Bidrag till Florideernes Systematik. Så af v Uu JG. AGARDH. (Vid Physiographiska Sällskapets möte d. 21 Dec. 1870 delvis meddelade). Us ett föregående arbete, Species Genera et Ordines Algarum, Lunde 1848— 1863, har ett försök blifvit gjordt att ordna Florideerna'i naturliga grupper. Oak- tadt det material, jag dertill haft att disponera öfver, sannolikt varit det rikaste och fullständigaste, som mnågonstådes torde förefunnits, lemnade detta, af lätt begripliga skäl, dock mycket öfrigt att önska. Af många Alger äger man ännu i denna dag endast exemplar utan frukt; af andra finnas ofta exemplar med endast det ena af de båda slags fruktorganer, som förekomma hos Florideerne på olika individer; snart sagdt af ingen Floridée ägde man då i föregående arbeten så beskaffade analyser af fructificationsdelarne att de kunde begagnas, då systemet skulle grundas på dessa delars inre structur. Då ett första systematiskt försök framkommit under sådane fårhållanden, torde det icke vara att undra öfver om detta i många afseenden blifvit ofullständigt, eller kommit att innehålla en och annan oriktighet. Sedan dess har både bättre material i afseende på de förut kända arterne vun- nits, som ock en stor mängd nya Alger blifvit från de mest aflägsne trakter hem- förda, hvilka fyllt mången lucka i systemet och som här och hvar torde föranleda en annan gruppering äfven af de förut kända Algerne. Det är ett försök i sådan riktning, i afseende på några af Florideernes grupper, som härmed framlägges. Under ingen period af Algologiens historia torde ett större antal nya och egen- domliga former uppdagats än just under de år som närmast följde utgifvandet af de 2:mne första delarne af Species Algarum, hvilka afhandla Florideerne. Ensamt Prof. Harveys expedition till nya Holland, utförd under åren 1853—56, medförde icke blott det största material, som någonsin kommit Algologien till del, utan gaf Lunds Univ. Årsskrift. Tom. VIII. 1 2 J. G. Agardh. a jemväl upphof till flera arbeten, som utgöra den moderna vetenskapens största pryd- nader. : Enligt Harveys egen beräkning utgjorde antalet af de af honom ensamt från nya Holland "hemförde arterne omkring 600, i 20,000 exemplar. På ditresan hade han haft tillfälle att uppehålla sig på Ceylon; på hemvägen vid flera af Stilla Ocea- nens olika kuster; öfverallt gjordes större insamlingar. De Harveyska exemplaren hafva sedan blifvit Algologerne bekanta genom distribuerade samlingar. Att Harvey vid arternes bestämning oeh ordnandet af det ofantliga material, som han medfört, begått ett och annat fel, torde icke förundra någon, som känner huru lika många Alger sins emellan äro, och huru lätt sålunda misstag kunna begås. Flera sådane fel corrigerade han sjelf uti sednare arbeten. En noggrannare analys än som under en resa kan medhinnas och nogare jemförelse med andra arter torde visa att ännu en och annan art limpligare kunnat hänföras till andra slägten. I afseende på någras slägtskap har jag sålunda fått en annan uppfattning än Harvey, hvarföre i det följande närmare skall redogöras. Cryptoneme2. Sådan denna grupp uppfattades 1 Species Algarum torde den ännu kunna bi- behållas, ehuru cystocarp-fruktens bildning hos afdelningen Gasterocarpex i någon mån torde vara afvikande från de andras och möjligen framdeles fordra Gasterocar- peernes särskiljande. Bättre material och noggrannare jemförelse hafva emedlertid lärt, att några af de slägten, som hänfördes till Cryptonemer, derifrån böra uteslu- tas. I en sednare del af det nämnda arbetet har jag redan antydt att Fauchea och Epymenia borde hänföras till Rhodymeniez;-likaså torde Chrysymenia böra öf- verflyttas till denna grupp. Furcellaria, som genom sin fruktbildning så mycket afviker från de andra Florideerne, torde måhända närmast vara beslägtad med Cys- toclonium. Obekant med cystocarp-frukten hos den typiska arten af slägtet Acro- tylus, hänförde jag detta slägte till Cryptonemezx, under antagande att cystocarp- frukten skulle hos den typiska arten vara öfverensstämmande med den hos en an- nan art, som jag antog tillhöra samma slägte. Det har dock sedan visat sig att Acrotylus australis har cystocarp-frukten mycket olika bildad, så att icke blott de nämnde arterne måste skiljas i olika slägten, utan dessa äfven hänföras till olika grupper. "Bidrag till Florideernes Systematik. 3 Deremot torde slägtet Polyopes böra ifrån Gigartinee öfverflyttas till närheten af Grateloupia och Prionitis. Desmia, som på grund af structuren af frons hän- fördes till Sphaerococcoidex, har visat sig äga en fruktbildning, som kanske närmast öfverensstämmer med Rhizophyllis. Ett nytt slägte, Ochtodes, som här nedan upp- ställes, kommer Desmia mycket nära; och måhända torde det ännu mycket ofull- ständigt kända slägtet Gloiocladia böra uppställas i de sistnämnde slägtenas när- maste granskap. Att det så egendomligt bildade slägtet Thamnoclonium bör hän- föras till Cryptonemex, har jag i en sednare del af Species Algarum redan sökt ådagalägga. Såsom bidrag till kännedomen af särskilda arter och slägten skall jag ännu tillägga följande: Gratelonpia undulata (1. Ag. mscr) frondibus simpliciusculis aut parce divi- sis, a foliolo senili reducto palmatim aut pinnatim egredientibus, carnoso-membrana- ceis planis lanceolato-linearibus utrinque attenuatis, margine sexpissime eximie undu- lato, demum crenulato ligulisque sparsim obsito, cystocarpiis per totam frondem densis, spherosporis sparsis. Ad Insulas Indie Occidentalis. Inter Gr. cuneifoliam et Gr. Cutlerie intermedia, nec cum Gr. Gibbesi Hary. bene conjungenda. Nunc ultra pedalis, latitudine segmentorum 2—3 pollicari, nunc minor et immo adspectum prabens Porphyre cujusdam; nostra specimina semper charte adherentia. Corynomorpha I. Ag. mscr. Åcrotyli sub-genus Prismatoma I. Åg. sp. p. 193. Frons in una specie, a Harvey descripta, teretiuscula et clavata, in altera (ex mente Harveyti) recens teretiuscula, exsiccata 3—4-quetra, mihi adparuit acido suffusa eandem formam prismaticam conservans, subtubulosa, tubo interiore filorum adparatu laxiori percurso. Fila media magis longitadimalia, exteriora magis verticalia et ana— stomosibus paulo densioribus juncta; hac demum fila moniliformia strati corticalis emittentia. Fila imteriora-canali artienlato eolorato percursa. Apex frondis fere spon- giose inflatus teretrusculus, filis corticalibus hoc loco multiplo longioribus et stric- tioribus, dense adproximatis constans. TIu cryptis infra peripheriam excavatis et cir- cum-ambientibus filis tenutoribus, quasi ad orificrum (carpostomium) inter fila ne- matheci secedentia formatum ducentibus, teeti nuclei simplices, at plurimi ad- proximati, nmidulantur. Gemmidia in nudeo plurima et sine ordime conspicuo con- globata, facile diffluentia. Genus nuclei structura ducente ad Cryptonemeas pertinens, evolutione cystocar- plorum inter fila nematheciosa Rhizophylleis analogum, alis ut videtur characteribus - 1" k J. G. Agardh. abludens; nuclei structura et gemmidiis facile diffluentibus forsan Polyopi pro- ximum. Species mihi sunt: 1. C. prismatiea I. Ag. I. c. 2. 0. clavata Harv. Ner. Bor. Am. p. 196. Desmia I. Ag. sp. p. 639. Cystocarpia sat bene evoluta in pluribus speciebus vidi. A superficie frondis verrucg, pro magnitudine plante sat magna, angustiori bast affixe, hemispherice effusae proveniunt, filis radiantibus, moniliformiter articulatis, dichotomo-fastigiatis constantes. Mter hec fila nuclei adparent plurimi, imitio vesicam coloratam, qualem in alis generibus quandoquidem quoque vidi, contento fluido ut videtur impletam, consti- tuentes; serius endochroma in partes collapsum videre eredidi; maturi nuclei con- stant gemmidiis plurimis minutis conglobatis, muco et ambientibus filis paucis quan- doquidem cohibitis; nuclei ejusmodi plurimi intra verrucas singulas inclusi, sensim densiores magisque adproximati, demum quast in nucleum compositum coalescentes. Filorum nemathecii articuli ultimi firmius coherentes, quasi membranam externam verrucg nematheciose prabent. Kätzing, im ultimo suo opere (Tab. Phyc. vol. 17 tab. 95), structuram, quam fructibus tribui, fere eandem pinxit, nueleos vero antheridia esse suspicatus est, for- san nimium juveniles vidit; in nostris nuclei ab alus Cryptonemearum non admodum recedunt. Conformatione tolius fructus Desmia cum Ochtode fere convenit, nec a Rhizo- phyllide, si quidem a descriptione Montagnei de hac re judicare licet, admodum alienum videtur. Nucleis singulis stmplicibus, at plurimis intra verrucam nemathecioideam collectis, sensim dense adproximatis et demum fere confluentibus, totum hunc adpara- tum quasi nucleum compositum forsitan quis consideraret. Species plures' quam fas fut in hoc genere distinctas- fuisse, credere licet; in- terea enumero sequentes hodie cognitas: 1. D. pulvinata (D. ambigua var. pulvinata Harv. Alg. ceyl. n:o 91). 2. D. tripinnata Hering. 3. D. coccinea: Porlieria coccinea Zanard. in Regensb. Fl. 1851 p. 37. Pl. Mar. Rubr. p. 55. Plocamnium circinnatum Mont.; Kätz tab. Phyc. Vol. 16 tab. 47. . D. ambigua Grev. i 3 5. BD. Hornemanni Mert. an [ Bigrag till Florideernes Systematik. 2 Ochtodes (IT. Ag. mscr.) Frons cylindracea diehotoma aut vage ramosa, maxi- mopere gelatinosa (iterum madefacta facillime dissoluta), subceartilaginea; juvenilis subtubulosa, filis moniliformibus ab axili siphone provenientibus constituta; adultior intus cellulosa farcta, tribus stratis constituta: axili siphone cincto minoribus arcua- tim inter cellulas stratt medi rotundatas laxe coherentes excurrentibus; corticalibus filis moniliformibus brevioribus. Cystocarpia in verrucis nemathecioideis rotundatis a fronde erumpentibus dense aggregatis evoluta, nucleis pluribus inter fila radiantia nemathecii suspensis constituta; nucler gemmidia minuta plurima, sme adparenti or- dine conglobata, muco cohibita-foventes. Spherospora — — Fronde juvenil dissecta siphonem articulatum axilem vidi, filis corticalibus mo- niliformibus fastigiatis laxe circumdatum. -Frons hoc modo quast tubulosa sensim solidescit, articulis filorum interioribus in cellulas magis rotundatas imtumescentibus, alus filis sparsissimis inter cellulas vacua implentes excurrentibus, (struetura fere Callophyllidis). Strati corticalis fila moniliformia in adultiore fronde minus conspicua, articulis eellulas seriatas magis emulantibus. Adulta frons hoc modo cellulosa ad- paret et farcta, sed facillime dissoluta. Fructus ejusdem omnino nature vidi ac eos, quos in Desmia jam descripsi; verruce autem minores, dense aggregate, plures de- mum, ut videtur, confluentes. g å Fruetu ignoto species duas ad caleem Spherococei Generis in Spec. Algarum enumeravi, supposita unius cum Chondrococco filformi Kuätz identitate. Postea suam speciem icone data, in Tab. Plyyc. vol. 17 tab. 95, illustravit Kätzing, addita analysi structure, que non bene in nostram speciem cadit. — Species mihi sunt: 1. Ocht. filiformis I. Ag. sp. p. 644. Acanthococcus adelplinus Mont. in Ann. Sc. Nat. fide specim. a Örouan missi. varial: cervicornis ramulis magis patentibus, termimalibus subdivaricatis rigi- diusculis. Fructus supra descriptos im hac vidi. Hab. in mari Antillarum. 2. Ocht. capensis I. Ag. I. c. p. 645. Ad Cap. B. Spei. - Cryptonemia. Species sec. habitum duos quasi diversos typos referre, et struc- turam diversa &etate gquodammodo diversam esse, meminisse opportet. Fila interiora sunt nimirum laxiora in juvenilibus, densiora et immo densissima in adultioribus par- tibus. Stratum corticale, fere eodem modo diversum, in partibus juvenilibus constat filis fere moniliformibus at abbreviatis; im adultioribus fila im cellulas magis adproxi- matas mutantur; in spherosporifera parte stratum corticale fere nematheciose evo- lutum est. Infra stratum corticale intermedium stratum quodammodo adest, in par- 6 J. G. Agardh. tibus juvenilibus vix conspicuum, infra soros ut fila anastomosantia obviumy; in par- tibus adultioribus cellule interiores strati corticalis majores rotundate, arcte adproxi= mate, nunc quasi granuloso contentu instructe sunt, quo fit ut hoc stadio admo- dum conspicuze, quasi stratum proprium efficientes, adpareant. Sit ut in diversis speciebus ha diversitates plus minusve conspiciantur; vix vero is ducentibus species alio respectu simillimas in diversa genera distrahere decet. Quz omnia dicere debui, ut intelligatur quo jure species quasdam, ad alia genera relatas, ad Cryptonemiam re- vocandas esse urgeo. Species nimirum mihi sunt sequenti modo disponende : I. Acrodiscus fronde segmentis regularibus dichotoma aut subpinnatifida, prolificationibus conformibus a margine nunc instructa; segmentis termi- nalibus aut plvyllis prolificantibus soro nemathecioso intramarginali elon- gato, aut sepius infra apicem brevi, rotundato instructis. <= Fronde fere ommino ecostata. 1. Cr. dichotoma I. Ag. sp. p. 225. 2. Or. ligulata: Gymnogongrus ligulatus Harv. Alg. exs. Ceyl. n:o 50. Nec structura frondis, nec spharospore sunt Gymnogongri! Habitus mire Prio- nitidem refert, et facile quis erederet Spher. chondrophyllum Boryi, quem ad Prio- nitidem retuli, cum Cr. ligulata identicum esse. Fragmentum plante Boryanz, quod comparavi, habet segmenta paulo angustiora quam specimina Harveyana. Structuram plante Boryane bene |recognoscere mihi non licuit; cum specie Prionitidis e Mari Coreano Boryanam plantam identicam assumsi. — Sori sphåerosporarum in planta Harveyana adsunt, in segmentis terminalibus phyllisque margmalibus, elongati intra- marginales ! : 3. Cr. denticulata IL. Ag. sp. p. 337. 4. Or. erenulata I. Ag. ibm p. 225. "< Frondibus inferne sensim costatis, costa incrassata externe eviden- tius conspicua, phylla prolificantia demum sepe generatura. 5. Or. rigida Harv. Alg. Ceyl. exsice. n:o 51. j s 6. Cr. phyllophora: Acropeltis phyllophora Harv. Phyc. austr. tab. 283. Nomine Cryptonemix? decipientis Harvey (in Phycol. austr. tab. 289) speciem quandam a sua Acr. Phyllophora distinxit; has duas externa facie simillimas, structura vero in eo diversas dixit, quod cellule intermedige in Acr. phyllophora rotundato- angulate contigux sunt, im Cr. decipiente vero minores, mvicem distantes et anasto- mosibus juncete pinguntur. Ejusmodi differentia vero etiam in alns-speciebus adest. Partes juveniles et soriferi monstrant structuram, quam Cr. decipienti tribut; utrum vero differentie sint statis, an a diverso statu speciminum pendeant in speciebus Bidrag till Florideernes Systematik. 7 allatis Harveyanis contendere non audeo, quum specimina aufthentica in his comparare mihi non licuit. 7. Or. elata Acropeltis elata Harv. Phyc. austr. tab. 122. II. Cryptonemia. I. Ag. sp. l. c. 8. Cr. seminervis. Åyg. var. phyllantoides caule elongato ramoso, foliolis singulis cuneato-oblongis se- micostatis, a margine phylla capsulifera mmuta linearia aut oblonga utringque dense seriata emittentibus var. palmata eaule alato in lammam palmato-decompositam demum evanescenti- multi-costatam, foliolisque conformibus a margine pullulantibus instructam abeunte. Phylloph. nervosa Welw. Phyc. Lusit n:o 195. 9. Or. Laectuea Äg. 10. Cr. Lomation Bert. 11. Or. luxuriars Mert. 42. Cr. undulata Sond.; Harv. Phyc. austr. tab. 205. Thammnoclonium. Fructus uterque in phyllis mmutis propriis, superficie ever- rucosa distinguendis, evoluti: cystocarpia immersa in cryptis numerosis infra stratum corticale, fere in fila verticalia evolutum, excavatis, secedentibus filis apertis, nucleos singulos simpliciusculos foventia; nucleus gemmidia minuta plurima angulato-rotun- data, vix distineto ordine conglobata, quasi muco cohibita fovens. Spheerosporae in phyllis aggregate cruciatim divisze. Genus cum Polyope fere convenit proventu fructuum in phyllis prolificantibus propriis, cystocarpiis immersis, spherosporis cruciatim divisis inter fila corticalia sub- nematheciose evolutis; nec nuclei structura admodum diversa. Gemmidia in lobulis pluribus quasi formata, laxius conjuncta quam in plurimis Öryptonemeis, quasi muco cohibita. Plexus concentricus nuecleum ambit, filis carpostomium versus con- vergentibus. Pbylla mmuta cystocarpis onusta sunt filis interioribus laxioribus quam in sterili fronde contexta. A plurimis distat genus habitu, phyllis fructiferis evidentius a sterili frondis distmetis. Structura anatomica a Polyope longe recedit. Genus sectiones duas hodie comprehendit, olim distinguendas: primam genui- nam; alteram crescendi modo, ab ipsa dispositione filorum interiorum pendente, sat alienam. In hac sphaerospore, in nematheciis provenientes, distinctionem quoque urgent. + 'Thamnoelonium frondium ranus contigwis, verrucis circumcirca obtectis. 8 J. G. Agardh. 1. Th. diehotomum I Ag. in Linn. 1841 p. 3. Th. hirsutum Kätz; Harv. Phyc. austr. tab. 293. var. Codioides fronde duplo crassiore, setis hyalinis numerosioribus. 2. Th. Lemannianum Harv. Phyc. austr. tab. 114. >« Dietyophora /frondis caulescentis ramis in expansiones foliaceas, reticulo ramellorum filiformium compositas abeuntibus, laciniis peri- phericis reticuli liberis, hic illic membranaceo-dilatatis, sursum incre- scentibus, deorsum sensim in reticulum distractis. 3. Th. flabelliforme Sond; Harv. Phyc. austr. tab. 113. Gigartiner. I Species Algarum upptogs under den allmänna benämningen Gigartinex 5 mindre grupper, deraf de 2:ne Endocladiee och Rissoellee numera lämpligare torde kunna finna plats på andra ställen i Systemet. De 3:ne öfriga, hufvudsakligen öfverensstämmande i cystocarpfruktens byggnad, torde fortfarande kunna betraktas som underafdelningar af Gigartiner, och med bibehållande af den begränsning de redan erhållit, endast med den skillnad, att slägtet Stenogramme öfverföres till Kal- lymeniex ; att Furcellaria får plats närmast Cystoclonium; och möjligen slägtet Gloio- derma, hvars cystecarp-frukt ännu är okänd, framdeles torde böra till annan plats definitivt förflyttas. Ett nytt, serdeles utmärkt slägte Erythrophyllum, som här ne- danför beskrifves, torde möjligen utgöra Kallymenieernes högsta form, analog med Delesseria inom Sphaerococcoideernes grupp. Några utmärktare nya arter tillåter jag mig här beskrifva. Iridxa membranacea (LI. Ag. mscr.) fronde gelatinoso-membranacea plana lanceolata, supra stipitem planatum simpliciuscula, dichotoma aut a margine folii se- nilis sepe reducti pinnatim aut palmatim laciniata, margmibus sepius crenulato- inzequalibus, soris spherosporarum majoribus subprominulis, cystocarpiisque per totam frondem superiorem densis. S Ad Valparaiso. Specimina hujus, ut videtur, sepius in Herbariis nomine Grateloup. Cutlerize servantur, et huic revera externe simillima sunt; sed planta minor, vix pedalis, et fructu Iridee predita. Nueleus cystocarpii nempe compositus ut in frida, nec simplex ut in Grateloupia. Spheerospore quoque in soros collecte, nec sparse ut Bidrag till Florideernes Systematik. : 5) in Grateloupia; Soros pro nucleo Cystocarpii Grateloupix forsan habuerunt, sed sunt ambitu multo majores, ita ut nudo quoque oculo specimina dignoscantur. Gigartina Jardini (I. Ag. mscr.) fronde canaliculato-plana lineari subpinnatim decomposita, segmentis supra basem angustiorem linearibus elongatis apice truncatis dentatisque, papillis a disco et margine prolificantibus lingulato-lanceolatis subeanali- culatis cystocarpia singula submutica mfra apicem gerentibus. Ad Californiam (Hb. Le Normand!). Est quasi Gig. mamillose forma magis elongata, fere pinnatim tomposita. (Sub nomine G. lanceolate in Hb: Le Norm. a me hec indieata fuit; alia vero specie a Harvey sub eodem nomine descripta, nostrum mutare debui). Kallymenia perforata (I. Ag. mscr.) gelatimoso-membranacea subvage laciniata, lacinius demum sublinearibus serie foraminum grosse eribrosis, foraminibus junioribus rotundatis, adultioribus obtongis multo majoribus, kalidiis minutis inter foramina Sparsis. Ad Ceylonam (in Hb. I. E. Gray). Una cum K. ceribrosa Harv. hc species sectionem propriam (aut subgenus) Kallymenize constituere mihi adparuit, quam Zeire nomme designavi. Frons in hac sensim foraminibus cribrosa, ut in Ågaro aliisque norma sit; strata exteriora frondis admodum tenuia, filisque interioribus sparsioribus distenta; cellulxe corticales fere unica serie disposite. Formam et divisiomis modum omnino fere refert Ulve reticulate Forsk.; sed ro- sea, madefacta dilutissime carnoso-rosea subpellucida, aquoso-gelatinosa, membrana vero tenaci constituta, exsiccata obscurior. Lacinie forma lineares, 3 lineas sgepius late, in medio sensim serie foraminum pertusa; forammibus increscentibus atque demum confluentibus, margmes ut lacinie nove separantur, suo ordine dilatate per- forate et in novas disjuncte. Foramina a diametro linex usque 2—3 lineas et quod exsuperat attingunt. Charte arctissime adheret. Fructus bene evolutos, at paucissimos sparsos vidi. Kallymenia phyllophora (TI. Ag. mscr.) fronde carnosa lanceolato-lineari sub- indivisa, a disco aut sxpius intra marginem prolifera, prolificationibus conformibus bast attenuata nunc subobliqua sessilibus, kalidiis ab apice deorsum infra medium folu per totam superficiem densis. Ad Insulam Vancouver (D:r Wood, in Hb. I. E. Gray). Sectionem propriam Kallymenix hec quoque species sibi vindicare videtur. Obiter inspecta frons fere pinnata adparet: prolificationes nimirum intra margi- nem emergunt, qu& ordine et fere pinnatim disposite videntur. Lunds Univ. Årsskrift. Tom. VIII 2 10 < J. G. Agardh. Frondem vidi 3 pollicarem planam et carnosam, dimidium pollieem vix latam, prolifieationibus subpinnatim dispositis ramosam. - Phylla prolificantia nunce a medio disco, nunce et sepius paulo imtra marginem exeuntia, simplicia, 3-pollicaria, fere lanceolato-linearia, basi abruptius attenuata sessilia, nunce fere obliqua et subfaleata, ab apice et longe infra medium fructifera kalidus dense sparsis, poro i exsiccata conspicuo pertusis. Color obscure purpurcus. - Chart laxtus adheret. Structura et fructus generis videtur. Stratum internum constat cellulis eylm- draceis avastomtbsantibus, quasi granulosa materia farctis; he utrinque abeunt in cellulas magis rotundatas strati mtermedii majores; superficialibus cellulis minutis se= riatis. Kalidia strato interno immersa, pluribus nuecleolis constituta, singulis fasciculo tenui filorum anastomosantium separatis. Gemmidia in nostra non arcte cohrerent. Ab ommnibus mihi cognitis Kallymenise-speciebus facile distincta, forma sua exsie- catum specimen Splachnidii quodammodo referens, ramificationis norma Sarcomeniam. Specimen a me visum superiorem partem plante tantum sistit; si stipes distinetus adesset, fere xequo jure ad Constantineam referreretur, ignotis spharosporis, quas in his generibus diversas esse constat. Gracilaria fastigiata I. Ag. sp. p. 600 est mihbi hodie species Callophyllis. Diu sterilis tantum observata, a Hookero et Harvey nomine Rhodymeniz soboliferae in Flora antarctica primum indicata fur. Cystocarpia demum vidi iis Callophyllidis om- nino similia. I i Stenogramma, genus diu cognitum, at difficilius disponendum, ad Callophylli> dem affinitate proxime accedere putarem. A me, fruetu nondum perspecto, ad Rhodymenieas relatum; a Harvey, qui fruetus in plurimis bene illustravit, eodem systematis loco relictum; Kätzingius ad Delesserieas retulit duce C. Agardh, qui speciem typicam Delesserie speciem consideraverat. : Cystocarpiorum forma elongata Iinearis, quam, st Rhodymenieis relferreretur, egre explicarem, facilhus revera intel- ligatur, ut plurimis nucleolis seriatis nueleus compositus agnoscatur. Erythrophyllum I. Ag. mscr. Frons foliformis costata, venisque obscuris percursa, fere tribus stratis con- texta: filis interioribus articulatis subfasciculatim conjunctis costam formantibus; cel- lulis rotundato-oblongis laxius dispositis, 'reticulo filorum anastomosantium cinctis, lamine stratum internum constituentibus; cellulis corticalibus.minutis granulformibus monostromaticis. Fructus ignoti. Genus novum insigne, forma frondis Delesserieam revocans, structura Kallyme- nie aut Callophyllidi proximum, et, si rite auguror, his formam superiorem costa preditam constituens. His dictis me non fugit Genus Harveyanum Chauvinie fere Bidrag till Florideernes Systematik. 11 isdem characteribus conditum esse et eodem modo a Delesseria differre. Chauvinias yero Delesserieis pertinere, nullis dubis vacat; substantia contra Erythrophylli et adspectus is est, ut genus nullo modo Delesserieis adnumerandum esse assumere audeam. Frons folum fere lanceolatum, plus quam semipedale longitudine, et bispollicem latum refert, costa superne evanescente, inferne in stipitem lamina detersa subden- tatum ancipitem desinens. Margimes inequales velut foramina adultiora, quibus frons hic illic pertusa cernitur, sunt brevissimis spmulis ciliolatae; in his cilis fructus de- mum evolvi, forsan credere licet. Venz obscurge, parum conspicue, ut videtur sine ordine vaga, furcate et subflexuosa (nec striete), juxta costam evidentiores, late- raliter excurrunt, margines versus evanescentes. Inter cilia margines quast minutis- sime erosi. Stipes ab expausione radicali surgens, im nostro bipollicaris, anceps, margine angusto in dentes alternas abeunte, dem costa lamina continuatus. Ipsa lamina oblique 'deorsum a margine, costam versus, hic illic fissa. Si particula juvenilis frondis (ex. gr. cilia) dissecta observatur, adparet stra- tum internum contextum filis tenuissimis, alis longitudinalibus; alus transverse ex- currentibus, dense' inviceem wmterjectis, hic illic inflatis in cellulam ramosam et ana- stomosantem, que ita fil in exteriore parte caulis et in lamina tota cellulis rotun- datis origo; fila excurrunt in cellulas periphericas, que sunt quast rami extimi filorum. In adultiore parte fila permanent, in costa densiora, peculiare stratum effi- cientia; in lamina fila cellulas circum-ambientia constituunt; longitudinali sectione cel- lule oblonge strati intermedu, wmfra superficiem utramque precipue conspicuz, sunt vage (nec alternex nec e regione posite ut in Delesserieis), centralibus cellulis Chau- vinig omnino deficientibus. Costa constat strato interiore amplissimo, filis quasi fa- sciculatim longitudinaliter excurrentibus, articulatis, articulis cylindraceo-clavatis endo- chroma granulosum continentibus. Cellule rotundato-angulate strati imtermedi di- rectione tangentis latiores videntur et a facie quast depressa; inter has, laxius dis= positas, adparatus filorum reticulatim ambientium adest. Stratum corticeale cellulis minutis granuliformibus colorato succo impletis, fere simplici serie dispositis, nee in fila verticalia > moniliformia conjunetis. His quasi punctata, frons a superficie visa cernitur ; ipsa membrana hyalma. Erythr. Delesserioides (J. Ag. mscr) fronde subpedali ambitu lanceolata, sparsim a margine et oblique costam versus lacera, margine demum minute ciliata. Hab. ad insulam Vancouver: D:r C. B. Wood (in Hb. 1 E: Gray). Obs. Ad genus Ahnfeltixe prater species a me in Specieb. Algarum admissas, nov&e quedam forsan potissimum reterantur, quas antea nunc Gracilarie, nunc Gymno- 2 12 J. G. Agardh. gongro retulerunt. Ejusmodi sunt: Gtigartina torulosa Hook. et Harv. in Lond. Journ. IV. p. 546, que postea ut Gracilaria? torulosa in Lond. Journ. VIT et I. Ag. Sp. p. 605 et demum ut Gymmnog. furcellatus var. in Fl. Nove Zelandie admissa fuit. Hec ab Ahnfeltia distat fronde magis carnosa, cellulis strati imterioris stellatim radiantibus, nempe mvicem distantibus et radus angustioribus junctis. Ita quoque de Plocaria? furcata Hook. et Harv. in Lond. Journ. IV. p. 545, L Ag. Sp. p. 606. Gymmnogongrus furcatus Harv. in Fl. Nov. Zel. judico; hujus est frons subceornea, cellulis strati interioris subdistantibus, nempe interjectis filis reticu- latim ambientibus, in axt densioribus. Ignotis spherosporis egre dicitur utrum ad ipsum Ahnfeltie genus referantur, an potius in ejusdem vicimia disponantur. Gymn. erenulatus Turn. Hist. tab. 40, quamquam a Turnero in propria dissertatione (Linn. Trans. VI p. 130) illustratus, planta tamen dubia et obscura plurimis sine dubio permansit, recentiori tempore a nemine iterum inyventa. Speci- men origmale, a Turnero datum, in Hb. C. Agardh speciem G. norvegico proximam indigitare adparuit; characteres distincetionis vero non admodum perspieui mibi, Spe- cies Algarum seribenti, obvenerunt. Postea imter Algas a Prof. Lange ad St. Se- bastian lectas, specimen plante pulchrae et distinctissime vidi, in qua speciem Tur- nerianam recognoscere credidi. Margines sunt. minute, at eximie et evidentissime crenulati, ita ut Caloph. laciniatam ante oculos habere fere erederes. Nec structura admodum abhorreret, at nemathecia adsunt! ceterum multo angustior. Specimina Turneriana vix diversa nisi erenulis multo magis obsoletis; forsan aut undis cireum- jecta aut diverso stadio lecta fuerunt. Sequentibus itaque characteribus speciem distinguendam putayvi: . Gymn. erenulatus (Turn. Lin. Tr. VI. p- 130) fronde cespitosa plana dicho- tomo-flabellata, segmentis linearibus secus totam margmem incrassatam minute cre- nulatis, terminalibus ovtustusculis, nematheciis hemispheericis in utraque pagina sub- seriatis. Ad Oporto, Hb. Turner! ad San Sebastian, Lange! Dumontie2. Sådan denna grupp uppställdes i Species Algarum, utgjordes den af några få slågten, som icke annorstädes lämpligen kunde placeras. Den ena af dess afdel- ningar, Chylocladiee, hörde icke väl tillsamman med Chondriex; den andra, Du- Bidrag till Florideernes Systematik. 13 montiee, icke med Halymeniex, med hvilka de förut blifvit sammanförde. Jag an- tog att cystocarp-frukten hos dem båda hade mera öfverensstämmelse med Rhody- menieernes. Men jag uttalade att jag ansåg hela gruppen till sin begränsning ännu obestämd. Om ock man i afseende på vissa slägten torde i dag kunna dömma med mera säkerhet, kunna dock åsigterne ännu vara delade så väl i afseende på flera af slägtenas affinitet sins emellan, som i afseende på lämpligheten att uppställa dem i en enda eller flera skiljda, men närslägtade, grupper. I afseende på Rhabdonia anmärktes redan i Species Algarum att cystocarp- frukten hade en afvikande structur. Sedan man numera känner några andra släg- ten med liknande eystocarp-frukt, torde dessa kunna lämphgare placeras i en sär- skilt grupp. Champia torde kunna hänföras till Rhodymeniex, sedan Chrysymenia och andra slägten med tubulös frous bland dem funnit plats. Att Chylocladia borde uteslutas har visserligen blifvit med mycken bestämdhet yrkadt af Thuret och några andra systematici; jag är också öfvertygad att kapselfrukten väsendtligen af- viker från de andra slägtenas. Men det torde vara ganska svårt att uppgifva hvil- ken lämpligare plats bör tilldelas detta slägte. I sitt sednaste arbete (Synopsis öfver de australiska algerne) ställde Harvey Chylocladia näst efter Halymenia, hvilket, efter min uppfattning af cystocarp-frukten, torde vara ännu mindre berättigadt. Slägtet Halosaccion, som i Species Algarum upptogs närmast Rhabdonia, kan, så länge cystocarp-frukten ännu år obekant, svårligen till sim affinitet bestämmas. Af de slägten som hänfördes tll Dumontiexe återstå således endast Dumontia och Cate- nella. Men måhända kunna numera några andra slågten ställas i närheten af dessa; sådane äro Tichocarpus RBupr., Endotrichia Surmng., som torde draga med sig Gloiopeltis och Pikea Harv. Widare torde det kunna ifrågasättas om icke Lomen- taria och Polyides, hvilka hvardera hafva sin egendomliga, från andra afvikande cystocarp-frukt, böra ställas i närheten af Dumontiee, såvida icke de snarare böra betraktas såsom förhållande sig till -Chondrieerne ungefär såsom Rhodymenieerne till Spherococcoideerne. Enligt min uppfattning skulle Dumontieerne vara närmast beslägtade med Rho- dymenieerne. Likasom hos dessa äro gemmidierne pressade mot hvarandra inom ett mucöst hylle och blifva derigenom till sin form oregelbundna och kantiga. De synas utgå ifrån en basal eller central placenta, hvars grenar, eller utsprång, ombildas och smälta samman till nucleus. Men i stället för att Rhodymenieernes placenta är grenig, bildande liksom en panicula, hvars skiljda lober successivt utvecklas, så är Dumontieernes placenta vida mindre utvecklad, nucleus blir mindre, och delas icke i flera successivt utvecklade lober. Då hos Dumontieerne frukten icke-upptages inom 14 J. G. Agardh. ett serskilt pericarpium, utan bildas inom nåstan ometamorphoserade grenar, der deremot talrika enkla nuclei ofta äro samlade på vissa ställen, så kunde man nästan antaga, att dessa agglomerationer af enkla nuclei motsvarade de skiljda lober, som hos Rhodymeniex äro förenade: på en gemensam placenta. Dumontieernes frukt kunde således betraktas såsom en lägre utveckling af Rhodymenieernes. Gloiopeltis, Endotrichia och Pikea skilja sig från de andra slägtena deruti, att den tubulösa frons omsluter en central, starkare cellrad — en tråd, från hvilken alternerande grenar utgå för att bilda det yttre lager, som omger frons. Gloiopeltis och” Endotrichia utmärka sig framför alla andra alger genom den hastiga upplösnin- gen af frons, då den, förut torkad, åter lägges i vatten. Utom de af Harvey och Suringar beskrifna formerne från Japan, torde Dumontia dura Rupr. Alg. ochot. p. 310 från Kamtschatka böra hänföras till Glowpeltis. Men det torde ännu vara mycket svårt att afgöra hvad som är art eller varierande form mom detta slägte. Pikea Harv. Ner. Bor. am. p. 246; COryptosiphonia I. Åg. mser. in Hb. Gray. Frons teretiuscula ramosa gelatimoso-carnosa, juvenilis tubulosa, adultior sub- farcta, filis articulatis tota constituta; axili siphone amplhore articulato-flexuoso, alterne excurrente in ramos poly-dichotomos corymboso-fastigiatos, demum stratum periphe- ricum continuum, filis brevibus moniliformibus contextum formantes. Cystocarpia in ramulis subpropris evoluta, immersa et solutione partis fertilis demum liberata, nu- cleis simplicibus constituta; nucleus ad fila imteriora polychotoma suspensus, obeonico- hemispheericus, gemmidis majusculis obovatis, mutua pressione angulatis, a placen- tula radiantibus, singulis sacculo hyalino inclusis, constans. Spherospore in ramu- lis numerose, cruciatim (ni fallor) divisee. Genus mihi wvidetur ex una parte cum Polyide, ex altera cum Dumontia com- parandum. Ut in Polyide sunt gemmidia matura singula saceulo hyalino imelusa; transverse secta, mulua pressione, angulata adparent; longitudinaliter posita sunt fere obeonica, ex articulis paucis, vices placente gerentibus, provenientia, omnia dense conglobata, pro magnitudine plante magna, quasi substantia granulosa. Praesentia tubi axilis cum Heringia et Desmia, cum Areschougia et Erythroclonio, cum Dasy- phlaea et Gloiopeltide, sed pracipue cum Endocladia, genus convenit. Rami nimirum imtra frondem tubulosam (magis juvenilem) laxius dispositi, a tubo centrali sepe ge- minati, patentes, nec nisi in fronde adultiore siphonem centralem proxime prementes, di-polychotomi; ramulorum ali articulis cylindraceis ad periphericum stratum excur- runt, ali articulis momliformibus, fere latioribus quam longis, constituti eystocarpia ambiunt. Species mihi sunt: Bidrag till Florideernes Systematik. 15 4. P. californicea Harv. Ner. Bor. am. p. 246 et Vol. III. tab. 49 B. 2. P. Woodii (I. Ag. mscr.) fronde gelatinoso-cartilaginea teretiuscula, ramis quo- quoversum - egredientibus lateraliter. ramosa, ramulisque brevibus, hic illic den- sioribus subfasciculatim obsita, cystocarpia gerentibus clavatis verrucoso-subspi- nescentibus. Oryptosiphonia Woodit I. Åg. in Hb. Gray. Ad Insulam Vancouver. 3. P, Grayana (I. Åg. mscer.) fronde carnosa teretiscula filiformi, ramis quoquo- versum egredientibus lateraliter. ramosa ramulisque brevibus sparsis patentibus " virgata, cystocarpia gerentibus fusiformibus utringue longe attennatis. Crypto- siphonia Grayana I. Ag. in Hb. Gray. Ad Insulam Vancouver. P. Grayana est atropurpurea et chart vix adherens, adspectu cujusdam Chon- drie tenuissime, dum P. Woodi magis Ch. dasyphyllam semulari diceres. Dumontia. Speciem uniceam hujus generis, diu omnibus cognitam, Europxam et borealem etiam in mari antarctico obvenire statuerunt. Specimen admodum incompletum, Dumontie filiformis nomine inscriptum, vidi plante e Nova Zelandia, quam speciem diversam, ne dicam diversi generis, suspicor. HBEuropea est glutinoso-gelatinosa, et semel ecollapsa 2gre reviviscens; Nov-Zelandica est elastico-gelatinosa, avide aquam imbibens et facile extensa, filis strati imterioris stellatim densius anastomosantibus, corticaliwbus magis evolutis tenuioribus, spharosporas minores et fere omnino periphe- ricas ambientibus. — Cum multis alus mihi hoc exemplum est, quam incerta sunt que de identitate specierum, in frigidiore hemispherio boreali et australi simul pro- venieatium, predicarunt. Tichocarpus. Rupr. Alg. Ochot. p. 320. Frons compressa linearis dichotoma pinnisque marginalibus obsita, stratis tribus contexta: centrali amplo filis densissime intertextis, imtermedio cellulis rotundato- angulatis majoribus, corticali cellulis minutis rotundatis in fila verticalia brevia seria- tis. Cystocarpia cilus imflatis subtubulosis fere in pericarpium mutatis immersa sub- solitaria, nucleo simplici constituta; nucleus ad fila interiora polychotoma suspensus hemispheericus, gemmidiis majusculis obovatis, mutua pressione angulatis, a placentula radiantibus, singulis sacculo hyalino inelusis constans. Spherospore in apicibus ne- matheciose evolutis . .. .? Structura frondis genus cum Prionitide et Thysanocladia fere convenit, fructu ab utroque abludens et cum Rhodymenia magis consentiens; precipue, ni fallor, cum Pikea congruens. MNucleus juvenilis ad fila imteriora in cilis, hoc tempore tubulosis, 4 16 J. G. Agardh. suspensus, parieti adproximatus, constat filis articulatis a placentula propria radianti- bus; subdivisione articulorum. fila in lobulos mutantur, que intra gelatinam ambien- tem gemmidia conglobata fovent. In maturo fructu, placenta magis. evoluta et ra- mosa, nucleus gemmidiis quoquoversum radiantibus, a singulis ramis placente pro- venientibus, omnibus in nucleum simplicem confluentibus constat; gemmidia majuscula subseriata et pressione mutua angulata, singula sacculo hyalino inelusa. Nulla car- postomii indieia vidi. Verrucas spharosporis- gravidas, a Ruprechtio desceriptas, m spec. ab ipso missis vidi; sed alienas puto et forsan animalis orginis. Apices ramulo- rum vero nematheciose evoluti nihi aliquando obvenerunt; spheerosporas vero evolu- tas frustra qusesivi. Species unica mihi est: T. erinitus (Gm. Fuc. p. 160) Prionitis? erimita I. Ag. Sp. p. 191. Ticho carpus crinitus RBupr. Alg. Ochot. p. 320 tab. 17. Rhodymeniecxe. Till denna grupp hånfördes i Species Algarum slägtena: Cordylecladia, Rho- dymenia, Euthora, Rhodophyllis, Plocamium och Wormskjoldia. Såsom osäkert dithörande upptogs slägtet Stenogramma; hvaremot det anmärktes att Fauchea och Epymenia, som blifvit förut upptagna bland Cryptonemex, snarare torde böra hän- föras till RBhodymeniex. Bättre undersökningsmaterial och en noggrannare jemförelse torde nu tillåta att bättre bestämma gränserne för denna grupp. Slägtet Stenogramma har en olika construerad nucleus och bör uteslutas. Huthora och Rhodophyllis torde lämpligare bilda en liten särskild, men Rhodymenieerne nära stående grupp, karakteriserad ge- nom en på annat sätt sammansatt nucleus. Deremot torde slägtena Gloioderma, Fauchea, Champia, Chrysymenia, Epymenia och Hymenocladia, samt möjligen äfven slägtet. Gloiosaccion, tillhöra BRhodymeniez. Hos några af de uppräknade slägtena: Gloioderma, Fauchea, Champia är den inom det yttre pericarpiet inneslutna nucleus omgifven af en apparat af trådar, hvilka, utgående från pericarpiets botten och nedersta delen af placentan, äro fästade upp- till innanför mynningen af carpostomiet. Trådarne äro serdeles fina, cylmdriska, articulerade och vid lederne genom nästan verticalt utgående grenar sinsemellan före- nade till ett i quadratiska rutor sammanhängande nät. Denna fina nätlika väfnad Bidrag till Florideernes Systematik. 7 har utan tvifvel till ändamål att utpressa sporerne genom carpostomiet. Pericarpiet, som till en början är slutet, öppnas småningom, hos Champia mera regelbundet, hos Fauchea och Gloioderma genom en, af trycket mifrån sannolikt förorsakad, springa; det torde vara antagligt att den gelatinösa nucleus sväller upp, då vid öppningens bildande vatten utifrån intränger; då nu den nätlika trådapparaten, som omgifver nucleus, håller emot, så måste följden blifva att den svällande nucleus föres upp mot carpostomiet tills den der brister och sporerne tränga ut. Har den äldsta loben LG af nucleus sålunda frigjort sina sporer, så torde det vara antagligt att en annan” omedelbart derefter börjar samma utvecklingsprocess: hos Rhodymenieerne ser man nemligen ofta, vid basen af den mognande nucleus, några mycket små kroppar, hvilka af Kötzing antagas vara egendomliga organer, men som torde kunna anses vara från placentan utgående yngre grenar, hvilka 1; sin tur komma till utveckling. Man skulle nästan kunna säga att hos Rhodymenieerne nppkommer nucleus från en nä- stan panicula-lik placenta, hvars öfre grenar först utbildas. Hos de andra slägtena af Rhodymenieerne finnes icke denna nucleus omgif- vande nätlika våfnad; här och hvar synas dock rester af inre trådar, hvilka under en tidigare period förefunnits, men dessa äro enklare, hafva en annan consistens, och torde kunna betraktas som transitoriska bildningar — ursprungligen analoga med de grenar från placentan, som småningom ombildas och sammansmälta till sjelfva nucleus. Om några af Rhodymenieernes slägten torde särskilt böra anföras: Gloioderma. Detta slägte uppställdes i Species Algarum, hufvudsakligen på grund af en egendomlig structur, som i viss mån erindrar om Gigartina eller Po- lycoelia. Under ett annat namn (Horea) upptogs samma slägte derefter af Harvey, som dels genom redogörelse för kapsel-frukten, dels genom upptäckten af flera arter, väsendtligast bidragit till kännedomen af detta rent australiska slägte. Det torde nu kunna definieras sålunda: Gloiederma I. Ag. Sp. p. 243; Horea Harv. Trans. Irish. Acad. Vol. JR | DD Frons = elastico-gelatinosa, compresso-plana, stratis tribus constituta: centrali cellulis rotundato-oblongis laxius conjunctis; intermedio cellulis aut filis anastomo- santibus ; corticali filis verticalibus moniliformibus, muco facilius soluto cohibitis, con- stante. Cystocarpia intra pericarpium angulato-cornutum, carpostomio sub-regulari per- tusum, nucleum simplicem aut lobatum, gelatina ambiente cohibitum et tela arachnoidea cinetum foventia; nucleus filis gemmidiiferis paniculato-ramosis a placentari plexu Lunds Univ. Årsskrift. Tom. VIII. 3 18 J. G. Agardh. egredientibus, superne in gemmidia numerosa rotundato-oblonga abeuntibus, consti- tutus. Spherospore strato-corticali immerse, sparse, cruciatim divisee. Structura nuclei Genus ad Champiam et Chrysymeniam arcte accedit, tela arachnoidea nucleum ambiente, eximie evoluta, persistente Faucheam referens, struc- tura frondis facilius distimetum. Ob gelatinam elastice dissilientem dissecta pars fron- dis Gigartinam refert aut Polycoeliam; fructibus vero ab his longius distat. Genus nomime Gloioderme a me ipso institutum et ducente structura frondis, ignoto mihi fructu capsulari, ad Gigartineas relatum; idem dein, nomine Horex, a Harvey conditum, primum inter Gigartimam et Chrysymeniam, demum in Synopsi Algarum Austral. inter Epymeniam et Chrysymeniam collocatum. -Mihi Faucheze proximum hodie videtur: Species mihi sunt: GI. frutieulosa (Harv. Alg. exs. n:o 440). GI. Halymenioides (Harv. Trans. Ir. Ac. p. 555). GI. speciosa (Harv. Alg. exs. n:o 439). Gl. australis (7. Ag. sp. p. 244) Horea polycarpa Harv. Alg. exs. n:o 438. Obs. Horea flabelliformis Harv. in Trans. Ir. Acad. p. 555 describitur, nulla posthac mentione de ea facta; mihi hc ignota, an forma Gl. Ha- lymenioides ? Fauchea. Till detta, genom sim fruktbildning serdeles utmärkta slägte torde böra hänföras en australisk art, som af Harvey blifvit uppställd under slägtet Callo- phyllis. Åtminstone kan denna art hvarken enligt structuren af frons, eller enligt cystocarp-frukten hänföras till Callophyllis, hvaremot den i båda dessa hänseenden serdeles väl öfverensstämmer med Fauchea. 'Deremot har den för Fauchea så cha- racteristiska spherospor-frukten ännu icke, så vidt jag känner, blifvit funnen hos den australiska arten. Genom sma 4-horniga frukter bildar denna liksom en länk emellan slägtena Fauchea och Gloioderma. Species mihi sunt: 1. Fauch. repens I. Åg. sp. p. 218. 2. Fauch. coronata = Callophyllis coronata Harv. Alg. aust. exs. n:o 406 Phyc. austr. tab. 97. j Chrysymenia. Till detta, som det synes artrika, slägte torde möjligen böra hänföras Halymenia? digitata Harv. Alg. austr. exs. n:o 436, sedermera 1 Phyc. austr. tab. 259 äfven med ett ? hänförd till det nya slägtet Gloiosaccion. Till ha- bitus kommer den nära Chr. ventricosa; i afseende på spherosporer och structuren af frons ser jag ingen olikhet med Chrysymenia. Men cystocarp-frukten är, så vidt Bigrag till Florideernes Systematik. 19 jag känner, ännu icke observerad, hvadan artens affinitet icke med säkerhet ännu torde kunna uppgifvas. Äfven det nya slägtet Gloiosaccion (Gl. Brownii), som af Harvey hänföres till Cryptonemez, synes mig komma serdeles nära till Chrysymenia. Kapselfrukten » afviker knapt annorlunda ån att den är mera msänkt i frons hos Gloiosaccion, mera upptagen inom ett serskilt pericarpium hos Chrysymenia. Hos Gl. Brownii är deremot spherospor-frukten ännu okänd, och det torde till följe häraf vara omöjligt att ännu med full säkerhet afgöra de till nämnde slägte hänförde arternes ställning i systemet. Chrys. obovata Sond. lemnar ett serdeles slående exempel på huru farligt det är att bedömma arters identitet efter den yttre formen. Man känner för närvarande åtminstone 3 arter från Australien, som hafva det egendomliga utseende, som cha- racteriserar den Europeiska Chr. uvaria och gör den så lätt igenkänd bland alla Eu- ropeiska arter. Med Chr. obovata bör sålunda hvarken Rhabdonia? globifera I. Ag. sp. p. 355 eller Areschougia Sedoides Harv. förblandas, huru lika till sitt yttre de ock må synas. Till Chr. obovata Sönd., som är den af Harvey Phyc. austr. tab. X. framställda, (med uteslutande dock af anförda Synon.) torde möjligen böra hänföras Gigartina ovata Lam. Ess. tab. 4 fig. 7 och möjligen äfven Haly- menia Botryoides Ach. Rich. Voy. V Astrol. p. 1452 I Agardhska Herbariet fin- nes ett af Rob. Brown meddeladt exemplar, som bär namnet Caulerpa Cactoides, skrifvet med Browns egen hand, hvilket är samma Chrys. obovata Sond. Det vill således synas att under namnet Caulerpa Cactoides både den verkliga GC. cactoides och Chrys. obovata blifvit förblandade. (Den verkliga Caulerpa Cactoides torde icke vara i något afseende skiljd ifrån Tricladia australis Decs:ne Voy. de la, Venus). Sjelf har jag icke varit i tillfälle att undersöka fructificerande exemplar af Chr. obovata. Cordyleeladia. Genom hela sin structur står detta slägte så nära Rhody- menia, att det snarast torde kunna ifrågasättas, om det, oaktadt sin afvikande habi- tus, derifrån bör skiljas. Från Gracilaria, hvaraf det har habitus, afviker det högst betydligt genom cystocarp-fruktens inre structur. Species mihi-sunt: 4. C. ereeta I. Ag. sp. p. 704. 2. C. conferta I. Ag. ibm. 3. 0. furcellata (I. Ag. mscr.) frondibus a disco erustaceo erectiusculis, tercti-sub- angulatis (exsiccatione angulatis) distanter dichotomis nudiusculis, ramis spar- sim constrietis et a strictura proliferis, summis vix tenuioribus obtusiusculis, cystocarpiis ad ramulos hic iilic irregulariter dilatatos aggregatis. Gymnogon- 38 20 J. G. Agardh. - — grus furcellatus Harv. Alg. austr. exs. n:o 295 quoad sp. e Port Phillip Heads (nec G-. furcellatus Ag.). Ad Nov. Hollandiam australem. Obs. Inter Algas austr. exsiecat. sub n:o 375 Harvey Cordylecladiam? austra- lem habet, quam nusquam ah ipso dein memoratam video. Ex specimme sterili hujus, quod ipsi debeo, vix Cordyleeladiam, potius speciem in vici- nia Gracil. Confervoides disponendam ceredidissem. Species preterea mihi dubige sunt Cord.? Hunti et Cord.? irregularis Harv. in Ner. Bor. Americ. memorate. Plocaria heteroclada Mont. FI. d& Alger tab. 16 fig. 4 mihi adhuc ignota manet. Plocamium. Spherosporis zonatim divisis Plocamium a ceteris Rhodymenieis differt, structura fructus capsularis omnino Rhodymenix congruum. Placenta, arti- culis quibusdam validioribus constituta, capsulam intrat; ab articulis inferioribus fila, sterilia, longitudinaliter carpostomium versus excurrentia, nucleum ambiunt. Infra lobum nuclei majorem maturescentem sxpe plures minores adsunt, que, maturo jam effoeto, suo ordine incerescere videntur. Lobus nuclei maturescens gemmidia plurima sat magna, rotundato-angulata, quasi in gelatina suspensa fovet. Sporophylla spherosporarum quasi ad duos typos quodammodo diversos confecta: nunc nimirum fruticulum plus minus divaricato=ramosum efficiunt, cujus rami clavati aut breviter apiculati spherosporas pauciores, duplici serie evidentius dispositas fovent; prout ma- turescunt spherospore inferiores, prolongantur rami fruticuli et spharospore nova infra apicem formantur. Sporophylla häec, dum juniora, sunt ramis abbreviatis eximie stellata. Nuuc vero sunt sporophylla jam ab initio leguminiformia, sepius arcuata, singula fere simplicia sed in ramo, seu stipite communi, plurima conjuneta, quasi fa- sciculata; ut maturescunt sphierospore, hec quoque prolongantur, formam et dispo- sitilonem servantia. Si hec sporophylla a latere adspiciantur sphaerospore simplici serie longitudinali, sin a facie conspiciantur duplici serie disposite adparent. Species mihi nova, PI. Hookeri potissimum affinis, est: s Pl. hamatum (I. Ag. mscr.) fronde lineari ecostata decomposito-pinnata pinnis alterne ternis, inferiore maxima incrassata subeircinnatim revoluta, margine superiore inequali, superioribus densissime decompositis, laciniuis a basi latiore attenuatis subin- tegerrimis subrecurvis, sporophyllis — — —. Hab. ad insulam Norfolk (Hb. Gray !). Species e sectione Plocamii admodum distincta, Pl. Hookeru forsan precipue analoga, diversitate piumnulx infime tergeminarum insignis. Hec nimirum pinnula in inferiore parte ramorum parum diversa, prolongatur admodum in apicibus mere- Bidrag till Florideernes Systematik. 21 scentibus, formam fere induens, quam habent rami hamati Hypnearum. Superiore latere — axillam typice spectante, at recurvatione lacinig exteriore —, pinnula recurvata demum incrassata fit, processubus et lacinulis imaequalis, demum forsan sporophyllis origmem datura. Nomine PI. affinis Kätz. hane im Hb. Le Normandi inseriptam vidi; at descriptio Pl. affinis Kätzingiana (Spec. Alg. p- 884) in nostram, maxime insignem, vix qua- drat; et species Kutzingiana ex Port Natal orta dicitur. Hymenoeladia Cfr. I. Ag. öfvers. af Kgl. Wetensk. Ak. Förh. 1870 p. 449. Species mihi sunt: 1. Hymenocladia lanceolata I. Ag. !. c. Ex insulis Chatam. 2. H. conspersa (Calliblepharis conspersa Harv. in Trans. Irish. Acad. Part. XXIII. p. 550. Phyc. austr. tab. 237. $ 3. H. polymorpha (Rhodym. polymorpha Harv. Phyc. austr. tab. 157 Ja 4. H. dactyloides (Gracil. dactyloides Sond. Harv. Phyc. austr. tab. 80). 5. H. Ramalina (Gracil. Ramalina Harv. Phyc. austr. tab. 260). 6. H. Usnea I. Ag. Harv. Phyc. austr. tab. 118. 7. H. divarieata Harv. Phyc. austr. tab. XX. Disponantur RBhodymeniearum Genera: I. Nucleo intra pericarpium subnudo, nunc sparsioribus filis inter lobos excur- rentibus instructo, aut residws filorum nucleum ambientium sparsis mumito. | <= Spherosporis cruciatim divisis. Fronde tubulosa, cystocarpiis immersiS . sms ss. rs Gloiosaccion. s 3 aut inferne caulescente, cystocarpiis emersis . . . Chrysymenia. SEEM AnC tales les rien öka RN. ARN Cordylecladia. » plana cystocarpis per frondem sparsis. . ...ss-.---- Rhodymenia. kö 55 3 Np IylLSNpPLO PrILSYs el se Re Epymenia. >= Spherosporis zonatim divisis Bron den pirna Nm AdiSSEClAN SU Asien sars feg Sie sas sea ker es . Plocamium. "<= Spherosporis triangule divisis HEONde KerentNikdA sasse ee sk Pe ueesNeA - Hymenocladia. PH EOS ASEA SRS Rts ns SR RN us Hydrolapathum. 22 J. G. Agardh. IH. Nucleo intra pericarpium circumdato tela arachnoidea, filis tenuwissimis reti- culatim conjunetis constante. = Spherosporis cruciatim divisis Spherosporis strato corticali fere non mutato immersis . . . . . . . Gloioderma. 2 in strato nemathecioso superfiliali provenientibus +. . . Fauchea. >= Spherosporis triangule divisis Fronde tubulosa diaphragmatibus intercepta =. ........ . . ..Champia. Utom de -slägten, som ofvanför bhfvit räknade till Rhodymeniex, har Harvey dit hänfört en del australiska slägten, som först efter publicerandet af Species Alga- rum blifvit uppställde eller åtminstone närmare kände. Dessa äro Erythroclonium, ÅAreschougia och Dasyphlea. Han har derjemte ifrån Dumontiex öfverfört till Rho- dymeniex slägtet Rhobdonia, som både i afseende på det yttre utseendet och struc- turen af frons har en märkvärdig analogi med de förra. | Undersöker man emedlertid nogare structuren af cystocarp-frukten, så torde det visa sig att Rhabdonia icke lämpligen bör sammanföras med de andra slägtena, och att icke heller dessa torde böra räknas till Bhodymeniez. Hos de egentliga Rhodymenicerne utgår nucleus från en basal placenta, hvarpå den liksom hvilar, i det den panicula af greniga trådar, som om-metamorphoseras till nucleus, utgår från cystocarpens botten, så att de lober, som successivt komma till utveckling, synas hvila på denna. Hos Erythroclonium, Areschougia och Dasy- phlea är deremot placentan central, i det de fertila trådarne utgå från ett centrum, radierande lika åt alla håll. Hos Rhodymeniex är nucleus enkel så till vida, att den synes samtidigt bestå af en enda, eller stundom kanske ett par fullt utvecklade lober; hos den lilla grupp, som utgöres af de nämnda australiska slägtena, och som vi vilja kalla Areschougiee, är nucleus likasom sammansatt af flera, eller många, åt olika håll radierande lober eller knippen af gemmidier, hvilka sins emellan skiljas genom de enklare, sterila trådar, som utgå från den centrala placentan till den, hela nucleus omgifvande, peripheriska väfnaden och genom hvilka placentan qvarhålles i sitt centrala läge. Då hos Rhodymeniex analoga sterila trådar förekomma, utgå de från placentan nedanom de fertila loberne och omsluta dessa, under det hos Are- schougiex nucleus genom de radierande sterila trådarne likasom delas i en mängd segmenter med ett likasom afskiljdt knippe af gemmidier inom hvardera. Hos RBho- a Bidrag till Florideernes Systematik. 23 dymeniex äro sjelfva gemmidierne slutligen af en mera oregelbunden form, kantiga af trycket emot hvarandra, likasom klumpvis samlade mom det pellucida hyllet, un- der det att hos Areschougiex de åro temligen regelbundet aflånga, ordnade i längre rader och bildande likasom knippen af moniliforma greniga trådar. Det synes som berodde olikheten häruti deraf att hos Rhodymeniex det hufvudsakligen vore de yttersta lederne af de fertila trådarne som utbildade gemmidier, genom ledernes sue- cessiva delning åt olika håll; då deremot hos Areschougiex de fertila trådarne små- ningom förlängdes under det gemmidu-bildningen fortgick mera i riktning af radien. Häraf blir en. följd att nucleus hos Rhodymenieerne får mera utseendet af en fa- vella; hos Areschougiex mera af ett coccidium. : Med afseende på den centrala placentan och dispositionen af nucleoli hafva Are- schougiex snarast likhet med Rhodophyllex; men hos dessa hafva nucleoli sina gem- midier till form och läge mera liknande Rhodymenieerne, bildande sålunda radierande lober, inom hvilkas pellucida hylle talrika gemmidier, som ligga hopgyttrade och likasom tryckta emot hvarandra, hafva fått en mera oregelbunden form; hos Areschougiexe kunna de radierande loberne snarare kallas knippen af greniga moniliforma trådar; de mera aflånga gemmidierne hafva här, i den mån de bildats, blifvit ordnade i ra- der och synas sålunda hvardera för sig omslutna af sitt pellucida perisporium. Utom de redan nämnda torde det till Spherococcoideerne förut hänförda slägtet Thysanocladia böra hänföras till Areschougiex. Äfven det af Harvey, under namn af Bindera, uppställda slägtet skulle enligt hans beskrifning och lemnade analyser möjligen böra föras till Areschougiex; men jag har icke sjelf haft tillfälle att under- söka cystocarp-frukten hos Bindera. Af Harvey ställes detta slägte närmast Cha- tangium. Den lilla grupp af australiska slägten, som jag föreslår att uppställa under namn af Areschougiex, torde lättare kunna begränsas och definieras, ån till sw ställning 1 systemet med full säkerhet bestämmas. Cystocarp-frukten visar nemligen med afseende på gemmidiernes utseende och disposition icke så ringa analogi med Sphe- rococcoideerne, under det att gemmidiernes bildningssätt snarast torde böra jemföras med Rhodymenieernes, utan att fullkomligt dermed öfverensstämma. Men tages Spy- ridieernes och RBhodophylleernes fruktbildning jemväl med vid jemförelsen, torde det kunna antagas att Areschougieerne böra anses såsom en annan länk i den serie, som i Species Algarum betecknades med benämningen Nematospermez. Man torde alltså kunna definiera den nya gruppen sålunda: 24 J. G. Agardh. Areschougiexe. Frondes marticulate, aut tubulose et filis sparsioribus percurse, aut farcte et strato medullari densiore instructx. > Cystocarpi mnucleus quasi nucleolis plurimis. radiantibus compositus, nempe fasciculis pragnantibus filis sterilibus invicem sepa- ratis; placenta in mnucleo centralis, suspensa filis sterilibus circumeirea ad plexum periphericum, nucleum ambientem, excurrentibus; fila gemmidiifera a placenta cir- cumcirea radiantia, moniliformiter articulata, ramoso-fasciculata, inferne gemmidia seriata, superne conglobata sensim radiata, oblonga foventia. Nucleo quasi nucleolis plurimis radiatim circa placentam centralem dispositis a Rhodymenieis —, quarum nuclei evoluti simpliciusculi aut paueis lobis constantes supra fundum placentarem nidulantur — Areschougiex abludunt; hac vero nuclei compositione cum Rhabdonia, Spyridieis et BRhodophylleis fere convenientes. Nucleoli filis ramosis fasciculatis constituti adparent, gemmidus intra fila moniliformia seriatis oblongis; fila autem invicem non libera, ut in Spharococcoideis, sed muco cohibita. Gemmidia, ni fallor, subdivisione nuclei orta, non conglobata et mutua pressione an- gulata -manent — ut in Rhodymenieis norma est — sed prout formantur et sepa- rantur invicem, nucleoli obeoniei in fila fasciculata prolongari videntur, et gemmidia dispositionem radiatam offerunt. Fila sterila, si quidem in Rhodymenieis adsunt, nucleum aut nuclei lobos a bast placente carpostomium versus ambiunt; in Are- schougieis nucleolos invicem separant. Hoc modo Areschougiex nucieo composito et nucleolis radiatim circa placentam centralem dispositis cum Rhabdonia et Rhodophylleis ; formationis modo gemmidiorum et gemmidius muco cohzerentibus cum Rhodymenies; dispositione vero gemmidiorum seriata cum Sphearococcoideis analogias offerunt; affi- nitate et naturali nexu potissimum Spyridieis et Rhodophylleis, adproximandee videntur, membra, ni fallor, constituentes serier, quam nomine Nematospermearum in Speciebus Algarum condidi. Areschougieis adnumero Dasyplleam Harv. (an Mont.?), Erythro- clonium, Areschougiam et Thysanocladiam; an Bindera Harv. huc pertineat, dubhito. Dasyphlaea. Det synes mig böra ifrågasättas om Harveys Dasyphlea är samma slågte, som af Montagne först uppställdes under samma namn. Dels synes det icke af Harveys uppgifter, att han jemfört exemplar af den Montagneska algen; dels torde den af Montagne lemnade beskrifningen och analysen icke lemna nog data för ett säkert omdöme om det nya slägtet. De microscopiska hår, hvarmed han såg ytan beklädd, hvilka både af Montagne ansågos såsom hufvudeharacter för slägtet och af Harvey tyckas hafva antagits såsom nog characteristiska för detsammas igenkännande, återfinnas hos andra alger — så t. ex. hos arter af Mychodea. Bidrag till Florideernes Systematik. 25 Äfven förekommer ett och annat i den af Montagne lemnade beskrifningen, som snarare torde antyda en Mychodea (”rami truncati ex apice proliferi”) än det Harveyska slägtet Dasyphlea. Montagne har nog sett zonat-delade sphierosporer, och sådane före- komma ock hos Mychodea i ett nematheciöst lager, ehuru man icke gerna” här kan tala om nemathecier. Skulle det visa sig att Dasyphlea tasmanica har sphaxrosporer delade på annat sätt, så skulle redan detta blifva ett nästan afgörande bevis för att Montagnes Dasyphlea är en Mychodea och således ett helt annat slägte än Harveys Dasyphlea. Erythroclonium Sond. Det är nästan endast genom habitus, som detta slägte torde kunna skiljas från Areschougia. I yttre form har åter dess arter den största ölverensstämmelse med Rhabdonia, hvarifrån det dock vida mera afviker ge- nom sin frons genomgående, axila siphon, och olika structur af cystocarp-frukten. En ny art, som jag åtminstone tills vidare måste hänföra till Erythroclonium, gör analogierne mellan dessa slägten ännu mera påfallande. | — Erythr. pyriferum (T. Ag. mscer.) fronde juvenili apicibusque ramorum monili- formiter constrictis subtriquetris, adultiore ramisque majoribus contiwnwis teretiusculis, circumeirea obsitis ramulis obovoideo-pyriformibus, demum subracemose seriatis. Ån Areschougia sedoides Harv. Phyc. austr. tab. 1172; cw certe nostra simillima. Nostram diversam judicavt, quum Harvey ramos minores moniliformiter contractos non memoravit.. Nec structuram in nostra cum icone Harveyana omnino congruentem vidi: nostra in caule inferiore habet fila interiora dense in reticulum conjuneta circa tubum centralem, filis corticis verficalibus longe maximam partem constituentibus. In ramulis pyriformibus stratum cortieale multo angustius vidi quam in icone Harveyana adpareat. Nostram, errore quodam, ut specimen fructiferum Trigenie australis ex nova Hollandia occidentali distributum accept. — Areschougie sedoides Harv. nullum specimen authenticum comparare mihi licuit. Areschougia Harv. (mut. limit.). Suadentibus alins generibus — Chrysyme- nia, ARhabdonia — m quibus analoga specierum differentie adsunt, Areschougiam et Erythroclonium in unum Genus conjungere propensus fussem. Adest tamen preter differentiam habitus, levis quedam in structura fructus diversitas, que quid signi- ficet mihi adhuc obscurum manet. in plexu nimirum nueleum ambiente Areschou- gixe, preter fila anastomosantia mtertexta, adsunt cellulx breviores endochromate colorato et diviso instruete. Ipsum nucleum, (intra plexum ambientem) simillimum ei vidi, quem in Erytbroelonio observavi. Species mibt sunt: = Fronde teretiuscula quoquoversum ramosa, cystocarpiis in fronde cir- cumcirca nodoso-intumescente immersis. Lunds Univ. Årsskrift. Tom. VII 4 26 J. G. Agardh. 1. Ar. dumosa Harv. Phyc. austr. tab. 282. 20 År. congesta (IT. Ag. mscr.) elatior caulescens, sursum sensim tenuior, fronde teretiuscula quoquoversum ramosa, superne subcorymbosa, inferne ramulis mi- noribus subseriatis obsita, ramis majoribus erecto-patentibus basi vix attenuatis, ramulis patentioribus, ultimis demum leviter utrinque attenuatis. Nova Hollandia australis (F. Mueller). An Areschougia Gracilarioides Harv. Phyc. austr. Syn. n:o 5282 Compa- randus quoque Fucns congestus Turn. tab. 179, hucusque ommibus obscurus, qui an hujus specimen elotum sisteret dubito. Preterea haud secio an omni statu a se- quente specie diversa sit. 3. År. Laurencia Harv. Thamnocarpus Laurencia Hook. et Harv. "<= Fronde ancipite lineari, subdistiche a margine ramosa, Cystocarpiis submamilleformibus supra paginam eminentibus. 4. Ar. Stuartii Harv. Fl. Tasm. p. 321 et Phyc. austr. tab. 294. 5. År. ligulata (Harv. mscr.); postea Ar. australis Harv. in Trams. Ir. Acad. p. 554 et Phyc. austr. tab. XIII. (exelus. synon.). | Variat angustior et latior, serraturis marginalibus paucis aut pluribus, pinnu- lisque obtusioribus aut acuminatis. Halymenia australis Sond. est, me judice, planta simillima, non vero eadem; exsiccata haece est magis cornea et textura densiore prae- dita, cxterum Phacelocarpi aut generis proximi species, nullomodo Areschougia. Specimina Sonderiana& plante a Harvey cum fornis Areschougie conferte distributa fuerunt. Hinc nomen Ar. ligulate et primitus datum et omni respecta aptius resti- tuendum puto. | "<< Fronde teretiuscula, ramentis obovatis obsita. 6. År.! sedoides Harv. Phyc. austr. tab. 117. — Specimen hujus non vidi, nisi cum Erythr. pyrifero I. Ag. identica esset. Caute caterum a conformibus' di- stinguenda. Thysanocladia. Structura cystocarpii Genus mihi videtur Areschougie pro- ximum. Nueleus revera in strato medullari suspensus, licet, frondis fertilt parle m- tumescente, pericarpium externum adpareat et carpostomium evidens demum adsit. Placenta, non basalis, sed in medio nucleo centralis, ramosa, fasciculos fertiles quo- quoversum emittens, et inter-jacentibus filis sterilibus cum plexu peripherico ambi- ente conjuncta mihi adparuit. Nucleus hoc modo compositus, a lobulis plurimis radiantibus formatus; lobuli sensim in faseiculos mutantur, in quibus gemmidia minuta rotundata, quasi in fila seriata, observantur. Intra articulos singulos gemmidia plura / rm Bidrag till Florideernes Systematik. 21 formari videntur. — Ab Areschougia differt genus defectu tubi axilis. — Duas sec- tiones generis distinguere licet: = Fronde regulariter pinnatim decomposita, pinmis oppositis utrinque singulis, pinnulis ultimis dentes plus minus acuminatos geremtibus. Th. serrata Harv. Alg. Exsice. Friendl.. Is. n:o 34. Th. dorsifera (Ag. sp. p. 372) Harv. Ner. austr. tab. 35. Th. costata Harv. Trans. Ir. Åcad. vol. 22 p. 550. Th. coriacea (Sond. Bot. Zeit. 1845 p. 56) Harv. Ner. wustr. tab. 36. "<= Fronde juvenili regulariter pinnatim decomposita, pinmis oppositis ov > sensim in axilla novas generantibus demum fasciculos oppositos for- mantibus, pinnulis ultimis integris, nunc dente obtuso vel lacinia conformui hic illic obsitis. Th. laxa (Sond. in Linn. vol. 25 p. 689) Harv. Phyc. austr. tab. 211. 6. Th. oppositifolia (Ag. sp. p. 294) Harv Phyc. austr. tab. 187. Th. pecti- nata Grev. et Harv. [CY Desmiospermec. Under denna benämning sammanfördes i Species Algarum, med någon tvekan, 4 grupper: Helminthocladee, Hypneacee, Chetangiee och Gelidiee, hvilka i afse- ende på placentationen syntes sins emellan temligen olika, men som tycktes öfver- ensstämma i afseende på gemmidiernes beskaffenhet och utseende. Harvey, som i allmänhet adopterat det af mig följda systemet, men som ansett att mera vigt bordt läggas på tillvaron af ett utbildadt pericarpium, skiljer Helminthocladex från de öfriga grnpperne, och sammanför deremot dessa under benämningen Gelidiacez. De olikheter, som förekomma, synas mig dock nog stora att berättiga särskiljandet af de af mig föreslagna grupperne, helst det sedan bekantgjorda materialet af nya slägten knappast har medfört någon betydligare utjemning af de antydda olikheterne: I afseende på gruppernes begränsning torde deremot några ändringar böra företagas, då dels nya slägten tillkommit, dels bättre material tillåtit noggrannare analyser af de förut kända. Jag anser mig dessutom böra bland Desmiospermeerne upptaga en serskild grupp Solteriee, bildad för slägtena - Rhabdonia, Solieria Euchema och ett nytt slägte Meristotheca, som nedanför characteriseras. 4X 28 J. G. Agardh. Det är tillråckligen bekant att bland Algerne många arter antagas vara gemen— samma för de mest från hvarandra skiljda localer. Således antagas många Euro- peiska alger jemväl förekomma vid kusterne af Nya Holland. Utan att kunna för- neka att detta är förhållandet med många, tror jag dock att en nogare jemförelse skall visa att manga af dessa, såsom identiska med Europeiska arter ansedda, extra- europeiska former äro tydligt och ofta ganska mycket afvikande. Jag har nedanför bland Delesserierne anfört flera exempel härpå; ett af de mest slående är en nyhol- ländsk form, som Harvey ansett identisk med den af ålder kända Scinaia fuwrcellata, men hvilken, med den största yttre habituela likhet, har en helt annan mre structur, som fordrar dess särskiljande som eget slägte. Är' detta fallet, så torde denna Alg visa med. huru mycken varsamhet man måste upptaga den ofta upprepade satsen om Algernes stora utbrednings-areer, och de consequenser man deraf velat draga. Det nya slågtet torde sålunda kunna definieras: Gloiophlea I. Ag. mscr. Frons cylindrica gelatinoso-membranacea dichotoma immerse costata stratis fere tribus contexta; axis filis fere inarticulatis elongatis simpliciusculis laxe intricatis im columnam medullarem, extra hane sparsioribus ad stratum periphericum oblique ex- currentibus, infra hoc paulo densioribus, fila peripherica monilformiter articulata dichotomo-fastigiata, muco laxiori cohibita, facillime secedentia, sustinentibus. Cysto- carpia imfra stratum periphericum suspensa, nucleo globoso filis ambientibus densis- sime imtertextis clauso, carpostomium versus aperto, constituta; fila gemmidilera plurima fasciculato-fastigtiata, a placentari -plexu nuclei radiantia, articulato-clavata, gemmidia minuta rotundato-obovata evolventia. Spherospore — — — Genus Semaie ut videtur proximum, habitu ita simile ut specimina nomine Scmae furcellate a Harvey distributa fuermt, structura frondis imterioris et fructu capsulari ita quoque conveniens, ut in speciebus proximis vix major sit congruentia. Stratum vero periphericum frondis ad omnino diversum typum confeetum. In Gloio- phlea nimirum sunt fila peripherica opuntizeformia, articulis contractis constituta, mfra apicem articuli umbellam articulorum conformium emittentia, terminalibus articulis angustioribus sub-elavatis, omnibus muco ambiente cohibitis. In Scinaia, contra, cel- lule strati peripherici 5—6 agone angulatx in stratum continuum firmiter concere- scunt. Gloiophlxa itaque quoad structuram Helminthocladeis propinquior. A generi- bus horum structura tamen et precipue fructu capsulari abunde differt. In Gloio- phixa fila interiora omnia (axilia, que ad stratum periphericum excurrunt et infra- peripherica) sunt ejusdem nature, nempe tenuissima, tubo endochromate interiore colorato percurso, articulis fere nullis conspicuis; axilia columnam centralem eificiunt, Bidrag till Florideernes Systematik. 29 filis sub-liberis laxe inter alia positis; oblique excurrentia ita laxa, ut frondem red- dunt tubulosam; stratum infra-periphericum filis paulo densioribus, nempe pluribus secus peripheriam excurrentibus et invicem inter-tortis; hiec fila imfra-peripherica cum &tate sensim densiora flunt et in frondis parte mferiore stratum sat conspi- cuum effictunt; ex his filis infra-periphericis tum fila corticalia extrorsum, tum fila interiora introrsum excurrunt. Qua quidem structura frondis Genus potissimum Ne- malioni adproximari videtur. Fructus capsularis vero est omnino Scmaix; nucleus nempe ambiente intricato plexu filorum introrsum clausus, extrorsum filis in carpo- stomium quoddam excurrentibus apertus, fasciculum densissimum filorum pragnan- tium intra ambientem plexum fovens. Interiore latere ambientis plexus fila gemmi- difera quasi a plano placentari proveniunt, sunt maximopere subdivisa et fasciculato- fastigiata, extrorsum radiantia, gemmidia minutissima foventia. — Struetura fructus capsularis genus cum Nemastoma, quze structura consimilis cuidam videretur, com- parare' vetat. 1. GI. Scinaioides (IT. Ag. mscr.) fronde gelatinosa eylindracea subequali dichotomo- . decomposita fastigiata, (exsiecatione collabente); ramis superioribus tenuioribus, apicibus obtusis. Scinaia furcellata Harv. Ålg. austr. exs. n:o 348 (non Turn.) quoad spec. e Western Port.; an ommis Se. furcellata australis huc pertineat? Nov. Hollandia. His de novo Genere dictis, pauca quoque de Scinaia addere placet, ut differentia melius eluceat. Quamquam enim historia speciei vulgaris a pluribus hujus vi algo- logis illustrata fuerit, hec tamen nullo modo omnibus numeris absoluta censeatur. De Scinaia salicornioide seribens (Sp. p- 423), de cellularum strato exteriore monui, quod mihi in hac specie ita abnorme adparuit, ut speciem allatam hanc ob rem mihi maximopere quoad affinitates dubiam bhaberem. In specie primaria et vulgari hoc stratum non videram, nec illud antea ali viderant. In Florula Finisterrze, a cel. Crouan edita, in specie vulgari hoc rite imdicatum video et im Tab. Phyc. Kätzingu in alis formis generis expositum. Periphericum frondis stratum revera constat duplici serie cellularum; interioribus nempe, que quasi apicibus inflatis filorum interiorum constant, verticaliter in fronde longioribus, rotundato-angulatis, endochromate evidenti coloratis, extrorsum conerescentibus, et a superficie externa hexagone-angulatis. He externe teguntur cellulis subprismaticis verticalibus, dense adproximatis, endochromate conspieuo nullo fere hyalinis. Czterum dissentiunt de struetura nuclet, quem Mon- tagne membrana tenerrima diaphana, tenuissime punctulata vel areolata areolis hexa- gonis cinetum descripsit. Neque a Harvey, nec a Kätzingio indicatam, nec ipse hanc 30 J. G. Agardh. membranam videram. Montagne dem in Sylloge p. 437 eandem adesse contendit, auctoritate fretus Thureti; et Cel. Crouan eandem ita perspicuam pingunt, ut de illius presentia dubitare vix liceat. Ipse, contra tantam auctoritatem, praesentiam membrang diete denegare non audeo; ingenue autem confiteor me iteratis observationibus illam nec hodie observare valuisse. Nucleum filis strati interioris circum-ambientibus den= sissime intertextis cinctum video, modo fere eodem quo multa alia genera (Chetan- gum, Areschougia, Erythroclonium) nuecleum suspensum ambientibus filis tectum ge- runt; hec fila circa nucleum, carpostomiwum versus, excurrunt, ut hoc a Kutzingio in Tab. 73 Phyc. generalis jam pingitur. Fasciculus filorum pregnantium ab hoc plexu quoque oritur, latere a carpostomio remoto; et fila ambientia imtricata, quax nucleum tegunt, vix aliter consideranda mihi adparent, quam que in Helminthocladeis nu- cleum ambiunt.. Sunt tantum in Scinaia plurima et intricata, quod ab ipso situ nuclei et natura filorum interiorum pendeat. Inom slägtet Gelidium anser jag mig böra fästa uppmårksamhet på ett par nya arter: Gelidium australe (I. Ag. mscr.) fronde ancipite aut teretiuscula purpura- scente -tri-quadri-pinnata, pinnulis a basi angustiore dilatatis linearibus integerrimis sepius acuminatis, fertilibus simplicibus plurimis, sphaerosporas foventibus lanceolatis, utrinque eximie attenuatis, diclnidia gerentibus. evidenter mucronatis. Ad Novam Hollandiam. Hzec forma nomme Gel. asperi a Harvey distributa fuit. Verum autem G. as- perum Mert. est revera longe diversa planta, Gelid. glandulzefolio Hook. et Harv. proxima, si non identica. Utrique characteristicum videtur sphårosporas in pinnellis proprie ad id evolutis ciluformibus demum provenire. In G. australi fructus sunt magis Gelidii cornei, cut in plurimis ita simile, ut dubium sit an jure specie distim- guatur. Fructus faciltus evolvantur et numerosiores proveniunt, quasi a propria serie pinellarum conformium formati, magis utrinque acuminati. Gel. lingulatum (I. Ag. mscr.) fronde ancipite tri-quadri-pinnata, pinnis ma- joribus denudaltis, minoribusque intermixtis simpliciusculis linearibus, juvenilibus argute serratis, adultioribus margine sxpius longe denudata mequalibus hic illie in pinnulas abbreviatas spherosporiferas margme serrato-dentatas demum dense decompositas excreseentibus. Hah. ad littus Chilense. Una cum Gel. spinuloso et G. Coulteri hac species ad sectionem Generis per- tinet, que spherosporis in pinnellis subpropriis, decomposito-ramosis aut margine spinulosis, provenientibus dignoscatur. Bidrag till Florideernes Systematik. 31 Ptilophore mnomime novum genus, typo Phyll. spisse Suhr, condidit Kätzing, quod ipse ad Chetangieas retulit. In Speciebus Algarum novum genus adoptavi, fruetu autem ignoto, cum dubio Gelidieis adnumeravi. Inter species a Harveyo ex nova Hollandia reportatas nova adest, quam ille Gelid. proliferi nomine designavit et in Phyc. austr. sub. tab. 204 nitidissime illustravit. Harvey suam speciem inter Gelidium et Suhriam intermediam statuit. Me judice hace est mera species Ptilophor:e; structuram frondis saltem omnino convenientem video. Quum igitur in nova hac Ptilo—- phor& specie cystocarpia cognita sint, nulla de affinitatibus Generis dubia manent. Quod igitur antea suspicatus sum, Ptilophoram 'Suhrige proximam esse, hoc fructus im nova detecta specie evidentissime demonstrarunt. Phacelocarpus, Genus Endlicherianum (= Ctenodus Kutz.), a me ad Sphero- coccoideas dubie relatum, quo loco Harvey id adhuc retinuwit, a Kutzingio imter Geli- dieas enumeratum fuit. Quamquam hodie cystocarpia iterum iterumque examinare licuit, tamen de affinitatibus certius quid vix statuere auderem. Cum mnullo alio genere bene consociatur; inter plura (Gelidieas, Chetangieas et Sphaerococcoideas) quasi intermedium. Cystocarpia externa sunt rotundata aut fere reniformia, maxima parte inferiore sterili, superiore ad modum apotheci inter labia pericarpi conver- gentia poro aut rima hiante. Placenta deplanata, fundum apothecii occupans, fila gemmidiitera » plurima, densissime stipata sursum emittens; gemmidia in filis singulis plura, elongata, utrinque truncata. Nemathecia elavzeformia aut rotundata, in eryptis infra superficiem. circumeirea exsculptis spherosporas parietales oblongas zonatim divisas inter paranemata fasciculata foventia. — Cystocarpia im diversis speciebus quoad externam formam paulisper diversa, sed cxterum structura congruentia. In Ph. Labillardieri sunt fere reniformia, capsulam Lycopodii Selagmis fere referentia; im Ph. complanato rotundiora; hinc rima lunata im illo, poro im hoc hiantia; aperturam claudunt tfere margines imcurvati pericarpii; in vallecula excavata a fundo planato fila gemmidifera proventunt; sunt h&ec fila stipatissima, basi angustiora, superne cerassiora et gemmidiis instructa. Gemmidia seriata oblongo-cylindracea et fere trun— cata. Gemmidus supremis emissis, hac aliquando supra fila stipata manent. — Nova mihi species est: Phacelocarpus apodus (T. Ag. mscr.) fronde distiche decomposita pinnis linea- ribus pectinato-pinnatisectis, ala angustissima aut nulla costam ancipitem marginante instructis, dentibus rachidis ita formate latitudinem sua longitudine superantibus planis a basi latiore acuminatis, cystocarpiis — — — , nematheciis globosis ad ra- chidem sessilibus. Ad Novam Hollardiam australem. 32 J. G. Agardh. In Ph. sessili est costa teretiuscula, ala fere ommnino nulla, dentes subulati, basi vix conspicue erassiores, nemathecia clavato-globosa brevissime pedicellata. Ad Hypneaceas, forsan ut sectionem distinetam, Endocladia referenda videtur. Adnuente quodammodo structura frondis hoc genus imter Gigartineas m Speciebus Algarum receptum fuit. A Kutzingio et Montagneo Endocladia cum Gloipeltide ad viciniam > Caulacanthi ducitur; confitendum quoque esse quandam inter hac genera structurae analogiam. De affinitate vero Caulacanthi nullam certam, opinionem Algo- logorum expressam vidi. In Speciebus Algarum hoc genus Hypneze proximum posui. Bornetiam deseribens me carpit Thuret quod plura genera male interpretatus sim, et mihi vitio vertit quod, ignoto adhuc fructu Caulacanthi, hoc genus infelieci manu prope Hypneam disposuerim. De Montagneo, qui ante me Fucum ustulatum Hypne2r speciem constituerat, ommnino tacet. Ipse Thuret cystocarpia Caulacanthi ad apicem ramulorum inflata, carpostomio laterali aperta, axi monosiphonmio per totam longitu- dinem percursa, gemmidis circa axem hoc loco incerassatum dispositis, deseripsit. Nec vero ex hac descriptione de affinitate Caulacanthi certius quid elicere auderem; nec ipse dixit quo loco systematis genus melius disponeretur; nec-in dispositione Flo- ridearum postea a Thuretio data (in Le Jolis Alg. de Cherbourg) Caulacanthum memoratum video. Im speciminibus plurimis Caulacanthi a me examinatis nulla cystocarpis instructa hucusque vidi; in fragmento speciminis Herb. Agardhiani fructum unmicum et male conservatum tamen deprehendi, ex quo cystocarpia verruceeformia, intra pericarpium inequale cellulosum clausum nueleolos plurimos, imter fila reticulatum ambientia sus- pensos, gemmidnis oblongo-angulatis fareios foventia, viderentur.. Nec vero nostra cum observatione Thuretii bene consociatur, nec sequitur utrum inter Gigartineas an inter Hypneaceas locum sibi potius vindicet. In Endocladie specie (Acanthocladia hamulosa Bupr. mser.) demum ecysto- carpia bene evoluta observare mihi contigit, que hoc genus ad viciniam Hypnex sine dubio revocant. Cystocarpia hujus in ramulis superioribus mfra apicem imflatis, et apice sterilt ramoso aut simplici at spinuloso. — fere vesiculam coronatam Cystoseira Myricx revocante — coronatis obveniunt, ramo sterili fere duplo crassiora. Axis frondis centralis cystocarpium percurrit, et fila ongitudinalia ab axi inferne separata in arcum ad eundem superne revertunt, interjecto spatio tum interiore (inter - axem et fila longitudinalia), tum exteriore (inter fila et stratum externum), quod filis transversalibus articulatis et geniculatim flexis anastomosantibusque occupatur. Hc fila ubicumque gemmidifera, gemmidiis nempe quasi a ramulis minutis filorum transformatis. Fila itaque vicibus placente multiplicis cireumeirca ambientis fungun- Bidrag till Florideernes Systematik. 33 tur; gemmidia quoquoversum flexa — fere diceres, ut brachia im telegraphis quon- dam usitatis — filis interjecta spatia occupant. Gemmidia sunt clavata aut obovata, aut mutua pressione omnium, plus minus angulata, nulla cellula ambiente aut gela- tina invicem cohibita. Que tota structura, quantam cum ea Hypneacearum congruit, patet. Alia specimina nemathecis mstructa vidi, at in his nullas sphaerosporas de- tegere valui. Ad Hypneaceas genus Harveyanum Acanthococci in Spec. Algarum retuli, fidens strueturx cystocarpit in specie, que tamen non fuit typica Generis. Postea speci- mina fructifera Ac. antarctici videre contigit, ex quibus elucet species a me ad Acanthococei genus relatas -minime congenericas esse, quantumcumque alio re- spectu convenientes appareant. Ex altera parte, ignoto mihi adhuc fructu Generis Mychodezx, hoc cum Cystoclonio identieum conjeceram. Conveniunt revera haec om- nia genera habitu, frondis structura et spharosporis zonatim divisis (in Ac. antare- tico spherospore nondum mihi cognite), at structura penitiore cystocarpii diversa puto, licet differentie xXgre, nec omni statu conspiciantur. Si rite structuram cysto- carpu interpretatus sum, quod tamen minime certus contendo, est ommibus Mycho- dex speciebus ea cystocarpii structura, quam ex wunica specie fructifera mihi cognita Acanthococco tribueram, h. e. Hypneaceis pertinent et desmiocarpus przedita sunt; dum in Cystoelonio id cystocarpiorum genus adest, quod kalidii nomime designavi. Que si ita sint, sequitur Acanthococei genus reformatum a Hypneaceis removendum esse, Mychodeam autem Hypneaceis referri debere. Przeterea species numerosas hodie cognitas Mychodezxe examinanti mihi adparuit unam speciem Harveyanam esse cum alia planta Nove Hollandie a me descripta et ad altum systematis locum, ignoto adhuc fructu, relata identiecam. Quzx omnia hodie sequentibus corrigere molitus sum: Mychodea (Harv. mut. limit. et char.) Frous carnosa aut gelatinosa tere- tiuscula aut fere plana, stratis tribus contexta, medullari filis elongatis dichotomis et anastomosantibus, arcuatim inter cellulas strati medi magnas rotundatas excurrenti- bus; corticali cellulis in fila verticalia evolutis constante. Cystocarpia frondi immersa aut hemispherice lateraliter prominula, intra pericarpium clausum nucleolos plurimos foventia; nucleoli filis reticulatim ambientibus cireumseripti, intra spatium rotundato- angulatum gemmidia circumeirca ab ambientibus filis egredientia, pyriformia, singula stipite adfixa, excipientes. Spherospore frondi immersae, sparse zonatim divise. Species sequenti modo disponere conatus sum: I. Mychodea (Harv. partim) fronde tereti cellulis strati medii permagnis, aquam avide bibentibus et facile expansis, strati corticalis filis abbreviatis, Lunds Univ. Årsskrift. Tom. VIII. 5 34 J. G. Agardh. fere cellulas per unicam seriem verticalem' dispositas formantibus, cysto- carpiis unilateraliter prominulis aut sub-immersis, pericarpi parte plus minus expansa (demum rupta?) filis verticalibus constituta. 4. Mych. terminalis Harv. ÅAlg. austr. exs. n:o 413 Phyc. austr. tab. 200! Kätz. tab. Phyc. XVI. tab. 75; Gigartina longipes Kitz. tab. Phyc. IX. tab. 842 Mychodea Mallardie Kitz. ibm XVI. tab. 77? 2. Mych. membranacea Harv. Alg. Tasm. p. 408 Alg. austr. exs. n:o 412! Kirtz. tab. Phyc. XVI. tab. 77. — Obs. Acanth. subulatus Pott. I. Ag. sp. p. 438 tantam habet cum Mych. membranacea similitudinem ut eandem speciem facile conjicerem; an errore locus natalis ”mare canadense” ei tribuitur? 3. Mych. carnosa Harv. Alg. Tasm. p. 408. Phyc. austr. tab. 142! Kirtz. tab. Phyc. XVI. tab 76. Mych. Muelleri Sond. in Lin. (fide Harvey) Ac. aci- cularis I. Ag. sp. p. 436. II. Lecithites (I. Ag. sp. p. 635) fronde teretiuscula, compressa aut fere plana, exsiecatione collabente quast distiche ramosa, cellulis strati medi majoribus aquam avide bibentibus et facile expansis, strati corticalis filis verticalibus elongatis dichotome ramosis-fastigiatis. = Fronde teretiuscula quoquoversum ramosa fastigiata ramulisque con- crescentibus scepe intricata, exsiccatione collabente, sepe quasi co- stam immersam monstramnte. R .- Mych. pusilla (Dicranema pusillum Harv. Trans. Ir. Acad. Vol. 22, p. 550; ÅAcanthococcus pusillus Harv. Phyc. austr. tab. 266. "An a sequente satis = diversa ? [214 - Mych. fastigiata (Hypnea fastigiata Harv. Alg. austr. exs. n:o 343 et Phyc. austr. Syn. n:o 457). ; . Mych. hamata Harv. Alg. austr. exs. n:o 415! Kitz. tab. Phyc. XVI. tab. 76. Acanthoc. Evingii Harv. Phyc. austr. tab. 141. Lecithites rangiferinus ce I. Ag. sp. p. 636 (excel. syn.). Spherosporas generis vidi! "< Fronde compressa subdistiche pinnatim ramulosa. 7. Mych. compressa Harv. Alg. austr. exs. n:o 414 et Phyc. austr. tab. 201! Kitz. tab. Phyc. XVI. tab. 75. .« Mych. nigrescens (Harv. mscr.) fronde crassiuscula cartilaginea compressa a 00 margine distiche pinnata, ramulis elongatis simpliciusculis, cystocarpiis infra api- ces ramulorum subspathulatos frondi semi-immersis obtuse apiculatis. — Cum forma antecedentis consistentiam Mych. hamatze conjungit. Ä Ad littus. australe Nova Hollandie. Bidrag till Florideernes Systematik. 30 9. Mych. disticha Harv. Alg. austr. exs. n:o 416. FI. Tasm. II. tab. 192 A.! M. chondroidea Kiitz. tab. Phyc. YVII. tab. 82? = Fronde plana lineari aut cuneatim dilatata flabellatim expansa. 10. Mych. foliosa (Gymnogongrus foliosus ” Harv. Alg. austr. exs. n:o 396 et Phyc. austr. tab. 194). Structura frondis et fructus utriusque est haec spe- cies precedentibus proxima: forsan potius dubitandum an a M. disticha specie distineta sit. — Variat: | Elatior et a margine praecipue folosa: Rhodophyllis sp. Harv. in Alg. austr. exs. n:o 369! Obs. In specie Mychodex, quam M. membranacex proximam haberem, pilorum adparatum admodum insignem vidi. Fila nmmirum strati mterioris, inter cellulas rotundatas excurrentia, cuticulam periphericam usque attimgunt, ibique quasi nucleolo deplanato terminantur; ex hoc nucleolo pili mieroscopici singuli proveniunt. Hoc modo insignis est hujus forma cum Dasyphlaea Montagner 'analogia. In eodem spe- cim'ne ramos majores hic illic truncatos vidi, ramosque ex truncato apice novos pro- venientes, quod de sua planta quoque memoravit Montagne. Spherosporas zonatim divisas in strato subcorticali fere nemathecioso ramorum juniorum quoque vidi. De cellulis admodum magnis intermedis Mychodez non loquitur Montagne, at in parte juvenili he parum conspicuze, et in senili parte facilius dissolvuntur, si diutius pars dissecta sub microscopio servatur. In ejusmodi preparata parte fila conservantur diutius et immo conspiciantur facilius. His accedit, Kätzingium, qui specimen Dasy- phlee insigmis, a Montagneo datum, examinavit, structuram frondis Dasyphlex Cy- stoclonio convenientem tribuisse; Cystoclomum vero habet structuram Mychodex si- millimam.. Que mihi tantum cognita est Dasyphlea Harveyi alam habet structuram, quam cum Cystoclonio comparare vix cuidam placuerit. Ex scriptis Harveyi mibi non liquet an specimen speciei Montagnei ipse examinaverit; num igitur sit conjec- ture locus eum simillimo adparatu filorum deceptum, suam plantam cum Montagnei identicam habuisse, pretermissa differentia structure, quam ex dieto Kätzingi subo- lere forsan tuceat?- Que dquidem omnia dicere debui, ut iterata inspectione adpareat utrum Dasyphlea insignis Montagnei sit revera species Mychodez, an, ut-hoc hucus- que bona fide assumserint, Harveyani Generis Dasyphleg species. 5 36 J. G. Agardh Solierie2e. Frondes inarticulate, tubulose et filis percurse aut farcte et strato medullari ” instructe. Cystocarpi nucleus quasi nucleolis plurimis compositus, nempe fasciculis filorum pregnantium interceptis filis sterilibus; placenta im nucleo centralis, filis in- tricatis constituta, et excurrentibus filis (sterilibus) simplicioribus ad plexum nucleum circumeirea ambientem suspensa; nucleoli, circa placentam dispositi, fila gemmidifera peripheriam versus radiantia emittentes; gemmidia- in articulis terminalibus evoluta subpyriformia. Soheriex placenta centrali (nec basali) et nucleo subcomposito Areschougieis fere analoga; filis pregnantibus, ut videtur, tantum im articulo terminal: gemmidi- feris, diverse. Filorum pregnantium natura Soleriexe ad Desmiospermeas, Areschou- gieg ad Hormospermeas pertineant. Gelidiex filis gemmidiiferis — attamen brevio- rivus — cum Solierieis magis conveniunt; in Gelidieis vero placentatio diversa et structura frondis alia. Solierieas igitur ordinem aut tribum proprium, inter Hypnea- ceas et Gelidieas quodammodo intermedium, constituere putavi. Decidere restat an genera quzdam Spherococcoideis relata (Dicranema, Heringia, Stenocladia) ad vici- niam Eucheumatis potius revocanda sunt. Placentatio in his certe basalis (nec centralis) et fila praegnantia paulo magis Spherococcoideis congruentia suadent. Genera Solheriearum sequenti modo disponantur: = Spherosporis cruciatim divisis: Fronde plana membranacea subtubulosa, in papillis capsulifera . . . Meristotheca. "= Spherosporis zonatim divisis: a) cystocarpiis per frondem sparsis, immersis aut plus minus prominulis: Fronde subtubulosa, aut demum solidescente ramis subtubulosis . . Rhabdonia. + b) cystocarpiis in ramulis subpropris, immersis aut subprominulis: Fronde farcta, strato medullari immerse costata . ........ . . Solieria. c) cystocarpiis intra pericarpium sub-proprium externum exceptis: Fronde fareta papillosa, in papillis capsulilera . . . «+. «+ «+ « - Fucheuma. Meristotheca I. Ag. mscr. Frons plana gelatinoso-membranacea laciniata dentibus et tuberculis exasperata, intus tubulosa, tubo filis articulatis anastomosantibusque percurso, peripherico strato. introrsum cellulis magnis rotundatis, superficiem versus sensim minoribus, extrorsum cellulis minutis fere in fila brevia verticalia conjunctis, contexto. Cystocarpia in Bidrag till Florideernes Systematik. 37 tuberculis sita, strato corticali amplius evoluto inclusa, clausa, intra plexum peculiare, arcte ambientem, nucleum compositum foventia; nucleus filis intertextis, a centro ad periphericum plexum extensis, subdivisus, inter filorum columnas fasciculos filorum pregnantium, peripheriam” versus radiantes emittens; gemmidia in articulo terminali filorum evoluta, pyriformia. Spherospore strato corticali immerse, sparse, crucia- tim divise. | Nucleo composito. ex una parte Rhabdoniam et Binderam Harv. ex altera Kally- meniam referre videatur, velut structura frondis cum his Generibus non parum con- venit. Situ cystocarpiorum, velut penitiori structura nuclei a Kallymenia admodum differt; Im nucleolis Kallymenix gemmidia, sine ordine adparente conglobata, perider- mate communi cohibentur; in Meristotheca gemmidia in articulis terminalibus singula et pyriformia proveniunt. Spherosporis a Rhabdonia, preter alias, recedit. Species mihi sunt: 1. Mer. papulosa I. Ag. mscr. Callymenia papulosa Mont. Alg. Yemens. n:o 21. Syll. p. 438 I. Ag. sp. p. 293; Kallymenia exasperata Zanard; Ha- lymenia ceylanica Harv. Alg. Ceyl. exs. n:o 30. Kite. tab. Phyc. 16 tab. 93 (non bona). Summam externam similitudimem cum Halymenia Durvillei Bory preterea monstrat. Obvenit in mari Rubro et Oceano Indico superiore. 2. Mer. Duchassaingii I. Ag. mscr. fronde plana subpalmatim laciniata, laciniis sub- cuneatis, margine ubicumque laceris lacinulis conformibus dentibusque, paginaque plana dentibus consimilibus ubicumque exasperata. Cystocarpiis — — —. Habitus Callophyllis laciniate majoris,- sed superficie aspera mox distinguenda. Ad Guadeloupe D:r Dychassaing legit. Species hec forma et divisionis norma fere Call. lacimiatam referens, sed major et tuberculis a disco et margine densissime emergentibus facihus distineta. - Laciniis his mollibus horridulam speciem Gloiodermzg (= Horex Harv.) fere crederes, at struc- tura omnino diversa. Sphierosporas supra descriptas inter fila verticalia frondis evo- lutas vidi; nullos autem fructus capsulares-observare hucusque iicuit. Rhabdonia. Specierum synonymia paulisper intricata, hoc loco species mihi cognitas enumerare placet: I. Fronde cylindracea aut compressa, subcontinua aut tantum vage hic illic contracta (= Rhabdonia). a) Cystocarpiis in media fronde nidulantibus, circumcirca prominulis, in ramulo .subsingulis. 1. Rh. eoccinea Harv. Phyc. austr. tab. 54. 38 J. G. Agardh. 2. Rh. nigresceus Harv. in Lond. Journ.; I. Ag. sp. p. 354. — Nomine Rh. nigrescentis diverse species venditantur. -In original -planta structuram Rhab- donie vidi. Specimen imter Algas. exs. Harv. sub n:o 389 distributum, quod vidi, est diversissima planta,- quam in Herbario nomine Thamnocarpi Harveyani interim designavi. . 3. Rh. dendroides Harv. Phyc. austr. tab. 152. b) Cystocarpiis unilateraliter plus minus prominulis, per frondem sparsis. &. Rh. tenera I. Ag. sp. p. 354. Solieria chordalis Harv. (non Ag.!) Ner. Bor. Americ. p. 121 tab. XXIII A. eximie! Rh. Baileyi Harv.; Kitz. tab. Phyc. 16 tab. 74. . Rh. robusta Grev.; I. Ag. sp. p. 355. Solieria australis Harv.; .Phyc. austr. tab. 149. Ke 5 6. Rh. Coulteri Harv. Ner. Bor. Am. p. 154 tab. XXIII. B. 7. Rh. mollis Harv. Alg. austr. exs. n:o 388. [4 8. Rh. ramosissima: Chrysymenia ramosissima Harv. Ner. Bor. Amer. p. 190 tab. XXX. B. Obs. Rh. patens Harv. Phyc. austr. Syn. n:o 519 est species mihi ignota. II. EFronde juvemili ramisque subarticulatim constrictis, ramis quast prolificatione ortis, ad stricturas emergentibus, sepe subverticilla- tim adproximatis, stricturis in ramvis majoribus sensim obsoletis. (Oruntiorsis I. Ag.). 9. Rh. Charoides Harv. Phyc. austr. tab. 196. 10. Rh. clavigera (IT. Ag. mscr.) fere tota tubulosa et stricturis regularibus arti- culata verticillatim ramosa, superne subcorymbosa, articulis caulinis mferioribus prelongis anguste obceonicis, superioribus oblongis ovalibusve, cystocarpius — -— Erythroclonium sp. nov. Harv. Aly. austr. exs. n:o 392. Habitus fere Ery- thr. Sonderi, at structura Rhabdonize! Cellule corticales majores quam in alis speciebus. Ad genicula stratum corticale nunc magis evolutum vidi. Species distincta, at adhuc parum cognita e Nova Hollandia, australi. 11. Rh. vertieillata Harv. Phyc. austr. tab. 299. 12. Rh. violacea (T. Ag. mscr.) inferne caulescens continua, superne tubulosa con- sricta, ramis majoribus elongatis continuis, paucis inferne in verticillos collectis, plurimis virgatim ramosis, ramulis ad stricturas sxpe sparsis, basi eximie atte- nuatis, apice obtusis, cystocarpis — — — . Color hujus fere est Grateloupixe Bidrag till Florideernes Systematik. 39 cujusdam, at structuram Rhabdonixe (tubum filis repletum) videre ceredidi. Spe- cimina nostra male reviviscunt. Ad Cap. b. Spelt. HI. Fronde juvenili ramisque ultimis subarticulato-contractis, adultiore subceontinua, ramentis simpliciusculis vesiceformibus obsita (Bo- TRYOMORPHA I. Åg.). 13. Rh. globifera I. Ag. sp. p. 355. Harv. Phyc. austr. tab. 129. A confor- mibus Chrysymenia uvaria, Chr. obovata, nee non Aresch. sedoide, haec caute distinguenda. Non suspicata plurium homomorphia, synonyma apud primos descriptores confundebantur. Fucus globiferus Lamour. cum nostra identica videtur. . Species milt adlwuc inquirende sunt: Rh. divaricata Forsk.; I. Ag. sp. p. 702. Rh. dura Zanard. Pl. mar. Bubr. tab. IX. fig. 2. Cum hace forsan compa- randa Rh. robusta var. Wiytu I. Ag. sp. Solieria I. Ag. est Genus Rhabdonix certe proximum, et species utriusque confuse fuerunt; differt, ut mea fert experientia, ir eo quod Solieria haud tubulosa, sed carnoso-farcta; quod in Solieria fructus utriusque generis in ramulis propiis fu- siformibus evolvuntur; denique, ni fallor, in eo quod mnucleus, filis sparsioribus a placenta centralv ad plexum ambientem extensis, habeat speciem nuclei simplicis; gemmidia quoque magis pyriformia et evidentius tantum in articulo ultimo evoluta. Sohieria chordalis charte parum adheret, et adparatu radicali fibroso admodum in- signi imstructa est. Cellulx intermedie, tubum Rhabdonizxe cingentes, sunt sat magna et quasi inanes; cellule, que in Solieria stratum medullare ambiunt, sunt exteriori- bus quidem majores, at minori differentia, sepe quogque granuloso contentu imstructe; eadem fere pericarpu differentia: pericarpium ia Rhabdonia cellulis mterioribus mag- nis, sub-duplici serie dispositis, a cellulis corticalibus abruptius separatis; in Soleria cellule interiores sunt minores, in exteriorcs sensim abeunt. Spherospore Rhabdo- nig mter fila verticalia brevissima sunt sparsiores; in Soleria, quia in ramulo pro- prio obvenientes, inter fila verticalia bene evoluta densiores. Spherococcoidex. Sådan denna grupp till sina characterer framställdes i Species Algarum, torde den fortfarande kunna bibehållas. Några nyare australiska slägten, uppställda af 40 J. G. Agardh. Harvey (Curdiea, Nizymenia) torde jemte det här nedanför upptagna (Stenocladia) böra tilläggas. Deremot böra Thysanocladia, Eucheuma, Lecithites, Desmia och Phacelocarpus, hvilka nästan alla med tvekan, eller mera provisoriskt hänfördes till Spherococceoideerne, derifrån uteslutas, sedan bättre material lemnat tillfälle till nog- grannare analys af fruktdelarne. För de uteslutna slägtena har jag på andra ställen här närmare redogjort. I afseende på cystocarp-fruktens structur bör anmärkas, att en olikhet före- kommer deruti, att hos en del slägten äro de från placentan utgående trådar, mom hvilka gemmidierne utbildas, korta och klubblika med få gemmidier, utbildade endast inom de öfversta lederne; hos andra slågten äro dessa fertila trådar vida längre, mera perlbandslika och med flera gemmidier, utbildade inom många leder. Flera af de slägten, som äga de korta klubblika trådarne, hänföras af Harvey till Gelidiacez, till hvilka de genom denna structur visserligen närma sig, men torde dock, enligt min uppfattning, med mera rätt böra bibehållas bland Spheerococcoidex; och detta med så mycket mera skål som Spherococcus och Calliblepharis, hvilka nästan böra anses som Sphaerococcoideernes typiska slägten, höra till denna afdelning, under det Gracilaria utgör hufvudslägtet inom den andra afdelningen. I den nedanför medde- lade uppställningen af slägtena är den nämnda olikheten lagd till grund. Corallopsis. Coccidia vidi fere cum iis Gracilarie omnino congruentia; pe- ricarpium crassiusculum cellulis interioribus pluriseriatis concentricis, exterioribus radiantibus, in fila brevia verticalia conjuncetis. Carpostomium in apice sub-apiculato demum adest. Placenta a fundo elevata cellulosa, cellulis multo minoribus gquam cellule frondis interiores, constituta, a superficie alterne excavata et producta, atque a ceryptis ita formatis fila gemmidufera ubicumque emittens; gemmidia in filis cryptarum invicem liberis clavato-moniliformibus seriata, terminalia fere obovata. Species. mihi nova: C. opuntia (I. Ag. mscr.) fronde inferne continua decomposito-dichotoma sub- fastigtata, ramis superioribus plus minus evidenter articulato-constrictis dichotomis, articulis demum pyriformibus diametro duplo longioribus. Corallopsis cacalia? Harv. Ålg. Ceyl. n:o 30. Ad Ceylonam. Articulis, sic dictis, multo brevioribus a C. cacalia differre mihi videtur. Gracilaria. Structuram placente, qualem in Corallopsi descripsi, etiam in Gracilaria vidi. De speciebus pauca tantum hoc loco adnotanda: : Grace. fureellata, Harv. Phyc. austr. tab. 286, que ramificatione stricte di- chotoma et subfastigiata inter Gracilarius dignoscatur, a Plocaria furcellata Mont. Bidrag till Florideernes Systematik. 40 Ålg. Yem. n:o 12, quam cum sua specie identicam eredidit Harvey, est revera spe- cies diversissima. Habitu quidem una cum altera sat convenit, at stratum axile proprium in Plocaria furcellata Montagnei adest, cujus prasentia colligere licet spe- ciem maris rubri ad diversum genus pertmere. De hac conf. Dicranema furcellatum I. Ag. infra. Caveas, ceterum, ne Grac. furcellatam cum Gymnogongro furcellato Auct. eandem credas. Curdiea Harv. Cystocarpia vidi in GC. laciniata cum iis Gracilarie aut Di- curella admodum convenmentia, ita ut, adnuente quoque structura frondis, het spe- cies Gracilarix admodum propinqua consideranda sit. Placenta adest basalis permagna, parum lobata, a vertice et lateribus filis radiantibus gemmiduferis densissimis obsita; fila clavato-moniliformia, imvicem libera, gemmidia seriata obovato-rotundata foventia. Spharospore cruciatim. divise hujus speciei sunt in maculis subnematheciosis intra— marginalibus sparsis evolute; qua nota et levi differentia placente Curdiea a Gra- cilaria distare videtur. Altera species, quam ad Curdieam refert Harvey, est Rho- dymenia obtusata Sond., ad quam przeterea Gymnogongrum firmum Avresch. Plhyc. nov. p. 354 ut synonymon ducit. Mihi haud liquet an ambe species (C. laciniata et C. obtusata) ad idem genus pertmeant. Cystocarpia in C. obtusata sunt supra paginam planam hemispheerice-elevata, placenta subhemispherica, pericarpi cellulis fere omnibus eximie radiantibus. Nemathecia oblonga in medio segmentorum seriata vidit Harvey. Spherosporas zonatim divisas in sua specie observavit Areschoug, quod genus diversum sine dubio indicaret. Sunt vero in desceriptione Areschougii nonmnulla, que m speciem Sonderi non optime quadrant. Melanthalia. Mirum quod in speciebus pluribus hujus generis frequentibus fruetus sphaerosporarum hodiedum ignotus manet. Tantum in M. Jaubertiana vidi apices ramorum clavato-inerassatos, spicam Typha xmulantes diceres. Stratum cor- tieale his locis eximie evolutum, in fila stipatissima articulata subelavata mutatum. Ad apices filorum sphaerosporas sensim provenire adparuit, at nec bene evolutas, nec divisas videre mihi contigit. Clav&e nematheciorum sunt in M. Jaubertiana teretius- cule; in latiore fronde M. obtusate vix terctiusculas suspicarer. Fructibus omnium demum detectis, species melioribus characteribus circumscribere forsan liceat. | Calliblepharis. Genus et habitu, et struetura frondis, et sphuerosporis, sive situm sive divisionis modum respicias, cum Rhodophyllide summam offert similitudi- nem. Cystocarpis autem genera facilius distinguantur. Im Calliblephari placenta adest basalis, a vertice et lateribus fila gemmidiifera plurima clavato-moniliformia, invicem libera, sustinens; gemmidia in articulis superioribus evoluta, sensim deorsum maturescentia; suprema initio pyriformia, sensim rotundiora, membrana articuli hya- nå Lunds Univ. Årsskrift. Tom. VIII. : 6 42 J. G. Agardh. lina gemmidium limbo plerumque conspicuo cireumdante. In Rhodophyllide placenta centralis, filis sterilibus ad pericarpium extensis suspensa, nucleolos plures, circum- circa dispositos, fils >sterilibus radiantibus separatos, gerit; nucleoli filis a placenta centralt provenientibus orti, in articulis superioribus gemmidia conglobata, muco soli- descente mvicem cohibita, generantes. Calliblepharis hoc modo inter Spherococcoi- deas, Rhodophyllis genus Rhodymenieis propinquum videtur. — Licet genera hoc modo abunde diversa adpareant, difficillimum est dietu utrum species uni aut alteri generi pertineant, nisi cystocarpia speciei cognita simt. Hinc adhuc incertum videatur an species quedam ad Calliblepharim relate, eidem revera pertineant. Callibl. Preis- siana, cujus cystocarpia nec a me, nec a Harveyo observata, sec. descriptionem Son- deri species Calliblepharis videretur. A Callibl. ramentacea (Ag. sp. p- 177) I. Ag. sp. p. 621, que exteriore forma simillima est, illa caute dignoscatur. In C.: ramen- tacea cellule imteriores duabus seriebus, interjectis minoribus cellulis, disposite. In C. Preissiana cellule interiores pluribus seriebus disposite et magnitudine invicem magis axquales. Sua quidem structura C. ramentacea cum Rh. membranacea proxime convenit. Tota serie formarum, quibus hac species ludit, considerata, magnopere dubium - adpareat an jure distinguantur Bh. membranacea et Callibl. ramentaceu. Mihi C. ramentacea paulo firmior substantia, charte non adherens, et segmentis ultimis obtusioribus mstructa videtur. Utcumque sit, ob rationes allatas Deless. ra- mentaceam "Ag. ad sectionem Rhodophyllidis (Stictophylli), que structura allata dig- noscatur, referendam puto; quod quoque in Synops. Alg. austr. Harvey, dubio ad- posito, jam monuit.. Quz preterea nomine C. conspersa Harv. distributa fuit forma, minime Calliblepharis species mihi adparuit sed Hymenocladix, ut hoc in enumerat. Alg. ex Chatam Insulis (Act. Holm. 1870) exponere molitus sum. An, contra, ad Calliblepharem (aut genus dquoddam vicimum?) revocanda sit species, quam nomine Fhodymenie prolifere e Nova Zelandia descripsit Harvey, dubium mihi videtur. Ha- bitus certe non Calliblepharem, sed Rhodymeniam suadet, Rh. palmette proximam. Structura vero frondis et coccidiorum cum GCalliblephari fere convenit; a placenta basali elevata fila clavato-moniliformia invicem libera plurima radiantia. Spherosporas frustra quesivi; his detectis de genere certius statuere licet. Plantam Sphaerococcoi- deam hoc loco interea memorare volui. = Sarcodia. Novas duas species hujus generis descripsit Harvey. Una, S. cey- lanica, cum specie typica generis optime convenire videtur; altera, S. platycarpa (Harv. Alg. exs. e Friendl. Is. n:o 52), mihi potius Halymenie species videtur, structura frondis et fructibus, a me visis, cum hoc genere fere conveniens. Bidrag till Florideernes Systematik. 43 Diecranema. Harvey pluribus quidem locis quzestionem movit an genus hoc melius inter Gelidia militaret et in ultima dispositione (Syn. Alg. austral.) genus nullo adposito dubio ad suas Gelidiaceas refert. Placentam perietalem ut in Ptero- eladia consideravit Harvey; mihi structura aliter explicanda adparuit. Cystocarpia nimirum supra unam paginam prominula puto, ut in multis alus generibus et qui- dem etiam in Pterocladia; placentå a strato medullari frondis provenit, ut hoc ubi- cumque quoque norma est. in Gelidio vero et Pterocladia stratum medullare frondis immediate, ut ita dicam, gemmidiorum fasciculos sustinet; placenta itaque in Ptero- eladia est basalis, in ipso fundo cystocarpii stratum expansum planum efficiens; in Dieranemate vero, sectione longitudinali frondis per cystocarpium feliciter ducta, cog- noscere licet placentam propriam e strato medullari frondis oblique adscendere; et ex hac adscendente placenta filformi fila gemmidiifera circumeirea, et a vertice et a lateribus, proveniuunt. Si vero, sectione frondis transversali facta, cystocarpium in Dicranemate observatur, placenta adpareat basalis st juxta basem, qua a strato me- dullari frondis surgit, transverse secta sit; sin per superiorem partem oblique adscen- dentis placente sectio ducta fuerit, placenta undique Iibera conspiciatur. In Piero- eladia placentare stratum est frondis strato medullari parallelum; im Dieranemate est placenta strato medullari verticaliter imposita. Mihi Dicranema genus Spherococcoi- deum adparet. Species disponantur: i = Coccidiis infra apices ramorum revolutos solitariis. 1. D. revolutum Ag. sp. 2. D. Grévillei Sond.; an a priore sat diversa? == Coccidiis in ramoruwm inferiore parte, unilateraliter nodosa, sepe pluribus : | 3. D. filiforme Sond. Species milu dubia: 4. Plocaria furcellata Mont. Pug. pl. Yemens. n:o 12. Axis hujus occupatur tenui fasciculo filorum longitudinalium ut m Dieranemate. Sterilis planta segre a D. filformi distingnatur, fructibus tamen ignotis imeertum manet an revera Dicranematis species sit. Gracilaria furcellata (Harv. Phyc. austr. tab. 286) habet structuram Gracilarie, nec ullo pacto cum specie Montagnei confundenda. Dicranema furcellatum (Hook. et Harv. Alg. Tasm. p. 9 et Fl. Tasm. p. 313) vix est Dieranematis species; stratum enim medullare hujus generis desi- deratur. Sterilem plantam hujus, tantum vidi. An Ahnfeltie magis propimqua? Nizymenia. Genus a Harvey Gelidiaceis relatum, mihi videtur Sphaerococcoi- deum, et quidem proximum us (Heringia, Stenocladia) quorum fila gemmidifera 6? kh J. G. Agardh. clavata fere tantum in articulo terminali pracociore pregnantia apparent. Pericar- pium erassum constat stratis frondis uberius evolutis; filis anastomosantibus strati medullaris, et verticalibus strati corticalis admodum -conspicuis. Centrum placente occupant cellulxe quaedam transmutate strati interioris, polyedre, anastomosantes, multo majores; a quibus fila: radiantia stipatissima proveniunt; periphericam zonam circa placentam constituunt fila gemmidifera. : Heringia. In structura cystocarpi adnotanda mihi videtur imsignis cum Eucheumate analogia. A placenta basali, que filis pluribus a tubo” axili frondis pro- venientibus, articulatis, endochromate subelavato percursis, invicem anastomosibus junctis, composita est, exeunt fila sterilia ad pericarptum. Inter heec fila sterilia disponuntur fila gemmidifera fasciculata, que ita quasi nucleolos plures efticiunt. Nucleum itaque compositum considerare liceret et genus cum Eucheumate ejusque affinibus comparare. Mihi tamen genus potius Sphexrococcoideum adparet, suadente placenta basal et filts gemmiduferis, que structura ab us proximorum generum vix abludunt. Stenocladia (I. Ag. mser). Frons compressa distiche pinnata, aut tere- tiuscula et vage ramosa, stratis fere tribus tubum axilem articulatum ambientibus contexta: medullari filis elongatis articulatis dense intricatis; medio, nunc parum con- spicuo, cellulis oblongis laxius dispositis; corticali cellulis minoribus verticaliter seria- tis. Cystocarpia externa subspherica, secus latera ramorum sessilia, intra pericar- pium cellulosum, demum carpostomio apertum, nucleum subsimplicem foventia; pla- centa basalis elevata, filis pluribus a tubo axili provenientibus articulatis et anasto- mosantibus contexta, et sterilibus filis cum pericarpio juncta, a vertice et lateribns fila gemmidifera fasciculata cylmdraceo-clavata, invicem libera, plurima sustinens; gemmidia in articulis termmalibus evoluta, pauca seriata, demum rotundata. Sphae- rosporg — — — Genus Phacelocarpum et Areschougiam structura frondis, cystocarpis Heringiam referens, spharosporis- adhuc ignotis nondum forsan sat stabilitum. A Heringie genere proximo, ad quod unam speciem refert Harvey, evolutione majore strati me- dullaris differt — qua differentia sepius genera distineta hodie consideramus. Atta- men dicere fas est, stratum medullare in fronde juvenili ad tubum axilem fere re- duetum esse. Hoc modo unam speciem, que cellulas intermedias rotundatas gerit, ad Heringiam referre forsan lcuisset. Altera autem species, aut forsan duz, sub hoc nomine conjuncte, que cum prima summam sine dubio habent affinitatem, vix ad Heringiam referrend& videntur. Hinc genus intermedium speciebus his constituere malui quam ideam, ut mihi adparuit, alienam Hermgie tribuere. Spharosporis de- Bigrag till Florideernes Systematik. 45 mum detectis limites distinctiores ducere forsan liceat. Areschougiam confertam (Harveyi) nucler structura ab Areschougix speciebus legitimis longe differre, addere placet. — Dux mihi sunt sectiones generis et species sequentes: + Frons teretiuscula, dichotomo-decomposita; frondis intermediis cellulis rotundato-oblongis laxioribus, stratum proprium evidentius for- mantibus. - 1. St. fureata (Heringia furcata Harv. Alg. austr. exs. n:o 311 et Phyc. austr. tab. 215). Harvey suspicionem movit an hac sit Phacelocarpi qusedam forma denudata, nec speciem genuinam constituens. Mihi quogque struectura cum Phacelocarpo magis quam cum Heringia convenire adparuit, utpote stratum medullare filis numerosis tubum axilem circumdantibus constat. FEructus autem Phacelocarpi, hodie sat bene mihi cogniti, a fructibus Stenocladie furcate sphericis, ad latera ramorum penultimorum sessilibus, et structuram supra desceriptam otferentibus, maximopere differunt. = Frons ex tereti-compressa aut amceps pinnatim decomposita; frondis intermediis cellulis parum incrassatis stratum proprium vix for- mantibus. ; 2. St. conferta (Harv. Phyc. austr. tab. 166) fronde compressa ancipite a mar- gine pinnatim dense decomposita, pinnis a basi eximie attenuata dilatatis obtu- sis; variat: ce. Oliftom fronde inferne teretiuscula, superne compressa et ancipite, externe subecostata, pinnis ultimis basi longe teretiusculis apice spathulato-dilatatis, fructibus — — —. ' Åvresch. conferta Harv. partim. Halymenia au- stralis Sond.? Ad Novam Holiandiam oceidentalem. Bb. Harveyi fronde ima basi teretiuscula, mox compressa ancipite quasi costa externa elevata imstructa, margiibus adultioribus /verruculoso-inequalibus, pinnis ultimis basi eximie attenuatis mox spathulato-dilatatis, cystocarpis secus margines seriatis sessilibus. AÅresch. conferta Harv. Phyc. austr. icon. tab. 166. Ad Novam Hollandiam australem. Plures species, externa facie admodum similes, nomine Aresch. conferte ab initio confusas fuisse, satis constat. Harvey ipse in operibus posterioribus duas distinxit Nizymeniam nimirum, et Aresch. confertam 1. ec. delineatam. Mihi vero minime cer- tum videtur omnem confusionem his distinetis esse sublatam. Duas sub nomine Aresch. conferte adhuc latentes formas supra indicare molitus sum; unam australis, 46 J. G. Agardh. I ' alteram occidentalis Nova Hollandize incolam suspicor, sec. specimina mihi obyia. Australis forma summam offert cum Aresch. ligulata externam similitudimem, nisi quod angustior sit; fructus vero admodum dissimiles et situ et struetura. Ad for- mam occidentalem Halymeniam australem Sonderi referendam esse suspicor, que, me judice, neutiquam ad Aresch. figulatam pertinet, ut hoc statuit Harvey. ; Spherococcoidearum genera hodie disponantur: + Fila gemmidiifera monmiliformia, gemmuidia seriata, in articulis plurimis evo- luta, foventia. x Frondes ecostate, stratis duobus cellularum contexte: Fronde articulato-constrieta, nune inferne continua . . . . - . . Corallopsis. continua teretiuscula aut compresso-plana, stratis 2:bus ” constituta : spherosporis per frondem sparsis eruciatim divisis . . Gracilaria. 5 aggregatis certo loco, plus minus nema- UNECIO SON 0 NN SP LA ARS IRI VO NRA Sa ir ENA SR Ö UN GE 2 Acropeltis Mont. Dicurella. + Frondes stratis fere tribus contexte: Temathecis extermsk es eds sf Re NN EIVIE [anti a aan tt Fila gemmidifera amngustiore stipite subelavata, in articulis supremis gem- midia pauciora evolventia. += Frondes siphone azili destitute. Frondes planz, duobus stratis contexte . . ....... .. . . Calliblepharis. äl » +. 'tribus stratis constitute . . = . . . «+... - - Sarcodia. Nizymenmia. FU HNDeRE [IUSCUlIS TER ESS I ARR AN RARE SA AA IRA oso MERIDA Ca De OA + Frondes siphone azili percurse. Siphone axili cellulis strati imtermedii cincto . . . . . . ... . . Heringia. ” » filis tenuloribus strati medullaris cincto: 1 cystocarpiis secus ramos sessilibus . . . . . . . « . . . Stenocladia. gå in pinnula lateralibus oblique apiculatis . . Spherococcus. Bidrag till Florideernes Systematik. Delesserieze. Redan i Species Algarum (pag. 676) uttalade jag den åsigt, att slägtena Hy- menena och Botryoglossum endast voro att anse såsom högre utvecklingsgrader — Sva men i olika riktningar af Nitophyllum-former. De många Nitophyllum-arter från mera aflägsna haf, som sedan dess blifvit beskrifna, synas mig bekräfta denna upp- fattning: man måste numera antingen låta de båda slägtena imgå i Nitophyllum, eller öfverföra flera Nitophyllum-arter till Hymenena och Botryoglossum, och derjemte uppställa andra arter som skiljda slågten. Men svårligen torde för de sålunda bil- dade nya slägtena characterer kunna Bppsökas af den beskaffenhet att de begränsa dessa slägten, eller i annat afseende kunna såsom slägt-characterer godkännas. Det synes således vara lämpligare, att nu uppställa Hymenena och Botryoglossum såsom underafdelningar inom Nitophyllum. Inom slägtet Delesseria synas deremot de många arter, som man äfven här beskrifvit, antyda att vissa förut såsom Delesserie-former upptagna arter böra såsom skiljda slägten uppställas. Såväl Grinnellia som Caloglossa synas vara egna typer, hyilka väl kunna såsom skiljda slägten upptagas. Såväl slägtenas olika begränsning, som de många nyupptäckta arterne torde sålunda både mom Nitophyllum och BDelesseria göra en ny uppställning af arterne behöflig, och jag skall således här nedan göra försök till en naturlig gruppering af de båda slägtenas arter. Nitophyllum. Cognita melus structura et fructificatione specierum, et com- paratis speciebus recentius detectis, nescio sane quibus characteribus Hymenenam et Botryoglossum a Nitophyllo distinguere valerem. Nitophylia, olim fronde tenuiore distineta, cognitis N. pristoideo, N. cartilagineo, N. Curdieano etc:, m quibus cellule multiplici strato transversaliter disponuntur, hodie hac nota ab'alis generibus discer- - nere non licet. Vene elevate, quibus Hymenenam potissimum distinetam eredidit Greville, in multis Auctorum Nitophyllis (N. Fillie etc.) xeque proveniunt. Nec sori, lineas tenues flabeilatas zemulantes, im ommibus is proveniunt, quas Hymenene spe- cies judicarunt posteri; obveniunt nimirum in Hym. fimbriata sori simguli in sporo- phyllis mimnutis; in Hym. latissima sorti rotundati plurimi inter -venas adsunt. Nec denique pericarpit structura notas certas offerre mihi visa est: pericarpium tenuius aut crassius a structura ipsius frondis derivandum videtur. Quod itaque jam in Specieb. Algarum monui, hec genera non nisi gradu evolutionis differre, hodie adhuc magis certum puto. 48 J. G. Agardh. Cum his neutiquam dictum volui, charaeteribus non difterre diversas sectiones; differunt sane et structura et fructu species extrem2; inter has extremas: vero tot intermedias formas vidi, ut limites definire equidem frusta molitus sim. Laminam frondis ita in nonnullis monostromaticam vidi; in als cellulg 6—7 superposite inter utramque superficiem numerantur. In speciebus monostromaticis, quarum sori sparsi, lamina sub soro quasi mordinate incerassata; in speciebus quarum sori marginales, stratum duplex adest et utriusque pagme cellule fructifere sunt. Coccidia in multis non vidi; nondam itaque mihi liquet an in his difterentie adessent, quibus certiores limites generum condere lceret. — Sit ut Arachnuophylla quoque inter Nitophylla recipiantur ; ignotis vero adhuc coccidus, irritum putavi de his jam aliquid dicere. Species Nitophylli hodie disponantur: ; I. Aglaophyllum, Spherosporarum soris per totam frondem (aut superio- rem partem frandis) fere eque sparsis, rotundatis, sensim centrifuge expansis. T EFronde tenwissima fere sessili, venis ommibus (etiam in adultiore) destituta. 1. N. puncetatum I. Ag. sp. p. 659. 2. N. pulehellum Harv. Trans. Ir. Ac. Vol. 22 p. 549. tt EFronde temwissima brevius stipitata, nervo plus minus conspicuo stipitem percurrente, supra stipitem mox obsoleto. = Fronde elongata integriuscula, aut quasi externa vi in lacinias am- bitu subindefinitas vage fissa. 3. N. Crozieri Hook. et Harv. Orypt. antaret. tab. 177. ; == N. Grayanum (I. Ag. mser.) stipite cuneato 'costato, costa supra stipitem- in nervos plures «mox evanescentes divisa, in frondem coccineam oblongo-lanceola- tam aut integriusculam aut parcius laciniatam abeunte, soris mmutis rotundatis per totam superficiem sparsis. Ad Insulas Falkland (Hb. I. E. Gray). Formam tfere refert N. Smithi, quale figura media m Flora antarctica exhi- beat, et nomine N. Smithu (manu, nm fallor, Harveyti) m Hb. Gray inscripta; at defectu venarum mihi diversa videtur. Minus quoque quam N. Smithu decomposita. N. Crozieri est tenuiore fronde et colore dilutiore prsdita species. "+ Fronde elongata pinnatifide decomposita, nempe laciniis a margine excrescentibus, ambitu definitis, subpinnatim dispositis plus minus composita. 5. N. erispum Kite.; I. Ag. sp. p. 662. Bidrag till Florideernes Systematik. 49 "<< Fronde latiore magis flabelliformi et subpalmatim lacimiata, laci- näs nempe a margine excrescentibus sensim subpalmatim dispositis. . undulatum I. Ag. sp. p. 663. I. denticulatum Harv. Nov. Zel. p. 241. . variolosum Harv. Nov. Zel. p. 241. N. Gunnianum Harv. Phyc. austr. tab. 241. 1 FJ = ttt Eronde supra stipitem productiorem subramosum tenuissima; nervo stipitem percurrente. segmenta principalia demum intramte, in his mox evanescente. 10. N. lividum Hook. et H. Orypt. tab. 179. ; 11. N. Bonnemaisoni Grev. Alg. Brit. et Auct. (mihi incertum anne dugg diverse species sub hoc nomine venditentur). 12. N. erispatum Hook. et Harv. Crypt. ant. tab. 71. Titt Erondis lamina tenwissima venosa, nempe venis a costa prove- mentibus longius (per inferiorem partem) productis, sensim (et plerumque jam infra mediam laminam) evanescentibus. 13. N. venosum Harv. Ner. austr. tab. 118. N. Hillie Grev. Orypt. Fl. tab. 351. 15. N. multinerve Hook. et Harv.; I. Ag. sp. p- 666. N. Smithii Hook. et Harv. Orypt. ant. tab. 178. å 17. N. latissimum (Hymenena latissima Harv.). Ex Insula Vancouver. 18. N. litteratum (J. Ag. mscr.) stipite brevi cuneato, in frondem venis dicho- tomo-anastomosantibus obscuriusculis inferne venosam, cuneato-reniformem sub- palmato-pinnatifidam abeunte, lobis. cuneato-limearibus margine minute undulato- erenulatis, basi contractis, soris inter venas seriatis, figuras irregulares mter se plus minus confluentes tformantibus. , Ad httora meridionalia Angliz. Nomine N. Hillie a D:na Griffiths miht missa, abunde diversa species. Foliola fere prolificationum modo a margine subpinnatim emissa, juvenilia Imearia obtusissima, dein cuncata, sensim palmatisecta, omnia minute undulato-erenulata. Sori non pune- tiformes sparsi, ut im N: Hille, sed lineares, oblongi aut varie configurati, inter venas seriati, lobos inferiores quasi litteris aut signis imscriptos reddunt. Substantia quam in N. Hille crassior videtur. TiTtt Eronde fere avemnia, at ipsa incrassata, sessili aut inferne sti- pitem sensim costatum formante. Lunds Univ. Årsskrift. Tom. VIII. ; 7 50 J. G. Agardh. + Soris per totam frondem fere eque sparsis. 5 19. N. cartilagineum Harv. in Trans. Ir. Acad. Vol. 22 p. 540. 20. N. erosum Harv. ÅAlg. austr. exs. n:o 293. i "+ Soris in exteriore parte frondium evolutis (h. e. segmenta exteriora terminalia aut lateralia occupantibus), in his numerosis. 21. N. Curdieanum Harv. Plhyc. austr. tab. 151. 22. N. affine Harv. in Hook. Journ. 1844 q. 447. 23. N. Durvillgei Bory; I. Ag. Sp. p. 666. 24. N. multipartitum Hook. et Harv. Alg. Tasm. p. 7. Obs. Speciem hanc judico ex specimine, quod olim dedit Harvey, lapsu calami, ut finxi, nomine N. multipunctatum insceriptum. Alud specimen, 'mter Algas Au- stralie distributum, vix differt a Nit. minori, cui sort infra apices segmentorum soli- tari. Harvey ipse soros in apicibus mnumerosos deseripsit et in Synopsi Phycol. Austr. N. multipartitum et N. pristordeum proxima enumeravit. 25. N. pristoideum Harv. Phyc. austr. tab. 229. 26. N.i Endivixfolium, Delesseria Endiviefolia Hook. et Harv. Alg. Tasm. p. 6. Harvey speciem Delesserie consideravit, quin immo dubitavit an a D. frondosa differret. His comparatis tamen adpareat D. frondosam numquam apice subdivisam esse, sed semper evolutione marginali decompositam fore; in D. Endiviefolia, contra, sunt segmenta termmalia dichotoma; sed hac preterea quoque decomponitur eyolutione laciniarum lateralium. - Mibi D. Endiviefola multo magis cum quibusdam Nitophylli speciebus convenire adparuit; potissimum N. pristoideo, eque caulescente, adfinem suspicarer. Me tamen nec coccidia vidisse, nec soros bene evolutos, dixisse opportet. II. Botryoglossum, Splherosporarum soris definito loco in fronde obvenien- tibus, nune in lobo singulis, nunc secus margines seriatis, rotundatis aut pluribus confluentibus linearibus, singulis centrifuge expansis. T Soris infra apices laciniarum subsolitariis. 27. N. uncinatum I. Ag. sp. p. 654. 5 28. N. ciliolatum Harv. Trans. Ir. Acad. Vol. 22 p. 549. 29. N. minus Sond. I. Ag. sp. p. 655. 30. N. acrospermum I. Ag. l. c. Agl. maculatum Kite. tab. Phye. Vol. 16 tab. 34? 31. N. monanthes I. Ag. I. c. Obs. Structura a precedentibus sat differt. Venas microscopicas superficiales, que in illis, et quidem etiam in superioribus partibus vix desiderantur, in N. mo- nanthe non vidi. Frondis autem lamina venis interioribus percursa adparet; trans- verse secta cellulas interiores superficialibus multo rmajores monstrat. Nec cellulze Bidrag till Florideernes Systematik. 54 superficiales sunt longitudinaliter seriatae (longiores quam late), sed potius omnino imordinate, rotundato-angulate. -N. monanthes Harv. in his cum nostra fere con- venit; lamma autem tenuior et magis decomposita; tamen planta videtur magis ju- venilis. TT Soris marginalibus aut in lacinulis separatis margims provementibus. 32. N. Bartlingianum, Schizogl. Bartlingianum Kiite., mihi adhuc ignota. 33. N. marginale Harv. Alg. exs. ceyl. n:o 26. 34. N. Gmelini Grev. Alg. Brit. j 35. N. laceratum Grev. Alg. Brit. (N. Snmithii et N. laceratum Crouam). 36. N. fimbriatum I. Ag. sp. p. 659. 37. N. Ruprechtianum (LT. Ag. mscer.). Hymenena fimbriata Post. et Rupr. Illustr. tab. 38 fig. a. Nit. laceratum var. palmatum Harv. ap. Beechey. Voy. p. 163. 38. N. platycarpum Turn. Hist. tab. 144. Botryoglossum platycarpum Auct. I. Ag. sp. p. 676. Neurogl. Binderianum Kiitz. III. Hymenena, Spherosporarum soris secus venas dispositis, in lineas elongatas confluentibus, latitudine vix expansis. 39. N. palmatum Harv. Nov. Zel. II. p. 240. 40. N. Harveyanum (IT. Ag. mser.) N. palmatum var pinnatifidum Harv. I. c. Obs. Soros bene evolutos non vidi; an potius prope N. Durvillei disponeretur? 44. N. fissum, Hymenena fissa Grev. Harv. Ner. tab. 44. IV. Species affinitate incerte. 42. N. reptans Crouan Fl: Finist. p. 153. 43. N. versicolor Harv. Phyc. Brit. tab. IX. Obs: Species mibhi dubias et inquirendas hoc loco omisi. Delesseria. Quale genus im Speciebus Algarum a me adoptatum fut, tale characteribus, at limitibus paulisper mutatis, hodie conservandum puto. Grinelliam nimirum et Caloglossam genera propria considerarunt, suadentibus echaracteribus qui- busdam specialibus. Aliud vero Genus, quod Chauvinie nomine imstituit Harvey, quomodo distinguatur vix video. In Del. coriifolia cellule majores, que simplici serie disposite mtermedium stratum ut in ceteris efficiunt, cinguntur adparatu mi- norum fere ut in Callophyllide; qua quidem structura hsec species admodum igsignis certe consideratur. In D. Hookeri vero, que ad idem genus Chauvinie pertineret, hic "adparatus vix conspicuus,' nec in D. imbricata admodum notabilis. In exsiecata cellule imtermedix majores translucentes seriebus oblique adscendentibus dispositze conspiciantur. Phylla spherosporifera in D. coriifolia non admodum ab is ceterarum specierum diversa: pagma folioli constat cellulis pregnantibus, duplici serie dispositis, v Te 52 J. G. Agardh. que intermedis cellulis, his locis angustioribus, separantur, et corticalibus extrorsum teguntur. Cellulx praegnantes e regione posite spharosporas triangule divisas fovent. Coccidia in Ch. imbricata tantum observavi. Tectum pericarpii hemispherice supra pagimam elevatur et pluribus seriebus cellularum contextum est; ipsa placenta, colore » sepe lutescens, cellula basali ramosa constituitur, inferne plexu subanastomosante adnata, quasi stfipitata, depressa, sursum in ramos divisa; ramos fere frutieulum Griffithsix cujusdam referentes diceres; fila gemmidifera moniliformia, invicem Iibera, in articulis -termmalihbus gemmidia fovent: in fructibus itaque vix ullam notam video, qua Chauvinia ab alus Delesseriis differret. Quzx m structura adest, vix ita pluri- bus speciebus constans, ut Harveyanum genus, ea ducente, adoptandum putarem. Characteribus diversarum specierum melius cognitis, in' dispositione specierum mutationes quasdam suscipere opportet. Majoris cujusdam momenti ea fructificationis differentia mihi adparuit, quam in situ sor: monstrant species; pauex nimirum soros sparsos et quasi loco indefinitos, plurime soros utroque latere costa quasi positione definitos gerunt. Qua quidem nota Schizoneuris separatis, precipuum dispositionis fundamentum tum in ramificationis norma, tum m evolutione cost et venarum qu2e- sivi. In is, quarum ramificatio prolificationibus a costa provenientibus pendet, costa plerumque firmior, superficialibus cellulis costam mvestientibus, a parenchymate di- versis quoque abludit. Sunt vero alie species, im quibus cellule superficiales costam obducentes vix hoc modo a cellulis parenchymatis differunt: coste in his sunt quasi immers2, nec frondes venis superficialibus initio notate. Quibus vero differentiis non nimium insistere opportet, quum differentix hoc respectu etiam in speciebus, quae affinitate sunt proxime, adsint. — Sectiones cxeterum ita mstituere molitus sum, ut oculo adsueto facilius dignoscerentur; ut facilius iimveniantur, clavem dispositionis sequentem addere quoque placuit: NN ÅA. Frondes divisione ipswus lamine ramose, nempe a. Ssubvage laciniato-partite: I. Schizoneura k Pp. divisione dichotoma, dichotomo-subpinnate: IH. Cryptoneura Il. — Pieridium y. dentato-laciniate, dentibus laciniisve excerescentibus pinnatifide aut subpin- nate, nunc insuper phyllis prolificantibus decomposite: IV., Stenoglossum V. Hemineura Bidrag till Florideernes Systematik. 53 VE Phycodrys VII. Odontophora B. Frondes lamina ipsa indivisa subintegre, aut raro parce divisa subdicho- tome, prolificatiomibus a costa conspicua emeragentibus decomposite: VIII. Hypoglossum 3 IX: Neuroglossum X. Chauvinia XI. — Schizoglossum XIL? Paraglossum XIII. Hypophyllum. I. Schizoneura. HFrondes subvage laciniato-partite, ramis coste conspicuis, nunc sursum evanescentibus, ad lacinias principales excurrentibus. Coc- cidia sparsa in superficie parenchymatosa elevata, nunc in nervo laterali evidentiori conspicua. Sori rotundati sparsi inter nervos numerosi. = Costa alterne ramosa. 1. D. subcostata I. Ag. sp. p. 681. 2. D. dichotoma Hook. et Harv. Orypt. ant. tab. 71 fig. 2. 3. D. Davisii Hook. et Harv. Il. c. tab. 175. == Vemis a costa oppositis. 4. D. Hookeri Hook. et H. Fl. Nov. Zel. tab. 114—115. 5..D. Quercifolia Bory Coqu. tab. 18 fig. 1. Harv. Ner. austr. tab. 46. II. Cryptoneura. Frondes angustissime ancipites, alis fere destitute, sub- pinnatim ramosissime. Coccidia in medio segmento incrassata, ita co- ste licet obscure imposita. Spherospore in apicibus segmentorum aut in sporophyllis propris evolute, soro fere in unum confluente (costam pariter ac latera occupamte. . rostrata I. Ag. sp. p. 685. . Baerii Post. et Bupr.; I. Ag. ibm. corymbosa I. Ag. ibm p. 684. . angustissima Griff. I. Ag. ibm. p- 686. . D. Iuergensii I. Ag. sp. p. 687. Del. complanata Rupr. ÅNS sScecrs I. Pteridium. Frondes lineares alterne dichotomo-pinnate, ala conspicua costam marginamnte. Coccidia in medio segmento aut in phyllo proli- ficante axillari evoluta (ita coste imposita); spherospore in apicibus segmentorum aut in sporophyllis propriis evolute, soris secus costam 54 J. G. Agardh. > expamnsis, fere in unum confluentibus (costam pariter ad latera occu- pantibus). 11. D. alata I. Ag. sp. p. 603. 12. D. spinulosa I. Ag. mscer; D. Beeringiana var. spinulosa Rupr. Alg. Ochot. p. 243. An D. denticulata Mont. Syll. p. 4088 13. D. pleurospora Harv. Nov. Zel. p. 238. D. propinqua I. Ag. in pl. Ho- henackeri; D. laciniata Kirtz. tab. Phyc. Vol. 16 tab. 192 IV. Stenoglossum. HFrondes anguste fere lineares, obsoletius immerse co- state, laciniis excrescentibus subpinnatim decomposite, punmis ala de- currente confluentibus. Coccidia -— —. Sori spherosporarum utrogue latere coste oppositi, singuli aut in unum ambo confluentes, (in seg- mentis ipsius frondis aut in phyllis minoribus evoluti). 14. D. Schousboei IL. Ag. sp. p. 688. 15. D. Woodii (I. Ag. mser.) fronde costata lineari pinnatifide ramosa, margine integerrima, lacintis Iimearibus utrinque longe attenuatis obtustusculis, soris utroque latere costa singulis oppositis margini adproximatis media segmenta ma- jora occupantibus. Hab. ad insulam Vancouver D:r C. B. Wood. (Hb. Gray!). Ad secetionem Stenoglossi pertinet species facilius distincta. Frons est 3—4 pollicaris, lineam vix latitudine superans, admodum -decomposita, lacinis a margme frondis ubicumque linearis vage egredientibus, majoribus basi aliquantulum attenuatis, apicibus obtusius acuminatis. Lacinia juveniles magis distantes, inferiores longiores, superiores lacimias (mec dentes aut cecilia) xmulantes. Sori utrinque fere marginales conspicui,, im media parte fere laciniarum majorum evoluti, invicem bene separati, lineam elongatam formantes. Costa media lattuscula, im superiore parte fere obsoleta. Duplo angustior: quam D. Schousboei et D. bipinnatifida, est magis quam he species decomposita. Lacinie mtegerrima dicende et lineares, nec cilato-serrate et lanceolate ut in D. bipinnatifida. D. Schousboei est forma latior, mmus decomposita; quasi inter alias intricata fuisset, est modo Rh. bifide marginibus adherens, cellulis- que majoribus areolata. Ut in proximis specicebus segmenta nunc opposita, nunc paria plura adproxi- mata, nunc singula proveniunt. Sori elongati lineares. 16. D. bipinnatifida Mont. Voy. dOrb. tab. VI fig. 1. V. Hemineura. Frondes sinuato-pinnatifide, laciniis exerescentibus decom- posite, evanescenti-costate, costis costulisque immersis sensim magis conspicwis ad lacinias majores excurrentibus, nunc basi apiceque fere ör Bidrag till Florideernes Systematik. e obsoletis. Coccidia coste sensim formate imposita. Sori spherospo- rarum maculas plures intra marginem seriatas subdiscretas formamtes. 17. D. frondosa Harv. Phyc. wustr. tab. 179. 18.2 D; eruenta Harv. Fl. Nov Zel. p. 240 (mihi ignota). VI. Phycodrys. HFrondes sinuato-pinnatifide, laciniis excrescentibus, nunc quoque phyllis a costa provenientibus decomposite, sensim immerse co- state, costulisque plus minus ”conspicuis costam continuantibus sepius instructe. Coccidia sparsa, costulis aut parenchymate imposita. Sori spherosporarum secus costam expansi oppositi sepe in unum confluen- tes, costam pariter ac latera occupantes, in apicibus segmentorum aut in phyllis minoribus evoluti. = Venis obsoletissinis vage excurrentibus. 19.2 D. intermedia (LT. Ag. mser) frondis obsoletissime costate, vage vix venosae folns stipitatis Iineari-cuneatis dentatis, dentibusque exerescentibus sensim pin- natifidis, lacinis conformibus aveniis demum folola marginalia plurima stipitata constituentibus, stipitibus lImearibus subcostatis, soris — — — . Nitophylli sp. Harv. mscr. Hb. ad insulam Vancouver. Habitus D. sinuose lingulate, sed juvenilis fere omnino avenia, Nitophyllum referens, adultior vage venosa. Fructibus ignotis proxima affinitas dubia manet. == Vemis magis conspicwis subregulariter oppositis. 20. D. fimbriata I. Ag. sp. p. 690. 21. D. sinuosa Good. et W. 22. D. erassifolia Rupr. Alg. Ochot. p. 232. 25. D. phyllophora (I. Ag. mscr.) frondis costate opposite venose foliis obovato- oblongis sinuatis: et parce divisis, lacinis costatis sensim separatis phyllisque a costa secus laminam sensim detersam utrinque provenientibus, frondem nune foliosissimam constituentibus, coccidiis supra venas prominulis, soris — — — Deless. erassinervia (partim) Hook. et Harv. (non Montagne). Ad Insulas Falkland. Nomine D. crassinervie plures species distinetissimas confundi suspieor. Pri- maria D. crassinervia, a Montagneo depicta, quam nec ipse vidi, nec Harveyum com- parasse suspicor, ramificatione D. Hypoglossi, foliis lanceolatis indivisis enervibus (sec " iconem Montagnei) insignis, D. dendroide aut D. oppositifolie potissimum propinqua videtur. Alii postea sub mnomine D. crassinervige imtellexerunt formas diversarum specierum, quas costa valida congruentes, szepius phyllis novis e senili costa proli- 56 J. G. Agardh. ficantibus instructas, viderunt. - Kätzing ita specimen a Hookero datum e Kerguelen” land depinxit (Tab. Phycol. Vol. 16 tab. 12), cut laciniam dichotomam venisque alternis instructam adjecit. Ipse ex insulis Falkland specimen coram habeo, manu Harveyi ni fallor, nomine D. crassinervie mseriptum, quod mihi nullomodo speciem e sectione Hypoglossi prodit. Ut in” planta vetusta costa est valida et adparenter derasa, phyllisque plurimis sine ordine a costa pullulantibus; foliola obovata-oblonga opposite venosa (licet vene admodum imconspicuze), longe stipitata, stipite foliola minora a margine exserente. Hoc congruere puto cum fragmentis alus, ex tisdem insulis provenientibus, que speciem D. sinuose aut D. quercifolie subsimilem refe- runt, quam nomine D. phyllophore designavi. YI. Odontophora. Frondes e margine foliifere, nempe phyllis indivisis (aut externa vi tantum laceratis) margine, dentatis dentibusque margi- nalibuz excrescentibus sensim decompositis constitute, costis evidentibus costulisque oppositis ad dentes excurrentibus percurse. Coccidia sparsa. Sori in phyllis marginalibus evoluti, in majori plures oblique trans- versales et subdisereti, in minori singuli. 24. D. Lyallii Hook. et Harv. Orypt. ant. tab. 176. 25. D. similans (I. Ag. mscr.) fronde a margme folifera phyllis imdivisis elliptico- oblongis margine ciliato-appendiculatis, appendiculisque marginalibus exerescen- tibus sensim pmnatis constituta, costa costulisque angustis oppositis subexterne distinetis, cellulis costularum superficialibus elongatis a cellulis parenchymatis diversis, phyllis soriferis minutis margine ciliato-spimulosis. D. Lyallii Harv. Alg. austr. exs. n:o. 271 (mec. FI. antaret.). Ad Novam Hollandiam. | D. Lyalli certe stmillima, at me judice distineta species. Folhola frondis sunt longiora, venis pluribus et strictioribus peccursa. Margines obsoletius serrati, demum dense mimute appendiculati (in D. Lyali duplicato--serrati). Vena jam m juvenil conspicu&; sub microscopio adparet cellulas superficiales costularum esse elongatas et a parenchymate interjacente facilius distinguendas. In D. Lyallii vera hec diffe- rentia cellularum vix conspiciatur. 26? D. ovifolia Suhr. Kätz. tab. Phyc. Vol. 16 tab. 19 (mihi ignota). VlI. Hypoglossum. Frondes prolificationibus a costa emergentibus ramose, ceterum indivise, vemnis transversalibus microscopicis destitute, tenuis- sime, cellulis parenchymatis in series subtransversales, a costa arcua- tim versus marginem excurrentes, fere ordinatis. Coccidia coste insi- Bidrag till Florideernes Systematik. 57 dentia. Sori spherosporarum in foliolis vix mutatis evoluti, utrogue latere coste singuli. = Costa ecorticata, nempe seriebus cellularum longitudinalibus paucis constituta, quasi articulata. 27. D. teuuifolia Harv. Ner. Bor. Americ. tab. X XII. B. 28. D. involvens Harv. Il. c. tab. XXII. A.” 29. D. Hypoglossoides Harv. Phyc. austr. tab. 87. Specimen nomine D. spathulate a Harvey distributum, ex Fremantle ortum, mihi D. Hypoglossoidi admodum propinquum adparuit. Specimina ala, mihi diversa, e King Georges Sound gerunt frondis tenuissimae margines amplos eximie undulatos. Nee in his plantam Sonderi primitus deseriptam recognoscere credidi, utpote suam D. spathulatam strös pellucidis notatam deseripsit Sonder. Quo quidem- charactere speciem Sonderi D. ruscifolie affiniorem esse, suspicari licet. == Costa . mox corticata, nempe cellulis elongatis numerosis non e re- gione positis (et quasi articulos formantibus), sed vage desinenti- bus obtecta. | a. Prolificationibus subumfariam a costa media prorumpentibus, fron- dem vage ramosam formantibus. 30. D. Hypoglossum Woodaw: Pp. Prolificationibus a coste latere alterutero juxta lanvinam prorum- pentibus, subsingulis, frondem subvage ramosam formantibus. 31. D. Harveyana (I. Ag. mscr.) fronde cortieato-costata, prolificationibus a costa latere alterutero juxta laminam prorumpentibus subsimgulis vage ramosa, foliolis lanceolato-elliptieis apice obtusiusculis evenosis, margine mmute et acute serra- tis, soris — — —, coccidiis coste impositis subsingulis. D. serrata Harv. Ålg. austr. "exs. n:o 277, nec Post. et Rupr.; D. serrulata Harv. Phyc. austr. tab. 59. Nomine D. serrulate Harvey duas species distinetas compre- hendit. Ad Novam Hollandiam. y- Prolificatiomibus infra apicem revolutum geminatim prorumpentibus, demum frondem adparenter dichotomam formantibus. An Calo- 2losse adfimor”? 32. D. revoluta Harv. Phyc. austr. tab. 170. d. Prolificationibus ab utroque latere coste juxsta laminam prorumpen- tibus geminatis, demum frondem sub opposite ramosam formantibus. 33? D. crassinervia Mont. Voy. Pol. Sud. tab. 8 fig. 1. Lunds Univ. Arsskrift. Tom. VIII. 8 58 J. G. Agardh. 34. D. dendroides Harv Phyc. austr. tab. 137. IX. Neuroglossum. Frondes prolificatiomibus a costa emergentibus ramose, ceterum indivise, venis microscopicis a costa transversaliter egredienti- bus instructe, interjacentibus cellulis parenchymatis quasi inordinatis (nec lineas flabellato-radiatas a costa egredientes formantibus). + Soris foliola frondis dir mutata oceupantibus. «. Prolificationibus ab utroque latere coste juxta laminam prorumpen- 5; tibus geminatis, demum frondem sub-opposite ramosam formantibus. 35. D. oppositifolia Harv. Fl. Nov. Zel. p. 239. 36. D. decipiens (I. Ag. mscr.) fronde mox corticato-costata, prolificationibus ab utroque dlatere coste juxta lamimam prorumpentibus gemimnatis demum frondem opposite ramosam formantibus, fololis valide costatis lineari lanceolatis margine integerrimis, venis microscopicis a costa excurrentibus demum sat conspicuis ramosis, mterjacentibus cellulis oblongo-rotundatis, soris utroque latere costa distinetis aut subeonfluentibus. D.: Hypoglossum var. arborescens Harv. mscr. Ad Insulam Vancouver. Ven&e opposita in tronde adultiore fere nudo oculo conspicux. Structura magis ad D. ruscifoliam, quam ad D. Hypoglossum -tendit. Ramificatione ad antecedentes accedit. p- Prolificationmibus a coste latere alterutero juxta laminam prorum- rentibus subsingulis, frondem subvage ramosam formantibus. 37. D. violacea (IT. Ag. mscr.) fronde corticeato-costata, prolificationibus a coste latere alterutero juxta lamimam prorumpentibus subsingulis vage et fere alterne ramosa, foliolis lineari-lanceolatis utrinque attenuatis margme serratis, venis mi- croscopicis a costa excurrentibus, interjacentibus cellulis parenchymatis angulatis, soris utroque latere costa evolutis in unum confluentibus. Del. serrulata Harv. in Perrys. exp. to Japan Bot. append. p. 331 (nec Phyc. austr.). Ad Japoniam. Prasentia venularum a D. serrulata Australie facilius dignoscatur. y. Prolificationibus a media costa subunifariam prorumpentibus sub- singulis, frondem vage ramosam demum formantibus. 38. D. ruscifolia Turn. 39?. D. spathulata Sond.; nec Harvey (mihi ignota). "+ Soris phylla minuta sub-propria occupantibus. 40. D. Tasmanica F. Muell; Hook. Fl. Tasm. tab. 190 B. 41.2 D. Nereifolia Harv. Nov. Zel. p. 238 (mihi ignota). Bidrag till Florideernes Systematik. 29 X. Chauvinia. Frondes prolificationibus a costa emergentibus ramose, ceterum indivise, venis transversalibus destitute, at ipse crassi- uscule, cellulis infra-corticalibus translucentibus areolas hexagonas monstrantibus. 42. D. imbricata Aresch. Chauv. imbricata Harv. Phyc. austr. tab. 240. 43. D. coriifolia Harv.; Ch. coriifolia Harv. Phyc. austr. tab. 150. XI. Schizoglossum. Frondes dichotome et prolificationibus a costa emer- gentibus ramose. Coccidia — — — Sori utroque latere coste sin- guli aut in unum confluentes, folioli partem aut phylla subpropria occupantes. 44. D. crispatula Harv Phyc. austr. tab. 268. 45. D. denticulata Harv. Phyc. austr. tab. 244. XIL? Paäraglossum. Frondes foliis simplicibus constitute aut prolificatio- nibus a costa nervisque lateralibus secus laminam utringque provenien- tibus, demum lamina detersa in phylla nova (nunc plurima) evolutis, ramose. Coccidia — — — (nervis lateralibus insidentia?). Sori in phyllis minoribus adparenter secus costam evoluti, in majoribus secus nervos laterales costam versus subtransversi, oblongi. (Coste veneque corticate cellulis brevibus, ab aliis parenchymatis vix diversis). 46. D. lancifolia (T. Ag. mscr.) fronde simpliciuscula elongato-lanceolata utrinque longe acumimata subundulata valide costata nervisque lateralibus oppositis demum conspicuis mstructa, prolificationibus a costa venisque emergeutibus (raris) de- mum ramosa, soris in phyllis minoribus adparenter secus costam longitudinali- bus, in majoribus secus nervos laterales in soros plures oblongos costam versus transversales separatis. D. sanguinea var. lancifolia Hook. et Harv. Fl. Ant. p. 470? Ad Cap Horn in Hb. Gray. Donec coccidia imveniantur, affinitas mihi dubia manet. In unico specimine fer- tili, quod vidi, sori et in phyllis minoribus a costa prolificantibus et in majoribus obvenerunt; in majoribus inferne distincti, in apice folu confluentes. Habitus et color D. sangumexe; me judice, neutiquam cum hac identica species. Cellule corticales coste breves, nec elongate ut in Hypoglossis. 47. D. epiglossum (TI. Ag. mscr.) fronde (demum foliosissima) ovali-lanceolata undulata valide costata, nervisque lateralibus oppositis minus conspicuis instructa, prolificationibus utroque latere costge secus laminam provenientibus plnrimis, de- 60 J. G. Agardh. mum lamina. detersa in foliola conformia plurima excerescentibus, fructibus — — Del. erassinervia' Hook. et Harv. partim? ; Ad Insuias Falkland in Hb. I. E. Gray. Folia saltem 4—5 pollicaria, aliquando ultra pollicem lata, quo latiora eo magis margine undulata, ipsa simplicissima; phyllis plurimis a costa prolificantibus frons ramosa adpareat. Cellule corticales coste et venarum breves et angulate, vix ab illis parenchymatis diverse. XIII. Hypophyllum. Frondes prolificatiomibus a costa media subfascicula- lim emergentibus, demwm lamina detersa in phylla nova (sepius plu- rima) evolutis, ramose. Fructus — —. 48. D. Middendorfii Rupr. Alg. Ochot. tab. 12. TITUTION LIBRARIES Wi OM I 3 9088 0073