HARVARD UNIVERSITY. LIBRARY OF THE MUSEUM OF COMPARATIVE ZOOLOGY. Lo x ANI ETA soi a ARRE VE 4 3 : . Spy? li a n ade de ee, se mi AAT ia Ae a) si 7% 4 ei © . = - Î A ey vali CA ui si NE A a E RTLA Me TRE + Ap 7 e È î È Ze i Ù o DN LI = x 9 ‘ ù 2 a E ‘ Tec ai di i ama pa ui e = ' — è x n ile - SA 2 : Le a eee. Ske 2 7 ì sa » E, a ; 7 = = TA i ie ui è Pay ne e a # ae ta) i SÒ boe € ® Me > ur» p=. = ae ) Pa E A “ 7 E * = bI rt = i “I a , pe "i a N FA > ke si -, SF © pai . x Ù ' a vs) Von 5 i si Sa at PA Sy È [> Ù 7 paro i: ‘ > = ; =~ ì ana e a È x - DI * 4 ro A pa lo ad Conta - 7 La oe a ad = i 7 * Ù iL ini 1 saith i SE : } iy bed u ay HALAL Rs LO 4 A UN DE¢ pa 3 1899 n ine 4. ‘898.99 ANNALI DEL MUSEO CIVICO DI STORIA NATURALE DI ao ae) DI GENOVA PUBBLICATI PER CURA DI G. DORIA E R. GESTRO SERIE BONG ALX (XXXIX) INDICE . Tuomas. — Viaggio di Lamberto Loria nella Papuasia orientale XX. - Descriptions of two new Cuscuses (Phalanger) obtained by Dr. Loria. in British New Guinea . NoBiLi. — Sopra alcuni Decapodi terrestri e ap n dolce dell'America Meridionale . . Gestro. — Res Ligusticae XXIX. - Due nuovi Anoftalmi . Simon. — Studio sui Chernetes TATO conservati nel Museo Civico di Genova, con descrizione. di una nuova specie . Macrerti. — Imenotteri della seconda spedizione di Don Eugenio dei Principi ae nei paesi Galla _ e Somali . , . Rosa. — Viaggio di Lamberto Fiore sd dia i orientale XXI. - Terricoli Ra . Borivar. — Contributions à l’étude des Acridiens. ‘epee de la Faune Indo- et Austro-Malaisienne du. Museo Civico di Storia Naturale di Genova. alle Isole Mentawei, Engano e Sumatra (Tav. I).. i . A. Bourencer. — A List of Reptile, Tupac: and Fishes collected by Cav. Guido albi in the I Chaco A » » . Parona. — Elminti raccolti dal Dott. Elio Modigliani . BS) ¥ 66-101 102-124 125-127 G. A. BouLenaer. — A List of the Reptiles and Batrachians collected by the late Prof. L. Balzan in Bolivia F. SILvEsTRI. — Chilopodi e Diplopodi dell’ altima peo zione Bottego . G. W. Kirxatpy. — Note sopra di Rint dana africani del Museo Civico di Storia Natu- ‘ rale di Genova : G. Manrero. — Res Ligusticae XXX. - ‘Materiali pei un catalogo degli Imenotteri liguri. Parte I. Formicidi. SARRI dra OO Lemma LE A. pe ScnuLtess ScninpLer. — Orthoptéres du pays des Somalis, recueillis par L. Robecchi-Brichetti. en 1891 et par le Prince E. Ruspoli en 1892-93. (Planche II) . - 5 R. Gestro. — Le Hispidae dell’isola Nias . A. Senna. -- Viaggio del Dott. Elio Modigliani elle saute Mentawei. - Nota sui Brentidi. D. Vincicuerra. — I pesci dell’ ultima aia del Cap. Bottego . J. G. pe May. — Description a’ une dundee nwavella da genre Potamon Sav. provenant du pays des Somalis (Planche III) . 3 T. THORELL. — Viaggio di Leonardo Fea in Binmanis ¢ e regioni vicine LX XX. - Secondo saggio sui Ragni birmani. II. Retitelaride e Orbite- lariae . ; A. Senna. — Nota su alcuni Brentidi di na : J. G. pe Man. — Viaggio di Leonardo Fea in Birmiania e e regioni vicine. LX XXI. - Note sur quelques _ ‘ espéces des genres Parathelphusa H. M. E. et Potamon Sav., recueillies par M. Leo- nardo Fea pendant son voyage en Birmanie. : . (Planches IV, V, VI) . F. Stivestri. — Alcuni nuovi Diplopodi della Nava Sane R. Gestro. — Sopra alcune forme di Acanthocerini . C. Every. — Formiche dell’ ultima spedizione Bottego . W. Horn. — Descrizione di una nuova specie di Cicin- dela : C. Kerremans. — Nouvelles ‘espéces de RA de 7 dernière expédition Bottego . M. Pic. — Nouvelles espéces de Coléoptères appar at au Musée Civique de Génes . te. R. Gestro. — Contribuzione allo studio dei GeplaSni » — Un cenno sul genere Stiptopodius Harold M. JAcoBy. — Some new genera and species of Phytophagous Coleoptera collected during Captain Bot- ‘tego’s last expedition . R. Gestro. — Osservazioni intorno al genere Bolboteitua Bates . Pag. 128-133 “ ¥ s v 134-143 144-145 146-160 161-216 217-220 221-239 240-261 262-270 271-378 379-383 384-440 — 441-450 451-498 499-501 502 503-505 506-511 512-518 519-520 521-535 536-540 ANNALI DEL MUSEO CIVICO DI =P Out AN AUT U RA LE DI GENOVA SERIE 2.°; Vor. XIX (XX XIX) ANNALI DEL MUSEO CIVICO DI SEORLA NATURALE DI GENOVA G. DORIA E R. GESTRO SERIE 2.°, Von. XIX COOKIES) GENOVA TIPOGRAFIA DEL R. ISTITUTO SORDO-MUTI 1898 DEC 18 1899 VIAGGIO DI LAMBERTO LORIA NELLA PAPUASIA ORIENTALE XX. DESCRIPTIONS OF TWO NEW CUSCUSES (PHALANGER) OBTAINED BY DR. LORIA IN BRITISH NEW GUINEA BY OLDFIELD THOMAS Among the large collection of mammals obtained by Dr. L. Lo- ria in British New Guinea, of which I was privileged to give an account in the Annali, besides some specimens of the ordi- nary Phalanger orientalis, were six skins from the district of the Upper Vanapa River. These six skins, of which three pre- sented one form of coloration and three another, were supposed to represent further examples of the many variations of Phalanger orientalis, and were entered as such in my list of the collec- tion (1). Now however, in connection with the working out of some Louisiade Cuscuses sent home by Mr. Albert Meek, the two specimens in the British Museum from the Loria collection have been re- examined, and their skulls extracted, the result being that I find that they represent two different species, neither being Ph. orientalis. The first may be called, by desire of Dr. Loria, in honour of Donna Carmelita de Rossi. 1. Phalanger carmelitae, sp. n. — A Cuscus allied to Ph. orien- talis, but the skull smaller and with a differently shaped inter- (1) Ann. Mus. Civ. Genov. (2) XVIII, p. 620, 1897. 6 OLDFIELD THOMAS orbital region; the colour of the male more as in the female of that species. Fur thick and close, of normal length. General colour above uniform chocolate brown, darker along the middle line of the back, but without a defined dorsal line. The head, ears, arms and legs, sides, chin, and furry part of tail are all of the same uniform brown. Undersurface from interramia backwards, and inner sides of arms and thighs pure sharply defined white, the hairs white to their roots. Ears well haired outside, practically to their margins. Furry part of tail very long, decidedly more than half its length above. Skull, as compared with that of a typical Ph. orientalis, considerably smaller and with the interorbital region evenly narrowing backwards, its edges sharp, but not overhanging, or forming postorbital processes. Canines small, scarcely longer than the posterior premolar, pressed closely against the hinder side of i8. Anterior premolar small, middle minute and posterior of median size. Molars on the other hand very large and heavy. Dimensions of an old male specimen, measured in skin: Head and body 440 mm.; tail 435; furry part of tail above 240. Skull, basal length (c) 73; greatest breadth 52; nasals 29 x 14; least breadth of constriction 8.8; diagonal horizontal diameter of last upper premolar 5.0, of last lower premolar 4.7 ; com- bined length of ms'~° 16.7. Hab. Mountainous part of the Vanapa River, British New Guinea. Coll. Dr. L. Loria. If the dark colour of this Phalanger proves to be constant — and Dr. Loria’s three specimens are quite alike — that character alone would separate. it from any other Cuscus except the dark race of Ph. breviceps, in which however the somewhat similar dark colour is not constant (!). But in any case its small skull, peculiar interorbital region and the length of the furry part of its tail distinguish Ph. carmelitae from any of its allies. (') See Cat. Mars. B. M. p. 204, 1888. . DESCRIPTIONS OF TWO NEW PHALANGER / 2. Phalanger leucippus, sp. n. — A Cuscus with abnormally large premolars. The male grey as in females of other species. Size rather smaller than in Ph. orientalis. Colour dark wavy cinereous grey, many of the hairs with silvery subterminal bands. Black dorsal line distinet. Limbs, belly and furry part of tail greyish brown, little different from the back; throat and chest sharply defined yellowish white, without glandular suffusion. Outer side of ears only partially haired, their terminal third practically naked. Base of tail furry for about one third of its length above. Skull, although that of a fully adult male, very like that of the female of Ph. orientalis, so far as the interorbital region and its ridges are concerned. Nasals not so broad as in Ph. gymnotis. Supraorbital edges parallel, not heavily ridged, scarcely overhanging. Canines short and delicate, not so long as the large premolars, touching the last incisors at their base but slanting back away from them terminally, just as in Ph. ornatus. Anterior and middle premolars of normal proportions. Posterior premolars disproportionally large, and angularly twisted out- wards, so much so as to be visible beyond the general outline when the skull is viewed from above; their surfaces distinctly grooved, and their edges notched. In the lower jaw the excessive size and the outward twisting of these teeth are especially well marked; their horizontal diameter exceeds the length of any of the molars. Molars rather small in proportion. Dimensions of an old male, measured in skin: Head and body 480 mm.; tail 340; its furry part 120. Skull, basal length 79, greatest breadth 55: nasals 32 x 14; breadth of constriction 10; diagonal horizontal diameter of last upper premolar 6.1, of last lower premolar 6.3; combined length of ms’~* 15.5. Hab. Upper Vanapa River, British New Guinea. Coll. Dr. L. Loria. This species seems to be most nearly allied to the Arn Island Ph. gymnotis, Pet. and Dor., the typical skull of which has been kindly lent me for comparison by Dr. Gestro. As was pointed le) OLDFIELD THOMAS out by its describers, that animal has a partially naked ear, very short furry part of tail, and comparatively large posterior premolars, in all of which points Ph. leucippus more or less resembles it. But a comparison of the two skulls shows that Ph. gymnotis is very considerably larger, while its posterior premolars, though undoubtedly more developed than in Ph. orien- talis, are of nothing like the exceptional size they attain in Ph. leucippus. The canines of the two forms are alike in their position and development. SOPRA ALCUNI DECAPODI TERRESTRI E D’ACQUA DOLCE DELL AMERICA MERIDIONALE Nora pr GIUSEPPE NOBILI Studiando le importanti collezioni carcinologiche del Museo Civico di Storia Naturale di Genova, a me gentilmente concesse in esame, ebbi occasione di rivedere alcune specie di Tricodac- tilacei, sulle quali, benchè non nuove per la scienza, ho creduto opportuno pubblicare le seguenti osservazioni; sia perchè pre- sentano alcune particolarità e variazioni notevoli, sia anche perchè servono a far conoscere regioni Sud-Americane la cui fauna carcinologica terrestre è ancora troppo poco conosciuta, come sono la Repubblica Argentina e la Bolivia. Gli esemplari del Museo Civico di Genova da me studiati pro- vengono dall’ esplorazione del Basso Beni (Bolivia) del compianto Dr. L. Balzan, da Buenos Ayres (Prof. Giovanni Ramorino) e da Candelaria, Misiones (Sped. Bove). Ho aggiunto osservazioni sopra alcune specie del Paraguay e Repubblica Argentina rac- colte dal Dr. Borelli, conservate nel R. Museo Zoologico di Torino. 1. Orthostoma septemdentatum (HerBsr) (’). Ortmann. Carcinologische Studien. Zool. Jahrb. Syst. X, p. 327, 1897. — Cancer septemdentatus, Herbst. Naturg. Krabb. Krebs. 1790, p. 155. — Dilocarcinus Castelnau, H. Milne Edwards. Arch. Mus. Hist. Nat. Paris VII, p. 182, pl. XIV, fig. 5. — A. Milne (!) Le differenze fra i generi Dilocarcinus e Sylviocarcinus di H. Milne Edwards essendo, anche a mio parere, troppo lievi, credo buona l’ opinione di Ortmann di riunirli entrambi sotto l’ antico genere Orthostoma di Randall. 10 G. NOBILI Edwards. Ann. Soc. Ent. France, 1869, p. 176. — Dilocarcinus septemdentatus, Gerstacker. Arch. f. Naturg., 1856, p. 148. — Goldi. Arch. f. Naturg., 1886, I Band, p. 28. Ho esaminato di questa specie molti esemplari d’ambo i sessi e di tutte le età provenienti da S. Ana de Movimas sul fiume Yocuma nel Beni, Bolivia (Dr. Balzan), da Colonia Risso sul Rio Apa, Alto Paraguay (Dr. Borelli), e da Resistencia, Chaco Ar- gentino (Dr. Borelli). Ho potuto osservare che questa è una specie sommamente variabile secondo il sesso e l’ età, e anche da individuo a individuo di uguale età. Una lunga descrizione dei giovani di questa specie fu già data da Géldi (loc. cit.), e non è il caso di ritornarvi sopra. Secondo il sesso conviene notare che la chela maggiore (la destra, guardando l’animale dal disopra) è molto più sviluppata, talora quasi il triplo, nel maschio che non nella femmina. Questo carattere è molto meglio visibile negli esemplari di Bolivia che non in quelli dell’ Argentina e del Paraguay. Nella femmina, inoltre, la chela maggiore è, proporzionalmente alla sua lar- ghezza, più allungata. La smarginatura del fronte é anch’ essa molto variabile. Cosi pure la disposizione dei 7 denti spiniformi laterali. La cresta spinosa agli angoli latero-anteriori del quadro boccale presenta differenze assai marcate. In alcuni grossi esemplari adulti del Paraguay la cresta è assai sollevata, e le cinque spine sono molto pronunciate e acute. Negli esemplari della Bolivia invece la cresta è depressa e i denti talora ottusi e poco sviluppati. Le stesse variazioni si osservano pure nei denti del margine orbi- tale inferiore. Fra le diverse modificazioni che si osservano nella forma dei maxillipedi, la più importante è la seguente. In quasi tutti gli esemplari, quando gli ectognati sono ravvicinati non chiudono l’ apertura boccale. In tre invece della Repubblica Ar- gentina da me osservati, gli ectognati appressati chiudono bene la bocca. È notevole pure che in questi tre esemplari stessi manca completamente la cresta sporgente sul lerzo segmento addo- minale, che è ben visibile in tutti i sessi ed età. Questi due caratteri non credo però siano sufficienti ad autorizzare per detti SOPRA ALCUNI DECAPODI 11 esemplari la creazione di una nuova specie, vista la piena con- cordanza di tutti gli altri caratteri, e tenuto conto che nel Tricodactilacei in generale i caratteri specifici sono più generali e più costanti. La colorazione (in alcool) nei giovani è bruno-azzurrognola , negli adulti del Paraguay è rosso-carminata vivissima, in quelli di Bolivia rosso aranciata. Fu trovato finora nel Brasile, Repubblica Argentina, Paraguay e Bolivia. 2. Orthostoma pietum (H. Mine Epwarps). Ortmann, op. cit., p. 328. — Dilocarcinus pictus, H. Milne Edwards, op. cit., p. 181, tab. 14, fig. 2. — A. Milne Edwards, op. cit. p. 177. — Smith. Trans. Connecticut. Arcade ta 22 p- #52. Di questa specie esaminai esemplari provenienti da Buenos Ayres (Dr. Ramorino); Candelaria, Misiones (Cap. Bove); Rio Apa, Alto Paraguay (Dr. Borelli). L’ esemplare di Rio Apa è un piccolo maschio della lunghezza di mm. 16 e largo mm. 16,5. Il carapace è abbastanza convesso, i denti laterali sono ben distinti, acutissimi, e scendono fino a circa la metà del margine laterale. Sulle regioni branchiali si trovano qua e là, specialmente verso i lati esterni, rare e lunghe setole. Il fronte è deflesso e smarginato nel mezzo. Le zampe, sono in proporzione alla larghezza del corpo, assai più lunghe che non negli altri esemplari. Il colore del carapace è superior- mente ol/ivaceo, punteggiato di violetto. Di Buenos Ayres ho esaminato due grosse femmine (lunghezza mm. 44.5; larghezza mm. 48). Il carapace è assai fortemente convesso nei due sensi. In una il fronte è diritto e intero, nel- l’altra è bene smarginato nel mezzo. Le zampe sono proporzio- nalmente più brevi che nell’esemplare del Paraguay. I peli sul carapace mancano (questo carattere dipende dall’ età). I denti laterali sono robusti, ma meno pronunciati e acuti. Il colore (in alcool) è aranciato, con dense punteggiature rosse. Occorre però 12 G. NOBILI aver presente che |’ esemplare del Paraguay è un giovane, e che non è rara nei Brachiuri questa differenza di colorazione, secondo l’ età. Negli individui di ambedue queste località i mar- gini laterali del carapace sono curvi. Nell’ unico maschio invece di Candelaria i margini laterali sono diritti, i denti meno sporgenti, la colorazione un po’ diversa, e il carapace piatto. L’appiattimento del carapace e la curvatura dei margini late- rali sono importanti a notarsi perchè nella prima descrizione di questa specie (Ann. Sc. Nat. Zool. (3) t. 20, p. 216) H. Milne Edwards dice: « carapace bombée, étroite » e altrove (Arch. Mus. Paris t. VII p. 181): « carapace bombee... presque carrée ». La forma e la grandezza della chela variano pure assai secondo gli esemplari. Questa specie era stata finora indicata di Loretto, Alto Amaz- zone (Milne Edwards); Nauta, Perù (Smith); Rio Apa, Para- guay (Nobili). 3. Trichodactylus Borellianus, Nost. Nobili G. Viaggio del Dr. A. Borelli nella Repubblica Argen- tina e nel Paraguay. Crostacei Decapodi, Boll. Mus. Zool. Anat. Comp. Torino, vol. XI, no. 22, p. 2, 1896. Questa specie, già da me ritenuta nuova, è quasi certamente, non specificamente diversa da Sylviocarcinus panoplus, von Mar- tens. La figura e la descrizione di questo autore mi avevano indotto in errore, e in questo persisterei ancora se la valente cultrice della carcinologia Miss Mary J. Rathbun, confrontando un tipo della mia specie con un esemplare tipico della specie di von Martens, conservati nelle collezioni dell’ U. S. National Museum, non me ne avesse fatto riconoscere |’ identità. L’ Orthostoma panoplus (von Martens) fu finora indicato di Porto Alegre (von Martens); Sao Lorenzo (Ortmann); Rio Ja- neiro (Milne Edwards); Colonia Risso, Paraguay (Nobili); Re- sistencia, Chaco Argentino (Nobili). SOPRA ALCUNI DECAPODI 13 4. Orthostoma Camerani, Nos. Sylviocarcinus Camerani, Nobili, op. cit., p. 2. Credo opportuno ridescrivere questa specie del Paraguay, onde meglio far risaltare alcune particolarità, poco accennate nella prima descrizione latina che ne diedi. . — Il carapace è un poco più largo che lungo, quasi cir- colare, poco convesso, ma sollevato e gibboso sulle regioni mediane, assai grossamente granuloso. Il fronte, che si protende in avanti un poco oltre delle orbite, è orizzontale, quasi diritto o solo lievemente incavato. I margini laterali del carapace sono provvisti di cinque denti acuti, oltre l’ angolo orbitale esterno che è subottuso e poco sporgente. I tre denti anteriori sono di- retti in avanti, gli altri due, di pochissimo maggiori, obliquamente all’ infuori e in avanti. Detti denti, come pure il resto dei mar- gini del carapace, e qua e là le regioni inferiori, sono provvisti di setole. L’ ultimo dente è collocato al livello: della regione cardiaca. Dopo di esso all’ indietro si diparte una cresta sporgente che guarnisce i margini latero-posteriori del carapace, e che al suo termine piega alquanto all’indentro, sopra il margine poste- riore, con cui non si congiunge. Le regioni epatiche, la regione gastrica e la regione cardiaca sono sollevate in forma di gibbo- sità. Ciò che sopratutto è notevole in questa specie è la presenza di un sollevamento crestiforme, che partendo quasi dai lati del carapace al livello della regione cardiaca, e sollevandosi grada- tamente, traversa tutto il carapace, decorrendo nel mezzo (sulla regione gastrica) orizzontale, ai lati obbliquamente, e presentando così una figura simile a un mezzo esagono regolare. I chelipedi sono disugualmente sviluppati, e il destro è sempre il maggiore. Il braccio è ruguloso sopra tutte le faccie, e porta dalla parte superiore, all'apice, una spina acuta. Il corpo, piano superior- mente, presenta una spina acuta all’interno. La mano è allun- gata, piuttosto compressa, rugulosa, presenta uno spigolo spor- gente sulla faccia esterna, e una spina sopra Il’ articolazione del dito. 14 G. NOBILI Le zampe ambulatorie sono lunghe, gracili, il dactilopodite è ricurvo, barbato lateralmente e più lungo assai del propodite. Lunghezza mm. 19!/,; larghezza mm. 24,5. Questa specie, assieme con Sylviocarcinus petropolitanus, Gòldi, non è elencata nella citata recente revisione degli Orthostoma di Ortmann. D. Aeglea laevis, Leacu. Nel 1896 indicando questa specie fra le raccolte del Dr. Bo- relli nel Chaco Boliviano e nella Repubblica Argentina (*), io dicevo di essa: « È interessante il ritrovamento di questa curiosa specie nella Repubblica Argentina, ove, « mia conoscenza, non fu ancora segnalata ». Il Prof. Dr. Anton Wierzejski dell’ Uni- versità di Cracovia, pubblicava subito dopo una nota (*) apposita per rivendicarsi il merito di aver pel primo indicato (nel suo lavoro Skorupiaki i wrotki slodkowodne zebrane u Argentynie, in Abhandl. Krak. Akad. Wissensch., 1892) questa specie nell’Ar- gentina. Per quanto la questione non mi sembri meritare molta importanza, trattandosi di una specie comune in tutta l'America meridionale inferiore, devo però far notare che il merito non è nè suo né mio, perchè, come ebbi recentemente occasione di vedere, già nel 1876 il Signor H. Lucas (in Ann. Soc. Entom. France, Bull. pag. cx) aveva pubblicato notizie sulla presenza di questa specie nel Rio della Plata, facendo anche conoscere che essa è « trés-recherchée comme aliment par les habitants; elle est servie sur toutes les tables de Buenos Ayres, et semble remplacer dans cette partie de l’Amérique du Sud notre écrevisse d’ Europe » . Pochi mesi più tardi della pubblicazione del lavoro del Prof. Wierzejski, il Dr. Carlo Berg aggiungeva altre notizie (Op. cit., 1892, p. ceva) sulla presenza di questa specie nell’Argentina e nell’ Uruguay. Torino, R. Museo di Zoologia, Aprile 1898. (1) G. NoBILI. Viaggio del Dr. A. Borelli nel Chaco Boliviano e nella Repubblica Argentina. Crostacei decapodi. Boll. Mus. Zool. Anat. Comp. Torino, XI, No. 256. (?) Berichtigung betreffend die Entdeckung der Ae. l. in den Gewassern Argen- tina’s. Boll. Mus. Zool. Torino, XII, no. 281. BES LIGUSTICA E XXIX. DUE NUOVI ANOFTALMI per R. GESTRO Lo studio delle caverne va assumendo sempre maggiore im- portanza ed è diventato quasi una scienza a se; ma disgraziata- mente conta finora pochi addetti in Liguria, ove il numero delle grotte inesplorate è tuttora assai grande. Per quanto concerne gli Anoftalmi, il Finalese, la regione speleologica per eccellenza, non ha dato finora, a dir vero, ri- sultati molto incoraggianti, perchè delle varie sue grotte in cui si praticarono diligenti ricerche, una sola, quella di Pollera, ha fornito una specie di Anoftalmo (A. Canevae). (1). Oggi ho la fortuna di descriverne una seconda, la quale per i suoi caratteri e per il suo habitat ci da ragione di supporre che le successive esplorazioni nel territorio di Finale raggiungano un esito più soddisfacente. Il nuovo Anoftalmo vive molto vicino al Canevae, (1) Per comodo dei pochi che si interessano allo studio dei nostri Coleotteri cavernicoli, darò qui l'elenco completo delle memorie in cui ho descritto, o citato, specie di Anoftalmi. Note entomologiche. I. — Contribuzione allo studio della fauna entomologica delle caverne in Italia. (Annali del Museo Civico di Storia Naturale di Genova, Serie 2.2 Vol. II, 1885, p. 129. Con una tavola). Appendice alle note entomologiche. (Loc. cit., p. 531). Appunti per lo studio degli Anophthalmus italiani. (Bullettino della Società Entomologica Italiana, Anno XVIII, 1886, p. 33. Con una tavola). Res Ligusticae. III. — Gli Anophthalmus trovati finora in Liguria. (Annali del Museo Civico di Storia Naturale di Genova, Serie 2.2, Vol. V, 1887, p. 487). Nuovi materiali per lo studio degli Anophthalmus italiani. (Loc. cit. Serie 2.4, Vol. XII, 1891, p. 79. Con una tavola). Res Ligusticae. XXIII. — Nuove osservazioni sugli Anophthalmus. (Loc. cit. Serie 2.4, Vol. XVI, 1896, p. 11). Gli Anoftalmi della Sicilia. (Loc. cit., p. 610). 16 R. GESTRO ma è affine ad un’altra specie propria di un altro territorio; perciò la presenza di due specie differenti, quasi coabitanti ci fa sperare che in altre caverne di questa regione si possano scoprire ancora nuove forme. Aggiungo la descrizione di un’altra specie raccolta nel terri- torio di Spezia, altra regione dalla quale possiamo ancora aspet- tarci nuovi materiali per lo studio delle forme sotterranee. Genova, dal Museo Civico 24 Maggio 1898. Anophthalmus Solarii, n. sp. A. apennino valde affinis, sed differt elytris brevioribus et latio- ribus, basi magis dilatatis, et minus rotundatis. — Long. 4 ®/,-5 mallim. La somiglianza fra il Solari e l’apenninus è realmente grande, tantochè ad un occhio poco esercitato le piccole differenze spe- cifiche potrebbero sfuggire. Potendo però osservare una serie numerosa di ambedue le specie, la difficoltà di riconoscerle dimi- nuisce e alcuni individui del Solari intercalati in mezzo ad una serie di apenninus si distinguono a primo colpo d'occhio. Il protorace non offre caratteri distintivi; forse nella nuova specie è un po- chino più corto, coi lati leggermente più arrotondati e la sinuo- sità che precede |’ angolo posteriore alquanto più forte; ma queste sono differenze troppo leggere ed incerte per poter pre- stare aiuto nella determinazione ; per la quale dobbiamo invece ricorrere agli elitri, che sono più corti e più larghi che nel- l’apenninus, colla base più larga ed il margine basale meno arrotondato. L'A. apenninus fu scoperto dal Sig. A. Vacca nelle grotte della Madonna e delle Dotte presso Bardinetto e più recentemente il Sig. A?Dodero lo raccolse nella grotta del Vallonasso sul giogo fra Calizzano e Bagnasco. Dal Vacca fu anche trovato in un’ altra caverna assai distante dalle prime, quella della Taragnina ap- partenente al territorio di Balestrino; l'esemplare di questa pro- venienza però è alquanto diverso dai tipici e merita di essere riesaminato. DUE NUOVI ANOFTALMI 17 L’A. Solarti abita il territorio di Perti, presso Finalborgo, in una grotta, detta di S. Antonino dal nome della piccola cappella sotto la quale si apre. Questa grotta presenta, dopo un breve tratto a lieve pendenza, due specie di cunicoli quasi verticali, dei quali il primo si percorre facilmente aggrappandosi alla roccia e nel- l’altro si discende meglio coll’aiuto di una fune. È al fondo del secondo cunicolo che il Sig. Paolo Bensa ha raccolto il 20 Agosto 1897 il primo anoftalmo ed alcuni altri nel Novembre dello stesso anno. Nel Marzo 1898 varii esemplari sono stati presi dal Sig. Brancaleone Borgioli nel tratto assai angusto che si trova al fondo del primo cunicolo. Ho il piacere di dedicare questa specie ai fratelli Angelo e Ferdinando Solari, ben noti, insieme al Bensa, fra i benemeriti che hanno maggiormente contribuito allo studio dell’ entomologia in Liguria. Fra le catture di nuovi Anoftalmi compiute nel nostro paese in questi ultimi anni, dopo quella del Lauri, dovuta al Sig. Ago- stino Dodero, che ha il pregio di averci fatto conoscere un tipo di forma differentissima da tutti gli altri anoftalmi liguri, segue per importanza, a mio avviso, quella del Solar. In questo caso il valore della scoperta non è tanto da attribuirsi alla forma insolita o al numero aumentato delle specie, quanto ai rapporti che il nuovo anoftalmo ha cogli altri conosciuti, in ordine alla loro distribuzione topografica. La grotta di S. Antonino, in cui vive l'A. Solari è molto vicina a quella di Pollera abitata dall’A. Canevae. Dall’ una si può andare all'altra nello spazio di tempo di un quarto d’ora, o poco più; ambedue si trovano sulla stessa collina, in terreno di uguale costituzione geologica. Eppure fra i due Anoftalmi corrono notevoli differenze. Questo strano fatto colpisce molto la nostra mente quando pensiamo a qualche specie che si trova ripar- tita in diversi punti, fra i quali corrono distanze immensamente più grandi di quelle che separano le due caverne sopra ‘accennate. Ad esempio l'A. Doderii abita le grotte del M.* Fasce, quella delle Fate sul monte Creto, della Radice presso Carsi e la Dra- gonara a Genova, tutti luoghi separati da notevoli distanze. Anche Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.4, Vol. XIX (28 Maggio 1898) 2 18 R. GESTRO il Gentilei è distribuito in grotte sparse in varii punti non vicini fra di loro. E così mentre prima si credeva che generalmente gli Anoftalmi viventi in grotte di una limitata regione dovessero appartenere ad una sola specie, ora vediamo la stessa specie sparsa a distanze e specie differenti ridotte ad abitare luoghi molto vicini. È indubitato che le future osservazioni in ordine alla topografia degli Anoftalmi riveleranno altri fatti interessanti, che saranno un desiderato compenso alle non lievi fatiche cui va incontro il ricercatore di questi interessantissimi artropodi. Anophthalmus Casellii, n. sp. A. Picciolii a/finis, sed elytris basi latioribus, minus depressis, magis rotundatis, pone humeros haud sinuatis, praecipue discrepans. Long. 61/,-7 millim. Questa nuova specie ha le sue maggiori affinità coll’A. Piceioli; ma si può distinguere da esso senza alcuna difficoltà tenendo conto della forma degli elitri, i quali nel Piccéoli alla base sono più stretti, più depressi e meno rotondati e dietro la sporgenza omerale tendono quasi a ristringersi presentando un accenno di sinuosità; mentre nel Caselli hanno la base più larga, meno depressa, più regolarmente arrotondata e dalla sporgenza omerale in addietro vanno gradatamente allargandosi, presentando nel loro insieme la forma di un ovale più regolare. Riguardo agli elitri possiamo ancora aggiungere che nella nuova specie sono alquanto più convessi, meno depressi lungo la sutura e colle strie meno marcate. Il protorace ha la stessa forma nelle due specie e non osservo alcuna differenza apprezzabile. L’A. Caselli somiglia pure al Doriae ed al liguricus, ma si riconosce facilmente da ambedue per il protorace che è alquanto più lungo, ma sopratutto meno largo e meno arrotondato in avanti e meno fortemente sinuato prima degli angoli posteriori. Fu raccolto il 19 Maggio in una caverna nelle vicinanze di Pitelli, paesetto a levante del Golfo di Spezia e a due ore da questa città. DUE NUOVI ANOFTALMI 19 L'ho nominato in onore del Sig. Carlo Caselli, insegnante nelle scuole di Spezia, cui spetta il merito di questa interessante scoperta. Il Sig. Caselli va da tempo fornendomi generosamente materiali preziosi per i miei studii sulla fauna entomologica delle nostre caverne e sono lieto di potergliene attestare pubblicamente la mia più sincera riconoscenza. Egli mi ha fornito anche alcuni dati intorno alla nuova caverna e mi pare utile di trascriverli qui per guida degli studiosi che vorranno esplorarla. « La grotta potrà chiamarsi Regazzàla, nome della località in cui si trova; è situata alla destra della strada che da S. Bartolomeo conduce a Pitelli, a circa 50 metri di altezza sul livello della strada stessa e si apre in una modesta cava di dolomia. L’ apertura è quasi circolare, con metri 0.55 di diametro e scende verticalmente per circa 7 metri, allargandosi a guisa di campana. La caverna consiste in una sala quasi ovale, con metri 8 di lunghezza e 4 di larghezza, direzione da N. a S. e con un'altezza di circa 8 m. Dalla volta pendono snelle stalattiti, che lungo le pareti si convertono in concrezioni drappiformi. Il suolo è in parte coperto da fango attaccaticcio, rosso-giallastro per l'abbondanza di protossido di ferro, ed in parte ingombro di pietre. La sala si può considerare divisa in due da una grossa pietra staccatasi dalla volta e nella prima parte, fra piccoli sassi furono raccolti gli Anoftalmi. L’ apertura attuale della grotta fu casualmente praticata il giorno 8 Maggio, a cagione di un blocco di roccia smosso dal proprietario della cava ». = ® © . Ch. Ch. Ch. Ch. Ch. Ch. Ch. . Ch. . Ch. . Ch. . Ch. STUDIO SUI CHERNETES ITALIANI CONSERVATI NEL MUSEO CIVICO DI GENOVA CON DESCRIZIONE DI UNA NUOVA SPECIE per E. SIMON . Chelifer Latreillei Leach (Ch. DeGeeri C. Koch et auctores). Sardegna: Oristano, Marzo (U. Lostia). cancroides L. Liguria: Monti sopra S. Stefano d'Aveto, Agosto (A. Dodero). lampropsalis L. Koch. Dintorni di Genova: Belvedere , Aprile (Fratelli Solari). — Sardegna: Ozieri, Laconi, Uras, Cagliari, Aprile e Maggio (A. Dodero); Flu- mentorgiu, Maggio (Solari); Soleminis, Novembre (U. Lostia). politus E. Sim. Sardegna: Cagliari (A. Dodero). peculiaris L. Koch. Liguria: S. Remo, Aprile (A. Dodero). disjunctus L. Koch. Piemonte: Bardonecchia, Agosto (Solari). maculatus L. Koch. Dintorni di Genova: Belvedere , Autunno (Solari). -- Sardegna: Cagliari (A. Dodero). nodosus Schrank. Apennino Ligure: N. S. della Vittoria, Settembre (G. Mantero). lacertosus L. Koch. Dintorni di Genova: Belvedere, Autunno (Solari). — Sardegna: Laconi, Cagliari, Maggio (A. Dodero); Flumentorgiu, Maggio (Solari). phaleratus E. Simon. Dintorni di Genova (A. Dodero e Solari). Solarii sp. n. Piemonte: Montecapraro, nel territorio di Tortona, Settembre (Solari). cimicoides Fabr. Liguria: Monte Penna, Agosto (A. Dodero). Piemonte: Tortona, Settembre (Solari) 20. 24. 25. STUDIO SUI CHERNETES ITALIANI 24 . Garypus minor L. Koch. Sardegna: Uras, Cagliari, Aprile (A. Dodero); Flumentorgiu, Maggio (Solari). . G. nigrimanus E. Sim. Sardegna: Cagliari (A. Dodero). 5. G. litoralis L. Koch. Genova: Boccadasse, Settembre (A. Do- dero). . Olpium pallipes Lucas. Liguria oce.: Borgio, in riva al mare, Aprile (Solari). — Sardegna: Flumentorgiu, Maggio (Solari). . Obisium Simoni L. Koch. Liguria: Monti sopra S. Stefano d'Aveto, Agosto (A. Dodero). . 0. muscorum Leach. Sardegna: Flumentorgiu, Maggio (Solari); Soleminis, Novembre (U. Lostia). . 0. Doderoi E. Sim. Liguria: Dintorni di Genova (A. Dodero e Solari); S. Ilario, presso Nervi, Agosto (Solari); Monte Penna, Agosto (A. Dodero). 0. carcinoides Herman. Liguria: Dintorni di Genova; Monte Penna e Monte Misurasca, Agosto (A. Dodero). — Sardegna: Ozieri, Uras, Monte Ferru, Laconi, Aprile-Maggio (A. Dodero). . sublaeve E. Sim. Piemonte: Montecapraro, nel territorio di Tortona, Settembre (Solari). i=) . 0. myops E. Sim. Liguria occ.: Bussana e S. Remo, Aprile (A. Dodero). . (Roncus) lubricum L. Koch. Liguria: Dintorni di Genova (A. Dodero, Solari, R. Barberi); S. Ilario, presso i—) Nervi, Agosto (Solari); S. Remo e Bussana, Aprile (A Dodero); Grotta del Baldu, territorio di Isoverde, Febbraio (A. Dodero), esemplare a occhi ridotti; grotta dei Colombi, presso Toirano, Aprile (Solari). — Sardegna: Cagliari, Laconi, Aprile-Maggio (A. Do- dero); Flumentorgiu, Maggio (Solari); Soleminis, Novembre (U. Lostia). 0. (Roncus) Cambridgei L. Koch. Liguria or.: Spezia (C. Ca- selli). O. (Roncus) Stussineri E. Sim. Liguria: Monte Fasce, Mag- gio; Fontanigorda, Luglio (A. Dodero); Grotta di Do E. SIMON Verzi Pietra, Aprile (A. Dodero e Solari) e Luglio (A. Vacca). var. tenuimanus E. Sim. Liguria or.: Grotta di Cassana, presso 3orghetto di Vara, Grotta superiore di Monte Ceppo e Grotta Bocca Lupara, presso Spezia, Febbraio (A. Dodero). 26. 0. (Blothrus) antrorum E. Sim. Liguria: Tana dello Scopeto, presso Albenga, Aprile (A. Dodero e Solari); Grotta della Madonna, presso Bardinetto, Aprile e Maggio (A. Dodero, R. Gestro e A. Vacca); Grotta di Cas- sana, presso Borghetto di Vara (A. Dodero). 27. 0. italicum E. Sim. Liguria occ. : Grotta Lubea, presso Toirano, Gennaio (A. Vacca); Grotta di Pollera, nel Finalese, Aprile (A. Dodero); Grotta della Madonna, presso Bardinetto (A. Dodero). 28. Chthonius tetrachelatus Preyssler. Liguria: Dintorni di Ge- nova, Aprile (A. Dodero). — Piemonte: Tortona, Settembre (Solari). — Sardegna: Flumentorgiu, Maggio (Solari). 29. Ch. globifer E. Sim. Piemonte: Bardonecchia, Agosto (Solari). 80. Ch. tenuis L. Koch. Liguria: Dintorni di Genova, Belvedere, Autunno (Solari); S. Ilario, presso Nervi, Agosto (Solari); Monte Fasce, Marzo (A. Dodero); N. S. della Vittoria, Settembre (G. Mantero); Monti sopra S. Ste- fano d'Aveto e Monte Penna, Agosto (A. Dodero); Spezia (C. Caselli); Bussana, presso S. Remo, Aprile (A. Dodero); Val Pesio, nelle Alpi marittime, Agosto (Solari). — Piemonte: Montecapraro, territorio di Tortona, Settembre (Solari). 34. Ch. orthodactylus Leach. Liguria: Genova, Boccadasse, in riva al mare, Giugno (A. Dodero); Dintorni di (renova, Ottobre (G. Caneva); Monte Fasce, Maggio (A. Do- dero); S. Remo, Aprile (A. Dodero). 32. Ch. Rayi L. Koch. Liguria: Dintorni di Genova, Giugno (R. Barberi); Fontanigorda, Luglio (A. Dodero); (Grotta dello Spadoni (C. Caselli); Grotta superiore STUDIO SUI CHERNETES ITALIANI 23 di Monte Ceppo, Febbraio (A. Dodero). — Piemonte: Castiglione Torinese, Settembre (L. Fea). — Sar- degna: Ozieri (A. Dodero). 33. Ch. Gestroi E. Sim. Liguria: Grotta di Suja, sul Monte Fasce, Febbraio (A. Dodero); Grotta di Pollera, nel Fina- lese (A. Dodero e R. Barberi); Grotta delle Arene Candide, Agosto (A. Solari); Grotta di Verzi Pietra, Aprile (R. Gestro e A. Dodero); Grotta Bocca Lu- para, presso Spezia, Febbraio (R. Gestro). In questa ultima grotta fu scoperto il primo esemplare che ha servito per la descrizione. 54. Ch. microphthalmus E. Sim. Liguria: Genova, Grotta Drago- nara (R. Barberi); Grotta del Monte Gazzo, presso Sestri Ponente, Luglio (R. Barberi); Grotta del Drago, territorio di Isoverde, Febbraio (A. Dodero) ; Grotta di Cassana, Febbraio (C. Caselli); Grotta della Madonna dell'Arma, territorio di Bussana, Aprile (A. Dodero). Chelifer Solarii, sp. n. Long. 3,5%. -- Cephalothorax rufulus, anophthalmus, crebre sed subtilissime coriaceus et opacus haud rugosus, sulcis duobus similibus reclis impressus, ad marginem poslicum setis clavatis uniseriatis mu- nitus. Segmenta abdominalia fulvo-testacea subtilissime coriacea, setis flavidis sat longis apice minute clavatis et transversim seriatis ornata. Pedes-maxillares longi, rufuli, uniformiter et crebre coriaceo- granulosi, coxis trochanteribusque simpliciter setosis, reliquis articulis setis minute clavatis conspersis, trochantere longiore quam latiore postice convero haud producto, femore longo ad basin breviter pedunculato, dein sat angusto, antice subrecto, postice leviter convexo, tibia longa, sat anguste ovata, pediculata, utrinque leviter et fere aequaliter convera, manu tibia non multo latiore, ovata, versus apicem leviter attenuata, digitis curvatis manu paullo lon- gioribus vel saltem haud brevioribus. Pedes graciles, lutet, subpel- lucentes. oh E. SIMON A ©, phalerato E. Sim. cui affinis est, differt sulcis thoracicis plane rectis, pedibus-maxillaribus longioribus et gracilioribus, tegu- mentis corporis subtiliter coriaceis haud granulosis et setis minute clavatis longioribus ornatis. Questa nuova specie fu scoperta a Montecapraro, presso Tor- tona, dai fratelli Angelo e Ferdinando Solari, molto benemeriti dell’ Entomologia, ai quali mi compiaccio di dedicarla. IMENOTTERI DELLA SECONDA SPEDIZIONE DI DON EUGENIO DEI PRINCIPI RUSPOLI NEI PAESI GALLA E SOMALI PEL Dr. P. MAGRETTI Del piccolo materiale imenotterologico riportato da Don Eugenio dei Principi Ruspoli dalla sua prima spedizione (1891) nei paesi Somali, ebbe già ad occuparsi il distinto entomologo Dr. Anton v. Schulthess Rechberg di Zurigo (1) enumerando una ventina di specie, fra le quali due vennero descritte come nuove e circa quattro rimasero tutt’ ora indeterminate. Un più ricco materiale zoologico veniva messo assieme nella seconda spedizione iniziata ai primi del dicembre 1892 e troncata quasi un anno appresso, dalla miseranda fine dell’intrepido viag- giatore che a Gubala-Ginda lasciava la vita, causa un’ imprudenza dovuta al suo eccessivo ardore cinegetico. Fu per merito esclu- sivo dei distinti ed ottimi compagni, signori Lucca e Riva, su- perstiti a tanto disastro che alla Società (Geografica italiana pervennero le raccolte che già furono oggetto di studi pubblicati poi in questi Annali con importanti lavori di specialisti distinti. Così il Salvadori per gli Uccelli, il Boulenger per i Rettili ed i Batraci, il Vinciguerra per i Pesci, il Silvestri pei Chilopodi e Diplopodi, il Pavesi per gli Aracnidi, Emery e Forel per le Formiche, lo stesso Schulthess Rechberg per gli Ortotteri e qualche altro autore, illustrarono molteplici ed interessanti forme animali caratteristiche di queste ancor vergini regioni. Colla presente nota mi propongo alfine anch’ io di far cono- (1) Die von Furst Ruspoli und Professor Keller im Somalilande erbeuteten Hy- menopteren (Entomologische Nachrichten, Berlin, Jahrg. XIX (1893) n. 2, p. 17-20). 26 P. MAGRETTI scere gli Imenotteri che gentilmente comunicatimi dall’ Egregio Dott. Cav. Raffaello Gestro, vice-direttore del Museo Civico di Genova, rimasero più a lungo negletti, causa non poche difticoltà insorte nello studio e nei confronti necessari alla identificazione di molte specie. In un complesso di 120 esemplari abbastanza ben conservati e freschi, riferibili ad otto diverse famiglie ed a ben 38 generi, riscontrai una sessantina di specie, delle quali, dieci risultano nuove per la scienza. Nel genere Pseudagenia, già abbastanza ricco, è degno di rimarco |’ aggiunta di tre nuove specie (Ps. ferruginea, somalica, ogadeni), come pel genere Mutilla (sens. lat.) oltre le nuove mélmili e dispilotaeformis, riescono interessanti le forme riferibili al ben distinto sottogenere Pseudophotopsis che si arricchisce d’ una nuova specie somala (Ps. Ruspoli) e di un’altra proveniente dai dintorni di Kassala (Ps. kassalina) che credo opportuno pubblicare in una nota d’ aggiunta. Nella numerosa famiglia degli Apidi, viene pure descritta una nuova specie d’ Anthophora ( Podalirius somalinus) abbastanza caratteristica delle regioni somali ed una nuova forma delle piccole ed interessanti Trigona (T. Ruspoli) conferma ancora l’accrescersi della cono- scenza di specie africane riferibili a questo simpatico genere. Anche fra i Vespidi, il genere Odynerus (sottog. Leionotus) si arricchisce d'una nuova piccola, ma graziosa specie (L. dauensis) ed infine le sempre splendide Chrisidi aggiungono una nuova ed interessante forma al genere £uchroeus (E. chrysidiformis). Fra le specie già note riescono ancora di sommo interesse per la distribuzione geografica e per la caratteristica della fauna somala, il rarissimo e vago Helioryctes melanopyrus, la Synagris ranthura, il Rygchium luctuosum, la Xylocopa flavobicincta e la (rastrotheca furcata. Mi è grato porgere vive espressioni di sentiti ringraziamenti agli egregi colleghi imenotterologi che gentilmente mi coadiu- varono alla ricognizione ed alla più certa identificazione di alcune specie, all’ Ing. Gribodo di Torino, al Dr. Ernest Andrè di Gray, al Visconte Robert Du Buysson di Clermont-Ferrand ed al Si- gnor Kohl custode aggiunto al Museo imperiale di Vienna. IMENOTTERI GALLA E SOMALI 27 All’Illustrissimo Marchese Sen. G. Doria, direttore del Museo Civico di Storia Naturale in Genova, ed al Chiarissimo vice- direttore Dr. R. Gestro, esterno perfetti sensi di vivi ringrazia- menti per avermi dato occasione di contribuire (benchè in minima parte) ad un ben sentito e dovuto omaggio alla memoria del sempre compianto giovane ed ardito viaggiatore Don Eugenio dei Principi Ruspoli. Milano, Febbraio 1898. APIDAE. Gen. APIS, L. 1. A. mellifera, lL. Var. fasciata, Latr. — Dalla Torre, Cat. Hymenopt., Vol. X (Apidae) (1896), p. 608. Parecchi esemplari di operaje di questa varietà diffusa in Africa, vennero raccolti nelle località di Lugh, Conso, Salolè. Var. unicolor, Latr. — Dalia Torre, Cat. Hymenopt., Vol. X (Apidae), (1896), p. 610. Dalle località di Conso, Ettoké, Salolè, Giam-Giam, Girma , provengono alcuni esemplari d’ operaje di questa ben distinta varietà africana e malgascia. Gen. TRIGONA, Jur. (Melipona, D. T.) 2. T. Ruspolii, n. sp. y. Parva, nigra; antennarum scapo, labio, mandibulis, maxillis et palpis laete flavis; antennarum flagello obscure- pedibus (tarsis flavescentibus exceptis) abdomineque tuto pallidius rufo-piceo brun- nescentibus ; ocellis et alarum tegulis albis ; segmentorum abdomi- nalium marginibus apicalibus albescentibus. Alis hyalinis, nervis et costa pallide albo-testaceis. Antennarum scapo longo, flagelli articulis decem longitudine aequali. Capite minutissime, fere obsolete, punctulato, subnitido; mesonoto crassius et fortius granuloso-punc- 28 P. MAGRETTI tulato, subopaco; scutello subcordiformi, parce prominulo, laevissime punctulato, mesonoti vix nitidiore et minus obscure picto, sparse albo-villoso; metanoto sublaevi nitidoque micante. Capite in facie et fronte, pleuris abdominisque segmenti sexti dorso dense- pedibus longius et sparsius- albo argenteo villosis. o. Faeminae similis at antennarum scapo longitudine minore (flagelli articulis quinque primis non superante) et basi apiceque tantum flavo-picto, differt, ita ut ocellis crassioribus, rufo-ferrugineo, scutello flavo, metathorace plus vel minus ferrugineo-pictis. Segmento anali apice unguiculis tribus, medio lineari, lateralibus intus re- flexis, terminato. Instrumento copulationis volsella lata, hamulis duobus longis nigris, praedito. Trigonae Gribodoi, mihi, affinis, differt tantum (in 9 ) antenna- rum scapo longitudine distinete majore; capitis et thoracis sculptura crasstore, antennarum, abdominis et pedum pictura laete flava, vel brunneo-picea. var. a) Q typo simillima, at scutello distinete pallide flavo sicut antennarum scapo. var. b) Q ut var. a) sed capitis et thoracis colore a nigro ad nigro-rufo-ferrugineum transeunte; metanoto pallidius ferrugineo, pedibusque flavescenti pictis. var. c) $ ut var. a) sed metathorace laete rufo-ferrugineo picto. Una bella serie di individui raccolti la maggior parte lungo il Daua e l’Uebi, qualcuno a Dolo, rappresenta i due sessi d’ una medesima specie affine per vari caratteri alla 7. Gribodoi, già da me descritta (isultati di racc. imenott. nell’Africa orientale, Ann. Mus. Civ. Genova, Vol. XXI, 1884, p. 630, n. 188), ma che pur tuttavia credo doversi tenere distinta per un faczes partico- lare, per la colorazione del corpo generalmente più chiara sullo scudetto, sull’ addome e tutte le tre paia di zampe; per una scultura più fitta e più granulosa del mesonoto, che presenta una superficie opaca e per le maggiori proporzioni di lunghezza dello scapo antennale (nella femmina) in confronto con quella del flagello. IMENOTTERI GALLA E SOMALI 29 Gen. XYLOCOPA, LATR. 3. X. olivacea, Far. Fabr., Ent.-syst. 2.°, p. 319, n. 21. 7. — Smith, Monogr. of the gen. Xy/ocopa (1874), p. 259, n. 17. 7 9. — Dalla Torre, Cat. Hymen., Vol. X (1896), p. 216. — Stadelmann, Die Hym. Ost. Afrikas (1897), p. 22, 23, n. 7. Propendo riferire a questa specie, propria del continente afri- cano, l’unico esemplare (9) proveniente dalla località di Co- romma, quantunque molto s' assomigli anche all’ affine cadens, controllato sopra esemplari della mia collezione e di quella dell’ egregio collega Ing. Gribodo. Epperò qui piacemi convalidare le giuste osservazioni del prefato distinto imenotterologo (Ann. Mus. Civ. Genova, 1881, Vol. XVI, p. 231) a proposito della grandissima affinità delle due specie ed alla probabile convenienza di riunirle in una sola quantunque anche per l'o/vacea, regni grande incertezza e con- fusione, sopratutto per esserle stati riferiti maschi di varie specie del gruppo della aestuans. _ Specie diffusa in Africa e nelle isole adiacenti. 4, X. lateritia, Svr.? =an aestuans, Lin? Smith, Cat. Hym. Brit. Mus., II (1854), p. 346, n. 8. — Id., Mon. of the gen. Xylocopa (1874), p. 257, n. 14. — Taschenberg, Die Arten der Gatt. Xylocopa (1879), p. 595, n. 30. — Dalla Torre, Cat. Hym., Vol. X (1896), p. 213 e 203. -- Stadelmann, Die Hym. Ost. Afrikas (1897), p. 22, n. 5. Riferisco con dubbio all'una od all'altra di queste due specie un esemplare () della località Umberto I, perchè disgraziata- mente molto guasto nella pelurie del torace e dell’ addome si da non lasciar che poche traccie di peli rossicci sui lati e nella parte posteriore del torace e nessuna sul primo segmento addomi- nale. Mentre può riferirsi ad esemplare scolorato della aestwans, L., 30 P. MAGRETTI concordano abbastanza bene i caratteri morfologici della gibbosità frontale, delle «dimensioni degli articoli delle antenne e della scultura del torace quali sono accennati da Smith e Taschenberg per la femmina della /ateritia, propria delle regioni orientali dell'Africa. D. MX. flavobieineta, Gris Gribodo, Rassegna degli Imenotteri racc. nel Mozambico dal Cav. Fornasini (Atti Acc. Sc. Bologna, 1894), pag. 119. Riferisco a questa graziosa e ben distinta specie conosciuta del Mozambico e trovata già in Somalia dal Cap. Bottego, due esemplari dei due sessi, raccolti nella località Umberto I. Gen. PODALIRIUS, LATR. (Anthophora, Larr.) 6. P. somalicus, n. sp. Q. Nigro; capitis vertice (regione ocellari praecipue) pilis longis albo et nigro permixtis, mesonoti dorso (praecipue dimidio antico) pilis griseis densis et nigris longioribus, vestitis; frontis lateribus, gents, pronoto et mesopleuris, angulis retro-legulis, sterno, pedum- que anticorum coxis, tibis et metatarso extus, dense et sat longe albo-lanoso villosis; regione post scutellari et metanoto, pilis longis, nigerrimis, villosis. Abdominis segmento secundo maculis triangu- laribus in margimibus posticis lateralibus, segmento tertio toto, dense albo- tomentosis; segmentorum 4° et 5° marginibus externis sub- ventralibus, longe albo-villosis. Ano brunnescenti villoso. Pedibus intermedits et posticis pilis totis nigris, tibiis tarsorumque postico- rum articulo 1°, pariter dense et mediocriter longius villosis. Labro, mandibulis totis, clypeo (maculis latis utrinque triangularibus nigris) maculaque superna parva triangulari, eburneis. Alis tenue fumatis. Corp. long. 16. millim. P. nubico, Lep. et bicineto, Fabr. a/inis, forsanne varietas (?) IMENOTTERI GALLA E SOMALI 31 — differt praecipue metathorace longe nigro-villoso, abdominisque segmento tertio toto dense albo- tomentoso. Questa specie che, dopo maturo esame, propendo ritenere distinta sia dalla nubica che dalla bicineta, è rappresentata da un solo esemplare (?) senza indicazione di località particolare. A primo aspetto si potrebbe riferire piuttosto alla nubica, ma il confronto con parecchi individui di questa specie che tengo nella mia collezione, la fa tosto distinguere abbastanza con evi- denza. Sono sopratutto caratteristiche le differenze consistenti nella lunga e fitta pelutie della parte posteriore del torace, la fascia di fitti peli bianchi sul terzo segmento dell’ addome, la pelurie totalmente nera delle zampe del 2° e 3° paio e la colo- razione bianca del labbro. Gen. ALLODAPE, Lrp. 7. A. candida, Swiru. Snuh,.Deser., of n sp. Hym. (1879),-p. 97, n. 1. Una femmina di questa specie abissina, venne raccolta ad Arigalgalu: s’ accorda assai bene colla descrizione dell’autore e cogli esemplari che tengo nella mia collezione provenienti da Saganeiti e Keren; senonchè faccio osservare che non sempre è costante il carattere accennato dallo Smith del leggiero allar- gamento all’ estremità anteriore della macchia longitudinale bianco-gialliccia del clipeo. Gen. HALICTUS, Latr. 5. JI. albescens, SMITH ? Smith, Cat. of Hym. Brit. Mus. I, (1853), p. 64, n. 80. È dubbio il riferimento a questa specie indiana del solo esem- plare 9 raccolto lungo il Ganana, per la difficoltà di riconoscere i caratteri distintivi dalla descrizione dell’ autore, senza confronti sul tipo. 32 P. MAGRETTI Gen. MEGACHILE, Larr. 9. M. maxillosa, Guinr. (ruerin-Meéen., Icon. du Règne An. (1845), VII, p. 449, n. 2. — Dalla Torre, Cat. Hym. Vol. X, 1896, p. 438. — Stadel- mann, Die Hymen. Afrikas (1897), p. 28. Un maschio di questa specie conosciuta del Senegal, Abissinia e Sud Africa, venne raccolto ad Umberto I. Non mi consta che sia stata data una descrizione per il maschio di questa specie, però esso offre pochi caratteri distintivi dal- l’altro sesso, se non per le mandibole meno sviluppate, la man- canza della spazzola ventrale e la terminazione del 5° segmento addominale, fortemente incavato nel mezzo e festonato. 10. M. xanthopus, Gersr. Gerstaecker, Monatsb. Akad. Wiss. Berlin (1857), p. 462, ‘n. 20, 7. — Id., Peters Reise n. Mossambique (1862). Hyme- noptera, p. 457, Tav. XXIX, fig. 13, 2. Un esemplare (7) unico sesso, finora conosciuto per questa specie, dalla distribuzione geografica africana tuttora molto li- mitata, è proveniente dalla località di Leboi. 11. M. chrysorrhoea, Gersr. Gerstaecker, Monatsb. d. k. Akad. der Wissensch. zu Berlin, 1857, p. 462, n. 19. 2. — Id. Peter's Reise n. Mossambique (1862), p. 457, Tav. XXIX, fig. 2. 9. — Stadelmann, Die Hymen. Ost Afrikas (1897), p. 27, n. 34. Tre esemplari tutti di sesso femmineo, delle località di Dolo (sul Ganana-Doria), sono riferibili a questa specie conosciuta del Mozambico e citata dallo Stadelmann come proveniente anche da Zanzibar e Lago Nyassa. IMENOTTERI GALLA E SOMALI DO VESPIDAE. Gen. EUMENES, LATR. 12. E. Lepeleterii, Sauss. Var. — Saussure, Etud. fam. Vesp. I (1852), p. 45, n. 24. . Tav. X, tig. 3. — Dalla Torre, Cat. Hymen. Vol. IX (Vespidae) 1894, p. 26. — Gribodo, Seconda contr. alla con. faun. Imen. Mozam- bico (Mem. R. Acc. Sc. Bologna, Ser. V, T. V (1895), p. 335, n. 21. — Stadelmann, Die Hymen. Ost. Afrikas (1897), p. 29. Un esemplare (9) dalle rive del Daua, si riferisce a questa specie abbastanza diffusa in Africa, e ne rappresenta una varietà distinta per le sue dimensioni alquanto ridotte. Corp. long. 17 mill. Gen. SYNAGRIS, LATR. 13. S. xanthura, Sauss. Saussure, Etud. fam. Vespides, III (1856), p. 155, n. 44.9. — Dalla Torre, Cat. Hymen. (Vespidae) 1894, Vol. IX, p. 37. Di questa specie abbastanza comune e sparsa nell’ Africa equa- toriale esaminai un esemplare (+) raccolto ad Umberto I. Gen. RYGCHIUM, Spin. 14. R. luctuosum, Gerst. Gerstaecker, Monatsh. Akad. Wiss. Berlin (1857), p. 463, n. 9. Q. — Id. Peters Reise n. Mossamb. (1862), p. 467. Oy avy XXX ie. 16: Credo potersi riferire molto verosimilmente a questa specie, tinora nota solo del Mozambico, un unico esemplare (¥ ) trovato nel materiale Ruspoli senza indicazione di località particolare. Coincidono abbastanza esattamente tutti i caratteri riportati dal- l’autore nell’ estesa descrizione contenuta nel suo lavoro (1862), Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.2, Vol. XIX (10 Giugno 1898) 3 34 P. MAGRETTI come pure colla figura della tavola, tranne che nell’ individuo da me esaminato, il flagello delle antenne è quasi interamente rosso-ferrugineo anche al disopra. Gen. ODYNERUS, Latr. (Subg. LEIONOTUS, Sauss.) 15. O. dauensis, n. sp. Parvus, niger; ferrugineo alboque varie picto; clypeo (margine apicali profunde arcuato-excavato hine acute bidentato) macula lata triloba in fronte, pronoto (angulis lateralibus exceptis) maculisque in mesopleuris sub alarum tegulis, albo vel albo-roseis; mandibulis (extremo apice rufo excepto) antennarum scapo antice, oculorum margine et sinuositate orbitali, alarum tegulis, segmentorum abdo- minalium margine apicali, femoribus parte infera, dorsali et ven- trali, ibis tarsisque totis, eburneo albis. Antennarum flagello subtus, scutelli maculis rotundis in angulis externis loborum , postscutelli appendiculis spiniformibus item lateralibus, metathorace toto, abdo- minis segmenti primi basi et medio, coxis, trochanteribus femori- busque superne, pallide rufo-ferrugineis. Alis hyalinis, nervis piceis. Capite, pro- mesonoto scutelloque profunde crasseque punetulato- reticulato; metanoto medio profunde incavato dilatato, in lobis duobus lateralibus, cordiformibus, supra rotundatis, sparse et leviter punctu- latis, breviterque albo-pilosis, distineto. Scutello et postscutello elevato- prominulis, illo medio leviter incavato lobis duobus subrotundis effi- ciente; hoc tuberculis subspiniformibus in angulis externis, praedito. Abdominis segmento primo campanuliforme, adhaerente, mediocriter profunde punctulato, secundo et tertio in dorso amplius et profundius, in marginibus reflexis, crassius punctulato-impressis; tribus sequen- libus sparse, minus crasse et profundius sculptis, segmento anali toto nigro, laevi, subnitido, apice rotundato. Corp. long. 5 mill. Questa nuova specie fondata sopra un solo maschio, rac- colto lungo il Daua, appartiene al gruppo Lezonotus Sauss., distinto dalla mancanza di sutura trasversale sul primo segmento IMENOTTERI GALLA E SOMALI 55 dell’ addome, dalle mandibole senza dentellatura e dalla termi- nazione uncinata delle antenne. Si avvicina per alcuni caratteri all’ O. trilobus Lep., al reflexus Brulle, al Ra/frayi Radosz., ma ne differisce essenzialmente, oltre che per la colorazione variopinta del corpo, per le protuberanze spiniformi del retroscudetto, e l’incavatura mediana dello scudetto che vengono a dar |’ aspetto quasi quadritubercolato alla prominenza scutellare. Sono inoltre caratteristiche, la forma del metanoto, incavato nel mezzo e largamente dilatato cogli angoli laterali arrotondati; la larga fascia bianca ai margini estremi dei segmenti dell’ addome esten- dentesi fino a tutta la parte ventrale; la smarginatura elevata e retroflessa molto marcata al secondo segmento, più leggiera al terzo; la punteggiatura larga e profonda, in parte fitta, sul dorso e sui margini dei segmenti tutti; le ali trasparenti, con una leggiera sfumatura alla cellula radiale. Gen. ICARIA, Sauss. 16. I. Cineta, Sauss. Saussure, Etud. fam. Vesp. Il (1853), p. 39, n. 18, Tav. V, fig. 9. — Dalla Torre, Cat. Hymen. Vol. IX (Vespidae), 1894, p. 118. — Stadelmann, Die Hymenopt. Ost. Afrikas (1897), prassen. 17. Un esemplare femmina (od operaia?) proveniente da Audo nell’ Ogaden, sembrami potersi riferire a questa specie abbon- dantemente diffusa nel continente africano. 17. I. guttatipennis, Sauss. Saussure, Etud. fam. Vesp ll (1853)5 pi 40%. 19S Tay Vy, fig. 8. — Dalla Torre, Cat. Hymen. Vol. IX (Vespidae), 1894, pollo: A questa specie, anzichè all’affine /. cineta, di questo gruppo molto intricato, credo poter riferire altri tre individui delle rive del Ganana e di Gubala-Ginda, quantunque la colorazione del corpo più oscura ed alcuni caratteri plastici non concordino 36 P. MAGRETTI completamente colle descrizioni. E una specie meno diffusa delle precedenti e forse più propria delle regioni meridionali dell’Africa. Gen. POLISTES, LaATR. Ik. P. marginalis, Farr. Var. stigma, SAUSS. Vespa marginalis, Fabr. Syst. Ent. (1775), p. 367, n. 24. — Polistes stigma, Sauss. Etud. fam. Vesp. II (1853), piro teres. Tav. VI, fig. 3. — Dalla Torre, Cat. Hymen. Vol. IX (Vespidae) 1894, p. 132. — Gribodo, Rassegna degli Imen. race. nel Mo- zambico (Mem. R. Acc. Scienze Bologna, Ser. V, T. IV, 1894, p. 126). -- Stadelmann, Die Hymenopt. Ost. Afrikas (1897), p. 34, n. 22. Alcuni esemplari dei due sessi provenienti dalle rive del Ganana e dell’ Uebi si possono riferire a questa distinta varietà d'una specie alquanto variabile nella colorazione generale del corpo e per il numero e dimensione delle macchie, o fascie, ond’è ornato. Gli esemplari che tengo sott'occhio presentano in generale una tinta molto oscura colle fascie o linee gialle del pro- e metanoto poco marcate; alterazioni che vorrei ritenere dovute all’ immer- sione e soggiorno prolungato nell’ alcool. Gen. BELONOGASTER, Sauss. 19. B. juneeus (Fagr.) Sauss. Raphigaster junceus, Sauss. Etud. fam. Vesp. II (1853), p. 14, n.1. 7. Tav. 2, fig. 2. — Dalla Torre, Cat. Hymen. Vol. IX (Vespidae), 1894, p. 115. — Aohl, Zur Hymenopt. Afrikas, Wien. 1894, p. 336, n. 22. — Gribodo, Seconda contr. conose. fauna Imen. Mozambico (Mem R. Ace. Ist. Bologna, Ser. V, T. V, 1895, p. 334, n. 19). — Stadelmann, Die Hymenopteren Ost. Afrikas (1897), p. 35, n. 26. Due esemplari di sesso femmineo provenienti uno da Brava, l’altro da Gubala-Ginda, si possono riferire a questa specie o or IMENOTTERI GALLA E SOMALI 37 ad una delle sue molteplici varieta per diversa colorazione non solo, ma per variabilità di caratteri plastici di scoltura del me- tanoto e della parte ventrale del pezziuolo, verificata anche sopra serie di individui provenienti dal medesimo nido. 20. B. griseus (Fagr.) Sauss. Raphigaster rufipennis, Sauss. Etud. fam. Vesp. Il (1853), p. 15, n. 2. 9. Tav. 2, fig. 6. — Dalla Torre, Cat. Hymen. Vol. IX (Vespidae), p. 115. -- Aohl, Zur Hymen. Afrikas (1894), p. 335, n. 21. — Gribodo, Rass. Imen. racc. nel Mozambico (Mem. R. Acc. Ist. Bologna, Ser. V, T. IV, 1894, p. 123). Alcuni esemplari, fra i quali uno maschio, provenienti dalle località lungo il Ganana, il Daua e dal villaggio Umberto I, sembranmi potersi riferire a questa specie, propria delle regioni meridionali dell’Africa, concordando sopratutto colle partico- larità caratteristiche accennate dall’ egregio collega Ing."* Gribodo (loc. cit.), alle quali io posso anche aggiungere la colorazione a riflesso purpurescente delle ali. Debbo tuttavia ammettere e con- venire nei forti dubbì espressi dall’ egregio collega imenotte- rologo, circa l'identità della specie per la somma confusione rilevata a suo riguardo. MUTILLIDAE. Gen. MUTILLA, Lin. 21. M. Guineensis, Fapr. Fabr. Ent. Syst., p. 367, n. 3. — Gerstaecker, Peters Reise n. Mossamb. (1862), p. 486, Tav. XXXI, fig 4 e 5. 79. — Dalla Torre, Cat. Hymen. Vol. VIII (1897), p. 45. Specie già conosciuta pel Senegal, Guinea, Zanzibar, Scioa, Mozambico, regione del Giuba (Cap. Bottego), paesi Somali (Bottego, Donaldson). Una bella serie di esemplari tipici, tutti di sesso femmineo, venne raccolta nelle località di Lugh, Ganana, Dolo, Bela. 38 P. MAGRETTI 22. M. stupida, Gersr. M. bilunata, Gerst. Peters Reise n. Mossamb. (1858), p. 488, Tav. XXXI, fig. 8. 9. — M. stupida, Gerst. v. d. Deckens, Reise in Ost. Afrika (1873), p. 340 (nota). — Dalla Torre, Cat. Hym. Vol. VIII, (1877), p. 88. — André Ern. Etude sur les Mut. du Mus. Civ. de Génes (Ann. Mus. Civ. Genova, Ser. 2.8, Vol. XVII (1896), p. 102, n. 26 e 27. Riferisco a questa specie un esemplare 9 dall’abito fresco e molto ben conservato del materiale Ruspoli, pel quale i caratteri distintivi, molto opportunamente fatti rilevare dall’ André, lo distinguono dall’ affine .M. Mniszechi, Rad. A questa stessa specie propria dell’Africa australe, devesi pure riferire un esemplare 9, molto guasto, proveniente da Milmil (Somalia) ove fu raccolto dall’ Ing. Bricchetti-Robecchi e che era stato precedentemente (Vedi Ann. Mus. Civ. Genova, Ser. 2.*, Vol. X, 1892, p. 951, n. 2) da me confuso colla M. Mniszechi. 23. M. Mephitis, Smirs. Smith, Cat. Hym. Br. Mus. (1855), p. 21, n. 129. 5. — Gribodo, Rass. degli Imen. racc. nel Mozambico (1894), Mem. R. Ace. Se. Ist. Bologna, Ser. V, T. IV, p. 151. — Dalla Torre, Cat. Hym. Vol. VIII (1897), p. 62. Un solo individuo 9 raccolto a Lugh, è riferibile a questa specie dell’ Africa australe, già trovata nella Somalia, Ing. Bricchetti- Robecchi (Magretti), Bottego (André), Donaldson (Fox). 24. M. pythia, Suiru. Smith, Cat. Hym. Brit. Mus. (1855), p. 18, n. 115. 9. — Dalla Torre, Cat. Hym. Vol. VIII (1897), p. 76. Un individuo 2 raccolto a Coromma, si può riferire a questa specie, distinta dalle aftini del gruppo per caratteri di scultura del corpo e delle protuberanze alla parte ventrale del 2.° seg- mento dell’ addome. Specie già conosciuta di Port Natal (Africa australe). IMENOTTERI GALLA E SOMALI 39 25. M. divisa, SMITH. Saute, Gat.vlHym. Brit: Muss (1855), p:. 41... nm. 71.9 M. interrupta, Oliv. Enc. Meth. (1729-1825) VIII, 62, 39, nec Latr. — M. floralis, Klug. Symb. phys. Dec. I (1829), n. 16, Tav. V, fig. 1-2. 7. — André Ern. Notes p. serv. à la conn. des Mut. pal. (Mém. Soc. Zool. de France, 1896, p. 271). — Dalia Torre, Cat. Hym. Vol. VIII (1897), p. 44. A questa specie, che nel catalogo del Dalla Torre ¢ segnata come sinonimo della M. Catanensis Rossi, ma ch’ io ritengo più opportunamente coll’André, doversi riunire alla florals Klug. si riferisce un solo esemplare raccolto ad Elba, rappresentante la varietà 2.) Klug, a torace interamente nero. È una specie, molto diffusa nell'Africa, trovata pure nell'Asia occidentale: la colorazione del torace (almeno negli individui di sesso mascolino) varia dal rosso vivo, al rosso e nero, o totalmente nero. 26. M. dispilotaeformis, n. sp. 9. Nigra, sparse griseo-pilosa; maculis duabus longis ovalibus im dorso segmenti secundi abdominalis, duabus subrectangularibus in segmento tertio et quarto, pilis densis pallide aureo-flavo pilosis, segmento anali basi, in dorso, ita ut segmentorum I-IV margi- nibus ventralibus e pilis longis, argenteis, fimbriatis. Capite profunde minuteque punetato, nitido, thoracis latitudine; hoc profunde reticu- lato-foveolato, subrectanqulari elongato, angulis anterioribus laeviter prominentibus, lateribus opacis, nitidis; unguicula mediana seutellari metathoracis, mediocre, laevi, subprominula. Corp. long. 7 mill. M. dispilotae Radzk. et unguiculatae Magrt. affinis. Un individuo di sesso femmineo della località di Salolè devesi riferire a nuova e distinta specie quantunque affine, a primo aspetto, alle due forme suaccennate. Differisce dalla dispilota Radosz. sopratutto per la figura più distintamente rettangolare del torace e per la scultura del medesimo più pronunciata ed uniforme; per 40 P. MAGRETTI la colorazione interamente nera di fondo e per le macchie a pe- lurie giallo-dorata sul 2.9, 3.° e 4.° segmento dell’ addome. Differisce dall’ unguiculata Magrt. essenzialmente per la lamina scutellare molto più piccola ed appena appariscente, per |’ aspetto più robusto del torace, la colorazione interamente nera del corpo e la figura delle macchie sui segmenti addominali. 27. M. Milmili, n. sp. T. Nigra, griseo-flavescenti villosa; capite suborbiculari thoracis latitudine, sparse nitidoque punctato, in fronte praecipue pilis densis argenteis, tecto; oculis subovalibus intus anguste triangulariter incisis. Area ocellari prominula, carinis longitudinalibus elevatis utrinque signata, ocellis mediocribus. Antennarum scapo albo-villoso, basi tuberculis crassis; mandibulis basi et apice nigris, medio ferrugineo- pictis. Pro- et mesonoto supra, nitidis, confertim profundeque pune- tatis, lateribus opacis, item sculptis plus vel minus dense griseo- argenteo pilosis, mesonoti dorso sulcis duobus longitudinalibus, areis tribus efficientibus,; scutello sub-elevato, nitido, crasse punctato, postice medio arcuato-emarginato; metanoto nitido rugose- reticulato , basi et dorsi lateribus dense griseo-argenteo pilosis. Abdominis segmen- tis nitidis, primo et secundo crasse profundeque, sequentibus minus fortiter punctato-sculptis; tribus primis in margine apicali, large denseque, sequentibus minime sparseque flavo- albescenti villoso- fimbriatis; omnibus in ventre aequaliter minus dense villoso- mar- ginatis; segmenti anali apice arcuato obtuso, leviter emarginato , spinulis duobus lateralibus acutis subarcuatis flavo-ferrugineis , terminato. Alis hyalinis, nervis brunneis, anticarum apice sub- fuscescenti violaceo-iridescentibus; legulis basi tuberculis nigris, mitentibus, margine postico flavo-eburneis. Pedibus dense griseo- vestitis, tarsis rufescentibus. Corp. long. 8 mill. Patria: Milmil. Un solo individuo è riferibile a questa specie ben distinta dalle affini M. coeca Radosz., .M. Medon Smith., sopratutto per la pre- senza degli ocelli e di un’area ocellare prominente, limitata da IMENOTTERI GALLA E SOMALI AA due carene elevate sui lati ed inoltre per una fitta pelurie ar- gentina sulla fronte e sui lati del torace, argenteo-dorata sui margini apicali dei segmenti dell’ addome. Il segmento anale pre- senta agli angoli esterni due prominenze spiniformi rosso-ferru- ginee leggermente incurvate all’interno. M. (Subg. PSEUDOPHOTOPSIS, Axpri) André Ern., Notes pour servir A la conn. des Mut. pal. (Mém. Soc. Zool. de France, T. IX, 1896, p. 266). 98. M. Ruspolii, n. sp. IF. Corpus nigrum, longe griseo- albescenti villoso, clypeo, re- gione scutellari, abdominis segmenti primi macula mediana margi- nali, sequentium margine apicali in dorso et ventre longius et densius griseo-villosis. Antennarum scapo pilis griseis mediocriter longis et sparsis, flagelli articulis omnibus, superne praecipue dense pruinoso- flavescenti vestitis. Pronoto, mesonoti areis, sculelloque opacis, crasse rugoso- punctatis ; metanoto supra et lateribus crasse reliculato- varioloso, in medio basis sulcatura brevi, lata, longitudinali, signato. Alis fusco- violaceis, apice minus dense infuscatis. Corp. long. 19-20 mill. Contraddistinguono questa specie d’un sottogenere molto oppor- tunamente stabilito da André (loc. cit.) l'abito tutto nero del corpo, colle ali violacee, più chiare all’ estremità, la breve e fitta pelurie sullo scapo antennale, mentre il resto del corpo, sopratutto alle guancie, ai fianchi del torace, sulle zampe e sui margini posteriori del secondo e dei susseguenti segmenti del- l’addome, è rivestito di peli grigio-cinerei lunghi e sparsi. più brevi e più fitti tuttavia sui lati del clipeo e sulla macchia me- diana del margine apicale del primo segmento dell’ addome. Un solo esemplare non portante indicazione particolare di località (1). (!) Approfitto dell’ occasione per dare conoscenza di un’altra specie riferibile a questo sottogenere, ravpresentata da un individuo maschio rinvenuto in un 492 P. MAGRETTI M. (Subg. TRICHOLABIODES, Rapz.) Radoszkowsky, Revis. d. arm. cop. des males de la fam. des Mutillides, Horae Soc. Ent. Russ. XIX (1885), p. 33, n. 5. — André Ern. Notes p. serv. 4 la conn. des Mutilles pal. (Soc. Zool. de France, IX, 1896, p. 267. 29. M. pedunculata, Kiva. Mut. pedunculata, Klug, Symb. phys. Dec. I, 1829, n. 24, Tav. V, fig. 10. 7. — Dalla Torre, Cat. Hym. Vol. VIII, 1897, p. 71. Tre individui maschi (la femmina sembra essere tuttora sco- nosciuta) provenienti da tre diverse località, Lugh, Ueb, Ogaden, rappresentano questa graziosa specie alquanto variabile per co- lorazione del corpo, ma ben distinta nei caratteri morfologici dalle giuste osservazioni del distinto imenotterologo e collega Ing.r* G. Gribodo (Annali Mus. Civ. St. nat. Genova, Vol. XX, 1884, p. 390, n. 23. Venne già trovata in Egitto ed in Arabia e nei paesi Somali, da Bottego (André). piccolo lotto d’ Imenotteri raccolti dal signor Fatigati di Palermo nei dintorni di Kassala (Sudan orientale) e dal medesimo a me ceduti. M. kassalina, n. sp. dg. Nigra; clypeo et tuberculis infrantennalibus, carina frontali, antennarum scapo et flagelli dimidio basali, thorace fere omnino, coris, fomoribusque basi et apice, abdominis segmento primo basi et infra, tertio et sequentibus, obscure rufo-sanguineo pictis: antennarum flagelli articulis V-IX nigris, dense brevi. terque flavescenti- pruinosis, tribus ultimis aurantiaco- pictis. Capite, thorace pedibusque longe et sparse albo-argenteo pilosis. Abdominis segmenti primi et secundi dorso, pilis nonnullis, secundi margine apicali et sequentium fasciis in dorso et ventre e pilis longis, rufo-aurco vestitis. Pronoto mediocriter ruguloso, margine postico laevi; mesonoto nitido, areis dorsalibus sparse, crasse profun- deque punctatis, scutello subreticulato sculpto, metanoto crasse reticulato- varioloso, sulco mediano longitudinali cuneiforme, intus striato, ultra dimi- dium dorsi, signato. Alis basi hyalinis, deinde infuscato fumatis. Corp. long. 12 mill. Patria: Kassala. Specie distintamente caratterizzata dalla colorazione rosso-sanguigna oscura di parte del capo e delle antenne, come pure del torace e per l'elegante pelurie rosso- dorata dell’ estremità apicale dell’ addome. IMENOTTERI GALLA E SOMALI 43 SCOLIADAE. Subg. DISCOLTA, Sauss. et Srcn. 30. D. maura, Fagr. Scolia maura, Fabr. Ent. syst. II, 1793, p. 233, n. 20. — Dalla Torre, Cat. Hym. Vol. VIII, 1897, p. 169. Un esemplare 9 da Lugh. Subg. DIELIS, Sauss. et Srcu. 31. D. albicollis (Carist) D. T. Dalla Torre, Cat. Hym., Vol. VIII, 1897, p. 145. Sotto questo nome riunisce Dalla Torre, |’ intricatissima sino- nimia delle Els caelebs, eriophora, thoracica, ecc. riportandosi alla specie di Christ, descritta nel 1791. Credo però opportuno sog- giungere che mentre parmi potersi forse accettare questa deno- minazione specifica, non concordo nella riunione del gen. Elis col gen. Scolia, preferendo inoltre mantenere la distinzione del sottogenere Dielis. Parecchi maschi furono raccolti nei villaggi di Lugh, Umberto I, e nell’ Ogaden, una sola femmina a Gubala- Ginda. È una specie molto diffusa nell’ Africa orientale, centrale e meridionale e parte dell’ Asia. Subg. TRIELIS, Sauss. et Stren. 32. Tr. aliena, Krva. Scolia aliena, Klug. Symb. phys. Dec. HI, n. 12. Tav. 27, f. 3 7. — Trielis aliena, Grib. 2.* Contrib. alla conos. fauna imen. del Mozambico (Acc. Se. Ist. Bologna, 1895), p. 362, n. 56. — Dalla Torre; Cat. Hym. Vol. VIII (1897) p. 145. Una sola femmina raccolta a Lugh, concorda pienamente colle descrizioni degli autori e colle particolarità caratteristiche molto NA P. MAGRETTI opportunamente aggiunte e fatte conoscere dall’ Ing. G. Gribodo (loc. cit.). Specie diffusa in Africa (Egitto, Abissinia) ed in Asia (Arabia). SPHEGIDAE. Gen. SPHEX, Lin. 33. Sph. pruinosus, Gero. Var. haemorrhoidalis, mihi. Sphex pruinosa, Germ., Faun. Ins. Eur. (1818), Fas. 4, 14. — Sphex pruinosus, Kohl, Die Hymenopt. Gruppe der Sphecinen, I (Ann. k. k. Naturhist. Hofmus. Wien, 1890, p. 143 e II, Ibid., p. 391, n. 83). — Sphex pruinosus, Dalla Torre, Cat. Hymen., Vol. VIII (Sphegidae) 1897, p. 488. Un esemplare (9) senza indicazione di particolare località può riferirsi a questa specie e ad una varietà distinta dalle scioensis, Grib. (Ann. Mus. Civ. Genova, XVI, 1881, p. 243) e Rothneyi, Cam. (Mem. et Proc. Manchester Soc. 1889, p. 22) presentando all’ addome il solo ultimo segmento e la valvola anale, tinti di rosso-ferruginoso. Offrono però una ugual tinta rosso-ferruginosa, il clipeo, le mandibole (eccetto I’ apice), lo scapo per intero e la parte inferiore dei primi cinque articoli del flagello, le squame alari, lo scudetto e il retroscudetto e tutte le tre paia di zampe, eccettuate le coscie. La fronte, fin poco sopra l'inserzione delle antenne è rivestita da una fitta villosità gialliccia risplendente ; il metatorace superiormente co- perto da pelurie cinerea, più lunga e bianchiccia ai margini esterni ed all’ estremità. 34. Sph. umbrosus (Crrisr.) Kou. hohl, Die Hymenopterengruppe der Sphecinen (Ann. Naturh. Hofmus., Wien, 1890, p. 408, n. 1. — Dalla Torre, Cat. Hym. Vol. VIII (Sphegidae), 1897, p. 445. A questa specie ed alla var. 1) (Kohl) = (argentatus, argenti- frons) è riferibile un’ unica femmina raccolta lungo |’ Uebi. Ha la villosità frontale grigio-gialliccia, poco rilucente. IMENOTTERI GALLA E SOMALI 45 Gen. HEMIPEPSIS, DAHLB. 35. HI. vindex, SMITH. Smith, Cat. Hym. Brit. Mus. III (1855), p. 186, n. 18 9. — Gerstaecker, v. d. Deckens Reise in Ost. Africa (1873), p. 327, n. 22. — Gribodo, Ras. Ins. rac. n. Mozambico (1894) (Mem. R. Acc. Se. Ist., Bologna, Ser. V, T. IV, p. 146. — Id., Seconda contr. alla con. fauna Imen. del Mozambico, ibid. (1895), Ser. V, T. V, p. 358, n. 48. — Dalla Torre, Cat. Hym., Vol. VIII (1897) p. 245. Due individui, une femmina e I altro maschio, raccolti a Dolo e sul Daua, si possono riferire a questa specie abbastanza comune nelle regioni orientali dell’Africa. Dall’ ispezione degli esemplari che ho sott'occhio, come di quelli da me o da altri raccolti nel Sudan orientale e nella Somalia, rilevo una grande variabilità nelle dimensioni in genere e nella colorazione di fondo del corpo, come dei riflessi verdi-azzurro-violacei delle ali per individui sia dell’ uno che dell’ altro sesso. Riscontro pure in questi, come in altri già esaminati, la particolarità della poca profondità dell’ in- cavatura del margine anteriore del clipeo, per la quale l’Ing. Gri- bodo (loc. cit.) avrebbe stabilito la sua varietà subintegra. A questo riguardo faccio quindi notare come già fin d'allora che pubblica i risultati di mie raccolte imenotterologiche nel- l'Africa orientale (Annali Mus. Civ. di Genova, 1884, Ser. 2.4 Vol. I) enumerai questa specie in seguito a confronti istituiti sul tipo 9 dell’ autore, che trovasi nella collezione del Museo Bri- tannico, non rilevando differenze sensibili nella terminazione del clipeo. Ciò quindi porterebbe ad interpretare in senso più ge- nerico e meno esatto la dicitura dello Smith accennata nella diagnosi specifica. Non convengo poi col Kohl nè col Dalla Torre, nel riunire questa ed altre specie al gen. Salus, per caratteri di forma e di struttura molto salienti che, secondo me, contraddistinguono quest ultimo genere sopratutto nel capo, torace e nervatura alare. 46 P. MAGRETTI Gen. SALIUS, FaBR. (Subg. MYGNIMIA, SxirE) 36. Ss. Tamisieri, Gurr. Pompilus Tamisieri, Guér. Lefebure, Voy. Abyssinie (1848), p. 356, Tav. VIII, fig. 4. — Dalla Torre, Cat. Hym., Vol. VIII (Sphegidae) 1897, p. 326. — Salius distanti (Sauss.) Kohl. Hym. v. B. Stuhlmann in Ost Afrika gesam. (1893), p. 6, n. 20. — Priocnemis Tamisieri, Gribodo, Sec. contr. con. faun. Imenott. Mozamb. (1895), p. 357, n. 47. — Salius Tamisieri (Guér.) Lucas, Pompiliden v. Ost Afrika, Berlin, 1896, p. 68. Un individuo (5°) di Girma, rappresenta questa specie, abba- stanza diffusa in Africa e molto variabile nei suoi caratteri di colorazione. L'esemplare che ho in esame, presenta gli ultimi 4 segmenti addominali, di color giallo-chiaro, come le zampe, il protorace, le meso- e metapleure ecc. Raccolta anche da Donaldson nei paesi Somali (Fox). (ren. PSEUDAGENIA, Kogur. 37. Ps. enodans, Konx. Kohl, Zur Hymenopterenfauna Afrikas (Ann. k. k. Naturhis. Hofmus. Wien, IX, 1894), p. 308 2. — Dalla Torre, Cat. Hym. Vol. Vill; 1597,0p: 202: Una sola femmina, raccolta a Donovati e riferibile a questa bella specie, conosciuta per l Africa occidentale, concordando pienamente i suoi caratteri colla descrizione data da Kohl, e col tipo del medesimo autore da lui stesso gentilmente control- latomi. 38, Ps. ferruginea, n. sp. p. Tota obscure-ferruginea, flavo-cinerascenti pruinosa, alis hyalinis, iridescentibus, nervis fuscis; metanoto valde gibbo, trans- verse confertim minute striato, fascia mediana longitudinali lateri- busque nigris. Clypeo valde convero, margine laevi, translucido , IMENOTTERI GALLA E SOMALI 47 apice obtuse arcuato, parumper producto. Antennis elongatis, thoracis longitudinem fere aequantibus. Oculis obscure piceis, fasciis pallide flavescentibus transverse signatis, antennarum flagelli articulis 1° et 2°, longitudine inter se aequaliter distantibus. Corp. long. 12 mm. Patria. Ganana. Caratterizzano abbastanza nettamente questa nuova specie, oltre la colorazione rosso-ferruginosa di fondo del corpo, la distinta convessità del clipeo il cui margine attenuato, lamelliforme è leggiermente arcuato all’ apice ma poco prospiciente. Un altro carattere, al quale non devesi tuttavia dare troppa importanza specifica, sono le fascie trasversali gialliccie che risaltano sulla superficie oscura degli occhi. A primo aspetto (sebbene però di dimensioni quasi il doppio maggiori) questa specie rassomiglia alla Ps. nigroaurantiaca (Ma- gretti, Risultati di racc. Imenot. nell'Africa orient., Ann. Mus. Civ. Genova, Ser. 2.* Vol. I (1884), p. 575, n. 97, Tav. 4, fig. 411); ne differisce però per la terminazione del clipeo, che nella fem- mina della nigroawrantiaca, si presenta a prominenza rostriforme alquanto pronunciata (1). 09. Ps. somalica, n. sp. Q. Nigra; alis hyalinis, antics fasciis duabus, prima angusta in medio, secunda latiore in parte characteristica cellularum cubi- talium, nigro-fuscis; capite et thorace subtilissime striato-punctulatis, opacis. Abdomine laevi, nitido; segmentorum dorso ita ult metanoto, coxisque posticis dense albo-pruinosis. Clypeo paullo conve.co, mar- (!) Un esemplare di sesso femmineo, da me raccolto sino dal 1883 durante il mio viaggio nel Sudan orientale e tutt'ora rimasto indeterminato nella mia colle- zione, sembrami potersi riferire a questa medesima specie o ad una distinta varietà che denominerei « nigro-signata ». In essa, il prosterno, una grande macchia sui fianchi del pronoto, le meso- e metapleure la parte supero-posteriore delle coscie intermedie e le coscie posteriori per intero, tutto il metanoto, i lati dello scudetto, la base del 1° segmento dell’addome, la base ed i fianchi del 3° e 4° segmenti ventrali, sono intensamente neri e rivestiti da leggiera pelurie bianco-argentata. Gli occhi non presentano fascie trasversali di diverso colore. AS P. MAGRETTI gine rotundato, vie emarginato, fluvo-piceo. Oculis in vertice lon- gitudine articulorum 1° et 2° flagelli, inter se distant. Corp. long. 7 mm. Patria. Arigalgalu. Questa specie rassomiglia alle Ps. commendabilis, Kohl e bi- vettata, Sauss. per la presenza e disposizione delle fascie oscure delle ali; ne differisce però per la forma particolare del clipeo, che si presenta assai leggiermente convesso, col margine apicale arrotondato, poco prospiciente e tinto di gialliccio, e per la stria- tura del metanoto. È pure caratteristica la punteggiatura alquanto fitta del capo e del torace a superficie opaca, mentre il dorso dell’ addome è liscio lucente, rivestito sui lati e verso la metà apicale, di leggiera pelurie cinerognola. Un solo individuo di sesso femmineo. 40. Ps. Ogadeni, n. sp. Q. Nigra et rufa; antennarum flagella articulo quarto et sequen- tibus, capitis vertice, thorace, tibuis tarsisque anticis et intermedi, tarsisque posticis, obscure rufo-ferrugineis. Alis hyalinis, nervis piceis. Facie nigra, fascia inter oculos sub antennarum basi e pilis argenteo-sericeis villosa. Clypeo nigro, nitido, transverse ovalari parumper convexo, margine antico in rostrum flavum acute pro- ducto, mandibulis palpisque concoloribus. Abdomine nigro, opaco dense albo-pruinoso ; segmentorum mar- gine obsolete flavo-piceo; metanoto leviter transverse striato, medio- criter dense albo-argenteo—piloso, angulis postico- superis nigro- maculatis: mesopleuris, coxisque anticis mediis et posticis, dense albo-argenteo villosis, nitentibus. Corp. long. 8 mm. Patria. Ogaden. Anche questa specie, rappresentata da una sola femmina, credo potersi ritenere nuova e doversi distinguere dalle altre per il carattere abbastanza rilevante del clipeo a forma ovalare, convessa; terminato all’ apice da una prominenza rostriforme ben pronunciata ed acuminata. La caratterizzano inoltre il partico- IMENOTTERI GALLA E SOMALI 49 lare aspetto della faccia, la quale presentasi rossa alla fronte con due grandi macchie ovalari nere alla base delle antenne; una larga fascia a pelurie bianco-argentina sotto l'inserzione delle antenne, racchiusa fra i margini interni degli occhi; il clipeo nero, lucente coll’estremità acuta a forma di becco prospiciente, di color giallo come le mandibole e i palpi. Il pro- e mesonoto tanto sul dorso che sui fianchi, sono assai finamente punteggiati, il metanoto presenta distinte striature trasversali con una leggiera solcatura longitudinale nel mezzo. Il prosterno, tutte le coscie e le mesopleure sono ricoperti da densa e breve pelurie argentata. Gen. PSAMMOPHILA, DAHLB. 41. Ps. tydei, Gui. Ammophila tydei, Guillou, Cat. Ins. Hym. Voyage circumn. corvettes « Astrolabe et Zélée » (Ann. Soc. Ent. France X (1844), p. 319, n. 21 9. — Psammophila Madeirae, Dahlb., Hym. Eur. (1843), p. 21 e 432. — Psammophila argentata, Lep., Hist. nat. Ins. Hym. Il (1845), p. 366, n. 3. — Ammophila tydei, Dalla Torre, Cat. Hym., Vol. VIII (Sphegidae) 1897, p. 411. — Psam- mophila Madeirae, Gribodo, Rass. degli Imen. racc. Mozambico (Mem. R. Acc. Sc. Ist. Bologna, T. IV, 1894, p. 135). Un individuo (9) di Elba concorda abbastanza bene coi carat- teri della presente specie ed anche pei confronti su qualche esemplare della mia collezione, quantunque a primo aspetto ne possa diversificare per le dimensioni più grandi e per esser l'addome di colore interamente rosso-ferruginoso. È una specie comune, variabile in colorazione ed abbastanza sparsa nelle re- gioni circummediterranee e nel continente africano. Gen. HELIORYCTES, SMITH. 42. HI. melanopyrus, SMITH. Smith, Cat. Hym. Brit. Mus. IV (1856), p. 359, n. 4, Tav. IX, fig. 3. — Kohl, Die Gattung. der Sphegiden (Ann. d. k. k. Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.2, Vol. XIX (10 Giugno 1898) 4 50 P. MAGRETTI Naturhist. Hofmus. Wien, 1896), p. 387-388. — Bingham, The fauna of Brit. India (Hymenoptera, Vol. I) 1897, p. 270. — Foz, The Hym. coll. by Donaldson in northeast Africa (Proc. Ac. Nat. Se. Philad., 1896, p. 554). A questa rara ed interessantissima specie, raccolta prima nella Senegambia, poi presso il lago Stefania, riferisco dopo lunga esitanza, un esemplare (9) delle rive del Ganana. La ragione per la quale, anche a parere del preclaro imenotterologo F. Kohl di Vienna, si doveva dubitare dell’identificazione di questa specie, era la incompleta descrizione data dall’ autore, il quale non accenna ad un carattere generico di molta importanza quale si è quello della presenza di due lunghe spine semiarcuate prospi- cienti dall'angolo postero-interno delle coscie. A togliere però ogni dubbio, anche per l'impossibilità d’ un controllo sul tipo stesso dell’ autore, provvide il Col. C. T. Bingham, il quale nel lavoro sopra citato fa notare la svista o l’omissione dello Smith nel rilevare il suaccennato carattere nella descrizione del genere Helioryctes e ne dà la figura ricavata dal tipo stesso. Ai caratteri specifici accennati dall’ autore, devesi aggiungere (almeno per l’ esemplare che tengo sott’ occhio) la colorazione rosso-ferruginea chiara per intero delle zampe, e delle squame alari ed una macchia rosso-ferruginea oscura alla base ed al- l’ estremità dello scapo delle antenne. Il clipeo ed una porzione subtriangolare della faccia, fra il margine interno degli occhi e la base delle antenne, sono ricoperti da una fitta pelurie bianca a splendore sericeo: le ali anteriori, alquanto lunghe, sorpassano distintamente |’ estremità dell’ addome. Gen. LARRA, Fasr. (Subg. LARRADA, SmirH.) 45. L. haemorrhoidalis (Fasr.) Kou. Pompylus haemorrhoidalis, Fabr., Syst. Piez. (1804), p. 198, n. 155. — Larra haemorrhoidalis, Dalla Torre, Cat. Hymenopt. Vol. VIII (Sphegidae), 1897, p. 668. — Liris haemorrhoidalis, Stadelmann, Dei Hymenopt. Ost. Afrikas, 1897, p. 44, n. 8. IMENOTTERI GALLA E SOMALI D1 Una femmina, raccolta a Gubala-Ginda. È una specie abbon- dantemente sparsa in tutto il continente africano. Gen. TACHYTES (Auct.). (Tachysphex, Koxt). 44. 'T. fluetuatus, Gers. Gerstaeker, Peters Reise n. Mossamb. (1862), p. 478, Tay. XXX, fig. 14 9. — Dalla Torre, Cat. Hymenopt., Vol. VIII (Sphe- gidae), 1897, p. 679. Un individuo (7) raccolto ad Umberto I, è riferibile a questa specie, alquanto diffusa nel continente africano. Concordano i caratteri sessuali con quelli da me primieramente enunciati (Ri- sult. racc. imen. Africa or.: Ann. Mus. Civ. XXI, 1884, p. 587, n. 116). Gen. BEMBEX, Fasr. 45. B. olivata, Dan. Dahlbom, Hymen. Europ. (1845), I, p. 491, n. 29. — Hand- lirsch, Monogr. der mit Nysson und Bembex verwandt. Grabwespen (1893), p. 812, n. 64. — Bembex mediterranea, Ibid., p. 807, n. 63. — Bembex olivata, Stadelmann, Die Hym. Ost. Afrika (1893), p. 44, n. 12. Due femmine raccolte a Lugh e lungo il Daua, rappresentano questa specie prettamente africana, ch'io propendo a ritenere una semplice varietà dell’ affine e variabilissima B. mediter- ranea, Handl. Gen. STIZUS, LATR. (Subg. STIZOMORPHUS, Cosra) 46. St. tridens, Far. Fabricius, Species Insectorum (1781), p. 464, 33. — Hand- lirsch, Monogr. der mit Nysson und Bembex verwandt. Grabw. 32 P. MAGRETTI (1892), p. 34, n. 1. — Dalla Torre, Cat. Hymenopt., Vol. VIII (Sphegidae), 1897, p. 532. A questa specie, alquanto variabile e d’ una distribuzione geo- grafica molto estesa nelle regioni paleartica ed etiopica, è rife- ribile un solo esemplare (7) proveniente dalle rive del Ganana. Gen. OXYBELUS, Latr. 47. O. lamellatus, OLrv.? Olivier, Encycl. meth. Ins. (1811), VIII, p. 595, n. 7. — Dalla Torre, Cat. Hym., Vol. VIII (Sphegidae), 1897, p. 642. Un unico esemplare (9) delle rive del Ganana, è identico ad altri del medesimo sesso esistenti nella mia collezione e prove- nienti da Suakim e Keren, pei quali già riportai con dubbio la determinazione (Ved.: Magretti, Risultati di racc. imenott. nel- l'Africa or.!° (Ann. Mus. Civ. Genova, XXI, 1884, p. 599, n. 136). Gen. PHILANTHUS, FABR. 48. Ph. triangulum, Fagr. Var. diadema, FABR. Vespa triangulum, Fabr., Syst. Ent. (1775), p. 373, n. 499. — Crabro diadema, Fabr., Spec. Ins. (1781), p. 474, n. 13. — Philanthus triangulum, Dalla Torre, Cat. Hymen., Vol. VII (Sphegidae) 1897, p. 491-493. — /d., Gribodo, Rass. degli Imen. racc. al Mozamb. (1894), p. 129. — Jd., Gribodo, Seconda contr. alla conos. fauna Imenott. Mozamb. (1895), p. 351, n. 37. — Id., Stadelmann, Die Hymenopt. Ost Afrikas (1897), p. 43, n. 4. A questa specie tanto variabile quanto ampliamente sparsa nelle regioni paleartica ed etiopica, e alla distinta varietà propria dei paesi meridionali, si riferisce una femmina, di medie di- mensioni, raccolta lungo le rive del Daua. Presenta una macchia quasi indistinta di color rosso-ferrugineo opaco nel mezzo dello scudetto e quasi tutto il retroscudetto di pari colorazione. Nel mezzo della fronte, poco sopra l'inserzione delle antenne, notasi una macchia a linea trasversale flessuosa, festonata, quasi triloba di color rosso-ferruginoso, colle estremità gialle. IMENOTTERI GALLA E SOMALI DS EVANIADAE. Gen. EVANIA, Fasr. 49. E. appendigaster, Lin. Ichneumon appendigaster, Linné, Syst. Nat. (1758), Ed. X, T. I, p. 566. — Evania appendigaster, Schletterer, Die Hymenopt. gruppe der Evaniiden (Ann. k. k. Naturhist. Hofmus. Wien, 1889, I, p. 136. — /d., Stadelmann, Die Hym. Ost Afrikas (1897), p. 59. Un esemplare ( 2) di questa specie cosmopolita, venne raccolto a Lamu. CHRYSIDIDAE Gen. CHRYSIS, Lin. 50. Chr. fraterna, Moos. Mocsary, Monogr. Chrys. (1889), p. 322, n. 361 7. Specie finora conosciuta del Capo di Buona Speranza e di Zanzibar per il solo sesso mascolino. Un esemplare di sesso fem- mineo venne raccolto nei pressi del Lago Abaja; concordando in generale nei caratteri di colorazione e scultura del corpo, presenta però dimensioni molto minori da quelle indicate da Mocsary per il maschio. 51. Chr. stilboides, Spin. Pyria stilboides, Spin., Compte rendu des Hymen. rec. p. M. Fischer pendant son Voyage en Egypte (Annal. Soc. Ent. France, VII, 1838, p. 446, n. 39. — Chrysis stilboides, Mocs., Monogr. Chrys. (1889), p. 590, n. 703. — /d., Dalla Torre, Cat. Hymen. Vol. VI (Chrysididae) 1892, p. 98. Specie diffusa e frequente in tutta l'Africa. Una femmina fu raccolta lungo il Daua. 54 P. MAGRETTI 52. Chr. lyncea, Fagr. Fabr., Syst. Ent. (1775), p. 357, n. 4. — Mocsary, Monogr. Chrysid. (1889), p. 582, n. 692. — Dalla Torre, Cat. Hymen. Vol. VI (Chrysididae), 1892, p. 76. Un esemplare (9) della località Bela, è riferibile a questa bella specie diffusa in tutta l'Africa. Subg. EUCHROEUS, Larr. 53. E. chrysidiformis, Du Boys. (in litteris) — Q. Parvus, elongatus, chrysidiformis, albo-pilosus , coeruleo- viridis et abdomine laete cyaneus; antennis gracilibus, brunneis, flagello basi subtestaceo, articulo tertio quarto parum longiore ; clypeo longo, igneo-cuprato, mandibulis medio testaceis, bidentatis; genis longis, subparallelis, flagelli 1°, 2°que articulis aequalongis ; cavitate faciali albo-sericea, igneo-cuprata, coriaceo-punctulata, su- perne acute sinuato-marginata; oculis acute marginatis; vertice et toto dorsulo irregulariter, crasse profundeque punctato-reticulatis ; pronoto propleuris dente obtuso et sat longo armatis; mesopleuris apice arcuatim fortiter bidentato-excisis; postscutello inermi; dentibus postico-lateralibus metathoracis gracilibus; apice acutis ac recurvis; tegulis testaceis; alis fumato-hyalinis, cellula radiali late aperta ; pedibus viridi-cyaneis, tibiis tarsisque albo-testaceis; abdomine lato, forte convexo; punctis majoribus, 1° segmento latissimis sparsissi- misque, reliquis crasse reticulatis; carina mediana in segmento 2° distincta; tertio segmento nullo modo incrassato, subdepresso, mar- gine apicali brevi, omnino albo-hyalina, irregulariter multidentata, denticulis inaequalibus, sat longis, acutis, lateribus segmenti basi dilatatis, hyalinis; ventre fusco-testaceo, segmentis coeruleo-viridi maculatis. Corp. long. 5 !/, mill. A questa vaga ed interessantissima specie, ritenuta nuova per la scienza e descritta dal preclaro imenotterologo francese Visconte Roberto Du Buysson, è riferibile un unico esemplare raccolto a Lugh. IMENOTTERI GALLA E SOMALI 55 CHALCIDIDAE. Gen. CHALCIS, Fasr. 54. Ch. amenocles, Wazx. Walker, List of Hym. Ins. in Coll. of Brit. Mus. (1846), p. 84. Un esemplare (9) raccolto ad Umberto I. sembrami potersi riferire a questa specie africana, già trovata nella Sierra Leona. Pur coincidendo la particolarità molto caratteristica degli unci- netti all’ estremità posteriore dello scudetto, mi rimane forte dubbio riguardo alle dimensioni in lunghezza dell’ addome che non sono maggiori, se non minori, di quelle del torace, ed anche la colorazione delle zampe diversifica da quanto dice Walker, presentandosi le tibie generalmente bianchiccie ; solo i femori posteriori, fortemente ingrossati, presentano la faccia interna ed anteriore color rosso-ferruginoso. BRACONIDAE. Gen. GASTROTHECA, Gui. 55. G. fureata, Guir. (ruérin-Men., Voyage de Lefebure en Abyssinie (1839-43), p. 349, Tav. VII, fig. 4. — Stadelmann, Die Hym. Ost Afrikas (1897) p. 53. A questa specie abbastanza rara d’un genere ben distinto e molto curioso, conosciuta finora soltanto dell’Abissinia e di Port Natal, è riferibile un esemplare (9) raccolto a Coromma, il quale concorda perfettamente colla descrizione e la figura (quan- tunque non troppo felice) data dal Guérin. Altri Braconidi tutt’ ora indeterminati : 56. Bracon, sp.? 1 9 da Bela. 57. Bracon, sp.? 4 9 da Elba. 56 P. MAGRETTI 58. Pseudagathis, KriecaB.? Sp. ? 1 9 da Leboe. 09. Rogas, sp.? 1 > da Herghesa. 60. Cenostomus ? 1 7? Lago Abaja, Esemplare guasto. VIAGGIO DI LAMBERTO LORIA NELLA PAPUASIA ORIENTALE XXI: ebrei GODI peL Dorr. DANIELE ROSA DOCENTE NELLA R. UNIVERSITÀ DI TORINO I terricoli raccolti dal Dr. Lamberto Loria nella Nuova Guinea Britannica comprendono le seguenti specie : Benhamia malarmata, n. sp. ; Perichaeta neoguinensis, Michlsn, var. n. spectabilis ; » Loriae, n. sp.; » papua, n. sp. : più alcune Perichaeta indeterminabili. Inoltre il Loria raccolse a Timor Cupang : Perichaeta capensis, Horst ; » urceolata, Horst. Sui terricoli della Nuova Guinea non si conosceva quasi nulla e perciò i nuovi dati che così abbiamo su di essi sono molto interessanti. Essi tenderebbero a mostrare che per quanto ri- guarda questo gruppo non c'è differenza fra la Nuova Guinea ‘e le Indie Orientali, mentre manca finora nei terricoli della Nuova Guinea qualsiasi rappresentante della fauna australiana. Benhamia malarmata, n. sp. Hab. Haveri (Nuova Guinea Britannica); 2 esemplari Dimensioni: Lunghezza 50 mm., diametro 2 mm. Segmenti 106-114, il 1.° brevissimo. 58 D. ROSA Colore (in alcool) bruno-carneo. Prostomio, piccolissimo, posteriormente triangolare, insinuantesi sino a metà del 1.° segmento che è poi interamente tagliato da un solco longitudinale che parte dalla punta posteriore del pro- stomio. Setole strettamente geminate, tutte ventrali; l’ intervallo ven- trale mediano è uguale ai laterali (aa = de). Queste setole, di forma normale, hanno la parte distale alquanto scabra per pic- cole e poco marcate impressioni. Chitello occupante i segmenti (13-21) =9, completo sebbene ventralmente brevi solchi segnino ancora gli intersegmenti, so- pratutto il 13-14 ed il 20-21. Aperture prostatiche e maschili in un’area ventrale bruna, leggermente infossata, di forma rettangolare con angoli smussati, lunga quasi il doppio della larghezza e limitata tutt’attorno da margini bianchicci, la quale incomincia presso al margine ante- riore del segmento 17 e si estende a quasi tutto il 19. In que- st area scorrono due solchi longitudinali poco marcati, ciascuno dei quali porta 3 papille che sono ai segmenti 17 e 19 le aperture prostatiche e al 18 le aperture +, di queste papille è notevolmente maggiore l’ anteriore. Aperture 2 due al 14.° segmento, quasi sulla linea delle setole ventrali interne, non portate da un’area distinta. Port dorsali non visti con sicurezza prima dell’ interseg- mento 11-12. Caratteri interni : Le spermateche, la cui posizione è quella normale, hanno un sacco ovale con un condotto cilindrico, stretto, che nelle sper- mateche anteriori è più lungo del sacco stesso, mentre nelle posteriori (che son molto più grandi) è lungo solo la metà di esso. Sul condotto sta un diverticolo globoso poco distinto dal suo brevissimo peduncolo; l'inserzione del diverticolo nelle sper- mateche anteriori (a lungo condotto) sta quasi a metà lunghezza del condotto, mentre nelle posteriori è vicinissima al sacco po- steriore. In una delle spermateche anteriori v erano accidental- mente due diverticoli. TERRICOLI DELLA PAPUASIA 59 Le setole peniali sono lunghe solo 0,40 (le normali 0™™,25), dritte, larghe al massimo 0®",01, e gradatamente attenuate verso le due estremità; |’ estremità prossimale è al solito leggermente incurvata, la distale è dritta e ottusa, questa porta solo delle oscure larghe impressioni che rendono appena un po’ ondulato il profilo. I nefridii postelitelliani sono in 3 serie per parte, tanto mag- giori quanto più si va verso il dorso, però v'è traccia qua e là anche di una quarta serie più ventrale. Questa è la prima Benhamia trovata nella Nuova Guinea. Per le spermateche e per le setole peniali essa si avvicina molto alla B. Neumanni, Michaelsen (*) dell'Uganda. Siccome la massima parte delle Benhamia extra africane furono poi ritrovate anche nell'Africa che è, come ha mostrato il Michaelsen, il vero centro di questo genere, così è possibile che anche questa nuova specie nella Nuova Guinea non sia veramente indigena. A proposito della distribuzione geografica di queste Benhamia mi si permetta di rettificare un innocente equivoco del mio amico Michaelsen. In una sua recente pubblicazione (+), a pag. 16, questi scrive: « Rosa folgert aus dem Vorkommen einer der B. Bolavi ver- wandten Form in Paraguay, dass meine aus der geographischen Verbreitung der Benhamien gezogenen Schlussfolgerungen hin- fillig seien. Hiergegen muss ich Einspruch erheben.... » e qui seguono due pagine di dimostrazione che sono realmente atte a convincere gli increduli. Fra questi però egli mi annovera a torto perchè precisamente nel passo a cui egli fa allusione colla sua succitata frase io dicevo (pag. 139 (?)): « ad ogni modo non credo che la presenza nell'America meridionale di una forma di Benhamia differenziatasi in tre specie affinissime sia di na- tura da InFIRMARE le conclusioni del Michaelsen sulla distribu- zione geografica di questo genere ». Il senso di questa frase è, () MICHAELSEN : Neue und wenig bekannte afrikanische Terricolen : in Mitthei- lungen aus dem Naturhist. Museum, XIV, Hamburg, 1897. @?) Rosa D.: Contributo allo studio dei Terricoli neotropicali: in Mem. R. Accad. Scienze, Torino, Ser. II, tom. XLV, 1895. 60 D. ROSA come si vede, tutt altro da quello che il Michaelsen le ha at- tribuito. Perichaeta neoguinensis, Micuis var.n. spectabilis. Michaelsen (1) pag. 21, 22, tav. XIII, fig. 13. Questa specie fu descritta dal Michaelsen nel 1892 (1. c.) su esemplari provenienti pure dalla Nuova Guinea; ne rifaccio la descrizione sui nostri esemplari perchè essi mostrano differenze abbastanza notevoli dalla forma tipica, non tanto però da farli considerare altro che come una nuova varietà. Hab. Hughibagu (N. Guinea Brit.) ; 4 esemplari. Dimensioni: lunghezza 210, 220 mm., diametro massimo 10 mm. Segmenti 130. Colore inferiormente pallido, superiormente bruno, clitello giallo-bruno. Prostomio mal visibile. Setole al 5.° segmento 84, al 13.° 116, al 25.° 100, un po’ più distanti sul dorso che non sul ventre. Clitello occupante per intero i tre segmenti 14, 15, 16 sui quali sono visibili rispettivamente 14, 6 e 20 setole sul ventre. Aperture 7 al 18.° segmento poco visibili su areole legger- mente ovali trasverse, piatte, concentricamente rugose, a margini indecisi, non raggiungenti gli intersegmenti attigui ed aventi il centro sulla 12.2 setola; fra le due areole si contano 12 setole. Papille copulatrici rappresentate in ognuno dei 7 od 8 segmenti che seguono alle aperture +? da un paio d’areole posto sulla stessa linea delle areole 7; sono areole più o meno ovali, grandi.ma mal distinte, sopratutto le posteriori: i cicli setigeri si proseguono su esse senza modificazione. Apertura 9 al 14.° segmento in areola bianca. Apertura delle spermateche 4 paia agli intersegmenti 3-6 e seguenti, poste in direzione dell’ 8.* setola e distanti tra loro nel senso trasversale quanto nel longitudinale. (') MICHAELSEN: Terricolen der Berliner Zool. Sammlung: in Arch. f. Naturg. 1892. TERRICOLI DELLA PAPUASIA 61 Primo poro dorsale all’ intersegmento 12-13. Caratteri interni: Dissepimenti 4-5, 5-6, 6-7, 7-8 abbastanza spessi, 8-9 rudi- mentale, 9-10 mancante, 10-11 e 11-12 molto robusti. I setti anteriori sino al 7-8 incl. hanno anteriormente un fitto rivesti- mento di ciuffi nefridiali sanguigni (b/ood-glands). Ventriglio allungato, alquanto campanulato, occupante quasi tutto lo spazio corrispondente ai segmenti 8, 9, 10. I czechi in- testinali al segmento 26.° esistono; ultimo cuore nel 13.° segmento. Vescicole seminali un solo paio nel 12.° segmento, discoidi, spesse, non lobate, connesse ciascuna al margine anteriore interno con una capsula seminale, e portanti al margine anteriore esterno un piccolo prolungamento digitiforme che, nel nostro esemplare era coperto da grandi grappoli di cisti di pseudo-navicelle. Prostate non oltrepassanti i limiti del 18.° segmento, discoidi, a margine quasi continuo, salvo una intaccatura della parte ventrale, nella quale scorre il brevissimo condotto eiaculatore , diritto e non sboccante in un bulbo. Spermateche, nei segmenti 6, 7,8, 9, in forma di sacchi ovali allungati, con breve peduncolo, che porta, là dove esso passa nel sacco, un piccolo diverticolo tondeggiante, sessile che ha inter- namente struttura racemosa. Ghiandole copulatrici in corrispondenza colle areole esterne non esistono. Plectonefridi. Perichaeta Loriae, n. sp. Hab. Hughibagu (N. Guinea Brit.), 3 esemplari. Dimensioni: lunghezza 130 mm., diametro 6 mm. (nell esem- plare ben adulto). Segmenti 99. Colore grigio-bruno, clitello più scuro. Prostomio con processo estendentesi a oltre !/, del 1.° segmento che è molto lungo. Setole al 5.° segmento 60, al 13.° 80, al 25.° 70, più distanti sul dorso che non sul ventre. 62 D. ROSA Clitello occupante i segmenti 14, 15, 16 con intersegmenti e cicli setigeri visibili su quasi tutta la circonferenza, sebbene non vi si distinguano le singole setole. Aperture 7 sulla 7.* setola, con circa 10 setole intermedie, su papille ovali leggermente sporgenti da un’occhiello a margine crenulato circondato da uno spazio bruno a limiti indecisi più notevole dal lato interno e che perciò ha |’ aspetto d’ un ferro da cavallo aperto verso |’ esterno. Papille copulatrici un paio per ciascuno dei segmenti 17, 19 e 20 sulla stessa linea delle aperture 7 e giacenti nella metà anteriore dei relativi segmenti; sono aree circolari brune con un rilievo al centro e un orlo un po’ rilevato chiaro. Aperture 9 al 14.° segmento separate; su questo segmento si vede una macchia bianca fatta di due areole tonde fuse par- zialmente insieme, ciascuna con un poro 9 al centro; dietro di essa, sul ciclo setigero, due altri pori più vicini che forse. cor- rispondono a due setole. Aperture delle spermateche 5 paia, ai segmenti 4-5 e seguenti, sulla 8.2 serie di setole; la distanza fra le due aperture di un segmento è almeno doppia di quella che corre fra due successive. Primo poro dorsale all’ intersegmento 11-12, molto più visi- bile però il successivo. Caratteri interni : Il dissepimento 8-9 esiste e sembra inserirsi al principio del terzo posteriore del ventriglio, ma realmente ne avvolge la parte posteriore, il 9-10 manca, il 12-13 e 13-14 sono i soli setti spessi. Il ventriglio, a tronco di cono rovesciato, occupa morfologica- mente il solo segmento 8.°, essendo limitato posteriormente dal setto 8-9, sebbene sia più lungo di quel segmento. Mancano ciechi intestinali. Vescicole seminali un solo paio nel 12.° segmento connesse con capsule seminali aderenti alla faccia anteriore del setto 11-12. Prostate non oltrepassanti i limiti del 18.° segmento, ovali- trasverse a contorno continuo, salvo una profonda incisione del lato interno, la quale va fino al centro delle prostate e dà pas- TERRICOLI DELLA PAPUASIA 13 saggio al condotto eiaculatore, breve, appena uncinato e non sboccante in un bulbo. Ghiandole corrispondenti alle papille copulatrici non sono visibili. Spermateche formate da un sacco ovale dalla cui estremità an- teriore più larga parte un condotto lungo ?/, del sacco, il quale condotto presenta alla sua estremità esterna un diverticolo un po più lungo del condotto stesso; questo diverticolo è formato da un condotto stretto e da un sacco ovale della stessa lunghezza, che ha il lume interno diviso in follicoli i quali gli danno per trasparenza un aspetto racemoso. Questa specie è affinissima alla precedente, dalla quale però si distingue subito per le dimensioni minori, la disposizione delle papille copulatrici, il numero maggiore di spermateche, la dispo- sizione peduncolata dei diverticoli delle spermateche stesse, la maggior distanza delle spermateche stesse dalla linea ventrale ecc. Caratteri comuni alle due specie sono sopratutto le vescicole seminali ridotte ad un sol paio e le piccole prostate ovali o circolari con breve condotto. Perichaeta papua, n. sp. Loc. Haveri (N. Guinea Brit.), 1 esemplare. Dimensioni: Lunghezza 84 mm., diametro massimo 5 mm. Segmenti 84. Colore (in alcool) uniformemente grigio bruno. Prostomio intaccante piccolissima parte del 1.° segmento. Setole leggermente più distanti sul dorso che sul ventre, in numero di 44 al 5.° segmento, di 72 al 13.°, di 66 al 25.° Clitello occupante per intero i tre soliti segmenti, ventralmente vi sì vedono setole. Aperture 7 coi centri distanti fra loro meno di 2 mm. (la circonferenza essendo di 16 mm.) in direzione della 3.4-4.* setola, fra esse si vedono solo 4 setole; le aperture, quasi invisibili, son portate da un rilievo a occhiello che sta incluso nella con- cavità di due callosità reniformi, una anteriore e una posteriore, giacenti nello stesso segmento 18.° 64 D. ROSA Aperture delle spermateche mal visibili ma presenti in 4 paia agli intersegmenti 5-6 e seguenti, in direzione delle setole 3-4. Due o tre piccole papille o tubercoli in serie trasversa presso al margine anteriore dei segmenti 8 e 9, dietro a ciascuna aper- tura di spermateca; nel nostro esemplare erano ben visibili solo da un lato. Primo poro dorsale all’ intersegmento 12-13. Caratteri interni: i I dissepimenti son tutti sottili, mancano agli intersegmenti 8-9 e 9-10, gli anteriori sino al 6-7 inclusivo portano grandi ciufti nefridiali sanguigni (blood-glands). Il ventriglio ha forma di tronco di cono rovesciato, è lungo circa 2 segmenti e mezzo e incomincia dopo il setto 7-8. Esistono i due soliti ciechi intestinali semplici. L'ultimo cuore si trova nel 13.° segmento. Vescicole seminali un solo paio nel 12.° segmento, lunghe tre segmenti; son corpi complessivamente rettangolari ad angoli ar- rotondati; il margine esterno presenta a metà lunghezza una intaccatura da cui sporge un piccolo diverticolo digitiforme ; le capsule seminali, collocate davanti all’ angolo anteriore interno delle vescicole hanno un prolungamento obliquo, aderente alla faccia intestinale delle vescicole per mezzo del quale sboccano nel centro di essa faccia. Prostate occupanti 3 segmenti (17, 18, 19), crasse, subqua- drate, con angoli smussati e margine alquanto lobato, con una profonda incisione dal lato interno, la quale prosegue allar- gandosi sino al centro della prostata ; nell’ incisione è contenuto il brevissimo e diritto condotto eiaculatore che non sbocca in alcun bulbo. Spermateche in quattro paia nei segmenti 6, 7, 8, 9 e sboccanti al margine anteriore di essi sulle setole 3-4; sono sacchi fusiformi con breve condotto in cui sbocca un diverticolo, lungo in complesso quanto il condotto stesso e composto di un esile tubo- terminante in una piccola vescicola ovale. Anche questa specie è vicina alle due precedenti, dalle quali TERRICOLI DELLA PAPUASIA 65 si distingue facilmente per le callosità che si trovano davanti e dietro alle aperture 7, per la grandezza delle prostate, ecc. È notevole il fatto che tutte le Perichaeta finora note della Nuova Guinea, cioè la P. Forbesi, Beddard, la P. neoguinensis, Mich., la P. Loriae, Rosa e la P. papua, Rosa hanno un solo paio di vescicole seminali, carattere che nelle Perichaeta è molto raro. Due paia si riscontrano però in una Perichaeta di Moroka cui si accenna nelle linee seguenti. Perichaeta, sp. sp. Loc. Moroka, 1300 m. */, (N. Guinea Brit.). Due specie in numerosi esemplari, ma in stato tale da non permettere un’ esatta descrizione. In una di queste ho potuto verificare che le vescicole seminali sono normalmente in due paia. Perichaeta, sp. juv. Loc. Is. Goodenough. Ind. giovane non determinabile con sicurezza. Perichaeta capensis, Horsr (') Loc. Timor Cupang, 1 esemplare. Perichaeta urceolata, Horst (’) Loc. Timor Cupang, 1 esemplare. Le spermateche di questo esemplare erano normali, cioè in un solo paio all’ intersegmento 5-6. (1) Horst R. Earthworms from the Malay Archipelago: in Max Weber, Zool. Ergebnisse einer Reise in Nied. Ost-Indien, Bd. II, 1892, p. 322, fig. d. (2) Horst R. Descriptions of Earthworms: in Notes Leyden Mus., vol. XV, Note XLV. Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.4, Vol. XIX (18 Giugno 1898) 5 CONTRIBUTIONS A L’ETUDE DES ACRIDIENS ESPECES DE LA FAUNE INDO ET AUSTRO-MALAISIENNE- DU MUSEO CIVICO DI STORIA NATURALE DI GENOVA pak IGNACIO BOLIVAR 1. Potua coronata, Bol. Var. sumatrensis, nov. Vertex dente medio compresso-laminato valde producto supra distincte sinuato. Pronoti carina media antice in dentem producta, ante humeros valde compresso-elevata. Sumatra: Si-Rambé, Décembre 1890-Mars 1891, E. Modigliani. Jai vu le type de Sarawak, 1865-66, Coll. G. Doria et O. Beccari et de P. Penang 600-800 m. Févr. 1889, Loria et Fea. 2. Cladonotus Beccari, sp. n. — Fuscus, asperulo-tomentosus. Carinae frontales inter antennas elevatae, trigonales. Vertex triden- tatus, dente medio conico. Antennae fuscae, albido terminatae. Pro- notum breve, antice compresso-gibbosum, postice declive; margine antico obtuse tridentato; carina media usque medium compressa, arcuata atque undulata; disco antice prope marginem anticum bituberculatum, inter angulos humerales gibba antice rotundata , supra deplanata, retrorsum declivi, quadrituberculata; processu sub- horizontali, irrequlariter tuberculato, apicem femorum haud supe- rante, apice emarginato; angulus posticus loborum lateralium ex- trorsum distincle ampliatus, postice truncatus; processus lateribus fuscis, macula pallida prope basim. Pedes intus fusci pallide an- nulati. Femora antica supra tri- infra bidentato-lobata. Femora postica incrassata, tuberculata, supra undulata, spina femorali atque geniculari magnis, triangularibus. Long. corp. 9 mill.; pron. 8 mill.; fem. post. 5 mill. Nouvelle Guinée: Ramoi, Février 1875, O. Beccari. CONTRIBUTIONS A L’ETUDE DES ACRIDIENS 67 3. Cladonotus interruptus, sp. nov. — /usco-lerreus, tomentosus. Vertex utrinque juxta oculos breviter acuminatus. Costa ramis inter antennas compresso-elevatis, parallelis, parum distantibus. Pronotum antice breviter deplanatum atque tricarinatum, medio breviter elevato- productum,; carina media cristulata, sinuata, inter humeros trans- verse profunde impressa; processus deplanatus, fossulatus, transversim atque irregulariter cristulatus, marginibus lateralibus undulatis , apice angulatim excisus. Angulus posticus loborum lateralium la- minato-expansus, oblique truncatus, minuteque serrulatus. Femora valde lobato spinosa. Femora postica supra quadriloba, area supero- externa strigis gibbosis; area externa tuberculis tribus validis, ro- tundatis armata. Tibiae fuscae, pallide annulatae. Tarsi postici pulvillis binis primis subnullis >. Long. corporis 9 9 mill.; pron. 7,5 mill.; fem. post. 4,5 mill. Java: Tcibodas, Octobre 1874, O. Beccari. Bufonides, gen. nov. Genus valde insigne. Corpore tantum granulatum. Antennis inter se quam ab oculis haud magis distantibus longe ante oculos insertis, filiformibus, angulis humeralibus pronoti attingentibus vel subsupe- rantibus,; articulo primo robusto, obconico, secundo cylindrico brevi, caeteris angustissimis multo longioribus quam latioribus. Palpi apice depressi. Scutellum frontale elongatum, carinis compresso- elevatis. Vertex ab antico viso oculo parum latior, longitudinaliter tricarinulatus, carinis granosis, carina media subindistincta. Prono- tum magnum, converum, subinflatum, antice truncatum, medio breviter angulato-productum; carina media dimidio antico tectiformi, subcompressa, postice vix elevata, carinis lateralibus regulariter crenulatis; processu postico apicem femorum haud superante, apice emarginato; angulo postico loborum lateralium recto, postice haud exciso. Elytra alaeque nulla. Pedes antici elongati, carinis sub- parallelis. Tibiae supra sulcatae. Femora postica lata, rugis obliquis, granulatis, spinis femorali atque geniculari obtuse triangularibus. Tibiae posticae canthis parce spinosis. Articulis primo tertioque tarsorum posticorum subaeque longis, pulvillis vix prominentibus. 68 I. BOLIVAR SL. Abdomen apice inflatum, lamina subgenitalis apice bifida. 2 . Val- vulae oviposttoris sinuatae, compressae et inermes. Ce genre appartient à la section des Cladonotes et doit prendre place parmi les genres Misythus et Diotarus, Stal. 4. Bufonides antennatus, sp. nov. — Olivaceus, fusco-variegatus. Pronoti dorso granuloso-punctato, tuberculis elongatis sparsis ornato, longitrorsum convexco ; processu postico apicem femorum haud su- perante. Femora antica subtus crenulata vel subindistincte unidentata. Femora postica valde convexa, supra pone medium sinuata, infra crenulata SI 9. Long. corp. 10 mill.; antenn. 6-7 mill.; pron. 9-10 mill.; fem. post. 7 mall. Nouvelle Guinée: Fly River, L. M. D’Albertis 1876-77 ; Pau momu Riv., L. Loria, Septembre-Décembre 1892. Gestroa, gen. nov. Gen. Potuae valde affinis. Pronoto brevissimo, processu postico apicem abdominis haud attingente, carina media valde compresso- elevata. Elytra alaeque nulla. Tibiae anticae superne compresso- carinatae , nec sulcatae nec rotundatae. Tarsi postici elongati, articulo primo subtus pulvillis tribus instructo. 5. Gestroa discoidea, sp. nov. — /usca. Vertex carina media compressa, supra obtuse angulata. Pronotum compresso-foliaceum, a latere visum rotundatum, acte dorsali simplici, erosa, postice spi- nosa, prope apicem subito depressa, medio utrinque fossulatum, processu apice sinuato et bispinoso. Femora antica parce rugoso- spinosa. Femora postica tuberculatu, spina femorali magna, spina geniculari acuta. Tibiae fuscae. Tarsorum articulo tertio albido annulato 9. Long. corp. T 9 7-8 mill.; pron. 5-6,5 mill.; fem. post. 4,5-5 mul. Nouvelle Guinée: Fly River, L. M. D’Albertis, 1876-77. 6. Gavialidium Novae-Guineae, sp. nov. — Giriseo-fuscwm vel ferrugineo-testaceum. Vertex oculo vix 7 vel 9 distincte lator, utrinque carinatus. Pronoti dorso punctato plus minusve gibboso, CONTRIBUTIONS A L ETUDE DES ACRIDIENS 69 inter humeros convextusculo, carinis duabus abbreviatis, pone eos depresso-fossulato. Processus longe subulatus, supra plerumque tu- herculis elongates ; carina media a latere visa undulata , parum elevata; anqulis humeralibus spina valida deplanata armatis; lobis deflexis dentibus duobus primis parvis, angulo postico spina valida. Elytra oblongo-ovalia , elongata, grosse impresso-punctata. Femora antica elongata, supra subtusque scabra et lobata, lobis inferioribus subspinosis. Femora postica carina supertore usque medium com- pressa, ante apicem lobo trigono; carina inferiore serrulata, tri- vel quinque-dentata. Tibiae flavo annulatae, canthis tibiae posticae parce spinosis. Tarsi flavo annulati S 9 . Long. corp. 11-14 mill.; pron. 21-25 mill.; elytr. 2,5-3 mill., fem. post. 6,5-7,5 mall. N. Guinée: Haveri, Loria, Aout-Décembre 1893; Ramoi, 0. Bec- cari et L. M. D'Albertis; Fly River, L. M. D'Albertis. Elle est voisine du G. dentifer, Stal et Araussi, Bol. des iles Philippines. Le pronotum peut étre plus ou moins lisse et la caréne médiane forme deux petites crétes au niveau des angles huméraux dont la premiére est moins développée. Les élytres sont plus longs et plus étroits que dans G. dentifer, Stal dans lequel l’épine humérale surplombe l’articulation de l’élytre tandis que dans la nouvelle espèce elle est placée plus en arriére, à peu près vers le milieu de l’élytre. Les lobes latéraux sont armés de deux dents de chaque coté du bord antérieur et d’une épine tres aigué et assez grande sur l’angle postérieur. Falconius, gen. nov. (Criotettix, pars). Corpus minute granosum. Vertex declivis, antice transverse de- pressus. Costa frontalis inter antennas rotundato producta, anguste sulcata. Antennae vix ante oculos insertae, filiformes, elongatae. Pronotum antice truncatum, postice longe productum, angulo postico loborum lateralium spina acuta armato vel oblique truncato. Elytra oblonga apicem versus sensim attenuata. Pedes antici elongati. Fe- mora postica marginibus minutissime serrulatis. Tibiae posticae 70 I. BOLIVAR canthis compressis minute serratis, haud spinosis. Tarsi angusti ; articulo primo supra planiusculo, subtus pulvillis minutissimis plus minusve indistinctis, articulus tertius articulo primo brevior in 9 incrassatus. Valvulae ovipositoris acute serratae. Genre prochain du Criotettiv, Bol. dont il diffère principale- ment par la caréne faciale plus saillante entre les antennes et deprimée transversalement en s'unissant au vertex, par les jambes postérieures seulement serrulées, non épineuses, par la petitesse des pulvilli da metatarse postérieur et par la forme du troisième article des tarses postérieurs chez les femelles. A ce genre appartient le Criotettix clavitarsis, Bol. et les deux especes suivantes. 7. Falconius clavatus, sp. nov. — Griseo-fuscus, pallide varie- gatus, subtus pallidus. Vertex angustus in 92 oculo subangustior. Costa frontalis inter antennas valde convera, antice vie sinuala. Pronotum granuloso-punctatum , inter humeros converiusculum, et pone eos depressum, carina media haud cristulata, processu apicem femorum longe superante; spina loborum lateralium magna, obliqua, acuta, apice tantum antrorsum spectanti. Elytra ovata, apicem versus distincte angustata, grosse impresso-punctata. Femora antica elongata, supra levissime undata, subtus carina minute serrata. ‘emora postica carina superna serrulata, ante apicem lobo parvo instructa. Tibiae flavo annulatae. Tibiae postice apicem versus distincle ampliatae, canthis compressis muticis. Tarsorum posticorum articulus tertius incrassatus. Valvulae ovipositoris fortiter serratae apice sinuatae Q. Long. corp. 9 12 mill.; pron. 18 mill. ; elytr. 2 mill.; fem. post. 6,5 mall. Iles Mentawei: Sipora, Sereinu, Mai-Juin 1894, E. Modi- gliani. Le /. clavatus différe du /. clavitarsis par la forme du vertex qui est allongé et plus étroit que les yeux, tandis que dans le F. clavitarsis il est transversal, méme dans le +. 8. Falconius Gestroi, sp. nov. — /usco-griseus. Vertex latus, transversus, convecus, utrinque fossulatus. Costa frontalis inter an- tennas valde convexa, antice sinuata. Pronotum deplanatum sed CONTRIBUTIONS A L'ETUDE DES ACRIDIENS V/A inter humeros convexiusculum et pone eos concaviusculum, inter humeros carinis acutiusculis, antice posticeque abbreviatis: carina media a latere visa fortiter undulato-cristulata, carinis lateralibus minute crenulatis. Processu postico acute subulato, apicem femorum longe superante. basi supra bi vel quadri-tuberculato; angulo postico loborum lateralium haud spinoso, oblique truncato. Elytra oblonga, apicem versus sensim angustata apice obtuse acuminata. Femora an- tica carina inferna scabra, breviter bidentata. Femora intermedia elongata, supra subundulata. Femora postica supra leviter atque subindistinete lobata. Tibiae posticae canthis serrulatis. Tarsi pos- tact articulo lertio % incrassato + 9. Long. corp. 9 10-14 mall.; pron. (5-19 mill.; elytr. 2,5-3 mall.; fem. post. 6-7 mill. Iles Mentawei: Sipora, Sereinu Mai-Juin 1894, E. Modigliani. 9. Criotettix oculatus, sp. n. — Corpore fusco-testaceo. Vertex oculo angustior, tricarinatus, carinis lateralibus antrorsum subcon- vergentibus, carina media postice abbreviata. Oculi exserti. Costa frontalis inter antennas leviter arcuata, infra ocellum subsinuata, verticem versus declivis. Pronotum antice truncatum, postice longe subulatum, dorso inter humeros convexiusculo, breviter bicarinato, pone humeros bifossulato, processu plus minusve oblique rugoso ; carina media haud elevata, prope marginem anticum oblitterata; carinis lateralibus parum expressis. Angulo postico loborum late- ralium acute spinoso. Elytra parva, apice late rotundata, grosse impresso-punetata. Pedes fusco annulati, antici elongati, femora carinis granulatis, subundulatis. Femora postica griseo oblique fas- ciata, supra subtusque minute serrata. Articulo primo tarsorum posticorum pulvillis tribus subaeque longis apice haud acute spi- nosis DL. Long. corp. 79 9-41 mill.; pron. 11-14 mall.; elytr. 1,8 mill.; fem. inter. 2-2,5 mill.; fem. post. 5-6,5 mall. Sumatra: Si-Rambé, Décembre 1890-Mars 1891, E. Modigliani. Je possédais deja cette espéce de Java (Fruhstorfer). Elle représente a Java et Sumatra le Cr. tricarinatus, Bol. de Ceylan dont elle a a peu près la taille, mais dans le C. tricarinatus le vertex est plus longuement caréné, le dos du pronotum est 72 I. BOLIVAR lisse et les carènes, notamment celle du milieu, sont plus sail- lantes et sub-comprimées, enfin le dernier pu/vil/us du métatarse est plus long, tandis que les deux basilaires se terminent par une pointe aigué. 10. Criotettix nexuosus, Bol. -— Plusieurs exemplaires de Su- matra: Balighe Octobre, 1890 - Mars, 1891; Si-Rambé Décembre 1890-Mars 1891; Padang 1890, E. Modigliani. — Celebes: Ma- cassar Janvier 1874, O. Beccari. Un exemplaire de Balighe a le dos du pronotum pourvu de de deux forts tubercules redressés et placés au niveau des angles humeraux. Je considére cette forme comme une anomalie indi- viduelle parce qu’elle ne se voit que dans un seul exemplaire et que les tubercules sont inégaux et non symetriques. 11. Criotettix aptus, sp. nov. — Cr. tricostato valde a/finis primo intuito simillimus sed angustior. Costa frontalis inter antennas a latere visa compresso-rotundata. Pronoti dorso plantusculo, carina media parum distincta, haud elevata, carinis lateralibus prozonae retrorsum sensim convergentibus; spina loborum lateralium oblique producta differt ©. Long. corp. 2 10 mill.; pron. 12 mall.; elytr. 1,5 mill.; fem. post. 5,5 mall. Nouvelle Guinée: Ramoi, L. M. D'Albertis. Il ressemble au Cr. tricostatus par la taille, mais il est moins large ; les carénes latérales du pronotum que dans le /ricostatus sont paralléles sont ici obliques et convergentes d’avant en ar- riére, la caréne mediane nest pas saillante elle ressemble a une ligne a peine visible. 12. Mazarredia asperula, sp. nov. — Testacea vel grisea, fusco varia vel omnino fusca. Caput haud exsertum. Vertex pronoto aeque altus oculo latior, antrorsum angustatus, medio subliliter carinatus et utrinque fossulatus, carina compressiuscula, antice inflexa lermi- natus, postice ab occipite ruga transversa sejunetus. Costa frontalis inter antennas compresso-elevata, inter ocellos sinuata. Pronotum supra deplanatum, pone humeros concaviusculum, granuloso-rugosum, carina media ante humeros modice et breviter cristulata , carinis lateralibus prozonae retrorsum convergentibus, processu apicem fe- CONTRIBUTIONS A L'ETUDE DES ACRIDIENS 73 morum modice superante; angulus posticus loborum lateralium extrorsum ampliatus, oblique truncatus, subobtusatus. Elytra oblonga, zmpresso-punctata. Femora antica obscure undulata. Femora postica strigîis areae supero-externae noduloso-incrassatis, carina supertore crenata. Tibiae fuscae, albido annulatae. Articulus primus tarsorum posticorum pulvillis apice truncatis, pulvillus tertius secundo parum longior. Long. corp. 7 2 8,5-11,5 mill.; pron. 10-12 mill.; fem. post. 5,5-0,5 mall, Sumatra: Si-Rambé Décembre 1890-Mars 1891, E. Modigliani. Voisine de M. scu/pta, Bol. bien que plus petite; elle ressemble assez a la M. insularis, Bol. 15. Mazarredia quadricarinata, sp. nov. — Girisea, fusco-varie- gata. Caput vie exsertum. Vertex pronoto parum altior, oculo valde angustior, postice granosus, antice breviter tricarinatus, carinis lateralibus pallidis, antice convergentibus. Costa frontalis inter an- lennas compresso-elevata, rotundata, basim versus declivis et subsi- nuata. Pronotum superne deplanato-undulatum, pone humeros concaviusculum , subfossulatum, minute rugosum; carina media ante et pone humeros sinuato-biundata; carinis lateralibus pro- sonae brevissimis, parallelis; carinis processus compresso sub- elevatis, intus carina parallela instructa, antice inter humeros ramo obliquo interno plerumque oblitterato emittente; processu femorum posticorum modice superante; angulus posticus loborum lateralium obtusus, extrorsum expansus, postice oblique truncatus. Elytra oblonga, tmpresso-punctata , saepe extus fusco-marginata. Femora antica carimis rectis; intermedia obscure undala; postica strigis pa- ginae externae modice elevatis, granosis, carina superiore minute crenulata. Tibiae fuscae, albido annulatae. Articulus primus tarso- rum posticorum pulvillis haud acute productis; pulvillus tertius secundo distincte longior >. Long. corp. 2 9-40 mill.; pron. 10 mill.; fem. post. 5 mill. Sumatra: Si-Rambé, Décembre 1890-Mars 1891, E. Modigliani. 14. Mazarredia gibbosa, sp. n. —- Fusco-nigra. Vertex trans- versus, antice rotundatus, oculo valde latior, utrinque fossulatus. Antennae inter oculos insertae. Ocelli medio oculorum siti. Costa 7h I. BOLIVAR frontalis rotundata ad ocellum haud sinuata. Palporum articuli bint apicales deplanati, flavi. Pronoti carinulae marginales anticae postice convergentes , disco suavissime ruguloso, inter humeros valde con- vero atque bicarinulato, pone humeros concavo, angulis humeralibus intus carinula recta marginibus processus formante instructis: carina media vix elevata, pone humeros valde sinuata. Angulus posticus loborum lateralium breviter sed acute productus, postice sinuatus. Elytra apice obtuse acuminata. Alae fuscae, apicem pronoti extensae. Femora antica et intermedia angusta, elongata. Femora postica tantum minute serrulata extus oblique fasciata. Tibiae an- ticae supra reclae, sulcatae 9 . Long. corp. 92 14 mill.; pron. 19 mill.; fem. post. 7 mill. Nouvelle Guinée: Ramoi, Février 1875, O. Beccari. 15. Mazarredia minuta, sp. n. — (Grisea, testaceo et fusco va- riegata. Vertex oculo aeque latus, granosus, utrinque fossulatus. Antennae fere ante oculos insertae. Ocelli vix ante medium oculorum siti. Costa frontalis pone antennas valde sinuata. Palpi vic depla- nati, flavi, fusco maculati. Pronoti carinulae marginales anticae subparallelae, discus planiusculus, granosus, ante humeros transver- sim flavo-zonatus, carina media valde atque irreqgulariter undata, processu apicem abdominis extenso, minute albido granoso atque tuberculato, apice recte angulato; lobis deflexis subtus sinuatis, an- gulo postico late expanso postice oblique truncato. Elytra alaeque nullae. Femora antica et intermedia carina superna lobis rotundatis irregularibus, carina inferna breviter biangulate. Femora postica supra breviter lobato-crenata. Tibiae flavo-annulatae. Tarsi postici pulvillo tertio secundo longiore. Long. corp. 9 8 mill.; pron. 6 mill.; fem. post. 5 mall. Java: Tcibodas, Octobre 1874, O. Beccari. De la taille de M. abbreviata, Bol. avec le vertex de la méme largeur que les yeux, rétréci en avant et dépourvu d'un vrai lobe relevé; le pronotum anguleux à son extremité avec la caréne moyenne visible près du bord antérieur, les angles laté- raux bien accusés et le processus sinué des deux còtés près de ces angles. L’exemplaire unique que j’ai examiné offre la particularité très CONTRIBUTIONS A L’ ETUDE DES ACRIDIENS Vin remarquable d’avoir le dernier article des tarses postérieurs no- tablement plus court que le premier dans une des jambes et presque aussi long que celui-ci dans l'autre. 16. Mazarredia truncata, sp. n. — Ochracea, fusco varia. Vertex oculo vix latior, subquadratus, granosus, utrinque fossulatus. Antennae vie ante oculos insertae. Ocelli ante medium oculorum siti. Costa frontalis inter oculos sinuata. Palporum articuli bini apicales deplanati, flavi. Pronoti carinulae marginales anticae paral- lelae, discus obtusissime tectiformis, impresso-punctatus, pone humeros maculis nigris signatus ; carina media inter humeros breviter si- nuata; processu apicem abdominis haud attingente, tricarinato, apice obtuse angulato: angulus posticus loborum lateralium postice oblique truncatus. Elytra alaeque nullae. Femora antica carinis obscure undulatis. Tibiae flavo fasciatae; tibiae posticae tantum basi annulo flavo. Tarsi postici pulvillo tertio secundo longiore 9 . Long. corp. £ 10 mill.; pron. 6,5 mill.; fem. 5,5 mall. Nouvelle Guinée: Ramoi, Février 1875, O. Beccari. Voisine de M. abbreviata, Bol. 17. Xistra tricristata, sp. n. — Colore fusco vel griseo fusco- maculato. Corpore sparse granoso. Vertex oculo parum lattor ho- rizontalis, carina media antice distincte producta, utrinque carinula sursum producta ab antico visa oculo subaltiore ins'ructus. Costa frontalis pone antennas sinuata. Antennae vie ante oculos insertae. Ocelli inter oculos positi. Pronotum postice subulatum, femora po- stica superans, granulosum, punctatum, carinulae marginales pro- zonae postice modice convergentes; carinis lateralibus metazonae ante angulos humerales distincte curvatis, compressiusculis; carina media a latere visa prope marginem anticum et inter humeros sinuata; angulo postico loborum lateralium concaviusculo, rotundato-truncato. Femora antica supra compresso- carinata , arcuata atque sinuata, subtus lobato-crenata. Femora intermedia supra subtusque compresso- carinata, undulata, subtus ante medium late sinuata. Femora postica carina superna anguste irrequlariterque marginato- serrulata, pagina externa rugulis elevatis. Tibiae pallide annulatae. Tarsorum posti- corum articulis primo et tertio subaeque longis . Long. corp. 7 30 mill.; pron. 5,5 mill.; elytr. 25 mall.; fem. post. 12 mill.; lat. elytr. max. A mill.; long. tb. post. AO mill. N. Guinée: Moroka 1300 m., Juillet-Septembre 1593, Loria. 38. Atractomorpha infumata, sp. nov. multo gracilior quam 9. Colore viridi vel pallide testaceo , fusco Statura mediana, > adsperso. Granosa. Caput supra ascendens planiusculum. Vertex ante oculos haud sexqui longior quam latior a latere visus oculo haud L, vel 2 vix longius. Antennae prope ocellum insertae, apicem frontis vir & vel haud superantes. Pronotum antice truncato- subsinuatum, postice obtuse angulatum, angulo immo hebetato, dorso deplanato, carinis parum expressis, adsperse granoso. Lobis de- flexis valde granosis, postice arcuatim excisis, angulo postico acuto. Elytra angusta apicem femorum tertia parte superantia, fusco stri- gata. Alae acute nebulosae, venis transversis fusco circumdatis. Femora postica fusco adspersa, area infero-externa saepe fusca. Tibiae posticae pallide-testaceae £Q. Long. corp. 7 2 17-30 mill.; pron. 3,5-6,2 mill.; elytr. 17-26 mill.; fem. post. 9-43 mill. Sumatra, Si-Rambé, Décembre 1890-Mars 1891, E. Modigliani. CONTRIBUTIONS À L'ETUDE DES ACRIDIENS 87 Kapaoria, gen. nov. Corpus cylindricum, compressiusculum, gracile. Caput a supero visum transversum pronoto valde latius, lobo antico pronoti vix longius. Vertex inter oculos articulo primo antennarum fere triplo la- Hus, antrorsum declivis. Fastigium obtuse angulatum, fortiter transver- sum a vertice sulco transverso sejunctum. Oculi globosi. Frons minus brevis, costa frontalis inter antennas valde compressa et sulcata parum elevata, ad sulculos transversos frontis subito abbreviata; carinis lateralibus oblitteratis. Palpi eylindrici. Antennae crassiusculae, fi- liformes ad apicem metanoti extensae. Pronotum cylindraceum haud carinatum, antice obtuse supra caput productum, postice trunca- tum, metazona brevissima. Elytra alaeque nullae. Tuberculum prosternale conicum subacuminatum. Lamina sternalis lateribus linea punctato-scabra subelevata. Lobi mesosternales trapezoidales intus ro- tundati, spatio haud latiore sejuncti. Lobi metasternales breviter contigui. Tympanum nullum. Pedes villosi. Femora antica subin- crassata, postica gracilia, compressa extus imperfecte pinnata, carinis serrulato-crenulatis. Lobi geniculares acuti, pone capitulum geni- cularem haud producti. Tibiae posticae ciliatae, intus 12 spinosae, extus praeter spinam apicalem 6-7 spinosae, spinis tribus basalibus minutis spatio lato a reliquis separatis. Tarsi elongati, longe pilosi articulus primus articulo secundo sensim longior, articulo tertio duobus primis simul sumptis subbreviore. Lamina supraanalis tri- gona. Cerci brevi, acuti. Ce genre vient se placer près du Luweretilis, Stal dont il dif- fere par plusieurs caractères notamment par la brieveté des antennes. Il ressemble aussi aux Pterotiltus (Pygostolus olim), Karsch. 39. Kapaoria Novae Guineae, sp. nov. -—- Virescens, rugulosa. Frons fortiter rugosa, caput supra longitudinaliter rugoso-canali- culatum. Pronotum lobis deflexis angulo postico retrorsum leviter productum. Abdomen compressum, supra carinatum S°. Long. corp. 15 mill.; pron. 3 mill.; fem. post. 10,5. Nouvelle Guinée: Kapaor, Avril 1878, L. M. D’Albertis. SS I. BOLIVAR 40. Cranaé unistrigata, Haan. — Acridium (Vxya) unistrigatum, Haan. Bijdrag, p. 158, Pl. XXI, fig. 7 27 (haud. fig. 8 9). Caput crassum, globosum, virescens, supra utrinque vittis duabus flavis ad verticem incipientibus retrorsum valde divergentibus, pone oculos fascia lata nigra subtus flavo-marginata. Antennae articulo primo excepto nigrae. Frons fortiter transversa ad carinas laterales valde divergentes sulcata. Costa angusta, sulcata, ante ocellum evanida, intervallum oculorum costa frontali valde latius. Pronotum atrum dorso utrinque villa flava, vitta altera ejusdem coloris margine in- ferno loborum lateralium apposita, dorso teres carina destitulo, antice posticeque obtusissime rotundato-truncato, sulcis valde impres- sis, metazona angustissima, tantum punctata. Elytra medium ab- dominis parum superantia vel vix altingentia 2 nigra, vena anali usque ad apicem nec non vena radiali basi flavis. Alae fusco- nigrae. Femora antica crassiuscula, rufa. Femora postica virescentia, nigro angulatim strigata, pone medium rufa, ante apicem annulo flavo, geniculis atris. Tibiae anticae virescentes. Tibiae posticae cae- ruleae. Tarsi virescentes. Abdomen supra fusco-nigrum, taenia media longitudinali nec non segmentis anteapicalibus flavis. Cerci £ acute subulati, subcurvati. Segmentum ultimum < profunde excisum, margine apicale prope medium utrinque lobulo parvo. Lamina supraanalis medio basi late sulcata, utrinque carina transversa vie pone medium sita. Long. corp. 22 mill.; pron. 4 mill.; elytr. 8 mill.; fem. post. 12 mill. Long. corp. 2 30 mill.; pron. 4,5 mill.; elytr. 7,5 mill.; fem. post. 13 mill. N. Guinée N. O.: Kapaor, L. M. D'Albertis; Sorong, A. A. Bruijn. Je possède cette espèce de l’ile Waigiou (Staudinger). 4A. Lucretilis antennata, sp. n. — Pal/lide olivacea verisimiliter decolorata. Antennae basi excepta fuscae. Caput supra obscure fas- ciatum. Elytra medium femorum attingentia, grisea, margine externo haud areolato, fusco. Alae dilute fuscae venis nigris, margine antico fusco coriaceo. Tibiae posticae apicem versus olivaceae, tarsi obscure olivacei, pilis griseis longis obsiti. TS. Segmentum dorsale ultimum emarginatum, sed margine apr- CONTRIBUTIONS À L’ETUDE DES ACRIDIENS 89 cale haud lobulatum, lamina supraanalis apice elevato-incrassata, hast medio longitrorsum sulcata. Frons genae nec non pronotum dense impresso-punctatae. Fastigium verticis obtuse triangulare, trans- versum, intervallum oculorum costa frontali subaeque latum. Long. corp. 23 mill.; pron. 5 mill.; elytr. 9 mill.; fem. post. 14 mill. Iles Mentawei: Sipora, Sereinu, Mai-Juin 1894, E. Modigliani. Pseudocranaé, gen. nov. Caput exsertum, lobo antico pronoti longius. Oculi oblongi valde divergentes. Intervallum oculorum articulo primo antennarum haud angustius. Fastigium verticis productum, modice elongatum, subacu- tum, declive, cum fronte acute angulato-contiguum. Frons transversa, valde obliqua, costa frontalis longe ante labrum evanescens , inter antennas ampliata, concava, marginibus aculis; carinis lateralibus frontis valde obtusis, antrorsum divergentibus. Antennae longiusculae, filiformes. Pronotum truncato-subemarginatum, postice leviter rotun- dato-productum, teretiusculum, carinis nullis, sulcis impressis, sulco postico longe pone medium sito; lobis defleris margine inferno an- tice oblique truncato, medio obtuse angulato, angulo antico acuto, breviter producto. Elytra perfecte explicata, margine antico laxe re- ticulato. Alae ad apicem elytrorum extensae, fere cycloideae, margine externo undato. Tuberculum prosternale apice distincte ampliatum, transversum, truncatum. Lobi mesosternales intus angulati ; spatio angusto X-formi sejuncti. Lobi metasternales £ contiqui, vel 9 laeviter distantes. Tympanum parum immersum. Femora postica compressa, supra subindistinete serrulata. Lobi geniculares acuti sed haud pro- ducti. Tibiae posticae longe pilosae intus praeter spinam apicalem spinis octo, extus tantum sex armatae, spina apicali externa nulla. Tarsi postici valde elongati, dimidio tibiarum valde superantes ; articulus secundus articulo primo subaeque longus. Cerci 9 subu- lati. Valvulae ovipositoris elongatae prope apicem sinuatae parum recurvae. Malgré le manque d’épine apicale au coté extérieur des jambes postérieures, je place ce genre dans le groupe des Cranaéae dont il a tout a fait l’aspect. 9() I. BOLIVAR 42. Pseudocranaé Loriae, sp. n. — Fusco-virescens, vittis duabus supertoribus capitis usque marginem posticum pronoti ductis, alteris duabus anteocularibus usque coxas in maculas solutas productis, nec non fasciis tribus transversis femorum posticorum annuloque basali tibiarum ejusdem paris laete flavis. Frons punctato-rugosa saepe medio macula trigona, flava. Antennae nigrae apice pallidae. Pronotum dorso impresso-punctatum, lobus posticus linea media vir perspicua instructus, lobo antico dimidio brevior. Elytra vena ra- diali prima vel venis anali et axilari flavis. Alae dilute vire- scentes, hyalinae. Abdomen lateribus flavo maculatum. Segmentum ultimum dorsale 7 medio sinuatum et in lobos triangulares planos et nigros productum. Lamina supraanalis trigona latitudine sua parum lonqiore, medio transverse obsoletissime carinata. Cerci gra- ciles, acuti Q. Long. corp. 9 25 mill.; pron. 5 mill.; elytr. AS mall.; fem. post. 13 mill. Long. corp. 2 35 mill.; pron. 5,5 mill.; elytr. 18 mill.; fem. post. 15 malt. Nouvelle Guinée S. E.: Haveri, Juillet-Septembre 1893, Loria; Fly River, 1876-77, L. M. D’Albertis. 13. Phemonoé coleoptrata, sp. n. — Fusco castanea. Caput lobo antico pronoti aeque longum; frons plana, brevis, carinis late- ralibus obtusis sed explicatis, intervallum oculorum ¥ costa frontali dimidio latius. Vertex punctatus; fastigium valde declive, conca- viusculum. Pronotum antice marginatum el subsinuatum, postice obtuse angulato-rotundatum angulo immo truncato-subemarginato. Sulcis fortiter impressis sulco postico pone medium sito, prozona cylindracea, metazona deplanata. Elytra apicem femorum haud at- tingentia, cortacea, venis subindistinetis, apice sinuato-truncata, area analis usque ad apicem producta, limbus costalis per totam longi- tudinem fuscus, laevissimus. Tuberculum prosternale apicem versus vie angustatum, apice truncatum. Lobi mesosternales leviler trans- versi intus late rotundati, spatio subanqustiori sejuncti ; lobi meta- sternales contigui. Tympanum nullum. Femora postica lata, brevia, supra serrulata. Tibiae posticae extus praeter spinam apicalem spinis octo, quarum quatuor basalibus minutis armatae, villosae. CONTRIBUTIONS À L'ETUDE DES ACRIDIENS 9] Articulis duobus primis tarsorum posticorum subaeque longis; ar ticulo tertio duobus primis unitis aeque longo, pilis longis obsito. Valvulae ovipositoris rectae inermes, teretiusculae 9 . Long. corp. 9 23 mill.; pron. 6 mall.; elytr. 12 mall.; fem. post. 12 mill. Nouvelle Guinée: Sorong, Février 1875, O. Beccari. La description de cette espéce modifie quelque peu la carac- teristique du genre Phemonoé, malgré cela nous ne croyons pas devoir former un genre nouveau. Mitricephala, gen. nov. Corpus cylindraceum, compressiusculum. Caput lobo antico pro- noti haud longius, intervallum oculorum latitudine articulo primo antennarum triplo latius. Fastigium verticis ante oculos horizontaliter productum antrorsum sensim angustatum antice rotundatum longitu- dinaliter tenuissime sulcatum cum fronte acute angulato-contiguum. Costa frontalis tantum inter basim et antennas compressa et sul- cata, sulco prope antennas ampliato, deinde sulco subtili tantum explicata, frons valde obliqua; carinis lateralibus nullis. Antennae vix ante oculos insertae, articulis 3-6 triquetris reliquis cylindraceis, marginem posticum pronoti haud vel vie superantes. Pronotum cylindricum carinulis nullis, antice truncatum, supra capitem le- vissime productum, postice late rotundato-truncato productum, sulcis levissinus parum impressis, sulco typico longe pone medium sito; lobis deflexis valde longioribus quam latioribus, postice altioribus, margine inferno recto, subsinuato, angulo antico obtuso, postico sub- recto angulo immo subrotundato. Tuberculum prosternale cuneiforme, angustum apice truncatum. Lobi mesosterni latitudine sua longiores intus rotundati, spatio angusto sejuncti. Lobi metasternales breviter contigui. Elytra abbreviata, apice rotundata, longitudinaliter multi- venosa, campis haud distinctis. Alae elytris haud breviores. Femora postica valde compressa, basi supra sublobata, area externa haud regulariter pinnata, carinis villosis parum distinete serrulatis, lobi geniculares angulatt sed haud producti. Tibiae posticae longe pi- losae, extus praeter spinam apicalem spinis 7 haud regulariter 992 I. BOLIVAR distantibus. Articulis primo tertioque subaeque longis, articulus se- cundus articulo primo fere dimidio brevior. Valvulae ovipositoris apice recurvae, submuticae. 4h. Mitricephala vittata, sp. n. — Straminea, ommino crebre punctata, vitta argentea laterali per marginem externum lobis de- flexis pronoti ducta, tarsis olivaceis 9 . Long. corp. 40 mill.; pron. 8 mill.; elytr. A6 mill.; fem. post. 16 mill. Iles Mentawei : Si-Oban, Avril-Aoùt 1894, E. Modigliani. AS. Tauchira Buae, sp. nov. — /Pallide olivacea. Capite pone oculos vitta lata fusco-castanea usque ad apicem elytrorum perducta, altera dorsali ejusdem coloris in vertice oriente usque marginem posticum pronoti extensa saepe oblitterata. Fastigiwm verticis obtuse triangulariter transversum. Antennae pallidae, dimidio apicali fuscae pallide annulatae. Frons grosse impresso-punetata. Pronotuim dorso impresso-punctato, antice rotundato, postice obtusissime angulato- rotundato, lobis deflexis infra late flavis. Elytra apicem abdominis haud attingentia, venis principalibus areaque analis pallidis. Pro- sterni tuberculum tridentatum. Pedes pallidi. Femora postica ante- medium fascia obliqua externa castanea. Tibiae pallidae, subtus apicem versus, obscuriores. Segmentum ultimum dorsalem abdominis 7 medio excisum atque bilobatum. Lamina supraanalis TY medio longitudinaliter et late sulcata. Cerci basi subcompressi, apice acuti sed haud subulati. Long. corp. 7 24 mill.; pron. 4,8 mill.; elytr. AA mall.; fem. post. 13 mill. Long. corp. 9 26 mill.; pron. 6,5 mill.; elytr. 14 mill.; fem. post. 15 mill. Engano: Bua Bua, Mai-Juin 1891, E. Modigliani. Gonista, gen. nov. Genus insigne inter Carsulam, Stal e¢ Gelastorhinum, Brann., locandum, a primo differt: costa frontalis tantum Juxta verticem breviter compressa et sulco destituta, denique sulcata et ante ocellum apicem versus sensim ampliata; carinae laterales frontis distinctae, CONTRIBUTIONS A L'ETUDE DES ACRIDIENS 93 antice parum divergentes. Antennae ensiformes. Margo exterior lo- borum lateralium pronoti rectus. Tuberculum prosternale apice haud ampliatum, obtuse acuminatum, humile. Tibiae posticae extus spina apicali externa nulla. A Gelastorhino e/ytra acutissima longe pone apicem femorum extensa, femora apice mutica, valvulae ovipositoris inermes tantum distinguendum. 46. Gonista antennaia, sp. n. — Verisimiliter decolorata. An- lennae apicem coxarum posticarum extensae, fortiter ensiformes, usque ad medium depressae, parum supra oculos insertae. Prono- tum compressum, dorso deplanato, angusto, tricarinato ; carinis lateralibus parallelis, extus linea fusca apposita, sulco typico longe pone medium sito, metazona minute punctata, obtusissime rotundato- subangulata, lobis deflexis, rugis elongatis sparsis, margo exterior pone medium breviter sinuatus. Elytra longissima, alis valde lon- giora, alarum disco interno obscuriore? Lamina supranalis trigona, apice rotundata. Cerci depressi 9 . Long. corp. 38 mill.; antenn. 16 mall.; pron. 6,5 mill.; elytr. 37 mill.; fem. post. 15 mill. Sumatra : Siboga, Octobre 1890-Mars 1891, E. Modigliani. 47. Stropis hospita, sp. nov. — Greseo-testacea. Frons tuberculis raris sparsis, costa frontalis inter antennas plana, punctata, a latere visa convera, ante ocellum sulcata. Fastigium concaviusculum, ca- pite supra subtiliter carinato et ruguloso. Pronotum rugulis elongatis obsitum, sulcis transversis parallelis, antice obtusissime rotundatum, postice obtuse angulatum, carina media parum elevata a sulcis tribus interrupta; sulco typico vix pone medium sito; carinis lateralibus parum expressis pluri-interruptis ante medium introrsum curvatis; lobis deflexis parce reticulato-rugosis, rugulis prope marginem po- sticum raro migris. Elytra apicem femorum vix superantia, dimidio basali irrequlariter reticulata hic illic fusco adspersa, apice rotun- data. Tuberculum prosternale crassiusculum, subquadratum, apice rotundato-truncatum. Lobi metasternales subcontigui. Pedes nigro adsperst. Femora postica supra obscure fasciata, geniculis nigris. Tihiae posticae pallide ochraceae. 7. Segmentum dorsale ultimum apice in medio dentibus duobus nigris instructum. Lamina supra- 94 I. BOLIVAR analis triangularis, medio carinis duabus retrorsum convergentibus subobsoletis, apice breviter et obtuse. producta, marginibus latera- libus posterius leviter sinuatis. Cerci compressi prope apicem supra curvalt infra sinuati apice rotundati. Long. corp. 19 mill.; pron. 4 mill.; elytr. 15 mill.; fem. post. 11 mill. Overland, N. S. Wales, 1878, O. Beccari. 18. Tritropis Brunneri, sp. n. — Obscure fuscus, supra taenia pallida a vertice usque ad apicem elytrorum ducta, palpi albidi. An- tennae-ante apicem annulo pallido. Pedes testacei. Tibiae posticae basi nigra excepta nec non in femora postica abdomineque subtus sanguinets. Antennae depressiusculae. Pronott dorso angusto, carinis lateralibus ante sulcum typicum parallelis, pone hoc retrorsum di- vergentibus, prozona rugulosa, metazona punctata, postice obtusis- sime angulato-rotundata,; lobis deflexis margine postico haud exciso subtus obtuse productis ante medium sinuatis, supra ad carinas nigro velutinis. Elytra apicem femorum subattingentia. Pedes pilosi. Femora postica ante apicem nigrum dilute pallide annulata. Ab- domen fuscum flavo strigatum. Cerei £ compressi, apice deorsumn flexi, acuti, subfossulati. Lamina subgenitalis rotundata apice medio lobo parvo, trigono. Long. corp. T 17 mill.; pron. 3 mill.; elytr. 11,5 mall.; fem. post. 10 mill. Long. corp. 9 25 mill.; pron. 5 mill.; elytr. 17 mill.; fem. post. 15 mill. Nouvelle Guinée S. E.: Haveri, Juillet-Novembre 1893, M. Astrolabe, Février 1893, Loria. À part la taille qui est beaucoup plus grande je ne trouve pas de différence avec les exemplaires que j'ai recu jadis de Mr. Brunner sous le nom de S/ropis, sp. et qui proviennent des Iles Aru. AY. Trigoniza Tasmaniensis, sp. n. — Ochracea. Caput ru- qulosum. Costa frontalis fere tota sulcata inter antennas rugulosa et apicem versus sensim ampliata. Fastigium verticis subrhombordeum. Pronotum-rugosiusculum, antice truncatum postice late sinuatum ; carina subtili a sulcis tribus interrupta, carinis lateralibus rugis CONTRIBUTIONS A L'ETUDE DES ACRIDIENS 95 tantum indicatis usque sulcum primum parallelis vel antrorsum parum divergentibus, deinde usque ad marginem posticum sensim divergentibus; lobis deflexis postice valde rotundato sinuatis. Elytra angusta, apicem versus ampliata, pone segmentum medianum haud extensa. Metanotum et segmentum medianum rugosa. Tuberculum prosternale, ab antico leviter compressum, cylindricum, apice obtusum. Lobi mesosternales transversi, spatium transversum sejuncti, lobi metasternales distantes. Femora postica modice lata, margine dorsali remotissime et subindistincte serrulata, apice brevissime producta. Abdomen supra carinatum. Long. corp. 2 30 mill.; pron. 6 mill.; elytr. 3,5 mill.; fem. post. 13 mill. Hobart Town (Tasmanie), M.* Wellington, Février 1878, O. Beccari et E. A. D'Albertis. 50. Trigoniza Albertisi, sp. n. — Fusco straminea, laevissime rugosa. Costa frontalis inter antennas plana, punctata, deinde sul- cata et apicem versus leviter ampliata. Fastigium verticis subrhom- boideum, planiusculum. Pronotum laevissime punctato-rugosum, antice truncatum, postice late sinuatum, carina media laevigata a sulco typico pone medium sito tantum interrupta, carinis lateralibus bunterruplis angulatis, extus linea fusca apposita, lobis deflexis postice obtusissime sinuatis. Elytra angusta, apice sinuato-truncata, pone segmentum medianum haud vel vix extensa. Metanotum nec non abdominis dorsum carinatis, vitta rugosa a lateribus nitidis fuscoque variegatis ruga longitudinali separata. Tuberculum pro- sternale obliquum, ab antico posticoque compressum apicem versus sensim angustatum obtuse acuminatum. Lobi mesosternales transversi, lobi metasternales parum distantes. Femora postica area media externa fusco “maculata, margine dorsali subindistincte serrulata apice brevissime producta 9. Long. corp. 25 mill.; pron. 5,2 mill.; elytr. 4 mill.; fem. post. 13 mill. Hobart Town (Tasmanie), M. Wellington, Février 1878, O. Bec- cari et E. A. D'Albertis. 51. Trigoniza Australiensis, sp. n. — Pallide ochracea. Caput subindistinete rugosum. Costa frontalis apicem versus leviter am- 96 I. BOLIVAR pliata, inter antennas punctata. Fastigium verticis antice subacutum, supra planiusculum haud carinatum. Pronotum haud rugosum antice rotundato-truncatum, postice rotundato productum, carina media vix elevata, medio prope marginem posticum subobsoleta, carinis lateralibus curvatis, postice valde quam antice divergentibus, extus linea fusca ab oculos usque ad sulcum typicum ducta mar- ginatis, sulco typico vix pone medium sito; lobis deflexis margine postico distincte arcuato. Elytra lobiformia, lateralia, lanceolata? extus pone medium sinuata, fusco irrorata, area scapulari vena adventicia nulla. Tuberculum prosternale ab antico posticoque com- pressum, triangulare, subacutum. Lobi mesosternales transversi, lobi metasternales valde distantes. Pedes fusco trrorati. Femora postica supra ante medium macula fusca; geniculis concoloribus. Abdomen lateribus fascia fusca; subtus pallidum 9. Tibiae posticae subtus apicem versus fuscae. Long. corp. 216 mill.; pron. 4 mill.; elytr. ? ; fem. post. 9,5 mill. Sydney (Australie), Janvier 1878, O. Beccari. 52. Trigoniza manca, sp. n. — Fusco-straminea. Caput sub- indistincte rugosum. Costa frontalis apicem versus sensim ampliata, inter antennas plana, punctata, ante ocellum sulcata. Fastigium verticis antice obtusum, planiusculum haud carinatum. Pronotium suaviter rugosum, antice truncato-subemarginatum, postice rotundato- productum, carina media percurrenti sed parum elevata, carinis lateralibus leviter curvatis, antice subparallelis, postice divergentibus, extus vel raro intusque fusco marginatis, sulco typico via pone medium sito; lobis deflects margine postico distincle arcuato. Elytra lobiformia, medium abdominis parum superantia intus sese tegentia, acuta, margine interno arcuata ante apicem sinuata extus fusca vel fusco maculata, intus pallida; area scapulari vena adventicia in- structa. Tuberculum prosternale ab antico posticoque compressiwn, triangulare, subacutwm. Lobi mesosternales transversi, lobi meta- sternales valde distantes. Pedes fusco-irrorati. Femora postica supra ante medium macula nec non geniculis fuscis. Tibiae posticae pal- lidae. Abdomen lateribus nigro-variegatum. Long. corp. 7 13 mill.; pron. 3,2 mill.; elytr. 4,5 mill.; fem. post. 8 mill. ‘ CONTRIBUTIONS A L'ETUDE DES ACRIDIENS 97 Long corp. 9 15 mill.; pron. 4 mill.; elytr. 6,5 mill.; fem. post. 10 mill. Launceston (Tasmanie), Février 1878; Overland, N. 8. Wales, 1878, O. Beccari. Eritrichius, gen. nov. Caput parum exsertum, lobo antico pronoti haud vel via longius. Veuli globoso-ovales, fortiter divergentes. Intervallum oculorum an- qustissimum, articulo primo antennarum Q dimidio angustius. Fastigium verticis parum declive, subtransversum, depressiusculum, antice late rotundatum cum fronte obtuse angulato-contiquum. Frons transversa, haud obliqua, costa frontalis inter antennas sulco nullo, ante ocellum sulcata, coarctata et versus apicem deleta sulco tantum conspicua. Antennae longiusculae, filiformes. Palpi haud compressi. Pronotum antice rotundato-truncatum, postice acute productum, ca- rina media levissime elevata a sulcis tribus distincte impressis late interrupta, sulco postico prope medium sito: carinis lateralibus nullis; lobis deflexis margine inferno rotundato, antice sinuato. Ely- tra perfecte explicata, limbo antico anguste membranaceo, laxe reti- culato; venae analis et axillaris libere excurrentes. Alae usque ad apicem elytrorum extensae. Tuberculum prosternale obtuse acumi- natum. Lobi mesosternales latitudine sua fere longiores intus haud angulati, spatto his sublatiore antice ampliato sejunctis. Lobi meta- sternales distantes. Tympanum haud immersum. Pedes longi, pilosi. Femora postica parum compressa, carina superna distinete serrata. Tibiae posticae intus praeter spinam apicalem spinis sex instructae, extus sexspinosae, spina apicali nulla. Tarsi postict elongati, articulus tertius primo fere dimidio longior, articulus secundus primo parum brevior. Valvulae ovipositoris apice valde recurvae. La place que doit occuper ce genre est incertaine, en egard au manque d’épine apicale externe aux jambes postérieures, et aux proportions des articles des tarses des mémes jambes il vient se placer près des genres americains du groupe des Cosci- neutae, mais il en diffère, ainsi que du groupe des Cranaéae, par la forme du pronotum dont le lobe postérieur est aussi long ou Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.2, Vol. XIX (30 Giugno 1898) 7 98 I. BOLIVAR méme plus long que l’antérieur et terminé en angle presque algu. 53. Eritrichius Modiglianii, sp. n. — Badius. Antennae articulo primo excepto nigrae. Frons rugosa. Palpi apice nigri. Pro- notum ante medium rugulosum, pone sulcum typicum longitrorsum rugosum atque impresso-puncltatum, margine postico acute angulato producto angulo immo breviter rotundato. Tibiae posticae apicem versus nec non tarsi postici supra fusci 9 . Long. corp. 2 34 mill.; pron. 7 mill.; elytr. 19 mill.; fem. post. 17 mall. Sumatra, Pangherang-Pisang, Octobre 1890-Mars 1891, E. Modigliani. 54. Acridium Japonicum, Br. è it. sp. n. — Pallide ochra- ceum, griseo pilosum. Vertex laevis, planiusculus, marginatus. Costa frontalis inter antennas grosse tmpresso-punctata, fere rugosa, ante ocellum subconstricta, excavata. Genae flavae, infra oculos vitta nigro-caerulea. Pronotum dorso valde pilosum, grosse impresso punctatum, haud tectiforme, antice anguste rotundatum, postice recte angulatum angulo immo obtusato; sulco typico medio sito; linea media elevata plerumque vitta pallida ornata; lobis deflexis ante sulcum typicum nitidis, subcastaneis, plaga fere quadrata, medio castaneo picta, margine inferno flavo vittato. Elytra apicem femo- rum superantia, lattuscula, subhyalina, dimidio antico areaque anali flava, venis principalibus rufo castaneis, areis discordali et interulnari castaneo-rufis vel maculis seriatis ejusdem coloris ornatis. Proster- num tuberculo alto, crasso, cylindraceo, erecto. Femora postica ca- rims supertoribus valde serratis, carina supero-externa fusca. Tibiae posticae rufescentes, spinis eatus 8, intus 11 flavis, apice nigris. Lamina supra analis 4 apicem versus sensim attenuata, medio sulcata. Cerci elongati depressi. Lamina subgenitalis conica valde producta. Long. corp. Y 35 mill.; pron. 7,5 mill.; elytr. 37 mill.; fem. post. 21 mill. Long. corp. 9 40 mill.; pron. 8 mill.; elytr. 40 mill.; fem. post. 23 mill. Yokohama, D. Botto. CONTRIBUTIONS A L ETUDE DES ACRIDIENS 99 J'ai recu jadis cette espèce de Mr. de Saussure sous le nom le A. japonicum, Brunn. et je conserve ce nom. Parmi les exem- plaires que j'ai vu il y en a un a pronotum tout a fait de couleur brun-rougeàtre uniforme. 55. Acridium melanocorne, Serv. Var. laetum, nov. Colore flavo viridi, fusco adsperso. Caput pone oculos nigrum, carinis frontalibus nigro marginatis. Pronotum prozona distincte gibbosa, carina a latere visa arcuata, flava, sublaevi, lateribus dorsi late fusco nigris, confertim grosse areolatis, metazona tan- tum punctata, carina media parum elevata, recta; lobis deflexvis antice rugosis, postice punctato impressis, punctis nigris sparsis. Elytra apicem femorum tertia parte superantia, flavo viridia, venae basi obscuriores. Alae dilute sanguineae, apicem versus obscuriores. Pedes flavi, obscure caeruleo-variegati. Femora postica supra late caeruleo-trifasciata, carinis dentatis; lobis genicularibus flavis. Tibiae posticae nigro-coeruleae, spinis flavis apice nigris. Pulo Penang 600-800 m., Février 1889, Loria et Fea. 56. Coptacra cingulatipes, sp. n. — Fuscescente-testacea. Frons costa media inter antennas parum quam ab apice dilatata, grosse impresso-punetata, genae rugulosae. Antennae fuscae, apice pallidae. Vertex inter oculos parte lata costae frontalis fere dimidio angustius, fastigium haud longius quam latius, sulcatum. Pronotum antice obtuse rotundatum, postice recte angulatum, sulco typico pone medium stto; dorso ruguloso-punctato, carina media percurrenti haud elevata, a sulcis tribus interrupta; lobis deflexis plaga flava juxta angulum posticum subrotundatum. Elytra apicem femorum subattingentia , fuscescentia, apice truncata sed angulis rotundatis. Pedes antici pallidi. Femora postica crassiuscula, nitida, pallida, oblique fusco tricingulata, geniculae nigrae. Tibiae posticae fuscae, extus octo- spinosae. Corpore subtus pallido. Long. corp. 7 15 mill.; pron. 4 mill.; elytr. AL mill.; fem. post. 10,5 mall. Long. corp. 2 25 mill.; pron. 5,5 mill.; elytr. 17 mill.; fem. post. 13,5. Sumatra: Si-Rambé, Décembre 1890-Mars 1891, E. Modigliani. 100 I. BOLIVAR Par la coloration cette espéce ressemble a la C. succinea, Krauss mais le vertex est un peu plus saillant, et la còte fron- tale moins élargie entre les antennes; les fémurs postérieurs présentent du reste une coloration particuliére dans l’espèce africaine. 57. Traulia stigmatica, sp. n. — Ferrugineo fusca, fascia lata nigra pone oculos per pronotum usque ad apicem elytrorum perducta. Antennae nigrae, basi supra nec non apice pallide rufae frons apice fascia transversa rufa. Pronotum punctato-rugosum carina media tantum postice distincla, metazona postice obtuse angulata; lobis deflexis subtus pallide rufis valde sinuatis. Elytra dimidio femorum attingentia, pars dimidia interna pallide rufa. Femora postica area externo-media supra nigro taeniata carina inferiore areae externae fusca, pone medium breviter rufo-callosa, annulo apicali rufo-testaceo, geniculae nigrae. Tibiae posticae nigrae, prope basim rufo annulatae. Abdomen lateribus nigro maculatum. Cerci apicem versus compressi margine superiori rotundato-sublobati. Long. corp. 7 19 mill.; pron. 5 mill.; elytr. 8 mill.; fem. post. 11 mill. Long. corp. 9 29 mill.; pron. 6,5 mill.; elytr. 11 mall.; fem. post. 15 mill. Sumatra: Si-Rambé, Décembre 1890-Mars 1891, E. Modigliani. 58. Catantops intermedius, Brunn. dn lit. sp. n. — Fusco- testaceus vel pallide ferrugineus. Costa frontalis punctata a basi ad apicem acque lata ante ocellum subindistincte coarctata, sulcata, inter antennas convexa. Pronotum compressiusculum, postice obtuse angu- latum, sulco typico medio 9 vel parum pone medium ~ sito, linea media elevata, dorso impresso-punetato; lobis deflexis subtus obtusis- sime angulatis et in dimidium anticum subsinuatis; margine postico punctis nigris raris. Elytra apicem femorum superantia, intus di- lutiora,area discoidali maculis fuscis irregularibus subseriatis, apicem versus venis plurimis pallidis, areolis saepe marginato-infuscatis. Prosterni tuberculum obliquum cylindraceum, subcompressum, apice margine antico laminae sternalis subtangente. Femora postica bast latiuscula, carinis nigro-punctatis, area externo-media fascia obliqua ante medium nec non altera pone medium sita nigris, intus nigro CONTRIBUTIONS A L'ÉTUDE DES ACRIDIENS 101 quadriplagiata. Tibiae dilute sanguineae, spinis apice nigris. Cerci ST graciles, elongati, apicem versus introrsum curvati d 9 . Long. corp. & 28 mill.; pron. 3,8 mill.; elytr. 23 mill.; fem. post. 15 mall. Long. corp. 9 35-38 mill.; pron. 7,2-8 mill.; elytr. 32-35 mill.; fem. post. 19-21 mall. N. Guinée S. E.: M. Astrolabe, Février 1893, Haveri, Moroka, Aoùt-Novembre, Dilo, Juin-Aoùt 1890, Waicunina, Octobre 1890, Kapa Kapa, Mai-Juin 1891, Loria. — Iles Key 1873, O. Beccari. — N. Guinée N. O.: Andai, Dé- cembre 1875, O. Beccari; Il. Jobi, 1875, A. A. Bruijn. 59. Catantops infuscatus, Haan? — ? Acridium (Oxya) infusca- tum, Haan, Bijdr., p. 156. C. splendenti, Th. (= Acridium luteolum, Serv.) a/finis, gracilior, pronoti sulco typico sensim pone medium sito, margine inferiore lobis deflexis medio obtusissime angulato-rotundato haud antice sinuato ; prosterni tuberculo lateraliter compresso retrorsum recurvo; elytris angustioribus; femoribus posticis longitudinaliter fusco bilineatis vel extus impictis, intus vitta fusca longitudinali 9 . Long. corp. 9 35 mill.; pron. 7 mill.; elytr. 32 mill.; fem. post. 18,5. Nouvelle Guinée S. E.: Ighibirei, Juillet-Aoùt 1890, Loria. Cette espéce ressemble beaucoup au C. splendens, Th. mais on peut la distinguer’ facilement par les caractéres signalés et notamment par la forme du bord inférieur des lobes latéraux du pronotum qui est simplement subanguleux arrondi au milieu et non sinué près du bord antérieur comme il l’est et assez fortement dans C. splendens, Th. et par la forme du tubercule du prosternum qui est fortement comprimé latéralement avec la pointe dirigée vers le bord antérieur de la plaque sternale. C’est ce caractére qui me fait supposer que l’exemplaire 9 que j'ai sous le yeux puisse se rapporter a l’espéce de Haan, qui est la seule a laquelle pourrait s'appliquer l’expression « prosterni cornu obtuso, apice arcuato ». ELMINTI RACCOLTI DAL DOTT. ELIO MODIGLIANI ALLE ISOLE MENTAWEI, ENGANO E SUMATRA PEL Pror. CORRADO PARONA (Tav. I). Dopo il fortunato viaggio all'Isola di Nias (1886) a N. O. di Sumatra, il Dott. Elio Modigliani intraprendeva altre esplorazioni in Sumatra, alla regione dei Batacchi indipendenti (1890-91) ed all'Isola d’ Engano, e nel 1894 compieva un terzo viaggio visi- tando le Isole Mentawei. Riusciva così a studiare, principalmente sotto il punto di vista zoologico ed etnografico, |’ importantissimo gruppo di isole che si stendono lungo la costa occidentale di Sumatra. Questi viaggi furono fecondi di risultati scientifici, e ricchissime collezioni zoologiche vennero inviate e donate al Museo Civico di Genova; l’importanza delle quali è splendidamente dimostrata dalla quantità e dal valore delle pubblicazioni che comparvero negli Annali del Museo succitato (Vol. XXIV e seguenti). In tanto lavoro l’egregio esploratore ebbe la bontà e la pa- zienza, memore delle mie preghiere, di non trascurare le ricerche degli elminti negli animali vertebrati, che andava pre- dando e mettendo in pelle; ed in tal modo egli riesci a radunare una collezione, piccola a vero dire, ma di molto pregio, perchè si riferisce a regioni affatto sconosciute relativamente all’elmintologia. Varie cause impedirono che prima d’ ora io potessi rendere ragguaglio sopra tale materiale, (del che chiedo venia principal mente al sullodato Dott. Modigliani) fra cui quella che vale per tutti i casi di collezioni parassitologiche, ossia lo studio indi- spensabile degli ospiti. Anche nel caso attuale quindi si dovette attendere che gli specialisti incaricati completassero le determi- nazioni degli ospiti che il Modigliani non aveva dimenticato di annotare come affetti da elminti. ELMINTI MALESI 103 1. Davainea Blanchardi, n. sp. (Tav. I, fig. 1 a 8) In due individui del genere Mus (M. siporanus Thomas e M. rajah Thom.) furono raccolti varii esemplari di cestode da riferirsi ad una sola specie di tenia. Trascurando frammenti che, da poche proglottidi giungevano alla lunghezza da 7 fino a 50 millim., ma sprovvisti di scolici, si trovavano in un topo altri esemplari completi delle seguenti dimensioni: 1. Lunghezza 17 millim. — Larghezza 3 millim. 2. > 20 > > 4 > 3: > 11 » » a 4. » 15 » > i PA 5. > 20 > > 2 6. » +) > > 1 Pe 7. > 24 > > 5 > 8. > 46 > > 5 > s) > 18 » » 43/0» 10. » 72 » » 5 » Nel secondo topo stavano solo quattro esemplari tutti collo scolice e misuranti ciascuno: 1. Lunghezza 17 millim. — Larghezza 4'/, millim. DA » 13 » » 2 » BL » TO, » 2 » 4. » 10 L E » » 2 DA » Questo cestode appartiene al gruppo delle tenie a corpo piuttosto compatto, ed anelli cortissimi e larghi, con angoli poco salienti. Le proporzioni fra la lunghezza del corpo e la larghezza delle pro- glottidi variano nei differenti individui, come appare dai riportati prospetti. Però gli anelli primi sono brevissimi, serrati, mentre di seguito diventano più distinti, più allungati e più stretti (fig. 1). Lo scolice è poco appariscente, troncato anteriormente, qua- drilobato per le ventose prominenti, se visto dall'alto. Manca il collo, tosto iniziandosi, dopo lo scolice, le solcature trasversali delle prime proglottidi (fig. 2). La lunghezza del corpo, come si notò precedentemente, diffe- renzia di molto nei varii esemplari. Nel più lungo essa raggiunge 104 C. PARONA i 72 millimetri, però questa cifra può abbassarsi e di molto. La larghezza massima è di 5 millim.; misura che si trova a cirea nove decimi (nel maggiore esemplare) della lunghezza totale. L’ ultimo tratto dello strobilio si va restringendo e gli ultimi anelli si mostrano pressochè quadrati. Il numero delle proglottidi non è facile precisarlo, ma, per averne una norma, noterò che nell’ esemplare più lungo ne ebbi a contare circa 300, delle quali le ultime 10 o 12 sono quelle che si restringono nel diametro trasversale. Lo scolice misura 0,50 di larghezza e 0,16 di altezza; misura questa presa dall’apice del capo fino a livello della prima sol- catura trasversale, che sta poco sotto la base delle ventose (fig. 2). Il rostrello è retrattile e porta una corona di minutissimi uncini fra loro molto avvicinati. Questi hanno il manubrio diritto e l'estremità superiore fortemente ripiegata (fig. 3 e 4); misurano 0,032 di lunghezza e sono disposti in duplice serie, precisamente come sono figurati dallo Stiles quelli della Davaznea Salmont. Il loro numero si può avvicinare più agli 80 che ai 70 per ogni serie. Le ventose sono grandi, globose e prominenti, formando così quattro salienze attorno al rostrello; il diametro loro giunge a circa un terzo della larghezza della testa; apertura è circo- lare, ed il margine, nonchè porzione delle pareti sono armate da minutissimi aculei, disposti in serie oblique, fra loro molto avvicinate e che danno alla parte un aspetto papillare (fig. 5). Non parmi di alcun interesse il voler indicare anche approssi- mativamente il loro numero, giacchè sono copiosissimi. La lun- ghezza di questi aculei è di 0,006 e risultano di una porzione basale allargata e di un’altra che si eleva alquanto e con apice smussato (fig. 6). Le serie di essi varierebbero da 20 a 25. Yollo nullo, giacchè come si rilevò or ora, poco dopo le ven- tose, senza alcuna apprezzabile strozzatura, si rilevano le rugo- sità indicanti l’ inizio delle proglottidi. Proglottidi. — Le prime sono lunghe 0,032 e larghe 0,014; le susseguenti modificansi nella forma e nelle dimensioni come già si espose. Gli sbocchi genitali trovansi tutti da un solo lato e sono situati nella porzione alta del margine di ciascuna pro- ELMINTI MALESI 105 glottide, quasi sotto il margine inferiore della proglottide rispet- tivamente anteriore (fig. 7). Nella disposizione della tasca del pene e dell’intero apparato riproduttore, tanto maschile che femminile, non troverei alcunchè di speciale o di diverso, da quanto si conosce e fu descritto per le specie affini. Un solo uovo in ogni capsula; esso è sferoidale, con hamuli ben distinti (fig. 8). Capsulae to 0 aule diana t0:032 «af 0,048 Uovo . SI (agri i 0,016 Homuli ©...» + lungh. 0,006 Dalla dettagliata descrizione di questa specie, risulta evidente che essa appartiene a quelle tenie che R. Blanchard (1) ebbe a raccogliere in un gruppo speciale sotto il nome generico di Davainea. Ora la constatazione di questa forma parassita nei topi di Mentawei è senza dubbio molto importante, perchè viene ad essere un'aggiunta al piccolo gruppo, che si riteneva fino al 1895 proprio degli uccelli, fatta eccezione della D. Madagascariensis. Però nell’anno ora citato lo Zschokke (?) descriveva la D. contorta del Pangolino indiano, e l’anno scorso (1896) Wardell Stiles (8) ne indicava due altre nuove specie (D. retractilis e D. Salmont) entrambe della lepre (Lepus arizonae, L. melanotis e L. sylvaticus). Ora, con quella da me descritta, il numero delle Davainea parassite dei mammiferi, si eleva a cinque; predominando quelle nei roditori, alle quali dovranno forse aggiungersi alcune altre tenie tuttora poco note. Le maggiori affinità della Davainea, che vado illustrando e che chiamo D. blanchardi, dedicandola al fondatore di questo gruppo di teniadi, starebbero colla D. contorta Zschok., sebbene se ne discosti per alquanti caratteri. A meglio far risaltare queste varie differenze, ed insieme le affinità, riassumo nel seguente prospetto i caratteri più salienti per ciascuna delle cinque specie di Davainea trovate nei mammiferi : (!) BLANCHARD R. — Notices helminthologiques, 2.8 Sér. Mém. de la Soc. zool. de France, T. IV. Paris, 1891. (3) Zschokke FR. — Davainea contorta n. sp. aus Manis pentadactyla IL. - Centralbl. f. Bakt. u. Parasitenkde, I Abth. XVII, Bd. N. 18/19, 1895, p. 634. (3) STILES CH. W. — A Revision of the adult tapeworms of Hares and Rabbits. Proceed. of the U. S. Nation. Museum, Vol. XJX, N. 1105. Washington, 1896. PARONA C. 106 “TOMB]UA @JOSI (eaodtg) nutereg ‘YUDOMA “WT o snuDniodis snw ‘90040 tTnwreu ‘910°0 oaon ‘spo‘o-ago‘0easdeo *‘emsdeo ruSo Oaon un ‘eurdIeti [ep edorIed -ns 273.1ed ‘Ipeaogetiun ‘e33013s nid TIOTI®3 SOd = * ITIQRIIRA 9000 *uSun] ‘ey Ga - 03 “IyueuTUOId 2509018 > “ug Ge dee re uu gg 96-S68I SOITIS juowjeg ‘Q ‘* EpeA@N . . a0uoziIo sndaT Ti 08 . . . . . . eqnsdeo 180 OAOn un OS SHCA EIG Harta eySun] 249 oysaey nid ojjour rIorI97 sod TONDE OL 006 ‘91 03-S “wu PISO - ‘0 es ql at ‘USUNI ‘09-0F *N al 8F-0805Un] ‘01133e1Z9I 89'0- Leo . . . . . 0001 è oug * * Suite eg Sen ‘Wrsol ¢ os 96-S68I S218 SiplyIedjyos ‘( * mepéeg * phiovpnquad svuny ea . . . . . . emsdeo 1as0 OAOn un eUuls1e UL 19p VOW e 1[V19}e]1UN eysun, eyo eysaey nid 11011e4sod IH 01-8 ‘ ay suv] Ta1oun Ip #u0100 gun ‘ Osi] 008 è OO © * © UU e URGE O8= Ova e e C681 "NUOSZ E}J107}u09 “g ‘909 XOxSUued ‘SNMQIINEN ‘aqjoAeW OUOH Grip) Ga elia la emsdeo 1us0 caon un ® % o|gaoge [tun * + a]epiozadeaz Ipueas oysoyynid è ‘2puozo1 ml sr ‘UuSanNI ‘06 "N 1UI10UN ip 2UOI -09 gIddop ep oyeulse . . . . . . . O09 SU OCS ane CEDRO te eae “T]tar 006-068 =~ ~ ~ I6SI ‘UOUEIA (OL8T ‘A@C) Sisuajivosebepey idem De 18 » il » idem Ge 105 > i/o senza scolice (ie 63 > iI > idem 8.° 40 » 1 > idem Ds” 33. » ES ask idem 10% Bt» l » idem Non tengo calcolo di pochi altri frammenti di minori dimensioni, certamente spettanti agli strobili sussegnati. Questa tenia si presenta a corpo sottile, con diametro trasver- sale poco variabile, tanto che solo la porzione anteriore va gra- datamente assottigliandosi. (1) Leipy Jos. — Notices of some Tape-Worms; Proceed. Acad. Nat. Sciences of Philadelphia, Vol. VII, 1854-55; Philadelphia 1856. 110 C. PARONA Lo scolice (tig. 13 e 14) è sferoidale, con diametro maggiore del collo, è inerme e senza rostrello; il diametro suo giunge fino a */, di mill. Le ventose sono salienti e situate nella parte anteriore del capo ed ai quattro lati; sono emisferiche, fortemente muscolose; diametro 0,016-0,023; apertura interna 0,011-0,016. Il collo si può dire lungo, perchè misurerebbe circa tre volte la lunghezza dello scolice; il diametro trasversale, o la sua larghezza, varia da !/, a '/, millim. Proglottidi. — Le prime sono più larghe che lunghe, e non si può dire che siano brevissime ; in seguito vanno gradatamente allungandosi, finchè si riscontrano segmenti molto lunghi. Il carattere loro più spiccato è però quello di non avere tutte una lunghezza uniformemente eguale, o meglio gradatamente cre- scente; per modo che fra anelli lunghi se ne incontrano dei brevi e viceversa: infatti, mentre alcuni sono quadrati, altri superano in lunghezza due, tre ed anche quattro volte la loro larghezza (fig. 15). Inoltre le loro divisioni sono poco accentuate, e la strobiliazione riesce quindi nè regolare, nè distinta. Gli angoli si mostrano pochissimo rilevati, il che concorre a dare al verme l'aspetto di un nastrino continuo. Le proglottidi con organi genitali si riscontrano molto all’in- dietro nello strobilio. Le aperture genitali sono irregolarmente alterne e marginali; non presentano orlo rilevato, anzi una rientranza nel margine stesso, a modo di escavazione, indica lo sbocco di esse. Si trovano pressochè alla metà dell’altezza del margine d’ogni segmento; però non sempre, perchè in alcune trovansi nella prima, in altre nella seconda metà (fig. 16). La tasca del pene ha forma di cono allungato fino a 0,033 (fig. 17); il deferente è ben distinto, siccome un canale molto flessuoso, che si dirige all'indietro, lungo la linea mediana della proglottile, e che giunto presso il margine posteriore, va a terminare ai testicoli, i quali vi si trovano raccolti in un ammasso. Dell’ apparato femminile sono visibili soltanto il canale vaginale ed un tubo uterino, il quale ultimo è pur esso situato sulla linea mediana della proglottide e volge in alto con disposi- zione a T. ELMINTI MALESI 141 Non mi fu possibile riscontrare uova con guscio e mature, anche attentamente ricercando negli anelli estremi degli esem- plari di maggiore lunghezza. Questo è un fatto molto notevole, avanti tutto perchè dimostra trattarsi di una forma non adulta (il che mi porta a doverla indicare con dubbio come nuova) e perchè ciò s’ accorda con quanto, probabilmente, ebbero a riscontrare tanto il Rudolphi che il Leidy per le due altre tenie dei serpenti, non avendo essi fatta parola delle uova. Delle uova della 7. racemosa poi non troviamo menzione neanche nel Diesing, il quale, a quanto sembra, ebbe occasione di riesaminarla, come appare dalle differenze di caratteri che si notano nella diagnosi da lui data con quelli indicati dal Rudolphi. Tutto questo fa avvicinare la presente specie tanto alla Taenia racemosa Rud. che alla Taenia lactea Leid., il che risulta chia- ramente dal prospetto che trascrivo: “TOMB TOSI © DINT *SNSOUAOI SNUNSALAVAAT, è RASO DAONI ‘apro1So4d eIfop *1073sod eurdiewi [e 1109 -1]$0} ‘BOITO? apueIid vVOSe} UL ‘WMO 20247 *1 è VUBIPEU VITTI] BINS 0.1972 “QUeT[es TOU ‘euI9I]e oUAWAeOSedat ‘Imeumdaeui 2202200 ainquady set gt eA RS ST ae . . . . . . . BVOMOULY - PION $n ‘ + + + * © uopadis snzouoprdouy : 222080 ì paon a Rn rp a oe ey i SES, OsD + (ogungsipur) ImeurSIgui 2702228 aunguady ‘Trepuoyze ToOsue ‘ aquapendb (own —_ * + aqueuIgesIaAstI) oySuntqo 9129301604 * 0d3un] 07 ueurereIO pour 07709 * @UOLIISIVIO ‘TIOLIOZ UE 250224 oTmmu o1]913S01 ‘OT[OO Te onutzuo9 ‘01099Td 2972098 "= + (‘mu #1 =) Out] 1p 5 ‘50 ‘UIUDT (‘111 1°88 =) 10I1Od 9I ‘V0UNT ase | V2-0INA *MMUIAAITNT SUIO ‘*vonununl sdosyroTg “ aynifios sajoaung ‘stun snyduowoydo :12d80 BA gi, he tp at rien die ee igor . . . “ es eq VITe 07esso15uI ‘QUIIOJITY ava ‘ojoddeiZ e Inoz -eoylmel 09 è BUIPEM QUI] BIINS 0.627) muerges ‘ouI9g,e ‘Imeurdieua 2707728 ainqlady ‘epedidoletjeaed ‘oqgSun] ‘oumgma — ays] nid è eysuny nid ‘auerpour — * QUIISSIAQIQ ‘@UITIA 227722070047 * OUIISSIJJ9.IZS 9 OUIISSIZ.I09 07/09 a}eps09 O ‘ITBAOGNS *WA19}qQNs ‘We[OSue asozVvaA * O[[NU OT[eI1}s01 ‘000821397 ‘0sS013 2277098 (*seIq ‘WU 9) *ITMUI p-g ‘ssp *YbunT *UTI[[IUI 091 V222U0UNT < ® . 33) = 5 5) eyo aqsuny nid 0)[0wr own = di 89 as il * + + + + ageipenb erpow _ 5 ‘aysuny eyo eysuey nid owrad 2202220270047 "@9I]00S OT 23[0A a1} OSUNI 07709 ‘G3*0-91%0 “UreIp ‘aYoILeJstule 2802U2A ‘mu */o ‘SSRUL *WRIP {O[[NU “I}SO1 ‘a[epio1oJs 2222098 “Im 5/1 [-1 “ssnue -YOunT *T[LU GOL è OUY “YsunNT SI = (4681) uot LINsosowisy Biuaey (est) ApteT B9}0R] Bude] (6I8I) tydjopuy. ESOMUSIEI EIUSEI ELMINTI MALESI 113 4. Asearis lumbricoides, Liyy. Un individuo di sesso femminile raccolse il Modigliani a Si-Oban nell’ Aprile 1894. Era stato espulso da un bambino. D. A. filaria, Dus. Nei pitonidi furono riscontrate varie specie di ascaridi, alcune delle quali però sono ancora dubbie. Le meglio conosciute sa- rebbero lA. attenuata Molin (= anoura Duj.), lA. rubicunda Schn. e LA. filaria Duj. Al tutto incerte sono l'A. astrophidis tigridis major Dies., e VA. astrophidis tigridis minor Dies. Nella colle- zione di cui mi occupo trovansi alcuni esemplari di ascaridi (stati raccolti nello stomaco del Python reticulatus) che non pos- sono avvicinarsi nè all’A. rubicunda Sch., nè all’A. attenuata Mol., perchè in queste due specie le dimensioni sono molto supe- riori, mentre invece si accordano nei caratteri coll’A. /filaria, descritta da Dujardin (Hist. d. Helm., p. 652), riportata in seguito da varii autori, ed ultimamente anche dallo Stossich nella monografia sul genere Ascaris (') (p. 73 dell’ Estr.). Merita di essere notato che le uova di questo ascaride, come aveva già indicato il Dujardin, sono sferiche e ricoperte da un guscio finamente reticolato o meglio alveolato. Difatti al micro- scopio si vede il guscio totalmente disseminato di punteggiature disposte regolarmente. In ciò differenziano da quelle dell’ Ascaris attenuata, nelle quali queste punteggiature sono rare e soltanto sui margini. Anche la forma delle uova è inoltre differente, perchè in quest’ ultima specie sono elittiche. Fra gli esemplari disponibili non vi è pur troppo alcun maschio e ciò mi impedisce di riscontrare gli altri caratteri, che comple- terebbero la descrizione della specie. Ad ogni modo la forma generale e le dimensioni del corpo, nonchè la peculiarità delle uova bastano per poter ascrivere questi nematodi alla succitata (1) Bollet. Soc. Adriat. Sc. nat. Trieste, Vol. XVII, 1896. Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.4, Vol. XIX (14 Luglio 1898) 8 144 C. PARONA specie. Per di più ad accertare la determinazione concorre un altro fatto, reso noto pur esso dal Dujardin quando scrisse : « Trouvée abondamment en 1837 a Pondichéry par M. Perrottet ... Cette ascaride occupait une sorte de poche gélatineuse en dehors de l’estomac » . Ora riguardo agli ascaridi del pitone delle Mentawei, riscontrai precisamente che erano, per quasi la totalità di loro lunghezza, rinchiusi in un tumore formato di varii strati, e contenente nell’ interno, oltre il verme, abbondante poltiglia. Fu infatti con non poca difficoltà, ed operando delicatamente, che riescii a liberare tali elminti dalla neoformazione che li tratteneva. 6. A. tiara, O. v. Linsr. In un Varanus salvator, catturato a Padang (Sumatra) E. Modi- gliani riscontrava oltre una dozzina di esemplari di questo asca- ride, che fu descritto da O. v. Linstow (Helmintholog. Untersuch.: Wirttemb. Naturw. Jahresh. 1879, pag. 320, Tav. V, fig. 1), e la cui diagnosi fu riportata in seguito dallo Stossich nella sua monografia del gen. Ascaris. (p. 52 Estr.). Non pochi esemplari di questo nematode ho potuto raccogliere dall’ intestino di un Varanus Gouldii Gray, di località che non mi fu possibile precisare. Però è noto che l'Australia e la Nuova Guinea sono i paesi abitati da questo varano. Dopo il genere Ascaris debbo qui registrare alcune specie spettanti ai generi Oxyuris ed /sacis, state trovate parassite in artropodi, e più specialmente in miriapodi diplopodi di Sumatra e delle Mentawei, che ebbi già a studiare in altra occasione e che descrissi quali nuove specie in un precedente lavoro (!). A proposito degli ossiuri di cui farò ora parola, debbo dire che Adolfo Meyer (?) quasi contemporaneamente a me, e quindi senza che potesse conoscere il mio lavoro, descriveva una nuova (') PARONA C. — Di alcuni nematodi dei Diplopodi: Atti Soc. ligust. Sc. nat. Ann. VII, fasc. 2, Giugno 1896. — Bollettino Musei Zool., Anat. c., N. 44; 1896. (?) MEYER A. — Neue Ceylon. Nemathelm. ecc.: Arch. f. Naturgesch. Vol. 61, p. 78, Iuli 1896. ELMINTI MALESI 115 specie di ossiuro (Oxyuris longicaudata) parassita di un /u/us (non determinato) di Ceylon. Dalla descrizione che ne dà, dalle dimen- sioni indicate per tale ossiuro, ed anche dal confronto delle figure sue e mie (Meyer loc. cit., Taf. II, fig. 23, 24, 25, e Parona C. loc. cit., Tav. I, fig. 9), non vi è dubbio che l’0. longicaudata A. Mey. non è altro che lO. sumatrensis Par. Perciò la denominazione 0. /ongicaudata deve passare in sino- nimia dell'O. sumatrensis per legge di priorità (Atti Soc. ligust. fasc. 2.° fu pubblicato nel giugno 1896; l’Archiv. f. Naturgesch. fasc. 1, ha la data luglio 1896), ed anche perchè il carattere di dongicaudata non è esclusivo al solo 0. sumatrensis. ma lo presentano, in modo pressochè eguale, anche l’O. sphaeropaer, lO. platyrhaci, VO. pachyiuli da me descritti, nonchè 10. blattae, lO. Diesingi ecc. illustrati da Galeb nel 1878 in un lavoro (Arch. de Zool. expérim. et génér. T. VII) non conosciuto, a quanto pare, dal Meyer. 7.Oxyuris sphaeropaei, Par. (C. Parona, loc. cit., p. 110, Tav. I, fig. 4-5) Maschio: ignoto. Femmina: lungh. 4 mill.; largh. mass. !/, mill. Varii esemplari furono raccolti nell’ intestino dello Sphaeropaeus hercules di Sumatra, e li debbo all’egregio Dott. Filippo Silvestri, che ebbe a studiare appunto i Chilopodi e Diplopodi di quella regione. 8. O. platyrhaci, Par. (C. Parona, loc. cit., p. 110, Tav. I, fig. 6-8) Maschio: lungh. 2 mill.; largh. 0,280. Femmina: lungh. 3 mill.; largh. mass. 1/, mill. Nel tubo digerente del Platyrhachus Modigliani di Sumatra (Si-Rambè); racc. F. Silvestri c. s. 116 C. PARONA 9. O. sumatrensis, Par. (Sinon.: 0. longicaudata, A. Meyer, loc. cit.) (C. Parona, loc. cit., p. 114, Tav. 1, fig. 9-10) Maschio : ignoto. Femmina: lungh. 4 mill.; largh. mass. !/, mill. Nell’ intestino del Platyrhachus Modigliani, insieme al prece- dente: Sumatra (Si-Rambé). 10. Isacis Silvestrii, Par. (C- Parona, loc: ‘cit., p. 111, Tav. 1, 0g 14-14) Maschio: lungh. 4 mill.; largh. mass. 0,168. Femmina: lungh. 5 mill.; largh. 0,210. Nell’ intestino dello Sphaeropoeus hercules e del Platyrhachus Modiglianii di Sumatra (Si-Rambé). 11. I. Modiglianii, Par. Maschio: lungh. 5 mill.; largh. mass. 0,280. Femmina: lungh. 8 mill.; largh. mass. 0,490. Nell’ intestino dello Spcrostreptus mentaweiensis; Is. Mentawei, Sereinu (Sipora). 12. Strongylus galeatus, lun. (Diaphanocephalus strongyloides Molin.) Di questa bella specie ho potuto raccogliere un maschio ed una femmina nell’ intestino del Dendrophis pictus di Sumatra (Siboga). Deve essere per altro parassita molto raro perchè, sebbene attentamente lo ricercassi, trovai due soli individui in ventiquattro esemplari di questo elegante ofidio, stati messi a mia disposizione, per ricerche elmintologiche, dalla Direzione del Museo Civico di Genova. ELMINTI MALESI 117 13. Rietularia plagiostoma, Wept. Non sarebbe il caso di intrattenerci sopra questa specie, se non si trattasse del rappresentante di un gruppo di nematodi che è fra i meno conosciuti, perchè raro, e da pochi autori osservato. Io descrissi non è gran tempo una nuova specie di Rictularia (Ann. Museo Civ. Genova; Vol. XXVII, p. 771, 1890) ed allora accennai alla scarsità di notizie che si hanno sull’argo- mento, enumerando anche le poche specie finora conosciute. Sgraziatamente ho a mia disposizione un unico esemplare, che il Modigliani ebbe a raccogliere dall’intestino di uno scoiattolo (Sciurus melanogaster) delle Mentawei. Le condizioni di conserva- zione del verme sono poco buone, presentandosi al tutto opaco e di tinta così intensa da rendere impossibile |’ osservazione di alcun particolare interno. È di sesso femminile e misura 19 mill. di lunghezza. Dai caratteri esterni che fu dato verificare, è da escludersi che sia la R. Bovieri Blanch., perchè questa è molto più piccola; e così pure la R. Elvirae Par., perchè questa supera di 2 0 3 volte le dimensioni di quella in discorso; nè può essere la R. amphiacantha Dies., perchè il Diesing le assegna tre file di uncini; infine neppure la R. cristata, perchè questa avrebbe una sola fila di aculei. Perciò il mio esemplare lo considero come R. plagiostoma W ed]; ritenendo, come scrissero il Dobson ed il Magdonald, l’Ophiostoma Magdonaldi non differente notevolmente dalla R. plagiostoma. È da tener calcolo che queste due ultime forme sono di prevalenza parassite dei pipistrelli, però si conosce che la R. plagiostoma venne riscontrata anche nella volpe (Sonsino) e nel riccio (Wille- moes-Suhm). Inoltre nel gruppo dei sciuridi non manchereb- bero parassiti del genere Rictwlaria, giacchè io stesso descrissi la R. Elvirae stata rinvenuta in uno scoiattolo della Birmania (Scores alboventris). Sull’ area di distribuzione di questa specie, che deve essere piuttosto vasta ed irregolare, parlava gia P. I. van Beneden 118 C. PARONA (Les Parasites et les commens., Paris 1883, pag. 218), e questa mia nuova indicazione di ospite e di località conferma ancor più il suo asserto. 14. Drichosoma Modiglianii, Par. (C. Parona: I tricosomi degli Ofidi, Atti Soc. ligust. di Se. nat. Vol. VIII, 1897, p. 381, Tav. X, fig. 4-7). Di questo nuovo tricosoma trovato nei serpenti diedi (loc. cit.) la seguente diagnosi: Femmina: lungh. 10-13 mill.; largh. mass. 0,070. Esofago lunghissimo, quasi la metà della lunghezza totale del corpo; organi esofagei grandi e romboidali. Coda attondata, apertura anale quasi apicale. Ovario che si spinge fino all’ estremità po- steriore del corpo; vagina larga; vulva con labbro sporgente e distante 0,084 dal termine dell’ esofago. Uova lunghe 0,070, larghe 0,042. Maschio: lungh. 9 mill.; largh. mass. 0,042. Coda con borsa genitale piccolissima; guaina non striata, gimnoteca; pene lungo quasi mezzo millim., non striato. Trovai alcuni esemplari, aggomitolati colla Taenza trimere- suri n. sp. sopra descritta, nell’ intestino del Trimeresurus for- mosus delle Mentawei. 15. Physaloptera sciuri, n. sp. (Tav. I, fig. 18-19) Maschio: lungh. 16 mill.; largh. mass. 1/, mill. Corpo cilindrico, più attenuato all’ avanti che all’ indietro. Cuticola finamente striata di traverso per tutta la lunghezza del corpo, più distintamente però nella porzione posteriore. Gli anelli sarebbero lunghi circa 0,025. Capo con due labbra larghe, a contorno circolare, con denti esterni fogliacei, e che ricordano quelli della Physaloptera muris brasiliensis Dies. (fig. 18). Late- ralmente ad esse stanno due papille. Diametro del capo, a livello dell'espansione cuticolare, 0,013. Questa espansione cuticolare ELMINTI MALESI 119 forma un largo anello, che giunge quasi a livello delle due papille ricordate or ora. La cloaca è grande, orbicolare, con margine rilevato e fran- giato (fig. 19). L'espansione membranacea della coda è ampia, lanceolata, come nella norma. Vi si trovano quattro paia di papille, con lunghi peduncoli, che sono situate lateralmente alla cloaca; più una papilla sessile all’ indietro dell’ apertura cloacale, due paia fra loro avvicinate ma marginali. ed un ultimo paio all’ estremità della coda. Una grande quantità di tubercoli, o di piccolissime papille trovansi disseminate alla regione postanale, e di esse è notevole una serie che corre lungo il margine dall'ultimo paio di papille caudali fino alle papille peduncolate (fig. 19). Femmina : 1.° Esemplare lungh. 17 millim. — largh. !/, millim. Dio » DARLO ea a) eee: 3.° » » 28 » » 1 » ko » CREO NIE » | » Oltre ai caratteri comuni già indicati pel maschio, presenta di speciale: la coda ottusa; la vulva con margine non saliente, e che si trova a circa un terzo dall’ apice cefalico; l’ utero ad un solo tubo e che si estende all’indietro; e per ultimo le uova piccole, sferiche, il cui diametro varia da 0,016 a 0,022. Habit. Nell’ intestino e nello stomaco dello Sciurus melanogaster (N. 6, 7 e 10 Catal.); Mentawei. Quale parassita dei roditori non era registrata che una sola Physaloptera (Ph. Muris brasiliensis Molin), in questi giorni però O. Linstow (1) ebbe a descrivere un’altra specie (Ph. circularis) pure nei Muridi (.Mus rattus), ma di località molto lontana dalla precedente, e cioè di Madagascar. Negli Sciuridi per altro non furono finora segnalate specie di tale genere. I rapporti che passano fra le tre specie di Fisalottere dei rosicanti sono molto intimi, come appare dal prospetto che più sotto riporto. (1) Nemathelminthen grosstentheils in Madagascar gesammelt.: Arch. f. Natur- gesch. 1897, Bd. I, Hft. 1. 120 C. PARONA La Ph. dello Sciurus ora descritta differirebbe dalla Ph. muris Brasil. principalmente per le minori dimensioni, sia del maschio che della femmina, e per la disposizione delle papille caudali del maschio. Dalla P%. cireularis invece diversifica per i ca- ‘atteri del capo, ed anche per le papille labiali, nonchè per le uova. Ad ogni modo queste tre specie hanno fra loro notevoli so- miglianze e certamente sarebbero da riunirsi in un unico gruppo: il che avrei fatto, se avessi avuto a disposizione maggior mate- riale di confronto, ed i tipi delle specie già descritte. Ph. muris brasiliensis Molin 1860 Mas. lungh. 24-30 mm. Corpo anellato, anterior- mente attenuato. Due labbra grandi, dente esterno piccolo ottuso; denti interni fogliacei. All’ estremità caudale : 4 paia papille pedunco- late. 3 paia postanali, più una dispari fra 2 e 3. Altra impari vicinissima alla cloaca. Fem. lungh. 34-45 mill. Estremità caudale diritta e molto ottusa. Ospite: Mus brasiliensis (intestino e stomaco). Patria: Brasile. Ph. circularis v. Jins. 1897 Mas. lungh. 15,2 mm. » largh. 0,8 mm. Anelli del corpo 0,044. Due labbra con orlo; l’an- teriore con piccolo cono, l’altro con tre papille piccole. All’ estremità caudale: 4 papille peduncolate; cloaca con orlo cutico- lare. Una papilla non pedunco- lata avanti la cloaca, dietro altra grande; più tre paia postanali, delle quali 1 e 2 contigue. Fem. lungh. 24 mm. » largh. 1,09 mm. Uova a grosso guscio: lungh. 0,049, largh. 0,033. Ospite: Mus rattus (stomaco). | Patria: Madagascar. Ph. sciuri Par. 1897. Mas. lungh. 16 mm. » largh. '/, mm. Corpo anellato: anelli 0,025: attenuato all’ avanti. Due labbra larghe a con- torno circolare; denti interni fogliacei; un paio di papille. All’ estremità caudale: 4 papille peduncolate : cloaca ampia, con mar- gine frangiato. Non visibile alcuna pa- pilla preanale: una im- pari postanale: tre paia marginali e postanali, l’ultimo delle quali al- l’ apice caudale. Fem. lungh. 17-32 mm. » largh. 1 mm. Coda ottusa. Vulva non rilevata ad '/, della lungh. del corpo. Uova piccole e sferiche: diametro 0,016 - 0,022. Ospite: Sciurus melano- gaster (stomaco ed intestino). Patria: Isole Mentawei. ELMINTI MALESI 121 16. Physaloptera retusa, Scuy. Un solo individuo femmina di fisalottera, raccolto nell’ intestino del Draco Modigliani ad Engano, ascrivo con qualche dubbio alla Ph. retusa Schn. 17. Filaria, sp.? Un unico esemplare di sesso femminile, lungo 56 mill. venne riscontrato il 29 Aprile 1894 nella Buchanga periophthalmica a Si-Oban. Presenta il corpo ottuso anteriormente, striato di tra- verso; con ovidotto tanto sviluppato da occupare tutta la parte posteriore del corpo, ed è rigonfio di uova. I pochi caratteri che si possono ricavare da questo esemplare, e la mancanza del maschio, non permettono poterlo riferire alle varie specie di filarie, che furono descritte negli uccelli della famiglia delle Muscicapidae. 18. Spiroptera (Filaria) obtusa, Ru». ? I caratteri del nematode in esame non coincidono nè con quelli della Spzroptera quadrialata Molin, nè con quelli della Sp. Brauni, recentemente descritta dal Linstow (loc. cit.) che sono comuni nei muridi. Invece questa filaride si avvicina alla Sp. obtusa Rud., che vive in parecchie specie del genere Mus, e che deve avere una distribuzione geografica notevole. Due soli esemplari di sesso femminile, lunghi 32 millim. Nell’ intestino di Mus siporanus (N. 3 di Catal.), Mentawei. 19. ? Echinorhynchus. Nell’ intestino di un Mus rajah fu raccolto un parassita di grande interesse. Sgraziatamente però esso è rappresentato da un unico esemplare, ed in condizioni poco favorevoli per essere sezionato, e neppure trasparente per poterlo studiare dn toto. Ha corpo cilindrico, più allargato all’ avanti che all’ indietro : è lungo 2 centim. e largo al massimo circa 2!/, millim. Presenta 199 C. PARONA la porzione anteriore ben distinta dal restante del corpo, e ricorda molto da vicino la proboscide degli acantocefali. Essa è costituita da uno steroide molto schiacciato ed è terminata da un rilievo conico. Questa parte è armata da sei serie di aculei, disposti trasversalmente, che hanno tallone allargato e punta a cono ed arcuata. Ciascuna serie consta di circa una quarantina di detti aculei, lunghi 0,033. Il restante del corpo è irto di spine ro- buste (lungh. 0,083), avvicinate fra loro in modo da ricoprire fittamente il tegumento. Trovansi disposte in serie trasversali, sebbene non regolarmente. Dopo la metà del corpo queste spine vanno diradandosi e diminuiscono di grossezza fino a scomparire, per modo che l’ultima quarta parte del corpo è inerme, ed offre delle rugosità trasversali. Come dissi, non fu possibile distinguere organi interni; sol- tanto si notano: una macchia chiara, ossia più trasparente del restante, nel centro del corpo, e due fascie pure chiare, che dal collo scendono fino a raggiungere la macchia trasparente. TOMBUOW ‘SI *IQAN2ZUON ‘SI 12 ‘(Fest OTL ¥ 62) UBQO-IS ‘19.484 UAW ‘SI ‘oursuq “TOMEIUOIW ‘SI ‘IQAVZUON ‘SI "IO A2ZUO N ‘SI ‘(e Boqrs) eayeung ‘(2IOdIS ‘nuledeg) 10ABIUON ‘SI ‘24172 UNS ‘ua pI wept ‘(QQUIBM-IS) wept ‘817 BNS ‘(Bueped) eayeung ‘IO AVZUON "SI ‘(F681 eTlady) Ueqo-IS O Wept wept ELMINTI MALESI ‘(1681 OLBSCW ES) nurodos = Wap ‘(2 10dIS) NUTedeg ‘Tame UE ‘SI QUTBOOT qelea SON Pe Sate) ate NEO a SCIE ‘ snuvaodis SON gorutegzgqdoriod eSuegong e It ST O ‘ U2ITSIPON oovaqd * + daysesouvjoul SOINIOS "ss + + + SnsoUlloy snInsaoullLL 2 ee eC TOISeSOUBTOUL SNanToS ESTO OLS COLO = ‘+ * stsueremequeurt snydeaysoaidg ITUEI{SIPON SNUOLYIAZETA 9 Sopnorey sneodosse yds I Pa re wept wept MULITSIPOW snyoeyssyetd * setnorey snoodoseeyds * + * TOJVATVS SNUBIRA ORI RO A a a snyelnoiyjed TOY) KA ‘++ + + 0W00H * oe oe ee hs 6 SNSOUIIO] SNAINSOIOUIING e008 SNAIOD yefert ‘N o snueaiodis sn e41dso AaLVIGOLS ALVLS Alodds @T1ad OLLHASOHd . snyoudyLouryoy è “pny esnzgo g193do1rdg * ds eel ‘Us vsnjot V197Z do] es AUd ‘ds ‘a 1antos VIA do]esAUd *I@d NULIPSIpowW BUIOSOYPIIT, IPOM 2UIO)SO1SE]A VIET NOY * pny snpgo]ed sn]£A5U01)S * © (Ted MURITSIPON ‘I "IWd III} SQATIS Slows] * avg SISUOI}RUNS ‘O * ted toeyrdqetd “O “ied toodorvyds standxo - os) ‘SUIT een ‘Vv 7s se “nq ene Ty Vv *UUT] Seplooluquiny STIBOSY i *ds ‘U IINSOIQWITI) BIUOPL * «ds ‘a nuelSipon stdejouewi {Hy ‘ds ‘u IpagyoURIA voureard SI Il 124 Fig. 12. C. PARONA SPIEGAZIONE DELLA TAVOLA Davainea Blanchardi n. sp. (fig. 1-8) Strobilio completo a grandezza naturale. Scolice x 325. Porzione della corona di uncini x 600. Tre uncini isolati x 900. Margine della ventosa con varie serie di aculei x 600. Aculei isolati x 900. Sbocchi genitali x 325. Uovo colla capsula x 900. Hymenolepis Modiglianii n. sp. (fig. 9-12). Strobilio completo a grandezza natur. Scolice x 325. Uncino x 900. Uovo colla capsula x 900. Taenia trimeresuri n. sp. (fig. 13-17). Scolice x 325. Scolice alquanto compresso. Ultima porzione di strobilio, a grandezza natur. Ultime proglottidi colle aperture sessuali. Tasca del pene e porzione dell’apparato genitale. Physaloptera sciuri n. sp. (fig. 18-19). Capo x 325. Estremità caudale del maschio x 325. Genova, Novembre 1897. A LIST OF REPTILES, BATRACHIANS, AND FISHES COLLECTED BY CAV. GUIDO BOGGIANI IN THE NORTHERN CHACO BY G. A. BOULENGER, F. R. S. The series of cold-blooded Vertebrates collected by Cav. Guido Boggiani at Puerto 14 de Mayo, on the Upper Paraguay, in the Department Bahia Negra, have been submitted to me for study by the Director of the Genoa Museum, and form the subject of the present list. A few of the fishes received from the same collector had already been worked out by my lamented colleague Albert Perugia (!). The names of them are included. REPTILIA. Lacertilia. 1. Polychrus acuttrostris, Spix. 2. Tropidurus spinulosus, Cope. 3. Tupinambis tequixin, L. 4. Centropyx viridistriga, Blgr. The statement in the original description that the ventrals are in _ 10” longitudinal series is due to a slip or misprint for ,, 12”. The first pair of chin-shields may be in contact with each other anteriorly, and the anal scales may be keeled. Fe- male with 8 femoral pores. 5. Ameiva surinamensis, Laur. Ophidia. 6. Helicops leopardinus, Schleg. 7. Leptophis liocercus, Wied. 8. Cyclagras gigas, D. & B. (') Cfr. “ Annali” (2) XVIII, 1897, p. 147. 126 G. A. BOULENGER Non > . Xenodon merremii, Wagl. . Aporophis dilepis, Cope. . Himantodes cenchoa, L. Oxyrhopus rhombifer, D. & B. . Oxyrhopus cloelia, Daud. . Oxyrhopus querini, D. & B. large specimen, cream-colour, with the upper surface of the and the nape, and a few small spots on the body, black. . Elaps frontalis, D. & B. 9 or 10 sets of annuli. . Leptognathus turgida, Cope. . Lachesis neuwiedii, Wagl. BATRACHIA. . Hypopachus muelleri, Boettg. . Paludicola signifera, Gir. . Leptodactylus ocellatus, L. . Leptodactylus caliginosus, Gir. . Bufo marinus, L. . Bufo granulosus, Spix. Hyla punctata, Schn. . Hyla spegazzinii, Blgr. . Hyla venulosa, Laur. . Hyla nasica, Cope. . Hyla phrynoderma, Blgr. PISCES. Acanthopterygii. . Acara tetramerus, Heck. . Crenicichla saxatilis, L. . Boggiania ocellata, Perugia. Physostomi. . Pimelodus sebae, C. & V. . Pimelodus maculatus, Lacép. . Doras weddellii, Cast. . Callichthys littoralis, Hane. FISHES FROM NORTHERN CHACO Callichthys pectoralis, Blgr. Plecostomus bicirrhosus, Gron. . Plecostomus commersontii, Val. . Plecostomus cochliodon, Kner. Liposarcus pardalis, Cast. Chaetostomus vittatus, Stdr. . Hypoptopoma quentheri, Blgr. . Loricaria parva, Blgr. . Macrodon trahira, Spix. . Erythrinus unitaematus, Spix. . Leporinus frederici, BI. 19. 20. 21. 22. Probably not specifically distinct from the preceding. 23° 24. . Bryconops melanurus, Stdr. Leporinus striatus, Kner. Tetragonopterus argenteus, Cuv. Tetragonopterus hauxwellianus, Cope. Tetragonopterus multiradiatus, Stdr. Tetragonopterus fasciatus, Cuv. Brycon microlepis, Perugia. . Anacyrtus microlepis, Rhdt. . Serrasalmo rhombeus, L. . Sternopygus virescens, Val. . Carapus fasciatus, Pall. . Symbranchus marmoratus, BI. A LIST OF THE REPTILES AND BATRACHIANS COLLECTED BY THE LATE PROF. L. BALZAN IN BOLIVIA BY G. A. BOULENGER, F. R. S. The large collection formed by the late Prof. Balzan for the Genoa Civic Museum, which adds much to our knowledge of the herpetological fauna of Bolivia, was made at the following places : 1. Coroico and Chulumani, Prov. Yungas, 1600 metres alt. 2. Reyes, right bank of Rio Beni. . Trinidad de Mojos, Rio Beni. . S.# Ana de Movimas, Rio Beni. . Barraca, Rio Madidi. . Chililaya, on Lake Titicaca. . Missiones Mosetenes. These numbers are used in the list to designate the localities. NI Sì € > REPTILIA. Emydosauria. 1. Caiman sclerops, Schn. (5). Chelonia. 2. Testudo tabulata, Walb. (5). 3. Podocnemis unifilis, Trosch. (5). Lacertilia. 4. Anolis ortonii, Cope (1). 5. Stenocercus roseiventris, D. & B. (7). 6. Liolaemus multiformis, Cope (6). 7. Liocephalus caducus, Cope (1, 2, 5, 7). 8. Centropyx calcaratus, Spix. (7). 9. Ameiva surinamensis, Laur. (2, 7). REPTILES FROM BOLIVIA 129 10. Neusticurus ecpleopus, Cope (7). 11. Pantodactylus schreibersii, Wiegm. (1). 12. Cophias dorbignyi, D. & B. (5, 7). 13. Mabuia agilis, Raddi (2, 7). Ophidia. 14. Typhlops reticulatus, L. (5). 15. Glauconia albifrons, Wagl. (7). 16. Epicrates cenchris, L. (3, 4, 5). 17. Corallus hortulanus, L. (5). 18. Corallus caninus, L. (3, 5, 7). 19. Drymobius boddaertit, Sentz. (5). 20. Drymobius dendrophis, Schleg. (7). 21. Spilotes pullatus, L. (5). 22. Coluber dichrous, Ptrs. (5). 23. Coluber corais, L. (4). 24. Herpetodryas carinatus, L. (A, 4). 25. Herpetodryas fuscus, L. (5, 7). 26. Liophis poecilogyrus, Wied. (2, 4). 27. Liophis Guenthert, Peracca (A). 28. Liophis typhlus, L. (4). 29. Liophis reginae, L. (7). 30. Atractus latifrons, Gthr. (2). 31. Atractus balzani, sp. n. — Snout obtusely pointed. Rostral small, a little broader than deep, just visible from above; inter- nasals very small; praefrontals slightly longer than broad; frontal as long as broad, as long as its distance from the end of the snout, much shorter than the parietals; loreal twice and a half as long as deep; one postocular; temporals 1 +2; six upper labials, third and fourth entering the eye; three lower labials in contact with the single pair of chin-shields, which are rather elongate, moderately broad, and separated from the sym- physial. Scales in 17 rows. Ventrals 159; anal entire; sub- caudals 32. Dark brown above, the scales on the sides lighter in the centre; yellowish beneath, finely speckled with brown, Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.8, Vol. XIX (15 Luglio 1898) 9 130 G. A. BOULENGER scantily in front, closely on the posterior third of the body and on the tail. Total length 400 mill. ; tail 50. A single specimen from Missiones Mosetenes. 32. Leptodira annulata, L. (2, 3, 7). 33. Oxyrhopus petolarius, L. (4, 7). 34. Oxryrhopus bitorquatus, Gthr. (2, 5, 7). 35. Oxyrhopus submarginatus, Ptrs. (2). Eye smaller than in O. bitorquatus, only one third length of snout; praeocular not reaching the frontal, which is nearly as broad as long. Scales yellow at the base, black at the end; ventrals and subcaudals bright yellow, edged with black; end of snout and upper lip yellow; crown brown; occiput black. A single specimen, with 200 ventrals and 66 pairs of sub- caudals. Total length 830 millim.; tail 180. 36. Oxyrhopus labialis, Jan. (4). 37. Oxyrhopus cloelia, Daud. (2). 38. Philodryas olfersti, Licht. (1, 5, 7). 39. Erythrolamprus aesculapii, L. (A). 40. Homalocranium melanocephalum, L. (2, 5). NA. Elaps balzani, sp. n. — Eye as long as its distance from the mouth. Rostral broader than deep; frontal considerably broader than the supraocular, slightly longer than broad, as long as its distance from the end of the snout, shorter than the parietals ; latter as long as their distance from the internasals ; one prae- and one postocular; temporals 1 + 1; seven upper labials, third not longer than fourth, third, fourth, and fifth entering the eye ; four lower labials in contact with the ante- rior chin-shields, which are a little shorter than the posterior. Scales in 15 rows. Ventrals 198; anal divided ; subcaudals 39. 26 equidistant, equal black annuli on the body, separated by narrower interspaces coloured yellow (red?) with black tips to the scales; a yellow band round the back of the head, across the parietals and temples, and extending to the chin. Total length 650 millim,; tail 53. BATRACHIANS FROM BOLIVIA 131 A single male specimen from the Province Yungas, at an altitude of 1600 metres. 492. Elaps hemprichii, Jan. (7). 43. Elaps marcgravit, Wied. (2, 4). Ah. Leptognathus catesbyi, Sentz. (4, 7). AS. Lachesis neuwiedii, Wagl. (4). BATRACHIA. Heaudata. —- . Engystoma ovale, Schn. (7). . Pseudis limellum, Cope (4). Hylodes gollmert, Ptrs. (7). Ceratophrys cornuta, L. (3). x > Ow N Leptodactylus typhonius, Daud. (2). Leptodactylus bufonius, Blgr. (7). Na Leptodactylus bolivianus, sp. n. — Tongue oval, slightly nicked behind. Vomerine teeth in two arched series behind the choanae. Snout rounded, longer than the diameter of the orbit; nostril a little nearer the tip of the snout than the eye; inter- orbital space narrower than the upper eyelid; tympanum very distinct, three fourths the diameter of the eye. Fingers moderate, first much longer than second; toes moderate, fringed on each side; subarticular tubercles moderate; two small metatarsal tubercles, inner oval, outer round; a fine tarsal fold. The tibio- tarsal articulation reaches the eye, or between the eye and the nostril. Skin smooth above; a narrow very prominent glandular fold on each side of the back, from the upper eyelid to the groin; another fold from the commissure of the eyelids, bifur- cating behind the tympanum, a short lower branch extending to the shoulder, whilst the main fold extend to the side of the body, where it is often broken up into a chain of glandules ; sides of belly and lower surface of thighs granular. Grey above, with symmetrical darker markings expending into a cross-band between the eyes; dorso-lateral fold dark-edged ; a dark canthal streak and temporal spot; upper lip with vertical dark bars, lower lip brown, with white spots; limbs with dark cross-bars ; 192 G. A. BOULENGER belly white; throat spotted with brown. Male with small internal vocal sacs, and a large compressed oval tubercle, covered with a black horny sheath, on the inner side of the inner finger. From snout to vent 105 millim. Several specimens from Barraca and Missiones Mosetenes. This fine new frog is nearest related to JL. ocellatus, from which it differs in the presence of only two glandular folds on the back, the lesser development of the fore limbs in the males, and the presence, in the latter, of a single tubercle on the inner finger. 8. Leptodactylus ocellatus, L. (2, 4). 9. Leptodactylus caliginosus, Gir. (2, 4, 5). 10. Bufo marmius, 7 (1, 2, 3)", -7). 11. Bufo crucifer, Wied. (7). 12. Bufo typhonius, L. (3, 5, 7). 13. Bufo granulosus, Spix. (2, 4, 7). 14. Hyla maxima, Laur. (7). 15. Hyla appendiculata, Laur. (5, 7). 16. Hyla cryptomelas, Cope (2). 17. Hyla balzani, sp. n. — Tongue circular, entire, scarcely fine behind. Vomerine teeth in two oblique series on a level with the hinder edge of the large choanae, forming a chevron pointing forwards. Head as long as broad; snout rounded, as long as the diameter of the orbit; canthus rostralis feebly marked; loreal region concave; interorbital space a little broader than the upper eyelid; tympanum distinct, two thirds the diameter of the eye. Outer fingers one third webbed; toes almost entirely webbed ; disks smaller than the tympanum; a very strong ru- diment of pollex. The tibio-tarsal articulation reaches the tip of the snout. Skin smooth above, coarsely granular below (including the throat). Pale grey-brown above, finely spekled with blackish; upper lip white, some white spots on the flanks. Male with an internal vocal sac. From snout to vent 33 millim. A single male specimen from the Prov. Yungas, at 1600 metres altitude. BATRACHIANS FROM BOLIVIA 133 This species appears to be nearest related to Cope’s H. cir- cumdata, which I only know from the description, but which is distinguished by a stouter form in addition to its peculiar markings. 18. Hyla spegazzinii, Blgr. (4). 19. Hyla taurina, Stdr. (7). 20. Hyla venulosa, Laur. (2, 4). 21. Hyla nasica, Cope (2, 3, 5). CHILOPODI E DIPLOPODI DELL ULTIMA SPEDIZIONE BoTTEGO per F. SILVESTRI La spedizione che per la seconda volta la Società Geografica Italiana allestiva allo scopo di far proseguire l’opera così brillante- mente iniziata dal Cap. V. Bottego nelle regioni dell’alto Giuba, ebbe quell’esito funesto che destò tanto rimpianto. Egli, |’ ardito capitano, quasi a termine del viaggio, aggredito dagli Abissini, cadde, combattendo, sotto i loro colpi il 17 Marzo 1897. I suoi due compagni, Luogotenenti Vannutelli e Citerni, scampavano per miracolo alla morte dopo avere sopportata lunga prigionia e le collezioni scientifiche venivano disperse e distrutte totalmente. Di queste una piccola parte era stata affidata prima al Dott. Maurizio Sacchi, che staccatosi dal resto della spedizione si disponeva a partire con quella per ritornare in Italia; ma giunto nelle vici- nanze del Lago Margherita veniva egli pure assalito ed ucciso. Per opera del Dott. Nerazzini si potè ricuperare, se non tutto, alquanto di quel materiale scientifico, nel quale sono alcuni Chilopodi e Diplopodi (4) che formano |’ oggetto della seguente nota, che io non posso cominciare senza pagare il mio reverente tributo di ammirazione ed omaggio agli eroi caduti per la scienza e ai valorosi superstiti della gloriosa spedizione. () I Chilopodì e Diplopodi raccolti durante la prima parte di quest’ ultima spedizione dal Cap. Bottego, furono pubblicati da me in questi Annali (Volume XXXVII, 1897, p. 301 a 307). CHILOPODI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 135 CHILOPODA. 1. Scolopendra morsitans, L. Dai Badditu a Dimé, Maggio-Luglio 1896. — Lugh 1897 (U. Ferrandi). 2. HWeterostoma tvigonopodum, Leacu. Da Sancurar agli Amarr, Febbraio-Aprile 1896. — Da Dimé al Lago Rodolfo, Agosto-Settembre 1896. — Lugh, 1897 (U. Fer- randi). 3. Otostigma gymnopus, sp. n. ©. Color fusco-cceruleus, vel coeruleo-viridescens. Lamina cephalica subtiliter punctata. Dentes sternales pedum maxillarium 4-+ 4; dentes basales ped. max. magni 3-dentati. Antennae 18-articulatae. Laminae dorsales spinis minimis seriatis auctae, immarginatae. Laminae ventrales sulcis nullis. Segmentum praegenitale tergito lateribus marginatis, sternito pe aliquantum trapezoideo, angulis posticis rotundatis, pedibus fe- more spinis nullis sulco transver- sali subapicali impresso. \ Pedes coeteri articulo penul- A timo calcare singulo. Hig\ort otostgina ouranodie? anca. 7. Pedes paris ultimi (Fig. 1) — Pes paris ultimi ¢. femore supra appendice longa instructo, articulo penultimo ali- quantum compresso. Long. mm. 54; lat. mm. 4. Hab. Dai Badditù a Dimè, Maggio-Luglio 1896. 4 Mecistocephalus punctifrons, New. Dai Badditu a Dimé, Maggio-Luglio 1896 e da Dimé al Lago Rodolfo, Agosto-Settembre 1896. 136 F. SILVESTRI DIPLOPODA. 5. Odontopyge longispina, Sry. Questa specie fu da me descritta (Ann. Mus. Civ. Genova (2) XV (XXXV) 1895, p. 486) su un esemplare di Let-Marefià (Scioa) ; più tardi riferivo a questa stessa specie degli esemplari del- l’Ueb (Ruspoli) e di Lugh (Bottego); riesaminandoli però ora tutti, insieme ad un'altro raccolto dal Cap. Bottego tra Dimè e il Lago Rodolfo, ho constatato alcune piccole differenze tra gli esemplari delle varie regioni, differenze, che io credo tali da giustificare la fondazione di nuove sottospecie. 6. Odontopyge longispina, Sty. Typus: Let-Marefia. 7. Color fusco-cinereus, margine postico segmentorum rufe- scente, pedibus vinosis. Caput punctis minimis sparsis impressum, circa labrum poris setigeris 8. Oculi ocellis c. 55. Antennae segmentum 4™" vix superantes, segmento secundo longiore, sexto crassiore, septimo minimo. Collum lateribus latis subrectangularibus, sulcis utrinque 2. Segmenta coetera parte obtecta concen- trice striata, parte coetera supra nitida, impressionibus linearibus, laevioribus, valde brevibus affecta, parum sub poris striis raris, laevibus. Segmentum anale (Fig. 2) atte- Fig. 2. Odontopyge nuatum, processibus superis valvularum tongispina Silv. —analium sat longis, rectis, sternito magno, Pars posterior corporis. | triangulari. Pedes breves, infra setosi. Organum copulativum (Fig. 3-4). DIPLOPODI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 157 Segmentorum numerus 62. Fig. 3. Odontopyge longispina Silv. Fig. 4. Odontopyge longispina Silv. Pars organi copulativi antice inspecta. Par anticum organi copulativi. Long. corp. mm. 85; lat. corp. mm. 5,5. Hab. Let-Marefià (Ragazzi). 7. Odontopyge longispina, Siv. Subsp. uebicola, nov. Syn. Odontopyge longispina Silv., Ann. Mus. Civ. Genova (2) XVII (XXXVII), p. 62. 7. Color minus fusco- cinereus. Processus valvularum analium longiores. Organum copulativum (Fig. 5). Segmentorum nume- rus 66. Long. corp. mm. 90; lat. corp. mm. 6,5. Hab. Ueb (Ruspoli). Fig. 5. Odontopyge uebicola n subsp. Pars organi copulativi antice inspecta. 8. Odontopyge longispina, Sry. Subsp. gananicola, nov. Syn. Odontopyge longispina Silv., Ann. Mus. Civ. Genova (2) XVII (XXXVII), p. 305. 2. Color cinereus, vel fusco-niger, vel parte postica segmen- torum supra nigra, lateribus, etiam aliquantum supra poros cum ventre pedibusque flavescentibus. 138 F. SILVESTRI Collum lateribus latis angulo antico rotundato, postico fere recto, utrinque sulcis 2. Processus valvularum breves. 7. Processus valvularum (Fig. 6) longiores. Organum copulativum (Fig. 7). Fig. 6. Odontopyge gananicola n. subsp. Fig.7. Odontopyge gananicola n. subsp. Pars posterior corporis. Pars organi copulativi antice inspecta. Segmentorum numerus usque ad 70. Long. corp. mm. 90; lat. corp. mm. 65. Hab. Lugh (Bottego, Ferrandi). 9. Odontopyge longispina, Sry. Subsp. erraticola, nov. Color et notis coeteris ut in subspeciebus praecedentibus. 7. Organum copulativum (Fig. 8-9). Fig. S. Odontopyge erraticola n. subsp. Fig. 9. Odontopyge erraticola n. subsp. Pars organi copulativi antice inspecta. Par anticum organi copulativi. Segmentorum numerus 61-64. Long. corp. mm. 85; lat. corp. mm. 3,8. Hab. Da Dimé al Lago Rodolfo, Agosto-Settembre 1896. DIPLOPODI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 139 10. Odontopy ge diversifacies, sp. n. 7. Corpus sat elongatum, postice parum attenuatum. Color nigrescens totus, pedibus fuscis. Caput vertice sulco profundo, laevigato, facie parum elevata rugis paucis perprofundis impressa, circa labrum poris setigeris 7. Oculi ocellis c. 55. Antennae segmentum tertium superantes. Collum lateribus latis angulo antico obtuso-rotundato, postico fere recto. Segmenta ccetera parte postica supra laeviter punctata, nitida, sutura minus profunda, longe sub poris striis manifestis minus raris. Sterna laevia. Segmentum anale tergito vix angulato, valvulis immarginatis, rotundatis, processibus superis brevibus, sternito brevi, lato, rotundato. Pedes breves, infra setosi. Segmentorum numerus 72. Long. corp. mm. 100; lat. corp. mm. 6,5. Hab. Dai Baddità a Dimé, Maggio-Luglio 1896. 11. Odontopyge Vannutellii, sp. n. 7. Corpus sat elongatum, parum magis postice quam antice attenuatum. Color nigro-fuscus, segmento anali pedibusque rufescentibus. Caput laevigatum vertice sulco profundo, circa labrum poris 6. Oculi ocellis c. 49. Antennae segmentum quartum superantes. Collum lateribus latis, angulis antico et postico fere rectis, parum rotundatis, sulcis utrinque 2. Segmenta coetera sutura parum profunda, parte postica supra striis brevissimis subpunctiformibus obsessa, parum sub poris striis longitudinalibus impressa; sterna laevigata. Segmentum anale tergito angulato processus non attingente, valvulis marginatis processibus superis brevibus, sternito magno triangulari. 140 F. SILVESTRI Pedes articulis 1-3 infra setis nonnullis, 4.° et 5.° soleatis, ultimo magis setoso. Organum copulativum (Fi- gura 10). Segmentorum numerus 59. Long. corp. mm. 52; lat. corp. mm. 4. Fig. 10. Odontopyge Vannutellii n. sp. Hab. Da Sancurar agli Amarr, Pars organi copulativi antice inspecta. Febbraio-A prile 1896: dai Bad- = > dita a Dimé, Maggio-Luglio 1896. 12. Odontopyge Citernii, sp. n. #7. Corpus attenuatum. Color nigro-fuscus, segmento anali pedibusque rufescentibus. Caput laevigatum, vertice sulco sat profundo, circa labrum poris setigeris 6. Oculi ocellis c. 45. Antennae segmentum 4" superantes. Collum lateribus latis, rectis-rotundatis. Segmenta coetera sutura sat profunda, parte postica supra nitida, laevigata, parum sub poris striis longitudinalibus. Sterna laevia. Segmentum anale tergito angulato processus non attin- gente, valvulis vix marginatis processibus brevibus, sternito sat magno, triangulari, apice ali- quantum rotundato. Pedes articulis 4.° et 5.° so- leatis, articulo ultimo magis setoso. Organum copulativam (Fi- gura 11). Segmentorum numerus 56. Fig. 11. Odontopyge Citernii n. sp. Pars organi copulativi antice inspecta. Long. corp. mm. 50; lat. corp. mm. 3,5). Hab. Dai Baddità a Dimé, Maggio-Luglio 1896. DIPLOPODI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 141 13. Lophostreptus Bottegii, sp. n. 7. Corpus crassiusculum. Color rufo-cinereus, parte postica segmentorum nigrescente. Caput leviter punctatum, circa labrum poris 4. Oculi ocellis c. 27. Antennae segmentum secundum superantes, articulo secundo longiore, sexto crassiore, septimo minimo. Collum supra punctatum, carinis nullis, lateribus minus latis angulo antico rotundato, postico obtuso utrinque carinis obliquis A integris, et 2 abbreviatis. Segmentum secundum supra medium carinis nullis, segmenta 3-6 supra media carinis evanescentibus, coetera parte postica omnino carinis longitudinalibus integris parum elevatis plena. Segmenta coetera tota parte postica carinis plena. Sterna sat profunde striata. Segmentum anale rugoso-punctatum, tergito postice rotundato valvulas magno spatio non superante; valvulis marginatis; sternito lato brevi, postice fere recte truncato. Pedes sat breves, articulis 1-5 seta singula subapicali, ultimo setis nonnullis. Organum copulativam (Fi- gura 12). Segmentorum numerus 44. Long. corp. mm. 40; lat. ; 99 Fig. 12. Lophostreptus. Bottegii n. sp. SOUP: FE: vati Pars organi copulativi antice inspecta. Hab. Da Dimé al Lago Ro- dolfo, Agosto-Settembre 1896. Obs. Loph. armato Poc. proximus. 14. Archispirostreptus Sacchii, sp. n. Corpus crassum, antice minus quam postice aliquantum atte- nuatum. Color niger, parte antica segmentorum pallido-fusca, antennis pedibusque fuscis. 142 F. SILVESTRI Caput laevigatum vertice sulco manifesto. Oculi elongati, ocellis c. 48. Antennae segmentum secundum spatio maiore superantes. Collum lateribus latis, angulo antico recto-rotundato, postico obtuso-rotundato, utrinque plicis 2 et stria singula abbreviata. Segmentum secundum parte postica carinata aliquantum sub libella lineae pororum; segmentum tertium carinatum fere usque ad libellam lineae pororum; segmenta 4-20 sub poris margine postico profunde carinato, supra poros (praesertim in seg- mentis 5-7 magis distinctis et latioribus) foveis 5-6 marginem posticum non attingentibus exarata, in parte coetera corporis sub poris striis profundis, supra poros striis 5-6 laevioribus. Pars antica segmentorum omnium striis concentricis, pars mediana et postica, margine sublaevigato excepto, laeviter rugosissima. Sterna laevigata. Segmentum anale cceteris magis attenuatum, tergito parvo angulatum valvulas spatio maiore non superante, sternito lato postice rotundato. Pedes breves, infra setis nonnullis. ¢. Collum angulo antico antrorsum vix vergente, minus rotundato. Organum copulativuam (Fi- gura 13). Fig. 13. Avchtsptrostreptus Sacchii n. sp. Segmentorum PI: 50-56. Organum copulativum. Long. corp. mm. 120; lat. corp. mm. 10,5. Hab. Dai Badditù a Dimè, Maggio-Luglio 1896. DIPLOPODI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 143 EXPLICATIO FIGURARUM. Litterae: la. lamina antica; /.p. lamina postica; p.an. par anterius org. copulativi; p.a. processus attenuatus paris antici; p.a', p. a? pro- cessus apicales processus processi attenuati; p./. pars laminaris paris antici; w. 6. uncus basalis paris antici; «.4 uncus lateralis paris postici. Fig. » » 1. Olostigma gymnopus: Pes paris ultimi Y. 2. Odontopyge longispina: Pars posterior corporis. 3. foe) ete) (OM Sh o 10. At: » > » » » Pars organi copulativi antice inspecta pare antico abrupto. > Par anticum organi copulativi. subsp. webicola: Pars organi copulativi antice inspecta. subsp. gananicola: Pars posterior corporis. » Pars organi copulativi antice inspecta. subsp. erraticola: Pars organi copulativi antice inspecta pare antico abrupto. > Par anticum organi copulativi. Vannutellit: Pars org. copul. antice inspecta. Citernit: Pars org. copul. antice inspecta. 12. Lophostreptus Bottegii: Pars org. copul. antice inspecta. 13. Archispirostreptus Sacchii: Org. copulativum. NOTE SOPRA ALCUNI RINCOTI ACQUATICI AFRICANI DEL MUSEO CIVICO DI STORIA NATURALE DI GENOVA Per G. W. KIRKALDY I. Agraptocorixa, nov. subg. Corixae Grorrr. Pronotum haud rastratum, sine lineis transversis. Elytra haud rastrata, sine signis, vel vermiculatis vel guttulatis vel hiero- gly phicis. mihi ignotus. Q facies convexa. Typus subgeneris: Coriva gestrot Kirk. [N.B. Corixa eurynome Kirk., ad hoc subgenus maxime veri- similiter pertinet |. Corixa (Agraptocorixa) gestroi, n. sp. 2. Notocephalon subquadratum, oculi basis latitudo notocephali latitudine submaior, notocephali margines laterales subrecti, non convergentes; clypeus ultra oculorum margines apicales attingens. Pronotum leviter punctulato-rugosum, latitudo longitudine 4/,-plo maior, angquli laterales obtusi, rotundati. Femora antica tabiis anticis 21/,-nlo longiora; tarsi antict tibiis anticis 2*/,-plo lon- giores; palae arcuatae, semilunatae, Corixae fossarum Leachit palis persimiles. Tibiae intermediae tarsis intermediis 3/,-plo lon- giores, ungquiculi tarsique intermedi subaequales. Pronotum flavo- fuscum, subinfuscatum. Elytra flava, pilis brevibus, nigris instrueta. Pedes flavi. Abdominis dorsum purpureo-brunneum. Venter totus flavus. — Long. 8-9.5 mm., lat. hum. 3.5-4 mm. RINCOTI ACQUATICI 145 Has. Pozzi di Sancurar, al confine tra i Somali e i Boran, 21 Febbraio 1896 (Spedizione Bottego). Coll. Mus. Civ. Genova e coll. Kirkaldy. [Nella C. eurynome Kirk., le elitre sono profondamente pun- tate e macchiate}. La specie è dedicata al Dott. Raffaello (estro. PI In questi Annali, (2) XII, p. 537 (Rincoti raccolti nel paese dei Somali) e (2) XV, p. 123 (Esplorazione del Giuba - Rincoti), il chiar. Sig. Dottore De Carlini ha citato il nome di « Anisops scutellaris, Bill. in Herr. Sch. » (quantunque il Sig. Lethierry avesse nominato precedentemente questa specie, come dice il Sig. De Carlini a p. 527 [« alcune di queste ...... le aveva ve- dute il Sig. Lethierry e in parte anche nominate (num... . 22) » |. Billberg non ha mai citato il nome di scwted/aris in nessuno dei suoi lavori e si deve scrivere « scutellaris Herr.-Schaff. » L’ insetto indicato dal Dott. De Carlini è l'A. pedlucens Gerst., il vero scutellaris essendo probabilmente sinonimo dell'A. ni- veus (Fabr.). Il colore rosso dello scudetto non è un carattere proprio; ma semplicemente l’indizio di un grado più elevato di maturità e mentre il pellucens varia da 10 a 11 millim. di lun- ghezza, lo scutellaris ne misura soltanto 7; dippiù, ad eccezione dell’australis (Stal), il pellucens è il più grande degli Anzsops descritti. Herrich - Schàffer (Wanzenartigen Insecten, IX, p. 41) dice che « Die Kleinste .... seute/laris » è più minuto del sardeus e del dominicanus, ambedue i quali sono molto più piccoli del pellucens. L'A. pellucens Gerst. è stato raccolto ai Pozzi di Sancurar, nel Febbraio 1896 dal rimpianto Cap. Bottego. Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.4, Vol. XIX (5 Agosto 1898) 10 RES LIGUSTICA:E XXX. MATERIALI PER UN CATALOGO DEGLI IMENOTTERI LIGURI Per GIACOMO MANTERO PARTE by OUR Mil Osta ie Un illustre patrizio genovese, il Marchese Massimiliano Spinola, pubblicava, sul principio del nostro secolo, un’ opera pregevo- lissima sugli Imenotteri della Liguria (*). In tale classico lavoro sono descritte accuratamente molte nuove specie ed annoverate altre già note: complessivamente sommano a poco meno di 500. Da quell’ epoca (1806-1808) nessuno scritto di qualche importanza fu pubblicato tendente ad illustrare gli Imenotteri della nostra fauna, se sì eccettua un lavoro dell’ Emery, nel quale è fatto cenno «d’ un discreto numero di formiche trovate in Liguria (?). Colla fondazione del Museo Civico di Genova, dovuta al tanto benemerito Marchese Giacomo Doria, si ripresero presso di noi gli studii entomologici, trascurati affatto per lungo tempo dopo la morte dello Spinola e s' iniziarono nuove accurate ricerche in differenti punti della Liguria, in grazia alle quali si accumulò (!) Insectorum Liguriae species novae aut rariores, quas in agro ligustico nuper detexit, descripsit et iconibus illustravit MAXIMILIANUS SPINOLA. Genuae, 1806-1808, 2 Vol. (2) Catalogo delle Formiche esistenti nelle collezioni del Museo Civico di Genova (questi Annali, Vol. XII, 1878, p. 43). Inoltre abbiamo una nota dello Spinola: Notice sur les Odynères des environs de Génes (Ann. Soc. Ent. Fr., 1.¢re Série, Vol. VIII, 1839, Bull. p. XXXVII). Infine Gribodo [Hymenopterorum novorum diagnoses praecursoriae (Miscellanea Entomologica, Vol. 1V, 1896, p. 12)] descrive un nuovo imenottero ligure (Camptopaeum ligusticum) trovato lungo la Riviera Occidentale. FORMICIDI DI LIGURIA 147 un importante materiale nelle collezioni del Museo. Sono sopra- tutto notevoli le belle raccolte fatte dal Direttore nella sua villa di Borzoli, presso Sestri Ponente. Da qualche anno io pure, coadiuvato dai miei amici Signori Angelo e Ferdinando Solari, Paolo Bensa, Agostino Dodero ed Armando Baliani, ai quali sono lieto d’attestare pubblicamente la mia riconoscenza, vado radunando imenotteri liguri, propo- nendomi di pubblicarne il catalogo, non appena un materiale sufficiente me lo permetterà. Non è certo vicino il giorno in cui tale lavoro sarà compiuto, sia perchè la Liguria (*) è finora, purtroppo, dal lato imenotterologico, poco esplorata, sopratutto nelle due riviere (la occidentale indubbiamente ricca di specie meridionali) e nella regione alpina, sia perchè non poche sono le difficoltà che presenta il compito assuntomi. I materiali ora esistenti, benchè relativamente scarsi, non mancano d'interesse. I Formicidi tuttavia non sono scarsi: ne ho anzi a mia disposizione un materiale già ricco, ma che spero sarà aumentato colle successive ricerche, estese ad un territorio più vasto. Lo Spinola, nel suo lavoro citato, annovera soltanto 16 specie, due delle quali descrive come nuove: la Formica truncata |Campo- notus (Colobopsis) truncatus|, ottima specie, e la Formica axillaris. Quest’ ultima fu riconosciuta uguale al Camponotus lateralis Ol. (?). Posteriormente, nel 1878, |’ Emery, nel Catalogo dei Formicidi del Museo Civico di Genova, ne aggiunge 15. Nel presente lavoretto sono elencate 49 specie e 5 distinte varietà, numero ragguardevole, se si considera che le specie europee ammontano a circa 150. Sono sopratutto degne di nota, oltre alla nuova specie recen- temente descritta dall’ Emery [Stenamma (Aphaenogaster ) ovaticeps), ” DI (1) Adotto per confini della Liguria quelli indicati dal Prof. A. Issel nella sua opera: Liguria Geologica e Preistorica. Genova, 1892. (*) Lo Spinola stesso non solo fa notare l’ affinità tra la Formica axillaris ed il Camponotus lateralis, ma dubita della validità della sua specie. Infatti scrive (Insectorum Liguriae, II, p. 243): « Confer cum Formica laterali Latr., hist. des fourmis pag. 172, ut verisimile est, ejusdem speciei foemina ». 148 G. MANTERO la Ponera Eduardi For., la Cremastogaster sordidula Nyl., ed il Camponotus cruentatus Latr., specie generalmente trovate in re- gioni poste ad una latitudine più bassa di quella della Liguria. Infatti la Ponera Eduardi For. fu trovata soltanto in Algeria e nell’ isola di Corfù: la Cremastogaster sordidula Nyl. abita l'Europa meridionale, compresavi l’Italia (s'intende la parte meridionale), l’Africa settentrionale, la Siria ed il Turchestan: il Camponotus cruentatus Latr. abita pure |’ Europa meridionale e la regione paleartica dell’Africa, ma in Italia, per quanto mi consta, non si è ancora trovato. La presenza di queste formiche in Liguria non deve maravigliarci, se si considera che la tempe- tura media annuale di molti punti delle riviere, lungo le quali appunto furono raccolte le specie nominate, è spesso più elevata di quella di altre regioni, situate anche a latitudini più basse. È pure notevole la cattura in Liguria del Leptothoraa tuberum var. melanocephalus Em., trovato finora soltanto in Corsica (1). Le determinazioni le devo, in grandissima parte, al preclaro mirmecologo Prof. Carlo Emery dell’ Università di Bologna, al quale sono lieto d’ attestare la mia gratitudine. Genova, Luglio 1898. (!) La fauna entomologica della Corsica presenta qualche punto di contatto colla nostra. Nel corso di questo stesso lavoretto avrò occasione di citare alcune altre formiche di limitata distribuzione. geografica, che abitano anche la Corsica. Citerò inoltre un Braconide, il Telebolus corsicus Marsh., trovato finora soltanto in quell’isola e recentemente da me rinvenuto in Liguria, presso il Colle dei Giovi (Vittoria). Infine farò notare che anche la fauna coleotterologica corsa, benchè nel suo complesso abbia un carattere diverso dalla ligure, comprende il genere Trogaster, il quale conta, fuori dell’isola, soltanto in Liguria un rappresentante. Vedi: A. Dodero. Nota sul genere Trogaster, Sharp. (questi Annali, serie 2.9, Vol. X, 1891, p. 665). FORMICIDI DI LIGURIA 149 Subfam. PONERINAE Lep. ('). 1. Ponera coarcetata Latr. Formica coarctata Latr., Bull. Soc. philom. Paris, III, P. 57, S025 p..65, -T...5, E. 4. Genova (fratelli Solari, G. Mantero); Voltri, Busalla (G. Doria); Vittoria (G. Mantero); Monte Radice (P. Bensa); Monte Penna (Bensa e Solari). In Settembre ho raccolto alcuni maschi alla Vittoria. “ (?) var. testacea Em. Dint. di Genova (Solari); Vittoria (G. Mantero). Alcuni esemplari determinati dall’ Emery. 2. P. punctatissima Roc. Ponera punctatissima Rog., Berlin. entom. Zeitschr. III, 1859, paziente Tel 7. Borzoli (R. Gestro); Voltri (G. Doria). 3. P. ochracea Mayr. Ponera ochracea Mayr, Verh. zool. bot. Ver. Wien, V, 1855, p. 390, nota. Genova (G. Mantero), una femmina raccolta al volo nell’in- terno della città il 10 Ottobre 1895; Voltri (G. Doria); Vittoria (G. Mantero). Trovasi anche in Corsica. 4. #P. Eduardi For. Ponera Eduardi For.. Bull. Soc. Vaudoise Sc. nat. XXX, 1894, p. 15. Dint. di Genova: Belvedere (Solari). (') Nella distribuzione delle sottofamiglie e dei generi seguo l’ordine del Catalogus Hymenopterorum del Dalla Torre. (*) Segno con asterisco le specie non ancora indicate per la Liguria. 150 G. MANTERO E notevole la cattura in Liguria di questa specie, trovata finora soltanto in Algeria e nell’ isola di Corfù. Alcuni esemplari determinati dall’ Emery. Subfam. MYRMICINAE Mayr. 5. Myrmecina graminicola Larr. Formica graminicola Latr., Hist. nat. Fourmis. 1802, p. 256 F-(excl. ‘9 8). Myrmecina Latreillet Curtis, Brit. Entom. VI, 1829, p. 265. Genova (Solari, G. Mantero); Voltri (G. Doria); Monte Fascia. Vittoria (G. Mantero). Ho raccolto in Settembre alcuni maschi in quest’ ultima località. 6. Solenopsis fugax Larr. Formica fugax Latr., Ess: hist. Fourmis France, 1798, p. 46. Genova (G. Doria, G. Mantero, Solari); Monte Gazzo, in una grotta (P. Bensa); Voltri (G. Doria): Vittoria (G. Mantero); Spezia: Grotta dello Spadoni (A. Kerim). Comune. 7. Cremastogaster secutellaris Or. Formica scutellaris Ol., Eneycl. méthod. Insect. VI, 1791, pio497, D. 32. Genova (R. Gestro, G. Mantero, Solari): Voltri (G. Doria); Albissola (A. Piccone). Comunissima. 4. * Cr. sordidula Nyt. Myrmica sordidula Nyl., Acta Soc. sc. Fennic. HI, P. 1, 1849, p. 44, n. 13. Finalmarina, promontorio di Caprazoppa (R. (estro e (+. Man- tero). Numerose operaie raccolte sotto le pietre il 19 Marzo 1898. 9. Pheidole pallidula Nyt. Myrmica pallidula Nyl., Acta Soc. se. Fennie. II, 1, 1849, PRA le FORMICIDI DI LIGURIA 154 Genova, Borzoli, Voltri (G. Doria). Dint. di Genova (Solari, G. Mantero); San Nazaro, presso la riva del mare (G. Mantero); Boccadasse (A. Dodero); Sant’ Ilario (Solari). Comunissima. 10. Stenamma(Aphaenogaster)subterraneum Larr. Formica subterranea Latr., Ess. hist. Fourmis France, 1798, p.45. Dint. di Genova e Vittoria (G. Mantero). ll. # St. (Aph.) ovaticeps Em. Stenamma (Aphaenogaster) ovaticeps Em., Beitràge zur Kenntniss der palweark. Ameisen (Ofversigt af Finska Vet.-Soc. Fòrhan- dlingar. B. XX 1898), p. 13 estr. Do un sunto della descrizione dell’ Emery e riproduco due delle figure che l’ accompagnano. « 8. Affine all’Aph. splendida Rog. I lati del capo sono però più ampi e più incurvati, di modo che il capo si restringe gra- datamente sino al foro dell’ occipite ed ha un contorno ovale; il margine dell’articolazione dell’ occipite è acuminato, stretto e piegato all’ insu. Clipeo corrugato ed opaco. Guancie reticolate. Scultura simile a quella della splendida. La struttura del torace è come nella splendida; le spine sono un po’ più lunghe e più arrotondate. Colore fulvo sporco; mandibole, funicolo e gambe più chiari. — L. 5 mm. Stenamma (Aph.) ovaticeps Em. 8. Capo. #. Torace e peziolo dell’ esemplare ligure (visti di profilo). 152 G. MANTERO 2. Capo più allungato e più ristretto posteriormente di quello della A. splendida. L’epinoto è più corto e discende più ripido. Colore ferrugineo chiaro; mandibole, antenne e gambe giallo aranciate; addome nerastro lucente, coi segmenti orlati di rossiccio. Scultura e pilosità presso a poco come nella splendida. Ali giallo- gnole; nervature e stigma bruni. — L. 7-7 !/, mm. 7. Capo della solita forma, arrotondato posteriormente, più largo anteriormente: occhi convessi. Mandibole con 5-6 denti. Mesonoto mediocremente convesso. La base dell’ epinoto forma sino al davanti dello stimma una superficie delicatamente incli- nata e debolmente convessa. Il primo segmento del peziolo, visto di profilo, è anteriormente e superiormente concavo, coi nodi depressi. — L. 4-41/, mm. È più affine che non all’Aph. splendida alla specie nord- americana S. fulvum Rog. Il capo dell’ ovaticeps > è soltanto un po’ più lungo e più gradatamente ristretto: anche il torace mostra qualche differenza. Nel 7 la struttura del torace e del peziolo è uguale a quella del fulvum ». In Liguria ne furono trovati finora soltanto 3 esemplari, 238 ed 1 7. Le 2 8 le trovai morte in due ragnatele, lungo la salita che conduce al Santuario di N. S. del Monte. Il Signor A. Baldacci ha raccolto 5 9 9 ed 1 7 sul Pindo ed una 2 a Prevesa (Albania). Il 7 del Pindo differisce un pochino dall’ esemplare ligure. 12. Stenamma (Messor) barbarum L. Formica barbara L., Syst. nat. Ed. 12.8, I, 2, 1767, p. 962, n. 2. Genova (Doria, Solari, G. Mantero); Spezia (G. Doria). var. capitatus Latr. Vittoria (G. Mantero). 13. St. (M.) struetor Larr. Formica structor Latr., Ess. hist. Fourmis France, 1798, p. 46. Genova (G. Mantero); Voltri (G. Doria); Albissola (A. Piccone). Comune. FORMICIDI DI LIGURIA 153 14, *#£Myrmica ruginodis Nyt. Myrmica ruginodis Nyl., Acta Soc. sc. Fennic. II, 3, 1846, Poem 2, L218, FS & & 30. Borgonuovo (Bensa e Solari). Una sola operaia. 15. * M. rugulosa Nyt. Myrmica rugulosa Nyl., Acta Soc. sc. Fennic. III, 1, 1849, p. 32. Monte Penna (Bensa e Solari). Anche di questa rara specie fu trovata finora una sola operaia. 16. M. seabrinodis Nyt. Myrmica scabrinodis Nyl., Acta Soc. sc. Fennic. II, 3, 1846, p 4503 Di: Dint. di Genova (Solari, G. Mantero); Vittoria (G. Mantero). I maschi e le femmine volano in Settembre. Comune. 17. * ML. rubida Lartr. ho Dì NI Formica rubida Latr., Hist. nat. Fourmis, 1802, p. TO; E. 05. Monte Penna (Bensa e Solari). 18. * Leptothorax acervorum Far. Formica acervorum Fabr., Entom. System. II, 1793, p. 358, n. 38. Monte Penna (Bensa e Solari). 19. # IL. flavicornis Em. Leptothorax flavicornis Em., Bull. Soc. entom. Ital. Il, 1870, pe 197: Dint. di Genova (Solari). Numerosi esemplari determinati dall’ Emery. Questa specie sembra esclusivamente italiana. 154 G. MANTERO 20. IL. tuberum Farr. Formica tuberum Fabr., Syst. entom. 1775, p. 393, n. 15. “var. nigriceps Mayr. Monte Fascia e Vittoria (G. Mantero). Ne ho trovato un nido sotto il muschio. “ var. melanocephalus Em. Monte Penna (Bensa e Solari). Due esemplari determinati dall’ Emery. Varietà finora trovata soltanto in Corsica. 21. L. unifasciatus Larr. Formica unifasciata Latr., Ess. hist. Fourmis France, 1798, p. 47. Dint. di Genova (Solari, P. Bensa, G. Mantero); Vittoria (G. Mantero). 22. L. Nylanderi Fòrsr. Myrmica Nylanderi Forst., Hymen. Stud. I, 1850, p. 53, n. 26. Dint. di Genova (P. Bensa, Solari); Borzoli, Voltri (G. Doria); Vittoria (G. Mantero). 23. Tetramorium caespitum L. Formica caespitum L., Syst. nat. Ed. 10.2, I, 1758, p. 584, n. 10. Dint. di Genova (G. Mantero); Voltri (G. Doria); Vittoria (G. Mantero); Monte Penna (Bensa e Solari); Pietra Ligure (R. Gestro e G. Mantero). Comune. 24. T. meridionale Em. Tetramorium meridionale Em., Bull. Soc. entom. Ital. II, 1870, p- 198. Dint. di Genova (P. M. Ferrari, Solari). Trovasi anche in Corsica. 155 FORMICIDI DI LIGURIA 29. * Strumigenys Baudueri Em. Epitritus Baudueri Em., Ann. Mus. Civ. Genova, VII, 1875, p. 474, Fig. Dint. di Genova (Solari): Vittoria (G. Mantero), un esem- plare 9 raccolto alla fine di Settembre; Sant’ Ilario (Solari); Ruta (A. Dodero). Questa bellissima e rara specie fu recentemente trovata dai fratelli Solari in Piemonte (Oriolo) e dal Sig. Agostino Dodero nell’ interno della Sardegna (Laconi). Abita pure la Corsica e la Francia meridionale. 26. * Epitritus argiolus Fm. Epitritus argiolus (Haliday) Em., Bull. Soc. entom. It. I, 1869. p. 136, Fig. Dint. di Genova (Solari, G. Mantero); Boccadasse (A. Dodero) ; Vittoria (G. Mantero). In quest ultima località ho raccolto un maschio, alla fine di Settembre. Questa specie in Liguria è meno rara della precedente. Trovasi anche in altre regioni d’Italia. I fratelli Solari la raccolsero recentemente in Piemonte (Oriolo). Abita pure la Corsica, la Francia meridionale e |’ Ungheria. Subfam. DOLICHODERINAE For. 27. * Tapinoma erraticum Lar. Formica erratica Latr., Ess. hist. Fourmis France, 1798, p. 24. Dint. di Genova (Solari, G. Mantero). 28. * Bothriomyrmex meridionalis Roc. Tapinoma meridionale Rog., Berlin. entom. Zeitschr. VII, 1863, p.i 465, n.58. 156 G. MANTERO L'ho raccolta finora soltanto alla Vittoria, in luoghi aridi e soleggiati (Monte Fue). In un formicaio sotto ad una pietra ho trovato alla superficie sessi alati, sul finire di Settembre. Subfam. CAMPONOTINAE For. 29. Plagiolepis pygmaea Larr. Formica pygmaea Latr., Ess. hist. Fourmis France, 1798, p. 45. Dint. di Genova (Solari, G. Mantero); Vittoria (G. Mantero) ; Busalla (R. Gestro); Sant’ Ilario (Solari). Ho trovato i sessi alati in Luglio, nei dintorni di Genova. Comune. 30. * Lasius fuliginosus Larr. Formica fuliginosa Latr., Ess. hist. Fourmis France, 1798, p. 36. Vittoria (G. Mantero). Una sola operaia. Sembra molto raro in Liguria: avvicinandosi al Piemonte si fa comune. 31. L. niger L. 580, n. 4. Formica nigra L., Syst. Nat. Ed. 10.2, I, 1758, p. Mantero). Dint. di Genova (Solari, G. Mantero); Vittoria (G. Comunissimo. 32. L. alienus Forsr. formica aliena Fòrst., Hymen. Stud. I, 1850, p. 36, n. 16 & p. 71 n. 16. Dint. di Genova (Solari, G. Mantero); Vittoria (G. Mantero); Busalla (G. Doria). Comune. 33. IL. emarginatus OL. Formica emarginata Ol., Encycl. méthod. Insect. p 494, n. 16. FORMICIDI DI LIGURIA 157 Dint. di Genova (Solari, G. Mantero); Vittoria (G. Mantero); Busalla (G. Doria). I sessi alati li ho raccolti in Luglio. Comunissimo ovunque. Nora. Nel Settembre del 1897 trovai alla Vittoria, in una piccola cavità scavata nella midolla d’un ramoscello secco di sambuco (Sambucus nigra), una femmina attera, forse riferibile alla presente specie ed una diecina di piccole crisalidi. La fem- mina non era accompagnata da alcuna operaia. Sembra che si sia rifugiata nella cavità del ramoscello per fondare un nuovo nido. 34. L. brunneus Larr. Formica brunnea Latr., Ess. hist. Fourmis France, 1798, p. 44. Dint. di Genova (L. Fea, A. Dodero, G. Mantero); Monte Penna (Bensa e Solari). I sessi alati furono raccolti in quest’ ultima località ai primi d’Agosto. Comunissimo. 35. * IL. flavus Fasr. Formica flava Fabr., Spec. Insect. I, 1781, p. 491, n. 20. Vittoria (G. Mantero); Monte Penna (Bensa e Solari). 36. Formiea rufa L. Formica rufa L., Syst. nat. Ed. 10.8, I, 1758, p. 580, n. 2. Lo Spinola annovera la presente specie fra le formiche liguri, ma io dubito dell’ esattezza di questa determinazione. 37. #F. pratensis DeGerr. Formica pratensis DeGeer, Mém. hist. insect. II, 1771, p. 1080, n. 2. Monte Penna e Tenda (Bensa e Solari). 158 G. MANTERO 38. BF. sanguinea Larr. Formica sanguinea Latr., Ess. hist. Fourmis France, 1798, p. 37. Vittoria (G. Mantero); Busalla (R. Gestro); Monte Penna (Bensa e Solari). 39. = 1. fusca L. Formica fusca L., Syst. nat. Ed. 10.*, I, 1758, p. 580, n. 3. Dint. di Genova (G. Mantero); Staglieno (A. Baliani); Vittoria (G. Mantero); Monte Penna (A. Dodero, Bensa e Solari). Raccolti i sessi alati in Luglio ed in Agosto. Comunissima. 40. F. gagates Larr. Formica gagates Latr., Ess. hist. Fourmis France, 1798, p. 36. Borzoli (R. Gestro). Sembra poco comune. 41. F. cinerea Mayr. Formica cinerea Mayr, Verh. zool. bot. Ver. Wien. II, 1853, p. 280. Dint. di Genova (G. Doria, G. Mantero); Voltri (G. Doria); Monte Penna (Bensa e Solari). 42. EF’. rufibarbis Fasr. Formica rufibarbis Fabr., Entom. System. II, 1793, p. 355, n. 20. Vittoria (G. Mantero); Monte Penna (Bensa e Solari). 43. * Polyergus rufescens Larr. Formica rufescens Latr., Ess. hist. Fourmis France, 1798, p. 186. Dint. di Genova (Solari, G. Mantero). Poco comune. Ne ho raccolti alcuni esemplari in un pomeriggio, mentre probabilmente intraprendevano una spedizione contro la Formica fusca, schiava abituale di questa specie. FORMICIDI DI LIGURIA 159 Il Polyergus rufescens ha, come è noto, le mandibole foggiate in tal guisa che non solo è inetto a costrursi il nido, ma da sè non può neppure prender cibo. Le formiche schiave gli sono quindi necessarie. 44. #Camponotus herculeanus L. Formica herculeana L., Syst. nat. Ed. 10.2, I, 1758, p. 579, n. 1. Tenda (Bensa e Solari). 45. ©. ligniperdus Lar. Formica ligniperda Latr., Hist. nat. Fourmis, 1802, p. 88, IRSA BH KE: Vittoria (G. Mantero); Torriglia (P. Bensa); Monte Penna (Bensa e Solari). Raccolti alcuni maschi ai primi di Maggio alla Vittoria. Comune. 46. C. vagus Scop. Formica vaga Scop., Entom. Carn. 1763, p. 312, n. 833. Dint. di Genova (A. Baliani, Solari, G. Mantero); Voltri (L. M. D'Albertis); Vittoria (G. Mantero); Busalla (R. Gestro). Raccolti i sessi alati in Settembre. Comunissimo. 47. #C. eruentatus Larr. Formica cruentata Latr., Hist. nat. Fourmis, 1802, p. 116, ashe 10: Finalborgo (R. Gestro e L. Fea); Camporosso (G. B. Spagnolo). Magnifica specie non ancora trovata in Italia, almeno per quanto io mi sappia. 438. C. aethiops Larr. Formica aethiops Latr., Ess. hist. Fourmis France, 1798, p. 36. Dint. di Genova (Solari, G. Mantero); Voltri (G. Doria); Finalmarina (R. Gestro e G. Mantero); Monte Penna (Bensa e Solari). Comune. 160 G. MANTERO 49. C. lateralis OL. Formica lateralis Ol., Encycl. méthod. Insect. VI, 1791, p. 497, n. 34. Dint. di Genova (R. Gestro, Solari, A. Baliani, G. Mantero); Voltri (G. Doria); Orero (Spinola); Vittoria (G. Mantero). Ho raccolto un maschio ai primi di Maggio in quest’ ultima località. var. piceus Leach. Dint. di Genova e Vittoria (G. Mantero); Voltri (G. Doria). Comune. 50. C. (Colobopsis) truneatus SPIN. Formica truncata Spin., Insect. Lig. spec. nov. II, 1808, p. 244, n. 87. Genova (G. Mantero); Orero (Spinola). Sembra raro. Se sorpassiamo di poco i confini della Liguria propriamente detta, abbiamo da aggiungere due specie: il Dolichoderus quadri- punctatus L. ed il Liometopum microcephalum Panz., trovate a Serravalle Scrivia dal compianto Prof. P. M. Ferrari. ORTHOPTERES DU PAYS DES SOMALIS, RECUEILLIS PAR L. ROBECCHI-BRICHETTI EN 1891 ET PAR LE PRINCE E. RUSPOLI EN 1892-93 DETERMINES ET DECRITS PAR A, pe SCHULTHESS SCHINDLER D.* MED. (PLANCHE II). L'ingénieur italien Louis Robecchi-Brichetti entreprit son voyage en printemps 1891. Il débuta à Mogadisciu, longea la cote de l’Ocean indien jusqu’a Obbia, de là il s'avanca dans la direction nord-ouest traversant des steppes arides et peu peuplées, en touchant la station « Gubbet »; a peu pres au 7° de latitude et au 45° 4 Vest de Greenwich il choisit une direction sud-sud- ouest qui le conduisit aux endroits nommés « Las Oi, Afuene, Gabbon » et enfin dans la vallée du Uebi-Scebeli. Il monta cette vallée fertile et ornée dune végetation tropicale jusque vers Barri; d’ici il se dirigea vers le nord et gagna le golfe d’Aden a Berbera en passant les steppes gazonneuses et fertiles de l’Ogadeen et les endroits Faf, Uarandab, Milmil et Harrar- es-Saghir, ce dernier situé sur le bord de la zone littorale. — L’année précédente l’avait vu faire le trajet d’Obbia à Allula, endroit situé sur la céte du golfe d Aden. Le prince Eugenio Ruspoli de Rome avait déjà fait un pre- mier voyage dans ces contrées en 1890, d’ou il avait rapporte de riches collections de toutes sortes (!). (!) Les Orthoptéres ont été décrit par l’auteur de ce mémoire dans Spengels Zoolog. Jahrbiicher. Abth. Systematik, VIII, pp. 67-84, Tab. 4. Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.2, Vol. XIX (10 Agosto 1898) 11 162 A. DE SCHULTHESS SCHINDLER A peine une année après son retour sur les bords du golfe d'Aden, Ruspoli se trouva de nouveau a Berbera organisant avec une activité fébrile une seconde expédition. Celle-ci se com- posait outre Ruspoli de quatre européens, l’ingénieur et géologue Borchard, le naturaliste docteur Riva, L. Lucca et Dal Seno et d’une centaine de soldats ascari, tous armés de fusils et nombre d’autres hommes, de chameaux et de mulets. Ruspoli quitta Berbera le 6 décembre 1892, traversa les steppes fertiles de l’Ogadeen par Milmil et Imé, longea le petit fleave de Uebi Elhar qui se jette dans le Ueb ('). En suivant ce dernier il arriva a Marro, endroit au près duquel le Ueb venant du nord et le Daua, ve- nant de l’ouest se réunissent au Ganale (Ganale-Doria du Cap. Bottego) et forme le fleuve Ganana, nommé plus bas Giuba (Dschuba). Marro, endroit où ces riviéres se réunissent, fut baptisé par Ruspoli « Umberto I». Tout près de là se trouvent les loca- lités Bela et Dolo. A Umberto I Ruspoli laissa sa caravane pendant deux mois, tandis que lui-méme entreprit une excursion a Lugh. Le 28 Mai 1892 l’expedition quitta Marro et monta la vallée du Daua sur sa rive droite, en touchant les localités Banas (deserto di Banas) Girma, Gellago, puis Arigalgalu ou Origalgalu, Salole, Giacorsa , Domomati, jusqu’a Hauaccio. Ici Ruspoli quitta la vallée du Daua et pris la direction vers le bout méridional du lac Abbaia (Bissan Abbaia, ou Ciamò) (alt. 1000 ™**), loca- lité où se trouve le village nommé Coromma. En route il avait traversé Giaribulé d’ou il entreprit une excursion dans le district des Giam-Giam « espéce de Suisse africaine », ter- rain montagneux produisant de grandes quantités de sel et de beurre. Entre Salolé et Coromma se trouvent les endroits Biduara, Hergesa, Ciofa, Tamada, et Balessa. Le 20 Novembre Ruspoli quitta Coromma pour gagner les grands lacs centraux () Nombre de ces endroits ne se trouvent indiqués sur aucune carte; je les localise d’aprés la publication de Marinelli « Commemorazione di Don Eugenio dei principi Ruspoli. Boll. della Soc. Afric. d'Italia, Sez. Fiorentina 1894, Fasc. 5. 6, 7, 8 » et la description du voyage récent de Bottego. ‘Boll. Soc. geogr. ital. Ser. III, Vol. X, pp. 320 c. carta); le reste est approximativement fixé d’aprés les dates indiquées fort consciencieusement sur chaque insecte. Nous adoptons l’orthographie italienne. ORTHOPTERES DES SOMALIS 163 (lac Stephanie et lac Rodolphe), mais quelques jours plus tard seulement, le chef de l’expédition périt d’une maniére aussi triste qu’inattendue. Ruspoli fut tué par un éléfant qu'il avait blessé en chasse. Ce fut à Gubala-Ginda (Gublagenda) le 4 Décembre 1893. Les chefs de l’expédition se décidérent de ne pas avancer plus loin, ils regagnérent Salolé par un chemin plus méridional d’où ils retourncrent sur leurs pas en suivant le Daua et le Ganana jusqu’a Bardera et gagnérent la cdte de l’océan indien a Brava le 11 Mars 1894. La collection Robecchi (désigné Rob.) se trouve au Musée de l’Université de Pavie; le docteur M. Bezzi professeur au lycée de Macerata l’avait déjà étudiée et en avait déterminé un bon nombre. La collection Ruspoli (désigné Rusp.) est au Musée Ci- vique de Génes; la préparation en est remarquable. Les Orthoptères rapportés par Ruspoli de sa première expé- dition en Somalia ornent ma collection. Enfin il me reste a remercier le professeur Pavesi a Pavie et le docteur Gestro au Musée Civique de Génes pour m/ayoir confié les précieuses collections Robecchi et Ruspoli. Monsieur le conseiller aulique C. Brunner de Wattenwyl a Vienne a de méme droit à ma plus grande reconnaissance pour ses conseils et la grande libéralité avec laquelle il mit à ma disposition sa collection et sa bibliothèque toutes deux si remarquables, et enfin Monsieur le professeur Redtenbacher à Vienne pour les dessins si bien exécutés. Ziirich, 138 Mars 1898. 164 A. DE SCHULTHESS SCHINDLER FORFICULARIA. Labidura Leacu. 1. L. riparia Pall. 79. Patria: Milmil, 22 Aoùt 91 (Rob.). Praeterea: ubique. Anisolabis Fez. 1. A. moesta Gené, ¢. Patria: Obbia, Mai 91 (Rob.). Praeterea: Regio mediterranea. Africa orientalis borealior. | Forficula L. 1. F. pubescens Gené, 9. Patria: Obbia (Rob.). Praeterea: Regio mediterranea. 2. F. serrata Serv. 7 9. Patria: Girma, Tamada, Gellago, Giacorsa, Juill., Janv. (Rusp.). Praeterea: Sennaar, Chartum, Mauritius, Promont. Bonae Spei. BLATTODEA. ECTOBIDAE. Aphlebia Br. 1. A. algerica Bol. 7. — Bol. Ann. Soc. esp. hist. nat. 1881, X, 499. Patria: Giam-Giam, Septembre 935 (Rusp.). Praeterea: Algeria. Mon exemplaire differt des types de Bolivar par la base des segments abdominaux et le ventre non tachetés seulement, mais complétement noirs. ORTHOPTERES DES SOMALIS 165 PHYLLODROMIDAE. Phyllodromia Serv. 1. Ph. germanica L. “9. Patria: Girma (Rusp.), Obbia, Juin-Juillet, Uebi (Rob.) Praeterea: ubique. 2. Ph. supellectilium Serv. . Patria: Afuene, 9 Juillet (Rob.). Praeterea: ubique. 3. Ph. corommensis n. sp. — 7. Statura media, testacea. Capui nigrum, antennis fuscis. Pronotum transversum, planum, laeve , flavo-testaceum , disco vitta magna nigro-picea maculam longitu- dinalem fulvo-testaceam includente ornatum. Elytra ferruginea , campo praeradialt hyalino , vena radiali ipsa fusco-circumdata. Alae hyalinae, venis concoloribus. Vena ulnaris recta, quadriramosa. Pedes testacei. Abdomen flavo-testaceum. Lamina supraanalis brevis, obtuse-triangularis. Lonpitic0rp-ect ga) AS > pronoti . . . 3,2 » Latit. » e: 4,1 >» Bong elytri. 0: 0. =», 10,004» Patria: Coromma, Octobre 93 (Rusp.). Temnopteryx Br. 1. T. ferruginea n. sp. ?. — Ferruginea, frons infuscata , antennae supra fuscae, infra ferrugineae. Pronotum concolor postice rotundatum, angulis lateralibus rotundatis. Elytra castanea 2 apice rotundato, segmentum secundum abdominis attingentia, £ acumi- nata segmentum quartum abdominis superantia, 2 alis longiora, < alis breviora. Elytrorum campus analis piriformis, acuminatus, apice suo angulum suturalem elytri attingens. Pedes testacei. Fe- mora anteriora per totam longitudinem multispinosa. Abdomen 166 A. DE SCHULTHESS SCHINDLER fusco-castaneum. Lamina supraanalis # transversa, truncata, 4; trian- qularis, tectiforme-compressa, apice rotundata. Cerci fusci. Lamina subgenitalis 2 ampla, margine rotundato. £9. Longit. corp. v9. 1° aMI0T2/n » pronoti » % 34 > Latit. » » Sk Bp AL 2; Long. elytri 7 5 ™n @ dii» Patria: Umberto I, Mars 1893. - Hauaccio, Aoùt 93, larva (Rusp.). Praeterea: Gaboon, Congo, Promont. Bon. Spei, Ceylon (Coll. Brunner). Facile a reconnaitre à sa livrée uniformément ferrugineuse. Isehnoptera Bur. 1. I. picea n. sp. — . Sfatura parva, unicolor picea. An- tennae nigrae. Pronotum valde transversum, planum , laeve, late- ribus deflexis. Alae fere hyalinae, venis testaceis, vena ulnari recta, ramos 6 in marginem elytri, ramos 2 incompletos versus venam dividentem emittente. Abdomen testaceum. Lamina supraanalis + brevis, transversa, margine posteriore triangulariter emarginata. Lone. corporis: cs. = e, ta a, sodi (pronoti. cf axe, i i Latit. » SUS pel ai (2 aa? Longitelyter) =. Lea dba Latit. » 44 >» Patria: Lugh, Avril-Mai 93 (Rusp.). I. picea n. rappelle assez la B. malagassa Sauss. (Madagase. pg. 18, PI. VI, fig. 66). Elle s’en distingue par la taille un peu plus grande, la couleur plus foncée et la plaque suranale presque rectangulaire et échancrée. Par la vénulation de l’aile elle res- semble à la Blatta sikorae Sauss., |. c. 34 (Pl. VI, fig. 67), qui du reste me semble rentrer plus tot dans le genre /schnoplera vu que les « veines incomplétes » tendent certainement plutot vers la veine divisante que vers le bord de l’aile. ORTHOPTERES DES SOMALIS 167 PERIPLANETIDAE. Stylopyga Fiscu. d. W. 1. St. rhombifolia Stoll. 7 9 = decorata Br. Patria: Mogadisciu (Rob.), Dolo, Mai (Rusp.). Species cosmo- polita. Periplaneta Burwm. 1. P. americana L. 7 9. Patria: Obbia, Juin (Rob.). Praeterea: ubique. 2. P. Brunneriana nov. spec. (Pl. II, fig. 1), — >. P. austra- lasiae Fab. valde similis at gracilior, vitta elytrorum inframar- ginali deficiente. Colore piceo. Caput atrum, antennis nigro-picets, fronte, macula supra antennas et clypeo flavis. Pronotum medio depressum, margine postico medio angulato, nigrum, fascia mar- ginum antici et lateralium sat lata usque ad angulum posticum pronoti perducta , viltaque semilunart transversa in disco cum fascia marginali non conjuneta ornatum. Elytra picea nitida. Alae campo mediastino fusco ferrugineo, vena ulnari ramos circiter 6 a medio furcatos, ramum nullum versus venam dividentem emit- lente. Pedes atri. Abdomen et venter atri. Lamina supraanalis S transversa, truncata, laminam subgenitalem non superans, utrinque rectangula. Lamina subgenitalis elongata, margine rotundato. Konpitud: corp: i 0: 23 "Yu > promote. ©5 =, - Gos Latitud. > Sie ore Rongit-elytrie- 2 e ZA Patria: Banas, Juillet (Rusp.). Deropeltis Burm. 1. D. Wahlbergi St. . 9. Patria: Coromma, Octobre; Giacorsa, Aout (Rusp.). Praeterea: Africa oriental. et occidentalis. 168 A. DE SCHULTHESS SCHINDLER 2. D. nigrita Sauss. 7. — Ann. Mus. Civ. Genova (2) XV (XXXV), 1895. pag. 80. Patria: Umberto I, Mars (Rusp.). Praeterea: Scioa, Let Marefia. CORY DIDAE. Heterogamia Burn. 1. H. aegyptiaca L. 9. Patria: Allula (Rob.). Praeterea: Africa orientalis, Asia minor, Syria. 2. H. africana L. 9. Patria: Daua, Avril 93 (Rusp.). Praeterea: Aegyptus, Syria. OXYHALOIDAE. Oxwvhaloa Br. 1. 0. Ferreti Reiche et Fairm. 79. Patria: Obbia, Mai (Rob.). Ueb, Février; Ogaden, Février (Rusp.). Praeterea: Abyssinia. 2. 0. deusta Thbg. — = /fulviceps Burm. Patria: Giacorsa, Janvier 1894 (Rusp.). Praeterea: Africa orient. Abyssinia usque ad Promont. Bon. Spei. PERISPHAERIDAE. stenopilema Savuss. 1. St. capucina Gerst. 9 — Derocalymma capucina Gerst. v. d. Deckens Reisen in Ost Africa, Gliederthiere, pg. 8, Tab. VI, 4. Patria: Umberto I, Mars 1893; Domomati, 8 Aoùt 1893. Hergesa, Septembre 1893 (larva). Coromma, Septembre 93 larva (Rusp.). Praeterea: Aruscha, Novembre, v. d. Decken. Jajoute a la description de Gersticker : Tout le corps couvert de longs poils roux et espacés. Distance des yeux beaucoup moins grande que celle des ocelles. Angles postéro-latéraux du pronotum recourbés en arrière en forme de ORTHOPTERES DES SOMALIS 169 pointe. Plaque suranale rectangulaire è bord postérieur arrondi. Cerci larges et pointus, fauves, bruns au bout, moins longs que la plaque suranale. Individus adultes complétement noirs en dessus, les larves portent deux rangées longitudinales de taches rousses latérales. Longueur du corps Q .. 22. ™n. > du pronotum . . 6,9 Weymereyine | ACTER EG 42 1656 Deroecalymma Burw. I. D. erythraeina Sauss. 79. — Revue de |. tribu des Pé- risphaeriens. Revue Suisse de Zoologie, 1895, III, 31, fig. 3. Patria: Uebi Elhar, Février; Umberto I, Avril 1893 (Rusp.). Praeterea: Abyssinia, Erythraea. PANESTHIDAE. Calolampra Sauss. 1. C. aptera nov. sp. 9 (PI. II, fig. 2).— 9. Corpus ovatum, formicatum, aplerum, fusco-testaceum. Caput planatum vertice com- presso, prominulo, testaceo, fronte fusco-nigra, ore genisque testacers. Veuli et ocelli aeque remoti. Antennae testaceae. Thorax dense punctatus, medio fusco-varius, antice et lateribus fascia lata flavo- testacea usque ad abdomen perducta sparsim fusco-punctulata ornatum. Pronotum antice et postice truncatum, margo posterior metanoti medio productus. Abdomen fusco- et testaceo-varius , marginibus posticis segmentorum thoracis et abdominis sat requlariter minute fusco- et testaceo-striolatis. Abdomen convecum, punctatum, angulis segmentorum productis. Lamina supraanalis transversa, fere rectan- gularis, margine posteriore arcuato. integro. Cerci brevissimi, albi- cantes. Segmentum ultimum ventrale mediocre, nitidum , substrio- latum, margine posteriore medio producto, lateribus sinuato. Pedes testacet, coxae bast nigrae, apice testaceae, femora lungitudinaliter CASERME, VINI, faina rai 3, Pie : fusco-striata, spinis rufo-fuscis > 79 0) Tarsi valde elongati, (!) Le chiffre au dessus du — indique le bord antérieur des femurs antérieurs et intermédiaires resp. extérieur du femur postérieur. La première fraction le femur antérieur etc. 170 A. DE SCHULTHESS SCHINDLER metatarsus posticus reliquis articulis computatis longior. Metatarsus infra per totam longitudinem suam, tarsus secundus medio unise- riatim spinulosus &. Lonpit..corp. "© os. > en) LOO on (pronao ec ug: Le Latit.*pronoti FIS Ni e Patria: Ogaden, 18 Février 1893. Umberto I, Avril 1898 (Rusp.). Praeterea: Kilimandscharo (Coll. Brunner de Wattenwyl. N. 17999). MANTODEA. ORTHODERIDAE. Eremiaphila Ler. 1. E. spec. vic. arabicae Sauss. Patria: Obbia (Rob.). Elaea Strat. I. E. somalica n. sp. — £. perloides Sauss. Schulthess Spen- gels zool. Jahrb. Abth. Systemat. VIII, pag. 70. 79. Ochraceo-fulva , fusco- et nigro-maculata. Caput pronoto multo latius, maculis nigro-fuscis dense conspersum. Oculi promi- nentes, fere globost, nigro-fusco-maculati. Ocelli carina arcuata conjuncti. Antennae setaceae, elongatae, pronotum valde superantes, unicolores griseae. Clypeus frontis supra acute marginatus , triplo latior quam altior. Mandibulae apice nigrae, palpi nigro-annulate. Pronotum longitudine sua parum latius, trapezoideum , retrorsum valde anqustatum, subconstrictum , dense nigro-conspersum , sulco longitudinali percurrente instructum, ante sulcum transversum prin- cipalem valde tumidum, pone illum quadrigibbosum, margine cir- cumceirca integro, non dilatato , antico rotundato, medioque leviter emarginato, postico rotundato, angulis anticis obtusis, posticis ro- tundatis. Elytra maris apicem abdominis superantia, hyalina, venis longitudinalibus nigro- et albo-variegatis, venis transversis albis , plerumque migro-circumdatis; elytra feminae pronoto longiora, apice ORTHOPTERES DES SOMALIS 171 rotundata, in quiete alarum apices liberantia, fulva, area postra- diali vittis apicali majore, duabus basalibus minoribus fuscis ornata. Alae maris elytrorum longitudine, hyalinae ; alae feminae campo antico margine anteriore et apice fulvis, medio vitta magna nigra ornato, campo postico infuscalo, basi hyalina, venis transversis atris hyalino-circumdatis. Pedes omnes migro-vartegati. Coxae an- ticae extus sublusque concolores, fusco-conspersae, margine externo fere integro, vel subserrulato. Femora antica margine supertore integro, infra spinis validis apice nigris armata. Tibiae anticae infra margine antico spinis 10, margine postico spinis 9 armatae. Femora intermedia et postica subtus inermia. Lamina supraanalis £ 9 triangularis, carinata ; cerci breves, teretes, pilosi; lamina subge- nitalis rotundata. Longit. corp. a Zo) Q 21 M™,. » pronoti 4,5 » LANDE Latit. » maxim. 4,0 4,2 Longit. elytrorum 19,5 » 3,5 > coxar. anticar. 4,8 » 5,0 » Patria: Ueb, Fevrier 9, Bela, Juin Q et 9 larva, Dolo, Mai 9 (Rusp.); Obbia, Juin .” larva (Rob.). Espéce voisine, de la £. perloides Sss. du Sénégal (Mumber- tiella perloides Sss. Mel. orth. III, 169, fig. 4, 4a) dont la 9 était inconnue. Elle s'en distingue surtout par le nombre des épines au bord intérieur des tibias antérieurs (£. perloides 12). La venulation des élytres est la méme. Tarachodes Burm. 1. T. media n. sp. — Medsocris, griseo-flavescens, fusco-maculata. Vertice acuto, transverse irregulariter arcuato, juxta oculos leviter sulcato. Antennae fusco-annulatae. Frons fascis 4 transversis nigris ornata, quarum infima in medio labri, secunda in margine infe- riore clypet, tertia in medio el quarta in margine superiore clyper sita, lertia et quarta in oculum perducta. Pronotum dense fusco-macu- latum , longitudine sua duplo longius supra coras anticas in & via dilatatum, antice quam postice nonnihil latius, medio tuberculis 172 A. DE SCHULTHESS SCHINDLER duobus acutis apice nigris , in margine posteriore medio nodulo deplanato institutum. Margo pronoti non deplanatus, angulis anticis sensim obtuse rotundatis , uti margines laterales fere regulariter spinulosi. Elytra pronoti longitudine supra grisea, subtus fusca , margine exteriore vitta semilunari nigro-coerulea ornata. Alae valde infumatae , venis fuscis, albido circumdatis. Pedes hirsuti , latere externo fusco-maculati. Coxae anticae concolores, margine inferiore acuto, denticulato. Femora antica extus remote granulata, trrequla- riter fusco-conspersa, intus flava, immaculata. Tibiae anticae su- perne compressae, latere anteriore fusco-maculato, posteriore in 4 intus flavo, spinis atris 12 armatae; metatarsus anticus vix dilatatus, arcuatus. Prosternum fasciis tribus transversalibus nigris ornatum quarum prima inter originem corarum anticarum, secunda anteapi- calis et tertia in margine postico prosterni sita. Abdomen dense fusco- maculatum , segmentis dorsalibus medio in margine postico sublo- batis. differt: pronoto postice magis coaretato, disco non tuber- culato, marginibus non dentatis, elytris et alis abdomen superan- tibus , elytrorum venis longitudinalibus fusco- et flavo-variegatis , transversis fuscis, libuis antics intus nigris. Variat &: trochantero antico intus migro. Longit. corp. da SOI e AR » pronoti 1,0. "3 Deh Latit. » medio 4,0 » 4,0 » Longit. elytri 20, 10,0 » Patria: Daua, 25 Avril, 25 Septembre; Hauaccio, Aoùt (Rusp.). Afuene, Errer, 25 Aout (Rob.). T. media est très-voisine de la 7. obtusiceps St. (Ofy. Vetens. Férh. 1871, 3, 396 et eod. loco 1876, 3, 68), de laquelle elle se distingue par sa plus petite taille, par les femurs antérieurs pas noircis en dedans. Elle se distingue de la 7. mawra St. (1. e. pg. 395 resp. 68 = Ch. Sancta Sauss.? Mel. orth. III, 393 en Mém. Soc. phys. de Genève XXI) par la taille plus petite et plus svelte, par le vertex reguli¢rement arronidì dans la direction trans- versale, par le pronotam non muni ni de tubercules ni de dents aux angles antérieurs et par la distribution de la couleur noire au ORTHOPTERES DES SOMALIS 173 prosternum et aux jambes antérieures. Elle se distingue encore de la 7. dives Sauss. (Mel. orth. III, 164, fig. 1) par la forme du vertex, par le front strié et la coloration du prosternum et des jambes antérieures ainsi que par le pronotum ne portant quwune paire de tubercules. Je posséde une espéce (07) du Se- négal qui ne se distingue que par les hanches antérieures ar- mées en dessous de petites épines moins fortes et par les tibias antérieurs non noircis en dedans. 2. T. modesta Schulthess. — Chiropacha modesta Schulthess , Spengels zool. Jahrb. Abth. Systematik VIII, St. 69). 7. T. mediae valde affinis at minor. Griseo-fulvescens , [usco- conspersa. Vertice minus acuto, transverse regulariter arcuato, an- tennis fuscis. Clypeus concolor, non fasciatus. Pronotum postice magis attenuatum, quam latitudo maxima fere triplo longius, ce- . terum ut in T. media constructum. Elytra apicem abdominis valde superantia, hyalina, venis longitudinalibus indistinete flavo- fusco-variegatis. Pedes glabri, latere externo fusco-maculati. Corae anticae margine inferiore acuto, integro, intus basi rufescentes. Fe- mora antica extus glabra cum tibiis anticis intus testacea ; tibiae anticae superne compressae margine anteriore spinis 12 solum, apice nigris armatae. Metatarsus anticus teres, minime arcuatus. Prosternum in tertia parte postica maculis duabus rotundatis nigris ornatum. Longit. corp, = = « f 21 Yn: > pronotit 12 . hea VES Latit. pronoti maxim. 2,5 » Longit: elytri comi iS a 43 Patria: Ogadeen, 12 Février 1893. Dolo, Mai 1893 (Rusp.). Cette espéce est bien caractérisée par le front non muni de bandes transversales brunes et le manque de couleur noire aux jambes antérieures et la coloration du prosternum. 3. T. pantherina Gerst. 7 Arch. fiir Naturgesch. 1869, XXXV, 208. V. d. Deckens Reisen. Ostafrika. Gliedert. 11, Taf. 1, fig. 5. Patria: Daua, 25 Avril 93 (Rusp.). Praeterea: Endara, Aoùt, Zanzibar. Espéce à pronotum beaucoup plus court a peine deux fois 174 A. DE SCHULTHESS SCHINDLER aussi long que large, très caracteristique par sa livrée trés-bien décrite par Gersticker. Dimensions : Longueur du'corps 5 (fg haa): > du pronotum Ritts Largeur >» > Sere iis 4 » Longueur de l’élytre. . . 2d MANTIDAE. Sphaeromantis nov. gen. Gonypetarum novum genus. (PI. II, fig. 3, 30). Statura parva, pronoto gracili, abdomine 2 ovoideo. Caput pronoto latius, summus vertex acutus utrinque tuberculo conico armatus. Oculi ovoidet. Antennae setaceae , pilosae , in 7 supra basin inerassatae, metanotum non superantes. Clypeus facialis valde transversus, margine superiore transverse carinato. Pronotum mo- dice longum, latitudine sua 14/, longius, dilatatione supracoxali marginibus rotundatis, pone eam constrictum, medio carina longi- tudinali percurrente instructum , angulis anticis et posticis atque margine antico rotundatis, margine postico truncato, marginibus lateralibus remote dentatis. Margines anticus et posticus in d le- viter emarginati. Pedes elongati, coxae anticae inermes, pronoto multo longiores, infra sulcatae; femora antica coxis longiora, com- pressa, a basi medium versus sensim dilatata, dilatatio maxima in basi terliae partis apicalis sita, margine superiore integro, margine inferiore parte basali integra; spinis discoidalibus tribus, subtus mar- gine antico spinis 7, margine postico spinis 2-3 basalibus et ceteris 2-3 minimis vie perspicuis apicalibus armata. Tibiae anticae quam femora triplo breviores, infra utrinque spinis 6 longitudine aequa- libus instructae. Elytra Q abbreviata ovoidea, metanotum vix su- perantia , elevato-reticulata ; alae elytris valde breviores. Femora intermedia et postica subtus spinulosa, spina geniculari instructa. Tibiae et metatarsi intermedii et postici supra teretes, densissime et minutisseme quadriseriatim spinulosae. Metatarsus posticus ceteris tarsis computatis multo longior. Abdomen 9 ovoideum, lamina supraanalis 2 brevis, transversa. Cerci rotundati. ORTHOPTERES DES SOMALIS 175 ST in stadio larvali tantum notum. Elytra et alae verisimaliter. abdominis longitudine; abdomen multo minus ovoideum. Genre intermédiaire entre Mopalomantis Stal. et Ligaria Stal. (Syst. Mantod. Bih. Vet. Fòrh. 1877, 4. 10, pg. 25) caracterisé par la forme de ses fémurs antérieurs et son abdomen ovoide. 1. S. spinulosa n. sp. (PI. II, fig. 3, 30). 79 Grisescens, nigro-conspersa, abdomine fulvescente. Rone, corp... ente ao 7/5. Q 16,5 >» pronoti. . 3,3» 3,9 Wate Oust.) e ie 24 » 2,4 Long. elytri . i ? 3,4 Patria: Obbia, Juin 1891 (Rob.). Sphodromantis Sra. 1. S. bioculata Burm. 9. Patria: Obbia (Rob.). Praeterea: Africa totalis, Asia minor, Hispania. 2. S. gastrica Stal. 79. Patria: Mogadiscio (Rob.). Gubala Ginda, Décembre, larva (Rusp.) Praeterea: Africa orientalis et meridionalis. Mantis L. 4. M. sacra Thb. <. Patria: Obbia, Mai 91 (Rob.). Praeterea: Africa totalis. Hoplocorypha Sra. 1. H. macra Stal. Patria: Ogadeen, Aoùt 91 (Rob.). 2 7 2 larvae 2. Praeterea: Caffraria. Miomantis Savss. I. M. fenestrata Sauss. 9. Patria: Hauaccio, Aout 7; Milmil, Janvier (Rusp.). Praeterea: Africa meridionalis. 176 A. DE SCHULTHESS SCHINDLER Ischnomantis Strat. |. spinigera n. sp. 79. Fusco-testacea. Caput transversum pronoto multo latius. Vertex acutus, oculis valde prominulis, globosis. Antennae flavae , setaceae, thorace multo longiores. Frons nigra. Clypeus frontalis transversus utt in I. fatiloqua Stal constructus. Pronotum laeve, medio carina longitudinali percurrente instructum, fuscum, flavo- marginatum, ante dilatationem supracoxalem sensim altenuatum , post eam paullo constrictum. Margo pronoti deplanatus, flavus, in media parte postica nigro-conspersus , lateribus in Q per totam longitudinem, in ST ante dilatationem tantum remote serrulatus. Elytra maris apicem abdominis (lamina supraanali excepta) supe- rantia, campo praeradiali opaco, campo postradiali, praecipue in campo praeulnari leviter infuscato. Alae fuscae, area antica maculis griseo-flavescentibus variegata , et apicem versus macula ejusdem coloris ornato, area postica ante medium parce griseo-flavescente- maculata, venis transversis griseis. Elytra 2 abbreviata segmentum medianum vix superantia, in quiete alarum margines liberantia, area praeradiali flava, opaca, area postradiali valde infuscata, medio fascia semicireulari fulva, marginem posticum versus convexa or- nata. Alae campo antico fusco, apicem versus vitta flava ornato, campo postico nigro, venis nigris, transversalihus albo-circumdatis. Prosternum supra coxas spina longa atra armatum, inter coxas macula nigra ornatum. Coxae anticae latere externo glabrae, interno granulatae, basi intus macula fusco-nigra ornatae, crista superiore remote spinulosae, crista inferiore granuloso-dentatae. Femora an- tica gracilia, parte vix plus quam dimidio apicali subtus spinosa, margine externo spinis 5 armatae. Tibiae anticae femoribus dimidio breviores, intus rufo-fuscae, superne in basi serratae, subtus mar- gine externo basi inermes, apicem versus spinis 7-9 armatae. Fe- mora intermedia et postica gracilia, postica pronoto valde longiora. Tibiae et metatarsi intermedii et postici subtus spinulosi. Meta- tarsus posticus larsis ceteris computatis distinete longior. Lamina supraamalis «È \ valde elongata, femoris antici longitudinem ORTHOPTERES DES SOMALIS 177 aequans, lanceolata, medio longitudinaliter carinata. Cerci rotun- dati pilose. Longit. corp... . . . d 103 "mn Q 113 n, (lam. supraanali inclusa) » WEGUOGH 2 4 O, Do Vila 30» Latit. part. ampliatae . 45 » 6,3 » Longitit'elytrit\ 00. | 60 » is uo laminae supraanalis Lo 9 20. » Patria: Coromma, Octobre 93 (Rusp.). Espéce trés-voisine de la /. fatiloqua Stal (Orth. Afric. Vet. Foòrh. 1891, 3, 389) de laquelle elle se distingue par la dent surcoxale du prosternum, l’armure et la coloration des hanches antérieures et par la longueur des élytres et des ailes. Parasphendale nov. gen. (’). P. nov. gen. Sphendali Stal scmallimum, species africanas hujus generis complectens. Ab eo differt pronoto non carinato , tibiis et tarsis inermibus , metatarso postico celeris tarsis computatis non longior. Typus generis: Mantis (Sphendale) vineta Gerst. (V. d. Deckens Reisen in Ost-Afrika Bd. IH, 2, pag. 14. Taf. I, fig. 6). 4. P. minor nov. sp. — 79. Fusca, pallidior. Caput ver- lice nigro, clypeo transverse nigro-fasciato, mandibulis apice nigris palpis nigro-annulatis. Pronotum ante dilatationem granulatum , marginibus lateralibus in 2 per totam longitudinem, in < antice a dilatione tantum dentibus nigris inter se remotis armatum. Coxae anticae et femora omnia fusco-annulata. Coxae anticae margine superiore denticulato , margine inferiore inter spinas 4-5 majores nigras, spinis binis vel ternis minoribus pallidis interpositis armatae, latere externo granulatae. Femora antica margine inferiore intus (') La Sphendale Guérini R. et F. que je cite dans mon premier mémoire sur les orthoptéres récoltés par le prince Ruspoli n’est point une Sphendale, mais une Eremoplana Stal. Du reste il est à remarquer que toutes les Sphendale et Parasphendale que je connaisse n’ont que 7-8 épines au bord externe des tibias antérieurs, particularité qu’il faudrait noter dans la dispositio generum de la révision du système des Orthoptères de Monsieur Brunner de Wattenwyl, pag. 62 en bas 8 et pag. 63.8’. Les Bolivaria en ont Sà 9. Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.°, Vol. XIX (20 Agosto 1898) 12 178 A. DE SCHULTHESS SCHINDLER spinis majoribus nigris numero 6, spinulis minoribus flavis nu- mero O-7 interpositis armata. Tibiae anticae extus basi inermes, dein spinis 7 armatae. Pedes breves, inermes. Elytra 7 abdomen superantia, hyalina, campo praeradiali fulvo-opaco , campo pone venam radialem et alarum margine anteriore et apice fusco-varie- gatis. Elytra 2 abbreviata, segmentum sextum abdominis attingentia, infuscata, campo praeradiali parte basali fusco, parte apicale flavo- opaco, stigmate magno nigro. Abdomen fuscum. Alae % valde in- fuscatae , venis nigris. Lamina supraanalis < 9 triangularis , latitudine sua acque longa. Longit.' corp. ! Mk... 09711132, UO 4a ame 2 pronoti . . Lora 16,5 » Latit. » Ca E) 5,5 Longit. elytri . . . 25 >» 19.1 a Patria: Ueb. Ogadeen, Février-Mars; Biduara, Errer, Décembre, larva (Rusp.). HARPAGIDAE. Oxvpilus Serv. 1. 0. annulatus Serv. 9 (larva) conf. Wood Mason. Cat. of the Mantodea, pg. 54, Pl. 2, fig. 4-4c. Patria: Lugh, Mai 93 (Rusp.). Praeterea: Sénégal, Africa merid. Oxy piloidea nov. gen. (Pl. II, fig. 4, 40). SJ. Statura gracilis, caput pronoto vix latius, vertex in processum obesum longitudinem duplam primi articuli antennarum non supe- rantem, apice bifidum porrectum. Occiput tubera conoidea quatuor gerens, quorum dua processui verticali apposita, cetera lateralia pone oculos sita sunt. Oculi ovoidei, fusco-variegati. Ocelli processibus co- nicis impostti. Antennae setaceae, longae, fusco-annulatae. Clypeus facialis trigonalis, verticaliter carinatus. Pronotum latitudine sua plus quam duplo longius , coxarum anticarum longitudinem aequans , supra coxas angulatim dilatatum , pone dilatationem coarctatum. ORTHOPTERES DES SOMALIS 179 Dilatatio supracoxalis paullo ante medium sita. Pars pronoti ante dilatationem obsolete quadri-tuberculata , pars pone eam tuberculis duobus longioribus acuminatis armata; sulcus transversus paul- lulum ante dilatationem situs et profunde incisus. Anguli laterales antici et postici rotundati; margines laterales per totam longitu- dinem remote dentati. Corae anticae glabrae, compressae, margine superiore et inferiore dentatis. Femora antica coxis vix longiora, compressa, spinis discordalibus 4, margine exteriore spinis 4 ar- mata. Tibiae anticae intus spinis 11, quarum 4 basales minores , extus spinis cubentibus 12 armatae. Femora intermedia subtus basi et apice lobata. Pronotum medio carinatum. Elytra et alae elon- gatae, hyalinae, apice nigro-maculatae, venis longitudinalibus flavo- el nigro-vartegatis. Pedes intermedii et postici nigro-annulati, femora subtus ante apicem breviter lobata, spina geniculari carentia. Me- tatarsus subtus inermis, tarsis ceteris computatis brevior. Abdomen non lobatum,; lamina supraanalis transversa. Le genre Oxypiloidea se distingue du genre Oxypilus par le cone du vertex plus court, par ses bords non dentés, par le bord supérieur du chaperon facial s'élevant en angle aigu, par le pronotum beaucoup plus élancé , les élytres (7) beaucoup moins larges, l’armure des fémurs et des tibias antérieurs et les cuisses intermédiaires lobées. 1. Ox. lobata nov. spec. (PI. II, fig. 4, 40). — 2. Nigro-fusca, nigro-conspersa . cornu verticale rubrum. Coxae anticae extus et intus basi et apice exceptis nigrae. Femora et tibiae extus griseae, nigro-conspersae, intus nigro-nitidae. Pedes intermedi et postici nigro-annulati. Abdomen griseo-nigro-vartegatum. Eengit. corp, ea oo Longit. pronoti. . . . 4,3» Latit. dilatat. » . ‘ . 1:7 5 Long. coxar. antic. . . 5,0 >» Hong. elytri e % Met 15,0 » Lat. > NAXOS dla» Patria: Banas, Juillet 93 (Rusp.). 180 A. DE SCHULTHESS SCHINDLER Pseudoharpax Sauss. 1. Ps. virescens Serv. ©. Patria: Ogadeen, Février 93 (Rusp.). Praeterea : Sénégal. VATIDAE. Popa Srir. 1. P. undata F. 79. Patria: Milmil, Janvier 7; Hauaccio, Aoùt v larva; Iamado, Septembre 9 (Rusp.). Praeterea: Africa meridionalis et orientalis. 2. P. gracilis nov. sp. — 9. Fusco-testacea, nigro-conspersa. Caput vertice elevato , transverso, tuberculis juxta oculos longis , acuminatis, vertice intra hac tubercula quadrituberculato. Pro- notum elongatum, granulatum , medio longitudinaliter carinatum, dilatatione supracoxali quam in P. Thunbergi magis distineta , marginibus pronoti granulatis. Elytra fusco-nigra, metanotum vix superantia , pone medium vita flava ornata. Alae nigrae , venis nigris, transversis, campi antict nigris, campi postici nigris albido- cireumdatis. Pedes graciles, non lobati. Coxae anticae marginibus seriatim granulatis, margine inferiore apicem versus sensim dilatato. Femora antica infuscentia, etiam seriatim granulata. Tibiae anticae subtus margine postico basi inermes, pone tertiam partem basalem spinis 7 armatae. Lamina supraanalis transversa, medio carinata, apice truncata. oni Corp. er e n > pronoti.- cv . = 29 12 Latit. 7 ) LS SMR 4,8 >» Long. elytri. . ._. 169 Patria: Balessa, 10 Octobre 93 (Rusp.). P. gracilis ressemble beaucoup a P. Thunbergi Stal, elle s'en distingue par sa taille plus petite et plus svelte, par son pro- notum plus. clair et sa dilatation surcoxale plus accusée, par le pronotum et les jambes antérieures granulés comme chez la P. undata F. ORTHOPTERES DES SOMALIS 181 EMPUSIDAE. Idolomorpha Burx. 1. I. dentifrons Sauss. 7 9. — Sauss., Madagascar, pag. 244. Patria: Ogadeen, Dolo, Février, Mai (Rusp.). Praeterea: Zanzibar. Blepharis Serv. B. cornuta Schulthess 7 9.— Schulthess, Spengels Zool. Jahrb. Abth. Syst. 1893, VIII 72, Tab. IV, fig. 4. x. Adhue ignotus , feminae valde similis at gracilior, cornu cervicali minus elongato. Antennae elongatae, pronotum sat supe- rantes, bisertatim pectinatae. Pronotum marginibus in media parte postica integris. Elytra apicem abdominis superantia. Ceterum ut im femina. Longit. corporis uao, @ 38,0 2/ (Ganana). > cornu capit. ae) I 8,1 >» > pronoti 8,5 >» 10,0 » Latit. > 4,6 » 6,3 >» Longit. elytri 30,0 » 19,65 Patria: Ogadeen “, Ganana, Mars, 9 (Rusp.). Praeterea: Sennaar. PHASMODEA. BACTERIDAE. Palophus Vesrw. I. P. Reyi Grand. — Conf. Brongniart. Mon. d. genre Pa- lophus. Nouv. archives du Muséum de Paris, 3° série, T. II, 198, Pl. 9, fig. 5-8. Patria: Arigalgalu, Juillet 1893 (Rusp.). Praeterea: Zambéze. Cette espèce varie beaucoup en dimensions; notre exemplaire en présente les suivantes: 182 A. DE SCHULTHESS SCHINDLER Longueur du corps. . . . . Q 185 mi rn. » du pronotum . . . 9,5 » » > mesonotum . . . 35 » » » metanotum . . . 30 » > de lélytrejyn.- s \ 21 » » de L'allefa!At- att” 48. » > du fémur antérieur . 51 > » » » intermédiaire 36 » > > >» postérieur . 42 » CLITUMNIDAE. Gratidia Sra. G. sansibarica Stal. 9. Patria: Hauaccio, Aout 92 (Rusp.). Praeterea: Zanzibar, Birmania. Paraclonaria Brunner. Revision du syst. des Orthopt., Ann. Mus. Civico di Genova, Ser. 2, Vol. XIII, p. 89. 1. P. longelaminata nov. sp. (PI. II, fig. 5, 5a). Q. Fusco-grisea, dorso et lateribus longitudinaliter flavo-fasciata; pectus et abdomen subtus atque basis femorum flavae. Caput gri- seum, fusco-maculatum , non carinatum, postice viv angustatum, antennae 18-articulatae, articulo I depresso, valde dilatato, hirsuto, quam articulus secundus fere quadruplo longiore. Mesonotum tuber- culis longitudinaliter seriatim dispositis instructum, non carinatum. Mesonotum quam metanotum segmento mediano computato lonqius. Abdominis segmenta basalia quinque longitudine erescentia, sextum et septimum quinto aequalia, reliqua breviora. Pedes modice elon- gati, inermes. Femora postica supra carinata; tibiae posticae carinis setosis, supra sulcatae, metatarsus tarsis reliquis computatis longitu- dine subaequalis. Pectus et abdomen subtus teretia. Segmentum anale medio carinatum, margine postico rotundato, medio emarginato, la- minam supraanalem brevem liberante. Cerci deplanati, breves. Val- vula subgenitalis valde elongata, longitudinem pro- et mesonoti com- ORTHOPTERES DES SOMALIS 183 putatorum aequans. Ovipositor valvulis duabus tantum perspicuis laminae subgenitalis longitudine. Eonsits COnpai si O: fe) To =-89 mf, > pronety (es) a) 2,6 > > mesonoti. . . . . 13 -145 » » MELLANO LLP wee 9,5-10,0 » » segmenti mediani . 2,0 » » femor. anticor. . . 20 -21,5 » » » intermedior. . 14 -145 » > >. posticor... —. 17,5 -20,0 » > valvulae subgenitalis 18,5-21,0 » Patria: Milmil, 22 Aout; Garburein, 23 Juin (Rob.). Ogadeen, Janvier 93 (Rusp.). 2. P. affinis nov. spec. (PI. II, fig. 6, 60). A. Gracilis, grisea, lineis duabus fuscis in lateribus dorsi sitis per totam longitudinem animalis perductis ornata. Caput pronoto parum longius, retrorsum vix angustatum, vertex tubero longitudi- naliter sulcato armatus. Antennae 17-articulatae, articulus primus secundo cireiter triplo longior. Thorax non carinatus. Metanotum longitudinem segmenti I et II et dimidiam partem segmenti II aequans. Segmentum abdominis VIII et IX retrorsum ampliatum, segmentum nonum octavo dimidio longius. Segmentum anale for- micatum, in dimidia sua longitudine in processum coarctatum , apice rotundatum subtus spinulis numerosis nigris armatum tran- siens. Lamina subgenitalis apice truncata, non carinata. Cerci in basi segmenti analis ortentes , teretes, modice compressi, valde in- curvi, apice oblique incisi, segmentum anale non superantes. Vomer subanalis gracilis, elongatus, partem basalem segmenti analis su- perans, incurvus , subtus sulcatus, apice leviter clavatus, margine postico subemarginato. Pectus et abdomen subtus teretia. Pedes gra- ciles, elongati, inermes, carinis libiarum setosis, femora antico basi incurva. Tibiae posticae femoribus posticis longiores. Articulus tarsorum primus tarsis reliquis unitis valde longior. Kong corporis, -. . . ff Gf in * “pronoti. tc. . - on 2 Mesonotin’ 3. : 14,4 » 184 A. DE SCHULTHESS SCHINDLER Long. metanoti...... .. . g 12,3 Wa » segmenti mediani. 14 » femor. anticor. . 30,0 » > > intermed. . 21,4 » ? » posticor. . 26,3 » Patria: Ogadeen, 9 Janvier 93 (Rusp.). Il est assez probable que la P. affinis soit le de l’espèce precedente. 2. P. hamuligera nov. spec. (PI. II, fig. 7, 70). I. Gracilis, grisea. Thorax lateribus linea trregulari fusca ornatus. Caput pronoto parum longius, retrorsum angustatum, oc- ciput medio sulcatum. Antennae 17-articulatae , articulo I quam secundo circiter triplo longiore. Thorax medio longitudinaliter sul- catus. Metanotum longitudinem segmentorum I, H et HI abdominis computatorum aequans. Segmenta abdominis VIII et IX retrorsum ampliata, segmentum IX quam VIII fere duplo longius, quam segmentum anale (praeter processum attenuatum ) parum longius ; segmentum anale a supero visum quam longius nonnihil latius , fornicatum, subito in processum quam pars basalis segmenti analis sesquilongiorem, compressum, a latere visum trigonaliter di- latatum, apice attenuatum, subtus nigro-denticulatum transiens. Vomer subanalis sat robustus, modice elongatus, dilatationem pro- cessus supraanalis non superans, incurvus, tenuis, sublus sulcatus, apice verticaliter hamatus. Cerci bast compressi, dein teretes, curvati, apice processu acuminato instructi, apicem segmenti analis paene attingentes. Lamina subgenitalis ampla, apice rotundata , apicem seg- menti IX abdominis non superans. Pectus et abdomen subtus teretia. Pedes graciles, elongati, inermes, carinis tibiarum et meta- tarsorum setosis. Femora antica basi curvata. Femora postica su- perne carinata. Tibiae posticae femoribus posticis longiores. Arti- culus I tarsorum tarsis reliquis computatis plus quam duplo longior. Longit.. corpatist ie. de CRU » pronotigsa mme 2,3» > MesODOLI ere i 10 » > metanoti . . 10» > segmenti mediani . 3 ORTHOPTERES DES SOMALIS 185 Longit. femor. anticor. . . dg 21,5 ™an. > » intermedior. . 15,0 >» » posticor. . .. 18,0 » Patria: Ogadeen (Laffarugh), Décembre 92 (Rusp.). ACRIDIODEA. TETTIGIDAE. Paratettix Dor. 1. P. scaber Thbg. 9. Patria: Salolé, Décembre 92; Giacorsa, Janvier 93; Dana, Avril 93 (Rusp.). Praeterea: Africa orientalis, India. TRYXALIDAE. Tryxalis Fas. 1. Tr. nasuta L. 9. Patria: Ogadeen, Gellago, Juillet (Rusp.). Praeterea: Europa meridionalis, Africa, Asia, Australia. 2. Tr. unguiculata Ramb. 79.0 Patria: Ogadeen, Giacorsa, Dolo, Février, Aoùt (Rusp.). — Ogadeen, Obbia (Rob.). Praeterea: Europa meridionalis, Africa borealis, Syria. Phlaeoba Strat. |. Ph. antennata nov. sp. (Pl. II, fig. 8). #92. Mediocris, elongata. Antennae capite cum pronoto longiores, articulis 3-12 valde dilatatis. Latitudo articulorum maxime dila- tatorum distantiam minimam oculorum aequans. Crista facialis sulcata, basin versus et supra ocellum dilatata. Cristae infraocellares aculae. Vertex angustus , fastigio impresso, carina longitudinali percurrente instructus. Pronotum postice nonnihil productum, sulco typico pone medium sito, sulco transverso anteriore distincto, ca- rims lateralibus , praecipue in in prozona flexuosis, nonnihil approximatis, postice divergentibus, lobis deflexis margine inferiore 186 A. DE SCHULTHESS SCHINDLER recto, angulo postico recto. Elytra apicem femorum attingentia , campo praeradiali albido-opaco, vena radiali antica basi nigro- circumdata. Alae hyalinae. Femora postica gracilia. Tibiae posticae supra utrinque spinis 14 apice nigris armatae. Tione. COND.) ui ade Lao P= Aprono gar 4,0 >» » elytri TITANI PE dai > femor. post. . 11,52 > Patria: Ganana, Mai 93. Deserto di Banas, Juillet 93 (Rusp.). Duronia Srat. 1. D. flexuosa n. spec. (Pl. II, fig. 9). — 7 Statura parva, gracilis. Fusco-viridis. Vertex tumidulus, fastigio compresso, carina carente. Antennae fere filiformes, bast tantum minime compressius- culae, flavo-fuscae, capite cum pronoto multo longiores. Costa fron- talis infra antennas leviter constricta, clypeum versus dilatata, le- viter sulcata, punctata. Caput pone oculos linea nigra, per latera pronoti usque ad suleum pronoti posticum perducta ornatum. Pro- notum angustum medio valde constrictum, postice dilatatum, carinis lateralibus valde flexuosis, pone sulcum postieum evanescentibus. Crista mediana perducta. Metazona ac pars ante suleum typicum sita aeque longa. Elytra apicem abdominis valde, apicem femorum posticorum nonnihil superantia , testacea, fusco-vartegata , linea longitudinali praeradiali flava ornata. Alae hyalinae, apice et margine anteriore infuscatis. Femora sal incrassata , area interno- infera maculis duabus, genubus, spinis tihiarum posticarum apice nigris. Tibiae. posticae utrinque spinis 10 armatae. Lonpit. corp. Sion i df 14,5 D/m » PLaonoty Mall yyy. 3,3 » D elimini oi 14,0 » > femor. post. . . 10,5 » Patria: Banas, Juillet 92 (Rusp.). Cette espèce est caractérisée par les antennes à peine dilatées et les crètes latérales du pronotum très fléxueuses. ORTHOPTERES DES SOMALIS 187 Humbella Bot. 1. H. tenuicornis Schaum. 9. Sauss. Prodr. Oedipod. pag. 106. Patria: Salolé, Décembre; Giacorsa, Janvier (Rusp.). Chloebora Sauss. 1. Chi. Kelleri Schthss. 9. — Schulthess, Spengels. Zool. Jahrb. Abth. Systematik, VIII, 73. Taf. 4, 2a bd. Les dimensions different de celles notées a l’endroit cité: Longueur du corps . . . 2 318 mn » du pronotum . . 9° » > de l’élytre . . . 36 > > du fémur post. . oy Re 1 © Ueb, Février 1893 (Rusp.). Ogadeen. 2. Chi. gracilis Schthss. 9. — Schulthess, Spengels. Zool. Jahrb, Abth. Systematik, VIII, 74. Taf. 4, 340). 2 2 Lugh, Mai 93, Janvier 94 (Rusp.). Oedaleus Fires. I. Oe. marmoratus Thbg. 2. Patria: Hauaccio, Aoùt (Rusp.). Praeterea: Africa, Asia, Australia. 2. Oe. inornatus n. spec. (Pl. II, fig. 10, 10a). — 2. Oedaleo infernali Sauss. valde affinis. Costa facialis ad ocellum constricta, infra ocellum profunde sulcata, sensim dilatata, supra ocellum plana, punctata. Cristae infraoculares frontis valde prominentes, arcuatae. Scutellum verticis deflecum, latum, acute marginatum, medio cari- natum. Pronotum quam in Oe. infernali brevius, multo magis constrictum, metazona partem ante sulcum typieum longitudine aequans, margine antico angulato, angulo postico multo minus acuto, obtusangulo, crista magis elevata, magis rotundata, cristae latera ru- gulosa, lobi laterales nonnihil anqustiores quam in infernali. Pronoti fascia decussata albida usque ad oculum perducta. Elytra fascis 188 A. DE SCHULTHESS SCHINDLER valde indistinctis , fusco-conspersa , vena intercalata intermedia. Alae angustae, vitreae (spiritu vini decoloratae?), fascia nulla ornatae, venis longitudinalibus fuscis, transversis plerumque albidis. Femora postica gracilia, crista supera medio serrulata, extus supra et infra indistinete trifasciata. Tibiae flavescentes, utrinque spinis 13 apice nigris armatae. Long. corp ©, SC, fe} 30 ™, Sy DLOUOt ME tise 7,5 » >» welyfror:,.) «: 4. 31,0 » » femor. post. . . 20 > Patria: Dolo, Aout 1893 (Rusp.). Espéce voisine de migrofasciatus et infernalis, caractérisée par la créte faciale sillonnée, les crétes latérales de la face trés-prononcées , arquées, le pronotum court et étranglé, les élytres trés-indistinctement bandés et les ailes sans bande. 3. Oe. senegalensis Krauss. Patria: Obbia (Rob.). Praeterea: Ogadeen. Africa totalis, Australia. Pachytylus Fas. 1. P. migratorioides Reiche et Fairm. Patria: Biduara, Septembre; Coromma, Octobre (Rusp.). Praeterea: Abyssinia, India, Australia. 2. P. migratorius L. 2. Patria: Ganana, Mars (Rusp.). Praeterea: Europa orientalior, Turkestania. 3. P. cinerascens Fieb. 9. Patria: Gellago, Juillet; Giacorsa, Aoùt (Rusp.). Praeterea: Europa meridionalis, Africa, Asia, Australia. Heteropternis Sri. 1. H. hyalina Sauss. 7. Patria: Gellago, Juillet; Giacorsa, Aout (Rusp.). Praeterea : Sénégal; Africa orientalis. ORTHOPTERES DES SOMALIS 189 Trilophidia Srix. 1. Tr. antennata Krauss. . Patria: Umberto I, Mars 93 (Rusp.). Milmil, 15 Aout 91 (Rob.). Praeterea: Massaua, Bogos, Zanzibar, Ceylon. Acrotylus Firs. 1. A. patruelis Sturm. 9. Patria: Errer, Aout (Rob.). Praeterea: Regio mediterranea, Africa orientalis, Turkestania. 2. A. longipes Charp. 7 9. Patria: Ogadeen, Mai, Aoùt (Rob., Rusp.). Praeterea: Regio mediterranea orientalis, Africa septentrionalis orientalior et occidentalior. Sphingonotus Firb. 1. Sph. callosus Fieb 7. Patria: Errer, Aoùt (Rob.). Praeterea: Europa (Hispania, Sarepta), Syria. 2. Sph. niloticus Sauss. 7 9. Patria: Obbia, Mai 91 (Rob.). Praeterea: Aegyptus. PYRGOMORPHIDAE. Chrotogonus Serv. 1. Chr. angustatus Blanch. 7 9. Patria: Obbia, Juin 91 (Rob.). Praeterea: Aegyptus. 2. Chr. lugubris Blanch. 9. Patria: Mogadisciu (Rob.). Praeterea: Aegyptus. 190 A. DE SCHULTHESS SCHINDLER Atractomorpha Savs.. 1. A. Aurivillii Bol. 7. Patria: Umberto I, Mars 93: Gubala Ginda, Décembre 93 (Rusp.). Praeterea: Caffraria. Parasphena Bor |. P. pulchripes Gerst. 7 9. Patria: Obbia, Juin 91 (Rob.). Praeterea: Kilimandscharo. Poecilocerus Skrv. 1. P. bufonius Klug., var. vittatws Klug. 7 2. Patria: Ogadeen (Rusp.). Errer, Aoùt 91 (Rob.). Praeterea: Aegyptus, Sudan. Phymateus Tuse. 1. Ph. Hildebrandti Brunn. 7 9, larvae. Patria: Ogadeen, Errer, 22 Aoùt 91 larvae (Rob.). Errer, 25 Aout 91 (Rob.). Milmil, Salolé, Décembre 92 (Rusp.). Praeterea: Somalia. Les larves ne se laissent pas déterminer avec sureté; ayant été trouvées aux mémes endroits comme les individus adultes, il est fort probable qu’elles soient de la méme espéce. Taphronota Srat. 1. P. calliparea Schaum. 9. Patria: Biduara, Septembre (Rusp.). Praeterea : Gabon. Petasia Serv. 4. P. grisea R. & F. 7, Q larva. Patria: Gellago, Juillet 93 larva, Aoùt 93 (Rusp.). Praeterea: Abyssinia. ORTHOPTERES DES SOMALIS 191 PAMPHAGIDAE. Xiphocera Larr. 1. X. Brunneriana Sauss. “9.— Sauss. Pamphag. 43, fig. 7. Patria: 9 Biduara, Septembre 93; Larva Hauaccio, Aout 93 (Rusp.). 7 Errer, 25 Aout 91 (Rob.). Praeterea: Massaua. Le o, quoique trouvé ailleurs que la 9 lui ressemble tel- lement, que je n’hésite pas de les réunir. Jen donne la des- cription : S. Antennarum flagellum ex articulis 2 ultimis elongatis, 2 sub- quadratis compositum, pars intermedia quadrata, ensiculus 6 arti- culatus, articulo ultimo grandi, quadrato, praecedentibus transversis. Pronotum antice et postice valde acutangulum. Crista pronoli quam in X. cristata minus alta, requlariter arcuata, in prozona integra, in metazona multidenticulata, spinulosa. Lacunae cristae translu- cidae minores; costae inter illas subtiliter carinulatae, serie granu- lorum spiniformium armatae; prozona “/,, metazona */; partem longitudinis cristae pronoti formans. Elytra minus lata apice oblique subtruncata. Alae campo anteriore infuscato, campo posteriore hya- lino. Segmenta abdominis transverse nigro-fasciata. Pedes in mo- dum X. Brunnerianae 9 constructi. Bonsit, corpi ct ey la » pronoti to. 15: > > elytri >: : 43 >» Eattelytrie. Ceto. 14 >» Long. femor. post. . . IVA ACRIDIDAE. Oxyrrhepes Sri. 1. 0. procerus Burm. 9. — Karsch. Berl. ent. Zeitsch. 1893, pag. 112. Patria: Biduara, Septembre (Rusp.). Praeterea: Africa orientalis et occidentalis. 192 A. DE SCHULTHESS SCHINDLER Allotriusia KArsca. (Stett. entomol. Zeitg. 1896, pag. 306). 1. A. gracilis nov. sp. — 9 Testaceo-fusca, alis hyalinis in area costali apicem versus fusco-maculatis. Elytra fusco-variegata , apicem abdominis valde, apicem femorum paullulum superantia , campo mediastino prope basin vix dilatato. Pedes graciles, femora postica apicem abdominis superantia. Tibiae posticae supra margine exteriore spinis 10-11, margine interiore spinis 9 armatae. Longit. corporis: .- . Q@ 22 Io PLONO LW ees. a 4 » > elytrin wie uwaas 22,5 » > femor. postic. . . 15:0 & Patria: Bela, Juin 93 (Rusp.). Aeridium Serv. 1. A. aeruginosum Burm. 7. Patria: Hauaccio, Aout; Umberto I, Mars (larva) (Rusp.). Praeterea: Africa orientalis. 2. A. septemfasciatumm Sery. ©. Patria: Uebi, 24 Aoùt 91 (Rob.). Praeterea: Africa orientalis. Schistocerea Sra. 1. Sch. peregrina Ol. 9. Patria: Obbia, Mai, Juin, larvae (Rob.). Praeterea: Africa totalis. Acrostegastes KarscÒ. 1. A. affinis nov. sp. — ©. Testaceus. Frons et pronotum densissime grosse rugoso-punctati. Totum corpus glabrum. Pro- notum crista antice arcuata , postice recta, margine posteriore lateribus sinuato. Elytra segmentum abdominis tertium attingentia. ORTHOPTÈRES DES SOMALIS 193 Alae lobiformes. Tibiae posticae superne in margine exteriore spinis 9, margine interiore spinis 10 armatae. Spinae apice in- fuscatae. Eongit. {Cost Melfi Fasi CAN mi » prono tue are DFS « elytri\ ie». 11 » femor. post. . .. . Ia Li Patria: Ueb, Février 1893 (Rusp.). Espéce trés-voisine du A. glaber Karsch. (Stett. Ent. Zeit. 1896, 304, fig. 27). Il s’en distingue par la longueur des ély- tres, par la créte du pronotum beaucoup moins haute et moins arquée. è Robecchia nov. gen. (PI. II, fig. 11). Caput globosum, vertice rotundato, fastigium verticis quam dimidia longitudo oculi latum, deflecum, costa frontali deplanata, lata, basin versus dilatata, infra antennarum insertionem subito evane- scente. Oculi prominentes, longitudinaliter striati. Antennae fili- formes caput et pronotum simul sumpta non superantes. Pro- notum teres, in lobos deflexos sensim transiens , lateribus costula obliqua instructum , longitudinaliter valde convexum, caput inclu- dens, antice et postice truncatum, medio non cristatum, sulco trans- verso postico multo pone medium sito; lobi laterales angulo antico et postico rotundatis, margine inferiore flexuoso. Elytra squamae- formia, lateralia. Femora valde incrassata, carina supera deplanata, carinis supera et infera serrulatis. Tibiae teretes , supra spins utringue 7 armatae. Pectus latum, tuberculo prosternali conico , recto, acuminato, meso-et metasternum transversa. Lamina supra- analis 4 triangularis, leviter sulcata. Cerci minimi, triangulares; lamina subgenitalis valde incurva, acuminata. 3°. . Robecchi ,,: Nomen proprium exploratoris pagi somalensis et gallensis. Le genre Robecchia entre dans le groupe des Teratodes Brunner. Il est surtout caractérisé par la téte grosse et arrondie , par le pronotum bombé. Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.°, Vol. XIX (22 Agosto 1898) 13 194 A. DE SCHULTHESS SCHINDLER I. R. obesa nov. sp. — 7. Obesa, albido-flavo- varia. Frons et pronotum densissime, grosse punctati. Oculi longitudinaliter fusco- striati. Elytra segmentum secundum abdominis vie superantia. Genua linea arcuata fusca ornata. Spinae tibiarum apice in- fuscatae. Longit. COrponiet al along ZO > puostotit! ci. 5 ME » elytrocntt. Lao 3,5 >» » femors ‘post. NW e 10 » Patria: Obbia, Juin 1891 (Rob.). Catantops Scnaum. 7 1. C. axillaris Thbg. 79. Patria: Obbia, Mai-Juin (Rob.). Praeterea: Africa totalis. 2. C. melanostictus Schaum. “9. Patria: Hauaccio, Aout (Rusp.). Praeterea : Africa totalis. Caloptenus Serv. 1. C. orientalis n. sp. — 9. Vicinus C. mossambico Branesik. Fulvo-ferrugineus. Costa frontalis sat arcuata, sulcata, dense punc- tata, supra antennas angustata, vertice obtuso, medio carina percur- rente instructo. Antennae concolores. Pronotum sulco typico multo ante medium sito, margine antico rotundato, margine postico în trigonum acuminatum producto, carinis lateralibus rectis, usque ad marginem posticum pronoti perductis , postice valde divergen- tibus. Elytra apicem abdominis et femorum valde superantia, flavo- fusco-variegata, dimidio apicali hyalino rare fusco-maculato. Alae hyalinae (spiritu vini decoloratae?). Femora postica valde incrassata, extus pinnata, concoloria, crista superiore grosse punctata , supra indistinete fusco-bifasciata, area interno-media fere usque ad genu nigra. Genua utrinque linea arcuata nigra ornata, lobi geniculares pallidi. Tibiae pallidae, spinis apice nigris intus 7 extus 8 ar- matae. ORTHOPTERES DES SOMALIS 195 Mongit: d@rp. ey fe) 2 19/m > pronoti- 0-0 0: CAIO: » elytri n} are Adela’ 29 > » femor. post. . . 18,3 Patria: Obbia, Mai 1891 (Rob.). C. orientalis se distingue du C. stalicus L. ainsi que du Mos- sambicus Branes. (Jahrb. d. naturw. Vereines. d. Trencs. Com. 1892, p. 194, taf. XII, fig. 4) par sa créte faciale sillonnée et densément ponctuée, par les crétes latérales du pronotum droites, divergentes et très-accusées jusqu'au bout, par la forme pointue du bord postérieur du pronotum et par la coloration de la face interne du fémur. 2. C. pallidicornis Stal. 7 9 . — Stal. Ofv. Vet. Forh. 1876, 3, 43. Patria: Obbia, Mai-Juin 1891 (Rob.). Praeterea: Damara, Ovambo. Les cerci du 7 ressemblent beaucoup a ceux du C. dtalicus L., leur dent se trouve presqu’au bout de lorgane. Demodoeus Srat. 1. D. Somali Schulthess 9. — Schulthess, Spengels. Zool. Jahrb. Abth. Systematik. VIII, 78. Patria: Obbia (Rob.). Praeterea: Ogadeen, Gerato. Tylotropidius Stat. 1. T. somalicus n. spec. — 9. Mediocris, testaceus, rufovarie- gatus. Costa facialis ubique aeque lata. Vertex scutello distincte de- lineato carina usque ad pronotum perducta imstructus. Pronotum antice truncatum , postice rotundatum, carinis lateralibus curvatis, postice quam in medio magis approximatis, basi et apice fere aequaliter distantibus. Pars ante sulcum typicum quam pars pone illum distinete longior; lobi laterales etiam in prozona confertim punctati. Tuberculum prosternale valde deplanatum , indistincte bituberculatum. Elytra apicem abdominis vix superantia , apicem femorum non attingentia, venis venulisque fuscis , area postradiali 196 A. DE SCHULTHESS SCHINDLER serie macularum albidarum venae radiali appositarum ornata. Alae hyalinae basi citrinae vel pallide roseae (?) (spiritu vini de- coloratae). Femora crista superiore integra, intus fuscis tribus rudimentarus inferne tantum discretis ornata, urea externo-supera serie macularum nigrarum instructa. Area externo-media pinnata, margine superiore et inferiore linea nigra tenuissima ornata. Genua concoloria. Tibiae spinis validis atris extus 16 intus 14 armatae. Tarst valde elongati, tarsus primus secundo fere duplo longior ; arolia magna. Long: “ebipilurt tue ey RO) (28th, x \|(\fpronokig+ 4% ii 55 » OLY agente Doria femor. post. 25» » -tibiar. poster. . . 2 a Patria: Milmil, 22 Aout 1891 (Rob.). Cette espéce est très voisine du 7. ceylonicus Brunner (Révis. du Syst. d. Orth. Ann. Mus. Civ. Genova 1893, Ser. 2, Vol. XIII, pg. 164. Taf. V, fig. 57). Elle est caractérisée par la metazona trés-courte, les carénes latérales concaves et peu divergentes en arriére, la bosse prosternale fortement applatie plutét bituber- culée que bifide et les femurs non crénelés 4 leur eréte supé- rieure. Elle est peut-tre identique au 7’. graci/ipes Branes. (Jahrb. des natur. Ver. d. Trencs. Comit. 1894/95, pg. 256, Tab. VIII, fig. 6). Euprepocnemis Firs. 1. Eu. coerulescens Stil. 9 — Stal. Bihang. K. Sv. Vet. Handl. IV. 5 1876, p. 16. Patria: Obbia (Rob.). Daua, 25 Avril (Rusp.). Praeterea: Massaua, Zanzibar. Cataloipus Bot. 1. C. cymbifer Krauss. ov. — Krauss. Orth. v. Senegal. Sitzbr d. kkj Acad. d. Wiss. (LXXVI 1877, 12, t. 1,75, Se). Patria: Deserto di Banas, Juillet 93, Hauaccio, Aoùt 93, Gu- bala Ginda, Décembre 93 (Rusp.). ORTHOPTERES DES SOMALIS 197 Praeterea: Dagana, Senegal (Krauss), Fernando Po, Zanzibar Bogos (Coll. Brunner). Les dimensions de mes exemplaires sont un peu moins grandes que celles notées par Krauss, savoir: Longueur du corps oot ee ~ 42.5) 2/5 > du pron, 8 > 9 > de l’élytre 32,5 » 32 du fémur post. QI 30 > LOCUSTODEA. PHANEROPTERIDAE. Epiphlebus Karscu. (Stett. ent. Zeit., 1896. 325). Espéces. 1. Tibiae anticae supra margine anteriore, spina apicali excepta, spinis 0-1; lamina subgenitalis Q transversa, apice truncata. 1. Ruspolii n. sp. 1' Tibiae anticae supra margine anteriore, spina apicali excepta, spinis 5; lamina subgenitalis Q triangularis, acuminata. 2. crypterius Karsch. 1. E. Ruspolii n. spec. — >. Viridis; antennarum articulis 3-12 supra nigris, ceteris fusco-annulatis. Pronotum margine posteriore truncato, lobis deflexis angulo antico recto, rotundato, angulo postico rotundato, margine inferiore sinuato. Elytra fusca, venis pallidio- ribus mediam partem segmenti abdominalis primi non attingentia, venis apicem versus valde incrassatis. Femora omnia subtus spi- nulis fortioribus nigris armata; femora antica margine anteriore spinis 7-9, margine posteriore spinis 3-6, femora intermedia mar- gine anteriore spinis 8-9, margine posteriore spinis 0, femora postica margine externo spinis 12-15, margine interno spinis 9-10 armata. Tihiae anticae supra margine anteriore, spina apicali ex- cepta , spinis nigris 0-1, margine posteriore spinis nigris 8-12, tibiae intermediae et posticae supra in ulroque margine spinis pluribus nigris armatae. Lamina subgenitalis 9 transversa apice truncata. Ovipositor longitudinem pronoti duplicem aequans , acu- minatus, utroque margine parum et regulariter curvato, margine 198 A. DE SCHULTHESS SCHINDLER superiore in media parte apicali, margine inferiore in tertia parte apicali serrato-dentatis, disco tuberculis parvis, sertatim dispositis fuscis scabro. Lonpit corp. ere Q 18 DA > pronoti "I doe HE 6 » » partis liberae elytror. LS è» > femor. antic. Pe LE 11,4 » > » intermed. . . 11,8 » > >. | postito ot aa 25 >» >» ovipositoris . . . . 12 » Patria: Ganana, Mai (Rusp.). 2. E. crypterius Karsch. 9. — Karsch. Stett. ent. Zeit. 1896, 325 Patria: Las Oi, 6 Juillet 1891 (Rob.). Praeterea: Somalia (Karsch). Peropyrrhizia Br. 1. P. maculata nov. spec. (Pl. II, fig. 12, 12a). — Viridis; rufo-variegata. Antennae fusco-annulatae. Pronotum teres , abbre- viatum, dense irregulariter rugosum, antice truncatum, postice ro- tundatum, lobis defleris angulo antico Y rotundato , 9 recto, angulo postico rotundato, sinu humerali sat distincto , margine in- feriore recto. Elytra margine antico rufo-limbato , venis incras- satis, 7 segmentum secundum abdominis superantia, 9 hoc seg- mentum vix attingentia. Femora supra rufescentia, albo maculata, antica subtus nigra. Femora antica et intermedia subtus inermia ; femora postica in utroque margine spinis validis nigris 3-5 armata. Tibiae anticae et intermediae supra sulcatae, inermes, tibiae anticae utrinque foramine aperto medio nigro instructae. Tarsi infuscati. Abdomen concolor. Segmentum anale < in laminam horizontaliter porrectam productum et laminam supraanalem verticaliter deflexam obtegens. Cerci breves, subulati, incurvi ; lamina subgenitalis ampla, lata, late emarginata, utrinque in appendicem elongatam curvatam, apice deplanatam producta. Lamina subgenitalis Q lata, rectan- qularis, margine postico late emarginata. Ovipositor basi parum Nei ORTHOPTERES DES SOMALIS 199 inflatus, sensim altenuatus et sensim incurvus, marginibus a medio serrato-dentatis, disco scabro . Hongitscorporis: Sia ata) 9 Mw OF 1G € na > pronety Lisio 3,2 >» 3,6 » > Ghy trots Snc: 4,3 > 912 » femor. antic. . . 7,8 >» 3,0 » » >” “postie: » >). 14,5 » 16,0 » > Gvipositor, 2. . — >» 10,0 » Patria : Biduara, Septembre 93 (Rusp.). Pseudisotima nov. gen. (Pl. II, fig. 13). Novum genus Odonturis (sensu Brunner) affine. mari ignoto certe collocari impossibile. Ab Isotima differt sinu humerali sub- nullo, femoribus inermibus , sternis latis in modum Odonturae constructis, ovipositore margine superiore et inferiore eroso-dentatis. Isotimae a/fine elytris abbreviatis alis rudimentarits, venis radia- libus a basi longe divisis, ramo radiali unico in marginem posticum elytri exeunte. Ce genre ne peut étre classé avec certitude, comme le male reste inconnu. Toutefois il rentre dans le groupe des Odonturae, montrant d’ailleur quelque affinité avec les espèces africaines du genre /sotema (Paura, Karsch). 1. Ps. punctata n. sp. — 9. Viridis, pronoto margine antico punctis duobus distantibus nigro-fuscis, elytris punctis sparsis, abdo- mine maculis confertis fuscis ornatis. Antennae fusco - annulatae. Pronotum margine antico et postico truncato , lobis deflexis [ere aeque altis ac longis, angulis rotundatis, margine inferiore leviter sinuato , sinu humerali fere nullo. Elytra rotundata , medium segmenti abdominals quarti attingentia ; venis transversis valde irregularibus. Alae rudimentariae. Femora omnia subtus sulcata , inermia, lobis genicularibus obtusis. Tibiae anticae et intermediae supra sulcatae, utrinque spinulosae, anticae utrinque foraminibus apertis instructae. Ovipositor longitudinem pronoti superans, sensim incurvus et attenuatus, apice obtusus, margine supertore et inferiore 200 A. DE SCHULTHESS SCHINDLER a a medio eroso-dentatis, disco fere laevi. Lamina subgenitalis late triangularis, acuminata. Longit.Scorpin “a5 e.85 2 Io Sao. » pronptiu tu at 4,3 >» » Glytei' (£5) Sosa, Gif Lat. > 20 ye ie 3,3» Longs femor, antic. EI. 8,0 » > >» posticor.. . 17,5 » » OVIPIORELORHN i ,) 7,0 » Patria: Girma, Aout 93 (Rusp.). Peronura Karscu. Karsch. Berl. entom. Zeitschrift 1888, XXXII, 426. Brunner v. Wattenwyl Addit. zur Monogr. der Phaneropt. Verh. kk. zool. bot. Ges. Wien 1891, 42. La poitrine est étroite, les segments sont munis de lobes courts et tronqués. Les Peronurae entrent donc dans la famille des Acrometopae. Les espèces peuvent étre distinguées de la maniére suivante: 1. Elytra lobiformia, pronoto haud longiora ; lamina subgenitalis Q utringue appendicula tumosa instructa. . . . . . . Clavigera Karsch. 1’. Elytra dimidiam partem abdominis superantia; lamina subgenitalis LRETURIB. ovate ne wales tn WEIS SPAIN E tea the 2 2. Elytra apicem femorum posticorum attingentia . nomima Karsch. Stett. entom. Zeit. 1896, 527. 2’, Elytra mediam partem femorum posticorum non superantia 3 3. Elytra venis concoloribus, maculis albidis adspersa, acuminata. hildebrandtiana Karsch. SM. Elytra venis nigropiceis, immaculata, apice rotundata 1 4. Elytra venis longitudinalibus tantum migropiceis, dimidiam partem abdo- minis vix superantia, sinus humeralis fere obsoletus: genna concoloria. Somali n. spec. A’. Elytra venis longitudinalibus atque transversis nigrofuscis, apicem abdo- minis attingentia; sinus humeralis sat distinetus. Genua infuscata. Rivae n. spec. I. P. Somali nov. spec. -— %. Rufo-viridis , fusco-variegata. Occiput infuscatum. Pronotum elongatum, disco plano, medio paul- lulum constricto, infuscato, utrinque linea fusco-nigra ornato, mar- ORTHOPTERES DES SOMALIS 201 gine antico sinuato, margine postico rotundato, medio leviter inciso- sinuato, lobis deflexis subrotundatim insertis, fere duplo longioribus quam altioribus, angulo antico quam recto majore, rotundato, an- gulo postico rotundato, margine inferiore rotundato-sinuato , sinu humerali fere obsoleto. Elytra dimidiam partem abdominis vix superantia, apice rotundata, maculis albidis nullis (? in spiritu vini conservata), venis longitudinalibus, atque venis campi axillaris nigropiceis, ceteris transversis elytris concoloribus, venis radralibus a basi disjunctis. Femora omnia subtus sulcata, spinis validis apice 5-6 6-8 5-6, 4-6 anticae et intermediae supra late sulcatae, multispinulosae. Tarsi nigris numero (1) 7 armata. (renua concoloria. Tibiae nigri. Ovipositor basi tumidus, dein compressus, sensim attenuatus , parum incurvus, apice acuminatus, marginibus apice serrato-den- tatis, disco subrugoso. Lamina subgenitalis 9 transversa, apice incisa, crista mediana longitudinali carens €. Kongitud=corp. 2600 “an » pronofi.. . . . 6,4 » » elytri og Nap ae ye 15,4 > > femor. antic. . . 12,5 » » » postic.i. i ZON» » Ova positano 9,2 » Patria: Lugh, Avril-Mai 1893 (Rusp.). Les fémurs postérieurs portent: du cété extérieur femur droit —6 épines » gauche 8 » du edté intérieur Re Crotty. {6a es » gauche; 4 = 2. P. Rivae nov. spec. (2). — 9. Rufo-viridis. Occiput fusco- nigrum. Pronotum elongatum, disco plano, medio vix constricto , valde infuscato, utrinque linea nigra ornato, margine antico si- nuato, postico rotundato-truncato , lobis deflexis subrotundatim in- (‘) Le numerateur indique le bord antérieur resp. extérieur , le dénominateur le bord postérieur resp. intérieur des cuisses. La premiere fraction les ;ambes an- térieures, la seconde les jambes intermédiaires, la troisiéme les iambes posté- rieures. (2) «Riva» nomen proprium commilitonis Ruspolii, doctoris rerum naturae periti, 202 A. DE SCHULTHESS SCHINDLER sertis, fere duplo longioribus quam altioribus, angulo antico quam recto majore, rotundato, angulo postico rotundato, margine inferiore fere angulato, margine postico sinuato, sinu humerali sat distincto. Elytra abdominis apicem attingentia, apice rotundata, venis campi costalis et imediastini concoloribus, ceteris nigro-fuscis, venis radia- libus a basi disjunctis. Femora omnia subtus sulcata, spinis apice infuscatis armata. Femora antica subtus margine anteriore spinis 5, margine posteriore spinis 0-1; femora intermedia margine antico spimis 5-7, margine postico spinis 5, femora postica margine ex- terno spinis 5, margine interno spinis 6-7 instructa. Genua ommia infuscata. Tibiae anticae et intermediae supra late sulcatae, multi- spinulosae. Tarsi nigri. Ovipositor uti in P. Somali formatus, sed paullulum magis curvatus. Lamina subgenitalis % transversa, apice incisa, crista mediana longitudinali carens. Lonpit. (COP Mal Q ZO een pronoti 2 (al 5,2 » Cyril: 15 » > femor. antic. . 11,2 » a Mipostiet 25 ovipositoris . . Gela Patria: Dolo, Mai 1893 (Rusp.). Cette espéce a été nommée en honneur du docteur Riva qui accompagna Ruspoli comme naturaliste. Cette dernière espéce n'est peut-étre qu'une variéte de la precedente. Harposcepa Karscu. (Stett. entom. Zeit. 1896, 328). 1. H. Karschiana nov. sp. — 9. Pronotum disco rufo-fusco, coriaceo, medio valde constricto, margine antico angulatim emar- ginato, margine postico rotundato, medio anqulatim exciso, lobis lateralibus angulis rotundatis , margine inferiore obliquo. Elytra apicem oviposiloris parum superantia, venis infuscatis , praecipue in campo axillari, ramo radiali longe pone medium oriente, angulo fere recto infleco. Alae rudimentariae. Femora omnia subtus 8-7 10-12 12 I ._rr — ( a x 6-8, SINR gi APNG Abdomen dorso maculis triangularibus nigro-violaceis, apicem versus spinis fortioribus apice infuscatis numero ORTHOPTERES DES SOMALIS 203 magnitudine decrescentibus ornatum. Ovipositor basi inflatus, dein compressus, altus, valde incurvus, apice acuminatus, disco scabro, marginibus superiore atque inferiore apicem versus serrato-dentatis. Lamina subgenitalis 2 triangularis apice triangulariter incisa 9. Eongik corp tt ee LP OU Cin, > PLONOt ee ee tt ES > Gly trian’ “cay aes): 32,2 » Latit. > medio. . . 8,7 » Longit. femor. antic. . . . 16,5 » > » intermed.. . 20» > WePeMOSGICs: e 39 » > ovipositoris. . . . 11 > Patria: Gubbet, 5 Juillet 91 (Rob.). Cette espéce n'est peut-etre qu'une variéte de la H. lobuli- pennis Karsch. (1. c. 329). Karsch n’en cite que les couleurs qui different beaucoup de celles de mon exemplaire detérioré par Valcool. Les dimensions sont 4 peu près les mémes. Note: Dans les Addit. ad. Monogr. Phaneropt. pag. 44 il s'est introduit une erreur en ce que la Plegmatoptera Hoehneli Br. nest pas une Plegmatoptera Karsch, mais bien une Horatosphaga Schaum, vu qu'elle posséde un ramus radialis, comme du reste indique tout justement la description et la figure (4). Conchotopoda Karscu. 1. C. Stuhlmanni Karsch. 7 — Stett. ent. Zeit. 1896, pg. 329. Patria: Coromma (Rusp.). Praeterea: Buginda (Afr. or.). Mon exemplaire présente quelques différences avec la des- cription de Karsch. Nombre des épines des fémurs — +. o. Dimensions: [Fongueur:‘dulcorpst 2) 25). Ke 1D he » dugipronotias. 8-2 ca). Dil » deylicly:tre planeta: 37,0 » du fémuranter.... 2. 12s > » interméd. . . 15,0 > > postale tn a: 30,0 » 204 A. DE SCHULTHESS SCHINDLER 2. C. Ruspolii n. spec. (PI. II, fig. 14). — 7. Laete viridis, antennis , occipite, disco pronoti rufescentibus. Pronotum margine postico rotundato-producto, medio sinuato. Elytra lata, apice rotun- data, area praeradiali basi dilatata, ramo radiali unico, longe ante medium elytri oriente, longe bifurcato. Femora antica et intermedia compressa, attamen supra non carinata , spinis supragenicularibus nullis, subtus spinis atris quam in ©. Stahlmanni multo minus fortibus armata. Spinae femorum = È So È. Tibiae supra sul- catae, spinulosae, foramina rimata. Segmentum anale 9 in appen- dicem clavatam postice truncatam et sulcatam productum; lamina subgenitalis 2 longa, medio carinata, in lobos duos incurvos apice rotundatos producta. Cerct breves rolundati, incurvi, acuminati L. Longit: corp: i MIT » pronoti 0 e. 4,6 >» » ely tiri. Sb 26» » femor. antic. . 10‘) a » » postie. . 23» Patria: Balessa, 10 Octobre 1893 (Rusp.). Cette espèce ne correspond pas sur tous les rapports avec le genre Conchotopoda de Karsch. Elle lui ressemble par la forme du pronotum et la regularité des veines transversales des élytres ainsi que par l’armure des fémurs; elle en differt cependant par Vabsence d’un second ramus radialis de l’élytre, par le manque d’une véritable carène et en conséquent d’une dent ter- minale au bord supérieur des fémurs antérieurs et intermédiaires et par la forme toute particulière des appendices de l’abdomen. Ignorant la 9 je n’ai pas le courage d’en former un nouveau genre. Euthyphlebia nov. genus. ( Hotes = rectus prhép == vena) Genus novum Conchotopodae Karsch affine. Fastigium verticis deflecum cum fastigio frontis non contiquum. Antennae gruciles. culi globosi. Pronotum elongatum, disco plano, margine antico sinuato, margine postico rotundato-producto, medio non sinuato , lobis deflexis subrotundatim insertis, quam altioribus distinete lon- fl ORTHOPTERES DES SOMALIS 205 gioribus, margine antico recto, margine postico rotundato , angulo antico et postico rotundatis, margine inferiore angulato, sinu hume- rali distincto. Elytra modice lata, abdomen multo superantia, area praeradiali dilatata, venis radialibus a basi disjunctis , ramo ra- diali unico non furcato , longe ante medium elytri oriente et in apicem elytri exeunte, venis transversis regqulariter et paralleliter dispositis. Alae elytris longiores. Femora omnia gracilia , subtus sulcata et spinulosa, antica et intermedia supra carina acuta supra genu dentem formante instructa. Tibiae supra sulcatae et spinu- losae; foramina rimata. Pectus angustum. Genre intermédiaire entre Pantolepta Karsch. et Conchotopoda Karsch. Il se rattache au premier par les fémurs antérieurs et intermédiaires portant en dessus une caréne aboutissant dans une petite dent au-dessus du genou, par les élytres munies dun ramus radialis non bifurqué; il ressemble au dernier par le champ préradiale de l’élytre élargi et surtout par la régu- larité extraordinaire des veines transversales de l’élytre. 1. E. parallela n. sp. — 7. Laete viridis. Antennae rufae. Discus pronoti rufopunctatus. Spinae femorum = = ) =. La- mina supraanalis 7 triangularis, inter cercos deflexa. Cerci validi, elongati, apice incurvi, laminam subgenitalem non superantes. La- mina subgenitalis triangularis, apice profunde incisa. Loneit-{Corp: den n » pronoti . . . 3,3 >» » elytri.d. = - 21,0 >» » femor. antic. . Billi ke > » postic. 16 » Patria: Dolo, Mai 1893 (Rusp.). Pantolepta Karscu. 1. P. heteromorpha Karsch. ¢. Karsch. Berl. ent. Zeitsch. 1888, XXXII, 430, Taf. IV, fig. 5. — Brunner v. Wattenwyl. Add. ad. Monogr. Phaneropt. - Verhandl. zool. bot. Ges. Wien. 1891, 51. Patria: Milmil, Janvier 92 (Rusp.). Praeterea: Mombassa. 206 A. DE SCHULTHESS SCHINDLER Les dimensions sont un peu plus petites que celles indiquées par Karsch, savoir: Longueur\du' corps Yio oy Ree ee ye » du pranot. suite 4,5 > de l’élytre . . . . 27,6 » du fémur ant. . . . 10 » » » > DOSE teas Ut 23 » de l’oviscape . . . 8,7 » Phaneroptera Serv. 1. Ph. nana Charp. 7 9. Patria: Girma, Aoùt 93 (Rusp.). Praeterea: Africa, Portugal. Tvlopsis Fie. 1. T. vittata Br. 7. Patria: Coromma, Octobre (Rusp.). Praeterea: Africa orientalis. Furyeorypha Srir. 7 vatia Brio © Patria: Ogadeen, Daua, Janvier, Mars (Rusp.). Errer, Aout (Rob. ). Praeterea: Kilimandscharo. 2. E. stylata Stal. 2. Patria: Uebi, Février 92 (Rusp.). Praeterea: Sierra Leone, Gabon, Zanzibar. PSEUDOPHYLLIDAE. Mataeus Karscu. M. orientalis Karsch. 9. tated Les dimensions de mon exemplaire different de celles indiquées par Brunner. Je note les suivantes: ORTHOPTERES DES SOMALIS 207 Eongueur: duicorpsyi)> 2. - Di T30 ie > re Prono’: Hoa. = 7,9 > dei Vélytre* "42. 48 Largeur » > au milieu . 12D, 2 Longueur du fémur antér. . . 8°» » » 3 posti. L, 4 16,5 » » de l’oviscape .. . 16,5 >» Patria: Lugh, Février 94 (Rusp.). Praeterea:. Usambara, lacus Taganjika, Zanzibar, Zeerust. (coll. m.). CONOCEPHALIDAE. Ruspolia nov. gen. (,, Ruspoli” explorateur intrépide du pays des Somali et collecteur zélé). 7. Generi Coryphodes Redt. a/finis. Fastigium verticis articulo primo antennarum latius et longius, conicum, sensim attenuatum , subtus punctatum, basi cum fastigio frontis contiguum. Frons sub- tiliter punctata. Pronotum dorso plano dense punctatum, margine antico truncato, margine postico rotundato, lobi laterales angulis antico et postico rotundatis, margine inferiore non angulato, obliquo, sinu humerali distincto. Elytra femora postica paullum superantia , apicem versus sensim angustata, apice acutissimo, vena mediastina (costalis Redt.) venae radiali anticae parallela. Alae elytris vix bre- viores. Prosternum bispinosum. Lobi mesosternales triangulares, apice acuminati, metasternum valde compressum. Femora antica et intermedia subtus inermia, postica extus inermia, intus spinis 0-2 armata. Lobi geniculares femorum posticorum inermes. Segmentum anale 9 triangulariter late emarginatum, Icbis acuminatis. Cerci validi, teretes, laminam subgenitalem superantes, apice bispinost, spina terminali quam altera longiore. Lamina subgenitalis bica- rinata, triangulariter emarginata, stylis brevibus instructa Genre très voisin de Coryphodes Redt. dont nous connaissons une espéce de Bolivia. Il s'en distingue par le cone du vertex non séparé du front par une fissure basale, par le pronotum arrondi au bout, par la présence d’un sinus humeralis distinct et par la longueur rélative des ailes. 208 A. DE SCHULTHESS SCHINDLER 1. R. pygmaea n. sp. — /. Statura parva, unicolor testacea. Bonett. "cor rane Sf LO, ™m: » fastigii verticis . . 0,7 » » PrOnotiacd 04 4,8 » » ely ina tee Yala, = 14,5 >» femor. postie. . . 12,0 » Patria: Giam-Giam, Juillet 93 (Rusp.). Conocephalus Tos, 1. C. fuscipes Redt. 9 (teste Redt.). Patria: Ogadeen, 12 Février 93 (Rusp.). Praeterea: Ceylon, India orient., Japonia, Birma. 2. C. albidonervis Redt. 9 (teste Redt.). Patria: Giofa, Septembre (Rusp.). Praeterea: Madagascar. Xiphidium Serv. 1. X. aethiopicum Thbg. 7 9. Patria: Obbia, Mai 91 (Rob.); Giofa, Septembre (Rusp.). Praeterea: Africa orientalis et occidentalis. 2. X. natalense Redt. larva 9. Patria: Biduara, Septembre (Rusp.). Praeterea: Natal. HETRODIDAE. Pornotrips Karscn. Les espéces du genre Pornotrips, qui sont parvenues a ma connaissance, se laissent classer de la maniére suivante. 1. Pronotum disco rugoso-punctato, medio carinato, quadrituberculato, mar- gine posteriore calloso, utrinque spinis novem armato. Lamina subgeni- talis { ampla, margine posteriore levissime incisa. P. Robecchii n. sp. 1’. Pronotum disco rugoso, medio non carinato, tuberculis nullis, marginibus nec antico nec postico callosis, margine posteriore utrinque spinis non ulira soplem armate A ea dad ce we 2. 2. Pronoti lobi deflexi margine antico inermes. Lamina subgenitalis J trans- versa, margine posteriore bisinuato medio producto; cerci validi, depla- ORTHOPTERES DES SOMALIS 209 nati. Lamina subgenitalis Q transversa, margine posteriore medio latis- ETE SATE es inc tae OOO ISEE LT ace sla cok 8 P. horridus Brunn. 2 2’. Pronoti lobi defleri margine antico spinosi. Lamina subgenitalis g for- nicata, medio incisura pyriformi multo magis profunda quam lata, lobis acuminatis instructa; cerci ¢ cylindrici. Lamina subgenitalis 9 transversa, trisinuata . . . . . . . . . P. Ruspolii Schulth. 1. P. Robecchii nov. spec. (PL. II, fig. 15, 150). — & (larva). Testaceus, fusco-variegatus, spina frontalis brevis, articulum pri- mum antennarum non superans. Pronotum grosse rugoso-punctatum, carina longitudinali instructum, discus tuberculis conicis quatuor, quorum duobus in parte anteriore, duobus in parte intermedia sitis armatum, parte anteriore lateribus valde incisus parte posteriore dilatatus. Margo anticus pronoti sexdentatus , intra dentes medios callosus, margo posticus callosus , utrinque dentibus 9 a latere ad medium longitudine decrescentibus armatus, lobi laterales pronoti punctati, margine integro. Abdomen fuscum, laeve. Tibiae anticae el intermediae supra teretes, anticae subtus utrinque spinis parvis 3, intermediae margine antico spinis 2 margine postico spinis 3 ar- matae. (Pedes postici deficiunt). Lamina supraanalis 4 triangularis non sulcata; cerci ~ teretes, abbreviati ; lamina subgenitalis S ampla, rotundata, margine postico rotundato, medio leviter inciso. Lonoit corps e en e i » prone ea ee 18" > Latit. > MAX, È 16 >» Patria: Obbia, 1891 (Rob.). 2. P. Ruspolii Schult. 7 92. — Sch., Spengels. Zool. Jahrb. Abth. Systemat. 1892, VIII 84, Taf. IV, fig. 4abe. Patria: Ogadeen (Audo), 12 Février 93, larvae (Rusp.). Le nombre des épines des tibias est le méme comme chez le Pornotrips horridus Brunn., savoir 4 = a 4 5-7 Prionocnemis Karscu. Karsch (Berl. ent. Zeit. 1887, XXXI, pg. 54, 67) mentionne comme caractéristique pour le genre Prionocnemis la présence dune forte épine sur le bord méme du lobe latérale du pro- notum, juste derriére la hancne antérieure (« lobi laterales pro- Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.7, Vol. XIX (22 Agosto 1898) 14 240) A. DE SCHULTHESS SCHINDLER noti in ipso margine pone coxas anticas spina valida armati »). Le Prionocnemis aberrans nov. sp., qui se manifeste comme vé- ritable Prionocnemis par les tibias sillonnées en dessus vers le bout, les tibias antérieurs et intermédiaires armés d’épines en dessous dans toute leur longueur et les tibias postérieurs ar- més en dessous au bord interne par une multitude de toutes petites épines, n’a généralement pas cette épine surcoxale. Il faut done un peu modifier le genre Prionocnemis. 1. Pr. aberrans n. sp. (PI. II, fig. 16, 160). — 79. Rufo- fuscus, pedibus pallidioribus , femoribus nigro-maculatis. Spina frontalis valida. articulum secundum antennarum non. superans. Pronotum fuscum, maculis irregularibus migris , interdum linea nigra marginem anticum et lateralem disci pronoti cireumseribente ornatum, grosse rugosum, margine antico (spina laterali prima in ipso angulo sita excepta) tantum bispinoso, margine posteriore calloso, utrinque quadrispinoso, lobis deflexis margine antico et infero integris. Abdomen unicolor fuscum, segmentuwm septimum mon tu- berculatum. Tibiae anticae supra deplanatae, infra a basi spinis validis margine anteriore numero 4, margine posteriore numero 5 armatae. Tibiae intermediae et posticae supra apicem versus sul- catae, intermediae subtus spinis TI, posticae dimidio apicali tan- lum margine extertore spinis 4-5, margine interiore spinis circiter 12 minimis armatae. Segmentum anale < magnum, margine rotun- datum, impressione longitudinali ante apicem evanescente instructum. Cerci < breves, deplanati, incurvi; lamina subgenitalis 7 ampla, margine postico rotundato, medio sinuato-emarginato. Lamina sub- genitalis 2 ampla, transversa, margine postico rotundato, medio truncato. Longit. corp. wT = ar: — i=} > PLONOL eee tee te, Us 16 » femor: postic. , « 16,5- > » Ovipositoris . . . 50 » Patria: Medo-Erelle, Juillet; Arigalgalu, Aout; Dolo, Ciofa, Septembre 1893 (Rusp.). P. aberrans se distingue du P. verruciferus Karsch. (1. e., pg. 68) par le nombre des épines au bord antérieur et au ORTHOPTERES DES SOMALIS 211 bord postérieur du pronotum, par le nombre des épines aux tibias, par le manque de tubercules sur le 7. segment de l’ab- domen et par la forme des organes du bout de l’abdomen. Parmi les 5 individus que j'ai devant moi, 1 9, 2 larves 9, 2 larves >, il n’y a que les larves 9 qui portent vestige d'une épine surcoxale. Bradyopisthius Karscu. 1. B. paradoxurus Karsch. 7%. — Karsch. Orth. Beitr. II, loc. cit.,2 pg: 69, tab. .2, fig. 4. Patria: Uebi, 1 Aout, Gabbon (Rob.) larvae. Praeterea: Ogadeen, Brava (Somalia). La face inférieure des cuisses intérmédiaires montre a leur bord antérieur 1 4 3 tubercules complétement rudimentaires. STENOPELMATIDAE. Magrettia Br. 1. M. abominata Br. Patria: Ueb, Février 93 (Rusp.). Praeterea; Ogadeen, Suakin, Dongola. GRYLLODEA. GRYLLOTALPIDAE. Grvyvlilotalpa Larr. 1. Gr. africana Pal. B. —. Patria: Obbia (Rob.). Praeterea: Africa tota, Asia meridionalis, Nova-Hollandia. Tridactylus Orv. 1. Tr. madecassus Sauss. 7? larvae (teste Saussure). — Sauss. zevision du genre Tridactylus. Revue suisse de Zoologie 1897, IV, 415. Patria: Ogadeen, 18 Février (Rusp.). Praeterea: Madagascar. 219 \. DE SCHULTHESS SCHINDLER GRYLLIDAE. 3rachvytrypes Serv. |. Br. membranaceus Drury 9. Patria: Ogadeen, 12 Février (Rusp.). Praeterea : Africa tropicalis. Liogrwllus Savss. 1. L. bimaculatus DG. 9. Forma typica, varietas minor et varietas elytris testaceis. Patria: Obbia (Rob.). Gellago, Juillet, Umberto I, Mars-Avril, Ogadeen, Février, Décembre (Rusp.). Praeterea: Totus mundus orientalis. Gryvllus L. |. Gr. quadristrigatus Sauss. ©. Patria: Gubala Ginda, Décembre (Rusp.). Praeterea: Africa tropicalis, India orientalis. 2. Gr. melanocephalus Serv. 9. Patria: Umberto I, Mars-Avril; Dolo, Mai; Gellago, Juillet (Rusp.). Praeterea: Africa, India orientalis. OECANTHIDAE. Phaeophyllaceris Wai. 1. Ph. Abyssinica Sauss. Patria: Obbia, Juin 91 (Rob.). Praeterea: Abyssinia. TRIGONIDIDAE. Prigonidium Serv. 1. Tr. cicindeloides Serv. Patria: Umberto I, Mars 93 (Rusp.). Praeterea : Regio mediterranea ; Insulae Fortunatae, insula Ceylon. » ORTHOPTERES DES SOMALIS DS EXPLICATION DE LA PLANCHE. Periplaneta Brunneriana nov. sp. Calolampra aptera nov. sp. Sphaeromantis spinulosa nov. spec. a. > » pes anticus. Oxypiloidea lobata nov. spec. 7 caput ab antico visum, ma- gnitud. aucta. a. Pronotum a latere visum. magnitud. aucta. Paraclonaria longelaminata nov. spec. 9. a. Apex abdominis, magnitud. aucta. Paraclonaria affinis nov. sp. ~. Apex abdominis. a. id. magnitud. aucta; e. = cerci; l. sp. lamina supra- analis; vom — vomer subanalis. Paraclonaria hamuligera nov. sp. 7. Apex abdominis ma- gnitud. aucta. Phlaeoba antennata nov. spec. ©. Duronia flexuosa nov. sp. Oedaleus inornatus spec. nov., pronotum et caput a supero visa. a. Pronotum a latere visum. Robecchia obesa nov. sp. Peropyrrhizia maculata nov. spec. 7. Apex abdominis ma- gnitudine aucta. Pseudisotima punctata nov. spec. Conchotopoda Ruspolii nov. spec. ~“. Apex abdominis magni- tudine aucta. Pornotrips Robecchii nov. spec. 7. Pronotum 7. a. > > d. Apex abdominis. Prionocnemis aberrans nov. spec. 7. Apex abdominis. a. » » > 2 » » 214 A. DE SCHULTHESS SCHINDLER Dt a CoN & Oo aa ° . INDEX SYSTEMATICUS Labidura riparia, Pall. Anisolabis moesta, Gené Forficula pubescens, Gené » serrata, Serv. . . . Aphlebia algerica, Bol. Phyllodromia germanica, L. » supellectilium, Serv. » Corommensis, nov. spec. . ‘Temnopteryx ferruginea, nov. spec. Ischnoptera picea, nov. spec. Stylopyga rhombifolia, Stoll. Periplaneta americana, L. » Brunneriana, nov. spec. Deropeltis Wahlbergi, Stal. » nigrita, Sauss, Heterogamia aegyptiaca, L. » africana, L. Oxyhaloa Ferreti, R. et F. » deusta, Thbg. . . Stenopilema capucina, Gerst. Derocalymma erythraeina, Sauss. Calolampra aptera, nov. spec. Eremiaphila, spec. Elaea somalica, nov. spec. Tarachodes media, nov. spec. » modesta, Schthss. > pantherina, Gerst. Sphaeromantis spinulosa, nov. spec. Sphodromantis bioculata, Burm. . » gastrica, Stal. Mantis sacra, Thbg. Hoplocorypha macra, Stal. Miomantis fenestrata, Sauss. Ischnomantis spinigera, nov. spec. Parasphendale minor, nov. spec. Oxypilus annulatus, Serv. Oxypiloidea lobata, nov. sp. Pseudoharpax virescens, Serv. . . Popa undata, Fab. : » gracilis, nov. spec. . . . 164 ORTHOPTERES DES SOMALIS Idolomorpha dentifrons, Sauss. Blepharis cornuta, Schthss . 2. 2 +... 4 ses a Palophus Heyl, Grand.” 000 Jae avi stone Geratidia, Sansibarica, Stal x rat cia è Paraclonaria longelaminata, nov. spec. > Bins; NOV. BpeCoy Via MI relic sneer > hamuligera, nov. spec. Paratettix scaber, Thbg. Tryxalis nasuta, L. > unguiculata, Thbg. Phloeoba antennata, nov. spec. Duronia flexuosa, nov. spec. Humbella tenuicornis, Schaum. Chloebora Kelleri, Schthss.. . . » gracilis, Schthss. Oedaleus marmoratus, Thbg. » inornatus, nov. spec. » senegalensis, Krauss. . . È Pachytylus migratorioides, Reiche et pio » misratorius, Iotti - » cinerascens, Fieb. Heteropternis hyalina, Sauss. Trilophidia antennata, Krauss. Acrotylus patruelis, Sturm. » longipes; Charp... iu 5.203 AS Namath! 2's. Sphingonotus callosus, Fieb. . . . . .: . » niloticus, Sauss. . . Chrotogonus angustatus, Blanch. . . » lugubris, Blanch. Atractomorpha Aurivillii, Bol. . . . . Parasphena pulchripes, Gerst. . . . . . boecilocerus:vittatus, luc, sa)! sen muta an Phymateus Hildebrandti, Brunn. Taphronota calliparea Schaum. Petasia grisea, Reiche et Valico Xiphocera Brunneriana, Sauss. . . . . . Oxyrrhepes-procerus, Burm.. . . . - . + 5 . 4» Allotriusia gracilis, nov. spec. . . . Acridium aeruginosum; Burm. . a e » septemfasciatum, Serv. Schistocerca peregrina, Ol. Acrostegastes aftinis, nov. spec. Robecchia obesa, nov. spec. Catantops axillaris, Thbg. » melanostietus, Schaum. Caloptenus orientalis, nov. spec. » pallidicornis, Stal. Demodocus somali, Schthss. . Tylotropidius somalicus, nov. spec. Pag. » » » 181 210 A. DE SCHULTHESS SCHINDLER 90. Sil 92. 93. 94. 95. 96. Atle 98. 90° 100. 101. 102. 103. 104. 105. 106. 107. 108. 109. 110. CHL 112. 113. 114. itd: 116. DI. 118. 119. 120. 121. 122. 123. 124. 125. Kuprepocnemis coerulescens, Stal. Cataloipus cymbifer, Krauss. Epiphlebus Ruspolii, nov. spec. > erypterius Karsch. . Peropyrrhizia maculata, nov. spec. Pseudisotima punctata, nov. spec. Peronura Somali, nov. spec. > Rivae, nov. spec. . Harposcepa Karschiana, nov. spec. Conchotopoda Stuhlmanni, Karsch. » Ruspolii, nov. spec. Euthyphlebia parallela, nov. spec. Pantolepta heteromorpha Karsch. Phaneroptera nana, Charp. Tylopsis vittata, Br. Eurycorypha varia, Br. > stylata, Stal. Mataeus orientalis, Karsch. Ruspolia pygmaea, nov. sp. Conocephalus fuscipes, Redt. > albidonervis, Redt. . Xiphidium aethiopicum, Thbg. » natalense, Redt. Pornotrips Robecchii, nov. spec. » Ruspolii Schthss. . Prionocnemis aberrans, nov. spec. Bradyopisthius paradoxurus, Karsch. Magrettia abominata, Br. Gryllotalpa africana, Pal. B. Tridactylus madecassus, Sauss. Brachytrypes membranaceus, Drury. Liogryllus bimaculatus, De Geer. Gryllus quadristrigatus, Sauss. > melanocephalus, Serv. . Phaeophyllacris abyssinica, Sauss. Trigonidium cicindeloides, Serv. LE HISPIDAE DELL’ ISOLA NIAS NOTA DI R. GESTRO Le Hispidae raccolte dal Dott. Elio Modigliani nell’ isola Nias durante il suo primo viaggio in Malesia nel 1886, sono state citate da me, insieme a quelle di Sumatra, nel volume prece- dente di questi Annali (!). Esse si riducono alle cinque specie seguenti : Gonophora hemorrhoidalis (Web.). Var. niasensis. Hili Zabobo , Agosto 1886. Oncocephala angulata, Gestro. Nias, 1886. Monochirus mestus, Baly. Bawolovalani, Maggio 1886. Hispa Modigliani, (estro. Bawolovalani, Maggio 1886. Hispa leptacantha, Gestro. Lelemboli, Agosto 1886. Recentemente il Sig. Ugo Raap ha esplorato l’ isola Nias e ne ha riportato importanti collezioni entomologiche che genero- samente ha donato al nostro Museo Civico. In queste collezioni ho trovato quattro specie di Hispidae, delle quali due nuove, cioè : Wallacea Raapi, n. sp. Gonophora hemorrhoidalis (Web.) var. niasensis. x Hispa hostica, n. sp. Ilispa bipartita, Guer. Cosicché le specie raccolte dal Raap aggiunte a quelle del Modigliani formano una totalita di otto. Questa cifra è assai misera, tanto più se pensiamo che la vicina Sumatra ne conta circa un’ ottantina; ma la stessa povertà di specie si ripete anche nelle altre isole allineate lungo la sua costa occidentale. Per quanto risulta dai materiali finora radu- () Enumerazione delle Hispidae di Sumatra (Ann. Mus. Civ, Genova, 2.0 Ser. XVIII (XXXVIII), 1897, p. 37 a 110). 218 R. GESTRO nati e studiati, le Batu ne hanno cinque, dodici le Mentawei e di Engano finora non se ne conoscono che due ('). Ho già notato il fatto che tutte queste isole minori mancano di //ispidae spinose, eccettuata Nias, la quale invece sopra un totale di otto ne conta cinque, cioè un Monochirus e quattro Hispa. Se questa anomalia nella distribuzione delle forme spinose abbia un'importanza dal punto di vista della faunistica si potrà giudicare solo quando si saranno ottenute più ampie collezioni dall’ intera catena insulare a occidente di Sumatra nonchè dalle Nicobar e Andaman, che pare abbiano con queste isole inte- ressanti rapporti di fauna. Prima di passare alla descrizione delle nuove specie scoperte dal Raap, mi piace di rivolgergli una sincera parola di ringra- ziamento, perchè egli, regalando al Museo Civico di Genova prima le sue collezioni delle isole Batu (*) e in seguito quelle di Nias, ha arricchito notevolmente quel materiale zoologico malese che forma pel nostro istituto uno dei più cospicui ornamenti. Genova, dal Museo Civico 18 Agosto 1898. Wallacea Raapii, n. sp. Elongata, depressa, fulvo-testacea, nitida; prothorace sparsim el irregulariter punctato, elytris ante apicem indistincle nigro-maculatis, punctato-sulcatis, interstitiis externis elevatis. — Long. 5*/, millim. (!) R. Gestro. Intorno ad alcune Hispidae delle isole Batù (Ann. Mus. Civ. Ge- nova, XXXVIII, 1897, p. 399). Id. Nota sulle Hispidae raccolte dal Dott. Elio Modigliani nelle isole Mentawei (loc. cit. XXXVI, 1896, p. 327). Id. Sopra due Hispidae di Engano raccolte dal Dott. Elio Modigliani (loc. cit. XXXII, 1892, p. 791). (2) Le collezioni zoologiche fatte dal Sig. Ugo Raap nelle isole Batù, hanno gia dato luogo ad alcune pubblicazioni. R. Gestro. — Intorno ad alcune Hispidae delle Isole Batu. (Ann. Mus. Civ. Ge- nova, XXXVIII, 1897, p. 399). M. Jacoby, — List of the Phytophagous Coleoptera obtained by Mr. Il. Raap in the Batu Islands with the descriptions of the new species. (loc. cit. p. 405). E, Olivier. — Lampyrides rapportées des iles Batù par H. Raap. (1. cit. p. 112). A. Senna. — Su alcuni Brentidi delle isole Batt. (loc. cit. p. 543). HISPIDAE DI NIAS 219 W. inornatae senilis, sed antennis crassioribus, prothorace an- trorsum minus dilatato, elytris latioribus, bast magis dilatatis, sculptura leviori, ceterisque differt. Somiglia alla W. «ornata ma è di un colore testaceo tendente più al rossiccio. Le antenne sono leggermente più spesse, cogli articoli 5 a 11 quasi neri e opachi. Il protorace in avanti è meno dilatato e ha gli angoli anteriori meno sporgenti, i lati meno paralleli e più arrotondati; anche in questa specie i punti sono sparsi e irregolarmente distribuiti, però alquanto più abbondanti lungo il tratto liscio mediano. Gli elitri sono più larghi e più dilatati alla base che nella cnornata e la loro scultura è in generale meno profonda; i punti sono alquanto meno avvicinati e degli interstizii sono elevati soltanto i più esterni, mentre quelli presso la sutura sono piani. Si osserva prima dell’ apice una macchia nerastra, ma assai incerta. Il corpo inferiormente è leggermente più chiaro che al disopra e i segmenti addominali sono orlati di scuro. Questa specie è fondata sopra un solo esemplare, ma ha ca- ratteri notevolmente salienti per poter essere distinta dalle altre finora descritte. Mi compiaccio di assegnarle il nome del suo scopritore. Hlispa hostica, n. sp. Oblonga, rufo-ferruginea, subnitida, antennis fulvescentibus, ar- ticulo basali obscuriore, elytris nigris regione scutellari rufescen- tibus; prothorace transverso, opaco, disco plano, transversim biim- presso, obsolete punctato, antice utrinque bispinoso, spina antica bifurcata, margine laterali trispinoso, spinis apice nmigris; elytris crasse punctato-striatis, spinis validis, marginalibus cum minoribus alternantibus, aptealibus brevioribus. — Long. 4!/, millim. H. Manterii semelis, sed statura minore, antennis brevioribus, prothorace minus transverso, lateribus trispinoso et disco diverse sculpto, elytrorum spinis apicalibus longioribus, ceterisque facile distinguenda. Il capo è, come il protorace, di un rosso ferrugineo; le an- tenne tendono al fulvo, eccettuato il primo articolo che è piceo. 220 R. GESTRO Il protorace è trasverso; il disco è quasi piano e presenta due depressioni trasversali, una, più leggera, subito dietro |’ inserzione delle spine anteriori e |’ altra innanzi al margine basale; la sua scultura si compone di punti larghi ma poco profondi, che man- cano quasi affatto nel terzo anteriore. Le spine anteriori sono robuste, due per lato, saldate insieme alla base; di esse la po- steriore è quasi perpendicolare al piano del disco e |’ anteriore si rivolge obliquamente in avanti e in alto biforcandosi al suo apice ('). Le spine laterali sono in numero di tre, delle quali le due anteriori sono unite insieme alla base, sostenute da uno stelo comune robusto ma corto e dirette quasi orizzontalmente all’esterno e in avanti e la posteriore, più corta e più gracile, parte immediatamente dalla base delle due prime ‘e si rivolge leggermente in addietro. Lo scudetto è largo, ad apice largamente arrotondato, un po’ più scuro del protorace e alutaceo. Gli elitri sono neri, salvo la regione scutellare, nella quale tendono al rossastro; sono armati tanto sul disco come lateralmente di spine robuste, le quali sui margini alternano con altre più piccole; le spine del margine apicale sono più corte delle altre, ma anche esse alternanti con spine minute. Fra questa specie, della quale il Sig. Raap ha raccolto un solo esemplare, e la Manterà di Sumatra, corre molta somi- glianza; però si possono facilmente distinguere l’una dall'altra. La nuova specie è più piccola, ha le antenne leggermente più corte, il protorace meno largo, con punteggiatura mancante sul terzo anteriore, senza linee longitudinali elevate; le spine laterali sono tre e lo stelo che sostiene le due anteriori di esse è più breve che nella Mantert; gli elitri sono alquanto più stretti e le spine del margine apicale sono più lunghe. () Per questo carattere della biforcazione del ramo anteriore della spina anteriore, questa specie deve riferirsi al sottogenere Triplispa di Weise. VIAGGIO DEL DOTT. ELIO MODIGLIANI NELLE ISOLE MENTAWEI NOTA SUL BREN TIDI peL port. ANGELO SENNA L'itinerario seguito nel viaggio alle temute ed ignote isole Mentawei, le avventure occorse e i risultati scientifici ottenuti, in attesa che ci vengano diffusamente descritti in uno di quei pregevoli volumi di cui il dott. Elio Modigliani ha il segreto, ci sono noti per quanto hanno pubblicato lo stesso illustre viag- giatore e il Prof. E. H. Giglioli. A maggior chiarezza dei luoghi menzionati in queste pagine è sufficiente rammentare che il dott. Modigliani, lasciata Padang, a bordo d’un incrociatore olandese mosse alla volta di Sipora la terza isola per grandezza del gruppo delle Mentawei. Toccata la rada di Si Oban vi si fermò qualche tempo, poi raggiunse il villaggio di Si Matobe posto alla foce del fiume Sereinu che risali fino al villaggio omonimo. Da tutte queste località il dott. Modigliani riportò dei Brentidi; in complesso 360 esemplari che ho riferito a 36 specie spettanti a 17 generi. L’ esame di questa collezione, che mi fu comunicata dall’ amico dott. Gestro al quale attesto la mia riconoscenza, mi riuscì di grande interesse perchè essa proveniva da una lo- calità affatto inesplorata e per aver altra volta studiato i Brentidi di Engano e delle Batù, isole che unitamente alle Mentawei e a Nias - di cui pure conosco qualche specie - stendonsi in ca- tena lungo le coste occidentali di Sumatra. Lo studio delle faune insulari è sempre di peculiare impor- tanza per i rapporti ch’ esse presentano con quelle di altre terre 222 A. SENNA e quindi per i dati che forniscono sull’ origine e sull’ epoca di formazione delle isole stesse. Rispetto alla linea d’ isole ad occi- dente di Sumatra, alle Andaman e alle Nicobar che possono considerarsi come una continuazione di quella, sono note le ipotesi formulate dal Wallace (1) e dal Doherty (2) e l’idea conciliativa del Vinciguerra (*). L’ ultima parola però non potrà esser detta che in seguito, quando cioè tutte le isole saranno sufticiente- mente esplorate, mentre ora poco si conosce delle Andaman, ancor meno delle Nicobar e punto di Simalu, Siberut e Pageh. Riguardo ai Brentidi, Sipora ha il primato numerico sulle altre isole; sono infatti, come ho detto, 36 specie quelle raccolte in confronto di 16 trovate ad Engano, di 8 delle Batù, d’una decina che mi sono note di Nias e di altrettante o poco più delle Andaman. Degno di maggior considerazione è il carattere della faunistica di Sipora, perchè, se si esamina la distribuzione geografica delle specie conosciute che vi si rinvennero e le affinità che quelle nuove presentano con altre descritte, risulta evidente che i rap- porti di relazione colla faunistica sumatrana sono molto minori di quanto era supponibile. E infatti delle 36 specie che ho sot- t' occhio e di cui 35 sono determinate, si può non tener calcolo delle 13 seguenti: Hoplopisthius trichimerus Senna, Cerobates Y tristriatus (Lund), C. sexsulcatus Motsch., C. sumatranus Senna, Trachelizus bisulcatus (Lund), 7°. modestus Senna, Miolispa exa- rata Desbr., M. nupta Senna, Microtrachelizus Targionii Senna, M. cylindricornis (Pow.), Baryrrhynchus dehiscens Gylh., Orychodes cinnamon (Herbst), e Hormocerus reticulatus (Lund) perchè sono largamente diffuse nella sottoregione indo-malese ed alcune «anche fuori di essa. Delle rimanenti ne trovo 4 che sono indo- malesi e indo-cinesi ma finora non furono raccolte a Sumatra e sono le seguenti: Cyphagogus Whitei (Westw.) di Borneo, (1) A. R. Wallace. The Malay Archipelago, p. 13 e seg., 1872: Island Life, p. 260, 1880; E. Modigliani. Un viaggio a Nias, p. 120. 1890. (?) W. Doherty. Journ. Asiat. Soc. Bengal, LX, p. 4, 1891. (") D. Vinciguerra. Ann. Mus. Civ. di Stor. nat. Genova, ser. 2.*, vol, XII (XXXII), p. 520, 1892. BRENTIDI DELLE ISOLE MENTAWEI 223 delle Filippine e con qualche dubbio di Engano, €. kiehhorni Kirsch della Birmania, Malacca e Borneo, Cerobates canalicu- latus Motsch. dell’ India orient. e di Perak, e Schizotrachelus madens Lac. dell’ India e di Malacca. Aggiungo poi Cedzocera longicornis Pasc. che finora era propria delle Andaman e la cui presenza a Sipora è importante perchè sappiamo che la specie affine ma distinta C. tristis Senna è comune a Sumatra, a Giava e fu trovata anche a Borneo, a Engano e nella penisola di Malacca. Alle specie qui sopra menzionate si contrappongono le due seguenti: Miolispa nigricollis Senna e Higonius crux Olitt trovate nelle Is. Andaman e a Sumatra e le tre seguenti: Trachelizus rostralis Senna, Miolispa Fausti Senna e il nuovo Cyphagogus silvanus mihi che sono sumatrane. Non meno con- cludente è l’ esame delle 12 specie restanti che ho descritto come nuove; e invero eccettuato lo Stereodermus infidus n. che è affine a specie sumatrane, si trova lo Stereodermus siporanus n. che rammenta una specie delle Batu, la Miolispa siporana n. e il Prophthalmus mutabilis mentaweicus Senna che sono i rappre- sentanti di forme enganiche; poi Jonthocerus mimus n., J. Mo- dighani n. (1), J. mentaweicus n. e Microtrachelizus mentaweicus n. che richiamano alla mente il primo una specie di Giava, una di Birmania il secondo e le due rimanenti forme papuane; inoltre Higonius bilobicollis n. affine ad una specie di Perak, e per ultimo le 3 seguenti: Carcinopisthius interrupticosta n., Tra- chelizus peregrinus n. e Amorphocephalus mentaweicus n. che sono ben distinte da tutte le altre finora descritte. Concludendo riguardo ai Brentidi di Sipora mi pare di poter asserire : 1.° Che le relazioni con quelli di Sumatra sono minori di quanto era da aspettarsi dalla posizione dell’ isola stessa. 2.° Che i rapporti colle isole Andaman risultano maggiori che non quelli che Nias ed Engano hanno colle medesime. Firenze, R. Museo di Storia natur. Agosto 1898. (!) Notisi che di questa specie nuova ne ho studiato un ¢ delle Is. Andaman esistente nella collezione del sig." Desbrochers des Loges. 22 A. SENNA 1. Cyphagogus Whitei (Westwood), The Cabin. of Orient. Ento- mol., p. 32, tav. 15, 1848. Un solo esemplare di Sereinu. 2. C. Eichhorni Kirsch, Mitth. K. Zool. Museum Dresden, I, p. 45, 1875. Un solo esemplare di Sereinu che, per i tarsi posteriori un poco più corti, ritengo una femmina. La specie è stata trovata a Malacca, Perak e Borneo. 3. C. silvanus mihi. Questa specie è nuova e ad essa riferisco un piccolo esem- plare di 5 mm. di Sereinu. Siccome il Dott. Modigliani ne rac- colse quattro esemplari a Sumatra durante la sua esplorazione nella regione del lago Toba, darò la descrizione di queste specie in un’altra nota che sto redigendo e che riguarda appunto i srentidi di quella regione. L’ esemplare di Sipora ha il prorostro e le antenne un po’ rossastri e la scultura delle elitre un po’ meno irregolare di quella degli esemplari tipici. 4. Hoplopisthius trichimerus Senna, Ann. Museo Civ. Stor. nat. Genova, ser. 2.8, vol. XII (XXXII), p. 451, 1892. Un maschio di Si Oban. — Questa specie fu pure trovata a Nias ma non a Engano. 5. Carcinopisthius interrupticosta, n. Rubro-brunneus, nitidus. Capite latiore quam longiore, basi in- ciso; rostro deplanato, laevi , apice parum dilatato; antennarum articulis 4.°-8.° subquadratis, compressis, majoribus, a latere con- spectis aeque latis quam longis, desuper visis longioribus quam la- tioribus, cylindricis ; articulo apicali ovato-conico, breviore duobus praecedentibus unitis. Prothorace conico, dorso profunde sulcato. Elytris lateribus ante medium paullo latioribus quam basi, inter- stitio suturali subdepresso, basi tuberculato, apice haud producto ; interstitio sequente parum distineto ; 3.° basi crasso, sat elevato brevi spatio interrupto deinde redivivo, angustiore, valde ele- BRENTIDI DELLE ISOLE MENTAWEI 92925 vato, cariniformi, ad declivitatem apicalem integro, requlariter curvato, haud angulatim abrupto; 4.° gracili, sicut praecedente ad basin brevi spatio interruplo ; interstitio sequente basi lato, una cum 7.° et 9.° callum humeralem formante, postice gradatim an- gustiore et modice elevatiore ; 6.° et 8.° brevibus, angustis, parum conspicuis; 7.° angusto, cariniformi, gradatim postice elevatiore, ad declivitatem apicalem statim abrupto, dentato ; elytris ad apicem unco magno, lato, fere excavato, incurvato, acuminato, marginibus elevatis, dente submediano interne armato instructis. Pedibus bre- vibus, robustis; femoribus compressis, latis, anticis subtus breviter seligeris; posticis supra longitudinaliter subexcavatis , squamosis. Processu prosterni conspicuo, metasterno longitudinaliter trisulcato, abdomine basi unisulcato, segmento apicali trifoveolato. Long. 9 '/5. Un solo esemplare di Sereinu ho potuto esaminare di questa specie singolare che è distintissima da tutte le altre finora note dello stesso genére per la conformazione degli interstizi elitrali. Il carattere del 3.° interstizio (1), per non dire che del più ap- pariscente, integro e regolare alla declività apicale, invece di es- sere angoloso come nel C. Oberthuri Senna, C. Fruhstorferi Kolbe, C. papuanus Senna e C. Kolbei Senna, è peculiare a questa specie come pure quello degli interstizi 3.° e 5.° che sono interrotti per un breve tratto dopo la base. 6. Stereodermus siporanus, n. Subgracilis, elongatus, nigro-fuscus, parum nitidus , perparce squamosus, haud pilosus. Capite subquadrato , angusto, angulis posticis rectis, supra suleato ; rostro gracili, sulcato usque ad me- dium prorostri, metarostro conico, prorostro leviter longiore, gra- datim apicem versus ampliato, rufescente. Antennis gracilibus, sparsim setulosis, articulis 4.°-8.° transversis, lateribus subobliquis, 9.° et 10.° longioribus, subovatis, apicali obtuse acuminato. Prothorace brevi , antice fortiter constricto, lateribus distincle ampliatis, arcuatis, supra profunde sulcato, sulco ante medium angustiore quam upici et bast. (1) Cioè la 2.2 costa del Kolbe il quale nelle sue diagnosi (Stettiner. Entom. Zeit. p. 174, 1892) chiama 1.* costa ciò che per me è 2.° interstizio avendo io adottato il sistema più logico di ritenere come 1.° interstizio il suturale. Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.3, Vol. XIX (9 Settembre 1898) 15 220 i A. SENNA Elytris plus duplo longioribus prothorace , lateribus vix arcuato- ampliatis, apicem versus conspicue angustalis, apici margine in- structis, suturae incisis; supra trisulcatis, lateribus striatis, sulco 3.° dorsali in medio tam lato quam 2.°, interstittis carinatis, recurvis. Pedibus longiusculis, tibiis anticis modice dentatis ; prosterno ante- corali foveolato, metasterno apici modice impresso, abdomine basi profunde foveolato, foveola irrequlari. — Long. 6 mm. Un esemplare di Sereinu. La specie è ben distinta dallo St. Gestroi Senna per il corpo più gracile e comparativamente più allungato, per la forma del corsaletto che è più arcuato e rigonfio ai lati, per il capo più stretto e più lungo, il rostro più gracile, gli articoli 9.° e 10.° delle antenne più lunghi, il 3.° solco dorsale delle elitre largo nel mezzo quanto il 2.° ete. È invece affine e dello stesso gruppo dello St. Raapi Senna, specie che ho recentemente descritta delle isole Batù, lo si rico- nosce però per gli articoli delle antenne più gracili ed allungati, la testa più allungata e stretta, il prorostro meno largo all'apice e più lungo, il protorace comparativamente più ristretto davanti, le elitre più incise all’ apice nel mezzo e infine pel corpo più gracile. 7. St. infidus, n. Rubro-castaneus, nitidus, vic squamosus, parce setulosus. Capite quadrato, supra sulcato, angulis posticis rectis; metarostro brevi, conico, sulcato; mesorostro rotundato-ampliato, sulcato ; prorostro laevi, robusto, apice dilatato. Antennarum articulis 4.°-8.° tran- sversts, 9.° et 10.° rectangularibus, in 7° paullo longioribus quam latioribus, in 9 quadratis; apicali conico. Prothorace antice mo- dice angustato , lateribus parce curvato-ampliato, supra profunde sulcato, sulco antice haud attenuato. Elytris duplo prothoracis lon- gioribus illoque latioribus, lateribus paullo dilatatis, apice margi- natis, subtruncatis, angulis externis rotundatis, dorso trisulcatis , lateribus subluevibus vel lineatim punctulatis, sulco 3.° dorsali obsoleto, valde angustiore, quam 2.°. Tibiis anticis distinete den- tatis; prosterno antecoxzali foveolato , metasterno dimidio apicali impresso, abdominis basi profunde foveolata, segmento apicali sparsim punetato. — Long. 3-3 '/,. BRENTIDI DELLE ISOLE MENTAWEI 227 Sereinu e Si Oban. Sei esemplari di cui quattro maschi. Questa specie è affine a St. Gestroî Senna, ne differisce pel capo lievemente più stretto, per gli articoli 9.° e 10.° delle antenne rettangolari, l’apicale conico e per le elitre più lisce ai lati. 8. Cerobates sexsulcatus Motsch. Etudes entom. VII, p. 95, 1858. Molti esemplari di Si Oban, Si Matobe e Sereinu. Questa specie molto diffusa abita anche Nias, le Batù ed Engano. 9. C, canaliculatus Motsch. 1. c. Otto esemplari di Si Oban e Sereinu. E interessante la cat- tura di questa specie il cui limite meridionale era finora Perak. 10. C. sumatranus Senna, Bull. Soc. Entom. Ital. XXV, p. 306, tav. IlI, fig. 1, 1893. Due esemplari di Si Oban. Il colore è testaceo, in uno degli esemplari il corsaletto è solcato fino all’ apice e il metarostro è distintamente solcato; nell’ altro il solco del corsaletto è più breve e quello del metarostro più lieve. Questa specie s’ estende fino a Timor ma non fu per anco trovata nelle altre isole ad occidente di Sumatra. 11. C. tristriatus (Lund). Skrivt. af naturhist. selskab. V, 2, p. 66, 1802. Il dott. Modigliani raccolse più di 170 esemplari di questa specie a Si Oban e Sereinu; 2 soli a Si Matobe. Oltre la forma tipica e la elytralis, di cui nella mia noticina sui Brentidi delle Batu (‘) indicai i caratteri distintivi che nei molti esemplari di Sipora trovo confermati, stabilisco ora di denominare col binomio tristriatus longirostris mihi quegli esemplari, e ne ho molti sot- t occhio, nei quali il prorostro è visibilmente più lungo, la 3.* stria suturale non è interrotta dopo la metà delle elitre ma attenuata, e infine il disco e i lati di quest’ ultime sono meno nitidi Non sono proclive a credere che queste forme possano (1) Ann. Mus. Civ. Stor. nat. ser. 2.4, vol. XVIII (XXXVIII), p. 544-45, 1897. 228 A. SENNA in seguito venire elevate al grado di specie, perchè frequenti sono gli esemplari che servono per così dire «di trait-d’union alle medesime. 12. Jonthocerus mentaweicus, n. SA. Testaceo- rufus, sat nitidus, elytris infuscatis. Capite pone oculos rotundato , basi impresso , vertice sublaevi , fronte modice angusta, sulcata, oculis basin capitis haud attingentibus; metarostro subconico, sulcato; prorostro breviore, apici rapide dilatato. An- tennis corporis longitudine paullo brevioribus, flavido pilosis. Pro. thorace oblongo-ovato, antice fortiter constricto, dorso convexo, laevi, basi obsoletissime subimpresso. Elytris striatis, striis suturalibus curvatis, lateribus sat distinete striatis, apice explanato-marginato, in medio inciso, angulis externis rotundatis. Tibiis anticis fortiter dentatis , dente recurvo et intus piloso;. metatarso postico duplo articuli sequentis breviore. Infra capite lateribus dimidio antico punclato, medio subcarinato; rostro excavato, lateribus punetato ; abdomine basi subsulcato , segmento apicali brevi, biimpresso. — Long. 5 mm. Questa specie di cui ho un solo maschio di Si Oban è facil- mente riconoscibile fra le congeneri pel corsaletto quasi liscio, avente cioè una breve impressione, lineare, appena percettibile alla base. L’ unica specie nella quale il protorace è pure liscio è J. papuensis Macleay, del fiume Fly (N. Guinea), di cui indub- biamente fu descritta la femmina perchè l’autore dice: antennae reaching to the base of the elytra: io poi la ritengo una specie critica perchè in essa, stando alla diagnosi, il capo e il rostro presi insieme sono appena uguali in lunghezza al protorace, mentre nella mia nuova e del resto in tutte le altre sono più lunghi. 13. J. Modigliani, n. A. Testaceo-rufus; capite basi pone oculos minute sed distinete angulato, occipite sulcato, marginibus sulci elevatis, fronte angu- slissima, oculis maynis, superne antice fere contiguis; metarostro sulcato, prorostro breviore, apice parce dilatato. Antennis corporis BRENTIDI DELLE ISOLE MENTAWEI 229 longitudine paullo brevioribus, flavido pilosis. Prothorace canalicu- lato. Elytris striatis, striis ad latera parum distinctis, apice expla- nato-marginatis, in medio angulatim incisis, angulis externis suba- cuminatis. Tibus anticis ut in specie praecedente ; metatarso postico tertio articuli sequentis longiore ; metasterno apice foveolato , abdo- mine basi sulcato. — Long. 4'/, mm. Un £ di Si Oban. Un secondo esemplare e questo prove- niente dalle Is. Andaman lo trovai tra le specie della collezione del sig." Desbrochers des Loges, ch’ ebbi in comunicazione per determinarle. Raggruppando le specie di Jonthocerws secondo che il proto- race è liscio o soleato e la testa angolosa o rotondata dietro gli occhi, questa specie, dedicata rispettosamente all’ illustre viag- giatore, viene a collocarsi tra J. carznensis Senna della Birmania, J. angulaticeps Senna di Giava e la specie seguente J. mimus n., le quali tutte hanno il protorace solcato, la testa angolosa ai lati e le elitre distintamente striate ai lati. Nei due ultimi lo svi- luppo del globo oculare è molto minore che nel nuovo J. Mo- diglianii e conseguentemente la fronte è più larga, gli angoli basali del capo più cospicui, inoltre l’occipite non è solcato: per tali caratteri facilmente si distinguono. La specie birmana invece (J. carinensis) si distingue per il corpo più robusto, il metatarso posteriore più lungo e per la colorazione ben diversa. 14. J. mimus, n. T. Ferrugineo-rufus ; capite basi pone oculos conspicue angu- lato, occipite impresso, fronte modice angusta, canaliculata, oculis mediocribus ; metarostro sulcato, marginibus sulci carinatis, meso- rostro dilatato, prorostro apici latiore quam basi, breviore quam metarostro. Antennis corporis longitudine brevioribus. Prothorace dorso canaliculato, canaliculo antice angustiore. Elytris sat distinete striatis etiam lateribus, apice explanato-marginatis, in medio paullo emarginatis. Metasterno dimidio apicali abdomineque basi sulcatis, segmento apicali subimpresso. — Long. 5 mm. Un solo maschio di Sereinu. È distinto da J. Modigliani Senna pel minore sviluppo del 230 A. SENNA globo oculare, per la fronte più larga, gli angoli basali del capo più grandi e per la porzione basale del medesimo con una lieve impressione; le elitre sono più distintamente striate ai lati, l'apice è differente e infine il metasterno è solcato nella metà apicale. La nuova specie è più affine a J. angulaticeps Senna di (Giava, ma in quest'ultimo gli occhi sono più vicini alla base del capo, il protorace è più ristretto sul davanti, il metasterno e la base dell’ addome non sono soleati, infine la colorazione è diversa. 15. Trachelizus bisulcatus (Lund), Skrivt. af naturhist. selskab. V, 2, p. 67, 1802. Cinque esemplari di Si Oban. 16. T. modestus Senna, Notes from the Leyden Museum, XIV, p. 165, 1891. Due maschi e una femmina di Si Oban. L’esemplare piu grande misura 101/, mm., tutti sono di color più chiaro di quello del mio tipo di Giava, ma pei caratteri della testa, del rostro e delle elitre gli corrispondono meglio che gli esemplari di Engano pur riferiti a questa specie. Essa è del resto molto affine - unitamente a 7. mestus Senna - alla specie capostipite di questo gruppo che è il 7. rufovittatus (Perr.) e devo convenire io stesso che la determinazione di esemplari delle tre suddette specie non aventi eguali dimensioni riesce alquanto difficile. Mi sembra ad ogni modo che il 7. modestus Senna a paragone del 7. rufovittatus (Perr.) abbia il capo più lungo ed il meta- rostro pure più lungo e più attenuato davanti. Il dott. Modigliani raccolse pure a Si Oban un altro esem- plare di 11 !/, mm. e che pei caratteri del capo e del rostro sembra intermedio tra le due specie; le elitre hanno però una scultura un poco diversa. 17. T. rostralis Senna, Bull. Soc. Entom. Ital., vol. XXX, 1898. Un maschio e una femmina di Si Oban. Il 7 che è un poco più piccolo del mio tipo ha il capo comparativamente più stretto, BRENTIDI DELLE ISOLE MENTAWEI 231 il metarostro un poco più lungo, il protorace più distintamente punteggiato verso l'apice. La femmina che prima non si conosceva differisce dal maschio specialmente per il pronoto più gracile e appena visibilmente allargato all’ apice. 18. T. peregrinus, n. Q. Rubro-brunneus, opacus, squamositate griseo-terrosa abunde indutus. Capite latiore quam longiore, a collo fortiter diviso, basi in medio late emarginato, utrinque subtuberculato, lateribus anguste inciso, angulis posticis nodulosis, productis; dorso subdepresso , super oculos paullo elevato. Metarostro brevissimo, conico, ut caput abunde squamoso, obsolete canaliculato ; prorostro elongato; gracili, filiformi, glabro, nitido. Antennis clavatis, squamosis, articulis 4.°-8.° transversis, perfoliatis, lateribus sensim obliquis, 9.° et 10.° majoribus, itidem latioribus quam longioribus, apicali pyriformé , parce latiore et longiore praecedente. Prothorace brevi, subovato , antice conspicue angustato, dorso parum depresso, sulcato, punctis squamositate repletis setisque gerentibus in disco et lateribus sparsis. Elytris duplo prothoracis longioribus illoque parce latioribus, ad Lasin humeris et interstitio adjacente interno nodulosis et productis, lateribus subparallelis, apice externe rotundatis, in medio emargi- natis; supra parum convexis, juxta interstitium suturale stria unica utrinque exaratis externe subseriatim remote punctulatis ; interstitio suturali lato, depresso, setulis nonnullis, sicut sequentibus sparso , inlerstitio 3.° elevato, squamoso , basi noduloso , simplici linea punctulata ab interstitio 2.° separato ; 4.° valde angusto, basi et apice abbreviato, 5.° cum 9.° callum humeralem formantibus, squamosts, 7.° pone medium squamoso. Pedibus squamosis, femo- ribus inermibus, tibiis subrectis, tarsis (arliculo unguifero excepto) brevibus. Coxis squamosis, remotis ; processu prosterni lato, meta- sterno abdomine basi punctatis et squamosis, subconvexis ; segmento 1.° abdominali a sequente conspicue diviso, segmento 4.° breviore quam 3°, apicali lateribus squamoso. — Long. 10 mm., lat. max. proth. 1!/, mm. Una sola femmina di Si Oban. Pongo questa specie notevole nel genere Trachelizus perchè 232 A. SENNA l’unico che la possa ricevere quantunque differisca per caratteri di non lieve importanza dalla sola specie colla quale si possa in certo qual modo confrontare. E questa è il 7. bisu/eatus (Lund). Nella nuova però la marginatura alla base del capo è più larga, gli angoli postoculari sono più prominenti e callosi, le antenne rammentano quelle di certi Ceocefalini, il protorace presenta delle rade punteggiature ripiene di squamosità e guernite d’ una setoletta, le elitre hanno una scultura particolare e infine, ca- rattere raro nei Brentidi, i due segmenti basali dell’ addome sono divisi da una sutura tanto distinta quanto quelle che se- parano gli altri segmenti. 19. Miolispa nupta Senna, Notes from the Leyden Museum, XIV, p. 171, 1892. Cinque maschi e tre femmine di Si Oban. La specie ha vasta distribuzione geografica: gli esemplari di Sipora sono identici a quelli di Sumatra e ai topotipi di Giava. Ad Engano invece la specie è sostituita dall’ affine .M. enganica Senna distinguibile specialmente per i lati del capo che sono obliqui. Finora non mi è nota nè di Nias, nè delle Andaman, ne della penisola di Malacca, mentre fu trovata nel Siam e nelle Filippine. Qui cito anche una femmina di Sereinu che appartiene ad una specie molto affine alla M. nupta Senna, ma distinta per alcune particolarità delle antenne e delle elitre. Per ora non faccio che accennarla. 20. M. exarata Desbroch. Journ. Asiat. Soc. Bengal, vol. 59, p:8.2.*; + prs223;» 1890, Una sola femmina di Si Oban; essa è identica in tutto ai topotipi di Giava di cui esaminai ed ho in collezione moltissimi esemplari dovuti alla gentilezza specialmente del sig." L. W. Pasteur che me li inviò direttamente. La presenza di questa specie a Sipora è interessante perchè mi sarei aspettato che dovesse appartenere alla var. sumatrana mihi. Mi spiego: uni- tamente a questo studio, io sto esaminando i Brentidi di Sumatra raccolti dallo stesso Modigliani; essi per la loro importanza sa- BRENTIDI DELLE ISOLE MENTAWEI 233 ‘anno trattati in una nota a parte di prossima pubblicazione. Fra le specie sumatrane ho trovato parecchi esemplari della M. nupta Desbr. pei quali ho istituito l’ anzidetta var. sumatrana basata sulla forma degli articoli antennali. L’ esemplare di Si- pora appartiene invece alla forma tipica, che, notisi, non ho trovato fra quelli sumatrani e d'altra parte nessun esemplare dei moltissimi esaminati di Giava mi presentò le antenne con- formate come negli esemplari sumatrani. Con ciò non voglio asserire che le ulteriori esplorazioni non comprovino la presenza a Sumatra della forma tipica e quella della var. sumatrana nelle Is. Mentawei, tanto più che in queste stesse isole fu rac- colta dal nostro viaggiatore un’altra varietà della medesima specie e da me chiamata var. humeralis la quale pure trovasi a Sumatra. Qui basterà che dica ch’ essa è distinta dalla tipica per la forma delle antenne e per le elitre la cui macchia ferru- ginea è limitata alle spalle. Di Sereinu ne ho studiato una sola femmina, mentre di Sumatra parecchi esemplari sui quali ritornerò nella nota preannunziata. 21. M. Fausti Senna, Notes from the Leyden Museum, XVI, p. 188, 1894. Cinque esemplari di cui quattro maschi e una femmina di Si Oban e Sereinu. Essi corrispondono perfettamente ai topotipi di Sumatra. 22. M. siporana, n. J. Ferrugineo-fulva, opaca, interdum ferrugineo-lutea ; elytris nitidis, plerumque dilutioribus prothorace, capite et rostro brunneo- rubris vel rufis; antennis, pedibus, corporis lateribus, interstitio suturali et elytrorum macula parva postmediana (interdum carente) nigris vel nigricantibus. Capite quadrato, basi impresso, supra convexo, laevi ; metarostro capite angustiore, canaliculato ; prorostro longiore, canaliculato usque pone medium, apice dilatato et in medio inciso. Antennarum articulis medianis transversis, 4.°, 5.°-6.° sub- rectangularibus, 7.°-8.° brevissime obconicis, 9.°-10.° vix lon- qioribus quam latioribus, subcylindricis ; apicali '/, praecedentis 23h A. SENNA longiore, elongato conico. Prothorace ovato-oblongo, sparsim punetu- lato. Elytris basi conjunetim emarginatis, lateribus leviter curvatis, apice truncato ; punctato-sulcatis, sulco 1.° impunctato , interstitiis convexis, 2.° latiore et plerumque dilutiore quam sequentibus. Cor- pore infra nigro vel nigro-brunneo, nitido, interdum ferrugineo , prosterno et non raro metasterno ferrugineis, hoc sicut abdominis basis tenue sulcato, lateribus punctulato, segmento apicali subfoveolato et punctulato. 2. Capite et metarostro brevioribus , prorostro lon- giore, filiformi, apice vix ampliato, antennarum articulis 9.° et 10.° quadratis, abdominis basi convera. — Long. 7!/,-11 mm. Si Oban. Nove esemplari di cui due femmine. I più piccoli hanno la colorazione molto più chiara e vivace e in due di essi manca la macchietta trasversale nerastra sulle elitre. Non tengo calcolo di tali differenze perchè anche nei maggiori esemplari è troppo evidente il variare d’ intensità nel colore generale del corpo. Possiamo considerare questa specie come rappresentante a Sipora della M. dubia Senna di Engano: dopo attento esame io l’ ho distinta pei caratteri che qui indico. Prorostro un poco più gracile, articolo apicale delle antenne più corto, protorace un poco più lungo e più attenuato davanti, punteggiatura dei solchi elitrali meno cospicua, colorazione dei lati del corpo, delle zampe e della regione suturale nera. 23. M. nigricollis Senna, Bull. Soc. Entom. Ital., vol. XXX, 1898. Riferisco a questa specie andamanica ma trovata anche a Sumatra due maschi di cui uno di Sereinu, |’ altro di Si Oban. Entrambi hanno dimensioni più piccole di quelle del tipo e nel minore di essi la testa è subquadrata invece di essere un poco più lunga che larga; nell’altro il protorace è di color nero- brunastro invece di essere d’ un nero brillante. 24. Higonius crux Oliff, Journ. Linn. Soe., XVII, p. 300 (nota), 1883. Molti esemplari di Si Oban. Questa specie oltre che le An- daman abita anche Sumatra, ma finora non fu trovata né a Nias nè ad Engano dove invece vive |’ H. Power? Lewis che non fu riportato dalle Mentawei. BRENTIDI DELLE ISOLE MENTAWEI 9255 25. H. bilobicollis, n. Robustus, rubro-brunneus, opacus, squamosus et pilosus, elytris lateribus exceptis, ferrugineis, maculisque medianis duabus , inter- stitio suturali ad basin nigricantibus , lateribus infuscatis. Capite latiore quam longiore, angulis posticis prominulis, supra protube- rants superciliiformibus squamosis, conspicuis, latis sublobatis, in medio sulco divisis, postice rotundatis prominentibus. Metarostro et mesorostro squamosis, subbilobatis, medio sulcatis, marginibus extus prominulis ; prorostro gracili, cylindrico, nitido, laevi. Antennis brevibus , clavatis , robustis, intus subciliatis, articulo 3.° breviter obconico, 4.°-8.° lineato-transversis , perfoliutis, 9.° et 10.° majo- ribus, itidem transversis, apicali paulum breviore duobus praece- dentibus, conico. Prothorace subovato , robusto , convero, margine apicali strangulato, angusto, deinde elevato, subbilobato , in medio unisulcato, lateribus usque ad tertium basale paullo extus obliquis, deinde recurvis, angustatis, dorso opaco, breviter piloso. Elytris parce latioribus prothorace illoque dimidio fere longioribus bisi emarginatis, lateribus subrectis, tertio apicali angustatis, apici simul rotundatis ; dorso et lateribus usque ad declivitatem apicalem striato- punctulatis, punctis crebris, interstitits regularibus, subaequalibus, parum elevatis, piligeris, lateribus elevatioribus, striis impunctatis - declivitate apicali laevi, sparsim pilosa. Femoribus breviter dentatis; corpore infra brunneo-rubro, sat nitido; capite et metarostro medio sul- cato, segmento 1.° abdominali sulcato, elevato, 2° angustiori, in medio bituberculato, segmento apicali margine antico in medio sinuato, supra ulrinque impresso, are triangulari elevata notato. — Long. 6 mm. Di questa bella e interessante specie ho potuto studiare un solo esemplare di Sereinu. Essa è affine a H. hirsutus Senna di Perak, ma distinta per la conformazione del protorace, per la striatura delle elitre regolare fino alla declività apicale, cogli interstizi poco elevati ma regolari e che indistintamente princi- piano alla base, per la declività apicale liscia, infine per la con- formazione differente del 2.° segmento addominale. 26. Microtrachelizus cylindricornis (Power), Notes from the Ley- den Museum, II, p. 187, 1879. 236 A. SENNA Riporto a questa specie con qualche dubbio due esemplari di cui uno di Sereinu, l’altro di Si Oban. Quello proveniente da quest’ ultima località è anormale presentando I’ interstizio suturale all’ apice delle elitre divaricato. La specie è sumatrana ma raccolta anche sui Monti Carin dal sig." Fea. 27. M. mentaweicus, n. Elongatus, gracilis, rufo-ferrugineus, mitidus, pilis nonnullis sparsus. Capite parvo, angusto , perparce latiore quam longiore, basi in medio inciso, supra convexo, anguste canaliculato ; meta- rostro lateribus obliquis, supra sulcato ; prorostro gracili, cylindrico. Antennarum articulis 4.°-8.° brevissimis, lineato-transversis, 9.° et 10.° majoribus, aeque latis quam longis, lateribus sensim eurvatis, apicali latiore, ovato-conico. Prothorace elliptico, supra sparsim punctulato, dimidio basali sulcato. Elytris modice elongatis, late- ribus parallelis, apice rotundatis, suturae incisis ; dorso et lateribus sulcatis, sulcis sublaevibus, leviter squamosis, interstitiis vir undu- latis, angustis, carinatis, pilis sparsis gerentibus; interstitio 2.° brevi spatio in medio interrupto (interstitio declivi-suturali absente), se- quentibus normalibus. Pedibus regularibus. Corpore infra dilutiore, metasterno abdomine basi late depressis et sulcatis, hoc marginibus depressionis anguste carinatis. — Long. 4 mm. Un esemplare di Sereinu. A somiglianza del M. brevisulcatus Senna della N. Guinea, questa nuova specie ha il solco del protorace limitato alla metà basale, ne è però distinta pel capo più stretto, più lungo, canaliculato al di sopra e per la man- canza di quell’ interstizio ch’ io ho chiamato declivo-suturale. Inoltre è una delle poche specie (M. /yratus Perr. ed una ine- dita) nelle quali il 2.° interstizio cioè quello dopo il suturale è interrotto nel mezzo, nella nostra però gli altri interstizi sono più regolari e cioè meno arcuati. 28. M. Targioni Senna, Bull. Soc. Entom. Ital. XXV, p. 322, tav. III, fig. 5, 1893. Per la struttura delle elitre e conformazione delle antenne riferisco a questa specie tre esemplari di Si Oban; confesso però BRENTIDI DELLE ISOLE MENTAWEI 237 che in essì il capo è più stretto e il metarostro ha i lati più obliqui, caratteri sul valore dei quali io non posso per ora pro- nunciarmi. 29. M. sp. Anche di questa ho tre esemplari di Si Oban. Le antenne hanno la conformazione di quelle del M. bhamoensis Senna, ma il capo è più stretto che in questa specie, il protorace è più attenuato sul davanti, la struttura delle elitre un poco diversa. Io credo miglior partito lasciarla indeterminata finchè non abbia l'occasione di esaminare una serie abbastanza numerosa del gruppo di specie aventi per capostipite il M. cylindricornis (Pow.) al quale, come si sa, appartengono anche il M. bhamoensis Senna, il M. Targionii Senna ed altre. 30. Amorphocephalus mentaweicus n. TZ. Rubro-castaneus nitidus, capite brevissimo, transverso, supra trisulcato, oculis magnis, nigris, prominentibus, basin capitis attin- gentibus ; rostro prope basin profunde excavato, appendicibus late- ralibus erassis, elevatis, externe subangulatis, parce pilosis; deinde elevato, subquadrangulo, lateribus leviter retrorsum obliquis ; pro- rostro apicem versus gradatim dilatato, laterihus recurvis, medio sulcato, marginibus sulci anguste carinatis ; mandibulis mediocribus, sat robustis. Antennis crassis, compressis, subclavatis, articulis 3.°- 10.° subacqualibus, latioribus quam longioribus, antice posticeque suboblique truncatis, margine interno breviore quam externo; arti- culo apicali pyriformi, acuminato, lateribus longitudine inaequa- libus, breviore duobus praecedentibus unitis. Prothorace subbrevi, antice transversim impresso, fere aeque lato quam basi, medio cur- vato-ampliato, supra dimidio basali tenue canaliculato, scabriusculo praecipue lateribus. Elytris regulariter sulcato-subcostatis , sulcis omnino impunctalis, pedibus sat robustis, tarsis brevibus. Corpore infra dilutiore, sparsim punctulato, punctis pilis brevissimis mu- nites ; rostro antice medio carinato, abdomine basi impresso, seg- mento apicali conspicue foveolato. -- Long. 10 mm. circiter. Un maschio di Si Oban. Bella specie e ben distinta da ogni 238 A. SENNA altra finora descritta per la conformazione delle antenne, per gli occhi quasi tuberculiformi, molto sporgenti; il protorace te- nuemente canaliculato alla base e un poco scabroso specie ai lati. 31. Prophthalmus mutabilis (Senna) mentaweicus n. Questa varietà differisce dalla forma tipica che è di Engano pel capo comparativamente più allungato e più fortemente pun- teggiato al disopra. Per quest’ ultimo carattere s’ avvicina al P. tridentatus (Fab.) e P. pugnator Pow. i quali nondimeno sono riconoscibili dalla specie enganica e dalla nuova varietà, il primo pel capo comparativamente più stretto ed allungato, il protorace più allungato e ristretto davanti, le linee ferruginose elitrali più corte, l'apice delle elitre più angoloso all’ esterno. Nel se- condo la larghezza del capo è pure minore, il protorace più lungo, più stretto davanti e più fortemente punteggiato e col- l’area mediana nitida molto più angusta. Di questa varietà ho esaminato alcuni esemplari dei due sessi presi a Si Oban, un solo maschio è di Sereinu. 32. Baryrrhynchus dehiscens Gylh. Schoenherr, Gener. et Spec. Curcul. 1, p. 324, 1840. Quattordici esemplari di cui nove maschi. Sereinu, Si Oban, Si Matobe. 33. Orychodes cinnamomi (Herbst.) Fiissl. Archiv. IV, p. 76, 1783. Sette esemplari di Si Oban, Sereinu e Si Matobe. Questa specie fu trovata alle Batù ma non ad Engano. Gli esemplari di Sipora spettano alla forma tipica che ha il capo integro ai lati della smarginatura basale e le antenne gracili. 34. Hormocerus reticulatus (Lund) Skrivt. af naturhist. selskab. Via, pi Sly 1802, Una sola femmina di Si Oban. Anche questa specie per quanto diffusissima non fu raccolta finora nè a Nias nè ad Engano. Trovasi però nelle Andaman. 3RENTIDI DELLE ISOLE MENTAWEI 239 35. Schizotrachelus madens Lac. Gen. Coléopt., VII, p. 455 (nota), 1866. È la sola specie del genere raccolta dal dott. Modigliani. Non ho studiato che un solo maschio di Sereinu e conservo qualche dubbio sulla determinazione perchè il rostro ai lati non mi sembra solcato. 36. Cediocera longicornis Pasc. Ann. and Magaz. Nat. Hist. p. 20, 1887 (fig.). Due maschi e due femmine di Sereinu. La presenza di questa specie nelle Mentawei è interessante perchè finora essa era nota solo delle Andaman. La C. tristis Senna specie molto affine ma ciononostante riconoscibile da questa, pare che manchi a Sipora mentre fu trovata a Engano ed è comune a Sumatra e a Giava. Ciò dimostrerebbe che la faunistica delle Mentawei ha maggiori affinità con quella delle Is. Andaman, per quanto riguarda i Brentidi, che non quelle di Engano e di Nias; tale affinità è anche appalesata dalla presenza dell’ Higonius crux Oliff, e della Miolispa nigricollis Senna. Mancano finora alle Mentawei rap- presentanti dei generi Pseudocyphagogus , Ectocemus e Diurus che contano specie nelle Is. Andaman. I PESCI DELL’ ULTIMA SPEDIZIONE DEL CAP. BOTTEGO Nora pt D. VINCIGUERRA La seconda spedizione condotta dal Cap. Vittorio Bottego, dopo avere risoluto i più importanti problemi geografici di cui si era proposto lo studio fu, come è noto, violentemente troncata in seguito ad aggressione degli abissini. Il 17 Marzo 1897 il valoroso comandante periva combattendo contro di essi, i due ufficiali che ne facevano parte dovevano sopportare parecchi mesi di dolorosa prigionia, le collezioni radunate andavano disperse e distrutte. I materiali raccolti nel tratto percorso fra Lugh e il lago Rodolfo, erano però stati aftidati al Dott. Maurizio Sacchi quando questi, separatosi dal resto della spedizione presso il detto lago, si disponeva a far ritorno in Italia; ma egli pure veniva poco dopo ucciso da orde abissine, presso il lago Regina Margherita, da lui e dai suoi compagni scoperto, e non fu possibile ritrovare che una parte, pur troppo ben piccola, delle collezioni che egli portava seco. Tra queste si conteneva una piccola serie di pesci che venne aftidata al mio studio e che mi è grato di illu- strare, tanto per il contributo che essa reca alla conoscenza della fauna ittiologica di queste regioni, quanto ed anche più perchè mi offre occasione di tributare un omaggio di stima e di ammirazione ai caduti e ai superstiti. Parte del materiale da me studiato consiste in pelli o fram- menti conservati a secco; il resto di individui, per la massima parte, giovanissimi che soggiornarono a lungo in alcool troppo debole, o restarono all’asciutto e subirono quindi un notevole disseccamento; anche i più piccoli furono aperti e svuotati. Per tali ragioni questi esemplari non si trovano nelle migliori con- dizioni per una non dubbia determinazione ed uno studio accurato PESCI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 2A e quindi le conclusioni a cui io sono giunto potrebbero essere in seguito dimostrate non esatte in tutte le loro parti; ciò non pertanto io credo che questo materiale costituisca una non tra- scurabile contribuzione alla conoscenza della fauna ittiologica dell’Africa orientale. I pesci da me studiati appartengono a tre bacini idrografici distinti: quello del lago Rodolfo col suo affluente Omo, quello del lago Stefania col suo affluente Sagan e i tributari di esso Ganana Dulei, Bas Nabor e Bissan Gurraccia e quello del lago Re- gina Margherita con l'annesso Ciamò o Abbaia: tutti e tre sono bacini chiusi e non comunicanti tra loro. Della fauna ittiologica di questi bacini non si hanno altre conoscenze tranne quelle dovute al Dott. Donaldson Smith, le cui collezioni furono illu- strate da Giinther (1) e a Don Eugenio Ruspoli che vi raccolse pochi pesci studiati da me (?). Gli scarsi dati sinora raccolti sono però bastevoli a far stabilire come la ittiofauna di questi tre bacini sia press a poco identica e presenti affinità massima con quella del Nilo, benchè non esista, almeno attualmente, alcuna comunicazione con esso: le analogie con la fauna del Giuba sembrano essere assai minori. A conferma di ciò ecco gli elenchi dei pesci finora indicati come provenienti da questi bacini: in essi ho indicato con asterisco le specie raccolte soltanto dalla spedizione Bottego, e con la lettera (S) quelle di Donaldson Smith: quando non v'è alcun segno le specie furono raccolte da entrambi. Non ho tenuto conto delle specie indeterminate. Del lago Rodolfo si conosce: Polypterus bichir, Geottr. * Lates niloticus (Gm.). Chromis niloticus (Hasselq.) (S) > Tristrami, Gthr. * Clarias mossambicus, Ptrs. ? Synodontis schal (Schn.). » zanzibaricus, Ptrs.? # » Citernii, n. sp. (!) A. GUNTHER. Proceedings of the Zoological Society of London, 1896, p. 219-224. (@) D. VINCIGUERRA. Annali del Museo Civico di Storia Naturale di Genova, Vol. XXXVII, p. 24-31. Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.2, Vol. XIX (12 Settembre 1898) 16 2492 D. VINCIGUERRA * Oxyglanis Sacchii, n. g. n. sp. * Rhinoglanis Vannutellii, n. sp. Cithurinus Geoffroyi, Cuv. * Alestes Kotschyi, Heck. ? » Riippellii, Gthr. * Hydrocyon Forskalii, Cuv. Distichodus Rudolphi, Gthr. * Neobola Bottegi, Vincig. Sono cosi 16 specie, 1 sola delle quali, il Chromis niloticus, comune ai bacini del Nilo e del Giuba, 7 (Polypterus bichir, Lates niloticus, Chromis Tristrami, Synodontis schal, Citharinus Geoffroyi, Alestes Kotschyi, A. Riippellit) presenti nel primo e non nel secondo, 1 (Hydrocyon Forskalii) comune nel Nilo, ma presente anche in un fiume dell’ Africa orientale, il Kingani, 2 (Rhinoglanis Vannutellii, e Distichodus Rudolphi) rappresentate nel Nilo da specie affini, che mancano invece nel Giuba, mentre 3 sole appartenenti a questo non furono ancora trovate in quello (Clarias mossambicus, Synodontis zanzibaricus, Neobola Bottegî). Delle restanti due specie una è una forma nuova del genere Synodontis che ha rappresentanti in tutta l'Africa; l’altra, pro- veniente dall’Omo e non propriamente dal lago, costituisce un nuovo genere, Oxyglanis, affine ma ben distinto da quello. È specialmente degno di nota il fatto della identità tra le specie di Caracinidi, perchè di 5, 4 sono comuni al Nilo, tra cui però una trovata anche nel Kingani che ha foce nell’ Oceano Indiano, e la quinta è rappresentativa di altra specie nilotica. Si noti pure che alcuni pesci, come il Polypterus, il Lates, il Citharinus oltre che nel Nilo si trovano nei fiumi dell’Africa occidentale. Il lago Rodolfo viene dagli ufticiali superstiti descritto come ab- bondante di pesci, che formano il principale alimento dei Gheleba che abitano i villaggi della costa N. W. di esso, in prossimità dei quali il terreno è talmente cosparso di scheletri di pesci che il camminare a piedi nudi vi è cosa malagevole e pericolosa. Dal lago Stefania e dagli affluenti di esso provengono: * Tato niloticus (Gm.). Chromis niloticus (Hasselq.). * Schilbe Emini, Pfetter. PESCI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 2143 * Bagrus docmac (Forsk.). (S) Synodontis schal (Schn.). * Labeo niloticus (Forsk.). * Tylognathus Cantinii, Svg. * Discognathus Chiarinii, Vincig. * Barbus gananensis, Vincig. * >» Ruspolii, Vincig. Di queste 10, 4 (Lates niloticus, Bagrus docmac, Synodontis schal, Labeo niloticus) sono del Nilo e non del Giuba, 2 (Tylognathus Cantinii e Barbus gananensis) di questo e non di quello, 4 del- l’Uniamuesi (Schilbe Emini) ma rappresentante di specie del Nilo, 1 del lago Abbaia (Barbus fuspolti), 1 dell’ alta Etiopia (Désco- gnathus Chiarini), oltre il solito Chromis niloticus. A queste occorre forse aggiungere il Synodontis Smithii Gthr., il cui esem- plare tipico pare provenisse dallo Stefania e che la spedizione Bottego ha ritrovato nel Regina Margherita. Del bacino del lago Regina Margherita si conoscono solo 4 specie, quelle raccolte da Ruspoli sono indicate con la lettera (R). (Se R) Chromis niloticus (Hasselq.). * Synodontis Smithii, Gthr. (R) Hydrocyon Forskalii, Cuv. (R) Barbus Ruspolii, Vincig. Di queste, due specie sono distribuite in tutta l'Africa (Chromis niloticus e Hydrocyon Forskalii) e due sinora esclusive a questo lago e allo Stefania (Synodontis Smithii e Barbus Ruspoli). 1. Polypterus bichir, Geoff. — Ginth. Cat. Fish., VIII, p. 326. Due esemplari del lago Rodolfo (Settembre 1896) dei quali uno lungo m. 0,52 e l’altro m. 0,24, senza la codale. Il numero delle pinnule dorsali è maggiore (17) nell’ esemplare più grande e minore (10) in quello più piccolo. Ciò dimostra che questo carattere dipende esclusivamente dall’ eta e non può servire di base per stabilire varietà distinte. La specie è già stata indicata da Gunther come proveniente dal lago Rodolfo, dove il Dott. Donaldson Smith ne raccolse due giovani esemplari con 10 spine dorsali. 244 D. VINCIGUERRA 2. Lates niloticus (Gm.). — Giinth. Cat. Fish. I, p. 607. — Bouleng. Cat. Fish. I, p. 362. Due esemplari a secco, e uno in alcool del lago Rodolfo (Settembre 1896) il maggiore dei quali è lungo m. 0,16 senza la codale, ed una testa, lunga m. 0,09 del lago Stefania (16 Set- tembre 1896). Non differiscono dagli individui del Nilo, dove la specie è assai comune ed apprezzata come cibo: trovasi pure nel Niger e nel Senegal; può raggiungere la lunghezza di circa 2 metri. È in- dicato per la prima volta dei laghi Rodolfo e Stefania. 3. Chromis niloticus (Hasselg.) — Vincig. Ann. Mus. Civ. Genova, Vol. XXXV, p.,28 e Vol. XXXVII, p. 25 e.344. Parecchi esemplari del Ganana Dulei (10 Settembre 1896), il maggiore dei quali è lungo m. 0,053, senza la codale; una testa, lunga m. 0,054, proveniente da un affluente del fiume Omo, scendente da Dimè (3 Agosto 1896) e un individuo a secco, lungo m. 0,23, senza indicazione di località, ma probabilmente del lago Rodolfo. Sono quasi tutti individui giovanissimi, tra i quali non mi vien fatto di riscontrare differenze notevoli, come non mi pare si possano riferire ad altra delle specie descritte. Non posso quindi che confermare quanto ho scritto precedentemente sulla difficoltà della identificazione delle specie di questo genere. 4. Clarias mossambicus, Ptrs.? — Vincig. Ann. Mus. Civ. yenova, Vol. XXXV, p. 30 e Vol. XXXVII, p. 25. Una testa, proveniente dal lago Rodolfo (Settembre 1896), lunga m. 0,146, dall’apice del muso all’ estremità del processo omerale. Data la difficoltà di determinazione, affermata pure da Gunther (P.Z.S.1896, p. 219) che offrono i Clarias completi, non credo, almeno per ora, possibile, identificare con certezza questa testa. Essa però si mostra quasi affatto simile a quella degli individui da me indicati nei precedenti lavori come mossambicus, corri- spondendo nella lunghezza dei barbigli, nella forma e posizione PESCI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 2155 della fontanella, nelle proporzioni della spina pettorale e nella presenza di un piccolo processo posteriore nella fascia dei denti vomerini, che sono granulari: per le ragioni già esposte non credo di dare a questa forma il nome di Cl. Smith Gthr., quantunque possa essere identica ad essa. Non si riscontrano poi in questa testa caratteri che possano farla riferire a taluna delle specie del bacino del Nilo, o per lo meno a quelle meglio caratterizzate, come angwillaris (L.), lazera, C. V. e macracanthus, Gthr. 5. Schilbe Emini, Pfeffer. Fische Ost.-Afrikas, p. 32. Schilbe uranoscopus, Hilgdrf. (nec Rupp.) Sitzb. Ges. Nat. Fr. Berlin, 1891, p. 19. Un esemplare del Ganana Dulei (10 Settembre 1896) lungo m. 0,11, senza la codale. Riferisco questo individuo alla specie descritta da Pfeffer sopra esemplari raccolti da Emin Pascià e dal Dott. Stuhlmann in un ruscello dell’ Uniamuesi, perchè esso presenta precisamente i caratteri per cui questa si distinguerebbe dall’ wranoscopus Rùpp., cui Hilgendorf aveva dapprima riferito esemplari della stessa provenienza. Questi caratteri risiederebbero nella lunghezza della testa maggiore (e non minore come nell’ wranoscopus) dell'altezza del corpo e nella lunghezza dei raggi anali che, nell’ ultimo terzo della pinna sono eguali alla metà dell’ altezza della coda, mentre nell’ wranoscopus ne sono appena un sesto. L’ esemplare tipico era poco più grande di questo (m. 0,145) e quindi non posso chiarire il dubbio che le accennate differenze debbano at- tribuirsi all’età giovanile. 6. Bagrus docmac (Forsk.). — Ginth. Cat. Fish., V, p. 70. Un esemplare a secco, lungo m. 0,28, senza la codale, preso alla confluenza tra il Ganana Dulei e il Bas Nabor (13 Settembre 1896) e una testa del lago Stefania (16 Settembre 1896), lunga m= 0,070. Non è possibile riferire questi individui all’ wrostagma, da me descritto, che è, a quanto pare, la forma caratteristica del bacino 246 D. VINCIGUERRA del Giuba, perché la testa è assai meno allungata essendo la larghezza massima di essa eguale ai ?/, circa della lunghezza di essa: inoltre la pinna adiposa comincia a brevissima distanza dalla dorsale, che ha 9 raggi molli. Per questi caratteri, cui si può aggiungere anche quello della minor lunghezza dei barbigli, sì può ritenere con certezza che questo esemplare appartenga al B. docmac. 7. Synodontis schal (Schn.)? — Gunth. Cat. Fish., V, p. 212, e Proc. Zool. Soc. Lond. 1896, p. 221, fig. 3. Una testa, con la corazza nucale, del fiume Omo (20 Agosto 1896), lunga m. 0,085 sino alla base della spina dorsale. Questa testa mi sembra corrispondere abbastanza alla deseri- zione che Gunther dà dell’ esemplare di questa specie raccolto da Donaldson Smith nel lago Stefania; solo la spina omerale si mostra alquanto diversa, avendo il margine superiore obliquo ma retto, e non leggermente curvo, come mostra la figura di Gunther. 8. Synodontis Smithii, Gthr. Proc. Zool. Soc. London, 1896, p. 222, tav. IX. Una testa, con la corazza nucale, lunga m. 0,108, sino alla base della spina dorsale, del lago Regina Margherita (20 Maggio 1896) e un individuo, lungo m. 0,185 senza la codale, mancante di indicazione precisa di località, ma probabilmente della stessa provenienza. La testa isolata, da me presa in esame, corrisponde esattamente alla figura e alla descrizione di Gunther, tanto per ciò che riguarda la forma della corazza nucale, quanto per |’ enorme sviluppo della spina dorsale e della pettorale. La spina dorsale, però, non è del tutto liscia, ma presenta sul margine anteriore, in prossimità dell’apice, alcune intaccature. L'altro individuo corrisponde in tutti i suoi caratteri al precedente, meno che nella forma della corazza nucale, che è molto meno elevata e assai più depressa. Non credo però che questo carattere sia sufticiente a distinguerlo specificamente, perchè è noto che nel genere PESCI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 247 Synodontis esso risponde ad una differenza sessuale: io ritengo che I’ esemplare a testa più elevata possa essere una femmina e l’altro un maschio. Giinther nella sua descrizione non indica la provenienza di questa specie: Boulenger mi ha informato che l'esemplare tipico porta l'indicazione, ma dubitativa, di Lago Stefania. 9. Synodontis zanzibaricus, Ptrs.? — Vincig. Ann. Mus. Civ. Genova, Vol. XXXV, p. 45 e Vol. XXXVII, p. 350. Un giovane esemplare del lago Rodolfo (4 Settembre 1896) lungo m. 0,10, senza la codale. Riferisco questo individuo al S. zanzbaricus Ptrs., del quale ho già esaminato altri esemplari di diverse località, provenienti dalle precedenti spedizioni del capitano Bottego. I denti mandi- bolari sono in numero di 28, oltre ad alcuni altri posti più in avanti; corrispondono quindi agli individui descritti da me, pre- sentando la stessa differenza dagli esemplari tipici; perciò si potrebbe supporre trattarsi di forma specificamente diversa. Ma 1 Synodontis di questo gruppo, cui appartengono anche le tre specie descritte da Gunther coi nomi di punctulatus, guitatus e gambiensis, sono tutti distinti da differenze specifiche poco mar- cate, talché non saprei a quale di essi riferirla, o stabilire invece una specie nuova: solo una revisione completa di queste forme potrebbe sciogliere la questione, ma questa non è ora possibile, per la scarsità di materiale. 10. Synodontis Citernii, n. sp. S. altitudine corporis et longitudine capitis fere 4 in longitudine corporis (absque pinna caudali), latitudine capitis 1 et */, in ejus longitudine: oculis diametro paullo magis quam 5 in longitudine capitis; cirris maxillaribus processus humeralis extremitatem, man- dibularibus externis basin spinae pectoralis attingentibus, internis hrevioribus; dentibus mandibularibus anterioribus 40, dentibus villi- formibus posterioribus adsentibus; scuto occipitali granuloso, paullo compresso, processu posteriori aeque lato quam longo; pinna dorsali 248 D. VINCIGUERRA spina mediocri, capitis longitudinem aequante, antice ad apicem laeviter incisa, postice dentibus validis instructa; spina pectorali paullo breviori sed robustiori, externe serrata, postice valide den- tata; pinna adiposa elongata, ab extremitate basis pinnae dorsalis spatio eamden basin aequante remota; colore corporis ommino [usco maculis nigris indistinetis consperso. Un esemplare secco del lago Rodolfo (Settembre 1896). Lunghezza del corpo (senza la codale) . . . . mm. 172 Altezza > SAAA spots at: ast Bae 14 Lunghezza ‘della. testa di such at 46 Altezza » > Sri ici die et a a 38 Larghezza >» > ee ee Cr tint ait 39 Punehezza delvmuse. 7 3 eae. Ge ee oe, ee 24 > dello spazio interorbitario. . . . . >» 22 Diametro trasversale dell’orbita . .... . » 9 Lunghezza della spina dorsale... . . . . «<2 » 46 » > ai pettorale sce ii, e doi ERI ERO a Oa i SE L'altezza del corpo è contenuta circa 4 volte nella lunghezza di esso, senza la codale, ed è quasi eguale a quella del corpo. L'altezza del capo è circa i °/, di quella del corpo ed è quasi eguale alla propria larghezza. Il diametro dell’ orbita è contenuto poco più di 5 volte nella lunghezza del capo, 2 volte e !/, nello spazio interorbitario e 2 volte e ?/, nella lunghezza del muso; gli occhi trovansi quindi nella metà posteriore del capo. Il solco longitudinale comincia sulla metà del muso e si estende in addietro sino oltre la metà dell’ orbita, La corazza nucale è granulosa, poco compressa: il processo posteriore egualmente largo che lungo. Il muso è conico e sporgente, la sua lunghezza è circa la metà di quella del capo; i barbigli mascellari raggiungono |’ estremita del processo omerale; i mandibolari esterni la base della spina pettorale, gli interni sono assai più corti. I denti mandibolari anteriori sono in numero di 40, oltre ad altri 4 posti sopra un piano più basso: esistono sulla mandibola due piastrine di denti villiformi posteriori. Il processo omerale ha il margine superiore obliquo ma rettilineo, non giunge sino alla PESCI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 249 estremità posteriore della corazza. L'apertura branchiale si pro- lunga in addietro sino al di là della base della pettorale. La pinna dorsale porta una spina mediocre, eguale in lun- ghezza alla testa, che presenta anteriormente qualche piccola intaccatura presso |’ apice e posteriormente ha 19 denti robusti. La pinna adiposa è piuttosto lunga e separata dalla dorsale da uno spazio press a poco eguale alla base di questa. Le pinne pettorali portano una spina che è un po’ meno lunga ma assai più robusta di quella della dorsale, e presenta delle sottili se- ghettature sul margine esterno e 14 robustissimi denti sull’ in- terno. Le pinne ventrali hanno origine sotto il principio dell’ a- diposa e raggiungono l’anale. Il lobo codale superiore è prolungato in filamento. Il corpo è uniformemente bruno con punteggiature nere poco marcate. Per il cospicuo numero di denti mandibolari, questa specie fa parte del gruppo cui appartiene il sambezensis Ptrs. e l'Afro- Fischeri Higdrf., ma si distingue da questa per la forma del processo omerale, che dovrebbe essere concava, e da quella per la forma assai meno allungata del corpo: in entrambe poi il numero delle dentellature delle spine dorsali è assai minore, non essendo superiore a 10. Non è improbabile che la specie precedente sia la forma gio- vanile di questa: ma allo stato attuale delle nostre conoscenze è impossibile riunirle, a cagione del diverso numero di denti. Dedico questa specie al tenente Carlo Citerni, uno dei superstiti della spedizione Bottego. Oxyglanis, n. g. ( Siluridac stenobranchiatae ). Synodontidi a/firis, sed dentibus mandibularibus anterioribus carens, labio inferiori reflexo dilatato, cirris brevibus, simplicibus: rostro producto. 250 D. VINCIGUERRA ll, Oxyglanis Sacchii, n. sp. O. altitudine corporis 5 et */,, longitudine capitis 3 et */, in longitudine corporis (absque pinna caudali), latitudine capitis A et 3/, in ejus longitudine: oculis diametro 6 in longitudine capitis , cirris brevibus, simplicibus, maxcillaribus oculum non attingentibus, mandibularibus externis longioribus, orificium branchiale attingen- tibus, internis brevioribus, longitudinem orbitae fere aequantibus ; labiis incrassatis, inferiore reflexo, apice bifido, cirros mandibulares internos ferente; dentibus mandibularibus cardiformibus, in vittis poene continuis dispositis, usque ad oris angulum products ; den- tibus maxillaribus a margine oris sat remotis, in duabus areis dispositis ; scuto occipitali granuloso, processu posteriori lato, papt- lionaceo ; pinna dorsali brevi, spina mediocri antice et postice scabra instructa; spina pectorali robustiori ac longiori, utrinque serrata ; pinna adiposa brevi, a dorsali valde remota; corpore ac pinnis griseis, maculis rotundatis fuscis ornatis. Un esemplare del fiume Omo a Murzù (15 Agosto 1896). Lunghezza del corpo (senza la codale) . . . mm. 330 (circa) Altezza TRI ALTO MI DIA 60 , Lunghezza della testa (sino ai lati della corazza) » 101 Altezza » aa Ag LE eh ee ew 60 Larghezza » iow alan at olin ia 63 Luncbezza, del musose al peta oe ey en el OF 61 > dello spazio interorbitario. . . . » 40 Diametro trasversale dell'orbita . . . . . >» 17 Lunghezza della spina dorsale . . . ... » 47 > » > pettorale; i 0 4 » 56 Dori ee Wl, Aa FO, ees L'altezza del corpo è contenuta 5 volte e 1/, nella lunghezza di esso, senza la codale, e corrisponde a circa 1 volta e ?/, la lunghezza del capo, che è contenuta 3 volte e !/, in quella del corpo. L'altezza del capo è eguale a quella del corpo e poco inferiore alla propria larghezza. Il diametro dell’ orbita è contenuto 6 volte nella lunghezza del capo, 2 e 8/, nello spazio PESCI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 251 interorbitario e più di 3 e ‘/, nella lunghezza del muso: gli occhi trovansi quindi nella metà posteriore del capo. Il solco longitudinale è corto; comincia un po’ in avanti degli occhi e non si estende sino a livello del margine posteriore di essi. La corazza nucale è grossolanamente granulosa, con un processo posteriore largo, ma non troppo lungo, perchè la sua larghezza alla base è eguale a circa una volta e !/, la sua distanza dall’ inserzione della spina dorsale: nella sua parte terminale è molto dilatato, ma non prolungato in addietro, poichè si arresta al disotto della detta inserzione. Il muso è molto lungo ed acuto; la sua lunghezza è mag- giore della metà di quella del capo: la bocca, collocata inferior- mente, è piccola: i denti mandibolari, cardiformi, formano sul margine della mandibola due piccole fascie, quasi contigue nel mezzo, che ai lati si prolungano sino agli angoli della bocca: i denti mascellari sono collocati nella parte interna dei prema- scellari e formano due piastrine, ciascuna delle quali trovasi entro una incisura del labbro, ed è formata da tre serie antero- posteriori di sette o otto dentini cardiformi, simili ai mandi- bolari. Il labbro superiore è alquanto ingrossato: quello inferiore lo è di più ed è ripiegato all’ indietro con l'estremità bifida. Esi- stono tre paia di barbigli, tutti assai corti e non ramificati: i mascellari, che non raggiungono il margine anteriore dell’ orbita, i mandibolari esterni che raggiungono I’ apertura branchiale e gli interni che partono dalla estremità bifida del labbro inferiore e sono di eguale lunghezza dell’ orbita. Il processo omerale è stretto, puntuto, lungo poco meno della metà della spina petto- rale. La pinna dorsale anteriore porta una spina mediocremente robusta, lunga circa i #/, dell’ altezza del corpo e meno della metà della lunghezza della testa, leggermente ricurva all’ in- dietro, scabra, ma non seghettata su entrambi i margini. La pinna adiposa è piccola, prossima alla codale, distando dalla dorsale di uno spazio che è oltre tre volte la base di questa: la sua origine è immediatamente al disopra di quella dell’anale. Le pinne pettorali portano una spina più robusta e più lunga 952 D. VINCIGUERRA di quella dorsale, leggewmente ricurva sul margine esterno che è seghettato, ma meno del margine interno: la lunghezza della spina è poco più della metà di quella della testa. Le pinne ventrali constano di un raggio semplice e di cinque ramificati: la loro inserzione trovasi alquanto più in addietro dell’ estremità della dorsale. La pinna anale ba origine sotto |’ adiposa ma non si spinge indietro tanto come questa. La codale è arro- tondata. Il colore del corpo è bruno con macchie tondeggianti più oscure, le quali sono specialmente evidenti sulle pinne e parti- colarmente sulla codale. L'unico esemplare, qui sopra descritto, è da me considerato come il tipo di genere e specie nuovi, perchè, quantunque per parecchi caratteri si rassomigli ai Synodontis, pure per altri se ne mostra grandemente diverso. Infatti, mentre per la forma generale della bocca, stretta e collocata inferiormente, esso pre- senta la massima aftinità con le specie del genere Synodontis , ne differisce poi per il muso assai più allungato e ciò che più importa, per la struttura e posizione dei denti. Esso manca completamente dei denti mandibolari anteriori mobili, che si potrebbero dire labiali, e non ha che quelli posteriori, corri- spondenti al margine della mandibola, ma questi in luogo di essere villiformi e disposti in due piastrine ben distinte, limitate alla porzione centrale della mandibola, come sono, quando esi- stono, nei Synodontis, sono carditormi e quasi contigui nel mezzo, mentre dai lati si spingono sino all’ angolo della bocca. Anche nei denti della mascella superiore si nota una differenza notevole: invece di essere, come nei Synodontis, posti lungo tutto il mar- gine orale dell’ intermascellare, si trovano solo in corrispondenza della superficie interna, o palatina, di esso e sono collocati in due piastrine alquanto remote |’ una dall’ altra, ognuna delle quali è costituita, come abbiamo veduto, da tre serie antero- posteriori di denti cardiformi. A queste differenze altre se ne aggiungono e sono: la forma del labbro inferiore, dilatato e rivolto in basso, e la mancanza u PESCI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 253 di ramificazione nei barbigli. Questi ultimi caratteri sono tra quelli che hanno servito a Peters per distinguere il genere Chiloglanis (*), che ha precisamente il labbro inferiore dilatato e i barbigli non ramificati, ma non mi pare assolutamente pos- sibile il riferire a questo genere l'esemplare in questione, perchè in esso i denti mandibolari anteriori sono ancora presenti e si- mili a quelli dei Synodontis, oltre ad alcuni denti più piccoli alla base di essi, come pure avviene talora nelle specie di quel genere. La sola specie conosciuta del genere Chiloglanis (C. Deckeni) fa raccolta dal Barone v. d. Decken nel suo primo viaggio verso il Kilimangiaro, ma non ne è indicata la precisa località: fu poi ritrovata dal D."° Stuhlmann a Korogué sul Rufu e descritta da Pfeffer come specie del genere Synodontis , col nome di eurystomus (7), ma poi riconosciuta da lui stesso iden- tica al Chiloglanis Deckenw (8). Dalle descrizioni di Peters e di Pfeffer, e specialmente dalle figure date dal primo, risulta che i denti mascellari, che son detti corti e numerosi, formano due piastre di dentini disposti in tre serie, nel che vi sarebbe un’altra analogia con |’ esemplare da me descritto, ma dalla predetta figura apparisce che le serie vi sono trasversali e non già antero-posteriori. La posizione del- l'adiposa è assai diversa, perchè nel Chiloglanis Deckenii è sempre più vicina alla dorsale, quantunque la figura di Peters la mostri più distante che quella di Pfeffer. Inoltre nell’ individuo da me esaminato non trovo traccia delle papille che dovrebbero esistere sulle due labbra, nè dei numerosi filamenti che dovrebbero pen- dere da quello inferiore. Anche la formola delle pinne presenta differenze, che non si possono considerare come individuali. È vero che gli individui sinora conosciuti di Chiloglanis sono tutti molto piccoli, perché il maggiore di essi ha appena 7 centimetri di lunghezza, ma, ciò nonostante, le differenze da me poste in luce mi sembrano tali da giustificare pienamente la costi- (') W. PETERS, Monatsberichte der K. preuss. Akad. d. Wissenschaften zu Berlin, 1868, p. 599, tav. 2. (?) G. PFEFFER, Jahrbuch d. Hamburg. wiss. Anstalten, X. 2, p.31, tav. 1, fig. 5a,d. (?) ID. Die Fische ost-Afrikas, p. 38, fig. 16. 254 D. VINCIGUERRA tuzione non solo di una nuova specie, ma anche di un nuovo genere ('). La specie è dedicata alla memoria del D.r* Maurizio Sacchi, naturalista della spedizione, miseramente perito sulle sponde del lago Regina Margherita. 12. Rhinoglanis Vannutellii, n. sp. Rh. altitudine corporis 7, longitudine capitis fere 5 in longitu- dine corporis (absque pinna caudali) ; latitudine capitis ejus longi- tudinem aequante: oculis diametro 3 et */, in longitudine capitis ; cirris longis, maxillaribus ventralis initium attingentibus, mandi- bularibus externis pectoralis basin superantibus, internis brevioribus sed filamentis lateralibus praeditis; ore infero, dentibus minutis ; scuto occipitali laeviter granuloso ; pinna dorsali spina robusta , corporis altitudinem superante, antice distincte serrata instructa ; pinna pectorali spina robustiori ac longiori, externe serrata, postice decem dentibus validis instructa ; pinna dorsali posteriori radiosa ; colore corporis marmorato. Quattro esemplari del lago Rodolfo (4 Settembre 1896) Dimensioni dell’ esemplare maggiore : Lunghezza del corpo (senza la codale) mm. 35 Altezza > > Fe + alata ce » 5 Lunghezza della testa . . . . . . » 7,5 Altezza > » ALIA LL MOL » 5 Larghezza >» » bi aitin Dees OAd » 4,6 Lunghezza del muso. |. . ... ... » 3 > dello spazio interorbitario . > 3 (') Durante la correzione delle bozze di stampa di questo lavoro ho avuto occa- sione di visitare il Museo di Storia Naturale di Amburgo e di esaminare gli individui di Chiloglanis Deckenti, illustrati da Pfeffer. Questo esame mi ha con- fermato nella convinzione della impossibilità di riferire, almeno per ora, a quella specie l'individuo da me descritto. I denti mandibolari anteriori vi sono distin- tissimi, e così pure le papille e i filamenti labiali. Debbo però notare che la pinna adiposa vi si mostra assai più lontana dalla dorsale di quanto non apparisca dalle figure. PESCI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 255 Diametro trasversale dell’ orbita . . . mm. 2 Lunghezza della spina dorsale . . . » 8 > x >» pettorale . . . > 9,5 Dy, (9) Pi V- 7.4 (10), L’ altezza del corpo è contenuta 7 volte nella lunghezza di esso senza la codale , e corrisponde ai ?/, della lunghezza del capo, che è contenuta poco meno di 5 volte in quella del corpo. L'altezza del capo è eguale a quella del corpo ed è i ?/, della propria larghezza. Il diametro dell’ orbita è contenuto 3 volte e */, nella lunghezza del capo, 1 e '/, nello spazio interorbitario e altrettanto nella lunghezza del muso. Il solco longitudinale è largo e profondo; comincia presso al- l'apice del muso e si estende sino al di la del margine poste- riore dell’ orbita. La corazza nucale si mostra finamente granu- losa, con un processo posteriore tanto lungo quanto largo alla base. Il muso è piuttosto breve e arrotondato: la sua lunghezza è compresa 2 volte e !/, in quella del capo; la bocca, collocata inferiormente, è piccola: i denti mandibolari e mascellari sono minuti. I barbigli mascellari raggiungono I’ origine della ven- trale; quelli mandibolari esterni oltrepassano la base della pet- torale; quelli interni sono un po’ più corti ma forniti di due o tre filamenti accessorii. Il processo omerale è lungo ed acuto, oltrepassa la metà della spina pettorale. La pinna dorsale anteriore porta una spina molto robusta, lunga circa 1 volta e !/, l'altezza del corpo e quindi poco più della testa, seghettata fortemente sui */, inferiori del margine interno. La seconda dorsale dista dalla prima poco più della base di questa e la sua origine è un po in avanti di quella della anale: è costituita da raggi molli, articolati, non ramificati il cui numero pare di 9. Le pinne pettorali portano una spina più robusta e alquanto più lunga di quella dorsale , con una robusta seghettatura sul margine esterno e dieci forti denti , press a poco equidistanti, sull’ interno. Le pinne pettorali rag- giungono appena I’ origine delle ventrali, che si trova sotto i raggi posteriori della pinna dorsale. La pinna anale ha origine un po’ in addietro della seconda dorsale, la codale è bifida e 256 D. VINCIGUERRA piuttosto lunga. Il colore del corpo è gialliccio con marmoriz- zature brune. È questa, se non erro, la prima volta che si ritrova il ge- nere Rhinoglanis, descritto da Gunther sopra un unico esemplare, lungo un pollice e 1/, (circa 38 mm.) raccolto dal Petherick nell’ alto Nilo, presso Gondokoro (!). Questi pesciolini hanno |’ aspetto giovanile, ma nello stato attuale delle nostre conoscenze, non è possibile, come già scriveva Ginther, riferirli ad alcuna altra specie conosciuta di Siluroide. Più che ad ogni altra forma si avvicinano al genere Syno- dontis , distinguendosene principalmente per la posizione più avanzata della pinna ventrale e la presenza di raggi nella se- conda dorsale: ora se il primo carattere non potrebbe essere un ostacolo alla riunione di essi coi Synodontis, perchè la posi- zione delle pinne può con |’ età subire notevoli spostamenti, lo é senza dubbio il secondo, che non può essere considerato come carattere giovanile, poichè i soli casi da noi conosciuti di Siluridi con seconda dorsale fornita di raggi (Clarotes, Chrysichthus) ci mostrano come questa sia una trasformazione dell’ adiposa e non già questa di quella. Perciò ritengo che debba mantenersi il genere Rhinoglanis. L’ esemplare descritto da Gunther col nome di Rh. typus cor- rispende in buona parte a quelli da me esaminati, e ho esitato lungamente prima di descriverli come nuovi, tanto più che lo stato di raggrinzimento in cui si trovano non permette di precisare alcuni caratteri, tra cui specialmente quello del nu- mero dei raggi delle pinne, che parmi identico a quello del typus. Però questo ha il corpo meno allungato, i barbigli appa- rentemente più lunghi, la spina dorsale in esso è «detta legger- mente seghettata, mentre in questi la seghettatura è abbastanza robusta, le pinne pettorali si estendono sin oltre la base delle ventrali e il colorito del corpo è senza macchie. Per queste considerazioni mi sono deciso a considerarli come di specie nuova, (1) A. GUNTHER, Catalogue of Fishes, vol. V, p. 216-217. PESCI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 957 che mi è grato dedicare al tenente di vascello Lamberto Van- nutelli, altro dei superstiti della spedizione Bottego. 13. Citharinus Geoffroyi, Cuv. — Giinth. Cat. Fish., V, p. 302. Un esemplare giovane, lungo m. 0,082 senza la codale, e tre giovanissimi del lago Rodolfo (4 Settembre 1896). Questa specie che, oltre che nel Nilo, si trova nei fiumi del- l’ Africa occidentale, fu per la prima volta segnalata dal lago Rodolfo da Donaldson Smith. 14. Alestes Kotschyi, Heck.? — Giinth. Cat. Fish., V, p. 313. Un individuo a secco, lungo m. 0,142 senza la codale e pa- recchi altri giovanissimi, del lago Rodolfo (4 Settembre 1896). Il numero considerevole dei raggi anali, che oscilla tra 27 e 30, nonchè il numero delle squame della linea laterale, che è certo superiore a 45 mi fa riferire questi individui al Koftschyz, malgrado che il cattivo stato di conservazione del maggiore e la piccolezza degli altri impediscano una esatta determinazione. Faccio però notare che i denti hanno, anche nei giovani, la corona leggermente colorata in gialliccio, mentre nella descri- zione è detto che dovrebbero essere incolori. Questa specie, propria del Nilo, sarebbe nuova pei lago Rodolfo. 15. Alestes Riippellii (Gthr.). Brachyalestes Rippellit, Gthr. Cat. Fish., V, p. 815. Alestes Riippellii, Gthr. Proc. Zool. Soc. London, 1896, p. 223. Parecchi esemplari del lago Rodolfo (4 Settembre 1896), il maggiore dei quali è lungo appena m. 0,044, senza la codale. Quantunque sieno tutti individui molto giovani e in istato di conservazione non perfetto, pure non esito a riferirli a questa specie che appartiene a quel gruppo di A/estes, che aveva prima ricevuto da Giinther il nome di Brachyalestes, nel quale la inser- zione della pinna dorsale si fa quasi immediatamente al disopra della base delle ventrali. È caratteristico di questa specie lo splendore aureo dell’ iride, spesso contornata da un cerchio nero, come si vede in quasi tutti questi esemplari, malgrado la loro Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.4, Vol. XIX (12 Settembre 1893) 17 258 D. VINCIGUERRA piccolezza, e così pure l’avere per formola della pinna anale %/,,, contando, come ha fatto Giinther, come uno il primo raggio ru- dimentale e come due gli ultimi, perchè divisi sino alla base. Nell’ A. nurse (Riipp.) che trovasi nell’ alto Nilo insieme a questo, ma anche più frequente, l’ iride deve essere argentea e la for- mola anale */,,: nel resto tutti gli altri caratteri corrispondono. Ulteriori ricerche dimostreranno se ciò non debba attribuirsi, come è probabile, a differenze sessuali; mantenendo però distinte le due specie, gli individui da me esaminati, malgrado alcune differenze nel rapporto fra |’ altezza e Ia lunghezza del corpo, corrispon- dono al Rippellii e non al nurse. Dell’ A. Riippellii raccolse pure un giovanissimo esemplare nel lago Rodolfo il D.te Donaldson Smith; fu trovato nel lago Victoria da Fischer e nel fiume Kingani da Stuhlmann. 16. Hydrocyon Forskalii, Cuv. — Vincig. Ann. Mus. Civ. Genova, vol. XXXVII, p. 29. Tre piccoli individui, il maggiore dei quali, lungo m. 0,05 senza la codale, del lago Rodolfo (4 Settembre 1896). Questa specie fu raccolta pure nel lago Abbaia o Ciamò da Don Eugenio Ruspoli, e nel Kingani da Stuhlmann. 17. Distichodus Rudolphi, Ginth. Proc. Zool. Soc. London. 1896, pag. 223. Un piccolo esemplare, lungo m. 0,033, senza la codale, del lago Rodolfo (4 Settembre 1896). Questo individuo ha, benchè poco marcata, la colorazione indi- cata da Gunther per il D. Rudolphi, presentando specialmente distinta la macchia alla base della coda: però lo riferisco a questa specie più che per altro, per la sua provenienza, perchè la estrema giovinezza e la mancanza di termini di confronto non mi permette più accurate indagini. Faccio anzi osservare che le differenze per cui il Rudolphi si distinguerebbe dal né/o- ticus (Hasselq.) mi sembrano meritevoli di ulteriore esame, perchè consistono tutte in fatti soggetti a mutare coll’ età e potreb- bero essere caratteri giovanili, tanto più che gli esemplari tipici PESCI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO -259 non sono lunghi più di 54 mm. Uno dei caratteri migliori do- vrebbe essere quello desunto dall’ altezza del corpo, che nel niloticus è più di 1/, della lunghezza, senza la codale, mentre nel Rudolphi è meno di !/,; in questo individuo l'altezza è m. 0,0095 ossia poco meno di 1/, della lunghezza; il muso in- vece non mi pare possa dirsi aguzzo. 18. Labeo niloticus (Forsk.). — Ginth. Cat. Fish., VII, p. 47. Un esemplare lungo m. 0,05, senza la codale , proveniente dal Bissan Gurraccia (Marzo-Aprile 1896). Credo poter riferire con sicurezza questo giovane individuo al L. niloticus perchè presenta 14 raggi molli nella dorsale che è di forma concava, avendo i raggi posteriori più lunghi dei me- diani e quindi non può trattarsi nè del cowbie Rupp., nè dello Steindachneri, Pfeffer. Non credo che questa specie sia stata finora presa fuori del Nilo. 19. Tylognathus Cantinii, Svg. — Vincig. Ann. Mus. Civ. Genova, vol. XXXV, p. 50. Un esemplare, lungo m. 0,049, senza la codale, proveniente dalla confiuenza del Dulei col Bas Nabor (13 Settembre 1896). Benchè di aspetto apparentemente piuttosto diverso dall’ indi- viduo di cui mi sono occupato in altro lavoro, e ciò per il diverso stato di conservazione, pure corrisponde nei varii carat- teri abbastanza bene a quello e quindi conferma la riunione del Cantinii col montanus, Gthr. 20. Discognathus Chiarinii, Vincig. Ann. Mus. Civ. Genova, vol. XVIII, p. 696 con fig. Parecchi individui, il maggiore dei quali lungo m. 0,08, senza la codale, provenienti dal Bissan Gurraccia (Marzo-Aprile 1896) e altri due in corsi d’acqua incontrati sul percorso dai Badditu a Dimé (Maggio-Luglio 1896). Tutti questi esemplari presentano non meno di 37 o 38 squame nella linea laterale ed alcuni anche più di 40. Per questo ca- 260 D VINCIGUERRA rattere che non si verifica nel D. damfa (Ham. Buch.) in cui le squame non superano mai il numero di 35 o 36, io li riferisco al Chiarini, da me descritto sopra alcuni piccoli individui rac- colti dal Marchese Antinori nel lago Arsadé, presso il Ciallalaca, al S. di Addis-Abeba. Nella moltiplicità degli aspetti che può as- sumere il D. /amta è difficile poter stabilire altri buoni termini di confronto: però i barbigli nel Chiarind sono piccolissimi, assai più che non siano d’ ordinario in quello. Anche quello dell’ altitu- dine è un criterio, sebbene indiretto, di determinazione, perchè il lamta, come già scrisse il Blanford (4), non sembra ascendere nella zona montagnosa mentre gli individui di D. Chiarinii da me esami- nati furono raccolti ad altezze variabili tra i 1000 e i 2000 metri. 21. Barbus Ruspolii, Vincig. Ann. Mus. Civ. Genova, vol. XXRVIL ep. 29: Due individui, il maggiore dei quali lungo m. 0, 078 senza la codale, del Bissan Gurraccia (Marzo-Aprile 1896). Questi individui, benchè molto più giovani dell’ esemplare ti- pico conservano il carattere fondamentale sul quale ho basato la descrizione della specie, ossia il grandissimo sviluppo della spina dorsale, la quale in questi si conserva assai più lunga del- l’altezza del corpo: essi servono anzi a mettere meglio in rilievo le differenze tra il Ruspoli e il gananensis, Vincig. perchè con- frontandoli con esemplari di statura pressochè eguale, apparte- nenti a quest’ ultima specie, apparisce anche più chiara la grande sproporzione nello sviluppo della predetta spina dorsale. 22. Barbus gananensis, Vincig. Ann. Mus. Civ. Genova, vol. XXXV, p. 53, tav. V, fig. 2 e vol. XXXVII, p. 362 ? Un solo individuo, o meglio frammenti di un individuo, semi- putrefatto, proveniente dalla confluenza del Ganana Dulei, col Bas Nabor (13 Settembre 1896). Presenta quattro barbigli bene sviluppati, la spina dorsale poco robusta e quindi ritengo probabile possa appartenere alla specie indicata. (') W. T. BLANFORD, Geology and Zoology of Abyssinia, p. 461. PESCI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 261 253. Barbus sp. Due esemplari giovanissimi, il maggiore dei quali lungo m. 0, 019 senza la codale, del lago Rodolfo (4 Settembre 1896). Questi due piccoli esemplari si distinguono da ogni altro perchè pur conservando l’ aspetto generale dei Parbus, non mi viene fatto di scoprirvi traccia apparente di barbigli: il terzo raggio dorsale si mostra appena un po’ più grosso degli altri. Se non fosse per |’ inserzione della pinna dorsale che trovasi sopra le ventrali e per la posizione della linea laterale, che, a quanto può giudicarsi dalle pochissime squame presenti, è lontana dal margine ventrale del corpo, avrebbero potuto essere riferiti al ge- nere Rasbora, che ha, come è noto, un rappresentante nell’ Africa orientale (R. sanzibarensis, Gthr.). 24. Neobola Bottegi, Vincig. Ann. Mus. Civ. Genova, vol. XXXV, p. 57, tav. V, fig. 1 e vol. XXXVII, p. 31 e 364. Sei esemplari, il maggiore dei quali lungo m. 0,035 senza la codale, del lago Rodolfo (4 Settembre 1896). Non presentano differenze notevoli dagli esemplari da me già descritti. La loro presenza nel lago Rodolfo, che ha fauna del tutto nilotica, rende sempre più probabile quello che ho già affermato, vale a dire che qualcuno almeno dei pesci del Nilo riferiti al genere Barilius possa essere invece una Neobola e forse anche specificamente identico a questa. DESCRIPTION D'UNE ESPECE NOUVELLE DU GENRE POTAMON SAV. PROVENANT DU PAYS DES SOMALIS PAR LE D.® J. G. pe MAN, A IERSEKE, ZELANDE, HOLLANDE (PI. III) Potamon (Potamonautes) Bottegoi, n. sp. Quatre individus màles furent recueillis en Octobre 1895 par M. le capitaine Bottego à Matagoi Bool, au pays des Somalis, entre Brava et Lugh. Ces exemplaires ne sont pas encore adultes, à ce qu'il parait, et de taille différente. Le Potamon Bottegoi appartient a ces especes du genre, chez lesquelles la créte post-frontale est sui/lante et continue, tandis que les bords latéro-antérieurs sont armés d'une seule dent épibranchiale, bien detachée et aigué. L’espéce me parait intéres- sante parce que, d’aprés le récent travail de Hilgendorf (Die Land-und Sisswasser-Dekapoden Ostafrikas, 1898) des espèces présentant ces caractéres ne se trouveraient pas dans les pays limitrophes, c’est-à-dire dans l’Afrique orientale Allemande. Notre nouvelle espéce se rapproche du Pot. bayonianum Cap., qui, avec ses variétés, habite le pays d’Angola, mais le Pot. Bottegoi se distingue par son bouclier céphalo-thoracique plus étrot, par les bras plus courts des pattes antérieures et probablement par d’autres caractéres. La carapace est pew elargie, la lonqueur mesure constamment un peu plus de trois quarts de la plus grande largeur, que Von observe à la limite du tiers antérieur. La carapace est élargie en avant, la distance des angles orbitaires externes en effet NOUVELLE ESPECE DE POTAMON 263 est égale a la longueur du bouclier céphalo-thoracique; en ar- riére celui-ci est assez rétréci, le bord postérieur 4 peu-près droit est un peu plus que moitié aussi large que la carapace est longue. La surface est un peu bombée d’avant en arriére et de méme un peu transversalement. Le sillon semicirculaire qui limite la région mésogastrique en arriére, cest-a-dire la partie mitoyenne du sillon cervical, est peu marqué, pew profond, tandis que les parties latérales du sillon cervical, qui chez d’autres espéces séparent la région gastrique de la région branchiale antérieure, font complétement défaut. Les régions urogastriques sont con- fluentes dans la ligne médiane, mais des sillons peu profonds les limitent latéralement et en arri¢re et de pareils sillons su- perficiels séparent la région cardiaque antérieure des régions branchiales postérieures; la région cardiaque postérieure enfin nest délimitée qu’en avant par deux sillons peu profonds qui sont dirigés vers la base des pattes de la dernière paire. D’autres sillons n’existent pas, sauf le sillon mésogastrique qui, d’aprés la terminologie de Hilgendorf, parait ‘ectiforme (« dachformig ”, Hilgendorf, |. c., pag. 5); ce sillon est cepen- dant trés-court et peu marque. Le front s’incline obliquement en bas. C'est un peu difficile à mesurer la largeur du bord libre, parce qu'il passe avec une courbure réguliére dans les bords latéraux du front, c’est-à-dire dans les bords sourciliers; il mesure a-peu-prés un tiers de la largeur de la carapace. Le front est lamelleux, le bord libre qui parait trés finement crénelé sous la loupe, est droit au mi- lieu, non pas échancré. Les bords !atéraux du front sont lisses et dirigés obliquement en arriére, de facon que le front est plus large en dessus qu’en dessous; les parties externes un peu sinueuses du bord sus-orbitaire sont de méme trés -finement crénelées. Les angles orbitaires externes qui sont un peu moins avances que le bord frontal et dirigés en dedans, sont trés-aigus et pointus; le bord externe de la dent extraorbitaire qui est aplatie ou méme légèrement excavée, parait droit ou parfois un peu concave et ce bord est finement denticulé. Il est séparé en arriére par une échancrure étroite de la dent épi- 264 J. G. DE MAN branchiale bien détachée; cette dent ressemble a la dent extraor- bitaire, est dirigée en avant, aplatie en dessus et érés-aiqué et pointue. La dent épibranchiale qui est située un peu en arrière de la créte post-frontale, se trouve a une assez grande distance de langle orbitaire externe; cette distance mesure un sixiéme de la longueur de la carapace, ainsi chez le plus grand exem- plaire 4 mm. Les bords latéro-antérieurs ne sont que légérement courbes en arriére de la dent épibranchiale et présentent une aréte un peu relevée qui au niveau des régions urogastriques s'’infléchit en dedans, sur la région branchiale moyenne; l’aréte est fine- ment denticulée en avant, mais ces denticulations se changent en arriére en de très fines crénelures. Les bords latéro-antérieurs saillissent un peu en dehors, en forme d’un rebord lamelleux. Les bords latéro-postérieurs qui sont droits, sont traversés par des plis obliques finement granuleux, qui se continuent sur la région sub-branchiale. La créte post-frontale est saz//ante et sélend sans interruption depuis le sillon mésogastrique jusqu'auprés des dents épibranchiales : en effet elle ne les atteint pas, parce qu’en se courbant a chaque extrémité latérale brusquement en arrière, la créte se termine a coté de la base de la dent. La créte, qui sous la loupe parait finement crénelée, n’est pas droite, mais, au milieu, légèrement courbée en avant; ses portions latérales sont très rapprochées des bords sus-orbitaires et présentent, au niveau des cornées des pédoncules oculaires, une petite échancrure (Fig. 1 a), cor- respondant à l’incision que l’on observe chez d'autres espèces chez lesquelles les parties latérales du sillon cervical sont bien développées, profondes et s’étendent jusqu’a la créte. La surface du bouclier céphalo-thoracique parait lisse et polie à l'oeil nu, ce n’est que tout pròs du bord latéro-antérieur que se voient quelques lignes rugueuses ou finement granuleuses. Sous la loupe, cependant, une ponctuation fine et ¢parse parait partout sur la surface de la carapace et entre les ponctuations une granulation microscopique. Les orbites sont médiocres, leur largeur mesure environ deux troisiémes de la largeur du bord NOUVELLE ESPECE DE POTAMON 265 frontal et elles sont une fois et demie aussi larges que hautes. Le bord infraorbitaire est plus distinctement granulé que le bord orbitaire supérieur, les granules étant un peu plus grands ; ce bord présente une petite échancrure triangulaire au-dessous et tout près de l’angle orbitaire externe et l’extrémité interne du bord infraorbitaire n’est pas dentiforme. Les cornées sont de grandeur médiocre , les pédoncules ocu- laires sont lisses, ponctués. Le sillon qui sépare la région sous-hépatique de la région sub-branchiale, est bien marqué et s'approfondit è mesure qu'il s'approche de la suture entre le branchiostégite et la région sous- hépatique. Immédiatement en arriére du sillon hépatico- branchial, on observe sur le branchiostégite une ligne transver- sale un peu poilue, partant de la dite suture et se terminant auprés de la base des pattes antérieures; cette ligne, dont une partie externe est granulée, divise ainsi le branchiostégite en deux parties dont l’antérieure n'est que moitié aussi large que la postérieure ; une division semblable du branchiostégite est rare- ment observée chez les espéces de ce genre. De très fines gra- nulations bordent la suture qui sépare le branchiostégite des régions ptérygostomiennes latérales et bien au coté du branchio- stégite et quelques fines granulations se voient de méme auprès du sillon hépatico-branchial. La région sub-branchiale est cou- verte de lignes granuleuses, la région sous-hépatique en présente de pareilles, sauf près du bord infraorbitaire et le branchiostégite enfin est un peu granuleux prés de la suture. L’épistome est court, son bord postérieur présente au milieu une dent triangulaire aiguè, qui est plus large à la base que longue et dont les bords latéraux sont granulés. L’ ischiognathe des pattes-màchoires externes (Fig. 1 c) est fine- ment ponctué, mais ne présente pas une trace du sillon ischial, la surface étant enti¢rement lisse; le mérognathe est un peu plus large que long, son bord antérieur un peu concave n'est que moitié aussi large que le bord postérieur et le bord externe est courbé. L’exognathe n’atteint pas encore le milieu du bord externe. 266 J. G. DE MAN Le plastron sternal est ponctué, les ponctuations sont un peu plus serrées entre les pattes antérieures qu’en arriére. Il n'y a pas une trace, auprès de la base des pattes antérieures, de la saillie ou créte, qui existe chez le Pot. infravallatum Hilgd. et chez le Pot. obesum A. M. E., mais les deux sillons tout en avant sont bien marqués; le sillon antérieur unissant les angles externes du cadre buccal est assez profond, le sillon postérieur réunissant ces angles a l’extrémité antérieure de la fossette abdominale, parait ainsi anguleux et ce sillon est peu profond. L’abdomen un peu ponctué du male (Fig. 1d) est triangulaire è bords légérement concaves. L’article terminal triangulaire est d'un tiers plus court que sa base est large, a l’extrémité obtuse et ses bords sont droits ou un peu concaves. Le pénultiéme article a la méme longueur que l'article terminal, le bord postérieur est une fois et demie aussi large que le bord antérieur et les bords latéraux sont presque droits. Chez le plus grand exemplaire la grande patte se trouve au coté gauche, chez les trois autres au còté droit; les deux pattes sont assez inégales. Les bras sont trés courts, ne dépassant qu’a peine les bords latéraux de la carapace. Le bord supérieur est garni de lignes obliques granuleuses, mais est inerme au bout, le bord antérieur granulé présente au milieu une petite épine pointue et le bord inférieur est aussi granulé. Le carpe est garni en dessus de lignes transversales granuleuses et est armé en dedans d’une épine pointue, dirigée en avant, au-dessous de laquelle se voit une seconde épine qui est plus petite. La longueur horizontale de la grande pince mesure deux troisiémes de la largeur de la carapace ou peu plus et les doigts mesurés horizontalement paraissent guére plus longs que la paume; la hauteur de la main est un peu variable, tantòt elle se rapporte à la longueur horizontale de la pince comme 9 : 20, tantot la main parait un peu moins haute. La portion palmaire qui est généralement un peu plus longue que haute, est cou- verte sur sa face externe, au bord supérieur et au bord inférieur de lignes transversales granuleuses, qui à la base du doigt im- mobile disparaissent graduellement. Le bord inférieur de la NOUVELLE ESPECE DE POTAMON 267 pince parait presque droit, le bord inférieur de la portion pal- maire n’étant que peu convexe et celui de l’index droit. Les doigts non pas cannelés, sont en contact dans la plus grande partie de leur longueur, car ce n'est qu'à la base qu’ils laissent un très petit vide entre eux. Le doigt immobile parait trés fai- blement comprimé, sa face externe est un peu convexe; elle est lisse, ponctuée et les petites ponctuations sont disposées en deux ou trois rangées longitudinales. Le pouce finement granuleux a la base, est du reste lisse mais présente de meme sur sa face externe trois ou quatre rangées longitudinales de petites ponctuations; ce doigt est également trés légèrement comprimé. Les doigts dont les extrémités pointues se croisent, sont garnis dans leur longueur entiére de petites dents tran- chantes, chaque doigt en portant une vingtaine; les dents proxi- males sont un peu plus grandes que les suivantes et la sixiéme ou septiéme de l’index dépasse un peu les autres. La petite pince (Fig. 1 f) est un peu moins longue que l’autre, mais sa hauteur n'est qu'un tiers de sa longueur; les doigts sont notablement plus longs que la portion palmaire et bien chez le plus grand individu presqu’une fois et demie aussi longs. Les doigts sont plus gréles, en contact dans toute leur longueur, mais présentent du reste, comme la paume, les mémes caractères. Les pattes ambulatoires sont de longueur médiocre et leurs articles sont peu élargis; ainsi, par exemple, la largeur des méropodites de la pénultiéme paire mesure un tiers de leur longueur ou un peu plus et les propodites sont également trois fois aussi longs que larges. Le bord supérieur des méropodites est finement denticulé, mais ne présente pas une dent ou épine a Vextrémité; les dactylopodites , faiblement courbés vers leur pointe qui est simple, sont un peu plus longs que les propolites et garnis d’épines le long de leurs arétes. Les pattes ambula- toires sont presque lisses et glabres. Les quatre exemplaires, conservés en alcool, présentent une couleur claire verdatre ou jaunatre et chez un seul on observe sur la surface du bouclier céphalo- thoracique ainsi que sur les pattes ambulatoires des taches rougeàtres. 268 J. G. DE MAN L’ espéce la plus voisine du Pot. Bottegoî est certainement le Pot. Ballayi A. M. E., qui habite les ruisseaux du poste de Ngancin au Congo. Le Pot. Ballayi se distingue cependant, è ce qu'il me semble, par son front bilobé, et par sa créte post- frontale faible et interrompue, qui aboutit latéralement a la dent épibranchiale. Les pattes semblent ¢tre plus gréles. La femelle seule de cette espèce est connue, mais malheureusement l’exem- plaire typique n’existe plus, comme on m’a écrit. (A. Milne Edwards, Observations sur les crabes des eaux douces de l’Afri- que; Paris#887;: p: 12; +PL 4ydig. 12). Le Potamon (Potamonautes) dubium Cap.® qui provient du Rio Cunene, intérieur de Mossamedes, est une espèce voisine du Pot. bayonianum Cap. ei se rapproche également du Pot. Bottegot. La carapace du Pot. dubium est cependant un peu plus élargie, et la distance des angles orbitaires externes est plus petite proportionnellement a la largeur du bouclier céphalo-thoracique, le front est distinctement ¢échancré, les dents épibranchiales sont beaucoup plus saillantes et probablement les deux espéces pré- sentent encore d’autres differences. — (Jornal de Sciencias Mathem. physicas e naturaes da Acad. R. das Sciencias de Lisboa, THEV, 01873). 254257; Piel pig Ala, 42): J'ai pu examiner, grace a l’obligeance de M. le Prof. Came- rano, Directeur du Musée Zoologique de Turin, un exemplaire typique du Pot. dubium B. Cap. var. Jallae Nob. et bien un individu male. Cette variété qui provient de Kazungula, région du Haut Zambesi, a été décrite par M. Nobili d’aprés cinq indi- vidus, quatre màles de taille differente et une femelle adulte (Bollettino dei Musei di Zoologia ed Anatomia comparata della R. Univ. di Torino, vol. XI, N.° 262, Nov. 1896). Cette variété se distingue du Pot. Bottegoî par les caractéres suivants. Le bouclier céphalo-thoracique est un peu plus élargt proportion- nellement a sa longueur et sa surface est moins fortement bombée d’avant en arriére que chez l’espèce que je viens de décrire, de facon qu'elle parait plutòt déprimée, surtout en arrière. La créte post-frontale s’infléchit en arricre, à ses extrémités latérales, et se réunit a la dent épibranchiale, tandis que chez le Pot. Bottegoi NOUVELLE ESPECE DE POTAMON 269 la eréte s'arréte brusquement a còté de ces dents. Le front est légérement échancré au milieu, chez le Pot. Bottegot le bord libre du front est droit; le bord postérieur de la carapace (du mile) est moins large, c'est-à-lire aussi large que le bord libre du front. Le bord orbitaire inférieur est moins finement crénelé et ne présente pas d’échancrure prés de l’angle externe. Les granulations des régions ptérygostomiennes sont un peu plus grosses. Le sillon sur l’ischiognathe des pattes-machoires externes est bien marqué, se trouve un peu plus prés du bord interne que du bord externe et n’atteint pas le bord antérieur de J article. Les pattes antérieures sont presqu’égales. La petite épine aiguè sur la face inférieure du bras, près du milieu du bord antérieur, que l’on observe chez le Pot. Bottegoî , est remplacée chez l’espéce de Kazungula par wn tubercule obtus. Le carpe est lisse en dessus et des deux épines au coté interne l’inférieure est rudimentaire; les pinces sont /isses, aussi bien la portion palmaire que les doigts, tant en dehors qu’en dedans; on n'y observe que quelques fines ponctuations arrangées en partie en des séries longitudinales. La longueur horizontale des doigts est égale 4 celle de la portion palmaire. Les pattes ambulatoires ressemblent à celles de l'autre espéce. On trouve les dimensions de cet exemplaire sous le N. 5 dans la tabelle qui suit, a coté de celles des quatre exemplaires du P. Bottegoî : a Ze 3. 4. Di Parseurdesa:carapace: tesa Se. 0081 27 25 1/0 | 211/s | 32 Longueur » » 6 e 24 21 19 ey ATE |0231/ Distance des angles CRDi tania EE Ae) SAR) Pat) MER I) a Pav » » dents épibranchiales . . . . 29 251/0 | 241/, | 2114/5 | 31 Largeur du bord libre du front . . . . 10 81/5 8 7 ll Distance, dans la ligne médiane, de la crate post-frontale jusqu’au bord frontal . . . 31/, 3 24/5 21, 3 marceurndes orbites. 4... .95)- 3s . «= « 61/3 55 51/, 5 6 Hauteur » » 3 a 5 41/3 34/5 32/5 31/4 4 Largeur du bord nosteniear de i carapace . 121/, | ll 10 3/3 9, | Il Distance de l’angle orbitaire externe jusqu’a la pointe de la dent épibranchiale . . . 4 31/5 31/5 3 51/5 Epaisseur de la carapace. . . 13 ll 101/3 81/ | 12 Longueur de l’article terminal de it domen 33), 31/4 | 32); 25/, 4 » du sixieme article . . . GLAS 34/5 32/5 31/6 254 45/ Largeur du bord antérieur du sixiéme apticla 51), 41/9 47/6 35/5 61/5 » » » postérieur» » » 7°, 65/, 61/5 5/5 8s 270 J. G. DE MAN 1. 2. 3. A, 5. Longueur horizontale de la grande pince. . 20! | 20 | 1735: [15 20 '/3 » » des doigis'., . 9. «© LÌ 10%, | 9— | 745 101/a Hauteur près de l’articulation des doigts. . 8 | 9 8 | 6 7 Longueur des méropodites © 16 14 13 | 12 | 16 1/5 Largeur » » a E © 55, 4%), A%/, | 4 6 Longueur » propodites > S z E 91/3 9 81/5 7 Yo | 10% Largeur » » Sa a DVI 3 27, | 3% Longueur » dactylopodites = 101/3 91/5 9'/, | 81/ | 10% Hormis le Potamon Bottegoi encore deux autres espèces étaient recueillies par M. le Capitaine Bottego, savoir: . Deckenia imitatrix Hire. Un jeune male fut récolté dans le passage de Cumia, sur l’Uebi, jusqu’aux monts Egherta. D’aprés Hilgendorf (Die Land-und Sisswasser-Decapoden Ostafrikas, 1898, p. 23) cette espéce n’avait été observée jusqu'à présent que dans la région de Taro. Caleinus Herbstii de M. Un exemplaire fut recueilli 4 Brava. EXPLICATION DE LA PLANCHE. Fig. 1. Potamon (Potamonautes) Bottegoi n. sp., le plus grand individu, mile, x 1'/,; la. région antérieure de la carapace de l’individu male large de 27 mm., x 2; 15. la carapace de cet individu, vue de face, x 2; le. patte-machoire externe du plus grand individu, x 2; 1d. abdomen du mile, large de 31 mm., x 2; le. grosse main de l’individu male, large de 27 mm., X 2; 17. petite main du plus grand individu, large de 31 mm., x 2. VIAGGIO DI LEONARDO FEA IN BIRMANIA E REGIONI VICINE 10.009 SECONDO SAGGIO SUI RAGNI BIRMANI peL Pror. T. THORELL Il. RETITELARIAE ET ORBITELARIAE. [Addendum ad Fam. DICTYNID | (I. pag. 101 (261)) Gen. Anaxibia, n. (') Cephalothorax paullo longior quam latior, altitudine clypei longitudinem areae oculorum mediorum paullo superante. Oculi 8, in duas series transversas longas dispositi. Area ocu- lorum mediorum paullo latior quam longior, paullo latior antice quam postice; medii antici mediis posticis majores, bini laterales inter se contingentes. Pedes breves, aculeis carentes; calamistrum longum e serie setarum singula formatum. Abdomen paullo longius quam latius; cribellum indivisum. Mamillae sex; mamillae mediae reliquis multo longiores; ma- millae inferiores crassae et apice truncatae, ut superiores sat breves. Typus: A. caudiculata, n. Hoc genus longitudine insolita mamillarum mediarum a reliquis Dictynidis distinctum videtur. (') Nom. propr. mytholog. 972 T. THORELL ** 61.bis A. caudiculata, n., cephalothorace rufo-testaceo, lineis duabus longitudinalibus incurvis nigris postice dilatatis, notato, et utrinque postice oblique nigro-striato ; pedibus testaceis, plus minus ad longitudinem nigro-lineatis; abdomine crasso, supra nigricanti- olivaceo et maculis albicantibus nigrisque dense variato ; mamillis mediis nigris et reliquis mamillis testaceis fere duplo longioribus. — Q ad. Long. paullo plus 2 millim. Femina. — Cephalothorax paullo longior quam latior, utrinque anterius modice sinuato-angustatus, fronte lata, satis altus et ad longitudinem convexus, impressionibus cephalicis parum distinctis. Clypeus non sub oculis impressus, directus, longitudine areae ocu- lorum mediorum paullo altior, longitudine mandibularum multo humilior. Area oculorum lata; oculi sat parvi, medii antici tamen reliquis vel saltem mediis posticis evidenter majores. Series ocu- lorum postica paullo deorsum curvata est, series antica a fronte visa recta, bini laterales inter se contingentes. Area oculorum me- diorum paullo latior est quam longior, paullo latior antice quam postice; medii postici, non parum longius inter se quam a late- ralibus posticis remoti, spatio oculi diametro multo majore separati sunt. Sternwm latum, parum longius quam latius, apice postico sub-truncato inter coxas 4.‘ paris modice disjunctas evi- denter pertinens. Mandibulae circa duplo longiores quam latiores, crassitie saltem femorum anticorum. Ma.ci/lae oblongae, in labium paullo longius quam latius et apice truncatum paullo inclinatae eoque paene duplo longiores, apice extus late et oblique rotundato- truncatae. Pedes breves. ad longitudinem parum inter se diffe- rentes, aculeis carentes. Calamistrum longum, e serie singula setarum compositum, secundum paene totam longitudinem me- tatarsi 4.) paris extensum. Abdomen crassum, paullo longius quam latius, breviter ovatum, postice sub-acuminatum. Vulva maculam ferrugineam formare videtur, quae puncta duo nigra continet. Cribellum indivisum. Mamillae inferiores crassae, apice truncatae, mediocri longitudine; mamillae superiores earum lon- gitudine sed graciliores; mamillae mediae reliquis mamillis fere duplo longiores, graciles, art. 2.° apice angustato-acuminato. Color. — Cephalothorax rufo-testaceus, pube crassiore albicanti RAGNI BIRMANI Dis sat dense sparsus, et lineis duabus longitudinalibus paullo in- curvis, ab oculis posticis retro ductis, postice in parte thoracica in suam quaeque maculam nigram dilatatis (ibi, inter has duas maculas, maculam vel plagam albam geminatam fere formantibus) notatus, praeterea utrinque postice in hac parte striis paucis oblique retro directis nigris notatus quoque. Sfernwm, partes oris et palpi testacea. Pedes testacei, femoribus apice postice lineola longitudinali nigra, patellae apice utrinque macula parva nigra, tibiis posticis linea longitudinali nigra postice notatis. Abdomen superius nigricanti-olivaceum, maculis crassis oblongis paullo inae- qualibus albicantibus dense variatum, quae secundum medium dorsi in fasciam duplicem inaequalem, praesertim supra mamillas distinctam, ordinatae sunt, praeterea in dorso et in lateribus in fascias vel vittas obliquas digestae; etiam utrinque in dorso ma- culis nonnullis sat parvis inaequalibus nigris sparsum est dorsum. Venter cum lateribus, quae posterius maculis paucis magnis albicantibus variata sunt, olivaceo-cinerascens. Mamillae superiores et inferiores testaceae, mamillae mediae nigrae. Lg. corp. paullo plus 2; lg. cephaloth. paullo plus '/,, lat. ej. cireat/, millim.; le. abd. 66/23 lati ej. 4:/ milli: Singula femina a Fea ad Bhamo inventa est.| Tribus RETITELARIAE. Fam. SCYTODIDAE. Gen. Seytodes (Larr.), 1804. 65. S. marmorata, L. Koch, 1872, Rangoon, Palon, Carin Cheba. 66. S. unifasciata, Sim., 1882, Mandalay. Gen. Dietis, L. Koch, 1872. 67. D. gilva, Thor., 1887, Rangoon, Palon, Teinzò. 68. D. tardigrada, Thor., 1881 (?) Palon, Meetan, Thagatà Juva. Mares duos et feminas duas, illos ad Palon et Thagatà Juva, Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.4, Vol. XIX (13 Settembre 1898) 18 27h T. THORELL has ad Palon et Meetan inventas vidi, quos hujus speciei credo ; fusco-testacei sunt et cephalothoracem linea media nigra notatum et praeterea 4-6 lineis fasciisve longitudinalibus nigris ornatum habent, et abdomen (saltem in feminis) evidentissime transversim et minus aequaliter nigro-fasciatum. Mares a D. gilva, 7, pedibus brevioribus et femoribus muticis (non dentatis) facile dignosci possunt, a D. domestica, 7, vero forma bulbi genitalis alia. In mare D. gilva, ut in aranea quam marem D. tardigradae judico, bulbus basi fere globoso-ovatus primum brevi spatio sensini in partem sat longam angustiorem sed sat crassam pal- lidam, apicem versus paullo angustatam, levissime bis sinuatam, paullo ante apicem ipsius partis tarsalis pertinentem est conti- nuatus, quae tum in apicem angustum et acuminatum transit, hac parte acuminata parte priore multo breviore, obscura, leviter sursum curvata. In - D. domesticae bulbus cito (subito) in partem longam tenuem paene rectam est angustatus, quae ipso apice aculeo brevi aucta est. 69. D. domestica (Dol.), 1859, Rangoon, Bhamò, Thagatà Juvà. 70. D. lugubris, Thor., 1887, Palòn. Gen. Loxosceles, Lowe, 1851. 71. L. erythrocephala (C. L. Koch) 1839, Mandalay. Fam. PHOLCIDAE. Gen. Artema, Watck., 1833. 72. A. sisyphoides (Dol.) 1857, Rangoon, Toungoo, Malewoon. (Gen. Smeringopus, Sm., 1890. 73. S. elongatus (Vins.) 1863, Rangoon, Bhamò, Toungoo. 74. S. Lyonii (Blackw.) 1867, Bhamò, Toungoo. Gen. Pholcus (Warck.), 1805. 75. Ph. calligaster, Thor., 1895, Palòn. RAGNI BIRMANI 975 76. Ph. dentifrons, n., cephalothorace luteo-testaceo, nota lon- gitudinali A - formi in parte thoracica praedito , parte cephalica in multo elevata et fasciculo pilorum longiorum procurvorum ornata, in 2 mon multo elevata, area oculorum in @ dente pro- curvo, in Q denticulo minuto, armata; sterno nigricanti, dense testaceo-punetato et in utroque margine maculis paucts lestaceis notato ; pedibus flavo-testaceis, patellis, basi et apice tibiarum cum basi melatarsorum anguste nigris; abdomine longo et angusto, sub- cylindrato, apice postico truncato et supra in angulum plus minus distinctum elevato: ad colorem cinerascenti vel sub-testaceo , maculis nonnullis parvis nigris consperso. — 9 ad. Long. circa 6-61/, millim. Femina. — Cephalothorax parum longior quam latior, parte cephalica sub-transversa, clypeo longitudinem seriei oculorum anticorum altitudine aequante. Ocwli antici parvi, paene contin- gentes inter se; laterales antici, reliquis oculis paullo majores, spatio diametro sua paullo majore a mediis anticis remoti sunt; oculi 4 antici lineam rectam designant. Pa/porum pars tarsalis partem tibialem longitudine aequat, apicem sub-obtusum versus sensim angustata. Pedes longissimi, gracillimi. Abdomen circa 3:plo-4:plo longius quam latius, paene cylindratum, postice sat late truncatum, apice supra plus minus evidenter in angulum erectum elevato. Vu/va ex elevatione forti transversa constat, cujus apex laminam transversam fuscam sub-triangulam vel sub-lunatam, circa 4:plo latiorem quam longiorem format: apices ejus (postici) macula vel tuberculo parvo nigro notati sunt. Color. — Cephalothorax luteo-testaceus, nota /\ - formi nigra ab impressione cephalica transversa infuscata ad declivitatem posticam pertinente ornatus; facies cum mandibulis nigricans. Sternum nigricans, dense testaceo-punctatum et in utroque mar- gine maculis 4 majoribus sub-transversis testaceis notatum. Palpi nigricantes vel sub-testacei. Pedes flavo-testacei, patellis, basi et apice tibiarum cum basi metatarsorum anguste nigris. Abdomen sub-testaceum vel cinerascens, punctis nonnullis nigris con- spersum, quae ad partem ordines duos longitudinales inaequales secundum dorsum formant. 270 T. THORELL Mas. — Cephalothoracis pars cephalica alte elevata est, clypeo altissimo, reclinato; postice fortiter declivis est haec pars, et in dorso fasciculo pilorum longiorum procurvorum, tuberculis minutis obscuris insistentium, ornata; inter oculos dente procurvo et obtuso armata est. Oculi praeterea fere ut in femina. Mandibulae ad basin binis dentibus inaequalibus obtusis, prope apicem vero dente singulo obtusissimo nigro armatae sunt. Palpi crassissimi. - Pars eorum trochanteralis basi supra in ramulum crassum foras directum producta est, quod apice aculeo sive ungui continuatur ; pars femoralis, apicem versus sensim non parum incrassata, longior quam latior est; pars patellaris brevissima, praesertim subter, ideoque, a latere visa, quasi cunei-formis; pars tibialis ovata, praesertim supra valde convexa, parte femorali non parum longior et crassior et, ut ea, pallide flava; pars tarsalis obscurior, sat brevis et obliqua est, exterius in procursum longum obscurum porrectum producta, qui apice latus est, basi bifidus, apicibus latissimus, nigro-fuscus. Bulbus pallidus magis subter procursum latum nigro-fuscum valde inaequaliter bifidum ostendit, cujus apices obtusi sunt, praesertim inferior latissimus. Abdominis forma fere ut in femina diximus. Ad colorem sferni, pedum et abdominis vix a femina differt mas, eà modo paullo minor. Qu Lg. corp. 6*/,; lg. et lat. cephaloth. circa 15/,, lat. clypei circa °/,; lg. abd. 4, lat. ej. circa 1!/, millim. Ped. I 24? II 23 /,, II 16'/,, IV paene 24 millim. Singulum exemplum utriusque sexus ad Bhamò a Fea in- ventum est. Gen. Spermophora, Herz, 1841. “77. S. maculata n., cephalothorace luteo-testaceo, parte cepha- lica cum clypeo et fascia media longitudinali partis thoracicae postice in maculam dilatata nigricantibus ; sterno nigro, pedibus lestaceis, annulis paucis angustissimis nigricantibus ; abdomine sub-globoso, sub-olivaceo-luteo, maculis nonnullis nigris sparso, quarum paucae antice in dorso series longitudinales formant , postice in dorso vittam vel vittas recurvas, lateribus nigro-maculatis quoque. — 9 ad. Long. circa 1*/, millim. RAGNI BIRMANI 77 Femina. — Cephalothorax aeque fere longus ac latus, parte cephalica parum elevata, inter oculos medios posticos impressa. Ocult sex, aream saltem duplo latiorem quam longiorem occu- pantes; in duas turmas triangulas dispositi sunt, terni utriusque lateris spatiis parvis separati, fere aequali magnitudine (vel laterales antici reliquis majores); oculi 4 postici lineam recurvam formant, oculi medii postici cum oculis duobus anticis aream circa aeque longam ac latam antice; duo antici spatio oculi diametro plus duplo majore separati sunt, medii postici modo spatio singuli oculi diametrum aequante separati. Sternwm nitidissimum, aeque latum ac longum, postice sat late truncatum. Pedes longi, omnium gracillimi, femoribus versus basin paullo incrassatis. Abdomen sub-globosum; venter in medio quasi in bullam trans- versam, antice rotundato-truncatam, apice breviter acuminatam inflatus est. Mamillae brevissimae. Color. -- Cephalothorax luteo-testaceus, parte cephalica cum clypeo nigricantes, fascia vel linea longitudinali media partis thoracicae postice dilatata nigricante quoque. Sternum nigrum. Mandibulae sub-fuscae. Palpi saltem ad partem infuscati. Pedes testacei, annulis paucissimis angustissimis nigris vel fuscis cincti : singulo annulo ad apicem femorum, singulo in patellis, binis in tibiis, prope apicem et basin earum sitis. Abdomen sub-olivaceo- testaceum, maculis nigris pictum, quarum paucae secundum medium dorsi in duas series longitudinales dispositae sunt, ultimae in vittam vel vittas recurvas binae unitae: supra anum duas vel tres maculas albicantes video, seriem mediam longitu- dinalem formantes. Latera abdominis aliis maculis nigris conspersa sunt; bulla illa ventris maculam transversam maximam nigro- marginatam format. Mamillae nigricantes. Lg. corp. 1!/,; lg. et. lat. cephaloth. paullo plus 1/,; lg. abd. 1, lat. ej. paene 1 millim. Ped. I (sine tarso) circa 8!/,, II (sine tarso) circa 7!/,, III (cum tarso) circa 5 millim.; IV? Feminam singulam mutilatam in Birmania (nescio an ad Bhamo) cepit Clar. Fea. 278 T. THORELL Gen. Belisana (', n. Cephalothorax sat humilis, vix longior quam latior, antice fortiter angustatus; clypeus proclivis, altus, longitudinem mandi- bularum altitudine circiter aequans. Oculi sex, paene aequales, in duas turmas longe inter se remotas dispositi: tres utriusque lateris, inter se contingentes, in triangulum fere aequilaterum ordinati sunt; duo antici longius inter se sunt remoti quam duo postici (medii postici), inter quos pars cephalica a fronte visa leviter excavata est. Mandibulae maris suo quaeque cornu longo, a latere exteriore mandibulae, magis versus basin ejus, exeunte praedita: quae duo cornua porrecta sunt et paene parallela, apice fortiter incurva ; mandibulae saltem feminae dente forti in apice sulci mandibularis armatae, qui cum ungue forcipem fere format. Sternum magnum, rotundatum, apice obtuso inter coxas 4+ paris, quae longe inter se remotae sunt, pertinens. Pedes omnium gracillimi, capillares. Abdomen oblongum, sub-ovatum; mamillae brevissimae, non parum ante apicem ejus posticum locatae. Typus: b. tauricornis, n. ** 78. B. tauricornis, n., grace//#na, cephalothorace luteo, palpis pedibusque pallide testaceis, abdomine cinereo-luteo ; palpis maris ipsa basi excepta fortibus et crassis, parte tibiali, ut videtur, deorsum producta et apice subter in dentem fortem exeunte, bulbo etiam cras- store, bullam globosam formante, quae subter in procursum apice bi- vel trifidum (-dentatum) exit. — 9 ad. Long. circa 1'/, millim. Lg. corp. 1'/,; lg. cephaloth. circa 1 millim. ; ped. I 9 millim. longi (?) Exempla paucissima ad Bhamò collegit Fea; quum valde mutilata sint, pleniorem hujus speciei descriptionem dare nequeo. (') Nom. propr. mythol. RAGNI BIRMANI 279 Gen. Althepus (‘), n. Cephalothorax sat humilis, fere quadrato-circulatus, sulco cen- trali forti, parte cephalica non elevata. Oculi sex, sat magni, medii antici tamen reliquis majores, oblongi, contingentes inter se; oculi duo postici spatio eorum diametro plus triplo majore separati, cum lateralibus anticis, ut hi cum mediis anticis, paene contingentes; series oculorum an- ticorum recta est. Sternum ovatum, postice truncatum, non inter coxas posticas pertinens. Mandibulae altitadinem clypei longitudine aequant. Maxillae duplo longiores quam latiores, aeque latae apice ac basi, apice late rotundatae et obtusae, labio circa dimidio lon- giores. Labium aeque latum ac longum, apice late truncatum. Pedes longi et graciles, tarsis gracillimis, curvatis, dense an- nulatis. Unguiculi tarsorum terni, superiores dense pectinati, inferior ut videtur muticus. Abdomen pulchre ovatum, apice postico sub-acuminato et ibi mamillis sex praeditum, quarum saltem inferiores (reliquis lon- giores) et superiores bi-articulatae sunt, longiores; art. 1.° sat longo, art. 2.° brevi, et, praesertim in mamillis posterioribus, fusulis crebris praedito. Typus: A. pectus, n. Hoc genus Hedypsilo, Sim. affine certe est, sed oculis duobus posticis latissime separatis, mamillis sat longis, cet., distinguendum. ™ 79. A. pictus, n., cephalothorace testaceo, parte cephalica et limbo laterali partis thoracicae nigro-fuscis; sterno testaceo, corona macularum transversarum nigricantium cincto ; palpis et pedibus sub-testaceis, nigricanti-annulatis, femortbus basi late sub-olivaceo- lestaceis, apice annulis 2-3 nigricantibus cinctis, libiis pallidis , (') Nom. propr. mythol. 280 T. THORELL annulis A latissimis obscuris; abdomine pallide olivaceo vel sub- lestaceo, vittis transversis nigris plus minus recurvis et anterius in dorso in medio abruptis, in lateribus postice vero maculas majores formantibus ornato. — 9 ad. Long. circa 33/, millim. Femina. — Cephalothorax vix longior quam latior, in late- ribus posterius parum rotundatus, postice in medio late truncatus, utrinque antice cito et fortiter rotundato-angustatus, impressio- nibus cephalicis et praesertim sulco centrali fortibus; pars cepha- lica non elevata, sed paullo humilior quam pars thoracica; clypeus satis altus, valde proclivis, altitudine longitudinem seriei oculorum anticorum paene aequans. 0)ev/ sex, medii antici magni, oblongi, paralleli et reliquis oculis non parum majores, inter se contingentes; laterales antici cum mediis anticis et cum oculis duobus posticis paene contingentes; oculi duo postici spatio diametro sua plus triplo majore separati sunt et oculis latera- libus anticis parum minores: series quam formant aeque longa est ac series oculorum 4 anticorum: linea hos oculos subter tangens recta est. Sternum ovatum, postice angustius truncatum, utrinque, ad coxas, corona tuberculorum praeditum. Pa/porwm pars tarsalis apicem versus sensim angustata est et hic setis longis fortibus obsita; unguis vix ullus. Pedes longi quidem et graciles, sed non omnium longissimi nec gracillimi; unguiculi superiores dense pectinati sunt, dentibus obliquis et apice unguis longo; unguiculus inferior, subito et fortiter deorsum curvatus, muticus est visus. Abdomen non parum longius quam latius, pulchre ovatum et posterius sensim angustatum et acuminatum ; mamillae longae, praesertim inferiores, quae superioribus mamillis paullo longiores sunt et, ut ii, ex articulis binis compositae, quarum 15 non parum longior est quam 2*, qui praesertim in mamillis inferioribus fusulis multis praeditus est. In mamillis mediis seriem singulam setarum nigrarum (fusulorum ?) video. Color. — Cephalothorax testaceus, parte cephalica triangula nigro-fusca, cum limbo laterali partis thoracicae et maculis binis minutis (linea longitudinali inaequali cum parte cephalica conjun- ctis) in medio partis thoracicae nigro-fuscis quoque, clypeo maculis duabus (vel quattuor) fuscis notato. Slernuwm testaceum, RAGNI BIRMANI 281 corona macularum transversarum nigricantium circundatum. Man- dibulae fusco-testaceae. Palpi sub-testacei, praesertim in dimidio apicali annulis parvis nigris cincti. Pedes basi late sub-olivaceo- testacei, femoribus basi anguste nigricantibus, apice vero late pallidioribus et hic annulis binis vel ternis nigricantibus cinctis; patellis ad partem infuscatis quoque, tibiis pallidis, annulis 4 latissimis obscuris; metatarsis et tarsis obscure testaceis, vix evidenter annulatis. Abdomen pallide olivaceum vel sub-testaceum, supra vittis transversis densis nigris saltem anterius in dorso recurvis vel retro fractis et in medio abruptis ornatum, in la- teribus postice, ut in dorso postice, maculis paucis magnis nigris notatum. Venter pallidus fascia media inaequali obscura est notatus, quae antice et postice transversim dilatata est et postice, ante mamillas, macula oblonga majore sub-ovata nigricanti continuatur. Mamillae ad partem pallidae, ad partem (praesertim inferiores) nigricantes. Maris palpi valde notabiles, sat simplices, non multo incras- sati. Pars femoralis sat longa, tenuis, cylindrata et pallida est, pars patellaris ea paullo crassior sed brevissima, parum longior quam latior; pars tibialis crassa, inflata, oblongo-ovata, pallida ; pars tarsalis eà multo brevior, nigricans, antice in procursum rectum pilosum producta, extus vero in procursum procur- vum breviorem nigrum exiens: bulbus, ut pars tarsalis sat parvus, ei subter affixus est, sub-globosus, pallidus, forma vesicae, quae postice in uncum anteriora versus curvatum exit. Sternum maris cyaneum colorem sentit. & — Lg. corp. circa 38/,, lg. et lat. cephaloth. circa 1!/,; ead. 22/,, lat.‘e). 1%), millim: Ped: I circa 191/,, 1l.142/,, Ill circa 10, IV 16 millim. Marem et feminam supra descriptos in montibus Carin Cheba, 600-800 métr. supra mare, cepit Fea; aliam feminam, pedibus plerisque carentem, in speluncis illis “ Farm Caves ” dictis reperit. 282 T. THORELL Fam. PACULLIDAE. Gen. Paculla, Sm., 1887. (= Phaedima, Tuor., olim ) ** 80. P. Birmanica, n., cephalothorace plus dimidio longiore quam latiore, inermi, parte cephalica supra granulis in series longitudinales digestis conspersa, parte thoracica dense et subtiliter granulosa; palpis et pedibus sub-ferrugineis, saltem illis apice nigris ; abdomine fere dimidio longiore quam latiore, ovato-elliptico, sculo ejus dorsuali oblongo, inaequali, nigro-piceo ipso abdomine circa dimidio breviore; abdomine inter scuta dorsuale et ventrale cinerascenti-testaceo et sulcis longitudinalibus piceo-granulosis cincto. — 9 ad. Long. circa 7!/, millim. Femina. — P. (Phaedimae) armatae, Thor. (') valde aftinis, sed paullo major, et defectu spinarum partis thoracicae praesertim facile dignoscenda. — Cephalothorax plus dimidio longior quam latior, paullo brevior quam tibia cum patella 1‘ paris, tibiam cum patella 4' paris longitudine aequans, ad formam ut in illa specie sed inermis, parte cephalica alta, dorso ejus postice sat praerupte declivi, fortiter arcuato-convexo; antice parum pro- clivis, fere recta est pars cephalica, ipso dorso partis thoracicae duplo longior. Impressiones cephalicae rectae et fere ad rectos angulos postice coèuntes: ab iis sulcus medius profundus se- cundum totum dorsum partis thoracicae usque ad declivitatem posticam ductus est. Clypeus latus, parum proclivis, paene directus, dente supra-marginali carens, latitudine et altitudine longitu- dinem seriei oculorum anticae fere aequans, convexus, in medio laevis, praeterea, ut reliqua pars cephalica granulis sat parvis densius conspersus, his granulis supra in parte cephalica in series longitudinales digestis; pars thoracica dense et subtiliter granuloso-punctata est, margines cephalothoracis laeves. Ocul: medii antici vix longius inter se quam a lateralibus anticis (') Studi sui Ragni Malesi e Papuani. IV. Ragni dell’ Indomalesia, cet., 1, p. 313, in Ann. del Museo Civico di Genova, XXVIII (Ser. 24, VII). RAGNI BIRMANI 285 distant, spatio oculi diametrum aequante separati; oculi bini laterales aequali magnitudine sunt, spatio parvo sed evidenti separati. Sternum fere dimidio longius quam latius, sat dense granulosum, macula sat parva oblonga laevi in medio, postice sat late rotundato-truncatum. Mandibulae dimidio longiores quam latiores, paullo crassiores quam basis femorum 1! paris, nitidae, intus paullo impressae et transversim leviter striatae, praeterea, ut maxillae et labium, ad formam ut in P. armata. Unguis brevissimus. Palpi et pedes forma in hoc genere ordi- narià, femoribus modo paullo et leviter granulosis. Abdomen paene dimidio longius quam latius, elliptico-ovatum, scuto dor- suali medio piceo-fusco praeditum, quod abdominis forma paene est, sed eo saltem dimidio brevius et angustius, costis inaequa- libus transversis obliquis fere tribus utrinque scabrum, et praeterea granulis sat densis inaequale. Scutum ventrale, quod paene aeque latum et longum est, margine postico duplo longius a mamillis quam a petiolo distat, antice in medio in tubulum brevem petiolarem productum; praeterea antice ut in lateribus rotundatum est, postice rotundato-truncatum, in tubulo illo et postice transversim striatum, in medio impresso-punctatum ; utrinque paullo pone medium spiraculum magnum oblongum ostendit. Mamillae parvae scuto sive tubo duriusculo antice multo latiore quam postice circundatae sunt. Color. — Cephalothorax cum sterno et partibus oris niger vel nigro-piceus. Pu/pî picei, parte femorali luteo-rufa, tarsali nigra. Pedes picei, apice magis nigri, partibus patellari et tibiali fer- rugineo- vel piceo-rufis. Scutum abdominis dorsuale nigro-piceum est, scutum ventrale et tubulus analis picea : inter scuta abdomen cinereo-luteum videtur, ad longitudinem sulcis multis densis cinctum, qui granulis parvis piceis in seriem densam singulam vel duplicem ordinatis separatae sunt. Mamillae luteae. Lg. corp. 7 !/,; lg. cephaloth. 4, lat. ej. 21/,, lat. clypei 2; Ig. abd. 41/,, lat. ej. 3 !/,; lg. seuti dorsualis abdominis 3 millim. Ped. I 11 !/,, II 10!/,, III 81/,, IV 14; pat. + tib. IV 3!/, millim. Feminam singulam vidi, in montibus Carin Chebà sive Bia-pò inventam. 284 T. THORELL Fam. THERIDIIDAE. Subfam. THERIDIINAE. Gen. Ariamnes, Tuor., 1869. “* 81. A. flagellum (Dol.), 1857. Palon, Carin Cheba sive Bia-pò. Gen. Rhomphaea, L. Kocu, 1872. ** 82. Rh. aculeata, n., cephalothorace duplo longiore quam la- tiore, testaceo-fusco, secundum medium paullo clariore; palpis sim- plicissimis, pedibus filiformibus, testacers ; abdomine altissimo, pallide virescenti, e basi (ventre) brevi in triangulum paene erectum , paullo procurvum, apice aculeo longiore armatum elevato. — Q ad. (?) Long. circa 23/, millim. Femina. — Cephalothorax paullo plus duplo longior quam latior, anterius sensim paullo angustatus, in lateribus praeterea modo leviter rotundatus; altitudo clypei modice proclivis longi- tudine areae oculorum mediorum paullo major est, longitudine mandibularum non parum minor, sub oculis leviter transversim impressus. Area oculorum mediorum evidenter latior est quam longior, et antice paullulo latior quam postice; oculi bini late- ‘ales, qui paene contingentes sunt inter se, reliquis oculis paullo majores videntur. Spatium inter oculos medios posticos multo majus est quam spatia, quibus hi oculi a lateralibus posticis distant, et quae horum diametrum vix aequant, saltem non su- perant. Sternum duplo longius quam latius, apice longius acu- minato inter coxas posticas sat late disjunctas pertinens. Palpi simplicissimi, parte tarsali apice acuminata. Pedes longi, gracil- limi, valde inaequales, ita: I, IV, (vel IV, I), II, UI, longitu- dine se excipientes; femora saltem 1.1 et 4.) parium tibia et metatarso non parum longiores sunt, metatarsi tibia non multo breviores. “Abdomen breve, in triangulum altissimum paullo pro- curvum elevatum, quod apice aculeo sat longo paullo recurvo armatus est; venter brevissimus. RAGNI BIRMANI 985 Color. — Cephalothorax testaceo-fuscus, limbo late paullo in- fuscato ; clypeus fascias duas longitudinales parallelas nigricantes ostendit. Sternum cum mawxillis, labio et palpis testaceum; man- dibulae obscurius testaceae. Pedes testacei. Abdomen pallide vel argenteo-virescens, aculeo apicali testaceo. Mamillae quoque testaceae. Lg. corp. circa 21/, millim.; lg. cephaloth. 11/,, lat. ej. circa 5/35) lg. ‘abd. (ventris) 11/,, lat. ej. 11/3, alt. ej.°34/, ‘millim. Peds: Wey 4/5, 0) 551s 4/53 TV. eirea* 7 4/, millim. Feminam singulam ad Bhamo cepit Fea. ** 83. Rh. irrorata, n., cephalothorace fusco, cruce albicanti se- cundum medium notato; palporum parte tibiali subter sensim for- titer dilatata; pedibus in fundo pallidis sed maculis et punctis rufescentibus et fuscis densissime trroratis; abdomine rufescenti , maculis nigris altisque densis sub-argenteis variato, supra mamillas, quae non longe a petiolo locum tenent, in caudam retro et sursum directam producto. — 9 ad. Long. circa 3!/, millim. Femina. — Cephalothorax circa duplo longior quam latior, in lateribus elevato-marginatus, mox pone oculos et sub iis leviter transversim impressus; clypeus sub hac impressione directus est, dein valde proclivis et longitudine areae oculorum mediorum non parum altior; paullo pone medium aliam impressionem transversam longam et fortem ostendit cephalothorax, pone eam ad longitudinem sat fortiter convexus. Ocu/i medii, lateralibus non parum majores, in aream magnam latiorem quam longiorem et paullulo latiorem postice quam antice sunt dispositi; bini laterales contingentes sunt inter se et a mediis suae seriei pa- rum sejunctae; series oculorum antica recurva est, series postica procurva. Sternum magnum, longius quam latius, sub-ovatum, apice postico obtuso inter coxas 4.5 paris spatio maximo separatas pertinens. Mandibulae parvae, clypei altitudinem vix longitudine superantes, deorsum et anteriora versus directae. Maxillae labio transverso et antice sub-truncato plus duplo longiores. Palpi gra- ciles, non longi; pars femoralis cylindrata est, pars patellaris brevis, a basi ad apicem sensim paullo dilatata; pars tibialis 286 T. THORELL parte patellari paullo longior est, a basi ad apicem subter sensim fortiter dilatata, apice abrupte late et oblique truncata; pars tarsalis, apice partis tibialis etiam basi multo angustior, a basi ad apicem sensim angustato-acuminata, apici huius partis superius afflixa est eaque non parum longior. Pedes gracillimi, 1.5 et 4.i parium, praesertim illi, longissimi et reliquis pedibus multo lon- giores. Abdomen circa duplo longius quam latius, posteriora versus angustatum et supra mamillas in caudam breviorem et paullo tuberculatam, apice sub-truncatam (an in nostro exemplo apice abruptam ?), retro et sursum productum. Mamillae longe ante apicem posticum abdominis, versus petiolum, locatae sunt, vix longitudine cephalothoracis ab eo remotae. Color. — Cephalothorax fuscus, linea vel fascia longitudinali pallida, quae impressione transversa partis thoracicae decus- satur, ornatus. Palpi pallide testacei, maculis magnis fuscis notati. Pedes pallidi, maculis et punctis fuscis et rufescentibus densissime variati. Abdomen rufo-fuscum, paullo nigro-maculatum et maculis confertis sub-argenteis dense conspersum. Mamz//ae fusco-testaceae. Lg. corp. circa 33/,; lg. cephaloth. 11/,, lat. ej. circa °/,; lg. abd. 2!/,, lat. ej.’ circa 11/, millim. Femora 1.‘ paris paene 43/5 millim. longa. Exemplum singulum valde mutilatum ad Bhamò captum lu- stravi. Gen. Argyrodes, Sin., 1864. **84. A. cylindratus, n., cephalothorace fere duplo longiore quam latiore, sordide sub-ferrugineo-fusco, pedibus brevibus et gracilibus, sub-lestaceis, saltem apice tihiarum et patellarum anguste infuscato ; abdomine longo, fere cylindrato, pone mamillas longe retro pro- ducto, utrinque fere in medio late et leviter sinuato-angustato, dein utrinque paullo incrassato, apice breviter sub-conico: ad colorem fuligineo-fusco, maculis parvis argenteis consperso, quae in utroque latere plagas tres formant, secundum dorsum vero in series duas longitudinales sunt ordinatae. — 9 ad. (?) Long. circa 3 */, millim. RAGNI BIRMANI 987 Species forma abdominis in hoc genere insolità notabilis. — Cephalothorax fere duplo longior quam latior, nitidus, parte ce- phalica, quae sulco profundo transverso procurvo postice limitatur, anteriora versus non parum acclivi, parte thoracica in medio fovea sat forti praedita, a latere visa satis alta et convexa; clypeus directus, convexus: altitudo ejus longitudinem areae oculorum mediorum parum major est et longitudine mandibularum saltem duplo minor. Oculi sat parvi; medii antici reliquis non parum majores. Series oculorum postica leviter deorsum curvata est; antica paene recta, parum recurva; medii oculi in quadratum dispositi sunt, bini laterales inter se contingentes: medii postici, spatio oculi diametrum non parum superante separati, inter se paullo longius quam a lateralibus posticis distant. Sternwm circa duplo longius quam latius, sub-triangulum, ad margines laterales tuberculatum, apice postico sub-acuminato inter coxas 4.i paris satis disjunctas pertinens. Mandibulae duplo longiores quam la- tiores, femoribus anticis parum crassiores. Ma.xillae duplo lon- giores quam latiores, parallelae vel potius paullo divaricantes, apice truncatae: labio saltem duplo longiores sunt. Pedes breves, graciles. Abdomen longum, paene cylindratum, pone mamillas longe retro productum; basi fortius, in lateribus antice levius rotundatum est, dein, utrinque in medio, leviter et late sinuato- angustatum, dein utrinque paullo incrassatum, apice conum bre- vem obtusum formante. Mamillae fere 4.plo longius ab apice abdominis quam a petiolo remotae. Color. — Cephalothorax sordide sub-ferrugineo-fuscus. Sternum, maxillae et labium sordide testaceo-fusca. Mandibulae ut palpi magis testacei, horum apice late infuscato. Pedes testacei, apice tibiarum et patellarum anguste infuscato, tarsis saltem 1.) paris ad magnam partem infuscatis quoque. Abdomen fuligineo-fuscum, plagis tribus e maculis parvis angulosis argenteis formatis in utroque latera ornatum, quae plagae vittis binis obliquis fuligineis sunt separatae, altera in medio longitudinis lateris sita, deorsum et anteriora versus directa, altera brevi, formà fere maculae obscurae, versus apicem lateris locata; maculae parvae angulosae argenteae praeterea series duas longitudinales formant, quae 288 T. THORELL fasciam fuligineam secundum totum dorsum extensam, apicem versus angustato-acuminatam, limitant. Mamillae fuligineae. Lg. corp. 5 !/,; lg. cephaloth. 1 ?/,; lg. abd. 41/,, lat. ej. 2 millim. Ped. I 4, II saltem 3, II paullo plus 2, IV paene 4 millim. Feminam singulam ad Palon invenit Fea. 85. A. flavescens, Cambr., 1880. Palòn, Prome, Bhamò, Ma- lewoon. 86. A. fissifrons, Cambr., 1869. Tharrawaddy, Bhamò. 87. A. xiphias, Thor., 1887. Palon, Bhamò. Gen. Enoplognatha, Pav., 1880. “*88. E. robusta, n., obscure ferruginea, cephalothorace et sterno anguste nigro-marginatis, mandibulis longis et fortibus et subter spinis binis acuminatis armatis, quae basi incrassatae sed muticae sunt; dorso abdominis area sub-foliata e maculis et vitta postica nigris constante, quae serie dupla macularum et punctorum albi- cantium divisa est. — S ad. Long. circa 7 millim. Mas. — Mari £. mandibularis (Luc.) hic mas simillimus est, sed major et obscurior. — Cephalothorax et sternum ad formam ut in illo. Oculî medii aream paene quadratam, parum latiorem postice quam antice occupant; medii postici, inter se spatio eorum diametrum paullo superanti disjuneti, a lateralibus posticis evidenter longius quam inter se distant. Altitudo clypei longi- tudinem areae oculorum mediorum fere aequat, non superat. Mandibulae longae et fortes, deorsum et anteriora versus directae, desuper visae primum spatio sat brevi paene contingentes sunt inter se vel potius spatio angustissimo ovato separatae, dein usque ad apicem sensim paullo angustatae, supra laeves, modo ad ipsam basin tuberculo humili praeditae et prope apicem transversim paullo striatae: subter spinis binis fortibus acumi- natis (sed non, ut in £. mandibuluri, 2, bi-dentatis) armatae sunt, quarum posterior, versus basin mandibulae posita, deorsum RAGNI BIRMANI 289 et anteriora versus directa, basi sat altae et forti imposita est et paullo deorsum curvata, anterior, in medio inter spinam illam et apicem mandibulae locata, ea quoque basi sat altae sed cylin- dratae est imposita, brevior et magis deorsum directa. Unguis longissimus, totam mandibulam longitudine paene aequans, sat fortiter et aequaliter curvatus. Maxi//ae duplo longiores quam latiores, oblique transversim impressae, basi in labium paullo inclinatae, dein paene parallelae. Labiwm paullo latius quam longius, maxillis plus duplo brevius, apicem sat late rotundato- truncatum versus sensim angustatum. Palporwm pars femoralis deorsum curvata partes patellarem et tibialem conjunctas longi- tudine aequat; pars patellaris saltem duplo longior est quam latior, pars tibialis, eà paullo longior, a basi ad apicem sensim non parum incrassata est, duplo longior quam latior apice; pars tarsalis parte tibiali paene duplo brevior et apice ejus paullo latior est, sub-ovata; bulbus a latere exteriore visus ante medium dentes duos acuminatos anteriora versus directos ostendit, quorum an- terior pallidus est, alter, paullulo pone eum locatus, ad partem niger: supra dentem priorem (anteriorem) ipse margo partis tarsalis procursum parvum obtusum sive tuberculum gerit. Pedes 1.4 paris reliquis longiores, femoribus fortibus et clavatis. Color. — Cephalothorax, sternum, partes oris, palpi et pedes obscure ferruginea, margine cephalothoracis et sterni anguste nigro, apice metatarsorum quoque anguste nigro. Dorsum abdo- minis area foliiformi minus distincta occupatur, quae utrinque serie macularum majorum nigricantium, postice vero vitta inae- quali nigricanti limitari videtur; secundum medium maculis et punctis albicantibus conspersa est haec area, quae fasciam lon- gitudinalem mediam nigricantem sub-cruci-formem (?) anterius limitant. Lg. corp. circa 7 millim.; lg. cephaloth. 3!/,, lat. ej. 214/,, lat. clypei circa 1 /,; lg. abd. 4, lat. ej. 21/, millim.; lg. man- dib. paene 21/, millim. Ped. I paene 12, II 9, III 7, IV 81/,; pat. + tib. IV 3!/, millim. Mas singulus ad Yadò est inventus. Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.4, Vol. XIX (14 Settembre 1898) 19 290) T. THORELL Gen. Episinopsis, Sim., 1894. “89. E. rhomboidalis, Sim., 1895. Cel. Simon exemplum hujus speciei ex Singapore descripsit. Ad colorem satis variat: feminae ejus paucissimae ad Palòn, Meetan et Mooleyit a Fea inventae sunt. Gen. Janulus, Tnor., 1861. “90. J. marginatus, n., cephalothorace testaceo , fascia supra - marginali angusta et anterius late abrupta nigra utrinque cineto ; palpis testaceis, clava fusca, pedibus testaceis, ad partem annulis paucis nigris ornatis; abdomine obscure rufescenti-fusco , utrinque in dorso anterius fascia incurva flava cincto et in apice dorsi ma- cula parva flava notato. — ~ ad. Long. 11/, millim. Mas. — Oculi postici in seriem fortiter recurvam, antici in seriem fortiter sursum curvatam, medii in quadratum dispositi ; medii postici duplo longius inter se quam a lateralibus posticis remoti sunt, spatio oculi diametrum fere aequanti separati. Oculi bini laterales contingentes inter se. Tubercula duo supra oculos medios anticos sita obtusa, oculis similia. Pa/pi longi et graciles. Pedes sat longi et graciles. Abdomen sub-rhomboide, pauilo de- pressum, parum longius quam latus, basi breviter truncatum, lateribus dein primum, a basi paene usque ad medium longitu- dinis, divaricantibus et paene rectis, dorso dein, ab angulis late- ralibus leviter tuberculiformibus usque ad apicem posticum, sensim angustato-acuminatum. Color. — Cephalothorax testaceus, fascia angusta sub-marginali nigra, quae apud oculos laterales posticos initium capit, et pone eos late abrupta est, utrinque cinctus. Vew/ cum tuberculis illis duobus paullo supra oculos medios anticos sitis nigri. Sternum et partes oris flavo-testacea. Palpi ejusdem coloris, clava fusca. Pedes testacei, plerique nigro-annulati : in pedibus plerisque apex femorum, patellae, basis et apex tibiarum nigri sunt, tarsi ad magnam partem obscuri; pedes 3.4% paris vero toti testacei. Ad- RAGNI BIRMANI 994 domen obscure rufescenti-fuscum; margo dorsi ejus utringue, anterius, fascia satis angusta incurva flava, a basi ad */, longi- tudinis pertinente cingitur, et macula parva flava in ipso apice notatum est. Venter anice maculam majorem pallidam ostendit. Mamillae pallidae. Lg. corp. circa 11/, millim., lg. cephaloth. circa 1/,, lat. ej. paene 1/,; lg. abd. circa */,, lat. ej. paullo plus 1/, millim. Singulum exemplum mutilatum vidi, ad Bhamo captum. “91. J. luteo-limbatus, n., cephalothorace rufescenti- fusco, in lateribus sat late luteo-limbato, pedibus plerisque ferrugineis, basi, ut pedibus 3. paris lotis, sub-testaceis ; abdomine vix longiore quam latiore, a basi ad circa */, longitudinis sensim sat fortiter dilatato, dein etiam citius sensim angustato, supra nigro et sub- olivaceo, in lateribus et postice sub-olivaceo-luteo-limbato , inter an- gulos laterales vitta transversa albicanti ornato, quae in medio sat lata est et hic maculis duabus parvis nigris notata et postice in- cisa. — 9 ad. Long. circa 3 !/, millim. Femina. — Cephalothorax paullo longior quam latior, antice satis angustus, altitudine clypei longitudine areae oculorum me- diorum vix major, longitudine mandibularum non parum minor. Series oculorwm postica recurva est, antica sursum curvata; area mediorum paullo longior quam latior, paullo latior antice quam postice. Medii antici reliquis oculis majores, spatio eorum dia- metrum aequante separati; tubercula duo supra eos obtusa, sat parva. Oculi medii postici spatio diametro eorum evidenter mi- nore separati sunt, a lateralibus posticis spatio etiam minore remoti. Bini laterales inter se sub-contingentes sunt. Pedes ita: I, II, IV, III, longitudine se excipiunt, sat graciles, metatarsis tarsisque praesertim gracilibus. Abdomen vix latius quam longius, sub-depressum, antice anguste rotundatum, lateribus leviter rotundatis usque ad circa */, longitudinis sensim sat fortiter di- latatum , lateribus dein leviter rotundatis posteriora versus sensim citius angustatum, 7247%/s modo paullo ante apicem posticum sitis. Vulva ex maculis duabus minutis nigris, spatio earum dia- metrum vix superante separatis constat. 292 T. THORELL Color. — Cephalothorax rufescenti-fuscus, in utroque margine fascia longitudinali sat lata lutea limbatus. Sternwm luteum, partes oris et palpi magis luteo-testacei. Pedes ferruginei vel ferrugineo-lutei, basi, ut pedes 3. paris fere toti, clariores, sub-testacei. Abdomen nigricans, in medio anterius magis oliva- ceum, in lateribus superius et postice colore olivaceo-luteo cinctum ; inter angulos ejus duos laterales extensa est vitta transversa albicans, in medio, ubi sat lata est, postice incisa, et saltem an- tice maculis duabus parvis nigris notata, utrinque vero satis angusta; venter nigricanti-olivaceus. Mamz//ae luteae. Lg. corp. 31/,; lg. cephaloth. 1, lat. ej. paene 1; lg. abd. 2 lat. e): 24/,millimsPed.\1'52/, 91k 3310 chica 25018 41/, millim. Feminam singulam ad Palòn invenit Fea. **92. J. modestus, n., cephalothorace ferrugineo, pedibus ad maximam partem ejusdem coloris, basi cum pedibus 3.4% paris totis magis testaceîs; abdomine triangulo, latiore postice quam longiore, postice latissime truncato, migro-cinerascenti vel -fusco, subter sub- olivaceo. — 9 ad. (?) Long. paullo plus 3 millim. Femina. — Cephalothorax paullo longior quam latior, fronte valde angusta. Altitudo clypei longitudinem areae oculorum me- diorum vix aequat, longitudine mandibularum circa duplo minor. Series oculorum postica recurva, antica sursum curvata. Medii antici reliquis oculis majores ; area mediorum parum longior quam latior antice, paullo latior antice quam postice. Medii postici, spatio oculi diametrum aequante separati, duplo longius inter se quam a lateralibus posticis distant. Oculi bini laterales sub- contingentes inter se. Tubercula duo supra medios anticos sita obtusa quidem sunt, sed non ita parva; supra pube brevissima lutea conspersa videntur. Pedes valde inaequales, ita: 1, IV, II, III, longitudine se excipientes, graciles, metatarsis tarsisque gra- cillimis. Abdomen satis depressum, latius quam longius, paene triangulum, basi breviter rotundatum, lateribus leviter rotundatis usque ad angulos laterales paullo retro productos sensim fortiter dilatatum, postice latissime truncatum et hic utrinque, inter RAGNI BIRMANI 293 anum et angulos laterales, late et leviter sinuato-emarginatum. Color. — Cephalothorax ferrugineus; sternum rufescenti- vel luteo-testaceum. Pedes ferruginei, basi plus minus late testacei; pedes 3.# paris et pa/p? paene toti testacei sunt. Abdomen rufe- scenti-nigrum vel-cinerascens est, subter magis olivaceum; pic- tura distincta carere videtur. Lg. corp. paullo plus 3 millim.; lg. cephaloth. paullo plus 1, lat. ej. 1; lg. abd. 2 1/,, lat. ej. postice 3 !/, millim. Ped. I saltem 73/,, II 44/,, III 3, IV paene 5 millim. Feminam singulam, fortasse non plene adultam, ad Palon invenit ea. Gen. Lathrodectus, Watck., 1805. **93. L. elegans, n., nigro-piceus, abdomine nigro, anterius in dorso vittis duabus transversis flavis forliter recurvis vel retro fractis et versus apices sensim acuminatis ornato, quarum secunda, quae interdum brevis et triangula est, fascia longitudinali flava a medio dorso paene ad anum pertinente continuatur ; declivitate dorsi antica vittis duabus transversis brevioribus angustis flavis interdum notata quoque. — 9 ad. Long. 9-10 millim. Femina. — Ad formam omnium partium — etiam vulvae — cum L, 13-guttato haec species convenire videtur, sed plane alia pictura abdominis facillime distinguenda. — Impressiones cepha- licae distinctissimae sunt, fovea in medio partis thoracicae trans- versa, lata et forti, parte cephalica sat parva et angusta, clypeo latitudine parum plus !/, latitudinis partis thoracicae aequante. Sub oculis clypeus rotundatus transversim fortiter est impressus et inferius fortiter convexus; altitudo ejus, longitudinem mandi- bularum paene aequans, longitudine areae oculorum mediorum parum major est. Series ocu/orun postica sat fortiter recurva est; series antica, ea brevior, leviter est recurva, a fronte visa recta, immo paullo deorsum curvata; oculi medii postici longius a lateralibus posticis quam inter se remoti sunt. Oculi bini late- rales spatio magno, eorum diametro duplo majore, et spatia quibus medii antici a mediis posticis distant aequante separati 294 T. THORELL sunt. Mandibulae sub-cylindratae, graciles, duplo longiores quam latiores, leviter transversim striatae; unguis mandibulae brevis, basi sat crassus, praeterea gracilis et acuminatus, leviter curvatus. Pedes h.* paris reliquis pedibus fortiores, tibiis hujus paris a basi ad apicem sensim paullo incrassatis. Unguiculi tarsorum supe- riores inter basin et apicem longum dentibus paucis (circa 4) sunt pectinati, unguiculus inferior dentibus duobus brevibus praeditus. Abdomen paene globosum. Color. — Cephalothorax totus nigro-piceus est, ut sternum, palpi et partes oris. Pedes quoque nigro-picei, metatarsis et tarsis magis piceis. Abdomen nigrum, supra, antice, vitta vel vittis duabus transversis recurvis flavis ornatum, quae versus extre- mitates angustatae et acuminatae evadunt, et quarum anterior longior et latior est quam secunda, paene totam latitudinem dorsi occupans: secunda interdum ad formam trianguli est re- dacta. Haec vitta vel macula fascià longitudinali flava continuatur, quae a medio dorsi paene ad anum extensa est, sensim paullo angustata. Praeterea in declivitate dorsi antica interdum vitta vel vittae duae transversae breves et angustae flavae conspi- ciuntur; in ventre paullo ante mamillas nigras macula vel ma- culae duae parvae flavae adsunt. Lg. corp. 10; lg. cephaloth. 4 1/,, lat. ej. 3 3/,, lat. clypei 1 %/,; lg. abd. 8, lat. ej. 7 millim. Ped. I 18, II 14, III 101/,, IV paullo plus 19; pat. + tib. IV 5!/, millim. Feminas tres a Fea in montibus Carin Chebà inventas exa- minavi. Gen, Theridium, Watck., 1805. ““9h. Th. (Teutana) speciosum, n., cephalothorace cum palpis fusco-rubro, sterno cum coxis et trochanteribus pedum omnium laete fusco-rubro, pedibus praeterea piceis, apice fuscis; abdomine ovato- globoso, nigro, dorso vittis duabus transversis sat longis et latis recurvis flavis, altera in declivitate dorsi antica, altera in medio dorso posita, ut et fascia breviore longitudinali flava pone eas, ornato, praeterca maculis duabus rotundatis flavis, in luteribus RAGNI BIRMANI 295 postice locatis; ventre macula sat magna sub-transversa flava apud vulvam, postice, notato. — 9 ad. Long. paene 9 millim. Femina. — Cephalothorav paullo longior quam patella 4.paris, fere dimidio longior quam latior, sat subtiliter rugosus; pars cephalica sat parva, impressionibus cephalicis fortibus, fovea cen- trali transversa et forti; impressionibus binis abbreviatis utrinque in parte thoracica praeditus, cujus margines laterales paullo incras- sati sunt et granulis paucioribus sub-scabri. Clypeus dimidiam partem thoracicam latitudine non aequat; sub oculis fortiter trans- versim impressus est, sub hac impressione ad longitudinem et trans- versim convexus, et longitudine areae oculorum mediorum non parum altior sive longior, mandibulis non parum brevior. Series oculorum postica desuper visa paene recta est, vix recurva, a fronte visa paullo deorsum curvata; series antica a fronte visa recta est. Oculi paene eadem sunt magnitudine, sat magni, medii antici reliquis tamen paullulo minores, laterales bini contingentes inter se; area mediorum paullulo est transversa, et paullulo latior postice quam antice. Spatium inter oculos medios posticos eorum diametrum paene aequat, et spatiis quibus a lateralibus posticis distant non parum minus est. Sternwm apice longo an- gustissimo inter coxas 4." paris spatio angusto inter se separatas pertinens. Mandibulae paene cylindratae, duplo longiores quam latiores, tibia 4.% paris vix crassiores, nitidae, in basi dorsi leviter convexae; sulcus unguicularis apice dente minuto praeditus vi- detur. Labiwm multo latius quam longius, apice late truncatum, maxillis plus duplo brevior. Unguis mandibulae sat brevis et tenuis. Pedes sat fortes et breves, 1.i paris pedibus 4.‘ paris parum longiores. Abdomen globoso - ovatum. Vu/va magna sed parum elevata sulco longo transverso recurvo in duas partes est divisa, quarum anterior impressione magna levissima notata est, pars posterior eà multo brevior, brevissima, nitidissima, postice late rotundato-truncata. Color. — Cephalothorax cum palpis fusco-ruber, sternum cum partibus oris laetius fusco-rubrum. Pedes picei, saltem anteriores apice late fusci, coxis et trochanteribus omnium pedum laete fusco-rubris. Abdomen nigrum, hac pictura flava: in declivitate 296 T. THORELL antica adest vitta sat longa et lata, aequalis, dein, in medio dorso, alia vitta transversa sat longa, latior, in medio antice et api- cibus paullo dilatata, quam sequitur fascia longitudinalis paullo brevior, in lateribus inaequalis et posteriora versus paullo an- gustata; utrinque paullo pone eam, in utroque latere igitur, et non parum ante mamillas, macula sat magna rotundata conspi- citur. Venter in medio mox pone vulvam maculam sat magnam flavam, antice truncatam, postice rotundatam ostendit. Vu/va et scuta pulmonalia fusca sunt, sulco illo vulvae transverso nigro; mamillae magis fuscae, apice sub-testaceae. Lg. corp. paene 9; lg. cephaloth. 41/,, lat. ej. 3, lat. clypei paullo plus 1; lg. abd. 6, lat. ej. paullo plus 5 millim. Ped. I paene 15, II 12, II 10, IV 141/,; pat.-+- tib. IV 54/, millim. Feminam singulam pulcherrimae hujus speciei in montibus Carin Cheba invenit Fea. — Ad gen. Teutanam Sim. referenda videtur; sed modo species illas hujus generis (e. gr. 7. trian- gulosam (Walck.) ) quae labium magnum, obtuse triquetrum et dimidium maxillarum longitudine multo superans habent, a Theridio (Walck.) Sim. certo distinguere possum. **95. Th. (Teutana ?) perspicillata, n., cephalothorace cum sterno, cous et trochanteribus rufo vel testaceo-rufo, pedibus praeterea ad maxinam partem obscure testaceis, femoribus V.ì paris nigricantibus, saltem cum apice tibiarum hujus paris et apice femorum 13 et h.ti parium nigris ; femoribus 1.4 paris cephalothorace paene duplo lon- gioribus; abdomine breviter sub-ovato, nigro, vittis duabus transversis cinereo-lestaceis interslitto transverso sub-perspicilliformi separatis et utrinque cum fascia magna inaequali laterum conjunetis ornato, quarum posterior in medio postice ramo sub-hastato continuatur ; ventre migro, maculis tribus sat parvis cinereo-testaceis notato. — Q ad. Long. 71/, millim. Femina. — Cephalothorax forma est in hoc genere solita, im- pressionibus cephalicis fortibus et fovea sive sulco brevi lato transverso forti praeditus; pars cephalica parva et antice angusta alio sulco sive impressione transversa levi pone oculos munita videtur. Clypeus sub oculis transversim sat profunde impressus RAGNI BIRMANI 997 est; altitudo ejus longitudine areae oculorum mediorum paullo est major, et paene aeque magna ac longitudo mandibularum. Area oculorum paullo elevata videtur. Oculi omnes sat magni; series eorum postica paullulo deorsum curvata est, vix evidenter recurva; series antica paullo recurva, a fronte visa recta. Area oculorum mediorum saltem aeque longa est ac lata postice, et paullulo latior postice quam antice; medii postici a lateralibus posticis paullo longius quam inter se remoti sunt, inter se spatio modo dimidiam diametrum suam aequante disjuncti. Oculi medii antici! lateralibus vix majores (ut in Th. (Steatoda) castaneum (Clerck.)); bini laterales inter se contingentes. Sfernwm inter coxas 4.5 paris spatio dimidiam latitudinem internodii vix aequante sepa- ratasanguste productum. Mandibulae duplo longiores quam latiores. Labium trapezoide, apice late truncatum, dimidiam maxillarum longitudinem vix superans. Pedes longi (praesertim 1.i paris?), femore 1. paris cephalothorace paene duplo longiore; femora anteriora subter sat dense et fortiter granulosa sunt. Abdomen non parum longius quam latius, sub-ellipticum. Color. — Cephalothorax rufus est, sternum cum coxis et tro- chanteribus pedum rufo-testaceum; mandibulae et palpi magis testacea. Pedes praeterea ad maximam partem obscure testacei, sed femora 1./ paris nigricantia sunt et apex femorum saltem 4. paris cum apice tibiarum 1.‘ paris niger. Abdomen nigrum, pictura cinereo-testacea: dorsum nigrum antice vittam latam in medio antice profunde et anguste incisam, in medio postice di- latatam , cinereo-testaceam ostendit, et pone eam, ante medium, aliam vittam ejusdem coloris, in medio sat latam, versus extre- mitates angustatam et acuminatam, quae in medio postice fascia brevi sive ramo sub-hastato retro directo continuatur: haec vitta a vitta anteriore interstitio transverso nigro in medio fortiter angustato (fere perspicilli-formi igitur) separatur; ambae vittae dorsi cinereo-testaceae utrinque cum fascia postice lata et valde inaequali cinereo-testacea laterum unita est. Venter niger utrinque anterius maculam parvam cinereo-testaceam ostendit, et maculam ejusmodi mediam paullo pone vulvam. Mamllae fusco-testaceae. Lg. corp. 7 */,; lg. cephaloth. 3, lat. ej. paene 2 1/,, lat. clypei 2998 T. THORELL paullo plus 1; lg. abd. 4, lat. ej. 3 millim. Ped. I sine tarso 16, (fem. I 54/,, tib. 1 44/,); ped. II 42, IN sine tarso 5 1/,? IV? Feminam singulam valde mutilatam vidi, a Fea in montibus Carin Cheba captam. “*96. Th. (Teutana ?) climacode, n., cephalothorace nigro vel piceo-nigro, pedibus nigris, femoribus et tibiis posticis ad maximam partem rubris; abdomine elliptico, non alto, aut nigro et transversim sub-rufescenti-cinereo-vittato et praeterea lineis vittisve angustis albi- cantibus transversis ornato, quae omnes vel saltem ad partem linea media longitudinali dorsi persectae sunt; aut paene toto nigro. — Q ad. Long. circa 10 !/, millim. FeMINA. — Cephalothorax forma est ordinaria, impressionibus cephalicis sat fortibus, fovea centrali profunda, paullo transversa; pars cephalica parva et antice angusta est. Clypei altitudo lon- gitudinem areae oculorum mediorum paullo superat, longitudine mandibularum non parum minor. Sternwm ad formam ut in prio- ribus, punctis levibus impressis sat crasse scabrum. Ocul? sub- aequales, sat magni; spatium inter medios posticos dimidiam eorum diametrum vix superat. Series oculorum postica leviter deorsum est curvata, desuper visa recta, series antica recurva, a fronte visa recta; area oculornm mediorum quadrata, vix lon- gior quam latior, et vix vel non latior postice quam antice. Oculi bini laterales contingentes sunt inter se. Mandibularum sulcus unguicularis apice binos dentes parvos ostendit, quorum saltem alter marginis anterioris sulci est. Labiwm multo latius quam longius, apice late sub-truncatum; dimidiam maxillarum longitudinem non superat. Pedes mediocres, anteriores subter sat dense granulosi. Abdomen oblongum, ellipticum, non multo altum, aeque latum anterius ac posterius. Vuw/va costam tenuem longitudinalem nigram secundum medium formare videtur (?). Color. — Cephalothorax et sternum nigra vel piceo-nigra, partes oris et palpi ejusdem coloris, femoribus 4.i paris, apice satis anguste nigro excepto, cum tibiis ejusdem paris basi latis- sime rubris, metatarsis et basi tarsorum horum pedum rufescen- RAGNI BIRMANI 299 tibus quoque. Etiam tibiae 2.i et 8.i parium, cum femoribus 2., basi plus minus late rubrae vel rufescentes sunt. Abdomen nigrum vittis 2-3 transversis inaequalibus longis et latis rufescenti- cinereis ornatum, quae cum sua quaque vitta angustiore vel linea transversa albicanti alternant: prima horum linearum valde recurva, versus declivitatem dorsi anticam sita, interdum in medio late abrupta est, secunda, in medio dorso sita, longissima et paullo undulata; pone eam, in parte dorsi postica, lineam breviorem albicantem transversam video, et denique lineam lon- gitudinalem rectam, apice furcatam ejusdem coloris. Venter in medio maculam sat parvam albicantem vel flavam ostendit, et latera dorsi lituram inaequalem unam alteramve. Sed pictura dorsi et laterum non parum variat: ¢erdwm dorsum abdominis lineis paucis transversis albicantibus est ornatum, quae linea media longitudinali persectae sunt et cum fascia inaequali et flexuosa ejusdem coloris in utroque latere conjunctae. In alia varietate abdomen paene totum nigrum est, modo litura una alterave albicanti in lateribus antice notatum. Lg. corp. 101/,; lg. cephaloth. 4, lat. ej. 3 1/,, lat. clyp. 1 !/,; Ig. abd. 71/,, lat. ej. 55/, millim. Ped. I paene 18, II 12, IIT 10%/,, IV 15; pat. + tib. IV 5, tib. IV 44/, millim. Exempla pauca, pleraque juniora, in montibus Carin Cheba collegit Fea. “<97. Th. (Teutana) Leonardi, n., cephalothorace sub-fusco-testaceo, fascia media longitudinali sat lata nigricanti, marginibus lateralibus nigricantibus quoque; pedibus rufescenti-testaceis, internodiis ple- risque saltem apice paullo infuscatis ; abdomine parum longiore quam latiore, paene globoso et sub-depresso, ad magnam vel ma- ximam partem luteo-cinereo et punctis albis plus minus sparso, hac area luteo-cinerea maculis magnis nigris picta, quae aut liberae sunt aut plus minus inter se confusae. — 9 ad. Long. circa 5 */, millim. Femina. — Cephalothorax paullo longior quam latior, utrinque anterius sat fortiter angustatus; latitudo clypei dimidiam latitu- dinem partis thoracicae non aequat. Impressiones cephalicae et fovea magna in quam postice cocunt evidentissimae. Altitudo 300 T. THORELL clypei longitudine areae oculorum mediorum paullo est major, longitudine mandibularum multo minor; et ad longitudinem et transversim convexus est clypeus. Apex stern? obtusi inter coxas 4.i paris sat late disjunctas pertinet. Ocuwld sat parvi, paene ae- quales ; series eorum postica deorsum curvata est, antica a fronte visa recta; area mediorum parum longior est quam latior, et parum latior postice quam antice; medii postici, spatio eorum diametrum aequante separati, paullo longius inter se quam a lateralibus posticis remoti sunt. Mandibulae saltem duplo et di- midio longiores quam latiores, a basi ad apicem sensim paullulo angustatae ; /abivm sub-triangulum, dimidium maxillarum longi- tudine aequans. Abdomen sub-globosum, parum longius quam latius, sub-depressum. Vulva ex area humili transversa, sulco longitudinali in duas partes divisa constat, quae in medio ma- culam (tuberculum ?) parvum nigrum ostendunt. Color. — Cephalothorax sub-fusco-testaceus, fascia media longi- tudinali sat lata cum marginibus lateralibus cephalothoracis nigra. Pa/pi rufescenti-testacei, annulo infuscato in parte tarsali. Pedes rufescenti-testacei, apicibus internodiorum praesertim me- tatarsorum et medio femorum sub-infuscatis. Abdomen ad magnam partem luteo-cinereum et maculis minutis albis plus minus spar- sum: haec pars luteo-testacea, quae paene totum dorsum occupat et ibi maculis paucis magnis nigris picta est (1-2 maculis in medio, quae maculae circa 4 maculis plus minus inter se unitis cireumdantur) in lateribus, superius, fascia valde lata inaequali vel sinuato-dentata nigra limitatur et circumdatur, inferius vero haec pars nigra alia fascia luteo-cinerea vel maculis ejus coloris paucis limitata est; venter ad maximam partem luteo-cinereus; mamillae luteae. Interdum dorsum abdominis potius nigrum dici posset, fasciis paucis longitudinalibus latissimis sinuatis et inaequalibus luteo- testaceis et plus minus albo-punctatis pictum. Lg. corp. 5?/, millim.; lg. cephaloth. paullo plus 1, lat. ej. 4 millim:; lg. abd. 2, lat. ej. 15/, millim. Ped. I 6, II 4 4/,, TI: 84/9 IV AA? Exempla paucissima in montibus Carin, ad Chialà, inventa RAGNI BIRMANI 301 sunt. — Haec species praesertim Th. trianguloso Walck. et Th. mundulo L. Koch aftinis videtur. **98. Th. urnigerum, n., cephalothorace cum sterno et partibus oris rufescenti-fusco vel ferrugineo, pedibus ejusdem coloris sed basi clarioribus, apice tibiarum 4.) paris tamen nigro vel nigricanti; abdomine breviter elliptico, sat crasso, supra ad maximam partem nigro, ante medium plaga obscure lutea, utrinque inferius linea longitudinali albicanti limitata occupato, in medio dorso lineolis duabus transversis brevibus albis, et pone eas, in medio utriusque lateris, linea ejusdem coloris notato, postice vero area urni- vel vasi-formi fere, antice rotundata, posteriora versus sensim dilatata, obscure lutea, albo-limbata signato , ventre ad maximam partem la Femina. — Cephalothorax circa dimidio longior quam latior, obscure luteo quoque. — 9 ad. Long. circa 38/, millim. levis, nitidus, impressionibus cephalicis distinctis, fovea vel sulco centrali vix ullo. Dorsum ipsum cephalothoracis rectum est, non anterius acclive, area oculorum mediorum paullo proclivi. Alti- tudo clypei longitudinem hujus areae vix superat, longitudine mandibularum non parum minor. Series oculorum postica pro- curva a fronte visa deorsum est curvata, series antica a fronte visa recta, desuper visa paullo recurva. Oculi medii antici tuber- culo communi impositi, prominuli, reliquis sub-aequalibus ma- Jores; oculi medii longius inter se quam a lateralibus ejusdem seriei distant. Medii antici spatio diametrum suam paene aequante separati sunt. Area mediorum quadrata, vix longior quam latior. Sternum sub-triangulum, laeve, apice postico sub-acuminato modo breviter inter coxas 4.i paris sat late disjunctas pertinet. Labiwm transversum, antice late truncatum, dimidium maxillarum longi- tudine non aequans. Pedes brevissimi, ut videtur ita: I, II, IV, III, longitudine se excipientes. Abdomen crassum, paullo longius quam latius, sub-ellipticum, non latius anterius quam posterius. Vulva ex fovea parva transversa sub-rectangula constat, cujus margo anterior incrassatus est. Color. — Cephalothorax et sternum rufescenti-fusca vel ferru- ginea, partes oris et palpi sub-ferruginei, pedes ejusdem coloris, 302 T. THORELL basi tamen sat late clariores, testacei vel fusco-testacei; tibiae /4.ì paris apice nigrae vel nigricantes sunt. Abdomen ad maximam partem nigrum fere in medio, supra, maculis duabus transversis albis sive lineolis duabus ejusmodi, vel potius linea sat brevi transversa in medio abrupta alba notatum est, et non parum pone eas, in medio utriusque lateris, alia lineola transversa alba paullo longiore et paullo recurva vel sub-obliqua ornatum, quae duae lineolae longe inter se remotae sunt. Pone eas, in decli- vitate dorsi postica, lineae albicantes duae primum incurvae, dein late retro divaricantes figuram magnam anterius rotundatam, dein supra anum sub-triangulam designant, quae area ad magnam partem sordide lutea est; etiam antice, ante maculas illas duas albas, abdomen sordide luteum est, hac plaga lutea utrinque linea longitudinali albicanti marginata. Latera abdominis subter et venter sordide lutea; venter modo circum mamillas niger est, hic ut utrinque antice paullo albo-maculatus. Mamillae sub-fuscae. Lg. corp. 33/, millim.; lg. cephaloth. 1 1/,, lat. ej. circa °/,, lat. clyp. circa 1/,; lg. abd. 21/,, lat. ej. paene 2 millim. Ped. atl 4, dilveyadV 34/gemillim. Feminas duas ad Bhamo a Fea inventas vidi. EC oculorum paullo elevata nigricanti, et linea media limboque partis thoracicae interdum infuscatis, pedibus rufo-fuscis; abdomine sub- olivaceo, maculis parvis rotundis 4 vel 6 niveis in series duas longitudinales digestis in dorso binisque majoribus in utroque latere ornato, praeterea maculis nigricantibus majoribus et minus distinctis saltem 3 in utroque latere dorsi notato. — £ 2 ad. Long. circa 2 millim. i Femina. — Cephalothorax vix longior quam latior, utrinque antice fortiter sinuato-angustus, parte cephalica anterius (area oculorum) evidenter elevata. Clypeus, sub oculis transversim impressus, longitudine areae oculorum mediorum et longitudine mandibularum parum altior est. Ocul? sat magni et conferti; series eorum postica deorsum curvata est, series antica a fronte visa recta vel paullulo deorsum curvata. Area mediorum paullo RAGNI BIRMANI 303 latior est postice quam antice et paullo longior quam latior; spatio diametrum suam vix aequante inter se et a lateralibus an- ticis separati sunt (?); oculi bini laterales inter se paene contin- gentes, ut medii postici cum lateralibus posticis. Medii postici reliquis oculis majores, spatio modo minuto separati; medii antici reliquis minores. Sternwm latum, transversim convexum, apice obtuso vix inter coxas 4. paris, quae late disjunctae sunt, pertinens. Mandibulae parvae, altitudine clypei vix longitudine superantes. Maxe/ae in labium transversum et brevissimum fortiter inclinatae. Pedes breviores, ut videtur ita: IV, I, II, HI longi- tudine se excipientes. Abdomen inverse ovatum, circa dimidio longius quam latius. Totum corpus laeve est, non scabrum vel impresso-punctatum, parcius pubescens. Color. — Cephalothorax rufo-fuscus, area oculorum nigra. Pars thoracica postice secundum medium paullo infuscata sive linea media longitudinali obscura notata; interdum pars thora- cica limbo obscuriore utrinque circumdata est. Sternum, palpi et partes oris cephalothorace paullo pallidiora. Pedes colore cepha- lothoracis. Abdomen olivaceum vel olivaceo-cinereum, maculis 8 albissimis ornatum, quarum 4 paullo ante medium dorsi sitae et trapezium paullo latius antice quam postice formantes parvae et rotundatae sunt, duae aliae in utroque latere positae iis ma- jores; interdum pone trapezium illud maculas duas albas magis inter se approximatas, et vestigia maculae albae in declivitate abdominis antica video quoque. Praeterea dorsum utrinque ma- culis circa tribus majoribus sed minus distinetis nigris notatum est. Venter, clarius olivaceus, apud mamillas paullulo nigro-ma- culatus videtur. Mamillae testaceae. Mas vix nisi structura palporum et abdomine minore a femina differt. — Palpi sat longi, clava sat crassa. Pars femoralis cy- lindrata est, saltem triplo longior quam latior; pars patellaris ejus crassitie, et paullo longior quam latior; pars tibialis trans- versa, parte patellari multo latior et multo brevior, fere pateri- formis; pars tarsalis reliquo palpo fere duplo latior, sub-ovata, parte femorali evidenter brevior; bulbus, ut videtur, parum com- plicatus, sub-fuscus, reliquo palpo obscurior. 304 T. THORELL Q ad. — Lg. corp. 2; lg. et lat. cephaloth. circa 8/,; lg. abd. saltem 11/,, lat. ej. circa °/, millim. Marem et feminam ad Rangoon, aliamque feminam ad Bhamò cepit Fea. **100. Th. flavo-ornatum, n., cephalothorace luteo-testaceo , an- guste nigro-marginato, sterno fusco-testaceo, palpis pedibusque luteo- lestaceis ; abdomine oblongo, posterius in dorso angulum obtusum formante, ad colorem cinereo-olivaceo , fascia longitudinali lata ulrinque sinuato-emarginata flava in dorso ornato et apud hane fasciam et pone eam maculis 8 nigris in duas series longitudinales ordinatis notato, quae maculae posteriora versus gradatim majores evadunt. — 7 Q ad. Long. circa 11/, millim. Femina. —- Cephalothorax parum longior quam latior, forma ordinaria, utrinque anterius modice sinuato-angustatus, altitudine clypei longitudinem areae oculorum mediorum vix superante, longitudine mandibularum non parum minore. Ocu/i mediocres, medii antici reliquis paullo minores. Series oculorum postica deorsum curvata est, series antica a fronte visa recta; oculi medii postici parum longius inter se quam a lateralibus posticis remoti, spatio diametro sua paullo minore sejuncti; medii antici paullo longius inter se quam a lateralibus anticis remoti sunt; spatium quod medios anticos separat eorum diametro paullo majus est. Area oculorum mediorum paene quadrata, modo paullo longior quam latior. Sternwm apice postico obtuso inter coxas 4.5 paris sat late disjunctas vix pertinet. Abdomen paullo longius quam latius: dorsum ejus non aequaliter ad longitudinem rotundatum est, sed posterius, ad circa ?/, longitudinis, angulum evidentem format, declivitate postica sub hoc angulo paene directa, saltem 1/, longitudinis abdominis occupante. Color. -- Cephalothorax luteo-testaceus, margine tenui nigro utrinque cinctus. Partes oris, palpi et pedes toti luteo-testacei. Sternum fusco-testaceum. Abdomen olivaceo-testaceum: secundum totum dorsum, saltem ad angulum ejus posticum, extensa est fascia longitudinalis flava, in medio lata, anteriora et posteriora versus angustata, quae utrinque bis vel ter sinuato-emarginata RAGNI BIRMANI 305 est et in his emarginationibus macula sat parva rotunda nigra notata: in ipso angulo postico abdominis duas alias maculas ejusmodi paullo majores et magis inter se appropinquantes ostendit, et magis infra, apud mamillas, maculas duas nigras majores, spatio paullo majore separatas: omnes hae maculae 8 nigrae, posteriora versus gradatim majores, series duas longitu- dinales formant. In medio utriusque lateris macula flava conspi- citur et sub ea stria nigra deorsum directa. Venter maculam magnam nigram ante mamillas, et maculam minorem vel vittam transversam ejusdem coloris utrinque ad basin interdum ostendit. Mas ad. a femina praesertim pedibus longioribus, abdomine angustiore et in dorso posterius minus evidenter angulato, praeter palporum structura differt. Area 0cu/orum mediorum paullo latior antice quam postice est, medii antici reliquis oculis saltem non minores. Pedes longi et graciles, praesertim antici longiores quam in femina, 1. paris circa 6 !/, millim. longi. Pa/pi graciles et breves. Pars femoralis parum plus duplo longior quam latior videtur, pars patellaris fere aeque longa ac lata; pars tibialis brevissima, parte patellari circa duplo brevior, pars tarsalis cum bulbo prioribus duabus conjunctis multo longior, et iis saltem duplo crassior, partem femoralem longitudine circiter aequans. Cel. Fea duo exempla adulta, marem et feminam, ut et fe- minam juniorem hujus speciei ad Bhamò invenit. #*101. Th. inconspicuum, n., cephalothorace anteriora versus sensim elevato, luteo-testaceo, fascia longitudinali antice lata, poste- riora versus sensim angustata, ab oculis anticis in partem thora- cicam pertinenti ornato, sterno cum partibus oris pallide testaceo ; pedibus testaceis, femoribus h.ì paris macula nigra versus apicem postice notatis; abdomine supra nigro, subter magis olivaceo. — 2 ad. Long. circa 11/, millim. Mas. — Cephalothorax parum longior quam latior, utrinque anterius fortiter angustatus; pars cephalica anteriora versus sensim elevata est, area oculorum prominenti; clypeus altissimus, directus: altitudo ejus longitudine areae oculorum mediorum et mandibularum parvarum multo, circa duplo, major est. Oculd Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.4, Vol. XIX (14 Settembre 1898) 20 306 T. THORELL medii sat magni, aream vix longiorem quam latiorem et parum latiorem antice quam postice occupantes; series oculorum postica deorsum curvata est, series antica a fronte visa paullo sursum curvata. Oculi medii postici, spatio oculi diametrum circiter aequante separati, aeque longe inter se et a lateralibus posticis remoti sunt. Pa/pi breves, clava magna oblonga, femore antico paene duplo latior; pars femoralis saltem triplo longior est quam latior; pars patellaris, ejus crassitie, paullulo longior quam latior; pars tibialis supra, extus, in laminam magnam, parti tarsali adjacentem dilatata est et hic multo longior quam pars patellaris, intus vero hac parte multo brevior; pars tarsalis cum bulbo clavam circa duplo longiorem quam latiorem, reliquum palpum longitudine aequantem format; et prope apicem bulbi, extus, spinam gracilem non longam nigram video. Pedes ut palpi magis pubescentes, breves sunt, ut videtur ita: I, II, IV, III longitudine se excipientes. Abdomen parvum, ovatum, postice sub-acuminatum, fere dimidio longius quam latius. Color. —- Cephalothorax luteo-testaceus, fascia longitudinali posteriora versus sensim angustata fuliginea notatus, quae partem cephalicam tegit et longe retro in partem thoracicam continuatur: sub oculis anticis cephalothorax aliam fasciam fuligineam deorsum directam sensim angustatum ostendit. Sternwm pallide testaceum. Partes oris et palpi testacei, bulbo genitali rufescenti; pedes quoque testacei, femoribus 4.‘ paris postice ad apicem macula sat magna nigra notatis. Abdomen supra nigrum, in lateribus et subter sub- olivaceum vel olivaceo-nigricans. Mamil/ae obscure cinereae. Lg. corp. circa 1!/,; lg. et lat. cephalothoracis circa %/,; lg. abd. 3/,, lat. ej. circa */, millim. Mas singulus, ex Bhamò. **102. Th. nigro-punctulatum, n., /ongius pilosum, cephalotho- race serie media longitudinali setarum longiorum ornato, fusco- luteo, linea media longitudinali inaequali nigra; pedibus obscure luteo-testaceis, paullulo fusco-annulatis, tibiis 4 paris apice nigris; abdomine globoso, punctis nigris consperso. — P ad. Long. circa 1'/, millim. RAGNI BIRMANI 307 Mas. — Cephalothorax forma est ordinaria, serie setarum longiorum secundum medium praeditus; altitudo clypei longitu- dine areae oculorum mediorum parum major est. Ocudd magni; medii postici paullo longius inter se quam a lateralibus posticis remoti sunt et spatio diametrum suam aequante separati. Area oculorum mediorum quadrata est, et oculi medii antici (nigri) posticis (albis) paullulo majores. Palpi brevissimi, clava sub- ovata, sat magna, femora antica crassitie paene aequante. Sternum apice postico obtuso inter coxas 4.‘ paris disjunctas pertinet. Pedes ita: I, II, IV, III longitudine se excipiunt; 41.‘ paris, reliquis longiores, circa 4 millim. longi sunt. — Pedes et abdomen pilis longioribus sat dense conspersa sunt. Color. — Cephalothorax fusco-luteus, linea media longitudinali inaequali nigra, et versus latera paullo infuscatus. Sternwm et partes oris testacea. Palpi rufescentes, basi magis testacei. Pedes obscure luteo-testacei, paullo nigro- vel fusco-annulati : in pedibus 4. paris tibiae (et metatarsi) apice anguste nigrae sunt; reliquae tibiae, ut femora, vestigia annulorum fuscorum plus minus evi- dentium versus medium et ad apicem ostendunt. Abdomen cinereo- testaceum, punctis nigris sat densis conspersum, quae antice in dorso paullo majora sunt quam postice, et in medio antice paene in duas strias longitudinales confusa; venter ejusdem coloris est, sed antice plaga nigricanti notatus. Mamillae testaceae. Lg. corp. 1?/,; lg. et lat. cephaloth. paullo plus ?/,; lg. et lat. abd. circa ?/, millim. Marem singulum ad Bhamo invenit Fea. **103. Th. albo-pictum, n., cephalothorace obscure fusco, tuber- culo oculorum mediorum anticorum ante clypewm producto, his oculis reliquis majoribus; area oculorum mediorum paullo latior antice quam postice; pedibus luteo-testaceis, vix vel parum nigro- annulatis, basi latissime clarius testaceis; abdomine sub-ovato, nigro et sub-olivaceo , pictura alba, antice in dorso lineolas duas breves parallelas formante, quae utrinque in dorso paene in circulum magnum album superius abruptum continuata sunt, et praeterea maculis paucis albis consperso. — # ad. Long. fere 2*/, millim. 308 T. THORELL Mas. — Cephalothorax paullo longior quam latior, utrinque antice fortiter angustatus, impressionibus et sulco centrali longi- tudinali distinctissimis, tuberculo oculorum mediorum anticorum ante clypeum prominente, clypeo sub hoc tuberculo directo, altitadine longitudinem areae oculorum mediorum superante. OVculi medii antici reliquis oculis majores. Area oculorum me- diorum paullo latior est antice quam postice, parum longior quam latior antice; oculi medii postici spatio diametrum suam aequante separati sunt. Oculi bini laterales inter se contin- gentes. Palpi breves, clava magna, femore 1.‘ paris paullo cras- siore. Pars patellaris vix longior quam latior est, pars tibialis dilatata, cum parte tarsali et bulbo in clavam magnam oblongam unita; bulbus subter spinam longam in circulum magnum con- volutam ostendit. Pedes ita: I, II, IV, III longitudine se excipiunt; pilis mediocribus sparsi et setis paucis fortibus sive aculeis te- nuibus armati sunt. Femora 1.i paris evidenter paullo incrassata. Abdomen ovato-globosum, vix dimidio longius quam latius, parcius pubescens. Mamillae brevissimae. Color. -— Cephalothorax obscure fuscus, indistinete nigro- marginatus. Sternum et partes oris sub-fusca; palpi luteo-testacei, clava rufescenti-fusca. Pedes luteo-testacei, coxis et femoribus clarius luteis, tibiis 4. paris apice ferrugineis, summo apice tamen nigris; apex metatarsorum quoque angustissime niger est. Abdomen nigrum et olivaceo-nigricans, pictura alba, quae antice in dorso lineolas duas breves, vel maculas duas longitudinales parallelas, extus inaequales, format et, paullo pone eas, lineas duas oblique retro et deorsum ductas et in ventrem continuatas et procurvas : cum lineolis illis anticis hae lineae quasi circulum anterius (supra) abruptum album utrinque in abdomine formant; inter et pone eas maculae tres parvae albae conspiciuntur, quarum posticus paullo pone medium dorsi locum tenet. Praeterea venter semi- cireulum utrinque abruptum albicantem antice, circa petiolum, ostendit, et maculas duas minutas ejusdem coloris non parum ante mamillas sitas, ut et maculam parvam albicantem extus, apud utrumque scutum pulmonale, quod rotundum et fuscum est. Mamillae nigrae. RAGNI BIRMANI 309 Lg. corp. 2%/, millim.; lg. cephaloth. paullo plus 1; lat. ej. paene 1; lg. abd. 1?/,, lat. ej. 11/, millim. Ped. I 41/, millim. longi. Marem singulum ex Tharawaddy domum reportavit Fea. * 4104. Th. setigerum, n., cephalothorace obscure fusco, tuberculo oculorum mediorum anticorum ante clypeum prominente, pedibus anterioribus rufescenti-fuscis, posterioribus magis testaceis et, prae- sertim in apice tibarum 4. paris, annulo nigro cinctis, tibiis anticis setis sat fortibus nigris densius conspersis; abdomine niqricanti , maculis duabus parvis albis antice in dorso, et pone eas maculis vel viltis duabus sub-recurvis albis, in maculas divulsis notato, postice in dorso vero macula transversa alba singula. — 7 ad. Long. circa 2 millim. Mas. — Cephalothorax paullo longior quam latior, ad formam fere ut in specie priore, tuberculo oculorum anticorum mediorum non parum ante clypeum prominente; clypeus directus, altitudine longitudinem areae oculorum mediorum superans; setis nonnullis longis et fortibus conspersus est cephalothorax. Area oculorum mediorum sub-aequalium quadrata est, medii postici spatio eorum diametrum fere aequante separati, vix longius inter se quam a lateralibus posticis remoti. Pa/pi brevissimi, clava magna; pars patellaris aeque longa ac lata est, pars tibialis dilatata, cum parte tarsali et bulbo clavam magnam rotundatam, femur anticum ‘ crassitie aequantem, ad partem rufescentem formans; subter in bulbo setam longam pallidam fere in circulum convolutam vidisse videor. Pedes ita: I, Il, IV, III longitudine se excipiunt; 1.' paris pedes reliquis non parum longiores sunt, femoribus sub-incrassatis; praesertim in tibiis, supra, hi pedes setis acuminatis sat longis vel potius aculeis gracilibus sat dense conspersi sunt. Abdomen sub-globosum, modo paullo longius quam latius, setis sat longis densius conspersum. Mumzllae brevissimae. Color. — Cephalothorax obscure fuscus; sternum testaceum , maculis paucis parvis transversis nigris ad margines laterales notatum. Partes oris sub-testacea (?). Palpi fusci. Pedes anteriores rufescenti-fusci, basi testacei, et in femoribus et tibiis annulis 310 T. THORELL binis fuligineis plus minus distinctis notati; posteriores pedes testacei, apice tibiarum praesertim 4.‘ paris sat late, metatarsorum vero anguste, nigro, et praeterea in tibiis et metatarsis macula una alterave parva nigra notati. Abdomen sub-olivaceo-nigrum, hac pictura: antice in dorso maculae duae minutae albae, una utrinque, conspiciuntur, et pone utramque earum, paullo pone medium dorsi, vitta transversa sub-recurva alba, plus minus in maculas divulsa; in medio dorso postice, non parum supra anum, maculam sat parvam transversam albam video: etiam in lateribus paullo albicanti-variatum videtur abdomen. Mamitlae nigricantes. Lg. corp. 2 millim.; lg. cephaloth. 1, lat. ej. paene 4; lg. abd. 1, lat. ej. paene 1 millim. Ped. I saltem 3 millim. longi. Mas singulus, ex Rangoon. 105. Th. (Coleosoma) (*) blandum, Cambr., 1882. Bhamo. “*106. Th. (Coleosoma) tenuissimum, n., cephalothorace fusco- vel rufescenti-lestaceo, pedibus luteis; abdomine duplo longiore quam latiore, testaceo-cinereo, in dorso postice maculis duabus migris, antice vero strus duabus longitudinalibus nigris notato, et collo duriore brevi recurvo fusco in declivitate antica praedito, quod oblique deorsum in lateribus continuatum in scutum ventrale magnum luteo-testaceum nigro-limbatum transit. — £ ad. Long. circa 2 millim. Mas. — Cephalothorax paene dimidio longior quam latior, anterius sensim modo sat leviter angustatus, parte thoracica in lateribus leviter rotundata, fovea centrali parva sed evidenti, impressionibus vero cephalicis vix ullis. Clypeus paene directus, transversim convexus, sub oculis vix impressus: altitudo ejus longitudinem areae oculorum mediorum aequat, longitudine man- dibularum minor. Ocu/i parvi, paene aequales; series eorum postica leviter deorsum est curvata, series antica paullo recurva, a fronte visa sub-recta; oculi medii in quadratum dispositi sunt, (1) Sec. Cel. Simon (H. N. d. Araignées, 2." Ed. I, p. 536) nota generi Coleoso- mati, Cambr., peculiaris « est propre au mile et n’est, au reste, que l’exage- ration d’un caractere qui existe chez la plupart des Theridions » (8). RAGNI BIRMANI 311 medii postici, spatio oculi diametrum aequante separati, vix longius a lateralibus posticis quam inter se remoti sunt. Sternum trian- gulum, parum longius quam latius, apice postico brevi sub- acuminato inter coxas 4.‘ paris (spatio diametrum coxae trans- versam aequante disjunctas) paullo pertinens. Pa/p7 maris graciles et sat breves sunt, clava sat parva, rotundata. Pars femoralis modice longa, recta et cylindrata est, pars patellaris ea vix crassior, circa dimidio longior quam latior; pars tibialis parte patellari non parum brevior, a basi ad apicem modice incrassata, sub-campanulata, circa dimidio latior apice quam longior; pars tarsalis partem femoralem longitudine fere aequat, sub-ovata ; bulbus (paullo compressus) a latere visus, paullo ante medium spinam longam paullo procurvam, apice angustato-acuminatam ostendit, et mox ante eam aliam spinam sive procursum paullo angustiorem, duplo breviorem, sub-cylindratum, eum quoque deorsum directum habet; subter, ad basin spinae illius longae, dentem brevem deorsum directum video. Pedes graciles, parcius pilosi, ita: I, IV, II, HI longitudine se excipientes. Abdomen duplo longius quam latius, sub-cylindratum ; supra, antice, collum breve duriusculum ostendit, quod utrinque in margine antico dentem brevem porrectum format: hoc collum in utroque latere oblique deorsum continuatur et in ventre in scutum magnum, latum oblongum, ad fere */, longitudinis abdominis pertinens transit, quod latera paene parallela habet et postice truncatum est. Mamillae brevissimae. Color. — Cephalothorax totus fusco- vel rufescenti-testaceus ; sternum et partes oris magis lutea, palpi, clava magis rufa excepta, et pedes lutei vel luteo-testacei, tibiis 4.' paris plerumque apice infuscatis. Abdominis dorsum testaceo-cinereum est, declivitate antica (collo duriore) vitta recurva obscura cincta, et postice maculis duabus mediocribus nigris, non parum supra mamillas, una utrinque, sitis ornatum; etiam antice, pone vittam illam recurvam, strias duas parvas oblongas parallelas nigras ostendit dorsum, et interdum, secundum medium, puncta vel maculas paucas minutas albas in series duas (vel quattuor) longitudinales ordinatas. Scutum magnum vertrale, paene duplo longius quam 312 T. THORELL latius, luteo-testaceum est, in lateribus et postice nigro- vel fusco-limbatum ; etiam area mamillarum limbo nigro vel obscure fusco circumdata est. Exempla paucissima mascula, ex Palon. — Femina ibidem capta, quae ejusdem speciei forsitan est (1), etsi cum Theridiis ordinariis plane conveniens, et mari supra descripto valde dissi- milis, praesertim his notis agnosci potest: Cephalothorax non multo longior quam latior est, utrinque anterius sat fortiter sinuato- angustatus, obscurius fusco-testaceus. Pedes fusco-testacei vel testacei tibias 4. paris apice nigras habent, ut in mare supra descripto. Abdomen globosum vel globoso-ovatum, cerassum, cinereo-olivaceum, in dorso maculis parvis albis inaequaliter sparsum et ordinibus duobus longitudinalibus macularum ro- tundatarum nigrarum, saltem 5 utrinque, notatum, quarum duae ultimae, alte supra mamillas locatae, reliquis plerumque majores vel saltem magis distinctae sunt; praeterea in utroque latere macula singula vel binae maculae nigrae conspiciuntur. Venter aream cireum mamillas nigram habet, et maculam vel plagam nigram basi, prope petiolum. — Si nova Theridi species haec femina est, 7’. Palonense appellari potest. ** 107. Th. (?) miserum, n., cephalothorace cum sterno, summo hujus margine nigro excepto, fluvo-testuceo ; pedibus /lavo-testaceis, apice metatarsorum et tarsorum nigro; palpis brevibus, flavo-testacets, clava maxima sub-globosa, parte quadam apicali. nigra aueta ; abdomine sub-globoso, supra et in lateribus pallide virenti-testaceo, maculis minutis argenteo-albis sparso et in utroque latere postice macula majore migerrima ornato, inferius vero nigricanti. — 7 ad. Long. fere 1°/, millim. Mas. — Altitudo c/ypez longitudinem areae oculorum mediorum non superare est visus. Oculi conferti; series eorum postica fortiter deorsum, antica minus fortiter sursum curvata. Area oculorum mediorum multo longior quam latior postice, latior postice quam antice. Oculi medii postici, qui reliquis oculis paullo (') Conf, p. 53, notam. RAGNI BIRMANI 31: majores sunt, spatio minuto sunt separati, medii antici inter se contingentes; oculi bini laterales quoque inter se contingentes sunt. Pa/pi breves, clava tamen maxima, fere globosa. Pedes breves, setis dense conspersi. Abdomen crassum, paene globosum, parum longius quam latius. Color. — Cephalothorax flavo-testaceus ; sternum ejusdem co- loris, summo margine tamen nigro. Palpi flavo-testacei, clava apice parte quadam longa nigra praedita. Pedes flavo-testacei , setis nigris conspersi; apex metarsorum et tarsorum niger. Abdomen pallide virescenti-testaceum, supra et in lateribus maculis minutis argenteo-albis rarioribus sparsum, et macula sat magna nigerrima in utroque latere, longe postice, ornatum; in medio inter has maculas punctis paucis nigricantibus in series duas longitudinales dispositis notatum quoque est. Venter antice niger, postice cum declivitate abdominis postica sat alte supra mamillas late nigricans est. Mamillae nigricantes. Mas singulus ad Bhamò est captus. Antequam descriptionem ejus perficere potui, hunc marem minutum (praeter abdomen ejus) casu infelici perdidi. 108. Th. Oatesii, Thor., 1895. Bhamo. 109. Th. conurum, Thor., 1895. Bhamo. 110. Th. melanoprorum, Thor., 1895. Bhamò. 111. Th. tepidariorum, C. L. Koch, 1841, var. australe, Thor., 1895. Rangoon, Tharrawaddy, Palòn, Bhamò, Carin Chebà sive Bià-pò. 112. Th. T-notatum, Thor., 1895. Palòn. 113. Th. mundulum, L. Koch, 1892 (= Th. amoenum Thor., olim). Palon, Tharrawaddy. 114. Th. rufipes, Luc., 1845. Rangoon, Bhamo. Gen. Euryopis, MENGE, 1868. 115. E. molopica, Thor., 1895. Prome. 314 T. THORELL Subfam. LINYPHIINAE. Gen. Erigone, Say., 1525-7. 116. E. crucifera, Thor., 1895. Bhamo. ** 117. E. (sensu strict.) Bhamoensis, n., cephalothorace ferru- gineo, in margine laterali subtiliter nigricanti-denticulato; pedibus flavo-testaceis, abdomine nigricanti-cinereo ; mandibulis in latere antico, exterius, serie denticulorum fortium acuminatorum armatis, quorum saltem quinque inferiores deorsum curvati sunt. — + ad. Long. circa 1*/, millim. Mas. — Cephalothorax inverse ovatus, serie denticulorum rara in marginibus lateralibus armata; pars cephalica alta, postice abrupte elevata et superius usque ad oculos rotundato-convexa, area oculorum paullo prominenti; clypei altitudo longitudine areae oculorum mediorum fere dimidio major est, longitudine mandibularum paene duplo minor. Series oculorwm postica modice deorsum curvata est, series antica a fronte visa paene recta, parum deorsum curvata. Area oculorum mediorum fere quadrata, modo paullo latior postice quam antice; oculi antici ut medii postici spatio evidentissimo separati sunt, oculi laterales inter se et cum mediis posticis contingentes. Mandibulae antice extus serie denticulorum fortium armatae sunt, quorum saltem 5 inferiores deorsum curvati et acutissimi sunt. Pulp. sat longi et graciles; pars femoralis, recta et cylindrata, partes patellarem et tibialem conjunctas longitudine paullo superat, circa 5.plo longior quam latior; supra seriem tuberculorum minutorum, suum quodque pilum vel setulam procurvam gerentium ostendit, subter vero serie setarum 5 directarum, tuberculis conicis mediocribus impositarum, praeditus est. Subter in parte trochanterali tubercula duo conica mediocria video. Pars patellaris paullo deorsum curvata et versus apicem incrassata est, saltem triplo longior quam latior apice, et prope apicem subter spina longa forti sensim angustato- acuminata et paullo recurva armata, cujus longitudo duplam latitudinem apicalem hujus spinae circiter aequat. Pars tibialis parte patellari paullo brevior et latior est, a latere visa a basi RAGNI BIRMANI 315 angusta sensim dilatata et paene triangula, apice profunde bifida, lobo superiore magis erecto et multo breviore quam est lobus inferior, qui paullo sursum curvatus est et paene in medio postice dente conico retro directo armatus. Bulbus oblongo-ovatus, sub-fuscus vel ferrugineus. Pedes in femoribus 1.‘ paris subter seriem tuberculorum minutorum piligerorum conicorum osten- dunt. Abdomen pulchre ovatum. Color. — Cephalothorax , sternum et partes oris ferruginea. Palpi flavo-testacei, bulbo ferrugineo. Pedes flavo-testacei. Abdomen cum mamillis nigricanti-cinereum. Mas singulus, ad Bhamo inventus. “118 E. (Neriene) gibbicervix, n., cephalothorace ferrugineo- rufo, paulo pone oculos in tuberculum mediocre, pilis nonnullis procurvis nigris conspersum elevato; clypei altitudine duplam lon- gitudinem areae oculorum mediorum aequante ; pedibus luteis , setis fortioribus longis praesertim supra in tibiis et patellis munitis ; serie oculorum antica a fronte visa sursum curvata, area oculorum mediorum multo latior postice quam antice. — ~ ad. Long. circa 2 millim. Mas. — Cephalothorax inverse ovatus, impressionibus cephalicis fortibus, parte thoracica satis alta et anterius paullo acclivi, parte cephalica abruptius acclivi et paullo pone oculos in tuberculum modice altum (aeque altum ac crassum), obtusum, supra nitidum et pilis nonnullis procurvis nigris conspersum angustato-elevata, quod antice humilius est quam postice. Clypei altitudo longitu- dine areae oculorum mediorum duplo major est et longitudinem mandibularum paene aequat. Series oculorum postica recurva a fronte visa deorsum curvata est, series antica quoque paullo recurva, a fronte visa sursum curvata; area mediorum paullo latior est postice quam longior et multo angustior antice quam postice; medii postici, qui reliquis oculis paullo majores sunt, paullo longius inter se (ubi spatio diametrum suam saltem aequante sunt separati) quam a lateralibus posticis sunt remoti; medii antici, reliquis minores et spatio parvo separati, non parum longius a lateralibus anticis quam inter se distant. Oculi laterales 316 T. THORELL bini inter se contingentes, ut in reliquis hujus generis formis. Sternum magnum, paullo latius quam longius, apice postico angusto inter coxas 4.1 paris producto. Mandibulae plus duplo longiores quam latiores, sub-cylindratae, femoribus anticis paullo crassiores. Palpi modice longi, clava crassa, femoribus anticis plus duplo crassiore; pars femoralis angusta et cylindrata est, circa 5.plo longior quam latior, pars patellaris saltem ejus cras- sitie sed parum longior quam latior, pars tibialis a latere visa antice oblique truncata, itaque, superius, parte patellari duplo longior et triplo-quadruplo latior, pateri-formis fere, desuper visa rotundata sed antice, intus, profunde et oblique excisa; pars tarsalis parte tibiali non parum longior sed parum latior est, basi truncata, apice late rotundata, dimidiato-elliptica fere. Bulbus satis complicatus. Pedes modice longi, graciles, metatarsi ante- riores tibia paullo breviores sunt, tarsi anteriores metatarso non duplo breviores. Setis vel potius aculeis gracillimis muniti sunt pedes, saltem singula subter in femoribus, singula supra in patellis, binis vero supra in tibiis, excepto in tibiis 4.‘ paris, ubi modo singulam ejusmodi setam supra video: his setis sive aculeis longis, diametro internodii, cui insistunt, non parum longioribus. Color. — Cephalothorax ferrugineo-rufus, tuberculo partis ce- phalicae supra pallido; sternum et partes oris ferruginea. Palpi luteo-rufi, clava fusco-ferruginea. Pedes lutei, apice paullo palli- diores, coxis et geniculis flavo-testaceis, setis fortioribus nigris. Abdomen nigricanti-cinereum. Generis Nerienes, Blackw., ut hoc genus nuper a Cel. Simon (H. N. des Araignées, 2.° Ed. I, p. 666) definitum fuit, haec nostra species esse videtur. Mas singulus, ad Bhamò inventus. ** 119. E. fasciata, n., cephalothorace piceo-rufo, forma ordi- naria, palpis et pedibus flavo-testaceis, setis pedum sat longis; serie oculorum postica a fronte visa deorsum, serie antica sursum curvata, area oculorum mediorum paullo longiore quam latiore, et paullulo latiore postice quam antice; apice postico sterni inter coxas posticas RAGNI BIRMANI SAL producto lato et truncato; abdomine nigro, fascits longitudinalibus A olivaceo-testaceis, una secundum dorsum, una in utroque latere, quarta secundum ventrem ornato. — 9 ad. Long. circa 2 millim. Femina. — Cephalothorax inverse ovatus, circa dimidio longior quam latior, utrinque anterius modo leviter sinuato-angustatus , ad longitudinem modice convexus, dorso paene recto; ut sternum omnium subtilissime coriaceus et nitidus est cephalothorax, parte cephalica anteriora versus modice angustata, fronte leviter ro- tundata. Altitudo clypei humilis longitudine mandibularum circa triplo minor est, et longitudinem areae oculorum mediorum circiter aequat. Series oculorum postica deorsum curvata est, desuper visa parum recurva, series antica paullo fortius sursum curvata, desuper visa fortius recurva. Oculi sat magni; oculi postici paene aequales, medii antici reliquis paullo minores. Area oculorum mediorum paullo longior est quam latior, et paullulo latior postice quam antice; oculi medii postici spatio modo di- midiam suam diametrum aequante separati sunt, a mediis anticis vero spatio totam hance diametrum aequante, et non longius a lateralibus posticis quam inter se remoti; medii antici spatio modo minuto inter se et a lateralibus anticis distant. Sternwm saltem aeque latum ac longum, apice postico inter coxas 4. paris (spatio earum latitudinem aequante separatas) pertinente lato et truncato. Mandibulae sub-ovatae, vix duplo longiores quam la- tiores, femoribus anticis saltem duplo longiores. Pedes graciles, non longi dicendi, setis sive aculeis gracillimis, quibus muniti sunt, longioribus (diametro internodii, cui insistunt, majoribus). Metatarsi anteriores tibia vix vel non breviores, tarsi anteriores metatarso breviores. Abdomen inverse ovatum vel sub-ellipticum, saltem dimidio longius quam latius. Color. — Cephalothorax piceo-rufus, sternum rufescenti-piceum. Mandibulae rufescentes, maxillae sub-testaceae. Palpi et pedes flavo-testacei. Abdomen nigrum, fasciis quattuor longitudinalibus olivaceo-testaceis ornatum, quarum tres superiores, una dorsualis et duae laterales, paullo inaequales sunt, media earum posteriora versus angustato-acuminata et supra mamillas in maculam di- latata, quarta, ventralis, sat lata, cireum vulvam non parum 318 T. THORELL dilatata, et postice, ubi breviter acuminata desinit, minus fortiter dilatata. Mamillae nigrae. Femina singula ad Bhamò inventa est. Nescio cui generi eorum, quae nuper a Cel. Simon aliisque instituta sunt, haec species, quae colore abdominis facile agno- scitur, sit subjicienda. #*120. E. mollicula, n., cephalothorace humili, non multo lon- giore quam latiore, sordide fusco-testaceo; serie oculorum postica deorsum curvata, desuper visa recta, serie antica recta; oculis medits posticis longius inter se quam a lateralibus posticis remotis, mediis anticis parvis et inter se paene contingentibus multo longius a la- teralibus anticis quam inter se remotis; abdomine sordide cinereo- testaceo, vittis nonnullis latis transversis nigris et, supra anum, macula albicanti ornato. — «9 ad. Long. paene 3, 2 paullo plus 3 millim. Mas. — Cephalothorax circa 1/, longior quam latior, humilis, utrinque antice evidentissime sinuato-angustatus, parte thoracica in lateribus ample rotundata, parte cephalica brevi, anteriora versus paullo angustata, latitudine clypei dimidiam latitudinem partis thoracicae vix aequante. Altitudo clypei longitudine areae oculorum mediorum non parum major est, longitudine mandi- bularum circa duplo minor. Series ocuwlorum postica modice deorsum curvata est, desuper visa recta; series postica recta. Oculi postici fere aequales; medii postici, spatio eorum diametrum aequante separati et reliquis oculis majores, evidenter longius inter se quam a lateralibus posticis distant. Area oculorum me- diorum paullo latior postice quam longior est, et multo (duplo) latior postice quam antice. Sternwm evidenter longius quam latius, apice postico, inter coxas posticas late disjunctas pertinenti, brevi, lato et postice truncato. Mandibulae duplo longiores quam latiores, femoribus anticis non crassiores. Palpi sat longi, clava femur anticum non crassitie superante. Pars femoralis gracilis, eylin- drata et circa triplo longior quam latior, pars patellaris ejus crassitie, modo paullo longior quam latior; pars tibialis parte patellari paullo crassior et brevior est, versus apicem truncatum RAGNI BIRMANI 319 sensim dilatata; pars tarsalis sub-ovata, angusta, prioribus duabus partibus paullo angustior et iis conjunctim non parum longior, ad basin extus lamella sub-transversa et rotundata aucta, quae in medio antice in dentem parvum porrectum nigrum exit. Bulbus parvus, non multo complicatus. Abdomen brevius ovatum, ut pedes pilis et setis sat longis sub-hirsutum. Color. — Cephalothorax et sternum sordide fusco-testacea, pedes rufescenti-testacei, basi latissime clariores, sub-testacei. Palpi obscure testacei. Abdomen sordide cinereo-testaceum, vittis quinque transversis latis nigris, quarum prima in medio abrupta est, ornatum; mox supra anum maculam albicantem ostendit. Venter secundum medium nigricans. Mamillae sub-testaceae. Lg. corp. paene 3; lg. cephaloth. 11/,, lat. ej. 11/,; lg. abd. pacnesor@lat e, Gmillim Ped. E 74/0, Woe Ao, IV saltem 5/, millim. FEMINA mari simillima est, modo paullo major: long. corporis ejus paullo plus 3 millim. est; lg. cephaloth. 11/,, lat. ej. 11/,; lg. abd. 21/,, lat. ej. 13/, millim. Ped. I 7 millim. longi. Marem et feminas duas in montibus Carin Asciuii Cheba collegit Fea. De « novo » genere etiam hujus speciei incertus sum: quoad staturam et colorem cum Piesocalo javano, Sim. (H. N. d. Araignées, 2.¢ Ed., I, p. 635) satis convenire videtur. Gen. Linyphia (Latr.) 1804. ** 121. L. macella, n., cephalothorace cum mandibulis testaceo- rufo, palpis rufo-testaceis, clava magna complicata nigricanti; pe- dibus rufo-testaceis, femoribus saltem posticis apice late cum tibiis paene totis nigricantibus, aculeis pedum paucis brevissimis nigris; abdomine sub-cylindrato, duplo longiore quam latiore, postice nigro, antice late sub-olivaceo, fascia vel macula lata deorsum directa olivaceo-cinerea in utroque latere pone medium notato. — ¥ ad. Long. circa 4 millim. Mas. — Cephalothorax duplo longior quam latior est, anteriora versus modo paullo acclivis, dorso paene recto, impressionibus 320 T. THORELL cephalicis distinctissimis, fovea centrali longa et sat forti, late- ribus partis thoracicae modice rotundatis, parte cephalica ante- riora versus sensim angustata ; frons dimidiam partem thoracicam latitudine fere aequat. Clypeus directus; altitudo ejus longitu- dinem areae oculorum mediorum plus duplo major est, longitudine mandibùlarum minor. Series 0culorum postica sat fortiter deorsum curvata est, desuper visa modo leviter procurva, paene recta; series antica a fronte visa recta est. Area oculorum mediorum plus duplo latior est postice quam antice, et evidenter paullo latior postice quam longior. Oculi medii postici, spatio saltem duplam diametrum suam aequante separati, reliquis oculis parvis non parum majores sunt et paullo longius inter se quam a late- ralibus posticis remoti; medii antici minuti, inter se spatio modo parvo, oculi diametrum paullo superante, sejuncti, a lateralibus anticis multis partibus longius quam inter se remoti sunt. Sternum paullo longius quam latius. Mandibulae circa duplo longiores quam latiores, femoribus anticis non multo crassiores, deorsum directae et paullo reclinatae, apice angustatae. Pa/pî graciles; pars femoralis cylindrata et saltem quadruplo longior quam latior, pars patellaris vix longior quam latior; pars tibialis a basi ad apicem sensim dilatata, et parte patellari paullo crassior et longior, pilis longis nigris sparsa; clava magna, bulbo valde complicato. Pedes longi et graciles, aculeis paucis brevibus et gracilibus armati, singulo supra in patellis, binis longe inter se remotis supra in tibiis et uno alterove in lateribus tibiarum : metatarsi, qui tibiis non parum longiores sunt, saltem binos aculeos supra et singulum inferius ostendunt. Abdomen duplo longius quam latius, sub-cylindratum, postice obtusum, paullo altius posterius quam anterius. Color. — Cephalothorax cum sterno et partibus oris testaceo- rufus, pedes rufo-testacei, femoribus posticis apice late, cum tibiis posticis paene totis, nigricantibus, aculeis pedum nigris. Abdomen postice sat late nigrum, antice multo latius sub-olivaceum, fascia lata deorsum directa paullo obliqua olivaceo-cinerea in utroque latere pone medium (apud partem abdominis nigram) notatum, quae fasciae vitta transversa media ejusdem coloris in dorso RAGNI BIRMANI 321 conjunctae videntur, hac pictura tamen minus distineta. Venter nigro-olivaceus. Mamillae cinereo-olivaceae. Lg. corp. 4; lg. cephaloth. 2, lat. ej. 11/,, lat. clyp. paene 1; lg. abd. paullo plus 2, lat. ej. paene 1 millim. Ped. I 14, II 8, Ho IVi7/ millim. Singulum exemplum masculum ad Bhamo est inventum. **122. L. multidens, n., cephalothorace fusco, anguste nigro- marginato, sulco unquiculari mandibularum in utroque margine serie dentium 3 armato; pedibus testaceis , posterioribus pedibus saepe ad partem migricantibus; abdomine ovato-cylindrato, apice postico dorsi crasso et obtuso paullo retro supra mamillas producto: ad colorem nigro, pone medium vitta longa angusta transversa alba, paullo recurva et in medio abrupta, deorsum per utrumque latus ad ventrem ducta ornato, et ante cam maculis paucis albis notato, utrinque vero paullo pone eam, in medio utriusque lateris , vitta vel macula transversa alba brevi, denique maculis paucis ejusdem coloris. — 9 ad. Long. 41/, millim. Femina. — Cephalothorax paullo plus dimidio longior quam latior, forma in hoc genere solita, impressionibus cephalicis distinctis, fovea centrali oblonga et forti. Latitudo elypei dimi- diam partis thoracicae latitudinem paullo superat; altitudo ejus longitudine areae oculorum mediorum non parum major est, et longitudine mandibularum paene dimidio minor. Series ocwlorum postica non parum deorsum est curvata, series antica a fronte visa recta; area oculorum mediorum paullo latior est postice quam longior et duplo latior postice quam antice. Oculi medii po- stici reliquis paullo majores sunt et paullo longius inter se quam a lateralibus posticis sejuneti, medii antici reliquis oculis minores et longius inter se quam a lateralibus anticis remoti. Sterniwm longius quam latius, ovato-triangulum, opacum, apice postico an- gusto inter coxas 4.) paris producto. Mandibularum margo tum inferior quum superior serie dentium quinque est armatus. Maxillae parum longiores quam latiores. Pedes graciles, aculeis nonnullis gracilibus (etiam in metatarsis) armatis; longitudine ita: I, II, IV, III se excipiunt. Abdomen saltem dimidio longius quam latius, Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.2, Vol. XIX (15 Settembre 1898) 21 322 T. THORELL ovato-cylindratum, paullo altius posterius quam anterius ; dorsum ejus rectum apice postico crasso et obtuso paullo retro supra mamillas pertinet. Vul/va ex fornice ampla, postice truncata et sulco forti transverso prope apicem posticum praedita constat, hac parte apicali impressione brevi longitudinali quasi bipartita ; subter fornix vulvae septo deorsum directo in duas fornices (a tergo visas apertas) divisa est. Color. — Cephalothorax clarius vel obscurius fuscus est, mar- gine laterali anguste nigro. Sternum nigrum vel nigro -fuscum. Mandibulae fuscae, interdum apice oblique testaceae vel ru- fescentes. Maxz/ae basi nigricantes, apice extus late testaceae. Labium nigricans. Palpi obscure testacei, apice plus minus late nigricantes. Pedes ad maximam partem laete testacei, posteriores praesertim saepe umbra vel annulo nigricante in femoribus in- ternodiisve insequentibus notati, coxis et basi femorum tum testaceis. Abdomen nigrum, vitta longa transversa alba paullo retro fracta et in medio dorso anguste abrupta, deorsum per latera et usque ad ventrem extensa pone medium notatum, et maculis plerumque 4 parvis albis ante eam; paullo pone eam vero, in utroque latere, vitta vel linea (macula oblonga) breviore alba cum ea parallela, vel maculis 2-4 in seriem transversam sub apice dorsi ordinatis, et denique, supra anum, maculis duabus plerumque obliquis albis. Venter niger. .Mam//ae nigricantes. Lg. corp. 44/5; lg: cephaloth. 21/,, lat. ej..4.4/, lato elyp: paullo plus 1; lg. abd. 21/,, lat. ej. 1 8/, millim. Ped. I 91/,, IS IL Viera 2 ioni. Feminas paucas, plerasque juniores et mutilatas, ad Bhamo collegit Fea. Tribus ORBITELARIAE. Fam. ULOBORIDAE. Gen. Miagrammopes, Campr., 1869. 123. M. albo-maculatus, Thor., 1891. Palòn. 124. M. Cambridgei, Thor., 1887. Palòn. RAGNI BIRMANI 323 Gen. Uloborus (Larr.) 1806. 125. U. geniculatus (Oliv.), 1789. Rangoon, Palon, Toungoo. 126. U. omoedus, Thor., 1895. Bhamo. 127. U. mollis, Thor., 1895. Bhamò. 128. U. nasutus, Thor., 1895. Bhamo. **129. U. pictus, n., cephalothorace fusco, linea media longitu- dinali postica alba notato et pube crassu albicanti tecto ; area ocu- lorum mediorum longiore quam latiore et latiore postice quam antice; pedibus cinerascentibus, sub-fusco-annulatis ; abdomine fere duplo longiore quam latiore antice, ubi dorsum ejus ulrinque an- gulum humerale ostendit, fascia lata obliqua alba postice abbreviata, retro et deorsum ab angulis humeralibus ducta picto, et, inter has fascias, maculis nonnullis albis secundum dorsum ornato, quarum quattuor reliquis majores quadratum posterius in dorso formant. — Q ad. Long. 4'/, millim. Femina. — Cephalothoraz non parum longior quam latior, fevea centrali forti, transversa; impressionibus cephalicis vix ullis, dorso posterius convexo, anterius recto, parte thoracica in late- ribus fortiter rotundata, in medio postice incisa, parte cephalica ante oculos medios posticos leviter transversim impressa, area oculorum mediorum modo paullulo proclivi; latitudo clypei dimi- diam latitadinem partis thoracicae paene aequat. Vel: omnes parvi, praesertim laterales antici; oculorum series ambo sat fortiter recurvae sunt, series antica a fronte visa deorsum curvata ; series antica paullo longior quam postica est, oculi bini laterales paullo longius inter se remoti quam oculi medii antici a mediis posticis; area oculorum mediorum paullo latior est postice quam antice et paullo longior quam latior postice; oculi medii postici paullo longius inter se quam a lateralibus posticis distant. Oculi medii antici, tuberculo communi impositi, anteriora versus spectant. Mandi bulae femoribus anticis paullo angustiores. Pedes ita: I, IV, Il, III longitudine se excipere videntar (1. paris tamen pedibus 324 T. THORELL 4.5 paris vix longiores), 41.‘ paris reliquis paullo fortiores; aculei carent pedes, pube sat densa cinerascenti in partibus pallidis vestiti; tibiae anteriores secundum totam longitudinem subter « fimbria » sat densa praeditae sunt. Abdomen fere duplo longius quam latius, oblongo-ovatum, antice rotundato-truncatum et hic utrinque angulo sive tuberculo humillimo praeditum, posteriora versus sensim angustatum et humilius, a latere visum igitur sub-triangulum, dorso tamen ad longitudinem leviter convexo. Margo anterior vu/vae spinis duabus pallidis divaricantibus et paullo foras curvatis armatus est. Color. — Cephalothorax obscure fuscus, pube crassa albicanti sat dense vestitus, fascia albicanti-cinerea anteriora versus an- gustato-acuminata a petiolo ad centrum cephalothoracis perti- nente notatus. S/ernum obscure fuscum. Pedes pallide cinerascentes annulis sub-fuscis sat dense cinctis et variatis: in pedibus 1. paris femora, patellae et tibiae, harum basi anguste pallida ex- cepta, obscure fusca sunt, metatarsi pallidius fusci, non annulati. Abdomen supra et in lateribus nigricans est, fascia obliqua lata alba, postice abbreviata, ab angulis humeralibus retro et deorsum ducta in utroque latere ornatum, quae antice, postice et subter macula sat magna nigra limitata esse potest; inter has duas fascias et posterius in dorso maculis nonnullis albis, plerisque in paria dispositis, notatum est abdomen, quarum 4 majores, rotundatae vel paullo inaequales, quadratum in dimidio dorsi posteriore designant: apex abdominis rufescenti-pilosus est. Venter obscure cinerascens. Mamillae fusco-testaceae , superiores macula rotundata nigra supra notatae. Lg. corp. 4'/,; lg. cephaloth. 11/,, lat. ej. 1/,, lat. clyp. 6/, millim.; lg. abd. 31/,, lat. ej. paene 2 mill. Ped. I circa 5 millim. longi. Exempla duo feminea ad Palòn invenit Clar. Fea. Gen. Philoponus, Tuor., 1887. “*130. Ph. cubicus , n., cephalothorace in fundo nigro-fusco , margine anguste et fascia media longitudinali postice in maculam dilatata pallidis; pedibus flavo-testaceis basi nigro-maculatis , tibiis RAGNI BIRMANI 325 1.i paris apice late fuscis et fimbriatis, pilis fimbriae inferioris oblique detonsae praesertim longis ; abdomine multo altiore quam latiore, paene cubico, dorso postice tubercula duo obtusa retro di- recta formante, sub-testacco, semicirculo nigro in declivitate antica, macula oblonga nigra secundum medium dorsi et fascia vel fasciis duabus nigris a tuberculis illis nigricantibus deorsum ad anum ductis ornato. — 9 ad. Long. 3!/, millim. Femina. — Cephalothorax fere inverse cordiformis, modo paullo longior quam latior, postice convexus, dorso a latere viso ante- terius cum area oculorum mediorum recto et proclivi, fovea centrali maxima, antice rotundata, partem majorem declivi- tatis cephalothoracis posticae occupante; impressiones cephalicae nullae. Clypeus humillimus: latitudo ejus dimidiam cephalotho- racis latitudinem vix aequat. Area oculorum magna. Oculi an- tici minuti: series quam formant a fronte visa recta est, series oculorum posticorum, qui non parum sunt majores, sat fortiter est recurva et non parum longior quam series anticorum. Area oculorum mediorum multo latior est postice quam antice et saltem aeque lata postice ac longa; oculi medii postici paullo longius inter se quam a lateralibus posticis distant. Sternum fuscum. Maxe/lae et labium fusca, illae pallido-marginatae, hoc apice pallidum. Pedes ita: I, II, IV, III longitudine se excipiunt; in pedibus 1. paris femora et tibiae, illa intus, hae supra et subter, versus apicem, fimbriata sunt. Abdomen forma insolita, quasi cubicum, paene duplo altius quam latius et longius, a latere visum antice et postice altissime truncatum, dorso a la- tere viso sat leviter convexo, utrinque postice in tuberculum obtusum retro directum producto, declivitate postica pone haec tubercula altissima et valde praerupta. Venter ut in aliis formis gen. Philoponi valde convexus vel potius inflatus est. Color. — Cephalothorax nigro-fuscus, fascia media longitu- dinali pallida, quae pone medium in maculam magnam rotun- datam dilatata est, margine quoque anguste pallido; pube sat crassa cinerascenti et ad partem rufescenti vestitus est. Pa/pi et pedes tlavo-testacei; pedes 1.‘ paris coxas et trochanteres nigros vel nigro-maculatos habent. Tibiae huius paris, basi anguste pal- 326 T. THORELL lida excepta, latissime fuscae sunt, et supra, ubi fasciam longi- tudinalem nigram ostendunt, et praesertim subter pallide fusco- fimbriatae, femora in medio intus pallido-fimbriata. Fimbria subter in tibiis 1.4 paris brevior est, sed e pilis longioribus formata et in penicillum obliquum detonsa, fimbria supra in his tibiis paullo longior videtur sed e pilis brevioribus aequalibus formata, ut fimbria brevior pallida intus in medio femorum 1.‘ paris. Omnes fimbriae e pilis ordinariis formatae videntur. In pedibus insequentibus non tantum coxae et trochanteres basi nigro-ma- culati sunt, verum etiam femora utrinque vel supra versus basin nigra. Abdomen testaceum, semi-annulo deorsum curvato nigro in declivitate antica, et ab eo secundum medium dorsi retro ducta macula vel fascia longitudinali nigra; tubercula duo dorsi postica apice quoque nigra vel nigricantia sunt: ab his tuberculis fascia duplex nigra deorsum ad anum est ducta. Mamz//ae nigrae, apice testaceae. Lg. corp. 34/,; lg. cephaloth. 11/,, lat. ej. circa 11/,; de. abd: 2/,, lat. ejx 44/5, Jal. ej: 2 4/;/millimn Pedal same millim. longi. Feminam singulam ad Bhamò invenit Fea. Fam. TETRAGNATHIDAE. Gen, Tetragnatha, Larr. 1804. 131. T. mandibulata, Walck.. 1841. Carin Chebà. 132. T. gracilis (Stol.), 1868. Bhamò. 133. T. Hasseltii, Thor., 1890. Var. Birmanica, id., 1895. Palòn, Bhamo. 134. T. maxillosa, Thor., 1895. Moulmein. 135. T. geniculata, Karsch, 1891. Palòn. ““136. T. hamata, n., cephalothorace et mandibulis rufo-testacers, harum ungue piceo; palpis et pedibus luteo-testaceis, tarsis clario- ribus; apice bulhi secundum partem tarsalem producto et ad apicem, RAGNI BIRMANI 327 extus, in hamum fortem compressum , anteriora versus curvatum exeunte; pedibus 4.ì paris pedes 2.) paris longitudine paullo su- perantibus; mandibulis cephalothorace parum brevioribus, sub-cla- vatis , apice truncato spinoso-dentato , dentibus sulci unguicularis praeterea sat parvis; ungue mandibulae mutico; abdomine angusto, cylindrato, multis partibus longiore quam latiore. — Q ad. Long. 11 millim. Mas. — Cephalothorax duplo et dimidio longior quam latior, clypeo parte thoracica, quae in lateribus anterius leviter rotun- data est, evidenter angustiore; dorsum a latere visum in medio paullo depressum est, anterius sensim paullo acclive , impres- siones cephalicae fortes, fovea ordinaria centralis fortis et rotun- data. Oculi medii postici reliquis majores sunt, laterales antici reliquis minores. Series oculorum antica vix longior quam postica, sursum curvata et (paullo fortius quam illa) recurva; medii postici spatio diametrum suam aequante separati sunt, inter se paullo longius quam a lateralibus posticis remoti; medii antici, qui cum mediis posticis quadratum formant, parum longius a lateralibus anticis quam inter se distant. Mandibulae cephalo- thorace modo paullo breviores, fortiter divaricantes, a basi ad apicem sensim paullo incrassatae et basi foras curvatae, apice truncatae, latere exteriore recto, interiore leviter convexo; prope apicem supra dente forti, paullo procurvo , sensim acuminato, summo apice tamen oblique truncato et sub-emarginato armatae sunt, et sub eo, magis ad latus exterius, dentibus duobus fortibus acuminatis, cum quibus series inferior sulci unguicularis initium capit; pone eos, spatio sat magno ab iis remota, sequitur series dentium circa 7 sensim magnitudine decrescentium, quorum ul- timi minuti, immo minutissimi sunt. Series superior initium capit cum dentibus duobus vel tribus parvis oblique prope ipsam basin unguis positis et inter se et cum tertio maximo conico proximis, quos sequitur, spatio magno ab hoc dente separata, series den- tium 6 mediocrium sensim decrescentium: primus horum 6 den- tium paullo pone 3.™ seriei inferioris locum tenet. Unguis fortis, non dentatus, prope basin intus fractus, dein ante medium mo- dice incurvus, parte media paene recta, apice unguis brevi 328 T. THORELL sensim angustato-acuminato, modice incurvo et granulo uno alterove inaequali. Pa/pi longi et graciles, praesertim pars eorum femoralis. Pars patellaris angustissime ovata, circa triplo longior quam latior. Pars tibialis parte tibiali paullo brevior est, a basi angusta sensim usque ad apicem dilatata, circa duplo longior quam latior apice; pars tarsalis in laminam angustam, extus ad apicem excisam ante bulbum producta est; ramus ejus exterior parte tarsali plus duplo brevior et bulbo arete applicatus; apex bulbi in procursum angustum basi convolutum secundum partem tibialem anteriora versus protensum exit, qui prope apicem extus ad rectos angulos in hamum fortem, compressum, anteriora versus curvatum exit, ipso apice ante basin hami in spinam gra- cilem porrectam leviter incurvam exeunte. Pedes longi, graciles, valde inaequales, ita I, IV, II, III longitudine se excipientes, 3.i paris pedibus 1. paris paene 4.plo, 2.4 et 4.) parium iis duplo breviores. Pedes anteriores, aculeis paucioribus non longis gracilibus (saltem 4 utrinque in femoribus) armati sunt, pedes posteriores quoque uno alterove aculeo gracili instructi. Abdomen cylindratum, angustum, circa 7.plo longius quam latius. Color. — Cephalothorax rufo-testaceus, summo margine late- rali nigro, impressionibus cephalicis et fovea centrali nigrican- tibus; mandibulae rufo-testaceae , ungui piceo. Slernwm cum maxillis fusco-testaceum , /abium piceum. Pedes luteo-testacei , basi flavo-testacei. Abdomen cinereo-testaceum, fasciis duabus longitudinalibus posterius inter se confusis paullo obscurioribus et punctis minutis flaventibus vel aureis dense conspersis se- cundum totum dorsum extensis ornato; venter quoque duabus fasciis longitudinalibus rufescentibus, una utrinque, notatus est. Lg. corp. 11; lg. cephaloth. 3 1/,, lat. ej. 1 */,, lat. clyp. 11/,; le. abd.,.8, lat.-ej. 44/, millim. Ped. I 33, 11.48, IM 9, IV49 millim. Mas singulus, in montibus Carin Chebà Birmaniae inventus. ** 137. T. tridens, n., cephalothorace fusco-testaceo , modo duplo longiore quam latiore , fovea centrali transversa; serie oculorum antica breviore quam postica, area mediorum paene duplo latiore RAGNI BIRMANI 329 postice quam antice; mandibulis sub-cylindratis , oblique deorsum et anteriora versus directis, cephalothorace brevioribus et circa triplo longioribus quam latioribus , praeter ordinibus duobus ordinariis dentium minorum sulci unguicularis prope apicem supra dentibus tribus armatis, quorum primus (extimus) magnus, procurvus et summo apice bifidus vel emarginatus est, duo reliqui conici, se- cundus (medius) mediocris, terlius magnus et intus directus ; pedibus longis et gracilibus, testaceis, apice metatarsorum et tarsorum nigro ; abdomine cylindrato, nigricanti-olivaceo, maculis minutis albican- tibus variato et linea media longitudinali nigra in dorso notato. — 7 ad. Long. circa 5/, millim. Mas. — Cephalothorax circa duplo longior quam latior, clypeo parte thoracica evidenter paullo angustiore ; impressiones cepha- licae fortes sunt, fovea centralis transversa, profunda. Oculorwm series postica desuper visa paene recta est, modo levissime re- curva, a fronte visa levissime deorsum curvata; series antica desuper visa sat fortiter recurva est, a fronte visa modice sursum curvata: series antica serie postica paullo brevior est. Oculi bini laterales spatio minuto sejuncti sunt, laterales antici reliquis paene aequalibus multo minores. Area mediorum multo, paene duplo, latior est postice quam antice, et multo latior postice quam longior; medii postici, spatio eorum diametro multo, paene duplo, majore sejuncti, vix longius inter se quam a late- ralibus posticis distant; medii antici, spatio eorum diametrum vix aequante separati, circa triplo longius a lateralibus anticis quam inter se remoti sunt. Mandibulae, cephalothorace circa dimidio breviores, paullo divaricantes, deorsum et anteriora versus directae, paene cylindratae, circa triplo longiores quam latiores, latere interiore leviter convexo-arcuato, exteriore paene recto; prope apicem supra dentibus tribus armatae sunt, quorum unus, magis extus situs, fortis, longus et paullo procurvus est, ipso apice truncato leviter bifido vel emarginato, secundus, magis intus situs, conicus et mediocris, tertius, etiam magis intus et paullo magis retro locatus, magnus, conicus et intus directus est. Paullo ante et sub his dentibus tribus, seriem transversam fere formantibus, series dentium sulci unguicularis superior initium capit, quae 330 T. THORELL series ex 6 dentibus sat parvis, conicis constare videtur, spatio inter 3.™ et 4.™ sat magno, reliquis spatiis multo majore. Series inferior ex dentibus 6 (vel pluribus?) sat parvis, conicis, et spatiis sub-aequalibus separatis formata est. Unguis muticus. Palpi gra- ciles, sat breves. Pars femoralis cylindrata et leviter deorsum curvata partes palpi insequentes longitudine circiter aequat: pars patellaris ea multis partibus brevior est, vix plus duplo longior quam latior; pars tibialis parte patellari circa duplo longior, a basi ad apicem sensim incrassata, circa duplo longior quam la- tior apice; pars tarsalis parte tibiali paullo longior, ramo exte- riore non multo ante bulbum pertinente. Apex bulbi sub-ovati spinam breviorem, fortem, compressam, paullo tortuosam format. Pedes sat longi, gracillimi, aculeis sat multis gracilibus et longis (diametro internodii, cui insistunt, duplo et triplo longioribus) armati. Abdomen angustum , cylindratum, plus triplo longius quam latius. Color. — Cephalothorax, mandibulae et ma.rillae fusco-testaceae. Sternum obscurius fusco-testaceum. Pa/pi et pedes testacei, eorum bulbus rufescens; apex metatarsorum cum apice tibiarum angu- stissime nigri. Aculei pedum nigri. Abdomen nigricanti-olivaceum, linea longitudinali nigra secundum medium dorsi, et maculis minutis albicantibus variatum. Lg. corp. 3/,; lg. cephaloth. paullo plus 2, lat. ej. 17/;, lat. clyp. paene 1 1/,; lg. abd. 3%/,, lat. ej. paullo plus 1 millim. Pedial AO Myate/,, DIA]: EV. 0-4/5,-mnillim: Mas singulus, ex Meetan (Tenasserim). Gen. Limoxera, THor., 1590, 138. L. jejuna, Thor., 1897. Malewoon. 139. L. chauliodus, Thor, 1890. Bhamo. Fam. EPEIRIDAE. Gen. Artonis TÙor., Sim., 1895 (*) (= Anania, Tuor., olim). 140. A. bituberculata, Thor., 1895. Palòn. (1) Conf. Simon, H. N. d. Araignées. Ed. 2, I, 4, p. 922. RAGNI BIRMANI 331 Gen. Argyroépeira, Emerr., 1884. 141. A. ditissima, Thor., 1887. Palon, Bhamo. 142. A. leprosa, Thor., 1895. Palòn. 143. A. ventralis, Thor., 1887. Rangoon, Palon, Bhamo. 144. A. Celebesiana (Walck.), 1841. Palon, Bhamò, Malewoon. 145. A. tessellata, Thor., 1887 (Ca/linethis tessellata, id., olim). Palon, Bhamò. Gen. Callinethis, Tuor., 1587. 146. C. elegans, Thor., 1887. Palon. Gen. Tylorida Sm., 1304. (= Argyroépeira, Tuor., ad partem, olim.) 147. T. striata (Thor.), 1877. Palon, Bhamo. Gen. Timonoé ('), n. gen. ’ D Cephalothorax antice satis angustatus, clypeo humillimo. Oculi sat magni; series eorum postica leviter deorsum curvata, desuper visa levissime recurva; series antica modice sursum cur- vata, desuper visa modice recurva. Area oculorum mediorum saltem aeque longa ac lata antice, paullo latior antice quam postice; medii antici reliquis oculis majores, fere aeque longe inter se atque a lateralibus anticis remoti; medii postici longius a lateralibus posticis quam inter se remoti, ubi spatio diametro sua evidenter minore separati sunt. Sternum triangulum, aeque latum ac longum, apice postico brevi inter coxas 4. paris paullo pertinens. Pedes breves, paene eadem longitudine inter se, aculeis non- nullis (etiam in metatarsis) armati; femora 4.‘ paris non ciliata. i!) Tusove7, nom. propr. mythol. 332 T. THORELL Abdomen brevius, ellipticum, obtusum, crassum. Typus: 7. argenteo-sonata, n. Distributione paullo alia oculorum, pedibus brevibus et femo- ribus posticis ciliis longis carentibus hoc genus praesertim ab Argyroepeira, Callinethi, Tylorida et attinibus distinguendum est. **148. T. argenteo-zonata, n., cephalothorace piceo, pedibus flavo- testaceis , posticis pedibus paullo nigro-maculatis ; abdomine nigro, vittis tribus latis transversis argenteis ornato , quarum prima et secunda recurvae sunt, illa in medio profunde incisa, haec in medio abrupta, tertia procurva et in medio margine antico late et profunde emarginata, omnes in utroque latere in fasciam longitudi- nalem conjunctae; ventre nigro. — 2 ad. Long. paullo plus 3 millim. Femina. — Cephalothorax inverse ovatus, circa dimidio longior quam latior, utrinque anterius sat fortiter sinuato-angustatus, impressionibus cephalicis distinctis, fovea centrali longa, magis retro locata, area oculorum mediorum proclivi. Latitudo clypei vix dimidiam latitudinem partis thoracicae aequat; altitudo ejus longitudine areae oculorum mediorum duplo, longitudine man- dibularum multis partibus minor est. Sulcus unguicularis man- dibularum in margine superiore seriem dentium 5 majorum in- aequalium, in margine inferiore seriem dentium circa 4 minu- torum habere videtur. Maxdlae non longiores quam latiores. Labium brevissimum, transversum. Pedes breves, sat fortes, ad longitudinem parum inter se differentes (ut videtur, ita: I, II, IV, III longitudine se excipientes); 1.i paris circa 4!/, millim. longi sunt. Femora postica non ciliata. Unguiculi tarsorum su- periores dentibus nonnullis obliquis densissimis versus basin unguiculi magnitudine cito decrescentibus armati sunt, ungui- culus inferior modo duos dentes breves et obtusos ad basin ostendit; praeterea duos unguiculos auxiliares longos et serrato- dentatos in apice tarsi video. Abdomen vix dimidio longius quam latius, crassum, antice et postice obtusum. Vulva ex area parva elevata inaequali obscura constare videtur, cujux apex nitidus ferrugineus retro directus sulco profundo longitudinali in duas partes divisus est. RAGNI BIRMANI 333 Color. — Cephalothorax et sternum picea, partes oris quoque picea. Palpi flavo-testacei, apice infuscati; pedes flavo-testacei : in pedibus 4.‘ paris femora ad apicem utrinque maculam nigram ostendunt, patellae intus macula vel stria ejusmodi sunt notatae, et tibiae saltem hujus paris apice utrinque nigrae sunt et tarsi apice anguste (metatarsi modo summo apice) nigri. Abdomen nigrum, vittis tribus transversis latis argenteo-albis in dorso or- natum, quarum prima, ad marginem ejus anticum sita, postice in medio anguste et plus minus profunde excisa est, secunda , paullo ante medium sita, ut prima recurva est, et in medio abrupta videtur; vitta tertia, apicem dorsi occupans, fortiter est procurva sive in medio margine antico late et profunde emar- ginata: omnes hae vittae in utroque latere, infra, in fasciam longitudinalem argenteo-albam latam et in margine superiore profunde bis incisam unitae sunt; ventre secundum medium late nigro. Lg. corp. paullo plus 3 millim.; lg. cephaloth. paullo plus 1 1/,, lat. ej. 1; lg. abd. paene 2!/,, lat. ej. paene 2 millim. Feminam supra descriptam ad Palon invenit Fea. Gen. Meta (C. L. Koch), 1836. **149. M. Birmanica, n., cephalothorace testaceo, parte cephalica elevata nigro-fusca, limbo partis thoracicae cum sulco centrali nigri- canti; sterno nigro, mandibulis crassis nigro-fuscis ; pedibus testacers, densius nigro-annulatis et nigro-punctatis; abdomine inverse ovato, circa dimidio longiore quam latiore, ad maximam partem nigri- canti et opaco, cruce media alba et vitta recurva albicanti in mar- gine antico, maculis duabus rotundis albis in medio dorso et, pone eas, serie duplici densissima macularum parvarum obliquarum sensim decrescentium albicantium , et denique , postice in utroque latere, infra, macula majore inaequali albicanti notato. — Q ad. Long. 5*/, millim. Femina. — Cephalothorax non parum longior est quam latior, tibia cum patella 4.’ paris paullo longior, anterius utrinque minus fortiter constrictus, impressionibus cephalicis fortibus, sulco cen- 3534 T. THORELL trali profundo et posterius in tres sulcos divaricantes divisus. Pars thoracica utrinque fortiter rotundata est; pars cephalica sat longa, lateribus leviter rotundatis anteriora versus paullo angustata, a latere visa modice convexa et non parum altior quam pars thoracica. Oculd sat magni, laterales bini inter se contingentes. Series oculorum postica desuper visa paullo recurva est, a fronte visa leviter deorsum curvata; series antica a fronte visa fortius sursum est curvata. Oculi medii antici mediis posticis majores sunt; oculi medii aream postice evidenter paullo latiorem quam antice et paullo longiorem quam latiorem (sal- tem antice) occupant. Spatium inter marginem clypei et oculos laterales anticos non parum majus est quam spatium inter hunec marginem et oculos medios anticos. Spatium inter oculos medios posticos horum oculorum diametrum saltem aequat et non parum majus est quam spatium inter medios anticos. Laterales antici spatio non parum majore a mediis anticis quam hi inter se separati sunt. Sfernwm sub-triangulum, laeve, eleva- tionibus parum evidentibus ad coxas, apice postico obtuso inter coxas 4.) paris productum. Mandibulae fortes, femoribus anticis non parum crassiores, convexae, paullo plus duplo longiores quam latiores, ungue longo, forti. Maxri/lae magis deorsum quam anteriora versus directae, divaricantes , fere dimidio lon- giores quam latiores apice, basi satis angustae , apice late et sat leviter rotundato, labio plus duplo longiores. Labiwm paullo latius quam longius, apice late rotundato-truncatum, limbo late incrassato. Pa/pi sat graciles. Pedes anteriores longi (praesertim tibiis et metatarsis), tarsis sat brevibus. Aculeis paucis longioribus armati sunt et setis pilisque longis densius sparsis; femora 4. paris ciliis subter carent. Abdomen saltem dimidio longius quam latius, inverse ovatum fere, opacum. Vu/va ex fovea sat magna, parum profunda, sub-transversa formata videtur. .Mamz//ae bre- vissimae. Color. — Cephalothorax testaceus, parte cephalica nigro-fusca, et limbo partis thoracicae cum sulco centrali nigricanti. Sternum nigrum. Mandibulae nigro-fuscae; mawvillae et labium nigra. Palpi testacei, parum nigro-annulati. Pedes testacei , nigro-an- RAGNI BIRMANI 335 nulati et dense nigro-maculati: femora, tibiae et metatarsi 3 annulos nigros habent plus minus distinetos vel in maculas divulsos; patellae et tarsi apice nigricantes sunt. Abdomen ad maximam partem nigrum est, pallido-variatum : ad marginem an- ticum maculas tres oblongas albicantes ostendit, quarum media forma fere crucis est, duae laterales in vittam semi-circularem circum basin dorsi coalitae, et in medio dorso adsunt maculae duae rotundae albicantes, pone quas sequitur series duplex den- sissima macularum parvarum obliquarum albicantium sensim de- crescentium; in utroque latere postice, infra sive in ventre, macula major inaequalis albicans conspicitur. Mamiliae sub-testaceae. Long. corp. 51/, millim.; lg. cephaloth. paene 3, lat. ej. 2, lat. clyp. 1/3; lg. abd. 3 '/,, lat. ej. paullo plus 2 millim. Ped. path Os WEA Vea / pat tia IV 2/7 fmillim: Singula femina in montibus Carin Ghecu inventa est. Gen. Nephila, Leacu, 1815. “*150. N. limbata, n. cephalothorace dimidio longiore quam la- tiore, luevi, piceo, limbo laterali sat late luteo, et maculis duabus conjunctim \/ luteum in medio dorso formantibus ornato , pube densa cinereo-argentea tecto ; sterno laevi, nigro, linea longitudinali flavo-testacea secundum medium , lineaque transversa ejusdem co- loris ad marginem anticum notato; pedibus nigris , basi late sub-piceis, femoribus et tibiis annulo flavo-testaceo cinctis ; abdomine anguste cylindrato-ovato, paullo plus duplo longiore quam latiore, a latere viso postice oblique truncato, apice dorsi non parum retro producto: ad colorem in lateribus et supra rufescenti-testaceo vel roseo, fascis duabus longitudinalibus latis anterius inter se con- fusis albicantibus in dorso ornato; ventre nigro , fasciis duabus longitudinalibus parallelis flavis a rima genitali ad maculas duas inaequales flavas posterius in ventre sitas ductis. — 9 ad. Long. 22-13 millim. Femina. — Cephalothorax dimidio longior quam latior, tuber- culis vel dentibus in dorso carens, utrinque anterius modice sinuato-angustatus, parte cephalica anteriora versus vix angu- 336 T. THORELL stata, latitudine clypei */, latitudinis partis thoracicae paullo su- perante, impressionibus cephalicis longis et fortibus, fovea cen- trali transversa, longe retro locata. Sternum ovato-triangulum, muticum, dentibus vel elevationibus carens. Ocu/i laterales, prae- sertim postici, paullo longius a mediis ejusdem seriei quam hi inter se remoti. Oculi bini laterales spatio anterioris eorum diametrum aequante separati. Area oculorum mediorum paene quadrata, modo paullulo latior postice quam antice. Mandibulae tenuiter transversim striatae. Pedes sat longi, aculeis nonnullis mediocribus armati. Abdomen paullo plus duplo longius quam latius, cylindrato-ellipticum , antice rotundato-truncatum, in la- teribus leviter rotundatum: a latere visum postice oblique trun- catum est, apice dorsi obtuso non parum retro supra mamillas producto. Area vulvae fortiter transversim elevata et convexa in medio late nigra est et hic postice inaequalis et ad marginem posticum fovea transversa notata. ‘olor. — Cephalothorax piceus, limbo laterali sat lato luteo, et maculis duabus VV formantibus luteis, in medio cephalothoracis notatus et pube densa cinereo-argentea tectus; slernum nigrum, linea media longitudinali flavo-testacea, et in margine antico linea transversa ejusdem coloris notato. Mandibulae nigro-fuscae; ma- xillae et labium nigra, apice pallida. Pa/pi lutei, parte tarsali apice late nigra, parte femorali subter cinereo-argenteo-pubescenti. Pedes nigri, tarsis rufescenti-piceis; tibiae annulo medio lato flavo-testaceo cinctae sunt, patellae nigro-piceae vel piceae, femora inter apicem plus minus late nigrum vel piceum et basin la- tissime piceam vel testaceo-piceam annulo minus lato flavo- testaceo sunt cincta; coxae et trochanteres piceo-testacea. Abdomen supra et in lateribus rufescenti-testaceum vel (in exemplis nuper captis?) roseum, fasciis longitudinalibus duabus latis albicantibus anterius in unam latissimam confusis secundum dorsum ornatum, ventre nigricanti fasciis duabus longitudinalibus flavis a rima genitali flavo-limbata ad suam quamque maculam inaequalem flavam in parte ventris posteriore locatam ductis ornato, et inter has maculas maculis paucis parvis flavis notato. Latera abdominis anterius fasciam longitudinalem unam alteramye lu- RAGNI BIRMANI 337 team et inaequalem postice abbreviatam plerumque ostendunt. In parte postica oblique truncata colore obscuriore, sub-olivaceo , est abdomen et maculis rotundatis liturisque inaequalibus testa- ceis pictum. Tota pictura flava ventris pube tenui argenteo-cinerea saltem ad partem tecta est. Scuta pulmonalia nigro-fusca annulo sat lato testaceo a vulva nigra separata sunt. Lg. corp. 20 millim.; lg. cephaloth. 6, lat. ej. 4, lat. clyp. 31/43 lg. abd. 13, lat. ej. 6 millim. Ped. I 44'/,, II 381/,; III 18, IV 31 millim. 151. N. maculata (Fabr.), 1793. Rangoon, Prome, Palòn, Malewoon, Catcin Cauri, Carin Cheba. 152. N. Kuhlii (Dol.), 1859. Carin Cheba. Gen. Nephilengys, L. Kocu, 1872. 153. N. Malabarensis (Walck.), 1891. Carin Cheba, Malewoon. Gen. Herennia, TuÙor., 1877. 154. H. multipuncta (Dol.), 1859. Carin Asciuii Ghecu, Malewoon. Gen. Argiope, Sav., 1827. 155. A. caesarea, Thor., 1897. Catcin Cauri, Carin Asciuii Ghecù et Bia-pò. 156. A. pulchella, Thor., 1881. Teinzò, Bhamo, Rangoon, Carin Chebà et Asciuii Ghecù. 157. A. catenulata (Dol.), 1859. Moulmein. 158. A. aemula (Walck.), 1841. Palòn. “159. A. lepida, n., cephalothorace nigricanti, parte cephalica clariore ; pedibus testaceis, nigricanti-annulatis, femoribus nigri- cantibus ; abdomine breviter ovato , posteriora versus angustato et sub-acuminato, supra nigricanti, area sub-testacea antice, quae /\ sat lato albicanti et intus nigrore repleto, et pone id A alio ejusmodi nolata est, area dorsi nigricanti postice aream triangulam nigram, Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.°, Vol. XIX (7 Ottobre 1898) 22 338 T. THORELL fascia cinerascenti vel sub-olivacea utrinque limitatam et utrinque crasse dentatam formante; bulbo genitali in latere exteriore pro- cursibus duobus praedito, quorum alter, basalis, unguem longum procurvum, apice gracili nigrum format, alter procursum breviorem paene rectum, apice breviter acuminato (2?) — £ ad. Long. circiter 4 millim. Mas. — Cephalothorax ad formam plane ut in aliis maribus generis Argiopis est. Area oculorum mediorum paullo longior quam latior, et paullulo latior antice quam postice; spatium inter oculos laterales posticos et medios posticos saltem aeque magnum atque id, quo hi inter se separati sunt. /emora antica antice saltem 3 aculeos et supra 2 aculeos fortes habent, subter femora inermia sunt: tibiae et metatarsi aculeis nonnullis longis sunt armata. Pa/pi breves, clava excepta graciles, partibus pa- tellari et tibiali vix longioribus quam latioribus. Bulbus ge- nitalis anterius procursus duos magnos, foras directos, basi sat longe inter se remotos ostendit, quorum alter, basalis, spinam longam sat fortem (apice longo et nigro tamen gracili) anteriora versus curvatam format, alter vero, qui ex duabus arcte sibi applicatis constare videtur, brevior, paene rectus et sub-com- pressus et apicem versus paullo dilatatus est: lineam longitu- dinalem nigram (spinas duas graciles nigras?) ostendit, ipso apice breviter acuminato, testaceo. Abdomen breviter ovatum, posteriora versus angustatum et sub-acuminatum. Color. — Cephalothorax nigro-fuscus, parte cephalica clariore. Pedes sub-testacei, nigricanti-annulati, femoribus nigricantibus, metatarsis tarsisque apice nigris. Palpi flavo-testacei. Abdomen nigricans, pilis longis obscuris sparsum, et pube tenui rufescenti minus dense vestitum, antice sub-testaceum et in hac area sub- testacea minus bene definita antice / sat magno albicanti, triangulum nigricantem includenti ornatum, et pone id alio A albicanti minus distincto et eo quoque nigrore repleto: pone hane picturam abdomen fasciam transversam latam nigricantem ostendit, quae postice area media multo angustiore triangula nigra usque ad anum ducta continuatur, quae utrinque crasse dentata est et in lateribus saltem anterius linea albicanti limi- RAGNI BIRMANI 339 tatur, lateribus dorsi postice, apud hanc aream triangulam, utrinque cinerascentibus vel sub-olivaceis. Venter niger, macula sub-transversa flaventi utrinque non parum ante mamillas notatus. Lg. corp. 4 millim.; lg. cephaloth. paullo plus 2, lat. ej. paene 2; lg. abd. 21/,, lat. ej. paene 2 millim. Ped. I 61/,, II 6, II 3, IV circa 41/,, millim. Mas singulus, ex montibus Carin Chebà. Gen. Gea, C. L. Koch, 1843. 160. G. festiva, Thor., 1895. Bhamò. 161. G. nocticolor, Thor., 1887. Bhamò. **162. G. catenulata, n., cephalothorace nigro, parte cephalica tota, cum margine partis thoracicae posterius, testacea ; sterno nigro, fascia longitudinali in medio constricta flava et tuberculis latera- libus sex rufescentibus; pedibus testaceis, dense nigro-annulatis ; abdomine supra cinerascenti vel pallide olivaceo, secundum medium maculis sex majoribus rotundatis albicantibus ornato, quae linets nigris transversim ad latera abdominis continuatis definitae sunt et in series duas longitudinales posteriora versus paullo divaricantes et postice nigrore separatas ordinatae, pone quas medium dorsi area triangula nigra, circa !/, longitudinis ejus occupante, utrinque crasse undulato-dentata occupatur. — 9 ad. Long. circa 5 millim. Femina. — Cephalothorax, sternum, partes oris, palpi et pedes ad formam sunt ut in hoc genere plerumque. Area oculorwm me- diorum valde proclivis et plana est; oculi medii postici reliquis oculis non parum majores. Series oculorum postica fortiter deor- sum curvata et procurva est, series antica sat fortiter recurva, a fronte visa paene recta. Area oculorum mediorum fere duplo longior quam latior postice, non parum latior postice quam antice. Oculi bini laterales, quorum anterior posteriore paullo minor est, inter se contingentes sunt, medii antici paullo longius inter se quam a lateralibus anticis remoti, medii postici paullo longius a lateralibus posticis quam inter se. Sternum ad utramque latus tria tubercula parva ostendit. Pedes mediocres, aculeis sat 340 T. THORELL longis et crebris armati. Abdomen circa dimidio longius quam latius, antice et in lateribus anterius levius, posterius fortius rotundatam; antice, paullo pone humeros, tuberculis duobus sub-conicis sat parvis munitum est. Vudva maxima: constat e callo magno paene in circulum curvato, qui septo medio angu- stiore persectum est, hoc septo posterius cum callo transverso latiore crucem formante: callo et septo vulva in quattuor foveas dividitur, quarum duae posteriores minutae sunt. Color. — Cephalothorax niger, albo-pubescens, parte cephalica tota, cum margine partis thoracicae postice anguste, testacea. Sternum nigrum, fascia media longitudinali lata et in medio constricta flava, et tuberculis utrinque apud coxas tribus rufe- scentibus. Mandibulae testaceae; maxillae sub-fuscae, margine intus et apice testaceis, /abiwm fuscum, apice testaceum. Palpi testacei, paullo nigro-maculati. Pedes testacei, nigro-maculati et -annulati: femora 4.i paris supra annulis 3 nigris praedita sunt, subter cum coxa et trochantere nigra, reliqua femora annulis binis, apicali et medio, sunt cincta; coxae sex posteriores testaceae, trochanteres 4.i paris macula parva nigra subter notati. Patellae in medio testaceae sunt, apice et basi nigrae; tibiae saltem subter 3 annulis, metatarsi 2 annulis, medio et apicali, cincti. Abdominis dorsum cinerascens vel pallide oliva- ceum et albo-pubescens est, hac area dorsuali sat dense albo- punctata lineis paucis tenuibus transversis nigris utrinque persecta et maculis majoribus rotundatis sex albis nigro-limbatis in series duas longitudinales posteriora versus paullo divaricantes ordinatis ornata, quae series paene ad ?/, longitudinis dorsi pertinent et posterius spatio inaequali nigricanti separatae sunt: hoc spatium postice in aream nigram triangulam ad anum pertinentem et utrinque crasse undulato-dentatam continuata est. Venter niger ordinibus duobus longitudinalibus parallelis macularum ter- narum flavarum, quarum media utrinque dilatata est, inter vulvam et mamillas ornatus, interstitio inter hos ordines ma- culis minutis 4 flavis fere in quadratum dispositis antice no- tatum. Lg. corp. 5; lg. cephaloth. 2?/,, lat. ej. paene 2, lat. clyp. RAGNI BIRMANI 341 paene 1; lg. abd. 31/,, lat. ej. 21/, millim. Pedes I 71/,, II 3/7, ih 44/75 IV ecirca-6"/, millim. -longi. Femina singula, ex Teinzò. Gen. Larinia, Sm., 1874. 163. L. diluta (Thor)., 1887. — Lipocrea diluta, Thor., Primo Saggio, cet., p. 146. In femina adulta, quae ad Teinzò (non procul a Bhamò) cum nonnullis junioribus capta est, et quae haud dubie ejusdem speciei est ac femina illa junior ad Bhamò capta, quam primum (loc. cit., p. 146) Lipocream dilutam appellavi (1), et quae plane cum descriptione hujus araneae convenit, vulva fusca fere trian- gula est: “ corpus ,, ejus transversum, postice excisum vel profunde emarginatum ex duabus partibus rotundatis et profunde excavatis constare videtur: e latere ejus anteriore exit scapus brevis sub- conicus, vix longior quam latior, “ corpore ,, vulvae circa triplo angustior et apice postico modo ad medium longitudinis ejus pertinens. Linea longitudinalis albicans dorsi abdominis minus distincta est quam in junioribus, fascia longitudinalis ventris ut in iis alba distinctissima. In mare ad., quem hujus speciei credo, bulbus genitalis subglo- bosus et pilosus subter versus basin procursus saltem duos ad maximam partem pallidos, unguiformes fere, ostendit, apice vero, extus, magis subter, unguem parvum nigrum subito deorsum flexum. Altera femina adulta, ibidem capta, et quae ad formam vulvae cum illa satis convenit, pedes sat dense et fortiter nigro- maculatos habet, et puncta nigra abdominis fortiora et paria 7 secundum latera dorsi formantia (ut saepe in forma principali): haec forma, quae propria species fortasse est, ad tempus L. diluta, var. maculatipes appellari potest. In mare ad. simili, cum ea capto, bulbus genitalis subter ad basin procursum longiorem (!) Femina contra, quam in « Aracnidi di Nias e di Sumatra » (Ann. d. Mus. Civico di Genova, Vol. XXX, Ser. 2, Vol. X, pag. 24) ut feminam adultam L. dilutae descripsi, ab hoc specie differre videtur (Conf. descriptionem vulvae ejus). 342 T. THORELL pallidum bifidum ostendit et ante eum unguem nigrum sursum curvatum. Q ad. — Lg. corp. 8 millim., lg. cephaloth. 3, lat. ej. parum plus 2, lat. clyp. parum plus 1; lg. abd. 6, lat. ej. 2 millim. Ped. I ?, II 104/,,.. IM 6/,, IV paene’ 12; pat. + tib. IV 4 millim. Marem et feminam L. dilutae hic descriptos cum paucis junio- ribus ad Teinzò collegit Fea. ** 164. L. lutescens, n., cephalothorace luteo, linea media longi- tudinali nigra posterius notato ; oculis mediis anticis aeque longe inter se atque a lateralibus anticis separatis ; pedibus luteo-testaceis, 3% paris pedibus anticis plus duplo brevioribus; abdomine supra flavescenti , linea longitudinali utrinque ramosa obscura notato , et pilis longis sub-erectis albicantibus consperso, subter magis albi- canti; vulva e corpore transverso utrinque excavato et e scapo angusto plus duplo longiore quam latiore et paullo pone corpus vulvae pertinente formata. — 9 ad. Long. circa 7'/, millim. Femina. — Cephalothorax ad formam ut in specie priore est, tibià 4¢ paris paullulo brevior. Series ocwlorum postica desuper visa parum recurva, paene recta est, a fronte visa deorsum curvata, series antica a fronte visa leviter deorsum curvata. Oculi seriei anticae spatiis aequalibus separati. Oculi medii postici paene contingentes inter se, spatio vix evidenti separati. Pedes Ai paris pedibus 3% paris paullo plus duplo longiores sunt, metatarsi 1' paris tibia paullo breviores. Im femoribus anticis aculeos 2 vel 3 breves antice video, et 1 supra. Abdomen saltem triplo longius quam latius, formà in hoc genere ordinarià, paene cylindratum, antice supra declivitatem cephalothoracis posticam, et postice supra mamillas, in conum brevem libratum productum. Vulva fusca ex ‘corpore ”’ sub-transverso in lateribus rotundato, utrinque excavato et e scapo eo circa triplo angustiore et. paullo longiore, retro directo, lateribus parallelis, leviter versus ventrem curvato et plus duplo longiore quam latiore constat. Color. — Cephalothorax luteus, linea media longitudinali nigra RAGNI BIRMANI 343 in sulco centrali notatus et pilis albicantibus supra sat dense conspersus. Sternum, partes oris, palpi et pedes luteo-testacea, aculei pedum nigri. Abdomen supra flavescens, linea media lon- gitudinali obscura, ramos duos vel tres oblique retro et poste- riora versus directos utrinque emittente notatum et pilis longis et fortibus sub-erectis sat raris albicantibus conspersum, subter magis albicans. Mamillae lutescentes. Lg. corp. 7 !/, millim.; lg. cephaloth. paene 3, lat. ej. paene 2, lat. clyp. paene 1; lg. abd. paullo plus 5, lat. ej. paene 2 olim Pedi 44 1/5; I0:401/5, IL :5/), IV 40;* pati +» tib: IV 31/, millim. Femina singula, ad Teinzò inventa. Gen. Arachnura, Vixs., 1863. “165. A..perfissa (Thor.), area oculorum mediorum duplo longiore quam latiore postice et paullo latiore antice quam postice, oculis binis lateralibus spatio eorum diametrum aequante separatis ; cephalothorace, sterno, parlibus oris, palpis et pedibus sub-testaceo- ferrugineis vel -luteis ; abdomine longissimo , flavo- vel. sub-fusco- testaceo, in lateribus plus minus late rufo-ferrugineo vel rubro, in medio antice profunde inciso et lobos duos porrectos sub-triangulos ita formante, posteriora versus sensim angustato et in caudam longam, non annulatam, in tres procursus conico-acuminatos ex- currente, procursu inferiore duobus supertoribus duplo longiore. — ad. Long. circa 11 millim. Epeira (Cyrtophora) perfissa Thor., Descr. Catal., p. 175 (1895). » » perfissa, Fea | Viaggio di Leonardo Fea in Birmania e Regioni vicine. LX XVI. |. Ria- sunto generale dei risultati Zoologici, p. 259 (639), fig. 33. Quum descriptio nostra loc. cit. data secundum exemplum pullulum facta et mendosa sit (in exemplo illo cauda apice 5 dentibus instructa est visa), novam diagnosim, additis synonymis, hic dedimus. 344 T. THORELL Gen. Poltys, C. L. Kock, 1845. ** 166. P. stygius, n., cephalothorace nigro, pedibus nigro-piceis, pilis et aculeis brevibus densis rufescentibus praesertim in latere interiore pracditis; patellis subter cyaneis, tibiis annulis binis sub- testaceis, praesertim subter distinctis, ornatis ; abdomine breviter ovato, nigro, margine antico late rotundato, compresso, dorso ma- culis paucis parvis nigerrimis pallido-cinctis notato, quarum duae transversae et versus latera dorsi productae posterius in dorso locum tenent ; ventre macula magna testacea et inter eam et rimam genitalem plaga magna nigerrima occupato. — 9 ad. Long. corp. 16 maillim. Femina. — Cephalothorax circa dimidio longior quam latior, formà in hoc genere solità, inverse cordiformis fere, parte cephalica in lateribus fortiter rotundata; impressiones cephalicae fortissimae, sulcus centralis tenuis, postice in foveam magnam profundam sub-triangulam exaratus; pars cephalica quoque in lateribus fortiter rotundata, antice subito angustata et sensim acclivi; frons angustissima vix !/, latitudinis reliquae partis cephalicae aequat. Oculi 4 medii in aream paene quadratam, parum latiorem antice quam postice dispositi sunt; medii antici reliquis evidenter majores, laterales bini sub-aequales reliquis minores. Oculi laterales antici paullo longius a mediis anticis quam hi inter se distant, laterales postici, longe retro in late- ribus partis cephalicae locati, circa 4:plo longius a mediis anticis quam laterales antici a mediis anticis distant. Omnes oculi seriei anticae in lineam paene rectam dispositi sunt. Slernwm paullo longius quam latius, apice postico obtuso non inter coxas 4' paris pertinente. Mandibulae femore antico paullo angustiores, plus duplo longiores quam latiores; sulcus unguicularis in margine superiore dentibus inaequalibus 4, in margine inferiore dentibus 3 armatus est. Pedes I, II, IV, III, longitudine se excipiunt, setis densis et aculeis crebris brevibus praesertim in latere interiore armati; patellis et tibiis depressis ; tibiae etiam supra serie aculeo- rum brevium rariorum praeditae sunt et paullo foras curvatae. RAGNI BIRMANI 345 Abdomen, longe retro cephalothoraci affixum, breviter ovatum est, antice late, postice brevius rotundatum; satis depressum est, margine antico valde compresso: secundum hune marginem, supra et subter, seriem sat longam punctorum impressorum ostendit, et posterius in dorso multa alia ejusmodi puncta sive impressiones, quarum praesertim duae posterius in dorso sitae reliquis majores et profundiores sunt. Vulva ex lamina parva transversa fere trapezoidi nigra postice pallido-marginata constat, ante quam laminam etiam minorem transversam, nitidam, lu- team vel succini coloris video. Mamillae brevissimae. Color. — Cephalothorax niger, pube cinerascenti sub-villosus. Sternum quoque nigrum et cinerascenti-sub-villosum. Mandibulae piceae; maxillae et labium picea, apice pallidiora. Pedes, ut palpi, nigro-picei sunt, pilis et aculeis brevibus densis rufescentibus praesertim in latere interiore praediti. Coxae magis rufo-piceae sunt, patellae subter cyaneae, tibiae annulis binis testaceis saltem subter distinctis ornatae, basali latissimo, altero, sub-apicali, angustiore; etiam in metatarsis saltem posterioribus binos ejus- modi annulos video, unumque, basalem, in tarsis. Abdomen nigrum, pube brevissima rufescenti minus dense vestitum; macula sat parva rotundata vel oblonga nigerrima, annulo pallido cincta in medio dorso versus marginem ejus anticum notatum est, et paullo magis postice litura quaedam transversa ejusdem coloris conspicitur; utrinque in dorso postice, pone impressiones illas majores, aliam maculam nigerrimam paullo majorem transversam video, quae paene ad latera dorsi ut stria transversa pertinet; praeterea duabus aliis ejusmodi maculis parvis, una sub altera, in declivitate abdominis antica, mox sub margine ejus antico, notatum est abdomen. Venter in medio posterius macula magna transversa sub-testacea notatus videtur, inter eam et rimam geni- talem plaga transversa nigerrima occupatus. Mamillae nigri- cantes. Le. corp. 16; lg. cephaloth. 71/,, lat. ej. 51/,, lat. clyp. 2; Hepat. 15, lat. 6j-421/; millim:; Ped. I 26/5; 11 25)4/5 011 19, IV 22 millim. Femina singula, ex Malewoon (Tenasserim). 346 T. THORELL Fede 167. P. acuminatus, n., cephalothorace lurido-testaceo, pedibus ejusdem coloris, paullo sub-fusco-annulatis, femoribus ad apicem late nigris ; abdomine fere dimidio longiore quam latiore, sub-lurido, punctis et striis fuscis variato, apicem posticum obtusum versus sensim angustato, margine antico in medio in spinam breviorem fortem producto et utrinque apud eam fere quadri-dentato, humeris in tuberculum obtusum elevatis quoque, lateribus abdominis pone humeros in seriem longitudinalem fere triplicem tuberculorum fere binorum-quaternorum elevatis. — > jun. Long. circa 7*/, millim. Femina. — Cephalothorax paene dimidio longior quam latior, ad forman ut in specie priore est dictum, sulco centrali et im- pressionibus cephalicis fortibus, parte cephalica alta et ad longi- tudinem convexa, apice angusto: acclivis est, antice oblique truncata. Oculi medii antici reliquis, praesertim lateralibus minutis, plus duplo majores sunt; area oculorum mediorum quadrata, vix latior antice quam postice. Oculi medii antici saltem duplo longius inter se quam a lateralibus anticis remoti sunt; laterales postici circa 4:plo longius a lateralibus anticis quam hi a mediis anticis remoti, cum his et illis lineam paullo deorsum curvatam formantes. Pedes mediocres, fere ut in specie praecedente ad formam et armaturam. Abdomen dimidio longius quam latius, paene triangulo-pyramidatum, a basi sat lata ad apicem posticum valde obtusum sensim modice angustatum, mar- gine antico inaequaliter crenulato et utrinque serie dentium (tuberculorum) 4 praedito, in medio in spinam brevem crassam, sursum et anteriora versus directam et ante reliquum marginem non parum prominentem producto; utrinque supra angulos la- teris anterioris (sive baseos pyramidis) in tuberculum erassum magis obtusum elevatum est dorsum; utrinque sub et ante haec tubercula humeralia transversim, pone spinam illam por- rectam, sub-excavata est basis abdominis, et hic utrinque tuber- cula pauca minora format. Pone tubercula humeralia latera abdominis seriem longitudinalem fere triplicem tuberculorum obtusorum in series breves transversas obliquas 2-4 ordinatas utrinque formant, dorso inter ea laevi, ipso apice dorsi vix tuberculato. RAGNI BIRMANI 347 Color. — Cephalothorax cinereo- vel lurido-testaceus, impres- sionibus cephalicis et sulco centrali infuscatis. Sternwm sub-fuscum ; maxillae et labium ejusdem coloris, apice pallida. Pa/pi testacei, apice late infuscati. Pedes lurido-testacei, femoribus apice late nigris, tarsis annulo fusco cinctis; tibiae et patellae annulo vel umbra singula vel duplici infuscata versus apicem praeditae; aculei pedum fusci. Abdomen lurido-testaceum, in lateribus li- neis nonnullis deorsum directis fuscis et punctis inaequalibus ejusdem coloris praesertim inter tubercula dorsi et postice in eo sparsum. Venter antice pallidus, cingulo nigro inter petiolum et rimam genitalem praeditus. Mamillae luridae. Lg. corp. 7/,; lg. cephaloth. paene 31/,, lat. ej. 21/,, lat. clyps ts le. cabd. 6, lat.cej. paene:44/, millim. ‘Ped. I 124/,, II 12, II 8, IV9 millim. Femina singula nondum adulta, ad Malewoon (Tenasserim) capta. **168. P. turritus, n., cephalothorace rufescenti-fusco; pedibus rufescentibus, late nigro-annulatis, femoribus anterioribus laete rubris et apice late nigris vel cyaneis; abdomine altissimo, circa A:plo altiore quam latiore, turri-formi fere, versus apicem late et leviter constricto, parte apicali ejus ovato-globosa, cinerascenti, parte principali abdominis ea circa duplo latiore, anguste ovata, sub-depressa, in lateribus albo-cinerea, secundum medium nigri- canti et ibi A magno nigro notato, ad apicem posticum vero papulis circa 20 nigris consperso. — Q ad. Lg. corporis circa 7!/, (alt. abd. circa 12) millim. Femina. — Cephalothorax vix dimidio longior est quam latior, ad formam ut in P. acwminato est dictum, excepto quod frons (area oculorum mediorum) directa est, non oblique truncata; pars thoracica in lateribus fortissima rotundata est. Ocuwdc medii postici reliquis non multo majores sunt. Oculus lateralis posticus circa A:plo longius a laterali antico quam hie a medio antico distat, medii postici duplo longius inter se quam medii antici a late- ralibus anticis; medius anticus cum lateralibus antico et postico lineam rectam, non deorsum curvatam, designat. Pedes me- 348 T. THORELL diocres, intus in tibiis (paullo foras curvatis) et metatarsis dense spinulosi. Abdomen forma est singulari: triplo-quadruplo altius quam longius et latius est, et quasi e duabus partibus, turrim crassam formantibus, constans, petiolo duplo longius ab apice antico quam a mamillis cephalothoraci affixum, sursum et ante- riora versus directum: versus apicem enim sat leviter et late constrictum est, parte apicali ovato-globosa, tereti, et parte poste- riore abdominis duplo angustiore et plus duplo breviore; pars posterior sive principalis abdominis supra paullo depressa et in lateribus sat leviter rotundata est, postice obtusa. Color. — Cephalothorax rufescenti-fuscus. Sternum rufescens. Mandibulae rufescenti-fuscae, apice nigricantes. Palpi fusco-te- stacei, basi late pallidiores; pars tibialis apice extus maculam nigram ostendit. Pedes rufescentes, femoribus anterioribus laete rubris et apice late nigris (apice subter cyaneis), internodiis inse- quentibus horum reliquorumque pedum annulis binis latis nigris vel, in tarsis, singulo annulo cinctis; plus minus pube densa brevi nigra et alba variatis. Abdomen, pube tenui densa albi- canti vestitum, in lateribus dorsi posterius et, ut videtur, etiam anterius cinerascens est, secundum medium in formam fere folii angustioris nigricans, quod anterius A magnum nigrum continet; ab hac area nigricante exeunt utrinque striae nigricantes, quae colorem albo-cinereum laterum dorsi persecant. Ad apicem posticum dorsi verrucis sat parvis circa 20 nigris nitidis (oculis similibus) conspersum est abdomen, et ante eos, utrinque anterius, tubercula parva pauciora rariora ostendit. Venter cum mamillis niger. Lg. corp. 71/, (alt. sive long. 12) millim., lg. cephaloth. 3 #/,, lat. ej. 3, lat. clyp. circa 11/,; lg. et alt. abd. 12, lat. ej. 4 millimssPedy}I343;jd1: 124/25 IIL:93/, 50M) 403/g amillima: Singula femina, ex Tenasserim. ** 169. P. raphanus, n., cephalothorace lurido-testaceo, peni- cillo brevi albo foras directo utrinque in parte cephalica paullo pone oculos medios posticos praedito ; pedibus rufescentibus, nigri- canti-annulatis, femoribus apice sat late nigris ; abdomine altissimo, RAGNI BIRMANI 349 saltem quadruplo altiore quam latiore, forma fere raphani, primum anleriora versus sensim modice angustato, tum utrinque dentibus 5 armato, dein citius angustato et in apicem gracilem et longum exeunte. — 9 ad. Long. corp. circa 7!/, millim. (alt. abd. circa 124/, millim.). Femina. — Cephalothorax ad formam ut in priore specie, vix dimidio longior quam latior, utrinque paullo pone oculum me- dium posticum penicillo parvo brevi e pube alba formato et foras directo praeditus. Ocu/i ut in P. turrito est dictum. Palpi sat fortes et longi. Pedes sat graciles et longi, pedes 1‘ paris pedibus 2i paris parum longiores, omnes ut in P. turréto aculeati et setosi. Abdomen altissimum, forma fere raphani, saltem triplo altius quam latius, sursum et anteriora versus directum, longe retro cephalothoraci affixum, apicem anticum versus primum sensim modice angustatum, et dein dentibus 5 conicis sat fortibus in utroque latere armatum, tum cito angustatum et subito in apicem gracilem circa 17/, millim. longum et femore antico non cras- siorem exiens (summus apex abdominis in nostro exemplo paullo mutilatus videtur); in lateribus posterius leviter rotundatum est abdomen, apice postico breviter triangulo. Vulva ex callo trans- verso /\ formi nigro constare videtur, qui utrinque postice tuberculo laevi sub-testaceo auctus est. Color. — Cephalothorax rufescenti-testaceus, albicanti-pubescens, penicillo brevi pilorum albidorum foras directo utrinque paullo pone oculos medios posticos ornato. Sfernwm cum maxima parte maxillarum et labii sub-fuscum. Mandibulae sub-testaceae, apice late infuscatae. Palpi sub-testacei. Pedes rufo-testacei, apice fe- morum sat late nigro; internodiis insequentibus annulis binis (vel singulo) fuscis notatis. Abdomen cinereo- albicans vel -argen- teum, plaga magna supra petiolum nigra, ventre quoque nigro ; in dorso abdominis versus apicem anticum duas maculas minutas nigras in plaga argentea video, dein A nigrum, tum lineam transversam oblongam in medio abruptam nigram et ante eam maculas duas oblongas ellipticas argenteas; denique, ante ipsum apicem posticum, papulas minutas circiter 12 nigerrimas, oculis similes, ostendit dorsum. Apex abdominis anticus vero in latere 350 T. THORELL anteriore lineam vel fasciam longitudinalem nigram ostendit, quae fascia ejusmodi albicanti limbata est. Mamillae rufescentes. Lg. corp. circa 7 1/,; lg. cephaloth. 34/,, lat. ej. 24/,; lg. (alt.) abd. circa 12 !/,, lat. ej. 4 millim. Ped. I 12, II 114/,, III 9, IV paene 91/, millim. Singula femina, in montibus Carin Ghecù capta. **170. P. squarrosus, n., cephalothorace in fundo rufescenti, parte cephalica supra et ante clypeum in colonnam duplo longiorem quam latiorem et inter oculos medios tuberculum obtusum for- mantem producto, et fere in medio longitudinis, utrinque, penicillo nigro foras directo praedito; pedibus rufescentibus, paullo nigro- maculatis, femoribus apice nigris ; abdomine cinerascenti el nigri- canti, vel colore fere suberis, altissimo, cephalothoraci longe retro affico, sub-cylindrato, in dimidio apicali tuberculis majoribus densis inaequali, ipso apice sub-lruncato quasi in digitum angustum sub-acuminatum anteriora versus subito angustato et fracto. — 9 ad. Long. circa 7 millim. (alt. abd. circa 10 millim. Femina. — Cephalothorax ad formam et magnitudinem ut in prioribus, sed apex anticus partis cephalicae, oculos medios et laterales anticos gerens, longius sursum et anteriora versus supra clypeum productus est, circa duplo longior quam latior, summo apice inter oculos medios tuberculum obtusum formante et penicillo angusto longiore e pilis nigris formato et foras directo utrinque, supra oculos medios anticos, et pone medios posticos, magis postice, sito praeditus. Area ocu/orum mediorum, quorum antici reliquis oculis evidenter majores sunt, reclinata est et paullo latior postice quam antice ; laterales postici circa triplo longius a lateralibus anticis quam hi a mediis posticis locati sunt, medii antici non parum longius inter se quam a lateralibus anticis positi. Pedes fere ut in prioribus ad formam et armaturam. Abdomen altissimum, cephalothoraci longe retro affixum, sub-cylindratum et plus triplo altius quam latius, dorso posterius sub-triangulo; hic, sive in dimidio basali, abdomen sub-laeve est, in dimidio apicali vero praesertim in lateribus et ad apicem dentibus vel tuberculis -majoribus densis inaequale: RAGNI BIRMANI 351 ipse apex sub-truncatus abdominis quasi in digitum versus apicem angustatum et sub-acuminatum, basi paene ad rectos angulos anteriora versus fractum est productus, qui apice ipsius abdo- minis multis partibus angustior est, circa 2 millim. longus et circa duplo-triplo longior quam latior. Ad apicem posticum dorsum papulis nonnullis (circa 10) minutis sparsum est. Color. — Cephalothorax rufescens, secundum medium cinera- scenti-pubescens et utrinque antice in parte cephalica, supra oculos laterales anticos, penicillo angusto pilorum obscurorum oblique antrorsum directo praeditus. Sternwm cum maxillis et labio ad maximam partem fuscum ; mandibulae rufo-fuscae. Palpi sub-testacei. Pedes rufescentes, femoribus apice nigris et prae- terea vestigiis annuli angusti medii nigricantis praeditis, tibiis annulis nigricantibus binis, internodiis insequentibus saltem singulo, cinctis. Abdomen in latere antico cinerascens vel colore fere suberis est, in latere postico sive dorso posterius in medio nigricans, ad latera pallide cinerascens, tuberculis et dentibus laterum sub-cinereis vel testaceis, procursu apicali (apicis antici) magis pallido; ad ipsum apicem posticum dorsum papulis non- nullis minutis nigris (oculis similibus) conspersum est. Venter niger. Lg. corp. circa.7, lg. cephaloth.. 3!/,, lat. ej. 2/, millim.; lat. abd. 3, alt. ejus 40 millim. Ped. I 124/,, II 14, III 9, IV 91/, millim. Exemplum singulum femineum ad Malewoon (Tenasserim) inventum est. Gen. Kuetria, TrHor. 1887. 171. E. Moluccensis (Do/.), 1887. Carin Asciuii Ghecù. 172. E. Feae, Thor., 1887. Palon, Toungoo, Bhamo. ** 173. E. limbata, n., cephalothorace sub-olivaceo-testaceo, utrinque fascia paene marginali sat lata nigerrima ornato, palpis pedibusque sub-olivacen-testacets, his nigro-punctatis et aculeis nigris sat cre- bris armatis; area oculorum mediorum paullo longiore quam latiore et paullo latiore antice quam postice, oculis binis late- 352 T. THORELL ralibus contingentibus inter se; sterno nigro, linea media longi- tudinali testacea ; abdomine sub-ovato, in dorso antice, magis intus, tuberculis duobus sat fortibus conicis, intus migerrimis, exterius pallidis munito, dorso pone ea ante medium maculis duabus al- bidis (una utrinque) nigrore conjunetis notato, et dein, a medio dorsi ad apicem ejus posticum, area longa migra ornato, quae lineis duabus albis parallelis includitur et antice maculas duas (vel quattuor) albas continet; ventre area oblonga nigra maculas parvas sex albas continente notato. — 9 ad. Long. 10-11 millim. Femina. — £. Feae haec species ad formam et colorem simillima est, cephalothoracis fasciis duabus latis sub-marginalibus nigerri- mis tamen sine ullo negotio dignoscenda. — Cephalothorax, partes oris, palpt et pedes ad formam ut in £. Feae sunt, oculi ut in ea dispositi. Pedes aculeis longis sat gracilibus armati sunt, femora seriem setarum longarum directarum subter ostendunt. Abdomen, vix duplo longius quam latins, sub-ovatum est, antice modice, in lateribus levius rotundatum, et posteriora versus modice angustatum; dorso paullo pone basin, paullo magis intus, in tubercula duo sat magna, conica elevato. Vulva ex lamina transversa erecta, sat humili, fusca constat, quae, si po- stice (a tergo) inspicitur, postice late truncata est et sulcis duobus deorsum directis in tres partes divisa. Color. -— Cephalothorax luteo- vel sub-olivaceo-testaceus est; praeter fascias duas latas sub-marginales nigerrimas, quae paullo pone impressiones cephalicas initium capiunt et ad marginem posticum dorsi ductae sunt, lineam duplicem nigram secundum medium partis thoracicae ostendit. Sternwm nigrum, linea media longitudinali pallida. Pedes luteo- vel sub-olivaceo-testacei, saltem in femoribus sat dense nigro-punctati, aculeis nigris armati. Abdomen sub-olivaceo-testaceum, tuberculis humeralibus intus nigerrimis, extus pallidis; non multum pone ea initium capit pictura ordinaria dorsi, quae ante medium e macula nigra, maculas duas albicantes, unam utrinque, continente constat, et dein, a medio dorsi ad anum, ex area angustiore nigra, quae maculas duas vel quattuor (in rectangulum longiorem quam latiorem ordinatas) continet et lineis duabus fortibus pa- RAGNI BIRMANI 353 rallelis albicantibus limitatur. Etiam venter aream magnam oblongam nigram ostendit, quae lineis duabus sub-flexuosis et postice abruptis albicantibus includitur et 3 paria punctorum albicantium continet. In utroque latere linea pallida sub-flexuosa postice oblique retro et deorsum curvata conspicitur. Mami/lae ad maximam partem pallidae. Lg. corp. 101/,: lg. cephaloth. paullo plus 4, lat. ej. 3; lg. ada, lat. 1e). +41 millim@® (Ped. 115 18:1/,, Mbidi74/, 2 IN 10, IV 15*/,, pat. + tib. IV 5 millim. Feminas paucas ad Palon et Bhamo collegit Fea. 174. E. cicatricosa [cicatrosa] (Stol.), 1869. (= £. salebrosa Thor., o/im), Tharrawaddy. Gen. Cyelosa, MevnaE, 1866. 175. C. insulana (Costa), 1834. Prome, Palòn, Carin Chebà et Asciuii-Cheba; Tenasserim. 176. C. hybophora (Thor.), 1887. Prome, Tharrawaddy, Palòn, Carin Cheba. 177. C. Mulmeinensis (Thor.), 1887. Tharrawaddy. 178. C. bifida (Dol.), 1859. Var. macrura Thor., 1877. Palon, Carin Cheba, Bhamò. 179. C. tardipes (Thor.), 1895. Mandalay. Gen. Cyrtophora, Sim, 1864. 180. C. de Haanii (Dol.), 1869. Palon (7!), Rangoon, Carin Cheba, Bia-po, Bhamo. Gen. Epeira, Watck., 1805. 181. E. enucleata, Karsch, 1879. Palon, Thagata. Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.*. Vol. XIX (7 Ottobre 189%) 954 T. THORELI, 182. E. decens, Thor., 1877. (£. hispida, Dol. et Thor., olim), Palon, Bhamò, Teinzò, Carin Cheba, Asciuii Cheba et Asciuii Ghecù; Thagatà (in monte Mooleyit). 183. E. punctigera, Dol., 1857. (£. lugubris, Sim., sed certe non È. lugubris, Walck.), Rangoon, Bhamo, ete.; Malewoon. 184. E. nautica, L. Koch, 1875. (£. pudlata, Thor., olim), Rangoon, Palòn, Mandalay, Prome, Moulmein, ete. Exempla duo feminea solito majora (12-13 millim. longa) sed quae praeterea ab exemplis ordinariis £. nauticae sive pullatae dignoscere nequeo, in montibus Catcin Cauri inventa sunt; exemplum femineum tertium, quod illorum est magnitudine et cum iis captum, modo eo est notabile, quod maculas tres albas sat parvas in seriem longitudinalem dispositas in dorso abdominis exhibet (tertia harum macularum, in medio dorso posita, reliquis duabus minore). £. nautica, var. tristicta, haec varietas appellari potest. Saltem in hac femina pedes 4.i paris pedes 2.‘ paris lon- gitudine modo aequant. 185. E. annuligera, n., cephalothorace sub-testaceo, parte cepha- lica nigra, area oculorum mediorum (quorum anteriores reliquis majores sunt et spatio duplo majore a lateralibus anticis quam inter se remoti) paullulo longiore quam latiore et paullo latiore antice quam postice; sterno nigro, fascia longitudinali testacea ; pedibus nigris, densius testaceo-annulatis, femoribus et tibiis annulis binis, metatarsis ternis annulis testaceis cinctis; abdomine brevi, ovato- triangulo, aeque lato et longo, dorso ejus nigro, in lateribus oblique et inaequaliter cinereo-vittato , pietura dorsi praeterea vix evidenti ; ventre nigro, maculis duabus minoribus flavis paullo ante mamillas ornato; vulva ex “ corpore” rotundato humili testaceo, quod antice subito angustatum est et septo quodam nigricantt posteriora versus angustato et per totum corpus vulvae retro ducto persectum, et ex “ scapo”* eo multo angustiore sed vix breviore, retro curvato el directo, basi angustiore quam in medio, constante. -—- Q ad. Long. circa 8!/, millim. RAGNI BIRMANI 355 Femina. — Cephalothorax ad formam plane ut in, e. gr., E. punctigera Dol. et affinibus, pube crassiore sat densa tectus, fovea centrali oblonga et profunda et in medio sulco longitudi- nali praedita. Partes oris ut in ea specie. Vculi medii in trapezium parum longius quam latius, et evidenter paullo latius antice quam postice dispositi ; oculi bini laterales spatio duplo majore a mediis anticis quam hi inter se separati. Pedes dense aculeati, femoribus subter aculeis carentibus. Abdomen breviter ovato-triangulum, aeque latum ac longum. Vulva a vulva £. punctigerae, cet., affatim differt: constat e “ corpore ”’ humili rotundato testaceo, quod antice, intus, subito ad rectos angulos angustatum est, hic igitur paene semi-circulatum, et septo quodam nigricanti persectum est quod posteriora versus angustatum et utrinque nigro-marginatum per totum corpus vulvae retro producitur; porro e ‘ scapo” a margine anteriore corporis vulvae exeunte, deorsum et retro curvato, basi corpore vulvae multo angustiore, sed eo paullo longiore, basi paullo angustiore quam in medio, versus apicem marginato, testaceo. Color. — Cephalothorax testaceus, lateribus partis thoracicae obscurioribus, parte cephalica nigra; densius cinereo-pubescens et pilis albis sub-erectis sparsus est cephalothorax. Sternum ni- grum, fascia media longitudinali testacea. Mandibulae nigricantes; maxillae et labium nigricantia, illae in margine interiore et apice testaceae, hoc apice anguste testaceum. Pa/pi testacei, nigro- annulati. Pedes nigri, testaceo-annulati: femora annulos binos, basalem et medium sat latos, testaceos habent, praeterea ad ma- ximam partem nigra sunt; tibiae annulos binos, metatarsi ternos annulos ostendunt, tarsi basi testacei sunt. Pedum aculei toti nigri, aut nigri, apice pallidi. Abdomen supra nigrum est, late- ribus dorsi oblique et inaequaliter cinerascenti-lineatis; secundum medium picturam fere ejusmodi atque in exemplis obscuris E. punctigerae, E. decentis et E. enucleatae habuisse videtur dorsum, sed parum distinctam. Venter in medio niger maculis duabus minoribus flavis paullo ante mamillas notatum est. Mamiilae nigricantes. Lg. corp. 81/,} lg. cephaloth. 4, lat. ej. 3, lat. clyp. 2; lg. 356 T. THORELL abd. 5 %/,, lat. ej. paullo plus è !/, millim. Ped. I 13, II 11, III 8, IV paene 11; pat.+ tib. IV paullo plus 3 5/, millim. Femina singula, ex Bhamo. #*186. E. bipunctata, n., cephalothorace ferrugineo, cinereo-alli- canti-pubescenti, area oculorum mediorum (quorum postici anticis parum majores sunt) aeque longa ac lata antice et evidenter latiore antice quam postice, oculis binis lateralibus spatio minuto separatis et tuberculo communi impositis, et spatio fere duplo majore a mediis anticis remotis quam quo distant hi inter se; pedibus pallide ferrugi- neis, densius nigro-annulatis; abdomine ovato-elliptico, paullo longiore quam latiore, antice nigricanti et hic maculis duabus parvis albis notato, dein, ante medium, transversim sub-ferrugineo, denique area magna triangula nigricanti, utrinque sub-dentata occupato, lateribus dorsi vittis inaequalibus transversis pallidioribus picto, ventre in medio nigro et fasciis duabus brevibus flaventibus inter vulvam et mamillas ornato, in lateribus nigro- et pallido-varialo ; scapo vulvae retro directo et acuminato lamina quadam oblonga compressa pallide ferruginea supra (versus ventrem) aucto et dilatato. — © ad. Long. circa 8)/, millim. Femina. — Cephalothorax forma in hoc genere solita est; oculorum series postica modice recurva, a fronte visa leviter pro- curva, antica a fronte visa leviter sursum curvata. Area oculorum mediorum, qui tuberculo sat forti proclivi impositi sunt, et quo- rum postici mediis anticis parum sunt majores, aeque lata antice ac longa est, non parum latior antice quam postice. Oculi bini laterales, tuberculo communi impositi et spatio minuto sed dis- tincto separati, fere duplo longius a mediis anticis quam hi inter se distant. Slernwm non parum longius quam latius, elevationibus humilibus ad coxas praeditum, praesertim ad coxas 3.4 paris et in medio inter 4. paris coxas; antice in medio paullo convexo- elevatum videtur. Pedes sat dense aculeati sunt, femora subter tamen aculeis carent. Abdomen pulchre ovato-ellipticum, saltem '/, longius quam latius, antice late et fortiter, postice paullo minus late rotundatum. Vulva e corpore transverso brevi, trans- versim rugoso constat, e quo postice scapus basi sat latus, retro RAGNI BIRMANI 357 curvatus et directus, apicem versus sensim paullo (apice citius) angustatus et sub-acuminatus, versus ventrem leviter curvatus, ferrugineus exit, qui a latere visus apice angustus est, praeterea vero lamina compressa pallide ferruginea supra, versus ventrem, ad longitudinem auctus (dilatatus). Color. — Cephalothorax ferrugineus, pube cinereo-albicanti sat densa vestitus. Sternwm pallidius ferrugineum, marginibus sat late infuscatis. Mandibulae fusco-ferrugineae; maxillue pallidius ferrugineae, apice intus pallidae, ut /abzwm summo apice. Pa/p: pallide ferruginei, paullo nigro-annulati. Pedes quoque pallide ferruginei, nigro-annulati: coxae anteriores macula nigricanti subter notatae sunt; femora apice sat late nigra, et praeterea, subter ad basin et in medio, macula inaequali nigra notata; patellae apice sat late nigricantes sunt, tibiae et metatarsi ternis annulis nigris cincti, tarsi apice late nigri, annulo basali angu- stiore et minus distineto. Abdomen pube brevi appressa sub-aurea densius vestitum est et pilis albicantibus sparsum: maculis duabus minutis albis (una utrinque), spatio sat parvo sejunctis prope marginem anticum ornatum est, dorso praeterea ante medium vitta lata transversa pallidius ferruginea minus distincta notato et ante eam transversim magis nigricante; pone eam aream ma- gnam triangulam nigricantem utrinque inaequalem vel crasse sub-dentatam ostendit; latera dorsi vittis paucioribus transversis latis et inaequalibus pallidioribus picta sunt; praeterea punctis et maculis minutis pallidioribus sparsa sunt dorsum et latera abdominis. Venter in medio niger fasciis duabus brevibus vel maculis oblongis flaventibus minus bene limitatis anteriora versus divaricantibus fere in medio inter vulvam et mamillas ornatus est, et latera abdominis sordide testacea striis nigris inaequalibus ad longitudinem dense variata. Mamillae posteriores obscure te- staceae, anteriores magis fuscae. Lg. corp. 81/, millim.; lg. cephaloth. paullo plus 4, lat. ej. 31/,, lat. clyp. 2; lg. abd. 6, lat. ej. paene 5 millim. Ped. I 121/,, Il 141/,, 11 74/,, IV 104/,, pat. - IV 4 millim. Exemplum femineum hic descriptum in monte Mooleyit (Te- nasserim) invenit Fea. Colore abdominis haec species £. pata- 358 T. THORELL giatae, ocellatae cet. sat similis est, sed minor, et forma vulvae plane alia praesertim ab ea diversa. 187. E. Théisii, Walck., 1841. Tenasserim. 188. E. mitifica, Sim. 1896. Bhamò. ** 189. E. pudica, n., cephalothorace, sterno, partibus oris, palpis pedibusque pallide fusco-testaceis, tibiis et metatarsis posticis apice et in medio plus minus evidenter nigris ; serie oculorum anticorum fortius sursum curvata, oculis mediis aream parum longiorem quam latiorem antice, et latiorem antice quam postice occupantibus, oculis lateralibus anticis non majore spatio a medis anticis remotis quam quo distant hi inter se; abdomine breviter elliptico-ovato, lurido-testaceo et punctis sat densis albicantibus consperso, vitta brevi lata transversa leviter recurva nigra apud marginem anticum, et in medio dorso punctis 4 nigricantibus fortius impressis paene in quadratum dispositis notato. — Q jun. Long. corp. saltem 43, millim. Femina jun. — Cephalothorax laevis et nitidus est, utrinque anterius fortiter sinuato-angustatus, parte thoracica utrinque sat fortiter rotundata, parte cephalica paullo altius convexa et a parte thoracica sulco profundo (impressionibus cephalicis inter se unitis) paene semi-circulato divisa, lateribus leviter rotundatis anteriora versus paullo angustata, fronte rotundata circa 1/, latitudinis partis thoracicae aequante. Clypei altitudo vix diame- trum oculi medii antici aequat. Ocu/i postici desuper visi seriem recurvam formant; a fronte visa haec series modice deorsum curvata est; series antica paullo fortius sursum est curvata. Medii postici reliquis oculis paullo majores videntur. Oculi medii aream paullulo (parum) longiorem quam latiorem antice, et paullo latiorem antice quam postice designant. Oculi laterales bini inter se contingentes sunt; antici eorum non longius a mediis anticis, quam hi inter se distant. Pedes mediocres, aculeis carentes (an ita in adultis quoque?) Abdomen elliptico-ovatum, paullo longius quam latius, paullo latius anterius quam posterius, antice late, postice minus late rotundatum. RAGNI BIRMANI 359 Color. — Cephalothorax, sternum, palpi et pedes pallide fusco- testacea; cephalothorax pube rara pallida sparsus est, palpi et pedes nigro-pubescentes et -pilosi. In pedibus posterioribus vel saltem 4' paris tibiae et metatarsi apicem nigrum et annulum me- dium nigricantem habent. Abdomen lurido-testaceum est, punctis albis dense sparsum et apud marginem anticum vitta transversa lata parum recurva et saltem duplo longiore quam latiore nigra ornatum, punctis albis praesertim pone (apud) hance vittam densioribus et hic maculas duas parvas parum evidentes for- mantibus; etiam in utroque latere abdomen umbram longitudi- nalem nigricantem habere videtur, et in dorso series duas longitudinales punctorum impressorum nigricantium ostendit, quorum quattuor in medio dorso quadratum paullo transversum formantia reliquis majora et profundiora sunt: etiam apice dorsum paullo nigricans videtur. Pilis luteis dorsum densius conspersum est; venter nigricans, mamillae flavo-testaceae. ig. corp. 4 */,; lg. cephaloth. 2 2/,, lat. ej. 21/,, lat. clyp: paullo plus 3/,; lg. abd. 34/,, lat. ej. paene 3 millim. Ped. I 7*/,, IL 64/,, III paene 5, IV paene 6'/,; pat. + :tib. IV 21/, millim. Femina singula junior, ex Mooleyit. E. mitificae Sim. et E. postilenae Thor. haec species aftinis videtur, vitta nigra transversa postice in abdomine carens et, ut videtur, pedibus aculeis carentibus, praesertim vero impres- sionibus cephalicis paene in semicirculum coéuntibus facile ab iis dignoscenda. 190. E. origena Thor., 1889. Carin Chebà. 194. E. nox Sim., 1877. (E. pula Thor., 1877). Palon, Carin Cheba, Bhamo. 192. E. goniaea Thor., 1889. Carin Cheba. 195. E. papulata Thor., 1887. Rangoon, Bhamo. 194. E. lixicolor Thor., 1895. Palòn. 195. E. metalis Thor., 1887. Bhamò. 360 T. THORELL 196. E. oxyura Thor., 1877. (= £. raphanus id. 1887). Palon. 197. E. centrodes Thor., 1887. Palon. 198. E. laglaizei Sim., 1887. Palon, Bhamo, Malewoon. 199. E. melanocrania Thor., 1887. Mandalay, Teinzò. 200. E. calyptrata Workm., 1894. Bhamo. 201. E. pupula Thor., 1889. Bhamò. **202. E. vulvaria n., cephalothorace rufo, parte cephalica a fronte visa supra aequaliter convera, satis alta et lata; oculis mediis aream paullo latiorem antice quam postice occupantibus, lateralibus anticis spatio duplo majore a mediis anticis remotis, quam quo hi inter se distant; pedibus brevioribus, aculeis nee multis nec longis armatis, rufescentibus, basi pallidioribus, paullo sub-fusco-annulatis ; abdomine elliptico-ovato, supra luteo sive au- rantio, punctis 4 nigris anterius et pone ea vena obscura sub-ra- mosa notato, postice et in lateralibus nigricanti; vulva scapo longo testaceo tortuoso retro directo et apice fortiter dilatato munito. Q ad. Long. circa 4!/, millim. Femina ad. — Cephalothorax paullo longior quam latior, a fronte visus supra modice et aequaliter convexus, antice utrinque minus fortiter constrictus, parte thoracica utrinque sat fortiter rotundata, parte cephalica anteriora versus sensim paullo angu- stata, sat magna et lata, altior et magis convexa quam est pars thoracica, fronte lata, leviter rotundata; clypeus humillimus. Oculi medii postici reliquis paullo majores videntur. Series duae oculorum longae: antica a fronte visa recta est, postica hoc modo visa deorsum curvata, desuper visa levissime recurva; oculi medii aream antice paullulo latiorem quam postice occupant. Oculi bini laterales inter se contingentes sunt, laterales antici spatio saltem duplo majore a mediis anticis remoti, quam quo hi inter -se distant. Mandibulae directae, duplo longiores quam latiores, femoribus anticis paullo crassiores. Pedes breves, crassitie mediocri, sat dense pubescentes, aculeis paucioribus nec longis RAGNI BIRMANI 361 nec fortibus armati. Abdomen dimidio longius quam latius, ellip- tico-ovatum, punctis 4 impressis in dorso, in quadratum vel potius in trapezium paullo latius postice quam ant ce dispositis, et postice dense transversim rugosum. Vulva ex “ corpore ” lato obscure rufescenti inaequali constat, et ex “scapo ” longo in zic-zac retro ducto et apice fortiter dilatato. (Pars thoracica postice, in declivitate postica, impressione lata praedita est, ut in aliis Epecris typicis). Color. — Cephalothorax rutus, postice pallidior, pube pallida sat dense conspersus. Sternum rufescens. Mandibulae ruto-testaceae, macillae et labium testaceae. Pedes et palpi rufescentes, femo- ribus basi pallidioribus; tibiae apice infuscatae sunt, metatarsi annulis medio et apicali fuscis cincti. Abdomen rufo-aurantium, punctis 4 impressis nigris anterius, et inter et pone ea vena longitudinali crassa sat brevi sub-ramosa obscura notatum; po- stice et in lateribus quoque obscurius est dorsum. Venter sor- dide sub-testaceus. Lg. corp. 41/,; lg. cephaloth. paullo plus 2, lat. ej. parum plus: 2,’ lat. clyp.:414/,3/lg. abd..31/,, lat. ej. 21/, millim. Ped. I 61/,, II paene 6*/,, III circa 3'/,, IV 41/,; pat. + tib. IV 1 ?/, millim. Singula femina ad Palon est inventa. “* 203. E. modesta, n., ocwlis medis aream aeque longam ac latam et circa duplo latiorem antice quam postice occupantibus, mediis anticis vix longius a lateralibus anticis quam inter se di- stantibus ; cephalothorace testaceo, fascia media longitudinali nigra ; sterno sub-fusco, fascia media longitudinali testacea; pedibus testa- ceis, densius nigro-aculeatis, tarsis anticis et tibiis hì paris summo apice nigris vel fuscis; abdomine paullo longiore quam latiore, pulchre ovato-elliptico, macula sat magna migricanti in declivitate antica, posterius in dorso vero area triangula nigricanti plus minus evidenti et utrinque serie lineolarum paucarum obliquarum ni- grarum definita; ventre nigricanti-testaceo, pone rimam genitalem fascus duabus parallelis flaventibus et pone eas maculis duabus flavis ornatus, et pone mamillas aliis maculis duabus flavis mino- 362 T. THORELL ribus; scapo vulvae brevissimo, sub-circulato, subter excavato. — Q ad. Long. circa 6 millim. Femina. — Cephalothorax forma plane ordinaria, paullo lon- gior quam latior, laevis et nitidus, paullo pubescens, utrinque anterius sat fortiter constrictus, sulco centrali et impressionibus cephalicis mediocribus; parte cephalica anteriora versus paullo angustata, latitudine clypei dimidiam latitudinem partis thoracicae vix aequante; frons rotundata est, clypeus humillimus. Ocz medii antici reliquis paullo majores videntur. Series oculorum postica desuper visa paulio recurva est, a fronte visa modice deorsum curvata; series antica modice sursum curvata est. Area oculorum mediorum aeque longa ac lata antice, fere duplo latior antice quam postice; oculi medii postici spatio vix eorum diametrum aequante separati sunt, medii antici saltem duplo majore spatio quam medii postici separati, vix vel parum lon- gius a lateralibus anticis quam inter se remoti. Pedes sat breves et graciles, aculeis sat densis armati. Abdomen pulchre ovato- ellipticum, paullo longius quam latius, laeve et nitidum, sat dense pubescens. Vi/vae corpus breve scapum oblique deorsum directum, paene semi-circulatum et subter excavatum, fusco- testaceum ostendit. Color. — Cephalothorax flavo-testaceus, fascia media longitu- dinali ab oculis mediis anticis ad declivitatem posticam pertinente notatus. Sternum pallide fuscum, fascia media longitudinali testacea. Mandibulae sub-fuscae; maxillue basi intus nigricantes , praeterea testaceae; /ubivm nigrum, apice sat late testaceum. Palpi testacei. Pedes testacei, tarsis et metatarsis anticis et tibiis 4 paris summo apice nigris vel nigricantibus; pube pallida vestiti et aculeis nigris armati sunt. Abdomen pallide testaceum, pallido- pubescens, macula sat magna lata nigricanti paullo inae- quali in declivitate antica notatum, et tum, in medio dorso anterius, punctis 4 sat parvis impressis fuscis in trapezium magnum postice paullo latius quam antice dispositis; posterius in dorso vero plaga triangula nigricanti, ntrinque serie lineo- larum 4 vel 5 brevium obliquarum nigrarum definita. In utroque latere abdominis, longe postice, maculas duas inaequales nigri- RAGNI BIRMANI 363 cantes video. Venter nigricanti-testaceus pone rimam genitalem fasciis duabus parallelis (minus distinctis) flaventibus est notatus, quae sua quaeque macula distinctissima flava postice, ante mamillas, continuantur; pone mamillas aliae maculae duae flavae minores, cum illis trapezium postice angustius formantes, con- spiciuntur. Mamuillae sub-fuscae. Lg. corp. 6 millim.; lg. cephaloth. paullo plus 2, lat. ej. 2, lat. clypei paene 1; lg. abd. 31/,, lat. ej. paullo plus 3 millim. Ped. I paene 7, II paullo plus 61/,, II paullo plus 4; IV paene 61/,; pat. + tib. IV parum plus 2 millim. Femina singula, ad Teinzò inventa. *“ 204. E. morula, n., cephalothorace piceo, longo, humuali, amtice, cum oculis mediis, supra mandibulas producto, his oculis im quadratum dispositis; pedibus aculeis nigris et pallidis armatis, anterioribus ad maximam partem, tarsis eaceptis, fuscis, posterto- ribus pallidis, nigro-annulatis ; abdomine parvo, sub-ovato, nigro, papula magna elevata, rotundata et sub-transversa, nigerrima ad apicem posticum praedito, utrinque apud eam albo-pubescenti et praeterea anterius in dorso maculis minutis quattuor albis e pube formatis et in trapezium dispositis notato. — £ ad. Long. circa © 1/ o } 34/, millim. Mas. — Cephalothorax humilis, pubescens, non parum longior quam latior, impressionibus cephalicis levibus, sulco centrali mediocri: in lateribus posterius sat fortiter rotundatus est, dein parum rotundatus et anteriora versus sensim angustatus, primum, usque ad oculos laterales, modice, dein breviore spatio et usque ad oculos medios anticos, fortius angustatus, parte cephalica igitur longa, antice obtuse acuminata, fronte cum area ocu- lorum mediorum supra mandibulas parvas prominenti. A latere visus cephalothorax in dorso paene rectus est, modo leviter proclivis. Vew/? medii in quadratum sat magnum dispositi sunt, medii postici mediis anticis paullo majores, laterales bini parvi et contingentes inter se; laterales antici evidenter longius a mediis anticis quam hi inter se distant. Pa/pi breves et basi graciles, clava sat magna rotundata femora antica crassitie cir- 364 T. THORELL citer aequante. Pedes mediocres, aculeis longis armati; femora 4‘ paris aculeos 4 nigros praesertim conspicuos subter ostendunt. Abdomen parvum, humile, sub-ovatum, apice dorsi postico in papulam magnam nitidissimam rotundatam et paullo transversam elevato et praesertim apud eam pubescente. Color. — Cephalothorax piceus, sat dense cinerascenti-pube- scens. Sternum cum coxis et trochanteribus fuligineo-fuscum. Palpi ad maximam partem nigri. Pedes anteriores fusci; tibiae et metatarsi anteriores annulum singulum vel binos annulos pallidos ostendunt; tarsi toti pallidi sunt; praeterea hi pedes aculeis longis fuscis sunt armati et pube albicanti vestiti; pedes posteriores pallidi, femoribus basi sat late fuscis, ut patellis et tibiis apice; metatarsi vero et tarsi horum pedum apice angu- stissime nigri sunt. Aculeis nigris et ad partem pallidis armati sunt pedes. Abdomen nigro-piceum, papula magna nitidissima ro- tundata paullo transversa nigerrima prope apicem dorsi posticum, apice dorsi utrinque cireum eam albo-pubescenti; praeterea an- terius in dorso maculis 4 parvis albis e pube formatis et in trapezium sat parvum et antice paullo latius quam postice dispo- sitis notatum est abdomen, et punctis 4 impressis nigerrimis in quadratum vel potius in trapezium ordinatis. Venter niger, scutis pulmonalibus fuscis. Lg. corp. 31/, millim.; lg. cephaloth. 2'/,, lat. ej. 1 3/55 lat. elyp.'circa'1'; lg abd. 2; lat! ej. 12/, millim: "Ped. “I ‘67/77 i circa 5, Il? IV 5; pat. + tib. IV circa 18/, millim. Mas singulus ad Palòn est inventus. Etsi corpore depresso et praesertim forma cephalothoracis satis notabilis est haec aranea, ad gen. Epeiram eam refero, quum nescio an nota illa modo sexus alterius (maris) sit. et praeterea ab Epeiris ordinariis non abhorreat £. morula nostra. Gen. Perilla , Tuor, 1895. 205. P. teres, Thor., 1895. Palòn, Bhamò. . RAGNI BIRMANI 365 Gen. Deione ('), n. Cephalothorax non parum longior quam latior, utrinque inter partes cephalicam et thoracicam excavato-impressus, a latere visus altus et convexus, parte thoracica brevi in lateribus rotundata, parte cephalica longa, fronte latissima; altitudo clypei diametrum oculi medii antici vix superat. Oculi medii in quadratum dispositi; medii postici reliquis majores, laterales bini paene contingentes inter se, circa triplo longius a mediis anticis quam hi inter se remoti. Sternum fere aeque latum ac longum, antice late truncatum, elevationibus parvis ad coxas. Mandibulae duplo longiores quam latiores, crassae et convexae. Maxillae et labium ut in Epeîridis plerisque. Pedes sat breves et graciles, ita: I, II, IV, III longitudine se excipientes, aculeis paucis armati. Abdomen oblongum, saltem interdum apice postico tubercu- latum. Mamillae in apice abdominis postico, subter, locatae. Typus: D. thoracica, n. Hoc genus ab petra vix nisi forma cephalothoracis insolita differt. ** 906. D. thoracica, n., cephalothorace rufo-piceo, cinereo- pubescente, excavatione utriusque lateris nigro-piceo ; pedibus te- staceis, nigro-annulatis; abdomine fere duplo longiore quam latiore, antice fortiter rotundato, lateribus modo leviter rotundatis posteriora versus sensim paullo angustato, postice truncato et in tubercula quattuor (duo utrinque) crassa et obtusa desinente, dorso in lateribus albicanti-cinereo , secundum medium vero nigro, hac area nigra versus medium, posterius, angustata et fascia angusta albicanti (linea vel cruce nigra geminata) persecta et maculis albicantibus parvis ocelliformibus sparsa, ventre secundum imedium nigro, in lateribus albicanti-testaceo. — ad. Long. paullo plus 5 millim. (*) Delone, nom. propr. mythol. 360 T. THORELL Femina. — Cephalothorax circa !/, longior quam latior, utrinque anterius non parum sinnato-angustatus, parte cephalica impres- sione obliqua latissima et profunda utrinque a parte thoracica (quae in lateribus sat leviter rotundata est et postice truncata) separata, et quasi excavata: inter has excavationes pars cepha- lica sensim angustata paene ad declivitatem cephalothoracis po- sticam pertinere videtur. A latere visus cephalothorax in medio altus est, anterius et posterius paene aequaliter et sat fortiter convexus, posteriora versus sensim declivis, parte cephalica longa aequaliter in partem thoracicam transeunti; quoad libera est pars cephalica, anteriora versus paullo (parum) dilatata est, a fronte visa convexa, lateribus modo levissime rotundatis, paene rectis et parallelis; frons latissime rotundato-truncata parte thoracica parum angustior est, tuberculo oculorum mediorum paullo pro- minente. Pube sat crassa saltem posterius in parte cephalica et utrinque in parte thoracica, ante declivitatem posticam magnam glabram, vestitus est cephalothorax. Clypeus humillimus. Non parum pone oculos binos laterales (loco ubi excavatio illa glabra laterum antice initium capit) tuberculum parvum humile (oculo minuto sub-simile) in utroque latere partis cephalicae video. Oculi medii sat magni, tuberculo obtusissimo proclivi impositi et aream quadratam occupantes, medii postici reliquis non parum majores. Oculi laterales antici, cum lateralibus posticis paene contingentes, saltem triplo longius a mediis anticis quam hi inter se remoti sunt. Sternum aeque latum ac longum, fere dimidiato-ovatum, punctis minutis elevatis sparsum. Mandibulae duplo longiores quam latiores, ovato-cylindratae, femoribus anticis circa duplo latiores, ungui mediocri; sulcus unguicularis antice et postice 4. dentibus armatus est visus. Maxz/ae et labiwm sunt ut in re- liquis Epeiridis plerisque. Palpi et pedes breves, graciles, aculeis setisque paucis ad partem longis praediti. Abdomen duplo longius quam latius, in medio marginis antici fortiter rotundati in tu- berculum obtusum et humile elevatum, quod aculeos duos sat fortes pallidos gerit: lateribus leviter rotundatis posteriora versus sensim paullo angustatum est abdomen, postice truncatum et hic superius tuberculis 4 crassis et obtusis in trapezium breve paullo RAGNI BIRMANI 367 latius quam longius dispositis desinens, quorum duo superiora retro et paullo sursum directa sunt, duo inferiora retro directa et paullo magis inter se approximantia. Vu/va ex area (lamina?) angusta transversa secundum medium excayata vei impressa constare videtur. Color. — Cephalothorax rufo-piceus, utrinque anterius, in excavatione illa inter partem cephalicam et partem thoracicam, nigro-piceus, pube appressa antrorsum directa cinerascenti utrinque in parte cephalica vestitus, et etiam in parte thoracica, anterius, cinerascenti-pubescens. Sternum nigrum; mandibulae piceae, ma- cillae utrinque testaceae, secundum medium (?) nigricantes; dabiwm nigrum, apice anguste testaceum. Pa/pi testacei, parte tarsali et stria longitudinali in parte tibiali, supra, nigris vel piceis. Pedes testacei, nigro-annulati; femora annulum apicalem nigrum osten- dunt, patellae basi et apice plus minus infuscatae sunt, tibiae et metatarsi annulos binos nigros, medium et apicalem, habent, tarsi apice nigri sunt. Abdomen supra nigrum, lateribus late cinereo-albis, linea ter (basi et apice et praesertim late in medio) undulato-curvata ab area dorsuali nigra et in medio, posterius, angustata definitis; secundum medium haec area fasciam angustam longitudinalem albicantem ostendit, quae linea nigricanti persecta est et maculis sat parvis rotundis albicantibus, in centro nigris, est sparsa, quarum 4 anterius in dorso sitae evidentius ocelli- formes sunt et in trapezium postice latius ordinatae. Tubercula 4 abdominalia supra nigra sunt, postice et subter magis cinereo- testacea. Venter secundum medium niger, utrinque sat late albicanti-testaceus. Mamillae sub-fuscae, apice pallidae. Lg. corp. paullo plus 5 millim.; lg. cephaloth. 21/,, lat. ej. paene 2, lat. clyp. 11/,; lg. abd. paene 31/,, lat. ej. 24/, millim. Ped. I: 6 JI 5:1/,, Ul circa 4; 1V 5; pat. -+ tib. IV 2 millim: Femina singula in montibus Carin Ghecù inventa est. Gen. Ordgarius, Keys., 1886. *“ 907. 0. ephippiatus, n., cephalothorace nigricanti, dentibus 11 plus minus latis et fortibus armato; pedibus flavo-testaceis, dense 368 T. THORELL nigro-annulatis; abdomine transverso, lunato-triangulo, antice pro- funde emarginato et inter humeros rotundato-elevatos profunde de- presso, dorso fascia lata nigra verrucis magnis repleta undique, excepto in medio antice, cincto, spatio magno dorsuali ab hac fascia incluso pulchre flavo; ventre nigricanti. — 9 ad. Long. 9 millim. Femina. — Cephalothorax parum longior quam latior, antice utrinque sat fortiter sinuato-angustatus, latitudine clypei dimi- diam partis thoracicae latitudinem circiter aequante, tuberculo oculorum mediorum et tuberculis binorum oculorum lateralium satis prominentibus; praeterea serie dentium trium latorum majorum secundum medium et dente singulo utrinque apud posteriorem horum dentium, ut et utrinque anterius dentibus tribus minoribus in seriem obliquam dispositis munitus est cepha- lothorax, qui antice, inter dentes illos et tuberculum oculorum mediorum (obtusissimum et sursum et anteriora versus directum) proclivis est, posterius sensim declivis. A fronte visa pars cepha- lica multo latior quam altior est, sub-triangula, altitudine clypei longitudine areae oculorum mediorum duplo majore. Oculi medii aream paullo latiorem quam longiorem, et postice paullo latiorem quam antice occupant; oculi bini laterales, inter se contingentes, et tuberculo communi alto impositi, plus duplo longius ab oculis mediis quam hi inter se distant. Mandibulae plus duplo longiores quam latiores basi, versus apicem sensim angustatae. Pedes breves et robusti, aculeis carentes, dense pilosi; metatarsi tibiis sub- clavatis paullo longiores sunt, tarsi brevissimi. Abdomen trans- versum, sub-lunato-triangulum, antice profunde rotundato-emar- ginatum et inter humeros rotundato-elevatos fortiter depressum; utrinque in dorso et in lateribus verrucis magnis dense inaequale est, quae fasciam praesertim in humeris latam et totum dorsum (excepto in medio antice) cingentem formant; ad ipsam basin ventris quasi clavum erectum video, quam scapum vu/vae credo; magis postice venter rimam transversam longissimam et utrinque profundam ostendit, quae nescio an spiracula duo contineat (?). Color. — Cephalothorax nigricans, dentibus dorsualibus nigri- canti-testaceis. Slernum nigrum, partes oris nigro-testaceae. Palpi flavo-testacei, albicanti-pilosi, et praeterea paullo nigro-annulati. RAGNI BIRMANI 369 Pedes tlavo-testacei, albicanti-pilosi et dense nigro-annulati. Abdomen nigrum est, verrucis plerisque sub-olivaceo-nigris, plaga magna dorsuali posterius lata et transversa, antice angu- stiore et inter tubera humeralia producta, quae totum spatium inter verrucas dorsi occupat, flava et albicanti-pubescenti: in hac area puncta 6 fortiter impressa series duas incurvatas formant, et macula parva oblonga obliqua nigra prope utrumque humerum conspicitur. Venter niger, praesertim utrinque ad basim flavens et pallido-pubescens, Mamillae nigrae. Lg. corp. 9 millim.; lg. cephaloth. 41/,, lat. ej. 4, lat. clyps 2i/5;*lesabd:..7, lat: ej. 9 millim. Ped. I 1314/5, 11.134/;, DI 64/5; IV.84/ millim. Exemplum femineum, quod adultum videtur, ad Palòn in- ventum est. 208. 0. sex-spinosus (Thor.) (Notocentria sexspinosa id., olim). Gen. Cyrtarachne, Tuor., 1868. 209. C. inaequalis Thor., 1895. 210. ©. melanosticta, Thor., 1895. ** 944. C. bicolor, n., cephalothorace aequaliter convexo , laevi et nitido, cum sterno et partibus oris luteo-rubro, pedibus ejusdem coloris, sed tibiis, metatarsis tarsisque nigris; abdomine duplo la- tiore quam longiore, laevi, nitido, pone humeros rotundatos in lateribus et postice aequaliter rotundato, transversim dimidiato- elliptico fere, in medio latissime nigro et in ipso apice macula sat magna nigra ornato, humeris late luteo-rubris. — 9 ad. Long. circa 6 millim. Femina. — Cephalothorax, partes oris, palpi et pedes plane sunt ut in C. cingulata Thor. (*) diximus. Oculi quoque ut in ea; series eorum postica vix recurva est, et area mediorum paullulo (parum quidem) latior antice quam postice. Abdomen duplo latius quam longius est, antice latissime truncatum, laeve, nitidissimum, (1) Descr. Catal. of the Spid. of Burma, p. 202. Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.2, Vol. XIX (7 Ottobre 1898) 24- 370 T. THORELL et glabrum, humeris foras directis; pone humeros latissime et amplissime est rotundatum, mamillis non parum ante marginem dorsi posticum locatis. Cicatrices 5 majores in seriem paullo pro- curvam prope marginem anticum ostendit dorsum, et 4 centrales ordinarias, praeter 1 utrinque versus humeros. Vulva e callo transverso brevi nitido satis alto et transversim convexo constare videtur. Color. — Cephalothorax, sternum et partes oris luteo-rubra sunt; palpi ejusdem coloris, partibus tibiali et praesertim tarsali nigris. Pedes quoque luteo-rubri, tibiis, metatarsis et tarsis nigris. Abdomen supra (postice usque ad mamillas) et antice late nigrum, utrinque, cireum humeros apice (extus) macula sat magna ro- tunda nigra notatos, luteo-rubrum, ventre utrinque late luteo- rubro, in medio nigro. MamziZlae \uteo-rubrae in macula hujus coloris positae sunt. Lg. corp. 6 millim.; lg. et lat. cephaloth. paene 2'/,, lat. clyp. circa 11/,; lg. abd. 41/,, lat. ej. 81/, millim. Ped. I paene 6, II paullo plus 54/,, [If 4, IV circa 6 millim. Femina singula, ex montibus Carin Gheca. ** 919. C. histrionica, n., cephalothorace lurido-testaceo , sterno nigro, palpis et pedibus nigris et late testaceo-annulatis; abdomine circa duplo et dimidio latiore quam longiore, laevissimo et mitidis- simo, forma fere fabae transversae, antice latissime truncato vel potius paullo emarginato, postice pone humeros rotundatos late sed modo levissime rotundato, ad colorem in medio supra latissime lurido-testuceo, humeris praesertim subter late nigris, ventre fascia longa nigra a latere inferiore humerum sub mamillis ducta postice limitato. — 9 ad. Long. circa 5 ?/, millim. Femina. — Cephalothorax, sternum, partes oris, palpi et pedes ut in specie priore ad formam sunt. Area ocwlorwm mediorum perfecte quadrata. Abdomen plus duplo, paene duplo et dimidio latius est quam longius, antice latissime truncatum vel potius paullo emarginatum, humeris sat late rotundatis foras directis ; postice latissime et omnium levissime rotundatum est abdomen, et ita forma fere fabae transversae potius quam lunatum dicendum. RAGNI BIRMANI "JIA Laevissimum et nitidissimum est, in dorso transversim et prae- sertim ad longitudinem sat fortiter convexum; secundum mar- ginem anticum seriem cicatricum 5 majorum ostendit, et supra cicatrices 4 ordinarias sat parvas. Praeterea in declivitate abdo- minis antica cicatrices nonnullas video, quarum tres mediae re- liquis majores sunt. Vulva ex lamina sive callo transverso altissimo, transversim convexo et postice excavato constat. Color. — Cephalothorax lurido-testaceus, macula nigricanti ad basin. Sternum nigrum; mandibulae lurido-testaceae, ungue fusco. Palpi nigri, parte femorali basi testacea, tarsali annulo lato sub-testaceo versus apicem cincta. Pedes nigri, late flavo-testaceo- annulati: femora et tibiae apice late testacei sunt, metatarsi apice nigro excepto flavo-testacei, tarsi paene toti testacei. Abdomen supra latissime et antice et postice (hic paene ad ma- millas) sive ad maximam partem lurido-testaceum vel -flavens est, humeris praesertim subter et posterius late nigris: subter fascia sat lata nigra ab humeris circum mamillas nigricantes (sed in area sub-testacea locatis) ducta est, ventrem postice limitans. Venter in medio antice nigricans est, utrinque magis testaceus. Lg. corp. 5 ?/, millim.; lg. et lat. cephaloth. 21/,, lat. clyp. circa 1'/,; lg. abd. paene 4, lat. ej. 8 ?/, millim. Ped. I 51/,, I 5, HI 34/,, IV paullo plus 5 millim. Femina singula, ex Carin Ghecù. 213. C. (Paraplectana, Sim.) coccinella Thor., 1890. Carin Ghecù. Gen. Anepsia, L. Kock, 1871, Sm. 214. A. maritata (Cambr.), 1877. Palòn. 215. A. maculata Thor., 1897. Malewoon. Gen. Thoracites ('), n. Cephalothoracis pars cephalica transversim elevata, alta et lata, parte thoracica multo altior, laevis, sulco medio longitudinali carens; clypeus humilis. (1) topazit)g, miles cataphractus. 372 ; T. THORELL Area oculorum mediorum paene quadrata, paullo latior postice quam antice; oculi bini laterales contingentes inter se, circa 4.plo longius a mediis quam hi inter se remoti. Sternum breve, ovato-triangulum, antice late truncatum, apice postico brevissimo sed acuminato. Mandibulae fortes, breves, ungui brevi. Sulcus mandibularum unguicularis in margine antico 5 dentibus, in postico 6 dentibus armatus est. Maxillae et labium brevissima. Pedes brevissimi, sat graciles, aculeis paucis brevibus praediti. Abdomen longius, posteriora versus sensim angustatum, totum cute dura tectum, spinis carens. Typus: Th. acuminatus, n. A Bunocrania, Thor., typus hujus generis praesertim abdomine cute dura, 'quasi cataphracto, incluso differt, et (femina) parte cephalica sulco medio longitudinali carente. In Bunocrania mas junior (et femina?) sulcum medium longitudinalem in parte cephalica ostendit, et abdomen minus durum est, postice plus minus profunde in duos lobos divisum. Forma cephalothoracis cum Hypophthalma Guér., satis convenit Thoracites. ** 916. Th. acuminatus, n., cephalothorace piceo, parte thoracica paullo pallidiore, partibus oriîs nigro-piceis, palpis pedibusque rufo- testiceis, nigro-annulatis; abdomine duplo longiore quam latiore , posteriora versus sensim angustato, apice breviler triangulo impres- sionibus duabus transversis quasi in tres gradus diviso, gradu medio reliquis duobus longiore, gradu inferiore vis breviore; dorso abdominis nigro, fascia longitudinali flava ornato, quae antice rotundata fere est, tum, in medio, constricta, dein vero, posterius, ramum trans- versum utringue emittente, denique macula rotundata desinente, pone quam alia macula rotundata flava conspicitur; lateribus abdo- minis maculis parvis rotundatis et striis transversis flavis plus minus notatis; ventre toto nigro. — Q ad. Long. 7-8 millim. Femina. — Cephalothorax paullo longior quam latior, tibia cum patella 4.i paris paullo longior, laevis et nitidus, lateribus partis thoracicae leviter rotundatis, parte cephalica lata et alta, RAGNI BIRMANI 373 lateribus paene rectis et parallelis, ad formam ut in feminis Gasteracantharum sed supra magis aequaliter convexa; sulco vel linea media longitudinali impressa caret pars cephalica, quae postice sulco forti fere semi-circulato a parte thoracica multo humiliore limitatur; frons leviter rotundata latissima est, parte thoracica vix angustior. Altitudo clypei longitudinem areae ocu- lorum mediorum fere aequat. Slernwm crasse impresso-punctatum, paene aeque latum antice ac longum, postice breviter acuminatum, sed non apice postice incisum. Ocwl medii postici, reliquis oculis paullo majores, cum mediis anticis aream quadratam, modo paullo angustiorem antice quam postice occupant; laterales bini, con- tingentes inter se, saltem 4.plo longius a mediis anticis quam hi inter se distant. Mandibulae conicae, circa dimidio longiores quam latiores, femoribus anticis saltem duplo latiores; ungue brevi, forti. Maxillae et labium brevissimae. Pedes brevissimi, aculeis paucis brevibus (3 in femoribus 1. paris) armati. Abdomen duplo longius quam latius, antice fortiter rotundatum, posteriora versus sensim lateribus anterius leviter, posterius vix rotundatis sensim angustatum, apice breviter triangulo et transversim parum profunde trifido sive in tres gradus divisum, quorum medius reliquis duobus longior et latior est, inferior reliquis brevior. Totum abdomen cute duriuscula coriacea tectum est et supra et subter punctis crassis dense impresso-punctatum et praeterea impressionibus paullo majoribus sed minus evidentibus 5 anterius, praeter 5 marginalibus utrinque, notatum, aliisque paucis po- sterius. Utrumque latus series saltem tres longitudinales punc- torum impressorum longiorum ostendit, et venter punctis non- nullis ejusmodi praesertim inter mamillas et apicem est sparsus; pone mamillas tres lineas profunde impressas procurvas ostendit, quarum tertia gradum illum inferiorem circumdat. (Linea trans- versa ejusmodi etiam gradum superiorem a medio sive api- cali separat). Mamillae circa duplo longius a petiolo quam ab ipso apice abdominis distant, non tubulatae. Vulva e corpore lato transverso et scapo brevissimo deorsum et retro directo constat. Lg. corp. 7 millim.; lg. cephaloth. paullo plus 2, lat. ej. 2, 374 T. THORELL lat. clyp. 2; lg. abd. 51/,, lat. ej. 3 millim. Ped. I 34/,, II 51/,, III 31/,, IV paullo plus 5; pat. + tib. IV 2 millim. Feminae paucissimae in montibus Carin Ghecù inventae sunt. Gen. Bunocrania, Tuor., 1878. 217. B. biloba Thor., 1878. Bhamò. Mas junior colore abdominis a colore maris junioris antea a me decripti (1) paullo differt: dorsum abdominis ejus in margine antico lineam vel vittam recurvam flavam ostendit, et pone (apud) eam fasciam longitudinalem plerumque bis abruptam, et maculam parvam pone eam; tum, praeter maculam inaequalem in utroque latere, plerumque maculam minutam utrinque, in apice loborum duorum ostendit, tertiamque inter eos, his maculis omnibus flavis. Venter sex maculas minutas in series duas longitudinales digestas exhibet, quarum quattuor anteriores mamillas cingunt. Mas adultus praesertim forma cephalothoracis a mare jun. differt; long. ejus 2 millim. est. Cephalothorax paullo longior quam latior est, lateribus usque ad (ante) oculos laterales aequa- liter et modice rotundatis, tum utrinque subito fortissime angu- status et in partem desuper visam quadratam et reliqua parte cephalica circa sextuplo angustiorem productus, quae oculos 4 medios paene in quadratum dispositos supra gerit; a latere visus cephalothorax in medio altissimus et fortiter convexus est, an- terius modice proclivis, postice longe et fortiter declivis, sulco longitudinali medio sat tenui ab oculis mediis per partem ce- phalicam retro ducto praeditus, parte cephalica parum a parte thoracica granulosa divisa, dense et crasse impresso-punctata. Oculi medii postici mediis anticis non parum majores sunt; oculi bini laterales, inter se contingentes, mediis praesertim posticis minores sunt, spatio 4.plo majore a mediis posticis quam hi inter se remoti. Pa/pi basi angusti, clava magna, sub-globosa. Pedes breves et graciles; 1. paris pedes aculeis nonnullis bre- vissimis armati sunt. Abdomen ut in 37 jun., modo brevior, vix (‘) Studi, cet., II, Ragni di Amboina, p. 25. RAGNI BIRMANI OAD dimidio longior quam latior in dorso; praeter puncta impressa circa 8 secundum marginem anticum puncta vel impressiones majores 6 in series duas longitudinales ordinatas ostendit. Color. — Cephalothorax niger, albo-pubescens, parte cephalica paullo pallidiore. Pa/pî basi testacei, clava ad partem nigra, ad partem fusca. Pedes testacei, nigro-annulati ; 1.i paris pedes femora et patellas tota nigra habent. Abdominis color ut in 37 jun. fere est. Mamillae nigrae, in area rotunda nigra positae. Exempla paucissima ad Bhamò collecta sunt. Num mas Gaste- racanthae cujusdam est haec araneae, quam eandem ac Cyr- tophoram cephalotem Sim. (Etudes arachn. IX. Arachn. d. îles Philippines, zz Ann. de la Soc. Ent. de France, 5 Sér., VII, p. 73, PI. 3, fig. 8) antea paene suspicatus sum? — Conf. figuras maris Gasteracanthae geminatae (Fabr.), in Simon, H. N. d. Ar., 2. Kd. I, p. 836, fig. 886, 887. Gen. Pleetana (Warck.), 1841. 218. P. Hasseltii (C. L. Koch), 1838. Palòn, Teinzò, Bhamo, Carin Asciuii Ghecù. Gen. Gasteracantha (Sunp.), 1833. 219. G. diadesmia Thor., 1887. Palon, Bhamo. 220. G. frontata Blackw., 1864. Palon. 221. G. leucomelaena |leucomelas] (Dol.), 1859. Rangoon, Prome, Meetan. # 222. G. brevispina (Dol.), 1859. Palòn. 223. G. Kuhlii C. L. Koch, 1838. Aswon. Gen. Caerostris, TuÙor., 1868. 224. C. paradoxa (Dol.), 1859. Palon, Aswon. 376 T. THORELL Gen. Talthybia ('), n. Cephalothorax inaequalis, utrinque antice sinuato-angustatus, parte cephalica non elevata, fronte sat lata et paene truncata; impressiones cephalicae fortes, postice non coéuntes; fovea cen- tralis pone eas fortis et transversa et in medio postice sulco medio longitudinali breviore continuata. Oculi 8; laterales bini spatio evidenti disjuncti et sub tuber- culo acuminato locati, a mediis longe remoti; medii postici, qui mediis anticis majores sunt, cum lis trapezium postice latius quam antice formant. Series oculorum antica a fronte visa deorsum est curvata. Mandibulae breviores, ungui brevi; sulcus unguicularis antice 4 dentibus, postice 3 dentibus armatus est. Maxillue porrectae, paullo longiores quam latiores, angulo apicis exteriore rotundato. Labium aeque longum ac latum, sulco transverso profundo recurvo in partes duas paene aeque magnas divisum, parte apicali triangulo-lunata, sub-acuminata. Pedes, qui ita: I, IV (vel IV, I), II, III longitudine se excipiunt, aculeati sunt; patellae, tibiae et metatarsi saltem 1.i, 2.i et 4.i parium deplanati, paullo deorsum curvati et in lateribus longius pilosi; coxae sat longae, metatarsi tibia longiores, tarsi breves. Unguiculi tarsorum superiores aequaliter curvati; alter eorum 10-12 dentibus densissimis pectinatus est, alter dentibus paucio- ribus, quorum duo apicales reliquis non parum sunt longiores. Unguis inferior binis dentibus est pectinatus. Abdomen sub-transversum, molle, antice inaequale vel tuber- culatum, impressionibus nonnullis majoribus praeditum. Mamitlae breves, non tubulatae. Typus: 7. depressa, n. Pedibus deplanatis hoc genus Caerostri praesertim aftine est, formà cephalothoracis et labii, cet., ab ea tamen longe remotum. (1) TaXdopwog, nom. propr. mythol. RAGNI BIRMANI 377 ** 995. T. depressa, n., cephalothorace piceo-fusco, pube brevi appressa ferruginea vestito; pedibus fusco-testaceis, annulis fuscis minus dense cinctis; abdomine depresso, humili, sub-cinereo-testaceo, in lateribus fortius rotundato, postice breviter triangulo, antice in medio late sub-truncato et nigricanti, hac area (declivitate abdominis antica) utrinque tuberculo conico pallido limitata et in medio po- sterius bulla sat parva praedita, his tuberculis et bulla dente mi- nuto supra auctis; ventre nigro, vitta transversa flava (vel maculis duabus flavis) in medio ornato. — jun. Long. 11 millim. Mas jun. — Cephalothorax parum longior quam latior, utrinque sat fortiter sinuato-angustatus, fronte dimidiam partem thora- cicam latitudine aequante, paene truncata, utroque angulo ejus in tuberculum acuminatum elevato, quod exterius oculos binos laterales gerit. Pars cephalica, quoad libera est, brevis, et ante- riora versus sensim paullo angustata; pars thoracica in lateribus ample et fortiter rotundata est, postice late et leviter emargi- nata. Paene planus est cephalothorax, sed pars cephalica mox pone oculos transversim impressa est, et magis postice alia impressione transversa praedita, et tuberculis paucis in paria dispositis scabra. Pedes, non multum ad longitudinem inter se differentes, deplanati et aculeis paucioribus armati sunt. Abdomen paullo latius quam longius, antice inaequaliter rotundato-trun- catum, in lateribus aequaliter rotundatum, postice breviter trian- gulum; depressum et humile est, in medio antice, inferius, breviter et late productum et late emarginatum; antice superius vero duo tubercula, unum utrinque, versus humeros sed multo magis intus sita ostendit, et in medio inter ea, paullo magis postice, bullam quandam rotundatam anteriora versus directam, quae, ut tubercula illa, dente parvo nigro supra armata est. Spatium transversum nigricans (circa 5 millim. latum) inter angulos pallidos prominentiae marginis inferioris et tubercula illa superiora (pallida quoque) declivitatem abdominis anticam repraesentare videtur. In medio dorsum duas impressiones ro- tundatas profundas — praeter alias minores posterius — ostendit. Color. —- Cephalothorax piceo-fuscus est, pube brevi appressa ferruginea (in lateribus partis thoracicae alba) vestitus. Sternwm 378 T. THORELL flavens; mandibulae basi piceae, apice late testaceae, ungue piceo; maxillae flavo-testaceae, labium sub-testaceum, parte basali obscu- riore. Palpi sub-testacei, basi paullo obscuriores. Pedes fusco- testacei, femoribus apice late infuscatis; etiam tibiae, patellae et metatarsi apice paullo infuscati videntur, et tibiae et metatarsi praeterea annulum infuscatum in medio habent; tarsi apice fusci sunt. Aculei pedum nigri; in lateribus patellae, tibiae et inter- nodia insequentia pilis sat longis patentibus albis sat densis munita sunt et praeterea pilis brevioribus nigris supra sparsa. Abdomen supra cinereo-testaceum est, pube brevi albida con- spersum, antice inter tubercula vero nigrum vel nigro-variatum, dentibus paucis minutis nigris quoque; venter subter ante ma- millas vitta fere semi-circulari nigra, et versus petiolum alia vitta transversa nigra notatus est, et inter has duas vittas vitta transversa flava vel maculae duae flavae conspiciuntur. Mamz/lae nigricantes. Lg. corp. 11; lg. cephaloth. 5, lat. ej. paene 5, lat. clyp. 21/,; lg. abd. 7, lat. ej. 8 millim. Ped. I 17, II 16, III 15, IV circa 17; pat. + tib. IV paullo plus 6 millim. Mas singulus nondum plene adultus, cujus abdomen paullo vitiatum est, in Tenasserim ad Malewoon (?) invenit Fea. Errata in « Secondo Saggio sui Ragni Birmani » I: Pag. 23 (183), lin. 20 pro Melopoeus Pocockii lege: M. minax >» 103 (263), » 21 » Ps. Sengoriensi » Ps. Singaporensi NOTA SU ALCUNI BRENTIDI DI NIAS peL Dorr. ANGELO SENNA L'isola di Nias era finora quasi sconosciuta rispetto ai Brentidi e difatti questa località non figura che rare volte nelle mie note che trattano dei Brentidi del tabacco di Sumatra, di quelli delle Batù e delle Mentawei. Alcune poche altre specie ricordo per averle trovate nelle varie collezioni affidatemi per lo studio dalla benevolenza di egregi colleghi e di esse, come delle prime, do ora |’ elenco approfittando dell’ occasione propizia e gradita che il Dott. Gestro mi porge coll’ inviarmi le specie raccolte dal Dott. E. Modigliani nel suo memorabile viaggio e più recente- mente dal Sig. Ugo Raap in una escursione a Nias; tra le quali specie ne trovo una tanto notevole da meritare d’ essere descritta senza ulteriore indugio. 1. Hoplopisthius trichimerus Senna, Ann. Mus. Civ. Stor. Nat. Genova, ser. 2.*, vol. XII (XXXII); p. 451, 1892. Un 2 e una 9g li esaminai tra i Brentidi inviatimi dal Sig. Faust di Libau; essi portavano I’ indicazione: Is. Nias, Jordan. 2. Stereodermus Gestroi Senna, Ann. Mus. Civ. Stor. Nat. Genova, serie 2.*, vol. XIH (XXXIH), p. 261, 1893. Due esemplari coll’ indicazione poc’ anzi citata. 3. St. nemoralis mihi. Un esemplare di Hili Zabobo (Is. Nias) raccolto dal Dott. Mo- digliani nell'agosto 1886. Questa specie è ancora inedita, ma non tarderà ad essere pubblicata in questi stessi Annali nella mia nota sui Brentidi 380 A. SENNA radunati dal Dott. Modigliani a Sumatra nelle regioni dei Ba- tacchi indipendenti. Basterà che qui dica ch’ essa è distinta dallo St. Gestroi Senna pel corpo più angusto, per gli articoli 9° e 10° delle antenne ovato-allungati e per il 3.° solco delle elitre che è largo nel mezzo quanto il 2°. 4. Cerobates sexsulcatus Motsch. Etud. entom. VII, p. 95, 1858. Due esemplari coll’indicazione: Is. Nias, Jordan nella colle- zione Faust. 5. C. tristriatus (Lund), Skrivt. af naturhist. selskab. V, 2, p. 66, 1802. Due esemplari come sopra. 6. Trachelizus bisulcatus (Lund), l. c., p. 67. Una 9 di Lelemboli raccolta dal Dott. Modigliani. 7. Tr. modestus Senna, Notes Leyden Museum, vol. XIV, p: 165, 1691. Un & di Lelemboli. Un ~ di Hili Zabobo, per qualche lieve differenza col pre- cedente, ma specialmente pel solco del prorostro che termina nettamente verso la meta, lo lascio indeterminato. Entrambi gli esemplari furono trovati dal Dott. Modigliani. 8. Higonius niassicus Senna, Bull. Soc. Entom. Italiana, vol, XXV, DIE ™p.at0, 1893. Un o e una g coll’ indicazione: Is. Nias, Jordan. Il primo è conservato nella mia collezione, l’altra in quella del Sig. Faust. 9. H. Poweri Lewis, Journ. Linn. Soc., vol. XVII, p. 299, nota, 1883. Un 7 e una g colla solita indicazione sono posseduti dal Sig. Faust. 10. Microtrachelizus Targionii Senna, Bull. Soc. Entom. Italiana, vol. XXV, III, p. 322, 1893. Un esemplare, cedutomi dal Sig. Faust, ha la provenienza più volte menzionata. BRENTIDI DI NIAS 381 11. Amorphocephalus sumatranus Senna, Notes Leyden Museum, DEMI p-o1495; 1894. Un < di Hili Zabobo fu raccolto dal Dott. Modigliani. L’ unica differenza che trovo confrontando la descrizione del tipo con questo esemplare di Nias è che gli articoli 9° e 10° sono quadrati invece di essere un poco più larghi che lunghi. Non ho però dubbio alcuno riferendolo a questa specie perchè per la forma del rostro e per gli altri caratteri concorda pienamente e la sola specie affine A. /aevis Power è facilmente riconoscibile. 12. Prophthalmus pugnator Power, Ann. Soc. Entom. France, Sesserivol. VII, Bull, p. 44, 1878. Una 9 di Lelemboli (E. Modigliani). Kupeithes n. gen. Baryrrhyncho et Prophthalmo a/fine. Caput aeque longum quam maxima latitudine ad basin, quadratum,; rostrum valde robustum, capitis duplo longitudine (sine mandibulis) aequale, basi prope oculos vix constricium sed statim eadem latitudine quam capite, antennas versus usque ad apicem lateribus late excavatum, margine supero ante antennas sinuato, inter illas rotundato-dilatatum, denique pone eas rursus angustatum et apicem versus gradatim dilatatum,; margine infero integro, pone antennas callositate gibbiformi, suboblique in- ferne exstructa, desuper visa dentem simpliciter simulante munitum; prorostrt apice haud dilatato , mandibulis robustis, arcuatis. Pro- rostrum et mesorostrum infra late profundeque excavata, marginibus elevatis; caput et metarostrum convera, magis elevata, hoc in ex- cavatione mesorostri oblique declive. Mentum angustius et longius generibus praedictis, subcalyciforme. Prothorax ovatus; elytra dorso striata, externe punctato-sulcata. Femora dentata, anteriora basi haud difformia; tibiae anticae ante medium angulatim dilatatae. La caratteristica di questo nuovo genere è data specialmente dalla conformazione del rostro; il capo è quello d’un Prophthalmus, mentre le antenne e il resto del corpo rammentano piuttosto un Baryrrhynchus. Il mento per forma e dimensioni scostasi da entrambi i generi. 382 A. SENNA 13. E. dux n. SI. Brunneo-fuscus, parum nitidus, squamulis ochroleucis undique conspersus, rostro et antennis dilutioribus quam prothorace, elytris lineolis pluribus ferrugineo-rubris notatis. Capite robusto, basi an- gulatim emarginato, lateribus pone oculos vix angustioribus quam basi, dorso parum convexo, medio longitudinaliter anguste sub- depresso, infra convexo, prope basin nonnthil strigoso, foveola gulari vestigio suturae basi conjuncta. Rostro lato, subdepresso, in medio irregulariter angusteque canaliculato, antice subimpresso, infra metarostro convexo, antice oblique declivi; excavatione mesorostri et prorostri in medio longitudinaliter carinata et dimidio basali utrinque area elongato-elliptica leviter elevata et longitudinaliter subsulcata instructa. Antennis modice elongatis, sat robustis, pilosis, articulis 3°-7° elongato-obconicis, 8°-10° paullo longioribus, cylin- dricis, apicali dimidio praecedente distincte longiore, recurvo, apici obtuse acuminato. Prothorace ovato, convexo, in medio longitudina- liter subimpresso. Elytris duplo prothoracis brevioribus eiusque la- titudine, apici subtruncatis, angulis externis rotundatis, dorso striatis, externe punctato-sulcatis, punctis modice profundis, trregularibus ; interstitiis dorsalibus depressis, ad latera angustioribus et sub- convexis, lineolis pluribus subbifariam digestis et linea longiore basali in interstitio 3° notatis. Femoribus clavatis, basi distinete compressis, tibiis anticis ante medium angulatim dilatatis; tarsis normalibus. Processu prosterni lato, metasterno apici foveolato , abdomine basi sulcato, vestigio suturae etiam in medio sat distincto, segmento apicali punctulato, lateribus pubescente. Long. 29 mm. (mandibulis inclusis); rostri sine mandibul. 5 mm., capitis 3 mm., prothoracis 6*/. mm., latit. max. prothor. 5 mm. Has. Hili Zabobo (Is. Nias). Un 7 raccolto dal Dott. Modigliani nell’ agosto 1886. 14. Baryrrhynchus dehiscens Gylh., in Schoenherr, Gen. et Spec. Curcul. I, p. 324, 1840. Di Hili Zabobo e di Lelemboli ho esaminato due maschi presi dal Dott. Modigliani; altri tre e una femmina furono raccolti recentemente dal Sig. Ugo Raap e non portano che 1!’ indica- BRENTIDI DI NIAS 383 zione « Is. Nias ». In tutti le elitre all’apice sono assai lieve- mente piu larghe e meno smarginate che negli esemplari delle grandi isole sondaiche. 15. Ectocemus pubescens Kirsch, Mittheil. K. Zool. Mus. Dresden, I, p. 47, 1875. Un esemplare coll’ indicazione Is. Nias, se non erro raccolto da Doherty, lo trovai fra i Brentidi del Museo di Tring. Firenze, R. Istit. di Studi Superiori, Agosto 1898. VIAGGIO DI LEONARDO FEA IN BIRMANIA E REGIONI VICINE LXXXI. NOTE SUR QUELQUES ESPECES DES GENRES PARATHELPHUSA H. M. E. ET POTAMON SAV., RECUEILLIES PAR M. LEONARDO FEA PENDANT SON VOYAGE EN BIRMANIE. PAR LE D.® J. G. DE MAN a TIerseke, Zélande, Pays- Bas. (Planches IV, V, VI). La petite collection intéressante de Thelphusidae, décrite dans ce mémoire, appartient au Musée Civique d’Histoire Naturelle de Génes et a été recueillie par M. Leonardo Fea en Birmanie. Quoique, grace aux travaux de M. Wood-Mason, notre connaissance des Thelphusidae de l’Inde et de la Birmanie soit déjà assez compléte, la récolte de M. Fea doit étre regardée néanmoins comme une contribution importante a la Faune carcinologique de ce pays. La collection se compose de onze espéces, dont trois appartiennent au genre Parathelphusa, les autres au genre Potamon Say. Une des trois Parathelphuses est nouvelle pour la science, elle fut récoltée au haut Irawaddy. Parmi les huit espèces du genre Potamon cing ont été décrites par Wood-Mason, une sixiéme recueillie dans le Nord du Tenasserim et bien a Thagata a une altitude de 500-600 m. est nouvelle et cette espéce remarquable se rapproche du sous-genre (Geothelphusa. La septiéme, représentée par un seul individu capturé dans les montagnes à l’est de Bhamo, est peut-ètre également nouvelle PARATHELPHUSA DE BIRMANIE 385 et présente quelques affinités avec le Pot. cariniferum de M. qui habite l’île d’Elphinstone 4 l’Archipel Mergui. Enfin un individu femelle sans ceufs, recueilli sur le Mooleyit au Nord du Tenas- serim à une altitude de plus de 1000 m., représente la huitiéme espéce, mais je n’ai pas réussi a la déterminer. M. Fea a récolté les espéces suivantes: 1. Parathelphusa dayana W.-Mas. Bhamo, Mandalay. 2. » crenulifera W.-Mas. Vallée du Houngdarau, Kokareet, Meetan. 3. » Feae n. sp. Bhamo, Teinzo. 4. Potamon andersonianum W.-Mas. Thagata; Monts Carin (Distr. des Asciuii - Cheba); Monts Hcanlain (District de Bhamo). DE » Edwardsi W.-Mas. Monts Catcin, Cauri Cimpfo, Nord de la Birmanie. 6. » atkinsonianum W .-Mas. Thagata; Meetan; Vallée du Houngdarau. ie » pealianum W.-Mas. Monts Carin, District des Bia-pò ou Cheba. 8. » n. sp.? Monts Catcin, Cauri Cimpfo, Nord de la Birmanie. 9) » Sp. Mont Mooleyit. 10. » stoliczkanum W.-Mas. Thagata. RI: » tenasserimense n. sp. Thagata. Afin de faciliter mon travail, je demandais a la Direction du Musée de Paris la permission d’étudier les exemplaires typiques de quelques espéces décrites par H. et A. Milne Edwards; cette permission m’était accordée de la maniére la plus bienveillante et je mempresse de témoigner tous mes remerciements a la Direction et en particulier a M. le Prof. Bouvier. Ces espéces m’étaient envoyées et je me permets d’intercaler dans ce mé- moire quelques observations sur le Potamon indicum Latr., le Pot. Guerini H. M. E. et quelques autres. Outre ces onze espèces, la Parathelphusa sinensis H. M. E., le Potamon hispidum W.-Mas. et le Pot. tumidum W.- Mas. Ann. del Mus, Civ. di St. Nat. Serie 2.4, Vol. XIX (15 Ottobre 1898) 25 386 J. G. DE MAN ont été observés auparavant dans la Birmanie et bien par Wood-Mason et Henderson. Il ne me parait pas sans intérét de signaler ici les espéces de Thelphusidae qui habitent les pays limitrophes de la Bir- manie, mais qui n’ont pas encore été observées dans ce dernier pays, parce que plus tard peut-étre on les y rencontrera. C'est ainsi dans le pays d’Assam situé a l’ouest que vivent la Parathelphusa Edwardsi W.-Mas., le Potamon lugubre W.-Mas., laeve W.- Mas. et austenianum W.- Mas. La petite ile de Salanga, située à la céte occidentale de la Péninsule Malaise, est habitée par la Parathelphusa brevicarinata Hilgd., avec laquelle la Para- thelphusa salangensis Ortm. est identique, ainsi que par le Pot. limula Hilgd. C’est sur les iles de l’Archipel Mergui que vivent le Pot. callianira de M. et le Pot. cariniferum de M. En Siam on a découvert le Pot. Larnaudii A. M. E. et le Pot. siamense A. M. E., qui habitent tous les deux les environs de Bangkok, tandis que von Martens y a observé la Parathelphusa sinensis H. M. E. Récemment Madem. Rathbun vient de signaler a Trong, Péninsule Malaise, le Pot. Abbotti Rathb., espéce voisine du Pot. pealianum W.- Mas. J’ajoute a la fin de ce mémoire une Liste de toutes les espéces publiées jusqu’a présent des genres Potamon Sav., et Parathel- phusa H. M. E. Genre PARATHELPHUSA H. M. E. 1. Parathelphusa dayana W.-Mas. PI. IV, Fig. 1. Parathelphusa Dayana Wood-Mason, Journal Asiatic Soc. Bengal, T. XL, 1874, Pt. II, p. 192, Pl. XI. — Annals and Magaz. of Natural Hist. T. XVII, 4 Ser., 1876, p. 121, 122. — Henderson, Trans. Linnean Soc. London, 2.° Ser. Zoology, Vol. V, Part 10, London 1893, p. 386. Un male adulte, une jeune femelle et quatre males trés-jeunes provenant de Bhamo. PARATHELPHUSA DE BIRMANIE 387 Un jeune male et une femelle adulte recueillis è Mandalay. Le màle adulte est de plus grande taille que les individus ob- servés par Wood-Mason et Henderson. Comme chez les deux individus provenant de Mandalay, la grosse pince se trouve au coté droit. La longueur horizontale de cette pince (Fig. 1) est presque égale a la largeur de la carapace; les doigts, mesurés horizontalement, paraissent un peu plus longs que la portion palmaire et la hauteur de celle-ci, 4 l’articulation des doigts, égale à peu près sa longueur horizontale. Le doigt immobile est arqué de facon que le bord inférieur de la pince parait un peu concave au-dessous de l’articulation des doigts; l’index est garni de 20 ou 21 petites dents coniques dont deux au milieu du doigt sont un peu plus fortes que les autres. Le pouce dont la pointe est cassée, est armé, a quelque distance de l’articu- lation, d'une dent un peu plus forte que les deux grandes dents de l’index et porte en outre 9 ou 10 petites dents, qui, comme celles du doigt immobile, sont alternativement un peu plus grandes. La main est lisse, aussi bien sa face externe que son bord supérieur. L’individa male récolté a Mandalay est de plus petite taille et sa grande pince a encore la forme figurée par Wood-Mason (1. c. fig. 3), les doigts étant en contact dans toute leur lon- gueur; la main est encore légérement granuleuse en dessus et sur la partie proximale de sa face externe. Les bords latéro- antérieurs portent, chez cet individu, un peu en arrière de la quatriéme ou dernière dent épibranchiale une trés-petite saillie obtuse que l’on pourrait prendre de prime abord comme une cinquième dent épibranchiale rudimentaire; elle est produite par une trés-petite échancrure du bord latéral. Le sillon semi-circulaire qui limite la région mésogastrique en arriére, ainsi que les sillons branchiocardiaques, sont a peine marques chez les deux individus provenant de Mandalay; mais assez distincts au contraire chez le vieux màle de Bhamo. 388 J. G. DE MAN Dimensions en millimétres: N° 1(2) N.°2(9) N°3(2) N° 4(9) Largeur de la carapace . . . . . 58 47 36 23 '/s Longueur » » yey ee 33 26 17% Distance des angles orbitaires externes 38 30 24 16 V5 Longueur horizontale de la grande pineet AON. IV.) Taare Bio ibe 30 24'/, 12 Huuteur 4 la base des doigts . . . 24 13 10% 3/ Longueur horizontale des doigts . . 30 16 15 61/9 N.° 1 et 4 Bhamo, N.° 2 et 3 Mandalay. Cette espèce n’habite que la Birmanie. Elle a été observée par Wood-Mason a Mandalay et à Prome, par Henderson a Tounghoo et elle est aisément a distinguer par sa carapace élargie et bombée ainsi que par les quatre petites dents épi- branchiales aplaties et aigués. 2. Parathelphusa crenulifera W.-Mas. Pl. IV, Fig. 2. Parathelphusa crenulifera Wood-Mason, Proceedings Asiatic Soc. Bengal, 1875, p. 231. — The Annals and Magaz. of Na- tural History, London, Ser. 4, V. XVII, 1876, p. 121. Un male adulte et une jeune femelle sans ceufs recueillis en Mai 1887 dans la vallée du Houngdarau, Tenasserim. Un male de taille moyenne, provenant de Kokareet, Tenas- serim, recueilli en Février 1887. Un jeune male récolté, en Avril 1887, a Meetan sur le Houngdarau. Le bouclier céphalo-thoracique est pew é/argi, la largeur en effet se rapporte a la longueur comme 5:4; la carapace pré- sente sa plus grande largeur à la limite de son tiers antérieur, c'est-à-dire au niveau des troisiémes ou pénultiémes dents épi- branchiales. La carapace est un peu bombée aussi bien longitudi- nalement que transversalement, sa forme est sexangulaire. Les sillons interrégionnaires sont peu marqués. On observe, un peu en arrière du milieu, le sillon semi-circulaire qui sépare la région gastrique de la région cardiaque; ce sillon est peu PARATHELPHUSA DE BIRMANIE 389 profond et ne s'étend que jusqu’au niveau des dernières dents épibranchiales. De faibles dépressions obliques, situées entre les extrémités du sillon semi-circulaire et les dents épibranchiales de la première paire, séparent la région gastrique de la région branchiale antérieure; des dépressions peu profondes séparent de méme la région cardiaque des régions branchiales postérieures. Immédiatement en arriére du sillon cervical se trouvent les très- petits lobules urogastriques, imparfaitement délimités par des sillons trés-peu profonds. D’autres dépressions interrégionnaires nexistent pas, de facon que les régions sont a peine distinctes ou point du tout. La surface du bouclier céphalo-thoracique pré- sente partout wne ponctuation trés-fine et trés-serrée, sauf sur les parties situées en avant de la créte post-frontale; la surface pa- rait du reste /isse et ce n'est qu'à un trés-fort grossissement que l’on observe une granulation extrémement fine, microscopique. La carapace est assez large en avant, la distance des angles orbitaires externes mesurant dewx troisiemes de la largeur. Le front, obliquement dirigé en bas, est proéminent et sétend un peu au-dela des angles extraorbitaires. Quand la carapace est vue de face, le bord libre du front parait droit, mais les angles externes obtus sont un peu inclinés en bas; mais si l’on regarde la carapace d’en haut, le bord frontal parait légèrement arqué et présente au milieu une échancrure évasée et peu profonde. Le bord frontal fait des angles obtus avec les bords latéraux du front qui se dirigent trés-obliquement en arriére; une dé- pression oblique aboutissant a l’angle externe du bord frontal spare le front du bord superciliaire un peu voùté, c’est-a-dire de la partie interne de la paroi sus-orbitaire, et la surface du front parait ainsi légérement bombée a chaque cdté de la dé- pression médiane. Les orbites sont petites, elles ne sont que moztié aussi larges que le bord libre du front et un peu moins hautes que larges. Le bord frontal et les bords sus-orbitaires sont distinctement crénelés; le bord sous-orbitaire qui est finement granulé, est un peu sinueux, forme un angle droit avec l’angle extraorbitaire et séléve comme une dent triangulaire et obtuse à son angle 390 J. G. DE MAN interne. Il y a un espace considérable entre cet angle sous- orbitaire interne et les angles externes du front. La créte post-frontale bien marquée est inlerrompue. Sa por- tion interne, plus avancée que les parties latérales, est formée par deux bourrelets ovalaires, plus ou moins aplatis en dessus, arrondis et légérement rugueux en avant, c’est-a-dire par les lobes épigastriques; il n'y a pas une limite entre ces lobes et la région gastrique, mais ils sont séparés l’un de l’autre par le sillon mésogastrique qui ne se prolonge pas en arriére et dont méme la bifurcation n’est que rarement visible. Les parties latérales se présentent chacune comme une ligne finement gra- nulée, un peu sinueuse et dirigée transversalement vers la pre- miére dent épibranchiale, qu’elle n’atteint cependant pas, la ligne cessant subitement en arrière de l’angle orbitaire externe ; ces lignes délimitent en avant les parties latérales de la région gastrique, qui s'abaissent ici brusquement vers les orbites. La distance des lobes épigastriques jusqu’au bord libre du front mesure un quart de la largeur de ce bord, de facon que le front parait beaucoup plus large que long. Les bords latéro-antérieurs ont a peu prés la méme longueur que les bords latéro-postérieurs et sont armés de cing dents bien développées et saillantes, dont la première est la dent extraorbi- taire. Celle-ci est /a plus grande de toutes et est aplatie, sa pointe aigué est dirigée en avant et un peu en dedans et son bord externe finement crénelé est assez fortement arqué. Les quatre dents suivantes ou épibranchiales diminuent graduellement de gran- deur, quelquefois, comme chez le male adulte, la troisiéme ou penultiéme dent parait aussi grande que la deuxiéme; ces dents sont de méme aplaties et trés-aigués, leurs bords, surtout leurs bords postérieurs arqués, sont plus ou moins garnis de granu- lations. Les bords latéro-postérieurs légérement concaves pré- sentent quelques lignes finement granuleuses, courtes et rares, et c'est sur la surface des dents épibranchiales et auprès d’elles que se voient quelques trés-petites granulations. Le bord posté- rieur de la carapace, vue d’en haut, parait droit et est a peu près aussi large que le bord libre du front. Une ligne, finement PARATHELPHUSA DE BIRMANIE 391 granuleuse, cristiforme et courbée en S, s'étend parallèle avec le bord inférieur de la carapace, au-dessus des pattes des trois derniéres paires. Les régions sous-hépatique et sub-branchiale sont un peu granuleuses, quelques petites granulations se trouvent sur le branchiostégite situé entre la région sous-hépatique et le cadre buccal, mais seulement près du sillon hépatico-branchial; ce sillon cependant n’est pas réguliérement perlé. L’épistome est trés-court. L’ischiognathe des pattes-màchoires externes qui porte des ponctuations peu profondes, ne présente pas meme une trace du sillon ischial, comme chez la Parathel- phusa Poecilei de |’ Alima Lateké et la Platythelphusa armata du lac Tanganika. Le mérognathe est un peu plus large que long, le bord externe est réguliérement arqué, le bord interne droit, le bord antérieur légérement concave, de facon que l’angle an- téro-externe est obtus. L’abdomen du male est triangulaire, à bords un peu con- caves. Le sixiéme article est, au milieu de sa longueur, dewxr fois aussi large qu'il est long; son bord postérieur est d’un tiers plus large que son bord antérieur et les bords latéraux sont droits. L’article terminal est un peu plus court que son bord postérieur est large; son extrémité est arrondie et ses bords latéraux sont légèrement concaves. L’abdomen et le plastron sternal sont un peu ponctués. Les pattes antérieures sont, chez le male adulte, trés-cnégales, chez les individus plus jeunes la différence est moindre, chez tous la grosse pince se trouve au còté droit. Je vois quelques lignes finement granuleuses et transversales sur la face posté- rieure du bras de la grosse patte, auprés de son bord supérieur lequel est armé d’une courte épine trés-aigué près de son ex- trémité antérieure, pour le reste le bras est lisse. Le bord in- terne et le bord externe de la face inférieure sont arrondis, le dernier porte quelques granulations petites et rares. L’avant-bras est lisse en dessus et armé en dedans d'une seule forte épine aiguè. La longueur horizontale de la grosse pince est égale a la longueur du bouclier céphalo-thoracique. Les doigts qui sont 392 J. G. DE MAN un peu bàillants, ne se touchent que par leurs extrémités; leur longueur horizontale ne dépasse guère celle de la portion pal- maire. La hauteur de celle-ci, près de l’articulation des doigts, est presque égale a sa longueur horizontale. Sa face externe n'est que peu convexe et parait méme légérement aplatie a la base de l’index; elle porte une ponctuation fine et éparse, mais parait pour le reste parfaitement lisse. Les doigts sont lisses; il ne sont pas cannelés, mais les ponctuations qu'ils portent sont disposées en rangées longitudinales, trois ou quatre sur le pouce, une sur la face externe du doigt immobile. Celui-ci porte a sa base deux grosses dents, dont la deuxiéme est un peu plus grande que l’autre; le reste de son bord préhensile est garni de trés-petits denticules. Le pouce un peu arqué porte des dents tranchantes alternativement plus grandes et plus petites; trois ou quatre a sa base sont un peu plus grosses que les suivantes. Chez les màles plus jeunes la grosse pince est un peu plus petite proportionnellement a la longueur de la carapace ; les doigts sont presque en contact dans toute leur longueur et les grosses dents a la base ne se sont pas encore développées. La pince gauche du màle adulte est beaucoup plus petite, sa longueur horizontale ne mesure que deux tiers de celle de l’autre. Les doigts qui sont en contact dans toute leur longueur, sont distinctement plus longs que la portion palmaire, qui est un peu plus longue que haute: les doigts sont garnis de beaucoup de petites dents coniques, dont deux ou trois au milieu sont un peu plus grosses que les autres. Les doigts ne sont pas cannelés, mais portent des rangées longitudinales de petites ponctuations. Chez la jeune femelle les doigts des deux pinces sont en contact dans toute leur longuear. Les pattes ambulatoires sont /ongues et gréles, ainsi, par exemple, les méropodites des pattes de la pénultiéme paire sont quatre fois, les propodites /roîs fois aussi longs que larges. Les méropodites sont inermes a l’extrémité de leur bord antérieur, les dactylo- podites enfin ont la méme longueur que les propodites, sont légérement courbés vers leur pointe aigué et spinuleux le long de leurs arétes. Les pattes ambulatoires ne sont pas poilues, +» PARATHELPHUSA DE BIRMANIE 393 mais leurs trois derniers articles sont tomenteux le long de leurs bords. Dimensions en millimétres : of di di 9g Eargeuride,la carapace». «.°. (25.03) 80/75) (249/,) 221/0020353 Distance des angles orbitaires externes. 20'/, 17'/, 157, 1d Distance des dents épibranchiales de la derniére paire ect EM Oh gg Oe 22 20%, Largeur du bord libre du front. . . 10 8 12/8 fl Largeur du bord postérieur de la ca- RE DACOII IRR da ool 9 C7, Cs Longueur de la carapace ..... 24 19 18 17 Largeur du bord antérieur ) qu sixieme 5 2/, 41, 41/; > 0» © postérienr | MEbdiodo 7%, 5s, 5% Longueur ) du male. 3/5 24, 2%, Longueur horizontale de la grosse pince. 24’, 16 1475 01205 Longueur horizontale des doigts. . . 12775 BY, (ae os Hauteur prés de l’articulation des doigts. 11 654 6 406 Longueur des méropodites |» 14 1,3, 9% 97/5 Largeur > > lac pattes 3 /a 3 2 2% : Cet del 7 Longueur » propodites io Sii AI 5 6 Largeur » » paire. 22), Pe 124 ale Longueur » dactylopodites, Ses 7 5, 6. La Parathelphusa crenulifera a été découverte par Wood-Mason dans les eaux douces du Pegu Yomah. 3. Parathelphusa Feae n. sp. PI. IV, Fig. 3. Un male adulte recueilli 4 Bhamo (Haut Irawaddy). Trois in- dividus trés-jeunes (2 7, 1 9), Teinzo (Haut Irawaddy). La Parathelphusa Martensi W.-Mas. qui habite les régions septentrionales de l’Inde, porte trois dents épibranchiales, l’ab- domen du male est triangulaire et les méropodites des pattes ambulatoires sont inermes. L’espéce que je vais décrire et a la- quelle je me permets d’attacher le nom de M. Leonardo Fea, présente ces mémes caractères; malgré cela je la crois differente, - d'abord parce que la deuxiéme et la troisieme dent épibranchiale 394 J. G. DE MAN sont égales a la première, non pas plus saillantes et coniques et en second lieu parce que la Parathelphusa Feae a un aspect tout-à-fait différent de la Parath. sinensis H. M. E., dont Wood- Mason aurait sans doute fait mention lorsqu’il publiait les ca- ractéres qui distinguent cette dernière espéce de la Martensi. En effet la Parath. Feae semble se rapprocher des Hydrothel- phuses par la disposition de sa créte post-frontale. Le bouclier céphalo-thoracique présente, comme celui de la Parath. sinensis, une largeur peu considérable proportionnel- lement à sa longueur, elle est dans le rapport de 5 a 4, mais la Parath. Feae se distingue au premier coup d’ceil par ses plus longs bords latéro-antérieurs, qui sont à peine plus courts que les bords latéro-postérieurs. La surface est légèrement bombée en avant, les régions sont nettement indiquées en partie. Le sillon cervical qui limite la région mésogastrique en arrière et latéralement, est profond, mais le sillon mésogastrique qui sépare les bourrelets épigastriques, c’est-a-dire les parties internes de la créte post-frontale, ne se prolonge pas en arriére, de facon que la région gastrique ne parait pas subdivisée. La région gastrique est, comme on a déjà dit, légérement bombée d’avant en arrière aussi bien que transversalement et ses portions antéro-externes sont très-déclives vers la première dent épibranchiale. Les deux lobes épigastriques se présentent comme des bourrelets, obtus en dessus, légérement rugueux en avant où ils s'abaissent obli- quement vers le front; ils s'étendent en avant presque jusqu'au niveau des angles orbitaires externes. A coté de chaque lobe épigastrique, mais un peu en arri¢re, se trouve une bosselure transversale à créte obtuse; ces deux bosselures qui sont sépa- rées des lobes épigastriques plus avancés par des sillons larges et obliques, bordent les régions protogastriques en avant, mais seulement en partie, parce que ces saillies ne s'étendent latérale- ment d peine que jusqu'a l'ichanerure du bord sus-orbitaire. Ces bosselures représentent ainsi les parties latérales de la créte post-froritale, elles sont dirigées vers les dents épibranchiales de la première paire. Entre les dites bosselures et les dents épi- branchiales de la premiére paire la surface du bouclier céphalo- PARATHELPHUSA DE BIRMANIE 395 thoracique porte trois ou quatre trés-petits tubercules, mais pour le reste la région gastrique paraît entiérement lisse. La région cardiaque est trés-distincte et les dépressions branchio- cardiaques sont assez profondes; une faible dépression transver- sale la sépare de la région intestinale. Entre la région méso- gastrique et la région cardiaque sont situés les deux trés-petits lobules urogastriques; à còté d’eux on observe une bosselure ovalaire peu saillante, entourée par la région mésogastrique, la région cardiaque et les régions branchiales: ce sont les lobes 6 LZ de Dana. La région branchiale antérieure s’éléve en deux lobes trans- versaux, saillants, placés l'un a còté de l’autre, au niveau de la dernière dent épibranchiale. Ces deux bosselures sont séparées par un sillon peu profond; la bosselure interne est un peu plus large que l’autre et, en dehors de celle-ci, on voit trois ou quatre petits tubercules. La région branchiale postérieure est un peu bombée et porte la ou elle s’abaisse obliquement en bas, une rangée de trois ou quatre tubercules qui grandissent d’avant en arriére. Comme chez d’autres espéces, par exemple, la Parah. crenulifera, une créte longitudinale courbée en S sétend le long du bord inférieur de la carapace, au-dessus des trois der- niéres pattes. Cette créte commence un peu en arrière et au- dessous de la derniére dent épibranchiale, a quelque distance au-dessus du bord inférieur de la carapace, par un tubercule granulé et cristiforme, dirigé obliquement et s'abaissant vers le bord inférieur; la créte est interrompue entre l’insertion des pattes de la quatriéme et cinquiéme paire , mais elle reparait ensuite, au-dessus des pattes de la dernière paire, en forme d'une créte obtuse et lisse, longeant le bord inférieur de la ca- rapace. Le bord postérieur de celle-ci qui est légérement con- cave au milieu, est a-peu-prés aussi large que le bord libre du front. Ce bord frontal est moitié aussi large que la distance des angles orbitaires externes; il parait un peu arqué et présente au milieu une échancrure peu profonde. Le front est obliquement incliné en bas; son bord libre fait des angles obtus avec ses bords latéraux, 396 J. G. DE MAN c’est-a-dire avec les bords sourciliers très-obliques et le bord frontal est, chez le male adulte, presque quatre fois, chez les jeunes exemplaires trois fois aussi large que sa distance des lobes épi- gastriques. Le front est lisse en dessus, on observe seulement quelques petites granulations tout près de son bord libre, qui est crénelé ou granulé. Le bord sus-orbitaire est un peu relevé et présente, 4 peu près au milieu, une petite échancrure triangulaire, qui n’existe ni chez la Parath. tridentata, ni chez la Parath. cre- nulifera. Le bord sus-orbitaire fait des angles droits avec le bord externe arqué de la dent extraorbitaire, de facon que les angles orbitaires externes qui sont dirigés en avant et en dedans, sont aigus et peu saillants. La surface de la dent extraorbitaire est concave et cette dent est un peu plus grande, c’est-a-dire plus longue que /es trois dents épibranchiales. La première et la deuxiéme dent épibranchiale sont triangulaires, aplaties, compri- mées et de grandeur égale; la distance des pointes de ces deux dents est un peu plus courte que la distance de la première dent jusqu'à l’angle orbitaire externe. La troisicéme dent se trouve plus en arriére, sa distance de la deuxiéme est méme un peu plus grande que la distance de la première jusqu’a langle orbitaire externe. La dernière dent épibranchiale est aussi comprimée, mais elle parait un peu moins aplatie en dessus que les deux précédentes. Une ligne imaginaire unissant les pointes des dents épibranchiales de la dernière paire divise la carapace en deux parties; la partie antérieure est un peu plus que moitié aussi longue que la partie postérieure et c'est pour cette raison que les bords latéro-antérieurs ne paraissent que peu plus courts que les bords latéro-postérieurs. Si la figure de la Parath. sinensis H. M. E., publiée dans les Archives du Mu- séum, T. VII, Pl. 13, fig. 2, est vraiment exacte, la longueur de la partie antérieure, située en avant de la dite ligne imagi- naire, ne mesurerait qu’un tiers de celle de la partie postérieure ; c'est pourquoi chez la Parath. sinensis, la Parath. brevicari- nata et -probablement aussi chez la Parath. Martensi W.-Mas., les bords latéro-antérieurs sont plus courts que chez l’espèce qui nous occupe a présent. La troisiéme ou dernière dent épi- PARATHELPHUSA DE BIRMANIE 397 branchiale est à peine aussi saillante que les deux précédentes, mais son bord externe, dirigé obliquement en arrière, parait plus long; ce bord est garni de quelques granulations. Les bords sus-orbitaires et le bord externe de la dent extraorbitaire sont finement crénelés. La surface du bouclier dorsal est ponctuée et pubescente, mais elle est du reste lisse; les ponctuations sont assez grosses, surtout sur la région cardiaque et les régions voisines. Les orbites sont une fois et demie aussi larges que hautes, leur largeur mesure à-peu-près trois cinquiémes de la largeur du bord frontal. Le bord sous-orbitaire est granulé, mais son angle interne n’est pas dentiforme, comme chez la Parath. cre- nulifera. Comme la Platythelphusa armata du lac Tanganika, notre espèce est également dépowrvue du sillon hépatico-branchial, qui sépare la région sous-hépatique de la région sub-branchiale, mais la suture qui sépare ces deux régions du branchiostégite , est bien marquée. En avant, auprés de cette suture, le branchio- stégite est granulé, ainsi sur sa portion externe, tandis que la portion interne est lisse; ces granulations se continuent en ar- riére par une créte obtuse et granulée le long de la dite suture, mais cette créte se termine au-dessous de la dernière dent épi- branchiale. La région sous-hépatique porte quelques granulations et l’on en observe quelques-unes sur la région sub-branchiale. Les fossettes antennulaires sont plus hautes proportionnelle- ment a leur largeur que chez la Parath. crenulifera, |’ épistome présente a peu prés la méme forme. Le sillon ischial est situé au milieu de l’ischiognathe (Fig. 3a), mais est dirigé un peu obliquement du milieu du bord postérieur vers l’angle antéro- interne, qu'il n’atteint cependant pas; le mérognathe est plus large que long, son bord antérieur qui est droit ou un peu concave fait un angle obtus avec le bord externe arqué. Les ponctuations des pattes-machoires externes sont assez grosses chez les jeunes individus, plus petites chez le male adulte. Le sixiéme article de l’abdomen du mile (Fig. 30) est plus large que long, a bords légérement arqués; le bord antérieur 398 J. G. DE MAN qui est un peu sinueux, est deux fois, le bord postérieur trois fois aussi large que l’article est long. Le dernier article est un peu moins long que sa base est large, ses bords latéraux sont concaves et son extrémité est arrondie. L’abdomen est triangu- laire, et, comme le plastron sternal, assez grossi¢rement ponctué. Les pattes antérieures du male sont très-inégales, tantòt c'est la patte droite, tantòt la gauche qui est la plus grande. Le bras est court; le bord supérieur un peu poilu porte un tubercule obtus & son extrémité, au lieu d'une épine; le bras est lisse, ses bords sont arrondis. Le carpe est un peu rugueux en dessus, son bord interne est inerme, arrondi, chez le màle adulte; chez le màle plus jeune on voit un tubercule obtus à son angle in- terne. La longueur horizontale de la grosse pince est un peu plus courte que la longueur de la carapace, la portion palmaire est un peu moins haute, à l’articulation du pouce, que longue et la longueur horizontale des doigts est presque égale a celle de la paume. Le bord supérieur aussi bien que le bord inférieur sont arrondis et la main est lisse en dehors et en dedans. Les doigts qui sont un peu bàillants, ne se touchent que par leurs extrémités; ils ne sont pas cannelés, mais présentent des ran- gées longitudinales de ponctuations. Leurs bords sont garnis de plusieurs petites dents obtuses de grandeur presque égale. La longueur horizontale de l’autre pince n'est, chez le male adulte, que la moitié de celle de la grosse; cette pince parait ainsi beaucoup plus petite (Fig. 3d). La paume est distincte- ment plus courte que les doigts qui ne se touchent que par leurs extrémités, quoique étant peu bàillants. Chez le male plus jeune dont la carapace est large de 17 mm., l’inégalité des deux pinces est moins grande; les doigts de la grosse pince sont un peu moins longs que la paume et comme ceux de l’autre, ils sont presque en contact dans toute leur lon- gueur. L’avant-bras de la petite pince est un peu poilu en dessus. Chez le màle le plus jeune, dont la carapace a une largeur de 9 mm., les deux pinces sont égales et a peine plus longues que la moitié de la longueur de la carapace. Les doigts sont un peu plus courts que la paume et sont partout en contact. PARATHELPHUSA DE BIRMANIE 399 Les pattes ambulatoires sont /ongues et gréles. Ainsi, par exemple, les méropodites des pattes de la pénultiéme paire sont, chez le male adulte, presque cinq fois, les propodites un peu plus de trois fois aussi longs que larges, tandis que les doigts allongés sont guére plus longs que les propodites. Le bord an- térieur des méropodites est inerme d son extrémité, il est lègère- ment poilu et les trois derniers articles sont tomenteux le long de leurs bords. Le jeune male recueilli è Teinzo, dont la carapace est large de 17 mm., présente une couleur d’un brun rouge, l’abdomen est marqué de taches jaunàtres, et les doigts des pinces sont jaunàtres a leurs extrémités. La Parathelphusa Feae est bien reconnaissable a ses /ongs bords latéro-antérieurs, garnis de trois dents épibranchiales peu saillantes, plus ou moins aplaties, assez aigués, a sa créte post- frontale dnterrompue et rappelant celle des Hydrothelphuses, les parties latérales étant (rés-courtes et moins avancées que les parties internes, 4 l’abdomen triangulaire et aux caractéres des pattes. La Parathelphusa brevicarinata Hilgd. = salangensis Ortm. qui habite Vile de Salanga, se distingue par plusieurs caractères. La carapace a la méme forme que celle de la Parath. sinensis , l'abdomen du male a une forme différente et on n’y voit pas une trace des parties externes ou latérales de la créte post- frontale. Dimensions en millim.: el di o ? marseur de la' carapace... 0. i... 20 16%, 9 125 Longueur » > cet, nen 20170 Lacs, Te 10%, Distance des angles orbitaires externes . 16/11‘ 63/4 9 Largeur du bord libre du front . . . 8 DIG Sui AVE Largeur du bord postérieur de la. ca- CCE 5 RNS TEM Rca Ce io MICAS 9 6 31/, 5 . ” . Avi . 5 3 3/ Di Largeur du bord US TS DIS 33/, 2 » >» >» postérieur > article de 1%s DE del l’abdomen. j Longueur 23), 1 4/, 1 Longueur horizontale de la grosse pince. 18 Mi, 43), 400 J. G. DE MAN Longueur horizontale des doigts . . . 91/ 5 Hauteur de la main prés de l’articu- lation des doigts 7 43/, 1% Longueur des méropodites 12 1/5 41/; 6 Largeur » : des pattes 2%; 1°/3 ] 72 Longueur » propodites i dela su 7 4/, 29% 32/ Largeur » > \ paire. 2 2/3 oro Ie Z Longueur » dactylopodites , Genre POTAMON Say. 4. Potamon andersonianum W.-Mas. PI. lV ety, Ele. A. Telphusa Andersoniana Wood-Mason, Journal Asiatic Soc. Bengal, Vol. XL, Pt. II. 1871, p. 451, pl. XXVII, fig. 16-20. Un mile adulte recueilli en Avril 1887 a Thagata, situé sur le mont Mooleyit (Tenasserim) à une altitude de 500-600 m. Une femelle adulte sans ceufs provenant des Monts Carin, District des Asciuii- Cheba, à une altitude de 1200-1300 m. Quatre individus males très-jeunes provenant des Monts Heanlain, District de Bhamo (Haut Irawaddy). Le bouclier céphalo-thoracique des deux individus adultes parait un pew plus court proportionnellement a la largeur que sur la figure de Wood-Mason , évidemment parce que ces exem- plaires sont un peu plus grands. En effet la carapace des quatre jeunes individus parait légérement moins élargie (voir les dimen- sions). D’aprés Wood-Mason (l. c. p. 452) la face externe des pinces serait couverte de petits sillons ou rugosités peu profondes et confluentes (« the rest of the surface, both externally and internally, is excavated into shallow, inosculating foveae » ). Chez les deux individus adultes ces petits sillons sont plus ou moins marqués, mais les pinces sont en outre distinctement gra- nulées (Fig 4, 4a, 4b), surtout sur la moitié inférieure de leur face externe; les granulations sont cependant petites et peu saillantes et elles sont disposées au milieu de la main dans une rangée longitudinale. POTAMON DE BIRMANIE 401 Cette belle espéce s’accorde pour le reste trés-bien avec la description et la figure originale, ainsi je n'ai que peu à remarquer. Le bouclier céphalo-thoracique est aplati, surtout sur sa moitié postérieure. Les sillons inter-régionnaires sont assez profonds et bien marqués, à l’exception des sillons branchio-cardiaques qui sont a peine distincts. La région mésogastrique est pelite, propor- tionnellement a la largeur de la carapace; elle est distinctement séparée des régions protogastriques par les sillons mésogastriques. La région mésogastrique est lisse, un peu ponctuée, mais sa pointe antérieure étroite et aigué est granulée. Les régions protogastri- ques et les régions branchiales antérieures présentent une granu- lation bien développée, les granules sont plus grands sur celles-ci que sur celles-là et ils sont plus grands pres des bords latéro-anté- rieurs. Ceux-ci sont distinctement denticulés et s'étendent jusqu’ au niveau des lobules urogastriques, qui sont finement rugueux et contigus en avant. Les bords latéro-postérieurs portent des plis courts obliques qui se continuent sur la face inférieure de la cara- pace, mais la région cardiaque et les régions branchiales posté- rieures sont lisses chez les deux individus adultes, tandis que l’on y observe une granulation peu marquée chez les jeunes individus. Le front est granulé; chez le male adulte le bord frontal pré- sente au milieu une échancrure assez profonde, mais chez la femelle adulte le bord est presque droit, comme chez les jeunes individus. Les bords latéraux du front sont divergents et font des angles obtus avec le bord antérieur et la longueur (ou hau- teur) du front mesure un tiers de la largeur du bord frontal. Celui-ci ainsi que les bords orbitaires sont distinctement crénelés, de méme comme le bord latéral de la dent extraorbitaire qui est saillante. L’espace compris entre la créte post-frontale et les bords sus-orbitaires est lisse. La créte post-frontale qui est gra- nulée, est interrompue. Le sillon cervical l’atteint 4 quelque distance de la dent épibranchiale qui est petite, quoique bien marquée; cette distance mesure, chez les individus adultes, 4 a 5 millimétres. La créte post-frontale n’atteint pas la dent épi- branchiale; on n’observe seulement, en dehors de l’embouchure du sillon cervical, que deux ou trois granules isolés. Sur la Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.2, Vol. XIX (17 Ottobre 1898) 26 402 J. G. DE MAN figure 16 de Wood-Mason cette disposition de la créte post- frontale a été exactement figurée au còté gauche, mais au còté droit la créte y a l’air de se continuer jusqu’a la dent épibran- chiale, ce qui n’est pas le cas. En l’examinant précisément le sillon ischial parait situé un peu plus près du bord interne de l’ischiognathe que du bord externe , justement comme l'a figuré Wood-Mason. Chez le male adulte l’article terminal de l’abdomen parait un peu plus court que sa base est large et ses bords latéraux sont légérement concaves. Le sixiéme article est guère plus court que le septiéme; son bord postérieur est presque deux fois, son bord antérieur presque une fois et demie aussi large que l'article est long. L’ablomen est finement ponctué, les ponctua- tions rares du plastron sternal sont un peu plus grosses. Les pattes antérieures sont subégales, chez le male c’est la patte gauche, chez la femelle c’est la droite qui est un peu plus grande que l’autre, tandis que les pinces des jeunes individus sont presque égales. Jai déjà parlé des pinces. Comme le décrit Wood-Mason, le bord supéro-interne de la main porte cinq ou six petits tubercules spiniformes qui sont guère plus gros que les granules lisses et peu saillants de la face externe. Les doigts sont en contact dans leur longueur entière. D’aprés la description originale le pouce ne porterait en dessus a la base qu’un seul tubercule spiniforme, chez nos exemplaires cependant on y ob- serve distinctement deux rangées longitudinales de petits tuber- cules spiniformes qui s’étendent jusqu’au milieu du doigt ou méme un peu au-dela. Les pattes ambulatoires s’accordent avec la figure originale. Le Pot. andersonianum W.-Mas. se rapproche du Pot. Lar- naudii A. M. E., du Pot. longipes A. M. E., du Pot. sinuatifrons H. M. E. et du Por. granulatum de M.; des exemplaires typiques des trois premières espèces m'ont été envoyés par la Direction du Musée de Paris. Le Pot. Larnaudii qui, probablement ensemble avec notre espéce, habite les environs de Bangkok, parait trés-voisin de celle-ci et il n’est pas facile d’indiquer les différences caracté- POTAMON DE BIRMANIE 403 ristiques, surtout parce que le Pot. Larnaudii semble étre assez variable (voir: de Man, dans: Max Weber, Zoologische Ergebnisse einer Reise in Niederliindisch Ost-Indien, Bd. II, 1892, p. 294). Il me parait cependant que les deux espéces se distinguent au premier coup d’ceil par l’étendue relative de la région mésogastrique. Chez le Pot. andersonianum cette région est petite, sa largeur ne mesure qu wn quart de la largeur de la carapace; or chez le Pot. Larnaudii la largeur est presque wr ters de la largeur du bouclier céphalo-thoracique. Chez l’espèce décrite par Wood-Mason la région mésogastrique est distinctement délimitée en avant par les deux branches du sillon mésogastrique, mais chez l’autre ce dernier ne sétend pas si loin en arrière et n’aboutit pas dans le sillon cervical. Les régions protogastriques du Pot. an- dersonianum sont distinctement granulées, chez le Pot. Lar- naudii elles sont lisses on le sont a peu pres; la région branchiale antérieure présente une granulation beaucoup plus développée, tandis que l’on n’observe chez le Pot. Larnaudii que quelques plis granuleux près des bords latéro-antérieurs. Les denticules enfin de ces derniers sont plus développés chez le Pot. andersonianum. Le Pot. Larnaudii var. brevimarginata de M. qui habite Vile de Sumatra et peut-étre aussi Java, se distingue aisément par ses bords latéro-antérieurs trés-raccourcis et par la forme des doigts des pinces (voir: de Man, l. c. pl. 17, fig. 6). Le Pot. granulatum de M. des environs de Tjibodas, Java, est sans doute une autre espéce. Le bord latéro-antérieur est trés- court et ne porte que cing ou six granules, le front est plus haut (plus long) proportionnellement a sa largeur et les pinces offrent de méme des différences en ce qui concerne la forme des doigts et la granulation de la main. L’aspect du Pot. longipes A. M. E. de Poulo Condore est different. La créte post-frontale s’étend jusqu’aux dents épibran- chiales, ce qui n’est pas le cas chez l'autre. Les séllons interré- gionnaires font presque défaut sur la carapace trés-déprimée, a l’exception du sillon en forme de H au milieu, tandis que chez le Pot. andersonianum ces sillons sont bien marqués et assez AOA J. G. DE MAN profonds, au moins sur la moitié antérieure de la carapace. La région gastrique n’est pas granulée et la granulation auprés des bords latéro-antérieurs est moins développée. Le sillon mé- sogastrique est trés-court et n’atteint pas le sillon cervical; les orbites enfin sont aussi larges que le bord libre du front, chez le Pot. andersonianum au contraire elles sont distinctement plus larges. Le Pot. sinuatifrons H. M. E. est de méme une autre espéce. Chez tous les deux les parties internes ou épigastriques de la créte post-frontale sont séparées des parties externes par de petits sillons obliques; chez le Pot. andersonianum les parties internes ont une direction oblique, de facon que chaque moitié de la eréte forme une ligne courbée, bien reconnaissable sur la figure 16 de Wood-Mason. Chez le Pot. sinuatifrons au contraire (Fig. 4c) les parties latérales aussi bien que les parties internes sont dirigées transversalement, ne convergeant pas en avant, de facon que les parties internes sont situées en avant des parties latérales; la créte post-frontale est d’ailleurs beaucoup moins saillante. Les sillons interrégionnaires sont moins marqués et moins profonds que chez le Pot. andersonianum et les régions protogastriques sont disses. Le bord postérieur de l’épistome entin présente un aspect différent. Dimensions en millimétres: oi a d' Largeur du bouclier céphalo-thoracique . 46 7/, 49 LARE Longueur » > > 5 34°/, 39 '/, 14 Distance des angles extraorbitaires . . . 30 !/, 30 '/, 14 Distance des dents épibranchiales . . . 37 37!/, 15 */, Largeur du bord libre du front . . . . 12 13 5% Larzeursdes orbite e faggeta 4s SV, ae 4 Hauteur » » FASO, (TIME DL 6 al Largeur du bord postérieur de la carapace . 13 15 6 Longueur de l’article terminal de l’abdomen. 6 254 sar . . { ri . 1 3 Largeur du bord ASTRI Gu pini: 1%, > “> » postérieur > tiéme article 9 82 \de l’abdomen. # si Longueur 5'/, 24); Longueur horizontale de la grande pince . 32 34 10 °/, POTAMON DE BIRMANIE 105 o ? of Longueur horizontale des doigts . . . . 16,74 17 DI, Hauteur de la pinee prés de l’articulation des doigts . . 1237, 15 4!/. Longueur des mropodies he 24 22 HI 7 Da pee i des pattes 3 1% Longueur » opis \ Li la pénul- 14 1577, 66) tièéme paire. : Sag Sa Largeur » 6 dela dea Longueur > ites. 17 15)" (054 ~ 5. Potamon Edwardsi W.- Mas. Pl. IV, Fig. 5. Telphusa Edwardsii Wood-Mason, |. c. p. 449, pl. XXVII, fig. 11-15. Un male adulte et une femelle adulte sans ceufs provenant des Monts Catcin, Cauri Cimpfo, Nord de la Birmanie. Cette espèce a été exactement décrite et figurée par Wood- Mason, elle se rapproche de la précédente, mais toutes les deux different beaucoup du Pot. pealianum et s'en distinguent au pre- mier abord par leur carapace plus clargie, déprimée et moins épaisse, par la disposition de leur créte post-frontale, par leurs pattes am- bulatoires plus courtes et moins gréles et par plusieurs autres ca- racteres, de sorte que leur aspect est tout-à-fait différent. Chez le Pot. Edwardsi et le Pot. andersonianum au contraire le bou- clier céphalo-thoracique présente /a méme forme, comme le prou- vent suffisamment les dimensions et les figures, mais les sillons inter-régionnaires du premier sont wi peu plus profonds et les granulations qui garnissent les bords latéro-antérieurs et les ré- gions latéro-antérieures de la surface sont plus grosses chez le Pot. Edwardsi, enfin la région mésogastrique y parait un peu plus large proportionnellement a la largeur de la carapace. Ces deux espéces se distinguent cependant au premier coup d’ceil par la forme et la structure de leurs pinces (voir fig. 4 et 5). Chez le male c'est la pince gauche, chez la femelle c'est la droite qui est un peu plus forte que l’autre. Tant chez le male que chez la femelle les pinces paraissent wn peu plus hautes par 406 J. G. DE MAN rapport à leur longueur horizontale que chez le Pot. anderso- nianum. Chez les deux exemplaires du Pot. Edwardsi la portion palmaire des deux pinces porte en dessus quelques gros tubercules, disposés d’une facon indistinete en trois séries; chez la femelle qui est un peu plus petite que le male, les tubercules qui gar- nissent le bord interne, sont encore aigus, mais les autres tu- bercules sont obtus et arrondis. La face externe des mains porte des granulations lisses mais confluentes, de facon qu’elles pa- raissent plutòt rugueuses que granulées; on observe cependant quelques granulations lisses et isolées 4 la moitié inférieure de la face interne. Chez le Pot. andersonianum les granulations lisses de la face externe des pinces sont au contraire plus espacées et isolées et celles du bord supérieur de la main sont awssz petites que les granulations de la face externe et sont a perne saillantes. Aussi bien chez le Pot. Edwardsi que chez le Pot. andersonianum les doigts des deux pinces sont en contact dans toute leur lon- gueur, mais les doigts ont une forme differente (voir Fig. 4 (an- dersonianum) et Fig. 5 (Edwardsi)). Les doigts du Pot. Edwardsi sont moins gréles, plus élevés proportionnellement a leur lon- gueur que chez l’autre espéce. Ainsi, par exemple, le pouce de la grande pince du male adulte du Pot. andersonianum est long de 20 mm. et haut de 4 mm. prés de l’articulation, mais chez le màle du Pot. Edwardsi ces chiffres sont pour le méme doigt 20 et 51/,. Les doigts du Pot. Edwardsi sont plus com- primes lateralement et le bord supérieur assez tranchant du pouce est garni, de l’articulation jusqu’a l’extrémité du doigt, d’une seule série de petits tubercules aigus, qui deviennent graduellement plus petits vers l’extrémité, de facon que le bord supérieur parait en forme de scie (« so that its upper border presents a saw-like edge » Wood-Mason, |. c. p. 450). Les doigts du Pot. andersonianum au contraire, sont plus cylindriques, non pas comprimés et le bord supérieur du pouce porte deux séries de granulations aigués, qui ne se continuent pas jusqu’a l'extrémité du doigt. Les articles pénultiémes des pattes ambulatoires sont un peu plus courts proportionnellement a leur largeur que chez ~ POTAMON DE BIRMANIE NOT le Pot. andersonianum, ce que disait déjà M. Wood-Mason (I. c. p. 452). Les dimensions des deux exemplaires sont : ot 9 Larsene(deglarcarapace: ani. d till sari 40!/, Sta Longueur » » PRIA IA ete gon TARRA 30 27/, Distance des angles orbitaires externes . . . . . 26 '/, 24)/, Distance des dents épibranchiales . . . . . . . 32 30”, Largeur du bord antérieur du front . . . . . . IMOLA 10'/ Largeur du lobe mésogastrique . . . .... . 11 10 Largeur du bord antérieur Pr Gris ae du sixieme > >» » postérieur } articlede . . . . 8'/, l’abdomen. Longueur Sere Dae 4/, Longueur horizontale de la grande pince . . . . 32 25/, > > Ges AOIsIsi So sees: VA EA TOA 13 Hauteur de la main, près de l’articulation des doigts. 1494/0 12 Longueur des méropodites | QUA ony A 16 Largeur » > wigs 6 5 VA A x ; \ del inultié Longueur des propodites Da ati 11 SO Largeur » » ay 43% 4% Longueur des dactylopodites , Frate È 13 Tarare Le Potamon Edwardsi a été trouvé par Wood-Mason égale- ment dans la Haute-Birmanie et bien a Ponsee, Kakhyen-hills, en outre aussi à Hotha, Yunan. D’autres localités de provenance ne sont pas encore connues. 6. Potamon atkinsonianum W.-Mas. PI. IV et V, Fig. 6. Telphusa Atkinsoniana Wood-Mason, |. c. p. 205, pl. XIV, fig. 12-16. — Henderson, l. c. p. 385. Un màle de taille moyenne et une femelle un peu plus jeune sans ceufs recueillisà Thagata sur le Mont Mooleyit, Tenasserim , à une altitude de 500-600 m. Une jeune femelle sans ceufs et deux màles encore plus jeunes provenant de Meetan sur le Houngdarau. Six individus males trés-jeunes recueillis en Mai 1887 dans la vallée du Houngdarau. 408 J. G. DE MAN Ces individus ne s’accordent pas parfaitement avec la descrip- tion et les figures publiées par Wood-Mason, mais j’attribue ces differences a ce qu'ils ne sont pas adultes. Les mémes différences en effet furent observées également par Henderson (I. c.) chez de jeunes exemplaires recueillis à Kangra. Chez les individus adultes la carapace a une largeur de 38 mm., chez le plus grand exemplaire recueilli par M. Fea, le male de Thagata, la carapace est large de 31 mm. Chez cet individu la distance des angles orbitaires externes aussi bien que la distance des dents épibranchiales sont un peu plus grandes par rapport à la longueur de la carapace que chez les animaux adultes, de sorte que le bouclier céphalo-thoracique parait un peu plus large en avant. Cette différence est causée, je pense, par la difference en age, parce qu'elle est plus grande chez de plus jeunes individus. C'est pourquoi le bord latéro-antérieur den- ticulé parait un peu moins arqué que sur la figure 12 de Wood-Mason, laquelle représente un individu adulte. La région branchiale antérieure porte déjà près du bord quelques granulations et quelques lignes rugueuses ou granuleuses, mais les lobes protogastriques internes et externes ne présentent encore, d un faible grossissement, que des ponctuations; a un plus fort grossissement on observe déjà de trés-fines grann- lations qui sont cependant beaucoup plus petites que celles qui sont situées auprés du bord latéro-antérieur. L’échancrure , qui se trouve justement devant et en dessous de la dent épibran- chiale, séparant celle-ci du bord encore faiblement denticulé de la dent orbitaire externe, cette échancrure est caractéristique. Le bord antérieur du front et les bords sus-orbitaires sont encore lisses, tandis qu’ils sont décrits comme « conspicuously tuberculated » chez l’animal adulte. D’aprés Wood- Mason le bord frontal antérieur serait à peu près droit. Chez cet indi- vidu mile de Thagata le bord libre du front parait sinueux, offrant trois échancrures dont les deux latérales sont trés-peu profondes; l’échanerure médiane est plus large, plus évasée et un peu plus profonde, de facon que le bord présente à chaque coté une saillie légérement arquée. Chez les autres exemplaires POTAMON DE BIRMANIE 409 l’échancrure est moins profonde et le bord y parait a peu près droit. L’ischiognathe des pattes-màchoires externes est assez gros- siérement ponctuée; le sillon ischial est parallele avec le bord interne, et situé un peu plus prés du bord externe que du bord interne, comme le figure Wood-Mason (1. c. fig. 14). L’abdomen du màle (fig. 6.0) présente une petite différence. Chez les individus observés par Wood-Mason la longueur du sixiéme ou pénultiéme article est presque égale a la largeur du bord antérieur (1. c. fig. 16). Or chez le male de Thagata cet article est plus éargi, le bord antérieur est un peu plus d'une fcis et demie aussi large que l'article est long. Les deux jeunes miles récoltés 4 Meetan sur le Houngdarau ont la méme taille; chez l’un le bord antérieur du sixiéme article est une fois et demie, chez l’autre justement deux fois aussi large que la lon- gueur de larticle. Chez les trés-jeunes individus de la vallée du Houngdarau enfin le sixiéme article a la méme forme que chez les précédents. x Les pattes antérieures sont peu inégales. La pince ne res- semble cependant pas parfaitement 4 la figure 15 de Wood- Mason, le bord inférieur étant distinctement sinueux, de facon que la pince ressemble plutòt à celle du Pot. pealianum du meme auteur (1. c. pl. XIV, fig. 10). Les granulations de la face ex- terne de la main sont encore moins serrées, moins nombreuses que chez le vieux individu figuré par Wood-Mason. La belle couleur violette que présente la surface inférieure de cette espèce, est encore un peu visible chez ces exemplaires. Potamon Larnaudii A. M. E. var. brevimarginata de M. qui habite Sumatra, est trés-voisine de cette espèce, comme j'ai déjà dit il y a quelque temps (de Man, Decapoden des Indischen Archipels, Weber’sche Reise, 1892, p. 297). Jai devant moi un male presque adulte et un second qui est trés-jeune, pro- venant du fleuve près de Sinkarah, Sumatra. L’espéce de Su- matra se distingue au premier abord par la créte post-frontale, qui n'atteint pas la dent cpibranchiale; la carapace est un peu plus longue proportionnellement a sa largeur et parait plus AAO J. G. DE MAN déprimée sur sa moitié postérieure. Le sillon ischial a une di- rection un peu oblique (voir de Man, l. c. pl. 17, fig. 62) et le doigt immobile des pinces parait wn peu plus éleve. Dimensions: Largeur de la carapace Distance des angles orbitaires externes Distance des dents épibranchiales . Longueur de la carapace . Largeur du bord antérieur ]qy sixieme article de l’abdomen Longueur du male » >» » postérieur Longueur horizontale de la grosse pince > » des doigts . Hauteur de cette pince prés de l’arti- culation des doigts Longueur des méropodites Largeur » » des pattes Be F de la qua- Longueur » propodites ‘trièéme ou pénultiéme Largeur » » paire. Longueur » dactylopodites, N° 1 et 2 Thagata; N.° 3 et 4 Meetan; Houngdarau. Nic 2 2 241/, 177), 22 1/, 19 6) 1/ 2 /2 1 ( la N.° 3 gt Q 3/ 19% 145/, 18 35, 3, DA ‘apis na 6/5 Di? 9"/s 3 DA d sla 2°/s 6 JP N° 5 N-4 Nie ? 4 23 1}, 1161, 16'/, 127/, 21 14%, 13 13 3% 4 2 15% 9 8 sa CE 113/3018 3% 2% 6° [sarda a Pai di Rita SIZE Vallée du Potamon atkinsonianum habite les régions septentrionales de l’Inde et a été observé à Kangra (Henderson), Simla (Hend.), Thancote hills, Nepal (W.-Mas.), Darjeeling (W.-Mas.), Khasi Hills (W.-Mas.). D’aprés M. Henderson cette espéce habite aussi la Birmanie et se trouverait méme a Ceylan. 7. Potamon pealianum W.- Mas. Pl. V, Fig. rE Telphusa Pealiana Wood-Mason, |. c. p. 204, pl. XIV, fig. 7-11. Deux femelles sans ceufs, à peu prés de la méme taille et un male un peu plus jeune furent recueillis aux Monts Carin, District des Bia-pò ou Cheba, à une altitude de 900-4100 m. Les trois exemplaires qui évidemment ne sont pas adultes, POTAMON DE BIRMANIE ALI s'accordent complétement avec la description et les figures citées. Pot. pealianum est facilement reconnaissable et se distingue des autres espéces de cette région par sa carapace ¢rés-épaisse, peu élargie et assez fortement bombée d’avant en arrière, par la di- rection de sa créte post-frontale continue, non pas interrompue et par ses pattes ambulatoires allongées et gréles. L'épaisseur du bouclier céphalo-thoracique est égale di la moitié de sa largeur. Le sillon cervical est peu profond, et ses parties latérales qui séparent la région gastrique de la région branchiale ante- rieure sont méme assez indistinetes; sur la figure publiée par Wood-Mason ces sillons latéraux paraissent assez profonds , peut-étre parce que l’individu est adulte.’ Chez le Pot. Abbotti Rathb., qui habite la Péninsule Malaise, le sillon cervical est également peu apparent, mais cette espéce se distingue aisément par sa carapace moins élargie et par ses régions sub-branchiales trés-renflées et s'étendant au-delà des bords latéraux. Les pinces des pattes antérieures sont un peu inégales, chez tous les trois exemplaires la plus forte pince se trouve au coté droit. Les granulations de la face externe de la main sont un peu moins nombreuses que sur la figure 10 citée, mais nos in- dividus ne sont pas adultes. Sur la figure de Wood-Mason les pattes paraissent glabres, ce qui n'est pas juste; j'observe sur le bord antérieur aussi bien que sur le bord postérieur des articles de trés-petits poils et de très-courts et rares poils se voient sur les pattes antérieures. Je figure la carapace vue de face pour montrer la disposition du front, de la créte post-frontale et des orbites. Dimensions en millimétres: 1 23 3 2 È e Largeur de la carapace . ..... . OL): 29 24 Distance des angles orbitaires externes . . 23, ZERI 183 Distance des dents épibranchiales . . . 26 24 '/, 207, Eongueur dela carapace. i: ua. 24"), 2337, 18%, Epaisseur degla carapace. ie eae. "ara. 16 1534 /; 12 Largeur du bord antérieur | qu sixieme LR > > » postérieur a 9 °/ du male. 93/ Longueur 4192 J. G. DE MAN 1 2. 3 ? 2 ft Longueur des méropodites \ 16 15 1/5 134/, Largeur È : ae ae 4 */ 4 4 1/s 3 e Longueur » propodites >» quatrième 10) 94/, 84, ou pénultieme ; # Largeur » » paire. 31), 34/, 25/, Longueur » dactylopodites, 12 114), 9 4/, D’aprés Wood-Mason la carapace atteint une largeur de 44 mm. Potamon pealianum n'a été observé jusqu’a present qu’a Sib- saugor, Assam. 8. Potamon n. sp.? PI. V, Fig. 8. Un male recueilli aux Monts Catcin, Cauri Cimpfo, Nord de la Birmanie. Cette espéce présente une grande ressemblance avec le Por. (Potamon) cariniferum de M., il y a néanmoins quelques diffé- rences, de sorte qu'il ne me parait pas permis de l’identifier avec celui-ci. Pot. cariniferum fut décrit par moi en 1888 d’aprés un seul individu qui avait été capture sur Vile d’Elphinstone dans |’ Ar- chipel Mergui (de Man, The Journal of the Linnean Soc. of London, vol. XXII, 1888, p. 100, pl. VI, fig. 4 et 5). La forme de la carapace est la méme, seulement elle parait un peu moins rétrécie au niveau du sillon qui sépare la région mésogastrique de la région cardiaque. Chez l’espéce de Vile d’El- phinstone les parties internes ou épigastriques de la crète post- frontale ne sont pas cristiformes, mais ont été décrites comme se composant chacune de quatre ou cinq petites rides rugueuses et paralléles. Chez l’exemplaire des Monts Catcin ces parties épigastriques se présentent comme des bourrelets obliques et un peu arqués, obtus en dessus ou a peine carénés et garnis en avant de quelques lignes rugueuses. Les parties externes qui sont parfaitement séparées des parties internes et situées un peu plus en arrière, sont cristiformes et disposées comme chez le Pot. cariniferum. Chez l’espéce des iles Mergui on observe, POTAMON DE BIRMANIE 113 un peu en arriére des parties internes de la créte post-frontale, deux autres crétes transversales accessoires, une à chaque cote du sillon frontal, de facon que l’on observe chez cette espéce six eréles transversales constituant la créte post-frontale et ce caractére rare la distingue peut-étre de toutes les autres espéces du genre. Or chez l’exemplaire des Monts Catcin, pas une trace de ces deux crétes accessoires n'est visible. La moitié postérieure déprimée de la surface du bouclier céphalo-thoracique est fine- ment ponctuée, mais en arriére de la créte post-frontale, surtout de ses parties externes, on observe sous la loupe, quelques ru- gosités transversales. A un plus fort grossissement une granu- lation trés-serrée et extrèmement fine devient visible sur toutes les parties de la surface qui sont situées devant la créte post- frontale et cette granulation s’étend un peu en arriére de celle-ci. Les régions branchiale, cardiaque, mésogastrique et les parties internes contigués des régions protogastriques ne présentent pas cette granulation, mais on y observe seulement la ponctuation déjà décrite. Les sillons interrégionnaires ressemblent 4 ceux de l’espéce des iles Mergui. Les bords latéraux de la carapace, la dent orbitaire externe et la dent épibranchiale sont disposés de la méme maniére et ont la méme forme que chez le Pot. carini- ferum. Les parties latéro-postérieures sont traversées par des rides rugueuses obliques. Le bord postérieur de la carapace qui est moitié aussi large que la distance des dents épibranchiales, n'est pas droit comme chez l’exemplaire des iles Mergui, mais un peu concave au milieu, a peu près comme chez le Pot. cal- lianira de M. La région épigastrique et la portion de la carapace située en avant des bourrelets ou parties internes de la créte post-frontale sont trés-déclives, tandis que /e front est vertical , de facon que celui-ci ne se courbe pas réqulierement vers les bour- relets épigastriques, mais la région qui est située en avant de ceux-ci et qui est légérement rugueuse forme avec le front vertical un angle obtus. La hauteur du front proprement dit qui est lisse, ne mesure qu’un cinquiéme de sa largeur, de facon qu'il parait peu élevé. Le bord supérieur obtus du front est divisé par le sillon frontal médian en deux moitiés et près de ses extrémités 444 J. G. DE MAN latérales un sillon étroit le sépare à chaque còté des bords sus-orbitaires. Proportionnellement à la largeur de la carapace, le front parait à peu près aussi large que chez le Pot. cariniferum. Le bord libre inférieur du front est un peu plus large que le bord supérieur, parce que les bords latéraux sont très-légère- ment divergents; ces bords latéraux forment des angles droits, mais arrondis, avec le bord libre inférieur. Celui-ci ne présente au milieu qu’une échancrure superficielle, peu large et peu pro- fonde. Le bord frontal et les bords sus-orbitaires sont lisses; le bord orbitaire inférieur est finement granulé et ne porte pas une échancrure près de l’angle orbitaire externe peu proéminent. L’épistome est assez haut et lisse; le bord antérieur est presque droit, les deux moitiés du bord postérieur font un angle trés- obtus lune avec l’autre, et le bord postérieur fait des angles assez aigus avec les bords latéraux du cadre buccal. La région sous-hépatique, mais surtout la région sub-branchiale portent quelques rides rugueuses; la région qui est située entre le cadre buccal et la région sous-hépatique, est lisse au milieu et ce n’est qu'auprès de la suture que l’on voit quelques lignes rugueuses. Chez le Pot. cariniferum le sillon ischial manquerait, d’aprés ma description, complétement. Chez individu des Monts Catcin, je l’observe sur chaque ischiognathe des pattes-machoires externes. Le sillon est assez court et dirigé un peu obliquement, aussi est-il situé un peu plus prés du bord externe que du bord interne de l’ischiognathe. Le mérognathe est un peu plus large que long; son angle anttro-externe est arrondi, son angle antéro-interne est obliquement échancré pour l’insertion de la tigelle mobile et le bord interne très-court est parallèle avec le bord externe qui est deux fois aussi long. L’abdomen du male semble avoir la méme forme que chez l’espèce des iles Mergui. Le sixiéme ou pénultiéme article a la forme d'un trapéze isocéle; cet article est presque aussi long que son bord antérieur est large et son bord postérieur est une fois et demie aussi large que l'article est long. Les bords latéraux légèrement concaves en avant, sont un peu convergents et j'ob- POTAMON DE BIRMANIE 415 serve justement en arriére du milieu de la surface une petite impression transversale. Le septième ou dernier article qui est arrondi à son extrémité et dont les bords latéraux sont légére- ment concaves, est finement ponctué, de méme que le plastron sternal. Les pattes antérieures sont assez inégales. La grosse pince se trouve au còté droit et sa longueur horizontale n'est guére plus petite que la longueur de la carapace. Cette pince différe un peu de celle du Pot. cariniferum. Elle est un peu moins haute par rapport 4 sa longueur horizontale et les doigts sont aussi longs que la portion palmaire; celle-ci présente, à un assez fort grossissement, quelques lignes granuleuses, à peine distinctes, en dessus et près de l’articulation carpienne, mais les faces externes et internes sont lisses. Les doigts sont un peu plus gréles que chez Vespéce de Vile d’Elphinstone et ils sont assez distinctement sillonnés ce qui n’était pas le cas chez l’autre. Les doigts portent les mémes dents que chez l’exemplaire des iles Mergui. La longueur horizontale (7 !/, mm.) de l’autre pince ne sur- passe guére deux troisiémes de la longueur de la carapace; les doigts sont distinctement plus longs que la paume et plus pro- fondément sillonnés que ceux de la grosse pince. L’individu des iles Mergui avait perdu ses pattes ambula- toires sauf la patte gauche de la dernière paire. Cette patte a la méme forme chez les deux espéces. Les pattes ambulatoires ressemblent a celles du Pot. callianira de M., mais les pro- podites de la 3. et 4. paire sont un pew plus larges propor- tionnellement a leur longueur. Les méropodites, 4 l'exception de ceux de la dernière paire, sont couverts sur leur face supé- rieure de rugosités transversales et leur bord supérieur est inerme, les dactylopodites enfin ont la méme forme obtuse que chez le Pot. callianira, étant spinuleux jusqu'à leurs extrémités et leurs faces supérieure et inférieure étant lisses, non pas sil- lonnées mais aplaties ou légèrement convexes. Les pattes am- bulatoires, surtout les carpo- et les propodites, sont hérissées de quelques poils courts et fins. AAG J. G. DE MAN L'exemplaire a une couleur d'un brun rouge, assez foncé en dessus, plus clair en dessous. Dimensions en millimétres: df Larsgur.de la ‘corapacò. bolle ine BS ee 1344, Distance des angles orbitaires externes. . . - . . . Lf, » » dents épibranchiales . . . . . ... 13 Longieur dela carapace UU; Mea, PIT DAI, 10 4/, Largeur du bord postérieur de la carapace . . . . . 6 1/9 Largeur du bord antérieur / eae wate DAS ike “Bd, Bale > >» » postérieur PAS ae sit ae 34/, de l’abdomen / Longueur | Sa Longueur horizontale de la grosse pince . . . . . . 947, > > Ges doigie ws ere hee ea Se cee 44/, Hauteur prés de l’articulation des doigts Ah Oeuf se 4 Longueur des méropodites \ STORAGE: CA Largeur >» > des pattes ree enni Bay Longueur » propodites gino cali 44/, Largeur > » parce RAT: EE Longueur » dactylopodites, ade 54/, Irareenrdn bordi libre*dn trent. = 29%, 50. Re “le Largeur du frontventre les yeux . 2) 8) est. AN ae Je propose le nom de Pot. (Potamon) elegans en cas que cette espéce serait vraiment différente du Pot. (Potamon) cariniferum de M. 9. Potamon (Potamon) sp. PI. V, Fig. 9. Une femelle sans ceufs recueillie sur le Mont Mooleyit, Te- nasserim, a une altitude de 1000-1900 m. La carapace est peu élargie, la largeur se rapporte a la lon- gueur comme 5:4, et la distance des angles orbitaires externes est égale 4 la longueur. La surface du bouclier céphalo-thora- cique est légérement bombée d’avant en arrière, presque plane transversalement, mais la région cardiaque est un peu convexe; les régions antérieures sont assez déclives et la région épi- gastrique se courbe réguli¢rement vers le front qui est dirigé POTAMON DE BIRMANIE 117 obliquement en bas. Le sillon semi-circulaire qui limite la région mésogastrique en arrière, est assez profond, mais d’autres sillons interrégionnaires n’existent pas, sauf le sillon médian frontal. De faibles dépressions séparent la région cardiaque des régions branchiales et de la région intestinale et des dépressions peu profondes, qui représentent les parties latérales du sillon cer- vical, séparent les régions protogastriques de la région branchiale antérieure. La créte post-frontale ressemble a celle du Pot. Lar- naudii A. M. E. var. brevimarginata de M. de Sumatra, dont jai un male adulte et un autre trés-jeune 4 la main, mais es parties latérales ou externes ne sont pas cristiformes. Les parties internes ou épigastriques séparées des parties latérales par des sillons obliques mais peu profonds, se présentent comme des bourrelets, obtus en dessus, légérement rugueux en avant et disposés un peu obliquement. Ils sont séparés l’un de l’autre par le sillon frontal ou mésogastrique, qui, très-étroit sur le front, s'élargit ici un peu et se bifurque aussitòt en deux sillons un peu arqués qui limitent la pointe antérieure de la région mésogastrique, mais ne se prolongent que jusque là ou la ca- rapace présente sa plus grande largeur: la région mésogastrique nest done pas séparée des régions protogastriques. Les bourre- lets épigastriques ne sont également pas délimités en arriére. Les régions protogastriques en s’'abaissant en avant vers les orbites, présentent quelques rugosités transversales et ce sont ces rugosités qui constituent les parties latérales ou externes de la créte post-frontale. Avant d’atteindre la dent épibranchiale, elle se courbent un peu en arriére, comme chez l’espéce citée de Sumatra. Les angles orbitaires externes sont aigus et assez proéminents et leur bord externe faiblement denticulé est peu oblique. Les dents épibranchiales sont petites et aigués, et les bords latéro-antérieurs, garnis d'une créte marginale faiblement denticulée ou crénelée, ne sont que /égérement courbés et ne se prolongent pas jusqu’au niveau de la région cardiaque. Les bords latéro-postérieurs sont traversés par des rides ru- gueuses obliques. Le bord postérieur de la carapace qui est moitié aussi large que la distance des dents épibranchiales , Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.4, Vol. XIX (17 Ottobre 1898) 27 AAS J. G. DE MAN parait droit quand on regarde la carapace d’en haut, mais lé- gérement concave quand on la regarde d’en arriére. Le front est ¢roit, sa largeur ne mesurant qu’un tiers de la largeur de la carapace. Le bord libre du front présente une fort petite saillie au milieu d’une échancrure superficielle et évasée, si l'on regarde la carapace d’en haut. Le front parait assez haut par rapport à sa largeur, la distance des bourrelets épigastriques jusqu’au bord libre mesurant wn ters de sa largeur en dessus. Le bord libre fait des angles droits mais arrondis avec les bords latéraux, de facon que ceux-ci sont d’abord presque paralléles , mais ensuite ils se dirigent, légérement courbés vers les cétés. Le front n'est qu'une fois et demie aussi large que les orbites et celles-ci sont une fois et demie aussi larges que hautes. Le bord frontal et les bords sus-orbitaires sont lisses; le front est assez grossiéerement granulé et quelques petites granulations se voient en avant des parties latérales de la créte post-frontale. La carapace parait un peu rugueuse près des bords latéro- antérieurs, mais le reste de la surface qui est lisse, ne présente qu'une ponctuation trés-fine. Des poils trés-courts et trés-fins sont implantés dans ces points et je les vois aussi sur le front, sur les bords sus-orbitaires et sur les bords latéro-antérieurs. Le bord orbitaire inférieur est finement crénelé et ne présente pas une échancrure près de l’angle orbitaire externe. La région sous-hépatique parait un peu granuleuse sur sa partie antéro- interne, une plus forte granulation se voit sur la région qui est située entre la région sous-hépatique et le cadre buccal, surtout sur sa portion externe et la région sub-branchiale porte des rides obliques finement granuleuses; le sillon semi-circulaire qui limite la région sous-hépatique, est garni sur sa partie interne d’assez gros granules. L’épistome est court proportionnellement à sa largeur; son bord antérieur est lisse comme son bord posté- rieur qui porte au milieu une dent triangulaire. L’ischiognathe des pattes-machoires externes est marqué de quelques ponctuations; le sillon ischial se trouve wn peu plus pres du bord interne que du bord externe, s'étend presque jusqu'au bord antérieur de l’ischiognathe et s’infléchit, légèrement courbé, POTAMON DE BIRMANIE 149 en arriére vers l’angle postéro-externe. Le mérognathe est un peu plus large que long, son angle antéro-externe est obtus, le bord externe un peu arqué, le bord interne légérement concave. Le plastron sternal et l’abdomen sont ponctués. Les pattes antérieures sont subégales, la droite est un peu plus forte que l’autre. La face postérieure du bras est garnie de lignes transversales finement granuleuses. Le carpe est armé en dedans d'une épine très-courte et aigué et sa face supérieure parait un peu tuberculeuse au bord interne, tandis que la face externe est légérement rugueuse. Les doigts de la grosse pince sont aussi longs que la portion palmaire; celle-ci est presque lisse, on n’observe qu’un petit nombre de très-petits tubercules sur sa face supérieure et externe. Les doigts, distinctement cannelés, sont en contact dans presque toute leur longueur et leurs pointes aigués se croisent; ils sont garnis de dents tranchantes, dont deux ou trois près de l’articulation sont un peu plus grandes que les autres. Le pouce porte en dessus, à la base, deux rangées de petits tubercules aigus. La pince gauche ne différe que par ses doigts, qui sont un peu inclinés en bas, de facon que le bord inférieur parait plus concave au-dessous de l’articulation du pouce. Les pattes ambulatoires sont /ongues et gréles. Ainsi, par exemple, les méropodites de la pénultiéme paire sont un peu plus de trois fois aussi longs que larges et la largeur des pro- podites n’est qu’un tiers de leur longueur. Les doigts sont al- longés, droits, pointus et armés de petites spinules le long de leurs arétes. Les pattes ambulatoires sont lisses, mais un peu ponctuées; leurs bords sont hérissés de pozls trés-courts et trés-fins et ces petits poils se voient aussi sur les pattes antérieures et bien sur les bords de leurs articles, dans les sillons des doigts et devant les petits tubercules rares que l’on observe sur les mains. La carapace présente en dessus une couleur d’un brun rouge foncé, de méme que les régions ptérygostomiennes, tandis que le plastron sternal et l’abdomen sont jaunàtres; les pattes ont la méme couleur, mais un peu plus claire. Cette espéce semble se rapprocher du Potamon tumidum W.- Mas. de Yunan et de la Haute Birmanie, mais chez l’espèce 420 J. G. DE MAN décrite par Wood-Mason le bouclier céphalo-thoracique est extré- mement convexe dans tous les sens, les parties latérales de la créte post-frontale semblent étre plus cristiformes et le front est plus large; le sillon ischial parait étre placé un peu plus près du bord externe que du bord interne de l’ischiognathe, les pattes ambulatoires enfin semblent étre plus robustes, les propodites de la pénultiéme paire, par exemple, paraissant sur la figure presque moitié aussi larges que longs (Wood-Mason, |. e. pl. XXVII, fig. 6). Dimensions en millimétres: 2 Largenr ide, la carapace en do Lin 14 4/, Distance des angles orbitaires externes . .... . iB > » dents épibranchiales Siig! 2a tay gt fae 15 Jongueur!:detla:icarapaceo! iii. 407 Bern) BI, Te LE, Largeur du bord postérieur de la carapace . . . . . 64, Largenr. du bord. libre, du fronti tia taal, ply 43/, Longueur horizontale de la grosse pince . . . . . . 9 4/, > > desdolsts ss aa mee Min 44), Hauteur prés de l’articulation des doigts . . . . . . 3%, Longueur des méropodites Ca eli ia 1% Largeur >» > des pattes sys RA 24/5 Longueur » propodites sou iena SURI PPPTONTE 44/, Largeur » > nears. BT te 14/, Longueur » dactylopodites aga. Parte 5 4/5 10. Potamon (Potamonautes) Guerini H. M. È. Thelphusa Guerini H. Milne Edwards, Annales Sciences Natu- relles, III Série. Zool. T. XX, 1853, p. 210. — A. Milne Edwards, Nouv. Archives du Muséum, T. V. Mémoires, 1869, p. 182, PI. XI, fig. 4. Telphusa Guerini Wood-Mason, l. c. p. 203. Potamon (Potamonautes) Guerini Ortmann, Zoologische Jahrbii- cher, Abtheil. f. System. u. s. w. herausgegeben von J. W. Spengel, T. X, 1897, p. 306. ? Telphusa Pocockiana Henderson, l. c. p. 384, pl. 37, fig. 5-8. Le Potamon Guerini H. M. E. qui habite, à ce qu'il paraît, l’Inde en deca du Gange, est une espéce encore assez impar- POTAMON DE BIRMANIE 421 faitement connue. Parmi les exemplaires typiques d’espéces qui m’ont été confiés par la Direction du Musée de Paris, se trouvent la Thelphusa Guerini H. M. E., la Th. planata A. M. E., et la Th. indica Latr. Les deux exemplaires de la (Guerini avec l'habitat « Indes » sont une femelle adulte et un male un peu plus jeune. Wood-Mason croyait devoir considérer le Pot. pla- natum A.M. E. comme identique avec cette espéce parce que la description du premier s'appliquait fort bien a quelques-uns de ses exemplaires du Pot. Guerini. L’exemplaire typique du Pot. planatum A. M. E. qui provient de Bombay, se distingue des deux individus du Guerini par les caractères suivants. La carapace est plus déprimée, moins convexe d’avant en arriére et les régions branchiales sont beaucoup moins renfltes. Le sillon cer- vical est moins profond. La créte post-frontale est disposée a peu pres comme chez le Pot. Guerini, mais les parties internes ou épigastriques sont moins renfiées et plus distinctement cristiformes que chez le dernier. Une différence principale est présentée par le front. Le front du Pot. planatum est un peu plus large par rapport a la largeur du bouclier céphalo-thoracique et les bords latéraux du front font des angles droits avec le bord antérieur, de sorte qu'ils sont dabord paralleles; cest pourquoi le front présente, au milieu de sa longueur, encore la méme largeur qu'd son bord antérieur. Chez le Pot. Guerini, au contraire, les bords latéraux du front ont une direction oblique, faisant des angles obtus et arrondis avec le bord antérieur, de facon que /e front s'élargit réguliérement vers la créte post-frontale. Les figures 3.* et 4.* dans le travail cité de M. A. Milne Edwards ne sont pas exactes; sur la figure 3.* les bords latéraux du front ont Vair de diverger depuis le bord antérieur, ce qui n’est pas le cas, tandis que sur la figure 4.* ces bords sont trop peu divergents. C'est pour ces raisons que ces figures ne donnent pas une idée juste de la forme différente du front chez les deux espéces. Le sillon ischial est situé, chez le Pot. Guerini, auprés du bord interne de l’ischiognathe et est peu profond. Chez l’exemplaire typique du Pot. planatum ce sillon fait défaut, mais il est rem- placé par une strie lisse, non pas ponctuée et cette strie occupe 1292 J. G. DE MAN la méme place que le sillon qu'on observe chez le Pot. Guerini. Je ne puis rien dire concernant l’abdomen, parce qu'il fait défaut chez Vexemplaire du Pot. planatum, tandis que |’ abdomen du Pot. Guerini est collé au carton. Pour le reste les deux espéces semblent présenter les mémes caractéres. Il me parait probable que le Pot. pocockianum Hend. de Jub- bulpore est identique avec le Pot. Guerini. Chez l’espéce décrite par Henderson la créte post-frontale n’atteint pas le bord latéro- antérieur de la carapace et la petite dent épibranchiale est placée un peu en avant de la créte. Or les deux exemplaires du Pot. Guerini aussi bien que l’exemplaire du Pot. planatum présentent précisément les mémes caractéres, qui sont en effet bien indiqués sur les figures citées des « Nouvelles Archives », surtout 4 et 4a. La description et les figures de Henderson s’appliquent très-bien, seulement les parties latérales du sillon cervical ont une direction un peu plus oblique que chez le Pot. pocockianum. Je ne sais pas ou est situé Jubbulpore, ne trouvant pas cette localité sur mes cartes. Wood-Mason cite les environs de Bombay comme l'habitat du Pot. Guerini. Le Potamon tenasserimense décrit ci-dessous différe du Pot. Gue- rini par les caractères suivants. Cette espèce n'a pas une dent épibranchiale, la créte post-frontale est moins saillante, l’épistome a une forme différente, le sillon ischial est situé au milieu de lischiognathe et les pattes présentent des caractères tout-à-fait différents, les doigts de la grande pince étant baillants et les pattes ambulatoires ayant des articles moins élargis. Les dimensions en millimétres des trois exemplaires du Musée de Paris sont les suivantes: Guerini planalum e 2 9 Liargeur.de laxcarapacel gn Ae it. 85 42 48 4/, 48 Longueur » » aa sr Arte 29 33 33 4/9 Distance des angles extraorbitaires . . . . 257/, 30 30 */, Distance des dents épibranchiales . . . . . S17), 37% 38 Largeur du ‘bord frontal’... . . i. 10 11 13 4/, Larpeur' dés*orbites* ee VUOI 8 94/5 84), Hauteur » » PRATO, De o RIE 54/, 6 6 Largeur du bord postérieur de la carapace . 15 18 18 4/, POTAMON DE BIRMANIE 423 11. Potamon (Potamonautes) indicum LArr. Thelphusa indica Latreille, H. Milne Edwards, Hist. Nat. Crust. T. II, 1837, p. 13. — Annales des Sciences Nat. III Série. Zool. T. XX, 1853, p. 209. Thelphusa indica A. Milne Edwards, Nouvelles Archives Mu- séum, T. 5, Mémoires, 1869, p. 184. Thelphusa indica Wood-Mason, |. c. p. 196. Telphusa indica Henderson, |. c. p. 380. Potamon (Potamonautes) indicum Ortmann, l. c. p. 305. L’exemplaire du Musée de Paris est un male adulte prove- nant du voyage de Jacquemont. Cette espéce devient beaucoup plus grande que le Pot. Guerini H. M. E., la carapace atteint une largeur une fois et demie aussi grande. Ces deux espéces qui sont trés-voisines, se distinguent de la maniére suivante. Le bouclier céphalo-thoracique du Pot. (Guerini est plus bombe, la région hépato-gastrique est plus convexe, les régions bran- chiales sont plus renfiées. Chez le Pot. Guerini la créte post- frontale n’atteint pas les bords latéro-antérieurs, mais se ter- mine un peu en arriére de la dent épibranchiale qui est fort petite et rudimentaire, disposition caractérisée par H. Milne Edwards (Annales Scienc. Nat. 1853) en ces termes: « Créte pest-trontaler!) 2h annie. se perdant a la base des dents épi- branchiales qui sont trés-petites »). La dent épibranchiale du Pot. indicum au contraire est grande et saillante, la créte post-frontale se termine justement à coté delle par un angle obtus ou dent obtuse, qui est séparée de la dent épibranchiale par une petite échancrure. Milne Edwards décrit ces caractéres (1. c.) en ces mots: « Créte post-frontale....... terminée latéralement par une dent assez forte qui est située a coté de la dent épibranchiale »). Le sillon cervical est profond chez l'une et l’autre espéce et disposé chez toutes les deux de la méme maniére; le front pré- sente les mémes caractéres, la méme forme. Comme chez le Pot. Guerini le sillon ischial se trouve auprés du bord interne 424 J. G. DE MAN de l’ischiognathe; il est bien marqué et s’étend jusqu’au bord antérieur et jusqu'au bord postérieur de l'article. Henderson dit 1. c. que le sillon ischial faisait défaut chez les individus étudiés par lui, qu'il y était indistinct et ne s'étendait pas le long de l'article entier; ses exemplaires avaient été déterminés par A. Milne Edwards, nous devons ainsi conclure que le sillon ischial manque parfois ou est peu marqué chez certains individus du Pot. indicum. L’abdomen du male ressemble a celui du Pot. lugubre W.-Mas. (Wood-Mason, 1. c. pl. XII, fig. 7). L’article terminal a presque la méme longueur que larticle précédent et est guère plus long que large a la base; l’extrémité est largement arrondie et les bords latéraux sont en arriére un peu concaves. Le sixiéme ar- ticle a la forme d’un trapéze isocéle a bords latéraux /égérement concaves et le bord postérieur n’est que trés peu plus large que l'article est long. Potamon lugubre est certainement la plus voisine espéce, la dent épibranchiale est cependant rudimentaire et la créte post- frontale est trés peu marquée (« becomes almost effaced ») en arriére des angles internes des orbites. L’épine 4 l’angle interne de l’avant-bras des pattes antérieures serait obtuse. Le bord de la carapace entre l’angle orbitaire externe et la dent épibran- chiale est & peu près droit chez le male du Pot. indicum, étant trés-légérement concave et crénelé; d’aprés Henderson ce bord serait courbé, tandis que chez le Pot. lugubre ce bord serait a peu près droit. Les bords latéraux concaves du pénultiéme article de l’abdomen sont décrits par Henderson comme caractéristiques du Pot. lugubre, à tort comme il paraît. Une nouvelle étude de la dernière espèce me semble par conséquent nécessaire. Les deux variétés, décrites ci-dessous, du Pot. (Potamon) sto- liezkanum W.-Mas. se distinguent aisément du Pot. indicum. Chez les deux variétés la créte post-frontale se termine par la dent épibranchiale méme, qui est très peu saillante, la eréte n’en étant en effet pas séparée par une petite échancrure, et la créte est dirigée suivant une ligne differente: les parties cristiformes latérales, situées en arrière des bords sus-orbitaires, sont courbées POTAMON DE BIRMANIE 425 chez l’une et l’autre espéce, chez le Pot. indicum la concavité est tournée en avant, mais chez les deux variétés du Pot. sto- licskanum en arriere. Le front est plus profondément échancré au milieu, le sillon ischial se trouve aw milieu de l’ischiognathe et l’abdomen du male a une forme tout-d-fait differente. Les pattes ambulatoires sont plus gréles et on observe encore d'autres dif- ferences. Les dimensions en millimétres du male du Pot. indicum sont les suivantes: War=curadailatcarapacent el no o 80 Longueur » > i ne Sai 56 Distance des angles orbitaires externes. . . * . . . 44 » siudentstepipranchiates, 2°5'9. i A ea 61 4/, Largeur du bord libre du-front vili 200 col ta he INI Distance, dans la ligne médiane, du bord frontal jusqu tI lageretespost-frontale ti a e neuro ed 44/, Distance de la créte post-frontale jusqu’au bord sus-orbi- taire, 4 peu prés au milieu de ce bord . . . . . 2 arecuredesrorbites SEO RM I n ele eh e 134/, Hauteur » » NEAR HO) RELA 9 Longueur de l’article (arial de (ate: Sp Bol. Lyte Largeur du bord antérieur du pénultiéme article . . . 10 » >» » postérieur » > » ESTRO 13 ohgueur du pénultiéme article . . ... =... . 12 Largeur du bord postérieur de la carapace . . o 244/, Longueur des méropodites de la derniére paire . . . 28 1/, Largeur » » » » » HS ce 12 Longueur » propodites (au milieu) » > penis 17 Largeur » » » » » APACHE 10 Longueur » dactylopodites » » » panni IBS 12. Potamon (Potamonautes) stoliezkanum W.-Mas. PI. V et VI, Fig. 10. Telphusa stoliczkana Wood-Mason, |. c. p. 199, Pl. XII, fig. 8-12. — de Man, The Journal of the Linnean Soc. of London, Vol. XXII, 1888, p. 94. Un mile trés-vieux et une femelle sans ceufs de taille moyenne 426 J. G. DE MAN furent recueillis 4 Thagata sur le Mont Mooleyit, Tenasserim, a une altitude de 500-600 m. J'ai devant moi un individu màle de taille moyenne, prove- nant de la collection des iles Mergui, décrit par moi en 1888 et bien sous le nom de 7e/phusa stoliczkana. Les deux exemplaires de Thagata ne ressemblent pas partai- tement a cet individu male des iles Mergui, probablement nous avons affaire avec une variété peut-étre locale, car je ne crois pas que ces individus de Thagata représentent une nouvelle espéce. Sur la figure de Wood-Mason la créte post-frontale est dirigée selon une ligne parfaitement droite entre les deux dents épibranchiales, mais chez aucun des trois exemplaires elle ne parait rectiligne: la figure citée est donc probablement fautive. Tant chez le male des iles Mergui que chez les deux autres exemplaires les parties internes de la créte qui correspondent aux lobes protogastriques internes, sont un peu plus avancées que les parties latérales. Chez le màle des iles Mergui les parties internes ou épigastriques sont aussi bien crzstformes que les parties externes et constituent ensemble une ligne réguliérement arquée. Chez les deux exemplaires de Thagata, au contraire, les lobes épigastriques sont au milieu encore plus avancés et dirigés plus obliquement; aussi ces lobes ne sont pas cristiformes, mais paraissent légérement rugueux. Ces lobes épigastriques font des angles trés-obtus avec les parties latérales carénées de la créte, mais non pas une ligne réguli¢érement arquée. Chez les deux individus de Thagata les parties externes cris- tiformes et légérement arquées de la créte s'étendent latérale- ment et en arrière jusqu'au dela de langle orbitaire externe et se courbent ensuite un peu en avant vers la dent épibranchiale qui chez cette espéce est peu saillante. Chez l’individu des iles Mergui au contraire les parties latérales de la créte se courbent vers l’angle épibranchial a pew prés justement en arriére de langle orbitaire externe, de sorte que la courbure est un peu plus éloignée de langle épibranchial que chez les individus de Thagata. C'est a cause de ces différences que la créte post-frontale a une autre forme chez le male des iles Mergui que chez les deux autres POTAMON DE BIRMANIE 427 exemplaires, comme est démontré suffisamment par mes figures. L’angle orbitaire externe est un peu plus saillant chez le male de l’Archipel Mergui. Chez cet individu-ci le front porte de chaque coté quelques granulations distinctes et arrondies, mais il est entié- rement lisse chez les deux exemplaires du Mont Mooleyit. Le bord libre du front a la méme forme chez les trois individus, l’échancrure médiane est également profonde chez tous les trois. Le bord latéro-antérieur est faiblement crénelé chez les deux exemplaires de Thagata, mais chez le male des iles Mergui ce sont plutòt des tubercules obtus qui garnissent le bord. Le male des iles Mergui porte quelques granulations prés des bords latéro- antérieurs, mais ces granulations ne se voient pas ou a peine chez les deux autres. Dimensions en millimétres: < Q gd (Mergui) Marpeur de la carapace 0, . 0.0.0. 60 42 44 Distance des angles orbitaires externes . 34 1/, 26 4/, 26 1/, Distance des dents épibranchiales . . . 48 */, 35 36 Longuenr.de,la. carapace. ii. ur + 42 30 4/, 32 Largeur du bord libre du front . . . 15 VE MÈ Largeur du bord antérieur du pénultiéme article de l'abdomen' ©... 0. — 10 Ul Largeur du bord postérieur de cet article 124, 9 Longueur de cet article . .... . 6 D Longueur horizontale de la grande pince 50 3144 32 » » des doicts, =). “i 2° 16 15 Hauteur de la grande pince prés de l’ar- fenlation des\doigts. ...°.. .c.. . : 24 15 4/, ia, Longueur des méropodites | 23 1/, 1 ie! 19 Largeur » > Riche nag 65/7 a4), 64/, Longueur » propodites pénultiéme 15 10 1/, 124/, Largeur >» > n 64/, 44/, 45/, Longueur » dactylopodites. 177, 12 13 4/, Potamon stoliczkanum a été découvert è Penang et a été indiqué plus tard comme habitant les iles Mergui. 428 J. G. DE MAN 13, Potamon (Potamonautes) tenasserimense n. sp. Pl. VI, Fig. Il. Six individus et bien trois màles dont un est adulte et trois femelles dont deux adultes portent des ceufs, étaient recueillis en Avril 1887 4 Thagata sur le Mont Mooleyit (Tenasserim) a une altitude de 500-600 metres. Cette espéce qui me parait nouvelle, se rapproche plus ou moins du Pot. Goudoti H. M. E. de Madagascar, du Pot. obesum A.M. E. de Zanzibar, du Pot. inflatum H. M. E. et du Pot. de- pressum Krauss, les deux derniers provenant de Port-Natal. La carapace est assez élargie, la largeur se rapportant à la longueur, comme chez le Pot. depressum, dans la proportion de 3 à 2, tant chez les exemplaires adultes que chez les jeunes. Autrement cependant que chez cette espéce avec laquelle le Pot. tenasserimense présente quelque ressemblance quant a sa forme générale et quant aux caractères de ses pattes, le bouclier céphalo-thoracique parait assez fortement bombé d’avant en arriére. Le sillon cervical est bien marqué et assez profond, la partie médiane qui limite la région mésogastrique en arriére se con- tinue sans interruption dans les parties latérales ou sillons branchio-gastriques, mais ceux-ci n’atteignent cependant pas la créte post-frontale. Le sillon mésogastrique se présente comme une fissure trés-étroite, qui ne se prolonge pas sur le front; il ne s'étend aussi que peu en arriére et sa bifurcation est ‘in- distincte. La région hépato-gastrique qui non seulement est assez bombée d’avant en arriére, mais qui parait aussi un peu voùtée transversalement, n’est pas subdivisée, de facon que la région mésogastrique n’est pas distincte des régions protogastriques. La région branchiale antérieure est trés-renflée , comme chez le Pot. inflatum,; elle est séparée en arriére par un sillon oblique peu profond de la région 6 L (Dana) et de la région branchiale postérieure; ce sillon aboutit dans le sillon cervical. La dite région 6 L est plus ou moins triangulaire et limitée en arrière par un sillon peu profond, quoique bien marqué; cette région POTAMON DE BIRMANIE 429 est de méme un peu bombée. Les deux lobules urogastriques sont rugueux et bien distincts; ils ne sont pas contigus, mais sé- parés l’un de l’autre par la région cardiaque de sorte que celle-ci confine à la région mésogastrique. Une dépression oblique su- perficielle sépare de chaque còté la région cardiaque de la région branchiale postérieure; la partie antérieure de cette dépression est plus ou moins rugueuse et est parfois seulement marquée, comme chez la femelle adulte, le reste étant effacé. Ces sillons branchio-cardiaques ne s'étendent pas jusqu’a la région 6 L (Dana), de sorte que la région cardiaque est, tout en avant, a peine séparée de la région branchiale. La région cardiaque antérieure est légérement convexe, tandis que sa portion postérieure ou intestinale s'abaisse obliquement vers le bord postérieur de la carapace, étant un peu aplatie. La région branchiale postérieure enfin, 4 peine moitié aussi large que la région branchiale anté- rieure, est faiblement convexe. Une créte plus ou moins aigué longe le bord latéro-postérieur de la carapace. L’angle orbitaire externe n'est pas dentiforme et point du tout saillant, aussi est-il un peu moins avancé que le bord frontal. La distance des angles orbitaires externes est un peu plus grande que la moitié de la largeur du bouclier céphalo-thoracique. Le front est presque vertical, la largeur de son bord libre est un peu moindre qu'un quart de la largeur de la carapace, chez le màle le plus jeune il mesure justement un quart, et la largeur du front mesure environ un tiers de la longueur du bouclier céphalo-thoracique. Si l’on regarde la carapace d’en haut, le bord frontal présente une échancrure large, mais évasée; parfois comme chez le male dont la carapace est large de 34 mm., l’échancrure est un peu plus profonde et chez la femelle adulte le bord de l’échancrure présente au milieu une petite saillie. Chez la fe- melle adulte les parties latérales du bord frontal paraissent aussi trés-légérement échancrées (Fig. 11), de facon que le bord forme de chaque cété une saillie arrondie et qu'il parait sinueux, mais chez les autres exemplaires ces échancrures latérales sont indistinctes. Conformément a la forme du bord frontal la surface du front est onduleuse, étant excavée au milieu; elle est un peu 430 J. G. DE MAN bombée d’avant en arriére. Vu de face, le bord libre du front parait presque droit. Les bords latéraux ont une direction assez oblique, formant des angles obtus avec le bord libre, de facon que le front parait plus large en dessus qu’en dessous (Fig. 118); le front est 4 peu près trois fois aussi large que haut. La lar- geur des orbites mesure trois quarts de la largeur du bord frontal, tandis qu’elles sont une fois et demie aussi larges que hautes. En regardant la carapace de face, la ligne qui réunit les angles externes des orbites, coincide avec le bord frontal; au contraire lorsqu’on regarde la carapace d’en haut, les angles extraorbi- taires sont situés un peu en arriére de lui. Le bord frontal et les bords orbitaires sont disses, mais paraissent un peu ponctués sous la loupe. Comme a été déjà remarqué, langle orbitaire externe n’est ni dentiforme ni granuliforme, il n’est point du tout saillant. Le bord infra-orbitaire ne présente pas une échancrure ou hiatus prés de l’angle externe des orbites; or chez le Pot. Gou- doti H. M. E. ce bord est crénelé et séparé par une incision de l’angle extraorbitaire. La créte post-frontale est continue depuis le sillon mésogastrique jusqu’aux bords latéraux de la carapace; elle est trés-avancée, de sorte que les parties latérales se trouvent tout prés des bords sus-orbitaires. Les parties internes ou épigastriques sont un peu plus avancées que les portions latérales, elles sont arrondies et légérement rugueuses; les portions latérales de la créte sont 4 peu près droites et plus ou moins cristiformes, chez la femelle adulte elles sont arrondies, peu saillantes. /{ n'y a pas de dent épibran- chiale, mais la créte post-frontale forme avec les bords latéraux un angle obtus, qui chez les vieux individus est parfois méme peu marqué. Le bord externe de l’angle orbitaire est oblique et a une aréte lisse, qui souvent est peu marquée. Les bords latéro-anté- rieurs sont fortement courbés et présentent une aréte bien distincte et granulée; chez les jeunes individus ces granulations sont bien développées, mais chez les vieux elles deviennent de plus en plus moins saillantes et s’effacent enfin presque tota- lement. Les bords latéro-postérieurs sont obliques, droits et POTAMON DE BIRMANIE 431 garnis de plis courts obliques. Le bord postérieur de la cara- pace va d’en haut parait droit, vu d’en arriére légérement con- cave; il est un peu plus large que le bord frontal. La surface du bouclier céphalo-thoracique parait lisse et polie à l'oeil nu. A un faible grossissement elle présente une ponctua- tion trés-fine; les points sont nombreux et serrés sur la région branchiale postérieure et sur la région cardiaque postérieure ; celle-ci parait méme parfois légérement rugueuse. Quand on examine la surface 4 un fort grossissement, on voit en outre une granulation extrémement fine. Quelques ponctuations sont éparses sur le front, mais elles manquent sur l’espace compris entre les bords sus-orbitaires et la créte post-frontale. La région sub-branchiale est couverte de plis courts et obli- ques, du reste peu saillants, la région sous hépatique et le bran- chiostégite sont lisses; ces régions ptérygostomiennes sont trés- finement ponctuées, les ponctuations sont plus serrées sur le branchiostégite que sur les deux autres régions, qui sont séparées par le sillon hépato-branchial bien marque. L’ ischiognathe des pattes-machoires externes porte des ponc- tuations assez grosses; le sillon ischial se trouve justement au milieu de l'article, parallele avec le bord interne, mais ne s'étend pas jusqu’au bord antérieur; le mérognathe est un peu plus large que long, son angle antéro-externe est trés-obtus et souvent cet article parait tout-à-fait arrondi en dehors. On ob- serve quelques ponctuations grosses sur le bord interne épaissi, quelques ponctuations petites se voient aussi sur le bord externe, mais la surface n’en porte pas; la tigelle mobile n’atteint pas encore l’angle postéro-interne de l’article. L’exognathe dépasse un peu le bord antérieur de l’ischiognathe. L’abdomen du màle (Fig. 11e) est triangulaire. Le sixiéme ar- ticle est quadrangulaire, à bords presque droits et légèrement convergents; la longueur est justement la moitié de la largeur du bord postérieur et celui-ci n’est guère plus large que le bord antérieur. L’article terminal est presque aussi long que sa base est large, a extrémité obtuse et les bords latéraux sont un peu concaves. Le plastron sternal et l’abdomen sont assez gros- 132 J. G. DE MAN siérement ponctués, l’abdomen surtout sur les parties latérales des segments. Les pattes antérieures ressemblent a celles du Potamon (Pota- monautes) obesum A. M. E. de Zanzibar. A l’exception du male dont la carapace est large de 34 mm., la grosse patte se trouve au còté droit. Autrement que chez le Pot. Goudoti H. M. E. et le Pot. depressum Krauss, les bras dépassent le bouclier céphalo- thoracique à peine. Les bords des bras sont granulés, le bord supérieur est inerme. Le carpe est armé en dedans d’une épine assez courte, mais aigué et au-dessous de celle-ci on en voit une seconde qui est beaucoup plus petite. La surface du carpe est un peu ponctuée, mais du reste lisse; quelques granulations se voient le long du bord interne. La grosse pince du màle adulte (Fig. 11/) présente quelque ressemblance avec celle du Pot. obe- sum A.M. E. (voir: Nouvelles Archives du Muséum, Mémoires, T. IV, pl. 20, fig. 3). La longueur horizontale égale à-peu-près la largeur de la carapace, tandis que la longueur horizontale des doigts est un peu plus grande que celle de la portion pal- maire; celle-ci est, près de l’articulation des doigts, un peu plus haute que longue. La face externe assez convexe de la main est lisse, on n’observe qu'une ponctuation fine et éparse, tandis qu'à un grossissement plus fort on voit la méme granulation extré- mement fine que sur la surface de la carapace. Les doigts sont gréles et, comme chez l’espèce citée de Zanzibar, ils ne se touchent que par leur extrémité, laissant entre eux un espace ovalaire. Le doigt immobile est un peu comprimé, sa face ex- terne parait 4 peine sillonnée mais porte deux ou trois rangées longitudinales de petites ponctuations; le bord libre porte quatre ou cing petites dents coniques, dont la première est la plus grande et dont les autres diminuent graduellement de grandeur, tandis que l’on observe entre ces dents des denticules plus pe- tits; on en compte en tout quatorze ou quinze. Comme chez le Pot. obesum, le pouce est fortement arqué et il porte à peu-prés les ménies dents que l’index; ces dents sont cependant plus petites, deux ou trois au milieu sont un peu plus grandes que les autres. Ce doigt présente également quelques rangées lon- POTAMON DE BIRMANIE 133 gitudinales de ponctuations, mais il n'est pas sillonné. Le bord inférieur de la main est concave 4 la base de l’index. Chez le male suivant la grande pince est un peu plus petite proportionnellement a la largeur de la carapace, tandis que l'espace entre les doigts est moins grand, le pouce étant moins fortement arqué — et chez le male le plus petit la longueur horizontale de la grande pince ne mesure que deux troisiòmes de la largeur du bouclier céphalo-thoracique, tandis que les doigts sont presque en contact. La petite pince du male ne mesure que deux troisiémes de la longueur horizontale de l’autre; les doigts qui sont en con- tact dans toute leur longueur, sont environ une fois et demie aussi longs que la portion palmaire laquelle est aussi haute que longue; la pince est ainsi deux fois et demie aussi longue que haute. Le bord inférieur est concave. La main est lisse en dehors comme les doigts mais ponctuée; les doigts sont garnis des mémes rangées longitudinales de petits points et quant aux dents cette pince se rapporte comme la grosse. La grande pince de la femelle adulte est wn pew moins haute proportionnellement à sa longueur horizontale que celle du màle adulte et les doigts quoique ne se touchant également que par leurs extrémités, ne laissent entre eux qu'un vide peu considé- rable, à-peu-près un tiers de ce que l’on voit chez la grande pince du male. Chez les femelles plus jeunes les doigts de la grande pince sont en contact dans leur moitié distale. La petite pince enfin ressemble a celle des males. Les pattes ambulatoires sont gréles et ressemblent à celles de l’espéce décrite par Krauss. Ainsi par exemple les méropodites des pattes de la pénultiéme paire sont presque quatre fois, les propo lites deux fois et demie aussi longs que larges. Les dacty- lopodites sont gréles et un peu plus longs que les propodites; ils sont légérement courbés vers leurs extrémités et leurs arétes sont garnies de spinules comme d’ ordinaire. Les pattes ambu- latoires sont lisses et glabres. Les ceufs globuleux sont pew nombreux et larges, leur diamétre mesurant près de 4 mm. Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.8, Vol. XIX (17 Ottobre 1898) 28 434 J. G. DE MAN Le Pot. depressum Krauss différe par sa carapace trés-dépri- mée, par les bras des pattes antérieures dépassant notablement le bouclier céphalo-thoracique et par d’autres caractères. Le Pot. Goudoti H. M. E. de Madagascar se distingue égale- ment par ses pattes antérieures dépassant la carapace et dont les doigts des pinces sont en contact dans toute leur longueur. La carapace est un peu moins élargie, mais plus large en avant, parce que la distance des angles orbitaires externes mesure deux troisiémes de sa largeur (voir: de Man, Notes from the Leyden Muséum, Vol. XIV, 1892, p. 240). Le Pot. inflatum H. M. E. qui habite les eaux douces de Port-Natal, se rapproche, a ce qu'il parait, également de l’espèce que je viens de décrire, mais le front est notablement plus large et la carapace est plus rétrécie en arri¢re; je nai jamais pu examiner cette espéce, mais d’autres différences existent sans doute. Le Pot. obesum A. M. E. enfin se reconnait surtout par les caractéres de la carapace, qui est plus longue proportionnelle- ment a sa largeur, de son front qui est plus large et par sa créte post-frontale moins marquée. Dimensions en millimétres : Largeur de la carapace . . . . 40 34 22 46 40 30 Longueur » » SIR, VAN OE 224/, 15 30 27 20 4/, Distance des angles extraorbitaires, 23 204, 14 2546, 2045 Lie Distance des angles épibranchiaux. 28 252), ALG 272 eee 284/, 22, Largeur du bord libre du front . 9 8 54/, 1044 9 7 Largeur des orbites : 7 6 AS ae ae O77 Hauteur » > pete Ree e Po PR o 4 3 Largeur du bord antér.” du pénul- 6° 54/2239); > “pia? pastina eo ala BA TAL Longueur . . . . .\Fabdomen. 44), 35, 25 Longueur du septiéme article . . 6 Sil PA RSA Largeur du bord postérieur de la CAPRPACR® 1, oP O LO e ware te 13 12 9 Longueur horizontale de la grande Pinco: 4. et TA ee 27 144/, 304/, 27 1838 POTAMON Longueur horizontale des doigts . Hauteur de la main prés de l’arti- culation des doigts Longueur horizontale de la petite pince SITR: Longueur Noreen eile ae doigts . Hauteur de la main prés de l’arti- culation des doigts Longueur des ee eee \g E Vv Largeur » | SG Longueur » popes ee 5 Pep a Largeur >» \ n a o a da Longueur » e DE BIRMANIE lot 20 194/, 24 14 10 171/, 4°/s 97 3% 11 cS 15 4/, 13 */, 435 2 2 Q 14/2 Indie 14*/, 12/5 9% DCs 10 230/017 15M 13/10 Un po 19) 1a 9 1/, dl 4 10 8%, 12/2 Liste de toutes les espéces des genres Potamon Sav. et Pa- rathelphusa H. M. E., qui ont été décrites jusqu'à présent, tenre Potamon Sav. Juin 1898. 1. Abbotti Rathb. 1898 . 2. africanum A. M. E. 1869 3. Anchietae Cap. 1870 4, andersonianum W.-Mas. 1871 . 5. angustifrons A. M. E. 1868 . artifrons Biirg. 1894 atkinsonianum W.-Mas. 1871 . Aubryi H. M. E. 1853 . aurantium Hbst 1799 oon nan Péninsule Malaise. Gabon. Nord d’ Angola. Yunan, Birmanie. sot: Cap York. Philippines. Darjeeling, Nepal. Gabon. Indes Orientales. (') Les espéces africaines sont en italiques. Les trois espéces suivantes, qui n’ont jamais été décrites, autant que je sache, sont des nomina nuda et ne se trouvent pas dans la Liste. Ce sont le Pot. gracilipes White 1847 provenant des Philippines et puis le Pot. granulosum Marts. et le Pot. Schweinfurthi Marts., deux espéces citées par Hilgendorf (Monatsberichte k. Akad. d. Wiss. Berlin, 1878, p. 802). Comme lieux de provenance je n’ai cité que ceux qui ont été indiqués dans la première description de l’espéce. Les espéces marquées d’un astérisque sont celles dont (e n’ai pu consulter la description. Parmi les espéces citées il y a plusieurs synonymes, quelques-uns seulement ont été indiqués. 10, gustenianum W.=-Mas 48th nl ee Cherra Punji. 11. Ballayi. A} M(EN886 (UL DO ala ij atest, one: 12.. bayonianum Cap. 1864 . . ... « ive) ab Nord d''Angola > daria. ‘Cap. 1870 80. aio ORG BuAgenla: 13. Berardi-Aud. 1626" 1. 030 at cA Salento Cpe 14. bipartitum Hilgd. 1898 . . . .. . Afrique orientale Allemande. 15. borneense Marts; 18081. 4f a Ait belli tollera 02 semis 16..Rottegot.deM. 159886 ine Ma tel te lee: Pays des Somali. 1%. ‘callianira de MM. dsspe 08 it... 7. 4 Mali sllosienenio 18.fcarimiferun de MMISSSATER (IR ee ida Iles Mergui. 19. celebense de M. 1892 . . . . 2 bo: te «no oe ee > . lokaensis de M. 1892 ego eerie de OSE > var. pareparensis de M. 1892 . . . . . . . . Célébes. D0; ehilense, Hell: 1862 vt hill. IL dalia yap di. ‘corrugatum Hell. 1868 40 ya ve, yas lege gs . . Madras, Java. 22. ierassum oA. IM. E 1869 er. . » £ e ‘CapiXark. 23. crassum Miers 1884 (Report Voyage of H. Me S. « Alert », 18845 piI20DY a VAR INTRO. ee COS Ile Thursday. 24. eristatum A.M. E.-1869./... 2). è: Of Habitat inconnu. 25. Cumingii (White) Miers (Report eee of H. M.S. «Alert»; 1884, p.r290)\ eta Da Melee) ac Philippines. *26. cunicularis Westw. 1836 . . . . . . . . . Ghats occidentaux. 27. Decazei A. M. E. 1886 . . . . . . . . Franceviile, San-Benito. 28. Dehaanii White 1847 n la a e STO A 29 Vdenticnlatum BH; ME. 1803... RARI 30. depressum Krauss 1843 . . . . aco. et ah ae OO e ee RE ORIONE > . Johnstoni Miers 1885 . . . . . . Kilimandscharo. 31. difforme ni “i E. 1853 = Berardi Aud. . . . « Mer Rouge». Joe CUOUIN ADS, cl, a Rio Cunene, Mossamedes. » yar. Jallae Neb. 1896... duet. Li è» RAZOR 33. Edwardsi W.-Mas. 1871. . . .. . . Yunan, Haute Birmanie. 34. emarginatum Kingsl. 1880 . . . Afrique occidentale; Port-Natal. 09. Limina Hiled: 1892 ae a e O OE ee oo. enodia Kimpsl: 18800. lele ren ate een I at. inviato Latr. 15035". na e e ce sete ent e MIGLIO dee eee So. Gonder H My Perce a STIVA Madagascar. 39. granosum Koelbel 1884 = socotrense Hiled, Lisi ee. He; Secotors: 40. -grasialatunoi:de*‘M:(0189207,0 (De {4 I ti doce ee) De See ee 4T —grampoldes' White’ T6470 Me, SU Le oe ny RARI 42. Guerits H, M. E. 1853. 2 2. . ae sw sl 62 ERE Iacono 43. Hilgendorfi Pfeff. 1889 ..... Afrique Orientale Allemande. 44. hippocestanum Mill. 1887. . . . >. s.%6susum lil Riano A36 J. G. DE MAN POTAMON DE BIRMANIE 437 45. hispidum W.-Mas. 1871 . ......... Haute Birmanie. dosfhvdrodromustiH bet. 1796... 0% 0.0: |. 2? LR «Tranquebar Eb mhnerieuni (Bieberstein).1809 2) 0 .0.000 005.0 ,5 Rd Cavcase pesca ate LOA a de a SEITEN ME Inde. dora atua ele AM. E. 13098 nk a - 2) ePort= Natal: DO. infravallatum Hilgd. 1898 . . . . . Afrique Oridaesls Allemande. #51. intermedium Czern. 1884. (D’aprés Ortmann 1897 cette espéce est identique avec le Pot. ibericum (Bieb.) ). 52. Jagori Marts. 1868 . . . . fs “ali alisuaodieciucon. 53. japonicum de H. = Dehaanii w Hie eels a En ee dapon: (Voir: Herklots, Symbolae Carrinologicae 1861, p. 13). po4i-slsubili de: Me 18830 TT REST. : Fd ae, © Java: laeve WeeMas. Ot a. Sl Gra Punji, Goalparah. Boe Warnaudi A.M. E: 1869. . -- . AI Bangkok. » r. brevimarginata de M. 1892 Pye PAM, (Bs Sumatra. 57. Leichardti bio 1884 (Report Voyage of H. M. S. « Alert », 1884, p. 236) . . . Nouvelle Hollande Orientale. op beschenaultia HENM.H1837008 SP 000 se ee a LavPondichéry. pOMlevicervix Rathbun 1898... 2 Ul I. Iles Loo Choo. rali seo dit S82 A MAR ites, Bo) ote.) 5 He: Salanga, 61. longipes A. M. E. 1869 . . . . + 2 22 3° «Roulo*Condore. be loxopithalmum, de M. 1892". 2. . ti. SN dornéo. SamincopreswW Mags Bd ent tee ete oe RIE: 64. macropus Rathbun 1898 . . ...... =. +. =. =. . #£Libéria 65. madagascariense A. M. E. 1872... . . . . . . . Madagascar. 66. margaritarium A. M. E. 1369 e 00 + Ile de Saint-Thomé. Dillrzasomianine end: 1893! le. a)... Veh" cent A e Inde. 68. montanum Biirg. 1894 . .... . HI ans Ile Lugon. 69. mrogoroense Hilgd. 1898. . . . . . Afiigne Orientale Allemande. 70. Neumanni Hilgd. 1898 . . . . . . Afrique Orientale Allemande. mitvovesim AM: E; 1868. «e Lo a I all A. 3.4 Zanzibar. mee obtusipes. Stps. 1858 . .. . ... ... 20 0, col ol} HE dae (Spealianim W.-Mas. tel... . > DIC al) 7 ab A ssa. wwe Merk), 1861 0. =. + by detta S. George-del-Mina 75. perlatum H. M. E. 1837. . . . . . + Cap de Bonne-Espérance. 76. philippinum Marts. 1868 . . Se a te, AIM E hiligipinies: Wespietam Marts. 1868.0: (N... è cur : 0 3), wip Ble ugon: MS: pulosum, Hilgd: 1398. 9.29: 0. Jifrique Orientale Allemande. Wiplanatum (A: M. E.:1869 2-9). 2 oe at E: Bombay. Ren plamirons: Bares 1894, cy. Gi Sie Cap York. Sibaplatgeentron: Hiledwi897 belin at oS) Afrique Orientale. 438 J. G. DE MAN $2. potockianunt Hend: +1893... 7..." > SEE La ROVERE: 83; ‘Reichardt Hilgd) 1898.0... #2" 2) 34) - ee Afrique Orientale. #84. rotundum Q. G. 1824 xo MEL 85. augosum Ringell 1880 0 0. 2s Sele SR ora 86.;senexMabr. 1798". 0.0: a nda Orientalba Si. islambnizes A) Mi (E 1869% 200 AREE EIN Dar 88. sinuatifrons H. M. E. 1853 . . . . . =. =. =. . Habitat inconnu. *89. isocolrense+Hilgd:1883 L'era Seb Jiporiati. po Flo Sonora: 90.jporor. Zihnt:1894 8-00. eten di ne 91..subquadratum Gerst 1856. 0°. i. + a bat get Mania 92. ssumatrense; Miers 1880 ete? cafe Al e mene Sumatra. 93. suprasulcatum Hilgd. 1898 . . . . Afrique orientale Allemande. » var. pseudoperlata Hilgd. 1898 » » > 94. stoliezkanum (Wi-Mas. 1871 0.0. e aby ake eee Ob. stenakserimense de MM.) 18980... Lie fe Tenasserim. S6ajtransversum (Marts: ‘1368: pus Li oe) pee eh calare. cower Ap wae 97. tumidum W.-Mas. 1871 .. . . . . . Yunan, Haute Birmanie. *98, Wiillerstorfi Hell. 1862 si es 99. sp. Miers 1880 (On a Collection of Crustacea from the Malaysian Region). . . . . . . Habitat inconnu. 100. sp. de M. 1880 (de Man, Expédition de Sumatra) Moeara - Laboe. 10ltam: spo Mi ABISSI a 102-+spisdeM. #398. Veta? oe eae e ee eee Genre Parathelphusa H. M. E. L'Brazzae Ao WM. S86." 2) cae a .s «tah REI Congo. 2; previcarinata EHilpd. 16822 2 oa n.° (REL awe Ile Salanga. 3. Campi Rathbun 1894 . . . . . . . . . Stanley Pool, Congo. AC apert AMS Bi ASSME <0 0 oe) wo, OE eee 5. Chavanest A. M. E. 1886. . . . - i edhe. 4 Me Keanoevidla: Gifeonvers' de i. te a as ORT ee IR RI O (erenulifera “W'.-Mas.1876..: .......... |eth sf. (14 sReou¥omen: Sedayana Wa Mag. TOC Saal). oes. ve Ge IATA Birmanie. 9/*EdwardstWi-Maskl876 <0. < 2... 0008 20 Ma: LO) Fleas de M1896. ee es ee, ATR Birmanie. 1l:tmatulata”de'MiVi8T9 tas co + lg ee 12-=Martensi "W-ManblBT6 08 0... a a ODE a 13: iloticn -“H. MEM a n REM UA ee Nil. 14: CPoécilei A.M. "E: 18860... . «= PRI Alia data 15. salangensis Ortm. 1893 = brevicarinata Hilgd. . . Ile Salanga. POTAMON DE BIRMANIE ABS INS SE GV eres ds i ES ae hols ies tne) Ree er e. Chine. Wsepuusera (White) W.-Mas. 18/1 . . . : . « 4} el “Calentia: ete bRIG OMSL ADEs tr) ina ante dd) sem ndes, Orientales: do tridentata, H..M. E. 1853... «|... . +. | Archipel. Indien: EXPLICATION DES PLANCHES IV, V et VI. Fig. 1. Parathelphusa dayana W.-Mas., la grande pince du male adulte provenant de Bhamo, x 3/9. Fig. 2. Parathelphusa crenulifera W.-Mas., male adulte de la vallée du Houngdarau, x 3/9; 24 patte-machoire externe, x 3; 20 ab- domen du male, x 3/9; 2e grosse pince du male, x 3/9. Fig. 3. Parathelphusa Feae, n. sp., male adulte provenant de Bhamo, x 2; 8a patte-machoire externe, x 3; 35 abdomen du male, x 2; 3c et 8d grosse et petite pince du male, x 3/9. Fig. 4. Potamon andersonianum W.-Mas., grande pince du male adulte recueilli à Thagata, grossie une fois et demie pour pouvoir bien la comparer avec la méme pince du Pot. Edwardsi (Fig. 5); 4a la méme pince x 2; 45 grande pince de la femelle adulte, x 2; 4c Pot. (Potamon) sinuatifrons H. M. E., région antérieure de la carapace d’un exemplaire typique (-) du Musée de Paris, recueilli par M. Leguillou pendant le voyage de /a Zelee. Fig. 5. Potamon Edwardsi W.-Mas., grosse pince du male adulte, x 3/9. Fig. 6. Potamon atkinsonianum W.-Mas., moitié antérieure de la carapace de l’individu male de taille moyenne provenant de Thagata, x 2; 6a abdomen de ce male, x 2: 66 pince droite du méme indi- MAG 3%, 2. Fig. 7. Potamon pealianum W.-Mas., bouclier céphalo-thoracique de la plus grande femelle, vu de face, x 2. Fig. 8. Potamon (Potamon) n. sp.?, individu màle provenant des Monts Catcin, Nord de la Birmanie, x 2; 8a région antérieure de la carapace, x 4; 85 carapace vue de face, x 4; 8c abdomen, x 4; 8d patte-machoire externe, x 4; 8e grande pince, x 4. Fig. 9. Potamon (Potamon) sp., individu femelle provenant du Mont Mooleyit, x 2; 9a région antérieure de la carapace, X 4; 96 cara- 440) J. G. DE MAN pace vue de face, x 4; 9c patte-machoire externe, X 4; 9d pince droite, X 4. Fig. 10. Potamon (Potamonautes) stoliczkanum W.-Mas., région antérieure de la carapace du vieux male provenant de Thagata, x 3/4; 10a la carapace du méme individu, vue de face, X 3/9; 108 région antérieure de la carapace d’un male provenant de l’ile King (Archipel Mergui), x 3/0; 10c la carapace de cet individu, vue de face, X 3/5. Fig. 11. Potamon ( Potamonautes) tenasserimense n. sp., male adulte provenant de Thagata, x 3/,; lla région front-orbitaire de cet individu, x 2; 114 carapace de ce méme individu, vue de face, x 2; lle bord frontal de la femelle adulte, x 2; 11d patte-machoire externe du male adulte, x 2; lle abdomen de celui-ci, x 2; 117 grosse pince du male adulte, x 2; llg grosse pince de la femelle adulte, X 2. ALCUNI NUOVI DIPLOPODI DELLA N. GUINEA per FILIPPO SILVESTRI (BEVAGNA, UMBRIA) Alla fine del 1894 io pubblicava in questi stessi Annali (2.* serie, XIV, p. 619-659) un lavoro sui Chilopodi e Diplopodi della Pa- puasia, descrivendo 31 specie nuove di Diplopodi conservati nel Museo Civico di Storia Naturale di Genova. Questi Diplopodi però non erano i soli che si trovavano radunati tra le sue ricche collezioni; infatti un’altra piccola parte, che era rimasta nascosta in mezzo all’abbondante materiale artropolologico, mi è stata recentemente inviata in studio dalla Direzione di questo istituto. In essa ho trovato 8 specie ed una varietà che, parendomi nuove, descrivo qui appresso. Dal 1894 sono state descritte della N. Guinea due specie di Platyrrhachidae: Eutrachyrhachis marginatus Poc., Eut. Victo- riae Poc. (1). Recentemente io stesso ho descritto altre 11 specie nuove raccolte dal Dr. Birò nella N. Guinea germanica, che sono: T'richoproctus Biroi, Diopsiiulus parvulus, Atropisoma in- sulare, Eustrongylosoma Horvathi, Plusiogonodesmus felix, Opistho- porodesmus obtectus, Eutrachyrhachis Dadayi, Rhinocricus furcatus, Trigoniulus venatorius, gracilis, Siphonotus setosus. Questa piccola collezione del Dr. Birò ha contribuito immensamente alla cono- scenza della fauna diplopodologica di tale regione, essendo in essa rappresentati i Pselaphognatha e gli Stemmatoiuloidea, che sino ad ora non si conoscevano in Oriente che di Ceylan. (1) Ann. Mag. Nat. Hist. (6) XX, 1897, pp. 442-143. Ah? F. SILVESTRI 1. Eustrongylosoma orthogona, sp. n. 7. Rufo-fuscum, margine carinarum porigerarum flavescente. Caput laevigatum, antennis segmentum tertium superantes. Carinae perparvae, rotundatae. Sutura perprofunda, crenulata. Sulcus transversalis partis posticae profundo. Segmentum prae- anale cauda consueta; segmentum anale sternito subsemielliptico tuberculis parvis. Pedes longi, setosi, articulo ultimo pulvinato. Sternum segmenti di (Fi- gura 1) processu subquadrato instructum. Organum copulativum (Fi- gura 2) articulo ultimo recto apice in laminis duabus ter- minato, pseudoflagello parum arcuato. Long. corp. mm. 19; lat. 4,7. Hab. Nova Guinea N. O.: Ramoi (0. Beccari). 2. EKustrongylosoma longesignatus, sp. n. 7°. Rufum, medio dorso fascia flavo-pallida ornato, ventre pedibusque pallido-rufis. Caput laevigatum, antennis segmentum quartum non superantes. Segmenta carinis parvis, angulo antico valde rotundato, postico fere recto; sulco transversali partis posticae profundo. Segmentum anale | sternito trapezoideo, magno, tuberculis parvis. Pedes valde setosi, articulo ultimo in pedibus anticis pul- / vinato. Sternum segmenti 5i (Fig. 3) processu brevi, sublanceolato auctum. 9 DIPLOPODI DELLA NUOVA GUINEA 443 Organum copulativum (Fig. 4) articulo ultimo arcuato, lato, pseudoflagello fere omnino obtegente. Long. corp. mm. c. 18; lat. mm. 1,6. Hab. N. Guinea britannica: Bujacori (L. Loria). 5. EKutrachyrhachis Gestri, sp. n. 7. Color fusco-cinereus, medio dorso et margine carinarum pallido-terreis, pedibus rufescentibus. Caput granulis parvis plenum, fronte sulco parum profundo. Antennae crassiusculae, segmentum secundum superantes, setis brevibus apice ramoso instructae. Collum capite vix latiore antice parum arcuatum, postice magis; lateribus trianguliformibus angulo acuto; supra granulis parvis deplanatis omnino plenum, margine antico serie una, margine postico seriebus duabus tuberculorum maiorum, deplanatorum aucto. Segmenta coetera supra granulis parvis, in medio dorso vix distinetis, plena, margine postico nonnullis tuberculis maioribus, uniseriatis, in medio dorso evanescentibus aucto. Dorsum depla- natum, vix convexum. Carinae sat magnae; illae segmentorum 2-3 antice parum vergentes, marginibus lateralibus parum pro- funde, inaequaliter, 4-dentatae; coeterae angulo antico recto, postico recto, in parte posteriori corporis gradatim acuto, mar- ginibus lateralibus 4-5-dentatis, dente antico et postico maximis. Pori a margine laterali fere duplo diametri anuli distantes. Segmentum 19" angulo antico valde rotundato, postico re- trorsum producto, rotundato. Segmentum praeanale cauda postice vix latiore quam ad basim, rotundata, setis sat magnis. Segmentum anale valvulis tuber- culis setigeris magnis, sternito subtrapezoideo, tuberculis magnis. Sterna ad basim pedum vix producta; pedes sat longi, setis brevibus et longis instructi. Organum copulativum Fig. 5. Long. corp. mm. c. 53; lat. corp. cum ca- rinis mm. 9, sine carinis mm. 5. Hab. N. Guinea: Awek (Jobi) (A. A. Bruijn). 444 F. SILVESTRI 4. Hutrachyrhachis Doriae, sp. n. 9. Color rufo-fuscus totus. Caput granulis perparvis plenum, fronte suleo parum profundo. Antennae segmentum secundum vix superantes setis brevibus apice ramoso vestitae. Collum capite vix latius, postice magis quam antice arcuatum, angulis acutis; supra margine antico serie granulorum rotunda- torum ornato, granulis parvis plenum, et tuberculis maioribus irregulariter triseriatis auctum. Segmenta coetera supra granulis parvis plena, et tuberculis maioribus conicis, inter quos laterales postici maximi, triseriatis aucta. Dorsum convexum. Carinae sat magnae, angulo antico obtuso, postico acuto, praesertim in parte posteriore corporis, margine laterali sat profunde 4-5 dentato. Pori diametron anuli a margine laterali distantes. Segmentum 19" carinis angulo antico valde rotundato, postico acuto, ro- tundato. Segmentum praeanale cauda subquadrata angulis rotun- datis. Segmentum anale valvulis tuberculis sat magnis, sternito parvo, trapezoideo tuberculis sat magnis. Parte postica subter etiam granulis parvis, sterna granulis parvis. Pedes sat longi, setis brevibus et longioribus. Long. corp. mm. c. 48; lat. cum carinis mm. 8, sine carinis I 455: Hab. Awek (Jobi) (A. A. Bruijn). 5. Prigoniulus heteropus, sp. n. 7. Color fusco-nigrescens, parte antica segmentorum pallida, pedibus rufis. Caput laevigatum. Oculi magni, minus quam diametron oculi inter se distantes, interne ‘oblique truncati, ocellis e. 36. Antennae articulis elongatulis, segmentum secundum supe- rantes. DIPLOPODI DELLA NUOVA GUINEA AAS Collum lateribus angustatis, postice fere recte truncatis, antice valde excisis. Segmenta coetera supra parte mediana ante ipsam suturam usque ad libellam pororum late punctata, parte postica magis elevata striis subtilibus rugiformibus notata, sub ipsis poris striis sat profundis et sat raris. Sterna striata. Segmentum praeanale postice triangulare valvulas anales spatio magno non superans. Segmentum anale valvulis elongatis, marginibus compressis, sternito minus lato, triangulari. Pedes longi, infra articulis 1-5 seta singula, subapicali. 7. Pedes parium 3-4 articulis 2-5 infra parum producti; pedes paris 5! (Fig. 6) articulo primo in processu magno unci- formi producto, articulis 2-5 infra parum producti; pedes pa- rium 6-7 articulo primo magis elongato, et in processu rotundato, parum longo producto. Pedes cceteri solea nulla. Fig. 6 Organum copulativam (Fig. 7) lamina ventrali perbrevi, apice utrinque inciso; par internum Fig. 8. Segmentorum numerus 44. Long. corp. mm. c. 45; lat. corp. mm. 3,5. Hab. N. Guinea N. O.: Wa Samson (0. Beccari). 6. Trigoniulus heteropus var. fasciolatus, nov. 7. Color fusco-flavescens dorso fascia mediana nigra ornato, parte postica segmentorum nigrescente, flavo marginata, antennis pedibusque ochraceis. Segmentorum numerus 45. AAG F. SILVESTRI Long. corp. mm. c. 40; lat. corp. mm. 3. Hab. N. Guinea N. O.: Ramoi (O. Beccari). (Questa varietà è fondata sull’ esame di un individuo +, che concorda in tutti i caratteri con gli individui di Wa Samson, eccetto nel colore. L'organo copulativo (Fig. 9-10) presenta pure alcune piccole differenze, come si può rilevare dal confronto dei disegni. 7. Trigoniulus demissus, sp. n. 9. Color totus rufescens, poris nigris. Caput laevigatum, medium sulco integro. Oculi magni, inter se minus quam diametron oculi distantes, ocellis c. 42. Antennae longae, articulis elongatis, segmentum 2™ supe- rantes. Collum lateribus angustatis, postice fere recte truncatis, antice excisis. Segmenta ccetera supra laevigata, sutura profunda, ante suturam impressionibus nonnullis circularibus, parum distinctis impressa, parte postica parum sub poris striata. Sterna striata. Segmentum praeanale postice elongatum, sat acutum, valvulas anales spatio minimo non superans. Segmentum anale valvulis margi- nibus compressis, sternito magno semielliptico. Pedes longi. Pedum par 4% (Fig. 11) articulo primo in pro- cessu sat parvo, rotundato producto. Fig. 11. DIPLOPODI DELLA NUOVA GUINEA 447 Organum copulativum (Fig. 12) lamina ventrali laminis anticis breviore, apice truncato; par internum Fig. 13. Fig. 12. Segmentorum numerus 52. Long. corp. mm. c. 56; lat. corp. mm. 4. Hab. N. Guinea N. O.: Mansinam (A. A. Bruijn). 8. Trigoniulus obscurus, sp. n. ¢. Color fuscus, margine postico segmentorum et pedibus rufo-fuscis. Caput laevigatum. Oculi inter se parum plus quam diametron oculi distantes, ocellis c. 38. Antennae breves, collum vix superantes. Collum lateribus angustatis postice recte truncatis antice excisis. Segmenta coetera parte antica laevi, parte mediana supra ante suturam punctis nonnullis parvis, sub ipsis poris striata, sutura sat profunda et sat grosse punctata, parte postica tantum parum sub poris striis bene distinctis. Segmentum praeanale postice parum elongatum, rotundatum, valvulas anales parvo spatio non superans. Segmentum anale valvulis im- marginatis, sternito lato, brevi, recte truncato. Sterna striata. Pedes articulo ultimo soleato; illi paris 3# articulo primo in processu sat Fig. 14. magno conico acuto producto; illi paris 43 (Fig. 14) articulo primo infra triangulariter parum producto. AAS F. SILVESTRI Organum copulativum (Fig. 15) lamina ventrali laminis anticis aliquantum breviore, apice rotundato; par internum Fig. 16. Fig 15. Fig. 16. Segmentorum numerus 50. Long. corp. mm. c. 45; lat. corp. mm. 3,8. Hab. Nova Guinea britannica: Dilo (L. Loria). 9. Trigoniulus brachycerus, sp. n. Color fuscus, dorso fasciis» duabus flavescentibus ornato, pe- dibus rufescentibus. Caput laevigatum. Antennae breviores, articulis crassis (Fi- gura 17). Oculi subcirculares, inter se minus quam duplo diametron oculi distantes, ocellis c. 33. Collum lateribus sat angustatis, rotun- Fig. 17. datis, antice excisis, postice fere recte truncatis. Segmenta coetera parte antica laevi, parte mediana sub poris striata, sutura sat profunda, crasse punctata, parte postica magis elevata, tantum ventrem versus striata. Sterna striata. Pedes breves, articulis seta singula subapicali infra instructi. Segmentum praeanale postice parum elongatum, vix angulatum valvulas. anales spatio parvo non superans. Segmentum anale valvulis non elongatis emarginatis, sternito lato, brevi. 7. Pedes articulo ultimo soleato. Pedes paris 3% articulo DIPLOPODI DELLA NUOVA GUINEA ANY primo in processu sat magno, conico, acuto, producto; illi pa- rium 4+ (Fig. 18) et 5‘ articulo primo in processu sat parvo, triangulari producto. Fig. 18. Fig. 19. Fig. 20. Organum copulativam (Fig. 19) lamina ventrali laminis an- ticis aliquantum breviore, triangulari, apice truncato; par in- ternum Fig. 20. Segmentorum numerus 45. Long. corp. mm. c. 36; lat. corp. mm. 3. Hab. Nova Guinea britannica: Insula Goodenough (L. Loria). Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.4, Vol. XIX (17 Novembre 1898) 29 450 F. SILVESTRI EXPLICATIO FIGURARUM Fig. 1. Eustrongylosoma orthogona: &.Sternum segmenti 5' cum altero pede paris quarti. 2. > » Pars altera organi copulativi. 3. » longesignatus: 7. Sternum segmenti 5' cum altero pede paris quarti. 4. » » Pars altera organi copulativi. ò. Eutrachyrhachis Gestri: Pars altera organi copulativi. 6. Trigoniulus heteropus: SJ. Pes paris di. 7. > » Organum copulativum antice inspectum. 8. > » Pars interna organi copulativi. 2) > » v. fasciolatus: Organum copulativum antice inspectum. 10. > > > Pars interna organi copulativi. Mails > demissus: . Pes paris quarti. 12. > > Organum copulativum antice inspectum. 13. > > Pars interna organi copulativi. 14. > obscurus: of. Pes paris quarti. 15. 9 » Organum copulativum antice inspectum. 16. » > Pars interna organi copulativi. IE » brachycerus: Antenna. 18. » » d'. Pes paris quarti. 19: > > Organum copulativum antice inspectum. 20. > > Pars interna organi copulativi. SOPRA ALCUNE FORME DI ACANTHOCERINI. Note pr R. GESTRO Nel corso di quest’ anno il Museo Civico di Genova riceveva in dono dal signor Ugo Raap una bella raccolta di insetti fatta da lui stesso durante un’ esplorazione dell’ isola Nias (!). Mentre mi occupavo ad ordinarla per famiglie, la mia attenzione si fissò sopra uno Scarabeide quasi globoso, piccolo ma splendentissimo, che riconobbi subito appartenere al gruppo degli Acanthocermi. Le strane caratteristiche di questo insetto mi spinsero a ricer- care se il Raap avesse riportato altre specie di questo gruppo e finii per estendere le mie indagini all’ intero materiale del Museo e per raggranellare un discreto numero di specie risul- tanti dalle seguenti esplorazioni: G. Doria e O. Beccari a Sarawak (Borneo). O. Beccari a Giava, a Sumatra e nelle Isole Aru. E. Modigliani a Sumatra e nelle Isole Mentavei. Ugo Raap nelle Isole Batu e Nias. L. Fea in Birmania e nel Tenasserim. L. M. D'Albertis e Lamberto Loria nella Nuova Guinea me- ridionale orientale. Lo studio di questo materiale sarebbe stato assolutamente su- periore alle mie forze se non avessi potuto avere a mia dispo sizione i tipi delle specie descritte. Ottenni da R. Oberthur quelli di Sharp, cioè: Synarmostes puncticollis - Haroldi — brevis (1) Vedi: questi Annali, serie 2,8, vol. XIX (XXXIX), pag. 217 e 379. 4592 R. GESTRO Synarmostes picinus == latus — Crud —- amphicyllis e quelli di Lansberge : i Synarmostes punclatissimus i striatulus — reticulatus ; dal Museo di Leida quelli di Westwood: Acanthocerus (Sphaeromorphus) byrrhoides = — ignitus e di Lansberge: Synarmostes aurora. Dal Dott. Enrico Dohrn ebbi il tipo del Clocotus variolosus di Harold. Infine nel Museo Civico di Genova esistevano già esemplari tipici del Synarmostes Gestroi Harold e i tipi del Synarmostes pulcher Lansb. e del Perignamptus Sharpi Harold. Ebbi così la fortuna di poter consultare tutti i tipi che mi occor- revano per il mio lavoro, meno due specie descritte dal Pascoe, ora appartenenti al Museo Britannico (Sphaeromorphus acromialis e S. Wallacei) che non mi riesci di ottenere in comunicazione. I signori Oberthur e Ritsema, oltre ai preziosi tipi suaccen- nati, vollero anche affidarmi le loro specie indeterminate, pro- venienti in buona parte dall’ Arcipelago Malese, e fra queste trovai forme molto interessanti e nuove. Da quanto precede risulta chiaramente che questo mio lavoro concerne solo specie spettanti alla fauna indo- ed austro-malese. Esso non ha la pretesa di una revisione dell’ intero gruppo e si limita alla descrizione di nuove forme e a qualche osserva- zione su quelle già note. Prima d’ entrare in materia sento |’ obbligo di rivolgere un cordiale ringraziamento ai gentili miei corrispondenti nominati or ora, i quali colla comunicazione dei loro materiali resero possibile questo mio studio. Mi piace anche esprimere pubblicamente la mia riconoscenza ad ACANTHOCERINI 453 Agostino Dodero, entomologo tanto distinto quanto modesto, ed acu- tissimo osservatore, la cui perizia mi fu di valido ajuto nell’apprez- zare e valutare certi caratteri e nel risolvere alcuni punti dubbiosi. Dal Museo Civico, 12 Novembre 1898. Negli insetti che imprendo a studiare è molto interessante la facoltà di avvoltolarsi a sfera ed il modo in cui le varie parti del corpo si sono modificate ed adattate per dar luogo ad un solido astuccio che costituisce per essi un singolare apparecchio di protezione. Le parti inferiori specialmente sono così bene disposte ed incastrate fra di loro, da formare un tutto continuo, nel quale l’esistenza dei varii organi che lo compongono è solo rilevata da alcune linee. Un osservatore superficiale potrebbe a tutta prima credere di aver a fare con un corpo privo di zampe, am- messo che egli si sia prima accorto che quella specie di globulo che ha sott'occhio è un insetto. IT | jill Fig. 2. Eusphaeropeltis Raapii, Gestro (*). Non ho trovato figure rappresentanti qualche Acantocerino visto dal disotto. Germar nel suo lavoro monografico ne disegna () Nella figura /, disegnata allo scopo principale di far vedere la forma che assume il corpo durante la contrazione, manca la caratteristica linea marginale del protorace. 454 R. GESTRO alcuni ma visti di lato; Lacordaire nell’ atlante della sua grande opera da due figure di una specie, ma vista dal disopra; perciò ho pensato di riempiere questa lacuna riproducendo qui alcuni miei schizzi (fig. 1 e fig. 2), che rappresentano due di questi piccoli Scarabeidi visti dal disopra, dal disotto e di fianco. L'insieme delle parti che protegge il corpo inferiormente, e che chiamerò per brevità armatura ventrale, varia secondo le diverse specie e si può ridurre a due tipi. In uno è formata: in avanti da porzione del protorace e del capo ripiegato oriz- zontalmente in addietro; posteriormente dagli elitri ripiegati fortemente all’ innanzi; e fra il capo e la porzione ripiegata degli elitri stanno le tibie larghe, lamellari e incastrate in- sieme (fig. 1, 5). Nell’altro gli elitri non sono affatto ripiegati all’ apice e non prendono quindi alcuna parte a questa armatura, la quale perciò consta solo di porzione del protorace e del capo in avanti e delle tibie in tutto il resto (fig. 2, e). In questo secondo tipo perciò le tibie sono ancora più larghe che nell'altro. Negli insetti da me esaminati, oltre a queste variazioni nella disposizione delle parti inferiori del corpo, si hanno molte altre differenze importanti fra le diverse specie , tantochè noi ci tro- viamo di fronte a forme così disparate da domandarci in qualche caso se non sia opportuno di separarle in distinti gruppi generici. Alcune sono metalliche e splendenti, ora con punti molto fitti che attenuano il grado di lucentezza, ora con punti sparsi ed estre- mamente fini. Si dividono in due gruppi; il primo rappresentato da una sola specie, l’Acanthocerus (Sphaeromorphus) ignitus Westw., che è la più grande, colla porzione terminale degli elitri ripie- gata al disotto (fig. 1, d e c), il margine del protorace legger- mente riflesso, in corrispondenza degli angoli anteriori, e man- cante di stria; il secondo che comprende varie specie, tutte cogli elitri non ripiegati al disotto (fig. 2, e ed f) e col mar- gine laterale del protorace non riflesso e munito di una stria, la quale non segue l’intero margine e si incurva dove finisce (fig. 8, pag. 467). Tali sono le specie coruscus, aurora, tris, Raapii, Modigliani, pulcher, la cui punteggiatura, dalla prima andando all’ ultima per diverse gradazioni si fa da finissima a più mar- ACANTHOCERINI 455 cata e più fitta. Nell’ awreola, che per intensità di punteggiatura sta da vicino al pu/cher, la stria marginale del protorace dove finisce non si incurva; essa manca poi nel punctatissimus, il quale ha punti più forti e più stipati degli altri. Fra le specie splendenti ne abbiamo una, Synarmostes stria- tulus Lansb., che si stacca molto dalle altre per caratteri che hanno secondo me un’ importanza generica. È delle più piccole, molto convessa, quasi opalescente; il suo protorace è molto meno trasverso che nelle altre, ha gli angoli posteriori accennati e non sopravvanza nè il capo nè gli elitri, né ricopre questi con porzione del suo lembo posteriore. Gli elitri mancano per conseguenza della zona epipleurale striolata. La sua scultura si compone di punti non ocellati nè semilunari, ma rotondi sul capo e sul pro- torace; sugli elitri sono allungati, disposti in serie longitudinali molto regolari e vicini l’ uno all’ altro in modo da simulare strie. Altre specie sono destituite di tinte vivaci e appena presen- tano qualche leggero riflesso cupreo sopra un fondo bruno o piceo; in esse la porzione terminale degli elitri si ripiega al disotto. Si riducono a due, affini fra di loro e ambedue con elitri ornati di costule interrotte; una fu riferita da Harold al genere Cloeotus (C. variolosus), l’altra fu descritta da Lansberge col nome di Synarmostes reticulatus. Segue un quinto gruppo che comprende il maggior numero di specie (4) con una grande uniformità di facies, tutte nere o nero-picee, colle antenne di nove articoli, cogli elitri sempre ri- piegati al disotto nella loro porzione terminale e tutte più o meno abbondantemente fornite di piccole setole, che sugli elitri si dispongono, più o meno regolarmente, in serie longitudinali. Confrontando queste specie colle due di Madagascar per le quali il Germar ha fondato il suo genere Synarmostes, a nessuno di certo verrebbe in mente di unirle insieme e se Harold (Ento- mologische Zeitung, 1874, p. 287) ha riferito il Gestroî a questo genere, io credo che l’abbia fatto perchè a quanto pare, aveva (') Gestroi, Har., puncticollis, Sharp, Haroldi, Sharp, brevis, Sharp, picinus , Sharp, latus, Sharp, byrrhoides, Westw.; più le sette specie descritte da me nel presente lavoro. 456 R. GESTRO sott'occhio una specie sola e mi immagino che avrebbe agito diversamente se si fosse trovato, come nel caso mio, di fronte ad un materiale più grande. Mi sembra pertanto necessario e praticamente utile che questo gruppo sia distinto con un nome e gli assegno quello di Pterorthochaetes (+), che allude alla pre- senza di setole allineate sugli elitri. Le specie in questo gruppo sono molto affini fra di loro e la loro distinzione riesce quasi sempre molto difficile ed è fondata quasi esclusivamente sulla scultura degli integumenti. Tuttavia la forma delle setole può essere qualchevolta d’ajuto nella determinazione. Non ho fatto su di esse studi approfonditi, ma le ho osservate al microscopio nelle varie specie e per accertarmi se possano fornire caratteri distintivi, le ho esaminate sempre nella stessa regione, cioè sulla porzione declive dell’ elitro. La scultura di questa parte del corpo consta sempre di impressioni semilunari più o meno larghe e più o meno regolari e il punto setigero può essere in due di- versi rapporti con queste impressioni, Ly cioè: 1.° più o meno lontano dall’ im- WW) pressione, ma sempre nel suo circuito Sore: biel let db (fig. 3, a); 2.° sull’ impressione stessa, mg. 3. 5 circa alla sua meta (fig. 3, 6), oppure molto vicino o quasi a contatto con essa. Le setole variano non solo per la loro posizione, ma anche per le dimensioni e per la forma; non parlo di struttura, perchè nelle mie osserva- zioni rapide e superficiali non mi sono occupato di indagarla. Le più lunghe e più sottili le ho trovate in un esemplare di Singapore che considero per ora come una varietà del Gestroz (var. longisetosus), ma che potrebbe forse essere una specie distinta. Nel Gestroî hanno la stessa forma cilindrica e arrotondata al- l'apice, ma sono più corte e diversamente inserite. Le più ro- buste esistono nell’ hirtus di Sumatra, in cui sono anche più corte e quasi piriformi. In altre specie sono schiacciate a forma quasi di triangolo (col vertice al punto di inserzione), più o meno largo, e spesso la loro estremità libera è smarginata, o divisa (') mtepov, ala; Opb0g, rectus; yaitm, seta. ACANTHOCERINI 457 più o meno profondamente; oppure sono subclavate. Io credo che le setole studiate più profondamente e su tutte le parti del corpo siano un elemento diagnostico da non trascurarsi. Il sesto ed ultimo gruppo è formato di quattro specie a corpo corto e largo, a elitri ripiegati al disotto in modo che la parte deflessa forma colla parte superiore un angolo piuttosto marcato che finisce verso l’ apice in una gibbosità; la punteggiatura è densa ma piuttosto superficiale; le tibie anteriori sono esterna- mente inermi. Queste specie sono fulve o picee (amphicyllis, humeralis); una è segnata di scuro sugli elitri a modo di croce (crux); l’humeralis ha una doppia stria obliqua sull’ omero e il georyssoides ha qualche riflesso bronzato o cupreo e si distingue per la superficie del protorace assai ineguale e per gli elitri for- temente tubercolati alla base. Per queste quattro specie a facies molto caratteristica ho istituito il nuovo genere Cyphopisthes. Alcuni degli autori che si sono occupati di questi Scarabeidi non hanno attribuito la dovuta importanza alla scultura degli integumenti e si sono contentati di accennare alla maggiore o minore intensità della punteggiatura senza indicarne la forma, oppure hanno definito come liscie specie scolpite di punti apprez- zabili, benchè finissimi. Nelle specie a colori vivaci osserviamo che il capo presenta o strie trasversali, o una zona di punti più o meno estesa, limitata per lo più alla parte anteriore. Nel primo gruppo (A. ignitus), sopra un fondo di punti estremamente fini, ha striole trasverse ondulate sul clipeo, che ricompajono assai meno marcate e in minor numero sul vertice. Nel secondo (coruscus, aurora, iris, Raapii, Modigliani, pulcher) vi è una zona anteriore di punti semplici, più o meno estesa, talvolta rientrante nel mezzo; nel- l’aureola e nel punctatissimus invece tutta la superficie del capo è coperta di punti relativamente grossi, ad eccezione della parte mediana, ove i punti sono più minuti. Il capo nel terzo gruppo (Synarmostes striatulus, Lansb.) pre- senta punti semplici più grossi e radi presso il clipeo, più mi- nuti e fitti sul resto della sua superficie. 458 R. GESTRO Nei due Cloeotus il capo è tutto fortemente scolpito di punti umbilicati (*), profondi e stipati in modo che gli interstizi che li separano danno luogo ad una specie di reticolatura e sul da- vanti a pieghe trasversali più o meno continue. Nei Pterorthochaetes il capo è coperto per intero di punti, i quali sono sempre ocellati, fitti, più o meno larghi e più o meno profondi e qualche volta separati da interstizii elevati che danno luogo a rughe, specialmente sul clipeo. I punti sono ad anello intero, oppure ad anello interrotto da un lato e in que- st’ ultimo caso assumono la forma di una mezzaluna più o meno aperta. I Cyphopisthes presentano sul capo alcune strie trasverse e pochi punti in avanti; nel resto esso è quasi liscio o punteg- giato finissimamente. Le antenne constano di dieci articoli in tutti i gruppi, eccet- tuato quello dei Pterorthochaetes nel quale ne contano nove. Ignoro come siano quelle del terzo gruppo, rappresentato dal S. striatulus, perchè l’ unico esemplare che ho per le mani e che non appartiene alla collezione del Museo Civico, è in con- trazione e non oso distenderlo per timore di guastarlo. Il protorace offre pure differenze di scultura nei varii gruppi. Nelle specie a tinte vivaci dei due primi gruppi ora ha punti minutissimi, visibili soltanto colla lente e semplicemente adden- sati verso il margine laterale (¢gnitus); ora ai punti minuti del disco si aggiungono pochi punti, più grossi e talvolta trasver- salmente allungati, negli angoli anteriori; oppure i punti più grossi occupano una maggiore parte della superficie (pulcher), o la ricoprono tutta (aureo/a, punctatissimus). I punti però sono sempre semplici e in nessun caso li troviamo ocellati. Della linea marginale del protorace in questo gruppo di specie, ho già par- lato sopra (pag. 454). (*) Chiamo con questo nome i punti larghi nel cui centro sta un piccolo tuber- coletto setigero; mentre ocellati sono per me impressioni anulari nel cui centro esiste un punto piccolo setigero. ACANTHOCERINI 459 Nel terzo gruppo (S. sériatulus) il protorace ha punti piccoli, semplici e perfettamente circolari. Nel quarto gruppo (variolosus, reticulatus) il protorace è, come il capo, molto fortemente e densamente scolpito, tantochè ha un aspetto rugoso e i punti sono umbilicati. Nei Pterorthochaetes i punti del protorace sono sempre ocellati, più o meno larghi e più o meno impressi. Generalmente sono molto fitti e spesso si addensano maggiormente nel mezzo del disco, dove, in alcune specie, sono misti a punti più piccoli e in altre convertiti in punti semplici; presso il margine laterale spesso si diradano. Ora sono interi, ora sono interrotti da un lato, assumendo in quest’ultimo caso la forma semilunare. Il protorace nei Cyphopisthes ha scultura molto densa, ma mi- nuta e superficiale, risultante di punti ocellati o semilunari. Lo scudetto ordinariamente riproduce, più o meno modificata, la scultura del protorace. Nel primo gruppo i punti più facil- mente visibili dello scudetto sono pochi e disposti lungo i lati; nel secondo è più o meno finamente e parcamente punteggiato secondo il grado maggiore o minore di intensità e di abbon- danza della punteggiatura delle altre regioni; così nell’ aurora ci presenta punti più diradati e a stento visibili colla lente, mentre nel pulcher e nel punctatissinus è molto densamente e più fortemente punteggiato. Nel terzo gruppo (sfriatulus) i punti sono minuti, circolari, mancanti alla base, irregolarmente distribuiti sul resto della superficie. Nel quarto si ripete la scultura del protorace, ma più irre- golare e meno grossolana. Nel quinto si hanno punti più o meno fitti e piuttosto irre- golari, ma sempre ocellati, come quelli del protorace. Nell’ ultimo infine lo scudetto è scolpito leggermente come il protorace, ma mentre le impressioni semilunari su questo sono generalmente colla rientranza rivolta in avanti, sullo scudetto sono dirette in senso opposto. 460 R. GESTRO Passando in rassegna gli elitri nei diversi gruppi troviamo particolarità abbastanza importanti. Nel primo la loro scultura è assai leggera con pochi punti a forma di mezzaluna irregolare e con striole lungo i margini. Nel secondo ora sono estrema- mente fini e poco stipati, ora sono più grossi e fitti, ma sempre con tendenza alla forma semilunare. Gli elitri che offrono la scultura più aberrante ed unica fra gli Acanthocerini da me osservati, sono quelli del terzo gruppo (striatulus), ove si notano punti allungati e regolarissimamente allineati in senso longitudinale. Notevoli sono pure quelli del variolosus e del reticulatus, i quali sopra un fondo densamente ed irregolarmente scolpito di impressioni semilunari profonde miste a punti semplici, presen- tano costule interrotte ed allineate longitudinalmente, tantoché quelli del varzolosus, in cui queste costule sono più sviluppate, potrebbero definirsi come catenulati. Nei Pterorthochaetes dominano i punti semilunari ed ocellati; le impressioni semilunari sono spesso irregolari, con un lato della mezzaluna più lungo dell’ altro e fra le serie di queste impressioni qualchevolta vi sono serie più o meno regolari di piccoli punti semplici. Nei Cyphopisthes la scultura degli elitri è densa e superficiale come quella del protorace e notiamo che le impressioni sono generalmente a forma di anello interrotto in due punti opposti e somiglianti ai due segni di una parentesi. L’ epipleura è sempre scolpita di striole longitudinali più o meno numerose in tutti i gruppi. In quello dello strzatulus questa ripiegatura epipleurale striolata manca. Jl solco laterale è più o meno profondo e non raggiunge la base dell’ elitro nei primi due gruppi, ciò che si verifica invece nei due seguenti; nel quinto è piuttosto profondo e va in avanti a confondersi colla linea di demarcazione che sta fra la superficie superiore dell’ elitro e la ripiegatura epipleurale striolata. Nei Cyphopisthes il solco laterale è meno ben definito. ACANTHOCERINI 461 Le tibie anteriori nel primo gruppo terminano all'apice in un dente acuto ed hanno il margine esterno inerme; i tarsi corri- spondenti sono abbastanza lunghi (fig. 7, pag. 466); quelle del secondo e terzo pajo sono molto larghe; nel tratto che durante la contrazione rimane allo scoperto sono alutacee e finamente striolate in senso obliquo, nel resto della loro superficie esterna invece sono striolate per il lungo; i tarsi nel terzo pajo sono lunghi come il margine apicale, nel secondo pajo sono un poco più lunghi di esso. Nel secondo gruppo le tibie anteriori terminano ottuse e il loro margine esterno è denticolato coi due denti terminali ge- neralmente più robusti degli altri; i loro tarsi sono più robusti che nel primo gruppo ed hanno il terzo articolo angoloso ester- namente, come si può vedere nella figura 6, pag. 466. Le altre tibie hanno striature più marcate che nell’¢gnitus e i loro tarsi quanto a lunghezza, si comportano nello stesso modo. Circa al terzo gruppo, per le ragioni sopra indicate, non posso dire che della superficie esterna delle tibie, le quali sono anche qui striolate. I tarsi nella contrazione sono invisibili. Nei due Cloeotus le tibie anteriori sono fortemente dentate lungo il margine esterno e i loro tarsi sono piuttosto lunghi. Nelle mediane e posteriori la porzione della faccia esterna che resta scoperta durante la contrazione è scolpita fortemente di punti umbilicati e di striole oblique e mediante una linea ele- vata è nettamente separata da quella che rimane coperta, la quale è longitudinalmente striolata. La linea elevata manda, sull’apice delle tibie posteriori, un appendice che va a raggiun- gere l'angolo esterno. Nel quinto gruppo le tibie anteriori sono dentate e le altre nella loro faccia esterna sono fortemente scolpite con predominio di punti ocellati. Nell’ ultimo la scultura delle tibie. è leggera e le anteriori sono piuttosto lunghe ed inermi. Dallo studio del piccolo materiale che forma l’ argomento del presente lavoro risulta che, sopra un totale di 32 specie, 24 sono 462 R. GESTRO malesi, 6 papuane, una sola appartiene all’ Australia ed una è del Pegù. Delle malesi il maggior numero spetta a Sumatra colle isole allineate lungo la sua costa occidentale, Nias, Batu e Mentavei; viene poi Borneo. Alcune sono di Singapore e di Malacca, una di Pulo Penang, ed una di Giava. Finora di Selebes e delle Fi- lippine non si conosce che una sola specie rispettivamente. Non vi sono che i generi Pterorthochaetes e Cyphopisthes che siano rappresentati tanto in Malesia che in Papuasia, mentre il genere Perignamptus conta finora specie esclusivamente pa- puane. Della sottoregione Indo-cinese mi sono note soltanto due specie, una della Birmania e del Tenasserim, in comune con Giava e Sumatra e l’altra del Pegu. Io credo che il numero delle specie coll’ andar del tempo si aumenterà di molto se l’attenzione dei viaggiatori naturalisti sarà maggiormente rivolta verso questi piccoli insetti, i quali colla facoltà di atteggiarsi a globo posseduta nel più alto grado, si sottraggono facilmente allo sguardo del raccoglitore. Dei loro costumi si sa poco o nulla e soltanto si accenna a qualche specie raccolta sotto le corteccie o nei tronchi decom- posti; del resto altri Coleotteri che hanno come questi la proprietà di avvoltolarsi a sfera (Agat/lidium, Clambus) vivono appunto nei legni fradici, fra i detriti, o sotto le scorze degli alberi. Se qualcuno dei futuri esploratori porterà la luce sul mistero che avvolge tuttora la vita di questi stranissimi Coleotteri e se altri dopo di me vorrà tentare la prova di uno studio dell’ in- tero gruppo sopra più ampio materiale, la fatica subita nel- l’elaborare questo mio piccolo saggio sarà ampiamente com- pensata. Aecanthocerus ignitus (Wesrw.). Acanthocerus (Sphaeromorphus) ignitus, Westw. Notes from the Leyden Museum, V, 1883, p. 2. Synarmostes ignitus, Lansb. Notes from the Leyden Museum, IX, 1887, p. 209. ACANTHOCERINI 163 Fra gli Acanthocerini malesi è questa la specie più grossa (*) e la più splendida ch’ io mi conosca. Il tipo è di Sumatra (Kutur). Il Museo Civico di Genova ne possede alcuni esemplari raccolti dal sig. Ugo Raap nell’ isola Nias. Tanto in questi come nel tipo i lati ed il margine posteriore del protorace non sono sol- tanto « fenue viridibus » ma hanno un orlo che all’ esterno ha tinta d’acciajo e internamente è verde. Gli esemplari di Nias hanno nello scudetto predominio della tinta cuprea. In uno di essi le parti cupree sono meno vivaci e più scure e questo esem- plare accenna un passaggio ad una varietà molto distinta, nella quale tutte le parti cupree diventano piceo-cupree e le tinte acciajo e verde sono rappresentate sui lati del protorace, sulla base e sulla sutura degli elitri, da un verde-aureo poco appa- riscente. Anche Westwood (1. c.) descrive una varietà; ma questa è di Sarawak ed ha caratteri di colorazione diversi da quella di Nias. L'autore descrive |’ A. igritus come molto liscio (/aevissimus); ma il suo tipo, che ho sott’ occhio, ha una scultura visibile anche con una lente non molto forte. Il capo, sopra un fondo di punti molto fini, presenta striole trasverse, irregolari, ondulate, alcune brevi, altre lunghe, le quali sono numerose verso il clipeo e si diradano più indietro, restandone qualche traccia sul vertice. Il protorace, quasi liscio nel mezzo della base e sopra una stretta porzione longitudinale mediana, è in tutto il resto coperto di punti esilissimi non molto fitti, dei quali i più laterali portano peli estremamente fini e corti. Negli esemplari di Nias la pun- teggiatura è più marcata. Riguardo al protorace importa ancora notare, che il suo margine laterale è, in corrispondenza degli angoli anteriori, leggermente rivolto in alto. Lo scudetto ha pochi punti quasi semilunari, allineati lungo i suoi lati e nel resto ha punti finissimi, visibili nel tipo, quasi invisibili in al- cuni degli esemplari di Nias. Gli elitri sono fortemente ripiegati al disotto, ai lati e sopra- () La misura di 5 millimetri data da Westwood vale per l’ esemplare a corpo avvoltolato. I miei esemplari misurano dal più al meno 5 mill. in queste condi- zioni e circa 7 quando hanno il capo e il torace distesi. 464 R. GESTRO tutto nella loro porzione terminale (fig. 1, d e c, pag. 453); la loro scultura è assai leggera e irregolare, generalmente più marcata negli esemplari di Nias che nel tipo; i punti sono poco fitti e alcuni di forma quasi semilunare; sul margine basale, presso I’ omero, si osservano alcune strie trasversali, qualcuna in direzione longitudinale esiste presso la sutura nella porzione mediana degli elitri e un maggior numero si trova sul mar- gine ripiegato di essi. Le tibie delle due paja posteriori, nella superficie esterna, che rimane allo scoperto durante la contra- zione, non sono lisce, come dice l’autore, ma obliquamente striolate, sopra un fondo quasi alutaceo, e la zona anteriore della stessa superficie, quella che rimane rispettivamente coperta da porzione della tibia precedente, è striolata in senso longitu- dinale; la superficie interna invece è longitudinalmente incavata, liscia e soltanto con pochissimi punti sparsi qua e là, e sul mar- gine posteriore le tibie mediane presentano alcune striole longi- tudinali. Lungo il margine apicale si osserva inoltre, al lato interno e parallela al margine stesso una specie di doccia ove si adagia il tarso durante la contrazione. Ho conservato questa specie di Westwood nel genere Acan- thocerus, Mac Leay (Sphaeromorphus, Germar), attenendomi alle distinzioni generiche stabilite da Harold nel suo lavoro: Zur Kenntniss der kugelfirmigen Trogiden (!), ove sono attribuite a questo genere le seguenti caratteristiche: « 7biae posticae omnino depressae, facie apicali lineari; thoracis anguli postici om- nino rolundati ; caput requlariter triangulare, genis a clypeo non distinctis. Antennae 10-articulatae; elytra humeris non carinatis. » Certamente però questa specie malese presenta differenze dalle forme americane ed è facile che in seguito sì riconosca la ne- cessità di assegnarle un posto diverso. (‘) Coleoptorologische Hefte, XII, 1874. pag. 28. ACANTHOCERINI 465 EUSPHAEROPELTIS, n. gen. ('). Questo nuovo genere è istituito per le specie aurora, pulcher, punctatissimus , che furono considerate dal Lansberge come Sy- narmostes, e per altre cinque che vengono qui descritte per la prima volta. La faces, i caratteri abbastanza spiccati e |’ habitat mi pare giustifichino la loro separazione dal genere che Germar ha stabilito per due specie di Madagascar. Sono tutte malesi e tutte a tinte più o meno vivaci, con splendore metallico e glabre. Dall’ Acanthocerus ignitus differi- scono per la statura minore; per il capo più triangolare; per gli angoli anteriori del ì DS protorace subacuti (fi- ema CW gura 5); per la pre- } senza di una linea mar- ginale anteriore sul pro- ia LR Acanth. ignitus. Euspher. coruscus. torace, la quale è inter- rotta nel mezzo e dopo l'angolo anteriore si continua per un breve tratto lungo il margine laterale e presto cessa incur- vandosi (fig. 8, pag. 467) (?). Gli elitri non sono ripiegati al disotto nella loro porzione terminale (fig. 2, e, f, pag. 453); la zona epipleurale striolata (che durante la contrazione è rico- perta dal lembo corrispondente laterale del protorace) è limitata in alto da una linea leggermente incurva e angolosa quasi a modo di carena. La scultura delle varie parti del corpo si com- pone di punti, ora scarsissimi ed estremamente fini, ora più marcati e fitti, ma generalmente semplici, o appena semilunari e non ocellati, nè umbilicati. Le tibie anteriori sono ottuse al loro apice, denticolate finamente lungo il margine esterno e coi due denti apicali robusti; i tarsi corrispondenti sono piuttosto lunghi e il loro terzo articolo è esternamente angoloso. Della () sb, bene; cpatex, globus; TEÀTM, scutum. (2) In una delle specie (awreola) la stria marginale del protorace si accorcia ma non si incurva e in un’altra (punctatissimus) manca; tuttavia ambedue queste specie non possono separarsi dal genere cui le ho ascritte. Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.2, Vol. XIX (6 Dicembre 1898) 30 466 R. GESTRO forma dell’ apice delle tibie anteriori e dei tarsi corrispondenti, nonché della loro differenza da quelli dell’ Acanthocerus ignitus, si potrà avere un’ idea più chiara dall’ esame delle figure 6 e 7. Questo piccolo gruppo di specie se può star vicino all’ Acantho- cerus ignitus per lo splendore metallico, ne differisce però Fig. 6. Fig. 7. Eusph. Raapii. Acant. ignitus. grandemente per gli elitri non ripiegati al disotto e per gli altri caratteri sopra esposti. Esso non può associarsi neppure ai Pterorthochaetes, che sono tutti neri, colle antenne di nove arti- coli, cogli elitri ripiegati fortemente nella porzione terminale e col corpo setoloso. EKusphaeropeltis iris, n. sp. Viridi-aeneus, nitidissimus , capitis vertice elytrorumque basi cupreo micantibus; capite tenuissime punctulato, clypeo et ad oculos crasse punctato; prothorace et scutello minutissime punctulatis, illo secundum marginem anticum utrinque punctis crassis elongatis tr- reqularibus notato, lineaque marginali pone angulos anticos abbre- viata el apice incurva ; elytris apice corpus haud amplectentibus , tenuissime regulariter punetulatis, punctis ad suturam antice leviter crassioribus et minus crebris. Long. (capite thoraceque extensis) 41/, millim. È verde bronzato, splendente , con riflessi cuprei sulla parte posteriore del capo e sulla base degli elitri. Il capo presenta lungo il clipeo, nel mezzo, pochi punti che si fanno subito più copiosi e più grossi ai lati e specialmente presso il margine in- feriore e interno dell’ occhio; il resto della sua superficie è co- perto di punti minutissimi, visibili soltanto con una buona lente. Il protorace è scolpito, come lo scudetto, di punti finissimi e re- golari visibili soltanto con buon ingrandimento; il suo margine anteriore è percorso da una linea impressa, che nel mezzo è largamente interrotta e che dall’angolo anteriore si continua ACANTHOCERINI 467 per un certo tratto lungo il margine laterale; nel punto dove cessa, questa linea diverge leggermente dal margine e si incurva alquanto (fig. 8). Nell’angolo e lungo i lati del margine anteriore sì osservano alcuni punti grossi, irregolari e allungati per traverso. Lo scudetto ia è sottilmente orlato di cupreo ai lati della sua base. Gli elitri presentano punti come quelli dello Fig. 8. scudetto e del protorace; solo nella parte ante- riore lungo la sutura, sono un poco meno fini e leggermente più diradati e lungo il margine, anteriormente, al disotto del solco laterale sono più grossi ed irregolari. La sutura alla base è strettamente orlata di nero e il cupreo della base si estende alquanto lungo di essa. L’esemplare sul quale ho fondato la mia descrizione è di Si Oban (Isole Mentavei) e fu raccolto nei 1894 dal dott. E. Modigliani. Un altro, ugualmente delle Mentavei, ma di Sereinu (Sipora) ha più estesi riflessi cuprei e qualche lieve differenza nella scultura del margine anteriore del protorace e del margine la- terale degli elitri, ma queste sono a mio avviso differenze in- dividuali. Due esemplari delle Isole Batu raccolti dal sig. Ugo Raap devono pure essere riferiti a questa specie. Uno di essi ha gli elitri, nella regione basale e lungo la sutura anteriormente, più ampiamente contornati di nero e di cupreo. Questa specie ha affinità coll’ aurora Lansb., ma è più grande e presenta differenze nella scultura. Il capo nell’ cris ha, come già dissi, in avanti e nel mezzo pochi punti, che aumentano subito di numero e di dimensione sui lati; invece nel tipo del- l aurora, che ho dinnanzi a me, osservo che i punti sono distri- buiti in una vera zona, che è larga quasi tanto nel mezzo come sui lati, e vanno diventando alquanto più piccoli dall’ avanti al- l’indietro. Inoltre nell’ aurora i punti sugli elitri sono molto più forti, specialmente sui lati e all’ apice. Lansberge descrivendo questa specie, dice che ha il capo sul vertice, lo scudetto e il protorace interamente lisci: ma ciò non 468 R. GESTRO è esatto, perchè queste parti esaminate con una lente presentano punti che, per quanto finissimi, sono visibili senza stento. Gli elitri pure sono inesattamente descritti ed hanno punti anche sulle parti che egli dichiara lisce. Quanto poi alla scultura del capo che egli trova « très finement » punteggiato sul davanti, osservo che l’ apprezzamento della dimensione dei punti dovrebbe essere in rapporto colla statura dell’ insetto e coi punti che si trovano sulle altre parti del corpo; così i punti del clipeo del- l’£. aurora trasportati su quello di un Ateuchus sarebbero day- vero molto fini, mentre invece paragonati coi punti del protorace e dello scudetto dello stesso Eusphaeropeltis, si possono qualifi- care come grossi. Eusphaeropeltis coruscus, n. sp. Viridi-aeneus , laete cupreo micans, nitidissimus , tenuissime punclulatus, capite nigro clypeo cupreo, prothoracis disco utrinque areis duabus nigris cupreo limbatis, scutello cupreo marginato, ely- tris post scutellum area lata subovata nigra cupreo circumdata , suluraque usque ad apicem cuprea; capite tenuissime punctulato , antice et ad oculos punctis crassioribus; prothorace linea marginali pone angulos anticos abbreviata et incurva ; elytris tenuissime punctulatis , apice tantum punctulis crassioribus et striolis trans- versis nolatis. Long. (capite thoraceque extensis) 5*/, millim. Questa graziosissima specie è di una lucentezza assai viva, tanto che riflette le immagini come uno specchio e perciò riesce alquanto incomodo |’ esaminarla. Il capo è nero col clipeo cupreo ; il protorace è verde bronzato, ma ha nel mezzo due larghe striscie longitudinali nere, leggermente divergenti dall’ avanti all’ indietro e largamente orlate ai lati di cupreo. Lo scudetto è verde bronzato nel mezzo e marginato di cupreo. Gli elitri sono pure verde-bronzati; dietro lo scudetto hanno una larga area nera ampiamente circondata di cupreo e la tinta cuprea late- ralmente si estende fino a raggiungere il margine laterale e in addietro si prolunga, ristringendosi, sulla sutura fino all’ apice. La base è leggermente marginata di nero e il margine laterale ACANTHOCERINI 469 è orlato di cupreo. È una specie delle meno scolpite. Sol- tanto alcuni punti abbastanza grossi si osservano sul davanti del capo, scarsi nel mezzo e più copiosi presso gli occhi; il resto del capo, il protorace, lo scudetto e gli elitri presentano punti finissimi, visibili soltanto con una buona lente. La stria del mar- gine laterale del protorace nel punto ove cessa si incurva in un modo piuttosto repentino. Sull’apice degli elitri i punti si fanno un poco più marcati e vi si osservano anche piccole strie trasversali. L'E. coruscus sì può mettere accanto all’ iris, per quanto vi sia una notevole differenza nella statura. Esso è descritto secondo un unico esemplare che proviene dal territorio di Pontianak, nella parte occidentale di Borneo, e ap- partiene alla collezione Oberthur. Eusphaeropeltis Raapii, n. sp. Obscure cupreus, nitidissimus, clypeo viridi-aeneo limbato, capite antice striolato-punctato, punctis irregularibus , ad oculos crassio- ribus, fronte et vertice tenwissime punctulato ; prothorace crebre et tenue punctulato, disco medio et margine laterali sublaevi, ad mar- ginem anticum utrinque punctis crassioribus subelongatis , linea marginali pone angulos anticos abbreviata et incurva; scutello sub- laevi; elytris tenue et crebre punctulatis , punctulis basi obsoletis , lateribus et apice crassioribus et semilunatis. Long. (capite thora- ceque extensis) 51/, mallim. Questa specie è splendente ed ha una tinta cuprea scura uni- forme; soltanto il clipeo ha un orlo verde bronzato. Il capo sul davanti è scolpito, nel mezzo, di pochi punti e di alcune strie trasverse brevi, e sui lati di punti un poco più grossi, più nu- merosi e piuttosto irregolari; alcuni punti situati al disopra degli occhi sono più minuti; il resto della superficie presenta punti esili visibili soltanto colla lente. Il protorace ha punti piccoli e fitti; ma la parte mediana del disco ed un tratto lungo il margine laterale sono quasi lisci, o per meglio dire presentano punti tanto fini che si vedono a stento anche con una lente 470 R. GESTRO forte. Lo stesso dicasi dello scudetto. La porzione basale degli elitri è quasi liscia; nel resto la punteggiatura è minuta e densa, ma sui lati e all’ apice i punti si fanno più marcati ed assu- mono una forma quasi semilunare. Il suo posto è accanto all’ zs, ma non vi è difficoltà al- cuna a distinguerle |’ una dall’ altra, perchè, oltre. alla co- lorazione diversa, esistono differenze notevoli nella scultura. Sulla parte anteriore del capo dell’ £. faapà esistono striole trasverse che non troviamo nella specie affine; inoltre la pun- teggiatura vicino agli occhi è più scarsa e più irregolare. Il protorace , tolto lo spazio mediano longitudinale e il tratto del margine laterale, è più fortemente punteggiato; i punti lungo i lati del margine anteriore sono più allungati e la linea im- pressa marginale nel punto in cui termina pare alquanto meno divergente dal margine. Anche gli elitri sono più fortemente punteggiati e mentre nell’ ris i punti più marcati li troviamo verso la base, nel Raapii accade il contrario e la scultura è più forte sui lati e all’ apice. Sono lieto di dedicare questa specie al sig. Ugo Raap, che ne ha raccolto diversi esemplari nell’ isola Nias. Eusphaeropeltis Modiglianii n. sp. Viridi-aeneus, nitidus, glaber, capite circum oculos, basi et su- tura elytrorum ante medium cupreis; capite medio et vertice tenuis- sime, antrorsum et ad oculos crasse punctato; prothorace lateribus sat crebre punctato, punctulis minimis intermixtis, disco medio et margine laterali tenuissime et sparsim punctulato, linea marginali pone angulos anticos abbreviata et incurva; elytris, sutura paullo elevata , triente antico (margine basali et sutura exceptis) tenue et sparsim punctulatis, ceterum crebrius et crassius, praesertim apicem versum , punctatis, punctis semilunatis. Subtus ferrugineus, tibiis extus piceo-subaeneis. Long. (capite thoraceque extensis) 5 millim. È molto lucente e di un verde bronzato; soltanto gli occhi sono cinti di cupreo e un orlo stretto di questo colore si osserva, sul margine basale degli elitri e sulla porzione anteriore della ACANTHOCERINI 471 loro sutura. Il capo anteriormente è scolpito di punti grossi e non troppo densi, che si estendono anche lungo il margine in- terno degli occhi; tutto il resto della sua superficie presenta punti finissimi e poco stipati, visibili soltanto colla lente. Il pro- torace nel mezzo del disco e nel mezzo del margine laterale non ha che punti finissimi e poco fitti; nel resto i punti sono più grossi (senza però raggiungere la grossezza di quelli del capo), più densi e misti a minutissimi puntini. La punteggiatura dello scudetto è circa uguale a quella dei lati del protorace. Gli elitri nel terzo basale presentano un tratto in cui i punti sono finissimi e sparsi; però anche in questa porzione vi sono punti più grossi e meno sparsi lungo la sutura e nel margine basale; il resto degli elitri è ricoperto di punti più densi spe- cialmente verso l’apice, i quali hanno forma semilunare e sono accompagnati ciascuno da un puntino situato contro la rientranza della curva. La sutura è leggermente elevata. L'E. Modigliani è vicino al pulcher, ma se ne distingue con facilità per la lucentezza maggiore, dipendente dalla minore ab- bondanza di punti e per i caratteri della scultura sopra diffusa- mente descritta. Proviene dalla foresta di Si- Rambè (Sumatra occidentale) e fu raccolta nel Dicembre 1890. Essa porta il nome del suo sco- pritore, il Dott. Elio Modigliani, del quale sono noti gli im- portanti viaggi e le ricche raccolte in Malesia. Nella collezione Oberthùr esiste un esemplare di Marang (S. O. Sumatra) raccolto da Doherty nel 1890, il quale differisce dal tipo per la colorazione; esso ha il capo ed il protorace cuprei e l'orlo cupreo sul margine basale degli elitri e sulla parte anteriore della sutura è più largo. Inoltre la sutura alla base è nero-cianea. Eusphaeropeltis aureola, n. sp. Viridi-aeneus, nitidus, glaber, capite fascia lata media nigro-cyanea cupreo limbata, vertice aureo micante, elytris basi cupreis, pone scutellum area comuni, subovata nigro-cyanea cupreo-circumdata; 472 R. GESTRO capite antrorsum et ad oculos crebre punctato , fronte media et vertice sparsim et tenuissime punctulato ; prothorace crebre punctato, linea marginali pone angulos anticos abbreviata; elytris basi ad suluram punctis tenuibus et rotundis, lateribus et pone medium punctis crebrioribus et semilunatis. Subtus cum pedibus ferru- gineus, bis extus subcupreis. Long. (capite thoraceque extensis) 41/, millim. Al disopra è di un verde bronzato, lucente e glabro, al di- sotto ferrugineo, colla faccia esterna delle tibie quasi cuprea. Il capo presenta una larga fascia nero-violacea che va da un lato all’altro e che è limitata sopra e sotto da una fascia più stretta cuprea, mentre il vertice ha riflessi dorati. Il margine del clipeo è scolpito di punti sottili e sopra questi esiste una zona di punti più grossi che si estendono anche, costeggiando il lato interno delle orbite, fino al vertice ove diventano più fini; invece nel mezzo del vertice e della fronte la punteggia- tura è minutissima e visibile soltanto con una buona lente. Il protorace è dapertutto quasi uniformemente scolpito di punti che sono più piccoli di quelli che stanno sul capo presso il clipeo, ma molto avvicinati fra di loro e nei piccoli intervalli fra i punti si osservano con un buon ingrandimento altri punti esi- lissimi. La linea marginale che dopo gli angoli anteriori nelle specie precedenti si incurva, nella presente si accorcia senza in- curvarsi all’ apice. Lo scudetto ha i lati leggermente orlati di cupreo; la sua punteggiatura somiglia a quella del protorace e si compone ugualmente di due qualità di punti, ma un poco meno stipati. Gli elitri hanno immediatamente dietro lo scudetto una macchia comune a forma di ovale allungato, nero- violacea circondata di cupreo , tinta che si estende anche sul margine basale; la loro punteggiatura è minuta e fitta e si compone : sulla macchia post-scutellare di punti semplici, più piccoli e un po’ meno densi e su tutto il resto di punti fitti, semilunari , accompagnati ciascuno da un altro minutissimo punto che sta di contro.alla parte rientrante della curva, parte rientrante che è quasi sempre rivolta all’ indietro. Lungo il margine laterale alcuni punti, allineandosi in serie oblique, assumono, quando siano di =» Qi agere ACANTHOCERINI 473 osservati a leggero ingrandimento, l’aspetto di striole oblique. La sutura è leggermente elevata. L'unico esemplare da me esaminato fu raccolto dal Dott. E. Modigliani nella foresta di Si-Rambé (Sumatra occ.), nel Di- cembre 1890. Può avvicinarsi al pulcher di Lansberge, del quale ho sott’ occhio il tipo appartenente alla collezione del Museo Civico di Genova; ma il pulcher, oltre all’ essere più grande e diversamente colorato, ha il capo con minore quantità di punti, sopratutto lungo il lato interno degli occhi e sui lati del vertice; ha i punti del protorace meno fitti e sul disco pic- coli e radi, mentre nell’aureola sono uniformemente distribuiti su tutta la sua superficie, e ha sugli elitri punti alquanto meno densi. Il pulcher ripete del resto lo stesso tipo di punteggiatura dell’aureola, perchè sul protorace frammisti ai punti grossi ve ne sono dei finissimi e sugli elitri i punti sono semilunari e accompagnati ciascuno da un piccolo punto. Nella descrizione del pulcher non sono state rilevate queste note caratteristiche della scultura. Eusphaeropeltis punctatissimus (LaysB.). Synarmostes punetatissimus, Lansb., Not. from Leyd. Mus., IX, 1887, p. 209. Questa specie, della quale ho anche potuto esaminare il tipo, supera le precedenti nell’ abbondanza della punteggiatura ed è per questa ragione meno lucente delle altre. Osserviamo in essa il clipeo munito di alcune strie trasversali e il capo più punteggiato che nelle altre specie. Il protorace manca, come ho già notato sopra (pag. 465, nota) della stria marginale laterale. L'autore, descrivendone gli elitri, dice: « partie terminale des élytres bombée, repliée en dessous ». Ciò è esatto soltanto pel primo carattere, infatti gli elitri sono convessamente spor- genti al disopra del margine apicale; ma non per il secondo, 474 R. GESTRO poichè gli elitri nel suo tipo non sono affatto ripiegati al disotto (1). L’ E. punctatissimus è della penisola di Malacca. GYMNOROPTERUS, n. gen. (’). Lansberge descrive relle « Notes from the Leyden Museum » (IX, 1887, pag. 210) un Synarmostes striatulus sopra un solo esemplare, ora passato nella collezione Oberthiir. Le differenze fra questo insetto e gli altri Synarmostes descritti nella stessa memoria sono così straordinariamente grandi da domandarci come mai non abbiano fatto impressione sull’ occhio e sulla mente dell’ autore. La scultura degli elitri, tanto aber- rante da quella che si osserva nei generi aftini, avrebbe dovuto bastare per mettere sull’ avviso che si trattava di una forma insolita e per andare successivamente in cerca degli altri carat- teri differenziali. Questo prezioso insetto, del quale ho per le mani l’unico tipo, è preparato in contrazione e non oso tentare di stenderlo per esaminarlo minutamente in tutte le sue particolarità; perciò devo limitarmi al riscontro di pochi caratteri i più superficiali; ma questi bastano largamente a convincermi che il S. sériatulus rappresenta un genere a se. Eccone le principali note distintive : 1.° Il protorace è molto meno trasverso che negli altri membri di questo gruppo, nei quali esso sopravanza largamente il capo e gli elitri; nello striatulus invece in avanti ha la stessa larghezza del capo e in addietro è più stretto degli elitri. 2.° Gli angoli anteriori del protorace sono acuti e sono accennati gli angoli posteriori. (*) Ho osservato che alcuni entomologi, e fra questi il Lansberge a proposito delle tibie del S. punctatissimus, confondono la qualifica di strigosus con striatus 0 striolatus; questo non è esatto, perchè striga significa una striscia sottile colo- rata, mentre stria o striola vale ad esprimere una linea sottile impressa, ovvero un solco in miniatura (®) yvpvòg, nudus ; 6pog, mons; Ttepòv, ala. ACANTHOCERINI 475 3.° Il protorace essendo stretto, non copre porzione della base degli elitri. 4.° Gli elitri, non essendo ricoperti da porzione del margine del protorace, mancano di quella zona epipleurale che durante la contrazione sta appunto al disotto del lembo corrispondente dei lati del protorace e che è sempre scolpita di striole longi- tudinali. 5.° Gli elitri presentano uno speciale tipo di scultura, che consta di punti allungati disposti regolarmente in serie longitu- nali; mentre negli altri risulta di punti ocellati o semilunari, tendenti talvolta ad allinearsi, ma per lo più con poca o nes- suna regolarità. Gymnoropterus striatulus (Lansr.). Synarmostes striatulus, Lansb., Notes from Leyd. Mus., IX, 1887, pag. 210. Il G. striatulus misura, in contrazione, 2!/, mill.; è molto convesso, di un colore bruno-rossastro bronzato, lucentissimo e glabro ed ha riflessi speciali opalini, che non ho osservato in nessuna altra specie. Il capo è abbastanza convesso ed ha da- vanti al clipeo una larga depressione trasversale; è scolpito di punti minuti e piuttosto fitti, che in avanti, nella depressione, si diradano ed ingrossano. Il protorace ha una punteggiatura minuta e densa: esaminata al microscopio essa risulta di piccoli punti molto caratteristici , a forma di un circolo perfetto e cir- condati da un sottile orletto, che appare bianco. Lo scudetto è triangolare largo e a superficie uguale, senza alcuna depres- sione; alla base è liscio; nel resto offre punti molto piccoli e piuttosto irregolari. Gli elitri sono molto convessi, a sutura non elevata; la loro porzione terminale è pure convessa, ma non ripiegata al disotto; hanno punti di forma allungata disposti in modo da formare linee longitudinali molto regolari, le quali alla base scompajono. Al microscopio si nota che ciascun punto è, come quelli del torace, circondato di un orletto bianco e fra le serie di punti si osservano altri punti minutissimi, poco nume- 176 R. GESTRO rosi ed irregolarmente sparsi. Il solco laterale è poco profondo ed arriva fino alla base. L’ esemplare essendo, come già dissi, in contrazione, non posso osservare che la superficie esterna delle tibie, la quale si presenta finamente striolata. Il tipo di questa specie non porta altra indicazione che « Borneo » . Cloeotus variolosus, HaroLp. Cloeotus variolosus, Harold, Entomol. Zeitung, 1874, p. 285. Synarmostes Wallacei, Lansb., Notes from the Leyd. Mus., IX, 1887, p. 211 (nec Pascoe). * Nella collezione Lansberge (ora Oberthur) trovo accanto al tipo del Synarmostes reticulatus un esemplare di un’ altra specie coll’ indicazione S. Wallacei, Pascoe. È a questo esemplare che il Lansberge paragona il suo reticulatus, là dove dice: « Très voisin du S. Wallacei Pascoe, mais plus petit, les bords laté- raux du prothorax non sinués, les còotes des élytres moins pro- noncées, etc. » Ora il Wadllacei di Pascoe e |’ individuo creduto tale dal Lansberge sono due cose totalmente diverse e non é facile spiegarsi come possa essere accaduta una cosi strana con- fusione. Il Wad/acei viene descritto da Pascoe come una specie a punteggiatura assai delicata e cogli elitri senza coste; mentre l'esemplare riferito erroneamente dal Lansberge al Wallacei è molto fortemente scolpito e con elitri costulati. Avendo ottenuto per cortesia del Dott. Enrico Dohrn il tipo del Cloeotus variolosus di Harold, ho potuto accertarmi che il preteso S. Wad/acei di Lansberge non è che un esemplare di questa specie. Il tipo di Harold proviene da Pulo Penang e il secondo esemplare è di Malacca. L’esemplare di Cloeotws variolosus della collezione Oberthir misura, nell’ estensione, 5 !/, mill., come il tipo. È di una tinta piceo-cuprea, abbastanza splendente e presenta peli radi, corti e finissimi. Le antenne constano di dieci articoli. Il capo è al- quanto convesso; il margine del clipeo è crenulato e nel mezzo ha una sporgenza dentiforme ben marcata; la sua superficie è ACANTHOCERINI h77 scolpita di punti grossi ed essendo questi molto profondi e molto ravvicinati fra di loro, gli interstizii fra |’ uno e |’ altro riescono sporgenti e danno luogo ad una reticolatura che è gradatamente più marcata andando dal clipeo al vertice. In fondo a ciascun punto si osserva un piccolo tubercolo pilifero. Gli interstizii ele- vati unendosi fra loro danno luogo a specie di pieghe trasverse parallele al margine del clipeo e più o meno regolari. Nel tipo di Harold ve ne è una più regolare delle altre ed è quella che l’autore definisce come « carina antica arcuata »; bisognerebbe però esaminare molti esemplari, invece di soli due, per potersi accertare se questa specie di carena sia costante. Sul protorace, la reticolatura diventa più grossolana e nello stesso tempo più irregolare che sul capo. Il protorace è molto convesso, coi lati sinuosi e colla linea marginale non interrotta; nel mezzo del disco vi è una traccia di depressione longitudinale sulciforme. Lo scudetto ha una scultura più minuta di quella del protorace. Gli elitri presentano costule interrotte e irregolari quanto a lunghezza, disposte regolarmente in serie longitudinali e gli interstizii fra queste coste sono scolpiti molto densamente di punti irregolarmente semilunari misti a punti piccoli semplici; nella loro porzione terminale e anche lateralmente sono ripie- gati al disotto; il solco laterale è intero e profondo, ma va assottigliandosi verso |’ omero. Le tibie posteriori presentano esternamente striole contorte, miste a punti umbilicati e il mar- gine esterno delle anteriori è fortemente dentato. Cloeotus reticulatus (Lanss.). Synarmostes reticulatus Lansb., Not. from Leyd. Mus., IX, 1887, pag. 211. Al tipo del reticulatus Y autore assegna una lunghezza di 3 millimetri; ma esso ne misura (a corpo aggomitolato) 4, piuttosto abbondanti. Dall’ autore viene indicato come glabro, ma ciò non è esatto perchè esistono peli, finissimi è vero, ma visibili spe- cialmente sugli elitri. Inoltre nella descrizione si legge (forse per errore tipografico) che lo scudetto è quasi coperto nella 178 R. GESTRO contrazione, mentre invece a corpo contratto questa parte rimane quasi del tutto allo scoperto. Infine, a proposito degli elitri, l’espressione « stries élevées » non è ammissibile perchè per stria sì suole intendere non una linea sporgente bensì una linea impressa, o un leggero solco. L’ esemplare che ha servito per la descrizione proviene da Menado (Nord di Selebes). Ne ho esaminato un secondo appar- tenente al Museo di Leida e raccolto da J. L. Weyers a Tam- bang Salida (Sumatra occid.), che differisce un poco dal tipo per le coste degli elitri più marcate. Questa specie è molto vicina al variolosus Harold, dal quale si riconosce facilmente per la lucentezza cuprea meno vivace e marcata piuttosto sul torace che sugli elitri; per i lati del pro- torace non sinuosi e per le costule degli elitri meno sporgenti e meno marcatamente interrotte. Riguardo alla posizione generica di questa specie e della precedente, non avendo a mia disposizione che un insignificante materiale americano di questo gruppo e per conseguenza non potendomi formare un'idea giusta dei veri Cloeotus del nuovo continente, faccio le mie riserve. Harold nella sua tabella distin- tiva dei generi (1) assegna al genere C/oeotus i seguenti carat- teri: « Tebiae posticae depressae, facie apicali (7) dilatata, asperata et pubescente ; thoracis anguli postici obtuse rotundati distineti ; caput minus acute triangulare, genis plerumque a clypeo optime distinctis ». Ora tanto il variolosus quanto il retieulatus, che ha con esso la più stretta parentela, concordano poco con queste frasi descrittive. Infatti, lasciando a parte il margine apicale delle tibie posteriori che si può ammettere, almeno parzialmente, come dilatato, notiamo che di angoli posteriori non vi è traccia e che le gote non sono affatto distinte. Del resto ulteriori e più accurati studi potranno mettere in chiaro se i due Cloeotus ma- lesi non abbiano un giorno a formare un genere distinto. (!) Coleopterol. Hefte, XII, 1874, pag. 28. (?) Suppongo che l’ autore colle espressioni « facie apicali dilatata » e « facie api- cali lineari » voglia alludere al margine apicale, che può essere troncato, e perciò più o meno dilatato, oppure tagliente. ACANTHOCERINI 479 PTERORTHOCHAETES, n. gen. ('). Pterorthochaetes Gestroi (HaroLp). Synarmostes Gestroî, Harold, Entomolog. Zeitung, 1874, p. 286. Questa specie, della quale ho per le mani varii esemplari, di Sarawak, del viaggio Doria e Beccari, è la più piccola di tutte quelle a me note e ben distinta per la sua scultura. Le sue setole sono lunghe e sottili e inserite vicino alle impressioni semilunari, ma non a contatto con esse. Nella collezione Oberthiir vi è un esemplare coll’ indicazione: « Singapore, Lewis. Ex musaeo D. Sharp, 1890 », che rappre- senta una forma certamente molto vicina al Gestrov, ma differente per alcuni caratteri; in essa troviamo i punti ocellati dello scu- detto più numerosi, alquanto più piccoli e più ravvicinati fra di loro e le setole della porzione declive degli elitri molto più lunghe che nel Gestroi, sottili, cilindriche, arrotondate all’ apice e inserite distanti dalle rispettive impressioni semilunari. Può darsi che si tratti di una specie distinta, ma non oserei asserirlo senza aver prima riscontrati questi caratteri sopra una serie di individui e perciò per ora la considero come una varietà, cui do il nome di dongisetosus. Pterorthochaetes incertus, n. sp. Nigro-piceus, nitidus, breviter setulosus, capite crebre et crasse punctato-ocellato, elypeo subrugoso; prothorace crebre punctato-ocel- lato, disco medio punctis crebrioribus , lateribus oblique striolatis ; scutello punctis ocellatis latioribus et minus impressis ; elytris impressionibus semilunatis, irrequiaribus, subseriatim dispositis , punctis tenwibus simplicibus intermixtis. Long. (capite thoraceque extensis) 4-4 }/, millim. È questa la specie la cui sistemazione mi ha costato maggiore fatica, perchè è la meno caratterizzata; tuttavia dopo averla pa- (1) Per le caratteristiche del genere vedi sopra a pag. 455. ASO R. GESTRO zientemente confrontata coi tipi che ho avuto per le mani e colle varie specie da me studiate, ho dovuto giungere alla con- clusione che essa è diversa dalle altre e mi sono deciso a de- scriverla. Ha la solita tinta nera o nero-picea e presenta setole delicate. Sul capo i punti ocellati sono piuttosto marcati e fitti e sul clipeo, facendosi più profondi, danno alla parte un aspetto rugoso. Sul protorace sono leggermente più piccoli, meno profondi e meno stipati, si addensano però un po di più sulla parte mediana del disco; sui lati invece si diradano ed alcuni, alterandosi nella forma ed unendosi insieme, danno origine a striole oblique. Quelli dello scudetto sono irregolari, alquanto più larghi e più superficiali. La scultura degli elitri è abbastanza densa e risulta di impressioni semilunari di forma per lo più irregolare, disposte in serie longitudinali, fra le quali serie sono frammisti senza regolarità altre semilunule molto più piccole, oppure punti semplici minuti. Le setole sono allineate longitudinalmente con un certo ordine, hanno la forma di un triangolo allungato, sono schiacciate e all’ apice più o meno divise. Il punto setigero è a contatto della impressione semilunare. La specie alla quale la presente può meglio avvicinarsi è il picinus Sharp; questo però è di più grandi dimensioni (il tipo che ho sott’ occhio misura 5 '/, millim.), ha il clipeo più rugoso, le impressioni semilunari degli elitri un po’ più forti e di forma più regolare e le setole più lunghe, più esili, inserite presso l'impressione semilunare, ma non a contatto di essa. L’ esemplare che ha servito per la descrizione è di Pulo Ban- guey (Borneo settentrionale). Altri esemplari della stessa isoletta, uno di Brunnei e uno di Sarawak presentano dal tipo e fr: l’uno e I’ altro qualche leggera differenza nella scultura; ma evidentemente spettano tutti ad una sola specie. Lo stesso valga per due individui di Singapore (Lewis) e per uno di Lampang, Sumatra (Forbes), benchè un po’ aberranti dal tipo. Finalmente riferisco pure all’ incertus un esemplare di Wokan, Isole Aru (viaggio di O. Beccari, 1873), per quanto la differenza di ha- bitat potrebbe far supporre trattarsi di specie diversa. Quest’ ul- ACANTHOCERINI 181 timo e quello di Sarawak appartengono al Museo Civico di Genova e sono i due che Harold (1) ha riferito al picinus Sharp. Tutti gli altri spettano alla collezione Oberthur. Pterorthochaetes brevisetosus, n. sp. Nigro-piceus, nitidus, brevissime setulosus, capite punctis ocellatis et rugis undulatis crebre sculpto ; prothorace punctis ocellatis disco medio tenuioribus et minus crebris; elytris punctis semilunatis subseriatim dispositis. Long. (capite thoraceque extensis) 4'/, mill. Questa specie è molto affine alla precedente; ma ne differisce per diversi caratteri. Il capo è più fortemente e diversamente scolpito; nell’ zncertus presenta punti ocellati abbastanza densi e sul clipeo è alquanto rugoso; nella specie presente ha pure punti ocellati, ma separati da rughe trasverse ondulate. I punti del protorace sono ugualmente ocellati, ma più larghi che nel- l’incertus e nel mezzo del disco invece di addensarsi, piuttosto tendono a diradarsi, mentre in pari tempo impiccoliscono alquanto. Le impressioni semilunari sugli elitri sono più grandi e non miste a punti semplici minuti. Inoltre le setole sono brevissime, molto più brevi che nell’ incertus, schiacciate, subtriangolari, ad apice subtroncato e quasi sempre irregolarmente smarginato e 1 punti setigeri invece di essere aderenti all’impressione semilu- nare, si trovano nel suo centro. L’ unico esemplare tipo di questa specie appartiene alla col- lezione Oberthiir, coll’ indicazione: « Singapore, Lewis. Ex Mu- saeo D. Sharp, 1890 ». Pterorthochaetes brevis (SHARP). Synarmostes brevis, Sharp, Coleopterolog. Hefte, XIV, 1875, pag. 64. Acanthocerus (Sphaeromorphus) byrrhoides, Westw., Notes from Leyd. Mus. V, 1883, p. 1. (‘) Annali Mus. Civ. di Storia Nat. di Genova, 1.4 Serie, X, 1877, p. 108. Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.4, Vol. XIX (10 Dicembre 1898) 31 4892 R. GESTRO Questa specie è paragonata dallo Sharp al Gestroî e realmente vi è somiglianza fra l’ una e l’altra; ma quest’ ultima è note- volmente più piccola ed ha la scultura degli elitri più forte e più densa. Ho confrontato con grande attenzione il tipo del brevis, Sharp, ora appartenente alla collezione Oberthur, con quello del byr- rhotdes, Westw. del Museo di Leida, e non sono riescito a trovare fra l'uno e l’altro alcuna differenza; perciò sono venuto alla conclusione che la seconda specie debba passare in sinonimia. Il brevis fu descritto sopra un esemplare rac- colto dal Wallace a Misol; ma io ho potuto esaminarne varii altri provenienti dalle esplorazioni di L. M. D'Albertis e di Lamberto Loria nella Nuova Guinea meridionale orientale e specialmente dal Fly River, da Moroka (a 1300 circa metri s./m.) e da Vaicunina, lungo il Kemp Welch. Il tipo del byrrhoides fu raccolto da Forsten in Ternate. Pterorthochaetes latus (Suarp). Synarmostes latus, Sharp, Coleopterol. Hefte, XIV, 1875, p. 65. Sharp definisce il suo S. /atus « very closely allied to S. Ge- strot », e realmente tutte le specie di questo gruppo sono molto vicine |’ una all’ altra, tantochè spesso non riesce facile il distin- guerle. Però il caso attuale rappresenta un’ eccezione, perchè fra il /atus ed il Gestroî corrono differenze molto notevoli. Il latus prima di tutto è molto più grande dell’ altro; il tipo mi- sura, a corpo disteso 6 millimetri, mentre il (restroî, nelle stesse condizioni, non ne ha che 4. Inoltre il /atus, senza contare altri caratteri distintivi, è meno densamente scolpito , specialmente sugli elitri, sui quali la punteggiatura è più diradata che in qualunque altra specie. Pterorthochaetes insularis, n. sp. Nigro-piceus, nitidus, brevissime setulosus, elytrorum setulis in ordinibus geminis subregularibus dispositis; capite punctis crebris ACANTHOCERINI 183 semilunato-ocellatis , antrorsum transversim undulato-rugoso; pro- thorace lato, punetis semilunato-ocellatis dense tecto, disco medio punctis tenuioribus et fere simplicibus , margine laterali sparsim punctulato ; scutello parce punctato ; elytris linea suturali antrorsum abbreviata, punctis semilunatis longitudinaliter dispositis, cum punctis tenuioribus simplicibus subregulariter alternantibus, ornatis; tibus extus punctato-rugosis. Long. (capite thoraceque extensis) 3 '/, mill. Il capo è coperto di punti ocellati incompleti, ossia di impres- sioni semilunari accompagnate da un punto, le quali, meno fitte sulla linea mediana e verso il vertice, si addensano e si appro- fondiscono in avanti, in modo che gli spazii fra l’ una e I’ altra sporgono e danno luogo a pieghe trasverse ondulate. Il proto- race presenta impressioni di uguale natura colla parte interrotta rivolta all’ esterno; ma nel mezzo del disco sono più piccole, più imperfette, alquanto più diradate e miste a punti semplici; lungo il margine laterale si osservano scarsi e piccoli punti. Lo scudetto è triangolarmente incavato nel mezzo e soltanto su questa incavatura mostra pochi punti semilunari irregolari. Gli elitri presentano setole fine e corte che si dispongono con una certa regolarità in serie geminate; la loro scultura, non molto densa e piuttosto superficiale, si compone di impressioni semi- lunari molto imperfette accompagnate ciascuna da un punto setigero e disposte in serie longitudinali alternanti con serie di punti minuti semplici. Tanto le une come le altre serie non sono perfettamente regolari. Le setole sono inserite vicino al- l'impressione semilunare, ma non a contatto con essa. Lungo il margine laterale alcune delle impressioni si fondono insieme simulando strie longitudinali. La scoperta di questa nuova specie si deve al sig. Ugo Raap, che ne ha mandato alcuni esemplari dalle Isole Batu, raccolti nel 1896-97. Un individuo di Banguey (Borneo settentrionale) appartenente alla collezione Oberthùr, va pure riferito a questa specie. Delle specie già conosciute quella che maggiormente si avvi- cina alla presente è il /atus, Sharp; questo però è più grande ed ha gli elitri con una scultura meno densa e più irregolare, 184 R. GESTRO mancanti delle serie di punti semplici e colle setole non disposte in serie geminate. Pterorthochaetes simplex, n. sp. Nigro-piceus, nitidus, brevissime setulosus ; capite punctis erebris ocellatis, antrorsum transversim undulato-rugoso ; prothorace lato, punctis latis ocellatis sat crebris, disco medio et margine laterali tenutoribus ; scutello punctis ocellatis irregularibus tecto ; elytris punctis semilunato-ocellatis, subseriatim dispositis. Long. (capite tho- raceque extensis) 5°/, millim. Il capo sul vertice presenta punti ocellati, i quali, più in avanti sono separati da interstizii elevati e questi verso il clipeo si uniscono insieme in modo da dar luogo a pieghe trasverse ondulate. Il protorace è coperto di punti ocellati, meno fitti di quelli del capo, e poco profondi, quelli che occupano il mezzo del disco e quelli che stanno lungo il margine laterale sono più piccoli degli altri. Punti di uguale natura, ma meno tondi e più irregolari si trovano sullo scudetto. Quanto agli elitri la scultura risulta di impressioni semilunari colla rientranza rivolta verso l'apice e con un piccolo punto di fronte ad essa; queste impressioni hanno una leggera tendenza a disporsi in serie li- neari e sono un poco più piccole quelle che stanno sulla parte mediana e anteriore dell’ elitro. Lungo i margini basale e late- rale la scultura è più fitta e le impressioni unendosi danno origine ad una specie di striatura. Ha una certa somiglianza col /atus, ma non è difficile il sepa- rarnelo; è infatti più piccolo del /atus, ha le rughe del clipeo più marcate e più continue, i punti del protorace più regolari, più larghi e più superficiali, e la scultura degli elitri più fitta, colle impressioni semilunari più larghe. È interessante per la sua provenienza, perchè, a quanto mi consta, non si conosceva finora dell'Australia alcuna specie di questo gruppo, che pare sia ivi rappresentato dai Liparochrus. L’esemplare da me descritto è del Queensland ed appartiene alla collezione Oberthiir. ACANTHOCERINI 1485 Pterorthochaetes cribricollis, n. sp. Nigro-piceus, mitidus, brevissime setulosus , capite crasse et sat crebre punctato , prothorace lateribus antrorsum sinuatis , crebre punctato , disco punctis simplicibus , lateribus semilunato-ocellatis ; scutello irregulariter punctato; elytris undique punctatis, punctis simplicibus tenuibus et punctis semilunatis intermixtis, lateribus et apice crebrioribus. Long. (capite thoraceque extensis) 3*/, millim. Il corpo al disopra è nero tendente al piceo, lucente, con poche brevissime ed esilissime setole biancastre, le quali sugli elitri si dispongono quasi regolarmente in serie longitudinali. Il capo è dapertutto coperto di punti piuttosto grossi; abbastanza fitti e semplici; presso il clipeo vi è qualche traccia di stria trasversale. Il protorace ha i lati distintamente sinuosi in avanti; esso ha una punteggiatura uniformemente distribuita e molto fitta che si compone nel mezzo di punti semplici; questi dal mezzo andando ai lati si trasformano si può dire gradatamente in punti semilunari colla rientranza volta all’ esterno o all’ in- dietro e accompagnati da un minutissimo puntino. Lo scudetto presenta punti grossi ed irregolari. Gli elitri hanno la sutura appena visibilmente elevata nella parte posteriore e accompa- gnata da una stria che esiste solo all’ apice e in avanti supera di poco il punto ove comincia la declività. La loro scultura si compone di punti minuti semplici misti a impressioni semilunari; nella parte anteriore e presso la sutura queste impressioni e questi punti sono più diradati, più fini e mostrano una certa tendenza ad allinearsi, ciò che non è nel resto e sopratutto sui lati e all'apice. Si distingue molto bene dagli altri pel suo protorace a punti molto stipati e distribuiti uniformemente e coi lati anteriormente sinuosi. Questo ultimo carattere si riscontra anche nei P. Feae e hirtus, i quali però sono molto distinti dal eribricollis. Fu raccolto in varii esemplari dal Dott. Lamberto Loria, nella Nuova Guinea britannica, a Ighibirei, lungo il Kemp Welch, fra il Luglio e l’ Agosto del 1890. 486 R. GESTRO Pterorthochaetes Feae, n. sp. Latus, convexus, niger, nitidus, brevissime setulosus; capite con- vero, clypeo apice subdentato , fronte et vertice punctato , lateribus punctato-reticulato ; prothorace valde transverso et convexo, crebre punctato, punctis ocellatis, margine antico bisinuato, angulis an- ticis obtusis, lateribus antrorsum leviter sinuatis; scutello punctato- ruguloso ; elytris convexis , sutura elevata, stria geminata prope suturam, stria suturali apicali carinisque tribus obsoletis apicalibus; disco medio tenue punctatis, lateribus et apice impressionibus semi- lunatis irregularibus punctisque minutis intermixtis. Subtus ferru- gineus, libiis extus oblique striolatis. Long. (capite thoraceque extensis) 5 millim. Uno dei caratteri più importanti di questa specie, quello che la fa distinguere a tutta prima dalle altre, sta nella stria gemi- nata degli elitri. Il capo è convesso, specialmente nel mezzo e in direzione longitudinale; il clipeo è acuto all’ apice e quasi dentato; sulla fronte si osservano punti piuttosto piccoli e quasi tondi, sul vertice essi sono più fitti, più larghi e più irregolari; sui lati invece vi è una specie di reticolatura nelle cui maglie stanno punti molto fini. Il protorace è molto convesso, il margine anteriore è alquanto bisinuato, gli angoli anteriori sono distinti, ma ottusi, i lati molto arrotondati e leggermente sinuosi in avanti; esso è molto den- samente scolpito di punti ocellati. Lo scudetto è ruguloso e punteggiato, trasversalmente depresso a livello della base degli elitri e coll’ apice molto stretto e acuto. Gli elitri sono breve- mente ovali e molto convessi; la loro sutura sporge leggermente, ma è da notarsi che qui è una sporgenza quasi a tetto, e non risultante, come in molti casi, dalla presenza di depressioni che la fiancheggiano. Esiste una stria suturale, ma limitata circa alla metà apicale. A una certa distanza dalla sutura osserviamo, da una parte e dall’ altra, una stria geminata, che comincia quasi dalla base e giunta sulla porzione declive va perdendosi in mezzo alla scultura di questa regione. All’ esterno della stria geminata, ACANTHOCERINI 187 ma sulla porzione apicale, si osservano su ciascun elitro, tre brevi carene poco marcate, ma evidenti, specialmente la più esterna. Fra la sutura e la stria geminata e anche un poco all’ esterno di questa, fino alla regione declive, osserviamo punti minuti e radi; sull’apice e sui lati invece esistono impressioni irrego- lari, alcune quasi a ferro di cavallo, altre ad anello interrotto in un punto e, trammiste a queste, piccoli punti che talvolta occupano l’area circoscritta dall’ anello, oppure ne stanno fuori. Questa scultura, che è più forte lungo il margine laterale, è pure accennata sul margine basale. Da alcuni dei piccoli punti partono finissime e brevi setole, le quali si dispongono sugli elitri in serie longitudinali regolari. I due esemplari che hanno servito per questa mia descrizione appartengono al Museo Civico di Genova e furono raccolti a Tikekee, nel Pegù, in Giugno 1887 dal Sig. Leonardo Fea, cui la specie è, in segno di amichevole ricordo, dedicata. Pterorthochaetes hirtus, n. sp. Niger nitidus, setis flavis brevibus et crassis dense tectus; capite punctis ocellatis crebris et profundis; prothorace valde transverso , lateribus antrorsum emarginatis ; elytris punctis semilunatis , se- tisque subpiriformibus, haud seriatim dispositis dense ornatis. Long. (capite thoraceque haud extensis) 3*/, millim. Questa specie è fra tutte distintissima perchè è abbondante- mente coperta di setole corte e crasse, non allineate sugli elitri. Il capo è scolpito di punti ocellati fitti, i quali si fanno più profondi verso il clipeo e perciò ivi appare anche rugoso. Il protorace è molto trasverso e molto convesso in senso trasver- sale, i suoi lati sono in avanti sinuosi; la sua superficie è tutta scolpita di punti ocellati, piccoli, fitti e abbastanza uniformemente distribuiti; solo presso il margine laterale essi si impiccioliscono e si diradano. Sullo scudetto i punti sono numerosi, più piccoli di quelli del disco del protorace e più irregolari. Gli elitri hanno una punteggiatura stipata, abbastanza uniforme e senza alcuna tendenza a disporsi in serie longitudinali, che si compone di 188 R. GESTRO impressioni semilunari assai piccole e con un punto setigero nel loro centro; le setole sono grosse e rigonfie alla loro estremità libera, quasi a forma di pera; osservate a più forte ingrandi- mento sembrano risultare dalla fusione di tante fibrille ed ap- pajono leggermente sfilacciate al loro apice. In nessuna altra delle specie che mi fu dato di osservare ho trovato setole così crasse e di questa forma. L’ unico esemplare tipico appartiene al Museo di Leida e fu raccolto nella parte occidentale di Sumatra, a Tambang Salida dal sig. J. L. Weyers. CYPHOPISTHES, n. gen. (’). Sharp (?) parlando dei Synarmostes crux e amphicyllis, nota che queste due specie « will probably ultimately be considered a distinct genus ». Ne ho per le mani altre due che evidente- mente appartengono allo stesso gruppo. Tutte e quattro queste specie hanno un corpo corto e largo; il loro clipeo presenta da una parte e dall’ altra, esternamente all’ occhio, un angolo acuto; è vero che anche nelle altre il clipeo ha una forma con- simile, ma sporge meno e meno acutamente al di là degli occhi. Gli elitri sono corti e larghi, molto convessi specialmente in addietro e ripiegati al disotto fortemente ai lati e all’ apice, in modo che la porzione ripiegata forma colla parte superiore una sporgenza quasi careniforme, che all’ apice finisce in una specie di gibbosità. La sutura è molto elevata sopratutto nel tratto che precede la declività apicale. I tarsi sono piuttosto lunghi e le tibie anteriori sono affatto inermi sul loro margine esterno. L’ aspetto speciale di questi insetti e i caratteri sopra esposti mi pare giustifichino abbastanza la creazione di un nuovo genere. (1) xvpoc, gibbus; Ottodev, postice. (?) Descriptions of some new genera and species of Scarabaeidae from tropical Asia and Malasia. Part II (Coleopterologische Hefte, XIV, 1875, pag. 65 e 66). ACANTHOCERINI 489 Cyphopisthes humeralis, n. sp. Piceus, subnitidus, capite medio fere laevi, antrorsum transversim striolato, ad oculos sat crebre punctato, prothorace crebre punctato, punctis anularibus vel semilunatis ; scutello semilunato-punctato ; elytris bast ad suturam punctis elongatis subseriatim dispositis , celerum punctis semilunatis ; humeris stria gemina obliqua notatis. Long. (capite thoraceque extensis) 31/, millim. Il capo ha nel mezzo un tratto quasi del tutto liscio e at- torno ad esso alcuni punti visibili a stento, ma sui lati, lungo il margine interno degli occhi e fino al vertice, ha grossi punti abbastanza densi e sul davanti, lungo il clipeo, presenta strie trasversali, ondulate, disposte in più serie. Il protorace ha una scultura densa, che si può chiamare, per brevità, di punti, ma che realmente è di impressioni anulari o semilunari a rien- tranza generalmente rivolta in avanti; presso il margine ante- riore e nel mezzo queste impressioni sono alquanto più piccole. Lo scudetto è scolpito come il protorace. Gli elitri hanno una stria suturale poco marcata che esiste soltanto nella metà apicale e sull’ angolo omerale presentano due strie fine, oblique e leg- germente divergenti in addietro. Nella metà anteriore hanno una serie di piccoli punti semplici, immediatamente accostati alla sutura e all’ esterno di questi, varie serie quasi regolari di punti longitudinalmente allungati o leggermente curvi; nel resto sono coperti di impressioni a foggia di anello interrotto in un punto oppure in due punti opposti, in modo da rammentare i segni di una parentesi. Somiglia all’ amphicyllis, ma si riconosce con facilità per il colore scuro, per la presenza delle strie omerali e perchè i punti allungati presso la sutura sono più regolarmente disposti in serie, mentre nell’ amphicyllis sono più confusi ed occupano anche un’ area alquanto più larga. Nella specie di Sharp gli elitri sono anche più globosi e |’ angolo che la porzione superiore fa colla porzione ripiegata si può dire un poco meno careniforme. L’esemplare da me descritto proviene da Sarawak (Borneo) 4590 R. GESTRO e fa parte delle raccolte del viaggio Doria e Beccari nel 1865. Ne ho però esaminato in pari tempo altri due, uno coll’ indi- cazione: « Borneo, Ex Museo van Lansberge », ora apparte- nente alla collezione Oberthiir e |’ altro comunicatomi dal Museo di Leida e raccolto da J. L. Weyers a Tambang Salida ( Su- matra occid.). Cyphopisthes georyssoides, n. sp. Piceus , subnitidus, pilis brevissimis sparsus , capite subaeneo , prothorace , scutello elytrorumque basi subcupreis , sutura aeneo micante ; capite crebre punctato, punctis vertice crebrioribus, clypeo rotundato-angulato, striolis transversis undulatis notato, vertice medio areola ovata nitida laevi ornato ; prothorace transverso, angulis an- ticis distinctis subacutis, margine antico bisinuato medio leviter elevato et carinula brevi laevi praedito , margine basali ante scu- tellum subincrassato, disco inaequali utrinque bifoveolato, ante basim tuberculis semicirculatim dispositis, undique crebre punctato, punctis semilunatis ; scutello lato apice acuto, basi utrinque elevato , punctis ut in thorace; elytris bast elevatis, utrinque trituberculatis, tuberculo humerali longiore , crebre punctatis, punctis lateribus et apicem versus subcircularibus ; pedibus piceis, tibiis extus oblique striolatis. — Long. (capite thoraceque haud extensis) 3*/, millim. Per la sua statura maggiore e per i suoi caratteri questa specie differisce molto dalle altre tre e perciò riesce assai facile il distinguerla. È picea, con tendenza leggera al cupreo, specialmente sul protorace e sulla base degli elitri e con riflessi bronzati sul capo e sulla sutura degli elitri. È mediocremente lucente ed ha peli biancastri, brevissimi e quasi setolosi, più abbondanti sui lati del protorace e più scarsi sugli elitri. Il capo ha alcune strie trasversali ondulate lungo il clipeo e nel resto punti fitti spe- cialmente sul vertice e meno nel mezzo della fronte; sul vertice si osserva una piccola area ovale, liscia e lucente. Il protorace & molto caratteristico. E largo e convesso; gli angoli anteriori sono assai marcati e quasi acuti, i lati molto arrotondati e senza ACANTHOCERINI 491 traccia di angoli posteriori. Il margine anteriore è leggermente bisinuato e nel mezzo appena elevato e con una carena breve e poco marcata, liscia e splendente. Il margine posteriore è nel mezzo, e proprio dirimpetto allo scudetto, inspessito e l’ inspes- simento finisce da una parte e dall’ altra in una specie di tu- bercolo. Il disco è trasversalmente depresso dietro il margine anteriore e due depressioni foveiformi esistono verso i lati da una parte e dall’ altra; nel mezzo della base vi sono quattro tubercoli, i quali sono disposti in modo che coi due del margine basale sopra accennati, circoscrivono un’ area semicircolare. La punteggiatura è molto fitta e si compone di piccoli semicircoli, o forse meglio di piccoli anelli interrotti in un punto; I’ inter- ruzione per lo più è rivolta all’ innanzi. Lo scudetto è largo, triangolare, molto acuto all’ apice; alla base da ciascun lato ha una lieve sporgenza e da questa, unita alle epimere mesotora- ciche e al mucrone basale dell’ elitro, risulta un tubercolo assai notevole e liscio; i suoi punti sono come quelli del protorace, ma sull’ apice si fanno più piccoli e fitti. Gli elitri sono larghi, molto convessi; depressi lungo la sutura all’ apice, colla base elevata e resa anche più sporgente dalla presenza, su ciascuno, di tre grossi tubercoli; di questi il maggiore e più allungato è omerale e gli altri due vanno gradatamente decrescendo. Nella loro porzione apicale declive sono gibbosi e nella gibbosità si osservano le traccie di tre linee elevate liscie brevissime. La punteggiatura alla base e sui tubercoli basali somiglia a quella del protorace; lungo la sutura, fino circa alla metà, si compone di punti molto più piccoli, e dopo la metà e sui lati i punti si cambiano in specie di anelli, interrotti generalmente in due punti opposti e simulanti perciò i due segni di una parentesi. Il solco marginale non raggiunge la base e oltre ad esso vi sono traccie di due linee laterali assai tenui. I piedi sono più chiari che la parte superiore del corpo specialmente nei tarsi, e le tibie sono striate obliquamente sulla loro superficie esterna. L’ unico esemplare di questa interessantissima specie fa parte dei ricchi materiali zoologici radunati dal Dott. Elio Modigliani durante il suo viaggio in Sumatra, nella regione dei Batacchi 1492 R. GESTRO indipendenti e fu trovato nella foresta di Si-Rambé nel Dicembre del 1890. Le specie finora note del genere Cyphopisthes possono facil- mente distinguersi dalla tabella seguente : Elytrorum humeris striatis. . . . . . . . . Aumeralis, n. sp. Elytris absque striis humeralibus : Fulvus unicolor'\.!° "S00 N] vamphicy0lis) ‘Sharp: Minor; fulvus, prothoracis lateribus piceis, elytris.piceo-sSignatisti..e» sè sianel “ef CMU, SHAT: Elytris basi tuberculatis .. ... . . . ... £georyssoides, n. sp. Lo Sphaeromorphus acromialis Pascoe (1), di Singapore, è pro- babilmente una specie vicina al Cyphopisthes georyssoides ; ma su ciò non posso pronunziarmi in modo definitivo per la man- canza del tipo, che non ho potuto ottenere in comunicazione. Perignamptus Loriae, n. sp. Nigro-piceus, nitidissimus, tenwissime punetulatus , subtus ferru- gineus ; clypet margine tristriato ; elytris margine striatis, secundum suturam tenue granulatis, stria suturali apice distineta. — Long. (corpore involuto) 4 millim., (capite thoraceque extensis) 5 */, mallim. A P. Sharpi colore obscuriore haud subcupreo, corpore supra punctulato, sculptura elytrorum coterisque abunde differt. È di colore nero tendente al piceo e molto lucente, sparso al disopra di punti finissimi che si vedono solo coll’ ajuto della lente. Il clipeo è ornato di tre strie, parallele al margine e pa- rallele fra di loro. Il protorace è percorso lungo il suo margine da una sottile linea impressa, che si interrompe soltanto alla base per un tratto corrispondente allo scudetto. Questo è largo, triangolare, a punta molto aguzza. Gli elitri presentano, allineati lungo la sutura, alcuni minuti granuli che cominciano ad una certa distanza dalla base e cessano prima di raggiungere la declività apicale; in quest’ ultimo punto la sutura si fa alquanto sporgente ed è fiancheggiata da una stria suturale ben distinta. (1) The Journal of Entomology, Vol. 1, 1862, p. 42. ACANTHOCERINI 493 Oltre la stria marginale, ciascun elitro presenta sulla metà apicale altre cinque strie, che vanno decrescendo dalla esterna alla più interna, dimodochè questa è assai corta, e cessano a poca di- stanza dalla stria suturale. Superficie esterna delle tibie inter- medie e posteriori striata longitudinalmente nella sua metà interna e trasversalmente nella esterna; margine delle anteriori minutamente dentato, coi due denti apicali più robusti degli altri. Questa nuova specie di Perignamptus si distingue dallo Sharpz, tipo del genere, molto facilmente. Essa è di statura minore, ha colore nero piceo, senza alcuna tendenza al cupreo e ha il corpo superiormente punteggiato. E vero che questa punteggiatura è visibile solo coll’ ajuto di una lente forte, ma colla stessa lente non è possibile riscontrarne traccia nel P. Sharpi. Inoltre il P. Loriae si distingue per i piccoli granuli disposti lungo la sutura, per la presenza della stria suturale sulla porzione declive apicale degli elitri e per il numero diverso delle strie marginali. Nella collezione del Dott. Loria esistono due esemplari di questa specie raccolti ambedue a Bujakori, lungo il Kemp Welch River, nell’ Agosto 1890. Perignamptus carinipennis, n. sp. Nigro-piceus, subopacus, crebre punctatus, prothoracis margine, scutello, elytrorum sutura et carinis subcupreis ; clypet margine bistriato, prothoracis disco medio longitudinaliter subsulcato, elytris sutura elevata carinisque 3 pone trientem anticum incipientibus et apice suturam haud attingentibus. — Long. (capite thoraceque ex- tensis) 61/, millim. È di un nero piceo, quasi opaco, densamente punteggiato, con qualque riflesso cupreo sui margini, specialmente i laterali, del protorace, sulla sutura e sulle carene degli elitri. Il capo è tutto scolpito di grossi punti e presenta sul clipeo due strie le quali non sono del tutto parallele al suo margine, ma legger- mente incurvate. Il protorace è molto trasverso ed ha tanto il margine anteriore come il posteriore leggermente bisinuati; in addietro, nel tratto corrispondente alla base degli elitri, è in- 494 R. GESTRO spessito e quasi verticalmente troncato, presentando in questa specie di troncatura delle striole trasversali; la linea marginale è intera; i lati in avanti sono leggermente sinuosi; il disco è densamente punteggiato-rugoloso e nel mezzo ha una depres- sione longitudinale, a guisa di solco largo ma non molto pro- fondo, che lo percorre per intero; da un lato e dall'altro di questo solco si osservano due depressioni larghe e poco marcate, una basale, l’altra mediana. Lo scudetto ha riflessi cuprei, è liscio alla base e scolpito di grossi punti sul resto. Gli elitri hanno una punteggiatura un po’ meno fitta e meno grossa; la loro sutura, a cominciare ad una certa distanza dalla base, si fa elevata; ciascuno ha tre carene che cominciano, poco marcate, circa dopo il terzo anteriore e finiscono all’ apice senza però incontrarsi colla sutura. La più interna di queste carene è la più corta, termina in addietro prima delle altre e quasi sfumando; le altre due si spingono in addietro più in vicinanza della sutura e cessano quasi troncate. Negli interstizii, larghi e poco incavati, che stanno fra le carene la punteggiatura è più fine, mentre si fa più grossa lungo le carene, le quali sono sul loro margine saliente scabre e irregolarmente subseghettate. Tanto la sutura quanto le carene hanno riflessi cuprei. Oltre le carene, ciascun elitro presenta anche alcune strie marginali. Il corpo inferiormente ed i femori sono ferruginei, le tibie delle due paja posteriori sono punteg- giate e leggermente striate per traverso nella loro metà esterna e striate longitudinalmente nella metà interna; le posteriori terminano esternamente in un angolo dentiforme. L'unico esemplare qui descritto fu raccolto nello stesso luogo della specie precedente. Ho attribuito questo insetto al genere Perignamptus, benchè dalla sua scultura esso ritragga un aspetto molto diverso da quello delle altre specie, le quali sono ambedue lucenti e levigate , e l’ ho fatto tenendo conto specialmente del carattere delle epimere mesotoraciche, al quale |’ Harold pare annetta molta importanza nella istituzione del suo genere. Ho osservato infatti che esse non sono visibili dal disopra e che lo scudetto non è troncato da una parte e dall'altra alla base, come appare chiaramente ACANTHOCERINI AOD negli altri Acanthocerini da me esaminati. Può darsi però che in un successivo rimaneggiamento di questo gruppo sorga la necessità di assegnare questa specie ad un genere separato. Intanto per ora le tre specie di Perzgnamptus possono facilmente distinguersi nel modo seguente: Corpus supra nitidissimum, laeve, vel indistincte tenuis- sime punctulatum. Nigro-piceus, subcupreus; elytris absque stria suturali. P. Sharpi Nigro-piceus; elytris secundum suturam granulatis, stria suturali apicali notatis. . . . Seer eel ..Loriae Corpus supra subopacum, crebre into, elytris carinatis. P. carinipennis. ELENCO DELLE SPECIE CITATE O DESCRITTE NEL PRESENTE LAVORO I. Specie a tinte vivaci, splendenti. A. Porzione terminale degli elitri ripiegata al disotto. Acanthocerus Mac Leay. 1. Acanthocerus ignitus, Westw. Acanthocerus (Sphaeromorphus) ignitus, Westw. Not. Leyd. Mus., V, 1883, p. 2. Synarmostes ignitus, Lansb. Not. Leyd. Mus., x LOS, Di 200 = 4 Sumatra, Nias, Borneo: B. Porzione terminale degli elitri non ripiegata al disotto. Eusphaeropeltis Gestro. x Stria laterale del protorace abbreviata ed incurvata. 2. Eusphaeropeltis aurora, Lansb. Synarmostes aurora, Lansb. Not. Leyd. Mus., ISF ASST pi 209) oro LA FP Sumatra: 196 R. GESTRO 3. E. iris, Gestro, Ann. Mus. Civ. Genova, XXXIX, 1898, p. 466 Is. Mentavei, Is. Batu. 4. E..coruscus;»Gestro;.l; cit. p: #68: 1-01 eee Borneo. 5: E.#Raapli, destroy 1 city tp: A69 able dr VASTI 6. E. Modiglianii, Gestro, |. cit, p. 470. . . . . Sumatra. 7. E. pulcher, Lansb. Synarmostes pulcher, Lansb. Ann. Mus. Civico Genova, XXII, 1885, p.1898::). ......... 5. 07 Samara: x x Stria laterale del protorace abbreviata, ma non incurvata. 8. E. aureola, Gestro. Ann. Museo Civico Genova, RARIX, 14898, pe AZ der SARA x X X Stria laterale del protorace mancante. 9. E. punctatissimus, Lansb. Synarmostes punctatissimus, Lansb. Not. Leyd. MUSSI 1 887 pr 2000 A A CERM C. Elitri seriato - puntati. Gymnoropterus , Gesrro. 10. Gymnoropterus striatulus, Lansb. Synarmostes striatulus, Lansb. Not. Leyd. Mus., Xs A887, pe 210.0 oe he fal ee i ee ee II. Specie poco splendenti, picee o piceo-cupree, fortemente scolpite; elitri costulati. Cloeotus, Gero. 11. Cloeotus variolosus, Harold, Entomolog. Zeitung, 1874, p. 285. Synarmostes Wallace, Lansb. Not. Leyd. Mus., IX, 1887, p. 211 (mec Pascoe). . P. Penang, Malacca. 12. C. reticulatus, Lansb. Synarmostes reticulatus, Lansb. Not. Leyd. Mus., EX, 4887, pi. 24h 0 ia RAS oe Selebes, umaira: III. 13. 14. 16. ACANTHOCERINI 197 Specie nere o nero-picee. Elitri setolosi. Pterorthochaetes, Gesrro. A. Setole degli elitri longitudinalmente allineate. x Lati del protorace anteriormente non sinuosi. Pterorthochaetes Gestroi, Harold. Synarmostes Gestrot, Harold, Entomolog. Zei- tung, 1874, p. 286. — Ann. Mus. Civ. Genova, RSA (p AVE vn eer te 812,19 11210 Be P. incertus, Gestro, Ann. Museo Civico Genova, DOCS, 1898; p- 479: Synarmostes picinus, Harold, Ann. Mus. Civ. Genova, X, 1877, p. 108 (nec Sharp) . Borneo, Sumatra, Singapore, Is. Aru. . P. brevisetosus, Gestro, Ann. Mus. Civ. Genova, POOREST ASIS, pr iS | 7 . Singapore. P. brevis, Sharp. Synarmostes brevis, Sharp, Coleopterolog. Hefte, XIV, 1875, p. 64. Acanthocerus (Sphaeromorphus) byrrhoides, Westw. Not. Leyd. Mus., V, 1883, p. 1 . N. Guinea, Ternate. . P. Haroldi, Sharp. Synarmostes Haroldi, Sharp, Coleopterolog. Hefte, VG AS apo beso. oS) a)... “Singapore, Sumatra. . P. picinus, Sharp. Synarmostes picinus, Sharp, l.c . . . . Is. Filippine. . P. latus, Sharp. Synarmostes latus, Sharp, l. c., p. 65. . . . Singapore. . P. insularis, Gestro, Ann. Mus. Civ. Genova, RISADE, 1398; peA82. a l'i VEE, ds. Bang Borneo: . P. simplex, Gestro, l. cit., p. 484. . . . . Queensland. P. puncticollis, Sharp. Synarmostes puncticollis, Sharp, Coleopterolog. Hefte, XIV, 1875, p. 63. — Harold, Ann. Mus. Civ. Genova, X, 1877, p. 108 . Giava, Sumatra, Birmania, Tenasserim. Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.2, Vol. XIX (10 Gennaio 1899) 32 498 R. GESTRO x x Lati del protorace anteriormente sinuosi. 23. P. cribricollis, Gestro, Ann. Mus. Civ. Genova, NDRARIX"18998;: pe Ashe fobia e Nona + Elitri con stria geminata. 24, PF. Fae, Gestro, li cits, p. Spree O B. Setole degli elitri non allineate. 25. -P.\hirtus; }Gestro;-{li-cith) pi A87— NES 2 £942 era; IV. Elitri gibbosi verso l’ apice. Cyphopisthes, Gesrro. A. Elitri con strie omerali. 26. Cyphopisthes humeralis, Gestro, Ann. Mus. Civ. Genova, XXXIX, 1898, p. 489 . . Borneo, Sumatra. B. Elitri senza strie omerali. (N°) NI . C. amphicyllis, Sharp. Synarmostes amphicyllis, Sharp, Coleopterolog. efte,. XLV 870, PD: 00 te ONAN ean Guinea. 28. C. crux, Sharp. Synarmostes crux, Sharp, |. cit. p. 65 . . . . Borneo. C. Elitri tubercolati alla base. 29. C. georyssoides, Gestro, Ann. Mus. Civ. Genova, XR A898, p. 490 0. 1a a ORI nana: V. Epimere mesotoraciche non visibili dal disopra. Perignamptus, Haro, A. Elitri non carenati. 30. Perignamptus Sharpi, Harold, Ann. Mus. Civ. Gieriova;33G 4877, pi 1075 patta Aha Guinea: 31. P. Loriae, Gestro, l. c., XXXIX, 1898, p. 492. » B. Elitri carenati. 32. P. carinipennis, Gestro, l. c., p. 493... . » FORMICHE DELL’ ULTIMA SPEDIZIONE BOTTEGO DESCRITTE DA CARLO EMERY -1. Dorylus affinis Shuck. Dai Badditu a Dimé — un solo 7 molto grande e di colore scuro, con copiosi peli, che però non credo opportuno separare dal tipo della specie. -2. D. (Typhlopone) fulvus Westw. Dai Laghi Bass Marlé e Bass Narok: numerosi 8 8. ‘3. D. (Rhogmus) fimbriatus Shuck. Dai Badditu a Dimé, un /. “4. Aenictus Bottegoi n. sp. SJ. — Estremamente affine all’ A. fuscovarius Gerst. cui ras- somiglia per grandezza, colore, peli, forma del capo e delle sue appendici. Il peziolo addominale è più largo, alquanto concavo superiormente, coi margini più acuti e gli angoli posteriori più marcati che nell’ A. fuscovarius. Da questa e dall’A. hamifer Emery differisce soprattutto per l’ armatura genitale, della quale però non ho Aenictus Bottegot +. Potuto vedere se non quella parte che trovavasi Armatura genitale. naturalmente sporgente, non avendo voluto arrischiare di sciupare l’ unico esemplare nel preparare questo apparecchio. Lo stipite termina largo e troncato, con angolo apicale interno distinto, però senza formare uncino nè dente; le sagitte sono appena dilatate prima delle loro estremità. La venatura alare e il pterostigma sono bruno-chiaro, come nel- l'A. fuscovarius. L. 6 mm. Lago Bass Narok, un solo esemplare. 500 C. EMERY :5. Paltothyreus tarsatus F. Dai Badditu a Dimè 8 9_ 2. -6. Megaloponera foetens PF. ? Da Sancurar agli Amarr Burgi e da Dimè al Bass Narok, due 7 7 dubbiamente riferibili alla specie. 7. Leptogenys sp. ? Da Sancurar agli Amarr Burgi e da Dimè al Bass Narok: due 7 7. ‘8. Odontomachus haematoda L. Da Dimè al Bass Narok. ‘9. Atopomyrmex Mocquerysi Er. André. Dai Badditu al Bass Narok: un 8. Questa specie si estende dalla costa di Guinea a Zanzibar ed è verosimilmente diffusa nel centro dell’ Africa. 10. Messor barbarus L. var. Dai Badditu a Dimé, una 9. ‘41. Carebara vidua F. Sm. Da Sancurar agli Amarr Burgi, dai Badditu a Dimè, da Dimé al Bass Narok; «Quest ‘12. Crematogaster Menileki Forel. Dai Badditu a Dimè. Scoperta da Ilg nello Scioa, non era stata finora ritrovata da altri. ‘13. C. Chiarinii Emery. Da Dimè al Bass Narok. ‘14. C. Chiarini var. cincta Emery. Lugh. 100\Grspalo 4: Dai Badditu al Bass Narok, da Sancurar agli Amarr Burgi. 16. Tetramorium sp.? o. Lago Bass Narok. ‘17. Acantholepis capensis Mayr, var. canescens Emery. Dai Badditu a Dimè. — Altri esemplari del Bass Narok sono quasi totalmente spogliati dei loro peli, per cui è incerto se spettino a questa o ad altra varietà. ‘18. Oecophylla smaragdina F., subsp. donginoda Latr. Dai Badditu a Dimè 8, da Dimé al Bass Narok ©. -19. Camponotus somalinus Er. André. FORMICHE DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 501 Da Sancurar agli Amarr Burgi e da Dimè al Bass Narok. 20. C. maculatus F. Da Sancurar agli Amarr Burgi, Lago Bass Narok. -21. C. aqwapimensis Mayr. Da Dimè al Bass Narok. -22. C. rufoglaucus subsp. flavomarginatus Mayr. Bass Narok. ‘23. C. Sacchii n. sp. 8 major. — Per la forma del torace e del peziolo rassomiglia molto al C. natalensis (subsp. corvus For.); così pure per la larghezza del capo; ma la forma di questo è diversa, essendo appena debolmente incavato al suo margine posteriore, per cui gli angoli non sono notevolmente sporgenti indietro. Il clipeo è ottusamente carenato e presenta un lobo nettamente troncato in avanti con angoli vivi. Scultura reticolata e punteggiatura come nel C. natalensis, ma il capo è opaco superiormente, un poco lucido soltanto sui lati. Le antenne sono più lunghe che nel C. natalensis, |’ estremo dello scapo raggiunge i 2/3 dello spazio compreso tra l’ occhio e l'angolo posteriore del capo (nel C. natalensis (corvus) giunge circa alla metà di detto spazio). Colore piceo, con le zampe ferruginee. L. 9!/, mm.; capo (senza le mandibole) 3.5 x 3.3; scapo 2.4. Dai Badditu a Dime, un solo esemplare. ‘24. C. galla For. Lago Bass Narok, un 3. ‘25. C. Braunsi Mayr, subsp. erythromelus Emery. Da Sancurar agli Amarr Burgi, un 8. ~26. C. chrysogaster Emery. Dai Badditu a Dimé, una 9. ‘27. C. sericeus F. Da Dimé al Bass Narok, Lago Bass Narok. 28. C. sp.? vari esemplari non determinabili. -29. Polyrhachis viscosa F. Sm. Da Dimé al Bass Narok, una 9. DESCRIZIONE DI UNA NUOVA SPECIE DI CICINDELA peL Dorr. W. HORN Cicindela Balzani, n. sp. Primo antennarum articulo et capitis superficie nudis; malis, thoracis marginibus discoque, elytrorum parte media basali pilosis. Corpore subtus lateraliter dense hirsuto. Long. 8-81/, mm. 1 9 Ecuador (coll. auctoris), 1 9 Bolivia (Rio Beni: La Paz- Reyes -- Balzan 1891, Mus. Civic. Genuae). C. Drakei m. paullulum affinis, labro in medio acutius sat longe tridentato; oculis minus prominentibus; capite thoraceque densissime sculptis, illo supra (cum clypeo) nudo, hoc paullo minus lato quam in illa sp., basim versus angustato, sulcis antico posticoque transversis levioribus, margine antico in medio magis producto; elytris angustioribus, magis parallelis, postice longius acuminatis, apice singulo nullo modo rotundato evidentius spinoso, sculptura leviore, foveolis subsuturalibus valde indistine- tis; signatura flava simili, sed parte inferiore lunulae humeralis paullo longius et rectius oblique ad suturam missa, lunula media integra (non dilacerata) minusque longe descendente, angulo inter partem deflexam anticam et marginalem posticam lunulae apicalis obtusiore (ut pars antica magis longitudinaliter directa), stria apicali juxta suturam minus incrassata; trochanteribus testaceis, palpis (articulo ultimo viridi) flavis; 4 primis anten- narum articulis, pedibus, corpore subtus aut aeneo-viridibus aut viridi-cuprascentibus ; corpore supra obscure aeneo-opaco, fronte lateraliter angustissime metallica (aut coerulescente, aut viride- scente, aut purpurascente). Pubescentia subtus densiore quam in illa specie. NOUVELLES ESPECES DE BUPRESTIDES DE LA DERNIERE EXPEDITION BOTTEGO pécriTes par CH. KERREMANS ent, Psiloptera Gestroi nov. sp. — Oblong, ovale, alténué en arriere, d'un bronzé trés brillant en dessus ; le pronotum a reflets pourprés, les élytres avec un sillon marginal externe garni d'une villosité gris-blanchitre ; le dessous bronzé, moins brillant et moins cuivrewsr que le dessus, les plaques abdominales nettes, lisses et brillantes , Vabdomen garni d'une villosité blanchitre. — Long. 19-20 mm.: larg. 7-8 mm. Lugh (U. Ferrandi). Très voisin de Ps. quadrioculata Kerr., de Natal et du Cap de Bonne Espérance mais moins paralléle sur les cotés et plus acuminé en arriére; les plaques lisses du pronotum plus petites et moins nettes; les interstries élytraux plus saillants, la ponctua- tion des stries non cuivreuse, plus épaisse; le sillon marginal grisàtre à fond cuivreux et non violacé. Téte rugueuse et ponctuée avec un empatement lisse au milieu du front et deux autres sur le vertex. Pronotum plus large que haut et un peu plus étroit en avant qu’en arriére, couvert d’une ponctuation irréguliére alternant avec des empàtements lisses, vermiculés et ornés de deux plaques lisses arrondies situées au milieu du disque, de part et d’autre de la ligne médiane et de deux autres plaques lisses, plus petites et un peu obliques, situées dans chacun des angles antérieurs. Ecusson punctiforme. Elytres conyexes , couverts de séries longitudinales de points grossiers, formant des stries régulières et profondes; les interstries élevés, le sillon marginal large et granuleux. Dessous rugueux, ponctué, 504 CH. KERREMANS la ponctuation alternant avec des empàtements lisses; couvert d’une villosité grisàtre, plus dense sur l’abdomen que sur le sternum; le milieu de l’abdomen vaguement sillonné, le sillon limité par des empàtements lisses et glabres; le còté de chacun des segments abdominaux orné d’une plaque lisse arrondie et très brillante. Pattes grossibrement ponctuées. Melibaeus Sacchii nov. sp. — Oblong, allongé, subcylindrique, convexe, d'un bronzé clair et brillant, couvert d'une villosité grise retenant une pulvérulence blanche. — Long. 5 mm.; larg. 1 mm. Lago Bass Narok, Septembre 1896 (Bottego). Voisin de Mel. fulgidicollis Luc., de Algérie, mais avec le pronotum plus étroit en avant, non obliquement sillonné en arriére et de part et d’autre du disque, l’aspect général plus granuleux. Téte rugueuse, couverte de rugosités simulant des écailles, sillonnée longitudinalement. Pronotum très convexe, plus long que large; plus étroit en avant qu’en arrière, couvert d'une ponctuation épaisse, dense et réguliérement espacée, dont les intervalles sont garnis de petites rides simulant des écailles; la marge antérieure très arquée au milieu. Ecusson triangulaire. Elytres très rugueux, convexes, vaguement déprimés le long de la suture, couverts de rugosités simulant des écailles; le sommet séparément arrondi et peu visiblement dentelé. Dessous ponctue. Cylindromorphus somalicus nov. sp. — Cylindrique, enticrement dun noir trés légérement verdatre et mat; les élytres ruqueux et plissés transversalement. — Long. 3 mm.; larg. 0,75 mm. Dai Badditu a Dimé, Juillet 1896 (Bottego). Voisin de Cyl. filum Sch. et araxidis Reitt., mais relativement moins allongé, la téte plus forte. Téte forte; yeux légérement distants en dessus; front déprimé. Pronotum un peu plus large en avant qu’en arrière, couvert d’une ponctuation excessivement fine et dense, semblable a celle de la téte; la marge antérieure bisinuée avec le lobe médian avancé et arqué; les còtés un peu obliques avec une carène sinueuse nette, allant de la base a l’extrémité antérieure et Lu NOUVELLES ESPECES DE BUPRESTIDES 505 légérement arquée; la base tronquée. Ecusson très petit. Elytres couverts de rides transversales et séparément arrondis a l’extré- mité. Dessous finement pointillé. Aphanisticus Bottegoi n. sp. — Enticrement noir, peu brillant, convere, écourté, la téie étroite; les élytres striés, sans coles. — Long. 2,5 mm.; larg. 1 mm. Da Dimé al Bass Narok, Septembre 1896 (Bottego). Faciés de l’Aph. aequinoctialis Kerr., de l’Afrique orientale, mais avec les élytres plus rugueux et sans còtes; l’allure des cotés du pronotum différente. Téte très étroite, sillonnée longitudinalement. Pronotum plus large que haut, plus étroit en avant quen arri¢re, très fine- ment granuleux et couvert de points ocellés et espacés; le disque convexe, limité en arriére et sur les cotés par une large dépres- sion semi-circulaire; la marge antérieure trés arquée au milieu; les cotés largement arqués en avant et droits en arriére; la base bisinuée. Elytres rugueux, déprimés le long de la base, couverts de séries longitudinales de points; le sommet tronqué.. Dessous mat, finement ponctué. Trachys parallela nov. sp. — Ecourté, convexe, subparalléle sur les còtés, le sommet arrondi; dun bronzé brillant avec la moitié posterieure des élytres plus rugueuse que l’antérieure et couverte dune rare villosité dun gris blanchatre. — Long. 2,5; larg. 1 mm. Da Dimé al Bass Narok, Septembre 1896 (Bottego). Plus étroit, moins robuste et plus sombre que 77. lucidula Fahrs. de Zanzibar, la téte plus large, les élytres plus paralléles, leur villosité autrement disposée. Téte forte, à peine pointillée, large, déprimée entre les yeux et finement sillonnée sur le vertex. Pronotum très transversal, beaucoup plus large que haut, à peine ponctué; la marge an- térieure faiblement, la base très fortement bisinuée; les coòtés un peu obliques et a peine arques. Elytres convexes, plus ru- gueux que le pronotum et la téte, la rugosit: plus accusée en arriére quen avant, consistant en des séries de points irrégu- liérement disposés. Dessous finement ponctué. NOUVELLES ESPECES DE COLEOPTERES APPARTENANT AU MUSEE CIVIQUE DE GENES pak MAURICE PIC Les espèces décrites ici, et dont je dois la connaissance aux communications faites par le D." Gestro, proviennent du pays des Somalis où elles ont été recueillies par M. le prince E. Ru- spoli, moins Zygia albicoma et Anthicus elisicollis capturés par le Capitaine V. Bottego. Deux de ces espéces figurent aussi dans ma collection, ce sont les Zygia Gestroî et Ruspolit. Pseudozygia [n. s. genus]. — Major; thorace subgloboso, convexo , singulariter constrieto (lateribus non carinato, anterius in medio distinete producto) a genere Melyris differt; thorace haud carinato a genere Zygia facile distinguendum. Pseudozygia rubricollis n. sp. — Major, parce pilosa; capite breve, nigro ; thorace rubro, convexo, subgloboso, in medio leviter sulcato ; scutello rubro; elytris viridibus , crebre irregulariterque punetatis, in singulo costis tribus elevatis ; pedibus (femoribus rubris exceptis) fere totis nigris. Subtus rufa. Très grand et assez large, rcuge roux avec les élytres d'un vert métallique, la téte et les pattes (moins les cuisses et partie des tibias) noires avec quelques poils mi-dressés, ceux-ci plus clairs str l’avant-corps. Téte courte, densément ponctuée. An- tennes d’un testacé clair à la base, obscurcies à l’extrémite. Prothorax subglobuleux, convexe, plus ou moins relevé sur son pourtour et surtout sur la partie mediane du bord anteérieur, cette partie bien saillante en dessus, sillonné sur la base avec une dépression prés des angles postérieurs qui sont nettement relevés et arrondis; les bords latéraux tranchants, presque droits, NOUVELLES ESPECES DE COLEOPTERES 507 à peine sinués; ponctuation peu marquée quoique forte; disque impressionné de chaque coté antérieurement. Ecusson roussàtre, plus long que large. Elytres nettement plus larges que le pro- thorax, assez longs, obliquement attenués près de l’extrèmité, a ponctuation dense et irréguliére entre les cétes assez saillantes au nombre de trois. Pattes foncées avec les cuisses d'un rouge roux ainsi que tout le dessous du corps et une partie de la base des tibias. Long. 13,5 mill.; larg. 5,3 mill. environ. — Hauacio, Aout 1893 (Ruspoli). En plus de la coloration particulière du prothorax cette espéce est tout-à-fait 4 part par la structure de son prothorax, celui-ci étant subglobuleux, dépourvu de carénes latérales et présentant le milieu de son bord antérieur fortement relevé, aussi ai je cru utile de la séparer des autres en établissant à son profit une coupe sous-générique nouvelle. Zygia Gestroi n. sp. — Grandis, oblongo-elongata, viridis vel ceruleo-viridis, fere glabra; capite suboblongo ; thorace subconico in medio sulcato; lateribus carinatis et infra basin subfossulato ; scutello fere quadrato; elytris sat crebre fortiterque punctalis in singulo costis tribus elevatis ; pedibus fere totis rubris. Subtus rufa pectore (metallico) excepto. Grand, oblong-allongé, presque glabre, c’est-a-dire non net- tement pubescent, vert ou bleu-verdatre, un peu brillant, avec la poitrine métallique, l’épistome, la base des antennes, l’abdomen et la presque totalité des pattes roussitres. Téte oblongue, im- pressionnée entre les yeux, assez densément ponctuée. Antennes fortes, assez courtes, trés dilatées et obscurcies vers l’extrémite. Prothorax subconique, un peu plus long que large, nettement sillonné sur le disque et muni d’une caréne latérale sinueuse, élevée surtout en arriére, avec une sorte d’impression bien mar- quée et en forme de fossette sur la base et prés des angles postérieurs qui sont fortement relevés et émoussés au sommet. Ecusson presque carré, ou a peine plus long que large, forte- ment et éparsement ponctué. Elytres un peu plus larges que le prothorax, allongés, subparalléles, obliquement et courtement 508 i M. PIC atténués a l’extrémité, ornés chacun de trois còtes avec les in- tervalles présentant une ponctuation forte et dense mélangée de rides transversales. Pattes roussàtres avec les articulations et les tarses un peu rembrunies. Dessous du corps roussàtre avec la poitrine plus ou moins métallique. Long. 11-12 mill.; lat. 3-4 mill. environ. — Gellago, Salolé et Hauacio, Juillet- Aoùt 1893 (Ruspoli). Cette espéce et la suivante peuvent se placer dans le voisi- nage de versicolor Ancey (') du pays des Somalis, mais la forme du corps est bien plus allongée et les élytres sont différents , non dilatés nettement vers l’extrémité; plus brillant que festiva Reiche et voisins, avec le prothorax muni d’une impression trés marquée, en forme de fossette, sur sa base en dedans de la ca- rene latérale. Zygia Ruspolii n. sp. — Oblongo-elongata (antice fortiter at- tenuata, postice subparallela), nigro-pilosa, viridis vel caruleo- viridis ; capite elongato ; thorace conico in medio sulcato, lateribus modice subcarinatis ; scutello brevi; elytris èrregulariter fortiterque punctatis, in singulo costis tribus elevatis ; pedibus testaceis. Subtus testacea pectore (metallico) excepto. Moyen, oblong-allongé (fortement atténué antérieurement, sub- paralléle sur les élytres), vert ou bleu-verdatre brillant ornè d’une pubescence foncée courte, mi-redressée, bien visible de profil, avec la base des antennes, les pattes et l’abdomen testacés. Téte allongée, déprimée sur le front, densément ponctuée; or- ganes de la bouche ordinairement en partie brunàtres. Antennes robustes, pas très longues, fortement dilatées vers l’extrèmité et un peu obscurcies sur cette partie. Prothorax conique, plus long que large, modérément sillonné sur le disque avec une caréne latérale sinueuse, pas très saillante, et parfois effacée en partie sur son milieu avec les angles postérieurs a peine relevés, presque droits. Ecusson court et large, plus ou moins densément et fortement ponctué, ordinairement plus foneé que (') Le type de cette espéce, redécrite quelque temps après et sous le meme nom par Fairmaire, est actuellement en ma possession. NOUVELLES ESPECES DE COLEOPTERES 509 les élytres. Elytres un peu plus larges que le prothorax, allongés, subparalléles, obliquement et courtement atténués a l’extrémité, ornés chacun de trois còtes avec les intervalles présentant une ponctuation moyenne, assez réguliére, mélangée de faibles rides transversales. Pattes testacées, ainsi que l’ablomen; poitrine plus ou moins métallique, parfois d’un vert un peu doré. Long. 7-9 mill.; lat. 2-2,5 mill. — Milmil (Ogaden) Jan- vier, Salolé Aoùt 1893 (Ruspoli). Assez voisin, quant a sa forme, de l’espèce précédente mais plus petit, très att¢nué en avant, a pubescence .mi-dressée foncée nette, etc. Zygia albicoma n. sp. — Oblongo-elongata , albido-pilosa, vi- ridis; capite breve; thorace subconico in medio leviter sulcato, late- ribus modice carinatis; scutello brevi; elytris satis regulariter modiceque fortiter punctatis, in singulo costis tribus elevatis ; anten- narum basi, abdomine, pedibusque testaceis, tarsis obscurtoribus. Cette esp*ce peu brillante , voisine de parvula Gerst., par sa pubescence générale blanche (en partie couchée) et surtout les poils de cette couleur qui ornent son pourtour, se séparera faci- lement de cette espèce, ainsi que des autres du genre, il est done bien inutile d’en donner une description detaillée. Long. 7 mill. environ; larg. 2 mill. — Brava, Octobre 1895 (Bottego). Ptinus Ruspolii n. sp. — Oblongo-ovatus, pilosus, brunneus in- dumento cinereo velutino sat dense vestitus ; thorace elytris dimidio angustiore basi transversim depresso, medio profunde sulcato pilisque luteis ornato ; pedibus gracilibus. Ovale, oblong, assez large sur les élytres, brunàtre mais revétu d’une pubescence écailleuse cendrée ou jaunatre assez dense avec quelques poils dressés assez longs. Antennes relati- vement gréles, modérément longues, diminuées a l’extrémité. Prothorax court, cendré mais rembruni sur son milieu, légére- ment étranglé devant la base qui est élargie et transversalement déprimée, élevé sur son milieu en bosses, celles-ci marquées de poils jaunes sur leur partie postérieure interne et séparées par un profond sillon; cotés offrant 2 très faibles oreillettes pileuses. 510 M. PIC Ecusson très large. Elytres bien plus larges que le prothorax, droits sur les épaules qui sont bien marquées mais arrondies, légérement atténués a l’extrémité, ornés d’une pubescence écail- leuse cendrée ou jaunàtre assez dense; ponctuation très forte carrée avec les intervalles étroits. Pattes gréles, pubescentes. Long. 3,5 mill.; larg. 1,5 mill. environ. — Banas, Juillet 1893 (Ruspoli). Ressemble beaucoup a Fairmairei Pic, mais la forme est plus élargie et le prothorax présente une autre sculpture. Formicomus Bottegoi n. sp. 9. — Nigro-piceus, nitidus subti- lissime pubescens; capite arcuato; thorace antice transversim glo- boso, ante basin subdepresso ; elytris nigro-cyaneis; antennarum basi pedibusque in parte fuscis. Noir de poix brillant, éparsement pubescent, avec les élytres d'un noir bleu à reflets métalliques, assez robuste et peu allonge. Téte grosse, arrondie en arc en arriére, à ponctuation irréguliére plus rapprochée en avant, avec les yeux gris, assez saillants; palpes obscurcis. Antennes fortes, bien épaissies a l’extrémité, foncées, roussàtres sur leurs premiers articles. Prothorax peu long, assez largement dilaté et arrondi en avant, presque droit sur les cotés de la base avec une sorte de depression médiane faible en avant de cette partie; ponctuation forte, peu écartée. Elytres subovalaires avec les épaules peu marguées, obliques en avant, subtronqués a l’extrémité, a ponctuation assez forte et très écartée; elles sont d’un noir bleuàtre a reflets métalliques ornés d’une pubescence grisàtre espacée, non condensée en fascie. Pattes modérément fortes, en partie roussàtres, avec les cuisses un peu obscurcies; fémurs larges, tibias postérieurs assez minces. Dessous du corps foncé. Long. 3 mill. environ. — De Dimé au Lac Bass-Narok (Bot- tego). Voisin de F. abyssinicus Pic, mais coloration générale moins funcée avec les tibias postérieurs non épaissis. Anthicus elisicollis n. sp. — Nitidus, griseo- pubescens, nigro- piceus (capite elytrisque obscurioribus), fortiter punctatus ; capite arcuato; thorace amterius dilatato et transversim globoso, ante basin NOUVELLES ESPECES DE COLEOPTERES 541 coarctato, lateribus postice nonnihil inflato, basi tenuissime bituber- culato ; elytris subdeplanatis, pone humeros transverse depressis , postice subrotundatis ; antennis pedibusque fere totis testaceis, femo- ribus apice brunnescentibus. Téte forte, obscurcie, arrondie en arc en arriére, fortement et assez densément ponctuée. Antennes peu longues, testacées, à peine épaissies et obscurcies a l’extrémité. Prothorax a ponctua- tion forte et peu espacée antérieurement, plus long que large, noir de poix plus clair a la base, fortement dilaté et subglo- buleux en avant, étranglé devant la base, puis presque droit sur les cotés en arriére avec deux petits tubercules émoussés et peu visibles sur le milieu de la base, cette partie étant plus densément ponctuée. Ecusson petit. Elytres d’un noir de poix un peu obscurci, a ponctuation assez forte et espacée, presque droits sur les épaules et bien élargis vers le milieu, un peu diminués et subarrondis ensemble a l’extrémité, un peu déprimés sur le disque avec une impression transversale nette en dessous des épaules, celles-ci bien marquées quoique arrondies, bos- settes bien marquées. Pattes gréles, testacées avec l’extrèmité des cuisses rembrunie. Dessous du corps obscurci. Long. 3 mill.; larg. 1 mill. environ. — De Mat-Agoi a Lugh, Novembre 1895 (Bottego). Espèce particuliére dans le groupe de humilis Germ. par sa structure élytrale jointe à sa coloration. De forme générale rap- pelle assez longicollis Schmt. et voisins mais élytres moins allongés avec le prothorax particulier, bituberculé sur la base, plus élargi en avant. CONTRIBUZIONE ALLO STUDIO DEI SEPIDIINI. NOTA DI R. GESTRO È il materiale dell'ultima Spedizione Bottego che mi ha fornito l'occasione di pubblicare questa nota. Nel determinare una specie di Sepidiino mi accorsi che altra volta, occupandomi di questo gruppo, ero incorso in errore e cercai perciò di rimediare al male procurandomi gli elementi necessarii per venire bene in chiaro sulla questione. Mi occorrevano i tipi dei due Sepidostenus del viaggio di Revoil descritti dal Fairmaire e li ebbi gentilmente in comunicazione dal Museo di Parigi per mezzo del Sig. Bouvier, al quale sono lieto di tributare pubblicamente l’espressione della mia gratitudine. Il confronto di questi cogli esempiari del Museo Civico mi persuase che le mie prime determinazioni erano state erronee e che ora avevo per le mani alcune specie non ancora descritte. I Sepidostenus, insetti singolari, dall’ abito deserticolo per eccellenza, raggiungono ora le sette specie, delle quali sei spettano alla penisola dei Somali e costituiscono una nota carat- teristica della sua fauna; una sola, S. (Sepidium) Pradieri, abita l’Arabia. Sepidostenus Fairmairei, n. sp. Elongatus, compressus, fuscus, indumento albido-ochraceo dense vestitus, prothorace lateribus angulatis et tuberculatis, dorso an- trorsum valde elevato, summo crasse cornuto, cornubus retrorsum incurvis, apice asperatis, elytris utrinque longitudinaliter 4-spinosis, CONTRIBUZIONE ALLO STUDIO DEI SEPIDIINI 513 spinis validis, tribus anticis (interdum quarta quoque) bifurcatis. — Long. 20 millim. Il corpo di questo insetto è rivestito di un intonaco denso, biancastro, che tende alquanto all’ocraceo soprattutto sulla parte anteriore del protorace e lungo la sutura degli elitri. Il protorace È piuttosto corto e col dorso estremamente convesso, colla massima altezza molto in avanti in modo da riescire in questo punto quasi perpendicolare al capo. In corrispondenza della parte più elevata sta, da una parte e dall’ altra, una robusta appendice a guisa di corno che si incurva alquanto in addietro quasi ad uncino. I lati del protorace sono, un poco più indietro della metà, angolosi e il vertice dell'angolo porta un tubercoletto ben distinto. Gli elitri sono lateralmente compressi, abbastanza convessi, ristretti al- l'apice, e ciascuno è armato di quattro spine molto robuste, dirette all’ indietro ed all’ esterno e leggermente incurvate , disposte in serie longitudinale sul disco. Ciascuna di esse risulta dalla fusione di due spine; ha quindi una larga base e poi si biforca; soltanto la quarta qualche volta è semplice. La prima è inserita vicino alla base, le altre seguono ad uguale distanza Yuna dall'altra e l’ultima si trova circa al punto d’unione dei due terzi anteriori col terzo apicale dell’ elitro. Fra la base e la prima spina e fra questa e le successive si estendono due leggere carene parallele. Il tratto del disco compreso nell’area occupata dalle spine è punteggiato; i punti sono neri e inoltre una certa abrasione dell’intonaco da luogo a lineole nere longi- tudinali strette, poco regolari, alcune delle quali si continuano confusamente al di là dell’area delle spine, raggiungendo quasi l'apice. La carena laterale dell’ elitro non è sporgente ed è semplicemente segnata da una serie di minuti tubercoli neri, serie che cessa poco prima di raggiungere l'apice. Questa specie, che mi permetto di dedicare in segno di sincera stima ed amicizia al Fairmaire, l’autore di tanti pregevoli lavori sull’entomologia africana, fu scoperta dall’ Ingegnere L. Bricchetti Robecchi nel 1890 a Obbia e l’anno successivo, nel Luglio, fu ripresa a Uorandi (a nove giornate da Obbia sulla via verso il Uebi), durante la sua traversata da Mogadiscio a Berbera. Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.8, Vol. XIX (30 Gennaio 1899) 33 514 R. GESTRO Dapprima (') l'aveva riferita al Sepidostenus (Sepidiacis) com- pressus, basandomi sulla descrizione e sulla figura del Fairmaire (?); ma avendo ora la fortuna di poterla confrontare col tipo, rilevo le seguenti differenze, alcune delle quali assai importanti. Il S. Fuirmairei è di dimensioni notevolmente più grandi ed è il maggiore di quanti ne conosco; è di tinta più chiara e manca delle striscie scure longitudinali sul protorace, che esistono nel compressus. I caratteri desunti dalla colorazione hanno però poco valore, perchè l’intonaco che riveste il corpo di questi insetti spesso è abraso, o del tutto mancante; per cui bisogna ricorrere ad altre differenze e qui ne abbiamo una assai grande nelle antenne, le quali sono nel tipo del compressus, più corte, più crasse e abbondantemente fornite di peli robusti setolosi. Il pro- torace nella nuova specie è angoloso ai lati e munito di un tubercoletto; le sue corna sono più robuste e più incurvate; gli elitri sono più attenuati all’ apice; le loro spine sono doppie e saldate alla base; soltanto la quarta, talvolta, è semplice; esse inoltre sono molto più sviluppate. I piedi sono notevolmente più corti e l'apice dei femori posteriori è lontano dall’apice degli elitri, mentre nel compressus esso si trova quasi allo stesso livello. Sepidostenus Ruspolii, n. sp. Elongatus, compressus, fuscus, indumento albido-ochraceo dense vestitus, prothorace lateribus angulatis et tuberculatis, dorso vitta ochracea utrinque notato , antrorsum valde elevato, summo crasse cornuto, cornubus brevibus validis, basi latis, haud incurvis, elytris ochraceo viltatis, utrinque longitudinaliter 4-spinosis, spinis profunde divisis. — Long. 18 millim. A precedente statura minore, cornubus prothoracis brevioribus , basi latioribus, haud incurvis, elytrorum spinis bast latioribus et profundius bifurcatis, pedibus longioribus, ceterisque abunde differt. (!) Di alcuni Coleotteri raccolti nel paese dei Somali dall’ Ing. L. Bricchetti Robecchi. (Questi Annali, Serie 2.1, Vol. XII (XXXII), 1892, p. 774). (°) Fairmaire. Coléoptères des voyages de M. G. Revoil chez les Somalis et dans l’intérieur du Zanguebar. (Ann. Societ. Entomol. France, 6.° Série, VII, 1887, p. 185, pl. 2, fig. 8). CONTRIBUZIONE ALLO STUDIO DEI SEPIDIINI DID Di questa specie ho sott’ occhio due esemplari, ambedue bene conservati, uso dei quali ha l'intonaco che riveste il corpo di una tinta ocracea vivace, mentre nell’ altro è più sbiadita. Il protorace anche qui è corto, molto elevato in avanti e quasi perpendicolare al capo; le corna sono robuste, ma corte, molto larghe alla base e quindi quasi triangolari; gli angoli laterali sono molto pronunziati come pure il tubercoletto che sta sulla loro sommità; sul dorso si osservano due striscie longitudinali di tinta ocracea più intensa, le quali partendo dalle corna vanno, convergendo leggermente, a raggiungere la base. Ciascun elitro ha varie striscie longitudinali ocracee, delle quali due percorrono l’area occupata dalle spine, e appena superata la quarta spina si fondono insieme e vanno a finire a poca distanza dall’ apice, dopo aver incontrato un’ altra striscia che scorre sulla carena laterale. Sotto questa carena vi è una quarta striscia meno spiccata e meno regolare, la quale si stacca dalla terza a poca distanza dalla base e va a finire confusamente in prossimità dell’ apice, emettendo durante il suo percorso alcuni ramuscoli che si uniscono alla striscia vicina. Ciascuna spina (eccettuata la quarta che è semplice) è costituita di due, distanti e saldate insieme per una base larga e il seno che le separa è profondo. Le quattro spine sono equidistanti e si innalzano poco al disopra del disco. La carena laterale è pochissimo sporgente e segnata da una linea leggermente ondulata. I piedi sono gracili e lunghi. Questa specie fu trovata molto più al sud della precedente; un esemplare venne raccolto a Lugh nel Maggio 1893 e l’altro nel Giugno dello stesso anno a Bela, villaggio sul Daua a occi- dente di Lugh. Essa è nominata in omaggio alla memoria del suo scopritore, Don Eugenio dei Principi Ruspoli. Non può confondersi nè col S. compressus nè col Fairmairez. Dal primo si scosta per gli elitri più attenuati in addietro, per le antenne più sottili e meno setolose, pel protorace angoloso e tubercolato sui lati, colle corna più larghe alla base e meno unciniformi e per le spine degli elitri duplici. Dal Fatrmairei differisce per la statura minore, per la forma delle corna del 516 R. GESTRO protorace, per le spine degli elitri più larghe alla base e più profondamente biforcate, e per i piedi più lunghi, sepidostenus longipennis, n. sp. Valde elongatus et compressus, fuscus, indumento ochraceo dense vestitus, prothoracis lateribus parum angulatis et obsolete tubercu- latis, cornubus tenuibus, elytris elongatis, valde compressis, utrinque longitudinaliter 4-spinosis, spinis prima et secunda tantum bifidis. — Long. 15/,-17!/, millim. A precedentibus elytris longioribus et magis attenuatis, prothorace antice minus dilatato, cornubus tenutoribus, lateribus minus angu- latis, cceterisque discrepans. È rivestito d’un intonaco di color ocra piuttosto intenso; soltanto sul dorso del protorace si osservano, poco spiccate, due striscie longitudinali, più scure, parallele e sugli elitri alcune striscie nere poco appariscenti. Si distingue dalle specie sopra descritte, nonchè dal compressus Fairm., per il corpo più atte- nuato, e per la forma del protorace, che non si allarga affatto in corrispondenza dell’ inserzione delle corna; per queste assai meno sviluppate, inserite più da vicino l’una all’ altra e più strette alla base, e per gli angoli laterali meno accennati, col tubercoletto più tenue. Gli elitri sono più lunghi e più stretti; le spine sono semplici e soltanto la prima e la seconda hanno un accenno di biforcazione. ~ Dei due esemplari, ambedue raccolti sull’ Uebi, dall’ Ingegnere L. Bricchetti Robecchi durante il suo viaggio da Mogadiscio a Berbera nel 1891, uno è molto più piccolo, ma pei suoi caratteri corrisponde benissimo all’ altro. Sono quelli che io avevo riferito erroneamente al S. erina- ceus Fairm. (1), ingannato dalla lunghezza e strettezza degli elitri per cui rassomigliano molto alla figura di questa specie. (') Vedi op. sopra cit. (Questi Annali, Serie 2.*, Vol. XII (XXXII), 1892, p. 776). NI CONTRIBUZIONE ALLO STUDIO DEI SEPIDIINI 34 sepidostenus dolichopus, n. sp. Elongatus, compressus, fuscus, indumento albido dense vestitus, prothoracis lateribus angulatis et tuberculatis, cornubus validis , longis, extrorsum directis; elytris elongatis, utrinque longitudina- liter 4-spinosis, spinis validis longis, apice bifurcatis, quarta tantum simplici; pedibus gracilibus, longis. — Long. 17 millim. A precedentibus pedibus longioribus coterisque differt. L’intonaco che riveste la superficie del corpo è biancastro; sul dorso del protorace però si osservano, benchè poco distinte, tre striscie ocracee, una mediana e due laterali e sugli elitri vi sono traccie di striscie longitudinali, nere nella regione delle spine ed ocracee sui lati. Gli angoli laterali del protorace sono distinti e i tubercoli bene sviluppati; le corna, robuste e coniche, sono distanti fra di loro alla base e dirette marcatamente al- l'esterno e le&germente in alto. Gli elitri sono lunghi e stretti; le spine sono robuste, più lunghe e anche un po’ più verticali che quelle delle altre specie; la loro biforcazione è meno pro- fonda, per cui lo stelo appiattito che sostiene i due rami della biforcazione è più lungo. L’ultima delle spine è robusta, conica e non biforcata all’ apice. I piedi sono gracili e più lunghi che nelle altre specie. Il tipo, rappresentato da un solo esemplare, fu trovato dall’ Ing. L. Bricchetti Robecchi a Uorandi il 2 Luglio 1891. Per la lunghezza dei piedi questa specie si distingue dalle altre a me note. È vero che il compressus è pure dotato di piedi assai lunghi, quasi tanto come il dolichopus, ma le due specie non si possono confondere; il corpo in quest’ultimo è più stretto e più lungo, il protorace è lateralmente angoloso e tubercolato, le sue corna sono diversamente foggiate e anche le spine degli elitri presentano differenze spiccate. Sepidostenus erinaceus, Farrm. Sepidostenus erinaceus, Fairm., Ann. Soc. Ent. Belg. XXVIII, 1884. Compt. Rend., p. Lxxv. — Ann. Soc. Ent. Fr. 6.° Sér., Wil 1887, po 185, pl. 2, fis. 9. 518 R. GESTRO Sepidiostenus erinaceus, Kolbe, Die Kifer Deutsch-Ost-Afrikas, 1897, p. 236. Di questa specie ho un esemplare raccolto a Brava nell’ Ottobre 1895 dalla Spedizione Bottego. Esso è lungo 16 millimetri, mentre il tipo ne misura 19; però non c'è che questa differenza e nel resto i due individui concordano perfettamente fra di loro. Il Sepidostenus erinaceus, dal corpo lungo ed esile, è ben distinto da tutti gli altri pel protorace più allungato e più stretto, meno elevato in avanti, colle corna più corte, più massiccie, meno attenuate e leggermente biforcate all’ apice, per gli elitri non arrotondati all’ estremità e per le antenne ed i piedi più corti. Non trovo però particolarità tanto importanti da separarlo gene- ricamente dagli altri e l’ esame dei tipi del Fairmaire non cambia per nulla il mio modo di vedere espresso in un precedente la- voro (1), nel quale riunivo insieme i generi Sepidostenus e Se- pidiacis accordando la priorità al primo per ragioni cronologiche. Il Sig. Kolbe (Die Kafer Deutsch-Ost-Afrikas, p. 236) mantiene distinti questi due generi. Il Sepidostenus Pradieri (Guér.) è un insetto più robusto, dal corpo più largo e più convesso. (1) Questi Annali, Serie 2.°, Vol. XII (XXXII) 1892, p. 775. UN CENNO SUL GENERE STIPTOPODIUS, HaroLp rer R. GESTRO Nel 1871 il Barone von Harold pubblicava una nota sopra i Coprofagi raccolti dal Dott. Odoardo Beccari nel territorio dei Bogos (1). Erano le primizie di una collezione che successiva- mente dava origine a tanti altri lavori. Questo di Harold com- prendeva le descrizioni di molte specie e di due generi nuovi, fra i quali uno assai singolare, che egli denominava Stiptopodius e che era stato scoperto a Sciotel, fra i Beni-Amer. Il materiale radunato dal Beccari non ne conteneva che un solo esemplare e pare che questo insetto si sia mantenuto sempre molto raro, a meno che non si sia ripetuto per esso ciò che accade per tanti altri, che non si ritrovano perchè se ne ignorano le abitu dini. Il fatto si è che dall’epoca in cui fu descritto fino a questi ultimi anni, il genere Stptopodius non fu più ripreso, oppure sfuggì all’ attenzione degli studiosi, perchè esso, per quanto mi consta, non è citato in alcun lavoro che tratti della fauna del- _ l'Africa orientale, nè figura nel libro accurato del Kolbe, die Kafer Deutsch-Ost-Afrikas. Forse io non avrei tratto dall’ obblio questo genere se non me ne fossero capitati per le mani altri due esemplari, uno raccolto da D. Eugenio dei Principi Ruspoli a Leboi sul Daua nel Giugno 1893 e l’altro trovato fra Mat-Agoi e Lugh nel Novembre 1895 e appartenente al materiale scientifico dell’ ul- tima spedizione Bottego. (*) Verzeichniss der von Dr. Beccari in Bogos gesammelten coprophagen Lamel- licornien. (Coleopterologische Hefte, VIII, 1871, p. 1-28). 520 R. GESTRO ksaminati i due esemplari, ho verificato che essi non presen- tano alcuna differenza dal tipo dello Stiptopodius Doriae, che è l’unica specie descritta. Questo coprofago non misura che 5 millimetri; è depresso e parallelo, di un color piceo tendente al castagno, e ornato di peli fini e radi. Ha il clipeo emarginato nel mezzo e l’emarginatura è limitata da una parte e dall’ altra da un dente arrotondato all’ apice. I suoi piedi larghi e schiacciati e so- prattutto le tibie anteriori fortemente adi Daria PER dilatate e dentate sul margine esterno, gli danno un aspetto particolare. Le sue maggiori affinità sono col genere Onthocharis, esclusi- ramente composto di specie americane e questo è un fatto assai curioso che l autore dice: « eines der merkwiirdigsten Beispiele geographischer Verbreitung ». Con questo cenno sui tre esemplari di Stiptopodius, cui sì annettono i nomi di tre insigni esploratori italiani, ho inteso di dare una più esatta idea di questo insetto per mezzo della figura e di far noto ciò che riguarda la sua distribuzione geo- grafica nell’ Africa orientale. SOME NEW GENERA AND SPECIES OF PHYTOPHAGOUS COLEOPTERA COLLECTED DURING CAPTAIN BOTTEGO S LAST EXPEDITION BY MARTIN JACOBY Dr. Gestro submitted to me the rest of the Phytophaga ob- tained by the late Capt. Bottego on his last expedition in the Somali-Land and Upper Sobat, amongst which I found several apparently new genera and species as well as others previously described by Chapuis and myself. A single female specimen of Sagra Stevensi, Baly was also obtained, this sex was not pre- viously known, but on comparison with the male type in the British Museum I have not much doubt about the identity of this specimen with that of Baly’s which was obtained at the White Nile region. 1. Sagra Stevensi, Baly. — 9. Dark purplish blue, opaque, the lower five joints of the antennae shining, thorax slightly broader than long, impunctate, the anterior angles prominent, produced laterally, elytra subgeminate punctate-striate slightly . depressed below the base, the interstices finely wrinkled here and there, the posterior femora strongly dilated below the middle, the apical portion finely crenulate below, their tibiae curved, simple, the intermediate femora not much widened. Hab. Da Sancurar agli Amarr Burgi. A single specimen. How Baly could have described the colour of this species as metallic green I cannot understand, the type is a dark purplish blue identical with the specimen obtained by Capt. Bottego; the principal character of distinction in this species consists of the produced or acute anterior angles of the thorax and the short ridge of the upper edge of the posterior femora in the male which is absent in the other sex. 529 MARTIN JACOBY 2. Gynandrophthalma somalensis, sp. n. — Subelongate and parallel, dark fulvous below, head and thorax reddish-fulvous, the latter with a central piceous mark, nearly impunctate, elytra pale flavous, a very narrow transverse band at the base, ex- tending below the shoulders and a transverse spot near the apex, black, antennae and legs flavous. Length 5 millim. Head with a fovea between the eyes, finely and sparingly punctured at the middle, the epistome quadrately emarginate in front, the labrum flavous, eyes large, antennae extending to the base of the thorax, entirely flavous, the intermediate joints strongly transversely serrate; thorax scarcely twice as broad as long, the sides rather strongly deflexed anteriorly, if viewed from above, the lateral margins moderately rounded, the poste- rior angles distinct, the surface convex, nearly impunctate, triangularly depressed at the middle of the base, the depression distinctly punctured, the middle of the disc with an elongate rather obscure piceous mark, scutellum flavous, its apex trun- cate; elytra subcylindrical, entirely impunctate, pale flavous, the basal margin with a narrow black band, ‘surrounding the scu- tellum and extending downwards at the lateral margin below the shoulders, another transversely shaped spot is placed near the apex, legs flavous, the anterior ones slightly more elongate, the first joint of the posterior tarsi more elongate than the cor- responding joints of the anterior legs. Da Sancurar agli Amarr Burgi. This very neatly marked species will not be difficult to distin- guish, the general shape of the insect is more elongate and cylindrical than is generally the case, and the genus Dama would have perhaps been an equally good place for the species, the posterior angles of the thorax are however distinct and not rounded and the anterior legs are only slightly elongate; the quadrate emargination of the epistome will further assist in the recognition of the species which seems closely allied to (i. postica, Lefèv. but differs in the colour of the antennae lees ete. NEW SPECIES OF PHYTOPHAGA 525 3. Cryptocephalus Sacchii, sp. n. — Below black, the head and thorax fulvous, the latter finely punctured, with or without two black spots, elytra flavous, finely punctate-striate, the interstices finely punctured, the basal and sutural margin narrowly, a spot at the base and another below the middle, black, legs fulvous, claws simple. Length 3-3 !/, millim. Head rather closely and strongly punctured, pale fulvous, the clypeus semicircularly emarginate anteriorly, labrum and palpi piceous, the latter robust, the eyes broadly emarginate, antennae only extending just beyond the base of the elytra, fulvous, the third and fourth joint equal, the terminal joints thickened, but distinctly longer than broad, thorax strongly transverse, the sides nearly straight, narrowed in front, posterior margin simple, the surface very closely and finely punctured; scutellum pointed, black or with the disc obscure fulvous; elytra slightly narrowed posteriorly, subcylindrical, finely but distinctly punctate-striate, the punctures stronger anteriorly, the interstices everywhere finely transversely wrinkled and sparingly punctured, flavous, the sutural and basal margin very narrowly black, each elytron with a round black spot placed on the shoulders and a similar one below the middle near the suture; breast and abdomen black, the legs fulvous. Hab. Da Dimé al Lago Bass Narok, August-September 1896. At first sight, this species resembles entirely C. bistripustulatus, Boh. and C. mandibularis, Suff., also C. armatus, Jac. all African species; the present one may however be at once distinguished by the entirely fulvous legs, the finely wrinkled elytral inter- stices and especially by the simple claws; there are six speci- mens before me, in one or two of them the two elytral spots are partly united, forming a semi-interrupted band, one has two black spots at the disc of the thorax, which in all the others are absent. I have named the species in memory of the late Dr. Sacchi who formed a member of the Expedition. 524 MARTIN JACOBY 4. Colasposoma Bottegi, sp. n. — Obscure aeneous, finely pu- bescent, thorax subquadrate, strongly and closely punctured, elytra rugosely punctured and transversely wrinkled throughout, the interstices like those of the thorax, furnished with very short silvery pubescence. Length 7 millim. Of a dull brownish-aeneous colour, the head very closely rugosely punctured, the vertex longitudinally strigose, the epi- stome not separated from the face, its anterior margin nearly straight, antennae black, rather short, extending a little beyond the base of the elytra, the terminal joints slightly widened, distinctly longer than broad; thorax twice as broad as long, subquadrate, the sides straight at the base, rounded towards the apex, the anterior angles not produced, tuberculiform, the sur- face convex, closely and strongly punctured, each puncture fur- nished with a very short silvery hair, scutellum closely punctured, its apex rounded; elytra subcylindrical, not depressed below the base, punctured like the thorax, the interstices everywhere trans- versely wrinkled, pubescent like the thorax ; below and the legs coloured like the upper surface, the tarsi bluish; prosternum densely pubescent. Hab. Da Dimé al Bass Narok; August 1896. Two specimens. Amongst the pubescent species of Colasposoma the present one differs in the strong punctuation of the thorax and elytra and in the character of the pubescence which is extremely short and silvery. C. melancholicum, Jac. is closely allied but may be distinguished by the elytral costae. 5. Syagrus Bottegi, sp. n. — Black, opaque, the lower three joints of the antennae fulvous, head and thorax finely coriaceous, elytra finely punctate-striate, the interstices finely coriaceous and extremely minutely pubescent, femora strongly dentate. Length 8 millim. Of an entirely black, opaque coloration, the head minutely coriaceous, the clypeus not separated from the face, finely rugose- punctate, labrum piceous and shining, antennae not extending to the middle of the elytra, black, the lower three joints fulvous, NEW SPECIES OF PHYTOPHAGA 525 the fourth and following joints widened, the terminal ones nar- rower; thorax subquadrate, scarcely wider than long, the sides straight, the anterior angles produced forwards, the entire sur- face finely coriaceous and impressed with numerous shallow round punctures, scutellum broader than long, more shining ; elytra wider at the base than the thorax, finely coriaceous like the thorax, but distinctly punctate-striate, apparently extremely finely pubescent, when seen under a strong lens, below and the legs black, more shining, the femora all armed with a strong tooth. Hab. Da Sancurar agli Amarr Burgi, April 1896. Of this very interesting and peculiarly sculptured species only a single specimen was obtained, it differs from any other Syagrus in the entirely opaque black colour caused by the finely coria- ceous sculpture of the entire upper surface. 6. Syagrus mashonanus, Jac. — Two specimens which were obtained at « Dai Badditu a Dimé » differ from the typical form described by me from Mashonaland in being one half larger and having the head finely rugose-punctate, as I cannot find other differences of importance I refrain at present from de- scribing them as new till more material should turn up; the Bottego’s specimens belong to the variety having a fulvous head, black and shining thorax, the elytra fulvous, strongly punctate-striate, with the sutural and lateral margins as well as a spot before the middle, greenish-aeneous, the legs are ful- vous, the knees and tarsi more or less piceous. 7. Eurydemus semivitiatus, sp. n. — Greenish-aeneous, the antennae and legs flavous, thorax strongly and closely punctured, elytra strongly punctate-striate, flavous, the interstices more or less marked with short greenish-aeneous stripes. Length 5 millim. Head rugose-punctate, obscure piceous, the eyes extremely large leaving only a very narrow intermediate space, labrum fulvous, antennae extending to the base of the elytra only, fla- vous, the third joint elongate, the terminal joints widened, thorax twice as broad as long, the sides rounded, the surface 526 MARTIN JACOBY closely and rather strongly punctured throughout, the punctures of even size, the disc greenish, the sides anteriorly obscure ful- vous, scutellum piceous; elytra rather long, deeply punctate- striate, the punctures finer towards the apex, the interstices impunctate, slightly costate towards the sides, the suture, the humeral callus and the interstices at the sides marked with short greenish-aeneous stripes of different length partly confluent ; posterior femora with a small tooth, all the legs flavous. Hab. Lago Bass Narok. Two specimens. In this species the eyes are extremely large and very closely approached, more so than in the typical form £. énsignis, Chap.; the elytra have three anterior and three posterior more or less abbreviated obscure greenish stripes on each elytron which are probably subject to variation. Pseudosyagrus, Fairm. does not seem to me to be generically distinct from £urydemus; in both genera the anterior femora have (in Eurydemus occasionally) a very strongly dilated tooth. The present insect seems closely allied to £. ocwlatus, Chap. 8. Ivongius (?) parvulus, sp. n. — Entirely flavous, thorax subcylindricus, finely and rather closely punctured, elytra strongly punctate-striate, femora unarmed, claws bifid. Length 4 millim. Of subcylindrical shape, the head convex, entirely impunctate, the eyes widely separated, surrounded by a narrow sulcus, the clypeus very obsoletely separated from the face, subquadrate, impunctate, antennae rather short and robust, flavous, the first and second joint strongly thickened, the following three, short and nearly equal, the rest rather thickened; thorax subeylindrical, about one half broader than long, the sides feebly rounded, very slightly widened at the middle, the surface finely and somewhat closely punctured, scutellum broad, elytra wider at the base than the thorax, subcylindrical, the shoulders rather prominent and smooth, deeply depressed within the humeral callus, the punctures strong and round, surrounded by a piceous ring, scar- cely smaller at the apex, the interstices smooth and impunctate, femora fusiform, unarmed, tibiae scarcely sulcate, the posterior NEW SPECIES OF PHYTOPHAGA 927 four, emarginate at the apex, the claws bifid, the inner division short, prosternum very broad, the anterior thoracic episternum convex. Hab. Da Dimé al Bass Narok, August - Sept. 1896. I have placed this little species at present in /vongius on ac- count of the unarmed femora and other details, but the epistome is scarcely separated and the thorax is more subeylindrical in shape, agreeing better in that respect with Syagrus. 9. Phygasia Gestroi, sp. n. — Pale testaceous, head and tho- rax nearly impunctate, the basal sulcus deep, the sides strongly rounded, elytra very finely and closely punctured. Length 5 millim. Head with a few extremely fine punctures, the frontal tuber- cles strongly raised, subquadrate, the carina linear, highly raised, antennae extending beyond the middle of the elytra, pale flavous, the third joint slightly longer than the fourth, terminal joints rather elongate; thorax twice as broad as long, the sides strongly rounded, narrowly margined, the basal sulcus deep, sinuate, not extending to the margins, the surface convex, not perceptibly punctured, elytra slightly wider at the base than the thorax, extremely minutely punctured, only visible under a very strong lens, below and the legs coloured like the upper surface, the first joint of the posterior tibiae as long as the following two joints together. Hab. Da Sancurar agli Amarr Burgi, February - April 1896. Closely allied to P. pallida, Jac. from S. Africa but the an- tennae rather longer and less robust than in that species, the third joint longer, the thorax with the sides more strongly rounded, its sulcus more transverse and the elytra scarcely vi- sibly punctured, those in P. pallida distinctly punctate. 10. Nisotra pallida, sp: n. — Pale testaceous, the terminal joints of the antennae darker, thorax closely and finely punc- tured, the base with a long perpendicular notch, elytra closely and distinctly semipunctate-striate. Length 5 millim. Of rather elongate shape, the head with a few minute punc- 528 MARTIN JACOBY tures, the frontal tubercles small and obsolete, palpi slender, antennae extending slightly below the base of the antennae, testaceous, the apical joints obscure fuscous, the third joint slightly longer than the second, the fourth and following joints rather shorter, the apical two joints more elongate again; thorax nearly twice as broad as long, the sides strongly and evenly rounded, the anterior margin straight, the basal one with a rather long perpendicular groove at each side, the surface con- vex, distinctly and very closely punctured; elytra scarcely more strongly punctured than the thorax, the punctures arranged in close but rather irregular rows which near the suture approach in pairs, the punctures themselves getting rather smaller at that part; legs rather robust, the prosternum proportionately broad, narrowed between the coxae. Hab. Da Dimé al Bass Narok. This is another small Nesotra closely allied to N. testacea, Chap. and N. Chapuisi, Jac.; it differs from the first in the different colour of the antennae, that of the underside and the femora and in the punctuation of the elytra which only shows! two double rows of punctures near the suture, the general size is also large; from N. Chapuisi the present species may be known by the long perpendicular thoracic groove which is only indi- cated in the allied species and in the more strongly punctured thorax and elytra. 11. Phyllotreta tenuimarginata, sp. n. — Black, the basal joints of the antennae and the tibiae and tarsi flavous, the head and thorax fuscous, closely punctured, elytra very finely punctured, testaceous or flavous, very narrowly margined with piceous, posterior femora piceous. Length 2 millim. Head fuscous, extremely finely punctured and conan the frontal elevations absent, the clypeus with a distinctly raised central ridge, its anterior edge straight, palpi pale piceous, an- tennae not quite extending to the middle of the elytra, shorter in the female, flavous, the terminal joints fuscous, the second and third joint equal, the fourth slightly longer, terminal joints BR NEW SPECIES OF PHYTOPHAGA 529 a little thickened; thorax about one half broader than long, subquadrate, the sides nearly straight, the angles obsolete, the disc very finely and extremely closely punctured, obscure fuscous with a slight metallic gloss, scutellum fuscous ; elytra scarcely perceptibly punctured, pale flavous, the space round the scutel- lum and the margins narrowly piceous; below piceous or nearly black, the posterior femora long and robust, piceous, the others and the tibiae and tarsi pale fulvous, the metatarsus of the po- sterior legs longer than the following joints together. Da Dimé al Bass Narok, Septemb. 1896. Many specimens. This small Phyllotreta has more resemblance to several Indian forms than those of Europe in as much as the flavous elytra are very narrowly margined with a darker colour, this character and the colour of the head and thorax will help to distinguish the species. 12. Phyllotreta flavifrons, sp. n. — Below blackish, above dark greenish, the basal joints of the antennae, the anterior portion of the head and the anterior legs and posterior tibiae flavous. Length 3-4 millim. Head greenish, the vertex finely granulate and punctured, the anterior portion perpendicularly deflexed, flavous, the frontal elevations entirely absent, the clypeus forming a single piece of triangular shape and extending as far as the insertion of the antennae, its surface swollen, with a few minute punctures, palpi slender, flavous, the last joint piceous, antennae extending to the middle of the elytra, black, the lower five joints flavous, the basal joint very long, longer than the following two joinis, the third twice as long as the second, the terminal four joints short and thickened; thorax scarcely twice as broad as long, strongly narrowed anteriorly, the sides perfectly straight and oblique, the anterior angles obsolete, slightly oblique and thickened, basal margin sinuate at each side, not accompanied by an impressed line, the surface very finely and closely punc- tured throughout, the interstices extremely finely granulate, scutellum broader than long; elytra somewhat flattened, punc- tured and sculptured like the thorax, greenish or greenish-black, Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.8, Vol. XIX (1 Febbraio 1899) 34 530 MARTIN JACOBY semiopaque, their epipleurae continued below the middle, below black, shining, the femora more or less stained with piceous, the posterior ones entirely of that colour with a metallic blue gloss, tibiae flavous, the posterior ones much dilated near the apex, with a long spine, tarsi flavous, the metatarsus of the posterior legs rather longer than the following joints together; prosternum narrowed between the coxae, the anterior coxal cavities open. Hab. Da Dimé al Bass Narok, August-Septemb. 1896. Many specimens. The structure of the anterior portion of the head in this species is very peculiar and resembles somewhat that of Loxoprosopus amongst the bladder clawed Halticinae also the Galerucid genus Pseudocrania. Nothing of the kind is known to me amongst the other members of the genus Phyllotreta and it is probable that the species will have to be placed in another genus if other similarly structured should turn up, in general appearance how- ever and in other respects the insect agrees with Phyllotreta. 13. Chaetocnema varicolor, sp. n. — Dark aeneous below, the basal joints of the antennae and the legs fulvous, head and thorax cupreous, closely and strongly punctured ; elytra metallic dark blue, strongly punctate-striate, the interstices convex at the sides, the first near the suture geminate punctate. Var. Above entirely cupreous. Length 2-3 millim. Head very broad and convex, reddish-cupreous, closely and finely punctured, the frontal elevations and the carina absent, lower portion of the face finely pubescent, the labrum piceous, antennae scarcely extending to the middle of the elytra, flavous, the terminal five joints piceous, third and following joints nearly equal, the second, shorter than the third; thorax scarcely twice as broad as long, the sides feebly rounded, the basal margin unaccompanied by an impressed line, the surface reddish-cupreous, rather more strongly punctured than the head, the punctuation close and extending to all the margins; scutellum piceous, broader than long, elytra metallic blue, strongly and rather closely NEW SPECIES OF PHYTOPHAGA 531 punctate-striate, the interstices impunctate, costate at the sides, the one near the suture with two short rows of punctures ; posterior femora bluish, the rest of the legs fulvous. Hab. Lago Bass Narok. Three specimens. A species distinguished by the different colour of the head and thorax to that of the elytra in the typical form and the close and strong punctuation of the thorax; I cannot separate in any way the larger sized variety obtained at the same place and time from the typical coloured specimens, although the en- tire upper surface is cupreous, the punctuation and all other details agree entirely with the type. Pseudeugonotes, gen. nov. (Halticinae). Body ovate, antennae filiform, the second joint short, the third and following joints nearly equal; thorax transverse, narrowed in front, the sides straight, the surface without sulcus; elytra wider than the thorax, smooth, their epipleurae continued below the middle, posterior femora strongly incrassate, their tibiae widened at the apex, sulcate and with a distinct spine, the an- terior tibiae unarmed, the metatarsus of the posterior legs longer than the following joints together, claws appendiculate, proster- num very narrow and elongate, mesosternum subquadrate, the anterior coxal cavities closed. The genus here proposed is nearly allied to Eugonotes, Jac. from Madagascar but differs in the non pubescent and not punc- tate-striate elytra; the thorax is narrow and has no impressions, the prosternum likewise is very narrow and the anterior cavities are closed; the genus would perhaps best enter the Ars¢podinae of Chapuis’s arrangement. In regard to the genus Eugonotes the posterior tibiae were described by me as being non-sulcate, this is I find however not correct, another examination has proved that the tibiae are distinctly but shallowy sulcate. 14. Pseudeugonotes Vannutellii, sp. n. — Fulvous, the terminal joints of the antennae and the posterior femora piceous, above dark fulvous, very shining, the head and thorax impunctate, 592 MARTIN JACOBY elytra microscopically punctured, with rows of piceous small spots. Length 4 millim. Head entirely impunctate, the frontal tubercles narrowly trans- verse, the clypeus broad, swollen, flavous and impunctate, labrum and palpi piceous, antennae slender, not reaching the middle of the elytra, flavous, the last four or five joints fuscous, third joint one half longer than the second and as long as the fourth joint; thorax nearly twice as broad as long, strongly narrowed in front, the sides oblique, straight, the anterior angles oblique, forming another distinct angle before the middle, posterior mar- gin slightly rounded, the surface fulvous, very shining and entirely impunctate, scutellum small, broader than long; elytra ovate, very convex, scarcely perceptibly punctured when seen under a strong lens; below and the legs pale fulvous, the poste- rior femora piceous, strongly incrassate, posterior tibiae strongly widened at the apex and sulcate, with a distinct spine. Hab. Da Sancurar agli Amarr Burgi, April 1896. The specific name given to this species is in honour of Lieu- tenant Vannutelli, one of the survivors of the expedition. 15. Longitarsus Jansoni, sp. n. — Winged, obscure fulvous, the labrum and the terminal joints of the antennae piceous, thorax finely punctured, elytra more strongly punctured, the punctuation close, the apex of the posterior femora piceous. Length 3 millim. Head impunctate, the frontal elevations nearly obsolete, the clypeus triangular, eyes large, the antennae extending to two thirds the length of the elytra, fulvous, the terminal four or five joints more or less fuscous, the third joint not longer than the second, shorter than the fourth joint, the apical joints elongate and slender; thorax one half broader than long, the sides straight, the anterior angles oblique, forming another di- stinct angle before the middle, the disc very finely and somewhat closely punctured, the punctures rather stronger at the base ; elytra wider at the base than the thorax, convex, slightly more widened posteriorly, the apex of each elytron rounded, the punc- NEW SPECIES OF PHYTOPHAGA 533 tuation close and stronger than that of the thorax, below and the legs pale fulvous, the posterior femora rather darker, their apex piceous, metatarsus of the posterior legs half the length of the tibia. Hab. Lago Bass Narok, Septemb. 1896. Many specimens. Not many African species of Longitarsus are known at present, and only one from Abyssinia (L. fudviceps, Chap.) which differs in having an impunctate thorax, black scutellum and piceous breast and abdomen. 16. Malacosoma tibialis, sp. n. — Testaceous, the antennae (the basal joints excepted) and the tibiae and tarsi blackish, head and thorax impunctate, elytra very finely punctured. Length 5 millim. Head impunctate, the frontal elevations very broad, strongly raised and subtransverse, clypeus swollen, triangular, palpi fili- form, antennae extending to the middle of the elytra, nearly black, the lower three joints fulvous, the third joint one half longer than the second, the following joints elongate, pubescent, thorax transverse, one half broader than long, the sides straight, the posterior margin rounded, the surface rather convex, not perceptibly punctured, elytra slightly wider at the base than the thorax, extremely finely and closely punctured, shining, tibiae and tarsi black, prosternum narrow, convex. Hab. Da Sancurar agli Amarr Burgi. Two specimens. There are now several unicolorous specimens of Malacosoma known from Africa, the present one is another closely allied form but may be known by the more transverse thorax and the colour of the antennae, tibiae and tarsi, the species is less than half the size of M. polita, Jac. which differs further in the entirely black antennae and legs. 17. Platyxantha Citernii, sp. n. — Elongate, fulvous, the anten- nae, the apex of the tibiae and the tarsi black, head and thorax with a bluish gloss, the latter bifoveolate, impunctate, elytra metallic green, finely and closely punctured, abdomen purplish. Mas. Eyes large and prominent, the antennae with the fifth and following joints robust and strongly curved. 534 MARTIN JACOBY Length 8 millim. Head impunctate, fulvous, the vertex with a distinct purplish gloss, frontal elevation strongly raised and broad, nearly con- tiguous, clypeus triangular, in shape of ridges, palpi piceous, moderately robust, antennae extending nearly to the apex of the elytra, black, the second joint extremely small, moniliform, the third robust, very slightly longer than the following joints, these curved, the inner edge of each, strongly convex, the outer one, slightly concave; thorax subquadrate, scarcely twice as broad as long, the sides constricted at the base, the angles distinct , the disc with two small foveae, impunctate, coloured like the head, scutellum piceous, elytra elongate and parallel, wider at the base than the thorax, metallic green, closely and finely punctured, their epipleurae continued below the middle, below and the legs fulvous, the tibiae more or less and the tarsi black, the former unarmed, the metatarsus of the posterior legs as long as the following joints together, claws appendiculate, the abdomen purplish, the last segment with the median lobe de- pressed, the anterior coxal cavities closed. Hab. Dai Badditu a Dime, May-July 1896. The two specimens obtained are both males which are distin- guished by the structure of the antennae which is more marked than in some of the allied forms, in the female, the same organs are probably simple. I have dedicated this species to the other surviving member of the expedition Lieutenant Citerni. Rudolphia, gen. nov. (Galerucinae). Shape of Zuperus, head broad, palpi and antennae filiform , thorax transverse, subquadrate, the angles not prominent, elytra elongate, the punctuation obsolete, their epipleurae very narrow belew the middle, legs slender, the tibiae mucronate, the first joint of the posterior tarsi as long as the following joints to- gether, claws simple, prosternum extremely narrow, the anterior coxal cavities closed. NEW SPECIES OF PHYTOPHAGA 5395 There are but few genera of the Galerucinae known which have simple claws, and none in which this is the case in con- nection with closed anterior coxal cavities. The genus here pro- posed is an exception and will on that account be comparatively easy of recognition. The species on which it is founded is of delicate Luperus like appearance and makes the impression of being immature on account of it very pale coloration but all the specimens before me are alike. 18. Rudolphia pallida, sp. n. — Yellowish-white, the head pale fulvous, terminal joints of the antennae obscure fuscous, thorax not perceptibly, elytra extremely finely punctured. Length 4 millim. Head with a few extremely fine punctures, very pale fulvous, the frontal tubercles in shape of narrow transverse ridges, the clypeus with an acutely raised central ridge, apex of mandibles black, antennae extending below the middle of the elytra, pale flavous, the apex of the last joint fuscous, the third joint one half longer than the second, the fourth and following joints longer and nearly equal; thorax twice as broad as long, the sides straight, the posterior angles oblique, the anterior ones not produced, the surface not perceptibly punctured, elytra very minutely punctured; below coloured like the upper surface, the abdomen pale fuscous. Hab. Da Dimé al Lago Bass Narok. July-August. Four spe- cimens. As already remarked above, all the specimens make the im- pression by their almost entirely white coloration of being im- mature, which is further strengthened by the irregular impres- sions of the thorax and elytra in every case, as if the insects were in a semihardened condition when captured, but as to this I cannot of course speak with certainty. The genus is named after the Lake Rudolph which is syno- nymic with Bass Narok where it was discovered. OSSERVAZIONI INTORNO AL GENERE BOLBOTRITUS, Bares pr R. GESTRO Una delle forme più straordinarie di Cerambycini è senza dubbio quella che ci vien presentata dal genere Bolbotritus. Le antenne hanno in questo genere una conformazione molto aber- rante, a cagione del terzo articolo che è grandemente rigonfio, ed essendo molto brevi, si direbbe che l'eccessivo ingrossamento di questo articolo sia avvenuto a spese degli altri. Bates, descri- vendo questo genere, dice: « The extreme shortness of the antennae makes it an exception to the general character of the group, but it is clear that their form is only an exaggeration, or an extreme development, of the well-known structure, common in the males of the group, in which the third to fifth joints are more or less swollen ». In questo caso però non si tratta solo di un maggiore sviluppo, ma di una vera trasforma- zione, perchè il terzo articolo invece di essere più fortemente ingrossato all’ apice, come nei maschi degli altri Cerambycini, è convertito in un grosso corpo di forma ovoide, che non ha più nessun rapporto di forma coll’ articolo normale. Nè meno profonda è la modificazione subita dal quarto, il quale è molto largo, brevissimo, subemisferico e profondamente incastrato nel- l’apice del precedente, in modo che, viste dal disopra, le antenne appaiono composte soltanto di dieci articoli e bisogna osservarle dal disotto per accertarsi della presenza del quarto. Il genere Bolbotritus fu istituito sopra un esemplare raccolto sulle rive del Mungwe, nel paese dei Matabele, e l’unica specie fincra nota porta il nome di B. Bainesi (1). (') Bates. The Transactions of the Entomological Society of London for the year 1871, p. 375. INTORNO AL GENERE BOLBOTRITUS 547 Il tipo appartiene ora al grande Museo Entomologico di Rennes ed in questo momento ho il piacere di poterlo esaminare, grazie all’ immancabile cortesia del Sig. René Oberthùr. Mi trovo così in grado di poter descrivere, senza incertezze, una nuova specie di questo genere, che fu scoperta a Lugh dal Capitano Ugo Ferrandi e che mi compiaccio di nominare in suo onore. Bolbotritus Ferrandii, n. sp. Fusco-castaneus, capite et prothorace obscurtoribus, illo tenue et crebre ruguloso, hoc rugulis tortuosis dense sculpto, basi tantum longitudinaliter rugoso; antennarum articulis primo subporoso, tertio subpyriformi, tenue .et irregulariter punctulato; elytris cortacets nitidis, obsolete bicostatis; pro- et mesosterno rugulosis, metasterno abdomineque tenue punctulatis. — Long. 55 millim. B. Bainesi a/finis, sed antennarum articulo tertio subpyriformi, prothorace latiore et diverse sculpto, ceterisque facillime distin- quendus. Il corpo è allungato, cilindrico, di un colore castagno scuro, più cupo sul capo e sul protorace. Il capo è robusto, non ristretto dietro gli occhi, percorso longitudinalmente da una linea im- pressa, che in addietro diventa meno marcata, e colla superficie minutamente e densamente rugulosa. Il primo articolo delle antenne è leggermente angoloso al lato esterno del sno apice ed è tutto finamente rugoso, quasi poroso; il secondo è brevis- simo e fortemente strangolato alla base; il terzo è un po’ più lungo dei due precedenti presi insieme, molto rigonfio, ma assai più all’ apice che alla base, per cui appare quasi piriforme; è scolpito di punti fini e irregolari, più numerosi dal lato esterno che dall’ interno; il quarto è brevissimo, molto largo, quasi emisferico e profondamente incastrato nell’ apice del terzo, in modo che resta invisibile quando si osserva |’ antenna dal disopra. Il resto degli articoli, molto corti ed esili, fanno un singolare contrasto coi primi più grossi e soprattutto col terzo così anor- male; gli articoli quinto, sesto e settimo sono brevissimi, gli altri, a cominciare dall’ ottavo, si allungano un po’ di più; 538 R. GESTRO l’undecimo è il più lungo di tutti, leggermente schiacciato, e presenta prima dell’ apice una leggera strozzatura, che ad un esame superficiale potrebbe dare la falsa impressione della pre- senza di un articolo supplementare. I due ultimi articoli ester- _ 977 namente sono distintamente solcati. Il protorace è più largo che lungo, un po’ più stretto in avanti che alla base, col margine anteriore arrotondato e leggermente sporgente in avanti; il disco è convesso e presenta nel mezzo una leg- gera carena longitudinale, che dal margine anteriore va fino circa alla metà, ove poi si continua con un solco che cessa prima di raggiungere la base, incontrandosi con una linea impressa trasversale leg- germente inarcata. Tutta la superficie è scolpita di rughe molto tortuose; soltanto la breve zona che sta fra il mar- Bolbotritus Ferrandti. gine basale e la suddetta linea trasversale presenta piccole pieghe longitudinali. Lo scudetto è semicircolare, impresso longitudinalmente nel mezzo, con pochi punti ed alcune rughe mal definite. Gli elitri misurati fra i due angoli omerali sono appena più larghi del protorace ; dietro gli omeri vi è un leggero accenno di sinuosita; nel resto sono paralleli e terminano arrotondati all’ apice; la loro super- ficie è leggermente coriacea e ciascuno ha le traccie di due coste longitudinali. Il corpo al disotto è irregolarmente rugoso sul pro- e mesosterno; nel resto è finissimamente punteggiato sopra un fondo alutaceo. L’ ultimo segmento addominale è esattamente conformato come nel tipo di Bates. I piedi sono corti e robusti, specialmente gli anteriori. INTORNO AL GENERE BOLBOTRITUS 539 Per convalidare la mia descrizione aggiungo una figura, che riproduce fedelmente l’insetto e che devo al Sig. Armando Ba- liani, abile artista e ad un tempo appassionato cultore dell’ en- tomologia. La figura rappresenta anche l’antenna vista dal disotto. Il Bolbotritus Ferrandii si distingue facilmente dal tipico B. Baz- nest. Il capo è più grosso, l'articolo basale delle antenne ester- namente all’ apice fa un angolo ben marcato, mentre nel Bainesi è ottuso e quasi arrotondato; il terzo articolo in questa specie è di forma ovoide quasi regolare e quindi tanto rigonfio alla base come all’ apice, mentre nella specie nuova è notevolmente più stretto alla base e perciò quasi piriforme; la punteggiatura di quest'articolo è più forte nel Baines: che nell’ altro. Il settimo articolo nel Ferrandii è leggermente più lungo. Il protorace è molto più largo e più convesso e la sua scultura è completamente diversa da quella del Baines?, ove il disco è solo finamente punteggiato-ruguloso e presenta appena lievi traccie di quelle rughe molto tortuose che esistono così ben marcate nella specie affine. Nel Ferrandi gli elitri alla base sono pochissimo più larghi del protorace, mentre nell’ altro sono notevolmente piu larghi. Il Dott. Kraatz (!) cita e figura un Bolbotritus proveniente dal Hinterland di Zanzibar e lo riferisce al Baznese. Se il disegno che egli riproduce è esatto, non v ha dubbio che il suo Bolbotritus è assolutamente diverso dalla specie di Bates, perchè è molto più corto e più largo; il protorace, stando alla figura, è contenuto meno di tre volte nella lunghezza degli elitri, mentre nel tipo di Bates vi sta almeno tre volte e mezza. La specie del Kraatz per la larghezza del capo e del protorace si avvicinerebbe di più al Ferrandii; per la forma del terzo articolo delle antenne avrebbe invece più affinità col Baznest. Solo quando si avrà sott'occhio un materiale meno scarso, si potrà decidere se questi caratteri distintivi abbiano un valore specifico, o se invece debbano riferirsi a differenze sessuali. (1) Deutsche Entomologische Zeitschrift, 1896, p. 153. 540 R. GESTRO Kolbe (4) cita il Bolbotritus Bainesi di altre due provenienze, cioè Kitui, in Ukamba e Bagamoyo. Resta a vedersi se gli esemplari di questi due luoghi appartengano alla forma dei Matabele o a quella della Somalia. (!) Die Kafer Deutsch-Ost-Afrikas, p. 297. OSSERVAZIONI SULLE SPECIE EUROPEE DEL GENERE LIMNASTUS, Morscu. PER AGOSTINO DopERO FU GIUSTINO Nell’ inverno del 1883, nei detriti trasportati da una violenta inondazione prodotta dal Rio Mannu nella Sardegna meridionale, raccolsi pochi esemplari di un piccolo Bembidiide vicino ai Tachys. Fatto parte delle mie caccie a diversi illustri miei amici Ento- mologi, mi venne scritto da loro potersi il piccolo Bembidiide riferire al Limnastus galilaeus Pioch., già segnalato come rac- colto presso Hyéres, in Corsica e presso Ventimiglia alla foce della Roia. L’ anno appresso apparve nella Wiener Ent. Zeit. lo studio del Sig. Reitter sui Tachys e generi affini, ed in esso |’ autore dava la descrizione di una nuova specie di Limnastus (naren- tinus Reitt.) da lui scoperta in Dalmazia fino dal 1879. Dopo circa dieci anni, nel 1893, il Sig. Paolo Luigioni di Roma raccoglieva presso Ponte Mammolo, nei dintorni della città, un unico esemplare di un'altra specie di questo genere che subito mi apparve ben distinta. Comunicato in seguito tale esemplare, dal Museo Civico di Genova al quale appartiene, al Sig. Ganglbauer del Museo di Vienna, fu dallo stesso ritornato con indicazione di specie nuova. La mancanza però di materiale di confronto, non possedendo io più che un esemplare dei pochi raccolti in Sardegna nel 1883, nè conoscendo de visu la specie dalmata, mi fece sempre ritar- dare la descrizione di questa specie. Ora però, grazie alla gentile comunicazione del Sig. Gustavo Paganetti Hummler di un esemplare di Limmnastus narentinus Rttr. da lui raccolto a Castelnuovo di Cattaro (Dalmazia) e di un altro esemplare raccolto presso Pisa dal mio amico Sig. Karl Flach 542 A. DODERO di Aschaffenburg e da lui nominato provvisoriamente L. pisana; grazie altresì al dono generoso di altri due esemplari raccolti quest’ anno nella Sardegna meridionale dal Sig. Cav. Umberto Lostia di Santa Sofia, pur mio amico carissimo, credo potere alquanto meglio emettere un giudizio meno incerto sulle diverse specie finora da noi ritrovate. Non potei vedere il tipo del Limnastus galilaeus Pioch.; tuttavia la descrizione del predetto autore (Ann. Fr. 1875, pag. 436) parmi sufficientemente particolareggiata per potere formarsi un esatto concetto della specie. Esaminati pertanto, anche coll’ aiuto del microscopio, i diversi Limnastus, a prima vista appariscono le varie ed importanti differenze che separano l'esemplare di Roma da quelli delle altre località e che verranno in seguito specificate; non così accade per i rimanenti esemplari, non essendomi riuscito mal- grado l'esame più attento, di riscontrare alcuna diversità di forma o scultura fra gli individui provenienti dalla Sardegna e quelli di Pisa e di Castelnuovo di Cattaro. Quest’ ultimo soltanto, rispondendo a ciò che scrive Reitter del suo L. narentinus, ha la punteggiatura degli intervalli delle elitre appena più fina e meno visibile che negli individui Sardi e Pisano. Il capo di esso però, invece di essere bruno come appare nella descrizione, è testaceo pallido come il resto del corpo. Non ho poi potuto constatare sugli esemplari che ho sott'occhio il carattere accennato della linea mediana del torace, che nel L. narentinus Rttr. dovrebbe raggiungere |’ estrema base dello stesso, mentre anche nell’ esemplare di Dalmazia cessa evidentemente quando raggiunge la depressione trasversale posta avanti la base. Probabilmente tale piccola differenza era nell’ unico esemplare esaminato dal Sig. Reitter affatto accidentale. Da ciò parmi impossibile continuare a ritenere come distinte specie gli esemplari raccolti nelle diverse località succitate e tutte io le comprenderei in una sola, tutt’ al più considerando gli esemplari ad intervalli fra le strie elitrali meno indistinta- mente punteggiati come una varietà, che potrebbe assumere il nome di Limnastus narentinus var. sparsus. OSSERVAZIONI SUL GENERE LIMNASTUS 543 Che poi gli esemplari di Sardegna (identici a quello di Pisa) possano considerarsi come il L. galilaeus Pioch. è, a mio parere, da escludersi, la descrizione di tale specie non potendo ad essi adattarsi. Il Piochard dice del suo insetto « yeux trés-petits » e questi invece negli esemplari che ho in esame sono di gran- dezza normale, proporzionalmente appena più piccoli di quelli del Tachys bistriatus col quale l’autore confronta la sua specie; le antenne, che sono descritte come submoniliformi, hanno invece gli art. 3-10 ovali più o meno allungati; il 4.°, 5.° e 6.° art. specialmente sono di lunghezza quasi doppia alla loro massima larghezza. La punteggiatura del torace che il Sig. Reitter dice essere nel L. galilaeus Pioch. fina ed uniforme, è invece negli esemplari che conosco alquanto più fitta e forte verso il margine anteriore, come viene indicato pel L. narentinus. Ecco ora la descrizione della nuova specie, che a mio modo di vedere è assai più vicina al vero L galilaeus Pioch., quan- tunque la forma del torace, la scultura del capo e degli elitri ne la separino nettamente. Limnastus Luigionii n. sp. Limnastus oculis minimis, vertice bifoveolato, antennis brevio- ribus,; prothoracis disco sublaevi, angulis posticis haud prominulis, obtusis; elytris sat profunde striatis, haud vel vix reticulatis, in- terstitiis fortiter punctatis, coeteris congeneribus europaeis precipue distinctus. — Long. 1,7 mallim. Piccolo, allungato, depresso, d’un colore uniforme testaceo vivo; capo largo quasi due terzi della larghezza del protorace, fittamente reticolato specialmente ai lati e nella parte occipitale, gradatamente più liscio nella parte frontale; vertice bifoveolato; solchi frontali larghi e profondi non prolungati sulla fronte oltre il livello del margine anteriore degli occhi: questi piccolissimi, di diametro uguale alla massima larghezza del 1.° art. delle antenne. Antenne robuste, submoniliformi, ad art. 3-10 breve- mente ovali; il 4.°, 5.° e 6.° sono circa una volta e un quarto lunghi quanto larghi. S44 A. DODERO Protorace sparso di rari punti piccoli ma ben visibili, a reti- colazione distinta nella depressione basale e presso gli angoli anteriori, gradualmente obliterata e poco apprezzabile nel re- stante della sua superficie; lati assai strettamente marginati, regolarmente incurvati nella metà anteriore, quasi retti nella posteriore, raddrizzati appena prima degli angoli posteriori, che sono perciò ottusi e non sporgenti all’ infuori. Parte mediana del torace depressa e marcata nel suo mezzo di una linea impressa longitudinale, che, partendo dalla depres- sione basale, va a terminare poco prima del margine anteriore. Elitri depressi, a lati quasi retti e leggermente divergenti fin verso i quattro quinti della loro totale lunghezza, segnati ognuno da sei strie distinte, abbastanza profonde, specialmente le prime cinque, nelle quali, presso la regione scutellare, si osservano qua e là alcuni punti impressi superficiali ed irrego- larmente disposti; intervalli abbastanza fortemente punteggiati in una serie quasi regolare, i punti degli intervalli sono guerniti di una breve setola leggermente rivolta in avanti. Posteriormente la stria 3.* è unita alla 4.2 e la 2.* alla 5.2, ed i primi tre intervalli vanno leggermente allargandosi dall’ avanti all’ indietro, di modo che le strie più lontane dalla sutura diventano poste- riormente alquanto divergenti. Il fondo delle elitre presenta appena qualche traccia assai obliterata di reticolazione, visibile soltanto a forte ingrandimento; cosicchè gli elitri insieme al torace danno a questa specie un aspetto più lucente della specie congenere europea, che è tutta coperta di fitta e ben distinta reticolazione. Gambe robuste, brevi, conformate come quelle del L. narentinus. Ho dedicato con piacere questa specie al suo fortunato sco- pritore, signor Paolo Luigioni di Roma, appassionato cultore dell’ Entomologia ed abilissimo raccoglitore di minuti ed interes- santi coleotteri. CLERIDEN AUS SOMALI-LAND Von Stam. SCHENKLING, Hawmpuro Durch Herrn Dr. R. Gestro erhielt ich eine kleine Sendung Cleridae aus dem Museo Civico zu Genua; ein Teil derselben ist von Cap. V. Bottego in den Jahren 1895-96, der andere Teil von Furst E. Ruspoli 1892-93 in Somali-Land gesammelt worden. 1. Denops plagiatus Fairm. Lugh, 2 9. Decemb. 1895, Bottego. 2. Denops bimaculatus nov. sp. Rufus, nitidus, capite dense punctato, parum nitido , castaneo , clava antennarum nigra, prothorace laevi, lateribus subtilissime transversim striolato, elytris laevibus, singula ante apicem plaga magna, nigra. — Long. 6 mm. — Dai Badditu a Dime, V- VIL, 1896, Bottego. Gelbbraun, Kopf braun, Fihlerkeule und 2 Flecke auf den Fligeldecken schwarz. Kopf gross, oben gewolbt dicht punktiert und dadurch matter als Halsschild und Flùgeldecken, ohne Mit- telfurche; das Kopfschild gross, vorn breit ausgerandet, ohne Verlingerung an den Seiten; Oberlippe und Palpen rotgelb, Mandibeln glinzend schwarz. Halsschild an der Basis schmiler als die Fligeldecken, nach vorn verbreitert, glatt und stark glinzend, nur an den Seiten mit dusserst feiner Querstrichelung, vorn in der Mitte breit niedergedriickt, sehr kurz braun behaart, dazwischen mit einzelnen lingeren Haaren. Schildchen klein, ver- tieft, braun. Fligeldecken fast doppelt so lang als das Halsschild, mit dusserst feinen Lingslinien, glatt und glinzend, kurzer als der Hinterleib, gelbbraun, etwas heller als das Halsschild, im hinteren Drittel vor der Spitze auf jeder Decke ein langlichrunder, Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.2, Vol. XIX (27 Febbraio 1899) 35 546 S. SCHENKLING schwarzer Fleck, der weder die Naht noch den Seitenrand er- reicht. Unterseite und Beine gelbbraun. Hinterleib an der Spitze gerade abgestumpft, ohne Enddornen, darum wahrscheinlich <7 (vergl. Lacordaire, Genera des Col. p. 425). Dem Den. plagiatus Fairm. zhnlich, von ihm deutlich unter- schieden durch die fehlende Mittelfurche des Kopfes, durch die fehlende Verlingerung des Kopfschildes und die abweichende Zeichnung. — 1 Exemplar. 3. Tillus speciosus Gorh. Da Sancurar agli Amarr, II-IV, 1896, Bottego; 1 Stiick. 4. Tillus humeralis nov. sp. Fulvus, nitidus, longe pilosus, antennis basin prothoracis haud attingentibus , articulis 6 ultimis serratis, articulo ultimo ovato, prothorace elongato, sparsissime punctato, post apicem et in medio transversim impresso, elytris seriatim punctatis, punctis ante apicem desinentibus, humeris nigris, fascia mediana vittaque ab humero usque ad mediam partem luridis, pedibus luridis, genibus nigri- cantibus. — Long. 8 mm. — Ganana 3 Mai 1893, E. Ruspoli. Braun, glinzend der ganze Kòrper dicht und lang gelblich behaart. Kopf schwarzbraun, stark glinzend, sehr fein und dus- serst sparsam punktiert, die Behaarung nur vorn stirker; Lippe und Taster gelb, Mandibeln an der Spitze schwarz; Fuhler vom 5. Gliede an deutlich gesigt, viel kurzer als Kopf und Halsschild zusammen, glinzend, braun, die Basis gelb. Halsschild fast doppelt so lang als breit, an der Basis stark verschmilert, etwas hinter der Mitte am breitesten, stark glinzend, wie der Kopf dusserst fein und dusserst sparsam punktiert, ùberall mit sehr langen, dinmnen, gelben Haaren besetzt, in der Mitte und hinter dem Vorderrande quer eingedrickt, so dass der dazwischen liegende Teil schwielenartig vorragt, braun, am Vorderrande und in der Mitte der Scheibe schwarz. Fliigeldecken mit deutlichem Schulterhécker, hinter der Mitte nur wenig verschmilert, mit deutlichen Reichen feiner Punkte, die gegen die Spitze ver- schwinden, die Zwischenriume eben; braun, die Schulterhécker glinzend schwarz, eine schmale Querbinde in der Mitte der Decken, ausserdem eine schmale Liingsbinde zwischen der 6. CLERIDEN AUS SOMALI-LAND 547 und 7. Punktreihe von der Schulter bis zu dieser Querbinde (ihnlich wie bei Tillus elongatus L. var. hyalinus Strm.), die Naht und der dusserste Seitenrand gelb. Unterseite und Beine gelb, Kniee geschwàrzi. Diese Art ist an dem glinzend schwarzen Schulterhécker leicht zu erkennen. 5. Phloeocopus tricolor Guér. Diese Art scheint eine grosse Variabilitàt zu besitzen. 3 Exem- plare entsprechen der Form cnaequalis Reitt. (Bestimmungstab. der Cleridae 1894, p. 13), haben also schwarzen Kopf und schwarzes Halsschild, letzteres sehr stark, glinzend, ferner die Punktierung nicht in Reihen, sondern grob gedringt. Ein an- deres Exemplar, dessen Kopf und Halsschild mehr rotbraun sind, namentlich am Vorderrande des letzteren, zeigt dagegen deutliche Punktstreifen auf der vorderen Hilfte der Flugeldecken bis durch die gelbe Quermakel hindurch. — 4 Exemplare von Lugh und Bardera, wie das sehr stark verlingerte letzte Fuhlerglied zeigt, lauter 2. 6. Phloeocopus apicalis nov. sp. Niger, griseo-hirsutus, capite nigro, densissime punctato, antennis rufis, articulo ultimo in mare longissimo, prothorace nigro vel piceo, punctato , canaliculato , lateribus fere recto, antice transversim im- presso, elytris basi sanquineis, tum nigris, pone medium fascia flava, usque ad fasciam grosse seriatim foveatis, post medium densissime et subtilissime seriatim punctatis, pedibus rufis vel piceis, pectore rufo, abdomine piceo. — Long. 9-11 mm. — Bela, Banas, 1893, Ruspoli; Lago Bass Narok, Sept. 1896, Bottego. Kopf schwarz, matt, sehr dicht und missig stark punktiert, fast runzelig, Vorderrand des Clypeus, Oberlippe und Taster rotgelb, Mandibeln glinzend schwarz; Fuhler rot, das Endglied bei sehr verlingert, bei einem Exemplar ist es fast so lang wie die wbrigen Glieder zusammen, bei einem andern sogar deutlich linger. Halsschild pechbraun bis schwarz, an den Seiten fast gerade, dicht, am Vorderrande etwas sparsamer punktiert, wenig glinzend, in der Mitte mit kurzer und fiacher, aber deutlicher Lingsfurche, vor derselben quer breit eingedrickt, 548 S. SCHENKLING an der Basis eingeschnurt. Fliigeldecken vorn fast bis zur Mitte rot, hinten schwarz, etwas hinter der Mitte im schwarzen Felde eine gelbe Querbinde, die bis an den Rand reicht und entweder an der Naht schmal unterbrochen oder zusammenhingend ist; von der Basis bis genau zum Beginn der gelben Binde 10 Liings- reihen grosser Griùbchen, Zwischenriume eben, sehr fein punk- tuliert, von der gelben Querbinde an viel feiner und sehr dicht punktiert bis zur Spitze, die Punkte aber auch hier in deutlichen, sehr engen Reihen stehend, dazwischen iusserst fein punktuliert; die Naht ist in ihrer ganzen Ausdehnung erhaben. Die ganze Oberseite mit weissen Haaren bekleidet, besonders dicht am Vorderteil des Kopfes und an der Spitze der Fligeldecken. Beine rot bis pechschwarz, kréftig punktiert und dicht behaart. Brust rot, punktiert, glinzend, sehr fein behaart. Abdomen linger behaart, schwarzbraun. Von allen iùbrigen PAloeocopus- Arten, die sich in der Farbung meist sehr aihneln, durch die eigentumliche Skulptur der Decken- spitze leicht zu unterscheiden. — 3 Ex., 2 7 und 1 9. 7. Stigmatium setigerum nov. spec. (Phaeocyclotomus Kuw.). Converxum, rufo-brunneum, nitidum, occipite castaneo , densis- sime et subtilissime punctato, fronte dilutiore, fere glabra, nitidis- sima, prothorace rufo-brunneo, nitidissimo , in medio profunde et transversim impresso , elytris basi apiceque rufis, macula magna nigra cum puncto rufo, albo densissime piloso, antennis pedibusque rufis, abdomine nigro. — Long. 8 mm. — Lugh, Decemb. 1895, Bottego. Stark gewòlbt, die breite Stirn und das Halsschild lebhaft gliinzend. Kopf dunkelbraun, vorn heller, Oberlippe gelblich, Mandibeln gelb, an der Spitze schwarz, Taster gelbbraun; Scheitel sehr dicht und fein punktiert, deshalb matt, Stirn sehr fein punktiert und sehr wenig behaart, deshalb lebhaft glinzend, Vorderteil des Kopfes sowie dessen Seiten linger grau behaart, an den Seiten auch mit einzelnen weissen Borsten; Fiihler braun, an der Basis heller, Halsschild rotbraun, deutlich schmiiler als die Fligeldecken, etwas breiter als lang, an den Seiten stark gerundet, hinten tief eingeschnirt, etwas vor der Mitte mit CLERIDEN AUS SOMALI-LAND 549 einem tiefen Quereindriick , der bis auf die Unterseite reicht und sich hier dem Vorderrande nihert; der Teil vor dem mittleren Quereindruck ist dusserst fein gerunzelt, der ibrige Teil sehr fein und entfernt punktiert, das ganze Halsschild daher gliinzend, uberall, besonders an den Seiten, weiss behaart, am Vorderrande auch mit einigen starken, schwarzen Borsten. Schildchen dicht weiss tomentiert. Flugeldecken hinter der Mitte verschmilert, an den Seiten hinter der Schulter eingedrickt, daher die Schul- tern winklig vorragend; bis etwas hinter die Mitte gestreift punktiert, vorn tief, nach hinten flacher, die Zwischenriume fein runzelig, an der Naht entlang deutlich gekòrnt, ebenso in einigen Zwischenriumen an der Basis und an der Spitze; gelb- rot, in der Mitte ein grosser gemeinschaftlicher, bis zum Rande reichender schwarzer Fleck, so dass ausser der Basis nur das hintere Funftel der Flugeldecken sowie der umgeschlagene Sei- tenrand der Decken rot bleiben, auch eine rundliche Makel etwa in der Mitte des schwarzen Fleckes, von der zweiten bis zur sechsten Punktreihe reichend, ist rot, jedoch durch eine dichte weisse Behaarung wird diese rote Grundfarbe verdeckt; die Fli- geldecken sind ùberall weiss behaart, am dichtesten auf dem eben erwihnten roten Punkte und an der Spitze, iber die Flù- geldecken verstreut finden sich ausserdem einzelne sehr kraftige und ziemlich lange schwarze Borsten, besonders an der Basis und an der Spitze. Unterseite schwarz, weiss behaart, die Hin- terbrust mit sehr dichtem Haarfilz; die Abdominalringe oben mit Ausnahme des letzten rot. Beine rot, mit langen, dichten weissen Haaren und weissen Borsten. Dem Stiginat. obockianum Fairm. am nachsten stehend, von ihm unterschieden durch die starken, schwarzen Borsten, den roten Fleck innerhalb der schwarzen Flùgeldeckenmakel, die schwarze Unterseite und die dicht befilzte Hinterbrust. — 1 Exemplar. 8. Necrobia rufipes De G. — 5 Exemplare von Lugh, Daua, Hauacio und Dime. 9. Opetiopalpus nigriceps nov. sp. Ovatus , subnitidus, niger, thorace, pedibus antennisque basi 550 S. SCHENKLING testaceis, thorace subtiliter punctato , lateribus rotundato - ampliato, elytris fortiter, minus confertim punctatis. — Long. 2,5 mm. — Da Dimé al Bass Narok, VIII-IX, 1896, Bottego. Schwarz, Halsschild, Beine und Basis der Fihler rotgelb. Kopf etwas glinzend, sehr fein und dicht punktiert, schwarz mit schwachem Erzschimmer, Lippe und Taster rotgelb; Filer bis an die Basis des Halsschildes reichend, schwarz, die 4 ersten Glieder rot, Keule gross, das Endglied fast so lang wie die beiden vorhergehenden Glieder zusammen, an der Spitze abge- stumpft. Halsschild 11/, mal so lang als breit, an den Seiten gerundet erweitert, nicht geziihnt, mit der grissten Breite in der Mitte, an den Seiten und hinten deutlich gerandet, der Rand an den Seiten etwas aufgebogen , iberall dicht und fein punktiert, glinzend, rotgelb. Schildchen klein, fein punktiert, schwarz. Flugeldecken 21/, mal so lang als das Halsschild, nach der Mitte zu etwas verbreitert, miissig dicht und kraftig punk- tiert, an den Seiten dichter; schwarz, glinzend. Die ganze Oberseite schwarz behaart, auf den Fligeldecken sind die Haare langer, stehen aber mehr einzeln. Beine gelbrot. Steht den Opetiop. scutellaris Panz., sabulosus Motsch. und bicolor Cast. nahe, von allen dreien durch die mehr eiférmige Gestalt und das in der Mitte stark verbreiterte Halsschild un- terschieden, von ersterem ferner durch den schwarzen Kopf und die schwarze Fuhlerkeule, von letzterem durch die roten Beine, die vier roten Basalglieder der Fuhler und die ganz schwarzen Fligeldecken, von sabulosus durch die schwarze Brust unterschieden. — 1 Exemplar. INSECTES DE LA DERNIERE EXPEDITION BOTTEGO PLATASPIDINAE par A. L. MONTANDON 1. Pseudoponsila puncticeps, Montand. (Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. di Genova, Ser. 2.8, Vol. XV, 6 Aprile 1895, p. 98). Lago Bass Narok, Septembre 1896. 2. Coptosoma Bottegoi, nov. sp. — Noir, legérement bronzé, brillant; avec la plus grande partie des joues, la double marge sur les cétés du pronotum; des taches assez grandes sur le devant du pronotum, derrière le niveau des ocelles; deux petits traits transversaux, assez allongés mais très étroits sur le disque du pronotum, un de chaque còté derriére les cicatrices et au devant du sillon transversal; une tache sur |’ angle huméral; marge élytrale; quatre taches sur la base de l’écusson, deux de chaque còté, une triangulaire sur l’extrémité de la callosité basilaire, l’autre transversale, étroite, sur le petit bourrelet qui . fait suite extérieurement a la callosité basilaire ; un double liseré sur tout le pourtour externe de l’écusson, le liseré interne trois fois plus large que l’externe ; jaunes. Ces deux liserés de l’é- cusson sont séparés par le faible sillon noir intramarginal qui entoure l’écusson sur ses còtés externes. Téte lisse brillante avec quelques rides transversales très su- perficielles sur le tylus et quelques vagues points enfoncés a peine visibles devant les ocelles, vertex lisse sans points enfoncés appréciables. Joues arrondies subtronquées en avant, étroitement brunes sur leur bord externe, un peu plus largement noires le long du tylus, pas plus longues que ce dernier qui est libre a peine rétréci à son extrémité; les taches jaunes des joues tron- quées en arriére au niveau du milieu des yeux. uo 902 A. L. MONTANDON Ponctuation du pronotum et de l’éècusson très faible et espacée, nulle sur le disque; les taches jaunes humérales du pronotum re- joignant l’extrémité de la bordure latérale jaune; le sillon qui sé- pare le double liseré latéral du pronotum en ligne droite, enfoncée, ponctuée, coupant postérieurement le bord externe, formant la li- mite interne des dilatations latérales, mais n’atteignant pas tout a fait en avant le bord antérieur du pronotum en étroit bourrelet bien accentué, ininterrompu, sur lequel le liseré latéral externe jaune se coude et se prolonge de chaque còté jusque derriére le niveau du milieu de l’ceil. Sillon transversal du pronotum en dépression peu accusée, mais bien visible et ponctuée méme sur le disque. Callosité basilaire de l’écusson faible, mais bien limitée en arriére par une ligne enfoncée très faible quoique visible méme sur le disque. Liseré jaune interne de l’écusson a peine élargi et très faiblement remontant au milieu en arriére au dessus de la piéce genitale 9 (07 inconnu). Antennes jaunàtres légérement pubescentes, un peu rembrunies sur leurs deux derniers articles; pattes jaunàtres pubescentes comme les antennes, avec les fémurs bruns; tibias non sillonnés, au moins à la paire postérieure. Abdomen presque lisse avec des rangées transversales de points enfoncés espacés plus visibles sur la base et l’extrémité des segments; le bord externe de l’abdomen ainsi qu'une assez forte virgule calleuse sur le bord de chacun des segments, jaunes. Piéce génitale 9 large, noire assez étroitement bordée de jaune à sa partie supérieure. Longueur 2,8 — largeur 2,6 millimétres. Da Mat-Agoi a Lugh. Novembre 1895. Par sa téte lisse cette espèce rentre dans le groupe des C. marginellum, Dall., limbatellum, Stal et Stali, Montand. Elle sen distingue facilement par sa teinte légèrement bronzée, par les liserés et les taches du pronotum et de l’écusson plus étendus et plus nombreux, la forme moins convexe, la ponctuation beaucoup moins accentuée. 3. Coptosoma alienum, nov. sp. — Forme trés convexe, partie antérieure du pronotum et téte fortement déclives : d'un noir PLATASPIDINAE i 553 brillant; avec la surface des joues, un double liseré sur les cotés du pronotum et deux assez grandes taches sur son bord antérieur ainsi que deux trés petits points sur son disque; la plus grande partie des élytres; quatre taches sur la base de l’écusson, deux de chaque còté, l’une subtriangulaire presque a Vextrémité de la callosité basilaire, l’autre transversale, assez large, sur le bourrelet faisant suite extérieurement a la callositè; un double liseré a l’écusson arrété en avant au tiers basilaire des cétés latéraux, jaunes; les liserés de l’écusson séparés par un sillon intramarginal brunatre, le liseré externe en dehors du sillon très étroit 4 peine rembruni; le liseré interne très large, au moins quatre fois plus large que l’externe, marqué par places à son còté interne de quelques très petits points espacés noirs. Surface de la téte avec des points enfoncés bien marqués, méme sur le vertex. Joues très étroitement noires sur leur bord externe, la surface jaune depuis le milieu des yeux, le coté interne assez largement noir le long du tylus; assez convergentes et arrondies en avant, mais non confluentes; tylus retréci a l’extrémité atteignant le bord antérieur, légérement brun au sommet. Pronotum et écusson presque lisses très finement et assez densément ponctués, la ponctuation un peu plus accentuée sur les cotés. Sillon transversal du pronotum en dépression très superficielle, méme sur les còtés, à peine visible sur le disque. L’étroit bourrelet du bord antérieur est entiérement noir, méme derriére les yeux; les taches jaunes du bord antérieur très trans- versales, un peu élargies a leur còté interne, s’étendent en dedans du bourrelet noir antérieur depuis le niveau du milieu de l’ceil jusqu’au niveau des ocelles et les petits points jaunes discoidaux assez rapprochés se trouvent situés devant le sillon transversal au niveau de l’extrémité interne des taches anté- rieures. Les liserés latéraux du pronotum se terminent en avant derriére le petit bourrelet antérieur noir, séparés par le sillon noir densément ponctué et elargi au milieu qui limite les dila- tations latérales a leur coté interne; ce sillon noir n’atteint pas SDA A. L. MONTANDON postérieurement le còté latéral qui se continue en arriére jaune lisse et calleux jusque sous l’angle humeral. Callosité basilaire de l’écusson faible mais cependant assez bien limitée en arriére par une très fine ligne enfoncée ininter- rompue, méme sur le disque où elle est néanmoins très peu visible. Liseré interne de |’ écusson légèrement rétreci au dessus de la pièce genitale 7; cette pièce aussi large que haute, verticale, noire, étroitement bordée de jaune sur les còtés latéraux et supérieurement, à còté inférieur entier, non échancré. Abdomen a ponctuation assez fine en lignes transversales, noir avec le bord externe jaune et une tache longitudinale un peu oblique, jaune, calleuse sur le bord externe de chaque seg- ment, n’atteignant pas postérieurement l’extrémité des segments. (¢ inconnue). Longueur 2,2 mill. — largeur 2 millimétres. Dai Badditu a Dimè (Juin- Aout 1896). De forme beaucoup plus convexe que l’espèce précédente le C. alienum, Montand. rentre dans le groupe des C. adjunctum, Montand. et C. oculator, Reiche et Fairm. dont il se distingue par la ponctuation a peine plus accentuée, par le double liseré et les taches discoidales du pronotum. Il ressemble aussi beaucoup à C. nothum, Montand., mais ce dernier plus fortement ponctué a en outre sur le pronotum une tache jaune humérale et le disque immaculé ; la ponctuation de la téte est a peine visible, le vertex presqu’entiérement lisse; le liseré de l’écusson (au moins chez les 9) est élargi en arrière où il remonte légérement en angle obtus, et il atteint la base sur les cotés latéraux. Bucarest, Janvier 1899. DESCRIPTIONS OF TWO NEW SPECIES OF MYLABRINAE COLLECTED DURING CAPT. BOTTEGO S LAST EXPEDITION BY MRS. M. K. THOMAS Mylabris distinctus, n. sp. — Black, opaque glabrous; the head and prothorax rugose; coarsely punctured, and covered with coarse black hairs, with median shining line, and an impression between the eyes. The elytra which are closely and finely punctured and only slightly pubescent are black with three distinct yellow transverse bands almost equi-distant from each other, the first starting from just below the shoulder which is black, and the third ap- proaching the apex which is also black; each of these bands extend from the margin to the suture with the exception of the last, which does not touch the suture, and thus may be said to form a long oval transverse marking rather than a band. The antennae are red, with the exception of the first and second joints which are black and the third joint which is in- fuscated. The underside, legs and tarsi are all black covered with thick yellowish pubescence interspersed with long black hairs. Length 25, breadth 9 millim. Hab. Somaliland, Brava, October 1895. Coryna somalica, n. sp. — Oblong, black opaque, pubescent; the head and prothorax rather coarsely punctured, and covered with thick yellow pubescence, interspersed with longish black hairs; there is an elevated median line down the centre of the head. The elytra which are rugose and coarsely punctured, with fine short yellow pubescence, are black with two yellow lon- 556 M. K. THOMAS gitudinal markings starting from the base and extending almost the entire length of each elytron; the outer or marginal one is straighter and shorter than the inner one, which approaches but does not touch the suture, and which towards the apex becomes jagged or sinuated. The antennae are black, and the underside, legs and tarsi also black with yellow pubescence. Length 9, breadth 5 millim. Hab. Somaliland, between Mat-Agoi and Lugh, November 1895. DIE CLEITAMIA-ARTEN NEU -GUINEA S NEBST BESCHREIBUNG EINER NEUEN GATTUNG. Von D.* KoLoMAN KERTESZ (Taf. VII). Die Gattung Cleitamia wurde von Macquart in den Suit. a Buff. II, 440, 1835, fur Ortalis Astrolabei Boisd. mit folgender Charakteristik aufgestellt: « Troisiéme article des antennes oblong ; style plumeux. Cellule marginale fermée 4 l’extrémité; deuxiéme postérieure appendiculée ». Walker’s Poticara triarcuata, die er in den Proc. Linn. Soc. V, 246, 65, beschrieb, erwies sich als Synonym zu Cleitamia Astrolabei Boisd. Bis in neuester Zeit stand die Gattung mit der einzigen Art aus dem indo-malayschen Archipel da, und erst im XVI. Bande der Ann. Mus. Civ. Gen. finden wir drei neue Arten von Osten- Sacken beschrieben, nahmlich: liturata, amabilis und rivellioides. Als letzte schliesst sich an die Reihe die von mir in den Természet- rajzi Fuzetek XXI, 1898, p. 494, aus der dipterologischen Ausbeute Bird’s beschriebene Cl. Osten-Sackent. Vor kurzem erhielt ich aus dem Museo Civico in Genua die von Dr. L. Loria in Neu-Guinea gesammelten Dipteren, unter welchen sich nebst Astrolabez, liturata und Osten-Sackeni noch vier, in diese Gattung gehòrende neue Arten befinden, deren eine aber so auffallend abweicht, dass fur sie die Errichtung einer eigenen . Gattung ganz begriindet ist. Diese Gattung, die ich Loriomyia nennen will, unterscheidet sich am auffallendsten dadurch von der Gattung Cleitamia, dass die hieher gehòrende Art nicht metallisch blau oder grin ist, sondern rostroth und das die 558 K. KERTESZ Fligel nicht hyalin sind mit Binden und Flecken, sondern schwarzbraun, mit runden, durchscheinenden Tropfen. Die Gattungsdiagnose der Gattung Cleztamia gebe ich in Fol- genden. CLEITAMIA Maco. Suit. à Buff. II, 440, 1835. Erzgriine oder blaue Arten von mittlerer Grosse. Der Kopf quer, von Vorne nach Hinten zusammengedrickt, so breit (9) oder breiter (7) als der Thorax. Untergesicht meistens mehr- weniger ausgehohlt, manchmal fast gerade absteigend. Stirne in beiden Geschlechtern fast gleichbreit; am Scheitel im Augen- winkel je eine metallisch glinzende Wulst. Fuhler nickend; drittes Glied verliingert; Borste ruckenstindig, gefiedert. Der Thorax ist trapezformig, vorne verengt. Hinterleib verhalt- nissméssig dunn, linglich eiformig, hinten zugespitzt. Flugel hyalin, mit Flecken und Binden. Randader bis zur Mundung der vierten Lingsader reichend, gedornt. Erste Liingsader doppelt, der Hauptast weit vor der Flùgelspitze in die Randader mindend, gedornt. Diese mundet entweder bogenférmig aufsteigend in die Randader (z. B. bei Gestro:), oder geht ohne Beugung sanft in diese uber. Die zweite Lingsader biegt sich an ihrem Ende zur Ersten hinauf, und liuft knapp neben dieser, sich etwas nach aussen beugend, in die Randader, und nimmt an der Ver- dickung dieser, Theil. Die dritte Lingsader ist immer, wenn auch spaarsam, bedornt; sie macht hinter der kleinen Querader einen Bogen, dessen Liinge bei den einzelnen Arten verschieden ist, und verliuft dann entweder fast gerade, oder eine w for- mige Schwingung machend in den Flùgelrand. Die sechste Léng- sader erreicht den Fliigelhinterrand. Die beiden Queradern sind einander ganz nahe geriickt. Hintere Basal- und Analzelle sind gleichlang. Die Beine sind schlank, ziemlich lang. DIE CLEITAMIA-ARTEN NEU - GUINEA S 559 Tabelle zur Bestimmung der Cleitamia - Arten Neu-(Guinea's 1 (12) Schildehen mit vier Borsten. 2 (9) Auf der Fliigelfliiche ein mehr-weniger runder Fleck. 3 (6) Der runde Fliigelfleck nimmt die ganze Hreite des Fliigels ein. 4 (5) Die braune Fiirbung der Fliigelwurzel ist gering, beschrinkt sich auf die Fliigelmitte; die Borsten an der Spitze des Schildchens sind viel linger als die auf der Seite . . Jliturata O. S. Die braune Firbung an der Fliigelwurzel ist ut cS ar ausgedehnt, und nimmt fast die ganze Flii- gelbasis ein; Schildchenborsten fast gleich lanoggp-astiin. amabilis O. S. 6 (3) Der runde Fliigelfleck bangt mit n Fliigel. rande nicht zusammen. 7 (8) Der runde Fliigelfleck hingt mit der iibrigen Fliigelzeichnung zusammen . . . Astrolabet Boisd. 8 (7) Der runde Fliigelfleck hingt ERO mit ae iibrigen Fliigelzeichnung zusammen . . . similis n. sp. 9 (2) Auf der Fliigelfliiche kein runder Fleck. 10 (11) Vom unteren Fliigelrande entspringt eine, nach vorne gerichtete sichelfirmige Binde. Osten-Sackeni Kert. 11 (10) Vom unteren Fliigelrande entspringt keine nach vorne gerichtete sichelfirmige Binde. rivellioides O. S. 12 (1) Schildchen mit sechs Borsten. 13 (14) Fliigelzeichnung gelbbraun. . . . . . . Réderi n. sp. 14 (13) Fliigelzeichnung dunkelbraun . . . . . . Gestroî n. sp. Beschreibung der Arten. 1. CI. liturata 0. S. Cleitamia liturata Osten-Sacken, Ann. Mus. Civ. Genova, XVI, p. 468. » » v. d. Wulp, Catal. Dipt. South Asia, p. 178. Zur Beschreibung Osten-Sacken’s habe ich nichts weiteres zu bemerken. Sie lautet: . This species is exceedingly like C. amabilis in the coloration of body and wings; but the an- tennae are darker, the halteres yellow (instead of black); apex of the wings has no other brown border but that, natu- rally formed by the brown color of the costal vein; the brown pattern on the proximal half of the wing is different, the space 560 K. KERTESZ between the costa and the fifth vein not being entirely filled out with brown. The venation is different; the second vein does not form that bold curve upwards, to come in contact with the first before its tip, and then gradually merge in the costa, but takes the ordinary course, with gentle sinuosities and ends in the costa a little beyond the tip of the first vein. The structure of the costa in the male is very peculiar: there is a distinct depression or sinus about the middle of the anterior margin, in consequence of which the costa comes almost in contact with the first vein, the latter being free at both ends only. The costa shows, at its proximal end, a peculiar swelling abouth 2 mm. long., with an abrupt, rounded ending, and a cross-suture before the middle; it is clothed with a microscopic pubescence ”. Lange 8,5-9 mm. Neu-Guinea, Paumomu riy., IX-XII, 1892 (Loria). 2. Cl. amabilis O. 5. Cleitamia amabilis Osten-Sacken, Ann. Mus. Civ. Genova, XVI, p. 468, fig. » » v. d. Wulp, Catal. Dipt. South Asia, p. 178. In Loria’s Ausbeute befindet sich diese Art nicht. Die Be- schreibung lautet nach Osten-Sacken: ,, 7. Face yellowish, opaque, more reddish above, silvery below the antennae; front dark brown or black, subopaque, with a velvet-black angular crossband above the antennae; on each side of this band the orbit of the eye is silvery; upper part of the front on each side with a round, opaque, velvety spot; above these spots, the vertex is metallic-blue; posterior orbits silvery. Antennae brown; third joint reddish-yellow ; arista brown, short plumose, yellow at base. Thorax reddish-brown, darker in front, opaque: pleurae with a sericeous down, more distinct posteriorly. Abdomen shining-black, with greenish-metallic reflections, clothed with a microscopic, whitish pubescence (distinct from a side view only), and with half a dozen stiff, long bristles at the tip (in the 7). Halteres black. Legs black; femora, except the ends, yellow; front coxae yellow. Wings: a large triangular brown spot oc- DIE CLEITAMIA-ARTEN NEU - GUINEA S 561 cupies the whole proximal half; the apex of the (inverted ) triangle is near the hind margin, without touching it; the base rests on the costa; within the triangle there is a triangular hyaline spot, also resting on the costa, and leaving only a narrow stripe of brown between it and a coarctate hyaline crossband, crossing the middle of the wing (in some specimens it is interrupted in the middle). Beyond this hyaline crossband , a broad brown one, expanded in the middle, reaches from the costa to the posterior margin; between it and the apex, the space is hyaline, except that the costa has a narrow, but well defined brown edge, of perfectly equal breadth, which almost reaches the end of the fourth vein. Length 8-9 mm. Hab. Hatam, New-Guinea (Beccari 1875); seven male spe- cimens ”’. 3. Cl. Astrolabei Boisp. Ortalis Astrolabei Boisduval, Voyage de l’Astrolabe, Ent., 668, pl. 12, fig. 17. Poticara triarcuata Walker, Proc. Linn. Soc. V, 249, 65. Cleitamia Astrolabei Macquart, Suit. à Buff. II, 440, pl. 19, fig. 4. » » Macquart, Dipt. exot. II, 3, 204, pl. 27, fig. 7. » » v. d. Wulp, Tijdschr. v. Entom. XI, 118, 18, pl. 4, fig. 9-12. » » Osten-Sacken, Ann. Mus. Civ. Genova, XVI, 468. » » v. d. Wulp, Catal. Dipt. South Asia, 178. Der Kopf des Ménnchens ist breiter als der des Weibchens, und bei den einzelnen Minnchen verschieden. Untergesicht beinweiss, ausgehòhlt. Stirne in der Mitte braunroth, schwarz bereift, mit einigen goldgelben Haaren. Die Partie an den Seiten der Fuhler ist goldgelb glinzend, in der Mitte mit einer braunen Querbinde. Von diesem goldgelben Theile zieht sich neben den Augenrand uber die Mitte der Stirn eine sich verschmilernde Strieme. Scheitel metallisch blau. Hinterkopf oben schwarz, unten braungelb, weisslich bestiubt. Backen, der hintere Augenrand und die Fuhlergruben silbergliinzend. Fihler rostbraun, das dritte Glied dunkler, am Oberrand dunkelbraun. Thorax metal- lischblan, grau bestiubt, mit anliegenden, kurzen schwarzen Borsten dicht versehen. Vor der Mitte befindet sich zwischen den Nihten eine braune Querbinde, Schildchen manchmal violett Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.4, Vol. XIX (7 Marzo 1899) 36 562 K. KERTESZ glinzend, mit vier Borsten. Hinterleib metallisch schwarzgrin , mit anliegender, fahlgelber, dichter Behaarung. Beine gelblich; die Vorderhùften rothbraun; die Spitze der Schenkel, die Schienen und Tarsen schwarzbraun, mit kurzer, dichter, schwarzer Be- haarung. Die Tarsen auf der Unterseite goldgelb behaart. Fligel hyalin. Fligelmitte von einer dunkelbraunen Makel ausgefiillt, die hinten in der Winkelgegend der fiunften Lingsader und hinteren Querader bis zum Fligelrande reicht und nach vorn, aussen und hinten mehrere Ausliufer entsendet; von den nach vorn abgegebenen vier Asten erreichen die inneren drei ganz gerade den Fligelrand, der vierte hingegen biegt nach aussen herum und verliuft am Fliigelsaume bis zur vierten Lingsader; mit diesen Saume fast parallel entspringen am oberen-dusseren Rande des knotig verdickten Endtheils der Fliigelmakel noch zwei Aste, die bis zum hinteren Fliigelrande reichen; zwischen der funften und sechsten Lingsader hat die Makel einen kurzen und breiten Ast nach hinten. Schwinger dunkelbraun. Linge: 8-10 mm. Neu- Guinea, Paumomu riv. und Ighibirei (Loria). (N. Guinea, Kaiser Wilhelmsland, coll. v. Ròder, Hoym). 4. CI. similis n. sp. Kopf des Minnchens kaum etwas breiter als des Weibchens. Im ganzen der Ci. Astrolabei dusserst shnlich, doch ist das Un- tergesicht in der Mitte durch eine schwarze, in gewisser Richtung metallischgriin glinzenden Binde gequert. Der goldgelbe Saum der Stirne ist viel ausgeprigter, breiter. Der Hinterkopf ist fast ganz schwarz; Die Fihler lebhaft rothgelb. Am Thorax ist die silberweisse Bestiubung auf gewissen Stellen sowie auf der Quernath und dem Humeralcallus sehr intensiv; ausserdem bildet die Bestiubung am Vorderrand des Thorax eine sehr breite, abgekirzte Mittelstrieme. Beine gelb; Schienen und Tarsen dunkelbraun. Die Tarsen auf der Unterseite goldgelb behaart. Flùgel hell, mitt ahnlicher rauchbrauner Zeichnung wie bei rivellioides, nur mit dem Unterschiede, dass die am dusseren DIE CLEITAMIA-ARTEN NEU - GUINEA S 563 Saum derselben laufende braune Bogenlinie eine grosse, sich von der Mitte der Unterrandzelle bis zum hinteren Fligelrande erstreckende Makel einsliesst. Schwinger rothbraun, das Kélbchen schwarz. Linge 8-9 mm. Neu-Guinea, Moroka, 1300 m. (Loria). 5. CI. Osten-Sackeni Kerr. Cleitamia Osten- Sackeni Kertész, Természetrajzi Fuzetek, XXI, 494, fig. Untergesicht gelb, bis sepiabraun; von der Basis der Fùhler am inneren Augenrande bis zur Hilfte des Untergesichtes liegt eine tiefe, dunkelbraune, silbergliinzende Furche von der Liinge der Fùhler; am vorderen Ende dieser Furche entspringt ein brauner, das Untergesicht von der Seite und von Vorne umge- bender Chitinwulst. Stirne rothbraun, mit dunklerem Rande; hinter der Fuhlerbasis fast schwarz; der Augenrand silberglin- zend. Hinterkopf rothbraun, silberglinzend. Fuhler gelb bis rothbraun, bis zur Mitte des Untergesichtes reichend; Fuhler- borste braun, gefiedert. Taster schmal keilformig, am Grunde hellbraun, sonst gelb, am Ende beborstet. Thoraxricken dunkel kastanienbraun, mit bliulichem Schimmer, dicht und kurz behaart; die Thoraxseiten hell gelbbraun. Schildchen von der Farbe des Thoraxrickens, mit vier Borsten. Hinterleib tief kastanienbraun , mit schwach violetten Metallglanz und kurzer réthlich goldgelber, dichter Behaarung. Hinterleibsende zugespitzt. Die Legeròhre von */, Linge des Hinterleibes, dreigliedrig ; erstes Glied schwarz, die zwei letzten hellbraun. Beine schwarz, kurz goldgelb behaart; Schenkel gelb, in der unteren Hiilfte angebriunt, mit kurzer, brauner Behaarung. Vorderhiften gelb. Flugel glasartig. Die Wurzelhilfte ist in der Mitte von einem dunkelbraunen, quer- liegenden Flecken ausgefiillt, der in der Mitte der Analzelle von der Form eines Viereckes glashell durchbrochen ist; ausserdem von einer, von der Vorderen Basalzelle entspringenden und in die dritte Hinterrandzelle hineinragenden, hellen Linie durchquert wird und nach aussen sechs dunkelbraune Querbinder entsendet. Die vier ersten dieser Querbiinder erreichen gerade den Flugel- 564 K. KERTESZ vorderrand, das finfte biegt am Fligelvorderrande fast rechtwin- kelig um, und bildet einen bis zur Fligelspitze verlaufenden Saum; das sechste erhebt sich, die hintere und gewéhnliche Querader aufnehmend, bogenfòrmig bis zur dritten Lingsader; endlich entspringt vom Aussenwinkel der vierten Liingsader eine allein stehende, die erste Hinterrandzelle durchquerende, nach oben verschwommene dunkelbraune Linie. Schwinger schwarz- braun, an der Basis gelb. Linge 8 mm. Neu-Guinea, Paumomu riv., IX-XII, 1892 (Loria) und Friedrich-Wilhelmshafen (Bird). 6. Cl. rivellioides 0. S. Cleitamia rivelliotdes Osten- acken, Ann. Mus. Civ. Genova, XVI, 469, fig. » » v.d. Wulp, Catal. Dipt. South Asia, 178. In Loria’s Ausbeute nicht vorhanden. Die Beschreibung Osten-Sacken's lautet: . 9. Head very much like that ot C. amabilis in coloring, only the face darker, reddish brown, with strong bluish-metallic reflections; more reddish above, and silvery under the antennae; orbits silvery, especially on both sides of the antennae and posteriorly; front black or brownish- black, subopaque; a velvet black crossband above the antennae and a pair of velvety spots higher up, before the vertex; the latter metallic-blue. Antennae reddish or reddish-brown, arista short-plumose. Thorax reddish-brown posteriorly, darker ante- riorly, opaque; an opaque brown, oblique stripe on each side alongside of the thoracic suture; pleurae reddish brown, with bluish, metallic reflections and slightly sericeous. Abdomen black, with a slight bluish-metallic lustre and a microscopic, whitish, erect pubescence. Halteres black. Legs black; femora yellow, except their ends; front coxae yellow. Wings subhyaline, with brown crossbands, not unlike those of a Aivellia-: the first, nearest to the base, runs obliquely through the second basal cell, along the tifth vein and before reaching the end of the latter turns to wards the posterior margin (inside of the 3° post. c.); the second, in the shape of a small inverted triangle, coalesces at DIE CLEITAMIA-ARTEN NEU - GUINEA S 565 its base with the brownish-yellow costal cells, fills out the proximal end of the marginal cell; where it is more yellowish- brown, and includes a hyaline spot, and touches with its apex the first band; the third band, about the middle of the wing, likewise ends in the first band, at the very point where the latter turns of from the fifth vein; the fourth covers both crossveins and is prolonged along the costa nearly as far as the fourth vein, in the shape of a narrow brown edge of equal breadth, thus forming a regular half a circle. Length about 8 mm. Hab. Hatam, N. Guinea (Beccari, 1875); seven females ”. 7. CI. Rébderi n. sp. Untergesicht fast gerade absteigend, sepiabraun, in der Mittel- linie mit einer Querfurche; Fuhlergruben silberglinzend; Fuhler gelb bis braun, Borste gelb, gefiedert. Stirn dunkel rothbraun, uber den Fuhlern sammtschwarz. Augenrand bis zur Stirnmitte silbergliinzend. Hinterkopf schwarzbraun mit zwei, unten zusam- menhiingenden, silberglinzenden Flecken auf der Mitte und am Augenhinterrand. Taster schwarz. Thorax und Schildchen violett schimmernd, mit rothbraunen, gegen den Vorderrand mit asch- grauem Tomente. Die Pleuren rothbraun, glinzend. Schildchen mit sechs langen Borsten. Hinterleib metallischblau glénzend, mit sehr kurzer, anliegender, gelblicher Behaarung. Legeròhre des Weibchens gelbbraun. Beine gelb; Tarsen oben schwarzbraun, unten goldgelb behaart. Fligel hell, mit fimf breiten, hell gelb- braunen und am Rande dunkel rauchbraun gesiiumten Quer- biindern, die alle von der Randader entspringen und in der Mitte des hinteren Fliigelrandes in eine breit abgerundete Spitze zusammenlaufen; die inneren drei liegen sehr nahe bei einander und verschmelzen schon hinter der zweiten Liingsader, die vierte kommt an der dritten Liingsader hinzu, verliuft zu beiden Seiten der Queradern bis zur Randader, biegt dort nach aussen um und verliuft saumartig bis hinter die dritte Langsader; zuletzt wird die fast ganz helle erste und zweite Hinterrandzelle, an der 566 K. KERTESZ vierten Liingsader, von einen durchquerenden Lingsband getheilt. Schwinger gelb, mit braunen Kopf. Lange 8-8,5 mm. Neu-Guinea, Paumomu riv., IX-XII, 1892 (Loria). Ich widme die Art den bekannten Dipterologen Herrn Victor von Réder in Hoym. 8. Cl. Gestroi n. sp. Untergesicht fast gerade heruntergehend, in der Mitte mit einer kaum wahrnehmbaren Querfurche, sepiabraun. Fihler- gruben silbergliinzend. Fubler réthlich gelb, drittes Glied liinglich oval, Borste gefiedert. Stirne matt, dunkel rothbraun; Augenrand bis zur Stirnmitte goldgelblich glinzend. Hinterkopf dunkelbraun, mit zwei silbergliinzenden unten zusammenhingenden Flecken auf der Mitte und ebensolchen am Augenhinterrand. Taster klein, schmal, braungelb. Thorax und Schildchen, mit hauptsichlich am Vorderrand stark ausgepriigter grauer Bestiubung, violett schim- mernd. Schildchen mit sechs langen Borsten. Hinterleib metallisch blau oder griin gliinzend, mit kurzer, anliegender, gelblicher Behaarung. Beine gelb; Tarsen schwarzbraun, auf der Unterseite mit goldgelber Behaarung. Haftlippchen goldgelb. Flugel gròs- stentheils von einer dunkel rauchbraunen Firbung ausgefiillt, welche theilweise durch glasshelle Stellen unterbrochen wird. Es befindet sich am Vorderrand des Fligels (Aussenrand) in der Vorderrandzelle, zwischen der Rand- und ersten Liingsader eine verwaschene gelbliche Firbung mit einem graulich getriibten Liingsstrich, unten diesem befindet sich zwischen der ersten und zweiten Lingsader ein grésserer glassheller Fleck, welcher durch ein Querband in zwei Theile getrennt wird. In der zweiten Unterrandzelle befinden sich zwei kleine glasshelle Flecke dicht am Unterrand der zweiten Lingsader. Von der, in der Mitte des Fliigels, befindlichen braunen Firbung geht wiederum ein braunes, etwas verwaschenes Band, bogenfòormig nach dem Vor- derrand (Aussenrand) des Fligels und. endet zuletzt sich ver- schmàlernd etwas hinter der dritten Liingsader. Ein kleiner unbe- deutender verwaschener brauner Fleck beginnt an der vierten DIE CLEITAMIA-ARTEN NEU - GUINEA S 567 Liingsader, verschwindet aber bald wieder. Fast am Ende in der Discoidalzelle ist ein glassheller Fleck sichtbar. Die Grenze der braunen Fligelfirbung in der Mitte endigt vom hinteren (innern) Rande kommend, etwas hinter den beiden Queradern, sich in einem sanften Bogen nach aussen zum Vorderrand hin- ziehend. Die Art variiert in der Fligelzeichnung. Schwinger schwarzbraun. Linge 11-12 mm. Neu-Guinea, Moroka, 1300 m. VII-XI, 1893 (Loria). Zu Ehren des Herrn Vice-Directors des genueser Museums R. Gestro benannt. LORIOMYIA (') nov. gen. Rostgelbe grosse Art. Der Kopf von vorne nach hinten etwas zusammengedrickt ; Hinterkopf kaum gepolstert. Untergesicht etwas erhoben, vor dem Mundrand etwas ausgehòhlt; Fuhler- gruben fast so lang als das Untergesicht, Fuhler halb so lang. Drittes Fuhlerglied kurz, linglich eiformig; Fuhlerborste an der Basis des dritten Fuhlergliedes eingefùgt, gefiedert. Stirn in beiden Geschlechtern breit. Taster dunn und schlank. Thorax lìinglich elliptisch, vorn etwas verschmilert. Schildchen flach, mit vier Borsten. Hinterleib kurz, flach, schmal. Beine ziemlich lang, dunn. Flugel doppelt so lang als der Hinterleib, dunkel mit hellen Tropfen. Aderverlauf ahnlich wie bei Clectamia, doch ist die Analzelle nicht abgerundet, sondern spitz ausgezogen. 1. Loriomyia guttipennis n. sp. Rostgelb. Untergesicht glinzend schwarzbraun, beim Weibchen rostgelb. Fuhlergruben silberschimmernd. Stirne rostgelb, uber den Fuhlern beim Mannchen in gròsserer oder geringerer Aus- dehnung mattschwarz; beim Weibchen befindet sich iber den (') Ich erlaube mir diese Gattung Herrn Dr Lamberto Loria zu widmen, der das britische Neu-Guinea eingehend erforschend, von dort reiche zoolo- gische Sammlungen mitbrachte, die sich gegenwirtig im Museo Civico von Genua befinden. 568 K. KERTESZ Fihlern ein halbmondformiger brauner Fleck. Hinterkopf rostgelb. Fiihler und Taster rothbraun; Thoraxricken rostgelb, mit drei schmalen schwarzen Lingsstriemen, deren mittlere sich auch auf dem Schildchen fortsetzt, und zwei Seitenstriemen, die hinter dem Prothoracalstigma anfangen und sich bis zur Fligelwurzel ziehen. Brustseiten des Minnchens vorn glinzend schwarz, sonst rostgelb, bei dem Weibchen ganz rostgelb. Der erste Hinterleibsring rostgelb, mit einer schwarzen Mittelstrieme, die ibrigen drei Ringe glinzend schwarz. Legerdhre des Weibchens schwarz. Beine rostgelb. Flùgel schwarzbraun, nur am Hinterrande lisst die schwarzbraune Farbe einen halbmondformigen Fleck frei und ausserdem sechs gréssere runde Tropfen, u. z. je einen an den Vorderrand-, Unterrand-, vorder Basal-, Discoidal-, erste und zweite Hinterrandzelle, ein kleiner Tropfen in der ersten Hin- terrandzelle befindet sich hinter dem gròsseren gegen die Flù- gelspitze zu. Bei einem Exemplar sind ausserdem einige kleinere Tropfen in der zweiten Hinterrandzelle, u. z. auf dem einen Fligel fiinf, am zweiten zwei vorhanden. Schwinger rostgelb, mit braunen Kopf. Lange 12-13 mm.; Fligellange 21-23 mm. Neu-Guinea, Moroka, 1300 m. VI-XI, 1893 (Loria). ERKLARUNG DER TAFEL VII. Fig. 1. Cleitamia liturata O. S. LS > amabilis O. S. 3 » Astrolabei Boisd. » 4 > similis n. sp. i AL » Osten - Sackeni Kert. (i. > rivellioides O. S. at > Roderi n. sp. >» 8. » Gestroi n. sp. 9A. Loriomyia guttipennis n. gen. n. sp. EUCNEMIDES ET ELATERIDES RECOLTES A L'ILE NIAS PAR M. U. Raap EN 1897 ET 1898 par ED. FLEUTIAUX , EUCNEMIDES. 1. Fornax scutellaris Fleut. 2. Fornax tumidicollis Redt. 3. Scython coloratus Bonv. Raapia n. g. Corps oblong, très atténué en arriére. Téte assez convexe. Epistome grand. Antennes ne dépassant pas la base du prothorax, longuement pectinées à partir du troisiéme article. Pronotum trés convexe, fortement atténué en avant; angles postérieurs fortement échancrés. Elytres graduellement rétrécis a partir de la base, distinctement striés. Saillie prosternale trés longue, paralléle, prolongée en lame horizontale ne se logeant pas dans la cavité mésosternale, coupée carrément au sommet et méme échancrée. Sillon antennaire trés large, peu profond, plus de deux fois plus large a la base, que le bord postérieur des pro- pleures, rétréci en avant. Cavité antérieure du mesosternum ru- dimentaire. Epipleures des élytres larges, fortement rétrécies en arriére. Episternes métathoraciques élargis en arriére. Hanches postérieures légérement dilatées en dedans; leur bord externe plus large que le bord inférieur des épisternes. Dernier segment 570 ED. FLEUTIAUX abdominal très atténué et légèrement comprimé. Tibias posté- rieurs un peu plus longs que les tarses; premier article des tarses postérieurs plus long que les autres réunis. Ce genre vient se placer dans le voisinage des Cafolus, Semno- dema, Calyptocerus. Il est extremement remarquable, a cause de l’échancrure des angles postérieurs du pronotum et surtout par la forme de la saillie prosternale qui n’est pas rétrécie en arrière, mais longue, paralléle et tronquée carrément au sommet, c'est un cas unique qui mérite a lui seul une coupe générique nouvelle. 4. Raapia galboides n. sp. Long. 6 mm. ?/,; larg. 2 mm. '/,. Corps oblong, assez large, très atténué, convexe; d’un brun noiràtre couvert d'une pube- scence jaune plus apparente sur la téte et le pronotum et formant au sommet des élytres une bande transversale biarquée au tiers postérieur et une tache apicale. Téte a ponctuation serrée. Épi- stome peu rétréci a la base, plus large que l'espace compris entre lui et l'oeil. Antennes noiràtres avec les deux premiers articles ferrugineux, deuxiéme article très petit, les autres lon- guement pectinés. Pronotum convexe très rétrécì en avant, assez fortement et rugueusement ponctué, sillonné au milieu, déprimé de chaque còté à la base; angles postérieurs échancrés. Elytres graduellement atténués en arriére, distinctement striés. Dessous à ponctuation forte s’effacant en arriére. Sillon antennaire large, peu profond, lisse, à peine brillant, saillie prosternale beaucoup plus longue que le prosternum lui-méme, paralléle dans toute sa longueur, coupée carrément au sommet; bord postérieur légè- rement échancré, ses angles aigus. Hanches postérieures sinuées en dedans, subdentées, puis rétrécies en dehors. Pattes d’un brun noiràtre; tarses ferrugineux. Cette curieuse espéce a l’aspect d'une Ga/ba dont le pronotum et les élytres seraient graduellement rétrécis. 5. Galba Wallacei Perr. ELATERIDES DE NIAS 571 ELATERIDES. 1. Agrypnus javanus Cand. 2. Alaus lacteus Fabr. Var. pubescence jaunàtre, taches noires plus étendues. 5. Alaus putridus Cand. 4. Oxynopterus Audouini Hope. 5. Megapenthes ligatus Cand. Une variété conforme a celle prise à Sumatra par Modigliani. 6. Ludius acutus Cand. 7. Ludius illotipes Cand. 8. Ludigenus politus Cand. 9. Agonischius sanguinipennis Cand. L'espèce et deux variétés a tache postérieure étendue en avant. Nora. — Je donne ci après une description qui rectifie une erreur commise dans un précédent mémoire: Viaggio di Leonardo Fea in Birmania e regioni vicine. — LXXI. Monommidae, Tri- xagidae et Eucnemidae (Ann. Mus. Civ. Genova (2) XVI (XXXVI), 1896, p. 535. Fornax attenuatus n. sp. vestitus var., Fleut., Ann. Mus. Civ. Gen. (2) XVI (XXXVI), 1896, p. 535. 7 mm. */,. Corps allongé, peu convexe, très atténué en arrière ; brun, couvert d’une pubescence claire. Téte a ponctuation peu serrée. Hpistome très rétréci a la base, plus de deux fois plus étroit que l’espace compris entre lui et l’ceil. Antennes ferru- gineuses; deuxiéme article subégal au quatriéme; troisiéme aussi long que les deux suivants réunis; cinquiéme plus long que le précédent; suivants graduellement allongés, le dernier terminé en pointe. Pronotum graduellement atténué a partir de la base, à peine deprimé en arriére, marqué d'une ponctuation forte, peu serrée et de deux impressions en avant de l’écusson. Elytres 572 ED. FLEUTIAUX graduellement atténués a partir de la base, indistinctement striés, la strie suturale seule marquée; ponctuation un peu rugueuse, s effacant en arriére. Dessous de la méme couleur, silion anten- naire étroit paralléle, bien limité en dedans. Bord postérieur des propleures plus court que l’externe. Saillie prosternale atténuée en arriére, subarrondie au sommet. Épisternes métathoraciques étroits paralléles, beaucoup moins larges que les épipleures des élytres 4 la moitié de leur longueur. Hanches postérieures for- tement dilatées en dedans. Pattes ferrugineuses; tibias posté- rieurs aussi longs que les tarses; premier article des tarses postérieurs aussi long que les suivants réunis. Carin Cheba, 900 a 1100 m., Mai a Décembre 1888 (L. Fea). Javais tout d’abord confondu cette espéce avec vestitus, la considérant comme une variété, mais un nouvel examen m’a conduit à l’en séparer. La forme de son pronotum et de ses élytres graduellement attenués 4 partir de la base, son aspect plus brillant, l’épistome plus étroit a la base, les épipleures des élytres plus larges permettront de l’en distinguer facilement. RECTIFICATIONS. Fornar niger Fleut., Ann. Mus. Civ. Genova (2) XVI (XXXVI), 1896, p. 577. = morosus Bonv. Dromeolus unicus Fleut., |. c., p. 559, est un Fornax du groupe morosus-puncticollis. Dromeolus Doriai Fleut., 1. c., p. 566, est un /ornax voisin de scutellaris. SUR UN NOUVEL APUS DE LA SOMALIE, CAPTURE PAR LE CAPITAINE BOTTEGO par M. E.-L. BOUVIER M. le D." R. Gestro, Vice-Directeur du Musée Municipal d’Histoire naturelle de Génes, ayant bien voulu me communiquer, pour en faire l’étude, quelques Apus recueillis en Somalie par le Capi- taine Bottego, je crois utile de relever ci-dessous les observations que jai pu faire sur ces Crustacés. Le bouclier dorsal est ovalaire, beaucoup plus long que large et, à partir du milieu, se retrécit graduellement en avant et en arrière; il présente ‘sur toute l’étendue de ses bords un liseré chitineux brunàtre des mieux caractérisés. Sa carène dorsale, qui est fort accentuée, s'étend depuis le bord postérieur jusqu’a la petite aire transversale qu'on observe en arriére des yeux; le bord libre de cette caréne est formé par un épaississement chi- tineux jaunatre dans lequel on distingue manifestement, en ar- riére, de petites denticulations rapprochées. L’échancrure posté- rieure du bouclier n’est ni large, ni profonde; elle présente a son milieu une saillie assez large et subaigué qui est due a un prolongement de la caréne; a droite et a gauche de cette saillie on compte, dans les deux sexes, de 11 à 13 dents spiniformes qui sont toutes légérement infléchies en dehors. Les dents les plus rapprochées de la caréne sont plus petites que les autres et s'atrophient ou disparaissent assez fréquemment; les autres sont fortes, assez réguliérement espacées et ne présentent jamais entre elles de petites dents intercalaires. La dent qui forme l’angle B74 E. L. BOUVIER externe de l’échancrure est un peu plus forte que les autres; le liseré marginal du bouclier est finement denticulé sur une certaine longueur, en avant de cette dent. La glande du test égale a peu près en longueur les °/, de la carène dorsale. Abstraction faite des filaments caudaux, la partie du corps qui dépasse en arrière le bord échancré du bouclier égale a peine la moitié de la longueur totale de cette expansion tégumentaire. Le nombre des segments formés par la partie découverte varie singuliérement d’un individu a l’autre; il est en moyenne de 17 à 19 chez les males et de 15 ou 16 chez les femelles, mais, dans la collection soumise à mon étude, se trouve une femelle ovigére ou le nombre de ces segments s‘éléve a 20 et un male où il descend a 14. D’ailleurs, ces deux exemplaires m’ont paru parfaitement normaux. Quant au nombre des segments apodes, je Vai trouvé bien plus constant: il est de 8, rarement de 7 chez les femelles, de 10, rarement de 9 ou de 11 chez les males. Pour ne pas détériorer le bouclier en assez mauvais état des divers individus de la collection, je n'ai compté le nombre total des segments que sur une femelle: ce nombre sélevait à 39 depuis le segment de la première paire de pattes jusqu'au dernier segment du corps; les segments apodes de cet exem- plaire, s’élevant a 8, le nombre total des paires de pattes était de 31. Chez les femelles les pattes de la 11° paire sont munies de sacs oviféres formés, comme on sait, par les deux lames respiratoires de chaque appendice; dans la plupart des femelles, ces sacs étaient remplis d’ceufs rougeàtres qu'on pouvait apercevoir par transparence a travers le bouclier de l’animal. Le dernier segment du corps est un peu échancré en arriére. Recouvert par une cuticule finement rugueuse, comme les seg- ments qui précédent, il présente sur sa face dorsale une épine médiane assez forte, en avant de laquelle se trouve une autre “épine impaire plus petite; en arrière, sur le bord de l'échancrure, il y a de 1 è 3 épines; enfin on observe de nombreuses spi- nules de diverses tailles sur les parties latérales du segment, en arriére de la base des filaments caudaux. Je signalerai a part, sur la face supérieure, deux groupes symétrique de 3 ou 4 spi- SUR UN NOUVEL APUS DE LA SOMALIE 575 nules que se trouvent assez loin en dehors de la ligne médiane, à une faible distance de la base des segments; ces spinules en- tourent et protèégent une sorte de dépression blanchàtre assez large, qu'on retrouve d’ailleurs 4 la méme place dans toutes les espéces du genre et dans les Lepidurus. Cette dépression, qui ne parait pas avoir été signalée par les naturalistes, me parait étre l’orifice d'une glande, mais ce pourrait étre aussi une sur- face sensorielle où les téguments se sont amincis. J’éluciderai cette question dés qu'il me sera possible d’obtenir des Apus ou des Lepidurus vivants. Les filaments caudaux ont disparu dans la plupart des exem- plaires soumis 4 mes études; sur les fragments qui en restent ou peut voir que chacun de leurs anneaux est entouré d’un cercle de spinules. Quant aux segments apodes qui précédent le dernier segment, ils présentent un anneau semblable formé ordinairement par 20 épines; les épines de la face ventrale sont plus petites que les autres, surtout au voisinage de la ligne médiane. Des trois filaments qui terminent les pattes de la première paire, l’un est assez court et ne dépasse pas en longueur les pattes avoisinantes, les deux autres sont fort longs, mais presque toujours brisés sur une partie de leur longueur; je puis affirmer toutefois que le plus postérieur, recourbé en arrière, dépasse le dernier segment abdominal et que le précédent ne doit pas étre beaucoup plus court. Les deux paires de pattes suivantes ne mont point paru différer beaucoup dans les deux sexes. Les dimensions du mile et des femelles les mieux conservés sont les suivantes: S) È) o Longueur du bouclier jusqu’au fond de l’échanerure 20,5 23,8 16 _ totale dm, boucliery 6 2 4 0. a. « 25 25,7 102 Largeur maximum du méme ...... . . 16,5 15(appr.) 12 Longueur du corps jusqu’à l’extrémité du dernier SESINEN pe aNa a e e e net bod 22,2 Les espèces africaines jusqu’ici décrites se font remarquer par les caractéres suivants: Pea OPE-SE Ke È | 1Z 8F-07 26-06 aa OF -9E a = 6G SE-éE a = 1Z 96 fa 3 £06 È CI 06-8F es} OF-O€ OG ¥ 86 “= : £ ZF 50¢ xnepneo SJUSUVY SOI jeansoueyoa,| sues sdiuoo ep squad np 01230) "5007 | 7 dll) i e bi | PIT-6 S82 |P6I-LTS9T-9I L 4681 Si eet ieee P 2% PFLELSILOl © 66 562 L 8I-SI CI 06 fel OIL © 08 È LG “PI "PI Pea è IEGI 26 88 Sensis. site sopode S}IOA NODAL squowdas uou squowrSas ogao è aa ‘Pr co" ST ‘pi i, ‘pi ie ‘pi da E ‘pi ae tae ‘pi Beatie © ipuorig | 208 È GZ oubsoad I9I]9 I91[onoq S -noq np np QULIOM Ines1eT PeISI9T| PLT Ò Lee Sf CG- 06 I9I]ONOq np 92820} InonZuoT] ” Ge POLS FE 8 07 GG “SI Feat} Gao Cc * oFayjyoq “deg AI aed orjeurog ua aganjdea 299487] oeiq pa è r0bayjog ‘pl 2% ‘ABA sno7]7DUWLOS “MOSSIUOPO \\ 87977 DUL08 * ‘ong snorusshqn * -ddny sasuanbowou "pl vdsip * + jonRIg snozuppns cal aquary) su9?Iprunu sndy QIMIIULYIA,I | ep puo; ne nb | -sul arponoq | np inenSuoT | SUR UN NOUVEL APUS DE LA SOMALIE 577 Il résulte du tableau précédent que notre espéce différe des six premiéres par la forme de son bouclier, qui est longuement ovalaire et par le nombre réduit des dents de |’échancrure posté- rieure du bouclier. Elle parait se rapprocher surtout de l’espèce érythréenne que M. A. del Prato a décrite sous le nom de A. Bottegoi (1896, Atti Soc. ital. Sc. nat., Vol. 36, p. 185-186), car elle présente comme cette dernière 7 segments apodes, 27 dents a l’échancrure postérieure et, probablement, autant de segments découverts. Il est facheux que M. del Prato n’ait pu donner les dimensions du bouclier et qu'il ait trop vaguement décrit les rapports de ces derniers avec le reste du corps; jaurais voulu comparer les exemplaires mis 4 ma disposition avec le type de lA. Bottegoi, mais la lettre que j'ai adressée dans ce but au Musée de Parme étant restée sans réponse, je me trouve livré a l’incertitude. Pourtant, malgré la taille presque double de l’exem- plaire érythréen, et malgré la comparaison de cet exemplaire avec l’A. cancriformis, je crois que les spécimens étudiés ci-dessus ne different pas sensiblement du type de M. del Prato et je les désigne provisoirement sous le nom de A. Boitegot. Ils sont représentés par des exemplaires en assez mauvais état, capturés le 31 Octobre 1895, au passage de Cumia, sur l’Uebi, dans la région du Mont Egherta. La collection se compose de quatre femelles et de quatre males, ainsi que d’un bouclier qui appar- tenait vraisemblablement a une femelle. Les males sont beaucoup plus petits que les femelles mais présentent, comme ces derniéres, une teinte uniforme d’un brun grisàtre. Les ceufs ont une teinte rougeàtre tournant au brun, ils mesurent un peu plus d'un demi-millimétre de diamétre. Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.4, Vol. XIX (7 Marzo 1899) 37 VIAGGIO DI LAMBERTO LORIA NELLA PAPUASIA ORIENTALE XXII. INTORNO AD UNA PICCOLA COLLEZIONE DI UCCELLI FATTA LUNGO IL FIUME PURARI NELLA NUOVA GUINEA ORIENTALE-MERIDIONALE PeR TOMMASO SALVADORI Ho ricevuto recentemente dal Museo Civico di Genova una piccola collezione di uccelli della Nuova Guinea meridionale- orientale fatta dal Dott. Lamberto Loria, per mezzo del suo collettore Amedeo Giulianetti, lungo il fiume Purari nel Gen- naio 1894. Il Purari è, dopo il Fly, il fiume maggiore della Nuova Guinea britannica e sbocca con largo delta sul lato orientale del Golfo Papua, tra Port Romilly ed Orokolo nella provincia di Namau. Esso fu esplorato per la prima volta da Sir William MacGregor nel Gennaio e Febbraio 1894, accompagnato dal Giulianetti. Credo opportuno di fare argomento di un breve lavoro la colle- zione ornitologica del Loria fatta in quella regione, sia come contributo alla distribuzione geografica degli uccelli nella Nuova Guinea, e sia per far nota una nuova specie di Pélotis rappre- sentata nella collezione. Questa consta di 26 esemplari apparte- nenti a 23 specie; gli esemplari sono in bellissimo stato di conservazione, e, tranne tre, hanno sul cartellino esatte indica- zioni relative al colore delle parti nude ed al nutrimento (*). Torino, Museo Zoologico, Marzo 1899, (!) Oltre agli esemplari del Fiume Purari fa parte della piccola collezione un individuo adulto di Cuncuma levcogaster avuto dal Rev. W. E. Bromilow, come proveniente dall’ Isola Dobu (Dawson Straits, Arcipelago di D’ Entrecasteaux). UCCELLI DEL FIUME PURARI 579 1. Baza reinwardtii (Mull. et Schleg.). — Salvad., Orn. Pap. e Mol. I, p. 26. Un esemplare (N.° 19) 9 ad. 10 Gennaio 1894. « Becco plumbeo col culmine nero, cera celeste; piedi giallo sudicio; iride gialla. Si nutre di rane e d’ insetti » (Giulianetti). 2. Leucospizias leucosomus (Sharpe). — Salvad., op. cit. p. 42. Un esemplare adulto bellissimo, senza cartellino. 3. Urospizias etorques, Salvad., op. cit. p. 49. Un esemplare in abito imperfetto, senza cartellino, probabil- mente una femmina. 4. Cyclopsittacus suavissimus, Sclat. — Salvad., op. cit. p. 165. Due esemplari (N.' 5, 6) 7 e 9 ad. 4 Gennaio. « Becco nero corneo, 0 plumbeo con l’apice corneo; piedi giallo-verde; iride castagno. Si nutre di frutta » (G.). 5. Rhytidoceros plicatus (Penn.). — Salvad., op. cit. p. 392. Un esemplare (N.° 7) 9 juv. 5 Gennaio. « Becco bianco- giallognolo, colla base nera; piedi neri; iride castagno. Si nutre di frutta » (G.). 6. Alcyone lessoni, Cass. — Salvad., op. cit. p. 410. Un esemplare (N.° 9) 9. 5 Gennaio. « Becco nero coll’apice bianco; piedi carnicini; iride castagno » (G.). 7. Ceyx solitaria, Temm. — Salvad., op. cit. p. 420. Un esemplare (N.° 2) 9. 2 Gennaio. « Becco nero; piedi gialli; iride castagno. Si nutre d’ insetti » (G.). 8. Monarcha heterurus, Salvad., Ann. Mus. Civ. Gen. (2) XVI, p. 74 (1896). Un esemplare (N.° 25) 7 juv. 22 Gennaio. « Becco grigio coll’apice nero; piedi grigi; iride castagno. Si nutre d’insetti » (G). Esemplare giovane senza macchie bianche all’ apice delle cuo- pritrici delle ali. 9. Rhipidura setosa (Q. et G.). — Salvad., op. cit. II, p. 61. Un esemplare (No. 12) 7. 6 Gennaio. « Becco e piedi neri; iride castagno. Si nutre d’ insetti » ((G.). 10. Monachella saxicolina, Salvad., op. cit. II, p. 83. Un esemplare (No. 3) 9. 3 Gennaio. « Becco e piedi neri ; iride castagno. Si nutre d’ insetti » (G.). 580 T. SALVADORI 11. Edoliisoma poliopse, Sharpe. — Salvad., op. cit. II, p. 536. — Id., Agg. Orn. Pap. e Mol. p. 91. Un esemplare (No. 21) 9. 10 Gennaio. « Becco e piedi neri; iride castagno. Si nutre d’ insetti » (G.). 12. Rhectes sp. Rhectes R. analogo, Meyer, similis, sed colore brunneo capitis et gulae pallidiore et paullo rufescentiore. Rufo-castaneus, subtus valde pallidior, rufo-fulvus, capite cristato cum gutture toto brunneo-griseis; uropygio et supracaudalibus brunneo-castaneis; alis fuscis, exterius vix brunneo tinctis, mar- gine interno remigum pallido; subalaribus abdomini concoloribus ; cauda nigricanti-brunnea, rectrice extima utrinque paullum rufe- scente; rostro migro; pedibus griseis (an potius plumbeis?); iride sordide rubra. Long. tot. mm. 260; al. 120; caud. 107; rostri culm. 29; tarsi 31. Hab. in Nova Guinea meridionali-orientali, ad ripas fluminis Purari. Un esemplare (N.° 16) 9. 8 Gennaio. « Becco nero; piedi grigi ; iride rosso sudicio. Si nutre d’ insetti » (G.). L’ individuo suddetto sembra al tutto adulto; esso ha una grande somiglianza col R. analogus, Meyer (= £. aruensis 9, Sharpe in Gould’s « B. of New Guinea» XXV, pl. 5, fig. inferiore), . e com’ esso ha il groppone ed il sopraccoda di colore bruno, diverso dal colore castagno vivo del dorso, ma ne differisce pel colore della testa e della gola di un grigio-bruno più chiaro e più rossigno; non è impossibile che esso sia una femmina del R. meridionalis, Sharpe, Ibis, 1888, p. 437 dei Monti dell’Astro- labio, ma questa cosa non potrà decidersi altro che con una serie d’ individui dei due sessi raccolti in quella regione. L’ esemplare suddetto appartiene al gruppo di specie del ge- nere Rhectes, distinto per gli steli delle timoniere inferiormente nericci e non bianchicci. 13. Colluricincla rufigaster, Gould. — Salvad., op. cit. III, p 8388)... Un esemplare (N.° 14) ad. 6 Gennaio. « Becco bruno-corneo; piedi grigi; iride castagno. Si nutre d’ insetti » (G.). UCCELLI DEL FIUME PURARI 581 14. Dicaeum rubrocoronatum, Sharpe. — Salvad., op. cit. II, p. 276. Un esemplare (N.° 10) ? ad. 5 Gennaio. « Becco e piedi bruno- corneo; iride castagno. Si nutre d’ insetti (G.). 15. Ptilotis diops, nov. sp. Pulotis P. fasciogulari, Gould, similis, sed macula anteo- culari flava, regionibus suboculari et malari griseis, fasciculo in colli lateribus albo, et gula flava haud transfasciolata diversa. Supra olivacea, pileo a fronte fusco-griseo, vix olivaceo tincto ; plumis dorsi postici valde copiosis fusco-olivaceis, ultimis apicem versus albidis, fasciam uropygialem albidam formantibus; plumis dorsalibus in medio stria scapali fusca obsolete notatis ; macula anteoculari rotundata pallide flava; plumis postocularibus laete flavis, fasciculo plumarum ‘in colli lateribus albo; regione sub- oculari et taenia lata malari cinereis; mento cinereo, gula flavo tincta; collo antico imo griseo, in colorem sordidum olivaceum pectoris et laterum sensim transeunte; abdomine medio albo- flavicante; tibiis fuscis, subcaudalibus fuscis, flavido marginatis ; alis caudaque fuscis, in pogonio externo olivaceis; remigum margine interno flavido-isabellino ; rostro nigro; pedibus griseis; iride ca- stanea. Long. tot. mm. circa 185; alae 95; caud. 75; rostri culm. 22; tarsi 23. Hab. in Nova Guinea orientali-meridionali, ad ripas fluminis Purari. Un esemplare (N.° 26) 7. 22 Gennaio. « Becco nero; piedi grigi; iride castagno » (G.). 16. Pomatorhinus isidori, Less. — Salvad., op. cit. II, p. 409. Un esemplare (N.° 1) 9. 2 Gennaio. « Becco giallo-arancio, piedi grigi; iride nocciuola. Si nutre d’ insetti » (G.). 17. Melanopyrrhus orientalis (Schleg.). — Salvad., op. cit. II, p. 463. i; Due esemplari (N.i 13, 15) 7 9. 6 Gennaio. « Becco e piedi giallo sole (!); iride gialla; pelle nuda intorno all’ occhio grigio- ferreo. Si nutre di frutta » (G.). 18. Manucodia orientalis, Salvad., Ann. Mus. Civ. Gen. (2) XVI, p. 103 (1896). 582 T. SALVADORI Un esemplare (N.° 8) 7 juv. 5 Gennaio. « Becco e piedi neri; iride nocciuola. Si nutre di frutta » (G.). 19. Seleucides nigricans (Shaw). — Salvad., op. cit. II, p. 561. Un esemplare (N.° 23) 9. 14 Gennaio. « Becco nero ; piedi carnicini; iride castagno chiaro. Si nutre di frutta » (G.). 20. Paradisea raggiana, Sclat. — Salvad., op. cit. II, pag. 513. Due esemplari (Né —, 18) 7 juv. 8 Gennaio. « Becco grigio- perla; piedi carnicino-cornei; iride gialla. Si nutre di frutta » (G.). 21. Diphyllodes sp. Un esemplare (N.° 11) 7 juv. 3 Gennaio. « Becco plumbeo ; piedi azzurri; iride castagno. Si nutre di frutta e d’ insetti » (G.). L’ esemplare è nel primo abito, simile a quello delle femmine, ed è perciò quasi impossibile di determinare se appartenga alla D. xanthoptera, Salvad., ovvero alla D. hunsteini. 22. Cicinnurus regius (Linn.). — Salvad., op. cit. II, p. 646. Un esemplare (N.° 24) 7 ad. 14 Gennaio. « Becco giallo ; piedi azzurri; iride castagno. Si nutre di frutta e d’insetti » (G.). 23. Zonerodius heliosylus (Less.). — Salvad., op. cit. III, p. 368. Un esemplare (N.° 22) 9 ad. 14 Gennaio. « Becco corneo scuro, inferiormente bianco sporco; piedi giallognoli (giallo su- dicio); iride giallognola (giallo sudicio). Si nutre di rane e di ortotteri » (G.). IMENOTTERI DELL’ ULTIMA SPEDIZIONE DEL CAP. BOTTEGO PEL Dorr. PAOLO MAGRETTI La catastrofe di Jellem, per la quale il 17 Marzo 1897 la morte d’un altro valoroso esploratore italiano segnava una nuova data nelle gloriose conquiste della scienza geografica, fece dap- prima disperare che i frutti di tanta abnegazione e sacrificio non fossero andati totalmente dispersi. Per buona ventura, in seguito alle solerti pratiche dell’ Illu- strissimo Marchese Giacomo Doria, Presidente della Società geografica italiana, e la valida cooperazione del residente italiano presso la corte del Negus, si potè ricuperare almeno una piccola parte di quelle raccolte, che, man mano venivano studiate, rivelavano novità di interesse scientifico sempre più grande. Per quanto riguarda gli Insetti, anche l'ordine degli Imenotteri non venne menomamente trascurato dal nostro compianto Bottego, chè anzi, dal poco che si potè salvare e studiare risulta evidente la cura particolare anche questa volta dedicatavi. Già in precedenti memorie (*) ebbi occasione di illustrare la fauna imenotterologica delle regioni Galla e Somali, come pur (1) MAGRETTI. Di alcune specie d’Imenotteri raccolti dall’ Ing. Bricchetti- Robecchi nel paese dei Somali (Ann. Mus. Civ. St. Nat. Genova, ser. 2.4, vol. X (XXX), 1892, p. 930-960). Id. Imenotteri dell’ esplorazione del Giuba e dei suoi affluenti compiuta dal Cap. V. Bottego durante gli anni 1892-93 sotto gli auspici della Società geografica italiana (Ann. Mus. Civ. St. Nat. Genova, ser. 2.7, vol. XV (XXXV), 1895, p. 151-173). Id. Imenotteri della seconda spedizione di Don Eugenio dei Principi Ruspoli nei paesi Galla e Somali (Ann. Mus. Civ. St. Nat. Genova, ser. 2.2, vol. XIX (XXXIX), 1898, p. 25-56). 584 P. MAGRETTI fecero il Dott. A. von Schulthess Rechberg ('), William Fox (2), Ernest André (°), senza parlare di pochi accenni sparsi in lavori di qualche altro autore (4). Il piccolo materiale che forma oggetto di questa nota, si compone di circa 140 esemplari, rappresentanti di 8 famiglie, divisi in 35 generi e 69 specie, delle quali tredici sono nuove, oltre a quattro nuove e ben distinte varietà di specie già note. Pur troppo, come avviene solitamente per materiali raccolti in viaggio, molte specie sono rappresentate da un unico esem- plare, il che ne rende assai più difficile l'esatta determinazione od impedisce di stabilirne con certezza la novità con dettagliata descrizione. Così per le famiglie degli Ichneumonidi, dei Braco- nidi e dei Chalcididi, non mi riesci possibile il dare la denomi- nazione di 9 specie, e per la famiglia dei Tentredinidi non potei neppure peritarmi a dare la descrizione di una interessan- tissima specie riferentesi a genere nuovo. Caratteristiche della fauna abissinica e particolarmente della gallo-somala risultano anche questa volta la Xylocopa flavo- hicincta, var. somalica, la X. abyssinica Radz., la X. subjuneta, nuova specie di Vachal, e le Nomia Friesei, Nomioides somalica, Mutilla Citernii, Tiphia Bottegoi, Pompilus Vannutellii, P. Sacchi, Stizus lughensis, ecc., specie che credo non erroneamente, tutt’ ora sconosciute e da doversi considerare come nuove per la scienza zoologica. Altre riescono interessanti per. la loro rara cattura, quali il Podalirius bipartitus Smt., la Mutilla penetrata Smt. ; altre ancora, quali la Xylocopa aestuans, il Podalirius albi- (1) SCHULTHESS-RECHBERG. Die von Fiirst Ruspoli und Prof. Keller in Somali- lande erbeuteten Hymenopteren (Entom. Nachr. Berlin, T. XIX (1893), n. 2, p. 17-20). (®) W. Fox. The Hymenoptera collected by Dr. Donaldson Smith in Northeast Africa (Proc. of the Acad. of. Nat. Sc. of. Philadelphia, 1896, p. 547-559). ©) E. ANDRE. Liste des Mutillides récueillis au pays des Somalis par M." le Cap. V. Bottego, et description de deux espèces nouvelles (Ann. Mus. Civ. St. Nat. Genova, ser. 2.*, vol. XVII (XXXVII), 1897, p. 281-284). (4) VAcHAL: Quelques espéces nouvelles, douteuses ou peu connues du genre Nomia (Misc. Ent., vol. V, n. 6, 7, 8. Narbonne 1897. — (N. 10. Nomia diducta). Id. Mat. pour une rév. des esp. afr. du genre Xylocopa (Ann. Soc. Ent. France, 1898, vol. 67, p. 93, n. 4. Xylocopa subjuncta). IMENOTTERI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 585 genus Lep., il Rhygehium oculatum Lep., lo Sceliphron spirifex Klg., la Bembex mediterranea Handl., il Philanthus triangulum Fab., lo Stilbum cyanurum Mocs., per il loro habitat estesissimo, diffuse come sono dalla regione paleartica all’etiopica ed alla neartica. Alcune specie vennero raccolte dal Cap. Ugo Ferrandi nei dintorni della importante stazione di Lugh sul Giuba, e fra queste poche sono pur notevoli le due nuove, Mutilla Ferrandi e Stizus Ferrandii, dedicate all’ esimio viaggiatore, che con rara energia diresse appunto quella stazione, fondata dal compianto Capitano Bottego. Esprimo ancora cordiali ringraziamenti all’ Ill.™° Marchese Giacomo Doria, Direttore del Museo Civico di Storia naturale di Genova, per avermi procurato l’onore di studiare anche questo piccolo ma ben interessante materiale imenotterologico, che va ad arricchire sempre più le preziose raccolte di quel Museo, ove sono racchiusi i risultati di molte gloriose conquiste scientifiche italiane. Ringrazio pure gli egregi colleghi di studio, Ernest André, 2. Du-Buysson, G. Vachal, Fr. Kohl, A. Handlirsch, Fr. Konow, per il loro valido aiuto prestatomi con sempre squisita gentilezza. Milano, Febbraio 1899. APIDAE. Gen. Apis, Liv. 1. A. mellifera, Lin. var. fasciata, Latr. La Apts fasciata, Latreille, Ann. Mus, Hist. Nat. V. (1804), p. 171, n.5. 9. Tav, XII, fig. 9. » mellifica var. fasciata, Gerstaecker, Peter’s Reise n. Moss. (1862), p. 439. » mellifera var. fasciata, Dalla Torre, Cat. Hym., Vol. X, Apidae (1896), p. 608. Parecchi esemplari d’ operaie raccolti a Lugh (Novembre- Dicembre 1895) ed uno ai Pozzi Maddo, si riferiscono a questa varietà africana abbastanza comune. 586 P. MAGRETTI Gen. Trigona, Jor. 2. T. Beccarii, Grib. var. somalina, mihi. Trigona Beccarit, Gribodo, Ann. Mus. Civ. Genova, XIV (1879), p. 340, n. 20. Melipona Beccarti, Dalla Torre, Cat. Hymen., Vol. X (Apidae), 1896, p. 576. Un esemplare di operaia raccolto in località fra Sancurar e gli Amarr (Febbraio-Aprile 1896) presenta qualche leggiera differenza dalla specie tipica sopratutto per la mancanza della macchia giallo-testacea infrantennale e per la tendenza alla co- lorazione generalmente nera del clipeo. Per tali differenziazioni, io ne farei una distinta varietà soma/ina. Gen. Xylocopa, Lar. 3. X. aestuans (Linn.), Ill. Apis aestuans, Linn., Syst. Nat. Ed. X (1758), p. 579, n. 37, 9. Xylocopa aestuans, Dalla Torre, Cat. Hym., Vol. X (Apidae), 1896, p. 202-203. Due 9 provenienti da Lugh, ed un o raccolto in località da Sancurar agli Amarr, appartengono a questa comunissima specie diffusa in Africa e nell'Asia occidentale e meridionale. 4. X. flavobicincta, Grib. var. somalica, Magrt. Magretti, Esplorazione del Giuba e dei suoi affluenti, Imenotteri rac. dal Cap. V. Bottego (Ann. Mus. Civ. Genova, Ser. 2.°, Vol. XV (1895), p. 157, n. 4). Un'altra femmina di questa vaga e ben distinta specie, rife- ribile alla varietà da me rilevata, venne raccolta in località non ben precisata nel tratto di viaggio (Febbraio-Aprile 1896) da Sancurar agli Amarr. 5. X. inconstans, Smt. Smith, Mon. of the genus Xylocopa (1874), p. 264, 31. — Dalla Torre, Cat. Hym. (Apidae), T, X (1896), p. 212. Due esemplari femminei, dei quali uno, raccolto da Sancurar agli Amarr (Febbraio-Aprile 1896), rappresenta la specie tipica, IMENOTTERI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 587 l’altro proveniente dalle rive del confluente Uebi-Ganana, pre- senta dimensioni molto minori (long. corp. 28 mm.) e si può riferire alla var. A - thorace pilis rufo-aterrimis vestito - da me già trovata presso Kassala (Vedi: Résultati di raccolte imenotte- rologiche nell’ Africa orientale. Ann. Mus. Civ. Genova, Ser. 2.8, Vol. 1, 1884, p. 629, n. 184). 6. X. abyssinica, Radz. Radoszkowsky, Compte-rendu des Hymen. réc. en Egypte et en Abyssinie (Hor. Soc. Ent. Ross. XII, 1876, p. 127, n. 37, <7). Un individuo di sesso mascolino raccolto a Lugh (Novembre- Dicembre 1895) rappresenta questa specie, alla quale non si potè finora riferire l’altro sesso, molto probabilmente descritto come specie diversa. Sembra molto localizzata e poco frequente. 7. X. subjuncta, Vachal. Vachal, Mat. p. une rév. des esp. afr. du g. Xylocopa (Ann. Soc. Ent. France, 1898, Vol. LXVII, p. 93, n. 4). Un esemplare 9, raccolto fra Mat-Agoi e Lugh e comunicato all’egregio collega Vachal, mentre stava compiendo alcuni studî sopra genere d’Apidi, venne da lui riconosciuto come apparte- nente a nuova specie, se pure non identica alla X. fraudolenta Grib. (Bull. Soc. Ent. it., 1894, p. 297, n. 135), sulla quale l’ autore non potè stabilire confronti. Gen. Podalirius, Lar. (Anthophora, Latr.). 8. P. bipartitus, Smt. Anthophora bipartita, Smith, Cat. Hym. Brit. Mus., P. II (1854), p. 333, n. 81. Due femmine, provenienti una da Lugh (Dicembre 1895) e l’altra da località fra Sancurar e gli Amarr (Marzo-Maggio 1896) possono riferirsi a questa specie poco frequente e finora conosciuta soltanto delle regioni meridionali dell’Africa (Port Natal). L'individuo di Sancurar differisce dall’ altro per minori 588 P. MAGRETTI dimensioni del corpo in generale e sopratutto per minor lun- ghezza delle ali, oltre che per la colorazione della metà poste- riore del torace, che è di un giallo-fulvescente assai più carico e per la mancanza di pelurie bianchiccia sul primo segmento addominale. 9. P. acraensis, Fabr. Apis acraensis, Fabr., Ent. Syst. II (1793), p. 329, n. 68, >. Anthophora acraensis, Dours, Mon. g. Anthophora (1869), p. 83, n. 9. » albocaudata, Id. Ibid. p. 84, n. 10. » acraensis, Gribodo, Note imenott. in Bull. Soc. Ent. it., 1894, p. 283, n. 25, e var. albocaudata, p. 281. Podalirius acraensis, Dalla Torre, Cat. Hym., Vol. X (Apidae), p. 255. Riporto a questa specie, o meglio ancora alla varietà descritta da Dours per la sola femmina, un esemplare 7, raccolto da Sancurar agli Amarr (Febbraio-Aprile 1896). L'individuo da me osservato presenta il 4.° segmento addominale con pochi e sparsi peli verso il margine apicale, il 5.° e 6.° totalmente e fittamente rivestiti da pelurie breve, più lunga sui margini esterni, di color bianco-gialliccio. 10. P. albigenus, Lep. Anthophora albigena, Lep., Hist. Nat. Hym. II (1841), p. 28, n. 3, # 9. Podalirius albigenus, Dalla Torre, Cat. Hym., T. X (Apidae), 1896, p. 256. » » , Friese, Die Bienen Europa’s, Ill (Podalirius), 1897, p. 77, n. 22. Parecchi esemplari dei due sessi, raccolti a Lugh, si possono riferire a questa specie sparsa dall’ Europa meridionale fino all’ Africa centrale. Gen. Allodape, Lev. 11. A. candida, Smt. Smith, Descr. of. n. sp. of Hym. (1879), p. 97, n. 1, 9. Appartiene a questa specie abissina un esemplare 9 raccolto a Lugh (Novembre-Dicembre 1895). Venne pure già trovata nella Somalia dal compianto Don Eugenio dei Principi Ruspoli. IMENOTTERI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 589 (Magretti, /menottert della seconda spedizione Ruspoli. Ann. Mus. Civ. Genova, Ser. 2.4, Vol. XIX (1898), pag. 34, n. 7). 12. A. facialis, Gerst. Gerstaecker, Peter’s Reise n. Mossamb. (1862), p. 449. Sembrami potersi molto verisimilmente riferire a questa specie, della quale era finora conosciuta la sola femmina, un piccolo maschio proveniente da località fra Dimè e Bass Narok (Ago- sto-Settembre 1896). Esso concorda pienamente coi caratteri di colorazione e di scultura dell’altro sesso; pure è notevole la presenza di due prominenze spiniformi sui trocanteri posteriori, l’ingrossamento e la prominenza subspinulosa dei femori poste- riori, pei quali caratteri si avvicinerebbe all’A. /lavitarsis Gerst. Y° (Decken’s Reise in Ost-Afrika (1873), p. 319, n. 8), dalla quale tuttavia differisce per l’addome totalmente nero senza fascie chiare sui margini dei segmenti. Per la solcatura longitudinale mediana del mesonoto si avvicina all’A. variegata Smith (Cat. Hym. Brit. Mus. Il (1854), p. 229, n. 3, 9), pur distinguendosi per altre due solcature laterali meno distinte ma più allungate. Gen. Megachile, Larr. 13. M. sudanica, n. sp. 9. Submagna, nigra; capite in facie, mandibulis genisque dense albo-argenteo villosis; capite in vertice ita et thoracis dorso dense (in medio interdum nudo) obscure rufo-ferrugineo villosis; pectore et mesopleuris pilis densis nigro-castaneis vestitis; metanoti parte verticali abdominisque segmenti primi angulis lateralibus pilis longis; hujus et sequentium fasciis basalibus e pilis brevibus et densis, in dorso vel apicalibus pilis sparsis et brevioribus, scopa ventrali tota longe, albo-argenteo levissime subrufescentibus, villosis. Pedibus anticis et intermediis obscure-ferrugineis dense nigro-pilosis, posticis totis dense breviterque albo-villosis. Alis mediocriter infu- scatis, subviolaceo nitentibus. Abdominis superficie sub villositate , tenui viridi violaceoque nitente; segmento anali dorso densissime et 590 P. MAGRETTI brevissime griseo pruinoso, pilis longis nigris intermixtis. Mandibulis magnis, apice latis, margine mediocriter quadridentato. Capite thora- ceque toto crebre profundeque punctulato sculptis. — Corp. long. 16-17 mm. Patria: Lugh, Novembre-Dicembre 1895. (1). Questa specie, che non esito ritenere tuttora inedita, si avvicina al gruppo della chrysorrhea e xanthopus di Gerstaecker; ne diffe- risce evidentemente per la pelurie rosso-ferruginea dell’ occipite e del dorso del torace, oltrechè per la villosità argentina della faccia, della parte posteriore del metanoto, delle fascie dell’ addome e della scopa ventrale. Il petto e le due paia anteriori di zampe sono ricoperti da villosità nera, le zampe posteriori invece (eccetto la parte inferiore del metatarso, che è rosso-bruniccia) hanno villosità argentata. La superficie dorsale dell’addome risplende d’ una iridescenza verdognola tendente al violaceo, sopratutto dove la pelurie è un poco abrasa. Gen. Nomia, Larr. 14. N. Friesei, n. sp. 7. Nigra, rufo-ferrugineo flavoque varie picta; antennis subtus, (') Riferisco a questa medesima specie un esemplare (9) da me raccolto nei pressi di Kassala (Febbraio 1883) e finora rimasto indeterminato nei miei cartoni. È perfettamente identico a quello di Lugh, in tutti i caratteri plastici, differendo appena per le dimensioni un poco minori. Altri due esemplari d’ ugual sesso trovansi nei miei cartoni, fra un acquisto fatto alcuni anni sono d’un lotto d’Imenotteri raccolti in Abissinia (Massaua etc.) dal celebre viaggiatore R. Ruppel fin dal 1832. Anche questi si rassomigliano, per molti caratteri, all’ esemplare tipico, solo differendo per il primo segmento addominale che presenta sopra un fondo rosso-chiaro ferruginoso, una fascia di peli, nella parte mediana dorsale, di color fulvo meno intenso di quello del torace; sarei d’opinione di ritenerli una distinta varietà « abdomine basi rufo-fulvescenti pilosa ». Un quarto esem- plare di sesso mascolino, pure da me raccolto nei dintorni di Kassala, quasi contemporaneamente all'individuo dell’ altro sesso sopra accennato, potrebbe riferirsi al maschio di questa medesima specie, solo differendone per la statura un poco minore (12 mm.), per la terminazione del segmento anale a figura lineare festonata in tre punte spiniformi, una mediana e due laterali equi- distanti, e per la pelurie rosso-fulva sul primo e secondo segmento addominale, di colorazione più viva e meno oscura, come pure quella del torace. Le coscie anteriori presentano al davanti due prominenze spiniformi brune, dall’ apice ottuso. IMENOTTERI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 391 mandibulis (apice nigro excepto), coxîs totis femoribusque omnibus basi, abdominis segmento primo plus quam dimidio basali, secundo et tertio basi, primo et secundi basi in parte ventrali, laete rufo- ferrugineis; segmentorum omnium abdominalium in dorso obscure rufo-ferrugineo pictis; oculis, alarum tegulis, femorum dimidio apicali, tibus tarsisque totis, segmentorum ventralium secundi et tert margimibus apicalibus, albido vel pallide-flavescenti eburnets. Alis hyalinis, anticarum limbo apicali, late laevissime fumatis. Capite sub antennis pilis longis flavis, fronte, vertice genisque pilis brevioribus ita ut pro- et mesonoto sculellique villositate brevi, densa subsquamiforme flavescenti tectis; metanoti dorso pilis longis et sparsis, villositate densa et brevi in fascris basalibus et apicalibus segmentorum omnium dorsalium pallidissime flavescentibus. Capite et thorace crebre minuteque punctulatis, metanoti area lata trian- gulari obsolete rugulosa, segmentorum abdominalium superficie crebre sed parum profunde punctulata. Femoribus anticis et inter- mediis mediocriter incrassato-ovalaribus, posticis valde inerassatis , triquetris, tibiis posticis coteris crassioribus, apice interno modice prominulis, calcaribus brevibus. — Corp. long. 6 mm. Patria: Fra Dimè e il Bass Narok (Agosto-Settembre 1896). Vaga specie, abbastanza bene contraddistinta dalla varia colo- razione del corpo; essa è d’un rosso-ferrugineo chiaro sulla parte inferiore delle antenne, sulla maggior parte delle mandi- bole, sulle coscie e sulla metà basale dei femori, sulla base del primo segmento dell’ addome e sui margini intermedii del 2.° e 3.° segmento, come pure sulla parte ventrale dei medesimi : la colorazione è invece giallo-paglierina quasi eburnea, sugli occhi faccettati, sulle tegole delle ali, sull’apice dei femori estendentesi anche alla parte inferiore, sulle tibie sopratutto al margine supero-esterno (nel resto tendono alla tinta ferruginosa) e sopra tutti i tarsi. La porzione frontale superiormente all’ inserzione delle antenne, il mesonoto e lo scudetto, sono rivestiti da pelurie fitta e breve fatta a guisa di squame. I femori del 1.° e 2.° paio di zampe sono grossi ed a figura ovalare, quelli dell’ ultimo paio sono assai più fortemente ingrossati ed a figura subtriango- lare piramidale; le tibie posteriori portano internamente una 592 P. MAGRETTI leggiera prominenza dall’apice arrotondato. Quale carattere par- ticolare al sesso mascolino, i segmenti ventrali V e VI pre- sentano un’ area mediana fiancheggiata da prominenze pettini- formi, con due appendici uncinate all’ estremita. Gen. Nomioides, Souenck. 15. N. variegata, Ol. Andrena variegata, Olivier, Encycl. Méth. IV (1789), p. 139, n. 31. Nomioides variegata, Handlirsch, Die Bienengatt. Nomiotdes (Verhandl. z. b. Gesell. Wien, Vol. XX XIX, 1889, p. 402, tav. X, fig. 5, 9; fig. 8, ¢. Halictus variegatus, Dalla Torre, Cat. Hym., Vol. X, Apidae, 1896, p. 89. Un solo esemplare 7 proveniente dalle rive del Lago Bass Narok è riferibile a questa specie alquanto diffusa in Europa, Asia ed Africa. Esso presenta dimensioni alquanto maggiori di quelle finora conosciute, e rappresenta la varietà avente una breve fascia gialliccia anche sul dorso del 2.° segmento addominale. 16. N. somalica, n. sp. Q. Nigra, subopaca; antennarum scapo subtus, mandibulis (extremo apice ferrugineo), clypeo, (maculis duabus in medio sub- reniformibus, nigris), collare supra, pronoti margine callisque humeralibus, alarum tegulis, postscutello, abdominis segmenti primi fascia lineari brevi in medio dorsi, maculisque utrinque parvis ovalaribus, secundi basi utrinque maculis oblongis subcomieis, sequentium margine basali fascia lata, femorum apice, tibuis tarsisque totis (tibiarum posticarum macula în medio nigra, excepta) laete eburneo flavo-stramineo pictis; antennarum flagello subtus pallide- ferrugineo. Alis hyalinis, nervis testaceis. Oculorum margine iîn- terno distincte triangulariter inciso; capite subsphaerico , fronte lata, sparse albo-villosa, in vertice sulco transverso ocellari sub- hemisphaerico , lineaque longitudinali brevi ab ocello mediano, in fronte signato. Capite, mesonoto scutelloque minutissime punctato- sculptis, opacis; postscutello nitido, mesonoti area postscutellart sculptura crassiore, item opaca; mesopleuris levibus, nitidis. Ab- domine in dorso minutissime et fere obsolete transverse striolato , IMENOTTERI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 593 nitido; segmento quarto quintoque albo-villosis subfimbriatis. Femo- ribus tibiisque posticis dense albo-pilosis. — Corp. long. 4 mm. ST. (?) Foeminae similis, differt: clypeo toto albo, antennarum flagello subtus rufo-ferrugineo pallidiore, subflavo ; capite longitu- dine latitudinem superante; segmentis abdominalibus 2.° et 3.° nigro- ferrugineis, flavo-maculatis, 4.° et sequentibus totis nigris; tibiis posticis totis flavis. — Corp. long. 3 mm. Due esemplari 9 ed un &, che per caratteri plastici tanto si accorda da poterlo ritenere il sesso corrispondente, vennero raccolti lungo le sponde del Lago Bass Narok nel Settembre 1896. Questa specie, che non esito a ritenere tuttora sconosciuta, si distingue dalle affini, oltre che per la tinta generale scura del corpo, per la presenza delle fascie gialle su tutti i segmenti addominali nella femmina e per la conformazione del capo che presentasi quasi sferico nella femmina, leggermente più lungo che largo nel maschio. VESPIDAE. Gen. Eumenes, Larr. 17. E. maxillosa (De G.), Sauss. Vespa macxillosa, DeGeer, Mém. hist. Insect. III (1773), p. 577. Eumenes tinctor, Sauss., Mon. Guep. Sol. I (1852), p. 49, n. 30, 9 o. » » , Dalla Torre, Cat. Hym., Vol. IX (Vespidae) (1894), p. 26-27. Un solo esemplare 9 raccolto nei territori da Sancurar agli Amarr (Febbraio-Aprile 1896) presenta una colorazione gene- ralmente oscura e piccole dimensioni. Corrisponde perfettamente alla £. Savignyi Spin. ritenuta sinonima di questa specie. E sparsa in tutto il continente africano e nel Madagascar (Saussure). 18. E. dimidiatipennis, Sauss. Saussure, Mon. Guep. Sol. I (1852), p. 51, n. 33, 9. — Dalla Torre, Cat. Hym., Vol. IX (Vespidae), 1894, p. 22. Due esemplari 9 da Lugh rappresentano questa specie indiana ed anche abbastanza sparsa in Africa. Entrambi si riferiscono alla Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.4, Vol. XIX (10 Aprile 1899) 38 594 P. MAGRETTI varietà, da me pure raccolta nel Sudan orientale, avente il me- sonoto totalmente nero. Gen. Synagris, Larr. 19. S. xanthura, Sauss. Saussure, Mon. Mas. et Suppl. (1854-56), p. 155, n. 44, 2. — Gerstaecker, Peter's Reise nach Moss. (1862), p. 464, 9. — Dalla Torre, Cat. Hym., Vol. IX (Vespidae), 1894, p. 37. Un esemplare da Brava (Ottobre 1895) rappresenta questa specie abbastanza caratteristica e diffusa nell’ Africa equatoriale. Gen. Rhygchium, Spry. 20. R. cyanopterum, Sauss. Saussure, Mon. Guep. Sol. I (1852), p. 108, n. 9, # 9. — Dalla Torre, Cat. Hym., Vol. IX (Vespidae), 1894, p. 43-44. Un esemplare 7 da Lugh si può riferire a questa specie e ad una delle sue molte varietà, distinta per la colorazione rosso- ferruginosa dei primi due segmenti addominali. 21. R. oculatum (Fabr.), Lep. Var. somalicum, mihi. Lepeletier, Hist. Nat. Hym. II (1841), p. 680, n. 2 9. — Sauss. Mon. Guep. Sol. I (1852), p. 107, n. 8. -- Dalla Torre, Cat. Hym., Vol, IX (Vespidae) 1894, p. 47. Propendo riferire, piuttosto che ad una nuova specie, ad una distinta varietà del variabilissimo R. ocwlatum, un esemplare 7 proveniente dal lago Bass Narok (Sett. 1896), il quale differisce notevolmente dagli esemplari europei della mia collezione sopra- tutto per una tinta generalmente nera del corpo e per la pre- senza di fascie gialle interrotte nel mezzo, sì da lasciare una linea irregolare nera sul dorso dei segmenti addominali 2.° e seguenti, e rassomigliandolo alquanto al R. laterale (R. africanum, Sauss.), dal quale però essenzialmente differisce per la figura piriforme del clipeo, terminante leggermente smussato anzichè incavato-bidentato. IMENOTTERI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 595 Gen. Icaria, Sauss. 99. |. tricinctella , Grib. Gribodo , Seconda Contr. alla conosc. della fauna Imenott. del Mozambico (Acc. Sc. Ist. Bologna, T. V, 1895), p. 333, n. 28. Un esemplare 9 raccolto a Lugh (Nov.-Dic. 1895) rappresenta questa specie affinissima alla comune /. cineta, Lep. ma distinta, a parere dell’ autore, per la mancanza della carena longitudinale mediana dello scudetto e retro scudetto, come pure delle carene verticali laterali del metatorace. Alcuni esemplari esistenti nella mia collezione, da me raccolti nel Sudan orientale, anzichè alla I. xanthura, Sauss. possono meglio riferirsi all’. cineta, Sauss., però in essi è più evidente il carattere sovraccennato delle carene scutellari e metatoraciche. SPHEGIDAE. Gen. Mutilla, Linn. 23. M. guineensis, Fabr. Fabr., Ent. Syst. (1793) II, p. 367, n.3 ¢. — Dalla Torre, Cat. Hym. Vol. VIII (Sphegidae) 1897, p. 45. — André E., Liste des Mut. réc. au pays des Somalis par Mr. le Cap. Bottego (Ann. Mus. Civ. Stor. Nat. Genova, Ser. 2., Vol. XVII (XXXVII) 1897, p. 282, n. 4). Specie abbastanza frequente nell’Africa australe. Già raccolta a Brava ed al confluente Uebi-Ganana dal Cap. Bottego (1895-96) ed anche a Lugh dal Cap. U. Ferrandi (1897). 24. M. penetrata, Smith. Smith, Descr. nov. Sp. Hym. (1879), p. 193, n. 12 9. — Dalla Torre, Cat. Hym., Vol. VIII (Sphegidae) 1897, p. 71. — André, Liste des Mut. réc. au pays des Soma- lis etc. (Ann. Mus. Civ. St. Nat. Genova, Vol. cit., p. 281, n. 1). Questa specie non è molto frequente; trovata dapprima al Madagascar, venne poscia riscontrata anche allo Scioa e nella Somalia. Due esemplari (9) vennero raccolti dal Cap. Bottego a Lugh (Nov.-Dic. 1895) e lungo la strada da Sancurar agli Amarr (Marzo-Aprile 1896). 596 P. MAGRETTI 5 25. M. sinuata, Oliv. Var. « capite nigro » mihi. Olivier, Encycl. Meth. (1811) VIII, p. 58, n. 18 9.— Dall& Torre. Cat. Hym., Vol. VIII (Sphegidae) 1897, p. 86. Un esemplare 9 raccolto fra i Badditu e Dimé (Maggio-Luglio 1896) si riferisce assai verisimilmente a questa specie, quantunque ne differiseca per la colorazione interamente nera del capo. Era finora conosciuta soltanto d’ Europa e d'Asia. 26. M. fulvovittata, André. André, Liste des Mut. réc. au pays des Somalis etc. (Ann. Mus. Civ. St. Nat. Ge- nova, Vol. cit. pag. 283, n. 3). Quest’ altra vaga e ben distinta specie descritta dall’André è rappresentata da due femmine provenienti da Brava. 27. M. Bottegoi, Magrt. Magretti, Esploraz. del Giuba e suoi affl. comp. dal cap. Bottego negli anni 1892-93. - Imenotteri (Ann. Mus. Civ. St. Nat. Genova, ser. 2.8 vol. XV (XXXV) 1895, pag. 165 9). — André, Liste des Mut. réc. au pays des Somalis etc. (Ann. Mus. Civ. St. Nat. Genova, ser. 2.* vol. XVII (XXXVII) 1897, p. 281, n. 2). Un altro esemplare (9) di questa specie venne nuovamente riscontrato fra il materiale raccolto dal Bottego nella sua se- conda spedizione, e proveniente da Brava. 28. M. Citernii, n. sp. J. Subparva, «nigra; sparse griseo-pilosa , pro- et mesonoto scutelloque rufo-ferrugineis; alarum tegulis et metanoti bast, flavo- testaceo pictis. Segmentis abdominalibus 1°, 2°, 3° que margine api- cali longe subargenteo-flavo pilosis. Alis leviter fumatis. Capite crasse reticulato, nitido, oculis leviter triangulariter incisis, ocellis prominulis, sulcatura ab antennarum basi usque ad aream ocel- larem, distincta. Antennarum scapo apice et flagelli articulo primo, obscure rufo-ferrugineis. Pro- mesonoto scutelloque profunde reti culariter sculptis, nitidis; mesonoti dorso sulcis quattuor longitudi- nalibus signato. Alarum tegulis magnis, minute punctulatis, niti- dis; metanoto late reticulato, subopaco. Abdominis segmento primo IMENOTTERI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 597 campanulari, carinula ventrali subprominula, hoc in dorso leviter, secundo fortiter et crasse, sequentibus levius et sparsius punctulatis; 3°, 4°, b°que basi minutissime transverse striolatis; segmento anali fortiter longitudinaliter reticulato-sculpto, spinulis duobus lateralibus ferrugineis terminato. Pedibus totis nigris, pilis argenteis vestitis; tarsorum articulis testaceis. — Corp. long. mm. 7. Patria: Da Sancurar agli Amarr. M. Ghilianii, Spin. (M. Brutia, Pet.) affinis, differt statura multo minori, metathorace toto nigro, latius reticulato-sculpto , alarum tegulis expansioribus nitidioribusque ; fasciîs in segmentis abdominalibus I-III angustioribus. Questa specie, a primo aspetto si assomiglia alla M. Ghilianii, Spin. (sin. M. brutia, Pet. secondo Dalla Torre, Cat. Hym. Vol. VII, Fossores (1897), p. 17), ma ne la distinguono la statura minore ed un facies molto più delicato, oltrechè la colorazione non completamente rosso-ferruginea del torace e le fascie del- l'addome ristrette alla sola villosita della marginatura apicale ed una scultura del torace a reticolatura molto grossolana. Venne raccolto un solo esemplare nel cammino fra Sancurar e gli Amarr. Ho il piacere di dedicare questa specie ad uno dei superstiti della spedizione Bottego, il tenente Carlo Citerni. 29. M. (Dasylabris) mephitis, Smt. Smith, Cat. Hym. Brit. Mus. III (1855) p. 21, n. 129 9. — Dalla Torre, Cat. Hymen. Vol. VIII (Fossores) 1897, p. 62. — André, Liste des Mut. réc. au pays des Soma- lis etc. (Ann. Mus. Civ. St. Nat. Genova, Vol. cit. p. 282, n. 5). Alcuni esemplari £ provenienti da Lugh, da Dimé e dai Badditu rappresentano questa specie eminentemente africana, propria della fauna equatoriale. Essa è alquanto variabile tanto per le dimensioni del corpo quanto per la disposizione e figura delle macchie del capo e dell’ addome. Nei caratteri plastici, mentre mi sembrano abbastanza costanti quelli dei tubercoli frontali e della valvola anale circolare, molto opportunamente rilevati dall’ Ing. G. Gribodo (Rassegna degli Imenotteri raccolti nel Mo- 398 P. MAGRETTI zambico dal Cav. Fornasini, pag. 151), non lo sono sempre quelli della scultura e solcatura trasversale del metatorace. 30. M. (Dasylabris) bella, André. André, Liste des Mut. réc. au pays des Somalis etc. (Ann. Mus. Civ. St. Nat. Genova, Vol. cit., p. 283, n. 6 2). Questa vaga specie venne descritta dal chiarissimo imenotte- rologo francese sopra un esemplare (9) proveniente da Brava (Ottobre 1895). 31. M. (Dasylabris) Ferrandii, n. sp. Q. Subparva; capite thoraceque obscure rufo-ferrugineis; capite in fronte thoracisque lateribus griseo-argenteo pilosis; antennis nigris, pedibus totis nigris, ibis tarsisque pilis longis argenteo- vestitis. Abdomine nigro, nigroque piloso-setuloso, maculis septem in dorso et lateribus ornato. Altera magna subcordiformi in segmenti secundi medio dorso, prope marginem apicalem; alia minore subelliptica in segmenti secundi margine basali, aliaque parviore subrectangulart in medio dorsi. segmenti terti, pilis densis rufo-castaneo tectis; maculis quattuor utrinque lateribus seg- menti secundi, rotundis, anticis majoribus, splendide argenteo-villosis. Segmenti tert utrinque margine apicali laterali, quarto et quinto, fere totis, griseo-argenteo pilosis. Segmentorum omnium parte ven- trali, fusco-ferruginea crasseque punctata, marginibus apicalibus late argenteo-pilosis, fimbriatis. Capite thoracis latitudine aequali, obsolete rugoso, opaco. Thorace subpyriforme, dorso crasse profundeque reticulato-punctato, nitido, lamina scutellari unguiculae angustae instar mediocriter prominula. Abdominis segmento primo petiolari nodoso, carinula ventrali sub- spinulosa, mediocriter producta; secundo in dorso sparse profundeque punctulato; pygidio subtriangulari minutissime longitudinaliter et semicirculariter striolato; vagina brevi, bipartita, aculeo longissimo, abdominis longitudinem superante. — Corp. long. mm. 6.05. Patria : Lugh. È questa una delle più vaghe fra le piccole specie di Mutille africane; distinta sopratutto per la varia colorazione delle mac- IMENOTTERI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 599 chie dell’ addome; le tre sulla linea mediana dorsale, di varia grandezza, la seconda più grande, quasi a forma di cuore rove- sciato, è la più distinta anche per la colorazione rosso-castagna, le quattro laterali rilucono di splendore argentino ; i due ultimi segmenti sono rivestiti di densa pelurie grigio-argentata. Ne venne raccolto un esemplare a Lugh, dall’esimio esploratore capitano Ugo Ferrandi, al quale piacemi dedicarla. 32. M. (Tricholabioides) pedunculata, Klg. Mutilla pedunculata, Klg., Symb. phys. Dec. I. 1829, Ins. n. 24 #, T. 5, fig. 10. — Dalla Torre, Cat. Hym. Vol. VIII (Sphegidae), 1897, pag. 71. — André, Liste des Mut. réc. au pays des Somalis etc. (Ann. Mus. Civ. St. Nat. Genova, Ser. 2.° Vol. XVII (XXXVII) 1897, pag. 284, n. 7). Parecchi esemplari (57) raccolti a Lugh ed in località fra Mat-Agoi e Lugh (Nov., Dic. 1895) rappresentano questa specie, della quale rimane finora sconosciuta la femmina. Gen. Scolia, Far. (Subg. Discolia, Sauss.) 33. Sc. melanaria, Burm. Burm. Abhandl. der Naturf. Gesell. zu Halle 1853, p. 38, n. 63 #. — Dalla Torre, Cat. Hym., Vol. VIII (Sphegidae) 1897, p. 169. Tre esemplari 9 provenienti da Lugh, rappresentano questa specie, che ben giustamente, secondo il parere di Gribodo, puossi ritenere una distinta varietà della Sc. ruficornis, la quale è propria delle regioni australi dell’ Africa. Gen. Elis, Farr. (Subg. Trielis, Sauss.). 34. E. aliena, Klug, Var. nov. « capite rufo » mihi. Scolia aliena, Klug, Symb. phys. Dec. III (1832) Tav. 27, fig. 3 #. — Dalla Torre, Cat. Hym. Vol. VIII (Sphegidae) 1897, p. 145-146. Si possono riferire a questa specie eminentemente atricana, due esemplari 9 e 7, provenienti da Lugh. I due esemplari 600 P. MAGRETTI femminei si distinguono per una variazione nel colore del capo, che nella parte frontale superantennale e nella metà occipitale anteriore presentasi d’ un vivo color rosso-ferruginoso. Lo scapo nella metà supero-basale è parimenti rosso-ferrugineo; le an- tenne nella restante parte, sono nere; una macchia ovoidale nera ravvolge gli ocelli nella regione occipitale. Gen. 'Tiphia, Fasr. 35. T. Bottegoi, n. sp. Q. Nigro-nitida; mandibulis (apice excepto), palpis, antennis pedibusque (coxis anticis et intermedits totis, posticis basi tantum exceptis nigris) rufo-ferrugineis. Alarum tegulis testaceis , apice postico latius explanats, ulis pallide ferrugineo-fumatis , stigma nigro, nervis fuscioribus. Abdominis segmentorum omnium dorso et ventre marginibus angustissime flavo-eburneo cinctis; valvula anali circulari, dimidio basali nigra sparse profundeque punctulata, api- cali rufo-ferruginea laevi nitidaque. Capite, pronoto antice , sparse profundeque, mesonoti et scutelli area mediana dorsali crassius et profundius, punctato-sculptis ; melanoti dorso laevi, nitido; area mediana carinulis duabus utrinque elevatis ad marginem convergentibus, aliaque mediana pariter ele- vata usque ad marginem producta, praedita; metanoto postice abrupte Iruncato, margine supero carinula elevata utrinque declive termi- nato; metapleuris crebre et minute striatis. Abdominis segmento primo dimidio basali laevi, nitidoque, carinula mediocriter elevata ab alia parte distincto ; dimidio apicali basi et apice crasse pro- fundeque punctatis ; sequentibus in dorso sparse, prope margines apicales densius minuteque punctulats. Clypeo, antennarum scapo infra, mesopleuris pedibusque plus vel minus longe albo-argenteo pilosis. — Corp. long. 8 mm. Patria: Lugh (Nov.-Dic. 1895). Vaga specie, distinta dalle altre conosciute, oltre che per la colorazione rosso-ferruginosa delle mandibole, antenne, zampe (tranne le coscie) e |’ estremità anale, per la marginatura non interrotta, ristretta ma notevolmente elegante, dei segmenti IMENOTTERI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 601 dell’ addome, tanto sul dorso che sui fianchi ed alla parte ventrale. Gen. Ammophila, Kirs. 36. A. rubripes, Spin. Spinola, Compte-rendu des Hym. réc. par Mr. Fischer en Egypte (Ann. Soc. Ent. France, VII, 1838, pag. 465). — André, Species d. Hym. d’ Europe, III (1886) pag. 75. Tre esemplari 9 raccolti a Brava (Ottob. 1895) credo si pos- sano riferire a questa vaga specie, malgrado qualche differenza dalla descrizione dell’ autore. Presentano infatti dimensioni al- quanto maggiori e |’ addome (tranne che sul dorso del 2.° articolo pezziolare) interamente rosso-ferruginoso. Un carattere del quale non è fatto cenno nella descrizione è la striatura longitudinale a carinule abbastanza distinte dello scudetto. Le tre paia di zampe sono interamente di color rosso-ferrugineo come le man- dibole (eccetto |’ apice), il clipeo, il pronoto, le tegole alari, le macchie sotto l’ inserzione delle ali e |’ addome. Gen. Sceliphron, Kz, (Pelopaeus, LATR.) 37. S. spirifex (L.), Klg. Dalla Torre, Cat. Hymen. Vol. VIII (Sphegidae) 1897, pag. 390. Due esemplari 9 di questa specie, estesa dal mezzodi d’ Europa a tutto il continente africano, vennero raccolti a Brava ed in località fra Mat-Agoi e Lugh (Ottob.-Nov. 1895). Gen. Sphex, Lixx. 38. Sph. umbrosus, Christ. Var. Magrettii, Grib. Kohl, Die Hymen. Gruppe der Sphecinen (Ann. Naturhist. Hofmus. Wien. V. 1890), p. 406, n. 99. — Gribodo, Rass. Imen. racc. nel Mozamb. dal Cav. Fornasini (Mem. R. Acc. Sc. Ist. Bologna, 1894, T. V) pag. 136 9. — Kohl. Fur Monogr. der Naturl. Gatt. Sphex (Ann. Nat. Hofmus. Wien X, 1895) p.57 9. — Dalla Torre, Cat. Hym. Vol. VIII (Sphegidae) 1897, p. 445, 446. Un esemplare 9 di Lugh (Nov.-Dic. 1895) è riferibile a questa 602 P. MAGRETTI rarietà molto opportunamente distinta dall’ Ing. Gribodo pei caratteri della pelurie nera del corpo contrapposti alla lunga villosità argentina del clipeo. Convengo nell’ opinione del Kohl, di ritenere questa specie alquanto variabile in molti caratteri e quindi poterlesi riferire molte varietà dapprima descritte come nuove specie. 39. Sph. (Parasphex) viduatus, Christ. Sphex viduatus, Kohl, Die Hymenopteren Gruppe d. Sphecinen II, Abth. (Ann. Naturhist. Hofmus. Wien. V, 1890) pag. 332, n. 32. Dalla Torre, Cat. Hymen. (loc. cit.) pag. 446. Un esemplare 9 di Lugh (Nov.-Dic. 1895). E questa specie abbastanza sparsa nell’ Europa meridionale, nell'Asia centrale ed in quasi tutto il continente africano. Gen. Pompilus, Far. 40. P. Tamisierii, Guér. Guérin, Voyage de Lefebvre en Abyss. (1839-43) P. IV, pag. 356, Tav. VIII, fig. 3-4. — Dalla Torre, Cat. Hym. Vol. VIII (Sphegidae) 1897, pag. 326. Questa specie è abbastanza caratteristica della fauna abissinica; l'esemplare 9 raccolto fra i Badditu e Dimé differisce per di- mensioni alquanto minori, tanto dagli esemplari tipici della col- lezione Guérin come da quello che trovasi nella mia collezione, da me raccolto fra Keren e Massaua. 44. P. sepulchralis, Smt. Smith, Descr. new Sp. Hym. (1879) p. 145, n. 17 2 #. — Gribodo, Rass. Imen. racc. nel Mozambico dal Cav. Fornasini (Acc. Sc. Ist. Bologna, IV) 1894, p. 145. — Dalla Torre. Cat. Hym. VIII (Sphegidae) 1897, p. 311. Le osservazioni dell’ egregio collega Ing. Gribodo in merito al riconoscimento di questa specie, si adattano anche ai due esemplari (9) che tengo sott'occhio, l’uno di Brava, l’altro di località fra Mat-Agoi e Lugh (Nov. 1895). Le medesime ragioni mi confermano |’ esattezza della determinazione di un altro esemplare proveniente dalle rive dell’ Uebi, raccolto dall’ Ing. Bricchetti- IMENOTTERI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 603 Robecchi e da me già ricordato in altro lavoro (Ann. Mus. Civ. Genova, Vol. XXX, 1892, pag. 957, n. 13). 42. P. Vannutellii, n. sp. Q. Niger, submedius; abdominis segmentis primo et secundo utrinque maculis subquadratis rufo-ferrugineis, femorum posticorum plus quam dimidio basali item ferrugineo picta. Alis dense fumatis, cellulis cubitalibus 2.* et 3.*, magnitudine subaequalibus, 3.* trian- qulari apice subpetiolata. Pedibus sparse et mediocriter spinulosis, tarsorum unguiculis breviter denticulatis. Capite, thorace toto, su- perficie laevi, opaca; abdomine item laevi sed nitidiore. Oculorum margine infero a mandibularum bast mediocriter distante. An- tennis crassis, scapo valde incrassato. Clypeo parum producto, lati- tudine longitudine duplo, minutissime punctulato , mandibulis tenuibus, simplicibus. Pronoti margine postico leviter arcuato, scu- tello et postscutello mediocriter prominulis. — Corp. long. 10 mm. Sembrami potere con sicurezza riferire a nuova specie, in un genere straordinariamente ricco di svariate forme, un esem- plare (9) raccolto fra i Badditu e Dimé (Maggio-Luglio 1896). Distinguesi sopratutto per la tinta in generale nera del corpo, sulla quale spiccano in modo sensibile le quattro macchie rosso- ferruginose del 1.° e 2.° segmento addominali, e la tinta d’ugual colore sopra più della metà apicale dei femori posteriori. La superficie del corpo piuttosto opaca sulla testa e sul torace, è un poco più lucida sull’ addome e non presenta alcuna punteg- giatura nè striatura. Le ali hanno una tinta uniforme e densa- mente infumata; la cellula radiale è subtriangolare, lanceolata, le cellule 2.2 e 3.8 quasi uguali in grandezza, la 2.* è pressochè romboidea e riceve la 1.8 nervatura ricorrente presso l’ angolo esterno, la 3.* è triangolare coll’ apice leggermente discosto dal margine della radiale sì da presentarsi quasi pezziolato e riceve la 2.2 nervatura ricorrente nel mezzo della base. Mi è grato dedicare questa specie all’altro dei superstiti della Spedizione Bottego, il tenente di vascello Lamberto Van- nutelli. 604 P. MAGRETTI 43. P. Sacchii, n. sp. ST. Niger, submedius: capite, antennis, pronoto una cum alarum tegulis et mesonoti margine suprategulari, pedibusque anticis laete ferrugineo-rufis ; femoribus tibiisque intermediis et posticorum fe- morum. dimidio apicali valde obscure rufescentibus. Abdominis segmentis 2.° et 3.° fere totis flavo-stramineo pictis. Alis fuscis subviolaceo-viridi nitentibus, maculis duabus in cellula 1.* discot- dali, altera parva hyalina in angulo supero aliaque magna obscura in medio basali. Pronoti margine postico laevissime arcuato-subrecto, mesonoto scutelloque opacis ; metanoto cum area postscutellari distincta, mediocriter transverse striato-carinulato, supra dense el brevissime flavo-villoso. Pedibus sat longis, sparse et tenuissime spinulosis, tarsorum unguiculis anticis margine interno distinete bidentatis, intermedits et posticis unidentatis. — Corp. long. 12 mm. Un maschio proveniente dai pozzi di Maddo (9-12 Febbraio 1896) sembrami potersi riferire a specie (almeno per questo sesso) tuttora sconosciuta. Essa è distinta, oltre che dai caratteri plastici della scultura del metanoto, dalla varia ed elegante colorazione del corpo, rosso-ferruginosa sul davanti (capo, an- tenne, pronoto e zampe anteriori) nera posteriormente (resto del torace, trocanteri, base dei femori, tibie in parte, tutti i tarsi, 1.° e 6.° segmento dell’ addome) e giallo-paglierina per una grande macchia rettangolare, occupante quasi tutto il 2.° segmento dell’ addome ed un’altra d’ ugual colore, ma posteriormente fe- stonata, sul 3.° segmento. Le ali hanno una tinta oscura tendente al violaceo, colla radiale alquanto allungata, la 3.* cellula cubi- tale grande, maggiore della 2.*, un poco ristretta verso il mar- gine radiale, colla vena esterna ricurva; la 2.* vena ricorrente sboccante innanzi la metà basale; nella metà basale della 1.* cellula discoidale veggonsi due macchie, una piccola e trasparente nell’ angolo superiore, I’ altra grande nera più in basso e verso il mezzo. Questa specie è dedicata alla memoria del Dr. Maurizio Sacchi, naturalista aggregato alla Spedizione Bottego, perito miseramente presso il Lago Regina Margherita. IMENOTTERI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 605 (Subg. Paracyphononyx , Grib.). Ah. P. anticus, Klug ? Klug, Symb. phys. Dec. IV (1834), Tav. XXXVIII fig. 10 ?. — Dalla Torre, Cat. Hym. Vol. VIII (Sphegidae), 1897, p. 273. Tre esemplari ( 9) di Lugh, due raccolti dal Cap. U. Ferrandi ed uno dal Cap. Bottego (Nov.-Dic. 1895) mi sembrano dubbia- mente concordare coi caratteri di questa specie e cogli esemplari della mia collezione, provenienti dal Sudan orientale (Ann. Mus. Civ. Genova, 1884, Ser. 2.8, Vol. I, p. 564, n. 80). Gen. Salius, Farr. (Hemipepsis, Dahlb.) 45. S. vindex , Smt. Mygnimia vindex, Smith, Cat. Hym. Brit. Mus. III (1855), p. 186, n. 18 9. Salius vindex, Dalla Torre, Cat. Hym. Vol. VIII (Sphegidae) 1897, p. 245. Un esemplare (¢) di questa specie, propria dell’Africa orien- tale e meridionale, venne raccolto in località fra Mat-Agoi e Lugh (Nov. 1895). Gen. Bembex, Fanr. 16. B. diversipennis, Smith. Smith, Descr. of new spec. of foss. Hym. (Ann. Mag. Nat. Hist. T. XII, 1873). — Handlirsch, Monogr. d. mit Nysson und Bembex verwand. Grabwespen, Wien 1893, p. 786, n. 49. Un esemplare 9 da Lugh, raccolto dal Cap. U. Ferrandi. Specie sparsa nella regione etiopica. 47. B. mediterranea, Handl. Handlirsch, Monogr. d. mit Nysson und Bembex verwand. Grabwespen, Wien 1897, p. 807, n. 63, Tav. II, fig. 15; Tav. V, fig. 11; Tav. VII, fig. 9. Sette esemplari 9 raccolti a Lugh dal Cap. U. Ferrandi e sei dal Cap. Bottego; uno da Brava raccolto dal Cap. Bottego. 606 P. MAGRETTI Specie sparsa dall’ Europa a quasi tutta |’ Africa ed alquanto rariabile. Gen. Stizus, Larr. A8. St. lughensis, n. sp. Q. Niger; flavo-rufo ferrugineoque varie picto; capite in fronte, antennis et genis, pronoto, callis humeralibus, tegulis et mesonoti angulis anticis, scutello et postscutello pedibusque totis plus vel minus obscure rufo-ferrugineo pictis. Abdominis segmentis primis duobus obscure rufo-ferrugineis, fasciitis in medio plus vel minus interruptis pallide flavescentibus; maculis ovalaribus in segmenti secundi dimidio apicali obscure-testaceis; segmentis abdominalibus tertio toto, sequentibus tantum in dimidio basali, nigris, cyaneo purpureoque nitentibus; marginibus tertit obsolete, quarti et quinti distincte et latius, sexti, maxima parte, obscure rufo-ferrugineis. Alis in medio fumatis, violaceo splendentibus; anticis limbo apieali, posticis autem in limbo basali hyalinis, nervis ferrugineis. Capite in facie, fronte et genis, pronoto, pleuris et metanoto, segmentique abdominalis primi lateribus, mediocriter longe albo-pilosis; parte ventrali albo-tomentosa; coxis, tibis femoribusque posticis dense albo-pruinosis. Segmento anali supra dense, in lateribus longe fulvescenti-piloso. Mesonoto scutelloque minutissime punctulatis, ni- tentibus; metanoto leviter crassius punctato; abdomine in dorso et ventre levissimo nitidoque. — Corp. long. 25-27 mm. Questa specie di mediocri dimensioni ed abbastanza vaga per la colorazione e varia disposizione delle macchie del corpo, appartiene al gruppo dello S¢. ruficornis Fabr., caratterizzato dal margine interno degli occhi non convergente verso il clipeo, dallo scudetto piano nelle femmine, segnato nel suo mezzo da una piccola infossatura a forma di cuore rovesciato, pelosa nel- l’ interno, come pure dal metanoto posteriormente arrotondato. Le ali sono offuscate colla prima vena trasverso-cubitale delle anteriori pressochè lineare; la cellula anale delle ali posteriori termina alquanto più innanzi dell’ origine della vena cubitale ed emette all’ apice due vene longitudinali. Le zampe sono IMENOTTERI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 607 lunghe e robuste, i tarsi anteriori nelle femmine sono provvisti di lunghe e rigide ciglia; le tibie del 2.° e 3.° paio sono spinu- lose, coi pulvilli tarsali abbastanza sviluppati. Distinguesi dallo St. ruficornis per la diversa colorazione del corpo in generale e per la disposizione della fascia giallo- paglierina del 1.° e 2.° segmento dell’ addome, che larga- mente interrotta nel mezzo, sul fondo rosso-ferruginoso, forma due macchie quasi ovalari sul primo segmento, mentre più angustamente interrotta sul secondo, lascia due macchie sub- rettangolari, portanti ciascuna nel margine mediano posteriore due piccole macchie subovali, talvolta congiungentisi cogli an- goli apicali esterni, di color bruno testaceo; distinguesi ancora pei riflessi violacei splendenti del dorso del 3.° e 4.° seg- mento e per la colorazione rosso-ferruginea oscura dei margini angusti sul 3.°, 4.° e 5.° segmento, allargata ed occupante più della metà apicale del segmento anale; per la scultura finissi- mamente punteggiata del mesonoto e degli scudetti, appena più distintamente rugosa sul metanoto e sulle pleure. La superficie dell’ addome è perfettamente liscia e risplendente nelle parti ferruginose, gialle e nere. L’ estremità del segmento anale è leggermente smarginata. Le mandibole, tranne circa 4/, all’ apice che è nero, il labbro e la metà apicale del clipeo, sono di un bianco-avorio; i margini orbitali interni fino all'altezza dell’ inserzione delle antenne, la parte superiore dello scudetto frontale, che porta la base delle antenne, sono di color gialliccio pallido, mentre la metà basale del clipeo e l’ estremità dello scudetto frontale hanno una leg- giera tinta rosso-ferruginosa: tutte queste parti sono rivestite d’una breve, fitta e splendida pelurie argentina. Le antenne hanno lo scapo giallo-ferruginoso, il flagello leg- germente più oscuro; gli ultimi sei articoli al disopra e disotto sono ricoperti da tomento argentino. Il pronoto è leggermente rosso-ferruginoso, col margine supe- riore giallo-testaceo; mentre lo scudetto ha una bella tinta rosso- ferruginea, il retroscudetto è d’ un giallo sudicio col margine basale nero. 608 P. MAGRETTI La parte ventrale dell’ addome, tranne qualche macchia ne- riccia sui margini del 3.° e 4.° segmento, è totalmente rosso- ferrugineo oscura. Le ali, fulve verso la base e sui margini costali, hanno nel centro e nella regione radiale una tinta oscuro-violacea ri- splendente. Tre femmine che riferisco a questa nuova specie, provengono tutte da Lugh (race. Cap. Bottego, Novembre-Dicembre 1895), dalla quale località ho preso il nome specifico. 19. St. Ferrandii, n. sp. Q. Niger; flavo et rufo-ferrugineo varie picto; capite in fronte, clypeo, mandibulis (apice nigro excepto), antennarum scapo, ma- culisque duabus in regione ocellari, albo vel flavescenti eburneis; in vertice varie ferrugineo picto; antennarum flagello (articulis sex ultimis, supra nigris), occipite et genis, pallide ferrugineo- rufescentibus. Pronoto (margine excepto flavo-testaceo), tegulis, callis humeralibus, mesonoti angulis anticis, scutello, maculis in metanoti angulis lateralibus pedibusque totis, obscure rufo-ferrugineis; post- scutello et metanoti area triangulari mediana apicali pallide flave- scentibus; fasciis in segmentis abdominalibus tribus (1) primis, in medio anguste interruptis et maculas triangulares efficientibus ; segmento quarto (basi angusta nigra excepta), quintoque toto stramineo-flavescenti pictis; segmento anali laete flavo-ferrugineo , apice nigro subemarginato, in dorso leviter ruguloso, fulvoque piloso; parte ventrali segmentorum 1.° et 2.° nigra, sequentium flavo et ferrugineo picta. Fronte dense argenteo villosa, pleuris, meso- et metanoti dorso, sparse griseo-pilosis. Alis hyalinis, basi et regione radiali et cubitali levissime infuscatis vel lutescentibus. Mesonoto et scutellis minutissime et fere obsolete punctulatis, subopacis; metanoto pleurisque minute punctatis; abdomine laevi, dimidio basali viride- purpureoque subnitente. — Corp. long. 23 mm. Patria: Lugh. (1) Nel 1.° non è accertato a cagione della mancanza di più d'una metà del segmento. IMENOTTERI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 609 Specie del gruppo dello St. fasciatus Fabr. e rufiventris Radz., ma distinta sì dall’ uno che dall'altro non solo per le antenne punto clavate, ma anche per notevoli caratteri di colorazione e disposizione delle macchie sul corpo e sulle ali. Osservasi inoltre una punteggiatura finissima ed uniforme sul clipeo, alquanto minuta sul mesotorace, appena poco più distinta e granulosa sul metanoto e sulle pleure. L’addome ha una superficie gene- ralmente liscia e splendente. Sono lieto di dedicare questa specie all’egregio Capitano Ugo Ferrandi. Gen. Philanthus, Farr. 50. Ph. triangulum, Fabr. Var. diadema, Fabr. Subv. « abdomine toto flavo » mihi. Ph. triangulum, var. diadema, Gribodo, Rassegna Imen. racc. n. Mozambico dal Cav. Fornasini (Mem. Acc. Sc. Ist. Bologna. IV, 1894, p. 129. » Dalla Torre, Cat. Hym. Vol. VIII (Sphegidae) 1897, p. 493. Un esemplare 9 di Lugh rappresenta questa varietà d’ una specie assai diffusa in Europa ed in Africa. Variabilissima nella colorazione del corpo, fu descritta sotto un grande numero di nomi (Vedi Cat. Dalla Torre, loc. cit.). L’ individuo da me os- servato è notevole per avere l'addome (tranne una piccola macchia sublanceolare nera sul dorso della base peduncolare) di color giallo-zolfo. BETHYLIDAE. Gen. Pristocera, Kia. 51. Pr. ruficaudata, Westw. Westwood, Thesaurus entomologicus oxoniensis, Oxford 1884, p. 165, n. 7, Tav. 29, fig. 4. Di questa specie, conosciuta finora di Natal, riscontrai un esemplare femmineo proveniente da Lugh (Dicembre 1895). Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.4, Vol. XIX (10 Aprile 1899) 39 610 P. MAGRETTI CHRYSIDIDAE. Gen. Chrysis, Linx. (Hexachrysis, Mocs.). 52. Chr. stilboides, Spin. Pyrta stilboides, Spinola, Compte rendu des Hym. réc. p. M. Fischer pendant son voyage en Egypte (Ann. Soc. Ent. France, VII, 1838, p. 446, n.3. 9). — (Hexachrysis) Mocsary, Monogr. Chrys. (1889), p. 590, n. 703, 79. — Dalla Torre, Cat. Hymen. Vol. VI ‘Chrysididae) 1892, p. 98. Specie eminentemente africana ed abbastanza diffusa in tutto il continente. Parecchi esemplari dei due sessi vennero raccolti a Lugh (Nov.-Dic. 1895), presso il confluente Uebi-Ganana (Gennaio 1896) e fra Dimé e il Bass Narok (Agosto-Settembre 1896). 53. Chr. Jousseaumei, Du Buys. Du Buysson, Étude des Chrysidides du Muséum de Paris (Ann. Soc. Ent. de France, 1897, p. 538 ?). Un esemplare (9) raccolto a Lugh, rappresenta questa ele- gantissima specie, da poco tempo descritta dal chiaro imenotte- rologo francese Roberto Du Buysson sopra un individuo >? pro- veniente da Djibouti (Zeila) (1896) e trovato dal Dr. Jousseaume. La descrizione data dall’ autore per il maschio, si adatta abbastanza esattamente anche per poter riconoscere l’altro sesso. 54. Chr. (Tetrachrysis) lincea, Fabr. Fabr. Syst. Ent. (1775), p. 357, n. 4. — (Hexachrysis) Mocsary, Monogr. Chrysid. (1889), p. 582, n. 692. — Dalla Torre, Cat. Hymen. Vol. VI (Chrysididae), 1892, p. 76. Un esemplare 9 venne raccolto a Lugh (Nov.-Dic. 1895) Specie diffusa in tutta l'Africa. Gen. Stilbum, SPix. 55. St. cyanurum (Foerst.) Mocs. Var. splendidum (Foerst.) Rits. Mocsary, Monogr. Chrysid. (1889), p. 193. — Dalla Torre, Cat. Hym., Vol. VI (Chry- sididae), 1892, p. 40. IMENOTTERI DELLA SPEDIZIONE BOTTEGO 611 Un esemplare (9) proveniente da Lugh (Nov.-Dic. 1895) presenta una bella varietà che forma un passaggio a colorazione mista fra la var. amethystinum, Lep. e lo splendidum, Fabr. ICHNEUMONIDAE. Gen. Iechneumon, Linn. 56. I. xanthomelas, Brulle. Brullé, Hym. Suites a Buffon, T. IV (1846), p. 309, n. 17 ®. — Lucas. Hym. d’Al- gérie (1849), p. 332, n. 397, Tav. 18, fig. ll. — Tosquinet, Ichneum. d’Afrique (Mém. Soc. Ent. de Belgique, 1896, pag. 34, n. 15). Una femmina raccolta fra i Badditu e Dimé (Maggio - Luglio 1896). CHALCIDIDAE. Gen. Chaleis, Far. 57. Ch. variipes, Walk. Walker, Notes on Chale. P. III (1871), p.48 ¢. — Kriechbaumer, Hym. Ichneum. a medico D. Brauns in it. sec.d° ad oras Africae lecta (Berl. Ent. Zeitschr. T. 39, 1894, fs. 2, p. 317, n. 34. Una femmina raccolta fra i Baddita e Dimé (Maggio-Luglio 1896). Il primo articolo delle antenne presenta una colorazione rossa alquanto oscura; nel resto i caratteri esposti nella descri- zione di Walker mi pare concordino con quelli dell’ esemplare osservato. 58. Ch. argenteopilosa, Radz. Radoszkowsky, Comte-rendu des Hymen, réc. en Egypte et Abyssinie en 1873 (Horae Soc. ent. Ross. T. XII, 1876, p. 150, n. 111). Un esemplare 5 proveniente dalle rive del lago Bass Narok, si rassomiglia alquanto alla specie abissina descritta dal Radosz- kowsky, coincidendo abbastanza esattamente i caratteri della scul- tura e pelurie del corpo. 612 P. MAGRETTI TENTHREDINIDAE. Subf. HOPLOCAMPINAE, Koxow. Gen. novum, n. sp. Un esemplare (9) rinvenuto fra i Badditu e Dimé (Maggio- Luglio 1895) si potrebbe riferire, anche a parere del distinto imenotterologo tedesco Fr. G. Konow, ad un nuovo genere affine all’ Anapeptamena, Konow (Neue Chalastrogastra-Gattungen und Arten, in: Entom. Nachr. Berlin 1898, Jahrg. XXIV, n. 17, p. 271, gen. 5); ma dall’ unico esemplare raccolto dalla Spedi- zione Bottego, che non è neanche molto ben conservato, è difficile caratterizzare esattamente il nuovo genere e dar quindi la de- scrizione della specie nuova. Parecchi esemplari provenienti dalle rive del lago Bass Narok e riferibili ai generi Agathis e Bracon fra i Braconidi, Torymus, Eurytoma, Chaleis e qualche altro fra i Chalcididi, rimasero tuttora indeterminati per |’ impossibilità di confrontarli coi tipi, o con descrizioni che si trovano in opere irreperibili nelle nostre biblioteche. PRIMA NOTA INTORNO ALL’AN/SOSPHAERA Tom. pt FILIPPO SILVESTRI (in BEVAGNA, UMBRIA) Témosvary nel 1882 (Math. term. Kozlem. Magyar Ak. X VIII, pp. 128-130, 1 Tab., fig. 6-12) descrisse un piccolo e curioso genere di insetti, trovato in Ungheria e rappresentato da una sola specie, che chiamò Andsosphaera problematica. Egli creò per questo genere una nuova famiglia, ascrivendola ai Thysanura. Dopo di Tomésvary, che io sappia, nessuno ha più visto l'Anisosphaera, e coloro che si sono occupati di Tisanuri hanno continuato ad ascriverla a tale gruppo, senza però che alcun carattere dell’animaletto in questione giustificasse questo modo di procedere. Stando le cose a questo punto, fu con sommo piacere che io riconobbi l’Anisosphaera in due insettucci raccolti da un insupe- rabile ricercatore di microcoleotteri, il Signor Agostino Dodero di Genova, che li mise a mia disposizione. Sfortunatamente questi due esemplari erano conservati a'secco e non si presta- vano per uno studio dell'apparato boccale; avendo però saputo dal Signor Dodero stesso, che un altro abile raccoglitore di microcoleotteri, il Prof. Andrea Fiori, possedeva vari esemplari di tale animaletto, profittai della nota gentilezza del detto Professore, per riuscire ad avere altri tre esemplari in alcool, che mi furono sufficienti per fare un esame esterno di un insetto sì particolare. Al Signor Dodero ed al Prof. Fiori, che mi hanno ambedue anche promesso di fornirmi altro materiale per un esame anato- mico dell’ Anzsosphuera destinato a completare il mio studio, voglio rendere pubblicamente le mie più vive grazie. 614 F. SILVESTRI DESCRIZIONE. Il corpo dell’Anisosphaera, che è capace di ravvolgersi a palla, quando è disteso, ha in complesso una forma ovale, con il polo più acuto rivolto indietro. Misura in lunghezza 1 mm. ed in larghezza (in corrispondenza del protorace) 1/, mm. Il capo (Fig. 1) è molto piccolo e non solo coperto, ma molto sorpassato di fronte ed ai lati dal protorace; superiormente è alquanto convesso, piano nella parte inferiore. Ai lati è provvisto i di tre o quattro se- tole distanti tra di loro, e alla base di ciascuna antenna, internamente, di una setola molto lunga, un po’ ri- curva, rivolta con la Fig. 1. convessità esterna- mente. La larghezza del capo è mm. 0,2. Témésvary (Op. cit., Fig. 10, X) disegna alla base delle antenne due setole circon- date da una sorta di campana basale, e quindi nella descrizione istituisce un paragone con l’organo sensitivo dei Polyxenus, io però non esito ad affermare che Témésyary ha visto male le dette setole, perchè negli esemplari da me osservati, esiste si una setola molto lunga alla base delle antenne, ma non differisce dalle altre che per le dimensioni. Fuori delle antenne il capo non ha alcun altro organo di senso specifico. Le antenne (Fig. 1 e 2) sono costituite di tre articoli, dei quali il secondo assume una dimensione sproporzionata rispetto agli altri. Il primo articolo è cilindrico e breve; il secondo molto lungo, poco sopra la base va ingrossando per assumere una forma clavata, un poco innanzi l'apice manda lateralmente un processo largo triangolare, che quasi giunge a uguagliare in lunghezza il terzo articolo, che è piccolissimo. Il primo articolo INTORNO ALL ANISOSPHAERA 615 é nudo, il secondo porta tre lunghe setole quasi nel mezzo ed una piccola alla base del processo laterale; l’ultimo articolo nella parte mediana è fornito di tre lunghe setole, e di quattro un poco più corte all’ estremità. Le antenne misurano in lunghezza mm. 0.2; quando I’ animale è disteso ed esse pure sono distese all’ innanzi, di poco superano il protorace. Anche Témésvary dice le antenne triarti- colate e se non ne avesse dato un disegno si sarebbe potuto ritenere che ne avesse osservato la forma giusta; nella sua figura però (Op. cit., Fig. 10) appare chiaramente che egli ha preso per terzo articolo il processo laterale del secondo, mentre non ha distinto affatto il vero articolo ultimo. Il labbro è inciso a forma di semicerchio ed è fornito di 6 setole (Fig. 3). Le mandibole (Fig. 3) concorrono nella parte superiore laterale Fig. 3. Fig. 4. a delimitare la cavità boccale, terminano a falce, con la parte convessa rivolta internamente e fornita di piccolissimi dentelli ottusi; la loro estremità è acuta. Le mascelle (Fig. 3 e 4) sono bene sviluppate, e terminano quasi a forma cilindrica con due piccole zone interne fornite ciascuna di quattro a cinque setole corte e grosse. Il palpo mascellare tozzo è sovrapposto alla mascella stessa, che supera 616 F. SILVESTRI in lunghezza; è formato di due robusti articoli basali ed un terzo allungato a forma di unghia con la punta troncata; alcune setole stanno attorno la parte distale del secondo articolo, che è più lungo del primo. Il labbro inferiore (Fig. 3) è costituito di una sola lamina, che non presenta divisioni; esiste un palpo labiale costituito di un solo articolo e ripiegato internamente. Nella parte terminale della lamina labiale si notano due piccole fossette circolari. L'apparato boccale è stato da Témésvary interpretato affatto erroneamente; basta confrontare le mie figure, in modo assoluto esatte, con quella che egli dà (Op. cit., Fig. 9). Farò notare particolarmente che il palpo mascellare non solo è costituito di tre articoli invece di due, ma che ha anche una forma del tutto diversa; il palpo labiale è uniarticolato e non biarticolato. Il protorace assume un grande sviluppo, copre e sorpassa di molto il capo, copre pure il mesotorace e nella parte mediana un po’ il metatorace, quando |’ animale è disteso; quando poi si trova ravvolto a palla restano scoperti il meso- ed il meta- torace, mentre vengono coperti gli ultimi segmenti addominali. La lunghezza del protorace è mm. 0.45, la larghezza mm. 0.5. Il meso- ed il metatorace sono in larghezza un po’ minori del protorace ed uguali alla parte anteriore del primo segmento addominale, in lunghezza sono uguali fra di loro, moltissimo più brevi del protorace. Il torace intero, quando |’ animale è disteso, misura in lun- ghezza 0.48 mm. Le zampe (Fig. 5) si inseriscono al lati del torace; vanno un poco aumentando in lun- ghezza dal primo al terzo paio. Sono costituite di quattro articoli: la co- scia è l'articolo più lungo e più grosso; segue il femore, che è quasi la metà della tibia; il tarso (non compresa |’ unghia) è quasi uguale alla coscia. Questa è sprovvista di setole o peli; il femore Fig. 5. INTORNO ALL’ ANISOSPHAERA 617 non ha che una o due setole; la tibia alcune, specialmente nel- l'angolo superiore; il tarso parecchie e robuste. Esiste solo una forte unghia terminale, che però poco sopra la base porta un’ in- cisura da formare un’ altra piccola unghia. Tomésvàry disegna le zampe come costituite di 6 articoli, però io non sono riuscito a distinguere ciò che egli chiama cora e tibia. L'addome è un poco più stretto all’innanzi che nel mezzo, e dal terzo segmento va restringendosi. È costituito di move seg- menti, il primo dei quali è straordinariamente più lungo degli altri, tanto che da solo rappresenta quasi i ?/, della lunghezza totale dell’ addome. I segmenti dal secondo al nono sono in lunghezza fra di loro pressochè uguali, mentre in larghezza vanno gradatamente diminuendo fino a terminare con il nono, che è molto piccolo. L’addome non ha alcuna appendice, nè altra parti- colare formazione. Misura in lunghezza 0.62 mm. Il primo segmento è liscio, gli altri al tergo ed a!lo sterno hanno una rada fila di peli. Témésvary credette di aver visto undici segmenti addominali e tanti ne disegnò nelle sue Fig. 6 e 7. Habitat. — I primi due esemplari da me ricevuti furono raccolti, nell’Agosto 1897, in Liguria, sul Monte Misurasca sopra S. Stefano d'Aveto, dal Sig. Agostino Dodero, il quale ricorda d’ aver osservato l’Anzsosphaera anche a Busalla (Apennino ligure) e a Ruta, sul Monte Portofino (riviera ligure orientale). I tre che ebbi dal Prof. Fiori furono presi da lui stesso sul Monte Capra presso Bologna nel Marzo 1898. L’ insetto si trova nelle sctacciature dei detriti. CONFRONTO GENERALE CON L ANISOSPHAERA PROBLEMATICA TOM. Parlando delle varie parti ho fatto notare le differenze esistenti tra le osservazioni mie e quelle di Timòsvàry, differenze però che io credo senz’ altro debbano attribuirsi ad un esame deficiente o erroneo da parte di Témésvary, dipendente forse anche dallo stato del materiale avuto. 618 F. SILVESTRI Se poi la specie che ho esaminato io sia realmente |’ Anzsosphaera problematica, non si potra decidere che dal confronto con esem- plari provenienti dall’ Ungheria. Le differenze che noto con le figure di Témésvary, oltre le citate, sono le seguenti: le antenne nei miei esemplari sorpassano il protorace in corrispondenza alla base del processo laterale del secondo articolo, mentre nelle figure di Témdésvary le stesse sorpassano di uno spazio maggiore il protorace. Questo nei miei esemplari distesi copre tutto il mesotorace e parte del metatorace, nelle figure di Tòmòsvary solo in parte il mesotorace. POSIZIONE SISTEMATICA DELL ANISOSPHAERA. Tombosvary pose l’Anzsosphaera tra i Tisanuri, però a me pare che in modo assoluto non possa rientrare in tale gruppo ; infatti i Tisanuri hanno |’ addome costituito di 10 segmenti (non tenendo anche conto delle /aminae anales), tutti possiedono cerci, e ve- scicole addominali e styli, e o quelle o questi, mentre nell’ Anz- sosphaera non sì riscontra alcuno di questi caratteri. I Collemboli sono ben caratterizzati dal piccolo numero di segmenti addominali, al più 6, e dalla presenza del Tubus ven- tralis al primo sternito addominale, mentre nell’ Ansosphaera abbiamo veduto che manca qualunque appendice all’ addome, e che questo è formato di 9 segmenti; quindi nemmeno a questo ordine può essere ascritta. Un altro carattere dell’Anisosphaera di cui non ho parlato, e che la differenzia pure dai gruppi citati, è anche il grande sviluppo della cuticola. Negli altri ordini di insetti non si può nemmeno far rientrare, ed io credo giustificato l’istituire un nuovo ordine, da collocarsi come un ramo aberrante, vicino ai Collemboli, avendo avuto probabilmente il suo punto di partenza da forme vicine ai pro- genitori dei Collemboli stessi. ANISOSPHAERIDIA mihi. Insecta ametabola apparatu orali masticatorio, abdomine 9 seg- mentis constituto, appendicibus nullis. INTORNO ALL’ ANISOSPHAERA 619 ANISOSPHAERIDAE Tom. Corpus in globum contractile. Antennae triarticulatae. Prothorax maximus, caput obtegens, abdomen etiam segmento primo maximo. Pedes ad latera thoracis positi, 4-articulati. Anisosphaera. Palpi maxillares crassi, triarticulati, palpi labiales uniarticulati. Oculi nulli. Typus: Anzsosphaera problematica Tom. ere SPIEGAZIONE DELLE FIGURE Fig. 1. — Capo visto dal disopra. >» 2. — Ultimi due articoli di una antenna. » 3. — Capo visto dal disotto (mand. mandibole, max. mascelle, p. max. palpo mascellare, /ad. labbro inferiore, p. /. palpo labiale). » 4. — Una mascella vista dalla parte interna della bocca. 5. — Zampa del primo paio. DESCRIPTIONS OF TWO SUMATRAN SPECIES OF THE LUCANOID GENUS CYCLOMMATUS IN THE GENOA CIVIC MUSEUM BY C. RITSEMA CZ. Cycelommatus Modiglianii, n. sp. 7 and 9. This is a small species with proportionately short mandibles, these being (in specimens which I believe to belong to the forma major) but slightly longer than the head. It is closely allied to Cyclommatus Dehaani Westw. (affinis Parry) being covered with scales and having the head declivous ante- riorly (neither excavated nor perpendicularly truncated), but it is considerably smaller, the mandibles and the clypeus are otherwise shaped, and the head is flat above, not hollowed as in the forma major of Dehaam. I have before me four males ot equal development and measu- ring (with the mandibles) from 26 !/,-21 mm. The length of the mandibles varies respectively from 7-4!/, mm. The colour of the insect is pale chestnut with aeneous tinges which are, however, very faint on the elytra. The teeth of the mandibles, the scape of the antennae and the tarsi are black, the palpi and the flagellum dark brown. The basal two-thirds of the mandibles, the head, the pronotum and the scutellum are covered with small roundish white scales; on the elytra the scales are smaller and very sparse, but on the sides of the basal half they are larger, elongate and very densely set. On the undersurface and on the metallic coloured portion of the femora the scales are very densely set. The tibiae are pubescent and the undersurface of the tarsi is fringed with golden yellow hairs. SUMATRAN LUCANIDAE 621 The mandibles are as long as the head and half the prothorax taken together; they are curved downwards and inwards at the apex and armed about the middle of their inner edge with a short tooth; the sub-apical tooth is stout, slightly curved and directed backwards and, consequently, diverging with the apex ; between the sub-apical tooth and the apex of the mandibles are in the three larger specimens two unequal teeth in the left, one tooth in the right mandible: in the smallest specimen, however, one tooth in each mandible. The raised outer upper margin of the apical half of the mandibles slopes rather suddenly at some distance from the apex. The head is flat above, the flattened portion without distinct margins and sloping anteriorly towards the clypeus which is broad, bisinuate anteriorly, and with pointed lateral angles. The intercoxal part of the prosternum is conically porrected, and the tibiae are unarmed and nearly straight. The described specimens have been captured at Si-Rambé (Tapanuli Residency, West Sumatra) by Dr. E. Modigliani to whom I have dedicated this species. In the same lot of beetles was a female Cyclommatus from the same locality as the above mentioned males, which female, I believe, may belong to this species. It closely resembles the female of Dehaani, but the anterior half of the prothorax is less broad, its sides being straight, not strongly convex as in Dehaani. Moreover the punctuation on the upper side (especially on the pronotum) is finer and wider apart which gives this female a more glossy appearance. It measures 18 mm. in length. At the same locality (Si-Rambé) Dr. Modigliani captured, besides a couple of Cyclommatus Pasteuri Rits., a male and a female of another magnificent Cyclommatus-species, the most robust one I ever saw. i In 1881 Dr. Gestro described (!) the minor development of (1) Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. di Genova, Vol. XVI, 1881, p. 309, fig. 622 C. RITSEMA a Cyclommatus-species, captured by Dr. Beccari on Mount Sin- galang (West Sumatra), under the specific title elaphus, and now it is not improbable that the magnificent male specimen from Si- Rambé will prove to be the forma maxima of Dr. Gestro’s species. I therefore give here the description of the Si-Rambé insect under the name e/aphus Gestro, but I propose the name Gestroi for it if future investigations will show the incorrectness of my combination. Cyclommatus elaphus Gesrro, 7 and 9. 7. Forma maxima. — Length without mandibles 46 mm., that of the mandibles 38 mm.; breadth at the front angles of the head 21 mm., breadth at the shoul- ders 17 mm. — The colour is dark bronze green with a strong coppery red hue; a large spot at the base of the mandi- bles (above as well as below) and the upper half of the fe- mora yellowish red; the teeth and the apical portion of the mandibles, the palpi, the antennae and the tarsi black. The front margin of the clypeus and of the mentum, the front and hind mar- gin of the prothorax and the undersurface of the tarsi fringed SUMATRAN LUCANIDAE 623 with golden red hairs; the underside of the femora and of the tibiae, and the intercoxal part of the pro- and meso- sternum densely covered with a fine golden red pubescence ; the rest of the undersurface sprinkled with pale coloured scale- like hairs. On the scutellum and along the extreme base of the elytra a few similar scale-like hairs are present. The mandibles are slender and elongate and slightly curved; at some distance from the base they are curved upwards, then they are gradually sloping so that the tips lie about in the same level as the base. They are enlarged at the base on the inside, and provided on the undersurface, at some distance from the base (at the end of a flattened portion), with a stout tooth which is obliquely directed downward, forward and inward; the outer margin of this tooth is angular about the middle of its length, the inner margin is regularly curved and provided at its base in the left mandible with one stout tubercle, in the right mandible with three very small tubercles or undulations. At about three fourth of their length the mandibles bear another stout tooth which arises from their upper surface and which is obliquely directed upward, forward and inward. The sub-apical tooth is small, and between it and the apex five or six smaller teeth are present; the inner edge of the mandibles is keel-shaped. The basal enlargement and the tip of the mandibles are smooth, the former with a few large punctures; the rest of the man- dibles is extremely densely and finely granulated. The head is very broad anteriorly and shows above a large semilunar flattened and well defined depression, which does not quite extend to the front margin of the thorax. In front of this depression, the anterior margin of which is curved backwards, the head sinks perpendicularly to the clypeus which is declivous and has an obsoletely tridentate front margin. The head is very densely and finely granulated, coarser however at the sides where very fine oblique wrinkles may be observed. The sides of the prothorax are angular in the middle and here provided with a distinct tooth formed by the flattened margin of the basal half. The middle portion of the disk is 624 C. RITSEMA subshining and sparingly punctured, and shows traces of an impressed smooth line; the granulation of the surface becomes coarser towards the sides. The elytra, with the exception of a narrow glossy streak along the suture, are opaque in consequence of the very dense fine gra- nulation which is however coarser on the sides of the basal half. The undersurface of the head and the sterna are opaque, the abdomen however is glossy. The intercoxal part of the prosternum is conically porrected and, behind the coxae, compressed. The in- tercoxal part of the mesosternum is furrowed along the middle. The anterior tibiae are nearly straight, and without any spine on the outer margin. Q. Length 27 mm. — Black, with aeneous tinges on the head, on the lateral margins of the elytra, especially at the basal half, and on the epipleura, the upper side of the femora yellowish red. — Above the punctuation is coarse and crowded, especially on the head and pronotum; the latter shows an in- complete smooth line along the middle; the scutellum is smooth with a few punctures at the base; along the suture the punctures are a trifle smaller and wider apart than on the rest of the elytra which are without any trace of costae. — Underneath the punctures are widely spread on the metasternum, but rather close together on the abdomen. The clypeus is protruding and broadly, rounded anteriorly; the tip of the mandibles, which latter are deeply furrowed on the outside, is bifid, the inner lower margin of the left man- dible provided with a stout tooth, that of the right mandible with a minute one. At the middle of the lateral margins of the prothorax a very distinct tooth is present. The anterior tibiae are armed with three strong acute spines before the apical one; the intermediate tibiae have behind the middle two spines which are very close together (one large, the other small) and the posterior tibiae one strong spine behind the middle. DESCRIPTIONS OF TWO NEW SPECIES OF PHYTOPHAGOUS COLEOPTERA FROM THE ISLAND OF NIAS BY MARTIN JACOBY A small collection of Phytophaga from the island of Nias obtained by Mr. H. Raap has been kindly submitted to me for examination by Dr. Gestro; amongst these, several new species are contained, but only two of them I am enabled to describe, as the others are only represented by single not always per- fect specimens belonging to obscure and difficult genera. The rest of the species are identical with those which were obtained by Signor Modigliani and of which I gave a list in the Annals of this Museum in 1889. Some others were described by Herr Weise from the same locality in the Deutsche Ent. Zeitsch. 1892. 1. Rhyparida Raapi, sp. nov. — Testaceous, eyes large, tho- rax transverse, very finely and rather remotely punctured , elytra with basal depression, strongly and remotely punctate- striate, the punctures finer posteriorly. Length 5 mill. Head with a few fine punctures at the vertex, the latter much narrowed on account of the large sized eyes, these distinctly notched, clypeus transverse, separated from the face by a few punctures only, its surface also very sparingly punctured, its sides rather raised in shape of a ridge, labrum fulvous, man- dibles black, antennae testaceous, the third joint elongate, slightly longer than the fourth, terminal joints slightly widened; thorax scarcely twice as broad as long, the sides evenly rounded, the anterior angles produced in shape of a small tooth, the disc remotely but distinctly punctured, scutellum with the apex Ann. del Mus. Civ. di St. Nat. Serie 2.*. Vol. XIX (6 Maggio 1899) 40 626 M. JACOBY rounded, elytra with a feeble but distinct depression below the base, rather strongly punctate-striate, the punctures remotely placed, with the exception of those near the suture and gra- dually diminishing in size towards the apex; below and the legs testaceous, the posterior four tibiae strongly emarginate at the apex; the claws bifid. This is a small species and principally distinguished by the large eyes, their deep emargination, the narrow intermediate space and the comparative large third joint of the antennae. Two specimens were obtained. 2. Antipha fulvofrontalis, sp. n. — Fulvous, the antennae fla- vous, the head black with two fulvous spots, thorax black, with paler margins, nearly impunctate, elytra fulvous, finely and semiremotely punctured, abdomen black, legs fulvous. Var. Below and the legs more or less black. Length 8 mill. Of nearly similar coloration as so many allied species of this and other genera from the Malayan regions, very convex, the head impunctate, the vertex with two smaller or larger fulvous spots, the frontal elevations strongly raised, transverse, black as well as the clypeus, labrum fulvous, antennae flavous, the lower two or three joints obscure piceous and shining, the third joint more than double the length of the second but shorter than the fourth; thorax more than twice as broad as long, the sides straight, the anterior angles produced outwards and thickened, the posterior margin rounded, the disc with a few extremely fine punctures, black, the sides with a very obsolete depression, scutellum fulvous, broad, elytra very convex, fulvous, shining, rather evenly, finely but not very closely punctured. their epipleurae very broad at the base, nearly indistinct below the middle, abdomen black, legs fulvous, the femora with a blackish spot. Of this. species, several specimens were obtained, which all agree in the coloration of the head; A. abdominalis, Jac. has an entirely black head, the third joint of the antennae is scarcely longer than the second, the elytra are differently coloured and NEW PHYTOPHAGOUS COLEOPTERA 627 more closely and strongly punctured; A. variabilis, Jac. has pubescent elytra and black apex of the latter parts. NOTE ON THE GENUS NADRANA, BALY. I have lately discovered, unfortunately too late, that my genus Batusia (Ann. Mus. Civ. Genova, (2) XVII, p. 409) is identical with Nadrana, Baly. The mistake arose in my having looked upon Nadrana pallidicornis, Baly as the type but this species is identical with Metrioidea apicalis, Jac. which name must stand, the species having been described long before that of Baly. The type of Nadrana however is N. bella, Baly, and. my. generic name of Batusia must sink into a synonym and my species B. raapi must be placed in Nadrana. Another species, doubtfully described by me as Macrima pallidicornis (Notes Levd. Mus. Vol. VI.) is, as I find now, identical with Nadrana raapi. LISTE. DES BOSTRY CHIDES DES COLLECTIONS DU MUSEE CIVIQUE DE GENES par P. LESNE PREMIERE PARTIE CONTENANT LES DESCRIPTIONS DE DEUX ESPÈCES NOUVELLES (') Psoinae. 1. Psoa dubia, Rossi, Mant. Ins., 1, 1792, p. 17, Pl. If F. — Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1896, p. 99 et 101. Piémont: Torino (Coll. Fea). Espèce cantonnée dans les parties moyennes de l'Europe mé- diterranéenne, depuis la Ligurie jusqu’en Hongrie et peut-étre en Gréce. (1) Le genre Dysides, genre étroitement apparenté aux Bostrychides, est repré- senté dans les collections du Musée Civique de Génes par les deux espèces suivantes : Dysides (Apoleon) edax, Gorham; Notes Leyd. Mus., VII, 1885, p. 51. — Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1894, Congrès annuel, p. 19. Birmanie : Minhla (J. B. Comotto). Toungoo, en octobre (L. Fea). Cette espéce habite toute la presqu’île indo-chinoise et les îles de Sumatra et de Bornéo. Dysides platensis, Fairmaire; Ann. Soc. ent. Belg., 1892, p. 245. -- Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1894, Congrès annuel, p. 20. Haut Paraguay: Puerto 14 de Mayo, en octobre (G. Boggiani). On sera sans doute amené a réunir cette forme au D. obscurus, Perty, dont elle ne semble différer que par la saillie plus marquée des tubercules du pronotum. Par suite de cette saillie, le bord antérieur du prothorax est abrupt, tandis que chez l’obscurus il est faiblement déclive. Le caractère tarsien que nous avons signalé antérieurement est mauvais. Le D. platensis parait étre localisé dans les bassins du Parana et de l'Uruguay, au Sud du tropique. Au contraire, l’obscurus habite les parties moyennes et septentrionales de l’Amérique du Sud. BOSTRYCHIDES 629 2. Psoa viennensis, Herbst, Kaf., VII, 1797, p. 214, PI. 109, f._5..—.Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1896, p. 99 et 102. Autriche: Bohème (Dieck). Transsylvanie (Horvath). Europe centrale et orientale. Asie Mineure. 3. Stenomera Blanchardi, Lucas, Ann. Soc. ent. Fr., 1850, . AA, Pl. I, f 1. — Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1896, p. 104. L’Arba, près Alger (Ch. Lallemant). Algérie et Tunisie. — — Polycaoninae. h. Polycaon chilensis, Erichson, Nov. Act. Acad. Leop., XVI, 1834, Suppl. I, p. 390, Pl. XXXIX, f. 4. — Lesne, Ann. Soc. enti {Ht:, 1896, p.. 412: Chili. Répandu surtout dans les régions sud-occidentales de |’ Amé- rique du Sud: Bolivie occidentale, Pérou, Chili. Existe aussi dans le nord de la Patagonie. 5. Heterarthron Feanus, nov. sp. Tenasserim: Thagata, en avril (Fea). Dinoderinae. 6. Dinoderus nitidus, Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1897, p. 323. Nouvelle-Guinée britannique: Ighibirei, en juillet -aout (Loria). Cette espèce avait été découverte è Nouka-Hiva, dans les Iles Marquises. Son habitat doit s'étendre sur toute la Polynésie et la Mélanésie puisqu’on la retrouve en Nouvelle- Guinée. M. René Oberthir en posséde deux individus recueillis à l’île Fergusson. 7. Dinoderus papuanus, nov. sp. Nouvelle -Guinée méridionale: Rigo, en juillet (L. Loria). 8. Dinoderus pilifrons, Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1895, p. 170: id., 1897, p. 327. Célébes: Macassar, en janvier (O. Beccari). Nouvelle-Guinée : Ighibirei, en juillet- aout (L. Loria). Cette espéce n’était encore connue que de l’Inde, de l’Indo - Chine, des iles de la Sonde et des Philippines. 630 P. LESNE 9. Dinoderus bifoveolatus, Wollaston, Ann. and Mag. of Nat. Hist., 1858, 2, p. 409. — Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1897, p. 328. Sumatra: Padang (E. Modigliani). Nouvelle-Guinée britan- nique: Kapakapa, en mai-juin; Waicunina, en juin, et Rigo, en juillet (L. Loria). Cosmopolite dans les régions chaudes. 10. Dinoderus minutus, Fabricius, Syst. Ent., 1775, p. 54. — Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1897, p. 329. Birmanie: Carin Chebà, altitude 900 à 1100 métres; Teinzò, en mai, et Bhamò, en aoùt (L. Fea). Sumatra: Balighe, Siboga et Pangherang-Pisang (E. Modigliani); Padang, en octobre (O. Beccari). Ile Nias: Lelemboli, en aout (E. Modigliani). Iles Mentawei: Si Oban (E. Modigliani). Bornéo: Sarawak (J. Doria et 0. Beccari). Célébes: Kandari, en mars (0. Beccari). Cosmopolite dans les régions chaudes. 11. Dinoderus brevis, Horn, Proc. Am. phil. Soc., XVII, 1878, p. 550. -- Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1897, p. 331. Birmanie: Teinzò, en mai, et Rangoun, en mai-juillet (L. Fea). Iles Aru: Wokan (0. Beccari). La capture du Dinoderus brevis aux Iles Aru montre que cette espéce a la méme répartition géographique que sa congénére D. pilifrons. 12. Rhizopertha dominica, Fabricius, Ent. Syst., I, 2, 1792, p. 359. — Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1897, p. 332. — pusilla, Fabricius, Suppl. Ent. Syst., 1798, p. 156. France: Rouen. Chypre (Baudi). Assab (Ragazzi). Birmanie: Bhamò, en juillet: de Yenang-Young à Mandalay, en mai; de Prome a Minhla, en mai; Toungoo (L. Fea). Java: Buitenzorg (J. B. Ferrari). Bornéo: Sarawak (J. Doria et O. Beccari). Célè- bes: Macassar, en janvier (0. Beccari). Espéce cosmopolite. 15. Stephanopachys substriatus, Paykull, Faun. Suec., III, 1800, p. 142. — Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1897, p. 337. Un individu étiqueté « Gallia », mais cette provenance est douteuse. On n'a pas encore signalé la présence de cette espèce sur le territoire francais non plus que sur le territoire italien. BOSTRYCHIDES 631 Elle existe sur la lisiére septentrionale du massif alpin: Alpes Bernoises, Alpes de Baviére, Alpes d’Autriche. Bostrychinae. 14. Bostrychus capucinus, Linné, Syst. Nat., Ed. X, 1758, p. 355. - | Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1898, p. 448. Forme type: Haut-Montferrat: Lerma, en mai (P. Filippa). Portofino, en mai (E. d’Albertis). Bibbiena (E. Marcucci). Sar- daigne: Tacquisara, en juin, et Sarrabus (R. Gestro). Individus intermédiaires entre le type et la variété /wctwosus Ol. : Genova, en juin (Kerim). Bergeggi, en mai (E. d Albertis) Spezia. Toscane. Sardaigne: Sarrabus (R. Gestro). Var. nigriventris, Lucas (Ann. Soc. ent. Fr., 1843, Bull., p. XXV): Qammart prés Tunis, en juin (F. Elena). Espéce répandue dans presque toute la région paléarctique. 15. Lichenophanes varius, Illiger, Mag. fir Insekt., I, 1801, p. 172. — Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1898, p. 468. Hongrie. Europe méridionale et moyenne. 16. Lichenophanes verrucosus, Gorham, Biol. Centr.-Am., Col., III, 2, 1883, p. 214, PI. X, f. 22. — Lesne, Ann. Soe. ent. Fr., 1898, p. 493. Guatemala: Quezaltenango (Paganini), une 9. Ameérique centrale. 17. Schistoceros cornutus, Pallas, Spic. Zool., 1772, fase. IX, p. 8, Pl. I, f. 4. — Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1898, p. 510. — punctipennis, Leconte, Proc. Ac. Phil., 1858, p. 73. Mexique (Coll. Craveri). Habite l’Amérique depuis le Sud des Etats-Unis jusqu’au Pérou et au Brésil septentrional. 18. Schistoceros hamatus, Fabricius, Mant. Ins., I, 1787, p. 33. - Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1898, p. 513. — Amphicerus bicau- datus, Say, Journ. Acad. Phil., IH, 1824, p. 320. Texas. Espèce des régions tempérées de |’Amérique du Nord, a l'Est des Montagnes Rocheuses. 632 1 P. LESNE 19. Schistoceros anobioides, Waterhouse, Ann. and Mag. of Nat. Hist., 1888, 1, p. 350. — Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1898, p. 4019: Choa: Mahal-Uonz, en juin (0. Antinori). Une 9. Cette espèce se rencontre surtout dans l’Inde et en Birmanie. Il est très curieux de la retrouver dans la région éthiopienne et sur le littoral de la Mer Rouge (Massaouah in coll. Baudi di Selve) et du golfe d’Aden (Obok in Coll. Aubert). 20. Schistoceros bimaculatus, Olivier, Enc. méth., Ins.. V, 1790, p. 109. — Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1898, p. 520. Corse (Damry). Sardaigne: S. Vito, en avril (R. Gestro). Sicile. Région méditerranéenne. 21. Bostrychopsis tetraodon, Fairmaire, Le Nat., V, 1883, p.205; Ann. Soc. ent. Fr., 1883, p. 96. — Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1898, p. 530. Choa: Let Marefia, Chotalit, Mahal Uonz, de janvier en aoùt (Antinori, Ragazzi). Cette espèce habiterait aussi la région de Khartoum. 22. Bostrychopsis tonsa, Imhoff, Verh. Nat. Ges. Basel, V, 1843, p. 177. — Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1898, p. 532. Choa: Vallée de Dorfu, en septembre (Ragazzi). Pays des Somali: entre Sancurar et les Amarr, en février-avril (Bottego). Cette espéce est surtout répandue dans les contrées de la Guinée septentrionale, dans les possessions allemandes de |’ Afrique orientale et au Mozambique. 23. Bostrychopsis parallela, Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1895, p. 174; id., 1898, p. 534. Birmanie: Bhamò, en juin; Teinzò, en mai; Carin (Achui Ghecù, 1400-1500 métres) (L. Fea); Minhla (J. B. Comotto). Tenasserim: Thagata, en avril (L. Fea). Région indo-malaise. 24. Bostrychopsis jesuita, Fabricius, Syst. Ent., 1775, p. 54. — Lesne, Ann: Soc. ent. Fr., 1898, p. 539. Australie: Somerset, en janvier (L. M. d'Albertis); Riviére Paroo (Castelnau). BOSTRYCHIDES 633 25. Bostrychopsis uncinata, Germar, Ins. spec. nov., 1824, p. 463. — Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1898, p. 545. o héteromorphe. Brésil. Bolivie, Rio Beni: La Paz a Reyes (L. Balzan). Haut Paraguay: Puerto 14 de Mayo, en septembre (G. Boggiani). Montevideo (Coll. Sivori). ys’ homéomorphe correspondant à la 9 Castelnau:. Bolivie : département de La Paz (L. Balzan). 9 Castelnaui, Lesn. Bolivie: département de La Paz (L. Balzan). Paraguay: Asuncion (L. Balzan). Montevideo (Coll. Sivori). 2 Orbignyi, Lesn. Montevideo (Coll. Sivori). Q Gounellei, Lesn. Haut Paraguay: Puerto 14 de Mayo, en septembre (G. Boggiani). L’existence d’un 7 homéomorphe chez cette espéce est hors de doute; mais l’attribution à la méme espéce des 3 formes 9 sus-mentionnées est hypothétique. Nous avons exposé, dans le mémoire cité, les raisons qui permettent de supposer que ces formes ne sont pas spécifiquement distinctes. Le Bostrychopsis uncinata habite presque toute l’Amérique du Sud, a l'Est des Andes. 26. Bostrychopsis laminifer, Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1895, paeziestido, 4898, pe 551. Paraguay : Asuncion (L. Balzan): Puerto 14 de Mayo, en octobre (G. Boggiani). Amérique du Sud orientale. 27. Heterobostrychus aequalis, Waterhouse, Proc. Zool. Soc. Lond., 1884, p. 215, Pl. XVI, f. 3. — Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1898, p. 560. Birmanie: Bhamò, en juillet; Teinzò, en mai; Carin Kebà, altitude 900 a 1100 métres; Schwegoo-Myo, en octobre (L. Fea). I. Engano: Bua-Bua, en mai-juin (E. Modigliani). Bornéo : Sa- rawak (J. Doria et O. Beccari). Nouvelle-Guinée britannique: Irupara (L. Loria). Cette espéce, très répandue dans la région indo-malaise, se retrouve à Madagascar. 28. Heterobostrychus hamatipennis, Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1895; p.idl79501d9= 14398; p. 562. 654 P. LESNE Birmanie: Bhamò, en juin; Carin Kebà, altitude 900 a 1100 métres (L. Fea). Tenasserim: Thagatà, en avril (L. Fea). Région indo-malaise, Japon méridional, Madagascar et Masca- reignes. 29. Heterobostrychus brunneus. Murray, Ann. and Mag. of Nat. Hist., 1867, XX, p. 92. — Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1898, p. 564. Pays des Somali: de Mat-Agoi à Lugh, en novembre (V. Bottego). Afrique intertropicale et australe. 30. Bostrychoplites Zickeli, Marseul, L’ Abeille, IV, 1867, p. xxxiv. — Lesne, Ann. Soc. ent. Fr., 1898, p. 570. Massaouah (Issel, Frasca); entre Massaouah et Ain (Beccari). Bogos: Keren et Chotel (O. Beccari). La Ache, en avril (Dab- bene). Abyssinie (Raffray). Pays des Somali: Gubbet, en juin - juillet (Brichetti- Robecchi); lac Bass Narok, en septembre et confluent d’Ueb et Ganana, en janvier (V. Bottego). Espéce répandue dans toute l’Afrique septentrionale, sauf la Berbérie du Nord. 81. Bostrychoplites cornutus, Olivier, Enc. Méth., Ins. V, 1790, p. 108. — Lesne, Ann. Soc. ent. Er: 898, spear 2 Eritrea (Schweinfurt). Bogos: Keren (O. Beccari, V. Ragazzi) et Anseba, juin (Antinori). Assab, en avril (V. Ragazzi). Marro Umberto I, en mars, et lac Abaja, en novembre (E. Ruspoli). Boran Galla: Haute Daua, en mai (V. Bottego). Entre Mat-Agoi et Lugh, en novembre (V. Bottego). Obbia (Robecchi). Famaca (0. Piaggia). Ladò (Nil Blanc), en septembre (Dabbene). Port Natal. Toute l’Afrique moyenne et méridionale; Madagascar; Arabie sud - occidentale. DESCRIPTIONS DE L'/eterarthron Feanus ev DU Dinoderus papuanus. Heterarthron Feanus, ov. sp. — Long. 11 !/,- 18 mill. Elon- gatus, nigra-piceus, clypeo antice dentato, antennis undecim-articu- latis, elytris apice convexe rotundato, declivibus, declivitate apicali minutissime punctata sparseque granulata, retusionis ambitu haud carinato nec costato; sutura in apice elevata. BOSTRYCHIDES 635 TS. Capite supra vix piloso; submento simplici , sinistrorsum haud producto; elytris antice fortiter punctatis, post medium le- viter costatis, plaga obliqua surda, subtilissime punctata lateraliter deplanatis. Q. Capite supra dense piloso ; elytris fortiter punctatis, margi- nibus lateralibus subtiliter crebre rugulosis. Allongé, brun foncé. Dessus de la téte densément granule. Suture fronto-clypéale presque droite. Epistome denté au milieu de son bord antérieur. Antennes de 11 articles. Labre échancré en avant. Prothorax nettement rétréci en arriére, plus étroit que la téte (yeux compris) et que les élytres. Sillon médian du pronotum fortement imprimé en un point situé un peu en avant du milieu du prothorax. Déclivité apicale des élytres sans còtes ni carénes limitantes, montrant quelques granules piligères épars, sa ponctuation extrémement fine. Suture elevée sur la déclivite. 7. Pilosité du dessus de la téte presque nulle. Dent clypéale petite, carénée. Piéce basilaire de la téte simple. Sous-menton symetrique, sans apophyse a l’angle antérieur gauche. Pronotum densément granulé, sauf dans sa partie medio-antérieure où il est finement ponctué; sa pilositè > = trés éparse sur le disque. Elytres Ra légérement élargis en arrière, bril- — astup lants dans leur région dorsale, for- tement et peu densément ponctués Heterarthron Feanus +. prés de la base et présentant latéralement un pan oblique où la ponctuation est extrémement fine et peu dense et où le tegument est mat. Cette aire mate est limitée en arrière, du còté interne, par une cote longitudinale très obtuse, longée elle-méme en dedans par une série de points piligéres. Angle sutural des élytres denté. Pubescence de l’abdomen longue et dense. Q. Dessus de la téte couvert ainsi que le pronotum d'une pilosité dressée, dense. Dent médiane de l’épistome obtuse, non carenée. Yeux proportionnellement plus gros que chez le J. Pronotum densément granulé sauf au milieu du bord antérieur. Elytres presque paralléles fortement ponctués sur le dos et sur 636 P. LESNE les còtés, finement et densément ràpeux le long des bords la- téraux. Angle apical des élytres droit, pointu. Pubescence abdo- minale moins dense que chez le 7. La description qui précède est prise sur 5 individus, 4 7 et 1 9. L’un des £ est très petit (11 !/, mill.); la taille des trois autres varie entre 17 et 18 millimétres. Ces grands males ont la téte proportionnellement bien plus grosse que celle du petit exemplaire. En outre chez ce dernier, la forte ponctuation de la base des élytres est plus étendue et le labre est moins pro- fondément échancré. On observe un mode de variation sexuelle très analogue chez une espèce des Etats-Unis orientaux , le Polycaon Stouti Lec. La découverte d’un Heterarthron dans l’Ancien Monde est un fait fort remarquable, car tout ce que l’on savait de la tribu si tranchée des Polycaoninae, à laquelle appartient le genre Heterarthron , permettait de penser que ces insectes étaient d’origine exclusivement américaine. L’espéce que nous décrivons ici est un Heterarthron parfaitement typique, mais trés nette- ment distinct des autres espèces connues. Il est surtout appa- renté à des formes sud-américaines, H. rufipes, H. gracilipes et H. parvidens, dont il différe principalement par l’absence de toute cote ou carène limitante a la déclivité apicale des élytres et par le sous-menton simple du male. On est en droit de se demander si l’on ne se trouve pas en présence d'une espèce récemment importée en Asie. Dinoderus papuanus, nov. sp. — Long 21/,-3 mill. Elongatus, parallelus, nigro-piceus, nitidus. D. nitido, Lesn. maxime similis, sed minor, angustior, prothorace longiore, antennis decem-articulatis, foveolis mediis pronoti distinetis, le- viter impressis. A part les différences mentionnées ci-dessus, cette espéce ressemble tout a fait au Dinoderus nitidus qui pui habite aussi la Nouvelle -Guinée. papuanus. Chez le papuanus, la longueur du prothorax est sen- siblement supérieure a la moitié de celle des élytres. Les deux dents médianes de la rangée marginale de la rape prothoracique BOSTRYCHIDES 637 sont un peu plus écartées et un peu plus saillantes que chez le nitidus. La massue antennaire est brune, un peu rougeàtre. Les crins dressés de la déclivité apicale des élytres sont trés courts. Cette espéce est établie sur deux exemplaires. NOTES SUR DIVERSES ESPECES. Dinoderus nitidus, Lesn. — Nous avons décrit cette espéce d’aprés un spécimen unique capturé a Nouka-Hiva et conservé au Muséum de Paris. Nous en avons vu depuis deux individus trouvés par M. A. S. Meek a l’île Fergusson, près de la pointe orientale de la Nouvelle-Guinée , et appartenant a M. René Oberthir. Enfin le Musée Civique de Génes en possède une jolie série rapportée de Nouvelle - Guinée par M. L. Loria. La taille de cette espéce varie de 3 a 4 millimétres. La massue antennaire est brune. Le prothorax est parfois aussi large que long. La rangée marginale de la ràpe prothoracique compte de 8 a 12 dents distinctes dont les deux médianes sont séparées ou non par une fine incision. Comme chez le papuanus, les poils dresses de la déclivité apicale des élytres sont très courts, épais, claviformes. Dinoderus pilifrons, Lesn. — Il faut renoncer a trouver, chez cette espèce, des caractères spécifiques dans la rangée marginale de la ràpe prothoracique; mais les dimensions relatives des dents médianes de cette rangée, l’écartement de ces dents médianes, leur nombre moyen et leur régularité, fourniront des éléments pour la distinction de races géographiques. C’est ce que semble démontrer l’examen de 11 spécimens néo-guinéens et dun specimen de Célébes appartenant au Musée Civique de Génes. Chez les exemplaires de Nouvelle-Guinée, le nombre de dents de la rangée marginale s’éléve en effet a une douzaine environ; cette rangée est réguliére, ininterrompue au milieu, et ses dents médianes sont semblables aux latérales. Chez l’individu de Macas- sar, les deux dents médianes de la rangée marginale, trés petites par rapport aux latérales, sont distantes l’une de l’autre. 638 P. LESNE Plusieurs spécimens de Nouvelle-Guinée sont en outre ré- marquables par le moindre développement des poils barbelés du funicule antennaire et du front. Ces constatations autorisent 4 penser que la forme décrite par nous sous le nom d’australiensis n'est qu'une race locale du pilifrons. L’étude de nouveaux matériaux provenant soit de la cote septentrionale de l’Australie, soit de Timor où le pilifrons doit trés probablement exister, permettrait sans nul doute de fixer ce point. Ajoutons que chez le pilifrons la massue antennaire est rousse, et que la ponctuation des élytres est plus forte au voisinage du bord supérieur de la déclivitè apicale que sur la deéclivité elle- méme. La taille atteint 4 millimétres. Bostrychopsis tonsa, Imh. — La © capturée entre Sancurar et les Amarr par M. le Cap. Bottego diffère des autres 9 connues par son prothorax élargi en arriére et assez fortement arrondi sur les còtés, par le rebord inférieur de la «déclivité apicale moins saillant et par ses élytres plus fortement ponctués. Longueur 10 !/, mill. Bostrychoplites Zickeli, Mars. — Chez une très petite 9 (41/, mill.), provenant du Pays des Somali, l’impression du vertex est presque effacée. INDICE DELLE FIGURE NEL TESTO Otostigma gymnopus, Silvestri. Fig. 1. Piede dell’ ultimo pajo Odontopyge longispina, Silvestri. Fig. 2. Parte posteriore del corpo . Fig. 3 e fig. 4. Organo A subsp. vebicola, Silvestri. Fig. 5. > > subsp. gananicola, Silvestri. Fig. 6. Parte posteriore del corpo . i e , > > Silvestri. Fig. 7. RE, copulativo . > > erraticola, Silvestri. Fig. 8 e fig. 9 » > > Vannutellii, Silvestri. Fig. 10. Organo copulativo > Citernii, Silvestri. Fig. 11. > > Lophostreptus Bottegii, Silvestri. Fig. 12 > > Archispirostreptus Sacchii, Silvestri. Fig. 13» Stenamma (Aphaenogaster) ovaticeps, Em da Capo . » Eustrongylosoma orthogona, > » > » » Torace e peziolo. Silvestri. Fig. 1. Sterno del 5.° segmento CM 6 «I Silvestri. Fig. 2. Organo copulativo. longesignatus, Silvestri. Fig. 3. Sterno del 5,9 » segmento Silvestri. Fig. 4. dio sopulutive: Eutrachyrhachis Gestri, Silvestri. Fig. 5. Organo copulativo Trigoniulus heteropus, Silvestri. Fig. 6. Piede del 5.° pajo > > » » » » Fig. 7 e 8. Organo copulativo . Var. fasciolatus. Fig. 9 e 10. Organo copulativo demissus, Silvestri. Fig. 11. Piede del 4.° pajo » obscurus, » » Fig. 12 e 13. Organo copulativo. Fig. 14. Piede del 4.° pajo Fig. 15 e 16. Organo copulativo. brachycerus, Silvestri. Fig. 17. Antenna > Fig. 18. Piede del 4.° pajo . > Fig. 19 e 20. Organo copu- lativo ivi 640 INDICE DELLE FIGURE NEL TESTO Acanthocerus ignitus, Westw . Eusphaeropeltis Raapii, Gestro Pterorthochaetes. — Setole . Acanthocerus ignitus, Westw. Torace . Eusphaeropeltis coruscus, Gestro- » E > Raapii, Gestro. Piede anteriore Acanthocerus ignitus, Westw. Piede anteriore . Eusphaeropeltis iris, Gestro Torace Aenictus Bottegoi, Em. 3g. Armatura genitale . Stiptopodius Doriae, Harold Bolbotritus Ferrandii, Gestro . : Anisosphaera. Capo visto dal disopra . » Antenna wie E » Capo visto dal disotto » Mascella > Zampa del primo paio Cyclommatus elaphus, Gestro, ¢. Heterarthron Feanus, Lesne, gd. Dinoderus papuanus, Lesne > ivi » 456 » 465 > ivi > 466 î ivi » 467 » 499 » 920 » 538 » 614 SOLD x ivi > ivi » 616 » 622 7 loon » 636 I We INDICE . Tuomas. — Viaggio di Lamberto Loria nella Papuasia orientale XX. - Descriptions of two new Cuscuses (Phalanger) obtained by Dr. Loria in British New Guinea . NosiLi. — Sopra alcuni Decapodi terrestri e d’acqua dolce dell'America Meridionale . . Gesrro. — Res Ligusticae XXIX. - Due nuovi Anoftalmi . Simon. — Studio sui Chernetes italiani conservati nel Museo Civico di Genova, con descrizione di una nuova specie . Maeretri. — Imenotteri della seconda spedizione di do Eugenio dei Principi Ruspoli nei paesi Galla e Somali . . Rosa. — Viaggio di Lamberto toria della Pifhasia orientale XXI. - Terricoli . Borivar. — Contributions à l’étude des Acridiens. DEpesi: de la Faune Indo- et Austro-Malaisienne du Museo Civico di Storia Naturale di Genova. Parona. — Elminti raccolti dal Dott. Elio Modigliani alle Isole Mentawei, Engano e Sumatra (Tav. I). . . A. Boutencer. —- A List of Reptiles, Barracks: and Fishes collected by Cav. Guido Boggiani in the Northern Chaco . . » — A List of the Reptiles and Batraélitarie zal: lected by the late Prof. L. Balzan in Bolivia . SiLvestRI. — Chilopodi e Diplopodi dell’ ultima spedi- zione Bottego . . W. KirkaLpy. — Note sopra alcuni Rincoti acquatici africani del Museo Civico di Storia Natu- rale di Genova 9- 14 15- 19 66-101 102-124 125-127 144-145 642 INDICE G. Manrero. — Res Ligusticae XXX. - Materiali per un catalogo degli Imenotteri liguri. Parte I. Formicidi. ERA) NATE A. pe ScHuLress ScHinpLeR. — Orthoptéres du pays des Somalis, recueillis par L. Robecchi-Brichetti en 1891 et par le Prince E. Ruspoli en 1892-93. (Planche II) . R. Gesrro. — Le Hispidae dell’ isola Nias ; A. Senna. -- Viaggio del Dott. Elio Modigliani ‘ls isole Mentawei. - Nota sui Brentidi. D. Vinciaverra. — I pesci dell’ ultima spedizione del Cap. Bottego . ae of oy ey soy beer J. G. pe Man. — Description d'une espéce giglio sn genre Potamon Sav. provenant du pays des Somalis (Planche III) . : T. Tuorets. — Viaggio di Leonardo Fea in Birmania e regioni vicine LX XX. - Secondo saggio sui Ragni birmani. II, Retitelariae e Orbite- lariae . RIT, SMISE A. Senna. — Nota su alcuni Brentidi di Nias . . J. G. pe Man. — Viaggio di Leonardo Fea in Birmania e regioni vicine. LX XXI. - Note sur quelques espéces des genres Parathelphusa H. M. E. et Potamon Sav., recueillies par M. Leo- nardo Fea pendant son voyage en Birmanie. (Planches IV, V, VI) . . SirvestrIi. — Alcuni nuovi Diplopodi della RA dona R. Gesrro. — Sopra alcune forme di Acanthocerini . C. Emery. — Formiche dell’ ultima spedizione Bottego . W. Horn. — Descrizione di una nuova specie di Cicin- dela De swat Is C. Krrremans. — Nouvelles si: de Bupkeaiaes de la derniére expédition Bottego . M. Pic. — Nouvelles espéces de Coléoptéres appartenant au Musée Civique de Génes . sai i. Gesrro. — Contribuzione allo studio dei Sepidiini » — Un cenno sul genere Stiptopodius Harold M. Jacopy. — Some new genera and species of Phytophagous Coleoptera collected during Captain Bot- tego’s last expedition ‘ x R. Gestro. — Osservazioni intorno al genere Bolbotritus, Bates . Pag. 146-160 161-216 217-220 221-239 ~ 240-261 262-270 271-378 379-383 384-440 441-450 451-498 499-501 502 503-505 506-511 512-518 519-520 021-535 536-540 INDICE A. Dopero. — Osservazioni sulle specie europee del genere Limnastus, Motsch. . S. ScHENKLING. — Cleriden aus Somali- Land A. L. Monranpon. — Insectes de la dernière expédition Bottego. — Plataspidinae Mes M. K. Tuomas. — Description of two new species of Myla- brinae collected during Capt. Bottego’s last espedition. i i 0. e. i K. Kerrész. — Die Cleitamia-Arten Neu-Guinea’s, nebst Beschreibung einer neuen Gattung (Taf. VII) Ep. FLeutiAUx. — Eucnémides et Elatérides récoltés à l’Ile Nias par M. U. Raap en 1897 et 1898. E. - L. Bouvier. — Sur un nouvel Apus de la Somalie, capturé par le Capitaine Bottego . T. SaLvapori. — Viaggio di Lamberto Loria nella Papuasia orientale XXII. - Intorno ad una piccola collezione di uccelli fatta lungo il fiume Purari nella Nuova Guinea orientale-meri- dionale a ee ee ier P. Maarerti. — Imenotteri dell’ ultima spedizione del Cap. Bottego er a F. SirvestrI. — Prima nota intorno all’ Anisosphaera Tim C. Rirsema. — Descriptions of two Sumatran species of the Lucanoid genus Cyclommatus in the Genoa Civic Museum a a oe M. Jacosy. — Descriptions of two new species of Phy topha- gous Coleoptera from the Island of Nias. P. Lesne. — Liste des Bostrychides des collections du Musée Civique de Génes. Premiére partie Indice delle figure nel testo 643 041-544 545-550 951-594 378-582 583-612 613-619 620-624 625-627 628-638 639-640 * L N < LOG Lin s&s ahi [Uj RAs $ 7 Best 124) ” 4 tae Soars | mitt, (OMI: ; | E e - fà a wisade8 bib 19010164 dia Slips iui — vag di ee ~ dlotols,..g ertamlaady oi a ad dite.) HLT LLL] Amnali del Mu: È Ms Annali del Museo Civico Ser. 2° Vol. XIX(XXXIX) 1898. Tav. Il. a (sco ro ELA ZURICH - 397,X. Redtenbacher del. SOTTO ote as nnali del Museo Civico, Ser. 2° Vol 3 TX do iii cn JG. de Man del. Tav. IV. 1 del Museo Civico, Ser. 9da Vol XIX. JG. de Man del. Aa £ . . we ” % . Ta lf 3 è - . . a - *. be Ss . “ è il Dal Annali del Museo Civico, Ser 2% Vol XIX. Tur V AV. V È J.G. de Man del. A yn ae b Di e . A | , a i 1 Ò * ì = n Lei i] > xi S 1 > N A i ‘ È er: Li = oF La & n “ 7 7 è i i Var n wi "i TA i > 7 3 è " \ è ~ . lai : ° is AN z ri p ¥ oe : Si 11 F VI i. a : api ‘ 3 = i Ù » x ko he Annali del Museo Givico, der. JG. de Man del. 9da Vol XIX. Annali del MuseoCivico, Ser 2 Vol XIX (XXXIX) 1899 9. K.Kertesz del. Pg A. Dallani it Or dA x At. 4 y } si? pc NT entita ae te ’ ed bo PIC AT ai ~ 9 4 sh 10 A. Dopero. — Osservazioni sulle ‘specie europee del genere Limnastus, Motsch. . S. SCHENKLING. — Cleridan aus Somali- Land Tot ee. A. L. Montaxpon. — Tange: de la derniére expédition Bottego. — Plataspidinae é M. K. Tuomas. — Deseription of two new species of Myla. brinae collected during Capt. Bottego’s last. expedition K. Kertész. — Die Cleitamia- ia Nol: Prien’ 8, gabe Beschreibung einer neuen Gattung (Taf. VII) Ep. ‘Fuevrtavx. — Euenémides et Elatérides récoltés à He | Nias par M. U. Raap en 1897 et 1898. E. - L. Bouvrer. — Sur un nouvel Apus de la Somalie, capturé par le Capitaine Bottego. T. SaLvapori. — Viaggio di Lamberto Loria nella 1° apnadia orientale XXII. - Intorno ad una piccola collezione di uccelli fatta lungo il fiume Purari nella Nuova Guinea orientale-meri- dionale : rs Maguewnt. — Imenotteri dell’ ats spedizione ae Gan: Bottego . F. Sirvestr1. — Prima nota jatar no ‘all lina Tom C. Rirsema. — Descriptions of two Sumatran species of the Lucanoid genus Cyclommatus in the Genoa Civic Museum . M. Jacosy. — Descriptions of two new species af Phytopha- à gous Coleoptera from the. Island of Nias. P. Lesne: — Liste des Bostrychides des collections du Musée Civique de Génes. Premiére partie ‘Indice delle figure nel testo V Prezzo del. presente Volume Lit. 95. GENOVA TIPOGRAFIA DEL R. ISTITUTO SORDO-MUTI 1899 Pag. È 557-568 569-572 573-577 578-982 983-612 613-619 620-624 625-627 - 628-638 639-640 - une ae tira DI se === (0 e) Date Due