a Se aa poe LORD BACON’S WORKS. VOLUME THE NINTH. DE AUGMENTIS SCIENTIARUM. LIBRI. VIII.—IX. NOVUM ORGANUM. y ‘e : . THE WORKS OF FRANCIS BACON, Hord Chancellor of England, A NEW EDITION: BY BASIL MONTAGU, ESQ. VOERaIX: ee LONDON: ie = a i! WILLIAM Stra MDCCCXXVIII. t Thomas White, Printer, | Johnson’s Cuurte PREFACE. Tuis Volume contains the two last books of the treatise “ De Augmentis,” and the “ Novum Or- ganum.” | In the year 1605 Lord Bacon, in the Advance- ment of Learning, divided knowledge respecting the Mind of Man, into the understanding and the will.* Knowledge respecting the understanding he di- vided into Invention, Judgment, Memory, Tradition. “ Man’s labour is to invent that which is sought or propounded ; or to judge that which is invented ; or to retain that which is judged; or to deliver over that which is retained. So as the arts must be four; art of inquiry or invention: art of examination or Judgment; art of custody or memory; and art of elocution or tradition.”+ Under the head of Invention, after having ex- plained the deficience of the Art of Invention, “‘ which,” he says, “ seemeth to me to be such a defi- cience as if, in the making of an inventory touching me mee voli pel] 3; + See vol. ii.1 6. VOL b vl PREFACE. the estate of a defunct, it should be set down, ‘ of ready money nothing : for as money will fetch all other commodities, so this knowledge is that which should purchase all the rest. And like as the West- Indies had never been discovered, if the use of the mariner’s needle had not been first discovered, though the one be vast regions and the other a small mo- tion; so it cannot be found strange if sciences be no farther discovered, if the art itself of invention and discovery hath been passed over.”* He then adds, “ This part of invention, concerning the invention of sciences, I purpose, if God give me leave, hereafter to propound, having digested it into two parts; whereof the one I term “ Experientia Li- terata,” and the other “ Interpretatio Nature :” the former being but a degree and rudiment of the lat- ter. But I will not dwell too long, nor speak too great upon a promise.” + The Novum Organum was published, imperfect and incomplete, in the year 1620, when Lord Bacon was Chancellor. The reasons for the publication at that period are stated in his letter to the King: “ And the reason, why I have published it now, spe- cially being unperfect, is, to speak plainly, because I number my days, and would have it saved. There is another reason of my so doing, which is to try, whether I can get help in one intended part of this work, namely, the compiling of a natural and experimental history, which must be the main foun- * Advancement of Learning, vol. ii. p. 176 + Advancement of Learning, vol. ii. 182. PREFACE. Vil dation of a true and active philosophy.”(#)—Such are the causes assigned by Lord Bacon, each deser- ving a separate consideration. The first of these two reasons is “ because I number my days, and would have it saved.” The meaning of this cannot be mistaken. Bacon was born in the year 1560. His health was always delicate. Etiam, he says, nonnihil homi- nibus spei fieri putamus ab exemplo nostro proprio ; neque jactantiz causa hoc dicimus, sed quod utile dictu sit. Si qui diffidant, me videant, hominem inter homines etatis mee civilibus negotils occupatissimum, nec firma admodum valetudine (quod magnum habet temporis dispendium), atque in hacre plané protopi- rum, et vestigia nullius secutum, neque hecipsa cum ullo mortalium communicantem; et tamen veram viam constantér ingressum, et ingenium rebus sub- mittentem, hec ipsa aliquatents (ut existimamus) provexisse. (@) In the year 1617, when he was fifty-seven years of age, the great seals were offered to him. Un- mindful of the feebleness of his constitution; un- (x) Postea, xil. (a) “* We judge also that mankind may conceive some hopes from our example, which we offer, not by way of ostentation, but because it may be useful. If any one therefore should despair, let him consider a man as much employed in civil affairs as any other of his age, a man of no great share of health, who must therefore have lost much time, and yet, in this undertaking, he is the first that leads the way, unassisted by any mortal, and stead- fastly entering the true path, that was absolutely untrod before, and submitting his mind to things, may somewhat have advanced the design.”—Shaw’s Translation. Vili PREFACE. mindful of his love of contemplation, and that genius is rarely prompt in action or consistent in general conduct : (6)—Unmindful of his own words, “1 ever bore a mind to serve his majesty in some middle place that I could discharge, not as a man born under Sol, that loves honour; nor under Jupiter, that loves business; for the contemplative planet carries me away wholly.” (c) —Unmindful of his own words, “ Men in great place are thrice servants: servants of the sovereign in state; servants of fame; and servants of business: soas they have no freedom neither in their persons, nor in their actions, nor in their times. Power they seek, and lose liberty : they seek power over others, and lose power over themselves.”(d)—Unmindful of his admonition, ‘‘ Accustom(e) your mind to judge of the proportion or value of things, and do that substanti- ally and not superficially; for if you observe well, you shall find the logical part of some men’s minds good, but the mathematical part nothing worth: (b) Their early habits have been those of contemplative in- dolence; and the day-dreams, with which they have been ac- customed to amuse their solitude, adapt them for splendid spe-— culation, not temperate and practicable counsels. —CoLERIDGE. (c) Letter to Lord Burleigh. (d) Essay on Great Place. Vol. i. p. 50. (e) Hobbes, who was intimate with Lord Bacon, says, in his preface to the Leviathan, ‘‘ But there is another saying not of late understood, by which they might learn truly to read one ano- ther, if they would take the pains; and that is, ‘ nosce teipsum,’ read thyself: which was not meant, as it is now used, to counte- nance, either the barbarous state of men in power towards their inferiors; or to encourage men of low degree to a saucy be- haviour towards their betters; but to teach us, that for the simi- PREFACE. 1X that is, they can judge well of the mode of attaining the end, but ill of the value of the end itself; and hence some men fall in love with access to princes ; others, with popular fame and applause, supposing they are things of great purchase, when, in many cases, they are but matters of envy, peril, and impe- diment.” (f)—Unmindful of his own doctrine how much “ worldly pursuits divert and interrupt the prosecution and advancement of knowledge, like unto the golden ball thrown before Atalanta, which, while she goeth aside and stoopeth to take up, the race is hindered Declinat cursus, aurumque volubile tollit.” (g) litude of the thoughts and passions of one man to the thoughts and passions of another, whosoever looketh into himself, and considereth what he doth when he does think, opine, reason hope, fear, &c., and upon what grounds ; he shall thereby read and know what are the thoughts and passions of all other men upon the like occasions. I say the similitude of passions, which are the same in all men, desire, fear, hope, &e.; not the simili- tude of the objects of the passions, which are the things desired, feared, hoped, &c.: for these the constitution individual, and particular education do so vary, and they are so easy to be kept from our knowledge, that the characters of man’s heart, blotted and confounded as they are, with dissembling, lying, counter- feiting, and erroneous doctrines, are legible only to him that searcheth hearts.” ‘Give e’en a fool the employment he desires And he soon finds the talents it requires.” CowPeEr. ‘‘ As a man thou hast nothing to commend thee to thyself, but that only by which thou art a man, that is by what thou chusest and refusest,’—Bisuop Tay or. | (f) Advancement of Learning. Vol. ii. 286. (g) Advancement of Learning. Vol. ii. p. 52; and Wisdom of the Ancients, Atalanta. Vol. iti. p. 66. Xx PREFACE. Regardless of these important truths, so deeply impressed upon his mind, he, either deluding himself with the supposition that, in place he had more power to do good, (h) or, influenced by worldly am- bition, like “ the seeled dove which mounts and mounts, because he cannot see about him; (2) or (h) In his Essay on Great Place, he says, ‘ In place there is license to do good and evil; whereof the latter is a curse: for in evil the best condition is not to will; the second not to can. But power to do good is the true and lawful end of aspiring; for good thoughts (though God ac- cept them), yet towards men are little better than good dreams, except they be put in act; and that cannot be without power and place, as the vantage and commanding ground.” But in the Advancement of Learning, he says, ‘“‘ The merits of founders of states, lawgivers, extirpers of tyrants, and other eminent persons in civil merit, are commonly confined within the circle of an age or nation, and are not unlike seasonable and favouring showers, which, though they be profi- table and desirable, yet serve but for that season wherein they fall, and for a latitude of ground which they water: but the me- rits of the inventors and authors of new arts, such asendow man’s life with new commodities and accessions, like the influences of the sun and the heavenly bodies, are for time permanent, for place universal :—those again are commonly mixed with strife and perturbation: but these have the true character of divine presence, and come in ‘ aura leni,’ without noise or agitation.”— (See Vol. ii. p. 62.) And to the same effect Bishop Berkeley, in his minute philosopher says. ‘“* For my part, I should think a man, who spent his time in such a painful impartial search after truth, a better friend to mankind than the greatest statesman or hero: the advantage of whose labours is confined to a little part of the world, and a short space of time: whereas a ray of truth may enlighten the whole world, and extend to future ages.” (2) Essay on Ambition, ante. Vol. i. 127. PREFACE. Xl goaded by worldly want; or actuated by his favou- rite opinion, that perfection consisted in the union of contemplation and action, of Saturn the planet of rest and Jupiter the planet of action, he, in an evil hour accepted the offer. ‘¢ Forth reaching to the fruit, he pluck’d, he eat.” One of the consequences was the publication of the Novum Organum in its present state; the sacri- fice of his favourite work, upon which he had been engaged for thirty years, and had twelve times transcribed with his own hand. (w) The second reason assigned by Lord Bacon for the publication of the Novum Organum in 1620 is, to try whether I can get help in one intended part of this work, namely, the compiling of a Natural and Lvperimental History, which must be the foundation of a true and active philosophy. (6) The meaning of this seems also to be obvious. Lord Bacon’s conviction of the importance of Natural History, as the primitive matter of philosophy, appears in every part of his works in the Advancement of Learning; (a) the Sylva Sylvarum; (vr) the New Atlantis; (c) the Wisdom of the Antients; (d) and the Novum Organum. It seems probable, therefore, that he availed himself of the moment when power was entrusted to him, to induce the king to assist in the formation of “ such a collection of natural history (w) See Rawley’s Life, and postea, xii. (5) Ante, vi. (a) Vol. u. 102. (x) Vol. iv. (c) Vol. ii. 368. (d) Vol. iii. p. 31. xli PREFACE. as he had measured out in his mind, and such as really ought to be procured, which is,” he says, “a great and royal work, requiring the purse of a prince, and the assistance of a people.” He, therefore, in his presentation letter to the king, expresses his anxiety for the compiling a Natural History, (y) and, he renews his solicitation in his next letter to the king. (7) Copies of the work were presented To the King, To the University of Cambridge, To Sir Henry Wotton, and To Sir Edward Coke. _ The following are the letters of presentation and the answers: To THE Kina. It may please your most excellent Majesty, Ir being a thing to speak or write, specially to a king, in public, another in private, although I have dedicated a work, or rather a portion of a work, which at last I have overcome, to your majesty by a public epistle, where I speak to you in the hearing of others; yet I thought fit also humbly to seek ac- cess for the same, not so much to your person, as to your judgment, by these private lines. The work, in what colours soever it may be set forth, is no more but a new logic, teaching to invent and judge by induction, as finding syllogism incom- (y) Next page. (x) Postea, xvi. PREFACE. : xiii petent for sciences of nature ; and thereby to make philosophy and sciences both more true and more active. oe Ps This tending to enlarge the bounds of reason, and to endow man’s estate with new value, was no improper oblation to your majesty, who, of men, is the greatest master of reason, and author of bene- ficence. There be two of your council, and one other bishop (p) of this land, that know I have been about some such work near thirty years; so as ] made no haste. And the reason why I have published it now, specially being unperfect, is, to speak plainly, because I number my days, and would have it saved. There is another reason of my so doing, which is to try, whether I can get help in one intended part of this work, namely, the compiling of a natural and experimental history, which must be the main foun- dation of a true and active philosophy. This work is but a new body of clay, whereinto your majesty, by your countenance and protection, may breathe life. And, to tell your majesty truly what I think, I account your favour may be to this work as much as an hundred year’s time: for I am persuaded, the work will gain upon men’s minds in ages, but your gracing it may make it take hold more swiftly; which I would be very glad of, it being a work meant, not for praise or glory, but for practice and the good of men. One thing, I con- fess, | am ambitious of, with hope, which is, that af- (p) Dr. Lancelot Andrews, Bishop of Winchester. X1V PREFACE. ter these beginnings, and the wheel once set on going, men shall seek more truth out of Christian pens, than hitherto they have done out of heathen. I say with hope; because I hear my former book of the Advancement of Learning, is well tasted in the universities here, (k) and the English colleges abroad: and this is the same argument sunk deeper. And so I ever humbly rest in prayers, and all other duties, Your majesty’s most bounden and devoted servant, Fr. VeRuLAM, Canc. York-House, this 12th of October, 1620. This Letter was written with the King’s own hand, to my Lord Chancellor Verulam, upon his Lord- ship’s sending to his Majesty his Novum Orga- num. My Lord, I have received your letter and your book, than the which you could not have sent a more accept- able present unto me. How thankful I am for it cannot better be expressed by me than by a firm re- solution I have taken; first, to read it through with care and attention, though I should steal some hours from my sleep. Having otherwise as little spare-time to read it as you had to write it. And then to use the liberty of a true friend, in not spar- (x) In the year 1620 the Advancement of Learning was known in our universities. —Qy. Is it known in the year 1828? PREFACE. XV ing to ask you the question in any point whereof I shall stand in doubt: “ Nam ejus est explicare, cu- jus est condere,” as on the other part I wil! willingly give a due commendation to such places as in my opinion shalldeserve it. In the mean time I can with comfort assure you, that you could not have made choice of a subject more befitting your place, and your universal and methodical knowledge; and in the general, I have already observed, that you jump with me, in keeping the mid-way between the two extremes ; as also in some particulars, I have found that you agree fully withmy opinion. And so praying God to give your work as good success as your heart can wish, and your labours deserve, I bid you heartily farewell. ) James R. Octob. 16, 1620. To the King, thanking his Majesty for his gracious acceptance of his book. May it please your Majesty, I cannot express how much comfort I received by your last letter of your own royal hand. I see your majesty is a star, that hath benevolent aspect and gracious influence upon all things, that tend toa general good. “* Daphni, quid antiquos signorum suspicis artus ? Ecce Dionzi processit Ceesaris astrum ; Astrum, quo segetes gauderent frugibus, et quo Duceret apricis in collibus uva colorem. (n) This work, which is for the bettering of men’s (n) Virgil, Eclog. IX. vers. 46—50. Xv1 PREFACE. bread and wine, which are the characters of tem- poral blessings and sacraments of eternal, I hope, by God’s holy providence, will be ripened by Cesar’s star. Your majesty shall not only do to myself a sin- gular favour, but to your business a material help, if you will be graciously pleased to open yourself to me in those things, wherein you may be unsatisfied. For though this work, as by position and principle, doth disclaim to be tried by any thing but by expe- rience, and the results .. experience in a true way ; yet the sharpness and profoundness of your majesty’s judgment ought to be an exception to this general rule; and your questions, observations, and admo- nishments, may do infinite good. This comfortable beginning makes me hope far- ther, that your majesty will be aiding to me, in setting men on work for the collecting of a natural and experimental history; which is ‘ basis totius negotil,” a thing, which I assure myself will be, from time to time, an excellent recreation unto you; I say, to that admirable spirit of yours, that delighteth in hight: and I hope well, that even in your times, many noble inventions may be discovered for man’s use. For who can tell, now this mine of truth is opened, how the veins go; and what lieth higher, and what lieth lower? But let me trouble your ma- jesty no further at this time.. God ever preserve and prosper your majesty. October 19, 1620. 0241 : ae : t ae Ks voy 3 Ber end os CS died 0 Ra, Sate apo Mee SE ake C2 oupf sea “) CA my) Z ; ; COMP? CMM Lig CCCP, hess) ? oe Airy MS rfl oe oP acypreae wedi /y Aprpuioy fo Apron eed F? OGRE Cf) SELES Fs oe (PZ aft ie ay ake PREFACE. xVil To the Marquis of Buckingham. My very good lord, 7 I send now only to give his majesty thanks for the singular comfort, which I received by his majes- ty’s letter of his own hand, touching my book. And I must also give your lordship of my best thanks, for your letter so kindly and affectionately written. I did even now receive your lordship’s letter touching the proclamation, and do approve his ma- jesty’s judgment and foresight about mine own. Neither would I have thought of inserting matter of state for the vulgar, but that now-a-days there is no vulgar, but all statesmen. But, as his majesty doth excellently consider, the time of it is not yet proper, I ever rest Your lordship’s most obliged friend, and faithful servant, Fr. Verutam, Cane. Indorsed, in answer to his majesty’s directions touch- ing the proclamation for a parliament. A Letter from the Lord Chancellor Verulam to the University of Cambridge upon sending to their public library his Novum Organum, to which this letter written with his own hand is affixed. Almz Matri Academie Cantabrigiensi Cum vester filius sim et alumnus, voluptati mihi erit, partum meum nuper editum vobis in gremium dare: Alitér enim velut pro exposito eum haberem. Nec vos moveat, quod via nova sit. Necesse est enim talia per etatum et seculorum circuitus evenire. XVill PREFACE. Antiquis tamen suus constat honos; ingenii scilicet : nam fides verbo Dei et experientia tantiim debetur. Scientias autem ad experientiam retrahere, non conceditur: at, easdem ab experientia de integro excitare, operosum certé, sed pervium. Deus vobis, et studiis vestris faveat. Filius vester amantissimus, France. VERvuLaM, Canc.(o) Ex /Edibus Eborac. 3 Octob. 1620. Lord Bacon to Sir Henry Wotton. My very good Cousin, Your letter which I received from your lordship(y) upon your going to sea was more than a compensa- tion for any former omission; and I shall be very glad to entertain a correspondence with you in both kinds, which you writ of; for the latter whereof (0) Translation by Archbishop Tenison in Baconiana :—192. ‘¢ Seeing I am your son, and your disciple, it will much please me to repose in your bosom, the issue which I have lately brought forth into the world; for otherwise I should look upon it as an exposed child. Let it not trouble you, that the way in which I gois new; such things will of necessity happen in the revolu- tions of several ages. However, the honour of the ancients is secured : that, I mean, which is due to their wit. For faith is only due to the word of God, and to experience. Now, for bringing back the sciences to experience, is not a thing to be done: but to raise them anew from experience, is indeed, a very difficult and laborious, but not a hopeless undertaking. God prosper you and your studies. Your most loving Son, Francis Verulam, Chancel. (y) Qy. PREFACE. X1X J am now ready for you, having sent you some ure of that mine. I thank you for your favours to Mr. Mewtus, and I pray continue the same. So wishing you out of that honourable exile, and placed in a better orb, I ever rest, Your lordship’s affectionate kinsman, and assured friend, Fr, Verutam Cane. (p) York House, Octob. 20th, 1620. Sir Henry Wotton to Lord Bacon. Right honourable, and my very good Lord, ‘I have your lordship’s letters dated the 20th of October, and | have withal by the care of my cousin, Mr. Thomas Meawtis, and by your own special favour, three copies of that work, wherewith your lordship hath done a great and ever-living benefit to all the children of nature; and to nature herself in her uttermost extent and latitude: Who never before had so noble nor so true an interpreter, or (as I am readier to style your lordship) never so in- ward a secretary of her cabinet. But of your said (p) When this Letter, together with the other two next before and after it, were written, upon the occasion of my Lord Chan- cellor’s publishing his Novum Organum, Sir Henry Wotton, so eminent for his many embassies, great learning, candour, and other accomplishments, was resident at Vienna, endeavouring to quench that fire which began to blaze in Germany, upon the proclaiming the Elector Palatine King of Bohemia. How grateful a present this book was to Sir Henry, cannot better be expressed than by his answer to this letter ; which though it may be found in his Remains, I hope the reader will not be displeased to see part of it transcribed in this place.—Bacon’s Letters. XX PREFACE. work, which came but this week to my hands, I shall find occasion to speak more hereafter; having yet read only the first book thereof, and a few aphorisms of the second. Jor it is not a banquet that men may superficially taste, and put up the rest in their pockets; but in truth a solid feast, which requireth due mastication. Therefore when I have once myself perused the whole, I determine to have it read piece by piece at certain hours in my do- mestic college as an ancient author; for I have learned thus much by it already, that we are ex- tremely mistaken in the computation of antiquity,(q) by searching it backwards, because indeed the first times were the youngest ; especially in points of na- tural discovery and experience. For though I grant (q) Bentham in his Book of Fallacies, says : «¢ What in common language is called old time, ought (with reference to any period at which the fallacy in question is em- ployed) to be called young or early time. As between individual and individual living at the same time and in the same situation, he whois old, possesses, as such, more experience than he who is young ;—as between generation and generation, the reverse of this is true, if, as in ordinary language, a preceding generation be, with reference to a succeeding genera- tion, called old ;—the old or preceding generation could not have had so much experience as the succeeding. With respect to such of the materials or sources of wisdom which have come un- der the cognisance of their own senses, the two are on a par :— with respect to such of those materials and sources of wisdom as are derived from the reports of others, the later of the two pos- sesses an indisputable advantage. In giving the name of old or elder to the earlier generation of PREFACE. Xx1 that Adam knew the natures of all beasts, and Solomon of all plants, not only more than any, but more than all since their time; yet that was by divine infusion, and therefore they did not need any such Organum as your lordship hath now delivered to the world; nor we neither, if they had leit us the memories of their wisdom. , But I am gone further than I meant in speaking of this excellent labour, while the delight yet I feel, and even the pride that I take in a certain congeni- ality, as] may term it, with your lordship’s studies, will scant let me cease: and indeed I owe your lord- ship even by promise, which you are pleased to re- member, thereby doubly binding me, some trouble this way ; I mean, by the commerce of philosophical experiments, which surely, of all other, is the most ingenuous traffic: therefore, &c. the two, the misrepresentation is not less gross, nor the folly of it less incontestable, than if the name of old man or old woman were given to the infant in its cradle. What then is the wisdom of the times called old? Is it the wisdom of gray hairs? No.—lIt is the wisdom of the cradle.(r) (r) No one will deny that preceding ages have produced men eminently distinguished by benevolence and genius; it isto them that we owe in succession all the advances which have hitherto been made in the career of human improvement: but as their talents could only be developed in proportion to the state of knowledge at the period in which they lived, and could only have been called into action with a view to then-existing circumstances, itis absurd to rely on their authority, at a period and under a state of things altogether different. VOL, IX. C Xxli PREFACE. That a copy was sent to Sir Edward Coke, ap- pears from the following melancholy exhibition of this great lawyer’s mind. In the library of the late Thomas Earl of Leices- ter, the descendent of Sir Edward Coke, at Holkham in Norfolk, is a copy of the Novum Organum inti- tled Instauratio Magna, printed by John Bill in 1620, presented to Sir Edward, who at the top of the title page has written Edw. C. ex dono auctoris. Auctori Consilium. Instuara paras veterum documenta sophorum : Insturare Leges Justitiamq ; prius. And over the device of the ship passing between Hercules’s pillars, Sir Edward has written the two following verses. <‘ It deserveth not to be read in schooles, But to be freighted in the Ship of Fools.” (s) (s) Alluding to a famous book of Sebastian Brand, born at Strasburgh about 1460, written in Latin and High Dutch verse and translated into English in 1508, by Alexander Barklay, and printed at London the year following by Richard Pynson, printer to Henry VII. and Henry VIII. in folio, with the following title, “« The Shyp of Follys of the World: translated in the Coll. of Saynt Mary Otery in the count of Devonshyre, oute of Latin, Frenche, and Doche, into Englesse tongue, by Alex. Barklay, preste and chaplen in the said College m,cccce,viir.” It was dedicated by the translator to Thomas Cornish, bishop of Tine and suffragan bishop of Wells, and adorned with a great variety of wooden cuts. PREFACE. Xxiil The Novum Organum is noticed by Lord Bacon in other letters, both before and after the publication in 1620. In the year 1609 he wrote To Mr. Matthew, upon sending to him a part of Instauratio Magna. Mr. Matthew, I plainly perceive by your affectionate writing touching my work, that one and the same thing af- fecteth us both; which is, the good end to which it is dedicated ; for as to any ability of mine, it cannot merit that degree of approbation. For your caution for church-men and church-masters, as for any impe- diment it might be to the applause and celebrity of my work, it moveth me not; but as it may hinder the fruit and good which may come of a quiet and calm passage to the good port which it is bound, I hold it a just respect; so as to fetch a fair wind I go not too far about. But the truth is, that I at all have no occasion to meet them in my way; except it be as they will needs confederate themselves with Aristotle, who, you know, is intemperately magnified by the schoolmen ; and is also allied, as I take it, to the jesuits, by Faber, who was a companion of Loyola, and a great Aristotelian. I send you at this time the only part which hath any harshness; and yet I framed to myself an opinion, that whosoever allowed well of that preface, which you so much commend, will not dislike, or at least ought not to dislike, this other speech of preparation; for it is written out of the same spirit, and out of the same XXIV PREFACE. necessity: nay, it doth more fully lay open, that the question between me and the ancients, is not of the virtue of the race, but of the rightness of the way. And to speak truth, it is to the other but as pal- ma to pugnus, part of the same thing more large. You conceive aright, that in this, and the other, you have commission to impart and communicate them to others according to your discretion. Other matters I write not of. Myself am like the miller of Gran- chester, that was wont to pray for peace amongst the willows; for while the winds blew, the wind- mills wrought, and the water-mill was less customed. So I see that controversies of religion must hinder the advancement of sciences. Let me conclude with my perpetual wish towards yourself, that the appro- bation of yourself, by your own discreet and tempe- rate carriage, may restore you to your country, and your friends to your society. And so I commend you to God’s goodness. Gray’s-Inn, Oct. 10, 1609. And there is another letter, in which, to use his own words, it appears ‘how much his heart was upon it.” To Mr. Matthew. Sir, I thank you for your last, and pray you to be- lieve, &c. And I must confess my desire to be, that my writings should not court the present time, or some few places, in such sort as might make them either less general to persons, or less perma- PREFACE. XXV nent in future ages. As to the Instauration, your so full approbation thereof I read with much com- fort, by how much more my heart is upon it; and by how much less I expected consent and concurrence in a matter so obscure. Of this I can assure you, that though many things of great hope decay with youth, and multitude of civil businesses is wont to diminish the price, though not the delight of con- templations, yet the proceeding in that work doth gain with me upon my affection and desire, both by years and businesses. And therefore I hope, even by this, that it is well pleasing to God, from whom, and to whom, all good moves. To him I most heartily commend you. And in his address written in the year 1622, to “An Advertisement touching an Holy War, To the Right Reverend Father in God, Lancelot Andrews, Lord Bishop of Winchester, and Counsellor of Estate, to his Majesty.” After mentioning the instances of Demosthenes Cicero and Seneca, “ All three persons that had held chief place of authority in their countries; all three ruined, not by war, or by any other disaster, but by justice and sentence, as delinquents and criminals,” he says, “ These examples confirmed me much in a reso- lution, whereunto I was otherwise inclined, to spend my time wholly in writing; and to put forth that poor talent, or half talent, or what it is, that God hath given me, not as heretofore to particular ex- changes, but to banks or mounts of perpetuity, which will not break. Therefore having not long XXVi PREFACE. since set forth a part of my Instauration which, is the work, that in mine own judgment, ‘si nun- quam fallit imago,’ I do most esteem; I think to proceed in some new parts thereof. And although I have received from many parts beyond the seas, testimonies touching that work, such as_ beyond which I could not expect at the first in so abstruse an argument; yet nevertheless I have just cause to doubt, that it flies too high over men’s heads: (m) have a purpose therefore, though I break the order of time, to draw it down to the sense, by some patterns of a Natural Story and Inquisition. And again, for that my book of Advancement of Learning may be some preparative, or key, for the better opening of the Instauration, because it exhibits a mixture of new conceits and old; whereas the Instauration gives the new unmixed, otherwise than with some little aspersion of the old for taste’s sake: I have thought good to procure a translation of that book into the general Janguage, not without great and ample additions, and enrichment thereof, especially in the second book, which handleth the partition of (m) Mr. Chamberlain, in a letter to Sir Dudley Carleton, Ambassador at Holland, dated at London, October 28, 1620, men- tions, that Mr. Henry Cuffe, who had been Secretary to Robert, Earl of Essex, and executed for being concerned in his treasons, having long since perused this work, gave his censure, ‘“ that a fool could not have written such a work, and a wise man would not.” And, in another letter, dated February 3, 1620-1, Mr. Chamber- lain takes notice, that the King could not forbear sometimes, in reading that book, to say, that it was “like the peace of God, that passeth all understanding.’ PREFACE. Xxvil sciences; in such sort, as I hold it. may serve in lieu of the first part of the Instauration, and acquit my promise in that part.” Such are the different sentiments expressed by Lord Bacon of his favourite work. The notices of this work by his faithful Secre- tary and Biographer Dr. Rawley, and his admirer Archbishop Tenison, are as follows :— Dr. Rawley, in his life of Lord Bacon, says, ‘* T have been induced to think, that if there were a beam of knowledge derived from God, upon any man in these modern times, it was upon him: for though he was a great reader of books, yet he had not his knowledge from books, but from some grounds and notions from within himself. Which, notwithstanding, he vented with great caution and circumspection. His book of Instauratio Magna (which, in his own account, was the chiefest of his works,) was no slight imagination or fancy of his brain; but a settled and concocted notion; the production of many years labour and travail. I my- self, have seen, at the least, twelve copies of the ‘Instauration, revised, year by year, one after another; and every year altered and amended in the frame thereof; till, at last, it came to that mo- del in which it was committed to the press: as many living creatures do lick their young ones till they bring them, to their strength of limbs.” And Archbishop Tenison, speaking of the Novum Organum, says, (a) The second part of (a) Baconiana. 28, XXVill PREFACE. his great Instauration (and so considerable a part of it, that the name of the whole is given to it) is his Novum Organum Scientiarum, written by himself in the Latin tongue, and printed also most beautifully and correctly in folio, at Lon- don. (6) This work he dedicated to King James, with the following excuse; that, if he had stolen any time, for the composure of it, from his ma- jesty’s other affairs, he had made some sort of restitution, by doing honour to his name and his reign. The king wrote to him, then chancellor, a letter of thanks, with hisown hand. (c) Part of the dedication is then stated. This Novum Organum containeth in it, instruc- tions concerning a better and more perfect use of reason in our inquisitions after things. And there- fore the second title which he gave it was, directions concerning interpretations of nature. And, by this art he designed a logic more useful than the vulgar, and an Organon apter to help the intellectual powers, than that of Aristotle. For he proposed here, not so much the invention of arguments, as of arts; and in demonstration, he used induction, more than contentious syllogism; and in his induction, he did not straightway proceed from a few particular sensible notions, to the most general of all; but raised axioms by degrees, designing the most general (b) 1620. andio 2d. part Res. part of this Orga. is publ. in an Engl. Version. (c) Dated Octob. 16.1629. See Collect. of Letters in Resusc. p. 83. PREFACE. XX1X notions for the last place; and insisting on such of them as are not merely notional, but, coming from nature, do also lead to her. This book containeth three parts, the Preface ; the distribution of the work of the great Instaura- tion; Aphorisms, guiding to the interpretation of nature. The preface considereth the present unhappy state of learning, together with counsels and advices to advance and improve it. To this preface there- fore, are to be reduced the Indicia, and the proem in Gruter, (e) concerning the interpretation of nature ; the first book de Augmentis Scientiarum, which treateth generally of their dignity and advancement ; and his lordship’s “Cogitata et Visa”( f) written by him, in Latin, without intention of making them public in that form, and sent to Dr. Andrews, (g°) as likewise to Sir Thomas Bodley, with a desire to receive their censures and emendations. ‘The latter returned him a free and friendly judgment of this work, in a large and learned letter, published in the Cabala, in the English tongue, and by Gruter in the Latin. (2) The like, perhaps, was done by the former, though his answer be not extant. To the distribution, belongeth that Latin frag- ment in Gruter, (2) called, The Delineation, and Ar- (e) Script. p. 285. and 479. (f) Pub. by Gruter among the Scripta. (g) Anno 1607. See Resusce. p. 35. (h) Inter Scripta Philos. p. 62. (2) Inter Scripta. p. 293. XXX PREFACE. gument, of the second part of the Instauration. So doth that (7) of the philosophy of Parmenides and Telesius, and (especially) Democritus. For, as he sheweth in the beginning of that part) he designed first to consider the learning of which the world was possessed; and then to perfect that; and that being done, to open new ways to further discoveries. To the Aphorisms is reducible, his letter to Sir Henry Savil, touching helps for the intellectual powers, written by his lordship in the English (4) tongue. A part of knowledge then scarce broken, (/) men believing that nature was here rather to be fol- towed than guided by art; and as necessary (in his lordship’s opinion) as the grinding and whetting of an instrument or the quenching it, and giving it a stronger temper. Also there belong to this place, the fragment called “ Aphorismi et Consilia, de Auxiliis Mentis.” And “ Sententiz Duodecim de Interpretatione Na- ture ;” both published by Gruter in the Latin tongue, in which his lordship wrote them. (mm) The imperfection of this work from its hasty publication, its nature, and the probable object of the whole work will be attempted in the conclusion of this Preface, which will be continued in the next volume. (7) Pag. 208. (k) Resusce. p. 225, &c. (1) See of late, Spinoza on that subject. (m) See Script. p. 448, 451. FRANCISCI BACONI DeA nh UN. TS DE VERULAMIO, VICE-COMITIS SANCTI ALBANI, DE DIGNITATE ET AUGMENTIS SCIENTIARUM. LIBER OCTAVUS. AD REGEM SUUM., CALRUT. .f Partitio Doctrine Civilis in Doctrinam de Conversa- tione, Doctrinam de Negotiis, et Doctrinam de Im- perio sive Republica. | Vetus est narratio, Rex Optime, convenisse com- plures philosophos sollennitér coram legato regis exteri, atque singulos pro virili parte sapientiam suam ostentasse, ut haberet legatus que referret de mirabili sapientia Grecorum. Unus tamen ex eorum numero silebat, et nihil adducebat in medium; adeo “ut legatus ad eum conversus diceret, “ Tu verd quid habes quod referam 2” Cui ille; “ Refer,” inquit, “ regi tuo te invenisse apud Grecos aliquem qui tacere VOL. 1X. B Ad DE AUGMENTIS SCIENTIARUM sciret.” Equidem oblitus eram, in hac Artium Sy- nopsi Artem T'acendi interserere ; quam tamen (quo- niam plertimque desideretur) exemplo jam proprio docebo. Etenim, ctim me tandem ordo rerum ad illud deduxerit, ut paull6 post de Arte Imperii trac- tandum sit ; clmque ad tantum regem scribam, qui perfectus adeo in ea Arte sit magister, ipsamque ab incunabulis suis hauserit ; nec omnino immemor esse possim, qualem apud Majestatem tuam locum susti- nuerim; consentaneum magis existimavi meipsum tacendo de hac re apud Majestatem tuam, quam scribendo, probare. Cicero vero non solum Artis, vertiim etiam Eloquentiz cujusdam que in tacendo reperiatur, meminit. Cum enim sermones nonnullos suos, cum alio quodam ultr6 citroque habitos, in epistola quidam ad Atticum commemorasset, sic scribit ; “‘ Hoc loco sumpsi aliquid de tua eloquentia, nam tacui.” Pindarus vero (cui illud peculiare est, animos hominum inopinato sententiola aliqua mira- bili, veluti virgula divina, percutere) hujusmodi quidpiam ejaculatur; “ Interdim magis afficiunt non-dicta quam dicta.” In hac parte igitur tacere, aut (quod silentio proximum est) brevis admodum esse, decrevi. Vertum, antequamad Artes Imperii perve- niam, haud pauca de aliis Doctrine Civilis portionibus sunt premittenda. Scientia Civilis versatur circa subjectum, quod ceterorum omnium maximé est materize immersum, idedque difficillmé ad axiomata reducitur. Sunt tamen nonnulla, que hanc difficultatem levant. Primo enim, quemadmodum Cato ille Censorius de LIBER OCTAVUS. 3 Romanis suis dicere solitus est, “ Ovibus eos similes esse quarum gregem integrum minore quis molestia ageret quam unam aliquam; quoniam si paucas ex grege ut rectam ineant viam propellere possis, cetere ultrO6 sequentur:” similitér, hoc quidem respectu, Ethicee munus est quodammodo illo Poli- tice difficilius. Secund6, proponit sibi Ethica, ut ‘animus bonitate interna imbuatur et cumuletur; at Civilis Scientia nihil amplius postulat, preter boni- tatem externam: hec enim ad societatem sufficit. Itaque non raro accidit, ut regimen sit bonum, tempora mala: siquidem in Sacra Historia illud non semel occurrit, cum de regibus bonis et piis narretur; “ Sed adhuc populus non direxerat cor suum ad Dominum Deum patrum suorum.” Itaque, et hoc quoque respectu, duriores partes sunt Ethice. Tertid, hoc habent respublice ut tanquam machine grandiores tardius moveantur; nee sine magno molimine, undé haud tam cit6 labefactantur ; sicut enim in Aigypto septem anni fertiles steriles septem sustentdrunt ; ita in rebuspublicis priorum tempo- rum bona institutio efficit, ut sequentium errores hon statim perniciem inferant: at singulorum ho- minum decreta et mores magis subitd subverti solent. Hoc denique Ethicam gravat, Politice succurrit. Scientia Civilis tres habet partes, juxta tres so- cietatis actiones summarias; Doctrinam de Con- versatione, Doctrinam de Negotiis, et Doctrinam de Imperio sive Republicd. Tria siquidem sunt bona, que ex Societate Civili homines sibi parare expe- 4: DE AUGMENTIS SCIENTIARUM tunt; Solamen contra Solitudinem, Adjumentum in Negotiis, et Protectio contra Injurias. Suntque istee tres Prudentie plané inter se diverse, et sepe- numerO disjuncte; Prudentia in Conversando, Prudentia in Negotiando, et Prudentia in Guber- nando. Enimvero, quod ad Conyersationem attinet, illa certé affectata esse non debet, at multo minus neglecta; ctim prudentia in ejus moderamine et decus quoddam morum in seipsa pre se ferat, et ad negotia tam publica quam privata commodé admi- nistranda plurimim juvet. Etenim sicut actio oratori tanti habetur, licét sit externum quiddam, ut etiam illis alteris partibus que graviores et inte- riores videntur anteponatur; eodem feré modo in viro civili Conversatio, ejusque regimen (utctinque in exterioribus occupetur) si non summum, at certé eximium, locum invenit. Quale enim pondus habet vultus ipse, ejusque compositio? Recteé poéta ; “< Nec vultu destrue verba tuo.” Poterit enim quis vim orationis vultu labefactare, et plané prodere. Quin et facta, non minus quam verba, vultu paritér destrui possint, si Ciceroni cre- damus; qui, ctim fratri affabilitatem commendaret erga provinciales, non in hoc eam potissimtm sitam dixit ut aditus preberet ad se faciles, nisi etiam vultu ipso comitér accedentes exciperet; “ Nil interest habere ostium apertum, vultum clausum.” Videmus quoque Atticum sub primum Ciceronis cum Cesare congressum, hello adhuc fervente, diligentér et serio Ciceronem per epistolam monuisse de vultu et gestu LIBER OCTAVUS. 5 ad dignitatem et gravitatem componendis. Quod si tantum possit oris et vulttis solius moderatio, quanto magis sermo familiaris, et alia que ad Conversatio- nem pertinent? Atque sané summa et compendium decori et elegantie morum in hoc feré sita sunt, ut quasi equa lance et propriam dignitatem et aliorum metiamur et tueamur ; quod etiam non malé expres- sit T. Livius, licét alii rei intentus, eo persone charactere: “‘ Ne (inquit) aut arrogans videar, aut obnoxius; quorum alterum est, alienze libertatis obliti, alterum suze.” Ex contrariad vero parte, si urbanitati et elegantia morum externe impensius studeamus, transeunt ille in affectationem quandam deformem et adulterinam; “ Quid enim deformius, quam scenam in vitam transferre?” Quinetiam, licét in excessum illum vitiosum minimeé prolabantur, temporis tamen nimium in hujusmodi leviculis ab- sumitur ; animusque ad curam ipsarum, magis quam oportet, deprimitur. Idedque sicut in academiis adolescentes litterarum studiosi, at sodalium con- gressibus plus satis indulgentes, moneri soleant a preceptoribus, “ Amicos esse fures temporis;” sic certé assidua ista in Conversationis decorum animi intentio magnum gravioribus meditationibus furtum facit. Deindé, qui primas adeo in urbanitate obti- nent, et ad hance rem unam quasi nati videntur, hoc feré habent ut sibi ipsis in ill4 sola complaceant, et ad virtutes solidiores et celsiores vix unquam aspi- rent : quando e contra, qui sibi in hac parte defecttss sunt conscii, decus ex bond existimatione querunt. Ubi enim adest bona existimatio, omnia feré decent; ubi vero illa deficit, tum demum a commoditate 6 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM morum atque urbanitate subsidium petendum est. Porro, ad res gerendas vix gravius aut frequentius reperias impedimentum, quam hujusce decori externi curiosam nimis observationem ; atque illud alterum, quod huic ipsi inservit, nimirum anxiam temporis atque opportunitatum electionem. Egregié enim Salomon; “ Qui respicit ad ventos, non seminat; qui respicit ad nubes, non metit:” creanda siquidem nobis est opportunitas, sepitis quam opperienda. Ut verbo dicamus, urbana ista morum compositio ve- lutivestis animi est, et proindé vestis commoditates referre debet. Primtim enim talis esse debet, ut sit in usu communi; rursts, ut non sit nimis delicata aut sumptuosa: deindé ita conficienda, ut si qua sit in animo virtus, eain exhibeat maximé conspicuam, si qua deformitas, eandem suppleat et occultet ; postremo, et super omnia, ne sit nimis arcta atque ita animum angustiet, ut ejusdem motus in rebus gerendis cohibeat et impediat. Verum hec pars Scientiz Civilis de Conversatione elegantér profectd a nonnullis tractata est, neque ullo modo tanquam Desiderata reponi debet. 7 CAPUT IH. -Partitio Doctrine de Negotiis in Doctrinam de Occa- sionibus Sparsis, et Doctrinam de Ambitu Vite. Exemplum Doctrine de Occasionibus Sparsis, ev Parabolis aliquibus Salomonis. Precepta de Am- bitu Vite. | DoctrinaM de Negotiis partiemur in Doctrinam de Occasionibus Sparsis, et Doctrinam de Ambitu Vi- LIBER OCTAVUS. 7 tz: quarum altera universam negotiorum varietatem complectitur, et vitae communis tanquam amanuensis est; altera ea tanttim, que ad propriam cujusque fortunam amplificandam spectant, excerpit et sug- gerit, que singulis pro intimis quibusdam rerum suarum tabellis aut codicillis esse possint. Veruim antequam ad species descendamus, aliquid circa Doc- trinam de Negotiis in genere prefabimur. Doctri- nam de Negotiis pro rei momento tractavit adhuc nemo, cum magna tam litterarum quam litteratorum existimationis jactura. Ab hac enim radice pullulat illud malum, quod notam eruditis inussit ; nimirtim, eruditionem et prudentiam civilem rar6 admodim conjungi. Etenim si quis recté advertat ex Pru- dentiis illis tribus, quas modo diximus ad vitam civilem spectare, illa Conversationis ab eruditis feré contemnitur, tanquam servile quiddam atque in- supér meditationibus inimicum. Quod vero ad illam de Republica Administrandé, sané si quando rerum gubernaculis admoveantur eruditi, munus suum non incommodeé sustinent; vertim ea promotio contingit paucis. De Prudentia autem Negotiandi (qua de nunc loquimur) in qua vita humana plurimtm ver- satur, nulli omnino libri conscripti habentur ; preter pauca quedam Monita Civilia in fasciculum unum aut alterum collecta, que amplitudini hujus subjecti nullo modo respondent. Etenim si libri aliqui exstarent de hoc argumento, sicut de ceteris, minimé dubitaverim quin viri eruditi aliquo experientia ma- nipulo instructi ineruditos, licét diutind experientia edoctos, longé superarent, et proprio illorum quod dicitur arcu usi magis e longinquo ferirent. 8 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM Neque vero est cur vereamur,ne Scientie hujus tam varia sit materia, ut sub preceptionibus non cadat : multo siquidem angustior est quam illa Reipublice Administrande scientia, quam tamen apprimé vide- mus excultam. Hujus generis Prudentie apud Ro- manos, optimis temporibus, exstitisse videtur non- nulli professores. Testatur enim Cicero moris fuisse, paullo ante sua secula, ut Senatores prudentia et rerum usu maximé celebres (Coruncanii, Curil, Lelii, et alii) statis horis in foro deambularent, ubi civibus copiam sui facerent, et consulerentur non de jure sed de negotiis omnigenis; veluti de filid elo- canda, sive de filio educando, sive de predio coé- mendo, de contractu, accusatione, defensione, aut alid qudcunque re que in vité communi interveniat. Ex quo liquet, prudentiam quandam esse consilium dandi, etiam in negotiis privatis, ex universali rerum civilium cognitione et experientia promanantem ; que exerceatur quidem in casibus particularibus, ex- trahatur autem ex generali casuum consimilium observatione. Sic enim videmus in eo libro, quem ad fratrem conscripsit Q. Cicero de Petitione Consu- latiis (quem unicum a veteribus habemus, quantum memini, tractatum de Negotio aliquo Particulari) quanquam ad consilium dandum de re tum presenti -potissimum spectaret, plurima tamen contineri axio- mata politica, que non usum solum temporarium, sed normam quandam perpetuam circa electiones populares prescribant. In hoc genere autem nihil invenitur, quod ullo modo comparandum sit cum Aphorismis illis, quos edidit rex Salomon, de quo tes- LIBER OCTAVUS, 9 tatur Scriptura, “ Cor illi fuisse instar arene maris ;” sicut enim arene maris universas orbis oras circun- dant, ita et sapientia ejus omnia humana non minus quam divina complexa est. In Aphorismis vero illis, preter alia magis theologica, reperies liquidd haud pauca precepta et monita civilia prestantissima ex profundis quidem sapientiz penetralibus scaturien- tia, atque in amplissimum varietatis campum excur- rentia. Quoniam verO Doctrinam de Occasionibus Sparsis (que Doctrine de Negotiis portio est prior) inter Desiderata reponemus, ex more nostro paullis- per in illa immorabimur, atque exemplum ejusdem ex Aphorismis sive Parabolis illis Salomonis desump- tum proponemus. Neque vero quis ut arbitramur nos meritO sugillare possit, quod ex scriptoribus Sacre Scripture aliquem ad sensum politicum tra- hamus. Equidem existimo, si exstarent commentarii illi Salomonis ejusdem de Natura Rerum (in quibus de omni vegetabili, a musco super murum ad ce- drum Libani, iteémque de animalibus, conscripsit) non illicitum esse eos secundum sensum naturalem interpretari, quod idem nobis liceat in Politicis. 10 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM EXEMPLUM PORTIONIS DOCTRIN.Z DE OCCASIONIBUS SPARSIS, EX PARABOLIS ALIQUIBUS SALOMONIS. PARABOLA. 1. Mollis responsio frangit iram. I;XPLicaTio. Si incendatur ira principis vel superioris adver- sus te, et tus jam sint loquendi partes, duo precipit Salomon: alterum, ut fiat responsio; alterum, ut eadem sit mollis. Prius continet tria_precepta. Primo, ut caveas a silentio tristi et contumaci: illud enim aut culpam totam in te recipit, ac si nihil ha- beas quod respondere possis; aut dominum occulté iniquitatis insimulat, ac si aures ejus defensioni licét juste non paterent. Secundo, ut caveas a re com- perendinanda, neque tempus aliud ad defensionem postules: hoc enim aut eandem notam inurit, quam prius (nimirim dominum tuum nimia mentis pertur- batione efferri), aut plané significat te artificiosam quandam defensionem meditari, cm in promptu nihil habeas; adeo ut optimum semper fuerit, aliquid in presentia et e re nata in excusationem tui adducere. Tertid, ut fiat prorsiis responsio ; responsio (in- quam) non mera confessio, aut mera submissio, sed aliquid apologize et excusationis inspergatur : neque enim alitér tutum est facere, nisi apud ingenia valdé generosa et magnanima, que rara admodum sunt. Sequitur posteriore loco, ut responsio sit mollis, mi- nime prefracta aut aspera. LIBER OCTAVUS. 11 PARABOLA. | 2. Servus prudens dominabitur in filium stultum ; et partietur hereditatem inter fratres. _ Expvicatio. In omni familid turbata et discordi semper ex- surgit aliquis servus aut humilis amicus prepotens, qui pro arbitro se gerat ad lites familize componen- das, cuique eo nomine et familia tota et dominus Ipse sint obnoxii. TIlle, si suam rem agat, familie mala fovet et aggravat; sin fidelis revera fuerit et integer, plurimtim certé meretur: adeo ut etiam tanquam inter fratres haberi debeat, aut saltém procurationem hereditatis accipere fiduciariam. PARABOLA. 3. Vir sapiens, si cum stulto contenderit, sive iras- catur sive rideat, non inveniet requiem. E;xPLICATIO. Monemur sepitis, ut congressum imparem fu- giamus; eo sensu, ne cum potioribus decertemus. At haud minus utile est monitum, quod hic exhibet Salomon, “ Ne cum indigno contendamus:” iniqua enim prorstis sorte hec res transigitur. Siquidem, Si superlores simus, nulla sequitur victoria; si su- peremur, magna indignitas. Neque juvat etiam in hujusmodi contentione exercenda, si interdtm ve- luti per jocum agamus, interdim cum fastu et con- temptu. Nam quoctinque nos vertamus, leviores indeé efficiemur, neque commodé nos explicabimus. Pessimé autem fit, si hujusmodi persona qudcum contendimus (ut Salomon loquitur) aliquid affine Rat be « DE AUGMENTIS SCIENTIARUM habeat cum stulto; hoc est, si sit audaculus et te- merarius. PARABOLA. 4. Sed et cunctis sermonibus, qui dicantur, ne ac- commodes aurem tuam, ne forte audias sercum tuum maledicentem tibi. E;XPLICATIO. Vix credi possit, vitam quantum perturbet inu- tilis curiositas circa illas res, que nostra intersunt : nimirim, quando secreta illa rimari satagimus que detecta et inventa egritudinem quidem animo infe- rant, ad consilia autem expedienda nihil jnvent. Primo enim sequitur animi vexatio et inquietudo, cum humana omnia perfidiz et ingratitudinis plena sint. Adeo ut, si comparari possit speculum ali- quod magicum, in quo odia et quecunque contra nos ullibi commoyentur intueri possemus, melius nobis foret si protintis projiceretur et collideretur. Hujusmodi enim res veluti foliorum murmura sunt, et brevi evanescunt. Secundo, curiositas illa animum suspicionibus nimiis onerat, quod consiliis inimicissi- mum est eaque reddit inconstantia et complicata. Tertio, eadem mala ipsa sepissimé figit, alias pre- tervolatura. Grave enim est conscientias hominum irritare: qui, si latere se putent, facilé mutantur in melius, sin deprehensos se sentiant, malum malo pellunt. Merito igitur summe prudentiez tribue- batur Pompeio Magno, quod Sertorii chartas uni- versas, nec a se perlectas nec aliis permissas, igni protinus dedisset. -LIBER OCTAVUS. 13 a PARABOLA, 5. Advenit veluti viator pauperies ; et egestas quasi wir armatus. EXPLIcATIO. Elegantér describitur in Parabola, quomodo prodigis et circa rem familiarem incuriosis super- veniant naufragia fortunarum. A principio enim pedetentim et passibus lentis, instar viatoris, advenit oberatio et sortis diminutio, neque feré sentitur: at non multo post invadit egestas, tanquam vir ar- matus, manu scilicét tam forti et potente ut el amplius resisti non possit ; clim apud antiquos recté dictum sit, “ Necessitatem ex omnibus rebus esse fortissimum.” Itaque viatori occurrendum, contra armatum muniendum. PARABOLA. 6. Qui erudit derisorem, ipse sibi injuriam facit ; et qui arguit impium, sibi maculam generat. | EXPLICATIO. Congruit cum precepto Salvatoris, ut non mit- tamus margaritas nostras ante porcos. Distinguun- tur autem in hac Parabola actiones Preceptionis, et Reprehensionis; distinguuntur itidém persone De- risoris, et Impii; distinguitur, postremo, id quod rependitur: in priore enim rependitur opera lusa ; in posteriore, etiam et macula. Cum enim quis erudit et instituit derisorem, jactura primum fit temporis ; deindé, et alii conatum irrident, tanquam rem vanam et operam male collocatam ; postremd, derisor ipse scientiam quam didicit fastidio habet. At majore cum periculo transigitur res in reprehen- 14 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM slone impii; quia non solum impius non auscultat, sed et cornua obvertit, et reprehensorem odiosum sibi jam factum, aut confestim convitiis proscindit, aut saltém postea apud alios criminatur. PARABOLA. 7. Filius sapiens letificat patrem : filius vero stul- tus mestiti@ est matri su@. | E;XPLICATIO. Distinguuntur solatia atque zgritudines cecono- mice, patris videlicét et matris, circa liberos suos. Etenim filius prudens et frugi precipuo solatio est patri, qui virtutis pretium melius novit quam mater, ac propterea filii sui indoli ad virtutem propensz magis gratulatur; quinetiam gaudium illi fortassé affert institutum suum, quod filium tam probé educarit, illique honestatem morum preceptis et ex- emplo impresserit. E contra, mater calamitati filii plus compatitur et indolet; tum ob affectum maternum magis mollem et tenerum, tum fortassé indulgentiz suze conscia, qué eum corruperit et de- pravaverit. PARABOLA. 8. Memoria Justi cum laudibus ; at nomen Im- piorum putrescet. EXPLICATIO. Distinguitur inter famam virorum bonorum et malorum, qualis esse soleat post obitum. Viris enim bonis, exstincta invidia (que famam eorum, dum vixerant, carpebat) nomen continuo efHorescit, et laudes magis indiés invalescunt: at viris malis, licét fama eorum per gratiam amicorum et factionis suz LIBER OCTAVUS. 1g: hominum ad breve tempus manserit, paullo post fastidium nominis oboritur; et postremo laudes ille evanide in infamiam, et veluti in odorem gravem et tetrum, desinunt. PARABOLA.. 9. Qui conturbat domum suam, possidebit ventos. | E;XPLICATIO. Utile admodtiim monitum, de discordiis et turbis domesticis. Plurimi enim ex dissidils uxorum, aut exheredationibus filiorum, aut mutationibus fre- quentibus familia, magna sibi spondent; ac si indé vel animi tranquillitas, vel rerum suarum adminis- tratio felicior, sibi obventura foret. Sed plerumque abeunt spes sue in ventos. Etenim tum mutationes illee, ut plurimtm, non cedunt in melius; tum etiam perturbatores isti familie sue molestias varias et in- gratitudinem eorum, quos aliis preteritis adoptant et deligunt, sepenumero experiuntur; quin et hoc pacto rumores sibi progignunt non optimos, et famas ambiguas: neque enim malé a Cicerone no- tatum est; “ Omnem famam a domesticis manare.” Utrumque autem malum per ventorum possessionem elegantér a Salomone exprimitur: nam exspectatio- nis frustratio, et rumorum suscitatio, ventis recté comparantur. PARABOLA. 10. Melior est finis orationis, quam principium. E;XPLICATIO. Corrigit Parabola errorem frequentissimum non solum apud eos, qui verbis precipué student, verim etiam apud prudentiores. Is est, quod homines de 16. DE AUGMENTIS SCIENTIARUM sermonum suorum aditu atque ingressu magis sint soliciti quam de exitu, et accuratits exordia et pre- fatiunculas meditentur quam extrema orationum. Debuerant autem nec illa negligere, et ista, ut longé potiora, preparata et digesta apud se habere; revol- ventes secum, et quantum fierl potest animo prospi- cientes, quis tandem exitus sermonis sit futurus, et quomodo negotia indé promoveri et maturari possint. Neque hic finis. Quinimmo non epilogos tantim et sermonum, qui ad ipsa negotia spectant, egressus meditari oportet ; verim etiam et illorum sermonum cura suscipienda, quos sub ipsum discessum com- modé et urbané injicere possint, licét a negotio prorsus alienos. quidem cognovi consiliarios duos, viros certé magnos et prudentes, et quibus onus rerum tune precipué incumbebat, quibus illud fuit perpetuum et proprium, ut quotiés cum principibus suis de negotiis ipsorum communicarent, colloquia in rebus ad ipsa negotia spectantibus nunquam termi- narent, verum semper aut ad jocum aut aliud aliquid quod audire erat volupe diverticula quererent, atque (ut adagio dicitur) sermones marinas aqua fluviatili sub extremum abluerent. Neque hoc illis inter artes postremum erat. | PARABOLA. 11. Sicut musce mortue fetere faciunt unguentum optimum, sic hominem pretiosum sapientid et gloria parva stultitia. E;XPLICATIO. Iniqua admodum et misera est conditio hominum virtute precellentium (ut optimé notat Parabola), 7, LIBER OCTAVUS. 7 quia erroribus eorum, quantumvis levissimis, nullo modo ignoscitur ; vertim, quemadmodum in gemma valdé nitidé minimum quodque granulum aut nube- cula oculos ferit et molestia quddam afficit, quod tamen si in gemma vitiosiore repertum foret, vix notam subiret: similitér in viris singulari virtute preditis minima queque vitia statim in oculos et sermones hominum incurrunt, et censura perstrin- guntur graviore, que in hominibus mediocribus aut omnino laterent aut veniam facilé reperirent. Itaque viro valdé prudenti parva stultitia, valdé probo parvum peccatum, urbano et moribus eleganti paul- lulum indecori, de fama et existimatione multum detrahit. Adeo ut non pessimum foret viris egre- gils, si nonnulla absurda (quod citra vitium fieri possit) actionibus suis immiscerent, ut libertatem quandam sibi retineant, et parvorum defectuum notas confundant. — | _ PARABOLA. 12. Homines derisores crvitatem perdunt ; sapientes wero avertunt calamitatem. ? EXPLIcaTIo. Mirum videri possit quod in descriptione homi- num, qui ad respublicas labefactandas et perdendas veluti natura comparati et facti sunt, delegerit Salo- mon characterem non hominis superbi et insolentis, non tyrannici et crudelis, non temerarii et violenti, non impii et scelerati, non injusti et oppressoris, non seditiosi et turbulenti, non libidinosi et voluptarii, ~non denique insipientis et inhabilis; sed derisoris. Veriim hoc sapientia ejus regis, qui rerumpublica- VOL. IX. C 18 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM rum conservationes et eversiones optimé norat, dig- nissimum est. Neque enim similis feré est pestis regnis et rebuspublicis, quam si consiliarii regum aut senatores, quique gubernaculis rerum admoven- tur, sint ingenio derisores. Hujusmodi enim homines periculorum magnitudinem, ut fortes videantur senatores, semper extenuant, lisque qui pericula prout par est ponderant veluti timidis insultant ; consultandi et deliberandi maturas moras et medi- tatas disceptationes, veluti rem oratoriam et tzdii plenam et ad summas rerum nihil facientem, subsan- nant; famam, ad quam principum consilia precipue sunt componenda, ut salivam vulgi et rem citO pre- tervolaturam, contemnunt; legum vim et auctorita- tem, ut reticula quedam quibus res majores minimeé cohiberi debeant, nil morantur; consilia et przecau- tiones in longum _prospicientes, ut somnia quedam et apprehensiones melancholicas, rejiciunt ; viris revera prudentibus et rerum peritis, atque magni animi et consilii, dicteriis et facetiis illudunt; deniqte funda- menta omnia regiminis politici simul labefactant. Quod magis attendendum est, quia cuniculis, et non impetu aperto hec res agitur, neque ccepit esse inter homines (prout meretur) suspecta. PARABOLA. 13. Princpes, qui libentér prebet aures verbis men- dacii, omnes servos habet improbos. E;XPLICATIO. Cum princeps talis fuerit, ut susurronibus et sy- cophantis absque judicio faciles et credulas aures prebeat, spirat omnino tanquam a parte regis aura LIBER OCTAVUS, 19 pestilens qua omnes servos ejus corrumpit et inficit. Alii metus principis rimantur, eosque narrationibus fictitiis exaggerant; alii invidie furias concitant, presertim in optimos quosque ; alii criminationibus aliorum proprias sordes et conscientias malas eluunt ; alii amicorum suorum honoribus et desideriis velifi- cant, competitores eorum calumniando et mordendo ; alii fabularum argumenta contra inimicos suos, tan- quam in scena, componunt ; et innumera hujusmodi. Atque hee illi, qui ex servis principis ingenio sunt magis improbo. At illi etiam, qui natura probiores sunt et melius morati, postquam in innocentid sud parum presidii esse senserint (quoniam princeps vera a falsis distinguere non noyvit), morum suorum pro- bitatem exuunt, et ventos aulicos captant, lisque servilem in modum circumferuntur. “ Nihil enim, ut ait Tacitus de Claudio, tutum est apud principem, cujus animo omnia sunt tanquam indita et jussa.” Atgue bené Comineus; “ Preestat servum esse prin- cipis cujus suspicionum non est finis, quam ejus cujus credulitatis non est modus.” PARABOLA. 14. Justus miseretur anime jumenti sui; sed mise- ricordice impiorum crudeles. E:XPLICATIO. Inditus est ab ips& natura homini misericordiz affectus nobilis et excellens, qui ctiam ad animalia bruta extenditur, que ex ordinatione divind ejus imperio subjiciuntur. Itaque habet ista misericordia analogiam quandam cum illa principis erga subditos. Quinetiam illud certissimum est, quod quo dignior 20 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM est anima, ed pluribus compatiatur. Etenim anime anguste et degeneres hujusmodi res ad se nihil per- tinere putant : at illa, que nobilior est portio universi, ex communione afficitur. Quare videmus sub veteri lege haud pauca fuisse precepta, non tam meré czerimonialia, quam misericordiz institutiva ; quale fuit illud, de non comedendo carnem cum sanguine ejus, et similia. Etiam in sectis Esseorum, et Pytha- goreorum, ab esu animalium omnino abstinebant. Quod etiam hodieé obtinet, superstitione inviolata, apud incolas nonnullos imperii Mogollensis. Quin et Turce (gens licét et stirpe et disciplina crudelis et sanguinaria) brutis tamen eleemosynas largiri solent, neque animalium vexationes et torturas fieri sustinent. Verum, ne forte hec que diximus omnis generis misericordie patrocinari videantur, salubritér subjungit Salomon; “ Impiorum misericordias esse crudeles.” Ea sunt, quando hominibus sceleratis et facinorosis parcitur, Justitiz gladio feriendis: crude- lior enim hujusmodi misericordia, quam crudelitas ipsa, Nam crudelitas exercetur in singulos, at miseri- cordia illa universum facinorosorum exercitum, con- cess4 impunitate, in homines innocentes armat et immittit. PARABOLA. 15. Totum spiritum suum profert stultus ; at sapiens reservat aliquid in posterum. I; XPLICATIO. Corrigit Parabola pracipueé (ut videtur) non ho- minum vanorum futilitatem, qui dicenda tacenda facile proferunt; non parrhesiam illam, qua absque LIBER OCTAVUS. 21 discrimine et judicio in omnes et omnia involant ; non garrulitatem, qua ad nauseam usque aliis obstrepunt; sed vitium aliud magis occultum, nempé sermonis regimen minimé omnium prudens et politicum : hoc est, cllm quis ita sermonem in colloquiis privatis in- stituit, ut queecunque in animo habeat, que ad rem pertinere putet, simul et tanquam uno spiritu et oratione continuata proferat. Hoc enim plurimtm ne- gotiis officit. Siquidem primo oratio intercisa, et per partes infusa, longé magis penetrat quam continuata ; quoniam in continuatd pondus rerum non distincté et sigillatim excipitur,nec per moram nonnullam insidet, sed ratio rationem antequam penitus insederit expel- lit. Secundo, nemo tam potenti et felici eloquentia valet, ut primo sermonis impetu eum quem alloqui- tur mutum et elinguem plané reddat; quin et alter aliquid vicissim respondebit, et fortassé objiciet: tum vero accidit, ut que in refutationem aut repli- cationem reservanda fuissent, preemissa jam et antea delibata vires suas et gratiam amiserint. Tertio, si quis ea que dicenda sunt non simul effundat sed per partes eloquatur, aliud primo aliud subindé injiciens; sentiet ex ejus quem alloquitur vultu et responso, quomodo singula illum affecerint, quam in partem accepta fuerint, ut que adhuc restant dicenda cautiis aut sede ha aut excerpat. PARABOLA. 16. Sv spiritus potestatem habentis ascenderit super te, locum tuum ne dimiseris ; guid curatio Saciet Cessare magna peccata. yp DE AUGMENTIS SCIENTIARUM E:XPLICATIO. Precipit Parabola quomodo se quis gerere de- beat, clim iram atque indignationem principis incur- rerit. Praceptum duplex: primo, ut non dimittat locum suum; secundo, ut curationi, tanquam in morbo aliquo gravi, diligentér et cauté attendat. Consueverunt enim homines, postquam commotos contra se principes suos senserint, partim ex dede- coris impatientia, partim ne vulnus observando refricent, partim ut tristitiam et humilitatem eorum principes sui perspiciant, se a muneribus et functio- nibus -suis subducere; quinetiam interdum ipsos magistratus, et dignitates quas gerunt, in principum manus restituere. At Salomon hanc medendi viam, veluti noxiam, improbat; idque summa profecto ratione. Prim6d enim, dedecus ipsum nimis illa publicat ; undé tum inimici atque invidi audaciores fiunt ad ledendum, tum amici timidiores ad subve- niendum. Secundo, hoc pacto fit ut principis ira, quee fortassé si non evulgaretur sponte concideret, magis figatur, et veluti principio jam facto hominis deturbandi in precipitium illius feratur. Postremo, secessus iste aliquid sapit ex malevolo, et tempo- ribus infenso; id quod malum indignationis malo suspicionis cumulat. Ad curationem autem perti- nent ista: primo, caveat ante omnia ne stupiditate quadam, aut etiam animi elatione, indignationem principis minimé sentire aut indé prout debeat effici videatur: hoc est, ut et vultum non ad tristitiam contumacem, sed ad meesstitiam gravem atque mo- LIBER OCTAVUS. : 23 destam componat, et in rebus quibuscunque agendis se minus solito hilarem et letum ostendat; quin et in rem suam erit, amici alicujus opera et sermone apud principem uti, qui quanto doloris sensu in intimis excrucietur tempestivé insinuet. Secundo, occasiones omnes vel minimas sedulo evitet, per quas aut res ipsa que indignationi caussam prebuit refri- cetur, aut princeps denuod excandescendi et ipsum quadcunque de caussa coram aliis objurgandi ansam arripiat. Tertio, perquirat etiam diligentér occa- siones omnes, in quibus opera ejus principi grata esse possit; ut et voluntatem promptam redimendi culpam preteritam ostendat, et princeps suus sentiat quali tandem servo, si eum dimittat, privari se con- tigerit. Quartd, culpam ipsam aut sagacitér in alios transferat, aut animo illam non malo commissam esse insinuet, aut etiam malitiam illorum, qui ipsum regi detulerunt vel rem supra modum aggravarunt, indicet. Deniqte in omnibus evigilet, et curation sit intentus. | PARABOLA, 17. Primus in caussd sud justus: tum 'venit altera pars, et inguirit in eum. E;XPLicATio. Prima in unaquaque caussd informatio, si paul- lispér animo judicis insederit, altas radices agit, eumque imbuit et occupat; adeo ut egré elui possit, nisi aut manifesta aliqua falsitas in materia informa- tionis, aut artificium aliquod in eddem exhibenda deprehendatur. Etenim nuda et simplex defensio, licét justa sit et praponderans, vix prajudicium 24. DE AUGMENTIS SCIENTIARUM informationis prime compensare, aut libram justitiz semel propendentem ad equilibrium reducere per se valet. Itaque et judici tutissimum ut nihil, quod ad merita caussee spectat, prelibetur priusquam utraque pars simul audiantur; et defensori opti- mum, si judicem senserit preeoccupatum, in hoc potissimum (quantum dat caussa) incumbere, ut versutiam aliquam et dolum malum ab adversa parte in judicis abusum adhibitum detegat. PARABOLA. | 18. Qui delicate a pucritiad nutrit servum suum, posted sentiet eum contumacem. I;XPLICATIO. Servandus est principibus et dominis, ex consilio Salomonis, in gratia et favore suo erga servos modus. Is triplex est: primo, ut promoveantur per gradus, non per saltus; secundd, ut interdum assuefiant repulse; tertid (quod bené precipit Ma- chiavellus) ut habeant prez oculis suis semper aliquid, quo ulterius aspirare possint. Nisi enim hec fiant, reportabunt proculdubié principes in fine a servis suis, loco animi grati et officiosi, fastidium et con- tumaciam. Etenim, ex promotione subita, oritur insolentia; ex perpetua desideratorum adeptione, impatientia repulse ; denique, si vota desint, deerit itidém alacritas et industria. PARABOLA. — 19. Vidisti virum velocem in opere suo; coram regibus stabit, nec erit inter ignobiles. EXPLicatio. Inter virtutes, quas reges in delectu servorum LIBER OCTAVUS. 25 potissimtim spectant et requirunt, gratissima est pre cunctis celeritas et in negotiis expediendis strenuitas. Viri profunda prudentia regibus suspecti; utpote qui nimitim sint inspectores, et dominos suos inscios et invitos ingenii sui viribus (tanquam machina) circumagere possint. Populares invisi; utpote qui regum luminibus officiunt, et oculos populi in se convertunt. Animosi pro turbulentis seepé habentur, et ultra quam par est ausuris. Probi et vite integre tanquam difficiles existimantur, nec ad omnes nutus heriles apti. Denique non est virtus alia, que non habeat aliquam quasi umbram, qua regum animi offendantur: sola velocitas ad mandata nihil habet, quod non placeat. Insupér, motus animorum regio- rum celeres sunt, et more minus patientes. Putant enim se quidvis efficere posse; illud tantum deesse, ut cito fiat. Itaque ante omnia iis grata est celeritas. PARABOLA. 20. Vidi cunctos viventes, gui ambulant sub sole, cum adolescente secundo, qui consurgit pro co. EXXPLICATIO. Notat parabola vanitatem hominum, qui se ag- glomerare solent ad successores designatos princi- pum. . Radix autem hujus rei est insania illa, hominum animis penitus a natura insita; nimirum, ut spes suas nimiim adament. Vix enim reperitur, qui non delectatur magis iis que sperat, quam iis que fruitur. Quinetiam novitas humane nature grata est, et avidé expetitur. In successore autem principis ista duo concurrunt; Spes, et Novitas. 26 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM Innuit autem Parabola idem, quod olim dictum erat ; primd a Pompeio ad Syllam, posted a Tiberio de Macrone; “ Plures adorare solem orientem, quam occidentem.” Neque tamen imperantes, multtm hac re commoventur, aut eam magni faciunt, sicut nec Sylla nec Tiberius. fecit ; sed rident potits hominum levitatem, nec pugnant cum somniis: “ Est autem,” ut aiebat ille, “ spes vigilantis insomnium.” PARABOLA. 21. Erat civitas parva, et pauci in ed viri. Venit contra eam rex magnus, et vadavit eam, instruxitque munitiones per gyrum, et perfecta est obsidio: in-— wentusque est in ed oir pauper et sapiens, et liberavit eam per sapientiam suam ; et nullus deinceps recordatus est hominis illius pauperis. EXPLIcaTIO. Describit Parabola ingenium hominum pravum et malevolum. Ii in rebus duris et angustis confugiunt feré ad viros prudentes et strenuos, licet antea con- temptui habitos. Quamprimtim autem tempestas transiérit, ingrati demum erga conservatores suos reperiuntur. Machiavellus vero, non sine caussa, in- stituit questionem ; “ Uter ingratior esset erga bené meritos, princeps an populus ?” Sed interim utrum- que ingratitudinis arguit. Attamen hoc non solim ex ingratitudine principis aut populi oritur, sed ac- cedit plerumque his invidia procerum, qui secreto indolent eventui, licét felici et prospero, quia ab ipsis profectus non sit: itaque et meritum hominis extenuant, et ipsum deprimunt. LIBER OCTAVUS. yas f PARABOLA. 22. Iter pigrorum quasi sepes spinarum. EXPLicaTIo. Elegantissimé ostendit Parabola pigritiam in fine laboriosam esse. Diligentia enim et sedula przepa- ratio id preestant, ut pes in aliquod offendiculum non impingat, sed ut complanetur via antequam ineatur. At qui piger est, et omnia in extremum momentum executionis differt, necesse est ut perpetuo et singu- lis passibus quasi per rubos et sentes incedat, qui eum subindé detineant et impediant. Idem obser- vari possit etiam in familia regenda; in qua si adhi- beatur cura et providentia, omnia placidé et veluti sponte procedunt, absque strepitu et tumultu: sin hee desint, ubi major aliquis motus .intervenerit, omnia simul agenda turmatim occurrunt; tumul- tuantur servi; edes personant. | PARABOLA. 23. Qui cognoscit in judicio faciem, non bene facit ; iste, et pro buccella panis, deseret veritatem. EXPLICATIO. Prudentissimé notat Parabola, in judice magis perniciosam esse i‘acilitatem Morum quam Corrup- telam Munerum. Munera enim haudquaquam ab omnibus deferuntur; at vix ulla est caussa, in qua non inveniatur aliquid quod flectat judicis animum, sl personas respiciat. Alius enim respicietur, ut po- pularis ; alius, ut maledicus; alius, ut dives ;. alius, ut gratus ; allus, ut ab amico commendatus ; denique omnia plena sunt iniquitatis, ubi dominatur respectus personarum ; et levi omnino de caussa, veluti pro buccella panis, judicium pervertetur. 28 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM PARABOLA. 24. Vir pauper calumnians pauperes similis est im- bri vehement, in quo paratur fames. | | EXPLicaTio. Parabola ista antiquittis expressa et depicta fuit sub fabula hirudinis utriusque ; nimirum, plene et vacuz. Pauperis enim et famelici oppressio longé gravior est, quam oppressio per divitem et repletum, quippé que omnes exactionum technas et omnes nummorum angulos perquirit. Solebat hoc ipsum etiam spongiis assimilari ; que aride fortitér sugunt, madide non itém. Monitum autem utile continet, tum erga principes, ne prefecturas provinciarum aut magistratus viris indigentibus et obzratis com- mittant ; tum erga populos, ne reges suos cum nimia egestate conflictari permittant. PARABOLA. 25. Fons turbatus pede, et vena corrupta, est justus cadens coram impio.— 7 E;XPLICcATIO. Precipit Parabola, rebuspublicis ante omnia ca- vendum esse de iniquo et infami judicio, in caussa aliqua celebri et gravi; preesertim ubi non absol- vitur noxius, sed condemnatur insons. Etenim in- juriz inter privatos grassantes turbant quidem et pol- luunt latices justitia, sed tanquam in rivulis; verum judicia iniqua qualia diximus, a quibus exempla pe- tuntur, fontes ipsos justitie inficiunt et inquinant. Postquam enim tribunal cesserit in partes injustitie, status rerum vertitur tanquam in latrocinium publi- cum: fitque plané, ut homo homini sit lupus. LIBER OCTAVUS. 29 | PaRABOLA. 26. Noli esse amicus hominis iracundi, nec ambu- lato cum homine furioso. Ce IXPLICATIO. Quanto religiosius amicitie jura inter bonos ser- vanda et colenda sunt, tanto magis cavendum est jam usque a principio de prudente amicorum de- lectu. Atque amicorum natura et mores, quantum ad nos ipsos spectant, omnino ferendi sunt: cum vero necessitatem nobis imponunt, qualem erga alios personam induamus et geramus, dura admo- dum et iniqua amicitiz conditio est. Itaque interest in primis, ut precipit Salomon, ad vite pacem, et presidia, ne res nostras cum hominibus iracundis, et qui facilé lites et jurgia provocant aut suscipiunt, commisceamus. Istud enim genus amicorum per- petuo nos contentionibus et factionibus implicabit : ut aut amicitiam abrumpere, aut incolumitati pro- prie deesse, cogamur. | PARABOLA. 27. Qui celat delictum, querit amicitiam ; sed qui altero sermone repetit, separat federatos. E;xPLIcATIO. Duplex concordiam tractandi, et animos recon- ciliandi, via: altera, que incipit ab amnestia; altera que a repetitione injuriarum, subjungendo apologias et excusationes. Equidem memini sententiam viri admoditim prudentis et politici; “ Qui pacem trac- tat, non repetitis conditionibus dissidii, is magis animos dulcedine concordie fallit quam sequitate componit.” Vertim Salomon, illo scilicét pruden- 30. DE AUGMENTIS SCIENTIARUM tior, in contraria opinione est; et amnestiam pro- bat, repetitionem prohibet. Etenim in repetitione hec insunt mala; tum quod ea sit veluti unguis in ulcere, tum quod periculum impendeat a nova alter- catione (siquidem de injuriarum rationibus inter partes nunquam conveniet), tum denique quod de- ducat rem ad apologias; at utraque pars malit videri potius offensam remisisse, quam admisisse ex- cusationem. PARABOLA. 28. In omni opere bono erit abundantia ; ubi autem verba sunt plurima, ibi frequentéer egestas. E:xPLICATIO. Separat Salomon hac Parabola fructum laboris lingue et laboris manuum; quasi ex altero prove- niat egestas, ex altero abundantia. Etenim fit fere perpetuo ut qui multa effutiant, jactent multa, multa promittant, egeni sint; nec emolumentum capiant ex illis rebus, de quibus loquuntur. Quinetiam, ut plurimtm, industrii minimé sunt aut impigri ad opera, sed tantummodo sermonibus se, tanquam vento, pascunt et satiant. Sané, ut poéta loquitur, “ Qui silet est firmus.” Is, qui conscius est se in opere proficere, sibi plaudit et tacet: qui vero e contra conscius est auras se inanes captare, multa et mira apud alios predicat. PARABOLA. 29. Melior est correptio manifesta, quam amor occultus. I;XPLICATIO. Reprehendit Parabola mollitiem amicorum, qui LIBER OCTAVUS. 31 amicitie privilegio non utuntur in admonendo libere et audactér amicos, tam de erroribus quam de peri- culis suis. “ Quid enim faciam (solet hujusmodi mollis amicus dicere), aut quo me vertam? Amo illum quantum quis maximé, meque si quid illi adversi con- tigerit ipsius loco libentér substituerim ; sed novi ingenium ejus; si liberé cum eo egero, animum illius offendam, saltém contristabo, neque tamen _ pro- ficiam; atque citilis eum ab amicitid mea alienabo, quam ab iis que in animo fixa habet abducam.” Hu- jusmodi amicum, tanquam enervem et inutilem, re- darguit Salomon, atque plus utilitatis ab inimico manifesto quam ab ejus generis amico sumi posse pronunciat. Siquidem ea fortassé audire ei conti- gerit ab inimico per contumeliam, que amicus mussat pre nimiad indulgentia. PARABOLA. 30. Prudens advertit ad gressus suos ; stultus di- vertit ad dolos. I;XPLICATIO. Due sunt prudentiz species ; altera vera et sana, altera degener et falsa, quam Salomon ‘* stultitie’ nomine appellare non dubitat. Qui priori se dederit, viis et vestigiis propriis cavet ; periculis prospiciens, meditans remedia, proborum opera utens, contra improbos seipsum muniens; cautus inceptu, receptu non imparatus ; in occasiones attentus, contra im- pedimenta strenuus; cum innumeris aliis, que ad sul ipsius actiones et gressus regendos spectant. At altera species tota est consuta ex fallaciis et astutils, spemque ponit omnino in aliis circumye- 5 > an DE AUGMENTIS SCIENTIARUM niendis, iisdemque ad libitum effingendis. Hance meritO rejicit Parabola, non tantim ut improbam, sed etiam ut stultam. Primo enim minimé est ex iis rebus, que in nostra sunt potestate, nec etiam aliqua constanti regula nititur ; sed nova quotidié comminiscenda sunt stratagemata, prioribus fatis- centibus et obsoletis. Secundo, qui vafri et subdoli hominis famam et opinionem semel incurrerit, pre- cipuo se ad res gerendas instrumento prorsts pri- vavit; hoe est, fide: itaque omnia partim votis suis consentientia experietur. Postremo, Artes iste, utclnque pulcre videantur et. complaceant, attamen szpius frustrantur: quod bené notavit Tacitus; “ Consilia callida et audacia exspectatione leta, tractatu dura, eventu tristia.” PARABOLA. 31. Noli esse justus nimium, nec sapientior quam oportet ; cur abripiare subito ? EXXPLICATIO. Sunt tempora, ut inquit Tacitus, “ in quibus magnis virtutibus certissimum est exitium.” Atque hoc viris virtute et justitia egregiis aliquando subito, aliquando diu anté pravisum, contingit. Quod si adjungatur etiam prudentia, hoc est, ut cauti sint et ad propriam incolumitatem evigilent, tum hoc lucrantur ut ruina eorum subit6 obveniat, ex occultis omnino et obscuris consiliis; quibus et evitetur in- vidia, et pernicies ipsos imparatos adoriatur. Quod vero ad illud ‘nimitm’ quod in Parabola ponitur (quandoquidem non Periandri alicujus, sed Salomo- nis verba sunt ista, qui mala in hominum vita seepitis LIBER OCTAVUS, 33 notat, nunquam precipit) intelligendum est non de virtute ipsa, in qué nimiim non est, sed de vana ejus atque invidiosd affectatione et ostentatione. Simile quiddam innuit Tacitus de Lepido; miraculi loco ponens, quod nunquam servilis alicujus senten- tiz auctor fuisset, et tamen tam sevis temporibus incolumis mansisset ; “ Subit (inquit) cogitatio, utrum hec fato regantur, an etiam sit in nostra potestate cursum quendam tenere inter deforme obsequium et abruptam contumaciam medium, peril- culo simul et indignitate vacuum 2” PARABOLA. 32. Da sapienti occasionem, et addetur et sapientia. EXPLicaTio. - Distinguit Parabola inter sapientiam illam que in verum habitum increverit et maturuerit, et illam que natat tantum in cerebro et conceptu, aut sermone jactatur, sed radices altas non egerit. Siquidem prior, oblata occasione in qua exerceatur, illic6 ex- citatur, accingitur, dilatatur, adeo ut seipsa major vi- deatur : posterior ver6, que ante occasionem alacris erat, occasione data fit attonita et confusa; ut etiam ipsi qui ea se preeditum arbitrabatur in dubium vo- cetur, annon preceptiones de ea fuerint insomnia mera et speculationes inanes ? PARABOLA. 33. Qui laudat amicum voce altd, surgendo mané, erit illi loco maledictionis. © EXPLICATIO. Laudes moderate, et tempestive, et per occasio- nem prolate, fame hominum atque fortune pluri- VOL. 1X. D 34 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM mum conferunt; at immoderate, et streperee, et impor- tuné effuse nihil prosunt : imm6, potilis ex sententia Parabole impensé nocent. Primo enim manifesto se produnt, aut ex nimid benevolentid oriundas, aut ex composito affectatas, quo collaudatum potius falsis preeconiis demereantur quam veris attributis ornent. Secund6, laudes parce et modeste invi- tant feré presentes, ut ipsis etiam aliquid adjiciant ; profuse contra et immodice, ut aliquid demant et detrahant. Tertid (quod caput rei est) conflatur illi invidia, qui nimitim laudatur ; cim laudes omnes nimiz videantur spectare ad contumeliam aliorum, qui non mintis merentur. PARABOLA. 34. Quomodd in aquis resplendent facies, sic corda hominum manifesta sunt prudentibus. EXPLICATIO. Distinguit Parabola inter mentes prudentium et ceterorum hominum, illas aquis aut speculis com- parans, que species et imagines rerum reciptunt ; cum alter similes sint terre, aut lapidi impolito, in quibus nihil reflectitur. Atque eo magis apté com- paratur animus hominis prudentis ad speculum, quia in speculo imago propria spectari possit una cum imaginibus aliorum; id quod oculis ipsis sine speculo non conceditur. Quod si animus prudentis adeo capax sit, ut innumera ingenia et mores observare et internoscere possit, superest ut detur opera quo red- datur non mints varius applicatione quam repre- sentatione ; “Qui sapit, innumeris moribus aptus erit.”’ > LIBER OCTAYVUS. 35 Atque his Salomonis Parabolis diutius fortassé im- morati sumus, quam pro modo exempli; dignitate et rei ipsius, et auctoris, longitis provecti. Neque tantiim in usu erat apud Hebrezos, sed alibi etiam priscorum sapientibus frequentissimum ; ut si cujuspiam observatio in aliquid incidisset, quod vita communi conducibile fuisset, id redigeret et contraheret in brevem aliquam sententiam vel Para- bolam, vel etiam Fabulam. Vertim, quod ad Fabulas (sicut alias dictum est), illa exemplorum vicarii et supplementa olim exstiterunt: nunc, quando tem- pora historiarum copia abundent, ad animatum scopum rectilis et alacrits collimatur. At modus scribendi, qui optimé convenit argumento tam vario et multiplici (quale est tractatus de Negotiis et Oc- casionibus Sparsis) aptissimus ille esset, qnem delegit Machiavellus ad tractandas res politicas; nimirum per observationes, sive Discursus (ut loquuntur) super Historiam et Exempla. Nam Scientia, que recentér et quasi in eonspectu nostro ex particulari- bus elicitur, viam optimé novit particularia denuo repetendi: atque certé ad practicam longé conducit magis, cm discursus sive disceptatio sub exemplo militat, quam clim exemplum disceptationi subjun- gitur. Neque enim hic ordo tantum spectatur, sed res ipsa. Cum enim exemplum statuitur tanquam disceptationis basis, universo cum circumstantiarum apparatu proponi solet, que discursum interdum corrigant, interdum suppleant; unde fit loco exem- plaris ad imitationem et practicam. Ubi e contra, exempla in gratiam disceptationis adducta succincté 36 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM et nudé citantur, et tanquam mancipia nutus tantum disceptationis observant. Hoc vero discriminis opere pretium fuerit obser- vasse ; quod sicut Historie Temporum optimam prebent materiam ad discursus super politica, quales sunt illi Machiavelli, ita Historia Vitarum optime adhibentur ad Documenta de Negotiis; quoniam omnem occasionum et negotiorum, tam grandium quam leviorum, varietatem complectuntur. Immo, reperire est basin ad Preceptiones de Negotiis, utraque illa Historia adhuc commodiorem. Ea est, ut discursus fiant super Epistolas, sed prudentiores et magis serias; quales sunt illze Ciceronis ad Atti- cum, et alia. Siquidem Epistole magis in proximo et ad vivum negotia solent representare, quam vel Annales vel Vite. Quaré jam et de materia et de form4 portionis prime Doctrine de Negotiis, qu tractat Occasiones Sparsas, diximus ; eamque inter Desiderata numeramus. Est et alia portio ejusdem Doctrinz, que tantum differt ab illa alteraé de qua diximus, quantum sapere et sibi sapere. Altera enim movere videtur, tanquam a centro ad circumferentiam; altera, tan- quam a circumferentia ad centrum. Est enim Pru- dentia quedam consilii aliis impertiendi; est vero et alia suis rebus prospiciendi; atque he nonnunquam conjunguntur, sepius separantur. Multi siquidem in suis ipsorum rationibus instituendis prudentissimi sunt, qui tamen in rebuspublicis administrandis aut etiam consiliis dandis nihil valent: formice similes, que creatura sapiens est ad sese tuendum, sed horto ¥ - LIBER OCTAVUS. 37 plané noxia. Hec virtus sibi sapiendi Romanis ipsis, licét patria optimis curatoribus, non ignota fuit: undé Comicus, “Nam pol sapiens fingit fortunam sibi.” Quin et in adagium apud ipsos versum est, “ Faber quisque fortune proprie :” et Livius hance ipsam Catoni Majori tribuit; “ In hoc viro tanta vis animi et ingenii inerat, ut quocunque loco natus esset sibi ipse fortunam facturus videretur.” Hoc genus Prudentiz, si quis ipsum profiteatur et palam venditet, semper habitum -est non modo non politicum, verum etiam infaustum quiddam et inauspicatum: sicut in ‘Timotheo Atheniensi obser- vatum est ; qui, postquam preclara multa facinora in decus et commodum civitatis sue edidisset, atque administrationis sue (sicut tum moris erat) populo rationem redderet, singula conclusit hac clausula ; “ Atque in hac re Fortune partes fuerunt nulle.” Contigit vero, ut post id temporis nunquam ei quid- quam felicitér cesserit. Sané nimis elatum hoc et altum sapiens, eddem spectans, qué Ezechielis illud de Pharaone; “ Dicit, Fluvius est meus, et ego feci memetipsum :” aut illud Habacuci prophete ; “ Exsul- tant et sacrificant reti suo :” aut illud etiam poéte, de contemptore Detim Mezentio ; ‘‘ Dextra mihi Deus, et telum quod missile libro : Nunc adsint.” Denique Julius Cesar nunquam (quod memini) impotentiam cogitationum suarum arcanarum pro- didit, nisi simili dicto. Cwm enim aruspex ei refer- ret exta reperta fuisse non bona, admurmuravit submissé ; “ Erunt letiora cim volo :” quod etiam 38 DE AUGMENTIS SCLENTIARUM dictum mortis suze infortunium non dit precessit. Vertim excessus iste fiducize (ut diximus) res, ut profana, ita semper infelix. Quaproptér viris mag- nis et veré sapientibus visum, successus quoslibet felicitati sua, non virtuti aut industria, tribuere: nam et Sylia Felicem se, non Magnum cognomina- vit; et Caesar (melitis quam supra) ad navis guber- natorem: “‘ Cesarem vehis, et Fortunam ejus.” Aitamen iste sententiz ; “ Faber quisque fortu- nz sue,” “ Sapiens dominabitur astris,” “ Invia virtuti nulla est via,” ac similes, si intelligantur et adhibean- tur potitis pro calcaribus ad industriam quam pro stapedibus ad insolentiam, magisque ut progignant in hominibus decretorum constantiam et robur quam arrogantiam et jactantiam, tanquam sane et salu- tares merito habite sunt, ac proculdubio in pectori- bus hominum magnanimorum sedem nonnullam occuparunt; ed usque, ut cogitationes tales quando- que egré dissimulent. Videmus enim Augustum Cesarem (qui, cum avunculo suo comparatus, potius ab illo diversus quam inferior fuit, sed vir certé paullo moderatior) sub finem vite petiisse ab amicis, qui lectum ejus circumstabant, ut postquam expiras- set sibi plauderent; quasi conscius sibi fuisset, “« Mimum vite a se commodé transactum.” Hee quoque Doctrine portio inter Desiderata numeranda est: non quin in praxi, etiam nimio plus quam oportet, usurpata sit et frequentata; verum quod libri de ila silent. Quamobrem ex more nostro, sicut in priore, nonnulla ejus capita recensebimus ; eamque Fabrum Fortune, sive (ut diximus) Doctri- nam de Ambitu Vita, nominabimus. LIBER OCTAVUS. 39 Ac primo quidem intuitu novum quoddam, et insolitum argumentum tractare videbor, docendo homines quomod6 Fortune sue Fabri fieri possint : doctrinam certé, cui quivis libentér se discipulum addixerit, donec difficultatem ejusdem habuerit perspectam. Non enim leviora sunt, aut pauciora, aut minus ardua, que ad Fortunam comparandam requiruntur quam que ad Virtutem; resque est eequé difficilis ac severa, fieri veré Politicum ac veré Moralem. At hujus Doctrine pertractatio plurimtim ad litterarum tum decus, tum pondus, pertinet. Interest enim in primis honoris litterarum, ut homi- nes isti pragmatici sciant eruditionem haudquaquam avicule qualis est alauda similem esse, que in sub- lime ferri et cantillando ‘se oblectare soleat, at nihil aliud ; quinimmo ex accipitris potilis genere esse, qui et in alto volare, ac subindé ciim visum fuerit descendere et preedam rapere novit. Deindé et ad Perfectionem Litterarum hoc ipsum spectat, quia legitime inquisitionis vera norma est, ut nihil inve- niatur in globo materize, quod non habeat parallelum in globo crystallino sive intellectu. Hoc est, ut nihil veniat in Practicam, cujus non sit etiam Doc- trina aliqua et Theoria. Neque tamen littere hanc ipsam Fortune Architecturam alitér admirantur, aut estimant, quam ut opus quoddam inferioris generis. Nemini enim Fortuna propria, pro dono Esse sui a Deo concesso, ullo modo digna retributio esse possit.. Quin et non rar6 fit, ut viri,virtutibus egregii Fortu- nz suz sponte renuncient, ut rebus sublimioribus vacent. Digna tamen est Fortuna, quatents virtutis 40 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM ac bené merendi organum est, sua quoque specula- tione et doctrina. Ad hance Doctrinam pertinent precepta nonnulla Summaria, nonnulla Sparsa et Varia. Praecepta Summaria versantur circa veram Notitiam et Alio- rum, et Sul. Primum igitur preceptum (in quo cardo Notitize Aliorum vertitur) illud constituatur, ut procuremus nobis quantum fieri possit fenestram illam, quam olim requisivit Momus. TIlle, ctim in humani cordis fabrica tot angulos et recessus conspi- catus esset, id reprehendit quod defuisset fenestra, per quam in obscuros illos et tortuosos anfractus inspicere quis possit. Hanc autem fenestram obti- nebimus, si omni sedulitate nobis informationem comparemus et procuremus de Personis, quibuscum intercedunt negotia, particularibus ; earumque inge- niis, cupiditatibus, finibus, moribus, auxillis, et admi- niculis, quibus precipué suffulciuntur et valent; et rurstis defectibus et imbecillitatibus, quaque ex parte maximeé pateant et obnoxii sint amicis, factio- nibus, patronis, clientelis ; rursusque inimicis, invi- dis, competitoribus, etiam temporibus et aditibus ‘¢ (Sola viri molles aditus et tempora noris)” ; denique institutis et normis quas sibi preescripserunt, et similibus. Quinetiam non scolum informatio capienda est de Personis, sed insuper de Actionibus particularibus, que de tempore in tempus in motu sunt et tanquam sub incude; quomodo regantur et succedant, quorum studiis foveantur, a quibus oppug- nentur, cujusque sint ponderis et momenti, et quid secum trahant, et hujusmodi. Etenim Actiones -LIBER OCTAVUS. 41 presentes ndsse, et in se plurimim prodest, et illud insupér habet quod absque hoc etiam Personarum notitia valdé futura sit fallax et erronea. Mutantur enim homines simul cum Actionibus; et alii sunt,» dum Actionibus ipsis implicentur et obsideantur, ali postquam rediérint ad ingenium. Atque he de ‘rebus particularibus informationes, que tam ad Per- sonas quam ad Actiones spectant, sunt tanquam propositiones minores in omni activo syllogismo. Nulla enim observationum aut axiomatum (undé conficiuntur majores propositiones politice) veritas aut excellentia ad conclusionis firmamentum sufficere possit, si in minore propositione fuerit erratum. Quod ver6é hujusmodi notitia comparari possit, fide- jussor nobis est Salomon, qui ait; “ Consilium in corde virl, tanquam aqua profunda ; sed vir prudens exhauriet illud.” Quamvis autem ipsa notitia non cadat sub preceptum, quoniam individuorum est, attamen mandata de eadem elicienda utilitér dari possunt. Notitia hominum sex modis elici et hauriri potest ; per Vultus et Ora ipsorum, per Verba, per Facta, per Ingenia sua, per Fines suos, deniqte per Relationes Aliorum. Quantum ad Vultus attinet, minimé nos moveat vetus adagium, “ Fronti nulla fides.” Licét enim hoc ipsum non perperam dictum sit de Vultiis et Gesttis compositione externa et generali, attamen subsunt subtiliores quidam motus et labores Oculo- rum, Oris, Vultis, et Gestfis ; ex quibus reseratur et patet, ut eleganter ait Q. Cicero, veluti “ janua quedam anim.” Quis Tiberio Cesare occultior ? 42 - DE AUGMENTIS SCIENTIARUM At Tacitus, notans characterem et modum loquendi diversum quo usus est Tiberius in laudando apud senatum res a Germanico et a Druso gestas, de lau- dibus Germanici sic; “ Magis in speciem adornatis verbis, quam ut penitus sentire videretur :” de laudi- bus Drusi sic; “ Paucioribus, sed intentior, et fida oratione.” Itertum Tacitus eundem Tiberium, alias etiam ut nonnihil pellucidum, notans; “ In aliis,” inquit, ‘erat veluti eluctantium verborum; solutits vero loquebatur, quando subveniret.” Sané difficilé reperiatur simulationis artifex aliquis tam peritus et egregius, aut vultus aliquis ita coactus, et (ut ille loquitur) jussus, qui a sermone artificioso et simula- torio possit istas notas sejungere, quin aut sermo sit solito solutior, aut comptior, aut magis vagus et oberrans, aut magis aridus et quasi eluctans. Ad Verba Hominum quod attinet; sunt quidem illa, ut de urinis loquuntur medici, meretricia. Sed isti meretricii fuci optimé deprehenduntur duobus modis; ctim scilicét proferuntur verba aut ex im- proviso, aut in perturbatione. Sic Tiberius, ctim ex Agrippine verbis aculeatis subito commotus esset et nonnihil abreptus, extra innate simulationis terminos pedem protulit ; “Audita hee,” inquit Tacitus,“ raram occulti pectoris vocem elictiere ; correptamque Greco versu admonuit, ideo Jedi quia non regnaret.” Quaré poéta perturbationes hujusmodi non inscité appellat Torturas, quod ab lis secreta sua prodere homines compellantur : “‘ Vino tortus et ira.” Ipsa sane testatur experientia paucos admodum repe- LIBER OCTAVUS. » AS riri, qui erga arcana sua tam fidi sint, animumque gerant aded obfirmatum, quin interdum ex iracun- did, interdum ex jactantia, interdum ex intima erga amicum benevolentia, interdum ex animi imbecilli- tate qui se mole cogitationum onerari ampli non sustineat, interdum denique ex alio quopiam affectu intimas animi cogitationes revelent et communicent. Ac ante omnia sinus animi excutit, si simulatio simulationem impulerit, juxta adagium illud Hispa- norum; “ Dic mendacium, et erues veritatem.” Quin et Factis ipsis, licét humani animi pignora sint certissima, non prorstis tamen fidendum ; nisi diligentér atque attenté pensitatis prius illorum et Magnitudine et Proprietate. Illud enim verissimum ; “ Fraus sibi in parvis fidem prestruit, ut majore emolumento fallat.” Italus vero seipsum in ipso stare lapide putat ubi preco preedicat, si melits. solito tractetur absque caussa manifesta. Etenim officia ista minora homines reddunt oscitantes, et quasi consopitos, tam ad cautionem quam ad indus- triam, atque recté a Demosthene appellantur < ali- menta socordie. Porro proprietatem et naturam nonnullorum Factorum, etiam que beneficiorum loco habentur, subdolam et ambiguam luculentér cernere licet ex eo quod Antonio Primo imposuit Mutianus ; qui post reditum cum eo in gratiam, sed fide pessima, plurimos ex Antonili amicis ad dignitates evexit ; “« Simul amicis ejus prefecturas et tribunatus largi- tur :” hoc autem astu Antonium non munivit, sed exarmavit penitus et desolavit, amicitias ejus ad se transferendo. 44, DE AUGMENTIS SCIENTIARUM Certissima autem clavis ad animos hominum reserandos vertitur in rimandis et pernoscendis vel Ingentis et Naturis ipsorum, vel Finibus et Intentio- nibus. Atque imbecilliores certé et simpliciores ex Ingeniis, prudentiores autem et tectiores ex Finibus suis optime judicantur. Certé prudentér et faceté (licét meo judicio minus veré) dictum fuit a Nuntio quopiam Pontificis, sub reditu ejus a legatione apud nationem quandam, ubi tanquam ordinarius rese- derat. Interrogatus de delectu successoris sui, consilium dedit ; “ Ut nullo modo mitteretur aliquis, qui eximié prudens esset, sed potits mediocritér tantum: quoniam (inquit) ex prudentioribus nemo facile conjiciet, quid verisimile foret illius gentis homines facturos.” Sané non raro intervenit ille error, et maxime familiaris est virls prudentibus, ut ex modulo ingenii proprii alios metiantur, ac proindé ultra scopum sepius jaculentur ; supponendo quod homines majora quedam meditentur et sibi desti- nent, et subtilioribus technis utantur, quam que illorum animos unquam subiérint. Quod etiam elegantér innuit adagium Italicum, quo notatur ‘nummorum, prudentie, fidei semper minores inveniri rationes quam quis putaret.’ Quare in levioris ingenii hominibus, quia multa absurda faciunt, capienda est conjectura potius ex propensionibus Ingeniorum quam ex destinationibus Finium. Porro, principes quoque (sed longé aliam ob caussam) ab Ingeniis optimé judicantur, privati autem ex Fini- bus. Principes enim fastigium adepti humanorum desideriorum, nullos feré sibi propositos Fines habent LIBER OCTAVUS. 4.5 ad quos presertim vehementér et constantér aspi- rant, ex quorum Finium situ et distantia reliquarum suarum actionum possit excipi et confici directio et scala :.id quod inter alia caussa est vel precipua, ut “ corda eorum (quod Scriptura pronunciat) sint in- scrutabilia.” At privatorum nullus est, qui non sit plané veluti viator, et proficiscatur intenté ad ali- quam itineris metam, ubi consistat; undé non maleé divinare quis poterit quid facturus sit, aut non facturus. Si enim in ordine sit quidpiam ad finem suum, probabile est facturum : sin sit in contrarium finis, minimé. Neque de Finium, aut Ingeniorum, in hominibus diversitate informatio capienda est simplicitér tantum, sed et comparate ; quid scilicét predominetur, et reliqua in ordinem cogat. Sic, ut videmus, Tigellinus, cium se Petronio Turpiliano inferiorem sentiret in voluptatibus Neroni minis- trandis et pregustandis, “metus (ut ait Tacitus) Neronis rimatus est ;” et hoc pacto emulum evertit. Ad notitiam quod attinet de hominum animis secundariam, nimirim que ab Aliorum Relatione desumitur, brevitér dicere sufficiet. Defectus et vitia didiceris optimé ab inimicis, virtutes et faculta- tes ab amicis, mores et tempora a famulis, opiniones et meditationes ab intimis familiaribus cum quibus frequentitis colloquia miscent. Fama popularis levis est, et superiorum judicia mints certa : etenim coram illis tectiores incedunt homines. Verior fama e do- mesticis emanat. Vertim ad inquisitionem istam universam via maximé compendiaria in tribus consistit: primim, 4.6 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM ut amicitias multas comparemus cum ejusmodi ho- minibus, qui multiplicem et variam habent tam Rerum quam Personarum notitiam ; in primis vero enitendum ut saltém singulos habeamus presto, qui pro negotiorum atque hominum diversitate nos de unaquaque re certiores facere et solidé informare possint: secunddo, ut prudens temperamentum et mediocritatem quandam persequamur et in Libertate Sermonis, et in Taciturnitate; frequentits Liberta- tem usurpantes, at cium res postulat Silentium. Libertas siquidem in Sermone etiam alios invitat et provocat, ut pari libertate erga nos utantur, et sic multa deducit ad notitiam nostram; at Taciturnitas fidem conciliat, efficitque ut ament homines secreta sua apud nos tanquam in sinu deponere: tertio, is nobis paullatim acquirendus est habitus, ut vigi- lante et presente animo, in omnibus colloquiis et actionibus, simul et rem que instat geramus, et alia que incidunt observemus. Nam sicut Epictetus precipit, ut Philosophus in singulis suis actionibus ita secum loquatur; “ Et hoc volo, et etiam institutum servare :” sic Politicus in singulis negotiis ita secum statuat ; “ Et hoc volo, atque etiam aliquid quod in futurum usui esse possit addiscere.” Itaque, qui eo sunt Ingenio, ut nimitim ‘ Hoc agant,’ et toti sint in presente negotio quod in manibus habent, de ils autem que interveniunt nec cogitant quidem (id quod in se agnoscit Montaneus), illi certé ministri regum aut rerumpublicarum sunt vel optimi, sed ad proprias fortunas claudicant. Interim cautio ante omnia adhibenda, ut impetum animi et alacritatem b] LIBER OCTAVUS. A nimiam cohibeamus; ne multa sciendo ad nos multis immiscendum feramur. Infelix enim quiddam est et temerarium, Polypragmosyne. Itaque ista, quam comparandam precipimus, notitia Rerum et Perso- narum varietas, htic tandem redit; ut et Rerum quas suscipimus, et Hominum quorum opera utimur, magis cum judicio delectum faciamus, undé cuncta et magis dextré et magis tutd disponere et adminis- trare sciamus. Notitiam aliorum sequitur notitia sul. Ktenim non minor diligentia adhibenda est, sed major potits, ut nos de nobis ipsis quam de allis vere et accuraté informemus. Quippé cum oraculum illud, ‘* Nosce teipsum,” non tantum sit canon prudentie uiversalis, sed et in politicis pracipuum locum habeat. Optimé enim homines monet S. Jacobus; “ Eum, qui vultum in speculo consideravit, oblivisci tamen illicd qualis fuerit ;” ut omninod frequenti inspectione sit opus. Idque tenet etiam in politicis. Sed specula scilicét sunt diversa. Nam speculum divinum, in quo nos contueri debemus, est Verbum Dei; speculum autem politicum non aliud est quam status rerum et tem- porum, in quibus vivimus. Exxamen igitur accuratum, nec quale esse solet sul nimitim amantis, instituendum est homini de propriis Facultatibus, Virtutibus, et Adminiculis ; necnon de Defectibus, Inhabilitatibus, et Obstaculis : ita rationem subducendo, ut hee perpetuod in majus, illa autem minoris potits quam revera sunt e#stimen- tur. Ex hujusmodi autem examine in considera- tionem veniant que sequuntur: 48 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM Prima consideratio sit, quomodo alicui homini moribusque et natura suze cum Temporibus con- veniat ; que si inventa fuerint congrua, omnibus in rebus magis liberé et soluté agere et suo ingenio uti liceat; sin sit aliqua antipathia, tum demtm in universo vite cursu magis cauté et recté est inceden- dum, minusque in publico versandum. Sic Tiberius fecit, qui morum suorum sibi conscius, cum seculo suo non optimé convenientium, ludos publicos nun- quam spectavit ; quinetiam per duodecim continuos annos postremos nunquam in senatum venit: ubi contra Augustus perpetuo in oculis hominum vixit, quod et Tacitus observat; “ Alia Tiberio morum via.” Eadem et Periclis ratio fuit. Secunda sit Consideratio, quomodo alicui con- veniat cum Professionibus et Generibus Vite que in usu et pretio sunt, quorumque sibi delectus sit faciendus: ut sijam decretum non sit de Genere Vite, maximé aptum et ingenio suo congruum sumat; sin jampridém id Genus Vitex, ad quod minus a natura factus est, fuerit ingressus, sub prima occasione se subducat et novam conditionem arripiat. Id quod a Valentino Borgia videmus factum ad vitam sacerdotalem a patre inutrito, quam tamen posted ejuravit suo obsecutus ingenio, et vite militari se applicuit: quanquam principatu zequé ac sacerdotio indignus, cum utrumque homo pestilens dehonestaverit. Tertia sit Consideratio, quomodo se habeat quis comparatus ad Aiquales et ASmulos suos, quos veri- simile sit eum habiturum in fortuna sud compe- LIBER OCTAVUS. . 4G titores; eumque vite cursum teneat, in quo maxima inveniatur virorum egregiorum solitudo, atque in quo probabile sit seipsum inter ceteros maximé posse enitere. Id quod a C. Cesare factum est ; qui ab initio orator fuit, et caussas egit, et in toga potissi- mim versabatur. Ctm vero vidisset Ciceronem, Hortensium, Catulum eloquentie gloria excellere, rebus vero bellicis clarum admodum neminem preter Pompeium, destitit ab incepto, et potentie illi civil multtim valedicere jubens transtulit se ad artes militares et imperatorias, ex quibus summum rerum fastigium conscendit. Quarta sit Consideratio, ut nature sue et ingenii rationem habeat quis in deligendis Amicis ac Neces- sariis: siquidem diversis diversum genus Amicorum convenit ; aliis solenne et taciturnum, aliis audax et jactabundum, et complura id genus. Certé notatu dignum est, quales fuerint amici Julii Cesaris, An- tonius, Hirtius, Pansa, Oppius, Balbus, Dolabella, Pollio, reliqui. Illi scilicét jurare solebant, “ Ita vivente Cesare moriar,” infinitum studium erga Cesarem pre se ferentes; erga omnes alios arrogantes et contemptores: fueruntque homines in negotils ge- rendis impigri, fama et existimatione mediocres. Quinta sit Consideratio, ut caveat quis sibi ab Exemplis, neque ad imitationem aliorum se inepté componat ; quasi quod aliis fuerit pervium, etiam sibi patere necesse sit! neutiquam secum reputans, quantum fortassé interfuerit inter suum et illorum, quos ad exemplum sibi delegit, ingenium et mores. In quem errorem manifesto incidit Pompeius, qui (ut VOL. IX. : E 50 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM > Cicero scriptum reliquit) toties solitus erat dicere ; « Sylla potuit, ego non potero?” Qua in re vehe- mentér sibi imposuit, cim ingenium et rationes agendi Sylle a suis toto ccelo, ut aiunt, distarent : cum alter ferox esset, violentus, quique factum in omnibus urgeret ; alter gravis, legum memor, omnia- que ad majestatem et famam componens, undé longé minus erat ad perficienda que cogitarat efficax et validus. Sunt et alie hujus generis preceptiones ; verum he ad exemplum reliquarum sufficient. Neque vero “ Nosse seipsum” homini sufficit ; sed ineunda etiam est ratio secum quomod6 se Ostentare, Declarare, denique Flectere se et Effingere com- modé et prudentér possit. Ad Ostentandum se quod attinet, nihil videmus usu venire frequentius quam ut qui virtutis habitu sit inferior, specie virtutis externa sit potior. Non parva igitur est prudentie prerogativa, si quis arte quadam et decoré specimen sui apud alios exhibere possit; virtutes suas, merita atque fortunam etiam (quod sine arrogantia aut fastidio fieri possit) commode Ostentando ; contra vitia, defectus, infortunia et dedecora artificiosé occultando: illis immorans easque veluti ad lumen obvertens, his subterfugia querens aut apté ea inter- pretando eluens; et similia. Itaque de Mutiano, viro sui temporis prudentissimo et ad res gerendas impigerrimo, Tacitus; ‘‘ Omnium, que dixerat fece- ratque, arte quadam Ostentator.” Indiget certé res hee arte nonnulla, ne tedium et contemptum pariat: ita tamen ut Ostentatio quepiam, licét usque ad vanitatis primum gradum, vitium sit potitis in ethicis LIBER OCTAVUS. 51 quam in politicis. Sicut enim dicisolet de calumnia ; “ Audactér calumniare, semper aliquid heret :” sic dici possit de jactantid (nisi plané deformis fuerit et ridicula), “ Audactér te vendita, semper aliquid heret.” Herebit certé apud populum, licét pruden- tiores subrideant. Itaque existimatio parta apud plurimos paucorum fastidium abundé compensabit. Quod si ista, de qua loquimur, sui Ostentatio de- centér et cum judicio regatur; exempli gratia, si nativum quendam pectoris candorem et ingenuitatem pre se ferat; aut si illis temporibus adhibeatur, vel cum pericula circumstent (ut apud viros militares in bellis), vel ctim alii invidia flagrent; aut si verba, que ad laudes proprias pertinent, tanquam aliud agenti excidisse videantur, miniméque vel serié vel prolixé nimis lis insistatur; aut si ita quis se laudi- bus honestet, ut simul etiam censuris et jocis erga se non abstineat; aut si denique hoc facit non sponte, sed tanquam lacessitus et aliorum insolentiis et contumellis provocatus; non parvum certé hec res existimationi hominis cumulum adjicit. Neque saneé exiguus est eorum mumerus, qui ciim natura sint magis solidi et minimé ventosi, atque propterea hac arte honori suo velificandi careant, moderationis sue nonnulla cum dignitatis jactura dant poenas. Verum hujusmodi Ostentationem virtutis, ut- cunque aliquis infirmicre judicio et nimitim fortassé ethicus improbaverit, illud nemo negarit ; dandam saltem esse operain, ut virtus per incuriam justo suo pretio non fraudetur, et minoris quam revera est estimetur. Hee verd, in virtute estimanda, pretii bY DE AUGMENTIS SCIENTIARUM diminutio tribus modis solet contingere: primo, | quando quis in rebus gerendis se et operam suam offert et obtrudit, non vocatus aut accersitus ; hujus- modi enim officiis remunerationis loco esse solet, si non repudientur. Secundo, quando quis in principio rei gerendz viribus suis nimitm abutitur, et quod sensim erat prestandum uno impetu effundit; id quod rebus bené administratis preproperam conci- liat gratiam, in fine autem satietatem inducit. Tertid, quando quis virtutis sue fructum in laudibus, plausu, honore, gratia, sibi preebitis nimis cito et levitér sentit, atque in iis sibi complacet: de quo prudens habetur monitum ; “ Cave ne insuetus rebus majoribus videaris, si heec te res parva sicuti magna delectat.” Defectuum enimverd sedula Occultatio minoris haudquaquam momenti est, qudm virtutum prudens et artificiosa Ostentatio. Defectus autem occultantur et latent maximé triplici quadam industria, et quasi tribus latebris; Cautione, Pretextu, Confidentia. Cautionem dicimus, quando iis rebus prudentér ab- stinemus, quibus pares non sumus; ubi contra in- genia audacula et inquieta se facilé ingerunt sine judicio rebus quibus non insueverunt, et proindeé de- . fectus suos proprios publicant et quasi proclamant. Pretextum dicimus, ctim sagacitér et prudentér viam nobis sternimus et munimus, qua benigna et commoda de vitiis et defectibus nostris fiat inter- pretatio, quasi aliundé provenientibus aut alio tendentibus quam vulgo existimatur. Etenim de Jatebris yitiorum non malé poéta ; LIBER OCTAVUS. 53 ‘¢ Seepé latet vitium proximitate boni.” Quaré, si quem Defectum in nobis ipsis perceperi- mus, opera danda ut personam et pratextum vir- tutis finitime mutuemur, sub cujus umbra lateat. Verbi gratid, tardo gravitas pretexenda, ignavo lenitas, et sic de ceteris. Illud etiam utile, pro- babilem aliquam caussam obtendere et in vulgus spargere, qua adducti ultimas vires nostras promere refugiamus ; ut quod non possimus, nolle videamur. Quod ad Confidentiam attinet, impudens certé est remedium, sed tamen certissimum atque efficacissi- mum; nempé, ut quis ea omnind contemnere et vilipendere se profiteatur, que revera assequi non possit: mercatorum prudentium more, quibus so- lenne est et proprium ut pretium mercium suarum attollant, aliorum deprimant. Est tamen et aliud Confidentiz genus hoc ipso impudentius; nimirim, perfricta fronte Defectus suos etiam opinioni obtru- dere et venditare, quasi in iis quibus maximé desti- tuitur se eminere credat; atque ut hoc facilius ce- teris imponat, se in iis rebus quibus revera plurimim pollet fingat diffidentem; quemadmodum fieri vi- demus in poétis : poéta enim carmina sua recitante, s] unum aliquem versiculum non admodum dixeris probandum, audias illicd; “ Atqui hic versus pluris mihi constitit, quam reliquorum plurimi.” Tum vero alium quempiam versum adducet quasi sibi sus- pectum, et de eo quid putes sciscitabitur, quem satis norit inter plurimos esse optimum et censurz mi- nimé obnoxium. Ante omnia verd ad hoc quod nunc agitur (ut scilicét specimen sui quis edat coram 54 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM aliis illustre, et jus suum in omnibus retineat), nil magis interesse judico quam ne quis per nimiam suam nature bonitatem et suavitatem se exarmet et injuriis et contumeliis exponat: quin potits in om- nibus aliquos animi liberi et generosi, et non aculei minus quam mellis intra se gestantis, igniculos sub- indé emittat. Quze quidem munita vite ratio, una cum prompto et parato ad se a contumeliis vindican- dum animo, aliquibus ex accidente imponitur et necessitate quadam inevitabili, propter aliquid in- fixum in persond aut fortuna sud: veluti fit in deformibus, et spuriis, et ignominia aliqua mulcta- tis; undé hujusmodi homines, si virtus non desit, felices pleriimque evadunt. Quod vero ad se Declarandum attinet ; id alia res omnino est ab Ostentatione sui, de qua diximus. Neque enim ad virtutes aut defectus hominum re- fertur, sed ad actiones vite particulares. Qua in parte nihil invenitur magis politicum, quam ut me- diocritas quedam servetur prudens et sana, In sensa animi circa actiones particulares aperiendo aut re- condendo. Licét enim profunda taciturnitas, et consiliorum occultatio, et is rerum gerendarum modus qui omnia ceecis et (ut moderne lingue potius loquuntur) surdis artibus et mediis operatur, res sit et utilis et mirabilis; tamen non raro evenit, ut quod dicitur, “ Dissimulatio errores pariat, qui dissimula- torem ipsum illaqueant.” Nam videmus viros poli- ticos maximé omnium insignes liberé et indissimu- lantér fines, quos peterent, palam proferre non du- bitdsse. Sic L. Sylla manifesto pre se tulit, “ Se LIBER OCTAVUS, 55 omnes mortales vel felices vel infelices fieri cupere, prout sibi essent vel amici vel inimici.” Sic Caesar, cim primum profectus est in Gallias, nil veritus est profiteri, “Se malle primum esse in villa obscura quam secundum Rome.” Idem Cesar, coepto jam bello, dissimulatorem minimé egit, si audiamus quid Cicero de illo pradicet. ‘ Alter,” Caesarem innuens, “non recusat sed quodammodo postulat, ut (ut est) sic appelletur Tyrannus.” Similitér videmus, in epistola quadam Ciceronis ad Atticum, quam mi- nimé fuerit Augustus Cesar dissimulator; qui in ipso ingressu ad res gerendas, cum adhue senatut esset in deliciis, solitus tamen erat in concionibus apud populum jurare illa formula; “ Ita parentis honores consequi liceat.” Illud autem non minus quiddam erat, quam ipsa tyrannis. Verum est, ad invidiam paullulim leniendam, solitum eum simul ad statuam Julii Cesaris, que in rostris posita erat, manum protendere. Homines autem ridebant, et plaudebant, et admirabantur, et inter se ita loque- bantur; “ Quid hoc est? Qualis adolescens!” Sed tamen nihil malitia in eo suspicabantur, qui tam candidé et ingenue quod sentiret loqueretur. Et isti quidem, quos nominavimus, prospera omnia con- secuti sunt; Pompeius contra, qui ad eosdem ten- debat fines, sed viis magis umbrosis et obscuris (sicut Tacitus de eo loquitur, “ Occultior non melior ;” atque Sallustius similitér idem insimulat, “ Ore probo, animo inverecundo”) id prorsus agebat, et in- numeris technis moliebatur, ut cupiditates suas et ambitionem alté recondendo interim rempublicam o6 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM in anarchiam et confusionem redigeret, quo illa se necessariO in sinus ejus conjiceret, atque hoc pacto summa rerum ad eum deferretur quasi invitum et renitentem. Cum vero hoc se putaret consecutum, factus consul solus (quod nunquam cuiquam conti- gisset) nihilo plus ad fines suos proficiebat ; eo quod etiam illi, qui proculdubid eum fuissent adjuturi, quid vellet non perciperent. Adeo ut tandem co- actus sit tritam et vulgarem inire viam; ut scilicét, pretextu se Cesari opponendi, arma et exercitum compararet. Adeo lenta, casibus obnoxia, et ple- rlimque infelicia solent esse ea consilia, quee pro- funda dissimulatione obteguntur! Qué de re idem sensisse videtur Tacitus, cim simulationis artificia, tanquam inferioris subsellii prudentiam, constituit pre artibus politicis: illam Tiberio, has verdé Au- gusto Cesari attribuens. Etenim, de Livid verba faciens, sic loquitur ; quod fuisset illa cum artibus mariti et simulatione filii bené composita. Quod ad animum Flectendum et Effingendum attinet ; totis viribus certé incumbendum ut animus reddatur occasionibus et opportunitatibus obsequens, neque ullo modo erga eas durus aut renitens. Neque enim majus fuerit impedimentum ad res gerendas, aut fortunas hominum constituendas, quam illud ; “ Idem manebat, neque idem decebat ;” videlicét, cliim homines iidem sint, et natura sud utantur, postquam occasiones se mutaverint. Bené itaque Livius, cum Catonem Majorem introducit tanquam fortune sue architectum peritissimum, illud subjun- git; quod ei fuerit ingenium versatile. Atque hinc LIBER OCTAVUS. 57 fit, quod ingenia ‘gravia, et sollennia, et mutare nescia plus plerimque habeant dignitatis, quam fe- licitatis. Hoc vero vitium in aliquibus a natura penitis insitum est, qui suopte ingenio sunt viscosi, et nodosi, et ad versandum inepti. At in aliis con- suetudine obtinuit, que est altera natura, atque opinione quadam (que in animos hominum facilé obrepit), ut minimé mutandam sibi putent rerum gerendarum rationem, quam prius bonam et pros- peram sint experti. Prudentér enim observat Machia- vellus in Fabio Maximo, quod “ pristinum suum et inveteratum cunctandi et belli trahendi morem retinere mordicus voluerit, cum natura belli esset alia, et acriora postularet consilia.” In aliis porrd idem vitium ex inopia judicii progignitur, cum homi- nes periodos rerum et actionum non tempestivé dis- cernant, sed tum demum se vertant postquam Opportunitas jam elapsa sit. Tale quidpiam in Atheniensibus suis redarguit Demosthenes, eos aiens esse “ rusticis similes, qui in ludo gladiatorio se pro- bantes semper post plagam acceptam in eam partem muniendam scutum transferunt qua percussi sunt, non prius.” In aliis rursis hoc ipsum contingit, quia operam in vid e& quam semel ingressi sunt collocatam perdere gravantur, nec receptui canere sciunt ; sed potitis se occasionibus superioribus su- periores fore constantia sud confidunt. Veriim ista animi viscositas et renitentia,a quacunque illa tan- dem radice pullularit, rebus gerendis et fortune hominum est damnosissima; nihilque magis politi- cum quam animi rotas reddere cum rotis fortune 58 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM concentricas et simul volubiles. Atque de pre- ceptis duobus Summariis, circa Fortune Architec- turam, hactents. Precepta autem Sparsa haud pauca sunt. Nos tamen perpauca deligemus, pro modo exempli. Primum Preceptum est; “ Faber Fortune amusse sua perité utatur, eamque rité applicet ;” hoc est, animum assuefaciat ut rerum omnium pretium et valorem estimet, prout ad fortunam et fines suos magis aut minus conducant, hocque curet sedulo non perfunctorié. Mira enim res, sed verissima: inveniuntur plurimi, quorum mentis pars logica (si ita loqui licet) est bona, mathematica pessima; vi- delicét, qui de rerum consequentiis satis firmitér judicant, de pretiis vero imperitissimé. Hine fit, ut alii privata et secreta cum principibus colloquia, alii auras populares, tanquam magna adepti, admi- rentur (cm sit utrumque sepenumero res et in- vidia et periculo plena), alii autem res metiantur ex difficultate atque opera sua in eis impensa; fieri oportere existimantes, ut quantum moverint tan- tum etiam promoverint. Sicut Cesar de Catone Uticensi, veluti per ironiam, dixit (narrando quam laboriosus fuerit, et assiduus, et quasi indefatigabilis, nequetamen multtim ad rem) “ Omnia,” inquit,“ magno studio agebat.” Hinc etiam illud accidit, ut homines sepitis seipsos fallant, qui si magni alicujus aut ho- norati viri opera utantur, sibi omnia prospera pro- mittant; cm illud verum sit, non grandissima que- que instrumenta, sed aptissima, citius et felicius opus quodque perficere. Atque ad mathematicam LIBER OCTAVUS. 59 veram animi informandam, opere pretium est illud in primis ndsse et descriptum habere, quid ad cujusque for- tunam constituendam et promovendam primum statui debeat, quid secundum, et sic deinceps. Primo loco, Emendationem Animi pono: animi enim impedi- menta et nodos tollendo et complanando, citius viam fortune aperueris, quam fortune auxiliis animi im- pedimenta sustuleris. Secundo loco, Opes pono et Pecuniam; quam summo loco plurimi fortassé collocaverint, cum tanti sit ad omnia usts. Verum eam opinionem similem ob caussam abjudico, atque Machiavellus fecit in alid re, non multtum ab ea discrepante. Cum enim vetus fuerit sententia, « Pecuniam esse nervos Belli ;” ille contra non alios esse nervos belli asseruit, quam nervos virorum for- tium et militarium. Eodem prorstis modo veré asserl possit, nervos fortune non esse pecuniam sed potius animi vires; ingenium, fortitudinem, auda- clam, constantiam, moderationem, industriam, et similia. Tertio loco, colloco Famam et Existimatio- nem ; eo magis quod illa zstus quosdam habeant et tempora, quibus si non opportuné utaris, difficile erit rem in integrum restituere. Ardua enim res, Famam precipitantem retrovertere. Postremo loco, pono Honores, ad quos certé facilior aditus per unumquodque ex illis tribus, multo magis per omnia conjuncta datur, quam si ab Honoribus auspiceris et deindé ad reliqua perrexeris. Verim, ut in ordine rerum servando haud parum est momenti, ita non multo minus in servando ordine temporis, cujus perturbatione frequentissimé peccatur, dum ad fines 60 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM ' tum properatur quando initia essent curanda ; atque, dum ad maxima queque subitd advolamus, que in medio posita sunt temeré transilientes. At illud recté precipitur ; “ Quod nunc instat, agamus.” Secundum Preceptum est, ut caveamus ne animi quadam magnitudine et prefidentiaé ad magis ardua quam par est feramur, neve in adversum fluvii remi- gemus. Optimum enim consilium circa fortunas hominum, ‘“« Fatis accede, Deisque.” Circumspiciamus in omnes partes, et observemus qua res pateant, qua clausze et obstructze sint, qua proclives, qua arduz, neque viribus nostris ubi non patet aditus commodus abutamur. Hoc si fecerimus, et a repulsd nos immunes prestabimus, et in nego- tiis singulis nimis dil non herebimus, et moderatio- nis laudem reportabimus, et pauciores offendemus, et denique felicitatis opinionem acquiremus: dum que sponte fortassé eventura fuissent, nostre indus- trie accepta ferentur. Tertium Preceptum cum proximé precedente nonnihil pugnare videri possit ; licét probe intellec- tum, minimé. Illud hujusmodi est; ut occasiones non semper exspectemus, sed eas quanddque provo- cemus et ducamus. Quod etiam innuit Demosthe- nes, magniloquentia quadam: “ Et quemadmodum receptum est, ut exercitum ducat imperator ; sic a cordatis viris res ipse ducende, ut que ipsis viden- tur ea gerantur, et non ipsi persequi eventus tantum cogantur.” Etenim, si diligenter attendamus, duas observabimus easque discrepantes species eorum, qui LIBER OCTAVUS. 61 rebus gerendis et negotiis tractandis pares habean- tur. Alii siquidem occasionibus commode sciunt uti, sed nihil ex se moliuntur aut excogitant ; alii toti sunt in machinando, qui occasiones que oppor- tuné incidunt non arripiunt. Harum facultatum altera, alteri non conjuncta, manca omnino et imper- fecta censenda est. Quartum est Preceptum, ut nihil suscipiamus, in quo necesse sit temporis plurimum insumere : verum ut versiculus ille aurem semper vellicet ; ‘< Sed fugit interea, fugit irreparabile tempus.” Neque alia subest caussa cur ii, qui professionibus laboriosis aut rebus similibus se addixerunt (veluti jureconsulti, oratores, theologi doctiores, librorum scriptores, et hujusmodi) in fortuna sua constituenda et promovenda minus sint sollertes, quam quod tem- pore, alias scilicét insumpto, indigent ad particularia pernoscenda, opportunitates captandas, et machinas que ad fortunam suam spectent comminiscendas et meditandas. Quinetiam, in aulis principum et rebus- publicis eos reperias et ad fortunam suam promoven- dam et ad aliorum invadendam maximé efficaces, qui nullo publico munere funguntur, sed in hoc de quo loquimur Ambitu Vite perpetud occupantur. Quintum est Praceptum, ut Naturam quodam- modo imitemur, que “ nihil facit frustra.” Id quod factu non erit admodum difficile, si negotia nostra omnium generum perité commisceamus et contexamus, In singulis enim actionibus ita animus est instituendus et preparandus, atque intentiones nostre aliz aliis 62 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM substernende et subordinande, ut si in aliqua re voti compotes in summo gradu fieri non possumus, in secundo tamen liceat consistere; immo vel in tertio: quod si nec in aliquaé omnino parte rei herere aut consistere possimus, tum vero ad alium quempiam preter destinatum finem operam impensam flecta- mus. Sin nec in presenti aliquem fructum demetere queamus, saltem aliquid ex ea extrahamus quod in futurum prosit. Si verd nihil solidi nec in presenti -nec in futuro indé elicere detur, satagamus saltém ut aliquid existimationi nostre indé accrescat, et alia id genus ; rationes semper a nobis ipsis exigendo, quibus constet nos fructus aliquid plus minus ex singulis actionibus et consiliis nostris percepisse ; neque ullo modo permittendo, ut tanquam confusi ac conster- nati animum illic6 despondeamus, si forte scopum ° principalem non licuerit attingere. Nihil enim minus convenit viro politico, quam uni rei unice esse intentum. Qui enim hoc facit occasionum innumerarum jactura mulctabitur, que rebus agen- dis ex obliquo intervenire solent; queque fortasse magis fuerint propitia et commode ad alia, que posted usui futura sint, quam ad ea que in manibus habeamus. Idedque bené calleamus illam regulam ; “¢ Heec oportet facere, et illa non omittere.” Sextum est Preceptum, ut nos rei alicui nimis peremptorié non astringamus, quanquam casul videatur primo intuitu minus obnoxia; sed semper habeamus vel fenestram apertam ad evolandum, vel posticum aliquod secretum ad redeundum. Septimum Preceptum est antiquum illud Bian- LIBER OCTAVUS. 63 tis, modo non ad perfidiam, sed ad cautionem et moderationem, adhibeatur; “ Et ames tanquam inimicus futurus, et oderis tanquam amaturus.” Nam utilitates quasque mirum in modum prodit et corrumpit, si quis nimitm se immerserit amicitiis infelicibus, molestis et turbidis odiis, aut puerilibus et futilibus zemulationibus. Hec, exempli loco, circa doctrinam de Ambitu Vitee sufficient. Illud enim hominibus in memoriam subindé reducendum est, longé abesse ut adumbra- tiones iste, quibus utimur in Desideratis, loco justo- rum tractatuum ponantur; sed sint solummodo tanquam schede aut fimbriz, ex quibus de tela integra judicium fierl possit. Neque rursis ita desipimus, ut fortunam absque tanto quantum diximus molimine minimé parari asseramus. Probé enim novimus, eam tanquam sponte in gremium aliquorum defluere: alii autem eam diligentid sold et assiduitate (cautione nonnulla aspersd) absque arte multa aut operosa adipiscuntur. Verim sicut Cicero, oratorem perfectum depingens, non id vult ut caussidici singuli tales esse debeant aut possint : ac rursus, sicut in principe aut aulico describendo (quod nonnulli tractandum susceperunt) modulus effingitur prorsis secundum artis perfectionem, non autem secundum practicam vulgatam ; idem et nos in politico instruendo prastitimus, politico (inquam) quoad fortunam propriam. Enimvero illud utique monendum, Preecepta, que circa hance rem delegimus et proposuimus, omnia ex genere eorum esse que Bonz Artes vocantur. ad 64 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM Quod enim ad Malas Artes attinet, si quis Machia- vello se dederit in disciplinam qui precipit “ virtu- tein ipsam non magnopereé curandam, sed tantum speciem ejus in publicum versam : quia virtutis fama et opinio homini adjumento sit, virtus ipsa impedi- mento ;” quique alio loco precipit “ ut homo politicus illud tanquam fundamentum prudentiz sue subster- nat; quod presupponas homines non recté nec tuto ad ea que volumus flecti aut adduci posse preter- quam solo metu, idedque det operam ut omnes “quantum in se est obnoxii sint, atque in periculis et angustiis constituti ;” ita ut politicus suus videa- tur esse, quod Itali dicunt, seminator spinarum: aut si quis axioma illud, quod a Cicerone citatur, amplecti velit; “ Cadant amici, dummodo inimici intercidant ;” sicut triumviri fecerunt, qui inimico- rum interitum amicissimorum exitio redimebant: aut si quis L. Catiline imitator esse velit, ut rerum- publicarum incendiarius fiat et perturbator, quo melius in aquis turbidis piscari et fortunam suam expedire possit ; “ Ego (inquit), si in fortunis meis incendium sit excitatum, id non aqua sed ruina restinguam :” aut si quis illud Lysandri ad se transferat, qui dicere solebat “ pueros placentis, viros perjuriis allicien- dos ;” cum aliis ejusdem farine pravis ac perniciosis dogmatibus (quorum, ut fit in ceteris rebus omni- bus, major est numerus quam rectorum et sanorum) si quis inquam hujusmodi inquinata prudentia delec- tetur ; non iérim inficlas eum, quandoquidem legibus caritatis et virtutis omnibus seipsum solutum for- tunze solummod6 manciparit, posse majore compendio LIBER OCTAVUS. 65 et celeritis fortunam suam promovere. Fit vero in vita, quemadmodum et in via, ut iter brevius sit feedius et coenosius; neque sané, ut per viam melio- rem quis incedat, multa circuitione opus est. Tantum ver6 abest, ut homines ad hujusmodi artes pravas se applicare oporteat, ut potius sane (si modo sint apud se, seque sustinere valeant, neque ambitionis turbine et procellé in adversum rapiantur) ante oculos proponere debeant non solim mundi chorographiam generalem illam, quod “ omnia sint vanitas et vexatio spirits,” verum etiam et illam magis specialem: videlicét quéd ipsum Esse, sejunc- tum a Bené Esse, maledictionis loco sit, et quo grandius sit Esse, eo major sit maledictio; quodque amplissimum virtutis premium sit ipsa virtus, quemadmodum et ultimum vitii supplicium est vitium ipsum, sicut egregié poeta ; << Que vobis, quee digna, viril, pro laudibus istis Preemia posse rear solvi? Pulcherrima primim Dii moresque dabunt vestri.” Et e contra non minus vere ille de sceleratis, “ Atque eum ulciscentur mores sui.” Quinetiam mortales, dum in omnes partes cogitationes suas. agitant et diffundunt, ut fortunis suis recté prospectum atque consultum sit, interim in mediis illis animi transcur- sibus ad divina judicia et providentiam eternam oculos attollere debent; que szpissimé impiorum machinationes et consilia prava, licét profunda, subvertit et ad nihilum redigit, secundum illud Scripture ; “ Concepit iniquitatem, et pariet vani- tatem.” Imm6, etsi injuriis et malis artibus absti- VOL. IX. F 66 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM neant, attamen hec jugis et irrequieta anhelatio ad ardua fortune, absque cessatione et quasi sine sab- bato, tributum temporis nostri Deo debitum minimé solvit; qui, ut videre est, facultatum nostrarum decimas, temporis autem septimas exigit et sibi seponit. Quorstim enim fuerit os gerere in cceli sublimia erectum, mentem vero humi prostratam et pulverem instar serpentis comedentem? Quod etiam ethnicos non fugit ; ‘“¢ Atque affigit humi divinee particulam aure.” | Quod siin hoc sibi quisquam adblandiatur, quod fortuna sua, utcunque eam malis artibus obtinuerit, recté uti decreverit; sicut de Augusto Cesare et Septi- mio Severo solitum erat dici, “ Debuisse illos aut nun- quam nasci, aut nunquam mori” (tantain ambitu for- tune sue patrdrunt mala ; tanta rursUs summa adepti, contulerunt bona): intelligat nihilomints hanc ma- lorum per bona compensationem post factum probari, consilium autem hujusmodi merito damnari. Abs re postremo nobis non fuerit, in cursu isto incitato et fervido versus fortunam nostram, frigidam paullispér adspergere, haustam e dicterio illo non inelegante Caroli Quinti mperatoris, in Institutionibus suis ad filium; “ Imitari Fortunam mores mulierum, que procos plus nimio ambientes plerumque superbé aversantur.” Verum hoc ultimum remedium per- tinet ad eos, quibus gustus ex morbo animi corruptus est. Innitantur potitis homines lapidi illi, qui Theo- logie et Philosophie est tanquam angularis; que idem feré asserunt de eo, quod primum queri debeat. Etenim Theologia edicit, “« Primim querite LIBER OCTAVUS. 67 regnum Dei, et ista omnia adjicientur vobis :” Philo- sophia autem simile quiddam jubet; “ Primim querite bona animi, cetera aut aderunt aut non oberunt.”. Quamyis autem hoc fundamentum, humanitis jactum, interdum locetur super arenas ; quemadmodum videre est in M. Bruto, qui in eam vocem sub exitum suum prorupit ; “ Te colui, Virtus, ut rem; ast tu nomen inane es :” At idem fundamentum, divinitis locatum, firmatur semper in petra. Hic autem Doctrinam de Ambitu Vite, et simul Doctrinam Generalem de Negotiis, concludimus. CAPUT fil. Partitiones Doctrine de Imperio, sive Republied, omit- tuntur ; tantim aditus fit ad Desiderata duo; Doctrinam de Proferendis Finibus Imperiu, et Doc- trinam de Justitia Universali, sive de Fontibus Juris. Venlo jam ad Artem Imperii, sive Doctrinam de Republica Administranda; sub qua etiam Cico- nomica continetur, ut familia sub civitate. In hac parte, sicut jam antea dixi, silentium mihi imperavi. Neque tamen prorstis diffidere debui, quin possim de illa fortassé non imperité aut inutilitér disserere utpoté qui longa experientia edoctus, et per tot munerum et honorum gradus ad amplissimum regni magistratum favore Majestatis tue indulgentissimo, nullo merito meo, evectus fuerim, eundemque ma- gistratum per annos quatuor integros gesserim et 68 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM (quod pluris est) Majestatis tua mandatis et collo- quiis per annos octodecim continuos assueverim, quod etiam e stipite aliquo politicum exsculpere potuisset; quique etiam inter omnes artes pluri- mum temporis in Historiis et Legibus contriverim. Que omnia non jactantia ad posteros refero, sed quia ad litterarum dignitatem nonnihil pertinere putem, quod homo quispiam ad litteras potiliis quam ad aliud quidquam natus, et ad res gerendas nescio quo fato contra genium suum abreptus, ad civilia tamen munera tam honorifica et ardua sub rege pru- dentissimo assumptus fuerit. Vertim, si quid circa Po- liticam posthac parturiet otium meum, erit fortassé proles aut abortiva aut posthuma. Interim, ne (Scientiis omnibus, jam veluti in subselliis suis collocatis) sedes hee tam excelsa omnino vacet, decrevi duas tantium Civilis Scientia portiones, que ad arcana imperil non pertinent, sed sunt nature magis communis, ut Desiderata notare, earumque more nostro exempla proponere. Cum Artes Imperii tria Officia Politica complec- tantur; primo ut Imperium conservetur, secundod ut Beatum efficiatur et Florens, tertid ut Ampli- ficetur Finesque ejus longits proferantur; de duo- bus primis Officiis maxima ex parte egregie a non- nullis tractatum est, de tertio siletur. Illud itaque inter Desiderata reponemus, et more nostro exem- plum ejus proponemus; eam doctrine partem Con- sulem Paludatum, sive Doctrinam de Proferendis Imperii Finibus, nominantes, LIBER OCTAVUS. 69 Exemplum Tractatts Summarii de Proferendts Finibus Imperi. Dictum Themistoclis, sibi ipsi applicatum, incivile certé fuit et inflatum; sin de aliis atque in genere prolatum fuisset, prudentem sane observationem et pergravem censuram complecti videatur. Rogatus in convivio ut citharam pulsaret, respondit; “ Fidi- bus se nescire, cetertim posse oppidum patvum in magnam civitatem evehere.” Ista certé verba, ad sensum politicum translata, facultates duas multum inter se discrepantes in iis, qui rerum gubernacula tractant, optimé describunt et distinguunt. Etenim si regum consiliarios, senatores, aliosque ad negotia publica admotos, qui usquam fuerunt, attente in- tueamur, reperientur profecto (licét rarissimeé) non- nulli, qui regnum aut civitatem e parvis ampla efficere possint, fidicines tamen sint valdé imperiti: e contra autem alii quamplurimi in cithara aut lyra (hoc est, aulicis tricis) miri artifices, qui tantum abest ut rempublicam amplificare possint, ut potius a naturé comparati videantur ad statum reipublice beatum et florentem labefactandum et evertendum. Sané artes ille degeneres et prestigie, quibus sepenumerO consiliarii atque rerum potentes et gratiam apud principes suos et famam in vulgus reportant, haud aliud nomen merentur quam peritie cujusdam fidicularie; utpoté cum sint res magis grate in presens, et artificibus ipsis ornamento, quam ad rerumpublicarum quarum sunt ministri opes et amplitudinem utiles aut accommode. Oc- 70 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM current proculdubio et alii consiliarii, atque reipub- lice gubernatores minimé spernendi, qui sint nego- tlis pares, possintque res commodé administrare, easque a manifestis precipitiis et incommodis con- servare, a virtute tamen ill4 rerumpublicarum erectrice et amplificatrice longo intervallo absunt. Verum, qualescunque demum fuerint operarii, conjiciamus oculos in opus ipsum; qualis nimirtim censeri debeat vera Regnorum et Rerumpublicarum Magnitudo, et quibus artibus obtineri possit. Dig- num profecto argumentum, quod principes perpetud in manibus habeant et diligentér meditentur ; quo nec vires suas in majus estimantes inceptis se vanis et nimis arduis implicent, nec rurstts easdem plts zequo despicientes ad consilia pusillanima et meti- culosa se demittant. Magnitudo Imperiorum, quoad molem et terri- torlum, mensure subjicitur ; quoad reditus, calculis. Numerus civium et capita censu, urbium et oppi- dorum multitudo et amplitudo tabulis, excipi possint. Attamen non reperitur inter civilia res errori magis obnoxia, quam verum et intrinsecum excipere valo- rem circa vires et copias imperii alicujus. Assimi- latur regnum celorum non glandi aut nuci alicul grandiori, sed grano sinapis, quod inter grana est minimum; quod tamen habeat interim intra se pro- prietatem quandam et spiritum innatum, quo se et eitius attollat et latiis diffundat: eodem modo, invenire est regna et status ambitu quidem et regio- num tractu. valdé ampla, que tamen ad Fines ulterius Proferendos aut latius imperandum sunt LIBER OCTAVUS. 7 minis apta; alia contra, dimensione satis exigua, que tamen bases in quibus maxime monarchiz inedificentur esse possint. 1. Urbes munite, plena armamentaria, equorum propagines generose, currus armati, elephanti, ma- chine atque tormenta bellica omnigena, et similia ; sunt certé ista universa nihil aliud quam ovis induta pelle leonina, nisi gens ipsa stirpe sua et ingenio sit fortis et militaris. Immo, nec numerus ipse copia- rum multum juvat, ubi milites imbelles sunt et ignavi. Recté enim Virgilius; “ Lupus numerum pecorum non curat.” Exercitus Persarum in campis Arbele ocuiis Macedonum tanquam yastum homi- num pelagus subjiciebatur; adeo ut duces Alexandri, nonnihil ipso spectaculo perculsi, regem interpella- rent, atque ut noctu prelium committeret ei auctores erant: quibus ille, ‘“‘ Nolo (inquit) suffurari victo- riam.” Ea autem etiam opinione fuit facilior. Tigranes Armenius, castrametatus in quodam colle cum exercitu quadringentorum millium, ctim spec- taret aciem Romanorum, que quatuordecim millia non excessit, contra se tendentem, in dicterio illo suo sibi complacuit; “ Ecce, inquit, hominum pro lega- tione nimio plus quam oportet, pro pugna longé minus.” Eosdem tamen, priusquam occubuisset sol, satis multos ad se infinita strage profligandum expertus est. Innumera sunt exempla, quam sit multitudinis cum fortitudine congressus impar. Primo igitur pro re certissimd et exploratissima decernatur et statuatur, quod caput omnium que ad Magnitudinem Regni aut Statis spectent sit, ut 72 DE AUGMENTIS SCIENTI[ARUM Populus ipse sit Stirpe et Ingenio bellicosus. Atque illud, magis tritum quam verum, quod nervi belli sint pecuniz, si desint nervi lacertorum in gente molli et effeminaté. Recté enim Creeso, ostentanti aurum, respondit Solon; “ At si quis, 0 rex, veuerit, qui melits quam tu ferrum gestet, illi profecté totum hoc cedet aurum.” Quare quicunque is tandem sit princeps aut status, cujus subditi nativi et indigenz non sint animosi et militares, potentiam suam admo- dum sobrié estimet: atque e contra principes, qui dominantur in gentes animosas et martias, nOrint illi satis vires suas, si sibi alias non desint. Quod attinet ad copias mercenarias (quod solet adhiberi remedium, cum copiz native desint), plena sunt omnia exemplis ; quibus liquid patet, quod quicun- que status illis innitetur, poterit fortassé pennas ad tempus breve nido majores extendere, sed defluent ill: paulld post. 2. Benedictio Jude et Issacharis in unum nunquam convenient ; nimirum, ut eadem tribus aut gens sit simul et leonis catulus, et asinus procumbens inter sarcinas, Nequé unquam fiet, ut populus tributis oppressus fortis exsistat et bellicosus. Verum est, collationes publico consensu factas minus animos subditorum dejicere et deprimere, quam que ex imperio mero indicuntur. Id quod liquido videre est in tributis Germanie Inferioris, quas ‘ [’xcisas’ vocant; atque aliqua ex parte in lis, quee ‘ Subsidia’ nominantur apud Anglos. Etenim notandum est, sermonem jam institui de animis hominum, non de opibus. Tributa autem que ex consensu conferun- . LIBER OCTAVUS. 73 tur, et que ex imperio imponuntur, etsi eadem res sint quoad opes exhauriendas, varié tamen omninod animos subditorum afficiunt. Statuatur igitur et hoc, populum tributis gravatum idoneum ad impe- randum non esse. ; 3. Aspirantibus ad magnitudinem regnis et stati- bus prorsiis cavendum, ne Nobiles et Patricii, atque (quos vocamus) Generosi majorem in modum multi- plicentur. Hoc enim eo rem deducit, ut plebs regni sit humilis et abjecta, et nihil aliud fere quam nobilium mancipia et operarii. Simile quiddam fieri videmus in silvis ceduis; in quibus, si major quam par est caudicum sive arborum majorum relin- quatur numerus, non renascetur silva sincera et pura, sed major pars in vepres et dumos degenerabit. Eodem modo in nationibus, ubi numerosior justo est nobilitas, erit plebs vilis et ignava; atque e6 demum res redibit, ut nec centesimum quodque caput sit ad galeam portandam idoneum ; presertim si peditatum spectes, qui exercittis plertimque est robur precipuum; undé succedet magna popula- tio, vires exigue. Nusquam gentium hoc quod dico luculentitis comprobatum est, quam exemplis Anglie et Gallie; quarum Anglia, quamvis terri- torio et numero incolarum longé inferior, potiores tamen partes feré semper in bellis obtinuit hanc ipsam ob caussam, quod apud Anglos coloni et infe- rioris ordinis homines militia habiles sint, rustici Galliz non itém. Qua in re mirabili quidam et profunda prudentid excogitatum est ab Henrico Septimo Angliz rege (id quod in Vite ejus Historia 74 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM fusius tractavimus), ut predia minora atque domus agricolationis instituerentur, que habeant certum eumque mediocrem agri modum annexum, qui dis- trahi non possit; eo fine ut ad victum liberaliorem sufficiat, utque agricultura ab iis exerceretur qui domini fuerint fundi aut saltém usufructuarii, non conductitii aut mercenarii. Nam ita demum charac- terem illum, quo antiquam Italiam insignivit Virgi- lius, merebitur regio aliqua ; ‘“‘ Terra potens armis, atque ubere glebe.” Neque pretereunda est illa pars populi (que Angliz feré est peculiaris; nec alibi quod scio in usu, nisi forté apud Polonos), famuli scilicét nobilium. Hujus enim generis etiam inferiores quoad pedita- tum agricolis ipsis minimé cedunt. Quare certis- simum est, quod magnificentia et splendor ille hospitalis atque famulitia et veluti satellitia ampla, quze in more sunt apud nobiles et generosos in Anglia, ad potentiam militarem apprimé conducant ; ubi contra, nobilium obscura et magis privata et in se reducta vite ratio copias militares minuit. 4. Danda est omnino opera ut arbor ista monar- chie, qualis fuit Nebuchadnezzaris, truncum habeat satis amplum et robustum ad ramos suos et frondes sustentandos: hoc est, ut numerus indigenarum ad subditos extraneos cohibendos satis supérque sufficiat. Illiigitur status ad Imperii Magnitudinem bené com- parati sunt, qui jus civitatis facilé et libenter largiun- tur. Vana siquidem fuerit opinio posse manipulum -hominum, utctnque animis et consilio excellant, regiones nimio pliis amplas et spatiosas imperil Jugo LIBER OCTAVUS. 75 cohibere et frenare. Id ad tempus fortassé facere possint, sed diuturnitatem hac res non assequitur. Spartani parci fuerunt, et difficiles in codptandis novis civibus. Undé, donec intra parvos limites dominati sunt, res eorum firme fuerunt et stabiles : at. postquam limites suos coepissent proferre, et latius dominari quam ut stirps Spartanorum turbam exte- rorum imperio commodé coércere posset, potentia eorum subito corruit. Nulla unquam respublica sinus suos ad novos cives recipiendos tam profuse laxavit, quam respublica Romana. Itaque par erat instituto tam prudenti fortuna, clm in imperium tote orbe ammplissimum succreverint. Moris apud eos erat, jus civitatis prompteé elargiri, idque in supremo gradu; hoe est, non solim jus commercii, jus connubii, jus hereditatis, verim etiam jus suf- fragii, et jus petitionis sive honorum: hocque rur- sus non singulis tanttm. personis, sed totis. familiis, immo civitatibus et nonnunquam integris nationibus communicarunt. Huc adde consuetudinem deducendi colonias, quibus Romane stirpes. in solum exterum transplantabantur. Que duo instituta si simul com- ponas, dices profectO non Romanos se diffudisse super universum orbem, sed contra orbem universum se diffudisse super Romanos; que securissima pro- ferendi imperii est ratio. Subit mirari spits imperium Hispanorum, quod tam paucis indigenis tot regna et provincias amplexari et freenare possit. At certé Hispaniz ipse pro arboris stemmate satis grandi haberi debent, cum longé ampliorem conti- neant regionum tractum qudm Rome aut Spartze 76 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM sub initiis suis contigerat. Porrd, quanquam jus civitatis satis parce soleant Hispani impertire, quod proximum tamen est faciunt; quippé qui cujus- cunque nationis homines ad militiam suam ordina- riam promiscué admittant. Quinetiam, summum belli imperium haud raro ad duces natione non Hispanos deferunt. Attamen et illam ipsam viden- tur non ita pridém indigenarum paucitatem sensisse, eique succurrere cuplisse; ut ex Pragmatica Sanc- tione, hoc anno promulgata, cernere est. 5. Certissimum est Artes Mechanicas Seden- tarias, que non sub dio sed sub tecto exercentur, atque manufacturas delicatas (que digitum potius quam brachium requirunt), sua natura militaribus animis esse contrarias. In universum, popul belli- cosi feriari gaudent, et pericula quam labores minus exhorrent. Atque in hoc ingenio suo non sunt ad- modum reprimendi si animos ipsorum in vigore conservare cordi nobis sit. Magno itaque adjumento Sparte, Athenis, Rome, aliisque antiquis rebuspub- licis fuit, quod habuerint non ingenuos sed servos plerimque, quorum laboribus istiusmodi opificia ex- pediebantur. Vertim mancipiorum usus, post legem Christianam receptam, maxima ex parte abiit in de- suetudinem. Huic vero rei proximum est, ut artes iste alienigenis tantiim permittantur, qui propterea alliciendi aut saltém facilé recipiendi sunt. Nativo- rum autem plebs ex tribus generibus hominum constare debet; nempé ex agricolis, famulis inge- nuis, et artificibus, quorum opera robur et lacertos viriles postulant ; cujusmodi sunt fabri ferrarii, lapi- LIBER OCTAVUS. 17 darii, lignarii, et similes; non annumerando militiam descriptam. 6. Ante omnia ad Imperii Magnitudinem con- fert, ut gens aliqua armorum studium profiteatur, tanquam decus suum et institutum vite primarium, et in precipuo honore habitum. Que enim a nobis adhuce dicta sunt, ad habilitates tantum erga arma spectant; quorstim autem habilitas, si non rei ipsi incumbitur ut producatur in actum? Romulus (ut narrant, aut fingunt) postquam e vivis excesserat illud civibus suis legavit, ut ante omnia rem milita- rem colerent, undé in caput orbis terrarum urbs eorum insurgeret. Imperii Spartani fabrica universa (non nimis prudentér quidem, sed diligentér tamen) ad illum finem et scopum composita est et con- structa, ut cives sui belligeratores essent. Persarum et Macedonum idem erat institutum, sed non tam constans aut diuturnum. Britanni, Galli, Germani, Gothi, Saxones, Normanni, et nonnulli alii etiam ad tempus armis se precipué dediderunt. Turce idem institutum, lege sud haud paullulim exstimulati, hodie retinent, sed magna cum militia sue ut nunc est declinatione. In Europa Christiana, gens que illud adhuc retinet et profitetur soli sunt His- pani. Verum res est tam liquida et manifesta, unum- quemque in eo proficere maximé in quo plurimum impendit studii, ut verbis non indigeat.. Satis sit innuisse, desperandum omnino alicui nationi esse, que non ex professo arma et militiam colat, iisque precipué studeat et incumbat, sibi veluti ultro ob- venturam insignem aliquam Imperii Magnitudinem : 78 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM contra autem, certissimum esse temporis oraculum, nationes illas, que in armorum professione et studiis diutiis permanserint (id quod Romani, Turceque, potissimum fecére), miros in Imperio Amplificando facere progressus. Quin et ille, que bellicd gloria per unius tantummodo seculi spatium floruére, indé tamen unico illo szeculo eam Imperii Amplitudinem assecute sunt, quam longo post tempore etiam re- missa ill4 armorum disciplina retinuerunt. 7. Preecepto precedenti affine est, ut status quis utatur ejusmodi Legibus et Consuetudinibus, que justas illi caussas aut saltém praetextus arma capes- sendi tanquam in promptu ministrent. Etenim ea est insita animis hominum justitiz apprehensio, ut bellum (quod tot sequuntur calamitates) nisi gravem ob caussam, saltém speciosam, inferre abstineant. Turcis prest6 est semper et ad nutum belli caussa; propagatio scilicét legis et sect sue. Romani, quanquam pro magno decore imperatoribus apud eos fuerit si Fines Imperii ipsorum protulissent, tamen ob hanc solam caussam, ut fines proferrentur, nun- quam bella susceperunt. Aspiranti igitur ad impe- rium nationi illud in more sit, ut sensum habeat vividum et acrem injuriz alicujus vel subditis suis Jimitaneis vel mercatoribus vel publicis ministris illate, neque a prima provocatione diutius torpeat aut tardet. Itém, prompta sit et alacris ad auxilia mittenda sociis suis et foederatis: id quod perpe- tuum erat apud Romanos: adeo ut si forte in popu- lum foederatum, cui etiam cum alts foedus defensi- yum intercederet, hostilis impressio facta esset, atque LIBER OCTAVUS, 19 ille a plurimis suppetias peteret, Romani omnium primi semper adessent, beneficii decus nemini pre- ripiendum relinquentes. Quod vero attinet ad bella antiquis temporibus propter statuum conformitatem quandam aut correspondentiam tacitam gesta, non video in quo jure illa fundata sint. Talia fuerunt bella, que a Romanis suscepta erant ad Graciam in libertatem vindicandam; talia a Lacedemoniis et Atheniensibus ad constituendas aut evertendas de- mocratias et oligarchias; talia quandoque illata sunt a rebuspublicis aut principibus, sub pretextu subditos alienos protegendi et a tyrannide liberandi. Ad rem presentem sufficiat, ut illud decernatur ; non esse exspectandam statui alicui Imperii Ampli- tudinem, nisi ad quamvis occasionem justam se armandi protints expergiscatur. 8. Nullum omnino corpus, sive sit illud natu- rale sive politicum, absque exercitatione sanitatem suam tueril queat. Regno autem, aut reipublice, justum atque honorificum bellum loco salubris ex- ercitationis est; bellum civile profecto instar caloris febrilis est; at bellum externum instar caloris ex motu, qui valetudini in primis conducit. Ex pace enim deside atque torpente et emolliuntur animi, et corrumpuntur mores. Sed utctinque res se habeat, quatenus ad alicujus status felicitatem, Magnitudinis proculdubid interest ut quasi semper in armis sit. Atque exercitus veteranus perpetud tanquam sub vexillis habitus, etsi res sit magni proculdubid sumptus et impense, attamen ejusmodi est ut statui alicui quasi arbitrium rerum inter vicinos, aut saltém 80 : DE AUGMENTIS SCIENTIARUM plurimum existimationis ad omnia conferat. Id quod isigniter cernere est in Hispanis, qui jam per annos centum et viginti exercitum veteranum ad aliquas partes, licét non semper ad easdem, aluerunt. 9. Maris Dominium monarchize quedam epitome est. Cicero, de Pompeii contra Cesarem apparatu, scribens ad Atticum: “ Consilium (inquit) Pompeii plané Themistocleum est: putat enim, qui mari potitur, eum rerum potiri.” Atque Casarem Pom- peius proculdubio delassdsset et attrivisset, nisi inani fiducié inflatus 2b illo incepto destitisset. Preelia navalia quanti fuerint momenti, ex multis exemplis patet. Pugna ad Actium orbis imperium determi- navit: pugna ad Insulas Cursolares circulum in naribus Turce posuit. Multotiés certé evenit, ut victoriz navales finem summe belli attulerint; sed hoc factum est, cum alez hujusmodi preliorum totius belli fortuna commissa est. Illud minimé dubium, quod qui maris potitur dominio, in magna hbertate agit et tantum quantum velit de bello sumere potest : ubi contra, qui terrestribus coplis est supe- rior, nihilominus plurimis angustiis conflictatur. At hodié atque apud nos Europeos, si unquam aut uspiam, potentia navalis (quae quidem huic regno Britarnniz in dotem cessit) summi ad rerum fastigia momenti est: tum quia pleraque Europe regna mediterranea simplicitér non sunt, sed maxima ex parte mari cincta; tum etiam quia utriusque Indiz thesauri et opes imperio maris veluti accessorium quiddam exsistunt. 10. Bella moderna velutiin tenebris gesta cen- LIBER OCTAVUS. ~ 81 seri possunt, pre gloria et decore vario, que in homines militares priscis temporibus a rebus bellicis resilire solebant. Habemus_ hodié, fortassé ad animos faciendos, Ordines quosdam honorificos mili- tie; qui tamen jam facti sunt et armis et toge communes. Etiam in Scutis Gentilitiis stemmata nonnulla habemus; insupér, Hospitia quedam Pub- lica militibus emeritis et mutilatis destinata, et hujusmodi. Vertim apud veteres in locis ubi victo- rie parte sunt, exstructa Tropea, Laudationes Funebres, et Monumenta Magnifica occumbentium in bello, Coronze Civica Militares singulis concesse, nomen ipsum Imperatoris quod postea reges maxim! a belli ducibus mutuati sunt, redeuntium ducum bellis prosperé confectis celebres Triumphi, Donativa atque Largitiones ingentes in milites sub exercituum dimissionem ; hee (inquam) tot et tanta fuerunt, et tam insigni splendore coruscantia, ut pectoribus mortalium etiam maximé conglaciatis igniculos sub- dere, eaque ad bellum inflammare potuerint. Ante omnia verO mos ille Triumphandi apud Romanos non res erat ex pompa, aut spectaculum quoddam inane, sed inter prudentissima plané nobilissimaque instituta numerandus: utpoté, qui in se hec tria haberet; Ducum Decus et Gloriam, Aérarii ex spoliis Locupletationem, et Donativa Militum. Verum honor Trivmphi fortassé monarchiis non competit, praterquam in personis regis ipsius aut filiorum regis, quod etiam temporibus imperatorum Rome obtinuit ; qui honorem ipsum triumphi sibi et filiis suis de bellis, que prasentes ipsi confecerant, VOL. IX. G 82 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM tanquam peculiarem reservaérunt ; Vestimenta autem solummodo, et Insignia Triumphalia, aliis ducibus indulserunt. Vertm, ut sermones hos claudamus, nemo est (ut testatur Sacra Scriptura) “ qui sollicité cogitando potest apponere ad staturam suam cubitum unum,” in pusillo seilicét corporis humani modulo; ceterim in magna regnorum et rerumpublicarum fabricd imperium amplificare et fines proferre, reges penes et dominantes est. Nam prudentér introducendo leges, instituta, et consuetudines (quales jam propo- suimus), et alias his similes, posteris et saeculis futuris magnitudinis sementem fecerint. Vertim ista con- silia apud principes raro tractantur, sed res Fortune plerumque committitur. Atque hc habuimus, que de Proferendis Imperii Finibus m preesentia occurrunt. Verum quorsim ista commentatio; cum Monarchia Romana futura sit inter mundanas ut creditur ultima? Nisi quod nobis instituto nostro fidis, neque uspiam de via de- clinantibus (quandoquidem Amplificatio Imperii fuerit inter Officia tria Politices tertium) illud om- nino pretermittere non licuerit. Restat jam Desi- deratum alterum ex lis, que posuimus, duobus; nimirum, de Justitia Universali, sive de Fontibus Juris. — Qui de Legibus scripserunt, omnes vel tanquam Philosophi, vel tanquam Jurisconsulti, argumentum illud tractaverunt. Atque Philosophi proponunt multa dictu pulcra, sed ab usu remota. Juriscon- sulti autem, sue quisque Patria Legum (vel etiam LIBER OCTAVUS. 83 Romanarum, aut Pontificiarum) placitis obnoxii et addicti, judicio sincero non utuntur, sed tanquam e vinculis sermocinantur. Certé cognitio ista ad viros civiles proprié spectat ; qui optimé nérunt quid ferat societas humana, quid salus populi, quid equitas naturalis, quid gentium mores, quid rerumpublica- rum forme diverse; idedque possint de Legibus ex principiis et preceptis, tam eequitatis naturalis quam politices, decernere.. Quamobrem id nunc agatur, ut Fontes Justitia et Utilitatis Publice petantur, et in singulis Juris partibus Character quidam et Idea Justi exhibeatur, ad quam particularium regnorum et rerumpublicarum leges probare, atque indé emendationem moliri quisque, cui hoc cordi erit et cure, possit. Hujus igitur rei, more nostro, Exem- plum in uno titulo proponemus. EXEMPLUM TRACTATUS DE JUSTITIA UNIVERSALI SIVE DE FONTIBUS JURIS, IN UNO TITULO, PER APHORISMOS. PROCGEMIUM. ApHorisMus I. In Societate Civili aut Lex, aut Vis, valet. Est autem et Vis quedam Legem simulans, et Lex non- nulla magis Vim sapiens quam AXquitatem Juris. Triplex est igitur Injustitia Fons; Vis mera, Illa- queatio malitiosa pretextu Legis, et Acerbitas ipsius Legis. APHORISMUS 2. Firmamentum Juris Privati tale est. Qui in- juriam facit, re utilitatem aut voluptatem capit, 84. DE AUGMENTIS SCIENTIARUM exemplo periculum. Ceteri utilitatis aut voluptatis illius participes non sunt, sed exemplum ad se perti- nere putant. Itaque facile coéunt in consensum, ut caveatur sibi per Leges; ne injurize per vices ad singulos redeant. Quod si ex ratione temporum et communione culpz id eveniat, ut pluribus et poten- tioribus per Legem aliquam periculum creetur quam caveatur, factio solvit Legem ; quod et sepe fit. APHORISMUS 3. At Jus Privatum sub tutela Juris Publici latet. Lex enim cavet civibus, magistratus Legibus. Ma- gistratuum autem auctoritas pendet ex majestate imperil, et fabrica politiz, et Legibus Fundamen- talibus. Quare, si ex illa parte sanitas fuerit et recta constitutio, Leges erunt in bono usu; sin minus, parum in lis presidii erit. APHORISMUS 4. Neque tamen Jus Publicum ad hoc tantim spectat, ut addatur tanquam custos Juri Privato ne illud violetur, atque ut cessent injurie; sed exten- ditur etiam ad religionem, et arma, et disciplinam, et ornamenta, et opes, denique ad omnia circa Bene Esse civitatis. APHORISMUS 5. Finis enim et scopus, quem Leges intueri atque ad quem jussiones et sanctiones suas dirigere debent, non alius est quam ut cives felicitér degant. Id fiet, si pietate et religione recté instituti, moribus honest, armis adversus hostes externos tuti, Legum auxilio adversus seditiones et privatas injurias muniti, 1m- perio et magistratibus obsequentes, copiis et opibus. LIBER OCTAVUS. 85 locupletes et florentes fuerint. Harum autem rerum instrumenta et nervi sunt Leges. APHORISMUS 6. Atque hunc finem optime Leges assequuntur, plurime vero ipsarum aberrant. Leges enim mirum in modum, et maximo intervallo, inter se differunt ; ut aliz excellant, aliz mediocritér se habeant, aliaze prorstis vitiose sint. Dictabimus igitur pro judicil nostri modulo quasdam tanquam Legum Leges, ex quibus informatio peti possit, quid in singulis Legi- bus bené aut perperam positum aut constitutum sit. APHORISMUS 7. Antequam vero ad Corpus ipsum Legum Parti- cularium deveniamus, perstringemus paucis Virtutes et Dignitates Legum in genere. Lex bona censeri possit, que sit Intimatione certa, Precepto justa, Executione commoda, cum Forma Politi congrua, et generans Virtutem in Subditis. TTTULUS De Prima Dignitate Legum, ut sint Certe. ApHorisMus 8. Legis tantum interest ut certa sit, ut absque hoc nec Justa esse possit. “Si enim incertam vocem det tuba, quis se parabit ad bellum ?” Similitér, si incer- tam vocem det Lex, quis se parabit ad parendum ? ‘Ut moneat igitur oportet, priusquam feriat. Etiam illud recté positum est; optimam esse Legem, que minimum relinquit arbitrio eds id quod Certi- tudo ejus prestat. 86 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM APHORISMUS 9. Duplex Legum Incertitudo: altera, ubi Lex nulla prescribitur ; altera, ubi ambigua et obscura. Itaque de Casibus Omissis a Lege primo dicendum est; ut in his etiam inveniatur aliqua norma Certi- tudinis. 7 De Casibus Omissis a Lege. ApxorisMus 10. Angustia prudentiz humane Casus omnes, quos tempus reperit, non potest capere. Non raro itaque se ostendunt Casus Omissi et Novi. In hujusmodi Casibus triplex adhibetur Remedium, sive Supple- mentum; vel per Processum ad Similia, vel per usum Exemplorum licét in Legem non codluerint, vel per Jurisdictiones que statuunt ex arbitrio boni viri et secundum discretionem sanam, sive ille Curiz fuerint Pretoriz sive Censorie. De Processu ad Similia, et Extensionibus Legum. ApnorisMus 11. In Casibus Omissis deducenda est norma Legis a similibus; sed cauté, et cum judicio. Circa quod servande sunt regule sequentes. Matio prolifica, Consuetudo sterilis esto, nec generet casus. Itaque quod contra Rationem Juris receptum est, vel etiam ubi Ratio ejus est obscura, non trahendum est ad consequentiam. ApHorismus 12. Bonum publicum insigne rapit ad se Casus Omis- sos. Quamobrem quando Lex aliqua reipublice commoda notabilitér et majorem in modum intuetur LIBER OCTAVUS. 87 et procurat, Interpretatio ejus [:xtensiva esto et Amplians. Aprnorismus 13. Durum est torquere Leges, ad hoc ut torqueant homines. Non placet igitur extendi Leges poenales, multo mints capitales, ad delicta nova. Quod si crimen vetus fuerit et Legibus notum, sed prosecutio ejus incidat in casum novum a Legibus. non provi- sum, omnino recedatur a placitis Juris potitis quam delicta maneant impunita. ApuHorismus 14. In Statutis, que Jus Commune (presertim circa ea que frequentér incidunt, et dit. codluerunt) plane abrogant, non placet procedi per Similitudi- nem ad Casus Omissos. Quando enim respublica tota Lege diu caruerit, idque in Casibus expressis, | parum periculi est si Casus Omissi exspectent reme- dium a Statuto Novo. ApuHorismus 15. Statuta, que manifesto Temporis Leges fuére atque ex occasionibus reipublice tunc invalescentibus nate, mutata ratione temporum satis habent, si se in Propriis Casibus sustinere possint: preposterum autem esset, si ad Casus Omissos ullo modo trahe- rentur. ApuorisMmus 16. Consequentiz non est consequentia: sed sisti debet Extensio intra Casus proximos. Alioqui labe- tur paullatim ad dissimilia; et magis valebunt acu- mina ingeniorum, quam auctoritates Legum. 88 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM + ApHorIsMus 17, — In Legibus et Statutis brevioris stili extensio facienda est liberitis: at in illis, qua sunt enumera- tiva casuum particularium, cautius. Nam ut ex- ceptio firmat vim Legis in casibus non exceptis, ita enumeratio infirmat eam in casibus non enumeratis. ApHoRisMus 18. Statutum Explanatorium claudit rivos Statuti prioris, nec recipitur posted Extensio in alterutro Statuto. Neque enim facienda est super-extensio a judice, ubi semel ccepit fieri Extensio a Lege. ; Apuorismus 19. Sollennitas Verborum et Actorum non recipit Extensionem ad Similia. Perdit enim naturam sol- lennis, quod transit a more ad arbitrium; et intro- ductio novorum corrumpit majestatem veterum. APHORISMUS 20. Proclivis est Extensio Legis ad Casus Post-natos qui in rerum natura non fuerunt tempore Legislate. Ubi enim Casus exprimi non poterat, quia tunc nullus erat, Casus Omissus habetur pro Expresso, si similis fuerit ratio. 3 Atque de Extensionibus Legum, in Casibus Omissis, hee dicta sint: nunc de usu Exemplorum dicendum. De Exemplis, et usu eorum. APHoRIsMus 21. De Exemplis jam dicendum est, ex quibus Jus hauriendum sit, ubi Lex deficit. Atque de consue- dine que Legis species est, deque Exemplis que per frequentem usum in consuetudinem transiérunt tan- LIBER OCTAVUS. 89 quam JLegem tacitam, suo loéo dicemus. Nunc autem de Exemplis loquimur, que raro et sparsim interveniunt, nec in Legis vim coaluerunt ; quando, et qua cautione, norma Juris ab ipsis petenda sit, cium Lex deficiat. APHORISMUS 22. Exempla a temporibus bonis et moderatis petenda sunt,.non tyrannicis aut factiosis aut dissolutis. Hu- jusmodi Exempla temporis partus spuril sunt, et magis nocent quam docent. APHORISMUS 23. In Exemplis, recentiora habenda sunt pro tutio- ribus. Quod enim paull6 anté factum est, undé nullum sit secutum incommodum, quidni itertim re- petatur? Sed tamen minus habent auctoritatis Recentia: et si forté res in melius restitui opus sit, Recentia Exempla magis seculum suum sapiunt quam rectam rationem. ApnHorismus 24. | At Vetustiora Exempla cauté, et cum delectu, recipienda: decursus siquidem etatis multa mutat, ut quod tempore videatur antiquum, id perturbatione et inconformitate ad presentia sit plané novum. Medii itaque Temporis Exempla sunt optima, vel etiam talis temporis quod cum tempore currente plurimum conveniat ; quod aliquand6 preestat Tem- pus Remotius magis quam in Proximo. | APHOoRISMUS 25. Intra fines Exempli vel citra potius se cohibeto, nec illos ullo modo excedito. Ubi enim non adest 90 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM norma Legis, omnia quasi pro Suspectis habenda sunt. Itaque, ut in Obscuris, minimum sequitor. APHORISMUS 26. Cavendum ab Exemplorum Fragmentis et Com- pendiis; atque integrum Exemplum, et universus ~ejus Processus introspiciendus. Si enim incivile sit, nisi tota Lege perspecté, de parte ejus judicare, multo magis hoc valere debet in Exemplis; que ancipitis sunt uss, nisi valdé quadrent. APHOoRISMUS 27, In Exemplis plurimum interest, per quas manus transiérint et transacta sint. Si enim apud Scribas tantum et Ministros Justitia ex Cursu Curie, absque Notitia manifesta Superiorum obtinuerint, aut etiam apud errorum magistrum Populum, conculcanda sunt et parvi facienda. Sin apud Senatores aut Judices aut Curias Principales ita sub oculis posita fuerint, ut necesse fuerit illa approbatione judicum saltém tacité munita fuisse, plus dignationis habent. ApnorisMus 28. Exemplis que publicata fuerint, utcunque mints fuerint in usu, cm tamen sermonibus et discepta- tionibus hominum agitata et ventilata exstiterint, plus auctoritatis tribuendum. Que vero in scriniis et archivis manserunt, tanquam sepulta et palam in oblivionem transiérunt, minus. Exempla enim, sicut aque, in profluente sanissima. ApuHorisMus 29, Exempla, que ad Leges spectant, non placet ab Historicis peti; sed ab Actis Publicis, et Traditionibus LIBER OCTAVUS. 91 diligentioribus. Versatur enim infelicitas queedam in- ter Historicos vel optimos, ut Legibus et Actis Judici- alibus non satis immorentur; aut si forté diligentiam quandam adhibuerint, tamen ab Authenticis longé varient. 7 APHORISMUS 30. Exemplum, quod Aitas Contemporanea aut Proxima respuit, clim Casus subindeé recurreret, non facilé admittendum est. Neque enim tantum pro illo facit, quod homines illud quandoque usurparunt, quam contra quod experti reliquerunt. APHORISMUS 81. Exempla in Consilium adhibentur, non utique jubent, aut imperant. Igitur ita regantur, ut auc- toritas preteriti temporis flectatur ad usum pre- sentis. | Atque de Informatione ab Exemplis, ubi Lex deficit, hac dicta sint. Jam dicendum de Curiis Preetoriis, et Censoriis. De Curiis Pretoriis, et Censoriis. APHORISMUS 32. CurR1#£ sunto et jurisdictiones, que statuant ex arbi- trio boni viri, et discretione sand, ubi Legis norma deficit. Lex enim ut antea dictum est non sufficit Casibus; sed ad ea, que plertimque accidunt, apta- tur. Sapientissima autem res Tempus (ut ab anti- quis dictum est), et novorum Casuum quotidié auctor et inventor. _ ApHoRisMus 33. Interveniunt autem novi Casus, et in Criminali- bus qui poena indigent, et in Civilibus qui auxilio. 92 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM Curias, que ad priora illa respiciunt, Censorias ; que ad posteriora, Preetorias appellamus. APHORISMUS 34, Habento Curize Censoriz jurisdictionem et po- testatem, non tanttm nova delicta puniendi, sed etiarn poenas a Legibus constitutas pro delictis ve- teribus augendi; si Casus fuerint odiosi et enormes, modo non sint capitales. Enorme enim tanquam novum est. APHORISMUS 35. Habeant similitér Curie Pretoria potestatem, tam subveniendi contra Rigorem Legis, quam sup- plendi Defectum Legis. Si enim porrigi debet remedium ei, quem Lex preteriit, multo magis ei quem vulneravit. ApnHorismus 36. Curiz iste Censorie et Pretoriz omnino intra Casus enormes et extraordinarios se continento, nec Jurisdictiones ordinarias invadunto; ne forté tendat res ad Supplantationem Legis, magis quam ad Supplementum. ApnorisMus 37. Jurisdictiones iste in Supremis tantum Curtis residento, nec ad Inferiores communicantor. Partum enim abest a potestate Leges condendi potestas eas supplendi, aut extendendi, aut moderandi. ApuorisMus 38. At Curie ille uni viro ne committantur, sed ex pluribus constent. Nec decreta exeant cum silen- tio; sed Judices sententia suw rationes adducant, idque palam, atque adstante corond: ut quod ipsa LIBER OCTAVUS. 93 potestate sit liberum, fama tamen et existimatione sit circumscriptum. ApHorisMus 39. Rubrice sanguinis ne sunto ; nec de capitalibus in quibuscunque Curis, nisi ex Lege nota et Sok pronunciato. Indixit enim mortem Deus ipse pe. posted inflixit. Nec vita eripienda nisi el, qui se In suam vitam peccare prils ndsset. Apyonrismus 40. In Curiis Censoriis, calculum tertium dato; ut judicibus non imponatur necessitas aut Absolvendi, aut Condemnandi, sed etiam ut Non Liquere pro- nunciare possint. Etiam Censoria non tantum Peena, sed et Nota, esto; scilicét que non infligat suppli- cium, sed aut in admonitionem desinat, aut reos ig- nominia levi, et tanquam rubore castiget. ApuHorisMus 41. In Curiis Censoriis, omnium magnorum crimi- num et scelerum actus inchoati et medii puniun- tor; licét non sequatur effectus consummatus ; isque sit earum Curiarum usus vel maximus: cium et severitatis intersit initia scelerum puniri, et cle- mentiz perpetrationem eorum (puniendo actus me- dios) intercipi. APHORIsMUs 42. Cavendum in primis, ne in Curtis Pretoriis pre- beatur auxilium in Casibus, quos Lex non tam omisit quam pro levibus contempsit, aut pro odiosis reme- dio indignos judicavit. Apiorismus 43. Maximé omnium interest Certitudinis Legum 94. DE AUGMENTIS SCIENTIARUM (de qua nunc agimus), ne Curie Pretorie intumes- cant et exundent in tantum, ut pretextu rigoris Legum mitigandi etiam robur et nervos iis incidant aut laxent, omnia trahendo ad arbitrium. ApHorismus 44. Decernendi contra statutum expressum, sub ullo equitatis pratextu, Curiis Preetoriis jus ne esto. Hoc enim si fieret, Judex prorsts transiret in Legislato- rem, atque omnia ex arbitrio penderent. ApHorismus 45, Apud nonnullos receptum est ut Jurisdictio que decernit secundim equum et bonum, atque illa altera que procedit secundum jus strictum, lis- dem Curiis deputentur : apud alios autem, ut diversis. Omnino placet Curiarum Separatio. Neque enim servabitur distinctio Casuum, si fiat commixtio Ju- risdictionum: sed arbitrium Legem tandem trahet. ApuHorisMus 46. Non sine caussa in usum venerat apud Romanos Album Pretoris, in quo prescripsit et publicavit quomodo ipse jus dicturus esset. Quo exemplo Ju- dices in Curtis Pretoriis regulas sibi certas (quan- tum fieri potest) proponere, easque publice affigere, debent. Etenim optima est Lex, que minimum re- linquit arbitrio Judicis ; optimus Judex, qui minimum sibi. | Verum de Curiis istis fusiis tractabimus, cum ad locum de Judiciis veniemus; obitér tantum jam locuti de ils, quatenus expediant et suppleant omissa a Lege. LIBER OCTAVUS. | 95 De Retrespectione Legum. ApuorisMus 47. Est et aliud genus Supplementi Casuum Omisso- rum, cim Lex Legem supervenit, atque simul Casus Omissos trahit. Id fit in Legibus sive statutis, que retrospiciunt ut vulg6 loquuntur ; cujus generis Leges rard, et magna cum cautione, sunt adhi- bende. Neque enim placet Janus in Legibus. Apnorismus 48. Qui verba aut sententiam Legis Captione et Fraude eludit et circumscribit, dignus est qui etiam a Lege sequente innodetur. Igitur in Casibus Fraudis et Evasionis dolose justum est, ut Leges retrospiciant, atque altere alteris in subsidiis sint ; ut qui dolos meditatur, et eversionem legum pre- sentium, saltem a futuris metuat. ApHorismus 49. Leges, que Actorum et Instrumentorum veras intentiones contra Formularum aut Sollennitatum Defectus roborant et confirmant, rectissimé preterita complectuntur. Legis enim, que retrospicit, vitium vel pracipuum est quod perturbet. At hujusmodi Leges confirmatorie ad pacem ect stabilimentum eorum, que transacta sunt, spectant. Cavendum tamen est, ne convellantur res judicate. AruHorismus 50. Diligentér attendendum, ne ex Leges tanttim ad Preterita respicere putentur, que Ante-acta infir- -mant; sed et ex, que Futura prohibent et restrin- gunt, cum Preteritis necessarid connexa. Veluti, si que Lex artibus aliquibus interdicat, ne mercimonia 96 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM sua in Posterum vendant: hec sonat in Posterum, ‘sed operatur in Preeteritum. Neque enim illis alia ratione victum querere jam integrum est. APHoRisMus 51. Lex Declaratoria omnis, licét non habet verba de Preterito, tamen ad Preterita ipsa vi Declara- tionis omnino trahitur. Non enim tum incipit in- terpretatio cim declaratur, sed efficitur tanquam contemporanea ipsi Legi. Itaque Leges Declarato- rias ne ordinato, nisi in casibus ubi Leges cum jus- titia retrospicere possint. Hic vero eam partem absolvimus, que tractat de Incertitudine Legum ubi invenitur Lex nulla. Jam dicendum est de altera illa parte, ubi scilicét Lex exstat aliqua, sed perplexa et obscura. De Obscuritate Legum. ArpuHorismus 582. Osscuritas Legum a quatuor rebus originem ducit ; vel ab Accumulatione Legum nimia presertim ad- mixtis obsoletis, vel a Descriptione earum Ambigua aut minus perspicua et dilucida, vel a Modis Enu- cleandi Juris neglectis aut non bene institutis, vel denique a Contradictione et Vacillatione. Judicio- rum. De Accumulatione Legum nimid. ApPHorRismus 53. Dicit Propheta; “ Pluet super eos laqueos.” Non sunt autem pejores laquei quam Laquei Legum, preser- tim Poenalium; si numero immense, et temporis de- cursu inutiles, non lucernam pedibus prebeant, sed retia potitis objiciant. LIBER OCTAVUS. 97 Apuorismus 54. Duplex in usum venit Statuti Novi condendi ratio: altera Statuta priora circa idem subjectum con- firmat et roborat, dein nonnulla addit aut mutat ; altera abrogat et delet cuncta que anté ordinata sunt, et de integro legem novam et uniformem sub- stituit.. Placet posterior ratio. Nam ex priore ra- tione ordinationes deveniunt complicate et perplexe ; et quod instat agitur sané, sed Corpus Legum interim redditur vitiosum : in posteriore autem major certé est adhibenda diligentia, dum de lege ipsa delibe- ratur, et anteacta scilicét evolvenda et pensitanda antequam lex feratur ; sed optimé procedit per hoc Jegum concordia in futurum. Apuorismus 55. Erat in more apud Athenienses, ut contraria Le- gum capita (que Anti-Nomias vocant) quotannis a sex Viris examinarentur, et que reconciliari non po- terant proponerentur populo, ut de illis certum ali- quid statueretur. Ad quorum exemplum ii, qui potestatem in singulis politiis lezum condendarum habent, per triennium aut quinquennium aut prout videbitur Anti-Nomias retractanto. Ez autem a viris ad hoc delegatis pritis inspiciantur et preparentur, et demum Comitiis exhibeantur, ut quod placuerit per suffragia stabiliatur et figatur. ApnHorismus 56, Neque vero contraria Legum capita reconciliandi, et omnia (ut loquuntur) salvandi, per distinctiones subtiles et quesitas, nimis sedula aut anxia cura esto. Ingenii enim hec tela est, atque utctinque VOL. IX. H 98 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM modestiam quandam et reverentiam pre se ferat, inter noxia tamen censenda est ; utpoté que reddat Corpus universum Legum varium, et malé consu- tum. Melius est prorstis ut succumbant deteriora, et meliora stent sola. Apuorismus 57. Obsolete Leges et que abiérunt in desuetudinem, non minus quam Anti-Nomie, proponantur a Dele- gatis ex officio tollende. Ctm enim Statutum ex- pressum regularitér desuetudine non abrogetur, fit ut ex contemptu legum obsoletarum fiat nonnulla auctoritatis jactura etiam in reliquis; et sequitur tormenti illud genus Mezentii, ut leges vive in com- plexu mortuarum perimantur. Atque omnino ca- vendum est a gangreena in Legibus. ApHorismus 58. Quin et in Legibus et Statutis obsoletis, nec no- vitér promulgatis, curiis preetoriis interim contra eas decernendi jus esto. Licét enim non malé dictum sit, ‘neminem oportere legibus esse sapientiorem,’ tamen intelligatur hoc de legibus cum evigilent, non cum dormitent. Contra recentiora vero ta- tuta (que juri publico nocere deprehenduntur) non utique Pretoribus, sed Regibus et Sanctioribus Consiliis et Supremis Potestatibus, auxilium pre- bendi jus esto; earum executionem per edicta aut acta suspendendo, donec redeant Comitia aut hujyus- modi ceetus, qui potestatem habeant eas abrogandi, ne salus populi interim periclitetur. LIBER OCTAVUS, 99 De novis Digestis Legum. | ApuHorismus 59. Quéd si Leges aliz super alias accumulate in tam vasta excreverint volumina, aut tanta confusione laboraverint, ut eas de integro retractare et in cor- pus sanum et habile redigere ex usu sit; id ante omnia agito, atque opus ejusmodi opus heroicum esto, atque auctores talis operis inter legislatores et instauratores rité et meritO numeranter. ApnHorismus 60. Hujusmodi Legum Expurgatio, et Digestum novum, quinque rebus absolvitur : primo, omittantur Obsoleta, que Justinianus ‘ antiquas fabulas’ vocat ; deindé, ex Anti-Nomiis recipiantur Probatissime, ab- oleantur contrarie; tertid, Homoio-Nomie, sive leges quee idem sonant atque nil aliud sunt quam iterationes ejusdem rei, expungantur, atque una que- plam ex ils que maximé est perfecta retineatur vice omnium; quarto, si que legum Nihil determi- nent, sed questiones tanttim proponant easque re- linquant indecisas, similitér facessant; postremd, que Verbosz inveniuntur et nimis prolixe, contra- hantur magis in arctum. 7 ApuorisMus 61. Omnino vero ex usu fuerit, in novo Digesto Legum, Leges pro Jure Communi receptas, qua tanquam immemoriales sunt in origine sua, atque ex altera parte Statuta de tempore in tempus superaddita, seorsum digerere et componere: ctim in plurimis rebus non eadem sit in jure dicendo Juris Communis 100 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM et Statutorum interpretatio et administratio. Id quod fecit Trebonianus in Digesto, et Codice. | APHoRISMus 62. Verum, in hujusmodi Legum Regeneratione atque structura nova, veterum legum atque librorum legis Verba prorstis et Textum retineto. Licét per centones et portiones exiguas eas excerpere necesse fuerit, ea deindé ordine contexito. Etsi enim for- tassé commodits (atque etiam, si ad rectam rationem respicias, melits) hoc transigi posset per textum novum, quam per hnjusmodi consarcinationem ; tamen in legibus non tam stilus et descriptio, quam auctoritas et hujus patronus antiquitas spectanda est. Alias videri possit hujusmodi opus Scholasticum potius quiddam et Methodus, quam Corpus Legum Imperantium. APHORIsMUs 63. Consultum fuerit in novo Digesto Legum vetera volumina non prorsus deleri et in oblivionem cedere, sed in bibliothecis saltém manere, licét usus eorum vulgaris et promiscuus prohibeatur. Etenim in caussis gravioribus, non abs re fuerit legum preteri- tarum mutationes et series consulere et inspicere ; at certé sollenne est antiquitatem presentibus asper- gere. Novum autem hujusmodi Corpus Legum ab lis, qui in politiis singulis habent potestatem legis- latoriam, prorstis confirmandum est ; ne forté, pre-_ textu veteres leges digerendi, leges nove impona- mur occulto. APHORIsMUS 64. Optandum esset, ut hujusmodi Legum Instaura- LIBER OCTAVUS. — 101 tio illis temporibus suscipiatur, que antiquioribus, quorum acta et opera retractant, litteris et rerum cognitione prestiterint. Quod secus in opere Jus- tiniani evenit. Infelix res namque est, cum ex ju- dicio et delectu etatis minus prudentis et erudite antiquorum opera mutilentur et recomponantur. Ve- runtamen szpé necessarium est, quod non opti- mum. Atque de Legum Obscuritate, que a nimid et confusé earum acumulatione fit, hee dicta sint. Jam de Descriptione earum Ambigua et Obscura dicen- dum. De Descriptione Legum Perplevd et Obscura. APHORISMUs 65. Descriptio Legum Obscura oritur, aut ex Loquaci- tate et Verbositate earum, aut rursts ex Brevitate nimia, aut ex Prologo legis cum ipso corpore legis pugnante. APHORISMUs 66. De Obscuritate vero Legum, que ex earum De- scriptione prava oritur, jam dicendum est. Loquaci- tas que in perscribendo leges in usum venit, et Proiixitas, non placet. Neque enim quod vult et captat ullo modo assequitur, sed contrarium potius. Cum enim casus singulos particulares verbis appo- sitis et propriis persequi et exprimere contendat, majorem indé sperans certitudinem e contra qus- tiones multiplices parit de verbis; ut difficiliis pro- cedat interpretatio secundum — sententiam legis que sanior est et verior, propter strepitum ver- borum. 102 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM Apnorismus 67. Neque propterea nimis Concisa et Affectata Brevitas majestatis gratia, et tanquam magis impe- ratoria, probanda est; presertim his seculis, ne forté sit Lex instar Regule Lesbia. Mediocritas ergo assectanda est, et verborum exquirenda gene- ralitas bene terminata; que licét casus compre- hensos non seduld persequatur, attamen non com- prehensos satis perspicue excludat. Aruorimus 68, In Legibus tamen atque Edictis Ordinariis et Politicis, in quibus ut plurimum nemo jurisconsultum adhibet sed suo sensui confidit, omnia fusitis expli- cari debent, et ad captum vulgi tanquam digito monstrari. APHoRIsMUS 69. Neque nobis Prologi legum qui inepti olim habiti sunt, et leges introducunt Disputantes, non Juben- tes, utique placerent, si priscos mores ferre pos- semus. Sed Prologi isti legum plerimque (ut nunc sunt tempora) necessariO adhibentur, non tam ad ex- plicationem legis, quam instar suasionis ad perferen- dam legem in Comitiis; et rurstis ad satisfaciendum populo. Quantum fier! potest tamen Prologi evi- tentur, et lex incipiat a Jussione. ApHoRismus 70. Intentio et Sententia Legis, licét ex Prefationi- bus et Preambulis (ut loquuntur) non malé quan- doque eliciatur, attamen Latitudo aut Extensio ejus ex illis minimé peti debet. Sapeé enim Preambu- lum arripit nonnulla ex maxime plausibilibus et spe- LIBER OCTAVUS. 1038 ciosis ad exemplum, ciim lex tamen multd plura complectatur: aut contra, lex restringit et limitat complura, cujus limitationis rationem in Preambulo inseri non fuerit opus. Quare Dimensio et Latitudo legis ex Corpore legis petenda. Nam Praambu- lum sepé aut ultra aut circa cadit. ApuorisMus 71. Est ver6 genus perscribendi leges valde vitiosum. Cim scilicét Casus, ad quem lex collimat, fusé ex- primitur in Preambulo: deindé ex vi verbi ‘ talis’ aut hujusmodi relativi Corpus legis retro vertitur in Preambulum, undé Preambulum inseritur et in- corporatur ipsi legi: quod et obscurum est et minus tutum, quia non eadem adhiberi consuevit diligentia in ponderandis et examinandis verbis Preambuli, que adhibetur in Corpore ipsius legis. Hanc partem de Incertitudine legum, que ex mala descriptione ipsarum ortum habet, fusitis trac- tabimus, quando de Interpretatione legum postea agemus. Atque de Descriptione legum Obscura hee dicta sint ; jam de Modis Enucleandi Juris di- cendum. De Modis Enucleandi Juris, et Tollendi Ambigua. | APHORISMUS 72. Modi Enucleandi Juris, et Tollendi Dubia, quin- que sunt. Hoc enim fit aut per Perscriptiones Judi- clorum, aut per Scriptores Authenticos, aut per Libros Auxiliares, aut per Prelectiones, aut per Responsa sive Consulta Prudentum. Hee omnia, si 104 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM , bené instituantur, presto erunt magna legum Ob- scuritati subsidia. De Perscriptione Judiciorum. Apuorismus 78. Ante omnia, Judicia reddita in Curiis Supremis et Principalibus atque Caussis Gravioribus, preser- tim dubtis, queeque aliquid habent difficultatis aut novitatis, diligentér et cum fide excipiunto. Judicia enim anchore legum sunt, ut leges reipublice. APHORISMUS 74, Modus hujusmodi Judicia excipiendi, et in scripta referendi, talis esto. Casus precisé, Judicia ipsa exacte, perscribito; Rationes Judiciorum, quas ad- duxerunt judices, adjicito; Casuum ad exemplum adductorum auctoritatem cum casibus principalibus ne commisceto; de Advocatorum Perorationibus, nisi quidpiam in iis fuerit admodim eximium, sileto. APHORISMUS 75. Persone, que hujusmodi Judicia excipiant, ex Advocatis maximé doctis sunto, et honorarium libe- rale_ ex publico excipiunto. Judices ipsi ab hujus- modi Perscriptionibus abstinento; ne forté opinioni- bus propriis addicti, et auctoritate propria freti, limites referendarii transcendant. ApuHorisMus 76. Judicia illa in ordine et serie temporis digerito, non per Methodum et Titulos. Sunt enim scripta_ ejusmodi tanquam Historie, aut Narrationes Legum. Neque soliim acta ipsa, sed et tempora ipsorum judici prudenti lucem prebent. LIBER OCTAVUS. 105 De Scriptoribus Authenticis. ApnorisMus 77. Ex Legibus ipsis, que Jus Commune constituunt, deindé ex Constitutionibus sive Statutis, tertio loco ex Judiciis Perscriptis Corpus Juris tantummodo constituitor. Prater illa, alia Authentica aut nulla sunto, aut parcé recipiuntor. ApruonrisMus 78. Nihil tam interest Certitudinis Legum (de qua nunc tractamus) quam ut Scripta Authentica intra fines moderatos coérceantur, et facessat multitudo enormis auctorum et doctorum in jure; undé laceratur sententia legum, judex fit attonitus, pro- cessus immortales, atque advocatus ipse (cum tot libros perlegere et vincere non possit) compendia sectatur. Glossa fortassé aliqua bona; et ex scrip- toribus classicis pauci, vel potilis scriptorum pauco- rum paucule portiones, recipi possint pro authen- ticis. Reliquorum nihilomints maneat usus nonnullus in bibliothecis, ut eorum tractatus inspiciant Judices aut Advocati,ctim opus fuerit ; sed in caussis agendis in foro citare eos non permittitor, nec in auctoritatem transeunto. De Libris Auxiliaribus. APHOoRISMus 79. At Scientiam Juris et Practicam Auxiliaribus Libris ne nudanto, sed potiis instruunto. Ti sex in genere sunto: Institutiones, De Verborum Signi- ficatione, De Regulis Juris, Antiquitates Legum, Summe, Agendi Formule. 106 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM ApHorismus 80. Preparandi sunt juvenes et novitii ad scientiam — et ardua juris altius et commodits haurienda, et imbibenda, per Institutiones. Institutiones illas ordine claro et perspicuo componito. In illis ipsis universum Jus Privatum percurrito: non alia omit- tendo, in aliis plus satis immorando ; sed ex singulis queedam brevitér delibando, ut ad Corpus Legum per legendum accessuro nil se ostendat prorstis novum, sed levi aliquaé notione preceptum. Jus Publicum in Institutionibus ne attingito, vertm illud ex fon- tibus ipsis hauriatur. ApHorisMus 8]. Commentarium de Vocabulis Juris conficito. In explicatione ipsorum, et sensu reddendo, ne curiosé nimis aut laboriosé versator. Neque enim hoc agitur, ut Definitiones verborum querantur exacte, sed Explicationes tantum que legendis juris libris viam aperiant faciliorem. Tractatum autem istum per litteras alphabeti ne digerito. Id indici alicul relinquito: sed collocentur simul verba que circa eandem rem versantur, ut alterum alteri sit juva- mento ad intelligendum. ApnHonrisMus 82. Ad Certitudinem Legum facit (si quid aliud) Tractatus bonus et diligens de Diversis Regulis Juris. Is dignus est, qui maximis ingeniis et prudentissimis jure-consultis committatur. Neque enim placent, que in hoc genere exstant. Colligende autem sunt Regule, non tantim note et vulgate, sed et aliz magis subtiles et recondite, que ex legum et rerum LIBER OCTAVUS. 107 Judicatarum harmonid extrahi possint; quales in Rubricis optimis quanddque inveniuntur: suntque dictamina generalia rationis, que per materias legis diversas percurrunt, et sunt tanquam saburra juris. Apuorismus 83. At singula Juris Scita aut Placita non intelligan- tur pro Regulis, ut fieri solet satis imperité. Hoc enim si reciperetur, quot Leges, tot Regule. Lex enim nil aliud, quam Regula Imperans. Verim eas pro Regulis habeto, que in forma ipsa justitiz herent: undé, ut plurimtm, per Jura Civilia diver- sarum rerumpublicarum exdem Regule feré repe- riuntur; nisi forté propter relationem ad formas politiarum varient. ApHorIsMus 84. Post Regulam, brevi et solido verborum com- plexu enuntiatam, adjiciantur Exempla et Decisiones Casuum, maximé luculente ad Explicationem ; Dis- tinctiones et Exceptiones ad Limitationem ; Cognata ad Ampliationem ejusdem Regule. ApuHorismus 85. Recté jubetur, ut non ex Regulis Jus sumatur, sed ex Jure quod est Regula fiat. Neque enim ex Verbis Regulz petenda est probatio, ac si esset Textus Legis. Regula enim Legem (ut acus nautica polos) indicat, non statuit. ApuHorisMus 86. Prater Corpus ipsum Juris, juvabit etiam Anti- quitates Legum invisere; quibus licét evanuerit auctoritas, manet tamen reverentia. Pro Antiquita- tibus autem Legum habeantur Scripta circa Leges et 108 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM Judicia, sive illa fuerint edita, sive non, que ipsum Corpus Legum tempore precesserunt. Earum siquidem jactura facienda non est. Itaque ex iis utilissima quaeque excerpito (multa enim invenientur inania et frivola), eaque in unum volumen redigito: ne antique fabule, ut loquitur Trebonianus, cum Legibus ipsis misceantur. APHORISMUS 87. Practice vero plurimum interest, ut jus univer- sum digeratur ordine in Locos et Titulos; ad quos subit6 (prout dabitur occasio) recurrere quis possit, — veluti in promptuarium paratum ad presentes usus, Hujusmodi Libri Summarum et ordinant sparsa, et abbreviant fusa et prolixa in lege. Cavendum autem est, ne Summe iste reddant homines promp- tos ad Practicam, cessatores in Scientia ipsa. EKarum enim officlum est tale, ut ex ils recolatur Jus, non perdiscatur. Summe autem omnino magna diligen- tid, fide, et judicio sunt conficienda, ne furtum faciant legibus. Aprnorismus 88. Formulas Agendi diversas in unoquoque genere colligito. Nam et practice hoc interest; et certeé pandunt ille oracula et occulta legum. Sunt enim non pauca que latent in legibus, at in Formulis Agendi melius et fusiiis perspiciuntur; instar pugni et palme. De Responsis et Consultis. APHoRISMUS 89. Dubitationes Particulares, que de tempore in tempus emergunt, dirimendi et solvendi aliqua ratio LIBER OCTAVUS. 109 iniri debet. Durum enim est ut ii, qui ab errore cayere cupiant, ducem vie non inveniant ; verum ut actus ipsi periclitentur, neque sit aliquis ante rem peractam juris pranoscendi modus. ApHoRisMus 90. Responsa Prudentum, que petentibus dantur de jure sive ab Advocatis sive a Doctoribus, tanta valere auctoritate, ut ab eorum sententid Judici recedere non sit licitum, non placet. Jura a Juratis Judicibus sumunto. ApnHorisMus 91. Tentari judicia per Caussas et Personas fictas, ut eo modo experiantur homines qualis futura sit legis norma, non placet. Dedecorat enim majes- tatem legum, et pro preevaricatione quapiam cen- senda est. Judicia autem aliquid habere ex scena deforme est. APHORISMUS 92. | Judicum igitur solummodo tam Judicia, quam Responsa et Consulta, sunto: illa de Litibus Pen- dentibus, hec de Arduis Juris Questionibus in thesi. Ea Consulta sive in privatis rebus sive in publicis a Judicibus ipsis ne poscito (id enim si fiat, Judex transeat in Advocatum); sed a Principe, aut Statu. Abillis, ad Judices demandentur. Judices vero, tali auctoritate freti, disceptationes advocatorum, vel ab his quorum interest adhibitorum, vel a Judicibus ipsis (si opus sit) assignatorum, et argumenta ex utrdque parte audiunto; et, re deliberata, jus expediunto et declaranto. Consulta hujusmodi inter judicia refer- unto et edunto, et paris auctoritatis sunto. 110 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM De Prelectionibus. n ApuHorisMus 93, Prelectiones de Jure, atque Exercitationes eorum qui juris studiis incumbunt et operam dant, ita in- stituuntor et ordinantor, ut omnia tendant ad ques- tiones et controversias de jure sedandas potius quam excitandas. Ludus enim (ut nunc fit) fere apud omnes instituitur, et aperitur ad altercationes et questiones de jure multiplicandas, tanquam osten- tandi ingenii caussdé. Atque hoc vetus est malum. Etenim etiam apud antiquos gloriz fuit, tanquam per sectas et factiones, questiones complures de jure magis fovere quam exstinguere. Id ne fiat, provideto. De Vacillatione Judiciorum. ApyorisMus 94. Vacillant Judicia vel propter Immaturam et Pre- festinam Sententiam, vel propter A‘mulationem Curiarum, vel propter Malam et Imperitam Perscrip- tionem Judiciorum, vel propter Viam prebitam ad Rescissionem eorum nimis facilem et expeditam. Itaque providendum est ut Judicia emanent matura deliberatione pritis habita, atque ut Curie se invicém revereantur, atque ut Judicia perscribantur fidelitér et prudenter; utque Via ad rescindenda Judicia sit arcta, confragosa, et tanquam muricibus strata. APHORISMUs 995. Si Judicium redditum fuerit de casu aliquo in aliqua Curid Principali, et similis casus intervenerit in alid curid, ne procedito ad Judicium antequam fiat consultatio in collegio aliquo judicum majore. LIBER OCTAVUS. © Et Judicia enim reddita, si forté rescindi necesse sit, saltém sepeliuntor cum honore. | ApruorisMus 96. _ Ut Curie de jurisdictione digladientur et con- flictentur, humanum quiddam est; eoque magis, quod per ineptam quandam sententiam (quod boni et strenui sit judicis, ampliare jurisdictionem Curie) alatur plané ista intemperies, et calcar addatur ubi freno opus est. Ut verO ex hac animorum conten- tione, Curia judicia utrobique reddita (que nil ad jurisdictionem pertinent) libentér rescindant, intole- rabile malum ; et a regibus, aut senatu, aut politia plané vindicandum. Pessimi enim exempli res est, ut Curie, que pacem subditis prestant, inter se duella exerceant. Arnorismus 97, Non facilis esto, aut proclivis ad judicia rescin- denda aditus per Appellationes,; aut Impetitiones de Errore, aut Revisus, et similia. Receptum apud nonnullos est, ut lis trahatur ad forum superius, tanquam res integra; judicio indé dato seposito, et plané suspenso: apudalios vero, ut judiclum ipsum maneat in suo vigore, sed executio ejus tantum cesset. Neutrum placet ; nisi Curia, in quibus judicium redditum sit, fuerint humiles et inferioris ordinis: sed potitis, ut et judicium stet, et proce- dat ejus executio; modo cautio detur a Defendente de damnis et expensis, si judicium fuerit rescissum. Atque hic Titulus, de Certitudine Legum, ad exemplum Digesti reliqui quod meditamur sufficiet. 112 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM Jam vero Doctrinam Civilem (quatents eam nobis tractare visum est) conclusimus, atque una cum e4 Philosophiam Humanam; sicut etiam, cum Philo- sophia Humana, Philosophiam in genere. Tandem igitur paullulum respirantes, atque ad ea que pre- tervecti sumus oculos retroflectentes, hunc tractatum nostrum non absimilem esse censemus sonis illis et preludiis, que pretentant musici dum fides ad modulationem concinnant ; que ipsa quidem auribus ingratum quiddam et asperum exhibent, at in causs& sunt ut que sequuntur omnia sint suaviora: sic nimirum nos in animum induximus ut in cithara musarum concinnandé et ad harmoniam veram redigenda operam navaremus, quo ab aliis postea pulsentur chord meliore digito aut plectro. Sané, cum nobis ante oculos proponamus temporum horum statum, in quibus littere jam tertid ad mortales videntur rediisse, et una diligenter intueamur quam variis jam nos inviserint instructe presidiis et aux- iliis; qualia sunt ingeniorum nostri temporum com- plurium acumen et sublimitas, eximia illa monumenta scriptorum veterum que veluti tot faces nobis pre- lucent, ars typographica ‘libros cujuscunque for- tune hominibus larga manu suppeditans, oceani sinus laxati et orbis ex omni parte peragratus, undé experimenta plurima priscis ignota comparuerunt, et ingens accessit Naturali Historia cumulus, otium quo ingenia optima in regnis et provinciis Europe ubique abundant, cum negotiis minus his in locis implicentur homines quam aut Greci propter popu- lares status, aut propter ditionum amplitudinem . LIBER OCTAVUS. rr Romani solebant, pax quad fruitur hoc tempore Britannia, Hispania, Italia, etiam nunc Gallia et alie regiones non pauce, consumptio et exinanitio omnium, que videntur excogitari aut dici posse circa controversias religionis, que tot ingenia jam~ dit diverterunt a ceterarum artium studiis, summa et excellens Majestatis tue eruditio, cul (tanquam Pheenici volucres) aggregant se undique ingenia, proprietas denique illa inseparabilis, que tempus ipsum sequitur ut veritatem indiés parturiat ;—hze (inquam) clim cogitamus, non possumus non in eam spem animum erigere, ut existimemus tertiam hanc — litterarum periodum duas illas priores apud Grecos et Romanos longo intervallo superaturam: modo salteém homines et vires suas, atque defectus etiam virlum suarum, probé et prudentér nosse velint; atque alii ab aliis inventionis lampada, non con- tradictionis torres, accipiant ; atque inquisitionem veritatis pro incepto nobili, non pro delectamento aut ornamento putent; atque opes ac magnificen- tiam impendant in res solidas et eximias, non in pervulgatas et obvias. Ad labores meos quod attinet, si cui libeat in eorum reprehensione aut sibi aut aliis placere, veterem certeé et ultime patientie petitionem exhibebunt illi ; “ Verbera, sed audi.” Reprehendant homines quantum libuerit, modo attendant et per- pendant que dicuntur. Appellatio sané legitima fuerit (licét res fortassé mints ed indigebit), si a primis cogitationibus hominum ad_ secundas provo- cetur, et ab xvo presenti ad _posteros, Veniamus nunc ad eam Scientiam, qua caruerunt VOL. IX, I 114 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM. duz ille priscee temporum periodi (neque enim tanta illis felicitas concessa est), Sacram dico et divinittis Inspiratam Theologiam, cunctorum laborum ac peregrinationum humanarum sabbatum ac portum nobilissimum. FRANCISCI BACONI BAK ON IS DE VERULAMIO, VICE-COMETTS SANCTI ALBANI, DE DIGNITATE ET AUGMENTIS SCIENTIARUM. LIBER NONUS. AD REGEM SUUM. CALU ECT. Partitiones Theologie Inspirate omittuntur : Tantum aditus fit ad Desiderata tria: Doctrinam de Legi- timo Usu Rationis Humane in Divinis ; Doctrinam de Gradibus Unitatis in Crvitate Dei ; et Emanationes Scripturarum. JAM vero, Rex optime, clim carina parva, qualis nos- tra esse potuit, universum ambitum tam veteris quam novi orbis scientiarum circumnavigaverit (quam secundis ventis et cursu, posterorum sit judicium), quid superest, nisi ut vota tandem perfuncti persol- vamus? At restat adhuc Theologia Sacra, sive Inspirata: veruntamen si eam tractare pergamus, 116 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM exeundum nobis foret e naviculé Rationis Humane, et transeundum in Ecclesiz navem, que sola acu nautica divina pollet ad cursum recté dirigendum. Neque enim sufficient amplius stella Philosophie, que hactenus precipue nobis affulserunt. Itaque par foret, silentium quoque in hac re colere. Quam- obrém partitiones legitimas circa eam omittemus ; pauca tamen, pro tenuitate nostra, etiam in hance couferemus loco votorum. Id eo magis facimus, quia in corpore Theologiz nullam prorstis regionem aut tractum plane desertum aut incultum inveni- mus: tanta fuit hominum diligentia in seminandis aut tritico, aut zizaniis ! Tres igitur proponemus Theologize Appendices, quze non de Materia per Theologiam Informata aut Informanda, sed tantummodo de Modo Informatio- nis, tractent. Neque tamen, circa eos tractatus (ut in reliquis consuevimus) vel Exempla subjungemus, vel Precepta dabimus. Id theologis relinquemus. Sunt enim illa, ut diximus, instar votorum tantum. 1. Prerogativa Dei totum hominem complec- titur, nec minus ad Rationem quam ad Voluntatem Humanam extenditur: ut homo scilicét in univer- sum se abneget, et accedat Deo. Quare, sicut Legi Diving obedire tenemur, hicét reluctetur Voluntas ; ita et Verbi Dei fidem habere, licét reluctetur Ratio. Etenim, siea duntaxat credamus que sunt Rationi nostr consentanea, rebus assentimur, non auctori; quod etiam suspecta fidei testibus prastare solemus. At fides illa, quae Abrahamo imputabatur ad justi- tiam, de hujusmodi re exstitit quam irrisui habebat Sara; que in hac parte imago quedam erat Ra- LIBER NONUS. _~ 117 tionis Naturalis. Quanto igitur Mysterium aliquod Divinum fuerit magis absonum et incredibile, tanto plis in credendo exhibetur honoris Deo, et fit. vic- toria Fidei nobilior. Etiam et peccatores, quo magis conscientia sud gravantur, et nihilominus fidem de salute sua in Dei misericordia collocant, eo Deum majore afficiunt honore: omnis autem desperatio Deo pro contumelia est. Quinetiam, si attenté rem perpendamus, dignius quiddam est Credere quam Scire, qualitér nunc scimus. In Scientia enim mens humana patitur a sensu, qui a rebus materiatis re- silit; in Fide autem anima patitur ab anima, que est agens dignius. Alitér se res habet in statu Gloriz : tune siquidém cessabit Fides, atque cognos- cemus sicut et cogniti sumus. Concludamus igitur Theologiam Sacram ex Verbo et Oraculis Dei, non ex Lumine Nature aut Rationis Dictamine, hauriri debere. Scriptum est enim, “ Coeli enarrant gloriam Dei:” at nusquam scrip- tum invenitur, “ Coeli enarrant voluntatem Dei.” De ila pronunciatur, “Ad Legem et Testimonia, si non fecerint secundum verbum istud,” ete. Neque hoc tenet tantum in grandibus illis mysteriis de Deitate, Creatione, Redemptione ; vertim pertinet etiam ad interpretationem perfectiorem Legis Moralis; “ Dili- gite inimicos vestros ; benefacite his qui oderunt vos, etc, ut sitis fill patris vestri qui in ccelis est, qui pluit super justos et injustos.” Que certé verba plausum illum merentur, “ Nec vox hominem sonat.” Siquidem vox est, que Lumen Nature superat. Quinetiam vi- demus poétas ethnicos, presertim ctim patheticé lo- quantur, expostulare non raré cum Legibus et Doc- {18 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM trinis Moralibus (que tamen Legibus Divinis mult6 sunt indulgentiores et solutiores), ac si Nature liber- tati cum malignitate quaddam repugnent: “« Et quod Natura remittit, Invida jura negant.” Ita Dendamis Indus ad Alexandri nuntios, “ Se in- audisse quidem aliquid de nomine Pythagore et aliorum sapientum e Grecia, et credere illos fuisse viros magnos; vitio tamen illo labordsse, quod scilicét nimia in reverentia et veneratione habuissent rem quampiam phantasticam, quam‘ Legemet Morem’ vocitabant.” Quare nec illud dubitandum, mag- nam partem Legis Moralis sublimiorem esse, quam quéd Lumen Nature ascendere possit. Verunta- men quod dicitur, habere homines etiam ex Lu- mine et Lege Nature notiones nonnullas Virtutis, Vitii; Justitie, Injurie; Boni, Mali; id verissimum est. Notandum tamen, Lumen Nature duplici significatione accipi: primo, quatenUs oritur ex sensu, inductione, ratione, argumentis secundum Leges Coeli ac Terre; secundd, quatenus anime humane interno affulget instinctu secundum Legem Conscientiz, que scintilla quedam est et tanquam reliquiz pristine et primitive puritatis. In quo posteriore sensu precipué particeps est anima lucis nonnullius ad perfectionem intuendam et discernen- dam Legis Moralis; que tamen lux non prorsus clara sit, sed ejusmodi ut potius vitia quadamtenus ~ redarguat quam de officiis plené informet. Quare Religio, sive Mysteria spectes sive Mores, pendet ex Reyelatione Divina. LIBER NONUS. 119 Attamen usus Rationis Humane in spiritualibus multiplex sané exsistit, ac laté admodum patet. Neque enim sine caussa est, quod Apostolus Religio- nem appellaverit Rationalem Cultum Dei. Recor- detur quis cxrimonias et typos veteris Legis; fuerunt ille rationales et significative, longé dis- crepantes a cerimoniis idololatrie et magia; que tanquam surde et mute erant, nihil docentes ple- rimque, immo ne innuentes quidem. Precipue Christiana Fides, ut in omnibus, sic in hoc ipso eminet; quod auream servet mediocritatem circa usum Rationis et Disputationis (que Rationis pro- les est) inter leges Ethnicorum et Mahometi, que extrema sectantur. Religio siquidem Ethnicorum fidei aut confessionis constantis nihil habebat ; contra, in religione Mahometi, omnis Disputatio interdicta est: ita ut altera erroris vagi et multipli- cis, altera vafre cujusdam et caute imposture, fa- cilem pre se ferat; ctim sancta Fides Christiana Rationis usum et Disputationem, sed secundum debitos fines, et recipiat et rejiciat. Humane Rationis usus, in rebus ad Religionem spectantibus, duplex est; alter in Explicatione Mys- teril, alter in Tllationibus que inde deducuntur. Quod ad Mysteriorum Explicationem attinet, vide- mus non dedignari Deum ad infirmitatem captts nostri se demittere, Mysteria sua ita explicando ut a nobis optimé ea possint percipi; atque Revelatio- nes suas in Rationis nostre syllepses et notiones veluti inoculando; atque Inspirationes ad intellec- {um nostrum aperiendum sie accommodando, quem- « : 120 | DE AUGMENTIS SCIENTIARUM admodum figura clavis aptatur figure sere. Qua tamen in parte, nobis ipsis deesse minimé debemus ; cum enim Deus ipse opera Rationis nostre in Ilu- minationibus suis utatur, etiam nos eandem in om- nes partes versare debemus, quo magis capaces simus ad Mysteria recipienda et imbibenda: modd animus ad amplitudinem Mysteriorum pro modulo suo dilatetur, non Mysteria ad angustias animi con- stringantur. | Quantum vero ad Illationes, nésse debemus re- lingui nobis usum Rationis et Ratiocinationis (quoad Mysteria) secundarium quendam et respectivum, non primitivum et absolutum. Postquam enim Ar- ticuli et Principia Religionis jam in sedibus suis fuerint locata, ita ut a Rationis examine penitus eximantur, tum demum conceditur ab illis Ilationes derivare ac deducere secundum analogiam ipsorum. In Rebus quidem Naturalibus hoc non tenet. Nam et ipsa principia examini subjiciuntur, per Inductio- nem inquam, licet minime per Syllogismum : atque eadem illa nullam habent cum Ratione repugnan- tiam, ut ab eodem fonte tum prime propositiones, tum medie deducantur. Alitér fit in Religione ; ubi et prime propositiones authypostate sunt, atque per se subsistentes; et rursus non reguntur ab ill4 Ratione, que propositiones consequentes dedu- cit. Neque tamen hoc fit in Religione sola, sed etiam in aliis scientiis tam gravioribus quam levio- ribus; ubi scilicét propositiones primarie Placita sint, non Posita: siquidem et in illis Rationis usus absolutus esse non potest. Videmus enim in ludis LIBER NONUS.°© 121 puta schaccorum aut similibus, primas Judi normas et leges meré positivas esse, et ad placitum ; quas re- cipi, non in disputationem voeari, prorsus oporteat: . ut verO vincas, et perité lusum instituas, id artifi- ciosum est et rationale. Eodem modo fit et in Legi- bus Humanis ; in quibus haud pauce sunt Maxime (ut loquuntur), hoc est, Placita mera Juris, que auctoritate magis quam ratione nituntur, neque in Disceptationem veniunt. Quid vero sit justissimum, non absoluté, sed relativé (hoc est, ex analogia illa- rum Maximarum), id demum rationale est, et latum disputation! campum prebet. Talis igitur est Se- cundaria illa Ratio, que in Theologia Sacra lo- cum habet, que scilicét fundata est super Placita Dei. Sicut veré Rationis Humane in Divinis usus est duplex, ita et in eodem usu duplex Excessus ; alter, cim in Modum Mysterii curiosius quam par est in- ‘quiritur, alter cm Tllationibus aqua tribuitur auc- toritas ac Principiis ipsis. Nam et Nicodemi discipu- lus videri possit, qui pertinacils querat ; “ Quomod6 posset homo nasci cum sit senex?” Et discipulus Pauli neutiquam censeri possit, qui non quandoque in doc- trinis suis inserat; “ Ego, non Dominus:” aut illud “Secundum consilium meum.” Siquidem Illationi- bus plerisque stilus iste conveniet. Itaque nobis res salubris videtur et in primis utilis, si tractatus in- stituatur sobrius et diligens, qui de usu Rationis Humane in theologicis utilitér pracipiat, tanquam Divina quedam Dialectica: utpoté, que futura sit instar opiate cujusdam medicine, que non modo speculationum quibus schola interdum laborat inania 122 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM consopiat, verlim etiam controversiarum furores que in Ecclesia tumultus cient nonnihil mitiget. Ejus- modi tractatum inter Desiderata ponimus; et So- phronem, sive de Legitimo usu Rationis Humane in Divinis, nominamus. 2. Interest admodum pacis Ecclesie, ut Foedus Christianorum a Servatore prescriptum in duobus illis capitibus, que nonnihil videntur discrepantia, bené et claré explicetur: quorum alterum sic definit; “ Qui non est nobiscum, est contra nos:” alterum autem sic; ‘‘ Qui contra nos non est, nobiscum est.” Ex his liquidd patet esse nonnullos articulos, in quibus qui dissentit extra Foedus statuendus sit ; alios verO, in quibus dissentire liceat salvo Foedere. Vincula enim communionis Christiane ponuntur, Una Fides, Unum Baptisma, &c.; non Unus Ritus, Una Opinio. Videmus quoque tunicam Salvatoris inconsutilem exstitisse, vestem autem Kcclesie ver- sicolorem. Palez in aristé separande sunt a fru- mento; at zizania in agro non protinus evellenda. Moses, ctim certantem reperisset Atgyptium cum Israélita, non dixit; “ Cur certatis?” Sed gladio evaginato AEgyptium interfecit. At cum Israelitas duos certantes vidisset, quamvis fierl non potuit ut utrique caussa justa contingeret, ita tamen eos allo- quitur; “ Fratres estis, cur certatis?” His itaque perpensis, magni videatur res et momenti ct usis esse, ut definiatur qualia sint illa et quante latitudinis, que ab Ecclesie corpore homines penitus divellant et acommunione fidelium eliminent. Quod si quis putet hoc jampridém factum esse, videat ille etiam atque etiam, quam sinceré et moderate. Illud interim ve- 2 LIBER NONUS. 123 risimile est, eum qui pacis mentionem fecerit repor- taturum responsum illud Jehu ad nuntium (“ Nun- quid pax est, Jehu ?”) “Quid tibi et paci? Transi, et sequere me :” cim non pax, sed partes, plerisque cordi sint. Nobis nihilomints visum est tractatum de Gradibus Unitatis in Civitate Dei, ut salubrem et utilem, inter Desiderata reponere. 3. Cum Scripturarum Sacrarum circa Theologiam informandam tante sint partes, de earum Interpre- tatione in primis videndum. Neque nunc de Aucto- ritate eas Interpretandi loquimur, que in consensu Kcclesie firmatur, sed de Modo Interpretandi. Is duplex est; Methodicus, et Solutus. Etenim la- tices isti divini, qui aquis illis ex puteis Jacobi in infinitum prestant, similibus feré hauriuntur et exhi- bentur modis, quibus aque naturales ex puteis solent: he siquidem aut sub primum haustum in cisternas recipiuntur, undé per tubos complures ad usum commodé diduci possunt ; aut statim in vasa infunduntur, subindé prout opus est, utenda. Atque modus ille prior Methodicus Theologiam nobis tan- dem peperit Scholasticam, per quam Doctrina Theo- logica in artem, tanquam in cisternam, collecta est, atque indé Axiomatum et Positionum rivuli in omnes partes sunt distributi. At in Interpretandi modo Soluto duo interveniunt Excessus: alter ejusmodi presupponit in Scripturis perfectionem, ut etiam omnis Philosophia ex earum fontibus peti debeat, ac si Philosophia alia quevis res profana esset et ethnica. Hee intemperies in scholé Paracelsi precipué, nec- non apud alios invaluit: initia autem ejus a Rabbinis 124 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM et Cabalistis defluxerunt. Veriim istiusmodi homines non id assequuntur quodvolunt, neque enim honorem: ut putant, Scripturis deferunt; sed easdem potitis © deprimunt, et polluunt. Ccoelum enim Materiatum et Terram qui in Verbo Dei quesiverit (de quo dic- tum est; “ Coelum et Terra pertransibunt, Verbum autem meum non pertransibit”), is sané transitoria inter eterna temeré persequitur. Quemadmodum enim Theologiam in Philosophia querere, perindé est ac sl vivos queras inter mortuos; ita e contra Phi- losophiam in Theologia querere, non aliud est quam mortuos querere inter vivos. Alter autem Inter- pretandi modus, quem pro Excessu statuimus, vide- tur primo intuitu sobrius et castus; sed tamen et Scripturas ipsas dedecorat, et plurimo Ecclesiam afficit detrimento. Is est (ut verbo dicamus) quand6 Scripture divinitus inspirate eodem, quo Scripta Humana, explicantur modo. Meminisse autem oportet, Deo Scripturarum Auctori duo illa patere, que humana ingenia fugiunt ; Secreta nimirum Cor- dis, et Successiones ‘Temporis. Quamobrem, cum Scripturarum dictamina talia sint ut ad cor scriban- tur, et omnium seculorum vicissitudines complec- tantur, cum eterna et certa prescientiaé omnium heeresium, contradictionum, et stattis Ecclesiz varii et mutabilis tum in communi, tum in electis singulis, interpretande non sunt solummodo secundum latitu- dinem et obvium sensum loci, aut respiciendo ad occasionem ex qua verba erant prolata, aut pracisé ex contextu verborum precedentium et sequentium, aut contemplando scopum dicti principalem ; sed sic LIBER NONUS. 1235 ut intelligamus complecti eas non soliim totaliter au- collectivé, sed distributivé etiam in clausulis et voca- bulis singulis, innumeros doctrine rivulos et venas ad Ecclesiz singulas partes et animas fidelium irri- gandas. Egregié enim observatum est, quod re- sponsa Salvatoris nostri ad quzstiones non paucas ex iis que proponebantur non videntur ad rem, sed quasi impertinentia. Cujus rei caussa duplex est : altera, quod cum cogitationes eorum qui interroga- bant non ex verbis, ut nos homines solemus, sed immediaté et ex sese cognovisset, ad cogitationes ecrum non ad verba respondit; altera quod non ad eos soltiim locutus est qui tunc aderant, sed ad nos etiam qui vivimus, et ad omnis evi ac loci homines, quibus Evangeliuin fuerit preedicandum. Quod etiam in aliis Scripture locis obtinet. His itaque preelibatis, veniamus ad tractatum eum, quem desiderari statuimus. Inveniuntur pro- fecto inter scripta theologica libri Controversiarum nimio plures ; Theologiz ejus, quam diximus Positi- vam, massa ingens; Loci Communes; Tractatus Speciales; Casus Conscientie ; Conciones et Homi- lie; denique prolixi plurimi in libros Scripturarum Commentarii. Quod desideramus autem est hujus- modi: Collectio scilicét succincta, sana, et cum judicio, Annotationum et Observationum super textus Scripture particulares; neutiquam in locos communes excurrendo, aut controversias persequen- do, aut in artis methodum eas redigendo, sed que plane sparse sint et native. Res certé in concio- nibus doctioribus se quanddque ostendens, qux ut 126 DE AUGMENTIS SCIENTIARUM plurimtim non perennant; sed que in libros adhue non coaluit, qui ad posteros transeant. Certé quem- admodum vina, que sub primam calcationem mol- litér defluunt, sunt suaviora quam que a torculari exprimuntur, quoniam hee ex acino et cute uve ali- quid sapiant ; similitér salubres admodum ac suaves sunt doctrine, que ex Scripturis lenitér expressis emanant, nec ad Controversias aut Locos Com- munes trahuntur. Hujusmodi tractatum Emana- tiones Scripturarum nominabimus. Jam itaque mihi videor confecisse globum exi- guum Orbis Intellectualis, quam potui, fidelissimé ; una cum designatione et descriptione earum partium, quas industria et laboribus hominum aut non con- stantér occupatas, aut non satis excultas, invenio. Quo in opere, sicubi a sententia veterum recesserim, intelligatur hoc factum esse animo Proficiendi in Melius, non Innovandi aut Migrandiin Aliud. Neque enim mihimetipsi, aut argumento quod in manibus habeo, constare potui, nisi plané decretum mihi fuisset aliorum inventis quantum in me fuerit addere, cum tamen non minus optaverim etiam inventa mea ab aliis in posterum superari. Quam autem in hac re equus fuerim, vel ex hoc apparet; quod opiniones meas proposuerim ubique nudas et inermes, neque alien libertati per confutationes pugnaces preejudi- care contenderim. Nam in ils que recté a me posita sunt subest spes id futurum, ut si in prima lectione emergat scrupulus aut objectio, at in lectione iterata LIBER NONUS. 127 responsum se ultro sit exhibiturum : in lis vero, in quibus mihi errare contigit, certus sum nullam a me illatam esse vim veritati per argumenta contentiosa ; quorum ea feré est natura, ut erroribus auctoritatem concilient, recté inventis derogent: siquidem ex dubitatione error honorem acquirit, veritas patitur repulsam. Interim in mentem mihi venit respon- sum illud Themistoclis, qui clim ex oppido parvo legatus quidam magna nonnulla perorasset, homi- nem perstrinxit ; “‘ Amice, verba tua civitatem desi- derant.” Certé objici mihi rectissimé posse existimo, quod verba mea seculum desiderent : seeculum forté integrum ad probandum, complura autem secula ad perficiendum. Attamen, quoniam etiam res que- que maxime initiis suis debentur, mihi satis fuerit sevisse posteris et Deo Immortali: cujus numen supplex precor, per Filium suum et S rvatorem nos- trum, ut has et hisce similes Intellectis Humani victimas, Religione tanquam sale respersas, et Gloriz suze immolatas, pro- pitius accipere dignetur. ‘ " x ee tee a fo s ‘ . . : ” ’ z ' ~ « j . t 4 4 + « o ° ’ - , » , N 4 - os , re. <_ ‘a » ea) as ¥ F ~ NOVUS ORBIS SCIENTIARUM, SIVE DESIDERATA. Lin. IT. Errores Nature, sive Historia Preeter-Generatio- num. Vincula Nature, sive Historia Mechanica. Historia Inductiva, sive Historia Naturalis in Ordine ad condendam Philosophiam. Oculus Polyphemi, sive Historia Litterarum. Historia ad Prophetias. Philosophia secundum Parabolas Antiquas. Lis. IIT. Philosophia Prima, sive de Axiomatibus Scientiarum Communibus. Astronomia Viva. Astrologia Sana. Continuatio Problematum Naturalium. Placita Antiquorum Philosophorum. Pars Metaphysice de Formis Rerum. Magia Naturalis, sive Deductio Formarum ad Opera. VOU. ax K 130 DESIDERATA. Inventarium Opum Humanarum. Catalogus Polychrestorum. Lis. 1V. Triumphi Hominis, sive de Summitatibus Nature Humane. Physiognomia Corporis in Motu. Narrationes Medicinales. Anatomia Comparata. De Curatione Morborum habitorum pro Insanabili- bus. De Euthanasia exteriore. De Medicinis Authenticis. Imitatio Thermarum Naturalium. Filum Medicinale. De Prolongando Curriculo Vite. De Substantia Anime Sensibilis. De Nixibus Spirits in Motu Voluntario. De Differentid Perceptionis et Sensis. Radix Perspective, sive De Forma Lucis. inv: Experientia Litterata, sive Venatio Panis. Organum Novum. Topice Particulares. Elenchi Idolorum. De Analogié Demonstrationum. DESIDERATA. 131 bw. VE De Notis Rerum. Grammatica Philosophans. Traditio Lampadis, sive Methodus ad Filios. De Prudentia Sermonis Privati. Colores Boni et Mali Apparentis, tam Simplicis quam Comparati. Antitheta Rerum. _ Formule Minores Orationum. in. Ve Satyra Seria, sive de Interioribus Rerum. Georgica Animi, sive de Cultura Morum. Lis. VIII. Amanuensis Vite, sive de Occasionibus Sparsis. Faber Fortune, sive de Ambitu Vite. Consul Paludatus, sive de Proferendis Imperii Fini- bus. Idea Justitia Universalis sive de Fontibus Juris. Lips EX Sophron, sive de Legitimo Usu Rationis Humane in Divinis. Irenzus, sive de Gradibus Unitatis in Civitate Dei. Utres Ceelestes, sive Emanationes Scripturarum. Se Oe EE ST ee ea, eT 4 ’ ‘ . e , . | “ : , ry . : . . ‘ f oo ’ 4 : 4 : . | 5 . aC) % : : id e i ; , ae : ; « 4 he Py = : . * . he . o * os | A aad , ‘ . a 4 , ; | . 4 : . . . a - : : ‘ 5 | ‘ ‘ * ‘ % : : | ° | | / : - Ms 5 : : F i t ’ ’ s 7 y « x : : di . : 3 . wok 4 * . ; : 5 ; | . oer ‘ : or x : ?: ‘ : . 3 y a} : t ; . PRAN Cis. Ce Ss DE VERULAMIO SIC COGITAVIT TALEMQUE APUD SE rationem instituit, quam Viventibus et Posteris notam fieri, ipsorum interesse putavit. Cum illi pro comperto esset, intellectum humanum sibi ipsi negotium facessere, neque auxiliis veris (que in hominis potestate sunt) uti sobrié et commode; unde multiplex rerum ignoratio, et ex ignoratione rerum detrimenta innumera : omni ope connitendum existimavit, si quo modo commercium istud mentis et rerum (cui vix aliquid in terris, aut saltem in terrenis, se ostendit simile) restitui posset in integrum, aut saltem in melius deduci. Ut ver6 errores qui invaluerunt, quique in eternum invalituri sunt, alii post alios (si mens sibi permittatur) ipsi se corrige- rent, vel ex vi intellecttis propria, vel ex auxiliis atque adminiculis dialectice, nulla prorsus suberat spes; propterea quod notiones rerum prime, quas mens haustu facili et supino excipit, recondit, atque rccumulat (unde reliqua omnia fluunt), vitiose sint, VOL. IX. L 146 et confuse, et temeré a rebus abstracte; neque minor sit in secundis et reliquis libido et inconstantia ; ex quo fit, ut universa ista ratio humana qua utimur, quoad inquisitionem nature, non bene congesta et edificata sit, sed tanquam moles aliqua magnifica sine fundamento. Dum enim falsas mentis vires mirantur homines et celebrant ; veras ejusdem, que esse possint (si debita ei adhibeantur auxilia, atque ipsa rebus morigera sit, nec impotentér rebus insul- tet) pretereunt et perdunt. Restabat illud unum, ut res de integro tentetur, melioribus presidiis; utque fiat scientiarum, et artium, atque omnis huma- nz doctrine, in universum instauratio, a debitis excitata fundamentis. Hoc vero licét aggressu infinitum quiddam videri possit, ac supra vires mor- tales; tamen idem tractatu sanum invenietur ac sobrium, magis quam ea que adhuc facta sunt. Exitus enim hujus rei est nonnullus, In ils vero, qu jam fiunt circa scientias, est vertigo quedam, et agitatio perpetua, et circulus. Neque eum fugit, quanta in solitudine versetur hoc experimentum, et quam durum et incredibile sit ad faciendam fidem. Nihilominus, nec rem, nec seipsum deserendum putavit ; quin viam, que una humane menti pervia est, tentaret atque iniret. Praestat enim principium dare rei, que exitum habere possit, quam in lis, qué 147 exitum nullum habent, perpetua contentione et studio implicari. Viz autem contemplative, viis illis acti- vis decantatis feré respondent ; ut altera ab initio ardua et difficilis, desinat in apertum; altera primo intuitu expedita et proclivis, ducat in avia et preeci- pitia. Ctm autem incertus esset, quando hee alicui posthac in mentem ventura sint ; eo potissimum usus argumento, quod neminem hactenus invenit, qui ad similes cogitationes animum applicuerit ; decrevit prima queque, que perficere licuit, in publicum edere. Neque hec festinatio ambitiosa fuit, sed sollicita; ut si quid illi humanitus accideret, exstaret tamen designatio queedam, ac destinatio rei quam animo complexus est; utque exstaret simul signum aliquod honest suze et propense in generis humani commoda voluntatis. Certé aliam quamcunque ambitionem inferiorem duxit re, quam pre manibus habuit. Aut enim hoc quod agitur nihil est; aut tantum, ut merito ipso contentum esse debeat, nec fructum extra querere. 1-amar id . : ‘ ; : ‘ : ‘ . : her - ; | ; b - ' : ; | ee ans | | | : . Ear e : : | ime i | rete : : , ; 3 2 : al 7 : | | ; pee eae : ; : : ae + . ; S : a : . | | * ; : F | | » : ‘ ‘ . a 5 ; : ; i | : : : ; : oo : | ; a . a : | : : : ae Cae) : ee ; : ‘ ey 7 tad ey a 2 | : ie . ; eee ; fe SERENTIS SIM O POTENTISSIMOQUE PRINCIPI, AC DOMINO NOST RO PAC OFR-O; DEI GRATIA, MAGNE BRITANNIE Francie, et Hibernie Regi, Fidei Defensori, &c. SERENISSIME, POTENTISSIMEQUE Rex, PoteriT fortasse Majestas tua me furti incusare, quod tantum temporis, quantum ad hec sufficiat, negotiis tuus suffuratus sim. Non habeo quod dicam, temporis enim non fit restitutio; nisi forté quod detractum fuerit temporis rebus tuis, id memorize nominis tui, et honori seculi tui reponi possit; si modo hee alicujus sint pretii. Sunt certé prorsus nova; etiam toto genere: sed descripta ex veteri admodum exemplari, mundo scilicét ipso, et natura rerum et mentis. Ipse certé (ut ingenué fatear) soleo zstimare hoc opus magis pro partu temporis, quam ingenii. Illud enim in eo solummod6 mira- bile est; initia rei, et tantas de iis quee invaluerunt suspiciones, alicuiin mentem venire potuisse; cetera non illibentér sequuntur. At versatur proculdubid casus (ut loquimur) et quiddam quasi fortuitum, non minus in iis que cogitant homines, quam in 150 - EPISTOLA DEDICATORIA. lis que agunt aut loquuntur. Verim hunc casum (de quo loquor) ita intelligi volo, ut si quid in his que affero sit boni, id immense misericordiea et bonitati divine, et felicitati temporum tuorum tri- buatur: cui et vivus integerrimo affectu servivi, et mortuus fortasse id effecero, ut illa posteritati, nova hac accensa face in philosophie tenebris, perlucere possint. Merito autem temporibus regis omnium sapientissimi et doctissimi, Regeneratio ista et Instau- ratio scientiarum debetur. Superest petitio, Majes- tate tud non indigna, et maximé omnium faciens ad id quod agitur. Ea est, ut quando Salomonem in plurimis referas, judiciorum gravitate, regno pacifico, cordis latitudine, librorum denique quos composuisti nobili varietate, etiam hoc ad ejusdem regis exem- plum addas, ut cures historiam naturalem et experi- mentalem, veram et severam (missis philologicis) et que sit in ordine ad condendam philosophiam, deni- que qualem suo loco describemus, congeri et perfict: ut tandem post tot mundi etates, philosophia et sci- entize non sint amplits pensiles et aérea, sed solidis experientiz omnigenee, ejusdemque bene pensitate, nitantur fundamentis. Equidem Organum prebui ; verum materies a rebus ipsis petenda est. Deus Opt. Max. Majestatem tuam dit servet incolumem. Serenissime Majestati tue Servus Devinctissimus, et Devotissimus, Franciscus VERULAM, Cancellarius. FRANCISCI DE VERULAMIO INSTAURATIO MAGNA. PRAFATIO. De statu scientiarum, quod non sit felix, aut majorem in modum auctus ; quodque alia omnind, quam prio- ribus cognita fuerit, via aperienda sit intel- lectui humano et alia comparanda auxilia, ut mens suo jure in rerum naturam uti possit. VipENTUR nobis homines, nec opes, nec vires suas bené nosse ; vertim de illis majora, quam par est, de his minora, credere. Ita fit, ut aut artes receptas insanis pretiis estimantes, nil amplius querant; aut seipsos plus equo contemnentes, vires suas in levioribus consumant; in iis, que ad summam rei faciant, non experiantur. Quare sunt et sue scien- tiis columne, tanquam fatales ; cim ad ulterius pene- trandum, homines nec desiderio, nec spe excitentur. Atque, ciim opinio copie inter maximas causas inople sit; climque ex fiduciaé prasentium, vera auxilia negligantur in posterum; ex usu est, et plané ex necessitate, ut ab illis, que adhuc inventa sunt, in ipso operis nostri limine (idque relictis ambagibus, et non dissimulantér) honoris et admirationis ex- cessus tollatur ; utili monito, ne homines eorum aut 152 PREFATIO. copiam, aut utilitatem, in majus accipiant, aut cele- brent. Nam si quis in omnem illam librorum varie- tatem, qua artes et scientie exsultant, diligentius introspiciat, ubique inveniet ejusdem rei repeti- tiones infinitas, tractandi modis diversas, inventione preoccupatas ; ut omnia primo intuitu numerosa, facto examine, pauca reperiantur. Et de utilitate aperté dicendum est; sapientiam istam, quam a Grecis potissimim hausimus, pueritiam quandam scilentia videri, atque habere quod proprium est puerorum; ut ad garriendum prompta, ad generan- dum invalida et immatura sit. Controversiarum enim ferax, operum effoeta est. Adeo ut fabula illa de Scylla, in litterarum statum, qualis habetur, ad vivum quadrare videatur; que virginis os et vultum extulit, ad uterum vero monstra latrantia succinge- bantur et adhezrebant. Ita habent et scientia, quibus insuevimus, generalia queedam blandientia et spe- ciosa; sed cum ad particularia ventum sit, veluti ad partes generationis, ut fructum et opera ex se edant, tum contentiones et oblatrantes disputationes exo- riuntur, in quas desinunt, et que partis locum obtinent. Preterea, si hujusmodi scientize plané res mortua non essent, id minimé videtur eventurum fuisse, quod per multa jam secula usu venit; ut ille suis immote fere hzreant vestigiis, nec incrementa genere humano digna sumant: eO usque, ut sape- numero non soliim assertio maneat assertio, sed etiam quzstio maneat quzstio, et per disputationes non solvatur, sed figatur et alatur; omnisque tra- ditio et successio disciplinarum representet et exhi- PREFATIO. 153 beat personas magistri et auditoris, non inventoris, et ejus qui inventis aliquid eximium adjiciat. In artibus autem mechanicis, contrarium evenire vide- mus: que, ac si aure cujusdam vitalis forent participes, quotidié crescunt et perficiuntur ; et in primis auctoribus rudes plerumque et feré onerose et informes apparent, posted verO novas virtutes et commoditatem quandam adipiscuntur, e6 usque ut citiiis studia hominum et cupiditates deficiant et mutentur, quam ille ad culmen et perfectionem suam pervenerint. Philosophia contra et scientiz intellectuales, statuarum more, adorantur et cele- brantur, sed non promoventur: quinetiam in primo nonnunquam auctore maximé vigent, et deinceps degenerant. Nam postquam homines dedititii facti sint, et in unius sententiam (tanquam pedarii sena- tores) coiérint, scientiis ipsis amplitudinem non addunt, sed in certis auctoribus ornandis et stipandis servili officio funguntur. Neque illud afferat quis- piam ; scientias paullatim succrescentes, tandem ad statum quendam pervenisse, et tum demum (quasi confectis spatiis legitimis) in operibus paucorum sedes fixas posuisse; atque postquam nil melius inveniri potuerit, restare scilicet, ut que inventa sint exornentur et colantur (atque optandum quidem esset, heec ita se habuisse): rectius illud et verius ; istas scientiarum mancipationes nil aliud esse, quam rem ex paucorum hominum confidentia, et reliquorum socordia et inertié natam. Postquam enim scientiz per partes diligentér fortassé exculte et tractate fuerint, tum forté exortus est aliquis, 154 PRAEFATIO. ingenio audax et propter methodi compendia accep- tus et celebratus, qui specie tenus artem constituerit, revera veterum labores corruperit. Id tamen posteris gratum esse solet, propter usum operis expeditum, et inquisitionis nove tedium, et impatientiam. Quod si quis, consensu jam inveterato, tanquam temporis judicio. moveatur, sciat se ratione admodum fallaci et infirma niti, Neque enim nobis magna parte notum est, quid in scientiis et artibus, variis seculis et locis, innotuerit, et in publicum emanarit; multo minus, quid a singulis tentatum sit, et secreto agita- tum. Itaque nec temporis partus, nec abortus exstant in fastis. _Neque ipse consensus, ejusque diuturnitas magni prorsus estimandus est. Utcunque enim varia sint genera politiarum, unicus est status scientiarum, isque semper fuit, et mansurus est popularis. Atque apud populum plurimum vigent doctrine, aut contentiose et pugnaces, aut speciose et inanes; quales videlicet assensum aut illaqueant, aut demulcent. Itaque maxima ingenia proculdubid per singulas etates vim passa sunt; dum viri captu et intellectu non vulgares, nihilo secitis existimationi sux consulentes, temporis et multitudinis judicio se submiserint. Quamobrem altiores contemplationes, sl forté usquam emicuerint, opinionum vulgarium ventis subindé agitate sunt, et extincte: adeo ut tempus, tanquam fluvius, levia et inflata ad nos devexerit, gravia et solida demerserit. Quin et illi ipsi auctores, qui dictaturam quandam in scientiis invaserunt, et tanta confidentid de rebus pronun- tiant; culm tamen per intervalla ad se redeunt, ad PREFATIO. 155 querimonias de- subtilitate nature, veritatis recessi- bus, ‘rerum obscuritate,. caussarum implicatione, ingenii humani infirmitate. se convertunt: in: hoc nihilo tamen modestiores,: .ctim: malint communem hominum et rerum conditionem caussari, quam de seipsis confiteri. | Quin illis hoc feré solenne est, ut quicquid ars aliqua non attingat, id ipsum ex eadem arte impossibile esse statuant. Neque vero damnari potest. ars, ciim ipsa disceptet, et judicet. Itaque id agitur, ut ignorantia etiam ab ignominia libe- retur. Atque que tradita et recepta sunt, ad hunc feré modum se habent: quoad. opera sterilia, ques- tionum plena; incrementis. suis tarda et languida ; perfectionem in toto simulantia, sed per partes male impleta ; delectu autem popularia et auctoribus ipsis suspecta, idedque artificiis quibusdam munita, et ostentata. Qui autem et ipsi experiri, et se scientiis addere, earumque fines proferre statuerunt, nec illi a receptis prorsus desciscere ausi sunt, nec fontes rerum petere. Vertim se magnum quiddam consecutos putant, si aliquid ex proprio inserant et adjiciant ; prudenter secum reputantes, se in assentiendo mo- destiam, in adjiciendo libertatem tueri posse. Ve- rum dum opinionibus et moribus consulitur, medio- critates iste laudate in magnum scientiarum detri- mentum cedunt. Vix enim datur, auctores simul et admirari, et superare, sed fit aquarum more, que non altitis ascendunt, quam ex quo descenderunt. Ataque hujusmodi homines, emendant nonnulla, sed partim promovent; et proficiunt in melius, non in majus. Neque tamen defuerunt, qui ausu majore 156 PREFATIO. omnia integra sibi duxerunt, et ingenii impetu usi, priora prosternendo, et destruendo, aditum sibi et placitis suis fecerunt ; quorum tumultu non magno- pere profectum est; cum philosophiam et artes non re ac opere amplificare, sed placita tantum permu- tare, atque regnum opinionum in se _transferre contenderint: exiguo sane fructu, ctim inter errores oppositos, errandi causse sint feré com- munes. Si qui autem nec alienis, nec propriis. placitis obnoxii, sed libertati faventes, ita animati fuére, ut alios secum simul querere cuperent ; ili sane affectu honesti, sed conatu invalidi fuerunt. Probabiles enim tanttm rationes secuti videntur, et argumentorum vertigine circumaguntur, et pro- miscuaé querendi licentia severitatem inquisitionis enervarunt. Nemo autem reperitur, qui in rebus ipsis et experientid moram fecerit legitimam. Atque nonnulli rursus, qui experientiz undis se commisére, et feré mechanici facti sunt; tamen in ipsa expe- rientia erraticam quandam inquisitionem exercent, nec ei certé lege militant: quin et plerique pusilla quedam pensa sibi proposuére, pro magno ducentes, si unum aliquod inventum eruere possint; instituto non minis tenul, quam imperito. Nemo enim rei alicujus naturam in ipsa re recté aut felicitér per- scrutatur ; verum post laboriosam experimentorum variationem non acquiescit, sed invenit quod ulterius querat. Neque illud imprimis omittendum est, quod omnis in experiendo industria, statim ab initio opera quedam destinata prepropero et intempestivo studio captavit; fructifera (inquam) experimenta, PRAEFATIO. 167 non lucifera, quesivit ; nec ordinem divinum imitata est, qui primo die lucem tantum creavit, eique unum diem integrum attribuit; neque illo die quic- quam materiati operis produxit, vertim sequentibus diebus ad ea descendit. At, qui summas dialectice partes tribuerunt, atque indé fidissima scientiis pre- sidia comparari putdrunt, verissimé et optimé vide- runt, intellectum humanum sibi permissum merito suspectum esse debere. Vertim infirmior omnino est malo medicina, nec ipsa mali expers: siquidém dialectica, que recepta est, licét ad civilia, et artes que in sermone et opinione posite sunt, rectissimé adhibeatur, nature tamen subtilitatem longo inter- vallo non attingit ; et prensando quod non capit, ad errores potius stabiliendos, et quasi figendos, quam ad viam veritati aperiendam valuit. Quaré, ut que dicta sunt, complectamur, non videtur hominibus aut aliena fides, aut industria pro- pria, circa scientias hactenis felicitér illuxisse ; pre- sertim cum et in demonstrationibus et in experi- mentis adhuc cognitis partim sit presidii. A&dificium autem hujus universi, structura sua, intellectui hu- mano contemplanti, instar labyrinthi est; ubi tot ambigua viarum, tam fallaces rerum et signorum similitudines, tam oblique et implexe naturarum spire et nodi, undequaque se ostendunt : iter autem, sub incerto senstis lumine, interdum affulgente, interdum se condente, per experientiz et rerum par- ticularium sylvas, perpetud faciendum est. Quin- etiam duces itineris (ut dictum est) qui se offerunt, et ipsi implicantur; atque errorum et errantium 158 PREFATIO. numerum augent. In rebus tam duris de judicio hominum ex vi proprid, aut etiam de felicitate for- tuité, desperandum est : neque enim ingeniorum quantacunque excellentia, neque experiendi alea sepius repetita, ista vincere queat. Vestigia filo regenda sunt: omnisque via, usque ‘a ‘primis ipsis sensuum perceptionibus, certaé ratione munienda. Neque hac ita accipienda sunt, ac si nihil omnind tot seculis tantis laboribus actum sit. Neque enim eorum, que inventa sunt, nos poenitet. Atque anti- qui certé in iis, que in ingenio et meditatione ab- stractaé posita sunt, mirabiles se viros prestitére, Veruim, quemadmodum seculis prioribus, ctim ho- mines in navigando per stellarum tantiim observa- tiones cursum dirigebant, veteris sané continentis oras legere potuerunt, aut maria aliqua minora et mediterranea trajicere ; priusquam autem oceanus — trajiceretur, et novi orbis regiones detegerentur, necesse fuit, usum aciis nautice, ut ducem vie magis fidum et certum, innotuisse: simili prorsus ratione, que hucusque in artibus et scientiis iInventa sunt, ea hujusmodi sunt, ut usu, meditatione, observando, argumentando, reperiri potuerint, utpote que sen- sibus propiora sint et communibus notionibus feré subjaceant ; antequam vero ad remotiora et occul- tiora nature liceat appellere, necessariO requiritur, ut melior et perfectior mentis et intellectus on usus et adoperatio introducatur. Nos certé zterno veritatis amore devicti, viarum incertis, et arduis, et solitudinibus nos commisimus: et divino auxilio freti et innixi, mentem nostram et PREFATIO. 159 contra opinionum violentias et quasi instructas acies, et contra proprias et internas hesitationes et scrupu- los, et contra rerum caligines et nubes, et undequaque volantes phantasias, sustinuimus; ut tandem magis -fida et secura indicia viventibus et posteris compa- rare possemus. Qua in re si quid profecerimus, non alia sané ratio nobis viam aperuit, quam vera et legi- tima spirittis humani humiliatio. Omnes enim ante nos, qui ad artes inveniendas se applicuerunt, con- jectis paullispér in res, et exempla, et experientiam oculis, statim, quasi inventio nil aliud esset, quam quedam excogitatio, spiritus proprios, ut sibi oracula exhiberent, quodammodo invocarunt. Nos vero inter res casté et perpetuo versantes intellectum longius a rebus non abstrahimus, quam ut rerum imagines et radii (ut in sensu fit) coire possint; unde fit, ut in- genil viribus et excellentia non multum relinquatur. Atque quam in inveniendo adhibemus humilitatem, eandem et in docendo secuti sumus. Neque enim aut confutationum triumphis, aut antiquitatis advo- cationibus, aut auctoritatis usurpatione quadam, aut etiam obscuritatis velo, aliquam his nostris inventis majestatem imponere aut conciliare conamur ; qualia reperire non difficile esset ei, qui nomini suo, non animis aliorum lumen affundere conaretur. Non (inquam) ullam aut vim, aut insidias hominum judi- clis fecimus aut paramus, veriim eos ad res ipsas, et rerum foedera adducimus; ut ipsi videant, quid habeant, quid arguant, quid addant, atque in com- mune conferant. Nos autem, si qua in re vel malé credidimus, vel obdormivimus, et mints attendimus, 160 PREFATIO. vel defecimus in vid, et inquisitionem abrupimus ; nihilominus iis modis, res nudas et apertas exhibe- mus, ut errores nostri, antequam scientize massam altius inficiant, notari et separari possint; atque etiam ut facilis et expedita sit laborum nostrorum continuatio. Atque hoc modo, inter empiricam et rationalem facultatem (quarum morosa et inauspicata divortia et repudia omnia in humana familia turba- vere) conjugium verum et legitimum, in perpetuum, nos firmasse existimamus. Quamobrem, ctiim hee arbitrii nostri non sint, in principio operis, ad Deum Patrem, Deum Verbum, Deum Spiritum, preces fundimus humillimas et ar- dentissimas, ut humani generis e2rumnarum memores et peregrinationis istius vite, in qua dies paucos et malos terimus, novis suis eleemosynis, per manus nostras, familiam humanam dotare dignentur. Atque illud insuper supplices rogamus, ne humana divinis officiant ; neve ex reseratione viarum senstis, et accen- sione majore luminis naturalis, aliquid incredulitatis et noctis animis nostris erga divina mysteria obori- atur: sed potils, ut ab intellectu puro, a phantasiis et vanitate repurgato, et divinis oraculis nihilominis subdito et prorstis dedititio, fidei dentur que fidei sunt. Postrem6, ut scientiz veneno, a serpente in- fuso, quo animus humanus tumet et inflatur, depo- sito, nec altum sapiamus, nec ultra sobrium, sed veri- tatem in charitate colamus. Peractis autem votis, ad homines conversi, que- dam et salutaria monemus, et equa postulamus. Monemus primtim (quod etiam precati sumus) ut PRAEFATIO. : 161 homines sensum in officio, quoad divina, contineant. Sensus enim (instar solis) globi terrestris faciem aperit, coclestis claudit et: obsignat. Rursus, ne hujusce mali fuga, in contrarium peccent; quod certé fiet, si nature inquisitionem ulla ex parte veluti interdicto separatam putant. Neque enim pura illa et immaculata Scientia naturalis, per quam Adam nomina ex proprietate rebus imposuit, principium aut occasionem lapsui dedit: sed ambitiosa illa et imperativa scientiz moralis de bono et malo dijudi- cantis cupiditas, ad hoc ut homo a Deo deficeret, et sibi ipsi leges daret, ea demtim ratio atque modus tentationis fuit. De scientiis autem que naturam contemplantur, sanctus ille philosophus pronuntiat, “ Gloriam Dei esse celare rem; gloriam Regis autem rem invenire :” non aliter ac si divina natura, inno- centi et benevolo puerorum ludo delectaretur, qui ideO se abscondunt ut inveniantur; atque animam humanam sibi collusorem in hoe ludo, pro sua in homines indulgentia et bonitate, cooptaverit. Pos- tremO omnes in universum monitos volumus, ut scientize veros fines cogitent; nec eam aut animi caussa petant, aut ad contentionem, aut ut alios despiciant, aut ad commodum, aut ad famam, aut ad potentiam, aut hujusmodi inferiora, sed ad meritum et usus vite, eamque in charitate perficiant et regant. Ex appetitu enim potentiz angeli lapsi sunt; ex appetitu scientiz homines, sed charitatis non est excessus ; neque angelus aut homo per eam unquam in periculum venit. Postulata autem nostra que afferimus talia sunt. De nobis ipsis silemus: de re autem que agitur VOL. IX. . M 162 PREFATIO. petimus, ut homines eam non opinionem, sed opus esse cogitent, ac pro certo habeant, non sectz nos alicujus aut placiti sed utilitatis et amplitudinis humane fundamenta moliri. Deinde ut suis com- modis zequi, exutis opinionum zelis et praejudiciis, in commune consulant, ac ab erroribus viarum atque impedimentis, nostris presidiis et auxiliis, liberati et muniti laborum qui restant et ipsi in partem veniant. Pretered ut bené sperent, neque instau- rationem nostram, ut quiddam infinitum et ultra mortale, fingant et animo concipiant; cium revera sit infiniti erroris finis et terminus legitimus; mor- talitatis autem et humanitatis non sit immemor, cm rem non intra unius etatis curriculum omnino perfici posse confidat sed successioni destinet ; denique scientias non per arrogantiam in humani ingenii cellulis, sed submissé in mundo majore querat. Vasta vero ut plurimum solent esse que inania: solida contrahuntur maximé et in parvo sita sunt. Postrem6o etiam petendum videtur (ne forte quis rei ipsius periculo nobis iniquus esse velit) ut videant homines, quatenus ‘ex eo quod nobis asserere necesse sit (si modo nobis ipsi constare velimus) de his nostris opinandi, aut sententiam ferendi sibi jus permissum putent: clim nos omnem istam rationem humanam prematuram, anticipantem, et a rebus temeré et citiiis quam oportuit abstractam (qua- tenus ad inquisitionem nature), ut rem variam et perturbatam et malé exstructam,rejiciamus. Neque postulandum est, ut ejus judicio stetur, que ipsa in judiclum vocatur. DISTRIBUTIO OPERIS. ~ Ejus constituuntur Partes sex. Prima; Partitiones Scientiarum. Secunda ; Novum Organum sive Indicia de Interpretatione Nature. Tertia ; Phenomena Universi, sive Historia Naturalis et Experimentalis ad condendam Philosophiam. Quarta; Scala Intellectus. Quinta; Prodromi, sive Anticipationes Philosophie Se- cunde. Sexta ; Philosophia secunda, sive Scientia Activa. Singularum Argumenta. Pars autem instituti nostri est ut omnia, quantum fieri potest, aperté et perspicué proponantur. Nu- ditas enim animi, ut olim corporis, innocentiz et simplicitatis comes est. Pateat itaque primo ordo operis, atque ratio ejus. Partes operis a nobis con- stituuntur sex. Prima pars exhibet scientize ejus sive doctrine, in cujus possessione humanum genus hactenus ver- satur, summam, sive descriptionem universalem. Visum enim est nobis etiam in iis que recepta sunt nonnullam facere moram: eo nimirtim consilio, ut 164 DISTRIBUTIO OPERIS. facilis et veteribus perfectio et novis aditus detur. Pari enim feré studio ferimur et ad vetera excolenda et ad ulteriora assequenda. Pertinet etiam hoc ad faciendam fidem ; juxta illud ; “ Non accipit indoctus verba scientia, nisi prilis ea dixeris, que versantur in corde ejus.” Itaque Scientiarnm atque Artium receptarum oras legere, necnon utilia quedam in illas importare tanquam in transitu, non negligemus. Partitiones tamen Scientiarum adhibemus eas, quee non tanttim jam inventa et nota, sed hactenus omissa et debita complectantur. Etenim inveniun- tur in globo intellectuali, quemadmodum in terrestri, et culta pariter et deserta. Itaque nil mirum videri debet si a divisionibus usitatis quandoque recedamus. Adjectio enim dum totum variat, etiam partes earumque sectiones necessario variat : recepte autem divisiones recepte summe Scientiarum, qualis nunc est, tantum competunt. Circa ea vero que ceu omissa notabimus, ita nos geremus, ut non leves tantum titulos et argumenta concisa eorum, que desiderantur, proponamus. Nam siquid inter omissa retulerimus (modo sit dignioris subjecti) cujus ratio paullo videatur obscurior, adeo ut meritO suspicari possimus homines non facilé intellecturos, quid nobis velimus aut quale sit illud opus quod animo et cogitatione complectimur, per- petud nobis cure erit, aut preecepta hujusmodi operis conficiendi, aut etiam partem operis ipsius jam a nobis confectam ad exemplum totius subjungere : ut in singulis aut opera aut consilio juvemus. Etenim etiam ad nostram existimationem, non solum aliorum DISTRIBUTIO OPERIS. 165 utilitatem pertinere putavimus; ne quis arbitretur, levem aliquam de istiusmodi rebus notionem men- tem nostram perstrinxisse, atque esse illa que desi- deramus ac prensamus, tanquam votis similia. Ea vero talia sunt, quorum et penes homines (nisi sibi ipsi desint) potestas plané sit, et nus apud nosmet rationem quandam certam et explicatam habeamus. Neque enim regiones metiri animo ut augures, auspiciorum caussa, sed intrare ut duces, prome- rendi studio, suscepimus. Atque hee prima Operis pars est. Porro pretervecti artes veteres intellectum hu- manum ad trajiciendum instruemus. — Destinatur itaque Parti Secunde, doctrina de meliore et perfec- - tiore usu rationis in rerum inquisitione, et de auxiliis veris intellectiis: ut per hoc (quantum conditio humanitatis ac mortalitatis patitur) exaltetur intel- lectus, et facultate amplificetur ad nature ardua et obscura superanda. Atque est ea, quam adducimus, ars (quam Interpretationem Nature appellare con- suevimus) ex genere logice ; licet plurimum, atque adeO immensum quiddam intersit. Nam et ipsa illa logica vulgaris auxilia et presidia intellectui moliri ac parare profitetur: et in hoc uno consen- tiunt. Differt autem plané 4 vulgari, rebus prae- cipué tribus: viz. ipso fine, ordine demonstrandi, et inquirendi initiis. Nam huic nostre scientiz finis proponitur, ut inveniantur non argumenta, sed artes; nec princi- pils consentanea, sed ipsa principia; nec rationes probabiles, sed designationes et indicationes operum. 166 DISTRIBUTIO OPERIS. Itaque ex intentione diversa, diversus sequitur effec- tus. Illic enim adversarius disputatione vincitur et constringitur: hic natura, opere. Atque cum hujusmodi fine conveniunt demon- strationum ipsarum natura et ordo. In logicd enim vulgari opera feré universa circa syllogismum con- sumitur. De inductione vero dialectici vix serid cogitasse videntur; levi mentione eam transmitten- tes, et ad disputandi formulas properantes. At nos demonstrationem per syllogismum rejicimus, quod confusilis agat, et naturam emittat e manibus. Tametsi enim nemini dubium esse possit, quin, que in medio termino conveniunt, ea et inter se conve- niant (quod est mathematic cujusdam certitu- dinis): nihilomints hoc subest fraudis, quod syllo- gismus ex propositionibus constet, propositiones ex. verbis, verba autem notionum tessere et signa sint. Itaque si notiones ips mentis (que verborum quasi anima sunt, et totius hujusmodi structure ac fabrice basis) malé ac temeré a rebus abstracte, et vage, nec satis definite et circumscripte, denique multis modis vitiose fuerint, omnia ruunt. Rejicimus igitur syllogismum ; neque id solum quoad principia, (ad que nec illi eam adhibent) sed etiam quoad pro- positiones medias: quas educit sané atque parturit utcunque syllogismus, sed operum steriles, et a practicd remotas, et plane quoad partem activam scientiarum incompetentes. Quamvis igitur relin- quamus syllogismo et hujusmodi demonstrationibus famosis ac jactatis, jurisdictionem in artes populares et opinabiles (nil enim in hac parte movemus), DISTRIBUTIO OPERIS. 167 tamen ad naturam rerum, inductione per omnia, et tam ad minores propositiones, quam ad majores, utimur. Inductionem enim censemus eam esse demonstrandi formam, que sensum tuetur, et natu- ram premit, et operibus imminet ac feré immiscetur. Itaque ordo quoque demonstrandi plane inverti- tur. Adhuc enim res ita geri consuevit, ut a sensu et particularibus primo loco ad maximé generalia advoletur, tanquam ad polos fixos circa quos dispu- tationes vertantur; ab illis ceetera per media deri- ventur, vid certé compendiaria, sed precipiti, et ad naturam impervia ad disputationes vero proclivi et accommodaté. At secundtm nos, axiomata con- tinenter, et gradatim excitantur, ut nonnisi postremo loco ad generalissima veniatur ; ea vero generalissia evadunt, non notionalia, sed bené terminata; et talia que natura ut revera sibi notiora agnoscat, quaeque rebus hereant in medullis. At in forma ipsa quoque inductionis, et judicio quod per eam fit, opus longé maximum movemus. Ea enim de qua dialectici loquuntur, que procedit per enumerationem simplicem, puerile quiddam est, et precarid concludit, et periculo ab instantia con- tradictoria exponitur, et consueta tantum intuetur nec exitum reperit. : Atqui opus est ad scientias inductionis forma tali, que experientiam solvat, et separet, et per exclusiones ac rejectiones debitas necessariO con- cludat. Quod si judicium illud vulgatum dialecti- corum tam operosum fuerit, et tanta ingenie exer- cuerit ; quanto magis laborandum est in hoc altero, 168 DISTRIBUTIO OPERIS. quod non tantim ex mentis penetralibus, sed etiam ex nature visceribus extrahitur ? Neque tamen hic finis. Nam _ fundamenta quoque scientiarum fortiiis deprimimus et solidamus, | atque initia inquirendi altitis sumimus, quam adhuc homines fecerunt: ea subjiciendo examini, que logica vulgaris tanquam fide aliena recipit. Etenim dialectici principia scientiarum a scientiis singulis tanquam mutuo sumunt: rursus notiones mentis primas venerantur: postremo informationibus im- mediatis senstis bené dispositi acquiescunt. At nos logicam veram singulas scientiarum provincias ma- jore cum imperio, quam penes ipsarum principia sit, © debere ingredi decrevimus : atque illa ipsa principia putativa ad rationes reddendas compellere, quousque plané constent. Quod vero attinet ad notiones primas inteilectiis; nihil est eorum que intellectus sibi permissus congessit, quin nobis pro suspecto sit, nec ullo modo ratum nisi novo judicio se stiterit, et secundtim illud pronuntiatum fuerit. Quinetiam senstis ipsius informationes multis modis excutimus. Sensus enim fallunt utique, sed et errores suos in-— dicant: vertim errores presto, indicia eorum longe petita sunt. Duplex autem est senstis culpa: aut enim desti- tuit nos, aut decipit. Nam primo, plurime sunt res que sensum etiam recté dispositum, nec ullo modo impeditum effugiunt ; aut subtilitate totius corporis, aut partium minutiis, aut loci distantia, aut tardi- tate atque etiam velocitate mottis, aut familiaritate objecti, aut alias ob caussas, Neque rursus, ubi DISTRIBUTIO OPERIS. 169 sensus rem tenet, prehensiones ejus admodum firme sunt. Nam testimonium et informatio senstis semper est ex analogia hominis, non ex analogia universi : atque magno prorsus errore asseritur, sensum esse mensuram rerum. Itaque ut his occurratur, nos multo et fido mi- nisterio auxilia sensui undique conquisivimus, et contraximus: ut destitutionibus substitutiones, va- riationibus rectificationes suppeditentur. Neque id molimur tam instrumentis, quam experimentis. Kte- nim experimentorum longé major est subtilitas, quam senstis ipsius, licét instrumentis exquisitis adjuti: de iis loquimur experimentis, que ad in- tentionem ejus quod queritur perité, et secundum artem excogitata et apposita sunt. Itaque percep- tioni sensis immediate ac proprie non multum tri- buimus: sed eo rem deducimus, ut sensus tanttim de experimento, experimentum de re judicet. Quare existimamus nos sensls (a quo omnia in naturalibus petenda sunt, nisi forte libeat insanire) Antistites re- ligiosos, et oraculorum ejus non imperitos interpretes hos prestitisse: ut alii professione quadam, nos re ipsa, sensum tuerl, ac colere videamur. Atque hujus- modi sunt ea, que ad lumen ipsum nature, ejusque accensionem, et immissionem paramus: que per se sufficere possent, si intellectus humanus equus et instar tabule abrase esset. Sed cum mentes homi- num miris modis adeo obsesse sint, ut ad veros rerum radios excipiendos sincera et polita area prorsus desit ; necessitas quaeedam incumbit, ut etiam huic rei remedium querendum esse putemus. 170 | DISTRIBUTIO OPERIS. Idola autem, a quibus occupatur mens, vel ad- scititia sunt, velinnata. Adscititia verO immigrartint in mentes hominum, vel ex philosophorum placitis et sectis, vel ex perversis legibus demonstrationum. At innata inherent nature ipsius intellecttis, qui ad errorem longé proclivior esse deprehenditur, quam sensus, Utcunque enim homines sibi placeant, et in admirationem mentis humane ac feré adora- tionem ruant, illud certissimum est; sicut speculum inzequale rerum radios ex figura et sectione propria immutat, ita et mentem, cum 4 rebus per sensum patitur, in notionibus suis expediendis et comminis- cendis, haud optima fide rerum nature suam natu- ram inserere et immiscere. Atque priora illa duo Idolorum genera, xgré; postrema ver6 hee nullo modo evelli possunt. Id tantim relinquitur, ut indicentur, atque ut vis ista mentis insidiatrix notetur et convincatur, ne forté a destructione veterum, novi subindé errorum surculi ex ipsa mala complexione mentis pullulent, edque res recidat, ut errores non extinguantur, sed permu- — tentur : verim e contra, ut illud tandem in eternum ratum et fixum sit, intellectum nisi per inductionem, ejusque formam legitimam, judicare non posse. Ita- que doctrina ista de expurgatione intellectis, ut — ipse ad veritatem habilis sit, tribus redargutionibus absolvitur : redargutione philosophiarum, redargu- tione demonstrationum, et redargutione rationis humane native. His vero explicatis, ac postquam demim patuerit, quid rerum natura, quid mentis natura ferat; existimamus nos thalamum mentis DISTRIBUTIO OPERIS. 171 et universi, pronuba divina bonitate, stravisse et ornasse. E:;pithalamii autem votum sit, ut ex eo con- nubio auxilia humana, et stirps inventorum, que ne- cessitates ac miserias hominum aliqua ex parte do- ment et subigant, suscipiatur. Hee vero est Operis pars secunda. At vias non solim monstrare et munire, sed inire quoque consilium est. Itaque Tertia Pars operis complectitur Phenomena Universi; hoc est, omnigenam experientiam, atque historiam natura- lem ejus generis que possit esse ad condendam philosophiam fundamentalis. Neque enim excellens aliqua demonstrandi via, sive naturam interpretandi forma, ut mentem ab errore et lapsu defendere ac sustinere, ita ei materiam ad sciendum preebere et subministrare possit. Verlm lis, quibus non conji- cere et hariolari, sed invenire et scire propositum est ; quique non simiolas et fabulas mundorum commi- nisci, sed hujus ipsius veri mundi naturam intro- spicere, et velut dissecare in animo habent ; omnia arebus ipsis petenda sunt. Neque huic labori, et inquisitioni, ac mundane perambulationi ulla in- genil, aut meditationis, aut argumentationis substi- tutio, aut compensatio sufficere potest; non si omnia omnium ingenia coierint. Itaque aut hoc prorsus ha- bendum, aut negotium in perpetuum deserendum. Ad hunc vero usque diem ita cum hominibus actum est, ut minimé mirum sit, si natura sui copiam non faciat. Nam prim6, senstis ipsius informatio et deserens et fallens, observatio indiligens et inaequalis et 172 DISTRIBUTIO OPERIS. tanquam fortuita, traditio vana et ex rumore, practica operi intenta et servilis, vis experimenta- lis ceca stupida vaga et prerupta, denique histo- ria naturalis levis et inops, vitiosissimam materiam intellectui ad philosophiam et scientias conges- serunt. Deindé, prepostera argumentandi subtilitas et ventilatio, serum rebus plané desperatis tentatur remedium: nec negotium ullo modo restituit, aut errores separat. Itaque nulla spes majoris augmenti, ac progresstis sita est, nisi in restauratione quadam scientiarum. | , | Hujus autem exordia omnino a naturali historia sumenda sunt, eaque ipsa novi cujusdam generis et apparatis. Frustra enim fuerit speculum expolire, si desint imagines: et plané materia idonea preepa- randa est intellectui, non solum preesidia fida com- paranda. Differt vero rursus historia nostra (quem- admodum logica nostra) ab ea que habetur, multis rebus: fine, sive officio; ipsa mole et congerie; dein subtilitate ; etiam delectu; et constitutione in ordine ad ea que sequuntur. Primo eam proponimus Historiam Naturalem, que non tam aut rerum varietate delectet, aut pra- sentl experimentorum fructu juvet quam lucem inventioni caussarum affundat, et philosophiz enu- tricande primam mammam prebeat. Licet enim opera, atque activam scientiarum partem precipue sequamur, tamen messis tempus expectamus, nec muscum et segetem herbidam demetere conamur. Satis enim scimus axiomata recte inventa, tota DISTRIBUTIO OPERIS. 173 agmina operum secum trahere ; atque opera non sparsim, sed confertim exhibere. Intempestivum autem illum et puerilem affectum, ut pignora aliqua novorum operum properé captentur, prorsus damna- mus et amovemus, ceu pomum Atalanta quod cursum retardat. Atque Historie nostra Naturalis officium tale est. Quoad congeriem vero, conficimus historiam non solim nature libere ac solute; (cum scilicet illa sponte fluit, et opus suum peragit, qualis est his- toria coelestium, meteororum, terra et maris, mine- ralium, plantarum, animalium); sed multo magis nature constricte et vexate ; nempé, cum per artem et ministerium humanum de statu suo detruditur, atque premitur et fingitur. Itaque omnia artium mechanicarum, omnia operative partis liberalium, omnia practicarum complurium, que in artem pro- priam non coaluerunt, experimenta, (quantum inqui- rere licuit, et quantum ad finem nostrum faciunt) perscribimus. Quinetiam (ut quod res est, eloqua- mur) fastum hominum et speciosa nil morati, multo plus et oper et presidii in hac parte, quam in illd altera, ponimus : quandoquidem natura rerum magis se prodit per vexationes artis, quam in libertate propria. Neque corporum tantum historiam exhibemus, sed diligentiz insuper nostre esse putavimus, etiam virtutum ipsarum (illarum dicimus, que tanquam cardinales in naturd censeri possint, et in quibus nature primordia plané constituuntur, utpoté mate- ria primis passionibus ac desideriis, viz. Denso, Raro, 174 DISTRIBUTIO OPERIS. Calido, Frigido, Consistenti, Fluido, Gravi, Levi, aliisque haud paucis) historiam seorstim comparare. Enimvero ut de subtilitate dicamus, plané con- quirimus genus experimentorum longé subtilius et simplicius quam sunt ea que occurrunt. Complura enim a tenebris educimus et eruimus, que nulli in mentem venisset investigare, nisi qui certo et con- stanti tramite ad inventionem caussarum pergeret ; cum in se nullius magnoperé sint usus, ut liquidd appareat, ea non propter se quesita esse, sed ita prorsus se habeant illa ad res et opera, quemadmo- dum litterze alphabeti se habeant ad orationem et _verba: que licét per se inutiles, eedem tamen omnis sermonis elementa sunt. In delectu autem narrationum et experimentorum melitis hominibus cavisse nos arbitramur, quam qui adhuc in historia naturali versati sunt. Nam omnia fide oculata, aut saltem perspecta et summa quadam cum severitate recipimus : ita ut nil referatur auctum miracull caussa, sed que narramus a fabulis et vanitate casta et intemerata sint. Quinetiam et recepta queque ac jactata mendacia (que mirabill quodam neglectu per secula multa obtinuerunt et inveterata sunt) nominatim proscribimus et notamus ; ne scientiis amplitis molesta sint. Quod enim pru- dentér animadvertit quidam ; fabulas, et superstitio- nes, et nugas, quas nutricule pueris instillant, mentes eorum etiam serid depravare: ita eadem nos movit ratio, ut solliciti atque etiam anxli simus, ne ab initio, ctim velutiinfantiam philosophiz sub historia naturali tractemus et curemus, illa alicui vanitati DISTRIBUTIO OPERIS. 175 assuescat. At in omni experimento novo et paullo subtiliore, licét (ut nobis videtur) certo ac probato, modum tamen experimenti, quo usi sumus, aperteé subjungimus: ut, postquam patefactum sit, quo- modo singula nobis constiterint, videant homines quid erroris subesse et adhzrere possit; atque ad probationes magis fidas, et magis exquisitas (si que sint) expergiscantur: denique ubique monita, et scrupulos, et cautiones aspergimus, religione quadam, et tanquam exorcismo omnia phantasmata ejicientes ac cohibentes. Postrem6, ciim nobis exploratum sit, quantopere experientia et historia aclem mentis humane disgre-, get; et quam difficile sit (presertim animis vel te- neris, vel preeoccupatis) a principio cum natura con- suescere ; adjungimus szpitis observationes nostras, tanquam primas quasdam conversiones et inclina- tiones, ac veluti aspectus historie ad philosophiam : ut et pignoris loco hominibus sint, eos in historiz fluctibus perpetu6 non detentos iri; utque, cium ad opus intellecttis deveniatur, omnia sint magis in procinctu. Atque per hujusmodi (qualem describi- mus) historiam naturalem, aditum quendam fieri posse ad naturam tutum et commodum, atque materiam intellectui preberi probam et preparatam censemus. | Postquam vero et intellectum fidissimis auxiliis ac preesidiis stipavimus, et justum divinorum operum exercitum severissimo delectu comparavimus; nil amplius superesse videtur, nisi ut philosophiam ipsam aggrediamur, Attamen in re tam ardua et 176 DISTRIBUTIO OPERIS suspensa, sunt quedam que necessario videntur in- terponenda: partim docendi gratia, partim in usum presentem. : Horum primum est, ut exempla proponantur in- quirendi et inveniendi, secundum nostram rationem ac viam, in aliquibus subjectis representata : sumendo ea potissimim subjecta, que et inter ea que que- runtur sunt nobilissima, et inter se maximé diversa; ut in unoquoque genere exemplum non desit. Neque de iis exemplis loquimur, que singulis praceptis ac regulis illustrandi gratia adjiciuntur (hoc enim in secunda parte operis abundé prestitimus) ; sed plané typos intelligimus et plasmata, que universum mentis processum, atque inveniendi continuatam fabricam et ordinem in certis subjectis, iisque variis et insignibus, tanquam sub oculos ponant. Etenim nobis in mentem venit in mathematicis, astante ma- china, sequi demonstrationem facilem et perspicuam: contra absque hac commoditate, omnia videri invo- luta et quam revera sunt subtiliora. Itaque hujyus- modi exemplis Quartam Partem nostri operis attri- buimus: que revera nil aliud est, quam secunde partis applicatio particularis et explicata. At Quinta Pars ad tempus tantum donec reliqua perficiantur adhibetur, et tanquam foenus redditur, usque dum sors haberi possit. Neque enim finem nostrum ita petimus occecati, ut que occurrunt in vid utilia negligamus. Quamobrem quintam partem operis ex lis conficimus que a nobis aut inventa, aut probata, aut addita sunt: neque id tamen ex ratio- nibus atque prescriptis interpretandi, sed ex eodem DISTRIBUTIO OPERIS. 177 intellecttis usu, quem alii in inquirendo et inveniendo adhibere consueverunt. Etenim cum, ex perpetua nostra cum natura consuetudine, majora de medita- tionibus nostris, quam pro ingenii viribus, speramus; tum poterunt ista veluti tabernaculorum in vid positorum vice fungi, ut mens ad certiora conten- dens in iis paullispér acquiescat. Attamen testamur interim, nos illis ipsis, quod ex vera interpretandi forma non sint inventa aut probata, teneri minimé velle. Istam ver6 judicii suspensionem non est quod exhorreat quispiam in doctrina, que non sim- plicitér nil sciri posse, sed nil nisi certo ordine et certa vid sciri posse asserit: atque interea tamen certos certitudinis gradus ad usum et levamen constituit ; donec mens in caussarum explicatione consistat. Neque enim ille ipse schole philo- sophorum, qui Acatalepsiam simplicitér tenuerunt, inferiores fuére istis‘ que pronuntiandi licentiam usurpadrunt. Illa tamen sensui et intellectui auxilia non paraverunt, quod nos fecimus: sed fidem et auctoritatem plané sustulerunt; quod longe alia res est, et feré opposita. Sexta tandem pars operis nostri (cui relique ‘Imserviunt ac ministrant) eam demum recludit et ;proponit philosophiam, que ex hujusmodi (qualem ‘anté docuimus et paravimus) inquisitione legitima, ‘et casta, et severa educitur et constituitur. Hance verO postremam partem perficere et ad exitum perducere, res est et supra vires, et ultra spes nostras collocata. Nos ei initia (ut speramus) non contemnenda, exitum generis humani fortuna dabit ; VOL 1 N 178 DISTRIBUTIO OPERIS. qualem forté homines, in hoe rerum et animorum statu, haud facilé animo capere aut metiri queant, Neque enim agitur solum felicitas contemplativa, sed veré res humane et fortune, atque omnis operum potentia. Homo enim nature minister et interpres tantum facit et intelligit, quantum de nature ordine opere vel mente observaverit: nec amplius scit, aut potest. Neque enim ulle vires. caussarum catenam solvere aut perfringere pos- sint, neque natura alitér quam parendo vincitur. Itaque intentiones geminz ille, humane scilicet Scientiz et Potentiz, veré in idem coincidunt : et frustratio operum maximé fit ex ignoratione caussarumi. Atque in eo sunt omnia, siquis oculos mentis a rebus ipsis nunquam dejiciens, earum imagines, plané ut sunt, excipiat. Neque enim hoc siverit Deus, ut phantasiz nostre somnium pro exemplari mundi edamus: sed potius benigné faveat, ut apocalypsim, ac veram visionem vestigiorum et sigillorum creato- ris super creaturas, scribamus. Itaque tu, Pater, qui lucem visibilem primitias creaturz dedisti, et lucem intellectualem ad fasti- gium operum tuorum in faciem hominis inspirasti, opus hoc, quod a ttia _ bonitate profectum tuam gloriam repetit, tuere et rege. ‘Tu postquam con- versus es ad spectandum opera que fecerunt manus. tuze, vidisti quod omnia essent bona valde; et re- quievisti. At homo conversus ad opera que fece- runt manus su, vidit quod omnia essent vanitas et vexatio spirits ; nec ullo modo requievit. Quare DISTRIBUTIO OPERIS. 179 si in operibus tuis sudabimus facies nos visionis tus et Sabbati tui participes. Supplices petimus, ut hee mens nobis constet: utque novis eleemosynis, per manus nostras et aliorum quibus eandem mentem largiéris, familiam humanam dotatam velis. DEEST PARS PRIMA INSTAURATIONIS, QUA COMPLECTITUR PARTITIONES SCIENTIARUM. Ille tamen ex Secundo Libro, de Progressibus faciendis in Doctrinaé Divina et Humana, nonnulla ex parte peti possunt. SEQUITUR SECUNDA PARS INSTAURATIONIS, QUA ARTEM IPSAM Interpretandi Naturam, et verioris adoperationis Intellecttis exhibet: neque eam ipsam tamen in corpore tractatts justi, sed tantum digestam per summas in Aphorismos. PARS SECUNDA OPERIS, QUE DICITUR, NOVUM ORGANUM, ) SIVE INDICIA VERA DE INTERPRETATIONE NATURE. —— wp ae ee eae ee ee ee ng ee ee ae ee ee ee 1 ok ‘ ‘ ' s ‘ * ‘ . ae : A : , 4 * p n i a . 4 Ed . A“ ~ ‘ ‘ : : P ‘ a ‘ t eet ° e ‘ = pe : ) . ¥ . ti S', Re < . . ~ - 4 . . J ‘ i . ' , ‘ a 3 \ 5 ss me, ; : i; " re eP) ' - - x : . : ’ : : “a i . hal \ ’ i : \ ’ J 4 . ] s i ~ # ‘ S ‘ * e ’ ‘ ¢ , Cheta . a ‘ : ‘ : t ji ¢ : : ‘ »~ i : : i ; . " ‘ . . 4 a os . > z . , » ' : ; > PRAFATIO. Qui de natura, tanquam de re explorata, prenuntiare ausi sunt, sive hoc ex animi fiducia fecerint sive ambitiosé, et more professorio, maximis illi philoso- phiam et scientias detrimentis affecere. Ut enim ad fidem faciendam validi, ita etiam ad inquisitio- nem extinguendam et abrumpendam efficaces fuerunt. Neque virtute propria tantum profuerunt, quantum in hoe nocuerunt, quod aliorum virtutem corrupe- -rint, et perdiderint. Qui autem contrariam huic viam ingressi sunt, atque nihil prorsus sciri posse " asseruerunt, sive ex sophistarum veterum odio, sive ex animi fluctuatione, aut etiam ex quadam doctrine copia, in hance opinionem delapsi sint, certé non con- temnendas ejus rationes adduxerunt; veruntamen nec a Veris initlis sententiam suam derivarunt, et studio quodam, atque affectatione provecti, prorstis modum excesserunt. At antiquiores ex Grecis (quorum scripta periérunt) inter pronunciandi jac- tantiam, et acatalepsie desperationem, prudentits se sustinuerunt. Atque de inquisitionis difficultate, et rerum obscuritate, saepius querimonias et indig- nationes miscentes, et veluti frenum mordentes, tamen propositum urgere, atque nature se immis- cere, non destiterunt: consentaneum (ut videtur) existimantes, hoc ipsum (videlicet utrim aliquid 186 PRFEATIO. sciri possit) non disputare, sed experiri. Et tamen illi ipsi, impetu tantum intellecttis usi, regulam non adhibuerunt, sed omnia in acri meditatione, et mentis volutatione et agitatione perpetua, posuerunt. Nostra autem ratio, ut opere ardua, ita dictu facilis est. Ea enim est, ut certitudinis gradus consti- tuamus, sensum per reductionem quandam tueamur, sed mentis opus quod sensum subsequitur, plerum- que rejiclamus, novam autem et certam viam, ab ipsis sensuum perceptionibus, menti aperiamus et muniamus. Atque hoc proculdubio viderunt et illi qui tantas dialectice partes tribuerunt. Ex quo liquet, illos intellectui adminicula quesivisse, mentis autem processum nativum, et sponte moventem, sus- pectum habuisse. Sed serum plane rebus perditis hoc adhibetur remedium ; postquam mens ex quo- tidiand vite consuetudine, et auditionibus, et doc-— trinis inquinatis occupata, et vanissimis idolis. obsessa fuerit. Itaque ars illa dialectice, sero (ut diximus) cavens, neque rem ullo modo restituens, ad errores potius figendos, quam ad veritatem aperiendam valuit. Restat unica salus ac sanitas, ut opus mentis universum de integro resumatur; ac mens, jam ab ipso principio, nullo modo sibi permittatur, sed perpetuo regatur; ac res, veluti per machinas, conficiatur. Sané si homines opera mechanica nudis manibus, absque instrumentorum vi et ope, aggressi essent, quemadmodum opera intellectualia nudis fere mentis viribus tractare non dubitarunt ; parve admo- dum fuissent res, quas movere et vincere potuissent, li- cét operas enixas, atque etiam conjunctas prestitissent- PREFATIO. 187 Atque si paullispér morari, atque in hoc ipsum exemplum, veluti in speculum, intueri velimus; ex- quiramus (si placet) si forté obeliscus aliquis, mag- nitudine insignis, ad triumphi vel hujusmodi magni- ficentie decus transferendus esset, atque id homines nudis manibus aggrederentur, annon hoc magne cujusdam esse dementiz spectator quispiam rei so- brius fateretur ? Quod si numerum augerent opera- riorum, atque hoc modo se valere posse confiderent, annon tanto magis? Sin autem delectum quendam adhibere vellent, atque imbecilliores separare, et ro- bustis tanttim et vigentibus uti, atque hinc saltem se voti compotes fore sperarent, annon adhuc eos impensitis delirare diceret ? Quinetiam si hoc ipso non contenti artem tandem athleticam consulere statuerent, ac omnes deinceps, manibus et lacertis et nervis ex arte bene unctis et medicatis, adesse juberent, annon prorsus eos dare operam, ut cum ra- tione quddam et prudentia insanirent, clamaret ? atque homines tamen simili malesano impetu, et conspiratione inutili, feruntur in intellectualibus; dum ab ingeniorum vel multitudine et consensu, vel ex- cellentia et acumine, magna sperant ; aut etiam dia- lecticd. (que quedam athletica censeri possit) mentis nervos roborant, sed interim licét tanto studio et conatu, (si quis veré judicaverit) intellectum nudum > applicare non desinunt. Manifestissimum autem est, in omni opere magno, quod manus hominis prestat sine instrumentis et machinis, vires nec singulorum intendi, nec omnium coire posse. Itaque ex his que diximus pramissis, statuimus 188 PREFATIO. duas esse res, de quibus homines plané monitos vo- lumus, ne forté ille eos fugiant aut pretereant. Quarum prima hujusmodi est; fieri fato quodam (ut existimamus) bono, ad exstinguendas et depellen- das contradictiones et tumores animorum, ut et ve- teribus honor, et reverentia intacta et imminuta maneant, et nos destinata perficere, et tamen mo- destia fructum percipere possimus. Nam nos, si profiteamur nos meliora afferre quam antiqui ean- dem quam illi viam ingressi, nulla verborum arte efficere possimus, quin inducatur quedam ingenii, vel excellentie, vel facultatis comparatio, sive con- tentio; non ea quidém illicita aut nova, (quidni enim possimus, pro jure nostro, neque eo ipso alio quam omnium, si quid apud eos non recté inventum aut positum sit, reprehendere aut notare?) sed tamen utcunque justa aut permissa; nihilominus impar fortasse fuisset ea ipsa contentio, ob virium nostrarum modum. Verum cum per nos illud aga- tur, ut alia omnino via intellectui aperiatur illis in- tentata et incognita, commutata jam ratio est; cessant studium et partes, nosque indicis tantum- modo personam sustinemus; quod mediocris certé est auctoritatis, et fortune cujusdam potils quam facultatis et excellentia. Atque hac moniti species ad personas pertinet, altera ad res ipsas. | Nos siquidem de deturbanda ea, que nunc floret, philosophid, aut si qui alia sit aut erit hac emen- datior aut auctior, minimé laboramus. Neque enim officimus, quin philosophia ista recepta, et aliz id genus, disputationes alant, sermones ornent, PREFATIO. 189 ad professiora munera et vite civilis compendia adhibeantur et valeant. Quin etiam aperté signifi- eamus et declaramus, eam quam nos adducimus philosophiam ad istas res admodum utilem non futuram. Non prest6 est; neque in transitu capi- tur; neque ex prenotionibus intellectui blanditur ; neque ad vulgi captum, nisi per utilitatem et effecta descendet. Sint itaque (quod felix faustumque sit utrique parti) duze doctrinarum emanationes, ac due dispen- sationes ; due similiter contemplantium sive philoso- phantium tribus ac veluti cognationes ; atque ille neutiquam inter se inimice aut alienz, sed foederate et mutuis auxiliis devincte : sit denique alia scientias colendi, alia inveniendi ratio. Atque quibus prima potior et acceptior est, ob festinationem, vel vite civilis rationes, vel quod illam alteram ob mentis infirmitatem capere et complecti non possint (id quod longé plurimis accidere necesse est), optamus ut iis feliciter et ex voto succedat quod agunt ; atque ut quod sequuntur teneant. Quod si cui mortalium cordi et cure sit non tantum inventis herere atque lis uti, sed ad ulteriora penetrare; atque non disputando adversarium sed opere naturam vincere; denique non bellé et probabilitér opinari sed certo et ostensivé scire; tales tanquam verl scientiarum filii nobis (si videbitur) se adjungant ; ut omissis nature atriis que infiniti contriverunt, aditus aliquando ad interiora patefiat. Atque ut melius intelligamur, utque illud ipsum quod volumus ex nominibus impositis magis familiariter occurrat ; 190 PRAFATIO. altera ratio sive via, Anticipatio Mentis, altera In- terpretatio Nature, a nobis appellari consuevit. Est etiam quod petendum videtur. Nos certé cogitationem suscepimus et curam adhibuimus ut que a nobis proponentur non tantum vera essent, sed etiam ad animos hominum (licét miris modis occupatos et interclusos) non incommodé aut asperé accederent. Veruntamen equum est ut ab homi- nibus impetremus (in tanta presertim doctrinarum et scientiarum restauratione) ut qui de hisce nostris aliquid, sive ex sensu proprio, sive ex auctoritatum turba, sive ex demonstrationum formis (que nunc tanquam leges quedam judiciales invaluerunt) stat- uere aut existimare velit; né id in transitu et velut aliud agendo facere se posse speret; sed ut rem pernoscat, nostram, quam describimus et munimus, viam ipse paullatim tentet, subtilitati rerum, que in experientia signata est, assuescat, pravos denique, atque alté herentes mentis habitus, tempestiva et quasi legitima mora corrigat ; atque tum - demtim (si placuerit), postquam in potestate sua esse ceperit, judicio suo utatur. SEQUITUR PARTIS SECUNDZ SUMMA, DIGESTA IN APHORISMOS. PARTIS SECUNDA: SUMMA, DIGESTA IN APHORISMOS. APHORISMI De Interpretatione Nature, et Regno Hominis. APHORISMUS I. Homo nature minister et interpres, tantum facit et intelligit, quantum de nature ordine re vel mente observaverit, nec amplitis scit, aut potest. II. Nec manus nuda, nec intellectus sibi permissus multum valet; instrumentis et auxiliis res perficitur ; quibus opus est non minus ad intellectum, quam ad manum. Atque ut instrumenta mantis motum aut elent, aut regunt; ita et instrumenta mentis, intel- lectui aut suggerunt, aut cavent. | IIT. Scientia et potentia humana in idem coincidunt, quia ignoratio caussze destituit effectum. Natura enim non nisi parendo vincitur: et quod in contem- platione instar causse est, id in operatione, instar regulz est. 192 NOVUM ORGANUM. IV. Ad opera nil aliud potest homo, quam ut cor- pora naturalia admoveat et amoveat: reliqua natura intus transigit. 3 V. Solent se immiscere naturee (quoad opera) me- chanicus, mathematicus, medicus, alchymista, et magus : sed omnes (ut nunc sunt res) conatu levi, successu tenul. vI. Insanum quiddam esset et in se contrarium ex- istimare ea, que adhue nunquam facta sunt, fieri posse, nisi per modos adhuc nunquam tentatos. VU. Generationes mentis et mantis numerose admo- dum videntur in libris et opificiis. Sed omnis ista varietas sita est in subtilitate eximia et derivationibus paucarum rerum, que innotuerunt; non in numero Axiomatum. VIII. Etiam opera que jam inventa sunt casui deben- tur et experientiz#, magis quam scientiis: scientiz enim quas nunc habemus, nihil aliud sunt quam quaedam concinnationes rerum antea inventarum; non -modi inveniendi aut designationes novorum operum. IX, Caussa vero et radix feré omnium malorum in scientiis ea una est; quod dum mentis humane vires falso miramur et extollimus, vera ejus auxilia non queramus. NOVUM ORGANUM. : 191 % Subtilitas nature subtilitatem sensis et intellecttss multis partibus superat: ut pulchre ille medita- tiones et speculationes humane et caussationes res malesana sint, nisi quod non adsit qui advertat. XI. -Sicut scientia, que nunc habentur, inutiles sunt ad inventionem operum : ita et logica, quee nunc ha- betur, inutilis est ad inventionem scientiarum. XII. Logica, que in usu est, ad errores (qui in notioni- bus vulgaribus fundantur) stabiliendos et figendos valet, potius quam ad inquisitionem veritatis; ut magis damnosa sit, quam utilis. Hii, Syllogismus ad principia scientiarum non adhi- betur, ad media axiomata frustra adhibetur, cm sit subtilitati nature longé impar. Assensum itaque constringit, non res, Se ke Syllogismus ex propositionibus constat, proposi- tiones ex verbis, verba notionum tessere sunt. Itaque si notiones ipsze (id quod basis rei est) confuse sint et temeré a rebus abstractz; nihil in iis que super- struuntur est firmitudinis. Itaque spes est una in inductione vera. XV. In notionibus nil sani est, nec in logicis, nec in physicis ; non Substantia, non Qualitas, Agere, Pati ipsum Esse, bone notiones sunt; mult6 minis Grave, Leve, Densum, Tenue, Humidum, Siccum, Generatio, VOL. 1X. O 192 NOVUM ORGANUM. Corruptio, Attrahere, Fugare, Elementum, Materia, Forma et id genus; sed omnes phantastice et malé terminate. XVI. Notiones infimarum specierum, Hominis, Canis, Columbe, et prehensionum immediatarum senstis, Calidi, Frigidi, Albi, Nigri, non fallunt magnoperé ; quze tamen ipse a fluxu materie et commissione rerum quandoque confunduntur; relique omnes (quibus homines hactents usi sunt) aberrationes sunt, nec debitis modis a rebus abstracte et excitate. XVII. Nec minor est libido et aberratio in constituen- dis axiomatibus, quam in notionibus abstrahendis ; idque in ipsis principlis, que ab inductione vulgari pendent. At multO major est in axiomatibus et propositionibus inferioribus quze educit syllogismus. XVIII. Que adhuc inventa sunt in scientiis ea hujusmodi sunt, ut notionibus vulgaribus feré subjaceant: ut vero ad interiora et remotiora nature penetretur, necesse est, ut tam notiones, quam axiomata magis certa et munita vid a rebus abstrahantur ; atque omnino melior et certior intellecttis adoperatio, in usum veniat. : OD. Due vie sunt atque esse possunt ad inquiren- dam et inveniendam veritatem. Altera a sensu et particularibus advolat ad axiomata maximé genera- lia, atque ex iis principiis eorumque immota veritate judicat et invenit axiomata media; atque hee via in NOVUM ORGANUM. 193 usu est: altera a sensu et particularibus excitat axiomata, ascendendo continentér et gradatim, ut ultimo loco perveniatur ad maximé generalia; que via vera est sed intentata. Eandem ingreditur viam (priorem scilicet) intel- lectus sibi permissus, quam facit ex ordine dialectice#, Gestit enim mens exilire ad magis generalia, ut acquiescat, et post parvam moram fastidit experien- tiam: sed hac mala demim aucta sunt a dialectica ob pompas disputationum. XXI. Intellectus sibi permissus, in ingenio sobrio et patiente et gravi (presertim si a doctrinis receptis non impediatur), tentat nonnihil illam alteram viam que recta est, sed exiguo profectu; cum intellectus nisi regatur et juvetur res inzqualis sit, et omnin6d inhabilis ad superandam rerum obscuritatem. XIE Utraque via orditur a sensu et particularibus, et acquiescit in maximeé generalibus: sed immensum quiddam discrepant ; cm altera perstringat tantim experientiam et particularia cursim ; altera in iis rité et ordine versetur; altera rursiis jam a principio constituat generalia quedam abstracta et inutilia; altera' gradatim exsurgat ad ea que revera nature sunt notiora. XXIII. Non leve quiddam interest inter humane mentis idola et divine mentis ideas, hoc est inter placita 194. NOVUM ORGANUM. quedam inania, et veras signaturas atque impres- siones factas in creaturis prout inveniuntur. XXIV. Nullo modo fieri potest, ut axiomata per argu- mentationem constituta ad inventionem novorum operum valeant ; quia subtilitas nature subtilitatem argumentandi multis partibus superat. Sed axio- mata a particularibus rité et ordine abstracta nova particularia rursus facilé indicant et designant ; itaque scientias reddunt activas. REV. Axiomata, que in usu sunt, ex tenui et manipulari experientia et paucis particularibus, que ut pluri- mum occurrunt, fluxére; et sunt feré ad mensuram eorum facta et extensa: ut nil mirum sit, siad nova particularia non ducant. Qudd si forte instantia aliqua non pris animadversa aut cognita se offerat, axioma distinctione aliqua frivola salvatur, ubi emen- dari ipsum verius foret. XXVI. Rationem humanam, qua utimur ad naturam, anticipationes nature (quia res temeraria est et pre- matura); at illam rationem que debitis modis elicitur a rebus, interpretationem nature docendi gratia vocare consuevimus. XXVII. Anticipationes satis firme sunt ad consensum ; quandoquidem si homines etiam insanirent ad unum modum et conformitér, illi satis bene inter se con- gruere possent. NOVUM ORGANUM. 195 XXVIII. Quin longé validiores sunt ad subeundum assen- sum anticipationes quam interpretationes; quia ex paucis collecte, iisque maximé que familiaritér occur- runt, intellectum statim perstringunt et phantasiam implent ; ubi contra interpretationes ex rebus admo- dum variis et multtim distantibus sparsim collect intellectum subito percutere non possunt ; ut necesse sit’ eas quoad opiniones duras et absonas, feré instar mysteriorum fidei, videri. XXIX. In scientiis que in opinionibus et placitis funda- te sunt, bonus est usus anticipationum et dialectice ; quando opus est assensum subjugare non res. XX, Non, si omnia omnium etatum ingenia coierint et labores contulerint et transmiserint, progressus magnus fieri poterit in scientiis per anticipationes : quia errores radicales, et in prima digestione mentis, ab excellentia functionum et remediorum sequentium non curantur. 9.0.8.8 Frustra magnum exspectatur augmentum in scien- tiis ex superinductione et insitione novorum super vetera ; sed instauratio facienda est ab imis funda- mentis, nisi libeat perpetuo circumvolvi in orbem, cum exili et quasi contemnendo progressu. XXXII. Antiquis auctoribus suus constat honos, atque adeo omnibus ; quia non ingeniorum aut facultatum 196 NOVUM ORGANUM. inducitur comparatio, sed viz ; nosque non judicis sed indicis personam sustinemus. | XXXII. | . Nullum (dicendum enim est aperté) recté fieri potest judicium nec de via nostra, nec de lis que se- cundim eam inventa sunt, per anticipationes (ratio- nem scilicet que in usu est), quia non postulandum est ut ejus rei judicio stetur, que ipsa in judicium vocatur. XXXIV, Neque etiam tradendi aut explicandi ea que ad- ducimus facilis est ratio; quia que in se nova sunt intelligentur tamen ex analogia veterum. XXXV. - Dixit Borgia de expeditione Gallorum in Italiam, eos venisse cum creta in manibus ut diversoria nota- rent, non cum armis ut perrumperent; itidem et nostra ratio est, ut doctrina nostra animos idoneos et capaces subintret ; confutationum enim nullus est usus, ubi de principiis et ipsis notionibus, atque etiam de formis demonstrationum dissentimus. XXXVI. Restat vero nobis modus tradendi unus et sim- plex, ut homines ad ipsa particularia et eorum series et ordines adducamus ; et ut illi rursts imperent sibi ad tempus abnegationem notionum, et cum rebus ipsis consuescere inciplant. XXXVI Ratio eorum qui acatalepsiam tenuerunt, et via nostra, initlis suis quodammodo consentiunt; exitu NOVUM ORGANUM. 197 immensiim disjunguntur et opponuntur. Illi enim nihil sciri posse simplicitér asserunt ; nos non mul- tum sciri posse in natura ea, que nunc in usu est, vid: veriim illi exindé auctoritatem sensis et intel- lecttis destruunt ; nos auxilia lisdem excogitamus et subministramus. XXXVIII. Idola et notiones falsee que intellectum huma- num jam occuparunt, atque in eo alté herent, non solim -mentes hominum ita obsident, ut veritati aditus difficilis pateat; sed etiam dato et concesso aditu, illa rurstis in ipsa instauratione scientiarum occurrent, et molesta erunt; nisi homines pre- moniti, adversus ea se, quantum fierl potest, mu- niant. Etiam in spiritibus animalium hune motum vigere existimamus, sed plané incognitum. At eminet certé in magnete, et ferro excito. Cum autem de motibus magnetis loquimur, distinguendi plané sunt. Quatuor enim virtutes sive operationes sunt in mag- nete, que non confundi, sed separari debent; licet admiratio hominum et stupor eas commiscuerit. Una, coitionis magnetis ad magnetem, vel ferri ad magne- tem, vel ferri exciti ad ferrum. Secunda, vertici- tatis ejus ad septentriones et austrum, atque simul declinationis ejus. Tertia, penetrationis ejus per aurum, vitrum, lapidem, omnia. Quarta, commu- nicationis virtutis ejus de lapide in ferrum, et de ferro in ferrum, absque communicatione substantie. Vertim hoc loco de prima virtute ejus tantum loqui- mur, videlicét coitionis. Insignis etiam est motus coitionis argenti vivi et auri; adeo ut aurum alliciat argentum vivum, licét confectum in unguenta, at- que operarii inter vapores argenti vivi soleant tenere in ore frustum auri, ad colligendas emissiones ar- genti vivi, alias crania et ossa eorum invasuras ; undé etiam frustum illud paullo post albescit. At- que de Motu Congregationis Minoris hee dicta sint. | Sit Motus Nonus, Motus Magneticus; qui licét sit ex genere Motiis Congregationis Minoris, tamen si operatur ad distantias magnas, et super massas rerum magnas, inquisitionem meretur separatam ; presertim si nec incipiat a tactu, quemadmodum plurimi, nec perducat actionem ad tactum, quem- admodum omnes motus congregativi; sed corpora NOVUM ORGANUM. 437 tanttim elevet, aut ea intumescere faciat, nec quic- quam ultra. Nam si Juna attollat aquas, aut turge- scere aut intumescere faciat humida; aut ccelum stellatum attrahat planetas versiis sua apogea; aut sol alliget astra Veneris et Mercurii, ne longitis ab- sint a corpore ejus. quam ad distantiam certam; videntur hi motus nec sub Congregatione Majore, nec sub Congregatione Minore bené collocari; sed esse tanquam congregativa media et imperfecta, idedque speciem debere constituere propriam. Sit Motus Decimus, Motus Fuge; motus scilicét Motui Congregationis Minoris contrarius ; per quem corpora ex antipathiad fugiunt et fugant inimica, seque ab illis separant, aut cum illis miscere se re- cusant. Quamvis enim videri possit in aliquibus hic motus esse motus tantiim per accidens, aut per consequens, respectu Mottis Congregationis Minoris, quia nequeunt coire homogenea, nisi heterogeneis exclusis et remotis: tamen ponendus est motus iste per se, et in speciem constituendus, quia in multis appetitus Fuge cernitur magis principalis, quam appetitus Coitionis. Eminet autem hic motus insignitér in excretioni- bus amimalium; nec mints etiam in sensuum non- nullorum odiosis objectis, preecipué in olfactu et gustu. Odor enim feetidus ita rejicitur ab olfactu, ut etiam inducat in os stomachi motum expulsionis per consensum ; sapor amarus et horridus ita rejici- tur a palato aut gutture, ut inducat per consensum capitis conquassationem et horrorem. Veruntamen etiam in aliis locum habet iste motus. Conspicitur 438 | NOVUM ORGANUM. enim in antiperistasibus nonnullis; ut in aéris medi& regione, cujus frigora videntur esse rejectiones natu-- re frigide ex confiniis ccelestium ; quemadmodum etiam videntur magni illi fervores et inflammationes, que inveniuntur in locis subterrancis, esse rejecti- ones nature calide ab interioribus terre. Calor enim et frigus, si fuerint in quanto minore, se invi- cem perimunt; sin fuerint in massis majoribus, et tanquam. justis exercitibus, tum vero per con- flictum se locis invicém summovent, et ejiciunt. Etiam tradunt cinamomum et odorifera, sita juxta latrinas et loca foetida, diutius odorem retinere, quia recusant exire et commisceri cum foetidis. Certé argentum vivum, quod alias se reuniret in corpus integrum, prohibetur per salivam hominis, aut axungiam porci, aut terebinthinam, et hujus~ modi, ne partes ejus coéant; propter malum con- sensum quem habent cum hujusmodi corporibus, a quibus undique circumfusis se retrahunt; adeo ut fortior sit earum Fuga ab istis interjacentibus, quam desiderium uniendi se cum partibus sui similibus; id quod vocant mortificationem argenti vivi. Etiam quod oleum cum aqua non misceatur, non tantum in caussa est differentia levitatis, sed malus ipsorum consensus: ut videre est in spiritu vini, qui cum levior sit oleo, tamen se bené miscet cum aqua. At maximé omnium insignis est Motus Fuge in nitro, et hujusmodi corporibus crudis, que flammam ex- horrent ; ut in pulvere pyrio, argento vivo, necnon in auro. Fuga vero ferri ab altero polo magnetis, a Gilberto bene notatur non esse Fuga propria, NOVUM ORGANUM. 439 sed conformitas, et coitio ad situm magis accommo- datum. : Sit Motus Undecimus, Motus Assimilationis, sive Multiplicationis sui, sive etiam Generationis Simplicis. Generationem autem Simplicem dicimus non corpo- rum integralium, ut in plantis, aut animalibus; sed -corporum similarium. Nempe per hunc motum corpora similaria vertunt corpora alia affinia, aut saltem bené disposita et preparata, in substantiam et naturam suam; ut flamma, que super halitus et oleosa multiplicat se, et generat novam flammam ; aér, qui super aquam et aquea multiplicat se, et generat novum aérem; spiritus vegetabilis et ani- malis, qui super tenulores partes tam aquel quam oleosi in alimentis suis multiplicat se, et generat novum spiritum; partes solids plantarum et anima- lium, veluti folium, flos, caro, os, et sic de ceteris, que singule ex succis alimentorum assimilant et generant substantiam successivam, et epiusiam. Neque enim quenquam cum Paracelso delirare juvet, qui (distillationibus suis scilicét occecatus) nutritionem per separationem tantum fier voluit; quodque in pane vel cibo lateat oculus, nasus, cere- brum, jecur; in suceo terre radix, folium, flos. Etenim sicut faber ex rudi massa lapidis vel Jigni, per separationem et rejectionem superflui, educit folium, florem, oculum, nasum, manum, pedem, et similia; ita archeum illum fabrum internum ex alimento, per separationem et rejectionem, educere singula membra et partes, asserit ille. Verim missis 44.0 NOVUM ORGANUM. nugis, certissimum est partes singulas, tam similares, quam organicas, in vegetabilibus et animalibus, succos alimentorum suorum feré communes, aut non multum diversos, primo attrahere cum nonnullo delectu, deinde assimilare, et vertere in naturam suam. Neque Assimilatio ista, aut Generatio simplex, fit solum in corporibus animatis, verim et inani- mata ex hae re participant; veluti de flamma et aére dictum est. Quinetiam spiritus emortuus, qui in omni tangibili animato continetur, id perpe- tud agit, ut partes crassiores digerat et vertat in spiritum, qui deinde exeat; unde fit diminutio pon- deris et exsiccatio, ut alibi diximus. Neque etiam re- spuenda est in Assimilatione, accretio illa, quam vulg6 ab alimentatione distinguunt; veluti cttm lutum inter Japillos concrescit, et vertitur in materiam lapideam ; squamme circa dentes vertuntur in substantiam non minus duram, quam sunt dentes ipsi, etc. Sumus enim in ea opinione, inesse corporibus omnibus deside- rium assimilandi, non minus quam coéundi ad homo- genea: vertim ligatur ista virtus, sicut et illa, licét non lisdem modis. Sed modos illos, necnon solutionem ab iisdem, omni diligentia inquirere oportet, quia pertinent ad senectutis refocillationem. Postremo videtur notatu dignum, quod in novem illis motibus, de quibus diximus, corpora tanttim nature sue con- servationem appetere videntur; in hoc decimo autem propagationem. Sit Motus Duodecimus, Motus Excitationis; qui Motus videtur esse ex genere Assimilationis, atque NOVUM ORGANUM. 441 eO nomine quanddque a nobis promiscué vocatur. Est enim motus diffusivus, et communicativus, et transitivus, et multiplicativus, sicut et ille; atque effectu (ut plurimum) consentiunt, licét efficiendi modo et subjecto differant. Motus enim Assimila- tionis procedit tanquam cum imperio, et potestate, jubet enim, et cogit assimilatum in assimilantem vertiet mutari. At Motus Excitationis procedit tanquam arte et insinuatione, et furtim; et invitat tantum, et disponit excitatum ad naturam excitan- tis. Etiam Motus Assimilationis multiplicat et transformat corpora et substantias; veluti, plus fit flamme, plus aéris, plus spirittis, plus carnis. At in Motu Excitationis, multiplicantur et transeunt vir- tutes tantim; et plus fit calidi, plus magnetici, plus putridi. Eminet autem iste Motus precipue in calido et frigido. Neque enim calor diffundit se in calefaciendo per communicationem primi caloris ; sed tanttim per Excitationem partium corporis ad motum illum, qui est Forma Calidi; de quo in Vin- demiatione Prima de Natura Calidi diximus. Itaque longé tardiiis et difficiliis excitatur calor in lapide aut metallo, quam in aére, ob inhabilitatem et impromptitudinem corporum illorum ad motum illum; ita ut verisimile sit, posse esse interius versus viscera terrae materias, que calefierl prorsus respu- ant, quia ob condensationem majorem spiritu illo destituuntur, a quo Motus iste Excitationis plerum- que incipit. Similitér magnes induit ferrum nova partium dispositione et motu conformi; ipse autem nihil ex virtute perdit. Similitér fermentum panis, 442 NOVUM ORGANUM. et flos cervisiz, et coagulum lactis, et nonnulla ex venenis, excitant et invitant motum in massé fari- naria, aut cervisia, aut caseo, aut corpore humano successivum et continuatum; non tam ex Vi exci- tantis, quam ex predispositione et facili cessione excitati. Sit Motus Decimus-tertius, Motus Impressionis ; qui Motus est etiam ex genere Motus Assimilationis, estque ex diffusivis motibus subtilissimus. Nobis autem visum est eum in speciem propriam consti- tuere, propter differentiam insignem quam _ habet erga priores duos. Motus enim Assimilationis sim- plex corpora ipsa transformat; ita ut si tollas primum movens nihil intersit ad ea que sequuntur. Neque enim prima accensio in flammam, aut prima versio in aérem, aliquid facit ad flammam aut aérem, in gene- ratione succedentem. Similitér, Motus Excitationis omnino manet, remoto primo movente, ad tempora bené diuturna; ut in corpore calefacto, remoto primo calore; in ferro excito, remoto magnete ; in massa farinarid, remoto fermento. At Motus Im- pressionis, licét sit diffusivus, et transitivus, tamen perpetuo pendere videtur ex primo movente; adeo ut sublato aut cessante illo, statim deficiat et pe- reat ; itaque etiam momento, aut saltem exiguo tem- pore transigitur. Quare Motus illos Assimilationis et Excitationis, Motus Generationis Jovis (quia ge- neratio manet), hunc autem motum, Motum Gene- rationis Saturni (quia natus statim devoratur et ab- sorbetur) appellare consuevimus. Manifestat se vero hic motus in tribus; in lucis radiis; sonorum per- NOVUM ORGANUM., 4A3 cussionibus; et magneticis, quatents ad communi- cationem. Etenim amota luce, statim pereunt colo- res, et relique imagines ejus; amota percussione prima, et quassatione corporis indé facta, paullo post perit sonus. Licét enim soni, etiam in medio per ventos, tanquam per undas agitentur: tamen di- ligentils notandum est, quéd sonus non tam dit durat, quam fit resonatio. Etenim impulsa campana, sonus ad bené magnum tempus continuari videtur ; unde quis facilé in errorem labatur, si existimet toto illo tempore sonum tanquam natare et herere in aere, quod falsissimum est. Etenim illa resonatio non est idem sonus numero, sed renovatur. Hoc autem manifestatur ex sedatione sive cohibitione corporis percussi. Si enim sistatur et detineatur campana fortitér et fiat immobilis, statim perit sonus, nec re- sonat amplits; ut in chordis, si post primam per- cussionem tangatur chorda, vel digito ut in lyra, vel calamo ut in espinetis, statim desinit resonatio. Mag- nete autem rcmoto statim ferrum decidit. Luna autem a mari non potest removerl; nec terra a ponderoso dum cadit. Itaque de illis nullum fieri potest experimentum ; sed ratio eadem est. Sit Motus Decimus-quartus, Motus Configuratio- nis, aut Sits ; per quem corpora appetere videntur non coitionem, aut separationem aliquam, sed situm, et collocationem, et configurationem cum aliis. Est autem iste motus valdé abstrusus, nec bené inquisi- tus. Atque in quibusdam videtur quasi incaussabi- lis; licét revera (ut existimamus) non ita sit. Ete- nim si queratur, cur potitts coelum volvatur ab 4.4.4 NOVUM ORGANUM. oriente in occidentem, quam ab occidente in orien- tem; aut cur vertatur circa polos positos juxta Ursas, potils quam circa Orionem, aut ex alia aliqua parte coeli; videtur ista questio tanquam quedam exstasis, clim ista potius ab experientia, et ut posi- tiva recipi debeant. At in natura profecto sunt quedam ultima et incaussabilia ; vertim hoc ex illis non esse videtur. Etenim hoc fieri existimamus ex quaddam harmonia et consensu mundi, qui adhuc non venit in observationem. Qudd si recipiatur motus terre ab occidente in orientem; esedem ma- nent questiones. Nam et ipsa super aliquos polos movetur. Atque cur tandem debeant isti poli collo- cari magis ubi sunt, quam alibi? Item verticitas, et directio, et declinatio magnetis ad hunc motum re- feruntur. Etiam inveniuntur in corporibus tam na- turalibus quam artificialibus, presertim consistenti- bus, et non fluidis, collatio quedam et positura partium, et tanquam villi et fibre, que diligentér “Investigandz sunt; utpoté sine quarum inventione corpora illa commodé tractari aut regi non possunt. At circulationes illas in liquidis, per quas illa dum pressa sint, antequam se liberare possunt, se Invicém relevant, ut compressionem illam ex xquo tolerent, Motui Libertatis verius assignamus. Sit Motus Decimus-quintus, Motus Pertransitio- nis, sive Motus secundum Meatus ; per quem virtu- tes corporum magis aut minUs impediuntur, aut provehuntur a mediis ipsorum, pro natura corporum et virtutum operantium, atque etiam medii. Aliud enim medium luci convenit, aliud sono, aliud calori NOVUM ORGANUM. 4AD et frigori, aliud virtutibus magneticis, nec non aliis nonnullis respective. Sit Motus Decimus-sextus, Motus Regius (ita enim eum appellamus) sive Politicus; per quem partes in corpore aliquo praedominantes et imperan- tes reliquas partes franant, domant, subigunt, ordi- nant, et cogunt eas adunari, separari, consistere, moveri, collocari, non ex desideriis suis, sed prout in ordine sit et conducat ad bené esse partis illius im- perantis; adeo ut sit quasi Regimen et Politia que- dam, quam exercet pars regens, in partes subditas. Eminet autem hic motus precipue in spiritibus ani- malium, qui motus omnes partium reliquarum, quamdit ipse in vigore est, contemperat. Invenitur autem in aliis corporibus in gradu quodam inferiore ; quemadmodum dictum est de sanguine et urinis, que non solvuntur, donec spiritus, qui partes earum commiscebat et cohibebat, emissus fuerit aut suffo- catus. Neque iste motus omnino spiritibus proprius est, licét in plerisque corporibus spiritus dominentur ob motum celerem, et penetrationem. Veruntamen in corporibus magis condensatis, nec spiritu vivido et vigente (qualis inest argento vivo et vitriolo) re- pletis, dominantur potits partes crassiores ; adeo ut nisi frenum et jugum hoc arte aliqua excutiatur, de nova aliquaé hujusmodi corporum transformatione minimé sperandum sit. Neque vero quispiam nos oblitos esse existimet ejus quod nunc agitur; quia cilm ista series et distributio motuum ad nil aliud spectet, quam ut illorum Pradominantia per Instan- tias Luctz melits inquiratur, jam inter motus ipsos, 446 NOVUM ORGANUM. Predominantiz mentionem faciamus. Non enim in descriptione Mottis istius Regii, de Predominantia motuum aut virtutum tractamus, sed de Preedominan- tia partium in corporibus, hec enim ea est Predo- Minantia, qu speciem istam motts peculiarem constituit. Sit Motus Decimus-septimus, Motus Rotationis Spontaneus; per quem corpora motu gaudentia, et bené collocata, natura sud fruuntur, atque seipsa se- quuntur, non aliud ; et tanquam proprios petunt am- plexus. Etenim videntur corpora aut movere sive termino; aut plané quiescere ; aut ferri ad termi- num, ubi pro natura sud aut rotent, aut quiescant. Atque que bené collocata sunt, si motu gaudeant, movent per circulum: motu scilicét eterno, et infi- nito. Que bené collocata sunt, et motum exhor- rent, prorsus quiescunt. Que non bené collocata — sunt, movent in linea recta (tanquam tramite bre- vissimo) ad consortia suorum connaturalium. Re- cipit autem Motus iste Rotationis differentias novem. Primam, centri sul, circa quod corpora movent: se- cundam, polorum suorum, supra quos movent : ter- tiam, circumferentiz sive ambitiis sui, prout distant a centro: quartam, incitationis sue, prout celerius aut tardius rotant: quintam, consecutionis motts sui, veluti ab oriente in occidentem, aut ab occidente in orlentem : sextam, declinationis a circulo perfecto per spiras longius aut propius distantes a centro suo: septimam, declinationis a circulo perfecto per spiras longits aut propius distantes a polis suis: octavam, distantiz propioris aut longioris spirarum NOVUM ORGANUM., 447 suarum ad invicém: nonam et ultimam, variationiz ipsorum polorum, si sint mobiles, que ipsa ad rota- tionem non pertinet, nisi fiat circularitér. Atque iste motus commun! et inveterata opinione habetur pro proprio ccelestium. Attamen gravis de illo motu lis est inter nonnullos tam ex antiquis quam modernis, qui Rotationem terre attribuerunt. At multo fortasse justior movetur controversia (si modo res non sit omnino extra controversiam), an motus videlicét iste (concesso quod terra stet) ceeli finibus contineatur, an potius descendat, et communicetur aéri, et aquis. Motum autem Rotationis in missi- libus; ut in spiculis, sagittis, pilis scloppetorum, et similibus, omninod ad Motum Libertatis rejici- mus. Sit Motus Decimus-octavus, Motus Trepidatio- nis, cui (ut ab astronomis intelligitur) non multum fidei adhibemus. Nobis autem corporum natura- lium appetitus ubique serio perscrutantibus occurrit iste motus; et constitul debere videtur in speciem. Est autem hic motus veluti eterne cujusdam capti- vitatis. Videlicét ubi corpora non omnino pro na- turd sud bene locata, et tamen non prorsus male se habentia, perpetuo trepidant, et irrequicteé se agant, nee statu suo contenta, nec ulteritis ausa progredl. Talis invenitur motus in corde et pulsibus anima- lium; et necesse est ut sit in omnibus corporibus, que statu ancipiti ita degunt, inter commoda et incommoda, ut distracta liberare se tentent, et denud repulsam petiantur, et tamen perpetuo expe- rlantur. W Obs ik: GG 448 NOVUM ORGANUM. Sit Motus Decimus-nonus et postremus, motus ille cul vix nomen mottis competit, et tamen est plané motus. Quem motum, Motum Decubitis, sive Motum Exhorrentiz mottis vocare licet. Per hunc motum terra stat mole sua, moventibus se ex- tremis suis in medium; non ad centrum imaginati- vum, sed ad unionem. Per hunc etiam appetitum omnia majorem in modum condensate motum ex- horrent, atque illis pro omni appetitu est non mo- verl; et licét infinitis modis vellicentur et provocen- tur ad motum, tamen naturam suam (quoad pos- sunt) tuentur. Quod si ad motum compellantur, tamen hoc agere semper videntur, ut quietem et statum suum recuperent, neque amplius moveant. Atque circa hoc certé se agilia prebent, et satis per- nicitér et rapidé (ut pertesa et impatientia omnis more) contendunt. Hujus autem appetitts imago ex parte tantum cerni potest; quia hic apud nos, ex subactione et concoctione ccelestium, omne tangibile non tanttim non condensatum est ad ultimitatem, sed etiam cum spiritu nonnullo miscetur. Proposuimus itaque jam species, sive elementa simplicia motuum, appetituum, et virtutum activa- rum, que sunt in natura maximé catholica. Neque parum scientiz naturalis sub illis adumbratum est. Non negamus tamen et alias species fortasse addi posse, atque istas ipsas divisiones secundum veriores rerum venas transferri, denique in minorem nume- rum posse redigi. Neque tamen hoc de divisionibus -aliquibus abstractis intelligimus : veluti, si quis dicat, corpora appetere vel conservationem, vel exaltatio- NOVUM ORGANUM. 4.4.9 nem, vel propagationem, vel fruitionem nature sue ; aut si quis dicat, motus rerum tendere ad conserva- tionem et bonum, vel universi, ut Antitypiam et Nexum, vel universitatum magnarum, ut Motus Congregationis Majoris, Rotationis, et Exhorrentiz Mots, vel formarum specialium, ut reliquos. Licét enim hec vera sint, tamen nisi terminentur in mate- ria et fabricé, secundum veras lineas, speculativa sunt, et minus utilia. Interim sufficient, et boni erunt ustis ad pensitandas Preedominantias virtutum, et exquirendas Instantias Lucte; id quod nunc agitur. Etenim ex his quos proposuimus motibus alu prorsus sunt invincibiles ; alii aliis sunt fortiores, et illos ligant, frenant, disponunt; alii aliis longius jaculantur; alii alios tempore et celeritate praver- tunt; alii alios fovent, roborant, ampliant, accele- rant. Motus Antitypiez omnino est adamantinus et invincibilis. Utrim vero Motus Nexis sit invin- cibilis, adhuc heremus. Neque enim pro certo affir- maverimus, utrum detur vacuum, sive coacervatum, sive permistum. At de illo nobis constat; rationem illam, propter quam introductum est vacuum a Leu- cippo et Democrito (videlicét quod absque eo non possent eadem corpora complecti et implere majora et minora spatia), falsam esse. Est enim plane plica materia complicantis et replicantis se per spatia, inter certos fines, absque interpositione vacul: neque est in aére, ex vacuo bis millies (tanttim enim esse 450 NOVUM ORGANUM. oportet) plus quam in auro. Id quod ex potentis- simis corporum pneumaticorum virtutibus (que alitér tanquam pulveres minuti natarent in vacuo), et multis aliis demonstrationibus, nobis satis liquet. Reliqui vero Motus regunt et reguntur invicém, pro rationibus vigoris, quanti, incitationis, ejaculationis, necnon tum auxiliorum, tum impedimentorum que occurrunt. Exempli gratia: magnes armatus nonnullus de- tinet et suspendit ferrum, ad sexagecuplum pondus ipsius; eO usque dominatur Motus Congregationis Minoris, super Motum Congregationis Majoris : quod si majus fueril pondus, succumbit. Vectis tanti roboris sublevabit tantum pondus; ed usque dominatur Motus Libertatis, super Motum Congre- gationis Majoris; sin majus fuerit pondus, succum- bit. Corium tensum ad tensuram talem non rum- pitur; eO usque dominatur Motus Continuationis, super Motum Tensure; quod si ulterior fuerit ten- sura, rumpitur corlum, et succumbit Motus Continu- ationis. Aqua per rimam perforationis talis effluit ; eo usque dominatur Motus Congregationis Majoris, super Motum Continuationis; qudd si minor fuerit rima, succumbit, et vincit Motus Continuationis. In pulvere sulphuris solius immissi in scloppetum cum pila, et admoto igne, non emittitur pila; in eo Motus Congregationis Majoris vincit Motum Hyles. At in pulvere pyrio immisso vincit Motus Hyles in sulphure, adjutus Motibus Hyles et Fuge in nitro. Et sic de ceteris. Etenim Instantize Lucte Lal NOVUM ORGANUM. 451 (que indicant Predominantiam Virtutum, et secun- dim quas rationes et calculos predominentur et suc- cumbant) acri et sedula diligentia undique sunt con- quirende. | Etiam modi et rationes ipsius succumbentiz motuum diligentér sunt introspiciende. Nempé, an omnino cessent, vel potils usque nitantur, sed ligentur. Etenim in corporibus hic apud nos, nulla vera est quies, nec In integris, nec in partibus; sed tanttim secundum apparentiam. Quiles autem ista apparens, caussatur aut per Atquilibrium; aut per absolutam Predominantiam Motuum. Per Aiqui- librium, ut in bilancibus, que stant si equa sint pon- dera. Per Predominantiam, ut in hydriis perforatis, ubi quiescit aqua, et detinetur a decasu, per Pre- dominantiam Mottis Nextis. Notandum tamen est (ut diximus) quatents nitantur motus illi succum- bentes. Etenim si quis per luctam detineatur exten- sus in terra, brachiis et tibiis vinctis, aut alitér deten- tis; atque ille tamen totis viribus resurgere nitatur, non est minor nixus, licét non proficiat. Hujus autem rei conditio (scilicét utrum per Pradominan- tiam, motus succumbens quasi annihiletur, an potius continuetur nixus, licét non conspiciatur), que latet in conflictibus, apparebit fortasse in coucurrentiis. Exempli gratia; fiat experimentum in scloppetis, utriim scloppetus, pro tanto spatio quo emittat pilam in linea directa, sive (ut vulg6 loquuntur) in puncto blanco, debiliorem edat percussionem ejaculando in supra, ubi Motus Ictis est simplex, quam desuper, ubi Motus Gravitatis concurrit cum I[ctu. 452 NOVUM ORGANUM. Etiam canones Predominantiarum qui occurrunt, colligendi sunt. Veluti, quod quo communius est bonum quod appetitur, eo Motus est fortior: ut Motus Nextis qui respicit communionem universi, fortior est Motu Gravitatis, qui respicit communio- nem densorum. Etiam quod appetitus, qui sunt boni privati, non preevalent plerumque contra appe- titus boni magis publici, nisi in parvis quantis. Que utinam obtinerent in civilibus. ALIX. Inter Prerogativas Instantiarum, ponemus loco vicesimo-quinto Instantias Innuentes; eas scilicét, quee commoda hominum innuunt aut designant. Etenim ipsum Posse et ipsum Scire naturam huma- nam amplificant, non beant. Itaque decerpenda sunt ex universitate rerum ea, quee ad usus vite maximé faciunt. Vertim de iis erit magis proprius dicendi locus, clim Deductiones ad Praxim tractabimus. Quinetiam in ipso opere Interpretationis circa sin- gula subjecta, locum semper Charte Humane, sive Charte Optative assignamus. Etenim et querere et optare non inepté pars scientiz est. i. Inter Prerogativas Instantiarum, ponemus loco vicesimo-sexto Instantias Polychrestas. Ee sunt, que pertinent ad varia, et spills occurrunt: ideo- que opere et novis probationibus haud partum par- cunt. Atque de instrumentis ipsis atque ingeniatio- nibus proprius erit dicendi locus, cum Deductiones ad Praxim et Experimentandi Modos tractabimus. Quinetiam que adhuc cognita sunt et in usum vene- _ NOVUM ORGANUM. 4.53 runt, in Historiis Particularibus singularum artium describentur. In presenti autem subjungemus que- dam Catholica circa ea pro exemplis tantim Poly- chresti. | Operatur igitur homo super corpora naturalia (preter ipsam admotionem et amotionem corporum simplicem) septem precipué modis: nempé, vel per exclusionem eorum que impediunt et disturbant: vel per compressiones, extensiones, agitationes, et hujusmodi : vel per calorem et frigus: vel per moram in loco convenienti: vel per freenum et regimen mo- tiis: vel per consensus speciales: vel per alternatio- nem tempestivam et debitam, atque seriem et suc- cessionem horum omnium; aut saltem nonnullorum ex illis. Ad primum igitur quod attinet ; aér communis qui undique presto est et se ingerit, atque radii coe- lestium, multum turbant. Que itaque ad illorum exclusionem faciunt, merito haberi possint pro Poly- chrestis. Huc igitur pertinent materies et crassities vasorum, in quibus corpora ad operationem prepa- rata reponuntur. Similitér, modi accurati obtura- tionis vasorum, per consolidationem et lutum sa- pientiz, ut loguuntur chymici. Etiam clausura per liquores in extimis, utilissima res est: ut cum infun- dunt oleum super vinum aut succos herbarum, quod expandendo se in summitate instar operculi, optimé ea conservat illasa ab aére. Neque pulveres res male sunt; qui, licét contineant aérem permistum, tamen vim aéris coacervati et circumfusi arcent; ut fit in conservatione uvarum et fructuum intra are- 454. NOVUM ORGANUM. > ~nain, et farinam. Etiam cera, mel, pix, et hujus- “modi tenacia, recté obducuntur ad clausuram perfec- -tiorem, et ad summovendum aérem et ccelestia. Etiam nos experimentum quanddque fecimus po- nendo vas necnon aliqua alia corpora intra argentum vivum, quod omnium longeé densissimum est ex tis que circumfundi possunt. Quinetiam specus et ca- verne subterranee magni ustis sunt ad prohibendum insolationem et aérem istum apertum predatorium ; qualibus utuntur Germani septentrionales pro gra- nariis. Necnon repositio corporum in fundo aqua- rum ad hoc spectat, ut memini me quippiam audisse de utribus vini demissis in profundum puteum, ad infrigidationem scilicét ; sed casu et per neglectum | ac oblivionem ibidem remanentibus per multos annos, et deinde extractis ; unde vinum factum est non solim non vapidum aut emortuum, sed multo magis no- bile ad gustum, per commixtionem partium suarum (ut videtur) magis exquisitam. Qudd si postulet res, ut corpora demittantur ad fundum aquarum, veluti intra fluvios aut mare, neque tamen aquas tangant, nec in vasibus obturatis concludantur, sed aére tantum circumdentur; bonus est usus vasis illius quod adhibitum est nonnunquam ad operan- dum subter aquis super navigia demersa, ut urina- tores diutils manere possint sub aquis, et per vices ad tempus respirare. Illud hujusmodi erat. Con- ficiebatur dolium ex metallo concavum, quod demit- tebatur equabiliter ad superficiem aqua, atque sic deportabat totum aérem qui continebatur in dolio secum in fundum maris. Stabat autem super pedes NOVUM ORGANUM. ADDS tres, (instar tripodis) qui longitudinis erant aliquanto’ minoris statura hominis; ita ut urinator posset, clm -anhelitus deficeret, immittere caput in cavum dolii,. et respirare, et deinde opus continuare. Atque au- divimus inventam esse jam machinam aliquam navi- cul aut scaphe, que homines subter aquis vehere possit ad spatia nonnnlla. Veriim sub tali vase, quale mod6é diximus, corpora quevis facilé suspendi possint; cujus caussd hoc experimentum adduxi- mus. Est et alius usus diligentis et perfecte clausurze corporum : nempe, non solum ut prohibeatur adi- tus aéris per exterius (de quo jam dictum est), vertim etiam ut cohibeatur exitus spirits corporis, super quod fit operatio per interius. Necesse est enim ‘ut operanti circa corpora naturalia constet de summis suis: viz. quod nihil expirarit aut effluxerit. Fiunt enim profunde alterationes in corporibus, quando, natura prohibente annihilationem, ars prohibeat etiam deperditionem aut evolationem alicujus par- tis. Atque hdc de re invaluit opinio falsa (que si vera esset, de ist& conservatione summez certe abs- que diminutione esset feré desperandum) : viz. spi- ritus corporum, et aérem majori gradu caloris atte- nuatum, nullis vasorum claustris posse contineri, quin per poros vasorum subtiliores evolent. Atque in hance opinionem adducti sunt homines per vulgata illa experimenta, poculi inversi super aquam cum candela aut carta inflammata, ex quo fit ut aqua sursum attrahatur: atque similiter ventosarum, que super flammam calefacte trahunt carnes. Existi- 4.56 NOVUM ORGANUM. mant enim In utroque experimento aérem attenua- tum emitti, et inde quantum ipsius minui, idedque aquam aut carnes per Nexum succedere ; quod fal- sissimum est. Aér enim non quanto diminuitur, sed spatio contrahitur ; neque incipit motus iste succes- sionis aque, antequam fiat exstinctio flamme aut re- frigeratio aéris: adeo ut medici, quo fortils attra- hant ventosee, ponant spongias frigidas aqua made- factas super ventosas. Itaque non est cur homines multum sibi metuant de facili exitu aéris, aut spiri- tuum. Licét enim verum sit, etiam solidissima cor- pora habere suos poros, tamen egre patitur aer, aut spiritus, comminutionem sui ad tantam subtilitatem ; quemadmodum et aqua exire recusat per rimam mi- nusculam. 7 De secundo ver6 modo ex septem predictis illud imprimis notandum est, valere certé compressiones et hujusmodi violentias ad motum localem, atque alia id genus, potentissimé, ut in machinis et missi- libus: etiam ad destructionem corporis organici, atque earum virtutum que consistunt plane in motu. Omnis enim vita, immo etiam omnis flamma et ig- nitio destruitur per compressiones: ut et omnis ma- china corrumpitur et confunditur per casdem. Etiam ad destructionem virtutum que consistunt in posituris, et dissimilaritate partium paullo cras- siore, ut in coloribus (neque enim idem color flo- ris integri et contusi, neque succini integri et pulve- rizati): etiam in saporibus (neque enim idem sapor pyri immaturi, et ejusdem compressi ac subacti; nam manifesto dulcedinem majorem concipit). Verum NOVUM ORGANUM. 457 ad transformationes et alterationes nobiliores corpo- rum similarium non multum valent iste violentiz ; quia corpora per eas non acquirunt consistentiam aliquam novam constantem et quiescentem, sed tran- sitoriam et nitentem semper ad restitutionem et libe- rationem sui. Attamen non abs re foret hujus rei facere experimenta aliqua diligentiora; ad hoc scili- cét, utrum condensatio corporis bené similaris (qua- lia sunt aér, aqua, oleum, et hujusmodi), aut rarefac- tio similitér per violentiam indita, possint fieri con- stantes et fixes et quasi mutate in naturam. Id quod primo experiendum per moram __ simpli- cem; deinde per auxilia et consensus. Atque illud nobis in promptu fuisset (si modo in mentem venis- set), cum aquam (de qua alibi) per malleationes et pressoria condensavimus, antequam erumperet.. De- buerimus enim spheram complanatam per aliquot dies sibi permisisse, et tum demum aquam extraxisse ; ut fieret experimentum, utrum statim impletura fuis- set talem dimensionem, qualem habebat ante con- densationem. Quod si non fecisset aut statim, aut certé paullo post, constans videlicet facta videri po- tuisset ista condensatio: sin mints, apparuisset fac- tam fuisse restitutionem, et compressionem fuisse transitoriam. Etiam simile quiddam faciendum erat circa extensionem aéris in ovis vitreis. Etenim de- buerat fieri, post exsuctionem fortem, subita et firma obturatio ; deinde debuerant ova illa manere ita ob- turata per nonnullos dies; et tum demum expert- endum fuisset, utrim aperto foramine attractus fuis- set aér cum sibilo, aut etiam attracta fuisset tanta 458 NOVUM ORGANUM. quantitas aque post immersionem, quanta fuisset ab initio, si nulla adhibita fuisset mora. Probabile enim, aut saltem dignum probatione est, heec fieri potuisse et posse; propterea quod in corporibus paullo magis dissimilaribus similia efficiat mora temporis. Etenim baculum per compressionem curvatum post aliquod tempus non resilit: neque id imputandum est alicui deperditioni ex quanto ligni per moram, nam idem fiet in lamina ferri (si augeatur mora) que non est exspirabilis. Quod si non succedat experimentum ‘per moram simplicem, tamen non deserendum est negotium, sed auxilia alia adhibenda. Non enim partum lucri fit, si per violentias indi possint corpo- ribus nature fixe et constantes. Hac enim ratione aér possit vertiin aquam per condensationes, et com- plura alia id genus. Dominus enim est homo mo- tuum violentorum, magis quam ceterorum. At tertius ex septem modis, refertur ad magnum illud organum, tam nature quam artis, quoad ope- randum ; videlicét calidum et frigidum. Atque in hac parte claudicat plané potentia humana, tanquam ex uno pede. Habemus enim calorem ignis, qui ca- loribus solis (prout ad nos deferuntur), et caloribus animalium, quasi infinitis partibus potentior est et intensior. At deest frigus, nisi quale per tempesta- tes hyemales, aut per cavernas, aut per circumda- tiones nivis et glaciei, haberi potest: quod in com- paratione equari potest cum calore fortasse solis meridiano in regione aliqua ex torridis, aucto insuper per reverberationes montium et parietum: nam hujusmodi utique tam calores, quam frigora ab ani- NOVUM ORGANUM. 459 malibus ad tempus exiguum tolerari possunt. Nihili autem sunt fere pre calore fornacis ardentis, aut alicujus frigoris quod huic gradui respondeat. Ita- que omnia hic apud nos vergunt ad rarefactionem, et desiccationem, et consumptionem : nihil feré ad condensationem et intenerationem, nisi per misturas et modos quasi spurios. Quare Instantiz Frigoris omni diligentia sunt conquirende; quales videntur inveniri in expositione corporum super turres quando gelat acriter ; in cavernis subterraneis; circumda- tionibus nivis et glaciei in locis profundioribus, et ad hoc excavatis; demissione corporum in puteos; se- pulturis corporum in argento vivo et metallis; im- mersione corporum in aquis, que vertunt ligna in lapides ; defossione corporum in terra (qualis fer- tur apud Chinenses esse confectio porcellane, ubi masse ad hoc facte dicuntur manere intra terram per quadraginta aut quinquaginta annos, et trans- mitti ad heredes, tanquam minere quedam artifi- ciales) ; et hujusmodi. Quinetiam que interveniunt in natura condenzationes, facte per frigora, similitér sunt investigandee ; ut, caussis eorum cognitis, trans- ferri possint in artes. Quales cernuntur in exsuda- tione marmoris et lapidum; in rorationibus super vitra per interius fenestrarum, sub auroram, pest gelu noctis; in originibus et collectiontbus vaporum in aquas sub terra, undé seepé scaturiunt fontes: et quecunque sunt hujus generis. Inveniuntur autem preter illa que sunt frigida ad tactum, quedam alia potestate frigida, que etiam condensant ; yeruntamen operari videntur super cor- 460 NOVUM ORGANUM., pora animalium tantim, et vix ultra. Hujus generis se ostendunt multa in medicinis et emplastris. Alia autem condensant carnes et partes tangibiles ; qualia sunt medicamenta astringentia, atque etiam inspis- santia; alia condensant spiritus, id quod maximé cernitur in soporiferis. Duplex autem est modus con- densationis spirituum, per medicamenta soporifera, sive provocantia somnum: alter per sedationem mo- tls; alter per fugam spirituum. Etenim viola, rosa sicca, lactuca, et hujusmodi benedicta sive benigna, per Vapores suos amicos et moderaté refrigerantes, invitant spiritus ut se uniant, et ipsorum acrem et inquietum motum compescunt. Etiam aqua rosacea, apposita ad nares in deliquiis anime, spiritus resolu- tos et nimium relaxatos se recipere facit, et tanquam alit. At opiata et eorum affinia spiritus plané fu- gant, ex qualitate sud maligna et inimica. Itaque si applicentur parti exteriori, statim aufngiunt spin- tus ab illa parte, nec amplius libentérinfluunt: sin sumantur interilis, vapores eorum, ascendentes ad caput, spiritus in ventriculis cerebri contentos un- dequaque fugant; ciimque se retrahant spiritus, neque in aliam partem effugere possint, per conse-— quens coéunt, et condensantur, et quanddque plané exstinguuntur et suffocantur, licét rursus eadem opiata moderaté sumpta, per accidens secundarium (videlicét condensationem illam quze a coitione suc- cedit), confortent spiritus, eosque reddant magis ro- bustos, et retundant eorum inutiles et incensivos motus, ex quo ad curas morborum, et vite prolon- gationem haud parim conferant. NOVUM ORGANUM. 461 Etiam preparationes corporum ad excipiendum Frigus tion sunt omittende; veluti qudd aqua partim tepida facilis conglacietur, quam omnin6 frigida et hujusmodi. Preeterea, quia natura Frigus tam parce suppe- ditat, faciendum est quemadmodum pharmacopole solent ; qui quando simplex aliquod haberi non _pos- sit, capiunt succedaneum ejus, et Quid pro Quo, ut vocant ; veluti lignum aloes pro xylobalsamo, cassiam pro cinamomo. Simili modo diligentér circumspici- endum est, si que sint succedanea frigoris; vidlelicét quibus modis fierl possint condensationes in corpori- bus, alitér quam per frigus, quod illas efficit, ut opus suum proprium. _ Ille autem condensationes vi- dentur intra quaternum numerum (quantum adhue liquet) contineri. Quarum prima videtur fieri per contrusionem simplicem: que parum potest ad den- sitatem constantem (resiliunt enim corpora) sed ni- hilominus forté res auxiliaris esse queat. Secunda fit per contractionem partium crassiorum in corpore aliquo, post evolationem aut exitum partium tenuio- rum, ut fit in indurationibus per ignem, et repetitis exstinctionibus metallorum, et similibus. Tertia fit per coitionem partium homogenearum, que sunt maximé solide in corpore aliquo, atque antea fuerant distractee, et cum mints solidis commiste: veluti in restitutione mercurii sublimati, qui in pulvere longe majus occupat spatium, quam mercurius simplex, et similitér in omni repurgatione metallorum a scortis suis. Quarta fit per consensus, admovendo que ex vi corporum occulta condensant ; qui consensus ad- 462 NOVUM ORGANUM. Ad huc raro se ostendunt, quod mirum minimé est, quoniam antequam inventio succedat Formarum et Schematismorum, de inquisitione consensuum non multum sperandum est. Certé quoad corpora ani- malium, dubium non est quin sint complures medi- cing, tam interius qudm exterilis sumpte, que condensant tanquam per consensum, ut paulld ante diximus. Sed in inanimatis rara est hujusmodi operatio. Percrebuit sané, tam scriptis quam fama, narratio de arbore in una ex insulis sive Terceris sive Canariis (neque enim bené memini), que perpetuod stillat ; adeo ut inhabitantibus nonnullam commodi- tatem aque preebeat. Paracelsus autem ait, herbam vocatam rorem solis meridie et fervente sole rore impleri, ctim alize herbe undique sint sicce. At nos utramque narrationem fabulosam esse existimamus. Omnino autem illz Instantize nobilissimi forent usts, et introspectione dignissimze, si-essent vere. -Etiam rores illos mellitos, et instar manne, qui super foliis quercls inveniuntur mense Maio, non existimamus fieri et densari a consensu aliquo, sive a proprietate folii querctis; sed cum super aliis foliis pariter ca- dant, contineri scilicét et durare in foliis querctis quia sunt bené unita, nec spongiosa, ut plurima ex aliis. Calorem verd quod attinet, copia et potestas nimirum homini abundé adest ; observatio autem et inquisitio deficit in nonnullis, lisque maxime necessa- rlis, utcunque spagyrici se venditent. Etenim ca- loris intensioris opificia exquiruntur et conspiciuntur ; remissloris verO, que maximeé in vias nature incl- dunt, non tentantur, idedque latent. Itaque vide- NOVUM ORGANUM. 468 mus per vulcanos istos qui in pretio, sunt, spiritus corporum magnopere exaltari, ut in aquis fortibus, et nonnullis aliis oleis chymicis, partes tangibiles indurari, et emisso volatili, aliquando figi; partes homogeneas separari; etiam corpora heterogenea grosso modo incorporari et commisceri; maximé autem compages corporum compositorum, et subti- liores schematismos destrui et confnndi. Debue- rant autem opificia caloris lenioris tentari et exquiri ; unde subtiliores misturze et schematismi ordinati gigni possint, et educi, ad exemplum nature, et imitationem operum solis ; quemadmodum in Apho- rismo de Instantiis Foederis quedam adumbravimus. Opificia enim nature transiguntur per longé mino- res portiones, et posituras magis exquisitas et varias, quam opificia ignis, prout nunc adhibetur. Tum vero videatur homo revera auctus potestate, si per calores et potentias artificiales, opera nature possint specie representari, virtute perfici, copia variari: quibus addere oportet accelerationem temporis. Nam rubigo ferri longo tempore procedit, at versio in crocum Martis subit6: et similiter de erugine et cerussi: crystallum longo tempore conficitur, vi- trum subit6 conflatur: lapides longo tempore con- crescunt, lateres subit6 coquuntur, ete. Interim (quod nunc agitur) omnes diversitates caloris.cum effectibus suis respectivé diligentér et industrié undique sunt colligende et exquirende: ccelestium, per radios suos directos, reflexos, refractos et unitos in speculis comburentibus : fulguris, flamme, ignis carbonum : ignis ex diversis materiis ; ignis aperti, conclusi, an- VOL, IX. HH 464 - NOVUM ORGANUM. > gustiati et inundantis, denique per diversas fabricas fornacium qualificati; ignis flatu exciti, quieti et non exciti; ignis ad majorem aut minorem distantiam re- moti; ignis per varia media permeantis: calorum humidorum, ut balnei Marie, fimi, caloris animalium per exterius, caloris animalium per interius, foeni conclusi: calorum aridorum, cineris, calcis, arene tepide ; denique calorum eke generis cum gra- _dibus eorum. Precipué vero tentanda est inquisitio et inven- tio effectuum et opificiorum caloris accedentis et re- cedentis graduatim, et ordinatim, et periodicé, et per debita spatia et moras. Ista enim inequalitas ordinata revera filia coeli.est, et generationis mater : neque acalore aut vehementi, aut precipiti, aut subsultorio, aliquid magni exspectandum est. Etenim et in vegetabilibus hoc manifestissimum est; atque etiam in uteris animalium magna est caloris inequa- litas, ex motu, somno, alimentationibus et passioni- bus foemellarum que uterum gestant; denique in ipsis matricibus terrze, iis nimirum in quibus metalla et fossilia efformantur, locum habet et viget ista ine- qualitas. Quo magis notanda est inscitia aliquo- rum alchymistarum ex reformatis, qui per calores equabiles lampadum et hujusmodi, perpetud uno tenore ardentium, se voti compotes fore existima- runt. Atque de opificiis et effectibus caloris hac dicta sint, neque vero tempestivum est illa penitus scrutari antequam rerum Forme et corporum Sche- matismi ulterilis investigati fuerint, et in lucem pro- diérint. Tum enim querenda et adoperanda, et NOVUM ORGANUM. 465 aptanda sunt instrumenta, quando de exemplaribus constiterit. Quartus modus operandi est per moram, que certé et promus et condus nature est, et quedam dispensatrix. Moram appellamus, cim corpus all- quod sibi permittitur ad tempus notabile, munitum interim ad defensum ab aliqué vi externa. Tum enim motus intestini se produnt et perficiunt, cim motus extranei et adventitii cessant. Opera autem etatis sunt longé subtiliora quam ignis. Neque enim possit fieri talis clarificatio vini per ignem, qua- lis fit per moram: neque etiam incinerationes per ignem tam sunt exquisitz, quam resolutiones et consumptiones per sewcula. Incorporationes etiam, et mistiones subite et precipitate per ignem, longé inferiores sunt illis, qua fiunt per moram. At dis- similares et varil schematismi, quos corpora per moras tentant (quales sunt putredines), per ignem_ aut calorem vehementiorem destruuntur. [lud in- terim non abs re fuerit notare; motus corporum penitus conclusorum habere nonnihil ex violento. Incarceratio énim illa impedit motus spontaneos cor- poris. Itaque mora in vase aperto plus facit ad sepa- rationes ; in vase penitus clauso ad commistiones ; in vase nonnihil clauso, sed subintrante aére, ad pu- trefactiones; utcunque de opificiis et effectibus more undique sunt diligenter conquirende In- stantie. At regimen mottis (quod est quintus ex modis operandi) non partim valet. Regimen autem motts vocamus, ciim corpus aliud occurrens corporis alte- rius motum spontaneum impedit, repellit, admittit, 466 NOVUM ORGANUM. dirigit. Hoc vero plerumque in figuris et situ vaso- rum consistit. Etenim conus erectus juvat ad con- densationem vaporum in alembicis; at conus inversus juvat ad defzecationem sacchari in vasis resupinatis. Aliquando autem sinuatio requiritur, et angustiatio, et dilatatic per vices, et hujusmodi. Etiam omnis percolatio huc spectat ; scilicét cttm corpus occur- rens uni parti corporis alterius viam aperit, alteri obstruit. Neque semper percolatio aut aliud regi- men motis fit per extra, sed etiam per corpus in corpore: ut cum lapilliimmittuntur in aquas ad col- ligendam limositatem ipsarum; syrupi clarificantur cum albuminibus ovorum, ut crassiores partes adhe- rescant, et postea separari possint. Etiam huic re- gimini motiis satis levitér et inscité attribuit Telesius figuras animalium, ob rivulos scilicét et loculos ma- tricis. Debuerat autem notare similem efformatio- nem in testis ovorum, ubi non sunt ruge aut inzequa- litas. At verum est regimen mottis efformationes perficere in modulis et proplasticis. Operationes verO per consensus aut fugas (qui sextus modus est) latent seepenumero in profundo. Ista enim (quas vocant) proprietates occulte, et specifice, et sympathize, et antipathie, sunt magna ex parte corruptele philosophie. Neque de con- sensibus rerum inveniendis multum sperandum est, ante inventionem Formarum et Schematismorum Sim- plicitum. Consensus enim nil aliud est quam sym- metria Formarum et Schematismorum ad invicem. Atqui majores et magis catholici rerum consen- sus non prorsus obscuri sunt. Itaque ab iis ordien- dum. Eorum prima et summa diversitas ea est; ut NOVUM ORGANUM. 467 quedam corpora copia et raritate materie admodum discrepent, schematismis consentiant: alia contra copia et raritate materiz consentiant, schematismis discrepent. Nam non malé notatum est a chymicis in principiorum suorum triade, sulphur et mercu- rium, quasi per universitatem rerum permeare (nam de sale inepta ratio est, sed introducta, ut possit comprehendere corpora terrea, sicca, et fixa). At certeé in illis duobus videtur consensus quidam na- ture ex maximé catholicis conspici. Etenim consen- tiunt sulphur; oleum, et exhalatio pinguis; flamma; et fortassé corpus stelle. Ex alterd parte consen- tiunt mercurius; aqua et vapores aquei; aér; et fortassé ether purus et interstellaris. Attamen iste quaterniones gemine, sive magnze rerum tribus (utraque intra ordines suos) copia materia atque densitate immensum differunt, sed schematismo valdé conveniunt: ut in plurimis se produnt. At contra metalla diversa copia et densitate multum conveniunt (presertim respectu vegetabilium, etc.), sed schematismo multifariam differunt; et similiter vegetabilia et animalia diversa schematismis quasi infinitis variantur, sed intra copiam materia, sive densitatem, paucorum graduum continentur. Sequitur consensus maximé post priorem catho- licus, videlicét corporum principalium et fomitum suorum; videlicét menstruorum, et alimentorum. Itaque exquirendum, sub quibus climatibus, et in qua tellure, et ad quam profunditatem metalla sin- gula generentur; et similitér de gemmis, slve ex rupibus, sive inter mineras natis: in qua gleba erre, arbores singulz, et frutices, et herbe potissi- 4.68 NOVUM ORGANUM. mum proveniant, et tanquam gaudeant: et insimul quz impinguationes, sive per stercorationes cujus- cunque generis, sive per cretam, arenam maris, cineres, etc. maximé juvent ; et que sint ex his pro varietate glebarum magis apte et auxiliares. Etiam insitio et inoculatio arborum et plantarum, earumque ratio, que scilicét plantz super quas foelicius inse- rantur, etc. multum pendet de consensu. In qua parte non injucundum foret experimentum quod novitér audivimus esse tentatum, de insitione arbo- rum sylvestrium (que hucusque in arboribus hor- tensibus fieri consuevit), unde folia, et glandes majo- rem in modum amplificantur, et arbores fiunt magis umbrose. Similitér, alimenta animalium respectivé notanda sunt in genere, et cum negativis. Neque enim carnivora sustinent herbis nutriri; unde etiam Ordo Folitanorum (licét voluntas humana plus possit quam animantium ceterorum super corpus suum), post experientiam factam (ut aiunt), tanquam ab hu- mana natura non tolerabilis, feré evanuit. Etiam materie diverse putrefactionum, undé animalcula generantur, notanda sunt. Atque consensus corporum principalium erga subordinata sua (tales enim ii possint censeri quos ‘notavimus) satis in aperto sunt. Quibus addi pos- sunt sensuum consensus erga objecta sua. Qui con- sensus cum manifestissimi sint, bené notati, et acri- tér excussi, etiam aliis consensibus qui latent mag- nam prebere possint lucem. At interiores corporum consensus et fuge, sive amicitiz ct lites (tedet enim nos fere vocabulorum sympathize et antipathie, propter superstitiones et NOVUM ORGANUM. 4.69 inania), aut falsO ascripte, aut fabulis conspersa, aut per neglectum rare admodum sunt. Ete- nim si quis asserat inter vineam et brassicam esse dissidium, quia juxta sata minus leté proveniunt, presto ratio est: quod utraque planta succulenta sit et depredatrix, undé altera alteram defraudat. Si quis asserat esse consensum et amicitiam inter sege- tes, et cyaneum, aut papaver sylvestre, quia herbe illee feré non proveniunt nisi in arvis cultis: debuit is potilis asserere dissidium esse inter ea, quia pa- paver et cyaneus emittuntur et creantur ex tali succo terre, qualem segetes reliquerint et repudiaverint; adeo ut satio segetum terram preparet ad eorum proventum. Atque hujusmodi falsarum ascriptio- num magnus est numerus. Quoad fabulas vero, ille omnino sunt exterminande. Restat tenuis certé copia corum consensuum, qui certo probati sunt ex- perimento; quales sunt magnetis et ferri, atque auri et argenti vivi, et similium. At in experimen- tis chymicis circa metalla inveniuntur et alii nonnulli observatione digni. Maxima vero frequentia eorum (ut in tanta paucitate) invenitur in medicinis non- nullis, que ex proprietatibus suis occultis (quas vo- cant) et specificis, respiciunt aut membra, aut hu- mores, aut morbos, aut quandoque naturas individuas. Neque omittendi sunt consensus inter motus et affec- tus lune, et passiones corporum inferiorum, prout ex experimentis agriculture, nautica, et medicine, aut alias, cum delectu severo et sincero, colligi et recipi possint. Vertim Instanti# universe consensuum se- cretiorum quo magis sunt infrequentes, eo majori cum diligentié sunt inquirende, per traditiones, et 470 NOVUM ORGANUM,- narrationes fidas et probas; modo hoc fiat absque ulla levitate, aut credulitate, sed fide anxid et quasi dubitabundd. Restat consensus corporum modo operandi tanquam inartificialis, sed usu Polychrestus, qui nullo modo omittendus est, sed sedula observa- tione investigandus. Is est coitio, sive unio corpo- rum proclivis, aut difficilis, per compositionem, sive appositionem simplicem. Etenim corpora nonnulla facilé et libentér commiscentur et incorporantur, alia autem egreé et perversé: veluti pulveres melitis in- corporantur cum aquis; calces et cineres, cum oleis ; et sic de similibus. Neque tantum sunt colligende Instantiz propensionis, aut aversionis corporum erga misturam, sed etiam collocationis partium, et distributionis, et digestionis, postquam commista sint; denique et predominantie post misturam transactam. Superest ultimo loco ex modis septem operandi, septimus et postremus; operatio scilicét per alter- nationem, et vicissitudines priorum sex: de quo an- tequadm in singulos illos paullo altits fuerit inquisi- tum, tempestivum non foret exempla proponere. Series autem, sive catena hujusmodi alternationis, prout ad singula effecta accommodari possit, res est et cognitu maximé difficilis, et ad opera maxime va- lida. Summa autem detinet et occupat homines impatientia hujusmodi tam inquisitionis, quam praxeos; clim tamen sit instar fili labyrinthi, quoad opera majora. Atque hec sufficiant ad exemplum Polychresti. NOVUM ORGANUM. ATI LI. Inter Prerogativas Instantiarum, ponemus loco vicesimo-septimo atque ultimo Instantias Magicas. Hoc nomine illas appellamus, in quibus materia, aut efficiens, tenuis aut parva est, pro magnitudine ope- ris et effecttis qui sequitur; adeo ut, etiamsi fuerint vulgares, tamen sint instar miraculi, aliz primo in- tuitu, aliz etiam attentius contemplanti. Has vero natura ex sese subministrat parcé ; quid vero factura sit sinu excusso, et post inventionem Formarum, et Processuum, et Schematismorum, futuris temporibus apparebit. At ista effecta Magica (quantum adhue conjicimus) fiunt tribus modis: aut per multiplica- tionem sui, ut in igne, et venenis, que vocant speci- fica, necnon in motibus, qui transeunt et fortifican- tur de rota in rotam; aut per excitationem sive invitationem in altero, ut in magnete, qui excit acus innumeras, virtute nullatents deperdita aut dimi- nuta, aut in fermento, et hujusmodi; aut per ante- versionem mottis, ut dictum est, de pulvere pyrio, et bombardis, et cuniculis: quorum priores duo modi indagationem consensuum requirunt, tertius, men- suree motuum. Utrim vero sit aliquis modus mu- tandi corpora per minima (ut vocant), et transponendi subtiliores materia schematismos (id quod ad omni- modas corporum transformationes pertinet, ut ars brevi tempore illud facere possit, quod natura per multas ambages molitur), de eo nulla hactentis nobis constant indicia. Quemadmodum autem in solidis et veris aspiramus ad ultima et summa; ita vana et tumida perpetud odimus, et quantum in nobis est profligamus. 4.72 NOVUM ORGANUM. LIl. Atque de Dignitatibus sive Prerogativis Instan- tiarum hee dicta sint. Illud verO monendum, nos in hoc nostro Organo tractare logicam, non philoso- phiam. Sed ctim logica nostra doceat intellectum et erudiat ad hoc, ut non tenuibus mentis quasi cla- viculis rerum abstracta captet et prenset (ut logica vulgaris), sed naturam revera persecet, et corporum virtutes et actus, eorumque leges in materia deter- minatas Inveniat; ita ut non solim ex natura men- tis, sed ex natura rerum. quoque hec scientia ema- net; mirum non est, si ubique naturalibus contem- plationibus et experimentis, ad exempla artis nostra, conspersa fuerit et illustrata. Sunt autem (ut ex lis que dicta sunt patet) Prerogative Instantiarum numero 27; nominibus, Instantiz Solitarie: In- stantie Migrantes: Instantia Ostensive: Instantive Clandestine: Instantiz Constitutive: Instantiz Conformes: Instantiz Monodice; Instantie Devi- antes: Instantie Limitanez: Instantize Potestatis : Instantie Comitatis et Hostiles: Instantize Sub- junctive: Instantia Foederis: Instantiz Crucis: Instantia Divortii: Instantie Januz: Instantie Ci- tantes: Instantiz Vize: Instantiz Supplementi: Instantia Persecantes: Instantiz Virge: Instantiz Curriculi: Doses Nature: Instantiz Lucte: Instan- tie Innuentes : Instantiz Polychrestz : Instantiz Ma- gice, Usus autem harum Instantiarum, in quo Instan- tias Vulgares excellunt, versatur in genere, aut circa Partem Informativam; aut circa Operativam ; aut cir- cautramque. Atque quoad Informativam, juvant ille aut Sensum, aut Intellectum. Sensum, ut quinque NOVUM ORGANUM. 473 Instantiz Lampadis: Intellectum, aut accelerando Exclusivam Forme, ut Solitariz ; aut angustiando et _propius indicando Affirmativam Forme, ut Migran- tes, Ostensive, Comitattis, cum Subjunctivis; aut erigendo Intellectum, et ducendo ad genera et na- turas communes, idque aut immediaté, ut Clandes- tine, Monodice, Foederis, aut gradu proximo, ut Constitutive, aut gradu infimo, ut Conformes, aut rectificando Intellectum a consuetis, ut Deviantes, aut ducendo ad Formam Magnan, sive Fabricam Uni- versi, ut Limitanee, aut cavendo de Formis et caussis falsis, ut Crucis et Divortii. Quod vero ad Operativam attinet; ille practicam aut designant > aut mensurant; aut sublevant. Designant aut os- tendendo a quibus incipiendum, ne actum agamus, ut Instantiz Potestatis, aut ad quid aspirandum si detur facultas, ut Innuentes : mensurant quatuor ille Mathematicze: sublevant Polychrestz et Magice. Rurstis ex istis Instantiis 27. nonnullarum (ut superius diximus de aliquibus) facienda est collectio _ jam ab initio, nec exspectanda particularis inquisitio naturarum. Cujus generis sunt Instantie Confor- mes, Monodice, Deviantes, Limitanee, Potestatis, Janu, Innuentes, Polychreste, Magice. He enim aut auxiliantur et medentur intellectui et sensui; aut instruunt praxin, in genere. Relique tum de- mum conquirende sunt, ctim conficiemus Tabulas Comparentie ad opus Interpretis circa aliquam na- turam particularem. Sunt enim Instantiz Prero- gativis istis insignitze et donate anime instar, inter vulgares Instantias Comparentie, et ut ab initio diximus, pauce ilarum sunt vice multarum ; quo- 474 -NOVUM ORGANUM. circa cum Tabulas conficimus, ille omni studio sunt investigande, et in Tabulas referende. Erit etiam earum mentio necessaria in lis que sequuntur. Pre- ponendus itaque erat earum tractatus. Nunc veré ad adminicula et rectificationes Inductionis, et dein- -eeps ad concreta, et Latentes Processus, et Latentes ‘Schematismos, et reliqua que Aphorismo 21. ordine proposuimus, pergendum ; ut tandem (tanquam cu- ratores probi et fideles) tradamus hominibus fortu- nas suas emancipato intellectu, et facto tanquam majore ; unde necesse est sequi emendationem sta- tis hominis, et ampliationem potestatis ejus super naturam. Homo enim per lapsum et de statu inno- centie decidit, et de regno in creaturas. Utraque autem res etiam in hae vita nonnulla ex parte re- parari potest ; prior per religionem et fidem, poste- rior per artes et scientias. Neque enim per male- dictionem facta est creatura prorsiis et ad extremum rebellis, sed in virtute illius diplomatis, ‘ In sudore vultus comedes panem tuum,’ per labores varios (non per disputationes certé, aut per otiosas cere- monias magicas) tandem et aliqua ex parte ad panem homini prebendum, id est, ad usus vite humane subigitur. -END. OF VOLUME THE NINTH. Thomas White, Printers Johnson’s Court. eu ey ee ae ee cy a &S ef Berk ty of Toronto Library REMOVE POCKET THE 72) See @ oo = —_ “6 ‘TO, Sest "SOTTUA *"sUBaTyY “99 pUNOOST, ‘SToueig ‘UuoDeg q