De. EUN EE fe M * 1555 AR

TA, yi NCC NS i MUI s

MU

! 1

— ANNOTATIONES

,

DE

PLANTIS SCANDINAVICIS HERBARII LINNJEANI, IN MUS/EO SOCIET. LINNJEANJE LONDIN. ASSERVATI,

AUCTORE

CAROLO HARTMAN.

(Ex. Act. Reg. Acad. Scient. Holm. 1849 et 4854.)

CANNOTATIONES Qn

NEW YORK BOTANICAI

DE GARDEN

PLANTIS SCANDINAVICIS HERBARII LIN- - N4EANI, IN MUSEO SOCIET. LINN/ZEANAE

$ LONDIN. ASSERVATI, 1 | AUCTORE ! CAROLO HARTMAN.

(Ex Act. Reg. Acad. Scient. Holm. 1849 et 1851.)

Cw m

a wi EI ALI iso tMRA, "»

"a AE d Hu vc RANE T , D TULIT P T PN vd ee A G

" : i BEES I t Me d "he IMS ET ye derive ais etd al. vitm

HA RARE 3 72 . e RASA TOO Ode y ^" X34 NV JEATGIFIRAA UR cl

Aereo Dr tuos EU-* rigg Aj

AVR on. pgs stöt teli ber

Ad 3 Nu i d

/ "8ÉOTOUA s (Mover. imos NERE 2 m dev. 3 SA e Mme dtu

NEN TRA O4Q0OJdN A.)

CUBT T BE ntu

Mmi

2 Holmiens. edite, eoque prafatio suethice scripta praemissa

t "He annotationes primum sunt in Actis Acad. Scient. r.

est. Quum autem illa prefatio maximam partem statum år modo exteriorem herbarii Linneani describat, atque pluri- ma, que hac de re ibidem. sunt observata, jam diu sint. et Germanice (in Flora oder allgemeine botanische Zei- tung 1849) et Anglice (in Hooker's Journal of bota- ny 1852) reddita, hdud necessarium auctor ducit, annota-

liones suas ad Botanicos extrasuecicos emittens, prefatio-

nem in latinam linguam transferre.

Lor

Brasse

vy roles ioo asl

m tr Sam 94 uo NOR uic et) "

| ipii) by vå 06 M Tie |

ei "—Ó m

j | m iw ( ba "MN Dx XA Ham m LY.

amata ie pie pda L jh un Td p eg |

IIT ii o mela a BLUT zd, afi ide o anion et had &

Jeger: tho Aul. dh -—

15 Es ile

LIBRARY NEW YORK BOTANICAL

GARDEN

Länge och allmänt har man insett de olägenhe- ter, som åtföljt den botaniska verldens obekant- skap med hvad Linnés samlingar innehålla. Sannt är väl, att en botanisk författares åsigter säkrare kunna inhemtas ur hans arbeten, än ur hans her- barium, bvilket icke alltid, och från LinsÉs tid säkerligen högst sällan, om någonsin, befinnes ord- nadt och inrättadt i fullkomlig öfverensstämmelse med hans skrifter, och derföre icke bör tilläggas alltför mycken vigt; men lika litet torde det också kunna nekas, att, der dessa sednare icke lemna fullt tydliga eller otvifvelaktiga upplysningar om hvilka växtformer en författare haft för ögonen, eller hvilka grunder han haft för att behandla dem på det ena eller andra sättet, man af hans herbarium, jemfördt med hans skrifter, bör kun- na vänta, att det skall förmå häfva många dubi- er, minska många svårigheter, som dessa ensam- ma kunnat gifva anledning till. Sådant är ock förhållandet med ZLinsÉs herbarium och arbeten. Ur dessa sednare ensamma har man nemligen, till följe dels af hans stundom nog lakoniska skrifsätt, dels af hans i särskilda arbeten eller i särskilda edilioner på olika sätt framställda åsigter, icke alltid kunnat komma öfverens om hvilka former han med sina namn betecknat.

S En sådan ovisshet vore, äfven om botaniken

7? från Linsés tid förblifvit stående på samma punkt,

a redan en ej obetydlig olägenhet, huru mycket mera

Pom

ULI

+

nu, då vetenskapen oupphörligt skridit framåt, och derunder en säker kännedom om de äldres, särdeles LiwwEs åsigter och bestämningar blifvit i flera afseenden nödvändig, och det icke minst ge- nom de i nyare tider, vare sig mer eller mind behöfliga, men ofta vidtagna sönderdelningarne af manga, numera såsom kollektiva ansedda arter; hvarvid, för afgörandet af frågan om hvilken form borde företrädesvis förstås under det Linnziska namnet, och hvilka icke, många stridiga åsigter fórfattarne emellan oupphörligt gjort sig gällande, åsigter, som, grundade ensamt på ej nog bestämda eller hvarandra motsägande uttryck Sök stundom för vidsträckta diagnoser i Lissés arbeten, eller på en icke alltid säker och nog upplysande syno- nymik, oftast af andra fórfattare blifvit betraktade såsom på sin höjd sannolika suppositioner, och såsom sådana, genom uppställande emot dem af andra dylika, lika mycket eller lika litet på öf- vertygande visshet grundade antaganden, bekäm- pade, ehuru allud af sin upphofsman med ifver förfäktade. Om äfven denna, ofta bittra polemik någongång ledt till utfinnande af det sanna fór- hållandet, och såmedelst medfört åtminstone nå- got gagn för vetenskapen, så motväges lik väl detta 1 dubbelt mått deraf, att en stor del af den tid och af de krafter, som eljest kunnat egnas ute- slutande eller mera omedelbart åt vetenskapen, blifvit på detta sätt förspillda och splittrade, i de flesta fall utan andra resultater, än grundläg- gandet af ständigt flera, ständigt lika oförenliga åsigter och nya strider, hvilka, i synnerhet på dylikt sätt uppkomna, lätteligen kunna bidraga till den falska rigtningen hos Me choir verk- samhet, att göra velenskapen till medel, och icke till mål.

2

Sådane olägenheter har obekantskapen med Linnés "uc. co i medfórt icke endast i utlandet, utan äfven i hans eget fádernesland; äfven i det- tas Flora har åtskilligt forblifvit outredt, oaktadt de flera försök, som blifvit gjorda, och motsatta åsigler, som blifvit uppställda, försvarade och be- stridda — hos oss till stor del följder af förlusten af hans samlingar. Hade dessa forblifvit inom landet, så hade utan tvifvel granskning af dem, och jemförelse mellan dem och: hans jet kun- nat supplera hvad i de sednare saknas eller är otydligt, reda mycket, samt derigenom förekomma många strider eller bilägga andra. Då emellertid förlusten deraf en gång var gjord, återstod intet annat medel, att afhjelpa den, än att af herbariet, der det nu förvaras, söka taga så noggrann kàn- nedom som möjligt och derutur hemta alla upp- lysningar, det kunde erbjuda, för att åtminstone på sådant sätt tillegna oss deraf hvad vi ännu förmå, och således bereda bearbetarne af Nordens flora ett tillfälle, att åtminstone veta, hvilka hjelp- medel kunna eller icke kunna i denna samling påräknas.

För att i denna afsigt Iprelaga en resa till London, var det som jag förlidet år i underdå- nighet sökte och nádigst beviljades ett understöd aL. statens medel; och för meddelande af den derunder anställda undersöknings resultater, vågar jag nu härmedelst utbedja mig en plats i Kongl. Vetenskaps-Akademiens Handlingar.

Sedan längre tid tillbaka hade min nyligen så plötsligt bortgångne fader, en af vår floras verk- sammastle beri. lifligt önskat, att en sådan undersökning af Linneiska DUAE iets innehåll måtte företagas och resultaterna deraf offentliggöras. Ho- nom tillhör följaktligen fortjensten af ideen, om

6

den befinnes god, mig ensamt bristerna i utfö- randet. Högst önskvärdt hade varit, om en man med hans erfarenhet hade ägt tillfälle att utföra detta värf, emedan då en sådan uppsatts, som föl- jande, tvifvelsutan kunnat innefatta icke allenast, såsom nu till stor del är händelsen, en blott re- dogörelse för samlingens innehåll, vare sig af an- teckningar eller växter, ulan äfven alla de slut- salser, som på dessa i förening med LixwÉs arbe- ten kunna grundas, men af livilka jag, vàl inse- ende hvilka krafter dertill vore behófliga, ófver- lemnar åt en större erfarenhet, än min, att sjelf göra de flesta; önskande endast, att i följande an- teckningar hafva lemnat, såvidt möjligt är, en trogen bild af den för Nordens flora vigtigaste delen uti LinsÉs växtsamling, och derigenom ma- terialier för utredandet och bestämmandet af hvad hitintills förblifvit oklart eller vacklande.

För att lemna förenadt på ett ställe allt hvad jag förmår gifva såsom bidrag till kännedomen om denna samling, må det tillåtas mig, att, in- nan jag ófvergàr till de egentliga anteckningarne, här ånyo afgifva en kort redogörelse för herbariets närvarande yttre beskaffenhet, ehuru denna redo- görelse icke kan annat än i hufvudsaken innehålla, snart sagdt ordagrant, detsamma, som jag redan i bref från London för ett halft år sedan hade äran meddela Akademiens Sekreterare.

LinsÉs samlingar och bibliothek, som af Sir J. E. Smira inköptes och fördes till England, be- finna sig sedan dennes död i Linnean Society's ägo, och förvaras jemte detta sällskaps öfriga sam- lingar i dess nuvarande lokal vid Soho-square i London. De äro der fördelade bland de särskilda

7

brancher af samlingar hvardera af dem willhör, "så att t. ex. den zoologiska delen af LixwÉs sam- lingar är uppställd i den allmänna zoologiska af- delningen, hans herbarium i den botaniska o. s. v. Äfven flertalet af hans böcker synas vara instuckna hvar på sin plats i det gemensamma bibliotheket. Endast ett mindre antal af böckerna har blifvit bibehållet såsom en liten samling för sig, utgö- rande hans egna, ofta med egenhändiga anteck- ningar rikt försedda, arbeten samt manuskripter. Denna i elt mindre skåp förvarade lilla boksam- ling, ur hvilken dock disputationerna äro uteslut- na, har fått sig plats anvisad i samma rum, som hans berbarium, der äfven Smirus herbarium i 9 stora skåp och en ännu vidlyftigare Ostindisk samling befinna sig").

Den till det yttre mest oansenliga af dessa 3 växlsamlingar är LinsÉs herbarium. Det be- finner sig, tydligen orubbadt, i samma simpla grönmålade skåp, till antalet tre, af 5 à 6 alnars höjd utan fotställning, med två rader fack i hvar- dera, i hvilka Mästaren sjelf engång ordnade de samlingar, som från alla verldstrakter honom till- sändes af tacksamma lärjungar. De enda märk- bara förändringar i afseende på det yttre, som blifvit vidtagna, äro de hvilka lokalens beskaffen- het gjort üll nödvändiga fórsigtighetsmátt. Såsom kändt är, hafva i Loudos dylika "samlingar knappt

') Beträffande Jos. Bangs” samling, som hos oss stundom trotts äfven tillhöra Linnean Soc., må nämnas, att Bawks vid sin död öfverlemnade begagnanderätten deraf till Ros. Brown, med förbehåll att samlingen vid dennes frånfälle skulle tillfalla British Museum; Ros. Brown lät dock förflytta den direkte till sist- nämnda plats, der den för närvarande befinner sig, under hans öfverinseende.

8 E

någon svårare fiende än det aldrig hvilande dam- met, som, uppblandadt med de beständigt i luften kringsväfvande sotpartiklarne från oräkneliga eld- städer, intränger 1 hvarje rum och i hvarje växt- skåp, der det snart i smutsigt svarta lager stan- nar på papper och växter, vanprydande och san- nolikt äfven bidragande till att skada dem. Till undvikande häraf hafva Linneiska herbariets nu- varande ägare icke försummat någonting, hvilket på en gång vittnar om huru högt de uppskatta detsamma, då deråt egnas mera omsorger än åt något annat der förvaradt, och tillika utgör grun- den till dess närvarande utseende, så vidt detta afviker från dess fordna. Utom det att man på insidan, till skåpens hela höjd, öfverklädt dörrfo- garne med saminet, har man vidare fördelat hela samlingen i omkring 700 helt tunna (högst + tums tjocka) packor, hvar och en innesluten i ett, nästan i likhet med ett bref-konvolut viket och skyd- dande, omslag af styft, innantill med väf' fodradt, brunt. papper, hvilket äfven gör det lätt att, utan fara för brytning, framtaga växterna ur skåpen. Hvarje dylikt omslag äger utvändigt närmare ena hörnet påfästad en hvit pappers-etikett, innehål- lande namnet och nummern på det eller de ge- nera, som deri förvaras; och 2 sådana packor, nå- gon gång 3, äro ytterligare medelst ett korsslaget grönt band förenade till en, knappt tumstjock packe. Eudast sådane visa sig nu, då skåpen ópp- nas, den ena öfver den andra från golf till tak, här och der på korta afstånd skiljda af tunna brä- den, och förete en visserligen ovanlig, men inga- lunda obehaglig aublick. Hvarje packe innefattar, allt efter behofvet, ett eller flera slägten, ofta äf- ven blott en del af ett sådant, då det är stort och följakthgen fördeladt på flera packor.

a 9

På sådant sätt skyddade, synas växterna i öfrigt vara helt och hållet orörda, ordnade efter - sexual-systemet, tydligen i öfverensstämmelse med Spec. Plant, eburu någongång ett eller annat un- dantag bland genera inom samma klass äger rum. Uppfastade, än med hela sin baksida, än medelst pappersremsor, på halfark af hvitt papper i litet format, ofta med roten eller stjelkens nedre del skyld af en utklippt pappers-zirat, föreställande en blomvas, befinna sig alla arter af samma slägte inom, efter behofvet, ett eller flera helark. Dessa sistnämnda äga ingen annan påskrift, än, i venstra hörnet nedtill, slägtets namn, nästan alltid af LinsÉs egen hand, skrifvet med stor prentad sul och åtföljdt af ett nummer, som angifver dess ordning, stigande enligt dessa nummer antalet af genera till mellan 12 och 1300.

De halfark, på hvilka exemplaren äro upp- fästade, hafva artens namn, än upptill på sidan med större stil, och då alltid åtföljdt af slägtets, ordningens och klassens namn, samt hänvisning till. Spec. Plant, intet af detta liknande LinséÉs stil, än åter, och detta är oftast händelsen, befin- nes artnamnet af Linsés egen hand med vanlig fin stil skrifvet nedtill på sidan, nästan midt un- der exemplaret, och är då äfven någongång åt- följdt af genus-namnet, nästan alltid af en siffra, som biünvisar till artens nummer inom slägtet i Spec. Plant. ed. 1. Denna vid artnamnet före- kommande siffra är stundom skrifven med bly- erts, stundom med bläck. TI förra fallet betecknar den endast artens ordning inom slägtet 1 herba- riet, i sednare åter motsvarar den artens nummer i Spec. Plant, hvilken alltid är i Linsés eget exemplar af denna bok understruken, när växten befinnes i herbariet. Mångengång twäffar man äf-

10

ven, utan att den ledsagas af något namn, endast en ensam siffra, men då ligga vanligen det eller de så betecknade arken närmast efter ett med växtens namn försedt ark, och innehålla då mer- endels exemplar af samma växt som detta. Fö- refinnes hvarken namn eller siffra, så tillhör exem- plaret ofta nog icke den art, som med namnet utskrifvet träffas närmast förut, utan är någon antingen närstående eller ock blott tillfälligt lik- nande vüxt; och synes då hafva fålt sig plats der af LiwwÉ anvisad endast tillsvidare, vare sig för någon jemförelses anställande eller till framtida närmare bestämmande.

Ofta träffas efter en namngifven art ett till flera blad innehállande sådane obestämda exem- plar af samma eller olika växter, och äro merän- dels med en knappnål i ena kanten sam manfästade med hvarandra. Utom sådane under eller efter en liknande art samlade exemplar, äro vanligen en hel mängd, som synas icke kunnat till sin art bestämmas, samlade sist i det slägte de tillhöra; och af sådane, som synas icke ens blifvit till ge- nus bestämda, följa efter det egentliga herbariet flera tjocka packor, bland hvilka af LissÉs hand knappt träffas andra påskrifter, än några få växt- ställen, och af Smitns sparsamt ett och annat för- sök alt namngifva hithörande exemplar.

Af Linsés hand förekomma 1 herbariet, utom namnen, äfven en mängd andra påskrifter, dels växtställen, dels diagnoser, beskrifningar och ci- tater. De förra hafva vanligtvis sin plats tätt invid exemplarens basis, ofta af denna delade midtitu; oftast förekommande äro: A. V. (Hortus Upsaliensis), C. B. S. (Caput Bone Spei), India, Ind. occ., Am., Islandia och Siberia, samt af Sven- ska provincenamn: Gotl, Scania, Lappo, detta sed-

11

naste ej sällan åtföljdt af ett S. eller Sol, (Soras- DER). Af Botanisters namn träffas dessutom of- tast K. (Karm), Br. (Browse), någongång OssEck och RosÉn, merändels utan derjemte uppgifvet växtställe. Till dylika namn på gifvaren af exem- plar torde måhända äfven kunna föras det ofta återkommande, alltid af en nummer åtföljda Sp., om hvars betydelse jag dock är något osäker. Det hänvisar icke, såsom man lätt kunde förmoda, till pagine 1 Spec. Plant.; sannolikt torde det dock vara en förkortning af SeAnnwAx. Högst ofta fö- rekommer, antingen jemte ett artnamn eller en- samt, någotdera af dessa 3 tecken 9, €, 3, hvil- kas betydelse, ännu ingen förmått utleta; vid an- ställd jemförelse synas de hvarken kunna beteckna växtställe, namn på personer, växtens annuitet, biennitet och perennitet eller dylikt"). Alla af LoefrinG från Spanien hemsända växter hafva "Hispania Loefl.", åtföljdt af en nummer, skrifvet af LiwwÉs hand, alltid midtpå bladets baksida. Der bafva också alltid de egenhändiga diagnoser och beskrifningar, som ofta förekomma, sin plats, och äro dessa stundom de samma som 1 Spec. Plant., Flora Suec. eller andra arbeten, oftast lik- väl icke, utan synas de än vara äldre, än hans flesta verk, således mähända vara de ursprungliga, hvarom äfven deras ofta större utförlighet tyckes viltna, än åter vara rättelser eller förbättringar af de i en del arbeten lemnade. Dels i samman- hang med dessa anteckningar på arkens baksida, dels ensamma förekomma citater ur andra förfat- tares verk, särdeles GmeEniss, ofta äfven SCHEUCH- zers, Rast m. fl. Dessa citater äro alltid de sam- ma som i hans arbeten. Vid en del Lappska

') Tecknet AF förekommer lik väl endast vid växter från

Siberien.

12

växter, troligen samlade under hans egen resa, finnes, oftast dock vid Salices, öfverst på sidan en nummer, som vid gjord jemförelse alltid befinnes hän visa till figurerna i Fl. Lapp., till hvilka ej sällan orginalerna återfinnas bland exemplaren i herbariet. Anteckningarne 1 herbariet af andras, än Linnés, hand kunna hänföras till 2 olika tider, dels äl- dre, dels yngre än hans egna. Med de förra me- nar jag dem, som alltid skrifna på smärre, nära exemplaren uppfästade lappar, tydligen åtfoljt exem- plaren, dà de sändes till LissÉ, och således äro af de personer, som i andra länder insamlat de sända växterna. Följaktligen innehålla dessa eti-. ketter än växtens namn ur någon äldre förfaltare, än ett förslag till namn, beskrifning af växten, någon förfrågan derom eller dylikt; såsom svar eller bekräftelse på sådant har stundom LinséÉ sjelf nederst på dessa lappar tillskrifvit några ord. De påskrifter åter, som äro af yngre datum än LiwwÉs egna, äro nästan alla af SmitH, ofta försedda med signaturen J. E.S. Dessa förekomma i form än af rättelser af de Linneiska namnen, när dessa synas tillkomna genom misstag, än af ditskrifning af namnen, när sådana saknas, än så- som antecknande af ett modernare, mera allmänt antaget namn, än såsom citat af nyare arbeten eller planchverk, än hänvisningar till Basks' och Lrcuss herbarier, än anmärkningar rörande växtens förekomst i England, än anförande af andra bo- tanisters, isynnerhet ArFzeunu tankar om enväxt o.s.v. Beträffande sjelfva exemplarens skick och be- skaffenhet, så synas de, såsom förhållandet är i de flesta äldre samlingar, vid inläggandet icke hafva blifvit valda eller behandlade med den omsorg, som nu för tiden plägar användas, men äro likväl blott högst sällan så dåliga, att man

13

icke kan af dem få de nödvändiga upplysningarne. I de få fall, då detta inträffar, kan icke felet ti!l- skrifvas någonting annat än nyssnämnda förbål- lande; ty af den skada, som ålder samt vårds- löshet i förvarandet merändels lätt ullfoga dylika samlingar, träffas här nästan aldrig ett spår, utan hafva de blifvit med sådan sorgfällighet bibehåll- na, att hvart och ett exemplar utan tvifvel be- finner sig ännu i fullkomligt samma skick, som fordom under LinwÉs egen, och sedan Swrrns, hand. Det är förut allmänt kändt, och vid herbariets genomgående vinnes ny bekräftelse derpå, att af de der befintliga växter endast ett ganska ringa antal blifvit af LinséÉ sjelf samladt och inlagdt.

Icke må man vänta sig, att hvarje af Linné känd, beskrifven eller omtalad växt finnes i hans berbarium. En sådan fullständighet träffas tro- ligen ingenstädes. Få, och då alltid små, artfat- tiga, äro dock de genera, som här helt och hållet saknas. Af arter deremot, särdeles i större släg- ten, inträffar det icke så sällan, att flera saknas. Äfven bland de Svenska är detta stundom för- hållandet; och vid dessa möter äfven någongång den svårigheten, att, ehuru visserligen exemplar finnas, dessa antingen tydligen äro från utländsk lokal, eller ock icke åtföljas af den ringaste an- tydoing, huruvida de äro Svenska eller icke; hvar- igenom tvänne olägenheter förorsakas. Den ena är, att stundom möjligheten, att ur detta herba- rium erhålla bekräftelse på en växtgeografisk upp- gift i LiwwÉs arbeten, göres om intet. Så t. ex. . uppgifves i Flora Suecica Sium nodiflorum vara, af eller enligt Rosén, funnen vid Christianstad, och då man, emedan den växten aldrig sedan der blifvit funnen, ansett antingen uppgiften vara grundad på ett misstag, eller någon annan växt

14

förstås under detta namn, men nu vill derom finna upplysning i herbariet, så träffar man väl der en Sium nodifl., som noga öfverensstämmer med exemplar af den under samma namn utom- lands förekommande växt, men ulan någon an- tydning, huruvida detta är ett exemplar från Christianstad eller från utlandet. För vår Flora är dock i detta afseende ofullständigheten i upp- gifter om växtställen ganska sällan af synner- ligt mehn, dà vi numera i så ytterst få fall be- höfva der söka sådana upplysningar. Af mera vigt är den andra olägenheten af brist på upp- gifna loca, nemligen att stundom, i stället för in- hemska exemplar af en till vår Flora hörande art, utländska blifvit inlaggda, hvilka icke alltid sy- nas blifvit förut tillräckligt undersökta, utan blott efter ett hastigare påseende hänförda till den när- mast liknande af våra arter, hvarigenom stundom icke ringa svårighet uppkommer vid undersöknin- gen af sådana exemplar i herbariet.

Dessa äro de hufvudsakliga svårigheterna, som äro förknippade med granskningen af de Svenska växterna, men lyckligtvis förekomma de begge icke ofta, så att i de flesta fall. vågar jag tro mig hafva funnit bidrag till kännedomen om eller utredande af de omtvistade Linneiska ar- terna. De innehállas i det följande, som utgör tvänne afdelniugar; den första upptagande de ar- ter, som blifvit ansedda mest dubiösa och varit mest omtvistade, äfvensom dem, af hvilka, ehuru de ej delat de nyssnämndas öde, i herbariet före- komma flera former under samma namn, särdeles då dessa former blifvit i nyare tider betraktade såsom arter eller utmärktare varieteter; den an- dra afdelningen, till hvilken jag hänfört alla de arter, om hvilka intet dubium ägt rum, eller hvilka

-

15

till alla delar instämma med allmänt antagna åsigter, lemnas hufvudsakligen för att denna upp- satts må tillika utgöra en fullständig förteckning öfver 'alla de Skandinaviska, eller för vår Flora vigtigasle arterna 1 LixwÉs herbarium. I begge afdelningarne äro alla vid hvarje växt förekom- mande påskrifter eller anteckningar i herbariet upplagna, på det att derigenom samlingens .skick må så troget och fullständigt som möjligt áter- gifvas, och alla de hjelpmedel den kan erbjuda blifva för hvar och en mera tillgängliga. Slutligen må endast anmärkas, att, ehuru här de Skandinaviska växterna i Liwwés herbarium framställas, såsom någonting särskildt från de öf- riga, de likväl icke i herbariet så finnas, utan innehafva der, hvart slägte och hvar art, den sig tillkommande plats i den allmänna samlingen.

1. Plante Scandinavice Herbarii Linneani dubie habita.

Obs. Numeri ante nomina generica posili numerum cu- jusque generis in herbario respiciunt. Numeri vero ante nomina specifica non herbarii sunt, sed hic a me appositi, ut ordinem significent specierum et spe- ciminum Suecicorum sub eodem Genere in herbario asservatorum, quare etiam numeri ejus modi, hoc loco exclusi, in altera hujus Enumerationis parte sunt quarendi, Numeri demum post nom. specif. sepe dati, sunt a Linnzo ipso in herbario additi, et nu- meris specierum in Spec. Plant. ed. 1 respondent.

MONANDRIA. 10. Sariconw!A. (1) herbacea 1—2 (manu propria, zque ac lo- cus?) Gotland. — (Manu Smithii est additum:) procumbens Engl. Bot. t. 2,475.

16

Est forma S. herbacee Auctt. in litoribus

Suecie vulgaris prostrata. a (2) herbacea, Sp. cds. (?, manu propria).

Forma ejusdem spec. est, praecipue in ora Sueci& occidentali obvia, subsimplex, erecta, major, ramis paucis, brevibus, simplicibus, optime cum 5. herbac. var. bienni Fr. et Hartm. congruens.

(3) herbacea, I (m. propr., sicut antecedens sine numero locove). Eadem forma major et erecta videtur esse, ramis vero pluribus, elongatis, erectis, com-: positis.

11. Hi»punis.

(1) Hippuris 4 (pr. manu, sine nom. specifico). Est H. vulgaris Auctt.. forma vulgatissima, foliis angustis, octonis pluribusque; specimen, in medio affixum, foliis inferioribus elongatis, biuncialibus, forma videtur esse fluviatilis.

(2) (Sine nomine omni, manu Linnaei tantum:)

Leche — (Manu Smithii:) tetraphylla J. E.S.

Foliis quaternis, late lanceolatis, forma H. vulgaris maritima s. tetraphylla est.

(3) (Etiam sine nomine, manu propr. tantum:)

Pallas. — (atque a Smithio:) Hipp. tetraphylla

J.E.S. — (A manu aliena, verisimile inven- toris:) Elatine an eadem cum Alsinastro? Kamt- schatica.

Quantum ad folia faciemque pertinet, et e fructu juniori judicari licet, eadem planta est ac antecedens, s. H. vulgaris var. maritima; unum specimen foliis senis, cetera quaternis.

13.

13. CALuTRICHE.

(1) (Sine nomine; propr. manu tantum:) 7 (qui numerus ad speciem primam, i. e. palustrem s. vernam, hujus generis in Spec. Plaut. spectat).

Speciminum hic unà asservatorum alia fo- liis elongatis (uncialibus), linearibus, uniner- vibus, emarginatis ad C. autumnalem, alia fo- liis spathulatis vel obovatis, trinervibus ad C. vernam, quales he species a Linpzo et plerisque Bot. Rec. inter se distinguuntur, pertinent; omnia fructu. carent.

(2) autumnalis 2. (manu. propr.)

Specimina duo, quorum unum sterile, al- terum fructiferum; semina hujus cruciata pe- rigonio nullo, folia utriusque linearia, uni- nervia, truncala vel emarginata, caulis erec- tus, ramosus, simul com magnitudine alque tota facie, hec specimina ad C. autumn. Lin. & Auctt. rec. referenda esse probant.

(3) verna 1. (m. propr.)

Specimina omnia 2-3-uncialia, fructifera, pelalis duobus, stylis ex parte persistentibus, foliis oppositis, trinervibus, spathulatis, sum- mis rotundatis omnino ad C. vernam Op. Lin. el Auctt. rec. pertinent.

(4) C. verna 8 (m. propr.)

Hujus specimina: sunt compluria, fructifera, uncialia, alia erecta, alia repentia, omnia ra- dice longa filiformi, foliis brevissimis (lineam longis), linearibus, uuinervibus (quantum e specim. siccat. videre licel), stylis ex parte persistentibus. Qui characteres atque facies ipsa, que Bulliardee aquat. simillima est, de-

2

seriptioni in Lin. Fl. Suec. et Spec. Plant. minime respondent, polius vero cum C. verna B minima Wg. Fl. Suec & verna à Hn Fl. ed.

Á congruunt.

DIANDRIA. 26. VERONICA.

(3) spuria (manu propr., seque ac:)) H.V. 77, — (manu Smithii:) V. spicata angustifolia C. B. Pin. 240.

Est forma V. spicate, in oris occident. Sue- cie obvia, spicis compluribus, terminalibus & axillaribus, elongatis, foliis lanceolatis, grosse obtuse-serratis, nunc oppositis, nunc Lordi

(7) hybrida 7 (propr. manu, atque prope speci- men:) Verona Flora Suec. 7 (quae tamen, excepto nomine Veroniez, postea deleta vi- dentur; infraque:) figura in Ry (prope mar- ginem plagule unum locus natalis est addi- Lus:) in insula Melari Flüsklósan (et prope al- Lerum:) 4f. 4. 7. (omnia manu Lionai scripta).

Specimen ex loco citato natali genuinum, omnino cum descriptione in Fl. Suec. con- gruit, foliis V. officinalis, facie inflorescentiàque spicate. Planta fere pedalis, spica terminali lanceolata, crassa, densissima, 4unciali, spicis axillaribus brevibus e pedunculis foliosis; fo- liis pedunculorum lanceolatis, subintegerrimis, caulinis superioribus late lanceolatis oblon- gisve, inferioribus petiolatis ovatis, omnibus subhirsutis crenatis. Facies igitur, nulla in- florescentiae habita ratione, magis officinalis est, spicae. vero omnino ad spicatam referunt; quarum specierum forsilan, ut nomen signi-

19

ficat, hybrida sit planta, vel forma potius mira V. spicatze major foliisque aliis, quam forma, cui hodie hoc nomen (hybrida) in Suecia saltem tribuitur, et cui minime est similis planta Linnei, qu:e, unico verisimile specimine reperto, haud bene species appel- landa est.

(9) sazatilis (a manu iguota recentiori est scri- plum, atque in fragmento papyri a plagula ipsa diverso, ab alia manu, vix Linnai:) N:o 2 Veronica fruticulosa.

Planta plane est V. saxatilis Auctt. Recent.

(10) /ruticulosa (manu propr. que ac locus:) Island — (a Sw.:) saxatilis J.E.S.

Eadem est ac antecedens, sed major forma.

Sine nomine, numero locove, sed in pla- gula, ei, que V. alpinam continet, coherente specimina eliam asservantur, qua ad V. saza- tilem, nec alpinam, pertinent.

(19) agrestis 21 (manu propr. facta emendatio pro nomine primum scripto, arvensis, etiamsi numerus 21. Sp. Pl. ed. 1 banc speciem, nec illam respicit).

Characteres N:o 20 agresti Sp. Pl. et Fl. Suec. exacte quidem conveniunt, sed ad eam illius formam pertinent, qu: hodie nomine polite distinguitur, id quod indicant laciniz calycis magne, ovato-lanceolatze, nervosa, acu- tee, foliaque nitida, subglaberrima, ovato-oblon- ga atque facies ipsa planta.

(21) hederifolia vera (manu Smithii; a Lin. ni- hil adscriptum).

Est V. hederifolia L. Fl. Suec, ubi "foliola

calycis cordata" dicuntur, et Auctt. Suec. Rec.,

20

quum foliis e basi cordata. rotundatis, 3-5 lo- bis, tum laciniis calycis triangulari-cordatis, ciliatis, acuminatis insignis.

(22) hederifolia 22 (manu propr., et a Sm. ad- ditam:) 8 (quamquam in Sp. Pl. ed. 1 tan- tum a, nec 8 hujus speciei est a manu Lin- nai nota solita designatum; in pagina pla- gulae postica Linnaeus ipse addidit:) orienta- hs, H. U.

Ab antecedente facie tota hisque characte- ribus plane distincta, laciniis calycis obova- tis ellipticisve, obtusis, caule crassiore, ere- cliore, foliis approximatis basi cuneata.s, in petiolum decurrente; qui omnia cum V. he- derifolia Spec. Pl. & Fl. Suec. haud bene, sed cum V. persica s. Buxbaumu Auctt. recent. op- time conveniunt. |

(2G) peregrina (manu propr,, atque locus:) H. U.

Specimen a precedente (in herb.) speci- mine V. romana, cui etiam Smithius adscri- psit. "peregrina eadem est", nullo. modo diver- sum, specimina vero ulriusque non cum V. peregrina, sed polius cum acinifolia Sp. Pl. conveniunt, quum folia utriusque elongata s, lingulata, crenulata nec "integerrima" sint. Eodem modo specimen sequentis plagulae, V. acimfolia appellatum, sine dubio ad V. pere- grinam referendum est, cujus characteres ha- bet omnes, eliam folia integerrima. Hoc loco permutationem factam esse in speciminibus nominandis, ex eo eliam apparet, quod spe- cimini citato, V. acinifol. appellato, additus est a manu Linnaei numerus. 26, qui in Sp. Pl. ed. 1 ipse est numerus V. peregrine. In eandem sententiam Smithius post nomen cit.

21

V. acinifol. in herb. addidit: "certe non est, V. peregrina est J.E.S” Etiamsi igitur fa- cile est visu, peregrinam herb. esse acinifol., et acinifoliam hervb esse peregrinam | veram, nullo tamen moo, quum locus hujus nata- lis desit, ex herbario scire licet, an peregrina vevera inlra limites Suecie umquam sil re- perta.

33. PiwGuicurA.

Inter species hujus Generis tres in herbario asservatas (de quibus conf. partem II) nul- lum est specimen forma istius speciosa P. vulgaris B dicte, cujus in Fl. Lapp. mentio- nem facit Linncus.

TRIANDRIA.

68. SCHOENUS.

Neque inter species hujus Generis hic asserva- tas, neque usquam alibi in herbario, specimina S. compressi Linnzani reperiuntur, et vix umquam in herbario Linnai fuerunt, ut in- dicant exemplaria librorum istorum duorum, Spec. Plant, ed. 1 et Syst. Vegetab. ed. 14, quorum in illo Linnaeus ipse, in hoc vero Smithius plantas in herbario asservatas de- signa vit.

ScinPus.

(v pru: 2. (manu propr.; et a manu alie- na:) Scirpus culmo nudo, spica terminatrice sub-

ovata Ray. Prodr. 40. Est Sc. palustris L. Fl. Suec. & Hn Fl,

forma vero spicà elongata (semiunciali fere),

22

elumis aculis, infimis. duobus vacuis, uno tantum specimine excepto, cui, quantum in siccato videri licet, solitaria. est. eluma invo- lucralis, eaque obtusa, sicut. in Sc. uniglumi, ad quam tamen speciem ceterum vix refe- rendum videtur. f

(2) palustris (m. propr.; plagula antecedenti ad- fixa). Haud dubio hoc specimen gluma involucrali solitaria, amplexicauli & ceteris glumis ob- tusiusculis ad Sc. palustrem 8 uniglumem Hn Fl. pertinet, elsi a Linnzeo non distincta.

(8) lacustris (propr. manu, que ac locus:) Ham- marby, (In pagina plagule altera manu pro- pria est hoc observatum:) Hvem skulle (tro?) denna vara Sc. lacustris som har så stor pani- cula af spiculi; jag hade ej trott om jag ej ta- git den på den...(7) rot när den upphügs på ... Så at han komme att stå torr blir han så- dan som denna nu är.

Forma sane mira, (quam utrum ad: /acu- strem an ad glaucum Sm. referam, dubito) fa- sciculo S. glauci Sm., spiculis sessilibus com- posito; numerus lamen stigmalum, si certus habeatur character ille, observari nequit. Quee faciem ipsam plantz reddunt maxime peculia- rem sunt folia fere spithamea, vaginas caulis terminantia, qua, ut dictum etiam Linnaei citatum significal, loco sicciori. forsitan va- gine debeant. Ceterum tota planta vix altior quam sesquipedalis est.

(9) setaceus 11 (propr. manu, et a manu alia verisimile invenloris:?) Scirpus Lin. it. scan.

227. — Ulyssipom prope ripam. [luvot. Tagi. —

23

(Sm. demum post nomen addidit:) non verus; Cyperus minimus?

Facies fere eadem ac cespitis majoris Sc. setacet in Suecia provenientis, cujus characte- res etiam habet ceteros, nisi quod bractez spicam nunc solitariam, nunc binas ternasve vix excedant, numquam certo duplo longiores sint, et quod semina sint non costala, sed punctata. Quod observatum Smithii primum probare videtur, specimina non veri esse Sc. Ssetacei, etiamsi observatum ejusdem posterius, s. nomen propositum Cyp. minimi vix rectum videtur, quum glumze undique, nec bifa- riam imbricatee ad Scirpum, non Cyperum pertineant.

(10) Sc. setaceus (manu propr. facta emendatio pro nomine primum dato triflori; locus:) C.B.S. atque a manu aliena:) Scirpus culmo nudo se- taceo, spica laterali solitaria. subtriflora, habitat locis humidis intra valles montium. | (Hoc loco eliam a Sm., post nomen, additum:) non ve- rus; Cyperus minimus. -

Hac non minus facie, quam characteribus, a Sc. selaceo Scandinavico, etiam magis quam specimina plagule antecedentis, est diversa. Prater hec specimina, ambo externa, nullum est in berbario specimen Sce. setacei

Neque inter species hujus Generis speci- mina ulla Scirpi Caricis Retz. et. Auctt. recent. asservantur. |

72. ERIOPHORUM. (2) polystachyon 2 (manu propr.) Specimina trio, quorum duo juniora vix florifera, foliis longis angustis, in uno fere

24

80. (1)

filiformibus, certe ad E. angustifolium Auctt. recent. perlinenl, etiamsi pedunculos perspi- cue videre non liceat, — Specimen. autem tertium, froctiferum pedunculis scabriusculis, foliis brevissimis, angustis E. gracile s. tri- quetrum Recent. est. Nullum igitur. vestigium est ejus E. polystachyi Linnaani forma, cum qua E. latifolium Recent. convenire babitum est, qui tamen res minime prohibet, quin hac eliam forma, ut indicant opera Linnzi, in nomine E. polystach. collectivo fuerit in- clusa.

PANICUM.

Panicum verticillatwum (manu propr., atque locus) H. U. (Suithius post nomen addidit:) via.

Facies totius graminis, non minus spicae rare, elongate, quam culmi elati foliorumque latorum P. verticillato Auctt.. simillima est, neque, quantum in specimine siccato videre licet, descriptioni. Linnzanze in Spec. Pl. re- pugnat. «Character vero iste, qui apud au- clores recent. essentialis habetur, etsi apud Linneum mentio ejus non fiat, s. arista de- orsum scabra, heic deest, quum scabrities omnis ariste ad apicem vergat quasi in P. glauco, cujus eliam habet semina rugosa, quare ad hanc speciem merito referendum esse hoc specimen puto.

(2) (Nomine omni caret).

Specimina duo grandia, quorum facies cha- racleresque, nec non quod ad aristam deor- sum scabram attinet, proeul. dubio sunt P. verticillati vert.

25

Specimina Panici glauci, in plagulis duobus se- quentibus asservata, quorum illi nomen ad- scripsit. Linneus, huic Smithius, non modo ad P. glauc. verum certe pertinent, sed om- nino eadem ac N:o 1 s. specimen, nomine P. verticill., supra relatum, sunt.

(3) Panicum viride, C. (manu 'propr.; nomini vero Smithius adjunxit signum interrogatio- nis; prope specimen Linuzus addidit:) Br.

Characleres omnino sunt Se/arie viridis, a cujus forma vulgari nihilo differre videtur, nisi quod panicula spicata plus solito elon-

gala sit, s. ultra quattuor uncias longa.

(4) verticillatum Curt. Lond. (manu Smithii; ma- nu Linnaei tantum numerus 2, atque a manu aliena) Gramen spicalima ex virginia.

Plagulae precedenti, verisimile comparandi caussa, aflixa plagula, atque numerus adscrip- tus (2), aliud quidem significare videntur, quam quod nomen adscripsit Smithius, sed specimen oplime cum JP. verticillato reverà con venit.

(6) sanguinale $ (manu propr., nec non locus:) H.U. Cum P. glabro Gaud. s. Digitaria humifusa omnino congruit.

Inter specimina sequentia, quibus nomen nul- lum est adscriptum, forma etiam est loco apposito H. U., que spicis pluribus et majo- ribus, vaginisque foliorum hirtis ab antece- dente, diversa, ad Panic. ciliare Retz. pertinere videtur.

81. Purkuw.

(4) nodosum (manu propr., et in parvulo pa-

py'i fragmento: affixo a manu aliena:) Gra-

26

men typhoides Vol. 3. pag. 154. 14. (infra quod Linnzus responsi loco iterum addidit:) PAleum nodosum.

Sine dubio est P. nodos. Sp. Pl. ed. 2., nec non cum forma Phlei pratensis, eodem no- mine apud Recentiores occurrente, congruens. Specimina tamen vix Suecica sunt.

(5) Ph. nodosum (infraque:) A (manu propr., ut eliam in pagina plagule altera:) Gramen no- dosum spicatum C. B. Prod.

Est forma Phlei prat. nodosa quidem, sed culmo tenui, spica laxiori, brevi (vix uncia- li), ovali, mucronibus longitudine fere valvu- lae, quasi inter illud et Phl. alpinum inter- media est habenda, simillima forme longis mucronibus insigni, quae in pratis humidis prope Gevaliam occurrit.

89. ALOPECURUS.

(4) (Sine nomine, sed Alop. geniculato vero pro- xime antecedenti affixum ; manu Linnaei tan- tum:) Lappo.

Quoad. characteres faciemque externam ad Alop. geniculatum cetero pertinet, sed quum locus adscriptus (Lapponia), tum spica glau- cescens et arista valvule corollinzae glumam calycin. non excedens non minus cum 4A. genicul. B Fl. Suec. et n:o 38 Fl. Lapp. con- gruunt, quam cum Alopec. genicul. var. fulvo Auctt. s. ÅA. fulvo Sm., quamquam in specimi- ne siccalo color et forma antherarum nunc discerni nequeant.

84. Acnosris.

(2) Arundo neglecta Ehrh. Cal. 118 (manu Smi- thii; Linnzi manu nomen nullum, in pagina

27 autem plagule altera sunt manu propr. ob- servala:) funnen både i Lappska fjällen, Vester- botn och i Ljumkil. Tykkes vara different frå Arundinacea icke allenast med mindre Blommor, utan äfven med smala blad. Solander. (Quod dictum, sive Solandri sit a Lin. citatum, sive Linnzi ipsius, prima fuisse videtur origo hu- jus speciei, nomine stricte, ab arundinacea in

Sp. Pl. ed. 2. distinguenda.

Specimina omnia sunt Calamagr. stricta Auctt. rec.

(6) Agrostis rubra (manu propr., et postea a Sm. additum signum interrog., atque:) Sp. Pl. ed. 2.

Specimen, quoad cbaracteres, cum Agr. vulgari With. & Auctt. convenit, minime vero cum Agr. rubra Linnaei, cujus nomen hoc loco errore quodam appositum videtur, quum flo- sculi ubique mutici celerzque note mani- feste ad A. stolomferam L. Fl. Suec. pertineant. Color panicule, in hoc specim. candide ochro- leucus, non quidem solitus est Agrostidis vulg., nullo vero modo cum iis congruens, quz at- tulit. Linneus ipse in Sp. Pl. ed. 1, ubi sua manu addidit: vulgatissimum gramen, florens panicula — patentissima, | disflorens | angustissima; autumno totum rubrum. Specimen autem, de quo hic agitur, potius deflorescens est, ita ut color ejusdem esse plante matura habeatur. Ceterum. faciem. ipsam insignem faciunt ra- muli flosculis valde secundis.

(7) canina 5 (manu propr.; in parte papyri alia, plagula affixa, a manu aliena:) Gramen mili- aceum Vol. 1. pag. 352 N:o 4 (infra quod Lin- nzeus, quasi corrigendi caussa, repetivit:) Agro- stis canina.

28

Specimina omnia, quoad et characteres et faciem externam, omnino sunt A. canina. Lin. Op... nec minus Auctt. recent., etiamsi alia sunt aristata, alia vero mutica. Folia omnium cau- lina. plana, radicalia in. omnibus desunt.

(9) Agrostis stolonifera 7 (m. propr.; nom. spe- cif. emendatum pro nomiue primum scripto:) capillaris (supraque a manu aliena:) Gramen vol. 3 pag. 157. N:o 19.

Hic 6 specimina asservantur, omnia ejus- dem plantz, que paniculà contracta, densa, ramulis scabris, glumis calycinis zequalibus muticis, glumis coroll. binis, ligulis foliorum elongatis non minus A. stolonifera 8 L. Fl. Suec. est, quam sfolonifera. Auctt. Suec. recent., etiamsi hujus sit forma, litorum praecipue accola.

(10) Agrostis capillaris 8$ (m. propr.; supraque a manu aliena:) Gramen Pl. Ver. 3. 157. N:o 20. Plante siccat, ab amico aliquo misse, nomen supra dictum verisimile est primo ad- spectu adscriptum, posteaque -ex obli vione relictum; specimina enim pDihilo, nisi ramu- lis. panicula longioribus coloreque ejusdem latiore, a precedente differunt, sed facie ipsa, nec minus characteribus iisdem s. ramulis scabris, glumis calyc. zequalibus, corollinis bi- nis, ligulisque foliorum elongatis et ceteris, omnino sunt ad Agr. stoloniferam referenda, eujus formam sistunt. albescentem.

(11) Agrostis stolonifera (manu propr.; atque su- pra:) Z:tica (quod signum, quid significet, cernere non potui).

Preter ceteros Agr. stolonifera characteres, quos omnes habent hec specimina, paniculee dense permagna, folia 2-3 lineas lata, scabri-

29

uscula, axilli inferiores radices emittentes at- que gramen ipsum majus probant, banc esse A. stolomfere formam, quam Auctt. Suec. no- mine maritime afferunt.

(12) (Sine nomine; manu propr. tantum:) Sca- nici :; mobilis (quo verisimile arenam mobilem significatam voluit).

Specimen sterile, sive comparandi caussa, sive casu hic positum sit, nullum est gramen el vix delerminari potest.

(13) capillaris $ (manu propr.)

Hec vera videtur esse capillaris, quasi in Sp. Pl. describitur, exceptis tantum glumis calycin., qua glabra sunt nec "hispidiusculz". Specierum Suecicarum nulli, nisi vulgari, af- finis est, sed etiam ab hac, presertim | facie externa, diversa. Panicula permagna, subo- vata, ramulis flosculisque tenuissimis, paupe- rior videlur. Rami panicule capillares, gla- berrimi, patentes, elongati, ramuli gracillimi, divaricati; flosculi minimi, glumis calyc. equa- libus, acutis, muticis; folia angustata ligulis abbreviatis. Qui characteres fere iidem sunt ac in A. vulgari, elsi facies sit maxime di- versa, Utrum specimen Suecicum sit, qua re. quod allatum est") de habitatione hujus speciei in Suecia affirmaretur, an externum, haud ex herbario apparet, quum locus na- talis hic. desit.

(14) Agrostis alba (mauu propr., el a manu aliena:) N:o 4 Agrostis-Gramen miliaceum ma-

') in appendice Florz Suec. ed. 2, manu Linnzi scripta, ubi inter alia recipitur "Agrostis capillaris Smolan- dia Twetaherad". ,

30 jus, panicula. viridi P. Conc: R. Syn. 12 p. 404.

Omnino est A. stolonifera Wn. Fl.

(19) Agrostis pumila (manu propr., atque locus:) Hammarby. (De hac specie, in Mant. f. al- lata, Linnzus preterea lantum in Fl. Suec. ed. 2 mentionem facit, ubi manu sua addi- dit:) Agrostis pumila. Habitat in Hallandia extra Halmstadiam et in paroecia Haslof, et alibi (at- que loco alio ejusd. libri:) Agrostis. pumila Upsalia Hamarby | Ego.

Specunina 4, qua ramulis panicule gla- | bris, glumis calyc. aequalibus, corollinis binis, ligulis foliorum abbreviatis, ad Agr. vulgarem pertinent, quamquam panicula contractior et culmus humilis (vix 4-uncialis), id quod ve- risimile locus vel solum attulit, faciem plan- te reddant singularem.

(20) (Sine nomine; manu Linnaei tantum lo- cus:) Gotl.

Non minus quod ad faciem ipsam attinet, quam ad characteres, v. c. corollam bivalvem, pilis copiosis longis circumdatam, aristam dor- salem glum: zqualem, pilos corollå breviores elc., omnino est Calamagr. stricta. Auctt.

(21) (Etiam sine nomine; manu Linnaei tan- tum:) Lapp. Sol.

Est forma mulica Agr. eanine.

85. Ama. (3) montana 10 (manu propr.; postea vero a Sm. additum:) vera? examinanda. Smithius merito videtur in dubium voca- visse, an hac vera esset Aira montana, quum neque bene ulli descriptioni ejus a Linnao

31

datae quadret, etiamsi ha descriptiones non semper inler se congruant, neque ulli speci- erum, quas Auclt. recent. hoc nomine signi- ficatas habuerunt, conveniat. Ne enim Aire flezuose affinis formave ejus sit, non minus facies esterna ab hac omnino diversa repug- nat, quam gluma corollina exterior crassiu- scula, subcoriacea, colorata (ita ut pars ejus inferior brunnea sit, media aurantiaca, apex vero membranaceus albescens) mutica, nervo dorsali et margine ad basin pubescente. Vahl- oder autem atropurpurew et facies et gluma coroll. subcoriacea, pubescens primo adspectu haud dissimiles sunt; ab hac tamen etiam omnino distincta est glumis calycinis subz- qualibus, gluma coroll. exteriore mutica, co- rollis calycem multo superantibus. Quum facillime pateat, inter hos characteres com- plures etiam. minime esse Aire montane Lin- neane, et loco omni careat specimen, pro cerlo haberi potest hoc loco in nomine ad- scribendo quodammodo erratum esse, igitur- que ad A. montanam veram illustrandam her- barium Linnai parum adjuvare. Ut vero omnibus videre liceat, que forma — potius Poa, quam Ara nominanda — in herbario hoc nomine asservatur, characteres ejus hic trado. Panicula colorata, paupera, subrigida ramulis binis-quaternis, flexuosis, cum rachide scabris, striatis; spicule ovate biflore, glu- mis calyc. subzequalibus, acutis, muticis, gln- ma coroll. exteriore coriacea, apice membra- naceo, obtusiusculo, mutico, nervi dorsalis marginisque parte inferiore pubescente. Gra- men pedale, rigidum, culmo striato, panicu- lam versus aspero, foliis planis brevibus et

32 vaginis, que articulos eolmi ubique. tegunt, glaberrimis, glaucescentibus.

(5) A levigata (manu Smithii, pro nomice vi- vipara ab eodem primum sciipto, subtusque:) JES. — (postea etiam. additum:) same from G. Don. — (Manu Linnei tantum locus:) Lapp.

Hoc gramen paniculà magna vivipara, ari- sta supra mediam glumam coroll. exter. in- serla, eam vero non superante, flosculis ad basin pilosis, omnino est Aira alpina, quasi non minus apud Linneum, quam Recentio- res describitur, quamquam nomen ejus Lin- naus non ipse adscripsit.

Inter ceteras hujus generis formas varias in her- bario asservatas nulla est, qua ad 4A. bottni- cam Wg. referii possit.

87. Poa. (2) alpina 2 (manu propr., alque a Sm. addi- Lum:) trivialis videtur JES. — stipula brevis?

obtusa? casu? 4et it can mot be the glauca.

Verisimile speciminibus permutandis hoc loco pro alpina vera hsec forma recepta est, qua quidem, quod ad faciem et maguitudi- nem attinet, primo adspectu P. triviali est similis, panicule vero ramis quaternis-senis, spiculis ovatis 5-G-floris, glumis coroll. villo connexis, foliis longis, ligula brevi (?), gra- miné Loto glabro, omnino est Poa pratensis Auctt.

(3) alpina (m. propr.; a Smithio:) trivialis videtur JES. — stipula longa — acuta — [losculi pilis connexi.

Neque hoc specimen ad alpinam pertinet, sed antecedente melius P. triviali quadrat,

quum

33

uum panicula sit laxior et major, spiculae 3-4flore, ligula (sec. Sm.) longa.

(4) alpina 2 (manu propr.; a Sm.:) Stip. lan- ceolata acuta.

Et ad faciem et ad characteres, c. v. pa- niculam densam, rubentem, ramos binos, spi- culas late ovatas 4-5floras, folia brevia lata, hac optima est P. alpina.

(5) alpina 2 8 (manu propr.; a Sm.:) Stipula lanceolata. (Circum tria speciminum Smithius etiam lineam duxit, infraque scripsit:) diver- sa? vide formam calycis (Quae specim. tria in nihilo ceteris sunt similia, nisi quod pani- cule sunt vivipare, ceterum vero maxime diversa ita ut vix Pos species habenda sint, sed casu aliquo cum specim. veris permixta).

Specimina cetera, etiam 3, omni modo de- scriptioni P. alpine 8 Fl. Sw. ed. 2. conve- niunt, atque paniculà ovata densa, ramulis binis, spiculis late ovatis 3-9floris, viviparis, probant P. alpinam 8 Lin. nullo modo ad. P. bulbosam pertinere, sed vere P. alpine for- mam esse viviparam.

(6) (Sine nomine; manu Linnaei tantum:) 2 (atque locus:) Lapp. (a Sm.:) Stip. lanceolata acuta — (et in pagina altera a Linnao:) D. SOLANDER,

Omnia hec Linnei dicta ad alpinam refe- runt, ad quam etiam specimen, quoad faciem et characteres, omnino pertinet.

(7) trivialis 4 (manu Linnm., eliamsi numerus hujus in Sp. Pl. ed. 1. est 3, nec 4; Sm. addidit:) right — Stip. lanceolata acuta.

3

34

Hoc gramen panicula diffusa, ramulis 3-5, spiculis ovatis 3-floris, glumis coroll. nervo- sis. villo connexis, foliis longis angustis, li- gula elongata, perspicue est P. trivialis. Auctt. recent., nec minus Lin. Fl. Suec. ed. 2. (ubi descriptiones hujus speciei & P. pratensis cor- rexit. Unum, quod descripüoni in Hn Fl. Scand. non exacle quadrat, s. color paniculee potius fla vescetis, quam viridis, e contrario cum descriptione Lin. in Fl. Suec. optime congruit.

(8) trivialis 4. (manu propr.; posteaque, velut in antecedente, a Sm. additum:) right Stip. lanceolata acuta.

De hoc omnia eadem ac de antecedente valent, excepto colore panuicule, qui in uno specimine violaceus est, in altero vero fla- vescens.

(9) Poa angustifolia (m. propr.; atque a manu alienà:) Poa spiculis ovatis, compressis, muticis, [losculis lanuginosis — Stirp. Sibir. N:o 46. (a Smithio demum additum:) floseuli pilis basi connezi, ut in P. pratensi. et triviali — glume costate — stipula brevis pratensis?

Optime cum JP. angustifolia L. Fl. Suec. convenit, neque vero ullo modo a P. pra- tensi Aucll. dislingui potest, cujus faciem totam el characteres omnes habet. Quod ad nomen ipsum attinet, folia vix angustiora sunt quam in Poe prat. forma vulgari, i. e. culmo fere duplo latiora; spicule pleraeque quadrifloree quidem sunt, 3-florze tamen non omnino desunt, quod in descriptione Linnz- ana non commemoratur, sed P. pratensi Re- cent. haud. repugnat, que et angustifoliam et pratensem Linnzi complectitur.

35

(10) angustifolia 3 (manu propr., numerus ta- . men (5) P. pratensem in Sp. Pl. respicit; Sm. addidit:) Stip. brevis. Hac, quasi antecedens, facie characteri- busque ad P. pratens. Aucit. pertinet, sed forma est humilior paniculà paupera.

(11) pratensis 5 (m. propr.; postea vero a Sm. additum signum interrog.; et a manu aliena:) Poa spiculis ovatis muticis, culmo compresso. N:o 15.

Quantum videre licet, vera est P. praten- sis Auctt., eliams! specimen parvum et im- perfectum forsitan Smithium ad dubium im- pulerit.

(26) bulbosa 17, O (m. propr.; et a Sm., post nomen, additam:) ?, etiam a — cum. deser. Scheuchzeri p. 4185 optime convenit, non vero Lobelii. — Vaill. t. 47. f. 8.

Radix bulbosa, panicula vero non vivipa- ra, faciem quidem reddit peculiarem ; quod lamen atque panicula parva, parum effusa, rami bini-terni, scabri, spicule ovatae 4-florze, descripltioni in Sp. Pl. nullomodo contradi- cunt, quare haud dubitari potest, quin hzc vera sit P. bulbosa Lin., etiamsi cum descri- ptionibus Recentiorum non optime convenit, quum spicule tantum quadriflore sint, et vagind aut folis brevissimis aut apice tan- tum foliaceo terminata.

(27) Poa bulbosa O (m. propr.; posteaque a Sm.:) B — Scheuchz. 214 ex descr. Moris. Sec. 8. t. 6. f. 44. — Barel. t. 703. f. 2.

Spicule quidem hujus etiam aque pauci- flora. sunt ac in antecedente, celeram vero et facies et panicula magna vivipara, rami

36

terni pluresve scabri, radix bulbosa optime "cum P. bulbosa Rec., nec minus cum bulbosa B Sp. Pl. conveniunt.

(28) bulbosa 17 (m. propr.).

Omnino eadem ac precedens, atque om- nibus iisdem citatis, a Sm. appositis, instructa.

(30) (Sine nomine; manu Linuzi tantum) L. 66. (quod citatum ubi referatur. nescio).

Est ex omnibus partibus una & eadem ac forma (sub numero 3 generis Aire) supra relata, qua nomine A. montanc in herbario asservatur, hic vero inter Poas inserta.

(31) Aia aquatica ad salinas Schreber (manu propr.; supraque a Sm.:) distans Mant. 52. — retroflexa Curtis. — Poa salina Pollich? conf. — (In pagina plagule altera manu Linnaei est observatum:) pluribus flosculis variat ad salinas.

Est, et quoad faciem et characteres omnes, Glyceria distans.

(32) Poa marit. Huds;(manu, ut videtur,£Lin- nsi; post quod Sm. addidit:) Fl. Dan. 251. — retroflexa Curtis? distans Linn.? salina Pollich. Davall., litt. Sep. 14. 1792. (que tamen omnia Smithius ipse postea delevisse videtur).

Facies characteresque omnes sunt, Glyceric maritime.

90. Dacrvrris.

Inter formas hujus generis nulla, preter glo- meratam, Suecica est, neque ulla est, cui no- men glomerata B. Fl. Suec. sit inscriptum, vel qui ad illam referri possit.

37 91. Cruosunvs.

Etiam inter ceteras hujus generis species hic asservatas C. paniceus Fl. Suec. et Sp. Pl. fru- stra quaeritur.

92. FEsruca.

(1) (Sine nomine; manu Linnzi tantam nume- rus:) 4, (qui F. ovinam Sp. Pl. respicit; in pa- gina plagule altera. Linnens hoc modo lo- cum addidit:) e Lapponia 55 (qui numerus ad Flor. Lapp. refert).

Facie omnibusque characteribus, excepta panicula (in specimine saltem siccato) parum secunda, hoc gramen est PF. ovinm Recent. forma vulgaris.

(2) ovina (manu propr., atque prope specim.:) Ard. Gramen fere sesquipedale, radice fibrosa stolonibus nullis, quamquam e collo ipso emit- tuntur. culmi et folia frequentia, unum modo ciespilem sistentia; foliis radicalibus et cau- linis filiformibus, his convolutis, culmo ad maximam partem tereti, paniculam versus subangulato, panicula flavescente contracta, parum secunda, ramis erectis scabris, spicu- lis. 5-8-floris, oblongis lanceolatisve, gluma coroll. aristata, aristà gluma dimidia breviore. Hoc omnia quidem cum ovina melius quam cum duriuscula Spec. Plant. couveniunt, si vero nolas respiciamus harum specierum apud Auclt. Scand. recent, hoc gramen. ad duriu- sculam Recent. referendum est.

3) 4 m. propr., nomen vero ulterius non proj appositum, locus tantum:) Lapp.

Omnino F. ovina B Linn. Fl. Suec. est, nec minus ovina var. vivtpara Auctt. recent.

38 '

(4) rubra 3 (m. propr.; atque in pagina altera locus:) Lappoma 52. (qui tamen numerus hoc loco non, ut in N:o 2, Floram Lapp. respicit).

Optime cum descriptione in Sp. Pl. con- gruit, simulque quoad faciem non minus quam characteres cum rubra Recent., conve- nit, sed forma hujus est spiculis hispidis. Ceterum spiculze tantum 6-7-florz sunt.

(9) (Sine nomine; manu Linnai tantum:) 3 (qui numerus rubram Sp. Pl. respicit, sed postea a L. ipso deletus est et cum numero 2 commultatus, qui quidem duriusc. Sp. Pl. respicil, vix tamen majoris esse momenti habendus est, quum in exemplari : Linnzi proprio libri Sp. Pl. hzec species non sit nota solita designata, qua ubique Linnaeus usus est, ul, qua in herbario asservarentur spe- cies, significaret; ex quo concludi licet, Lin- naum ipsum nullum speciminum in herb. occurrentium pro cerla duriuscula habuisse. A manu aliena in plagula eadem est addi- tum:) Gramen loliaceum Vol. 4. pag. 356. N:o 5, (atque a Smithio:) duriuscula Sp. Pl. ed. 1.

Heic specimina quinque asservantur, inter se tamen diversa, ita ut primum et tertium, exceplis tantum glumis coroll. exterior. pu- bescentibus, potius ad duriusculam pertineant, secundum autem el quintum ad rubram, at- que quartum demum specimen, quod inter cetera casu: collectum videtur, sit Bromus secalinus.

(6) Festuca dumetorum (manu propr.; nomen specif. primum fuit duriuscula, quod tamen postea correctum est; prope specimen locus:) H.U. (in pagina allera Linneus etiam addi-

39 dit:) valde affinis Festuce duriuscule, sed spi- cule pubescentes.

Gramen sesquipedale vel ultra, czespitosum, stolonibus foliosis et floriferis numerosis; fo- liis caulinis planis, angustis, culmo tereti, panicula densa, parum effusa, ramis brevibus scabris, spiculis lanceolatis, densis, subocto- floris, flavescentibus, glumis coroll. pubescen- tibus, brevi-aristatis, vera F. dumetorum Sp. Pl. ed. 2 esse videtur, sed a speciminibus Fe- stuce/ | dumetorum Auctt. Suec. recent., qualia in litoribus maris Daltici leguntur, differt spiculis majoribus, magisque pubescentibus.

(7) F. dumetorum (m. propr. pro nomine nodosa, quod ob internodia culmi monstrose tumida primum erat adscriptum).

Omnino ceterum, colore excepto spicularum paullo violaceo, eadem est ac antecedens.

(8) elatior 9 (m. propr., atque locus:) H.U. —

(a Sm. additum:) Dover Grass Herb. Sher.

Etiamsi mutice sunt glumz corolline, hoc gramen magnitudine facieque atque spiculis lanceolatis, inferioribus tantum linearibus, 6- floris nec ultra, glumis coroll. apice violaceis el celeris cum F. arundinacea. potius quam cum elatiore Recent. convenit.

Inter ceteras hujus generis formas enominatas specimen etiam est unum, cui Linnceus ipse adscripsit: Gotlandia Berghius, et quod Glyce- ria distans est.

93. Bromus.

(2) (Sine nomine a Lin. scripto, sed a manu aliena:) 32 Bromus hordeaceus (sub quod Sm. addidit:) Hill seripsit? — (Preterea Sm. eti-

40 am adscripsit:) secalinus 8. Sp. Pl. 2. (postea

vero:) mollis.

Tota planta perbene cum B. secalino B Fl. Su. et Sp. Pl. ed. 4. convenit, nec minus ve- rus est Br. mollis Sp. Pl. ed. 2. et Auctt. re- cent., que nomina itaque, ut jam cel. Wg monet, synonyma sunt habenda, quod etiöjön ab ev probatur, quod in suo exemplari libri "Spec. Pl. ed. f. Linnaeus secalinum 8 manu sua delevit, ejusque loco B. mollem iisdem fere characteribus inseruit.

(3 & 4) (Plagule due sequentes, quibus Lin- nzus ipse nomen B. mollis adscripsit, speci- mina conlinent, quorum uni locus appositus est Algir, alleri vero. H. U., et quae ambo ad B. mollem verum pertinent).

(11) arvensis 6 (manu propr.; postea vero a Sm. additum:) Festuca elatior paniculis minus spar- sis, locustis oblongis strigosis aristis purp. splen- dentibus. Doody, Syn. (Ed. 2) — 261-7 — Dil. Mss in H. Sherard. — vide etiam Dill. Giss. 450. — pubescentia deflexa J.E.S. — Ca- ven. lc. t. 590. — Vide Til. Pis.

Est omnibus ex partibus idem ac Br. ar- vensis Auctt. Suecic. recent.

(14) giganteus (m. propr., atque prope specim.:) Ard. (Smithius addidit:) Festuca? arista ter- minalis, valvula int. non ciliata.

Quod ad characteres faciemque ceteram attinet, Festuca gigantea esse videtur, folia vero solito valde augustiora, vix ultra lineam lata sunt.

(15) Bromus giganteus? (m. propr., alque locus:)

/ LJ

41

Antecedenti de cetero simillima; hic vero folia latiora accedunt, ita ut omnino cum Fest. gigantea con venial.

95. AVENA. (3) fatua 6 (m. propr., atque prope specim.:) Fl. suec. - Omnibus characteribus facieque eadem est forma, quam Auctt. recent. ÅA. fatuam veram nominant, glumis coroll. hispidis, nec A. in- termedia.

97. AnuNDO.

(2) epigejos (manu Smithi; a Linneo tantum numerus:) 4, (qui eandem speciem respicit; preterea Sm. addidit:;) Gr. panic. palustre pre- altum, Pont. Compend. Tab. 56 — ex Herb. Sherard. (In pagina postica Linnaeus scripsit:) Arundo montana Fl. suec.

Ad faciem omnesque characteres eadem est ac Calamagrostis Epigejos Hn Fl. Scand.

(3) epigejos 4 (m. propr,; sed a Sm. additum :)?

Nescio quo casu vel errato huic specimini nomen citatum sit impositum, quum spicula 4-5-flore, glumz calycine inaequales (una alterå duplo longior) ceterique characteres omnes et facies omnino sint. Arundinis Phra- gmitidis.

(4) A. epigejos (manu Smithii, cujus etiam sunt haec:) Gr. arundin. panicula molli spadicea ma- jus C. B. Scheuchz. pr. 24. t. 5. ex auctoritate Sherardi Mss, nec Scheuchzeri (A manu Lin- nii tantum in pagina postica:) Arundo montana.

Omnino est Calamagr. Epigejs Auctt.

(9) calamagrostis 5 (manu propr.)

42

Quantum in specim. siccato videre licet, hoc gramen Calamagr. lanceolata Auctt. recent. est.

(6) Arundo culmo ramoso Fl. Lapp. (manu propr. in pagina plagule postica; posteaque a Sm. additum:) not the orginal Spec., which was lost. Sec. Fl. Lapp.

Specimina duo, quorum unum optima est Calamagr. lanceolata, alterum | vero facie di- versum, etiamsi nulli characteres id distin- guunt, nisi quod pili spicularum confervoidei sint. ;

(9) Phalaris arundinacea 8 H. B. (manu Smithii, postea vero additum:) no, no! (a manu Lin- nai tantum prope specimen:) Lapp. S. (i. e. Lapponia, Solander).

Est, quoad characteres omnes, Calamagr. lapponica Wg.

100. Erymus. (2) caninus — B. 7 (m. propr, atque in pa- gina altera:) Elymus Triticum radice. perenni,

spiculis binis. longissime aristatis. Gmel. 25. Omnino cum Zritico canino. Auctt. congruit, etiamsi facies paullo peculiaris est, quum spiculee unius speciminis infima, alterius pleraeque binz sint, quod caussa videtur esse descriptionis et supra citate et in Fl. Suec. date, et quod quidem non semper occurrit,

in locis tamen umbrosis non rarum est.

(3) caninus (m. propr.; a manu aliena:) Sd. Triticum. caninum — Gramen caninum. aristatum radice non repente — sylvaticum R. Syn. 590. N:o2.

Etiam Trit. caninum Auctt. omnino est, forma aulem vulgalissima spiculis singulis.

43

103. Honpnrunw.

Quod ad H. murinum 8 Fl, Suec. attinet, nul- luin specim. hoc nomine in herbario asser- vatur, nisi praesumere liceat, specimina duo (num. 3 & 4) Hordei pratensis Huds. eV Recent., quibus hoc nomen adscripsit Smithius, a Lin- nio ea mente esse in herbar. condita, ut H. murium f reprasentarent, etsi nomen addere ipse omiserit.

TETRANDRIA. 129. Garivw.

(2) trifidum 4 (manu propr., atque locus:) H. U. (In pagina altera Linnzus etiam addidit:) Galium floribus trifidis e seminibus canadensibus | Kalmii,

Ex hoc specimine, quod, excepta tantum magnitudine in specim. culto haud mira, omnino cum G, trifido paludum Sueciz congruit, judicari polest, Auctores nostros recentiores nomen Linnaanum, primo tantum specimi- nibus Canadensibus datum, forma apud nos postea inventze merito imposuisse,

(4) spurium (m. propr.)

Est, quoad characteres omnes faciemque, G. spurium L. Sp. PL neque minus spur. Hn Fl. Scand., etiamsi specimen Linnaan. vix Suecicum si

(5) Galium saxatile (m. propr., alque prope spe- cimen:) Latourette — (et in pag. altera:) Fo- lia 5, 4, 6-ve.

(6) saxatile 8 (m. propr., atque praterea nu- merus:) 23.

Num. et 5 et 6 specimina continent, quae cum G. saxatili Auctt. recent. optime congruunt.

++

Nullus vero locus Suecicus his speciminibus appositus est, quamquam in "Appendice" Florae Suec. Linnaeus sua manu inseruit: Galium sazatile — Scania australis Leche.

144. PrAwTAGO. (3) altissima (m. propr., atque locus:) H.U.

Est Pl. lanceolate Auctt. maxime affinis, vel potius forma ejusdem, maguitudine tantum

alque scapo minus piloso, foliisque glabris diversa (ut etiam in Sp. Pl. Linnzus ipse adnotavit), etiamsi spica hujus speciminis ovata cum descriptione in Sp. PL, ubi spica "cy- lindrica longa" vocatur, non conveniat.

(4) (Sine nomine; a manu aliena tantum:) B. 43 (sub quod Sm. addidit:) Gerard.

Hanc formam, etsi nomine careat, comme- moravi, quia unicum est specimen hujus Ge- neris, cum P. lanceolata omnino congruens, pro qua verisimile Lionzeus eliam ipse id habuit, etiamsi nomen omiserit.

(5) (Etiam uomine caret, sed manu Linnzi ap- positus est locus:) Gotl. (quod, prater notas cum descriptione Linnaana congruentes, pro- bare videtur hanc esse formam dubiam, quz in Fl. Suec. N:o 132 et in It. Gotl. pag. 216 affertur).

Quantum e speciminibus siccatis judicari potest, hec forma ceteris omnibus notis ad P. lanceolatam pertinet, sed faciem habet pa- ullo diversam ob lanam in petiolis foliisque junioribus copiosam (albam sec. Fl. Suec., sed nunc forsan vetustate flavam), qui in foliis ceteris ad pubescentiam transit. — Quod ad longitudinem scapi, cum foliis comparati, allinet, scapl in specimine minore biunciales

45

folia parum snperant, in specim. vero majore triplo et ultra foliis longiores sunt.

170. CuscuTta. (1) europea 1 (manu propr.)

In Urtica dioica collecta, hxc corollis sub- cylindricis, sepius quadrifidis, tubo subnudo (quantum in specim. sicc. videre licet) Cus- cuta europea Auctt. est.

(2) epithymum? J.E.S. (manu Smithii; Linnzus ipse huic nihil, sive locum, sive nomen nu- merum ve, adscripsit, quo fit, ut, etiamsi spe- cimen cum C. Epithym. perbene convenit, ex hoc nullo modo judicari possit, utrum hanc, an aliam formam Cuscuta europ. B. Fl. Suec. respiciat.)

175. POTAMOGETON.

(6) gramineum 410 (manu propr., posteaque a Sm. additum:) Not an original spec. (et a manu aliena, verisimile inventoris:) Potamog. folio angusto pellucido fere gramineo (sub quod Lin. ipse:) hl (et Sm. addidit:) FI. Brit. 86.

In exemplari Linnaei olim proprio libri Spec. Plant. hac species non est nota solita designata, quod nonnihil dubii affert, an gra- mineum Linnaei verum, necne sit. Quod au- tem ad characteres ditihel) omnes ceteri cum gramineo Sp. Pl. et Fl. Suec. conveniunt, ex- ceptis foliis, que plane linearia sunt, nec, ut describuntur, "lanceolato-linearia". Preterea spica rara cylindrica, semiuncialis, pedunculus paullo complanatus, sesquiuncialis, folia linea- ria, obtusiuscula, mucronata, 5-nervia, caule paullo complanato latiora, alque facies ipsa probant, hoc specimen omnino esse Potamog.

46

pusill. 8 maj. Hn. Fl. Scand. ed. 4 seu com- pressum ejusd. ed. 5

(7) Potamog. gramineum? (manu aliena, sub quod Linnzus, quasi responsi loco, adscripsit:;) sic est. (a Sm.:) cuspidatum.

Hoc specimen spica unciali, pedunculo la- tiore, com planato, 2-3-unciali, foliis linearibus, acuminatis, multinerviis, caule complanato vix latioribus, et ceteris notis idem est ac P. com- pressus Hn. Fl. ed. 4. s. zosterifolius ej. ed. 5.

(8) compressum 7 (manu Smithii, eque ac hoc:) compressum Fl. Brit. et Herb. Cliffort. J.E S.— (a manu aliena :) an Potamogeton compressum est.

Est, quoad faciem. omnesque characteres, idem ac specimen ni 6, nomine gramin. su- pra commemoratum, i. e. P. pusill. B maj. Hn Fl. ed. 4 seu compressum ejusd. ed. 5.

(9) compressum 7 (manu propr.; sub quod Sm. addidit:) complanatum Willd. Schw. — an ve- rum? mequaquam — [lores subalterm:.

Characteres hujus speciminis sunt: spica multiflora, rara, cylindrica, uncialis, floribus inferioribus alternis, pedunculus elongatus (ul- tra pedem longus) spicam versus crassior, folia omnia squalia (nulla fluitantia), oppo- sita, Lenula, sessilia, lineari-lanceolata, acu- minata, 7-9- ner via, 4-5 unc. longa, 3-4 lin. lata. Que omnia descriptioni in Fl. Suec. minime conveniunt, alque, ne specimen ad ul- lam specierum cH DN: m referatur, prohibent.

(10) marinum (m. propr. eque ac locus:) Gotl. Fructus et folia filiformia s. potius capil- laria, omnino sunt P. marini Hn Fl., etiamsi vagina et inferior pars caulis P. zosteraceo Fr. similiores sint.

47

(11) marinum (m. propr. emendatum pro no-

mine a manu aliena primum scripto:) Pota- mogeton pectinatum ? — (manu Smithii:) pe- ctinatum potius J.E.S.

Omnino est Potamog. pectinatus Hn Fl. Scand.

(12) marinum (manu Sm.; manu Linuzi tantum

num.:) 4/4 (qui ad marin. in Sp. Pl. refert; manu aliena:) Potamogeton fluviatile longissimo gramineo folio (post quod Sm. addidit:) pecti- natum. Fl. Se. M:r LigMf.

Idem est ac antecedens, seu P. pectinatus

Hn Fl.

(14) (Sine nomine; sed manu verisimile Lin-

1706.

nal:) an Potamogeton floribus albis sparsis. pa- nicula tenuissima laxa, quinque vel sex corollis pedunculatis composita. dispositis; singulis flori- bus (ut mihi lentis ope videtur) semina 4 nuda succedunt; quinque pedes longa est, et initio Julii rivulis sazosis floret. Clayt. N:o 819. Specimini flores fructusque desunt; folia vero longe-petiolata, lanceolata, superiora vi- ridia subcoriacea, inferiora tenuia membrana- cea optime cum P. fluitante Auctt, congruunt.

RuPPIA.

(1) maritima 4 (manu propr., atque a Sm.:)

rostellata Germ.

Omnino est A. rostellata Auctt. recent., an- theris rotundatis, fructibus obliquis elc.

2) Huppia spiralis (m. propr., aeque ac prope Pl P proj I prop

specimen :) Hope. (a Sm.:) maritima Germanor.

Est RA. maritima Hn Fl. Scand.

48 PENTANDRIA.

180. Mxvosoris.

(1) scorpioides 1 (manu propria; atque in pa- gina plagule postica:) Hispania 141 Loefl.

Facies hujus speciminis atque characteres, in primis calyx apertus uncinato-pilosus pe- dicellos arcuate patentes squans, cum JM. hispida. Schlecht. optime congruunt.

(2) (Sine nomine; manu Linnaei tantum:) K, 4 (que, hac plagula praecedenti etiam aflixa, idem valent ac si verbosius scripsisset Lin- nasus nomen scorpioides atque locum Americae, ubi plantam collegerit Kalmius).

Ceteris characteribus ad M. arvensem Auctt. Recent. proxime accedens, presens tamen spe- cimen ab illa differt calyce permagno (duas fere lin. longo), cauleque robusto ramosis- simo, neque minus a speciebus omnibus CHOMITR URS calyce setis hamosis albidis den- sissime vestito.

(3) Myosotis folior. apicibus callosis Gmelin (manu propr., sed in pagina postica synonymi loco adscriptum; in- antica tantum numerus:) 7 (qui, simul cum synonymo citato alque pla- gula praecedentibus aflixa, probat, hzec etiam specimina sensu Linnzi ád M. scorpioidem ejus pertinuisse). 1

Specimina quattuor heic asservata, quod ad faciem notasque attinel, omnia sunt ejus-

49

dem speciei, M. palustris Recentior, cujus for- mam principalem calyce cauleque adpresse pilosiusc 'ulis duo specimina, primum et quar- tum, sistuut; dum specimina duo, in medio posita, calyce cauleque patenter ramis vero adpresse pilosis ad formam, qua M. palustris a scorpiodes Hartm. Fl. Scand. pertinere vi- dentur.

(4) (Sine nomine; manu propr. tantum:) 4, B.

Hac forma corollis solito majoribus, caly- cibus adpresse sparseque pilosis pedunculis duplo brevioribus, foliis glabriusculis, ramis caule patentius pilosis, omnino eadem est ac M. pal. var. laxiflora Hartm. Il. c.

182. Axcnuvusa. (1) officinalis (manu propr. eque ac locus:) Algir.

Nomen citatum a Smithio in angustifoliam est commutatum, idque merito, quum spe- cimeu cum Anchusa officinali, qualis in scri- püs Linneanis traditur, minime conveniat, sed potius ad angustifoliam pertineat, quod simul cum loco peregrino, atque specimine plagule sequeutis, aperte indicat, specimina hoc loco casu quodam esse permutata.

(2) angustifolia 2 (manu propr.; postea a Smi- thio additum:) Sp. Pl. ed. 2? — A. officinalis Lehm. Asp. V. 1. 246 (alioque loco:) vera offici- nalis Sp. Pl. ed. 1.

Ut in plagula priore pro officinali angusti- folium, sic heic. pro angustifolia officinalem. ve-

50

ram, quod ad faciem totam omnesque notas attinet, invenimus.

185. SYmpPHYTUM.

(1) afficinale 1 (manu propr.)

Etsi loco careat hoc specimen verisimile est prope Upsaliam lectum, ubi, ut constat, S. orientale vulgatior est species, ad quam hoc etiam specimen clare pertinet, quum folia sint omnia ovato-lanceolata, acuminata, superiora semidecurrentia, inferiora sessilia haud decurrentia (infima vero petiolata de- . sunt) et nervi foliorum cum caule quam in officinali multo hirsutiores. Preterea la- cini; calycis lanceolate& sunt tubo corolla violaceze breviores, stylus corollam excedens.

198. Pniwura.

(1) veris 4 (manu propr.)

Hac maguitudine quidem P. clot ex characteribus tamen est P. veris Auctt., quan- tum in specimine haud bene conservato vi- deri potest, cujus corolla suut totae contortze ita ut forma magnitudove earum non possit discerni.

(2) (Sine nomine, sed antecedenti affixa. pla- gula; manu propr. tantum:) 4. Optima P. veris, Lin, et Auctt.. Recent. est.

(5) Primula (manu propr., sine nomine specif.; in pagina autem plagule altera:) Primula veris pallido [lore elatior T: — Primula veris major Dod. — Verbasculum pratense vel sylva- ticum. inodorum CB.

M

91

Specimen quidem valde mancum est, caule foliisque. carens, flores autem. omnino sunt P. elatioris Auctt., quam etiam synonyma ci- tata, a Linnwo ipso addita, respiciunt.

(6) Primula vulgaris (a manu aliena iu suo chartze segmento; nihil est a Linnzo ad- scriptum).

Eadem est species ac prior.

2291. CAMPANULA.

(4) (Absque nomine; manu propr. tantum:) 3 7 (quod ad rotundifol. var. » Spec. Plant. certissime delegat; supra vero a manu aliena additum:) 2 g (verisimile opus aliquod. aliud Botanicum spectat, quum plagula sit prace- denti, ubi C. rotundifolia asservatur, affixa, nec fieri possit, quin specimina praesentia ad pullam, que sub num. 2 in Sp. Pl. recipitur, pertineant, a qua quam maxime differunt.)

Specimina tria juniora, nondum florescen- tia, humilia sunt, vix 5-uncialia; folia radi- calia cordato-reniformia, folia caul. pauca infima sublanceolato-linearia, cetera densissi-

3 me coarctata, angustissime linearia (vix li- neam dimid. lata), sesquiuncialia; gemmae florifere complures. Quz pleraque cum de- scriplionibus in Fl. Suec. et Fl. Lapp. 84 datis optime conveniunt, ex quo, autographo supra relato addito, nullum est dubium, quin hac sit ea C. rotundifolize forma, quam e Gotlandia et Alpibus Lapponicis retulit Linnaeus, eademque, quam sub nomine g

limifol.. recipit: Wahlenb. in Fl. Suec. Ex

52 :

supra dictis patet, presentem nihilo, nisi foliis caulinis solito magis angustis et coarctatis, a forma vulgatissima: differre, etiamsi facies ipsa diversa atque in speciminibus, primum inventis, absentia foliorum radicalium, forsi- tan quoque auctoritas Dauhini, Linneum fa- cile primo induxerint, ut dubitaret, utrum distincta esset species, an varietas.

(7) Rapunculus 5 (manu propr. eque ac locus sub uno specim.:) Algir. ,

Specimina omnia vix dubie externa atque a Camp. Rapunculo, etsi ad faciem haud dis- similia sint, plane diversa; priora duo caule foliisque ubique hirsutis, calyce glanduloso- piloso, posteriora duo calyce verrucoso. Quae probare videntur, hac specimina ob faciem fere solam primo intuitu esse pro vera C. Rapunculo habita, qua tuuc temporis non- dum erat in Suecia reperta. Omnibus pars caulis inferior atque radix desunt.

(10) rapunculoides 14 (manu propr.; atque in pagina plagula altera:) Locus Nericia, parccia Hidinge. (Smithius prope specimen addidit:) pubescentia caulis foliorum reflexa -— grows at Blair in Scotland — Mr Fenso. Skrimshire.

Omnino est C. rapunculoides vera et Auctt. hec; hoc loco mentio ejus facta est, quia in Linne Flora Suec. non recepta est. In Ap- peudice vero hujus libri, sua manu scripta, Linnzus ipse adnotavit:) Campanula rapuncu- . loides. — Nericia, Hallandia, Uplandia — Filius.

(11) Campanula rapunculoides (manu propr., quod tamen nomen a Smilhio est deletum, qui

Tc C

93

pro eo scripsit?) Bononiensis? Mr Davall — C. nova species Pallas, H. B. (i. e. Herbarium Danksii).

A priore ideoque etiam a vera C. rapun- culoide plane diversa non modo ob flores mi- nutos, folia sessilia cordato-ovata, subtus vil- losa aliasque notas sed ob. totam etiam fa- ciem, quibus omnibus ad C. bononiensem re- vera propius accedit.

(12) rapunculoides (m. propr.; postea a Sm. ad- ditum:) ? (atque manu demum aliena :) spe- cies nova? radix repens D. G.

Neque hac est ad C. rapunculoidem refe- renda, cujus quidem faciem habet ex parte superiore et quod ad flores attinet, sed fo- liis differt omnibus petiolatis, ovato-lanceo- latis, nullis cordatis.

249. VERBASCUM.

(1) Thapsus 14 (manu propr, atque sub uno specim.:) Monsp.

Specimina, etsi non sint in Scandinavia lecta, omnino sunt eadem, el ad faciem et ad characteres, ac planta apud nos frequen- ter obvia, quam hoc nomine intellectam semper voluerunt Auctores Suecici post Lin- naeum.

(2) lychnitis 2 (manu. propr.) De hoc, cui tamen locus deest, omnia eadem valent, qua de priore sunt dieta. 313. CHENOPODIUM.

(5) album 5 (manu propr.)

94

Hoc, de quo nullum potest esse dubium, buin forma sit ipsa nomine Linnzano intel- ligenda, cum Ch. albo, quale in operibus Au- clorum Rec. Suec. novissimis traditur, optime etiam convenit, et quod ad caulem erectum, simpliciorem et lirmiorem, ramos panicula conferLos, erectos, et ad ceteras notas atti- net, exceptis tantum in eo foliis, quod pa- rum farinosa sint.

(6) viride 6 (manu propr.) Est ex omnibus partibus Ch. viride seu album var. viride Auctt. recent.

321. Uruus. (2) campestris 1 (m. propr.)

Specimina herbarii, cum quibus specimina Ulmi campestris Hartm. Fl. Scand. seu U. mon- tane Fr, in insulis Roslagie nec non in Helsingia spontanea lecta comparavi, cum his omnino congruunt non minus quod ad for- mam, serraturam atque scabritiem foliorum pertinet, quam ad formam fructuum; flores

desunt.

398. GrwTIANA.

(1) /utea (manu propr. pro nomine primum scripto, deinde vero deleto:) punctata 9. (Prae- terea Smithius addidit:) G. algida Pallas. Hoss. t. 95 (atque:) Gmel. Sib. v. 4. 106. — non lutea Sp. PI. |

Ut jam dicta citata Smithii docent, haec nullomodo cum 4G. lutea Sp. Pl. conve-

99

nit; nec facile G. purpurea est, quamobrem, quum etiam nullus locus est appositus, spe- cimen Norvegicum 1udicans, hoc loco her- barium Linnaei minime est aptum ad com- ponendam litem, quam generaverunt scripta ipsius hac de specie, utrum lutea vera, ut docent Spec. Pl. et Flora Suecica, sit un- quam intra limites Scandinavige reperta, an planta indigeua, cui locis citatis id nomen imponitur, sit purpurea primum non bene agnita.

Quod dubium, nisi chirographa, quae di- cunt, Linuzi in herbario, ea certo, que in libris ejus adsunt, tollere possunt. In pa- gina enim ultima sui exemplaris Florz Sue- cicz edit. 2 hiec sua manu adnotavit: »n. 227 Gentiana lutea est Gentiana purpurea»; atque idem in suo exemplari Spec. Plant. ed. 2 ipse e locis ad Gent. luteam receptis voca- bulum JVorvegicis (sc. alpibus) delevit, locum vero eundem, sub G. purpurea indicatum, retinuit. Ex quo constat, Linneum ipsum posteriore tempore, quasi veram purpuream agnovisse Gentiíanam in Norvegia lectam, quam prius sub nomine /utee meminerat.

. (9) Centaurium 14 (manu propr., atque sub uno speciminum:) Algir. t. Hn

Hec etsi specimina non sunt Scandina- vica, forme tamen nostrati, sub nomine Ery- three Centauriti apud. omnes Auctores Scan- din. recentiores commemorate, simillima at-

que cum ea plane eadem sunt.

96 |

(6) (Sine nomine, sed plagule priori affixa; manu Linnaei tantum prope specim.:) A. 241 (quod, qua spectet, nobis non patet).

Omnino eadem est ac praecedens, seu Ery- threa Centaurium Auctt.

(7) (Sine nomine; sed prioribus affixa, atque nominis loco a manu Linnaei instructa nu- mero:) 44 (que eadem valent, ac si nomen Centaurium esset appositum).

Optima est Erythrea linarüfolia. Auctt.; id quod pro certo affirmat, ut jamdudum e scriptis Linnai concludi licuit, species duas Recentiorum, /inarifoliam et Centaurium, a Linnaeo non habitas esse distinctas, sed unà sumtas apud eum constituisse formam prin- cipalem, quam sub lit. a recepit, unius spe- ciel, Gent. Centauri.

(8) (Sine nomine, prioribus affixa; — manu Linnai tantum:) L. 243 c. (infraque Sm. ad- didit:) ??

Ad magnuitudinem totius herbe et ad ca- lycem Erythree linarüfolie haud. dissimilis; ab hac vero petalis angustioribus, acutiori- bus, foliis caulinis elongatis angusto-lineari- bus, radicalibus angusto-lingulatis, cauleque toto firmo, a basi usque ramoso, pubescente, valde distincta, nec ad ullam speciem Scan- dinavicam aliam referenda, planta mihi ignota est, hoc loco verisimile comparandi caussa asser vata.

(9) (Sine nom.; Smithius tantum inseripsit:) - 8? — (Est quoque prioribus affixa). |

97

Etsi Linneus ipse nomen nullum heic adnotaverit, concludi tamen, ipsum hanc po- tius pro Gent. Centaurio—2 habuisse, ex eo potest primum, quod planta hic asservata nulla sit alia ac forma minor Erythrewe lina- rüfolie Auctt. recent, quam cur a Gent. Cen- taurio —& discerneret, Linneo vix ulla po- tuit esse caussa, quum, ut jam constat, for- mam Erythr. linarüfolie principalem majorem non discerneret; deinde vero ex eo, quod presens sit forma a sequente omnino di- versa, haec autem sine dubio ipsa sit planta, quam in Fl. Suec. et Spec. Plant. Linneus nomine Gent. Centaur.—Q intellectam voluit. Nomen igitur a Smithio, ut presenti speci- mini tribueretur, propositum, potius videtur cum nomine, prioribus dato, seu G. Centau- rio—a, permutandum esse.

(10) Centaurium minus ramosissimum Vaillantii (a manu aliena, que tamen quin fuerit Eberh. Rosenii, vix dubitari potest, quum his pro- ximum Linnaeus ipse apposuit nomen au- ctoris:) Rosen (preter quod a manu ejus est pro nomine plante scriptum:) &. — (Smi- thius vero diversis locis adnotavit:) 8 Sp. Pl. et Flo. Suec. ed. 2, nec. ed. 4. — Diversa a G. Centaurio. — G. pulchella Swartz — ea- dem species. - D. Afzelius. — diff. specifica cor-

rigenda.

Ut dicta supra citata Linnaei non minus valent, ac si ipse nomen plene adscripsisset, atque aperte docent, ipsum specimina pro vera G. Centaur. B habuisse, sic dicta etiam

98

Smithii non minus priora omnia firmant, quam probant, eum quoque plantam agno- "visse et pro vera Linnaei Gent. Centaur. B, et pro eadem ac pulchella Hecentiorum. — Atque profecto, si faciem notasque plante respexe- ris, que usque a radice dichotoma est, foliis ovatis, calyce breviore ceterisque notis in- signis, minime dubitari polest, quin hec optima sit Erythrea pulchella var. ramosa Auctt.

(11) Gentiana pulchella (nomen manu mihi igno- ta, perspicue tempore, quam pleraque her- barii inscriptiones, posteriore simul cum his scriptum:) Corolla 5-fida. infundibuliformi, tubo elongato, stylo simplici, caule simplicissimo. Sy- nonyma desunt. Habitat in Alandia, ex paroe- cia. Finström, lecta 1782 ab O. Swartz.

Specimina omnino sunt Erythr. pulchellce variet. simplicis Auctt. recent.

(14) Amarella 17 (manu propr.)

Ex omnibus partibus eadem est ac Gent. Amarella, qualis haec apud Auctores Scand. recentiores describitur.

(15) Amarella (manu propr, sine numero; — Smithius observavit:) non Amarella.

Quod ad faciem omnesque characteres ma- nifeste est Gent. germanica; specimina vero vix Scandinavica, id quod, preter locum ad- scriplum deficientem, magnitudo florum, cum speciminibus Austriacis optime couveniens, docet.

59 342. Busivw.

(1) Bulbocastanum 4 (manu propr.; atque a Smi- thio:) not an original specn of Sp. PL, but is right.

Locus deest, ita ut heic de B. Bulbocastano eo, quod in Novitiis Flore Suecice, Faune Suecicee insertis, Linnaeus dicit esse in monti-

bus arenosis prope Bergen Norvegie a Martino inventum, nihil discere liceat, utrum verum fuerit B. Bulbocastanum Linnai, an, id quod potius putares, primo cum Chaerophyllo bulboso permutatum, quod, vt constat, nonnullis in locis secundum oram Norvegie occidentalem olim legebatur; quam tamen opinionem [seu B. Bulbocast. l. c. nihil aliud. fuisse ac Chero-

— phyll. bulbosum] id confirmare videtur, quod in suo Flore Suecice exemplari Linnaeus sua manu adnotavit: »Cherophyll. bulbos. — Nor- vegia, Bergen. Martin», quae, quod ad locum atque nomen inventoris, omnino eadem sunt, qua loco supra citato [Fauna Suec.] de Bunio Bulbocast. dixit.

Specimen autem in herbario, quod inscri- bitur Bunium Bulbocast., ubicumque est le- ctum, omnibus ex partibus verum est B. Bulbocast. Lin. et Sm. Fl. Brit, seu Carum Bulbocast. Koch et Auctt. recent, caule toto glaberrimo, involucri foliolis 6—8, stylis deflexis et ceteris, quum a Chaeroph. bulboso, tum a Bunio flezuoso omnino diversum. Folia non adsunt.

344. SELINUM. | (1) sylvestre 4 (manu propr., eque ac locus:) H. V.

60

Specimina petalis obovatis obtusis, peri- carpiis fere obverse triaugularibus, obsolete, ut videtur, costatis, stylis pericarpia dimi- dia longitudine. superantibus, involucro et involucellis polyphyllis, foliolis illius lan- ceolatis, horum linearibus, foliis quadripin- natis, laciniis pinnularum linearibus mucro- natis, caule anguloso insignia neque ad Peu- cedanum palustre, neque ad ullam aliam spe- ciem intra Scandinaviam obviam referri

ossunt. « P *

(2) N:o 42 Selinum sylvestre (manu aliena, for- sitan Jacquinii, quum Smithius addiderit :) Jacq. (Preterea idem [Sm.] adscripsit:) est palustre Linn., ut bene monuit. Stokes in Bot. An. 284. (Manu Linnaei heic nihil adnota- "tum est).

Hoc cum Suecico Peucedano palustri Auctt. optime congruit.

(3) Selin. sylvestre (manu Linnazi filii; atque a Sm.:) est palustre JES. Ceteris ex partibus cum Peuced. palustri Auctt. bene convenit, pericarpia vero ma- jora sunt.

Inter formas hujus Generis omnes in herbario nulla est, cui Linnzus ipse inscripsit nomen palustre, etsi in suo exemplari libri Spec. Plant. hanc speciem nota solita designavit, quasi in herbario asservaretur, ex quo con- cludi licet, eum etiam ipsum unam alteram- ve formarum heic enumeratarum pro palustri habuisse, etiamsi nomen sylvestre ab aliis in- scriptum mutare omiserit.

6í

332. HrnacrEUM.

(1) Sphondylium (manu propr. emendatum pro nomine primum scriplo:) vulgare.

Si formam petalorum respicias, quae, ut monet Cel. Friesius, optimum forte chara- cterem praebet. in speciebus huc pertinen- tibus distinguendis, in hoc specimine pe- tala sunt ovato-lanceolata ita iucurvala, ut neque profunde obcordata, sed parum modo emarginata. videantur, neque apex, si planus esset, diceretur lobus vi tostablihs breviorque, sed a petalo ex medio attenuato constitue- retur. Qua, quum flores etiam minuti sint vix duas lineas lati, omnesque equales, at- que folia permagna lobis latis ovatis, lacini- atis et serratis, clare probant hoc specimen esse formam latifoliam Heraclei sibirici Fr. S. Veg. Scand. et Hartm. Fl. Scand. ed. 5, etsi color petalorum ob vetustatem discerni ne- queat. Quum vero iidem characteres omnino cum iis conveniant, quos dedit Linnaus ipse in Spec. Plant, atque figura Gmelini in Fl. Sibir. ibi citata optime cum specimine her- bari congrual, non polest fieri, quin hoc pro vero H. sibirico Sp. Pl. habeatur; etiamsi. ni- hil in ejus characteribus sit, quod. descri- ptioni H. Sphondyli in Sp. Pl. et Fl. Suec. date repugnat; ex quo concludi licet H. sibiri- cum Recent. esse non modo H. sibiric. Linn., sed etiam pro parte H. Sphondylium Linn. — Hoc posterius de cetero eadem videtur esse forma IH. Sphondylii Fr. seu australis Hartm. elegantior floribus umbellas radiantibus quat- tuor lineas latis et ultra, albis, quam vulga-

9

62

tissimam legimus in Anglia meridionali, cu- jusque figuram vide in Engl. Bot. 939. (2) angustifolium (manu propr.).

Quod ad folia attinet, quorum lobi spi- thamei, angustissimi, lineares sunt, hoc sine dubio, id quod nomen ipsum adscriptum in- dicat, est varietas 8 H. Sphondylii Sp. Pl. et Fl. Subs Idem etiam non solum ob folia, sed ob flores quoque, qui omnino sunt iidem ac in precedente, est H. swiricum var. an- gustifolium Fr. et Hartm., cujus cum forma apud nos vulgatissima totam faciem omnes- que notas habet communes.

,

(3) Heracl. angustifolium (vix manu Linnzi; — postea a Smithio additum:) ?

Hoc specimen, quod ad formam foliorum, inter priora duo quasi intermedium est, lo- bis foliorum angustis, ut in num. 2, brevi- bus vero etiam, ut in num. 1. Utrum au- tem ad H. sibirie.,, an H. Sphondyl. referen- dum sit, difficile est dictu, quum flores omnino desint. Fructus, qui adest matu- rus, omnes habet notas Zeraclei, quale hoc genus terminant hecentiores.

(4) sibiricum 2 (manu propr.)

Hoc omnibus ex partibus, quum foliorum tum florum, idem est ac num. 1, seu 4. si-

biricum Linn. et Auctt.. Suec. Recent. i (5) Sibiricum. 2 (manu propr. aque ac locus:) IV;

Hac forma ob folia ad precedentem se habet eodem fere modo, ac num. 2 ad num. 1, nisi quod lobi foliorum serrati sint in hac, quum integerrimi sint in num. 2, a quo de cetero in nihilo differre videtur.

63

Itaque, specimina herbarii omnia ad hanc tribum generis Heraclei pertinentia, duas tau- tam formas constituunt, eracl. sibiricum lati- folium et angustifolium, quae ambo, ut e locis in Fl. Suec. allatis, judicemus, hoc in opere pro parte certe in nomine A. Sphondylii ibid. continentur. Forma nulla in herbario adest, qua ad H. Sphondylium Fr. seu australe Hartm. referatur.

354. ÅNGELICA.

(1) Archangelica 1 (mauu propr.)

Omnino est Angel. litoralis Fr. et Auctt. re- cent.; id quod cum opinione Dotanicorum recentiorum quadrat, qui jam plerique agno- scunt Angel. Archangelicam a Lin. esse Ang. litoralem, Angel. vero. Archangelicam B Lin. esse Ang. Archangelic. Recent.

3239. Sum. (4) nodiflorum (manu propr.)

Dubitationem, que de hoc nomine, in Fl. Suecica Liunzi recepto, exstitit, utrum nodi- [lorum Hecent.,, speciem. numquam postea in Suecia repertam, significaret, an eam speciem, cui Linucus ipse deinceps dedit nomen an- gustifol., et qua hodie etiam in loco, in Fl. Suec. citato, legitar, non tollunt specimina herbarii heic asservata. Sunt enim quidem et ad faciem et notas, c. v. umbellulas sub- sessiles (pedunculis non ultra duas lineas longis), involucrum deficiens, foliola involu- celli minuta integerrima, foliola caulina zequa- liter obtuse serrata, omnino Sium (Heloscia- dium) nodiflorum. Recent., cujus specimina Ger- manica, Helvetica atque Anglica cum speci-

64

minibus Linnzeanis comparavimus, nullam diflerentiam invenientes. In herbario au- tem locus omnis deest, ita ut nullomodo scire possimus, utrum hzc specimina revera intra Sueciam lecta, an externa sint. Hoc tamen posterius potius est putandum quum ex eo, quod Linnaeus sepius pro specimini- bus Scandinavicis plantarum, nunc vulga- rium, nunc rarissimarum, externa ad se missa in herbario suo conservavit, tum ex eo, quod hac species numquam est revisa in loco Ro- seniano prope Christianstadiam. Quamobrem opinio, quam jam veterem habent Botanici nostri, plantam Rosenii a Linneo proposi- tam, fuisse Sium angustifol., ob faciem primo adspectu parum abhorrentem, certa videtur. Quod ut confirment, accedunt dicta Rosenii ipsius in Observ. Botan., ubi involucrum in sua planta 7—8-phyllum observasse se dicit, quod non modo faciem redderet Sio angustifolio similiorem necesse fuit, sed clare etiam probat, specimina herbari Linneani numquam esse a hosenio visa.

339. ÖENANTHE.

Inter formas hujus generis neque ulla est, quae inscripta sit crocata, neque ulla, qua ad il- lam speciem pertineat; neque demum un- quam talis forma videtur in herbario ad- fuisse, quum neque Linneus in suo exem- plari libri Spec. Plant, neque Smithius in Syst. Veg. ed. 14, eam solita designaverit: nola, qua ubique usi sunt, ut in libris illis notarent species, quas continuit. herbarium Linnai. | Oenanthe crocata Fl. Suecic. igitur, utrum revera indigena fuerit, an non, ex herbario ejus non potest illustrari.

65

382. STAPHYLEA pinnata (manu propr.)

Hanc, certe numquam Florae nostre incolam,

heic recipimus, quia Linnaeus ipse in Ap- pendice manuscripta sui exemplaris Flore Suecicze inter alias enumerat: »Staphylea pin- nata Bahusia semel in sylvis». Specimen vero herbarii, etsi vera est S. pinnata, omni loco caret ideoque nullam vim habet ad dictum citatum corroborandum, quod vix dubie ex aliquo errore ortum est.

395. STATICE.

(2) Limonium 2 (manu propr.)

Ad faciem omnesque characteres est St. rariflora Drej. et Hartm. Fl. Scand. ed. 5 forma major, seu St. bahusiensis Fr. — var. borealis. Quod quidem parvi videatur esse momenti commemorare, quum jam inter Botanicos nostros conveniat, ut nomeu Linnzan. Limo- nium sit collectivum, et omnes nostrorum litorum. formas complectatur, eoque de una tantum earum non bene sit adhibendum; sed hoc loco mentio ejus facta est, ut pate- ret, qua forma — si hac in re herbario ejus jus decidendi concedatur — ex eo vi- deatur Linne fuisse primaria.

HEXANDRIA.

419. Arr. :

(2) arenarium 42 (manu propr.; atque in chartae

parte diversa, que cum specimine missa vi-

detur, a manu aliena:) Allium montanum bi- 5

corne latifolium, [lore dilute purpurascente Bauh.

66

pin. 74. Si recte et non antea recensita, addo capiti 4:mo inter Pastinacam sylvestr. et Tu- lipam.

Etsi Botanici Sueci ex locis alque operi- bus Linnzanis merito videntur synonymon hujus speciei alio modo fixisse, quam exteri, qui, duce Smithio, nostrum All. arenarium vocant 4A. vineale, id quod ex aliis Linnaei operibus quoque fieri potuit, pro vero autem A. arenario habent. formam minorem Alli Scorodoprasi, specimina tamen herbarii Lin- neani hac in re horum potissimum opini- onem confirmare videntur, quasi forsitan etiam ea ipsa Smithium in hanc opinionem. primo adduxerunt. Folia enim plana, lata (3—4 lin), vaginz subteretes atque filamenta staminum corolla numquam longiora, sepe breviora, descriptioni All. arenarii Suecor. Re- cent. repugnant, sed optime ad A. Scorodopr. — var. minorem. Suec. pertinent. Verum qui- dem est, hac specimina non certe esse Sca- nica, sed, ut indicant dicta supra citata col- Vedtoris. quisquis fuerit, solo verisimile nata externo, quamobrem parum afferrent mo- menti ad opinionem. Exterorum confirman- dam, nisi eadem zque bene ac illa, quae Suecis A. arenarium, in descriptionem Linnaei quadrarent, atque insuper et solum arenosum et locus (Falstria), quae Linnaeus in Fl. Suec. affert, merito etiam de A. Scorodopr. minore Suecor. afferri possent.

(4) angulosum 22 (manu propr. atque prope specimen:) jene. (In pagina plagule altera etiam m. pr.) Allium mont. fol. narcisst . . (vocabulum ultimum lectu diflicile, sed ueque majus, neque minus est).

67

Omnibus ex: partibus est All. fallax Schult. et Auctt. Suec., cujus cum speciminibus formae serotine Schleich. Fr. Mant. alt. Ahusiensibus comparantes specimina herbarii Liunzani, ne minimam quidem differentiam inveni- mus; quare non dubitaremus, secundum com- plures Botanicos exteros, All. angulosum Linn. et All. serotinum absolute synonyma habere, quum etiam ceteri speciminum characteres descriptioni. Alliv angulosi in Spec. Plant. re- spondeant, nisi synonymon et icon Gmelini in Fl. Sibirica ibi citata differentiam essen- talem. in staminibus corollam non superan- tibus exhiberent, quod probare videtur, spe- cimina herbarii non ad verum pertinere All. angulosum Linn., igiturque, quum ad nullam aliam. speciem Linnaanam referri possint, hoc collectivum habendum esse nomen, et formam utramque fallacis amplectens et an- gulosum sensu strictiori; quod posterius — si modo illud nomen pro una specie sit re- tinendum — characteribus, a Cel. Friesio l. c. jam propositis, satis differre videtur, ut species diversa habeatur.

(5) Allium angulosum (manu propr.; plagule priori affix.).

Hoc omnia supra dicta confirmat; habet enim de cetero characteres omnes cum priore communes, sed differt caule fere bipedali, et staminibus corolla brevioribus, quamobrem minime dubitandum est, quin hoc optimum el verum sit angulosum Linne.

Quum igitur, ut in priore ostendimus, ex herbario appareat, id quod antea jam ab ahis fuit ex parte observatum, plures for- mas, v. c. Alla fallacis duas formas, monta-

68

num et serotinum, nec minus acutangulum Koch et angulosum demum sensu strictiori, inter se diversas, pariter el eodem jure fuisse no- mine Linneano anguloso inlellectas, a re et consueludine, qua utuntur plerique in nomi- nibus ejusmodi, haud alienum putamus, hoc nomen pro lota serie, quam conliguam, ut Cel. Fr. observat, illae quattuor species sistant, adhiberi, anguloso autem sensu strictiori no- men quoddam novum, ex gr. Gmelini, imponi.

(6) angulosum (manu propr.).

Hoc a prioribus, ideoque ab omni A. angu- loso vero differt caule tereti, floribus duplo vel triplo majoribus etc.; quare ex errore aliquo heic insertum videtur.

(7) angulosum (manu propr. quasi responsi loco post haec a manu alienà, in diversa charte parte, scripta?) N:o Allium 2 Fl. Carn. Segui- eris tertium in Supplem. (quod verisimilé scri- psit. Scopoli, quippe etiam Linneus ipse prope specimen collectorem adscripsit:) Scop.

Hoc etiam est A. fallax serotinum, nihilo a nostris speciminibus numerove (4), supra al- lato, differens, quare omnia de illo dicta de hoc quoque valent.

(9) Schenoprasum 25 (et) 28 (manu propr.).

Est A. Schenoprasum, quale apud Hartm. in Fl. Scand. ed. 5.

(10) sibiricum H. B. (i. e. Herbar. Bauksii: manu Smithii; Linnaei manu nomen nullum aliud, ac:) 25 B (qui numerus forsitan lapsu quodam calami pro 35, numero hujus speciei in Spec. Plant, scriptus est; in pagina autem plagulae postca hac quoque sunt manu propria scri-

pta:) Cepa, palustris altissima Bub. Cent. 4, p.

69.

27, t. 4b, varietas forte vulgaris. — Gmelin 8ibirzd ^p. 09i na 04, t. db, f. 4.

Hac plagula priori affixa atque inscriptio- nes omnes Linnzi citate, que synonyma ab- solute eadem ac Sp. Pl. continent, aperte in- dicant, haec specimina a Linnzeo ipso pro A. Schenopraso 8. Sp. Pl. habita esse; neque, quantum in exsiccatis videri licet, in illis quidquam est, cur aliorsum polius referren- tur. Ex quo, nec non e nomine, quod Smi- thius, auctoritate Herbarii. Banksii, addidit, in eam facile opinionem adduci possumus, A. Schenoprasum Q8 Sp. Pl. atque A. sibiricum esse synonyma, id quod descriptio utriusque in Spec. Plant. et Mant. neque tollit. Unum tamen dubium restat, quod All., quod multi auclores recentiores dicunt sibiricum, in iti- nere Linnaei Oelandico pag. 34 eodem syno- nyuio est propositum ac forma principalis A. Schenoprasi/ in Spec. Pl. et Fl. Suec, quare etiamnunc incertum videtur, utrum All. sibi- ricum Rec. ad hoc, an ad 8 Spec. Plant. seu sibiricum L. sit referendum, 1. e. utrum sit All. Schenopr. au sibiric. Linn. Specimina her- bari huic rei vix auxilio sunt, quum in iis, ut siccalis, nullus alius character bene possit perspici, quam quod. A. Schenopraso priecedente multo majora sint, specimina nostra maxima Gotlandica magnitudine aquantia.

498. ÖRNITHOGALUM.

(2) (Absque nomine manu propr. scripto; nu- merus tantum:) 4 (correctionis loco pro nu- mero 2 primitus scripto; Smithius autem ad- didit:) an. luteum? JES. vide Fl. Suec. — viz (et deinde:) spathaceum Willd.? — Å

70

Est Gagea spathacea Auctt., quae igitur for- ma videtur primum cum minima, postea vero cum /utea a Linnzo fuisse comparata, vel eliam conjuncta.

432. AwTHERICUM.

(9) (Absque nomine manu propr. adscripto; a Linn. tantum:) K (i. e. Kalm; atque a Sm.:) Tofeldia stenopetala.

Specimina hzc Americana potius ac ulla alia herbari? ad Tof. calyculatam Wg. accedere videntur.

(6) calyculatum 9 (manu propr.; hic numerus edit. primam Spec. Pl. spectat; in diversa charte parte a manu aliena, forte inventoris:) N. 12. — Anthericum filamentis levibus, perian- thio integerrimo (atque demum a Sm.:) T. cernua.

Floribus longius (2 lin.) pedunculatis, nu- tantibus vel szpe deflexis et ceteris a Tofieldia calyculata valde diversa specimina sunt, et potius, ut voluit Sm., ad cernuam referenda. Quod ad synonymon supra citatum attinet, ubi »perianthium integerrimum» dicitur, id de- seriptioni in Spec. Plant. date omnino repu- gnat, sed in speciminibus hisce siccatis non videri potest, utrum verum sit illud dictum et cum speciminibus congruens, an ex errore

uodam scriptum.

(7) (Nomen nullum a Linneo adscriptum; a Smithio tantum:) Tofieldia pusilla Pursh? — Narthecium pusillum Michaux?

Est Tofieldia borealis Wg. et ceter. Auctt. Sue- corum.

449. Juncus.

(5) (Sine nomine manu Linnzi adscripto; manu ejus lantum numerus:) 2 (qui conglomeratum

71

Sp. Pl. spectat; deinde manu Smithi:) Fl. Lapp. n. 446. — J. Jacquimi — vim. est J. arcticus. |

Omnino est J. arcticus "Auctt. Scand.; nec minus descriplioni in l. c. atque synonymis J. effusi a Spec. Pl. et 8 Fl. Suec. respondet, adeo ut pro certo habere possimus, id quod jamdiu inter Botanicos convenit plerosque, J. arcticum esse J. effusum 8 Fl. Suec, ideoque numerum supra citatum a Linneo specimini adscriptum ad aliam sequendam opinionem parum vel nihilum valere, sed potius ex er- rore pro num. 3 esse scriptum.

(9) (Etiam sine nomine est; manu propr. tan- tum numerus:) 8 (i. e. articulatus Sp. Pl.; at- ue manu vix Linnzi:) Juncus fol. articulosis — Porto. (4 Smithio demum:) lamprocarpus.

Est, etiamsi specimen non Scandinavicum, J. lamprocarpus Ehrh. seu J. articulatus Lin., qualem secundum opera Linnai hunc propo- nunt Auclores nostri recenliores; et, ut indi- cat numerus a Linneo adscriptus, ab ipso eliam pro hac specie habitus est, quamquam nomen non additum.

Dolendum est, quod neque hujus meque cujusquam alius speciei, ex. gr. effusi, filifor- mis, bufonà forma Linneana 8 in herbario asservelur, ex qua synonyma harum incerta illustrari. possent.

(11) Junc. biglumis? (manu propr, infraque:) quadri -- Jacquini (atque prope specimen lo- cus:) Alp. Austrie.

Caule ad medium folioso, capitulis binis breviter pedunculatis, capsulis elongatis acutis elc. hic minime est J. biglumis, potius autem pro forma J. castane? habendus.

72

(16) (Sine nomine apposito; sed plagula est pree- cedenti, qua Junc. pilosum. continet, aflixa). Omnino est Luzula spadicea Auctt. Suecor., cujus cum speciminibus ad unguem congru- unt specimina herbarii, que eadem non mi- nus description J. pilos B. Fl. Suec. respon- dent. Et eo minus dubitandum est, quin ad hanc formam Linnaeus ipse ea relata voluerit, quod plagule, Junc. pilosum continenti, hanc plagulam aflixerit, nomen nullum adscribens.

(17) Juncus hirsutus (vix manu Linnzi, quasi re- spousi vel aflirmationis loco, sub his a manu ignota in diversa charte parte scriptis:) Cy- perella | memorensis | capitulis in singulis. petiolis singulis latifolia Rupp. Jen. 41, p. 146, — in sylvis circa Erlangen abunde.

Est Luzula pilosa Auctt. in fructu; id quod cum synonymo citato bene convenit, quod sub hae specie in Fl. Suec. edit. 1:ma inve- nimus, etsi in alt. ed. omissum sit; preterea presens plagula est prioribus duabus aflixa.

(18) campestris 44 (manu propr.; numerus heic ad edit. primam Spec. Plant. delegat.).

Est omni ex parte Luzula campestris Auctt.

(19) (Absque nomine, sed praecedenti affixa). Etiam hic est Luz. campestr. Auctt. cum fructu.

(20) (Absque nomine a Linnzo scripto, sed pla- gula prioribus affixa; a Smithio:) FI. Lapp. t. 40, f. 2, original specimen, J. pallescens Wahl. Lapp. 87.

Optima est Luzula campestris var. pallescens Auctt. Suecor, figure a Sm. citate ad unguem respondens.

73

(21) glomeratus 15 (manu propr.; numerus igitur ad Junc. spicatum ed:is 4:me Spec. Plant. dele- gans; elsi, unde nomen glomeratus sumlum sit, non palet; Sm. adscripsit) spicatus JES.

Est Luzula spicata cum fructu.

464. RuwEx.

(2) sanguineus 2 (manu propr. eque ac in pa- gina altera?) Lapathum sanguineum.

Fructu caret, sed omnes habet ceteros cha- racteres JZtumicis nemorosi Schrad. seu Nemola- pathi Wg., cujus cum speciminibus allatis spe- cimina herbarii comparata pane omnia habent communia, v. c. longitudinem rachidis et ra- morum, racemos remotos deflexos paucifloros subaphyllos, folia superiora ovato-lanceolata, inferiora. cordato-oblonga, nervationem folio- rum et cetera, atque nihilo ab us differunt, nisi nervis foliorum latioribus magisque ru- bentibus; formam igitur illius sistentia, olim majoris habitam. momenti, quam vero Dota- nici recentiores, imprimis Britannici usque a Smithio ad Babingt, vix dubie auctoritatem herb. Linnaani sequentes, non quasi speciem a R. nemoroso distinctam. proposuerunt.

(6) acutus 10 (manu propr.)

Specimen valde mancum est, superiorem tantum. plante: partem, nulla autem folia ex- hibeus. Quod tamen superest, non potest non ad ZA. conglomeratum Auctt. Suecic. recent. re- ferri, cum quo communia habet hzc: ramos fructiferos elongalos, racemos glomeratos, in- feriores foliolo (1—14 unciali) lanceolato sub- crispato fuleratos, lacinias perigonii fructiferi inleriores omnes graniferas, iritegerrimas, ob-

74

longas, obtusas basi ovata. Qua igitur caussa hoc specimen ad Ji. obtusifolium referat K unth, ut indicat cel. Friesius in Bot. Not. 1841, nobis non patet; etiamsi hoc minoris haben- dum est momenti, quum ex eo nullum du- bium fiat, quin. opinio. Friesii I. c. et in Nov, Fl. Suec. proposita de R. acuto. Linneano. ve- rissima sit, addito tantum ad R. cristatum et obtusifolium, qui acutum Linn, primarium con- süluerunt, etiam conglomerato, quem propter ts idv cum obtusifolio Linnaeus verisi- mile conjunxit. Praterea modo observandum est, Smithium in Flora. Brit. videri ex au- cloritate speciminis hujusce in herbario asser- vali conglomeratum sub nomine acuto propo- suisse, sed diagnosin ad opera Linne nec ad specimen accommodasse.

(7) obtusifolius 44 (manu propr., adque ac prope specimen:) H. U.

Racemi remoti, inferiores foliati, folia cau- lina late ovata vel subovalia apice rotundato- obtuso, perbene quidem Zt. obtusifolio Auctt. respondent, cujus faciem eliam externam hoc specimen habet; fructus vero alque folia ra- dicalia desunt, adeo ut dubium restet, utrum hoc ad obtusifol., an ad divaricat. Fr. potissi- mum sit ducendum.

(8) obtusifolius (manu propr., atque:) H. U.

Hoc specimen fructum gerit, atque, ut lo- cus adscriptus indicare videtur, idem verisi- mile est ac prius, cujus notas enumeratas habet omnes, ad quas nunc quoque magis es- sentiales e fructu. sumlae. accedunt; lacinice enim perigonii (fructiferi) interiores duplo, quam in A. obtusifolio. Auct, majores sunt, la-

79

tissime, triangulares, reticulatze, dentibus mar- einalibus elongatis, subulatis. Folium etiam unum heic adest radicale — etsi separatum es; — cujus apex rotaudato-obtusus est atque basis cordata. Quibus ex omnibus apparet, hoc specimen cerlissime esse RR. divaricatum Fr.; id quod verisimile reddit, praecedens etiam ad hanc speciem pertinere.

(9) aquaticus Fl. suec, 14 (manu propr.; postea-

473.

que a Smithio:) prope Bungay? Mr W—- confer. Folia radicalia quidem desunt, sed lacini perigonii fructiferi interiores tam matura suut, ut ratio et forma earum distinctissime videri possint. Sunt enim subnudz, ovato-oblongz, pro longitudine anguste, basi in aliis ovata, in aliis truncata, numquam vero cordata, quam- obrem et ob ceteras notas minime dubitamus dicere, specimen heic asservatum omnino ean- dem esse formam ac R. Hippolapathum. Fr., qualem hunc proponit cel. Fiiesius in. Mant. sua J3:tia et Hartm. in Flora sua Scand. ed. 4:ta et 5:ta, nec cum ulla A. domestici forma permutandum conjungendum ve.

ALISMA. -

(2) natans 5 (manu propr.)

Specimina et flores et fructum | gerentia adsunt. Est quidem verum A. natans Auctt., cujus speciminibus exteris atque characteribus ad unguem respondet, nihil vero adscripti hoc loco invenimus, ex quo confirmari posset locus hujus Suecicus, a Linnco primo in Fl. Suec. commemoratus, qui Dotanicis nostris jamdiu valde dubius visus est.

76 NA OCTANDRIA. de: é Ev 486. ErirosiUM. kb CONS

(7) alpinum 7 (manu propr.) — Nihilo, nisi floribus tribus [pro »duobus»], foliis subdenticulatis [pro »integerrimis»], at- que caule paullum altiore, a descriptione Lin- nana numeri 150 Fl. Lapp. differens, hoc specimen oplimum est E. alpinum SUM re- cent., v. c. Fr. in Mant. alt. et Bot. Not. 1844, Anderss. et Lindblom eodem loco, Hartm. Hl.

— Scand. ed. 5, seu E. alpin. — Y nutans Hartm. ib. ed. 4. (8) alpinum 7 (manu propr. eque ac loci:) Lap- ponia H. U .

Hec est forma pumila biuncialis, etiam melius ac precedens Flore Lappsl c. respon- dens, quum, priori de cetero simillima, cap- sulam habeat unicam, folia integerrima, cau- lemque »vix dimidii digiti longitudine»; omni- no est forma E. alpini Suecor. recent., quae var. minor Fr. Mant. alt., et a Linnean. Hartm. Fl. Scand. ed. 4.

Nulle alia hujus tribus, nec numeris 147 et 149 FL Lapp. respondentes, form: in her- bario Linnzi adsunt.

210. Porvcoxvn. (3) Polygonum lapathifolium (fts propr.; post quod Smithius addidit:) ? Descriptioni in Spec. Plant. datzee non qui- dem repngnat, quam vis numerus staminum . discerni nequit in specimine maxima ex parte

fructifero, nobis tamen prorsus ignota est fortns;

tyg?

ii

forma, que minime ad lapathifolium sensu Hecentiorum referri potesl, atque vix um- quam intra limites Scandinavize nata est. Quee faciem. ejus faciunt insignem. sunt folia ovalia maxima (usque ad 6 unc. longa, 3—4 unc. lata), hirta, ochrez permagnee pilis longis den- sis lanuginosis ubique tectze, spice fructiferae tenues longissimze. (spithamez), pedanculi flo- rum circumdati oclireis, foliorum fere aqua- libus, usque vero ad apicem spice magniLu- dine et pilositate. decrescentibus, ita ut in summis apex modo truncalus sit fimbriatus. Semina complanata fere lenticularia sunt, at- que styli ad basin fissi, lineam I :ngi. Forma, que P. nodosum var. speciosissimum Fr. Mant. alt. p. 25-26, seu Persicaria major, Lapathi foliis, calyce. purp. Tourn., et cujus descriptio- nem a BDobartio in Raj Syn. datam allegat cel. Friesius I c, huie quidem, quod ad ma- enitudinem et folia, respondere videtur, sed spicis, quie »nodosi crassiores ponderosz de- peudentes» dicuntur, valde differt.

Descriptionem Liunzanam in Spec. Plant. ex hoc saltem specimine non esse factam ex eo patet, quod Linnaeus in suo exemplari ejus libri hanc speciem nota solita non designa- verit, qua semper plantas in herbario, quum is liber ederetur, asservatas; quare hocce spe- cimen post editam Spec. Plaut. editionem se- cund. demum in herbar. ijusertum fuisse ju- dicamus. Smithius ex sua consuetudine spe- ciem in ed. XIV Syst. Veget. notavit, si- gnum vero, ut in herbario, interrogationis

addidit. 6

78

(5) Hydropiper 10 (manu propr.; seque ac in pa- gina altera:) Persicaria angustifolia Mill. (Smithius post nomen prius seripsit:) minus?

Synonymon supra citatum a Linnao ipso additum, seu Persic. Worse: Mill., cam Polyg. Persicaria B Spec. Plant. ed. 2 conveniens, pro- bare videtur, ipsum postea ut Polyg. Piesio B agnovisse hoc specimen, primitus cum P. Hydropipere permutatum, eoque tantum non- nullius est momenti ad format istam Linnz- anam illustrandam. Spicis enim tenuioribus, laxis, perianthio eglanduloso ceterisque a P. Huydropipere Lin. et Recent. differens, faciem habet et characteres Polygoni mitis — longifolit Fr. Mant. alt., seu mitis Hartm. Fl. ed. 5.

(6) Hydropiper (manu propr.; at a manu aliena, seu ejus, qui SNOEMND collegit el misiL, 1n diversa parte charte) 51 Persicaria pusilla re- pens. Ra Syn. 145, 2 (quod synonymon ad P. mile. Recent. pertinet).

Perianthio glanduloso ceterisque notis, ex- ceplis minoribus floribus, est Polyg. Hydro- piper Recent. Auctt.

(7) Persicaria (manu propr.; atque a manu eadem

ac in priore:) 52 Persicaria Syn. 145. 5. .. Descriptioni Polygoni Persicarie in Spec. Pl. de cetero respondens, flores vero non »di- gini», sed semi-di-trigyni potius dicendi, i. e. stylis. nune duobus, nunc tribus, semper ad medium connatis. Et quod ad faciem exter- nam allinet, et quod ad characteres, c. v. spi- cas fructiferas fere ovato-oblongas, perianthium cum pedunculis eglandulosum glabrum, ochreas ciliatas, stigmata. duo vel tria, alque semina ideo alia [difci for mid alia trigona, est P. Per- sicaria Aucll. Scand. recent.

79

(8) (Sine nomine manu Linne scripto; a manu sola collectoris, quisquis fuit:) Persicaria ma- culosa procumbens [olus subtus incanis (quod synonymon est editionis Dilleutan:e. Raj Sy- nops. p. 146, seu Polygon. Persic. — var. 5 Sm. Fl. Brit.)

Est Polygon. incanum Schmidt et Hartm. Fl. ed. 5, seu P. lapatluf. *laat b minoris Fr. Mant. Il, 26 forma incana, characteribus inter /apa- thifol. et Persicariam | Auctt. quasi intermedia.

DECANDRIA. 572. SAXIFRAGA. (£1) aizoides (manu propr.)

Oinnino est S. aizoides Auctor. Scand. Re- cent., elsi hzc ipsa specimina, ut ssepe alia, a descriptione Linnaeana nonnihil in eo re- cedunt, quod folia sint raro ciliata, nec »nuda inermià», itaque ad descriptionem S. autumna- lis accedentia; cujus speciei. Linnzance dubie uullum de cetero est in herbario vestigium, et qua, vix dubie, forma tantum fuit S. aízoi- dis foliis solito magis ciliatis, ut quum in scandinavicis sunt, tum sepius in specimini- bus ex alpibus Europe meridionalis.

(16) hypnoides (manu propr.; sed hoc nomen deletum a Sm., qui scripsit:) pedatifida 8 Don 72, sed differt calyce — ladamifera Picot. t. 42.

Nihilo a Aypnoidi Sp. Pl. diversa, hec sine dubio una quidem est formarum, quas eo nomine collectivo Linnaeus subjunxit, sed nulli apud nos vise forma congruit.

30

(17) tridactylites 25 (manu propr., eque ac si- gnum:) €.

Forme primarie Saxifr. tridactyl. Fl. Suec. oplime respondet, atque eadem optima est S. tridactyl. Auctt. recent. Scand. forma ramosior, lota. viscosa, foliis cuneatis, superioribus sub- simplicibus, inferioribus ad medium 3- vel 9-fidis, pedunculis capsulis multo longioribus, elceteris, nostris speciminibus ad unguem con- gruens.

Numerus nomini appositus (25) hoc loco, quasi in omnibus hujus generis formis, ad edit. I Spec. Plant. delegat.

(18) (Sine nomine alio, sed manu propr.:) 25, 8 (atque locus:) Lapp. (a Smithio additum:) The Lappland plant erroneously taken for Pona's t. 485 in Flo: Suec.

Haec omnibus, qui in Spec. Plant. ed. I et in Fl. Suec. de S. tridactyl. 8 dicuntur, bene quidem respondet, nullo vero modo S. petter Sp. Pl. ed. 2 congruit, quee synonymis iisdem, diagnosi autem et descriptione aliena propo- nitur. Potius cum S. adscendente huj. edit. convenit; atque omnino est S. adscendens L. sensu Kochii et Friesii, qualem hujus in Mant. III propositam invenimus.

Caussz igitur, cur he species in aliis Lin- nii operum editionibus aliter proponantur, demumque eliam confuse sint, in eo pri- muni quzrendz sunt, quod, ut observat Smi- thius, jam in Spec. Plant. ed. 1 et Fl. Suec. ed. 1 et 2 figura Ponce perperam sit ad for- mam S. (ridactil. alpinam delegata, ex quo errato pendent conatus posteriores in ed. 2 Spec. Plant. ad hanc formam cum formis

: 81

exlernis, specie diversis, 'sed figure citate melias respondentibus, sub nomine S. petrec conjungendam, dum pro aliis retinebantur no- men alque diagnosis S. adscendentis, jam in Sp. Pl. ed. 1 adhibita pio forma, a tridactyl. B vix distincta, nec, uL potius exspectares, cum petrea mutabantur, ita ut ad illam (adscen- dentem), quasi eandem ac S. tridactyl. B Fl. Suec, planta lapponica referretur, ad hanc (petream) vero, quas! speciem diversam, for- mie lantum isle exlerna referrentur.

(19) /ridactylites (manu | propr. seque ac prope specimeu:) capill. (cujus verbi significationem nescimus; el in pagina altera:) in rupibus apenninis.

A S. tridactyl. L. et Recent. nibilo, nisi fo- lis majoribus totaque planta minus viscida, differt.

(20) petrea (manu propr.)

Mac descriptioni S. petree Sp. Plant. ed. 2 oplime quadrat, et quod ad folia habitumque lotum et ad flores, qui magnitudine forum S. cernue sunt; alque una eademque esl spe- cles, quam hodie etiam sub nomine petrac sepe ex carniolicis et aliis. Europee. australis alpibus accipimus, qua vero numquam intra Scandinaviam est lecta. | Confirmat — igitur omnia, quae supra (sub num. 18) sunt dicta.

(21) adscendens (manu propr., atque prope spe- cimen:) Scop. (post nomen Sm. addidit:) non Sp. Pl. ed. 4.

Hac foliis 3—5partitis, lobis grosse den- tatis vel etiam. multifidis, nec, ut in Sp. PIl., foliis »apice dentatis» neque est adscendens Sp. Pl. neque Recent, nam a planta scandi-

82

navica, preter folia, differt caule multo fir- miore et altüore hirsuto; a priori s. petrea etiam diversa videtur forma foliorum, sed in herbario. Smithii forma tamen. simillima sub hoe nomine (petrec) asservatur.

(22) adscendens (manu propr.; a Smithio:) petrea Gouani t. 48, f. 3 nec Linn. neque Pone. — aqua- tica. Picot t. 28 Don. 104 g.

Neque hac scandinavica est planta; pre- cedenti aflinis, sed foliis etiam magis fissis, fere pinnatifidis insignis, EBEN Ts Sb. parum congruit, et potissimum ad adscendent. Vahl seu aquaticam Europe australis pertinere videtur.

(23) cespitosa 97 (manu propr.; a Sm.:) Don. 88 (atque deinde locus quidam britannicus spe- ciminum ad Soc. Linn. Londinens. datorum,

elc.) odi adsunt specimina, qua omnia cum forma i | alpibus nostris vulgari S.- caspitosce

Auct. E optime E UT (24) hypnoides 30 (manu propr.; atque a Sm.:) Picot. t. 32.

Melius quam prior S. hypn. (num. 16), quod ad habitum saltim, formae. isti. scandinavicae congruens, quie jamdiu apud BDotanicos no- stros sub hoc nomine est proposita, quze autem nunc plerisque valde dubia vel a cespitosa vix distinela videlur; specimina tamen prvesentia ab hae etiam differunt foliis stolonum simpli- cibus, linearibus.

584. STELLARIA.

(6) (Nomine caret a Liunzo adscriptos a manu vero ejus numerus:) 6 (post quem Sm. addi-

83

dit:) cerastoides (ad quam speciem numerus quoque a Linnzo datus delegat). Omnino est Cerastium trigynum Auct. Recent.

(7) cerastioides 6 (manu propr.; numerum vero Linnaeus ipse postea delevit, pro eo inscri- bens: 7; (id quod indicare videtur, ipsum hec specimina ad bifloram Sp. Pl. relata. vo- luisse, eoque numerum correxisse, elsi nomen omiserit; quare hac propria et optima Stell. biflora Linn. Herb. merito habenda; Smithius denique addidit:) Syn. Seguieri dubium. JES. — liflora JES. |

Est Alsine biflora Wahlenb. et Auct. Recent.

(8) (Sine nomine, sed priori aflixa est plagula, atque manu. Linnei numerus:) 6 (quem Sm. mutavit in:) 7.

Eadem est ac prior.

(9) biflora (manu propr. pro nomine primum scripto, dein vero deleto:) Arenaria striata 12. (Sm. post nomen addidit:) ? (atque:) petala integra. — S. biflore Jacq. similis, at non eadem.

Differt non modo ab Alsine biflora Auct. Suec, sed etiam ab omnibus nostris A/sinis speciebus, foliis inferioribus linearibus, supe- rioribus ovato-lanceolatis, omnibus mucrona- tis, petalis. fere duplo, capsula vero parum brevioribus. Valvule capsule immature. 6 esse videntur. Quod ad habitum, potius Are- nari? est, ad nullam. vero speciem scandina- vicam pertinet.

Stellaria. graminea Y Fl. Suec. ed. 2 in her- bario haud asservatur, nec ibi usquam hoc nomen 1nvenies.

81

989. ARENARIA. (7) rubra 6 (manu propr.; a Sm.:) semina non margnata.

Quod ad folia fere filiformia, mucronata, internodiis caulis breviora, sepala capsulam cquantia, semina omnia exalata, ceterosque characteres omnes, omnino est forma princi- palis Spergular. seu Lepigoni rubri Auct. Recent.

(8) (Sine nomine; manu vero Linnaei nume- rus:) 6 (scil. editionis 1:m& Spec. Pl., atque signum:) 9. (Preterea plagule priori est affixa; quod, quum etiam descriptioni I. c. varietatis 8. bene quadrat, indicare videtur, hane Linnaei mente fuisse rubr. p Sp. Pl. et Fl. Suec.)

Foliis internodia caulis cquantibus vel longioribus, carnosis, muticis, sepalis capsula brevioribus, capsula longitudine pedunculi, seminibus aliis modo marginatis, aliis. alatis hec est Lepigonum salinum Fries. Mant, III

seu Sperqularia media B salina Hartm. Fl. Scand. ed. à.

(9) Arenaria rubra (manu propr. atque prope unum specim.:) Mutis (?, diflicillimum lectu; et:) America.

Omni ex parte est Lepigon. medium Fr. l.

c. seu. Sperqularia rubra B. pinguis. Hartm. [. c. (10) media (m..-propr.; a Sm.:) semina marginata. Descriptioni. Åren. medie in Sp. Pl. ed. 2

de cetero respondet, calyx vero solus »pube- scenti-viscosus» dici potest, »Lota» enim cetera planta subglaberrima est; color peta- lorum nunc discerni nequit. Foliis longis, carnosis, acutiusculis, sed muticis, pedunculis fructiferis elongatis, sepalis capsula breviori- -

85

bus, seminibus omnibus alatis etc. non po- test, quin Lepigonum marinum. Fr. Ll. c. sea Spergularía media Pers. — a Hartm. I. c. sit.

(11) (Sine nomine; manu propr. tantum:) C. B. S. (Cap. Bone Sp.) fl. albo — Sp. 200.

Hoc quidem »tota pubescenti-viscosa» est, sed ideo quoque, atque ob folia mucro- nata et sepala capsulam &quantia, a priore diversa, cujus de cetero habet faciem. exter- nam. Semina desunt; quamobrem vix de- terminari. potest; a formis tamen nostris omnibus diversa est.

995. SEpUM.

(1) rupestre 9 (manu propr., zque ac in pagina altera:) Hispania 357 a Loe[l. (post nomen a Sm:) non est (atque:) Sempervivum tenuifolium Prod. Fl. Grec. n. 4152.

Primo quidem obtuta Sedo rupestri, quod ad | habitum, haud dissimile; est vero omnino diversum, et ea videtur esse planta, quam voluit Smithius, certe casu aliquo huc alle- gata; quod eo magis est dolendum, quod nulli alit specimini hoc nomen Liunzus in- scripsit, nullumque igitur lumen huic speciei dubie herbarium dare potest.

(2) reflexum (manu propr.)

Ad S. rupestre Auct. Recent. Suec. pertinet, magnitudine tantum a forma apud nos vul- gari differens. Pars enim caulis inferior cum stolonibus deest, quare nihil certi. ex hoc specimine judicare licet.

603. CERASTIUM.

(1) vulgatum 4 (manu propr. eque ac locus:) Algir (Qua caussa numerus 4 heic appositus sit, nescio).

86

Caule hirsuto, foliis ovalibus, capsulis eur- vatis, calyce duplo longioribus, seminibus prope marginem modo tubereulatis, de ce-- tero. sublavibus, totoque denique habitu est C. vulgatum | sensu. Smithiano, nec. Curt. Lond. Auctorumve recent , quorum est viscosum seu glomeratum Thwll. Hoc igitur specimen est, quod in FL Brit sub C. vulgato Smithius citavit; sequens enim ejusdem nominis spe- cimen (num. 2) non candem ad formam pertinet.

(2) vulgatum. (m. propr. respondendi seu corri-

(3

gendi loco sub his a manu aliena, verisimile collectoris, in alia charte parte prius scri- ptis:) Myosotis hirsuta altera viscosa S. R. H. 245.

Hoc seminibus ubique tuberculatis, foliis elongatis, pilis caulis adpressis et ceteris, potius ad C. vulgatum Recent. seu vulgare Hartm. Fl. Scand. ed. 4 accedit, sed neque hujus forma vulgari ad habitum bene con- gruit, caulibus ramosissimis pedunculisque Lenuissimis insigne.

) viscosum 2 (manu propr.).

Specimina tria adsunt, omnia ad C. visco- sum L. sensu Smithii seu vulgatum Curt. He- centiorumque, 1. e. vulgare Hartm. pertinentia, unum tamen solum, in medio aflixum, hujus speciei formam sistens principalem, cetera ambo forma 8 anomale Hartm. Fl. ed. 5 foliis angustioribus hirsutissmis congruentia.

Horum ac numeri 1 speciminum auctori- tate, a figuris Vaillantiit, quas Linneeus citavit, confirmata, Smithius verisimile ducebatur in suam de his speciebus Linnwanis opinionem, ceterorum auctorum opinioni lam contrariam.

604. SPERGULA.

(2) pentandra 2 (manu propr. aque ac in pa- eina alteraz) Habitat Madritii in collibus vul- garis.

S. pentandre Auct. haud dissimilis, forma aulem. est pumila, vix biuncialis, seminibus careus, quare cerla vix habenda est.

(3) (Sine nomine, sed priori affixa; manu Linn. tantum:) L. 5268.

Est forma vulgaris S. pentandre Auct. Suec.

(5) saginoides 5 (manu propr, ac in pagina altera:) Spergula foliis linearibus levibus, caule ramoso repente, pedunculis longissimis. — Alsine foliis gramineis swpe [asciculatis, pedunculis lon- gis nudis unifloris. Gmel.

Et quod ad habitum, et ad omnes cha- racteres attinet, omnino est Sagina subulata Auct. Suec. recent.,, in quam etiam non minus ac in Sperg. saginoidem seu Sag. saxatilem descriptio in Spec. Plant. data et nomen Gmelinianum, supra citatum, quadrant,

DODECANDRIA. 626. LYTHRUM.

(2) (Sine nomine, sed praecedentem Salicariam proxime sequens, atque manu Linn. locus adscriptus est:) Kemi (post quod Sw.) in Fin-' landia vide Fl. Lapp.

Duo heic asservantur specimina, quorum alterum, cui locus appositus est, certissime ipsum est specimen, cujas in Fl Lapp. sub 197 8 Linnaeus mentionem facit, quamque in

88 Fl. Suec. ed. 2 quasi. Lythr. Salicar.-y propo-

nit. Prseter enim locum additum hzc in- dicant characteres speciminis omnes, qui omnino sunt idem ac in Fl. Lapp. c. v. folia alterna, floresque in alis solitarii; est tamen, ut suadet Liunzus, non a Salicaria distinguendum, in formam cujus normalem transitus manifestus sistitur ab altero in hac plagula affixo specimine, quod foliis quidem gaudet alternis, flores vero habet in alis verLicillatos.

ICOSANDRIA.

643. CnaTXGUS.

(1) Aría 4 (manu propr.; atque postea, verisi- mile a Sm. additum:) 8 (quod vix dubie ad Spec. Plant. delegat, quum ubique huuc li- brum, nec usquam Fl. Suec, Smithius in Herb. citat; Sm. denique adseripsit:) Pyrus intermedia Ehrh.!

Si hec, id quod Smithius certe voluit, vera fuerit. Crat.. Aria. 8 Spec. Plant. seu Cr. Aria a Fl. Suec., que nomina, ut monet Linn. in Fl. Lapp. 199, sunt synonyma, necesse quoque sequitur, Sorbum scandicam Fr. et Re- cent. esse Crat. Ariam-a Fl. Suec.; specimen enim presens omnino est Sorb. scandica Fr.

(2) Crategus fol. subrotundo serrato subtus incano 1 (manu pr. sed in pagina plagule postica; prope specimen nullum adest nomen).

Sub nomine citato, heic adhibito, Tourne- fortius in Institut. Bot. eadem enumerat sy- nonyma, ac Linnaeus ipse sub Crat. Aria a

89 i Spec. Plant., et sub Cr. Aria pin Fl. Suec.,

ex quo judicare licet, Linngeum quoque hzc duo habuisse synonyma, specimenque igitur hujus plagule esse Crat. Ariam B Fl. Suec.; idem aulem quoque est Sorbus Aria Auct. Recent.

Ex his itaque clare confirmatur, Sorbum scandicam Recent. esse Crat. Ariam — a Lin. Fl. Suec. s. 8 Sp. Pl., Sorbum vero Ariam Recent. esse Crat. Ariam — B Lin. Fl. Suec. s. a Sp. PL, id quod jamdudum inter scriptores omues recentiores Florarum Suecicarum con- venit.

(3) Sine nomine; sed priori affixa; manu Lin- nat lantum in pagina: postica) e Gotlandia — Falk'.—

Eadem est ac prior, seu Sorbus Aria Auct.

(4) Ozyacantha 8 (manu propr.)

Omnes habet characteres Cr. monogyne Jacq. seu cyrtostyle | Fingerh., qualis in Hartm. Fl. Scand. ed. 5 proponitur; quo tamen dictum minime. volumus, hanc solam fuisse, Linnzi Crat. Oxyacantham, precipue quum in Suecia altera. forma, monogyna Fingerh. seu Oaya- Yvantha | Auct. Sio non rarior sit.

(9) Ozxyacantha (manu propr. eque ac locus:) Algir.

Affixa priori, cum qua de cetero conve- nit, lobi autem foliorum obtusi sunt, flores- que majores; quare forsitan a speciebus no- stris diversa.

Nullum est in hoc genere vestigium Crategi Arie — Y fennice Lin.

644. Sonsvus.

(2) ambigua (manu propr, sque ac hec:) Got- land. Falk. (Smithius addidit:) hybrida J.E.S.

90

Est S. hybrida Lin. et Auct. recent., cujus synonymon Linnous ipse in Spec. Pl. ed. 2 p. 684, et in Append., Fauna Suec. in- serta, p. 2957, iudicat Crateg. fennicam | Fl. Suec. n. 433 Y; quamvis non patel, cur in herbario usus sit nomine ambigua, uisi tem- porale modo habendum sit.

(3) ambigua (manu propr. quasi correctionis loco pro nomine primum scripto:) sorbus hybrida. (Prope specimen etiam adjunxit lo- cum:) Gotl.

Priori affixa, eademque est.

652. Rosa.

(1) eglanteria 2 (mauu propr.)

zxcepto colore florum, qui nunc discerni nequit, haec omnibus respondet, que de A. Eglant. in Spec. Pl. et Fl. Suec. ed. 2, nec non in Mant. p. 399 et 564 Linnzus attulit, uec ulli specierum. Scandiuav. indigenarum bene cougruit, etiam a A. rubiginosa, ad quam paullo magis accedere videtur, el cum qua a Linneo commutatam Dotanici eam puta- runt, ipsis ijs nolis diversa, quarum men- tionem Linucus facit in Mant. l. c. Ceterum, ut ex dictis Liunzi compluribus jamdiu in- notuit, est /t. lutea Auct. Recent.

(2) eglanteria (manu propr. aque ac prope specimen:) lutea.

Ramulus cum foliis tantum adest, palam vero ejusdem speciei, ne dicam, fruticis, ac prior. !

In suo exemplari libri Spec. Plant. ed. 1 Linneus hanc speciem nota solita designavit, qua plantas in herbario, quum illud opus

91

—

ederetar, asservatas, Specimina igitur pree- senlia cum nomine In herbario adfuerunt jam prius, quam Spec. Pl. edebantur, quod illorum. Botanicorum opinioni repugnat, qui controversiam de hac specie eo tollere co- nati sunt, quod aflirmaverint, Linnzeum initio (seu in Spec. Pl. ed. 1 et in Fl. Suec. ed. 2) RH. rubiginosum, vel formam ejus aliquam, se- rius vero demum Zi. /uteam sva KR. Eglanteria intellexisse.

(3) rubiginosa (manu propr., pariter ac iu pa- gina altera:) Rosa eglanteria authorum, non Linne. Mygind. 8. — Differt a R. lutea folüs rugosis el subtus rubiginoso-glandulosis, que in lutea sunt glaberrima. glauca — mec a Kramero, Jacquinio, Crantzero observata Mygind. — Rosa bicolor Jacq. [orte R. lutec est varietas.

Quum description; Linneane in Mant. p. 264, Lum Rose rubiginose Auct. Recent. optime respondet; et a speciminibus duobus prace- dentibus differt characteribus, quos Laun. locis cit. praebuit, adeo ut hoc loco herba- rium ejus videatur, id quod rarius est, spe- cimina continere ipsa, e ex quibus descripiio- nes sunt sumta.

(6) pimpinellifolia (manu propr., atque ante no- men littera?) A (cujus signilicationem ue- scimus).

Omnino est A. pimpinellifolia Spec. Pl. ed. 2, nec minus pimpinellifolia. Auct. Suecor.. Re- cent. seu spinosissima Sm., cui eliam R. spino- sissimam Sp. Pl. (nec Fl. Suec. ed 2, que haud dubie est einnamomed) iidem merito sub- juuxerunt, vel potius eandem esse probarunt. Nee usquam in herbario invenies nomen

92

Hose spinosiss, quod quidem confirmare vi- detur, Liungum ipsum has, primum diver- sas habitas formas, deinde conjunxisse, ut ipse, jam Hallerum fecisse, indicat (v. Mant. p. 299). (7) pimpinellifolia (m. propr.; a Smithio autem mutatum est in:) spinosissuma JES. Ex omnibus partibus eadem est ae pre- cedens.

(8) villosa 3 (manu propr.; post quod nomeu Sm. addidit:) Fl. Suec. ed. 2 p. 465. (In pagina altera est manu Liunai locus:) Ackeró Su- dermannice. | Osbeck.

Et quod ad habitum et ad characteres est A. tomentosa Auct. complur., ex. gr. Hartm. Fl. Scand. ed. 3 et 4, seu mollissima Fries, et Hartm. ed. 5, licet cum descriptione Linn. in Fl. Suec. ed. 2 et Mant. p. 399 hoc speci- men quoque optime conveniat, ideoque haud dubie vera fuerit ejus R. villosa.

653. Rusvus.

(2) fruticosus (manu propr., aque ac locus:) madera.

Descriptioni in Fl. Suec. ed. 2 de cetero quidem respondet, foliola vero sunt omnia petiolata et subtus incana, atque interme- dium sub-obovatum (nec »cordatum»); quae lamen nullum dubium movere possunt, quin hac quoque forma, quasi permulte alize, cum fruticoso fuerit a Linnzo conjuncta. Si au- tem, ad quam specierum nostri temporis numerosarum hoc specimen pertineat, diju- dicare conemur, id ex scandinavicis ad A.

discolorem

93

discolorem potissimum videtur accedere his characteribus: caule (parte panicule proxima, cetera enim deest) striato, densissime pube- scente, piis glandulosis setisque omnibus carenLe, idolo: foliis quinatis ternatisque, foliolis petiolatis, ovato-ellipticis, subtus in- cano-pubescentibus, petiolulis aculeis nunc alternis, nunc binis armatis, rachide et ramis panicule aculeatis; petalis late obovatis. Ha- bitu tamen atque panicula subsimplici etiam ab illo (A. discolor) differt, et forsitan sit species aliqua. Insule Madere vel Europa australi propria, nobis ignota.

(3) (Sine nomine; manu Linnzi tantum nu- merus:) 3 (ad fruticosum in Sp. Pl. ed. 2 delegans). |

Hic fruticoso quum Hl. Suec. ed. 2, tum Auct. Suec. Recent. (c. v. Arrhen. Monogr. Ru- borum) bene congruit.

6523. POTENTILLA. | >

(6) intermedia (manu propr., eque ac prope unum specimin.:) H. U.

Ut nomen locusque adscripta probant, haec procul dubio ipsa est planta, quam in Mant. 1 p. 76 Linueus descripsit; nec characteres ejus ceteri descriptioni illi repugnant, sed facies vix dici potest esse P. norvegice, quod in se habet hoc dictum Linnaauum: »esset P. norveg., si nou radix esset peren- nis, et folia subradicalia quinata». Etiam ab intermedia Lin. sensw Friesü, sec. Mant. et S. Veg. Scand, qualis in Herb. Normali distributa est, habitu differt atque magnitadine, licet nullas invenire potuerim

7

94

notas essentiales eam distinguentes. Forme vero intermedie Ejusd. minori ex Oelandia et Scania, quam in S. Veg. Scand. p. 170 ipse eandem dicit esse ac collinam Lehm., optime respondet, specimina enim presentia herb. Linn. cum speciebus recentioris temporis comparata, primo ipso obtutu esse colline Lehm. invenimus, id quod specimina nostra collata | mox certissime probaverunt. Hec vero est descriptio, de speciminibus in herb. Linn. asservatis sumta: Folia omnia pilosella subtus quoque viridia, radicalia quinata petiolata foliolis late cuneatis obovatisve, supra me- dium profunde serralis, serraturis latis ob- tusis, caulina subsessilia, sepius ternata, raro quinata, foliolis elongato-cuneatis, serraturis angustioribus acutiusculis; panicula subde- composita, pedunculis erectis strictis.

A P. Günther, qualis in Lehm. Monogr. depingitur, specimina herbarii haecce dif- ferunt folis caulinis subsessilibus, plerisque ternatis, foliolis latioribus, serraturis minus profundis et minus acutis, stipulis breviori- bus latis, panicula magis composita.

(8) verna 14 (mauu propr.)

De cetero cum P. verna sensu Recent. con- venit, pars vero caulis infima minus et pa- tenter pilosa est, quasi in P. maculata.

(9) (Sine nomine; sed manu propr. idem ac in priore numerus:) 44.

Hac, et ad habitum et ad characteres, est P. maculata. Pourr.

(15) subacaulis 22 (m. propr.; manu alia, forsi- tan inventoris:) R. 97. Numerus (22) ad acaulem Spec. Pl. ed. 41

allegat, qua cum specie specimina etiam

95

herbarii conveniunt, nisi quod caulis »foliis petiolisve brevior» minime possit dici;

melius autem, vel ita bene cum subacauli Sp. Pl. ed. 2, cujus descriptio ex magna quidem parte eadem est ac in edit. f, manifesto ta- men emendata, conveniunt, "1 facile crede- res, hec ipsa specimina UH esse descripta. Nec talis opinio ex eo tollitur, quod nume- rus ad Sp. Pl. ed. 1, nomen autem ad edit. 2 pertineat, sed potius confirmatur; ul enim ex colore pigmenti, quod dicunt, atque ex stilo ipso, paullo diverso, apparet, numerus fuit primum adscriptus, acaulem edit. 4 spe-- claus, nomen vero subacaulis serius, verisi- mile quum edenda esset edit. 2, vel etiam post eam editam, additum.

A figura apud Gmel. Sib. III 36 b, quam in Mant. p. 400, cujusque nomen in Sp. Pl. ed. 1, Liunaeus huc refert, planta in herb. asservata, ad formam foliorum et serratu- ram, omnino differt. .

Cum speciebus recentiore tempore deter- minatis formam hanc Linunzanam comparanti mox patet, eam a formis omuibas Scandi- navicis valde differre, nec inter illas miuus a P. cinerea Vill. seu incana, ad quam com- plures subacaulem Linn. retulerunt. Ab illa enim diguoscitur scapis uni- vel bifloris, floribus multo majoribus, calyce dense incano- stellato, foliis omnibus ternatis, cum pe- tiolis denusissime stellato-tomentosis, foliolis coriaceis cunealis, de celero integerrimis, apice vero obtuso tiruncatove 3- 6-dentato. Quorum fere nihil in specimiuibus vi- dimus scandinavicis; in germanicis autem, "momine cinerem acceptis, forma saltim fo-

96

liolorum ad hanc accedit, licet cetera sint diversa.

Suadet igitur herbarium Linn. ut potius ad eorum opinionem discedamus, qui sub- acaulem Linn. (nec dubium est quidem mini- mum, quin huc planta herbari pertineat) dicunt esse wvelutinam Lehm., id quod, nisi fallit memoria, Ill. Lehmannius ipse in lit- teris nos edocuit.

POLYANDRIA. , 689. Cisrus.

Inter hujus generis formas, complures (num. 2— 06) in herbario adsunt, quibus inscriptum est nomen nunc can nunc cani B; ea vero specimina sunt omnia exlerna, pluria etiam incerta videntur; alia tamen descriptioni re- spondentia, ad Zelianthem. oelandic. var. cane- scens Auct. Suecor. recent. pertinent, ad quod reliqua quoque plus minusve accedunt. :

695. AcourrUM.

(2) Napellus 3 (manu propr.; a Sm. vero:) Neu- bergense DeCand. 45. — neomontanum Willd.? Clus. v. 2, 96. f. 4.? —

Ex nomine numeroque citatis autographis, ad Sp. Pl. edit. 1 delegantibus, patet, hoc specimen herbario esse insertum priusquam Linn. in Sp. Pl. edit. 2 Ac. Cammarum a Na- pello. distinxerit, nomenque deiude omissum, ut ad novam hanc determinationem accomo- daretur. Specimen enim presens est A. Cam- mari L. uec Napelli, quales certe hae species

97

apud Fr. in Nov. Fl. Suec. ed. 2. p. 170—2, atque post apud Bot. Suecos ceteros, propo- nuntur. .

713. TuaricrRUM.

(2) minus 6 (manu propr. eque ac locus:) Gol. Numerus (6) ad edit. 2 Spec. Pl. allegat; ex quo nec nou ex notis et synonymis ibi datis concludere licet, nomen esse specimini huic tum inscriptum, quum species Linnzana el minus sensu Auct. Suec. recent. et Kochu Fr. complecteretur; seu hanc eandem esse for- mam, cujus mentio fit in Itin. Gotland. p. 180, et quam, etsi Linnzus in Fl. Suec. ed. 2 eam a minore ceterarum Suecie provin- ciarum australium non distinxerit, Auctores Recent, v. c. Koch sub nomine col/ini, Fries nomine Kochi, diversam speciem receperunt, posteaque plerique DBotanici agnoverunt.

Quantum in specimine siccato, carpellis carente maturis, videri licet, hoc est, Th. Kochu Fr. Mant. III p. 46.

(3) (Sine nomine; sed priori affixa plagula, at- que manu Linnzei numeri:) 6 (et) 7 (cujus posterioris significaüio latet; etiam huic ad- ditus est locus:) Gotl.

Specimen valde mancum, partem tantum- modo panicule florifere unumque folium exhibens, quare vix potest pro certo dici, ad quam ex minore Linneano factam speciem pertineat. Forma tamen. foliolorum eadem est ac in priore, i. e. subrotunda, lobis 3—5 minutis, obtusiusculis. "

(4) minus 8 (manu propr.; quo numerus hicce spectet, haud. video; locus omnis deest).

98

Huic quoque fructus maturus deest, nec omnia bene in siccato videri possunt; sed caule striato magnitadineque eximia videtur ad Th. flezuosum Auctor. Recent. potissimum accedere; utrum tamen re vera hec sit spe- cies, an minus verum, in medio relinquimus. Nullum adest in herbario specimen, cui lo- cus adscriptus est quisquam scanicus bahu- siensisve, nec Kinnekulle. Inter vero speci- mina, que Th. simplex inscribuntur, et qua omnia cum simplici Recent. omnino conve- niunt, uni adscripsit Linnzus locum Wezio- nia; et hoc forsitan igitur est forme illius, quam primum in Fl. Suec. ed. 1 sub n. 454 retulit, et cujus in it. Gotl. p. 180 quoque mentionem facit, licet in herb. eam non prius inseruerit, quam simplicem jam pro specie diversa aguovisset. (Ceterum de specimini- bus herbarii TÀ. simpl. nominatis vide par- tem hujus enumerationis alteram.)

DIDYNAMIA.

721. A:suca. (2) Ajuga alpina (manu propr.) Descripüoni in Mant. 1 p. 80 non qui- dem repugnat, non autem est A. alpina Fr. S. Veg. Scand., sed A. alpina — a elatior Fr. Nov. seu genevensis Auct. ceter. Suecor. recent., forma tantum villosa, qualis hzc in Scania legitur.

(3) genevensis (manu propr. aque ac signum hocce:) 3.

99

Cum genevensi Spec, Plant. edit. 2, et Syst. Veget. bene convenit; eadem vero quoque est A. alpina 8 arida Fr. -Nov. ed. 2, seu forma caule calyceque lanato Ajuge genevensis Auct. Suecor., que eliam in Scania legitur; a priore de cetero nihilo differt.

(4) (Sine nomine; sed precedenti affixa; manu Linnei modo numerus:) 3.

Etiam hec est Ajuge genevensis Auct. Sue- cor. forma ob hirsutiem quasi inter priores duas intermedia. Specimina singulis his for- mis ad unguem respondentia, inter se vero minime distinguenda, ipsi priore anno prope . Rhenum pluribus locis Germanie legimus.

Je 30. MENTHA.

(1) sylvestris — a 2 (manu propr.; numerus ta- men prius scriptus, et ad edit. I Spec. Pl. allegans; — locus etiam additus est:) H. U. (Smithius d conf. Hall 226 & 227 — spicata B Sp. Pl.

Omnino spicate g ög Spec. Pl. zi 1, i. e. sylvestri Spec. Pl. ed. 2, quod nomen in- scriptum est; respondet; at vero eadem non minus est optima M. sylvestris Auct. Suecor. plerorumque, v. c. Hartm. Fl. Scand. edd. 4 et 5, seu M. sylvestris vulgaris Fr. S. Veg. Scand., cujus specimina distributa sunt in Herb. Norm. f. IX n. 11, a M. sylvestri Friesii sensu vera Herb. Norm. f. I. n. 48, Mant. 3 et S. Veg.

Scand. longe recedens.

(3) hirsuta (manu propr, aque ac:) Halland. Osbeck.

Nullum dubium esse potest, quin hac 1psa sit. planta, cujus in Mant. 1 p. 81 sub no-

100 "

mine M. hirsute fit mentio, quum illi optime respondeat, et insuper uomen locusque, a Linuzo adscripta, omnino suut eadem ac 1. c. Ex presente autem specimine patet, Lin- néum, quum nomen hirsute 1n. Mant. pro- poneret, vix in mente habuisse formas, quas anlea sub aquatiee. nomine aliis locis deseri- psisset, sed nomine hoc recentiore novam potius speciem et distinctam datam voluisse. Ad aquaticam. quidem magis, quam ad cete- ras species primo determinatas, accedit. fiori- bus ,capitatis, dentibus calycis subulatis, formaque foliorum, differt vero ab hac etiam foliis summis subsessilibus, iuferioribus bre- viter (vix 3 lin.) petiolatis, totaque planta hirsutissima. E formis apud Auct. Recent. commemoratis, nulla est, cui hae M. hirsuta Linn. melius congruat, quam JM. aquat. * vil-- losa Hartm. Fl. Scand. ed. 5, a cujus speci- minibus scanicis, quibus cum permultis com- parata est, nihilo differt, nisi quod in his verticilli, qui conferti sunt, distincti tamen videantur, iu illa autem verticillus modo unus adsit, foliis summis fulcratus, ceterique llores capitulum sistant terminalem. JM. nepe- toides Lej., qualem e Germania certe missam vidimus, ab hirsuta Herb. Linn. differt toto habitu, pubescentia diversa, capitulis spica- His, foliis longe petiolatis et ceteris. An JM. nepetoidi sensu Suecor., quie hirsuta L. sec. Fr. S. Veg. Scand., melius congruat, nobis haud licuit. certiores fieri. s (4) aquatica 3 (manu propr.; a Smithio:) no peppermint flavour. — M. aquat. Scop. Carm. Owmnino est forma verticillata Menthe aqua- lico Auct, Suec, Recent.

101

(9) sativa (manu propria, quasi emendatio pro nomine primum a Linnzo scripto posteaque deleto:) verticillata. (Smithius adscripsit:) co- rolle tubus intus pilosus. — verticillata Syst. Nat. ed. 10, 1099.

Neutri nominum citatorum specimen re- pugnat, nec sative Spec. Pl. ed. 2, nec verti- ceillate Syst. Nat. X; qua tamen, utrum inter se diverse fuerint formae, an eadem planta alio tempore alio nomine proposita, ex eo nou patet. Est vero planta hoc loco asser- vata nihil nisi M. aquatice. — var. verticil- late Auct. forma ad M. Agardhianam Fr. ha- bitu cetero accedens, sed floribus terminali- bus diversa. Utrum casu aliquo hzc forma adsit, id quod in Nov. ed. 2 p. 186 Ill. Friesius suadet, an re vera Linnai fuerit ipsa sativa, nihil in herbario aliud est, quod dijudicet, nisi quod opinioni posteriori vix bene congruat, eandem plantam, ut in pri- ore ostendimus, mox antea sub nomine'aqua- lice, asservari; differunt enim hec duo M. aquat. verticillate specimina inter se eo tan- tum, quod in num. 4 pedunculi modo ca- lycesque pilosi sint, cetera tota planta sub- glabra, in presente autem caulis quoque hir- sutus et folia subvillosa sint.

(6) gentilis (manu propr.)

Optime cum JM. gentili Spec. Pl. ed. 1 con- venit; nec minus cum M. gentili Fr., et Hartm. Fl. Scand. ed. 4, seu sativa g parviflora Hartm. ed. 5.

(7) (Sine uomine; manu propr. tantum:) 5, €. (a Smithio:) arvensis? (Est priori affixa).

Cum M. gentili Spec. Pl. ed. 1, ad quam

haud dubie allegatam hanc Linnzus voluit,

102

de cetero convenil, stamina autem sunt co- rolla longiora, id quod etsi hodie parvi ha- beatur momenti, apud Linnxum tamen alias tantum valuisse videtur, ut huc vix speci- men hocce retulisset, si accuratius id per- scrulatus esset. Vel concludendumne est ex boc, Linngzum, quum in herbario hoc spe- cimen insereret, notam illam haud con- stantem agnoscere? — Quale tamen cunque hoc est, omnia ejus dicta cetera in Sp. PI. de M. gentili, cum arvensi comparata, de hoc quoque specimine valent. Ex vero deter- minationibus recentioribus hoc idem speci- men manifeste ad Menthe arvensis formam pertinet, quae riparia Fr., seu glabrata Hartm., id quod opinionem illorum auctorum non- nihil adjuvare videtur, qui gentilem Linn. ab arvensi non diversam habuerunt. In sen- lentiam tamen lalem quo minus discedamus, prater alia impedimento est specimen pra- cedens, quod, quantum ex adscriptis atque notis ipsis ejusdem, cum descriptione com- paratis, concludi licet, eodem certe jure, vel eliam majore, pro vera gentili Linn. haben- dum est.

736. SrAcnuvs. (3) alpina 5 (manu propr.).

Quod ad faciem externam attinel, non minus quam ad characteres omnes, est vera S. alpina, qualem ex Europa media et au- strali missam habemus, nullis cum formis syl- vatice luxuriantibus confundenda; locus vero nullus adscriptus est, quare in medio relin- quendum, utrum hoc specimen forsitan sit sue- cicum, an, id quod potius crederes, externum.

103

737. BALLOTA.

(1) Ballota nigra (manu propr.; post quod Sm. addidit:) B. vulgaris Link.

Ex omnibus partibus est B. ruderalis Sw. et Auct. Scand. omnium.

(2) B. alba 4 (manu propr, atque in pagina plagule altera:) H. Ups. 462, 2. (Smithius addidit) rarissima — hodie deperita, D. (Do- minus?) Afzelius.

Numerus JB. nigram Spec. Pl. spectat, ex quo concludi potest, Linneum primitus hoc specimen ad nigram Spec..Pl. ed. 4 retulisse, et tunc numerum solum adscripsisse, deinde vero idem pro alba Spec. Pl. ed. 2 agnovisse, et tunc demum nomen addidisse, numero, ut mutaretur, neglecto, atque igitur has duas species diversarum editionum, nullam si ha- beamus rationem Flore Suec, vix fuisse di- versas, id quod jam Ill. Friesius in Nov. ed. 2. p. 195 docuit, qui B. nigram Sp. PL. ed. 1 formam esse opacam, albam autem Sp. Pl. ed. 2 formam pallidiorem unius speciei, seu B. fetide Recent. dicit, eodem 1nodo ac B. nigram et albam Fl. Suec, ejusdem vero edi- lionis, formas habet unius speciei, s. rude- ralis Rec.; an vero hec opinio, si non locum solum in Fl. Suec. sub B. alba datum respi- ciamus, oplima sit et rectissima nos uon possumus dijudicare, praesertim quum videri nequeat, utrum de Spec. Pl. ut solet, an de Fl. Suec. nomen speciminis precedentis (num. 1) sit sumtum.

Specimen hujus loci omnino est B. fetida Recent., qualis, cum saburra navali introducta, hodie etiam prope portus aliquot suecicos legitur.

104

744. Tnuvwus. | (1) Serpyllum (manu propr, aque ac locus:) otl. Omuino est Th. Serpyllum sensu Auct. omnium Scandin., nec exterorum, apud nos hujus ge- neris forma vulgatissima.

(2) (Sine nomine; manu autem propr. nume- rus:) / € (atque plagula priori aflixa).

Ad Th. Serpylli Auct., Scand. formam an- gustifoliam de celero quidem accedit, caule vero differt erecto et facie, licet in speci- mine siccato discernere vix possimus, quo potius sit referendum. | Neque hac est Th. Serpyll. Auct. ezxteror., quae Th. Chamwedrys Fr. et celer. Auct. Scand., neque aliud in her- bario adest specimen, quod ad eam perti- neat speciem. Quare ex bherbario quoque Linnzauo confirmatur, quod jamdiu monu- erunt Botanici nostri, Th. Serpyllum Linn. speciem tantum fuisse illam, qua in Suecia vulgatissima, nec illam, qua, apud exteros vulgaris, apud. nos intra limites modo angu- stissimos obviam venit, Linuzo vix unquam visa.

798. OnosANcHE.

(1) major 2 (manu propr. aeque ac in pagina altera:) Hispania 463 Loefling. (Smithius post nomen specif. addidit:) Loefling (atque:) minor Mr Sutton.

Descriptioni quidem O. majoris in Spec. Pl. respondet, quod tamen nomen habendum est collecivum, plurimas complectens spe- cles: recentiore lempore distinctas, quare VIX quari potest, quanam fuerit. Linnzi forma primaria, ad quam non minus minor Recent.,

105

quam elatior fec. procul dubio pertinuit. Quod enim ad specimina presentia attinet, bac, ut jam observavit Smithius, O. minoris Sutt. et Auct. sunt, ne minimo quidem a speciminibus diversa, que plurima haud pro- .cul a Londinis legere mihi licuit, et viva cum herbario Linneano comparare.

TETRADYNAMIA.

823. Dna2A.

(6) hirta. (manu propr. aque ac locus:) Lapp. (atque in pagina plagula postica hoc synony- mon:) Cardamine foliis obtusis sessilibus ad radi- cem 1n rosulam dispositis, siliquis brevibus Gmel. (post quod Smithius addidit:) viz.

Omnino est D. hirta Auct. Recent., qualis forma hujus primaria v. c. in Hartm. Fl. Scand. ed. 5 proponitur.

835. CARDAMINE. (1) bellidifolia 4 (v. propr. eque ac in pag. al- tera:) Cardamine (et locus:) Lapponia. Omnibus ex characteribus et habitu est C. bellidifolia Auct. Suec, quod atque locus nomenque a Linnzo adscripta, novo sunt argumento, sub hoc nomine plantam solam scandinavicam merito intelligendam esse, nec .alpinam Willd., alpium Europe australis in- colam, quae bellidifolia sensu. Auct. German. plu- rim.; etiamsi descripüo primitus a Linnaeo data hanc etiam complecti videtur. (3) trifoliata 5 (manu propr.) Descriptioni in Spec. Plant. et Fl. Suec, nec minus descriptioni apud. Recentiores, c.

106

v. Decand. Prodr., atque speciminibus omni- bus C. trifolie Auct. ex Eur. austr., que quum in herbario Smithiano vidi et comparavi, tum a Dotanicis compluribus missa possideo, optime presens respondet, ita ut nullum re- stet dubium, si quando fuerit, quin planta. Linneana omnino eadem habenda sit ac Re- centiorum. Quod autem dubium, nobis ma- joris momenti, ex indicio in scriptis Linnaei citatis atque FI. Lapp. de loco hujus spe- ciel in Scandinavia, ortum est, utrum revera sit unquam apud nos nata, an forma aliqua alius speciei per errorem pro ea habita, ex herbario tolli nou potest, quum locus nullus ibi adscriptus sit, qui indicaret, an specimen hoece scandinavicum sit, externumne; quod posterius, tali forma nulla post Linnzeum apud nos inventa, potissimum censeas ne- cesse est.

836. SISYMBRIUM.

(2) sylvestre (m. propr.; atque a Smithio:) py- renaicum JES. — Allion?'s plant. (In separata denique charte parte, plagule aflixa, manu, nisi, sec. dictum precedens Smithianum, AI- lionii habeatur, mihi ignota:) Nondum de-

scripta videtur planta — inveni 4155 in de- scensu ex Furca monte in confinia Gotthardi Helvetia.

Hujus, licet specimen non scandinavicum sit, hoc loco mentio fit, non quasi dubium de S. sylvestri Linn. quidquam esset, sed modo ut indicetur, huic soli specimini in herb. nomen sylvestr. inscriptum esse, nullumque igitar verum. S, sylv. ibi adesse. Presens enim specimen neque ad sylvestr. neque ad

107

ullam aliam nostrarum specierum pertinet, sed notis omnibus potissimum, ut monet Smithius, est S. pyrenaic. Linn., quod Nasturt. pyrenaic. Br. et Auct, cujus specimen hocce, Linnzo, jam longe priusquam hanc speciem distingueret, missum, ille facile primo obtutu pro suo sylvestri habuit, ideoque sub hoc nomine in herb. inseruit.

(6) arenosum 8 (m. propr.; a Sm.:) Loes. Pruss. t. 13 (atque in alia charte parte, manu ve- risimile ejus, qui invenit, hoc nomen Bauhi- nianum:) Eruca cerulea in arenosis proveniens.

Descriptioni Linnzanz optime respondens, vix dubie verum est Sisymbr. arenosum Spec. Pl. Cum speciminibus Arab. suecice Fr. Veg. Sc. seu Ar. arenose var. macilente Hartm. ed. 5, qua, ex Suecia media, comparandi caussa attuli, de cetero convenit, differt vero foliis radicalibus magis conspicue lyrato-runcina- tis, rigidioribus magisque stellato-hirsutis, caulinis quoque rigidioribus densiusque pi- losis, frequentius dentatis, pedunculis ple- rumque brevioribus, petalis rubentibus, sili- quis longioribus (biuncialibus). Ob quse, etsi semina non licuit examinare, Arab. arenosc Scop. et Recent. forma videtur esse primaria, Europae medie, nec Scandinavia, incola. Ne- que hoc specimen in Scandin. lectum esse potest, quum nomen adsit istud. Bauhin., in diversa charta manu aliena scriptum, id quod apud eas tantum herb. Linneani plantas in- venire soles, quas Botanici externi miserunt.

(7) (Sine nomine manu Linnai adscripto; sed numerus tamen:) $ (atque in pagina postica :) Cardamine? in Esbo paroecie Nylandie (qui

108 locus Finlandicus idem est ac in FI. Suec. ed. 2, ideoque certo Smithium induxit ad hoc postea scribendum :) ex hoc specimine descr. in Flo. Suec. Sisymbr. arenosi. (preter quod Sm. etiam addidit nomen:) Arabis hispida.

A priore nihilo diversum, nisi foliis ra- dicalibus triplo minoribus, ideoque descri- ptioni in Fl. Suec. etiam magis responden- tibus, pedunculis omnibus flores zquantibus, atque petalis, ut videtur, albis; quare forsan hoc potius ad 4A. arenose Scop. varietatem. 8 borealem Fr. S. V. Sc. et Hartm. Fl. ed. 5 ve- ferendum est, quam ad formam primariam.

Ne hoc specimen, ut nomen a Smithio in- scriptum iudicat, Ar. hispida sit, igiturque petrec magis, quam arenose, afline, hae notae, praeter omues. cum specim. priore communes, prohibent: pili foliorum radicalium omnes stellati, caulini inferiores simplices, folia cau- lina, summis paucis exceptis, sublobata, pe- dunculi flores aequantes superantesve, quibus diflert a petrea, qualem Auctores certe Scand. hanc habent.

(9) Irio 44 (m. propr. seque ac in pagina altera:) Fl. suec, 556. — Hispania 496 Loefl.

Hoc specimen, quamvis externum siL, no- stris tamen suecicis el descriptioni Sis. Irio- nis apud Auct. Scand. recent. optime re- spondet.

(10) (Sine nomine; sed numerus adest manu Linnai adscriptus:) 74 (et plagula est priori affixa).

Omnino eadem est planta ac antecedens,

Preter hiec, duo specimina alia in plagulis se- quentibus asservantur, eandem ad speciem

mani-

109

manifesto pertinentia, quibus idem etiam uomen Linnaeus adscripsit; hec vero quoque sunt externa, quum uni locum /fsp., alteri nomen Jacquinit (qui misit) adscripserit. Spe- cimen itaque nullum certo scandinavicum hujus plante in herbario adest.

837. Envsiwuva. (2) Barbarea 2 (m. propr.)

^'Omnibus notis cum E. Barbarea — a Linn. Fl. Suec. optime convenit, nec minus ob flores permagnos, pedunculos patentes, lobum ter- minalem foliorum imorum cordato-rotun- dum, formamque foliorum ceterorum atque totum habitum JBarbaree vulgari Auct. Scand. recent, quae 8 Wahlenb. FI. Suec. et Fr. Nov. ed. 2, respondet.

Nulla alia forma huc pertinens, nec ulla, qui 8 inscripta sit, in herbario asservatur.

(5) hieracifolium. (m. propr.).

Omnino est E. hieracifolium Auct. Scand. re- cent., forma vulgaris, robusta, densifolia, quae Erys. strictum. Koch. Syn. ed. 2, et cujus spe- cimen Cel. Friesius in Herb. Norm. VIII n. 20 exhibuit.

(6) Sisymb. hieracifolium. (m. propr. simul cum signo:) € (Plagula est priori affixa). . Hoc, quoad flores, folia, magnitudinem et habitum optime cum Erys. hieracifol.. Auct. Scand. rec. forma graciliore, simplici convenit,

quae Cheiranthus alpinus Sm. et Wahlenb. Fl. Lapp. 839. CuxinANTHUS. (1) Erysimoides 1 (m. propr.). Descriptioni in Fl. Suec. ed. 2 ad unguem respondet, ita ut specimen esse ipsum pu-

110

Lares, ibi descriptum. Forma etiam videtur esse Erysimi grandiflora, quae in. It. vestrog. p. 160 prope arcem babusiensem lecta dicitur. Ab Erys. hieracifolio Auct. Scand. rec. quale quidem et hiracifol. Linn. sensu strictiore et Cheiranthum. alpin. Sm. et Wahlenb. complecti- tur, differt floribus permagnis atque stigmate bilobo siliqua triplo latiore, licet ceteris ex partibus cum hoc haud male conveniat. Est vero ex speciebus recentius stabilitis omnino Erys. odoratum. Ehrh., quale apud. Koch in Syn. ed. 2 proponitur atque apud Reich. n. 4595 b depingitur; hi enim sunt characteres spe- ciminis presentis: caulis angulosus sparse adpresseque pubescens, folia lanceolata re- mole dentata, pilis stellatis scabriuscula, flo- res pedunculis duplo longiores, calyce | P been glaberrimo, unguibus petalor um elongatis sublinearibus, SERE rotundatis; siliqua (quz; tantum immature adsunt) pedunculis multoties longiores, adpresse, lineares, raro adpresseque pilose, stigmate sessili, lato, bi- lobo, pubescente.

Hoc igitur specimen opinionem Botani- corum communem confirmat; sequentia au- tem dubia nova movent, quum ex iis alia, eodem nomine inscripta, ad diversas perti- neanL formas, alia autem, qua ejusdem sunt forma, diverso nomine inscribantur. Praeter quod in plerisque nomina, a Linneo atque a Smithio adscripta, inter se opposita sunt. Qui quum ita sint, nec mea experientia ad haec omnia extricanda vel singula quidem specimina certo determinanda sufliciat, utile "duxi, ne rem facerem deteriorem, hoc loco specimina hujus tribus sequentia, cum dif-

111

ferentiis eorum inter se precipuis, tantum enumerare.

(2) Cheiranthus erysimoides 1 (m. propr.; atque a manu aliena, in diversa chartze parte:) B. 74 (id quod, licet quo spectet nescio, hoc tamen specimen esse ab extera terra ad Lin- naum missum probat; Smithius denique ad- didit:) a/pinus certe.

Quoad flores et siliquas precedenti simil- limum; differt autem stigmate minore, foliis sublinearibus, dentatis, radicalibus longe pe- tolatis, anguste lanceolatis.

(3) (Manu propr. nomen nullum ; numerus tan- tum:) 4 (atque signum:) 9. (Smithius vero scripsit:) alpinus.,

Omnino eadem est planta ac antecedens.

(4) alpinus (m. propr. aque ac locus:) Lappo. (Sm. adseripsit:) erysimoides FI. Lapp. 2:d J.E.S.

Ob nomen atque locum manu Linnaei heic adscripta, presens specimen summo inter haec omnia jure pro vero Cheirantho alpino Linnei, habendum videtur, precipue quum idem etiam sit Erysimi hieracifolii Wahlenb. Fl. Suec. ed. 2 et Auct. Scand. complur. forma, quae Chei- ranthus alpinus Wahlenb. Fl. Lapp. et post eum DeCand. Syst. et Prodr. — Locus tamen heic appositus, qui apud Wahlenb. et DeCand. quoque sub Cheir. alpino relatus est, nusquam alibi a Linneo sub hoc nomine comme- moratur.

(9) Cheiranthus alpinus (m. propr.; postea autem manu etiam propria:) MHieracifols (quasi re- sponsi loco adscriptum sub his, manu ignota ejus verisimile qui specimen collegit misit- que scriptis: 64 Folia perpetuo scabra et levis-

112

sime denticulata. an hoc apud te Erysimum chei- ranthoides? — (Smithius denique prope prima duo specimina Scr ipsit:) alpinus (prope tertium vero:) erysimoides?

Heic igitur in una plagula tria asservan- lur specimina, qua, licet omnia Linnceus eo- dem complectitur nomine, alpino s. hieracifolio (que nomina hoc loco synonymice ab illo ad- hibita videntur) inter se, ut nomina iudicant jam a Smithio adscripta, dissimilia sunt. Mihi aulem aliter, ac Smithio, qui ambo prima conjunxit tertiumque separavit, inter se dif- ferre videntur. Secundum enim et tertium nihilo alio inter sé diversa suut, quam foliis, quae in illo sublinearia integerrima, in hoc lanceolata, denticulata, dum ambo communes habent siliquas tetragonas, pedunculis mul- toties longiores, atque flores parvos (magni- tudine SEE. lieracifolit) quibus ipsis a primo specimine differunt, quod floribus gaudet per- magnis ejusdem magnitudinis ac in "üt (1) hujus Generis, licet ob folia magis ad secun- dum, quam ad tertium hujus plagule speci- men accedat. Specimen igitur hocce (pri- mum) eadem est forma, ac ea que in num. (2) hujus. Generis sub nomine erysimoid. Lin. el alpin. Sm. asservatur; specimina autem duo reliqua, etsi quoad folia inter se diversa sunt, ad Erysim. lhieracifol. | Auct. Scand. clare per- tinent.

(6) Cheir. erysimoides (m. propr, atque prope specimen nomen:) Allion. (Sm. post nomen specific. addidit:) Jaeq. vim Linn. —- alpinus Linn.

Humile est specimen et grandiflorum, ean- dem ad formam pertinens, ad quam speci-

113

men plagulae antecedentis (num. 5) primum, atque specimina in num. (2) supra memorata per Linent.

Proter specimina jam enumerata, nonnulla etiam alia in plagulis quattuor sequentibus asser- vantur; qua lamen, nunc ad hanc, nunc ad illam formam pertinentia, quum nomen in iis nullum adsit Linnzi manu adscriptum, vix digna sunt, que commemorentur.

842. Ananis. (4) lyrata 3 (m. propr. zque ac littera:) K (que

ubique in herbario Kalmium significat).

Nomen appositum atque littera indicare quidem videntur, hoc specimen esse a Kal- mio datum ex Canada, eoque Flore nostrae peregrinum; neque autem Linne&eus in suo exempl. libri Spec. Pi. ed. 1 hanc speciem nota solita, qua alias omnes species in herb. asservalas, designaviL, neque presens ipsum specimen ad speciem, quie inscribitur, perti- : net, quum folia, nec minus radicalia, sint stellato-pilosa, minime »glabra», omnisque ha- bitus potissimum sit Sisymbrii arenosi, quale supra commemoratur. , Est quoque Arabis are- nosa Q borealis Auct. Scand. recent.

(9) Arabis hispida (m. propr. atque prope spe- cimen:) Jacq. (Smith. observavit) est Sisymbr. arenosum Fl. Suec. nec Sp. Pl. — Scop. t. 40? —

Hoc etiam specimen casu aliquo pro vero huc insertum videtur, quum, ut jam Smithius edocuit, ad Sis. arenosum, quasi antecedens, perüneat, seu Arabis arenosa B borealis Auct. Scand. sit.

0144

MONADELPHIA.

858. GERANUM.

(11) molle 33 (manu propr.; Smithius autem adscripsit:) pyrenaicum J.E.S. Minime cum G. molli L. Fl. Suec. et Sp. Pl. congruit, optime autem cum pyrenaico Mant, I; idemque optimum est G. pyrenaicum, quale quidem Auctores Scand. habent, a specimini- bus quum suecicis, tum anglicis, comparandi caussa allatis, ne minimo quidem differens.

(12) G. molle (m. propr, sed in pagina plagule postica; loco autem solito infra specimen nu- merus modo:) 33 (Smithius etiam hec addi- dit:) capsularum carina subdentata vel utrinque corrugata, — pyrenaiwum.

Ut antecedens, omnino est G. pyrenaicum.

(13) columbinum 55 (m. propr.).

Ex speciminibus tribus heic asservatis, unum tantum caule depresse pubescente, pedunculis longis, arillis glaberrimis, oinniqne habitu est verum G. columbinum L. et Auct.; altera au- tem duo, quie casu aliquo. videntur huc re- jecta, ob caulem depresse hirsutum, pedun- culos breves, arillos glanduloso-pilosos et ce- teras notas ad G. dissectum L. Fl. Suec. et Auct. clare pertinent.

(14) pyrenaicum. (manu. Smithii; omni nomine a Linneo adsceripto caret, sed plagula est priori. affixa).

Et ad notas omues et ad faciem est G. py- renaicum,

(16) rotundifolium 36 (m. propr. eque ac prope specun.:) FI. Suec.

115

Specimen hocce, admodum singulare, indi- care videtur, G. rotundifolium Linneanum pri- milivum, quod aliis in operibus aliisque tem- poribus Linnzus aliter descripsit, non duas tantum illas formas, quas postea ipse et de- nique Dotanici fere omnes distinxerint, com- plexum esse, sed tres potius; quarum prz- sens eodem modo, ac descriptio Linncana G. rotundifolii prima in Fl. Suec. et Spec. Pl. ed. 1, in se habet conjunctas complures notas utriusque speciei, postea in Spec. Pl. 2 et Mant. distincte, nempe G. rotundifoli sensu strictiore, ut 1ta dicam, atque G. pusilli, et ta- men ab utraque per se est diversa. Nomen enim el numerus, presenti specimini manu Linnal adscripta, nullum relinquunt dubium, quin hoe Linnaus ad rotundif. Sp. Pl. ed. 1 relatum voluerit, quod idem est ac rotundif. Fl. Suec. ed. 2 (quem libr. ipse quoque huc citavit), nec unquam specimen melius cum descriptione convenit, quam presens cum descr. loc. cit. Idem autem neque est rotundif. Sp. Pl. ed. 2 et Mant. (rotundif. sensu strict.), neque pusillum Sp. Pl. 2 et Mant, differt enim v. c. ab illo calyce mutico, jl hoc pe- lalis. integris. Neque melius ad ullam spe- cierum respondentium Auctor. recent. perti- net; a rotundifolio enim, quale Koch in Syn. ed. 2 et Hartm. in Fl. Scand. 5 id habent, seu viscidulo Fr., differt calyce mutico, petala equante, ONE foliorum (quae ad pusillum accedit), a pusillo autem. Auct. cit., seu rolun- dif. Fr. seals piloso, petalis integris, arillis (non adpresse) pilosis, seminibusque reticula- Lis. Quae quum ita. sint, atque jam inter Do- tanicos conveniat, Linnaei 6G. rotundif. Mant.

116

esse G. rotundif. Recent. s. viscidulum, et pusil- lum Y c. esse pusillum Recent., presens speci- men dubium videtur novum movere, utrum primum Linnaei rotundif. (Sp. 1, Fl. Suec. etc.) forma sit inter recentiores has duas inter- media, per quam una in alteram transit, ille- que ideo non bene distinctz habeantur, an sit ab utraque suflicienter. diversa, atque tres Maque species sub duobus illis nominibus sint intelligendz.

Num specimen hocce unicum est, quod unquam repertum, hujus formz?

(17) rotundifolium (m. propr. in plagula priori

aflixa; Sm. adseripsit:) pusillum. — -

Numerus hoc loco omissus nomen Linnzo ipsi haud certum visum esse indicat; est vero neque rotundif. Fl. Suec. neque Mant., ab illo differens petalis emarginatis, ab hoc in- super calyce mutlico; sed omnibus notis, c. v. forma foliorum, caule pubescente, calyce mu- lico petala emarginata equante, arillis ad- presse pilosis, seminibus oblongis kevibus et ceteris, ad pusillum L. Sp. Pl. 2 et Mant, atque Auct. recent. perüipet, cujus forma est solito paullo major et erectior.

(18) pusillum (m. propr.; in diversa chartze parte manu aliena, verisimile ejus, qui plantam mi- sit;) Geranium columbinum humile flore. ceruleo minimo Ger. Raj: Syn. (sub quod Linn:eus, quasi affirmandi caussa, iterum addidit:) Geran. pusill. (Smithius. denique hzc adseripsit:) est tab. 46 f. 2 R. Syn. ex auctorita.: Herb. Sher.

Hoc omnibus notis iisdem ac preecedens est pusillum L. et Auct, sed forma minor, pro- slrala, apud uos. vulgatissima.

117

(19) pusillum (m. propr.; Sm. autem observavit:) molle JES.

Nomen autographurn lapsu calami, quem dicunt, heic adscriptum videlur; specimen enim, ut suasit Smithius, toto habitu atque caule villoso, petalis calyce duplo longioribus, arillisque rugosis glabris, omnino est G. molle L. et Auct.

Nullum iu herbario asservatur specimen, ad G. viscidulum Fr. seu rotundifolium L. Sp. Pl. 2

et Mant. atque. Auct., plurim. referendum.

870. MarvaA.

(1) parviflora (m. propr. eque ac locus:) H. U. (Smithius post nomen addidit:) [Huds. JES.] — rotundifolia? JES.

Quod ad folia et calycem saltem attinet, specimini in hoc Genere proxime antecedenti, exlerno, quod vera videlur esse parviflora Linn., dissimillimum specimen praesens habitu atque floribus parvis, arillis 10, rariusve 11, rngosis, marginalis, potissimum est M. borealis Wallm. et Auct. Scand. Quee igitur species, ob hoc specimen alque ratione habita eorum, qua Smithius adscripsit, pro synonymo M.

parviflore Huds. habenda est. (2) rotundifolia. (m. propr.). Omnibus cbaracteribus alque toto habitu eadem est ac prior, seu M. borealis Wallm.

(3) Malva rotundifolia (manu, ut videtur, Linnzi, sed in pagina plagule postica). Specimen fructu. caret; ad vero flores ce- teraque omnino est M. rotundifolia Recent. plu- rim. qua vulgaris Fr.

118

Itaque, ut in operibus, sic in berbario Lin- nus has duas formas eodem sub nomine sine discrimine intellectas voluit; quamobrem ut jam antiquitus Botanici perspexerunt, no- men JM. rotundif. collec vum tantum haben- dum est.

DIADELPHIA.

881. Funan1A. (2) bulbosa (m. propr. sque ac:) 3 a.

Specimen modo mancum hoc loco adest, radice totaque parte caulis inferiore destitu- tum; quod vero ad cbaracteres ex parte su- periore racemoque sumendos attinet, c. v. bra- cteas elongatas integras, flores permagnos cal- care curvato, racemum elongatum, formam et magnitudinem foliorum etc., specimen hocce potius ad F. bulbosam Y Fl. Suec. et Sp. Pl. pertinet, nec ad a, qu: littera heic per er- rorem videtur addita. Idem, quantum in statu presenti videri licet, et quales hujus Generis species Dotanici recentioris svi de- terminarunt, est Coryd. cava.

(3) (Sine nomine; priori affixa).

Huic sane jure meliore nomen inscriberes bulb. a, precedenti datum, quum omnes ha- beat notas sub illo nomine in Fl. Suec. com- memoralas. Inter species Recentiorum cum nulla melius congruit, quam cum Coryd. laxa Fr.

882. PorvcArA. (1) amara (m. propr.). A P. uliginosa Reich. et Auct. foliis quidem nonnihil recedit, caulinis oblongo-cunealis, ra-

119

dicalibus obovatis apiculatis; fructus autem maturi desunt, quare in medio relinquam ne- cesse est, an vera P. amara sit, cujus speci- minibus germanicis, quod ad habitum, si- millima est. Specimen, quum locus omnis desit, potius externum, quam scandinavicum habendum.

(2) vulgaris 2 (m. propr.; nulla autem adscri- pta est littera greca, qua indicaret, qua- nam ex varietatibus in Fl. Suec. receptis heec sensu Linnaei fuerit).

Omnino est P. comosa Auct. Nulla alia, sub hoc nomine, specimina nec forma in herb. asservantur.

896. Ononis.

(1) antiquor. (manu propr.).

Cum descriptione in Sp. /Pl. ed. 2 et Syst. Veg. ed. 14 perbene convenit; eadem vero, cum speciebus recentiore avo determinatis comparala, potissimum est O. spinosa Koch. Syn. seu campestris. Koch. et Ziz., cujus cum specimine allato omnia fere habet communia, c. v. ramos upifariam villosos, spinosos, spinas geminas (quarum altera sepe increscens ramum eflicit), foliola oblonga, minima, sparse glandu- losa, subglabra, flores solitarios. Quum semina videre haud licuerit, discerni nequit, ulrum illis. saltem, ut Cel. Kochius in Syn. ed. 2 monet, a campestri differat, an non.

(2) spinosa (m. propr. atque locus:) H. U. (quie omnia prope specimen manifeste sunt poste- rius addita, quam hoc nomen, loco solito pri- mum inscriplum:) 4 arvensis (quod. Smithius quoque correctum videtur voluisse, pro eo scribendo:) spinosa.

120

Priori valde similis, immo ut ad habitum vix distingui possit. Characteribus eliani plu- rimis, jam enumeratis, gaudet, differens tan- tum foliolis calyceque densius glandulosis, lobisque calycis brevioribus, latioribus. Vix igitur dubito, hanc formam ejusdem speciei s. campestris habere, a priore parum diversam. Cum O. repente L. et Hecent., que arvensis v. c. Hartm. Fl. Scand. ed. 5, minime convenit.

(3) arvensis 4 (m. propr. atque:) H. U. (Smithius addidit:) hircina.

Antecedenti quidem affixa plagula; nihil aulem habet cum- illa commune. Est enim ob caulem ramosque undique villosos, iner- mes, foliola magna ovato-oblonga, pilosa, flores geminos totumque habitum optima O. hircina Auct. recent.

(4) repens (m. propr. eque ac:) A. 116 c. (quod citatum, quo referat, nescio; Smithius post nomen addidit:) ? (atque:) non O. repens An- glica, [orte species nova.

A descriptione in Syst. Veg. haud quidem differt, nec quoad habitum specimini O. re- pentis Auct. parvo valde dissimilis est, sed tamen foliolis minimis obovatis vel rotun- datis, apice retusis omnino diversa atque ex- terna est forma, quz, obiter. verisimile in- specta, ob habitum huc rejecta est.

905. LATHYRUS. (4) latifolius 18 (m. propr.)

Cum descriptione L. latifolii tam in Fl. Suec., quam in Spec. Pl. bene convenit, sed, quum locus desit atque numerus adscriptus ad Sp. Pl. ed. 1 tantum deleget, hoc specimen po-

121

lius externum, quam Suecicum habendum est. Idem etiam e speciebus, apud auctores recenliores receplis, potissimum ad £L. latifo- lium. Europ: meridionalis pertinet, qualem hunc apud Kochium invenimus. — Differens enim calyce, cujus dentes duo superiores ce- teris. multo latiores et breviores sunt, a £L. silvestri, folia habet unijuga, foliola ovali-lan- ceolata, brevia (vix triuncialia), stipulas la- tissimas, caulem petiolosque late alatos. Se- mina nulla adsunt; cetera autem, nec minus habitus, speciminibus meis ex Europa meri- dion. simillima sunt,

(5) latifolius (m. propr. factum emendatum pro his manu, ut videtur, aliena primum scri- ptis:) an varietas Lathyri latifolii? Sw. [ol. ovata nec lanceolata.

Priori de cetero simillimum specimen, fo- liola autem etiam breviora, ovalia sunt; quare ejasdem speciei certo habendum est.

(6) heterophyllus 19 (m. propr.).

Quod ad dentes calycinos attinet, prioribus similis, foliis autem et stipulis multo angu- slioribus, his caule vix latioribus, diversa vi- detur forma. Iusuper hoc loco semina adsunt matura, quae dimidia hilum cingit, ita ut presens specimen non possit non ad L. si- vestrem referri.

926. AsThRAGALUS.

(7) uralensis 27 (m. propr. eque ac signum:) € (quod, ni fallor, indicat, specimen esse sibi- ricum; idem enim signum plerasque in her- bario plantas sequitur, quibus locus aliquis sibiricus inscriptus; in pagina altera, manu

122

quoque Linnaei additum est:) Astragalus caule nudo, fl. purpureis.

Cum descr. in Sp. Pl. ed. 2 convenit, at- que teste Smithio in Engl. Bot. n. 466, ve- rus videlur esse A. uralensis, cum specimini- bus europais Ozytr. Halleri, quod ad chara- cleres attinet magis essentiales, congruens, quamvis forma sit maxime luxurians, omni ex parle major et robustior.

(8) uralensis J.E.S. (manu Smithii; m. Linnzi signum modo:) $ (quod alium locum, nescio lamen quem, verisimile significat).

Antecedenti de cetero simillima eademque videlur forma, sed spica densior, foliola mi- nora magisque glabra. ;

(9) uralensis (m. propr. aeque ac prope unum specimen:) Gouan (et prope alterum:) Hope.

Nomina duo adscripta Botanicorum, qui specimina miserunt, hac esse europa testan- tur, alterum. etiam scoticum, id quod dicta Smithii in Engl. B. 1. c. affirmant. Ambo vero minus, quam figura plante scotice in E. D. cum scandinavica planta congruunt, qua Ozytr. campestris var. sordida Auct. Suec. ; quamobrem, quum legumina examinare haud licuerit, decidere haud audeo, utrum ad Ozytr. Halleri, an ad camp. sordidam pertineant, quam ad formam utramque figura l. c. ab aliis au- ctoribus aliter citata est.

930. TriFfonium. (1) officinale 4 (m. propr., atque:) V (forte variet.

significans). Cum rif. (M.) oficinali 8 Sp. Pl. omnino convenit, nec minus optima est Melilotus alba

Auct. recent.

123

(12) agrarium 36 (m. propr. pro nomine pri- mum scripto, deinde deleto:) /upulinum (atque prope specimen:) Suec. (Sm. addidit:) in An- glia non invenitur.

Omni ex parte est 7. agrarium, quale hoc omnes Auclores Scand. recent. habent. Spe- cimen eliam, ut locus indicat supra citatus, est suecicum.

(13) agrarium. Fl. Ang. — procumbens L. (manu Smithii; Linnaeus ipse hoc loco nihil adscri- psit, nisi?) L. 272 (quod, quz spectet, nescio). - Characteribus omnibus et toto habitu est T. procumbentis L. et Auct. Scand. recent. forma erecta.

(14) (Sine nomine; sed in plagula priori aflixa).

Omnino est T. procumb. Auct. Scand. forma caule procumbente, apud nos vulgatior.

(1G) procumbens 38 (m. propr.; Sm. dein obser-. vavil:) conf. agrarium J.E.S. — est agrarium Fl. Angl.

Permagnum est specimen ejusdem speciei (sensu Recent) ac num. (13) et (14).

(17) procumbens (manu Smithii; m. Linnzi tan- tum numerus:) 38 (et locus:) 6Gotl.

Omnino eadem species est ac antecedens.

(18) (Sine nomine; sed duobus proxime priori- bus affixa est plagula; manu Linnsei modo numerus:) 39 (et locus:) Gotl.

Etiamsi numerus 7. forme Sp. Pl. spe- clat, et specimen valde incompletum est, non

otest non, ob capitula densa multiflora, ve- xillum sulcatum ceterasque notas ad 7. pro- cumbens Auct. Scand. pertinere.

(19) filiforme 39 (m. propr).

Est forma gracillima, pauciflora Trifolii fili- formis Auct. recent.

124

POLYADELPHIA.

943. HyPERICUM.

(1) (Sine nomine autographo; manu Liunzi nu- merus lantum:) 13 (qui quadrangulum Sp. Pl. ed. 1 spectat; atque prope specimen littera:) n (Smithius addidit:) quadrangulum. original sp:n.

Hoc caule quadrangulo-alato, folis ovali- bus, sepalis lanceolatis acuminalis totoque habitu est H. tetrapterum Fr. et Auct. Scand. recent. Quare, ut ait Smithius, hoc precipue specimen esset originale, non video; quod hoc loco asservetur, indicare id tantum videtur, hanc quoque formam fuisse a Linnao visam atque, differentia inter ambo vix ulla ab eo observata, cum quadrangulo proprie dicto in nomine quadranguli inclusam.

(2) quadrangulum 13 (m. propr. atque plagula priori affixa; Sm. adscripsit?) dubium? Omnino est forma simplex pauciflora H. quadranguli Auct. Scand ; qua apud nos vul- gatissima est hujus Generis species, et procul dubio a Linnzo pre ceteris in mente habita, quum primo suum quadrangulum describeret.

SYNGENESIA.

949. SoncHus.

(1) maritimus (m. propr. atque prope specimen, ut videtur:) K:h. Caule simplici, monocephalo, involucro pe- dunculoque glaberrimo, foliis lanceolatis inte- gris,

125

gris, »amplexieaulibus, retrorsum argute den- tatis» (qualia in Spec. Pl. descripta), hic omni- no est verus S. maritimus Europe australis Lin. et Auct. recent.; a forma Sonchi arvensis litorali;, apud nos obvia, omnino diversus.

(2) (Sine nomine; sed plagula est "priori affixa). Eadem est planta ac antecedens.

(7) alpinus 6 (manu propr.).

Ut jam antiquitus ex opere illo Smithiano, quod Plantar. Icones hact. ineditar. in- scribitur, et quod deinde in libro periodico, quem dicuut, Roemeri et Usterii Botanisch. Magaz. IX Stück cum figura Smithiana Ll c. Sonchi alpini herb. Linn. recusum est, omnes Dotanici coguitum habent, hoc loco in herb. Linnzeano non verus asservatur S. alpi- nus, qualem in mente Linnzeum semper, quum hoc utefetur nomine, habuisse, opera ipsius ea, que hac in re maximi habenda sunt mo- menti, c. v. Fl. Lapp. ed. 1 un. 290, Laches. Lapp. p. 77—79 et locus habitationis in Fl. Suec, ceriissime indicant, atque Auctores omnes scandinavici semper persuasi fuerunt; sed forma est ista, opere cilalv Smithiano ce- lebrata, numquam inira limites Scandinaviz, nec etiam Europae, crescens, atque, teste Smi- thio, ejus tempore tantum in herb. Linnzeano el Lecheano asservata, qua manifesto fere sola illum, herbario nimium, dictis autem Linnaei in scripts citatis parum nisum, in opinionem illam falsam adduxit, qua hanc (praesentem formam) pro vero habuit S. a/pino, et nomen novum ceruler forma europez, in alpibus scandinavicis vulgatissimze, imposuit;

9

126

dum, vestigia ejus maxima ex parle premens, Froelichius (in Ust. Annal. der Botan) eidem forme exotice nomen adtribuit illud maxime improprium lapponici.

E scriptis tamen quoque Linnzi nonnullis, v. c. Spec. Pl. et definitione in. Fl. Suec., opinio Smithiana eo videtur nonnibil confir- mari, quod, quum celere note plurime tam vagi sinl, ut eodem fere jure et iu alpinum verum et in formam presentem. quadrent, character ille »pedunculorum» in S. alpino »squamosorum» revera presenti sit pro- rius, differentiam prabens optimam a vero S. alpimo Auct, cujus, ut constat, pedunculi sunt hispidi, nec squamosi. Specimen pre- sens, quod apud Smithium tanta auctoritate valuit, ad speciem pertinet mihi prius igno- tam, quam tamen, quum ob characteres, tum auctoritate. Steudelii ductus, vix dubito S. (Mulged.) [loridanum putare, America? septen- trionalis incolam. Idem esse casu aliquo, quum in herb. ambo insererentur, cum sequeute specimine permutatum, persuasissimum mihi habeo; omnia enim, qua in sequente sunt a Lionzo adscripta, oplime in presens qua- drant, et contra, qua in presente specim. sunt adscripta, in sequens quadrant. Quz in Spec. Pl. in his describendis plantis sunt er- rata, nempe S. alpino pedunculos squamosos, canadensi autem hispidos adtribui, ex his ipsis speciminibus in herbario permutatis verisi- mile pendent, quae jam ante librum illum editum in herbario adfuisse videntur. (8) canadensis 4 (manu propr. atque prope spe-

cimen:) K (Kalm., cujus plante fere omnes,

in herb. asservate, in Canada sunt collecte;

-

127

Smithius etiam adscripsit:) non Grononi. — Est S. alpinus HB (Herb. Banksii) et omnium au- ctorum. prater Lin. et Leche H (Herb.). JES.

Hoc specimen, ut jam supra indicavi, de- scriptioni in Spec. Pl. et Fl. Suec. quidem non repugnat, sed tamen omuino est S. alpi- nus verus L. Fl. Lapp. et Laches. Lapp., qui Mulged. alp. omm. Auct. recent, Alpes scandi- navie celereque Europe frequenter inhabi- tans, cui Smithius, ob hanc ipsam caussam nomen canadens. (ex permutatione huic datum) improprium putans, novum illud nomen cc- rule postea dedit, cujusque specimina sub eodem nomine (cerul.) in herb. ipsius quo- que asservantur. Cum presente de cetero omnia confer, quae de priore dixi.

950. Lacruca.

(1) quercifolia 4 (m. propr.; Smithius hec ad- didit:) Syn. Haji dubium. — Hillii icon falsa. — planta rarissima cujus viz aliud exstat exemplar in Herbarüs. D. Afzelius.

Etsi nomen heic alio modo ac solito sit scriptum, nullum est dubium, quin hac planta Linnaeus quercinam | Fl. Suec. intellexerit, cum qua optime convenit. Eadem etiam, id quod jamdiu Cel. Willdenowius et Kochius monue- runt, in L. strictam Kit. omnino quadrat. Nullo autem loco natali adscripto, non licet videri, utrum hoc specimen in insula maris Daltici, a Linnaeo indicata, ubi deinde frustra semper quesita est planta, natum, an externum sit.

953. LEONTODON.

(3) hastile (m. propr. pro nomine primum scri- pto, postque deleto:) tuberosum (sque ac lo-

128

cus:) H. U. (Smithius addidit:) specimina Jacq. figuram ejus mon referunt. — hastile Herb. Jacq. Omnino est Leont. hast. var. glabrat. Auct. recent, id quod cum opinione Botanicorum fere omnium congruit, qui jam e scriptis Lin- nai solis dudum perspexerunt, L. hastile Sp. Pl. etc. esse formam glabratam, L. hispidum l. c. autem formam hirtam unius speciei, cui Recentiores quoque nomen hast. retinuerunt. (9) hispidum 6 (m. propr. pro primo nomine, ab ipso deleto:) Airtum; (atque, ut videtur, a Smithio:) hirtum. D. Afz. Pilis foliorum »furcatis» ceterisque notis in L. hispidum Sp. Pl. melius, quam in L. hirtum l. c. quadrat specimen, quod idem etiam omuino est L. hastile a vulg. Koch. et Auct. recent.

954. HienAcIUM. (1) alpinum 3 (m. propr.). Omnino est H. alpin. Auct. scand., forma pumila, simplex, monocephala, caule subnudo,

hirsuto eL stellato-piloso, involucro villoso, nigro.

DE

(2) Tarazaci (m. propr. sque ac in pagina al- tera:) alp. Pit. (atque hoc ex litteris: forte Solandri citatum:) Planta. hybrida ex Leonto- donte Tarazaci et Hieracio alpino, quam legi in alpibus Lapponie | Pitoensibus 4755, unico. tan- tum in. loco, et unico hoc specimine. D. C. So- lander.

Forma foliorum, pedunculo unico incras- sato, squamoso cum involucro fusco-piloso ce- terisque notis omnibus est Leontod autumn. g

129

Tarazaci Hartm. Fl. Scand., seu Oporina pra- tensis Less.

(4) dubium? 6 (m. propr.; post quod Smithius addidit:) may be right.

Quod verum fuerit Linne H. dubium ex hoc specimine eo minus concludi licet, quod ipsi incertum fuisse videatur, atque etiam hec species in exempl. Linnai hbri Spec. Pl. ed. 1 nota careat solita, qua, ut plantas in herb. asservatas designaret, usus est. Ne- que hoc est A. dubium Lin., quod optimis ductus rationibus cel. Friesius esse H. sue- cicum jam edocuit, sed forma est vulgata H. Auricule L. et Auct. recent., c. v. Fr. Symb. ad Hist. Hierac., cujus unum tantum specimen aliud. (v. num. 6) in herbario adest.

(3) Auricula 7 (m. propr.; numerus vero deinde deletus hoc quoque specimen reddit incertum.) Per errorem aliquem specimen hoc loco adest, quod minime ad H. Auriculam, nec uidem ad Stirpem ZA. Auricule, sed mani- festo ad Stirp. H. prealti pertinet, qualem in Symb. ad Hist. Hier. Cel. Friesius distrihu- tionem hujus Generis specierum in greges comparavit. Diflficillimum autem, mihi qui- dem, est, ex specimine hocce sicco pro certo discernere, ad quam hujus Stirpis speciem pertineat; quantum tamen videre licuit, po- tissimum est HJ. fallax seu collinum Fr. Il. c.

- (6) eymosum J.E.S. (manu Smithii; m. Linnzi numerus:) 7 (atque in pagina postica:) Pilo- - . Sella minor, folio angustiore minus piloso repens. J. B. 2 p. 1040, Gmelin — Habitat in Rossia

. et Suecia. (Plagula est priori aflixa).

130

Numerus igitur citatus, qui H. Auric. Sp. Pl. ed. 1 spectat, atque synonymon Bauhini, ambo a Linnaeo adscripta, indicant, eum ipsum hoc loco H. Auriculam asservari pu- Lasse, atque merito etiam de altero specimi- num valent, quod rhizomate stolonifero, fo- liis lingulatis, obtusis, glaucis, de cetero gla- berrimis, sed ciliatis, scapo subnudo capitu- lis paucis (6), totaque facie, clare est H. Au- ricula L. et Auct. scand. omn. — Specimen autem alterum, quod. procul dubio Smithius nomine a se adscripto intellexit, omnino di- versum est atque, quod ad faciem certe at- tinet (notas enim involucri haud bene ob- servare licuit), ad Stirpem ZH. prealti perti- nere videtur, specimini plagula prioris, num. (5), de cetero simillimum, sed foliis differens latioribus infimaque caulis parte densius pi- losa. Utrum vero eadem, an alia sil species, equidem, characteribus multis essentialibus in specimine exsiccato ita oblitteratis, ut oculo magis in hoc Genere exercitato vix perspicui forsan essent, haud audeo dijudicare.

(7) (Sine nomine manu Liunzi adscripto; manu autem inventoris, quisquis fuit, hzc inveni- mus:) N:o 40. Hieracium angustifolium glabrum seu Pilosella major glabra. Mor. H. R. Bles.

Ad Stirpem H. prealti pertinere. videtur, atque, caule glabrato insigne, forte H. pre- allum est, quale apud Cel. Friesium I. s. c. proponitur. Tam synonymon citatum Mori- soni, quam plantam ipsam presentem me haud bene nosse aperte confiteor.

(8) pramorsum $ (m. propr.).

Omnino est Intybus premorsus Fr., s. Cre- pis premorsa Auct.

131

(10) murorum 415 (m. propr.; post quod Smi- thius addidit :) B Fl. Suec. ed. 2 (quod hoc loco summo jure yr vir: videtur, speci- mine cum mur. B l. c. et Sp. Pl. 2 optime con veniente).

Omnibus ex partibus totaque facie est H. murorum var. sylvaticum Åuct. scand. recent., c. v. Fr. Nov. ed. 2, p. 207 et Symb. ad Hist. Hier. p. 109, atque Hartm. Fl. Scand. ed. 5.

(11) Hieracium muror. folio pilosissimo. CB. Gme- lin. (manu Liunzi, sed in pagina plagulz postica; quamobrem, nomine nullo infra spe- cimen adsceripto, almodum incertum est, an hoc specimen pro Hieracii muror. forma Lin- naus habuerit; plagula est, forte comparandi tantum gratia, priori affixa).

Parvi, quum specimen incertum sit, mo- menti est afferre, ad quam specierum perti- neat recentiorum ; sufficiat itaque dicere, idem minime cum forma A. muror. que H. mur. pilosissimum, convenire, ad quam Cel. Fr. in Symbolis synonymon Bauhini, supra citatum, retulit; sed evidenter esse cum formis 5. vulgati. Fr. l. c. latifoliis comparandum, et quidem maxime ad varietatem nemorosum accedere.

(13) paludosum (m. propr.; Sm. adscripsit:) /am- psanoides Gouan. lllust.

Tam caule foliüsque pubescenti- villosis, quam ceteris notis a H. paludoso Sp. Pl. et Auct. recent. differt, cujus in plagula proxime priore (num. 12; v. huj Enum. part. IT) specimen asservatur verum et optimum. Pre- sens autem, quantum equidem video, potis- simum est species, supra citata, ad quam re-

132

latum. jam Smithius voluit, cujusque habet notas essentiales. Ob formam foliorum, pri- mo obtutu H. paludosi haud dissimilem, hoc loco insertum videtur.

(14) sabaudum 25 (m. propr.; post quod Sm. addidit:) prenanthoidi affine.

Locus omnis deest, itaque nulla caussa est, cur hoc specimen pro planta Lecheana ha- beremus, cujus in Fl. Suec. mentio facta est, et que, loco ibi memorato nunc etiam tem- poris crescens, merito ad boreale Fr. relata est; sed pro planta, a tempore usque Lin- nai in H. Bot. Ups. culta et in regione vi- cina hodie efferata, quam duce Ill. Friesio jam plerique Botanici verum agnoverunt esse H. sabaudum L, Sp. PL, eo meliore jure ha- beo, quod cum descriptione tam Linnzana, quam Friesiana in Symb. Hierac, optime conveniat, atque specimini Upsaliensi, nunc temporis lecto et comparandi caussa allato, simillimum sit. A. boreali Fr. et sec. eum Auct. scand. recent, cum quo a Smithio aliisque Botanicis externis compluribus confusum fuit, isdem fere omnibus differt notis, quas in Symbolis dedit Cel. Friesius, c. v. foliis cau- linis omnibus amplexicaulibus cordato-ovatis hirsutis, pube involucri et pedunculorum glandulosa, et ceteris. "

Quod ad observationem Smithii citatam attinet, post nomen hujus speciminis in herb. additam, difficile est dijudicatu, an vera sit, quum haud bene constet, quam speciem Smithius sub nomine prenanthoid. in mente babexet. |

1:1

133

(15) umbellatum 26 (m. propr.).

Duo heie asservantur specimina, quorum alterum. modo, nondum florens, H. umbella- tum est; alterum vero tam incompletum est, ut vix determinari possit, nisi quod minime sit umbellatum, a quo sqüamis involucri pi- losis, omnibus adpressis et foliis, quantum ex iis judieari potest, diversum est.

De H. cymoso Linnaei herbarium nihil il- lustrat, ubi ne nomen quidem hocce occurrit.

975. DBipkws.

Inter hujus Generis species in herbario B. minima non adest, que in Sp. Pl. ed. 2 p. 1165, quasi Europae septentrionali indigena, memoratur, nec unquam specimen ejus ullum in herb. adfuit, testante exemplari quondam Smithii proprio libri Syst. Veg. ed. 14, ubi Sm. species omnes in herb. Linn. asservatas nota certa designare solebat, qua vero hac species caret.

989. GNnAPHALIUM. (10) procumbens (m. propr., eque ac haec:) va- rielas an praecedentis. (post quod. Smithius: i e. sylvatici (atque alio loco:) supinum JES. Exacte est Gn. supinum tam Lin. Syst. Nat. MI, p. 234, quam Auct. recent.; nomine pro- eumbentis, priusquam planta | describebatur, quasi temporali adhibito. (11) Gnaph. procumbens (m. propr, atque prope specim.:) Scop.

Eadem species est ac antecedens.

996. SENECIO. (3) erucifolius 15 (m. propr. sque ac locus:) Sca- nia. (Smithius adscripsit:) lividus?

134

Nomen et locus indicare videntur, hoc ipsum specimen inter ea fuisse, que in It. Scan. Linneus memorat prope Scanoram le- cta, et ad qua verisimile definitionem in Fl. Suec. et Spec. Plaut. deinde confecit, Quam- vis autem post id tempus species illa Lin- naana ita emendata et fixa est, ut hodie apud omnes fere Auctores nomen ejus de planta eadem adhibeatur, quae S. tenuifol. Jacq. Austr. 278, cujusque mentionem revera pri- mam, quasi in Scania repertze, fecit. Rosenius in Obs. Bot. Scan. p. 46, species Linne ori- ginalis, cujus hoc est specimen, non fuit ve- rus S. erucifolius sensu Recent. Specimen enim presens, ut jam Smithius et observatione, supra citata, in herb. adscripta, et in Engl. Bot. sub 574 et 2515 monuit, potius est S. sylvatici forma, et illa quidem, qua Sen. livi- dus Nolt. et Sm. (nec Linn.) Differt enim a vero erucifolio ligulis minimis revolutis nul- lisve, foliis pinnatifidis nec partitis, pinnis inzqualiter dentatis, versus apicem folii ma- joribus, aliisque notis; quamobrem haud du- bito in hoc specimine determinando senten- tiam. Smithii sequi, quam experientia quo- que recentior de locis S. erucifolii et sylva- tici in Scania corroborat. In aggeribus enim Scanore, ubi Linnaeus (l. supra c.) sua legit specimina, post id tempus frustra semper quasitus est S. erucifolius Auct. recent., dum contra hic ipse locus specialis inter ea enu- meratur (v. Lilja Fl. Scan. p. 375), quibus hodie copiosius nascitur S. sylvaticus!

Descriptionem autem plante Rosenii 1. c., per se Linnzana clariorem et haud dubiam, optime confirmat locus specialis, ab eo re-

135 latus, ubi. nunc. etiam temporis viget verus S. erucifolius Auct.

Linneum tamen posterius verum etiam erucifolium. vidisse atque nomini et definition vagi? primariz subjunxisse, ex speciminibus, omnibus sibiricis vel rossicis, que in pla- gulis duabus post presentem proxime sequen- tibus asservantur, posteriora testantur, qua omnino ad erucifol. Auct. pertinent, quibus- que Linnaeus non id quidem nomen, sed synonymon hocce et locum adscripsit: Jaco- bea major foliis viridibus majoribus rigidis la- ciniatis. Gerb. tanaens. 185. — Habitat in de- sertis Tawrow, Belagrod -Ukranic.

999. Ixura.

(3) britannica 4 (m. propr. eque ac locus:) Scania. Vix dubium, quum locus suecicus, id quod

in herb. rarius fit, heic adsit, quin specimen hocce sit loco ipso (Gunnarstorp) Scaniz le- ctum, quo solo Linnaeus iu Fl. Suec. ed. 2 se ipsum In. britannicam vidisse indicat. Idem vero omni ex parte manifesto est In. britan- nica Auct. recent, cujus in specimen, prope Nosaby, Scanie quoque, lectum et compa- randi caussa allatum, ad unguem quadrat.

Qua re igitur dubia hac de planta, quorum fons fuit. Fl. Suec, ex parte tolluntur; pri- mum nempe illorum, qui, hac specie ibi postea non reperta, locum et indicium fere ipsum Linneanum suspicati sunt, tum etiam eorum, qui speciem /nule ex loco in Fl. Suec. memorato fuisse dysentericam putarunt, que antiquitus in parte Scanie occidentali lecta traditur.

136

Specimina duo sequentia, nom nominata, sed in plagulis huic affixis asservata, omnino ejusdem sunt speciei ac presens. ^.

(4) britannica (m. propr. eque ac, in pagina al- tera, hac) [nula britannica foliis lanceolatis sub- hirsutis | subintegerrimis, inferioribus in petiolum longe decurrentibus, petiolo item basi dilatato caulemque amplexicauli, superioribus vero am- pleawcaulibus, | Calycibus | foliolis | setaceis, semi- flosculis 3-dentatis. — Mygind. 4. — Ab [nula Oculo Christi calycis. structura. precipue. differt. Tabern. hist. 2, p. 51. — Aster flore luteo?

Hoc specimen forte nou suecicum; sed omnino eadem est planta ac praecedentia.

(9) dysenterica 5 (m. propr.).

Pappo duplici, exteriore setuloso- lactilulato, folis latis, oblongis bast sagittato-cordata, amplexicaulibus, radio elongato, ceterisque notis omnibus optima est Pulicaria dyseuteri- ca Auct. Dubium tamen, loco nullo adscri- pto, restat, an unquam apud nos inventa sit.

1000. CinErARIA, (1) Cineraria alpina (m. propr, atque prope specimen nomen inventoris:) Osbeck.

Cum forma primaria C. alpine Sp. Pl. ed. 2. omnino convenit, nec a forma solita scanica C. campestris Retz. nisi petiolo foliorum ra- dicalium angustiore, caulinis oblongis latio- ribus, infimo in petiolum contracto differt, quae tamen in specie hac polymorpha tam parvi habeo momenti, ut hoc etiam speci- men in Scania lectum esse facile putem; id quod. cum nomine apposito inventoris bene congruit, qui, quantum equidem seio, hanc

137

plantam. nullibi, nisi loco Scaniz unico col- legit et memorie tradidit. Quam forma huc pertinentes, alia in aliam, transeant, exemplo est hoc specimen, quod, infimo tantum illo folio caulino petiolato excepto, prorsus ni- hilo.a specimine, cum illo comparato, ros- sico C. «urantiace Hoppe differt.

(2) C. alpina » J.E.S. (manu Smithii; m. Lin- naei hoc loco nomen modo inventoris:) Jacquin. Hac, quae judice Smithio var. » C. alpine habenda est, a priore differt foliis caulinis minoribus, infimo subovato subsessili, ideo- que cum forma nostra vulgata C. campestris lietz. omnino convenit, nec non cum figura in Engl. Bot. n. 152. C. integrifolie Sm. Fl. Bri. Verisimile, ut a Jacquino missum, ejus est integrif. B. pratensis.

(3) Cineraria alpina (m. propr. eque ac prope specim.:) H. U.

Ejusdem certo speciei est, ac priores, sed folia caulina etiam, ac in num. (1), majora, late lanceolata, crenulata, infimum spathu- latum, radicalia petiolo latiore, faciem red- dunt paullo alienam.

(4) alpina (manu Linn. filii; atque, in diversa charte parte, manu verisimile Jacquini, qui specimen misisse videtur:) N:o 165. Cineraria integrifolia pratensis. (Manu Linngzi ipsius sub his tantum invenimus nomen:) Jacquin.

Exacte eadem est forma ac proxime ante- cedens, sed majore etiam jure, quam. num.

- (2), pro specimine authentico Jacquiniano habenda.

(5) alpina. (m. Linn. filii, eque ac nomen col- lectoris) Jacquin. (atque hujus denique manu,

138

in parte charte, cum specimine missa:) N:o 164. Cineraria. integrifolia. alpina, culta in horto.

Specimen fere bipedale est; omni ex parte prioribus majus, sed formam retinens omnino eandem cujusque partis singule, ut forma tantum cultura luxurians habeatur.

Duae etiam plagule sequentes specimina continent, huic simillima, et nomen idem, manu Linnaei fihi adscriptum.

1012. CunvsaNTHEMUM.

(2) Chrysanth. inodorum (m. propr. aeque ac prope specimen iterum:) inodora.

Tota facie atque notis omnibus, qua in specimine exsiccato eodemque florifero di- scerni possunt, c. v. lobis foliorum filiformi- bus tenuibus, receptaculo convexo, et cel. omnino est Matricaria (Tripleurosp.) inodora Auct. recent.

Varietatis 8 Sp. Pl, que in It. vestrog. p. 148 describitur, neque nomen neque spe- cimen in bherbario adest.

1013. MATRICARIA. (2) maritima 2 (m. propr. eque ac prope spe- cimen:) marit.

Definitioni in. Spec. Pl. quidem respondet, atque de cetero figure quoque apud. Rajum, huc citate, qualis in It. vestrog. memoratur, sed ab hac ligulis recedit subtridentatis, qui- bus rursus celerisque notis omnibus potis- simum cum Pyrethro marit. Sm. Engl. Bot. 979 et Babingt. Man. seu Tripleurosp. marit. Hartm. Fl. Scand. ed. 5, convenit. A Matric. maritima | Fr... Mant. II, p. 415 et Herb. Norm. VII, n. 4 differt lobis foliorum divergentibus

139

brevissimis, latis, obtusis, ligulisque omnibus distincte dentatis, plerisque tridentatis, pre- cipue vero facie, ob herbam pluries humilio- rem et partes omnes firmiores aliena. (3) Chamomilla 3 (m. prvopr.). Omnino est forma, apud nos vulgatissima, M. Chamomille | Auctt.

(4) suaveolens 5 (m. propr., atque in pagina pla- gula altera, manu, ut videtur, aliena:) Cha- mamelum inodorum annuum.

A priore atque ab omni igitur M. Chamo- milla mota differt sola, quae in Fl. Suec. affer- tur, nempe ligulis deflexis, qua etiam solito minores et rariores sunt Ceteris autem omni- bus atque tota facie priori simillima est, ita ut summo jure illi videantur egisse, qui AM. suaveolentem Fl. Suec. minime specie, vix quasi varietatem, a M. Chamomilla diversam habu- erinL. Formam exacte eandem ipse prope Gevaliam legi. Dictum Smithii in Fl. Brit. p. 903, suaveolentem a Chamomilla distinctam esse speciem, tali tantum modo explicari po- test, ut ille ratione vix habita speciminis vel forme presentis, in mente habuerit plan- tam omnino aliam, qualis mentionem fecit

Kochius in Syn. ed. 2, p. 416. 1017. ÅCHILLEA.

Sub nomine A. nobilis duo heic asservantur specimina, ambo vero, ut ex adscriptis pa- tet, in Horto Ups. culta, quare nihil illa af- ferunt ad locum hujus plante scanicum, a Rosenio indicatum, illustrandum confirman- dumve. (Ceterum de iis vide partem huj. Enumer. alteram).

140

1035. CALENDULA. "T

Specimina tam C. arvensis, quam officinalis ad- sunt (vide part. Enum. alteram); neutri au- tem locus adscriptus est, qui indicium in Fl. Suec. de C. officinali corroborare posset.

1041. Firaco.

(1) pygmea (m. propr, sed hoc nomen, lapsu calami procul dubio datum, postea est a Smithio deletum, qui ejus loco adscripsit:) germanica J.E.S.

Et habitu et notis omnibus est F. germa- nica tam Sp. PL, quam Auct. recent., forma nempe humilis, ramosa, decumbens, qualem sepissime speciminibus elatioribus erectis eodem loco intermixtam invenimus.

(2) germanica 4 (m. propr. eque ac prope spe- cimen littere, ut videtur:) A.

Omnino est forma solita simplicior, erecta, speciei ejusdem ac antecedens.

(3) (Sine nomine; sed numerus appositus est:) 7.

Forma est eadem ac prior.

(4) arvensis (m. propr.)

In descriptionem Filaginis arvensis Fl. Suec. et Sp. Pl. optime quadrat, neque minus ea- dem est F. montana Auct. scand. omn. forma, qua PF. mont. b. Fr. Nov. ed. 2, p. 267 el mont. B arvens. Hartm. Fl. Scand. ed. 4 & 5. A F. arvensi. Wg, que F. minima Fr., quam optime distincta est.

(3) montana 33. (m. propr.; numerus hoc loco aliorsum ac. solito. spectat; Smithius obser- vavit:) viz. anglica. |

Omnino

141

Omnino est forma in Scandinavia vulga- üssima F. montane Auct. omn. scand., a pri- ore minime specie distinguenda.

Filaginis. pyramidate Spec. Pl. neque. no- men, neque specimen, usquam in herb. adest; nec, id quod jam antiquitus cognitum est, forma ulla ibi asservatur, ad F. minimam Fr. referenda, que Linneo plane ignota certo fuit.

1052. Viora.

(1) hirta 6 (m. propr.; postea autem manu ali- ena, forsan Solandri, adscriptum est:) sagit- tata Sor. (In parte charte diversa alius, ve- risimile inventor, scripsil:) Viola foliis maximis hirsutis, ad basin. nonnihil. auriculatis, e radice pedunculos emittens.

Quod ad indumentum attinet, V. hirte qui- dem haud dissimilis est, sed foliis elongatis basi subsagittata, sepalis acutissimis valde ab ea differt, atque ob has notas ceterasque po- tissimum, ut jam Solander perspexit, V. sa- giltata Aiton. videtur esse, cujus cum descri- ptione in Hort. Kew. III, p. 287 bene con- venit, excepta tantum pilositate omnium fere partium densiore et magis conspicua.

(2) palustris 7 (manu propr.).

Hec folis longioribus ovato-cordatis, acu- tiusculis, bractea pedunculi flori approximata, et ceteris omnino est V. epipsila Ledeb. qualis in Hartm. Fl. Scand. ed. 5, seu V. suecica. Fr. in Bot. Not. 1849, p. 60; quee, etsi evo Linnzano pratervisa nec a palustri distincta, in complu- ribus Sueci& provinciis tam vulgaris est, ut minime sit mirandum, eam forte sepius fuisse inter specimina verz palustris collectam. | 10

142

(4) odorata 8 (m. propr., atque in diversa charte parte, manu aliena hoc Viole mirabilis syno- nymon:) Viola floribus radicalibus. abortientibus, caulinis. apetalis, semniiferis Linn. h. Cliff. 427. Roy. pr. 431.

Rhizomate crasso, stolouibus nullis, foliis peliolisque hirtis a V. odorata recedit; utrum vero potius V. hirta, an collina sit, in speci- mine hocce exsiccato discernere nequeo.

(5) canina 9 (m. propr. eque ac in pagina al- tera:) Viola caulibus floriferis adscendentibus, fo- läs cordatis. HC (Hort. Clitf.) Gmel.

Duas continet series speciminum, inter se distinctas; omnia prioris optimam sistunt V. caninam tam Linn., quam Auct. recent. Cetera autem specimina, infra hac affixa, sunt mi- nima (vix biuncialia), ceespitosa, pubescentia, folis crassiusculis, glaucescentibus, rotun- dato-cordatis, floribusque minutis, ob qua V. arenarie Auct. formam sistere fere typicam, qualem v. €. circa Upsaliam saepe legerim, cujusque cum speciminibus suecicis allatis optime conveniant, mihi quidem videutur. Cel autem Watsonio, qui haec specimina eodem tempore inspexit, eadem potius vi- dentur esse forma macra, solo aprico nata, V. sylvatice Fr. — Equidem tamen inter in- numera hujus speciei individua talem num- quam. vidi formam.

(6) montana 10 (manu propr). .

Quamvis loco, in Fl. Suec. indicato, repu- gnat, atque auctoritatem Dotanicor. recent. equidem non possum non sequi, qui V. mon- tanam Linn. inter formas V. canine. queren- dam esse edocuerunt, presens tamen. planta nullomodo ad V. canine formam, qua vulgo

143

V. montana habetur, referenda est, sed omnino est V. stagnina Kit. Est enim fere pedalis, tota glabra, foliis elongatis (biuncialibus, vix semiunciam latis) basi in aliis truncata, in aliis in petiolum semidecurrente, stipulis lanceolatis, inferioribus petiolo brevioribus, argute dentatis, superioribus petiolo longio- ribus, subintegerrimis; calcare appendicem calycin. superante. Itaque, si hoc loco aucto- ritas ulla sit herbario tribuenda, id cum opi- nione Auctorum, scriptis Linus misa, eo modo potissimum conciliatur, ut V. montana Linneana formam utramque, et illam, quz montana sensu Recent, et illam, qua stagnina Kit., specie nondum distinctas, amplexa esse habeatur.

GYNANDRIA. 1054, Oncuis. (12) latifolia 14 (manu propr.).

Quantum in specimine sicco videre licet, haec quidem certo inter formas est, quas va- rias amplexa est O. latifolia Lin., non vero illa est forma, quz jam apud Auctores plu- rimos (v. c. Friesium in Mant. III, Kochium in Synops. aliosque) pro vera et primaria latifolia est stabilita, et quae O. majalis Reich. Praesens enim »folis a basi dilatata attenu- atis, spica condensata» (Fr. Mant. III, p. 130; color florum non discerni potest), atque cha- racteribus celeris omnibus totoque habitu O. angustifolie Wimm., est forma hujus major foliisque latioribus, que O incarnata a lati- folia Fr. l. c, a specimine, in Herb. Norm.

144

VII, n. 66 distributo, caule tantum altiore, roliustiól di versa.

Ceterum, quum constet, tam — for- mas, nunc Lemporis distinctas habitas, fuisse O. latfolie Linnzane subjuuctas, vel etiam sub illo nomine confusas, parvi habendum est momenti, quaenam ex illis formis hoc loco asservetur, atque parum sane vis esL iidem bci Bucht ad opinionem de O. lati- folia, pre ceteris sic nominauda, confirman- dam evellendamve.

(13) incarnata (m. propr, quod nomen iterum est prope specimen quoque scriptum).

Hec definitioni et descriptioni in Fl. Suec. ed. 2 optime respondet; eadem etiam opi- nionem Ill. Friesii de vera incarnata L., in Mant. III datam, confirmare videtur. Ex enim formis et speciebus, l. c. enumeratis,

ue O. latifolie. fuerunt subsumte, hzc uotis essentialibus fere iisdem ac antecedens, clare est O incarnata b angustifolia, quae O0. angustif. Wimm. et Auct., cujusque poles. presenti simillima, in Herb. Norm. VII, n. 65 sunt distributa. "Tam a sambucina, Y a Traun- steineri Saut. (que angustif. Reich), foliis dif- fert basin versus dilatatis, ab illa insuper foliis summis spice approximatis, acutis, cal- care vix dimidium ovarium zquante, ab hac autem spica condensata, floribus minutis.

(14) seipso Si propr.; postque manu Smi- thii:) Sw. 4

Omnino ét O. sambucina sensu Recentio- rum omn., floribus rubris.

(15) (Sine nomine; sed plagula est priori affixa; quare nomen ibi adscriptum de hac etiam valet).

145

Eadem est ac antecedens, floribus autem flavis.

Ex his igitur patet, Linnzeum, quum tem- pore posteriore hanc speciem a /atifolia di- stingueret, utramque tamen ejus formam ad eandem pertinere speciem agnovisse.

1056. Ornnvs.

(8) lilifolia 7 (m. propr. eque ac prope speci- men:) Á (Kalm.; Smithius addidit) Malazis Sw. 6.

Procul dubio nomen huic a Linn. adscri- ptum, Spec. Pl. ed. 1 spectans, atque in Sp. Pl. ed. 2 quoque adhibitum, idem haben- dum est ac nomen /atifolia Fl. Suec., quod per errorem ortum est. Nec magis dubi- tandum, quin planta suecica fuerit a cana- densi diversa, quum loco ipso, in Fl. Suec. indicato, nunc etiam temporis Malazis mono- phyllos sola vigeat, cujus specimen diphyllum, Linnao »ante viginti annos ostensum», fons certo fuit erraüi, ex quo speciem illam Ame- rice propriam inter suecicas plantas rece- perit. Praesens vero specimen, quod, teste nomine adscripto Kalmii, in Canada est le- clum, ad veram Lipar lilüfoliam pertinere videtur, qualem ex Virginia eam possideo, floribus pracipueque '!abello, omnium no- strarum Malaxidearum multo majoribus, ita ut ab omnibus speciebus scandinavicis longe distet,

(9) Loeselii 8 (m. propr. eque ac in pagina al- Lera:) Scapus superne 3-queter, sepius 3-[lorus, non ultra octiflorus. | Bractea | ovata. — Nectarü labium magnum planum subreflezum integrum.

Habitat ad Norvidsjón prope Teniplum Birck-

146

linge Uplandie, ad margines turforum in palu- dibus. (Sm. denique adscripsit:) Malawis Sw. 7. Haec omnino est Sturm:a Loeselii Auct. re- cent., non quidem, testante loco, supra citato, adscripto, ad Hillebola, qui solus locus in Fl. Suec. indicatur, lecta, sed alio Uplandiee etiam loco, qui eo majoris videtur esse mo- menti et eo dignior, ut eum perscrutentur Botaniei, quod ex priore loco post Linneum nemo viderit Sturmiam, complures vero Ma- lax. paludosam veportaverint, dum ex loco hocce heic asservetur ipsa St. Loeselu optima; cujus igitur novum locum, certissimum ut spero, in Suecia media primum, in lucem vocare atque Dotanicis nostri evi Upsalien- sibus, ut confirment, commendare gaudeo.

(10) O. Loeseli (m. propr. eque ac prope spe- cimen:) Hall. all. (vocab. sequens legere haud

potui) Schreb.

Eadem est ac antecedens.

(11) paludosa 9 (m. propr.; Sm. addidit:) Ma-

laxis Sw.

Ex omni parte est Mal. paludosa Sw. et Auct.; quamobrem, atque quum Ophr. Loeseli quo- que cum scriptis Linnzgi et opinione BRecen- tiorum omnino congruat, . maxime videtur mirum, JM. paludosam ex Hillebola Uplandiz, ut tamen putandum est, fuisse in Fl. Suec. ed. 2 cum .Loeselii commutatam, -et vix alio modo explicari hoc potest, nisi ita, ut spe- cimina ex loco illo numquam tüerilit a Lin-- nao visa, sed a Loeflingio solo, qui locum indicaverit, alque hic igitur erroris, si quis, auctor fueril.

147 1057. SERAPIAS.

(1) Helleborine latifolia 4 (m. propr.; Smithius adscripsit:) palustris J.E.S. — Epipactis Sw. 2. Omnino est Epipactis palustris Auct., nec, id quod ex synonymis et nomine crederes, F. latifolia, quam primitus forsan ab hac Lin- naus non distinxit.

(2) Helleborine (m. propr, aque ac prope spe- cimen:) alba. (Plagula est priori affixa). Antecedenle quidem atque forma ideo E. palustris vulgari major, sed labello rotundato obtuso lacinias perigonii equaute, ovario pu- bescente, foliis ovato-lanceolatis, ex speciebus omnibus ad palustrem hsc quoque potissi- mum pertinet. Utramque (banc et priorem) vix dubie Linnaus sub sua S. Helleborine a Fl. Suec. ed. 2 intellexit. (3) rubra 4 | longifolia (m. propr.; sed nomen rubra est a Smithio deletum, qui adscripsit:)

Xiphophyllum | Suppl. — ensifolia. — | Epipactis Sw. 5.

Omnino est Cephalanthera | ensifolia | Auctt. ; bracteis ovario glabro multo brevioribus, la- bello brevi, obtuso, et ceteris a sequente diversa.

(4) rubra longifolia (m. propr, zque ac prope specimen nomen loci:) jene. (Smithius ad- didit:) rubra. — Epipactis Sw. 6.

Ut Smithius observavit, vera est Cepha- lanthera rubra Auctt.; specimen vero, indicante loco adjecto, non scandinavicum est.

148 MONOECIA 1095. SPARGANIUM.

(1) erectum (m. propr.; atque in diversa charte parte, mann aliena, forte inventoris:) Spar- ganium foliis assurgentibus triangularibus. Flor. Lap. 345. N:o 50.

Hoc omnibus characteribus atque toto ha- bitu est Sparg. simplex Huds. et Auct., cujus a speciminibus suecicis allatis prorsus nihilo differl, nisi caule foliisque nonnihil angusti- oribus. Nihil vero adscriptum est, quod si- gnificet, utrum pro a, an 8 Fl. Suec. et Sp. pl. Linnaeus id habuerit.

(2) natans 2 (m. propr., post quod Smithius ad- didit: verum. (Preterea manu eadem ac in priore adscriptum est:) Sparganium foliis com- planatis, natantibus, spicis paucissimis. Hall. Stirp. Helv 260. N:o 54.

Est forma vulgaris pumila (2-uncialis) Sp. minimi Bauh. et Fr. Bot. Not. 1849, quod, ut edocuit Cel. Friesius l. c, ab auctoribus botanicis Europe medie et australis semper pro vero Sp. natante perperam habitum est; atque, jam avo Linnaeano a multis confu- sum, Linueum demum ipsum induxit, ut a sententia sua prima (in Fl. Lapp.) discederet et hanc formam (v. c. in Fl. Suec. ed. 2) natant; subjuugeret. Ex hoc tantum expli- cari videtur, Linneum huic specimini ipsum adscripsisse nomen natans, quamvis a natante Fl. Lapp, primo et vero, quale in Scandi- navia fere sola totius Europa obvium est, valde differat. Ex his etiani patet, speci- men hocce tempore demum posteriore fuisse in herb. insertum.

149

(3) 345* (m. propr, pro nomine, adscriptum, evidenter Sp. natans Fl. Lapp. respicit; in pagina autem altera Linneus etiam ipse hoc addidit synonymon Sp. nat. 8 seu minimi Fl. Suec. ed. 27) Sparg. non ramosum minus Dill. giss. 130, app. 6, (post quod Smithius addi- dit: ? (qui quoque infra specimen adnota- vit:) simplex, viz natans — specimen described in Flo. Lapp.

Ut Smithius observavit, hoc sane videtur sub natante Flo. Lapp. descriptum, cum quo optime congruit; atque praeterea omnino est forma illa scandinavica, Smithio Botanicis- que ejus temporis exteris vix cognita, vel cerle pro vero natante nou aguita, quani Cel. Fr. l supra e. solam esse ad Sp. natans Linn. referendam monuit, cujusque formam con- Lracliorem e Vogesis sub nomine affine quasi novam speciem Germani recentius descri- pserunt.

Quod Smithius hoc potius simplex, quam natans esse voluit, opinioni ejus presumte de Sp. natante adscribendum est, quod in forma antecedente quasivit. Quod autem Linnaeus syuonymon Dillenianum huc citavit, aliter me non posse explicare fateor, nisi ita, ut tempore. posteriore, quum notio ejus his de formis vagari coepissel, esse factum haben- dum sit.

1100. CanEx. (2) capitata (m. propr. aque ac prope specimen locus:) Lappo. Hac, qua post demum editam Fl. Suec. ed. 2 delecta et in Sp. Pl. ed. 2 descripta est, unde Smithius eam in Fl. Lapp. ed. 2

150

sub n. 3395 inseruit, exacle eadem est ac C. capitata. Auct, recent.

(3) pulicaris 2 (m. propr. eque ac infra nu- merus:) 143 (qui, quo spectet, nescio). Fructibus remotis reflexis, brevibus, late - lanceolatis, enerviis, stigmatibus duobus at- que tota facie est C. pulicaris Auct. recent., a sequente longe diversa.

(4) pulicaris 2 (m. propr.; atque a Smithio:) pauciflora. Lightf. Leucoglochin Supp.

Omnino est, ut monuit Smithius, C. pau- ciflora Lightf. et Auct.; quod quum priori etiam sit affixa eodemque nomine a Linnaeo ad- scripto praedita, clare indicat, id quod jam- diu inter Bolanicos convenit, has duas spe- cies fuisse apud Linnaeum pro una habitas, et nomen neutri soli tributum.

(7) (Sine nomine manu Linnzi adscripto, sed haec modo in pagina postica :) spica com pressa disticha in paludibus suecie. — (Smithius prope specimen scripsit:) seems Schoenus compressus & Carex uliginosa Fl. Suec. — ex descriptione in Flo. Suec. videtur vera C. uliqinosa. est etiam Schoenus compressus. D. Afzelius. — disticha? Huds. no! —

Ut jam Smithius dictis supra citatis obser- vavit, hac merito habenda est tam Schoenus compressus Spec. Pl. quam Carex uliginosa l. c. et Fl. Suec, qunm descriptioni utriusque re- spondeat, atque verba, que pauca adseripsit Linnaeus, ex synonymo illius in Spec. Pl. sint sumta, addito loco hujus, in eod. op. indicato; quae tamen, nomine nullo expressis

verbis adscripto, per se non satis habereut vis ad opinionem confirmandam Halleri, a

151

Linuzo dpso in Manut. If. p. 321. memora- tam, aliorumque fere omnium his de plantis habendis synonymis, nisi accederet, quod in plagula num. (9), cui sequentium soli Lin- neus ipse nomeu uliginose inscripsit, C. chor- dorhiza asservetur, que cum descriptione in Fl. Suec. minime convenit, eoque per erro- rem sub hoc nomine inserta atque nullius momenti ad veram uliginosam investigandam habenda est. Potissimum igitur auctoritatem Smithii et Afzelii sequens, quorum uterque in planta presente Schoenum compressum Lin- neanum, ille vero etiam Car. uliginosam agno- vit, id quod insuper indicant Fl. Lapp. ed. Smithiana n. 323 et Engl. Bot. n. 791, hoc loco facile eredo permutationem speciminum uominisve factam esse, ita ut nomen uligi- nosa plante presenti proprie esset Iuscri- bendum, qus sola (juxta specimen plagulae proxime sequentis) totius herbarii in. descri- ptionem quadret, specimen autem C. chordo- rhize (in plagula nona) Linnai tempore, ut videtar, nondum distincte atque a descri- ptione abhorrentis, quasi comparationis tan- tum caussa aífixam haberetur *). (8) Caricis (manu, nescio an Linnaei; anteaque a Smithio:) Scirpus. Quomodo nomen citatum hoc loco adhi- beri potuerit, quum, quantum equidem scio,

* Hanc amplecti liceat occasionem errati corrigendi, quod sub num. 68 s. Genere Schoeno commisi, dicendo »nulla specimina Schoeni compressi Linneani usquam in herb. asservari» quod inde ortum est, ut presentium speci- minum, nomine autographo destitutorum, vix habita ra- tione, nulla hujus speciei sub €. uliginosa, ubi quaesivi, invenirem.

152 Retzius eo primus usus sit, explicare haud possum, nisi manu aliena, Linneei simillima, scriptum habeatur. Planta et hujus plagulee et duarum aliarum aflixarum, quibus Lin- naeus nihil iuscripsit, exacte eadem est ac antecedens. " (9) uliginosa 5 (m. propr.; Smithius vero ad- scripsit:) chordorhiza Suppl. — Sp. PL? sed non Fl. Suec. j Hac, ut jam supra indicavi, desceriptioni C. uliginose vepugnat; eadem optima est C. chordorhiza Auct. (Ceterum vide num. 7).

(10) (Sine nomine specifico; manu Liunzi tan- tum numerus: 5 (atque nomen suecicum:) Blástarren (quod tamen in Fl Suec. minime huc pertinet, sed ad C. acutam; plagula est priori affixa).

Tam a descriptione w/iginose (ubi nume- rus spectat) quam a priore valde differt; atque ob spicam oblongam, spiculas superne masculas, fructus squarrosos, ovatos, plano- convexos, enervios, rostrum serrulatum alias- que omnes notas est C. muricata, a specimine meo hujus speciei allato, nisi culmo humi- liore folisque brevioribus, vix discernenda.

(11) leporina 6 (m. propr. zque ac supra nu- merus:) 322 (cui Smithius apposuit:) Fl. Lapp. (ubi evidenter spectat; idem quoque post nomen addidit:) vera (atque alio loco:) vera leporina (syuouymon denique etiam afferens:) C. lagopina. Wahlenb. 229.

Specimen hocce eo magis, quod Linnzus id ipse ad leporinam Fl. Lapp. retulerit, opi- nionem potius Kochii (in Syn. p. 869), quam Wahlenbergii de hac specie confirmat; spi-

153

culis enim tribus, late ovalibus, confertis, sum- ma modo inferne mascula, ceteris totis femi- neis, fructibus laevibus, exalatis, in rostrum inteerum acuminatis, gluma obtusa longiori- bus, totoque habitu est C. lagopina Wahlenb., cum diagnosi in Fl. Lapp. multo melius, quam in Fl. Suec. conveniens. Verum quidem est, hanc una cum sequente sub lepor. Fl. Suec. intelligi posse, sola autem est, quae in lepor.

Fl. Lapp. quadrat. (12) Leporina (m. propr, postque a Smithio:)

Fl. An. non Lin. (Inventor etiam, quisquis fuit, in diversa chartz parte adnotavit:) 39 Gr. Cyperoides. H. 2. R. Syn. 422. — 2.

Est C. leporina Auct., a priore longe diversa, et verisimile forma ea, quam sub /eporina in Fl. Suec. potisimum intellectam | Linuzus voluit.

(13) vulpina 7 (m. propr.). Specimen quidem junius est, sed ex forma et struclura spica, culmo elongato, ex majore

parle nudo, acutissimo, nullum relinquitur dubium, quin vera sit C. vulpia Auct.

(14) Carex spicis teretibus, acutis, alternis, se con- tingentibus. — Hall. Stirp. Helv. p. 244. (manu mihi ignota, verisimile ejus, qui collegit; Smi- thius nomen adscripsit:) disticha Huds. (atque locam quendam britannicum, ubi eadem, ut videtur, species inventa est; Linnaeus ipse ni- hil iuscripsit, sed plagulam priori affixit).

E speciminibus hujus plagula unum certe, et maximum quidem, ad C. disticham perti- nel; cetera autem, minora et immatlura, paullo

diversa videntur, quare in medio relinquam

154

necesse est, utrum ad eandem speciem, an ad aliam referenda sint. (15) muricata 8 (m. propr.; Smithius addidit:) Spicata Huds. M. P. & DG. | Omnino est C. muricata Auct., a specimine, sub num. (10) asservato, nihilo diversa, nisi spicula infima a proxima paullo remotiore.

(16) (Sine nomine manu Linnaei adscripto; Sini- thii vero:) muricata Huds. (quod tamen nomen rursus deletum est),

Est C. stellulata Auct. a Liunaso, ut vide- tur, cum antecedente comparata, quz quidem ejus sensu ambas has formas complexa esse videtur.

(17) loliacea 9 (m. propr). Hzc vera est C. loliacea Auct.

(18) (Sine nomine adscripto; sed plagula est priori affixa; manu Linnai adscriptus est lo- cus tantum:) Lapp. (atque nomen collectoris:) Sol(auder).

Una atque eadem est ac antecedens, cujus de cetero nullum. specimen sub alio nomine in herbario asservatur.

(19) (Manu Linnaei nomen nullum est adscri- ptum, sed numerus modo loliacee:) 9. (Smi- thius autem apposuit:) canescens Norfolk. di- vulsa Gooden. & Fl. Brit.

Omnino est C. divulse Good. et Auct. recent. forma spiculis omnibus conformibus, sessili- bus, simplicibus, figurae primarie n. 570 apud Reich. simillima.

(20) canescens 11 (m. propr.; Smithius post no- men addidit:) ? (atque:) non H(erb.) Leche nec HB (Herb. Banksi; manu denique ejus qui

155

misit:) Carex spiculis subrotundis in summo culmo se contingentibus, brevissime pediculatis. — N:o 6.

Tam ob totum habitum, quam ob notas fere omnes, v. c. spicam terminalem basi ma- sculam, laterales duas totas femineas, infimam breviter pedunculatam, stigmata tria, glumas cuspidatas, fructus nervosos, dense punctatos, brevissime rostratos, hanc ad Caricem Buz- baumii Wahlenb. et Auct. recent. potissimum re- ferendam puto; quamvis per negligentiam in specimine preparando spica summa lateralis sit parti terminalis inferiori masculze adpressa, ita ut fere unam videantur constituere, atque flores masculi ratioque spicarum, nisi caveas, oculum facile fugiant, id quod Smithio aliis- que accidisse videtur, qui prassens specimen dubium, sequens autem certissimum habue- runt, licet nihilo sane inter se differant. Du- bium igitur Wahlenbergii in Fl. Lapp. p. 233 aliorumque, anne hoc loco C. Gebhardi pro vera canescente asservetur, omnino tollitur. Difficilius autem, precipue quum disserlatio- nem ejus hac de re videre mihi non licue- rit, est dijudicatu, an Cel. Dr Boott ad veri- tatem propius accesserit, qui, ut indicat Ba- bington (in Man. of Brit. Bot. ed. 2, p. 360), ex aucloritate hujus speciminis monuit, C. Buabaumii Auct. pro vera Linnaeana canescente esse habendam. Tali tamen sententize opera Linuzi omnia repugnant, quibus, quum hac de specie minime dubia sint, major certo auctorilas tribuenda est, quam soli herbario, ante quod cognitum nemini unquam in men- tem venit, Caricem Buxbaumii pre aliis posse sub canescente Lin. intelligi.

156

(21) (Manu Linnei nomen nullum adscriptum est, sed locus tantum:) Lapp. (atque:) S (So- lander; Smithius hoc loco addidit:) canescens vera J.E.S. Ae

Omnino est C. Buxbaumi; sed, quum no- mine careal autographo, etiam minoris ac an- Lecedens videtur momenti esse ad opinionem, a plerisque jam conceptam, de vera C. canesc. mutlandam.

(22) brizoides (m. propr. pro nomine primum adscriplo, deiude deleto:) loliacea—10. (Prope specimen eliam locus idem additus est ac in priore:) Lapp. S. (Smithius adscripsit:) cane- scens Herb. Leche J.E.S & Herb. Lightf:t Dr. G. —- brizoides Fl. An: J.E.S. — curta Good.

Hac sola totius herbarii est vera et optima C. canescens Auct. scand.

(94) brizoides 10 (m. propr.; posteaque a Sinithio:) vera? JES. — elongata J.E.S. — cum planta Scheuchzeri convenit. Dr Siler.

Hac contra, quam verisimile propter nu- merum additum Smithius potius pro vera ha- buit, notis omnibus et habitu est C. elongata Auct. scand.

25) paniculata (m. propr.).

Omnino est C. panicul. Auct. recent.; nunc temporis in Suecia quoque pluribus locis de- tecla, etsi Linneano aevo in australiori tantum Europa lecta, unde, loco nullo adscripto, hoc eliam specimen certissime missum est.

(26 et 27) (Sine nomine).

Ambo ha plagule, priori affixe, exacte eandem continent speciem.

(30)

157 (30) montana 15 (m. propr.).

Nisi notissimum haberem atque mihi per- suasissimum, herbarium Linnaei tam tempore Smithii, quam poslea semper summa fuisse religione couser vatum, facile sane hoc loco cre- Heter; eos (Smith. et Gooden.), qui specimen hujus nominis in herb. ad piluliferam, nec ad montanam veram pertinere docuerint, vix pre- sens specimen ante oculos vel in mente ha- buisse, sed aliud potius, nunc temporis defi- ciens. Ex hac enim planta ne minima qui- dem caussa afferri potest, cur a forma C. mon- (ance solita distinguatur aliorsumve referatur. Eadem enim quum ob notas ceteras omnes, tum ob eas ipsas, que oplimam a C. piluli- fera preebent. differentiam, c. v. spiculas fe- mineas subduas, bracteas basi dilatata ample- xicaules, membranaceas vel apice tantum foli- aceas, fructus oblongo-obovatos, subhirtos, glu- mas nunc obtusas erosas, nunc mucronatas, superantes, optima est C. montana Auct. recent., specimini allato, in nemoribus prope Upsa- liam lecto, simillima.

(31) globulifera 16 (m. propr.; post quod Smi- thius, quasi corrigendi caussa :) globularis J.E.S. (mauu denique ignota in alia charte parte adnotata sunt:) No 32. Cyperoides spicis semi- nalibus sessilibus, distantibus subrotundis, summa marem contingente. Cyperoides montanum humile angustifolium, culmo veluti [olioso, spicis obsesso.

Scheuchz. Agr. 407, t. X, [. 4.

Omnino est C. globularis Auct. scand. omn.

(32) (Manu Linnzi nomen nullum adscriptum est; infra autem numerus: 160 (supraque :)

158 336 (qui ad Fl. Lapp. delegat, ubi sub eodem

numero memoratur species, in ceteris Linnaei scriptis globularis dicia; Smithius etiam prope hunc numerum addidit:) Flora Lapp. (alioque loco:) globularis vera J.E.S

Eadem videlur esse ac antecedens, junius vero est specimen.

(23) filiformis (m. propr. facta emendatio pro primum adscriptis:) angustifolia (et) elongata. (Smithius adnotavit:) rara. — angustifolia conf. Faun. Suec. 958 Mss. — Lasiocarpos of Ehrhart. tomentosa Lightf. herb.

Cum C. filiformi Auct. ceteris omnibus t convenit, sed una modo spica mascula huic adest. Dictum Smithii in Fl. Lapp. ed. 2, p. 267 sub num. 336", (quam speciem huc re- fert), Solandrum, testante herb. Linn., C. filiformem in Lapponia legisse, ex praesente specimine nullo modo confir matur, cui nullus appositus est locus.

(34) distans (m. propr.; post quod manu Sm.:) H. Jacq. J.E.S. (In diversa chartze parte, manu ejus qui collegit:) Cyperoides vol. 3 pag. 77 n:o Ó (infraque manu Linnzi iterum:) C. di- stans (atque Smithii:) Seguier.

Duo specimina omnino sunt C. distans Auct ; terum autem. longe ab hac differt, neque cum ulla specie scandinavica bene convenit.

(35) pilulifera. (m. propr. aeque ac prope speci- men:) Lapp. S. (Smithius prope nomen adno- taviL:) non est.

Hac manifeste est casu aliquo, vel compa- rationis modo caussa, sub nomine cilalo re- cepta, utpote quz ab omni pilulifera, non mi- nus Spec. Pl. quam | Auct. recent., spica termi-

159

nali androgyna, basi tantum. mascula, differt, et ab hac (pilulif. Recent.) insuper fructibus glabris. Ceterum ob spicas tres congestas, subsessiles, rotundalas, terminalem androgy- nam basi masculam, laterales lemineas, fru- ctus ovales :ostratos, punctalos, margine sca- bros, glumas atratas, acutas, ad C. Vahlii Auct. maxime accedit, vel etiam, licet habitus sit paullo diversus, pertinet.

(36) (Sine nomine; manu Linnaei numerus tan- tum) 30 (qui quo spectet, non patel; alque in pagina postica:) Osbeck e Wgotlua.

Est C. filiformis Auct., cujus post hoc spe- cimen nullum aliud in herb. asservatur.

(37) atrata 20 (m. propr. eque ac locus:) Lapp. (Smithius post. nomen adnota vit:) non vera. (atque nomen :) ustulata.

Praclare est C. ustulata Wahlenb.

(38) (Nomen nullum manu Linnaei adscriptum est, sed locus modo:) Lapp. S. (posteaque manu aliena:) mon atrata (Smithius denique obser- vavil:) potius. pulla.

Et habitu et notis omnibus est C. sazatilis L. et Auct. scand. recent, quie C. pulla Good.

(39) (Sine nomine et inscriptis omnibus).

Una alque eadem est ac antecedens.

His exceptis nullum in herbario invenies vestigium C. atrate, cujus igitur nullum ve- rum adest specimen; quamobrem, et his jam allatis insuper in descriptionem ejusdem mi- nime quadrantibus, potissimum | videtur pu- tandum esse, memoriam faciei hujus speciei Linneum, quum specimina ex Lapponia re- portata in herbario esset inserturus vel nomi-

160

naturus, defecisse, indeque hane confusionem ortam esse.

(40) sazatilis 19 (m. propr; atque a Sm.:) sic videtur. |

Hac quoque vera esl C. saxatilis sensu Auct. scandin. (excl. Wahlenb), qui primi hanc speciem Linuzeanam in C. pulla Good. agno- verunt.

(41) (Sine nomine; sed plagula est priori affixa; manu Linna&i locus tantum additus est:) Lapp. S.

Notis omnibus, c. v. spica terminali oblonga mascula, femineis sessilibus, erectis, cylindri- cis, bracteis foliaceis, evaginatis, fructibus in- flatis breviter rostratis, gluma obtusa longio- ribus, stigmatibus tribus, foliis convolutis, opti- ma est C. rotundata Wahlenb., qua igitur. Lin- nao haud ignota videlur fuisse, sed ob cha- racleres, plerosque cum descriptione Linnaana convenientes, habitumque fere similem, a sa- aatili distincta non habita.

(43) capillaris 22 (m. propr. xeque ac prope spe- cimen:) 57.

Omnino est C. capillaris sensu. Recentiorum.

(44) (Sine nomine specif.; sed plagula est priori affixa, supraque instructa numero:) 326 (ca- pill. in Fl. Lapp. spectante, cujus quoque sy- nonymon cum aliis est in pagina postica manu Linnai adscriptum, nempe:) Cyperoides par- vum, spicis pendulis. Fl. Upl. — Gramen cype- roides polystachiyon flavicans, spicis brevibus prope summitatem caulis Raj. His. Pluk. Part. 4, t. XXXIV fig. 5 etc.

Planta non tantum in hac plagula, sed in alia etiam huic adnexa nomineque omni

161

carente, eadem C. capill. est ac antecedens

(num. 43). (49) cespitosa 27 (m. propr.).

Specimina heic asservata admodum sunt manca, foliis parteque omni inferiori destituta; quantum ex spicis tamen videri licet, potius ad C. vulgarem Fr. pertinent, a qua veram cespitosam Linn, a plerisque cum illa diu confusam, valde differre Cel. Friesius in Mant. liL tam praclare edocuit. Putandum igitur hoc loco, quum nihil sane ad argumenta hu- jus refellenda afferri possit, specimina hzcce parvi esse momenti, utpote qua minime fue- runt ea, ex quibus descriptio C. cespitosc sit sumta, sed longe demum post editam primam Floram Suec. sunt in herb. inserta, postquam jam editio prima libri Spec. Pl. apparuit, ad quam numerus nomini adscriptus delegat. Tanto igitur temporis spatio preterlapso ab hac specie primum descripta, haud. mirum fuit, si Linnaeus ipse specimina, obiter inspe- cta haud dissimilia, huc retulerit.

(50) (Sine nomine autographo; m. Linnzi nu- merus tantum adest:) 28 (C. acutam S pec. Pl. ed. 4 spectans; Smithius prope alia specimi- num adscripsit:) cespitosa certe. D. Afzelius, (prope aliud:) canescens G. (et prope unum de- nique:) recurva G.

Sex specimina adsunt, nec omnia ejusdem sunt speciel, sed casu forsan commixta; quat- tuor enim prima modo inter se similia sunt, eaque omnino ad C. vulgarem Fr. pertinent, quam etiam Cel. Friesius 1. supra c. bene monuit solam esse intelligendam sub C. acuta a nigra Sp. PL, quo numerus manu Linnzi

162

heic adscriptus hzc specimina delegat; hisce Smithius, aucloritatem | Afzelit sequens, inscri- psit nomen cespitose. Ex reliquis specimini- bus alterum, cui Sm. inscripsit canescens, for- ma videtur pumila Caricis Buzbaumii, alterum autem, cui nomen "7ecurve idem tribuit, sum- mam modo culmi partem constiluit, ex qua, quantum videri licet, ad C. glaucam Auct. per- tinere potissimum credo. (51) acuta 28 (m. propr.)

Quamvis littera 8 huic non adscripta, vix dubitandum est, quin sub his ipsis specimini- bus Linneus C. acutam p ruffam Sp. Pl. re- vera intellexerit, quum et a priore omnino differant, que potissimum acuta a l. c. est, et ipsa in descriptionem acute B optime qua- drent. Omnia enim spicis Lerminalibus ma- sculis compluribus, lateralibus femineis, qua- rum summa apice mascula, gaudent; quibus quoque omnibus, atque MAUS Wc cul- mum superantibus, stigmatibus duobus, glu- mis lanceolatis acutis fructu longioribus, fru- clibus nervosis (lam immaluri sunt, ut de forma haud bene judicari possit), magnitudine habituque totius plantze, eadem optimam con- stituunt. C. prolixam Fr., cujus specimina, com- parationis caussa allata, hisce ad unguem re- spondent, et in qua specie ssepius quoque in- venis summam spicam femineam, ul in pra- senle, androgynam variantem.

His igitur etiam. senleutia. Ill. Friesii in Mant. III proposita omnino confirmatur, C. acutam 8 ru[[am Sp. Pl. (qua a Fl. Suec.) esse iu acuta. Auct. recent. queerendam, etiamsi spe- cies huic maxime aflines »obiter inspecta, pro hac preetervideri» facile potuerint. Inter vero

163

tales vix quidem ulla acute Auct. aflinior est,

quam proliza, quare ne minime quidem mi- randum est, Linnzum pro forma vulgatiore hanc ad suam 8 ruffam retulisse, a qua ille eam certo non distincturus fuisset.

Huic plagula alia affixa est, specimen con- tineus, haud. nominatum, ex Oriente reporta- tum, quod Smithio »nondum descripta species» visum est, neque ad ullam, quantum scio, scandinavicam speciem referendum; quare, ut hoc loco ultra memoretur, haud opus est.

(92) vesicaria 29 (m. propr.).

Omnino est C. vesicaria. Auct.; nihil autem est, quod indicet, utrum pro vesic. a, an f Sp. PL. Linnaeus hanc ipse habuerit.

33) (Sine nomine manu Lionzi, sed numeri:) 7 (et) $6 (qui operum Ejus nullum spectare videntur; plagula est priori affixa; Smithius adseripsit:) inflata Huds. M. Wood—4.

Nihilo a priore differt, nisi quod maturius sit specimen.

In sequente plagula specimen asservatur C. in- curve Lightf. (quod. nomen Smithius quoque adscripsit, quam igitur speciem. Linnuzus vi- dit, licet non denominavit; locum tamen ipse adseripsit: Island.

Ex speciebus Linneanis hujus Generis dubiis C. pedata, ut jam in sua editione Flore Lapp. Smiihius observavit, in herbario prorsus deest.

1107. LiTORELLA. (1) Litorella. Berg. (m. propr.; sine nom. spec.). Oinnino est. Lit lacustris Auct. (2) uniflora 14 (m. propr.) Eadem est ac prior. Ut nomen et nume- rus indicant, olim inter Plantagines in herb.

164

locum tenuit; unde, identitate cum Litorella postea perspecta, huc remota est.

Hisce igitur ultra confirmantur ea, qua lam ex descriptione et synonymis Pl. uniflorc, quam ex verbis Linnzi ipsius expressis in Mant. altera, inter DBotanicos omnes hac de planta jamdudum convenerunt.

1109. Brrura.

(1) alba J.E.S. (m. Smithii; Linnzi tantum nu- merus:) 4. Folia in hac plagula asservantur, qua, cum speciebus recentius. determinatis comparata, B. glutinose Wallr. et Fr., nec B. verrucosc, ue JB. alba vulgo, sunt; dd quod cum opi- nione Cel. Friesi, pluribus jam locis enun- Uata, congruit, B. glutinosam fuisse arborem, ad quam Eb descriptionem suae B. albe confecerit. (2) (Sine nomine; priori affixa; m. propr. littera tantum:) B. Amenta tantum florentia adsunt ejusdem, ut videtur, speciei.

DIOECIA. 1158. Sauix.

(1) hermaphrodita 1 (manu propr. seque ac in pagina altera:) hermaphrodita et pentandra är ett (quorum verba duo ultima suecica Smi- thius his verbis latine reddidit:) eadem est.

Observationem Linnzi citatam, hoc tantum loco, quantum equidem scio, ab ipso litteris commissam, specimina et praesentis plagule

165

el duarum proxime sequentium quam optime confirmant; excepla enim ralione lantum sexuum, celeris prorsus omuibus inter se tam similia sunt, ut nemo fere dubitaret, quin ex eadem arbore lecta sint. lusuper presentis plagulee specimen, quod, quantum ex adnota- tionibus quidem citatis concludendum, eodem jure ac sequens pro vera hermaphrod. haberi potest, amenta floresque tota feminea tantum exhibet, ideoque ne charactere quidem, in oper. Linn. fere solo essentiali habito, a forma S. pentandre vulgatissima differt.

(2) hermaphroditica 4 (m. propr. atque iterum in pagina altera:) Salix hermaphrodita.

Amenta quidem omnia et tota in hoc spe- cim. androgyna sunt, ternis staminum in pi- stilla mutatis, binis modo formam suam re- Hinentibus, sed quod ad cetera omnia, ut jam indicavi, et antecedenti et sequenti simillimum est. Quamobrem, idque eo magis quod au- clor speciei ipse eam malam aguoverit, opti- ma et sola quidem recta habenda est opinio Wahlenbergii, in quam jam plerique Auctores discesserunt, nempe S. hermaphroditicam for- mam tantum monstrosam S. pentandree esse.

(3) pentandra 5 (m. propr.; atque manu colle- ctoris, in diversa chartze parte:) Salix pentan- dra Flor. Lap. 370. Mas et [emina. — Gmel.

n. 7 (infra quod manu Linnzi repetitum est:) Pentandra. :

Hoc solum inter specimina, qua sub hoc nomine in herb. asservantur, ad formam S. pentandre | Auct. communem pertinet; eadem-

que prae celeris a Linnco pro vera agnita videLur.

166

(4) Salix pentandra (m. propr, Smithii autem additam est:) ? (In alia denique chartae parte, manu eadem ac apud priorem invenimus:). Saliz pentandra Flor. Lap. 570. — Foliis subtus cinereis.

Planta tantum feminea adest, qua notis omnibus a prioribus diversa atque certissime S. amygdalina L. et Auct. recent. est.

(9) pentandra (m. Linnci fil.; posteaque a Smi- thio additum:) 8 (atque alio loco:) species nova, tinctoria. — Meyeriana. Willd:w Prof. Mertens.

Vix a pentandra vera specie distincta, sed tamen capsulis pedicellatis, foliis nitidis, rigi- .dioribus paullo diversa videtur, et quidem cum pent.” tetrandra Fr. Mant. I, p. 41, que ex synonymis Meyeriana Willd., potissimum convenit, etsi, femina modo in herb. asservata, de numero stamioum nihil judicari potest. An eadem ad pentandram Q Fl. Suec. merito referatur, nescio; presens certe, quam Smi- thius eo retulit, foliis tam longe, quam in comruni pentandra petiolatis, nonnihil recedit.

(6) pentandra 3 (m. Linn. fil.; atque Sinithii:) g. Femina etiam est forme exacte ejusdem ac prior; quz igitur omnia de ea dicta sunt, de hac quoque WC (7) phylicifolia (m. propr.).

Hoc specimen procul dubio Smithius in mente habuit, quum primus S. phylicifoliam et nigricantem. distinguens, illam ex herbario Linn. doceret veram esse phylicifol. a Linn. Fl. Suec. 2, qua Fl. Lapp. n. 351, hanc au- tem phylicif. 8 Fl. Suee, qua Fl. Lapp. n. 350. Nullum enim aliud specimen in her- bario adest, quod lanto Jure ac presens ad

167

phylicifoliam L., qualem a Smithio stabilitam, el jam ab Auct. scandin. (excluso. Wahlenb.) omnibus, nec non a Kochio in Syn. ed. 2 agnitam, referri potest, eliamsi non in statu optimo appareat, sola folia offerens. Hac au- tem cum phylicifolia nostrate optime ccn veniunt.

(8) phylicifolia 8 (manu Smithii; Linnzus nu- merum modo inscripsit:) 4. . Heic etiam folia tantum asservantur; quae vero magna, oblongo-ovata in descriptionem sub n. 350. Fl. Lapp. optime quadrant, sum- moque jure a Smithio ad phylieif. 8. Linn. re- lata videntur. Eadem etiam omnino ad S. nigricantem. Auct. scand. recent. v. c. Lest., Hartm. Fries. pertinent.

(9 et 10) In plagulis hisce, quarum uni nullum nomen, alteri nomen »phylicifolia 4» manu Linn. fil. adscriptum, specimina asservantur feminea, qua? ob folia stipulasque prorsus ea- dem sunt ac antecedens (num. 8), atque etiam capsulis longe pedicellatis, villosis ad formam S. nigricantis. pertinent, que S. nigricans Sm. primaria sec. Friesium in Mant. 1, p. 23 et 52.

(11) vitellina 5 (m. propr.; post quod Smithius addidit:) ? (atque prope specimen femin.:) alba ?

Et mas et femina adsunt, ambo praeclare ejusdem speciei; ob autem folia angusta, lan- ceolata, sericea, aut specimina hzcce (id quod ex definitione Linnzana rectissimum videtur) a vera S. vitellina Spec. Pl. diversissima ha- benda sunt, aut hic ipsa (ut monuerunt Ko- chius in Syn. ed. 2, p. 741 ceterique Aucto- res germanicl) ad S. albam referenda est, nec ad S. fragilem. | Ramulos enim hoc loco asser-

168 ;

valos ne colore quidem possum a S. alba com- muni discernere.

(12) Salix hastata 7 (m. propr. eque ac locus:) Il.

Ramulus tàntum sterilis heic asservatur; qui tamen ob folia tenuia, ovalia, subrotun- data, serrulata, glabra, venosa, subtus pallida, stipulas permagnas semicordatas, serratas po- Lissimum est S, hastata L. et Auct, forma nempe ad eam, que e subreticulata Hartm. Scand. Fl. ed. 5, maxime accedens.

(13) (Sine nomine).

Heic amenta quoque feminea adsunt, que cum S. hastata Auct. omnino conveniunt; folia aulem, ac in priore, paullo minora et rigi- diora, ceterum simillima sunt. ^

(14) hastata (m. propr. seque ac prope ramulum sterilem nomen, ut videtur:) aurita (2).

Ab antecedente nihilo, nisi ramulis pube- scentibus, discrepans, hec quoque ad S. ha- statam merito refertur.

Mirum sane est, quod nulli horum speci- minum Smithius nomeu, quod form: ejus- dem speciei ipse imposuit, malifolie adscri- pserit, nec affinitatem. quidem indicaverit.

(15) hastata 7 (m. propr.; Smithius autem ad- scripsit:) triandra?

Hzc foliis angustissimis, lineari-lanceolatis, aculis, dense et argute, sed inaequaliter ser- ratis, glabris, subtus glaucis, stipulis parvis, semicordatis, a prioribus longe diversa, et, quantum ex sterili judicari potest, forma est

.. Salicis am ygdalina Auct. angustifolia. (16) (Sine nomine; sed, ut dnd plantas lap-

ponicas, aliorum quidem Generum rarius,

169

presentis autem sepius, Linnaeus prope mar- einem plagulae superiorem, numerum, quem in Fl Lapp. habent, adnotare soluit *), sic hoc etiam. loco numerum Floram Lappon. spectantem adnotavit :) 349 (atque prope spe- cimen:) 18 (qui, quo speclet, haud patet).

Ex specimine bocce judicium Ill. Friesii in Mant. 1, p. 23 optime confirmatur, Sali- cem Fl. Lapp. n. 349 esse cuspidatam, nec [ra- gilem, ad quam, conlra et iconem et descri- ptionem et locum, synonymon illius numeri fuerit relatum. . Heic enim asservatur ramu- lus sterilis, qui ad S. fragilem minime, ad pentandram autem maxime accedit, quz (pent.), ut conslat, cuspidate tam affinis. est, ut fa- cile condonari sperem, in statu ejus presente manco me non posse certo dijudicare, utrum ad pentandram, au ad cuspidatam polius pertineat.

(17) fragilis (m. propr.; postque a Smithio:) ?

(atque:) alba?

hamulus adest amenta gerens mascula, qui foliis lanceolatis, subtus sericeis ad S. albam polius pertinet; formam tamen neque hujus constituit typicam, sed varietatem foliis sub- glabris et subintegerrimis.

(20) Salim rosmarinifolia 25 (m. propr. eque ac in pagina altera:) Salim foliis oppositis it. scan. — Hispania 687. (Smithius autem post no- men primum addidit:) ? (atque:) fissa Ho[[m. Prof. Mertens.

*) Specimina hoc modo designata maximi momenti et au- ctoritatis. habenda sunt, utpote qus semper videntur ectypa esse ipsa, ad quce descriptiones specierum Lap- ponic. confect:e sunt; id quod ex similitudine cum figuris in Fl. Lapp. probatur, quie sepe ex his picte videntur.

170

.. Ceterum quidem in descriptionem rosmarini- folie FI. Suec. et Sp. Pl. haud. male quadrat, sed a rosmarinif. Recent., quam. solam sub illa intelligi constat, longe diversa, atque potissi- mum forma angustifolia est S. purpurec. Pro hac (purp. Linnaeus quoque ipse alio tempore eam habuisse videtur, ut ex adscriptis ipsius supra citatis patet, quorum unum procul dubio Salicem in It. Scan. p. 252 memoratam spe- clat, cujus »dlifferentiam ab aliis Salici- bus principalem folia pluriina, pre- cipue inferiora, opposita constituere» I. c. dicit, cujusque synonymon Ll. c. in Fl. Suec. ed. 2 sub purpurea deinde receptum est ; alterum autem. certissime. ad Loeflingii It. hispan. referendum est, ubi tantum in pag. 294 Salix quaedam enumeratur, eaque etiam purpurea dicitur.

(21) (Manu Linn. nomen nullum adpositum est, sed numerus:) 25 (atque prope specimen, ut indicet. locum:) aboensis.. (Smithius adnotavit:) angustifolia Wulfen. Mertens. — attamen omnino diversa JES.

Hec, loco ipso lecta, qui in Fl. Suec. ed. 2 (Abos) memoratur, meliore jure quam prior, que verisimile ex Hispania est missa, pro vera Linnaana rosmarinifola habenda est; eadem quoque, quantum ex foliis solis videri licet, vera est S. rosmarim/. Recent.

(22) triandra 2 (m. propr.; Smithius observa- vit:) Flores certé triandri JESmith.. (In diversa charte? parte manu ejus, qui specimen colle- git, invenimus adnotata:) Salix folis elliptico- lanceolatis, utrinque. glabris, serratis, appendicu-

latis. Hall. Stirp.. Helv. 102. Mas et femina.

171 — N:o 9. Gmel. Sib. 4, 155 (post que Lin-

naus iterum apposuit:) Triandra.

Et mas et femina. adsunt, que atque folia a descriptione S. triandre Sp. Pl. nihilo qui- dem differunt; omnes autem notae etiam in formam S. amygdaline L. et Recent. angusti- foliam oplime quadrant, quamobrem nullum restaL dubium, quin he species inter se iden- ticae sint, id quod jam plerique Dotanici sibi habent persuasum; quamvis Smithius in Fl. Brit, ubi praesens specimen ipsum ad trian- dram merito vocal, magis quam ullus Auctor alius eas diversas. habeat.

(23) (Nomen nullum Linnzeus ipse apposuit, sed numerum Fl. Lapp.: 352 (post quem Smilhius, ut videtur, addidit:) ? (infraque:) S. tenuifolia Fl. Lapp. ed. 2, p. 292.

Ramulus tantum parvus sterilis adest, cu- jus folium maximum id ipsum videtur esse, quod in Fl. Lapp. t. VIII fig. e. depictum est. Ex speciebus recenliore aevo certo sta- bilitis ad S. phylicifoliam maxime sane accedit, elsi foliis. nigricantibus S, nigricantem. etiam referat. Idem simul cum Fl. Lapp. sine du- bio fons est S. tenuifolie Sm. Fl. Brit. et Fr. Nov. Mant. I, p. 51, quae S. majalis Wahlenb. Fl. Lapp.; catum vero Herb. Linu., quod Smithius in Fl. Brit. p. 1052 attulit, sic vi- delur esse corrigendum, ut ille ipse, nec Lin- naus, hujus nominis in herb. auctor indice- tur; Linnaeus enim neque hoc, neque ullo alio loco in herb. id adhibuit.

(24) (Sine nomine; manu tantum Smithii:) 552 Fl. Lapp.?

Hoc quoque sterile est specimen, priori haud dissimile, sed forms S. phylicifolie ty-

172 pice eliam propius accedens, vel ab hae haud distinguenda.

(25) (Nomen nullum prope specimen adscriptum est; sed manu Linnzei numeri:) 24 (et) 553 (post quem Smithius observavit:) non est, sed potius 352. (In pagina postica hiec synonyma sunt manu Linnei adnotata:) Salix pumila folio ulrinque glabro J. B. — Salix pusilla Ca- merar. epit. — Salix humilis repens Lobel. (at- que prope hac duo synonyma ultima:) con- ferat(ur).

Ob formam foliorum cum descript. in Fl. Lapp. n. 352 magis, ut monuit etiam Smi- thius, quam cum n. 353 congruit, sed tameu a speciminibus illius proxime antecedentibus diversa videtur. Etiam minus ad S. fuscam Spec. Pl. 1 veferri potest, ad quam alter nu- merus adscriptus, 24, et synonymon primum delegant. Qua quum ita sint, diflicillimum est pro certo dijudicatu, ad quam specierum suarum Linneus ipse hanc relatam voluerit. Nec multo facilius certo dictu, quanam sit e speciebus recentius determinatis. Primo enim in presente S. ovatam Ser., quae S. arbusc, a Waldsteiniana Koch., me agnovisse credidi, cu- jus cum specimine meo allato communia ba- bet: capsulas subsessiles, conicas, albo-villosas, stylum elongatum, folia tenuia, ovato-elliptica, raro subcrenulata, pilis prope venas sericea, et ciliata, fruticulum humillimum, ceteraque omnia, exceplis modo venis foliorum, qua minus distincte sunt anastomosantes. Deinde aulem amic. Andersson eam quoque conspi- ciens, »formam certissime esse S. phylicifolie in summis alpibus Scandinavice obviam, foliis

angustis

173 angustis ad S. arbusculam accedentem» decla- ravit... Neque hzc sententia tantum, quantum putares, a mea diversa est, sed ambe quo- dam modo conciliari possunt. Asservantur idis in herb. Patris mei specimina plurima,

x locis Lapponice permultis a Cel. Lastadio sob nomine arbuscule missa, que per seriem formarum iptermediarum conliguam itla in. S. phylicifoliam veram sensim Lrauseunt, ut mi- nime sane mirer, ad hanc in herb. cit. esse relata, dum tamen. eorundem ipsorum non- nulla S. ovate Ser. tam similia sunt, ut du- bitari re vera possit, an hzc sit a formis il- lius maxime alpinis satis distincta. Ejusmodi forma praesens eliam esse videtur.

(26) 353 (m. propr, zque ac in pagina altera:) Salim alpina foliis angustioribus | splendentibus serratis. Scheuch. alp. 4, p. 340. — Salix pu- mila alpina myrsinites Pont. comp. (Smithius in pagina priore post numerum, qui ad FL Lapp. spectat, adnotavit:) vera — mmyrsinites.

Hanc veram esse et optimam in herb. S. myrsinitem Linnzanam, tam synonyma ad- scripta, que eadem sunt ac in Fl. Lapp. et Suec., numerusque probant, quam folia, quae in deseriptionem hujus in Fl. Lapp. ad un- guem quadrant. Eadem etiam atque amenta, que et mascula et feminea adsunt, cum S. myrsinite Auct. recent. oplime conveniunt.

(27) myrsinites 12 (m. propr). .

loc loco mas tantum et folia adsunt; quae lamen a priore ita recedunt, ut ad S. hastate formam alpestrem potius feéseve putem.

(28) Salix alpina pumila myrsinites. Pont. comp.

149 (m. propr, sed in pagina plagulwe postica ; 12

174 prope specimen nullum adest nomen, nisi manu Smithii :) Flo. Lapp. 355, myrsiniles. Femina heic asservatur, que omnino est S. myrsinites L. et Auct.

(29) (Sine nomine manu Linnei inscripto; sed priori affixa est, et Smithius huic eadem ac illi inscripsit:) Fl. Lapp. 353, myrsinites.

Eadem est ac antecedens.

(30) Salix myrsinites (m. propr. zeque ac locus:) Lapp. (Smithius post nomen addidit:) ? Foliis integerrimis, glaberrimis, capsulis longe pedicellatis, glaberrimis, stylo brevi, et aliis. notis a S. myrsinite longe recedit, atque potissimum eadem videtur esse forma ac illa, cujus supra sub num. (27) mentio fit. Folia tamen integerrima neque cum illa bene con- gruunt, ]

(31) 360 (m. propr. s&que ac prope specimen:) 16 (Smithius adnotavit:) arbuscula, certe. Ex adscriptis his enumeratis numerus 16 (ad myrtilleidem Sp. Pl. 4, ut videtur, spectans) poslerius cerlo et per errorem, vel forsitan in futuram comparationem additus est, et nulla igitur ei vis 1nest ad hoc specimen aliorsum, ac monet numerus 2360, referendum. | Prze- clare enim ipsa est forma, cujus folium in Fl. Lapp. t. VIII, fig. m. depictum est, cum descriptione etiam. sub respondente num. 360 optime congruens, que S. arbuscula Fl. Lapp. ed. 2, arbusc. B. Fl. Suec. ed. 2. Eadem autem nolis omnibus, ex folis quidem (qua sola adsunt) sumendis, forma est angustifolia S. arbuscule Auct. scand. recent, v. c. Lost. Fries. et Hartm., nec non Kochii in Syn. ed. 2.

175

Quum hoc solum in herb. sit specimen, cui numerum citatum Linnceus, nomenque arbusc. Smithius inscripserit, idem etiam pro- cul dubio est, ad quod Hic suam etiam ar- busculam primum descripsit, de qua conf. Fr. Nov. Mant. I. p. 22 et 25, atque Dot. Not. 18410. .

(32) Salix arbusculiformis 13 (m. propr.).

Hujus etiam folia sola adsunt, qua a pri- oris ramuli nihilo differunt, nisi pagina infe- riore paullo magis glaucescente; meritoque igitar ad eandem speciem pertinent. Ut ex numero nomineque (quod nescio, utrum ex industria, an casu hoc modo sit scriptum; apparet, Linnaeus hoc specimen ad Spec. iu. (ed. 1) retulit, nec ad Fl. Lapp., ex quo con- cludi licet, hoc et antecedens fuisse tempo- ribus longe diversis determinata et, vix inter se comparata, in herb. inserta; unde forte dissimilitudo nominum orta est.

(33) arbusculiformis (m. propr.; postque a Snii- thio:) nequaquam. — capsule rugose.

A priore longe diversa est, neque cum ulla specie scandinavica bene convenit. Ovate Ser. tamen propius, quam alijs, de cetero videtur accedere, sed foliis acutioribus, apice obliqua instructis, capsulisque haud breviter pedicel- latis, ab hac quoque differ. Anne S. pyre- naica Gouan. primaria est?

(39) 307 (m. propr. atque prope specimen:) 2 (manu Smithii:) myrtilloides —

Femina adest, quae toto habitu omnibusque notis est optima S. mmyrtilleides | Auct. omn. scand, nec mon Kochi. Quum hee, testante numero 397 citato, protolypum sistat S. myr-

176

tilloidis Fl. Lapp., nullum dubium restat, quin illi auctores rectissime feceriut, iidemque fere soli, qui, nulla babita ratione babitatiouis sub S. myrtill. in Fl. Suec. indicate (ex qua hauc Salicem incolam esse totius Sueciae facile cre- deres) veram el primariam myrtill. in S. m. 557 myrtill. Fl. Lapp. agnoverunt, nec, ut alii, in formis S. repentis quzsiverunt.

(40) myrtilloides 46 (m. propr, sque ac idem nomen, quasi confirmandi caussa, iterum re- petitum sub his, in diversa chartze parte, manu collectoris scriptis:) Salix foliis integris glabris, ovatis, alternis. Flor. Lapp. 357. Mas. Femina. N:o 16. 1251

Omnino eadem est ac antecedens; quo iden- titas, quam dicunt, S. myrtilloidis Sp. Pl. cum S. n. 357 Fl. Lapp. probatur.

(41) 356 (m. propr. atque prope specimen:) 21 (qui hoc loco non Spec. Pl. spectare videtur; Smithius adsceripsit:) /oliolosa Fl. Lapp. Mss.

Opinionem jam apud auctores fere omnes stabilitam, de S. livida a Wahlenb., que de- pressa var. livida Fr. Hartm. Koch aliorumque, in S. n. 306 L. Fl. Lapp. seu S. arbusc. » Fl. Suec. ed. 2 qu&renda, praesens specimen optime confirmat, quod characteribus omnibus est S. depressa var. livida Auct cit., a forma vulga- tissima nihilo; nisi foliis et amentis femineis solito minoribus, diversum.

(42) glauca 17 (m. propr. eque ac locus) monsp. (In Pyrenzis igitur. verisimile lectum; manu ejus, qui misit, adscriptum est nomen:) Saliz alpina pyrenaica Hall. fig. — C. B. (Smithius denique adnotavit:) Lapponum.

Hoc specimen primum | inspicienti, mihi quidem nomen, a Smithio adpositum, ob for-

177

mam et marginem revolutum foliorum re- clius visum est (si modo idem ac límosa Wahlenb. significet), dubio tantum ob indu- mentum foliorum relicto; quum autem de- inde amic. Andersson idem inspiceret atque ob venas foliorum anastomosantes ad glau- cam Auct. pertinere moneret, facile in hujus sententiam transii.

Ceterum hoc specimen solum est, cui, a Linnao glauca iuscripto, Smithius nomen Lapponum adscripsit; et quod igitur fons est solus illius affirmandi in Engl. Fl. 4. p. 202, S. glaucam Herb. Linn. ad S. limosam Wahlenb. pertinere. i

In diversa charte parte, huic plagule af- fixa, ramulus quoque alius asservatur, cui Linnaeus iuscripsit numerum 45, et Smithius nomen: glauca vera? — Mic a priore foliis Lantum brevibus, obtusiusculis, diversus, omni- no est S. glauca Auct. scand.

(43) Lapponum 20 (m. propr. eque ac prope marginem plagule superiorem numerus Fl. Lapp.:) 366. (Prope specimen etiam inferius littera:) F (atque in pagina altera:) Salix lusitanica, salvie folis auritis. Tournef. (Smi-- thius ramulo superiori adscripsit:) lapponum omnino (et inferiori:) arenaria? —

hamuli duo inter se dissimillimi heic as- servanlur, quorum neuter ad S. Lapponum

Auct. recent. scand. v. c. Hartm. et Fr., seu li-

mosam | Wahlenb. pertinet. Alter enim, vel

superior, ob amenta longe pedunculata, pe- dunculos foliatos, capsulas sessiles, tomentosas stylo nullo distincto, folia lanceolata, obtu- siuscula, integerrima, sericea, aliasque notas omnes certissime est S. glauca Auct. scand.

178

omn. folis solito paullo angustioribus. Ex hoc igitur specimine dictum Smithii in Engl. Fl. 4. p. 202, S. Lapponum Herb. Linn. ean- dem esse ac S. sericeam Vill. (glaucam Auct. scand.), confirmatur, quamvis ex nomine, ab ipso huic inscripto, appareat, illum aut hoc specimen tunc non in mente habuisse, aut tempore alio opinionem aliam de eodem concepisse.

Alter autem ramulus, cui Smithius inscri- psit arenarice?, sterilis est et ad speciem mihi prorsus ignotam, minime scandinavicam, im- mo vix europzam, pertinere videtur. Hoc loco, verisimile comparandi caussa, asservatur.

(44) Lapponum 20 (m. propr.; Smithius prope specimina duo priora, qua linea a ceteris separavit, adscripsit:) S. Stuartiana. Engl. B. t. 2586 (atque prope posteriora duo:) lapponum.

Ex speciminibus hisce quattuor, priora duo ob amenta sessilia, capsulas subsessiles, tomen- tosas stylo elongato, folia lanceolata, acumi- nata, integerrima, incano-tomentosa, mar- gine revoluto, etc. optimam sistuut S. /imosam Wahlenb. s. Lapponum Auct. scand. alior.; opi- nionem igitur illorum confirmantia, qui hanc Linnzo minime ignotam, sed veram S. Lap- ponum ejus, licet alio tempore forsitan con- fusam, fuisse suadent; eadem quoque iden- titatem hujus cum S. Stuartiana Sm. praeclare probant.

Posteriora autem specimina, ambo a priori- bus diversa, inter se quoque differunt. Unum enim, quod sterile est, ad S. repentem var. arenariam, judice amic. Andersson, pertinet; allerum, quod ad amenta, capsulas et folia altinel, omnino est S. glauca Auct. scand.

179

(45) (Manu Linnei nomen nullum adscriptum est, sed Smithii:) Lapponum JES. (Plagula est priori affixa).

Omuino est S. glauca Auct. scand., capsulis solito majoribus, stylisque paullo longioribus.

(46) 362 (m. propr. a&que ac prope specimen :) 13 (Nomen manu tantum Smithii adscri- ptum est:) arenaria.

In descriptionem S. n. 362 Fl. Lapp. opti-

. me quadrat, atque forma foliorum cum fig. o. tab. VIII bene convenit. Utrum autem sola habenda sit vera S. arenaria Linn., id quod Smithius voluisse videtur, an forma in seriptis Linne ceteris, preter Floram Lapp., cum formis S. repentis confusa, et simul cum his S. arenariam constituens, dijudicare mi- nime audeo. Ceterum, quantum ex foliis, qua sola adsunt, videri licet, ad S. Lappo- num Auct. scand. recent. maxime accedit, vel potius hujus constituit formam foliis breviter petiolatis, ovato-lanceolatis, integerrimis vel obsolete undulato-crenulatis, supra subgla- bris, subtus dense argenteo-tomentosis, venis indistincte anastomosautibus, stipulis nullis, quibus omnibus celerisque cum S. Lapp. var. elliptica s. leucophylla Fr. optime convenit. Opinionem itaque Cel. Friesii omnino con- firmat, hanc proprie formam satis notabilem, nec, ut Wahlenb. monuit, S. Lapponum ty- picam, sub uum. 362 Fl. Lapp. esse intelli- gendam.

(47) arenaria 21 (m. propr.; atque in diversa charte parte manu alia:) Salix pumila foliis utrinque candicantibus et lanuginosis Raj. Syn. IIl. 447. Tab. XIX fig. 3. — N:o 15 (post quod Smithius:) non est (infraque:) S. Stu-

180

artiana Engl. Bot. 2586. (Plagula est priori affixa).

Sterilis tantum ramulus adest, cum forma S. Lapponum Auct. scand. primaria potissi- mum conveniens, folia vero subtus sunt so- lito densius tomentosa Quamvis in Fl. Suec. ed. 2 et Spec. Pl. Linnzus antecedentem seu S. n. 362 Fl. Lapp. ad arenariam citet, hoc loco neque in priore neque in presente utrum- que nomen apposuit, sed illam ad Fl. Lapp. tantum, hanc ad Spec. Pl. ed. 1 tantum re- tulit, ex quibus concludere forsan licet, ipsum non semper has species pro una babuisse.

(48) (Sine nomine; manu tamen Linnai nu- merus arenarig in Sp. Pl. ed. 1:) 27 (atque locus:) Scania. (Smithius addidit:) see acu- manata. ;

Folia tantum adsunt, quae aulem a priore diversissima. Sunt enim permagna late vel ovato-lanceolata, acuta, undulato-crenulata, supra glabriuscula, subtus incano-Lomentosa, venis elevatis, stipulis semireniformibus, ra- mulo ipso subtomentoso, ob qua omnia to- tamque faciem bec omnino est forma culta S. lanceolate Fr. ' Quamvis ex loco adscripto patet, hoc specimen in Scania esse lectum, sub nulla tamen formarum, que in It. Scan. memorantur, hac species intelligi potest.

(49) 'glauca 47 (m., ut videtur, propr. atque alio loco:) Salix glauca (post quod Smithius:) non est.

Et ob folia et ob amenta capsulasque ea- dem S. glauce Auct. scand. forma est ac illa, que sub num. (45) asservatur, et cui Smi- thius ibi nomen Lapponum inscripsit.

: 181

(50) (Nullum nomen manu Linne adscriptum est, manu autem Smithii:) an sphacelata FI. Drit.? — videtur Fl. Lapp. 361 — — depressa Fl. Suec.

Folia tantum adsunt, que descriptioni S. depress Fl. Suec. s. S. n. 561 Fl. Lapp. non quidem repugnant, sed figure iu Fl. Lapp. minus respondent, nec ullum adest signum, manu Linnaei adscriptum, ob quod illum ipsum ea ad Fl. Lapp. 361 potissimum re- tulisse crederes. — Vix igitur ullius momenti ad veram S. depressam Linn. aliamve Ejus speciem dubiam illustrandam hoc specimen est, quod de cetero foliis permaguis (depresse Auct. recent. multoties majoribus), obovato- ovalibus, aliis acutis, aliis obtusiusculis, utrin- que glabriusculis, subiutegerrimis et ceteris omniuo est S. capree Auct. forma, ad grandi- foliam Ser. accedens, minimeque ad S. depres- sam Auct. referenda.

(91) lapponum (m. propr.). Folia tantum; sed hac ex omni parte cum

S. Lapponum Auct. scand. rec. conveniunt.

(92) Salix lapponum 20 (m. propr, idemque nomen mauu, ut videtur, Linnaei fil. etiam scriptum).

Hac autem, cujus amenta feminea adsunt, omnino est S. glauca Auct. scand., specimini- bus sub num. (45) et (19) enumeratis si- millima.

(93) arenaria (m. propr. prope unum specimi- num, aque ac prope alterum ) lapponum.

Specimen sterile, quod inscriptum est are- naria, iu. descriptionem S. n. 562 Fl. Lapp. quidem quadrat, nec, quod ad formam fo-

182

liorum et »appendiculas duas ad basin pe- tioli» attinet, Tab. VIII fig. q dissimile est, etsi folia duplo, et ultra, majora sunt quam in fig. cit. Idem autem etiam simillimum est specimini supra sub num. (46) memo- rato, atque, cum speciebus nunc temporis stabilitis comparatum, potissimum est Salicis Lapp. Auct. scand. recent. forma foliis subtus solito magis tomentosis. Alteram specimen, Lapponum inscriptum, est forma ejusdem spe- ciel primaria.

(54) (Sine nomine manu Linne inscripto; Smi- thius vero ad posuit :) arenaria? Flo. Lapp. 562?

Alterum specimen, quod fructiferum, cer- tissime est S. Lapponum Auct. scand. recent.; et huc quoque alterum, quod sterile, perti- uere videtur, licet forma foliorum paullo diversa est.

(58) 364 (m. propr. atque manu Smithii:) fusca ez auctoritate Flo. Lapp. (Manu etiam Liunzi in pag. altera ERR sunt haec:) Salim humilis alpina folio myrti tarentini subtus incano. OR. — Salim alp. pumila rotundifolia repens, inferne subcinerea).

Hanc pro »archetypo illo originali, in Fl. Lapp. descripto» habendam esse, cum quo specimina anglica in Fl. Drit. p. 1060 et 61 descri pta prorsus convenire Smithius do- cet, et in quo, secund. ejus descriptionem, alii. S. versifoliaam Wg. agnoverunt, hac pro- bant: numerus manu Linnzi adscriptus, Fl. Lapp. spectans, synonymon Raüdbeckii cita- Lum, specimen ipsum, cum descriptione in I. Lapp. et Suec. beue congruens, atque ab- sentia denique in herb. aliorum speciminum, codem modo designatorum.

183

Ex presente autem minime confirmatur opinio eorum, qui S. fuscam Linn. esse versi- [oliam | Wahlenb. suadent, sed eorum potius, qui in formis S. repentis eam quzsiverunt. Praesens enim ramulus, quantum ex foliis et amentis masculis, que sola adsunt, judicare licet, nullo modo ad aliam speciem referri potest, quam ad S. repentem Auct., cujus for- ma est foliis (semiuncialibus) solito latiori- bus, magis obtusis, subtusque densius seri- ceis, qualem huie simillimam ex pluribus Sueci& medie locis possideo. Unum quoque . synonymorum heic adsceriptorum, Dillenii dico, a Smithio in Fl. Brit. p. 1062 ad va- rietatem S. repentis refertur.

(99) Saliz (m. propr. sed sine nomine; Smi- thius tantum observavit:) non fusca (atque in alia paginae parle:) arenaríu Lightf. — varie- tas S. fusce Lin. D. Viborg (qua tamen po- stea, an ab ipso uescio, extrita sunL)

Hac, licet non signa eadem antiquitatis, ac in priore, sunt adposita, exacte tamen eadem est forma, sed. amentis femineis in- structa, que quoque omnino sunt S. repentis ; quare ex bac etiam magis probantur, qua sub priore dixi, hec specimina minime illo- rum opinioni esse subsidio, qui S. fuscam in versifolia quasiverint. Verum quidem est, Smithium presentem »non fuscam» esse de- clarasse, sed caussam, cur sic fecerit, videre non possum; neque Eum semper de hoc spe- cimine eandem vel solam hanc habuisse sen- tentiam, adscripta ejus cetera, jam relata, probant.

. Insuper folia quum hujus tum prioris, alque. ramulus ipse uterque cum fig. Rud-

1814

beckii citata optime conveniunt, quam ad S. repentem pertinere jam aliis locis (Hartin. in Bot. Not. 1841. p. 68, Anderss. Sal. Lapp. p. 66) ostensum est.

(60) Saliz fusca (m. propr. sed in pagina pla- gule postica prope marginem inferiorem, ubi alias precipue synonyma tautum Lin- naus addere solebat).

Folia modo adsunt, prioribus valde dissi- milia; neque cum descriptione, neque cum fig. in Fl. Lapp. congruentia. Sunt enim prioribus triplo longiora, lauceolata, acuta, subtus densius sericea. Amic. Audersson de hoc specimine dixit: »Folia S. Smithiane. si- millima. Minime ad repentem, neque ad versi- [oliam pertinen. Equidem, quo pertineat, haud dijudicare audeo.

(61) repens 23 (manu propr.)

Omnino est forma vulgaris S. repentis Ava in uno ramulorum folia: exacte eandem här bent formam, ac in num. (58), supra relato, sed subtus glabriuscula sunt.

(62) Salix repens (m. propr. pro nomine pri- mum inscripto, dein autem deleto:) fusca (ad quod numerus quoque:) 24 (haud deletus, pertinet).

Ex omni parte est S. repentis Auct. forma eadem ac ramulus, qui sub priore singula- tim memoratur, folis latis, obtusiusculis, subtus glabriusculis, glaucescentibus.

(63) incubacea 22 (m. propr. atque prope spe- cimen manu, ut videtur, aliena:) Saliz lati- [olia minor C. B. 474.

Hec sine dubio est, quam Smithius in

Engl. Fl. 4. 212 & 213 (sec. Koch in Syn.

185

ed. 2) S. angustifoliam Wulf. seu incubaceam Willd. et Auct. german. esse monuit. Exce- pla enim sequeute, que paucas sane notas oflert, nulla alia sub hoc nomine in herb. Linn. asservatur, Cum descr. in Spec. Pl., quo numerus adscriptus spectat, bene con- venit; quamobrem, alque quum contra ju- dicium Smithii hoc loco nihil afferri possit, reclissimum videtur ex hoc specimine con- cludere, S. incubaceam Linn. Sp. Pl. omnino esse angusti[oliam Wulf. et Auct. Insuper tam a S. repente et rosmarinifolia, quam a plicata Fr., ad quam 5S. incubaceam Fl Suec. vefeven- dam Cel. Friesius edocuit, omnino differt.

(64) Salix incubacea (m propr. in pagina postica). hamulus cum amentis tantum masculis, junioribus, foliis nullis heic asservatur; quare determinari vix potest. Maguitudo tamen alque habitus S. repenti conveniunt.

(65) rosmarinifolia 25- (m. propr. eque ac si- gnum:) I (Smithius post nomen addidit: nequaquam. JES. (supraque:) angustifolia Wulfen. Prof. Mertens.

Mirum est, Smithium nomen anqustifol. nou incubacer herb. (numero 63), sed huic inscripsisse, quum tamen illam, nec hanc, esse angustifol. l. supra cit. indicaverit. Num ex eo concludepdum est, illum has ambas pro eadem habuisse, vel erratum quoddam comniisisse? Nimis tamen iuter se diversae videntur, ut pro eadem habeantur; pra- sens enim, cujus quoque folia sola adsunt, omuino est S. rosmarinifolia tam Linn., quam Auct. recent.

186

(6G) (Absque nomine; sed plagula est priori affixa; manu Linnaei prope unum specimi- num locus tantum additus est:) Arena Scania.

Iu altero specimine, quod fructiferum est, forma quidem foliorum antecedentis simil- lima est, sed folia subtus suut glabriuscula, alque capsule pedicellate stylo nullo di- stincto instructae; quamobrem potius ad S. repentem pertinet. Alterum autem specimen, quod sterile, "forma est S. repentis arenaric foliis parvis, dense sericeis nitidis, obovatis, truncatis relusisve. Hoc est, cui locus ad- scriptus est.

(67) Salis rosmarinifolia ex horto (m. propr. at- que: H. U . Folia heic asservantur, qua ad formam S. rosmarimfolie Auct. cultura, ut videtur, lu- xuriantem pertinent.

(68) 369 (m. propr.; prope specimen:) 8 (atque in pag. altera:) Saliz folio rotundo minore R. 17. Smithius adsceripsit:) aurita. (Num. ci- tatus vix dubie per errorem pro 18 [v. Sp. Pl. ed. 1] scriptus est).

Omnino est S. aurita Auct.

(69) 358 (m. propr. eque ac in pagina postica:) Salix caprea retuso [olio, non auriculata. Dill. phytopin. Shera (rd; Smithius post numerum Fl. Lapp. addidit:) eimerea Flo. Suec.

Quamvis hanc Linnzus ipse àd S. m. 558 Fl. Lapp. retulit, ob folia crenata, hirta, vix eo pertinet; ob eadem neque cum S. silesiaca (laurina Fr. S. V. Sc) bene convenit, quam S. n. 358 Fl. Lapp. potissimum spectare Cel. Friesius in Nov. I, p. 25 & 53 monuit; sed his ipsis notis cum S. cinerea. Fl. Suec. potius

187

convenit, quam cum illa haud esse eandem Cel. Friesius, contra synonymon FI. La per errorem huc relatum atque Smithii eo nisam opiuionem, jamdiu preclare edocuit. An autem ad cineream Recent. quoque merito referenda sit, difficile est dictu, quum folia - tantum adsiut, quie oblonga, supra medium paullo latiora, subacuminata, a forma, in S. cinerea. solita, haud quidem differunt, solito autem multo minora (uncialia fere) sunt et rigidiora, quare, atque ob ramulos, ut vide- tur, magis compositos, ad auritam quodam- modo accedit.

(70) Saliz foliis obscure crenatis, utrinque villosis, ovato oblongis. Fl. Lapp. 291 (m. propr.; nu- merus hoc loco paginam in Fl. Lapp. ed. 1 spectat; postea manu Fm Linnzi :) Sa- lig latifolia, rotunda. C. B. p. 474. R. S. 449. (Smithius post primum nomen adscripsit :) vim (alioque loco:) ulmifolia. Vill. — an vari- elas S. aurite?

Nomen a Linnao adscriptum utrumque ad S. n. 365 Fl. Lapp., qua S. caprea Sp. Pl. et Auct. quidem spectat; specimen autem, licet sterile est, ob folia parva (maxima sesqui- uncialia), obovato-elliptica, obtusa apiculatave, crenulato-dentata, rigida, supra glabriuscula obscure viridia, subtus incano-hirta, stipu- lasque magnas reniformes, potissimum est S. aurita L. et Auct.

(71) caprea 26 (m. propr. eque ac hoc:) vide- tur differre planta ex arboris semine in horto meo. arbor an eadem. (atque prope specimen :) Salis [olis obscure crenatis, utrinque villosis,

ovato oblongis. Fl. Lapp. 291. — Sali« latif.

188

rotund. C. B. Pin. 474. — Salix latif. inferne hirsuta. R. Hist. 4422.

Hujus quoque folia sola adsunt, que ta- meu evidenter ad S. capream L. & Auct. per- tinent, etsi solito majora sunt, quod tamen ex cultura sine dubio pendet.

(72) 561 (m. propr. eque ac prope specimen:) 17 (qui numerus S. glaucam Sp. Pl. ed. 4 ve- spicit; Smithius post primum numerum ad- didit) potius 367 (atque:) caprea 8 Sp. Pl. sed nova species est (alioque, ut videtur, tem- pore:) obtusifolia Willd. Sp. Pl. n. 406.

Ne ad S. n. 561 Fl. Lapp, qui numerus per errorem certissime hoc loco adjectus est, sed, ut Smithius voluit, ad n. 367 hac per- tineat, note profecto omnes indicant, qua in descriptionem sub n. 367 Fl. Lapp datam atque, excepto modo margine folii, in fig. U tab. VIII ibidem melius, quam de ullo in herb. specimine alio fit, immo tam bene quadrant, ut ne minimum quidem dubium sil relictum, quin. hic ipse ramulus sit ibi descriptus. Que cum ita sint, hoc loco eo magis est dolendum, folia tantum, id quod jam e dictis Smithii in Fl. Lapp. ed. 2 pa- tet, in herbario asservari; nam ex his solis, qualia heie adsunt, opinio illa sagacissima, ex descriptione et figura Linnzana ab Ill. Frie- sio primo (in Mant. I. p. 28) elocuta, dein- que ex figura Rudbeckii a Patre meo (in Bot. Not. 1841. p. 65) confirmata, S. n. 567 FI. Lapp. eandem esse ac S. canescentem Fr. seu Lestadianam | Hartm., ultra confirmari haud potest. Folia enim ipsa non tam bene, quam. descriptio et figura, ex iis sumtze, cum S. ca-

nescente

189

nescente conveniunt; id quod facile ex eo in- Lelligitur, quod a Linnzo descripta et de- picta sint ante S. canescentem distinctam, id- que tempore tali, quo hoc fere numquam lam plene fieret ac nunc temporis, quam- obrem facillime fieri potuit, et hoc loco re vera factum est, ut notas nonnullas Lin- neus omiserit vel minus respexerit, qua no- stro tempore et post S. canescentem cogni- tam minime sunt neghlgenda. luter has enumerare liceat, folia inferiora omnia ser- raturis, remotis quidem, sed veris et distin- clis esse notata, id quod Linneus etiam in descriptione indicat, ea »levissime serrata» dicens, licet in diagnosi 1pse, atque inde Cel. Friesius (in Mant. L, p. 59) et Andersson (in Sal. Lapp. p. 28) eadem crenata dicunt, atque in fig. Fl. Lapp. integerrima de- pinguntur. Tum folia hacce supra et sub- tus equaliter, exceptis venis, sunt hirta, sed Lamen subtus pallidiora; et exsiccatione de- nique sunt nigrescentia. Ob hac igitur prae- sens specimen a S. canescente recedit, cujus folia, testantibus descriptionibus apud. Auct. scand. eL copia speciminum maxima, sunt crenulata, nunc utrinque, nuuc subtus cerle tomentosa, rarissime, quantum equidem vidi, nigrescentia.

Ad quam autem specierum nunc temporis distinctarum, hoc specimen potius referatur, pro certo dijudicare haud possum, nisi ad formam illam, inter S. g/laucam et migrican- tem intermediam, forsan hybridam, qua 8S. glauca *pullata Fr. in Bot. Not. 1840, p. 204, et S. V. Sc. p. 57 seu S. nigricanti-glauca. An-

190 derss. Sal. Lapp. p. 75; a qua nihilo, nisi

serraturis remotioribus, differt.

Observandum etiam est, Linnaeum ipsum prope specimen adscripsisse numerum 77, qui S. glaucam Sp. Pl. ed. 1 spectat; ex quo con- cludi licet, Eum aliquando quoque ipsum ad hanc relatum specimen voluisse.

(73) 365 (m. propr. sque ac prope specimen numerus: 6 (qui quo spectet, haud patet; atque in pagina altera:) Salix latifolia rotunda C. B. (Smithius adsceripsit:) acuminata. Hoffm. Afzel.?? (qua tamen postea deleta, et hac eorum loco addita:) caprea a?

Hac cum S. caprea a Fl. Suec. Sp. Pl. et Fl. Lapp., quo numerus et synonymon addi- tum quoque spectant, quoad folia omnino convenit; nec minus cadem est S. caprec Auct. recent. forma foliis obovato-oblongis, basi angustatis, ad S. grandifoliam Ser. non- nihil accedens.

(74) Salig [ol. obscure crenatis, utrinque villosis, ovato-oblongis. Fl. Läpp. 291 (m. propr. infra specimen, aque ac synonymon:) Salix lati- [olia rotunda C. DB. P. 474. RB. S. 449.

Hujus etiam folia tantum adsunt, que ad S. capream tam Lin. |. c. quam | Auct. recent. pertinent ; sed haec forma est, S. grandifolice Ser. Ma similis, ut vix, nisi foliis rigidis, ab hac differat, que ob tenuitatem. foliorum notabilis est.

(15) caprea. (m. propr.; alque a Smithio:) spha- celata. Fl. Brit. — this I think is Lightfs lanata.

Tam amenta feminea, que heic demum adsunt, quam folia omnino ad S. capream L. et Auct. pertinent:

191

POLYGAMIA. 1221. S CUNUA

(1) laciniata. 5 (m. propr. eque ac prope spe- cimen :) KL (quo verisimile locus vel colle- clor, quisquis fuit, respicitur).

ul- ut videtur, diffuso, ramoso, foliis | — parvis, carnosis, lepidoto-incanis, 0 vatis, grosse obtuse dentatis, calycibus femineis magnis, aliis. (in eod. specim.) obverse triangulari- bus, apice truncatis denticulatis, dorso albo- carlilagineis, tuberculatis, nervosis, prope marginem tenuibus, reticulato-venosis, aliis subtrilobis, aliisque denique rhonibeis, sub- integerrimis, dorso trinervibus, hec abomni- bus speciebus scandinavicis recedit. An au- tem eadem vera sil A. laciniata, apud. exte- ros nascens, pro certo effari haud audeo, quum hujus specimina fructu maturo Re mihi non licuerit; cum 4A. rosea Auct. certe haud bene convenit.

(2) hastata 6 (m. propr.)

Ut ex scriptis Smithii patet, heic asser- vatur Atriplem, in quam solam descriptio Liunzana, sub A. laciniata Fl. Suec. 2, n. 920 data, omnino quadrat, et quae est A. haslata Sm. (ex auctoritate hujus specim.) seu 4A. calotheca — macrolheca Fr. Mant. III. p. 164 & 165. Hane, contra verba descriptionis citate cla- rissima, hoc loco sub nomine hastata asser- vari, certissime nullo modo melius et veri- tali. convenientius ex plicari polest, quam ver- bis Ill. Friesii 1. c. p. 163, qua heic repe- tere liceat: »Atr. hastata eiu Linnao est alia definita planta, nempe 4. laciniata L. Fl.

192

Suec. (vera A. laciniata in Suecia non nasci- tur), ut e locis specialissimis et descriptione loco citato data, clara characteristica, exlra omnis disputationis aleam ponitur. Postquam Linneus vero veram recognovit A. laciniatam, hanc ad A. hastate viciniam in herbario re- jecit; estque tam aflinis ut Linnzano sensu varietas dicenda».

(3) (Sine nomine; sed plagula est priori aflixa; atque manu Linnaei adscripti sunt numerus idem:) 6 (et locus?:) Gotl.

Hac evidenter est forma diffusa A. /atifolie Wahlenb. seu patule Sm., quam speciem Ill. Friesius l. c. p. 162 omnino esse veram A. hastatam Linn. probavit; qua Auctoris bujus determinatio a prasente etiam specimine con- firmatur, cujus quidem Smithius nullam fe- cit. mentionem, sed cui auctoritas, profecto haud minor, ac priori, sed potius major vi- detur esse tribuenda, utpote quod non modo ob numerum adscriptum (ad Sp. Pl. ed. 1 spectanLem) prorsus eodem jure pro hastata L. habeatur, sed etiam ob signum Gotl., quo non minus Iter Gotland., quam Gotlan- dia, ut locus, respici potest.

(4) patula 6 (in. propr.).

Est forma vulgaris erecta A. latifolie Wah- lenb.; qua, ex auctoritate hujus solius speci- minis et nominis adscripti, contra dicta Lin- nai alis locis fere omnia, a Smithio pro vera patula Linn. promulgata est. Nomen autem ipsum, a Liunco hoc loco adscriptum, haud certissimum. esse, neque itaque Smi- thium idonea ratione ductum talis determi- nationis fuisse auctorem, res levis in hac

193

ipsa plagula indicat, cujus nullam rationem habuisse videtur, numerus nempe 6, supra relatus. Hic enim, vix eodem tempore ac nomen a Linnzo adscriptus, idem est ac in plagulis duabus antecedentibus, et eandem speciem respicit seu A. hastatam (Sp. Pl. ed. 1). Aliquando certe igitur Linnaus praesens quoque specimen ad hastatam retulit, id quod haud minoris est momenti ad idem deter- minandum, quam quod alio tempore — utrum priore, an posteriore discernere nequeo — id patulam.| vocaverit.

Nullum in herb. specimen asservatur, quod ro- sea, nec ullum, quod marina inscribitur; ne- que A. patula vera, quae angustifolia Sm., us- quam adest.

CRYPTOGAMIA.

1241. EouisETUM. (9) fluviatile 4 (m. propr.; postque a Smithio:)

limosum? — certe.

Perspicere nequeo caussam, cur nomen, primum buic inscriptum, Smithio displicu- eril, prorsus enim nihilo a fluviatili Fl. Suec. et Sp. Pl, sed quidem notis I. c. datis a li- moso, differt. Idem eliam specimen cum E. fluviatili Auct. scand. omnino convenit, atque simillimum est figurae 929 in Engl. Bot., quee Lamen £. limosum a Sm. inscribitur, etsi 1psa est forma, que E. fluviat.. Auct. scand. Con- tra, E. fluviat., sensu. Smithii, ut ex dictis ejus in. Engl. Bot. 1. c. judicemus, potius K. Telmateja Auct. videtur esse.

194

1244. OSsmUNDA. (1) Osmunda Lunaria 8 (m. propr.).

Est Botrychium. rutaceum Sw., quod B. ma- tricarioides Willd. utrum autem Linnzus sub hoc specimine Q8 Fl. Suec, an Q8 Sp. Pl. in- tellexerit, nihil est, quod indicet.

(2) (Sine nomine; sed plagula est priori aflixa).

Exacte eadem est species ac antecedens.

Ne prater modum hzc enumeratio produ- catur, in aliud tempus observationes de ceteris familiüs cryptogamicis differo; hoc tamen loco memorare liceat, Muscos ex illis solos esse, quos determinaverim, et solos quidem, quibus aucto- ritas ulla sit tribuenda, apud ceteras enim, c. v. genera Lichenem, Fucum, Ulvam, Confervam, Byssum, atque Fungos, specimina rarissime modo nomini- bus gaudent.

195

IL. Plante Scandinavice Herbarii Linneani non dubie habilem, vel cum delermina- lionibus Recentiorum congruentes.

Obs. Numeri eodem modo adhibiti sunt, ac in priore hujus enumerationis parte; quamobrem omnes ante nomina specifica positi, qui in illa desiderantur, tamquam species ipse et specimina, hoc loco, et soli quidem, adsunt. Sub speciebus, quibus nunc etiam temporis eadem nomina, ac in herb. Linn. adhibita, ab Auctoribus vulgo impo- nuntur, hac tantum cum adscriptis ceteris Linnoanis attuli; hoc modo identitatem earum cum speciebus ejus- dem nominis apud Recentiores, nulla ejus separatim fa- eta mentione, indicari satis habens.

MONANDRIA.

14. Burrum. (1) capitatum 4. (m. propr.). (2) virgatum 2 (m. propr. que ac signum:) €.

DIANDRIA. 18. Licusrnuw vulgare 4 (m. propr.) 29. CancxA. (1) Lutetiana 1 (m. propr.). (2) alpina (m. propr.). 26. VERONICA.

(1) maritima 3 (m.. pr).

(2) maritima hybrida, H. U. (m. propr., postea- que a Smithio additum:) Am. Acad. V. 3, 95, t. 2.

Foliis irregulariter duplicato-serratis et la- einialis, Verbene officin. simillimis, cum Éfi- gura a Smithio citata omnino convenil, at-

196

que planta procul dubio est ipsa, I c. de- scripta. Forma V. maritime monstrosa ha- benda est.

(4) longifolia 4 (m. pr.).

Cum descriptione in Fl. Suec. congruit et ad V. longifoliam | Auct. quidem pertinet, sed foliis latissimis, oppositis (nec ternis) a for- ma hujus vulgari diversa est.

(5) spicata 6 (m. pr.).

(6) V. spicata suecica ex loco culto (m. ut vide- tur propr. in pagina plagule postica; atque prope specimen:) H. U.

Planta robusta, spica terminali ramosa, vix ad V. spic. Auct. pertinet.

(8) officinalis 8 (m. propr.).

(11) alpina 42 (m. pr.)

(12) serpyllfolia 13 (m. pr.).

(13) Veronica Beccabunga (m. pr.).

(14) Veronica. Anagallis (m. pr.).

(15) V. Anagallis (m. Smithii).

(16) V. scutellata 16 (m. propr.)

Alterum *specimen ad V. scutellate | Auct. formam glabram, alterum ad formam vil/o- sam pertinet.

(17) montana (m. pr. aeque ac nomen auctoris, qui verisimile misit:) Schreber. (quare speci- men externum est, licet cum suecica planta omnino congruit).

(18) chamedrys 18 (m. pr.) ;

(20) arvensis 20 (m. pr. pro nomine primum scripto, dein autem deleto:) agrestis (quod numerus respiciL, elsi non cum nomine ipso sit mutatus).

(23) triphyllos (m. pr.).

(24) verna 24 (m. pr.).

197

(95) verna (m. pr.; inventor, quisquis fuit, quaestiones addidit, utrum specimina ad V. arvensem B vernamve pertineant, an novam forsitan speciem constituant etc.).

Est V. verne forma minima, simplex, fo- liis subintegris lanceolatis.

33. PisGUICULA. | (1) vulgaris 2 (m. pr.) (2) Pinguicula alpina 3 (m. pr.). (3) villosa 4 (m. pr.). 34. UTRICULARIA. (1) vulgaris 4 (m. pr.) (2) minor 2 (m. pr.). 35. VERBESA officinalis (m. pr. pro nomine pri- mum scripto:) spuria. 36. Lvcoprus europeus 4 (m. pr.).

Specimina quidem foliis, in uno serratis, in altero pinnatifidis, inter se paullo dissi- milia sunt; ambo vero manifeste ad L. euro- peum Auct. pertinent.

42. Sarvia pratensis (m. pr. eque ac:) Fl. suec.

40. ANTHOXANTHUM. (1) odoratum (m. propr.

TRIANDRIA.

48. VALERIANA.

(1) dioica 4 (m. propr. eque ac prope singula specimina:) Mas (et) femina. (Smithius adscri- psit:) Folia male integerrima dicuntur in diff. specif.

(2) officinalis 5 (m. propr.)

(3) Locusta 14 a olitoria (m. propr.; atque:) I. U.

198 -

61. Inis.

(1) Pseud-Acorus 7 (m. propr.).

Specimen ipsum f(loriferum omnino est plan- ta, que inscribitur; folium autem, quod com- parationis forsan caussa additum est, minime huc pertinet, utpote quod longum, augustis- sime (vix semiunc.) lineare est.

(2) sibirica 9 (m. nescio an propr. atque:) Iris foliis linearibus, corollis imberbibus, fructu trigono, caule tereti. Linn. h. Cliff. — Iris pratensis angustifolia non foetida altior. C. B. P. 32. — N:o 1

Specimen scandinavicum esse, nihil indicat.

(3) sibirica I (m. pr. atque:) H. U.

68. SCHOENUS. é

(1) Mariscus 1 (m. pr. et prope marginem pla- gule:) 452.

(2) Schoenus Mariscus (m. pr. eque ac prope specimen nomen inventoris:) Br. (id quod specimen esse americanum indicat, et .ab au- clore ipso nominis Cladi, P. Browne, da- tum; Smithius adscripsit:) Schoenus Cladium Banks Mss.

Panicula tantum, multoties majore, a spe- cim. goltlandicis differre videtur.

(3) nigricans 4 (m. pr. et prope marg. plag.:) 151 (eque ac in pag. altera:) jul. 4.

(4) (Sine nomine; sed m. propr. numerus:) 4 (et locus:) Gotland.

Hac duo specimina ex iis sunt, quorum fit mentio in It. Gotl. p. 234.

(5) ferrugineus 5 (m. pr. zque ac locus:) Gotl.

(6) fuscus (m. pr.).

(7) albus 9 (m. pr.).

(8) albus (m. nescio an propria; planta vero eadem).

199

71. Scinpus. (3) cwspitosus (m. pr.). Specimen in medio positum est Carez pau- ciflora Ligltf.; cetera duo Se. cespitos. Auct. (4) pauciflorus Lightf. . M. W—d. (manu, ut vide- tur, Smithii).

(9) acicularis 6 (m. propr.)

(6) fluitans J.E.S. (m. tantum Smithii).

(7) lacustris 8 (m. pr.).

(11) maritimus 20 (m. propr. atque iu pagina altera:) 076 Pl. 2. Scirpus [oliosus capitulis ob- longis. glomeratis.

(12) sylvaticus 22 (m. pr.).

72. ERIoPHORUM. (1) vaginatum (m. pr.) (3) alpinum 4 (m. pr.)

73. Nanpus. (1) stricta 4 (m. pr.).

78. Pnaranis. (1) phleoides 2 (m. pr.; Smithius observavit :) hab. in Cambridge shire Lyons, HB. Omnino est PAleum Boelmeri Auct. recent. (2) arundinacea 3 (m. pr.) (3) Phalaris (m. pr. sine nomine specif.; pla- gula est priori affixa). Zst forma antecedentis, quae colorata dicitur,

80. PANICUM. (9) Crus galli 5 (m. pr.).

81. Pureum. (1) pratense 1 (m. pr.). (2) alpinum 2 (m. pr. «que ac locus:) Lappo. (3) Gramen typhoides alpinum | spica. delic.. graci- liore et villosa. Scheuchz. (manu mihi ignota,

200

verisimile collectoris; Linnzus ipse nihil ad- scripsit). Eadem species est ac antecedens. (G) arenarium 3 (m. pr. eque ac prope speci- men:) sScanense.

82. ALOoPECURUS.

(1) pratensis 4 (m. pr.)

(2) agrestis (m. pr.; atque in diversa chartze parte manu aliena:) Alopecurus spica cylindrica longissima | glabra, culmo erecto Flor. Angl. Mss. Gramen myosuroides majus. RB. Syn. 257. 1.

(3) geniculatus (m. pr. atque prope specimen:) 74.

83. Minimum. effusum 4 (m. pr.)

841. Acnosris.

(1) spica. venti (m. propr.).

(3) Arundo Calamagrostis (m. pr. alque manu alienaz) Gramen arundinaceum. Vol. 3. pag. 163. N:o 8. (Alio loco m. Linn. numerus:) 5.

Ad nullam speciem scandinavicam pertinet.

(4) arundinacea 3 (m. pr.; atque manu aliena:) Arundo foliis planis, spiculis confertis aristatis.

(9) Agrostis arundinacea 3 (m. pr.; manu aliena etiam:) Gramen avenaceum. Vol. 3 pag. 163. N:o 27 (plagula est priori aflixa).

Tria specimina adsunt, inter se diversa; quo- rum autem nullum est Calamagr. arundin. Auct.

(8) Agr. vulgaris Fl. Brit. (m. Smithii, 2eque ac hac:) capillaris Huds. mec Linn. tenuis. Sibth. (Manu collectoris, quisquis fuit, hiec adsunt:) N:o 2. — Agrostis — Gramen | miliaceum | folio angustissimo. P, Conc: Ri Syn. 404, N:o 9.

Omnino est Agr. vulgaris . Auct.

(15) vulgaris? (m. Smithii; et m. aliena:) N:o & Agrostis.

Minime est Agr. vulgaris Auct.

201 (16) alba (m. Smithii; atque m. aliena:) N:o 3.

Agrostis — Gramen miliaceum majus, panicula spadicea. Pet. Con. R. Syn. 404 N:o 4l. Est Agr. stolomifera Auct. recent. :

(17) Agr.? capillaris (m. forsitan collectoris; post quod Smithius addidit:) Huds. nec Linn. — e solo fertiliore (atque alio loco:) Gr. paniculatum alpinum minus panicula sparsa et locustis parvis flavescentibus. Ponted. Comp: 11. — Dill. Mss in Herb. Sherard.

Eadem videtur ac num. (8).

(18) A. sylvatica Huds. J.E.S. (m. Smithii; et

manu aliena:) N:o 9. — Gr. miliaceum sylvestre

glumis oblongis. P. R. Syn. 404, 13.

85. Ain4.

(1) aquatica 6 (m. propr. atque prope specim.:) 66 (Smithius adscripsit:) var?" sic dictam. vide apud. Poam.

Omnino est Glyceria aquatica. Auct.

(2) subspicata 7 (m. pr.).

Est Trisetum subspic. BHecentior.

(4) cespitosa 8 (m. pr.).

(6) [lexuosa 9 (m. pr.).

(7) eanescens 42 (m. pr.)

Est Corynephorus camescens Recent.

(8) Aira cristata J.E.S. (m. Smithii; Linuzi tan- tum locus:) Scania.

Ob glumas coroll. obtusiusculas, folia sca- briuscula, nec pilosa etc. est Koeleria glauca Auct., nec cristata.

(9) Aira cristata. J.E.S. (m. Smithii; atque manu aliena. diagnosis eadem, que in Sp. PL).

Hac omnino est Koeleria. cristata.

202

(10) canescens (m. pr. eque ac prope specim.:) Dick. (et in pagina alteraz) Aira valesiana Hall. hist. 4445. (Smithius addidit:) cristata.

Est Koeleria glauca.

(11) Aira precoz (m. pr.)

(12) (Sine nom.; sed m. propr. numerus:) 43 (et locus:) Scania.

Et hac et antecedens ad Airopsin prec. Auct. recent. pertinent.

(13) caryophyllea 14 (m. pr.)

Est Airopsis caryophyll. Recent. 86. MELIcA.

(1) ciliata 4 (m. propr.).

(2) nutans 2 (m. pr.).

(3) cerulea 3 (m. pr.).

Est Molinia cer BE Auctt.

(4) Aira cerulea (m. pr.; et m. ut videtur, aliena:) Poa spiculis subulatis, panicula rara contracta. — Flor. Lap. 54. Una cum varietate panicula viridi. N:o 42.

Specimen majus omnino est JMol. ccrulea; alterum autem, minus, vix eadem species est. 87. Poa.

(1) aquatica 4 (m. pr.).

Est Glyceria maxima s. spectabilis Recent.

(12) Poa annua 6 (m. propr, eque ac in pag. postica:) Hispania 61. Loefl.

(15) Poa annua (m. pr., alque signum :) o.

(14) annua 6 (m. pr).

(15) annua 6 (m. pr.)

(16) compressa 15 (m. pr. eque ac:) camad. ex I]. U. (atque in pag. postica:) caule compresso.

(17) compressa (m. pr.).

. (48) compressa (m. pr.).

(19) compressa (m. pr.)

203

(20) nemoralis (m. pr. eque ac locus:) Gotl. (Sm. addidit) vera ut videtur.

(21) ? Poa memoralis (vix m. propr. seque ac num.:) 23.

Est P. nemor. 8 major. Hartm. Fl. Scand. ed. 4.

(22) ? Poa angustifolia 22 (m. eadem ac in pri- ore; Sm. addidit:) glume libere — non P. an- gustif. Linn. — P. nemoralis 8. Fl. Brit. — tri- vialis Leers?

Specimina incompleta ad P. nemoral. Auct. pertinent.

(23) Poa nemoralis 46 (m. pr.; Smithius adscri- psit:) exactly Withering's P. pratensis var. 2, by a spec:n named by himself, shewn me by Mr Woodward. — glume pilis ad basin, sed vim conneze. — angustifolia Huds.?

Potissimum est P. serotina. Auct.

(24) nemoralis 16 (m. pr.; Sm. addidit:) glume pilis ad basin, sed. viz connexe. — Withg:s pra- tensis Var. 2.

Exacte eadem est ac antecedens.

(25) nemoralis (m. pr. quasi responsi loco sub his

manu aliena primum scriptis:) N:o 47. Poa?

nemoralis — vel angustifolia. spiculis sub-bifloris. Est P..nemoralis var. micrantha Hartm. Fl. ed. 4 et 5.

(29) Poa (m. pr, atque, ut videtur, aliena:) 44. Aira cristata. Est Koeleria. cristata. Auctt. 88. Briza media 2 (m. pr.) 90. Dactyus glomerata 2 (m. pr). 91. Cynosurus. (1) cristatus (mm. pr.). (2) (Sine nom.; sed m. pr. numerus:) 3 (qui ceruleum Sp Pl. respicit). Est Seslería cerulea Auct,

204

. 929. FeEstUcaA.

(9) decumbens 8 (m. pr. eque ac alio loco nu-

merus:) 425 (Smithius adscripsit:) an Bromus?

Mihi plane ignolum est gramen, ad Trio- diam minime referendum.

(10) Gramen avenaceum parvum procumbens. R. Syn. 408 (m. pr. eque ac numerus:) $ (Smi- thius addidit:) F. decumbens vera. — gluma intra. marginem. pilosa.

Omnino est TZriodia decumbens. Auctt.

(11) /luitans 10 (m. pr.)

Est Glyceria. fluitans Auctt. 93. Bromus.

(1) secalinus 4 (m. pr.)

(9) secalinus (m. pr. post haec manu aliena prius scripta:) N:o 44. Bromus nanus. — Obs. p. 8 an varietas mollis?

Est B. mollis Auctt. forma pumila.

(6) inermis ex descr. (m. Smithii; m. propr. tan- tum:) H. U.

(7) (Sine nomine).

Et hec et prior ad Schedonorum inermem Recent. pertinent.

(8) asper — certainly R. Syn. 415, 10 (m. Smi-

thi; Linnaei tantum:) island 22. Est Schedon. asper Auct. recent.

(9) sterilis 3 (m. pr. zque ac in pag. postica:) Hisp. 82 Loefl.

(10) (Sine nom.; sed plagula priori affixa; m. pr. tantum:) 0.

(12) tectorum 7 (m. pr.).

(13) tectorum. (m. Smithii, atque:) Athen. Dr Sibih. (m. Linnai tantum:) 0.

(16)

205

(16) pinnatus 40 (m. pr. zeque ac alio loco:) 140 (Smithius addidit) valv. int. ciliata.

Est Brachypodium. pinnatum Auctt.

(17) N:o 745. Bromus gracilis (m. ignota; post quod Smithius adscripsit) Weigel (alio loco manu prima eliam:) obs. p. 15. Junior, qua- lem ibi descripsi -— In Pomerania lectus.

Est Brachypodium gracile Auctt.

94. SrrpA pinnata (m. pr. eque ac littera:) L. 95. AVENA.

(1) elatior 2 (m. pr., atque:) H. U.

(2) sativa 5 (m. pr.).

(4) flavescens 7 (m. pr.)

(5) (Sine nomine; sed priori affixa; m. propr. in pag. postica:) Gotlandia. Bergius.

Est Avena pubescens L. et Auctt.

(6) pratensis (m. pr.).

Huic, que vera est, alia quoque plagula aflixa est, qua 4. pubescentem, licet non no- minatam, continet.

97. AnUNDO.

(1) phragmites 3 (m. pr.)

(7) arenaria 6 (m. pr. eque ac locus:) Scania.

Est Psamma arenaria | Auctt.

(8) Arundo — NB N:o 6, an Sand-rór Fl. Suec. Panicula et planta tantum. tenerior (m. nescio an propr. atque prope specimen numerus:) 6.

Eadem est ac antecedens.

99. Loriuw.

(1) perenne 2 (m. pr).

(2) Lol. perenne (m. vix pr.).

(3) temulentum 2 (m. pr. aque ac in pag. po- stica:) Lolium fatuans (Smithius adscripsit:) arvense Mss.

Est L. arvense Schrad. seu Linicola Auctt. rec.

14

206

(4) (Sine nomine, sed plagula est priori aflixa; m. pr. tantum num.:) 7 (et locus:) Gotl. Est L. temulentum Auct. (5) Lolium temulentum (wm. pr). Est L. arvense Schrad.

100. Ervwvs.

(1) arenarius 1 (m. pr.).

(4) Elymus europeus (m pr. eque ac in pag. po- stica:) Gramen mont., spica strigosiore brevius aristata Hall.

101. Rorrsórria. (1) incurvata 4 (m..pr. eque ac:) H. U. 103. Honprum.

(1) murium (m. pr.)

(2) nodosum (m. pr. eque ac:) H. U. (Smithius addidit:) pratense Huds,

Quod ad faciem attinel, a priore paullo quidem recedit, sed ob characteres omnes eadem est species.

(3) pratense (m. Smithii).

(4) pratense (m. Smithii).

104. TriticumM.

(1) junceum (m. pr. eque ac litteraz) A (et si- gnum:) 9

(2) junceum (m. vix propr-).

Ab antecedente omnino differt, et vix ad ullam speciem scandin. pertinet.

(3) repens 6 (m. pr).

106. Moxni4.

(1) fontana 4 (m. pr).

(2) (Sine nom., priori affixa; m. pr. numerus :) f.

Eadem est ac prior.

109. Horosreuw umbellatum (m. pr.).

110. KorwiGiA islandica (m. pr.).

207

TETRANDRIA.

117. GLOBULARIA vulgaris 3 (m. pr.) 119. Diesacus pilosus 3 (m. pr.)

120. ScABIOSA. (1) Succisa 4 (m. pr.). Est Succisa pratensis Auct. (2) arvensis 7 (m. pr. eque ac in pag. postica:) Scabiosa officin. (3) columbaria 10 (m. pr. aque ac locus:) Gotl.

126. SHERARDIA. (1) arvensis (m. pr. et locus:) Algir. (2) muralis 2 (m. pr. aeque ac:) H. U. Nihil adscriptum est, quod locum hujus Gollandicum confirmaret. illustraret ve.

127. AsPERULA. (1) odorata 4 (m. pr.) (2) tinctoria (m. pr.). 129. Gariuw. (1) palustre 2 (m. pr.). (3) uliginosum 6 (m. pr. que ac in pag. po- stica:) ÁAparine paris. (7) verum 11 (m. pr.). (8) Mollugo 12 (m. pr.). (9) boreale 16 (m. pr.). (10) Aparine 19 (m. pr.) Est G. Aparine var. infestum. Auctl. 144. PrawTAGO. (1) major 1 (m. pr.) (2) media 3 (m. pr. atque prope primum spe- .cim.:) pa Primum specimen est vera P. media, alte- rum autem longe diversa planta, comparatio- nis forsan caussa hoc loco inserta.

208;

(G) maritima 10 (m. pr.).

(7) Coronopus (m. pr.) 147. CENrUNCULUs minimus I (m. pr.) 148. SawcursonsA officinalis 4 (m. pr.).

151. Conus.

(1) sanguinea (m. pr. eque ac:) H. U. e. sem. virgineis. (Smithius addidit:) C. venusta HB, distincta a sanguinea. europa.

Minime est C. sanguinea, sed species poti- us, quam Smithius monuit.

(2) suecica 4 (m. pr.).

157. IsxanpiA. palustris (m. pr. eque ac:) Br (et:) Oldenlandia 2. Vera est; specimen vero americanum, nec usquam locus ullus suecicus indicatur.

158. TnarA. Duo specimina adsunt 7. natantis; neque vero nomen specif. neque locus iis adscri- ptus est.

166. ÅLCHEMILLA. (1) vulgaris 4 (m. pr.). (2) alpina 2 (m. pr.) (3) Alchem. aphamnoides (m. pr.)

Vix aliud. est quam 4A. Aphanes.

167. APHANES. (1) arvensis 4 (m. pr). . Eadem est ac antecedens. (2) Aphanes (m. pr. eque ac locus:) Wgothia.

Specimen est majus ejusdem plante, 173. lurx. Aquifolium 4 (m. pr.)

175. PoTAMOGETON. (1) natans 1 (m. pr. eque ac in pag. altera :) Potamoq. foliis oblongo-ovalibus petiolatis. | Gmel.

209

(2) P. foliis lanceolato-oblongis: 664. Gronov. (m. pr. in pag. postica; prope specimen numerus modo:) 4 (post quem Smithius addidit:) nec Fl. Br. — P. fluitans Germanorum M. Dumortier.

Determinatio Smithiana recta videtur.

(3) perfoliatum 2 (m. pr.).

(4) lucens 4 (m. pr.)

(5) erispum 5 (m. pr.)

(13) pusillum 12 (m. pr.)

177. SAGINA.

(1) procumbens 1 (m. pr. post quod Sm. addi- dit:) 8 (atque alio loco:) Spergula subulata est.

Omnino est S. subulata Auctt.

. (2) 39. Sagina apetala. Arduin. Spec. 2. tab. 5. (m. verisimile Arduinii; Linna;us enim prope specimen adscripsit:) Ard.

Hec est S. procumbens Auctt.

178. Tiruxa aquatica 4 (m. pr. atque:) Fl. suec.

PENTANDRIA.

180. Mvosoris. (9) Lappula 3 (m. pr.) Est Echinosp. Lappula. 181. LiTHOSPERMUM. (1) oficinale 4 (m. pr., et:) H. U.

Huic aflixze sunt plagulie dux, quarum ta- men specimina, ut etiam Smithius observa- vit, huc non pertinent.

. (2) arvense 2 (m. pr.). 133. CYNOGLOSSUM. (1) vulgare (m. pr. atque:) H. U. e. virginia.

Est C. officinale.

210

134. PULMONARIA.

(1) angustifolia 1 (m. pr. sque ac in pag. po- stica:) Habitat Scara. Wgothice.

(2) officinalis 2 (m. pr. seque ac prope spe-

.. cim.:) Ups.

(3) maritima (m. pr. atque m., ut videtur, ali- ena:) Cerinthe foliis ovatis petiolatis. Linn. h. Cliff. 48. Ray. P. 408.

Est Stenhammaria maritima Auct. recent. 189. Aspernvco procumbens (m. pr.). 190. Lycoprsis.

(1) arvensis (m. pr., atque:) H. U.

(2) arvensis B (m. pr. atque:) H. U. (et alio loco:) variet. recta. »

Specimen majus et ramosius est ejusdem speciel ac prior. 191. Ecuruw vulgare 3 (m. pr.) 195. Diaressis lapponica 4 (m. pr.). 197. Axpnosack septentrionalis 2 (m. pr.) 198. Primuna.

(3 et 4) (Sine nomine; numerus tantum ad- scripLus est:) 7 (atque amba plagule prece- dentibus (1 et 2) affixa).

In utraque specimina, culturà monstrosa, P. veris Auctt. asservantur. (7) farinosa 2 (m. pr.) 203. Mrxvawrurs frifoliata 4 (m. pr.). 204. Horrowi (m. pr, sine nom. specif.) Est H. palustris. Auctt. 207. LvsiwACHIA.

(1) vulgaris 4 (m. pr.).

(2) thyrsiflora 4 (m. pr.).

(3) nemorum 9 (m. pr.)

(4) Nummularia 10 (m. pr.).

211

208. ÅNAGALLIS arvensis 1 (m. pr.) 215. AzALEA. (1) lapponica 5 (m. pr.). Est Rhododendr. lappon. Auctt. (2) procumbens 6 (m. pr.). 218. Coxvorvurvus. (1) arvensis 4 (m. pr. atque:) FI. suec. (2) sepium 2 (m. pr. atque locus:) Algir. 220. PorEwowiuw caeruleum 1 (m. pr. atque in pag. postica:) e Sibiria. 221. CAMPANULA. (1) uniflora 1 (m. pr). (2) (Sine nomine; sed eandem speciem pla- gula continet). (3) rotundifolia 3 (m. pr.) (9) (Sine nomine). à; Forma est C. rotundifolic. (6) patula 6 (m. pr. atque:) H, U. (8) persicifolia 7 (m. pr.). (9) latifolia 13 (m. pr.). (13) Trachelium 18 (m. pr.). (14) (Sine nomine; sed plagula priori affixa; atque hac m. Linnai adscripta:) plemo fore. — H. U. — corolla duplici parvo [lore — Eadem est ac antecedens. (15) Trachelium 18 (m. pr.) (16) glomerata 19 (m. pr.) (17) Cervicaria 20 (m. pr.) (18) barbata (m. pr. eque ac nomen collecto- ris:) Allion. 223. PuvrEvwA spicata (m. pr.) 225. Saworus Valerandi (m. pr.) 235. LowicEnA. (1) Perichymenum 3 (m. pr. eque ac in pag. al- Lera:) Caprifolium germanicum.

x

212

(2) Xylosteum 6 (m. pr.). (3) cerulea (m. pr. atque:) H. U. 242. VERBASCUM. (3) nigrum (m. pr. atque idem nomen in pag. postica denuo scriptum). 243. Daruna Stramonium (m. pr.). 244. Hvoscvamus niger 4 (m. pr. atque:) H. U.

248. SOLANUM. (1) Dulcamara 5 (m. pr.). (2) nigrum 12 (m. pr.). 262. RHAMNUS. (1) eatharticus 4 (m. pr. sque ac in pag. po- slicaz) Rhamnus catharticus minor CB a Millen — Frutex. humilis folio minore acuminato. Mill. (2) Frangula 5 (m. pr.; atque manu aliena:) Frangula Dod. Pemt. 784. Alnus nigra baccifera C.B. Pin. 428. í

269. Evoxvwmus europeus 1 a (m. pr.)

278. Ruszs. (1) rubrum 4 (m. pr.). (2) alpinum 2 (m. pr.). (3) nigrum 3 (m. pr.) (4) Grossularia 5 (m. pr). (9) reclinatum 4 (m. pr.). A priore vix distinguendum. 280. Hrprna. (1) Heliz 4 (m. pr. eque ac:) Ah. Floriferum est specimen, foliis subintegris. (2) (Sine nom., sed priori aflixa et numero in- structa:) 7. Specimen ejusdem est sterile, foliis lobatis. 291. Graux maritima I (m. pr.) 292. Tuesiwm alpinum (m. pr.).

213

310. ÅSscLEPIAS. (1) vincetoxicum 12 (m. pr.) (2) Asclepias Vincetozicum (m. pr.). (3) vincetoricum 12 (m. pr.). Omnia hec tria sunt Cynanch. Vincetox. Auctt. 319. HrenwianrA glabra 4 (m. pr.) 313. CHENOPODIUM. (1) B. hinricus 4 (m. pr.). (2) urbicum 2 (m. pr.). (3) rubrum 3 (m. pr.). (4) murale 4 (m. pr.). (7) hybridum 7 (m. pr.) (8) glaucum 12 (m. pr.) (9) Vulvaria 43 (m. pr.). (10) polyspermum 414 (m. pr. eque ac in pag. postica:) Chenop. Blitum polyspermum. Est forma obtusifolia. (11) maritimum 16 (m. pr-) (12) Chenopod. maritimum (m. pr. atque:) 9. A priore diversissiima est planta, mihi 1gnota. 315. Sarsora. (1) Kal (m. pr.) (2) Salsola Kali (m. pr. atque signum:) 9. Hac foliis densissime imbricatis, ovato- lanceolatis, et ceteris a priore longe recedit, et minime planta scandinavica est. (3) hirsuta 20 (m. pr. atque:) H. U. Est Kochia hirsuta. Auctt. 321. Urnus. | (1) Ulmus altitudinis et cons.... minoris, foliis la- tioribus rugosis Clayt. (m. pr. in pag. postica). U. effusa. Auctt. videtur esse. 328. GENTIANA.

(2) Pneumonanthe 5 (m. pr. atque signum:) €.

214

(3) aurea (m. pr., post quod Smithius addidit:) Flo. Dan. t. 544.

Est G. involucrata. Auctt.

(4) nivalis (m. pr.)

(12) campestris 48 (m. pr.)

(13) (Sine nom, sed priori aflixa; m. Linnei locus:) islandia.

Est G. campestris floribus albis.

(16) Gentiana (m. pr. sine nom. specif. atque prope unum speciminum :) island (prope aliud :) König. (Smithius prope hec duo adsceripsit:) aurea Lin. — involucrata | Rottb. Act. Hafn. V. X. p. 454. t. 1. f. 2. — quinque[olia Flo. Dam. 344. (et prope cetera duo:) flo. Dan. 318. — tenella Rottb. Act. Hafn. V. X. p. 436, t. 2. f. b.

Duo specimina ad G. involucr. Auctt., duo ad G. tenellam Auctt. pertinent. Sequens plagula et specimina el adscripta Linnzeana et Smithiana ejusmodi continet. 331. ErynGium maritimum 5 (m. pr.). 332. Hyvpnocorvre vulgaris 4 (m. pr.) 333. SaxicurA europea 4 (m. pr. atque locus ) Gotll. 335. BuPLEURUM.

(1) tenuissimum (m. pr. atque nomen ejus, qui misit:) Ard.

(2) (Sine nom., sed plagula priori est aflixa; m. pr.:) öda Wahlbom.

Eadem species est ac prior. 337. Tonpvrmw Anthriscus (m. pr.) Est Torilis Anthriscus ÅAuctt. 340. Daucus Carota 1 (m. pr.). 343. Contum maculatum. 1 (m. pr. atque:) FI. Suec. 344. SkriNUM. (4) Sel. Carvifolia. (m. pr. eque ac:) H. U.

215

345. ATHAMANTA. (1) Libanotis 4 (m. pr. eque ac in pag. postica :) Athamanta | suecica. 1 (2) Oreoselinum 3 (m. pr. eque ac locus:) Scania. Est Peuced. Oreosel. Auctt.

346. PrucEpAwuw Silaus (m. pr. atque:) H. U. Est Silaus pratensis Auctt.

351. LAsereitium /atifolium (m. pr. et postea:) Fl. Su. 247.

353. LiGusricuw scothicum (m. pr. atque:) H. U. Est Haloscias scotica Fr.

394. ANGELICA.

(2) sylvestris 2 (m. pr. atque prope speci-

men:) 51. : 33595. SUM.

(1) latifolium 4 (m. pr.).

(2) Sium latifolium 3 (m. pr. eque ac in pagina postica:) 30. Sium folis pinnatis, pinnis lan- | ceolatis rarius (?) serratis Gmel.

(3) angustifolium (m. pr.).

(9) Falcaria 6 (m. pr.).

Est Falcaria Rivwi Auctt. 356. Sison inundatum 5 (m. pr. eque ac locus:) Scania. Est Helosciadium inundat. Auctt.

399. ÖENANTHE. (1) fistulosa (m. pr.)

360. PHELLANDRIUM aquaticum (m. pr.). Est Oenanthe Phellandr. Auctt.

361. CicurA virosa 4 (m. pr. atque m. aliena :) Cicuta Hort. Cliff. 100 N:o 54.

362. Arruusa Cynapium (m. pr.)

216

364. ScCANDIX. (1) odorata 1 (m. pr.). Est Myrrhis odorata. Auctt. (2) Pecten 2 (m. pr.). (3) Cerefolium 3 (m. pr.). Est Cerefol. sativum Auctt. (4) Anthriscus 4 (m. pr.). Est Anthriscus vulg. Auctt. 365. CHAROPHYLLUM. (1) sylvestre 4 (m. pr.). Est Cerefol. sylvestre Auctt. (2) bulbosum 2 (m. pr.). (3) temulentum 3 (m. pr.). (4) Cherophyll. temulum (m. pr.).

366. ImPERATORIA Ostruthium (m. pr.).

372. Canum Carvi (m. pr.)

373. PiwrPINELLA.

(1) Sazxifraga 1 (m. pr.) (2) major (m. pr. atque:) H. U. Est P. magna L. et Auctt.

374. Arrum graveolens 2 (m. pr.)

379. Arcoropiuw Podagraríia 4 (m. pr. et signum:) € (atque in pag. postica:) Myrrhis latifolia. Riv. pent.

379. Visurnum Opulus 7 (m. pr.).

381. Samsucus.

(1) Ebulus 1 (m. pr.). (2) nigra 3 (m. pr.) 384. TAMARIX germanica 2 (m. pr.). 388. ArsiwE media 4 (m. pr.) Est Stellaria media Auctt. 392. PannassiA palustris (m. pr. eque ac signum 3 €.

217

395. STATICE. (1) Armeria 1 (m. pr. atque prope specim.:) 150. Est Armeria elongata Koch.

396. LinumM. (1) usitatissimum (m. pr. et locus:) Algir. (2) catharticum 17 (m. pr.). 398. DROsERA. (1) rotundifolia 4 (m. pr.) (2) longifoha 2 (m. pr.). 401. SiBBALDIA procumbens 1 (m. pr.; atque m. aliena:) Sibaldia foliolis tridentatis Lin. flor. 414.

402. Mvosunus minimus 1 (m. pr.)

HEXANDRIA.

409. GarawrHUs nalis 4 (m. pr, atque m., ut videtur, aliena:) 3. Narcisso- Leucojum vulgare. T. 381. 410. Lrucoruw vernum 41 (m. pr.). 412. Nanctissus. (1) poeticus 4 (m. pr.) (2) Pseudo Narcissus (m. pr. atque prope speci- men:) K. 419. Arrivw. (1) Scorodoprasum 11 (m. pr.) - (3) oleraceum 19 (m. pr.). (8) ursinum 23 (m. pr.). 420. Luium bulbiferum 2 (m. pr.) 491. FnrrirzAgia Meleagris 5 (m. pr.)

425. Turiea sylvestris 4 (m. pr.)

218

428. ÖRNITHOGALUM. (1) minimum 2 (m. pr.) Est Gagea minima Auctt. (3) umbellatum 9 (m. pr. atque signum:) 9. (4) nutans 10 (m. pr.) 432. AwTHERICUM. (1) ramosum 2 (m. pr.) (2) Liliago 5 (m. pr. atque:) H. U. (3) (Sine nom.; sed plagula est priori aflixa; m. pr. adsunt num.:) 3 (et locus:) Scania. Eadem species est ac prior. (4) ossifragum. 8 (m. pr.). Est Narthecium ossifr. Auctt. 434. AsPAnRAGUs officinalis 4 (m. pr.) 436. CoNvVALLARIA. (1) majalis 4 (m. pr.) (2) Polygonatum 3 (wm. pr.) (3) multiflora 4 (m. pr.). (4) verticillata 2 (m. pr.). (9) bifolia 8 (m. pr.). Est Majanthemum bifol. Auctt. 438. HvacivTHUS botryoides 9 (m. pr.). 447. Aconus Calamus 1 (m. pr.)

449. Juxcus.

(1) conglomeratus 2 (m. pr. :que ac:) Fl. suec.

(2) effusus Huds: Mr W. (m. Smithii; m. Lin- nal numerus:) 3.

Est J. effusus Auctt.

(3) filiformis 5 (m. pr.).

(4) bulbosus 9 (m. pr.).

(6) trifidus 6 (m. pr.). |

(7) trifidus Jacq. (m. pr.; m. aliena etiam:) 20. Juncus monanthos.

(8) squarrosus 7 (m. pr.).

"

219

(10) bufonius 10 (m. pr.) (12) biglumis 41 (m. pr.) (13) (Sine nom., sed plagula priori aflixa est, et m. Linn. numerus adscriptus:) 47. Est J. biglumis cum fructu. (14) triglumis 42 (m. pr.). (15) pilosus 15 (m. pr.) Est Luzula pilosa Auctt. (22) Juncus stygius (m. pr.). (23) stygius 9 (m. pr.).

453. Berseris vulgaris 4 (m. pr.)

458. Prpris Portula (m. pr. eque ac in pag. po- stica locus :) Finlandia.

464. RUMEX.

(1) patientia (m. pr.).

(3) crispus 9 (m. pr. eque ac:) Fl. Suec.

(4) maritimus 8 (m. pr.; atque manu aliena:) 72. Lapathum. Ri Syn. 142. 9. (post quod Lin- nasus prius nomen denuo adscripsit).

(9) palustris Fl. Brit. 594. (m. Smithii; atque manu eadem ac in priore:) 73. Lapathum Ri Syn. 142. 10.

Est RH. palustris Auctt. (10) scutatus 48 a (m. pr.). (11) digynus 19 (m. Pra);

Est OÖzxyria digyna Auctt. (12) Acetosella 22 (m. pr.).

465. ScurvcuzEm palustris 4 (m. pr.).

466. TRIGLOCHIN. (1) (Sine nom.; m. pr. tantum:) 7 (atque:) €. Est T. palustre Auctt. (2) maritimum 2 (m. pr.).

470. Corcucux autumnale 4 (m. pr. atque:) H. U.

220

473. ÅLISMA. (1) Plantago 4 (m. pr.) á (3) Ranunculoides 6 (m. pr. atque in pag. po- stica:) Gotlandia. Bergius. (4) (Sine nom.; m. pr. locus tantum:) Gotl. Eadem est ac antecedens.

« HEPTANDRIA.

474. TriENTrALIS europea 4 (m. pr.)

OCTANDRIA.

484. OrworHERA biennis 4 (m. pr.)

486. Errrozivux.

(1) angustifolium 4 (m. pr.). "

(2) hirsutum 3 (m. pr.).

(3) E. hirsutum B (m. pr. eque ac:) H. U. (at- que in pag. altera:) Sem. orientale Forskáhl. (Smithius adscripsit:) pubescens Wildenow.

Est E. parviflorum Auctt.

(4) montanum 4 (m. pr.)

(5) tetragonum 5 (m. pr.)

(6) palustre 6 (m. pr.)

497. VACCINIUM.

(1) Myrtillus 4 (m. pr.).

(2) uliginosum 3 (m. pr.)

(3) Vitis idea 40 (m. pr.).

(4) Ozycoccus 14 (m. pr.)

498. Enica.

(1) cinerea (m. pr.)

(2) vulgaris 1 (m. pr. atque signum:) €.

(3) Tetraliz 8 (m. pr.) 500.

221

500. DaruwE Mezereum 1 (m. pr.)

910. Porvcosuw.

(1) Bistorta 2 (m. pr.)

(2) viviparum 3 (m. pr.).

(4) amphibium 7 (m. pr. seque ac in pag. altera:) Persicaria 4 Royeni Gmel.

(9) aviculare 15 (m. pr.)

(10) Fagopyrum 25 (m. pr.)

(11) dumetorum (m. pr.).

(12) Convolvulus (m. pr.).

(13) Convolvulus 24 (m. pr.)

915. Paris quadrifolia 4 (m. pr.). 916. Apoxa Moschatellina 4 (m. pr.)

917. ErATINE. (1) tripetala? (m. Smithii eque ac:) Folia scabra. (Manu Linn. numerus:) 4. Est E. Hwydropiper Auctt. (2) E. Hydropiper. Vaill. f. 2.? (m. Smithii, at- que:) Folia glabra. (m. Linnai:) f.

Forma videtur ejusdem, loco sicco nata.

ENNEANDRIA.

321. Burowvs. (1) (Sine nomine specifico). Est B. umbellatus.

DECANDRIA.

951. Mowornopa Hypopithys (m. pr.)

9361. Lrpuw palustre (m. pr.) 15

222

263. ANDROMEDA.

(t) tetragona 1 (m. pr.) (2) hypnoides (m, pr.). (3) cerulea 3 (m. pr.). Est Menziesia cerulea Auctt. 4) polifolia 9 (m. pr.) 9) calycina. 9 E pr. Est Menz. calyculata Auctt.

:

566. AnBUTUSs.

(1) alpina (m. pr.). (2) Uva ursi 4 (m. pr).

568. Pvnora.

(1) rotundifolia 4 (m. pr. atque in pag. postica:) Pyrola staminibus. adscendentibus, pistillis decli- nalis. Fl. Suec. Gmel.

(2) minor 2 (m. pr. atque, ut prior, citat. Fl. Suec. et Gmel.).

(3) secunda 3 (m. pr.; cetera tamquam in pri- oribus).

(4) umbellata 4 (m. pr.)

574. CunvsosPLENIUM.

(1) alternifolium (m. pr.)

(2) oppositifolium. 2 (m. pr. atque:) K.

675. SAXIFRAGA.

(1) Cotyledon 4 (m, pr.). (2) stellaris 8 (m. pr. atque prope specimen:) 67. (3) (Sine nomine; sed priori allixa). Duo specimina sunt 5. stell. var. comosc, cetera forme primarie. (4) Sazifr. stellaris (m. pr.) (9) nivalis (m. pr.). (6) (Sine nom., priori aflixa; m. Linn. numerus modo:) 6. Est S. nivalis.

223

(7) nivalis (m. propr. aque ac:) carpatüs Jac.

(Smithius adscripsit:) hieracifolia — Don. n. 40. Est S. hieracifolia. Auct.

(8) oppositifolia 14 (m. pr.; atque prope unum specim.:) 179 (prope alterum:) 9F.

(9) Hirculus 17 (m. pr, atque:) Lapponia tornen- sis. Adlerhem.

(10) (Sine nom, priori affixa).

Eadem est ac prior. (12) granulata 20 (m. pr.) (13) cernua 22 (m. pr.; Smithius addidit:) ? Fl. Dan. t. 22. (14) (Sine nom., priori affixa; atque eadem est). (15) rivularis (m. pr.) 978. SCLERANTHUS.

(1) annuus 1 (m. pr.)

(2) perennis 2 (m. pr. atque locus:) Scania. 979. GYPsOPHILA.

(1) fastigiata 5 (m. pr. atque in pag. postica:) Polygonum majus erectum. angustifolium, floribus candidis. Menz. pug. t. 2. f. 2.

(2) muralis 8 (m. pr. atque in pag. postica:) Lychnis minimus, foliis lanceolatis, fl. albo. Ha- bitat circa. Tawrow in desertis. sabulosis sale ful- gente suavissimo odore melleo aörem veplet.

(3) muralis (m. pr.).

(4) muralis (m. pr. atque prope specim.:) copell. (?).

980. SAPONARIA officinalis 4 (m. pr.). 961. DiAntHUS. i

(1) Armeria 3 (m. pr.)

(2) prolifer (m. pr.).

(3) deltoides 6 (m. pr. atque in pag. postica:) Habitat vulgatissimus per Sueciam.

(4) glaucus 7 (m. pr.)

Est D. deltoides var. glaucus Auctt.

224

(5) superbus (m. pr. et antea:) B. (6) (Sine nom., priori allixa, et m. pr. nume- rus:) 46 (et locus:) Scania.

Eadem species est ac prior.

(7) arenarius 10 (m. pr.) 982. CucusArus. (1) Behen 2 — Hermaphr. (m. pr.)

Est Silene inflata. Auctt.

(2) 2 femina (m. pr.; plagula est priori aflixa).

Eadem species est ac prior.

(3) maritimus (m. pr. prope specimen, atque nus merus:) 2.

Est forma prioris erecta, grandiflora, fo- lis carnosis, vix ad Si. marit. Recent. re- ferenda.

(4) viscosus 4 (m. pr. atque locus: Finland. (Smithius addidit:) Syn. Tournef. falsum. Est Sene viscosa Auctt

983. SILENE. (1) anglica 4 (m. pr.) A scandinavica planta certe differt. (2) gallica (m. pr.). Est S. gallica, qualis in Scania quoque , nascitur. (3) nutans 7 (m. pr.) (4) noctiflora (m. pr.) (9) Armeria 24 (m. pr.) (6) rupestris 25 (m. pr. eque ac in pag. altera:) Alsine alpina glabra CB. (7) acaulis 11 (m. pr. atque supra specimina:) 184. 984. STELLARIA. (1) nemorum 1 (m. pr, atque prope unum spe- cim.:) Scania.

(2) holostea 4 (m. pr.).

225

(3) graminea (m. Smithii; m. Linn. numerus modo:) 5.

(4) graminea (m. pr.; Smithius adscripsit:) glauca.

Est S. palustris Retz. s. glauca With.

(5) S. uliginosa Fl. Brit. (m. Smithii et alio loco:) Sp. nova? (Linnaeus ipse locum modo adscri- psit:) Lappo.

Videtur S. uliginosa. Auctt.

585. AnENARIA.

(1) peploides 4 (m. pr.). Est Halianthus peploides Auctt. (2) lateriflora 3 (m. pr. eque ac in pag. postica :) Alsine foliis ovatis obtusis, petalis integris. Gmel. (3) trinervia 4 (m. pr.) (4) ciliata (m. pr.). (9) Arenaria ciliata (m. pr.) (6) serpyllifolia 5 (m. pr.)

595. SrEpuw.

(3) album 10 (m. pr. atque prope specimen :) A. 94. (4A) semangulare 45 (m. pr. atque locus:) Monsp. (Smithius addidit:) S. aere omnino. Est S. acre Auctt. (9) annuum 44 (m. pr. atque prope specimen:) 72.

600. Oxaris.

(1) Acetosella 4 (m. pr.) (2) stricta 11 (m. pr. atque:) €.

601. AcnosrEwwA Githago 4 (m. pr.)

602. Lvcuwis.

(1) Viscaria 3 (m. pr.) (2) alpina 4 (m. pr.) (3) dioica 6 (m. pr.) Est Melandrium sylvestre Recent.

226

(4) Hermaphrod. dioica 6 8 (m. pr.).

ist Mel. pratense Recent.

(5) Lychnis apetala (m. pr.)

603. CERASTIUM.

(4) semidecandrum 3 (m. pr.).

(5) arvense 5 (m. pr. atque:) Scania. (Smithius addidit:) leaves pubescent. |

(6) alpinum 7 (m. pr.)

Est C. alpini var. glabrata. (7) an Stellaria cerastoides? (m. Smithii; m. Lin- nal tantum:) L. 69. Est Cerastium. trigynum | Auctt. (8) Stellaria cerastoides (m. Smithii atque:) styli 5. Eadem est species ac prior.

(9) (Sine nom.; m. pr. tantum numerus:) 6 (et

locus:) Lappon. Est C. alpinum Auctt.

(10) aquaticum. (m. pr.)

Est Malachium aquat. Recent.

(11) latifolium 43. (m. pr. atque m. aliena:) Myo- solis Vol. 3. pag. 183. N:o 1. (post quod Sm. addidit: Seguier Veron. (atque. Linnzus no- men primum denuo scripsit).

(12) Cerastium latifolium (m. pr.).

604. SPERGULA. (1) arvensis 4 (m. pr.)

3 (m. pr).

(4) nodosa 5 Est Sagina nodosa Recent.

DODECANDRIA. 608. Asarum europcum 4 (m. pr.)

626. Lvrunuw. (1) Salicaria 4 (m. pr.).

227

628. AcrimoniA Eupatoria 4. (m. pr.)

629. RrsrpA.

(1) Luteola: 1 (m. pr.)

(2) lutea 7 (m. pr. atque signum:) C. 630. EuPHORBIA.

(1) Peplus 27 (m. pr.)

(2) exigua 29 (m. pr.)

(3) (Sine nom.; m. pr. tantum:) Lundini (et:)

Palm. Eadem est ac prior.

(4) helioscopia 40 (m. pr.).

(5) Esula 4$ (m. pr.)

(6) Cyparissias 49 (m. pr.).

(7) palustris 51 (m. pr.)

ICOSANDRIA.

640. Prunus.

(1) Padus 1 (m. pr. aeque ac in pag. postica:) Padus foliis ovalibus ex Istria Miller. (Smithius adseripsit:) Padus rubra Mill. Dict. ic. 196. f. 2. Hab. in Armenia, Mill. (et postea m. aliena:) minime.

(2) Avium (m. pr., et ante:) A.

(3) insititia (m. pr.)

644. Sorzus. (f) Aucuparia 1 (m. pr.). 646. MrsriLus.

(1) Cotoneaster 6 (m. pr.).

(2) Cotoneaster 6 (m. pr.).

Ambo sunt Cotoneast, vulg. Auct. 647. Pyrus. (1) communis 4 (m. pr.)

(2) Malus 2 (m. pr.).

228

651. Sein xa. (1) Filipendula 9 (m pr.) (2) Ulmaria 10 (m. pr.)

652. Rosa.

(4) einnamomea 1 (m. pr. atque:) H. U.

(9) cinnamomea (m. pr.).

(9) Rosa alpina (m. pr.)..

(10) canina. 4 (m. pr.)

Potissimum est variet. opaca Åuctt.

(11) dumetorum E. Bot. t. 2574? (m. Smithii; atque postea manu, ut videtur, aliena:) rubi- ginosa Lindl.

Omnino est R. rubiginosa. Auctt.

653. Rusvus.

(1) «deus 4 (m. pr.)

(4) ecsius 4 (m. pr. eque ac locus:) Sibiria. (Manu aliena, vel inventoris, adscriptum est:) Ztubus caule aculeato, foliis ternatis Linn. h. Cliff. 192. Roy. pr. 273.

(9) sacatilis 8 (m. pr.).

(6) arcticus 9 (m. pr.).

(7) chamemorus 10 (m. pr.)

654. FRrRAGARIA. (1) vesca 4 (m. pr.; Smithius adscripsit:) pra- lensis? Vix vera est. (2) (Sine nom.; m. pr. numerus:) f. (3) (Sine nom.; m. pr. locus modo:) Lundini Scan. Est F. elatior. Auctt.

6595. POTENTILLA,

(1) fruticosa 1 (m. pr. eque ac in pag. postica:) Pentaphylloides fruticosa elatior minus hirsuta. Amm. rhut. 88. t. 47. Sibiria.

(2) Anserina 2 (m. pr. atque signum:) €.

229

(3) rupestris 6 (m. pr. atque in pag. postica:) Pentaphylloid. erectum J. B. (4) (Sine nom.; priori aflixa; atque eadem est). (5) argentea 11 (m. pr.). (7) opaca (m. pr. et ante:) Á. (atque prope spe- cim.:) heptaphyll. (Smithius addidit:) vera, Am. Ac. 4. 274. (10) reptans 17 (m. pr.). (11) norvegica 19 (m. pr.). (12) (Sine nom., priori affixa; m. pr. tantum:) €. Eadem est ac antecedens. (13) nivea 20 (m. pr. atque signum:) 9t. (14) (Sine nom. priori aflixa; m. pr. numeri:) 20 (et:) 58. Est specimen sterile ejusdem speciei. 656. TORMENTILLA. (1) erecta 4 (m. pr.) Est Potent. Torment. Auctt. (2) Torment. reptans (m. pr.). Est P. procumbens Auctt. 657. GEum. ) (1) urbanum 2 (m. pr. atque:) Fl. suec. (2) rivale 5 (m. pr.). 658. Dnvas octopetala (m. pr.). 659. Cowanuw palustre 4 (m. pr.).

POLYANDRIA. 665. AcrxA spicata 1 (m. pr.)

668. CHELIDONIUM. (1) majus 4 (m. pr.) (2) Glaucium 2 (m. pr.).

Est Glaucium luteum Recent.

230

G69. PAPAVER. (1) Argemone 2 (m. pr.). (2) nudicaule 4 (m. pr. atque:) €. (3) Hhoeas 5 (m. pr.). (4) dubium 9 (m. pr.)

673. Nvwrnuza. (1) lutea 4 (m. pr.). (2) alba 2 (m. pr.).

679. "Tria. europea 1 (m. pr.). Est 7T. parvifolia Auct.

689. Cistus. : (1) Fumana 11 (m. pr. eque ac in pag. posti- ca:) Hispania. 387. Loefl. Est Helianthem. Fumana Auett. (2—6) (Vide hujus enumerat. partem priorem). C7) oelandicus 14 (m. pr. «que ac locus:) Oeland. Est H. oelandic. Auctt. (8) C. Helianthemum 26 (wm. pr.) Est Hel. vulgare Auctt. (9) 26, varietas (m. pr.). Potissimum est prioris varietas petrea Auct. scand. 694. DerpHisium Consolida 4 (m. pr.) 695. AcowrrUM. (1) /ycoctonum 4 (m. pr.; Smithius adscripsit:) septentrionale DeCand. Determinatio Smithiana omnino recta est.

699. AourLEGIA vulgaris 4 (m. pr.).

703. SrnATI0TES. Aloides 4 (m. pr.)

710. AxEMONE. (15 Hepatica 4 (m. pr.) (2) vernalis 4 (m. pr). Est Pulsatilla vern. Recent. (3) Pulsatilla 5 (m. pr.) Est P. vulgaris Rec.

231

(4) pratensis 6 (m. pr.) Est P. pratensis Rec. (9) sylvestris 10 (m. pr. atque:) C.

(6) nemorosa 15 (m. pr.)

(7) ranunculoides 17 (m. pr.).

713. THALICTRUM. (1) alpinum 4 (m. pr.) (9) flavum 10 (m. pr.; Smithius adscripsit:) ni- gricans. Jacq. (6) simplex (m. pr.) (7) simplex (m. pr. eque ac prope unum spe- cim.:) Wezionia (et prope aliud :) Hammarby. (8) aquilegifolium 12 (m. pr). (9) (Sine nom. priori aflixa plagula; m. pr, numerus:) 72. Eadem species est ac prior. 714. Apowis vernalis 2 (m. pr. atque:) HU.

715. RANUNCULUS.

(1) Flammula 1 (m. pr.)

(2) reptans (m. pr. Est R. Flammula var. re- plans Recent.

(3) Lingua 3 (m. pr.).

(4) Ficaria 9 (m. pr.)

(9) cassubicus 10 (m. pr. atque signum:) €.

(6) auricomus 13 (m. pr.)

(7) sceleratus 15 (m. pr. atque:) 9.

(8) aconitifolius 46 (m. pr.).

Cultum videtur specimen.

(9) illyricus 17 (m. pr.)

(10) dlyricus (m. pr. atque prope specimen :) filius.

(11) glacialis 20 (m. pr.)

(12) nivalis 21 (m. pr.)

(13) (Sine nom.; plagula priori affixa; m. pr.:) 21 (atque:) figura addatur. Est RH. mivalis.

(14) lapponicus 25 (m. pr.).

232

(15) hederaceus (m. pr. atque locus:) islandia. (Smithius adseripsit:) hyperboreus Retzu. D. Afzelius.

Omnino est R. hyperboreus Auct.

(16) bulbosus 25 (m. pr.).

Minime est R. bulbosus, sed forma potius RH. acris minor, uniflora.

(17) Ranunculus pratensis vernus vulgaris, flore flavo, radice tuberosa acri. H.C. 17. Clayt. 739. (m. pr. in pag. postica).

Est verus A. bulbosus L. et Auctt.

(18) repens 26 (m. pr.).

(19) polyanthemos 27 (m. pr.) -

(20) acris 28 (m. pr.).

(21) lanuginosus (m. pr. atque:) HU.

(22) arvensis 31 (m. pr.)

(23) hederaceus 36 (m. pr. et prope specimen:) ECT ETE

(24) aquatilis 37 (m. pr.).

Est Batrachium | heterophiyllum Auctt. recent.

(25) (Sine nom.; m. pr. numerus modo:) 37.

Est Batr. circinatum | Recent.

716. Troruiws europeus 4 (m. pr.) 719. CALTHA palustris 4 (m. pr. atque signum:) €.

DIDYNAMIA.

721. ÅJUGA.

(1) pyramidalis 2 (m. pr.) (9) reptans 4 (m. pr. atque:) €.

729. 'TEucnIUM.

(1) Scorodonia 17 (m. pr.) (2) Scordium 18 (m. pr.)

233 726. NeretA Cataria 4 (m. pr.).

730. MENTHA. (2) viridis (m. pr. atque:) HU. (8) Mentha" arvensis (m. pr.). 732. GuEcuowA hederacea 1 (m. pr.).

733. LAMIUM.

(1) maculatum (m. pr. atque:) H.U.

Flores desunt; cetera L. maculato Auctt. dis- simillimà sunt.

(2) Lam. album 41 (m. pr.; atque m. aliena:) Lamium alba linea. notatum. CB. Pin. 251. — Linea alba folia per medium ab una parte divi- dit, minus conspicua cum planta crevit. | Aliud exemplar non habebam, quia plante ommes sero jam defloruerant.

(3) Lam. maculatum (m. pr.).

A primo diversum, verum videtur.

(4) album 1 (m. pr.)

(9) purpureum 2 (m. pr.).

(6) amplezicaule 3 (m. pr.).

734. GALEOPSIS.

(1) Ladanum 2 (m. pr.; Smithius addidit:) G. intermedia. Villars?

(2) Tetralit 4 (m. pr.)

(3) Galeobdolon 4 (m. pr. atque: €.

Est Galeobdol. luteum. Auctt.

7135. BertonsicA officinalis 4 (m. pr.) 736. SrAcuvs.

(1) sylvatica 4 (m. pr.).

(2) palustris 2 (m. pr.).

(4) arvensis (m. pr.). 738. Mannusimw vulgare (m. pr.). 739. Lrowvunus Cardiaca 1 (m. pr.)

234 742. CLINOPODIUM.

(1) vulgare 4 (m. pr. eque ac in pag. postica:) e seminibus canada. nostrale idem, sed corolla minore.

Cum scandinavica planta hujus nominis de cetero quidem convenit, sed herba tota rigidiore et ramosiore huic dissimile est.

(2) (Sine nom.; priori aflixa plagula; m. pr. numerus idem:) 4 (et locus:) Amer.

Nihilo a Cl. vulgari scandin. differre videtur.

743. Omicasuw vulgare 7 (m. pr. atque:) K. Ob caulem suífruticosum et folia minora ab O. vulg. scandinavico diversum videtur.

744. Tuvwus. (3) Acinos 4 (m. pr.) 746. DnRACOCEPHALUM.

(1) Ruyschiana 5 (m. pr. eque ac in pag. al- tera:) Ruyschiana glabra foliis integris. | Amm. rhut. 50.

(2) thymiflorum 11 (m. pr. atque signum:) € (in pag. postica:) Moldavica fl. minimis. Amm.

751. SCUTELLARIA. (1) galericulata 4 (m. pr.) (2) hastata 6 (m. pr.). 759. PRUNELLA.

(1) Prunella vulgaris (m. pr. atque prope speci- men:) en (2). Granada Mutis.

A vera vulgari diversa. videtur.

(2) vulgaris 4 8 (m. pr.).

Est P. grandiflora. Auctt, 796. BanrsiA alpina (m. pr.)

758. Rmwaxruus Crista galli 3 (m. pr).

235

799. EuPHRASIA. (1) officinalis 4 (m. pr. atque:) €. (2) odontites 4 (m. pr.). Est Odontites rubra. Recent.

760. MELAMPYRUM. (1) eristatum 4 (m. pr.). (2) arvense 2 (m. pr.). (3) nemorosum 3 (m. pr.). (4) pratense 4 (m. pr.). (9) sylvaticum 5 (m. pr.). 761. LariümugA Squamaria 4 (m. pr.)

763. PEDICULARIS. (1) palustris 4 (m. pr.). (2) sylvatica 2 (m. pr.). (3) Sceptrum 4 (m. pr.). (4) lapponica 12 (m. pr.). (9) flammea 9 (m. pr.). (6) hirsuta. 10 (m. pr.). 707. ANTIRRUINUM. (1) Elatine 3 (m. pr. Est Linaria Elatine. Rec. (2) minus 24 (m. pr.. Est L. minor Rec. (3) Limaria 21 (m. prp -RSSt P: vulgaris Rec. (4) Peloria (m. pr.). Est L. vulg. var. Peloria Rec. (5) Orontium 26 (m. pr.). "13. SCROPHULARIA. (1) nodosa (m. pr.). (2) vernalis 7 (m. pr.). 719. Dicrranis purpurea 1 (m. pr.). 792. Liwwxa borealis (m. pr.). 794. LiMmOsELLA aquatica 4 (m. pr.

236 TETRADYNAMIA.

819. MYAGRUM.

(1) sativum 6 (m. pr.).

Est Camelina sativa var. microcarpa Recent. (2) paniculatum 7 (m. pr.).

Est Neslia panicul. Recent.

822. SUBULARIA.

(1) aquatica (m. pr.). (2) Subularia (m. pr. sine nom. specif.; eadem est ac prior).

823. DnA2A4.

(1) alpina 4 (m. pr.).

(2) (Sine nom., priori affixa; m. pr. locus:) Lapp. Unum specimen est JD. alpina, alterum

autem D. Wahlenbergii Hartm.

(3) verna 2 (m. pr.)

(4) nemorosa muralis Est D. muralis.

(5) nemorosa (m. Smithii; m. pr. GAMES bd

(et:) Fl. suec. Est D. nemorosa.

7) incana 6 (m. pr.) (7) I

| 4 (m. pr. eque ac:) Upsalie sponte.

824. LrriDiUM.

(1) petreum 5 (m. pr.) Est Hutchinsia petrea. Br. (2) latifolium 8 (m. pr.) (3) Lepid. didymum (m. pr.). Est Senebiera didyma Recent. (4) ruderale 10 (m. pr.).

825. Turasri.

(1) arvense 2 (m. pr.) (2) campestre 7 (m. pr.). Est Lepidium camp. Recent.

(3)

237

(3) perfoliatum 5 (m. pr.).

(4) alpestre 5 (m. pr. atque:) HU. (Smithius addidit:) semina utrinque plura-inveni 3 vel 4 — videtur montanum Huds.

(5) Bursa pastoris 9 (m. pr.).

826. COCHLEARIA.

(1) officinalis 4 (m. pr.).

(2) danica 2 (m. pr. atque locus:) Scania.

(3) anglica 3 (m. pr.; quod vero Smithius de- levit, hac ejus loco adscribens:) Groenlandica — original spec:.

Smithiana determinatio rectissima videtur.

(4) Coronopus 5 (m. pr.).

Est Senebiera Coronop. Recent. (9) Armoracia 6 (m. pr.). 827. Iseris nudicaulis 9 (m. pr.). Est Teesdalia nudicaulis Br. 828. Arvssuw. (1) incanum 5 (m. pr.) Est Farsetia inc. Auctt. (2) alyssoides-calycinum (m. pr.) 832. Luxanmia rediviva 1 (m. pr. atque:) €. 834. DewrAnrA bulbifera 2 (m. pr.). 835. CanDAMINE.

(2) petrea 4 (m. pr. atque locus:) Hernosand.

(In pag. postica m. pr.:) Nasturtium petreum. Est Arabis petrea Auctt.

(4) impatiens 8 (m. pr.)

(9) parviflora (m. pr.).

(6) hirsuta. 10 (m. pr.)

(7) (Sine nom.; m. pr. vero numerus:) 10 (et prope specimen:) L. 487. a.

Eadem est ac prior.

(8) pratensis 11 (m. pr.)

(9) amara 12 (m. pr.).

16

238 836. SISsYMBRIUM. (1) Nasturtium P 1 (m. pr. atque locus:) Scania. Est Nasturt. officinale Auctt.

(3) amphibium 3 (m. pr. atque in pag. postica :) Sisymbrium siliquis globosis. Gmel.

(4) supinum 4 (m. pr.). |

(3) murale 7 (m. pr.).

Est Diplotaxis muralis. Auctt.

(8) Sophia 11 (m. pr.).

(11) catholicum (m. pr. eque ac locus, bis ad- ditus:) Stockholmia. (Smithius post nomen ad- Scripsit:) nequaquam. i

Omnino est Diplotaxis tenuifolia. Auctt., pev errorem huc relata.

837. Envsiwuw. (1) officinale 4 (m. pr.). Est Sisymbr. officin. Auctt. (3) Alliaria 3 (m. pr.). Est Alliaria officin. Recent. (4) cheiranthoides 4 (m. pr.) 812. ÅRABIS. (1) alpina (m. pr.) (2) (Sine nom., priori affixa; m. pr. tantum :) 7. Eadem est ac prior. (3) thaliana (m. pr.). 843. TurriTis. (1) glabra 4 (m. pr.). (2) hirsuta 2 (m. pr.) Est Arabis hirs. Auctt. (3) alpina 2 (m. pr.; Smithius prope primum specimen adscripsit:) Mr Davall's hirsuta J.E.S. (et prope alterum:) original N:o of hirsuta. Specimen prius est Arabis hirsuta typica, posterius autem varietas ejusdem speciei gla- brata.

239

(4) alpina (m. Smithii; m. pr. numerus modo:) 2 (atque locus:) Gotl.

Est Arab. hirsuta var. glabrata. 844. Dnassica.

(1) campestris 2 (m. pr. eque ac locus:) Lappon.

(2) campestris (m. pr.).

(3) Br. Napus 3 (m. pr. atque:) HU.

845. Sixaris.

(1) arvensis (m. pr.).

(2) arvensis 4 (m. pr.)

Est S. arv. 8 ambigua. Hartm. Fl. scand.

(3) alba 2 (m. pr.).

816. Rarnaxus Raphanistrum 2 (m. pr. atque:) Algir. 847. Bus.

(1) orientalis 3 (m. pr.; Smithius addidit:) non Tourne[orti — see my Crambe [lava descr. from Herb. Tourn.

Vix nostra species est.

(2) Turritis vulgaris ramosa. T. 224 (m. pr. in pag. postica; Sm. prope specimen adscripsit:) Bunias orientalis ex syn. Tourn. — B.

Eadem est ac B. orient. scandinavica.

(3) Kakile 4 (m. pr.).

| Est Cakile marit. Auctt.

848. Isamis tinctoria 1 (m. pr.).

819. CnAwsE maritima 1 (m. pr.).

MONADELPHIA. 858. GERANIUM. (1) cicutarium 21 (m. pr.) Est Erodium cicut. Auctt.

(2) macrorhizum (m. Linn. fil, atque:) H.U. 77.

210

(3) pheum 26 (m. pr.). (4) sylvaticum 28 (m. pr.). (5) palustre (m. pr. atque:) HU. (6) pratense 29 (m. pr.) (7) bohemicum (m. pr.). (8) robertianum 51 (m. pr.). (9) Geran. robertianum (m. pr. atque postea ad- ditum:) 54 g. In specimine exsiccato certe nulla apparet differentia a priore. (10) /ucidum 32 (m. pr.). (15) dissectum 95, 36 (m. pr. atque:) H.U. (20) sanguineum (m. pr.) 868. Arruxa officinalis 4 (m. pr. atque:) HU.

870. Marva. (4) sylvestris 9 (m. pr.). (5) Alcea 43 (m. pr.). (6) moschata (m. Linn. fiL, atque:) HU. 871. LavarEnA thuringiaca 6 (m. pr. atque si- gnum:) C.

DIADELPHIA.

881. Funania. (1) nobilis (m. pr.) (4) officinalis 7 (m. pr.). 891. SPARTIUM. (1) scoparium 7 (m. pr.). (2) scoparium (m. pr.) Utrumque specimen est Sarothamm. scop. Recent.

892. GENISTA. (1) tinctoria (m. pr.).

241 (2) pilosa à (m. pr.) (3) germanica 4 (m. pr.). 897 Awxruvrrms vulneraria 2 (m. pr.).

903. Pisuw maritimum 5 (m. pr.). Est Lathyrus marit. Recent.

904. Onosvs.

(1) vernus (m. pr.). (2) tuberosus 5 (m. pr.). (3) niger 7 (m. pr.).

905. LATHYRUS.

(1) tuberosus 15 (m. pr.). (2) pratensis 16 (m. pr.). (3) sylvestris 47 (m. pr.). (7) palustris (m. pr.). (8) palustris 2 (m. pr. atque:) H.U. | A priore diversissima planta, ad Viciam cassubic. potissimum pertinens.

906. Vici4.

(1) pisiformis 1 (m. pr.).

(2) dumetorum 2 (m. pr.; atque iu diversa char- le parte manu aliena:) Vicia montana mazi- ma fl. pulchro e rubro et albo variegato; folio- rum pinnis magnis.

(3) sylvatica 3 (m. pr.).

(4) cassubica (m. pr.; postque m. Smithii:) diff. specif. male.

(9) eracca 5 (m. pr.)

(6) sativa 10 (m. pr.).

(7) (Sine nom., priori aflixa; m. pr. numerus:) 11 (et:) H.U.

Est V. angustifolia. Auctt.

(8) lathyroides 11 (1. pr.; Sm. addidit:) var. v Huds.

(9) sepium 415 (m. pr.)

242

(10) (Sine nom. m. pr. adscripto, sed numerus:) 15. (Manu aliena hzc adscripta sunt:) Vicia siliquis. erectis, foliis ex ovatis obtuse decrescen- tibus Hall. Helv. 599.

Exacte eadem est ac antecedens.

907. Envuw. (1) tetraspermum 2 (m. pr.) (2) hirsutum 5 (m. pr.)

915. Urrx europeus 4 (m. pr.

917. ConowiLLA Emerus 1 (m. pr.) 918. Onuxrrgopus perpusillus 4 (m. pr.) 921. Hrpysanuw Onobrychis 32 (m. pr.).

925. Pnuaca. (1) alpina (m. pr.; postque a Sm.:) Sp Pl. ed. 2. — frigida Sys. Nat. X. Est Ph. frigida Auctt. (2) (Sine nomine; m. pr. modo locus:) Lappl. Eadem est ac prior.

926. AsTRAGALUS. (1) pilosus 4 (m. pr.) (2) (Sine nom.; m. pr. signum modo:) 5. Et hac et prior sunt Ozytropis pilosa Auctt. (3) glycyphyllus 45. (m. pr.) (4) arenarius 20 (m. pr. atque locus:) Scania. (9) alpinus 23 (m. pr. atque locus:) Lapp. (6) (Sine nomine; eadem est species, sed, te- staute loco, ex Sibiria). (10) campestris 30 (m. pr. atque locus:) Oelandia. Est Ozcytropis camp. Auctt.

930. TrRIFoLIUM. (2) hybridum 11 (m. pr.)

(3) repens 10 (m. pr. atque:) virgin.

243

(4) pratense 18 (m, pr.). ) medium (m. pr.; Smithius adscripsit:) flexuo- sum Jacq. (6) alpestre (m. pr.) (7) arvense 25 (m. pr, atque in pag. altera:) e seminibus virginicis. Kalmu. (8) striatum. 28 (m. pr. eque ac:) Hispania 565. Minime verum est, et ad nullam scandin. speciem pertinet. (9) (Sine nom.; m. pr. vero numerus:) 26. Est T. striatum L. et Auctt. (10) fragiferum 55 (m. pr.) (11) montanum 29 (m. pr). (15) spadiceum 37 (m. pr. eque ac:) Suec.

931. Lorvs. (1) maritimus 4 (m. pr.) Est Tetragonolobus siliqu. var. marit. Recent. (2) tetragonolobus (m. pr. pro nomine primum scripto:) siliquosus. Est T. siliqu. forma primaria. (3) corniculatus 13 (m. pr.). (4) Lotus major (m. aliena; post quod m. Linn.:) Rosen. Lund. Est L. uligimosus Recent.

933. MzpicaGo. (1) sativa 5 (m. pr.) (2) faleata 6 (m. pr.) (3) (Sine nom., priori aflixa; m. pr. nume- rus:) 6. Eadem est ac prior.

(4) lupulina 7 (m. pr.)

244 POLYADELPHIA.

943. HyPERICUM. (3) perforatum 14 (m. pr.). (4) humifusum 15 (m. pr. (9) montanum (m. pr.)

(6) hirsutum. 46 (m. pr.)

SYNGENESIA.

946. TRAGOPOGON. - (D). pratense 4 (m. pr.). (2) porrifolius 3 (m. pr.). 917. SconzoxEnA. (1) humilis 4 (m. pr. atque signum:) 9l. 948. Picnis. (1) hieracioides (m. pr. atque:) HU. (2) Picris hieracioides (m. pr. atque:) HU. 949, Soncnus. (3) palustris 2 (m. pr.). (4) arvensis 3 (m. pr.). (9) oleraceus 4 (m. pr.). (6) (Sine nom., priori aflixa plagula; m. pr.:) 4 (alque in pag. postica:) Hispania 598. Quoad formam foliorum, a priore diver- sus videtur. = (9) sibiricus $ (m. pr. atque signum:) €. (10) Sonch. sibiricus (m. Linn. fil. atque:) HU. 1778. 950. Lacruca. (2) Seariola 5 (m. pr.). 952. PnExAwTUuES muralis 4 (m. pr.). 953. LEONTODON. (1) Taraxacum 1 (m. pr.) Est Taraz. offic. Auctt.

245

(2) (Sine nom.; m. pr. numerus:) / (atque lo- cus:) Gotl. Est Leontod. autumnalis L. et Auctt. (4) autumnale 4 (m. pr.).

954. HiknAciuM.

(3) pilosella 5 (m. pr. eque ac in pag. postica :) Hieracium | foliis ovalibus, caule repente, scapo sepe nudo paucifloro interdum | unifloro. Gmelin. est Pilosella vulgaris.

(9) aurantiacum. 9 (m. pr).

. (12) paludosum 16 (m. pr. atque:) €.

955. CnEPis.

(1) tectorum. 40 (m. pr.).

(2) (Sine nom., priori affixa; m. pr.:) 40.

Est forma pumila antecedentis speciei.

(3) biennis 41 (m. pr. atque locus:) Scania.

957. Hyoseris minima 5 (m. pr.) Est Arnoseris pusilla. Auctt. 959. Hy»octi nis.

(1) maculata 4 (m. pr.).

(2) glabra 5 (m. pr. eque ac in pag. poslica:) Hieracium minus dentis leonis folio oblongo gla- bro. CB. secund. Burserum, sed vim est.

(3) radicata 6 (m. pr. atque locus:) Scania.

960. LAPSANA communis 1 (m. pr. atque in pag. alteraz) L. crispa.

962. CicHorium Intybus (m. pr. atque:) Fl. suec.

964. Ancriuw Lappa / (m. pr.)

Est Lappa minor Recent. 965. SEnnaTULA. (1) tinctoria ex Herb. Leche. B (m. Smithii; prope marginem. plagulà? superiorem manu aliena, verisimile Lechei:) Serratula Linn. gen. 761,

246

tinctoria Fl. Suec. 2. 713. Spec. pl. p. 816. XIX. Syngenesia. 1. Polygam. «qual. b) coroll. tubi- petal. (atque denique in pag. postica manu Linnzi definitio et synonyma fere eadem ac in Fl. Suec.).

(2) tinctoria I (m. pr.; atque loca nonnulla si- birica).

(3) alpina ex H. Leche. B. (m. Smithii; supra- que manu eadem ac in num. 4:) Serratula Lin. gen. 761. Fl. Su. 661. alpina Fl. Su. 2. 714. Sp. pl. 816. (Manu Linn., in pag. po- stica, synonyma atque hac:) Ex alpibus la- ponic. attulit. Montinus.

Est Saussurea alp. Auctt.

(4) alpina 2 (m. pr.).

Eadem est ac prior. (9) arvensis 14 (m. pr.)

Est Cirstum arvense Auctt.

966. CARDUUS.

(1) lanceolatus 3 (m. pr-). Est Cirs. lanceol. Auctt.

(2) nutans 4 (m. pr.)

(3) acanthoides 5 (m. pr. atque locus:) Scania.

(4) crispus 6 (m. pr.; Smithius observavit:) in Britannia. non invenitur.

(9) palustris 7 (m. pr.; atque m. inventoris:) Cis. foliis pinnatifidis, laciniis linearibus, caule erispo, capitulis mitibus, in vertice congestis.

Est Cirs. palustre Auctt.

(6) canus (m. pr;; m. Sm.) Cnicus (atque m. inventoris:) an Carduus tuberosus? Folia sunt semidecurrentia, presertim. inferiora.

(7) Carduus Linn. gen. 763. heterophyllus Fl. Su. 2. 721. (m. verisimile Lechei prope margi- nem plagule superiorem ; Smithius addidit:) Herb. Leche. DB. J.E.S.

Est Cirs. heterophyll. Auctt.

247 (8) heterophyllus 49 (m. pr. seque ac locus:) fr.(án) Caitome el[stründer. Eadem species est ac antecedens. (9) acaulis (m. pr.). Est Cirs. acaule Auctt.

967. Cwicus oleraceus 2 (m. pr.) Est Ciórs. olerac. Auctt.

968. Oworonpow Acanthtum (m. pr.). 970. Canna vulgaris 3 (m. pr. atque:) FL. suec.

975. BipEws. (1) tripartita 1 (m. pr.) (2) cernua 2 (m. pr. eque ac in pag. postica:) Bidens foliis longe ellipticis serratis indivisis. Hall.

710. Gmel.

978. EuPATORIUM. (1) trifoliatum (m. pr.; Smithius vero addidit:) cannabinum nec trifoliatum J.E.S. Est E. cannabin. Auctt. (2) cannabinum 10 (m. pr. atque:) HU. 982. CHrysocoma Linosyris 4 (m. pr.). 987. 'TAxAckTUM vulgare 7 (m. pr.).

988. ÅRTEMISIA. (1) campestris 4 (m. pr.) (2) Artem. Abrotanum campestre Gmel. (m. pr. in pag. postica, atque prope specimen:) 4. Eadem est ac prior. (3) maritima 7 (m. pr.) (4) Artem. anglica. maritima. (m., uescio an pr. in pag. postica). Est A. marina. (9) rupestris 8 (m. pr.)

248

(6) (Sine nom.; priori aflixa; m. pr. locus:) oeland. (Smithius adscripsit:) forte vera A. ru- pestris. J.E.S.

Est A. rupestris optima.

(7) Absinthium (m. pr. atque in pag. postica:) Absinthium | Matricarie folio, odore inter Absin- thium et Matricariam. suavi. (Sm. post nomen addidit-) ?

Cum 4A. Absinthio de cetero omnino con- gruil, folia vero sunt subglabra.

(8) vulgaris 45 (m. pr.)

989. GNAPHALIUM.

(1) arenarium 19 (m. pr.)

(2) luteo-album (m. pr. atque:) H.U.

(3) Gn. luteo-album ex H.B. J.E.S. (m. Smithii).

(4) dioicum 4 (m. pr.).

(9) alpimum (m. pr.).

(6) alpinum 29 (m. pr. atque prope unum spe- cim.:) H.U. (prope aliud:) Lapp.

(7) sylvaticum 31 (m. pr.).

(8) N:o 28. Gnaphal. sylvaticum Linn. (m. ignota).

Potius est Gn. norvegicum Auctt.

(9) uliginosum 30 (m. pr.).

994. ERIGERON.

(1) acre 6 (m. pr.).

(2) alpinum 7 (m. pr., atque mauu aliena:) caulis ut plurimum simplex, hic vero ramosus juxta Raji descript. (post quod m. pr.:)) Asden vol. 2. pag. 209. N:o 4.

(3) (Sine nom.; m. pr. tantum:) $ (atque:) Lapp. 7.

Est E. uniflorus Auctt.

(4) uniflorum 8 (m. pr. atque locus:) Lapp. 995. TussiLAGo.

(1) Farfara 3 (m. pr.).

249

(2) Tussilago Farfara 1 (m. aliena in pag. po- stica, postque m. alia ignota:) Dahl scripsit.

(3) frigida 4 (m. pr.).

Tres plagule sequentes eandem speciem sub eodem nomine continent.

(4) alba 5 (m. pr. atque:) €.

Specimen medium est Petasites alba Auett., cetera duo ad P. spuriam pertinent.

(9) alba 5 (m. pr. atque in pag. postica:) Tussi- lago scapo imbricato, fl. spicatis radiatis, fol. utrinque glaberrimis. Gmel. (Sm. post nomen addidit:) Gmel. n. 426. levigata Willd. n. 46.

Specimen tam incompletum est, ut vix determinari possit; alba tamen non vide- tur esse.

(6) alba 5 (m. pr. atque in pag. postica:) Smo- landia. Hager.

(7) alba (m. pr.).

(8) Petasites 7 (m. pr.).

(9) hybrida 6 (m. Linn. fil; Sm. adscripsit:) Petasites. J.E.S.

Est Pet. officinalis Recent. Hanc plagule dug ali& sequuntur, speciem et adscripta eadem continentes.

(10) spuria (m. Smithii; m. pr. numerus modo:) 6.

Folium est vere Petas. spurie Auctt.

(11) Petasites 7 (m. pr. atque:) HU.

(12) spuria Retz. Obs. fasc. 4. 29. t. 2. (m. Sm.; m. pr. modo:) 3. |

Omnino est P. spuria Auctt. Sequentes pla- gula dua eandem quoque cum nomine eo- dem, a Sm. adscripto, continent.

996. SENEcIO.

(1) vulgaris (m. pr.). (2) viscosus 9 (m. pr.).

250 (4) sylvaticus 10 (m. pr.). (9) Jacobea 19 (m. pr. atque:) Fl. suec. (6) Jacobea (m. pr. in pag. postica, atque:) Ha- bitat in Scania. (Prope specimen numerus:) 49. Potissimum est S. aquaticus Auctt.

(7) paludosus 21 (m. pr. eque ac locus:) Scania. (8) sarracenicus 25 (m. pr.).

997. AsTER. (1) Tripolium 4 (m. pr. seque ac in pag. po- stica:) Tripolium marit.

(2) Tripolium (m. pr.).

998. Sorimaco.

(1) Solid. virgaurea 9 (m. pr. atque in pag. po- stica:) Solidago caule erecto, racemis alternis erectis. HC. Gmel.

(2) virgaurea 9 (m. pr.).

999, [xura.

(1) Helenium 1 (m. pr. atque:) €.

(2) Inula Lin. it. W.goth. p. .. helenium Spec. Pl. p. $81. n. 1. (m. Lechei prope marginem plag. superiorem; Smithius addidit:) ex Herb. Leche. J.E.S.

Eadem est species ac prior.

(6) pulicaria 6 (m. pr.; Sm. addidit:) omnino.

(7) salicina 7 (m. pr.).

(8) ensifolia (m. pr.).

1000. CInERARIA.

(6) palustris 5 (m. pr. atque in pag. postica :) Senecio foliis caulinis multis sinuato-dentatis am- plezicaulibus, floribus. umbellatis. Gmelin. Soli- dago Amm. descr. 219.

(7) (Sine nomine; eadem est ac prior).

1001, ÅRNICA. (1) montana H.B. (m. Smithii),

251 1006. Berris hortensis 4 (m. pr.; Sm. adscripsit:) perennis J.E.S. "Est B. perennis. 1012. CunvsaNTHEMUÜM.

(1) Leucanthemum 3 (m. pr.).

(3) Chrysanth. Linn. gen. 788. segetum Fl. Su. 2. 762. Sp. Pl. p. 889 (m. Lechei prope margi- nem plagule superiorem; Sm. addidit:) ex Herb. Leche. B. JES.

1013. MATRICARIA. (1) Parthenium 1 (m. pr.). . 1016. ÅNTHEMIS.

(1) arvensis 8 (m. pr.).

(2) Anth. cotula 9 (m. pr. atque:) € (et in pag. postica:) Chamomilla 9 Cotula [oetida. Gerb. Ta- naens. 98. — Habitat circa Graiworon ab urbe Bulgrod usque in Ukraniam, ubique in incultis. Obs. Ubi hec planta crescit, Bufones terrestres ingenti copia habitant, et incolarum molesti hospites.

(3) tinctoria 16 (m. pr.).

1017. AcuirrEA.

(1) Ptarmica 10 (m. pr.).

(2) Millefolium 14 (m, pr.)

(3) 14. purpureo fl. (m. pr. atque:) HU.

Eadem est species ac prior.

(4) nobilis (m. pr. atque:) H.U.

(9) nobilis Jacg. & HB. JES. (m. Sm.; m. pr.

— tantum:) HJ.

1026. Conropsis Bidens 7 (m. pr. atque:) €. Est Bid. cernua radiata. 1030. CENTAUREA.

(1) phrygia 7 (m. pr. atque:) H.U.

(2) Cyanus 12 (m. pr.).

(3) Scabiosa 21 (m. pr.).

252

(4) nigra 9 (m. pr. atque:) HU.

(5) Jacea 26 (m. pr. atque:) Fl. suec.

1035. CALENDULA. 7 (1) arvensis (m. pr. atque prope specimen:) L. (2) officinalis 4 (m. pr.). Locus neutri adscriptus est. 1045. Ecuiwoss spherocephalus 1 (m. pr.). 1050. JasroxE montana (m. pr.). 1051. Loszeria Dortmanna 3 (m. pr.). 1052. Viora.

(3) Viola palustris (m. pr., atque:) K.

(7) mirabilis 15 (m. pr. atque in pag. postica:) Viola floribus radicalibus abortientibus, caulinis apetalis fructiferis. HC. Gmel.

(8) biflora 16 (m. pr. atque locus:) Lappo.

(9) tricolor 45 (m. pr.).

1053. IwPATuNs noli tangere 7 (m. pr. atque:) K.

GYNANDRIA.

10541. Oncuis. (1) bifolia 3 (m. pr.; Sm. addidit:) Sw. 9. Est Platanthera bifolia Recent.

(2) pyramidalis 5 (m. pr.; Sm.:) Sw. 21.

(3) Morio (m. pr.; Sm.:) Sw. 24.

(4) mascula (m. pr., RE prope specim.:) A. 214, (m. Sm.:) Sw. 27.

(9) ustulata 9 (m. pr.; Sm.:) Sw. 29.

(6) militaris (m. pr.; Sm.:) Sw. 50.

(7) (Sine nom., priori affixa; m. pr.:) 70. (m. Sm.:) Sw. 30.

Etiam est O. militaris.

(8)

253

(8) mascula 8 (m. pr. zeque ac locus:) Gotl. (Sm. addidit:) fusca. Sw. 51.

Est specimen permagnum, luxurians Orchi- dis militaris L. & Auctt.

(9) Orchis Linn. gen. 825. militaris Fl. Su. 725. Sp. Pl. 941. (m. Lechei in summa plagule parte; Sm. adseripsit:) ex Herb. Leche.

Est O. militaris.

(10) O. militaris a Linn. & Scop. Fl. Carn. n. 1277. tab. 51. Hall. hist. (m. ignota in diversa charta, atque locus:) sylva brunsvicensis (et cetera.).

Eadem est ac prior.

(11) Sw. 28. — palustris Jacq. ic. rar. (m. Sm.; manu inventoris hzc modo:) N:o 184. Orchis — qualis? an nova?

Est O. palustris Auctt. (16) maculata 12 (m. pr.; m. Sm.:) Sw. 48. (17) odoratissima (m. pr.; m. Sm.:) Sw. 51. Est Gymnadenia odoratiss. Auctt.

(18) Orchis Lin. gen. 823. Conopsea Fl. Su. 727. ed. 2. 799 (m. Lechei; Sm. addidit:) ex Herb. Leche. (atque:) Sw. 49.

Est Gymnad. conopsea Auctt.

(19) O. Conopsea Fl. Su. 2. 799. (m. Lechei; Sm.

eadem adscripsit ac in priore). Eadem est ac prior.

(20) abortiva 17 (m. pr. atque prope specimen:) m (forsitan. monspelii)

Est Centrosis abortiva Auctt.; primo specimine minore excepto, quod species Orobanchis est.

1055. SATYRIUM.

(1) viride 2 (m. pr; m. Sm.:) Orchis Sw. 53. Est Coeloglossum viride Hartm. 17

254

(2) nigrum 3 (m. pr. atque locus:) Jemtia (Sm. addidit:) Orchis Sw. 43. Est Nigritella angustif. Auctt. (3) albidum 4 (m. pr.; m. Sm.:) Orchis Sw. 59. Est Gymnad. albida Recent.

(4) repens (m. pr. atque prope unum specimi- num ]locus:) Jena. (Sm. adscripsit:) JVeottia repens Sw. 8.

Est Goodyera repens Recent.

1056. Ornunvs.

(1) Nidus (m. pr. et m. aliena:) Midus avis s. Orchis nudans. (Sm. adscripsit?) Epipactis Sw. 9.

(2) (Sine nomine; m. Sm.:) Sw. 9.

(3) (Etiam sine nom.; Sm. eadem addidit).

Omnia tria ad Neott. Nid. avis Auctt. per- tinent.

(+) corallorhiza 2 (m. pr.; Sm. addidit:) Cymbi- dium Sw. 40.

Est Corallorhiza innata. Auctt.

(5) (Sine nom., priori affixa; m. pr. hec syno- nyma in pag. plagule postica:) Dentaria co- ralloide radice Clus. pan. 450. fig. — Orobanche radice coralloide minore alba. Moris. III. p. 504. s. 42. t. 16. f. 24. — Dentaria aphyllos minor. Tabernemontani, JB. 2. 783.

Eadem est ac prior.

(6) ovata 5 (m. pr.; m. Sm.:) Epipactis Sw. 10. (7) cordata 6 (m. pr.; m. Sm.:) Epipactis Sw, 11. Sunt Listera ovata et L. cordata Auctt.

(12) Monophyllos 10 (m. pr. atque:) Bergius. (Sm. addidit:) Malazis Sw. 3.

Est Malazxis monophyll. Auctt.

(13) insectifera myodes 15 a (m. pr.; m. Sm.:)

O. muscifera.

255

(14) monorchis 11 (m. pr. atque in pag. postica:) Fl. suec. 740.

Est Herminium Monorchis Auctt.

(15) alpina 12 (m. pr.)

Est Chameorchis alp. Auctt. 1061. CYPRIPEDIUM.

(1) Calceolus 4 (m. pr. atque:) €. (Sm. addi- dit:) Sw. 1.

(2) bulbosum 2 (m. pr.; m. aliena:) Cypriped. Linnaei Fl. Lapp. fr. tab. XII. (Sm. denique adscripsit:) Limodorum boreale Sw. 15.

Est Calypso borealis Auctt.

1070. AnisroLocara clematitis 13 (m. pr.). 1079. Anuw maculatum 12 (m. pr.). 1081. Carra palustris (m. pr.). Folium seorsum adfixum vix buc pertinet. 1083. ZostERA marina 4 (m. pr.).*

Potissimum est Z. angusti[olia Recent.

MONOECIA.

1085. ZANNICHELLIA palustris 4 (m. pr.). Specimina duo prima ad Z. polycarpam Re- cent. pertinent, tertium vero ad Z. pedicella- tam Fr.

1088. Cnana.

(1) tomentosa 4 (m. pr. atque prope specimen:) Hartman (Sm. addidit:) Vaill. Act. t. 5. f. 8? — original spec:n.

(2) vulgaris (m. pr.).

(3) vulgaris 2 (m. pr.)

(4) hispida 3 (m. pr.)

(5) fleailis (m. pr.).

Minime est Ch. flexilis, potius vulgaris.

256

1093. LeEmMnA. (1) trisulea 4 (m. pr.). (2) minor 2 (m. pr.). 1094. 'Tvrna angustifolia (m. pr.). Spice nimis tenues sunt, ut hac ad T. an- gustif. pertineat. Folia desiderantur.

1100. Canrx. (1) dioica (m. pr.). (9) arenaria 4 (m. pr. atque locus:) Scan. (Sm. addidit :) ez hoc specimine descr. in Flo. Suec. JES. (6) C. arenaria 4 (m. pr. atque in pag. postica:) Hispania 662. c. Loefl. (Sm. addidit:) divisa? MW. hab. prope Blakeny.

Eadem videtur ac prior, licet junior est. (23) remota (m. pr.; m. aliena:) Carex. Vol. f. pag, 124. N:o 3. (postque nomen:) Seguier.

. (28) [flava 12'(m. pr.). (29) digitata 44 (m. pr.) (49) limosa 21 (m. pr.; Sm. prope primum spe- cimen scripsit) var. paniculatc. Cetera duo specim. omnino ad veram /imo- sam pertinent, primum vero ad paniculatam. (45) pallescens 25 (m. pr.). (46) (Sine nom.; m. pr. numeri modo:) 327 (et:) 168. Eadem est ac prior. (47) (Etiam sine nom.; m. pr. tantum:) 195. (m. Sm.:) diversa sp. Specimen est junius C. Oederi.

(48) panicea 29 (m. pr.).

1109. Brrura.

(3) dalecarlica. J.E.S. (m. Smithii; m; pr. locus modo:) Fahlunc. Est B. alba var. laciniata. Auctt.

257

(4) (Sine nom.; sed m. pr. numeri:) 4 (et:) 342. Est B. nana Auctt. (3) nana JES (m. Sm.; m. pr. numerus:) 4. (6) Alnus (m. pr. atque in pag. postica:) A/nus ; [olio incano. F. CB. ($m. adscripsit:) incana JES. Est Aínus incana Auctt.

1111. Unrica. (1) urens (m. pr.). (2) dioica 4 (m. pr.; Sm. addidit:) ? — 8 mem- branacea. Determinatio Smithiana rectissima videtur. (3) dioica JES (m. Sm.; m. pr.:) 4. Fl. Suec. (4) U. dioica Fl. Su. 2. $65. (m. Lechei). 1113. Xaxruiuw strumarium 4 (m. pr.) 1117. Axanaxruus Blitum 6 (m. pr. 1122. CERATOPHYLLUM. (1) C. demersum (m. pr.) (2) submersum (m. pr. atque signum:) €. 1123. MYRIOPHYLLUM. (1) spicatum 1 (m. pr.) (2) verticillatum 2 (m. pr.) (3) Myriophyll. p pennatum. minus Moris. (m. pr. in pag. postica; prope specimen numerus:) 2. Eadem est species ac antecedens. 1124. SAGITTARIA sagittifolia 4 (m. pr.).

1127. Porerium Sanguisorba 1 (m. pr, atque in pag. posticaz) Hisp. 673. Loefl. 1128. Qurncus Robur 42 (m. pr. atque:) K. (Sm. addidit:) sessiliflora Sm. Est Qu. sessiliflora. Auctt. 1130. Facus.

Nullum specimen scandinavic. inter hujus Generis formas adest.

258 1131. CARPINUS. (1) (Sine noin.; m, pr. tantum numerus:) 1 (al- que locus:) Smoland. Est C. Betulus Auctt. 1132. Convrvus. (1) Avellana J.E.S. (m. Smithii). (2) Avellana 4 (m. pr. atque:) K. (Smithius ad- didit:) C. rostrata Mss B. C. rostrata Soland. in Au. H. Kew. v. 3. 364. Minime est C. Avellana, qualis nunc tem- poris determinatur. 1155. Pinus. (1) Pinus Linn. gen. 879. sylvestris Fl. Su. 2. 874 (m. Lechei). (2) (Sine nomine; m. pr. numerus:) 40. Videtur forma monstrosa Abietis ezcelsc Auct.

1153. Dnvowia alba 4 (m. pr.)

DIOECIA. 1156. Nasas marina 4 (m. pr. eque ac locus:)

Aland. 1158. Sarix.

(18) purpurea (m. pr. alque in pag. postica :) Salix Monandra — May. Wilke.

(19) (Sine nomine; est prioris femina).

(34) herbacea 14 (m. pr.)

(35) 305 (num. Fl. Lapp. m. pr. atque prope specimen:) 9.

Eadem est ac prior.

(3G) Salix herbacea (m. pr.)

(37) 359 (m. pr. atque prope specim.:) 10 (et in pag. postica:) Salim pumila folio rotundo. J.B. et T.

Est S. reticulata. Auctt.

259

(38) reticulata 15 (m. pr.). Plagule due sequentes eandem quoque continent.

(95) Salim lanata (m. pr.).

(56) lanata (m. Smithii).

(57) lanata 49 (m. pr. aque ac:) HU.

(76) Salix viminalis (m. pr).

(77) alba (m. pr.). 1160. Ewrrrkuw nigrum 2 (m. pr.). 1166. Viscum album 4 (m. pr.). 1168. Hiwrornag Rhamnoides 4 (m. pr.). 1169. Myrica Gale. (m. pr.). 1178. Huwurvs Lupulus (m. pr.).

1185. Porurus. (1) alba 4 (m. pr. atque:) €. (et in pag. postica locus quidam rossicus). (2) P. tremula (m. pr.) (3) P. tremula (m. pr.). Hzc plagula flores, antecedens vero folia ejusdem speciei continet. (4) nigra 3 (m. pr.; Smithius adscripsit) dila- tata onmino (qua determinatio reclior est). 1186. RuoprorA rosea 4 (m. pr.) 1188. Mzencuniaris perennis 4 (m. pr.).

1189. HyprocHARIs. (1) Morsus 4 (m. pr.). (2) H. Morsus Hane Fl. Su. 2. 914. Sp. Pl. p. 1656 (m. Lechei; Sm. addidit) ex Herb. Leche. 1193. JuxirEnus communis (m. pr. atque:) HU.

1199. Taxus baccata 1 (m. pr.)

260

POLYGAMIA.

1212. Horcus.

(1) lanatus 4 (m. pr.).

(2) Holeus mollis (m. pr.)

(3) odoratus 5 (m. pr.; Sm. prope prima tria specimina:) borealis Schrad. (prope quartum vero adscripsit:) australis Schrad.

Tria speciminum sunt Zlierochloa borealis .

- Auctt., unum H. australis.

1220. PARIETARIA officinalis 4 (m. pr.) 1221. Å TRIPLEX.

(9) littoralis 8 (m. pr).

(6) pedunculata (m. pr. atque in pag. postica:) Ha[nie Tych. Holm.

Est Halimus peduncul. Auctt. 1225. Ackn. (1) platanoides 5 (m. pr.). (2) campestre 7 (m. pr.).

CRYPTOGAMIA.

1241. EouisETUM.

(1) sylvaticum 1 (m. pr).

(2) (Sine nomine; idem est ac prius).

(3) arvense 2 (m. pr.; Smithius addidit:) ? (In diversa chartze parte. manu aliena:) Equisetum verticillis ad folia. numerosis. | Hall. Stirp. Helv. 144. Equiselum setis ramosis. Equisetum sylva- ticum Tab. p. 253.

Potissimum est E. sylvaticum Auctt.

(4) palustre 3 (m. pr.; m. Sm.:) ? (et m. aliena:) N:o 60. Equisetum. setis. simplicibus. — Equisetum minus terrestre. J.B. III. p. 750.

Est FE. pratense Recent. (6)

261

(6) hyemale (m. pr., atque prope specimen:) ar- tific. (?). (7) (Sine nom.; m. pr. tantum:) 6 (et:) Suec. Est E. scirpoides Auctt. 1243. Orurocrossuw vulgatum 4 (m. pr.). 1244. Oswvnxpa. (3) virginiana 3 (m. pr. atque:) K. Est Botrych. virginicum | Auctt.; sed, testante nom. Kalmii, specimen americanum. (4) regalis (m. pr. eque ac in pag. postica:) e Smolandia Rolander. (9) Struthiopteris (m. pr. atquez) Ard. Est Str. germanica. Auctt. (6) Spicant 16 (m. pr. atque locus:) Scania. Est Blechnum Spicant Auctt. C7) filiculifolia 11 (m. pr.; pro quo nom. Smi- thius adscripsit:) O. crispa J.E.S. Est Allosorus crispus Auctt. (8) (Sine nom.; m. pr. tantum:) Norvegia Vahl. Eadem est species ac prior.

1245. Acnosricuuw ilvense 19 (m. pr.; m. aliena:) N:o 51. Pteris frondibus duplicato-pinnatis, caule hirsuto et lacinioso. (Smithius addidit:) Hist. Lugd. 41221. f. 3.

Est Woodsia ivensis Auctt. 1246. Preris aquilina (m. pr.) 1250. ÅSPLENIUM. (1) Scolopendria 3 (m. pr.; atque m. aliena idem nomen et locus quidam externus). Est Scolopendrium | Phyllitis Auctt. (2) Trichomanes 10 (m. pr.) (3) Ruta muraria 15 (m. pr.). (49) Adiant. nigrum 16 (m. pr.; et m. aliena lo- cus:) Porto, S. Ybes. 18

262

1251. PoryPopium.

(1) Lonchitis (m. pr.)

Est Aspidium | Lonchitis Auctt.

(2) Phegopteris 30 (m. pr.).

(3) cristatum. 36 (m. pr. atque in pag. poslica:) Polyp. fronde duplicato-pinnato, foliolis obtusis cre- nulatis, petiolo strigoso. Hort. Cliff. ? Gmel.

Est Aspid. cristatum Auctt.

(4) F. mas 37, 38 (m. pr). Est Aspid. Filiz mas Auctt.

(5) F. femina (m. pr. atque:) H.U. Est Aspid. Filio fem. Auctt.

(6) Thelypteris 7 (m. pr.; est specim. germanuic., testante loco adscripto).

(7) fragile 44 (m. pr.). Est Cystopteris fragilis Auctt.

1253. TRICHOMANES.

(1) 6. T. tunbridgensis? (m. pr.; Sm. prope unum

specim. adscripsit:) pyaidiferum. HB? — Videtur | Hymenophyll.. tunbridg., eo tantum SA iwl excepto, cui $m. aliud inscripsit nomen.

(2) T. tunbridgense (m. pr.; Sm. addidit:) HB

ex Anglia. Est Hymenophyll. tunbridgense. Auctt. 1255. Pirurama globulifera 4 (m. pr.) 1256. Iso&rEs lacustris 4 (m. pr.) 1257. Lvcoroniuw. (1) clavatum (m. pr.; Sm. addidit) Dill. (2) Selaginoides 6 (m. pr; m. Sm.:) Dil. LN Est Selaginella spinulosa Auctt.

(3) inundatum 8 (m. pr. seque ac locus?) Stenbrohult.

(4) Selago 9 (m. pr.).

(5) alpinum 45 (m. pr. eque ac locus:) Lappo.

(6) complanatum 16 (m. pr. atque in pag. altera:) e Germania. Munchhaus.

—— ——hr- STOCKHOLM, 1852, P. A. NORSTEDT & SÖNER. 48———

an [io

Ei

2 rs

Vendit Holmie 4. BONNIER, Bibliopola.

Pretium: 2 'rd. Banco,

UT 3

E RI , A

ork Botanical Garden Library

: MITTIT

Så

RAS

MT Wu MATT! S RA LM Medie de gm

d d

i AVI

"