ acutæ, basi membranaceo-dilatatæ, florem subæquantes; calycis segmenta obtusa , villosa , in margine membranacea ; corollæ tubus elongatus, glaber, crispus ; laciniæ patulæ, angustæ, acutissimæ ; stamima medio tubi inserta, breviora stigmate longo ; capsula ovoidea 2-loc., 2-sperma ; calyce subduplô longior ; seminibus nigris, nitidis. Plantago Webbii. Barr.; Monog. plant., pag. 50. Has. In excelsis et apricis rupibus Teneriffe ad las Cañadas (3200 metr.) et in alti- tudinibus ins. Palmæ (Bourgeau). Oss. Pedunculi primüm tomentosi, ad maturitatem glabri et spinescentes fiunt. In herb. cl. Webb sub nomine PL, prolifere. EXPLICATIO TAB. 196. 1, Planta integra, magnitudine naturali , figuræ omnes reliquæ magis minüsve auctæ. 2. Flos cum bracteà segmento ramuli insidens. 3. Gorolla arte secta ut appareat staminum insertio. 4. Stamen antrorsum. 5. Capsula seminibus fœta circumscissé dehiscens. 6. Se- men. 7. Id. transversé sectum. 8. Semen longitrorsum sectum ut conspiciatur embryo perispermo corneo cinctus. 10. PLANTAGO CYNOPS. Lin. P. caule lignoso, erecto ; foliis angusto-linearibus, oppositis, retrorsüm asperis integris Tab. 195. Plantagineæ Bota ni(] ue - 4 harpentier lapine Ce Lille des lo ZE icher. “2 Jiocreur dec. ) 2 2Cf° A 7 he 7 Capo 7 AU. PE Amaranltace: | RARE Bota nrqu e : Tab.199 + = - — : " = = — — Heyland.del. Lith.de J. Rio. 7 Richer: Po Vielle Lap ineC P 5 ANNE A ; LAIUL + 4° Ce ( 189 ) pedunculi axillares, scabri, corymbosè conniventes ; spica ovata, glabra ; bracteæ latæ, sæpè foliaceæ ; corollæ laciniæ, angustæ, acutæ. Plantago Cynops. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 167, non Pallas! — Poiret,, Enc. mélh., vol, 5, pag. 390. Plantago suffruticosa. Lamck., F1, fr., vol, 2, pag. 313. Plantago genevensis. DC., F1. fr. Has. Ad Santa Cruz Teneriffæ (ex Léopold de Buch, in Beschr., Can. Ins., pag. 163). F. Marius BARNÉOUD. ( 190 ) AMARANTACEZÆ. Juss. AMARANTUS. Lin. FLores monœci vel polygamo-monœci. PEriconiüm 3-5-phyllum. STAMINA 3 vel 5, rard 2 vel 4, antheris 2-locularibus. Ovarium 1-locu- lare, 1-ovulatum. Sryius subnullus, stigmatibus 2-3 filiformibus. CarsuLA evalvis, 1-sperma, medio circumscissè dehiscens, SEMEN lenti- culare vel subglobosum, testà crustaceâ, tegmine tenui. EmBrvo cylin- draceus, circà perispermum farinaceum periphericus, radiculà hilo conversà, superà. HERB# annuæ, erectæ decumbentes vel prostratæ, glabræ vel gla- brescentes, vagabundæ. FLores ad apicem ramorum in glomerulos vel spiculas axillares, aut in spicas terminales aphyllas condensati, bracteati, bracteis persistentibus. 1. AMARANTUS SYLVESTRIS. Desr. À. caule erectiusculo , ramis decumbentibus, glabris, versüs apicem pubescentibus ; foliis ovatis, margine undulatis, subobsoletè denticulatis , apice obtusis vel retusis ; glome- rulis rotundatis, omnibus axillaribus, floribus 3-andris, perigonii foliolis lanceolatis, cap- sulà ovato-ellipticà subdimidio brevioribus. Amarantus viridis. 47., FI. ped., vol..2, pag. 218. Amarantus sylvestris. Desf., Tabl. de l’école de Bot., ed, 1 (1804), pag. 44, nomen sine descr, — Reichb., PI, crit., tab. 474, — Koch, Synops., ed. 2, vol. 2, pag. 690. B tenuifolius. Amarantus tenuifolius. Æ7/illd., Sp. pl, vol. 4, pag. 381. Amarantus angustifolius. Roxb.! herb. nostr. ex herb. cl. Lambert. Has. Specimina quæ in herbario nostro Canariensi exstant lecta fuerunt in arvis siccissi- mis insulæ Lancerottæ. ( 191 ) DisTris. GEOGR. Sparsa est hæc planta ut videtur (nam sæpè forsan cum sequente con- fusa latet) , in ruderatis orbis totius : occurrit enim in Europà usqué ad Rhenum (Koch), per totam Galliam!, propè Segusium, et alibi in Italià septentrionali! , in Sicilià (Parla- tore!), in Hispanià meridionali! ,necnon m Ægypto (Schimper !), in Indià (Roxburgh!), in insulà Cubà (Pavon ! in herb. nostro). 2. AMARANTUS BLITUM. Iinx. À. caule decumbente, glabro; foliis ovatis vel spathulato-ovatis, undulatis , margine obsoletè crenatis, apice acutis, apiculatis vel demüm obtusis retusisque ; glomerulis rotun- dato-ovatis , axillaribus aut in spicam aphyllam products; floribus 3-andris, perigoni foliolis ovatis aut lanceolato-ovatis, setaceo-acuminatis, capsulà ovatà brevioribus. Amarantus Blitum. Zinn., Sp. pl., vol. 2, pag. 1405. — Koch, Syn., ed. 2, vol, 2, pag "690, Amarantus viridis. Poll, Palat., vol. 2, pag. 607. | Amarantus ascendens. Loës., Not., pag. 141. — Raichb., PI, crit., tab. 472, fig. 665, — Th. Nees ab Es., Gen. pl, Germ. Fam. Amarant., tab, 1. Has. Haud infrequens est hsæc species secus vias et in ruderatis insularum Canarien- sium. Specimina quæ descripsimus circà oppidum Sanctam Crucem legimus. Disrris. GEOGR. Per totum terræ orbem vagatur : 55 lat. bor. gradum in Britannià (Watson) et Londinum Gothorum in Scandinavià (Linnœæus) attingit. 3 AMARANTUS GRACILIS. Desr. À. caule erecto , ramis procumbentibus, glabris , junioribus pilis crispis lanato-pilosis ; foliis ovato- vel lanceolato-rhomboideis , obtusis vel emarginatis , mucronulatis , margine undulatis obsoleté crenulatis, junioribus pilosis , mox glabrescentibus, crassis, subtüs ner- vis albis elevatis reticulatis ; floribus parvis in spicam terminalem laxam, aphyllam, caudi- formem, longiusculam , ramosam digestis ; perigonii foliolis lineari- vel spathulato-lanceo- latis, subacutis, capsulà brevi rotundatà rugosà subdimidio brevioribus. Gararu species Bliti Americani. Pis., Bras. tab. 241. Blitum minus album. Sloane, Jamaic., tab. 99, fig. 1. Amarantus viridis. Linn., Sp. pl, vol, 2, pag. 1405, pro parte quoad syn. Pisonis et Sloanei. Chenopodium caudatum. Jacq., Collect., vol, 2, pag. 325. — PI, rar., vol. 2, tab. 344. Amarantus oleracerus. Lamck., Encycl., vol. 1, pag. 116, « certd ex herb, » — Desf., in schedis herb. sui, Amarantus gracilis. Desf., Tableau de l’école Bot, ed, 1 (1804), pag. 43 , nomen adjecto syn, Cheno- podio gracili. — Porr., Encycl. suppl, vol. 1, pag. 312. (192 ) Amarantus Cararu. Aort. reg. par., 1835. Has. Occurrit hæc planta ex America forsan advecta ad vias murosque in ruderibus et in hortulorum semitis Canariæ Teneriffæ et Palmæ. Disrris. cEocr. Circà tropicum utrumque erratica est hæc species : ex. gr. in Jamaicà (Sloane. Murray in Herb. Mercier!), in insulà Puerto Rico, ubi folia sub nomine Calalu comeduntur (W'ydler Exsice., n. 320!),in Hispaniolà (Jacquemont in Herb. Gay!), in Guianà Britannicà (Schomburgk !) et Gallicà ( Poiteau in Herb. Gay !), in Brasilià ( Piso. Herb. Delessert!), in Indià ad Tranquebar ( Herb. Delessert ,ex Herb. Lambert!),in Chinà ( Gaudichaud Exsicc., n. 71!), in Novä Hollandià ( Caley in Herb. Delessert!),in Novä Caledonià( Labillardière!). 4. AMARANTUS RETROFLEXIS. Lixn. À. caule erecto, superné pilosulo; foliis ovatis vel ovato-rhomboïdeis, apice obtusis retu- sisque cum mucronulo, subtüs nervosis, margine undulatis ; spiculis axillaribus supernè in spicam aphyllam caudatam protractis ; floribus 5-andris, bracteis calyce dupl longioribus, basi ovatis, longè mucronatis , subspinosis, calycis foliolis oblongis lanceolatisque mucro- nulatis. Amarantus retroflexus. Linn., Sp. pl., vol. 2, pag. 1407. — Wild, Amarant., tab. 11; fig. 21. — Reichb., PI. crit., tab. 475. Has. Hanc speciem à Canarià misit Despréaux. Disrris. GE0GR. Errabunda est hæc planta per totum orbem temperatum , Gallias ultra Lutetiam percurrit sed fretum Britannicum nondüm superavit. ALTERNANTHERA. Forsx. FLorEs hermaphroditi, 1-bracteati, 2-bracteolati. PERIGONIUM 5- phyllum, foliolis 3 majoribus prout bracteæ bracteolæque mollibus scariosis. STAMINA 10, quorum 5 fertilia, totidem alterna ananthera, vel 6-7 quorum 2-3 quandoque 4 fertilia , reliquis anantheris latiori- bus, filamentis basi in cupellam hypogynam connatis, antheris 1-locu- laribus. Ovariuu 1-loculare, 1-ovulatum. Srvrus £, brevissimus vel subnullus, stigmate capitato. CarsurA utricularis evalvis, 1-sperma. SEMEN lenticulare vel subreniforme. EmBryo periphericus, radiculä hilo proximà , cotyledonibus incumbeniibus. (193) HERBE prostratæ vel decumbentes in regionibus calidis intrà extrà- que tropicum utrumque vilam degentes, unica multivaga Europam attinxit. Ramr cylindracei, ad genicula radicantes. FozrA opposita bre- viter petiolata. FLores in glomulos axillares digesti. 1. ALTERNANTHERA ACHYRANTHA. R. Br. À. caule prostrato, ramis longissimis , filiformibus, repentibus, ad folia nodoso-genicula- tis, radicatis, pilis cinereis, articulato-annulatis, uncinatis , hirsutis ; foliis ovatis, mucronu- latis, margine undulatis, virentibus, sparsè pilosis, brevissimè pedunculatis; florum-glomu- lis ovatis, creberrimis; perigonii foliolis 3 majoribus ovato -lanceolatis, acutis, 3 -nerviis, dorso pilosis, margine hyalinis, 2 interioribus lineari-lanceolatis, r-nerviis, dorso carinatis, pilosis. Achyrantha repens folüs Bliti pallidi. Dil/, Hort. eltham., vol. 1, tab. 7. Achyranthes repens. Linn., Sp. pl, ed. 1, vol. 1; pag. 205. Illecebrum Achyrantha. Linn., Sp. pl., ed. 2, vol. 1, pag. 299. Achyranthes mucronata. Lamck., Encycl., vol. 4, pag. 547. Achyranthes radicans. Cavan., Anal. de cienc, nat., vol, 3, pag. 27%. Alternanthera achyranthà: R. Br., Prodr., pag. 417. — Webb, IL, Hisp., pag. 17. Achyranthes nivea. Link, in Buch Phys. Beschr. Can: Ins., pag. AM, non Hort. Kew. (1). Sangradera Nivariensium. Bretana Palmensium. Has. Copiosa est hæc herba, et molestarinter pavimenta vicorum et angiportuum et in propatulis ædium oppidorum Canariæ Palmæ et Nivariæ ubt in urbe Lagunà usque ad altitudinem 1600 ped. super Oceani &æquor adreptavit: Disrris. GEoGr. Species est hæc quoque errabunda circà tropicos ambos peregrinans , quæ cum lanæ gossypinæ et sacchari sarcinis advecta insulas nostras atque ipsa Gadium trivia occupavit. (1) Valdè affines sunt Polycarpieis et Caryophylleis seminis fabricâ , vegetandi (vid. Doell, Rhein. Fl., pag. 286) ratione et partium situ Amarantaceæ , aique inter eas habitu ipso Polycarpicis in primis Alternantheræ, unde olim sæpè confusæ erant. Inter Amarantaceas ergd Achyranthem suam niveam in Hort. Kew. collocavit doctus Solander < flos » quanquàäm « corollatus » et hinc pro Althernantherd Achyranthà à celeb. Linkio ea habita est stirps, quâcum inter Amarantaceas Canarienses omnes solà conveniret descriptio Solandriana. Ex autopsiâautem speciminis arche- typi herb. Banksiani ad Polycarpiam candidam Nob., Phytogr. Gans, sect. 1, p. 458, t. 29, eam deferendam esse novi- mus. Ergô Polycarpia nivea deinceps nuncupanda est P. nostra olim candida atque ctiam P. gnaphalodes Schousb. si cadem ac nostra (quod adhüc sub judice) planta Schousboeana. 11, — (3° SECT.) 25 ( 194 ) EXPLICATIO TAB. 197. 1. Ramus floridus mag. nat. figuræ cæteræ omnes auctæ. 2. Florum glomulus. 3. Rachi- dis floriferæe segmentum ut conspiciatur bracteæ et bracteolarum insertio. 4. Flos rachidi insidens cum bracteà et bracteolis. 5. Flos antrorsüm visus. 6. Idem retrorsum visus. 7. Idem perigonii foliolo adempto ut appareant foliola 2 interiora. 8-8. Perigonii foliola seorshm depicta. 9. Pistillum cupellà staminiferà cinctum. 10. Capsula longitrorsüm secta. 11. Semen longitrorsüm sectum. 12. Ejusdem seclio transversa. 13-13. Perigonii pili multotiès aucti. ACHYRANTEHES. Linww. Frores hermaphroditi, 1-bracteati, 2-bracteolati, bracteolis apice sæpè spinescentibus. PeriGonium 5- rard 4-phyllum foliolis sabæquali- bus. SraMINA 5, rariüs 4, perisonii foliolis opposita, basi in cupellam hypogynam cum lobulis 5 fimbriatis (staminibus abortivis) alternan- tibus connata, filamentis filiformibus, antheris 2-locularibus. Ovarrum 1-loculare , 1 -ovulatum. STyLus 1 , fliformis , stigmate capitato. Cap- SULA lenuissima evalvis, indehiscens , 1-sperma. SEMEN reniforme vel oblongo-reniforme, testà crustaceâ.-Emsryo hippocrepidoideo-peri- phericus, radieulà hilo conversà, cotyledonibus incumbentibus. Hrrsæ, vel suffrutices, regionum temperatarum atque æquinoctia- lium hemisphærtü utriusque hospites, érectæ vel decumbentes, ramis rectis nudiusculis. FortaA opposita , integra. FLORES in spicas Lermina- les, elongatas, simplices subcompositasque digesti, post anthesin pa- tentes vel deflexi. 1. ACHYRANTHES ARGENTEA. Win. À. perennis, caule erecto, basi lignoso, ramis 4-gonis, villosulis; foliis ovatis, acumina- us , subtüs vel utrinque sericco-argenteis ; bracteolis basi lanccolatis , aristà spinescente perigonio florido longiore, fructifero vix breviore; perigonü foliolis Hneari-lanceolaiis acuminatis. Amarantus siculus spicatus , radice annuä. Bocc,, PI, rar., pag. 16, tab. 9. — Bonanni tab. 59. — Pluk., Alm., pag. 26; Phytogr., tab. 260 , fig. 2. . Plantaéineæ. Botanique. \ e Tab. 197- \ al | de \ \ < NL NASA I) Pz , ni LILL/ONDE Z RP | 6242 14 ail oie. D Me ( 195 ) Achyranthes a a sicula. Linn., Sp. pl., vol.A, pag. 295. Achyranthes argentea. Æ/ülld., Sp. pl. , vol. 1, pars 2, pag. 1191. — Lamck., Il, tab. 168, fig. 1. — Sibth., Fi. græc., tab. 244. — Guss., FU sic: Prodr,, vol. 1 , pag. 278. — Bertol., F1: it, vol. 2, pag, 125. Achyranthes virgata. Desf.! Has. Communis est hæc species in ruderatis et petrosis insularum Canariensium. Disrris. GEOGR. Stirps est regionum calidiorum orbis veteribus noti ab Abyssinià (Schimper !), Nubià (Koëschy 1), Gorgadibus (Hooker fil.1) ét insulis Fortunatis in Græ- ciam et Italiam protensa. Oss. À nostrà nullo modo :differt 4. virgata Desf. cui in herbario inscripta est sche- dula Riedlé, Porto-Rico , sed forsan per errorem et specimen reverà Nivariense nam et in | . Nivarià mox novo orbe periturus spicilegia primüm inchoavit sedulus herbarius Riedleus et post ejus mortem confusio quædam inter collectiones ejus orta est. Hüc quoque forsan referenda Achyranthes aspera Liok. in Buch. Becchr. Can. ns. in Teneriffà reperta quam nunquam vidimus. Veram autem in Fortunatis deesse À. asperam vix pro certo -asserendum est ambæ enim species in Gorgadibus pariter et in Abyssinià occurrunt. Diversa est À. aspera caule elatiore , foliorum form; bracteolis. basi ovato -lanceolatis atque aristis spinescentibus perigonii fructiferi duas tertias tantüm partes æquantibus. Ab eà vix specificé diversa À. crispa Desf.! in herb’suo asservata, nec alia videtur 4. obtusi- folia Lamck. Tres ergd species adulterinas à naturæ catalogo amovendas esse satis apparet. (196 ) CHENOPODEZÆ. R. Buows, Moc.” ATRIPLICEARUM. GEN. Juss. — CHENOPODÆARUM. GEN. DC. SUBORD. I CYCLOLOBEAE. C. À. Mer. TRI. I ANSERINEÆ. Mo. Chenopodieæ. C. À. Me. BETA. Tourner. FLorEs hermaphroditi, ebracteati. Cazvx urceolatus, 5-fidus, basi ovario semiadhærens; laciniis ovato-oblongis, obtusis, demüm sub- costatis, nunquàm appendiculatis. STAMINA 5, subperigyna ; filamen- tis lineari-subulatis calycem subæquantibus, antheris subrotundis. Discus annularis, depressus, carnosus. OvarIuM semiinferum vel intrà substantiam carnosam disci immersum. STIGMATA 2, 3 (rarissimè 4aut 5), patula. Frucrus depressus, ossiculum lignosum efformans, calyce involutum; pericarpio indurato, infernè calyci adhærente. SEMEN horizontale, globoso-reniforme, rostellatum ; integumento exteriore subcoriaceo, tenui. ALBUMEN copiosum, farinaceum candidum. EmBrvo annularis, albus. HerBæ. Cauus sulcatus. ForrA alterna, petiolata, subhastato-rhom- boidea, integerrima. FLores parvuli, herbaceï, axillares et terminales, sessiles , solitarii vel glomerulati, per anthesim arctè coaliti, spicatim paniculati. 1. BETA VULGARIS. Moa. B. caule herbaceo erecto aut decumbente, angulato, ramoso ; foliis deltoideis aut ovato- oblongis, acutis aut subobtusis, tenuibus ; floribus solitariis aut 2-3-glomerulatis ; spicis longiusculis, erectiusculis ; calycibus demüm valdé carinato-costatis, infernè coalitis. (1) Hunc ordinem pro opere nostro elaboravit ipse celeb. atque amiciss. monographus Alfredus Moquin-Tandon. ( 197 ) B maritima. Planta gracilis, glabra; floribus binis aut solitariis. Beta maritima. Linn., Spec. plant, 1, puy. 322. Beta vulgaris 8 maritima. Moq.!, Monogr., pag. 14, n. 4. Has. In orà maritimä insularum Canariensium frequens. DisrriB. GE0OGR. Planta lititorea. Occurrit in sabulosis secüs Oceanum et mare Mediter- raneuin. 2. BETA PROCUMBENS. Cur. Suiru B. caule herbaceo procumbente, subangulato , ramoso ; foliis sagittato-cordatis, acutis, tenuibus ; floribus breviter pedicellatis , solitariis aut 2-3-2lomerulatis ; calycibus demüm suprà carinatis, haud coalitis. Beta procumbens. Chr, Sm. in Hornem., Hort. Hafn., Suppl., pag. 31. — Mog.!, Monogr., pag. 15, n, 6. | Beta hastata. Link, in Buch. Beschreïb., pag. 141. — Desf., Cat. hort. Paris, 1899, pag. 383. Beta sylvestris in hort. Panorm.l | Marmoxaia Canariensium. Har. In orû maritimà insularum Canariensiun: ; frequens'et fr'ondosissima sæpè peritas- mas modo ex cl. Webb scopulos occultat. Soli animalium Cameli appetunt. Drsrrre. crocr. Planta est Canariensis. Ors. Secundüm Hornemann semina anno 1815 horto Hafniensi missa fuerant « ab infausio Smidtio (1) qui hanc speciem ab omnibus hujus generis formà fructûüs diversam detexit. B.maritimæ valde affinis, ad quam retuli floren- tem.» Hornem. l. c. Descr. Hersacea, procumbens, glabra, Raprx tenuis, dura, parcè fibrosa. Caucis decumbens, peda- lis bipedalis et altior, subangulatus , striatus, basi præsertim ramosus ; rami alterni, patuli aut ascen- dentes. Fozra petiolata , patula; petiolus 12-15 lin. longus , tenuis depressus. Limbus pollicaris , inter- dum bipollicaris, sagittato-cordatus, subangustus, acutus, obsoletè sinuato-dentatus, tenuis, membranaceus , lætè viridis? angulis inferioribus obtusis , interdüm versüs petiolum subincurvis. Folia superiora multô minora, subtriangularia, angustiora et acutiora, breviter petiolata ; summa del- toidea, integerrima, subsessilia. FLores minuti , solitarii , rard 2-3-glomerulati, axillares, brevissimè pedicellati , pallidè virides, Carvx urceolatus , depressus, profundè 5-fidus , persistens ; laciniæ patulæ, oblongæ, obtusiusculæ, apice incurvæ , dorso longitrorsüm carinatæ, subconcavæ , post florescentiam approximatæ , exsuccæ et suprà valdè carinatæ. Sramina 5, calyce subbreviora, patula; filamenta lineari - subulata , albida; antheræ ovato-oblonsæ, flavescentes. Discus annularis, subpentagonus depressus. Pisrrzrun staminibus longitudine subæquale. Ovarium basi intrà substantiam disci immer- sum , undè seminiferum , orbiculare , depressum , glabrum ; stylus brevissimus , crassiusculus. Stig- (1) Nomen suum norvegicè Smidtium, anglicè Smithium scribere solebat. ( 198 ) mata 2, obtusiuscula, compressa, divaricata, recurva. Faucrus globosus, calyce clauso, nuccamentacec et suprà costato involutus ; pericarpium tenuissimum, membranaceum. Semen horizontale, lenticulare, vix rostellatum, minutissimè puncticulato-rugosum. Intesumentum duplex, exterius subcrustaceum, tenue, ALBUMEN copiosum , farinosum , candidum. Emsrvo periphericus, perfecte annularis, albus: radieula extérnè haud prominulà. EXPLICATIO TAB. 201. 1. Folium ex parte caulis inferiore. 2. Alabastrum. 3. Flos magnoperé auctus, superné visus. 4. Flos magnoperé auctus, a latere visus. 5. Stamen antrorsüm visum, 6. Stylus cum stigmatibus. 7. Fructus calyce imperfecto clauso et apicem versüs carinato involutus. 8. Semen. g. Semen à margine visum. 10. Albumen et Embryo. 3. BETA WEBBIANA. Moo. B. caule inferné suffruticoso procumbente, subangulato , ramosissimo; foliis sagittato- lnearibus,acutis, crassiusculis ; floribus sessilibus, solitariis aut 2-3-glomerulatis; calvcibus demüm suprà carinatis, haud coalitis. Beta pumila. Link, in Buch. Beschreib. Can., pag. 141. Beta Webbiana. Mogq.!, Monogr., pag. 16, n. 7. Has. Ad Isletam Canari promontorium et in Fuerteventurà et Lancerottà. Disrre. GEocr. Planta est Canariensis. Desce. Hersacea , infernè suffruticosa , procumbens , glabra. Raprx gracilis, longa, dura , fibrosa. Cauzes decumbentes aut ascendentes , 3-6 pedales et longiores graciles, subangulati, costulati aut striati, ramosissimi; rami alterni, ascendentes aut patuli, sæpiüs diffusi, flexuosi. For1a petiolata patula aut deflexa. Petiolus 5-10 lin. longus , gracilis , in plantä siccà ferè filiformis, depressiusculus, interdüm apicem versûüs gradatim dilatatus. Limbus 7-10 lin. longus, sagittato-linearis, angustissimus, acutus, integerrimus, crassiusculus, carnosus , pallidè viridis? ; lobis inferioribus oblongis, acutiuseulis, subrecurvis , interdum bifidis; folia inferiora interdüum oblonga aut oblongo-spathulata et profundè 4-7-laciniata, laciniis angulatis, acutis, alternis vel oppositis ; folia superiora lineari-deltoidea, summa linearia. FLores minuti, solitarii, rarô 2-3-glomerulati, axillares, sessiles, viridescentes. Cazyx subcam- panulatus , depressus , profundè 5-fidus , persistens ; laciniæ patulæ, obovato-oblongæ , obtusissimæ, dorso longitrorsüm carinatæ, concavæ, post florescentiam approximatæ exsuccæ , et apicem versüs valdè carinatæ. Sramia 5, calyce vix longiora, subpatula ; filamenta lineari-subulata, albida ; antheræ ovatæ, flavescentes. Discus annularis, subpentagonus, depressus. Pisrizum staminibus vix brevius. Ovarium basi intrà substantiam disci immersum, orbiculare, depressum, glabrum ; stylus brevissimus, crassiusculus ; stigmata 2, acutiuscula , compressiuscula , subdivaricata. Frucrus subglobosus calyce clauso nucamentaceo et suprà 3-costato involutus ; pericarpium tenuissimum, membranaceum. SEMEN horizontale, lenticulare , vix rostellatum , minutissimë punctulato - rugosum ; integumentum ( 199 ) duplex, exterius suberustaceum, tenue. ÂALBUMEN copiosum, farinosum , candidum. Ewsrvo peripheri- cus, perfectè annularis, crassiusculus, albus ; radiculà externè haud prominulà. EXPLICATIO TAB. 202. 1,2. Folia ex parte caulis inferiore. 3. Alabastrum. 4. Flos magnoperè auctus , supernè visus. 5. Flos magnoperè auctus à latere visus. 6. Stamen antrorsum visum. 7. Stylus-cum stigmatibus. 8. Fructus calyce apicem versus carinato imperfectè involutus. 9. Semen. 10. Semen à margine visum. IF. Albumen et Embryo. CHENOPODIUM. Moo. Chenopodn spec. TouRNEr. — Chenopodium. iSect. 1. C. A. Merry. Frores hérmaphroditi, ebracteati. Cazyx 5-fidus vel 5-partitus, sæpiüs longitrorsüm carinatus, nunquam appendiculatus. SraAmINA 5, rarissimè pauciora, imo calyce inserta; filamentis lineari-subulatis calyce vix longioribus, antheris ovato-rotundis. OvArIUM superum. STYLI 2, rard 3, infernè coalti, interdüum liberi. Frücrus (utriculus) depressus, calyce clauso subgloboso aut subpentagono involutus ; péricarpio membranaceo , tenuissimo, semini haud adhærente. SEMEN horizontale, lenticulare; integumento exteriore crustaceo, fragili. ALBUMEN copiosum, farinaceum, candidum. EmBryo perfectè annu- laris (totum albumen includens) albus, radiculà subcentrifugà. HERB«Æ, rarissnnè suffrutices, sæpiüs pulvere farinoso conspersæ, (nec pubescentes, nec glandulosæ). ForrA alterna , petiolata, subtrian- gulari-rhomboidea, rariüs ovata, rarissimè hastata, integerrima, den- tata aut sinuata. FLORES minutissimi, herbaceiï, glomerulati, spicatim paniculati. Ovor subfetidus aut fetidus. 1. CHENOPODIUM ALBUM. Lin. C. caule herbaceo erecto , subramoso ; folis alternis, petiolalis, subrhombeo ovats, basi cuneatis et integris, obtusis aut acutis , sinuato-dentatis , farinosis , pallidè viridibus , ( 200 ) superioribus oblongis aut lanceolato-linearibus integerrimis; racemis paniculatis , subspi- catis, subsimplicibus, subnudis ; calyce fructifero dorso carinato ; semine lævi, nitido, mar- gine acuto. | | Chenopodium album. Linn., Spec. plant., 1, pag. 319. — Moq.!, Monogr., pag. 29, n. 24. Atriplex alba. Crantz, Inst., 1, pag. 206. Chenopodium leiospermum. D£C., Flor. franc., 3, pag. 390. Chenopodium glomerulosum ? Reich., For. gene , pag. 579. Cenizo Canariensium. HA18. In ruderatis insularum Canariensium. — V: S. in herb. Brousson. Disrris. GEoGr. Frequens in agris et incultis Europæ, Africæ et Asiæ. 2. CHENOPODIUM GLAUCUM. Lun. C. caule herbaceo prostrato aut ascendente, ramoso vel ramosissimo ; foliis alternis, pe- tiolatis, ovato-oblongis, obtusis, sinuatis aut remoté dentatis, repandis, subtüs incano-glau- cis; racemis spicatis, simplicibus, subdensifloris, ascendentibus, aphyllis ; calyce fructifero, non carinato ; semine lævigato, nitido, margine acuto. | Chenopodium glaucum. Linn., Spec. plant., 1, pag. 320. — Moq.!, Monogr., pag. 30, n. 27. Atriplex glauca. Crantz, Inst., 1, pag. 207. Blitum glaucum. Koch, Synops., pag. 608. Has. Disrris. GEoGr. Ad Europæ fimeta, in fossis passim et glareosis. Occurrit etiam in Indià orientali. | Oss. Semina hujus speciei quandoque verticalia sunt plura autem horizontalia esse quäm verticalia optimè observavit oculatus Kochius. Plantam ex insulis Canariensibus allatam non licuit nobis describere, Specimina ian- tm Canariensia in herbario Broussonetiano asservata vidimus. 3. CHENOPODIUM URBICUM. Lin. C. caule herbaceo , erecto, ramoso ; foliis alternis, petiolatis , triangularibus, acutis, sinuato-dentatis utrinquè viridibus, summis lanceolato-linearibus , subintegris ; racemis longis, spicato-paniculatis, subdensifloris, strictissimis, suberectis, subaphyllis ; calyce fruc- tifero non carinato ; semine obsoleté punctulato-rugoso, nitido, margine acuto. Chenopodium urbicum. Linn., Spec. plant., 1, pag. 318. — Mog.!, Monogr., pag. 31, n. 99. Atriplex urbica. Crantz, Inst., 1, pag. 206. Chenopodium deltoideum. Lam., Flor. frane., 3, pag. 249. Chenopodium chrysomelanospermum. Zucc., cent. 1, n. 53. Chenopodium melanospermum. HWallr., Sched. crit., 1, pag. 112. ( 201 ) Has. In insulis Canariensibus (Link). Distrre. GEOGR. Hab. in ruderatis Europæ borealis, Persiæ. 4. CHENOPODIUM MURALE. Lin. GC. caule herbaceo, ascendente, ramoso ; foliis alternis, petiolatis, ovato-rhombeis, acutis, inæqualiter dentatis, nitidis, lætè viridibus ; racermis subcorymbosis, sublaxis, subnudis ; calyce fructifero subcarinato ; semine punctato-rugoso, haud nitido, margine aculo. Chenopodium murale. Linn., Spec. plant., 1, pag. 318. — Mog.!, Monogr., pag. 32, n. 30. Atriplex muralis. Crantz, Inst., 1, pag. 206. Chenopodium flavum. Forsk., Flor. ægypt.-arab., Suppl., pag. 205. 6 rubellum. Plantarubescens. y minus. Planta viridescens, nana. Has. In arvis ct ruderatis insulæ Canariæ. Var. f in saxosis vulcanicis. Var. y ad oram maritimam. Ç | Disrris. Geocr. Occurrit hæc species ferè in omnibus regionibus, præsertim in olera- ceis et ad muros. — V.S. in herb. Brousson. Os. Ex Sprengelio ei Aïlono oceurrit quoque in insulis Ganariensibus Chenopodium quoddam Zaterale (Hort. Kew.., ed. 1, pag. 55). Speciem banc nobis prorsüs incognitam ità ab auctore descriptam invenimus. G. caule herbaceo ; foliis caulinis oblongo-lanceolatis, obtusis, ramorum oblongis; pedunculis solitariis, unifloris. Notandum Chenopodium nullum floribus pedunculatis solitariisque præditum unquam nobis conspicere licuisse. AMBRINA. Spracu. Chenopodii spec. Lin. Frores hermaphroditi, ebracteati. Cazvx 5-fidus vel 5-phyllus, mterdum 3-4fidus, sæpiüs longitrorsèm subcarinatus, nunquàam appendiculatus. STAMINA 5, rarissimè pauciora, imo calyce inserta, filamentis linearibus, calyce sublongioribus; antheris subrotundis. OvariUM superum. Srvir 2, infernè coaliti. Frucrus (utriculus) depressus aut compressus, calyce clauso subgloboso aut subpentagono involutus, interdüm suprà nudus foliolis imperfectè clausis; pericar- pio membranaceo, tenui, semini haud adhærente. SEEN horizontale aut verticale, lenticulare : integumento exteriore crustaceo. ALBUMEN copiosum, farinaceum, candidum. EmBrvo 2/3 aut 3/4 annularis. III. —(3° sect.) 26 ( 202 ) HerBx, pubescentes aut subpubescentes, glandulosæ et graveolen- tes (haud farinosæ). Fou alterna, peliolata, dentata, sinuata aut pin- natifida. FLORES minutissimi, herbacei, elomerulati, spicatim panicu- lati. Ovor aromalicus. 1. AMBRINA AMBROSIOIDES. Sracn. À. caule herbaceo ; erecto , ramoso; foliis alternis , subpetiolatis, oblongis, in petiolum decurrentibus, acutiusculis, remotè sinuato-dentatis aut subintegris ; superioribus oblongo- linearibus , integerrimis ; racemis subspicatis , compositis densifloris axillaribus terminali- busque , ascendentibus, foliosis; calyce fructifero subcarinato ; semine verticali, lævi, nitido, margine obtuso. Chenopodium ambrosioides. Linn., Spec. plant.,1, pag. 320. Atriplex ambrosioides. Crantz, Inst., 1, pag. 207. Chenopodium suffruticosum ? 7/{d., Enum, berol., pag. 1, pag. 290. Ambrina ambrosioides. S pach!, Wégét. phan., 5, pag. 297. — Moq.!, Monogr., pag. 39, n. 8. Pasote, Canariensium. Gallorum, Thé du Mexique, Ambroisie. Has. In ruderatis iusularum Canariensium. Distri8, GEoGR. Planta Europæ, Americæ et Indiæ orientalis. Ozs. Odor aromaticus, ad cuminum accedens. Flores 5-andri. TRIPB. IT. SPINACIEÆ. Moc. ATRIPLEX. Tourner. FLores mono -dioici, rarissimè hermaphroditi. Masc. ebracteati. Caivx 3-5-phyllus, inappendiculatis. SraminA 3, 5 ,imo calyce inserta fillamentis lineari-subulatis calyce vix longioribus; antheris subovatis. Fem. bibracteati; bracteis demüm dilatatis, ereclis, adpressis, nunc distinctis, nunc infernè coalitis. CaALvx nullus. Srvit 2, infernè coaliti. Frucrus compressus, bracteis ovatis, rhombeiïs vel hastatis inclusus: pericarpio membranaceo, tenuissimo, friabili, SÉMEN verticale, suh- lenticulare ; intesgumento duplici, exteriore coriaceo vel subcrustaceo. ALBUMEN copiosum , farinaceum, album, EmBryo annularis ; radiculà inferà, interdùm subascendente. ( 203 ) Her, interdum suffrutices, sæpissimè squamulis membranaceis lepidotæ aut farinà copiosà conspersæ. Foria alterna, rard suboppo- sita, petiolata, sæpiüs hastata aut triangularia, angulata, sinuato-den- tata aul integerrima. FLORES minulissimi, herbacei, glomeratim spi- cat. 1. ATRIPLEX LACINIATA. Lin. À caule herbaceo, patulo, ramoso; folis alternis (infimis Gppositis), petiolatis, deltoideis, acutis vel obtusiusculis, dentato-sinuatis, suprà læté viridibus, subtüs argenteo-pulverulen- us; bracteis demüm rhombeis,.acutis (angulis prominalis, lateralibus demüm bidentatis), disco inappendiculatis aut subdenticulatis, nervosis. Atriplex laciniata. Linn., Spec. plant., 2, pag. 1494. — Moq.!, Monogr., pag. 56, n. 13, Chenopodium laciniatum. Thunb., Prodr., pas. 48, non Roxb. Chenopodium sinuatum. Thunb., Flor. cap., ed.Sch., pag. 245. Atriplex Thunbergianum. Rœm. et Sch., Syst., pag. 281. Has. | Disrris. cEoGr. Ad littora maritima Europæ et Americæ septentrionalis. Oss. Hæc species in herbario nobis commisso deest, Anne ritè Canariensis? Pro Canariensi in herbario Brousso - netiano nullà adjectà intrà insulas statione latitantem vidimus. 2. ATRIPLEX GLAUCA. Lin. À. caule suffruticoso, procumbente, ramoso ; folis alternis , sessilibus, brevibus, ovatis, . subrotundis, obtusissimis, integerrimis , Crassiuseulis, subcoriaceis , crispis, pulverulentis, argenteo-glaucescentibus , inferioribus subdentatis; bracteis démüm rhombeo-deltoideis, acutiusculis, margine basim versüs dentatis, disco dentato-appendiculatis. Atriplex glauca. Linn., Spec. plant., 2, pag. 1493. — Moq.!, Monogr.; pag. 61, n. 28. Chenopodium vestitum. 7hunb., Prodr., 1, pag. 48. Haz. In orâ maritimä Teneriffæ, Canariæ, Lancerottæ et Fuerteventuræ. Disrrts. ceoGr. Hab. in Gallià australi, Hispaniä, Barbarià. 3. ATRIPLEX HALIMUS. Linx. À. caulé fruticoso, ascendente, ramosissimo ; foliis alternis, subpetiolatis, ovatis, subdel- toïdeis, in pétiolam decurrentibus, obtusis, mucronulatis, integerrimis , interdüm basi obsoleté subdentatis, subcoriaccis , incano-cinereis ; summis lanccolatis ; bracteis demum subrho mbeis, obtusissimis, integerrimis, disco inappendiculatis. ( 204 ) Atriplex Halimus. Linn., Spec. plant., 2, nr. 1492. — Moq.!, Monogr., pag. 63, n. 31. Chenopodium Halimus. Thunb., Prodr., pag. 48. Has. In insulà Graciosà. Disrri8. GEOGR. In arenosis maritimis Europæ, Barbariæ et Americæ borealis. 4. ATRIPLEX PARVIFOLIA. Low. À. caule fruticoso, prostrato, ramosissimo ; foliis alternis, subpetiolatis, confertis oblon- gis, ovatis vel obovatis integerrimis vel obsoletè sinuatis , obtusis; bracteis demüm sub- rhombeis, integerrimis, disco muriculato-tuberculatis. | Atriplex parvifolia. Low., Prim. fl. mad., pag. 16:— Mog.!, Monogr., pag. 64, n. 32. Atriplex portulacoides (angustifolia) ër Herb. Bank. (ex Lowe). — Ibid., Sol. mss, (Lowe). Has8. In Canaris. | Distrig. GEOGr. In littoribus maritimis insulæ Portüs-Sancti et in Canarus. TRIB. IIL CAMPHOROSMEZÆ. Mo. CHENOLEA. Taunws. (Char. reform.) FLores hermaphroditi, nterdüm abortu polygami. Cazvyx 5 -fidus; lacinüs subcarinatis, tomentosis, demüm exsuccis, nunquàam indura- tis nec appendiculatis. STAMINA 5, imo calyce inserta; filmentis linea- ribus, calyce sublongioribus; antheris oblongis. Srvut 2, filiformes, infernè coaliti, persistentes. Frucrus (utriculus) depressus, calyce clauso et immutato tectus; pericarpio membranaceo. SEMEN horizon- tale, ovatum ; integumento simplici, membranaceo. ALBUMEN nullam. Emsrvo curvatus, crassus, viridis ; radiculà externè prominulä. SUFFRUTEX, decumbens incano-lanatus, FoLrA alterna, sessilia, semi- terelia. FLORES minutissimi, viridescentes, 2-3-elomerulati, axillares, interdüm feminei inter hermaphroditos mixti, iisdem conformes, sed staminibus destituti et pistillo elongato valdè exserto instructi. Oss. Chenolea à Kochiä Roth, et Echinopsilo Nob. foliolis calycinis huic in appendices membranaceas (alas) illi in processus subulatos (spinulas) productis, post fecundationem immutatis differt. Species unica quæ genus Thun- bergianum constituebat ob laciniarum calycinarum dorsum callis spiniformibus obsitum generi Echinopsilo addenda (Echinopsilon sericeum Mogq.). Chenopodie 2 B ï Dotaurauue A Tab, 200 FAT we È n re LU lan à &th.de Ailes Rigo r Rrcher, 7 ; P ET: É Cr — i elle Lap.tre . CAS CUPLAAMO TILL ET L 14 CT rpg ( 205 ) 1. CHENOLEA CANARIENSIS. Moa. C. suffruticosa, lanuginosa ; foliis carnosis, tomentosis ; inferioribus elongatis, semitere- tibus ; superioribus abbreviatis, globulosis, imbricatis. Salsola lanata? Mass., in Buch. Beschreib. Can., pag. 141, — non Vahl., nec Pall. Chenolea Ganariensis. Mog.!, Monogr., pag. 96, n. 1. Has. Ad littora Lanceroitæ et in promontorio Teneriffæ, Punta del Aguja. Disrris. GEoGR. Planta littorea Canariensis; an etiam Africana? Descr. RaDix crassa, tortuosa, dura, fusco-nigrescens. Cauzis fruticosus, fissus , rugosus , fusco-cine- reus. Ramr numerosi, graciles , elongati , ascendentes , striati , lanuginosi. Foi 3-4 lin. longa, 1/4 lin, lata, carnosa, semiteretia, obtusiuscula, lanata, patula, ascendentia ; superiora abbreviata, subglobosa, imbricata. Frores minutissimi, sessiles, in axillis foliorum reconditi, lanuginosi, Cazvx urceo- latus, oblongus , 5-fidus, persistens , post anthesim inappendiculatus ; laciniæ ovatæ , acutæ, sub- concavæ , erectæ. Sramina D, calyce vix longiora; filamenta filiformia , compressa , albida ; antheræ oblongæ , flavescentes. Pisrizzum staminibus longitudine subæquale. Ovamiun orbiculare , depressum, Sryzus filiformis , elongatus, bifidus, divisuris capillaribus , papillosis , divaricatis, Frucrus globoso- depressus calyce sicco immutato tectus. PericarPium tenuissimum ,membranaceum. SEMEN unicum : horizontale, ovato-orbiculatum, depressum, subumbilicatum. Inrecumenrum simplex, subchartaceum. ALSuMEN nullum, Ewsryo periphericus, equinus, crassiusculus, lætè viridis. EXPLICATIO TAB. 200. 1. Ramus floridus magnitudine naturali, cæteræ figuræ præter sextam auctæ. 2. Ramuli seomentum cum flore bracteis cuncto. 3. Flos. 4. Calyx sectus et arte explica- tus. 5. Stamina pistillum foventia. 6. Pistillum fructiferum magnitudine naturali. 7. Idem auctum. 8. Fructus.calyce clauso arcté involutus. 9. Semen à margine visum. 10. Idem horizontaliter sectum ut appareat embryo cum albumine. 11. Embryo. TRIB. IV. SALICORNIEÆ. C. À. Mar. ARTHROCNEMUM. Moc. Salicorniæ spec. Lin. FLORES hermaphroditi, ebracteati aut esquamati, in articulis ramo- rum reconditi. CALyx ventricosus, subtrigonus vel subtetragonus, apice truncatus aut 3-4-5-denticulatus, demüm fungosus, nunquàam ( 206 ) appendiculatus. STAMINA 1, 2, imo calyce inserta, filamentis crassius- culis, brevissimis ; antheris subovatis. Srvrir 2, infernè connati. FRUC- rus (utriculus) compressus, calyce inflato involutus ; pericarpio mem- branaceo, distincto. SEMEN verticale, lenticulare, subrostellatum . nitidum ; intesumento duplici, exteriore crustaceo. ALBUMEN centrale et laterale, copiosum , farinaceum , candidum. Emsnvo semiannularis (subvirescens) ; radiculà descendente. SUFFRUTICES aut berbæ , articulati, aphylli, glabri. FLores minutis- simi, pallidè viridescentes, sæpits ternati, in ramulis spiciformibus digesti. É Ozs. Semen cochleatum Salicorniis per errorem tribuit Dubyus (Bot. gall., 4, pag. 595). Arthrocnemum à Salicornid differt floribus nunquàm rachidis cavis immersis , calyce non appendiculato, integumento séminis duplice atque embryone hemicyclico. In Salicornià embryo albumen totum cingit annulum efficiens integtum , in Halocnemo par- tem tant superiorem ambit, in Arthrocnemo lateri applicatus. 1. ARTHROCNEMUM FRUTICOSUM. Moa. S. caule suffruticoso erecto , ramosissimo ; ramis oppositis vel alternis, ascendentibus , rigidiusculis ; articulis teretibns, apice compressis et emarginatis; floralibus spiciformibus, pedunculatis aut subsessilibus eylindricis aut subclavato-cyli ndricis, obtusis. Salicornia fruticosa. Linn., Sp. plant., 1, pag. 5. | Salicornia sempervirens. Sauv., Meth. fol., pag. 7. Salicornia Europæa B perennis, Gouan., Hort. Monsp., pag. 2. Arthrocnemum fruticosum. Moq., Chenop. Monogr., pag. 111. Has. Ad littora Graciosæ. DisrriB. GEOGR. Planta litiorea; occurrit in arenosis maritimis Europæ et Africæ sep- tentrionalis. ( 207 }) SUBORD. II. SPIROLOBEAE., C. À. Mer. TRIB. I SUÆDINEÆ. Mo. Salsolearum gen. C. À. ME vx. SUÆDA., Fonrsx. Salsolæ et Chenopodii spec. Linn. — Lerchia HazLer. — Cochliospermum Lac. — Chenopodii sect. 11,et Sal- solæ sect. 11 (præter Sodam) Scrap. — Schoberiæ spec. GC. À. Mer. FLores hermaphroditi, rarissimè abortu polygami aut monoici, bracteolati. Cazyx urceolatus, 5-partitus ; foliolis crassiuseulis, carno- sis, demüm inflaiis et baccam mentientibus, interdüm exsuccis et sub- carinatis, nunquàm appendiculatis. SramiNA 5, imo calyce inserta aut versüs basim calycis filamentis filiformibus calyce sublongioribus ; antheris ovatis. Discus interdüm parvulus, annularis. OvaRIUM supe- rum. STYL coaliti. STIGMATA distincta, 2, 3, rard 4 aut 5, divaricata, papillosa. Fructus (utriculus) depressus aut globosus, calyce clauso involutus; pericarpio, pelliculà tenuissimà, haud adhærente. SEMEN horizontale vel verticale, lenticulare; integumento duplici, exteriore crustaceo. ALBUMEN nullum vel parcum (in massulas 2, divisam, utrinquè ad embryonis centrum dispositas). EmBrvo plano-spiralis, teres, albidus ; radiculâ externà. HrrB# vel suffrutices, glabri. Foria alterna, sessilia, subteretia, car- nosa. FLORES minuli, carnosiusculi, virides, sæpiùs glomerulati, sessi- les aut brevissimè pedicellati, axillares, interdüm basi folioram adnati. BRACTEOLÆ, squamulæ minutissimæ, albidæ, subhyalinæ. t 208 ) 1, SUAÆDA VERMICULATA. Fons. S. caule fruticoso, ramosissimo , diffuso ; ramis divaricatissimis ; foliis ovatis obtusis, mollissimis succulentis ; inferioribus oblongo-ovatis, superioribus subglobosis ; floribus sessilibus solitariis axillaribus ; calyce fructifero exsiccato , haud inflato ; semine verticali haùd rostellato, lævi, nitido. Suæda vermiculata. Forsk., For. Ægypt. - Arab., pag. 70, n. 18. — Moq.!, Monogr., pag. 191, — non Del. Salsola mollis. Desf., Flor. Ail., 1, pag. 218. Suæda mollis. Dell, Flor. Ægrpt., Ill, pag. 9. Salsola globulifolia. Porr.!, Dict., 7, pag. 298. Salsola divaricata. Mass., in Link, Beschreib. Can. B minor. Staturà minore ; foliis subimbreatiis. Has. Ad littora Lancerottæ. Occurrit var B in maritimis Canariæ. DisTriB. GEOGR. Hab. in sabulosis maritimis Africæ septentrionalis; ctiam in Indià orientali. Ozs. Benè observavit Linkius plantam hanc S! fruticosam Forsk. omnimodo referre, sed rami magis horizontales, folia latiora, crassiora, breviora. Summa ferè globulosa sedi esse cujusdam diceres. Speciminibus à Fontanesio in Mauritanià et à Poiretio in Numidià lectis nostra omnino consentanea, 2. SUAEDA FRUTICOSA. Forsx. S. caule fruticoso; erecto, ramosissimo ; ramis erecto-patulis ; foliis breviusculis, tere- tibus, utrinque convexis, obtusiusculis, laxè imbricatis; floribus sessilibus, solitariis (late- ralibus abortivis), rard ternatis, axillaribus ; calyce fructifero exsiccato subinflato ; semine vertical, subrostellato, brevi, nitidissimo. Salsola fruticosa. Linn., Spec. plant., 1, pag. 324. Suæda fruticosa. Forsk., Flor. Ægypt.-Arab., pag. 70, nr... — Mog.!, Monogr., pag. 192, n. 5. Chenopodium fruticosum. Mænch., Meth. suppl., pag. 115. Salsola annularis. Porr.!, Dict., 7, pag. 298. Has. Ad littora maritima Lancerottæ. — V.S. in herb. Brousson. Disrris. Gsocr. Planta haud rara in maritimis Galliæ, Hispaniæ , Italiæ, Græciæ et Persisæ. 3. SUAEDA MARITIMA. Moo. S. caule herbaceo, ramosissimo , diffuso ; ramis erectis vel prostratis ; foliis longis supra planis, subtüs convexiusculis, acutiusculis aut obtusiusculis, carnosis, succulentis, sabmol- ( 209 ) libus ; superioribus brevioribus ; floribus sessilibus , densè 2.3-glomerulatis, axillaribus ; calyce fructifero inflato subcarinato ; semine horizontali, vix rostellato , tenuissimë punc- tulato-rugoso, nitido. Chénopodium maritimum. Linn., Spec. plant., 1, pag. 321. Atriplex maritima. Crantz, Inst., 1, pag. 208. Suæda chenopodioides. Pall., Ill. pl. imp. cogn., pag. 56. Salsola maritima. Poir.!, Dict., 7, pag. 290. Schoberia maritima, C, 4. Mey.!, in Ledeb. Flor. Alt., 1, pag. 400, Suæda maritima. Moq.!; Monogr., pag. 198 , n. 18. Salsola strobilifera, chenopodiana, vermiculata, salsa, ir Horus, His. Ad littora Teneriffæ et Lancerottæ. Disrris. GEoGr. Copiosa in paludosis et sabulosis maritimis Oceani et m. Mediterranei. TRIB. II SALSOLEÆ. Mo. Anabaseæ et Salsolearum gen. C. À, ME v. SALSOLA. C. A. Mer. Kali spec. Tourner. — Salsolæ spec. Law. — Salsola ; sect. 1. ScurADp.— Salsola et Caroxylon. Taunws. FLores hermaphroditi, bibracteati. Cazyx 5-phyllus; foliolis dorso demüm transversim alatis. SrAMNA 5, rariüs 3, annulo depresso vel cyathulo hypogyno inserta ; filamentis longè subulatis, apice tenui- bus; calyce longioribus antheris oblongo-linearibus, acutiusculis, SQUAMULAÆ hypogynæ nulle. Srvyui 2, basi plerumque connati (raris- simè stigma subcapitatum et subsessile). Frucrus (utriculus) depres- sus, calyce capsulari et stellatim 5-alato vestitus ; pericarpio exsucco, submembranaceo, interdüm suprà subchartaceo vel carnosiusculo, rard subbaccato. SEMEN horizontale, subglobosum ; integumento sim- plici, membranaceo. ALBUMEN nullum. EmBryo conico-spiralis aut cochleatus, lætè viridis ; radiculà spiræ gyrum absolvente. Hergæ vel suffrutices, glabri vel pubescentes, rarissimè aphylli. For alterna vel opposita, sessilia, subcylindrica, carnosa. FLoREs III, —(3° SECT.) 21 ( 210 ) parvult, solitarti vel 2-3-glomerulati, sæpiùs reconditi, pallidè viri- descentes, sessiles axillares , subreconditi. ALÆ maximæ aut parvulæ, patentes, sæpits subæquales, striatæ, scariosæ, interdüm coloratæ. raro crassiusculæ et unguiformes. 1. SALSOLA KALI. Ten. S. caule herbaceo, aspero aut glabro, prostrato vel suberecto ; ramis alternis, subulato- triquetris , spinosis , carnosis ; bracteis longiusculis folio florali brevioribus ; calyce fructi- fero sublongioribus ; floribus subsolitariis ; alis amplis, suborbicularibus, subinæqualibus, patulis, subroseis. | B Tragus (Moq.). Suberecta, glabra, viridescens. Salsola Tragus. Linn., Spec., plant., 1, pag. 392. Kali Tragus. SCOp. Carn., 1, pag. 175. Salsola spinosa. Lam., Flor. franç., 3, pag. 211. Salsola Kali 6 glabra. Ten., Syll. Flor. Nap., pag. 124. Has. In arenà maritimâ propèé urbem Palmarum, in Canarià. — V.S. quoque in herb. Brousson. | _ Disrris. GEocr. Ad littora maris in Europà, Asià, Americà et Africà boreali. 2. SALSOLA LONGIFOLIA. Forsx. S. caule fruticoso, glabro, erecto ; ramis oppositis, albescentibus ; foliis oppositis elon- gatis , semileretibus, mucronulatis ; bracteis folio florali et calyce fructifero brevioribus ; floribus 2-3 glomerulatis ; alis maximis, inæqualibus, explanatis, subroseis aut decolo- ribus. Salsola longifolia. Forsk., Flor, Ægypt.-Anab., pag. 55, — non Lam. Salsola fruticosa. Cav., Icon., 3, pl. 285, — non Linn. | Salsola oppositifolia. Desfont.!, Flor. Ail., 1, pag. 219. — Mogq.!, Monogr., pag. 188, n. 7. Salsola divaricata. Mass.!, in Buch, Can. pag. 141. Has. Ad littora insularum Canariensium. Disrrig. GEoGR. Planta littoralis, haud rara in Africà boreali et Sicilià. Os. Copiosa est in insulis Canariensibus hæc species. Specimina plura nostris ex toto similia jam olim attulit Broussonetius. Alia nullo modo diversa in herbario Fontanesiano extant inter quæ unicum Canariense. Nomen spe- cificum Forskalianum anteferendum. (EE) 3. SALSOLA VERMICULATA. Lin. S. caule fruticoso , pubescente aut villoso ramosissimo ; ramis alternis, diffusis; foltis alternis aut fasciculatis, semiteretibus vel filiformibus, obtusiusculis , carnosis, floralibus minoribus, subovatis squamæformibus ; bracteïs foliam florale subæquantibus calyce fruc- tifero brevioribus ; floribus solitariis, densé spicatis ; alis magnis, subæqualibus, patulis. « pubescens. Pubescens; folits breviusculis. Salsola vermiculata. Linn., Spec. plant., 1, pag. 323. Salsola flavescens. Cav.!, Icon., 3, pag. 45, pl. 288. Chenopodium flavescens. Rœm. et Sch., Syst., 6, pag. 269. Salsola Ennæa. Jan.!, Cat., pag. 232. : Salsola éricifolia? Mass., in Link. Beschretb. Salsola vermiculata & pubescens. Moq.!, Monogr., pag. 140, n. 13. B villosa. Villosa ; foliis longiusculis. Salsola villosa. Del.!, Flor, Æpgypt. IIL., pag. 9. Salsola vermiculata 6 villosa. Moq.!, Monogr., pag. 141, n. 13. Has. Ad littora Lancerottensia. Var. B frequens in promontorio Teneriffæ , Punta de T'eno. | Disrrie. socr. Planta Barbariæ , Caucasi, Sibiriæ. Haud rara in Lusitanià et Hispani; occurrit ctiam in Pyrenæis orientalibus. Os. Species hæc sine flore et fructu Kochiam prostratam Schrad. ( Salsolam prostratam L.) quodammodô refert. Speciminibus à Delileo et à Siebero ex Ægypto allatis nostra omnind similia. Animadvertendum tamen Canariensi- bus pilas albidas esse nec rufulas et hoc forsan quia recentiora. Varietas nostra villosa eadem est ac Salsola villose Delile. Oceurrit hæc planta in herbario Broussenetiano in Africà circà oppidum Mogaüor ut verisimile est lecta. Herbarium meum specimina plurima offert quibus constat pubescentiam Salsolæ vermiculatæ L. in villositatem Salsolæ villosæ Delile sensim abire et pro formis ejusdem speciei vix ac ne vix diversis habendas esse persuasum habeo. TRAGANUM. Dec. Frores hermaphroditi, bibracteati. Cazyx 5-phyllus; foliolis infernè coalitis, demüm incrassatis et nucamentaceis, non alalis. STAMINA 5 , imo calyce inserta; filamentis suprà dilatatis, apice trun- calis calyce longioribus ;antheris sagittatis, acutis. SQuAMULÆ hypo- eyoæ nullæ. Srvui 2, filiformes, infernè coaliti. Frocrus (utriculus) subdepressus, calyce sublignoso et nuciformi reconditus; pericarpio ( 212 ) memhranaceo. SEMEN horizontale, orbiculare ; integumento simplici, membranaceo. ALBUMEN nullum. EmBryo depresso-cochleatus; radi- culà externà. FRUTEX, ramosissimus. ForrA parva, alterna, sessilia, sabamplexi- caulia , subtriquetra , carnosa. FLores parvuli, sessiles, 2, 3, glomeru- lau, villis mvoluti. Ozs. Genus habitu, fructu pilis cincto, calyce non alato mox nuciformi et fructum cingente, filamentis dilatatis et quasi tæniatis apice truncatis antherisque sagittatis satis superque diversum. 4 TRAGANUM NUDATUM. De. T. caule fruticoso, glabro ; ramnis confertis, diffusis ; foliis brevibus, numerosis, confer- tis, subtriquetris, breviter mucronato-acutis. Traganum nudatum. Del., Flor. Ægypt. Ill, pag. 9, n. 319, et pag. 60, pl. 29, fig. 1. Has. In insulà Graciosà. Disrris. GEOGR. Hab. in Arabià et Æeypto. Oss. Flores foliis breviores sunt, fructusque calycis basi incrassatà atque induratä cinctus ossiculum fit mono- spermum. Specimina nostra nullo modo diversa sunt ab iis à Delileo et Siebero ex Ægypto allatis. Mirum est spe- ciem Ægyptiaco-Arabicam et Canariensem toto deesse littore Mauritanico. A. MOQUIN-TANDON. ( 213 ) PHYTOLACCEZÆ. R. Browx. ATRIPLICEARUM GEN. Juss.— CHENOPODEARUM GEN. DC. PHYTOLACCA. Lrxwx. FLores hermaphroditi (interdüm dioici). CALYx corollinus, colora- tus, 5-partitus, persistens ; folüs subrotundis, concavis, patentibus, apice inflexis. STAMINA 8-20, longitudine calycis; fillamentis subulatis ; antheris subrotundis. OvariüM striatum. Frücrus (bacca) 10-locularis, globoso - depressus, sulcis 10 longitudimalibus exarato, calyce expla- nato infernè suffultus. SEMINA solitaria, lenticulari-reniformia, glabra, integumento exteriore crustaceo, ALBUMEN copiosum, farinaceum , candidum. EmBryo annularis, albidus. FHERBACEA aut frutescens. FoLrA ampla, alterna, lanceolata , ovata aut elliptica , apice rostellatim acuminata, integerrima. FLoREs colo- rati, laxè spicati; spicis sæpiüs oppositifoliis, rard axillaribus. 1. PAYTOLACCA DECANDRA. Lin. P. caule herbaceo ; foliis ovato-lanceolatis, patulis ; floribus decandris, decagynis, fruc- tibus suprà umbilicatis et 10-denticulatis. Phytolacca decandra. Linn., Spec. plant., 1, pag. 631. Ferva Carmin Nivariensium. Carminero Palmensium. Has. In ruderatis insularum Canariensium frequens. — V.S. quoque in herb. Brous- son. Distris. GEOGR. Planta virginica, primüum in hortis olitoriis Europæ introducta, nunc ubique familiaris. A. MOQUIN-TANDON. ( 214 ) POLYGONEZÆ. Joss. RUÜUMEX. Liwwx. Frores hermaphroditi interdtm monœci, diœci polygamive. Peri- GONIUM 4-6 fidum, calyculatum , lacinïis 3 interioribus ovatis, erectis, fructu demüm auctis mutatà formà et directione. SrAmINA 6 (rard 4, 9 vel 12). Srvu 23, longi, reflexi. CARyoPsis ovata , 2-3-cona, sepalis interioribus obtecta; integumento purpurascente albicante vel non- nihil lutescente. EmBryo unilateralis inversus radiculà brevi ultrà perispermum farinaceum porrectà. Hersæ, vel suffrutices per orbem totum sparsæ. CAULES erecti vel ascendentes nodosi, nodis vaginà membranaceâ cinctis. ForiA petio- lata sæpiùs simplicia, penni- aut palminervia. FLores verticillati, pedicellati, pedicellis sæpiüs articulatis. SEcTio I, ACETOSA. TourNEr. 1. RUMEX BUCEPHALOPHORUS. Linn. R. caulibus herbaceis ; foliis longè petiolatis, lanceolato-rhombeis, integerrimis in petio- lum decurrentibus, crassiusculis punctulatis;. floribus hermaphroditis; foliolis internis demüm ovato-deltoideis acutiusculis, 3-4-spinulosis, exteriore sæpè granuligero. Acetosa Ocimi folio Neapolitana Bouxepahhoopa. Column. Ecphr., p. 150, icon. Rumex bucephalophorus. Linn., Sp. pl, vol. 1, p. 479. — Gartn., vol. 2, tab..119. — Cav., Ie., tab. A1, f. 1. — Sibih., F1. graæc., tab. 345, — Campd, Monog., p. 140, tab, 3, f. 1. — Bertol., Fi it, vol. 4, p. 244, — Sicinh., Ann. des sc. nat., 2e sér., vol. 9, p. 199 (2). Vinagrerita Canariensium. (1) Polygoncarum ordinem olim anno 1854 Monspelii cum celeb. amico Alfredo Moquin-Tandon elaboratum hic paucis mulatis adjectisque publici Juris facimus. (2) Dolet nobis quod ingeniosissimas b. Steinheilii hujus speciei divisiones, partium summoperè variabilium ( 215 ) HaB. Frequens est hæc species in arvis locisque siccis insularum Canariensium. —- Folia suaviter subacida, pedunculi incurvati, apice incrassati ; fol. calyc. interna fructifera 1 1/2 lin. longa. | DisrriB. GEOGR. Occurrit in regionibus omnibus quæ mare Internum obvallant, unde per Mauritaniam in Fortunatas protenditur (1). 2. RUMEX LUNARIA. Lin. R. caule fruticoso ; foliis petiolatis , cordato-orbicularibus , integerrimis, floribus poly- gamis, foliolis internis demüm cordato-orbicularibus , intesris reticulatis, ad basim gra- nulo notatis pedicellis, filiformibus. Rumex lunaria. Linn., Sp. plant., vol. 1, p. 479. — Campd., Monog., p.136, tab. 2 seb: * Acetosa arborescens subrotundo folio. Pluk., Phyt., tab. 252, f. 3. Rumex polygamus. Cav., Icon., vol. 1, tab. 22. F’inagrera Canariensium. Has. In rupibus insularum Canariensium frutex, sarmentosus, 10-12-pedalis. — Fol. calyc. interna fructilera 2 1/2-5 lineas longa. Disrris. GEoGR. Species est propria msularum Fortunatarum. mutationibus nimis levibus pendentes, recipere nequeamus. Hæ enim ferè semper explicatione plantæ majore minoreve nituntur, quæ quidem ipsa soli aeris climatis indole aliisque circumstantiis provenit. Dentes perigonii fructiferi semper ni fallimur tantillulùm uncinati unde sectiones etiam primariæ peccant; perigonii foliolorum forma, dentium numerus, facies, proceritas inconstans, pedunceuli nunc sine normâ certà elongati nunc tenues vel incrassati, Inter plurima quæ à Fortunatis traximus specimina, formæ plurimæ Steinheilianæ deprehendendæ, communior, quæ undique communis, Gallica. — W. (4) An unica fuerit aut multiplex specierum quibus pollet terrarum orbis, creatio prisca, adhùc dubium est. Ergô vix pro certo cùm cll. Buchio et Steinheilio dicendum est hominum comitem cum vite aut frumento R. buce- phalophorum aliamve insulis nostris appulisse speciem, tüm enim quantæ et quales à littoribus maris Interni non advectæ species! Aut advectas forsan tantummodô annuas putabant, sed verè et apud nos indigenas ejusdem regio- nis proles arboreas, oleam quæ certô indigena, Lentiscum, Smilacem, Daphnem Gnidium, Ericam arboream, Cis- tum monspeliensem, et tot herbas alias perennes et rhozocephalophoras. Diversis legibus regi plantarum annuarum aut perennium migrationem vix credendum, et verè advectitiæ rarô per montes et valles longè latèque sparguntur, sive annuæ sint sive perennes , si fortuito aut homine juvante perveniant. Extant exceptiones sed paucæ quanquàm notabiles, ut in planitie Pampanâ Cynara. Quâ autem lege hæ migrationes regantur incertum. Vix diversum enim ab iis Asiæ occidentalis crederes vel Africæ borealis Monspelii aut cœlum aut solum, sed plantæ Juvenales lanis contortæ nec permanent nec sparguntur. Nec abest nobis ex ratiocinatione certitudo quædam, quanvis ab omni ævo exterorum congressus et commercium spernerit oderitque Autololum effera gens quæ Mauritaniam ex adverso Fortunatarum incolit, quin et eædem illic quæ in Fortunatis reperiantur Græciæ atque Hispaniæ herbæ, non homi- num culturæ comites sed fato quodam aut divino si mavis instinctu ad limites regionis propulsæ ( præter ruderales aliquas verè advectitias aut agrarias atque Americanas nonnullas) crescant ferè omnes et luxurient. Quàm paucæ imô quàm paucissimæ sint stirpes hominum consociæ quæ Europææ in Americam aut Americanæ in Europam devectæ extrà urbium pomoæria atque oluscularum cultum in tractus terrarum longinquos abierint ! Hæc fusius postmodüm tractanda. Jam tabulas phytostaticas à cl. 3.3. Williams sedibus ipsis sub auspiciis nostris depictas et plantarum insularum quarundam catalogos partiales dedimus (Géogr. bot., vol. 5, 1r partie passim, et Atl., 2e série). Mox Fortunatarum stirpes cum aliarum regionum vegetabilibus comparationem et parallelismum in postscriptis instituere in animo est. — W. (216 ) 3. RUMEX VESICARIUS. Lin. R. caulibus herbaceïs, striatis; foliis deltoideis, acutis, integerrimis, superioribus oblongo-linearibus ; floribus hermaphroditis , geminatis, foliolis internis demüm ovato- orbicularibus, utrinque emarginatis, eleganter reticulatim cruentato-nervosis. Acetosa americana, etc. Moris., Hist., vol. 9, p. 583, sect. 5, tab. 28, fig. 7. Oxalis seu acetosa americana, etc. Barrel., Icon., 12. Rumex vesicarius. Linn., Sp. pl, vol. 1, p. 479, — Del., Fl. æg. Ill., p. 19, — Mirbel, Ann. Mus., vol, 13 , tab. 4, fig. 45. — Campd., Monog., p. 199 , tab. 3, figg. 1-8. — Schenk, Pl, Æg. Arab. Syr.; p. 12. | HAB. In arenosis et saxosis maritimis insularum Canariensium. — Perigonii fol. interna fructifera 5-6 lineas longa. Disrri8. GEOGR. Planta est ægyptiaco-arabica per gradus latitudinis terrestris 5o in in- sulas Fortunatas prolata. 4. RUMEX ACETOSELLA. Lin. R. caulibus herbaceis, diffusis ; foliis petiolatis infimis hastato-lanceolatis , cæteris sub- ovatis 3 floribus diœcis, foliolis internis ovatis, integris. Rumex Acetosella. Linn., Spec. pl., vol. 1, p. 481, — Engl., bot., tab, 1674. — Campd., Monog., p- 120, tab. 9, fig. 4. Lapathum pratense. Lam., F1, fr., vol, 3, pag. 8. V'inagrerita Canariensia. Has. In pinetis insularum Canariensium. Disrris. GsoGr. Species est orbis totius veteribus noti quæ regiones hyperboreas ( Lap- poniam Linn.) attingit. 5. RUMEX TINGITANUS. Lin. R. caule suffruticoso, striato ; foliis lanceolato-cordatis, subhastatis, acutis, erosis ; flo- ribus hermaphroditis ; foliolis internis demüum cordato-orbicularibus, obtusissimis, cruen- tato-venosis. Lapathum maritimum fœtidum, C, Bauk., Prodr., pag. 56, ic. Lapathum maritimum sinuatum. Chabr., Sciagr., 310, ic. Acetosa vesicaria tingitana perennis repens foliis longis sinuatis, Moris., Hist., vol, 2, pag. 583, sect. 5, tab, 28, fig. 8, Rumex tingitanus. Linn., Sp. pl., 1, pag. 479. — Campd., Monog., pag, 126. (21e) Has. In convallibus umbrosis Tenerife, Canariæ et Palmæ. — Perigonii fol. interna fructifera 2 1/2 lin. longa. Disrris. GEOGR. Species est austro-occidentalis quæ à Fortunatis hinc per Maderam ! Lusitaniam borealem ultra portum Calen (Pezo da Regoa, Brotero)illine per Maurita- niam Tingitanam ! et Hispaniam! Numidiæ fines (Desfontaines !) et Galliam Narbonen- sem appetit. SEcTtio IL LAPATHUM. Tourner. 6. RUMEX CONGLOMERATUS. Mure. R. caule herbaceo ; foliis infimis cordato-lanceolatis , superioribus lanceolato-oblongis, acutis ; verticillis mediis atque inferioribus foliosis, perigonti foliis interioribus oblongis, obtusiusculis, integris, omnibus granulatis, granulis demüm sæpè conspicuis fulvis. Rumex acutus. Smith, FT brit., vol. 1, pag. 391. — Engl. bot., tab. 721.— DC., F1. fr., vol. 3, pag. 375. | Rumex conglomeratus. Murr., Prodr. fl Gœtt., pag. 52 — ex — Koch, Synops., ed. 2, vol. 1, pag. 704. — Reichb., PI. crit., tab. 368, fig. 552. Rumex Nemolapathum, £krh., Beitr,, vol. 1, pag. 181. — Guss.!, FI. sic., Prodr., vol. 1, pag. 441. Has. Occurrit hæc planta in humidiusculis Canariæ Teneriffæ et Palmæ. Specimina Canariensia et Nivariensia formam siculam granulis fulvis decoram , Palmensia iconem . Reichenbachianam omnino referunt. DisrriB. GEOGR. Species est orbis veteris quæ Britanniam totam (/f'atson) percurrit et Scandinaviam forsan ( Fries) attingit. 7. RUMEX OBTUSIFOLIUS. Lin. R. caule herbaceo ; foliis margine crispis, inferioribus cordato-ovatis, superioribus lan- ceolatis ; verticillis superioribus aphyllis perigoni foliolis internis lanceolato-3-angulari- bus, demüm versüs basin dentatis, apice mucronulatis, mox obtusis, omnibus granulatis, Rumex obtusifolius. Zinn., Sp. pl., vol. 2, pag. 478. — Reichb., PL, crit., tab. 366, fig. 550. Rumex obtusifotius 8 agrestis. Fries, Nov., pag. 99 , — unde ex eodem est Rumex acutus. Linn., 11, scand., pag. 395, et F1, suec. Rumex obtusifolius « et 6. Koch, Syn., ed, 9, vol. 2, pagg. 705 et 706. Alavaza Canariensium. Has. Crescit hæc species in humidiusculis Teneriffæ. Disrris. GEoGR. Stirps est per orbem antiquum divulgata quæ in Britannià 59 gradum attingit (Watson) et usquè in Scandinaviam mediam (Fries) protruditur. III, — (3° SECT.) 28 ( 218 ) 8 RÜUMEX PULCHER. Lin. +. caule berbacco ; foliis cordato: panduriformibus , obtusis, superioribus lanceolatis, margine denticulatis, acutis; verticillis remotis ; perigonii foliolis internis , oblongo-3- angularibus, subobtusis, valdè reticulato-nervosis, ultra medium concinné ciliato-dentatis, unico ut plurimüm conspicuë granulato. Lapathum pulchrum Bononiense sinuatum. J. Bauh., Hist., vol. 9, pag. 988. Rumex pulcher. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 477. — Reichb., Pl, crit., tab. 486, fie. 679. Has. Occurrit in Teneriffà (ex Chamiss. in Schult. Syst.) etin Canarià ex Despréaux in litteris. Descriptio ex specimine Sieulo cl. Parlatore. Drstris. GEOGR. Planta est Europæa satis communis sed prioribus magis australis. EMEX. Neck. Cawpo. Frores polygami. Cazvx 6 partitus, calyculatus, foliolis 3 interiori- bus lanceolatis vel ovatis , erectis, fructu demüm auctis, eâdem formâ et directione, Sramma 6. Srvit 3 erecti. Carvopsis ovata, obsoletè tri- gona apice subacuminata in imo perigonio locata et ab: ipso arctè adpressa, integumento lutescente. Emsrvo circà perispermum fari- naceum periphericus, cotyledonibus longissimis. Hersæ orbis antiqui resionum temperatarum et Africæ australis cives. CauLIS ascendens simplex vel dichotomus, nodosus. FozrA petio- lata alterna integra, penninervia. FLores verticillati, pedicellati , pedicellis inarticulatis. 1. EMEX SPINOSA. Camp. E. caule decumbente, subdichotomo ; foliis deltoideo-ovatis ; floribus glomeratim ver- ticillatis, perigonii foliolis internis demüm crassis, lanceolatis, medio carinatim tumefactis, apice acutis. Beta cretica semine spinoso. J. Bauh., Hist., vol, 9, pag. 963, ic. — Chabr., Sciagr., pag. 810, ic. Rumex spinosus. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 481. — Gærin., vol. 2, tab. 119. — Mirb., Ann. du Mus., vol, 13, tab. 4, fig. 44. — Sibih., F1, græc.. tab. 347. Vibo spinosa. Maœnch., Mesh, pag, 318. (19400) Rumex glaber. Forsk., FI. ægypt.-arab., pag. 75. Emex spinosa. Campd., Monog., pag. 58. Has. In ruderatis insularum Canariensium frequens est hæc planta. — Fol. cal. interna, fructifera 2 1. 1/2 longa. PERSICARIA. Touewer. PericonIüm 3-5-fidum. STAMINA 4-8. Sryr1 2 aut 3. ACHENIUM com- pressum vel triquetrum, obtusangulum calyce obtectum. PERISPER- MüM carneum. EmBryo lateralis, cotyledonibus accumbentibus. HErRB« per orbem terrarum sparsæ. ForrA alterna, lineari-lanceo- lata penninervia. BRACTEÆ ochreæformes, cylindricæ, truncatæ, FLo- RES spicati vel capitati. 1. PERSICARIA VULGARIS. W. et Moo. P. caule erecto, foliis petiolatis ovato-lanceolatis, sæpits maculatis ochreis trancatis ; spicis ovato-oblongis, terminalibus et axillaribus ; floribus 6-8-andris digynis ; achænio len- ticulari aut triquetro, faciebus Iævibus. Polygonum Persicaria. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 308. Has. In insulis Canariensibus(Zink in Puch. Beschreib. Can. Ins.,pag. 141,ad val- le Zgueste insule Tencriffe Puch. Ibid., pag. 170). Drescr. Foxa is S'alicis viminalis similia. Ocnrez longè costatæ, costis pilosæ, longè rigidèque ciliatæ. Pepuncuu longi, graciles. Bracrex elongato-turbinatæ, conicæ, subciliatæ , 3-4-floræ. FLores 6-8- andri , semitrigyni. GaLyx quinque-partitus. Acxænru triquetrum faciebus ovato-ellipticis , Iævibus, nitidis. 2. PERSICARIA SERRULATA. W. et Moco. P. caule ascendente, foliis subpetiolatis oblongo-linearibus angustis, acuminatis subre- volutis, margine tenuiter seriatim ciliatis ; ochreïs longè ciliatis ; spicis gracillimis, termi- palibus et axillaribus, floribus 6-8-andris, semitryginis; achænio triquetro, faciebus nilidis. Polygonum serrulatum. La Gasca, Nov. Gen. et Sp., pag. 1h, non Spreng. Polygonum salicifolium. Brousson. in herb!, non Del, — Link in Buch Beschreib. d. Can. Ins., pag. 141. ( 220 ) Polygonum tenellum. Roxb., Hort. Beng., pag. 29. Polygonum glabrum. Jd. Has. In locis udis insularum Canariensium. — Affinis Polygono hydropiperti. Disrris. cEoGr. Herba est regionis maris Interni quæ in Fortunatas et in Indiam pro- tenditur, sed cujus expansio geographica nondüm satis explorata. Descr. Cauzis ascendens, geniculatus angulatus. Fozra 3 1/2 poil. longa, 4-5 lin. lata, subsessilia elongata, linearia, angusta, acuminata, margine subrevoluta, et cils rigidiusculis antrorsüum regulari- ter adpressis instructa, glabra, subcinereo-glauca, nervo medio interdüm subtüs minutè ciliato. POLYGONUM. Laxx. Cazvx 3-5-fidus. Sramina sæpiès 8. SryLus subnullus, stigmatibus 3 sessilibus, capitatis. ACHENIUM 3-quetrum,. parvum, calyce involutum aut calyce longius. Emervo lateralis, cotyledonibus incumbentibus. HErB«Æ per orbem terræ sparsæ, prostratæ. For alterna, ovata penninervia. OcHre# tenues, bipartitæ, bilobæ, sæpiüs scariosæ. FLo- RES axillares. 1. POLYGONUM AVICULARE. Lin. P. caule herbaceo, procumbente, geniculato, striato, foliis elliptico-lanceolatis, acutiuscu- lis, minutis, crispato-undulatis, ochreis brevibus, scariosis ; floribus subsolitariis axillari- bus, breviter pedicellatis, achænit faciebus ovato-triangularibus, granulato-striatis. Polygonum aviculare. Linn., Sp, pl, vol. 1, pag. 519. Has. In ruderatis et in arvis insularum Canariensium vulgare. DisTRIB. GEOGR. Herba est multivaga per totum terrarum orbem Sparsa. 2. POLYGONUM MARITIMUM. Lin. P. caule suffrutescente, prostrato, sulcato, internodiis brevibus ; foliis lanceolatis, obtu- siusculis, venosis, carnosiusculis, sempervirentibus, ochreis ovato-ellipticis, magnis, scario- sis; floribus subsolitariis, sessilibus, axillaribus, achænïi faciebus ovato-ellipticis , lævibus. Polygonum maritimum. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 19. Has. In arenà maritimàä propè urbem Palmarum in Canarià et alibi in insulis Canarien- sibus. (221%) Disrers. crocr. Herba est littorum maris Mediterranei quæ Galliæ occidentalis oras ad Oceanum occupavit et in Americæ borealis calidiora (Carolinam sub nom. P. glauci Elliot!) ad promontorium australe Africæ ( 7’hunberg) , atque in regnum Chilense ( Val- divia et Osorno Brydges! J’alparaiso Gaudichaud!) migravit. In Indià quoque et alibi forsan sub aliis nominibus latet. TINIARIA. W. et Moo. (1). Cazvyx 5-partitus, foliolis 3 exterioribus concavis, duobus interiori- * bus planis, demüm coalitis et achenium arctè induentibus. STAMINA 8. STyLus trihidus, aut subnullus, stigmatibus capitatus. ACHENIUM tri- : quetrum , obtusangulum , calyce omnind absconditum. PERISPERMUM corneum. EmBryo unilateralis, cotyledonibus accumbentibus. Here, volubiles. Four alterna cordato-sagittata, subpenninervia. OcarEx semicylindricæ. FLORES racemosi vel capitati. 4. TINIARIA CONVOLVULUS. W. et Mo. P. caule herbaceo, volubili, angulato, foliis cordato-sagittatis, acutis , subintegerrimis, substellato-pubescentibus ; ochreis nudis, floribus 3-4 axillaribus vel terminalibus ; achæ- nii faciebus ovato-triangularibus, granulato-striatis. Polygonum convolvulus. Linn., Sp. pl, vol. 1, pag. 522, Has. In Teneriffà , in sæpibus et arvis circà Orotavam. — Calyces fructiferi obtusé cari- nai. Disrris. GEoGR. Herba est agraria per totum hemisphærium boreale protensa. (4) Nomen sectionis in Meisner Polyg. monograph., sumptum à Marcello burdigalens., Theodosii Imp. archiatri. (Spreng., Hist. rei herb., 1, p. 215.) (222) LAURINEZÆ. Juss. TRIB. L PHOEBEZÆ. N. as. Es. PHOEBE. Nos. Apollonias et Phœbe. Nrrs 48 Es. Frores hermaphroditi. Periconum 6-partitum., lacinüs 3 exteriori- bus interioribus alternantibus, démüm in cupulam induratum, per- sistens. STAMINA 12, 4-seriala, ordinum 2 exteriorum filamentis nudis, terti dorso basique lateraliter staminodiüis binis stipitatis suffultis (stamimodiorum sc. ordine reverà tertio forsan 6-mero, ordinis pro- xinni filamentorum basibus connato) quarti staminibus imperfectis, filamentis sc. capitulo cordato-coronatis. ANTHERÆ 2- vel 4-loculares, staminum tertii ordinis extrorsæ, reliquæ introrsæ, valvulis sursùm revolutis dehiscentes. Ovarium 1-loculare, 1-ovulatum. SriGma capita- tum, Bacca 1-sperma, cupulà brevi à perigonti lacinïis conniventibus induratis confectà suffulta. ARBORES intrà extràque tropicum in Indiâ et Americä degentes, unica Canariensis. RAM: graciles, fusci. FouiA coriacea, olaberrima, sæpè nitida. FLORES paniculati vel corymbosi. Ozs. Genera Apolloniadem et Phœbem conjunximus. Si genera enim bina et nomina diversa arboribus tam simili- bus admittenda tm geographiæ botanicæ et formarum distributionis priscæ evanescet filum Ariadneum. Facies iis simillima , inflorescentia, perigonii forma, substantia, color, indurescentia eadem, staminum jiidem ordines nec inter eas ulla interesset differentia nisi his antheræ 2-Joculares, Apolloniadi 2-]loculares, quod subgeneris vix descrimen. Adde Apolloniadem Arnottüi N. ab E. (quæ patriä et notis omnibus Phœbe) vix à vicinâ P. attenuatà nisi antheris 2-locularibus differre. Subgenus nobis erit primüm Apollonias, alterum Latois quæ Phœbes veras antheris 2-locellatis includet. Species autem nostra Apollonias erit Barbusana Cavan. (sub Lauro) iis quibus genus debilissi- mum placeat, nec canariensis, Willdenowii enim præcursor erat Cavanillesius qui Barbujana pro Barbusana ob schedæ Broussonetianæ literas modo ancipite adumbratas per errorem scripsit. (223 ) SUBGENUS I. APOLLONTAS. Antheræ 2-loculares. _1. PHCEBE BARBUSANA. Nos. P. folis lanceolatis, acutis, nitidissimis , margine undulato-sinuatis , subtüs subobsoleté nervosis, densé reticulato-venosis ; paniculis ad apicem ramorum foliosorum axillaribus, folio brevioribus vel supremis folium excedentibus ; perigoniïi lacintis lanceolatis , glabris, intüs hirsutis, margine suboiliatis ; filamentis hirsutis, antheris lanceolatis ; baccä ovatà, crassà, utrinque obtusà, atropurpureà. Laurus Barbujana (per errorem pro Barbusanä). Capan., Anal. de cienc. nat. (4801), vol. 3, pag. 52. Laurus canariensis. W/ild., Enum., vol. 1, pag. 434. Laurus reticulata. Powr., Encyel. suppl., vol. 3, p. 322. Laurus Teneriffæ ejusdem ? Laurus Barbusano. Link in Buch Beschr. Can. Ins., pag. 140. Laurus Barbusana. Lowe!, Prim. mad., pag. 16. Persea canariensis, Spreng., Syst, vol. , pag. 268. Apollonias canariensis. Nees ab Esenb., Laur., pag. 96. Barbusano Canariensium ut et Lusitanorum Maderensium. Has. Communis est hæc arbor in sylvis priscis insularam Fortunatarum. Drsrrts. csocr. Occurrit pariter in insulà Maderà. Descr. Arsor 60-pedalis, cortice demüm rimosä , ligno durissimo sed facilè fissili, mahogont veteri fusciore. Ram creberrimi , divergentes , comä compactà , foliosissimä , sæpè rotundatà , ramulis crebris gracilibus, fusco-purpureis, glaberrimis. Fozra nunc alterna, nunc approximata opposita, 2-5-pollica- ria, lanceolata, acuta, margine undulata, sæpè subrevoluta , penninervia, nervis ut plurimüm subeva- nidis, utrinque minutissimè reticulata, suprà nitida, subtüs vix pallidiora non rar irregulariter bullata bullis Ærineo sepullo Kunz. vestitis, breviter petiolata, petiolo canaliculato, gracili, glabro. Panicuzæ ad apicem ramorum axillares vel subterminales, folio breviores vel folia quandoque exceden- tes, è cymulis pluribus gracilibus sub-3-floris, longiusculis, ascendentibus compositæ. FLores pallidè flavescentes, subodori, perigonii laciniis lanceolatis, acutis, venosis, extüs glabris , intus pubescentibus, demüm in cupulam baccæ appressam , brevem , nitidam , 6-fidam stramineam induratis , basibus iñ pedicellum decurrentibus. Srawina perigonio subbreviora, filamentis hirsutis, antheris ovato-lanceola- tis, lanceolatisque subacutis, à basi usquè sub apicem dehiscentibus, staminodnis filamentis subbrevio- ribus, 3-angularibus. — Staminodia quarti ordinis nunquàm perfecta uti celeb. Neesio visa obser- vavimus. Ovarium ovatum, glandulosum. Sryzus staminum longitudine, stigmate discoideo. ( 224 ) EXPLICATIO TAB. 201. (Æpollonias Barbusana. No.) 1. Ramus floridus cum figurâ nonû mag. nat., ceteræ auctæ. 2. Alabastrum. 3. Flos apertus. 4. Idem dimidiatus et arte patefactus. 5. Stamen ordinis exterioris lateraliter visum. * 6. Stamen ordinis alterius à dorso visum. 7. Stamen tertii ordinis cum staminodhiis retror- süm visum. 8. Staminodium quarti ordinis stamini ordinis primi antepositum. 9. Fructus. 10. Perigonium induratum persistens à baccà avulsum. TRIB. II PERSEZÆ, N. as Es. PERSEA. GAERTN. FLores hermaphroditi, rard dicœci. PErIGONIUM profundè 6-parti- tum, sùbæquale vel inæquale, persistens nec induratum, demüm ad basin usquè caducum. SrAMINA 12, 4-seriala, ordinum 2 exteriorum _ filamentis nudis, tertii suprà basin glandulis (staminodiis) binis ses- silibus vel breviter stipitatis retrorsüm accretis, quarti staminibus imperfectis (staminodiis) glandulà 3 -angulari coronatis. ANTHERAE introrsæ, oblongæ, 4-locellatæ, locellis inæqualibus. SticmA discoi- deum. BaccA carnosa, basi perigonio immutato laxo cincta, demüm nuda, pedicello incrassato insidens. Arpores excelsæ, orbis novi intrà extrique utrumque iropicum decus. Fou alterna ampla, penninervia , sæpè pallescentia. FLores cum pedicellis pubescentes vel sericei, in spicas axillares cymosas ad apicem ramorum'aggregatas vel in paniculas aut thyrsos terminales digesti. | dr 1. PERSEA INDICA. SPRENcG. P. foliis elongato-lanceolatis , utrinque minuté reticulatis, pallidis, junioribus pubescen- tibus; spicis farinoso-albidis ; perigonii laciniis subæqualibus, extüs sericeo -tomentosis, crassis 3 filamentis hirsutis; baccà elliptico-ovatä, carnosä, purpureà. Laurus indica. Ald., Hort. Farn., pagg. 60 et 61. — Park., Theatr., pag. 1488 , cum icone Aldi- nianâ. — Pluk., Alm., pag. 210; Phytogr., tab. 304, fig. 1. — Linn., Sp. pl, vol, 1, pag. 529. — W/endl., Bot. Brobacht., pag. 21, tab. 3, fig. 22. — Brot., F1, sus., vol. 2, pag. 50. Bot anique Chenopodeæ Tab .201 II Lesprault.del . Lith.d. ge. .Richer 7: | Charpentier. lap. inc Ve se DEL OP CAITU h ve 2h A + 4 + Al henop odeæ R.Br. ab.202 : l O Larpenter: lap ins I Lespiault.del. . Lab RigoR.Richer- ve cp) Fe | . ô À : 0e 2. CAC Ceg lard ( 225 ) Laurus latifolia indica. Barrel., Ic., tab. 877. Persea indica. Spreng., Syst. , vol. 2, pag. 268. — Nees ab Es., Laur., pag, 139. F'iñatico Canariensium ut et 7#rhatico Lusitanorum Maderensium. Has. Sylvarum omnium Canariensium ut et Maderæ cives proletaria est hæc arbos, occurrit quoque in insulis Azoricis. Ambulacrorum Olisiponensium summum est orna- mentum sed exoticum. Dxscr. Arsor 60-pedalis , trunco procero, ramis latè projectis, ascendentibusque , ligno duro, rufo Mahogoni æmulo atque olm in Britanniam sub nomine Mahagoni Maderensis allato. Ramuzr cras- siusculi , striati , tuberculati, ligno fibroso rubescente medullä amplà albidâ percursà , juniores pallidi sericeo-pubescentes. Fozia alterna vel approximata subopposita, magna , chartaceo-coriacea , oblongo- lanceolata, penninervia , reticulata, pallidè virentia , subtüs ad venas et reticulationes pubescentia, margine revoluta , juniora apiculata , petiolata , petiolo folio 6-plè breviora , angustè canaliculato , pal- lidè rubescente, pubescente. FLores spicato-cymosi pedicellis ad apicem pedunculorum ex axillis foliorum superiorum prodeuntibus, elongatis, farinosis, folio subduplo brevioribus rariüs folium æquan- tibus, insertis. Bracrez filiformes, albidæ, caducæ., Perreomium sordidè albidum, profundè 6-fidum, tubo brevissimo, laciniis ovato-lanceolatis , subacutis , interioribus sublongioribus , extüs densè tomentosis, intüs pubescentibus. SramiNa laciniis perigonii breviora, hirsutissima, filamentis ordinum 2 exteriorum eglandulosis basi cum laciniis perigonii adhærentibus , tertii ordinis extrorsi filamentis pauld suprà basin ad latera retrorsum glandulà globosulà sessili utrinque stipatis , quarti ordinis staminodiorum filamentis brevibus, antherâ abortivä cordatà dorso et apice hirtulä coronatis. Ovanum glabrum. Bacca ovato-elliptica , intensè purpurea, demüm basi nuda, pedicello crassiusculo, modicè carnoso impo- sita. Ozs. Bacca carnosa sed non nisi Columbé laurivorä Nob. appetita. Facies hujus speciei, foliorum forma et color P. gratissimam omninè referunt cujus arboris in insulis Canariensibus cultæ fructus, aeris et soli siccitate imminuti mox ovati ex pyriformibus et parciüs carnosi evadunt ut Viniaticorum (Persearum indicarum) appropinquatione per- versas Avocates (P. gratissimas) in Fortunatis Viniaticos fieri non dubitant dicere insulani. EXPLICATIO TAB. 202. 1. Ramus floridus et fructifer, baccis nondüm ex toto maturis perigonio adhüc stipatis, mag. nat. 2. Flos cum figuris reliquis auctus. 3. Idem fissus atque arte explicatus ut appa- reant staminum ordines. 4. Idem in præfloratione ordinibus 2 exterioribus resectis ut appareat ordo tertius glandulis stipantibus et antheris extrorsis notabilis. 5. Stamen ordi- nis secundi antrorsüm visum. 6. Idem à dorso visum. 7. Staminodium quarti ordinis antrorsüm visum. 8. Idem visum à tergo. 9. Ovarium fecundum cum stylo et stigmate. 10. Embryo cotyledone alterà avulsà ut appareant radicula et plumula. 11. Floris dia- gra n mn III. —(3° SECT.) 29 ( 226 }). TRIB. III OREODAPHNEZÆ. N. as Es. OREODAPHNE. Nres 48 EsEns. Frores hermaphroditi, diœci vel polygami. PERIGONIUM 6-fidum, lacinüis subæqualibus caducis. SrAmINA 12, 4-seriata, aut ordine (sta- minodiorum) quarto deficiente 9, 3-seriata. ordinibus 2 exterioribus introrsis fillamentis liberis, tertio extrorso filamentis basi retrorsüm glandulis 2 liberis vel in annulum connexis stipatis, ordine quarto (staminodiorum) imperfecto filiformi vel antheris abortivis capitel- lato. ANTHERE oblongæ, 4-locellatæ. Bacca ovata vel ovato-oblonga perigonii tubo persistente, post laciniarum lapsam accreto, cyathi- formi vel explanato immersa. | ARBORES excelsæ, Americæ præcipuè æquinoctialis cives verè autochthones ; binæ tantüm Mascarenicæ, unica Canariensis. SUBGENUS I. CERAMOPHORA. N. as Es. FLores diœci vel polygami, perigonio florum femineorum infundibuliformi , tubo accres- cente ovarium mox tegente , masculorum subrotato. STAMINA 12, 4-seriata , glandulis filamentorum tertii ordinis liberis vel connatis, staminodiis quarti ordinis filiformibus acutis, vel rariùs antherà abortivà cordiformi coronatis. Bacca cupulà cyathiformi immersa. — FoLra penninervia, ad venarum axillas sæpè porosa vel bullata bullis iotüs hirsutis. PAnicuL zx axillares vel ad apicem ramulorum foliosorum prodeuntes. $ 1. Ceramophoræ veræ polygamæ. + Foliis subtùs porosis vel bullatis. 1. OREODAPHNE FETENS. N£es AB EsEN2. O. fohis lanceolatis, acuminatis, basi attenuatis, glabris , reticulatis , ad axillas venarum subtüs bullatis, bullis intùs barbatis, breviter petiolatis; floribus masculis rotatis tubo brevi intüs hirto, femineis infundibuliformibus, tubo intùs glabro ; staminodüs quarti ordinis filiformibus, hirtis, apice glandulosis, acutis; baccà magnà , glanduliformi , cupulä profundà rugosä immersà. (297 Laurus fetens. Æort. Kew., ed. 1, vol. 2, pag. 39. — JFilld., Enum. h. berol., vol. 1, pag. 434, — Link, Enum. h. ejusd., vol. 1, pag. 489. — Buch, Phys. Beschr. Can. Ins., pag. 149, cum ic. flores feminecs et fructum juniorem exhibente. Laurus maderiensis. Lamck., Encycl., vol, 3, pag. 449. Laurus Till. Por, Suppl., vol, 3, pag. 324. Persea fetens. Spreng., Sysst., vol, 2, pag. 968. Oreodaphne (Ceramophora) fetens. N. ab Es., Laurin., pag. 449. Has. Maxima est arbor sylvarum Canariensium, extant adhüc in Palmà truncis plures ingentes ad vallem de los Sauces et circà fontes Canariæ las Madres de Moya. Est quoque Maderensis. Descr. Arsor procera, 70-100-pedalis, trunco cylindraceo, elato, scabro, ramis latè in aera provectis quibus Columbas laurivoras Nob. considentes venator plumbeo igniarïi imbre frustrà attingere quærit. Lienux durissimum, fibrosum , fusco-viride demüm nigrum arboris vivæ sub lignatorum bipenni tam fetidum ut non uno eodemque die iisdem hominibus sed sæpè iterando cædendum , trunci mortui et jam sicci inodorum. Rawurr graciles, angulati, demüm striati, glabri, fusci, foliati. Foxxa alterna, approximata , suboblongo-lanceolata , acuminata , in petiolum basi abruptè attenuata, membranacea, nervosa, nervo medio gracili, secundariis penninerviis, curvato-ascendentibus, irregulariter reticulata, juniora pilis sericeis fuscis appressis pubescentia, mox glaberrima, suprà nitidula, intensiüs viridia, sub- tüs pallidiora, margine subrevoluta, undulata, subtùs ad nervorum axillas inferiores vel etiam supe- riores bullatas bullis intüs lanâ fusco-albescente vestitis,;"petiolis canaliculatis subtüs carinatis. Pawr- cuzÆ elongatæ , racemosæ , axillares vel ad apicem ramorum breviorum enatæ, foliosæ vel nudæ, pedunculis striatis, ancipitibus , folia excedentibus , squamis bractealibus ovatis acuminatis , hirsutis, mox caducis. FLores viridi-lutescentes , suaveolentes , Tiliam europæam quodammodô referentes undè nomen endemicum et hic et in Maderä Ti. Periconium floris masculi in alabastro globosi profundè 6-fidum , tubo brevi intüs hirsuto, in pedicellum decurrente , laciniis patentibus, ovato-oblonçis, obtusis, intüs hirsutis, extüs glabris; stamina perigonii lacinüis aliquantd breviora, filamentis crassis , hirsutis, antheris primi et secundi ordinis ovatis, apice rotundatis, tertii ordinis subqua- drato-oblongis extrorsis, glandulis basalibus oblongis, angulosis, canaliculatis, sessilibus, staminodiis quarti ordinis lineari-lanceolatis, glandulosis, acutis ; ovarium rotundatum , ovulo rotundo abortiente munitum, stylo brevi crasso, stigmate-discoideo , hinc fisso. Periconium floris feminet in alabastro ovati infundibuliforme, tubo turbinato, intüs glabro, laciniis ovatis , acutiusculis , conniventibus, extüs gla- bris , intüus subhirsutis ; stamina perigonii laciniis sat breviora, ferè ut in flore masculo sed minora atque hirsutiora et staminodia quarti ordinis angustiora ; ovarium elliptico-ovatum , ovulo ovato, albo, fecundo, — mox accrescit tubus atque apice constrictus ovarium thecæ modo laciniis adhüc per- sistentibus jam jamque casuris et stylo exserto includit. Bacca perigonii tubo cum pedicello valdè accreto , laciniis delapsis, sicco , rugoso , crasso, indurato, cupulari , apice eroso ad medium usquè induta, ovata, utrinque obtusa, glandiformis, apice styli basi mucronulata , basi insertionis cicatrice notata, vix carnosa, levis, epicarpio chartaceo fusco-virescente. (228 ) EXPLICATIO TAB. 203. 1. Ramus floribus masculis et fructibus oneratus. 2. Paniculæ femineæ pars. 3. Ejusdem ramusculus ovaria jam fecundata tubo perigonii accreto inclusa exhibens, mag. nat. figuræ cæteræ Omnes præler quartamdecimam auctæ. 4. Cymula florum juniorum squamis bracteiformibus stipata. 5. Flos masculus sectus et arte explanatus ovario adempto ut appareant staminum ordines. 6. Stamen ordinis exterioris. 7. Stamen ordinis alterius. 8. Stamen ordinis tertii. 9. Staminodium quarti ordinis. 10. Pistillum floris masculi. 11. Flos femineus explicatus laciniis 2 tubi, parte et pistillo ablatis. 12. Pistillum floris feminei ovario longitrorsum secto ut conspiciatur ovulum. 13. Tubus perigonii jam accre- tus medio longitrorsüm sectus ut appareat pistillum fecundatum. 14. Bacca aliquantu- Jüm sublevata ut insertionis cicatrix se ostendat, TRIB. IV. TETRANTHEREZÆ. N. as Es. LAURUS. Liwx. N. ar Es. FLoREs diœci, involucrati. PERIGONIUM 4-partitum, foliolis subæqua- bus, deciduis. STAMINA floris masculi 12-20 (rard 8) in series quater- narias disposita, omnia fertilia introrsa, fillamentis ordinum 2 exterio- rum mnudis interiorum medio glandulis 2 stipitatis auctis, vel ommium glanduligeris. ANTHERÆ oblongæ vel oblongo-lanceolatæ, 2-locellatæ, valvis oblongis sursùm revolutis dehiscentes. Pisrircum nullum. STAMINA forts feminet 4 difformia , perigonti foliolis alternan- tia, vel rard 6, quorum duc ordinis alterius perigonii foliolis opposita. Ovariün 1-loculare , 1-ovulatum , ovulo ferè ex apice loculi pendulo. STYLUS brevis, stigmate capitato. BAcCA basi nuda, pedicello aliquantu- Tam aucto insidens. ARBORES regionis maris Mediterranei et Macaronesiacæ cives (1). (1) Adnotavit summus Neesius (Laurin., p. 451), in insulis Fortunatis tres Laurinarum formas è diversis orbis regionibus concurrere, Perseas sc. in Asiâ rarissimas ex Americä intrà exträque tropicos, Oreodaphnen ex Americæ æquinoctialis continente terrâ insulisque , Phœben denique Indiæ hospitem nullo autem modo ab Americà extor- rem, tertia enim generis pars Americana, Ergo formarum potits Americanarum quam ex diversis orbis partibus concursum, cum vegelatione Indicà cognatione per Phœbem conjunctum , diceremus. Nos quartum adducimus ele- mentum genuinam sc. Lauri formam. Laurineæ Tab. 203. Zleyland del At TH FE Re Re Nu CCC CS a . AL PL L LL LAPS PRE LA à : Hot DAS ONU Qre LAS ( 229) ForrA perennia, coriacea, penninervia, aromatica. PANICULÆ cymoso- umbellatæ, pedunculo communi brevissimo, cam pedunculis partia- libus longioribus squamis bractealibus caducissimis stipatæ. FLores in summitate pedunculi cujusque partialis apice incrassati atque annulo squamarum bractealium involucrantium flores juniores includentium, demüm caducarum , coronati, umbellulati, breviter pedicellati, pedicellis nudis. 1. LAURUS CANARIENSIS. Nos. L. diæca , caule arboreo ; foliis rotundato-ovatis lanceolatisque, pallidis suprà lucidis, reticulato-venosis , junioribus ramulisque densissimé ferrugineo-hirsutis; floribus 16-20- andris ; antheris lanceolatis , subacutis , glandulosis, florum femineorum staminodiis 4-6 lanceolatis, planis ; baccä magnà, ellipticà. Laurus nobilis. Cavan., Anal. de cienc. nat. (1801), vol. 3, pag. 155, non Linn. Laurus canariensis. Nob., Aul., 2e sér., pl. 5 et pl. 4, axbor sc. quæ ad sinistram tabulæ posita est post cl. Berthelotii effigiem ; nec non Géogr. bot., passim. Laurus Barbusano. C. Hochst., Exsicc. azor., n. 33 et n. 34! — Guthnich, Exsicc. azor.!, non Cavan. Persea (Eriodaphne) azorica. Seub., F1. azor., pag. 29, tab. 6. — F'atson , Exsice. azor., n. 296 !, et Hook., Lond. Journ. of bot., vol. 3, pag. 605. Lauro vel Laurel Canariensium. Has. Communis est hæc arbor in sylvis ins. Canariensium et Maderensium unde in Azoricas pervagata est. Desce. Arsor 60-pedalis, ramis ascendentibus mox divergentibus, ramulis robustis hirtis, cortice nigrescente , ligno luteo-albescente , duro , fibroso, Forra ovata vel lanceolata , acuta, rard rotundato- ovata obtusa, juniora tenuia cum ramulis novellis utrinque densissimè ferrugineo-hirtis, adultis coria- ceis, glaberrimis, pallentibus, ascendenti-venosis , utrinquè spissè et rugosulè reticulato-venosis , Mar- gine subsinuato - crispatis, petiolatis , petiolo demüm glabro, ferrugineo -rubente , folio quinquiès vel sexiès breviore, suprà canaliculato. Paicuzx robustæ, hirsutæ, foliis 3-plo vel 4-plo breviores, quan- doque in sylvis opacis in corymbum monstrosum floribundum excretæ, floribus abortivis organis ad foliola alterum alteri imbricata reductis. Periconiüm 4-phyllum foliolis latis ovatis coriaceis , glabres- centibus, caducis. Sramina 16-20 (rarissimè 8-12) omnia glanduligera, vel ordinum 2 exteriorum eglan- dulosa , glandulis ad medium filamenti, oblongis acutiusculis vel obtusis, basi latioribus cordato-loba- tis , lobis ultrà stipitem brevem productis : filamenta filiformia glaberrima vel imä basi hirsutiuscula : ovarii vestigium nullum. Anrmeræ oblongo-lanceolatæ subacutæ glandulosæ, à basi ferè ad apicem val- vis revolutis dehiscentes, Sramina forts feminei difformia, ovarium cingentia , lanceolata , obtusa , peta- ( 230 ) loidea, nunc 4 perigonii foliolis alternantia, nunc 6, quorum 4 perigonii foliolis alternant 2 foliolis 2 opposita. Sryrzus brevissimus, crassus. SriemA capitato-discoideum, fissum. Bacca elliptica, 6 lin. longa, 3 lin. lata, pedicello nudo apice incrassato imposita. Os. Mirum est Laurum hanc rarissimam, L, nobili quäm simillimam, inter Perseas sub Eriodaphne à Seubertio in consilium adhibitum, ob specimina manca, posuisse magnum daphnologum. À L. nobili proceritate, foliorum junio- rum formâ et lanugine densissimâ , staminum numero, antheris longioribus atque acutioribus , staminodiis floris feminei petaloideis et fructu majore distinguitur. Icon Seubertiana formam extremam ovalifoliam foliis junioribus onustam nostra extremam lanceolatam offert, sunt et intermediæ innumeræ et in insulis nostris et'in Maderensibus ut in ipsis Azoricis ex speciminibus Guthnickii! Hochstetteri ! et Watsoni ! EXPLICATIO TAB. 204. 1. Ramus floribus masculis adhüc involucratis onustus. 2. Rami pars cum fructu juniore ambæ hæ figuræ mag. nat. cæteræ præter undecimam auctæ. 3. Florum umbella junior ab involucri squamis prorumpentium. 4. Involucri squamæ. 5. Flos masculus arte apertus perigonïi foliolis 3 et staminibus 1 1 succisis. 6. Stamen ordinum 2 exteriorum antrorsüm visum. 7. Idem visum à tergo. 8. Stamen ordinum interiorum antrorsam visum. 9. Idem visum à dorso. 10. Flos femineus andrœcio 4-mero. 11. Bacca matura pedicello modicè incrassato nudo insidens mag. nat. L aurmeæ T0-20% } De ce Botanique ] eyland. del: L | a Lithe Riga {2 lier: Fr # : 772 days te $ DCLACA MRC? A 7 4 (231) THYMELÆZÆ,. Juss. DAPHNE. Lrinx. Enpiicu., Gen. plant., pag. 550, n. 2092. 1. DAPHNE GNIDIUM. Lin. D. caule erecto, ramoso , ramis tereübus, virgatis, glabris, junioribus puberulis, mox defluente pube rufis ; fois sparsis lineari-lanceolatis , acuminatis , acumine mucronulato , integerrimis, glabris, intensè viridibus, subtüs pallidioribus , sessilibus, caducis ; paniculà brevi, terminali, pilis brevibus ascendenti-appressis, farinoso-albidà ; perigonit parvi albidi laciniis ovatis, obtusiusculis; drupà parvà, ovatà, glabrâ, coccineä. | Thymelæa. Clus., Pl hisp., pag. 172, — Hist., pars 1, pag. 87, Daphne Gnidium. Linn., Sp, pl, vol. 1, pag. 511. — Sibth., F1. græca, tab. 356, — S'avi, Mat. med, tosc., tab. 52. Trobisco Ganariensium. Has. Vulgaris est hæc planta in rupibus apricis et in collibus argillaceis regionis Erica- rum et Cistorum insularum Canariæ Teneriffæ et Palmæ. Baccis hyeme vescuntur coturni- ces quarum illic pars per totum annum degit, pars migrat. Disrris. GEOGR. Species est regionis totius maris Interni accola unde ad Oceani littora occidentalia usquè in Armoricam prorepit. (/id. Guettard, Obs., vol. 2, pag. 427.) ( 232 ) SANTALACEZÆ. R. Br. THESTUM. Lrinn. Enpricu., Gen. plant., pag. 525, n. 2072. SECT. I. EUROPAE A. Limbo infundibuliformi vel hypocrateriformi. 1. THESIUM HOÜMILE. Vaur. T. radice annuà, simplici, caule à basi ramosissimo , ramis angulato-striatis, glabris vel apice scabrellis ; foliis linearibus, 1-nerviis, glabris, obsoleté scabris, superioribus denticu- latis ; bracteä lineari fructum longé excedente cum bracteolis lineari-lanceolatis fructu subdimidio brevioribus dentato-scabrà ; floribus subsessilibus ; drupellà ovato-suborbicu- lari, nervosà , transversé reticulatà , perigonio brevi rectiusculo apice demüm incurvulo coronatà. — Flores albidi. Thesium alpinum. Desf.!, F1. atl., vol. , pag. , non Linn. Thesium humile. Jahl., Symb., pars 3, pag. 43. — Guss., Pl. rar., pag. 98, tab. 20, fig. 2. — Reichb., PI. crit., cent. 8, tab. 705. — Bertol., F1, it, vol. 2, pag. 744. — Boiss., Voy. bot. Esp., pag. 599. — Koch, Syn., ed. 2, vol. 2, pag. 717. | Romerillo CGanariensium ex Despréaux. Has. Occurrit hæc planta in arvis insularum Canariensium. Specimina nostra legimus propè oppidum Sanctam Crucem Teneriffæ, alia à Canarià misit Despréaux ubi 4d vaccas pedicosas emundandas usui est. Disrris. GEOGR. Species est arvicola regionum calidiorum mari Mediterraneo confinium ab Ægypto (Herb. DC. ex Poissier l. c.) per Græciæ insulas (D’Urville! et Pelopon- nesum ( Bory !) Calabriam et Siciliam ( Guss.) Sardiniam ( Phil. Thomas !) Mauritaniam Cæsariensem ( Desfontaines !) Tingitanam (Schousboe!) Hispaniam ! ( Boëssier:) ad insu- las Fortunatas. Boream versus Vindobonam attingit (elswitsch ex Koch l. c.). ( 233 ) ARISTOLOCHIEÆ. Jrss ARISTOLOCHIA. Liv. Expricx., Gen. plant., pag. 345, n. 2102. 1. ARISTOLOCHIA LONGA. Lin. A. radice longä, fusiformi ; caulibus simplicibus ramosisque, erectiuscülis, versus apicem puberulis ; foliis ovatis, basi cordatis, apice acutis vel subemarginatis, margine erosis, gla- bris, Junioribus tantüm subtüus pubescentibus, distinctè petiolatis, petiolis subpubescenti- bus, pedunculo florifero brevioribus vel subbrevioribus; labio perigonii lanceolato, acuto, apiculato, tubo subduplo breviore. Aristolochia longa IE. Clus., PI, hisp., pag. 320. — Hist., pars 2, pag. 70. Aristolochia longa. Linn., Sp. pl., vol. 2, pag. 1864. — Boiss., Voy. bot. Esp., pag. 561. — Koch, Syn., ed. 2, vol. 9, pag. 720, in annot., non Desf., FL atl.! : Has. Specimina nostra hujus speciet legimus in rupestribus herbosis prope oppidum Lagunense. Disrri8. GEoGr. Occurrit hæc species in regionibus mari Mediterraneo jam ad occasum vergenti conterminis ab Italiæ insulis et continente per Hispaniam ! et Mauritaniam Tingi- tanam! in insulas Fortunatas. III. —(3° SECT.) 30 (254) EUPHORBIACEZÆ. Jrss. TRIB. L CROTONEAE Bium. RICINUS. Lin. Monæcus. CaLvyx 3-5-partitus, præfloratione valvatus. F7. masc. Sra- MINA ad apicem filamentorum communium multipliciter et penicil- latim ramosa, antheris apici flamentorum partialium basi affixis, loculis discretis, globosis. F7. Jem. Ovariun 3-loculatum, loculis 1-ovu- latis. Sryius brevis. Sricmara 3, elongata, plumosa, profundè 2-par- lita. CAPSULA echinala, 3-cocca, coccis 1-spermis. SEMEN epistomio munitum, test crustaceà, tegmine tenui. EMBRYO intrà perisper- mum copiosum oleosum leviter incurvus, radiculà fusiformi, cotyle- donibus foliaceis, venosis, oblongo-lanceolatis, basi cordatis. ARBORES vel frutices aut herbæ frutescentes, resionum æquinoc- üalium, unica (genuina) sub nominibus diversis per totum orbem temperatum atque intrà extraque tropicos sparsa. ForrA palmata (vel lanceolata integrifolia) alterna, penninervia, stipulata, petiolata, petolo ad apicem glanduloso. FLores spicato-paniculati, bracteati inferiores masculi, superiores feminei. 1. RICINUS COMMUNIS. Lin. R. arbor vel frutex, foliis peltatis, subpalmatis, serratis, ramis rore glauco conspersis. “O xalobpevos xpérwv. Theophr., lib. 1, cap. 16. Kixr À xporwv. Diosc., lib, 4, cap. 164. Kicinus. Plin., Hist. nat., lib. 15, cap. 7. — Fuchs., Hist., pag. 340. — Matth. (V’algr., 1565), pag. 1249. ( 235 ) Ricinus communis. Linn., Sp. pl, vol. 2, pag. 1430. — Gœrtn., vol. 2 , tab. 107. — Lamck., Il., tab. 72, figg. præter 6. c. d. e. à Gærtn. mutuatis. — J'urp., Fl. méd., vol. 6, tab. 298. — Th. Nes ab Es. Gen. germ., Fam. Euph., tab. 3. Tartago et Higuera infernal Canariensium. Has. Satis communis est hæc planta in orà maritimà ins. Can. ubi arbor fit mediocris. Disrrre. ceocr, Civis est zonarum temperatarum atque æquinoctialium hemisphærii utriusque. | Oss. C1. atque oculato Harvey Ricinos forsan ownes palmatifolios communis esse typi formas valdè assentimur. (Vid. Harv., Gen.s. Afr. plants , pag. 505.) TRIB. IL ACALYPHEAE. BARTL. MERCGURIALIS. Liv. Monœcus vel diœcus. PErRIGONIEM 3-4-partitum. Floris mascul : STamINA 8-12, filamentis liberis, antheris ad apicem filamentoram basi fixis, 2-locularibus, loculis globosis. Foris feminei : SrAmiNA 2-3, imperfecta. OvariüoM didymum , 2-loculare, rard 3-lobum 3-loculare, loculis 1-ovulatis. Sryiüs basi columnaris ,suprà 2-partitus stigmati- bus ad latus internum laciniarum papillatis. CapsurA , à coccis 2 vel 3 coalitis, 2-3-locularis, loculis 1-spermis. SEMEN testà crustaceà, tegmine tenui, epistomio subobsoleto. EmBryo intrà perispermum copiosum rectiusculus, radiculà cotyledonibus rotundatis subbreviore. | HerBæÆ annuæ vel perennes, rard suffrutescentes, orbis, veteris noti cives. ForiA integra, dentata, stipulata, opposita rariüs alterna. FLores masculi spicati, glomerati, feminei solitarii vel breviter spi- cati. 1. MERCURIALIS ANNUA. Enr. M. caule herbaceo, erecto, ramoso ; foliis ovato-lanceolatis lanceolatisque, sæpè amplis- simis ; floribus femineis sessilibus vel subsessilibus. AuvdCworis. Diosc., cap. 191. Mercurialis mas. et fem. Fuchs., Hist., pagg. 475-76.— Dodoens , Hist. des plantes , pag, 59, figg. à Fuchs. mutuatæ. — Matth. (Valgris, 1565), pag. 1297. — Cam., Epit., pag. 996-97. Mercurialis annua. Linn., Sp. pl, pag. 1465. — Curt., F1. lond. — Engl. bot., lab. 559. — Turp., ( 236 ) FL méd., vol, 5, tab. 235. — Th. Nces ab Es, Gen. pl. germ. Euphorb., tab. 5. — Richo., le, Fl. germ., tab. 151, f. 4801. Has. Vulgaris est hæc species in arvis et ruderatis ins. Canariensium. Disrrig. GEOGR. Planta est ex toto palæogæa quæ ab Ægypto (Delile), in Britanniam ad 74 usquè gradum (Watson) et in Sueciam meridionalem (Linnœus) pervecta, ab orbe Americano exsul hominis comes Africam australiorem attigit (Harvey L. c.). TRIB. LIL EUPHORBIEAE. Barr, EUPHORBIA. Lrnw. ÉNDLICH., Gen. plant., pag. 1108, n. 5766. SECTIO TL AWISOPHYLLUM. Haw. (1). 1. EUPHORBIA PEPLIS. Linn. E. annua, procumbens, pluriès dichotoma, glaberrima, foliis (omnibus dichotomialibus) oblongis, obtusis, 3-4-nerviis, margine subintegerrimis, basi valdé obliquis, indèque semisagittato-lunatis , stipulis liberis; floribus dichotomialibus , solitariis plüs vel minüs remotis, involucellis polyandris, glandulis æqualibus, appendice petaloideä brevissimä ; cap- sulà (globoso-crassè ovoideà, longè stipitatâ, extra involucellum pendulà), longiusculè calyculatä!! glaberrimà ; seminibus crassé ovoideis (minimè angulatis), lævissinis ! ori- seis, carunculà nullà. Peplis. Matth. (ed. Valgr., 1562), pag. 1960, ic. — Camer., Epit. (1586), pag. 970, ic, — Lob,, Ic., (1591) , pag. 361, ic. — Clus., Hist., (1601) , pag. 187, ic. (ead. quæ Lobel.). Tithymalus sive Peplis maritima folio obtuso. Moris., Hist.,vol. 3 (1699), pag. 340, sect. 10, tab. 9, fig. 18. Tithymalus maritimus, folio obtuso, aurito , rubro perindè ac caule, Tourn.!, Inst. (1700), pag. 87. — Zannich., Hist. pl. venel. (1735), pag. 260 , tab. 68. Euphorbia Peplis. Linn, in Amœn. acad., vol. 3 (1752), pag. 115. — Ejusd., Spec., ed. 1 (1753), pag. 45 ; ed. 2 (1762) , pag. 652, — Smith, Engl. Bot., vol. 28 (1809) , tab. 2002 (ubr calrculus sub cap- 3 5 : 0 € , : En o : . ë : DE (1) Euphorbiarum Canariensium GvLooGUAAwY gregem , paucis chloridi nostræ alienis adjectis, opusculi majoris ex integro posthac, quod sperandum , edendi frustulum , laboravit ac nobiscum benignè communicavit insignis atque oculatissimus amicus J. Gay. (12978) sul& distinciissimus , tr descriplione adnexd quamvis prætermissus). — Adr, Juss., Consid. fam. Euphorb. (1823), pag. 37, lin. 21 (ubi calyculum sub flore fæmin. adesse distinctum auctor adnotavit primus). — Rœp. Enum. Euphorb. germ. (1824), pag. 59, tab. 3, figg. 32 ( Glandula involucellorum, mints accuratè) et 65 (embryo, benè). — Reichenb.!, F1. germ. exsicc., n. 1780 (ann. 1840). — Ejusd., Ie. Fl. germ., 5 (1841), pag. 2, tab. 131, fig. 4753 (ubt calÿculus omissus), Has. Ad littora cùm maris Mediterranei totius! et Nigri! arenosa salsa, tm Oceani Atlantici, ab insulis Canariensibus! indè, per Maderam Lusitaniamque ! et Neustriam ! usquè ad Angliam austrialiorem (Ray., Smith, elc.), etiam in insulis Azoricis Pico et Fayal(Guthnick!, C. Hochstetter !). Descr. Ranrx annua. Caures ex unâ radice 3-5, procumbentes, teretes, dichotomè à basi indè ramosi, cum ramis foliisque ipsisque pedicellis glaberrimi, digitales, palmares , vel spithamæi , dichotomiis omnibus floriferis, glandulâ dichotomiarum null distinctä. Fora distichè opposita, singulas dichoto- mias fulcrantia (rarius unum alterumve par inter dichotomias superiores), petiolulata, carnosa, opaca, immaculata, facie viridia, dorso pallidiora vel glauca, apice retusa, nervo dorsali medio valdè exstante, duo primordialia (cum cotyledonibus) æquilatera , elliptico-obovata, cætera oblonga valdeque inæqua- lia , latere scilicet basilari altero retracta , altero longiüs in auriculam producta simulque suprà pro- jecturam depressa , formä generali quasi lunato - semisagittata , auriculâ obtusâ 2-3-nervià repando- denticulatâ, margine toto quanto reliquo integerrimo, caulina internodiis plûs minüsve remotis breviora , 4-7 lin. longa, 1 1/2-3 lin. lata (inter contribules ampla) , superiora et ramea minora magis- que approximata, SrPuzæ utrinque geminæ, liberæ, glaberrimæ , 2-3-fidæ vel 2-3-partitæ , laciniis subulatis. Frores in dichotomiis solitarii, longiusculè pedicellati, plûs vel minûs remoti, nunquam glomerulati ncque spicati , inferiores masculi , erecti, reliqui hermaphroditi, cum pedicello demüm reflexi. INvoLuCcELLA campanulata, 2/3 lin. longa , viridi-quinquecostata, foris simulque intüs glaber- rima, fauce solà barbat, ore alternatim 5-dentato et 4-glanduloso ; dentes membranacei , integerrimi subulati vel 2-3-cuspidati, pilis lon giusculis rigidulis latere interiore hispidi , margine non aut vix ciliati; glandulæ parvæ, transversè oblongæ, in sulcum longiorem quasi excavatæ, cereo-luteæ vel dilu- tiùs vinosæ, appendice petaloideä brevi (diametrum glandulæ ad summum longä) luteolà vel sæpits albidà , integerrimä vel 2-3-crenatà , sti pite glandulæ lamellato, lineari, brevissimo , dentibus vicinis plüs dimidio breviore ; flores masculi intrà involucellum singulum 9, 15, 20, 22, glaberrimi, squamis longitudine tubi quam plurimis, capillaribus , apice barbellatis, cincti simulque intermixti. Ovarrum masculorum abortivum, breviter stipitatum , hermaphroditorum perfectum , stylis 3 patentissimis, luteolis , ultrà medium bifidis , ramorum apicibus obtusis, coronatum. Cazxeuzus sub ovario triparti- tus, elongatus, unam ovarii partem tertiam longus!, lobis herbaceis, subulatis, coccorum dorso adpressis , integerrimis , bidentatis, bifidis vel ferè bipartitis. Carsura longè stipitata , extrà involucel- lum pendula, ovoideo-crassè globosa, obtusè trigona, 1 1/2 lin. longa, totidem ferè lata, tota cum sti- pite glaberrima. Sema angulis prorsus exæquatis ! crassè obovoidea, 1 1/4 lin. longa, plüs 3/4 lin. lata, Iævissima ! grisea, valdè mucilaginosa, fine hilari acutiusculo, chalazari rotundato-truncato ; testa fra- gilis ; nucleus intrà testam liber, teretiusculus, apice truncatus ; embryo perispermo crassiusculo car- ( 238 ) noso undiquè inclusus, radiculä elongatä, tereti-compressiuseulà , cotyledonibus ovato-oblongis, radi- culà ferè triplô brevioribus, basi non aut vix cordatis. Oss. Notis sequentibus planta inter contribules insignis-existimanda, foliorum formà atque amplitudine, caulibus inter dichotomias aphyllis (dichotomiis solis foliatis), flore fœmineo longiusculè. calyeulato (apud congeneres ple- rasque qui nudus occurrit , vel obscuriüs calyculatus) , seminibus Iævissimis non suleatis neque fossulatis ;, tereti- obovatis non pyramidato-angulatis, etc. 2. EUPHORBIA TENELLA. Kuwru. E. annua, gracilis, procumbens, caulibus hinc puberulis illinc glabris, foliis oblique ellipticis obovatisve, 3-4-nerviis, utroque margine supra medium vel apice solüm denti- culatis, dorso viilosulis vel utrinque glabris, stipulis liberis vel plus minüs connatis , flori- bus axillaribus, solitariis, ramulorum abbreviatione passim glomeratis ve] in spicas foliatas digestis, glaudulis imvolucellorum æqualibus minutissimis, capsulis (ovoideis, longé stipi- tatis extrà involucellum pendulis), majore ex parte glabris, carinis coccorum solis pube rigidulà rectà patente non moniliformi hispidis, seminibus (mediocribus) obpyramidato- acutiusculé 4-gonis, candidis, transversim rugosis, carunculà nullà. Tithymalus americanus dulcis. Zaill. herb.! Euphorbia callitrichoides. Kunth! in H. B. Nov. gen. et sp., vol. 2 (1817), pag. 59. — Spreng., Syst. veg., vol. 3 (1826), pag. 793 , n. 101. — Cham. et Schlechtend., PL, mexic. in Linnæd , vol. 5 (13830), pag. 82. E. tenella. Kunth ! !, c. pag. 53 (ex ejus herb.). — Spreng. L ce. n. 102. E. trichogona. Bertol., Misc. bot., 3 (1844), pag. 20, tab. 6, fig. 4. Has. Ad littora sinüs Mexicani T'exana circa San Felipe de Austin, lat. 29 -30 (Drumm. | inter pl. ann. 1835 miss. sub n° 228, qui vero numerus in collect. Webb. ad plantam aliam nempèéad £. radicantem Moric. spectat) (1), et propriè Mexicana, cùm circà Xalapam et in Tierra fria (Schiede et Deppe, ex Schlechtend : £. callitrichoides) ; in Antillis, Cubà sci. insulâ (La Sagra! in herb. Webb) atque Hispaniolà (Poit.! in herb. Deless., Jacquemont! in herb. Hennec.) ; in Guyanà Batavà ad flum. Surinam (Weigelt! in herb, Webb : £. prostrata) et in ditione Columbiæ ad ripas Orinoci, circa Maypures et Carichana , regionc ferventissimà (H. B.! Æ. tenella) ; etiam in orbe veteri, sed loco hucusquè unico, in Teneriffà insulà (herb. Mus. Par.!) scilicet, lat. 29, nominatim ad portum Orotava (Webb). — Floret Februario circa Veram Crucem (H. B.), Martio (1) In Americâ quoque fœderatà occurrit ad Aureliam Novam (Frank! exsice. in herb. Mus. Paris., promiscuè cum Æ. depressä Torr., sub nom. Euphorbiæ Ghamæsyces), et circà Saint-Louis (T. Drumum.! ann, 1835, anonÿma et sine numero). — J, Gay. ( 239 ) in Hispaniolà (Jacquem.), Majo ad Orinocum (H. B.), Augusto circa Xalapam (Schied. et Depp.), Septembri in Tierra fria (iid.), Decembri in Teneriffà, et igitur per ann. ferè totum. Ozs. Euphorbiæ Burmannianæ valdè affinis planta, sed notis nonnullis facilibus procul dubio distinctissima. Folia elliptica vel obovata, vix unquäm oblonga. Involucella longiüs pedicellata , magis campanulata , glaberrima non adpressé villosa. Capsulæ longiüs stipitatæ (et igitur non declinatæ solùm , sed extrà involucellum pendulæ) ovoideæ non conicæ , ad angulos solùm pilis sparsis rectà patentibus teretiusculis hispidæ non vero pube monili- formi adpressà undique villosæ. Semina dimidio ferè crassiora manifesté multi-rugosa non obscurè sulcato- costata. Descr. Ranix sine dubio anuua. Cauzes ex unâ radica plurimi , in orbem procumbentes , teuues, indè à basi ramosissimi , hinc glabri , illinc pube crispä brevissimä vestiti , nodis mis colloque rariüs (apud specimen unicum Havanense) radicantibus , palmares , vel ad summum spithamæi, GLanpura dichotomiarum brevissima truncata. Fox14 petiolulata, herbacea , semiopaca , elliptica vel obovata, obtusa non retusa, 1 1/2-3 lin. longa, 1-2 lin. lata , passim omnia minima, 3-4-nervia , facie viridia, dorso pallidiora , vel utrinque plane glauca (apud specimina imprimis Jacquem. ex Hispaniolä), dorso villosula vel utrinque ferè glabra , apice solüm vel margine utroque usquè ad medium remotè denti- culata, infrà medium integerrima. Snrucæ utrinque?, trifidæ vel pectinato-ciliatæ, nunc glandulä inter- cedente dichotomiali remotiusculæ , nunc eâdem deficiente approximatæ, tumque basi vel usquè ad medium sæpè, vel passim usq uë ad apicem ultimum , connatæ, FLores axillares, solitarii, remotiusculi vel in ramulis glomerati aut laxè spicati, laxiorum pedicello petiolum duplum longo. InvorucrzLa parva, obconico-campanulata, foris glabra ut quoque intüs , ore alternatim 4-dentato et 4-glanduloso ; dentes breves, inflexi, acutiusculè ovati omnes, margine per lentem pectinato-ciliati ; olandulæ denti- bus vix longiores, exiguæ, è viridi flavæ , subrotundæ , inteserrimæ, margine petaloideo nullo vel angustissimo concolore. Flores masculi intrà involucellum singulum 3, squamulis paucissimis glaber- rimis setaceis cincti. Ovanvum trigynum, stylis brevibus, patentissimis, bifidis , luteolis , ramis ipsis divergentibus. CazxcuLus sub ovario nullus. Carsuza longè stipitata, extrà involucellum pendula, ovoi- deo-trigona, glabra, angulis solis pilosis, pilis sparsis, rectà patentibus, teretibus non moniliformibus. SEMINA parva, obpyramidato-tetragona, candidissima, mucilaginosa, angulis acutis, lateribus transver- sim rugoso-costatis (non propriè sulcatis), rugis 4-6, parallelis et continuis vel plüs minûs inter- ruptis. 3. EUPHORBIA BURMANNIANA. Gav. E. annua , procumbens, gracilis, caulibus hinc puberulis illinc glabris, foliis oblongis, obtusis, 3-4-nerviis, oblique basi subcordatis, facie glabris, dorso villosulis, apice denticu- latis vel altero margine continué serrulatis , stipulis hinc liberis illinc connatis ; floribus axillaribus, solitariis, nodorum approximatione glomeratis vel laxé spicatis, glandulis invo- lucellorum æqualibus, exiguis, capsulis (breviter stipitatis! erectiusculis! conicis) pube moniliformi adpressà canescentibus , seminibus (minutissimis) obpyramidato - acutiusculé tetragonis, roseis, transversim sulcato-costulatis, carunculà nullä. ( 240 ) Tithymalus humilis, ramosissimus, hirsutus, foliis Thymi serratis. J. Burm.!, Lhes. ZLeyl. (1737), pag, 225, lab. 105, fig. 3 (ex ipsius auct. herb. in mus. Lessert.). Euphorbia thymifolia 6. Linn. Amœn, acad., vol. 3 (1759), pag. 115. — Ejusd., Spec., ed, 1 (1753), pag. 454 ; ed. 2 (1762), pag. 651. E. thymifolia. N. L. Burm.!, FI. Ind. (1768), pag. 119 (ex ips. auct. herb. in mus. Lessert.). — Lam., Dict., vol. 2 (1786), pag. 493 (ex loc. nat. herbariog. Mus. Pur.). — Pers., Synops., vol. 2 (1807), pag: 13, n. 68. — G. F. IV, Mey. Essequeb. (1818), pag. 187.— Blum.!, Byd. vol. 12 (1825), pag. 656. — Decaisne!, Herb. Tim. (1835), pag. 161 (ex herb. Mus. Par.) , — non thymifolia « Linn. Amoœn., et spec., quæ « glabra » est, secundüum adnotat. auct, in Amoæn. l. c., et « Chameæsyces omnino facie » dim nosira villosa habituq. à Chamæsyce valdè diversa. E. maculata. Aubl., Guyan. (1775), vol. 1, pag. 479 (excl. syn. Pluk.). Pœppig exsicc. n. 3099! anonyma in herb. Deless. (planta Amer. austr., loco nullo specraliore adnotato), Has. In insulis Antillanis Martinicà (Sieb.! exsicc. n° 131) et S. Vincenti (Calev ! in herb. Deless.), in Americà australi circàa Surinam ( Weigelt! in herb, Deless. et Webb : E. thymifolia) et Fernambuco (Gardn.! exsicc. n° 1128, in herb. Deless. et Webb) ; in Africà occidentali ad flum. Sezegal circa Dagana (Leprieur! in herb. Deless., promiscuc cum Æ. Forskälii.); in Madagascariæ orà orientali circa Amanivoules , Febr. florens (Goudot! in herb. Deless.) ; in Mascarenis insulis Borbonià et Mauritio (Commers.! in herb. Mus. Par., Labill.! in herb. Webb); in Zeylonà ( Burm.! et Morriot! in herb. Dc- less.); in Indiæ penins. occid., orà Malabaricà circa Bombay (Roux! in herb, Deless.) et Coromandelianà circà Pondichery (Perrott.! in herb. Deless.); in Bengaliæ tractu orientali Silhet (Wall! n°7710, F. in herb. mus. Par.) ; in Pegu circà portum Rangoun (Reynaud in h. Mus. Par.) ; in Chinâ (Staunt.! in herb. Webb) ; in Java insulà (Burm. herb.!, Les- chenault! in herb. Mus. Par., Labill.!'in herb. Webb., Zollinger, exsice. n° 755!, in herb. Webb., Blume ! ) et in insulà 7'imor (herb.Mus. Par.!). — Floret per totum annum, in in- sulà saltèm Javà, teste Blumeo. 4. EUPHORBIA FORSKAÀLII Crav. E. annua, procumbens, caulibus circumcircà villosis (fragilibus) ; foliis oblongo-ellipti- cis, obtusis, 3-4-nerviis , obliquè basi subcordatis, dorso villosulis , altero margine obscur remotèque serrulatis, süpulis liberis ; floribus axiliaribus, solitariis, nodorum approxima- tione glomerulatis vel laxè spicatis, glandulis involucellorum æqualibus minutissimis , capsulis (laté ovoideis , longé stipitatis, extra involucellum pendulis), pube moniliformi adpressà raräque vel densà vestitis ; seminibus obpyramidato-acutiusculé 4-gonis, trans- versim irregulariter rugosis vel lacunosis, carunculà nullä. r Tab. 209. Laurinez. 4Ÿ 19 eZ 10 XP ve, Gontier del. ( 4 4 (22 CZ 1 A0 = CLS + Le Sitle 72 LC 4 7 PAP PRE de rare ME — Tab. 206 Laurineae Heylandt del 2 ‘ Liuth J'Higo 8 Richer 1022772 lap tre. B +# olanique Ip Cdt iti tite 7 (241) Euphorbia thymifolia. Forsk., F1. æg.-arab. (1775), pagg. ex et 94 , n. 93. — Del.!, FL œg. I. (1812), pag. 63, n. 469 (in herb. Desf.), non alior. Has. In Arabià felici, regione montium mediâ circa Ghomfude (Forsk.) ; in Ægypto cum inferiore circà Damiatam (Delil.!), Alexandriamque (G. à Montbret! in herb. Webb.) um superiore (Delil., Auch. exsicc. n° 2033! anonyma in h. Deless.), circa Syenem Sieb.!: Æ. thymifolia), in Nubià australiore Cordofanà ad montem #rachqoul (Kotschy!) exsicc. n° 19 : Æ. Sranulata); in Abyssinià ad oras flum. 'acaze glarcosas siccas infrh Dscheladscheranne (Schimp.! exsicc.: Æ. granulata), undè stirps usquè ad ipsa Nili ostia mareque Mediterraneum descendit; in Senegambià circà Dagana et Podhor (Leprieur! in h. Deless.) adque vicum Kan in peninsulà Capitis viridis (Perrott.! ibid.) necnon in ins. ipsis Gorgoneis sive Prom, Virid, ( Webb! Spic. Gorgon.) — In Sencgam- bià floret à Septembri in Aprilem. E. depressæ americanæ simillima , sed foliis semper immaculatis dorsoque sæpissimè glaucis non : utrinquè viridibus , et involucellis latere interiore glaberrimis non pilosis , atque calyculo floris fœmi- nel magis distincto et profundè trilobo quamvis parvulo , imprimis ver seminibus duplô longioribus latioribusque, nunquäm parallelè sulcato-costulatis, sed irregulariter rugosis aut variè quasi fossulatis distincta, quamobrem in speciem propriam accipi posse videtur, præsertin cüm notulis enumeratis patria accedat diversissima. Descr. Ranix annua, filum emporeticum sæpè crassa. Cauzes ex unà radice plurimi, humifusi , pal- mares , spithamæi vel pedales, fragiles (imprimis ubi magis elongati) à basi ramosi, cam ramis albidi vel purpurascentes et pube moniliformi hinc densiore illinc rariore simulque crispulà vel rectà patente vestiti, vel utrinquè glabriusculi, ne im quidem parte unquäm radicantes. GLanpura dichotomiarun brevissima, truncata. Foria petiolulata, herbacea , 3-4-nervia, semi-opaca ; facie glabriuscula et lætè viridia planèque immaculata , dorso villosula et pallidiora sæpiüsque omnino glauca , passim purpu- reo-marginata, petiolo hinc glabro illinc piloso, caulina (speciminum saltem longiorum et mediæ mag- nitudinis) oblongo-elliptica, obtusa, 4-5 12 lin. longa, 2-3 lin. lata, basi obliquè subcordata, margine altero remotè obscurèque vixque à basi serrulata , serraturis apiculatis quamwvis obsoletis, superiora rameaque dimidio angustiora et breviora, oblongo-obovata , apice obtusa (cum vel sine mucronuio) ibique solum denticulata , basi in cuneum inæqualem desinentia. SrrPuzæ utrinquè 2 , remotiusculæ , villosulæ , subulatæ , integerrimæ vel trifidæ , passim bipartitæ. Frores axillares , solitarii , brevissimè pedicellati, contractione ramulorum semper glomerulati , 2-4 ve simul, glomerulis in spicas laxè folia- tas sæpè approximatis. Invorucezra parva (1/2 lin. longa), campanulata, viridi-quasi 5 costata , foris patulè villosa {etiam earum plantarum quarum herba glabrescit), intüs striata glaberrimaque, ore alter- natim 5-dentato et 4-glanduloso ; dentes membranaceï, erecti, indivisi, ex latà basi subulati, pilis lon- stusculis septulatis, pectinate-ciliati, acumine solo nudo; glandulæ exiguæ, transversè ellipticæ, secun- düm longitudinem sulcatæ, cereo-luteolæ vel purpurascentes, margine petaloideo nullo vel brevis- simo, passim tamen diametrum glandulæ excedente tumque integerrimo albo, cinctæ, stipite gtandu- lam gerente dentibus vicinis ferè dimidio breviore , lineari , pilis paucis pectinato-ciliato ; flores mas- (ON SECTE 31 CES culi intrà involucellum singulum nunc quasi definitè 4, nunc (apud specimina alia cæterüm similia) 5-6-7 glaberrimi, squamis pluribus membranaceis cincti. Srvzr brevissimi, erecto-patentes, ferè bipar- titi, cereo-lutei vel purpurei. Galyculus sub ovario brevis (longior quàäm proximè affinium, ubi vix distinctus) trilobus, lobis ovatis, obtusis. Carsuca longè stipitata, extrà involucellum pendula (stipite glabro vel supernè barbulato vel etiam toto villosissimo), ovoideo - irigona , pilis moniliformibus adpressis plüs vel minüs raris densisve vestita , passim cana omninô. Semina 2/3 lin. longa (inter pro- ximè affines ampla), obpyramidato-tetragona , grisea , valdè mucilaginosa , angulis acutiusculis , lateri- bus transversim et irregulariter rugosis aut variè lacunosis, nunc ferè costatis nunc potits tubercula- tis vel inordinatè insculptis. B granulata, foliis dimidio minoribus , omnibus integerrimis, rameis utrinquè cano- villosissimis (xondüum ditionis Floræ Canariensis). Euphorbia granulata. Forsk., FL. ægypt.-arab. (4715), pagg. exu et 9%, no 95. — Vahl., Symb., 2 (1791), pag. 54 (à quo inter alia docemur folia plantæ integerrima esse simulque dimilio minora quàm E. chamcæsyces). — Wil'd., Spec., vol. 2 (1799), pag. 899. — Pers., Synops., 2 (1807), pag. 14, no 12. — Spreng., Syst. veg., vol. 5 (1826), pag. 7192, n° 96. — Diagnosi Vahlianæ qui nihil omnind addiderunt.) E. fragilis. Decaisne !, Florul. sin., n° 79, in Ann. sc. nat., 2° série, Bot., vol. 2 (1834), pag. 241 (descript. emendatd, quà suffruticulosa planta perperam lœvissimaque semina dicuntur. Han. In Arabiä petræà circà el Tor (Bové exsicc.!) ; in Arabiæ prov. Hedjaz (Schimp. exsicc. no 912, aronyma, ubi patria perperàm dicitur Arabia felix, quam Schimperus eo tempore ne quidem attigit) ; in Arabiâ felici litto- rali circà Lohajam, solo argilloso cum sicco tùm humido (Forsk.) ; in Nubiæ Berberinæ desertis (Kotschy exsicc. n° 564! E. chamæsyce). — Aprile florentem in Nubiâ legit Kotschy, florendi tempus qui solus adnotavit. Caures à basi ramosi vel ramosissimi, poly-simulque microphylli, eum ramis albidi valdèque fragiles, oculo nudo quasi glabri , per lentem verô pube rectà patente rarâque circumeircà villosuli , plerumquè tenues vel filum empo- reticum crassi, vel etiam usquè ad 2 lin. et ultrà basi incrassati, tùmque duriores, quæ res auctoribus nonnullis fu- cum.ità fecit, absente procul dubio radice, ut caules alius lignosos, plantam autem alius suffruticosam describeret, cüm reverà annua sit, quod præsentia plura docent specimira perfecta. FociA omnia integerrima!, margine senes- centium quasi calloso-incrassato, caulina remotiuscula, caducissima, obliquè elliptica, 2-5 lin. Jonga, 4 1/2 lin. lata, utrinquè villosula vel facie glabra, dorso glaucescentia, apice retusa, basi non aut vix cordaia, ramea multo minora minüsque caduca, distichè approximata, obovata , 4 4/2 lin. ad summum longa, 1 lin. vix lata, pilis adpressis utrinquè cano-villosissima , apice rotundata. Flores in axillis solitarii aut vix glomerulati. Cætera omnia , etiam semina, planè eadem quæ E. Forskali genuinæ. — Invorucezconum glandulæ luteæ vel sanguineæ, margine petaloi- deo brevi, niveo, integerrimo vel 2-3-crenalo cinctæ. FLores masculi tres tantüm visi, nunquàam plures. Ovapir sti- pes villosissimus. Sryu luteoli vel purpurei. 7. hirtula (quæ sola Canariensis) , foliis omnibus integerrimis, utrinque villosulis , capsulis pube rarâ rectäque patente hirtulis. Har. In Persiæ desertis (Auch.' exsicc. in herb. mus. Par. anonyma); in Syriâ australi circà Gazam ( Bové ! exsicc. n. 496, in herb. Deless. anonÿma , in herb. mus. Par. sub nom. E. fragilis) ; in Nubiâ australiore Cordofanâ circà Abu Gerad (Kotschy ! exsicc. n. 69 in herb. nostro : E. granulata); etiam in insulæ Canariæ magnæ, totà quantä Africà transversà remotæ, arenosis maritimis loco dicto Maspalomas ( Despréaux ! in herb. Deless. et Webb.) et in insulis Prom. virid. ! Webb ! Spic. Gorgoneum). ( 243 ) Desor. Caures, præcedentis varietatis, albidi , plus vel minûs tenues, laxissimè villosuli, palmares cireiter, vix unquàäm spithamæi, valdè fragiles. Fozra plüs vel rninüs laxa, glaucescentia, utrinquè pilis sparsis patulis non ad- pressis villosula , margine integerrima et plerumquè calloso distinctè incrassata, caulina decidua, elliptica, 1-5 1/2 lin. longa , 1/2-2 lin. lata (minima vel medivcria), basi valdè inæqualia atque obliquè subcordata , ramea minora magisque obovata. Frores axillares , solitarii, distinctè pedicellati, in spicas foliatas nunquàm congesti, pedicellis tuboque involucellorum villosis. InvozucecLoruu glandulæ luteæ , margine petaloideo brevi (diametrum glandulæ duplüm vix æquante) albo, integerrimo vel 2-5-crenato, cinctæ. Flores masculi 3 plerumquè, semel visi 6, squamis iisdem quibus forma © cincti. Ovaru stipes sparsè pilosulus vel ferè glaber. Sryr1 luteoli. Carsura.eñdem quæ præ- cedentis crassitie et formà, sed pilis raris non densis, ad angulum rectum patentibus non adpressis, conspersa, idedque viridis hirlulaque (undè nomen) non verô cano-villosissima. Sema cadem prorsûs quæ formarum dua- rum præcedentium. Euphorbiæ Chamæsyces varietati canescenti proxima pianta differt caulibus fragilibus, foliis calloso-marginatis, in- tegerrimis non denticulatis, et seminum magis acutangulorum cælaturâ crassiore, irregulariter sulcato-costatà non yerô tenuiter reticulatä. Nostræ quoque affinis E£. tenella disgnoscitur caulibus non fragilibus, pube caulis et ramc- rum unilaterali simulque crispà, foliis nunquäm calloso-marginatis, apice saltem denticulatis , basi non aut vix obliquis, neque subcordatis, stipulis in unara sæpè connatis , glandulis involucellorum margine nullo petaloideo cinctis, cælaturà seminum magis regulari, etc. d olabrata, foliis omaibus integerrimis , facie glaberrimis , dorso caulibusque sparsé pilosulis, capsulis pube rarà rectäque -patente hirtulis (2ondum ditionis Floræ Cana- r'iensis). Has. In Arabiæ orientalis ditione Mascatensi (Auch.! exsicc. no 550%, in herb. mus. Paris. anonyma) ; in Arabiâ occidentali felici maximè australi et pedemontanà circà Haës, Octob. 1856 (Botta ! in herb. mus. Paris. anonyma); in Arabiä occidentali medià et littorali circà Djeddam , 50 Decembr. 1856 (Schimp.! exsicc, n° 754, sub nom. E. granulatæ , Botta! in herb. mus. Par. anonyÿyma : specimina utriusque perpusilla ab unc. 4/2 ad 2 unc. longa), ubi quoque $ occurril; in Nubià australiore Cordofanà circà Abu Gerad, 95 sept. 1859 { Kotschy ! exsicc. no 69, in herb. mus. Par., sub nom. E. granulatæ) promiscuè eur 7 quam ego ab un. it. ex loco codem accepi sub codem numero et nomine. Caures vagè pilosuli, tenues, albidi vel purpurascentes, non aut vix fragiles, perpusilli, unciam vix unam longi, vel palmares , rariüs dodrantales tùmque lin. un. plenam infernè crassi: Forra, magnitudine et formä præcedentis, dorso villosula, facie glaberrima, sallem sicca reticulato-rugulosa , apice rotundata vel retusa vel sas quasi emar- ginata, margine passim purpurascente vix autem unquàm calloso-distinctè incrassato ; stipulæ liberæ, plerumquè glaberrimæ. Frores præcedentis, sed involucellis pedicellisque glaberrimis glabratisve non villosis. Granpurx in- volucellorum luteæ vel sanguineæ, margine petaloideo albo vel carneo aut roseo, integerrimo vel crenulato, cinctæ. Flores masculi 4 visi, semel et bis, sauamulis intermixli 5-7 setaceis indivisis ? Srpes .capsulæ glaberrimus, coccis excussis demüm valdè elongatus (mult magis quàm formarum trium præcedentium), plüs vel minüs coloratus. Srxz1 purpurascentes. Carsuza et semina præcedentis. Pzaxræ Djeddanæ humilioris (quam fructiferam Botla legit) semina dimidio ferè minora video quàm speciminum reliquorum omnium præsentium. Ab E. tenellé et E. chamæsyce canescente notis iisdem differt quibus proxima . SEcTio Il. 7'//THY MALUS. Tourxer. + Helioscopix. * Capsulis levibus, seminibus scrobiculatis. 1. EUPHORBIA HELIOSCOPIA. Lin. E. annua, caule erecto, piloso, cavo; foliis ovatis obovatisque, basi cuneais, sessilibus, præcipué versüs apicem argutè serrato-crenatis, subglabris ; ambellà 3-5-fidà , involuer1 glandulis integris ; capsulà levi, seminibus rotundis, scrobiculato-reticulatis, fuliginosis. Tithymalus helioscopia. Fuchs., Hist., p. 811. — Matth. (ed. Valgr., 1565), p. 1253. Euphorbia helioscopia. Linn., Sp. plant.. p. 658 — Engl. lot., tab. 883. — Fl. dan., tab. 725. — Reichb., Ie. Fl germ., tab. 132, f. 4754. | Euphorbia cuneifolia. Guss., PL. rar., p. 190, tab. 38. Haz. Crescit in arvis ins. Canariensium. Disrris. cEoGr. Species est palæogæa quæ ab ins. Fortunatis Africam Asiamque borca- lem atque Europam omnem ad plagas usquè hyperboreas (Linnæus Æ7. lapp.) per- currit. 9, EUPHORBIA PTEROCOCCA. Bror. E. annua , caule erecto, simpliciusculo, glabro, cavo ; foliis ovato-lanceolatis vel subspa- thulatis, basi attenuatis , sessilibus , irregulariter, præcipué versüs apicem , acutè dentatis ; verticillis sub-5-fidis, involucri glandulis latè rotundauis, brevibus, integerrimis ; coccis levibus, dorso utrinquè 2-alatis, seminibus ovalis, nigro-violaceis , reticulationibus albis, serobiculatis, epistomio destitutis (r). Euphorbia pterococca (sphalmate scripta ptericocca). Bror., F1. lus., vol. 2, p. 319. — Phytozr. lus., vol. 1, p. 18, tab. 76. — Reichb., PL cri, tab. 464. — Duby et Rocp., Bot. gall., p. 413. — Bory et Chaub., FI. du Pelop., p. 31, n. 761. Euphorbia stellulata. S'alzm.!, exsice. Cors. Has. Ex ins. Teueriffà hujusce plantæ specimen in herb. Fontanes. asservatum misit Riedleus. DisrriB. GEOGR. Occurrit in regionibus calidioribus mari Mediterraneo circumwvicinis. In Peloponneso (Bory) ; in Sicilià propè Panormum (Parlatore) ; in Mauritanià Cæsa- riensi ( Roussel); in Corsicà (Salzmann); in Lusitanià ( Brotero). (1) Epistomium diximus quod cicatriculam stomatis Bischoff, quodque arillodium, vocabulis græco latinoque compo- situm, vocavit cl. Planchon. ** Capsulis verrucosis (rar levibus), seminibus levibus (rarû scabriusculis). 3 EUPHORBIA PLATYPHYLLA var PUBESCENS. FR or P. E. ramis elongatis, diffusis, pilosis ; foliis oblongo-lanceolatis, acutis, subsessilibus, pilo- sissimis ; umbellà sub-5-fidà, involucri glandulis intecris denticulato-crenulaus; coccis sub verrucosis pilosisque, seminibus puncticulato- vel subobsoletè scabris, fuscis, epistomio sphærico. Euphorbia pubescens. ah, Symb.,2, p. 99. — DC., F1 franç., vol, 3, p. 344. — Duby, Bot. gall., 1, p. 413. Euphorbia platyphylla y. Rœp., Euphorb. Germ. et Pann., p. 60. — Bory et Chaub., FI. du Pe- lop., p. 31. Has. Legimus hanc plantam in locis hyeme inundatis circà oppidum Lagunense ins. Teneriffæ. Disreis. GEOGR. Forma est meridionalis £. platyphyllæ, cujus extensio et migrationces nondüum rilé notæ. + + Esula Haw. * Herbacex. 4. EUPHORBIA PARALIAS. Linx. E. caule à basi ramoso, lignescente, striato, glabro ; foliis crebris, crassis, coriaccis, lan- ceolato-oblongis, acutis, sessilibus, glabris, floralibus latè reniformibus, apiculatis; umbellis 3-5-fidis, involucri glandulis lunatis; coccis dorso reticulato-rugulosis , glabris, seminibus ovato-orbicularibus, levibus, cinereis, epistomio destitutis. Tibéuwcæhoc Tapdtos. Diosc., kb. 4, cap. 165. Tithymalus Paralius. Matth. (F'algr., 1565) , p. 1252. — Pena et Lob., Adv., p. 150. — Lob., Obs., p. 191, planta culta, — Dod., Hist. des pl., p. 241; Pempt., p. 370 (fig. dextra ex ejusd. Hist. excerpt., fig. sinistra, planta culta, ex Lob. mutuata). Euphorbia Paralias. Zinn., Sp. pl, p. 657. — Jacq., Hort. vind., tab. 195. Euphorbia paralia. Smith, Engl. bol., tab. 195. Has. Ad littora arenosa ins. Canariensium. Disrris. cEocr. Planta est maritima quæ mare omne Mediterrancum circumit ct Oceani occidentalis oras usqué in Britanniarn et 55 gradum ovrnat. ( 246) 5. EUPHORBIA SERRATA. Lin. E. caule perenni, diffuso, striato, glabro ; foliis oblongo-linearibus vel oblongo-lanceo- latis, apice subtruncatis, lacerato-dentatis vel serratis, glabris, intensé virentibus, floralibus laté cordaüs, acutis, sinuato-dentato-serratis ; involucri glandulis latis, breviter 2-cornutis et inter cornua obtusa rotundatis ; capsulà ovatà , ghbrà , levi, seminibus oblongo-ovatis, levibus , cinereis, cpistomio conico margine lacero pileolatis. Tithymalus Myrtites Valentinus. Clus., Hist., 2, p. 189. TDithymalus Characias V. Dod., Pempt., p. 369, cum ic. Clusti. — Moris., Hist., sect. 10, tab. 1, f. 5. à Clusio mutuata. Euphorbia serrata. Linn., Sp. pl, p. 658. — Jacq., Ie. rar., vol. 3, tab. 484. — Reichb., Ie. FL germ., tab. 149, f. 4784. Has. Legimus hanc plantam in saxetis torrentium propé Portum Orotavensem ins. Tenerife. Disreis. GEOGR. Planta est regionis maris Mediterranei. 6. EUPHORBIA SEGETALIS. Linn. E. caule annuo, erectiusculo, levi, glabro ; foliis linearibus, acutis, integerrimis, glabris, floralibus renilormibus, apiculatis vel rariüs lineari-lanceolatis, acutis ; verticillo 5-fido ; involucri glandulis lunulatis, coraubus lineari-subulatis ; coccis dorso puncticulato-scabris, seminibus fuscis, reticulatis, reticulationibus glaucescentibus, epistomio conico munilis. Tithymalus leptiphyllus. Mau. (Falgris, 1565), p. 1256. Euphorbia segetalis. Linn., Sp. pl, p. 657. — Jacq., FT. austr., tab. 450. — Sibih., FL. græc., tab. 467. — Reichb., Ic. F1. germ., tab. 142, f. 4780. Has. Occurrit hæc planta in cultis ins. Teneriffæ. Distrig. GEOGR. Per oras omnes crateris vasti maris Interni spargitur. T7. EUPHORBIA OBLIQUATA. Fonsx. E. caule annuo, erectiusculo, glabrescente, folits lanceolatis, lineari-lanceolatis linearibus- que , acutis vel retusis, margine minutè denticulato-serratis, basi cuneatis , sessilibus vel brevissimè stipitatis, glabris, floralibus 3-angulari-reniformibus vel 3-angulari-lanceolatis , acutis ; verticillis 3-5-fidis ; involucri elandulis lunatis , cornubus elongatis, filiformibus ; capsulis subrotundis , levibus , elabris, cinereo - albescentibus, epistomio magno , conico- complanato, cbliquo, margine integerrimo, instructis. Euphoibia obliquata. Forsk., FL. æg.-arab., p. 98. CT) Euphorbia seticornis. Poir., Foy. (1789), p. 173. — Desf., FL. al., vol, 1,p. 385. — DC., EL fr., vol. 5, p. 359. Euphorbia heterophylla. Desf.!, L c., tab. 385. Euphorbia provincialis. H/ild., Sp. pl, vol. 2, p. M4, — Dub, Bot. gall., vol. 1, p. 416. — Reichb., Ie. FL. germ., tab. 146, f. 4790. Euphorbia terracina. DC., F1, fr., vol. De 393. — Guss., FL. sic. Prodr., vol. 1, p. 544. Euphorbia affinis. DC., L c., p. 363. Euphorbia Valentina. Orteg. Dec. 10, p. 127. Euphorbia Alexandrina. Dekle!, FL d’'Eg. planches, p. 90, tab. 30, f. 2. Euphorbia linaria. Link! in Buch Phys. Beschr., p.158. Has. Non infrequens est hæc planta in ruderatis et cultis Canariæ et Teneriffæ. Disrris. ceoGr. Stirps est errabunda quæ ab Ægypto et insulis Fortunatis per totam peripheriam maris Mediterranei peregrinatur. Os. Planta nostra quæ certd E. seticornis Poir. et ex omnium consensu E. provincialis Willd. eadem quoque est, ex ipsà speciminis Delileani herb. Desfont. autopsiä, ac E. alexandrina Del. quæ deinceps cum E. obliquatä Forsk. et Statione Alexandrià et descriptione Forskalianä omninô convenit. Quibus autem scrupulus de plant Forskalii etiam minimus restet accipiendum est nomen Poiretianum prout antiquius. Speciei typus est Ë. seticornis nec varietas ui quibusdam placuit, ex eodem enim loco et in eodem ferè caule folia nunc cuneata apice retusa , nune Janceolata , nunc linearia extant : eodem variant modo floralia et sæpè obliqua evadunt; naturæ hi sunt lepores. Semina in eodem specimine fusca, marmorata aut cinerea observavimus, characterem immutabilem sola, si semper im- inutabilia , glandularum cernua setacea offerunt. Valdè enim affinis et vix distinguenda Æ, dracunculoides Lamck., sed cornua glandularam breviora et latiora, semina obsoletè reticulata. Quæ Linnæi E. terracina vix noscenda, cùm binas amplexa sit stirpes, Barrelierianam ex figurà incomptà prorsüs inintelligibilem, aliamque nondümi notam His- panicam, quæ, si innotuerit, Barrelierianam quoque fuisse Anxuramque, quod ferè impossibile, iterùm demonstran- dum, nam si non Anxura vix 1ùm terracina vocanda esset. Nostra ex celeb. Bertolonio apud Anxures vulgaris, atque ità coràm botanicos agitur adhüe lis. 8. EUPHORBIA PANACEA. Nos. E. glaucescens, caule annuo , diffuso, decumbente; foliis infimis obcordato-cuncatis , intermediis oblongis, retusis, mucronulatis, saperioribus linearibus, acutis, superné angus- tissimé denticulatis, basi attenuatis , sessilibus, floralibus rhomboideo-lanceolatis, acutissi- mis, subobliquis ; involucri squamis quadratis, setis ad angulos longis auctis, capsulà levi, seminibus ovatis, levibus cinereis vel dilutè fuscis, epistomio destitutis. S'ana-lo-iodo Lancerottensium, Has. Legimus hanc plantam in ins. Lancerottà, ubi satis vulgaris est, in arenà et fissuris rupium ignivomorum propè oppidum Arrecife, sole Augusti mensis flagrante coctam sed floriferam fructiferamque. | Disrrig. GEocr. Planta est Lancerottana. ( 248 ) -Oss. Differt à cognatis E. obliquatä Forsk. et E, exiquà Linn. epistomii præserlim defectu. 9. EUPHORBIA EXIGUA. Linn. E. caule annuo, jam à basi ramoso , ramis erectiusculis vel decumbentibus , glabris ; foliis lincari- vel oblongo-cuneatis, apice sæpissimé relusis, apiculatis, margine minutissimé serrulatis , floralibus oblongis, obliquis, acutis, verticillo 3-5-fido ; involucelli glandulis setaceo-2-cornulis, ovariis dorso subscabris, stylis brevissimis, capsulis rotundatis, levibus, seminibus subtetragono - oblongis , tuberculato -rugosis , cinereo - fuscis , epistomio plano rotundato coronatis. Esula exigua. Trap., p. 296. Tithymalus angustifolius saxatilis. Magn. Bot. Monsp., p. 258. Euphorbia exigua. Linn., Sp. pl., p. 654. — Curt., FL. lond., ic. — F1. dan., tab, 592. — ÆEngl. bot., tab. 1336. — Kœp., Euphorb., p. 67. — Rœp. et Duby, Bot. Le p. 416. — Reichb., Ie. F1, germ., tab. 141, jf. 4777: — Bertol., FL üt., vol. 5, p. 54. Euphorbia retusa. Cav., Ic., tab. 34, f. 3. — Roïchb., Ie. F1. germ., lab. 141, 7. 4478, Euphorbia diffusa. Jacg., Ie., vol. 1, tab. 88. Euphorbia rubra. DC., F1. fr., vol. 5, p. 359, non Caw. quæ E. falcata Lino. Has. Vülgaris est hæc planta in cultis et in locis aridis ins. Canariensium. Disrnis. GE0GR. Species est palæogæa satis divulgata quæ à litioribus maris Mediterra- nei Galliam, Britanniam Germaniamque omnem usquè ad Hafniam (Dréjer FI. exc. hafn.) percurrit. 10. EUPHORBIA PEPLUS. Linn. E. caule amnuo, ramoso, erectiusculo, folits orbiculari-ovatis, obtusis, integerrimis, gla- bris, basi attenuatis, cuneatis, petiolatis, floralibus subrhomboideis, obtusiusculis cum acu- mine, verticillis sub-3-fidis ; involueri glandulis lunatis, longé filiformi 2-cornutis, coccis dorso 2-carinatis vel sub-2-alatis, leviusculis, glabris , seminibus subpyriformibus , prisma- tico-6-gonis , latcribus 2 interioribus fossis longitudinatibus sulcatis, 4 exterioribus punc- torüm serie Iucisà excavats et minutissimê punciiculatis, cinereis, epistomio brevi, sub- COnICO. Peplus. Cam., Epit., p. 969. Esula folio rotundo. Rw., Jetrapet. irr., tab. 118. Euphorbia Peplus. Linn., Sp. pl, p. 653. — Engl. bot, tab. 959. — F1. dan., tab. 1100. — Ræœp., Euphorb., p. 67. — Reichb., Ie. Fl. germ., tab. 140, f. 4773 ; et"Euphorbia peploides , f. 4774. — Ber- LOL RAT tu lNS n 42" Euphorbia rotundifolia, Loës,, Nor., tab. 5, f. 1. ( 249 ) Has. Leoimus hanc plantam in ruderatis ins. Teueriffæ, florentemque inter scorias propè Xinamar Canariæ Januario 1839 legit Despréaux. Disrris. cEoGR. À regionibus temperatis maris Mediterranei per totam Europam in ter- ras borcales usquè ad Üpsaliam Sueciorum (ahlenberg) pervehitur. 10. EUPHORBIA LAGASCAE SPRENG. E. annua , glabra, caule erecto, foliis lanceolato-oblongis, obtusis , sæpè cum apiculo, obsolétè sinuatis, superiorihus eroso-dentatis, floralibus 3-angulari-oblongis vel rhomboi- deis, acutis; verticillo sub-3-fido, ramis robustis sæpè dichotomis ; involueri squamis rotundatis, integerrimis ; capsulà oblongo-ovatà glabrà, nervesulà ; seminibus magnis, ova- üs, utrinque obtusis, glabris, è cinerco nigris, epistomio lato plano petasatis. Euphorbia Lagascæ. Spreng., Syst, vol. 3, p. 196. — Bouss., Foy. bot., vol. 2, p. 567. — Desf.!, Cat: hort. r. Par., ed, 3, p. 337. Euphorbia terracina. La Gasc., El. hort. matr. — Reichb., Ic. FE germ., tab. 141 Eye TT Has. Hanc stirpem circa oppidum T'elde ins. Canariæ legit Despréaux. Disrris. GE0GR. Planta est orarum calidiorum maris Interni. In Hispanià (La Gasca ex Sprengel) ; in Sicilià propè Messanam (Coquebert de Montbret!). 11. EUPHORBIA LATHVRIS. Lin. E. caule bienni, robusto, erecto, foliis glaucescentibus, oblongo-lanceolatis, subsessilibus, coriaceis, glabris, floralibus ovato-rhombeis, acutis, amplis; verticillo multifido, 2-tomo ; involucri squamis lunatis, cornibus latis obtusis; coccis levibus glabris; seminibus rugoso- scabris, épistomio parvo conico coronatis. Lathyris. Matth. (Valgr., 1565), p. 1299. Cataputia. Cæsalp., De pl., p. 377. Euphorbia Lathyris. Linn., Sp. pl., p. 655. — Hill, Sex. syst., class. 11 , ord. 3 , ic. — Plenck, PI. med., tab. 266. — Engl. bot., tab. 2255. — Turp., FL med., tab. 159. — Roichb., Cent. pl. germ., tab. 143, [: 4783. Has. In ruderatis ins. Canariensium. Disrris. cEocr. Civis est orarum maris Mediterranei, quæ hospes et metæca in Britan- niam usquè ad 56 gradum ( //atson) et in Germaniam ( Rœper) migravit. * * Frutescentes. 12. EUPHORBIA PISCATORIA. Horrt. KEevw. E. caule frutescente , ramis apice foliosis ; foliis lineari - lanceolatis oblongisve , acutis, ni. — (3° ser.) ; 39 ( 250 ) sessilibus , glabris , floralibus cvato-rotundatis, apiculatis, caducissimis ; involucri brevis subcyathiformis squamis quadratis, brevissimè et obiusè cornutis , inter cornua laté et obtusè dentatis, basi latis rotundatis ; floris masculi bracteis latis planis feré ad basin lace- ris; coccis magnis, levibus ; seminibus ovatis, fuscis , luteo -scrobiculatis , epistomio mi- nimo. | Euphorbia piscatoria. Hort. Kew., ed. 1, vol. 2, p. 137. Figuetro do Inferno Maderensium. Has. Hanc plantam in ins. Canariensibus nuspiam legimus , quarum tamen civem esse probabile est, nisi in Hort. Kew. celebr. Solander speciem proximam pro eâdem habuerit. Descriptio nostra sumpta est é speciminibus à nobis anno 1828 in Maderà lectis. 13. EUPHORBIA REGIS JUBAE. Nos. E. caule frutescente, ramis sæpè robustis foliosis, foliis elongatis, lineari-oblongis, sæpè amplis, oblongo - ovatis, obtusis vel subapicalatis, caducis ; involucri longiusculi tubulosi squamis quadratis lunatis, cornubus longiusculis subfiliformibus obtusis; floris masculi bracteis filiformibus, apice penicillatim laceris ; coccis levibus ; seminibus ovatis , migris, albo-marmoratis, levibus, epistomio parvo coronatis. Tithymalus dendroides Linariæ foliis ex insulà Canarinâ. Pluk., Alm., p. 369; Phyt., tab. 319, f. 5, pessima. Euphorbia piscatoria. Link in Buch Can., p. 158 , et Buch, p. 168. — Nob. in Geogr. bot. passim. — Hort. Kew. pro parte? Euphorbia mauritanica. Nob,, Florul. Lanceroltæ Geogr. bot., pagg. 31, 32 et 33, var. est foliüis flora- libus valdè dilatatis. Tabayba selvge Nivariensium. — Tabayba mora Canariensium. — Higuerilla Palmensium ex Buch. Has. Hujus stirpis specimina à Teneriffà, Canarià , Lancerottà et Palmä traximus nec dubitamus quin et in reliquis vigeat insulis. In Palmà hanc plantam ad altitudinem 1200 ped. super Oceanum loco /4 Layanda dicto scandentem vidit de Buch, sed planta est ut plurimüm maritima. Distri8. GEoGR. Stirps est ex toto Canariensis. Oùs. Hæc species à præcedente quâcum confusa fuit plurimis notis sed præcipuë slandulis longè 2-cornibus et seminibus differt. Nomen in honorem principis egregii fecimus. Euphorbia enim ab Euphorbo dicta archiatro regis Jubæ qui Romæ in domo Cæsarum Julii atque Octavii eductus Mauritaniam citeriorem seu Tingitanam ab Augusto pro regno avito acceperal : post mortem inter deos indigetes à Mauris relatus fuit. Plura græcè scripsit. Explorato- res in insulas Fortunatas poetarum (ùm temporis figmentis et fabulositate obvolutas misit. Numerum , nomina, situs patefecit. Inter alia ibi visa arbores fuisse ferulæ similes ex quibus aqua exprimatur, ex nigris, amara, ex can- didis potui jucunda ut à G. Plinio docemur (lib. 1, cap. 57) referebant. Has ferulas Euphorbias potiùs, nostram ni- ( 251 ) gram amaram ; potui jucundam , quæ et nunc Mauro vocabulo Tabayba dulce appellatur, Euphorbiam fuisse balsami- feram, vix dubitandum. Nostra regi cujus innotuerint auspiciis insulæ nostræ et Euphorbi patrono jure dicanda. 14 EUPHORBIA OBTUSIFOLIA. Porn. E. caule frutescente, ramis apice foliosis, foliis lanceolatis oblongisve acutis vel obtusis, basi latis sessilibus, junioribus subamplexicaulibus, floralibus lanceolatis, acutis ; involucri cyathiformis squamis rotundatis ecornibus apice integerrimis vel obsoleté crenulatis, basi angustis ; Hloris masculi bracteis filiformibus, ferè ad medium laceris; coccis præsertim junio- ribus granulatis ; seminibus rotundato -ovatis, nigris, albo variatis, levibus, epistomio pileatis. Euphorbia mauritanica. Lamck., Encycl., vol. 9, p. M8 , non Linn. — Link in Buch Can., p. 158 , et Buch, ibid., pag. 168. Euphorbia virgata. Desf. !, Cat. Hort. Par. — Pers., Syn., vol. 2, pag. 11, non Waldst et Kit. Euphorbia obtusifolia. Porr., Suppl., vol. 2, pag. 609. Euphorbia piscatoria. Nob.!, in All. Vues phyt., 8° sér., pl. 2. Has. Hanc plantam in arenà maritimà ins. Teneriffæ legimus, loco ipso non notato : ad portum forsan Orotavensem ubi eam legit cl. Buchius, undé ad oppidum ejusdem nominis et super Chifiama usquè ad altitudinem 3900 scandentem vidit, legit quoque super Gui- mar in convalle Barranco Hondo et circa Candelariam in Teneriffà, in Canarià circà Galdar Telde et ad alt. 3800 ped. in valle Segurllo. Fatendam nobis in insulis degenti- bus banc et præcedentem confusas fuisse species. Euphorbias frutescentes quas pro praæce- dente habuimus, quas autem nunc pro Æ. obtusifolid habemus , in valle S. Jacobi Tene- riffæ vidimus et in Canariæ cratere primævo Tiraxanæ vidit el. Berthelot. DistTris. GEOGR. Species est omnino Canariensis. 15. EUPHORBIA ATROPURPUREA. Brouss. E. caule frutescente, crasso, glabro , lucido, fuscescente, foliorum cicatricibus crebris notato, foliis ad apicem ramorum plurimis latè lanceolatis , basi attenuatis , sessilibus , gla- bris, floralibus dichotomiarum primordialium lineari-lanceolatis vel ovatis, sammis rhom- boïdeis, latissimis , apice truncatis vel rotundatis , basi sessilibus , vel connatis ; verticillis sessilibus, purpureis vel luteiïs ; involucri cyathiformis squamis ecornibus, apice rotundatis ; capsulà amplä , ovato-oblongà , levi, glabrâ, purpurascente vel cinnamomeä ; seminibus elongato-ovatis, rugulosis, fuscis, epistomio conico galericulatis. Euphorbia atropurpurea. Brouss., Elench. hort. Monsp., 1805, pag. 24, nomen. — Wid., Enum., (2520) vol. 4, pag. 501. — Link in Buch Can., pag. 198, et Buch, ibid., pag. 118. — Nob., AIl., 3 sér., pl. 2. T'abayba majorera Nivariensium (1). Has. Ins. Teneriffæ ad meridiem conversæ decus : occurrit primüm in montium jugo la Ladera de Guimar dicto , in valle S. Jacobi , ab Arguaio usquè ad vallem Masca dic- tam ad alt. 2800 ped. (Buch 1. c.), propè oppidulum Buena Vista et in promontorio Punta de T'eno übi variat fobis floralibus luteo-viridibus nec atropurpureis. Disreis. GEOoGRr. Planta est Nivariensis. EXPLICATIO TAB. 207. 1. Ramus fructifer. 2. Rami floridi apex, ambo magn. nat., figg. reliquæ auctæ. 3. Rami floridi dichasia superior. 4. Involucrum dimidiatum cum floribus masculis et flore femineo. 5. Involucrum arte explicatum. 6. Flos masculus major. 7. Idem seriei minoris. 8. Brac- tea floris mascult. 9. Fructüs junioris apex. 10. Fructus maturus medio transitrorsüm.sec- tus. 11. Coccum seorsüm pictum. 12. Semen cum epistomio. * * * Arborescentes. 16. EUPHORBIA MELLIFERA. Honr. Kew. E. caule arboreo (6-12-pedali), ramis foliosis, purpurascentibus, foliorum cicatricibus notatis, foliis ad apicem ramorum elongato-lanceolatis, acutis, nervo medio lato, secunda- riis angulo recto divaricatis, subtüs glaucis vel pallidis, junioribus hirtis, mox glabris, flora- libus oblongis, concavis, longé ciliatis, basi amplexicaulibus, caducissimis ; involucri sub- infundibuliformis hirsuti glandulis latis apice orbicularibus ; florum masculorum bracteis basi nudis, apice flabellatis, densè pilosis ; ovariis tuberculatiss capsulis magnis, pomiformi- bus, obsoletè granulatis ; seminibus ovatis, à cinerco fuscis, levibus, epistomio petasiformi marginibus antrorsum sublevatis lunatis. Euphorbia mellifera. Hort. Kew., ed. 1 , vol. 3 , pag: 493. — Vent., Jard. Malm., tab. 30, — Sims., Bot. mag., tab. 1305. — Seub., F1, azor., pag. 27. Euphorbia longifolia. Lamck., Encycl., vol. 2, pag. 417. Euphorbia stygiana. W'ats. in Hook. Lond. Journ. of Bot., vol. 3, pag. 605. Audelfa Palmensium. Has. Hanc stürpem vivam è montibus Teneriifæ olim in hortum botanicum ill. mar'- chionis de Nava, qui nunc regius, ut fama est, attulerunt pastores ad hoc à cl. conditore emissi. Eamque nuper arboream, 30- pedalem anno 1845 die 7 Augusti fructiferam, coccis (1) Ganarienses Majoreros Fuertaventuræ incolas, à sandaliis Hispanicè majos, quibus utuntur, vocant. Planta au- tem Teneriffæ propria est, nec in Fuertaventurä occurrit. Botanique Eup ho rbiaceæ 1 1} | \ | | YA) AI \N TA EU | | À \ | Tab. 207 ] Heyland. del. f e Ce pci ut Hi jh ba io FN © Lith,de: Jules igo zlccherz. Vrelle lapine. Euphorbiac ex Botanique : Tab. 208 Hi Q7 land del. Ville lap.ine. CE hréliu AIG Dati) | | 7 Lil de Jules Rigo 2 cher. ( 253 ) jam excussis, in sylvä Wonte Grande propè Parlovento ins. Palmæ detexit cl. Bourgeau. Disrrig. GEOGR. Planta est regionis Macaronesiæ, quæ Maderæ montes lauriferos! et ins. Azoricas atlingit (atson !). Ops. Varietas azorica cerlè notabilis, sed differentias verè specificas non nobis elicere licuit. Secrio III APHYLLIS. Noës. Involucra ad apicem ramorum nudorum solitaria vel fasciculata, squamis subtensa, omnia hermaphrodita, flore femineo nutante. 17. EUPHORBIA APHYLLA Brouss E. caule frutescente, erecto, cra850, ad Basin. ramorum squamigero, aphyllo, ramis ag- gregatis, subumbellatis, strictis, pinguibus, viridibus, obtusis, glabris ; capitulis ad apicem ramulorum fasciculatis, squamis parvis rhomboïdeiïs vel ovatis, scariosis, ciliatis, bracteatis ; involucri scyphoidei squamis margine rotundatis, obsoletè crenatis, florum masculorum bracteis multifidis hispidissimis ; capsulis ovato-3-angularibus, depressis, transversè si- nuato-lineatis, glabris; seminibus ovatis, rugosis, cincreis, epistomio conico sulcato pileo- Jatis. . Euphorbia aphylla. Brouss. in Willd., Enum., vol. 1, pag. 501. T'abayba selvaye Canariensium $ Tolda Nivariensium. Has, Occurrit hæc species in rupibus maritimis Teneriffe propè oppidulum Buena Vista, et in regione maritimà Canariæ ubi copiosa circà igsam Palmarum urbem. Disrets. GEOGR. Species est Canariensis. EXPLICATIO TAB. 208. 1. Ramus floridus mogn. nat., fige. cæt. auctæ. 2. Rami apex cum squamis floralibus et forum plurimorum fasciculo. 3. Rami apex cum florum dichasià. 4. Capitulum junius cum squamis binis opposilis. 5. Idem provectius involucro secto, ut appareant flores. 6. Involucrum sectum et arte explicatum. 7. Coccum seorsum depictum. 8. Semen. Sectio IV. BALSAMIS. Nos. Involucrum ad apicem ramorum solitarium, breviter stipitatum, foliis immutatis rosulatis subtensum, nunc abortu floris feminei sterile, nunc hermaphroditum ; flore femineo subsessili, erecto. 18. EUPHORBIA BALSAMIFERA. HorrT. Kew. E. caule lignoso , robusto, ramosissimo, ramis brevibus, lignosis, crassis foliis ad api- ( 254 ) cem ramorum rosulatis, lineari-lanccolatis, brevibus, acutis, subcoriaceis, glaberrimis, pal- lidis ; involucri scyphoidei squamis latis, brevibus, apice rotundatis, margine revolutis, stc- rilis latioris polyanthi flore femineo subclaviformi abortivo, majoribus, involucri herma- phroditi oliganthi flore femineo brevissimé stipitato , stipite sulcato apice subsquamato ; capsulis orbiculari-depressis, erectis, pilosis; seminibus suborbicularibus, levibus, cinereis, vel fuscis, epistomio destitutis. | Euphorbia balsamifera. Hort. Kew., ed. 1 , vol. 2, pag. 137. — Nob., Atlas, 3 5sér., tab. 6. — DC. in Buch , Can., 157, et Buch, Ibid., pag. 168. T'abayba dulce CGanariensium. Has. Arbuscula est dumosa, nuda, 4-5-pedalis, in insulæ Teneriffæ orà maritimà præ- sértim meridionali, et orientali cire oppidulum Puena Vista satis communis, in Canarià quoque meridionali vulgaris, e. g. circà pagum S. Nicolai, in Fuertaventurà et Lancerottà, ubi eam propë portum Bethencourtianum Rubiconis legit celeb. Buchius. Vix unquam à mari 1000 passus secedit, est enim « eine der waermsten Pflanzen der Inseln » uti L. c. dixit cl. auctor qui cam usqué ad alt. 360 ped. circà S. Crucem Teneriffæ, ad alt. 500 ped. in Canarià et {oo ped. in Palmà propè Tazacorte scandere, sylvamque arborum 20-peda- lium efficere circà Tazarte et Mogan in Canarià observavit, Quod quidem nos nunquàm vidimus. | Disrri8. GEoGr. Planta est summoperé Canariensis. Oxs. Hujus plantæ succo, qui mitis et Jucundus , fasciolas madidas caprarum papillis, ut obturentur, ne lactem hædi in montibus sugant, more Gætulorum aboriginum, inducunt, quod pastores Nivarienses linguä vernaculä em- pegar dicunt. Remediis quoque quibusdam popularibus inservit. EXPLICATIO TAB. 209. 1. Ramus floridus cum flore masculo. 2. Rami apex cum flore femineo, ovario jam ma- turescente, ambo magn. nat., fioe. cætt. auct. 3. Capitulum fertile longitrorsüm sectum et arte apertum, a flos femineus stipitatus, perigonii rudimentum, c flores masculi pauci et breviores quam in capitulo sterili. 4. Capitulum sterile cum floribus masculis plurimis et femineo abortivo. 5. Idem per medium longitrorsum sectum. 6. Involucrum longitrorsum sectum et arte explicatum. 7. Capsula cocco altero amoto. 8. Coccum seorsum visum. 9. Semen. Botani que Euphorb race Tab. 209 E = — dé Heyland .del ‘ 7) Lith.JRigo.R. ficher: 7 Llondirs ai | Charpentier Lap.ine. É 7 RD) : Eu 00 ) =; Core lCoté ler ( 255 ) SECTIO V. CÉEREIS. Nos. Involucra ex angulis rami polygoni aphylli prodeuntia, squamis subtensa , ternata , inter- medium in 2-tomià sessile, masculum, lateralia stipitatia hermaphrodita, flore femineo erecto. 19. EUPHORBIA CANARIENSIS. Lin. E. caule 4-6- angulo, glaberrimo, virescente, angulis callorum nigrorum spinas 1-2 breves pungentes gerentium serie vallatis, capitulis sub callos protrusis, breviter et crassè stipi- tatis, rard solitariis, ternatis , intermedio sterili, majore, squamis binis coriaceis , ovatis , sessilibus suffultis, breviter scyphoideis, laciniis internis latis, elongatis, exsertis, squamis latissimis, brevissimis, margine rotundatis, obsoleté crenatis ; florum masculorum bracteis latis flabellatis laceris ; flore femineo squamulis 3 crassis calyculato; coccis 3-cornibus, cor- nubus falcatis glaberrimis, porphyrino:cinnamomeis ; seminibus ovato-orbicularibus, mar- moratis, papillulosis, epistomio destitutis. Tithymalus aizoides lactifluus s. Euphorbia Canariensis, quadrilatera et quinquelatera , cerei effi- gie, ad angulos per crebra intervalla spinis rectis atronitentibus, Gazellæ coruua referentibus, armata. Pluk., Alm., pag. 370 ; Phy1., tab. 320, fig. 2. Tithymalus aizoides fruticosus Canariensis aphyllus quadrangularis et quinquangularis , spinis geminis aduncis atrovirentibus armatus, Comm. Hort. amst., vol. 2°, pag. 207, tab. 104. — Blackw., tab. 340. Euphorbia canariensis. Linn., Sp. pl, pag. 646. — Lamck., Encycl., vol. 2, pag. 414, — DC., PI. grass., tab. . — De Buch, Phys. Beschr. Can. Ins., pag. 157. — Nob., Al, 3e sér., tabb. 1 et 2, Cardon Canariensium. Has. Occurrit hæc species 12-atque etiam 20-pedalis ad rupes aridas et m petrosis maritimis insularum Fortunatarum omnium ubi regionis inferioris indolem Libycam exhibet. Ipsa morsu caprino aculeis et lacte viroso tuta inter brachia longè latèque fusa stirpes debiliores hospitio excipit fovetque. Rard à mari longiüs abit. Usque ad altitudi- nem 1700 ped. in Teneriffà et in valle de Masca ad alt. 2800 evectam vidit celebr. de Buch. Caurum fugere et septentrionem putat, undè non nisi in T'azacorte et propè 47'- gual insulæ Palmæ nec circà oppidum , et in Lancerottà meridionali tantüm atque occi-- dentali latiüs disseminetur. Hæc, cùm planta nimium vulgata, pro certo non probavimus. DisrriB8. GEOGR. Species est unicè Canariensis. Oss. Succus proprius lacteus à cortice læso exsiliens acre est et velox hominibus venenum, sed 8 medullä amplâ, ( 256 ) cortice et tubo ligneo detersis, jucundus scatit atque innocuus humor qui pastoribus quàm maximè sitibundis pro- dest : sic voluit natura et, Libyæ eremis remedia malis vicina obtulit. INQUIREND Æ. Euphorbia rubescens. Link. in Buch Can., pag. 158. — Buch, ibid., pag. 168. — EF. (polygonifolia) dichotoma, foliis rhombeïis basi elongatis, æquilatis, obtusis, subcuspidatis, petalis rotundatis, capsulis lævibus, glabris, medio cari- natis. — Folia longiora quäm in E. Pepli, 5 lin. longa, 2 lin. lata. Link.—1n littore Stæ Crucis ins. Palme. Euphorbia Broussonetii. Willd. Herb., Link. in Buch Can., pag. 158. — Euphorbia inermis fruticosa foliis lineari- bus, utrinquè acutis, umbellä 5-florà, sessili, terminali. W Euphorbia rhombea. Willd. Herb., Link in Buch 1. ce. —E. umbellä 4-fidà, bisbifida, involucellis subrotundo- rhofabeis acuminatis; foliis lincaribus, W. — Inter segetes Teneriffæ. ee ——— 00 0 n—— — ("257 ) DORSTENIEÆ. Nos. Frcræ er DorsTenteæ Gaubicu. FICUS. Tourner. EnpLicu., Gen. pag. 278. FICUS CARICA. Linx. «. Sylvestris, frutex, ramis tortuosis, foliis 3-lobis, receptaculis (amphanthiis Link) an- drogynis, floribus inferioribus femineis, superioribus masculis. Chameæficus. Lob., Obs., pag. 612. — Ic., vol. 2, pag. 198 , eadem icon. — Johnst., De arb., tab. 24, cum ic. à Lobelio mutuati. Caprificus. Ponted. Anthol., pag. 228 , et Erinosyce, Ejusd., Ibid., pag. 230, tab. 11, pars 2, figg. 1, 8 et 10. Ficus Carica 6 Caprificus. Linn., Sp. pl, pag. 1513. Ficus Carica sylvestris. TA. Nees ab Esenb. Gen. germ. Artocarp. ic. figg. omnes, præter 2 et 3. Caprificus. Gasp., Ricerch., pag. 79, tabb. 1 et 2. B. vera, arbos, foliis 5-lobis, receptaculis (amphanthiis Link) floribus nonnisi femineis, vel paucissimis in ore masculis, farctis. Ficus sativa. Ponted., Anthol., pag. 997, tab. 11, pars 2, figg. 9 et 11. Ficus Carica. Linn. l, c. Hull, IL, sex. syst., class. 93 , ord. 3, ic. — Duham., Arbr., tab. 99. — Th. Nees ab Es. Gen. germ. Artocarp. c., figg. 2 et 3. Ficus. Gasp., Ricerch., pag. 76 , tabb. 5 et 6. ie Has. In rupibus apricis ins. Canariensium satis frequens est Ficus Carica et Jam anic Gallorum Hispanorumque adventum Gætulis. Canariensibus (1) cognita erat. Nunc auo- O (1) Quibusdam haud notum esse videtur quarè in hoc opere Fortunatarum priscos habitatores Gætulos appella- vimus. Paucis ergù dicendum. GC. Sallustius auctor certissimus de Africà antiquà optimè disseruit ; eam initio babuere Gætuli qui nunc Berberi veri sive Tuerecci et Lybies qui nunc forsan Scelocchi. Ë connubiis Gætulorun: cum exteris nati Numidæ qui nunc Arabes vel Beduini dicti. Mauri qui urbes et nunc tenent ab exteris et Libybus orti. Gætuli Africam omnem sub sole haud procul ab ardoribus usquè ad Æthiopas Perosos tenuere. lidem et nunc Berberi usquè ad Senegalis ripam dextram et Nigritas porriguntur. Fortunatarum autem incolas à proxim Africà et ex eorum linguæ fragmentis et ex nominibus gentilitiis transvectos satis patet. Palmenses veteres Beni Haou- . I, —(3° SECT. \ 39 ( 258 ) que, uti olim, cum farinà hordeï tosti (Gofio) comeduntur fructus, nec deliciosiores terræ orbis habet. Disrris. G£oGr. Stirps est regionis maris Mediterranei antiquitüs nota, ejusque littora vix sponté deserit, culta autem Britanniæ fines attingit. Ogs. Ambæ hujus arboris formæ summates, Caprificus sc. et Ficus verus, quos pro gene- ribus habet scrutator nuperus acerrimus Gasparrinius , in insulis Fortunatis spontaneæ occurrunt. Caprificus ab incolis higuera salvaje vulgari linguä vocatur. Caprificatio ignota, nec si amphanthiis internascatur Psenes compertum. Ficus spontaneus terris pin- guioribus provenit, inter cautes Caprificus. Fici tres sæculares in desertissimo cratere /a Caldera insulæ Palmæ adbüc aluntur, quorum uniuscujusque rami ex cl. Bourgeau orbe 306 metra gallica colligunt , fructus suavissimus turbinato - elongatus , magnitudine Ovi, iisque quos Canarienses brievas vocant simillimus, cute saturaté violacea. Hos Ficos nun- quam examinavimus , sed Fici ali Canarienses sylvestres formæ ejusdem in convalle de/ Agua propé oppidulum Guimar Teneriffe à Bourgeæo lecti cayumi totum amphanthii flo- ribus femineis farctum , canalem autem qui corticem crassum usquè ad cavum ab ore per- currit masculis repletum habent. A PS PT 1 OR ER) ran ex inclylà gente quæ nomen suum oppido Haoran (Europæis Oran) imposuit, olim dicti, Africæ quoque populi Canarii Canariam , Gomeri Gomeram obtinuere, hi ergô procul dubio pro Gætulis habendi et ex linguæ analogià reliqui. Quoad Canarios cf. quæ de canibus scripsimus in præmissis ad Zoologiam hujus operis pag. 7. mé o0oms—-— C3) URTICEZÆ. DC. URTICA. Tourxer. Expr., Gen., pag. 283. 1. URTICA URENS. Linw. U. caule herbaceo annuo, foliis oppositis 5-nerviis, argulè serralo-dentatis, lætè viridi- bus; pls minüs aculeato-pilosis, basi 2-stipulatis ; spicis geminatis petiolio brevioribus, rachide filiformi undiquè florigerà ; perigoniü lacinis binis majoribus, alterâ aculeatà. Urtica minor acrior. Lob., Obs., pag. 282. Urtica urens. Linn., Sp. pl., pag. 1396. — F1. dan., tab. 139. Ortiga Canariensium. Has. Vulgaris est hæc species in ruderatis ins. Canariensium. Disrris. GEoGR. Planta est palæogæa quæ nunc per orbem terræ sparsa est. 2. URTICA MEMBRANACEA. Porn. U. caule herbaceo , annuo , foliis oppositis , ovatis , 3-5-nerviis, grossè serrato-dentatis, longè petiolatis, plus minüs aculeato-pilosis, intensiüs virentibus , petiolis stipulà unicà magnà utrinqué stipatis; spicis geminatis , femineis ad basin ramorum brevibus , masculis superioribus petiolum longè excedentibus, rachide dilatatà, basi nudà, supra medium pa- ginà superiore floriferà ; perigonii floris masculi foliolis ovatis æqualibus, feminei exterio- ribus oblongis, angustis, interioribus rotundato-ovatis. Urtica annua longiüs caudata vulgatissima Lusit. et Africana, nondùm descripta. Gris!., irid, lusit. (ed. Veronæ), pag. 84. Urtica caudata. F’ahl., Symb., 2, pag. 96. — Brot., Phytogr. lus., pag. 163, tab. 151. — Buch., Can., pag. 168 , non Burm. Urtica membranacea, Poir., Voy. en Barb.— Ejusd. in Lam. Encycl., vol. 4, pag. 638. 3. URTICA STACHYOIDES. Nos. U. caule erecto, ramis decumbentibus, ramulis gracilibus valdé aculeatis et pilis brevi-- bus hirtis ; foliis oppositis, ellipticis, superioribus angustioribus, concinnè serrato-crenatis, ( 260 ) basi subcuneatis vel rotundatis, aculeatis, suprà opacis vel sole purpurascentibus, longè petiolatis, petiolo utroque basi stipulis binis minimis stipato ; spicis geminatis, polygamis, inferioribus petiolo brevioribus , superioribus elongatis , folium excedentibus , filiformi- subdilatatis, planis, per totam longitudinem fioriferis, floribus secundis ; masculi perigonii foliolis ovato-lanceolatis, feminei exterioribus brevibus lanceolatis, interioribus ovato- rotundatis; achæntis ellipticis, puncticulatis, leviter pubescentibus. B. teucriifolia foliis minimis, glomerulis florum femineorum (quos unicos vidimus), peuiolo brevioribus, perigoniü foliolis nunc subæqualibus nune exterioribus angustioribus, subbrevioribus aut ferè dimidio brevioribus, ovario elliptico : an species diversa? Hap. In rupestribus ad muros et sepes Teneriffæ meridionalis, et in vià inter Sanctam Crucem atque oppidum Orotavam. Eamdem in Canariæ summo monte speculatorio /a Atalaya legit Despréaux valdèque urere scripsit. Disrris. GEocR. Species est, ut videtur, omnino Canariensis. EXPLICATIO TAB. 210. 1. Ramus floridus magn. nat., fige. reliquæ mag. auctæ, 2. Spica florum hermaphrodita. D) À « 0 e û 7 Q 3. Flos masculus nondüm apertus superné visus. 4. Idem junior apertus. 5. Flos femineus. 6. Idem folio perigonii anteriore ceflexo ut appareat fructus. Ge Achænium. 4. URTICA MORIFOLIA. Porn. U. caule fruticoso, cortice cinereo , ramis laxis, foliosis , aculeatis , foliis cordato-ovatis, apice subcaudatis, grossè crenato-dentatis, longè petiolatis, petiolorum Jugo utrinquè sli- pulà elongatà, latà, 2-nervi, subtüs aculeis deflexis suffultà, deciduà, stipato ; spicis gemina- us, inferioribus flores femineos gerentibus brevibus, petiolo duplo triplove brevioribus, rachi filiformi, basi nudà, post medium florigerà, florum masculorum basi nudis, subdila- tatis, petiolo longioribus ; perigonii floris masculi laciniis laté ovatis, hirtis, cupulà ovarii abortivi conspicuà, floris feminei exterioribus ovatis, hirtis, interioribus rolundato-ovatis atque orbicularibus, 1-2-aculeatis, velutino-glabrescentibus, margine et ad nervum hirtu- lis ; achænio latè ovato, bullato-tuberculato. Urtica morifolia. Porr., S'uppl., vol. 4, pag. 222, Ortigon Canariensium. Has. In regione sylvosà Tenerife et Canarie ad Lorrentium margines, in convallium rupibus, neécnon in apricis et ad sepes satis vulgaris. Disrrs. GEOGR. Species est Canariensis. Botanique | Urticeæ = b 210 - z LAUD 4 RESTES 7/47; L (| ALT _ LY # TT te "? À Feliæ del. Lith.de.J Rigo Richer D l Charpen lier Lap.ine le pe ii « \ ang 22e Botanique | Tab, 211. leyland del. Lith. de J/üge, rue lèicher A lielle lap. ine. haie | li CCG odia AA I ( 261 ) Ÿ EXPLICATIO TAB. 211. 1. Raraus florum femineorum spicis onustus magn. nat., figuræ reliquæ quæ sequuntur magis minüsve auctæ. 2. Spica forum femincorum. 3. Alabastrum floris masculi supernè visum. 4. Flos masculus apertus cum bracteä. 5. Staminum cohors cum pistilli rudimento è flore masculo excerpta. 6. Flos femineus junior. 7. Idem provectior fructum maturum operiens. 8. Achænium longitrorsüm sectum ut appareat semen pedicellatum, & pericar- pium , à ovulum, € chalaza, d pedicellus. 9. Idem cum semine sectum, & pericarpium, b'ovulum, c perispermum, d'embryo. 10. Achænium extüs tuberculosum, sed malé depic- tum. 11. Achænium maturum longitrorshm sectum, & intégumentum exterius, à testa, e perispermum, d embrvo. PARIETARIA. Lin. Frores monœci, sæpissimè terni vel pluriès lerni, dichotomiali majore, femineo vel hermaphrodito , lateralibus minoribus masculis . involucro communi digitatim partito vel regulariter 6-7-laciniato, nunc plano, nunc in tubum florem dichotomialem cingentem con- flexo, imposili. PErIGONIUM 4- vel rarits 5-phyllum, floris tubum magis minüsve concrelum. STAMINA 4-5 perigonti foliolis opposita, flamentis florum masculorum ante anthesin sub apice reflexis et cum antheris pronis in perigonii foliolorum cucullis nidulantibus, transversim rugatis et sub anthesin elasticè prosilientibus. Ovariom erectum , sessile vel stipitatum, florum masculorum magis minüsve imperfectum. Ovuzun erectum. SryLus brevis vel brevissimus. SriGmA capitatum aspergilliforme, vel elongatum ad latus alterum villosum. ACHÆNIUM perigonio persistente cinctum. SEMEN erectum, testà tenuis- simà, tegmine perispermophoro. Emrryo antitropus. HErRB«Æ annuæ teneræ, aut perennes lignescentes vel frutices, orbis terrarum totius accolæ. Forra alterna vel opposita , glabrescentia, pel- lucida , puncticulata , vel hirsuta. Frores in glomerulos axillares vel in spicas interruptas paniculam terminalem efficientes conglobati. ( 262 ) $ 1. PARIETARIA. Gaun. Flores in axillis foliorum glomerati. Involucram planum, irregulare, 4-5-phyllum , digita- tum, 3-florum, femineo intermedio masculis 2 stipato, vel pluriès partitum, floribus plu- ribus femineis masculisque onustum. Perigonium floris feminei tubulosum, 4-dentatum, sæpè intüs lanatum et post anthesin accretum, semen longè excedens. Stigma capitatum, aspergilliforme. Herbæ annuæ vel perennes, basi lignescentes. 1. PARIETARIA JUDAICA. Lin. P. caule perenni basi lignescente, foliis lanceolatis aut ovato-lanceolatis, utrinqué atte- nuatis, 3-nerviis, scabris, punctatis; florum glomerulis in axillis foliorum sessilibus, semel: 2-chotomis ; involucris pilosiusculis, laciniis ovatis vel oblongo-ovatis , 3-5-floris; floris fe- minei intermedii perigonio apice breviter denticulato, post anthesin elongato , tubuloso , scarioso, rubello, intüs piloso; stylo brevi, stigmate capitato, aspergilliformi ; achænio ni- gro, nitido. | Parietaria ocymifolia, Bocc., PI, sic., tab: 24, fig. a, forma junior tenera, sed certè eadem ex Guss. undè et P. judaica Linn. Mant. hùc referenda. Parietaria judaica. Linn., Sp. pl., pag. 1492. — Mant., 9, pag. 501. — Lamck., Il, tab. 853, fes. 2. — Schkuhr, Handb., tab. 346. Parietaria officinalis. Curt., F1, lond., tab. .— Smith, Engl. bot., tab. 879, et Engl. Flor., vol. 9, pag. 222, pro parte ex descriptione. Parietaria diffusa. Mert. et Koch, Deutshl. F1., vol. 1, pag. 827. — Bor., F, du centre de la France, vol. 2, pag, 410. — Delast., FI. du dép. de la Vienne, pag. 382. — Dell, Rheinisch. Flor., pag. 256. — Koch, Syn., ed. 2, vol. 2, pag. 733. — Guss., FI. sic. syn., vol. 3, pag. 640. Parietaria officinalis 6 diffusa. Bab., Prim flor. sarn., pag. 89 , et Man. of Brit. bot., pag. 267. Y'erva ratonera Nivariensiun. Has. Legimus banc plantam in ins. Teneriffà, circa oppidum Sanctam Crucem et in muris Lagunæ. Disrri. GEoGR. Species est orbis anliqui temperati cujus limites boreales nondüm ritè noti, frigoris autem mullo magis quàm affinis P. erecta impatiens, quæ Cimbrorum pro- montorium (Rugen) et Sueciam (Fries) attingit. Oss. Trevirano asserenti (Flora od. Bot. Zeitung, 1853, vol. 2, pag. 482) nihil dubitationis haberi posse quin P. judaica Linn., Sp. pl., eadem sit ac P. diffusa Mert. et Koch, ut et ex ipsissimis magni magistri verbis, paucis qui- dem sed satis multa complexis, pateat, valdè assentimur. Comperto autem ex Gussone 1. c. non aliam esse P. ocy- mifoliam Bocc. à Linnæo in Maut. Z laudatam, eamdem quoque esse P. judaicam et Mautissæ luce clarius patet, undè supervacaneum nomen auctorum Germanorum. Urticeæ Botanique Tab. 212. Re N( FE Ve à NET F c + ; Félie.del. | | Lüthel. RigoR Richer. 7. Charpentier lap.ine! | , _ D à ;: EDS Ë é ie Datielaitu Plamentrusa : A ( 263 ) $ 2 GESNOUINTA. Gauwn. Flores in axillis foliorum glomerati vel paniculati. Involucrum medio in tubum florem fe- mineum cingentem concretum, laciniis irregularibus, lateralibus digitatis, vel 6-7 æqua- libus , 3-florum, flore femineo intermedio, masculis binis, marginibus tubi inter lacinias 2 Jaterales insidentibus, stipato. Perigonium floris feminei tubulosum 4-dentatum. Stigma elongatum, ad latus alterum plumosum. Fruticuli vel frutices. 2. PARIETARIA FILAMENTOSA. No. P. caule frutéscente, lignoso, diffuso, tortu6so, rufescente , ramis tenuibus pilis patulis cinercis hispidis, foliis ovato-lanceolatis, obsoleté rhomboïdeis , utrinquè attenuatis , pilo- sis; florum glomerulis subsessilibus ; involucris regulariter 5-floris, tubum brevem basin floris feminei sterilibus utrinqué stipati amplectentem efficientibus, laciniis elongatis, fili- formibus, pilosissimis, erectis et flori femineo, masculis excussis, cum tubo appressis ; flo- rum masculorum perigonio campanulato, 4-fido, laciniis lineari-lanceolatis, apice filamen- tosis, mox scarioso, albo, feminei elliptice, tubuloso, 4-dentato, dentibus brevibus filimen- wosis, fructifero vix mutato , rufulo; stigmate elongato, subclaviformi; achæniis lucidis fuscis. Has. Species est Teneriffæ præsertim meridionalis quæ à fissuris rupium calidiorum prorumpit. Specimina legimus ad fauces convallis Tamadayæ, aliaque à convalle de Chi- cayca propé Guimar misit cl. Bourgeau. Disrrt8. GEOGr. Stirps est Macaronesiaca. Ozs. Hæxc species involucro irregulari, sed jam basi tubuloso, et stigmate elongato ad latus alterum piloso , sed floribus glomerulatis prædita, hinc Parietariæ illinc Gesnouiniæ accedens, genera sejungere haud sin. EXPLICATIO TAB. 2192. 1. Ramus floridus. 2. Flos femineus involucri tubo basi inclusus, masculis 2 stipatus. 3. Involucrum floribus avulsis. 4. Alabastrum masculum jam floriturum arte apertum. 5. Flos femineus. 6. Perigonium floris feminei longitrorsèm sectum et arte apertum. 7. Flos femineus, achænio gravidus, involucri laciniis appressis cinctus, lateralibus paullu- lùm amotis ut florum masculorum post anthesin delabentium appareant cicatrices. 8. Achænium ovulo immaturo fœtum medio longitrorsum sectum. 9. Idem maturum cum semine codem modo sectem ut conspicialur embryo perispermo indutus. ( 264 ) 3. PARIETARIA ARBOREA. L'Hérir. - P. caule 20- pedali, ramis rubescentibus , cano-pilosis , foliis alternis , lanceolatis, basi rotundatis vel subcordatis , acutis vel subcaudatis, margine integerrimis , undulatis , tripli- nerviis, Suprà scabris, subtüs pilis appressis pilosis ; paniculis terminalibus, spiciformibus, sanguineis ; involucro regulari , campanulato , pubescente , tubo angusto florem femineum juniorem totum fovente, laciniis lincaribus, 4 anterioribus et posterioribus æquilatis, 2 la- teralibus angustioribus ; perigonio florum masculorum 4-partito , rudimento sæpè astylo, floris feminei tubuloso 4-dentato ; achæniis pellucidis, involucri tubo coriaceo inclusis. a. caule arboreo, ramis junioribus bilis adpressis canis, foliis amplis triplinerviis basi subattenuatis, paniculà erectà foliosà , spicis elongatis laxis, involucri lacinis lincaribus tubo longioribus, floribus masculis magnis campanulato-trochiformibus , apice ciliato-pu- bescentibus, rubellis. B. rubescens ; caule frutescente, ramis glabrescentibus apice pilosis, pilis patulis , foliis ad apicem ramorum triplinerviüs, basi plicato-subcordatis, paniculà nutante, spieulis mul- tifloris, involucri lacinüis oblongo-linearibus tubi longitudine , vel subbrevioribus, floribus masculis campanulatis, apice lanatis, lutescentibus. Ur arborea, Linn., Suppl, pag. M7. — L’'Herit., Stirp. nov., pag. 39, tab. 20. Parietaria arborea. L’Herit. in Journ. de Roz., vol. 33, pag. 55. — Hort. Kerwv., ed. 1, vol, 3, pag. 429. — Poir., Encycé., vol. 5, pag. 16. Bœhmeria rubescens. Jacq., Fragm., pag. 8, tab. 5, fig. 1. — Hort. Kew., ed. 2, vol. 5, pag. 261. Gesnouinia arborea. Gaud., Foy. de Freyc. Bot., pag. 502. Ortigon de los Montes Nivariensium, et Estralladera Palmensium. Has. Occurrit in sylvis opacis Canariæ ad scaturigenes las Madres de Moya, Teneriffæ ad sylvas de las Mercedes et Agua Garcia , et Palmæ circà los Sauces. Var. B lecta fuit in sylvà Zoua Garcia. Disrrre. cEocr. Arbuscula est verè Canariensis. EXPLICATIO TAB. 213. 1. Ramus magn. nat, figg. cæteræ auctæ. 2. Florum glomerulus. 3. Involucrum cum flo- ribus masculis et femineo intermedio tubo immerso. 4. Idem floribus masculis decussis , post anthesin clausum. 5. Flos masculus nondüm apertus. 6. Idem cum ovario serili et antheris medio transversè scissum. 7. Flos masculus stigmatiferus. 8. Idem cum ovario sterili. 9. Floris hermaphroditi andræcium cum pistillo sterili & perigonio sublatum. 10, Flos femineus. 11. Flos femineus formæ alterius. 12. Achænium Junius cum stigmate. Botanique Urüceæ Tab. 215. Q WU 4] LUN y, SU ! VAN JAW7 à J ANSE ) PANNANS LR ie = AT 4) Je E 4 2 Aivereur del. Lith. de d. Ligo, rue ficher, 7. . La 22 . Lcd tit a c / Ch lielle lap. ire. EUR ( 265 ) 13. Idem medio longitrorsum sectum. 14. Ovarium achænio ablatum & ovariüm , b cha- laza, c corpus diaphanum inter ovulum ct pirictem silum. $ 3. FRETREZA. Gao. Flores in axillis foliorum glomerati. Involucrum irregulare, 6-multilaciniatum, planum, di- gitatum, 5-florum, femineo intermedio masculis 2 stipato, vel multiflorum. Perigonium floris feminei 4-partitum , achænio post anthesin vix longius vel subbrevius. Stigma ca- pitatum aspergilliforme. Herbæ annuæe. 4 PARIETARIA APPENDICULATA. Nos. P. caule annuo, erecto, rarius diffuso, spissé et molliter piloso, pubescente vel glabro, sæpé purpureo-rubescente ; foliis rhomboideo-orbicularibus vel ovatis , apice attenuatis, basi cordatis vel rotundatis, obtusis, molliter pilosis vel scabris, purpureo-nigrescentibus vel lætè viridibus, papyraceis, glabris, puneticulatis; floram glomerulis rotundatis, sessili- bus, pilis albidis obsitis vel pubescentibus; involucro polyphyllo plano, laciniis lineari- Spathulatis vel linearibus , obtustusculis, piloso-ciliatis, 3-8-floris; floribus sessilibus , cen- trali majore hermaphrodito, post anthesin vix mutato , femineis rudimentariis masculisque utrinque slipato ; floris feminei majoris perigonio tubuloso basi rulo scabrido, ferè ad ba- sin quadrifido, laciniis lanceolatis conspicuë 3-nerviis, apice appendiculo linguiformi vires- cente hirlo auctis, minorum inappendiculatis, ovario breviter stipitato, stylo brevi, stig- male capitato, aspergilliformi ; masculis campanulatis, usquê ad basin 4-fidis , mox scario- sis, albidis, caducis; achænio ovalo nilidissimo fusco vel stramineo. « lanuginosa, tota pilosissima, involueri albido-pilosi laciniis linearibus. B. nympharum, gracilis, glabra, foliis latis papyraceis. y Vulcani, caule pubescente, foliis ovato-rhomboideis, scabris, purpureo-nigrescentibus, involucri laciniis spathulatis hirtis, perigonii appendiculis latis glabrescentibus. Has. Var. & in muris oppidi Orotavæ et in valle del Bufadero d. 6 Febr. 1845 legit cl. Bourgeau :. var. 6 primüm ad fontes Madres de Moya dictos, oreodaphnonis opacæ sub umbrà latentes, deteximus eamque nuper in umbrosis convallis de Badajos legit Bour- geseus : var, y legimus sæpissimé in basalte duro insulæ Teneriffæ et à petris sole tostis circà navium purgatorium specimina misit Bourgeæus. Distrig. GEOGR. Species est Canariensis. Os. Varietates & et 8 facie diversæ , reapsé eædem, var. y soia indole , pilorum qualitate, involucris latioribus, glabrescentibus et colore saturato , differre videtur, nullos autem ex sicco characteres specificos scalpello effodere licuit. 111, — (3° SECT.) 3h ( 266 ) EXPLICATIO TAB. 214, A. Planta integra var. & florida. 1. Involucrum florum cicatricibus notatum rte præler 2 ordinis secuntlarit avalsis. 2. Flos masculus nondüm aperlus ovario rudimentario medio emergente. 3. Idem arte apertus. 4. Perigonium floris feminei. 5. Flos femineus or- dinis secundarii, Slaminum rudimentis orbi, cum ovario jam fecundo. 6. Ovarium junius stylo et stigmate coronalum. B. Planta integra var. 7. 1. Involucrum explicatum floribus oemnibus ademplis. 2. Peri- gonium floris feminei. FORSKAHLIA. Lrvx. ENDT:, Gen pag. 203. 1. FORSKAHLEA ANGUSTIFOLIA. Rerz. F, caule basi lignoso , pilis ascendentibus strigoso , fois oblongis vel lanceolaus, utrin- que altenualts, subtüs cmereo-tomentosis, subtriplinerviis, margine revolutis, sinuilo-den- iatis, dentibus supra marginem spinosis, involucris angusté turbinatis, pilis validis albis vel rufis hirsulissimis, lacintis lineari-lanceolatis. | $ Forskahlea angustifolia. Retz, Obs., fase. 3, pag. 31. — Murr., Comm., Gæit., 1784, pag. 24, tab. 2, — Lamck., Encycl., vol. 2, pag. 522, i Forskahlea fruticosa. W1lld., Enum. hort. ber., vol. 9, pag. 950. Ratonera Canariensium., Has. Occurrit hæc planta in rupesiribus siccis et in ruderatis regionis inferioris inss. omnium Canariensium, undique copiosissima. Disrr. GsoGr. Species est Canariensis. à Os. Variat caule nunc nano nunc ramis elongatis magis minusve Strigosis foliisque majoribus vel minoribus. Inter pilas proboscides insinuant muscæ nec extrudere potentes capti moriuntur. Pro Parietarià à pharmacopolis usurpatur unde nomen vulgare. THELYGONUM. Lixx. Expr., Gen. pag. 285. THELYGONUM CYNOCRAMBE. Linnk. Alsines facie planta nova. Col, Phyt., tab. 36. Gynocrambe Dioscoridis. C. Bauh., Prodr., pag. b9. Cynocrambe Alsines foliis. Barr, , Le., pag. 335. \f . Urticeæ ‘Tab.214. Bo tanique Te = Charpentier Lap.ine © / P Lith.Rago.r. Richer 7. TD 14 _ : / EE L 5 CÎLC 7 —_—— J Cr ( CAA ( 267 ) Thelygonum Cynocrambe. Linn., Sp. pl, pag. 1414. — Lamck.,.ill., tab. 177, — Delil. in ann. , se. nut,, vol. 19, pag. 370, tab. 13. — Th. Nees, ab Es., Gen. germ. Cynocr. Has. In humidis convallium Teneriffæ circa Guimar et alibi, in Canarià ad fontes Madres de Moya neenon ad speluncas las Cuevas de los Frayles (Bourgeau) et in insutä Palmà in convalle de los Sauces (Bourgeau). Disrris. GEOGR. Planta est regiomis maris Interni. BOSEINEAE (CrenoponraruM SuBTRIBUS}. Flores diæei. Stamima 5, calycis laciniis opposita, disco annulari dentium glindulosorum ardine interiore stipato inserta. Embrvyonis annularis perispermum farinaccum album cingentis cotyledones planæ, exteriore majore interiorem minorem fovente, radiculà de- scendente. Oss. Boseam istic inter Celtideas et post Urticeas, repugnante autem naturà nuptiisque illicitis copulatam, cum cel. Endlichero relegare in animo erat. Ritè autem perspectä aliter statuimus. Phytolaccearum certè pro subgrdine ha- benda esset el ad eas admovenda nisi stamina calycinis laciniis opposita , ergô inter Chenopodieus Plytolacceis fini- timas propè Betam, cui embryo. amnularis, stamina disco inserta, locanda. Dentes disci qui staminum aciem inte- ra seu staminodiorum prodere videntur, quæ res in hoc ordine valde abnormis, banc: approximationem soli vetant, sed ni fallimur in Betà marilimä@ intrà stamina crassificatio quædam disci,nostræ plantæ disci denticulis non omninÔ dissimilis quamvis multotiès tenuior, occurrit, sed hujus ex vivo certiores nos facere non licuit. Idem quo- que incrementum in Beta Webbiané Mogq. et in Teloxy aristatä ejusdem apparet. Si tamen neque Ghenopodieis neque Phytolacceis ob hanc staminodiorum turmam addicenda, ordinem tum certè mullô nimis macrum sed ordinem pro- prium vix aliis ullis affiniorem efficiet. BOSEA. Linx. CaLvx 5-partilus, facinüis ovatis membranaceis. CoroLLA nulla. Sra- MINA in floribus masculis 5, calycis laciniis opposita, disci crassi subhy- pogyni intra stamina dentati margini inserta, filamentis basi dilatatis apice subulatis, margine levibus, calÿcem excedentibus, antheris bilo- cularibus longitrorsim dehiscentibus, versatilibus, in præfloratione extrorsis, in floribus femineis 3 vel 5 rudimentaria. Ovarium floris masculi pyramidato-ovatum, feminei ovatum, 1-loculare, 1-ovulatum, ovulo campylotropo basifixo. Srvui 3, recurvi, intüs stigmatosi. BAcca globosa, demüm exsucca, calyce persistente subtensa. SEMEN globosum, erectum, testà crustaceà, levi, nitidà. EmBryo annularis perispermum ( 268 ) farinaceum copiosum cingens. RADICULA infera. CoTYLEDONES planæ, incumbentes, exteriore majore interiorem minorem fovente. FRUTEx canariensis robustus, 6-pedalis, erectus, odore nauseoso præ- ditus, ramis virgatis, cortice levi viridi-nigrescente. SriPuL# nullæ. Fo- LIA alterna, petiolata, ovato-lanceolata, acuta , margine undulata, in- tegerrima, levia, subcoriacea, persistentia, intensè viridia, exsiecatione nigrescentia. FLORES in axillis foliorum spicati, spicis erectis, folio bre- vioribus, vel in ramulis lateralibus, foliorum superiorum defeciu, in racemum apice aphyllum et demüm subincurvum digestis, pedicellis bracteatis. ‘ BOSEA YER VAMORA. Lin. Arbuscula baccifera Canariensis, syringæ cœruleæ foliis. Pluk. Alm., pag. 42. Frutex peregrinus horto bosiano yerva mora (1) dictus. Æ/alth., Hort., pag. 24, tab. 10. Bosea. Linn., Hort. Chiff., pag. 84. Bosea yervamora. Linn., Sp. pl., pag. 326 excl. syn. Sloaneï. — Lamck., Encycl., vol, 1, pag. 439. — Gaertn., vol. 1, pag. 376, tab. 77. — Jacq. fil., Eclog., tab. 25. Hediondo Canariensium. ; Has. Occurrit hæe planta in rupestribus necnon in sepibus Teneriffæ et Canariæ ubi ad septentrionem et Etesios vergunt. Specimina legimus in convalle de Almeiïda Teneriffæ ubi uberrima, ab eodem quoque loco eam traxit Bourgexus, crescit etiam circa templum Sanctæ Mariæ de Gracia (Bourgeæus) circà oppida Orotavam et Guimar in convalle, necnon ad pagum Sancti Joannis de la Rambla. His stationibus addit Buchius promontorium del Hidalgo et vallem Palmar. In Canarià in valle Sanctæ Brigidæ eam vidit cl. Buchius et à Monte Doramas ubi aquæ lapsus Los Caideros dictus floribus masculis aprile 1846 deco- ram recollegit cl. Bourgeæus. Ex cl. de Buch non ultrà altitudinem 1400 pedum super oceanum scandit. Disrris. GEOGR. Slirps est unicè Canariensis. Ons. Bcseam Phytolacceis, jam viam acumine noto prætentans, sed non sine dubio, addixit magnus Jussiæus. Nuper inclyti Germani Meisnerus et Endlicherus, genus uti incertum , errorem quasi præsentiscentes, ad Celtidea- (1) De hoc nomine in MSS de quibus jam diximus ità rité loquitur doctus Canarius Viera. « Este apellido Castel- lano de Yerba mora provendria sin duda del equivocado nombre con que la oyù lamar el que primero la reconocid en el pais; pues la Yerba mora es el Solanum nigrum planta muy diferente del Hediondo. » ( 269.) rum calcem eam amandaverunt. Celtideis habitu toto, ovulis basifixis et radiculä inferiore differt. Habitu autem et characteribus omnibus technicis (illustri Endlichero, cum vastum atque utilissimum sibi sumpsit opus, aut non perfectè notis aut prorsùs incognitis), uno excepto eoque permagno, staminum scilicet quoad perigonii lacinias situ, cum Phytolacceis ad amussim convenit. Hoc ipso charactere Chenopodieis quarum stamina normaliter perigonii la- ciniis opposita, accedit. Itaque Phytolaccea est signo chenopodiearum technico prædita, addito staminodiorum ordine tertio, si disci dentes pro staminodiis habendi, uti suprà dictum est. ( 270 ) SALICINEZÆ. L. C. Ricr. SALIX. Liwx. Expr., Gen. pag. 291. — Tu. Ness, ab Es. Gen. germ. SALIX CANARIENSIS. Cr. Sn. S. monadelpha, ramis purpurascentibus, junioribus hirtis; foliis élongato-lanceolatis, acuminatis, margine obsoleté dentatis, subtüs glaucis nervis pubescentibus, stipulis deci- duis; amentis elongatis, cylindraceis, hirsutissimis, breviter stipitatis, bracteis ovato-ob- longis, hirtis, glandulà tori brevi, filamentis inferné pilosis; ovario longè stipitato, stylo brevi, stigmatibus crassis, capsulis urceolatis glabris. À Salix canariensis, Chr. Smith ex Link in Buck Beschr. Can. Ins., pag. 159, et Buch, ibid. , pag. 178. — Lowe, Prim. Flor. et Faun. Mad., pag. 14. de du Sauce Canariensium. Has. Non infrequens est species hæc amœna in aquosis et ad convallium rivulos T'ene- riffæ Canariæ et Palmæ. Hinc salicti locis plurimis nomen et familiæ amplissimæ cognomen nobile S'auzal. Disrr. GEoGR. Species est unica ac propria regionis Macaronesiacæ quæ Maderam pariter et Fortunatas incolit nec in Asturum insulas aut Gorgonum provehitur. Descr. Arbuscula 20-pedalis , ramis virgatis robustis, cortice purpurascente pube albidä irrorato , junioribus densè hirtis. Geuwæ magnæ ovatæ, perulà acutà, hirsutâ, fusco-rufà. Forra elongato-lanceo- lata, acuminata, juniora utrinque molliter puberula, majora 9-pollicaria 6 lin. lata irresulariter et ob- soletè dentato-crenata, basi attenuata vel subrotundata, suprà viridia, subtüs glauca, persistentia, ner- vis venisque prominulis luteis pubescentibus, petiolata , petiolo 3-4 lin. longo, pubescente, luteolo, basi dilatato, stipulis foliaceis, ovato-lanceolatis, 2 lin. longis integerrimis , suprà viridibus subtüs hirtis sessilibus, caducissimis. AwenrTa pedunculata , pedunculo 2-3-lin. longo, gracili, hirsutissimo, mascula 2-3 poll. longa 2-8 lin. lata, arcuata, squamis oblongis acutis extüs hirtis pedunculi longitudine caducis subtensa, squamis bractealibus oblongo-ovatis lanceolatisque, obtusis , pilosis, apice discolori- bus : feminea masculis breviora, squamis bractealibus oblongis, ovarii stipitis longitudine , persisten- tibus. Sramna 2, basi conjugata, glandulà tori oblongo-rotundatà, filamentis elongatis, basi hirsutis, carneis , antheris ovatis utrinque rotundatis. Ovamum pyramidato-ellipticum subpubescens , mox leve, Botas DEL 1e Salicineæ Tab, 215 BR QU SU Su S’ AR 2 va Heylarel del. Little de Jules Lige rlicher. 7, en : £ h ; a à Z PF Le F cuir cadititcirits | CA RS Ville lap.ine! (2 *) fuscum, apice attenuatum , basi stipitatum, stipite ovario paullüm breviore, stylo brevi, stigmatibus crassis, rotundatis, papillosis. Semen cylindraceum , subtüs subventricosum , glabrum , diaphanum. Emwsrxo minimus ovatus, radiculà crassâ acutä, cotyledonibus lineari-lanceolatis. Os. Salicinea altera, ab Hispanis illata, Populus sc. alba L. nunc ferè spontanea evasit, quamquàm nuspiäm in Teneriffà obvia sit, in valle autem Vega de San Mateo Canariæ sponte rascitur et in convallibus Sancti Sebastiani et Chupudensi Gomeræ ex cl. Bourgeau vulgaris. Arbores capuliferæ omnes à colonis advectæ et sativæ, indigenæ in totà regione Macaronesiacà nullæ. Quercus Canariensis Willd. Enum, pag. 975. Q. Turneri he auctore affinis est ambæque Q. lusitanicæ Lamck formæ nec ullibi spontaneæ, conf. Webb It. Hisp. pag. 12. Suberem sylvas in Tene- riffà efformantem notavit Bourgeæus sed certè ut in Maderâ, ubi Q. mütis Banks (cfr. Lowe Prim. Flor. et Faun. Mad. p- 15 et Nov. Flor. Mad. p. 10) intrusa. Gastanea vesca utilissima arbos daphnonas Canarienses undequaque occupa- vit, nullatenûüs tamen spontanea, nec nucibus sparsis sponte repullulat, EXPLICATIO. TAB. 215. 1. Ramus amenta mascula ferens. 2. Ramus cum amentis femineis. 3. Bractea cum sta- minibus à dorso visa. 4. Eadem antrorsum visa cum glandulà. 5. Eadem à latere visa. 6. Bractca ameuti feminei cum ovario et glandulä. 7. Capsula jam dehiscens. 8. Gemma. ————— > (009 ——. ( 272 ) MYRICEÆ. L. C. Riou: sd $-— FAYA. Nos. Frones dicœci, masc. in amentis brevibus thyrsoïdeis glomerati in axUlà bracteæ lanceolatæ solitarii. SramiNA 3-5, quinto minore, fila - mentis post medium conjugatis, antheris orbiculatis, 2-locularibus, lo- culis longitrorsüm dehiscentibus, patulis. Poccex luteum, ovato-an- gulatum, humectatum rotundato 3-gonum, papillas emittens diapha- nas. FLORES fém. in axillis bractearum concavarum per amentum longum sparsarum, glomerulis bracteolatis circh axim brevissi- mam Congesli, squarmulis hypogynis inter se agelutinatis confluentibus inclusi atque arctè adnati. SryLus brevissimus, immersus. SrIGMATA ed medium immersa, supernè intüs papillata, exserta, clavulata, acuta. FRUCrUS syncarpium è drupis plurimis fertilibus vel abortivis circà receptaculi obsoleti vestigia, squamarum concretarum carne- scentium ope in baccæ speciem, earundem papillis accretis succosis muricatam, conflatum. DRUPÆ osseæ, SEMEN erectum, basi lat fixum. apice acutum, testà tenui, tegmine hyalino. PEerispermuM nullum. ARBOR 20-25-pedalis regionis Macaronesiæ totius cives. RAMI striati, nodosi, cortice fusco, junioribus lutescentibus, appressè pilosulis, punc- tulatis. ForiA alterna, lanceolata, coriacea, persistentia, dentata vel subintegerrima, suprà nitida, subtüs nervoso-reticulata, minutè punc- Uculata, margine revoluta, basi altenuata, breviter peliolata, Juniora squaimalo-pubescentia, inodora. 1. FAYA FRAGIFERA. Nos. Myrica Faya Æort. kew, vol., pag. 397. — Duham. Arbr., ed. 2, vol. 2, tab, 56. — Brot., For, lus., ns Éd de is tdi lt ht... ci. St Mvyricaceæ « Tab. 216. Botanique. NI QR DB. haspau fu. delfet seulp {1847 . ( 273 ) vol. 1, pag. 211. — Poir. , suppl, , vol. 2, pag. 696. — Link in Buch. Beschr., Can. Ins., pag. 159, et Buch., ibid., pag. 183. Faya Ganariensium et syncarpia Creces. Faya insulanorum Maderæ Lusitanorum. 6 | Has. Nemorum Canariensium propria cives Faya, ante sylvas dumeta quoque colit et si illæ incurià hominum et pecorum morsu vastatæ reluctatur ultima atque obstat, cum no- viter consitæ sororibus anteit et terras prima vestit. Fructus Creces dicti edules et non insuaves. | Distr. cEocr. Crescit hæc arbos in insulà Maderä et in Asturum archipelago, ubi nomen dedit insulæ Fayal. Faya et Haya Lusitanis et Hispanis quæ Latinis Fagus, ob similitu- dinem arboris nostræ cum Fago sylvestri, quæ vix mihi vera videtur. Colitur in Lusita- niæ lucis et ambulacris ! ubi ex Brotero 1. c. Samoco dicitur et Faya das Tlhas. In pineto regio propè oppidum Leiria et in Cynthiæ montosis, ubi semper nobis consita visa est, ex eodem quasi spontanea facta est. In Algarbià indigenam vidisse nobis affirmavit celeb. at- que amicissimus chiliarchus Bory de Sancto Vincent. Nec mirum, nam in pulcherrimà Mo- nachorum sylvà Busacensi inter arbores verè indigenas proceritate præstat Juniperus glauca Lamck, uberrima enim Lusitania, bi favoniis ardores leniti et frigus, atque omni idoneum et cœlum et terra. EXPLICATIO TAB. 216. 1. Ramulus floribus masculis onustus. 2. Ramulus fructifer. 3. Flos masculus 3-stami- nifer, cum bracteà, retrorsum visa. 4. Flos masculus, antrorsum visus, 5-stamineus, sta- mine quinto minore. 5. Florum femineorum glomerulus depressus à squamæ axill pro- diens. 6. Stylus cum ovario. 7. Syncarpium 4-drupaceum longitrorsum sectum. 8. Syncar- pium 3-earpum longitrorsüm sectum. 0. Semen junius tegmine hyalino indutum (casu di- rupto) embryonem exhibens. 10. Semen maturum. III, —(3° SECT.\ | 35 ‘ (274 ) CALLITRICHINEZÆ. Lrverrré. (IN ANN. SOC. LINN. Par., 4824, Pac. 229.) CALLITRICHE. Lin. Expzicu., Gen. pag. 266. 1. CALLITRICHE STAGNALIS. SCOP. GC. folis omnibus obovatis,, 5-7-nerviis, bracteis æqualibus oblongo-lanceolatis, acutis vel demüm obtusis, falcatis ; staminibus longissimis ; capsulà alatä. Callitriche stagnalis Scop. Flor. carn., vol. 2, pag. 251. — Kutz in Reich, Plant. erit. cent. 9, pag..36,; tab. 932, fig. 1184-6. — Koch., S'yn., ed. 2, vol. 1, pag. 271. Has. Legimus hanc plantam in stagnis planitiei Lagunensis Teneriffæ ; cl. Bourgeæus eandem ex aquilegiis cœnobii Sancti Dionysii del Monte et è scaturiginibus convallis Sanc- üssimæ Virginis insulæ Canariæ mandavit. Disrr. GEoGr. Species est cujus expansio per terræ orbem nondüm nota. ( 275 ) GNETACEZÆ. Biour. EPHEDRA. Lin. Enpricu., Gen.pag. 263.— Tu. Ness, ab Es. Gen. germ. 1. EPHEDRA EQUISETIFORMIS. Nos. E. frutex decumbens, ramis crassis nodosis, ramulis plurimis, gracilibus, confertissimis, brevibus, tenacibus, obsoletè striatis, levibus, acutis ; foliis in vaginam longam, cylindra- ceam, utrinque coloratam, persistentem, 2-dentatam, dentibus acutis vel obtusis, connatis ; floribus masc. fem. oppositis, pedunculatis, erectis, bracteis ovatis, acutis, subscariosis, albidis, fructu (immaturo) ovato-elliptico. Has. Frutex est rupestris regionis Alpinæ seu Teydensis. Specimina nostra legimus ad fontem rosæ Armidæ, alia ad pylas excelsas /a« Degollada del Cedro dictas in rupibus montis /a Fortaleza, florida legit cl. Bourgeæus d. 19 maii 1846. Distr. GEoGr. Species est Canariensis. Oss. Differt ab E, distachyà ramulis gracilibus vix striatis, confertis, foliorum vaginis elongatis diù persistentibus, bracteis coriaceis albidis subscariosis, fructu elliptico nec ovato, ab E. denique majore Host., cui rami confertiores, vaginis omninÔ diversis. 2, EPHEDRA DISSOLUTA. Nos. E. frutex ramosus, ramulis plurimis ex eodem nodo prodeuntibus , robustis, fragilibus , ad articulos secedentibus ; foliorum vaginis brevissimis, curtis, sub-2-dentatis; floribus masculis.…, fem. ad articulos fasciculatis, longé peduneulatis, pedunculis bracteolarum va- ginis crebris brevibus circumscissis sese mutud recipientibus , stipatis ; fructu (immaturo) angusto, cylindraceo. Has. In fissuris rupium jugi montium /4 Risbala dicti qued vallem Orotavensem ad occidentem claudit propè pagum T'igayga. Diste. GEoGr. Stirps esse Canariensis videtur. Oss. Differt ab E. fragili Desf, cui nimium forsan affinis floribus femineis longè pedunculatis et foliorum vaginis curtissimis. (276) 3. EPHEDRA ALTISSIMA. Desr. E. caule elato, sarmentoso, scandente, ramulis flexilibus, elongatis, tenacibus, striatis ; foliorum vaginis brevissimis, acutè 2-denticulatis; floribus fem. binis vel pluribus fascicula- tis, pedunculatis, pedunculo sæpissimè deflexo, bractearum vaginâ cupulæformi, margine subintegro. Ephedra altissima. Desf. ! F1. ail. vol. 2, pag. 371, tab. 253. — Boiss. : Voy. esp., vol. 2, pag. 581. Has. Hanc plantam in rupestribus vallis Ximenez ins. Teneriffæ propé aquarium die 10 maïi 1846 floribus fem. onustam collegit cl. Bourgeau. Disrr. GEOGR. Species est Mauritanica (Desfontaines) quæ Hispaniam meridionalem at- tingit (Boïssier). | Ce De) CUPRESSINEZÆ,. Kic. JUNIPERUS. Lrwx. EnpLicx., Gen. pag. 258. Subgenus I Juniperus. Folia ternatim verticillata. Amenta feminea 6-squamata, squamis 2-seriatis, ternatim verticillatis, serie imâ 3-ovulatà. Oss. Juniperus et Sabina duo forsan genera constituunt. Conf. quæ de Pachylepide optimè dissernit cl. Ad. Bron- gniart, Ann. sci. nat., vol. 30, pag. 188, ubi, in Cupressineis, foliorum atque inflorescentiæ squamarum positionis, analogiam monstravit. 1. JUNIPERUS CEDRUS. Nos. J. trunco arboreo, ramis pendulis, ramulis cæsïis, foliis ascendentibus ; fructu globoso, immaturo cœruleo, mox aurantiaco, carnoso, abortu 1-spermo, seminibus cerasiformibus, compressis, margine acutis, subalatis. Juniperus Oxycedrus subspec. grandifolia, Link in Buch. Beschr., Can. Ins., pag. 159, ex parte excl, plantä Lusitanicä. Buch, tbid., pag. 185. Juniperus Cedrus. Nob. in Geogr. bot, el'ail., tab. 8, fig. 1. Juniperus pendula. Loud. Abridg., pag. 108, cum icone. Cedro Canariensium. Has. Arbor est insignis quæ regionem Alpinam seu Teydensem cum Nivariæ appulerunt Hispani , longè latèque ornabat; fuit ingens truncus qui nomen pylis /« Degollada del Cedro dedit : nunc paucæ supersunt : quædam scilicet in jugo cyclico, aliæ ad fontem Traste de Doña Beatriz super Chasnam, aliæ in altioribus convallis de Agua propé Guimar secundüm cl. Bourgeau. Occurrit quoque in Palmä, ubi notissimus mons e/ Pico del Cedro arbore grandævà coronatus quam delineavit cl. Berthelotius, extant et in cratere vasto la Caldera aliæ paucæ, juniores vix ullas vidimus cùm semine Sparso ob pecora re- germinare nequit. À Canarià quoque nondüm omnind exul, eam enim in cratere suo pri- mævo cui nomen la Caldera de Tiraxana vidit Bourgeæus. Disrr. GEOGR. Species est regionis Macaronesiacæ. Oss. Arbor longæva decem lustra sub dio in horto Kewensi hospitata, ex seminibus proculdubiô à Massonio alla. tis, permansit, nuper mutatä horti symmetrià è statione sæculari crepta occubuit. Eandem esse plantam nostram ac ( 278 ) Kewensem certos nos fecit cl. Rauch, qui eam pro opere Loudoniano delineavit, sed nomen nostrum antecessionis jure admittendum. Descr. Arsor excelsa, ramis arcuatis, pendulis , ramulis lentis flexilibus fuscis, junioribus 3-gonis rore glauco sæpe conspersis. Foria terna, 31/2-4 lin. longa, 1/4 lin. lata, conferta vel subdistantia ; glaucescentia vel pallidè viridia, ascendentia vel explicata, subtüs convexa-carinata, suprà canaliculata, nervo medio prominulo lineis 2 glaucis stipato, sessilia, basi subdilatata, apice obtusiuscula vel acuta, vix pungentia. AMENTA mascula axillaria ovata, obtusa , squamis ternatim verticillatis , rhomboideo-ro- tundatis luteis superioribus purpurascentibus stamina basi 2 vel 3 foventibus. AmewrA feminea 3-ovu- lata, ovulis elongatis, apicibus cornutis exsertis. Frucrus orbicularis, junior cœrulescens, ovulorum _ apicibus exsertis 3-cornis, maturus baccatus orbicularis aurantiacus, 1-spermus. Semina subtriquetra vel compresso-orbicularia , margine acuto sæpe membranâ deciduà tecto, testä osseâ , tegmine (sacco embryoneo) tenuissimo, cylindraceo, perispermum crassum obvolvente. Emsrxo in axi perispermi elon- gatus, spathulatus, cotyledonibus elongato-ovatis planis crassiusculis, radicul cylindracei, funiculo seu resticulà suspensorià terminatà. EXPLICATIO TAB. 217. 1. Ramus cum fructu maturo ex specimine in jugis montium cyclicis e/ Fülo de las Ca- ñadas lecto. 2. Ramus cum fructibus minoribus (amentis superioribus immaturis imo ma- turo) et folits distantibus ex monte Pico de los Muchachos insulæ Palmæ. 3. Ramus cum foliis confertis et fructu majore nondüm perfecté maturo, & cratere vastissimo insulæ Palmæ la Caldera dicto. 4. Folium, prout figuræ omnes sequentes magnitudine auctum, à paginä superiore visum. 5. Amentum masculum nondüm explicatum. 6. Squamarum inferiorum steriliam verticillus 3-phyllus ex amento excerptus. 7. Squama inferior antheris stipata à dorso visa. 8. Eadem à facie visa. 9. Amentum femineum jam fecundatum ovulorum apicibus inter squamas 3 superiores exserlis. 10. Idem ex alto visum. 1 1. Idem longitrorsüm sectum ovulo anteriore direpto. «, apex verlicilli squamarum inferiorum; 6, verticilli squamarum interiorum apex ; c €, ovula Jam gravida. 12. Semen integrum alâ @ apice velatum. 13. Idem longitrorsum sectum ; &, testa ossea; d, tegmen; c, perispermum ; d, embryo, resti- culæ suspensoriæ tænià tortà ad e coronatus. Suscenus I, — SABINA. Folia spiraliter sparsa, demüm approximatione 2-3-et 4-terna. Amenta feminea multisqua- mata, squamis ovula pluriseriala stipantibus. 2. JUNIPERUS PHOENICEA. Linx. J. arbor «excelsa vel frutex ramis fuscis, foliis ramulorum nascentium ovatis, acutis, Botanique À! . C apr esSSIIe 0€ TA É Qi Vut N » à à 29 Lie J Re À Rider 7 RE à 2 W L) È s a Lun LUS (il fre 7) D. 14 Ÿ Nr W Li 4 jÿ), 7 De IN LP / ) V4 j D E VA \ \ y Ph 21 1 A nl 7 ps Charpentier lap. te ° Æ % = val NET CUS) distantibus, spiraliter sparsis, oppositis vel 4-ternis, vegetiorum confertis, invicem arctè im- bricatis, ternatis, ovulatis, obtusiusculis ; fructu juniore cœrulescente squamarum apicibus crebris notato, maturo orbiculari, lævi, rufo vel nigrescente. Cedrus major. Clus., Hisp., pag. 100. — Cedrus major Dioscoridis qusd. Hist., vol. 1, pag. 38, Juniperus phœnicea. Linn., Sp. pl., pag. 1471. — Duham. Arbr., ed, 9, vol. 6, tab. 17. Juniperus thurifera. Link in Buch. Besch., Can. Ins., pag. 159, et Buck, ibid. pag. 168. S'abina Canariensium. Has. Paucæ hujus speciei arbusculæ extant circa Guimar et Arico T'eneriffæ pagos, eam- que in convalle de Jerque et inter Guia et Adexe invenit cl. de Buch. Cratere prisco de la Caldera ins. Palmæ supersunt adhuc quædam magnitudinis ingentis arbores quæ Cedros Libani montis proceras adæquant. Occurrit quoque in ins. Gomerà ubi in valle Hermiguæ vulgaris ex Bourgeæo. In ins. Hierro ex eodem saltum efficit circà pagum cui nomen exinde Sabinosa, duas quoque arbores in Canarià vidit ad Tenteniguadam cl. Bourgeæus et spe- cimina ex eâdem insulà misit Preauxius. Disrr. GEoGr. Arbor est regionis maris Mediterranei. ( 280 ) ABIETINEZÆ. Rien. PINUS. Lin. Expzicu., Gen. pag. 200. 1. PINUS CANARIENSIS. DC. P. trunco procero, squamis foliaceis oblongo-linearibus, acutis, albo ciliatis, revolutis; foliis (spuriis) trinis gracilibus, acutis, margine et nervo medio serrato-scabrellis, longissimis, laxis, viridibus ; amentis femineis et strobilis junioribus erectis, adultis elongato-ovatis, rec- tis, obtusis, breviter pedunculatis, squamis rhomboïdeis, convexis, medio in umbonem ob- tusum protractis ; semine alis subduplo breviore. Pinus canariensis, Chr. Smith. in Buch. Beschr., Can. Ins., pag. 159. Buch, ibid., pag. 184. — DC. pl. rar. du jard. de Gen., pag. 1, tab. 1 et 2. Has. De pinetis Nivariensibus et pinorum regione alt. 4000 fere ad 6000 ped. conf. priorem hujusce voluminis partem (Géogr. Bot.) deest hæc arbos in Purpurariis quæ nunc Lancerotta et Fortis Fortunæ insula. In Gomerà truncus unicus cacumen rupis Agando rusticorum securibus tutus coronat, et in Hierro pinetum ex cl. Bourgeau (e/ Pinar ) ar- boribus densum extat. In Palmä et Canarià pineta plurima, sed omnia nunc ut in Nivarià arboribus effetis sparsis rarisque habitata, quas circum juniores vix ullæ aut paucissimæ repullulant; (tanta colonorum incuria !) sylvas juniores binas in Teneriffà alteram inter con- vallem Barranco Hondo et Yguesten alteram super oppidum Icod, unicam in Palm in vià quæ ad pagum Fuencaliente conducit, vidimus. Disrris. GE0GR. Arbor est Fortunatarum propria. Drscr. Arbor excelsa, ramis latè patentibus apice frondosissimis, squamarum foliacearum cicatrici- bus rhomboideo-ovatis tessellatis, alburno lutescente e fibris laxioribus circulis annotinis intervallis la- üusculis dispositis, ligno vero ponderosissimo resinä copiosà scatente et inde tea, quæ tæda, dicto , sub dio per secula durabili, vetustiore vix ac ne vix aquæ innatante. Fozra terna, perennantia, saturaté viri- dia, 8-10- pollicaria, subtüs rotundata, suprà canaliculata, nervo medio prominente scabrello , acuta, margine argutè denticulata, vaginà 6 lin. longâ scariosä lacerâ pilosä, è squamis plurimis apicibus li- beris confectà. Squauz (folia vera) ramorum nascentium oblongo-lineares, acutæ margine fimbriis albi- ( 281 ) dis ciliatæ, revolutæ, fulvæ, Amenra mascula ad apicem ramulorum in spicam cylindricam 4 pollices longam spiraliter verticillatam digesta, singula ex axillà squamæ foliaceæ prodeuntia, ovata, basi atte- nuata, fulva, connectivis squamulæformibus apice latis, rotundatis, margine scarioso-erosis, anthera- rum loculis oblongis, apice latioribus, polline ovato-rotundato : feminea solitaria, erecta, stipite squa- matä 5 lin. longä crassä stipata, 5 lin. longa, 3 lin. lata, ovata, obtusa, purpurea, rore glauco conspersa, squamis basi bracteolä oblongo-rotundatä adnatä stipatis, apice rhomboiïdeo-dilatatis , lineâ medianà lateribus alatä percursis, suprà ad marginem intüs reversam dentatis. Srrosrzt juniores erectiusculi , adulti horizontales vel subdeflexi, 9 pollices longi, 3 pollices lati vel rariüs in arboribus inter cautes aridas enatis 2-112 pollices longa, 1 poll. lata, ovato-oblonga, obtusa, squamis in spiras 9-11 dispositis, spiris è squamis 7-9 confectis , apice rhombeiïs, carinä acutä transversâ percursis , medio in umbonem obtusam magis vel minus porrectum exstantibus. SEmiNa elongato-ovata compressa, fusca, alà fulvä semine subduplo longiore. ADDENDA £tT CORRIGENDA ap riNem DICOTYLEDONEARUM. Sect. 2, pag. 11 et pag. 158. Mors Tinguarri.—Cujusdam historiæ Canariensis uti credidimus periti verbis fisi, Tinguar- rum heroem Nivariensem, cui genus plantarum nobis suadentibus à cl. Parlatore dicatum, navi cum fratre Bencomo imposilum mortem sibi per inediam conscivisse, falsd diximus. Mortuus est per inediam alius reguli comes. Tinguarrum anno superiore 1496 post prælium Lagunense, ubi incredibili audacià pugnaverat, fugientem miles insecutus vulneravit et ne- quicquam linguà suà chucar guayoc archimencey Reste Benchom i. e. parce proceri re- gis Bencomi fratri, ejulantis, pectus hastà transfodit. Corpori cruento et vix agnoscibili illu- dunt Hispani pedibusque ferientes, chic est dux ille formidabilis, hic damni nostri et cladis Acentejensis machinator, » clamitabant. Caput abscissum Alonzus ante castra tolli jussus, templum juxtà, quod nunc manet, lætissimus, divæ gratiæ datriei cum mullis precibus, præsulibus comitantibus vovit. (Vid. Viera Noticias, vol. 2, pag. 222.) Sect. 2, pag. 161.—FeruLA? rortruosa Nob. est Cachrys tortuosa Nob. in Bourg. plant. can. sched. Sect. 3, pag. 66. — BysrropoGon puNCrATUS L’Herit. — Meliora hujusce plantæ speci- mina ex eodem loco traxit cl. Bourgeæus. Est P. Smithii Nob. in Bourg. plant. can. sched. Sect. 2, pag. 124. Ad calcem Solanacearum quas elaboravit cl. H. G. Reichenbach jun. addendæ species sequentes typographi sphalmate oblitæ. 1. — (3° SECT.) 36 (K2827) SOLANACEZÆ owissx. LYCOPERSICUM. Tourwer. Cazyx rotatus, 5-8-partitus. COROLLA hypogyna, rotala, tubo brevis- simo, Hmbo plicato, 5-6-fido. Sramina 5-6, fauci corollæ inserta,exserta. FrAMENTA crassa, brevissima, Anrner# elongatæ, apice in membra- nam producitæ, connatæ, intüs longitudinaliter dehiscentes. OvarIüM bi-triloculare ; placentis dissepimentis affixis, multiovulatis. SryLus simplex. STIGMA inæqualiter bilobum. SEmINA reniformia, villosa, nu- merosa. EmMBryo inter albumen subperiphericus, arcuatus. RADICüLA teres, centripeta. COTY£EDONES oblongæ. — Americæ tropicæ cives 6b fructus succosos esculentos in plurimis regionibus calidis coluntur, unde hinc inde quasi sponte proveniunt. — Folia alterna, impari -pinnata, decomposita. Pedunculi extra axillares, multiflori, pedicelli articulati, fructiferi reflexi. Flores in plantis cultis plerique monslrosi, heptandri-decandri floribus coalitis, baccas produnt multiloculares maximAas. 1. LYCOPERSICUM HÜUMBOLDTILI Don. L. caule herbaceo piloso, foliis interrupté pinnatis bipinnativisve pilosis, foliolis incisis, suBtus glaucescentibus, pedunculis pedicellisque elracteatis, laciniis calycinis corollà duplo brevioribus, baccisglobosis. Solanum Humboldtii. 7. Hort. Ber, 1, p. 27, 1. 27. En. ht. Ber., p- 235. Lycopersicum Humboldtii. Dunal hist, 1. 19. Synopsis 4. H. B. Knth., Nov. gen. et sp. pl. 1114, 18. — Knth., synops., plant. æquin. II. 157. Nees ab Es. Trans. ofthe Lenn. soc. vol, 17, pag, 62. — Solanum foliolosum. Lk. Buch., Beschr. d. Can. Inseln., 144. Has. In rupibus Gomeræ quasi spontaneum Despréaux. Funchal. Buch ! DistriB. GEOGR. Indigena in provincià Caracasanà prope Nueva Valencia, Victoria et in insulà Curà lacus Tacariguensis. In Canaris efferata. ( 283 ) NICANDRA. Svp. CaLyx quinquepartitus, pentagonus, vesicarius, segmentis sagitta- tis, acuminatis, conniventibus. CorOLLA hypogyna, campanulata, limbo plicato, quinquedentato. Sramna 5, corollæ tubo brevissimè inserta. FILAMENTA basi dilatata, conniventia: antheræ longitudina- liter dehiscentes. Ovarium superum , 3-4-loculare. Srÿus simplex ; sligma capitulatum. CapsuLA calyce connivente abscondita, 3-4-5-lo- cularis, evalvis, epicarpio recedente dissepimenta placentifera nudante. SEMINA reniformia, compressiuscula, punctis conspersa. RAD. centri- peta. EmBryo subperiphericus. Corvinones oblongæ. Herba Peruana, nunc temporis per regiones lemperatas orbis diffusa. Folia alterna. superiora gemina, smuato ançgulata, Pedunculi extra axillares solitart, uniflora. Corolla Hlacina. 1. NICANDRA PHYSALOIDES. Gaërrx Atropa physaloides, L. sp. pl. 1, 260. Codex 1440. Icq. obs. 17, t, 98. Calydermos erosus. Rs. et Pavon. fl. Peruv. IL, 44. Physalis peruviana. MU, Dict. n. 16. Physalis daturæfolia. Lam, Dict. II, 109, n. 15. Alkekengi amplo flore violaceo. Feull. Peruv, 724, t, 16. Atropa daturæfolia Thore. Ch. Land. 74. Nicandra physaloides. Gærtn. de fr. et sem. II. 237, t, 131. — Spr. syst. vez. 1699. Bot. Mag. 2458. — Rchb. fl. exc. 890, n. 2642. Koch syn. Has. In fimetis et ad vias totius Teneriffæ et Canariæ Webb ! Disrris. GEOGR. Herba peruana, per orbem diffusa. WITHANIA. Pavour. Cazyx campanulatus, filiformis, 5-dentatus. CoroLLA hypogyna, in- fundibuliformis, limbo 4-6fido. Sramna 4-6, corollæ tubo inserta, in- clusa. ANTHERÆ longitudinaliter dehiscentes. Ovariun biloculare, pla- centis dissepimento adnatis, multiovulatis. Srvzus simplex. Sricma (284 ) subcapitatum. Bacca calyce inflato cincta, dissepimento evanescente unilocularis. SEMINA numerosa, reniformia, scrobiculata. EmBrvo inter albumen subperiphericus. Cotyledones semicylindricæ. Suffrutices his- panici et canarienses. Folia alternas. geminata, ablonga acuta s. ovata obtusa. Pedunculi extraaxillares, solitari s. aggregati. Corollæ flaves- centes. 1. WITHANIA ARISTATA. Pavauy. W. caule fruticoso, ramis teretibus compresso-subangulatis glabris s. dosiontantogte, foliis oblongis acuminatis glabris, ramis petiolisque glabris s. tomentosis, floribus solitariis s. fasciculalis, pedunculis filiformibus, denticulis calycinis aristatis, corollà campanulatà berula limbo 4-5 fido, laciniis lanceolatis, arctis, reflexis, bacca globosa. Physalis aristata. Ait. Hort. Kew. 1. 224. — HW”. spec. pl. 1. 1029. Atropa aristata. Poir. Encycl. méth. Suppl. I. 609. Spr. syst. veg. I. 698. G. Don General system. of gard. and bot. IF. 456. W. 456, n. 8. Withania aristata. Pauquy Dissert. de la Belladonna, Paris 1824ex F érussac Bullet. des sciences naturelles. F7. 254. Orobal Canariensium. Webb! Has. In rupestribus maritimis Teneriff magis borcalis eirca Orotavam, Sarachico et loca contermina. Broussonet! Buch ! Webb et Berthelot! In insula Canaria Despréaux ! Disrrir. GsoGr. Planta nullibi nisi in Canariis obvia. Corolla flava. Bacca nigra. EXPLICATIO TAB. 175. 1. Ramus floridus. 2. Folium. 3. Alabastrum. 4. Id. auctum. 5. Flos corollà 4-fidà. 6. Id. corollà quinquefdà calycis dentibus brevioribus. 7. Corolla explanata. 8. Ovarium cum stylo et stigmate. 9. Bacca in calyce inclusa. 10. Bacca libera. 11. Seminum acervulus. 12. Semen magn. aucl. 13. Semen divisum : conspicitur embryo in albumine arcuatus. 14. Embryo : cotyledones semicylindricæ et radicula. 2. WITHANIA FRUTESCENS. Pavuoury. W. caule fruticoso, ramis teretibus, foliis ovato-cordatis subobtusis puberulis ; floribus subsolitariis pedunculatis axillaribus, corollà puberulà, limbo 4-5-fido, laciniis lanccolatis subobtusis reflexis. Atropa frutesceus, L. Sp, plant, 260. Codex 1444. Lam. Ilustr. gen. 1. 114, f. 2-G. Don General sys- tem of gard, and bot. W,. 456, n. 7. Solanaec Ce æ& Botanique lleyland del. Lith. de 1. Ag, rue Prcher 7. Jielle et Harcehat lp. inc. AS: 2 E EP hihi. well 7772 ( 289 ) Physalis frutescens. Lam. et DC. fl. Fr. 111 p. 611 adn. ad gen. Atropa. Hypnoticum frutescens. Rodr. m. ss. Has. Prope urbem de las Palmas Canariæ rarissima. Despréaux ! Disrris. cEoGr. Stirps hactenüs tantum in Hispanià lecta nunc pro Flora Canariensi vindicalur. Corolla flavescens. LYCIUÜUM. Laxw. Caryx campanulatus 2-5-fidus seu quinquedentatus. CoroLLA hy- pogyna hyprocrateriformis s. tubulosa, limbo plicato 5-10-fido. Sra- MINA Corollæ fauci inserta, inclusa s. exserta, conniventia. ANTHER ovalæ, dorso affixæ, longitudinaliter dehiscentes. Ovariüm biloculare , placentis dorso dissepimenti affixis, multiovulatis. Srvius simplex. STIGMA incrassatum, bilobum. Bacca carnosa, ovata, bilocularis, disse- pimento subcarnoso. SEMINA subrotunda, compressa, punctulata. Em- BRYO curvatus intrà albumen carnosum. CoTyLEDONES oblongæ. Fru- tices regiones mediterraneas, Chinam, Americam meridionalem trans- andinam incolentes, in Lerris temperatis hinc inde quasi sponte obviæ, Rami plurimorum apice spinescentes. Folia integerrima, alterna , ge- mina s. fasciculata, pedunculi extra axillares s. terminales solitarii gemini, umbellati. Corollæ albidæ, roseæ, purpureæ, flavidæ. 1. LYCIUM AFRUM L. L. fruticosum, ramis ramulisque strictis apice spinescentibus ; foliis linearibus obtusis, integerrimis, fasciculatis ; floribus pendulis, pedunculis calycem subæquantibus s. calyce longioribus, corollà infandibuliformi tubulosà calvce quadruplo-quintuplo fongiore, sta- minibus inclusis, baccà globosà. Rheum palæstinum spinis longissimis et acutissimis, flore violaceo. 7%. Hort. Maur. p. 151. Jasminoides aculeatum, humile, Halimi minoris folio. Mick. Nov. pl. gen. p. 224, n. 97 tab. 105. Jasminoides Africanum, jasmini aculeati foliis et facie, Méssol. in Acad. des sciences, an, 1711, p. 318, tab, 12. Lycium afrum, Z., Sp. pl. 277. Codex 1506. Mill. Ic., t. VII Sweet. Brit. fl gard. New. Series, IF. 324. — Bot. Reg. 354. Ten. F4 Nap. 3, p. 299. Sprngl. Syst. 1, 900. Bcrtol. FI. ital. 2, 638. ( 286 ) Has. In rupibus aridis regionis maritimæ insularum Canariensium. Disrris. GEoGr. Stirps in Italià meridionali, Hispanià, Palæstinä, Africa boreali s, australi (cap. B. Sp. Lichtenstein ! Ecklon!) obvia. Descr. Frutex ramis rigidis, teretibus, cinereis, 4-5-pedalis, Folia nascuntur ex tuberculis gemmaceis. Corolla lucidè purpureo-violacea, limbo-viridi, lacinüs ovatis recurvatis. Filamenta aïbo-barbata. Bacca cerasum æquans, quinque sulcis notata, lutea. »»» Oss. Planta nostra excellit foliis minimis vix 4” longis et mirè variat longitudine pedunculorum, nempe alii calycem æquant, alii calyce breviores, alii longiores. 2. LYCIUM EUROPAU M. Lin. L. ramulis spinescentibus, foliis lineari-lanceolatis obovatisque basi attenuatis, suboppo- sitis vel fasciculatis ; floribus erectis, corollà campanulato-tubulosà , calvce quadruplô lon- giore. | Jasminoides aculeatum, ioe folio, flore parvo, ex albo cœrulescente. Mick. Nov. gen. pag. 224, tab. 105, fig. 1. Lycium europæum. Linn., Sp. pl., ed, 1, pag. 192. — Mant. 1, pag. 47. — Sibth. FI. Greœc., tab. 236. — DC. F1. fr., vol. 3, pag. 616, excl. var. 6. Buch., Beschr. Can. Ins., pag. 175. Has. Hanc speciem in convalle Bco de las Nieves Teneriffæ invenit cl. de Buch et in con- valle Bco Santo cl. Bourgeau, ambique eam in Palm legerunt ubi ex cl. Bourgeau satis vulgaris. Disrri8. GEOGR. Planta est communis oræ præsertim maritimæ magni crateris maris Me- diterranel. H. G. REICHENBACH, un. Pag. 190.— Generi Amaranto « capsulà medio circumscissè dehiscente » à nobismetipsis exposito species binas capsulà indehiscente præditas (generi ergo Albersiæ Kunth addicen- das) per imprudentiam applicavimus. Amarantus ità corrigendus, addenda Albersia, des- scriplionibus et synonymià asservalis. Rejiciendus autem 4. petroflexus Linn., aliorum enim errores infaustè secuti 4. pa- tulum Bert. per incuriam pro hâc specie admisimus. AMARANTUS. Lin. 1. Amaranlus sylvestris. Desf. 2. Amarantus patulus Bert. À. caule erecto, ramis patentibus, inferioribus declinatis; foliis nervosis, sordidè viren- ( 287 ) tibus ; racemis racemulisque compositis ; perigonii laciniis subscariosis, apice setulosis, nervo medio viridi, capsulà ovatà brevioribus. Amarantus patulus Beriol., comm. de itinere Neap., pag. 19. — Guss. FI, sic. syn. pol, 3, pag. 385. Amarantus retroflexus plurium Auct. et Nob. olim l. c. non Linn, ALBÉRSIAMKRUN TR: 1. Albersia Blitum. Kunth. 2. Albersia gracilis Nob. Sect. 2, p. 216, loco Rumicis tingitanæ Linn. inserendus. 5. RÜMEX MADERENSIS. Lowe. R. caule suffruticoso, ramis rectis striatis ; foliis lanceolato-ovatis, acutis, bastatis ; pani- culà amplâ, floribus hermaphroditis, foliolis internis demüum orbicularibus reticulatim cruenlato-nervosis. Rumex maderensis, Lowe, Nov. Fl. mad., pag. 19. Rumex tingitanus. Mob. olim, Bourg. excicc. n. 89 non Linnæi. Has. Satis vulgaris est hæc species in convallibus Tenerife Canariæ Gomeræ Hierro et Palmæ. — Perigonii foliola interna fructifera x 314 lin. longa, 1 172 lin. lata. MONOCOTYLEDONES. PALMÆ. Juss. PHOENIX. Lisx. ÉnDpricn., Gen. pag. 253. — Kunru. Enum. vol. 3, ag. 294. ro Je 1. PHOENIX DACTYLIFERA. Lin. Palma Elate. Matth. (Valgr. 1565), pag. 218 et 221. Diosc. b. 1, cap. 159. Palma Dachel. 4/p. de pl. wg., pag. 14. Palma hortensis mas. Kæmpf., Amœn., pag. 688, tab. 1 et9, et Palma hortensis femina, eyusd. Exot. pag. 668, tab. 1 et 2, fig. 2, 16, 11. Dactylis Palma Blackw. Herb., tab. 202. Phœnix dactylifera. Linn., Sp. pl., pag. 1658. — Duham, arbr. fruit. , vol. 4, pag. 1, tab. 1-3, — Gærtn., vol. 1, pag. 23, tab. 9. — Lamck, Encycl., vol. 2, pag. 261. Il. tab. 893, fig. a, b, cc. et à Gærtn. sumpl., figg. e, f, g.— Desf. Fl. All, vol. 3, pag. 438. — Del. I. F1 d'Eg., pag. 29 et F1. Pre, pag. 169, tab. 62. — Turp. Dict. des sc. nat. Planches, vol. 3, tab. 15 — et qusd. Flore méd. vol.. 3, pag. 151, tabb. 148 et 148 bis. — Mart. Palm. pag. 257, tab. 120. — Kunth, Enum. 3, pag. 255. — Schnitzl. Ie. fam. nat., tab. 377 b, fig. 38-42. Phœnix excelsior. Ca. Ic., vol. 2, pag. 13. B Jubæ — pinnis viridioribus, spadice virescente , laxo, floribus distantibus, calyce profundo vix dentato, striato vix rugoso, corollæ foliolis latioribus, fructu ovato vel orbi- culari. Palmeta caryotas ferentia. Jub. in Plin., Hisi. nat., lib. 6, cap. 37. Has. Phœnices ins. Fortunatarum ante Gætulorum adventum airéyDovac, cum vacuæ ad- huc atque incultæ, nos docet 1. c. Plinius. Etiam nunc in Gomeræ rupestribus ex cl. Bour- geau usque ad summa montium cacumina , quæ altitudinem sylvarum et pinetorum atlin- gunt, undique sponte repullulant ; in Palmæ desertissimo cratere extant plures et in pro- montorii Handiæ (ins. Fortis Fortunæ sive Fuerteventuræ) solitudinibus vastis, binas vi- dit Bourgeæus. In reliquis insulis lætissimé cultæ, in Teneriffà scilicet præcipué circà villam 11, — (3° SECT.) 31 ( 290 ) Comitis de Septem Fontibus propè oppidulum Buena vista, in Canari circà urbem Pal- marum , unde nomen, et in Lancerottà in valle fertili Hariæ. Caudices varictatis nostræ al- tissimi, fructus autem semper minores quäm quos mittit terra Africæ continens sed sapidi. In Gomerà sæpe totos edules, seminis testà abortu nullà aut in pulpam conversä, audivimus. Palmosa quoque Libya Fortunatis contermina ut ex piscatoribus Canariensibus accepimus, neque, cùm hæc arboris vera ac naliva stalio, in insulas irrepsisse nostras easque ab omni ævo historico ornavisse mirum est. Disrr. GEoGr. Arbor est Africæ borealis subtropicæ, ex antiquissimis temporibus nota, quæ in Asiam temperatam et ferè in Europam splendidissimi ordinis æquinoctialis rp6dpopoc. promissa est, Cujus vera tamen regio ab ipso, ut probabile est, tropico æstivo usque ad gradum 33 extenditur. Culta usque in Galliam Italiam atque Hispaniam pervenit, atque ibi in palmetis Valentinis ex Cavanilles à seminibus sponte procreatur. Ultra {0 gradum fructus, ut in Fortunatis Cocos, vix maturescit, trunci quanquam elati ei frondes , ob quas præsertim in Ligurià colitur, proceræ. In Americam atque Indiam divecta est. Alia quoque de geographicà ejus expansione forsan dicenda sed Meyeri opus à Kunthio citatum non li- cuit nobis tractare. — “5 000 ( 291 ) LYPHINEZÆ. Jrss. TYPHA. Lin. Exoricx., Gen., pag. 241. — Kunru, Fini. Vol, pag. 88. — ScaxiTzr., die Typhac. 1. TYPHA MACRANTHELIA. Nos. T. foliis angustis (x 112-2 lin. latis) spicà longioribus, aculis, SUprà vaginas intüs pur- puréo-guttatas canaliculatis, supernè planis ; inflorescentià remotà, antheris oblongis, fila- mentis brevissimis pilis et ovariis abortivis (?) lanceolatis stipatis ; spicà femincà cylindraceà elongatà (7-8 poll. longä, 2-3 lin. latà), luteo-fulvà, pistillis creberrinis, stigmatibus li- ncari-lanceolatis, acutis, rufulis, ultrà pilos gracillimos apice vix incrassatos nivcos longé exserlis; pistillis abortivis basi filiformibus apice stigmatibus, veris conformibus atque câdem ferè longitudine, linearibus vel lineari-lanceolatis, coronatis, alüisque ad apicem mamillarum floriferarum brevioribus lanceolatis planis, claviformibus nullis. Typha angustifolia. Link in Buck, Beschr., Can. Ins., pag. 138; Buch, ibid. , pag. 161. — Kunth. Enum., vol. 3, pag. 91, quoad plantam Canariensem, non Linn. Has. Hanc plantam in aquosis convallis Teneriffæ Goyonje dictæ prope Tacorontem le- gimus, prope Tguestem Buchius, eandem à Canarià misit Despreaux, nuperque ad rivulum Sancti Johannis de Za Rambla Tenerife nondum florentem vidit Bourgeæus. Disrrir. GEOGR. Species est Canariensis. Ons. Stirps nostra à Typhis omnibus differt partium floralium gracilitate et quasi macilentià, à T. angustifolia cujus speciem præ se fert ultra partium gracilitatem, pistillidiorum formä atque extensione ità sub lente diversa est ut fragmenta etiam commixta extricabilia, et per eosdem characteres longè magis à T. œquali Schnizl. abscedit cui pistilla et pistillidia claviformia pilos vix excedunt. Organa quæ in tabulà nostrà sub figuris 6, 8, 9, delineata sunt pro pistillis abortivis habita vix diversa esse videntur ab organis Typhæ angustifoliæ de quibus loquitur CI. Dupont (Ann. des sc. nat., 2e sér., vol. 4, pag. 59) quæ pro bracteis habet quemque secutus est oculatus Schnitzlein. Nos potius et hæc organa formâ varia omnia pro pistillis diversimodè abortientibus habemus. Pistilla imperfecta clavi- formia quæ in T. angustifolia musci cujusdam urnam simulant in planlâ nostrâ desunt et ob hanc præcipice causam et ob pistillidiorum formam et longitudinem speciem propriam diximus. Tabulæ nostræ pistillidiorum formæ majores (fig. 6 et 8) sæpè juxta pistilla vera inseruntur et tune bracteas referunt sæpe solæ geminæ aut plures (2927) (fig. 7) Latiores (fig. 42) seper in summitate mamillarum pistilligerarum positas vidimus ubi nulla pistilla vera sti- pant et quoad inflorescentiam sæpe plura coalita (Gg. 9). Ordo adhuc obscurus atque iterùm etiam post C. L. Ri- chard et CI. Schnitzleinii elucubrationes, retractandus. Litem ex sicco et ex specie unicâ haud licitum est solvere. L EXPLICATIO TAB. 218. 1. Caulis floridi pars inferior spicæ parte superiore abscissà 2. Spica speciminis minoris integra, organis masculis ferè omnibus pilisque stipantibus jam deciduis, anibæ magnitu- dine natural. Figuræ reliquæ magnitudine auctæ. 3. Stamen spicæ fragmento pilis instructo impositum. 4. Spicæ femineæ segmentum cujus marnillis pistilla fertilia atque abortiva (bracteæ Schnitzl?) inserta. 5. Pistillum fecundum abortivis et pilis cinctum. 6. Pistilli fe- cundi et pistillidiorum duorum (bractearum ?) syntagma summà curà excerptum. 7. Pistil- lidiorum sterilium cohors excerpta. 8. Pistillidiorum cohors. 9. Pistillidiorum ad apicem mamillarum prodeuntium synthema. 10. Pistillum multoties auctum. 1 1. Pistillidium valde auctum. 12. Pistillidium ex apice mamillæ valdè auctum. Tab. 218. phineæ. Er Botanique. AP ve. J. Félix del. à . Ve É 2 TALLALR EE 4 Het Tt 2 VA TTL 4 2 Fi DR ie 742427 | A 4 LE Li, f Te BRUT Al My De it AL) MY TAAN ; RER AS 22098) AROIDEÆ. Joss. #0) 0-00 ——— ARISARUM. Tourwer. Konru, Gen., pag. 234. 1. ARISARUM SUBEXERTUM. Nos. À, scapo foliis 3-angularibus vel rotundato-3-angularibus hastatis longiore, spathà lage- næformi spadicem crassiusculam, apice clavato-rotundatam, subinclusam vel paullulüm exsertam, tertiam partem excedente, supernè seabrellà , limbo mucronulato. Arisarum vulgare. Linkin Buch, Beschr. Can. Ins., pag, 138. Buch, tbid., pag. 169, — Kunth. Enum., pag. 15, quoad plantam Canariensem. Candil Nivariensium et ex Buch Zumillo. Has. In herbosis regicnis sylvosæ et in convallibus Teneriffæ præcepuè in declivibus circà oppidum Lagunam. | Distris. GEoGR. Species est Canariensis. quæ forsan in Mauritanià occidentali et in Lusi- tanià, ex specimine Welwitschiano, occurrit. Os. Differt ab 4. vulgari Targ.-Tozz. scapo foliis breviore, spathâ brevi, latà , lagæniformi, purpurascente, limbo atropurpureo, spadice crassä , spathâ tertiam partem breviore, apice dilatatä vix exsertà, ovariis et stylo brevi purpurascentibus, stigmate capilato vix peltato. Quamvis non summi tales momenti sint differentiæ, valent tamen ob constantiam. Intermedia videtur planta nostra inter A. simorrhinum Durieu, FI. d’Alg. ined., et A. vulgare. Kunth. ARUM. Lixx. Enouicn., Gen., pag. 255. — Kunru, Enum., vol. 3, pag. 24. ARUM CANARIENSE. Noz. A. foliis divaricatim hastato-sagittatis ; spadice recto spathæ dimidium excedente. ( 294 ) Has. Hanc plantam in ins. Palmà spontaneam legimus loco proprio, schedà amissà, 1e- noto, eamque ut videtur in cavædio scholarum academiæ Lagunensis crescentem vidit CI. Bourgeau aut À. italicum Mill. uti ipse credidit, an advectum aut sponte enatum incertum. Disrris. GEOGR. Speciesest Canariensis. Desce. Tuber … Folia 3-angulari-sagittata, 10 poll. longa, 5 poll. lata, auriculis 5 poll. longis, valdè divaricatis, acutis, saturatè viridia, immaculata, circa nervum medium et auricularum nervos medios rubore pallido suffusa, immaculata, margine concoloria. Spara 8 poll. longa, vix 2 poll. lata, apicu- lato-acuminata, viridis, intüs circà basiin subecolorata, tenuis. Spamix 4 112 poll. longus clavä cylin- draceà, 1 112-2 lin. latä acutiuseulà, stipite suo longiore. Anraerarum pileolus ab ovariis intervallo lin. 1 ferè nudo vel cirrhis paucissimis elongatis assurgentibus sparsim vistito disjunctus, suprà curhis plu- rimis elongatis deflexis spadici appressis, ultrà antheras protractis , quasi com cristatus. Ovaria plu- rima in cylindrum brevissimè stipitatum pollicarem digesta. Fructus… Os. Distinguitur bæc Species spadice Spathæ dimidium excedente, ovariorumcylindro elongato, cirrhis (antheris deformatis) elongalis comosis, his notis el spathâ angustà acutissimâ foliisque non maculatis latè sagittato-hastatis rubroque coloratis ab 4. italico Mill differt ; foliis ab À. maculato L. ab 4. picto Linn., atque À. orientali Bieb. (ex specimine Besseriano) aliisque notis, recedit. Ab 4. cylindraceo Gasp. auriculis valdè divaricatis diversa est, cæte- rm, sed plantam non vidimus, affinis. Ab 4. syriaco Blum ! toto cœlo diversa. Has nobis præstitit differentias spe- cimen nostrum üunicum perfectum (altero exeso) ; cum aliis confundi noluimus, nomen ergô novum condidimus pro varielate, si reverà speciei cujusdam cognitæ varietas, servandum. DRACUNCULUS. Tourwer., Scnorr. SPATHA basi convoluta limbo angusto, vel lato, internè colorato vel viridi. SPADIx infernè continud androgynus, genitalibus rudimentariis infrà el suprà stamina vel nullis, appendice claviformi vel elongato acuto. ANTHERÆ liberæ, distinctæ filamento brevi, loculis 2 Oppositis apice rimis 2 ovatis sublateralibus dehiscentes. Ovaria plurima, libera 1-locularia olutine crassà farcta vel vacua, placentis 2 crassis affixa , sessilia, 1-2 basilaria erecta, 2-3 ab apice loculi pendula, orthotropa. SryLus nulius. Srieua orbiculare indivisum. Bacca carnosa, 1-3-sperma. SEmINA angulosa , perispermo farinoso farcta. Emprvo axilis, radiculà seminis apicen spectante. | | HERB4 regionis maris Mediterranei et Canarienses, tubere rotundo, foliorum basibus persistentibus squamoso, scapo radicali, elongato, foliis annotinis pedato-2-pinnatifidis, petiolalis, petiolo basi in vagi- nam scapi basim involventem dilatato. Spatha fetens vel inodora. ( 295 ) Secri0 I CHOEROPHALLUS. Spatha angusta, viridis, inodora. Spadix continud androgyna, genitalibus rudimentariis nullis, appendice longissimà gracili acutä. Ovaria mucilagine nullà farcta. 16. DRACUNCULUS CANARIENSIS. Koxru. D. foliis pedatis segmentis lateralibus lineari-lanceolatis ; spathà foliis longiore , gracili, intüs lævigatà spadicis appendice iævi, lacunosä, spathä vix breviore. Arum Dracunculus. Link in Buch, Beschr. Can. Ins., pag. 138 et Buch, ibid., pag. 169. — Kunih. ÆEnum., vol. 8, pag. 30, quoad plantam Canariensem. Dracunculus canariensis Kunth., ibid. Tacarontilla et Taragontia Canariensium. Descr, Tuser crassum, rotundum foliorum annotinorum basibus squamosum radiculis apice coma- tum. Forra 1-vel sesquipedalia erectiuscula, spathä breviora , glabra , pallidè viridia, pedata, segmento intermedio lanceolato, lateralibus 3-5-partitis, lobis oblongis vel oblongo-lanceolatis , acuminatis, pe- tiolo striato , glabro, viridi ad medium vel ultrà medium in vaginam subscariosam viridi-purpureo- maculatam apice rotundatam liberam dilatata. Scapus pedalis vel 2-pedalis, viridis. Srara semipedalis vel pedalis , angusta, cylindracea, lævis, apice sensim in acumen attenuata usque ad basin fissa , tubo nullo, glabra pallidè virens. Spanix libera, spathâ brevior, gracilis, basi pistilligera, nullo inter pistilla superiora et staminum cylindrum brevem suprà nudum intervallo, teres, mox in appendicem elongatam myosuroideam, flavidam, levem, lacunulosam, spongiosam, acutam protractus, Ogs. Cüm primô manum huic operi admovimus , vir acerrimi ingenii Endlicherus mirabili solertià elaboratos generum nondum divulgaverat characteres. Non omnia quod summi momenti organa tune cognita atque ipsis tiro- nibus aperta. Viriliter igitur, ne proposito deforemus, quæ ditionis nostræ illico recudimus. Nunc autem ea tan- tùm, quæ aut nova aut parüm nota aut specie admissà novâ, varianda, retractamus. Quamobrem Dracunculum adi- mus. Dracunculus Tournefortii à Schottio instauratus celebri Kunthio nimis debilis visus est et ab Aro vix divellen- dus, quia ab ipso et à clariss. Endlicher non secüs ac si ovula ei parietalia essent ut in Aro, descriptus, reverà au- tem superiora ex angulo ovarii sub ipso stigmate pendula , inferiora ab axi erecta. Bene observavit doctus Blumeus (Rumphia, pag. 117 et 124) hanc differentiam adjectä foliorum figurâ diversissimä genera partilia (sed enim vix for- sèn) reddit. Corroboratur speciei nostræ characteribus genus cui neque suprâà neque infra stamina organa rudimen- taria ulla et inde forsan ad Pythonieus adscribenda et novi generis pro typo habenda. Alia quoque stirps hujusce conturmalis ordinis Colocasia nymphæifolia Kunth ad aquarum rivulos et canales atque etiam ad rupes scaturientes ferè spontanea evasit sed invectitia et ob tubera esculenta culta quæ iñames vocantur. Post longam cocturam come- duntur sed viscosa sunt et parüm sapida alvumque cohibent. ( 296 ) EXPLICATIO TAB. 219. 1. Planta integra florida staturæ mediocris, magnitudine aliquantum immunilà, spathæ, quæ folia excedit, parte intermediä ablatà ; figuræ reliquæ auctæ. 2. Spadix à spathà ex- cerpta appendicis parte superiore obscissà. 3. Stamen à tergo visum. 4. Idem à latere visum. 5. Ovarium. 6. Idem longitrorsum sectum ut conspiciantur ovula, 7. Ovulum placentæ glutinosæ frustillo adhærens. 8. Idem longitrorsam sectum ut appareat embrvo. Botamique Tab. 219. Aroideæ < £ k TE ; TRE ; Lu J'Higo À Pricher 7 Charpentier lap Înei _Lsscuneutis canatiertacs Plon CT SANT US GANT ) LEMNEZÆ. L. C. Ricr. LEMNA. Lx. A Rre. Ærch bot, 1, pag. 211. = Enpricn., Gén. pag. 239. [e 1. LEMNA MINOR. Lin. L. frondibus parvis, ovato-lenticularibus, subplanis, 1-rhizis, utriculo 1-loculari, 1- SpCrimo. Leémna minor, Linn., Sp. pl., pag. 1376. — P. de Beauv., Mém. sur les Lemn. , Exir. du Journ. de phys. 1816, pag. 13, fig. 21. — Hook, F1. scot., pag. 10, et El. lond., ed. 2 ic. — Mert. et Koch, Deutschl. F1, vol. 1, pag. 295.— Ad Brongn. in Guillem., Arch. de Bot., vol. 2, pag. 98, tab. 19, fis. 1.—S chleid. in Linnæ&, vol. 13, pag. 390. — Th. Nees ab Es. Gen. germ. Lemn. , tab. Jig. 1-12. — lieichb. , Ie. bot. cent. 17, tab. 14, fig. 15. 2 Has. Hanc plantam in piscinà oppidi Orotavensis legit CI. Bourgeaud. 15 februarit 1845. Disrri8.GEOGR. Species est late per orbem sparsa quæ in Scandinaviam ad gradum lat. bor. 60 scandit (Wahlenberg). TELMATOPHACE. Scureio. SCHLEID in Linnæd&, vol. 13, pag. 291. — Kunru, Enum., vol. 3, pag. 6. 1. TELMATOPHACE GIBBA. SCHLEID. T. frondibus obovato-rotundatis subtüs spongioso-inflalis. Lemna gibba. Sp. pl., pag. 1377. — F1. dan. , tab. 1588. — Engl. bot., tab. 1933. — P. de Beauv., Mém. sur les Lemn., Extr. du Journal de phys., 1816, pag. 13, fige. 11-20. — Schkhuhr, Handb., tab. 281. — Rich. in Guillem., Arch. de Bot., vol. 1, pag. 200, tab. 6. — A. Brongn., tbid., vol. 2, pag. 99 ab AT fig. 2. — Mert. et Koch., Deutschl. FL, vol. 1, pag. 295.— Th. Nees ab Es. Gen. germ. Lemn. ic., figg. 13-21. — Schrilzl., Iconog. fam., tab. 79, L., figg. 1-17. — Reichb. Icon. bot. cent. 17, tab. 14, fig. 16. 11, —(3° SECT. \ 8 Q92 ( 298 ) Telmatophace gibba. Schlerd. l. c. Kunth. Has. Hæc species vulgaris est in aquosis regionis sylvosæ, nempe propé oppidum Lagu- nam Teneriffæ ad pagum T'egueste in convalle del Bufadero et alibi ; in altis insulis vi- sam præterivimus. Disreis. GEOGR. Vulgaris est hæc planta in aquosis totius orbis antiqui. Ab Ægypto ad Upsaliam Sueciæ (W/ahlenberg) pererrat et in Americà occurrit. (298: ) NAIADEZÆ, Juss. L POTAMOGETON. Lin. Expricu., Gen., pag. 2. — Kunru, Enum., pag. 127. 1. POTAMOGETON FLUITANS. Ron. (var. canariensis.) P. foliis longé petiolatis, demersis oblongo-lanceolatis pellucidis, natantibus subecria- ceis, lanceolatis vel ovato-lanceolatis, basi et apice angustatis, stipulis lanceolatis, apice aristalis; spicis crassiusculis, folio brevioribus; fructibus ex sicco ovatis rotundatisque api- culo recto vel incurvo lateribus rugosis, margine acuto, antrorsüum erosulo. Potamogeton fluitans. Roth. tent. F1. germ., vol. 1, pag. 72, 2, 202. Potamogeton nodosus. Poir., suppl., vol. 4, pag. 535. — Cham. in Lines, vol, 2, pas. 299, tab. 6, 2e Potamogeton canariensis, Link in Buch, Beschr. Can. Ins., pag. 188, Buch, ibid., pag. 161. Potamogeton Leschenaulti. Cham. L. c., pag. 223, tab. 6, fig. 93. Potamogeton natans, y angustatus c. canariensis et d. Leschenaultii Kunth. L c., pag. 198. Has. Legimus hanc plantam in aquosis circà oppidum Lagunam, eandem in rivulis val- lium Sancti Andreæ et del Bufadero legit Bourgeæus, in rivulo Igueste celeb. de Buch. Disrris. GEOGR. Planta nostra haud reverâ iconibus P. fluitantis in Reichb. Ie. FI. germ. tab. 48 et 49 differre videtur et tum per totam feré terræ habitabilis orbem obvia. 2. POTAMOGETON PUSILLUS. Lin. P. caule ramosissimo compressiusculo ; foliis linearibus 3-5-nerviis ; pedunculis spicà pusillà duplo triplove longioribus ; ovariis 4, stigmatibus capitatis, ovato-angulatis, fructu ovato (in plantä Europæà) antrorsum recto, dorso levi. Potamogeton pusillus. Linn., Sp. pl., pag. 184. — Cham in Linn. 1827 , vol. 2, pag. 170 , tab. 4, Jig. 3. Potamogeton pusillus $ vulgaris. Koch, Syn., pag. 780. —Reichb., Ic. bot. cent. 17, tab. 22, fig. 38. Potamogeton denticulatus. Link in Buch, Beschr. Can. Ins., pag. 138. — Buch, ibid., pag. 173. Has. Hanc plantam in aquario la Mareta dicto propè Lagunam Junio florentem legit ( 300 ) Bourgeæus. Circa Lagunam quoque suam legit Buchius, et ex Chamisso |. c. pag. 173 in G ? o aquæductu Adexeusi Smithius. Disreis. GEoGR. P. pusillus formis diversis indutus per totam terram obvius. 3. POTAMOGETON MONOGYNUS. Ga y. P. Caule ramosissimo, tereti, viridissimo, foitis linearibus, 1-nerviis, nervulis nullis vel 2 lateralibus evanidis stipato, acutis, omnibus submersis ; pedunculis spicà pusillà fructi- ferà interruptà triplo longioribus ; ovario r, stigmate capitato discoideo, fructu supra ba- sin antrorsum dente aucto, dorso tuberculato. Potamogeton monogynus. Gay ! ined. anno 1832 et in Guep. Suppl. à la Flore de Maine-et-Loire, p. 9, ubi nomen pro synonÿmo habitum. — Coss. et Germ. Suppl. au Cat. rais., p. 89. — Eorund. FI. de Vi NTI Potamogeton tuberculatus. Guép. 1. c. nomine mutato, Potamogeton trichoides. Cham. in Linnæd 1897 , vol. 1, p. 174? — Reichb. Ie. bot. cent. 17, tab. 21? sed tum maximi momenti character povoyuvauxioude prætervisus. Has. Legimus hanc plantam in Teneriffà sine flore et fructu, candemque floridam fructi- leramque in ejusdem.insulæ valle del Bufadero et foliis latioribus sub-3-nerviis in convalle Barranco Santo legit Bourgcæus. Disrris. Geocr. Hanc plantan primus omnium in Neustrià legit distinxitque celeb. Gayus. Extensio vera geographica nondum nota. Eam anno 1828 à convalle Ribeiro de Fayal ad mare P. pusillum ? inscriptam nobiscum Madeiræ commorantibus communicavit cl. Lowe. ZANNICHELLIA. Lrnx. EnpuicH., Gen., pag. 251. — Kuwrn, Enum., vol. 3. P- 129. 1. ZANNICHELLIA PALUSTRIS. Lin. (var. digyna). Z. caule elongato intricatissimo ; antheris 4-rard 2-3-locularibus; fructibus r vel 2, longè vel breviter stipitatis, dorso denticulatis muricatisque. Zauichellia digyna. Gay ! in Breb. FL norm., pag. Zamichellia palustris. Wild. B. Steinh. in Ann. des Sc. nat. 2 sér., vol. 9, pag. 95. Mas. In aquosis Canariæ hanc plantam invenit Preauxius camque in ejusdem insulæ ri- vulo vallis de Tenoya flaribus masculis et femincis onustam et in aquilegio propè templum Sancti Josephi propè urbem Palmarum legit Bourgeæus. Disrris. GEOGR. Planta hæc polymorpha aquigena hemisphæriam borealem veterem à sradu 28 ad regiones hyperboreas Laponiæ (Linnæus) percurrit et in Americà federatà obvia (Pursh). Ozs. Non major fides antherarum loculis quàm carpidiorum formæ in hoc genere habenda. Antheras plantæ suæ ità describit oculatissimus Gayus « anthéra biformis ! nunc simplex ovoideo-oblonga nunc (ex duabus counatis una) prismatico-telragona. » (Gay Mss. 1852). Nos et 2-3-et 4-loculares in plantà Canariensi vidimus. Hine Z. dentata et Z. palustris Willd. et Steinh. baud distinguendæ. Planta nostra Gayanæ omninô similis fructus habet paullulùm ma- jores et semper aut solitarios aut geminos sed species Linnæana vix sententià nostrà scindenda. CYMODOCEA. Korw. ExoricH., Gen., pag. 250. — Kunr., Enum., vol. 3, pag. [ 10. 1. CYMODOCEA WEBBIANA. A. DE Juss. C. caulibus striato-sulcatis, radicibus tomentosis ; foliis tenuibus, vaginis striatis, apice 2-dentatis, dentibus crassis subobtusis, basibus cupelliformibus, sterilibus nudis ; fructu puncticulato lateribus et dorso sparsim ruguloso. Gymodocea Webbiana. 4. de Juss. Ann. des sc. nat., 2 sér., vol. 2, pag. 355, tab. 17, fig. 16. His. Legimus banc plantam ab oceano rejectam propè Arrecifam Lancerottæ. Disrris. GEOGR. Species est Canariensis. Descr. CauzEs sarmentosi, crassitie straminis triticei, striato-sulcati, ad internodia radicantes, radici- bus tomentosis. Forra 2 rarô 3 , pedalia, a basi usque ad 174 vaginantia, vaginâ 112 vel 314 lin. latâ, striatä, tenui, planä , basi vaginis foliorum deciduorum persistentibus inter se obvolutis apice biden- tatis dentibus brevibus latis subobtusis, obtecta , vaginarum tandem deciduarum basibus cupellifor- inibus, margine line rectä nec spirali ramum cingentem , intervallo conspicuë sulcato-striato. Fructus {in speciminibus nostris 2 fertilibus) solitarius & folii axillà prodiens, vaginæ persistentis basi bracteatus, omninô sessilis, complanatus , dorso rotundato-ovatus, rugoso-tuberculatus, apice styli basi rostella- tus, antrorsüm rectus, supra medium dente ohtuso instructus, lateribus planis, verruculis præsertin propè marginem et puncticulis elevatis lonsitrorsüm notatus. ÿ ÿ ( 302 ) 2. CYMODOCEA? PREAUXIANA. Nos. C. caulibus sarmentosis, subenerviis, ad internodia radicantibus, radiculis glabris; foliis elongatis angustis (114 lin. latis), crassis, subcartilagineis, Lenuissimé multistriulatis, vagi- nis longis substriatis,apice angusté at acutè 2-dentatis, basibus cupelliformibus, superioribus lacero-fimbriatis ; floribus .… fructu.… Has. Hanc plantam littore Canariensi ejectam legit Preauxius. Drsrrts. cEocr. Nondum nota. > C0 a —— ( 303 ) ORCHIDEZÆ. Joss” ORCHIS. Lin. PErIGONUM galeatum seu semigaleatum, sepalis seu omnibus conni- ventibus, seu lateralibus externis reflexis. LABELLUM anticum, calcara- tu , integrum s. trilobum, s. trifidum, cum basi gynostemii conna- tum. GYNOsTEMIUM semileres, apiculatum, breve, ascendens. Ænthera erecta, annata, bilocularis, loculis parallelis, longitudinaliter dehiscen- tibus, basi in plicam rostelli bursiformem medio apiculatam excedens. PoLriniA BINA , caudiculata , caudiculæ basi glanduligeræ, glandulæ in plicà rostelli (bursiculä). SramNoDIA minima. STIGMA in facie columnæ excavatum. OvARIUM contortüum. | | HERB& utriusque orbis regionum frigidarum calidarumque incolæ cistropicæ. Radices bituberatæ, folia succulenta in vaginas caulinas bracteasque decrescentia. Inflorescentia spicata. 1. ORCHIS CANARIENSIS. Lino. O. spicà densiusculâ, bracteis membranaccis cuspidatis ovariis subbrevioribus, sepalis lanccolatis acutiusculis, externis majoribus, labello oblongo trilobo, lobo medio producto truncato crenulato, medio pubescente, lobis lateralibus obtusis abbreviatis integerrimis s. crenulatis, interdum cum lobo medio omnino confluentibus, calcare conico ovario plus duplo breviore. Orchis canariensis. Lindl. Gen. et Sp., Orchid. Part. 4, pag. 263 et sq. 1835. Has. Ad scopulos los Organos supra vallem Orotavæ detexere Webb et Berthelot ! Barranco de Añavigo in rupibus humidis, secus præcipitia Arafo Teneriffæ Martio Bour- seau | (4) Orchidearum Canariensium gregem ordinavit descripsitque clariss. patris clarus filius H. G. Reichenbach. 6 ( 304 ) Disrris. cEocr. Nonnisi in ins. Canariensibus obvia. Descr. Planta spithamæa-pedalis, robusta. Tusera rotunda s. oblonga, inteserrima, FoLra 4-5 lanceo- lata acutiuscula, vaginantia, supremis brevibus. Sprca densiuscula, 10-18 flora. LasELLum sepalis exter- nis sublongius, valde tenerum, Gyxosremium Orchidis masculæ, processu rostellari brevi. Senna nume- rosissima, testà urceolari, embryone sphærico, tota 0,25” longa, 0,131” late. EXPLICATIO TAB. 220. 1. Planta florida. 2. Flos magnitudine auctus à fronte visus. 3. Idem , a latere visus, et quidem sepalis lateralibus externis inflexis, ut calcar conspiciatur. 4. Gynostemium a latere visum. 5. Gynostemium a fronte visum. 6. Pollinarium cum glandulà caudiculam circtm- volvente. 7. Capsula matura. 8. Semen auclum 170 diam. 2. ORCHIS LONGIBRACTEATA. Biv. \ co O. spicà cylindraceà, longà, confertà, multiflorà, bractcis lanceolatis acuminalis ovariis longioribus, inferioribus flores longè excedentibus, scpalis oblongis obtusis, internis bre- vioribus et angustioribus, labello oblongo trilobo, maximo, labis lateralibus lanceolatis, ob- tusis, margine externo crenulatis, lobo a medio producto bilobulato, lobulis lanceolatis, truncatulis, abbreviatis, divergentibus, dente interdum interjecto, calcare saccato, ovario triplo breviore. Orchis longèbracteata. Biv. Bern. Cent. Sicil., pag. 57, tab. 4. — Bot. Reg., tab. 357. — Raichb. FL Exc., pag. 125, n. 852. Orchis Robertiana. Lois. F1. Gall., vol. 2, pag. 266. Orchis fragrans. Ten. F1. Neap. prodr., pag. 53. Has. Barranco del Agna Teneriflx. DBourgeau. * Disrris. GEOGR. In campis herbosis {Parlatore !), arenosisve collium (Schimper !) regio- num Mediterranearum. In Atticà v. Spruner ! Perivogliæ Sieber ! Panormi, Trapani Sici- liæ.. Parlatore! In Sardinia Moris! Ph. Thomas! Müller! Niceæ Barla! Circa Telonem Fauché! Roffavier ! Prope Algeriam Schimper ! In Teneriffà |. d.! Descr. Planta spithamæa-bipedalis, pulcherrima. Tusera oblonga , integerrima. Fozra ovata, s. ob- longa acuta , in bracteas decrescentia, magna, nitentia. Periconir sepala externa vividia maculis san- guineis adspersa, interna viridia, labellum candidum (saltem in sp. Canar.; in aliis purpureum. Planta igitur labelli colore pariter variat atque orchis fusco Icq.) Ozs. Varietalem Siculam s. Gallicam cl. Lindleji nec labelli laciniis, nec florum magnitudine distinguere possum speciminum copià assiduè examinatà. s v's Ovchideæ Botanique nc 1a0 2e val Ü d 20, 4 \ (l | 1 i PE Î | 21 | 4 | h. | l | Fr IT. 6. Recchenback, jun. del. | ; | 2. Aaspail jil. deudne. FX 2e PSS DAS lc LCchiuaendts = /ZZ a AU ( 305) OPHRYS. L. Siv. PERIGONIUM patens. Sepala externa subæqualia, interna minora, erecta, sæpe velutina. Labellum anticum, pendulum , integrum s. tri- lobum, sæpe apice appendiculatum basi læve s. bicallosum s. bicornu- tum, ecalcaratum. Gyxosremiom hberum, brevissimum , adscendens, apice sæpe mucronulatum. Ænthera bilocularis, erecta, adnata, loculis paralleïis. GLANDULX segregatæ in plicis rostelli (bursiculis) diversis , processu rostelli interjecto nullo. SramnNontA obliterata. Sricma in facie gynostemii maculam glutinosam sistens. Herpæ palæogææ, potissimüm in collibus herbidis regionum calida- rum provenientes inprimis mediterraneæ, paucæ vel in Britannià, Suecià, Rossià septentrionali obviæ. Halitus Orchidis, spica tamen rara, flores speciosi. OPHRYS TABANIFERA. W. O. sepalis externis ovatis obtusis-æqualibus, lateralibus divaricatis, internis lanceolatis margine revolutis, gynostemium breve æquantibus, velutinis, labello trilobo, lobo medio ovalo obtuso margine reflexo basin versüs bigibboso, velutino, lobis lateralibus lanceolatis, acutiusculis, puberulis, abbreviatis, deflexis. Ophrys tabanifera. #7. Sp. PI., vol. 4, pag. 68. — Reichb. PI. crit, IX, 1169, 1170.— End, gen. sp., p. 879, — Vis. fl. Dalm., p. 178. Ophrys insectifera. 8. biflora. Desf. Atl., vol, 2, p. 320. Ophrys umbilicata. Desf. in An. Mus. Choix de plantes du Corollaire des Instit. de Tournef., tab. 5. Ophrys pulla. Cyr. Ten. FI. Neap., vol. 2, p. 311, tab. 97. Ophrys hiulca. Seb. Maur. Rom. Pl. Cent. 13, p. 43, tab. 2, fig. 2. Ophrys disthoma. Biv. Bern. sic. pl. Cent. 1, p. 59. Ophrys bombyliflora. Mutelin Ann. sc. nat. III, 1835, p. 243, tab. 8, B., fig. 4. Har. In Canariæ convalle S. S. Virginis leg. cl. Webb. In eædem insulæ convalle imâ de Alonzo dicto Despréaux in Teneriffæ sylvä convallis Barranco del Agua Guimar die 7 Martit 1845 Bourgeau. Distris. GEocr. Crescit in collibus herbidis , imo in arenosis (Spruner !) regionis Medi- terraneæ, inter omnes species regiones æquinoctiales proxime appetens uti monet cl. 111, — (3° SECT.) 39 ( 306 ) Webb. — Athenis s. in Æginà v. Spruner ! prope Modon. Despréaux ! in Lucaniæ mon- tibus. Tenore! Gebhard ! in insulà Caprearum ad Tiberii ædes Sieber ! in Sardinià propè Cagliari. Moris ! Ph. Thomas! Müller! In Sicilià. Parlatore! Decker! Romæ, de Rayneval! Orbitelli Etruriæ. Parlatore ! Gadibus. Fauché ! Prope Algesiram Andalusiæ. Willkomm ! Olysip. Horn et Otter fil. — Prope Algeriam. Schimper ! Roussel! Bonæ. Steinheil ! Prope Mostaganem. Delastre! in Canariis 1. d.!— Prætereà in Dalmatià ab Alschingero lecta dicitur. Descr. Planta 3-pollicaris-spithamæa. For1a oblonga, obtusa, 5-7, caulina ovato-lanceolata acuta, spa- thaceo-vaginantia. Bracrez ovatæ acutæ, rucullatæ, ovario breviores. Frores 2-5 ; diam, long. 6°”. Per- coxur sepala flavo-viridia, labellum fuscum, violaceo pictum , lobi laterales ex sicco videntur pulchrè li- lacino-violacei. HABENARIA. W. PerIGONIUM subgaleatum. Sepala externa subæqualia, sapremum ga- leatum ; lateralia majora, reflexa ; interna integerrima aut basi auri- culata, aut 2-3-loba , aut 2-3-fida, erecta, cum supremo fornicata. La- BELLUM anticum, integrum, s. trilobum, s. trifidum ; calcar filiforme. GYNOSTEMIUM semiteres, subapiculatum, liberum , erectum. ANTHERA erecta, semiadnata, loculi soluti, basi divergentes, liberi, in cornuum speciem producta. PorzinIA incurva, retinacula gracilia, longa , glan- dulæ exsertæ. SraminopiA glandulosa, lateribus gynostemii insidentia. STIGMATA : supremum subobsoletum (maculam glutinosam sub apice rostelli semiliberi, subcucullati sistens ut videtur ex nonnullis speci- minibus siccis), lateralia in processubus carnosis stigmaticis, ex lateri- bus internis rostelli ad latera faucis calcaris prosilientibus, nunc elon- gatis, aunc valde abbreviatis. Ovariüm contortum. | HerB# utriusque orbis regiones calidas tropicasque incolentes, cives Chinæ, Japoniæ, Indiæ orientalis, insularum Canariensium, Azora- rum, Sierræ Leone, Abyssiniæ, capitis Horn, Madagascariæ, Mauritii, Carolinæ, Mexici, Antillarum, Brasiliæ, Peruviæ, Novæ-Hollandiæ tropicæ. Ranix bituberata. Habitus gracilis Orchidis Platantheræ, pleræque densè foliosæ, proceræ. FLORES spicati, herbaceiï. ER at EU HTNE wie Orchideæ. Botanique. Tab. 221. I. CG Reichenbach jun. del. PA A. C.Reichenback, jun. del 7 Aaspaë fil. reugps. 2e Habenair hodacthies 7 ; 24 (307 ) 1. HABENARIA TRIDACTYEITES. Lino. H. spicà laxiuseulà, bracteis ovario brevioribus acuminatis, sepalis externis subæquali- bus, supremorum sepalis internis rectis galeato, lateralibus externis deflexis, Zabello tri- partito, pendulo, laciniis filiformibus , medià subbreviore , calcare filiformi ovario sublon- giore. Orchis tridactylites. J7/cbb. in litt. ad Lindl. Habenaria tridactylites. Lindl. Gen. 3 Sp. Orch. 1835, p. 318. (A. Erostres, S 2 Henidia). Has. In rupestribus graminosis Teneriffæ et Canariæ non infrequentem primi legerunt cl. Webb et Berthelot! Disrrig. GEoGR. Planta insulis Canariensibus propria. Descr. Planta spithamæa, gracilis. Fos duo ovato-acutiuscula, primüm pollicaria, per anthesin multüm aucta. Spica 6-9 flora, flores erecti, vix magnitudine florum platantheræ bifoliæ ; ex sicco vi- dentur albidi, sepalis internis margine externo et labello viridibus. Porcivwaris parva, caudiculæ recur- væ, glandulæ solito majores. EXPLICATIO TAB. 221. 1. Planta florida. 2. Flos auctus. 3. Alabastrum altero sepalo externo lateralt interno- que reflexo, ut labellum et gynostemium appareant. 4. Gynostemrum à facie visum. 5. Idem supernè visum. 6. Pollinarium. 7. Pollinarium auctum ro diam. 8. Capsula. 9. Semen auc- tum 170 diam ! PERISTYLUS. Br. PERIGONUM campanulatum, sepala omnia subæqualia , labellum m- tegrum s. trilobum, calcar brevissimum. GYNOsTEMIUM rectum, brevis- simum. Antheræ loculi basi disjuncti, processu rostellari interjecto nullo. GLANDULÆ nudæ. STAmNoDIA elongata. STIGMA transversum. Ovariu“ tortum. HErBæ per omnes zonas cistropicas dissitæ. Tota inflorescentia spicata, habitus Orchidis. Totum genus ulterius explorandum, certè variorum generum Cives continens. ( 308 ) 1. PERISTYLUS CORDATUS. Lino. P. caule diphyllo, foliis cordatis ovatis acutis amplexicaulibus, spicâ densiflorà subse- cundà, sepalis lanceolatis brevibus æqualibus campanulatis, labello ovario dimidio bre- viore, trilobo, lobo medio recurvo, calcare scrotiformi, staminodiis clavatis. Satyrium diphyllum. Z£. ir Schrad. Distr. 1799, n. 23. Orchis cordata. 77. Sp. pl., vol. 4, p. 28. Habenaria cordata. R. Br. Prodr. ,p. 312.—Spreng. syst., vol. 3, p. 691.—Hook. Bot. Misc., vol. 1, p.270, tab. 55. — Hook. Bot. Mag. 1839, tab. 164. Herminium cordatum. Lindl. Bot. Reg. 1839, tab. 1499. Peristylus cordatus. Zndl. Gen. et Sp. Orch. 1835. p. 298, Has. Ad truncos putrescentes laurorum in sylvà las Mercedes Teneriffæ, cl. Webb et Berthelot. Disrris. GeoGr. Crescit in Europà australi occidentali et in Africà boreali, in herbidis insularum Corsicam inter et Sardiniam Moris ! in Hispanià (vidi in herb. Boiss. Pavon!) in Lusitanià. Link. in insulâ Maderä. Lowe! (vidi in herb. De Candolle!) in Canaris. d.! Prope Tanger Salzmann. Descr. Planta spithamæa-pedalis (4 specimina à cl. Webb largiter sunt pedalia). Ranix unituberifera. Caulis erectus. For1a bina, patentia, 5-nervia, subcarnosa, in sicco tenuissimè membranacea. Interme- dium inter folia folio inferiore tertià parte brevius. Spica densissima, floribus subsecundis. Bracteæ lan- ceolatæ, acutæ, membranaceæ, ovariis breviores, FLores exigui patentes, viriduli, vix majores floribus Herminii Monorchidis. GyNosremium minimum, cucullatum, loculis antheræ divergentibus, stigmate mi- nimo. OvarIuM cylindricum, incurvum ex ratione floris magnum. — Flores sub vesperum odorem gra- tissimum spirant teste cl. Hooker. Oss. CI. Hooker in Bot. Mag. 5164, sepala externa basi connata depinxit; atqui in quinque speciminibus herbarii mei sepala externa libera reperi. — Tarnen hæc est varietas admodum levis. Ita in Orchideis, quæ sepala externa lateralia connata habent, varietates occurrunt sepalis bilobis, bifidis, bipartitis, imo liberis. H. G. REICHENBACH. (309) AMARYELIDEZÆ. KR. Be. PANCRATIUM. Lixww. Enpr., Gen. pag. 170. 1. PANCRATIUM CANARIENSE. Ken. P. foliis latis (ultrà pol.) linearibus, elongatis, glaucescentibus ; scapo laterali, compresso, loliis subbreviore, spathà 2-valvi, valvis lanceolalis apice attenuatis, acutis, peduneulorum longitudine, bracteolis inter pedunculos iisque brevioribus, linearibus, paleaceis, umbellà sub-20-florà; perigonii laciniis æqualibus, coronà 12-dentatà duplo majoribus, apice mu- cronulatis intüsque puberulis ; staminibus brevibus inter dentes coronæ perigonio duplo brevioris insertis, dentibus parüm longioribus ; capsulà glabrä fusco-lutescente. Capsula poll. circiter 1 longa, subtriquetra membranacea, glabrescens vel subscabra, feré ad basin loculicidè dehiscens. 3-valvis , valvis 3 lin. latis , obovato-oblongis, acutius- culis, ad nervum medium nervis 2 lateralibus stipatum, canaliculatis. Semina lin. 1 1/2 longa, lin. 1 lata, obovato-3-quetra, rugosa, aterrima, funiculis carnosis claviformibus ap- pensa. Pancratium canariense. Ker. Bot. mag., tab. 174. — Link in Buch. Beschr. , Ins. Can., pag. 1/0. Has. Hanc speciem, quæ regionis sylvosæ rupestria aprica amat, in campo elato e/ Llano de Tr'ebejo mense decembre fructiferam legimus , florentem in rupestribus humidis con- vallis del Agua propè pagum Los Silos die 4 octobris 1845 invenit Bourgeæus. À Canarià specimina misit Nivariensibus minora Despréaux statione non notatà. Bulbos quoque ex eàdem insulà (Ker. in Bot. Reg.) traxit Chr. Smith, sed locum proprium cl. Buchius in opere eximio non indicavit eamque per errorem forsan in regione priore sive Africanà collocavit. | Disrri8. GEoGR. Species est reverà Canariensis. Oss. Specimina Canariensia Preauxii omnibus partibus minora, folia breviora et vix 4 lin. lata, umbellæ 6-9-floræ, capsulæ ovatæ, semipollicares. Descriptio nostra à speciminibus Nivariensibus icone Kerianà omnind congruentibus sumpla est. ( 310 ) AMARYLLIS. Lixx. Expricu., Gen. pag. 176. 1. AMARYLLIS BELLADONNA. Lin À. Multiflora, perigonio infundibuliformi, tubo brevissimo, costato, laciniis undulatis , 3 anterioribus minoribus, stigmate 3-fido; seminibus globosis. Amaryllis Belladonna, Linn., Sp. pl, pag. 421. Amaryllis Belladonna et nl. Dryand. in Bol. mag., tab. 733, — Lowe, Obs. in Hook Journ. D; Bot., vol. 1, pag. 29. Belladonna purpurascens. Suweet., Hort. Brit., pag. 506. Has. Ad muros vinearum insulæ Teneriffæ vulgatissima. Disrris. GEoGr. Planta est, ut videtur, ab origine austro-africana in Maderi et in insulis Canariensibus nunc civis metæca. (SA) AGAVEZÆ. Exocren. AGAVE. Lin. Enxpricx., Gen. pag. 181. 1. AGAVE AMERICANA. Lin. À perigonio infundibuliformi, limbi laciniis crectis. Aloe Americana. florida. 4/4. Hort. rom., pag. 9. Aloe America, Clus. Hisp., pag. 443. Fol. sine flor. — Durant, Herb. nuov., pag. 18. Aloe folio mucronato. Lob. Hist., pag. 202, cum ic. Clus. Aloe Americana. Cam. epit., pag. 451, cum ic. Clus. Aloës de l’Amérique. Pom., Hist. des drogues, pag. 297, fig. dext. Agave americana. Linn., Sp. pl., pag. 461, — Lamck. ill. tab. 235, fig. 1-DC. F1. Îfr., vol. 3, pag. 235. — Kunih. syn. pl. æq., vol. 1, pag. 300. — Bertol., FI. it., vol. 4, pag. 154. — Guss., FI, sic. syn, vol, 2, p. 415. Th. — Nes ab Es. Gen. Agave figg. 1-7. — Vis. F1, dalm., vol. 1, pe 124. — Schnizl. Ic. fam. nat,, tab. 64. Has. Planta hæc utilis per omnes insulas Canarienses olim invecta nunc verè spontanea est. In Teneriffà usque ad montem Mesa de Mota et in Canarià in valle La Vega de San Mateo ad alt. 400 circiter hexapodun pervenit. Disrmis. GEOGR. Slirps est indigena Americæ totius inter tropica protensæ ubi a mari ex celeb. Humboldt usque ad alt. 1600 hexap. evehitur. Ab Hispanis in orbem veterem illata oras maritimas regionis maris Mediterranei cum Opuntià occupavit, colles et montes tantum demissiores scandit in Sicilià ! in Africâ! et in Hispanià ! ubi ex cl. Boissier ad alt. 250 hexap. pervenit. (@ 342: ) | IRIDEÆ. Juss. TRICHONEMA. Ken. Enpricu., Gen. pag. 169.—Tu. Nges, ab Es. /rid. 1. TRICHONEMA GRANDISCAPUM. Nos. T. foliis elonoauis linearibus scapum longè exserlum excedentibus ; floribus 1-3, folii summi vaginà involucratis, spathis angustis lanceolatis, antheris filamento longioribus stylo brevioribus ; seminibus globosis, levibus. Trichonema Bulbocodium. ANob. in Bourg. exsicc. N. 98, non Ker. Has. Vulgaris est hæc planta in insulæ Tenerilfæ graminosis elatioribus circà oppidum Lagunense. [n sylvulä S. Dionysii specimina procera legit Bourgeau, proceriora à Riedleo lecta vidi in herbario Fontanesiano. Distri8. GEOGR. Species est Canariensis 7°. Bulbocodio regionis maris Mediterranei aff. sed scapo elongato notabilis et ab omnibus seminibus exact globosis levibusque diversa. Descr. Bulbus ovi merulæ aut turdi magnitudine, levi, castaneä. Fozra pedalia, vel 2-pedalia , basi in vaginas scapum amplectentes dilatata, suprà angusta linearia, plana, subcoriacea, 1-nervia, glaber- rima , apice acutiuscula. Scapus semper exsertus nunc sexpollicaris, nunc pedalis, imo quandoque in umbrosis sesquipedalis, superné nudus subtetraquater , apice folio summo (vel foliis 2 superioribus), basi in vaginam lanceolato-ovatam flores 1-3 foventem expanso, laminä pedunculos longè excedente involucratus. Spark oppositæ, alterà alteram involvente ovariumque amplectente, lanceolato-acumi- natæ : exterior 9 lin. longa, 1 1/2 lin, lata viridis striata, interior paullulüm brevior latiorque hyalina rubro-punctulata. Perigonium infundibuliforme, 10 lin. longum, fundo croceo, medio cœruleo, à medio ad apicem lacteo, vel toto lacteo, laciniis 3 exterioribus subcoloratis ; laciniæ 7 lin. longæ lanceo- latæ sub-3-nerviæ vel sub-5-nerviæ, venis à nervo medio ascendentibus et à latere exteriore nervorum lateralium marginem petentibus , tubus 3 lin. longus angustissimè infundibuliformis. Sramnva laciniis perigonii exterioribus opposita , 3 1/2 lin, longa , tubo ad altitudinem lin. 1 inserta, filamenta 1 1 [2 lin. longa, basi levissimè puberula, antheræ lineares apice obtusæ vel leviter emarginatæ, 2 lin. longæ. Sryus filiformis, 7 lin, longus. Sricma 3-partitum, laciniis 2-partitis. Ovamum obovato-oblongum, subtrigonum, 3-loculare, ovulis plurimis loculorum angulo centrali affixis, superioribus ascendentibus, inferioribus pendulis, Garsuza tenuis hyalino-membranacea, 3-valvis, sæpe colorata, ad semina toru- 2 Botani ‘Le Z Charpentier. lap tre? 3 ee trdlthe , Lit 7 lire Le lircher 7 dv ÿ # à ÈS à NN Ÿ N : N NON N NN N PATES IL D ( 313 ) losa, ultrà medium loculicidè dehiscens, tubo ad basin indehiscente. Sewina plurima, plobosa , levia, . castanea vel subfusca. Pendula vel horizontalia , raphe tenui solubili ab hilo ad chalazam magnam rotundam protensâ. Emsryo cylindraceus , perispermo corneo subdimidio brevior, radiculà ad hilum sit cotyledone quoad chalazam obliquè conversä. EXPLICATIO TAB. 185. 1. Scapi floridi 3-flori pars superior. 2. Planta integra scapo 2-floro. 3. Planta scapo 1- floro. 4. Perigonium apertum ut appareant staminum insertio et tubi longitudo estimetur. 5. Siamen prout figuræ reliquæ quæ sequuntur auctum. Stylus cum stigmatibus polline globoso conspersis. 7. Ovarium lougitrorsum sectüm ut appareant ovula nunc horizon- talia nunc pendula. 8. Ovarium ætate provectius transversim sectum ut appareant ovula jam fecunda, altero ad dexterum latus abortiente. 9. Ovulum, a hilum, à raphe, c chalaza. 10. Capsula dehiscens spathà arte amotà. 11. Idem valvà abscissà ut appareant semina ma- tura atque abortiva pendula. 12. Semen, & hilum, 0 raphe, c chalaza. 13. Idem medio sec- tum, & hilum, embryo, c chalaza, d perispermum. GLADIOLUS. Lin. Expz., Gen. pag. 166.— Ta. Nres, ab Es. Gen. germ. Irid. 1. GLADIOLUS SEGETUM. Gawz. G. bulbi tunicæ nervis validis supernè reticulatis ; foliorum nervis plurimis prominen- bus; perigonii lacinià supremà lanceslatà à lateralibus oblongo-lanceolatis amotä, subascen- dente ; capsulà ovato-rotundatà seminibus globoso-pyriformibus. Gladiolus segetum Gawl. (posteà Ker.), Bot. mag. , tab. 719. — Reichb. Ic. , tab, 600. — Parl., Flor. pan, vol. 1, p. 42. — Bor., F1, du centre de la France, vol. 2, p.462. — Hohenach., Enum. pl. prov. Tal., p. 22. — Vis., Fl. Dalm., vol. 1, p. 122, excl. syn. Sibth et Smith. — Guss., F1. sic. syn., vol. 1, p. 36. — Koch, Syn., vol. 2, p. 807. — Boiss., Por. bot. d'Esp., vol. 2, p. 601, excel. syn. Sibth. — Griscb. spic, fl. rum., vol. 2, p. 371. Gladiolus communis. Desf., F1. atl., vol. 1, p. 35, ex seminis descriptione. Gladiolus caucasicus. Herbert ! in Bot. Reg. misc., 1842, p. 65, n. 82, ex speciminibus authenticis hort. Luxemb. reverendissimo decano Mancuniensi sub nomine G. segetum à celeb. Gayo mussis. Ajilo Canariensium. Has. Valdè vulgaris est hæc species in ins. Can. nec aliam vidimus. Disrris. GEoGr. Perfertur hæc species ex ins. Can. per Madeiram in Hispaniam (Boës- 111, — (3° SECT.) 40 (314) sier) et per Galliam meridionalem usque in Delphinatum (Bourgeau ?). In Gallià occiden- tali usque ad grad. bor. 46 (Boreau) procurrit. À Mauritanià (Desf., Boissier) et Sicilià (Par:latore), Thracià (Grisebach) Iberiam et 42 lat. bor. gradum attingit (Hohenacher ! sine fructu, et Gay ! qui rhizomata hujus speciei bulbis Croei Adami commixta à Cyri ripis accepit non longë à Zalizzä lecta ubi nunc urbs recentior Tephlis). IRIS. Lrinx. Expricx., Gen. pag. 166. * Perigonii laciniüis exterioribus barbatis. 1. IRIS FLORENTINA. Lan. I. caule foliis longiore, sub-2-floro, floris tubo spatham apice scariosam haud excedente, perigonii laciniis interioribus ovatis, oblongo-lanceolatis, erectis, undulato-crenulatis. Iris alba Florentina. C. Bauh. Theatr., p. 577. Iris florentina. Linr., Sp. pl., p. 55. — Sibih. , El græc., tab. 39. — Desf., F1. ail, , vol. 1, p. 36. — DC., F1. fr., vol. 5, p. 328. — Bot. mag., tab. 671. — Redout. Liliac., tab. 23. — Turp., FL. méd., tab. 204. — Parl., FL Pan., vol. 1, p. 46. — Bert., F1. üt., vol 1, p. 231. — Guss., F1, sic. syn., p. 37, — Gri- seb., Spic. FU rum., pol. 2,p. 370. "lpeos dorooc. Piert della Corcirese Flor., p. 8. Has. In insulà Canarià hanc plantam legit Preauxius et in eædem insulæ convalle S. S. Virginis (exsice., n. 1000) et copiosam in valle /a }’ega de San. Matheo aprile floridam Bourgeæus. | DisrriB. GEOGR. Species est regionis maris Mediterranei cujus limites haud prætergre- ditur. In Africä (Desfontaines), in Græcià (Sibthorp, Bory), m Corcyrà (Pieri), in Sicilià (Gussone, Parlatore), in Itahà usque in Liguriam (Bertoloni). In Gallià circa Telonem et cirea Grassam (D. C.). 2. IRIS GERMANICA. Lin. I. caule foliis longiore, submultifloro, floris tubo spatham ultra medium scariosam vix excedente ; perigonti lacintis interioribus erectis, rotundatis; seminibus angulatis, testà chartaceâ, rugosà. "Lots äpiorn à év IMwpuoic Theophr., Lib. 9, cap. 7, ad calcem. lete Bekrtov À Thveuxh xot Maxedovxn Diosc., lib. 1, cap. 1. F7 Iris germanica. Fuchs., Hist., p. 317. le domestica, Matth. (ed. Valgr., 1565), p. 16. Iris germanica. Linn., Sp. pl., p. 55. — Blackw., Herb., tab. 69. — Desf., Fl. atl., p. 36. — Sibth., FL, grec, tab. 40. — Bull., Herb., iab. 141. — Redout., Liliac., tab. 309. — DC., F1. fr., vol. 3, p. 236. — Gawl. (posiea Ker.) in Bot. mag. , tab. 670. — Turp., FT. méd., tab. 203. — Bertol., FI. it. vol. 1, pag. 232. — Guss., FL sic. syn., vol. 1, pag. 37. — Vis., F1 dalm., vol, 1, p. 116. — Griseb., Spic. F1. Rum.. vol, 2, p. 369. Iris florentina. Sav. mat. med. tosc., p. 40, tab. 45, non Linn. “lpsoc yahdtios Pieri della Corcir. Fior., pe 9. 3. IRIS PALLIDA. Lancx. L. caule foliis dimidio longiore, multifloro; floris tubo spatham laté ovatam totam scario- sam excedente, perigonii laciniis interioribus erectis, obovato-rotundaiis. Tris pallida. Lamck., Encycl., vol. 3, p. 294. — Gawl. (postea Ker.) ir Bot. mag., tab. 685.— Redout., Liliac., tab. 366. — Bertol., F1. it., vol. 1, p. 234 — Koch, Syn,, ed. 2, p. 807. Iris odoratissima. Jacq., Hort. Schœnbr., vol, 1, tab. 9. Has. Non infrequens est hæc species in rupestribus siccis insulæ Palmæ ubi civis esse indigena videtur. Specimina legimus ad Montem Buena Visité et in loco alio non notato. ÂAlia inter saxa arentia torrentis lapidei ignigenæ vallis Sancti Jacobi ins. Teneriffæ certe sylvestria jam deflorata sed per spathas latissimas membranaceas cognoscibiliacarpsimus . Disrteis. GEoGR. Planta est cuJus expansio geographica nonduumn ritè innotuit. In Istrià (Koch). In collibus Pisanis (Savi secundüm Bertoloni). Perigonii laciniis exterioribus imberbibus. 4. IRIS FOETIDISSIMA. Lin. L. foliis ensiformibus, planis fœtidis caule multifloro sublongioribus ; spathà margine sCa- riosà, floris tubo brevissimo, perigonii laciniis interioribus oblongo-lanceolatis longè un- guiculatis unguiculo canaliculato ; seminibus globosis, testà carnosà. Epic. Diosc., lb. 4, cap. 21. | Spathula fœtida. Fuchs, Hist., p. 794. — Dod., Hist. des plant., trad. par Ch. de l'Escluse, p. 145.— Lob., Hist., p. 37... Matth. (ed. Valgr., 1565), p. 991. — Cam., Epit., p. 733. Spathula fœtida. Tabern, Krœuterb., vol. 2; p. 362. — Dod. Pempt., p. 247, fige. Lobelxr.. Iris fœtidissima. Linn. , Sp. pl. , p. 57. — Engl. bot. , tab. 596. — Desf., F1. al. , vol. 1, p. 38. — Re- dout., Liliac., tab. 351. —DC., FL fr., vol. 3, p. 238. — Turp., Fl. méd., tab. 205. — Bertol., F1. de vol. 1, p.238. — Parl., FI. panorm., vol. 1, p. 49. — Guss., FL. sic. syn., vol. 1, p. 38. Has. Legimus hanc plantam in rupestribus vallis Tagananæ eodem loco quo eam legit ( 316 ) él. Buchius. In ins. Palmæ convalle de Buena F'ista angusto fructiferam legit Bourgeæus (excicc. n. 1008) taque in convalle de los Sauces copiosam sub Oreodaphne crescentem. DisrrtB. GEOGR. Species est maris Mediterranei oræ utriusque quæ in Europà occiden- tali ad Lutetiam pervenit (Cosson et Germain) et in Britanniô ad gradum usque 55 long. bor. scandit (/7/atson). Omni Germanià exulat, circa Byzantium in oriente ex Sibthorpio et in Iberià ct Tauride ex Marschall de Bieberstein occurrit. ir DIOSCORIDEÆ. R. Br FAMUS. Lixx. Enoc.. Gen. pas. 158. — Tu. Nees. ab Es. Gen. cerm. | Pas g O Fam. sarmentaceæ Trib. Tamine. 1. TAMUS EDULIS. Lowxz. T. rhizomate amplo, folis ovato-cordatis et sagittato-cordatis, apice attenuatis; floribus musculis racemoso-axillaribus vel paniculatis, staminibus perigonio 3-plà brevioribus, femi- neis spicatis axillaribus ; baccä cartilagineo-carnosà, obsoletè 3-quetrà, ovato-mammiformi, inflorescentiæ persistentis cicatrice umbilicatä. Tamus communis. Link. in Buch., Beschr. Can. Ins., p. 140, non Linn. Tamus edulis. Zowe, Prim. Fl. mad., p. 12. Dioscorea canariensis. Nob. ir Bourgeau exsice., n. 1016. Norsa Canariensium et S'alsaparilla sin espinas. HAB. Non infrequens est hæc planta in rupestribus convallium infra regionem sylvarum in Canarià Teneriffà et Palmà. Specimina nostra legimus in convalle speluncarum nigrarum ins. Teneriflæ prope pagum Los Silos et in Palmæ convallibus circa urbem. Propè Sanc- tam Crucem Teneriffæ eam legit Riedlé et ibidem in convalle sanctà cl. Car. Lemann, in monte Ladera de Guimar et in convallibus proximis Bourgeau : specimina quoque à Cana- rà misit Despréaux. Disrri8. GEOGR. Hanc plantam ex indieits à villicis el. atque amicissimo Loweo datis Junio 1828 circà oppidulum et portum Muniz ins. Maderæ quæritantibus inter dumeta ad agrorum margines germinantem monsträrunt, nondum enim effloruerat, posteà florentem habuimus, cl fructus ex câdem statione maturos a cl. Car. Lemann accepimus. Descr. Rx1zoma amplum , tuberosum, informe , post lentam coctionem edule, sed egenis tantüm in usu. Ram annotini, debiles, graciles, valdè volubiles, glabri, dilutè virentes. For14 alterna vel supe- riora opposita, tenuia, lætè viridia, glaberrima, sub-9-nervia ovato-vel rotundato-cordata, lobis oblon- ( 318 ) ois, rotundatis, apice attenuatis, apiculatis, margine undulato-crenulatis, petiolis nervosis. Supernè cana- liculatis. FLores #asculi ex axillis foliorum racemosi , racemis simplicibus vel compositis, vel (folus in bracteas ad apicem ramorum abeuntibus) late racemoso-paniculati, rachi sub-4-angulo, ad angulos sæpe scabrello, viridi. Pedicelli filiformes, flore multo longiores, solitarii dichotomi vel racemulosi, breviter utrinque alati, subscabrelli, colorati, bracteolà parva lineari-lanceolatä vel lineari apice lanceolatA sca- riosà subtensi. PEriconrun rotatum, coroilinum, atropurpureum , tubo lonsitudinis totius tertiam fer partem æquans, laciniis lanceolatis, acutis 1-nerviis. SrawmA 6, perigonii tubi medio inserta, tubi lon- gitudine. ANFHERÆ præfloratione introrsæ, demüm horizontales vel subreversæ, ad latera longitrorsum dehiscentes, lamellam emarginatam brevissimam (stylum abortivum) cingentia. Pozren elongato-ovatüm utrinque obtusum, humectatum globoso-ovatum. Frores féminei in racemos simplices axillares folio bre. viores, digesti, rachi ancipiti subalatä, sulcatâ, medio bracteæ lanceolato-subulatæ (pedicello cum brac- tei connato), sessiles, solitarii sub ovario bracteolati, vel rariüs bini flore altero & bracteolæ axi prodeunte- Ovarium cum perigonii tubo oblongo sub-3-quetro 6-sulcato laciniis 6 liberis ovato-lanceolatis 1-nerviis basi intus papillis 6 (staminum rudimentis) stipatis coronato connatum , 3-loculare (rard 4-loculare ) loculis2-ovulatis. Ovurasuperposita angulo loculiinteriori affixa, pendula, subsessilia, raphe latä carnosä, diaphanä ab hilo ad chalazam deorsüm spectantem procurrente. Sryius brevis crassus. Sricwara 3, ovato-oblonga, medio sulcata , apice obtusa, demüm emarginata. Bacca subtriquetro-ovata , slaber- rima, ochraceo-rubricata , carnoso-cartilaginea, dissepimentis medio solutis semi-1-locularis, demüm sicca, cartilaginea, indehiscens. Sema in quoque loculo 1-2 ad dissepimentorum angulos solutos pen- dula, globosa, suprà hilum depressa, minutissimè puncticulato-reticulata , fusca , raphe tenuissimä ab hilo ad chalazam inconspicuam percursa, testà tenui cum perispermo cartilagineo carnoso sordidë albo à medio radiante connatà. Emsrvo clavato-pyriformis, ferè axillaris, extremitate radiculari hilum attingens. EXPLICATIO TAB. 293. 1. Ramus floribus masculis instructus mag. nat. cæteræ figuræ auciæ. 2. Flos masculus. 3. Florum femineorum racemus. 4. Flos femineus seorsum depictus bracteà et bracteolà suffultus, perigoniïi laciniis anterioribus detractis ut appareant stamina abortiva et stiomata. 5. Ovarium transitrorsum sectum. 6. Stigmata juniora ex alabastro excerpta. 7. Ovulum innuptum placentæ fragmento adhærens. 8. Baccarum racemus. 9. Bacca non ex toto matura. 10. Bacca longitrorsüm secta jam diù fecunda ovulis in semina ferè conversis. 11. Bacca matura transitrorsum secta. 12. Semen sursum visum, a chalaza, 0 raphe. 13. Semen infrà.visum, & hilum, à raphe. 14. Idem medio sectum à testa, à perispermum, c chalaza, d hilum, e embryo. 15. Embryo excerptus, multotiès auctus. ; ; Botanique Dioscorideae Tab. 225: Leyplrnit. del PA IX ou) \ 1] | AU Fi) Al 1 (à 2 A / WE - YEARS PS ARR S Lith Piigo À Hicher > 77. 7 #4 1 Welle lapine CE 5e ‘ a à ni 23 (319) SMILACEÆ. R. Br. —5 2" 0—— DANAE. Men. Bot. Beobacht., 1782, pag 186. — Philosoph. Bot., vol. 2, pag. 56. Frores dicœci vel hermaphroditi. Penconüom 6-partitum, laciniis basi vel usque ad medium coalitis, 3 exterioribus Majoribus in præ- floratione imbricatis interiores minores tegentibus. STAMNA 6, in CY- lindrum apici tubi perigonii insertam supernè constrictum atque ovarium, in floribus sterilibus effetum inclusum, in fertilibus stigmata exserta torquis modo fimbriati circum volventem. ANTHERX sessiles elongato-ovatæ vel ovatæ, florum femineorum sæpe steriles, liberæ, longitrorsüm dehiscentes. Ovariun 3-loculare, loculis 2-ovulatis. Ovura collateralia, loculi angulo interno medio affixa, raphe crassà ad cha- lazam superiorem procurrente, exostomio basali, Sryrus columellaris. STIGMATA 3, crassiuscula, revoluta, plumosa. Bacca carnosa, £lobosa, abortu sæpe 1-sperma. SEMEN globoso-angulatum, albiduma, apice cha- lazà magnà, coloratä, hilo confusà, propè basin micropyle mamillari notatum, testà tenui cum perispermo coalità. EmBrvo clavato-fusifor- mis, hilo remotus, antitropus, extremitate radiculari micropyle proximà. FRUTICULI sempervirentes, sarmentosi, scandéntes TeSIONIS præ- cipuè Macaronesiacæ cives, foliis squamæformibus, ramulis foliaceis. FLORES in marginibus, vel utrinque ad latera ramulorum foliiformiam ( 320 ) glomerati vel ad apicem ramorum in paniculos breves extrà-axillares ramulis foliformibus sterilibus oppositos digesti. Suscenus I. SALMACIS (à). Flores margine vel medio ramuli foliiformis prodeuntes, diæci, masculi ovario effeto feminei staminibus effetis vel parce polliniferis præditi. Perigonii laciniæ basi tantüm coalitæ. Oss. Genus Danae anno 1782 à novatore ingenioso F.-C. Medico præeunte Dioscoride, cui nomen est alterum Lauri suæ alexandrinæ, ante Danaam aut Danæam Danae Italo celebri dicatam et ante Danaiïdiam comin. conditum fuit et divulgatum, nec ergo Danaidæ Danai scilicit filiæ cum celeb. Linkio (Handb. vol. 4, pag. 274 ):transferenda est corona botanica. Admissà Danae pro specie archetypà subgenus alterum ditioni nostræ alienum. cudendum. ACRISIA. Flores paniculati, hermaphroditi. Perigonii laciniæ ultrà medium coalitæ. — Species unica Ruscus racemosus Linn. Danae Laurus Med. (Monadelph. pag. 72-Danae racemosa Moœnch, meth. pag: 470). Alterum quoque à Rusco excerpendum genus Ruscus olim reticulatus Thunb. Fruticulus est androgynus vel diæcus, non illætum belluis durum tamen pastum in Africæ Australis saltibus præbens, cui nomen imposuimus Hylonomes nymphæ : arte quà nulla nitentior inter Semiferos altis habitavit femina sylvis : (Ov. Met., 12, 405.) quæque mortuo Cyllaro marito Centaurorum pulcherrimo superstes vivere noluit. HYLONOME. Nos. Frores diœci. PErIGoNIUn floris masculi 10-partitum tubo intüs glanduloso, laciniis 5 exterioribus majoribus, sessi- libus, glandulis 5 stipitatis versüs basin auctis, 5 interioribus minoribus, stipitatis, eglandulosis. Srawina 5, distineta, filamentis apice liberis, mox in cylindrum gracilem cum ovarii effeti stipite tenui arctè coalitum , antheris ovatis, dorso affixis. Sryrus tenuis, longitudine staminum. SricwA capitatum, discoideo-5-quetrum. PericoniuM floris feminei masculo simile, tubo latiore eglanduloso , laciniis majoribus 2-glandulosis. Ovarium .… CapsuLa Stipitis gracilis apici impositam, chartacea, 5-locularis, loculis ante maturitatem dorso deperiente dehiscentibus. Semsx in quoque loculo 4, immaturum nudum, subdiù maturatum.— Sp. unica, H. reticulata. 1. DANAE ANDROGYNA. Nos. D. caule scandente, ramis teretiusculis squamis lanceolatis acutis, ramulis foliaceis lan- ceolatis vel ovato-lanceolatis, basi attenuatis vel subcordatis; floribus fasciculatis, fasciculis in crenulis brevibus ad margines ramulorum dispositis, pedunculis gracilibus brevibus. (4) Salmaci nymphæ dicatum cui, si poetis credendum : « . + + .« « |. forma duplex nec femina dici, Nec puer ut possit. » (Ov., Met., 1, 375.) ut nympha ità quoque frutex noster ardrogynus : « Concretus sexu sed non perfectus eodem. » (Auson.) Smilaceæe Fab JU Botanique REA B Lélée del. Lith J liige À Hicher zen ‘ Charpentier lap tre: Care. nl A De é Chope ce Ga LT HI ee C (.321- ) Laurus alexandrina Palmensis baccis & crenis foliorum prodeuntibus. Pet: mus., cent. 2 et 3, p.26, n. J98. Laurotaxa epiphyllocarpos, crenatis foliis, maxima, è singulis foliorum crenis baccifera. Ex. /nsul& Palmä ; nuper allata est. Plukh. Mant., p. 114. Ruscus androgynus à foliorum crenis florifer et baccifer. Dill. Hort, Elth., tab. 250. Ruscus foliis margine floriferis. Hermaphrodius, Linn., Hort. clif., p. 466, fig. 322. Ruscus androgynus. Linn., Sp. pl, p. 1474. — Hort. Kew., vol. 3, p. 419. — Lamk. Encycl., vol. 9, p. 527. — Link. in Buch., Phys. Beschr., p. 140, Buck. .ibid., p. 179. — Hook., Bot. mag., tab. 3099. Ruscus androgynus « foliis subcordato-acuminatis floribus subsessilibus in capitulum multiflorum congestis. Sims., Bot. mag.,-fol. 1898. hé Gilberbera et Gibalbera Nivariensum necnon Alicacan Palimensium. Has. Non infrequens est hæc planta in sylvis altioribas et in convallibus dumosis insu- larum Teneriflæ et Palmæ, ubi eam propè La Galga legimus.'Specimina florifera in con- valle spelancarum nigrarum Teneriflæ in regione ipsà Cistorum die 27 aprilis 1845 legit cl. Bourgeæus (exsicc. n° 74). Propè Tagananam usque in loca excelsiora evectam vidit cl. de Buch. Planta est imprimis coronaria. Disrrt8. csocr. Accola quoque est ins. Maderæ ex catalogo cl. Buch à celeb. R. Brownio suppeditato Phys. Beschr., pag. 191, et Lowe in Hook, Bot. mag. |. c. Ors. Huc iconem Simsianam c. |. referre noluimus cum erenas in nostrà Durnquam uni- floras vidimus. EXPLICATIO TAB. À 224. 1. Danaes androgynæ ramulus foliaceus flores masculos gcrens. 2. Ramulus flores femi- neos, et 3 ramulus magis cordatus alabastra feminea gerens, omnes magnitudine naturale, reliquæ figuræ auctæ. 4. Squama stipalacea quæ ramulos foliacecs suffulcit. 5, Pedunculi pars inferior cum squamis bractealibus. 6. Flos masculus. 7. Idem dimidiatus ut appareat pistillam abortivum. 8. Flos femineus superné visus. 9. Semen, a chalaza, à micropyle. 10. Idem longitrorsum sectum & tesla, b perispermum, c chalaza, d micropyle, e embryo. 11. Chalaza magis aucta ex alto visa. 12. Embryo. 1. DANAE GAYAE. Nos. (1). D. caule scandente, ramis tetragonis, squamnis ovatis obtusiusculis, ramulis foliaceis lan- (1) Speciem formosam nomine nuncupatam ac gratæ memoriæ consecratam voluimus Rosaliæ Gayæ optimæ et cultissimæ feminæ, Gayi botanici illustris conjugis, operi nostro lepidas quæ depinxit tabellas. Amicæ dilectæ ante diem abreptæ extremam hane tumulo recenti meritamque imponimus coronam. 111. —(3° SECT.\ 41 ( 322 ) ceolatis, basi attenuatis; floribus conspicuis fasciculatis, fasciculis in medio ramülorum aut in crenulis vel divisuris ad margines dispositis, pedunculis crassiusculis elongatis. Has. Hanc speciem ex insulà Canarià primus misit Preauxius ibidemque ilerüuem à cl. Bourgeæo in ipso oreodaphnone sylvæ olim ingentis Doramæ Martio florida lecta fui. Der Disrr. GEOGR. Species est verissimé Canariensis. Ozs. Plantam nostram in hortis Europæ olim cultam certum est, specimen enim hortense in berbario Lessertiano extare adverti, valde autem dubitabile est, in Teneriffà provenire, Nicolaus enim villicus Guimariensis herbarum gnarus, quem sibi in floralis belli adjutorium adjunxit et in Canariam secum transvexit Bourgeæus, cùm in eam pri- mus incidit s Eja ! » inquit « gibalberam habemus cui medio etiam folio innascuntur flores ! » Genus agnovit, COm- movit speciei diversitas. EXPLICATIO TAB. 224 B. 1. Danaes Gayae ramus ramulos foliaceos gerens floribus masculis instruclos. 2. Ramus cui ramuli foliacei juniores floribus femineis onerati, ambo mag. nat, figuræ reliquæ auctæ. 3. Squama stipulacea. 4. Flos masculus. 5. Staminum coronula excerpta, medio fissa et arte explanata. 6. Anthera è phalange cum filamentorum coadunatorum cupellæ laminà excisä. 7. Eadem introrsüm visa laminà allevatä ut conspiciatur insertio dorsalis. 8. Flos femineus. 9. Pistillum. 10. Ovarium transitrorshm sectum ut appareant ovula juxtim posita. 11. Idem longitrorsum sectum. 12. Ovulum, & funiculus, à chalaza, ec exostomium. SMILAX. Lrnn. Expricn., Gen., pag. 155.— Tu. Ness, ab Es. Gen. germ. Fam. sarmentaceæ Trib. Smilacine. 1. SMILAX MAURITANICA. Por. S. caulibus altè scandentibus, sparsim aculealis vel inermibus; fohis latè ovatis, basi subcordatis vel truncatis, 5-10-nerviis margine inermibus vel breviter aculeatis, concolo- ribus ; ovario sæpè sub-4-loculari loculo quarto vacuo, stylis subnullis, stigmatibus elon- galis apice vix latioribus; baccis magnis rubris 1-3-spermis; seminibus ovato-orbiculari- bus, latere compressis, luteo-badiis, tenuissimè rugosis, hilo magno. Smilax aspera seu spinosa latifolia, retusa folia periperia Leni cup. hort. cath., p. 202. Smilax aspera seu spinosa, latifolia subrotunda Bonanni, Ic., tab. 61, ramus fructifer. Smilax mauritanica. Poir., Voy.., vol. 2, p.263. — Desf., Fl. ail., pol. 9, p. 867.— Guss, F1. sie. syn., vol. 2, p. 629. — Boss. Voy. bot. d'Esp., vol. 2, p. 609. — Kelaart, Flor. calp., p.161. Smilax pendulina. Lowe! Prim. Flor. mad., p. 12. S'alsaparilla Nivariensium, cerrajuda Palmensum. Snulaceæ. Tab. 225, Botanique. ÆHeyland del, TR Sye. CAHMA ACTU Ale) 7 (4 FD { (3235 ) Has. Communis est hæc species in svlvis et dumetis ins. Canariensium. DistriB GEOGr. Stirps est resionum calidiorum mari Mediterraneo conterminarum. In Hispanià et Lusitaniä circa Gades! in ruderibus Italicæ! in Cynthiæ monte! ( Cintra) ad Malacam (Boëssier), ad Calpen montem (Ke/aart). In Sicilià (Gussone), in Syrià prope Tripolim (Labillardière), in monte Libano (Bové) observata. Oss. Nulla $. asperæ Linn. veræ specimina in ins. Canariensibus legimus quâcum forsan planta nostra non con- fundenda est. 2. SMILAX CANARIENSIS. Win. S. ramis præter inferiores inermibus glabris ; foliis latis ovatis 3-5-nerviis, petiolis cana- liculatis ; floribus umbellatis, fructu nigro. Smilax Canariensis. Wuld., Sp. pl., vol. 4, p.784. — Pour., Suppl., vol. 5, p. 96. Smilax rubra. Link in Buch. Beschr. Can. Ins. , p.140 et Buch ibid. p. 179? S'alsaparilla Canariensium. Has. Legimus hanc plantam non longé ab oppido Orotavensi in vià quæ conducit ad scopulos {os Organos dictos eodem forsan loco quo eam vidit celeb. Buchius. A valle Tagananæ et à convalle Barranco del Agua propè Los S'ilos specimiua misit Bourgeæus. Disrri8. GEoGr. Species est Canariensis. Descr. Frutex sarmentosus arbores altè latèque scandens. Ram graciles, inferioribus quandoque spi- nosis, reliquis inermibus, teretibus striatis, pallidè virentibus, levissimis vel obsolete scabrellis. Fozra latè ovata vel lanceolato-ovata glaberrima coriacea, pallentia, 3-5-nervia , basi rotundata , apice atte- nuata, mucronata, 3-5 poll. longa, 1-3 poll. lata, petiolis 5-9 lin. longis', latis, ad medium membranâ auctis, profunudè canaliculatis, semiamplexicaulibus , extüs sulcato-striatis, supernè canaliculatis, medio cirrhiferis cirrhis suprà basin articulatis, teretibus, levissimis vel subscabrellis. Flores umbellati umbellis pedicellatis, pedunculo communi petiolo duplè longioribus subtetragono striato gracili, apice #loboso-incrassato. Bracrex latè ovatæ, apice attenuatæ acutæ. Penrcercr subæquilongi acutè 4-poni glaberrimi , basi orbiculatè incrassati. Periconiux floris feminei luteo-virens , laciniis basi lanceolato- ovatis supernè oblongis, apice incrassato-obtusis, 1-nerviis, exterioribus latioribus imbricatis interiora in præfloratione foventibus, apice connatis. Sramina sterilia ovario breviora, filiformia, apice subulata. Ovarium ovatum sessile, 3-costatum, obtusum, purpurascens, 3-loculare, loculis 1-ovulatis. Ovura ab apice loculi pendula. Srvzr subnulli. Sriewara 3 filiformia, ovario subduplô breviora , in præfloratione erecta, marginibus interioribus inter se cohærentia, intüs canaliculata papillifera, apice obtusa subin- crassata. Frucrus globosus niger, ex specimine herb. Broussonetiani. EXPLICATIO. TAB. 295. 1. Ramus junior à basi fruticis, spinosus. 2. Ramus cum floribus femineis. 3. Folium vegetum dimidiatum, omnia mag. nat., sequentia aucta, 4. Umbella cum flore femineo ( 324 ) cæteris decerptis. 5. Alabastrum. 6. Idem arte apertum ut stamina obortiva et stylorum præfloratio conspiciatur. 7. Ovarium fetum stylorum cicatricibus coronatum. 8. Idem transitrorsüm sectum. 9. Idem totà longitudine apertum ut appareat ovulum jam fecundum angulo interno loculi sub apice insertum. 10. Ovulum gravidum à ventre visum. 11. Um- bella fructifera ex herbario Broussonetiano:auspice b. Bouché - Doumeng delineata. 12. Bacca. | LILIACEÆ. Lino. TRIB. L ASPARAGEAE. Linoi. ASPARAGUS. Lx. Secrio L MFACANTHA. Non. Fasciculi axillares 2-3-flori. Flores campanulato-conniventes. Ovarium 3-loculare loculis 3-ovulatis. 1. ASPARAGUS STIPULARIS. Forsx. A. caule fruticoso diffuso , ramis glabris ; foliis solitariis, sparsis, validis, rigidissimis, patentibus rard ternis; stipulis membranaccis, deciduis ; pedunculis brevibus medio arti- culatis, baccis cæruleo-nigris. | Asparagus sylvestris præcrasso ac rigido folio acuto nigro, Cup., Hort. cath., pag. 24 et ex Guss,, Panpl., vol. 2, tab. 160. Asparagus stipularis. F'orsk., FL æg.-arab., pag. 72. Asparagus horridus. Linn. fil, Suppl, pag. 203. — Cav. Icon., vol, 2, tab, 436. — Desf., FL, atl,, vol. 4, pag. 311. — Red., Lil., tab. 288. — Sibth., F1. græc., tab. 339, — Bresl., Aspar., n. 18, tab. 230. — Bertol., Fl,it., vol. 4, Pas. 153. — Guss., EL. sic. syn. , vol, 1, pag. 418. — Bouss., Voy. esp., vol. 9, pag. 620. Has. Propria est hæc species ins. Lancerottæ. Specimina nostra fructifera et ramos no- vellos conjunctim emittentia legimus non longè à pago Hariä mense Angusto; ad rupes propé fontem el Chafariz dictum, alia sine flore ct fructu in valle Guatisa et in De oppidi Teguise, insulæ capitis, mœnibus Januario legit Bourgeæus. Disrris. GEOGr. Species est regionum maris Mediterranei calidiorum cives quæ à Purpu- rariis in Ægyptum protenditur. In peninsulà Hispanicà ( Brotero, Boissier }! In Mauri- tanià (Desfontaines, Bové). In Sicilià (Gussone). In Cypro ( Labillardière 1) In Ægvypto propè Alexandriam (Forskähl, Delile! Montbret !). Descr. Fruticulus intricatus. Rami striati, subteretes, glabri, juniores tetragoni. Snipux Jatæ ovato- ( 326 ) lanceolatæ, apice filiformes, scariosæ , tenuissimæ, deciduæ, imä basi persistentes et demüum deorsüm in spinam brevem validam protractæ. Focra sparsa, opposita, vel rar subfasciculata , sæpe 15 lin. longa, mox in spinas validas 4-ponas, lateribus planis 3 inferioribus striatis, conversa. Frores in axillis bini vel terni, parvuli, inconspicui, virides, nutantes, in alabastro obovati, pedicellis brevibus medio articulatis perigonii laciniis latè ovatis. Sramina perigonio breviora , filamentis latis , antheris ovatis. Baccz perigoni ’aciniüis persistentibus suflultæ, cæruleo-nigrescentes. Oss. Nomen nventoris priscum Linnæano anterius certè accipiendum ne confusio oriatur, et nomen forsan La- marckianun stipulaceum speciei Africæ australis mutandum. Ultr’, hanc speciem cl. Linkius affinem Z. aphyllum Linn., quem cum nostro plures confuderant auctores, in promontorio Isletà Canariæ à Buchio repertum et cum ei sequentes enumeral. Species bujus sectionis inquirendæ. Asparagus acutifolius Zinn., Link. in Buch Phys. Beschr., pag. 140. In convallibus circà portum Orotavensem. Puch, ibid., pag. 162. Asparagus verticillaris. Link., ibid. : : Vegetus et copiosus in convalle portüs Orotavensis et in montibus Iguestensibus. Puch, Sécrio IL CORRUDA. Noë Fasciculi axillares multiflori, rarius pauciflori. Flores (an omnium?) stellatim patuli. Ovar 4 É penis G PE ium 3-loculare loculis multiovulatis. INR 2. ASPARAGUS SCOPARIUS. Lowr. A. caule frutescente, erecto , ramis patentibus, horizontalibus ; foliis fasciculatis, seta- ceis, glabris; floribus densissimé fasciculatis, inconspicuis , crecüs, folio brevioribus, pedun- culis paulld suprà basim articulatis ; baccà parvâ Srubrà. | Asparagus scoparius. Lowe ! Prim.Fl, mad., pag. 11. — Nob., Spic. gorg. ined. Asparagus plocamoides. ob. olim in Steud. nomencl., ed. 2, pag. 150. Asparagus exaltatus. Chr. Smith, mss. in herb. Candoll. Has. Ad muros agrorum et in convallium rupibus siccissimis regionis inferioris totius Tenerilfæ. Specimina legimus in convalle Sanctà et in convalle Averni, 2e " Disrris. GEOGR. Species est Canariensis et Maderensis. Desce. Cavrirs erectus lignosus 6-12-pedalis, cinereo-albidus, nitidus, ad ramos spinâ stipulaceä descen- dente basi latä ovatä, apice inflexâ munitus. Rami spiraliter patuli concinni ut in À. officinali , teretes, striati velobsoletè angulati,glabri, pallidé virides,ramulis sparsis patulis,stipulisbrevibus lineari-oblongis acuminatis scariosis fulvis dorso basi spin futurà gibbis suffultis. Forra fasciculata, gracilia,sub-4-gona, LE C9 ; Liliaceæ | Tab 226. D otanique RE e | Prec. PT TR TR NE - — 7227 Like JT Rigo, À, riches 7 Charpentier lap ine. 2 Gététie) LOC / Dé fl) A) ( 327 ) acuta, 8-10 lin. longa, superiora filiformia. Frores ad apicem præcipuè ramulorum densissimè fasciculati, fasciculis sæpè 30-40-floris basi bracteis ovatis scariosis acutis fulvulis nodosis suffultis, pedicellis filifor- mibus, patentibus, glabris, parüm suprà basim articulatis, folio dimidio circiter brevioribus. Perrconrum viridi-[utescens peduneulo 2-plô vel 3-pld brevius, lacintis oblongo-ovatis. Sramina ferè ad basin laci- niarum inserta, laciniis subbreviora, antheris ovatis. Pisrrezum staminum longitudine, in floribus abortivis ellipticum angulatum, in fertilibus ovatum 3-loculare, loculis multiovulatis, ovulis ad loculi angulum inferiorem affixis, subhorizontalibus. Bacca parva, globosa, rubra, abortu sub-1-sperma. Semen orbiculare, nigerrimum , nitidum, subreticulatum , ad hilum rugulosum. Eusrvo perispermo corneo durissimo immersus, gracilis. EXPLICATIO TAB. 2926. 1. Ramus floridus. 2. Ramus fructiler ambo mag. nat. figuræ reliquæ auctæ. 3. Rami axilla cum pedicellis fasciculatis et fructu. 4. Flos cum ovario gravido et stylo tum exserto. 5. Stamen antrorsum visum.. 6. Idem à latere visum. 7. Pistillum. 8. Idem, ovario longi- trorsüm secto. 9. Ovula 4:placentæ fragmento inserta. 10. Semen & umbilicus. 11. Idem medio sectum a umbilicus, à testa, c perispermum, d embryo. 3. ASPARAGUS UMBELLATUS. Link. À. caule frutescente, elongato, sarmentoso, ad angulos scabro, stipulis latis acutis, demum dorso basi in spinam brevem crassam acutam productis, foliis fasciculatis 4-gonis angulis scabrellis ; floribus conspicuis , densè umbellatim fasciculatis ; baccis amplis viridi- luteis, demüm nigris. | | | Asparagus umbellatus. Link ir Buch. Beschr., pag. 140. Buch, ibid., pag. 162. — Schul. , Syst. , vol. 7: pars 1, pag: 324. Asparagus grandiflorus, Æ7illd., Herb. — Bresl., Aspar., n. 938. Asparagus dichotomus. Brouss. ! Mss. in herb. suo. Asparagus scaber, Lowe! Prim., FI. mad., pag. 11. HA8. Species est volubilis inter dumeta scandens. Specimina legimus circà Bujame propè Buena Vista et circà oppidum Orotavense, circà Guimar specimina septembre fructilera in convalle Victoriæ, novembre florida et densifolia ferèque glabra in sylvà Tagananæ legit Bourgeæus, ad rupes castelli Paso Alto et in convalle Averni de Buch. Specimen à Canarià misit Preauxius. Distr. GEoGr. Species est Macaronesiaca quam in Maderæ paræcià Sanclæ Annæ fruc- tiferam et parcè floridam Maio mense in rupestribus maritimis legimus. Descr. Caulis elongatus, flexuosus , sarmentosus, subteres, spinâ latä brevi ad ramos auctus, ramis ( 328 ) 4-gonis, striatis angulis, scabris, lætè vinidibus, demüm stipulis ad ramulos subcylindraceis reticulati; suffultis. Fozra fasciculata, fasciculis remotis vel confertis, 3-7-liu. longa, acicularia pungentia, 4-gona, angulis scabris vel levigatis. Frores magni ad apicem ramulorum vel in axillis foliorum plurini, 3-lin. longi, fasciculati, luteoli, erecti, odoratissimi, pédicellis elongatis, gracilibus paullulüm sub medio arti- culatis, æqualibus et indè umbellam simulantibus. Periconium amplum, laciniüis exterioribus oblongis, interioribus lanceolatis, margine hyalinis, Sramma laciniis subæqualia, suprà earum basin inserta, exteriorum minora filamentis angustioribus sensim versüs basin dilatatis, antheris oblongo-ovatis, sub medio insertis, loculis sub insertione liberis. Ovanium ovatum in floribus sterilibus ellipticum, obsoletè 3-quetrum, glabrum, 3-loculare, loculis multiovulatis. Ovuza ad angulum internum affixa, horizontalia vel pendula. Sryzus ovario subbrevior, trifidus. Sriemara 3, ad apicem styli ramorum capitata, globu- losa, papillata. Bacca magna, lutea, styli basi apiculata, 1-3-sperma. Sema nigra, rugulosa, chalazä magnä, perispermo corneo nigrescente. Emgrro per medium perispermi cornei protensus, gracilis ad extremitatem radicularem incrassatus, ad cotyledonem recurvus. EXPLICATIO TAB. 227. 1. Rarus floridus. 2. Ramus fructifer. 3. Rami nodus cum pedicellorum fasciculo ut liguræ reliquæ omnes præter g mag. auctus. 4. Flos stcrilis. 5. Perigonium abscissum et arte apertum. 6. Anthera à fronte visa. 7. Flos fertilis arte apertus, pistillo longitrorsüm seclo ut appareant ovula. 8. Pistillum. 9. Fructus junior. 10. Idem medio transi- trorsüm sectus et magnoperè auctus. 11. Semen junius. 12. Semen maturum umbilico superné viso. 4. ASPARAGUS ARBORESCENS. Wicp. À. caule fruticoso, valido, glabro; stipulis basi inermibus tumidis, foliis longissimis, rigidis, alternis, rarô fasciculatis ; floribus binis ternis vel fasciculatis,. irconspicuis; baccis parvis aurantiaceis. Asparagus arborescens. }/1lld. herb. Bresl., Brouss. herb. Asparagus equisetifolius. Ledru, Mss. in herb. Candolleano. — Nob. in Sched. exsice. Bourg., n: 212. Asparagus retrofractus var. Chr. Smith! in herb. Candolleano. Has. Oceurrit hæc species in rupestribus aridis ins. Tencriffæ ubi eam in valle Igueste primus legit Broussonetius et posteà Drusus. Specimina florifera et fructifera die 26 Sep- tembris in convalle oppiduli Buena Vista legit Bourgeæus, specimina sua in Canarià legit Chr. Smith. Disrr. GEocr. Species est Nivariensis. Dsscr. Caulis erectus , robustus, cinereus , inermis. Rauwr breves patentes sparsi, demüm caulium vetustiorum capris forsan tonsorum fasciculati, teretes, striati, obsoletè pubescentes, pallidè viriduli, anique lil lac ee Tab:227, ; "i D . Leyland del. L Lirh ego li Bien 7 6 Vrorlls ps De 4 ya CUT. 0) is | (520) ramulis duriusculis, sub-4-gonis, scabrellis. Sriruzæ ovatæ acutæ, membranaceo-scariosæ, demüm ro- tundatæ, dorso basi tumidi sed nunquam in spinam producti. Fou patentia alterna bina vel fasciculata, rigida, 2- etiam 3-pollicaria acuta, ancipitia, glabrescentia pallida juniora sub-4-gona, scabrella. FLores mediocres in axillis ramorum juniorum bini terni vel quaterni, in ramis vetustis fasciculati, bracteis iminimis membranaceis stipati, pedicellis gracilibus, subeylindraceis, 3 lin. longis, glabris, nutantibus, propè basin articulatis. Pericoxiüom pedicello 2-plè brevior , virens, laciniis ovatis, obtusis. Sramixa suprà basin laciniarium inserta, laciniis subbreviora,antheris oblongis luteis. Pisrizzum staminum lon- gitudine, ovario ovato 3-loculari, loculis 6-J-ovulatis. Sryzus brevis. Sriemara 3, cylindraceo-ovata, acuta, reversa, intüs papillata. Bacca parva, aurantiaca, styli basi apiculata. Emsrvo apice leviter recul vus. EXPLICATIO TAB. 228. 1. Ramus floridus. 2. Ramus fructiler ambo mag. nat. figuræ reliquie auctæ. 3. Flos sterilis. 4. Flos fertilis. 5. Fos fertilis arte explanatus. 6. Pistillum longitrorsum sectum ut appareant ovula. Ta Fractus. 8. Semen. 9. Embrvo. 5. ASPARAGUS PASTORIANUS. Nos. À. caule fruticoso, ramis patentoribus, recurvatis, junioribus cpidermide furfuraccä nivo demüm detersà tectis, vegetioribus fusco-cinereis, spinis brevibus, validis, subincurvis ; foliis fasciculatis, glabris, pallidé virentibus, apice clavalis, recurvis internodio longioribus ; floribus fasciculatis, fasciculis sessilibus vel medio ramosis, pedunculis infra medium arti- culatis, perigonü laciniis latè ovatis, lacteis, stamina longè excedentibus, antheris purpu- rcis; ovario ovato, angulato, 3-loculari, loculis multiovulatis, stylo brevissimo, stigmatibus recurvis ; baccà luteo-rubrà. Asparagus albus. Link in Buck Phys. Beschr. Can. Ins., pag. 139, Buch, ibid., pag. 152. — Nob, in exsice. Bourg. n. 210, non Linn. | Espina blanca Nivariensium. Has. Legimus hanc plantam in regione inferiore Tencriflæ inter pagum £72 Palmar et oppidum Garachico atque ad muros et inter euphorbiarum dumos ceircà oppidulum Luena Vista, ubi fruticules lætè tloridos ad rupes montis Bajamar invenit Bourgeæus et in declivibus vallis Zgueste ejusdem insulæ de Buch in Canari quoque inter dumeta circa urbem Palmarum, in rupestribus convallis Barr'anco seco necnon ad oppidum T'eror eam notavit celeb. «e Buch et ex eñdem insulà specimina misit Despréaux. Disre. cEoGr. Planta est Canariensis. Ons. Speciem novam patrie felicis ircolam dicavimus amico Lagunensi Laurentio Pastori pictari peritissimo ur, — (3° sEcr.) | 42 ( 330 ) reique -herbariæ non ignaro Broussonetii olim junioribus annis comiti et discipulo, cui plantarum ultrà 300 ex vivo effigies in herbario suo, quod posteà Boucheanum, Monspelii asservatas, et nobis quasdam vafrè delineawvit. Differt ab À. albo Linn. cui proxima et quocum confusa olim caule elatiore, ramis longioribus pulchrè arcuatis, junioribus furfure brevi spisso pubescentibus, foliis apice clavatis internodio multô longioribus, floribus in fasciculos nunc sessiles, nunc è fasciculi quasi proliferi medio fasciculo altero prodeunte, laciniis perigonii latis ovatis nec obovaio-oblongis, staminibus laciniâ tertiam ferè partem brevioribus nec subæqualibus, ovario ovato nec elliptico, baccà maturâ luteo-rubrâ nec nigrâ. — Embryo ad radiculam clavatus, medio rectus, ad extremitatem ‘«cotyledo- neam arcuatus pediformis. EXPLICATIO TAB. 229. 1. Ramus cum floribus fertilibus. 2. Rami apex cum floribus abortivis. 3. Ramus fruc- tifer. 4. Axilla rami cum pedicellorum fasciculo. 5. Flos masculus abortivus. 6. Floris feminei perigonii lacinia interior cum stamine avulsa. 7. Stamen à dorso visum perigonii lacinià usque ad insertionem sectä. 8. Pistillum. 9- Idem longitrorsüm sectum ut ovulorum series conspiciatur. 10. Ovulum. 11. Rami fructiferi seomentum cum fasciculis sessilibus pedicellatisque et fructu. 12. Semen ad latus umbilicale visum. 13. Idem medio sectum & testa, d umbiiicus, c perispermum, d embryo. TRIB. IL DRACAENEAE. Gawp. DRACÆNA. Vanpezr. Enpruicu., Gen., pag. 1br. 1. DRACAENA, Draco. Lin. Dragonnier et Sang-de-Dragon. Bont. et Le Verrier, Descouv. et conquest. des Can., in Ganari, pag’. 73, in Palmä, pag. 123, in Gomeràâ, pag. 125, in Teneriffà, pag. 126. Sanguis Draconis. Cadumost. navio., cap. 4, trad. lat. Draco arbor. Clus. hisp., pag. 11.— Gerard, Herb. (Lond. 1597), pag. 1339, fig. sinistra excl. fructu. — Park., Theat., pag. 1531, cum descr. propriâ ambo autem ic. Clusii mutuati sunt. Johust. de arb., pag. 79, tab. 81, fig. 3, cum ic. Clus. — Gleditsch, vermischt. Bemerk., vol. 1, pag. 133.— Berens, Diss, bot., 1770. Dracone arbore. Dur., Herb. nouv. (Romæ, 1585), pag. 161, cum ic. Clus. Arbor Draconis. Lœfl., Ii. hisp., page. 15, 23, 25, 87, et 97. Yucca Draconis, Linn., Sp. pl., ed. 1, pag: 319. Asparagus? Draco. Linn., Sp. pl., ed. 2, pag. 451. Dracæna. f’andell., Diss. de arb. Drac, Stærkia Draco. Crantz, de duab. Drac. arb., pag. 25, tab. unic., fig. 1, 2, et num. 1-8. | OEdera dragonalis, qusd. ibid., pag. 30, tab. unic., fig. 3, num. 1-3. Dracæna Draco. Linn., Mant. 2, pag. 366. — Syst. , ed. Murr. , pag. 275. — Medik. Theod., Sp. , Liliaceæ. Botanique. Tab.220. Picard re rt ®) HI 45 = t Re 20m LT 6 Lu AIO PCA TA a Ze LE € Ceylan del mp de Binetea pag. 81. — Berens, Diss., L e:, pag. 34. — Humb., Ansicht der Nat., pag. 286, ex cl. pat. Ind. — Mert., N. À. Ac. Ces. Ecop. —Car., Nat. ‘Cur., vol: 13, pars 2, pag. 775, ex cl. pair. Ind. — Berth., ibid., pag. 777, tab. 35-90. — Buch, Beschr., Can. Ins., pag. 162.— Noë., Atlas, ser. 2, tab. 8, fig. 2 et 4, ser. 3, tab. 8. — Gaud., Foy. de la Bon., tab. 1. Has. Stirps hæc notabilis communis erat olim in Canarià, Teneriffà, Gomerà et Palmà; superest notissima arbos Orotavensis jam sæc. XV procera et in terrarum parlitione pro metà et termino habita. In Palmæ declivibus Las Breñas dictis et ad radices montis Sumacal communis, sed Juniores raræ, nascentem et Juniorem in Teneriffà tantüm vidimus ubi nec homines perveniunt nec pecora, in magnà sc. convalle Averni (del Ænfierno) et in rupibus geminis (los dos Riscos) convallis Tagaronce (vid. Al, ser. 2, tab. 8, fig. 2 et 4). Occurrit a regione marilimä usque ad zonam sylvarum. Propé Ieuestem altitudinem 1500 ped. attingit ex cl. de Buch I. c. Drste. ceoGr. Decus est. hæc arbor atque ornamentum regienis nostræ Macaronesiacæ ut Libyæ sub cancro Baobab atque Indiæ gloria ingentes fici. Stationis hujusce suæ propriæ verissuma est, si qua alia, cives atque aÿroy0uv, nec ab Asià ut quibusdam placuit e Vul , St QUa alta, alque auroybuv, nec: Ô I sdam placuitevecta. Vul- garis erac in insulis Maderà et Portu Sancto vacuis ex Omni ævo et desertis cum ad eas pri- müm appulerunt Lusitani (1). Nunc autem in Maderà paucæ extant et in Portu Sancto anno 1828 unicam superstitem vidimus. Sunt et arbustis fata, ne pereant qui possint caveant. Ors. Sextili mense floridam Dracænam propè Olisiponem vidit Vandellius (Diss , pag.2), ad fines ejusdem mensis cl. Berthelotius (1. e., pag. 778) mirum ergô specimina florida et fructu juniore prædita mense Januario, tardè forsan prodeuntia ob altitudinem propè Sancti Dionysii cœnobium legisse Bourgeæum. Sub æstivo calore exsudat resina quæ auctoribus recentibus Draconis fuit sanguis quæque nota erat Gætulis Cana- | riensibus. Jam enim Bethencourtii ævo cum hamis et scrutis vim ejus ingentem, quæ denarios 200 duplices valebat, commutärunt (Bont. el Le: Verr., I. c., pag. 73). Huic resinæ noviter in Europam allatæ nomen vetus Draconis san guinis, qui cinnubaris Dioscoridis, ab Indiä, ut probabile est, missi et ab ipso que nunc Pterococco educti ( conf. Plin., lib. 55, cap. 58) pharmacopolæ indiderunt. Hine stirpi Canariensi cognomen inventum Draco arbor magnaque orla et in nostra usque tempora prorogata allucinatio [ndiam patriam fuisse hujus arboris primigeniam novercalem Macaronesiam, unde errantes de origine el consuetudinibus gentis Canariensis enatæ opiniones. Resina ipsa nunc exoleta nec in Europam exportata, nec pretium in Fortunatis habet, ubi ad lupata tantüm tingenda inservit. Ad vitra coloranda tempore suo in usu fuisse scripsit Parkinsonius. (1) Vid. les Navigations de messer Alouys de Cademoste, gentilhomme vénitien, — de l’Afrique, etc., trad. de Jean Temporal (Paris, réimprimé août, 1830). « Lequel (l'infant) donna commission à ces deux-ci d'aborder nos galères avec aucunes montres de sucre de l'ile de > Madère, de Sang-de-Dragon. et autres choses tirées des lieux et îles qui étaient sous la puissance de ce seigneur. Ce » qui fut exposé à la vue de plusieurs personnes en ma présence. » On y trouve (à Porto Santo) du sang de dragon qui provient d’aucuns arbres, c’est à savoir une gomme qu'ils » jettent en certains temps de l'an, laquelle on reçoit en cette manière : on donne quelques coups de hache ou de » cognée au pied de l'arbre, par où , au bout de quelque temps de l’année, cette gomme distille, puis on la vient à » purger, en quoi faisant elle devient du sang. Ce même arbre produit un certain fruit qui vient en maturité au mois » de mars; il est de couleur jaune et très:bon à manger, retenant le goût de cerise. » (Ibid., p. 541.) 352) Baccæ quæ dulciculæ pueris comeduntur avibusque, in primis Merulis, appetitæ. Flores mane ocelusæ ad solis occasum aperiuntur ét suavem per noctem odorem, observante Berthelotio, exspirant, tum quoque perigonii foliola non hiantia tantüm sed derso sublato pedunculum attingunt, atque ità donec diluculet remanent, tum clausi rursüs atque inodori (Berth., 1. c.). Vandellius quoque florum apertorum lacinias revolutas dixit (Vandell., diss., pag. 5). De radicibus aeriis, de arboribus novellis ipsä arbore enatis , de vità et vitalitate suâ, de morbis atque excres- centiis cf. Berthel., 1. c. Celeberrimns Gaudichaud inter alta organogenesis studia stirpem hanc notabilem amore præcipuo observavil. Doctas quæ sequuntur annotationes et descriptionem ineditam pulcherrimæ iconis (Voy. de la Bonite, Bot., tab. 1) nobiscum summÂâ benevolentiàâ communicavit. His quicquid adhuc de Dracænæ arboris fabricà notum sibi, quicquid posthàc noscendum atque inquirendum, tam clarè explicata sunt ut alias nostras observationes addere supervaca- neum esset cum jam suprà Synonymiam, historiamque suam à primis scientiæ incunabilis, stationesque atque expansionem geographicam exposuerimus, eas ergù verbum pro verbo reddentes latinitate donavimus, « Multa de Dracænä Dracone et præsertim de magnäâ arbore Orotavensi Teneriffæ à plurimis scripla sunt, hautæque illustres naturæ prodigiorum studiosi truncum vastum ingentem tot sxculorum miraculum Stupuerunt. Sed tanti licet tamque periti viri de altitudine, de diametro, deque incremento suo tot facta coacerverint, supcresse incerti ali- quid fatendum de ætate suâ , de phænomenis mirabilibus trunci ramorum ramulorumque bifurcatorum et quasi articulatorum evolutionis et præcipuè de radicum enormium accretione ad instar dicotylarum perpetuâ. Draconem adhuc juniorem Gadibus Europæ nostræ orâ ipsâ occiduà visam, ubi et ætatem noscere proculdubio facile ecrit, ubi partes suas quotannis metiri et crescendi rationem notare licebit (1), in phytologiæ commodum qualem eam eo tempore vidi talem depingi curavi : sciagraphiam nostram botanographi complebunt futuri.” Extat hæc arbos in horto scholarum publico ubi accuratè custoditur diuque custodituram haud dubitandum. Notum nobis et tempus quo Dracæna floribus induta et quo fructum reddit, sed quanta de florum ovulorum fruc- tûsque organogenesi, quanta fecundationis arcana, quanta seminum, perispermi, atque embryonis formationis phæ- nomena exquisila ignota! Semina matura quæ sub ipso arboris trunco legi, in navi speculatorià La Bonite seminata germinationes sappedita- runt quarum effigies exactas dedi. Plures orbem terræ nobiscum ambierunt et ad Lutetiam vivæ perveciæ sunt. Aliam horto botanico cujus curator celeb. Wallich Calcuttæ commisi, ubi Dracæna Draco prorsüs incognita era. Cüm autem variis tempestatum actæ fuerint et cœli permutationibus multaque in longo trajectu perpessæ sint, non omnes mihi characteres ad perfectam organographiam me judice imprimis necessarios, præbuerunt. Non possum itaque non jtcrùm iterumque botanicis commendare quibus seminum recentium copia fuerit, ut germinationes rursüs diligentiusque quäm mihi fas erat, observarent. Vegetandi phases persequantur, foliorum ordinum distribu- tionem et symmetriam notabilem inspiciant, quarum leges in hoc genere non nisi ex germinibus sanis robustisque ritè nosci posse certum est; ex solis enim phyllotaxiæ principiis compositio organica atque anatomica truncorum Draconis eruenda. Cüm hujus speciei flores tantüm siccatos herbarii Webbiani examinare potui observationes meas specierum proxi- marum viventinm cognilione firmare volui, quarum plures uti Dracæna reflexa in Caldariis nostris lactè florescunt. Omnes characteres omninô cosdem præbuerunt et fidem certam mihi fecerunt Dracænas veras à Cordyline Charl- woodià aliisque generibus quibus diù confusæ clarè planèque differre : distinguuntur fructûs et seminis fabricà, ovu- lorum numero et dispositione, et stigmatum maximè formâ quà solà satis superque diversæ. Explicatio inedita tab. 1. (Dracænæ Draconis) operis cui titulus Voyage de la Bonite, additis observationibus de organis floralibus hujus stirpis. Sr Du CR ER RSS RER LR ds Li (4) Quod exsequi nequivi cum horis non amplius binis in illâ urbe moratus sim, (333) 1. Arbor 40-vel 12-pedalis mense Januario anni 1856 in horto Academico Gaditano observata ubi Draco dicitur. Fructus tum maturos gerebat. 2. Rami floridi ex herbario Webbiano. Flores sæpissimè in fasciculos basi bracteatos conferti. 5. Flos auctus. Perigouium è foliolis 6 constat, quorum 5 interiora, omnia inter se propè basin connata in pedicel- lum cum pedunculo simplici articulatum confluunt. Pedunculus squamis 5 inæqualibus basi fulcitur, quarum exte- rior elongata, apice capillaris, 2 laterales multô breviores, omnes magis minusve decurrentes. Pcrigonii lobi singuli basi imâ stamen excipiunt. Stamina ergô 6, lobis opposita. Filameuta ampla medio dila- tata, margine scariosa ; antheræ oblongæ utrinque, præcipuè basi emarginatæ. Ovarium ovato-oblongum, 5-loculare loculis 1-ovulatis supernè in stylum attenuatum. Stigma capilatum, 5-lubum, lobis rotundatis sulco lineari à medio ferè ad apicem excayatis. Fructus baccatus luteo-aurantiacus, ad loculos 5-sulcatus 5-et abortu 2-vel sæpe 1-spermus. Semina pisi magnitu- dine, rufa, testà membranaccâ, coriaccâ. crassâ, perispermo arctè adnatâ. Perispermum corneum, durissimum. Em- bryo cylindraceo-conicus. 4. Perigonii lacinia à basi suâ avulsa basi imà staminigera. 5. Stamen à perigonio avulsum à dorso visum. 6. Ide:m à facie visum. . Anthera à facie visa. 1 8. Pollen ovale, hinc vacuum pellucidum illine fetum flavescens. (( ‘ Le] . Pistillum longitrorsüm sectum, duo stigmates lobi, et loculi duo secti, quibus apparent ovula. 10. Styli apex magnoperè auctus stigma conspicitur 5-lobum, lobis brevibus, carnosis ; globulosis. Ili charactecres in Dracænis veris constantes. 11. Siyli pars longitrorshm sectum ut appareat loculus cum ovulo, in quo punctilla duo videntur quorum majus forsan chalazam cellulariam internam altera ut verisimile est cellulam embryoneam denotat. 12. Ovarium alterum longitrorsüm sectum et multotiès auctum; loculi pars axi vasculari pistilli connexum cum ovulo suo conspicitur. Intrà ovulum punctum obscurum à vacuo quodam factum apparcl, el Super punctum corpus- culum cernitur ovatum leviter opacum aeris globulo incluso simile quod qualiscumque sit ovuli intcrioris capacitas aut amplitudo eandem semper servat dimensionem. Difficile est corpusculum hocce quod in plurimis monocotylis vivis quarum ovula perlucidula, observavi, ex acris globulo communi constare, diametrum enim loculi licet compa- ratè magnum sit, facile situm acu coactum mutatur, molem tamen semper eandem et formam sxpè consimilem servat. An non pro aeris potius peculiaris globuio pelliculä quâdam viscosä fugaci cincto, habendum? Hujus rei ex toto haud certior factus sum. Adverti autem acûs apiculo versùs micropylen admotum sub aeris bullarum formä sensim exire et evanescere. Sub hoc corpusculo corpusculum tertium quoque pusillum atque obscurum sæpissimè occurril. 15. Ovulum ætate provectius, intra quod, cum diaphanum, versus micropylem corpusculum globulosum opacura discernitur. 44. Ovulum minüs forsan evolutum cujus quoque centro ex pellucidate pars cpaca corpusculi figuræ 12 haud ab- sinrile, et punctillum propè micropylem vel medio potius tertiæ partis, superioris ovuli apparet. 15. Fructus maturus 1-spermus pericarpio caruoso desiccato indutus. 16. Fructus maturus 1-spermus magnitudine naturali vini spiritu repostus cujus pericarpium carnosum colorem suum luteo-aurantiacum servaveral. 17. Idem ex alto visus ut loculi duo abortivi conspiciantur. 18. Idem pericarpii carnosi dimidio ablato ut loculus fertilis cum semine situ suo proprio posito et loculus alter sterilis cum ovulo suo macilento appareant. 19. Semen auctum positione su naturali visum hilo manifesto et chalazà superiore. ( 334 ) 20: Semen auctum longitrorshmr sectum ut cernantur integumenta, chalaza, perispermum, embryo. 21. Embryo auctus à latere interiore visus. 99, Idem à latere exteriore visus. 25: Germinatio: semine adhuc instructa,, magnitudine: naturali. 2%. Eadem medio longitrorshn: secta ut appareant chalaza, perispermum, et cotyledonis tumefactæ vascula. 25. Ovarium et ovula sua tria transitrorsüm secta. Dracænæ omnes:characteres omninô eosdem præbent. » TRIB. [IL AZSPHODELE AE. ASPHODELUS. Lin. ExpuicH., Gen., pag. 147. — Kunru. Enum., vol. 4, pag. 554. 1. ASPHODELUS RAMOSUS. Lin. À. radice tuberosà, foliis laté linearibus, planis acuté carinatis, scapo ramoso; filamentis abruptè in basin rotundato-dilatatam margine ciliatam transeunte; capsulis ovato-globosis, glaberrimis, seminibus cinereo-nigris, puncticulatis. "Acowode)oc. Theophr., &b.7, cap. . —Dioscor., lib. 2, cap. 199. Asphodelus primus. Clus, Rar., stirp. husp., pag. 196. Asphodelus ramosus. Linn., Sp. pl, pag. 414.— Palau, Pract. de bot. vol. 3, pag. 197. — Ass., Syn. surp. ar., pag. 43. — Curt., Bot. mag., tab. 799. — Sibih., F1. græc., tab. 334. — Bertol., F1 ital., vol. 4, pag. 190. — Vis., Fl. Dalm., vol. 1, pag. 153.— Kunth., Enum., vol. 4, pag. 555. — Guss., Syn., vol, 1, pag. Æ13.— Koch., Syn., ed. 2, vol. 2, pag. 818. ?Acwdôehos omopôdxiov, Pier., della Corcir., flor., pag. 45, n. 110. Asphodelus microcarpus. 7’iy., FT. cors. spec. nov. diagn., pag. 5. — Boiss., Foy. bol., vol. 2, pag. 618. Has. Non infrequens est hæc species in montosis apricis regionis maritimæ zonæ supe- rioris insularum Canariensium ut ad montem Pino de oro propé S. Crucem et alibis in Lancerotta circà sacellum SS. Virginis de las INieves ad altitudinem 1,706 pedum attingit. Disrris. cEocr. Hæc planta antiquitüs nota ipsoque Homero laudata copiosa est per oras omnes maris Mediterranei atque Hispaniæ interiora apud Matritum atque Aram Jovis attingit. (Palau.) 2. ASPHODELUS FISTULOSUS. Lin. À. radice fibrosà, foliis semiteretibus, fistulosis, tenuibus, ad nervos sæpè scabrellis , basi in laminam hvyalinam dilatatis: scapo ramoso vel simplice, floribus solitarüis, remotis; J 2 Î 5) n 3 filamentis ad basim dilatato-ovatis, fimbriatis; stigmate 3-lobo; capsulà globulosà, trans- (335 ) versé costulatà, glabrà, seminibus cinereo-nigris puncticulatis, dorso costatis, lateribus scrobiculatis. | Asphodelus minor IIT. Clus., PI Hisp., pag. 296. — Hist., vol. 1, pag. 197. Phalangium foliis fistulosis ut Cepæ. Cæsalp. de plant. pag. 416. Asphodelus angustifolius floribus ex albo dilutè rubentibus. Sabb.. Hort, rom. vol. 6, tab. 43. Asphodelus fistulosus. Lirn., Sp. pl, pag. 444.—Ass., st. ar., pag. 43,— Palau, Pract. de Bot., vol. 3, Græc., pag. 198.—Jacq., Hort. Vind., vol. 1, tab. 335.—Lamck., Il. pag. 444, tab. 241, fig. 2.—Sibth. F1 tab. 335. — Cav., Ic., vol. 3, tab. 202. — Gawl. (posteà Ker.), Bot. Mag., tab. 984. ER Lië,, vol, 3, tab. 178. — DC., FI. fr, vol. 3, pag. 204. — Lodd., Bot. cab., lab. 1124. — Herb. de l'Am.., tab. 494. — Vis., FL dalm., vol. 1, pag. 154. — Bertol., F1. ital., vol. 4, pag. 119. — Guss., Syn. fl sic. vol. 1, pag. h14. — Kunth., Syn., vol. 4, pag. 557. — Koch, Syn , ed. 2, vol. 2, pag. 819. Asphodelustenuifolius. Cav., An. de cienc. nat., vol. 3, p. 46, tab. 27, fig. 2.— Kunth, L c., pag. 558. Asphodelus canariensis. Buch., Abhandl. ac. Berl., 1816-17, pag. 362 et 368. Asphodelus intermedius. Hornem., Cat. h. Hafn. suppl, pag. 131. Asphodelus æstivus. Reichb., Pl. crit., tab. 451, non Brou. | Has. In regione maritimà insularum Canariensum vulgaris est hæc species. Disrris. cEocr. Planta est maris Interni littorum propria pr&cipuè ubi calidiora, deserta quoque Africæ usque in Nubiam (Brocchi in herb. Parolini) atque in Abvssiniam (Schimper) percurrit ; in Hispaniæ Tarraconensis loca etiam mediterranea (4sso) et ad Aram Jovis et Matritum (Palau) perfertur. ORNITHOGALUM. Laiwv. Expric Gen., pag. 140. 1. ORNITHOGALUM ARABICUM. Lin. O. foliis latis linearibus scapo corymboso subdimidio brevioribus, glabris, bracteis latis acutis scariosis; perigonio amplo, laciniis ovatis, staminibus omnibus æqualibus duplo triplove longiore; ovario obconico, nigro. Ornithogalum arabictum.Clus., Stirp. pann., pag. 187. — Besl., Eyst. vern., sect. 5, tab. 12, fig. 1. — Park., Par., pag. 134, tab. ad pag. 137, fig. 1. Ornithogalum arabicum multiflorum album umbilico interiore nigro. Swert. , Flor., tab. 57, fix. 1. Mshavouour. Renealm., Spec., pag. 89, tab. ad pag. 90. Ornithogalum arabicum. Linn., Sp. pl, pag. 441. — Desf., FL aïl., vol. 1, pag. 269. — DC., F1. fr., vol. 3, pag. 917 et vol. 5, pag. 315.— Gauwl. (posteà Ker.), in Bot. mag., tab. 728.— Viv., Fl. cors. Sp. nov., diagn., pag. 5.— Brot., Phyt. lus., pag. 105, tab. 45, — Moris, Sirp. sard., elench. 1, pag. 46. — Bert., El, ital., vol. 4, pay. 93. — Guss., FI. sic. syn., vol. 4, paq. 404. — Kunth., Enum., vol. 4, pag. 353. \ > (336) Has. Hanc speciem circà vicum la Esperanza legit. CI. Berthelot. Disrris. ceoGr. Occurrit hæc planta in rupestribus in arvis et in muris ad liltora cali- diora maris Mediterranei in Ægypto (ex Linnæo) in ins. Rhodo (Aucher!), in muris antiquis ins. Zacynthi! in Dalmatià (Z'iviani), in Sicilià! (Gussone, Parlatore), in Sar- dinià (Wor'és !), in Hispanià (Poel ex Parkinson), in Lusitanià (Brotero), in Maderà (Ker.). 2, ORNITHOGALUM NARBONENSE. Linx. O. foliis linearibus, scapo thyrsoïdeo, brevioribus, persistentibus, glabris, bracteis filifor- mibus, alabastro longioribus; pedunculis floriferis patulis, fructiferis adpressis ; perigonii laciniis lanceolatis, lacteis, medio viridibus; staminibus perigonio dimidio brevioribus, filamentis dilatatis; ovario ovato, flavido. Ornithogalum narbonense. Dod., Pempt., pag. 222, Ornithogalum spicatum Monspeliensium flore lacteo. Lcb., Ie., pag. 94, cum ic. Dod.. Ornithogalum narbonense. Linn., Sp. pl., pag. 440. — Camb., Enum. pl. Bal., pag. 145. — Bertol., F1, ital., vol. 4, pag. 102. — Guss., F1. sie. syn., vol. 1, pag. 404. — Bouss., Foy. esp., vol. 2, pag. 612. Ornithogalum pyrenaicum. Desf., FL. ail., vol. 1, pag. 295. — Vin. Spec., F1. lib., pag. 20, non Linn. Has. Legimus banc plantam in arvis inter Sanctam Crucem et Lagunam, in Canarià eam legit Despréaux et in cultis de la Regoya ejusdem insulæ Bourgeru. Disrris. cEocr. Planta est vulgaris totius regionis quæ mare Internum cingit sel cùm quoad nomen confusa cum ©. pyr'enaico auctores et loca propria parc citanda. SCILLA. Lin. Enpucx., Gen., pag. 146. — Kuwrx, Enum., vol. 4. Se pag. 914. Secrio IL AUTONOE. Flos cum pedicelli apice articulatus, pedicello infrh inarliculato ovarit ioculi 2-ovulati ovulis ad basin dissepiment affixis juxtà posilis. — Hüc plures spectant regionis maris [nterni species. 1. SCILLA HAÆMORRHOIDALIS. Nos. S. cormo oblongo, bulbo elliptico-ovato purpurascenie coronato; foliis 2, oblongo-linca- ribus, glaberrimis, ini tuntüm basi vaginantibus ; scapo tereli glabro, robusto, superne : Lilaceæ Botanique F on Æ Tab 2 JL. Pilee del. Li d'lhige À. Liirher 7 Charpentier ap ne” Tab 251 Lihaceae Botanique Charpentier lap. ire © Lith Bigo À Dicher T- Lelæ del. purpurascente brevioribus, spicà laxiusculà pedicellis erectis, remotis, bracteis subulatis duplé triplôve longioribus; perigonii laciniis ovatis obtusis staminibus duplo longioribus. Scilla hyacinthoides. Desfont. Herb. in sched. Spec. Broussonet. — Link. in Buch. Beschr. Can. ins., pag. 140, et Buch, ibid. , pag. 162. — Nob. in exsicc. Bourg., n.30, non Linn. Cebolla almorana Nivariensium. Has. Vulearis est hæc planta in rupestribus herbosis maritimis ins. Tenerife ; speci- mina nostra legimus prope oppidum Sanctam Crucem, ibi quoque sua ad castellum de Paso alto in convallé de Tgueste et in insulà Lancerottà, inter oppidulum Teguize et sa- cellum Divæ Mariæ de las INieves, Buchius. Disreis. GEOGR. Species est omnino Macaronesiaca. EXPLICATIO TAB. 230. 1. Planta integra cormo et bulbo longitrorsüm sectis, mag. nat., figuræ reliquæ magni- tudine auctæ. 2. Pedunculus cum bracteis 2, et flore ad articülationem soluto. 3. Perigo- nium apertum et arte complanatum. 4. Pisüllum. 5. Ovarium longitrorsum sectum. 6. Ovulum. 7. Semen longitrorsim sectum à integumentum, 6 hilum, c raphe, d chalaza, e perispermum, f embryo. 8. Embryo alter é perispermo excerptus. 2. SCILLA DASYANTHA. Nos. S. cormo ovato, bulbo oblongo fusco coronato; foliis 2, latis, loriformibus, apiculatis, basi angustatis, solutis, glaberrimis, scapo tereti subduplo longioribus; spicà brevi, densà, bracteolis linearibus acutis alterà pedicello florifero sublongiore ; perigonii laciniis lanceo- latis staminibus subduplo lengioribus. Has. Legimus hanc speciem in magnà convalle Tamadayæ prope pagum Arico in Te- neriffà et in Fuerteventurà propè templum Divæ Mariæ de la Peña. Disrri8. GEOGR. Planta est propriè Macaronesiaca. EXPLICATIO TAB. 231. 1. Planta integra mag. nat. cormo et bulbo longitrorsüm sectis, figuræ reliquæ auctæ. 2. Flos bracteis stipatus. 3. Perigonium arte apertum pistillo sublato. 4. Pistillum. 5. Dis- sepimentum medio sectum loculis 2 abreptis ut appareant ovula placentæ basali affixa. 3. SCILLA BERTHELOTIL S. bulbo oblongo, fusco; foliis 2-3, linearibus, acuminatis, glabris, caulem ad tertiam I11, — (3° SECT.) L3 (338 ) partem vaginantibus, scapo brevioribus, spicà gracili, pedicellis inferioribus remotiusculis bracteis sctaceis sublongioribus; perigonit exigui laciniis lineari-lanceolatis apice incrassato-. olandulosis stamina excedentibus. Has. Hanc specièm in rupestribus maritimis humidiusculis Teneriffæ invenit cl. Berthelot. Disrrig. GEOGR. Planta est ex toto Canariensis. Ons. À S. hæmorrhoïdali plurimis notis diversa est hæc planta et primà specie dignoscitur spicä gracili, floribus du- - plô minoribus foliisque angustis quæ, sæpe tria, Scapum non tantüm ad basin sed ferè ad dimidium usque vaginant. EXPLICATIO TAB. 232. 1. Planta integra mag. nat. fHiguræ reliquæ auctæ. 2. Flos junior bracteis stipatus. 3. Perigonium arte apertum et complanatum. 4. Pistillum perigonio avulso. 5. Ovarium trausitrorsüm sectüum. 6. Idem longitrorsim sectum ut appareant ovula basi dissepimenti affixa. 7. Ovulum muliotiès auctum. Secrio IL ZCARUS. Flos cum pedicelli apice articulatus, pedicello infra rursüs articulato. Ovari locul 2-ovulati, ovulis dissepimento affixis altero alteri superposito. Species Canariensis quam fructu ignoto è Scillis excerpere nolumus. 4. SCILLA IRIDIFOLIA. Nos. S. bulbo.... ; foliis subsenis, oblongo-lanceolatis, ascendenti-recurvis , acutis, basi scapum duplo longiorem vaginantibus et quasi involucrantibus ; bracteis geminis, setaceis, brevissimis, pedicello flore quaduplé longiore, nunc sub apice, nunc medio vel propé basin articulato , dilatato , tæntiformi, flaccido ; perigonii lacinïis oblongis, apice glanduloso-ob- tusis ; staminibus inclusis perigonii laciniis ad basin imam insertis, filamentis dilatatis, gla- bris, antheris oblongis; ovario ovato-3-gono, stylo brevi, stigmate integro. Has. Hujus plantæ specimen unicum ex ins. Canariensibus à Broussonetio allatum in herb. Fontanesiano reperimus. Disrr. GEoGRr. Species est Macaronesiaca. EXPLICATIO TAB. 2353. 1. Planta mag. nat. reliquæ figuræ auctæ. 2. Flos arte apertus. 3. Perigoniü lacinia cum stamine deflexo ut appareat insertio. 4. Stamen abreptum retrorsüm sectum ut appareant ovula dissepimento affixa. 6. Ovulum multoties auctum. 7. Pollén humectatum. Botanique _ Lilaceæ Lélee du. Lith d'higoh Bicher 7. / O à RO . E ( Darpeiticr lap 7774 Jin ENT \ | x | LUE Re : 10 Hit Liliaceæw 4 Botaniqr (CRE lab.255. Z , Fe 3 PESTE RENTE PEU “ >». + » , RE F* e ; NTI Luthe ligo li Michir y. Charpentier lyp tre: 4 7 7/2 AA ( 339 ) URGINEA. Srernu. STEINH., Ann. SC. nat., 2°sér., on 1, pag. 322. 2 Gen., pag. 146. — Tu. Ness ab Es. Gen. germ. URGINEA SCILLA. Srerxn. U: foliïs serotinis planis; scapo elato, purpurascente, thyrsoideo; floribus inferioribus pe- dunculo brevioribus, bracteis dorso versüs basim gibbis; capsulà perigonio persistente parüm longiore , seminibus planiusculis, alatis. ® Exa. Diose., lib. 9, cap. 202. | _Squilla major. Brunf., Herb. viv. eic. pag., 192: :. AMIE Scilla, Matth. (F'algris, 1565), pag. 604. Scilla maritima, Linn. » 9p. pl, pag. 449. — Blackw., Herb., tab. 591. — Red., Lil, > vol. DA tab. 116.— Hayne, Arzneig., vol. 11, tab. 21, — Turp., F. méd., tab. 318. Ornithogalum Squilla &. Gawl. (posteà Ker.), Bot. mag., tab. 918. . Urginea Scilla. Steinhk. in Ann. des sc. nat., ® sér., vol. 1, pag. 330, tab. 14, fig. 2. — Th. Nees, Gen. germ.— Parl.. F1, Pal, Giorn. bot., vol. 2, pag. 118. Has. Vulgaris est hæc species in marititnis torridis 1 ins. Canari Iensinm, DiSrets. GEOGR. Planta est littorum præcipuè calidiorum maris totius Mediterranei 2, URGINEA HESPERIA. Nos. U. folis.….., scrotinis; scapo 2-3-pedali, fusco, nitido, pennà olorinà inferné duplo cras- siore, parcè glanduligero ; pedunculis filiformibus, omnibus ascendentibus; perigonio magno semipollicari post inflorescentiam clauso acuto longioribus, et bracteas oblongas an- gustas apice setaceas subtriplo excedentibus, perigonü laciniüis oblongo-lanceolatis, rufis, dorso fuscis, feré ad basin usque partitis, margine pallidis, vix scariosis ; staminibus peri- gonit longitudine, filamentis basi dilatatis apice, perigonii laciniis suprà basim, insertis, antheris oblongis basi sagittatis obtusis, virentibus, ovario ovato-oblongo, demum clongato, ovulis ascendentibus, stylo staminibus parm longiore, stigmate capitato obsoletè 3-fido. Has. In Teneriffæ littore adusto hanc plantam cum U. Scill& confusam legimus. Disrr. GEoGR. Species est Canariensis et forsan Mauritanica. Oss. Affinis est U. nostra U. anthericoidi quam in Numidià lectam herb. Fontanesianum servat : differl scapi proce- ritate, florum post anthesin clausorum strictorumque amplitudine , perigonii coloris intensioris laciniis vix margine scariosis aliisque notis, À descriptione Scillæ serotinæ Schousb (Jagtt. over Vextr. i. Mart., pag. 465) in Mauritaniâ extremâ Purpurariis finitimä propè Saphiam.oppidum inventæ non multüm abhorret, sed si eadem et tum quoque servandum nomen nostrum, Urgineæ enim ferè omnes si non‘omnes serotinæ, et cum Sue serotinà ETS ne oriatur confusio cavendum. ( 340 ) DIPCADI. Men. Com. ac. Theod. Palat., vol. 6, pag. 43 1.— Philosophisch. Bot., fasc. 2, pag. 5r et in Ust. ann. der Bot., pag. 13, vol. 1, fase. 2. — Morrcu., Meth., pag. 635, et Suppl., pag. 207.— Zuccagnia Thunb. Nov. plant. gen. in Roem. arch. fuer d. Bot., vol. 2, pag. 2. — Uropetalum Burch. cum Gawler (posteà Ker.) in Bot. reg., tab. 156. — Exprics., Gen., pag. 144. — Tu. Ness ab Es. Gen. germ. Lil, Trib. Hyacinth. Oss. Dipcadi suum cui species geminas Europæam et austro-Africanam adscripsit nondum forsan nato Gawlero (qui posteà mutato agnomine Bellendenus Ker.) characteribus certis innixum ab Hyacintho et Lachenalié separavit zelotes botanicus F. C. Medicus, confirmärunt Mœnchius et sub Zuccagni@ (sed jam cusâ Zuccagnié Cavan.) Thunber- gius. Nec dissonum magis Dipcadi quàm Muscari. Turcica ambo jam à Lobelio pro varietatibus Hyacinthi racemosi L., recepta, amboque scientiæ ab origine barbarâ post sæcula ferè tria quasi usucapione parta nec ulla insita verbo imma- nitas obstat quin priorum serventur jura et pro Uropetalo recentiore vetus ponatur Dipcadi. 1. DIPCADI FULVUM. No. D. bracteis basi latis semiamplexicaulibus, apice filiformibus pedunculo subduplo longio- ribus; floribus secundis, nutantibus, defloratis erectis, perigonio campanulato, laciniis latè scariosis interioribus oblongis, exterioribus sublongioribus angustioribus apice cucullato- callosis ; antheris basi longé sagittatis, acutiss ovario elliptico, stigmatibus ovato-lanceolatis, acutis, integris; capsulà membranaceà, glabrà, transversim lineatà, apice dehiscente; semi- nibus ovato-rotundatis, plano-convexis, ad marginem densé puncticulatis, medio rugosis, aterrimis. Hyacinthus fulvus. Cav., Anal. de cienc. nat., vol. 3, pag. 47. Has. In Teneriffà forsan (ex Brouss.). In Canarià Despreaux. In Lancerottà ubi satis frequens ex cl. Bourgeæo qui specimina à montibus ubi sacellum SS. Virginis de las Nieves et à locis aridis propé Guatisam januario 1846 florida atque alia fructifera misit. Disrr. cEoGr. Species est Mauritanica quæ occurrit in collibus circà Oran (Bové!) juxtà oppidum Mogador (Broussonet). ( 341 ) Oss. Nostra species subsolana, aliam nec minus notabilem regiones quæ ortum spectant parent, DIPCADI ERYTHRÆUM. Nos. D. bulbo albo, bracteis basi latis, subcordatis, acutis, petioli longitudine ; floribus cerneis , subsecundis , Nularie tibus, defloratis erectis, perigonio pedunculato, campanulato, laciniis margine vix scariosis, interioribus oblongis, exterioribus angustis, apice cucullatis, cucullo in appendicem linearém producto ; antheris basi sagittatis, obtusius- culis ; ovario lato oblongo, stigmatibus ovatis, apice 2-fidis; capsulà laté 5-quetrà , membrauaceà, nitidà , crebrô transversè lineatâ, subcoloratä, suturis incrassatis ; seminibus ovatis plano-convexis, medio subrugosis, ad marginem vix puncticulatis, aterrimis. Hyacinthus serotinus ? Forsk., Fl. æg.-arab., suppl., pag. 209, Hyacinthus sérotinus. Del., FL. æg. ill., pag. 11, non Linn. Uropetalum serotinum. Wiest. in Schad. Assoc. itin. Essling., n. 659. — Schimp., ibid., n. 405, non Ker. Habitat in Ægypto et Arabià in desertis Kahiræ (Forskähl, Delile) ad pyramides Gyzenses (Wiest) in herb, Gay inter oppida Suex et el. Tor (Schimper). Capsulam et semina ex speciminibus Wiestii et Schimperii in herb. Gayano assere vatis Martio mense, lectis flores ex specimine nostro Schimperiano eodem tempore lecto descripsimus. Bulbus ex Forskählio edulis, Huc iconem Scillæ serotinæ B. Bot. mag., tab. 1185 referre dubitamus quanquäm simillima , sed cuculli appendix laciniarum perigonii externarum in nostrâ conspicuus vix huic ac ne vix ullus. Quarta quoque orbis antiqui species affinis tertiæ extat sed diversa Dipcadi minimum (Uropetalum minimum Steudel in Schimp. exsice, Abyss., n. 1168). LEOPOLDIA. Par. Giorn. bot., vol. 2, pag. 157. 1. LEOPOLDIA. COMOSA. Pari. B. bulbo ovato, intüs rubente ; foliis linearibus, scapi longitudine, racemoso conico, mox laxo floribus inferioribus urceolatis angulatis horizontalibus, lividis, superioribus cum pe- dicello cœrulescens imperfectis érectis comam efficientibus pedunculis perigonio tubuloso pluries longioribus , laciniis perigonii brevibüs ovatis; ovario oblongo, stylo crasso, stig- mate integro; capsulà depresso-3-gonâ ; seminibus subrotundis. BohBôs dw0uoc. Diosc., lib. 2, cap. 200. Hyacinthus cœrulescens maximus. Fuschs., Hist,, pag. 335. Hyacinthus. Wath. (ed. Valgr., 1565), pag. 1054. — Cam., Epit., pag, 798. Hyacinthus major. Lob., Hist., pag. 55. Hyacinthus Dioscoridis comosus major. Lob., Ic., pag. 106. Hyacinthus comosus major purpureus. Park., Parad., pag. 117, fig. 3, Hyacinthus comosus. Linn., Sp. pl. , pag. 455, — Jacq. , Austr, , tab. 196. — Curt. , Bot. mag., tab. 133. Muscari comosum. Wild, Enum. hort. Berol., vol. 1, pag. 373. — Red, Lil., tab, 281. Bellevalia comosa, Kunth., Erum., vol. 4, pag. 306. Leopoldia comosa. Parl., FI. pal., Giorn. bot., vol, 2, pag. 160, Cebolleta et Fara de. Tesé Palmensium. (342 ) Has. Vulgaris est hæc planta in arvis ins. Canariensium. Disrris. GE0GR. Species est littorum maris Interni multivaga quæ per medios Galliæ tractus (Boreau) Lutetiam! pervenit. Britanniis exul in Germanià usque ad Quintilino- burgum (Koch) ultra 51 lat. bor. gradum protenditur, gradusque ab Ægypto (Delile) ad Albim 20 et ultrà percurrit. ALLIUM. Lin. Énpricu., Gen., pag. 146. — Kunru, Enum., vol. 4. er | pag. 579. SECTIO IL. CROMMYFUM. — Ovyarium 3-loculare, loculis 2-ovulatis K ovulis ad basin dissepimenti affixis, collateralibus, erectis. _1. PORRUMW. Pedicell erecti. Perigoniam campanulato-connivens. Stamina basi in tubulum perigonio adnatum connexa 3 interiora latiora, 3-fida, laciniis lateralibus lon- gissimis intermedià breviore antheriferà. + Umbella bulbifera. * Folia plana. 1, ALLIUM HALLERI. Bas. À. bulbo... caule ante anthesin erecto, 4-pedali, apice subscabro ; scapo ad quartam partem folioso, folis planis, linearibus, poll. 1 latis, margine denticulato-ciliatis, per anthesin persistentibus , spathà..... caducà ; umbellà bulbiferà, bulbillis ovatis, turbinatis pedicellatisque , nitidis, Iæté castancis; floribus longè pedunculatis, plurimis pedunculo communi elongato aggregatis; perigonii purpurei laciniis exterioribus oblongis, acutis , dorso et margine papillosis, basi incrassatogibbis, interioribus obtusis; staminibus exser- tis filamentis simplicibus, basi valdé dilatatis, sensim versus apicem subulatis, alternis 3-fidis, lacinià intermedià antheriferà lateralibus 5-plo breviore filamenti communis laté ovati partis liberæ longitudine, ovario difformi, stylo exserto. Allium Halleri. Bab., Man, of Brit. Bot., pag. 306. Has. Hanc plantam à Canari misit Despréaux. Disrris. GEoGr. Species esse videtur Europæ temperatæ. Oss. Planta nostra ab À. scorodopraso Parisiensi (4. vineali Thuill. in herb. Gay !} scapo basi tantüm foliato, peri= gonii laciniarum undique papillatarum basi gibbâ et formä, staminum exsertorum appendicibus longissimis, cuspide: antheriferà filamenti communis longitudine bulbillisque amplis pallidè castaneis differt. Eadem esse videtur ac ( 343 ) Allium quiddam Britannicum de quo oculatissimus Borrer in Hooker Brit. Flor. ed. 5, pag. 548 disseruit, quod tar diûs A. Halleri |. c. nuncupavit cl. Babington, species autem valdè dubia. 2. ALLIUM VINEALE. Lin. À. bulbo mediocri, extüs fusco , striato, scapo ad medium foliato ; foliis angustè tere- tibus, suprâ canaliculatis; umbellà globosà densè bulbiferä, bulbis ovato-cuneatis, ovato- rotundatis ovatisque, acutis vel in caudam protractis. — Flores malé asservatos non licuit examinare. Allium vineale. Linn., Sp. pl. , pag. 498. — Flor. dan., tab. 1870. — Engl. bot., tab, 1974. — Bert, For. üt., vol. 4, pag. 33. — V'is., FI, dalm., vol. 1, pag. 142. — Guss. , FL, sic. syn. , vol. 1, pag. 393. — Kunth., Enum., vol. 4, pag. 382. — Babingt., Man., pag. 306. — Koch., Syn., vol. 2, pag. 831. Allium arenarium. Linn., F1 suec., Svensk Bot., tab. 691. — Fries, Nov, FI, suec., pag. 84. Has. Legimus hanc plantam in arvis Lancerottæ, Canariæ, Palmæ et Teneriffæ ubi vulgaris. DisrriB. GE0GR. Orbem veterem totum percurrit hæc species à Gothorum regionibus ad insulas Fortunatas et in borealem Americam hominum comes immigravit (Pursh). 3. ALLIUM SPHAEROCEPHALUM. Linn. À, caule ad medium foliato, foliis lincaribus, carinatis, canaliculatis, spathà ovatâ, um- bellà globosà ; perigonii ovati foliolis carinatis, carina leviusculà; filamentis alternis 3-fidis, lacinià intermedià filamento communi angusto subciliato (à perigonio ablato) dimidio bre- viore ; stylo longé exserto. Allum sphærocephalum. Linn., Sp. pl., pag. 496, excel. syn. Hall, et Bauh. ex Kunth. — Red. Lil ab. 391. — Bot, mag., tab. 1764. Has. Specimen unicum floridum die 5 julit 1845 in planitie elatà Lagunæ oppidi lectum misit cl. Bourgeau. Disrris. GEOGR. Species est regionis maris Mediterranei et Europæ totius temperatioris. tt Umbella capsulifera. * Folia plana, 4, ALLIUM PORRUM. Lainx. À. bulbo crasso, tunicà interiore albâ, tenuissimé puncticulato-striatà, bulbis paucis oblongis demüm fareto; scapo crasso, striato, ad medium foliato, foliis planis latè linea- vibus, margine denticulatis, spathà deciduä; umbellà densé globosâ, bracteis minimis ( 344 ) linearibus stipatä, pedunculis demüm undique protensis, subæqualibus, per totam longi- tudinem subulatis; perigonio ovato-oblongo, lacintis oblongo-lanceolatis, apice inflexis, acutis, exterioribus dorso acuité carinatis, carinà sub apice ferë ad basin usque papillatà ; staminibus longius exsertis, simplici apice subulato basi dilatato, 3-cuspidati cuspide inter- medià latà acutà filamento communi oblongo lateribus leviter incurvis quartam partem vel dimidium breviore ; ovario Ovato, medio rugis 3 transversis albis notato ; capsulà ovatà perigonium excedente. Toucov. Diose., b. 2, cap. 178. Allium Porrum. Linn. Sp. pl., pag. 423. — Plenk., Ic., tab. 253, — Monnard. in Gaud., F1. hel., vol. 2, pag. 482, tab. 11, fig. 5. — Kunth.. Enum., vol, 4, pag. 384. Has. Specimina hujus speciei die 2 Julit florida capsulis nullis maturis in campis cœnobii Sancti Dionysit del Monte legit Bourgeæus, exsice. n. 909. Disrris. GEOGR. Planta est hortensis quæ in regionibus temperatis spontanea evadit. Ozs. Nil Alliis tot auctoribus negligenter apparatis molestius, nec alibi enodator species tam contumaces inveniet. Quanquäm inter diagnosim Porri nostram et Kochianam levis exstet discrepantia eadem esse vix dubitandum, nam, sive character cuspidis antheriferæ longitudine deductus non plenè et planè fidelis sit, sive oculatus scrutator stamine à lacinià suà detracto mensuram filamenti communis nec partis suæ liberæ sump- serit, certum est mensuram nostram cum Kunthianâ, et cum specimine quod ex horto reg. Paris, examinavimus aliisque ad amussim convenire. Huc quoque Ampeloprasum Britannorum referri posse credimus. Linnæum enim qui plantam à Raio in Synopsi descriplam cum Ampelopraso suo conjunxerat secuti sunt recentiores et omnes pro plant Holmensi, in herbariis paucis obviä, verum evidenter (præter Babingtonium) descripserunt Ampeloprasum, cui bulbus bulbillis farctus arvorum meridionalium pestis, summo Raïio suo præterviso qui Allii Holmensis radicem sim plicem esse et tunicatum duntaxat cepæ in modum scribit. Notandum prætereà sanissimi judicii botanicum Borre- rum, qui loca natalia viderat, à cultorum reliquiis proventum existimâsse. Babingtonius huic plantæ cuspidem antheriferam filamenti communis lati lateribus rectis longitudine, bulbum bulbillos paucos magnos efformantem ascribit. Descriptioni nostræ specimen Porri horti regii Parisiensis anni 1837 ad amussim convenit. Species has controversas (Porrum sc. et Ampeloprasum) non malè depictas distinctasque icon Monnardiana à cl. Gaudino data monstrat. 5. ALLIUM AMPELOPRASUM. Lin. A. bulbo crasso, tunicà exteriore fuscà, grossè reticulatà, interiore albà, tenuissimé puncticulato-striatà, bulbis plurimis minoribus ovatis farcto: scapo supernè scabro ad medium foliato, folis planis linearibus margine subdenticulatis, persistentibus, spathà lanceolato-ovatà deciduà ; umbellä laxé globosà, pedunculis inæqualibus, fer omnibus ascendentibus elongatis, (pollicaribus vel sesquipollicaribus) basi dilatatis, subulatis, brac- teis ovatis acutis suffultis ; perigonii laciniüs lanceolatis, exterioribus acutis, dorso margine et carinà papillosis, basi subgibbis; staminibus exsertis, exteriorum filamento acuto sensim latiore, interiorum lacinià intermedià antheriferà filamenti communis dodrantem æquante ; (345) capsulà globoso-3-quetrà angulis acutis, valvis ovato-rotundatis, perigonii laciniis interio- ribus brevioribus. Aureompacov. Diosc., lib. 2, cap. 179. Scorodoprasum latifolium, spontaneum italicum , floribus dilutè purpureis odoratis. Mich., Nov. gen., pag. 25. tab, 24, fix. 5. Allium Ampeloprasum. Linn., Sp. pl., pag. 423 excel. patriâ Britanniâ.— Monn., in Gaud., FI. hel., vol. 2, pag. 483, tab. 11, fig. 6. — Bertol., F1. ital. vol. 4, pag. 98 excel. syn. plurimis. — Guss., Fl, sic, : syn., vol, 1, pag. 391. — Boiss., Voy. Esp., vol, 2, pag. 615 excl. syn. Desf. Has. Legimus hanc plantam in vineis Teneriffæ et Canariæ ubi COpiosa. Disrris. Geocr. Vulgaris est hæc species per totam regionem maris Mediterranei et in Gallià occidentali propè Burdigalam , (Des Moulins in herb. Gay! ). Oss. À multiflorum Desf. hüc à cl, Boiss. accersitum, alia est ac diversa species. Differt foliis angustioribus margine vix denticulatis, umbellä laxiore, pedunculis gracillimis et longioribus bracteis angustioribus stipatis, perigonio cylindraceo-campanulato suprà capsulam duplô ferè breviorem demüm constricto, laciniis lineari-lanceolatis, dorso leviter et marginibus papillosis, staminibus longè exsertis, interiorum laciniä intermediä antheriferà filamento com- muni oblongo elongato duplô breviore. Ut optimè monet Fontanesius 4. sphœærocephalum facie refert. 2. CODONOPRASUM. — Pedicelli inæquales, floriferi penduli. Perigonium cam- panulato-connivens. Stamina omnia simplicia, basi in tubum perigonio adnatum connexa, margine tubi inter stamina dentato vel edentulo. 6. ALLIUM DENTIFERUM. No. À. scapo striato ad medium folioso, foliis crassis, angusté linearibus; spathà basi ovatà vel lanceolatä, extüs 3-7-costatà, abruptè in appendicem linearem flores excedentem pro- ductà ; umbellà laxiusculà, capsuliferà (rard bulbiferà); perigonii laciniis exterioribus con- cavo-carinatis, laté ovatis apice muticis vel cum mucronulo truncato-rotundatis, interioribus latioribus ; filamentis sensim acuminatis, tubo perigonio connato insertis, tubi sinubus inter filamenta dente acuto simplici vel bidenticulato instructis, antheris 3 exsertis, 3 inclusis ; ovario Juniore prismatico-hexagono, in collum 3-dentatum apice coarctato; stylo brevi, demüm exserlo, stigmate ovato, capitato. Allium monspessulanum. W/ild., Enum. hort. ber. suppl. , pag. 16 non Gouan. — Auntk, Enum. , vol. 4, pag. 04. Allium intermedium. DC., F1. fr., vol. 6, pag. 318 ex parte. Codonoprasum pallens. Reichb., F1. germ. exsicc., num. 1217! Allium oleraceum. Des Moul. ! Cat. Dord., pag. 142 ex parte. Has. Specimina hujus plantæ ex arvis ins. Canariæ attulimus, alia ex eâdem insulâ misit 1it, — (3° SECT.) ll (346) Despréaux aliaque propè pagum Los Sauces ins. Palmæ et in campis oppidi Lagunensis legit Bourgeau ; exsicc. n. 1000 ct 1003. | DisTis. GEOGR. Legimus hanc plantam in ins. Maderà, est autem Siciliæ (Jan.!), Galliæ meridionalis! Corsicæ (Serafino!) et maris Interni regionis forsan totius cives larvata adhuc et sub aliis nominibus reccpta, unde ad Bergeracum ( Des Moulins! }, Burdigalam (Laterrade!) et in Galliæ centrum ( Boreau!) perventa est. EXPLICATIO TAB. 234. 1. Planta integra bulbifera. 2. Spatba junior florida nondum bulbifera à Bourgeæo lecta, ambæ mag. naturali, figuræ quæ sequuntur auctæ. 3. Flos apertus. 4. Flos post fecunda- tionem. 5. Perigonium cum andræcio ante fecundationem apertum atque arte explanatum. 6. Perigonii maturi laciniæ 2 nervo medio excrescente mucronatæ ex speciminc Monspe- liaco herbarii Gayani, 7. Stamen antrorsüm visum. 8. Idem à tergo visum. 9. Tubus cui filamenta inseruntur à perigonii basi arte abrasus. 10. Ovarium cum stylo. 15. Idem aper- tum valvulà tertià ablatà ut appareant ovula. 1 2. Idem transitrorsüm sectum. 13. Ovulum multoties auctum. 14. Capsulæ nondüm ritè maturæ valvula. 15. Semen. 16. Embryo. 3. MOLT. Perigonium stellato-patens. Filamenta simplicia inter se basi libera vel imà basi connata. 7. ALLIUM ROSEUM. Lan. À. bulbo ovato, bulbillis reticulato-rugosis farcto ; scapo tereti, basi foliato, foliis linea- ribus, planis, junioribus ciliatis, spathæ foliis basi in tubum umbellam multifloram capsuli- feram involucrantem connatis, laciniis roiundato-ovatis, acuminatis; perigonii laciniis oblongo-lanceolatis, apice rotundatis, crenatis, subacuminatis, stamina basi laciniarum adnata dilatata inter se libera longè excedentibus ; capsuläâ rotundatà perigon'o subtriplo breviore. | Allium sylvestre seu Moly minus roseo amplo flore. Magn. bot. monsp., pag. 10. Moly minus angusto folio flore Iætè purpureo majore Cupani. Borann., Ie., tab. 32. Allium roseum. Linn., Spec. pl., ed. 1, pag. 296. — Sibth., FT. græc., tab. 314. — Bertol,, FI, ital., vol, 4, pag. 53. — Guss., F1. sic. syn., vol. 1, pag. 388. — Koch., Syn., ed. 2, vol. 2, pag. 827. Allium illyricum. Jacq., Ie. rar., tab. 365. Allium majale. Ten., F1. nap., lab. 29, Has. Hanc plantam à Canarià misit Despréaux et in ejusdem insulæ campis Tafirze jam ineunte Martio florituram legit Bourgeæus. _ tS S RE Ÿ À N S * E Ÿ E À À NS | | | | ( © TRIB. L PHALARIDEAE. KUNTH, Enum. pl., vol. 1, p. 18. — ParL.. #L. palerm., vol. 1, p. 6. PHALARIS. Linx. SPICULAÆ 1-3-floræ, flore “el floribus duobus inferioribus neutris, Squamæformibus, flore superiore hermaphrodito fertili. VALv«. cALy- CINÆ 2, membranaceæ, æquales, compressæ, carinatæ, carinâ ple- rumque alatà, muticæ, florem æquantes. FLons 2ermaphroditi vakæ corolline 2, longitudine subæquales, inferior paulo major, alteram involvens, naviculares, muticæ, demum cartilagineæ, caryopsidi arctè adhærentes et cum eà deciduæ. Sramna 3. Ovariün glabrum. Srvu duo, longissimi; stigmata plumosa. Carvopsis glabra, oblonga, lenti- culari-compressa. | HerB# folüs planis; paniculis spiciformibus, contractis, raro diffu- sis ut in Phalaride arundinaceä, quæ floræ canariensi haud pertinet. * Radice fibrosä. 1. PHALARIS CANARIENSIS. Lixx. P. paniculà spiciformi, ovatâ; valvis calycinis supernè latè alatis, alà integrâ; floribus neutris duobus villosis, floris hermaphroditi valvis villosis duplo majoribus. Phalaris canariensis. Linn., Sp..pl., p. 79. — Sibth., FL, græc., vol, À, p. 40, tab. 55, — Schreb., Gram., vol. 1, tab.10, f. 2. — Engl, bot., vol. 1, p.74. — Host, Gras austr., vol, 2, p. 28, tab. 38. — Link, in Linnœæ , vol. 1, p. 96. — Kunth, Enum. pl, vol. 1, p. 31. — Guss., F1, sic. syn., vol. 1, p. 119, ; (1) Gramina Canariensia elaboravit spectatissimus amicus celeb. professor florentinus Philippus Parlatore. P.-B. W. . ( 374 ) Has. In cultis insulæ Teneriffe, ubi rarissima cl, Webb pauca hujus speciei exemplaria, cum Ph. brachystachi confusa, ex insulis Canariensibus traxit. Notandum est quoque cl. Despréaux, qui illie per totum septennium, comsnoravit, hanc speciem nunquam observasse. Disrrt8. GeoGr. Colitur in totà Europà ad aves nutrienclas. Tantum in insulibus Cana- riensibus spontanea, ubi nunquam culta, cujus semina ex Hispanià avicularum cibo trahuntur et nomine a/piote noscuntur, EXPLICATIO: TAB. 241, À (1). 1. Spicula. 2. Flos fertilis abortivis stipatus. 3. Floris fertilis paleæ apex. 4. Anthcra transitrorsum secta. 5. Flos caryopside gravidlus longitrorsüm sectus. 6. Caryopsis magn. nat. 7. Éadem aucta pericarpio adempto. 8. Corculum (blastum Rich.), cotyledone (hypo- blasto, Rich.) receptum. 9. [dem longitrorsüm sectum : & paleæ, b pericarpium, c peri- spermum, d'cotyledon, e coleoptilon, Le : = 2. PHALARIS BRACHYSTACHYS. Linx. P. paniculà spiciformi, brevi, ovatä; valvis calycinis acutis, superné alatis, alà integrâ; flüribus neutris duobus, minimis, ovatis, glabriss floris hermaphroditi valvis villosis. Phalaris brachystachys. Link, in Schrad. Journ., vol. 1, st. 3, p. 134, 1806, et in Linnæä, vol. 1, p.96. — Parl., Flor. palerm. , vol. 1, p. 12. Phalaris canariensis. Brot., Fl: lusit:, vol. 1, p: 9: Phalaris quadrivalvis. Lagasc,, Nov. gen. et spec., p. 3, n. 25, 1816. — Guss., Fl, sic, syn., vol. 1, P: 4118: Phalaris nitida. Pres! Cyp. et gram. sic., p. 26. — Guss., FL. sic. prodr., 1, p. 70, — Bert., FI, ital., vol. 1, pag. 338. — Parl., F1. panorm., vol. 1, pag. 90. — 6 paniculà oblonso-cylindraceà. Has. In arvis et in culus insularum Canariensium ubi vulgatissima. Disrr. GEoGr. In; arvis ambitus maris Mediterranei regionis meridionalis. In Lusitanià (Brot.),, in: Hispanià (La Gasc.), in Sardinià (Moris.), in Sicilià (Guss. et Parl.). Ons. Specie Ph. canariensi affinis et nisi florum neutrorum inspectione difficillime cognoscenda. Specimina cana - riensia cum siculis ex axe quadrant, ideoque à cl. Link, in Enum. plant. Hort: Berol:, vol: 1, pag. 66; et sub ejus teste a cl. Kunth, Enum. plänt:, vol: 1 ; p- 52, Plialaris nitida Pres], cum: cœrulescente. Desf., immerito associatur. Phalaris quadrivalvis La Gascæ-ad'braehystachym omnino-referenda, ut‘ipse. cl: auctor.jam:admonebat cl, Webb. ‘Variètas 6 tantum paniculä cylindraceä-a specie differt, (1) Tabulæ 241, 242, 245 et 247: jam à pluribus-annis-sub inspectione.cl.. Spach. confectæ. fuerunt, reliquæ curà cl. Parlatore depictæ.- P.-B. W. : . Grami nee , Botanique Tab. 241. == NS IÈÈS—= N L ME Jpach del, Picart se. 2. A ID L'ARUbLÉ LI LS. Non Fe A UE LT D PE n Le. Poachghichys LE en ke Ée = ES fr & ds W Le ( 315 ) EXPLICATIO TAB. 241, B. 1.(Planta integra. 2. Spicala, cum figonis reliquis præter octavam aucta..3. Flos floribus abortivis stipatus. 4. Squamuln. 5. Flos paleis adomptis. 6. Pistillum. 7. Sligmatis seg- mentum auclum. 9. Carvopsis Magn. Hal. O. Endemaucta. ro. Eædem sectio longitudinalis axilis. 3. PHALARIS PARADOXA. Laixn. P. paniculà spiciformi, cylindraceà; ramorum inferiorum ‘flosculo intermedio herma- phrodito, reliquis imperfectis præmorsis; valvis ‘calycinis acuminato-aristatis, alà basi subnullà, apice eroso-dentatà ; floribus neutris duobus vix conspicuis, glabriuscülis, ovaiis, inæqualibus; floris hermaphroditi valvis glabris. Phalaris paradoxa. Linn. ! Sp. plant. pag. 1665 ex ejus herbario:— Smith, Fl.græc., vol. 1, tab. 58.— Desf., F1. atl., vol. 1, p. 56. — Dec., F1. franç.,vol. 3, p. 10. — Guss., Fl. sic. prodr., vol, 4, pag. 74, et Syn. fl. sic., vol. 1, p. 119.— Bertol., F1, ütal., vol. 1, p. 843.— Parl., F1. panorm., vol. 1, p. 32, et F1. palerm., vol. 1, p. 15. Dhalars præmorsa. Lamk., Dict. encycel., vol, 1, p. 93. Has. In cultis Teneriflæ prope oppidum Sanctam Crucem et in Canarià. Disrere. cocr. In Gallià meridionali (Dec, Lamk.), in Italià, in Barbarià (Desf.). 4. PHALARIS MINOR. Rerz. P. paniculà spiciformi, oblongo-cylindraceä; valvis calycinis acutis, supernè angusté alatis, alà sublacerà; flore neutro solitario, lineari, minimo; floris hermaphroditi valvis villosis. Phalaris minor. Retz., Obs., vol. 8, p. 8. — Wild, Enum. 4H. Berol., vol, 1, p. 83. — Kunth, ÆEnum. plant., vol. 1, p. 32. — Guss., Fl sic. prodr. , vol. 1, p. 70, et FU. sic. syn., vol. 1, p. 119. — Beért.; FI. ital., vol, 4, jp. 342. —-Parl., F1, ;panorm., vol. 1, /p. 94, et El palerm., vol, 1, p. 43. Phalaris aquatica. Æ/üild., Sp. pl., vol.1, p. 236.— Schrad., Fl germ., vol. 1, p. 179, ex eorum de- scriptionibus. — Æost! Gram. austr., vol. 2, p.29 ex ejus specimine in Herb. Dec. Phalaris bulbosa. Desf. ! F1. ail., vol. 1, p. 35, ‘ét Emend. alt., p. 1 ex ejus herbario. Haë. In camipis insulæ Canariæ prope Relde (Despréaux). Disrr. cor. In Europà medià et mediierraneà, in Barbarià. ** Radice tuberosä. 5. PHALARIS NODOSA. Binx. P. paniculâ spiciformi, oblongo-lanceolatà ; valvis calycinis lanceolatis, acutis, angustis - CATON) simé alatis, alà integrà ; flore neutro solitario, minimo, angusté lineari, florisque herma- phroditi valvis villosis. Phalaris nodosa. Linn.! Mant., pag. 557 ex ejus herbario.—Sith., FL. græc., vol. 1, p. 41. — Kuntk, Enum. plant., vol, 1, p. 52. — Guss., Fl. sic. prodr., vol. 1, p. 69, et Syn. fl. sic., vol. 1, p: 117.— Parl., FI. panorm., vol. 1, p. 38 ,et F. palerm., vol, p. 18. — Bert., FI. ütal., vol. 1,p. 339. Phalaris aquatica. Linn., Sp. pl., p. 97 ex ejus herbario. Phalaris tuberosa. Linn., Mant., p. 557. Has. In arvis et ad agrorum margines insulæ Canari. Disrris. GEoGRr. In Europà australi, in Oriente. Ons. Confer observationes nostras in Plantæ novæ, pag. 55, et Flora palerm., vol. 4, pag. 18, sub Phalarile cœru- lescente et minori. 6. PHALARIS COŒRULESCENS. Desr. Ant & ei ni ratèae v o FAT à ati sanatic ‘na alatice P. paniculà spiciformi, elongatà; valvis calycinis (coloratis) mucronatis, superné alatis; alà eroso-denticulatà; floribus neutris nullis; floris hermaphroditi valvis subglabris. Phalaris cœrulescens. Desf. ! F1, atl., vol, 1, p. 56 ex ejus herbario. — Guss., FL, sic. prodr., vol. 1, p. 68, et S'yn. fl. sic., vol. 1, p. 117. — Ten. Syll., p. 35.— Part, F1. panorm., vol, 1, p. 93, et Plantæ novæ, p. 33, et Flora palerm., vol. 1. p.16. Phalaris aquatica. Seb. et Maur., F1. rom. prodr., vol. 1, p.31. — Bert., Fl..ital., vol. 1, p. 341. Phalaris bulbosa. Prest, Cyp. et gram. sic., et F1. sie., vol. 1, p. 26, non Linn. Has. In campis humidis insularum Teneriffæ, Canariæ et Lanccrottæ. Disrris. cEocr. In Italià meridionali, in Sicilià, Sardinià et Corsicà, necnon in Africà boreali. HOLCUS. Lixx. SricuLÆ bifloræ, flore inferiore hermaphrodito, superiore masculo. _utroque inter se et à valvis calycinis distante. VALVÆ CALYCIN# sub- æquales, naviculari-carinatæ, flosculos includentes. VALYÆ cCOROLLINX subæquales, membranaceæ, superior bicarinata, inferior tantüm in flore masculo aristata , aristà brevi, demüm inflexà. SrAmiNA 3. Ova- RIUM glabrum. Srvyr1 2, brevissimi. SriGMATA plumosa. Carvopsis gla- bra, libera. _ Hans folis planis, villosis; paniculis ramosis: spiculis pedicellatis, demüm dealbatis. ( 3TT ) 1. HOLCUS LANATUS. Lin. H. paniculà compositä, æquali, demüm contractä ; valvis calycinis pubescentibus ; aristà valvæ corollinæ inferioris flosculi masculi brevi, arefactione hamatà; vaginis foliorum mol- liter pubescentium tumidis; radice fibrosà. Holcus lanatus. Linn., Sp. pl., p. 1845. — Host, Gram. austr., vol. 1, p. 2, tab. 2. — Desf., FL ai., vol, 2, p. 381, — Kunth, Enum. plant., vol. 1, p. 34. — Bert., Fl, ttal., vol. 1, p. 477. — Parl., FI. pal., vol. 1, p. 10.— Guss., F1, sic. syn., vol. 1, p. 158. Avena lanata. Dec., F1, franç., vol. 3, p. 41. Has. Species vulgaris. Disrr. GEocr. Planta in universà Europà vulgatissima, etiam in Americâ boreali. ANTHOXANTHUM. Lin. SPICULÆ 3-floræ, floribus duobus inferioribus neutris, flore supe- riore hermaphrodito. VALVAÆ CALYCINÆ compresso-carimatæ, inæquales, inferior minor, uniner vis, superior trinervis et flosculis longior. FLo- RUM NEUTRORUM valva unica apice emarginata, externè hirsuta, nunc sub medio, nunc basin versùs aristata, aristà valvæ superioris arti- culatà. FLORIS HERMAPHRODITI valvæ 2, membranaceæ. STAMINA 2. Ovariüon glabrum. Srvu 2. SriemaTA filiformia, longissima , plumosa. Carvorsis glabra, libera. Here folüs planis; paniculis spiciformibus, simplicibus; spiculis subulatis; culmis cæspitosis. 1. ANTHOXANTHUM ODORATUM. Lixn. À. paniculà spiciformi, ovatà vel oblongo-cylindraceä, densiusculä; valvä calycinà supe- riore aristam floris neutri majorem æquante. Anthoxanthum odoratum. Linn., Sp. pl. p. 40. — Host, Gram. austr., vol. 1, p. 5, tab.5. — Guss., FL. sic, prodr., vol. 1, p. 5, et Syn. fl. sie., vol. 1, p. 157. — Desf., FI. atl., vol. À, p. 25. — Bert., Fl. ital., vol. 1, p. 324, — Parl, Fl. panorm., vol. 1, p. 27, et F1. palerm., vol. 1, p. 7. Gramen pomorum et meliloti redolens. Bocc., mus., p.67, tab. 57. Gramen alopecurum, spica glumosa lutea , Villis crispis. Barr., Icon., tab. 124, fig. 1. Has. In arvis frequens. Distr. GEOGR. In collibus et arvis totius Europæ mediæ ac meridionalis communis. III, —(3° SECT. \ 48 ( 378 ) COIX. Lrwn. INFLORESCENTIA spicata. SPICULXÆ tres inferiores, media fœminea, et duæ laterales abortivæ neutræ, involucro concavo, ovato-globoso, co- riaceo, nitido, tantüm apice pro emissione rachidis et stigmatum perforato cinctæ. SPICULÆ FOŒMINEÆ valvæ calycinæ 2, concavæ j MU: ücæ , altera carinata, bifloræ. FLos ALTER ‘univalvis neuter, ALTER fœ- mineus bivalvis, valvis inæqualibus. SricmarTA longissima, plumosa, exserta. SPICULAÆ SUPERIORES subpaniculatæ, numerosæ, ab involucro distantes, masculæ. VALVAÆ CALYGINÆ 2, subæquales, inferior planius- cula, margine utrinque carinalo-alata, superior subbrevior, trigono- concava, bifloræ. FLORES MAscuLI sessiles. VALYAÆ CALYCINÆ 2, membra- naceæ, mutlcæ, superior bicarinata. ANTHERÆ tres, lineares. Hersa culmo farcto, ramoso; folüs latè linearibus; spicis in apice ramorum, inferioribus involucratis. 1. COIX LACRYMA. Lin. Coix Lacryma. Linn., Sp. pl., p. 1378. — Lamck., Il., tab. 750. — Kuntk, Enum., vol. 1, p. 20. — Parl., F1 palerm., vol. 1, p. 30. Has. In humentibus et ad fossarum margines insularum Canariæ et Lancerottæ: Disrr. GEoGR. In Indià (teste Necs). In Sicilià propè Panormum, ubi olim certéculta nunc sponte vegelat et propagatur (Parl.). EXPLICATIO TAB. 242. 1. Culmi pars superior magnitudine naturali. 2. Ejusdem sectio transversa, ut appareat structura interna. 3. Spicula mascula sub anthesi. 4. Valva calycina exterior flosculi mas- culi facie interna visa. 5. Eadem dorso visa. 6. Sectio transversa ejusdem valvæ. 7. Valva calycina Interior flosculi masculi facie interna visa. 8. Eadem dorso visa. 9. Sectio trans= versa ejusdem valvæ. EXPLICATIO TAB. 243. A : Fiosculi masculi. 1. Spiculæ flos superior, valvis arte apertis ut appareant squamulæ.et filamenta situ Botanique. | Tab 242. IE Joachi dec. .Drunesril se. ch D 4 LLC 2 CÙ 70 Imp. de Bougear« . A DRE Jack dec. 7 24 Zmp. de Lougeuard — Dumesril ve ( 379 ) naturali: & valva interior, 4 exterior, c squunulæ, d filamenta. 2. Spiculæ flos superior valvis apice integris. 3. Valva corollina interior arte explanata, binervis, nervo medio de- stituta, 4. Eadem uno latere uninervis, altero binervis, nervo medio obliterato, apice tricrenulata. 5. Eadem trinervis, nervo medio expresso, apice bifida. 6. Valva corollina exterior arte explanata, apice bidentata. 7. Eadem apice integra. 8. Antheræ cum squa- mulis ante anthesin facie visa, ut appareant filamenta biscriata. 9. Figura eadem dorso visa. 10. Flosculi inferioris valva corollina exterior facie visa, apice subintegro. 1 1. Eadem apice bifida. 12. Eadem binervis apice retusa. 13. Ejusdem sectio transversalis. 14. Flosculi inférioris valva corollina interior. 15. Ejusdem sectio transversa. 16. Antheræ virgine:c sectio transversa, 17. Squamulæ sub anthesi facie visæ. 18. Eædem dorso visæ. 19. Eædem paulo ante anthesin dorso visæ. 20. Squamularum una eodem stato facie visa. 21. Eadem dorso visa. B : Analysis floris fæminei et fructàs. 1. Pisüillum cum staminibus rudimentariis. 2. Ejusdem pars inferior latere altero visa. 3. Stigmatis pars superior magis aucta. 4. Sectio transversa floris fæminei versüs medium , ut appareant : à involucrum, à rachis paniculæ masculæ, c flosculi abortivi, d flosculi neutri, e f fosculi fæminei valvulæ calycinæ, g ejusdem valvulæ corollinæ, £ ovarium: 5 Flos- culus neuter dorso visus. 6. Valva calycina exterior flosculi fæminei. 7. Valva calycina interior dorso visa. 8. Valva corollina exterior dorso visa. 9. Valva corollina interior dorso visa. 10: Flosculorum abortivum alter. 1 1. Involucri pars superior, ut appareat perforatio apicis. 12. Caryopsis dorso visa. 13. Eadem facie visa. 14. Caryopsidis basis subtus visa, ut appareat hilum carpicum semicirculare : 4. 15. Embryo sexiés circiter auctus latere visus. 16: Idem dorso visus. 17. Idem fere facie visus. 18. Caryopsis transitrorsum per dimidium gemmulæ secta : a perispermum, à cotyledon, € gemmula. 19. Embrvonis sectio transversa per mediam gemmulam : a cotyledon, à coleoptilon, c folium exterius, d folium interius, e cauliculus. 20. Caryopsidis sectio transversa per radiculam : & cotyledon, à co- leorhiza. 21. Caryopsidis sectio verticalis embryonem per axim dividens : & perispermum, 8 cotyledon, c coleoptilon, d cauliculus, e coleorhiza, ff f radiculæ. ( 380 ) TRIB. IL PANICE AE. Konta, Ernum. pl., vol. 1, p. 40. — Parz., F2 pal., 1, p.32. * Spicis involucratis. Parl., L c. PENNISETUM. Paris. ne BEauv. SrICULÆ 2-floræ, flore superiore hermaphrodito, inferiore neutro vel masculo, geminæ vel plures, undique involucratæ : involucro du- plici, unà cum spiculà deciduo, setis exterioribus aristæformibus, inte- rioribus basi plüumosis. VALVAÆ CALYCINÆ 2, inæquales, membranaceæ, muticæ. VALVÆ COROLLINÆ subæquales, subecartilagineæ, inferior su- periorem amplectens. STAMNA 3. Ovariun glabrum. STyrt 2, terminales, distincti vel infernè non raro conuati. Carvopsis glabra, libera. _ Hersæ folüis planis; spicis involucratis, confertis, cylindraceis; rachide valde flexuosi. 1. PENNISETUM CENCHROIDES. Ricx. P. paniculà spiciformi, cylindraceà, obtusâ; spiculis subgeminis ; involucri setis exte- rioribus inæqualibus, interiorum alterà spiculas duplo superante ; flosculis hermaphroditis digynis; culmis basi ramosis; foliis vaginisque pilosis. Pennisetum cénchroïdes. Rich., in Pers., Syn., 1, p. 72. — Kunth, Enum. pl., vol. À, p. 162. — Parl., PI. nov., p. 42, et FI. palerm., vol. 1, p. 33. Pennisetum distylum, Guss., Index semin. H. R. Bocc., anno 1826, p. 8, et FI. sic. prodr. suppl, 1, p.12, et Syn. fl. sic., vol. 1, p. 415. — Bertol., F1, ital., vol. 1, p. 593. — Parl., FI, panorm., vol, 1, p. 71. Cenchrus ciliaris. Linn.! Mant., p. 320. — Desf.! F1. atl., vol. 2, p. 387 ex eorum herbariis. Has. Ad margines agrorum locisque apricis regionis inferioris insularum Canarienstuin. Disrr. GEocr. In Sicilià, in Africà boreali, in Capite Benæ Spei , necnon in Arabü. Ogs. Confer observationes nostras Plant. nov., p. 42, et in Flor. pal., vol. 1, p. 54. EXPLICATIO TAB. 244. 1. Planta integra florida magnitudine naturali; figuræ omnes, quæ sequuntur, magni- tudine vero auctæ. 2. Involucrum cum duplici setarum ordine externè visum et arte expansum ut melius setarum differentia appareat. 3. Seta una ex interioribus, reliquis Gramineæ. Tab. 244, Botanique. F2 vez EE Thaolat del. CA 4 74 D PE ZM ACAMMIIL CCE OZ, LT Imp ® de Pineteau UT AA ZE TE LHC TANT TPE EPS D As il in longior. 4. Seta exterior. 5. Spicula integra arte aperta. 6. Valva corollina exterior floscul; hermaphroditi. 7. Valva corollina interior floscali ejusdem. 8. Valva corollina exterior flosculi masculi. 9. Valva corollina interior flosculi ejusdem. 10. Antheræ, ovarium cum stylis duobus et stigmatibus. 11. Squamulæ. SETARIA. Pazrs. De BEaAuv. SricuLÆ bifloræ, flore superiore hermaphrodito, inferiore neutro vel masculo, involucratæ : imvolucro simplici unilaterali, e setis duabus vel pluribus scabridis haud plumosis constante. VALVAÆ CALYCINÆ 2, inæquales, mémbranaceæ, concavæ, muticæ. VALYAÆ COROLLUNE flo- ris-masculi vel neutri membranaceæ ; floris hermaphroditi cartila- gineæ, concavæ. STAMINA 3. OvARIUM glabrum: STyLr 2, terminales, elongati. Carvorsis glabra, libera. - Hereæ foliüs planis; paniculis spicæformibus, confertis; spiculis in- volucratis; rachide inarticulatà. 1. SETARIA VERTICILLATA. Paris. pe Brauv. S. paniculà spiciformi, subverticillatà ; involucris unifloris, bisetis, aculeato-scaberrimis, aculeis retrorsm versis ; valvâ corollinà inferiore flosculi hermaphroditi externé minutè punctatà. Setaria verticillata. Palis. de Beauv., Agrost., p. 51. — T'en., Syll., p. 40. — Parl., FI panorm., vol. 1, p.113, et F1. palerm., pol. 1, p. 36. — Guss., FI. sic. syn., vol. 1, p. 114. | Panicum verticillatum. Linn., Sp. pl, p. 82. — Desf., F1. atl., vol. À, p. 57, — Bert., FL ital., vol. 1, p. 418. — Guss., FL, sic. prodr., vol. 1, p. 79. Has. In arvis et in cultis insulæ Canariæ passim occurrit. Disrr. GE0oGR. Planta fere totius orbis. Oss. In speciminibus canariensibus setarum aculeos semper retrorsm versos observavi, nunquam sursüm versos ut quandoque vidi in speciminibus siculis et in neapolitanis. His in speciminibus nisi aculeis sursüm versis nullum alium characterem vidi qui a setarià verticillatâ faciat differe. Rectè quidem cl. Gussonius ut varietatem hujus spe- ciei olim putabat, at serius in suâ synopsi pro specie distinctà immerilo habuit. 2. SETARIA GLAUCA. Pazis. pE BEAU. S. paniculà spiciformi, elongatà; involucris unifloris, multisetis, fasciculatis, denticu- ( 382 ) latis, denticulis surstm-versis ; valvA corollinà externà flosculi hermaphroditi transversé undulato-rugosà. Setaria glauca. Paks, de Beauv., Agrost. , p. 91. — Kunth, Enum., pl. 1, p. 149.— Presl, FL sic., p. 19. — Parl., F1, pal, vol. 1, p. 38. — Guss., F1. sic. syn., vol. 4, p. 115. Panicum glaucum. Linn.! Sp. pl. , p. 83. — Desf. ! Fl. atl., vol, 1, p. 57 ex eorum herbariis. — Host, Gram. austr., vol. 2, p. 16. — Biv., Cent.; 1, p. 63. — Guss,, Fl. sic. prodr. , vol. 4, p. 31. — Bert., F1, ital., vol. 1, p. 421. Has. In arvis insulæ Canariæ. DisTriB. GEOGR. Ut in specie præcedente. PANICUM. Parc. Panici species. Linn., Gen., p.23. — Juss., Gen., p. 29. — Palis. de Deauv., Agrost., p.45. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p.15. — Endl., Gen. pl., p. 83. Oplismeni species. Kunth, Enum. pl., 1, p.138.— Endl., Gen. pl. p.83. Echinochloæ species. Palis. de Beaur., Agrost., p. 33. SPICULÆ bifloræ, flore inferiore masculo vel neutro, superiore her- maphrodito. VALVÆ CALYCINÆ 2, membranaceæ, concavæ, muticæ: inferior minima. FLoscuut inferioris valvæ corollinæ 2, membranaceæ, inferior mutica vel aristata. FLoscuLI HERMAPHRoODITI valvæ corollinæ subæquales, concavæ, cartilagineæ. STAMINA 3, in flosculo neutro abor- tiva. Ovarion glabrum. Srvu 2, terminales, elongati. SrimaTA peni- cillata vel plumosa. Carvopsis glabra, libera, valvis corellinis inclusa. * Panicula ex spicis unilateralibus alternis formata, ECHINOCHLOA. Palis. de Beauv. 1. PANICUM CRUS GALLI. Linn. _P. spicis alternis conjugatisque, subcompositis; flosculi neutri valvâ corollin inferiore Tongè aristatà ; rachide sub-5-angulatà, ad pedicellorum insertionem barbatä. Panicum Crus Galli. Linn. ! Sp. pl., p. 88 ex ejus herbario. — Host, Gram. austr., vol, 2, tab: 19. — Guss., FI. sic. prodr., vol. 1, p. 81, et Syn. fl. sic. , vol. 1 , p. 111. — Desf., FI. atl., vol. 1, p. 98. — Parl., F1, pal., vol. 1, pag. 40. — Bert., Fi, ital., vol. 1, p. 493. Echinochloa Crus Galli. Palis., Agrost., p. 52. — Parl., F1. panorm., vol. 1, p. 117. Oplismenus Crus Galli. Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 118. — $ muticum. Flosculi neutri valvä corollinâ exteriore acuminato-aristat4 Has. In insulæ Canariæ cultis et subhumidis. Var. 4 minus frequens. 2. PANICUM COLONUM. Lan. P. spicis alternis conjugatisque , simplicibus; spiculis muticis; rachide trigonâ, ad pe- dicellorum præsertim inferiorum insertionem pilis paucis instructà vel nudà. Panicum colonum. Linn.! Sp. pl, p. 84 ex ejus herbario, — Moretti, Dec., 2, p. 7. — Parl., FI. pal. , vol. 1, p. 42. | Echinochloa colona, Parl., PI nov., p. 40. Has. In humentibus insulæ Canariæ. Disrris. c£06r. In Europà meridionali, in Ægypto , in Arabià, in Indià Orientali , in Brasilià, in Mexico, etc. Ogs. Confer nostras observationes in Flor. pal., vol. I, p. 45. 3. PANICUM PASPALOIDES. Pers. P. spicis linearibus, altérnis, simplicibus, subimbricatis; spiculis muticiss valvä calvcinà minimà truncatà, alter rotundatà , flosculis subbreviore; flosculi masculi valvä corollinä inferiore 5-nervi, internà acutà. Panicum paspaloides. Pers., S'yn., vol. 1} p. 81. — Raddi, Agrost, brasil. , P« 45: — Kunth, Enum. plant., vol, 1, p. 77. Panicum beckmanniæforme, Mikan, in Spreng., Syst: veg., vol. 1, p. 309. Digitaria affinis. Roem. et Schult., Syst. veg., vol. 2, p, 470. Has. Ad fossarum ripas et in humentibus insulæ Canariæ legit Despréaux. Distri8. GEOGR. In Americà meridionali. Ranrx subrepens. Cuzur ascendentes vel decumbentes, compressi, glabri, striati, a semipede ad pedem: longi, supernè brevi tractu nudi. Fo14 latè linearia, 2 1/2-3 lineas lata, acuminata, superné striata. Vaginæ laxæ, compressæ, striatæ, glabræ. Ligulæ loco villorum series. Panicuzs tériminalis, simplex, erecta, striata, 4-6 pollices longa , gracilis, Rachis trigona, striata, glabra. Sricxæ simplices, lineares, lineam vel sesquilineam latæ, pollicem fere longæ, ascendendo breviores, erectæ, rachidi appressiusculæ, alternæ, superiores inter sese approximatæ et subimbricatæ, Paniculæ rami flexuosi, striati, margine ciliati. Sricuzæ parvæ, pallidæ, unilaterales, imbricatæ. VaLvæ cazvcnæ valdè jnæquales, altera minor ovato-subrotunda , glabra , submembranaeea, truncata et ferè emar- ginata, altera major ovata, concava, apice obtusissimaæ vel truncata, valvæ corollinæ inferiori flosculi hermaphroditi respondens, eaque longitudine brevior, exquisité septemnervis, nervis viridi- bus, sub apice evanescentibus. Flosculi hermaphroditi valvæ cartilagineæ, inferior convexa, acuta, obsoletè trinervis, sub lente minutissimè striata, marginibus submembranaceis, inflexis, valvam supe- riorem amplectens. Valva corollina superior (ejusdem floris hermaphroditi) sub lente transversè striata, ( 384 ) margine crassiusculo. ANTHErRÆ purpureæ. Flosculi masculi valva corollina inferior ovata , acuta, plabra, trinervis, nervis duobus exterioribus supernè evanescentibus, superior oblonga, acuta, apice subbi- dentata, membranacea , utrinque ad margines inflexos nervo viridi instructa. Antheræ tres, purpureæ, EXPLICATIO TAB. 245. 1. Pars inferior culmi cum radice. 2. Ejusdem pars superior cum paniculä : ambo magni- tudine naturali, sequentes magnitudine auctæ. 3. Spicula arte aperta calycem et flosculos referens sine genitalibus. 4. Valva calÿcina minor et corollina inferior flosculi masculi, dorso visæ. 5. Vaiva calycina minor. 6. Valva calycina major. 7. Valva corollina inferior flosculi masculi. 8. Valva corollina superior ejusdem flosculi. 9. Valva corollina: inferior flosculi hermaphroditi. 10. Valva corollina superior flosculi ejusdem. 11. Flosculus masculus cum antheris. 12. Flosculus hermaphroditus cum genitalibus. DIGITARIA. Scor. Panici spec. Linn., Sp. pl., p. 32. — Kunth, Enum. pl, 1, p. 80. — Endl., Gen., p. 83. Syntherisma, Schr., F1. germ., 1, p. 160. Paspali species. Dec., FT. franç., 3, p. 15. SPICULÆ bifloræ, flore inferiore neutro, superiore hermaphrodito. VALVAE CALYCINÆ 2, muticæ, membranaceæ, inæquales, inferior mi- nima , subinconspicuüa, superior flosculis dimidio brevior, lanceolato- acula. Flosculi inferioris VALVA COROLLINA unica, superiore abortiente, membranacea. Reliqua ut in Panico. à re HerBÆ radicibus fibrosis; foliis planis; culmis erectiusculis ; spicis subdigitatis vel approximato-digitatis, linearibus; spiculis RISRUUE geminis : alter sessili, alter pedicellatä. 1. DIGITARIA NODOSA. Pari. D. culmo basi nodoso, nodo tomentoso-lanato; spicis 4-6, alternis, subterminalibus; spiculis plerumque geminis : alterà subsessili ; alter pedicellatä ; valvà corollinà flosculi inferioris subnullà; valvâ calycinà superiore breviore villosà, inferiore majore margine tantüm tomentoso-lanato; foliis angusté linearibus, subtüs villosis. Digitaria nodosa. Parl., Pl. nov., p. 39. Botanique. CGramineæ. . … Tab. 245. + CELON HS pre Thiolat, del. et th. Zip Raeppelin & C6 Masre. Graminex. Botanique. ; | Tab.246. Est Î \ Thiolat del . LA (385 ) Has. In arvis insulæ Canariæ. Disrrtr. GEOGR. Species canariensis. Descre. Ranix fibrosa, fibris nigrescentibus, glabris. Cuzuus ascendens, subpedalis, teres, glaber, _striatus, superne longo tractu nudus, basi nodosus, nodo pilis densis lanato. Fox linearia, 2 lineas fere lata , acuminata, striata, glabra, canaliculata, in paginâ inferiore subvillosa. Vaginæ latiusculæ, striatæ, villosæ , villis brevibus horizontalibus. Ligula 1/2 lin. longa, truncata, lacera , in vaginæ mar- gines decurrens. Spicæ 4-6, subterminales, alternæ, graciles, erectæ , 2-3 pollices fere longæ. Spiculæ subgeminæ , alterà subsessili, alterà pedicellatä , pedicellis lineam fere longis, arcuatis, ovoideæ, pur- purascentes. Vazvæ cazycinæ valde inæquales, superior oblonga, obtusa, villosa, trinervis, nervis pur- purascentibus, superne evanescentibus, inferior præcedente major, oblonga, acutiuscula, exquisite sub-5-nervis, nervis viridibus, usque ad apicem protractis, utrinque ad marginem tomentoso-lanata. Vacva corozzina flosculi inferioris neutri subnulla. VazvæÆ coroLunz flosculi hermaphroditi inter se et valvä calycinà majore longitudine subæquales, glabræ, purpurascentes, inferior oblonga , acutiuscula, exquisite trinervis, margine membranaceà, superiorem angustiorem trinervem amplectens. ANTHERÆ tres, purpurascentes. SriemArA duo, filiformia, alba. ; Os. Digitaria eriogona, Link, Hort. Bexol., vol. 4, p. 227, ab hac certe diversä culmis repentibus, ad nodos radi- cantibus, ibique paucis villis barbatis; foliis latioribus ; valvä calycinâ superiore alterà multo breviore, apice tantum villosä, valvä calycinä inferiore margine breviter ciliolatä, ete. Specimen Digitariæ eriogonæ herbarii Gaud.! ad sanguinalem certe amandandum, et fide Trinii Digitaria eriogona, Link, Panici sanguinalis varietas est. Species nostra à Digitarià sanguinali toto cœlo differt. EXPLICATIO TAB. 246. 1. Planta integra magnitudine naturali. 2. Spicula, uli figuræ sequentes, magnitudine aucta. 3. Valva calycina major dorso visa, ut dorso nuda appareat et margine tantum to- mentoso-lanata. 4. Valva calycina minor tota villosa. 5. Valvæ corollinæ apertæ. 6. Sta- mina et pistillum. 7. Semen stylis persistentibus coronatum., 2, DIGITARIA SANGUINALIS. Scor. D. spicis subdigitatis; erecto-patulis, subquinis; valvä corollinà flosculi neutri glabrà, margine pubescente; foliis ginisque subpilosis. Digitaria sanguinalis. Scop., FL. Carn., vol. 1, p. 52. — Wild, Enum. H. Berol., vol. 1, p. 92. — Guss., F1. sic. prodr., vol. 1, p. 85. — Bertol., F1. ital., vol. À, p. 414. — Parl., F1, palerm., vol. 1, p. 47. Panicum sanguinale. Linn.! Sp. pl., p.84.—Desf., Fl atl.,v.1,p.59.—Guss., Fi sic. syn.,v. 1,p. 111. LPaspalum sanguinale. Dec., FI. franç., vol. 3, p. 16. Lerm, 174 | Syntherisma vulgare. Schrad., F1. germ., vol. 1, p. 161. Has. Ii arvis et in culiis insulæ Canariæ. Disrr. GEoGr. In Europà, Asià, Africa, Americà. Oss. Variat spicis terminalibus nunce binis nunc etiam usque ad novem, nunc brevibus et subpollicaribus, nunc 5-4 pollices longis. 11. — (3° SECT.) L9 ( 386 ) LAPPAGO. Scures. Cenchri species. Linn., Sp. pl., p. 1487. Tragus. Hall., Hist. stirp. ind. hele., vol. 2, p. 203. «— Palis. de Beauv.. Agrost., p. 23. SrICULÆ unifloræ, flore in spiculis lateralibus hermaphrodito (flos- culo neutro vel masculo abortiente), in spiculis intermediis neutro vel masculo (flosculo hermaphrodito nullo), geminæ vel quinæ. VaLvæ ca- LYCINÆ 2, valdè inæquales, inferior minuta, membranacea, plana, superior coriacea, concava, ad nervos echinata, VALVX COROLLINÆ 2, subcoriaceæ, concavæ, inferior superiorem amplectens. SrAMINA 3. Ovarion glabrum. Srvu 2, distincti, SriemaTA plumosa. SQUAMULÆ 2, membranaceæ. Carvopsis oblonga, glabra, paleis obtecta. LAPPAGO RACEMOSA. WiLip Lappago racemosa, Willd., Sp. pl, vol, 1, pars 1, p. 484. — Sibth. et Smith, F1. græc, Vol p.2;, tab. 101. — Host, Gram. aust., vol. 1, p.98, tab. 26. — Guss., Fl, sic. syn., vol. 4, p. 166. — Parl., F1, palerm., vol. 1, p. 48. — Bertol., FI. ütal., vol. 1, D 70; ee Enum. pl., vol, 1, p. 170. Cenchrus racemosus. Linn,, Sp. pl., p. 1487. Tragus racemosus. Desf., FI. atl., vol. 2, p. 386. — Palis. de Bean. » Agrost., p. 6, tab. 6, fig. 13. — Presl, Cyp. ef gram. sic., p. 19. — Dec., I. franç., vol. 3, p. 12. Gramen caninum maritimum spicatum , echinatis glumis. Barr., ic. 78. Has. Tu siccis prope oppidum Sanctam Crucem Teneriflæ et in insulâ Palmâ. In Canarià invenit Despréaux. TRIB. LIL STIPACEAE. Kuwrn, Enum. plant, vol. 4, p. 175. - MILIUM. les Piptatheri species. Beauv., Agrost., p. 11. — ER Ænum. plant., vol. 1, p. 176. — Endl., Gen. pl., p. 81. Agrostidis des Lamk., I ÊTe vol, 1, tab, 41. — Dec. , FT. franç., 3. D 10 | ( 387 ) Urachne species. Trin., Fund. agrost., p. 110.— Link, H. Reg. Berol.. vol. 1, p. 93. SPICULÆ unifloræ, flore hermaphrodito. VALVÆ cALYaNx 2, sub- æquales, muticæ, membranaceæ. VALVAÆ COROLLINÆ 2, subcoriacez. inferior concava, superiorem binervem amplectens, mutica vel apice aristata, aristà basi articulatà, deciduâ. Srammna 3. Ovariüm olabrum. STyi1 2, terminales, brevissimi. SriGmATA plumosa. SQUAMULÆ 2 vel 3. Carvorsis oblonga, libera, paleis inclusa et cum his decidu:. Hersæ folüs planis; paniculis ramosis, diffusis; spiculis pedicellatis sparsis, aristatis. 1. MILIUM COERULESCENS. Desr. M. 'paniculæ laxæ paucifloræ ramis solitariis vel geminatiss aristà corollinâ valvis caly- cinis subbreviore; ligulà elongatä, erosà. Milium cœrulescens. Desf. FL. atl., vol. 1, p. 66, tab, 12, ex ejus nos — Sibth. et Smith, Flor. græc. prodr., vol. 1, p. 45.— Guss., Fl, sic. syn., vol. 1, p.130. — Parl., FI. pal., vol. 1, P. 92. — Bert., FI. ital., vol. 1, p. 388. Agrostis cœrulescens. Dec., F1. franc., vol. 1, p. 250. Piptatherum cœrulescens. Palis. de Beauv., Agrost., p. 5, tab. 5, fig. 10. — Roem. et Schult., Syst. veg., vol. 2, p. 328. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 176. Urachne cœrulescens. Trin., Unifl., p. 172. — Link, Hort. reg. Berol. descr., vol. 1, p. 93. Has. In herbidis montosis regionis sylvosæ ad vallem della Goleta in insulà Tenerife. Distris. GEOGR. In Europà australi et in Africà boreali. 9. MILIUM MULTIFLORUM. Car. M. paniculæ patentis démum contractæ multifloræ ramis semiverticillatis; aristà corol- linâ valvis corollinis subduplo longiore; ligulà brevi, truncatà. Milium multiflorum. Ca&e., Demonstr. bot., p.86. —T7illd. » Enum. H. Berol., vol, 1, p. 94. — Schrad., FT, germ., vol, 1, p. 195. — Guss., FI. sic. prodr., vol. 1, p. 55, et Syn. fl. sic., vol. 1, p. 130. — Parl., FT, palerm., vol. 1, p. 53. — Bert., FL ital., vol. 1 » P- 386. Piptatherum multiflorum. Palis. de Beauv., Agrost., pe 10. — Are. el 2 Schid » Syst. vesr. , pol. 2, p. 329. nn Enum. pl., vol. 1, p. 177. Agrostis miliacea, Linn. ! Sp. pl., p. 91. Te FI, franc. PE 3, P- 19. Urachne parviflora. Trin., M. p. 173. ( 388 ) Has. In fissuris rupium insularum Canariæ et Teneriffæ. Disrri8. GEOGR. In Europà australi. STIPA. Lrxx. SrICULÆ unifloræ, flore hermaphrodito. VALvÆ CALYGINÆ 2, sub- æquales, muticæ, membranaceæ, acutæ vel acuminatæ. VALYÆ co- ROLLINÆ duæ, coriaceæ, involutæ, inferior apice aristata, aristà basi articulatà, plerumque longissimà et contortà, persistente, superior pauld brevior. SramiINA ut plurimum 3. Ovariun glabrum, stipitalum. STIGMATA plumosa. SquAuuLÆ 3. Carvopsis glabra, valvis corollinis involuta, hbera. Hergæ foliis planis vel sæpius involutis; inflorescentià paniculatà vel racemosä; racemo stricto; spiculis pedicellatis, aristatis, aristis Jongis vel longissimis. 1. STIPA TORTILIS. Desr. S. paniculà subspicatà, basi vaginà folit supremi involutâ; valvis calycinis albo-scariosis, acuminatis; valvæ corollinæ inferioris aristà longà basi villosà, superne nudä, capillari, subulatä ; foliis subulatis, convolulis; radice annu. Stipa tortilis. Desf. ! F1. ail., vol. 1, p. 99. — Biv, ! Cent. sic., 2, p. 61. — Guss., FI. sic. syn., vol. 1, pe 129. — Part., FI, palerm., vol. 1, p. 56. — Bert. F1. ütal., vol. 1, p. 688. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p- 180. Stipa paleacea. Sibth., F1, græc. prodr., vol. 1, p. 68, et FL græc., vol. 1, tab. 86. Has. In arvis communis. .Disrris. GEoGR. In Europà australi, in Barbarià et Ægypto. ARISTIDA. Liwx. SrICULÆ 1-floræ. VALVÆ CALYCINÆ 2, inæquales, membranaceæ, an- gustissimæ, ut plurimum muticæ. VALVÆ COROLLINÆ 2 (in specie nos- trà 1), inferior coriacea, involuta, apice lricostata, superior integra, acuta, mutica. STAMINA 3. OvariüM glabrum, stipitatum. Srvui 2, ter- ( 389 ) minales, breves. SricmaTA plumosa. Carvopsis glabra, teres, valvis co- rollinis involuta, libera. Hersa foliis involutis; paniculà coarctatà; spiculis triaristatis. 1. ARISTIDA ADSCENSIONIS. Lin. A. paniculà coarctatà, elongatâ, subsecundâ; valvis calycinis angusté lineari-subulatis ; valvâ corollinà solitarià, aristis levibus, subæqualibus; foliis angustè linearibus, involutis. Aristida Adscensionis. Linn. ! Sp. pl., p. 121, ex ejus herbario. — Parl., F1. palerm., vol. 1, p. 59. Aristida gigantea. Linn. fil, ! Suppl, p. 113, ex herbario. Aristida canariensis. W/üld., Enum., p. 99, ex loco. Aristida cœrulescens. Desf. ! F1 ail., vol, 1, p. 109, tab. 91, f. 1, ex ejus herbario. — Kunth, Enum. pl, vol. 1, p. 190. — Parl., Fl. panorm., vol. 1, p.77. — Bert., F1. ital., vol. 4, p. 780. — Guss., FL sic. syn., 1, p. 121. | Chætaria cœrulescens. P. de Beauv., ao, , p. 30. — Rocm. et Schull., Syst. ves,, 9, p. 394. Chætaria canariensis. Vees ab Esenb. in Mart. fl. Brasit,, vol, 2. p. 395. . Rabo de Burro Ganariensium. Has. In rupestribus insularum Canariensium vulgaris. Os. Propter synonyma allata confer observationes nostras in Plant. nov., p. 46. TRIB. IV. AGROSTIDE AE. Parx., FT, palerm., vol. 1, p. 60. Agrostideæ, Arundinacearum et Avenacearum pars. Kunth. GASTRIDIUM. Paris. pe Brauv. Miäli species. Linn., Sp. pl., p. 91. Agrostidis species. Linn., Mant., 1, p. 30. — Dec., F1. franc. 3, p. 18. SPICULÆ unifloræ, flore hermaphrodito, absque rudimento floris superioris. VALVÆ CALYCINÆ 2, membranaceæ, subæquales, muticæ, lanceolatæ, flore multd longiores, basi subgloboso-tumidæ. VaLvÆ co- ROLLINÆ 2, membranaceæ, inferior apice denticulata, mutica vel infra apicem aristala, aristà in medio geniculatà. STAMINA 3. Ovarium ola- brum. Srvui subnulli. SricmATA plumosa. SQuAMULE 2, CaryoPsis valvis corollinis demum induratis tecta, libera. ( 390 ) Hersz folis planis; paniculis spicæformibus, densis; spiculis pedi- cellatis, pedicellis apice incrassatis. 1. GASTRIDIUM LENDIGERUM. Gaun. G. paniculâ laxiusculà ; valvis calycinis acuminato-elongatis, carinà scabris; valvà corol- linà inferiore hirsutâ, aristatà, aristà calycem superante. Gastridium lendigerum. Gaud., Agrost. helv., vol. 1, p.176. — Koch, Syn. F. germ. et helv., edit, 2, pe 907. — Guss., F1, sic. syn, vol. 1, p. 132. — Parl., FI. pal., vol. 1, p. 62. Gastridium australe, Palis. de Beauv., Agrost., p. 21, tab. 6, fig. 6. — Presl, Cyp. et gram. sic., p. 21. — Kunth, Enum. plant., vol. 1, p. 230. Milium lendigerum. Linn., Sp. pl., p. 91.— Sibth. et Smith, Fl. græc., vol. 1, p. 49, tab. 65. — Host, Gram. austr., vol. 3, Pp- 18, tab. 24. — Schrad., F1. germ., vol. 1, p. 194. — Desf., FI, atl., vol, 1, p. 65. — Bert., Fl, ital., vol. À, pe 390. Agrostis australis. Linn., Mant., 1, p. 30, ex ejus herbario. Agrostis ventricosa, Gouan, H. monsp., p. 39. Agrostis lendigera. Dec., FI. franc., 3, p. 18. Has. Inter segetes et in arvis insularum T'eneriffæ et Canariæ. Disrrig. GEOGR. In arvis ambitüs maris Mediterranei communis. AGROSTIS. Lrwx. SPICUL& unifloræ, flore hermaphrodito, sine floris superioris rudi- mento. VALVÆ CALYCINÆ 2, subæquales, muticæ, carinatæ, flore ple- rumque longiores. VALYÆ COROLLIN# 2 vel 1 (superior abortiens), membranaceæ, inferior apice bifida, mutica vel infra apicem aristata. STAMINA 1-3. Ovariüm glabrum. STiGMATA subssessilia, plumosa. SquA- muLæ 2, CARvOPSIS glabra, libera. . Herez foliis planis, quandoque involutis; paniculis diffusis, rard contractis; spiculis parvis, pedicellatis. 1. AGROSTIS STOLONIFERA. Lin. A. paniculæ densæ ramis semiverticillatis; valvis calycinis obtusis, pubescentibus, co- rollinis æqualibus ; culmo decumbente. | Agrostis stolonifera. Linn. ! Sp. pl., p. 93, ex ejus herbario. = Guss., FI. sic. prodr., vol, 1, p. 57. — Parl., F1. pal., vol. 1, p. 66. | | | ( 391 ) Agrostis verticillata. 74/1, Hist. des plantes du dauph. , vol. 2, p. 74. — Guss., F1, sic. syn., vol, 1, P. 134. = Bert., FI. ital., vol. 1, p. 408. Vilfa stolonifera. Presl, Cyp. et gram. sic., p. 22. Har. Ad scaturigines, ad fossarum ripas, in humidiusculis passim occurrit. Disrers. GEocr. In Europà meridionali. Oss. Confer Parl., FI. pal., vol. 1, p. 61. 2, AGROSTIS CANARIENSIS. Paru A. paniculæ patentis ramis semiverticillatis; valvis calycinis subacuminatis, inferiore carinà scabrà, superiore levi, corollinis inæqualibus muticis; foliis linearibus, planis, ligulà productà. Has. Specimina 2 tantüm hujus speciei ad montem Mesa de Mota, ad altitudinem 2000 circiter pedum, Julio 1845 legit Bourgeæus. Disrris. GEoGr. Species Canariensis. Descr. Ranix, . . . . . . Cuzmi ascendentes, basi debiles, demum surrecti, penitus fere vestiti, te- retes, striati, glabri. Forra capillacea, reliqua anguste linearia , 1-1 1/2 lin. lata, plana, striata, su- perne et margine scabriuscula. Vaennz striatæ , glabræ. Ligula oblonga, lineam longa, lacera. Panicuza 6-8 pollices longa, acutiuscula, sub anthesi patens. Rachis inferne glabra, superne scabra et flexuosa. Paniculæ rami alterne semiverticillati, lexuosi, valde inæquales, ramo altero elongato et magis ramoso, scabri, pedicellis brevibus scabris, apice incrassatis. Sricuzæ parvæ, e luteo aureæ, vel e luteo et purpu- reo variegatæ , nitidæ, unifloræ. Var vz cazxciN parum inæquales, naviculari-carinatæ, subacuminatæ, inferior major, oblongo-lanceolata, carina scabra, superior brevior, oyato-lanceolata, magis acuminata, undique levis. VaLvæ coroLuNÆ 2, valde inæquales, inferior major calyce fere dimidio brevior, oblonga, albo-membranacea , glabra , apice denticulata, superior dimidio minor, carinata, profunde bifida. Antheræ innuptæ luteæ, sub anthesi purpurascentes. Species ab affinibus satis superque distincta. TRIPLACHNE. Lixwx. SricuLæ unifloræ, flore hermaphrodito. VALYÆ CALYCINÆ 2, sub- æquales, carinatæ, membranaceæ, muticæ, flore longiores. VALvz COROLLINÆ 2, membranaceæ, longitudine æquales, inferior apice longe bisetosa, basi aristata, aristà articulatà, infra articulum contortà, su- perior bicarinata, apice bidentata. SramnA 3. Ovariün glabrum. Sric- MATA subsessilia, plumosa. Carvorsis glabra, libera, unisulcata. HersA Gastridii lendigeri facie; culmo decumbente; foliis anguste- (392 ) linearibus, demum convolutis; vaginâ folii supremi subspathacei; paniculà spiciformi, oblongà, nitidà. TRIPLACHNE NITENS. Link. Triplachne nitens. Zink, H. R. Berol., vol. 2, p. 241. Agrostis nitens. Guss., Index sem. H. R. Bocc. ann. 1895, et prodr, F1. sic., vol. 1, p. 59, et Syn. F1. sic., vol. 1, p. 135. — Bertol., FU ital., vol. 4, p. 401. Lachnagrostis Gussonis. Trin., Spec. gram., fasc. 21. HA8. In Canarià legit Despréaux. [l Disrrr8. GEoGe. In Siciliæ maritimis necnon in insulis adjacentibus Ragusæ (Favignona) et Cosyræ (Pantellaria). SANTIA. Sav. Santia. Savi, Memor. della Società ital. delle scienze, tom. 8, part. 2, p. 479, anno 1798. — Parl., FT. palerm., vol. 1, p. T2. Polypogon. Desf., FT. atl., vol. 1, p. 66, anno 1800. — Beauv., Essai d'une now. agrost., p. 17. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 232. — Endl. Gen. pl., p. 90. Alopecuri species. Linn., Gen., p. 353. Phlei species. Stbth. et Smith, FT. græc. prodr., vol. 1, p. 42. Acrostidis species. Wlld., Sp. pl., vol. 1, part. 1, p. 363. SrICULÆ unifloræ, flore hermaphrodito, sessili. VALVÆ CALYCINÆ 2, subæquales, membranaceæ, carinatæ, integræ vel subemarginatæ, infra apicem aut sub emarginatura aristatæ, flore multo longiores. VALVÆ COROLLINÆ 2, membranaceæ, inæquales, inferior sub apice aris- Lata vel raro mutica. STrAMINA 3. Ovariu glabrum. SriGMATA subsessilia, plumosa. SQuAMULE 2, glabræ. Hersz foliis planis; paniculis spiciformibus, compositis, densis, se- tosis; spiculis parvis, pedicellatis. 1. SANTIA MARITIMA. Firor. S. paniculà spiciformi, oblongà; valvis calycinis pubescentibus, apice dilatatis, exquisitè ( 393 ) ciliatis, bifidis, e sinu aristatis, aristà calyce subquadruplo longiore; valvà corollinä infe- # riore apice 4-dentatà, muticà. Santia maritima. Fir., App. al prodr. della flora romana, p. 3, — Parl., F1. palerm., vol. 1, p. 75. Polypogon maritimum. 7xl{d. in Nov. Act. Soc. nat. cur. Berol., vol, 3, p. 443. — Dec., FI franc., vol. 5, p. 248. — Kunth, Enum. pl. vol. 1, p. 233. — Ten., Syll., p. 24. — Guss., FL. sic. syn, vol. 1, pag. 126. — Bert., F1. tal, vol. 1, p. 381. Has. In marilimis humidis passim. -Disrri8. GroGr. Ad littora maris Mediterranei, et in Indià Orientali. 2, SANTIA MONSPELIENSIS. Pari. S. paniculà spicilormi, oblongo-lanceolatà, lobatà ; valvis calycinis scabris, apice inte- gris, sub apice aristatis; aristà calyce subtriplo longiore; valvä corollinà inferiore apice 4-centatà , aristatà. Santia monspeliensis. Parl., F1 pal., vol. 1, pag 73. Santia plumosa. Savi, [, c. Alopecurus monspeliensis. Linn. ! Sp. pl., p. 89, ex herbario. Alopecurus paniceus. Linn, ! Sp. pl., p. 90, ex herbario, Phleum crinitum. Sith. et Smith, FT. græc. prodr., vol, 1, p. 42, et FT. græc., vol. 1, tab. 62. Polypogon monspeliense. Desf., F1. atl., vol. 1, p. 67. — Smith, Engl, F1, vol. 1, p. 85. — Hook., Brit. fl, p. 31. — Schr., FI. germ., vol. 1, p. 192. — Gaud., F1. helv., vol, 1, p. 193. — Presl, Cyp. et gram. sic., p. 21. — Guss., FI. sic. syn., vol, 1, p. 125. — Bert., F1. tal, vol, 1, p. 379. Agrostis panicea. Æ/uld., Sp. pl., vol. 1, pars 1, p. 363. B minor : paniculà abbreviatâ ,$culmis gracilioribus. Has. In humidiusculis et ad rivulorum margines frequens. Disrris. GEOGR. In Europäà medià et meridionali, in Africà boreali, in Arabià, in Mon- tevideo. 3. SANTIA ELONGATA. PARL. S. paniculæ oblongæ diffus ramis verticillatis ; valvis calycinis scabris, carinâ ciliato- scabris, apice integris aristatisque, aristà calyce subæquali; valvà corollinà inferiore apice 4-dentatà, aristatà ; foliis latè linearibus, scabris, ligulà elongatà (4-lin. fere longa). Polypogon elongatum, Humb. et Bonpl., Nov. gen., vol. 1, p. 134. — Kunih, Enum. pl., vol, 1, p. 2834. — Nees ab Esenb. in Mart. fl. Brasil, vol. 2, p. 406. — Brongn. in Duper., It. bot., p. 20. Has. In rupibus udis et in inundatis in valle del Bufadero etalibi in Teneriffà; in Lance- roltà ad fontem Chafariz prope Harian, et in insulis reliquis archipelagi Canariensis satis communis. j11, — (3° SECT.) 50 ( 394 ) Disrris. GeoGr. In Peruvià (Humb. et Bonpl }), in Brasilià. Ozs. Variat paniculæ ramis approximatis vel remotis, spiculis plus minusve scabris. Valvas corollinas glabras observavi, non subpubescentes ut in descriptione Humboldtii dicuntur. LAGURUS. Lixn. SPICULÆ unifloræ, flore hermaphrodito, basi barbato, cum rudi- mento floris superioris. VALVE CALYCINÆ æquales, membranaceæ, apice in aristam plumosam attenuatæ, florem superantes. VALVA COROLLINAÆ 2, membranaceæ, inæquales, inferior major, apice biaristala, aristis setiformibus, dorso aristata, aristà geniculatà, demum contortà. Sra- MINA 3. Ovariou glabrum. SricmarA 2, sessilia, plumosa. SQUAMULE 2, olabræ. Garvorsis glabra, libera, Hersa fohis planis ; paniculâ subspicatà, ovatâ, mollissimà , sericeA. 1. LAGURUS OVATUS. Lin. Lagurus ovatus. Linn.! Sp. pl., p. 119. — Sibth. et Smüh, F1 græc., vol. 1, tab. 90. — Host, Gram. austr., vol, 2, tab. 46. — Kunth, Enum. plant., vol. 1, p. 294. — Guss., FL. sic. syn., vol, 1, p. 127. — Parl., FL pal., vol. 1, p. 76. — Dec., F1, franç., vol. 3, p. 98. — Desf., FE. ail., vol. 1, p. 105. HaB. In Canarià ad littora maris ubi rarissima. Duo tantum specimina vidit Des- préaux Martio 1838. Disrris. GEOGR. In Europä præsertim australi vulgatissimus. In Barbarià (Desf.). FTRIB. V. ARUNDINACEAE. Par, F1 pal., vol. 1, p. 81. Arundinacearum pars. Kunth. ARUNDO. Kuwru. Arundinis species. Linn., Gen., p. 38. Donax. Palis. de Beaw., Agrost, p. 17. Scolochloa. Rœhl. cum Mert. et Koch, Deutschl. fl., 2, p. 528. SPICULÆ 2-7-floræ, floribus omnibus hermaphroditis, sammo tabes- cente, distantibus, distichis. VALvÆ cALyYCIN& 2, subæquales, mem- branaceæ, inæquales, inferior basi pilis longis tecta, apice bifda, ( 395 ) inter lacinias subulatas aristata, aristà brevissimâ, rectà, superior brevior, bicarinata. Sramina 3. Ovariom glabrum. Srvyi 2, elongati. STIGMATA aspergilliformia, nigrescentia. SQUAMULE 2, carnosæ , elabræ,. Carvopsis glabra, libera. HerBA perennis, culmo erecto, altissimo: foliis lato-lanceolatis; pa- miculâ ramosissimâ ; spiculis numerosis, pedicellatis, villosis. 1. ARUNDO DONAX. Lin. A. paniculà ramosissimâ, densiflorà, stricta ; spiculis quinquefloris ; foliis lato-lanccolatis; culmo fruticoso, biorgyali; radice tuberosà, repente. Arundo Donax. Linn., Sp. pl., p. 120. — Schrad., F1, germ. , vol. 1, p. 295. — Host, Gram. austr., vol. 4, tab. 38. — Dec., FI. franc., vol. 3, p. 45. — Desf., F1. all, vol. 1, p. 105. — Guss., Fl. sic. syn., pol, 1, p. 139. — Part, FI. pal., vol, 1, p. 83. — Bert., F1. ttal., vol. 1,p. 732. — Kunth, Enum. plant., vol. 1, p. 246. Donax arundinaceus. Palis. de Beauv., Agrost., p. 11, tab. 16. Donax sativa. Presl, Cyp. et gram. sic., p. 32. Scolochloa Donax. Gaud., F1. hele., vol. 1, p. 202. Scolochloa arundinacea. Afert. et Koch, Deutschl. F1, vol. 1, p- 530. Has. Species certe olim culta, sel nune sponte vegetat et propagatur. Disrris. GE0GR. In Europä australi, in Ægypto. Oss. Specimina Canariensia spiculas quinquefloras habent, sed ego in siculis semper vidi trifloras. TRIB. VI CHLORIDEAE. Kontu, Enum. pl, vol. 1, p. 258. CYNODON. Riou. Sricuzæ subbifloræ, flore superiore ‘ad pedicellum subuliformem redacto vel nullo. VALVÆ CALYGIN# 2, membranaceæ, mulicæ, cari- nalæ, vix inæquales, patentes. VALVÆ COROLLINÆE 2, membranaceæ, æquales, inferior ovata, mutica, compresso-carinata, superiorem ca- naliculatam amplectens. SramINA 3. Ovariun glabrum. Srvu 2, longi. STIGMATA plumosa. SQuAMULÆ 2, carnosæ, glabræ. Caryopsis libera, glabra. | | = S HErBA radicibus repentibus; folüis planis; culmis diffusis, floriferis assurgentibus; spicis digitatis, linearibus; spiculis unilateralibus. ( 396 ) 1. CYNODON DACTYLON. Pers. G. spicis digitatis, patentibus, subquinis, basi barbatis; valvis calycinis patentissimis, serrulato-scabris ; valvà corollinà inferiore glabrà ; stolonibus repentibus. Gynodon Dactylon. Pers., Syn., vol, 1, p. 85. — HWilld., Enum. H. Berol., vol, 1, p.90. — R. Brown, Prodr., edit. 2, vol. 1, p. 42. — Kuntk, Enum. pl., vol. 1, p. 259. — Bert. FI, ital. , vol. 1 ,p. 412. — Guss. , Fl, sic. sÿn., vol, 1, p. 110. — Pari., F1. pal., vol. 1, p- 38. Panicum Dactylon. Linn., Sp. pl., p. 35, — Sibth. et Smith, FL, græc., vol, 1, p. 45, tab. 60. — Host, Gram. austr., vol. 2, p. 15. . Digitaria stolonifera. Schrad., Fl, germ., vol. 1, p. 165. Gramen crucis seu cruciatum tetradactylon. Barr., 1e., 753, f. 1. Has. In cultis et in arvis insularum Canariæ et Teneriffæ: Disrrts. ceocr. Radice valde repente prata fere totius orbis infestat. ELEUSINE. Gaerrw. SPICULÆ 2-multi-floræ, floribus distichis. VALVE CALYaNZ 2, mem- branaceæ, muticæ, floribus breviores. VALYÆ COROLLINÆ 2, membra- naceæ, muticæ, inferior carinata, superior bicarinata, apice bifido- dentata. STAMINA 3. STyL1 2, terminales. STIGMATA plumosa. SQUAMULÆ 2, glabræ. Carvorsis libera, glabra, pericarpio separabili, semine transverse rugOsO. Eersz foliis planis; spicis digitato-fasciculatis, denique ex valvis ca- lycinis tantum persistentibus pectinatis. 1. ELEUSINE INDICA. GAERTN. E. spicis 4-6, digitato-fasciculatis, linearibus, striatis ; spiculis sub-4-floris; culmo com- presso, basi ramoso; folits glabris ; vaginis margine ligulâque pilosis. | Eleusine imdica. Gaertn., Fruct., vol. 1, p.165. — Roem. et S chull,, Syst. veg., vol. 2, p. 582. — Hum- boldt et Bonpl., Nov. gen., vol, 1, p. 165. — Kunth, Enum. pl. , vol. 2, p. 272. Cynosurus indicus. Linn., Sp. pl, p. 106. — HW'illd., Sp. pl. , vol, 1, p. 417. Has. In cultis insulæ Canariæ. Disrris. GEOGR. In Indià Orientali, in Americà, in insulis Carolinæ, in Japonià, eic. C39rEe) Ons. Valvæ calycinæ parum inæquales, apice obtusæ, carinâ scabræ, margine membranaceæ, persistentes, unde spicæ denique pectinatæ. Flores decidui. Spicæ plerumque 5, terminales, digitato-fasciculatæ, non raro spicà soli- tariâ remotà auctæ. TETRAPOGON. Desr. SPICULÆ 4-floræ. VALVE CALYCINÆ 2, subæquales, membranaceæ, acuminato-aristatæ. Flosculorum duorum inferiorum hermaphrodi- torum. CorRoLLA 2-valvis, valvâ exteriore villosà, aristatà, interiore margine breviter ciliatà. Flosculorum duorum superiorum sterilium CoroLLa 1 valvis, valvà villosà , aristatà. SramINA 3. Srvii 2. STIGMATA plumosa. Caryorsis glabra, libera. FLORES in spica terminal, solitarià, 4-seriales. HErBA radice fibrosa ; folïis angustis ; spicà terminali, solitarià, densà, folio supremo spathiformi sæpissime involucratâ; spiculis quadrise- rialibus. Ogs. Genus à Chloride distinctissimum et in Chlorideis etiam singularis. An ab hac tribu excludendum? 1. TETRAPOGON VILLOSUM. Desr. Tetrapogon villosum. Desf., FI. al., vol. 2, p. 389, tab, 255. Chloris villosa. Pers., Syn., vol. 1, p. 87. — Roem. et Schull., Syst. veg., vol. ®, p. 611. — Kuntk ? Enum. pl., vol. 1, p. 267. Chloris Tetrapogon. Palis. de Beauv., Agrost., p. 158. Has. In Canarià (Despréaux). Disrris. cEoGr. In Barbarià (Desf.), in Arabià Petræà. Oss. In speciminibus herbarii Fontanesii spica semper folio supremo involucrata, raro in Canariensibus. Valvæ calycinæ longitudine subæquales, altera acuminata , altera apice subtridentata, dente medio aristato, non muticæ, ut ex descriptione Fontanesii, persistentes. ( 398 ) TRIB. VIL A7 ENACEAE. Par, FL pal. vol. 1, p. 91. Avenacearum et Festucacearum pars. Kunth. Avenacearum pars. Koch. AIRA. Küowrx. Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 288. — Endl., Gen. pl., p. 96. — Parl., FT. pal., vol. 1,p. 95. | Airæ species. Linn., Gen., p. 34. — Juss., Gen., p. 31. Airæ el Âvenæ species. Koch, F1. germ. et hele., edit. 2, p. J16. AIRA CARYOPHYLLEA. Lin. À. paniculà capillari, subtrichotomâ, erecto-patulà, ramulis brevissimis ; spiculis approxi- matis; valvis calvcinis acutis, carinà superne scabridis; flosculis scabriusculis, utrisque aristatis , aristà geniculatà , calycem duplo excedente; valvà corollinà inferiore apice bicus- pidatà; vaginis leviusculis. Aira caryophyllea. Linn., Sp. pl., p. 47, ex ejus herbario. — Host, Gram. austr., vol. 2, p:33. — Dec., Fl. franç., vol. 3, p. 44. — Schrad., F1 germ., vol. 1, p. 261. — Guss., F1. sic. syn., vol. 1. p. 148. — Parl., FT. pal., vol. 1, p. 98. — Bert., FI. ital., vol. 1, p. 455. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 289. Avena caryophyllea. igg., Primit. fl. hols., p.10. — Koch, Syn. fl. germ. et hele., edit. 9, p. 992, Has. In rupestribus herbidis regionis sylvosæ communis. Disrris. GEOGR. In Europà frequens necnon in Taurià, Chili, Capite Bonæ Spei, etc. TRISETUM. Kowrx. Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 295. — Endl., Gen. pl., p. 96. — Part. F1. pal., vol. 1, p. 102. Triseti species. Pers., Syn. pl., vol. 1, p. 97. — Palis. de Beaw., Agrost., p. 88. Avenæ species. Linn., Gen. pl., p. 31. — Koch, F1, germ. et hek., edit. 2, p. 920. — Savi, FT. pis., vol. 1, p.132. SricuLÆ 2-4-floræ. VALYÆ CALYCINÆ inæquales, membranaceæ, cari- ( 399 ) natæ, mulicæ, floribus plerumque breviores. VALVÆ COROLLINZ 2, herbäceæ, inæquales, inferior major, apice biseta vel bicuspidata, dorso aristata, arista rectà vel obsolete contortà, superior bicarinata. SraAmINA 3. OvarIUM glabrum. STIGMATA 2, sessilia, plumosa. SQuAMULÆ 2, glabræ. Carvopsis libera, glabra, nec sulcata ut in _4vend. Here foliis planis; paniculis subspicatis, plerumque confertis; spiculis parvis. TRISETUM NEGLECTUM. Rom. ET SCuuüLrT. T. paniculà subspicatà, confertà, subsecundà ; spiculis sub-4-floriss valvâ corollinà infe- riore apice bisetà, raro integrà, supra medium dorsi aristalà, aristà subcontortà; foliis vaginisque pubescentibus ; radice fibrosà. Trisetum neglectum. Roem. et Schult., Syst. veg., vol. 2, p. 660. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 296. — Presl, Cyp. et gram. sic., p. 30. Avena neglecta. Savi, FI. pis., vol. 1, p. 132. — JJ/ild., Enum. pl., vol. 1, p+ 124. — Link, H. R. Berol. descript., vol. 1, p. 118, et vol. 2, p. 260. — Sebast. et Maur., F1. rom. prodr., p. 44. — Guss., F1 sic. prodr., vol, 1, p. 197, et Syn. F1. sic., vol. 1, p. 718. Âvena panicea. Lamk., Il, N° 117. — Desf. ! FL. ail., vol, 1, p. 102. B Canariense. Paniculis elongatis, gracilibus, laxiusculis ; spiculis majoribus ; valvä corollinà inferiore longius aristatà. Trisetum canariense. Parl., ined. Has. In locis siccis insularum Canariensium. Disrms. csocr. In Europà meridionali. Oss. Aristæ valvæ corollinæ inferioris longitudo valde variabilis etiam in speciminibus italicis, ut flosculorum numerus et paniculæ forma. AVENA. Panrx. Avenæ species. Linn., Gren., p. 37. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 209. — Endl., Gen. pl. p. 96. | SPICULÆ 2-8-floræ (in meû vend unifloré tantum unifloræ), flosculis remotis, summo tabescente. VALVÆ CALYCGINÆ 2, æquales, membra- naceæ, concavæ, muticæ, flosculos superantes vel illis breviores. VALVÆ COROLLINÆ 2, herbaceæ, inferior apice bifido-laciniata, dorso. ( 400 ) præsertim in flosculis inferioribus aristata, aristà geniculatà, infra ge- niculum iortili, plicatâ, superne attenuatà ; valva superior bicarinata, apice bidentata. SramiNa 3. Ovarium subpyriforme, apice hirsutum. STIGMATA 2, sessilia, plamosa. SquamuLæ 2, glabræ. Carvopsis elongata, interne sulco longitudinali exarata, apice pilosa, valvis corollinis tecta. ferez folüs plerumque planis; paniculis laxis, subnutantibus; spi- culis ut plurimum pendulis, aristatis, raro racemosis. 1. AVENA STERILIS. Lin À. paniculà secundà, nutante; spiculis sub-5-floris ; He duobus inferioribus a basi ad medium hirsutis, superioribus subglabris, muticis. Avena sterilis. Linn., Sp. pl., p. 118. — Host, Gram. austr., vol. 2, tab. 57. Le Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 303. — Guss., FT. sic. syn., vol. 1, pag. 155. — Parl,, F1. pal., vol. 1, p. 107. — Bert., F1, ital. , vol. 1, p. 692. Has. In arvis communis. Disrrrs. ceocr. Inter segetes Europæ mediterranezæ. 2. AVENA FATUA. Linn. À. paniculà æquali, patulà ; spiculis 2-3-floris ; flosculis calyce minoribus , basi hirsutis, aristalis, aristis infrà geniculum nudis; valvà corollinà inferiore apice bifido-dentatà. Avena fatua. Linn.! Sp. pl, p.118. — Host, Gram. austr., vol. 2, tab. 50. — Gaud., FI. helv., vol. 1, p. 330. — Desf., FI. all., vol. 1, p. 101. — Presl, Cyp. et gram. sic., p. 30. — Guss., Fl sic. syn., vol. 1, pe 155. — Parl., FI. pal. , vel. 1, p. 108. HA. In arvis cum præcedente. Disrris. GEOGR. Inter segetes Europæ mediæ ac meridionalis, in Africà boreali, in Caucaso. Oss. Inter Avenam sterilem et hirsutam media. Differt ab illä flosculorum numero , flosculis omnibus aristatis, ic infra Fondue nudâ , aliisque characteribus , ab F quæ eadem et atherantha Preslii, flosculis calyce minoribus, valvà corollinâ inferiore a basi ad medium villis setosis longis haud vestitä, apice bifido-dentatà non bilaciniatâ, laciniisque non setaceo-elongatis, paniculâ æquali, patulà. Immerito cl. Bertolonius avenam atheran- , q O tham cum fatua conjungit. 3. AVENA HIRSUTA. Rorx. A. paniculà secund8, patulà ; spiculis 2-3-floris ; flosculis calycem æquantibus, a basi ad Canineae Tree Bot uici 1e se Telle ap ine * J JL lie. Ro Richie. 7. LE}. / a aù Ÿ ES EE / ATTe fach . dd. ( 401 ) medium setoso-pilosissimis, aristatis, aristis infra geniculum nudis; valvà corollinà infe- riore apice setaceo-bifidà, laciniis elongatis. Avena hirsuta. Roth, Catal., vol. 3, p. 19. — Roem. et Schult., Syst. veg., vol. 2, p. 670. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 302. — Parl., FL pal., vol. 1, p. 109. Avena hirsuta. Lag., Elench., p. 4. Avena atherantha. Presl, Cyp. et gram. sic., p. 380. — Guss., F1, sic. prodr., 1, p. 118. Avena fatua planta macrior. Bert., FL, ttal., vol. 1, p. 695. Has. In rupestribus herbidis vulgaris. Disrris. eeocr. In Europà præsertim australi promiscue cum præcedentibus. EXPLICATIO TAB. 247. 1. Planta integra magn. nat.; figuræ reliquæ auctæ. 2. Glumæ. 3.Spicula. 4. Palea infe - rior à dorso visa. 5. Eadem à ventre visa. 6. Palea superior. 7. Flos tabescens junior. 8. Flos tabescens. 9. Flos fertilis. 10. Carvopsis dorso visa. 1 1. Eadem facie visa. 12. Semen pericarpio carens dorso visum : & perispermum, Ô cotyledon, c colcoptilon, d epiblaston e coleorhiza. 13.Semen facie visum : & perispermum, © coleorhiza. 14. Embryo cotyledone segregratus latere visus : & coleoptilon, à epiblaston, c coleorhiza. 15. Embryo segregatus à coleoptilo, epiblasto et coleorhizà. 4, AVENA UNIFLORA. Parc. A. paniculà laxà , subsecundà; spiculis unifloris; valvis calycinis acuminatis, subinæqua- libus, flosculo subduplo longioribus; valvà corollinà inferiore glabrà, sub lente obsolete 7-nervi, apice bifidà, dorso aristatâ : aristà geniculatà , infra geniculum contorià, supra geniculum subulatà, scabrä, calycibus subduplo longiore. Avena uniflora. Parl., Plant. nov., p. 84. Has. In herbidis vallis Orotavensis insulæ Teneriffæ. Disrris. GEOGR. Species canariensis. Ranix fibrosa, annua. Cuzmi solitarii, erecti vel ascendentes, 3-4 pedes alti, teretes, glabri, striati, superne nudi. Fozra linearia, acuminata, striata, scabra. VA@iz striatæ , leves, laxiusculæ. Ligula brevissima h 1/2 lin. fere longa, truncata, denticulata. Panrcura terminalis, composita, 4-6 pollices longa , multiflora, subsecunda, subnutans. Racuis inferne teres, glabra , superne angulata et scabra; rami 3-4, verticillati, longiusculi, erecto-patentes, scabri, divisi, filiformes , pedicellis apice incrassatis. SricuLÆ ovatæ , Avend brevi paulo majores, subpendulæ, unifloræ. VaLvÆ cALYCINÆ parum inæquales, grandes, ovato-lanceolatæ, acuminatæ, subnovemnerves, nervis viridibus, superne evanescentibus, .margine membranaceæ, floseulo, sive arista, subduplo longiores. Flosculus stipitulatus. Vazva coror- LINA INFERIOR OVata, convexa , glaberrima , apicem versus sub lente scabriuscula, apice bifida, laciniis 111, — (3° SECT.) 51 ( 402 ) acutis, sub vitro obsolete septemnervis, dorso aristata : aristA geniculatä, basi contortâ, supra genicu- lum subulatä , scabrä , nigrescente, calycibus subduplo longiore. Vazva supertoR minor , membranacea, apice bifida, prope marginem utrinque nervo ciliolato instructa, marginibus inflexis. ANTHERZ tres 5 luteæ, filamentis villis barbatis cinctis. Canvopsis hinc convexa, illinc sulco longitudinali exarata, sub lente villosa , apice subbarbata. Oss. Differt ab Avené brevi, cui affinis, spiculis majoribus unifloris, flosculis calycibus subdimidio breviori bus, valvà corollinà inferiore non superne villosâ nec exquisite septemnervi , aliisque notis. EXPLICATIO TAB. 248. 1. Planta integra magn. nat.; figuræ reliquæ auctæ. 2. Spicula glumis arte apertis. 3. Pa- leæ apertæ ut conspiciatur flos abortivus. 4. Palea inferior dorso visa. 5. Palea superior. 6. Flos fertilis. 7. Pistillum cum squamulis. 8. Caryopsis à facie visa. 9. Eadem visa à dorso. ARRHENATHERUM. Paris. De BEAuv. Avenæ species. Linn., Sp. pl., 117. — Pers., Syn. pl., 1, p. 110. Holci species. Schrad., FT. germ., 1, p. 247. SrICULÆ bifloræ, flore inferiore masculo, superiore hermaphrodito. VALVAÆ CALYCINÆ 2, imæquales, membranaceæ, muticæ, acutæ, con- cavæ, superior longior, flosculis longitudine subæqualis. VALvÆ co- ROLLINÆ 2, herbaceæ : inferior concava, apice bifida, major, in flore inferiore dorso infra medium aristata, aristà longà, sub medio genicu- latà , infra geniculum contortà; in flore superiore sub apice breviter aristata, aristà quandoque subinconspicuà ; valva corollina superior bicarinata. STAMINA 3. OvariuM ut in 4vend. StigmATA 2, terminalia, sessilia, villoso-plumosa. SquanuLx 2, longissimæ, lanceolatæ, integræ. Carvopsis haud sulcata, libera ! non adnata. HerBA paniculà composità, laxà, ramis semiverticillatis; spiculis pedicellatis; folüs planis; culmis basi sæpe bulboso-incrassatis. 1. ARRHENATHERUM ELATIUS. Merr. Er Kocu. À. foliis planis; radice fibrosà. Arrhenatherum elatius. Mert. et Koch, Deutsch, FI, 1, p. 546. — Koch, Syn. FU germ. et hele., edit, 2, p. 316. =— Parl,, FL, pal, vol. 1, p. 116. nie ee Gramineæ. Tab. 246. Botanique. Æ Pure Thiotat del. A 3) Ce \ AIT LT LA Mit on AZ VAL ( 403 ) Arrhenatherum avenaceum. Pabs. de Beauv., Agrost., P. 55, tab. 11, f. 5. — Roem. et Schult., Syst, v68. 2, p. 496. — Kunihk, Enum. pl., vol. 1, p. 307. — Bert., F1, ital., vol. 1, p. 484. Avena elatior. Linn., 9p. pl., 117.—Guss., FL, sic. prodr. suppl, 1, p. 30. — Desf., FL ail, vol. 1, pe 110. — Host, Gram. austr., vol. 2, p. 36, tab. A9, Holcus avenaceus. Schr., FL germ., vol, 1, p. 247. 8 Bulbosum ; foliis planis; radice tuberosi. Arrhenatherum bulbosum. Pres, Crp. et gram. sic., p. 29. — Guss., Fl, sic. syn., vol. 1, p. 156. Avena bulbosa. Pers., Syn. pl., vol. 1, p. 110. — Guss., F1, sic. prodr., vol, 1, p. 130, et Suppl., 1, pe 30. — Dec., F1 franç., vol, 5, p. 261. Holcus bulbosus. Schrad., F1. germ., vol. 1, p. 298. — Host, FL. austr., vol. 1, p. 121. Arrhenatherum avenaceum $. Kunth, Enum. plant., vol. 1, p. 307. — Roem. et Schult, , Syst. veg., 2, p. 496. Arrhenatherum elatius 8. Mert. et Koch, Deutsch, F1, vol, 1, p. 546. — Koch, Syn. fl. germ. et heb., edit, 2, p. 916. — Parl., F1 pal., vol. 1, p. 117. Arrhenatherum precatorium. Déetr., Berol., p. 88. Has. In herbosis montosis vulgaris. Disrris. GE0GR. In universà Europà utræque varietates communes. MELICA. Liwx. SPICULÆ 2-4-floræ, flere aut flosculis duobus superioribus tabescenti- bus corpusque turbinatum efformantibus. VALVAÆ CALYGCINÆ 2, mem- branaceæ, concavæ, muticæ, inæquales, flosculis subæquales. VaLvx COROLLINÆ 2, membranaceæ, denique cartilagineæ, muticæ, inferior major, concava, apice integra, superior bicarinata. SramINA 3. Ova- RIUM glabrum. SriGMATA plumosa, subsessilia. SquaAMuLÆ 2, glabræ. Carvopsis glabra, libera. HerBx perennes ; folüs planis; paniculis simplicibus, vel compositis, laxis ; spiculis pedicellatis, erectis vel nutantibus, sæpe coloratis. 1. MELICA CILIATA. Lin. M. paniculà densà, spicatà, cylindricâ; spiculis subtrifloris ; flosculi inferioris valva corollinà inferiore marginem versus a basi usque ad apicem longe villosâ, dorso nudà, scabrà ; valyæ corollinæ superioris carinis supra basin ad apicem breviter ciliatis; foliis linearibus, planis; culmo elongato, solitario. (404 ) Melica ciliata. Linn.! Sp. pl., 97, — Sibih. et Smith, FL, græc., vol. 1, p. 54, tab. 70. — Host, Gram. aust,, vol, 2, p.10, tab, 19. — Desf., F1. ail, vol. 1, p. 71. — Dec., F1. franç., vol, 3, p. 39, — S'chrad, , Fi, germ., vol. 1, p. 487. — Gaud., FI. helo., vol 1, p. 220, — Guss., FL, sic. Sÿnes 1, p. 140. — Part., F1, pal, vol, 1, p. 119, — Bertol., Flor, ttal., vol. 1, p. 487. Has. In pascuis elatis ad apicem montium Lancerottensium Puntas de Chache. Disrris. GEOGR. In Europä, in Caucaso, in Persià. TRIB. VIIL FESTUCACEAE. Pars, FI. pal, vol. 1, p. 130. Festucacearum et Arundinacearum pars. Kunth. Festucacearum, Arundinacearum et Avenacearum pars. Koch. KOELERIA. Pers. SPICULÆ 2-5-floræ, distichæ, VALVÆ CALYCINAÆ 2, membranaceæ, in- æquales, compresso-carinatæ, flosculis breviores vel subæquales. VaLvx COROLLINÆ 2, membranaceæ, compresso-carinatæ: inferior mutica vel ex apice aut sub apice integro vel bidentato breviter aristata, aristà setaceà, rectâ; superior bicarinata, apice bifida. SramiNA 3. Ovarium glabrum. Stvir 2, brevissimi. SquAmuzæ 2, inæquales, glabræ. Ca- RYOPSIS glabra, libera. 1. KOELERIA PHLEOIDES. Pers. K. paniculà spiciformi, cylindraceà vel lobatä; spiculis sub-5-floris ; valvà corollinà in- fcriore apice 2-dentatà, flosculorum inferiorum breviter aristatâ; aristis setaceis mollibus ; loliis planis, late linearibus, villosis. Koeleria phleoides. Pers., Syn. pl, vol. 1, p. 97. — Dec., F1. franc., vol. 3, p. 271, — Koch, Syn. fl. germ. et hele. , edit, 2, p° 213. — Kunth, Enum. pl. , vol. 1, p- 383. — Ten. , FI, nap., vol. 3, p. 93. — Guss., Fl, sic, syn., vol. 1, p. 144. — Pari,, FL. pal, vol, 1, p. 134, Festuca cristata. Linn.! Sp. pl., 111. — Bert., FI, ital., vol. 1, p. 624. Festuca phleoides. J’illars, Delph., vol. 2, p. 95.— Desf., Fl, atl,, A 1,p. 98, tab. 23. — Host, Gram. austr., vol. 3, p. 15, tab. 21. — Bùv., Cent., À, p. 39, Koeleria cristata. Bert., Amoen. ital., p. 67. Bromus trivialis. Savi, F1. pis., vol, 1, P. 124, tab. 9, fig. 2, Has. In arvis insularum Canariensium. Legimus ad Sanctam Crucem Teneriffæ et in Canarià. ( 405 ) Disrris. GEoGr. In Europä meridionali. Ors. Variat paniculâ brevi, foliis anguste linearibus, culmis 5-5-pollicaribus, calycibus undique villosis, valvâ corollinà inferiore carinà scabrä vel villaso-ciliatâ. SCHISMUS. Paris. DE Brauv. SPICULÆ 5-7-floræ, floribus distichis, distantibus. VALVAÆ CALYCINÆ subæquales, membranaceæ, muticæ, nervosæ. VALVAE COROLLINÆ 2, inferior mutica, apice bifida, membranacea. Sramina 3. Srvu 2, elon- gati. STIGMATA pilosa. SQUAMULÆ 2, subtruncatæ. Carvopsis nitida, glabra. HerBÆ culmis cæspitosis; foliis angustis, pilosis, præsertim ad basin; paniculis simplicibus, coarctatis; spiculis breviter pedicellatis, muticis. 1. SCHISMUS MARGINATUS. Pazis. DE BEaurv. S. paniculà brevi, coarctatà ; valvis calvcinis flosculos superantibus, margine late hya- lino-membranaceis; valvà corollinà inferiore dorso villosä; foliis demum involutis, anguste linearibus, basi barbatis. Schismus marginatus. Palis. de Beauv., Agrost., p. 74, tab. 3, fig. 4, — Rocm. et Schult. , Syst. veg., 2, p. 584. — Link, Hort. Berol., vol, 1, p. 134. — Kunth, Enum. pl., vol, 1, p. 3385. Schismus fasciculatus. Trin., Fund., p. 148. Festuca calycina. Linn., Amoen. acad. , vol. 3, p. 400.— Ca. , Ie., vol. À , p.33, tab. 44, fig. 2. — Lamk., Il., tab. 46, fig. 5. — Desf., F1 atl., vol. 1, p. Koeleria calycina. Dec. , FI, franc. suppl., vol. ÿ, p. 271. Has. In siccis insularum Canariensium. Disrr. GeoGr. In Hispanià et in Gallià, ad Cap. B. Speï. LAMARCKIA. Morxcu. Sricuzæ 2-floræ, flosculis stipitatis, inferiore hermaphrodito, supe- riore abortivo, spiculis neutris multüifloris intermixtæ. Spicularum fertilium VALVÆ CALYCINÆ 2, lanceolato-subulatæ, membranaceæ, : subæquales, à flore inferiore remotæ. VALVÆ COROLLINÆ membranaceæ, inferior infra apicem bifidum aristata, superior bicarinata. Flosculi ( 406 ) superioris abortivi valva corollina unica aristata. STAmINA 3. Ovarum glabrum. Srvu 2, terminales, breves. STIGMATA elongata, puberula. SQUAMULE 2, glabræ. Carvorsis glabra, libera. Spiculæ steriles 7-9- floræ. Eorum valvæ calycinæ ut in spiculis fertilibus. Flosculi steriles univalves, distantes; valva obtusa, lacera, mutica. Herpa speciosa; culmis cæspitosis; foliis planis; paniculà confertÀ : spiculis pedicellatis, bracteis spiculæformibus, pendulis. 1. LAMARCKIA AUREA. Moœncn. Lamarckia aurea. Moench, Method., p. 201. — Dec., Cat. H. Monsp. , p. 190 , et FI. franc., 3, p. 30. — Biv., Cent, 1, p. 45. — Parl., F1, palerm., vol. 1, p. 139. — Kunth, Enum. plant., vol. 1, p. 389. Cynosurus aureus. Linn.! S Pe pl, 107. — Sibih, et Smith, FI, græc., vol. 1, P+ 62 , tab. 79. — Host, Gram. Te vol, 3, p. #. tab, 4. — Desf., F1 ail., vol. 1, p. 83. — Guss., F1. sic. prodr. , 1, p. 86. Chrysurus cynosuroides. Pers., Syn. pl., vol, 1, p. 80. — Palis. de Beauww., Agrost., p. 14, tab. 29, Jig. 5. — Guss., FI. sic. SYR., vol. 1, p. 106. Chrysurus aureus. Spreng., Syst. veg., vol. 1, p. 296. — Reich., FI. germ. exc., vol. 1, p. 36. Has. In tectis, in muris, in ruderatis regionis maritimæ insularum Canariensium ubique. Disrms. Gcocr. In Europà australi, in Barbarià ct Oriente. CYNOSURUS. Koxrx. SPICULÆ 2-5-floræ, distichæ, spiculis neutris multifloris intermixtæ. Spicularum fertilium yALYÆ CALYGINz 2, lineari-lanceolatæ, subulato- aristatæ, membranaceæ, subæquales, carinatæ, a flosculo inferiore haud remotæ. VALVE COROLLIN& 2, membranaceæ, inferior apice mu- cronata, vel sub apice aristata, superior bicarinata, apice bifida. Sra- MINA 3. Ovarum glabrum. Srvii 2, breves. SricmaTA plumosa. Squa- MULE 2, glabræ. Carvopsis glabra, libera. Spiculæ neutræ multifloræ, flosculis approximatis vel distantibus, univalvibus, valvâ mucronatà vel aristatà. HersÆ culmis cæspitosis, erectis; folüs planis; paniculis densis, Spi- ciformibus; spiculis aliis fertilibus, aliis sterilibus pectiniformibus. ( 407 ) 1. CYNOSURUS ECHINATUS. Lin. eee paniculà coarctatä , ovatä, secundà ; spiculis fertilibus subbifloris ; flosculis calyce brevioribus ; valvà corollinâ inferiore longe aristatà ; spicularum sterilium valvis lanceo- lato-linearibus , scariosis, carinâ scabris, subapproximatis, inferioribus longiuscule, supe- rioribus brevius aristatis. Cynosurus echinatus. Linn.! Sp. pl. , p. 105. — Sibih, et S mith, Fl. grœc., vol. 1, p. 61, tab. 78. — Host, Gram. austr., vol. 2, p. 67, tab. 95. — Dec., FI. franç., vol. 3, p.75. — S chrad., F1. germ., vol. 1, P. 315.— Kunth, Enum. pl., vol. 1,p. 388.— Guss., FL. sic. prodr., vol. 1, P: 86, et S'yn. F1, sic., vol. 1, P- 107. — Bert., F1. ital., vol. 1, p. 586. — Desf., F1. al, vol. 1, p. 81. — Part. , F1. palerm. , vol. 1, p. 142. Chrysurus echinatus, Roem. et Schult., Syst. veg., 2, p. 806. — Ten., F1. nap., vol, 3, p. 67. Chrysurus giganteus. Ten.! Syll., p. 37. Has. In siccis insularum Canariensium. Disrr. GEoGR. In Europä asutrali, in Oriente , in Caucaso et Montevideo. , 2. CYNOSURUS ELEGANS. Desr. G. paniculà ovatä, laxä, secundà ; spiculis fertilibus subbifloris ; flosculis calyce subæqua- libus ; valvâ corollinä inferiore longe aristatà ; spicularum sterilium valvis lineari-lanceolatis, mferioribus longiuscule aristatis , distantibus, superioribus approximatis , brevius aristatis. Gynosurus elegans. Desf.! FI. ail, vol, 1, p. 82. — Pers, Syn., vol. 1, p. 87. — Guss., F1. sic. SYTe vol, 1, p. 108. — Bert., F1. ital., vol. 1, p. 588. — Kunth, Enum. pl., vol, 1, Pe 389. — Parl., F1. palerm., vol, 1, p. 143. Chrysurus elegans. Roem. et Schult., Syst. veg., 2, p. 807. — Ten., Syll., p. 87. Chrysurus effusus. Link, in Schrad., Journ. bot., 1799, p. 315. Cynosurus gracilis. 7i.! FL, cors. diagn., p. 4. Chrysurus gracilis, Moris ! Surp. sard. Elench., fasc 1, p. 50. Has. In fissuris rupium Roques sive Riscos de Guimar. Disrr. cEo6r. In Europà meridionali, in Africà boreali. POA. Rercu. Poæ species. Linn., Gen., p. 34. SrICULÆ 2- vel pauci-floræ, distichæ, compressæ. VALVE CALYCINE 2, membranaceo-herbaceæ, subæquales, muticæ, carinato-compressæ, flosculis breviores. VALYÆ COROLLINÆ 2, inferior membranaceo-herba- ( 408 ) cea, carinato-compressa, mutica, acuta, superior bicarinata, apice bifida. SramnA 3. Ovarun glabrum. Srvui 2, breves. SriemaTA plu- mosa. Carvopsis glabra, libera. HerBÆ annuæ vel perennes; foliis planis; paniculis ramosis, laxius- culis vel confertis ; spiculis pedicellatis, compréssis; flosculis parvis, herbaceis, muticis. | 1. POA BÜLBOSA. Lixx. P. paniculæ ovatæ contractæ ramis subgeminis solitariisque, erecto-patentibuss spi- culis ovatis, 4-6-floris ; flosculis villis longis involucratis ; valvà corollinà inferiore carinä et margine basin versus sericeà; culmis basi tuberascentibus; ligulis omnibus oblongis, aculis. Poa bulbosa. Linn., Sp. pl., 102. — Host, Gram. austr. , vol. 2, p. 47, tab. 65. — Desf., F1 al, vol, 1. p. 74, — Dec., Fl franc., vol. 3, p. 61. — Schrad., F1. germ., vol. 1,p. 294. — Gaud., FL. hel., pol. 1, p. 246.— Guss., Fl, sic. prodr., vol. 1, p. 91. — Bert., F1, ütal., vol. À, p. 534, — Parl., F1, pal. , vol, 1, p. 147. Has. In montibus elatis insulæ Canariæ etesiarum flatui expositis (Despréaux). Disrris. GsoGr. Species per totam Europam vulgatissima. Frequens etiam in Barbarià, in Caucaso et Sibirià. Varietatem viviparam non inveni in herbario Webbiano ex insulis Canariensibus. 2, POA TRIVIALIS. Lin. P. paniculæ æqualis sub anthesi patentis ramis scabris, inferioribus subquinis; spi- culis ovatis subtrifloris; flosculis glabris, basi villis longis, paucis complicatis ; valvis caly- cinis corollinisque exquisite nervosis ; ligulà foliorum superiorum elongatà , acutà; radice fibrosà. Poa trivialis. Linn., Sp. pl., 99. — Host, Gram. austr. , vol. 2, p. 45, tab. 62. — Kunth, Enum. Pl.) vol, 1, p. 352. — Schrad., FL germ., vol. 1, p. 296. — Gaud,, FI, helv., vol. 1, p. 257. — Guss., FU, sic. syne, vol, 1, p. 96. — Beriol., FI, tal., vol, 1, p. 538. — Parl., FI. pal., vol, 1, p. 150. Has. In herbidis et ad vias. Disrris. GEOGR. Crescit in universà Europä, in Caucaso, in Japonià et in Americà me- ridionali. ( 409 ) 3. POA ANNUA. Lin. P. paniculæ subsecundæ patentis ramis inferioribus subgeminis; spiculis subquinque- floris; flosculis basi liberis; valva coroliinà inferiore ad nervos inferne sericeà ; ligulà oblongà. Poa annua. Linn.! Sp. pl., 96. — Host, Gram. austr., vol. 2, p. 46, tab. G4. — Dec., FI. franc, vol. 3, p. 56. — Schrad., F1. germ., vol. 1, p. 304. — Gaud., Fl her. , vol. 1, p. 242. — Guss., FI. sic. syn., vol. 1,p. 95. — Bertol. , FI. ütal., vol, 1, p. 529. — Part, , FL. palerm. , vol, 1 , p+ 192. — Kunth, ÆEnum. pl, vol. 1, p. 349, HaB. Ad vias in herbidis, in ruderatis ubique. Disrri. Grocr. Species vulgatissima in totà Europà, nec non in Americà, Africa, Cau- caso , elc. ERAGROSTIS. Paris. pe Brauv. SPICULÆ 5-multi-floræ; eorum axis persistens, non articulatim sece- dens; flosculis distichis, imbricatis. VALVAÆ CALYGINÆ 2, membranaceo- scariosæ, subæquales, concavæ, carinatæ, muticæ, flosculo proximo breviores. VALYÆ COROLLINÆ 2, inferior membranaceo-scariosa, con- Cavo-ventricosa, carinata, mutica, oblusa, trinervis, superior bicari- nata, apice obtusa vel emarginata. Sramna 3. Ovariüm glabrum. Srvux 2, breves. SriGmATA plumosa. Caryopsis ovato-subrotunda, glabra, libera. HenBz culmis cæspitosis; folïis planis ; paniculis confertiusculis: Spi- culis pedicellatis, compresso-ventricosis, linearibus, multifloris, mu- ticis. 1. ERAGROSTIS POAOIDES. Pazis. DE BEAUv. E. paniculæ æqualis patentis ramis ad basin nudis; spiculis multifloris, linearibus, an- gustissimis; valvä corollinà inferiore obtusà ; vaginis ore pilosis. Eragrostis poæoides. Palis. de Beauv., Agrost., p.71. — Roem. et Schull., Syst, veg., vol. 9, p. 074. — Guss., Fl, sic. syn., vol, 1, p. 102. — Parl., FL palerm., vol. A, p. 160. Eragrostis poæformis. Link, H, R. Berol, descript., vol. 1, p. 88. 11, — (3° SECT.) | 52 ( 410 ) Poa Eragrostis. Linn.! Sp.pl., 110. — Host, Gram. austr., vol, 2, p. 50, tab. 69. — Kunth, Enum. Pls vol. 1, p. 332. — Bert, FI, ital., vol. 1, p. 554. Has. In herbidis regionis maritimæ insularum Canariensium. Disrris. GE0Gr. In Europâ medià et australi, in Barbarià , in Americà boreali, in Mexico, in Indià Orientali ahbique. BRIZA. Lin. SPICULE multfloræ, flosculis imbricato-distichis. VALVÆ CALYCINÆ 2, membranaceæ, subæquales, subrotundæ, concavæ, muticæ, flosculo proximo breviores vel sublongiores. VALYÆ COROLLINÆ 2, membra- naceæ, valde inæquales, inferior ampla, subrotunda, basi cordata, concava, inflalo- ventricosa, mutica, superior suborbiculata, apice obtusa, bicarinata, Sramina 3. Ovarium glabrum. Srvui 2, breves. Soua- MULEÆ 2, glabræ. Carvopsis compressa, obovata, glabra, libera. Herez foliis planis; paniculis laxis; spiculis nutantibus, tremulis, ventricosis, nitidis, pedicellaiis. 1. BRIZA MAXIMA. Erin. B. paniculæ secundæ apice nutantis ramis capillaribus , subsimplicibus; spiculis amplis, ovatis, sub-12-floris; valvis calycinis flosculo proximo brevioribus. _ Briza maxima. Linn., Sp. pl., 103. — Desf., FI aul., vol. 1, p. 77. — Dec., F1, franç., vol, 8, p. 66. — Schrad., Fl. germ., vol. 4, p. 310. — Kunth, Enum. pl, vol. 1,p. 371. — Guss., F1. sic. Sy, Vol. 1, p. 104. — Parl., F1. pal., vol. 1, p. 161. — Bert., F1, ital,, vol. 1, p. 965. Briza monspessulana. Gouan, H. Monsp., p. 45. — Allion. ,FI. ped., vol, 9, p.24 Briza rubra. Lamk., Ill, vol, 4, p. 187.— Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 371, Briza pulchella. Kunth, l, c. Zarzillos seu Trembladera Ganariensium. Has. In graminosis insularum Canariensium frequens. . Disrris. GEOGR. Planta per totam Europam diffusa crescit etiam in Indià, et ad Cap. Bonæ Spei. Oss. Briza monspessulana, Gouan, ex speciminibus monspeliensibus, et Brisa pulchella, Kunth, ex canariensibus a Brixû maæimä Linnæi non differunt, nisi spiculis sub-5-floris, unde spiculæ subrotundo-ovatæ videntur. Calyces sæpe purpurascentes in Brix@ maximä et in omnibus synonymis. Briza rubra Larmarckii, ex specimine ejusdem in herbario Lessertiano, Brizam maximam flosculis margine purpurascentibus vel rubris tantum refert. Rectissime cl. Candolleus cum Brizä maximä in Florâ gallicä conjunxit.. ( AIT ) 2. BRIZA MINOR. Lin. B. paniculæ compositæ diffusæ ramis capillaribus, trichotomis; spiculis parvis, del- toideis, 5-7-floris ; calyce flosculis inferioribus sublongiore; Jigulà elongatà. Briza minor. Linn.! Sp. pl., 102. — Sibth. et Smith, FL græc., vol. 1, p. 58, tab. 74, — Host, Gram. austr., vol. 2, p. 22, tab. 28.— Kunth, Enum. pl., vol. 1, P. 372. — Guss., F1. sic. syn, , vol. 1, p- 104. — Parl., F1, pal, vol. 1, p. 163. — Bert., F1. ütal., vol. 1, p- 961. — Desf., FL ail., vol. 1, p. 77. Briza virens. Linn.! Sp, pl., 103. — All, F1, ped., 2, p. 247, — Ten., FI, nap., 3, p. 16. Has. Cum præcedente. Disrris. GEoGr. In Europà meridionali communis, in Ægypto, in Peruvià, in Brasilii, ad Cap. Bonæ Spei. Os. Confer observationes nostras in F!. pal., vol. 1, p. 164. SERRAFALOCUS. Panrr. SrICULÆ etiam defloratæ superne angustiores, multifloræ, flosculis compresso-turgidis, subventricosis, oblongis, imbricatis. Vazvæ caLv- CINÆ subæquales, membranaceæ, concavæ, ovato-oblonscæ, acutæ, muticæ, alterä 3-5-nervi, alter 7-9-nervi, flosculo proximo breviores. VALVÆ COROLLINÆ inæquales, membranaceæ, inferior ovato-oblonga, COnCava, compresso-turgida, sub apice integro vel bifido breviter ari- stata , aristis rectis vel arefaclione intorto-divaricatis; valva superior apice obtusa, bicarinata ; carinis setis rigidis remote ciliatis. SrAwINA 2. Ovariüm glabrum, superne pilosum. Srvu 2, breves, terminales. Sric- MATA subsessilia, plumosa. Squanuzæ 2, oblongæ, obtusæ, Integræ, glabræ. Carvopsis oblonga, externe convexa, interne concava et fere cymbæformis, sulce longitudinali exarata, glabra, apice pilosa, valvis corollinis adhærens. | Hersz folïis planis; paniculis erectis; spiculis turgiïdis, superne an- gustioribus, breviter aristatis; flosculis oblongis, imbricatis. 1. SERRAFALCUS MOLLIS. Par. S. paniculà erectà, composità, demum contractà; spiculis ovato-oblongis > 6-10-floris, pubescentibus; flosculis aristatis : aristis rectis, valvâ corollinà inferiore apice acute bifidà ( 412 ) et valvam superiorem conspicue superante longitudine æqualibus; foliis vaginisque pu- bescentibus. Serrafalcus mollis. Parl., Rar. pl. sic. fase. 2, p. 11, et Plant. nov., p. 75, et FI. palerm., vol. À, p. 169. — Babingt., Man, of Brüish Botany, p. 375. Bromus mollis. Zinn. ! Sp. pl., 112. — Host, Gram. austr., vol, 1,p. 16, tab. 19. — Schrad., FL germ., vol. 1, p. 351. — Gaud., F1. hels., vol. 1, p. 315. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 418. — Guss., FI, sic. syn., vol. 1, p. 73. — Bert., F1 ital., vol. 1, p. 662. 6. Nanus. Culmo brevi paucifloro. Bromus nanus. /J'eig., Obs., 8, tab. 1, ig. 3. Serrafalcus mollis : nanus, Parl., L. c. Has. In siccis insularum vulgaris. Disrrt. GEOGR, Vulgatissimus in totà Europà. Crescit etiam in Caucaso , Chili et Mon- tevidec. 2. SERRAFALCUS LANCEOLATUS. Parc. S. paniculà erectà, subsimplici, strict ; spiculis 10-16-floris, subteretibus, lanceolatis, pedunculo longioribus, glabris ; flosculis aristatis : aristis ab apice recessis, arefactione sub- contorlo-divaricatis, valvà corollinà inferiore apice bifidä et valvam superiorem conspi- cue superante sublongioribus ; vaginis pubescentibus. Serrafalcus lanceolatus. Parl., Rar. pl. sic. fase. 2, p.18, et PL. novæ, p. 80, et FI. pal, vol. 1, p. 171. Bromus lanceolatus. Roth, Catal. bot., vol. 1, p. 415. — Roem. et Schult., Syst. veg., vol. 2, p. 664. — Guss., FL sie. syn., vol. 1, p. 75. — Bert., FL. ital., vol, 4, p. 664. Bromus macrostachys. Desf., F1. atl., vol. 1, p. 96. 6. Spiculis pubescentibus. Parl., FI. pal., vol. 1, p. 171. Bromus macrostachys. Guss., Fl. sic. syn., vol. 1, p. 76. Bromus lanuginosus. Par., Dict. encycl. suppl., vol. 1, p.703. Bromus divaricatus. Rohd. — Loës., in Journ. de bot., vol, 2, p. 214, — Dec., FI, franc. suppl., p. 276. Has. In valle 4fur insulæ Tencriftæ. Disrri8. GEoGR. In Europà meridionali et in Africà boreali. Os. Confer observationes nostras in FI. pal., vol. 4, p. 172. BROMCUS. Parc. SricuLæ multifloræ, superne semper latiores, flosculis compresso-ca- rinatis, superne attenuato-acuminatis, remotiusculis. VALVYÆ CALYCINAE 2, subæquales, membranacez, compresso-carinatæ, acuminatæ, alterâ (413) minoreuninervi,superiore 3-5-nervi. VALVÆ COROLLINÆ2,mmembranaceæ, inferior major, compresso-carinata, apice bifida, vel raro subintegra, sub apice plerumque longe vel longissime aristata, aristis rectis, raro arefactione intorto-recurvis, superior brevior, acuminata, integra, bi- carinata, carinis Cilialis. STAMINA 3, raro 2, vel 1. Ovarium glabrum, apice pilosum. Sryu 2, breves. STIGMATA subsessilia, plumosa. CarvoP- sis canaliculata, glabra, apice pilosa, valvis corollinis adhærens. Hersæ folüs planis; paniculis nutantibus; spiculis compressis, basi angustatis, pedicellatis, scabris, longe aristatis; flosculis remotiusculis. 1. BROMUS MADRITENSIS. Lin. B. paniculæ subsimplicis strictæ apice subnutantis ramis brevibus; spiculis 8-1 2-floris; flosculis diandris, aristalis, aristis rectis valvà corollinà inferiore obsolete seplemuer vi subæqualibus : foliis glabris vel subvillosis. Bromus madritensis. Lian.! Sp. pl., 114. — Biv., Cent., 2, p. 14. — Host, Gram. austr., vol. 1,p. 14, tab. 17. — Guss., FI. sic. syn., vol. 1, p. 78.— Parl., Rar. pl. sic. fasc. 2, p.7, et PI, nov., p. 65, a Fl. palerm., vol. 1, p. 177. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 419. Bromus diandrus. Smith, ir Trans. of the Linn. soc., vol. 4, p. 296, et FI, brit., vol. À, p.135. Bromus scaberrimus. T'en. ! FL nap., vol. 3, p. 89, tab. 105, et Syll, p. 48. — Kunth, Enum. pl, vol, 1, p. 421. — Bert., F1. ctal., vol. 1, p. 676. Bromus sterilis. Guss., FL sic. prodr., 1, p. 118. Has. In siccis Teneritfæ. Disrris. GEoGR. In Europà australi et in Africà boreali. Oss. Species nostra est certe planta Linnæi ex ejus herbarii inspectione, nec ab illä ullo modo differt Bromus sca- berrimus Tenorii. Specimina Bromi madritensis ex seminibus Cavanillesianis olim nata, quæ in herbario Bertoloniane asservantur, à nostrà plantâ non differunt : spiculæ videntur tantum paulo latiores , sed in Bromo madritensi nunc angustiores nunc paulo latiores sunt. Cæterum exemplaria herbarii Bertolonii sunt culta, et spiculæ nondum bene flores- centes. Specimina postea Bromi madritensis, quæ prope Madritum lecta mihi benevole communicaverunt Carrenus et Reuterus, nec non illa quæ pluribus in herbariis visa sunt, viciniisque Madriti provenientia, plantam nostram Canariensem ut et Italicam exacte referunt. 2. BROMUS GUSSONII. Parc, B. paniculæ laxiusculæ apice nutantis ramis subverticillatis, elongatis, scabris, vil- losis, inferioribus longioribus subdivisis; spiculis subsexfloris, crassissimis, scaberrimis ; flosculis longe aristatis, aristis rectis valvà corollinà inferiore lanceolatâ, profunde bifidä, (A14) plus quam duplo longioribus; valvâ corollinä superiore inferiore dimidio breviore; culmis scabriusculis, villoëis. Bromus Gussonii, Parl., PL. rar. sic, fasc. 2, P- 8, et Plant. nov., p. 66, et FI. palerm., pol. 1, p. 178. — Guss., Fl, sic. syn., vol. À, p. 79. Bromus maximus. Guss., FI. sie, prodr., 1, p- 116, non Desf. Bromus maximus var, o. Bert., FI. ital., vol. 1, p. 678. Bromus sterilis? Guss., FL. sie, prodr. suppl. vol, 1, p. 27. Has. Prope Sanctam Crucem ad Barranco Santo, nec non in littore Realejo in insulâ Teneriffà. Disrri8. GEOGR. In ambitu maris Mediterranei. Os. Species cum Bromo sterili et maximo erronee confusa. Confer nostrum rariorum plantarum et haud -cognita- rum in Sicilia sponte provenientium fasciculum secundum, p. 8 et 9. 3. BROMUS TECTORUM. Lan. B. paniculà secundà , apice nutante; spiculis 4-6-floris, villosis, pendulis; flosculis ari- statis, aristis rectis valvà corollinà inferiore apice bifidâ subæqualibus ; foliis vaginisque pubescentibus. | Bromus tectorum, Lirn., Sp. pl., 114. — Sibth, et Smith, FI. græc., vol, 1, p. 65, tab, 82. — Host, Gram. austr., vol. 1, tab. 15. — Bis. , Cent., 2, p. 15. — Part., PI, rar. Jasc. , 2, p. 10, et PI, nov. 1 p. 69, et Flor. pal., vol. 1, p. 181. — Guss., F1. sic. syn., vol. 1, p. 77.—. Bert, F1. ial,, vol. 1, p. 680. Has. In Fuente del Malabrigo imsulæ Teneriffæ. Disrris. GcoGr. In Europà medià et meridionali, in Caucaso, in Arabià, in Sibirià. 4. BROMUS RUBENS. Lin. B. paniculâ contractâ, ovatâ, erectà ; spiculis subsexfloris, scabris, villosis, glabrisves flosculis aristatis, aristis rectis valvà corollinà inferiore exquisite nervosâ apiceque bre- viter bifidà longioribus ; valvà corollinè inferiore superiore breviore; foliis vaginisque pu- bescentibus. Bromus rubens. Linn.! Sp. pl., 114. —Sibth. et Smith, Fl. græc., vol, 1, p. 66, 1ab, 83. — Desf., Fi, ail., vol. 1, p. 94. — Dec,, F1. franc., vol. 3, p. 13, et vol. 5, p. 778. — Guss., F1, sic. syn., vol, 1, p, 80. — Bert., FI, ital., vol. 1, p. 682. Has. In Sancta Cruce. DisTr. GEOGR. In Europà meridionali et in Africà boreali. ( 415 ) VULPIA. GmELin. SPICULAE superne latiores, multifloræ, flosculis attenuato-acuminatis, longe aristatis, remotiusculis. VALyA CALYCINÆ 2, valdè inæquales, membranaceæ, superior major, acuminato-aristata, carinata, inferior multo minor et quandoque subnulla, VALYA COROLLINÆ inæquales vel subæquales, membranaceæ, inferior compresso-carinata, apice longe aristata, aristis rectis, superior minor, acuminata, apice acute bifida vel bidentata, bicarinata. Sramna 1-3. Ovaru glabrum. Srvii 2, reves. SriamaTA subsessilia, plumosa. Squamuzs 2, oblongæ, acutius- culæ, imtegræ. Carvorsis oblonga, compressa, plana, interne conca- viuscula, valvà corollinà superiore adhærens. HerBz culmis cæspitosis; folüs subsetaceis ; paniculis spiciformibus, strictis, secundis; spiculis breviter pedicellatis; pedicellis incrassatis, subclavatis. 1. VULPIA MYURUS. Gex. V. paniculæ spiciformis, elongatæ, secundæ, apice nutantis, ramis inferioribus divisis; spiculis longiuscule pedicellatis, compressis, subsexfloris ; valvä calycinâ superiore carinà apicem versus scabrà, alterâ plus quam duplo longiore; valvä corollinä inferiore anguste lineari, scabrâ, glabrâ, obsoletissime quinquenervi, apice aristatà, aristâ flosculis subduplo longiore; valvà corollinâ superiore longitudine æquali , utrinque ad margines breviter ci- liolatà ; foliis setaceis, convolutis. Vulpia Myurus. Gmel., FL. bad., vol. 1, p. 8. — Link, H. Berol. descr,, vol, 1, p. 146, et pol, 2, p.271. — Parl., Plant. nov., p. 46, et F1, palerm., vol. 1, p. 186. Festuca Myurus. Linn.! Sp. pl., 109, — Guss., F1. sic. syn., vol. 1 à P. 89, «— Host, Gram. austr., vol. 2, p. 66, tab. 93. — Dec., F1. franç., vol, 3, p. 54. — Schrad., F1, germ., vol. 1, P: 827. — Kunth, Enum. plant., vol. 1, p. 396. — Bertol., F1. ütal., vol, 1, p. 636. Vulpia Pseudo-myurus. Reich., F1. germ. exc., vol. 4, p- 37. Festuca Pseudo-myurus. Soyer-Willem., Obs. sur quelq. plant. de France, p. 13. Has. In siccis Tencriffe usque ad altitudinem 6000 pedum et in Canarià usque ad alti- tudines la Cumbre dictas. Disre. GEOGR. In totà Europà et in Americà, | Os Confer Parl., PI. nov., p. 48. ( 416 ) FESTUCA. Parc. Parl., F1, palerm., vol. 1, p. 198. Festucæ species. Linn., Gen., p. 39. — Kunth, Enum. pl, vol. 1, p. 398. mn UGC pl pe) Festuca et Schœnodorus. Palis. de Beauv., Agrost., p. 99. Schœnodorus. Link, H. R. Berol. descr., 1, p. 171. SPICULÆ 3-multi-floræ, flosculis muticis vel breviter aristatis. VALVAE CALYCINÆ 2, parum inæquales vel sabæquales, membranaceæ, muticæ, flosculis breviores. VALVÆ COROLLINÆ 2, subæquales, membranaceæ vel subcoriaceæ, inferior concavo-carinata, apice intesera vel sub apice emarginato breviter aut brevissime aristata, vel mutica, superior acuta, bifida vel bidentata, bicarinata, carinis cilolatis vel ciliatis. STAMINA 3. Ovarium glabrum. Srvit 2, breves, terminales. SrcmaTA plumosa. Caryorsis oblonga, glabra, externe convexa, interne conca- viuscula, valvis corollinis adhærens. Hersæ foliüs convolutis ,elongatis; paniculà strictà; spiculis 3-4-flo- ris, pallidis. 1. FESTUCA FILIFORMIS. Su. F. paniculæ strictæ ramis solitariis tomentoso-velutinis: spiculis 3-4-floris, flosculo ierminali tabescente; valvis calycinis acutiusculis; valvà corollinà inferiore integrà , mu- cronato - subaristatà , So apice bifidà ; foliis junceis, convolutis, rectis, culmum subæquantibus. | Festuca filiformis, Sm., in Buch, Uebersicht der Fiora auf den Canar. Ins., p.139. Has. In Barranco de Anavigo Ar afo. Disrtr. GEOGR. Species Canariensis. DACTYLIS. Linx. SricuLæ multifloræ, flosculis distichis, approximatis, mucronato-ari- statis. VALVÆ CALYCINÆ 2, inæquales, membranaceæ, carinatæ, apice Î char Gramineæ.. Botanique. Tab, 249. Peai sd ? CCC ulfoes 7 AA Y e #2 ( 417 ) mucronato-aristatæ, subintortæ. VALVÆ COROLLNE 2, longitudine sub- æquales, membranaceæ, inferior carinato-compressa, ex apice integro vel emarginato mucronato-aristata, superior apice bifida, bicarinata, carinis Cilialis. STAMINA 3. OvariuM glabrum. Srvu 2, terminales, bre- ves. S'TIGMATA plumosa. SquamuLæ 2, glabræ, bifidæ. Carvopsis glabra. HerB# perennes; folüs planis, carinatis; paniculis ramosis, elomera- Us ; spiculis compressis. 1. DACTYLIS GLOMERAT A, 8 HISPANICA. D. paniculæ compositæ secundæ ramis abbreviatis; spiculis glomeratis, subtrifloris; valvä corollinà inferiore quinquenervi, carinà villoso-ciliatà ; foliis linearibus, glauces- centibus. Dactylis hispanica. Roth, Catal. bot., vol, 1, p. 8. — Wuld., Enum., vol. 1, pe 111. — Roem. et Schult., Syst. veg., vol. 2, p. 626. — Kunth, Enum. plant., vol, 1, p. 386. Has. Circa oppidum Orotava. Disrris. GEoGR. In Europà meridionali. 2. DACTYLIS SMITHII Link. D. paniculæ compositæ; secundæ ramis abbreviatis; spiculis glomeratis, 8-12-floriss. valvâ corollinä externà 5-nervi, carinà scabrâ; foliis planis, confertiusculis; culmis repen- tibus. Dactylis Smithii. Link, in Buch, Ubers. der Flora auf den Canar. Ins., p. 139. Dactylis fasciculata. C. Smith. Poa Smithu. Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 324, Has. In rupestribus altioribus regionis sylvosæ ad Realejos, Bajamar, Taganana, propè Tigaiga et alibi, in jugis borealibus insulæ Tencriffæ, necnon in insulà Palm Barranco de la Herradura. _Disrr. ceocr. Species Canariensis. Ors. Species certe Dactylis, nec ad Poas ullo modo pertinenda. Flosculi carinato-compressi, non dorso haud carinati ut ex Kunth in sectione primâ generis Poæ. EXPLICATIO TAB. 249. 1. Planta integra magn. nat.; figuræ reliquæ auctæ. 2. Culmus ad nodum sectus cum folii vaginà. 3. Spicula. 4. Flos arte apertus. 5. Flos junior apertus paleà inferiore ablatà. I. —(3° SECT. 53 CALS } 6. Palea inferior. 7. Palea superior. 8. Pistillum gravidum à dorso visum. 9. Idem à ven- tre visum. SCLEROCHLOA. Lrwk. . Sricuzæ multifloræ, flosculis distichis. VALVE CALYCINE 2, subæqua- les, membranaceo-coriaceæ, compresso-carinatæ, muticæ, flosculo proximo breviores. VALYÆ COROLLINE 2, subæquales, membranaceo- coriaceæ, inferior Compresso-carinata, mutica, acula vel mucronala, superior apice bidentata, bicarinata. Souamuzz 2, glabræ, inteoræ. STAMINA 3. Ovariun glabrum. Srvzt 2, brevissimi. SrniemATA plumosa. Carvopsis glabra, convexa, interne concava, libera. | 1. SCHLEROCHLOA RIGIDA. Link. S. paniculæ secundæ, distichæ, coarctatæ, rigidæ rachide pedicellisque erecto-patentibus submarginatis, ad angulos serrulato-scabris ; spiculis 5-1 r-floris; flosculis persistentibus , valvâ calycinà alterâ crasse 3-nervi, corollinà inferiore sub-5-nervi, acutiusculà; foliis planis vel demum involutis; ligulà truncato-lacerâ ; culmis erectis adscendentibusve. Sclerochloa rigida. Link, H. R. Berol., vol. 1, p. 150. — Guss., FL, sic. syn., vol. 1, p. 94. — Part., F1, palerm., vol. 1, p. 213. Poa rigida. Linn. 1Sp. pl., 101. — Desf., FT. atl., vol. 1, p. T4. — Host, Gram. austr. , vol, 2, : p. 93, tab. 65. = ie Fa 00700297 Festuca rigida. Kunth, Enum. pl., vol. 1, P. 392. — — Koch, Syn. . germ. et helv., edit. 2, p. 936. Megastachya rigida. Roem. et Schult. , Syst. RES. 2 pe 591. | Has. Vulgaris in insulis Canariensibus. DistTr. GEocr. In Europà australi et in Africa boreali. BRAC HYPODIUM. Pavrs. | DE BEauv. SrICULÆ multifloræ. flosculis subimbricatis, aristatis. VALYÆ cALYCINE 2, inæquales, membranaceæ, multinerves, oblongo-lanceolatæ, acutæ, mucronatæ, flosculo proximo breviores, VALYÆ COROLLINE 2, membra- naceæ, longitudine æquales , inferior oblongo-lanceolata, concava, acuta, apice integro-aristata, aristis plerumque flosculo brevioribus, superior apice truncata vel rotundata, ad carinas setulis rigidis pecti- € ( 419 ) nato-ciliata. Sramina 3. Ovariüom glabrum, apice pilosum. Srvui 2, bre- ves, terminales. STIGMATA plumosa. SquAmuLæÆ 2, lanceolatæ, acutæ, integræ, glabræ, margine apicem versus longiuscule ciliatæ. Carvopsis lHineari-oblonga, glabra, externe convexa, interne sulcata, valvä co- rollinâ interiore adhærens. Hersæ foliis planis vel involutis; culmis cæspitosis; paniculis spi- catis; spiculis subsessilibus, distichis, multifloris, aristatis. 1. BRACHY PODIUM SYLVATICUM. Roëem. ET SCcHULT. B. paniculà spicatà, disüichà, subnutante; spiculis sub 12-floris ; flosculis aristatis : aristis flosculorum superiorum valvà longioribus; foliis planis, late linearibus ; culmo simplici, erecto; radice fibrosà. | Brachypodium sylvaticum. Roem. et Schult., Syst. veg., vol. 2, p. 741.— Link, H. R. Berol. , vol. 1, p. #1. — Koch, Syn. fl. germ. et helv., edit. 2, p. 344. — Guss., F1. sic, syn. , vol. 1,39. 70. — Por. FL palerm., vol. 1, p. 216. Bromus sylvaticus. Smith, ir Trans. of the Linn. soc., vol. 4, p. 300. Bromus gracilis. Weig., Obs., p. 26, tab. 1, f. 11. — Ten., FI. nap., vol. 3, p. 91. Festuca sylvatica. Huds., FI. angl., edit, 1, p. 38. | Festuca gracilis. Schrad., F1. germ. pol. 4, p. 343. — Bert., F1. ttal., vol. 1, p. 644. Triticumsylvaticum. Dec., F1. fran. vol. 3,p. 85, et vol. 5, p. 283. — Kunih, ÆEnum.plant., vol, 1, p.445. Has. Ad sepes et in humidis ad Hermingua Gomerà. Disrr. GEoGR. In Europä, Caucaso, Oriente. 2. BRACHYPODIUM DISTACHYVUM. Rozu. ET Scuuzr. B. paniculà erectà, 1-5 spiculas gerente; spiculis 10-16-floris ; flosculis aristatis ; arislis valvà longioribus ; foliis planis ; culmo basi geniculato, ramoso; radice fibrosä. Brachypodium distachyon. Roem. et Schult., Syst. veg., vol. ®, p.741. — Link, H. R. Berol., vol, 2; p. 192. — Guss., F. sic. syn., vol. 1, p. 72, — Parl., F1. palerm., vol. 1, p. 290. Bromus distachyos. Linn., Sp. pl., 115. — Desf., F1. atl., vol, 1, p. 36. -Festuca distachya. Æ”ld., Enum., vol. 1, p. 118. — Bert., F1. ttal., vol. 1, p.651. Festuca monostachya. Desf.! FU ail, vol. 1, p. 92, tab. 24, f. 2, -- Bromus pentastachyos. Tin., Pug., p. 4. Triticum ciliatum. Dec., F1. franç., vol, 3, p. 85, et vol. 5, p. 284. —Kunth, Enum. pl., vol, 1, p. 447. Trachynia distachya. Link, H. R. Berol., vol. 1, p. 42. Has. In Tencriflà : San Diego del Monte, Barranco del Infierno et alibi. ( 420 ) Disrr. Ge06r. [In Europä meridionali, in Africâ boreali et in Oriente. Oss. Festuca monostachya Desf.! plantam gracilem et unam spiculam gerentem sislit; Bromus vero pentastachios Tin., paniculam cum quinis spiculis refert, TRIB. IX. AORDEACEAEF. Kocn, Syn. F1, germ. et hele., edit. 2, p. 950. Hordeaceæ et Rottboelliacearum pars. Kunth. AGROPYRUÜUM. Paris. pr Beauv. SrICULÆ solitariæ, 5-13-floræ, raro trifloræ, flosculis distichis. VALvæ CALYCINÆ æquales, coriaceæ, multinerves, acuminatæ vel obtusæ , in- tegræ, muticæ vel aristatæ, flosculis breviores. VALYÆ cOROLLINE sub- æquales, inferior integra, acuta vel obtusa, mutica vel aristata, supe- rior apice obtusa, subbidentata, bicarinata. SQuAMULz 2, acutæ vel acuminalæ, apice ciliolatæ. SramNA 3. Ovariüm glabrum, apice pilo- sum. STyi1 brevissimi. STIGMATA plumosa. Carvorsis compressa, hinc convexiuscula, illine concava, glabra, apice pilosa,adhærens! vel libera ? HerBA radice repente; culmis erectis, 2-3-pedalibus; foliis planis: spicà terminali, rectà, glaucà; spiculis compressis, cuneato-ovalis, subimbricatis, subquinquefloris, muticis vel breviter aristatis. AGROPYRUM REPENS. Rozu. er SCHULT. À. spicà rectà ; spiculis subimbricatis, compressis, subcuneatis, subquinquefloris; valvis calycinis spiculà paulo brevioribus, 5-nerviis, acuminatis ; flosculis distantibus, sub anthesi crecto-patentibus ; valvis corollinis acuminatis, muticis vel aristatis; foliis planis, supra sca- berrimis ; radice late repente. Agropyrum repens. Roem. et Schult., Syst. peg.s 2, p.754, — Presl, Cyp. et gram. sic. , p. 48. — Parl., El. palerm., vol. 1, p. 230. Triticum repens. Linn.! Sp. pl., 198. — Biv., Ceni. » 2, p. 71. — Guss., F. sic. syn., oi 1, p. 67. — ertol., FT, ital., vol, 1, p. 803. — Host, Gram. austr., vol, 2, tab. 21. Ha: In insulà Palmà. Disrr. Geocr. In Europä medià et mediterraneà, in Sibiriâ et in America. ( 421 ) ÆGYLOPS. Lrnx. Phlei species. Scop., F1, carn., edit. 2, tom. 1, p. 55. SricuL£ solitariæ, 2-5-floræ, flore supremo tabescente. VALVÆ CALY- CINE 2, cartilagineæ, subæquales, flosculis breviores, concavæ, multi- siriatæ, apice truncatæ et palmato-aristatæ vel palmato-dentatæ. VALVÆ COROLLINE 2, longitudine subæquales, inferior chartacea, con- cava , apice truncata, dentata, dentibus muticis vel aristatis, superior herbacea, bicarinata, carinis ciliatis. SrAmiNA 3. Ovarium pyriforme, apice pilosum. Srvui subnulli. SricmarTa plumosa. SQuAMULZ 2, intesræ, anguste lineares, acuminatæ, pilosæ. Carvopsis oblonga, apice pilosa, externe convexa, interne sulco longitudinali notata, libera. Herga culmis cæspitosis, ascendentibus vel erectis; foliis planis; pa- niculà spiciformi, ovatà, brevi, pauciflorâ; spiculis rachi parallelis ; valvis calycinis truncatis, palmato-subquadriaristatis , corollinis etiam truncatis, palmato-tridentatis, dentibus duobus vel omnibus in ari- stam productis. 1. AÆGYLOPS OVATA. Linx. Æ. spicà brevi, ovatà, 3-4 spiculas gerente; spiculis 3-4 floris; valvis calycinis scabris, 3-4-aristatis, aristis calyce subtriplo longioribus. k Ægylops ovata. Lirn.! Sp. pl., 1849, ex ejus herbario., — Ten., Syll., p. 58. — Guss., Syn. fl sic, vol. À, p. 53. — Parl., F1. palerm., vol. 1, p. 237. — Kunth, Enum. pl., vol, 1, p. 458. — Host, Gram. austr., vol. 2, p. 5, lab. 5. | Phleum Ægylops. Scop., L. c. Trigo de les Guanches Canariensium. Has. Ad margines agrorum insulæ Palmæ et in valle Tegueste Teneriffæ. Disrr. GEoGr. In Europà meridionali, in Oriente. HORDEUM. Lixx. SPICULÆ ternæ , laterales masculæ vel neutræ, media hermaphro- dita, omnes unifloræ, cum rudimento lineari-subulato flosculi secundi. ( 422 ) VALVA CALYCINÆ 2, subæquales, coriaceæ, bracteæformes, anguste linea- ri-lanceolatæ,subulato-aristatæ, canaliculatæ,subunilaterales, flosculis breviores. VALVE COROLUNE 2, inæquales, inferior major, in flosculis lateralibus mutica vel aristata, in intermedio semper aristata, supe- rior apice bidentata, bicarinata. STAMINA 3. OvarIUM apice pilosum. Sryui nulli. SriemaTA plumosa. SouamuLE 9, elabræ, vel ciliatæ, aut pi- losæ. Carvopsis apice pilosa, oblonga, interne sulco longitudinali no- tata, valvis corollinis adhærens. Hersz foliis planis; paniculis spiciformibus, densis: spiculis ternis in racheos dentibus, omnibus vel intermedüs tantarn arislatis. 1. HORDEUM MURINUM. Lin. H. spicà latiusculà, vaginis folii sapremi basi involucratà ; valvis calycinis flosculi inter- medii lineari-setaceis, ciliatis, flosculorum lateralium exteriore selaceà , scabrâ, interiore lineari-setaceà , uno latere ciliatà; flosculis lateralibus masculis vel neutris, omnibus æqua- liter aristatis ; radice perenni. Hordeum murinum. Linn., Sp. pl, 126. — Desf., FL. ail, vol. À, p. 112. — Kunth, Enum. pl, vol. 1, p. 456. — Guss., Fl sic. syn., vol. 4, p. 43. — Part, FL. pal., vol. 1, p. 243. — Host, Gram. austr., vol. À, tab. 32, Har. In siccis et ad vias msulæ Teneriffæ. … Disre. crocr. In Europâ medià et meridionali, in Oriente, in Africà boreali necnon in Capite Bonæ Spei et in Montevideo. 2. HORDEUM MARITIMUM. Wrtn. H. spicà brevi, basi vaginis foliis supremi cinctà vel exsertà; valvà calycinà interiore flos- culorum lateralium subulato-semilanceolatà , reliquis setaceis; flosculis lateralibus mascu- lis vel neutris, omnibus aristatiss radice annua. Hordeum maritimum. Æith., Bot. arrang., p. 72. — Flor, dan., tab. 1639, — Host, Gram. austr., vol. 1, p. 27, tab. 34. — Koch, Syn. fl. germ. et hele., edit. 9, p. 956. — Kunth, je pl, vol. À, p. 456. — Guss., Fl sic. syn., vol. 1, p. 63. — Parl., F1. palerm., vol. 1, p. 244. Hordeum secalinum. Guss. , PL. rar,, p. 51, tab. 11, et F1. sic. syn., vol. 1, p. 63, non Schreb. Has. In Teneriffà ad oppidum Lagunense. Bourgeau exsicc. n. 486. . DiSTR. GEOGR. In Europä medià et meridionali, in Asiâ occidentali et in Americä boreali. ( 423 ) LOLIUM. Laws. SPICULÆ solitariæ, 3-multifloræ, distichæ. VALvA cALycmA 1, in Spi- culà terminali tantèm duplex, herbacea, canaliculata, multinervis, mutica, spiculà brevior vel longior. VALYÆ coRoLLINE 2, herbaceæ vel subcartilagineæ, inæquales, inferior concava, mutica aut sub apice aristata, aristà unicà rectà, superior bicarinata, apice bifida. STAMINA 3. Ovariün glabrum. Srvii brevissimi. SnemaATA plumosa. SQuAuULE 2, acutæ, glabræ, integræ vel dentatæ. Carvopsis oblonga, glabra, externe convexa, interne unisulcata, valvæ corollinæ superiore raro utrisque valvis adhærens. | Hergz radice fibrosi : culmis cæspitosis, erectis vel ascendentibus; foliis planis; spiculis in racheos excissuris alterne sessilibus, compressis aut subturoidis ; calycibus in spiculis lateralibus univalvibus, in spi- cul terminali bivalvibus ; flosculis muticis vel aristatis, aristis rectis, brevibus. 1. LOLIUM ITALICUM. Azex BRAUN. L. spicà rectà, subgracili ; spiculis lanceolatis, 9-9-floris, calyce longioribus; flosculis aristatis ; foliis novellis convolutis, radice culmos florentes; fasciculosque foliorum steriles agente , perenni. Lolium italicum. Alex. Braun, in Regensb. bot, zeit., vol. 17, pe 241. — Koch, Syn. fl. germ. et helv., edit. 2, p. 956. Lolium Boucheanum. Kunth, Enum. pl., vol. À, p. 436. « Lolium perenne +. Bert., Fl ital., vol, 4, p. 757. HAB. In Teneriffà. DISTR. GEOGR. In Europà medià et meridionali. Oss. À Lolio perenni, cui valde affine, differt flosculis aristatis et foliis novellis, admonentibus Braunio et Kochio , convolutis. : | 2, LOLIUM GRACILE. Parz L. spicä gracili, rectà ; spiculis linearibus, gracilibus, subnovemfloris, calyce elongato subæqualibus vel brevioribus; flosculis distantibus, aristatis, aristis flosculo subduplo lon- gioribus ; foliis planis; radice fasciculis foliorum sterilibus destituta.. ( 424 ) HA8. In Paso del Pino, Barranco dell’ Acqua Graimar. DISTR. GEOGR. Species Canariensis. Oss. Species ab omnibus hujus generis spiculis linearibus, gracilibus, una cum calyce elongatis, flosculis distan- tibus in axi flexuoso , longe aristatis, satis superque distincta. Tantüm Lolia subulato Nis., affinis, à quo spica nec subulata nec longissima, spiculis multifloris non trifloris, linearibus non oblongo-lanceolatis, flosculis longe aristatis non mulicis, aliisque notis, abunde diversa. LEPTURUS. R. Br. Rottbolliæ species. Linn. fil., Suppl., p.13. AEgylopis species. Linn., Sp. pl., 1490. Ophiuri species. Link, H. R. Berol. descr., 2, p. 171. Monerma. Palis. de Beaw., Agrost., p. 117, tab. 20, fig. 10. — Roem. et Schult., Syst. veg., vol. 2, p. 48. — Presl, Cyp. et gram. sic. p. 52. SPICULE solitariæ, unifloræ vel cum rudimento floris secundi, in ra- cheos excavationibus immersæ, sessiles. VALYÆ CALYCIN& 2, vel in spi- culis terminalibus calyx univalvis et tantüm in spiculà terminali bi- valvis, cartilagineæ, subæquales, acutæ, flosculum includentes et superantes. VALVÆ COROLLINÆ 2, subæquales, membranaceo-hyalinæ, inferior superiorem bicarinalam amplectens. Sramina 3. Ovarium gla- brum. Srvu 2, subnulli. Sriemara plumosa. SQuAmuLæ 2, integræ, acutæ , glabræ. Carvopsis oblongo-linearis, externe convexa, interne unisulcata, glabra, libera! | Mers culmis cæspitosis, decumbentibus vel erectis; folüis planis, anguste linearibus; spicis cylindricis, strictis, rectis aut TeCUT VIS ; spiculis solitariis, in racheos excavationibus immersis, muticis, sub anthesi plerumque patentibus. 1. LEPTURUS CYLINDRICUS. Trix. L. spicà tereti, crassà , subrectà ; calyce ensiformi, sub anthesi patente, corollam parum superante. Lepturus cylindricus. Trin., Fund. agrost. » Pe 123. — Reich., Fl. germ. exc., vol. 1, p. 16. — Koch, Syn. fl. germ. et helv., edit. 2, p. 959. — Parl., FL pal., vol. 1, p. 260. ( 425 ) Lepturus subulatus. Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 462. Ophiurus subulatus. Link, H. Berol. descr., vol. 1, p. 3 Ophiurus cylindricus. Link, H, Berol. descr., vol, 1, p. 171. … Rottbollia cylindrica. Wild, Sp. pl., vol. 1, p. 464. — Guss., FU sic. syn., vol. 1, p. 56. — Bert, FI ilal,, vol. 1, p. 260. Rottbollia subulata. Says! Due cent., p. 35, et in Nuovo giorn. dei lett. di Pisa, anno 1806 , p. 230, et Bot. etrusc., vol. 4, p. 27. — Ten.! FL. nap., vol. 3, p. 104, et Syll, p. 53. pr Monerma subulata. Palis. de Beauv., Agrost., p. 117. — Roem, et Schul., Syst. veg., vol, 9, p. 799. — Presl, Cyp. et gram. sic., p. 52. Has. In valle Sanctæ Crucis, in Guimar atque alibi in Teneriffà, in Ioletä, in lapidicinis petræ colantis et alibi in Canarià, necnon in Palmä in ipsis mortariis lapideis quæ aquam stillatim emittunt. DiSTR. GEOGR. In Europà meridionali et in Promontorio Bonæ Spei. TRIB. X. ANDROPOGONE AE. Kuntn, Enum., vol, 1. p. 470, TRICHOLÆNA. ScHRanD. SPICULE solitariæ, 1-2-floræ, flosculo inferiore masculo, univalvi, superiore hermaphrodito, bivalvi. VALVÆ CALYGOINÆ æquales, membra- naceæ, muticæ, flosculis longiores, extus villis sericeis longis vestitæ. VALVAÆ COROLLINÆ muticæ, floris hermaphroditi coriaceæ, valva floris masculi membranacea. SraminA 3. STyu 2, elongati. STIGMATA asper- gilliformia, Carvopsis glabra, libera. Herea culmis cæspitosis; foliis anguste-linearibus; paniculà erectà, speciosà ; spiculis parvis, solitartis ; calycibus villis sericeis longis ves- titis; flosculis parvis, muticis ; stigmatibus purpurascentibus. Oss. Genus in Andropogoneis ob valvas floris hermaphroditi coriaceas certè singulare, quo charactere ad Panicéas accedit, sed ab illis differt valvis calycinis æqualibus, stigmatibus aspergilliformibus, etc. 1. TRICHOLAENA TENERIFFAE. ParL. T. paniculà patente, demum contractà ; spiculis 1-2-floris ; foliis anguste-linearibus, con- volutis. | | Saccharum Teneriffæ. Linn. fil, Suppl., p. 106. — Sibth. et Smith, FL, græc., p. 39, tab. 53, — Biv., Rar-pl. sic. Manip., 4, p. 5, tab. 1. — Guss., Fi sic. syn., vol. 1, p. 159. — Bert., Fé, ital,, vol. 1, p. 398. _ Panicum Teneriffæ. R. Brown, Prodr., 1, p. 39. — Kunth, ÆEnum, plant, vol, 1, p. 98. III, —(3° SECT.\ 54 ( 426 ) Panicum villosum. Pres!, Cyp. et gram. sic., p. 18. Agrostis plumosa. Ten., FI. nap. suppl., 3, p. 379. Tricholæna micrantha. Schrad., in Roem, et Schull., Syst. veg. mant., 9, p. 163. Has. In rupestribus siccis et in torrentium glareis regionis inferioris insularum Jane et Canariæ, | DISTR. GEOGR. In collibus ambitus maris Mediterranei regionis meridionalis. In Calabrià et in Sicilià. Ranix fibrosa, fibris crassiusculis, albidis, pubescentibus. Curur cæspitosi, ascendentes, glabri, teretes , striati, superne aliquo tractu nudi, nunc semipedales, nunc pedales et ultra, ramosi. FoLra anguste linearia, 1 1/2-2 pollices fere longa, acuminata, glabra, striata, margine tantum sca- briuscula. Va@inz striatæ, laxiusculæ, subpilosæ. Ligulæ loco villorum series. PanicuLa terminalis, erecta, 2-4 pollices longa , flexuosa , sub anthesi patens, demum contracta, speciosa. Racms striata, glabra , flexuosa. Paniculæ rami capillares, purpurascentes, glabri, fasciculati, fasciculis alternis, lon- gitudine inæquales, divisi , flexuosi. SPicuzx parvæ, solitariæ , 1-2-floræ, flosculo hermaphrodito, altero masculo. Vazvæ carrciwx æquales, membranaceæ, oblongo:lanceolatæ, acutæ, flosculis longiores, extus villis longis sericeis vestitæ. Flosculi hermaphroditi valvæ calycinæ glabræ, nitidæ, oblongæ, acutius- culæ, subæquales, altera exteriore convexa, latiore, interiorem amplexante, Anraerz 3, luteæ, Sriemara duo, aspergilliformia, purpurascentia, Flosculi masculi valva membranacea, apice obtusa et FETE utrinque ad marginem inflexum nervo viridi ciliato instructa. ANTRERÆ tres, luteæ. ANDROPOGON. Luwk. Andropogonis species. Linn., Gen. p. 540.— Kunth, Enum. pl., vol. 1, p.485. — Endl., Gen. pl., p. 108. SPICULÆ geminæ, unifloræ, inferior sessilis, hermaphrodita, superior pedicellata, mascula vel neutra. VALVÆ cALyoNæ 2, coriaceæ, , sub- æquales, apice integræ, muticæ, flosculis longiores. VALYÆ COROLLINE 2, hyalino-membranaceæ, inæquales ; valva altera flosculi hermaphro- diti apice subbidentata, aristata, aristâ articulatä, basi contortä, de- mum refractà; in flosculo spiculæ superioris cor olla univ alvis vel bi- valvis, mutica. SramNA 3. Ovariün glabrum. Srvui 2, terminales. Snc- MATA plumosa. Carvopsis glabra. | | HErRBz cæspitosæ, perennes; culmis sæpe ramosis; foliis anguste li- nearibus; spiculis geminis, vel digitato-fasciculatis: spiculis geminis ( 42T ) 9 e 3e » A e A e A e A inferiore sessili, longe aristatà, aristà articulatà et basi contortà, su- periore muticà. 1 ANDROPOGON ANGUSTIFOLIUM. Smrx ET Smivu. - À. spicis numerosis, coadunato-digitatis, corymbosis; valvà calycinà inferiore multi- nervi; flosculis pedicellisque sericco-villosis; foliis anguste-linearibus, canaliculatis, -sub- pilosis. | | | Andropogon angustifolium, S%t4. et Smith, F1. græc. prodr., vol. 1, p. 47. — Roem. et Schult., Syst. veg., vol. 2, p. 822, et Mant., 2, p. 45h. — Presl, Cyp. et gram. sic., p. 54. — Guss., FL sic. syn., vol. 1, p.163. — Parl., FI. pal., vol. 1, p. 268. Andropogon Ischæmum. Linn.! Sp. pl., 1483, ex syn. all. non herb, — Schrad., Gram., vol. 9, p.46, tab. 33. — Ten., Sy, p. 58. — Host, Gram. austr., vol. 2, p. 3, tab. 9, HAB. In Teneriffà, sine loco proprio. | Disrr. GEOGR. In Europà meridionali, in Gaucaso, in Indià orientali et in Capite B. Spei. 2. ANDROPOGON HIRTUM. Lin. À. spicis in pedunculor um crinitorum apice géminis; pedunculis folio piloso’ vaginatis? paniculatis; spiculis longe et dense hirsutis; aristà flosculi hermaphroditi spiculâ sua qua- druplo longiore. | # | | Andropogon hirtum. Linn.! Sp. pl. , 1482, — Sibth. et Smith, FI. græc. prodr., vol. 1, p. 48.— Desf., FI, ail., vol, 2, p. 378. — Guss., F1. sic. syn., vol. 1, p. 162. — Part., Fl, palerm., vol. 1, p. 269. HAB. In monté de los Guirres in valle Ximenez circa Sanctam Crucem atque alibi in siccis Teneriffæ et circa urbem Palmarum Canariæ vulgare. DISTR. GEOGR. In Europä meridionali, in Arabià, in Africà boreali et in Capite Bonæ Spei. SORGHUM. Pers. SPICULÆ geminæ, unifloræ, altera sessilis, hermaphrodita, altera pe- dicellata, mascula. Flosculi hermaphroditi VALVÆ CALYCINÆ 2, carti- lagineæ, subæquales, muticæ, inferiore apice tridentatà, VALvz coror.- LINÆ 2, hyalino-membranaceæ, inæquales, inferiore majore, concavä, acutà, ciliatà, muticà, superiore apice bifidà, muticà vel inter lacinias aristatà, aristà long, articulatà, infra articulum contortà, Sramina 3. STYLI 2, STIGMATA aspergilliformia, Caryopsis ovoidea, glabra, libera ( 428 ) intra valvas persistentes. FLoscuri mascuzt valvæ calycinæ 2, minus cartilagineæ, inæquales, muticæ, inferiore apice subtridentatà. VaALvæ COROLLINÆ 2, hyalino-membranacesæ, subæquales, muticæ, ciliatæ. STAMINA 8. Herpa culmis solitariis, 2-3 pedes altis; foliis late linearibus; pani- culà pyramidali; spiculis geminis, inferiore hermaphroditä, valvis calycinis nitidis munità, superiore masculà, purpureà. 1. SORGHUM HALEPENSE. Pers. S. paniculà pyramidatä , erecto-patulà ; spiculis oblongis, mucronulatis ; valvis calycinis flosculi hermaphroditi pubescentibus; aristà corollinà rarà; foliis latis, acuminalo-setaceis, radice repente. Sorghum halepense. Pers., Syn. pl, vol. 1, p. 101. — Guss., FU, sic. syn., vol. 1, pe 159. — Ten., Syll., p. 556. — Parl., F1. palerm., vol. 1, p. 277. Holcus halepensis. Linn., Sp. pl., 1465. . Andropogon halepensis. Sith. et Smith, FL. græc., vol. 1, Pp. 52, tab, 68. — Kunth, Enum. pl, vol. 1, p: 902. Andropogon arundinaceum. 4, F1. ped., vol. 2, p. 261. Blumenbachia halepensis. Koel,, Gram., p. 29. - Grama Canariensium. | Hag. In campis Tenerilfæ prope Adexe, in Canarià (Despréaux), in arvis prope Argual insulæ Palmæ (Bourgeau). DISTR. GEOGR. In Europà meridionali , in Svrià. Prmirippus PARLATORE. ( 429 ) CYTINEÆ. CYTINUS. Lin. 1. CYTINUS HYPOCISTIS var. Canariensis. Nos. C. glabratus vel glaberrimus; bracteis et perianthii laciniis elongatis; fructu majore. Cytinus canariensis, Vob., in exsice. Bourg. Putigas Palmensium. Has. Crescit hæc planta in radicibus Cisti vaginati et Cisti monspeliensis, in insulis Teneriffà et Palma. Disrris. crocr. Occurrit C. Hypocistis per totam regionem maris interni, à Lusitanià ad Cretam et Rhodum. ( 430 ) BALANOPHOREÆ °. « t pe É ° s n- TRIB. L CYNOMORIEAE. Monoicæ. Flores spicati, bracteolati, masculi stamen unicum. Filamentum basi stylo (ovarit abortivi) semivaginatum, Ferminei : Ovarium uniloculare. Embryo lateralis, rotun- datus. CYNOMORIUM. Micuez. INFLORESCENTIA densissimè spicata; bracteis peltatis, sparsis. FLORES monoici v. rarissimè hermaphroditi. F/. masc. Carvas laciniæ in eodem verticillo cum bracteolà insertæ, plerumque 5, subæquales, filamenti basin stylumque cingentes. AntHerA bilocularis, didyma. FT. jem. Bracteolæ 2-3, suprà basin ovarii irregulariter insertæ. CaLvx tubulosus, tubo cum ovario accreto, limbo 2-3-phyllo, laciniis brac- teolis similibus, irregulariter dispositis. Ovarium globosum, gibbum, utrinque attenuatum, stipitatum, uniloculare, uniovulatum. SryLus elongatus, compressus, marginibusinvolutis. SriGmA terminale, obscurè bilobum. Ovurux solitarium, pendulum, loculam implens. Frucrus globosus, indehiscens, endocarpio subcrustaceo, epicarpio carnoso. SE- MEN globosum, testà nullà ? albumine celluloso,embryone rotundato, latus albuminis immerso, minimo, acotyledoneo. For. hermaphr. Brac- teola, calyx et ovarium ut in fl. fem. SrAMEN unicum, apici ovarii in- sertum, faciei concavæ styli oppositum. (1) Cynomorium nostrum cum clariss. J. Dalton Hooker Balanophorearum monographiam suscepturo communica- vimus.Speciem pro opere nostro descripsit et à dissertatione mox divulgandä summi pretii observationes excerpendi et ex anglico in latinum convertendi veniam nobis benignè concessit. ( 431 ) 1. CYNOMORIUM COCCINEUM. Mic. C. caule erecto, squamis raris appressis transversim dilatatis aucto; spicà clavatà, den- siflorà. Fungus typhoides Melitensis. Bocc., PL rar: sic., tab. 81. Cynomorium coccineum. Linn., Sp. pl., p. 1375,—C. L. Rich., Balanoph. in Mém. du Mus., vol, 8, pe 420, tab. 21, et separatim, p. 17, tab. 3. Has. In insulà Lancerottà ubi ab incolis comeditur. Distr. GEoGR. Species est regionis maris Mediterranci quæ à lengitudine oppidi Oran versüs Orientem in Siciliam , Melitam, Cretam atque Ægyptum protenditur. Oss. Specimen Canariense ab ïis à maris Mediterranei littoribus allatis nullo modo differt. Hujus stirpis analyses tam plenas et perfectas, in Mém. du Mus. d'Hist. nat. 1. c., dedit C. L. Richard, ut, nisi adhüc organi quo cinctum est stamen (Paleæ G. L. Rich.) vera natura exponenda esset, nescio quid in descriptione suâ de inflorescentiä non satis dictum sit. Existere in bâc plantä flores hermaphroditos primus mihi indicavit celeb. R. Brown; flores eorumque adumbrationes à Bauero delineatas ante oculos posuit, eosdem posteà in speciminibus vini spiritu immersis sed parcè dispertitos ipse reperi. Demonstraverunt mihi eadem quoque specimina bene asservata Paleam C. L. Richard stylum esse ovarii abortivi et inconspicui, quo semper inseritur filamentum. Bractearum peltatarum inter flores sparsarum positio satis regularis est : spirali serie insertas esse facilè videndum. Florum gregibus definitis cognationem habere haud dubitandum, quibusdam enim hujusce ordinis generibus loborum, quibus spica constat, bases indicant, et in aliis, quorum inflorescentia magis composita , ramos à caule florifero prodeuntes subtendunt. Flores masculos femineosque et bracteolis et lobis calycinis instructos esse credo, quanquam tam similes sint ut non nisi organi ejusdem partes esse videantur. Hæc confusio bracteolarum el segmentorum limbi calycis tubulosi, cui tubus adnatus, in dicotyledonum ordinibus ovariis inferis instructis non insolita est. In alabastro novello distinctio horum organorum clariùs patet, lobi enim calycini 2 vel 5 tum proximè circà styli basin nidulantur, bracteola autem ad basin ovarii collocatur. Cüm autem flos admodüm novellus perianthium simul pentaphyllum mentiuntur. In fabricä autem hujus stirpis miratione maximè dignus est stylus complanatus, cui chordæ 2 submarginales à stigmate in ovarii cavum decurrunt. Earum origo in stigmate nullo modo communis est et per totum decursum liberæ sunt, donecubi inseritur ovulum inter se confluant. Si examini subjicitur flos vix enatus, stigma planum et chordæ magis imô ad basin usque sejunctæ apparebunt. Hæc chordæ aut stylorum duorum coalitionem aut, ex conjecturâ R. Brown mecum commu- nicatà, stylum Cynomorii immutatum et rudimentarium semper permanere indicant. Secundüm opinionem suam, in Florâ Jayæ divulgatam, necesse est ex constructiore suà folii carpellaris partem illam ex quâ conficitur stylus chordas habere binas marginales stigmaticas, quæ per involutionem marginum folii ipsius carpellaris inter se in majore plan- tarum numero confluunt, in nosträ autem permanent distincti sed margines, per quos currunt, involuti propensionem quandam ad hanc fusuram produnt. Corroboratur hæc sententia observationibus plurimis, in nullo enim floris statu stylum altiüs divisum vidi, cavi nunquam alterius indicia in ovario detexi, ovulumque semper solitarium inveni, concavitas quoque aut canalis styli maturi semper ab ovarii gibbo avertitur. Affinitas certè maxima est Cynomorii cum Balanophoris, Balanophorarum autem cum Gunnerâ, quod tractatu de speciebus americanis proximo Societatis Linneaneæ consessu recitando probabo; cum Rafflesiaceis nihil cognitationes habere pro certo censeo, à quibus cunctis quantivis momenti characteribus præter parasitismum differunt. Accidit iis, uti plantis ferè omnibus phanerogamis parasitantibus, ordini referri posse cui species prototypæ organis accesso- (432 ) riis perfectioribus præditæ sunt. Balanophorarum affinitates reverà evidentiores sunt quâm slirpium plurium para- siticarum, quarum perianthia atque organa genitalia benè constituta sunt atque apertè indicata, quanquäm ob specierum in herbariis malè ægrèque conservatarum penuriam, ob organorum exiguitatem et imperfectionem simulatam, observatores hucusque eluserint omnes. J. DALTON HOOKER. ACOTYLEDONES VASCULARES. LYCOPODIACEZÆ. SELAGINELLA. SPRING. 1. SELAGINELLA DENTICULATA. Link. S. caule prostrato, longè repente; foliis 4-stichis, ovatis, arguté et profunde denticulatis; spicis sessilibus. Muscus terrestris repens. Clus., Hisp., p. 496. Muscus terrestris denticulatus alter. Lob., Hist., p. 644. Muscus denticulatus minor. C. Bauh., Pin., p. 360. — Magn., Bot, monsp., p. 178. Lycopodioides imbricatum repens, Dill., Muse. , tab. 66, fig. 1, A. Lycopodium denticulatum. ZLinn., Sp. Ph, p. 1569.—JF ülld., Sp. pl., vol. 5, p. 34, excel. patriâ Polo- ni. — Brot., Fi. lus., vol. 2, p. 420. — DC, F1. fr. vol. 2, p. 575. — Kaulf., Enum., p. 17. — Bory, Expéd. de Mor., Bot., p. 283. — Vis., FI. dalm., p. 35. — Guss., Fl, sic. syn., vol. 3, p. 650. Selaginella denticulata. Link., Fil. H. R. Berot., p. 159. — S pring , Enum. Lyc., pars 2, Bullet. acad, Sc. Brux., vol. , p. 139. — Koch, S y, vol. 2, p. 971, in annotationibus ad S. hebeticam Link. Has. More muscorum hæc planta in insulis Canariensibus rupes, terram atque arborum truncos , in sylvaticis et locis humidis, undique obtegit. Disrr. GeoGr. Occurrit hæc species per totam regionem maris Mediterranei, à radicibus Libani montis (7'ripoli : Labillardière !) et Tunete (Desfontaines! )ad Tingidem, et à Lusitanià usque in Gallæciam {Borr). ill, — (3° sECT.) 5 (434) MARSILEACEZÆ. A. Broxer. MARSILEA. Lin. 1. MARSILEA QUADRIFOLIA. Lin. M. foliolis rotundato-cuneatis, integerrimis erosisque ; sporocarpiis pedunculatis, pedun- culo longioribus. Lens palustris altera. Matth. (ed. V'algr., 1565), p. 1116. — Cam., Epit., p. 853. Lemna Theophrasti. Dalech., Hist., vol. 2, p. 1014. Lens palustris quadrifolia. J. Bauh., Hist., vol. 3, p. 789. Lemna. Bern. de Juss., Mém. de l’ Acad, r. des Sc., 1702, p. 263, tab. ad p. 276. — Guett., Obs., vol. 1, p. 62. ; Marsilea quadrifolia. Linn., Sp. pl., p. 1563. — Schkuhr, Krypt. Gew., tab, 173.— Willd., Sp. pl.. vol. 5, p. b38. — Thore, Chlor. des Landes, p. 124. — Bisch. , Krypt. Gew. , tab. 9. — Docll., Rhein FL, p. 44. Has. Hanc plantam in Canari invenit Despréaux et in ejusdem insulæ aquilegio propé pagum Arucam, die 30 Marti 1846, Bourgeau. Disrre. GEOGR. Stirps est erratica, per terræ orbis temperatas parsa, quæ Rheni ripas in Europà attingit. ( 435 ) OPHIOGLOSSEÆ. OPHIOGLOSSUM. Lin. OPHIOGLOSSUM LUSITANICUM. Lin. O. pusillum; caudice tuberiformi, subpræmorsä ; frondibus sterilibus ellipticis (1-2), an- gustis, linearibus, acutis. Ophioglossum pumilum, autumnale, Lusit., non descr. Grisl., Vir, lus., p. 66. Ophioglossum angustifolium minimum. Barr., Ie., tab. 259, fig. 2. Ophioglossum lusitanicum. Linr., Sp. pl., p. 1518. — Lamk., Ill. tab. 864, fig. 3. — Swartz, Syn., p.169. — Cav., Ic., vol. 6, p. 72. — La Gasc., Garc. et Clement., An. de cienc. nat., vol. 9, p. 162. — Brot., F1. lus., vol. 2, p. 401. — Wild. , Sp. pl. , vol. 5, p. 59. — DC., F1. fr., vol. 5, p-. 243. — Ten., Sy. , p. 85. — Bory, Fi du Pél., p. 66. — Link, Fil. H. R. Berol. , p. 16 in annotatione. — Guss., Fl. sic. syn., vol. 8, p. 651. — Koch, Syn., vol. 2, p. 973. — Munb., F1 de l Algér, p. 111. Has. Legimus hanc plantam, ad fines novembris, inter rupes in herbosis montium Te- neriffæ meridionalis, super oppidulum Guimariense, in vià quæ ducit ad-fontem Ma! Æbrigo, 5oo circiter passus à villulà domini Fonseca. Disrr. GEoGRr. Occurrit hæc species in totâ regione maris Mediterranei à Cyrenaicä ad Mauritaniam Tingitanam! et à Græcià ad Lusitaniam, undé per oceani occidentalis oras Agnotum littora ad 49 ferè lat. grad. ultrà Brivatem portum in Galliis attingit. ( 436 ) POLYPODIACEZÆ. ASPIDIE AE. ASPIDIUM. SwarrTz. SECT. I. POLY STICHUM. Indusium peltatum. 1. ASPIDIUM ANGULARE. Ki1r. À. fronde latè lanceolatä, 2-pinnatà, stipite et rachi densé paleaceis ; pinnulis æqualibus, lanceolato-sublunatis, brevissimé petiolatis, utrinque attenuatis, margine acuté dentatis vel spinulosis, supernè versüs basim auriculatis, apice et auriculà acuminatis, sparsim palea- ceis, glaberrimis, pallidé viridibus ; soris plurimis, distantibus, venulis secundariis imMpo- sitis; involucro tenui, margine subintegerrimo ; sporangiis longë stipitatis, maturis diver- gentibus. Filix mas aculeata nostras, alis expansis, muscosä lanugine aspersa, Pluk., Phytogr., tab. 180, fig. 1. Tectaria elongata. Cav., An. cienc. nat., vol. 4, p. 101. Polypodium aculeatum. Bory, Iles Fort., p. 311. Aspidium angulare. Kü., in Wild., Sp. pl., vol. 5 , p-. 297. — Sadl., de fil. ver. Hung. , p. 39. — Engl. Bot., Suppl., tab. 2776. — Gay, in Ann. sc. nat., 2 sér., vol. 6, p- 124. — Francis, Analys. of Brit. ferns, p. 28, tab. 9, fig. 5 &. — Hook., Brit. F1. , ed. 5, p.438. — Link, Fil. H. R. Ber., p. 112. — Fries. Summ, pl. Scand., p. 252. — Ræp., Flor. Meckl., pars 1, p. 98 in annotatione. Aspidium fuscatum. 774. p. 256! ex b. Bory. Aspidium Braunii. Spenn., FI. frib., vol, 1, p. 9. Aspidium hastulatum. Ten., Mem. su di un. nuov. fele., p. 25, tab. 4, fig. 7, et tab. 5, fig. 3. Hypopeltis lobulata. Bory, F1. pelop., p. 67. Polystichum angulare. Newm., Hist, of Brit. ferns, p. 173 et 174, fig. a. Has. Non infrequens est hæc species in sylvis et convallibus insularum T'eneriffe et Palmæ. Disrr. GoGR. Species est orbis veteris quæ à regionibus hyperboreis per Pannoniam, Italiam, Galliam, Britanniam, Lusitaniam (propé Centram !) insulas Azoricas (#/atson!) et Filices. Tab. 250, Botanique . EL En ANNE 2770 VTT a. Ad 0 [ass ; Æ._Delte del. F2. ve. l 2 7 CNTe a A ; ; 2 (OZ Le Tata clotigiel it 2 Lt | LA (437) Maderam! Fortunatas attingit, ubi, ut in longinquà Scandinavià abundat, exclusà prototypà aculeatt. SEcT. IL ARSENOPTERIS. Indusium reniforme. + LASTREA. — Venulæ omnes liberæ, 2, ASPIDIUM ELONGATUM. Swarrz, À. stipite basi paleis latis scariosis rufis vestito ; fronde elongatà, 2-pinnatà; rachi pal- lidà vel subrufà, sparsim paleaceà ; pinnulis oblongis vel oblongo-lanceolatis, apice obtusis vel rotundatis, spinuloso-denticulatis, glabris, viridibus, subtus pallidis ; indusiis tenuibus, albidis, margine scariosis; soris magnis, approximatis, venis secundariis impositis. Polypodium elongatum. Hort. Kew., vol. 3, p. 465. Polypodium sp. nov. Brouss. ir Herb. ! Aspidium elongatum. Swartz, Syn. fil., p. 55. — Willd., Sp. pl., vol. 5, p. 269. Nephrodium elongatum. ook. et Grev., Ic. fil., tab. 2384. — Lowe, Nov. fl. mad., p. 5. — Webb, Spic. gorg. ined. ( Lastrea elongata. Presl, Tent. Pterid., p. 76. Has. Satis vulgaris est hæc species in regione sylvosà et in rupestribus ejusdem regionis in insulis Canarià, Teneriffà, Palm, et ex Bourgeau in insulà Æ£erro ad montem S'avinosa. Disrr. Ge0Gr. Species est Gorgonea sive ins. Prom. Vir., Canariensis, Maderensis atque Azoriensis. EXPLICATIO TAB. 250. 1. Caudex frondibus abscissis. 2. Frondis sterilis pars superior. 3. Frondis floridæ pars superior. 4. Pinnæ pars magnitudine aucta. ++ NEPHRODIUM. Venulæ infimæ pinnarum basi confluentium apicibus in angulum anastomosatæ. 3 ASPIDIUM MOLLE. SwarrTz. À. stipite piloso, paleis angustis pilosulis rufis sparsis basi induto; fronde pinnatä, rachi densè pilosà; pinnis lanceolatis, appendiculato-acuminatis: segmentis lanceolatis, obtusiusculis vel acuminätis, margine undulatis, subciliatis, integerrimis, pilosis, saturaté Le viridibus; soris remotiusculis, venulis secundariis impositis; indusiis pilosis, margine un- dulatis. Polypodium molle. Jacq., Ic. rar., vol, 3, tab. 640. Aspidium molle. Schkuhr, Krypt. Gewæchs., tab. 34 b. Aspidium molle. Swartz, l, c., p. 49, — W'illd., Sp. pl., vol, 5, p. 246. — Radd., Nov. gen., p. 33. — Heward, Ferns of Jam. in Mag. nat. hist. new ser., 1838 , p. 464, — Link, Fi. Sp. H. R. Berol., p- 100. — Seub., F1, azor., p. 16. — Webb, Spic. gorg. ined. Aspidium patens. Link, in Buch, Phys. Beschr. d. Can. Ins., p. 137. — Buch, ibid., p. 173. Nephrodium molle. À. Br., Prodr., p. 149. — Schott, Fil., tab. 14. Has. Legimus hanc speciem in insulä Palmâ, eamdem à Canarià misit Despréaux et à rupestribus insulæ Gomeræ Bourgeæus. Disrr. ceoGr. Sparsa est hæc filix à plagis æquinoctialibus et tropico utroque ad 35 la- titudinis australis gradum (ad Portum Jacksoni : Brown) atque ultra 38 gradum latitudinis borealis (ad insulam Fayal : Brown). ASPLE NIE AE. ASPLENIUM. Lin. SECT. I. ASPLENUM. Sori lineares. Indusium planiusculum, laterale. 1. ASPLENIUM PALMATUM. Lanx. À. caudice cæspitosà ; rachi angulatà, subpaleaceà ; fronde 3-5-lobatà, basi cordatà, lætè viridi, venis bifurçatis; soris angustis, elongatis, venulis secundariis tertiariisque impositis. Filix Hemionitis dicta, maderensis, Hederæ arboreæ aliquatenüs æmula. Pluk., Alm., p. 155. — Phyt., tab. 287, fig. 4. Hemionitis lusitanica elegantior. Tournef., Inst., tab. 329, fig. B. Asplenium palmatum. Lamck. , Encycl. , vol. 9, p. 300. Id., I. , tab. 867, fig. 2. — Schkuhr, Krypt. Gewæchse, p. 62, tab. 66. — Hilld., Sp. pl, vol. à, p. 306. Handb., vol. 2, p. 24. — Link, Fil. Horti Reg. Ber., p. 87. — Webb, Spic. gorg. ined. Asplenium Hemionitis. Brot., FI. lus., vol. 9, p- 398. Has. Satis communis est hæc species in umbrosis regionis svlvosæ insularum Cana- riensium. Disrr. exocn. Cives est insularum omnium regionis Macaronesiacæ ab Asturum ad Gorgonum insulas, atque Africæ boreali-occidentalis undè et in Lusitaniam irrepsit. ( 439 ) 2. ASPLENIUM ANCEPS. Lower. À. stipite badio-nigrescente , glaberrimo, nitido, superné subalato; pinnis oblongo- ovatis .oblongisve , obtusis, acuté dentatis, dentibus denticulatis, inferioribus basi supernè auriculatis, basi abruptè cuneatis; soris rectiusculis, demüm confluentibus. Asplenium anceps. Soland., Mss. in herb. Banks.—Lowe, Prim. Mad., p. 8. — Hook. et Grev., Ie. fil, tab. 195. — Seub., FI. az., p. 15. Has. Communis est hæc filix in fissuris rupium insularum omnium Canariensium. Disrri8. cEoGR. Species est ut videtur Macaronesiaca. — An 4. Adianti nigri var.? Heward in litt. 3. ASPLENIUM MONANTHEMUM. Linx. À. caudice cæspitosà; frondibus linearibus, acutis, pinnatis; stipite lucido, fulvo-ebe- naceo, acutè angulato; pinnis inferioribus rhomboideo-superioribus oblongo-flabelliformi- bus, grossè et irregulariter dentatis, ad angulum internum superné subauriculatis, basi cuneatis, venis flabellatis; soris oblongis, venulæ impositis, margini frondis exteriori ap- proximatis; indusio tenui, lato, glabro, persistente.- Asplenium monanthes. Linn., Mant., p. 130. Asplenium monanthemum. Linn., Syst. veg., ed. Murr., p. 1785. — Houtt., Linn. Pflanz. Syst, tab, 97, fig. 2. — Smith, Ic. ined., tab. 73. — Suwartz, Syn., p. 80. — IF ild., Sp. pl., vol. 5, p. 322. — Schlecht., Adumbr., p. 27. — Kaulf., in Linn., vol, 6, p. 185.— Kunze, in Linn., vol. 10, p. 515. — Link, Fil. H.R. Ber., p. 92. —Seub., F1 az.,p. 15. Asplenum monanthemum. Bernh., in Schrad. neu. Journ. f. d. Bot., vol. 9, p. 31. Has. Hanc speciemin insulæ Palmæ sylvis convallis del Agua, propè pagum Los Sauces, die 26 Julii soriferam legit Pourgeau. Disrris. GEOGR. Planta est plagarum temperatarum uütriusque hemisphæerii, insularum scilicet Philippinarum, Marianarum et Peruviæ (ex Willd.), Africæ australis (Drege! Ecklon!), Mexici (Andrieux n. 39, Hartweg.), Fortunatarum! Maderæ! et insularum Azoricarum (Guthnick! C. Hochstetter! Watson!). 4. ASPLENIUM MARINUM. Lin. À. fronde pinnatà ; pinnis ovato-rhomboideis, suprà basin sukauriculatis, glabris, viren- tibus ; soris venulæ impositis, demüm confluentibus. | Chamæfilix marina Anglica. Lob., Hist., p. 474, — Dalech., Hist., vol. 2, p. 1230, cumic. Lobelii. Asplenium marinum. Linn., Sp. pl., p. 1540. — Tuighif., F1. scot., vol. 2, p. 664. — Engl. bot., tab, ( 440 ) 392. — Schkuhr, Krypt. Gewæchse, tab. 68. — Hild., Sp. pl., vol. 5, P- 318. — Franc., Analys. of Brit. Jerns, p. 87, tab. 3, fig. 8. — Link, Fi. H. R. Ber., p.93. — Newm., Hist. of Brit. ferns, 275-80. Asplenium trapeziforme, Huds., FU. angl., p. 460. Has. Legimus hanc plantam in rupestribus udis convallis del Rio insulze Palmæ; candem in insulæ convalle de los Nogales et in convalle Sancti Petri insulæ ÆHierro Bourgeæus. Disrr. ceocr. Occurrit hæc species in rupestribus maritimis à littore utroque maris | Mediterranei in occidentem vergentis et per Occani Atlantici oras usque ad Mæatarum in Britannià fines, à 28 scilicet ad 56 lat. bor. gradum. 5. ASPLENIUM OBOVATUM. Viv. À. fronde lanceolatà, bipinnatä; rachi subrufà, obtusë marginatà ; pinnulis rotundatis obovatisque , basi cuneatis, apice denticulatis, pallidé viridibus; soris mox confluentibus. Asplenium obovatum. Z/iv., ad cale. F1, lib. spec., p. 68, et Sp. nov. cors. diagn., p. 16. — Guss., PI. rar.) pe 376, tab. 64. — Syn. FI, sic., vol. 3, p. 662. — Moris, Flor. capr., p. 199. — Link, Fil. H. R. Ber., p. 95. ; Aspienium Fosteri. Sadl., Fil. Hung, p. 32. — Link, H. R. Ber., p. 163. Has. Hujus speciei frondem unicam à Canarià misit Despréaux. Disrr. GEoGr. Species est insularum maris interni atque Italiæ meridionalis quæ et in Pannoniam protenditur. 6. ASPLENIUM ACUTUM. Borvy. À. caudice cæspitosà, paleis nigris indutà; stipite basi nigro, nitido, glabro; fronde elon- gato-lanceolatä aut ovato-lanceolatà, apice productä, rigidà, sub-3-pinnatà ; pinnis linearibus vel lanceolatis, acutè 2-4-dentatis; soris linearibus, angustis, junioribus distinctis. Asplenium Adiantum nigrum. Cav., Anal. de cienc. nat., vol. 4, p. 105. Ÿ Asplenium acutum. Bory ! in Wild Sp. pl, vol, 5, p. 347. — Kaulf,, Enum., p. 176. — Sadl,, de Fil, ver, Hung., p. 31. — Link, Fi. sp. H. R. Berol., p. %6. Asplenium Virgilii. Bory ! Expéd. de la Mor. Bot., p. 289, et FI du Pl, p. 67. Asplenium productum. Lowe! Nov. FI. mad., p. 2. Has. Species hæc vulgaris est in sylvis et in convallibus insularum Canariensium. Disrri8. GEOGR. Forma est regionis maris Mediterranei, ubi 4. Adianti nigri veri loco occurrit. 7. ASPLENIUM CANARIENSE. Waicun. À. stipite basi nigrescente, piloso-paleaceo ; fronde oblongä, pinnatà, pallidè virescente, he Filices. 2D1. Tab. Botanique. Pre Aeylarnd del. 1 Er 4 ” CCC té z TILS CA PLAÈM CLIC pZ P Cr (AA PA Catitt ( 441 ) pinnis lanceolato-cuneiformibus, sessilibus, elongato-acuminatis, subflabellatis, profundé pinnatifido-incisis ; laciniis sublinearibus, acutis, apice irregulariter inciso-dentatis, supra venosis, subtüs paleaceis ; soris elongatis. Asplenium canariense. #/illd., Sp. pl., vol. 5, p. 96. — IVebb, S pic. gorg. ined. Asplenium luridum. Brouss., Mss. in herb. suo. H1s. Non infrequens est hæc planta in rupibus maritimis et ad convallium fauces insulæ Tenerife. Specimina vegeta et sorifera die 6 Martii in convalle Badajos propè Guimar legit PBourgeau. | fs Distr. GEoGr. Species est Macaronesiaca, Maderæ;, Fortunatarum et Gorgonum ins. (Forbes! Th. Vogell) cives. | "ER el | | Os. Asplenium canariense Willd., cum À. furcato et A. præmorso, in Linnæ, vol. 5, pag. 612, conjunxérunt cel. de Schlechtendal et de Chamisso; à præmorso distinguitur tamen-fronde elongato-oblongà nec lanceolatä, pinnis sessi- | libus vel ferè sessilibus flabellatis, undè nervus medius nullus vel inconspicuus, quod in pinnis junioribus præcipuè videndum ; pinnæ quoque longiores, laciniis angustioribus, dentibus magis sparsis , profundioribus atque acutio- ribus. Per has nofäs ipsas, quibus ab 4. præmorso distinguitur, affinitas ejus cum 4: furcato-patet : sed in plantâ” canariensi nec ullam unquam frondem bipinnatarmn observavimus, pinnæ per stirpis status omnesel:per ætales omnes, diù etiam in horto Milfortiano hospitatæ , semper pinnatisectæ permanserunt nec pinnatifidæ factæ sunt, ergo dm immutata Willdenowium sequor eamque pro specie verâ inter furcatum et præœmorsum mediâ habebo. EXPLICATIO TAB. 251. 1. Planta integra magnitudine naturali ; figuræ quæ sequuntur magüiludine auctæ sunt. 2. Pinna stipiti insidens. 3. Sporangium auctum. 4. Sporæ. SEcT. Il. AT'HY RIUM. Sori breves. Indusium subfornicatum , lateraliter dehiscens, reflexum. 8. ASPLENIUM FILIX FEMINA. Berxu. (sub Aspleno). À. frondibus elongato-lanceolatis, bipinnatis; pinnis oblongo-linearibus, acutis; pin- nulis oblongo-lanceolatis, argutè inciso-serratis, serraturis dentatis ; soris brevibus, oblon- gis, basi inflexis, venulis secundariis longitrorsum impositis; indusio convexo, tenui, basi latà affixo, lateraliter dehiscente. | Polypodium Filix femina. Linn., Sp. pl; p. 1551. — F1, Lapp., ed. Smith, p. 320. Aspidium Filix femina. Swartz, Syn. En pe 59. — Engl, bot., tab. 145. Tectaria Filix femina. Cav., Anal. de cienc. nat., vol. 4, p.100. Athyrium Filix femina. Roth, FI. germ., vol. 3, p. 68. — Newm., Hist. of. Brit. ferns, p. 238 et 244, Jig. ©. — Ræp., FI meckl., pars 1, p. 76. Asplenium Filix femina. Bernh., ir Schrad. neu. Journ. f. d. bot., vol. 2, p. 48, tab. 9, fig. 7. 11, — (3° SECT.) 96 ( 442 ) -Gystopteris filix femina. Coss. et Germ., FI. de Par., p.676. Has. Vulgaris est hæc filix in sylvis insularum Canariensium. Distr. GeoGr. Hæc species orbem veterem totum à regionibus hyperboreis usque ad insulas Fortunatas atque Abyssiniam novumque à Canadà ad Virginiam percurrit. Scr. IL ALLANTODIA. Sori breves. Indusium fornicatum, medio vel latere laceratim dehiscens, utrinque adnatum. 9. ASPLENIUM UMBROSUM. J. Suirr. À. fronde 5-pinnatà , glabrà ; pinnulis lanceolatis, acutis, rarits subcaudatis, approxi- matis; pinnellis seu laciniis oblongis, obtusis, utrinque denticulatis, dentibus sæpe 2-den- tatis; venis apice furcatis; soris numerosis, demüum confluentibus, medio vel ad latus in- ternum lacerato-dehiscentibus. Polypodium umbrosum. Hort. Kew., vol. 3, p. 466. Aspidium umbrosum. Schkuhr, Crypt. Gew., tab. 64. — Swartz, Syn., p. 60.—Willd., Sp. pl., vol. 5, p. 283. Allantodia umbrosa. R. Br., Prodr., p. 149.— Kaulf., Enum. Jil., p. 179. — Link, Fil. H, R. Ber., p. 49. — Seub., FI, az, p. 15. | Has. Hanc plantam in Fortunatarum florulà enumeravit Linkius, nullo loco proprio à Buchio addito. Distr. csoGr. Planta est regionis Macaronesiacæ, Maderæ! scilicet, ubi non infrequens, atque insularum Azoricarum. 10. ASPLENIUM AXILLARE. Nos. À. fronde 3-pinnatà, glabrâ; pinnulis elongato-lanceolatis , apice atlenuato-caudatis, remotiusculis ; pinnellis seu lacinïis oblongis, subfalcatis, acutis, extüs denticulatis, intüs integris vel subdenticulalis, dentibus acutissimis; venis apice simplicibus, rar furcatis ; soris solitartis vel paucis, medio vel ad latus internum lacerato-dehiscentibus. Polypodium axillare. Hort. Kew., vol. 3, p. 466 ! ex spec. h. Kew. à Massonio, secundüm traditionem horti, à Maderâ misso et adhüc in Caldario sub hoc nomine asservato, et ex spec. Azorico in herb. Banks. hoc nomine manu Solandri inscripto ; ex autopsià cl. Heward, — S warlz, Syn., p. 60. — Wild, Sp. pt, vol. 5, p. 278. Aspidium caudatum. Swartz, Syn., p. 55. — W'illa., Sp. pl., vol. 5, p. 270. Tectaria caudata, Car., Anal. de cienc, nat., vol, 4, p. 100. ( 443 ) Aspidium oliganthum. Desv.! Berl. mag., 1811, ex schedà suâ autographä herb. Desf. Has. Cives est Teneriffæ, ex specimine herbar. Fontanesiani à Riedleo misso. Disrr. Grocr. Filix est Macaronesiaca , Maderensis scilicet Azorica atque Canariensis. Os. Valdè affinis est præcedenti hæce species, sed videtur ex characteribus suprà indicatis et ex sententià hominis magni judicii Solandri atque ipsius Willdenowii, qui specimina quoque examinavit, cum eâ haud confundenda esse. Dum in dubio erat animus de hujus speciei collocatione, à pteridographo peritissimo atque amicissimo Roberto Heward petii ut plantam archetypam Herbarii Bancksiani examinaret. Quinque illie extare P. umbrosi et P. axil- laris exemplaria scripsit. Duorum anno 1776 in Maderâ lectorum prius Polypodium umbrosum, alterum Polypodium axillare var. à Solandro inscriptum est; sunt autem ambo Allantodiæ umbrosæ fragmenta et hoc nomine ab ipso generis conditore iilustri notata sunt. Trium in ins. Azoricis anno 1778 lectorum, duo ad A. umbrosam referenda Polypodium umbrosum à Solandro inscripta sunt, tertium autem, ab eodem P. axillare inscriptum, additis siglis var. aut v. v. (utrum obscurum), quoquomodo filix est diversa eademque ac species quam adhuc in paradiso Kewensi colunt et ab omni tempore sub eodem nomine coluere, cujus pinnæ nobiscum à cl. Heward communicata eadem nobis visa est omnino ac planta Riedleana. CETERACH. W:rzzpn. 1. CETERACH OFFICINARUM. Win. C. caudice cæspitosà ; fronde lineari, sinuato-pinnatifidä ; pinnis ovato-rotundatis, subtüs densissimè paleaceis, paleis margine integerrimis; venis ramosis, anastomosantibus, secun- dariis soriferis ; soris pinnæ axim spectantibus, brevibus, brevissimé indusiatis. ’AcmAnvoy G1dË orohomévôpuov, 10 omviov, G108 Auudviov, 6108 mAépoë. Diosc., lib. 3, cap. 151. Asplenium. Dod., S'tirp. hist. comm., p. 395. Asplenium. Matth, ed. Valgr. , 1565, p. 899. — Pen. et Lob., Adv., p. 860. — Lob., Hist. > pe 470. Geterach officinarum, C. Bauh. Pin., p. 354. | Asplenium Ceterach. Linn., Sp. pl., p. 1538. Scolopendrium Ceterach. Smith, Flor. brit., vol. 3, p. 1134. — Engl. bot., tab. 1944. Grammitis Geterach. Swartz, Sp. pl, vol. 5,p. 136. — Kunze, in Linnæd, vol, 10, p. 496. — Franc., Analys. of Brit, ferns, p.15, tab. gen., fig. 2, et tab. 1, fig. 2.— Newm., Hist. of. Brit. ferns, p. 293-304. Has. Legimus hanc filicem, Europæä non diversam, in montibus cyclicis Tencriffæ eZ Filo de las Canädas propè pagum Chasna. Disrr. crocr. Cives est hæc species orbis totius Romanis cogniti, à Fortunatis sinüs Codam insulas adusque (Fries, Summ.) protensa et à Fortunatis Africam australem at- tingit (Kunze). 2, CETER A CH AUREUM. Linx. CG. caudice cæspitosä, paleis elongato-lanceolatis, nigrescentibus, margine fulvis obsità ; stipitibus paleaceis; paleis fulvis, dentatis ; frondibus elongatis (pedalibus vel sesquipeda- ( 444) libus), oblongo-lanceolatis, sinuato-pinnatifidis ; pinnis oblongis, obtusis (po/licaribus), in- ferioribus distinctis, superioribus decurrentibus coadunatis, suprà lætè virentibus, sub- tüs densissimé paleaceis; pales lanceolatis, fimbriatis, basi subcordatis, medio affixis, pulchrè reticulatis, aureis; venis ramosissimis, pluriés anastomosantibus, secundariis soriferis; soris nervum medium vel pinnæ axim spectantibus, elongatis, rectis, brevissimé indusiatis; squamis confertis, frondis dorsum tegentibus atque ipsius indusioli dorso “insertis, undique fotis. Acrostichum aureum. Cav., Anal. de cienc. nat., vol. 4, p. 104. Asplenium latifolium. Bory, Iles Fort., p. 311, tab. 6. Grammitis aurea. Swartz, Syn., p. 93 et p. 45. - Ceterach canariensis. Æilld., Sp. pl., vol. 5, p. 137. Ceterach aureum. Linf, in Buch, Can. ins., p. 138. Doradillo Canariensium. Has. Vulgaris est hæc species ad rupes humidas convallium regionis inferioris insularum Teneriffæ et Palmæ. Disre. cEocr. Forma est Canariensis. WOODWARDIA. Suira. 1. WOODWARDIA RADICANS. Car. W. rachi nudà, versüs apicem proliferà; fronde amplissimà, pinnatà, glabrâ; pinnis pinnatifidis ; lacintis falcato-lanceolatis, acuminatis, argutè serratis. Filix italica, non ramosa, maxima, glabra, Polypodii folio, gallas ferens. Till., Hort. pis., p.62; tab. 24. Blechnum radicans. Linn., Mant., p. 307. — Smükh, Mem. Ac. Tur., vol. 5, et in Rœm., Arch. Je de bot. , vol. 1, fase. 2, p. 52, tab. 3, fig. 3. Woodiardia radicans. Cav., Anal. de cienc. nat., vol, 4, p. 106. — Swartz, Syn., p. 117. — Bernh. in Schrad. neu journ., vol, 2, p. 48, tab. 9, fig. 5. — Willd., Sp. pl., vol. 5, p. 418. — Kaulf., Enum., p. 163. — Guss., Syn. fl sic., vol. 3, p. 659. Has. Non infrequens est bæc filix in sylvis Teneriffæ et Palmæ. | Disre. GEoGr. Planta est orbis antiqui magis occidentalis, quæ à Fortunatis, per maris Interni oras, usque in Siciliam et ultra 43 lat. borealis gradum in Hispaniä, propè Flavio- brigam (Durieu!) et in Italià propè Ferrariam (Ti/l) procurrit. Est quoque Americx plagarum occidentalium cives ex cl. Kaulfuss. (445) CYSTOPTERIS. BERNH. 1. CYSTOPTERIS FRAGILIS. Bern. C. caudice subrepente; stipite basi paleaceo; frondibus lanceolato-oblongis, bipinnauis ; pinnulis ovato-oblongis oblongisque , crenato-dentatis vel denticulatis ; soris orbicularibus, venulis impositis, sparsis; indusio rotundato, apice acutiusculo, basi affixo, mox revoluto, deciduo. Filix pumila saxatilis IL. Clus., Rar. Süirp. Pann., p. 706. Filix saxatilis cauliculo tenui fragili. Pluk., Alm., p. 150; Phyt., tab. 180, fig. 5. - Polypodium fragile. Linn., Sp. pl, p. 1553. — Flor. lapp., p. 384. — FI. dan., tab. 401. Polypodium rhæticum? Cav., Anal. de cienc. nat., vol. 4, p. 98. | Polypodium adianthifolium var. A. Poir., Encycl., vol. 5, p. 540. Aspidium viridulum. Desv.! Berlin. mag., 1811, p. 321. Aspidium diaphanum. Bory ! in herb. Desf. Aspidium fragile. Schkuhr, Krypt. Gew., tab. 54-56. Gyathea fragilis. Smith, Engl. bot., tab. 1588. Cyathea dentata. Smith, L. c., tab. 1588. Cystopteris fragilis. Bernh., in Schrad. neu. Journ. f. d. Bot., vol. 2 (1806), p. 26, 27 et 49, tab. 2, fig. 9. — Schkuhr, Fil., tab. 54.— Newm., Hist. of Brit. ferns, p. 149-158. — Hook., Sp. fil. , vol. 1, P- 197, ubi varietates numerosæ quærendæ et synonymia prolixior, — Rœp., Flor. Meckl., pars 1, p. 78. Has. Vulgaris est hæc planta in montosis humidis et in sylvis insularum Canariensium. Disre. ceocr. Formæ hujus speciei variæ per totum terræ orbem, à plagis hyperboreis (Linnœus) et ultimä Thule (/ooker) per tropicum utramque et regioncs intertropicales ad montes Chilenses (Cuming!) occurrunt. DAV ALLIE AE. DAVALLIA. SMITH. DAVALLIA CANARIENSIS. Suirx. D. caudice repente; paleis lanceolatis, apice attenuato-acutis, furfuraceis, dorso rugosis, - fuscis, margine scariosis, ciliatis, sessilibus, appressis, infra insertionem umbilicatam pro- ductis; frondibus deltoideis vel lanceolatis, profundè pinnatifido-laciniatis , laciniis lanceo- ( 446 ) : lato-subcuneatis, apice soriferis; soris ad apicem venulæ in bifurcatione positis, lacinià alterà cum venulâ productà; indusio ovato, apice truncato, libero. Filix lusitanica Polypodii radice. Magn., Hort. monsp., p. 79, ic. Filix ramosa Canariensis, Rutæ murorum pinnulis angustis altius incisis mediæ costæ alternatim alli- gatis. Pluk., Alm., p. 156. Phrt., tab. 291, fig. 2. Trichomanes canariensis. Linn., Sp. pl, p. 1562. — Brot., FI. lus., vol. 9, p. 395. Polypodium lusitanicum. Linn., Sp. pl., p. 1556. Davallia canariensis. Smuüh, Mém. de l'Ac. de Turin, vol. 5, et in Rœm., Arch. f. die Bot., vol. Fe, Jasc. 2, p. 54, tab. 8, fig. 6. —Swartz, Syn. fil, p. 134, — Wild, Sp. pl, vol. 5, p. 474. — Cav., An. de cienc. nat., vol. 4, p. 108. — Link, Handb., p. 108. — Ejusd., Fil, H. R. Berol., p. 43. — Clé- ment., Ensd. sobre la vid., vol, 2, p. 35. — Boiss., Voy. d’Esp., vol. 9, p. 687. — Kelaart, FL cæp., p. 171. — Hook., Fil. sp., vol. 1, p. 169, tab. 56, A. Has. Vulgaris est hæc species ad arborum truncos, et in rupium fissuris insularum om- nium Canariensium. Disrr. GeoGR. Occurrit hæc planta ab Hispanià meridionali, Lusitanià ! Mauritanià Tingi- tanà! et Maderâ! ad insulas Fortunatas. HYMENOPHYF LLE AE. HYMENOPHYLLUM. Lin. 1. HYMENOPHYLLUM TUÜUNBRIDGENSE. Surru. H. caudice repente, filiformi ; stipite tenuissimo, levis rachi alatà ; fronde lanceolatâ vel oblongo-lanceolatä, pinnatä; pinnis ascendentibus, distichis, pinnatifidis ; laciniis linearibus, obtusis, denticulato-serratis; soris ad apicem venulæ supra-axillaribus, venulà immersis; indusis orbicularibus, compressiusculis, apice spinuloso-serratis. Darea tunbridgensis. Pet., Mus., p. 761. Trichomanes tunbridgensis, Linn., Sp. pl., p. 1561. Hymenophyllum tunbridgense, Smith, Mém. de l'Acad. de Tur., vol. 5, etin Rœm., Arch. f. die Bot., vol. 1, fasc. 2, p. 57. — Engl. bot. tab. 162.— Schkuhr, Krypt. Gewaæchs., tab. 135 d.— Franc., Analys. of Brit. Ferns, p. 49, tab. gen. fig. 10, et tab. 4, fig. 4. — Hook., Brit. FL, ed. 5, p. 446, tab. 11, fig. 3 — Sp. fil., vol. 1, p. 95. — Presl, Hymen., p. 32. — Newm., Brit. ferns, p. 321. Hymenophyllum cupressiforme. Labill.! Nov. Holl., tab. 250, fig. 2. , Hymenophyllum minimum. 4. Rich, F1 N. Zel., P: 91, tab. 14, fig. 2. Has. Legimus hanc plantulam in saxis umbrosis sylvæ Agua Garcia Teneriffæ, eam- que ex imà convalle rgueniguin Canariæ misit Despréaux. ( AAT ) ‘ Distrig. GEOGR. Species est regionum temperatarum montiumque orbis terræ hemi- sphærii utriusque. 2. HYMENKOPHYLLUM UNILATERALE. Waicro. H. caudice repente, filiformi; stipite tenuissimo, levi ; rachi alatà ; fronde rigidiusculà , oblongä, pinnatà; pinnis sæpe recurvis, pinnatifidis ; laciniis linearibus, denticulato-ser- ratis, subunilateralibus; soris ad apicem venulæ supraaxillaribus, substipitatis ; indusiis ovatis, inteserrimis, subinflatis. Hymenophyllum unilaterale, Wuld., Sp. pl., vol. 5, p. 52, ex specimine à b. Bory cum Billardiero comm. — Xaulf., Enum. fil., p. 268. Hymenophyllum Wilsoni. Hook., Brit. fl. — Sp. fil., vol, 1, p. 95. — Wilson, in Engl. Bot. suppl., tab. 2686.— Franc., Analys. of Brit. ferns, p. 51, tab. 4, fig.6.— Newm., Hist. of Brit. ferns, p. 325, ic. — Fries, Summ. veg. scand., p. 255. Hymenophyllum tunbridgense. 7’ahl, FI. dan., vol. 6, p. 8, tab. 954. Has. Vidimus hanc speciem ex ins. Can. in herb. Broussonet; descriptionem fecimus ex specimine quod in Maderà ad montes Os T'orrinhos de Punta Delgada legimus. Disrri8. GEOGR. Vulgaris est hæc plantula cum priore per totam terræ orbem. Os. Speciminum Boryanorum quæ in herbario Billardieriano examinavi indusia ovata, stipitata, integerrima, habent, vetula suberosa. Ipse beatus Boryus H. unilaterale quod Willdenowio misit, dum adhuc inter vivos, in spes ciminibus nostris agnovit. TRICHOMANES. Lin. 1. TRICHOMANES RADICANS. SWARTZ. T. caudice longè repente, lignosà, pilis paleaceis articulatis nigrescentibus densè ves- tità ; stipite alato, basi nudo; fronde oblongä vel ovato-lanceolatä, saturatè viridi, erectà, 3-pinnaüfidâ; laciniis linearibus, brevibus, obtusiusculis, vel binis alà conjunctis apice bifidis; soris solitariis, venulæ apici in axillis impositis, infundibuliformibus. Filix humilis repens. Düill., in Raï syn. süirp. Brit., p. 127, fig. 3 et 4. Trichomanes scandens. Hedw., Fil, gen. et sp., tab. 6, non Linn. Trichomanes radicans. Swartz, FI. ind. occ., p. 1736, et Syn. fil, p. 143. — Presl, Hymen., tab. 2 À. — Hook., Sp. fil, vol. 4, p. 125, ubi historia hujus speciei completa quærenda. — Presl, Hymen., tab. 2, B. | Trichomanes alatum. Hook., FL, lond., ed. 2, tab. 53. Trichomanes speciosum. W4ld., Sp. pl, vol. 5, p. 514. — Seub., F1. az., p. 16. Trichomanes brevisetum. À. Br., Hort. Kew., ed. 2, pol. 5, p. 529. — Franc., Analys. of Brit. ferns, ( 448 ) p. 51, tab. gen. fig. 2, tab. 4, fig. 6. — Newm., Hist. of Brit. ferns, p. 3805-20. — Hook., Brit. fl, ed. 5, p. 445, tab. 11, fig. 2, Has. Legimus pluriëés hanc plantam indusiferam sterilemque ad saxa nuda fissuræ opacæ post fontes sylvæ Agua Garcia, et-in insulæ Palmæ sylvis udis propè La Galga, -unde et specimina sua aliaque ex sylvà Agua Garcia traxit Bourgeæus. Disinns. GEOGR. Species est Americæoræ orientalis insularumque sub tropico jacentium, Indiæ quoque c cives , ex celeb: Hooker, insularumque Oceani Pacifici, quæ per Maderam! et ins. Azoricas (Watson!) in Hiberniam et Britanniam pervenit. In ins. Azoricis ex Cl. C. Hochstetter ad alt. 600 Head ain montes scandit. ADIANTEAE. LOMARIA Wicop. 1. LOMARIA SPICANT. Drsv. L. caudice cæspitosà ; frondibus sterilibus oblongo-lanceolatis, pinoatifidis; pinnis oblongo-lanceolatis , obtusiusculis acuminatisque, fructiferis subpinnatis ; pinnis linearibus; indusiis margini ferè ad costam usque revoluto et cum frondis dorso connato impositis. Osmunda Spicant. Linn., Sp. pl., p. 1522. — FI. dan., tab. 99. Blechnum boreale, Sw., Syn., p. 115.—Schkuhr, Krypt. Gewæchs., tab. 110.—Hook., Brit. F1, ed. 5, pe 444, tab. 107, fig. 10. — Willd., Sp. pl., vol. 5, p. 408. — Franc., Analys. of Brit. ferns, p. 47, tab. gen. fig. 8, et tab. 4, fig. 2. ny à Lomaria Spicant. Desv., in Mag.. Naturf. Freund. zu Berl., vol. 5, p. 395. — Newm., Hist. of Brit. Jerns, p. 89-92, par Has. Non infrequens ést hæc planta in regione lauriferà ad sylvam Las Mercedes in- sulæ Teneriffæ, eamque ad Tagananam necnon ad Fontem Sanctam insulæ Gomeræ aprile florentem legit Bourgeæus. DISTRIB. GEOGR. Speciés est Europæ occiduo-borealis, quæ à Caledonià ad insulas For- tunatas per Hispanias et Africam porrigitur. Ozs. Vera est certè Lomaria indusiumque reverà marginale, spatium procul dubio sæpé videndum inter soros atque angulum ; angulus marginem simulat, sed margo verus reflexus et frons illic duplex è margine reverso et paginâ su- periore dorso concretis conflatus. ! (449 ) PTERIS. Linn. Szor. L NYMPHOPTERIS. Oss. Thelypteridi veterum (Pteridi aquilinæ Linn.) nomen priscum et sæculare perperam ademit aliæque addixit Linnæus, appellationem dumtaxat veram sectionis nomen in memoriam reducat. 1. PTERIS AQUILINA. Linn. P. fronde sub-3-pinnatà, rachi glabrà vel pubescente; pinnulis oblongis, basi latioribus, Supertoribus confluentubus, inferioribus distantibus; rachillà exalatâs indusio angusto, tenui, cihato. rh Onhurreotc 10e vuupalay nrépiv évouitoust. Diose., lib. 4, cap. 187. Filix femina. Fuchs., Hist., p. 569. — Dod., Comm., p. 388, et Pempt., p. 462, cum ic. Fuchsii, — Matth, ed. Palgr. 1565, p. 1991. — Lob., Hist., p. 473. — Dalech., Hist., p. 1292. — Cam., Epit., p. 992, frons junior. — Gerard., Herb., ed. 1597, p. 969. — Johns., Ger. em., p. 1128, cum ic. Lob. — Park., Theatr., p. 1037, cum ic. Lob. Pteris aquilina. Linn., Sp. pl, p. 1533. — Swartz, Syn., p. 100. — Sade. Krypt. Gewæchs., tab. 95.— Engl. Bot., tab. 1679.—Sav., Mat. med. tosc., tab. 55. — Turp., F1. med., vol. 3, tab. 168. — Franc., Analys. of Brit. ferns, p. 45, tab. gen., fie. 9, et tab. 3, fig. 12. — Agardh, Recens. pter., pag. 19. — Hook, Bru. Fl,, ed. 5, p. 444, tab. 10, fig. &. — Newm., Hist, of Brit. ferns, p. 13-16, ed. 2, p. 93- 102, — Rœp., FU. Meckl., pars 1, p. 64. Allosorus aquilinus. Pres, Pierid., p. 152. Helecho Canariensium. | Has. Vulgaris est hæc planta in montosis insularum Canariensium usque ad regionem Spartocytisi. Disrr. GEoGR. Occurrit à plagis hyperboreis, Lapponià (7’ahlenberg), Kamtschatkä (Agardh), usque ad insulas Fortunatas. Ozs. Ë caucidibus siccis hujus filicis in farinæ speciem molitis, aut soïis, aut similaginis portione levi admissâ, conficitur panis qui pauperibus in frequent: usu est : sunt (præsertim in Palmä, in Gomerà et in insulâ Hiérro) qui alium nunquam Comederint, robusti tamen et longævi evadunt parüm quamquàm alibilem ïiisque qui hoc cibo vescantur intumescere Sn Sens Color farinæ ante cocturam albus, coctæ atro-viridis, sapor amariusculus sed non ex tol0 ingratus. : } a) ‘ [2 2. PTERIS CAUDATA. Lin. P. rachi glabrâ ; fronde 3-pinnatà ; pinnulis linearibus basi sublatioribus, summä elon- gato-caudatà ; rachillà exalatà, basi nodoso-incrassatà ; indusio eroso. 7. « + . . . & . Q A Jin : # Filix femina ramosissima jamaicensis, pinnulà alas claudente longissimä. Pluk., Almag., p. 156. 11, — (3° SECT.) 57 ( 450 ) Filix femina vulgaris facie. Pet, Fil., tab. 3, fig. 12. Filix femina seu ramosa major, pinnulis angustissimis rarissimisque. S/oan., Hist. Jam., vol. 1, tab. 63. Pteris caudata. ZLinn., Sp. pl., p. 1533. — Jacq., Îc. rar., tab. 645. — Swartz, Syn., p. 101. — Villd., Sp. pl, vol. 5, p. 401. — Heward, Ferns of Jam., p. 9. —JT. Ag., Pterid., p. 48. — Link, Fit. H. R. Ber., p. 58 et p. 167. — Mart. et Galeot., Foug. du Mex., p. 54. — Link, in Buch, bi, paul © Has. Hanc filicem in insulà Teneriffà propè Ædexen Villam legit cl. de Buch. Disrr. GEOGR. Species est orbis æquinoctialis. Ors. Specimen Pteridis esculentæ Forst., exstat in herb. Mus. reg. Par., Leschenaultio à Fortunatis allatum, quod jam observavit cl. J. Agardh I. c., sed patrià forsan falsä donatum. Sscr. IL MACROPTERIS. 3. PTERIS LONGIFOLIA. Linn. — J. Ac. P. caudice fasciculatä, paleaceo-hirtà ; rachi glabrâ vel subpaleaceä ; fronde lanceolatà, pinratà; pinnis linearibus , subsessilibus, basi obliqué cordatis, margine serrulatis. Phyllitis ramosa, Æ4/p., de pl. exot., p. 66. Lonchitis lineata pinnis longissimnis. Per, fil, tab, 6, fig. 12. Filix non ramosa longissimis angustis et ad basin auriculatis foliis. Plum., Pl de l'Am., lab. 18. Lonchitis non ramosa longis angustis et ad basim auriculatis foliis. Plum., Fil,, tab. 69. Ptéris obliqua. Forsk., F4 æg.-arab., p. 185. Pueris lanceolata. Desf., F1. al, vol. 2, p. 401. — Boissier, Poy. d'Esp., vol. 2, p. 689. Pteris ensifolia. Swartz, Syn., p. 95. — Bory, FL du Pélop., p. 68, tab. 39. — W'ebl., Spic. gorg. Pteris longifolia. Linn., Sp. pl., p. 1529, quoad syn., non herb., et descr. excl. — Jacq., Hort. Schœnbr., vol. 3, tab. 399 et 400. — Schkuhr, Krypt. Gewæchse, tab. 88. — Guss. > 5950. Ji. sic. , vol. 3, p. 657. — Link, Fil. H. R. Ber., p. 50. Pieris costata. Bory ! in W'üld., Sp. pl, vol. 5, p. 367. — J. Ag, Pier, p. 1. Pteris indica. Porr.! Encycl., vol. 5, p. 712. Pteris mæquilateralis. Poër.! Encycl. suppl., vol. 4, p. 601. Pteris Guichenotiana. Gaudich.! Foy. de l'Uran., p. 387. — Decaisn.! Herb. Tim., p. 20. Has. Occurrit hæc species in rupestribus convallium insulæ Palmæ, eamque & Canariâ misit Despréaux. | DisTR. cEoGr. Sparsa est hæc filix per totius terræ orbis regiones temperatas atque æquinoctiales et 37 gradum i in Europà altingit. Os. Inter formas &, B et Y à cl. J. Agardhio enumeratas nullas quæ momentum habeant differentias legitimas de- tegimus, vix ergo et ne vix quidem pro varielatibusçaccipiendæ sunt. Aspectu RER) P. vitlata vera sed non reipsa diversa à P. stipulatä EL. Reliquas sub € et $ datas non vidimu:. 4, PTERIS ARGUTA. Horr. Kew. P. fronde glabrä, fuscà, ad apicem lutescente, pinnatâ; pinnis infimis deorsum. plu- ( 451 ) moso-2-pinnatis; laciniis lanceolatis, profundis, acuminatis, supernè arguté serrulatis; soris brevibus crassis, rard elongatis. Pteris arguta. Hort. Kew., vol. 3, p. 458. — Swartz, Syn., p. 98. — Vahl, Symb., pars 1, p. 84. — Willd., Sp. pl, vol. 5, p. 387, excel. Syn. Plukn. — Poir., Encycl., vol. 5, p. 721. — J. Ag., Pterid., p. 36. — Link, Fil. H. R. Ber., p. 56. — Seub., FI, az., p. 15. Pteris incompleta. Cav., Anal. de cienc. nat., vol. 4, p. 107. Pteris palustris. Poir.! in herb. Desf. Has. Vulgaris est hæc filix in regione sylvosâ ins. Canariensium. Disrr. GE0Gr. Species est regionis Macaronesiæ, Fortunatarum scilicet, Maderæ! et ins. Azoricarum. ADIANTUM. Lin. 1. ADIANTUM RENIFORME. Linn. (1). A. caudice cæspitosà, rufo-paleace; stipite gracili, juniore paleaceà ; fronde orbiculatà, papyraceà, juniore paleaceà, basi rotundatà vel subcordatä , adultà cordatä orbiculari gla- berrimà ; indusio à frondis crenà reflexà confecto, rotundato vel oblongo-lunulato, demüm reverso , subtus subpalaceo. Filix Hemionitis dicta Maderensis, pediculis splendentibus nigris, crenatis foliis Asari rotundioribus, crenarum segmentis oblongo-quadratis, ob semina adnascentia per ambitum circum circà reflexis. Pluk., Alm., p. 155. Phytogr., tab. 287, fig. ». . Adiantum reniforme. Linr., Sp. pl, p. 1556. — Wild, Sp. pl., vol. 5, p. 227. — Cav., Anal. de cienc. nat, vol. 4, p. 108. Ferva tastonera vel tostonera Canariensium. Has. Vulgaris est hæc planta in convallibus umbrosis insularum Canariæ, Teneriffæ et Palmeæ. | Disrrus. GEoGr. Species est Macaronesiaca, quæ occurrit in Maderä! et in Fortunatis insulis. 2. ADIANTUM CAPILELUS VENERIS. Linn. A. caudice repente; fronde 2-3-pinnatà; :pinnulis rotundato-cuneiformibus, incisis, marogine lobatis, lobis denticulatis. ’Adiavrov 6108 modutprov. Diosc., lib. 4, cap. 136. (1) Adiantum asarifolium Willd., si reverà à nostrâ diversum, distinguen@um caudice nigro-paleaceä, stipite fron- deque junioribus densè tomentosis, fronde orbiculato-flabélliformi basi, etiam adultâ, tomentosä, indusio mox reverso, subtus tomentoso. Occurrit hæc species'ininsulà Mauritii (Bory) Labitladière ! Siéber El. maur.in. 48. ASIN) Adiantum. Math, ed. Valgr., 1565, P+ 1201. — Dalech., vol. 9, p. 1908. — Cam., ÆEpit., ps 924. Adiantum sive Capillus Veneris verus. Pen. et Lob., Adv., p. 361. Adiantum foliis Coriandri. Moris., Hist., sect, 14, tab. 5, Je. 6 Adiantum Capillus Veneris. .Linn., Sp. pl., p. 1558. — Jacq., Misc., vol. à, tab. 7. — Swartz, Syn., p. 124. — Lighf., FU scot,, vol. 9, p. 679. — Wild. , Sp. pl., vol. 5, p. 449, — Smith, FL. brit., vol. 3, p:« 1138. — Savr, Mat. med. tosc., tab. 26. — La Gasc., Garc. et Clem., An. de cienc. nat., vol. 5, p- 160. — Turp., F1 med., vol. 9, tab. 94. — Kaulf., Enum., p. 208.— Kunze, in Linn., vol. 10, p. 530. — Link, Fi, H. R. Berol., p. 70. — Daæll., Rhein. F1, p. 6. — Franc., Analys. of Brit. ferns, p. 48, tab. gen., 8. 11, et tab. 4, fig. 3. — Newm., Brit. ferns, p. 83-88. Adiantum africanum. À. Br. .,in Tuck. Voy. append. 5, p. 462 ad calcem. Culantrillo CGanariensium. Has. Vulgaris est hæc filix et procera, sæpe enim in speluncis et ad rupes umbrosas insularum Canariensium sesquipedalis evadit, in cavædiis quoque petræ porosæ aquile- giorum (lontes vocant) pinnis suis elegantibus protectæ et quasi plumatæ sunt. DisrriB. GE0GR. Species est totius orbis calidioris et temperati, quæ Promontorium Bonxæ Spei in Africà, in Europà Rhenum, Monam insulam et Caledoniæ fines attingit. CHEILANTHES. SwarrTz. 1. CHEILANTHES FRAGRANS. Non. G. stipite badià, basi fulvâ vel nigrescente, setaceà ; fronde glabrà, juniore sub-2-pinnatà vel pinnatiloliatà, lobis rotundatis, soris interruptis, adultà 2-pinnatâ, pinnulis ovatis oblongisque , crenato-lobatis, vel demum 3-pinnatà; indusiis virescentibus, demum fulvis distinctis, sæpe subcontinuis. Filicula femina, Paronichieæ 1, dentulis acutis, Lotum olens. Cup., Hort. cath., p. 79. Polypodium fragrans. Linn., Mant., 9, p- 307, non Sp. pl., p. 1550. — Ejusd., Syst. pl., ed. 13, cur. Murr., p. 789, non tbid., p. 788. — Linn. fil., Suppl., p. 447. — Desf., FL. ail. , vol. 2, p. 408, tab. 257. Pteris acrosticha. Balb.! Addit. ad F1. ped., p. 98, et Misc., 9, p. 46. | Pteris fragrans. La Gasc. Garc. et Clem., in An. de cienc. nat., vol. 5, p. 158. Adiantum fragrans. Wüp., Ann. di bot, vol. 2, p. 190. — Ejusd., FI it. fragm., DO tab ME 0 3, et 4. — DC., FL. fr., vol. 9, p. 549. Cheïlanthes odora, Swartz, Syn. fil., p. 5 et p. 327.— Wild. Sp. pl., vol. 5. p: 457.— Bory ! ! Exped. Mor. bot., 289. — Mor. et de Not., F1. capr. , p. 160. = Er: Fi. H. R. Berol. » pe 65. — Vis, F1. dalm., p. 42. — Guss., Syn. fl sic., vol. 3, p. 660. a! Cheilanthes suaveolens. Swartz, Syn. fil, p. 127 et p. 397.—Yilld., Sp. pl., vol. 5, p. 456.— Smith, FI. be a. vol. 2, p. 278. —.Sibih., FU, STE. tab. 966. FMlces. Botanique. Tab. ay | NV 12 — ISLE 4 \ > on. S ND 1 \ \ SZ 7 = | j) DV V2 A y ù Xp? // DER S UEZILL2 . \ \W : ÿ SA 74 _È 5 PES Ne DNS > Al < VA f | UN 4 RÉ NS VX ÈS Z > = 2 4 Z \ LNESX RP > *\ 7 CRE >Z\\} (7 Er V4 \ ) ! Ÿ CN Ù - / / eylarnt ec. PTT 7 PA NES À 7 LA LT " rh 24 ( 453 ) Cheïlanthes maderensis. Lowe, Nov. fl. mad., p. 6. Hs. Non infrequens est hæc planta in regione inferiore insulæ Teneriffæ. Specimina nostra legimus prope pagum Guimar; sua juniora inter rupes pluviis madidas nascentia die 17 februarii prope Portum Orotavensem ad viam quæ ad Realejas ducit Bourgæus, alia legit in Gomerâ; procera in Canarià Despréaux, qualia et nos in insulà Palmà. Distris. GEocr. Cives est hæc planta oræ utriusque sinûs ingentis Meditérranei, à Syrià d (Labillardière !) ad Hispaniam, unde per Lusitaniam et Maderam Fortuñalas attingit. Oss. Linnæus plantam nostram sub nomine Polypodii fragrantis (Mant. non Sp.pl.), quam secum à Galliä commu- nicavit doctus monachus Gabriel (cui Scolopendra Gabrielis, Syst. nat., vol. 1, p. 4065 dicata), optimè descripsit. Confusio et specierum periurbationes cum Swartzio, quod rarum, ortæ, qui nomina duo diversa plantæ Linnæanæ, Linnæanum alteri Indicæ, nisi forsan eadem, indidit ; planta enim valde polymorpha; utcunquè autem erit Chei- lanthi {Polypodio Linn.) fragranti veræ restituendum nomen suum et Swartziana, dum legitima, Cheilanthes Swartzi vocanda. 2. CHEILANTHES PULCHELLA. Bory. C. caudice cæspitosà, paleaceâ, nigrescente ; stipite supernè glabrà, nitidà, purpureo- fuscà, 5-r0-pollicari ; fronde ovato-3-angulari vel lanceolatà , 2-pinnat ; pinnis inferioribus deorsûm plumoso-2-pinnatis; pinnulis oblongo-linearibus, obtusis, sessilibus, glabris, summis subcaudatis; rachillà nudà, superne decurrenti, alatà; indusiis continuis, niveis, junioribus usque ad nervum medium prolatis, demüm retractis , fuscis. | Cheiïlanthes pulchella. Bory, in Wuld., Sp. pl, vol, 5, p. 456. Blechnum canariense. Brouss,, Herb. ! Has. In rupibus siccis et in convallibus Teneriffæ, Canariæ, et Paimæ. Tota planta odora. Disrris. GEoGr. Fortunatarum et Maderæ! cives est pulchra speciesque autochthon. EXPLICATIO TAB. 2592. 1. Planta integra. 2. Frondis pars aucta. 3. Pinna junior aucta. 4. Sporangium auctum. 5. Sporæ multoties auctæ. POLYPODIEAE. POLYPODIUM. Lin. 1. POLYPODIUM VULGARE. Linx. Var. serrata. P. caudice repente, densè paleaceâ; stipite glabrä, albescente ; fronde profundè pinna- tifidà, vel subpinnatà ; pinnis lineari-oblongis, acutis, sæpe subcaudatis, undique serratis. aAc ( 454 } Polypodium majus serrato folio. Barr.,lc., tab. 38. Polypodiura vulgare + serratum. Wid., Sp. pl., vol. 5, p. 173. — Link, Fil A. R. Ber. > Pe 127. Has. Non infrequens est hæc planta in rupibus humidioribus, in muris ét ad arborum truncos, in insulis Canari 1æ , T'eneriflæ et Palmæ. Distrig. GEoGr. Varietaluis nostræ specimina nonnisi ex Europà ne no vidimus Olbiæ! Neapolis ! GRAMMITIDE AE. GYMNOGRAMMA. Desr. SECT. LL. ANOGRAMMA. Link. Frondes juniores pinnatæ, adultæ 3-pinnatæ. Sori ad apicem venarum quartariarum podeuntes, demüm per venas tertiarias et secundarias deorsum devexæ et frondem tegentes. 1. GYMNOGRAMMA LEPTOPHYLLA. Desv. G.. frondium juniorum pinnis flabellatis, superiorium pinnellis angustis lanceolatis; spo- Tanglis NIgris. | Adiantum album murarium. Cup., Hort. cath., p. 4. Adiantum minimum, folio vario. Magn., hort. monsp., tab. 5. Adiantum filicinum leptophyllum elatius hispanicum. Barr., Ic., tab. 431. Polypodium? leptophyllum. Zéinn., Sp. pl, p. 1553. — Brot., F1, lus., vol. , p. 398. — Desf., F1. al, vol. 2, p. 408. — Schkuhr, Krypt. Gewæchs., tab. 26. Osmunda leptophylla. Lamck., Encycl., vol. 4, p. 657. Acrostichum leptophyllum. DC., FT. fr., vol. 2, p. 565. Grammitis leptophylla. Swartz, Syn., p. 23 et 213, tab. 1, fig. 6. — Will, Sp. pl., vol. 5, p. 143.— Gasparr., Osservaz. sulla Gram., tab. 1, ex Guss., Fl. sic. syn., vol. 3, p. 654. Henrionitis leptophylla. La Gasc., Gen. et sp., p. 33. Hemionitis Pozoi. Ejusd., ibid. Gymnogramma leptophylla. Desv., Mag. Naturf. Freund. zu Bert. , vol. 5, p. 305, et Journ. de Bot. appl., 1813, vol. 1, p. 26. — Kaulf., Enum., p. 81. — Bory, Exped. Mor. bot., p- 284. — Hook. et Grev., Ice. fil., tab. 25. — Boiss., Vor. d'Esp., vol. 9, p. 688. Asplenium geminaria. Bory, Îles Fort., p. 313. Anogramma leptophylla. Link, Fil. H. R. Ber., p. 137. Has. Vulgaris est hæc filicula in insulis Canariensibus; per aquationes Autumni nascitur, floret Februario et sole Maït adusta perit. Disrris. GEOGR. Species est regionum mari interno conterminarum, à Therâ insulâ ( 455 ) (D'Urville) ad fretum Herculeum ! unde per Lusitanorum ! Gallæcorum (Bory) atque As- turum (Därieu!) littora Galliæ fines atque Armoricorum poritum Brivatem (Bory! de la Prylaiel), sed jam pusilla, attingit. Oss. Præter hanc Grammitidearurm speciem Grammitidem quoque linearem inter filices Canarienses enumerat cl. Lin- kius (Puch, Beschr., pag, 158),quam cl. Buchius (pag. 179) inter plantas zonæ sylvarumsinestatione proprià collocavit. TAENITIDE AE. NOTHOCHLÆNA. R. Br. + Sori nudi. 1. NOTHOCHLAENA LANUGINOSA. Desv. N. caudice cæspitosà ; stipite pilosissimà; frondibus elongato-lineari-lanceolalis, 2-pinna- tis; pinnulis rotundatis ovatisque, subsessilibus, suprà viridibus pilosis, subtüs densissimè villosiss soris ad marginem frondis revolutæ nudis, mox confluentibus. Filicula crispa , lanugine hepatici coloris vestita, ex insulis Fortunatis. Pluk., Alm., p. 150; Phyt., tab. 281, fig. 4. Lonchitis mollior lanuginosa Ceterac facie minor hisp. Barrel., Ic., 857. Acrostichum velleum. Hort. Kew., vol. 3, p. 457.— Swartz, Syn.,p. 14.—Wulld., Sp. pl., vol. 5, p. 122. Acrostichum lanuginosum. Desf., FL. atl., vol. 2, p. 400, tab. 256. — Cav., An. de cienc. nat., vol. 4, p. 97. — Schkuhr, Krypt. Gew., tab. 1. Ic. Fontanesii. — F1. græc., tab. 965, Nothochlæna vellea. Desv., Journ., vol. 1 (1813), p. 92. Non R. Br. (sed hæc jure vellea et N. vellea R. Br. potits Brownt vocanda). Nothochlæna lanuginosa. Desv., Encycl. suppl., vol. 4, p. 110.—Kaulf., Enum., p. 139.—Bory, Exp. Mor. bot., p. 286. — Guss., Fl. sic. syn., vol. 3, p. 654, — Boiss., PVoy. d'Esp., vol. 2, p. 688. — 17/ebb, Spic. gorg. ined. Has. Occurrit hæc planta in rupestribus siccis Teneriffæ præsertim meridionalis circà Guimar, Arufo et alibi, inter Portum Orotavensem et Realejos specimina legit Bour- geau, in sylvis super Orotavam de Buck et in Palma, alia iterüm in cratere vasto /« Caldera Bourgeau, in Canaria Despréaux, in Lancerotta ad Guatisam lecit Bourgeau. Disrrts. GEOGR. Species est regionum calidiorum mari Mediterranco conterminarum, quæ per Fortunatas et Maderam (ad muros templi Machicensis !) Gorgonum insulas attingit. + + Sori indusiolati. 2, NOTHOCHLAENA MARANTAE. KR. Br. N. caudice cæspitosà vel subrepente, lignescente, unà cum stipite paleaceà; frondibus ( 456 ) lanceolatis, 2-pinnatis ; pinnis altérnis oppositisque ; pinnulis oblongis, subsessilibus, in- teserrimis, inferioribus sæpè pinnatifidis, subtüs paleaceo- se soris. a marginem frondis revolutæ indusiolo angusto albo vestitis. Lonchitis aspera. Maranta, Meth. cognosc. simpl., p. 20 et p. 152. Pseudo-Lonchitis Marantæ. Matth, p. 924. Lonchitis aspera Marantæ. Cam., Epit., p. 666. Acrostichum Marantæ. Linn., Sp. pl., p. 1527. —19chkuhr, Krypt. Gew., tab. 4. — Spreng., Einleit., tab. 2, fig. 18. — Swartz, Syn., p. 14. — Willd., Sp. pl., vol. 5, p. 122. — Sibih., F1. græœc., tab. S64. -— Link, in Buch. Phys. Beschr, Can. Ins., p. 137. Acrostichum subcordatum. Car., An. de cienc. nat., vol. 4, p. 97. Acrostichum canariense. H7uld., Sp. pl. , vol. 5, p. 121. Ceterach Marantæ. DC., F1, fr., vol. 2, p.567. Nothochlæna Marantæ. À. Br., Prodr. , p. 146. — Desv., Journ. de bot. appl., pol, 1 u8i3), p. 92. — S'adl., de Fil. ver. Hung. , Pp- 16. Nothochlæna subcordata. Desr., L. c. Has. Occurrit hæc planta in rupestr bus siccis l'eneriffæ, præcipuè circà oppidulum Ge mar, Specimina quoque in regione sylvosa legimus circa Agua Mansa et in Canari, alia à Gomerà misit Pourgeau. Disrri8. GEoGR. Species est Horn maris ] Mediterr anei cujus extrà ae hinc Fortu- nalas illinc Pannoniam attingit. ( 457 ) EQUISETACEZÆ. EQUISETUM. Lin. 1. EQUISETUM INCANUM. Vaucn. E. radice atrà ; caule longissimo, robusto, sarmentoso; foliis caulinis (15) longè setaceis, nigris, albo limbatis, superioribus (7-8) totis albidis vel nigro notatis; ramis diluté cinereis, costis rugosis; stomatibus simplici serie dispositis vel rami decursu duplicatiss strobilis de- num laxis, squamis sinuato-rhombeis vel 5-gonis, margine margaritaceo-granulatis, pro- vectioribus medio nigris. Equisetum elongatum. Link, in Buch, Beschr. der Can. Ins., p. 138, et Buch, ibid. , p. 138. An Willd. ? Non A. Braun. Equisetum incanum. V’auch., Monogr., p. 54, tab. 13, fig. 1 et 2. Ferva de plata Canariensium. Has. Legimus hanc plantam ad margines aquæductuum urbis Palmarum et alibi, in fru- ticetis et inter sepes insulæ Canariæ unde eam habuit Buchius, eandemque in Palmä circà Argual et in Gomerà circà Hermiguas legit Bourgeau. Disrri8. GEOGR. Species est propria insularum Canariensium. Oss. Ex specimine Boryano herbarii Fontanesiani, in ins. Borboniä lecte, speciei nostræ et E. elongati Willd. (excl. syn. Desf.) Vauch. 1. c., summa est affinitas, differunt tamen quodammodo strobilo squamisque , ctmque tanta sit specierum in hoc ordine confusio, non temerè conjungenda. Satis diversum videtur E. ramosissimum Desf.! quod idem ac planta Europæa seu E. hyemale, C, elongatum Doell. Rheïnisch. Flor., pag. 51 (non E. elongatum Willd.), strobi- lum enim magis compactum, diversa squamarum forma » arumque margo luteus et furfuraceus nec margaritaceus. Diagnosim bonam sed non impeccabilem præbent stomatum serics ; nil certo ordine unico E. ramosissimi aut quin- cunciali E. gigantei lucidius; extant autem extrà Europam in Indiâ et in Africà species plures quibus stomata 4-serialia aut in decursu irregulariter 2-serialia, claudicat ergô cùm solus stomatum character aliorumque subsi- dium invocandum. Species quam E. pallidi nomine in Spicileg. Gorgon. salutavimus, ex ulteriore examine alia esse videlur; nam stomatum series non fortuitô et hic illic sed semper atque ordinatim alternatimque duplex ; stro- bilum ignotum : nomen autem servandum, nam Boryi E. pallidum ab E. ramosissimo Desf., non distinguendum. P.-B. WEBB. Lutetiæ A. D. MDCCCXLVII. Idibus octobris. = 6 ÇÇ ———— HT. — (3° secr.) 58 sp ESpie . INDEX SYNOPTICUS SECTIONIS TERTIÆ PHYTOGRAPHIÆ CANARIENSIS. NOMINA GENERICA LITTERIS MAJUSCULIS ERECTIS, SPECIFICA COMMUNIBUS ERECTIS, GENERUM SYNONYMA MAJUSCULIS CURSIVIS, SPECIERUM COMMUNIBUS CURSIVIS, VULGARIA MINORIBUS ERECTIS, OBITER TRACTATA MINORIBUS, CURSIVIS DISTINGUUNTUR. ACANTHUS re ce DL CNT 157 | AGROSTIS. lendigera. DC. . . .. . .. ee 390 — MOINS EL INR IN EN T E IDS — HOT NL 66 à elles 387 ACHVYRANTHES RME ST 194 — HÜTENSAGUSS EMPIRE EE 392 — argentea. Walld. . . . . . 194, 495 DUT CEU NII EP EEE ER" 393 = aspera ax Sicula. . . . ., 193 — DIUMOSAMTeN ER RE 426 — mucronata. Lam. . . . . . 193 — St0lOnifera. Linn.…. 390 — CHISCU DES TRE EE 195 — ventricola. Gouan. . . . . . . 390 —= NIDER LINK AE 193 — DENIEUITIA NA AL ER 394 — obtusifolia. Lam. . . . .. JOSSRATRA EE RE En Le Tartes 398 _— TAICANS CA. N. 193 — caryophyllea. Linn. . . . .. .... 398 — HEDENS AIT ER EEE AOSATENIUIO SR EEE RS RE HN à 313 — virgata. Desf. . .… . +. . ASS ENPAIOBIOIE RE RL CT ee 144 ACRISTA NSNERES. Hi FETE SOI AU A Le 2e 27 2 es PR TEE -110 ACROSTICOHUMESTERE T 44%, 454, 455, 458 — M IYA OCNTEU TA ENS, EAU RENE A4 — aureum. Cave... 444 = D SPSCUIO UT SE CEE 414 — canariense. Willd. . . . . LOCATAIRE EE SR PR EE 217 au lanuginosum. Des 455 ALRERSTA RES AN een er 287 — leptophyllum. DC.. . . . 454 == BUT ERA EEE 287 — Marantærmbinn "#7 456 = GNACTIS NME Et Re 287 — subcordatum. Cuv. . . . . RSC ID PAIBATITOf, 14 PAR Sn LEA PE UE 87 — DEUEUN- SHIRT LODN AAIRUCEN AS REA Er MR NE" y NACRE Re RE dE de NE eme lt 20: MANCANETA nénateee AN ARE ARE 52 AGEPNO ET annee RE RP Te 7200 169 | ALLANTODIA. DE en VS 412 INDIANTUMERSR RER 451 — UNONOSAABE EE FN E 442 — africanum- R-ABr-D. 00.0. 4520 RAPLIUMEES ee Ier OR = 342 — asarifolium. Willd. . . . . .. 451 — Ampeloprasum. Linn.. . . . . .. 344 — Capillus Veneris. Linn. . . . . 451,452 — arenarium: Linn. & : . 343 — RGO TONS ENINERET 452 — dentiferum. Webb. . . . . . . .. 345 _ RENOMMER LAN RE 451 EN RO Ode nn ete Lo alu 342 MOLBOPSME SES Pr LE. e. ONva: 491 —UUUNCUM IAE EN EAR 346 — OVALAREL NN ER ER EE 421 = RMI Tete Doc bd 345 ACANIE SRE RE RE Re PRE EM 314 = - GORE KO 46 Bosc dev 348 nn AMENCANA. PIN 311 RUE TE EE EN. ne 346 NGROPVYRUME ee. 2 er ee 420 — monspessulanum. Gouan. . . . . . 348 — FOPEDS A RENE RER 420 — monspessulanum. Willd. . .” .. 345 AGROSTIS. 2, 0 pen. SNS 390 — NUIUIGTUNNDES ENS 345 — AUSINAUS LIN. PEER 390 Sr NÉRUIN PNR PR 347 — CANATIENSIS PARLE, 391 — oleraceum. Desm. . . . . . . . .. 345 a CETUIESCENS. DO un 387 — Porrum. Linn. . . .. A nr 343 ALLIUM. roseum. Linn. . . Share sphærocephalum. Linn. . . . . .. CEMOMAUMEECUL RER CRE VIDGAlE LIN ER EN UE ALEOSORUS RER ES RE ba ve ALOPEC eee re ee. re ele ce. 0.0 LU) el (se he rbadensis. Miller. . . . . . . . .. perfoliata Y barbadensis. H. K. . . perfoliata « vera. Linn. . . . . . . . DAME SE EN NE RET DURS EAN RER EN EE RUSSES RE TE CR monspeliensis. Linn. . . . . paniceus. Linn. . . ADTERNANTHERA En AMARANTUS. au le le e je el eue ei eee e. (se angustifolius. Roxb. . . . GSCONUENS: MOIS EU BITUMAELINNR ER DTACINS DES TE ee. - DIENOCEUS SAME EE DALIUS- BENOIT Sylvestris. Desf NELTO[IEMUS LINE EN tenuifolius. Willd. . . . .. CUOSONIRE RER ser e me Le le sue ANPAOUPEIS ART RE ec EL AMBRINA. . Ambroisie, . . ANAGAL autumnalis. Dryand. . . . . . Belladonna. Linn. . . . . . . oo eo ce Me, sel Tr ele sn se ete eus moe tie eee le ler lolo sine ISERE re ANVENSIS PNR arvensis, B.H. Dan.. . . . . arvensis, cæœrulea. Baud. . arvensis, nebra. Baud. . . . . cærulea. Sm. . . . . . 0e lon NN verticillata. AI. . . . . . .. AIN CHUS AE ee Lt pe — ANDROPOGON SEEN" Me e . ANGUIL angustifolium. Sm.. . . . . arundinaceum. All. . . .. Ralepensis .Sm RARUM ELIANE ENS PARA NN RER a nl bahamensis. Gartn. Ps Tr ( 460 ) ANOGRAMMARÉ ERNEST E 346 343 347 343 449 449 348 348 348 348 348 349 393 393 393 192 493 4 90 490 491 491 192 491 19 286, 287 428 428 427 427 169 169 leptophylla. Link. . . . .. ANTHOXANTHUM. . . . . .. ANTIRRHINUM. . Anuel, . odoratum. Zinn. . JTE JUL Epon à ONŒCUN, BONS NN NN heterophyllum. Schousb. . . Oron IN EL EN -RNE sagittatum. Point. . . . . . SDUTAUTL INTER EE APOLLONIASE MERE CETTE ARBUTUS. ARDISIA. ARISTIDA. e e © + ee + + + + à + + + + + + + + callicarpos. Brouss. . . . . . . . canariensis. Veil. . . . . . ; DIOCEN SOA TEEN lai le ls lee te, one es loose ete © dise ANUS à + 466 Goo 0 : ARISARUM. CAO ONE CIO OO CON OC OMR ETC simorrhinum. Dur. . . . . .. subexsertum. Webb. . . . . . . DUIGANE LINE ER ENS ee 1000 + sauver Lo eue. «ete le 6: a cœrulescens. Desf. . . . OLTANICR AIN EEE ER ARISTOLOCHIA. eue reel 07 Jo els) erget le Mihrenger Le me sh eee) Ve Motle le ere, avenaceum.. Pal. Beauv. avenaceum. Kunth. . . bulbosum. Presl. . . . elatius. Mert et Koch. . elatius 6 Mert et Koch. Mo ee er oies nn. jee one cylindraceum. Gasp. . . . . . . . . Diacunculus LIN nee OULCUMN NII REP HN ls sos ss arte ONENIAIE BED EN NN NS DICEUM INDE CEE EE EEE SURACUM DIU NEC ET ARUNDO. . . Donax. Linn. . ASCLEPIAS s'en es 1198 Co Te ee Dettes ceci e ee + + + + + + + » lentes les one Tete Mere te see COHDNOUS AIN Ne Cu albus. Link. DOM DCE ON CC: 454 454 311 317 437 4140 440 141 137 441 139 31 223 224 223 410 44 40 48 469 469 293 293 293 293 288 389 389 389 389 233 233 44 402 403 403 403 402 403 205 206 293 293 294 298 294 294 294 204 294 394 398 17 17 325 326 329 ASPARAGUS. aphyllus. Linn ASPHODEEUS RE æstivus. Reich. . . . . . . . canariensis. Buch. . . . arborescens. dichotomus. Brouss. . IDTACONPINNE RE EE equisetifolius. Ledru. . . . . CXAUALUS AS MERE TRE grandiflorus. Willd. . . . . . RORRIAUS EAN EEE Pastorianus. Webb. . . . . .. plocamoides. Webb. . . . .. retrofractus. Sm.. . SCADET LIANT CNE Scoparius. Lowe. . . . . . . . stipularis. Forsk. à» » - … : . - *umbellatus. Link. à: - . . . fistulosus. ZLinn. intermedius. Hornem. . . . . microcarpus. Viv. . FAMOSUS PANNE RS tenuifolius. Cav. . . entre Die een ss ps de. ee Ne, ie. + angulare. Kit. Brauntii. Spenn. . COUTALUN ASIN Re C diaphanum. Bory.. . . . . .. CIO QUES DEEE Filix fœmina. Siw. . . . . . .. TCTOUENSCRRSEE EEE LUSCAtU. MilIA NS hastulatum. Ten. . . . . . . . . AMOUE ASE RESORT CS oliganthum. Desv. . . . . . .. DALENS RIRE umbrosum. Schk. . .. . . . .. DÉRONMLENMDENE NC CNE ASPLENIUM. geminaria. Bory. . . . . . . , hemionitis. Brot. . . . .. . . latifolium. Bory. . +... …. .luridum. Brouss. . . . . .. MAFNUMEZ NN NN ENS. | monanthemum. ZLinn. . . MONANURES AIN EN ODOVAUUMEN D ER RES E keine joie "ed ee MATTER , + + + » ee + + + + uen onto pole el one D D, É OM0 en alle) ere el selles + Le ele, ACULUMESDONU EN ENE de Adiantum nigrum. Cav. . ANCEPS SONT UN AXIIALE. NPEDO NS à ( 461 ) ASPLENIUM. productum. Low. . . . . .. — trapeziforme. Huds. . .. 326 328 327 330 329 326 327 329 329 326 328 327 326 325 327 326 334 339 335 334 339 334 334 335 436 436 436 442 445 437 441 445 436 436 437 443 438 442 445 438 440 440 439 442 440 443 441 440 454 438 440 441 439 439 439 440 438 — U mbrosum. Schkr. ee + + ee — Virgilit. Bory.. … .. ASPLENUM. . See ee ele rte l'ollen craie — monanthemum. Bernh. . . ASTEROLINON. ASTROLINON. . ae lee rene, ce) ee se 1e. 0. stellatum. Hoffmg. et Link. ÉTIRUN PAUL NE ARIERIUMERN EE EN ONE — Filix fœmina. Roth. . . . .. ADRIPEEX EE RE M Lee — alba. Crantz. . PAPE — ambrosioides. Crantz. . . . . . — JIdUCA CAN — ENCRES PR NT — Halimus. Linn.. — laciniata Lin. = laterale, Sm. . — maritièma. Crantz. . . .. — MUNTIS A OTANIZ EEE — DANONE ML 08 Sn LE _ POTIUIACOIES SOL — Thunbergiana. Rœm. . . . . . — UTDICHACNAN LEE ARROPASES RER RE TR n — GPÉUQUTS ADI 6 à à 0 0 26 9 0 — daturæfolia None NU — RULESCONS AIN EEE UE ANNEE A — atherantha. Pres]. . . . . . . . .. RO UI0OS PERS RE — caryophyllea. Wigg. . . . = “Air. JiNne à SN » 5 6 6 à NÉ le TE NOR en SE lo — TOO EN DE MMM © NET LS 218 8 6 D 6 0 € a MONO IDC AAA PAL ES NCTIECIANSANI Rene ETES — panicea. Lam. - ï NS CRIS EI eee PR a UNION PONT EE AZEDUCRE RE RER de EN ; BACDUSANO RENE ER PARDSTIAME NE TAC LL ARRET _ DICOIOTED CR — TRCAGO SSID ER — PHCUGOBAGUSE EEE — DENSTCOLOTAD CEE — DISCOSC III EE PE BELDADONNANS ER CRE TUE — purpurascens. Sweet. . ., DB LEPAETARRE SRE NEE — comosa. Kth. BETA: ui MR ENS Ee b M NOSIOLA LIN NE 440 440 442 440 439 439 173 174 173 473 AAA 44 202 200 202 200 203 203 203 201 209 201 204 204 203 200 284 284 283 284 399 401 403 398 402 400 401 400 371 399 399 400 401 162 223 152 152 451 152 4152 4152 318 310 941 341 196 497 BETA. maritima. Linn. . . . . . . . . . .. PÉOCCUMDENS SNS CEST ele DUT DIDK MERE METRE. © sylvestris. Hort. Panorm. . . . . .. vulgaris. Mog: 2%: à à à 3 à 0: Webbiana=#0g. CERTES à: PBICACALD ARE Ne CR le IDE Re BLAIRTA. . OO CE DECO NC COTE UC nodiflora. Gœærtn. . ... . . . .. BREÉCENUMME TS ER ENT. — boreale. Siw. : . : . .. Re — TOUICANS. LATE EE, BLITUM. . Qlaucum. KoOCh PNR PBCUMENDBACIIA RE TCTEE. BOŒEHMERIA. CARO een e) jose, verre she. BORAGO a ar rsC ae se ALERT, BRACHYPODIUM. Yervamora. Linn. . . . distachyum. Rœm. sylvaticum. Rœm. . . .. a MOT es ere lee romeo sde mens ter est + Pois QT ON CO DONC CT NT a D CT OS ac monspessulana. Gouan. . . . . . .. pulchella.-EKenth- me NE PUbKGA LIN. 2 0 FES ENER MIRCHO EL ANT nee. QU AE SPIEE BROMUS. . . . diandrus. Sm. . « ., divaricatus. RONA... 2,001 GUSSONLE PAT NN CNE de rt) lanuginosus" Poir. : un macrostachys. Desf. . , madritensis. Linn. : . : : . . . . maximus. Juss. . . HOOMOS IN SO nanus. Weïig. ... RUDENS LENS. UNE. 9 + + « + sterilis? Guss. prodr. . . : : . .. TECLORUM ET NN URLUIOIS RS AVI EAN ON BUBNASANOCRES SE Re BUGL OSSUM. ele ee PS ER AO — paniculatum. Tausch. : . . BYSIROPOGONE M NU EE OU ( 462) 497 4197 ° 498 497 196 198 2 143 113 248 448 L44 200 200 428 128 264 264 54 55 267 268 L18 419 419 193 29 29 14 410 10 A1 £10 #10 L10 AE 12 13 119 413 112 112 412 413 44 412 412 14 113 113 LA 414 404 118, 419 54 54 63 BYSTROPOGON. canariensis. Lher. . . . . — plumosus. ZLher. ., maderensis, Webb, . ...... origanifolius. Lher. . . . . . .. punctatus. Lher. . =... serrulatus. Webb. . : . . .'.. SOU EEE ee CACHRES RE ER EE CALA CALLIANASSA. . CACLITRICHE: Lu. . tortuosa. Webb. L MINT EE EE RME Te INEDELT SAN RE NN E e Officinaliss Zink. officinalis. Savi. . . . .. trichotoma. Mœnch. . . . . . — . Canariensis,. Webb. . . . . . Isabelliana. Webb. . . . . . — SIAPNATISSSCOD ER ENNE CAPPDERUOS SERRE NET. — CAMPANUPA SAS A RE 2. CAMPYLANTHUS. . . . .. — CHIRONCENT AS LEE canariensis. Lin. . . .. dECIPIENS RENE ER — dichotoma. Linn. . . . . . . Erinus. Linn. . . . — falCQtG REM RybrId Einne NE lobelioides. Linn. . . .. .. mollis 8. Willd.. . .... — nutabunda. Guss.. . . ... — parviflora. Salisb. . . Strigosa. Russel. . . eo Loe e ° Mon cs, ‘eee — salsoloides. Roth. . . . . CANNARINANE PAS PARENT EN MODE re ere Neil ele Pet at.s elite. cotes GO ONCE DROIT MONT ONCE MNT ASE ST G MO COTE LOT NO COTE RSC ENS CS PE A eee er a) eh lotetie 5 om et-e MSA LAS EN ENTRE IMUIS ANG UOTE ENTER TUNICANS bMoes à 0 ES paniculata. Linn. . STE teretiuscula. Good. . .. . . . .. vulpina. Linn.*. . Carminero, , . , . Cebolla. . Cebelleta CON CSS Ct DORE CCC S LOS ES (COURDIN Tu: CEDR ONE RIA ERA PRE RE EN RE canariensis. Mænch. . . . . a nexicana, Benth.. . . .. ÉRLSIAr 2: : = a 20Uil AND | | 9 C2 (9) D Em E SO 3 00 9 00 ( 465 ) GENCHRUS EE» ee MI NEA; 380,386 | CHLORA. sessilifolia. Desv. . .. . . . . . .:. 18 — CHARS ALI ET SSI IMCHLORIS NE RME RES ET me 397 = racemosus. Linn. . . . . . . . 386 — tetrapogon. Pal. Beauv. . . . . . 397 CENZO 1 - RE ET 200 — DANOSG APELS FRE .. 397 CÉROPEGIAS ES NS Re AAA ©: A6 TMGHRYSURUS RER RENE RTE 406, 407 — aphylla. Haw. .. . . . . .. 16 — GUTEUSASPID DC Me 406 — dichotoma. Haw. . . . . . . . 16 — cynosuroides. Pers. . . . . . 406 Cerrajuda, , . . .... ae MD 322 — echinatus. Rœm. . . .... 407 CÉTERACEH ee en RE ASE 443 — EIUSUS LINE RER EEE 407 MN AUTOUM LIN Ur 0 443 — CLOUS RENE TERRE 407 — canariensis. Willd. . . . . . . 77 — GiJANIEUS ATEN re ce 407 — officinarum. Wälld. . . . . .. - - 443 — DRAC NICE RE 407 — MaranimaDE TERRE cu HSONIMOEADIUMERE RE ET 369 CLR TARA 05 à 00e CN CE 389 — bahiense. Nees, . . .. . . . .. 369 — canariensis. Nees. . . . . . . 389 — MATiSCUS CODE ne 369 — cærulescens. P. Beauv. . . . 389 — occidentale. Rœm. . . . . . .. 369 CHagO TE te es SPORE 100103 4MCEETHRA ER EE 12 CHAOS RAR En NE MI NS 400 — ACTOR ECC ER NE 42 CHBILANTHESS 20 MR Re 452-NCODONOPRASUM EM NN NC. 345 = fragrans. Webb. . . . . . . 452 — DAUENS RCD 0" 345 == maderensis. Linn. . « . . . 153 COLE LV PRE NE MS EE 378 = odora. SW... .. D15 LACTYMAR LIN 1 378 — pulchella. Bory PR ue 453 COMMENT 356 — SUAUEOIENS SN 452 == ASTALIA SR PERRET. 356 CHENOLEA MEN Sa ELA TERE 204 ous canescens. Vahl. . . . ... 358 — canariensis. Mog. . . . . . . : 205 = canariensis. Chr. Sm. . . .. 358 CHENOPODIUME En Et Ce OMC ON DALTASOE. SERRE 169 ut album. Linn. . ...... 199 — CONACELAN IEEE 169 — ambrosioides. Linn. « . . . 202 CONVOMUEUS RSR 29 — caudatum. Jacq.. . : . . . 491 — althæoïdes. Linn. . . . . . 24 — chrysomelanospermum. Zuc 200 + arvensis. Linn. . . . . CE 22 — deltoïdeum. Lam. . . ... 200 ue bryoniæfolius Reichb. . . 25 — flavescens. Rœm. . . . .. 911 — canariensis. Linn. . . . . 25 — flavum. Forsk. . . . . .. 201 25 cherleri. Agh. . . .. . .. 23 — fruticosum. Mœnch. . . . 208 = elongatus. Willd. . . . . . 24 — glaucum. Linn. + . « .. . 200 =. HONUUS ANNE EEE 31 — glomerulosum. Reïichb. . . 200 == fruticulosus. Desv. . . . . 33 — halienus. Thrg. . . . . .. 204 — RITSUIUS CON PSE 25 — laciniatum. Thrg. . . . . . 203 =. DTA TICUS ER EM RS 25 — laterale. Hest. Kew. . . . 201 — Ovatus: MŒ@NCh | 23 — leiospermum. DC. . . . . . 200 a pannifolius. Salisb. . . . . 25 — maritimum. Linn. . . .. 209 — pseudosiculus. Cav. . . . . 24 — melanospermum. Wally. . 200 = scoparius. Linn. . . . . . 29 — murale. Linn. . + : : . . 201 == SICUIUS. LINN EN 23 — sinuatum. Thrg. . . . .. 203 = solanifolius, Low. . . . . . 25 _ suffruticosum. Willd. . 202 — Soldanella? Despr.. . . . . 26 — urbicum. Linn. : . à: . 200 | : — sufruticosus, . . . .. ., 24. — vestitum. Thrg. 203 — volubilis. Link. . . .. .. 24 CHIRONTA RER CRIME D SON HMIMOONNICA ER PR NL LA RER 46.. — Centaurium. Willd. . . . .. COR LEO) se TO EE EE EE Re 25 — maritima. Sibth. . . . . . . . 24 | Correhuelo de los montes. . . . . . . . . . . . 25. — SPICULG EN ANT. "RENE DOMRECRESSA NE. ere re pente de 34 CHLORE Ne re UN TEMERE ES —CretiCa. Linn. ue, mA 34. — Crenulata. Salzm NN: 18 — villosa. Hoffm. et Link, . . . . . . 24. — dUbIG AMEN ASMIROUANITILO EEE PM TT LT TR 452 — imperfoliata. Linn. . . . . . . NS MO SCUT AE LS EN EMEA ET 35. — lanceolata. Boiss. . . . e + + - 18 + CalyGiNd I CDD ee ee 37 CUSCUTA. _ CYATHEA epilinum. Weih.s +..." episonchum. Webb. . . . . . .. epithymum. Murr. . . . . . .. epithyma. Link. . .: . . . . . .. europæa B Linn. . ....... minor. DC. . . . us os le ler ile «e. Mine lee Nr © 6: fragilis. Sn. ML DILPA ARIANE — Hlatine BAM A spuria. Baum. . + + + « ee CUMODOBE NET CRE TC CYNODON. Be Hotels cenmsome re lens est sihie » DAcÉYIon RER ER UNOGLOSSUM ER ECC — CXNOMORIUM EE EME CU CYNOSURUSN EP ER TC CRE ET CYPERUS. CYSTOPTERIS. . — CYTINUS. HUNEUS AID RE ER echinatus. Linn. . Re CleSans PDES PEER: gracilis. Viv. . INAICUS CBINN. 7... À eMimoltens le ægyptiacus. Glox. . . . . . . . alopecuroides. Rottb. . . . .. badius. Desf. . . cossyrensis. Tin. . . . . . . .. Delesserianus. Webb.. . . . . . chocs Dale à. 210 0 0 2 5 EKÇ LISACRUOS AE glomeratus. Sm. . . . . . . . . inundatus. Rotth. . . . . . . . junciformis. Cav. . . . . . .. laaralise PORN MS nc longus 6 badius. Camb. . . .. monostachyus. Link. . . . . . . mucronatus. Rottb. . . . . mucronatus & albidus. Vahl. . . OUAIS MALE NN radicosus. Sibth. . . . . . .. rhenanus. Schrad. . . . . . .. TOINOUS LINE NET rubicundus. Vahl. . . . . . .. Teneriffæ. Nees. . . . . .. . Teneriffæ. Poir. . . . . . + .. tenuiflorus, Rottb. . . . . . .. tetrastachyos. Desf. . . . thermalis. Dumort. . . Filix fœmina. Coss. . . . . fragilis. Bernh.. - . . . .. PNR andere Mrsrtol re: 2 Fete eine ( 464 ) 36 36 36 37 36 36 445 445 445 439 140 439 301 302 CYTINUS. canariensis. Webb. . . .. DANAE. DIOSCOREA DIPONDIERSS — Hypocistis. Linn. . . . . . . .. DACIYEIS RER EN R RUE Se — fasciculata. Link. . . . ie — glomerata 8. Webb. . . . . . .. — hispanica. Roth... : : .. . . . Smithii. Link. — androgyna. Webb. . . . . . .. .. nn AUAVE. PEU. ER CUS. DAMON ORNE CCC AT OT, tr ue — tunbridgensis. Pet. . . . . . . .. DATURAS SE LOT LR En Le — fruticosa. Hornem. . . . . sd =" quayaquilensis. Kih = MCtCl EE nT M RP EE — canariensis. Son. . . . . DIGIRA DIS MINT RAD EE — canariensis. Linn. Se... + … DIGITARTA SR RER — GATEAU MERS PAU © _ ÉROJONT LINE PER EU — NOUS MPG EN CE El — sanguinalis. Scop. . . . . . .. —= stolonifera. Schrad — canariensis. Webb. . . . .. _ erythrœum. Webb. . . . . . . .. — fulvum. Webb. . . . CS —_ minimum. Webb... . ... ... DONNE ET PE ER SE ET — arundinaceus. Pal. Beauv.. . . .. — DRACO RENNES DRACOCERHALUME PRET — canariense. Linn. . . DRACUNCULUS. . . . .. . _ Canariensis. Æth. . . . .. DAT CMOS DRM 0 a — COLONG PATENTS — Crus galli. Pal. Beauv. ECHIUM NN AC EUTSS — aculeatum. Poër. . . . :. . . .. — ambiguum. DC — armatum. Sm ee + + + ee + O8 EE ON OP CO CITE + + — candicans. Jacq. © — Decaisnei. Webb. . . : . . . . .. 429 429 416 417 417 417 417 319 320 320 231 231 446 446 417 419 419 413 417 445 445 444 444 384 383 385 384 385 396 317 317 340 340 340 341 395 395 395 444 330 330 87 87 294 295 39 382 383 382 41 50 46 50 42 48 48 49 ECHIUM fastuosum. Jacq. . . . . . . . .. giganteum. Linn MEGDARNNIGET RE CNE onosmæfolium. Webb. . PIDIDATA SPC RE plantagineum. Linn SHNNESS ICI TEE strictum. Linn virescens. DC eo. © None Joie + + en le ele res pet se: sole he + sm 0. à. Metro Mrmlnt ee Le ve" EPEUSINE ER NE où eee) een hs ete done. she sel © Los s SR SDINOS A CCM EE BPHEDRASERECEE LS SR PR". AITISSIMANDES PRESENT dISSOIUTA NPD ISLACRYA EN NE NEUNe equisetiformis. Webb. . . . . .. IRAINISEDES RE RER DIDIER, CHE ES Ce BOUISELUME EU ne nn ce. ERAGROSTIS ERINIA ClONJGIUN AID nu lÉnGte > SF 20e pallidum. Bory.. . . . . . . . .. ramosissimum, Desf En ele is le. foros tercen los Moment Mens poæformis. Link. . . . . .. poæoides. Pal. Beauv. . . D CN CNCES CE CMIOL TO 0 Os AT MO CCE OT T0 CMOS ONU D OMROMTENOS S (CRC EST EC Campanula. Noul. . . . . . . . .. DANIDHR AT RE Er Escarchalagua Espina blanca, . Estrella de mar Centaurium. Pers. . . . . .. lutea. Rœm. et Sch.. . . .. maritima B Griseb.. . . . .. SDICALA DENIS EEE CORNE OCTO CRE TE ECC ECS 0 + ee + + + ee + + + + + + a le ae dolce to el cet ce Toulon rene BUPHORBISELE ER CN EEE AMIS ED CRE NE ERNE, APRYIA M BTOUSS À atropurpurea. Brouss. . . . .. balsamifera. Hort. Kew. . . . . Broussonetii. Willd. . . . . . . . Burmanniana. Gay. . . . . . . . coliinIChRoIes AB canariensis. Linn. . . Cuneifolia.. GUSS. LUS RE ETC CXIOUAIENN ER Forskälii. Gay. . . . . .. Fe. IT. — (3° SECT.) ( 465 ) 48 48 EUPHORBIA Broussonetii fragilis. Dne. . . granulata. Forsk. . . . ... .. helioscopia. Linn heterophylla. Desf. . ...... Lagascæ. Sprg. Lathyris. Linn. Linaria. Link. maculata. Aubl mauritanica. Lam obliquata. Forsk obtusifolia. Poër piscatoria. Link piscatoria. Webb. platyphylla. Rep et he molle, ee. ces Meteo, ee fete . + +. + ee + + ee os mel te les site ONOMOA OO TN CT eee realise Lite COR CET ER Ce 2H e Manle ie Msn es OC De Gin, CR Gris CMOS Ce DOME, LE Or . + + + + + provincialis. Willd. . . pterococca. Brot pubescens. Vahl. Regis Jubæ. Webb retusa. Cav. . rhombea, Willd. rotundifolia. Lo rubescens, Link. rubra DC. Siygiana. Waits. tenella. Kth. . thymifolia. For thymifolia. Linn trichogona. Bertol valentina. Orteg, virgata. Desf. . — fragifera. Webb. . . Faya. . calycina. Linn. cristata. Linn. disiachya. Willd filiformis. Sm. . gracilis. Schrad monostachya. Desf Myurus. Linn. phleoides. Willd © + ed . A es ve 1S TE 2 PS ON NS nu RE ce reed Le ETES DE 2 PO cn Ne LA Re Eten M à sun PERS RTS Ma RUE AL EN PRET Ts NUE = PR IR RS HSE D à 2 RE A RE den ie Vo en +) © eo + + DU CRC EE ACTE MO EC LT LOTS PO D © CRC CMOS MOMENT HS RÉ Cap OO OCT CARTONS CMONOMIOTPATRETT ® +. + + + + + + o ee + + + + ee 19 19 29 SRE & OS I & D 9 19 à à Le 240 FESTUCA Pseudo-myurus. Soy-Wilm. . . . — RU (EUR CNT re ECTS SU IOUIIC HUE EE Er COTICA LIN UE ER ae Figueiro de Inferno. . EIMBRISIOVEIS M Re ET. — dichotoma. Vahl. . . . . . . BORS RATE AE 2 Prec ele — angustifolia. Retz. . . . . . . — FEULICOSG NA OMEIEE GATE NS Re RL Eee — IDUCTONA AE POLE — australe. Pal. Beauv,. . . . . — lendigerum. Gaud. . . . . . GENDARUSS RER — hyssopifolia. Webb. . . . . . CANDIANAN EL RTE UN ea — Centaurium. Linn. . . . . .. — MONUITRA AIINNEERE SE — Spicaia. NVAÏHIN EE GESNOUINTA. . nn ; — arborea. Gaudich. . . . .. GIDAIDET A RE Gilbarbera, . . GMDIOIEU SR RC PE ee — caucasicus. Herb.. . . . ... . — COMMUNS. Des — SELCIUMRGUTEE -:- CÉOBÉPARIA MEN RES AL Ce : — longifolia. Hort. Kew. . — salicina. Linn. . . . . COMPHOCARPUSS RE — ITUICOSHS BE EC CC CRAMEMIEDISERE RE NE EE LL — CODES Se 5 d 2 Los ce — CELCTACRA SEE — leptophylla. Sw. . _ leptophylla. Desv. . . .. RUNBLENENRUL tte se ES NN — CORAN — tridactylites. Lindl. . . . . . LP RERDENTA ERREUR ro _ excelsa. Banks. . . . . . . » HECION TOME PART RE nn Helecho te ares US à A HELEOCHARIS. . . .. LPS ARE ER Je DAlUSTIE MT EN HAMODROPIOM PRET CR 070 — erosum. Lehm. ... — europæum. Linn. . . . .. HEMIONITIS US ( 466 ) HEMIONITIS leptophylla. Lag. . . . .. = POTTER ER RE ÉRERMIIN UM UE AR NN — cordatum. Lindl. . . . . .. ED ÉUECONNIC DA HIBUEUAE SES Pr ce RCE LU HOECUSPE SE EN ENCR Sr e AS CE = HUENOCEUS SCNTAU. CN — bulbosus. Schrad. .. à. 0 HGICPENSIS AIN CN PO AN AUS NN EC RE ET ET. HOLOSCHOENUS. . . . . ASS — vulgaris. Link. : . . . . HORDEUM ER RE Ne — MATNUMENT/ USER net n ct ele se ere. Vaio relier 1 Vie ste — COMOSUS AIN NE — fulvus. Cav. . SOCCER CR UT PR — cupressiforme. Labill. . — minimum. Rich. . . . — tunbridgense. Sm. . . — tunbridgense. Vahl. . . — unilaterale. Waälld. . . — Wailsoni. Hook. . . .. HNOSCYAMES: 2e Se nl — AIS MNT MEL TRE — CUTEUS AIN — canariensis. Ker. — varians. Vis. . . : PPPNOTICUMPERS ES ER ME 2 — frutescens. Rodr. . . . .. — somniferum. Boiss. . . . . PAPROPEÉLTIS ER RS SL TE ARR — lobulata. Bory. . . . . . .. IGACOR PASSE ER E TEE — Bahamensis. Lam. . . . .. .. we de, leflel Tel een 1 le ON IOTEN NISSAN RON = ONUÉNINEL JT Lu EN AO — germanica. Linn. . .. 2 OUONU SSI. TAC AR NU CEE — pallida. Zinn ISOEEPIS PE TN 72 Mer AUS. — CHPIOUES AIN RE SUR — dichotoma, villosa. Vahl. . . .. — Holoschænus. Ræm. et Sch.. . 7 some 6 le ne, se ge le Ts er ce 62 341 117 285 ISOLEPIS numidiana. Rœm. et Sch. . . .. OC NUVENRIIE ISCRTAT EE — DAULONT SONO — SICUI ARE ES EE RE — URSS, TARESIE LMI à ER US ASMINUMP ET EP me le à. —_ Barrelieri. Webb. . . . . . .. — odoratissimum. Linn. . . . .. TERRE D PONS AR PORN JÉNCUS Es 21 AT er AR —= - ACUS, JE à 0 0 » 6 rene — CHOULE, ILE à à à dE 0 deu + - GÉTPUS, FDP à 2 6 4 440 =. Capiiaius. Weig. = 1° — ONCE VMS à 6 rs me ed — ericetorum. Poll. . — hybridus. Brot. . . — iles VI vo mo outre a Cube le om es We dos ie rerder eu de’, eine — pendula. Loud. : . . . . . .. — PRCORICEAMÉT RARE — thuriferg. Link oem e il entre, 1e con cel eo die lyon, [sde TOUS SCOD TERME ER E KOPBERTARERE PEN RUE PET US LACHNAGROSTIS. nn CU IUCINO. AT — CIS LIU A DENON NOTES CE — phleoides. Pers. DMC OST NE ER SN — CUSSONISMETINE PS PAGURUS RER ER MEME — OVEUTES JL UN Le ERA ESMARORIEES RE Me a LAMIUM — amplexicaule. Linn. . . . . . .. — PUFDUTEUM ARENA LAPATHUM LAPPAGO — racemosa. Wild. — OUTCA EM ENG REE QUO, CONS CMOS TE ENS CT TT ET TT an DEOTENSE MANN PE ET LASIOPERA AO DD D D KT © CCR OR M MT TN À — rhinanthina. Link et Hoffm. . . . LASTREA — elongata. Laurel CRC OR ET ET RE RUE PRESS Dr to eos MS Net e e dette en sr ei er LED, & 56. 0 à 6 PAURUS ER ESPN ETES TR 0. — Barbujana. Cav. eot'oltel rene. nn RP TOUS RON ee — Barbusano. Hochst. . . . . . . .. — Barbusano. — Canariensis. ee + + + + «+ ( 467 ) 366 367 367 367 367 165 165 166 107 353 353 304 353 354 353 304 359 355 354 351 365 277 271 211 279 219 210 210 404 405 404 404 392 392 394 394 406 406 92 93 93 216 216 386 386 152 152 437 437 229 229 228 223 223 229 223 229 LAURUS canariensis. Wild. . . . . ... fœtens. Hort. Kew. + : . .…. . . . INUICR AIN É eo ess sheet ne Toner el EPP RCE PAVANDUEMME Rs RER En e JOnAS EE CLTANS a DES ET DUMP EEE PINDALAEN LIN EN SIŒCRAS INT CEE — mollissima. Webb. . . . .. LEUCOPHAE. . — argosphacelus. #ebb.. . . .. - canariensis. Æ#/ebb. . . . . .. — candicans. Æ7ebb.. . . . . .. — dasygnaphala. Webb. . . . .. — macrostachys. Æ#ebb. . . . .. — Massoniana. Webb. . . . . .. DÉC R ra NRPRE e Mr e PIPUMERS CORRE Nr RCA — Candidum. Linn. .. .. . . .... LINAREAR een EE EU rte Re — circinnata. Sweet. . . . . . : .…, — FAfnes eur er — DRRCA MONO ET E NT — heterophylla. Sprg. . . . — LARCETOUE NES EE RE — lanigera. Hoffmg. . . . . . . .. — Scoparia. Brouss. . . . . . . .. — SÉCDER A RCD CN EE — spartioides. Brouss. . . . . . .. — SPORE EMULE ER EEE — HicGbiana NIS NN DÉPPIA RSS RER SP NUE: — nodiflora. Rich... . - . . . . .., HIRNENEE.. EME NES See LOBELIA.E CN RTE EEE ER — Broussonetii. Bory. . .. . . .. COTON ETS RE NL TS TRE — Boucheanum. Kih. . Dés = orale. POI Ene RN ETEe — _italicum. 4. Braun. . . . . . ... GOERNER PE TE ; minor, Linn. ele Mes certe ie ere Del elle GiFole Lothen eemolse opt trees 6 et aie SET ep eye. lots Ne; Foie foi ie lle. Ce ne ot ee CHINAPICUS PR EN subulatus. Kunth. ... . : .. perenne y. BE MN, eue oder el re elle félreike, sumetreie.er us ALU NLANN. CRE RON CUTODÆURE EN RENTE EXCOPERSICUM EEE RENTE LYCOPODIUM. eMatele Ce lente de le ce ls denticulatum. Linn. . EYPEREMR EN ENS EC re LASIMACHIA NN CR ue. Madroûo, Maestranto, . MANGLILL À. Linum stellatum. Linn. . . serpyllifolia. Poir. ee co ele le le arret leleieMerret ane ee ee + + + + + » DNOMOREE-COO CENT CL TOC CE Canariensis. Rœm. . . . — MATANUElORS RES 2 ST ER pote MARINO AUD REP EE NE TER MARINO DER Re MARS — MAtaPER ON : UPUIU AUOT REMONTER vulgare. Linn. . Re TR R UARTE Œ E iee À MALADE A CE MEGASTACHYA. ee + + + + + + + + + + © NUEHISS ARE RES A Alt — Nepela "Linn Ut 0 rotundifolia. Lam. . . . . . . . . NIENDEA SEEN CE ATUENSIS. BENIN candicans. Crantz. . . . . …« . . . gibraltarica. Willd. . . : : . - macrostachya. Ten. . . . . . .. NEIECIG MED. ART NU nemorosa. Willd. . . . . . . . . . . Pulegium. Linn.. su.‘ «. rotundifolia. Linn. ÉONEL IL » à en 0 us ose sylvestris. Linn. . . . . . . . . . tomentella. Hoffm. . . . . . . . . tomentosa. Sm. «. . . . +... viridis. Linn. . . . . . . GRIS MBRCURIALIS ER CERTA ANNUAL MINT EN — MESSERSCHMIDTIA. . ........... ( 468 ) ÆESSEMICROMERTA EN ER 0e 448 — Benthami. Webb. . . ... .. 285 — densiflora. Benth. . . . . .. 285 — helianthemifolia. Webb. . . 286 — berpyllomorpha. Webb. . .. 282 — hyssopifolia. Webb. . . . .. 282 — julianoides. Webb. . . . . . . 433 — lachnophylla. Webb. . . .. 433 — lasiophylla. Webb. . . .. 146 — OR ENTER 146 — lanata. Benth. Suppl. . . . . 173 — lepita He LD RS En 174 — LINK 7EDD ER ER 173 — polioides. Æ/ebb.. . . . . . . 11 — Preauxti. 76h nu. nn 61 — Teneriffæ. Benth. . . . . . . 168 — TENUIS BEN EEE 168 — TONI PINE ER RERR 23 — terebinthinacea. Æ7ebb. . . . 27 — thymoides. Webb. . . . . . . 168 — Tragothymus. Webb. . . .. 197 = Dar MBeNtL OS MOREUME er TE On NET 104 D COLUICSCENS DES PER EEE 105 no LENGIYENUN IDD EEE 105 nr COUIEHIONMACAT EEE 10SS | EMNMUIANO MERE RER EN PRE HSE EMONNETA EEE PORC RER RE ee nr RARE ONPRMAENESE ERREUR 16 — subulata. P. Beauv. . . . . .. 159 | Moradillo de Santa-Maria, . . . . . . . . . . . HUSMEMDEQUEr A EEE ES NE EE ET POS | OMAN. LAS ONE de Éd à do do € 403 MUSCARIENRERRE ER TT RUES. 403 D ACOMOSUM Ne ere SH EMVOSOMIS EEE RENE ENT 82 — GIDESITIS ADO OI EEE 83 — latifolia. Poir. 0... 82 — oblongata. Link..." 61 — scorpioides. Schkr.. . . . . . . 61 — SYLVALICA HO) 0 61 — versicolor. Roth. . . . . . . . CON EMERICA RER PER TE EN. 61 — Fay HOT KEN 61 | MYRSINE. . OO OC ONCE CCC 61 — CANATIENSIS ISPLD NN Ne 62 — Heberdenia. Rœm. et Sch. GA RN AU EE RC RE CHA MNEP ETAT EE PE A EC pre 60: — Deydea. bb RE ER 62 | NEPHRODIUM. . . . ... NE Ene 62 — elongatum. Hook. . . . . . 60 — MOUCR PL RE DES IIN EC ARR le ent lee nt me Ole DIS MEN CANDRA TEE TT CCE 39 — physalodes. Gærin. . 39 | Noel chagil. . . . 272 4168 0e + ote + + + + + + +. ete = + tune een eo ele el ss lee es is le “ons de le L'e OLEA. . COEUR ER NC OPHIOGLOSSUM. — EXCEIS ARC DORE RE EE NOTHOCHLÆNA. . . .. — lanuginosa. Desv. . . . — Marantæ. Br. . . . . .. — subcordata. Desv.-. . . . — DEUET. DESV.._ nn OPDORA EIRE ENT Res — dragonalis. Crantz. . . . . @mene oo eee ne Vo eee. ep eo. Ce ee + + + + + + + + + + + — lusitanicum. Linn. . . OPHIURUS ARE RENE ET Te — cylindricus. Link... . . — SUDUIGIUS NICE EE OPARVS RE EN ae ns — bombyhflora. Mutel. . . . . . . . . =" GÉGIOIRGS Mie 4 0 20 0 00 0 0 — insectifera GB. Desf. . . . . - . . - + ROUES CPE ES SR RE ES 0 Habaniferd. AU = à MUNUGUTE NES CENT HOME ORPISMENTSENR EEE EE TEE — Crus Galli. Pal. . . .. PES ORCJATTEIG AO EN ORCHIS ER — Canariensis. Lindl. ... . . . . . . RL COTA CI ENTER EE TA JTANS ATEN CR ER CE — longibracteata. Biv. . . . . en … RODENTIANG. LOIS NN — tridactylites. Webb... . . ... . . ORÉODABANE RER —_— IC TENS EN ECS EEE ORIGANUMEES — CHCRCUN DC RTE ER TE — megastachyum. Link. . . . . . — VOIS Are INR A RE -n — DURETS RE IDKS RE EEE EEE ORNITHOGALUM ER — ATADICUM.-LINN.. — narbonense. Linn. . — pyrenaicum. Desf. . . — Squilla. Gawi. . . . . . GROPBANCÉE RP PER CE — Berthelotii. Webb. . . . . .. — grandiflora. Bory. . . . . . . — pruinosa. Lapeyr. ... . . . . — FORGE LD 9 6 0 4 © pa ONE ee Ne Sr ARTS st à GEO, 6 so 00 6.0 Ortigon del0SiMOnteSs NRC OSMUNDA, . , . . . . . © D pe be GO I Où DONC ( 469 ) 53 317 163 163 458 435 455 456 455 330 330 161 161 435 135 125 125 125 305 305 305 305 308 305 308 305 382 382 358 303 303 308 304 304 304 307 OSMUNDA leptophylla. Lam. . . — Spicant.Linn OVER EEE PRE RTE, PAlO;DIANCOS EE er Ca ee A Tee BANTGUMER RENE Re Ne TE beckmanniæforme. Sprg. . . . .. COLONUMENEUNN EEE EN CRUS SAINS PNR ERP ER Daciulon RER DIQUCUM AAIND ER ENTRE PASPAIDITES REINE RE SONQUINAIE TINN. un Un SORA NES CNE verticillatum. Linn. . : DIUOSUM M RLES IEEE ER etoile er ec Jrnelre eee Mes e) + lee tee RELTEMERA NS ET EN A re PENNISERUM —» cenchroïdes. Rich. . . . .. distylum Gus, PERIPROCA EEE RS PERISTYLUS. . . angustifolia. Labill. . . . . .. audicea. Ræusch. . ... . . .. JMS AAA EEE punicæfolia. Cav. . . . . . .. PLUIE NIET chleMo ee le lee le oncle PermMentON en Re te Cri Nr CU c PERSEAS SAME RAR RCE. canariensis. SPL. . « . . . ICIENS SPIP MEN EEE gratissima, Gærtn. fil. . . . . .. indica. Sprg. . DMC OMNCM NC CMS PÉRSICARIV EE NUE TS serrulata. Webb et Moq. . . . vulgaris. Webb et Mogq. . . . . PHAEARIS ER RE CRE GQUAUICH LIN EN Ne aquatica. Lebart. . . . . . . .. aquatica. Wallde brachystachys. Link. . . . . .. DUIDOSGMDES MES IE ET 0 DULUOSG AT ES LE PRE cœærulescens., Desf. . . . . .... DINOR RE RE TE 454 448 185 4164 Diaé a 1 42 309 309 382 383 383 382 396 382 383 3385 425 381 426 202 385 385 +- 4728 173 380 381 381 45 45 416 A5. 415 15 307 308 124 224 229 223 227 225 224 219 219 219 373 376 376 375 374 375 376 374 313 376 378 375 PHALARIS nodosa. Linn.... paradoxa. Linn. . — quadrivalvis. Lag. tuberosa. Linn. . . PÉMRPILIS SERRE ET Preauxii. Webb. . PHBLIPÆ APE EEE gratiosa. Webb. . . ramosa. Mey. . . trichocalyx. Webb. PHEU MERE CUT CELL, Ægylops. Scop. . . crinilum. Sm. . . PHGHDE SRE TON Barbusana. Webb. . L'HOENDX SSSR dactylifera. Linn. . excelsior. Cav. . . . PHMSALIS RE CE daturæfolia. Lam. frutescens. Linn. . peruviana. Mill. . scariosa. Linn. . . somnifera. Zamk. PÉRMOPACCA RENE PICCONIA, . Pininana, PIPTATHERUM. . . .. prœmorsa. Lamk. . es TE prunes ele + = à œn sta, ee Sa el eue sue Asso ee de MT D CHROUE C ns jette nes Mes e Come KL Sie loin ie re mg Se ee ve en + pneus ve D else Mes le tee fs Monte re ere EM er le: Met ser Le Mo Lo = Ne Ee ‘a MM et se, Dennne re et + là de + + decandra. Linn. ea + Jo on + Ce De le laps lee PLANTAGO. cærulescens. Pal. Beauv. muliiflorum. Pal. Beauv. Motel Le le je rene en + Les +2. agrestis. Salzm. . arborescens. Poir. catanensis. Ram. commutata. Guss. cretica. Linn. Cynops. Linn.. . lagopoides. Desf. . Lagopus. Linn. . lusitanica. Linn. . major. Linn. . . Psyllium. Linn. . serraria. Linn. . amplexicaulis. Cav coronopifolia. Linn Coronopus. Linn.. . decumbens. Forsk. eller seen. © De en Me le esse rie DEC ET] eee jose sure en lors. fe. ... | SON TR TR RER TS en 00 D SORGHUMEERE RER an ue SPECULARIA. . HAlCDENSC PERS EE EE CR DRACHNS CR NE CE UNSCHIDIG RCND UN DUNDUREL ROIS. €" scordifolia. Walld. . . . . . :. papillata. pectinata. Hort. Kew. . . . . .. Preauxii. pruinosa. puberula. HOGC, Sie NE LONLISEDES RER STOPRETAN EN 0 PR PAR TE SYNTHERISWA. . Tabaya d Tabayba Tabayba DAHAGCOMORANZ CN one oo lolo Le, eee ete ce fee chenopodioides. Pall. . . :.... FEUTICOSA M FOTSEI RUE Nu MATUMA MOYEN NN : vermiculata. Forsk.. . . :. ... — vulgare. Schrad. . . . .. ulce, MAO ER A EN mora, ,. D FLD RC ET SEE Terre ut. — (3° sECT.) ( 473 ) 323 120 122 282 282 122 122 122 121 123 191 192 122 424 122 121 42 497 428 3 476 180 180 481 179 480 182 177 177 181 177 178 388 338 388 330 330 207 209 208 208 208 385 385 254 252 250 Tabayba selvaje Canariensium, . . . . . : .. 953 Tabayba selvaje Nivariensium. 5 250 DACAFODUIIA EEE 295 Tapinasté, eds iete EE 46 LA jOS EN ER en EE. 69 TAMUSS 5, LE es Rs 1 à 317 — communis. Links... 317 D LEUUIS ELODE MPR A. 317 LAGAPASTE SE RS EE ne 2 347 TarapON A 7 ML Rule 295 AREA PO as ME re RP ra 235 DECDARIA NE 2 LUE Re 436, 441, 412 _— COUCOU CAN ENTRE 442 — CIORITITACAV EEE 436 — Filix fœmina. Cav. . . . . .. 441 OR ER NT Pere Et 44 TELMATOPHACE... 5 mr 2. . 297 — SIDDA SCI nn A0 BETRAHITUMS M NES RON 97 — hirtum. Hoffmg. . ..... 97 HERRAPOGONSE SL ER EN EN EE 397 — villosum. Desf. . . . . .. 397 DEUCRIUM EE BI CREER DE 4108 — canariense. Lam. . . . .. .. 407 — FTUUCANS AR 4108 — heterophyllum. L'Hér. . . . .. 107 — spinosum. Linn . . . . . :. 409 HREAUEMEXQUEN RER PR ET. 202 THELIGONUM. . . Ar 266 —_ Cynocrambe. ZLinn. . . 266 DAESDO ME M CE Ur Ent en) 232 no CIpiNUM Des Fe 232 — QUI PO REE 239 RHPMUSE PRE M EUNES ER RAI 68 — Calamintha. Linn. . . . . . . .. 82 — Ririus EME EN an 78 — INOUOTUS ALAN. M UNS 71 CNET ES EE 83 nm LM OTISANUITES- I CDD ee ON 69 — TONER POIL. RE NRA 81 — terebinthinaceus. Brouss. . . 81 LEON CERN EU FN 59 RINEARIAS Sn es SN RE CR 221 — Convolvulus. Webb et Moq.. . . 221 MTCUCRE RE CL RER 37 OI ER PRES Aus CES CNRS: 253 MOronPIMUAIO EE 62 BRACHENTANN EE SON 419 — distachya. Link. : : .... 419 RRAGANUME Se RO er. 211 — HUTATUM DENON 212 HRAGUS RSR Tr CR RORRE CORPS UT 386 — racemosus. Desfs : 1,150, 386 TECMPIAACTA NT CRE ER ER Ce 410 TRICHOLÆENA SET. CRAN Re 425 — micrantha. Schrad. . . .. 426 — ANTON EDN AT ONN 495 TRICHOMANES. . . . ... ( 474 ) EN Ra. 447 | VERBENA officinalis. Linn. . . . . . . .. — alatum. Hook. . . . . . .. 447 + MeDEnS DER, ie un se PEUT — brevisetum. R. Br. . . . . . 441 — SUPINA. LANTERNE — canariensis.. Linn. . . . . . DÉS ER ONCE ME Lie Me TM: = RAUICARS SU RAT — agrestis. Eng]. Pot em: — SCANAENS- SN ne ne 447 — Anavalis nn Enr CRE. — speciosum. Willd. . . . . . 447 — anagalloides. Guss. . . . . . . . — tunbridgensis. Linn. . . . . 446 — HIVENSIS LIN RE EE. TRICHONEMAZ Let. 0 0 ue Me 8 312 — Beccabunga. Linn. . . . . . . . — Bulbocodium. Webb. ... .. 312 — didyma. Ten. . . . . . - . . . . — . grandiscapum. Webb. . . . . 312 = MNipoluid, Fee M PT dnipo de 16 Guanches En M ns Ne LOU ANVAONE A. PR ER EE CR, DÉIPLACGENEe, 424 0.2 PL SE à 394 — muricata. Nees. . . . . . . - . . — NICNS SAN RARES SOA IDE A CRT RP EE CNE HRISETUM ESRI EME REC T n 2 398 — stolonifera. Pres. . . . . . . . . .. — CONATENSC AL ALIEEE EN NES OO MINAST ET LPS RC TURE — neglectum. Rœm et Sch. . . . 00) MNANaBECTIA RP ee CP RRITICUM EE TE ET Ne ÉAOMRNINAIICOS EMEA NE EEE ECS — Coaguim, ICE SE; me 56 0 OL NV INONINA A ŒTR e Mne : — MEDENS LATE FORECLE 0 LO0MONUPPIASERRL CRETE NC ES CE — SYIOGLICUMS DE MN NNNE 419 — Myurus. Gmel. . . .. . . . . .. AREA O EME SES A ET ne 150 — Pseudo-Myurus. Rchb. . . . . . . — MENIMA ELLE ENS SNA EDENBERGI — MERSICOJOL IVEUD ER 0" 152 — lobelioides. DC. . . .. — MISCOSA CODE RER Ne. " 4153 — nutabunda. DC. . HRIX AGO MONET Ie. 95 = pendula. Schrad. . . . . — “arvensis. Hoffmg. . : : ." : . . OMR ANA SEEN EN en D COlOTAIT PAT RE CE CNRS 95 = STEAM — cordifolia. Mœnch. . . . . . .. 0:15 = fnntescens PU en HD DISCO NE LAN RU 2 NET: Le 2314 | WOODWARDIA. . £ . .. 4. 02, « .. HUB A RER MES NL Re EE 291 — RAUICANS SU 0U EE = GAUUSe SON 6 Du hs 0 vo mo DONMIMENAICAMEIETA ER EN EN EN ——_—qnqusiifolia. Link... 5. . 294 ÉCRIT PE CE IAE T ANUNELIA EU EN ON 291 ACID ee on cute er RS PE DRACEINE MEN CR RENE de |. 387 ÉD UCGALO EN Mis EL OT ENRNE — parvifiona. Trin. «4. "7 387 Dee LE LA CUMOTA SRE "VEN ENT As CRGINPNSMPRRRE ESS. ARR. Gt 339 AE Date. C0 UN | TE CNT EN COIU CSN ET 339 — de Risco Canariensium, . . . . . . . . . — hesperia. Webb.. . 339 | —— de Risco Mivariensium. . . . . . . . . . — Scillas Stein he. as à ee © 339 SRE NS ERP EEE RE ES UROPETALUMSE RER eee 341 = DO, SOUS 4 513 45 0 3 ce serotinum. Wiest. , 3 © 341 == HONTE 3: 0 80 8 > © ON 2 2 0 DROGUE eee 5 010 EE RENE CORNE CS 259 A SL ODA CE 2 'OTDOTEMMITIN Aer Un - 264 POS LONG EE nn COUDGIO NAN + net DS) || MUC RER CCE FE UMRTE —. membranacea.s Poir.s . - …. . . 259 — Draconis. Einn. « : . : à: à D OMOMONASAOI TS POUMEZANNICHELELA ME 0 — stachyoides. Æ#ebb. . . - . . . . 259 — dentata. Willd. . . . . .. = OUTONS UNSS ER 0 259 — HOUNA GANT Uvas de los Guanches, . . . . . . . . . . . - 220 — palustris . Linn. . . . .. MATA ACTES ET NE ET UT re re SARIRAAPPANIA Se um mnt. VERBASCUM. . . RE UE qe 128 — NOUUIORA USE RER == sinuatum. Linn, . . .- . . . . 129 = MÉDENSe BEIC ET re MERDENAE RE Cat. 772 0 4 NN NANTES ES TE EN SN 2 noi fiora. Lin... 7 it 1 FE OM ENUMERATIO TABULARUM SECTIONIS TERTIÆ PHYTOGRAPHIÆ CANARIENSIS. Tag. PAG. 17e PÉSendreammolissna ECO ER RER Te Cie 28 138. Bhodorrnizaemreatas PREDDe 4.0. hr RAR LT Er NE 30 139. — Slandtlosare Poe ELU ne ER NEA 20 32 440. Les feutteuloS ae be ER APR EE A CRT 33 141. Cuscuta Episonchum. Webb . . . . . . . . . A RE LP CRAN © 31 142. Calyeinas hebbis nas nee Re RS Te 38 143. Messerschmidia fruticosa var. angustifolia. . . . . . . . . . . . . . . . 40 144. Echium Auberianum. Webb et Berth. . . . . . . . . . . . . . . . . . 43 RÉ TPS DIR DCE LUS TE ré CORRE 44 146. en Pininaine one Dean us. Lines de nel ee Ne 4.4 147. — onosmæfolium. Webb. . . . . .. a pe dE nf RE 41 ROROR MED Cas nel IT CRE ER ER er ER 49 148. Dion DCE PR EN A de D car 1: UE 48 149. A Te De 0 DES RE CPC PT LC CDR RE Le 49 150. Bystrapecononeamfolius LeAPRt RC ET 64 4541. — Canaries CRE CNE NERO EE CRE 65 154. B. — cerEulatlisss MGR ESS cer PE RER ES RER 66 152. Thymus origanoides. Webb . . . . . . . : - . . . - . . . Se RE 2 69 153. Micromeriathymoides JR NO 71 154. — Éissopifola SCENE ER 72 155. — herpyllomorpha. Webb. . . - . . . . . . . . . : . . . . . 73 155. B. — Tragothymus. Webb. . . . . . . - . . . . à... - . za 156. — lachnophylla. Webb. . . . . . . . . DC VONT HER 74 156. B. — ÉSOPRVIA EU ER R C 74 1672 — ÉCOLE RTE CE 15 157. B. — Preauoule HcDhe Re ne Se RE. 75 158. — tenues Linbe ess Ie 6 Le NT CRC MERE CNED 76 158. B. —— pohoides AVebL 76 459. — Bento C0 RE RE Dr DEP ET 71 160. = noire on nmen ete en diss EN ie EC ne 78 Tags. PAG. 100 MB ANIME A UHAnOIdES AMEDDEN ONE CR RENE Ne. 18 161. — jé ET ME DORE TER Er OR ET 79 162. — RéHARReMAONA EMILE ER 80 163. — HÉNSIOTARACNTR SL IANE SE ER PEL RME Re 80 164. — (érebinthinAcea ACIER ER RE EE 81 165. Nepetaiteydea- EPL ED RE EEE Re CRM Ce 85 TOC AIR BTOUSSONELNE ET NE CR DROLE ART Ce. _ 90 167. AE CN PUIACA PLU NE MN TO Ne D EN Et 7e 111 167. — “ORENTENRT CERN NE D A RAS NE NL 111 167. PR CADATIENOIS AN bte de dore De VA OEUE ee RE ES LEE 114 168. Ecucophae-Candicans ED EE 0e 100 169. D TEOSDNACEIUS HELD EEE EN 101 170. re dasvenaphales WEDD MR ERA E RET MR AR AET. 102 iQries nM ASS OMAN AN CDD MUR RCI SI RE eos nas 102 172. nn CACIOS CONS CU EN EN RP EN EE 103 173. Polodendroniheterophyllun He EE 107 174. SolinumeNaya eh berthe es CE EE EN 124 175. Mithamasanis ta PQ ce LME LEE TR es RTE EnrT : 284 MIO Campylanthus salsoloides. Roth... . . . . . . . . . . . . .. TT 128 177. SoO Ua ae la DEA ER RC 135 (Tabula per errorem inscripta est Scrofularia arquta.) 178. SCO AT ASIN ONE RE EE EE AC 133 179. — ATOUT E D ele ER MORE OT CRM < ER -E 132 (Tab. ad pag. 132 notata per errorem 1717.) 180. — Cala ha UE RE CR ER PS EE Ne 136 181. Pinariatheteroph ls hous DO EE NE me EE 141 182. nn CODE D OURS MR EL CEE SN TRE ON. EE Dee QT EI 142 183. Callianassa Isabelliana. Webb... . . . CE TRES PEN RE CE CRETE UE RAD LE 0 184. PMDÉRANCANATENSIS MED DURE Le ANR Rae LME RE T. * 147 185. BhÉhpeastrichoc al cOWebb Le OENER Ee ELNA 154 OGM AEN TETE AR RE ET RER 164 187. DEUNENS CHIC TATAUT LME EL ENS 168 188. HÉbendenarexcolsa Pants NS ONE SARA SE 170 189. Statice papillata. Webb. . . . . . . . . . NE ae ee MR RE dE 177 190. nr De CU A RE PEN NEee E ORN Sr En nn NT 178 191. nt DUDCRUIA ACER ER re RE Rite 179 199. DC Ata Re e DD. + RES EPA PR LE EN Te 179 193. a DA CLO PINS IS SRTOUSS. Rte ee NEONUMERIC 180 194. er IDONESCONS DOS RE D EC RE TUE 181 195. nn DEASSIC RONA CDD ER ER ER TC LC 182 196. ns HHACIODICTA CU PT RENE RP PT nus? Tag. HT 19e 10e 200. 201. 202. 203. 204. 205. 206. 207. 208. 209. 210. 211. 212. 213. 214. 215. 216. 217. 218. 219. 220. 221. 222. 223. 224. 224. 225. 226. 2. 220 Elantago/arhorescens Por SL SRE A EE ne (Tabula ad pag. 188 per errorem notata est 195.) Banta ON ebDHRe BAR sen ri CREER ESRI: yes (Tabula ad pag. 188 per errorem notata est 196.) Alterrantherasachyrantha ED RCE mens (Tabula ad pag. 194 per errorem notata est 197.) Chenolea canariensis. Mog. . . . . . . BE AIPLOCUINDLENS CT ONU EN RE OR dd tCDbIan a A 0e MERE AS COL SUPER AMEL BHO berBar bu Ana EDR RE RE CA EE (Tabula ad paginam 224 male notata est 204.) RÉTSÉARIN CAT SAONE RARE RER EE TR EU; (Tabula ad paginam 225 malè notata est 202.) Orécdaphne felens eNAobsES SN CNP UN (Tabula ad paginam 228 malè notata est 203.) Paurustcananensis He eL ED et M ON (Tabula ad paginam 230 malè notata est 204.) Buphorbhrattopurpureathrous EN NN en 1APIVIA POS Re ee CU IE = HÉMIOEs FER EM EN D RARE RER ns IDROGAS ATEN OISE ER EN = M HNOO OURS EGP RER UE ACT TRS — appendiculata. Webb. . . . SAIRUICANATIENSIS OMAN EC EN ERT RENE ER EURE SRE RS TU LS Juniperus Cedrus. Webb et Berth. . . . . . . . . . .. RyphamacrantheleITL EN ENRENNe Dracanculus canariensis. Xunth. . . . . . Orchis canariensis LT NN EN Habenaria tridactylites. Zindl.. . . . Trichonema grandiscapum. Webb. . . . . : . . .. (Tabula ad pag. 313 malè notata est 185.) Hamus eus LOC PE RS LEE CPR Te | Danaeandroey na il ee EN CRE Lee A Er UN TEL EME ET ie PTE TPME Te de : Smilax canariensis. Willd. . . . Asparagus scoparius. Lowe. . . — UNE MEME E EE ENT ER RE Re — arborescens. Brouss. . . . . .. . .. .. + « e « « se SUR Te" à à CALE E COR ET e À ee, à à = + + = + = « + % + + « Se = M" er ee sue ere l'etlaltte ai, 0 1e. ‘ol ere at ee Ma a es es à 238. 239. 240. 241. 241. 242. 244. 245. 246. 247. 248. 249. 250. PAG Asparagus Pastorianus. Webb et Berth. . . . . .... .. ..., ..… 330 Scilla hæmorrhoïdalis. Wehbiosos. 2e qui Les ru DA ot. 337 = QU ENTIER UT RER RER UC EE LORS DR 337 —= MSN CREER PO ER ET ER RE 338 EE NE ON ER EL RE ER RE AP REC NE 338 At Uen Heu NRA An D ER Leger 346 PR MDI EURE moe die nr do UC Cats à 348 Eure Colon PR Re re ne d'A 351 et M DULDURC UT EE in M ON CL 352 En CANONS CN A EE ARS CoMMeMNISASTATIA AÉ TE E S TE NR ERE-Lr2. 357 — canescens. Vahl. . . .. RS LR OR TS Der 359 Cvpenusubicundus FAR PEER RARES ee 362 Bhalats-cananenss Linie PEU LE DO SORT 374 Ba DEAD SAC ER er em Nr ER. 375 DS COMENT CP NEA CR RE een à 318 Pennisetumecenchroide HE ER CE RE us. 80 Banicumepas pales ter. ee CM RE Re 4x 384 DISARMEMONOSA SPORE RS SR A RAT EEE US Te ne, 385 ANMGHAS NES EEE ROUES NES AE PME AE ANT EEE : de JÉO a AUDIO Ge Te eu ie ce M ol nes diner 402 DCS S nn Un En nee nd RE SU Re EU à 417 Aepidimreloncatum Sante, 2 CN NE ET. k37 RsplertumACanariCnse CUITE LE Re NE Lee 441 Ge ntbesspulonela Ron Re CE à 453 ( 478 ) ( 479 ) ERRATA QUORUM PRÆCIPUA AD TABULARUM ORDINEM SPECTANTIA SUMMA CURA OBSERVANDA ET CORRIGENDA. .+ Pag. 15, lin. 33, Armoraciä, leg. Armoricä. Pag. 88, in annot., novi, leg. gnari. Pag. 125, differæ, leg. differre. Pag. 132, lin. 18, Tab. 117, leg. 179. Pag. 135, Un. 26, Tab. 179, leg. 177. Pag. 188, lin. 3, Tab. 195, lez. 197. Tbidem, lin. 23 , Tab. 196, eg. 198. Pag. 194. Tab. 197, leg. 199. Pag. 224, lin. 1, Tab. 201, leg. 203. Pag. 225, lin. 26, Tab. 202, leg. 205. Pug. 228, lin. 1, Tab. 203, leg. 205. Pag. 230, lin. 10, Tab. 204, {es. 206. Pag. 313, lin. 5, Tab. 185, lez. 222. Pag. 443, lin. 31, Codam, leg. Codani. NU ELU SET 1] N in Mi 01570