DRE TT ATEN Société Impériale DES NATURALISTES de Moscou. Tome XVI. DE L'IMPRIMERIE D'AUGUSTE SEMEN ) iMPRIMEUR DE L'ACADÉMIE IMPÉRIALE MEDICO - CHIRURGIGALE. RAR CURE S 1845. 4 genden oder der Kohlengruppe sehr häufig Sau- rier Knochen und Kupfererze erscheinen müssen. Diese meine praktischen Ansichten, die ich spä- terhin in einem besondern Werke genauer ent- wickeln werde, begrunden sich auf paläontologi- sche Belege und ELagerungs - Verhältnisse, und kônnen als erswiesene Thatsachen auftreten,—{für jezt erlaube ich mir nur einige vorläufige Deutun- gen in Bezug auf den Bergkalk und sein Lage- rungs-Verhältniss zu geben. Mebhrere von mir in der Westuralischen Gebirgs- Formation entdeckte fossile Pflanzen scheinen al- lerdings auf die Kohlengruppe hinzuweisen ; dieser Anhaltspunkt verschwindet aber wieder durch Saurier Reste, die nicht allein neben dem Pflanzen, sondern auch in allen Hôhen-und Tiefen erscheinen. Ich habe mehrere Handstüucke an die mineralo- gische Gesellschaft in Petersburg und an Hrn. Murchison in England geschickt, wo Saurier Reste mit Conchylien des Zechsteins und Kupfererze in einem und demselben Stücke vorkommen, ich besitze selbst Exemplare, die beweisen, dass im e1- nem und demselben Flôtz , Calamiten- und Lyco- podiaceen ähnliche Pflanzen erscheinen.- Ich ent- deckte am Ufer der Kibasch im Jahre 1839 zuerst den Productus Cancrini Murch., damals als Te- reb. spinosa erkannt—späterhin Palæoniseus Tchef- kinii und Spirifer undalatus , welche leztere -be- sonders als ein sicherer Leiter des Zechsteins an- Le D _gesehen werden kann , jede jungere Bildung aber ausschliesst. Saurier beleben , wie gesagt, alle Ablagerungen unserer Gebirgs - Formation , doch findet man sie vorzugsweise in den untern rôthlichen und grauen Sandsteinen , in und unter den Conglo- meraten im Niveau des Kupfer-Erzes und der unzählichen fossilen Holzstimme, die wie bekannt gewôhnlich unter dem Hängenden der Conglome- rat-Bildung erscheinen. Wenn nun diese untere Gebirgs-Art hier das rothe Todtliegende repræ- sentiren soll, so kônnen in derselben wohl Glie- der der Kohlen-Gruppe unterlagern und fossile Pflanzen der Kohle erscheinen, wie dies auch wirk- ich der Fall ist, aber allen vergleichenden Er- fahrungen nach keine Saurier auftreten. Der Rhopalodon Wangenheimiü , so wie eine Unzahl anderer fossiler Knochen sind von mir während eines Zeitraums von sechs Jahren in die- sen unter den Conglomeraten liegenden Sandstei- nen gefunden worden. — Die Erz-Gruben an der Dioma liefern nur noch jezt Beweise über dies Verhältniss:; leider fanden sich diese Reste im- mer nur als einzelne Knochen, so dass ein prac- tischer Beweis fur die Gebirgs-Art bis jezt man- gelte, erst in diesem Jahre war ich so glucklich, nach vieler Mühe und Unkosten, endlich ein gros- ses Stuck des untern rôthlichen Sandsteins zu er- halten, wo auf der einen Seite sich das Ende eines fossilen Holzstammes und mehrere kleine 6 Aeste, auf der andern aber ein vollständiger Sau- rier Knochen und mehrere Thon-Gallen befinden ; das ganze Stück ist mit Kupfer-Grün durchzogen, welches auch sogar in den Knochen gedrungen ist. Ein anderes Handstück aus demselben Gesteine und derselben Erz-Grube liefert einen herrlichen mit Kupfer-Grün umflossenen Pflanzen-\bdruck, der, wie es mir scheint, der Kohlen Gruppe angehôrt. Diese unschätzhbaren Beweise des Auftretens der Saurier unter den Conglomeraten im Niveau der Kupfer-Erze und Holzstämme im rothen Sandsteine und Zzusammen mit Pflanzen-Abdrucken, die so deutlich für eine jungere Bildung, als die der Kohlengruppe inclusive des rothen ‘Todtliegenden sprechen , werde ich der Kaiserlichen naturfor- schenden Gesellschaft später zur Ansicht unterle- gen.—Aus der Sachlage dieser Verhältnisse ent- springt nun von selbst der Gedanke an eine nicht altere und nicht jungere Formation, als die des Zechsteins, oder dass in einer älteru Bildung Sau- rier und Kupfererze auftreten muüssen. Im August dieses Jahres war ich endlich so glucklich bei Sterlitamak den Bergkalk zu ent- decken , und es trat noch ein Beweis mehr für den Zechstein auf, indem am Fusse des steil- emporgehobenen Bergkalks derselbe eigsenthumliche rothe Sandstein mit seinen Conglomeraten und Thon-Gallen wieder auftrat, der 50 bis 60 Werste weiter nach Westen in den Erz-Gruben der Dioma, RC DR #4 Tetar und Isäk Saurier Reste, Kupfererz und Pflanzen der Kohlen-Gruppe hefert. Da es nun jezt als erwiesene Thatsache dasteht, dass der Berg-Kalk die Basis der Westuralischen Gebirgs-Formation bildet,so ist folghich mit hôch- ster Wahrscheinlichkeit anzunehmen, dass nicht die Kohlen-Gruppe den Berg-Kalk bedecken kann, sondern hier dasselbe eigenthumliche Verhältniss statt findet , wie in dem ganzen übrigen euro- paischen Russland , wo eme wirkliche Entwicke- lung der Kohlenbildung, wie in England , Frank- reich und andern Orten, noch sehr problema- tisch ist, und wo nur der Bergkalk in seinen un- tern Lagen Kohlenstraten liefert, nirgends aber von Gebirgs-Arten der Kohlen-Gruppe bedeckt wird, welches also immer wieder auf meine oben aufeestellte Ansicht zuruckführt, und auf Zech- stein hinleitet , den Hrr. Tschurowsky in seinem Weéerke unbestritten zuerst erkannte. Als Belege habe ich die Ehre, der Gesellschaft hierbei eme Kiste mit Fossilien des Bergkalks zu üubersenden, unter denen mir Productus antiqua- tus, Encriniten Stiele, Pécten und wie ich glaube auch Productus Martini bekannt sind. Zugleich beeile ich mich, das Auflagerungs Verhältniss die- ser merkwuüurdigen Entdeckung näher zu ent- wickeln : : Von den hohen Berg -Plateaus der Stadt Ufa zieht sich längst der Belaja eine Linie eines sehr merkwurdigen herrlich geschichteten Flôtz-Gipses 5 nach Süden bis jenseits der Stadt Sterlitamak , und ist hier am Fusse des Bergkalkes abgelagert. Ganz augenscheinlich ïst dieser Flôtz-Gips aus den verschiedenen Mergel, Thon und Sandstein- straten des Zechsteins umgebildet, und tritt hier in merkwürdigen Raum- und Bildungs-Verhält- nissen auf, welche besonders am Ufer der Belaja bei Ufa auf der sogenannten Usolzowa und Ni- schny Gorodzkoy Gore herrlich enwickelt sind. Der Flôtz-Gips erscheint hier in grossen Massen von mehr als 100 Arschinen Mächtigkeit mit der schônsten Schichtung, die sich nur denken lässt. Alle unsere verschiedenartigen bunten Mergel- bläulichen und grauen Schiefer Letten, Leberthon (Kpacuoñ Baux) jungere Tufstraten , und dünne mergelichte Kalkstein-Schichten, endlich grauer und rother Sandstein, doch ohne Conglomeraten, liegen hier in ibrer uranfänglichen geschichteten Form, wie sie der Westuralischen Gebirgs-Forma- tion eigenthümlich sind, bis spätere schwefelichte Potenzen sie halb oder ganz in Gips umwandel- ten; —sogar der Kohlenruss, der als ein Pflanzen- Niedersekkag—m dünnen Streifen und Straten immer unsere Mergel durchschneidet, ist vermit- telst des 1hm beigemischten Kalk-Gehalts in eimen kohlschwarzen glänzenden Selenit umgewandelt, aus den rothen und grauen Sandsteinen hat der Schwefel .den Kalkstoff absorbirt und als Faser- Gips ausgeschieden, der bei den Sandsteimen hier immer vorherrscht ; härtere Kalksteine und Tuf - 9 sind weniger von der Umwandlung berührt wor- den, der Gips tritt hier als Kôrner, Blätter, Strah- len und Schwammartige Massen auf, die aus dem harten Gesteine oft wie heraufgeschwitzt erschei- nen.—In den Tuf-Schichten sind nicht selten die wurmartigen Rôhren mit Gips angefuüllt ; —oft sind düunne Mergelschichten in ihrer uranfanglichen Form geblieben, kaum bemerkt man Spuren ei- ner angefangenen Gips-Umwandlung. Unzählich sind die Modificationen, Farben und Formen die- ser Gipse; einige Straten, wo der Kalkgehalt sich reiner vorfand, erschienen als derbe schwere Anhy- dritartige Gipse ;—oft sieht man wie der Schwe- felstoff heterogene Erdarten ausschied und nur den Kalkgehalt umänderte.—Ich besitze ein Hand- stuck, wo sich auf dem harten Gipsleeren Kalkstein eine Querspalte befindet , die mit einer nicht ge- spaltenen Gips-Concretion bewachsen, und wie mit emmer Brücke bedeckt ist, also unbezweifelt eine jungere Bildung des Gipses andeutet. Tage lang habe ich mit dem Hammer in der Hand diese wun- derbare bunte Schôpfung bewundert, aber leider niemals eme Spur vorweltlicher organischer We- sen finden kônnen,—alles ist hier ôde und leer ! Viele Berg-Kuppen des hohen Belaja Ufers bei Ufa sind von der Gipsbildung unberührt geblie- ben,— die Mergel Arten blieben in ihrer uran{ang- lichen Gestalt, während ïihre Nachbarn in Gips umgewandelt wurden. — Mehrere Berge enthalten Flôtz-Gips, der mit Gipsleeren Kälkmergeln bedeckt 10 ist, in denen schôn geschichtete, oft zolldicke La- gen von Kalzedonartigen , schwarzbläulichen Feu- ersteinen streichen. ( Aehnliche Feuersteine fand ich in gleichen Verhältnissen auf einem Flôtz- Gips , der am westlichen Ick bei dem Dorfe Ta- raewa zu Tage steht) Die-ganze Gipsbildung wird endlich von einer Ablagerung des tertiären Thons mit Mammouth-Zähnen etc. bedeckt, der nicht allein das hohe Berg-Plateau von Ufa überlagert, sondern auch alle Niederungen des westlichen Orenburgischen Gouvernements bis zur Kirgiesen- Steppe und sogar nicht selten die hôchsten Fluss- ufer und Bergkuppen bedeckt. Merkwuürdig ist der Umstand , dass dieser jüun- gere Flôtz-Gips immer nur an steilen Berg-Ufern und Berg - Abschnitten erscheint , und niemals tief im Innern, auf Flächen und in den Erz-Gruben der Dioma vorgefunden wird. Bei Ufa hat das ganze Bergufer eine isolirte Hebung ungefähr von N. nach S. der Belaja zu, während das inne- re immer Gipsieere Plateau in entgesgengesetzter Richtung von S. nach N. gehoben ist. Diese metamorphische Gipshildung begleitet uns auf dem Wege des von Ufa bis 120 Werst entfernten Sterlitamaks. — Sie streicht an beiden Seiten der Belaja, und wir finden sie wicder am Fusse des Bergkalks , der bei seiner Hebung sie mitemporschoh. Hier erscheinen nun dieselben Mergel- und Sandstein-Gipse wie bei Ufa, nur mit weniger Modification, und nichis ist so deutlich, 13 À & als dass bei dieser metamorphischen Gipsbildung Identität und eme allgemeine vom Bergkalke un- abhängige Causal-Ursache statt fand , indem der leztere emporgehoben wurde, wie die Gipsbil- dung schon vollendet war. Der Bergkalk escheint 7 Werste von Sterlita- mak am rechten Ufer der Belaja als vier aus- gezeichnet hohe in einem flachen Hügellande 1s0- lirt stehende Bergkuppen. Diese 4 merkwurdi- gen Kegel, die mitten in der Westuralischen Ge- birgs - Formation auftauchen, bilden eine gerade Linie längst der Belaja von S. nach N.— Sie sind vom Ufer des Flusses dem Ural oder dem auf Tschurofskys Karte bezeichneten Urenga-Gebirge zu À à FE | {AN £ at ÿ Se “a ï 1] schroff emporgehoben. 4 6] DE ail je | \ | \ | ji Al S A7 7 fl A nl ol 1 À HE LES j (ion) il 4 ÊESZ EE — = In Sterlitamak erfuhr ich, dass die Herrn Mur- chison und Verneuil den Bergkalk von der west- lichen Seite untersuchten, aber bedeutender Hin- dernisse wegen ihre Forschungen nicht auf der ostlichen und nordôstlichen Seite, dem Ural zu : fortseitzen konnten, und also wohl den von ihnen zuerst entdeckten Bergkalk fur ein Ausgehen des- selben dem Ural zu AE haben mogen.—lch U} D = = — S Ms Nail (ou = a — a a AI = — _ — EE — = = ; — — = = LUE a — D = = — —— = RE — === 12 entschloss mich also Ende October’s die ôstliche Seite des Bergkalks näher zu untersuchen und tiefer bis zum Ürenga vorzudringen ; — sehr wurde ich uberrascht, als ich mich uüuberzeugte, dass hier an ein eigentliches Ausgehen des Berg- kalks noch nicht zu denken sei, sondern dass die 4 isolirten Giganten als einzelne steil empor- gehobene Blasen ringsum von der Westuralischen Gebirgs- F mation umgeben waren. Am Fusse dieser Berge liegt, wie gesagt, allent- halben der jungere Ufaische geschichtete Flôtz- Gips. Bei dem von N. nach S. zu zählenden 3!” Berge, den die Baschkiren Fchakatau nennen, und gleich hinter dem Dorfe Ischæwa ist der Flôtz- Gips in emer Hügelkette, die an einem Bache dem Ural zu nach Osten zieht, in grossen Massen entwickelt, und hat eine bedeutende Hebung dem Ufer der Belaja und dem Bergkalke zugekehrt, der also von der ôstlichen Seite den Gips mit- emporhob. Ungefähr 10 oder 12 Werste weiter nach O- sten dem Ural zu erscheinen in einer Huügelkette rothe Sandsteine mit Conglomeraten und ‘Fhon- gallen , die also so wie auch der Flôtz-Gips un- verkennbar der Westuralischen Gebirgs-Formation angehôren. Die Richtung dieser Gebirgskette geht nach Osten dem Ural zu. Am deutlichsten sieht man diese Sandstein- und GConglomeraten-Bildung auf der neuen Poststrasse, die zum Ural führt, Le 13 gleich links hinter dem Baschkieren Dorfe Ach- merowa, wo eine Menge geschichteter Sandstein- Straten zu Tage stehen, und mit ungefähr 30 Grad dem Bergkalke und der Belaja zu geho- ben sind. Die 4" Bergkuppe im Süuden, von den Baschki- ren Tratau genannt,ist von diesen Sandsteinen mit Conglomeraten und Thongallen kaum 6 Werste entfernt , also auch hier ist der Sandstein von dem Bergkalke mit emporgehoben; —dies wird noch deutlicher, wenn man von dem eben erwähnten Dorf Achmerowa dem Tratau zu geht, denn hier hebt sich schon das Erdreich auf einer Strecke von drei Wersten, und wird immer steiler , je nä- her man sich dem Kegel des Bergkalks nähert, der von dieser N. ôstlichen Seite gut zu ersteigen ist, aber auf der vwestlichen Seite der Belaja zu schroff herabsturzt, doch aber auch auf dieser Seite das ganze Erdreich mitemporgehoben hat, so dass ich nach einer ungefihren Angabe, den Tratau vom Niveau der Belaja an wohl 3 bis 400 Ellen Hôhe anrechnen mochte. 25 Werste weiter nach Osten dem Ural zu, und ganz in der Nähe des dem Herrn Generalen v. Paschkoff zugehôrigen Kirchdorfes Petrowka, er- scheint ein derber Gips unbezweifelt älterer Bil- dung und wahrschemlch identisch mit Freiesleben’s Schlotten-Gips, der hier bei der Schäferei und an vielen anderen Orten weit verbreitet zu sein scheint. 14 Alle Spur von Schichtung ist hier verschwunden, nirgends erblickt man Faser-Gips. Alles ist derbe und von einer einfôrmigen Form und grauen Farbe. Der Gips ist steil gehoben, gebrochen und hat eine starke Neigung zur Hôhlenbil- dung.—Er scheint sich weit unter der Erde zu verbreiten, da wie man mir in Petrowsky erzählte, sich in der flachen Umgegend viele tiefe Sen- kungen und Gips- Gruben befinden , in denen man den Schnee für die Brantwein -Brennerei bewahrt. 15 bis 20 Werste weiter von Petrowka, immer dem Ural zu , erscheint unweit der Dôrfer Sigan, Busa und der Potaschen-Siderei eine Gebirgs- kette, die schon als Vorgebirge des UÜrenga an- gesehen werden muss; hier tritt nun endlich ein derber Grauwakenartiger Kalk in grosser Ent- wickelung auf, und noch einige Werste weiter hinter der Potaschensiederei erscheinen ganze Fel- sen eines weiss-rôthlichen Quartz-Conglomerates , wo auch das Bindemittel weisser Quarz ist, und der viele Aehnlichkeit mit eimigen Arten des Old red hat. Die Quarzkôrner sind von der Grôsse emes Hanfkornes bis zur Wallnuss,—oft wird das Gefüuge femkôrnigt, oft wie Breckschie. Immer aber unterscheidet es sich auffallend von allen Conglomeraten der westlichen Sandstein-Bildung , wo niemals weisse Quarz-Kiesel , sondern immer eine Unzahl Hornkiesel von verschiedenen Farben und Lydische Steine mit Kalk-Binde-Mittel er- 15 scheinen. Versteinerungen habe ich in beiden Ge- birgsarten, ausser einer unkenntlichen Muschel im Grauwakenartigen Kalk, nicht vorfinden kônnen.— Beide sind ihres lithologischen Verhältnisses nach, der Westuralischen Gebirgs- Formation gänzlich fremd, und gehôren, meiner Memung nach, wohl zum Devonian. Da in den Vorgebirgen des Urals schon der Schnee lag, so konnte ich nicht weiter vordrin- gen, um so mehr, da ich auch anderseits nur den Bergkalk als die Basis der Westuralischen Gebirgs- Formation näher kennen lernen wollte, und sich meine lorschungen deswegen nicht auf syluri- sche Ablagerungen erstrecken konnten. Ich kehrte demnach den Bergkalk vorbei über die Belaja nach Sterlitamak zuruck. Jenseits dieses Flusses, sowohl in der Richtung nach. Westen, als auch nach Süuden dem Obsche Syrt zu, so wie auch am Ufer der Belaja finden sich allenthalben der rothe Sandstein mit Conglo- meraten und Thon-Gallen, gerade wie jenseits dés Bergkalkes, mitunter auch Mergel Arten, doch ist an allen diesen Sandstein-Arten selbst bis in der Nähe von Orenburg, wo er vom blauen Letten- mergel mit Kupfergrun unterlagert wird, eime auffallend rothe Farbe nicht zu verkennen, die dem Gesteine ungefähr die Farbe gibt, als wenn Feuer auf das im Sandsteine sich befindende Eisen- oxyd eimgewirkt haben môchte. 16 Indem ich der naturforschenden Gesellschaft meine Ansichten ganz gehorsamst unterlege , habe ich zugleich fur überflussig gefunden, eine Copie dieses Berichts mit Fossilien (*) des Bergkalks der gelehrten Comität des Bergkorps zu über- senden. | Ufa im Gouv. Orenburg , den 3° Novem- ber 1842. Mason T. WANGENHEIM VON QUALEN. (“) Die von Hrn. Major Wangenheim von Qualen einge- sandten Fossilien sind folgende : Terebratula Schlotheimit Buch. T. subsimilis Sow. Buch. T. alata Brongn. T. bullata Sw. mit Eindrücken der Kammern eines nicht zu bestimmenden Am- moniten. T. reticleata, v. Zwieten. Productus antiquatus Sow.— P, comoides Sow. P.lobatus. Orthis depressa Sow. Spirifera expan- sa? Phill. Enteletes (Oryctogr. p. 144) Phillipsii. Hat Aechnlich- keit mit Spirifera extensa.—$S. tæniata Phillips. Die Dorsal- schaale ist sehr gewôlbt und die stark kreisrunde Bauchschaale zeigt sehr wenige Anwachs-Streifen. Æncrinus, Fragment des Stammes. Nervenrühre oder Nahrungskanal, mit weissem Kalke ausgegossen. Orthocera Ungula Phill. Yorksh. IT. 238. pl. XXI. 2. Zweifelhaft. Unser Exémplar ist stärker gekrümmt ; die Kam- mern sind parallel; der sipho ist nicht zu sehen; die Basis ist blasenformig ausgedehnt. G. F, v. W. NAGER AG. ——120 8 e>—— Den 3° November hatte ich die Ehre, der Ge- sellschaft die Entdeckung des Bergkalks in der Westuralischen Gebirgs-Formation in einem eige- nen Artikel zu berichten, da nun jezt der Berg- kalk als Basis dieser Formation aufiritt, und sein Erscheinen bedeutende Resuitate über das Pro- 5 wunschte ich sein Lagerungs-Verhältniss so deutlick blematische dieser Auflagerung darbietet, so wie môglich darzustellen , zu welchem Ende ich mir erlaube, einen kleinen Auszug aus meinem Werke uber die Westuralische Gebirgs - Forma- tion hier als einen Nachtrag zu meinem Briefe vom 93°" Novbr. anzufüuñren. «Graf Keyserling beschreibt im Bulletin der N. «G. 1841. N° IV. mit der ihm so eisenthüm- «lichen hellen Umsicht ein ähnliches Auflagern des « Gipses auf dem Bergkalke an der Divina, und «bemerkt, dass diese Gipsmassen mit jenen des « Zechsteins am Sudrande des Harzes zu ver- «gleichen sind. — Nach ihm sind auch dort, ganz «wie auf der Gips- Linie von Ufa bis zum Berg- «kalke, Uebergäange des Gipses in rothen Sandstein « bemerkbar. NL 18439. ) 15 «An den Üfern der Tjasha und Lymet liegt «seinen Worten nach auf dem Bergkalke (ganz so «wie hier ) die bunte Gipshaltige Mergel - Forma- «tion, die unter dem Jura legt, und es er- «scheint dort in der Mergel-Formation, so wie «das auch hier der Fall ist, ein schiefericher «rother Sandstein und versteimerungsleere Kalk- « steinstraten, dort nuit Salz umd hier in Osten mit «Kupfererz-Reichthum. «Das hier von Keyserling in seiner schônen « Sprache entwickelte Lagerungs-Verhältniss der « Bergkalk-, Gips-Mergel-und Sandstein-Ablagerun- «gen im Norden an der Dwina ist so tiuschend «ähnlich denen des Bergkalks bei Sterlitamak, «dass wohl mit Gewissheit hier angenommen wer- «den kann, dass jenes von Keyserling erwähnte « grosse nôrdliche Becken des Bergkalks, sich «auch über das ganze westliche Orenburgische « Gouvernement verbreitet, in semem Schoosse «die grosse Westuralische Gebirgs—Formation «aufnimmt, und endlich hinter Orenburg und «nach Simbirsk zu, von Jura Bildungen bedeckt « wird. Mason T. WANGENHEIM VON QUALEN. "EU Fa am 24! November 1842. SUR LA GÉNÉRATION ET LE DÉVELOPPEMENT DE LA FLEUR pu ; TRADESCANTIA VIRGINICA par N. GELEZNOFr, — 5e Depuis que la ileur est devenue l’objet d'études spéciales , les Anthologues ne l’ont examinée que dans l’état épanoui ou dans des boutons déjà très avancés, afin d'étudier la disposition de ses par- tes ou l’Aestivation , qui fournit des caractères irès importans pour Ja distinction des groupes naturels. | | Gleichen a été le seul des observateurs du siècle dernier, qui ait examiné la fleur à une époque assez rapprochée de son origine ; mais il s'est borné à dire, qu’on trouvait en hiver toutes les parties de la fleur en germe. (*) C'est probable- \ (=) « Wir finden im Winter in einigen Blüthen—Knospen nicht nur die ganze Anlage der Blüthe, sondern auch alle ihre Theile.»r Das Neueste aus dem Reiche der Pflanzen etc. in fol. N ürnberg. 1764. p 28. <)x — 20 ment à ce siècle qu'on doit d’avoir observé que les rudimens des régimes des palmiers sont ren- fermées dans l’imtérieur des troncs longlenms avant la floraison; mais cette observation , faite par quelque voyageur, est restée stérile, quoique M. De Candolle ait attiré sur cet objet lattention par- ticulière des naturalistes (*), | Il est étonnant que de tous les auteurs qui ont traité du développement de l'ovule végétal , per- sonne n'ait fait attention à celui du reste de la fleur. Amsi son origine restait inconnue, et quel- ques écrivains ont pensé, même, que le premier développement des organes échappait à nos modes d'observation. C'est à MM. Schleiden et Vogel que nous de- vons les premières notions sur cet objet. Dans leur ouvrage, (**) le seul (***) qui traite unique- ment du développement de la fleur , ils ont dé- montré que la fleur des légumineuses, une des plus irrégulières, est originairement symétrique à l'égard d’un axe central. L'année suivante, MM. Mirbel et Spach, en étudiant l’évolution de l’ovule (*) Physiologie végétale 18392. T. 2. p. 766. (**) Beiträge zur Entwickelungs-Geschichte der Blüthen- theile bei den Leguminosen v. Dr. Schleiden und Dr. Vogel. Nova Acta Acad. Leopold. Carol. naturæ curiosorum. T. 19. 1839. Der Acad. überg. d. 7 Januar 1838. (""" y L'ouvrage de MM. Quillards, cité par Mirbel , m'est inconnu,-— 21 et de lembryon du Maïs (*), ont remonté jusqu'à la génération de l'épr femel ainsi que des diverses parties de la fleur de cette plante. Ces deux ouvrages sont d'autant plus intéressans, qu'ils contiennent des observations qui, bien qu'elles aient été faites sur deux espèces seule- ment, ont amené les auteurs à des résultats assez généraux , qui se confirment à chaque nouvelle observation. L'étude du-développement de la fleur est impor- tante non seulement sous le rapport anatomique, mais aussi parce qu'elle peut nous ailer à re- connaitre le rôle physiologique des enveloppes florales. En effet, personne ne peut nier que toutes les parties de la plante ne soient dans une dépen- dance intime et qu'elles exercent les unes sur les autres une influence très marquée. Cette influ- ence est surtout remarquable dans les organes de la fleur, qui constituent un ensemble complet et qui mérile par là, à juste titre, le nom d’individu végétal. [l est bien connu, que les organes sexuels étant coupés , ou se transformant en pétales, la fleur reste stérile, mais elle jouit plus long- tems de sa fraîcheur. Nous concluons de là que l'absence des organes générateurs agit sur la con- servation des enveloppes florales; et la sterilité de (*) Notes pour servir à l’histoire de l’'embryogénie végétale, Aun. des Scienc. nat. T. XI. Botanique. 1839. em, ee 22 la fleur nous fait conclure directement aux fon- ctions des étamines et des pistils. De même, l’en- lèvement des enveloppes florales peut nous faire connaître par ses eflets leur destination , d'autant plus que leurs existence est presque aussi géné- rale que celle des organes sexuels. Si donc, à certaine époque du développement de la fleur on retranche le calice ou la corolle, on pourra conclure, des changements qui auront lieu après cette opération dans les organes re- stants, aux fonctions des parties retranchées. Mais il est évident que, pour atteindre à des résultats positifs, il faut d’abord étudier toutes les phases du développement de la fleur , afin de pouvoir juger, par le seul aspect extérieur d’un bouton, de l'état des organes contenus dans son intérieur. L'étude de cet objet peut nous aider aussi à nous former une idée complète de tous les chan- gemens que subissent les ovules dès leur appari- tion Jusqu'à l'époque où le péricarpe reste le seul représentant de la fleur: la seule grandeur des boutons, à laquelle on rapporte généralement l’âge des ovules, ne peut nous en donner que des idées très vagues. On sait qu’à la fin de la floraison les fleurs sont souvent deux fois plus petites, comparativement à ce qu'elles étaient au commencement, quand les sucs étaient pompés avec plus de vigueur ou qu'ils se distribuaient à une moindre quantité de boutons, 23 Le développement des graines est caracterise par trois époques principales, savoir: la for- mation de l'ovule même, la fécondation , ou pre- mière apparition de l'embryon et la maturité complète de la grame. Cette dernière époque se reconnait d'elle même par la chüte de la graine, ou son détachement de l'organe qui la nourissait: quant aux deux autres, elles ne peuvent pas être reconnues autrement qu'en les rapportant à l’état des autres organes de la fleur. Cependant M. Mir- bel, dans ses «Nouvelles recherches sur la structure et le développement de l’ovule végétal» (*) parait avoir une Opinion contraire. On it à Ja p. GL5 -du 1° mémoire: «Ces ovules sont d'autant moins développés qu'ils sont plus éloignés du point de départ du filet qui leur sert de pédoncule.... Il suit de là que, si l’âge d’une fleur peut indiquer à priori le degré de developpement d’un ovule, cest uniquement lorsque celui-ci est solitaire.» En parlant ainsi du degré de développement des ovules , M Mirbel n’entendait que la famille des Cucurbitacées, car dans beaucoup d’autres plantes, comme dans les Malva, les Lavathera etc. les ovules sont disposés sur un thorus horizontal et sont par consequent dans un même état de déve- loppement, ce qui a lieu pour une quantité (*) Mém. de l’Acad. Roy. des Sc. de l'Institut de France DEN: 1530. 24 d’autres plantes, malgré une disposition différente du fruit. Ordinairement les ovules qui sont plus rapprochés de la base du style se fécondent les premiers et doivent être tout aussi bien préparés à recevoir la fécondation, que ceux qui sont au- dessous d'eux. $i même tous les ovules n'étaient pas dans un même état, ils ne sont jamais aussi différemment développés dans un fruit, que le sont les différens boutons dans une même in- florescence , avec laquelle M. Mirbel les compare, d'ailleurs avec raison, et comme ils passent tous par les mêmes degrés, on peut toujours conclure par l’âge de la fleur de l’état des ovules les plus développés. Il est important cependant d'observer les époques imtermédiaires entre les trois que nous venons de nommer, car c’est alors seulement qu’on peut trouver une explication complète de tout ce qui se passe dans l’intérieur d’un ovule. Il est vrai que c’est une étude très spéciale, puis- que les rapports entre l'état des ovules et des autres organes de la fleur varient même pour chaque espèce, comme l’a déjà remarqué R. Brown pour les orchidées (*). (") Beobachtangen über die Befruchtungsorgane und die Art der Befruchtung bei den Orchideen und Asclepiadeen. À. Brown's verm. botan. Schrift, übersetzt von Dr. Nees v. Esen- beck. 5'** Band. Nürnberg. 1834. p. 143. [RO Qi DE LA CÉNÉRATION ET DU DEVELOPPEMENT DE LA FLEUR PRIMITIVE ET DES ENVELOPPES FLORALES. Si on examine une nouvelle pousse du Trades- cantia, ou un bourgeon de l'aisselle d'une fa- mille, quand la tige n'est élevée de sa base que de 4 ou 5 lignes, on verra se former à l’aisselle de la dernière feuille (ordinairement la huitième), c'est à dire à l'extrémité de la tige, une petite exCroissance arrondie , qui n'est orlginairement séparée du reste de la tige par aucun rétrécisse- ment, Son intérieur est forme de cellules sphéri- ques, lâchement unies entre elles et plongées dans un liquide visqueux et verdâtre. À sa surface les cellules sont liées plus intimement et forment une espèce d’épiderme, qui est la continuation des en- veloppes générales de la‘plante, mais qui d’ailleurs ne peut pas être nettement separé du reste du tissu. Cette excroissance, que je nomme fleur pri- mitive (flos primitivus), est le rudiment de la fleur; c’est de sa masse que se forment tous les auires organes La fieur prinutive se forme de la mème ma- nière dans le Cerisier , le Lilas, la Capucine, le Ilaricot, le Robinia pseudoacacia L., le Lupinus mutabilis Sv. etc., ainsi que dans le Mais, d'apres les observations de MM. Mirbel et Spach, (*) et —_—— oo —— GPA x. 26 on peut croire que la même chose a lieu , si non | dans toutes les plantes, du moins dans la plus grande parle. Cependant MM. Schleiden et Vogel ne font pas mention de cet organe primiuf, selon eux le calice naissant est le premier rudiment de Hédleur:i( Les fleurs primitives se forment l’une après J'autre des deux côtés de celle que nous venons de décrire. Elles sortent en une double rangée, dans le plan des aisselles des feuilles CEE); de sorte qu'il y a une gradation insensible de développement de la fleur entièrement formée, qui se trouve au sommet, jusqu'aux fleurs primi- tives, qui sont à la base du réceptacle. Toute cette réunion de fleurs de différens âges, étant fortement envelopypée par des feuilles environnan- tes, présente la forme d’un épi; mais comme la fleur la plus développée se trouve au centre, il est évident que l’inflorescence est centrifuge. Nommément , c'est un véritable fascicule qui se (*®) « Wenn man von Lupinus rivularis Dougl. eine Knospe untersucht , die erst etwa den zehnten ‘lheil einer Linie lang ist, so wird man die Blüthentheile alle wenigstens schon an- gedeutet finden. Auf einen noch frühern Zustand zurückzu- gehen ist nicht nôthig, da aus dem, was sich hier zeigt, sich von selbst ergibt (was auch durch Untersuchung bestätigt -wird), dass das erste Rudiment einer Blüthe aus warzenfôrmig hervortretenden Kelchblättern besteht, welche den für die übrigen Kelchtheile bestimmicen kaum umgcben.» l%"p. 6e. 2 I forme. Ainsi c'est à tort que plusieurs auteurs donnent le nom d'ombelle à l’inflorescence du Tradescantia. Dans les inflorescences centripètes, au contraire , ce n'est pas la fleur terminale qui parait la première , mais bien le rachis commun, sur la surface duquel les fleurs se forment successivement de la base au sommet. Ce rachss a une forme très variée; il est conique dans le Mais (*}), arrondi dans le Haricot etc. Toute fleur est originairement sessile, mais à mesure qu'elle se développe , sa base commence DE retrécir peu, À peu (f,1),-et. ce retrécisse- ment, c'est le sommet du futur pédoncule, qui dès ce moment commence à s'alonger par sa partie inférieure. Un développement analogue est propre aux feuilles, comme l’ont démontré les belles ex- periences de M. De Candolle. «Sur les jeunes feuil- Les» (**), expériences # qui se confirment par les observations sur la génération des mêmes organes, ainsi que des parties de la fleur qui n'en sont que des modifications ; mais comme le pédoncule soutient la fleur, et que cette dernière se forme d'avance, ce mode de formation doit nécessaire- ment changer. | Immédiatement après la génération de l’organe 5 primitif, toutes les parties de la fleur, par un ane Mirbel et Spach I. c. EE ) Organog. végét. 1827. t. 2. p 354. 28 procédé morphologique, commencent à se dévelop- per de la circonférence au centre; en étudiant le développement de ces parties nous suivrons le même ordre. Le premier organe qui parait, c’est le calice. Il nait de la base de l'organe primitif en forme de pois. phs .(f..9,.5);: qui éntourent, 4m espace. triangulaire (t) où se formeront ensuite toutes les autres parties de la fleur. Chaque pli, en se développant , grossit au milieu ( f. #4, s), de sorte que le jeune bouton prend une forme triangu- laire , et les endroits épaissis des sépales forment. les angles; ensuite les bords libres de ces plis s'alongent , se courbent en dedans, en forme de voüte, et se rapprochent en recouvrant les orga- nés centraux du bouton (f. 3, a, b; c \ La forme de tous les sépales est d’abord la même; arrondie et convexe , seulement le bord supérieur est courbé eu dedans CE 0," m); mais, des quelle calice commence à se fermer, les deux sépales intérieurs, c’est à dire celles qui se trouvent ap- pliquées contre les pédoneules des fleurs plus dé- veloppées, forment un pli à leur sommet, et le troisième, qui est extérieur, reste plat et. s'apph- que fortement par ses bords amincis contre les bords recourbés des deux autres sépales ( en imitant la jonction des os par les sutures squam- meuses), de sorte qu'il faut employer un certain effort pour les écar.er l’un de l'autre. La cause la plus directe de la formation de ces plis, c'est la ects céfoat tait: 2 ail 20 pression des parties environnantes, ce que prou- vent 4 choses : 1) ils ne passent pas par le nerf principal, comme c'est le cas ordinaire , mais à cÔLE (f 15, s, p), de sorte qu'ils se trouvent plus rapprochés d'un bord que de l’autre. 2) Comme nous l'avons déjà dit, ils ne se forment que sur les deux sépales intérieurs (quoique la fleur soit d’ailleurs parfaitement régulière), et ne se pro- noncent fortement que sur la sommet des sépales. 3) Les plis deviennent moins prononcés sur cha- que bouton, lorsqu'il se dégage des feuilles vers l’époque de la floraison; enfin 4} tous les “ les conservent la même forme, jusqu'à ce que les boutons se trouvent «appliqués contre les feuilles -par leurs sommets, comme on le voit (A, b, f, 3. mais , dès que par l'effet de l'accroissement , | boutons se tournent de manière à présenter aux feuilles leur côté extérieur , les plis commencent à se former. Malgré cela, ou ne peut pas dire que la pression soit la seulé cause de la forma- tion de ces plis, car en même tems la calice se forme, et ceci est une époque très importante de la vie de la fleur.—En général , quoique la pres- sion joue un grand rôle dans l'organisation des plantes, on lui attribue pourtant plus ie l’ob- servation ne devrait le permettre. Dernièrement M. Walpers, en étudiant les causes qui rendeni la fleur des papihionacees irrégulière, a cru expli- quer (en se fondant en partie sur les observations de Schleiden et Vogel) la soudure des filamens, os ES EE et LS Ne SE EE 30 par la pression exercée sur eux par le pistil et le calyce (*). Mais comment expliquer la soudure des sépales qui ne sont soumis à aucune pression à l'époque où le calyce commence à devenir entier; cette pression ne vient du moins pas de l'extérieur , parceque les bourgeons de la plupart des Papilionacees herbacées sont si peu serrés, qu'on peut en extraire à volonté un bouton ou un autre, sans déranger le reste de l'inflorescence. Les observations sur la formation de la fleur du _Haricot, du Lupinus mutabilis et de plusieurs auires plantes, m'ont démontré, au contraire, que ni les sépales , ni les filamens ne ‘se soudent,; ils naissent déjà soudés, mais leurs extrémités supé- rieures qui sont nées libres, restent libres pour toute leur vie. On voit de même, par les observations de M. Decaisne (**), que la soudure des organes de la fleur est simultanée avec leur formation. Nous allons étudier maintenant la formation de la corolle. Le développement de l’espace triangu- laire (£ 3,t}), entouré par le calice, commence immédiatement après la formation de ce dernier. Si on examine un fascicule dont la fleur termi- (" ) Zur Erklärung der unregelmässigen Form der Schmet- terlingsblüthe v. Walpers. Linnæa. 1839. 13 Pand, 4- Het (**) Observations sur le développèment du pollen dans le Viscum album, et sur les changements que présentent ses ovules ainsi que ceux du Thesium. L'Institut, 1839. N° 968. o1 pale , en se rapprochant de l'époque de la florai- son , se detache de toutes les autres, on remar- quera , que la corolle commence à poindre déjà dans le quatrième bouton d’en bas. Elle apparait, de même que le calice, sous la forme de trois plis peu convexes, alternans avec les sépales (f 4, p). Une formation aussi précoce de la corolle n'est pas commune à toutes les plantes; dans quelques autres espèces que J'ai examinées sous ce rapport, elle se formait après tous les autres organes, comme on le voit f. 22, p; tandis que sur les f. 18. 19. 20. 21 qui représentent les jeunes bou- tons du haricot à leurs différens âges, la corolle n'existe pas encore. Mais, comme nous manquons d'observations qui puissent constater que ce fait est commun à toutes les véritables corolles, ce seul fait contraire ne me parait pas être sufli- sant pour comparer les enveloppes florales du Tradescantia au périgone des autres Monocotylé- donées. Au contraire, par la majorité des caracte- res, elles doivent être prises pour un calyce et une corolle, amsi que le pense M. Desvaux.— Les. pétales ont d'abord un aspect de squamu- les minces et transparentes, qui croissent plus lentement que les autres parties de la fleur ; mais à l'époque ou le style commence à poindre du sommet de l’ovaire, et les rudimens des poils mo- niliformes à se former à la base des filamens , les pétales prennent tout déun coup un accroisse- ment considérable , et ne pouvant plus se placer dans la cavité formée par le calyce, leurs bords se courbent en dedans (f. 16. p. p) et se plient régulièrement, de manière à former une æstiva- tion chiffonnée. ll est évident que la formation des æstivations chiffonnées est due principalement à la résistance opposée par le calice, parce qu’elles ne se forment que dans les fleurs où les sépales sont fortement joints ensemble et forment par là un obstacle à l'accroissement libre des pétales jusqu'à ce que ces derniers les forcent à se désunir où à se rompre. La structure des pétales, n’est pas moins différente de celle des sépales que leurs æstivations. Les cellules dont se composent les pétales prennent bientôt une disposition fla- belliforme (f. 8, P) ainsi que les vaisseaux qui se forment après , tandis que dans les sépales, les cellules et ies vaisseaux, de parallèles qu’ils étaient, deviennent convergens. Aux endroits, où se formeront les vaisseaux , on ‘trouve des raies de cellules transparentes . qui se distinguent surtout dans le calyce (£. 8, S), parce que les cellules voisi- nes se remplissent bientôt de grains de chromule. Dans les pétales ces raies restent plus longtems confondues avec le reste du parenchime, parce que les vaisseaux s'y forment plus tard et que la coloration y est encore plus tardive. Le liquide, contenu dans les cellules ne commence à devenir violet que quand le bouton est déjà très avancé (f 15. p’ p). Les nervures des sépales ainsi que des autres feuilles recomposent en grande partie 39 de vaisseaux annulaires de différens calibres. Les plus gros et les plus continus sont placés près du centre des faisceaux : lés plus grèles les entourent: ils s’en séparent très souvent pour parcourir Ja masse du mésophylle et pour aller se réunir aux faisceaux voisins et élablir ainsi entre eux plusieurs communications. Outre les vaisseaux annulaires, au centre de chaque faisceau on trouve un, deux ou trois vaisseaux spiraux, mais d’une forme tout à fait particulière. La spirale est extrêmement dé- roulée et le tube membraneux est enflé dans les intervalles des spires, comme s'il était fortement serré par la spirale. On voit, d’après cette stru- clure, que ces vaisseaux ont le même rapport avec les v. spiraux que les v. moniliformes avec lés v. annulaires. Ces vaisseaux manquent dans les pétales; les faisceaux n’y sont composés que de vaisseaux aännulaires d’un calibre à peu près égal partout, qui se séparent en bifurcation et se terminent enfin en pointe près de la périphérie. Pour compléter l'analyse des différences de la structure des deux verticilles des enveloppes flora- les, il faut ajouter que les stomates et les poils n'existent que dans le verticille extérieur et man- quent À l'intérieur et qué le premier reste dans le même état après la floraison, tandis que le second se roule en dédans, se liquéfie en partie, et, en se desséchant, présente une espèce de croûte noire, assez dure, qui entoure l'ovaire. Nr L:18465. 5) 34 DE LA GÉNÉRATION ET DU DÉVELOPPEMENT DES ORGANES SEXUELS. Presque au moment de la formation de la co- rolle, un peu en dedans et entre les pétales, pa- raissent trois anthères ( f 4, a ). Elles ont la forme de petites excroissances elliptiques , dont les petits axes sont dirigés vers le centre de la fleur. Dans cet état elles se distinguent des pé- tales par leur forme bombée et parce que les cellules ne sont pas disposées en raies. Cette for- me est bientôt modifiée, par deux sillons (£ 7, D. cn), qui séparent les deux loges; et, bientôt aprés, chaque loge se sépare de la même manière en deux valves par un sillon moins profond (rime). L'anthère est originairement composée d'un tissu intérieur très lâche et de deux couches exté- rieures de cellules, qui se distinguent l’une de l’autre par un accroissement tout à fait opposé : les cellules de la première ( Exothecium Purk) s'étendent en long de l’anthère, et celle de la seconde s’alongent transversalement ; c’est sur leurs surfaces que se développent les fibres spi- rales , si ordinaires dans l’endothecium. Ces fibres appartiennent aux productions les plus tardives ; elles ne se forment qu'après l'apparition des vais- seaux dans la corolle, et sont un indice certain que les anthères ne se transformeront plus en pétales. Effectivement, dans les fleurs qui ne sont 39 pas entièrement doubles , les étamines se forment toujours d’une manière normale, ce n'est qu'après, à divers époques du développement, que les en- veloppes de l’anthère (et non le pollen ) s’éten- dent en expansions pétaloïdes ; mais dès que les fibres spirales se sont formées , toute méta- morphose cesse. Les anthères sont d’abord sessiles:; mais en même tems qu'elles se séparent en deux loges, leur base commence à se rétrécir, et dès cette époque le filament s’alonge toujours. La partie supérieure qui forme l'axe de l’anthère , n'est d’abord mar- quée que par un sillon; mais en se développant, elle se remplit de grosses cellules irrégulières; et, en devenant ovale, donne aux loges l'aspect réni- forme (f. 9, B cn). Aux particularités qui distinguent lé genre ‘Fradescantia, appartiennent les poils moniliformes, qui naissent de la base des filamens. La formation de ces poils est intéressante parce qu’elle montre à quel point peut aller l'extension des membranes végétales, et que leur mode de développement ressemble à celui des tiges, car leur base se forme d’abord et le sommet reste un véritable point de végétation , jusqu'au développement complet du poil. — ce Après la formation des vaisseaux dans les fila- mens , plusieurs cellules de la couche extérieure commencent à s'élever sur toutes les autres (£ sk B,a). Elles restent quelque tems entières et trans- 9x 36 parentes , mais bientôt le liquide qui les remplis- sait devient granuleux et de l'agglomération des granules, vers le bout du poil (dont le sommet continue toujours à s’alonger ), se forme une masse lenticulaire ( areola KR. Br., cytoblastus Schleid.) de couleur verte, qui ne se sépare pas encore du reste du liquide d’une manière bien itranchante. Ainsi l'opinion de Mevyen sur la for- mation de ces masses me paraît très vraisembla- ble (*}. Dès que le cytoblaste s'est entièrement formé , on remarque une cloison transversale entre lui et le liquide renfermé dans le bout du poil (f 12, B). Ce bout s'étant suffisamment alongé , la même chose s’y répète et le poil se partage par des cloisons en plusieurs articula- tions , dont chacune peut être considérée comme une cellule particulière. Schleiden et Vogel expli- quent de même la formation primitive des poils, c'est à dire par l’alongement des cellules de l’épiderme du filament (**), mais la formation des cloisons est due, selon eux, au développement de nouvelles cellules dans l’intérieur de la cellule mére et aux jonctions mutuelles de leurs parois. Loim de nier les faits obtenus par d'aussi célèbres Phytotomes pour les autres plantes, Je dis seule- ment que dans celle que j'ai examinée, je n'ai pu (* ) Neues Sys der Pflanzen-Physiol. L. Band. 1837. p. 208. (lie par0E Tab-axa sf said 37 remarquer , à aucune époque du développement , les cellules intérieures n1 les doubles cloisons, qui auraient nécessairement dù se former par le rap- prochement des cellules. Lorsque le poil aura déjà deux ou trois articulations , son sommet, au lieu d’un cytoblaste commence à en produire deux (f. 13, B B’) qui se séparent en suite l’un de l’autre par une cloison particulière (B' c ); mais on peut toujours distinguer ces cloisons de celles qui se sont formées d’abord , parce que le poil , en se remplissant d’une grande quantité de liquide qui distendent ses parois , se rétrecit plus sensiblement aux endroits qui correspondent aux cloisons formées auparavant (f. 15, F). Les cytoblastes sont d’abord si grands qu'ils occupent souvent tout le diamètre transversal du poil (£ 13, B, cy); mais ensuite, ils se lient plus mtimement avec les parties des cellules, devien- nent transparens et s1 petits, qu’ils n'occupent guère que 0,1 de tout la longueur de la cellule; cependant ils ne s'absorbent jamais entièrement, ce qui arrive au contraire dans la plupart des Dicotylédonées (*). Meyen a très bien décrit le mouvement des granules dans l’intérieur des Tradescantia (**); je remarquerai seulement qu’à CE (*) Schleiden: Beiträge zur Phytogenesis. Müller's Archiv, 1837. Ann. des Sc. nat. T. XI 1839. p. 246. (**) Pflanzen-Physiologie. 2!°** Band 1838. p. 239. 30 l'époque ou Je l’ai examiné , les courans qui 60r- taient de la masse du cytoblaste (f. B B° f £ 15, F, f), étaient moins nombreux et on pouvait à peine y remarquer le mouvement avec un gros-. sissement de 300 fois. Les stries longitudinales qui couvrent la surface ‘intérieure des poils, et qui ont, selon KR. Brown, la régularité d'un mICcro- mètre, commencent à se former quand le poil a cessé de s’alonger et quand le liquide qu’il con- tient se colore d’un violet pâle. Jusqu'à présent nous avons examiné la forma- tion des trois étamines extérieures: le verticille intérieur (£ 4, a”) se forme de la même mamière, seulement il commence à poindre un peu plus tard et n'atteint pas Îla mème longueur. 1l nous reste à examiner la formation de la partie essen- üelle des anthères, c’est-à-dire du pollen.— À l’époque où chaque anthère se sépare du Thorus par un rétrécissement , plusieurs cellules de son tissu intérieur, qui correspondent aux qua- tre valves futures, commencent à s’amolhir et se liquéfient ensuite entièrement. Gleichen fut le premier qui fit mention de ce liquide comme d'une matière dont se forme le pollen (*}). Tous les autres observateurs n'ont vu dans l’intérieur des anthères que des masses celluleuses. Enfin les 39 belles observations de Meyen (*) démontrent, qu’à uné époque peu avancée, les anthères con- tiennent un liquide , qui se forme de la solution des cellules. Ce liquide transparent et jaunâtre produit d’abord dans chacun des quatre compar- timens de l’anthère , plusieurs cellules ovales (Urmutterzelle Meyen) (f. 7, c), qui croissent très rapidement en se grouppant en plusieurs masses, Ces masses à leur tour se réunissent en une seule (masse pollinique Ad. Brongn.) au moyen d’un liquide visqeux, qui l’enduit de toutes parts. Dans l'intérieur de chacune de ces cellules, s’en forment pour la plupart deux autres (f. 7, c, c’), que Schleiden désigne sous le nom de matri- ces pollinis. Quand le connectif a séparé les deux loges , l'enveloppe des cellules mères ( Urmutter- zellen) commence à s’absorber et les matrices pollinis deviennent libres (f. 8, c). En même tems se développe une quantité innombrable de raphi- des (r),; qui nagent librement dans le liquide. Ces raphides sont au moins, quatre plus fois petites que celles qui se trouvent dans les sucs de la tige. Les Matrices pollinis , en se depouillant de leurs enveloppes ( Urmutterzelle ), se remplissent aussi peu à peu de petits granules, entre lesquels on en distingue ordinairement quatre plus grandes, qui sont disposés simétriquement autour du ————— (*) Pflanzen-Physiologie. 3° Band, 1839. p. 129 et suiv. 40 gentre (f.: 11, c), [ce qui arrive à l'époque où naissent les poils sur da base des filamens]. Ces petites cellules transparentes sont des rudimens de granules polliniques, qui en prenant de l’ac- croissement, se rapprochent l’un de l’autre et prennent par la pression une forme de coins sphé- riques, de sorte que si on les examine d'en haut, dans leur position verticale, qui leur esi la plus fréquente, on verra entre eux un espace en forme de croix (f. 12, G, c) (*). Ordinairement les grands axes des grains polliniques ont une même direction (c’), mais 1l arrive souvent , que deux d’entre eux se tournent perpendiculairement à deux autres, de sorte que d'en haut on ne voit que trois grains (c”). Ensuite les matrices pollinis commencent à se dissoudre à leur tour et à être absorbées , ainsi que les petits granules qu'elles contiennent et qui servent probablement à la nutrition des grains polliniques. Mais ces grains restent encore longtems réunis ensemble, même après l'absorption du matrix pollinis (f 12, e). En se séparant ils perdent la forme qu'ils ont recue par la pression , et leur transparence. Leur intérieur se remplit de granules de différente srandeur , dont les plus gros se meuvent visible- ee ———— F4, | C’est cette croix que R. Brown a prise pour deux clo:i- sons du matrix pollinis, qui séparent les quatre cavités dans lesquelles se formeraient selon lui , les grains de pollen, Verm. bot. Schrift 5 Band. p- 169, 41 ment. Ce fait prouve, que le mouvement des gra- nules dans l’intérieur du grain de pollen n'est pas un signe positif de la maturité de ce grain ; puisqu'à cette époque il n'a qu'une seule enve- loppe.—Le mouvement de rotation est le seul qui soit assez clair, celui de progression est très peu prononcé. La membrane essentielle se développe dans l'in- iérieur des grains de pollen de la même mamière que ceux-ci se _ forment dans les cellules mères, c'est à dire qu'ot. ne remarque d’abord qu'une, deux ou rarement trois petites vésicules rondes et transparentes (f. 14, me), qui grandissent très rapidement. Ordinairement une d’entre elles prend le plus grand accroissement et refoule les autres, avec les petits granules qui se trouvent dans la cavité de la membrane extérieure , vers un des pôles du pollen (£ 15, D, me). Le plus souvent le cytoblaste se trouve aussi dans cet espace. En- fin la membrane essentielle se colle tellement à la membrane extérieure , que dans le pollen mûre on ne peut pas l'en distinguer. L'ovaire parait , dans l’espace qui est resté au centre de la fleur après la formation du verticille intérieur des étamines, comme une petite ex- croissance celluleuse (f. 4, a), qui devient bientôt triangulaire (f. 5, o). Sur toute la circonférence de cette excroissance se développent les parois de l'ovaire en forme d'un bourelet (f. 6, o), qui n'a pas partout une égale largeur. Les parties de ce 4 bourelet qui corespondent aux trois côtés (b) sont si larges qu’elles se rencontrent et ne se séparent que par trois sillons, qui partent du centre de \ l'ovaire (0°); à chacun des trois angles se trouve un enfoncement arrondi (ce) (le fond du futur loculement, qui est entouré de la partie la plus mince du bourelet). Cette partie se développe plus rapidement que l’autre, se recourbe en de- dans et ferme enfin la cavité de l'ovaire (f. 8, A), après quoi elle se soulève de nouveau pour for- mer le style (f. 10, sy). Les cellules du stigmate s’'alongent et s’écartent l’une de l’autre quand le style a pris un assez grand accroissement et quand il commence à se courber (f. 13, A). Les vaisseaux (annulaires) du pistil se développent un peu plus tard que ceux des trois étamines inté- rieures. On peut les partager en vs. intérieurs et vs. extérieurs. Les premiers, en sortant du pédon- cule, traversent l’axe de l'ovaire; les uns se ter- minent dans le bhile, les autres passent dans de style. Les vs. extérieurs, en croisant les précedens près de la base de l’ovaire, traversent les sutures dorsales de cet ovaire, et non loin du stigmate ils se terminent de même en pointes. — Toutes les observations sur le développement de l'ovaire nous montrent, qu'originairément il est toujours ouvert; ce n’est que dans la suite quil peut se fermer entièrement , sans laisser aucun passage à l’air éxtérieur, comme dans plusieurs Légumineuses, ou se prolonger en un style creux, 43 comme dans les Liliacées etc. En tous cas sa ca- vité est toujours remplie d'air , comme on peut s'en convaincre par le mode même du développe- ment de l'ovaire ainsi qu'en la découpant sous l'eau, De la présence si constante de l'air dans la cavité de l'ovaire, à toutes les époques de son développement, on peut conclure avec quelque vraisemblance qu'il est aussi nécessaire à la res- piration des jeunes ovules, que l'air extérieur l'est à la respiration des feuilles. Mais, de quelle manière s'effectue cette respiration ? Les ovules ont-ils les mêmes rapports avec cet air que les feuilles ou que les fruits charmus , les tuber- cules etc.? qui n'ont que rarement des stomates ainsi que les enveloppes des ovules. Le dernier cas est le plus vraisemblable , mais les prouver par des expériences directes est presque impossible, vu la petitesse extrême des ovules et la quan- tité minime de l’air dont ils sont entourés. Après avoir lu tout ce que MM. R. Brown, Ad, Brongniart, Mirbel, Fritsche, Schleiden, Meyen etc. ont écrit sur Ja génération et le développe- ment de l’ovule végétal, il reste peu de chose à y ajouter; d'autant plus que M. Mirbel a déjà spécialement étudié ceux du Tradescantia virgi- nica. Je ne me proposais pas de répeter ici toute l'histoire de ses développemens ; je voulais seule- ment me former une idée des changemens qui se passent en même tems dans toutes les parties de l'ovule ainsi que des autres organes de la 41 fleur. Pour atteindre ce but j'ai cherché à établir plusieurs périodes qui se seraient distinguées l’une de l'autre par des caractères aussi tranchans que possible. Ainsi j'ai partagé toute l'existence de la fleur, dès l’époque de sa formation jusqu’à l'épa- nouissement , en quatre périodes, dont voici le court exposé. e La première période est de peu de durée. Elle commence par la génération de la fleur primitive et finit quand celle-ci à perdu son individualité, c'est à dire, quand se sont formés tous les or- ganes de la fleur, — Pendant la seconde période toutes les parties formées prennent de l'accroissement. La fin de cette période se distingue clairement, parce que l'ovaire ainsi que le calice se ferment: les matri- ces pollinis deviennent libres et les nucelles com- mencent à se former sur les trois placentas. Le plus souvent un des bords du placenta (f. 8, B m) ou tous les deux ensemble (s) restent stériles, de sorte qu'il ne reste ( vers l'époque de la flo- raison ) que six ovules, deux dans chaque loge, l’un audessus de l'autre, dont trois seulement par- viennent jusqu'à la parfaite maturité. Les ovules du Tradescantia conservent pendant toute leur vie la position qu'ils ont recue à la naAISSANCE — la position orthotrope Mirb. ou atrope, selon M. Schleiden; on doit donc les appeler ovula atrope hLorizontalia. | 435 L Pendant le courant de la troisième époqne se passent les changemens suivans: du sommet de l'ovaire parait le style (£ 10, sy), sur la base du nucelle se forme un bourelet circulaire ou le rudi- ment de l'enveloppe intérieure (secondine Mirb.inte- gumentum internum Schl. ete.}), qui n’est formée que de deux rangées de cellules ( f. 12, À n f 15 À u). L'enveloppe extérieur, (primine Mirb. integr. extern. Schl.), parait quand les poils commencent à se développer sur la base des filamens (f. 11, À, ie), elle se compose de deux rangées de cellu- les et d’une couche intermédiaire assez épaisse de tissu celullaire. Les deux enveloppes s’alongent assez rapidement et quand l’endostance commence à se fermer, dans l'intérieur du nucelle , vers son sommet , plusieurs cellules se dissolvent en for- mant une petite cavité; le connectif sépare de plus en plus les deux loges de l’autre; les grains de pollen deviennent libres (f. 12, c); enfin, les bords des pétales commencent à se crisper La quatrième période se distingue par un ac- croissement extraordinaire de la base du nucelle, tandisque le somimet reste mince (f 15, À nc) et s'enfonce peu à peu dans la base, ce qui se remarque surtout après la floraison. Ce phénomène a été expliqué pour la première fois par M. Mir- bel dans son second mémoire (*}). La cavité du (”) Mém. de l’Institut de France T. IX. 1830. 46 = nucelle (f. 15, A. c) grandit ainsi que la quantité du liquide qu'elle contient, mais le sac embry- onaire n'existe pas , du moins jusqu'à la féconda- tion, car la quartine de M. Mirbel n’est pas une enveloppe particulière , mais bien un périsperme passsager ( comme le démontrent les belles obser- vations de M. Schleiden), ce qui est en harmonie avec son mode de formation, c'est à dire des parois internes de la tercine. Plusieurs rangées de celul- les qui forment l'enveloppe extérieure ne se soudent pas. Les cellules de l’épithelium Link ont une forme hexagonale alongée (f. 16, A) et sont dis- posées en raies qui se réunissent vers le micro- pyle Turp. ou le blastopyle de M. Schychow- sky (b). Les cellules du stigmate commencent à s’'écarter l'une de l'autre; les vaisseaux dans les pétales se développent un peu plus tard que dans les autres organes; la membrane essentielle oc- cupe peu à peu toute la cavité du grain de pol- len; les poils prennent leur forme habituelle et se colorent en violet; la corolle se teint rapidement de la même couleur et s'épanouit en écartant les sépales.— E KPLIGATION DES PLANCHES I et H. Les microscopes de Plôüssl et de Schick et Pis- tor, que je dois a l'obligeance de M. le Professeur Koutorga et de Son Excellence le Directeur du jardin botanique de Pétersbourg , M. Fischer , m'ont beaucoup servi dans l'exécution de la plu- part des figures qui exigent un grossisement con- sidérable; cependant je n'ai employée que très rarement le grossissement de 680 fois. f. 1. Jeune fascicule du Tradescantia virginica, dont la seule fleur terminale a un court pédoncule ; les autres ne sont que des excrois- sances celulleuses.— f. 9. A. Fascicule beaucoup plus avancé, de grandeur naturelle, dont la fleur terminale se détache des autres en se rapprochant de l'époque de la floraison. NB le même vu de profil. Le f. 3. Plusieurs fleurs primitives, détachées de l'endroit (t) f. 2. B; (p) poils qui se déve- _ loppent sur les sépales quand le calyce com- mence à se fermer. 48 f. 4. bouton (a) f. 3, grossi plus considérable- ment , (s) sépales; (p) pétales; (a) les trois anthères du verticil extérieur; ( a”. trois au- tres du verticil intérieur; (6) ovaire.— f. 5. bouton (b}). f 3, deux sépales ont été détachés pour voir l'ovaire (o) qui a pris une forme triangulaire. f. G. bouton (c)f. 3, tous les sépales sont écar- tés pour voir les cavités naissantes (6 ) de l'ovaire (0). | f. 7. (A) Ovaire, qui ne s’est pas encore fer- mé (B) coupe transversale du même, qui fait voir que les ovules ne se sont pas encore formés. (C) Un des groupes des celulles mères ( Urmetterzellen ), avec des matrices pollinis (c) dans leur intérieur, (m) mueilage qui enduit de toutes parts les celulles, (D) an- thère supporté par un petit filament; (en) conneetif naissant, f. 8. (A) Ovaire formé dont les bords commen- cent à se relever pour former le style. 6b) coupe transversäle du même, bb) nucelle grossie plus considérablement, (ce) les matrices pollinis libres, (v) raphides, (s) sépale, (P) pétales. f. 9. A. Coupe transversale d’un des trois locu- lemens de l'ovaire qui fait voir la naissance de l'enveloppe intérieur ou de la secondine. (u), (B) Etamine, le connectif, (en) a pris 49 une forme arrondie au bout du filament on voit des faisceaux annulaires qui se sont formes. 10. Ovaire coupé en long pour faire voir la continuité de ses parois avec le style (sy). 11. À. Coupe transversale de l’ovaire avec un ovule qui a deux bourelets (üi, ie) à sa base. (B) Une partie du tissu superficiel du fil:- ment; les celulles (a, a) sont les rudimens des poils. (CG) Matrices pollinis avec les jeu- nes grains polliniques. 12. À. Ovales dont les deux enveloppes (ni ie) commencent à recouvrir le nucelle (nc) (B) Poils des filamens plus avancés. (c) Grains polliniques libres, qui ne se séparent pas en- core l’un de l’autre. 13. A. Ovaire dont une partie est découpé pour faire voir la position des ovule:. (sy ) Style, qui commence à se recourber. (B B’) Poils, dont le sommet produit deux cytoblastes. 14. Grains polliniques tout à fait libres, avec les rudimens de la membrane essentielle. 15. A. Coupe longitudinale de l’ovule, dans le sommet du nucelle (nc) on voit une cavité nn RS L: base du nucelle commence à s'épais- sir (D). Grains polliniques, (F ) sommet d’un poil. (s) Sépales, ( p p') pétales dont les bord; se recourbent en dedans. PU: 1872. | 4 p 50 f. 16. La surface de l’ovule À est composée de rangées de celulles hexagonales. (B) Coupe lon- gitudinale du même, qui fait voir l’amincis- sement des bords supérieurs de la primine et la cavité du nucelle. 17. Jeune épi du haricot: on voit les rudi- mens du calyce sur la base des fleurs pri- L 2 L2 / mitlives. 18. Fleur primitive du haricot plus avance ; 19 la même, vue d'en haut. Les fig. 20 , 21, 22 sont des boutons du haricot à diffe- rens âges. (O) A GENERUM PLANTARUM HUCUSQUE NON DESCRIPTORUM. eo = —
Ore paruni producto testaceo.
Antennæ dimidio corporis breviores, compressæ ,
aterrimæ, holosericeæ, articulis tribus baseos parce
89
sanguineo-pubescentibus. Thorax parvus, longitu-
dine sesqni latior , anterius nonnihil angustior ,
apice emarginatus , angulis obtusis subrotundatis,
lateribus obliquis, basi trisinuatus, margine undi-
que alte reflexo , supra costis elevatis anastomo-
zantibus in quinque areas divisus, media rhomboï-
dali latitudine parum longiore , sanguineus , areis
omnibus valde impressis nigro-fuscis , pube san-
guinea parce obsitis. Scutellum elongatum nigrum,
pubescens , apice emarginatum. Elytra thorace
paullo latiora et quintuplo longiora, ante medium
versus apicem ampliata , apice singulatim rotun-
. data, supra depressa, tota læte sanguinea glabra,
in utroque costæ quatuor elevatiores præter
marginem et suturam et in singulo interstitio
lineola elevata multo tenuior, omnes rugis crebris
elevatis transversis connexæ , unde concinne reti-
culatæ evadunt. Corpus nigerrimum , subtilissime
punctulatum atro-pubescens. Pedes validi com-
pressi nigri, parce sanguineo-sericel. |
2. Ruacowyca (*) Fucax Dejean: Lineari-elon-
gata, nigra , griseo-pubescens , antennarum arti-
culis duobus baseos, elytris tibiisque testaceis,
thorace subquadrato, alte reflexo-marginato.
Longit. 3'/, lin. Latit. 1 lin.
Habitat in frondibus Pini sylvestris rarius.
(*) Les caractères de ce genre ont été exposés par M.
Eschscholtz dans le Bulletin de la Société. 94° Année p. 64.
©
90
Statura Rh. elongatæ Fallén, sed thorax paulo
brevior et elytrorum color alius; Rh. pallide
Fabr. etiam similis, sed thorace latiore, marginibus
magis elevatis et colore antennarum pedumque
distincta. Caput nigrum, subtiliter punctulatum
et pubescens , labro testaceo , palpis nigris. An-
tennæ corpore dimidio breviores, nigræ, tenue pu-
bescentes , articulo primo extus, secundo toto
testaceis. Thorax subquadratus , longitudine pa-
rum Jatior, angulis anticis rotundatis, posticis
rectis, supra convexus, in medio posteriore tenue
canaliculatus , intra margines anguste impressus ,
margine omni alte reflexo, niger, subnitidus, tenue
griseo-pubescens. Scutellum triangulare nigrum,
densius cmereo-pubescens. Elytra thorace paullo
latiora , valde elongata , fere linearia, vel apicem
versus nonnihil dilatata , apice obtuse rotundata,
supra subdepressa, creberrime rugoso-punctata,
testacea subnitida , breviter et dense pallide pu-
bescentia. Corpus subtus nigrum ; péctore parce:
pubescente, abdomine dense cinereo-sericeo. Pedes
dense cinereo-pubescentes, femoribus et tarsis
nigris, tibiis pallide testaceis.
9. CANTHARIS SCHOENHERRI Dejean : Lineari-elon-
gata, testacea, longius pubescens, vertice, antennis,
genubus, tibuis, tarsis, elytrorum apice corpore-
que subtus infuscatis, thorace latitudine sesqui
longiore, antice profundé bifoveolato.
Longit. 3'/, lin. Latit. 1 lin.
SA
Podabrus Schæœnherri Dejean, Catalogue, 3®° édit. p. 118.(*}.
Cantharis pilosa Var. b. Gyllenh. Ins. Svec. 1 p. 354.
Var. b. thorace toto rufo-testaceo et, cæterum nonnihil
pallidior.
Habitat in Salicetis passim.
C. pilosæ. Payk. affinis, thorace paullo latiore,
lateribus vix sinuato , dorso convexiore, antice
utrinque profunde bifoveolato et in medio distin-
ctius canaliculato ut et colore diversa. Caput por-
rectum testaceum, subtiliter punctulatum, griseo-
pubescens, pone oculos, præsertim in mare, valde
attenuatum, fronte late excavata, vertice toto in-
fuscato, oculis globosis nigris, valde prominmulis.—
Antennæ nigro-fuscæ , articulis duobus baseos
pallidis. Thorax capite cum oculis angustior, sub-
quadrangularis, latitudime sesqui longior, undique
tenue marginatus, margine omni valde reflexo ,
supra convexus , in medio profunde canaliculatus
et antice in disco utrinque foveola oblonga obli-
que posita profunde impressus, rufescenti-testaceus
fumigatus, parce griseo-pubescens, margine omni
albescenti-pallido. Scutellum oblongum testaceum
pubescens, apice rotundato. Elÿtra thorace , præ-
sertim maris, fere duplo latiora, valde elongata
p gata ,
(*) AM. le Comte Dejeau rapporte à tort cette espèce au genre Po-
dabrus Fischer qui a les crochets des tarses munis d’une forte dent en
dedans, tandis qu’ils sont simples dans le genre Cuntharis. J'ai reçu le
type du Podabrus Schoenherri Dej. de M. Schônherr lui-même ei
comme venant de Laponie.
92
apice singulatim rotundata, crebre rugoso-puncta-
ta, substriata , longius pallide pubescentia , testa-
cea, apice infuscata. Corpus subtus fuseum, griseo-
pubescens , segmentorum ventralium. marginibus
pallidis. Pedes fusco-testacei , griseo-pubescentes ,
coxis et femorum maxima parte pallidis. |
4. CANTHARIS FIGURATA mihi Elongata, supra
pallide testacea, thorace macula postica magna
obtuse trigona nigra, elytris longius pallide pu-
bescentibus, subtus nigra, pedibus fulvis femori-
bus supra nigro-lineatis, antennis tarsisque in-
fuscatis. | |
Longit. 2'/,—3 lin. Latit. '/,—°/, lin.
Habitat in Salicetis rarius.
Media inter C. lituratam Fallén et clypeatam
Illig., sed ab utrisque satis diversa. C. liturata
angustior, longior et pallidior, thorace breviore,
antennis tenuioribus et signatura thoracis alia ab
illa distinguenda; a C. clÿpeata thorace omnimo
quadrato magis depresso , aliter signato ut et an-
iennarum pedumque colore recedit. Caput breve,
rufo-testaceum, subtilissime punctulatum , pone
oculos valde constrictum , vertice summo per to-
tam latitudinem nigrescente, oculis magnis globo-
sis prominulis, fronte in medio foveola rotundata
sat profunde impressa; infra antennas lineolæ duæ
nigræ minutæ coufluentes et supra basin anten-
narum punclta quatuor quadratim posita parva
nigra , etiam sæpe confluentia. Antennæ corpore
1
93
paullo breviores, tenues, nigro-fuscæ , griseo-pu-
bescentes, arliculis ! et 2 sæpe tous, 3 et 4 basi
pallide testaceis. Thorax antice obtuse rotundatus,
basi truncatus , angulis subrectis , latitudine haud
longior , lateribus parallelis , lævis, in medio gla-
berrimus nitidus , disco postico paullo convexus,
marginibus late explanatis, postice ante scutellum
brevissime canaliculatus, pallide testaceus, macula
magna in disco posteriore trigona vel anterius
producta apice leviter bicuspi, circa canaliculam
posticam interdum pallescente. Scutellum parvum,
triangulare, nigro-fuscum, pubescens. Elytra tho-
race latiora, elongata, linearia, creberrime punctato-
rugulosa, longius pallide pubescentia, apice singu-
latim. rotundata. Corpus subtus nigrum, tenue
griseo-pubescens, segmentorum ventralium margi-
nibus anguste testaceis. Femora fulva , supra late
nigro-lineata, genua et tibiæ fulva, tarsi infuscati,
cinereo-pubescentes.
5. ANOBIUM EXcISUM mihi. Fusco-ferrugineum, e
pube brevi dense cinereo-sericeum, thorace magno
pulvinato, evidenter canaliculato ; basi transversim
impresso , lateribus postice profunde emarginatis
vel excisis.
Longit. 2'/, lin. Latit. 1 lin.
In domibus vetustis specimina tria inveni.
Colore À. denticollis Panz. sed multo , præser-
tim in elytris, brevius, thoracis structura ab illo
bene distinctum, totum fusco-ferrugineum, e pube
94
brevissima dense cinereo-sericeum. Caput parvum
retractum, crebre punctulatum , oculis globosis
nigris. Antennæ capite cum thorace paullo lon-
giores, ferrugineæ, articulis tribus ultimis proxime
præcedente paullo majoribus, multo minus quam
in À. denticolli remotis. Thorax- amplus, antice
paullo latior, latitudine postica sesqui longior,
apice oblique truncatus, margine leviter trisinuato,
angulis subrotundatis, lateribus pone medium in
lobum sat magnum rotundatum productis, deinde
angulum usque emarginato-incisis, angulo ipso
basali minuto acutiusculo vix prominulo, basi
leviter bisinuatus, undique reflexo-marginatus,
supra valde convexus pulvinatus, creberrime pun-.
ctulatus, per totam longitudinem evidenter sed
non profunde canaliculatus , mox intra basin per
totam latitudinem transversim impressus , sed
extus profundius, et ad angulum anticum utrin-
que paullo excavatus. Scutellaum parvum trian-
gulare , apice rotundatum. Elytra thoracis basi
paullo latiora, sed illo vix triplo longiora , lateri-
bus sublinearia , longe pone medium angustata,
apice obtuse rotundata, supra valde convexa, re-
gulariter et profunde punctato-siriata, interstitiis
subtlter punctulato-rugulosis, Corpus subtus cum
pedibus tenuibus ut pagina superior coloratum,
subtiliter punctulatum.
6. Anogsrum explanatum mihi. Elongatum, fusco-
testaceum, antennis pedibusque ferrugimeis, tho-
race brevi, postice subtruncato, immarginato, late-
95
ribus valide rotundatis late explanaus, elyiris vage
punctulatis.
Longit. lionel a tite t/ lin:
Tempore vernali volitans semel captum.
Majoribus individuis 4. mollis Linn. magnitu-
dine æquale, sed in elytris longius et thorace
brevius , colore obscuriore et thoracis sitructura
imprimis distinctum; 4. variabili Dej. etiam si-
mile, multo vero angustius, brevius pubescens et
thoracis structura alia , fusco-testaceum, undique
subtiliter punctulatum, pube brevi cinerea minus
dense obsitum. Caput convexum , minus retra-
ctum, oculis magnis globosis prominulis nigris. An-
tennæ dimidio corporis paullo breviores , ferru-
gineæ , tenues , articulis tribus ultimis ceteris
multo longioribus et majoribus. Thorax brevis,
longitudine duplo latior , antice oblique trunca-
tus, basi etiam subtruncatus vel perparum rotun-
datus , lateribus et angulis omnibus rotundatus,
ibique late, duplo magis quam in À. molli expla-
natus, undique immarginatus, disco medio conve-
xus. Scutellum parvum, apice rotundatum. Elytra
basi thorace paullo angustiorà , sed illo sextuplo
longiora, fere linearia, dorso convexa, apice obtuse
rotundata. Corpus subtus segmentorum ventra-
Hum margimibus ferrugineis. Pedes elongati, fer-
ruginel. jé
7. NiTipuLa TERMINALIS mihi. Brevis ovata, sub-
convexa , ferruginea, thoracis disco toto, elytro-
\'TPMOORR
96
rum postico, pectore abdomineque fuscis, thorace
elytrisque late marginatis, his apice obtuse ro-
tundatis.
Longit. { lin. Latit. */, lin.
Var. b. elytris apice concoloribus.
Var. c. tota pallide ferruginea.
Habitat in succo destillante Betulæ rarius.
N. limbatæ Fabr. valde affinis, at disuincta mihi
videtur, individuis Svecicis hujus speciei minor et
thorace elytrisque latius marginata , ferruginea ,
creberrime punctata. Caput convexum , angula-
‘tum, oculis nigris prominulis. Antennarum clava
infuscata. Thorax longitudine duplo latior, antice
late emarginatus ibique paullo angustior, angulis
subrectis, lateribus modice rotundatus, basi trun-
catus , angulis autem posterius nonmihil productis
etiam rectis, lateribus præsertim posterius late
explanatus , margine 1pso tenuiter reflexo , disco
omni late fusco, modice convexo, postice utrinque
foveola rotundata impresso. Scutellum breve, sub-
triangulare , apice rotundato. Elytra basi thorace
‘baud angustiora, sed 1illo triplo longiora, pone
medium versus apicem nonmihil angustata, apice
singulatim obtuse rotundata , lateribus late expla-
nato-marginata , margine extremo anguste reflexo,
dorso subconvexa, posterius a dimidio nigro-fusca,
colore obscuriore lateribus fere ad humeros usque
adscendente ets apicem totum occupante. Thorax
subtus ferrugineus , ceterum corpus subtus fus-
cum, pedibus dilute ferrugineis.
97
8. AnTuICUS NicRICErSs mihi. Ferrugineo-testa-
ceus, longius griseo-pubescens, capite, pectore ab-
domineque nigris, thorace transversim infuscato,
creberrime punctato, basi coarciato, elytris pun-
ctato-rugulosis.
Lonpit. */, lin. Latit. ‘/, lin.
Habitat in littoribus arenosis lacus Kokonselkä rarius.
A. rufipedi Payk. aflinis , mmor autem et bre-
vior, thorax postice magis coarctatus, pubescentia
longior, elytra fortius punctata rugulosa et color
alius. Caput thorace paullo latius, basi truncatum
angulis rotundatis, confertim crebre et profunde
punctulatum , nigrum , fere glabrum, ore nigro,
palpis rufo-testaceis, oculis globosis minutis vix
prominulis. Antennæ capite cum thorace paullo
breviores, crassiusculæ, ferrugineo-testaceæ, parce
pubescentes, submoniliformes, articulis extrorsum
paullo crassioribus. Thorax apice in collare petio-
latus, ovatus, latitudine sesqui longior, apice ipso
paullulum emarginatus , ante medium dilatato-
rotundatus , posterius fere ad dimidium summæ
latitudinis coarctatus basi levissime rotundatus et
tenuissime marginatus, angulis obtusis, supra
valde convexus pulvinatus, confertim crebre pun-
ctulatus, pilis longis recumbentibus cinereo-albidis
pubescens , ferrugineo-testaceus , ante medium
transversim fusco-fasciatus. Scutellum ferrugineo-
testaceum , minutum , punctulatum , apice rotun-
dato. Elytra thoracis basi duplo latiora et illo
NET AS f'
98
triplo Jlongiora, humeris rotundatis, lateribus pa-
rum dilatata, apice conjunctim rotundata, supra
valde convexa, profunde punctata, certo situ in-
specta transversim rugulosa, tota ferrugineo-te-
stacea, pube longiore cinireo-albido obducta. Pectus
et abdomen nigra, magis nitida, remotius punctu-
lata. . Pedes longiusculi , toti ferrugineo-testacei ,
subtiliter griseo-pubescentes.
9. Eucrexes (*) Fennicus mihi: Nigro-fuscus,
profunde punctatus, tenue griseo-pubescens , an-
tennis, elytris pedibusque testaceis, thorace parvo
subcylindrico , fovea iransversa media et linea ar-
cuata postica profunde impressis.
Mas: oculis maximis, in fronte fere conniventibus, anten-
nis corpore parum brevioribus , articulis elongatis ser-
vatis..Lonsit 12 MMINE
Femina: oculis mediocrihus, antennis longitudine dimidi
corporis, articulis obconicis. Longit. 1'/, lin.
Vespere volitans rarius captus.
Eugl: (Anthico) oculato Payk. Gyllenh. (calycino
Panzer) aflinis , sed major, fortius et magis regu-
lariter punctatus, thoracis et antennarum stru-
ctura omnino diversus. Caput maris magnum, cum
oculis thorace plus quam sesqui latius , nigro-
fuscum, vertice convexo remote punctato; os et
palpi testacei; oculi maximi atri profunde pun-
ctati, in fronte antica conniventes. Antennæ longi-
(*) Ce genre a été établi par M. Westwood.
10)
tudine fere corporis, crassiusculæ , totæ testaceæ
cinereo-pubescentes, articulo secundo brevi nodo-
so, tertio plus quam duplo longiore subcylindrico,
4—10 fere ejusdem longitudine acute serratæ, ul-
mo adhuc longiore oblongo-ovato, sed multo
quam in Æ. oculato breviore. Thorax latitudine
paullo longior , subcylindricus , antice truncatus,
angulis obtusis, basi bisinuatus angulis acutius-
culis prominulis, nigro-fuscus, minus crebre pun-
ctulatus, dense griseo-pubescens, intra basin Jinea
iransversa arcuata et alia anteriore transversa in
medio profunde impressus. Scutellum parvum
iriangulare, nigro-fuscum. Elytra basi thorace ses-
qui latiora et illo sextuplo longiora, subcylindrica,
apice ipso conjunctim obtuse rotundata, supra
convexa, obscure testacea, profunde sed non cre-
bre punctata , griseo-pubescentia. Corpus subtus
fusco-piceum , remotius punctatum , abdomine
cinereo-sericeo. Pede longiusculi testacei, femori-
bus posticis infuscatis cinereo-sericeis.
In femina oculi mediocres, in fronte valde di-
stantes, et antennæ dimidio corporis bréviores, ar-
ticulis 4—10 multo brevioribus obconicis, ultimo
antecedente paullo crassiore ovato; cæterum si-
millima.
Comte MANNERHEIM.
“
—— #05 e———
À on RS nn cn à à Ye
REVUE DES FOSSIEES |
DU COUVERNEMENT 2ZS MOSCOU.
N°IE
( Présentée à la séance du 17 Décembre 1842, )
——""e—
Là PAT
FONILES DU TERRAIN OOLITHIOUE,
CEPHALOPODES
BÉLEMNITES.
Depuis l'apparition de ma notice sur les Bélem-
nites (Bull. Tome XV. p. 118.) le nombre des espè-
ces est augmenté et des observations restent à
faire, en particulier , sur le Belemnites absolutus
de l'Orycto graphie.
5. BELEMNITES exeentricus BLAINv.
De Branvirre Bel. p. 90. PI. 3. f. 8.
D'Orriexy, Paléont. Jura. PI. 17, .: |
il
M. le Dr. ALTMANN a trouvé à Kharachova un
Bélemnite de six pouces de longueur qui parait
identique avec l'espèce indiquée.
101
G. BELEMNITES compressus VOLTz.
VozrTz. Bleu P: 129
Un fragment de Bélemnite à corps subtétran-
gulaire à alvéole très profonde , que j'ai vu dans
la collection de M. AuErBaCH, paraît appartenir à
cette espèce.
7. BELEMNITES canaliculatus ScuLortu.
ScuLoTuEIM, Petrefact. p. 49. n. 7.
_ James de Carle Sowersr, Trans. Geol. Soc. Lond. New
Ser. Vol. V. pl. XXIIL. f. 2.
La gaine ou le rostre, comme l'appelle M.
D'Orsreny, est très effilée et un sillon très profond
et aigu l'accompagne depuis la pointe jusqu’à
la base.
| Quelques individus ressemblent parfaitement au
Belemnites Blainvilli Vorrxz, conformément à la
figure que M. D'OrsIeNY en a donnée. (PI. XII.
f. 9). Il faudra peut-être les séparer du canali-
culatus.
Note. En comparant de nouvelles acquisitions,
il se trouve que l’absolutus de l'Oryctographie y
gagne de nouvelles preuves de distinction. M. de
Bucu a comparé l’absolutus avec le canaliculatus
de Scurornerm;, M. Purcites y trouve une ressem-
blance avec l'altdorfensis de BLanvicee et le sul-
catus de Mircer. Je l'ai placé dans ma dernière
notice sous PB. paxillosus. Mais il se trouve qu'il
102
ne cadre ni avec l’un ni avec l’autre. Le canali-
culatus se distingue par sa forme eflilée et lisse,
ayant un sillon très aigu et profond partant de
la pointe et finissant à la base. L’altdorfentis qui
a quelque ressemblance ‘avec le canaliculatus
s’en distingue par deux raînules apicales. Le sul-
catus de Mizer à un léger renforcement à la
pointe et s’amincit à la base. Le paxillosus qui
a un sillon semblable à celui de l’absolutus , se
reconnaît à des rainures, ( souvent quatre ) qui
rendent la pointe obtuse. L’absolutus est un cône
lisse, un peu bombé au milieu, ayant un sillon
large peu profond , depuis la pointe , et s'élargis-
sant vers la base. On pourrait dire que le sillon
se dilate à mesure que la game ou le rostre
s'épaissit. La pointe est distincte et souvent ombi-
liquée. La base est parfaitement ronde , à parois
également épais. L’alvéole est profonde et conique.
La coupe longitudinale présente un alvéole coni-
que, ondulé, à angles aigus au milieu; sa ligne se
laisse poursuivre jusqu’à la pointe. La structure
paraît compacte et non fibreuse , et de double
dureté; la partie extérieure est plus dense et plus
foncée, celle du milieu plus molle et d’une couleur
plus claire. La coupe. transversale montre les
rayons excentriques propre à presque toutes les
Bélemnites. Le centre est formé par la pointe de
l’alvéole ; 1l s'étend de deux côtés comme une-axe
qui partage la gaine en deux moitiés.
La grandeur varie de six pouces et demi, à
DER RER
st RC D e. mdt À id. 0e a D ve
= édie ire
103
quatre ou trois pouces francais; diamètre de 13
lignes à neuf.
J'en ai trouvé plusieurs de cette forme près du
pont de Kharachova; et dans le jardin Weyer
sur la Yaouza.
AMMONITES.
Les Ammonites sont tout aussi fréquentes dans
l'Oolithe de Moscou que les Bélemnites.
Les Ammonites ou cornes d’Ammon sont des
coquilles dont les animaux sont inconnus. Le nom
vient de la forme offrant quelque ressemblance
avec les contours d’une corne de bélier. Il n'y a
pas longtems que l’anatomie de la Spirule a con-
duit les Naturalistes à considérer les Ammonites
comme des Céphalopodes. La petitesse de leur
dernière loge fait même croire que, comme la
Spirule, les Ammonites sont des coquilles inte-
rieures (* ).
La coquille d'Ammonite est spirale, arquée ou
droite ; étant spirale , elle est enroulée dans le
même plan, à cloisons ondulées ou découpées.
C’est pourquoi on a appelé ces coquilles conca-
mérées ou polythalames. Un siphon, toujours mar-
(*) Pour comprendre comment la Spirule , tout en étant
extérieure ; peut soutenir l'animal, il faut étudier l’Anatomie
de cet ‘animal, représentée PI. 8. des Mollusques de l’Icono-
sraphie du Règne animal de Cuvier.
5 S
104
oinal à la région dorsale, les distingue des Nauti-
les dont le siphon est médian ou au milieu de
Ja spire.
Les Zoologues ont adopté plusieurs genres con-
formément aux variations de ces enroulemens.
Lamarck appelle Ammonite et Planulite les espèces
dont tous les tours sont visibles; ce sont les
Simplégades de Moxrrorr; celles où le dernier ou
premier tour enveloppe tous les autres ont été
désignées par Lamarcr par le nom d’Orbulites, que
M. de Haan a soudivisé en Globites , Goniatites
et Cératites;—les Pelaguses de Moxrrorr. M. de
Haan a trouvé une différence dans les contours
des cloisons; ils sont foliacés dans les Planulites,
anguleux et onduleux dans les Cératites.
Dans toutes les formes le siphon court le long
du dos. Dans les Nautiles dont le premier tour
enveloppe également tous les autres, le siphon
est central.
On a découvert dans les roches schisteuses de
Cornouailles, rapportées par le Prof. Sepcwicx au
groupe Cambrien , un Céphalopode semblable à
un Ammonite dont le siphon est ventral et que
M. Ansten a nommé Endosiphonite (*).
Il y a ensuite d’autres coquilles cloisonnées à
(*) M. Prurrs, (Yorksh. nouv, édit. P. EL. p. 231) rapporte
un Nautilus endosiphonus de Halifax, dont le siphon est placé
très près de la paroi ventrale.
|
LS SN
y
105
spire arquée ou droite, ce qui a donné occasion
de former les genres Crioceratites ; Scaphites, Ha-
mites, Baculites, Turrilites.
Les Géognostes se dispensent communément
d’avoir recours à des divisions, qui n'ont aucune
influence dans le moyeu de définir l’âge des cou-
ches. M. de Bucu, au contraire, a taché d'inventer
une méthode qui, étant exacte pour la définition
de l'espèce , facilite en même tems la distinction
de l’âge des couches.
M. de Bucx s'attache de préférence au dessin
des contours de cloisons ou plutôt à l'espace qui
les sépare. Il est dommage que ces dessins se
trouvent si souvent oblitérés, que l'œil même
le plus exercé ne saurait les distinguer. Ils ne pa-
raissent que dans les moules, ainsi que le plus
souvent les Ammonites se présentent. Un Ammo-
nite avec son écorce ou coquille extérieure ne
ferait voir ni cloisons, ni lobes.
Les bords ou contours des cloisons, exprimés
par de jolis dessins dentelés ou en forme de
feuilles dentelées , laissent entre eux, un espace
appelé lobe. C’est ainsi que le lobe s’attachant au
siphon s'appelle /obe dorsal; les deux lobes les
plus voisins des deux côtés du lobe dorsal sont
les lobes latéraux supérieurs , ceux qui sont plus
éloignés , les lobes latéraux inférieurs; enfin le
lobe qui se trouve opposé au lobe dorsal et au
siphon ‘est le lobe ventral. J'ai consacré une
planche de l'Oryctographie à cette manière de
106
voir, quoiqu'il ne faille point oublier que les
lobes sont des caractères négatifs, c’est à dire
désignant un vide. Car si nous nous représentons,
pour un moment, la nature vivante, ces dessins
variés expriment la forme des cloisons, et les
lobes désignent l’espace vide entre les cloisons.
Mais cet espace étant rempli, et méulé pour ainsi
dire, fait mieux ressortir la forme des cloisons, et
la méthode reste tout aussi intéressante et aussi
applicable.
Ces corps étant fossiles, 1l est important de con-
naître les couches ou ils se trouvent. Dans les
couches fossilifères les plus anciennes il n’y a pas
d'Ammonites, on n’y a trouvé que des Nautiles,
c’est dans le calcaire carbonifère que paraissent
les Goniatites ; les Ammonites acquièrent le maxi-
mum de leur développement numérique dans les
couches oolithiques. Elles disparaissent avec les
terrains crétacés, dans lesquels les formes ont
acquis le plus de diversité. On y voit des Hami-
tes, des Criocératites, des Scaphites, des Turrilites
et des Baculites. |
Les familles d'Ammonites proposées par M. de
Bucu ont été indiquées dans l’Oryctographie , en
développant en même tems leur importance dans
la définition de l'age des couches.
Le but de cette revue étant de corriger quel-
ques erreurs de l’'Oryctographie et d'ajouter des
espèces®de fossiles qui ont été découvertes depuis
son apparition, je remarquerai d'abord qué pour
nb px “ai
107
les Ammonites Bucklandi , Turner: , Amalthei ou
Stockesii, de nouveaux ou meilleurs échanullons
n'ont été trouvés n1 par mes collègues, ni par moi.
D'autres espèces ont eté découvertes et les an-
ciennes mieux examinées.
AMMONITES catenulatus.
PRISE E
Oryct. p. 169. t. AA AS IREE NU
Un fragment a été remplacé par un exemplaire
complet. Il appartient aux Falcifères.
Corps discoide, très comprimé, à dos aigu, pres-
que cariné : l'ombilic est creusé profondément et
graduellement ; le fobe latéral supérieur est large
et obtus, et profondément descendant ; le lobe
latéral inférieur est peu large, mais divisé en deux
ou trois branches; les cloisons sont fortement et
uniformément dentées ou crénelées.
M. de Buca l’a comparé avec À. Murchisoneæ et
depressus, mais il le croit intermédiaire, l'ombilic
le distinguant du depressus et l’excavation gra-
duellement profonde de Murchisonc.
M. Paixps le rapproche de l’excavatus de
SowrrBY, mais trouve sa forme plus deprimée. En
résume les deux grands géologues paraissent de
- MON opinion, d'adopter le catenulatus comme
espèce distincte.
Ïl est remarquable que dans le fragment de
108
l'Oryctographie la moule est noire et les contours
de cloisons paraissent dorés. L'échantillon complet
est nacre.
Localite : Kharachova.
AMMONITES cordatus Sow.
Sow. 1. 51. t. XVII. f. 2. 4.
Bronx Lethæa, t. XXII. f. 14.
Suivant M. de Bucu, l’Amm. biplex Sow. et de
l'Oryctographie t. VI. f. 3. doit être rapporté à
ce titre. Il faut avoir une grande suite de, cette
espèce pour parvenir à cette conclusion. MAS on
distingue très bien, même dans mes exemplaires
très comprimés, la carène, quoique mince et
par-c1 par-là détruite.
* PLANULATI.
AMMONITES poly pl ocus Rein.
Nautilus polyplorus Rein. t. IL. f. 13. 14.
Nautilus striolaris, Rein. t. VI. f. 52. 53.
Ammon. planulatus, Scurotu. Petrif. I. 59. GO.
. v. Zieten. VIIL. 1, 4—8.
Bronn, p. 445. t. XXIIL. f. 3.
Se distingue par sa forme variable, plus où moins
ronde ou comprimée. Le dos est rond, les côtés
simples; des côtes se bifurquent sur le dos, ou se
divisent en quatre rayons. La collection de M.
FREAaRs contient un morceau qui est enflé et ellip-
109
tique ressemblant à l’inflatus de RerNecke (t.
ME 29: ). |
Il se trouve assez fréquemment à Kharachova,
à la base des montagnes de Vorobieff. M. Purrrrps
dans une note communiquée à M. FrEars (*) ca-
ractérise une espèce qui me semble se réunir au
polyplocus, quoiqu'il le rapporte aux macro-
céphales.
«Jeune. Les tours enveloppés , le dos arrondi,
l’aperture subelliptique. La surface couverte
de côtes déliées bifurquées. »
«Adulte. Var. 2. Les côtes se réunissent en
fascicules de quatre branches, qui croisent
le dos; le premier contour enveloppant une
petite partie des intérieurs. Entre les fasci-
cules du dos paraît un petit espace concave
et lisse. »
« Var. 3. Les côtes bifurquées. Le contour ex-
térieur enveloppant une grande partie des
intérieurs. »
N'ayant pas les échantillons sur lesquels M.
Puirrrrs a fait ses observations je n’oserai pas
affirmer l'identité avec l'espèce en question.
î
AmmMoniTEes validus Purciips.
Note manuscrite.
(*) M. Frears avait communiqué à M. John Parures la plus
grande partie des fossiles des environs de Moscou.
110
«Cette espèce ressemble beaucoup plus aux
formes de l’argile de Kimmeridge qu’à celles que
j'ai vues dans le Lias ou dans le groupe de l'Ool-
the inférieur. Les côtes sont extraordinairement
élevées et aiguës, (extravagantly bold and sharp);
à chaque troisième, plus mince, s’en réunit une
plus courte irrégulièrement. Il ressemble: à À.
omphaloides excepté la variété qui existe dans la
division des côtes. » |
Je crois en posséder un fragment que Je dois à
M. Frears. Les contours des cloisons paraissent
simplement ondulés. M. Puizzres rapporte cette
espèce aux Planulati.
Des mêmes localités.
AMMONITES wirgatus Bücu.
M. de Bucen a donné dans ses Pétrifications
rares, une belle figure de cet Ammonite prove-
nant des environs de Moscou. Il est planulé, à
côtes parallèles très élevées. N'ayant pas la des-
cription je ne saurais assurer si mon exemplaire,
tout à fait pyritisé, également des environs de
Kbarachova, est identique avec l'espèce citée.
AMMONITES mosquensis.
PL'IIL002
A. communis Oryct. pad 70 LANCE
M. de Bucn considère le communis de Sowere*
111
comme une variété de l’annulatus. Notre espèce
de Tatarova et de Kharachova est selon le même
Naturaliste 4. Kænigur. |
Parcites au contraire croit mon Gowerianus
identique avec Kænigi. Je crois devoir restituer
mon ancien nom: mosquensis (Manuscrit original
079 MERE DER A
de l’Oryctographie :
A. mosquensis: testa orbiculari, multispirata,
anfractibus conveæis costatis , costis angustis
frequentibus, dorso rotundo, medio læœvi; um-
bilico circumgyrato distincto; apertura sub—
quadrangularr.
Diam. 14 5%)
Plusieurs caractères l'éloignent d’autres espèces
avec lesquelles on l'a comparé. Il est discoïde, a
tous les spires distinctes, à ombilic profond, et
distinct. Le contour extérieur est plus étendu et
accroit subitement vers l'aperture. Les côtes
sont minces, parallèles, et ne se réunissent point
sur le dos, mais la pointe se tourne un peu en
arrière et laisse une espace lisse, un canal qui
correspond au siphon. Près de l'ouverture qui
est subcarrée, on observe quelques côtes intermé-
diaires qui touchent presque les principales et
paraissent ainsi faire une bifurcation.
J'ai trouvé un seul exemplaire complet sur les
bords de la Yaouza dans le jardin ci-devant
Weyer, ainsi dans la ville de Moscou elle-même.
Hi
* DORSAT1.
AMMONITES annularis.
Ammonites annularis Scurors. Petref. 1. 78.
Nautilus annularis, Reinecxke p. 79. t. VI. 56. 57.
Von ZiETEen, p. 14. t. X. f. 10.
A. interruptus, ScucorTæ p. 79.
Von Zretex. p. 20. t. XV. 3.
Box, p. 451. n. 28. t. XXJIL. f. 9.
Nos individus de Kharachova ressemblent à
ceux de Gross-Essingen que v. ZïETEN a nommés,
d’après SCHLOTHEIM, interruptus.
* MACROUPHALI.
AMMONITES sublævis.
Sowerey, I. 117. pl. LIV.
Bronx, p. 453. t. XXII. 10.
Globites sublævis, de Haawn, 145.
C’est sous cette dénomination qu'il faut placer
A. Gowerianus de l’Oryctographie. ( PI. V. f. 6.)
M. Puiccres l’a comparé à 4. Kænigii. Mais sa
forme globuleuse et le dessin de ses cloisons ne
laissent point de doute sur notre rapprochement.
MM. le Comte Keysercinc et le Prof. BLasrus en
ont apporté un échantillon plus grand du gouver-
nement de Koursk. Le fragment s'adaptait par-
faitement au mien, comme si les deux fragmens
eussent été d’un même corps. ,
V0
nr
113
Les Ammonites citées dans l'Oryctographie et
dans cette revue ont été trouvées à Kharachova,
à la base des montagnes Vorobief, sur la Yaouza
dans le jardin ci-devant Weyer, et dans la ville
elle-même. Mais on se tromperait si l'on pensait
que le tresor de Kharachova , de Chelepykha ete.
soit épuisé. J'ai vu à Kharachova des traces, des
impressions d'Ammonites de grandeur considérable,
que j'ai admirées, brillants d’un éclat doré au soleil.
Je les ai négligées dans l'espérance d'en trouver
des échantillons complets. Mais cette espérance ne
s'est pas réalisée. Il faudra donc observer ces
impressions à l'endroit même, ne pouvant les ex-
traire du sol.
M. le Dr. RENARD m'a apporté du Volga infé-
rieur une quantité de belles Ammonites qui ont
absolument le même aspect, le même éclat que
celles de la Moskwa. Je citerar ici À. Kænigii;
Herveyi ;—Guilielmi ; Duncani. C'est une preuve
que le terrain oolhthique s'étend aussi sur les
bords du Volga inférieur, comme les observations
des MM. KeyserziNc et BLasrus l'ont démontré.
La Yaouza, petite rivière, qui tombe dans la
Moskwa , au milieu de la ville de Moscou elle-
même , a vers l'embouchure des bords très élevés
et ondulés. Elle met à découvert près de son bord
gauche, dans le jardin ci-devant Weyer, ce cal-
care oolithique impregné d'oxide de fer, avec
Terebratula Wilsoni, Bellerophon hkiulcus Sow. et
N°. I. 1848. | 8
114
autres. Mais les collines sont composées d'une
marne noire, remplie de fragmens d’Ammonites.
Le jardin du Prince Repnine qui est également
traversé par la Yaouza, m'a fourni beaucoup de
fragmens d’Ammonites. Ces fragmens indiquent
les espèces sûivantes: 4. giganteus, (dont l’ouver-
ture a en hauteur 2 #4
et transversalement
3 34) À. Bucklandi Sow.; virgatus de Bceu,
qui porte sur sen dos /’Orbicule concentrique; bi-
plex Sow.; triplex de Munster et plusieurs autres
qui n’ont pu être définis
Dans le Gouvernement de Kalouga on trouve
également ‘des traces de la formation oolithique
sur les bords des rivières. M. Scarire, chimiste
distingué, et membre de notre Société, de la
Soc. agronomique et avide d'avancer les conmais-
sances géologiques du Gouvernement de Moscou, en
a suivi les traces sur la Medinka et la Protva, ayant
trouvé sur la première des fragmens de /’Ammo-
nites annulatus de SCHLOTHEIM et sur l’autre Ain.
vertebralis de SowERrBY.
AMMONITES vertebralis Sow.
Sowerby. Min. Conch. If. p. 147. PL CLXVW.
!
C'est une des formes les plus distinguées. Elle
est discoïde , et carinée , à côtes très aiguës qui
portent un tubercule au milieu; la côte se bifur-
que ensuite et chaque branche présente au bord
du dos un nouveau tubercule. De IA avancent des
côtes fines et sinuées vers la carine très élevée,
qui se terminent également en un tubercule, com-
primé et dirigé en arrière, de sorte que la carène
parait en forme de scie. SowerBy l'a bien cara-
ctérisée en disant carena serrato-tuberculata.
Localite : Gouv. de Kalouga sur la Protva au de-
la de Borowsk.
BRACHIOPODES.
Les Brachiopodes contiennent des coquilles
libres et non percées; d’autres qui sont adhérentes
aux corps sous- marins. Cette adhésion s'effectue ou
immédiatement par une des coquilles elles-mêmes,
ou par un cordon ou ligament alongé. Ces der-
nières sont percées par un trou qui se trouve au
bec de la valve dorsale. Il y en a d’autres dont
la charnière est tellement jointe qu'il faut casser
la coquille pour séparer les deux valves. Parmi
celles-c1 s’en trouvent plusieurs qui ne se laissent
point réunir au genre Terebratula , comme nous
le démonirerons plus tard.
Orbicula Lamarck:
Coquille suborbiculaire, inéquivalve; sans char-
nière apparente. Valve inférieure (ventrale ) très
mince, aplanie, adhérente aux corps marins. Valve
supérieur (dorsale) subconique , à sommet plus
ou moins élevé. |
S
116
OrgrcuLA concentrica Frscu.
O. testa subelliptica, vertice subcentrali, margine
dilatato, sulcis profundis concentricis.
Long. 11 lignes; hauteur 3 lignes.
C'est la plus grande espèce que je connaisse.
Le sommet subcentral est entouré de sillons lar-
ges et profonds qui font ressortir des côtes éle-
vées concentriques au nombre de six. Le. bord
est dilaté, lisse et’ un peu relevé. La coquille
étant très mince , ces sillons paraissent aussi du
côté opposé ou dans l’intérieur de la coquille:
Il en existe de jeunes dont le sommet est moins
élevé , et dont la surface paraît plutôt lamelleuse
que sillonnée.
Cette coquille se trouve attachée à des frag-
mens d’Ammonites dans l’Oolithe ferrugineuse des
Montagnes des moineaux.
OrBicuzA Hum ph riesiana SOW.
Sower2y, Min. Conch. VI. p. 5. PI. DVI. 2.
Conique , orbiculaire avec des stries divergen-
tes. Le sommet excentrique est obtus.
Localité: Kharachova.
TEREBRATULA BRUCGUIERE.
Les Térébratules, comme le nom l'indique, sont
perforées au bec de la valve dorsale par un trou
| A Dr
plus ou moins grand, par lequel passe le ligament
; . L APR
d'attache Les géognostes, qui ont égard plutôt
aux couches où on les trouve qu'à des caracteres
zoologiques , y réunissent aussi d’autres ou ce
trou n’est pas visible.
IL, TEREBRATULAE PLICOSAE Bucx.
À. PUGNACEZÆ.
TEREBRATULA acuta SOWERBY.
T. testa triangulari, subæquilaterali , apice ro-
strata, angulis cardinis plicatis.
Sowersy, Min. Conch. CL. 1. 2.
Puizirs, Yorkshire. XIII. 925.
Encyclop. méthod. pl 245. f. 7.
De Bocx, Soc. géol. franc. III p. 142. n. 11. XIV. if.
.Oryctographie de Moscou, t. XXIIL. f. 8.
Cette coquille, vue du côté du front, forme un
triangle équilatéral. La charnière est parfaitement
close, et le bec ne laisse apercevoir aucun trou
pour l'adhésion de la coquille. Le sillon de la
valve dorsale est tellement évasé et profond , et
la valve elle-même tellement courbée sur la ven-
trale , que la pointe forme comme uh bec com-
primé. Cette forme singulière m'avait porté à
former, dans mon premier travail sur les Térébra-
tules (Programme 1809, p. 35. pl. IL £ 5. 6.),
un sousgenre sous le nom de Rhÿyngonella.
118
Cette coquille ne paraît donc s'attacher nulle-
ment aux COrps sous-marins, la charnière étant par-
faitement close, et le bee n'offrant aucune ouverture.
On Ia trouve dans le Lias de Widtoncastle et
Bilsdale en Yorkshire; dans l'Oolithe inférieure à
Storenton-Hill (Gloucestershire) et à Jeminster.
Elle n’a pas encore été observée dans le Jura
allemand.
Commune à Kharachova près de Moscou, variant
en grandeur der, 0 lignes de longueur.
BR. CONCINNEÆ
a. INFLATZÆ.
TEREBRATULA ox)optycha Frscu.
DLL IN CRROLES
T, testa subtetraëdra , plicata , plicis subacutis ;
valva dorsali valde convexa, medio sinuato,
rostro incumbente.
Cette coquille est remarquable en ce qu’elle se
trouve dans des nids ou même dans des couches
minces et droite à la base de la montagne de
Kharachova, sur le bord de la Moskwa. Elle a été
comparée avec la borealis, (Oryctogr. p. 47
pl XXIIL £ 4.); avec la tetraëdra de Sower8Y ;
la plicalella VW aurens. ou lacunosa Scuroru. avec
lesquelles elle a quelque ressemblance dans la
forme générale. Elle diffère de la borealis par le
bec qui se courbe tellement sur la valve ventrale,
119
que le trou du ligament reste imperceptible. On
la distingue de la tétraëdra, par le prolongement
de sa valve dorsale, M. de Bucn (Beiträge zur
Bestimmung der Gebirgsformationen in Russland
p. 11.) pense la placer comme variété sous deco-
rata. Mais plusieurs caractères l'en éloignent,
comme M. de Bocu l'a observe lJlui-même. Je vais
transcrire ses propres mots pour faire voir avec
quelle sagacite M. de Bucux examine les coquilles
fossiles.
- « Terebratula decorata, varietas dorsi plana. Das
sehr Aufseblähte der Ventralschaale macht sie
häufig einer Pugnacé ähnlich, zu welcher Abthei-
Jung sie doch nicht zu gehôren scheimt. Mit der
bisher bekannten ‘T.. decorata hat sie folgende
ausgezeichneten Eigenschaften gemein. Die Ven-
tralschaale bildet in der Seitenansicht einen vôl-
lhigen Halbkreis und übertrifft in Hôhe viermal die
der Dorsalschaale. Der Schnabel der leztern ist sehr
klein , ubergebogen und wird von der aufsteigen-
den Ventralschaale so sehr verdeckt, dass die
Oefnung des Gichibandes häufg, ja wohl in den
weisten Fallen, gänzlich versteckt bleibt. Die
Kanten gesgen die Area stehen von beiden Seiten
weit vor; und die an den Schlosskanten mit
einem bedeutenden Ohr herabgehende Area ist
nun gegen die Ventralschaale eingedrückt. Ge-
wôhnlich steht diese Area senkrecht auf andern
ähnlichen Arten, die Falten der Dorsalschaale er-
reichén die Seitenwand erst am Ende der Schloss-
120
kanten, nicht durch Abrundung, sondern durch
emen scharfen sehr auffallenden Winkel. Die
Schlosskanten selbst sind nicht gerade Lainien,
sondern sie erscheinen mehr oder weniger gebogen
mit der Biegung nach aussen hin. Auch mit den
Seitenkanten sind sie durch Abrundung verbun-
den. Eigenthümlich ist nun die Moskauer Abän-
derung; der sehr breite und nur gar wenig Ver-
-tiefte Sinus, so sehr, dass eine ihm entsprechende
Wulst gar nicht bemerklich wird, daher findet
man auch nur eimen geringen Unterschied in der
Breite der Falten. Vierzehn bis sechzehn Falten
bedecken die Ventralschaale. Der Schlosskanten-
winkel erhält sich ungefihr bei 120 Grad. Herr
Fischer vergleicht diese Terebratel mit T. ’te-
traëdra Sow. und gewiss nicht mit Unrecht; allein
bei dieser steigt die Stirnwand der Ventralschaale
hôher als die Mitte; es ist daher eine Pugnacé
und gehôrt zu einer andern Abtheilung der Te-
rebrateln. Von T: borealis Schl. ist sie durch den
breiten nicht eimgesenkten Rücken am Schnabel
verschieden , da -bei ersterer Art sich der Sinus
bis in den Schnabel fortsetzt.»
En résumé l'espèce de Moscou mérite d'être
distinguée de ces autres espèces par ses plis éga-
‘ lement larges, par son bec, sans sinus, incliné sur
la valve ventrale , par sa charnière close et sans
area, par la valve ventrale bombée.
121
TEREBRATULA phaseolina Lamarck.
. Lam, b. n. éd. Deshayes. VII. 337, 29.
T. testa parva , subcompressa., subrotunda , alba ;
strits Concentricis, margine supero subtriplicato;
nate brevi subproducto.
Nos individus s'accordent bien avec cette phra- |
se caractéristique. de Mr. Deshayes. J'ai hésité
pour quelques momens, s’il ne fallait pas les
rapporter . à l'espèce que Sowergy appelle Pisum
(Min... Conch. 536. 6. 7.) Mais M. de Buücu (Soc.
geol LIL p. 148. XV. 18 bis) pense que Pisum
ne diffère de l’octoplicata que par sa grandeur.
Les plis étant caractéristiques dans Pisum; le
Phaseolina n’en a point, est plus petit encore et
montre des stries concentriques.
Localité: Kharachova etc.
IT. NON PLICATAE.
CINCTÆ
TEREBRATULA cndentata Sow.
PI CENN TC or Æ
| Sur Min. Conch. 445. 2.
De Bucu, Géol. Soc. III. 193. 5 bis XVII. 5 bis.
Oryctographie p. 148. 6. XXIIL. 7. T. digona.
Cette coquille est alongée , bombée des deux
côtés et un peu plus dilatée au milieu. La digona
a une valve ventrale plus plane et est plus évasée
199
bo
à la pointe, à coins aigus. Cette échancrure de
l’indentata est moins brusque et les coins sont
obtus. M. de Bucx la prend pour une variété de
la wicinalis Schl.; mais celle-ci est plus dilatée ,
bombée et presque comprimée. Le Simus du mi-
lieu forme deux élévations latérales. L’indentata
est uniformement bombée depuis la charnière
jusqu'au bord ventral.
Cette coquille se trouve réunie à la wécinalis
en Allemagne; sur les hauteurs de Streitherg , de
Muggendorf d'Amberg; en Angleterre: à Bonbury
(au dessous de l'Oolithe ).
Dans le Wurtemberg; en Saxe: à Hohenstein
près de Dres:le.
En grande quantité près de Moscou , à Kha-
rachova.
TEREBRATULA nucleata Scur.
PLAINE EE 50:
ScuLoTueim, Petrefactk. p. 231. n. 56
v. Zieten, Würtemb. Verstein. p. BE AN LC 00:
v Bucn, Géol. Soc. IIL 228. XX. 10.
Subdéprimée et subarrondie, de la grandeur
d'une noisette, elle présente une excision au
bord ventiral. La valve dorsale est tant'soit peu
bombée.
Se trouve en grande quantité dans le calcaire
de Graibingen et non moins fréquemment à Ka-
rachova.
125
TERFBRATULA Sacculus MarrT.
Marvt. Foss. Derbish. pl 46. f. 1. 9.
Dman, Tereb. t. 8. [.. À T. didyma:
vobuen, Soc. geol. IDE 198: pl. XVHE "11.
La forme est ronde presque sphérique. Le bec
est peu courkbé , l’enfoncement de la valve dorsale
si peu sensible, qu’on serait tenté de la jrendre
pour un Cardium.
Dans le calcaire de transition de Gothland et de
Derb ysh ire.
Aux mêmes localités près de Moscou.
LAEVES
a. REPANDEÆ.
TErEsRATULA vulgaris ScuLorTH.
ScnLoruri, Nachtr. t, XX XVII.:7:_9.
De Bucn, Soc. géol. III. p. 291. pl. XIX. 1.
v. Zixrex, Würtemb. Vérst. p. 52. XXXEX. {. Ter. com-
MUALS.
C'est avec doute que je rapporte ici cette espèce
qui, en Allemagne, est propre au Muschelkalk. La
valve dorsale, avec le bec court et la grande ou-
- Yerture, conviennent cependant parfaitement avec
l'espèce indiquée.
Localite: Khcarachova.
124
TEREBRATULA ornithocephala Sow.
PI. AV: 44009
Sowerry, Min. Conch. pl. 101. T. Lampas. é Ar
v. Zierex, Würtemb.. Verst. XXXIX. 2.
v. Bucu, Soc. géol. TIP<2077n. 9. Di. °XIX ID:
M. de Bucu donne une description très exacte
de cette coquille qui est très répandue dans les
couches moyennes jurassiques de l'Allemagne et de
l'Angleterre.
Nos individus de Kharachova sont parfaitement
conformes à ceux de l'Allemagne et de l’Angle-
terre. Il y en a plusieurs qui sont un peu plus,
petits.
bp EXCAV ATIE:
TEREBRATULA aptycha Frscu.
PLU LIT S79)
T. parva tetraëda lævis, depressa ; cardine incurvo-
angulart; valva dorsali rostrata.
Hauteur 4//-3'/,!!; Largeur 5/44.
Cette coquilie imite en petit la forme de l’acu-
ta ; ou plutôt de l’acuminata. Elle présente un
tétraëdre presque régulier, la partie cardiñale est
cependant un peu plus alongée, et s'étend un peu
au-de-là du milieu. La charnière est parfaitement
close et le bec insensiblement élevé. Elle forme
un angle obtus, à lignes latérales un peu courbée.
LS ee) M CL A OR LORIE CO RE
AR
125
La valve ventrale est bombée vers la charmière et
présente une élévation angulaire vers le bord. La
valve dorsale est évasée à cet endroit et tournée
en haut. La coquille est généralement lisse et
sans plis , mais à Ja loupe paraissent quelques
stries transversales de l'accroissement.
Elle se trouve au même endroit , réunie avec
l’indentata, ornithocephala et l’acuta.
ACEPHALAEAÀ. Cuv.
CONCHIFERA Lan.
DYMYARIA.
Pholadomya Sowexsrx.
Puocapouya Murchisoni Sow.
Sower8x, Min. Conch. III. CCXCVII. 4.
Broxx, Lethæa. L p. 333. XX. 19.
Pnseres, Yorksh. n. éd. p. 115. Pl. VIL f. 9:
I faut rapporter Pol. ambigua de l'Orycto-
graphie , (PL XIX. f. 2.) à Ph. Murchisoni. Ces
deux coquilles se confondent aisément , mais
l’ambiguo se trouve dans des couches plus basses,
dans le Lias, est plus aïongée et plus grande et
porte deux à cinq rayons de plus. Cette coquiile
- acquiert dans le Cornbrash de Yorkshire (Scar-
borough') une grandeur beaucoup plus consi-
dérable,
126
PuoLanomyA aculicosta Sox.
PLV ER
Sowerex, Min. Conch. VI. 88. pl. 546. f. 1. 2
Bronx, Lethæa EE p. 3994 XX: f, 18:
Cette coquille varie de grandeur. Elle est alon-
gée et se fait reconnaitre par des côtes nombreu-
ses et très aiguës.
Localité: XKharachcva.
PnorLADonya emarginata T'ISCH.
Ph. testa magna , in/flata , extensa , lœvi; margine
ventralé profunde sulcato, emarginato.
Lons:.90 0700 STAoUre
Cette coquille est remarquable par sa grandeur,
sa forme alongée et même son éclat nacré. Elle à
la forme transversalement alongée de Ph. lyrata
de SowerBy (PI 225), mais elle est parfaitement
lisse, sans siries longitudinales. Les stries trans-
versales d'accroissement manquent également, car
notre individu n'offre que le noyeau. Vers le bord
ventral ou vers la pointe opposée à la charnière,
on observe quatre à cinq silons tellement profonds
que «la coquille en parait percée et le bare
ema rginc.
Localité: Kharackova.
CS URCS
a
127
ASTARTE Sowrr8.
ASTARTE elegans Cow.
CRASSINA Lavarck.
PLV tro,
|
Sowcaex, Min: Conch. Il. 86. t. 137. M 3.
Bron, Lethæa. L,p:1,375. t. XX, f. 19.
v. Zieten, Würtemb. Verst. t. 61. f. 4.
Bielossaphte. p::175 tuNLVE F. 6:,7.18:
Flle est peu bombée avec des stries con-
centriques. Nos exemplaires de Kharachova ne
montrent souvent qu'une partie striée , la surface
étant souvent cbliterée.
ASTARTE orbicularis Sow.
PVO
Sowërey, Min. Conch. VI. 529. 9.
Coquille très arrondie et très bombeée à côtes
concentriques élevées. Elle varie de grandeur, Li
figure représente une des plus grandes.
Loc. Kharachova.
Lyropon clavellatus Pink.
Pankixson, Org. Rem. LE. PLIVMIRSRSS,
A “& RA : ca | 4 Le = Tr . .
SowerBY, Min, Conch. I. 191, pl. LXXX VIE 1 Trigonia
clavellata,
Scurota. Petref. T 192, Donacites trigonius
128
Lamarck, éd. Desh. VI. 516. 6. T. nodulosa.
Broxn, Lethæa. L 366.3. t XXX. 3. Liriodon clavellatus.
GozprFuss, Petref..pl. CXXXVL 6. Lyrodon clavellatus. |
James de Carle Sowerey, Trans. Geol. Soc. Lond. New
ie Sen VOLUN, Sp OX TONREE
Une impression très distincte de cette coquille
a été trouvée à Kharachova par M. FREARS et se
trouve dans sa collection.
LyropDoN costatus SCHLOTH.
| ; Scazotu. Petref. I. 193. Donacites costatus.
| PARKINSON, Org. Rem. IL. t. XII 2. He oc
PmiLurps, York es p. 128. he
| Sowerex, Min. Conch. I. 195. pl. LXXXV.
| | Brow, Lethæa. L. 364. t. XX. 2.
| Gopruss, Petref. PL. CXXXVIL 3.
Un fragment s’est trouvé à Kharachova. C'est
un morceau de la coquille elle-même, seulement
| plus dur et plus brillant, tandisque que la plupart
de pétrifications de Kharachova ne présentent que
| des noyaux ou des moules.
Pecruncuzus elegans, Fiscx.
PL Ne D.
P. testa cardiiformi, costata, costis subimbricauis,
cardine subrecto extenso.
Cette coquille ressemble à un Buccarde, mais
sa charnière l'en distingue. Klles a des côtes en
129
rayons très nombreux et subimbriquées. De légères
lignes transversales interrompent parallèlement les
côtes insensiblement.
Des mêmes localites.
Nucuza concentrica Firscx.
!
N. testa cardiiformi, cardine extenso , sulcis con-
centricis inæqualibus.
La forme du Buccarde disparait par l'aspect de
la charnière dentelée où elle est visible. Elle a
quelque ressemblance avec NN. elliptica, tel que
Parzcres la represente. (Yorksh. PI V. f 6.) ainsi
qu'à la trigona de Munster (Gorpruss, CX XV. 5.)
mais elle se distingue des deux par la grandeur,
par la forme plus arrondie et les sillons profonds:
Hauteur 6 lign.; largeur 8 : lignes.
Elle est plus arrondie et les stries du bord
beaucoup plus élevées que dans la Nucula tenui-
striata de Curcx. (James de Carle Sowersy Trans.
Geol. Soc. Lond. New. 5. Vol. V. pl. XXII. £. 3.)
Localité: Kharachova.
PINNA am pla Goi.pr.
Gozpruss, Petref. PI. 127. 7.
- Je n’en ai trouvé qu'un fragment, la partie car-
dimale qui ressemble au premier coup d'œil à un
fragment .de Pinna tetragona Sowersx (IV. pl.
NOR ASAS. 9
130
313. 1 )}, mais la côte élevée du milieu l’en dis-
tingue.
M. FrREars a trouvé un autre fragment qu’on
peut rapporter à Pinna lanceolata de Purirxes
(PAIN LE 33.)
Ixoceramus dubius Sow.
Sowerey, Min. Conch. VI. 162. pl. 584. 3.
Oryctographie, p.46. 2. pl. XIX. 5. L rugosus.
\
Inoceramus undulatus Manrer.
Gozpruss, Petref. p. 115. t. 1192. 1.
Cette coquille présente quelque analogie avec
Corbis ovalis Puits ( Yorksh. n. éd. pl. V. £
29.), mais le bec en est plus prononcé et les
sillons sont plus profonds , conséquemment les
côtes concentriques plus élevées. Nous n'avons
trouvé que la valve dcrsale collée contre la ma-
trice. Elle paraît de différente grandeur.
Des mêmes localités.
IxoceraAmus Cris pet Man.
Gozpruss, Petref. t. 112. 4.
Cette espèce se caractérise par sa forme alongée
et sillonnée. Les sillons sont placés parallèlement
et à distance.
Au même endroit.
131
ÂAVICULA inœquivalvis Sow.
Sowerey, Min. Conch. III. 76. t. 244. 9.
Prizzies, Yorksh. n. éd'ApL XIE 44:
v. ZietEN, Würtemb. Verst. 73. t. LV. 2.
Gozpruss, Petref. t. 118. f. 1.
Fisure du titre de l'extrait de cette Revue N° I.
On a toujours considéré cette coquille comme
caractéristique du Lias et de l’Oolithe inférieure.
On la reconnait facilement à sa forme déprimée
A . . ON
ei aux cotes aigues qui partent de la charnière
vers le bord en rayons distans.
Avicuza semiradiata Frscu.
A. testa parva, valva dorsali versus cardinem in--
flata, læœvi, versus marginem radiata , radiis
distantibus elevatis.
Cette Avicule à la forme de la pectinoïde , mais
elle est beaucoup plus petite, ayant les rayons
beaucoup moins nombreux. La charnière est
courte , les oreilles peu étendues, inégales. La
valve dorsale est lisse, bombée, élevée en bosse.
Des rayons élevés et distans garnissent le bord au
nombre de douze. La valve ventrale m'est in-
connue. Si on la compare avec 4. inæqualis de
Sower8y (Min. Conch. IL. p. 78. pl. CCXLIV.
2.) on la trouve plus grande. Ses stries ne s’élè-
vent point en côtes.
{is
132
Localité: Kharachova.
Collection de M. Frears.
Myricus jurensis MErtan.
Bronv, Lethæa. I. 359. t. XIX. f. 14.
Coquille grande, bombée. Nos exemplaires n’of-
frant que le noyau n'ont pot de stries d’accrois-
sement, mais brillent d’un éclat margaritifère ex-
traordimaire.
Localité: Kharachova.
AmpHIDesMa donaciforme, Pnizz.
Pauzrs, Yorkshire. pl. XIL f. 5.
v. Zaerex, Verstein. Würtemb. Dex. pl. LXIIL £. 5.
BronçcxiarT, Ann. d. Mus. 1821. VI. 555. pl. VIL t. 6.
Donacites Alduini.
Bronv, Lethæa, p. 378. t. XX. f. 17. Donacites Alduini.
Oryctogr. de Moscou. p. 175. pl. XLVI. £f. 3. Donax
Alduini.
Le genre Amphidesma ( Donacilla ; Donacites. )
est adopté par Lamarck et Desnayes, (h. n..V.
490; ed. n. VI 125.) Il est rapporté par d’autres
à Tellina, Mactra ou Lacina. 11 se caractérise par
sa forme alongée et subarrondie, ayant un liga-
ment extérieur et un côté plus court.
Lamarcr en cite 16 espèces vivanies, dont plu-
sieurs sont cependant rapportées par M. Desxayes
à son genre Mesodesma. (1. c. p. 133.) M: John
D En he à
133
Purcirrs cite 6 espèces fossiles dans sa nouvelle
édition du Yorkshire-Coast.
On la trouve près de Moscou dans la même
localité de Kharachova: en Angleterre, au York-
shire , (Oolithe , Kelloways-Rock , Combrash); en
Allemagne dans la marne du Lias supérieur du
Teufelsloch près de Boll.
** MONOMYARIA
MoprozaA cuneata, Sow.
Sowergy, Min. Conch. PI. 211. 1.
v. ZiETEN, Verstein. Würtemb. t. LIX. 5.
Lamarcrk, h. n. éd. Desnayes, VII. 34. n. 19.
Notre individu ressemble à celui citée de la
planche 211 de Sowersy; il en figure une (245.
2.) qui est gigantesque et paraît une autre
espèce.
Aux mêmes localités.
Collection de M. FREars.
Moproca hillana, Sow.
novwensr, ke. LIL :p..914%Ph- 919: 1.
Lamarck, éd. Desu. VII. 33. n. 17.
Le dos de notre individu qui n'est qu’un
moule, est lisse; mais les stries de la valve dorsale
sont très élevées , comme des côtes, et distantes.
La hillana de ZxereN (LIX. 4.) plus grande et
134
plus épaisse, à stries ondulées couvrant toute la
surface ne paraît pas appartenir à la hillana de
SOWERBY.
Mêmes localités.
Collection du Musée de la Société.
Moproca pulcherrima, Rôm.
Rôwer, Oolith. p. 94. t. IV. f. 14.
Brown, Lethæa. 358. t. XIX. 16.
Alongée réniforme; les stries rayonnées , dans
notre noyau ne paraissent que sur le bord
inférieur.
Mêmes localites.
Collection de M. FRrEars.
LrmaA proboscidea Sow.
Sowrrey, Min. Coach IL 1151962
Purzurs, Yorksh. p. 120.
Broxn, Lethæa, [I 336. t. XIX. f. 9, 10.
Golsruss «Petreftt 0104121009 7270b7
Cette grande coquille presque parfaitement
ronde ressemble à une huitre, mais la charnière
à oreille l’en distingue. Elle porte des côtes fortes
et lamelleuses. Ces lamelles s'élèvent plus ou
moins et se prolongent au-de-là du bord. De là
la dénomination. Il est rare de trouver dans nos
exemplaires ces prolongemens.
Hab. Kharachova.
135
Notre honoré membre , M. Yazykorr, géolosue
distingué , à trouvé la Lima proboscidea près du
ravin de Polivna , (Tozxnpseucrkoë Bparr) à quatre
verstes de Sémbirsk, dans un calcaire, mêlé d’un
sable ferrugineux , semblable à celui de KAhara-
chova ; avec Ammonites heterophyllus , Belemnites
canaliculatus , breviformis , Avicula inæquivalvis |
et des vertèbres d’Ichthyosaurus. Ge calcaire est |
‘couvert de l’argile de Pesonoff, (HoconoBckaa ruuua,
Yazyk.) qui ressemble à l’argile d'Oxford. |
PLAcrosToMA énterstinctum PuHrrx,.
PARLES, Vorksh. n. éd. p. 146 pl. VII. f. 14:
Coquille subtriangulaire à côtes très élevées et
distantes , qui rendent le bord comme dentelé.
Notre exemplaire paraît plus bombe que la figure
de M. Purrrres ne l'indique. C’est sous ce rap-
port qu’elle se rapproche d’avantage de l’obscurum
de Sowersy (Min. Conch. IL. pl. 113. 2.).
Localité: Kharachova.
PECTEN numularis Fiscu.
PV Pro
Puiczrrs, Yorkshire. pl. VW: ft
P. testa parva, depressa, sæpius distincte sulcata,
æ
auriculis inæqualibus.
Joli peigne, mêlé avec le discites et Inocera-
mus dubius. Il est très déprime et montre souvent
136
des sillons concentriques très profonds. MM. le
Comte KeyserziNG et le Prof. BLasius ont rapporté
de Koursk de tels individus. Ceux de Kharachova
ont ordinairement perdu leur écorce et sont lisses.
PeEcTEN discites WaALcu.
Wazcu, Steivreicu, t. XHII.
= Scarotuetm, Petref. p. 218. 2. t. XXXV. 3. Pleuronecti-
des discites.
Bronx: Lethee ME te
v. ZietEN, Verst. Würt. p. 92. t. LXIX. f. 5. |
Presque orbiculaire. Lorsque la coquille possède
son écorce extérieure, on observe des stries con- . #
centriques. Le plus souvent elle paraît lisse,
comme presque tous nos exemplaires.
En quantité à Kharachova. |
Osrrea Ventilabrum Gozipruss.
Gozpruss, Petrefactenk. t. LXXVI, f. 4. Ë
Oryctograph. de Moscou. p. 133. PL XELVELT.-S |
Sur la Yaouza dans la ville de Moscou elle- |
même, à la base des montagnes de WoRoOBterr ,
plusieurs réunies et avec des traces d’Ammonites,.
GeyYPHæA lunata Fiscu.
DS
G. testa parva , lunata plicis transversalibus con-
centricis distinctis, cardine acuminato.
M. Purzixrs a figuré une Gryphæa ( Yorksh. n.
137
éd. I. t. IX. f 26.) sans indication de nom spéci-
fique qui ressemble à la nôtre. L'ostrea acuminata
de Sowersx (Min. Conch. p. 78. pl. CXXXV. £
2. 3.) paraît appartenir à la même espèce, quoi-
qu’elle soit un peu plus grande. Mais pour en
bien distinguer le genre, il faudrait connaître la
structure de la charnière. J’ai lieu de croire qu’elle
fera partie de mon Amphidonte ou du genre
Exogyra de Sax.
Localité: Kharachova.
GASTEROPODA.
Les coquilles univalves sont extremement rares
dans ce terrain et on n’en rencontre que quel-
ques genres. F
Turso undulatus Puizr.
Prius, Yorksh. n. éd. I. pl. XIII. 18.
9 4 =
C'est la plus grande coquille de ce genre que
nous ayons trouvée. Elle a 5 à 6 spires et une
hauteur d’onze lignes fr. Les spires sont bombées
\ A C À .
et à cotes. Le premier contour parait en avoir 6;
le second 4.
Localité: Kharachova.
Turso sulcostomus Purzr.
Puivues, Yorksh. n. éd. I. 81. 10.
198
Moins grand, mais également à côtes qui avan-
cent dans l'ouverture ronde. |
Il
Même localite.
Tur8o C yclostoma LIETEN,
v. Zieten, Würtemb. Verst. pl. XXXIIL 4.
Le premier tour de Ja coquille est grande et
bombé à ouverture ronde. La spire est courte et
déprimée. L’ombilique très profond.
M. de ZxeTEN l’a trouvé dans-les couches supé-
rieures du Lias de Gamelshausen; le nôtre se
trouve dans les couches inférieures de Kha-
rachova.
Turso heliciformis, ZxETEN.
v. ZieTex, |.,c. t. XXIX. 4. et XXXIV. 5.
Coquille très petite, à 2 : lignes de hauteur, à
spires parfaitement lisses.
Dans les mêmes localités.
AuricuLA obsoleta Prix.
Prius, Yorksh. 1. c. pl. II. 40.
Peute coquille de 2 lignes de hauteur, dont le
premier tour compose la principale partie. La
spire très courte n’a que deux ou trois tours.
En Angleterre dans le Specton-clay ; près de
Moscou à Kharachova.
de
139
Mecania inœquata , Frscu.
_ Coquille à 6 ou 7 tours , dont les deux pre-
miers sont disproportionément plus grands et
plus bombés que les suivans, qui diminuent
brusquement de grandeur. Elle a 4 lignes de hau-
teur. Le premier tour a en diagonale 3 lignes;
le troisième 1 : lignes. |
Je dois cette espèce à la bonté de M. AuwerBacu,
qui l’a trouvé à Kharachova.
CrrRus rotundatus Sow.
Sowersy, Min. Conch. V. p. 36. pl. +997441:79;
La spire en est très basse, et l'ombilique fait
voir la partie de plusieurs tours Il doit peut-être
faire partie du genre Euomphalus.
Localite: Kharachova.
Note. La Nasse indéfinie de l'Oryctographie
(pl. XLVIL 4. 5) est égarée dans ma collec-
tion ; je ne l’ai plus retrouvée depuis.
DexrTazrum cylindricum Sox.
Sowersy, Min. Conch. I. 179. pl. LXXIX. 2.
k
Cylindrique, lisse, légèrement courbé. De l’Ooli-
the ferrugineux des montagnes des moineaux.
PI. IIL
PiHEV.
PIN
1.
UP TR SENS
140
EXPLICATION DES PLANCHES.
Ammonites catenulatus.
ouverture.
dessin des lobes.
Ammonites mosquensis.
vue du dos ;
ouverture;
dessin des lobes.
2.
4.
6.
af,
Terebratula ornithocephala.
T. indentata Sow.
T. nucleata Schloth.
9. T. aptycha Fischer.
T. oxyoptycha Fischer.
Astarte orbicularis Sow.
Ast. elegans Sow.
Pholadomya acuticossa Sow.
Pecten numularis Fischer.
Pectunculus elegans Fischer.
G! Fiscner DE WALDHEIM.
UEBER DIE
GEOGNOSTISCHEN VORROMSVERHAELTNISSE
DES FOSSILEN LYCOPODIACEEN-STAMMES
AUS DER PETROWKAER-STEINKONLEN PARTIE
von GoTrror BLoEpe.
{ In einem Briele an die Kais. uaturforschende Gesellschaft zu Moscau. )
———— 22 EE ———
Ich will Ihnen hiermit einiges über die Vor-
komsverhältnisse des fossilen Stammfragments mit-
theilen , welches ich im Laufe des Sommers aus
dem Stemkohlengebirge bei Petrowskaja in den
Ukraimer Militaircolonien habe ausgraben lassen.
Das Siück ist uber 6 Fuss lang und bei einer
gedrückten elyptischen Gestalt am untern abge-
brochenen Ende 2 Fuss, am obern abgebrochenen
Ende 1 Fuss dick.
Mir fehlte es, in dem abgesonderten Steinkohlen-
winkel, zur Vergleichung mit andern bekannten
fossilen Pflanzenstimmen an erforderlichen Huülfs-
mitleln, inzwischen hat unser geehrter Vice-
Præsident, Herr Fischer v. Waldheim , aus einer
-ihm vorgelegten , leider etwas unvollkommenen
Zeichnuñg ernen Stamm von Lycopodiaceen er-
kannt. Das Stuck ist bereits an das Museum des
‘ 142,
Berg- Instituts nach Petersburg abgegangen und
so durfen wir erwarten, dass die dortigen Herren
Paläontologen , nach Autopsie, bald eine nähere
Bestimmung daruber fassen werden.
Ich gehe jezt nun zu seiner in mehrfacher
Beziehung interessanten Lagerstätte uber , welche
der eigentliche Grund zu dem gesenwärtigen :
Schreiben ist.
Denken Sie sich an einer 6 bis 10 Faden hohen
Schluchtwand- der sogenannten Adlerschlucht ,
worin eine kleine Kohlengewinnun
S umgesansen
iSt — einen bergmännischen Schurf oder eine.
künstliche Entblôsung im Kohlensandsteine von
circa 2 Faden Hôhe, 15 Faden Weite und 2 Faden
Erlängung, so gibt Thnen dies vorerst ein Bild von
dem kleinen Raume, woraus das Stammfragment,
nächst noch 100 andern Stücken fossiler Pflanzen-
Ueberreste , aus seiner viel tausendjährigen Ruhe
aufgestôrt ward.
In der Sohle der Schlucht sind die Schichten-
kôpfe des Kohlen-Sandsteins auf circa 20 Faden
Länge entblôsst und der ganze Schichten-Complex
der zwischen zwei andern von Kohlenschiefer mit
Steinkohlen eingeflôtzt ist, besitzt eine Mächtig-
keit von circa 15 Faden. Davon sind aber nur
_etwa 4 Bänke von zusammen % Faden Mächtig-
keit mit Ueberbleibseln der urweltlichen Flora so
dicht angefullr, dass die eigentlichen mineralischen
Theile nur das Cement von jenen abgeben. Zuvér-
derst ist dies vorzüglich mit der äuserst hangen-
SET » jail
EP d'u UT re
143
den Schicht der Fall, welche die Begrenzung der
fossilienreichen Sandsteinmasse nach oben ab-
gibt. Es ist dies der sonderbare sprôde und harte
graue Kiesel-Thon , den ich in meiner geognosti-
schen Schilderung des Gouvernements Charkow
einen Pflanzenschiefer nannte. Die Schicht, welche
dieser Schiefer zusammensetzt, ist gegen 9 Fuss
mächtis:; aber fast jede Lamelle, die man davon
_ablôst, zeigt vegetabilische Ueberreste oder Ab-
drücke davon. Im Gegensatze zu denen im Sand-
steine, bestehen sie aber meist nur aus feinen
Pflanzentheilen ,— Wedeln und Blättern- und was
von zartgestreiften Calamiten darin vorkômmit, ist
stets bis zu Messerrukenstärke flach zusammen-
gedrüuckt. Alles liegt dabei mit den Ablôsungsklüf-
ten des Schiefers genau parallel , und von diesem
so wie üuberhaupt von den ganzen Kohlengebirgs-
straten, ist das Einfallen unter einem Winkel von
40—50° in WNW gerichtet.
Zunächst des Schiefers nach unten folgen nun
die fossilienreichen Sandsteinbänke. Nächst Vie-
len, was noch näherer Bestimmung bedarf, herr-
schen hierin vorzüuglich Calamites, Lepidodendron,
Sigillaria , Stigmaria und darunter auch Frag-
mente von düunnen Stäimmen , deren Habitus dem
grossen Stammstucke ahnelt. Namentlich von Cala-
mites und Lepilodendron duürften nur wenige
Arten fehlen , die jezt bekannt sind. Unter sich
biden sie alle ein buntes Durcheinander in
Beziehung gégen die Schichtungskluüfte des Sand-
144
steins weicht ihre allséitige Lage kaum von
dem Paralellismus ab, den jene gegenemander
beobachten, d. h. ihre grôssten Dimensionen liesen
in gleicher Richtung und kein Stück greift aus
einer Schicht in die andere über. Nur die Cala-
miten machen mitunter eine denkwuüurdige -Aus-
nahme. An sich, zum Theil von der Dicke eines
Arms, häufig ganz rund , nicht selten aber auch
ganz flach zusammengedrüuckt, und sodann bald
grad hakenfôrmig gekrüummt, sieht man sie muit-
unter aus einer Schicht in die andere schief ein-
greifen. Wollte man daraus schliesen, dass solche
Stücke an ihrem jezigen Fundorte früuher gewur-
zelt und so von der Masse des Sandsteins ein-
gehüllt worden wären, so môchte dies gewiss eine
Folgerung sein, die mit allen den übrigen bereits
erwähnten Umständen im Widerspruch stehen
wurde. Man kann es wohl zu eimer Frage machen,
ob jene fossilen Ueberbleibsel in der Vorzeit
Pflanzen der Umgegend waren , aber dass sie
zuerst alle von ihrer Vegetationsstätte abgerissen
und ein Spiel des Mediums gewesen sind, worin
sie sich jezt eingeschlossen befinden, dies lässt
sich fast entschieden annehmen.
Inmitten aller berührter Fossilien fand sich
nun unser Stammfragment. Ebenso, wie in der
Regel die meisten- von jenen, lag es mit den
Schichtenklüuften des Sandsteins genau conform,
war aber am obern und untern Ende von der
Sandsteinmasse wie abgeschnitten. Mit dem di-
145
kern Ende , zeigte es dabei nach unten. Dieser
Umstand ist zwar bemerkenswerth , gleichwohl
gewiss ohne alle Bedeutung fur Entscheidung der
Frage: ob der Stamm an seiner jezigen Lagerstätte
auch fruher gewurzelt habe, oder nicht. Hätte
nehmlich die unterirdische Kraft, welche die
Kohlengebirgsstraten , im Umfang der ganzen
kleimen Steinkohlenpartie gegen WNW aufrich-
tete, solche in der entgegengesetzten Richtung
sehoben, so môchte auch, statt des dickern , das
dünnere Ende nach unten gekehrt sein.—Die
ursprungliche Lage des Stamm's war sonach auch
nur eine horizontale und mithin auch gänzlich
verschieden von der Siellung, die er als Baum
an seiner Wurzelstätte inne hatte.
Von dem abgebrochenen oberen Stammende
durfte keine Spur mehr zu erlangen sein, weil
hier die Verlängerungslinien der Schichten schon
in die Luft fallen ; dagegen wäre es wohl môüg-
hich , dass der Abbruch von dem untern Stamm-
ende, noch tiefer in der Sandsteimmasse aufgefun-
den werden kônnte.—
Es ist bereits im Vorhergehenden erwähnt wor-
den, dass der Sandsteim-Complex, welcher die fos-
sihenreichen Bänke fuüuhrt, von Kohlenschiefer mit
Stemkohlenflôtzen emgeschlossen wird. Schon die
zunächst den Schieferthon-Complexen anliegenden
Sandsteinstraten sind fast entblôsst an Fossilien,
aber ganz verandert in dieser Art ist alles im
Schieferthone selbst. Nichts ist mehr von den
NL A1843: 10
146
fossilen Pflanzenarten des Sandsteins zu finden;
deren Stelle nehmen hier nur kohlige Abdrüke
von Farrenkräutern ein. Nock 20 Faden weiter
im Liegenden, und es kommt ein voller Gegensatz
von allen bisherigen vor. Es ist dies eine gegen
15 Faden mächtige Schichtenfolge von verschie-
denartigem Kalkstem, zum Theil mit den Meeres-
Muscheln des Bergkalks. — Diese Bänke môgen
also zu der Zeit den seichten Meeresgrund abge-
geben haben, wo die fossile Flora des Sandsteins
wahrscheinlich noch an den nahen Kuüsten ve-
getirte. Es ist nichts naturlicher , als sich dies so
zu denken; aber in der immer denkwurdigen
Oscillation der Kohlengebirgsstraten liegen doch
noch schwierige Räthsel; —macht sich bei solchen
Verlegenheiten auch der Geolog gewôhnlich das
schwere Herz durch Worte leicht.
Bei dieser Gelegenheit erlauben Sie mir, noch
über zwei Dogmen der ältern und neuern Geolo-
gie eine Frage aufzuwerfen.
Bekanntlich galt es in der älitern Geolegie, als
ein Grundsatz , dass alle neptunische Absätze,
ohne Unterschied ob wagerecht oder geneist,
ursprunglich in diesen Lagen gebildet worden
sind. Die neuere Geologie hat fur die leztere Lage
bekanutlich eine andere Annahme, und in der
That, selbst abgesehen von allen den gewichtigen
Argumenten, die fur unterirdische Aufrichtung
seneigter Schichten sprechen, muss man sich, nur
allem beim Anblick eines Profils geneigter Koh-
mis lemme: miss ét fe À he. <
DURS de or M7 Te em, 0 |
1 47
lengebirgsstraten wundern, wie jene ältere Mei-
nung eine so lange Zeit als die herrschende be-
stehen konnte; aber gleichwohl woher kommt es,
dass geneigte Kohlenflôtze häufig an ihren Ausge-
henden dünner und von schlechterer Beschaffen-
heit der Kohle als in der Tiefe sind, und dass
diese Zuctände nicht etwa bloss oberflächlich
statt haben, nicht schnell ohne Uebergang auf-
hôren, sondern dass eine Zunahme der Maächtig-
keit, eme Verbesserung der Kobhle, allmäblig und
zuweilen bis zu ansehnlicher ‘Tiefe fortdauert ? —
Ohne etwa der ältern Meinung huldigen zu
wollen, ist es doch unleugbar, dass sich nach ihr
das fragliche Verhältniss ganz naturgemäss erklä-
ren lässt, wahrend es fur die neuere Annahme
noch ein Vorwurf bleibt, —
met
1 0*
|
|
|
EEBER TALK-APATFET,
EIN NEUES MINERAL
von R. HERMANN.
Kurzlich legte der Herr Professor Tschurowsky
der Kaiserlichen Naturforschenden Gesellschaft ein
Mineral vor, welches er fur neu hielt. Die Ge-
sellschaft ubergab mir dasselbe zur Untersuchung.
Dieses Mineral bestand grôssten Theils aus kristal-
lisirtem Glimmer, auf welchem stellenweis kleine
gelbliche Kristalle eines anderen Minerals aufge-
wachsen waren , dessen Quantität aber so germg
war, dass ich damit keine Analyse ausfübren
konnte. Doch erkannte ich, dass es ganz uberein-
stimme mit einem anderen Mineral, welches ich vor
eimiger Zeit von den Hrn. Berg-Ingenieur Wagner
aus Slatoust erhalten hatte unter der Bezeichnung :
«Noch nicht untersuchtes und bestimmtes Mi-
neral aus der Nähe der Kusinskischen Gruben Di-
strikt von Slatoust.» Herr Professor Tschurowsky
erkannte die Identität dieses Mineral mit dem sei-
nigen an, worauf ich das Wagnersche Exemplar
näher untersuchte. Ich werde dieses Mineral Talk-
she
DRE
149
Apatit nennen, weil es rüucksichtlich seiner Zusam-
menseizung grosse Aehnlichkeit mit dem Apatit
hat , sich aber von demselben durch einen nicht
unbeträchtlichen Gehalt an Talkerde unterscheidet.
Der Talk-Apatit findet sich in der Naähe von
Kusinsk in dem Schischimskischen Gebirge , auf
einem Gange in Chloritschiefer, in Begleitung von :
Glimmer, Chlorit, Magneteisen, Apatit und Gahnit.
Der Talk-Apatit erscheint stets kristallisirt , in
gleichwinklichen sechsseitigen Säulen. Die Kristalle
sind gewôhnlhich zu Gruppen vereinigt und bilden
nicht selten sternfôrmige Anhäufungen.
Die Kristalle zeigen keine Spur von Blätterdurch-
gängen. Sie sind aber häufg zersprungen, und
zWar gewôhnlich in senkrechter Richtung auf die
Hauptaxe. |
Der Talk-Apatit ist gewohnlich von aussen mehr
oder weniger verwittert und hat in diesem Zustan-
de eme gelbliche Farbe, erdigen Bruch, ist leicht
zerreiblich und undurchsichtig.
Das Innere der Kristalle ist dagegen gewôhnlich
noch unverändert. In diesem frischen Zustande hat
der Talk-Apatit eine milchweise Farbe, feinkôrni-
gen sphttrigen Brucb,1ist schimmernd und an den
Kanten schwach durchscheinend.
Der Talk-Apatit ist nicht sonderlich schwer.
Spec. Gw. 2,70—9, 75. Er ist von der Härte des
Apatits. Vor dem Lôthrohr verhält er sich wie
dieses Mineral.
150
Beim Glüehen verliert der Talk-Apatit 1,20°,
am Gewicht. Von Alkalien wird er wenig ange-
griffen; dagegen lôüst er sich leicht in Salpeter-
saure auf.
Ich habe die Analyse mit Huülfe dieser Säure
ausgefuhrt. Hundert Theile des geglüuhten Minerals
hinterliessen beim Lôsen in Salpetersäure 9,50°/
unlôsliche Beimengungen, hauptsächlich aus kleinen
Glimmerblättchen und Chromeisenkristalle beste-
hend , die in dem Minerale eingewachsen waren.
Aetz - Ammoniak schlug den grôssten Theil der
gelôsten Substanz wieder nieder ; doch fanden
sich in der Flüssigkeit : 71/2 °/, Kalk, 0,421°/,
Schwefelsäure und 0,182°/ Chlor.
Der Ammoniak-Niederschlag bestand aus ememGe-
menge von phosphorsaurem Kalke und phosphor-
saurer Ammoniak-Magnesia mit geringen Beimen-
gungen von phosphors. Eisenoxyd und phosphors.
‘Thonerde. Man trennte den Kalk von diesen Sub-
stanzen auf die Weise, dass man den Niederschlag
durch Schwefelsäure zersetzte, den Gips mit einer
concentrirten Gipslôsung auswusch und sein Ae-
quivalent an basisch phosphorsaurem Kalke von
dem ursprüuuglichen Gewichte des Niederschlags
abzog , wobei man als Differenz das Gewicht der
phosphors. Magnesia mit ihrer Beimengung erhielt.
: Durch Schmelzen der lezteren im1t einem Gemenge
aus Aetznatron und kohlensaurem Natron und
Zerlegung auf bekannte Weiïse, trennte man die
Magnesia von der Thonerde und dem Eisenox yde.
b
l
DR AT et ra
151
Aufdiese Weise gaben 100 Theile des geglüuhten
Minerals : |
Sauerstoff Gehalt :
Fremdartige Beimengungen. . . 9,80 Theile.
RER A ST RO 25 «= 10.54
Masnesta 1. ee 2774 n — 3,00
Phosphorsäure. ASS 0 » 19979
Schwefelsäure. . . 92,10, »
Chloriére hat, ro 0:91 »
BRSEnOxVd. 0 1,00 »
Fluor.
Thonerde. | 2,93 »
Verlust, |
100,00
Hiernach betrachte ich den Talk-Apatit als
eine Verbindung von anderthalb basischer phos-'
phorsaurer Magnesia mit anderthalb basischem
phosphorsaurem Kalke mit geringen Beimengun-
gen von schwefelsaurem Kalke, Chlorcalcium und
Fluorcalcium. Diese Verbindung wurde durch
folgende Formel aus gedrüuckt werden :
(Ms 5 P + 3 Ca ps
> © + GO ———————
|OBSERVATIONS MÉTÉOROLOGIQUES
FAITES
A L'OBSERVATOIRE ASTRONOMIQUE
DE L’UNIVERSITÉ IMPÉRIALE
DE MOSCOU ,
.. PENDANT LES MOIS
| D'OCTOBRE, NOVEMBRE, DÉCEMBRE 1842,
COMMUNIQUÉES
Par M. SPASSKY.
——"“Do———
154 OBSERVATIONS
OCTOBRE À $42 (nouveau style). OBSERVATIONS MÉTÉOROLO
RIALE de Moscou. L'élévation de l’observatoire astroï
à peu près 991 pieds anglais. Latitude=}
HyYGRo MÈTAN
DE SAUSSURER
8h. du 2après 100 |
BAROMÈTRE à O°
DE RÉAUMUR.
(millimètres.)
DATES.
\ 8h. du |2h.après|10h. dush. du 2h.après 40h. duË |
É matlin.| midi. suir. ematin. | midi. soir. Bmatin.| midi. | 5 |
han ge MAO Ur D Rio CE a mr
3 7510 | 749,4 | 7k0.0 2,0 9,0° 3,5 80 75 4
2 À 758,0 758,0 | 758,0 3,5 6,0 }#,0 9( 90 4
3 | 755,7 135370 7867 6.0 7,0 5,0 95 | 400. MR
y À 75,9 TE OMS 5 5,0 Pit 0,5 GO 65 1 F | ;
5 À 754,7 757,5 || 7H0,2 1,5 1,0 20.0 90 95 '
6 À zuus | 745 | 7u52 EL 30 2:00) EE 93 86 LR |!
7 À 715,1 744,3 | 744,6 () 4,5 2,0 98 85 | AN
8 À 76,5 7} ,3 | 715,5 0 },0 1,5 9) 85. JD Le
9 À 746,5 7ZHM,G | 741,2 () },0 0 98 85
10 À 736,8 |. 735,5 | 738,0 0,8 0,6 | —0,5 95 96 | LR °
742.7 743,5 | 742,9 E —1,0 1.0 —6,5 98 90 | + :
742,9 742,9 | 743.0 À —5,0 0 = 90 85 | Mn
76,2 746.2 | 716,2 À —1,5 0 2,0 91 | 31 PR
76,8 746,3 76,3 — 2,0 1.0 — 5, 5 94 | 91 Ph |
7W7,u | 7HHS | 7445 À 6,0 2,0 3,5 90 90 | AR
731,4 T2 OMAN TSE M },5 2,0 0 92 93 do
754,3 | 736.0 | 756,0 À —0,5 4,0 —2,0 93 67 à à
70.8 THON OISE AD 4,0 4,0 b20) 90 90 |.
ZW, 74,9 | 746G,H 5,5 6,5 45 90 ‘90 !
76,4 754,2 | 744,2 205 41,0 Go, 1207 92 |
741,5 | 70,2 4 759,5 7 10,0 9,0 92 | 95 | à:
739,3 | 739,5 | 745,8 4.0 5,1 5,0 92 |: 95 D
745,8 745,8 | 752,6 555 5,0 2,0 92 92-
752,1 INTIME TAG NNEE"8 3,8 6,0 95 93 |
747,6 TARA") 9 0 12,0 7,0 92 93 LL:
RO AO Er 6,0 10,0 8,010 95 Là
749,9 749,9 | 754,7 4,2 6,0 5,0 85 95
752,9 A6 0752,9 075420 5,0 5,0 h,0 95 95 Us
718,5 |. 747,3 | 715.0 5,0 5,8 5,0 os: Un :
142,5 TN2,5 TH2,5 1,0 H,0 245 95 95 À A]
14205 1) 1158 608750 25 D 2,0 95 95 À
4 !
f|Moyennes.| 745,54 | 712,81 | 745,05 À 4,99 | H,57 1,72 92,5 | 89,4 (M9
| L
| MÉTÉOROLOGIQUES. | 155
‘rimMfaites à l'observatoire astronomique de l'Université Impé-
lue audessus du niveau de la mer—167, 9 mètres, ou
MN. Longitude—35° 17’ à l'Est de Paris.
re ai
altudel
DIRECTION DES
sx ERP ÉTAT DU CIEL. |
__:à
lo! pra du |2h. après 10h. dui 8b. dura 04) 2h. apres 10h. du. |
AE LE midi. soir- | Lin. midi. | soir.
| 1 \ ù
rs | le O. 5 O. 5 } SEL Ser. Pluie.
o) MS O0: :3 O. 3 À Couv. ; Couv. Couv.
{Q) ù : SO: 2 50.12 | Couv. Cou. Cour.
5; 2 0-2 O. 5 Ser. Nuag. Soleil. Cou v. I
q; À 15 SO. 3 SU. 5 À Neige. Neige. Couv.
if L | O. 5 C. Cou v. Nuageux. Ser.
(L SO. 5 C. 1 Nuas. Soleil. Nuageux. Nuag. Eluiles. :
c (M 0e SO. 5 brouili. | Nuag. Soleil. | Cou v.
en. SO. } SO. } Nuag. Soleil. Nu:g. Soleil. Couv.
05 À } SO. 5 SO. 3 Neige. Neige, Neige.
AL à
y M | 5 SO. 5 SO. } Nuageux. Nuag. Soleil. Sen
o; 1 N. } C. Brouill. Nuag. Soleil. Nuag. Lune.
9! M 3 NE. 5 NE. 3 Brouill. Cou v. Cou.
9 DR SULNE. 5 NE.:3 Couv. Cou v. Nuag. Lune.
y |} (9) 3 O. 3 Ser. Cou v. Pluie.
5 MS NO. 3 | NO. 5 Pluie. He Pluie, Ser.
+ © O- 3 0:35 Nuayeux. Nuag. Soleil. Ser.
y - O. } C | Neige. Pluie. Nuageux.
y À Ê O. } C { Nuages épais. Nuageux. Ser.
ï O. } SE. } 1 ‘Ser. Nuag. Soleil. Cou v.
A 3 SE. 5 SE.- 3 Cou v. Pluie. Pluie.
o C. C. Cou v. Pluie. Cou v.
m. C. C. Cou v. Cou v. Cou v.
ol 5 E. 5 IDR Pluie. Pluie. Cou v.
si À SE. }H. C Ser. Nuageux. Cou.
+ 5 SE } C Nuag. Soleil. Nuageux. Cou v.
ï D| s) SO. 3 SO. 5 Cou v. Cou v. Couv.
d (5 SO } SO. 5 Cou v. Couv. Coux.
; 25 SE. Sy |: SE. 5.1. Nuageux. Pluie. Pluie.
1 A5 SO 5 SO:135 Couv. Pluie. Pluie.
ë jo GC. C Brouill. Pluie. Pluie.
| Le h
BE |: US FN ARS SEEN TER | EPST CLOS URSS
3 |
Nr |
ER |
5 RER RE an Ps me it eee 0 le Ce ee CL LU = ER SSSR |
156 OBSERVATIONS
p | L:
NOVEMBRE 1 $/42 (nouveau style). OBSERVATIONS MÉTÉoRe fa
Imp£rraze de Moscou. L'élévation de l’Observatopnip"
ou à peu près 991 pieds anglais. Latitude=! N. Long
k
TES : E EE 2 HSE a
I Te Sn € eee om NÉS
BAROMÈTRE A 0°. ÏTHERMOMÈTREEXTÉRIEUR| HYGROMÈRR
DATES. (millimètres) DE RÉAUMUR | DE SAUSSURE
8h. du |2h.après|40h. duf8h. du [2h .apr;|/10h. duf8h. du |2a près hi il y
{ matin.| midi. soir. À matin. | midi. soir {matin.| midi. M midi.
j LI
à À 726,2 | 724,2 | 728,2 4,0 1,0 1,8 93 93 | 0 à
2: À 734,6 | 754,7 |.790,2 80002,0 1,2 0,5 95 95 NL
3 À 739,2 | 740,4 | 740,4 3,5 1,2 | —6,0 95 95 0h NL:
y À 722.5 | 7u4,0 | 7ur,5 À —9,0 | 7,0 | —8,5 90 86. 10B| €
5 747,5 747,5 TT )5OE 30 — 5,5 —7,0 93 90 2 \,
6 NN 747,0 | 746,0 | 746,0 À —9,0 | —6,0 | —30 90 87: N 1
Fr 7 50-1 750,1 750,1 œur —2,0 —3,5 95 95 «4 (
g U7u9,s | 749,5. | 7520 À 50 | 410 | —50 | 95 95 | "
9 152,9 752,9 152,90 06:0 F7 —6,5 95 95 k ((). 5
1004 752,21 |754/6 000754854555 1,2, | 52,0 95 95 1 (1:
à de ce 4
|
41 746,5 | 76,1 | 746,4 À —4,0 1,0 0,5 95 EL (UT
42 À 745,5 | 745,5 | 7H5,9 0 .0 0,2 98 os VD <
43 745,9 | 745,9 | 741,H 1,0 2,0 2,0 98 100 VB t
44 742,51 A TH SIT OS 20: 5,0 2,0 93 98 D:
45 742,5 NTM SO 0,5: 2,0 2,0 93 99 Î Le :
16 758,5 À 70,7 | 745,1 À —1,5 0 LS 98 93 [0h
17 738,5 | 740,0 | 745,1 À —1.5 0 5 98 98 in
48 4 745,14 | 246,0 | 746,0 À —3,0 0 —5,0 98 98 ‘AR
49 746,0 76,0 746,1 —6,0 4,2 —2,5 93 98 Un
20 752,1 752,1 Ho 258 EE 0 4,2 —6,0 93 93 D
nn | — 1
|
24, 754,9 | 754,20 745,6 À #0) 2 mes 95 |:
22 À 7H0,2 | 759,1 | 728,8 À —2,0 0,2 | —h,1 98 93 1
25 | 756,3 | 756,8 | 742,6 | —5,2 | —4,2 | —2,5 98 98 Lo
2} 77,3 77,5 741,3 î —7,0 —92,5 —9,0 99 99 1 | \
25 741,3 | 744,0 | 750,7 À —4,0 | —2,0 | —5,0 100 100 4) ls
26 À 752,2 | 752,2 | 751,6 | —4,0 | —2,0 0 98 | 98. ‘VO «
27 D7HE,5S | 7HES5 | 733,4 1,0 1,0 1,0 À 400 | 400 VRP.
DE 736,2 | 756,2 .| 741,9 À: 2,0 2,0 0 100 100 a
29 45,2 745,2 | 751,5 —0,5 —1,0 | —41,0 400 400 Al | M
30 À 747,6 | 747,6 | Gy7,5 À —0,5 1,0 4,5 | 4100 400 [ON
Moyennes.} 744,12 | 7H4,27 | 745,02 À —92,09 | —0,75 | —2,20 | 96,6 96,3 se] |
a —————— = =
MÉTÉOROLOGIQUES. 157
Es faites
ionomique au dessus du niveau de la mer—167, 9 mètres,
9 N. Longitude-35° 17! à l'Est de Paris.
J EEE = Li
à l'observatoire astronomique de l’Universite
MR ECTION DES
ÉTAT DU CIEL.
Sat VENTS.
“lu |2h. après|10h. du 8h. du ma- 2h. après 40h. du
ni 4 midi. soir. À in. midi. soir.
|
: il :3 O5. (Se Cou v. Neige. Pluie.
se E. } SES Cou v. Neige. Cou v.
À À NES 57] NE. 5 Cou v. Pluie. Couv.
k l C. C. Con v. Cou v. Cou v.
ï l N. } N. }# Cou v. Cou v. Cou v.
Ù Î N. } C. Nuageux. Cou, Neige.
‘ 1 C. C. Couv. Couv. Cou v.
; à SO. 5 SO. 5 Couv Cou v. Nuag. Etoiles.
‘à A SO. 5 SO. 2 Cou v. Cou v. Couv.
di L: | O2 O0. 2 Couv. Couv. Cou v.
h à Da La
| O. 5 DRE Cou v. Couv. Couv.
ù) k ! C. C. - Couv. Cou v. Cou.
100 1 CG. Le Brouill. Pluie. Pluie.
3 C: C. Couv. Couv. Cou v.
3 4 SE. 5 DE..5 Brouill. Pluie. Couv.
O5 SO. 3 SO. 35 Nuageux. Nuag. Seleil. Ser.
1) 1095 SO. 3 SO. 3 Nuageux. Nuag. Solel. Ser.
ÿ 095 SO. 5 SO. 5 Nuageux. Nuag. Soleil. Nuageux.
ÿ C. C. Couv. Cou v. Cou v.
ÿ ‘4 G. C. Lou v. Nuageux. Ser.
ÿ |ni S PR Sa Couv. | Cou v. Couv.
3 ni C. C. Cou v. Uouv. Ser.
5 4 O. } O. } Neige. Neige. Cou v.
Su SE 3 SE. 2 Ser. Neige. Neige.
EL ©: SC 2 SO. 3 Cou v. | Couv, Cou v.
5 NS SE. 3 SE. 3 Cou v. Couv. Neige.
10 RS DID: 3 DE..2 Cou v. | Cou v. Pluie.
10 Ro ES ECS Cou v. Couv. Couv.
| | Couv. Couv., Cou v.
Couv. Couv. Cou v.
158 OBSERVATIONS
DÉCEMBRE 1 SH2(nouveau style). OBSERVATIONS MÉTÉOROIOC n
RIALE de Moscou. L’élévation de l'observatoire astrot
ELRREISNENENSR EURE ES
BAROMÈTRE A 0°. 1) HycroOMÈT
\THERMOMÈTRE EXTÉRIEUR #
ne il . SOA , ; ! 4 n = C CTTP
DATES. | (millimètres) | DE REAUMUS. DE SAUSS j
8h. du 2h-a près 10h. du 8h. du |2h.après 10h .duf8h. du 2après dk 4}
{ matin. | anipi soir. À matin. | midi. soir. matin | midi. midi
1 za | 745,5 | 752,7 | 4,5 4,5 | — 3,5 À 150 | 400
2 | 754,2 | 755,2 | 754,5 D — 5,0 | — 4,0 | — 0,5 À 160 | 400
3 | 75u,0 750,0 745,2 ni 41 0 400 400
4 | 759,1 755,1 715,5 ) 1,0 2,0 | — 7,0 4100 109
élrsse | r88 let 100 cle or
| 750, 57,8 | 738, à 9.5 2,0 À 100 | 400
7 | 700,5 | 70,5 | 741,3 1,0 1,0 | — 0,3 À 400 | 400
8 749,5 749,3 719,2 155 2,5 | 15,09 4. 400 100
9,1 741,9 | 72,2 | 750,5 2,5 0,2 | — 5,0 À 400 | 100
10 | 754,9 | 754,5 | 751,7 6,0 5,0 | — 5,5 À 400 | 400
41 À 755,4 | 755,4 | 754,1 3,0 | — 9,0 | — 4,5 |
1756, | 73516, 17550 2,5 |— 1,8 | — 1,4 |
15 755,90! 755,917 ,3 M0 —" 4,2 | 5,40)
44 À 745,5 | 74, | 743,9 5,4 | 3,0 | — 2,5}
45 À 743,9 | 745,2 | 750,3 554222, EAU
16 À 750,9 | 750,9 | 7y5.2 7,5 |— 7,0 | — 3,0 |
1710 739,6 || 756,80 "750,0 0,9 1000420 ei)
18 | 756,6 | 756,6 | 736:7 1,0 |=— 4,0 | — 2,0 b
19 D 716,5 | 746,5 | 758,4 À —15,0 | —415,0 | —18,2 |
20 | 162,00 761,7 761,5 À 1,0 | 18,0 Fo 21,51
ff
21 | 765,9 | 763,9 753,8 045 .—15,0 | 19,0
es RES NS
‘ , , D) -—10,0 — 6,5 — 9,0,
2 [706,5 | 7448 | 7hor = 5.0 ARS NEA
25 PE7 14,7 7h 740 9 À — 2,0 — A = 5,5
26 À 742,0 742,0 THO,4 À — 2.5 — 12 pr 1,0
€ 7 oO C _ £ 2 Ë 4
27 | 740,2 | 742,2 | 7y2,7 À 4,0 2,0 1,0 |
28 | 746,6 | 746,9 | 7160 0 0,2 | — 5,0 |
29 | 745,5 | 745,5 | 742,2 D 4,9 | 29 | — 4,0 |
Panel Rs nn Eee 2
} ’ 40,9 125,5 = 2,9 — 1,0 52 },2 F
E Movenves.
159
Le faites à l'Observatoire e astronomique de l'Université Imri-
MÉTÉOROLOGIQUES.
16 le andessus Han de la mer =167, 9 mètres ou à
ue K. Longitude -35° 17’ à l'Est de Paris.
Î
|
DA. ECTION DES ;
ic Fa ÉTÉ DUC TCPLE:
vo VENTS.
“PUMA |2h. äprès| 10h dnf 8h: du ma- | 2h. apres 100. du ?
DUPES midi. soir. | tin midi. soir
IÙ 9 O. } NO. 2 Couv. Couv Nuag. Etoies.
10 CA O. à à Nuag. Soleil. Cou v Neige.
QE é: SAS Couv. Neige Cou v.
11 C. IN:,2 Neige. Pluie. Neige.
I DM NO. 3 NO. # Neige. Neige. us ù
10) Qu CR O0. 2 Guns Cou. Cou v. k
10) PM 0: 3 hs 2 Cou v. Couv. Cou v. F
in 23 NO. # | NO. Cou v. Couv. Couv. É
(IE 00 C: NO: 3 Couv. Cou v. Cou v. ;
11 Où NO sal NO. 3 Cou v. Cou v. Couv. ë
Î
—— * a —_—
100 à l Nt<3 DE ul Cou v. Cou v. Cou v. ”
100 2x NO. 5 NO. 5 Couv. Cou v. Conv. d
0 2 NO. 3 | NO. 5 Cou v. Couv. Cou. k
NW ŒL NO. 5 NO. 5 Cou v. Neige. Cou v.
(l ex. PC Couv. Cou v. Cou.
C4 E SO. 5 Cou v. Couv. Couv.
(RD | 022 C. Couv Couv- Ser.
ll) C.: GC: Couv Couv. - Cou.
in E NE: 3 d ( Ser. Ser. | Ser.
00 à | LE C Brouil Ser. Ser.
| |
= — ————————
ll |
[4 N. 3 SES Ser. Ser. Nuageux,
1) SE: 5 SE. 3 Couv. Cou v. Cou.
10 4 €. G. Cou v. Couv. Cou v.
1 & SCX.: 5 SO. Couv. el Couv. Cou v.
pi 2 80. "35 SU. 115 Cou v. Neige. Neige.
D SEX. 5 JO.L3 Couv. Cou v. Couv.
j) M DUL:S SO 3 Cou v. Cou v. Couv.
| SC), 3 SD: 2 Cou v. Cou v. Cou v.
j) SO 3 € Cou v. Couv. Cou v.
1. C4 CG. C. Cou v. Couv. Neige.
# | MS G Neige. Couv. Couv.
Il
161
O1°GHZ
cc‘ecz
OH‘OH
02°C 2
00‘S#Z
03° HZ
Hr°892 ‘oouue| op ‘uuxeyy | 08‘622
: CH°3CZ
CCyH2
OH‘aHZ
08‘0C/
08*ccz
‘UIUIU
19°xetu np
uus {oi
de. RE Er Ver En EEE EEE
CJ'HG c1°8e1 | on°2cz
Ed
em
=
La
co ©
L'K92
6“3CZ
6'6C2
6°2C/
2 C2
‘HZ
L'acz
1662
(Se,
L‘9cz
h 119
2 16 I OT Een
ELLES TOME MEL IEEE
US OCONS ED NS NON ES
e
NNNIEeNe = ON GI EN 19
© Gt ©
‘WIULU 79! :SIOÏN "SOIN
‘uiIxeunp n
pauooyiq |
t 892
LUZ
LUZ
&r°eH2
86°/K2
{CS Z
CH HZ
RON
69°rc2
GO
S&' OZ
C6‘6KZ
18° 6SZ
* AdL9S
98 9H
Ca 942
80 CHZ
CO'CKZ
0082
Cp SZ
29‘ HZ
62‘TUZ
OH°r CZ
9G‘Ok2
6 6€
Sh‘6HZ
68892
°‘J10S
ov|saade‘yz|np ‘y 8
me
|
|
68 92
SC‘
28° HZ
VS 3UZ
OZ
18 8h
(A 2 0
06°& 1 /
V8‘rcz
22° OH2
CG‘ O2
91 ‘OCZ
0C'‘6C2
‘Iprux
rot
CS‘9#Z
SV HZ
VG°C#
CL°SHZ
6C' 842 :
SH°r HZ
&9'TH/
08‘rCZ
t9 OhZ
99° OK 2
{1°062
1962
niquut
“sauusot
‘quu999(T
°qu2 A0 N
*214019()
‘quoidog
‘po
HOT
‘um
IVIN
‘JR AV
*SAUIN
*LOLLAOD ST
4
"JalANUR
‘SION
"SAVLANITTIN NA SHANIUdXRA LA AUNLVATIANAL 44 oQ) © SYLINGAU SHNÔIULANOUVS] SYAHLAYH
L
1!
"CYSI NH ANODSOII 4 d'IVIVHANT HLISHXAINA TT
44 ANÔÜIHONOULSY AUIOLVAUASIO NT V SALIVA SHA0I OO TOUOALIN SNOILVAUSSIO SAQ ANASA}\]
\
ZA L n V Eh 2 Lo 2 ra en Se AE ad Si ge dl RUES ce
06‘6/ cv‘ | cg'zr
five ITU — vgh — Ù MU — *qu299(T
0‘6 0°£ C9Y — 088 — 20 z = ‘qUAAON
(0 0‘2r 02 8 22 66‘+ ‘214010
c‘z 0‘0Z 60°6 66e 5° “quua1dag
00°cp 0‘ 0‘e7 8644 |96‘6r AT ‘1n0y
[4 CAC MC le V
9h. Pad q oc 9p 0‘g ces | asc |os‘cr 86‘cp png
6 ns | 02 0‘& 0°cz 69 |9c'6 | 19°&4 uns
Sy pue 20 MONT, ozpp q‘+ 0‘83 at Hp. |60°Z : en‘op “LIN
o‘cs opuue] op ‘uuxe\| S2°1 0‘2 co CPAREIT AE ET 06°0 ‘JAY
GL'K — cuy 0°8 ENS — ce g — OL‘G — “SAeIN
Ç&9 — ci y 0'G 904 — | 29° 9— 09° — | ‘aor1a2 7
00° — 0‘0 0 — | KO 8 — | cucr— H6°Ct— | raorauerp
“ururu Jo f'uruim 29 | ‘sito “tour *AA9S TS poux | “tre
uix eu np} mixeur np {np œnu|np wnu |-qo € 52p se " "ag k- ‘SION
‘au? 0 -158ç J'uuoogx | "P A 07 sade-yz|np ‘4 8
eeSS = EE RE: ne OT PRIS MAR SE 2 PR PAS RE 2
co
| TT
‘YNANAVAY A4 SAMOAQ NA JIANINdXA UIV T 4q ANNAIXON SANLVATIANA T,
En
P
| II _.
LTIGENG
DER GEUGNOSTISCHEN KARTE
VON
PODOLIEN UND BESSARABIEN.,
dic dem Bulletin N° IV. 1842 angeheftet 1St1
Bei der Illuminirung dieser geognostischen
Karte haben sich in mehreren Exemplaren ver-
schiedene Abweichungen eimgeschlichen, die ohn-
gefähr in folgender Art in den verschiedenen
Fxemplaren zu berichtigen sind.
1. Die Huminirung des Dniesters mit der Farbe
des Transitionsgebirgs oder der Grauwakenfor-
mation von Jampol bis Rybnice muss wegfallen ;
hierin nimmt schon nur die Kreide allein die
unterste Thaletage em.
2. Die Erstrekung der Grauwakenformation
lings der Seitenflussen des Dniesters ist durch die
Ilumimirung zu weit ausgedehnt worden. Nur am
Sbrutzsch, Swanzyk und Studnica ist solche, wie
angegeben sichthbar; an allen ubrigen Flussen
mebr und weniger. |
163
3. Die nur in abgesonderten Partien angege-
bene Kreideformation langs des Dniesters Seiten-
flüssen muss man sich im Zusamenhange denken.
Sie muss zu beiden Seiten der Flüsse, in schma-
len Bändern erscheinen.
4. Der mit der Farbe des Diorits angegebene
Streifen längs der Dniesterdistanz, die schon in
Gullizien einfällt , ist als nicht existirend zu be-
trachten; dagegen sollten durch düunne Striche mit
jener Farbe die Dioritgänge angegeben sem,
welche die Granit-Gneuspartien bei Jampol,
Wrazlaw durchsetzen. |
9. Da wo der Durchschnitt vom Tertiirgebirge
am Salpugasee durch die Linie AB angedeutet
ist, muss die Diluvialdecke wegfallen und jenem
Platz machen, was hier kKeilfôrmig herein dringt.
Eben so muss sich der angegebene Diluvialstrei-
fen langs des schwarzen Meeres, gegen die Emmun-
dung des Dniesters ins letzere, zuspitzen, so dass bei
Akermann noch Tetiärgebirge sichthar ist.
Noch andere Mängel, als wie ZB: dass der Dnie-
ster distanzweis weisgelassen u. s. w. muss sich
der gefallige Kartenbeschauer selbst ergänzen.
— es —
SÉANGES }
DE LA
SOCIÉTÉ IMPÉRIALE DES NATURALISTES
Lun
DE MOSCOU.
DL NS EE
—__—=9505
SÉANCE DU 17 DÉCEMBRE 1842.
M." le Vice-Président, Fiscner pe Wazpueim, a fait lecture
d'un mémoire contenant la continuation de la revue des fossi- |
les du Gouvernement de Moscou. | | 4
M” Ile Baron Alexandre de Mexevporrr expose un projet |
d'exploration du Gouvernement de Moscou sous le rapport |
géologique ; il suppose que cette utile entreprise pourrait être ||
terminée dans le courant de 2 années,en employant la coopé- |
ration de plusieurs membres de la Société. Ë.
M." le Docteur Bzr lit un mémoire sur la famille des |
guêpes. :
M.' le Docteur Bassow communique ses expériences concer-
nant l’endosmose et l’enosmose à travers les membranes
animales. 4
M." le Professeur Evrrsuanx de Kasan a envoyé une notice
sur Ja métamorphose du lixus barbatus, accompagnée d’un
dessin. | D
M." WaxcEexneimM DE QuALEx a communiqué des remarques sur E :
le calcaire de montagne du versant occidental de l'Oural et | FA
4
S. Exc. M." le Vice-Président a en même temps présenté un
165
catalogue des fossiles de cette localité envoyés par M." Wan-
genheim de Qualen.
M.' le Coutre pe ManneruEmM a communiqué un mémoire sur
sa récolte d'insectes Coléoptères faite en 1842 et une descrip-
tion de quelques autres nouvelles espèces de Coléoptères de
Finlande.
M." le Colonel Brorne, membre de la Société , a envoyé une
notice sur une méthode qui consiste à commencer la recherche
des roches d’une localité quelconque par les couches les
plus anciennes et à la terminer par les plus récentes.
M." le Professeur Tcuervaëv de Kharkov a envoyé, comme
prospectus , un échantillon d’un dessin faisant-partie de son
ouvrage sur les champignons de la Russie, en promettant de
mettre à la disposition de la Société, si elle le désire, le texte
de cet ouvrage.
M." le Professeur Rovuirzrer et M. Frears ont présenté une
notice sur plusieurs localités du Gouvernement de Moscou, où
A
ils ont, pu observer à nû la continuation des couches géo-
logiques.
M." le Professeur Rovizzier a présenté des observations sur
une variété d’Hybride, du petit tétras et de la gélinotte
blanche.
Le même a présenté des observations sur quelques oiseaux
du Gouvernement de Moscou.
Le même communique la manière de conserver les fossiles
employée en Angleterre et adoptée déjà par M. le Professeur
Goldfuss à Bonne; — les pétrifications sont fixées sur des
planchettes de différentes grandeurs peintes d’un côté d’une
couleur adoptée pour désigner certaines formations, et conte-
nant de l’autre côté la dénomination et d’autres observations.
M." Pascaurr, membre de la Société, annonce, que M." de
Gerville propose à la Société un échange des pétrifications
rassemblées par Jui en Normandie , contre les ouvrages de la
Société.
166
Mr. Izuxe, médecin de la marine à Symphéropole, exprime
le désir de rassembler pour la Société des objets d'histoire
naturelle dans la Crimée , si la Société ne lui refuse pas ses
secours.
Le second Secrétaire , M." le Docteur Rexarp, présente le
N° 4 du Bulletin de la Société, lequel a paru sous sa rédaction
et qui contient 12 feuilles et une carte géologique.
DONS.
Objets offerts.
39 Oiseaux, rassemblés par M Rowavowskyx ,; médecin des
colonies russes américaines , aux alentours du port Rouman-
ZOW.
M." Scampr de Laybach , membre de la Société, a envoyé
un tableau très artistement composé d'insectes de la Faune de
l'Illyrie.
Al
bd. Livres offerts.
1. Cmanucaacckaso , À. O6r axTaxr YKkpbnAeHiA nPasb Ha
nuymectsa. Rasaub, 1842. in-8°. De la part de n: le
2. Iocpedonuxs, Vasera, na 1842 r. N° 35—35. C. Herepé. 1n-4°.
De la part de la rédaction.
3. Apy26 30pasir, Hapazno-rpaueôuaa rasera, 18492. N°,40—44.
C. Ilerep6. in-4°, De part de la rédaction.
4. ÆArwcnou Kypnaus , uacrse 3 Kanxka 92, C. Ierep6. 1842
in-8°. De la part de la rédaction.
9. ÆKypnhaïs Mnuucrepcrsa Hapozauaro Ilpocrtwenia. Cenara6pe
1842, C. Ilerep6. in-8°. De la part de la rédaction.
6. Omeuecmé6ennwux Sanncku, Honôps. 1842. C. Ilerep6. in-8°.
De la part du rédacteur.
167
7 Schoenherr, G. J. Synonymia insectorum. Tom, 6 pars se-
cunda. Parisiis, 1842, in-8°. De la part de l’auteur.
8. Scacchi, À. Esame cristallografico del ferro oligisto e del
ferro ossidulato del Vesuvio. Napoli, 1842. in-8°. De la part
de l’auteur.
9. Eversmann, Ed. Fauna entomologica, quam per viginti fere
annos in provinciis Volgam fluvium inter et montes Uralen-
ses observavit. Tom. 1.- Casani , 1841. in-8°. De la part de
l’auteur.
10. Bulletin scientifique publié par l'Académie Impériale des
Sciences de St. Pétersbourg. Tom. X. N° 9239. 9240. St.
Ptrsbrg. in-4°. De la part de l’Académie,
{1.- Tenore , M. Ad floræ neapolitanæ syllogem appendix
quinta. Napol. 1842. in-8°. De la part de l’auteur.
12. Tenore, M. Sull'Arancio mandarino. Napoli, 1840. in-4°.
De la part de l’auteur.
13. Rendiconto delle adumanze e de lavori dell’ Accademia
delle Scienze 1842 N° 1—4. Napoli, 1842. in-4°. De la part
de l’Académie des Sciences de Naples.
14. Démidoff, Anat. Voyage dans la Russie méridionale. Les
dernières livraisons. Paris, 1832. fol. De la part de M:
Anatole Démidof,
15. Buch, de, Leopold. Pétrifications recueillies en Amérique
par M” Alex. de Humboldt et M.° Cn° Degenhardt. Avec 2
planches. Berlin, 1839. fol. De la part de M: de Buch.
16. YueGnui Muunepazrornuncriä RaGunners M. Mockosckaro Yuu-
BEPCHTETA. Mocxs. 1842. in-8°. De la part de M.' le Profes-
seur Tchouroffsky. | x
17. Berthold , Arn. Ad. Ueber verschiedene neue oder seltene
Amphibien-Arten. Gôttingen, 1842. ïin-4°. De la part de
l’auteur.
18. Berthold, Arm. Ad. Ueber den Bau des Wasserkalbes
- (Gordius aquaticus). Gôttingen, 1842. in-4°. De la part de
l’auteur.
168
à : A , F [| |
19. O nepesodm Mauaccinno“ abronncn Ha CaoBenckO“ A3Hikz ,
10 ABYMB CHHCKAME : Barakauckxomy M Iarpiapmeñ Buôaio-
TEKH , Ch OuepKkomB HCropin bozraps. Mocxs. 1842. in-4°. De
la part de l’auteur, M." Alex. de Tchertkoff.
20. Potter, Nath. Notes on the Locusta septentrionalis
americanæ decem septima. Baltimore , 1839. in-8°. Par M
Cramer.
21. Bonaparte , Principe Carlo Luciano, Osservazioni sullo
stato della Zoologia in Europa in quanto ai vertebrati nell
anno 1840—1841. Firenze, 1842. De la part du Prince.
Lucien Bonaparte.
SÉANCE DU 14 JANVIER 1843.
S. Exc. Monsieur le Vice-Président , Fiscuer DE Wazpurim,
a continué sa revüe des fossiles du Gouvernement de Moscou.
M." Hermann, membre de la Société, a fait une lecture sur
un nouveau minéral de l’Oural, Talk-Apatit, dont il a fait
l'analyse à la demande de la Société.
M. Kesszer, membre de la Société , a envoyé de St. Péters-
bourg un mémoire sur la famille des pics » accompagné de
figures.
Lecture d’une lettre de Berezoff, du marchand Trarimorr,
dans laquelle il fait mention de ce qu'on a en effet trouvé
les restes de mammouth ( consistant en un squelette presque
complet, avec 2 cranes et des restes des chairs etc. etc.), de
la recherche desquelles il s'était chargé, conformément au
désir de la Société.
DONS.
a. Objets offerts.
1
Son Excellence, M.' le Vice-Président Fiscner pe WALDHEIM,
169
présente au nom de l’apothicaire Jrtel 5 pétrifications de
Piatigorsk.
Le comptoir de l'hôpital de Phanagorie a adressé 12 co-
quilles fossiles et une esquisse de la localité de Taman et de
ses alentours.
b. Livres offerts.
1. OmeuecméenheuAa 3anuckn Ha 1842 roxë N° 12. C. [lerep6.
in-8°. De la part de la rédaction.
2. Kypnhaas Muaucrepcrea Hapozanaro Ilpocrtmema na 1842
ro. Okraôp. cB Ilpuôarreniaun N° 10 x 11. in-8°. De la
part de la rédaction. |
3 2RYpPHaAG Cazonoacrsa na 1842 roaë N° 5 6, Mocxs. in-8°.
De la part du rédacteur Klassen.
4. Apyes 30paeina, na 1842 rozs. N° 45—50. C. Iletep6. in-4°.
De la part de la rédaction.
5 lasema Wocpexnuxr ua 1842 roas. N° 36—39 n na 1843
ro4B. N° 1. C. Ilerep6. in-4°. De la part du rédacteur.
6. Wenderoth, S. Landwirthschaftliche Zeitung für Kurhessen
20% Jahrgang , 1—4. Heft. Kassel, 1842. in-4°, De la part
de la rédaction.
7. Erman, A. Archiv für wissenschaftliche Kunde von Russ-
land. 1842. Heft 1 u. 2. Berlin, 1842. in-8°. De la part de
la rédaction.
8. Museum anatomicum Vilnense. Vilnæ, 1849. in-4°. De la
part de l’Académie de Vilna.
SÉANCE DU 17 FEVRIER.
M. le Vice-Président, Fiscuer DE WazpuEim, a lu un mémoire
sur les organes digestifs des Orthoptères,
170
Le même présente un tableau alphabétique de tous les
insectes décrits dans le Bulletin de la Société depuis le pre-
mier volume jusqu'à l’année courante.
Le même communique un catalogue des pétrifications ras-
- semblées par M.' le Colonel-Lieutenant du corps des Ingénieurs
des mines, Olivièri, dans le Gouvernement de Kalouga et de
Toula. | |
Le même a présenté une lettre de M. le Professeur Traut-
vetter de Kiev, qui annonce la mort du Professeur Besser.
M" Trautvetter a entrepris la revision des œuvres posthumes
du défunt et notamment de son manuscrit de la flore de la
Russie méridionale.—M"'. Trautvetter envoie au nom de M
Bogovitch la description d’une nouvelle espèce d’ortie, croissant
aux alentours de Kiev.
La Société d'histoire naturelle et de médecine de Dresde
envoie par l'entremise d'un de ses Secrétaires, M.' le Docteur
Envarn ScxmAzz, un exemplaire complet de ses travaux.
Les Universtités de Moscou, de Kharkow. Kasan, Dorpat, les
Académies médico-chirurgicales de St. Pétersbourg et de
Moscou , le jardin botanique de St. Pétersbourg , le Lycée de ‘à
Démidoff à Jaroslaw, M' de Polenoff, M, Pauker, et M 1
Palmièri accusent la réception du Bulletin N° 4 de la Société
ét en adressent leurs remercimens.
DONS.
Livres offerts.
!. Nardo, Clod. De Proctostego novo piscium genere. Patavii,
1827. in-4°. De la part dé M le Docteur. Ed. Schmalz de
Dresde. :
2. Kratzmann, Em. Die Lehre vom Samen der Pflanzen. Prag.
1839. in-8°, De la part de M.' le Docteur Ed. Schmalz de
Dresde. .
14
3. Schmalz , Ed. Commentatio botanica sistens descriptionem
Fistulinæ hepaticæ et Agarici Volemi. Lips. 1829. in-4°. De :
la part de l’auteur.
4. Schmalz, Ed. Kurze Geschichte und Statistik der Taubstum-
men-Anstalten und des Taubstummen-Unterrichtes. Dresden,
1830. in-8°. De la part de l’auteur.
5. Hyril, Jos. Strena anatomica de novis pulmonum vasis.
Prag. 1837. in-4° De la part de l’auteur.
6. Jahn, À. Vorläufse Beurtheilung der Contact- und chemi-
schen Hypothese des Galvanismus. Dresden , 1842. in-8°. De
la part de M." le Docteur Ed. Schmalz de Dresde.
7. Zeitschrift für Natur- und Heilkunde , herausgegchen von
den Professoren der med.-chirurg. Akademie in Dresden.
Band 1 4 Band 5 (Heft 1 und 2) und Neue Zeitschrift für
Natur und Hecilkunde. Band 1 {Heft 1—92). Dresden, 1829— 30.
in-8°. De la part de la Société de médecine et d'histoire
naturelle de Dresde.
8. Auszüge aus den Protokollen der Gesellschaft für Natur-
und Heilkunde in Dresden. Jahre 1832 und 1833. Dresden,
1834. in-8°. De la part de la Société de médecine et d’his-
toire naturelle de Dresde.
9. Paucker, M. G. Fundamente der Geometrie. Mitau, 1842.
Theil 1—92. in-8°. De la part de l’auteur.
10. Paucker, M. G. Geometrie, 9!* Cursus. Mitau, 1842. in-8°.
De la part de l’auteur.
11. Paucker, M. G. Gcometrisches A. B. C. Buch. Mitau, 1842.
in-8°, De la part de l’auteur.
12. Paucker, M. G. A. B. C. der Arithmetik 19—91 Cursus.
Mitau, 1842. in-8°. De la part de l’auteur.
13. Nuovi saggi della Imperiale regia Accademia di Scienze
lettre ed Arti in Padova. Vol. 5. Padova, 1840. in-4°. De la
part de l’Académie à Padoue.
14. Linari, P. S. Nuove sperienze sulle induzioni del Magne-
tismo terrestre. Napol. 1842. in-8°. De la part de l’auteur.
172
15. Bulletin de la classe physico-mathématique de l’Académie
des Sciences de St. Pétershourg. Tom. IL N° 6-—12. St
Pétersh. 1843. in-8°. De la part de l’Académie.
16. Hocpednurs, Vascera, ua 1843 roaz. N° 2, 3—5. C. Ilerep6.
1843. in-4°. De la part du rédacteur. | |
17. Arwcnou Kypua4r, uacrr 3 KkunxKka 3. C. din 1849, in -8°
De la part de la rédaction.
18. Sendungen der Kurländischen Gesellschaft für Literatur
und Kunst. Band 2, Bogen 7—9. its 1842. in-4. De la
part de la Société. | ;
DE LA
_ Has PT, Cf None
Société Impériale
DES NATURALISTES
de Siloscou.
Tome XVI.
ANNÉE 1813.
Re
/ La) É à
En ST, À
em fss y à
73 CA j RTE
F7 ST {= ts. à?
és À À TS D |
\ ta. à Paris)
\ ;
eu #
YWoSCON »
DE L'IMPRIMERIE D'AUGUSTE SEMEN,
IMPRIMEUR DE L'ACADÉMIE IMPÉRIALE MÉDICO-CHIRURGICALE
‘
1h
ï
4 |
Eu |
‘a
5 M
E
4 |
1 |
C0) : |
N |
4 |
| 0
| |
| a
|
L
| M
|
22
TEVXATATE HOSBOZMETCA
CB THMB, UTOÔLI NO OTIEVATAHIN PeACTABACHO OHAO BP
Hencypaui Romnrers ysaxonennoe uncao DRICMILIAPORT.
Mocxsa, Mapra 28-ro an, 1843 roua.
Iencops u Kacareps UT. Cueeupeesz.
ZUR
RAEFER-FAUNA
DER ALEUTISCHEN INSELN, DER INSEL SITKHA
NEU-CALIFORNIENS
VON GRAF C. G. MAnNNERHEIM.
Obgleich der Herr Professor Doctor Jokann
Friedrich Eschscholtz erst in semen Entomogra-
phien (*) und hernach in dem von ihm heraus-
gegebenen zoologischem Atlas zur zweiten Reise
des Herrn Flott-Capitains Otto von Kotzebue (**)
eme Menge, während der beiden mit genanntem
=
Herrn Capitain zuruckgelegten Reisen um die
-…
(*) Entomographien von J. Friedrich Eschscholtz. Erste
Licferung. Berlin, 1842. in-8°.
(**) Zoologischer Atlas, enthaltend Abbildungen und Be-
schreibungen neuer Thierarten , während der Flott-Capitains
vori Kotzebue zweiter Reise um die Welt, beobachtet von D'-
Friedrich Eschscholts. Fünf Hefte in Folio. Berlin, 1829—1833.
N° I. 1843. 12
176
Welt, gemachten entomologischen Entdeckungen
verôffentlicht hatte, blieb doch ein grosser Theïl
des gesammelten Materials unbenuzt liegen, da am
7% Mai 1831 der ‘Tod diesen thätigen Mann
dahinraffte und so der Naturgeschichte einen der
grundlichsten und ausgezeichnetesten Entomologen
unseres Zeitalters entriss. Die persônliche Bekannt-
schaft, die ich mit dem Herrn Doctor Eschscholtz,
schon vor seiner zweiten Reise um die Welt, an-
knüpfte und die seme freundschaftlichen Gesin-
nungen gegen mich mit jedem Tage vermehrte,
von denen ich die angenehmsten Erinnerungen
durch das ganze Leben behalten werde, gab die Ve-
ranlassung zu einem fleissigen Briefwechsel zwischen
uns. Auch während der Weltumschiffung von 1823
bis 1826 theilte er mir in Briefen aus Sitkha und
Californien die von ihm auf der Reise gemachten
uberaus interessanten entomologischen Beobach-
tungen mit, und bheimgekehrt bereicherte er
vorzugsweise meine Sammlung mit seinen vielen
neuen Entdeckungen, so dass mein entomologi-
sches Kabinet eines der voliständigsten in Hinsicht
derselben werden musste. Seitdem unterhielt er
mit mir über diese Gegenstände eine äusserst be-
lehrende Correspondenz und oftmals war ich ge-
sonnen die daraus gezogenen Aufklirungen über
die entomologischen Schätze dieser entlegenen
Gegenden im Druck bekannt zu machen. Allein
es kamen mir manche Hindernisse in den Weg,
die diese Absicht vereitelten. Lange waren unsere
77
Kenntnisse der Insecten dieser von dem stillen
Oceane bewässerten , in der nôordlichen Hemis-
phäre liegenden Küsten- und Insel-Länder nur
auf die von Eschscholtz daselbst eimgesammelten
Arten beschränkt ; bis im Herbste 1841 der aus
Sithka heimgekehrte Doctor Blaschke eine Samm-
lung von genannter Insel und von Californien
mitbrachte , wovon eine schône Reïhenfolge der
interessantesten Käfer durch die, bei mir stets
in der dankbarsten Erinnerung bewahrte, beson-
dere Güte und Freundschaft S° Excellenz des
Herrn wirklichen Staats-Raths Doctor Lange mir
zu Theil wurde.—Fast zu gleicher Zeit hatte der
gewesene Gouverneur der Besitzungen der rus-
sisch-amerikanischen Compagnie, Herrn Flott-Capi-
tain ersten Ranges Kuprianofj, die ausgezeichnete
Gefalhgkeit mir eme Menge der von ïihm aus
Sitkha mitgebrachten Insecten zu verehren und
es gereicht mir zur angenehmsten Pflicht, diesem
fur die Kenntniss der Naturerzeugnisse der seiner
Verwaltung anvertrauten Länder so thätigen
Manne meine ganz besondere Erkenntlichkeit für
diese mir erzeigte Güte hiemit ôffentlich abzu-
statten. Bevor noch diese jezt erwähnten Sen-
dungen bei mir eingingen, erwies der Herr Flott-
Capitain-Lieutenant Behrens mir die Freundschaft
einige von semem kReisegefährten nach Sitkha
und Californien, dem Herrn Doctor Fischer.in der
vormaligen russischen Colonie Ross eingesammel-
ten und in Weimgeist aufbewahrten Käfer zu
178
schicken , von welchen ich zwei ausgezeichnete
Arten in der Revue zoologique par la Société
Cuvicrienne, année 1840. S. 137. schon beschrie-
ben habe. |
Mit diesen zusammengebrachten Materialien aus-
gestattet beabsichtigte ich eine Käfer-Fauna der
Aleutischen Inseln, der Insel Sitkha und der mit
der russisch-amerikanischen Compagnie in Bezie-
hung gestandenen Theile Neu-Californiens aus-
zuarbeiten und zugleich in dieses Werk alles zu-
sammenzubringen, was in verschiedenen entomolo-
gischen Schriften über die Käfer dieser Gegenden
bisher geliefert worden ist. Mit diesem Entschlusse
wandte ich mich an Seine Excellenz, den KHerrn
wirklichen Staats-Rath Fischer von Waldheim,
Vice-President der Kayserl. naturforschenden
Gesellschaft zu Moskau und an Herrn Ménétriés,
Conservator des entomologischen Museums der
Kayserl. Akademie der Wissenschaften zu St. Pe-
tersburg, um die in den unter ihrer Aufsicht
stehenden Sammlungen etwa vorhandenen Käfer
der gedachten Länder in die erwähnte Fauna
aufnehmen zu kônnen, was mir um so mehr zum
Bedurfnisse gereichte, da das gewesene entomolo-
gische Kabinet des verstorbenen ÆEschscholtz
durch Kauf ein Eigenthum der Moskauer Univer-
sität geworden war. Die freundschaftliche Gefäl-
lhigkeit, womit diese Herren meine Wünsche hie-
vin befriedigten, ist über alles Lob erhaben und
die Boiträge, die ich dadurch erhielt, gchôren ge-
179
wiss zu den interessantesten bei der Vervollstän-
digung meines beabsichtigten Werkes ; insbeson-
dere waren eimige von Herrn Ménétriés mitge-
theilte Käfer ausgezeichnet , die der vormalige
Gouverneur der russich-amerikanischen- Colonien ,
S° Excellenz Herr Contre-Admiral F. Wrangel,
dieser jedem Verehrer der Wissenschaften wohl-
bekannte Mann , aus Californien mitgebracht und
dem Museum der Akademie überlassen hatte.
Schliesslich muss ich noch der Güte des Herrn
Johannes Oberts, eimes jungen hoffnungsvollen En-
tomologen, erwähnen, mir eimige vom Dr. Blasch-
ke gesammelten Kaäfer aus Sitkha und Californien
verabfolgt zu haben.
Da aber Herr Ferdinand See , Doctor der
Medicin und em wurdiger Sohn 1. berüuhmten
Entomologen, Herrn Professor Sahlbergs, im Jahre
1839 den gegenwärtigen Gouverneur der Besit-
zungen der russisch-amerikanischen Compagnie,
Flott-Capitam ersten Ranges Etholën , dem ich
schon längst eine in der Umgegend von Jakutsk
von ihm selbst gemachte Sammlung Käfer ver-
danke, auf seiner Reise nach Brasilien , Chili und
Sitkha begleitete und im Verlaufe dieses Winters
nach der Heunmath zuruckzuerwarten war, ent-
schloss ich mich, meiner vor etwa einem Jahre
schon begonnenen Arbeit Eimhalt zu thun, und
dieses um so lieber , weil Doctor Sahlberg sich
ein ganzes Jabr auf Sitkha aufgehalten hatte und
deshalb von einem so thätigen und wissenschaft-
180
lich gebildeten Sammler recht vieles zu erwarten
war. Allein kürzlich wurde von dem Reisegefähr-
ten des Herrn Sahlbergs, dem Herrn Posnesensky,
an die Akademie der Wissenschaften eine be-
trächtliche Sendung von dem letzgenannten auf
Sitkha und in Californien gesammelten Insecten
heimgeschickt, und die Akademie ertheilte Herrn
Ménétriés den Auftrag daruber einen Catalog mit
Diagnosen der neuen Arten auszufertigen. — Durch
die nehmliche Gelegenheit bekam S° Excellenz
Herr Fischer von Waldheim eine in denselben
Gegenden von emem Zôglinge des Ackerbau-In-
stitutes zu Moskwa, Tschernikh, gemachte Käfer-
Sammlung, die mir zur Benutzung fur mem Werk
gefälligst mitgetheilt worden ist. Um nun nicht
meine auf die viele schon fertig liegende vollstän-
dige Art-Beschreibungen und die Auseinanderset-
zung der neuen Gattungen angewandte grosse
Mühe, durch den bald erscheinenden Catalog des
Herrn Ménétriés zum grossen Theile vereitelt zu
sehen, finde ich mich jetzt genôthigt einen Pro-
dromus der von mir begonnenen Käfer-Fauna
dem entomologischen Publicum zu überliefern ,
hauptsächlich in der Absicht um die Priorität
der Benennungen der neuen Arten für mich ge-
sichert zu haben.
Durch diese Umstände gezwungen den Druck
gegenwartger Abhandlung zu beschleunigen ,
erachte ich es am besten, die im Käfer-Cataloge des
181
Herrn Grafen Dejean (*) beobachtete systema-
tische Anordnung zu befolgen, obgleich ich das
naturliche System für die Aufstellung in der eigent-
lichen Fauna zu benutzen gesonnen war, wobei
ich auch die Absicht hatte, zugleich eine Darstellung
der geognostischen und klimatischen Verhältnisse
der gedachten Länder , nebst einigen Bemerkun-
gen über die geographische Verbreitung der da-
selbst vorkommenden Insecten-Gaitungen, als Ein-
leitung zu dem Werke , vorangehen zu lassen.
Ich beschraänke mich also nur auf die blossen
Diagnosen der mir bisher bekannten Species und
sollte es mir auch nicht später gelingen, meinen
aufgefasten Plan durchzusetzen , so wird es nur
doch immer zur Genugthuung gereichen, wurdi-
seren Naturforschern den Weg zu einem vollstän-
digeren Werke über die entomologischen Produkte
der mehr erwähnten Länder gebahnt zu haben.
Es enthält also dieser Prodromus Diagnosen
von 900 Arten, wovon 148 bisher entweder
ganz unbekannt oder in Keinem entomologischen
Werke beschrieben gewesen sind. Die Species,
die ich nicht zur Untersuchung habe bekom-
men kônnen, und deren Diagnosen aus verschie-
denen Schriften und Abhandlungen abgeschrie-
ben oder auch von mir, ohne Ansicht der
(* } Catalogue des Coléoptères de la collection de M. le
* . . . ? . . . mn . 0
Comte Dejean ; troisième édition. Paris, 1837. in-8°.
-
182
Käfer , ergänzt worden sind , habe ich durch ein
* ausgezeichnet. Von denen.im Dejean'schen Cata-
loge angefuhrten Arten blieben mir doch, unge-
achtet alles Strebens sie zur Beschreibung zu er-
halten, folgende vierzehn ganz unbekannt, nehm-
lich aus Californien: Dromrus Carrrornious Dej.,
Mrcrosaurus conrusus Dej., Noroxus ANGUSrATUS
Eschsch., NecropnoRuS LATERALIS und AURIPILOSUS
Eschsch., Scorera cxrBsosa Eschsch., Lixus Carrt-
FoRNICUS Eschsch., AmMpurcyrTA pEnTiPEes Eschsch.,
HrppopamMia 7-LUNATA Eschsch. , Hyperasprs Qua-
DRIOCULATA ÆEschsch., und RHANIS ANCusTIcoLLIS
Eschsch., aus Sitkha: Arcrazrres peBrris Eschsch.,
AGYRTES LATUS Eschsch., und PLECTRURA SPINICAUDA
Eschsch., alle diese Arten von ÆEschscholtz dem
Grafen Dejean mitgetheilt, daher es zu vermuthen
ist, dass sie in seiner gewesenen eigenen Samm-
lung sich befinden mussten.
Wiburg den 28°"? Februar 1843.
PENTAMERA.
CARABICI.
“1. Omus Carrronnicus Eschscholtz: Niger, miti-
dus, thorace subcylindrico ruguloso, basi api-
ceque truncato, elytris connatis ovatis, supra
sparsim punctato-rugosis , margine inflexo
lævi, linea longitudinali rufo brunnea notato.
Longit. 71/3 lin.
183
Eschscholtz, Zool. Atlas. LE p. 4. Tab. IV. fig. 1.- Laporte,
Annal. Soc. entom. de France I. p. 386. 1., Reiche,
ibid. VIT. p. 301. 3. pl. 10: fig. 3. - Lacodaire , Révi-
sion de la famille des Cicindélides,; p. 16.
Habitat in California ; ad Cabo de los Reyes mense No-
vembris sub lapide specimen unicum a D. Æschscholtz
captum.
_*2. Amsrvyonerca Prcocominir Dupont : Atra, nitida,
capite lævigato , thorace subquadrato , lævi-
gato subcanaliculato , elytris obsolete pun-
ctulatis, lineis tribus elevatis, interstitus pun-
ctis profunde impressis
Longit. 15/2 lin. Latit. 4 lin.
Reiche, Annal. Soc. entom. de France. VIII. p. 560. pl.
19. fig. 1—6.
Habitat in California ad Sinum S'. Francisco. D. Picolo-
mini.
9. GaLErITA Carrrornica: Nigro-fusca, testaceo
pubescens , capitis puncto, antennis, thorace
angustiore oblongo-cordato pedibusque rufo-
ferrugineis, elytris oblongo-quadratis obscure
cyanescentibus, leviter striatis.
Longit. Cl/2 lin. Latit. 21/5 Lin.
Habitat in California D. Tschernikh.
Gal. Jano Fabr. (cyanipennis Dei. Sp.) minor et in
thorace et elytris multo angustior.
4. Cvminpis virinis Eschscholtz: Glabra, viridi-
cyanea, thorace cordato, elytris tenue striato-
184
punctatis, punctisque duobus impressis, tibiis
tarsisque nigris, antennis basi rufis.
Dejean, Species général des coléoptères V. p. 325. 46. Gxe
talogue des coléoptères 3 Edit pe 00e
Habitat in California D. Eschscholtz.
5. Drowrus nicrinus Eschscholtz; Obscure nigro-
æneus, thorace postice angustato, subcordato,
elytris obsoletissime striatis, disco impuncta-
tis, antenuis pedibusque piceis.
Longit. 11/2 lin. Latit. 2/3 lin.
Déjeani Cat 39% édit phite
Habitat in California D, Æschscholtz. Mus. Univ. Imp.
Mosqy.
Colore D. truncatello Auct. similis, sed thorace elytrisque
multo longior.
"6. LeBra cyaNIPENNIS Eschscholiz: Nigra, elytris
>
cyanels.
Longit. 21/3 lin. Latit. 117, lin.
Dejean, Spec. gén. M. p: 385454 \Cat 3 edit hp 042)
Habitat in California D. Eschscholtz.
1
BracuINus Tscaernikuir : Ferrugineus , thorace
breviore subcordato , angulis posticis rects ,
elytris oblongo-quadratis, subcostatis cyaneis,
pectoris lateribus abdomineque obscuris.
Longsit. 4 lin. Latit. 15/5 lin. 5
Habitat in California D. Tschernikh.
B. conformi Dej. proximus, sed thorace breviore, angulis
posticis rectis et clytris longioribus diversus.
185
8. Cycurus axcusricoLiis Eschscholtz : Elongatus,
__ niger, thorace angusto , cordato , elytris ob-
secure violaceo-brunneis , utrinque carinats,
dorso obsolete trilineatis, margine obscure
viridi-æneo.
Longit. 8, 91)2 lin. Latit. $1/4, 85/1 Lin.
Fischer, Entomogr. de la Russie IT. p. 46. 4. l'ab. 46. fig.
9UTIT. p.142. 6. — Dejean, Spec. gén. V. p: 526. 10.
Bar, 3eLédit. p.20:
Habitat in insula Unalaschka D, Langsdorff; in insula
Sitkha sat frequens DD. EÆEschscholtz, Kuprianoff et
Blaschke ; in truncis putridis et sub muscis victitat.
9. Cycurus marciNaTus Eschscholtz: Niger, tho-
race cordato, elytris utrinque carinatis, cu-
preo-æneis, granulato-striatis, margine viridi-
aureo.
Longit. 6, Gja lin. Latit. 21/2, 25/4 lin.
Fischer, Entomogr. I. p. 79. Tab. 7. Be 4 %p. 149.
5.— Eschscholtz: Mém. de la Soc. Imp. des natur. de
Moscou VI. p. 98. 2.—Germar Coleopt. spec. nov. p. 3.
5.— Dejean, Spec. gén. IL. p.'12. 8. Cat. 3"° édit. p. 20.
Habitat in insula Unalaschka , vere sub lapidibus et in
rupium fissuris, inter muscos singulatim, D. Eschscholtz;
in insula Sitkha frequentius, DD. Eschscholtz, Kupria-
noff et Blaschke, in truncis putridis et sub muscis
degens.
10. Cycurus vexrricosus Eschscholtz: Niger, tho-
race cordato, postice coarctato, elytris ovatis
valde convexis , utrinque carinatis , dense
striatis, stris profunde punctatis.
186
Longit. S. lin. Latit. F8 lin.
Déjean, Spec: gén. V. p. 527.11 Cat..37° édit 1p20—
Eschscholtz Zool. Atlas. V. p. 21. 1. Tab. XXV. fig. 1.
Habitat in California ad St. Franzisco. DD. Eschscholtz et
Blaschke.
11. CaraBus Cuamrssonis Eschscholtz : Ovatus, ni-
ger, thorace quadrato, postice truncato, ely-
tris subreticulatis, elevato-striatis, striis inter-
ruptis, punctisque obsoletis oblongis elevatis
triplici serie.
Longit, 65/», 71Jw lin. Latit. 99) V3 lin,
Fischer, Entomogr. I. p. 88. 12. Tab. 7 fig. 12. EIL. p. 290.
87.— Eschscholtz, Mém. de la Soc. Imp. des natur. de
Moscou VI. p. 100. 4. — Dejean, Spec. gén. IL. p. 161.
10202776 2dedit. pe 277
C. BrAcuyDERUS Wiedemann in Germar Mag. IY. p- 110. 5.
Habitat in insula Dal che frequens vere Su lapidibus
ad littora lacuum. D. Eschscholtz.
12. Carasus paccrvorus Eschscholtz : Oblongo-
ovatus , niger , thorace angustato, quadrato ,
subrugoso, elytris crenato-striatis, interstitiis
sæpe interruptis, punctisque impressis triplici
serie.
Var. b. elytris brunneo-testaceis.
Var. c. punctis excavatis in elytrorum basi
deficientibus et seriebus versus apicem sæpe
punctis vagis intermixtis.
Longit. 81/2, 91/2 lin. Latit. 312, 95/ÿ lin.
187
Fischer; Entomogr: Ï.. p: 87.:11: Tab. 7. fig. ‘11. IL p.
221. 89.— Æschscholtz, Mém. de la Soc. Imp. des natur.
de Moscou VI. p. 99. AM E 1e Spec. gén. IL. p.. 167.
104 3" édit. p. 24:
C. sertarus Wiedemann in Germar, Mag. IV. p. 109. 4.
Habitat in insula Unalaschka frequens per totam æsta-
tem; rapina deficiente #ores Primuzæ cunetrozræ Ledeb.
depascens,et autumno baccis EmPerTri NiIGRI vitam susten-
_ tans. D. Eschscholtz.
“13. Cacosoma cancezLarTum Eschscholtz : thorace
brevissimo, scabro, æneo, angulis posticis pro-
ductis , elytris viridi-æneis, obsolete striatis ,
rugis brevissimis trans versis irregularibus ,
punctisque oblongis elevatis triplici serie, ti-
bus intermediis rectis.
Longit. 9. lin.
Eschscholtz, Zool. Atl. V. p. 23. 4.
Habitat in California ad St. Franzisco. D. Eschscholtz.
14. Lrisrus rerruciNosus ( * ): Rufo ferrugineus ,
thorace cordato , angulis anticis prominulis,
elytris’ dorso profunde striatis, strus tenui-
(* ) Nachdem Germar in seiner vortreffichen Zeitschrift
für die Entomologie 2" B. p. 442. erwiesen hat, dass der
Name ferrugineus dem Leistus spinilabris Fabr. zukommen
müsste, habe ich es als unumgänglich erachtet die Benennung
der hier fraglichen Art zu ändern.—Was Germar zugleich in
Betreff des jezigen Harpalus ferrugineus sagt, muss ich be-
streiten , denn ich habe selbst einige Stücke dieses ächten
Harpalus im südlichen Schweden gefangen.
188
ter punctatis, tertia foveolis quatuor im-
pressis.
Longit. 31/2, 83/1 lin: Latit. 11/2, 1?/5 lin.
Lrrsrus rErRuGinNEus Æschscholtz, Dejean. Spec. gén. V. p.
569. 9. Cat. 3° édit. p. 25. — ÆEschscholtz, Zool. Atlas.
V''p. 22 9 4Tab XX NP Ge 07
Habitat in insula Sitkha in truncis putridis DD. Esch-
scholtz, Kuprianoff et Blaschke. j
15. NeBrraA METALLICA Eschscholtz : Nigra, elytris
cupreo-violaceis, striato-punctatis, interstitiis
alternatim imterruptis.
Var. b. elytris aureo-micantibus.
Longit. 51,2, 6 Lin Lattre 2719) OVER
Fischer, Entomogr. I. p. 71. 1. Tab. 6. fig, 1-.1IL°p° 245.
3.— Eschscholtz, Mém. de la Soc. Imp. des natur. de
Moscou VI. p. 100. 5.— Dejean, Spec. gén. IL. p. 229. 7.
Cat en édit p 25 PACE
Habitant in insula Unalaschka, vere frequentissima, turba-
tim sub lapidibus in rupium vicinitate. D. Eschscholtz ;
in insula Sitkha ad rivulos e montibus defluentes. DD.
Eschscholtz, Kuprianoff et Blaschke.
“16. Nesrra ,Gescent Eschscholtz: Nigra, elytris
cupreo-violacéis, striatis, strus obsolete pun-
ctatis , interstitiis tertio et septimo sub-inter-
ruplis.
Longit. 45jy, 6. lin. Latit. 15/,, 2. lin.
Dejean, Spec. gén. V. p. 573. 36. Cat. 3° édit. p. 25.—
Eschscholtz, Zool. Atlas. V. p. 23. 5. Tab. XXV. fig. 5.
Habitat in insula Sitkha æstate sub lapidibus ad rivulas
nivosas in montium vicinitate rarius D. £schscholtz.
189
ee
17, NeBrta crecarta Eschscholtz: Rlongata, nigra,
elytris nigro-æneis, striatis, striis simplicibus,
tertia quadripunctata , antennis pedibusque
piceis. | |
Var, b. antennis pedibusque totis cum ely-
trorum margine inflexo rufo-piceis.
Longit, 5 lin. Latit. 2 lin.
Hescher) Entoraegr., L:2p. 72: 9 {Lab 6. fe,2 EL. p. 250.
| 10.—ÆEschscholtz, Mém. de la Soc. des natur. de Moscou
VI. p. 101. 6.—Dejean, Spec. gén. IL. p. 932. 10. Cat.
gme édit, p. 23.
Habitat in insula Unalaschka , vere sub lapidibus ad lit:
tora maris frequentissima. D, Eschscholtz.
18: Nesria Mannernermn Eschscholtz: Nigra, ely-
tris oblongo-ovatis, striatis , striis obsolete
punctatis, punctisque quinque vel sex impres-
sis, antennis pedibusque piceis.
Longit. 41/2, 5 lin. Latit. 15/1, 2 lin.
L
Fischer, Entomogr. ÎLE, p: 253. 14. Tab. 14. fig. 5.— De-
jean, Spec. gén. VUpe4575. 38. Cat. 3° édit, p. 25.—
Eschscholtz, Zool. Atlas V,. p. 23. 6.
Habitat in insula Sithka ad rivulas D. Eschscholtz.
19. Nesria SauLBercn Eschscholtz: Nigra , elytris
oblongis, striato-punctatis, stria tertia punctis
quinque impressis, antennis tarsisque rufo-
piceis.
Var. b. Supra violaceo-micans.
Longit. 35/1, 41/2 lin. Latit. 11/2, 15/3 lin.
INC 1S43. 13
190
Fischer, Entomogr. 1IE p. 954. 16. Tab. 14. fig. 2. — De-
jean, Spec. gén. V_ p.076, 39 Cat 937 édit. p. 25. —
Eschscholtz, ‘Lool. Altas. V. p. 23. 7.
Habitat in insula Sitkha cum præcedente D. Eschscholtz ;
a DD. Kuprianoff et Blaschke , etiam missa, quamvis
nullum præcedentis speciei individuum communicave-
runt:
20. PrcopniLa Escuscnorrzu Sturm: Nigra-ænea,
thorace antice elytrorum basi latitudine &æ-
quali, elytris evidenter punctato-striatis, limbo
viridi-æneo.
Longit. 5 lin. Latit. 2 lin.
Mannerheim in Hummel, Essais entom, IIL. p. 40. 4. —
Fischer, Entomogr. III. p. 260.
Nerria Escuscuortzn Sturm Catalog. p. 173.
Habitat in insula Unalaschka sub lapidibus. D. Eschscholtz.
21. Erapurüs carirornicus: Supra obscure æneus,
punctatissimus , thorace capitis fere latitu-
dine , sub foveolato , elytris costis subelevatis
interruptis, maculisque obscuris ocellatis 1m-
pressis quadruplici serie; subtus vividi-æneus,
femorum basi tibiisque ferrugineis.
Longit. 51/7, lin. Latit. 1'j2 lin.
Habitat in California D. Tschernikh
E. Americano Dej. paullo major, capite thoraceque multo
latioribus, hoc obsolete tantum foveolato diversus.
"22. Noriormius syLvaricus Eschscholtz: Elonga-
Lus, supra cupreo-æneus, fronte quinque sul-
cata, elytris vitta dorsali flava, striisque sex
+ ASS pr den où
7
191
dorsalibus remotis, prima dorsali apice fere
recta, foveolaque antica impressa.
Longit. 25/3 lin.
Eschscholtz, Look. Atlas. V. p. 24. 10. Tab. XXV. fig. 5.
IN: Bicuürrarus Var. Dejean, Cat. 3° édit. p. 27.
Habitat in insula Sitkha sylvis D. ÆEschscholtz.
“23. NoriopniLus semiopacus Eschscholtz : Supra
æneus, fronte multistriata , thorace subqua-
drato, elytris, sutura, vittaque dorsali tenuiter
striata, bifoveolata et apice flavescenti-opacis.
Longit. 25/, lin.
Eschscholtz, Zoo. Atlas. V. p. 25. Tab. XXV. fig. 6
Habitat in California ad S', Franzisco. D. Eschscholtz.
24. Merrnius contracrus Eschscholtz: Niger, tho-
race quadrato , lateribus late reflexo-margi-
. . * . . -
natis, elytris Connats, ovatis, convexis, obso-
lete striato-punctatis, pedibus nigro-piceis.
Longit. 51/3 lin. Latit. 2/3 lin.
Eschscholtz, Zool. Atlas. E p. 8. Tab. {. fig. 4. — Dejean,
Spec:.gén. V.p. 591. 1% Cat. 37° édit. p97:
Habitat in California, sub lapidibus et truncis putridis
arboram D. ÆEschscholtz.
*25. Loricera semIPuNCTATA Eschscholtz : Nigro-
picea , thorace basi parum angustato; angulis
basalibus productis, elytrorum striis tenuiter
punctulatis, disco tri-foveolato.
Longit. $5/x lin. Latit. 71/2 lin.
En
27
LA
192
Esclscholtz, Zool, Atlas. V. p-125. 40.
Habitat in California ad S'. Franzisco. D. Eschscholtz.
96. LoricERA DECEMPUNCTATA Eschscholtz: Nigro-
ænea, thorace basi subito angustato , angulis
rectis productis , elÿtris punctato-striatis ,
foveolis quinque, serie interna tribus, externa
duabus.
Longit. $/;s lin. Latit. 1}: lin.
Eschscholtz, Zool. Atlas. V. p.. 25. 13. Tab. XXV.fig: 7.
Habitat in insula Sitkha DD. Eschscholtz, Kuprianoff et
Blaschke. d i 2
*27. Cuzænius virinirrons Eschscholtz : Capite vio-
laceo , fronte viridi, occipite profunde pun -
ctato, thorace violaceo, basi coarctato , dense
profunde punctato , elytris nigris, obsolete
striatis, antennis pedibusque flavo-ferrugineis.
Longit. 7 lin. F7
Eschscholtz, Zool. Atlas. V. p. 27. 16.
Habitat in California ad S'. Franzisco D. Hrcboeholez.
*98. CuzæÆNtUS VARIABILIPES Eschscholtz: Niger,
pubescens, capite lævi, thorace subviolaceo ,
punctatissimo , basi coarctato, angulis pro-
ductis, elytris obsolete punctulatis, striis pro-
funde punctatis, antennarum basi pedibusque
aut rufo-testaceis, aut nigris.
Longit. 51/2 lin.
Eschscholtz, Zool. Altas. V. p. 27. 17.
Habitat in California ad S'. Franzisco D. Eschscholtz.
:
:
193
*29. Curænius HarpaLiNuS Eschscholtz : Capite
thoraceque nigro-æneis, nitidis, subviridibus ,
thorace brevi antice rotundato, medio punctis
singulis majoribus impressis, basi in fossis et
angulis rudepunctato, elvtris nigro-subviridi-
bus opacis, subtihissime striatis.
Longit. D/e Lin.
Eschscholtz, Zool. Altas. V. p. 27. 18.
Habitat in California ad St. Franzisce. D. Eschscholtz.
30. Carænrus vicinus Dejean: Nigro-piceus, supra
pubescens, capite sublævi thoraceque qua-
drato punctatissimo , viridi-æneis , elytris ob-
scurioribus , striato-punctatis, interstitiis sub-
tlissime granulatis, antennarum basi pedibus-
que testaceis,
Longit. 45/1 lin. Latit. 2 lin.
Dejean, Spec. gén. V. p. 659. 108. Cat. 3° édit. p. 29.
C. »usescexs Harris.
Habitat in Califormia D. Tschernikk.
Ab individuis Americanis differt elytrorum interstitiis
- multo subtilius granulatis; ceterum in -omni puncto
illis simillimus , quare ut species diversa ægre dijudi-
candus.
31. BADISTER FERRUGINEUS Eschscholtz: Capite scu-
telloque nigris, thorace capite latiore rufo-
piceo , ferrugineo-marginato , elytris . fuscis
cyaneo-micantibus, margine omni tenue, ano,
antennarum basi pedibusque ferrugineis.
Longit. 277s, $ lin: Latit: 1, 11}, lin.
194
Dejean, Spec. gén, V. p. 690. 6. Cat. 3%* édit, p. 31. 4
Eschscholtz, Zoo, Atlas. V, p. 28. 20.
Habitat in California ad St, Franzisco. D. Eschscholtz.
32. Parrogus roveoconris Eschscholtz : Apterus,
nigro-piceus , thorace subcordato , postice
strinque foveolato , elytris oblongo-ovatis,
subconvexis , punctato-striatis , punctisque
quatuor impressis, pedibus rufo-piceis.
Longit. 41/y, 45/1 lin, Latit. 1'j2, 15/y lin.
Dejean, Spec. gén. IIL p. 30. 4. Cat. 37° édit, p. 32,
Prarysma roveocozuis, ÆEschscholtz. Mém. de la Soc. Imp. 1
des Natur. de Moscou VI. p. 105, 19.—Fischer , Ento- 1
mogr, IL. p. 129. 2. Tab. 19. fig. 5. | 4
Habitat in insula Unalaschka , sub lapidibus frequens D. 4 À
Eschscholtz. 10
£ e
33. ParroBus Fossrrrons Eschscholtz : Apterus ,
nigro-piceus , thorace subtransverso , subcor-
dato, postice utrinque foveolato : elytris ob-
longo-ovatis , punctato-striatis , punctisque É |
tribus impressis, pedibus piceis. | F1
Longit, 5 lin. Latit. 2 lin.
Dejcan, Spec. gén, III. p. 31. 5. Cat. 3"° édit. p. 32.
PLATYSMA FOssIFRONS, ÆEschscholtz Mém. de la Soc. Imp. des L &
Natur. de Moscou VI. p. 104. 9.— Fischer, Entomogr. 4
IL p. 128. L. Tab. 19. fig. 4.
Habitat in insula Unalaschka sub lapidibus et in Kam-
schatka etiam occurrit, D. Æschscholtz. Ki
D de,
34. PATROBUS ATERRIMUS Eschscholtz: Alatus ni-
ger , depressus, thorace subcordato, postice
LÉO EE
195
transversim impresso , elytris elongatis, sub-
parallelis, striatis, punctisque tribus impressis.
Longit. 41/2 lin. Latit. 1?/; lin.
Dejean, Spec. gén. HIT. p. 32. 6. tar or edit,/p. 932.
Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz, Kuprianoff ct
Blaschke.
35. CALATHUS INGRATUS Eschscholtz: Apterus nigro-
piceus, thorace brevi, subquadrato , leviter
convexo, margine rufescente , angulis posticis
subrotundatis , elytris oblongo-ovatis, parum
convexis striatis, punctisque tribus impressis,
antennis pedibusque pallide testaceis.
Longit. $1/2, 4 lin. Latit. 1/2, 15/4 lin.
Dejean, Spec. gén. IL. p. 77. 14. Cat. 3° édit. p. 33.
Habitat in insula Unalaschka D. ÆEschscholtz.
36. Cazaraus RurICOLLIS Eschscholtz: Apterus,
fusco-piceus , thorace obscure rufo, quadrato
depresso, antice subangustato, angulis posticis
subrotundatis, elytris ovatis subtiliter striatis,
punctisque tribus impressis, antennis pedibus-
que pallide testaceis.
Longut. 35/1; AP lin. Latit. TER 9,.4den:
Dejean, Spec. gén. IT. p. 78. 15. Cat. 3"° édit. p. 33.
Habitat in California DD. Æschscholtz, Blaschke et
Tschernikh:
371. CazaTHus BEHRENSII : Apterus, fusco-piceus ,
capile thoraceque brunneo-piceis , thorace
quadrato subdepresso , antice vix angustato ;
196
angulis posticis subrotundatis , elytris avatis
Opacis , subtiliter striatis, punctisque tribus
IMpPressis, antennis pedibusque ferrugineis.
Longit. 4 lin. Latit. On lin.
Habitat in California ad Ross D, Dr. Fischer,
Præcedenti valde similis et affinis , sed brevior, multo,
præsertim in thorace, latior et colore capitis thoracis-
que obscurior.
38. ANCHOMENUS ovipennis Eschscholtz : Apterus
niger, subdepressus , thorace cordato, margi-
nato, angulis posticis obtusis, elÿtris ovalibus
apice sinuatis , profunde striatis , punctis tri-
bus minutis impressis.
Lonsit. 6 lin. Latit. 202 in:
Dejean, Cat. 37° étit. p. 34,
Habitat in California DD. ÆEschscholtz, Blaschke et Tscher-
nikh; a DD. Fischer de Waldheim et Obert ad deseri-
bendum benevole communicatus.
39. ANCHOMENUS RUGICEPS ; Apterus, niger subde-
pressus, capite inæquali rugoso, thorace brevi
marginato, posterius angustato , angulis po-
sticis rectis, elytris oblongo-ovalibus , apice
sinuatis, leviter striatis, punctis tribus minutis
impressis, antennis pedibusque piceis. .
Longit. 41/2 lin, Latit. 15/1 lin,
Habitat in California D. Tschernikh.
40. ANCHOMENUS BRUNNEOMARCGINATUS : Apterus, ni-
ser, depressus , capite lævissimo inter anten-
197
nas impresso, thorace longiore, subcordato, la-
teribus reflexo-marginatis , angulis posticis
acutiusculis , elytris oblongo-ovalibus , apice
sinuatis, leviter striatis, punctis tribus minu-
is impressis, antennis , pedibus , thoracis
elytrorumque margine rufo-brunneis.
-
Longit. 41/2 lin. Latit. 15/, lin.
Habitat in California. D. Tschernikh.
41. ANCHOMENUS CALIFORNICUS Eschscholtz: Alatus,
capite, thoraceque obscure viridi-æneis , tho-
race subquadrato, elytris nigro-æneis, oblongo-
ovatis, subtilissime striato-punctatis, punctis-
que quinque impressis , antennis pedibusque
piceis.
Eongit SV, Sa den. Latit. 11/3, 11/2 lin.
Dejean, Spec. gén. III. p. 127. 23. Cat. 3"° édit. p. 35.
AGONUM cALIFORNICUM Æschscholtz in litteris.
Aconum LEribpum Æschscholtz in litteris.
Habitat in California DD. EÆEschscholtz et Tschernikh.
49, ANCHOMENUS FERRUGINOSUS Eschscholtz: Alatus,
piceus, æneo-micans , thorace oblongo-ovato,
elytris , oblongo-ovatis , obsolete striato-pun-
ctatis, punctisque quatuor impressis pedibus
rufo-pallidis.
Longit. 3 lin. Latit. 11/4 lin.
Dejean, Spec. gén. IIL. p. 128. 24. Cat. 3° édit. p. 35.
AGOoNuM FERRUGINOSuM Æschscholtz in litteris
198
» ,
43. ANCHOMENUS Mozcis Eschscholtz : Alatus, ova-
tus, nigro-piceus, thorace ovato, subquadrato,
angulis posticis subrotundatis, elytris oblongo-
ovatis , subüiliter striatis punctisque duobus
impressis, antennis pedibusque rufo-piceis.
Dons 41) lin. Latit Me een
Dejean, Spec. gén. III. p. 129.95. Cat. 37° édit. L. 35.
Aconum more Eschscholtz, Mém. de la Soc. Imp. des
Natur. de Moscou VI. p. 102. 7.— Fischer Entomogr. IL.
p. 125. 1. Tab. 19. fig. 2.
Habitat in insula Unalaschka sat frequens sub lapidibus
D. Eschscholtz,
44. ANCHOMENUS SuLcATuSs Eschscholtz : Apterus,
ovatus , nigro-piceus, thorace subquadrato,
postice utrinque impresso , margine subre-
flexo, angulis posticis subrotundatis, elytris
ovatis, Striatis, punctisque quatuor Impressis,
antennis pedibusque rufo-piceis.
Longit, 4, 5 lin. Latit. 1?/s, 21/, lin.
Dejean, Spec. gén. FI. p.131: 26. Cat 27° édit. D: 60.
Habitat in California D. Æschscholtz.
45. ANCHOMENUS STRIATUS Æschscholtz: Apterus,
ovatus, nigro-piceus, thorace quadrato, angu-
lis posticis subrotundatis , elytris ovatis
subtüliter striatis, punctsque quinque impres-
sis, antennis pedibusque rufo-piceis.
Longit. $°/x lin. Latit. 11,2 lin.
Dejean, Spec. gén. III p'#192! 27. Catr3rreurte p: 35.
Habitat in California D. Æschscholtz.
so
CS
199
46. ANCHOMENUS MAcurIcoLLIS Eschscholtz: Apte-
rus, nigro-piceus, ovatus , thorace elytrisque
margine late ferrugineo, elytris ovatis, subti-
hiter striatis, interstitiuis obsolete punctulatis ,
punctisque distinctis sex impressis, antennis
pedibusque pallide testaceis.
Longit. 45/4 lin. Latit. 2 lin.
Dejean, Spec. gén. IIE p. 175. 48. Cat. 3%° édit. p. 36.
Cuzænius macuzicozzis Eschscholtz in litteris.
Habitat in California D. Æschscholtz.
A ANCHOMENUS BREVICOLLIS Eschscholtz : Apterus,
ovalis , niger , thorace breviore , subquadrato,
subtransverso , elytris subparallelis , breviori-
bus, subtiliter striatis, striis obsolete puncta-
tis, punctisque quatuor impressis.
Longit. 4 lin. Latit. 1?/; lin.
Dejean, Spec. gén. III. p. 159. 30. Cat. 37° édit. p. 36.
. Habitat in California D. Æschscholtz.
“48. AncHoMENUS Fossicer Eschscholtz: Niger, tho-
race oblongo-ovato, elytris elongatis al
lelis, subtiliter striatis, striis obsolete puncta-
us, punctisque quinque 1mpressis.
Longit. 41/, lin. Latit. 1?/; lin.
Dejean, Spec. gén. III. p. 160. 31. Cat. 3° édit. p. 36.
Habitat in California D. ÆEschscholtz.
À9. PTEROSTICHUS CALIFORNICUS Eschscholtz : Apte-
rus, niger, thorace subcordato, postice utrin-
200
que striato, elytris ME EE, subparalle-
lis striatis.
Longit. 51/2 lin. Latit. 2, 91,, lin.
le)
FErowta (Porcizus) caztrornica Dejean , Spec. gén. III. P-
299, 14. Cat. 37° édit. p: "38.
Porcizus cazirornicus Æschscholtz in litteris.
BaacuysryLus cALirognicus Chaudoir, Bullet. de la Soc. Imp.
des Nat. de Moscou 1838. p. 17.
Habitat in California DD. Eschscholtz et Blaschke.
50. PrerosricHuS viCiNUS : Apterus, niger , thorace
cordato , postice utrinque striato , elytris ob-
longo-ovatis parallelis , striatis, antennis pal-
pisque brunneo-rufis.
Longit. 5 lin. Latit. 15/, lin.
Habitat in California DD. Blaschke et Tschernikh.
Præcedenti affinis, sed minor, angustior , thorace antice ,
latiore, magis Cordato, elytrisque thorace angustioribus
lateribus omnino parallelis, subtilius striatis diversus.
“1. PrerosticHus occipENTALIS Dejean: Alatus,
depressus , supra nigro-cyaneus, thorace lævi,
cordato, postice utrinque striato , elytris sub-
parallelis, striatis , punctisque duobus postice
impressis, antennarum articulis tribus primis
rufs.
Longit. %\ja lin. Latit. 12/3 lin.
Feronia (Porcicus) occibenrauis, Dejean , Spec. gén. TEL. p.
231. 23. Cat. 37° édit. p. 38.
Porcizus pEPREssus EÆschscholtz in litteris.
Habitat in California D. ÆEschscholtz.
201
52. PTEROSTICHUS HERCULANEUS: Apterus, niger, tho-
race anterius parum latiore, depresso, postice
utrinque profunde bistriato , elytris ovatis,
‘subparallelis, profunde striatis , humeris den-
ticulatis, apice obtuse rotundatis.
Longit. $ lin. Latit. $ lin.
Habitat in insula Sithka ; a D. Obert ad describendum be-
nevole communicatus.
Sequenti affinis, sed multo major, magis depressus, tho-
race longiore utrinque profunde bistriato et aliis notis
distinctus.
53. Prerosricaus vazinus Eschscholtz . Apterus,
niger, thorace subcordato , postice utrinque
striato, elytris oblongo-ovatis , subparallelis ,
profunde striatis.
Longit. 5?/3, 6 lin. Latit. Q, 21/5 lin.
FEronta (PLarysma) vazina , Dejean , Spec. gén. III. p. 325.
116. Cat. 37° édit. p. 40.
PorciLus vazipus, Æschscholtz in litteris,
Bracuysryzus vazipus, Chaudoir, Bullet. de la Soc. Imp. des
nat. de Moscou, 1838. p. 17.
Habitat in insula Sitkha sat frequens; DD. Eschscholtz ,
Kuprianoff, Blaschke et Tschernikh.
94. PTEROSTICHUS AMETHYSTINUS Eschscholtz : Apte-
rus, nigro-piceus, nitidus , subdepressus, tho-
race subquadrato , postice utrinque striato ,
elytris oblongo-ovatis, subparallelis , profunde
striatis, violaceis, antennis pedibusque piceo-
ferrugimeis.
202
Longit. 5, 61/2 lin. Latit. 1°/3, 21/5 lin.
Feronra (PLartysma) AmEruysrTiNA, Dejean, Cat. 3° édit. p. 40.
Hyvuerpes AMEtuysrinus Æschscholltz, Chaudoir, Bullet. de la
Soc. Imp. des nat. de Moscou 1838. p. 13h
Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz et Blaschke.
Præcedenti nonnihil affinis, sed magis, præsertim in ely-
tris, depressus, thorace longiore magis cordato et co-
lore diversus.
55. Prerosricaus casTANEUS Eschscholtz : Apterus ,
nigro-piceus ; thorace subquadrato , postice
subangustato , utrinque striato , elytris ob-
longo-ovatis, striatis, antennis, tibiis tarsisque
rufo-piceis.
Longit. 41/2, 5 lin. Fo . 2:
FEroniA (PLaTysmA) cASTANEA Dejean, Spec. Se IL p. 326.
117. Cat. 3*° édit. p. 40.
Hypuerres cAsTANEuSs Æschscholtz, Chaudoir , Bullet. de fs
Soc. Imp. des nat. de Moscou, 1838. p. 13.
Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz et Blaschke.
56. PrerosricHüs BRUNNEUS Eschscholtz : Apterus, ,
nigro-piceus, thorace longiore, subquadrato ,
postice subangustato, utrinque striato, elytris
oblongo-ovatis , striatis, antennis pedibusque
rufo-piceis.
Longit. 4,2 lin. Latit. 12/3 lin.
Feronia ( PLarysma ) sRuNNEA Dejean , Spec. gén. UE. p.32.
118. Cat. 3% édit. p 40.
Hypnrrpes pRUNNEUS Eschscholtz, Chaudoir , Bullet. de la
Soc. Imp. des nat. de Moscou, 1832. p. 13.
um le
PR RE
203
L
Habitat in insula Sitkha DD. Æschsrholtz, Kuprianoff et
Blaschke, in California haud occurrit, ut allegavit :il-
lustris. Comes Dejean.
57. Prerosricuus ancusrus Eschscholtz: Apterus,
nigro-piceus. thorace elongato , subquadrato,
postuice sub-angustato, utrinque striato, elytris
elongatis, parallelis, striatis, antennis pedibus-
que rufo-piceis.
Longit. S$°/s lin. Latit. 11/3: lin.
FEronta (PLarysma) AnGusra Dejean, Spec. gén. III, p. 328.
119. Cat. 3" édit. p. 40.
Arçuror aweusrus Eschscholtz in litteris.
“
Habitat in California D. Æschscholtz.
*5S8. Prerosricuus Fusco-æneus Eschscholtz : Totus
fusco-æneus, capite obscuriore, thorace sub-
transverso, posterius subito angustato, angulis
acutis, utrinque profunde bifoveolato, elytris
profunde striatis , interstitio tertio posterius
punctis tribus impressis.
Langit. 41/2 lin. Latit. 11/2 lin.
Ouaseus Fusco-ÆnEus Chaudoir ,| Annales de la Soc. entom.
de France, IV, p. 448. 20.
Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz.
D9. PrerosTicHUS ADSTRICTUS Eschscholtz: Alatus
niger, thorace subquadrato, postice sub-an-
?
gustato, utrinque striato , elytris brevioribus,
oblongo-ovatis, striatis, striis obsolete puncta-
ts, foveolisque quinque impressis.
Longit. 45}, 51/4 lin. Latit. 15/5, 2 lin.
204
Lschscholtz, Mém. de la Soc. Imp. des nat. de Moscou,
VI. p. 103. 8. — Fischer, Entomogr. IL. p. 120. 1. Tab.
19. fes.
Porcizus apsrricrus Germar, Gol. sp. nov. p. 47:04:
FErowiA (PLATYSMA) ADSTRICTA Dejean , Spec. gén. LIL. p.319.
110. Cat. 3° édit. p. 40.
Borarioprerus Apsrricrus Chaudoir, Bullet. de la Soc. Imp.
des nat. de Moscou, 1838. p. 14.
Habitat in insula Unalaschka sub lapidibus passim D.
Eschscholtz ; etiam in insula Sitkha DD. Æschscholtz ,
Kuprianoff et Bluschke.
GO. Hit SERIEPUNCTATUS : ie niger ,
nitidus , thorace subquadrato , postice parum
angustato, angulis obtusis, utrinque profunde È
striato, elytris oblongo-ovatis, subtiliter pun- À
ctato-striatis, foveolis quinque, omnibus in stria |
tertia impressis. À
Longit. 5 lin. Latit. 2 lin.
Habitat in insula Sitkha D. Blaschke.
Magnitudo et statura præcedentis, sed thorace angustiore,
lateribus magis rotundato et foveolis elytrorum omnibus
in stria tertia impressis distinctus.
GI. Prerosricuus venNTricosus Eschscholtz: Apte-
rus , supra æneus, thorace breviore, subqua-
drato, postice angustato, utrinque striato, ely-
tris ovatis , convexis , striatis, striis subtiliter
punctatis, punctisque quatuor impressis , an-
tennis niger, pedibus piceis.
Longit. 41J:, 5/1 lin. Latit. 12/s, 2 li.
CS TETE
205
Porcinus vexrricosus Æschscholtz, Mém. de la Soc. Imp. des
natur. de Moscou, VI. p. 106. 11 — Fischer Entomogr.
Up 132.1: Tabi,19: fig. 6.
Frrowia (Piarysma) venrricosa Dejean, Spec. gén. IIL. p-
209 190. Gat. 57° édit.p. 40:
Cryogius venrricosus Chaudoir, Bullet. de la Soc. Imp. des
nat. de Moscou, 1838 p. 18.
Habitat in insula Unalaschka sub lapidibus frequens D.
Eschscholtz.
62. Prerosricaus pincuepineus Æschscholtz : Apte-
rus, nigro-æneus, thorace, subcordato, postice
utrinque striato , elytris oblongo-ovatis, sub -
convexis, subtiliter striato-punctatis, punctis-
que tribus impressis, pedibus rufis.
Lonoit. 4,41/2lin. Lateta/e, 12}5 lin.
Porcizus PINGUEDINEUS , Eschscholtz , Mém. de la Soc. Imp.
des nat. de Moscou , VI. 106. 12. — Fischer, Entomocsr.
Hp 1850Tab.. 19e" 7
FEroniA (PLarysma) piNGuEDiNEA Dejeaun, Spec. gén. III. p.
330: 121: Cat. 3° édit. p. 40.
Cryorius pixcurpineus Chaudoir, Bullet, de la Soc. Imp. des
nat. de Moscou, 1838. p. 18.
Habitat in insula Unalaschka sub lapidibus passim D.
Eschscholtz. |
13. Prerosricnus EMPETRICOLA Eschscholtz : Apte-
rus, nisro-æneus, thorace cordato, postice ut-
rinque striato, elytris oblongo-ovatis, subuli-
ter striato punctatis, punctisque quatuor im-
pressis, antennarum basi pedibusque rufis.
Longit. F\/ys Sa lin. Latit. 1/y, 11/3 lin.
NAT S 45 1 4
206
FEronta (PLATySMA\ EMPETRICOLA Dejean ; Spec. gén. II. ps
234:%129 Gat- 32 lédit:: p.140:
Ancuomenus Laricozus Sturm ; Cat. p. 91.
CRYOBIUS EMPETRICOLA Chaudoir, Bullet. de la Soc. Imp. des
nat. de Moscou, 1838. p. 18.
Habitat insula Unalaschka D. Eschscholtz.
G4. Prerosricuus riparius Eschscholtz : Apterus,
nigro-æneus , thorace breviore cordato, po-
stice utrinque bistriato,.elytris oblongo-ovatis.
subtiliter striato-punctatis, punctisque duo-
bus vel tribus impressis, antennarum basi pe-
dibusque rufis.
Longit. 51/2 lin. Latit. 11/2 lin:
FeronrA (PLatysma) Riparta Dejean , Spec. gén. II. p. 332.
123. Cat. 3% édit. p. 40. |
Mozors riparius Æschscholtz in litteris.
Habitat in insula Sitkha D. Æschscholz.
G5. Prerosricaus ATER Dejean: Apterus, niger, tho-
race cordato, postice utrinque bistriato , ely-
tris subparallelis, subtiliter striatis, stris, ob-
solete punctatis.
Longit. 91/; lin. Latit. 3er.
FrroxiA (Prerosricaus) arra Dejcan , Spec. gén. LIL. p. 332.
1292 Cat-"32" édit. pe 21e
PLATYSMA ATERRIMUM Æschscholtz in litteris.
Habitat in California DD. ÆEschscholtz et IVrangel , speci-
men e Museo Acad. Imp. Scient. Petrop. ad exami-
nandum benevole communicavit D. Ménétriés.
207
GG. Amara rirroraris Eschscholtz : Oblongo-ovata,
obscure ænea, subtiliter punctulata , thorace
antice angustalo , postice utrinque obsolete
bifoveolato, foveis punctulatis, elytris striatis,
in striis vix punctulatis, antennarum articu-
lis tribus baseos ferrugineis, tibus tarsisque
piceis.
Longsit. $, 3'/: lin. Eatit. 1j, 42/s0in.
Zimmermann, in Gistl Faunus EE 1. p. 35. in Silbermann
Revue entom. II. pro
A. PLEBEsA Var. Dejean , Spec. gén. JIT. p. 467. 7. Cat.
3me édit. p. 44
A. runcrucata Dejean, Spec. gén. IIE p. 472. 14. Cat. 37°
édit. p. 44 (*}
Habitat in insula Sitkha DD. Eschscholtz , Kuprianof],
Blaschke et Tschernikh.
67. AMARA SCITULA Zimmermann: Oblongo-ovata,
subtiliter punctulata, supra obscure ænea,
subtus nigro-virescens , thorace anterius an-
gustato , apice emarginato, lateribus non de-
f
(59 Dejean hat die A. ziTrorauis Æschsch. mit seinem A.
PLEBEJA und PUNCTULATA Vereibigt, allein nach Zimmermann
(Gistl Faunus I. 1. p. 24.) ist diese zulezt genannte eine Va-
rietät der von xrTrorauis sehr verschiedenen CELiA ERRATICA
Duftschmid. Die Amaroiïden meiner Sammlung wurden alle
vor einigen Jahren von Zimmermann untersucht und benannt,
und es befanden sich darunter sowohl die pPuxcruLara
Kamschatka als die in Sitkha vorkommende riTrorazis.
1 4*
aus
208
planatis, basi utrinque bifoveolato, foveis pun-
ctatis, externa obsoleta, elytris leviter striatis,
siriis anterius punctulatis , pectore confertinz
punctato , aptennarnim articulis tribus baseos
ferrugineis, tibuis tarsisque rufo-piceis.
Lonett\ 902 in Laton MEN
Zimmermann in Gistl Faunus I. 1. p. 32., in Silbermanre
Revue entom. Il. p. 223.
Habitat in California D. Æschscholtz.
68. Amara insicnis Eschscholtz : Ovata, convexa,
supra obscure ænea, thorace subquadrato,
antice subangustato, dorso lævi nitido, postice
utrinque bifoveolato, foveis punctatis, elytris,
strialis, striis impunctatis, interstitus subtilis-
sime punctulatis , antennis tibiis tarsisque
rufis. |
Var. b. supra obscure cyanea.
Looneo Eat 00e ln
Dejean, Spec. sén. Vep. 796. 7140Cat 3% "dut pe 20e
Zimmermann in Gistl Faunus Î. 1. p. 37. in Sibermann
Revue entom. IE. p 228:
Habitat in California DD. Æschscholtz et Llaschke.
69. Amara REMOTE sTRIATA Eschscholiz: Subovata,
Supra obscure ænea , thorace brevi, antice
subangustato, basi utrinque bifoveolato, foveis
punctatis, elytris levissime striatis, strus re-
motis , obsolete punctatis, interstitiis subtilis-
sime punctulatis, pectore distincte punctato ,
antennis, tiblis tarsisque rufo-piceis.
per.
209
Var. b. elytrorum margine inflexo, thorace
subtus, pectore abdominis apice, antennis pe-
dibusque pallide ferrugineis.
Loncit. S1s, 3%pha lin Datit. 11/2, 15/, lin.
Dépéari/Spec: gén. LEP p.473 15 Cat: 37° édit. p. 44.
À. REMOTA Eschscholtz, Sturm, Cat. p. 91.
Ceria REMOTA Zimmermann, in Gistl. Faunus 1. t. p. 27. in
Silbermann Revue entom. IL. p. 216.
Habitat in insula Unalaschka D. ÆEschscholtz; Var. b. e
Kamschatka a D. Dr. Æyber allata.
70. Amara caLrroRNICA Dejean : Oblongo-ovata,
supra obscure ænea, subtus nigro-virescens ,
thorace antice subangustato, postice utrinque
obsolete bifoveolato , foveola externa oblique
evidentiore , elytris leviter striatis, striis 1m-
punctalis , Sterno pectorali maris foveola ob-
longa impresso, antennis, tibiis tarsisque rufo-
ferrugineis.
Longit. 4, 41/3 lin. Latit. 15/3, 15/6 lin.
Dejean, Spec. gén. II p. 474. 16. Cat. 37° édit. p. 44.
A. imPoncTATA Æschscholtz in litteris.
CEzrA caArirornicA Zimmermann in Gistl Faunus LI. 1. p: 25.
in Silbermann Revue entom. II. p: 215.
Habitat in California DD. Æschscholtz et Blaschke.
11. Amara AURATA Eschscholtz: Oblongo-ovata,
supra ænea nitida , subtus nigro-virescens ,
thorace antice subangustato, postice utrinque
bifoveolato, foveis profunde punctulatis, ely-
210
tris leviter striatis, striis impunctatis , sterno
pectorali integro , antennis ano, pedibusque
rufo-ferrugimeis.
Longit. 21,2, 8 lin. Latit. 11h, 11/5 lin.
Dejean;, Spec: gén: [IL p. 478. 1% Cat 3 édit. p.41
CELiaA auRATA Zimmermann in Gistl Faunus I. 1. p.28 in
Silbermann, Revue entom. p. 218.
Habitat in California DD. ÆEschscholtz, Blaschke et Tscher-
nikh. :
12. Amara mEranoGasTriCA Eschscholtz: Oblonga,
nigro-picea , supra subnitida, subtus opaca ,:
thorace lateribus rotundatis, postice angusta-
io, utrinque bistriato, antice posticeque pun-
ctato, elytris oblongis profunde punctato-stria-
us, antennis pedibusque rufis.
Longit: 41,2, 5 lin. Latit.:15/,, Sclin.
Dejerns Spec. gén. LHp 019% 59 Cat 57 Fédiee pe 1:
LciRus mMELANOcasrRicus Zimmermann in Gistl Faunus I. ft.
p. 38. in Silbermann Revue entom. II. p--229:
Habitat in insula Unalaschka D. Æschscholtz.
13. Ertpus Lævissimus Eschscholtz: Niger, nitidus,
capite profunde bicanaliculato ,; mandibulis
elongatis porrectis, thorace elongato, posterius
angustato , lateribus et postice marginato,
clytris ovalibus , obsoletissime* striatis, anten-
nis, palpis pedibusque piceis.
Var. b. rufo-picea, pedibus dilutioribus.
Longit. 41/5, 41/3 lin. Latit. 11/3, 112 lin.
4
Dejean, Spec. gén, IV. p. 11. 9, Cat. 3%* édit. p. 46.
Sromis zLævissimus Æschscholtz in litteris.
Habitat in California rarius D. Æschscholtz.
*74, AnrsopactTyLus cacrrornicuSs Eschscholtz. Ni-
_: ger, thorace subquadrato, punctulato, postice
angustato, utrinque obsolete foveolato, elytris
striatis, interstitio tertio puncto impresso ,
antennarum articulo primo subtus testaceo.
Longit. 5 lin. Latit. 2 lin.
Dejean, Spec. gén. IV. p. 148. 12. Cat. 37° édit. p. 49.
Harparus carirornicus Æschscholtz in litteris.
Habitat in California D. Æschscholtz.
à DICHEIRUS Eschscholez.
Mentum dente medio brevi obtuso.
Palpi articulo ultimo subcylindrico.
Femora antica incrassata; tibiæ anticæ spina
apicali duplici, interiore lanceolata incurva ,
intus excavata, interiore minulta.
Tarsi anteriores maris dilatati, subtus setosi,
articulo primo triangulari, 2—4{ transversis
apice emarginatis.
Caput et thorax profunde punctata, inter-
stitus elytrorum biseriatim punctatis.
7
Qi"
Drcuerrus piLararTus Eschscholtz: Oblongo-ova-
tus, subparallelus, subpubescens nigro-piceus,
thorace subquadrato, parcius punctato, postice
bot,
pa)
angustato, angalis basalibus obtusis subro-
tundatis , elytris striis profunde exaratis im-
punciatis, antennis pedibusque rufo-piceis.
Var. b. capite thoraceque etiam rufescenti-
piceis. 3
Longit. 4)5, 4?}3 lin CEUtre PE 15/6 Lin.
Hanpazus [OPnONUS) DILATATUS Dejean , Spec. gén. IV. p
ANA PCA NOR Cd iepr or
Habitat in California. DD. Æschscholtz , Blaschke et
T'schernikh.
76. Dicarrrus rBrunneus Eschscholtz: Oblongus,
subparallelus , subpubescens, nigro-Piceus ,
thorace subquadrato , -basi parum angustato,
angulis posticis obtusis, dorso crebre pun-
ctato , elytris strns sat profande exaratis im-
punctatis, antennis pedibusque rufs.
Longit. 3, 4 lin. Latit. 1, F2 den:
Harparus (Oruonvs) eRUNNEUS Dejean, Spec. gén. IV p.239
A nCat. Se dit. p 51
Habitat in California DD. Æschscholtz et Te
Cum descriptione 1ll. Dejean exacte convenit, tantum
paullo major et thoracis angulis posticis haud rectis,
sed postius obtusis dicandis ; an igitur species eadem ?
17. Harpazus somnurenrus Eschscholtz: Oblongus,
niger , thorace quadrato , postice utrinque
foveolato , foveis punctatis, angulñis posticis
obtusis, elytris striatis, postice subsinuatis ,
mterstitio tertio puncto impresso , antennis
pedibusque rufis, geniculis nigricantibus. .
a
ÿ
213
Longit. S\j2, 4 lin. Latit. 11/;, 1?/s lin.
Dejean’ Spec: gen. VS p. 3339117. 37€ édit. p. 59.
Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz et Blaschke.
78. Harparus cauTus Eschscholtz : Oblongo-ova-
tus, niger, thorace quadrato, postice utrinque
foveolato, angulis posticis subrotundatis, ely-
tris striatis , apice subsinuatis, interstitio
tertio puncto impresso, antennarum basi tar-
sisque rufis.
Lonçoit. 4/2 lin. Latit. 12?/3 lin.
Dejean, Spec. gén. IV. 367.:143.. Cat. 3" édit. p. 53.
Habitat in California DD. Æschscholtz et Tschernikh.
79. Harparus Arsronicus: Oblongo-ovatus , nigro-
50.
piceus , thorace transverse-quadrato , basi
punctulato , vix foveolato, angulis posticis
rotundatis, elytris tenue striatis, apice subsi-
nualis , inlerstitio tertio puncto impresso,
corpore subtus, antennis pedibusque ferru-
gineis.
Longit. 4 lin. Latit. 12/3 lin.
Habitat in California ad Ross D. Dr. Fischer.
Statura et magnitudo fere præcendentis, sed thorax bre-
vior , basi vix foveolatus , elytra subtilius striata et
color alius.
Harpazus nicrinus Eschscholtz : Oblongus,
niger, thorace quadrato , postice utrinque
foveolato, angulis posticis rectis, elytris stria-
tis, apice oblique subsinuatis, interstitio tertio
214
puncio impresso , antennarum articulo primo
subtus rufo-testaceo.
Lonere N" line LDatit #4 Ton:
Dejedr;-Spec..gén. "IV. p399.-167 Car. SEP ApAOU Er
Trecuus nicrivus Æschscholtz in litteris.
Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz.
*61. SrenoLornus unicoror Eschscholtz: Oblongus,
supra obscure rufus, capite, pectore, abdomi-
neque nigro-piceis, thorace subovato , poste-
rius subangustato, utrinque subfoveolato, an-
gulis posticis rotundatis, elytris striatis, inter-
stitio tertio puncto impresso, antennarum baci
pedibusque pallide testaceis.
Longit. 21,2 lin. Latit. 1 lin.
Dejean, Spec. gén. IV. p. 411. 4. Cat. 3®° édit. p. 54.
Habitat in California D. Eschscholtz.
82. Brapycerrus niripus Eschscholtz : Oblongo-
ovatus , rufo-testaceus , thorace subquadrato,
postice utrinque subfoveolato, foveis obsolete
punctatis, angulis basalibus rectis, elytris ob-
soletissime striato punctatis, striis suturali
marginalique lævigatis profunde impressis,
thoracis maculis duabus , elytrorumque ma-
cula magna oblonga obsoletis nigro-subcya-
neis, antennarum basi pedibusque pallide
testaceis.
Lonigit, 21/:,:8 Un:vLatit:. 114 atben.
215
Acuparpus NITIDUS Dejean, Spec. gén. IV. p. 474. 39. Cat.
D neRedit.;.p. 90.
STENOLOPHUS NiTiDus Æschscholtz in litteris.
Habitat in California DD Æschscholtz et Tschernikh.
*83. Trecuvs cuazyBeus Sturm: Apterus, nigro-
piceus, subcyano-micans, thorace subquadrato,
postce utrinque foveolato , angulis baseos
subrectis, elytris ovatis, striis obsoletissime
externis chsoletis, punctisque tribus impressis,
antennarum basi pedibusque rufis.
Ponsit: 2 lin. Latit. 1 lin.
MeéareeSpec sen. Vp. 17 11: Car 37° édit” p..56.—
Sturm, Cat. p. 203.
Habitat in insula Unalaschka frequens.
84. LaAcHNOPHORUS ELECANTULUS : Obscure vire-
scenti-æneus, griseo-pilosus , thorace angusto,
cordato, angulis baseos obtusis, elytris albidis,
depressis ovatis, stris antice profunde pun-
ctatis , postice lævigatis, basi et fascia media
transversa undulata , brunneo-testaceis , tibus
ferrugineis.
4 = L . 4 e L 0 5 ‘y °
Longit. 2 lin. Latit. 5,1 lin
Habitat in California D. Tschernikh.
Palporum articulo tertio apicem versus incrassato ab hoc
genere nonnihil recedit, sed ceteris notis ab illo vix
separandus ; etiam generi Carre Laporte quodammodo
adsimilis.
"89. BemBinium 1iNDisriNCTUM Eschscholtz: Supra
viridi-æneum , thorace subquadrato, postice
216
utrinque bistriato, angulis basalibus rectis,
elytris oblongis, tenue punctato-siriatis, fasciis
undatis macularibus tribus apiceque pallide
testaceis , obsoletis, punctisque duobus im-
pressis, antennis basi testaceis, pedibus testa-
ceis æneo-micantibus. :
Longit. ? lin. Latit. 5/y, lin.
Dejean, Spec. gén. Vp. 67 20/0 ES Cdi ep ope
Nortapuus ivpisrincrus ÆEschscholtz in litteris.
Habitat in California D. Eschscholtz.
86. BEMBIDIUM TRANSVERSALE (*) Dejean: Capite,
thoraceque viridi-æneis, thorace subquadrato,
postice subangustato, utrinque foveolato, an-
gulis baseos rectis, elytris oblongo-ovatis, te-
staceis , punctato-striatis, fascia lata sinuata
viridi-ænea, punctisque duobus impressis, an-
tennarum basi pedibusque testaceis.
Longit. 3 lin. Latit, 14/4 Lin.
Dejean, Spec. gén. V. p. 110. 66. Cat. 3° édit. p. 58.
Habitat in California D. Tschernikh; specimen ex Âme-
rica boreali occidentali ad ill. Com. Dejean misit D.
Leconte, |
S7/. BEMBIDTUM PLANrIUSCUL Ur : Nigro-æneum , supra
depressum , thorace subquadrato , postice an-
gustato, utrinque foveolato, bistriato, margine
mm 8 NE AE UE RE NE SET ST
) Diese uud die folsende vier Arten sehôren zu der Ab-
thcilung Psnvrucs.
Las
21
viidi-æneo , elytris oblongis deplanatis,
profunde striatis , interstitio. tertio punctis
duobus profunde impressis, antennis pedibus-
que nigris.
Longit. 2 lin. Latit. 5, lin.
Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz, Kuprianoff et
Blaschke. Statura depressa et magnitndo B. Preirriut
Sahlberg , sed thorax nonnihil lonvior, postice maçgis
angustatus et elytra profundius striata.
83. Bemsiprum Kuprianovir. Nigro-æneum, sub-
depressum , thorace quadrato, utrinque fo-
veolato , bistriato elyiris ovatis , subüliter
striatis , interstitio tertio punctis duobus im-
pressis, antennarum basi, tibius tarsisque
rufo-piceis.
Longit. 21/4 lin. Latit. 1 lin.
Habitat in insula Sitkha D. Kuprianoff.
Præcedente majus, latius, thorace breviore, postice vix
angustato, elytris brevioribus, subtilius striatis, foveolis
in interstitio tertio magis approximatis et colore an-
teunarum pedumque distinctum.
89. Bemginium Brimpressuu : Nigro-æneum, leviter
convexuim , thorace subquadrato , postice an-
gustato, utrinque foveolato, bistriato, margine
virescente, elytris ovatis brunneo-piceis, levi-
ter striatis , interstitio tertio punctis duobus
profunde impresiss, antennis pedibusque
piceis.
Loncit..2,, Ua: linendatit..1, 11/s lin.
218
Habitat in insula Sithka D. Æschscholtz, e museo Univ,
Imp. Mosqu. ad describendum benevole communicavit
D. Fischer de Waldheim. Proxime præcedenti nonnihil
simile , sed paullo majus, convexius, thorace versus
basin magis angustato , elytris latioribus magis rotun-
datis, levius striatis et colore diversum.
90. BEmBiDIUM QUADRIFOVEOLATUM : Nigro-æneum ,
breviusculum , subdepressum , thorace qua-
drato, utrinque foveolato , bistriato, elytris
oblongo-ovatis, subtiliter striatis, interstitio
tertio punctis duobus profunde impressis, an-
tennis pedibusque nigris.
Longit. 1?/3 lin. Latit. 2}; lin.
Habitat in insula Sitkha D. Kuprianof].
Præcedenti iterum affine, sed longe minus, thorace an- |
gustiore , elytrorum foveolis majoribus et colore anten-
narum pedumque facile distinguendum.
HYDROCANTHARL.
J1. Dyriscus anxius : Oblongo-ovalis, in elytris
vix dilatatus, supra nigro-piceus, thoracis
Himbo omni, elytrorum laterali corporeque
pallide flavis, coxarum posticarum laciniis acu-
minaltis acutis.
Longit. 13, 14172 lin. -Latit. 67/3 7 lin.
Habitat in insula Sitkha D. Blaschke.
D. circumciNcro Æhrens , Erichson valde affinis, sed ratio-
ne longitudinis nonnihil angustior , elytris apice pro-
219
fundius punctatis et coxarum dJlaciniis minus acutis
diversus mihi videtur.
Femina differt a mare tarsis simplicibus , colore m'nus
nitido , thorace magis plano et elytrorum apice fortius
punctato.
92. Acrrius aBBreviarus Eschscholtz : Oblongo-
ellipticus , depressus, supra fusco-cinereus,
subtus nigro-piceus , undique dense punctu-
latus, thoracis limbo vittaque transversa ,
fronte maculis verticahbus duobus , antennis,
pedibus elytrisque ferrugineis, his creberrime
- et confertissime nigro-irroratis, fascia trans-
versa postica pallescente ornatis, femoribus
posticis ad basin paullulum infuscatis.
Mas: elytris lævibus ; Femina: quadrisulca-
us, sulcis glabris, prima tantum antice ab-
breviata.
Loto. 07 lmbatit, 3} r,; 4 lin.
A. semisuzcATus Var. Dejean, Cat. 3"° édit. p. 61.— Aubé ,
Spec. gén. VI. p. 132. 4. |
Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz.
À. SEMISULCATO De. major, longior et sulcis tribus exterio-
ribus fere ad basin productis species distincta mihx
videtur, eo magis quod A. SEMISULCATUS genuinus, quan-
tum mihi innotuit, in insula Sitkha haud fuerit ob-
servatus.
93. CorymBeres pivisus Eschscholtz : Elongato .ova-
tus, supra flavicans, subtus niger, thorace in
medio maculis duobus rotundatis migris, ely-
tris crebre nigro-irroratis, prosterno nigro.
D20
Var. b. thorace maculis duobus transversis
oblongo-quadratis, abdomine toto nigro-piceo,
segmentis summo margine vix rufescentibus ,
pedibus intermediis piceo-maculatis, posticis
fere totis nigro-piceis.
Longit. 5!}s lin. Lotit. 22/5: lin.
Aube, Spec. gén. VI. p. 248. 22.
Ranrus nivisus Æschscholtz, Dejean, Cat. 3"° édit. p. 62.
Habitat in insula Sitkha D. ÆEschscholtz. Var. b. e Museo
Univ. Imp. Mosqv. ad describendum benevole commu-
nicavit D. Fischer de W'aldheim.
94. IzyBrus QuaDrIMACULATUS Aubé : Oblongo-ovatus,
minus convexus , posterius rotundatim atte-
nuatus , niger, elytris lineola maculaque mi-
nima rotundata rufo-ferrugineis fenestratis:
Var. b. Supra nigro-æneus.
Eongit. 9, 52/sdlinieba tt 24722005) 0 lon
Æubé; Spec. gén. VI. p. 274. 3.
COLYMBETES QuADRINOTATUS Eschscholtz , Dejeanh, Cat 37"
édit. p.62:
Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz.
Jo. ÂGaBus TrisTis Aubé: Klongato-ovalis, subde-
pressus, vix nitidus, striis anastomozantibus
irregulariter strigosus, niger, antennis pedi-
bus marginibusque thoracis et elyirorum ru-
fescentibus.
Longit. 4°/3 lin. Latit. 21/0 lin:
Aubé, Spec. gén. VI. p. 356. 54.
le)
221
Cozymvetes ricipes Dejean, Cat. 3° édit, p. 692.
CozyMepeTEs ANGuLARIS Æschscholtz in litteris.
Habitat in insula Unalaschka D. Æschscholtz.
96. AcaBus pusrus : Oblongo-ovalis, subdepressus ,
subnitidus, striis anastomozantibus irregulari-
ter reticulato-strigosus, brunneo-piceus, an-
tennis , pedibus, thoracis margine antico et
lateribus elytrorumque margine antico et
laterali late ferrugineis.
Longit. 4'/, lin. Latit. 21/3 lin.
Habitat in insula Sitkha D. D." Siegwald.
Præcedenti proximus , sed multo brevior, posterius magis
angustatus, reticulatione minus densa, magis conspicua
ut et thoracis elytrorumque margine antico late ferru-
gineis præcipue diversus.
97. AcaABus yroMELAs : Ovalis , subconvexus, niti-
dus, striis anastomozantibus subtilissime reti-
culato-strigulosus, nigro-æneus, subtus niger,
antennis, pedibus, thoracis elytrorumque mar-
gine laterali ferrugineis.
Longit. 35/, lin. Latit. 2 lin.
Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz Mus. Univ. Imp.
Mosqu.
Proxime præcedente multo brevior , posterius haud an-
gustatus, sed elytris versus apicem rotundatis, super-
ficie multo subtilius strigulosa et aliis notis diversus.
98. Hyproporus GRISEO-STRIATUS De Geer : Elongato-
ovalis, depressiusculus , vix pubescens, supra
testaceo-ferrugineus, subtus niger, ano ferru-
NOURAMSAS. 19
292
gineo, capite in vertice et inter oculos nigro,
thorace ad latera vix rotundato , angulis ba-
salibus, antice et postice nigro, maculis rotun-
datis duobus ante basin nigro-notato, elytris
lineis septem plus minusve confiuentibus,
præter suturam angustam, utrinque n1igrO-
ornatis, lineis sexta et septina abbreviatis et
in maculas confluentes interruptis, apice ro-
tundato.
Longit. 2 lin. Latit. 1 lin.
Aubé, Spec. gén. VI: p. 541. 49.—Dejean, Cat. 3"° édit.
p. 64.—Stephens, Illustr. of British Entom. V. p. 39t.
Manuel of British Coleopt. d. 66. 505.
Hypuinrus QuADRisTRIATUS Æschscholtz, Mém. de la Soc. Imp-
des natur. de Moscou VE. p. 107. 13.
Hypuypres GriseosrriatTus Gyllenhal ; Insecta suecica. I
D 020 7
Habitat in aquis insulæ Unalaschkæ frequens D. Æsch-
scholtz.
"99. HyprorPorus oBLoNGUus Üejean: Ovalis, valde
elongatus, depressiusculus , punctulatus , sub-
nitidulus , nigro-piceus , capite antice et in
vertice vix ferrugineo, thorace ad latera ob-
lique parum rotundato , elytris apice rotun-
datis, brunneis, vitta transversa ad basin
maculaque ad Jatera ferrugineis , obsolete
ornatis.
Longit. 12/3 lin. Latit. 5, lin.
BP CT ER 142 ENTER ITR
293
Dejean, Cat. 3"° édit. p. 65.—Aubé, Spec. gén. VL. P:
605. 93.
Habitat in insula Unalaschka D. Æschscholtz.
100. Hyproporus HumERALIS Eschscholtz: Oblongo-
ovalis, depressus, subtiliter punctulatus, pu-
bescens , supra nigro-brunneus, subtus niger,
capite antice et in vertice, thoraceque ad
latera fere oblique rotundata obsolete ferru-
gineis , elytris apice rotundatis , vitta trans-
versa ad basin maculisque tribus irregularibus
externis confusis rufo-ferrugineis.
Longit. 11/, lin. Latit. 1 lin.
Dejean , Cat. 3° édit. p. 65.—Aubé, Spec. gén. VI. ÿ.
578. 74.
Habitat in insula Sitkha D. ÆEschscholtz.
101. Gvyrinus Prcrpes Eschscholtz: Ovalis, conve-
_ xus, cœrulescenti-niger , nitidissinus , æneo-
limbatus, elytris striato-punctatis, striis inter-
nis subtilissimis , interstituis planis lævibus,
subtus nigro-æneus , thoracis et elytrorum
margine inflexo nigro-æneo , pedibus ferru-
gineis, elytris apice truncatis, angulo exteriore
rotundato.
Longit. 21/2, 2?/s lin. Latit. 11/1, 1j» lin.
Dejean , Cat. 3° édit. p. 66.—Aubé, Spec. gén. VI. p.
694. 97.
Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz , Kuprianoff et
Blaschke.
| D Ve
294
BRACHEZL YTRA.
109. HomALoTA MaARiTIMA Eschscholtz: Linearis, de-
pressä, nigra, subtiliter griseo-pubescens, an-
tennis brevibus , thorace subquadrato , coleo-
pteris vix angustiore, longitudinaliter impres-
so, abdomine supra parcius subüliterque
punctato, pedibus fusco-testaceis.
Longit. 11/3 Lin’ Loue lin.
Habitat in insala Sitkha ad littora maris D. Æschscholtz.
Stotura fere Tacnvusz, sed tarsi hujus generis.
103. HomaLora PpiCIPENNIS: Nigra , tenuiter pube-
scens, elytris piceo-castaneis, pedibus ferru-
gineis , thorace subquadrato , vix depresso,
basi obsoletius foveolato, abdomine supra an-
terius parce subtiliterque punctato.
Lonect, 115 ln Lattes er
Habitat in insula Sitkha DD. Kuprianoff et Blaschke.
H. socraui valde affinis et forsan ejus varietas, sed thorace
anterius minus angustato, basi obsoletius foveolato et
añtennis brevioribus diversa videtur.
194. ALEOCHARA CASTANEIPENNIS Æschscholtz : Nigra,
subnitida, parce griseo-pubescens, eilytris pe-
dibusque piceo-castaneis, illis thorace longio-
ribus, creberrime punctatis, thorace subrotun-
dato, abdomine sublineari, supra pareius pro-
funde punctato.
Longit 12/3 lin. Latit. 2/; lin.
295
Habitat in insula Sitkha D. ÆEschschollz.
A. FUMATÆ proxima , thorace anterius haud augustato,
elytris longioribus et pubescentia densiore imprimis
distincta.
105. ArrocHara SuLcicoris : Linearis , nigra, sub-
nitida , pilis rigidis parce pubescens , thorace
longitudinaliter profunde bisulcato , lateribus
sparsim grosse punctato , elytris thoracis lon-
gitudine profunde rugoso-punctatis, abdomine
parallelo parce punctulato , antennarum basi
pedibusque rufo-piceis.
Longit. 117: lin: Latit. 1/2 lin.
Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz; e Mus. Univ.
Imp. Mosqu. ad describendum benevole communicatus.
À. BIMACULATA Gravenhorst minor, angustior , magis linea-
ris , sulcis thoracis profundis et variis notis ab illa
separanda.
106. TaciNus nicricornis: Niger, nitidus , seg-
mentorum abdominis marginibus pedibusque
obscure rufo-piceis, thorace lateribus vix ro-
tundato , elytris thorace fere duplo longio-
ribus.
Longit. 91/2 lin. Latit. 1 lin.
Habitat in insula Sitkha D. ÆEschscholts ; Mus. Univ. Imp.
Mosqu.
T. eLavipent Fabr. Erichson nonnihil afinis, sed thoracis
lateribus vix rotundatis, elytris multo longioribus , an.
tennis brevioribus crassioribus et colore distinctus.
Femina; abdominis segmento superiore sexto bifido, la-
226
cinia intermedia longiore, latiore, apice acute acuminata.
Mas latet.
*107 Tacninus rricrpus Erichson: Niger, nitidus,
antennarum basi, palpis, pedibus thoracisque
limbo laterali rufo-ferrugineis, elytris thorace
sesqui longioribus , piceis, puncto humerali
margineque apicahi ferrugineis.
Longit. 21/2 lin.
Erichson, Genera et species Staphylinorum p. 256. 21.
{Habitat in insula Unalaschka D. v. Chamisso.
Aflinis T. PALLIPEDI, RUFIPEDI et FLAVIPEDI Operis citati, ab
hoc antennis basi rufis, ab illis statura minus convexa
et capite thoraceque crebre evidentius punctatis di-
stinguendus.
Mas: abdominis segmento superiore sexto quadridentato,
dentibus acutiusculis, intermediis fortiter prominentibus;
segmentis inferioribus 3—5 subimpressis , quinto apice
leviter emarginato, margine intra sinum spongioso, sexto
bifido , laciniis minus elongatis, compressis modice cur:
vatis, acuminatis. Femina latet.
108. Tacurnus PropINqQuus: Nigro-piceus , nitidus ,
antennarum basi, pedibus, thoracis latioris
limbo , elytrisque castaneo-testaceis , his po-
stice infuscatis. |
Longit. 27/3 lin, Lait 1 rva
Habitat in insula Sitkha DD. Æuprianoff et Blaschke.
T. MaRGINELLO Fabr. et rimerario Grav. aflinis, sed utroque
major , multo latior et distinctius punctulatus.
Mos : abdominis segmento superiore sexto quadridentato :
dentibus Jongitudine subæqualibus obtusis , segmento
297
inferiore quinto apice medio profunde sinuato, sinu
utriñque carinula terminato , sexto profunde inciso,
laciniis triangularibus modice acuminatis.
Femina ; abdomine segmento superiore sexto apice quadri-
fido, lacimiis triangularibus, acuminatis.
Var. b. nigrior, thorace margine Îaterali et elytris nigris,
margine tantum apicali rufescentibus.
109. Tacarnus EroNcarTus Gyllenhal : Elongatus,
nigro-plceus , nitidus , antennis pedibusque
rufis, elytris subtiliter substriato-punctatis ,
margine apicali rufiscente.
Longit. $1/2, 4 lin. Latit. 5/,, 1 lin.
Gyllenhal , Insecta suecica IT. 251. 1.— Zetterstedt, Fauna
lapponica: I. 61. I. Insecta lapponica 56. 1.—Ærichson,
Genera et Spec Staphylin p. 265. 34.
Var. b. thorace elytrisque rufo-piceis.
T. rEerRuGiNEus Æschscholtz in litteris.
Habitat in insula UÜUnalaschka DD. Æschscholtz et v. Cha-
misso ; ubi tantum Var. b. lecta.
Mas: abdominis segmento superiore sexto quadridentato,
dentibus minutis, intermediis paulo magis prominenti-
bus; segmento inferiore quinto apice late profundeque
cmarginato, sexto bifido, laciniis validis, elongatis, com-
pressis, fortius deorsum curvatis, apice acuminatis.
Femina: abdominis segmento superiore sexto apice quadri-
fido, laciniis subæqualibus, acuminatis.
110. Ornius macrocepaaLzus Eschscholtz: Piceus,
nitidus, palpis, antennis, capite thoraceque
postice abdominisque segmentorum margini-
bus rufescentibus, elytrorum dimidia parte
2928
anteriore cum sutura pedibusque rufo-testa-
ceis, thorace utrinque tripunctato, elytris
subtiliter punctulatis, stria suturali impressa.
Longit. 21,2, S1/n Tina 1/2 om
Lrichson, Gen. et Spec. Staphylin. p. 279. 5.
Gyrouypvus macrocepnaLus Nordman, Symbolæ ad Monogra-
phiam Staphylinorum. p. 124. 26.
Habitat in insula Sitkha ad littora maris DD. Eschscholtz,
Kuprianoff et Elaschke.
Mas: capite thorace fere duplo latiore, quadrato, abdomi-
nis segmento sexto subtus apice emarginato.
Femina: capite thorace vix sesqui latiore , quadrato, ab-
dominis segmento sexto subtus apice rotundato.
111. Orurus cazrrornicus Eschscholtz : Piceus,
nitidus , ore, antennis thorace basi et apice
pedibusque rufescentibus, thoracis seriebus
dorsalibus 5-punctatis, elytris subtiliter pun-
ctulatis, stria suturali impressa. |
Pongit. 215 lin Latin
SAURIODES CALIFORNICUS ? Dejean , Cat. 37° édit p. 72.
Habitat in California D. Æschscholtz.
O. riicornt Payhull, Erichs. similis, sed capite angustiore,
thorace elytrisque longioribus ut et punctura thoracis
distinctus.
112, Srapayrinus vicLosus Gravenhorst. Niger, ni-
üidus, thorace antice utrinque cinereo-villoso,
angulis posterioribus obtusis, elytris fascia
cinerea, subtus pectore abdominisque segmen-
ts quatuor primis cinereo-tomentosis.
LT AE PP
; Ad
Fé COR
229
Dome PO NBELatit" 9; 21/2 lin.
Gravenhorst Microphra p. 160. 2. Monog. Micropt. p. 126,
149.— Erichson, Gen. et Spec. Staphylin. p. 319. 4.
CreoPuicus vizcosus Nordman Symb. ad Monogr. Staph.
pen21-12:
Emus vizrosus Dejean, Cat. 3"° édit. p. 67.
Habitat in California D. Tschernikh ; in America septen-
trionali, Mexico et Cuba indigenus.
115. Srapayzinus prciNcrTus Eschscholtz : Niger,
nitidus , thorace antice vix latiore , ibique
utrinque dense cinereo-villoso, angulis poste-
rioribus subrotundatis , elytris fascia angusta
cinerea , abdomine subtus segmento secundo
tertioque cinereo-tomentosis, pectore nigro-
pubescente.
Var. b. thorace omnino glabro denudato.
Longit; 7 lin: Latit. 21}; lin.
Euus vincosus Var. manpipuLaris Æschsch. Dejean. Cat. 3°
édit. p. 67.
Creopmius FAscIATUS ? Laporte Etud. entom. p. 111.
Habitat in insula Sitkha DD. Bluschke et Tschernikh; Var.
b. mihi dedit D. Æschscholtz.
ST. arcrico Ærichson affinis, sed paullo angustior , thorace
antice multo angustiore et antennis crassioribus di-
versus,
114. Srapayzinus rarsauis : Nigro-fuscus , pube-
scenis, Capite thoraceque creberrime ruguloso-
punctats , carinula Jlongitudinali lævissima
notalis, elytris atro-holosericeo-variegatis, ab-
230
domine bifariam atro-maculato, tarsis obscure
ferrugineis.
Longit. 6 lin. Latit. 11,2 lin.
Habitat in insula Sitkha D. Tschernikh.
Ad Fam. VIII. Gen. et Spec. StaphyL cel. Ærichsoni: ad-
numerandus.
115. Parconraus carirornicus Eschscholtz: Niger,
niüdus, elytris nigro-æneis, capite subqua-
drato, thorace lateribus sub-sinuato, utrinque
haud impresso , angulis anticis vix deflexis,
seriebus dorsalibus quadripunctatis, abdomine
subülius punctulato, cinereo-pubescente.
Longit. 4 lin. Latit. 11/2 lin.
Habitat in California D. Eschscholtz.
Pa. æxro, Fabr. magnitudine et statura valde affinis, sed
colore , thoracis angulis anticis vix deflexis, lÎateribus
bhaud impressis distinctus mihi videtur.
116. Puironruus Sircwazprtr. Niger, nitidus, femo-
_ribus coxisque anterioribus piceis, thorace
seriebus dorsalibus punctis sex profunde im-
pressis approximatis, elytris nigro-æneis,
dense et profunde punctatis, capite subor-
biculato.
Longit. 21/:, 8 lin. Latit. ?/3, 5/1 lin.
Habitat in insula Sitkha DD. Siegwald , Kuprianoff et
Blaschke.
Farsi antice in utrinque sexu simplices. Maris abdomine
segmento quinto ventrali apice profunde emarginato,
feminæ integro.
231
117. Prmronruus Armionicus Eschscholtz: Niger,
subnitidus, pedibus cum coxis rufo-piceis,
capite ovato, thorace seriebus dorsalibus
punctis septem impressis , lateribus parce
punctato.
Longit. $'/n lin. Latit. 5/, lin.
Habitat in California D. Æschscholtz.
Habitu fere Pa. micanris Grav. sed major et variis notis ab
illo distinguendus.
115. Quenrus pLacratus: Niger, nitidus, thoracis
margine antico, segmentorum abdominis mar-
ginmibus , pedibus elytrisque rufis, his glabris
sublævibus , in utroque plaga magna nigro-
fusca, thoracis seriebus dorsalibus tripun-
ctatis.
Longit. $5/, lin. Latit. 5/, lin.
Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz; Mus. Univ. Emp,
Mosqu.
Qu. zævicaro Gyllenhal valde affinis, sed thorax angustior,
lateribus multo minus rotundato-dilatatis et color alius.
119. Quenius Penrcuzus Eschscholtz: Niger nitidus,
thoracis seriebus dorsalibus tripunctatis, ely-
tris biseriatim punctatis, piceo-marginatis ,
- fronte inter oculos quadripunctata.
Longit. 3, 35/1 lin. Latit. 5/1, 1 lin.
£rich on, Gen. et Spec. Staphyl. p. 531. 9.
Prionraus PEDicuzus Nordman, Symb. ad Monogr. Staphyl
p. 79. 24.
232
Habitat in insula Unalaschka DD. Æschscholtz et v. Chu-
misso ; frequentissimus in capillis Alcutorum adipe
piscario vel phocæo immunde imbutis, unde deno-
minalio.
120. Quenrus BRUNNIPENNIS : Nigro-æneus, subniti-
dus, elytris parce profunde punctatis, margi-
nibusque segmentorum abdominalium rufo-
brunneis, thoracis seriebus dorsalibus tripun-
ctatis, fronte inter oculos bipunctata.
Longit. 25/n:lin-Latit2/- lin
Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz, Mus. Univ. mp.
Mosqu.
121. Quenius morocanus Gravenhorst : Niger, ni-
tidus, antennis pedibusque rufo-piceis, elytris
thorace brevioribus , castaneis, scutello pun-
ctulato, thoracis seriebus dorsalibus tripun-
ctatis, |
Longit, 4,5 lin. Lotit, 4, 1} lin,
Lrichson ; Gen. et Spec. Staphyl. p.535. 18. Käfer der
Mark Brand. I. p. 489. 8.
STAPHYLINUS MOLOCHINUS Gravenhorst, Monogr. Micropt.
p- 46. 6.—Gyllenhal Insecta suecica II. p. 302. 20.—
Sahlberg , Insecta fennica I. p. 314. 17.— Mannerheim ,
Précis des Brachelytr. p. 25. 28.— Aunde, Brachel. spec.
p. 5. 21.
Euus morocmnus Boisduval et Lacordaire, faune entom. des
envir. de Paris [. p. 377. 28.
Puironruus mozocuminus Nordman , Symb.
ad Monogr. Sta-
phyl. p. 76. 6. ;
239
STAPHYLINUS LATICOLLS Gravenhorst Micropt. Brunsv. prl73:
28. Mon. Micr. p. 47. 8.
STapu. PICIPENNIS Paykull, Fauna suecica HIT. p. 373. 2.
STAPH, LAPPuNICUS Zelterstedt, Insecta lapponica p. 61. 12.
Stapu. 11Ævcoczis Runde Brachel. spec. p. 6. 21.
Microsaurus MoLocuinus Dejean, Cat. 37° p°2169:
Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz , Mus. Univ. Im p.
Mosqu, in omni Europa et America scptentrionali oh-
vius.
“122. Quenrus nyrerBoreus Erichson: Niger, pe-
dibus anterioribus cum coxis antennisque pi-
ceo-testaceis ; thoracis seriebus dorsalibus tri-
punctatis , elytris thorace brevioribus, nigro-
subæneis, subtiliter punctulatis.
Longit. $ lin.
Zrichson, Gen. et Spec. Staphyl. p. 547. 35.
Habitat in insula Unalaschka D, Chamisso.
193. OxYTELUS FUSCIPENNIS : Niger, nitidus, anten-
narum basi pedibusque testaceis, elytris brun-
neo-piceis, thorace trisulcato, fronte punctu-
lata, antice impressa lævique.
Longit. 1?/3 lin. Latit. ?/; lin.
Habitat in insula Sitkha DD. Kuprianoff et Blaschke.
O. zureirenni Ærichson (ricro Gyllenhal, Mannerh.) proxi-
mus, sed minor, fortius punctatus , frontis sulcis defci-
entibus et colore elytrorum diversus.
Abdominis segmentum inferius sextum maris integrum,
septimum leviter bisinuatum , lobo intermedio in mu-
cronem parvum producto. Femina latet.
234
124. Anxruornacus LaricoLuis : Niger , pubescens ,
crebre subtiliterque punctulatus, fronte lineis
duabus obliquis profunde impressis in vertice
connexis, thorace brevi lato subquadrato, sub-
depresso, ad angulos utrinque impresso, me-
dio tenue canaliculato.
Longit. 1?/; lin. Latit. 5/x lin.
Habitat in insula Sitkha D. Kuprianoff.
A. PLAGI1ATO Paykull colore subsimilis ; sed nigrior, obscu-
rior et thoracis structura ab omnibus congeneribus di.
stinguendus.
125. ArPEDIUM TESTACEUM Eschscholtz: Pallide te-
staceum, parum nitidum, capite pectoreque
nigris, Oculis magnis prominulis, capite tho-
raceque subquadrato crebre subtilissime pun-
ctulatis, hoc medio canaliculato , lateribus
late explanato , elytris fortius profundiusque
punctatis.
Var. b. abdomine etiam nigro.
Longit. 11), 2 Un. Tant 027 PF Mone
Hsrerops Testaceus Æschscholtz in litteris.
Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz , Kuprianoff et
Blaschke.
126. ArPrprumM MacuLicoLLe : Nigrum , parum niti-
dum, antennarum basi, thorace elytris pedi-
busque pallide flavo-testaceis, thorace subqua-
drato , lateribus late explanato, dorso medio
nigro, elytris fortiter transversim r'ugOSIS.
a id
* « EAU
RE À À
235
Longit. 15/1 lin. Latit. 5/; lin
Habitat in insula Sitkba D Tschernikh,
197. Omaurum PpLacrarum: Nigrum, nitidulum, an-
tennis pedibusque testaceis, elytris antrorsum
sc
5
nea , capite thoraceque creberrime subtilissi-
plaga utrinque magna obliqua rufo-ferru
me, elytris paulo fortius punctatis.
Longit. 12 lin. Latit. ?/5 lin.
Habitat in insula Sitkha D. Eschscholtz. Mus. Univ. Imp.
Mosqu.
128. AnruoBium FIMETARIUM Eschscholtz : Depres-
sum, rufo-piceum , subnitidum , crebre pun-
ctatum, antennarum basi, thoracis elytrorum-
que limbo pedibusque pallidioribus, capite
nigro, thorace transverso canaliculato, elytris
substriatis, abdomen fere totum obtegentibus,
maris truncatis, feminæ apice interiore sinua-
to-acuminatis.
Pongit. 11/2, 2 Jin. Latit. 5/1, 11/3 lin.
Erichson, Genera et Spec. Staphylin. p. 899. 19.
Omazivum Fimetarium Mannerh. Précis des Brachel. p- 52. 10.
Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz.
129. Anruogrum Pornos Eschscholtz: Rufo-testa-
ceum, capite thoraceque transverso canalicu-
lato subtiliter punctulats, elytris abdomine
parum brevioribus profunde punctatis , apice
im utroque sexu truncatis, abdomine maris
nigroO.
236
Lonpeit. 45143 lin. Lotit2%716, 6/00
Habitat in insula Sitkha DD. ÆEschscholtz , Kuprianoff ct
Blaschke.
À. oPuruarmico Paykull majus, convexius et ab illo in mul-
tis diversum.
STERNOXI
+130. Aparura DrumMonni Kirby : Supra nigro-
ænea , Subtus ænea , nitida; prothorace varie
acuducto disco fere concentrice ; elytris pun-
ctulatis integerrimis , guttis tribus luteis tri-
angulo ordinatis.
Var. 8 Elytiris maculis quatuor luteis : 2,
le
Longit. 5 lin. Latit. 15/, lin.
Laporte et Gory Monographie des Buprestides, Apatura P-
3. Tah, 1. fig.3.
Burresris ( TRACHYPTERIS ) Drummonn: Kirby in Richardson »
Fauna boreali - americana IV. p. 159. 11. Tab. II. fig.
9. Var. b.
Bupresris piscoruncrAtTA? faldermann , Bullet. de la Soc.
Imp. des natur. de Moscou VI. p. 47. Fab. 2. fig. 5.
APATURA DISCOPUNCTATA ? Laporte et Gory I. c. p. à. Tab.
1224802.
Burresris GurTuLATA? Gebler, Mém. de la Soc. Imp. des na-
tur. de Moscou VIIL p. 41. 5.
Puxvors Gesreni ? Dejean, Cat. 3"° édit, p. 89.
Hubitat in California et in Rocky Mountains Amer. bor.
Kirby; etiam in Mongolia et Sibiria, si Bupr. piscorun-
CTATA cadem sit species.
237
131. Bupresris RusTICORUM Kirby: Nigro-ænea, ni-
tida, fronte, genis ventrisque lateribus fulvo-
maculatis, elytris granulatis profunde striatis,
apice rotundatis.
Honcii. 2. lin. Latit. 5}; Men:
Laporte et Gory, Monographie des Buprest. Suppl. p.117
Tab. 90. fig. 118. g
BupresrTis (Awopris) RusTicORuM Âtrby in Richardson Fauna
boreali-americana IV. p. 151. 1.
Var. b. segmento ultimo ventrali basi transversim sangui-
neo, reliquis immaculatis, cætera ut in a.
Habitat in California. Specimen a B. Amirali Wrangel ,
allatum in Mus. Imp. Acad. Scient. Petropolit. asser-
vatur.
132. Burresris Lancu : Oblonga, depressa, viridi-
aurea, capite thoracisque disco cœrulescenti-
bus, capite rugoso, thorace profunde puncta-
to , elytris dense costatis, interstitiis rugulo-
sis, apice truncaiis, muticis.
Pongit. S'}2 lin. Latit.- $ Lin.
Habitat in iusula Sitkha D. Blaschke.
*133. ANTHAXIA ÆNEOGASTER Rciche : Supra nigro-
purpurea, thorace lateribus rotundato, elytris
punctis rotundatis impressis, corpore subtus
pedibusque nigris, nitidis.
Longit. 21/2 lin. Latit. 11/3.lin.
Laporte et Gory, Monogr. des Buprest. Anthaxia p. 32.
Tab.‘ 7. fig. 44.
Habitat in California.
N° II. 18483. 16
*13:
*19
236
{. Eripuanis connurus Eschscholtz: Rufo-fer-
rugineus, capite nigro, antennis articulis qua-
tuor ultimis elongatis {*) , fronte cornu com-
presso , thorace irausverso nigro , angulis po-
sticis ferrugineis.
Longit. 04 in.
Eschscholtz , Zoolog. Atlas. I. p- 10. Tab. IV. fig. 6. — Ts
Thon Entomologisches Archiv. IE. 1. p. 35.— Laporte
in Silbermann, Revue entom. IIE. p. 177.
Habitat in insula Sitkha rarissime, specimen unicum prope
truncum vetustum Pini volitans cepit D. Eschscholtz.
h. CarpioPHoRus LATIUSCULUS Eschscholtz: Ni-
ger, frontis margine reflexo, thorace lato ca-
naliculato, fusco-tomentoso , pedum geniculis
ferrugmeis.
Longit. 55/7, lin.
Eschscholtz in Thon, Entomol Archiv. II. 1. p. 34.
Habitat in California D. Æschscholtz.
136. Carpropnorus caLiFoRNnicus : Elongatus niger,
—
punctatissimus, tenue pubescens, thorace con-
vexo, subquadrato, elytris dorso depressis, le-
viter punctato-striatis , sterno profunde pun-
ctato , convexo , tarsis articulis omnibus et
unguiculis simplicibus.
(*) Die Beschreibung der Fühlhôrner, als zur Characteri-
stik
der Gattung gehôrend, wird in der vollständigen Fauna,
wo diese Charakteristik besonders auseinander gesetzt wird ,
aus
der Art Diagnose weggelassen werden.
239
Longit. 5/5, 45/x lin. Latit. 12/s, 15/1 lin.
Habitat in California DD. Blaschke et Tschernikh.
137. Carpiopnorus TANTILLUS: Oblongus, niger,
fusco-pubescens, profunde punctatus, thorace
convexo, lateribus haud dilatato, elytris pro-
funde punctato-striatis , tarsorum articulo
quarto appendiculato, unguiculi simplicibus
Lonovt 2) ln-Latit.S/, lin.
Habitat in California D. Æschscholtz.
1358. Crypronypnus NocrurNus Eschscholtz: Supra
nigro-æneus pilosus, thorace planiusculo, me-
dio dilatato punctulato, elytris simpliciter
striatis , in interstitus punctulatis , antennis
nigris, pedibus fuscis, tarsis articulis simpli-
cibus.
Longit. 3, 3}: lin. Latit. 115, 1172 lin.
Dejean, Cat. 3"°-édit. p. 105.
Hyprorirnus nocrurnus Æschscholtz in Thon Entom. Archiv.
pe /L:2p.133:
Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz , Kuprianoff et
Blaschke.
*139. Crypronyrnus MuscuLus Eschscholtz: Brevis,
æruginosus, pubescens , thorace lato rotunda-
to, convexo, elytris striatis, interstitiis rugu-
losis , pedibus flavis, geniculis fuscis, tarsis
articulis simplicibus,
Longét:111}5 lin.
1G*
240
fyrouirous muscuzus Æschscholtz in Thon Entom. Archiv.
IE. 1. p. 93.
Eater muscuzus Æschscholltz, Entomographien p. 70. 42,
Habitat in insula Unalaschka D. ÆEschscholtz.
140. CryPTouyPNUS CINEREIPENNIS Eschscholtz: Ni-
gro-fuscus, thorace brevi, medio dilatato, con-
yexo, parcius punctulato, sæpe angulis omni-
bus ferrugineis, elytris striatis brunneo-piceis,
tarsis articulis quarto appendiculato.
Longit. 21), 4172 lin LatreM "Ton
MonNocREPIDIUS CINEREIPENNIS Éschscholtz in Thon Entom.
Archiv. IL, 1. p. 32.— Dejean, Cat. 37° édit. p. 98.
Habitat in California DD. ÆEschscholtz et Siegswvald.
141. Cryprouyenus puBeruLUs : Nigro-fuscens, gri-
seo-pubescens, thorace punctatissimo , lateri-
bus vix dilatato , angulis posticis rufescenti-
bus, elytris punctato-striatis , basi rufescenti-
bus, tarsis articulo quarto appendiculato.
Longit. 15/, lin. Latit S/, lin.
Habitat in California D. Tschernikh.
Præcedente paullo minor, pubescentia et punctura multo
densiore, thoraccque angustiore diversus.
142. EratTer carBonicoLor Eschscholtz: Ater , an-
gustus, nigro-pubescens, thorace longiore sub- .
üliter punctato , elytris profunde punctato-
striatis, antennis nigris, pedibus fuscis.
Longit. 5Ve lin. Latit 4):
Eschscholtz, in Entomol. Archiv. II. 1. p. 33.
241
AmurEpus carBoxicoLoR Dejean, Cat. 3%° édit: p. 105,
Habitat in ne Sitkha DD, Æschscholtz, (uprianoff et
Blaschke.
*143. DracantTuus RESPLENDENS Eschscholtz: Cu-
preo-æneus , mitidissimus , glaber, elytris viri-
dibus, sparsim et subtilissime punctulatis, tho-
race subquadrato punctatissimo.
Longit. 6 lin.
Lupius rEsPLENDENS Zschscholtz in Thon Entom. Archiv. IL
1. p-.54. —Defeun , Cat. 3”° édit. p. 107.
Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz.
144. Dracaxruus ancusricozLis : Elongatus, nigro-
| æneus, griseo-pilosus , thorace elongato pro-
funde- punctato , angulis posticis productis ,
divaricalis , apice truncatis , elytris punctato-
strialis, margine pedumque geniculis rufo-
ferrugineis. ù
Longit. 6 lin. Latit. 15/4 lin.
Habitat in insula Sitkha D. Blaschke,
145. Dracanraus serriconnis : Elongatus, fusco-te-
staceus, punctalissimus, griseo-pubescens, tho-
racis angulis posticis valde productis divari-
cais, elytris strialis, antennis serratis, corpore
subtus pedibusque piceo-testaceis.
Longit. 4 lin. Latit. 14/2: lin.
Habitat in California D. Tschernikh.
*146. Dracanruus vozirans Eschscholtz: Niger, te-
nue tomentosus , thoracis lateribus , elytris
242 :
pedibusque rufo-ferrugineis, thorace elongato,
densissime punctulato, lateribus explanato.
Var. b. elvtris brunneïs.
Longit. 7, S'}2 lin. |
Lunius vozirans Æschscholtz in Thon Entom. Archiv. EL. f
p. %4.—Dejean, Cat. 37° édit. p. 107.
Habitat in insula Sitkha D. ÆEschscholtz.
*147. Diacanrnus saciTricorLis Eschscholtz: Niger,
flavo-pilosus, elytris pedumque geniculis rufo-
ferrugineis, thorace elytris angustiore , pun-
ctatissimo, angulis posticis spinis angustis di-
varicatis.
Lonçcit. 6 lin.
Lupius sacitricouis Æschscholtz in Thon Entom. Arehiv.
LE 1. p. 34 =Dejean, (at. 350 édit A0
Habitat in Sitkha D, Æschscholtz.
148. Dracanruus umBricoLa Eschscholtz: Elongatus,
niger, cinereo-pilosus, thorace elongato, late-
ribus densissime punctato, in medio sparsim
punctulato, basi angustato, angulis latioribus
divaricatis rufis, antennarum articulo tertio
elongato.
Var. D. angulis posticis thoracis fuscis.
Longit. 5, 6/2 lin. Latit. 1172, 12/; lin:
Lunius vmpricona Æschscholtz in Thon Entom. Archiv. IE.
1. p. 34.—Dejean, Cat. 3° édit. p: 107
Habitat in insula Sitkha DD. Zschscholz , Kuprianoff et
Blaschke.
243
149. Dracanraus Losarus Eschscholtz : Oblongus,
niger, subæneus, cinereo-pubescens , thorace
elongato sublineari, angulis posticis produ-
ctis divaricatis, apice 1pso truncatis, lobo me-
dio marginis postièi emarginato , antennarum
articulo tertio elougato.
Bonsit 241% lin.-Latit. 1VY3,-1%/; Ven:
Ecarer Losarus Æschscholtz Entomographien p. 69. 41. (Q).
Lupius Logatus Æschscholtz in Thon Entom. Ærchiv. IL. 1.
p. 34.
Lupivs caricinus ÆEschscholtz, Dejean, Cat. 3"° édit. p.
107. 1( G ).
Habitat in insulis Unalaschka et Sitkha DD. ÆEschscholtz et
Kupriano ff.
*150. Dracanruus prversrcoror Eschscholtz: Ater,
glaber, nitidus, thorace rufo ; convexo , vage
punctulato, tenue canaliculato, basi coarctato,
angulis posticis acutis nigris , elytris nigro-
ænels.
Longit. 5 lin.
Lupius piversicocor Æschscholtz in Thon Entom. Archiv.
MIE pe 34.
Habitat in California D. ÆEschscholtz.
151. Doroprus carrrornicus Dejean: Klongatus ,
fuscus , pubescens thoracis marginibus omni-
bus, elytrorum sutura , antennis pedibusque
fusco-ferrugineis, thorace punctatissimo , ely-
tris striatis , interstitus subtiliter transversim
rugulosis.
244
Longit. S'/2 lin. Latit. lin.
Dejean; Gal EME, pPaNvee
Dozorius LATErRAuISs Æschscholtz in Thon, Entom. Archiv.
MM. -py34
Habitat in California DD. Eschscholtz et Tschernikh.
152. Aruous rerrucinosus Eschscholtz: Elongatus,
fuscus, elytris, abdomine , antennis pedibus-
que rufo-ferrugimeis, thorace elongato pun-
ctatssimo , anguhs posticis ferrugineis, maris
antrorsum angustato , angulhis posticis nonni-
jul productis, feminæ lateribus parallelis, an-
gulis posticis obtusis magis divaricatis;, elytris
punctatis leviter punctato-striatis.
Var. b. rufo-ferrugineus, capite nigro-fusco.
Var. c. fusco-piceus , antennis , elytrorum
margine, geniculis, tibiis tarsisque ferrugineis.
Lonsit. 4,:6-4ins2Latit Mein
Eschscholtz in Thon Entom. Archiv. IL. 1. p. 33.— Dejean,
Cat 2% "édit. p. 102:
Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz, Kuprianoff et
Blaschke.
155. Aruous parrtprPENNiS : Elongatus , niger, gri-
seo-pubescens, elytris ferrugineo-testaceis pun-
ctatis, obsolete punctato-striatis , thorace ob-
longo , antrorsum angustato, punctato, obsa-
lete canaliculato.
Longit. 4 lin. Latit. 11/3 lin.
Habitat in insula Sitkha D. Blaschke.
245
À. Scruratort Herbst colore similis sed minor et multo
angustior,
*L54. Aruous RrurIvENTRIS Eschscholtz: Ater, fronte
excavata, thorace punctatissimo, angulis basi
planis, elytris castaneis , abdomine pedibus-
que rufo-ferrugineis,
Longit. 51/2 lin.
Eschscholtz in Thon, Entom. Archiv. IL. 1. p 33.
EcaTer RuFIvENTRIS Æschscholtz, Entomographien p. 71. 43.
Habitat in insula Unalaschka D. Eschscholtz.
MALACODERMIH.
155. DricryoPrerus umamatTus Eschscholtz: Valde
elongatus, sanguineo-coccineus, subüliter pu-
bescens, thorace brevi, obsoletius reticulato-
costalo , elytris costatis, interstitiis latioribus
bifariam reticulatis , antennis elongatis sub-
serratis abdomineque nigro , coxis posteriori-
- bus productis acutis.
Ponsits 9,07-linsLatit. 12/:,,94}5. lin.
Dejean, Cat. 3° édit. p. 112.
Habitat in iosula Sitkha DD. Æschscholtz et Blaschke.
156. Drcryorrerus srmPcicrpes Eschscholtz : KElon-
gatus, sanguineus, thorace longiore , elevatius
reticulato -costato , medio infuscato, elytris
costatis , interstitiis angustioribus, bifariam
reticulatis , antennis brevioribus crassis sub-
246
setaceis, corpore subtus coxis haud productis
tarsisque nigris.
Longit. 5 lin. Latit. 2 lin.
Dejean, Cat. 3° édit. p. 112
Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz.
Præcedente multo minor, brevior, thoracis longioris stru-
ctura et coxis inermibus mox distinguendus.
157. Ruaconycua pinipiLA Eschscholtz: Lineari-
elongata, nigra, pubescens, mandibulis, palpis,
antennarum articulis tribus baseos subtus
obscure testaceis, thorace longiore subqua-
drato, dorso canaliculato, utrinque longitudi-
naliter subcarimato.
Longit. 21,3, 82 Tin Latit 75,1 in.
Eschscholtz, Bulletin de la Soc. Imp. de Moscou IL, p. 65.
Ponagrus piNiPurzus Dejean, Cat. 3%° édit. p. 118.
Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz ; A et
Blaschke.
158, CantHaris noratTa: Nigro-fusca, pubescens,
fronte, ore, antennis, thorace oblongo-qua-
drato, pedibus -abdominisque margine rufo-
ferrugineis, thoracis disco macula parva un-
dulata nigra , elytris rugoso-punctulatis , ele-
vato-lineato. |
Lonsit. 4 lin. Latit 104 on:
Habitat in California D. Tschernikh.
199. Suis parripa Eschscholtz: Elongata , nigra,
5
mandibulis geniculisque pallidis , thorace ely-
SAT
trisque luteo-testaceis, nigro-limbatis, thorace
transverso inæquali postice utrinque profunde
exciso, angulo basali hamato.
Done 025 in eee Su Dis lin
Dejean, Wat 27 Fédit apD-n1271
Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz , uprianoff et
Blaschke.
160. Corcors nisrrio Eschscholtz: Niger, ceapite
antice antennarumque basi testaceis, tho-
race rulo, elytris testaceis maculis duabus
nigro-virescentibus.
Mas: antennarum articulo primo incrassato,
tertio maxiumo irregulari intus concavo, tarsis
anticis 4-articulatis.
Femina: antennarum articulis 1 et 3 reli-
quis crassioribus, simplicibus tarsis omnibus
B-articulatis.
Bonsit. 217; lin. Latite 11}; lin.
Erichson, Entomographien p. 59. 9.
Macacuius msrrio Dejean, Cat. 3° édit. p. 122.
Habitat in California DD. ƣschscholtz et Tschernikh.
161, Dasyres Larrcocuis: Oblongis, subcylindricus,
supra nigro-æneus, remote punctulatus, parce
griseo-pubescens, subtus niger, capite lata
clypeo triangulari, thorace transverso, elytro-
rum latitudine, elytris dorso subdepressis.
Longit. 11/2 lin. Latit. ?/s lin.
Habitat in California D. Tschernikh.
248
162. Dasyres parvicozLis : Elongatus, subcylindri-
cus, supra nigro-æneus , remote subtilius
punctulatus, dense griseo-pubescens, subtus
niger, capite minore rotundato, thorace elytris
angustiore subrotundato, elytris dorso sub-
convexis, |
Longit. 1} lin. Latit. VU» lon.
Habitat in California D. Tschernikh.
163. Dasyres canescens Eschscholtz : Oblongus,
subcylindricus, nigro-æneus, griseo-pubescens,
S
thoracis medio et lateribus elytrorumque
macula utrinque baseos humerum ambiente
et fasciis duabus posterioribus transversis
denudatis, antennis basi rufo-testaceis, tho-
race elytrorum fere latitudine.
Longit. 11/2 Vin: ÆEatot. Vs on
Dejean, Cat. 3"° édit. p. 125
Habitat in California D. Æschscholtz; ad describendum
benevole communicavit Excell. D. Fischer de Waldheim.
TEREDILES.
161. Crerus Exrmrus: Niger, hirtus, capite tho-
race, corpore subtus pedibusque dense cano-
pilosis, thorace maculis duabus nigris, elytris
nigro-cyaneis, macula triangulari baseos, fascia
media anterius acuminata, margine cum ma-
cula basali connexa suturaque posterius coc-
249
cmeis, elytrorum apice cano-piloso , medio
nigro-maculato.
Ponpat. 4 lin: Æatit) 11/2 lin.
Lectus a D. Blaschke in are e California ad Americam
meridionalem iter faciente , ideoque verosimile Califor-
niæ incola.
165. Corynetes RurIPESs Fabricius: Viridi-cærules-
cens, Supra nigro-pilosus, subtus griseo-pu-
bescens , thorace punctulato, elytris striato-
punctatis, antennarum basi pedibusque rufis.
Ponou is NOUS, éns Latest, 11)5; lon.
Fubricius, Systema Eleuther. I. p. 286. 2.— Herbst, Natur.
syst. aller Ens. EV. p+ 151, 2.
Schünherr ,; Synonym. Insect. IT. p. 51. 2.-—Boisduval,
Faune entom. de l'Océanie p. 143.—Dejean , Cat. 3°
édit. ps 127:
Necrosia nruriPes Olivier Entomologie IV. 7G bis. p. 5. 2.
Tab. L. fig. 2. a b.—ZLatreille Hist. nat. des Crust, et
des Ins. IX. p. 156. 2.—Stephens ITlustr. of British
Entomology. III. p. 327. Manual of British. Colcopt.
p. 178. 1570.
Var. b. Cœrulco-violaceus, elytris subtiliter rugulosis,
cætera ut in a.
C. rericuzarus Æschscholtz in litteris.
Habitat in California; Var. a. a D. Blaschke, Var. b. à
DD. Æschscholtz et Blaschke allatæ. Occurrit in Europa
meridionali, Asia, Africa, America et Nova Hollandia.
166. Anosrum panircEuM Linné: Ovatum, breve,
subcylindricum , ferrugineum , sericeo-pube-
scens, thorace convexo æquo, elytris tenue
250
striatis, punctis minutissimis in striis impres-
sis, interstitus subtilissime rugulosis.
Longit. 11/2, © lin: Eatit. 3/5, 1 Vin.
Fabr. Syst. El. IL. p. 323. 9.—Oliv. Entom. IL. 16. p. 10.
8. T. 2. fig. Jua, b.—Herbst. Nitursyst eV pe 59. 5.
Tab. 47. fig. 6.—Gyllenhal, Ens-rSuec rer #%p 293. 5 —.
Schôünherr, Syn. ns, IL p. 105. #5.- Latreille Hist.
natur. des Crust. et des Ins. IX. p. 133. 5.—Sturm,
Deutsch. Fauna. XL. p. 135. 18.— Dejean , Cat. 3°
édit. p. 130.—Sfephens , Illustr. of British Entom. III.
340. Manual of British Coleopt. p: 201. 1596.
Denrmestes praniceus Linné, Fauna suecica p. 145. 431.
Systema Naturæ L Ip 264-049;
Habitat in California D. Blaschke; insectum per totam
orbem obvium.
167. Prixus Fur Linné: Fusco ferrugineus pube-
scens,thorace quadri-fasciculaio,elytris crenato-
striatis interrupte albo-bifasciatis , femoribus
elongatis, clavatis.
Mas: elytris oblongis subcylindricis.
Femina : elytris gibbosis Oovatis.
Lonsit.. 1/2 "ons Latit he Ml
Linné Systema Naturæ IL p. 566. B.—Fabr. Syst. EL. I.
p- 9325. 6.—Oliv. Entom: Il. 17: p. 6..3 Tab. fs, 1—
Latreille. Hist. nat. des Crust. et des Ins. IX. p. 173.
2.— Gyllenhal, Yns. succ. L. p. 307. 5.—Schünherr, Syn.
us. IL. p. 107. 5.— Stephens Ilustr. of British Entom.
LIL. 334. Manual of British Colcopt. p. 200. 1581.—
Dejean, Cat. 3°. édit. p. 130.
Cenammx Fur Linné, Fauna suec. p. 190: 657.
ee 251 |
Var. b. testaceus immaculatus.
Prius Larro Fabr. Syst. El. E p. 326. 9. (4 ).—Oliv. Ent.
Un 7. 4: Tah fe. 310 4
Panas mestaceus Oliv. Ent. El: 1%:4p-19-:8:: Tab. 9. fig.
9..( d'}. |
Habitat in insula Sitkha et in California D. Blaschke.
Species valde -noxia in omnibus terræ regionibus vul-
ga ta.
CLAVICORNIA.
168. Necropronus nicriTa: Niger, thorace glabro,
basi punétaio, elytris supra æqualibus sub-
üliter punctulatis, seriebus tribus e punctis
minutis impressis, antennarum clava auran-
üaca, pectore nigro-piloso , abdomine glabro,
tibuis posticis rectis.
Longit. 9 lin. Latit. 4 lin.
Habitat in California D. T'schernikh.
N. Humaron Gœze similis , elytris subtiliter punctulatis,
absque ullis lineis elevatis pectoreque nigro-piloso ab
illo vero omnino diversus. IN. LATERALIS et aAuRopPiLosus
Eschsch.; e California in Catalogo ill. Com. Dejean
iuscripti, mihi ignoti, sed vix ad specicm jam de-
scriptam referendi.
169. Necropnorus manrtrimus Eschscholtz: Niger,
thorace glabro , antennarum clava elytrorum-
que fasciis duabus aurantiacis , pectore dense
griseo-pubescente, abdomine glabro, tübiis
poslicis recLis.
252
Var. b. feminæ; fascia elytrorum anteriore
evanescente, loco ejus punctis tantum duobus
in utroque elytro, et margine inflexo angu-
stius aurantiaco.
Var. c. utriusque sexus, ut Var. b., sed
fascia elytrorum anteriore omnino deficiente
et posteriore angustiore.
Longs in. Latit 5/4 lon
Dejean, Cat. 3° édit. p. 131. |
Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz et Blaschke ;
Varie. c. Mus. Univ. Imp. Mosqu. specimina tr'ia exa-
minavi.
N. rusratont ÆZrichson (vesricatori Gyllenh ) similis, sed
differt imprimis elytris Iongioribus, postice latioribus,
dorso masis depressis et fasciis angustioribus, abdomine
toto glabro.
170. Srrpua cenvanra Eschscholtz: Ovata, leviter
convexa, nigra , Opaca, thorace antice parum
emarginato , supra coriaceo , elytris lineis tri-
bus elevatis undulatis, interstitiis lineis con-
fuse ramosis.
Var. b. elytris obscure virescente-æneis,
evidentius granulato-punctatis.
Longit. 6 lin. Latit..3VY2 Ven.
Dejean, Cat 82 édit pr
Ilabitat in California DD. Æschscholtz et Blaschke : speci-
men Var. a. benevolentiæ D. Obert debeo; Var. b. in
Mus. Univ. Imp. Mosqu. asservatam ad describendum
communicavit D. ARouillier.
253
Statura et magnitudo S. RETICULATÆ Fabr. thorace con-
vexo coriaceo ei similis , sed thorax in hac specie an-
terius angustatus apice nonnihil emarginatus et elytro-
rum sculptura valde diversa.
171. SzzpnaA cazrrornica Eschscholtz: O vata, brevis,
depressa, nigra, capite thoraceque griseo-
tomentosis, elytris trilineatis, interstituis tuber-
cuis globosis, subseriatis.
Femina : elytris apice simuatis , juxta sutu-
ram valde candato-productis.
Mas latet.
Var. b. tuberculis in interstituis elytrorum
longe ante apicem evanidis.
Pons. #5), 91): lin. Eatit. 3,52 en.
Dejean, Cat. 3"° édit. p. 132.
Habitat in California DD. ÆEschscholtz et Tschernikh. Var
b. a D. Dr. Fischer ad Ross capta.
S. CAUDATÆ Say | TURBERCULATÆ Germar) aflinis, sed brevior,
latior , thoracis basi magis sinuato ct elytrorum tuber-
culis rarioribus distincta.
474
homines aptiora habent discrimina. Namque man-
suetudo et feritas, lenitas et asperitas ; et forti-
tudo et timiditas, et metus et fidentia , et iracun-
dia et versutia, prudentiæ per cogitationem paratæ
imagines plerisque eorum insita sunt. Sicut etiam
de partibus eorum narravimus.» etc. Idem postea
(VIII. 14, 1.): «Actiones (oi roaëerz ) autem
ipsorum ob coitum ac procreationem sunt, tum
circa commeatum ciborum. Nec minus sese com-
parant ad frigora aut tepores, itemque ad tempo-
rum mutationes.» etc. Est igitur una practicæ
pars, ut sic dixerim, passiva seu corporalis, altera
activa seu animalis. [lla pars docet ea, quæ aut
cibationem, concoctionem, procreationemque con-
cernunt , aut ad temperamenta variosque affectus
pertinent , et a sanguinis mixtura proficiscuntur.
Altera pars est aut de membrorum usu, i. e. de
motibus , de moribus, de commercio bestiarum
inter se, aut de sensuum usu, quatenus bestiæ
prudentiæ et docilitatis vestigia produnt. Hæc ita
se habent :
475
PrRacTica 5. ENTELECHTA.
TT"
A. Functioncs corpori PB. Functiones animæ
inservientes. inservientes
re — —— — A — ——
E Norrrenor IE. TEMPERAMENTA III. Mores. IV. De PrupENTIæ
et generandi et affectus mi- et docilitatis
actiones. grationes. vestigiis.
Recte Aristoteles is actionibus, quæ corpori in-
serviunt, addit etiam vestigia morum et pruden-
tiæ per cogitationem paratæ imagines. Namque
bestiæ quo perfectiores sunt, eo magis his quo-
que actionibus gaudent. Aves, ut habet Virgilius,
colludunt inter sese, simiæ hominum mores imi-
tando et nos delectant et semetipsos. Hæc therio-
logiæ pars multum habet jucunditatis, ideoque et
Aristotelis et Buffonu historia naturalis brutorum
adeo tenet legentium animos. Qui quidem au-
ctores suppeditant abunde , quæ hic conferenda
sint. His omnibus etiam insunt vel certe hinc
derivari possunt , quæ de bestiarum utilitate dici
solent, Hæc tamen proprie oeconomiæ sunt reser-
vandæ. Atque, si quæ res utrinque disciplinæ
communes sunt, hic tamen alia ratione tractan-
tur , ita scilicet, ut potissimum spectetur bestia-
rum natura, neque hominum utilitas.
Liser IV. SYSTEMATICA.
Superiora omnia Vix tradi possunt , quin syste-
maticæ rudimenta quædam , ut sic dixerim , una
involväntur. Etenim, ubi de partibus transforma-
tionibusque corporis bestialis , ac de moribus be-
stirum sermo erit, hoc. quoque videndum erit,
quatenus bestiæ inter se differant. Itaque bestia-
rum genera popularibus appellanda erunt nomini-
bus. Quæ ubi deficiunt, signis indicanda erunt
genera (velut genus imsectorum, Arist. L 1, 7.,
genus animalium , quæ aërem recipiunt reddunt-
que , quæ consiant sanguine etc.); quod quidem
ipsum initium systematis arlificialis habendum
est. Iila autem naturalis est via, qua ab ipso po-
pulo nescio quod systema naturale inchoatur et
præparatur. Cujus quidem rei apud Aristotelem
multa invenimus exempla. Huc pertinet 1lle locus,
in quo vertendo interpretes non satis fidi reperi-
untur, insimulantes Aristotelem habere classes, or-
dines, species, cum ipse modo genera, raro species
posuerit. «Sunt autem, inquit, genera summa
quædam, quibus animalia reliqua distinguuntur ,
Sunt vero hæc: unum avium , alterum piscium ;
tertium cetorum , quæ omnia constant sanguine
(enæma). Est et aliud eorum genus, quæ testa
teguntur.. . ftem aliud , quod molliori testa ope-
ritur». Ibidem (L 6, 5.): « [n hoc autem quadru-
pedum genere, quod animal paret , multæ sane
species continentur , verum nomine carent, sed
“4
4= =
À ] j
singula ea per se nominantur, ut de homine dixi-
mus, veluti1 leo, cervus etc.—floc modo via natu-
rali genus additur aliud ali, et systema quoddam
eMicitur vel præparatur, neque tamen per se quæ-
ritur, sed quod inserviat descriptioni. Hinc fit, ut
Aristoteles hac naturæ ratione utens, nobis 1psius
maturæ instar esse possit. Hæc methodus synthe-
tica appellari solet, quippe quæ a specie ad genus,
| hinc ad majus genus adscendat.
| Huic polariter opposita est methodus analytica,
quæ a generaliori ad ea, quæ huic subjecta et
inferiora sunt, descendit. Cujus quidem generis
| exemplum clarissimum proposuit atque utilissi-
mum Carolus a Linne. Artificiale vocatur ejus-
modi systema, quod non naturæ habitum, sed
singulas notas , arte Concepias, sequens, regnum
in classes, has in ordines, et sic porro diremit,
donec genera, a natura suppeditata, subsumantur.
Utraque methodus simplex est; 1lla intuitu duci-
tur, hæc conceptu.
His vero opponuntur duæ methodi compositæ,
quarum unam practicam appellare possumus, alte-
ram idealem sive philosophicam. Rationi practicæ
addicti fuerunt Blumenbachius, Cuvierus, Latreil-
leus , aluque complures. Velut Blumenbachius ab
artificial mammalium classificatione recedens, Pal-
lasio auctore utitur , dicente: «Non enim metho-
dicorum scholis se adstringere voluit natura—
systemata artificialia nostra flocci pendens.» Ergo
Blumenbachius non signa tantum, à singulis
N°. H-184%: 31
AT8
partibus repetita, sed etim habitum totalem, quem
vocat, speclandum existimat. Mixta igitur hæc
est ratio, sed ita, ut totum stabilire (id quod ta-
men cupit) nequeat. Numquam enim ea, quæ
secundum habitum naturalem componuntur, hæc,
quæ ex signis partium constituuntur, inter se
contingent, Îtaque h1, etsi propter accuratam ac
diligentem naturæ inquisitionem , qua familias
constituere atque connectea student , magnam
laudem merentur, nunquam tamen consilium
suum assequentiur, ut totum, quod tamen quæ-
runt, ponatur. Nonnisi felicitate quadam alius
aho plus efficere videtur.
Restat methodus philosophica, huic polariter
opposita. Quæ quidem, sicuti methodus artificialis,
item a generali ad subjecta descendit, at non
partium signis vel notionibus singularibus , sed
principus, 1. €. naturæ rationisque regulis, duci-
tur. Sic Okenius principlis anatomicis nisus syste-
ma philosophicum condidit, Voigtius physiologicis.
Hic autem id quæritur, num recta sint principia,
naturæ convenientia rationique? Hæc utrum ab
anatomia sint repetita , an a physiologia , practi-
cave, hoc propterea minus refert; quod hæ ipsæ
physiologiæ partes ex 1isdem principiis erant con-
stituendæ. Id demum verum est systema, quod
ex his omnibus est conflatum. Ergo si quis syste-
ma meum impugnare velit, impugnet antea prin-
cipia. Tum, his collabefactis, systema sine istius
opera corruet. Si vero , id quod mihi persuasum
479
est, principia mea naturæ rationisque Ju:licio con-
firmantur, Ssystema meum murus aheneus erit,
quem aries nunquam concutere possit. Methodo-
rum schema hoc est:
MeTuopr.
TE MESSE -
A. Simplices. B. Compositæ.
A — " ——, — —
I. Narurazis, IT. ARTiriciazis. III. Pracrica, IV. Pmrosopmica,
velut Aristo- velut Linneana, velut Latreille- velut Okeniana,
telea. ana. et mea.
Methodus philosophica reliquarum eget auxilio.
Equidem , Systema meum moliens, initio methodi
practicæ sectatores, imprimis Blumenbachium adii
et Latreilleum , sperans , hinc novissimas atque
certissimas naturæ oObservationes hauriri posse.
Postea , in addubitationibus quibusdam constitu-
tus, per antiquitatis testimonia propius mihi na-
turæ lumen affulsurum existimans , ad Aristotelis
librum aureum me retuli, ubi, admiratione offu-
sus, sensi, vel ex solo Aristotele quod meum erat
systema elici potuisse. Quod cum item cum syste-
mate Linneano conferrem, intelligebam, hoc idem
consilio meo fere suffecturum fuisse, ut systemat/
idoneam materiem præberet. Quamobrem non
alienum a re visum est, præter tabulam generalem
aliam quoque subjicere novi systematis, quatenus
JS
4860
hoc ex solo Linneo concinnari poterat. Hæc fere
in genere de Systematica exponenda, vel potius
ex majore opere excerpenda videbantur. Si quis
de contentione , qua inter sectatores methodi vel
practicæ vel philosophicæ certetur , plura cogno-
scere cupit, adeat Gœthei dissertationem, quæ in-
scripta est: Principia philosophiæ zoologicæ , m.
Martio. 1830. in Reg. Academia lit. ( contra
Cuvierum) exposuit G. de St. Hilarius (v. Gœthei
opp. ed. ult. man. vol. 50. p. 201.), ubi Goœtheus :
hujus certaminis exemplum, illustri sane loco po-
situm, prorsus jucunde, ut assolet, expressit.
De Terminis unum etiam præmonere lJibet.
Bene Jlligerus terminis græcis vel latinis germa-
nicos adjecit. Germani enim non coguntur, ut
Francogalli, ad græcæ linguæ opem confugere.
Sed in formandis terminis germanicis Illigerus
cum ais errasse videtur. Velut Conirostres ger-
manice interpretantur Kegelschnæbler ; Cephalo-
poda Kopffüssler ; Nudibranchiata Nacktkiemer,
et quæ sunt generis ejusdem. Eodem modo
Phytologi ponere solent: Kreutzblüthler, Cam-
panulaceas Glôckler. At nemo Germanus dicit
Kreutzschnäbler, Hasenfussler vel Hasenfüsser; sed
Kreutzschnabel, Hasenfuss, Schreihals, Dickkopf,
Ragwurz. Hæc enim est Synecdoche, qua pars
pro toto ponitur , ad tropos referenda. Ergo di-
cendum est aut adjective Spaltfussige, Kegel-
schnäbelige, Rôrenblüuthige, aut substantive Spalt-
fuss, Kegelschnabel, Glockenblume. Nec dubium
481
est, vel Jacob. Grimmium non aliter indicaturum
sed hoc ohiter.
Etiam venia pelenda est, si genus grammaticum
nominum adjectivorum passim vVariat, quia ab
auctoribus alus alia subintelliguntur substantiva :
verba auctorum immutare nolui.
DE SYSTEMATE IN SPECIE.
Jam de systematica in specie dicendum est.
Hæc docet , quemadmodum regnum bestiale per
partes, classes, ordines, subordines sive cohortes
(Gruppen ) et tribus dividendum sit. Non est,
quod moneam, quo jam in systemate phytologico
adumbrando idem jam contendi, primam sive
supremam regni divisionem longe maximam esse.
Hinc enim pendet, num omne systema rectum
evadat , an falsum. Ali aliter primam divisionem
instituerunt , neque tamen usquam eam divisio-
nem inveni, quæ, meo quidem Jjudicio, naturæ
rationique conveniat.
Quæ Aristotelea sit divisio, dubium habetur.
Attamen Spixius hanc, quoad ejus fieri posset,
exhibere studuit. At si vere volumus judicare,
Aristoteles omnino non divisit, addit potius aliud
alu, atque enumerat animalium genera. Hanc vero
enumerationem aperle indicare possumus. Inveni-
tur initio hibri quinti. « Deinceps , inquit , eorum
generationes persequamur : ac de primis pri-
mum.... [taque ab 118 , quæ testa teguntur, inci-
482
piendum est; deinde de crustatis ceterisque ad
eundem modum atque ordinem, molluscis scilicet
atque insectis;, tum piscium genere, tam quod
animal, quam quod ovum parit; postea de avi-
bus; tandem de ïis, quorum motus humi tantum-
modo cietur, dicendum est. Ac dicendum quidem,
quæ animal, quæque ovum pariunt.»—Hunc filum
sequitur Aristoteles. Nihilominus recentiorum quo-
que divisionum apud”eundem inveniuntur vestigia.
Velut initio hbri IV: « Sanguime concretorum
partes animalium (z@v evæiuov bowr), inquit,
quæ unicuique essent,... superioribus libris enar-
ratæ sunt. De üs igitur animalibus, quæ non sunt
sanguine constituta (mepè dè tar avaiuov bowv ),
deinceps dicendum est.» (Conf. ibid. IL. 11.).
Linneus (Syst. Nat. ed. Gmeln. I. p. 11.) sic
habet: Divisio naturalis animalium ab interna
structura indicatur :
Cor biloculare, biauritum : j Viviparis Mammalibus.
Sanguine calido, rubro. loviparis Avibus,
Cor uniloculare, uniauritum; , pulmone arbitrario Amphibiis.
Sanguine frigido, rubro. l'hranchiis externis Piscibus.
Cor uniloculare ; inauritum ; Free Insectis,
Sanie frigida, albida. tentaculatis Vermmibus.
Cuvierus quatuor divisiones majores, quas vocat,
constituit, quibus classes subjicit. |
;
|
fs
|
&
|
453
IL Vertebrata. CI. 1. Mammalia. CI. 2. Aves. CI. 3.
Reptilia. CI 4. Pisces.
IT. Mollusca. CI. 1. Cephalopoda. CL. 2. Pteropoda.
CI. 3. Gasteropoda. CI. 4. Acephala. CL 5.
Branchiopoda. CI. 6. Cirrhopoda.
III. Articulata. CI. 1. Annulata. CI. 2. Crustacea.
| CI. 3. Arachnides. CI. 4. Insecta.
IV. Radiaria. Cl. 1. Echinodermata. CL 2. Intesti-
nalia. Cl. 3. Acalephæ. CI. 4. Zoophyta. CI. 4.
Infusori1a.
C. Dumerilus animalia primo loco dividit in
Vertebrata et Evertebrata; his subjicit novem
classes: Mammalia, Aves, Reptilia, Pisces, Mollusca,
Crustacea, Vermes, Insecta, Zoophyta!
Latreilleus (Familiæ naturales regni animalis ):
Divido, inquit, animalia in tres series sive divisio-
nes majores, quasi gentes: in Vertebrata, Cepha-
Hidia et Acephala Harum subdivisionibus seu
stirpibus subdidit classes, hunc fere in modum:
I. Vertebrata.
À. Hæmatherma. CI. 1. Mammiferæ. CL 9.
Monotremata. CL 3. Aves.
B. Hæmacryma. I. Pulmonea. CI. 1. Reptilia.
CI 2. Amphibia s. Batrachii IL. Solibranchia
s. Pisces. CI. 3. Ichthyodera. CI. 4. Pisces.
11. Cephalidia,
A. Mollusca. Continent 6 Classes.
B. Helminthoïida. Continent 2 Classes.
GC. Condylopa ( Insecta Linn.). Continent 4
Classes,
IT, Acephala.
A. Gastrica : Entozoa, Actinozoa, Phytozoa,
D" Aoastriea. CLP Cryptogena. CE 2: Gym-
nosena;
Eichwaldus noster (Zoologia specialis) sex ha-
bet typos primarios: Spondylozoa ( Vertebrata };
Podozoa, Therozoa, Grammazoa, Cyclozoa, Phy-
toZOa.
Okenius quinque habet animalium gradus, se-
cundum sensus quinque: 1. Animalia inferiora
(tactus). 2. Pisces (lingua). 3, Amphibia (nasus).
4. Aves (aures). 5. Mammalia (oculi). —Regnum in
duas terras dividi posse dicit: I. Thoracica; ani-
malia primi gradus; IL Capitalia: animalia reli-
quorum graduum. I]la una cavitate (intestimorum)
instruncta esse vult, hæc duabus præter illam
etiam cavitate medullæ spinalis (cerebrique),
439
Voigtius animalia dividit secundum tria syste-
mata physiologica: 1. Sensibilitatis. ©. Irritabili-
tatis. 9. Reproductionis.
Non est, quod plura addam. Hinc enim patet,
hæc systemata—quatenus hoc nomine digna, nec
meræ sunt enumerationes —omnia eodem redire, ut
e L 2 ." LC] “
in partitione prima vel Vertebrata unam partem
efliciant, alteram reliqua, vel etiam, si plures par-
tes ponantur, ut Vertebrata prinam, reliqua reli-
quas partes occupent. Videmus igitur, quod Phy-
tologis accidisse diximus , idem Theriologis acci-
disse, ut, primam ponentes divisionem, nimis ad
inferiorem regni partem abriperentur. Respondent
enim Phanerogamis Vertebrata, Cryptogamis
reliqua animalia. Quodsi pro Vertebratis Enæma
Arist. sive rubro sanguine insignia ponuntur, pro
Evertebratis Anæma, mutato nomine res manet
eadem,
DE PRIMA DIVISIONE RECTE CONSTITUENDA.
Nunc dico: primam partitionem non ita facien-
dam esse , ut ab una parte stent animalia sanguine
rubro prædita , i. e Vertebrata, ab altera parte
(sive ab reliquis partibus) animalia sanguine al-
bido 1. e. Evertebrata, sed potius ita, ut unam
partem Hæmacryma efliciant, alteram Hæmather-
ma. Cur ita censuerim, nisi quid te detinet, audi.
486
Profecti sumus a polaritate, in universa rerum
natura nobis obversante, eademque non simplici,
sed duplici Hanc polaritatem in disponenda et
Anatomia.et Physiologia, nec non in Practica re-
perimus , dividendique normam esse probavimus.
Quibus autem principuis ipsa bestia constituitur ,
usdem et totum regnum contineatur, necesse est,
id quod Okenius noster docuit, quodque infir-
mari nunquam poierit. Respondebit igitur regni
divisio sive systematica superiorum Theriologicæ
partium divisionibus. Atqui in Hæmacrymis infe-
riorem, in Hæmathermis superiorem bestiæ partem,
sive anatomiam sive physiologiam respexeris, præ-
valere intelligimus. Érgo Hæmacryma unam, Hæma-
therma alteram regni partem efficient. Est autem
in illis oppositio polaris simplex, in his composita.
Hinc quatuor prodeunt classes. Namque in ipsis
Hzæmacrymis oppositione simplici distinguuntur
ab Anœæmis Arist. sive Leucæmis Enæma Arist.
sive Erythrohæmacryma, 1. e. vermes a squa-
mantibus ; in Hæmathermis oppositione composita
secernuntur Non-Lactantes a Lactantibus, 1. e.
aves a mammalibus.
At, dicat quispiam, vertebra in anatomia ter-
tium locum occupat, cum hic pisces, qui verte-
bratis annumerari solent, secundo loco ponantur.
Item Okenius superioribus suis animalibus, a pis-
cium classe incipientibus, duas cavitates adscribit;
ergo pisces , cum Erythrohæmacrymis ommibus,
jam compositæ parti accensendi videntur. Habeo,
Er
487
quod respondeam. Hoc ipsum, quod inter Verte-
brata et Evertebrata intercedat discrimen, minime
satis constare, vel hinc colligas, quod Godofredus
St. Hilarius Evertebrata potius Extra-vertebrata
appellanda esse censuerit. Etiam Latreilleo teste
Vertebrata, quæ vocantur, non semper eo ipso
legitime distinguuntur a reliquis, quod 1psis intus
sit columna vertebralis et medulla spinalis. Nec
obstat , tertii loci formationem jam in classibus
prioribus significari , cum vel caput, quod quarti
loci est , 1b1 jam præformetur. At hoc quæritur,
num quis locus superior etiam absolvatur, perfi-
ciatur , dominetur? Atqui videmus, piscibus et
amphibiis , secundæ classi a me adscriptis, cum
carnem tum ossa quæ tertii loci sunt , esse am-
bigua. Hoc discrimen jam Aristotelem non præ-
teriit. Velut (IIL 6, 6.): «Delphinus, quoque in-
quit, ossa, non spinam (piscium instar) habet. In
alus vero animalibus, quæ constant sanguine, ossa
partim inter se non multum differunt, ut in avi-
bus, partim proportione quadam sequuntur ossium
rationem, ut in piscibus... Proprium in genere
piscium quorundam inter carnem separatas spi-
nellas tenues habere. Serpentum quoque natura
piscibus similis est.» etc. His igitur ossa sunt im-
perfecta. Sed huc pertinent etiam squamæ, quas
quasi externum quoddam ossium genus esse di-
xerim. Aristoteles (III. 10, 1): «Pilos quidem ha-
bent, inquit, quæcunque animalium sunt qua-
drupeda et vivipara ; testas (œolôwæs, Schildschup-
488
pen), quæcunque quadrupeda et ovipara; squa-
mas autem (Â:x/0æs) pisces soli, qui ovum arena-
ceum edunt.»—Serpentes squamis coalitis muni-
untur. Uti omnibus mammiferis pili sunt , etiam
Cetaceis nonuulli saltem ad os, ita suspicari licet,
item omnibus secundæ classis meæ bestiis squa-
mas saltem non prorsus deesse. Batrachiis autem
alisque simihbus hoc ipsum, quod cutem po-
nunt, pro squamandi affectione cedere videtur.
Ideo secundæ classi, pisces amphibiaque Linn
comprehendenti , Squamantium ({ Scnupplinge,
Schuppenthiere) nomen indidi. Apparet igitur
hic osseum quiddam etiam extra corpus, quod
quidem in ipsis mammalibus statum inferiorem
indicat. Avibus squamæ in membra motoria,
pennas dico, abeunt.
Huc accedit, quod piscibus amphibiüsque etiam
caro dubia est. Aristoteles (IIL 12.): «Caro, in-
quit, et quod proximam sanguini naturam habet
in omnibus Enæmis est inter cutem et ossa ossi-
umque analoga. Quomodo enim spina (Græte) se
habet ad os, sic etiam 1llud carnisimile ad carnes
se habet inter ea animalia, quæ ossa et spinam
habent». Squamantibus nostris igitur quiddam
carnisimile tribuitur. Quæ quidem res eo magis
significat , quod fibra proprie motui subministrat,
quem tertia demum classe effusurum supposui-
mus. Motui spontaneo inserviunt membra; neque
hæc squamantibus nosiris exsertiora sunt, imo
piscibus fere nulla. Hi idem sunt collo nullo,
RE
’ !
:
;
|
489
quod quasi membrum dorsale esse voluimus.
Quare, cum terti articuli sit corpus sive thorax
cum membris et quæ hinc sequitur agilitas atque
mobilitas, hæc in squamantes minime convenire
videntur , maxime vero in aves, quarum cutis
adeo membris mobilibus obsita est. Aves igitur
bestias articulatas merito vocare possumus. Idque
hic maxime extrorsum spectat, nequedum avium,
uti mammalium , intus mobilis est columna ver-
tebralis, ut hac quoque ratione classium nostra-
rum per gradus adscensio deprehendatur. Quid ?
quod 1ipse sanguinis calor Hæmathermis præva-
lentis agilitatis*et mobilitatis est auctoramentum.
Consueverunt qnidem Zoologi recentiores articula-
torum nomen Insectis Linn. addere ; quod quidem
nomen his quoque convenit, sed alia , quam avi-
bus, ratione: quandoquidem illa intra primam
classem , hæ totius regni ratione 1llo nomine insi-
gniri possunt.
Hæmacrymas simplicis, Hæmathermas compositæ
esse naturæ, vel Linneani characteres indicio esse
possunt, quippe illis est cor uniloculare vel in-
auritum vel uniauritum, his biloculare, biauritum.
Latreilleus, quamquam vertebratis suis omnino
cerebri massam in cerebrum et cerebellum divi-
sam , duoque hemisphæria non derogat, hæc ta-
men apertiora constantioraque assignare videtur
Hæmathermis, quibus item sanguinis circulatio-
nem semper duplicem, cerebellumque transverse
sulcatum tribuit.
Le
AGO
His de causis, multisque aliis, quæ hic prætere-
untur, prima regni partitio non inter Anæma et
Enaema Arist., sed inter Hæmacryma et Hæma-
therma facienda est. Idque luculentius etiam
patebit, si partitionem persequemur, ut oppositio
polaris et simplex et duplex, qualis sit, manifeste-
tur, Nunc igitur de classibus a me constitutis
ratio reddenda est
In Hæmacrymis inferiorem bestiæ partem do-
minari diximus , in Hæmathermis superiorem.
Quocirca, quemadmodum inferior bestiæ pars in
ventrem et pectus disjungitur, ita Hæmacryma in
bestias ventrales et pectorales discedent. Atqui,
naturæ indicia sequentes, facile dignoscemus, ver-
mes esse bestias ventrales , Pisces Amphibiaque
pectorales. Hæ classes simpliciter sibi sunt oppo-
sitæ , sicut venter et pectus. Vermium nomine
Vermes et Insecta Linnei, Squamantium nomime
Pisces et Amphibia ejusdem, binas igitur classes
Linneanas in singulis, comprehendo. Intima quæ-
que bestia nulla fere ex alia re constat, quam
stomacho vel tubo imtestinali. Insecta Linnei nihil
aliud sunt, quam vermes sublimiores, jam articu-
lati; sed hi ipsi articuli, ut sic dixerim , ventrales
sunt , ex membrana, ad summum ex membrana
cornea, constant. ([taque , si quid est vermibus
cerebri, in ore ipso, quasi ventre capitis, residet.)
Membrana autem proprium est figurationis ven-
tralis. Hæc vermis elatio sive elevatio metamor-
phosi quorundam aperte declaratur. Neque tamen
491
unquam excedent vermis naturam, quæ corde
uniloculari, sanie frigida, albida insignitur. Vermes
Linnei cum ejusdem insectis unum quasi corpus
efficere et a nobis recte eadem classe compre-
_hendi, hinc quoque colligas; quod apud Aristote-
ue EN SRNE Sn RE
(
:
Jem una describi solent. Velut initio libri IV.
« Hactenus, inquit, enæmorum partes enarravimus...
Deinceps de anæmis dicendum est.» Hæc igitur
animalia saltem a reliquis distinguuntur , iisque
quodammodo opponuntur; quod idem fit ab üs,
qui Eyertebrata a Vertebratis sejungunt. Nos
vero Yermes non omnino bestiis reliquis, sed
simpliciter squamantibus oppositos esse dicimus.
Quam quidem ob causam et quia nullum animal
sanguine vacare potest, nomina Aristotelea mutanda,
et, quoties non ipsius verbis utamur, pro anæmis
leucæma (sive leucæmas sc. bestias), pro enænnis
Erythroæmas , vel, ubi squamantes tantum :in-
telligantur, Erythrohæmacrymas (Rothkalthbluütige)
ponendas esse duxunus. In hujus classis bestus
si quid calcis vel ossis simile apparet, extra cor-
pus est.
Nec minus probabile fit, secunda classe nostra
Pisces et Amphibia Linn., esse conjungenda. Utris-
que enim multa sunt communia: primum, ex
Linnei charactérisatione, Cor uniloculare, uniauri-
tum : Sanguine frigido, rubro; unde Erythrohæma-
crymarum nomen trahunt: Deinde etiam hoc;
quod primæ sunt intus-vertebratæ, neque tamen
perfecte, quippe cum alhquid ossi simile restet in
a
499
corporis superficie, vel squamarum specie, vel
testarum. Tum, quod huic affine est, nec caro
sincera üis est , quod vel leges religiosorum indi-
cant, nec ossa sincera, sed vel cartilaginis vel
spinæ quoddam genus. Pectoris autem effingendi
consilium huic classi esse propositum, et anatomia
docemur et physiologia. Quare non inepte apud
Latreilleum una ejus pars, pisces continens, Soli-
branchiorum, altera, Amphibia Linn., Pulmoneo-
rum nomen habet. Respiratio enim , ut supra
docuimus, nihil aliud est, nisi quædam circulatio-
nis statio. Quibus non unus circuitus focus, uis-
dem respiratio imperfecta est. Ceterum, quod jam
supra attigimus , membrorum figuratio squa-
mantibus adhud manca ac dubia est. Pisces collo
sunt destituti. At pectus rosirumque prominet.
Quæ quidem omnia prævalentis secundi systema-
is vel anatomici vel physiologici indicia sunt
habenda; ideoque squamantes bestiæ pectorales
rite vocari possunt. |
In Hæmathermis superiora quoque systemata
sic eflinguntur, ut dominari in cetera possint.
Aves ita formavit natura, ut imprimis thoraci
membrisque motors perficiendis operam daret.
Sunt illis vertebræ collares plures, quam mammi-
feris. Omnia ad agilitatem sunt accommodata. Sed
hæc adeo in promtu sunt, ut res longiore oratione
non egeat. Aves inter classes apte bestiæ vocan-
tur articulatæ. Corde biloculari, biaurito, sanguine
calido, rubro, a classibus superioribus, lactis
#
fi
Er
493
defectu a classe sequente distinguuntur. Ipse ge-
perationis modus oppositionem inter aves et mam-
males intercedentem declarat: quæ 1llis extra fiunt
(coitus, exclusio), his intus fiunt.
Mammales ab avibus lacte, vel, si mavis, mam-
mis discernuntur. Lac medullare Sanguinis genus
>=
dixeris. Tegumento pili. Pennæ membrorum in-
star, pili nervorum. Aves quasi ossibus hærent ;
maxillæ nudæ. Mammalibus os tectum labus,
nasus naribus, auris auricula, oculus palpebris
duabus. Sensus igitur, ut qui capitis sint, his
perfectiores. Quocirca mammales imter bestias ap-
pellari licebit sensuales, vel capitales. Ad physio-
logiam si spectaveris, Hæmacryma omnia dices
somnolentiora, Hæmatherma vigilantiora. Sed reli-
qua hic omitti possunt.
Jam me rationem reddidisse puto, quare has
quatuor bestiarum classes constituerim. Studui
probare , has classes quatuor systematibus vel
anatomiæ vel physiologiæ, vel etiam, quod sequi-
tur, practicæ, congruere. Rectius autem divisio
bestiarum ab his 1psis regni principiis repetitur,
quam à sensibus, quippe qui his subjecti sint.
Vel ab ipsis physicis principiis classes repetere
licebit. Etenim vermes solo sæpius aflixi, vel ter-
reæ alicui substantiæ adhærentes inveniuntur.
Pisces non solum natant in aquis , sed etiam per
illas respirant. Ut duplex aquæ natura, fluida
una , vaporea altera (juxta illud: aquæ infra fir-
mamentum et supra hoc secretæ ), sic duplex
N° II, 1845. 39
494
squamantium natura : amplhubia Jocis tumidis ,
seul squalidis, ut habet Linneus, mveniuntur. Ver-
mes recte dicemus humiles. Pisces ab ipso Linneo
vocantur: « Aquei elementi volucres compendio-
sissimi.» Aves apud eundem dicuntur: « Aëreæ
vocales volucres pulcherrimæ.» Non solum habi-
tait aërem, sed, ut est apud Linneum. «Recepta-
cula aërea per totum corpus habent dispersa, ad
volatum, cantumque summe necessaria» etc. Mam-
males ignei Flementi esse bestias , vel sensuum
perfectione satis indicatur. Quodsi ad sensus re-
spicere velis, rectus horum ordo, supra expositus,
erit observandus. ‘Tuncque recLe dicemus , vermes
esse bestias voraces , omnia in his ad os, quasi
venirem capitis spectare huc refer ae ps
tentacula ); squamantes esse odoras, nasutas,
aves auscultantes , ut quibus primis auris extror-
sum aperta; mammales esse oculares, intuentes.
Ex visu etiam prosopon dicitur, quod , quam-
quam hominis proprium est, mammalibus tamen
_præ ceteris bestiis quodammodo obtigisse videtur.
Præterea has classes quatuor cum 1ipsis qua-
tuor regnis conferre possumus. Mammalia enim
inter bestias ad hominum instar sunt. Item be-
stiarum classes cum Vegetabilium classibus, antea
a me consiitutis, comparari possunt. Nos quidem
hoc jure nostro facere possumus, quonianm: utrim-
que eadem sequimur principia. Decandolleus vero,
suas quatuor Vegetabilium classes cum Cuvieranis
quatuor animalium classibus comparans , merito
49:
ue)
ipse huic comparationi parum tribuit, uti in brevi
de novo systemate botanico notitia animadverti;
etenim comparationi non subest certa ratio. De-
candolleus cum Dicotyledoneis comparat Animalia
vertebrata, cum Monocotyledoneis Mollusca, cum
Aetheogamis Articulata (Insecta), cum Amphi-
gamis Zoophyta. At Vertebrata Cuvieri non Dico-
tyledoneis respondent, sed omnino Phanerogamis :
Mollusca non Monocotyledoneis , sed Alois Arti-
culata non Aetheogamis, sed Muscis Phytozoa de-
nique non Amphigamis , sed Fungis. Ex mea qui-
dem disponendi ratione prima bestiarum classis ,
vermes insectaque Linnei continens , analoga est
Acotyledoneis ; secunda classis , pisces amphibia-
que ejusdem. continens, Monocotyledoneis ; tertia
classis, aves continens, herbis; quarta classis, mam-
malia continens, arboribus. Etenim, ut lectores
illius commonefaciam rationis, qua eadem in vege-
tabilibus disponendis usus sum, vermibus seu
primæ classis bestiis corporis forma est dimen-
sione incerta, squamatis est præcipue dimensio
in Jlongitudinem , avibus (alis expansis) in latitu-
dinem, mammalibus est formatio magis centralis.
Modo in universum æstimanti rem ita se habere,
rer se intelligitur.. Quippe singularum enim clas-
sium ordines necessario inter se differunt.—Ponte-
dera gemmiparas appellat arbores. Aristoteles
proprie vivipara dicit Mammalia. Quis non videt ,
hic subesse similitudinem quandam sive analo-
giam? JHæc vero agnosci adhuc non poterat a
M 9 ,)*
j 9 2
496
Phytologis separatam arborum classem non sta-
tuentibus. Nos vero hoc quoque concentu classes
nostras videmus comprobari. Quodsi Sprengelius
({Organogr. p. 473.) arborum gemmas cum bul-
bis commode comparari posse dicit, hinc alia
etiam emergit analogia. Ut: enim bulb1 in secunda
vegetabilium classe inveniuntur, ita in secunda
bestiarum classe occurrunt vivipara, quæ impro-
prie dicuntur. Uti herbæ arboribus corpore mi1-
nores et molliores, 1ita aves mammalibus. Gra-
minea locis aquosis. nasci legimus, quo 1pso
respondent sqamantibus. Sed nolo me hic esse
longioren.
Quod autem Latreilleus, Godofredo St. Hilario
adolescente auctore , inter mammalium aviumque
classes novam interjecit Monotremorum celassem ,
etiam banc rem non plane silentio ptæterire pos-
sum. Certe nobiscum, qui systema philosophicum
sequamur, non tam bene agitur , UË quotiescun-
que nobis objiciantur formæ , quæ a reliquis ab-
horrere videantur, ad addendas novas classes or-
dinesve confugere liceat. Commodius quippe hoc,
quam aptius. Legem naturalem ubique et agno-
scere debemus, et sequi. Sed uti Josephum Hayd’n
numeros quosdam modosque non sine risu com-
posuisse crediderim, legitimos illos quidem , sed
artis præcepla quasi eludentes, sic natura investi-
gatores sui interdum risisse videtur, numos pro-
cudens , quorum signis interprétandis frustra
iosudarent erudili. At ingenio feliciori forsan
497
concessum erit, hæc signa et indagari et inter-
pretari. Quamdiu Zoologi quadrupedes oviparos
vivViparis miscuerunt , cum jam Aristoteles signum
discernens docuerit!' Quare ne naturæ imputemus,
quod nostræ est inscitiæ! Singulari quadam cœli
solive natura eflicitur , ut forma aliqua bestiarum
insolito vel deprimatur vel efferatur. Cujus qui-
dem rei etiam Phytologia nobis obtulit exempla.
Velut palmæ, cum sint Monocotyledoneæ, in ter-
ris tropicis sylvarum speciem præbent. Systemate
naturæ rationique -accommodato; rerumque formis
penitus perspectis, locum quoque suum cuique
assignare poterimus. Kutorgæ verba illa, (1. c. p.
15.), licet aliud quiddam spectantia , hic tamen
adhiberi possunt: «Quodsi, inquit, non externis
rerum .formis inhæreamus, sed occultum earum
sensum et vim explorare studeamus , statim ani-
madvertamus, eas minime solitum ordinem exce-
dere.» Cujus quidem rei exempla idem ille inter
alia et edentata habet.
Classibus constitutis jam major operis pars ab-
soluta est. Ilac enim in parte totius systematis
vis et quasi facies continetur. Hinc reliqua evolvi
et possunt et debent. Reliquam igitur hujus con-
spectus partem, qua ordines subordinesque expo-
nentur, jam brevius absolvi licebit.
f
fe
49
(@1e)
1. DE VERMIUM CLASSE ULTERIUS DIVIDENDA.
Primæ classis unam partem vermibus Linnei,
alteram insectis ejusdem indicari, satis apparet.
Insecta Linnei suut-Articulata Cuvierr, Condylopa
Latreillei. Itaque vermes prioris partis inarticula-
tos appellare placuit, posterioris articulatos (Glie-
derwürmer ). .Inarticulatorum duos ordines ita
constituo , ut primum ordinem vermes inchoatos
continere dicam, secundum molluscos. Ill sunt
Radiarii Cuv., vel ferme Acephala Latr.; hi Mol-
lusca Cuvieri, quos Latreilleus Amictos ( Mantel-
würmer) dici posse censet. Alteram vermium
partem ita divisi, ut ordo tertius insecta ( Kerb-
würmer ) Cuvieri, sive Hexapoda Latr., quartus
vermes completos ( Vollwurmer), quos dixi, 1. €.
reliqua Articulata Cuw., sive Hypernexapoda Latr.,
cum Annulosis contineret. Hujus divisionis ratio
facile reddi potest. In molluscis systema vascu-
lare prævalere, id ipsum indicio est, quod hic vel
rubicundi sangüinis vestigia appareant. Mollusci
intra hanc classem squamantes referunt, Non
mirum igitur , quod Spixio sæpiæ piscibus appro-
pinquare videntur; neque tamen ideo in syste-
mate transitum ad pisces faciunt ipsi, quippe qui
non sint vermes perfectissimi. Insectos systema
articulare intra hanc classem innuere, vel nomen
ipsum testatur. Sed hic duæ monstrabantur viæ.
Linneum auctorem sequentibus ejusdem insecta
dividenda forent in Pierota et Âptera. Illa in
_—_——-—_—_—.—EZEZcZpZpZEÉ TETE es tt ES CE dE
499
tertio, hæc in quarto ordine poneremus. Hanc
divisionem mihi non displicere fateor, quandoqui-
dem Pterota hic avibus bene responderent. At se-
cundun Latreilleum Hexapoda tertium, Hyperhexa-
poda quartum ordinem occuparent. Hance litem
Zoologis dirimendam relinquo. Utcunque res diu-
5
sunt igitur Zoophyta (cum Infusoriis), quæ infimo
dicabitur, discrimen erit haud ita magnum. Super-
leco ponenda esse, nemo infitiabitur. Quos quidem
ordines jam ex Aristotele eruere possemus. Initio
libri V.: «Ac de primis, inquit, primunm... Jtaque
ab js, quæ testa conteguntur, incipiendunm est;
deinde de crustatis ceterisque ad eundem modum
atque ordinem , molluscis scilicet atque insectis ;
tum piscium genere.» elc. De Anæmorum generi-
bus initio libri IV. accuratius exponit.
Ordo primus, Vermes inchoatos continens, quem-
admodum secundum Linneum dividendus foret,
ex 1psa tabula subjuncta patet. Cuvierum Latreil-
leumque auctores sequens, subordines s. Cohortes
( die Gruppen ) ita constitui: a ) Pars inferior:
Coh. 1.—Agastrica, Latr., i. e. Spermatica et Infu-
soria. Coh. 2.—Phytozoa, Cuw. et Latr., 1. e. Po-
lypi b) Pars superior: Coh. 3.—Acalephæ, Cu.
(Quallen). Coh. 4—Echinoderma , Cuv. s. Radia-
ria, Lam. .
Ordo secundus habet Molluscos , sic divisos:
a) Apterygia: |) Agama s. Conchæ: 2) Gastero-
poda s. Cochleæ: b) Pterygia: 3) Pteropoda:
4) Cephalopoda.
Le
500
Ordo tertius, qui est Insectorum Cuv. vel Hexa-
podum Latr., ex Latreillei descriptione parti-
endus erit in a) Proboscidea et b) rostrata. Illa
continebunt: 1) Hypotetraptera, 1. e. Thecostoma,
vel Aptera vel Diptera: 2) Lepidoptera 1 e. Spiro-
rostrata: b) Rostrata continebunt: 3) Hÿmeno-
ptera 1. e. Promuscidea , et 4) Elytroptera s. Ro-
sores. Hæc dilabentur in tribus ( Züunfte ) qua-
tuor: (1) Hemiptera: (2) Neuroptera , (3) Ortho-
ptera, (a) Coleoptera.
Ordo quartus erat Wermium completorum , 1. e.
reliquorum Articulatorum Cuv. Pars prior habet:
1) Intestina et Annulosa, 2) Girripedes et Myria-
poda. Pars posterior habet vermes cutem vel
corticem ponentes 3) Arachnides, quarum hæc
est divisio: (a) Tracheariæ: (1) Trombidieæ : (2)
Hydrachneæ : ( b) Pulmonariæ: (3) Arachneæ: (4)
Pedipalpes : (Scorpionides). 4) Crustacea , quorum
hæc erit divisio : (a) Branchiopoda : (1) Edentata :
(2) Branchiopoda maxillata: (b) Reliqua: (3)
Arachnoïda : (4) Decempeda.
Il. DE SQUAMANTIUM CLASSE ULTERIUS DIVIDENDA.
Secundam classem habent squamantes , qua-
rum unam partem pisces efficiunt, alteram Am-
phibia Linn., quæ sunt Reptilia Cuv. Sic parti-
mur non propterea quod antiquitus sic traditum
est, ut Amphibia piscium. genus sequantur., sed
5
jubente naturæ ratione. Etenim amphibia per-
o01
fectiorem circulationem declarant et respirationem.
Hinc a Latreilleo pisces Solibranchia , amphibia
Pulmonea vocantur. Uti systema arteriosum ve-
noso, ita amphibia piscibus polariter sunt opposita.
Utraque sunt aqueæ naturæ, sed diverse. Jam
inde ab Aristotele pisces in cartilagineos et spino-
sos (non dixerim osseos) dividuntur. Ut nihil imex-
pertum reliquere naturæ scrutatores, sic exstitit
etiam, qui pisces cartilagineos spinosis misce-
rel. Godofredo St. Hilario, quem sequitur Latreil-
leus , partim inferiorem, partim superiorem inter
pisces locum obtinere videntur. Cui quidem opi-
nioni suffragari non possum. Pisces cartilaginei
notis distinctioribus ab spinosis discernuntur. Discri-
men inter cartilaginem et spinam per se magnum
est (Arist. III. 8.) Magnum etiam est, quod gene-
ratione differunt. Etiam Aristoteles ( IL. 9, 3. ):
« Branchiæ, inquit, aliis tectæ operculis, alüis non
item, ut cartilagineis omnibus». Idem (IIL 1, 3 ):
« Animalia autem pedibus carentia , quæ ex ovo
intra se concepto animal edunt, cujusmodi mu-
steli» (Haye) et reliqua , quæ cartilaginea vo-
cantur» etc. Præterea etiam Spixius ambigebat ,
utrum cartilaginei, an spinosi inferiore loco po-
nendi essent. Cartilaginet ipsi videntur inferiores,
quippe qui in fundo maris degant. Accipimus
hoc, sic enim primus ordo humum significat. Sed
adjungimus illud, quod cartilagineum quodque
spinoso inferius est, et quod hoc modo ossis na-
tura, per reliquorum ordinum gradus magis
502
magisque perlicitur. Aristoteles (IITL. 7, 6.) ha-
bet: «At ovipara spinam gerunt, quæ est quasi
os tergi in quadrupedibus.» Assignandus igitur
cartilagineis primus ôrdo , spinosis secundus. Ex
altera parte Amphibia Linn., etiam dubitationem
movent. Latreilleus pulmonea sua divisit in Am-
phibia (Batrachios) et Reptilia (Pulmonea relhiqua,
i. e. Quadrupeda ovipara cum serpentibus )}. Hunc
si sequamur , ordinem tertium obtinebunt Batra-
chi s. Amphibia Latr., quartum Reptilia Latr.
Tunc ordinum hæc erit descriptio.
Ordo I. Cartilaginei. a) Chondropterygu: 1)
Cyclostomata. 2) Plagiostomata. b) Branchiostegi:
3) Schismopnei: 4) Eleutheropomata.
Ordo 2. Pisces spinosi, a) inferiores: 1) Apo-
des: 2) Jugulares : b) 3) Thoracici:
4) Abdominales.
Ordo 3. Anvphibia Latr. (Batrachit) a) Urodela.
1) Perennibranchia s. Ichthyoïida : 2) Salamandræ
b) Anura: 3) Ranæ : 4) Buffones.
Ordo 4. Reptilia Latr. a) Squamosa. 1) Ser-
pentes: 2) Sauri: b) Cataphracta (Cutem non
ponunt ): 3) Emydo-Saurni: 4) Ghelonui.
Hinc diversa est Linneana Amphibiorum divisio.
Linneus, quem et Blamenbachius sequitur aucto-
rem , duos habet Amphibiorum suorum ordines,
quorum prior reptilla, posterior serpentes con-
unet. Quem si sequamur , superiora ita mutanda
erunt :
sn
203
Ordo 3. Serpentes: apodes. Ova catenata. Penis
duplex : a) Scutis destituti: Rugosi vel Annulosi
(Gæcilia, Amphisbæna) : 2) Squamati (Angues): b)
Scutati: 3) Scutis abdominalibus (Colubres): 4)
Seutis abdominalibus et subcaudalibus (Crotalus,
Boa ).
_Ordo 4. Reptilia , pedata. Penis simplex: 1)
Lacertæ. 2) Dracones ( alæ quasi pinnæ ). 3) Ra-
næ. 4) Testudines.
Nunc quæritur, utra divisio præferenda sit, 1.
e. utra nostræ dividendi rationi sit accommoda-
tior? In utramque partem multa dici- possunt.
Linneus in hoc respexisse videtur Aristotelem, qui
(II. 7, 7.) : «Serpentum quoque natura , inquit,
piscibus similior est; quippe qui spinam pro
tergi osse gerant... Majores quadrupedes oviparæ
hanc partem ossi habent similiorem , minores
spinæ ». Item (IL 10.): «Reliquum est inter ani-
malla enæma serpentum genus , quod amphibium
est..., Pedibus carent serpentes ut pisces.» Tum
(IL 11, 4 ): «Eadem natura quadrupedum, quæ
ova pariunt, ut lien admodum pusillus sit, veluti
testudini, lutariæ, ( emydi) rubetæ, ( phrynæ) la-
certo, crocodilo et ranæ.» Hic igitur reliqua am-
- phibia comprehenduntur ab Aristotele. Præterea,
id quod addit Linneus, serpentibus ova catenata,
penis duplex, reliquis amphibus simplex. At dicat
quispiam , tertius ordo systema articulare perfe-
ctius exhibere debet , cum serpentibus membra
desint! At collum, at totum corpus membri instar
a
504 -
est. Attamen equidem Batrachiüs tertium ordinem
adjudicaverim, propter vocem, maxime propter
transformationem , qua insecta referunt, quæque
continuatur per ea, quæ cutem ponunt : Nec non
propierea quod serpentes in lacertas transeunt ,
et hic loci vermes annulosos referre videntur.
Ceterum hunc locum relinquo tamquam arenam,
in qua Theriologorum ingenii acumen sese
exerceat. | |
III. De AviuM CLASSE ULTERIUS DIVIDENDA.
Pes tibi signa dabit. Virg.
Classis avium uti inter reliquas classes natura
distinctissime expressa est, ita division: ulterius
progredienti summas objicit diflicultates. Quo
factum est, ut ornithologorum ordinationes valde
inter se discreparent. Huc accedit, quod signa haud-
quaquam satis explorata esse videntur. Auctores,
si consuluntur, ali alia, alii aliter tradunt. Quocirea
ii bene merentur , qui hæc diligentius examinare
student. Equidem nescio , num qua Fauna exstet
accuratis plenisque descriptionibus æque insignis
ac Flora Brownio-Kittelania. |
Aristoteles aves in forestres et aquaticas divi-
sisse perhibetur. Sane divisionem habet nullam,
genera majora passim indicat, de quo infra.
Linneus ordines habet VI qui sunt: 1. Acci-
pitres. 2. Picæ. 3. Anseres. 4. Grallæ. 5. Gallinæ.
G. Passeres.
————————————————
ST
>=
505
Blumenbachius sic disposuit : a) Aves terrestres:
1. Accipitres. 2. Levirostres. 3. Pici. 4. Coraces,
b. Passeres. 6. Gallinæ. 7. Struthiones. b) Aqua-
ticæ. 8. Grallæ. 9. Ançseres. |
Lacepedeus : À, a, 1. Scansores. b, 1. Rapaces.
9. Passeres. 3 Platypodæ. 4, Gallinaceæ. B, a 1.
Aquaticæ, 2. Latiremæ. 3. Grallæ. b, 1. Cursores.
Cuvierus: 1. Rapaces. 2. Passeres. 3. Scansores.
4. Gallinæ. 5. Grallæ. 6. Palmipedes. —-Hunc secu-
tus est Dumerilus.
Latreilleus: À, 1. Rapaces. 2. Passeres. 3. Scan-
sores. 4. Passerigall. 5. Gallinacei. B, 6. Grallæ,
7. Palmipedes.
Illigerus: 1. Scansores. 2. Ambulatores. 3. Ra-
ptatores. 4. Rasores. 5. Cursores. 6. Grallatores.
7. Natatores. |
Okenii divisio hæc est: À, Escantes (Inferiores) :
1. Scansores vel Subulatirostres ( Upupæ, Pici,
Psittacini). 3. Conirostres ( Fringillæ , Columbæ,
Coraces). 3. Dentatirostres (Turdi, Motacillæ,
Falcones) B. Non-Escantes (Superiores ): 4. An-
seres. à. Ardeæ. 6. Gallinæ. 7. Struthiones.
Qualem meam ordinationem ab initio (abhinc
supra alterum decennium ) ïinstitueram , talis
etiamnunc slat. Ipsam naturam recentioresque
auctores tum maxime spectabam. Aves in gravio-
res et: leviores sive expeditiores, quas vocabam,
dividendas esse videbam. Graviores Gallinas esse
et Anseres, Expeditiores Passeres et cum Scansori-
bus Rapaces intelligebam. Mox animadverti, hujus
506
classis dispositionem cum sequentis classis divi-
sione esse conjungendam. fntueare modo utrius-
que classis constitutiones apud Blumenbachium, et
facile similitudinem quandam observes. Invenies
hic terrestres et aquaticas, 1b1 itidem: hic ra-
paces, 1bi feras. Ejusmodi observationes etiam
apud recentiores auctores passim inveni Latreil-
leus quoque rapaces feris, psittacinos simus re-
spondere dicit. Neque tamen quisquam hoc cura-
vit in constituendis utriusque classis ordinibus.
Velut Latreilleus inter aves primo loco posuit
rapaces ; inter mammifera bimanis ‘principatum
tribuit, secundum hæc quadrumanis , nempe simus,
harumque similibus. Hæc inconcinnitas philoso-
phico systemali nostro concedi non poterat. Neque
series parallelæ admitti poterant, velut Latreilleus
scansores seriem eflicere dicit, passerum ordini
parallelam. Ejusmodi affinitatem ipse in systemate
locus ostendere debebat. At Latreilleus modo
familias naturales se descripturum esse, neque
systema, pollicitus erat. Postmodo, cum, subordi-
nes quoque certioribus finibus descripturus, me
ad Linneum Aristotelemque consulendos retulis-
sem , magis magisque sentiebam, plus hinc mihi
offerri, quo systema meum et illustrare et confir-
mare possem. Non sine admiratione, num hoc
forte me ræterierat, legi apud Linneum, ubi
«Ordinum characteres» exhibet ]. c. 1. 239.) sin-
gulorum ordinum characteribus hæc subscripta:
«Accipitres... analogi Feris. (Quippe mammalium
207
classis apud illum præcesserat). Picæ..... analogæ
Primatibus. Anseres. ... analogi Belluis. Grallæ....
analogæ Brutis. Gallinæ... analogæ Pecoribus.
Passeres analogi … ; Gliribus»—Quaam feliciter hic
inspexit naturam! Sane Linneum . quanto magis
cognoscas , tanto magis mirere. Cum septem ha-
beat mammalium classes, harum una quidem vocat
analogia. Hæc analogia prorsus e re mea erat. Nec
est, quod eam diserte indicem , ipso enim syste-
male meo proditur. Rapaces cum scansoribus
unum tantum ordinem efficere , apparebat. Sed
quæri etiam poterat, utræ hic superiores essent.
Scansoribus principatum concessi. Quibus de cau-
sis hoc fecerim, hic explanare longum est, quippe
cum classis sequentis ratio simul spectanda sit.
Simias si feris præstantiores dicas , itidem psitta-
cinos supra rapaces efferas necesse est. Deinceps,
ut Grallæ cum Anseribus, ita Belluæ et pars Bru-
torum cum Cetibus unum ordinem constituunt.
Quod igitur in herbis ordinandis nobis acciderat,
ut simul sequentis ordinis, arborum scilicet, ratio
esset habenda, idem hic evenit, neque tamen forte
vel casu, sed ex naturæ ratione.
Hoc loco mihi, partes ordinesque exquirenti,
baud mediocrem dubitationem adferebat sententia
Okenïi, viri summopere et culti et colendi. Huic
enim Non-Escantes Escantibus præstantiores esse
videntur. Hoc vel ex eo intelligi posse existimat ,
quod non-Escantes facilius domentur ideoque
propius ad hominem accedant. At mihi quider
D n
Re 7
= _ =
an + —
TT TE RS es I ST 2
508
ferocissima quæque bestia prudentissima esse vi-
detur. Facile hic in errorem inducaris. Ipsa ana-
tomia decipere poterat viros doctos. Velut Spixius
docet, similitudinem intercedere inter partes in-
teriores glirium aviumque. Quare rosores proxi-
me sequi vult avium ordinem, ut illi inter mam-
malia infimum locum obtineant. Quod qui facit,
idem, si concinnam sequatur rationem. Passeres
infra reliquas aves ponere debebit. Et Okemius
quidem in hac re sibi constat, sequitur enim ra-
tionem aliquam philosophicam. Etiam exemplum
Linnei, Passeres infimo loco ponentis, a vero ab-
ducere poterat. Præterea Spixius nec non Okenius
ex anatomia adferunt , struthioni pelvim esse ma-
xime perfectam , quod 1ipsi inter aves summum
locum , mammalibus proximum, assignet. Illud
concedens, hoc nego. Probatur 1illo argumento
hoc tantum , struthioni inter aves ventrales pri-
mum Jocum deberi. Apparet enim , gallinaceos
esse aves ventrales, anseres cum grallis pectorales,
pesseres articulares , rapaces cum piscis Linn., sen-
suales sive capitales Quam quidem rem argu-
muentis me confirmare cum longum est, tum hic
vix necessarium , cum doctis scribamus. Passim
tamen nonnulla hoc consilio adspergentur. Doctos
non fugit, ipsas carunculas et papillas signa esse
exuberantis systematis membranacei, sicut peco-
rum cornua. Eodem pertinet etiam ingluvies, de
qua Aristoteles (II. 12, 14.): « Quibusdam enim,
inquit, præjacet ventriculo ingluvies, ut gallo,
qq me SE
309
palumbæ, perdici». Hac re similes sunt ruminan-
tibus. Ovorum multitudo idem indicat. Anseres
sanguine abundare constat. Pectus carnosum. Plu-
marum pinguedo quiddam piscium naturæ simile
prodit. Passeres saliunt, cantant, mobilitate vigent,
quippe quas aves inter aves dicas. Prehensiles
insidiando, imitando prudentiam produnt. Linneus
(1. c. p 237.) Gallinas dicit currentes, Anseres
natantes , Grallas vadantes, Passeres salientes ad
musicam institui, Accipitres sedentes, Picas ince-
dentes, quæ quidem epitheta nostris principiis
optime conveniunt.
Ad dirimendam litem, quam mihi cum Okenio,
mente quidem et cogitatione, fuisse dixi, testimo-
nia adhibebo non contemnenda. Aristoteles, de
partibus avium exponens (IL. 5, 2.): «Avium
pedes, inquit, multis unguibus præditi sunt....
Quæ autem natatu victum quærunt, etsi sunt
palmipedes , dearticulatos tamen et seorsum ha-
bent digitos. Quæ volatu sublimes feruntur (06
œurav ueroyiovrat), omnibus quaterni digiti....
Connivent inferiore gena graviores, nictant ab
angulo coeunte membrana omnes ... Pro cauda
habent , quod Græci uropygium ( Bürtsel) appel-
lant:; ac breve quidem eæ, quibus aut crura
Jonga, aut pedes palmati sunt». (Hic igitur, sicut
ordine meo secundo , grallæ eum palmipedibus
conjunguntur). At quibus contrario modo eæ
habent partes, longum. Atque hæ ad ventrem
contractos in volatu pedes habent: contra quæ
Ur 1845. : 29
10
breve uropygium habent, porrectos.... Sunt au-
tem uncungues volucres (ËGrr Tov nrnrixwv,
hochfliegende): calcarigeræ humiles» (roy Baœyewv ).
Hic igitur per calcarigeras primus ordo meus
sigmificatur , per uncungues quartus. Idem { VI.
1, 2.): «Geteræ, inquit, in nidis pariunt: at quæ
minus volacia sunt, non item , ut perdices, in
terra adstructis festiculis abscondentes». His aliis-
que ÂAristotelis locis partes meæ classis ordinesque ;
agnosci possunt. Graviores vel eodem vocabulo
appellat, quo ipse, ad elementa tum spectans,
usus eram. Idem (VIIE 1, 4): «Ergo , mquit ,
quædam, plantarum more, simpliciter certis tem-
poribus propriam perficiunt generationem : quæ-
dam etiam Jlaborant enutriendis fœtibus. Qua
opere absoluto deserunt €e0S, ac nequaquam præ-
terea cum illis ullam habent societatem. Queæ
autem prudentiora sunt, ac plus memoriæ com-
pararunt , etiam eivillus utumtur sua sobole ».
Quod hic Aristoteles de animalibus in genere di-
cit, id valet etiam in aves, ut igitur Escantes
Non-Escantibus præstantiores habendæ sint. Simia
autem sobolis caritate reliquas bestias superat.
Hactenus de ambabus partibus ordinibusque. Con-
silio paulo longior fui, quia simul sequentis elas-
sis ordines præstruebam. |
Ordo Ï. Gallinæ. Digitis anticis omnibus ad
basim membrana conjunctis, vel pedes vadantes.
Halluce vel amoto vel nullo. Hunc ordinem par-
tim Okenio auctore sic in partes et subordines
«
|
‘
|
oil
sive cohortes distribui: a) Carunculatæ, Ok.:
1) Gallinaceæ domesticæ, Ok.: 2) Fulicæ, Ok..
Macrodactyli , Illig. b) Carunculis nullis, OZ:
3) Gallinæ sylvestres, OK. 4) Cursores.
Ordo 2. Anseres. Pedes palmati vel vadantes
halluce insistente. Carunculæ nullæ. Pedes a
ventre porrectos in volatu habent (Arist. IL 8,
4.): a) Natatores s. Palmipedes : 1) Aves marinæ,
Ok. Brevipennes et Longipennes, Latr. 2) Aves
palustres, Ok. Totipalmatæ. Lamellirostres, Latr.
b) Grallæ : 3) Scolopaces et Charadrii, Ok. Longi-
rostres , Latr. 4) Ardeæ et Flataleæ , Ok. Cultri-
rostres, Latr.
Ordo 3. Passeres. Pedes (plerisque) ambulatorii.
a) Imbecilhrostres: 1) Columbæ. 2) Latirostres,
Latr. Fissirostres, Cuv. b) Durirostres. 4) Coni-
rostres: Fringillarum Cohors. 4) Ermariginati-
rostres. Fam : ‘Tenuirostres s. Motacillæ. Faim :
Fortirostres s. Turdi.
Ordo 4. Accipiires sive Prehensiles. Sunt Acci-
pitres cum Picis Linnei: a) Non-Fissipedes ( ple-
rique ): 1) Rapaces ( Accipitres , Blumnb. ). Pedes
insidentes. 2) Pici, Blumnb. Rostrum subulatum
vel Pedes scansorii , Ok. b) Fissipedes: Coraces,
Blumenb. Pedes fissi vel digitus versatilis. 4. Levi-
rostres Blumenb. Scansores, Linn. Psittacini.
Jam notæ nonnullæ adspergantur his ordini-
bus! Erunt fortasse, qui Fulicarum loco Columbas
substituere malint. At ego Linneo potius suflra-
sor, quam Blumenbachio. Signa, quibus columbæ
; 39"
12
passeribus similes sunt , quod nudæ et oculis oc-
clusis nascuntur , quod escant , in Monogomia vi-
vunt etc. Magis naturam et generationem attin-
gunt, quam illa, quibus Galhinis cognatæ esse
videntur. Quod 1illis omnes digiti conjuncti sunt,
et ingluvies, nihil aliud indicat, quam eas inter
passeres gallinas referre. Sic inter Rosores invent-
emus subungulata , quæ tamen nemo ideo Peco-
rum ordini adscribet. Columbæ sunt quasi inter
aves Jlepores. — Passeres secundum recentiores
auctores in subordines disposui. Vidi dispositio-
nem meam Linneana confirmari. Secundum hanc
subordines forent hi: 1) Simplicirostres ( Colum-
bæ). 2) Curvirostres (Hirundmes). 3) Crassirostres
(Fringillæ). 4) Emarginatirostres (Motacillæ. Tur-
di. ). Nec displicet, quod Columbis addit alaudam,
passerem: de sturno dubitaverim (secundum Oke-
nium est ei rostrum dentatum )}: motacillam hic
non posuerim. Sed hæc Ornithologi videbunt.
Dumerilus passeribus a Linneo nomen iriditum
esse vult a migrando (Wandervôgel). Nomen de-
ducere videtur a spatiando, gall. passer. At Pas.
seres dicti sunt a patentibus s. passis asseribus
tectorum ( Sparren, Spaten, hinc Spaiz), sub qui
bus nidificant. Quare rectius scribitur Spärrling.—
Prehensilium subordines cum quatuor prioribus
ordinibus Blumenbachianis congruere vidi. Seili-
cet Blumenbachius diremit Picas Linnei. Rapaces
infimas hujus ordinis aves esse, multis signis, con-
firmatur. Indicat hoc ipsa voracitas. Ingluvies
Di13
passim obvia gallinarum commonefacit, quarum
similitudimem vultures maxime præ se ferunt
Pedes insidentes idem significant. Digitum versa-
tilem pedesque scansorios non utique sufhicere ad
ordines dirimendos, vel hinc patet, quod ille etiam
in rapacibus occurrit, hi in picis; neque tamen
ideo noctuam inter Scansores posuit Latreilleus.
Claudicat igitur ejusmodi dispositio. Pic ( cum
Sericatis, [llig.) etiam propter plumarum natu-
ram hic anseres referre videntur. Corvi a Lace-
pedeo alhisque auctoribus Passeribus adscribuntur.
At nec pedes, nec rostrum, nec vox addicunt
Nimirum in Passerum ordinem congerebant au-
ctores, quiäquid ahibi condere nesciebant. Quod
pica etiam sait, sic est interpretandum , ut eam
hoc in ordine Passerum vicem obtinere inmtellhiga-
mus. Pedes hoc quoque in ordine per gradus sen-
sim adscendunt , a pedibus insidentibus s. uncun-
guibus , Arist., adhuc membrana conjunctis, per
pedes adhamantes, gressorios, fissos, ad scansorios.
Sic omnino systemate nostro invicem characteres,
in melorem ordinem redigendi, adjuvantur , ut
systema didicisse mhil sit alhud , nisi characteres
didicisse.
ADDITAMENTUM.
Legens postmodo Mag. Aessleri. De pedibus avium EPA
tionem osteologicam ( vid. hæc ipsa volumina. 1841. p- 467.
seqq- et p. 626. seqq.) locum inveni, meæ avium ordinationi
utilissimum. Inter ea, quæ ex perquisitionibus 1llis resultent ,
hoc est octavum (p. 677. ):
514
«In Rapacibus , in Passeribus , et in nonnullis Scansorum
familiis , cujusque digiti articuli progressionem faciunt ad-
scendentem, in reliquis omnibus— decrescentei ».
Îtaque, cum ipsæ Rapaces, Passeres et Scansores unam clas-
sis partem efficiant , reliquæ alteram , inventum est supremæ
divisioni meæ etiam a pedibus signum manifestissimum. Cum-
que ordinés Cuvierani, quos secutus est Kessler, redigi possint
facile in meos , etiam his disignandis proderit accurata ïülla
pedum perquisitio. Reliquæ enim Scansoriæ articulo unguicu-
lari saltem dignoscuntur. Mirum sane, Cuculo, cujus caput satis
gallinaceum prædicat Okenius , etiam articulos decrescentes
esse. Ex hoc quidem pedum indicio Columbæ inferioribus avi-
bus, Tetraonis generi , forent adscribendæ. Quæ aves a me
quarto ordine comprehenduntur ( Rapaces , Pici, Cuculi, Psit-
tacini}), eædem pedum structura a Passeribus differunt , inter
se aflines reperiuntur (1. c. pag. 634.). Videtur tamen adhue
desiderari quarti ordinis signum proprium,—sicut ctiam Mam-
males solis pedibus a reliquis bestiis distingui non poterant.
Quodsi Mag. Kessler, J. F. Brandt aliique Ornithologi genera
secundum ordines meos ac cohortes perlustrare vellent, forsi-
ian indicium desideratum detegeretur.
IV. DE MAMMALIUM CLASSE ULTERIUS DIVIDENDA.
Ad similitudimem ornithologiæ vocabuli for-
mari posset Tithizoutologiæ nomen (a uUthiza,
Säuge, Sauge, Zitze, germanice Saugerlehre, Zitzer-
lehre). Quæ quidem Tithizontologia ex systemate
nostro analoga foret Dendrologiæ , cui ex eodem
et nomen et locus obtigit. Tithizontes latine la-
ctantes vel pilosæ vocari possunt. Aristoteles (HILL.
17): «Quæ animalia pilos habent, üs semen
54
viscidum est». Necfugiebat Aristotelem, cete quo-
que delphinosque lactare (vid. IL 9. et IL. 16,
J.), sed Mammalia ab ecdem appellantur qua-
drupeda vivipara (cu uèr oùv Eors Terounodx xt
Éworoxæ }, quæcunque et concipiunt animal et
pariunt (06œ Vooroxe xai ëv adroic xai É£«,
oioy 06&@ Te Tolyæg ëye; eigenthich lebendigge-
barende ).
Mammalium divisionem quamquam non diserte
proposuit Aristoteles, iamen quæcunque hoc im
genere a recentioribus tentata sunt, ex 1llo aut
petita esse, aut certe repeti posse videntur.
Linneus sic habet: Ordines IMprimis a dentibus
desumuntur.
Primores nulli utrimque. Bruta. 2.
= { Primores incisores: 2 Laniarius o. Glires. 4.
æ Unguiculata. Primores incisores 4. Lania-
= Dentes DIuse dl. Primates. 1.
Primores conici (6, 2, 10.) La-
= niarus f{. Feræ 3.
>
— Primores superiores et in ferio-
= Ungulata. res. Belluæ. 6.
> Primores superiores nulli. Pecora. 5.
Mutica. Dentes. varii in VAris, Cete. 7.
Blumenbachius dicit, se, totalem horum anima-
lium habitum spectando, systema naturæ magis
accommodatum condere studuisse , hunc in mo-
dum: 1. Bimanus. 2. Quadrumana. 3. Chiroptera.
4. Digitata. a) Glires. b) Feræ. c) Bruta. 5. Soli-
dungula. 6. Bisulca. 7. Multungula. 8. Palmata.
a) Glires. b) Feræ. c) Bruta 9. Cetacea.
LS
Cuvieri ordines sunt: 1. Bimana. 2. Quadru-
mana. 3. Carnivora. 4. Rosores ( Glires ). s Fden-
tata. 6. Pachyderma. 7. Ruminantia. 8. Cetacea.
Illigerus sic habet: A. Pedes exserti, distincti-
a. Manicula aut podaria pollice distincto. 1. Erecta.
2. Pollicati. b. Pedes pollice distincto nullo.
9. Salientia. 4. Prensiculantia. 5. Multungula.
6. Solidungula. 7. Bisulca. 8. Tardigrada. 9. Effo-
dientia. 10. Reptantia. 11. Volitantia. 12. Falcu-
Jlata. B. Pedes retracti, obvoluti. 13. Pinnipeda.
14° Natantua,
Latreilleus disposuit ïita : A. Quadrupeda.
1. Unguiculata. a) Tribus dentium generibus in-
structa. Ordo 1. Bimana. 2. Quadrumana. 3. Chr
roptera. 4. Feræ. b) 5. Amphibia. 6. Marsupialia.
7. Rosores. 8. Edentata. Il. Ungulata. 9. Pachy-
derma. 10. Pecora. B. Bipeda. 11. Cetacea.
Okenius quinque ordines singulos in ternas tri-
bus dividit: A. Dentium lacunæ. I. Pilosa infe-
riora: Prensiculantia ( Pfôtler ). Ordo 1. Mures
rosores. 2. Mures manducantes ( Reptantia ; Ilig., :
Marsupialia). 3. Mures rapaces (Talpa, Sorex , Ve-
spertilio). IT. Pilosa superiora: 4. Ungulata (Geta-
cea , Sus, Ruminantia). B. Lacunæ nullæ. 5. Un-
guiculata (Phocæ, Canes, Ursi, Simiæ, Homo. }. —
Secundum quinque sensus significari dicit 1. P1-
losa inferiora cute sive tactu; 2. Cetacea lingua.
3 Sues nasu. 4 Ruminantia auribus; 5. Unguicu-
lata oculis.
|
D
Voigtius habet: 1 Mammalia sensualia, ut ho-
minem, simias; 2. Irritabilia , ut feras: 3. Repro-
ductiva, ut pecora etc.
Non opus est plura systemata in medio ponan-
tur, cum reliqua his non adeo sint absimilia. Nos
in hac classe dividenda non alia sequemur prinei-
pia, quam in superioribus. Disponendo avium
classem huic ultimæ classi ordinandæ jam pro-
speximus, utrimque partium ordinumque similitu-
dinem seu analogiam ex naturæ ratione confir-
mare studuimus. Festimonia Aristotelis, tamquam
alterius naturæ, notis annuere vidimus. Apud eun-
dem et vestigia primæ partitionis Lanctantium re-
periuntur; (VI. 28, 3. ): « Lepos , inquit, parit
cœcos, sicut pleraque eorum, quæ pedes in multa
fissos habent« (r@v molvoyida&r). Hoc enim ma-
ouiculato -
O
rum (ungulatis enim opponuntur), quod cœcos
gnum signum est multunguium sive un
pullos pariunt. Hoc enim ipso hæ bestiæ analogæ
sunt altivolis superioris classis, ut quæ nudæ
clausisque oculis excludantur. Jam hinc conclu-
dere possumus , unguiculatas hujus classis bestias
in superiore parte esse ponendas , ungulatas im
inferiore , 14 quod reliquis signis, ut pedibus,
dentibus , confirmatur. Ungulatarum extremitates
motui tantum inserviunt , neque action Ungula-
tarum nomen hic latius patet, ut etiam Pinnipedes
_comprehendat. Sibi quidem consentaneus est
Okenius, hic rosores in infnno loco ponens, sicut
superioris classis passeres posuerat. Spixius signis
a
Se.
dicit amatomicis probari, rosoribus similem ac
avibus esse sirucluram. At ideo non statim aves
sequuntur, sed inter mammales eum locum obti-
nent , qui avibus respondet. Nec evincet hoc
quisquam, boves simuis ferisque esse prudentiores.
Partes igitur mammalium ungulatæ sunt ( Huf-
thiere) et unguiculatæ (Nagelthiere ). Ungulaiæ
dilabuntur in ruminantes sive pecora ,.et pachy-
derma sensu latiori ( cete belluæque cum Bruto-
rum parte Linn.), Unguiculatæ in RKosores et
Prehensiles ( Feræ Primatesque, Linn.). Hi sunt
quatuor mammalium ordines. Hos avium ordini-
bus esse analogos , jam supra dictum est. Bisulea
terrestria dici possunt , Pachydermata aquatica ,
Rosores aërii, Prehensiles igneæ ( sc. mammales ).
Pachydermorum nomen , quatenus ordinem signi-
ficet, et ambiguum et incommodum videtur, quare
potius vel a motu émmittentes ( Schieber), vel ab
oris usu hkaurientes ( Schlucker) nominaverim has-
ce bestias. Elephas ipse quasi immittendo promo-
vetur, equus item. Pecora terræ insistunt, hau-
rientes immittuntur , rosores saliunt , rapaces
comprehendunt sive arripiunt.
Pecora sive Bisulca , cum Haurientibus proprie
sint polariter opposita , ab Aristotele sub impari-
dentatorum nomine omnino paridentatis oppo-
nuntur, Velut (IL 12, 8.): «Principio , inquit,
cornigeræ quadrupedes, quæ animal pariunt,
alteraque tantum maxilla dentatæ sunt (Cox mi
519
éote aupwdoyræ ) ejusmodi sinus quaternos ha-
bent ; quæ ruminare quoque dicuntur... At vero
utraque dentata maxilla (72 dœugodoyræ ) unicum
ventriculum habent, ut homo, sus, canis, ursus,
leo, lupus.»—( 8 ): In animantibus , quæ altera
tantum , et quæ utraque maxilla dentata sunt
(voig Te un œugadovoc xal Trois aupudovm) di-
versa est natura intestinorum, magnitudine, cras-
situdine, replicationibus.»—Hoc certe probat, non-
utrimque dentata diversum constituere ordinem.
Neque tamen desunt vestigia oppositionis mter
Ruminantes et Haurientes. Velut ( 1IL - 13. ):
« Adeps (zwesln) autem, inquit, et sevum ( 6réæp)
inter se differunt. Sevum quavis parte fragile est
et siccatum densatur; at adeps liquidum , neque
aptus cogi. Itaque juscula de adipalibus seu pin-
guibus non concrescunt, ut ex equo et sue: de
is , quæ sevum habent , concrescunt , ut ovis et
capræ. (Qjuæ utraque maxilla dentata sunt, adipem
habent: quæ dentibus superioribus carent, se-
vum»... Hinc adeo novum Jlucramur signum :
Sevales appellare poterimus ruminantes, adipales
haurientes. Et sanguinis et lactis natura a reli-
quis mammalibus differunt ruminantes. Aristote-
les: (III 4, 2.): «'Taurorum , inquit , sanguis
celerrime coit... Hominis sanguis tenuissimus at-
que purissimus eorum, quæ animal pariunt: tauri
et asini crassissimus et nigerrimus.» Idem (11,
15, 2.): «Plus crassum lac, plus habet casei,
Quibus autem primores superiore maxilla dentes
LS
320
non sunt , eorum lac coit... Est autem tenuissi-
mum lac Cameli; deinde equæ , tum tertio loco
asinæ: crassins bubulum». Boum cornua, palearia,
ventriculum quadruplicem, lactis copiam , et quæ
sunt generis ejusdem , totidem exuberantis syste-
matis ventralis sive membranacei signa esse, non
est quod moneamus. Quæ cum ita sint, ne quis
putet, Ruminantes Haurientibus eo superiores esse
habendas, quod illæ sint bisulcæ, harum quædam
solidungulæ, vel adeo pinnipedes! Quæ quidem
res me quoque initio turbavit. At extremitates
haurientium elemento, in quo degunt, accommo-
datæ sunt. Nec pedum quidem anatomia senten-
tiæ meæ repugnat. Nec pedes soli sunt imtuendi.
Delphinis multum mentis inesse, docet Voigtu
historia naturaliss Sed, quod maximum est, im
haurientibus omnibus systema vasorum prævalet.
Cui rei vel hoc testimonio est, quod Okenius na-
sales dicit sues. Pecora magis pronos esse, quam
belluas (quo argumento in ipsis regnis dividendis
usi sumus )} nemo negaverit; hac re belluæ rur-
sus a gliribus superantur, glires a Catis, hoc
enim nomine, ex more Linnei, primates cum feris
appellaverim, cum et simiæ quædam Meerkaizen
vocentur, felesque muribus adversentur. Index est
clavicula.—Glires passeribus respondent , utrique
tertium locum obtinent. Cati vero seu prensicu-
lantes, hoc enim nomen a muribus ad primates
transferendum , et feras et primates Linnei éom-
prehendunt. Bruta Linnei non efficiunt ordinem.
oo
521
Elephas et Rhinoceros Belluis adnumerandi , reli-
qua varüs ordinibus.
Ordo 1. Ruminantes seu Pecora , Sevales. Mam-
mæ inguinales. Quarum una pars instructa corni-
bus tubulosis (Holhôrner), laniariis superioribus
nullis. Has Okenius, auctore Lichtenstemio, discer-
nit (Boves) et Brevicaudatas (Capræ). Altera pars,
aut cornibus solidis instructa aut ecoruis, sæpius
laniaribus superioribus gaudet. Dilabitur hæc in
solidicornes (Cervorum cohors) et Ecornes (Came-
lorum cohors) Alia foret secundum Linneum di-
visio. a) Cornuiæ. 1) Cornua tubulosa. 2) Cornua
solida. b) Ecornes. 3) Dentes laniarn solitari.
Moschus , Giraffa (cui cornua brevissima )
4) Dentes laniarii plures ( Cameli ) Theriologi
videbunt , utra divisio, principus nostris magis
conveniat.
Ordo 2. Belluæ vel Pachyderme. Haurientes.
Immittentes. Adipales. Harum una pars sunt Cete,
altera cum Brutorum parte Belluæ, Linn. Hoc
satis constat. Cete respondent Piscibus vel Anse-
ribus, Linn. Belluæ Amphibus, Linn. vel Grallis.
Cohortes sunt hæ: a) Cetaceæ vel Bipedes , Latr.
1) Hydraula (Blæser), Latr. 2) Herbivora, Latr.
b} Quadrupedes. Dentes laniarii plerisque. 3) Am-
phibia, Latr. Fam. Brocha. Fam. Cynomorpha.
Pachyderma, Cuv. Tribus: Equi, Sues, Elephantes,
Tardigrada.—Hujus ordinis divisio , si solum Lin-
neum specles, aliter sic exprimi poterit. a) Cete.
1) Dentibus corneis: Balænæ. 2) Dentibus osseis:
522
Delphini. b) Cum Brutorum parte Belluæ : 3) Bru-
torum pars : Trichechus , (Ornithorhynchus?),
Dasypus, Manis , Myrmecophaga, Bradypus, (Pho-
ca?). 4) Belluæ: Equus, Hippopotamus, Tapir,
Sus, Rhinoceros, Elephas. Videbunt thériologi.
Mihi quidem Bradypus intra hunc ordinem simiæ
instar esse videtur. Tardigradorum tegumenta
quoque huic ordini magis convenire videntur,
quam quartæ.
Ordo 3. Glires ( Bilche ), Linn. , als Rosores.
Mures. a) Subclaviculati. 1. Leporini ( Hasen-
Gruppe). Fam : Lepores s. Duplicidentata, Ilig.
Fam : Dasypoides, Latr. seu Subungulati, {lig.
Fam. Aculeati. 2) Natatores seu Cohors Castorum
( Biber-Gruppe ). b) Claviculis perfectioribus: 3)
Murimi (Mäuse-Gruppe). Fam. Macropodes, Ulig.
Fam. Cuniculares, I/lig. Palpiformes, Latr. (Maul-
wurfsartige). Fam. Mures et Arctomys. 4) Agilia,
Illig. Sciurini; respondent simiis —Linnei acumen
in Rosoribus vidit signum , serendis cohortibus
utilissimum , claviculam dico. In Caviæ characte-
ribus legimus: «claviculæ nullæ »; in aliorum:
«claviculæ perfectæ ». At procul dubio gradatim
perficiuntur: quos gradus in singulis observari
multum refert. Lepores hic Ruminantes referre,
ideoque primam cohortem obtinere , multa signa
indicant. Aristoteles (III. 16, 6. ): « Ruminantia
omnia, inquit, coagulum (Laab) habent: at ex us,
quæ utraque maxilla omnes dentes habent, ‘solus
lepos». Itemque (VI. 29, 8.). «Lepores et super-
\
1525
fœtant , cum gestant , et pariunt singulis mensi-
bus». Subungulata ipso nomine loci inferioris ad-
monent. «Palmata Glires» Blumenbachii secundam
hujus ordinis cohortem constituere debent: Ex
«Palmatis Brutis» ejusdem Ornithorhynchus , ex
Digitatis ( Polydactylis) Feris » Dasypus , Mani,
Echidna etc. signa quædam anatomica, velut cloa-
cam, cum Castoribus habent communia. Procul
dubio istas bestias, si quis ad glires referre velit,
hoc loco ponere debebit. Itemque Didelphis et
relquæ Marsupiales , si cui in gliribus ponendæ
videbuntur, locum habebunt in tertia cohorte
juxta. pedetem.
Ordo 4. Feræ et Primates, Linn. Prehensiles
{ Greifer-Ordnung}). Cati et Catæ (Katzen-Ord-
nung). a) Claviculis minus perfectis. 1) Digiti-
grada, Latr. Canes (Hunds-Gruppe). 2) Subplanti-
grada, Latr. ( Ballenschreiter ). Lutrarum Cohors
(Ottergruppe). b) Claviculis perfectioribus. 3) Plan-
tigrada , Latr. (Solenschreiter). Ursorum Co-
hors (Bæren-Gruppe), incipiens a Soricibus ac
Vespertilionibus. 4) Palmigrada, Hlig. ( Hand-
schreiter). Quadrumana, Latr. Simiarum Cohors.—
Hic ex superiori ordine partium ambarum ratio-
nem assumsi. Clavicularum enim formatio ana-
loga esse debebit pedum structuræ. Hæe autem
per cohortes nostras gradatim procedit a digiti-
gradis, per subplantigradas, plantigradas ad palmi-
gradas. Ergo canes maxime proni sunt, simiæ nm-
mime. În prima cohorte Canes Falconibus respon-
>
52 1
dent, Feles Ululis. Uti his digitus versatilis est,
ita felibus ungues retractiles. Digitigradæ quasi
pecora sunt intra ordinem quartum. Mansuescunt
quoque. Sesunda cohors habet aquaticas. Hic
«Palmata Feræ », Blumenb. idoneum locum inve-
niunt. Tertiæ Cohorti, quæ est Ürsorum, Sorices
et Cheiroptera, et forsitan Marsupiales, quas be
stias Blumenbachius initio Ferarum posuit , ad-
scribendas esse censuerim. Parameles (Beuteldachs)
certe vel nomine Meli adpropinquat. Plantigradæ
quasi mures sunt inter Catos. Quare his Cheiro-
ptera annumerare maluerim, quam Simuis.
Blumenbachius, quem audivi, cuique plurimum
tribuo, utpote naturam acute et sincere intuenti,
desciscit a Linneo (vid. Hist. nat. ed. XI. p. 50
et 76.), quod ex hujus systemate artificial quæ-
dam genera, velut Vespertiliones, et Didelphis in
diversos ordines dirimendi sint. Equidem tamen
Linnei constantiam ordinationis naturalis , quæ
vocatur, vagæ inconstantiæ prætulerim. At syste-
ma philosophicum si sequimur non est, quod ea,
quæ natura conjuncta sint, dissungamus , vel quæ
disjuncta , conjungamus. Sæpius ex 1ipsis rerum
vocabulis nascuntur errores. Aristoteles (II. 3,
13.): « Latos dentes, inquit , (interiores v. maxil-
Jlares) ab acutis (primoribus s. incisoribus) dister-
minant il, quos Caninos (xuvodovres) vocant ut-
rorumque figuræ participes» etc. Linneus dentes
triplices his ubique nominibus appellat, ut sint
vel Primores; vel Laniarii conici longiores absque.
hs.
——
225
antagonista occursante prolacerando; vel Molares
etc. At caninorum nomen laniariorumve Opinio-
nem excitat, hos feris tantum proprios esse, cum
et Ruminantium et Haurientium quædam eJus -
modi dentes habeant, sed diversæ figuræ. Rectius
igitur hos dentes angulares (Eckzihne) nominave-
rimus , ut errorem vitemus. Verum est, dentes
angulares in superioribus tantum cohortibus pri-
mi et secundi ordinis inveniri: at inveniuntur.
Bestiæ secundi ordinis dentes augulares habere
solent exsertos (Hauzähne), ideoque Brocha, Latr.
secundo , quam quarto ordini adscribere malui.
Quid igitur obstat, quominus etiam in tertii or-
dinis cohortibus superioribus bestiæ angularibus
dentibus instructæ admitti possint, reliquis signis
id postulantibus? Tum procul dubio hi angulares
etiam diversi erunt a caninis seu Jlaniarus fera-
rum. Hanc igitur ob causam Marsupiales nec inter.
se dirimendæ, nec ab muribus forent excludendæ.
Hic vero potius meum est, stabilire ordines et
cohortes | quam dispicere formas quasdam dubias
ac singulares. Îtaque glirium ordinem ex mente
Linnei quasi elicere et constituere malui, siqui-
dem in omnem eventum dentes rodentes hoc in or-
dine dominari debent. In illo Aristotelis de den-
tibus loco latére videas ordinum meorum, imo et
classium vestigia. Sed hæc longa est oratio.
Sunt etiam alia signa, quibus Classes , Ordines,
Cohortes etc. agnosci possint. Omnes enim bestiæe
ahcujus partes inter se consentiant , uecesse est.
Ne HE TS45: 34
526
Velut in tertio mammalium ordine bestiæ inve-
niri solent , quibus pedes posteriores anterioribus
longiores sint. Contra in ordine secundo sæpe
anteriores ( pectorales) posterioribus (ventralibus)
longiores sunt , vel posteriores deficere videntur.
Ideoque Bradypus tertio ordini minus convenire
videtur , ut cui et pedes tetradactyli, et digiti
combinati, et ungues compressi sint.
Nec forte ob pravum pudorem prætermittendæ
| sunt partes genitales, cum generatio rerum natu-
ram vel maxime declaret. liaque de generatione
copiosissime egit Aristoteles ( Lib. V. seqq.). Lin-
neus, cum plantaraum systema sexuale condidisset,
in animalium systemate instituendo alia signa se-
cutus est. Neque tamen eam rem prorsus negle-
xit. Idem (1 €. p. 16.)» Genitalium, inquit, curio-
sior indagectio displicet, quamvis varia et SIngu-
laris Clitoride, Nymphis, Scroto, Pene, qui tamen
posset ad ordines naturales viam monstrare. »
Equidem in tabula hoc signum adjeci. Tum Lin-
neus de Mammalium venere vaga, polygamia et
monogamia scribens : «Paucissimis vero , inquit
monogamia est, dum Mas et Foœmina individu
socii curam gerunt fœtus ( Simiæ nonnullæ, Le-
mur, Vespertilioncs, Erimaceus)». Hæc exempla
docent, ut avium pars superior venere monogama
jungitur , ita in supremis tantum Mammalium in-
veniri mOonogamiam. Îtemque Mammæ ordinum
nostrorum, cohortiumque per gradus adscensio-
nem ostendunt. Situs significat : Inguinales Peco-
|
927
ribus, Belluis; longitudinaliter digestæ Suibus aliis-
que ; abdominales pectoralesque simul Gliribus
pluribus; pectorales Primatibus. Numerus quoque
significat et ubertas. Ubi vero classes sibi invicem
occursare videbuntur, ibi cohortium tribuumque
simul ratio habenda erit. Velut duæ inguinales
equo , ventrales sui, in axillis brachiorum Ele-
phanti, (pectorales Bradypodi). Sic systema undi-
que confirmabitur. Sed jam huic libello finis est
imponendus.
_ Hic cum non solum systema novum in conspe-
ctu posuerim, verum etiam singularum divisionum
rationem reddiderim, consillo meo me suffecisse
puto.. Hæc cum omni omnium gentium docto Se-
natu communicaturus, hac ipsa de causa latine
scripsi. Quamquam hæc omnia in libro meo ger-
manico fusius disputata sunt, tamen jam non erit,
quod eruditi 1llum Hlibrum exspectent, ut nova
theriologiæ ratione utantur. Omnis enim syste-
iwatis vis hoc conspectu continetur. Jam suum
quisque museum theriologicum vel certe imagi-
num collectionem ad hoc systema ordinare pote-
rit. In agnoscendis diversarum classium ordinum-
que bestiis me non errasse, certe scio. Itemque
Cohortium ratio certa est. De generibus fami-
lüisve quibusdam huic vel 1lli Cohorti adscriben-
dis disceptatio aliqua relicta esse videbitur. Sed
tantum abest, ut omnem laborem, qui in singulis
= 9 4*
528
rebus exquirendis insumatur, actum jam perfe-
ctumque putem, ut nunc demum , recto tramite
invento, alacriter et feliciter instaurandus esse
videatur. Nec minus conducit literarum studio,
auctores, si quid nesciant, non dissimulare, quam
vera aperire. Quod autem de systemate toto me
certum esse dixi, nolim hoc cuiquam arroganter
dictum esse videri: eo dico, quod res undique,
multoties, perseveranter perpendi, donec omnis
dubitatio tolleretur. Neque enim subito hæc fudi.
Non solum Horatianum illud: Nonum prematur
in annum, observavi, sed supra quartum lustrum
scripta coërcut. Longi laboris incitamentum fuit
et dulce præmium , quod ut prædicat Heerenius ,
«bi lucem oriri videbam, ubi antea mihil nisi te-
nebras videram » Utinam legentes idem agno-
scant! At multi quidem non studia per se amant,
sui sunt studiosiores , quam veritatis. Quare au-
ctorem, nova ferentem, Columbani istius et ovi
et fati memorem esse , nec gloriæ quidem cupidi-
tate ducti oportet.—S$Sed et alius mihi ostendebatur
laboris fructus. Cum enim ommnis doctrina a na-
turæ cognitione proficisci, ét præcipue puerilis
actas historia naturali instutui debeat, sane pluri-
mum refert, ut hujus studii ratio ineatur naturæ
rationique maxime consentanea ideoque faciHlima ,
ut brevi tempore quam plurima discantur. Ado-
lescentulus , quippe cui studia philologica præci-
pue colenda, pro sterilibus chrestomathiis græcis,
Aristotelis librum aureum, adjuncta hujus syste-
ÿ
1
à
NOVUM SYSTEMA REGNI BESTIALIS ,
QUATENUS AD SOLUM LINNEUM CONCINNARI POTERAT.
A. Cor uniloculare. Sanguine frigido.
Oz. I. Cor sNAurrnum ; Sanie FRIGIDA , ALBIDA ( VWermes Ur.)
A —
a. Vermes. Tentaculata.
Penes varii Hermaphroditis, Androgynis:
EEE
Ord. 4. Zoophyta (et Infusoria).
A
2 ) Jnfusoria: | bi) Zoophyta.
Radiata (pluri-
ma) caulescunt-
| ——
4) Or-| 2) Or-| 5) Li- |H) Stir-
ganis | ganis De pe-mol=
enter iexler- ta. liori.
nis nul-! nis in- Gorgo-
lis. {strocta. ni.
2. Mollusca (et Mestacea).
a) Testacea b)AM61lusca*
VMulvæ
rima:
— — | — ———
1) Mul-|2) Uni-|3) Clio.|.#) Se-
tival- | valvia.| etc. piæ-
via Coch- etc:
Con- leæ:
chæ.
bInsecta. Anlennata.
perfecta-
Penesintrantes-
Neutra nonnullis societate fœderatis.
Mas et Femina generant
5. Pterota.
1) Di-|2) Lepi-|5) Hy-|4) Ely-|4) Pedi-|2) Aca-
H-Aptera-
a) b)
—_
3) Ara-|}) Can-
ptera-Mdupte-|Mmend\tropte-|Dusssex. [ri Pe-|Monea. cer»
ra. pleras ra. /|Pedicu-|. dibus
luswetc"Mnullis
velrplu>
ribuss
Cz. II. Cor UNILOCULARE, UNIAURITUM. Sanguine FRIGIDO, RUBRO: | SQUAMANTES nr.)
A — ES
a. Pisces. Branchiis externis: Penes plerisque nulli:
Ova”absque
albumine:
A
Ord:4- Pisces branchis ossibus
deslituis:
EE
a) Chondropte-
DygiL, ut
don. ser, Raia.
b), Branchio-
——
10- stept, ut ACIpen-
2Pisces Mbranchiis ossiculatis
(Risces spinosi).
EE
B. Cor biloculare, biauritum. Sanguine calido rubro.
b:"Amphibia® Pulmone arbitrario. Penes (multis) binis Ova
pletisque.membranacea®
ET
3: Serpentes,apodes®Penis du- |}: Reptilia, pedata..Penis simplex
plex Ovawcatenata:
— —
a) Scutis desti-|\ b) Scutati.
tutie
—_ _— | —_——— | —_———
4), Apo-| 2) Ju- |3) Mho-|H) AB-|1) Ru- 2)Squaz 2) Scu- x) Scu-
des: gula- |-racici. | domi-/|gosi v:|hmatis |tis ab-|tis ab:
res. nalesfannu- An |Mdomi-|dom:et
lost: guis. nali= |" sub-
Cæci- bus Co-|Mcaud:
lia: luber. |. Roa:
Grota=
lus:
osrespirans pulmonibus:
a |
4) La- |2) Dra-|5) Ra- | 4) Te-
cerla: co: pa. studos
Cz. IIL.
AYES:
OVIPARÆ: AËREÆ: PENNATÆ. PENIS FEMINAM SUBINTRANS.
2) Menere polygamasjungunturpauciores aves, .ubGallinæ, Anseres:|b) Veneremonogama jungunturInstituuntur,Passeves ad musicam:
> Mansuescunt Gallinæ, Anates
EE .. —
Or. 14. Gallinæ: currentes.
fissi, sed summo articulo connexi.
Rectrices plures (18.)-
2) b)
mm | —
1) 2) 3) * |#) Gal-
linæ
pedibus
curso-
riis.
Ous.
Stru-
thio.
Didus»
Pedes|2. Anseres (et Grallæ). Natantes
vel vadantes Uropygionbrevi:
EE ©
a) Anseres. b).Grallæ.
nn ——
4) Ro-| 2) Ro-| 5) Pe- | }) Pe-
stro Stro dibus | dibus
eden- | dendi- | cur- letra-
tülo. | culäto. | soriis. || dacty-
Alca. | Anas. lis.
Larus |Mergus
etc. |Phæton
Plotus:
Falcones ad venatum-
©
3. Passeres: salientes.
2) b)
> —_—— | ————
1) iS 2) Cur-|5)Cras-| Y) E-
plici= | viro- | siro- |maroi-
rosLres,| stres. stres. | natiro-
Cülim- Prin |. stres.
ba. gilla. || Tur-
Alauda. dus?
H- Accipitres et, Picæ:. Sedentes
Accipilres Tncedentes PicæPicis
Rectrices pauciores.(40:);
3 b)
> ———
1) Acci-|2) Picæ|5) Picæ|#) Picæ
pitres: pedibus} pedibtrs pedibus
Femina gresso- ambu- stanso=
præ mis |latonis | ris,
stan- Alcedos| Lrochi-
tiors Ne lus:
rops. | Sitta.
Corvus,
GC. IV. MAmmALTA: VIVIPARA: PLERAQUE QUADRUPEDA:
Prrosa.
PENIS INTRAT FEMINAM.
A —
a- Ungulata et Mutica:
a
Ordi Pecora Pédesmungulati
bisulci: Dentes primores inferio-
TES MINCISONES M pIUNES; M SUPENIUNES
null Mamnæimpuinales:
EE
a) Cornibus tu-
bulosis,
| |
1) Bo-|2)Oves:|5)Corn:|})Ecor-
vEs|MCorn-|solidiss|"nia:
Corni-|rerectis
bus por-|wewecli
reclis: |, nalis.
2. -Céte et Belluæ cum parte
Brutorum:
a) Cete. b}Belluæ cum
parte Bruto-
rüme
0 — ne —
1)Dent.|2)Dent.| 3) Pars |}) Bel-
corneis:|Mosseis | bruto: luæ:
Balæ- | Del: num |Equus:
ne. phinisMNriche|Hippop:
chus:…|Mnapir
Ornitho-|.-Sus:
vhynch®?|Rhinoc:
ou Eleph®
Dasypus®
NEpumece
Bradyp:?
Phoca?
3: Glires.
a) Claviculæ b) Chiviculæ
(Cplersque)Mim- perfectæ:
perfectæ.
—— |
1)Clav.|k2) Gaz |3) Mus:| 4) Sci-
nullæ |"stor. urus,
aut
1mp.
Gavia-
Hystr:
Lepus.
Hyrax:
b: Unguiculata,
RE
H. Feræ et Primales.
a) Claviculæ
impevfectiones:
b)} Claviculæ
perfectiores-
> _—— | <<
4) Fe- | 2) Lu- |5)Ursi:|. H) Le-
ræ. træ. | Talpa.| mures
Canis, |Muste- MSonex.| et Si-
Felis. |la. Vi-[Mesper-| mie:
verra. til:
Phoca? | Didel-
phis:
Re
ALES Arist. (Zitzlinge }e
|]
ilchende). Pilosa, Arist.
sales mobiles.
, capitales s. sensuales, oculares.
(
"©" "©
1
b. Unguiculatæ.
15 pariunt. (Polyshide), AÆrist.
Pariunt ( plurimæ) cœæcos
fœtus, Arést.
h Haurientes |3) Rosores. Gli-| 4. Prehensiles
(Schlucker . | res ( Bilche), |- vei Catæ.
.Immittentes Linn. Feræ et Prima-
(Schieber). |Ordo Murium. |tes Zinn.
lipales, Arëst. (Greifer-Ord:
chmeerthiere). * uung.)
te et Belluæ
m parte Bru-
torum Zénn.
Pachvdermæ
529
matis tabula, summa cum utilitate legere pote-
rit. Adulta autem ætate, cum multi levibus æni-
gmatibus vel faciendis vel inveniendis tempus
-terant , quanto præclarius erit, naturæ amba-
ges resolvere, arcana et mirabilia divinæ sa-
pientiæ animo perlustrare! Nihil profecto homine
dignius. |
METAMORPHOSE
LEXUS TURBATUS, GYELL.
von Pror. Dr. EVERSMANN 1N Kazan.
Lixus turbatus ist in den suüudlichen Vorgebir-
gen des Urals und in den angränzenden bergigen
Steppen, im Orenburgischen Gouvernement, übe-
rall, wo die Stellen güunstig sind, ausserordenthch
häufig; man findet 1hn in feuchten Niedrigungen,
in Thälern, an den Ufern kleiner Bäche oder
Flüsse, wo zwischen Ufergehôlz und hohem üppi- :
gen Kräuterwuchse Archangelica officinalis bis
beinahe zu zwei Mannshôhen emporschiesst; und.
sobald diese Pflanze sich entwickelt, in den ersten
Tagen des Junr’s, erscheint auch dieser Käfer
auf 1hr in grosser Menge, lebt diesen ganzen Mo-
nat hindurch auf dieser Pflanze, bis er im Anfan-
ge des Julr’s verschwindet: selten trifft man eine
Archangelica, die nicht mehrere derselben beher-
531
bergte. Meist sitzen sie am Stamme, namentlich die
Weibchen, um an demselben ihre Eier abzulegen ;
oder sie spatzieren auf den Blättern umher, und
sobald man sich ihnen nähert, lassen sie sich plôtz-
ch fallen, oder bleiben auf dem Blatte wie para-
lysirt liegen. Die Larven entwickeln sich schnell ;
Sie leben in den hohlen Stengeln der Pflanze und
nähren sich von dem Marke derselben. Wenn sie
eine Länge von etwas über 9 Pariser Linien er-
reicht haben, so verpuppen sie sich, welches in der
zweiten Hälfte des Juli’s geschieht, denn bis zum
ersten August findet man fast nur Puppen in den
Stengeln, nur selten noch eine Larve. In jedem
Gelenke der Pflanze, zwischen je zwei Knoten, lebt
eine, oder zwei Larven: in den oberen dünnereñ
Gelenken eine, in den unteren zwei, selten auch
wohl in den sehr dicken Stengeln drei. Die Spah-
ne, welche die Larve abnagt, und der Unrath der-
selben, sammeln sich auf dem Grunde eines jeden
Gelenkes, (wo die Rôhre des Stengels verschlos-
sen ist), bis zur Hôhe von mehreren Linien, oder
bisweilen auch wohl bis zu einem Zoll hoch, an,
und bilden für die küunftige Puppe ein weiches
Lager , denn dort liegt sie, entweder eine, oder
auch zwei, und in seltenen Fallen drei nebenei-
nander, je nachdem der Stengel dick ist. Ein oder
mehrere Zolle über dem Knoten sieht man am
Stengel eine brandige, schwarze Stelle, wo der
künftige Käfer seimem Kerker entschlüpft. Dieser
entwickelt sich aus der Puppe entweder soût im
=
992
Herbste oder im künftigen Frübhjahre; jedoch fin-
det man auch, wiewohl nicht häufñg, schon in den
ersten Tagen des August’s in den Stengeln ein-
zelne Käfer entwickelt, die dann wabhrscheimlich
dort überwintern und nicht eher als bis im küunf-
tigen Frujahre hervorkommen.
Die Larve hat das Eigeneé, dass sie ruckwärts,
mit dem Schwanzende voraus, kriecht, wenn man
sie aus dem hohlen Stengel herausgenommen hat:
legt man sie z. B. in eme flache Untertasse, so
ist sie im Stande auf diese Art über den Rand
derselben herauszukriechen. Sie ist, wie gesagt,
ausgewachsen etwa 9 Pariser Linien lang und 1?
Linien breit. Sie ist blass gelblichweiss, oder weiss
in’s Gelbliche fallend; der hornartige Kopf und
die wenig ausgebildeten Mandibuln sind ghinzend
braunschwarz; Kinn und Unterlippe schmuzig-
weiss, jJedes der zwôlf Glieder des Kôrpers um-
gibt in der Mitte ein Kreis von sehr feinen gelb-
braunen Puüunktchen, deren Zahl sich auf jedem
Gliede von 20—926 belaufen mag; sie stehen nicht
ganz regelmässig, sondern oft paarweise, und auf
dem Rücken auch einige vorwärts, ausser der
Reihe ; — auf dem ersten Gliede steht auf dem
Rücken hinter dem Kopfe ein länglicher braun-
schwarzer Querfleck, der in der Mitte durch eine
weissliche Längslinie in zwei Theile getheilt ist.
Aus dem lezten, oder Schwanz-Gliede kann eine
kugelfôrmige halbdurchsich tige Blase hervorgetrie-
ben werden. Auf den drei ersten Gliedern steht
re mere
539
auf der Unterseite statt der Füsse jederseits eine
flache Warze, oder Erhôhung, die mit 6—8 sehr
kleinen gelbbraunen Borsten besetzt ist. — Der
Kôrper ist beinahe cylindrisch, jedoch vorn, und
noch mehr hinten, etwas verschmälert. Die Man-
dibuln schienen mir zweizähnig zu sein. — Die
Larve streckt sich nie ganz grade aus, sondern
ist immer in einen Achtelkreis gebogen.
Die Puppe ist am Schwanzende hakenfôrmig
emwärts gebogen. Alle Theile des künftigen Kà-
fers sind an ihr deutlich zu sehen und treten
sehr hervor. Der Thorax ist zugerundet viereckig
und tritt besonders hervor, seine Farbe ist ein
glinzendes Braun. Der cylinderfôrmige Rüssel
ist an die Brust angelegt, er ist von der Farbe
des Thorax, aber weniger glänzend; bei einigen
Puppen ist er länger, bei anderen kuürzer: wahr-
scheinlich Geschlechtsunterschied. Die lanzettfor-
migen Flüugeldecken sind weit vonemander ge-
trennt, liegen seitlich und stehen mit ihrer Spitzen-
hälfte vom Kôrper getrennt , berüuhren aber mit
ihrer Spitze den inwendigen Theil des hakenfôr-
mig umgebogenen Hinterleibes : sie sind der Län-
ge nach sefurcht , Sind wenig glänzend und von
brauner Farbe. Die Beine sind glänzend weiss, ha-
ben aber an der Spitze des Femur’s einen kleinen
verwaschenen braunen Fleck oder Punkt: die
vier vorderen Beine liegen auf den Flugeldecken,
die beiden hinteren aber unter denselben. Die
Fühler sind bräunlichweiss und hegen zwischen
534
dem Brustschilde (Thorax}) und den Vorderbei-
nen. Die Glieder des Hinterleibes sind auf dem
Rücken am Hinterrande mit stumpfen Stacheln
oder Spitzen besetzt; das lezte Glied endiget in
eine, oder zwei kleine hornartige Spitzen; das
drittlezte Glied ist auf dem Rücken pyramiden-
f6rmig, die Pyramide mit Stacheln besetzt ; auch
die zunächst angranzenden Glieder sind auf dem
Rücken etwas pyramidenfôrmig erhôht, und die
Erhôhungen mit Stacheln besetzt. Der Hinterleib
ist ebenfalls von brauner Farbe , und ziemlich
matt.
D) DE QE
QUEDAM
LÉEPIDOPTERORUIM
SPECIES NOVÆ, IN MONTIBUS URALENSIBUS ET ALTAICIS
HABITANTES, NUNC DESCRIPTÆ ET DEPICTÆ
A Dre. Epnuarno EvERSMANN.
— SH Q ue —
Re __ PAPILIONES.
LyYcæNA COoELESTINA.
L. Alæ clus albis unicoloribus, supra cœruleæ
nigro-marginatæ (mas), aut fuscæ lunulis po-
sticarum fulvis (fem.);—subtus canæ, striola
media serieque externa singula punctorum
nigrorum rotundorum: posticæ a basi ultra
medium æruginosæ, in femina lunulis margi-
nalibus fulyis subquatuor signatæ
Fere eadem magnitudine , qua Optilete, nisi
paulo minor; quoad picturam autem cum nulla
alia specie commode comparanda est, sed proxime
accedit L. Acidi, pæsertim cum interdum occur-
rat varietas feminina Acidis lunulis margimalibus
fulvis. Color coœruleus maris medium tenet Ero-
tem inter et Adonidem: est magis argenteus quam
La
236
Adonis, et magis cœruleus quam Erotis; margo ex-
ternus niger eadem latitudine, qua in Erote. Fe-
minæ pagina superior fusca est, ad basin paulu-
lum cœruleo-pulverata; in alis posticis lunulæ
tres aut quatuor marginales fulvæ reperiuntur.—
Paginæ inferioris coior canus, aut leviter e fusco
canus, vix differt a colore Amyntæ, nisi paulo
obscurior ; alæ posticæ a basi ultra medium æru-
ginosæ , quales vidimus esse in Cyllaro. Omnes
alæ singula tantum serie punctorum signatæ sunt,
ut e. gr. in Acide; in femina lunulæ marginales
fulvescentes reperiuntur , quæ autem in alis anti-
cis obsoletæ sunt. |
Habitat in promontoriorum Üralensium collibus
herbidis ibique volat mense Junio.
LycæanA PHERETIADES.
Tab27:65.,3-a.2b:
L. Alæ supra cœrulescenti-fuscæ ciliis albis, an-
ticæ puncto medio triquetro nigro; subtus
anticæ canæ, punctis atris magnis : unico basali,
altero medio serieque eorum externa ordina-
ria,— posticæ pallide olivaceæ, albo-maculatæ,
basi æruginosæ. ( Fem. ).—Paulo minor quam
L. Pheretes, sed ei simillima; differt colore
cœrulescenti-fusco paginæ superioris, punctis
permagnis atris in pagina inferiore alarum
anticarum et colore læte viridi-ærugineo sat
extenso alarum posticarum.
997
Habitat in convallibus herbidis ad lacum Noor-
Saisan.
Lycæna Frscueri.
L. Alæ utriusque sexus supra fuscæ, cils albis
unicoloribus , posticæ codicula minuta præ-
ditæ , lunuiis obsoletis marginalibus cœruleis ;
subtus dilute fuscescentes, punctis ordinarus
nigris rotundis majusculis : anticæ punctis
basalibus nullis, posticæ lunulis marginalibus
subquatuor aurantiacis.
Medium Polysperchon inter et Hylam tenet
eorumque magnitudine est. Communia ei sunt
cum Polyspercho codicula alarum posticarum et
cilia unicoloria; differt autem ab 1llo alis utrius-
que sexus supra fuscis, punctis atris paginæ in-
ferioris magnis et rotundis, non elongatis aut
strioliformibus,—nec non pagina inferiore aliter
colorata : pallide fuscescente, quæ in Polyspercho
cano-albida est. Communes ei sunt cum Hyla
dispositio et forma punctorum nigrorum in pa-
gina inferiore; differt autem alis utriusque sexus
supra fuscis, alarum posticarum codicula, cilüs
unicoloribus et puncto nigro basali alarum anti-
carum deficiente. — In pagina alarum inferiore
inter duas punctorum series sæpe , sicut in L.
Argo et* Aegone, fascia alba reperitur.
Volat ad promontoriorum Uralensium rivulos
medio Julio.
La
A
538
Nomen dedi in honorem summi naturæ scruta-
torum rossicorum principis, excellentissimi Do-
mini Fischer a Waldheim.
Hrpparcuia OcNus.
Tab. VIII. fig. 5. a. b.
H. Alæ integerrimæ supra fuscæ ciliis concolori-
bus: anticæ disco rufo diluto, punctis qua-
tuor nigris, halone rufo subocellatis, - posticæ
unicolores:—subtus anticæ rufæ, margine ex-
terno apiceque griseo-fuscis , interdum pun-
ctis nigris paginæ superloris; posticæ griseo-
fuscæ, cucullis submarginalibus fasciaque lata
media dentata fuscis, hac in medio grisescente.
Proxime accedit ad Hipp. Mantum eademque
magnitudine est; in pagina superiore alarum anti-
carum differt colore rufo quaquaversum diluto,
non autem striga obscuriore seu fusca termimato,
ut in Mantu; in pagina inferiore alarum postica-
rum discedit a Mantu colore griseo-fusco.
Habitat in alpibus ad lacum Noor-Saisan.
HipPARCHIA SUNBECCA.
ab: Vite: 49478p
H. Alæ supra albidæ, signaturis paginæ inferioris
transparentibus;—subtus anticæ albidæ , ad
costam et apice nigricantes , ocellis apicis tri-
bus albidis cœcis; posticæ olivaceo-nigrican-
539
tes, maculis basalibus-subtribus , serie macu-
larum sex externa ocellisque quinque COCIS
albis. ( Mas. ).
Eadem statura et colore, quo Hipp. Phryne
fem., sed major. Supra vix e flavescenti albida, vel
sincere alba, una cum cilus concolor, color autem
paginæ inferioris obscurus transparet, præcipue
in alis posticis. Ocelli paginæ inferioris omnes
sunt cœci, 1. e. maculæ rotundæ albidæ: earum
sunt in alis anticis tres apicales , singulæ inter
binos nervos positæ; in posticis autem ubique
juxta marginem externum inter binos nervos ma-
cula rotunda locata est; post eas reperimus seriem
macularum albarum , quarum singulæ inter binos
nervos positæ, præterea videmus ad basin tres
maculas albas : majorem juxta marginem anticum,
alteram ad discum amotam et tertiam inter eas
minorem. (Femina lateL.).
Habitat in cam pis aridis ad lacum Noor-Saisan.
DoriTis CLARIUS.
Tab. AS ge1 4 b ec.
D. Alæ albæ, nervis nigris: anticæ fasciolis ordi-
nariis subcostalibus tribus: duabus atris,
tertia exteriore nigricante, margine externo
nigricante , lunulis submarginalibus albis ; —
posticæ margine interno nigricante ocellisque
duobus ordinariis disci rubris,—ocellis rubris
basalibus lateris inferioris nullis.
540
Paulo minor quam Dor. Delius, sed ei similli-
mus; differt præcipue ocellis rubris basalibus in
latere inferiore alarum posticarum plane - nullis.
Ocellos subcostales, seu maculas rubras fasciolæ
subcostalis tertiæ , quæ apud Delium sæpe repe-
riuntur , in sex'exemplaribus Clarii non video.—
Femina differt a mare lunulis submarginalibus
nigricantibus continuis alarum posticarum.
Volat in promontoris Altaicis australibus.
DonriTis ACTIUs.
Tab. IX. fig. 2, a. b.
D. Alæ albæ, nervis nigris, serie externa lunula-
rum nigrarum, margine externo nigricante
angusto, cilus albo nigroque varuis; anticæ
fasciolis subcostalibus iribus atris: externa
trimaculari, maculis nonnunquam rubropupil-
latis; —-posticæ margine interno nigro ocellis-
que duobus ordinarus disei rubris majuscu-
lis, -subtus ocellis basalibus rubris magnis.
Simillimus D. Nomio Fisch. Entomogr. rossic.
IL. , sed fere duplo minor et alis posticis propor-
tione multo angustiores, longiores. Hæc species
magis maculata apparet quam reliquæ, non solum
non quia maculæ nigriores et minus dilutæ, sed
præcipue quia omnis nervus in margine externo
macula minuta triangulari terminatur, qua re cilia
nigro-varia evadunt.
Habitat eadem loca cum præcedenti.
41
Dorrris DELPuIus.
Tab: VIS fe eh
D Alæ nigricantes, nervis nicris, lunulis submar-
ginalibus albis , c@iliis albido-lutescentibus
unicoloribus: anticæ fascia maculari externa
spatioque subcostali ex parte albis, fasciolis
subcostalibus ordinariis duabus atris latis, —
posticæ disco ex ÿarte albo, ocellis duobus
ordinariis fubris parvis punctisque duobus
pigris anguli analis, -subtus posticæ quando-
que ocello basali rubro obsoleto.
Dimidio minor quam Clarius. Colore maxime
obscuro accedit ad D. Corybantem Fisch. in
Entomogr. ross. IL: ab omnibus autem differt
maculis duabus rotundis punctiformibus anguli
analis, singulis inter binos nervos positis.
Invenitur cum duabus præcedentibus speciebus
in iisdem locis.
Ponria Lruconicr.
Tab. VIL. fig. 2 a. b.
P. Alæ utrinque albæ nervis nigris: anticæ utrin-
que macula ordinaria media ( venulam trans-
versalem occupante ) fasciaque externa ni-
gris; —posticæ subtus fascia externa nigri-
cante. (Mas.).
N° III 18483. 30
F4
549
Eadem magnitudine et forma, qua P. Bellidice
eique simillima ; differt nervis cujusque Jateris
nigris et colore viridi paginæ inferioris defcienti.
Femina muihi ignota.
Habitat in campis herbidis ad lacum Noor-
Saisan.
BOMBVYCES.
Psycue HIRTELLA.
Ps. Corpus hirtum , e ferrugimeo cano-fuscum ;
alæ nigricantes subpellucidæ , lunula media
obscuriore obsoleta.
Magnitudine Ps. Graminellæ, corpore autem
crassiore; antennæ maris eodem modo pectinatæ,
quo esse vidimus in Graminella ,—fuscæ. Alx
fusco-nigricantes, subdiaphanæ, fere eodem colore,
quo Liparis detrita, sed paulo magis diaphanæ.
Habitat in promontorns Uralensibus. Larva sac-
cata repit frequentissime .mense Junio im quer-
cuum et betularum truncis ; ejus sacculus e
foliolis minutis pendentibus constructus est. In
arboris trunco hærens larva metamorphosin subit;
imago apparet Julio.
: GASTEROPACHA EVERSMANNI, KINDERM.
Fab 4 "fe /9/a; 00e.
G. Alæ anticæ supra ochraceo-luteæ, cils, striga
externa modice flexuosa punctoque medio
043
ferrugineis: hoc albo-pupillato ; —posticæ fer-
rugineæ, unicolores.
#. Alæ anticæ spatio inter strigam et basin
ferrugineo, postice luteo.
Proxime accedit ad Gasteropacham Medicaginis
aut Trifolu , differt autem alarum anticarum co-
lore luteo , et præcipue striga ferruginea, aut
cinnamomea, non lutescente: striga igitur colore
alarum primario obscurior est, cum in Gastero-
pacha Medicaginis pallidior , estque modice fle-
xXUOSa, Cum margine externo parallela, antice
posticeque æque lata et sat præcisa, parum diluta.
Alarum anticarum color luteus non multum
abest a colore femimæ G. Potatoriæ; posticarum
color ferrugineus parum differt a femina G. Me-
dicaginis, nisi paulo pallidior.—Subtus alæ omnes
fascia dilute ferruginea signatæ sunt , quales re-
perimus. in G. Medicaginis.—Differentia magnitu-
dinis inter marem et feminam multo minor est
quam in reliquis speciebus aflinibus; præterea fe-
mina a mare differt colore paulo dilutiore.
In varietate @. spatium inter alæ basin et stri-
sam ferrugineo impletum est, solummodo ad
marginem posticum color luteus remanet.
Larva ab omnibus aflinibus diversa: fusca, in-
cisuris cæruleis,—pilis brevibus ferrugineis hirta,
subtus fulvo-maculata, in lateribus flavo-striolata,
segmentis anterioribus supra rubro-varns. Victi-
tat Caragana frutescenti. Sub finem Jun subit
: 39*
BAA
metamorphosin , et imago apparet post medium
Augustum.
Habitat in promontoriis Uralensibus et Altaicis
australibus.
ÉUPREPIA INTERCALARIS.
Fabre 10h
E. Alæ anticæ pallide lutescenti et atro fasciato-
rivulosæ ; posticæ rubræ, striola media, ma-
cula magna oblonga anguli antici macuhisque
duabus minoribus ad angulum analem atris.
Paulo minor quam Euprepia Fasciata, sed ei
simillima; differt præcipue alis posticis rubris,
non flavis. Fasciarum dispositio in alis anticis
_quamquam simillima ei in E. Fasciata, sed paulu-
lum discedit. Color ruber posticarum medium
tenet Cajæ rubedinem inter et Hebæ.
Habitat in promontoriis ÂAltaicis australibus.
EUPREPIA GLAPHYRA.
Fab X. fig 4.
E. Alæ anticæ nigræ, vario modo albido-strigatæ ;
posticæ aurantiacæ, macula media maculisque
marginalibus nigris.
Paulo minor quam Eupr. Luctifera, sed cum
nulla Éuprepia europæa commode comparanda
est. Quo ad staturam proxima E. Aulicæ, quo ad
045
alaram anticarum picturam accedit E. Maculos:e :
iInspicias ICONE.
Habitat eadem loca cum præcedenti.
NOCTUAE.
LpisemaA DEPLANATA.
Ep. Alæ anticæ e rubicundo cinereo-fuscescentes,
jineis transversis ordinariis interna subrecta,
ginali
inæquali pallidioribus,—stigmate longitudinali
externa flexuosa continua et submar
sub nervo tertio areisque tribus subcostali-
bus atrofusecis, relictis maculis ordinarus pal-
lidis ;— posticæ fuscescentes.
Magnitudine vix differt ab Ep. Trimacula, sed
alæ sunt paulo breviores. —-Alæ anticæ cinereo-
fuscescentes cum nitore rubicundo, vix umbrosæ:;
lineæ tres transversæ ordinariæ sunt paulo palli-
diores, quam color primarius; earum interna
margini Costali perpendiculariter imposila crenis
tribus planioribus componitur , linea externa fle-
xuosa continua, nec creénata, nec dentata ; linea
submarginalis inæqualis, margini parallela; juxta
eam costa plerumque infuscata est. Areæ sub-
costales ordinariæ, 1. e. areæ inter nervum secun-
dum et tertium relictis maculis ordinariis forma-
Læ, sunL atro-fuscæ ; area autein externa, 1. e. ea
inter maculam reniformem el sirigam externam,
”
546 |
sæpe minus infuscata; eodem colore atro-fusco
reperitur stigma ordinarium lJongitudinale, sub
nervo tertio locatum. Subtus alæ griseo-lutescen-
tes, sericeo-nitidæ, ut in reliquis Noctuis. anticæ
plerumque maxima parte infuscatæ , striga ex-
terna obscuriore obsoleta ; posticæ margine antico
infuscatæ 1bique tantum striga exlerna reperitur:
punctum medium fuscum plerumque adest.
Habitat in promontoriis Uralensibus.
- AMPHIPYRA PHANTASMA.
Amph. Alæ anticæ griseo-fuseæ cilits concolori-
bus, macula media obsoleta, —macula triquetra
nigra strigæ submarginali inæquali pallidæ
postice adhærente,—striga basali obtuse den-
tata obliqua foras strigaque media sinuato-
flexuosa nigris, ad costam pallidis seu albi-
dis;—posticæ externe fuscæ , ad basin sensim
Juteo-fuscescentes, ciläis sordide Jutescenti-
albidis.
Paulo minor quam Amph. Spectrum, sed ei
simillima: differt colore alarum anticarum minus
flavescente ,—strigis ordinaris omnibus minus di-
sunctis, —macula iriquetra nigra , aut fere atra,
strigæ extimæ postice adhærente, apice basin
versus speclante , — cilisque alarum posticarum
albidis. :
Habitat in promontoris Altaicis australibus.
—)
Qt
=
MAMESTRA SYLVICOLA.
M. Alæ anticæ nigræ, obsolete cinereo-nebulosæ ,
strigis ordinariis crenato-dentatis maculisque
ordinariis cinereo-albidis; —posticæ fuscescen-
tes, lunula media strigaque externa fuscis.
Eadem magnitudine et omnino eadem statura,
qua Mam. Brassicæ; pariter ac maculæ et strigæ
ordinariæ directione et proportione non differunt,
cognoscitur autem Sylvicola alis anticis nigris,
non fuscis, et maculis strigisque albis.
Volat in promontoriorum Uralensium australium
sylvis, Julio.
APAMEA MODERATA.
Ap. Alæ anticæ olivaceo-fuscæ, nebulosæ, fascia-
Jlata externa pallidiore unicolore; — posticæ
fuscescentes.
Fadem magnitudine et statura, qua Ap. Didyma
eique similis. —Alæ anticæ a basi usque ad strigauw
seu Jineam transversam externam ordinariam
olivaceo-fus cæ , nigro-nebulosæ, linea transversa
interna maculisque ordinartis pallidioribus , his
fasco-inscriplis, extra lineam externam sequitur
fascia seu spatium latum olivaceo-fuscescens uni-
color , sine umbris, externe spatio angustissimo
terminal bis sinuato limitatum ; cilia fusca, pallido-
varia. -Alæ posticæ fuscæ, aut fuscescentes, externe
548
sensim obscuriores.— Subtus alæ sericeo-nitidæ :
anticæ e luteo et griseo fusco-nigricantes; posti-
cæ sordide lutescentes, pulvere fuscescenti paulu-
lum adspersæ punctoque medio obsoleto ; omnes
margine externo pallidiore sirigaque externa ob-
soleta obscuriore.
Habitat in promontoriis Uralensibus.
am
XYLINA ICTERIAS.
X. Alæ anticæ ochraceo-luteæ, brunneo-adumbra -
tæ, spatio angusto terminali, interne flexuoso,
margineque antico obscurioribus , — macula
media externe alba; —posticæ lutescentes, ex-
terne obscuriores.
Eadem. magnitudine et statura, qua X. Putris,
eique proxime accedit.
Habitat in promontoriis Uralensibus, ad fluvium
Sacmaram; volat Julio.
LEUCANTA HELLMANNI.
L. Alæ anticæ sordide lithargyreæ , unicolores ,
_ interna rectiuscula obliqua foras et externa
maxime flexuosa crenatis fuscescentibus obso-
letis, (aut nullis }; —posticæ sordide et pal-
lide lutescentes, striga externa fuscescente
diluta.
Parva, paulo minor quam Xanthia Pulmonaris;
alarum anticarum colore accedit ad Leucaniam
D 49
Lithargyream , sed triplo minor est. Alæ anticæ
una cum cils unicolores, linea crenata interna et
externa solummodo in exemplaribus distinctis re-
periuntur; pariter et striga alarum posticarum
plerumque deest. Subtus alæ omnes pallide li-
thargyreo-lutescentes, vel cum, vel sine striga
externa fuscescente, plerumque autem adest.
Volat in p'omontoriorum Üralensium pratis,
Julio. | |
Nota. In opere celeb. Hübneri « Schmetterlinge
von Europa» Tab 106. fig. 496. depicta No-
ctua fulva valde ad nostram accedit; cum
autem descriptio , patria reliquæque notitiæ
mihi ignotæ, et alæ posticæ mutilatæ vide-
antur, non audeam ad eam revocare.
CucuzzraA PRÆCANA.
CG. Alæ anticæ canæ, obsolete fuscescenti-pustulatæ
et longitudinaliter striatæ , costa ad basin
spatioque subcostali pallidioribus, hoc obso-
lete nigricanti-punctato; —posticæ fuscescen-
tes, externe fuscæ, cilus alhis.
Paulo major quam Cucullia Boryphora Fisch. ;
aliquantum similis C. Pustulatæ Eversm., sed fere
duplo minor et differt punctis nigricantibus disci,
in nervo secundo et tertio locatis , nec non alis
distinctius striatis.
Habitat in promontoriis Uralensibus.
550
CaATocALA DEDucrA.
Tab. X. fig. 3,
€. Abdomen cano-album , margaritaceo-nitens ;
thorax griseo-canum ; —-alæ anticæ cano-albidæ,
obsolete nebulosæ , sitriga interna obliqua fo-
ras undata strigaque externa dentata flexuosa
nigris ; posticæ rubræ , fascia media fasciaque
marginali atris.
Eadem magnitudine, qua Cat. Nupta; ab omni-
bus Catocalis differt alis anticis abdomineque albi-
dis; alæ anticæ etiam albidiores sunt quam im
Catocala Fraxini. Fasciæ alarum posticarum atræ
sunt eadem forma, qua in Cat. Elocata; etiam
summus margo externus paululum rubescit.
Habitat in promontorus Altaicis australibus.
GECMETRAE,
LARENTIA À ÆNIOLATA.
1, Alæ albæ, strigis numerosis parallelis undulatis
griseo-fuscescentibus ; margine externo lato
parallelo obscuriore , cils griseo-fuscescentr-
bus punctulisque ciliaribus nigris.
ere duplo minor quam Acidalia Undulata, cui
strigis crebris undulatis accedit ; alarum forma et
strigarum flexura magis accedit Larentiæ .Auste-
vatæ, sed triplo major est, et alæ proportione sant
x
551
latiores , breviores. - Omnium alarum strigæ inter
se et Cum margine externo parallelæ, solummodo
ad costam parva flexura reperitur , quam vidimus
esse in Lar. Austerata, Residuata , Oxydata , ete.,
sed 1lla minus profunda. Alæ a basi usque ad
tres quartas partes sunt albæ , Strig1s numerosis
undulatis et interruptis fusco-griseis æqualiter
tectæ ; ultima autem quarta pars terminalis multo
obscurior est et refert marginem latum parallelum
externum, in quo reperimus primum strigas duas
distinctas undulatas griseo-fuscas , linea undulata
albide separatas ,—tum sitrigam seu lineam undu-
latam albam distinctiorem,—et tandem summam
partem terminalem angustissimam griseo-fusco
impletam. Cilia unicoloria fuscescentia.
Volat in promontoriorum Uralensium collibus
nudis siccis, sub finem Maji et initio Junut.
Ciparia BurGarta.
C. Alæ placide cinerascenti-albidæ: anticæ spatio
= basali minuto spatioque medio , externe den-
tato-angulato, cinereo-fuscis, —striga submargi-
nali crenulata albida ; —-posticæ a basi usque
ad strigam externam angulatam paululum
obscuratæ.
Paulo minor quam Cid. Peribolaria, cui proxi-
me accedit.—Alæ omnino colore miti cinera-
scenti-albido , fasciis cinerascenti-fuscis. In alis
anticis primum r'eperimus spatiun basale infusca-
La
292
tum; deinde sequitur fascia , vel spatium sic di-
ctum internum subparallelum cinerascenti-albidum,
margini postico perpendiculariter impositum , ex-
terne paululum curvum:; tum spatium medium .
lateribus fuscum , medio cinerascenti-albidum ,
quod fere eadem forma, qua in Peribolaria, sed
minus obliquum , et externe angulatum et denti-:
culatum (in Peribolaria dentibus destitutum est
et solum angulum emittit ); —denique reliquum
alæ spatium usque ad cilia pallido-varia iterum
cinerascenti-albidum , linea submarginali crenulata
albidiore partitum ; in angulo antico umbra obli-
qua fuscescens reperitur. Alæ posticæ a basi us-
que ad duas tertias partes paululum infuscatæ
ibique linea obscuriore angulum obtusum emit-
tente terminatæ ; linea érenulata submarginalis
albida non minus, quam in alis anticis non deest,
sed obsoleta.
Volat in montibus nudis Üralensibus , Majo.
L2
o
IDÆ4A CULMINARHIA.
1 Alæ grisescenti et albido variæ, diluiæ , fascia |
externa alba : anticæ punctis nonnullis nigris.
Eadem magnitudine et statura, qua Geometra
Pravata Hüb. Tab. 84. fig. 432. ( ad Volgam infe-
riorem habitans ) eique simillima. Antennæ maris
maxune pectinatæ, fuscæ. Alæ anticæ albæ, pallide
fuscescenti-variæ , serie interna curva punctorum
nonnullorum nigrorum ,—fascia externa obliqua
|
b53
recta alba , interne cum punctis nigris, externe
cum adjacenti fascia fuscescenti, nervis spatii ter-
minalis albi infuscatis, ciliis fuscescenti et albido
varüs. Alæ posticæ albido-grisescentes, fascia ex-
terna obliqua subrecta spatioque terminali albidis,
hoc nervis obsolete infuscatis.— Subtus alæ eodem
modo pictæ, quo pagina superior , pictura autem
pallidior est. |
Volat in summis cacuminibus nudis lapidosis
promontoriorum Uralensium, Majo.
PYRALINES. ‘
ENNYCHIA ALBORIVULALIS.
En. Alæ nigræ, cils albo nigroque varis: anti-
cæ rivulis seu fasciis undulatis quatuor æque
distantibus albis;—posticæ fascia externa et
altera submarginali, sæpe interrupta, albis.
Eadem magnitudine , qua Enn. Cingulalis, cui
et forma magis accedit quam reliquis, quamquam
ab omnibus differt.—Palpi breves vix pilosi; an-
tennæ simplices nigræ; thorax niger , pilis brevi-
bus et præcipue squamulis elongatis nigris et
albis obsitus ; abdomen nigrum , segmentorum
marginibus albis.—Alæ anticæ nigræ, aut fusco-
pigræ (non atræ, ul in rehiquis hujus generis
spéciebus), strigis quatuor undato-flexuosis æque
inter sese distantibus , cum margine externo sub-
parallelis albis: extima in angulum anticum ex-
>
554
currente; strigæ eæ non sunt accurate terminatæ,
sed irregulariter subdenticulatæ. Alæ posticæ
aigricantes , ad basin pallidiores , aut albæ nervis
nigris, fascia externa margini parallela strigaque
submarginali interrupta albis. Loco strigæ sub-
marginalis interdum nihil nisi macula transversa
remanet. |
Volat Majo in montibus nudis siccis ad fluvios
Sacmaram , Îc, Taschla, etc. provinciæ Orenbur-
gensis.
ENNycHIA CAGUMINALIS.
En. Alæ anticæ atro-fuscæ, posticæ atræ, omnes
cils albis, in medio marginis nigris: singulæ
maculis duabus majoribus chalybeo-cinctis
maculaque minore transversa juxta marginem
externum albis.
Paulo minor quam Enn. Pollinalis eique sta-
tura et macularum dispositione similis. —Corpus
nigrum , lavescenti aut albido hirtum; antennæ
setaceæ, oculo armato pilis brevissimis albidis sub-
tilissime pectinatæ; palpi pilis albidis et nigris
hirti. Alæ anticæ atro-fuscæ, aut atro-olivaceæ ,
stria longitudinali basali minore , macula mayore
iransversa subtriquetra media , macula altera
iransversa externa subcostali maculaque minuta
juxta marginem externum albis. Alæ posticæ atræ,
pilis albis, aut lutescenti-albis basi hirtæ,. macula
antica subquadrata rotundata, altera transversa
55)
juxta marginem internum €@t tertia minula juxta
marginem externum albis. Maculæ duæ majores
cujusve alæ. maculis irregularibus chalybeatis
cinciæ sunt, qua re species hæc ab omnibus di-
scedit. Fimbriæ sunt albæ, in medio autem cujusve
marginis externi parva extensione nigræ. |
Volat in promontoriorum ÜUralensium cacumi-
nibus nudis et lapidosis, Julio, ardente sole.
TRNSTEN
EINER AUFKLARUNG DER URSACHE ,
WESSHALB SANDSTEIN IM GEGENSATZE
RHALESTEIN JND TES
SO SELTEN FOSSILE UEBERRESTE
NAMENTLICH VON THIEREN FUHRT.
Es ist eine bekannte Erschemuug, dass nament-
lich älterer Sandstein im Vergleich gegen kalkige
und thonige Gebirgsarten, nur selten organische
Reste führen und zum Theïl ganz an thierischen
Produkten entblôst sind.
Ueber den Grund dieser Erscheinung geben die
bis jezt bestehenden Erklärungen keinen genügen-
den Aufschluss; denn wenn man auch sagt, dass der
Sandstein weniger geeignet zur Aufnahme oder
Aufbewahrung von organischen Kôrpern sei, so ist
damit nicht die Ursache ausgedrüuckt, warum dem
so ist. Es liese sich bei solchem Stande der Dinge
am Ende auch denken , dass das Medium, woraus
der Sandstein abgesetzt, vielleicht nur wenig oder
theilweis gar nichts von jenen enthalten haben kôn-
47
me. Dagegen spricht nun wonl der Umstand, dass
häufig mit Muschelleerem Sandsteine Muschelreiche :
Kalksteinstraten alteriren; aber eben so schlagen-
de Argumente lassen sich auch gegen die Annah-
me erheben, dass bei der Bildung des Sandsteins
oder später, in denselben emgehuüllten Organismen,
durch den Bestand von jenem zerstôrt worden
sei.. Wie will man nemlich nur die Zuverlässig-
5
keit einer solchen Vorstellung constatiren, da
S
micht aller Sandstein von dem Gehalte an Petre-
fakiten ausgeschlossen ist, im Gegentheil mitun-
ter gewisse Muschelsandsteme von ganz gleicher
Beschaffenheit in Beziehung auf Bestand und
Struktur als wie diejenigen sind, welche keine Mu-
scheln emschliessen. — Sodann gibt es bekanntlich
unter den Pflanzenresten, die manche Sandsteine Z.
B. der Kohlensandstein umschliesst, solche von
moch leichtzerstorbarer Organisation, als wie viele
Muschelschalen sind. Weiter liesse sich, im Fall
der Zerstôrung durch die Sandsteinmasse, doch
wohl auch erwarten, dass in dieser, haufiger als
wie es der Fall, wenigstens Fragmente davon ge-
troflen werden sollten —Dann kann es nur auftäl-
hig sein, dass grade in den Tertiärsandsteinen, noch
die meisten Muscheln vorkommen, während, sollten
Muscheln durch die Sandsteinmasse vernichtet
worden sein, grade hierin die Wenigsten sich er-
warten Jiessen , da die Gesammtverhältnisse von
dem Tertiaärgebirge oder der Mollassenformation ,
offenbar darauf hinweisen, dass ihr Absatz
UT OL ST GAS. 20
é
\
I£
548
nicht mit der Ruhe als wie ältere Sandsteine vor-
sich gegangen, sondern selbst auch unter stürmi-
scher Bewegung ihres Mediums, also mit heftiger
Aneinanderreibung des Materials, erfolgt sei. —
Dasselbe findet endlich auch auf die Sandabla-
gerungen zum Theil voller wohlerhaltener zarten
Muscheln Anwendung, die unserer Jetzigen Fluüsse
und Meere, an ihren Ufern oder in deren Nähe
abgesetzt haben.
Wollite man aber auch den Petrefaktenmangel
im Sandstein noch insonderheit auf den ôftern Eisen-
gehalt desselben schieben und annehmen, dass
dieser jenen zersitôrt habe, so sollten sich folge-
recht auch, wenigstens in die Sandsteine ohne
eisenhaltige Bindemittel, häufg organische Reste
finden, dagegen solche im eisenschussigen Kalk-
und Thongesteine ausgeschlossen sein. Es kann
aber weder das Eine noch das Andere als Regel
gelten.
Aus allen diesen iriftigen Gründen geht so die
Ueberzeugung hervor, dass sich der Mangel an
thierischen Producten im Sandsteine Kkeineswegs
durch eine Zersiôrung Seiten dessen Masse sach-
gemäss erklaren lasst.
Sieht man sich nun nach anderen Ürsachen fur
die Erschemung um, so dringt sich vorzüuglich ein
Verhältniss auf, was die meiste Wahrscheinlich-
keit fur sich hat, eine der Hauptursachen dafur
gewesen zu sein. Jedes flessende Gewässer dem
549
naher oder entfernter von seinem Ursprungsort
Gelegenheit gegeben ist, Gesteimsmassen zu zer-
stôren, die Grus, Quarzsand und thonigen oder
kalkigen Schlamm liefern, gibt ein Bild im Kleinen,
was an jenen Hergang erinnert. Während nem-
lich die thonigen oder kalkigen Theilchen, nicht
blos wegen 1hrer grôsseren Fembheit und geringern
specifischen Schwere als der Sand, sondern auch
bei gleichem Volum und Gewicht, wegen 1hrer
mehr flachen als rundlichen Gestalt und 1hrer
staärkern Adhäsion zum Wasser, weit zerstreut in
der oberen Wasserregion schweben, and sobald sie
eimmal einen Bodensatz gebildet, dieser schon in
Ruhe verharrt, treibt der Sand mehr in der un-
tern Wasserregion und zunächst den Boden in
immer dichter geschlossenen Reihe, und wird,
selbst schon als Stratum, noch vwellenartig auf-
gewuühlt und fortgewälzt. Man:kônnte ihn so, vor-
züuglich wo grosse Sandmassen lokomotiv sind,
gewWissermaassen einer beweglichen Wand verglei-
chen, die mit Huülfe der ihr zunächst vorliegen-
den Wasserfläche, andere fremdartige und nament-
hich zum Schiwimmen seschickte Kôrper, mehr
vor sich hertreibt, als wie sie dieselben eimhullt,
zerreibt oder zerdrückt.
Nimmt man nun im vorliegenden Falle für den
Raum, worin sich solche Sandstrôme bewegen, wie
nothwendig den früheren Ocean an und waren die
zuvorgedachten Kôrper, wie dies mit den thie-
rischen Ueberresten der Fall, nicht blos belebt,
La
550
sondern Jässt sich von solchen, die auf hôherer
Stufe der Organisation stunden, auch noch präsu-
miren, dass sie instinctartig dem ihnen drohenden
Untergang zu entfliehen suchten , so lässt sich
kaum anders, als in jenem Vorgang, die Grundmo-
tive fur die Entblôssung organischer Reste im
Sandstein erkennen. Nur dürfte es noch nôthig
sein, dass man dabeï in der Vorstellung, welche
sich im Allsemeinen über die Beschaffenheit der
Erdoberfläche und dessen : Gewässer zur Zeit der
Bildung der älteren sedimentären Ablagerungen
hegen lässt, vorzuglich zwei Zustände statuirt.
Nemlich, zufôrderst, dass bei der Entstehung
neptunischer Gebirgsarten, Ländermassen über
den alten Ocean hervorragten uwd darim grosse
Strome vorhanden waren, die das von jenem abge-
lôste Material diesem zufuhrten, und sodann dass
der Grund des Oceans selbst Erhabenheiten und
Vertiefungen zeigte , die unseren Bergen, Strom-
thalern und Becken ähnlich, nur aber in colossa-
lerem Maasstaabe und in constanteren Richtungen
uber grosse Räume verbreitet waren. Solche Vo-
raussetzungen gehôren nicht in’s Reich der Phan-
thasie, sie werden im Gegentheile durch die Art
der Verbreitung, durch Lagerungsverhältmisse,
verschiedenartige Mächtigkeit und durch die gros-
sen Lüucken in der Reihe neptunischer Ablagerun-
gen bestätigt; so wie diese Zustände nur
darin wieder eine naturgemässe Erklärung finden
kônnen.
91
In solchen oceanischen Beckenvertiefungen moch-
te sich nun das Medium , insonderheit für ältere
Sandstembildungen, bewegen. Ihre Ränder und
Wände verwahrten die Hauptstromungen für seit-
liche Stôrungen und Einwirkungen auf ihre Direc-
tion, und während vorzuglich von dem einen
Ende der Stromrichtung, die Zuführung des Ma-
terials geschah, stund nach dem entgegengesetz-
ten Ende, für die von den Sandwellen vorwärts-
getriebenen fremden Kôrper, ein freier Wesg offen.
Hiernach konnten so die Vorgänge -in der Art
erfolgen, als wie solche fur den Ausschluss von
Petrefakten bei der Sandsteinbildung angenommen
worden sind. |
Betrachten wir jezt nun noch andere mit der
dargelegten Erklärungsweise in Verbindung ste-
hende Umstände, so erlangt dieselbe auch von sol-
chen Seiten Bestitigung, die scheinbar als Emwur-
fe dagegen ezhoben werden konnten.
Es istdies vorerst das Vorkommen von vollständi-
gen Fischabdrücken, von denen man sagen kônnte,
dass sie grade am besten geeignet gewesen wären,
der Umhullung durch die Sandstemmasse zu entge-
hen. Aber in welchen Sandsteinstraten kommen sie
vor? Grade nur in solchen, die, wie Z. B. die fisch-
reiche Perm’sche Sandstembildung an der west-
hchen Seite des Urals innig mit Kupfererzen an-
geschwängert sind, deren Elemente die Ursache
zur vorerstigen ‘Tüdtung der Thiere und fur Er-
La
_
292
hôhung ihres specifischen Gewichts gewesen sein
duürften.
Fernerweit wuürde sich aus der Ueberfullung
mancher Tertiärsandsteine an Petrefacten, auch em
Gegenbeweis gegen die entwickelte Erklärungsart
herleiten lassen, aber auch dieser Umstand wird
mehr ein Argument dafür, sobald in Berucksichti-
gung gezogen wird, vorérst, dass in der Regel
die tertiäre Sandsteine so kalkhaltig sind , dass
sie fast mit gleichem Rechte auch sandige Kalk-
steine genañnt werden kônnten, und sodann dass
die Bildung der Tertiärformation, uberhaupt schon
mehr in beschränkten und seichten Becken, aus
vielartigem Material und bei weitem beunruhig-
ter vor sich gegangen ist. Endlich liegt nun aber
auch noch ein gewichtiger Grund fur die gege-
bene Erklärungsweise, in der häufigen Ueberful-
lung der thonigen und kalkigen Straten mit Petre-
fakten, selbst. Denn eben grade weil Kalk- und
Thontheilchen ein verschiedenes Verhalten im
Wasser und gegenemander mit darin schwimmende
Kôrper, als wie Sand zeigen, ist jenes vorzughich
der Fall. Fein und weit in der oberen Wasserre-
gion verbreilet, umringen sie andere darin schwim-
mende Kôrper gleichsam von allen Seiten , kleben
darauf an, dringen, wo Poren und Oeffnungen darin
vorhanden sind, hierin ein und ziehen und druc-
ken sie so bei ihrem Niederschlage mit zu Boden.
In der Masse wird der kalkige und thonige
Schlamm, nun auch auf organische Kôrper, sowohl
|
299
schon abgestorbene als noch lebende influirt ha-
ben; 1m lezteren Falle zugleich, dass er mitunter
selbst oder mit Hülfe dem thierischen Leben
schädlicher Agentien, den ‘Tod der Thiere, noch
vorihrem Niederschlage herbeigefuhrt oder wenig-
stens vorbereitet haben mag.
GoTtTLoB v. BLOEDE.
réel
PRET
fe
DES NATURALISTES
de 1osceu.
Homer XVL
LL CGSSS
ANNÉE 1843.
YHoscott ,
DE L'IMPRIMERIE D'AUGUSTE SEMEN,
- ,IMPRIMEUR DE L'ACADÉMIE IMPÉRIALE MEDICO-CHIRURGICA LE,
TT A
Mrs y er Poe
ociété Ampérinle
IETATATE HOSBOAAETCAÆ
CB THMP, UTOÔH NO OTIEUATAHIN PEACTABICHO OHAO BE
Uencyprnä KRomnrers ysaxonenuoe uncio ok3emnaapors.
Mockga, Oxra6pa 7-ro 41, 1843 ro4a.
Hencops u Rasareps M. Cueeupees.
à Ü
k 14
rTRAGE
ZU DEN
GEOGNOSTISCHEN BEOBACHTUNGEN
MAG:
IN DEN DONETZGEGENDEN DES GOUVERNEMENTS CHARKOW.
TA XIE.
D -C———
1m vorigen Sommer mit geognostischen bergmän-
nischen Untersuchungen im Steinkohlenrevier der
Ukrainer Militair-Colonien beauftragt , erhielt 1ch
Gelegenheit den Kreis von Beobachtungen zu er-
weitern, wovon ich über jene interessanten Ge-
genden schon einiges dem geognostischen Publi-
kum berichtet habe (“}). Andererseits lieferten
auch die bergmannischen Versuchsarbeiten Auf-
schlüusse und obwohl einiges davon nur von lo-
kalem Interesse ist, so sind doch nicht desto weni-
ger einzelne Züuge von einer Gebirgsformation zu
(* )} In den Bulletins de la Société Impériale des Naturalistes
de Moscou N° II, 1840, N° I und II, 1843. Leonhardt's und
Bronn’s Jahrbuch 5!°° Heft 1841, und 2!‘ und 3'°° Heft 1843,
Erman’s Beiträge zur Kenntniss von Russland, 1843.
ON UF 1048. 31
b58
ubersehen, sobald solche dazu beitragen, die Cha-
rakteristik derselben noch mehr zu vervollstän-
digen, noch fester zu stellen.
Es betreffen diese Beobachtungen nur, ausser
der Steimkohlengebirge , zugleich auch noch die
Jura- und die Kreideformation in einigen 1hrer
Glieder. Diese Bildungen, zusammen mit Tertiär-
. und Diluvialablagerungen sind es, welche das Do-
netzer Gebirgs - oder Formationssystem (*) zu-
sammensetzen.
(*) Das Wort System ist hier als Inbegriff von einer loka-
len Aufeinanderfolge von Gebirgsbildungen genommen, die
sich in einem Bezirke übereinander ‘entwickelt : haben. ! Ich
halte diesen Gebrauch des Wortes für geeigneter , als wenn
man damit deu für die Geognosie classischen Ausdruck Forma-
tion verdrängen will.— Aber es erlangt die eingeschlagene
Verfahrunysart noch eine andere Bedeutung für die Geolosie,
bei Erwägung, dass zwischen Gegenden, worin gleiche Forma-
tionen übereinanderlagern auch Uebereinstimmung in den
Bildungshedingungen stattgehabt , dagegen wo zwischen jenen
Verschiedenartigkeit in der Formationsfolge herrscht auch
wieder abweichende Bildungszustände zu Grund liegen müssen.
So werden demnach , wo anderwärts Z B. das Steinkohlen-
gebirge auf älteren plutonischen Gebilden aufruht und Jura-
Kreide und Molassenschichien über sich liegen hat, auch
durchaus gleiche oder ähnliche Bildungszustände als wie beim
Donetzer System statuirt werden müssen, im Gegentheile wer-
den sie mehr und weniger verschieden gewesen sein, wo sich
die Reihenfolge der Formationen anders zeigt. Jene werden
zusammen zu einem und demselben Formationsverbande oder
Systeme , diese zu einem anderen gehôren, und in der That,
299
Ich beginne vorerst mit den Beiträgen zum
Stemkohlengebirge.
nimmt man, soweit unsere Erdoberfläche bisher erforscht ist,
die Formationsverbände von gewissen Gegenden als Typen an,
und schliesst anderes daran an, so resultive Schlussfolgen die
ein hohes Interesse gewähren und dabei schône Anhalts- unu
Uebersichtspunkte für die mineralogische Geographie darbie-
ten. — Ich hoffe dies bei weiterer Verfolgung des Gegeustan-
des an anderem Orte umständlich zu zeigen ; hier hätte ich nur
in der Bezichung die ausdrückliche Bemerkung zu marhen,
dass die Darstelluug solcher Formationsverbände oder inne-
ren Gebirgssystemen in keinem Maase dem allgemeinen geologi-
schen-Systeme oder der Anordnung der Gebirgsbildungen nach
ihrer relativen Altersfolse Eintrag thun kann und soil. Die-
ses weisst im Gegentheile darauf hin, welchergestalt der
neptunische ({ oder vielleicht auch richtiger der neptunisch-
plutonische } Theil der Erdrinde construirt sein würde, weun
alle Formationen übereinander vollständig zur Entwicklung
gekommen wären ; jene zeigen, in welcher Art die Entwicklung
hier und da wirklich statt gehabt hat.
Bei dieser Gelegenbeit erlaube ïch mir auch ein Glau-
bensbekcnntniss bestimmter auszusprechen, welches ich in
meiuer kleinen Abhandlung in N°IV der Bulletins de la Soc.
Imp. des Natur. de Moscou {842 Seite 871 nur angedeutet habe.
und dessen nähere Entwicklung mich noch beschäftigt. Es ist
dies , die aus naturhistorischen und physikalischen Gründen
so wie aus der noch jezt fortschreitenden Erdrindenbildung
sich aufdringende Ansicht, dass es bei der Gecbirgsbildung
überhaupt keine eingentlichen Pausen gegeben haben künne,
und so den Formationen keine Zvitscheiden zu Grunde lie
gen künnen. Ihr unterscheidender Charakter mass mehr durch
gewisse Erreignissé motivirt worden sein. — Natürlich ist dies
>
560
jisher Kannte man von der Petrowkajer Stein-
kohlenpartie , als Hauptentblôssung , namentlich
die sogenannte Adlerschlucht, die sich aus dem
Bachthale der Mokraberetschka bey Petrowkaja ge-
gen # Werst weit im Allgemeinen ‘aus O in W
fortzieht und da, wo sie in das Thal eimnmundet,
gegen 20 Faden tief eingeschnitten ist. Neuer-
dings bin ich aber auch noch mit zwei anderen
Entblôssungsschluchten im Steimkohlengebirge be-
kannt geworden, wodurch sich der Aufschluss
von lezteren auf ein grôsseres Terrain erweitert
und namentlich die Gegenden begreift , welche
der Adlerschlucht vorzüuglich in N. liegen.
Die Klewatschikschlucht als die bedeutendere
davon , zieht sich 2 Werste von Petrowkaja aus
———_—_—_—_—_—_—_—_—_—_———
…
nicht von solchen Formationen zu verstchen, zwischen denen
in der Lagerungsfolge, Lücken oder Sprünge stattfinden, Z. B.
wo Jura auf Steinkohlengebirge oder Kreide auf Buntsand-
stein liegt u. s. w. sondern bei der Ordnungsfolge in der
man die Formationen rücksichtlich ihres relativen Alters auf-
einander folgen Jässt. Werner war zum Theile in seinem
Rechte, dass er geologische Epochen annahm, weil er für die
Erdentstehung überhaupt einen durchaus wässerigen Zu-
stand, bald ab- bald aufsteigendes Niveau der Ausgchenden
aller Gebirgsstraten und so aus bald im Sinken bald im
Aufsteigen des Urmeers postulirte. Die neuere Geologie da-
vegen hat meist alles dies verworfen ; sie hat dem neuge-
borenen Kinde die Feuertaufe gegeben, aber gewiss grade noch
Stücke von dem Wassergewande Leibehalten, dic als mit ver-
brannt bctrachtet scin wollen.
>
o61
demThale des Berekaflüsschen ab, und erstreckt sich
in ziemlich paralleler Richtung mit der Adler-
schlucht und von dieser circa 12 Werst entfernt,
gegen 4 Werste. Der andere ist die Perwoeschluchi,
die von der vorhergehenden ausgeht und bei
Erstreckung von auch einigen Wersten, im Allge-
meinen eine Richtung von N. W. N. hat.
Da das Einfallen der Kohlengebirgsstraten in
Allgemeinen sehr gleichfôrmig W. N. W. ist, so
verkreuzen fast alle die beruhrien davon Ausge-
hende und erlangen deswegen eine besondere Wich-
tigkeit. Das interessanteste davon wird nun eben
zur Sprache kommen , aber zuvor will ich erst
noch einige allzemeine Resultate anführen, die alle
Entblôssungen der drei Schluchten zusammen und
nächstdem einige Schürf- und Bohrarbeiten darin
geliefert haben.
Zuvôrderst besteht ein Ergebniss in der erlangten
näheren Kenntniss uber die äussere Verbreitung
der Kobhlenpartie. Es lässt sich nämlich dafur
die Dreiecksfliche zwischen dem Donetz und der
Bereka von ihrem Vereinigungspunkte bis zu einer
Linie annehmen, die in circa 6 Wersten £ntifernung
von jenem Punkte, von einem Flusse zum anderen
läuft und die uôrdliche Begrenzung der Partie
abgibt. Doch reicht das Kohlengebirge nicht
bis in das Donetzthal selbst, denn hier sind, wie
schon aus meinen früheren Mittheilungen bekannt,
nur Juraschichten sichthar, dagegen lässt stellen-
weis das Schuttland im Berekathal dasselbe durch —
562
blicken. Ob der Jura die Kohlenpartie in der
Tiefe von allen Seiten umgibt , daruber ist be:
aller Wahrscheinlhichkeit noch keine Gewissheit
erlangt worden. Aeusserlich sind es, mit Aus-
nahme der Donetzseite, sonst nur Tertiär- und
Diluvialschichten, welche nach den üubrigen Seiten
die Begränzung abgeben und auch uberall da,
wo das Kohlengebirge in den vorbemerkten
Schluchten entblôsst ist, das Deckungsgebirge bilden.
Ueberhaupt lässt sich im Ganzen die Fläche,
vorin das Kohlengebirge über das Niveau der
Thalsochlen erhoben und nur von Schutiland
bedeckt ist, zu cirea 10—12 : Werst anschlagen.
Ein anderweitiges allgemeines ŒErgebniss ist
zwWar Weniger interessant in geognostischer Bezie-
hung, als vielmehr ein übler Umstand für die
Ausbeutung der siark geneigten Kohlenflôtze.,
Es ist dies die unbedeutende und ziemlich gleich-
mässige Erhebung des Kohlengebirgs über die
Schluchtsohlen und den Wasserspiegel des Donetz
selbst. Man kann dafür im Durchschnitte hôchstens
4 Faden annehmen. Ueber diesen Horizont bis zur
Gebirgsobérfiäche ist aber wenigstens noch 10
bis 15 Faden senkrechte Hôhe, die zum Theile
Tertiar-vorzüuglhich aber Diluvialabsätze einneh-
men, und unter jenem zeigt sich schon bei weni-
gen Faden Tiefe bedeutende Wasserzudrang.
Endhich kann es noch als ein drittes Resultat
gelten, was sich aus den Entblôssungen sowohl
5
natürlichen als Küunstlichen folgeren lässt, dass die
| 063
Kohlenpartie sich im Ganzen arm an Kohlen-
{lôtzen zeigt, und die Steinschichten bei weitem
über jene vorwalten. So liegt das eine von den
fruher in der Adlerschlucht bebauten 3 Kohlen-
flôtzen, von den beiden anderen um circa 80 Fa-
den ab und der Zwischenraum wird meist von
ge
Einschichtung von Schieferthon Platz greift,
Sandstein eingenommen, worin nur eine einzi
von der ein noch umgehendes bereits 12 Faden
tiefes Bohrloch erweisen wird, ob sich in der
Tiefe Steinkohle darin anlegt. — Von den beiden
lezteren Flôtzen weiter ins Hangende ist bis dahin,
Wo sich das Kohlengebirge unter jungere Aufla-
gerungen versteckt, wicder 50—60 Faden und 1in-
nerhalb dieser Distanz ist im Kohlensandsteine nur
ein einziges Kohlenflôtz und zwei Schiefer-Thon-
-einschichtungen ausgerichtet worden, wovon jenes
beim ersten Angriffe der Petrowkajer Kohlenfôrde-
rung zWar abzubauen angefangen aber vorgeblich
wegen schlechter Beschaffenheit der Kohle wieder
verlassen worden ist, während auf diesem den
Schiefer Fhonmitteln zur Zeit noch 19 bis 15
Faden tiefe Bohrlôücher im Gange erhalten wer-
den , womit eine nähere Untersuchung derselben
beabsichtigt wird.
Fast noch mehr herrscht der Stein im derje-
nigen Erstreckung des Kohlengebirgs vor, welches
durch die Klewatschik- und Perwoeschluchten
aufsebrochen ist. Es begreift die Enthblôssungs-
distanz, insonderheit alle diejenigen Siraten, wel-
564
che den in der Alderschlacht entblôssten im
Hangenden liegen und dort mit Tertiärschichten
bedeckt sind. Die Entblôssung, zugleich mit durch
Schuüurfe bewirkt, hat eine Erstreckung von circa
300 Faden, und es sind darin bis jezt nur drei
einige Zoll mächtise Kohlenflô‘tzchen ausgerich-
tet worden; von anderen zwischen dem Sandsteine
vertheilten Schieferthonmitteln ist es noch zwei-
felhaft, ob bei beabsichtigten Bohrversuchen hie-
rin Kohlenflôtze getroffen werden.
Fasst man nun alle die Enthblôssungsdistanzen ,
insoweit damit die Kohlengebirgsstraten ver-
kreuzt worden sind, zusammen, so beträgt im
Ganzen die horizontale Breite derselben gegen
b00 Faden. Da der Neïgungswinkel der Schich-
ten durchschnittlich angenomwen werden kann,
so lässt sich als Mächtigkeit cirea 330 Faden an-
nehmen und hierin sind nun überhaupt nur 4
Kohlenflôitze von 3 bis 5 Fuss und 4 von eini-
gen Zollen Mächtigkeit enthalten, —-gewiss im Ver-
hältnisse der Kohle zu der tauben Masse, wodurch
das hier in Frage stehende Steimkohlenrevier, von
der praktischen Seite, gegen viele anderwärtige
sehr im Nachtheile steht.—_Nur wenn es mit einem
noch vorliegenden Bergbauversuchsplane gelingen
sollte, die am Ausgehenden schwachen Kohlen-
flôtzchen in der Tiefe bauwürdig und die bereits
schon bebauten noch mächtiger und ergiebiger
auszurichten , môchte sich jenes ungünstige Ver-
hältniss im besseren Lichte betrachten lassen.
265
Noch hat sich nun endlich auch , namentlich
durch die bergmännische Untersuchung, die be-
merkungswerthe Erscheinung herausgestellt, dass
mit der mehr und minderen Entwickiung der Stein-
kohle, das Vorkommen von Eisenerz (Thoneisen -
stein und Sphärosiderit) im gewissen Verhältnisse
steht. Da wo sich nemlich die schwachen Koh-
lenflô‘tzchen im Schieferthone zeigen, besteht jenes
aus zerstreuten meist nur Faust-seltner Kopfgros-
sen Knollen, während da, wo sich die Kohle mach-
tiger anlegt auch die Eisenerznieren sich vergrôs-
sern und zugleich compakter aneinanderreihen.
Vorzüglich bestäligte dies unter anderen einer
von den Hauptversuchschachten , der in der Ab-
sicht, den zwei fruher bebauten mächtigsten (3 bis
5 Fuss mächtig) vorgeschlagen wird, um solche
in einer 930 Faden tiefen Sohle zur Aufschlusse
und wo thunlich in Angriffe zu bringen. Hierin
wu:rden denn nun, schon beim Anbruche des
Kohlengebirgs in 4° Faden Seigerteufe , Nester
von Thouneisenstein und Sphärosiderit getroffen, die
mitunter eine Grôsse von mehreren Fussen erreich-
ten und ziemlich dicht aneinande rlagen.
Nach dieser vorgängigen Darlegung von Ver-
hältnissen, die zum Theile aus technischen Vor-
kehrungen sich ergeben haben und wieder darauf
zuruckwirken muüssen, will ich nun specieller auf
die Vorkommnisse zuruckkomimen, die mehr das
wissenschaftlich geognostische Interesse zu fesseln
im Stande sind.
a
266
In meiner geognostischen Schilderung vom Gou-
vernement Charkow ist Seite 11-14 der Kalk-
steinbank gedacht , welche zur Zusammensetzung
des Kohlengebirgs gehôrt und wovon die Mäch-
tigkeit zu 20 Fuss angegeben ist. Durch mittiler-
weile eingetretene Enthlôssungen hat sich nun
aber ein bei weitem mächtigeres Schichtensystem
von verschiedenartigen Kalkgesteinen und dabei
eine ohne Zweifel damit in näherer Verbindung
stehende Verwerfung des Kohlengebirgs heraus-
gestellt. Zuvôrderst liegt dem früher von mir an
a. O. beschriebenen Kalksteine vorzüglich mit Spi-
rifer und Producten , im Hangenden em grunli-
cher Mergelschiefer vor, der nur Spuren von un-
deutlichen meist verkohlten Pflanzenresten um-
schliesst, aber auch düunne Lagen und Nester von
Eisenerz führt und mitunter schichtweis selbst
zu einem Mittelgestein zwischen Schieferthon
und ‘Thoneisenstein wird. Aehnlicher Mergel ü.
Schieferthon unterläuft nun aber auch die Kalk-
steinbank und hat hier wie dort eme Mächtig-
keit von circa 30 Fuss. Zuuächst weiter im Lie-
genden nimmt ein Schichtencomplex von gewühn-
lichem Kohlensandsteine, circa 50 Fuss mächtig,
Platz; auf ihn folgt zum Theile dolomitischer
Kalk gegen 20 Fuss mäâchtuz und daran schliesst
sich zulezt eine gegen 40 Fuss machtige Kalk-
breccie an.
Der dolomitische Kalk gibt die dolomitische
Natur vorzüuglich durch feinerdigen Bruch , grôs-
: 48 À
Rates mt dre
67
seres specif. Gewicht, schwieriger Zerspreng -
barkeit als der übrige Kalkstein und insonderheit
durch Dolomitkristalle zu erkennen , die mitun-
ter die Wande von kleinen Poren begleiten. Von
Farbe ïist er gelblhchgrau und noch dadurch
ausgezeichnet , dass er mitunter wie halb ge-
brannt aussieht und in dünnen scherbenartigen
Stücken klingend ist. Sonst umschliesst er dieselben
Muscheln als wie die Schichten der anderen Kalk-
steinbank , vorzüuglich über Spirifer priscus, nur
aber lassen sich diese leichter als aus dem Kalk-
steine ausschälen und ihre Versteinerungsmasse
ist am bäufigsten Kalkspath. Dabei sind es wie
in jenen meist junge Exemplare , was überhaupt
eme Eigenthüumlichkeit der Versteinerungsfüuh-
renden Straten des hiesigen Kohlenkalks ist, abge-
sehen von anderen Merkmalen immer sogleich von
seinen Formationsverwandten , dem Kohlenkalke
des Luganer Koklenreviers und dem Bergkalke von
Moskau u. s. w. — unterscheiden lassen. Auch die
Kalkbreccie hat besondere Auffalligkeiten : denn
nächst eckigen Stüucken von Kalkstein, nehmen an
ihrem Bestande auch noch Fragmente von einem
mergelartigen Kalkschiefer Antheil, der zum Theile
ganz Thonschieferartig wird und unter den Ge-
steinen der übrigen Kalksteinschichten kaum sei-
nes Gleichen hat. Alle Einschlüsse -sind frisch-
kantig und vornehmlich liegen die mit Schiefer-
textur , ähnlich wie im Trüunnrachat durch ein-
ander d. h. sie folgen sich nicht, wie es bei wäss-
”
568
rigen Niederschlägen der Fall ist, lagenweise
nach ihren breiten Flächen, sondern sie kreuzen
sich in verschiedenen Richtungen. Znm Theile ist
kaum ein Cement zu beobachten, iritt es aber
sichthar hervor, dann erlangt die Breccie auch
ein Ansehen, als wenn alles durch-und inein-
ander geknetet wordeu wäre. Noch gibt es endlich
eine andere Auszichung für diese Breccie , dass
darin nicht selten Trümmer uud Nester von Kalk-
spath und von sphärisch krummblättrichen Braun-
spath vorkommen ; Erzeugnisse, die wabrschein-
hich aber einen späteren Ursprung als das Mutter-
gestein haben, dessen ganze Beschaffenheit eime
wässerige Abstammung auszuschliessen scheimt.
Von dem ganzen Profile an der linken Ward der
Adlerschlucht gibt die beigefugte Zeichnung
À eine ungefähre Vorstellung. Die Schichten-
kôpfe reichen in Durehschnitte bis cirea 20 Fuss
uüuber der Schluchtsohle herauf, und sind mit
sandig - thonigen Tertiarschichten bedeckt, die
Gyps und Lignitemschlusse enthalten , und cirea
90 Fuss mächtig sind, worüuber sich zulezt
eine circa 40 Fuss mächtige lehmige Diluvialdecke
auflest.
Die Zeichnung offenbart, dass sich das Profil
nicht auf semer ganzen HLänge eimerlei ver-
hält. Hinter oder im Liegenden der Kalkbreccie,
tritt auf einmal im Niveau der Fertuärbildung ,
der Diluviallehm, wahrend jener die Stelle des
Kohlengebirges einnimmt , und so bis in die
| 569
Schluchtsohle hineinsetzt. Das Kohlengebirge ist
also offenbar hier verworfen. Weiterhin an der
Schluchtwand wird es nun auch nicht mehr
sichthar und obwohl nach deren Richtuug in 15
Wersten Entfernung das Beregathal quer ubersetzt,
so zeigt sich doch nur Diluvium darin. Dies
spricht noch mehr fur das Verworfensein der
Kohlenstraten und lässt zugleich auf eine bedeu-
tende Sprunghôhe schliessen. Von der Verwer-
fungskluft selbst ist zwar nichts zu beobachten,
da die Stelle, wo sie zu vermuthen, mit mächtigem
Schuttlande bedeckt ist, aber Stucke von Horn-
blende, die sich vereinzelt in der Schluchtsohle
unterhalb der Verwerfung finden, kônnen kaum
einen anderen Ursprung als grade von der Verwer-
fungskluft haben.
Dringt sich nach allen den zuvor dargelesten
Thatsachen nun aber nicht die Meinung auf, dass
der- dolomitische Kalk und die Kalkbreccie die
Producte von den bei der Verwerfung des Kohlen-
gebirgs stattgehabten Vorgängen sind? Wenigstens
ist, so weit die Jetzige freilich immer nach be-
schrankte Kenntniss uber die Donetzer Kohlenre-
viere reicht, noch nichts von ähnlichen Gesteinen
darin aufgefunden worden. Hat sonach jene An-
nahme alle Wahrscheinlichkeit für sich, so lie-
fert sie auch fur den vorliegenden Fall ein schô-
mes Beispiel für Umwandlung des Kalks in Dolo-
mit und gibt dabei den Beweis ab , dass gewisse
S
Vorgänge in der Natur wirklich micht uumôüglich
vw “
10
sind, obgleich sie mit Processen in den chemischen
Laboratorien noch im Widerspruche stehen. Doch
môchte ich eine Dolomitisirung des Kalks auch
nur auf solche Lokalitäten ausgedehnt wissen, wo
Ursache und Wirkung augenfallig oder beobach-
tungs- und schlussfähig sind ; für solche dolomiti-
sche Kalk- und Dolomitmassen aber, wofüur die
bedingenden Ursachen in unbekannten Regionen
gesucht werden müssen, die menschlichen Beobach-
tungen entruckt sind und sicheren Schlüssen Gren-
zen gesetztist, fur solche Dolomite môchte dénn doch
die Annahme von einer ursprunglichen Bildung
um so geeigneter erscheinen, als die Beispiele ja
nicht gering sind, dass em Gestein aus Umwand-
lung hervorgegangen ist, während ein anderes
ihm ganz Aehnliches und Gleiches einer ursprüung-
Hichen Bildung sein Dasein verdankt.
Eine andere mehrfache Verwerfung des Stein-
kohlengebirgs stellt sich auf eine seltene instruk-
tive Weise in der Klewatschikschlucht dar , vor-
züughch nachdem dem diesfalsigen Enthlôssungs-
profil durch emige Schurfarbeiten mehr nach-
geholfen ward. (Zu ersehen auf der Zeichnung
5
B.) Auf einem Raume von circa 8 Faden ist bei
10 Faden Hôhe der Schluchtwand ein Kohlen-
flotzchen 2 mal sichthar verworfen. Die Sprung-
hôhe der ersten zunäachst der Oberflache hegen-
den Verwerfung beträgt 5 Fuss; während die 2°
Verwerfung nur etwa 25 Fuss von der vorigen
abliegt, ohne dass jedoch von dieser die Grôsse
PRET. 1
971
der Niederrutschung bekannt ist, da diese in die
Schluchtsohle niedersetzt.
Beide Verwerfungsklüfte erscheinen nur als
dünne Haarspalten, setzen senkrecht auf und hal-
-ten sich der Fallrichtung ziemlich paralell. Da
oiicrhin von der lezterwähnteh Verwerfung
Schluchtabwärts endlich auch alle Aussehenden
“des Kohlengebirgs an der Schluchtwand und in
der Sohle unsichthar werden, so ist es mehr als
wahrscheinlich dass dies ebenfalls nur in Folge
von Sprüungen geschieht, und dass man es sonach
hier mit einem fôrmlichen Zug von Klüften zu
thun hat, der das Kohlengsebirge durchsetzt. Sol-
che Kluftzuge und Verwerfungen mag es noch
mehrere und gewiss auch da geben, wo das Kob-
lengebirge der Beobachtung entzogenist und zwei-
felsohne lässt sich in allen zusammen eine
Hauptursache fur die uberhaupt beschränkte Gber-
flichenverbreitung der ganzen Steinkohlenpartie
suchen
Alles Nähere von den eben Kurz geschilderten
Verwerfungen wird der kleine Profilriss besser
verdeutlichen, als wie es durch weitere Beschrei-
bung geschehen kônnte; nur einer denkwürdigen
Erscheinung,die damit in offenbarem Zusammenhan-
| ge steht, muss noch zur Sprache gebracht werden.
Zwischen den Verwerfungskluften oder Sprün-
gen ist von dem zunächst dem Kobhlenflütze an-
hegenden Schieferthone, die sonst gradschieferige
| N°, IV. 1848. 38
07 ,
Textur in eine M ns verwandelt, so
dass selbst Handsitücke, die ich davon im Museum
des Berg-Corps und bei der Gesellschaft der
Naturforscher in Moskau niedergelegt habe, das
Verhältniss ganz deutlich zeigen. Dass es durch
Druck und Verschiebung in Folge der Verwerfung
der Kohlenstraten hervorgebracht worden, ist so
augenfällig, dass selbst jeder, der Huton’s Vor- «
stellungsweise über die ŒEntstehung solcher
Struktur an gewissen Schiefergesteinen unbe-
kannt, ganz unwillkubrlich zu gleicher Meinung
darüuber veranlasst werden kann.
Schliesslich der hier gegebenen Mittheilungen,
in Betreff des Steinkohlengebirgs, hätte ich noch
zweier Mineralien zu gedenken, weniger aber um
ec ie ÉRn tele à à — ui.
ihrer selbst willen, als vielmehr ihres geognosti-
schen Vorkommens halber, und sodann noch einen
kleinen Nachtrag zu den organischen Eimschlüssen
in einigen Kohlengebirgsschichten zu liefern.
Das eine von den Mineralien ist gruner trau-
biger Allophan, welcher ganz ähnlich als wie auf
anderwärtigen Vorkommspunkten in einem eisen-
schüssigen Kalksteine inne liegt, der grôsstentheils
porôs oder zerfressen ist, meist in Eisenoker :
übergeht und nesterweis die marmorartigen Kalk- -
steinschichten durchsetzt.
Die andere Mineralsubstunz ist Fasergyps in
der Steinkohle , dadurch vorzuglich interessant,
dass er einige schmale Flôtze in der Adlerschlucht
| À
219
"dergestalt durchschiefert , dass beide, Kohle und
Gyps, einen 100 fachen Lamellenwechsel zusammen
eingehen.
Was nun die Fossilien betrift, so will ich von
der reichen Ausbeute, die ich neuerdings wieder
im Kohlengebirge gemacht habe, vorläufig nur
die geringere Anzahl anführen, deren Bestimmung
keinem Zweifel unterliegt,ich habe sie der Durch-
sicht des Herrn Eichwald unterworfen,, und so
schreiben sich denn auch die nähere Artenbe-
stimmungen zum Theil von demselben her. Die
näheren Vorkommsverhaältnisse desselben sind aus
der Notiz zu ersehen, die ich in N° 1 der
Bulletins 1843 gegeben habe. Von dem dabeiï,
namentlhich für die fossilen Pflanzenreste bémerk-
ich gemachten Fundpunkte, —einen Schurf in der
Adlerschlucht, — lässt sich uberhaupt noch eim
wichtiger erfolgreicher Beitrag zur Flora des Stein-
kohlengebirgs erwarten.
1. Fossizren aus Dem KOHLENKALKE.
O
Spirifer glaber , priscus, congruus, lævigatus,
Mosquensis. Productus antiquatus.
© 2. Aus DEM KORLENSANDSTEIN.
. Calamites Sukowu, cannæformis, arenaceus, de-
coratus, approximatus, undulatus, ramosus, du-
bius, remotus.
38"
574
Sternbergia approximata.
Knorria.
Stigmaria ficoides, decorata.
Lepidodendron ohovatum, ornatissimum, bled,
Sigillaria.
Ulodendron majus und minus.
Verkieseltes Holz (*).
3. Aus DEM KOHLENSCHIEFER.
Calamites Sukowü, Neuropteris, Odontopteris.
JURAFORMATION.
In den Mittheilungen, die ich über die Donetzer
Juraschichten zulezt im 3°” Heft von LeonhardL’s
und Bronn's Jahrbuch 1842 gemacht habe, ver-
muthete ich schon, dass sich bei sorgfaluiger
Begehung gewisser Thaldistanzen wabhrschein:ch
noch mehrere Partien auffinden lassen durften,
als wie die, welche in dem jener Notiz beigece-
benen kleinen Kärtchen verzeichnet worden sind.
In der That sties ich denn so auch wieder auf
géine noch unbekannte Partie beim Dorfe Gora-
schowka, was 4 Werste von Petrowkaja in Ost ab-
(*) Ist nicht mit den übrigen Pflanzenresten vergesellschaf-
tet, aber sonst in grosser Frequenz fast durch alle Sandstein-
schichten vertheilt.
LA
Di:
est. Das rechte Thalgehänge des Donetz, an dem
sich überhaupt, wie ich schon fruher an anderem
Orte bemerklich gemacht habe,nur ausschlieslich
das anstehende Gestein zeigt, erhebt sich bei ob-
genanntem Dorfe zu 50 Fuss Hôhe und von unten
bis oben nimmt der Jura, auf einer Längerstrec-
kung von circa 600 Faden, die Thalwand ein. Die
ganze Masse besteht aber nur aus kalkigen
Schichten ; der eisenschüssige gelbe und braune
Sandstein mit Thon und Eisenstein, der auf den
meisten andern Vorkommspunkten des Jura die
Grundlage für jene abgibt, ist hier nicht sicht-
bar. Inzwischen scheint dies nur mehr den Man-
gel hinreichender Entblôssung als dem wirklichen
Fehlen dieser Schichten beizumessen zu sein,
und es ist dies wohl eben so die Ursache, dass.
auch in der oberen Schichtenregion nichts von den.
Mergel- und Thonstraten zum Vorschein kommt,
die namentlich bei Isium und Banaja wahrnehm-
bar sind. |
Die Muschelconglomeratlage, schon aus meinen
früheren Mittheilungen über den Donetzer Jura
bekannt, nimmt hier mit 4 Fuss Mächtigkeit in
circa 15 Fuss Hôhe Platz und wie anderwärts
ist ihr Bestand vorzuglich Fragmente und Siein-
kôrner von Trigonien. Aller ubrige die darunter
und daraufliegenden Schichten beherrschende
Kalk lässt sich auf oolitische und dichte Abän-
derungen zurukführen. Entweder sprechen sich
diese Strukturverhältnisse in abgesonderten La-
>
76
QT
gen aus, oder es sind die oolitischen Kôrner in
eine dichte Grundmasse eingestreut. Dichte Kalke,
die keine ‘Tendenz zum oolitischen zeigen, sind
mitunter auch dolomitisch ; aber es scheint, dass
solche Gesteine keineswegs an bestimmte Straten
gebunden, sondern in einer und derselben Kalk-
schicht nur partienweis entwickelt sind. Man
kônnte sagen, dass sich hierin nur dieselbe Er-
scheimung wiederholt, als wie häufñg bei andern
Kalkschichten, die in Kurzen Distanzen bald ziem-
lich reiner Kalkstein, bald Mergel, bald Thonkalk
sind ; gleichwohl ist nicht abzuläugnen, dass alle
Juraschichten am Donetz in ihrer ursprunglichen
Lage gestôrt werden, dass sie von Klüften durch-
setzt und dass unter ihnen das Steinkohlengebir-
ge vielleicht mit ähnlichern Verwerfungen liegt,
als wie bei Petrowkaja; alles Umstände, die genug
Stoff darbieten, in den dolomitischen Kalken spä-
iere Erzeugnisse zu sehen.—Nur hat es mir nicht
gelingen wollen, auch nur bei einer emzigen
Kluft eme merkbare Veränderung des Nebengesteins
sesen die entferntere Masse zu erkennen, und so-
dann entzieht es sich doch fast zu sehr dem Be-
reiche erklärbarer Erscheinmungen, hier wahrzuneh-
men, wie oolitische und selbst dichte Kalkschich-
ten zunächst unter und uber dolomitischen Kal-
ken, ganz unverändert, durchaus unberührt
von der Dolomitisirung geblieben sein kônnten,
wenn anders gleichnaturiges und mit ihnen in
Beruhrung stehendes Gestein in einen chemischen
Lo rR ; ss Ty d
EC Rp ANNE VER FU as
MA ne A TE TA rs
514
Umwandlungsprocess gezogen worden ist. — Bei
aller Anerkennung des Geist- und Erfolgenreichen
in der Hypothese unsers grossen Geologen, kommt
mir in dem vorliegenden Falle die Metamorphose
des Kalks in Dolomit doch zweifelhaft vor.
In Bezichung auf versteinerte thierische Ueberre-
ste bewirkt auch hier, als wie ich dies von an-
dern Donetzerjurapartien schon bemerklich ge-
macht"habe, das Muschelconglomerat eine gewisse
Schichtenscheide. Unter und in ihr sieht man ge-
wiss nicht Stacheln von Cidarites Blumenbachu,
Terebratula lacunosa, Trigonella, T. vicinalis und
ornithoceptala, Dentalium, Nerineen, Aptychus,
Trochus und Agaricia lobata, über ihr bestimmt
nicht Trigonien, Pholodamyen, Ammoniten, Tur-
bo, über alle diese Petrefakten sind den Schichten
in und wnier der Muschellage, jene der Straten
über derselben eigen.
Zwar sind hier die jurassischen Schichten nur
blos noch durch VWasserracheln blosgelest und
die vorzuglich fur Petrefakte aufschlussreichste
Entblôssung, mittelst Steinbruchbau fehlt noch,
aber wenn auch bhiernach vorausgesetzt wer-
den kann, dass die Muscheleinschlüsse in jenen
noch bei weitem vielfaltiger sind, so wird doch,
vorzüglich nach Analogie der übrigen Donetzer
Juravorkommnisse , die obige Regel kaum eine
Abänderung erleiden.
Sonst ist die Schichtung von allen Gesteinen
_— RAR RE
578
auch hier scharf ausgesprochen und die Mäch-
tigkeit der einzelnen Schichten wechselt zwischen
- und 3 Fuss. Wo die Enthlôssungen eine Abnah-
me der Schichten gestattet, zeigt sich em Ueber-
gang aus dem Sôhligen in einer Neigung von et-
wa 10° in N. O. N. Da bei der Donetzkajer oder
besser Worowkiner Partie ein gleicher Schich-
tenfall statt hat, und diese von der hier in Rede
stehenden in W. abliegt,so stehen beide wahrschein-
lich im Niveau des Donetz in Zusammenhang,
und gehôüren gemeinschaftlich einem und demsel-
ben Sattel an, nur dass die Verbindung, wegen
mächtigen Schuttlandes, nicht sichtbar ist. In der
That scheinen auch Schichter der Kreideformati-
on zwischen beiden Orten zu fehlen:; denn bei
Werowkin sind es nur Diluvialablagerungen und
bei Goroschowka ‘Tertiärsandstein, welcher den
Jura bedeckt, so dass gewiss auch der Zwischen-
raum, mit Ausschluss der Kreide von jenen beiden
aussefullt wird. |
Die so eben beiläufig berührte Werowkiner
Partie und sodann die von Isium, habe ich
wiederholtlich einer Revision unterworfen, weil
durch neuerdings daraufsgefuhrten Stembruch-
bau , auch eine Erweiterung des Aufschlusses zu
hoffen stand. Dies war denn auch der Fall, inson-
derheit ergab sich ein Zuwachs zu den bis jezt
daraus schon bekannten Fossilien. Um sie sämt-
lich hier anzufuhren und daran einige Schluss-
folgen zu knuüpfen , will ich beide Schichtenpro-
.
L
579
file auf ihre Hauptstraten reduziren und in dem
nachstehenden Bilde die bis jezt darin aufgefun-
denen Petrefakte so folgen lassen, als wie solche
wenigstens im Allgemeinen von den oberen gegen
die tieferen Schichten allmählig aufzutreten schei-
nen. Diejenigen Muscheln, welche dabei am ste-
tigsten zusammenvergesellschaftet vorkommen,
so dass kaum ein bloses Handstüuck davon eine Aus-_
nahme macht, sind in Parenthese eingeklammert.
Um ubrigens auch rücksichtlich der Bestimmung der
Petrefakten keinen Zweifel entstehen zu lassen, so
habe ich diesfallsige Aussprüuche des Herrn Eich-
wald daruber zu Grunde gelegt.
280
| Aus DEN SCHICHTEN BE
AUS DEN SCHICHTEN BEI Vins
Isium.
e
=
= 5° à.) PECTEN FIBROSUS,
Nerin. suprajur. (Nerin.|®
te pd CD è p 1
Gosæ, Nerin. spec? Pecten 5 © © | Monioran: sPEc.
fibrosus) (Dental., Stacheln DE
von Cidar. Blumenh. Te- Era
rebr. lacunosa, vicinalis, or-
nithoc.) (Agaricia lobata
Myrm. glob. Pleurot. Serpu-
la, Trochus) Gryph. vesicu
laris ?, Pinna, Pholod. spec.
Lima probosc. Plagiostoma
rigidulum, Terebr. impressa,
Pecten æquivalvis, Melania
Heddingtonensis.
Nerin. suprajur.
Nerin. spec. {Den-
talium, Cidar. Blu-
menb. Terebr. lÎa-
cüunosa , vicinalis ,
trigoneila,ornithoc.)
Aptychus, Astrea,
Trochus. n. spec.
[UM 249STIIu0f0 ‘EL
‘Z 0JUO1p o8iuoy} ‘2SIpUCS -2H9S111[0(
DH[EM 21491p puu oyost}
-1j00 ‘o8iuog} ‘201[ 910
mer
Terebr. impressa,
(Trigon. clavel. na-
vis, Trois spane
deutliche Steinkôr-
ner und Fragmen-
te von Ammon.
Pholod. und Gry-
phæa.
Tereb. impressa, Turitel-
la, Turbo ornatus, Terebr.
spec?, Ammonites commu-
nis, Pholodomya Murch.
Gryph. dilet. (Trigonia cla-
vel und navis, Trigonia
spec.) Amonites sp.
‘}U19U0[8U091949S0IN
‘JRIOLO[AUOIOUISN IA
mme eme
—————— = RE RE
Se) i
o | Meist undeutliche klei-
ee Æ= 3 ’
5 5 © neMuschelfragmente,schein- © Fragmente von
2. bar von Trigonien upd Am- ap Belemiten.
D mr #
E Re 7°|moniten.
en, Ve
IAE
Man kann hieraus ersehen, dass einzelne Mu-
scheln aus der Muschelconglomeratlage in die
zunächst aufliegenden Schichten üubertreten, aber
sewiss bleibt demohngeachtet die Grenze zwischen
061
beiden immer genug scharf. Es ist das Muschel-
conglomerat eine ganz eigenthüumliche und charak-
teristische Lage für den Donetzerjura. Môgen
auch die zunächst ober- und unterliegenden Stra-
ten, hier und da eine verschiedene hthologische
Beschaffenheit annehmen , der allseitige Charakter
von dem Muschelconglomerat bleibt immer und
überall ganz derselbe. Hat man beim Eintritt ins
Donetzerjuraterrain nur erst die Muschellage
vor sich, so ist man auch sogleich orientirt, wo
die hôheren und tiefern Schichten zu suchen sind,
und glüucklicherweise ist dieselbe bei dem ver-
schiedenen Niveau, die sie in dieser und jener
Jurapartie einnimmt, doch meist soweit über
die Thal- und Schluchtsohlen erhoben, dass sie
bei genauer Nachforschung nicht üubersehen wer-
den kann.
Nunmehr dürfte aber auch kaum noch Zwei-
fel über die Grenzlinie zwischen der oberen und
muitleren Abtheilung der Formation im Donetzer-
Jura obwalten. Grade mit der Muschellage, worin
sich die Idendität mit v. Buch’s mitlereren Juragrup-
pe oder dem braunen Jura ausspricht, istauch die
Schichtenreihe von diesen hier abgeschlossen.
Was unmittelbar über 1hr liegt, bezeichnet der
zoologische Charakter als die obere Abtheïlung oder
den Weissen-Jura. Die Muschellage selbst mit
sämtlichen Kalkstraten die unter ihr folgen, und
dem noch tieferliegenden gelben und braunen
Sandstein, repräsentirt den Braunen-Jura. Aber
92
SU
nun stellt sich auch noch die Eigenthümlichkeit an
dieser Donetzer braunen Gruppe heraus, dass fast
ebene soviel Masse derselben aus weissem Kalk-
steine als wie aus dunkelem Sandsteine besteht.
Allerdings fehlen beiden Abtheilungen und im-
sonderheit der lezteren noch mehrere der bezeichne-
ten Leitmuscheln, inzwischen lässt sich erwar-
ten, dass auch hierin durch fleissiges Sammeln
noch Ergänzungen stattfinden werden. Ueberhaupt
sind alle Juraschichten noch zu wenig entblôsst,
und daher ist die Ausbeute an Fossilien darin
noch bei weitem nicht als erschôpft oder geschlos-
sen anzusehen. Steimbruchsarbeiten, an gewisse
Punkte gelegt, kônnten leicht noch ergiebige und
folgenreiche Fundgruben dafür werden.
KREIDEFORMATION.
In meinen brieflichen Mittheilungen in Leon-
hardt’s und Bronn’s Jahrbuch, so wie in Erman's
Beiträgen findet sich die Verbreitung im Allge-
meinen angegeben, welche der Grünsand m
dem Gouvernement Charkow befolgt. Das dort
bezeichnete Terrain erhält indessen noch bedeuten-
den Zuwachs durch die Vorkommnisse, welche
mir wieder neuerdings noch an mehreren andern
Orten am Donetz bekannt worden, und die zum
Theile auch schon bei meiner geognostischen Kar-
te von den Gouvernements Charkow und Poltawa
009
in N° IT der Bulletins von d. J. berucksichticht
sind.
Von Melowo am Donetz setzt nehmlich der
Sandstein mit geringen Unterbrechungen, die
meist durch aufliegende Kreide bewirkt werden,
bis PBalakiea fort. Hier, namentlich in der Näbhe
der Kalkbrennerei, bleibt fur 1hn aber nur die
Thalsohle ubrig
9?
der Thalwand einnimmt. Mit sichthbar zunehmen-
da die Kreide den üubrigen Theil
der Erhebung und Mächtigkeit macht er sich da-
gegen in den Nebenthälern des Donetz, nament-
lich an dem Ischepel-flüsschen bemerkbar und
sucht bei Gusarowka und noch mehr bei Wole-
boewka auch die Herrschaft auf der Oberfliche
zu gewinnen. Er reicht hier von dem Flüsschen bis
herauf unter die Dammerde und gibt dabei dem
Thale selbst ein felsiges Ansehen. Gegen Protopow-
ka hin verschmälert er sich aber wieder. Hier
druüuckt 1hn die Kreide in der Thalsohle nieder,
so dass kaum dunne Streifen von ihm sichthar
bleiben. So wiederholt sich auch noch einmal
_ das Wechselspiel beider, bevor sie gemeinschaft-
lich an dem schônen Thalprofile bei Isium auftre-
ten. Es ist dies ein schon von mir an anderem
Orte hervorgehobenes Verhalten, — dass in der Re-
gel, wo der Sandstein mächtig entwickelt, die Krei-
de unterdrüuckt ist, und wo diese in Masse auf-
tritt, Jener zurückweicht. Gewiss ein auflilliges
Verhältniss, was bei der Kreideformation auch
in anderen Länderstrichen hervortritt. Bei der Uk-
584
rainer Formation macht sich das Verhältniss aber
auch noch von einer andern Seite interessant. Da
wo nehmlich der Sandsteim die Oberhand hat
und selbst bis an die Gebirgsoberfläche herauf-
dringt, besteht er aus mehrfach wechselnden
Schichten von Sand, Trippelartigem Kieselthone
Thon- und Quarzsandstein mit Lagen von reinem
Quarze, —im Gegentheile bei dem Vorherrschen der
Kreide sein Bestand viel einfacher ist, sich meist
nur auf thonige Quarzsandsteine beschrankt.
?
GOTTLOB V. BLOEDE.
St. Petershurg,
im Juni 1843.
FLORA BAICALE NST-DARURICA
S EU
DESCRIPTIO PLANTARUM
IN REGIONIBUS CIS- ET TRANSBAICALENSIBUS
ATQUE IN DAHURIA SPONTE NASCENTIUM
Aucrore Nicozao TuURCzZANINOW.
—_—— "ss 65—
KEoxrnuaTio v.. Buzz. N° EV., 1842. pag. 114%:
—— 2-6 -C—
Ordo XXIIT ROSACEZÆ Juss. gen. 334.
Calyx constans sepalis sæpius 5, inter se basi in
tubum cohærentibus et ideo 5-lobus, plerumque
persistens, sæpius liber, interdum ovario adhærens.
Petala tot quot sepala, rarius abortu nulla, calyei
inserta, æstivatione quincunciali, fere semper re-
gularia. Stamina cum petalis inserta, sæpissime
indefinita, filamentis per æstivationem incurvis,
antheris bilocularibus rima duplici dehiscentibus.
Carpella plurima, nunc abortu solitaria, nunc
coalitione inter se aut cum calycis tubo in ova-
rium prima fronte unicum conversa. Ovaria unilo-
566
cularia. Styli simplices in stigmata forma varia
apice dilatati, ex ovario sæpius lateraliter orti,
nunc distincti, rarius inter se coaliti. Semina in
carpellis sæpius 1—2, rarius plurima, erecta aut
inversa, exalbuminosa (Hirtella et Neillia ex-
ceptis). Embryo rectus, cotyledonibus nunc folia-
ceis nunc carnosis.— Herbæ, frutices aut arbores.
Folia alterna , basi bistipulata, simplicia aut com-
posita. Inflorescentia varia. DC. prodr. IT. p. 525.
Tribus I. AMYGDALEZÆ Juss. gen. 540. (excel. gen.)
Dispaceæ DC. jt.,Pr. IP pp) 27%
Calyx 5-dentatus , intus Jamina subcarnosa ne-
ctarifera obductus. Petala 5. Stamina 20, libera
cum petalis calycis margini inserta, æstivatione
incurvata. Ovarium liberum, uniloculare , biovu-
latum, ovulis pendulis. Stylus 1; stigma simplex.
Drupa seminibus 1—2. Embryo rectus exalbumi
nosus , endopleura tumida inclusus, radicula ad
hilum versa. —Frutices aut arbores, foliis alternis
stipulatis. Koch syn. p. 204.
?
105. AMYGDALUS Zinn. gen. n. 619.
Tourn. inst. t. 402.—DC. prodr. IL p. 230.—
Endl. gen. n. 6405. |
Drupa exsucca, maturitate irregulaliter ‘rum-
pens. Koch [. c.
287
375, AMYGDALUS PEDUNCULATA Pall.
À. caule ramosissimo; foliis lanceolatis inæqualiter
serratis, ad costam parce pilosis; floribus sub-
ternis pedunculatis; calycis campanulati dentibus
serrulatis, eglandulosis, glabris; fructibus ovatis.
A. pedunculata Pall.
À. Pallasii Turcz. pl. ‘exs. (olim.)
Flores rosei. Fructus demum glabrati, magnitudine fructuum
Amygdali nanæ Linn.
In montosis lapidosis circa Selenginsk et Kiachtam Floret
Majo. h..
106. PRUNUS ZLinn. gen. n. 620.
Gærtn. IL. p. 74. t. XCIIT. f. 2. Lam. ill.t. 439. —
Schkuhr t. CXXXIT—Endl. gen. n. 6406.—
Armencaca , Prunus et Cerasus in DC.
prodr. II. p. 531-535.
Drupa succosa, indehiscens. Putamen læve
vel sulcatum , foraminulis destitutum. Koch syn.
P- 205.
Sectio Î. ARMENIACA.
Drupa velutina. Flores solitarii vel gemini, late-
rales , ante folia e gemmis proprüs evoluti. Folia
juniora convolutiva. Koch [. c.
376. Prunus Simirica Linn.
P. foliis ovatis, longe acuminatis, obtuse et in-
N° IV, 1845. 39
588
æqualiter serratis, glabris, glandula ad basin limbi,
floribus sessilibus.
P. Sibirica Linn. sp. 679. Spreng. syst. veg. II. p. 476.—
Pall. (JL /ROSSO TE MU
Armeniaca Sibirica Pers. ench. IT. ps 36.—DC. prodr. Il.
P: 532.
Prunus Gmel. fl, Sib. III. p. 172. n. 4.
Armeniaca betulæ folio et facie , fructu exsucco. 4mm.
Ruth. pp VO2NE.. XXIX:
Frutex ramosissimus, floribus lacteis innumeris superbiens.
Folia illis Betulæ albæ satis similia, glanduloso-ser-
rata: serraturis basis longioribus. Glandula circularis
sæpe ad basin limbhi observatur , petioli eglandulosi.
Drupa velutina. Putamen læve, hinc obtusum, illinc
acutum : sulco utrinque prope marginem.
In lapidosis Dahuriæ copiose nascitur. Floret Majo. f.
Sectio IL. Panus.
Drupa glabra, absque pruina. Flores racemosi,
foliis evolutis demum explicati. Koch LI. c.
377. Pronus Panus Linn.
P. racemis pendulis , foliis deciduis ellipticis sub-
duplicato-serratis subrugosis, petiolo biglandu-
loso. Koch [. c.
P. Padus Linn. sp. 677.—Spreng. syst. veg. IT p. 478.—
Pall. fl. Ross. T'16.—Ledeb. fl. AK. 11 p. 242:
Cerasus Padus DC. fl. Fr. IV. p. 580.— prodr. II. p. 539
Pranus Gmel. ft. Sib. IIT.'p: 172/°n, 15.
»89
Arbor in sylvis et ad margines fluviorum frequens. Floret
Majo. h.
mbus lt SPIRÆACEZÆ. Ulmariæe Vent. t. 8.
FRS LOU À
Carpella plurima a calyce libera , inter se dis-
tincta aut rarissime subconnata, circa axim floris
idealem verticillata, sæpius 5, abortu interdum
pauciora, stylo apiculata, demum capsularia sutu-
ra interiore dehiscentia, subbivalvia. Semina 2 —4,
rarius abortu 1—3, e suturæ interioris margine
ad medium aut prope basin orta, exarillata, exal-
buminosa. Embryo rectus inversus (in Spiræa),
cotyledonibus planis crassiuculis. —Frutices aut
herbæ. DC. prodr. 11. p. 541.
107. SPIRÆA Linn. gen. n. 630.
Gærtn: L p. 3537. t. LXIX. f. 5.—Lam. ill. t.
439.— Schkuhr 1 CXXXIV.—DC. prodr. IL. P:
541.—Endl. gen. n. 6391.
Calyx 9 fidus. Petala 5. Carpella 1, plurima,
capsularia 2— 4 sperma. Koch syn. p. 208.
Sectio I. Cusamænryon Koch syn. (Chamædryon
et Spiraria Ser. in DC. prodr. II. D. FEU
Ovaria libera. Torus apice hiberus, basi tubo
calycino concretus. Carpella non inflata. Flores
hermaphroditi. Folia integra vel dentata, exstipu-
lata. Caules fruticosi.
39*
590
6 1. Flores corymbosi: corymbi solitarii
in apice ramuli, aut in ramohyeleawe
subsessiles.
378. SPIRÆA FLEXUOSA lisch.
S. foliis ovato-lanceolatis lanceolatisve, plerumque
in petiolum attenuatis,acutis, a medio ad apicem
grosse et inæqualiter serratis (interdum subdu-
plicato-serratis), subtus glaucis, junioribus utrin-
que pubescentibus ; ramulis angulato-striatis;
corymbis terminalibus subhemisphæricis sim-
plicibus; calycibus reflexis; staminibus petala
superantibus; carpellis extus g1bbis, intus sty-
liferis.
S. flexuosa Fisch. in DC. prodr. IT. p. 542.—Cambess.
mon. Spir. in ann. des SC, nal. I. p.309. 1.020)
Caules præsertim apice flexuosi. Petala, ut in omnibus
hujus subdivisionis, alba. Distinguitur a sequente ligno
molliore magna ex parte medulla repleto , floribes ma-
joribus ; præsertim vero insertione styli ad latus inter-
num carpellorum ab omnibus distinctissima.
In sylvis ubique. Floret Majo, Junio. À.
379. SPIRÆA CHAMÆDRYFOLIA L.
S. foliis ovatis, lanceolatisve basi plerumque atte-
nuatis , apice inciso-serratis, rarius subintegris ,
obtusis vel acutiusculis, subtus glaucis , pubes-
centibus vel subglabris; ramulis teretibus Iævi-
bus; corymbis terminalibus su bhemisphæricis
simplicibus ; calycibus reflexis; stamimibus pe-
91
tala subæquantibus ; carpellis intus gibbis, ex-
tus styliferis.
S. chamædryfolia Linn. sp. 701.— DC. prodr. II. p. 542.
Spreng. syst. veg. IT. p. 582.— Pall. fl. Ross. I. p. 32.
t. XV.— Ledeb. AS AU TE p: 213.
Spiræa Gmel, ft. Sib. III. p. 180. n. 49 {forte cum specie-
bus affinibus ).
Spiræa chamædryos folio Amm. Ruth. p. 190. n. 269.
In præruptis lapidosis prope Norynchoroi, atque in Da-
huriæ monte Odon-Czolo. Vulgo Kamennaja tawolsa
(Spiræa saxatilis) dicitur. Floret Majo, Junio. h.-
380. SPIRÆA SERICEA M.
_S. foliis lanceolatis acutis mucronulatis integerri-
mis aut apice subserratis, supra glabris, subtus
dense niveo-tomentosis ; ramulis puberulis stria-
tis; corymbis terminalibus subhemisphæricis ;
calycibus reflexis; carpellis sericeis intus gibbis,
extus styliferis.
Florentem non vidi. Dignoscitur a præcedenti indumento
foliorum , carpellorumque, a S. cana W. et X. foliis
supra glabris et calycibus reflexis. Spiræa dasyantha
Bge. foliorum forma atque sepalis tomentoso-canis, Sp.
pubescens mea etiam foliorum forma, indumento
paginæ inferioris rariore, sepalis erectis et carpellis
glabris a nostra recedunt.
In lapidosis ad fluvium Argun, prope ejus unionem cum
Schilka, ad pedes rupium ultimis diebus Julii fructibus
maturis omustam inveni. ts
292
381. SPIRÆA HYPERICIFOLIA L.
S. foliis obovatis vel cuneatis oblongis integris
serratisve , pubescentibus aut adultis glabratis;
ramulis teretibus glabris vel nullis; corymbis
terminalibus , vel umbellis in ramo sessilibus
lateralibus: calycibus patentibus; carpellis glabris
(ad suturam interiorem sæpe ciliatis ) intus
gibbis, extus styliferis.
S. hypericifolia Linn. sp. 101.— DC. prodr IT. p. 543.—
Spreng. syst. veg. IT. p. 502.—Ledeb. fl. Alt. IT. p. 214.
S. crenata Linn. sp. 101.—Pall. fl. Ross. I. p. 35. t. XIX.
Specimina juvenilia, foliis nondum bene explicatis , tan-
tummodo in montosis circa Selenginsk inveni et des-
criptionem feci ad exemplaria Sibiriæ occidentalis.
Floret Majo. h..
382. SPIRÆA TUALICTROIDES Pall.
S. foliis cuneato-obovatis obtusissimis, apice 3—4
lobis integrisque , tenuissime pubescentibus ;
umbellis sessilibus; calycibus patentibus; stami-
nibus petalis subbrevioribus ; carpellis glabris
ad suturas ciliatis, intus g1bbis, extus styliferis.
S. thalictroides Pall. itin. III. app. I. p. 134 et 94. t. P.
J. 3.—fl. Ross. I. p. 34 et 78. t. XVIII.—DC. prodr. II.
p- 543.—Spreng. syst. veg. IL. p. 502.
Spiræa Amm. Ruth. p- 188. n. 267.
Folia integra aut apice lobata in uno eodemque individuo
sæpe occurrun €.
In montosis lapidosis transbaicalensibus et Dahuricis.
Floret Majo. h.
££
593
383. SPIRÆA ALPINA Rall.
S. folis angustis cuneato-oblongis linearibusve ,
| acutis, obsolete serrulatis, glabris ; ramulis tere-
tibus lævibus; corymbis terminalibus; calycibus
patentibus ; carpellis (ex icone Pallasiana) intus
gibbis, extus styliferis.
S. alpina Pall. fl. Ross. I p. 82. t. XX.—DC. prodr. Il.
p- 943.—Spreng. syst. veg. II. p. 502.
Foliorum forma ab affinibus facile distinguitur.
In humidis subalpinis, atque ad Baicalem haud rara. Flo-
ret Majo, Junio. f.
$ 2. Corymbz vel racemi plures in apice
caulis paniculam formantes.
|
:
|
|
|
384. SPIRÆA SALICIFOLIA L.
S. foliis oblongo-lanceolatis, inæqualiter subdu-
plicato-serratis glabris; racemis confertis pani-
culatis. Koch sÿn. p. 208.
S. salicifolia Linn. sp. 700.—DC. prodr. II. p. 544.—
Spreng. syst. veg. IL. p. 503.— Pall. fl. Ross. I. p. 36.
BAXAT ‘et XXIL.
Spiræa Gmel. fl. Sib. III. p.181. n. 47. f. XXXIX.
Spiræa salicis folio longiore, serrato, floribus rubris Mess
ap. Amm. Ruth. p. 186. n. 265.
Spiræa salicis folio breviore, latiusculo crenato, floribus
rubris Mess. ap. Amm. Ruth. p- 188. n. 266.
Sola e nostris floribus rubris gaudet.
In humidis ubique provenit. Floret Majo, Junio. fr.
594
Sectio II. Sorgarra Ser. in DC. prodr. IL p. SAS.
Ovaria 5 coalita. Torus totus cum tubo cal y-
cino concretus Flores hermaphroditi , paniculato-
thyrsoidei. Frutex. Folia pinnatisecta stipulata.
385. SPIRÆA SORBIFOLIA À. 4
S. foliis pinnatisectis , lobis lanceolatis , oppositis
duplicato argute serratis sessilibus. Seringe in
DE" prodr "bc
S. sorbifolia Linn. sp. 702.—Spreng. syst. veg. IL. p.
503. Pall. fl. Ross. Lt. XXIV et XXF.
Spiræa Gmel. fl. Sib. III. p 190. n. 51. t. XL.
Spiræa sorbi folio, tenuiter crenato, floribus in thyrso
albis. Mess. ap. Amm. Ruth. p. 186. n. 264.
In montibus sylvosis Dahuriæ frequens. Floret Junio. h.
Sectio III. Aruncus Ser. L. c.
Carpella 5 libera pendula. Torus apice liber
crassissimus. Stipulæ nullæ. Flores abortu dioici.
Folia supradecomposita. Herbæ.
386. Sriræa Anruncus L.
S. floribus supradecompositis, spicis pamiculatis,
floribus dioicis. LZinn. sp. 702.
S. Aruncus Linn sp. 702.—DC. prodr. IT p- 545.—Spreng.
SSL Des ALP, 503.— Pall. fl. Ross. I. t. XXVI.—Koch
syn. fl. Germ. p. 208.
Spiræa Gel. fl. Sib. LIT. p. 192. n. 57.
595
In monte sylvoso Dahuriæ Solonecznoi Chrebet dicto, inter
Nerczinsk et Nerezinskoi Sawod. Floret Junio, Julio. 9.
Sectio IV. Urmarta Cambess. ex DC. prodr. II.
p. 945.
Torus obsoletus. Stylus clavatus retroflexus.
Ovula duo circa mediam ovarii suturam aflixa, ap-
pensa. Carpella libera ovario vix duplo majora
erecta , raro contorta. Folia pinnatisecta stipulata.
Herbæ.
387. SPiRÆA ULMARIA Z.
| S. foliis interrupte pinnatisectis subtus tomen-
| toso-niveis (raro nudis ), lobo terminali majore
| trilobato ; sepalis reflexis,; stylis elongatis:
carpellis glabris contortis. Seringe in DC.
prodr. ‘dès
S. Ulmaria Linn. sp. 702.—Spreng. syst. veg. p. 503.—
Part 0jl Ros$: T. 'pÜ40.—Pedeb. LA. TL P. 211.
Koch syn. p. 208.
Spiræa Gmel. fl Sib. III. p. 191. n. 53.
In pratis subhumidis ubique. Floret Julio %,.—Specimen
unicum pusillum foliolis angustis oblongis ad thermas
Turkenses legit am. Basnin.
388. SriRÆA DIGITATA Âuilld.
S. foliis inferioribus interrupte pinnatisectis , sub-
. tus albo-tomentosis, lobo terminali imajore 2 —7
lobo , lateralibus 3 -5 lobis, superioribus pal-
mato 3—5—7 lobis, lobis ovato-lanceolatis ; car-
596
pellis 5—10 utrinque attenuatis dorso et ad
suturas pilosis, lateribus glabris; stylis crassius-
culis capitatis.
S. digitata Willd. sp. pl. II p. 1061 “Do: prodr. IL p.
546.—Spreng. syst. veg. IL. p. 503.
S. palmata Pall. fl. Ross. t. XXVII. (præter syn. Amm.).
Spiræa Gmel. fl. Sib. III. p. 192. n. 56.
In pratis subhumidis prope Ircutiam, alibique quam in
cisbaicalensibus , tam in transbaicalensibus copiose
nascitur. Floret Julio. >.
389. SPIRÆA LOBATA Murr
S. foliis pinnatisectis utrinque viridibus , lobis
plurimis (7—9) oppositis subsessilibus , in laci-
nias elongatas lineari-oblongas inæqualiter ser-
ratas fere ad basim palmatim vel pedatim
partitis ; lobo terminali maximo 7 partito, late-
ralibus 3—5 partitis; calycibus reflexis ; car-
pellis utrinque obtusis glabris; stylis crassis
capitatis. |
œ. latiloba: lobis latioribus oblongo-lanceo-
latis, floribus rubris, stylis longioribus.
S. lobata Murr. syst. ed. 14. p. 479.— DC. prodr. IL p.
545.—Jacq. hort. Vind. p. 58. t. 88.
S. palmata Linn. f. non Thunb. nec Pall.
#. angustiloba: lobis angustioribus lineari-
oblongis vel linearibus, floribus albis, sty-
Lis brevioribus.
S. angustiloba Turcz. pl. exs.
597
Ulmaria foliis profunde laciniatis Æ4mm. Ruth. p.14. n. 99.
Fructus maturos varietatis «. (Americanæ) non vidi,
Altera varietas crescit copiose in Dahuriæ pratis. Floret
Julio. y.
Tribus IL DRYADEÆ Vent. tabl. 5. p. 349.
Fragariaceæ pleræque. Rich. in ÂNestl. mon.
Pot. p. 14.
Calyx 5 fidus (rarius # fidus aut pluri-divisus),
per æstivationem valvatus, sæpe extus bracteolas
lobosque exteriores lobis alternos gerens. Petala
tot quot calycis lobi veri et is alterna. Stamina
Ͼ, rarius 9 (vel 10) et tunc lobis calycinis op-
posita, apice tubi calycini expansi inserta Car-
pella æ, rarius pauca congesta, toro inserta, inter
se et a calyce libera, et latere prope apice styli-
fera. Styli introrsum sulco notati in stigma ob-
liquum expansi. Akenia uniovulata omnino libera,
exsucca aut baccata. Semen solitarium erectum
aut inversum , exalbuminosum. Embryo rectus
cotyledonibus planiusculis.—Herbæ aut frutices,
foliis sæpius compositis , stipulis 2 lateraliter pe-
tiolo adnatis. DC. prodr. IL p. 549.
108. DRYAS ZLinn. gen. 637.
Geærtn. I. p. 552. t. LXXXIV. f. 2.—Lam. üll. t.
448.-Schkuhr t. CXXXVII.—Endl. gen.n. 6889.
Calyx 8—9 partitus extus nudus, tubo subcon-
cavo. Petala 8—9. Stamina . Carpella «© stylo
———
598
terminali demum in caudam barbato-plumosam
desinente. Semen adscendens ( radicula infera ). —
Herbæ humillimæ, folus indivisis, subtus albo-
tomentosis. DC. [. c.
390. Dryas ocroperarzA L.
D. foliis oblongis aut subellipticis profunde cre-
nats, basi ovatis aut subcordatis, subtus niveo-
tomentosis, venis subtus prominentibus plerum-
que nudis ; calycis lacinus linearibus.
D. octopetala Linn. sp. 117.—DC. prodr. II. p: 549.—
Spreng. syst. veg. IT. p: 527.— Pall. fl Ross NP
Ledeb. fl. Alt. IL. p. 267.— Koch syn. p. 209.—Hook. fl.
Bor. Amer. p. 174.
Dryas octopetala, foliis simplicibus Gmel. fl. Sib. III. p.
188. n. 44.
Venæ subtus in speciminibus nostris semper nudæ mihi
visæ fuerunt, sed in speciminibus Ochotensibus et Nor-
vegicis sæpe tomento albo, uti tota pagina inferior fo-
liorum dense, obtecta.
In alpibus (re omnibus. Floret Junio, Julio. 9,.
109. GEUM Zinn. gen. n. 867. (exclusis Sieversia et Co-
luria.)
Geærtn. Lt LXXXIV. f. 1.—Lam. ill. t. 445. —
Schkuhr t. CXXXVIL — DC. prodr. IL 550.
(sectiones Caryophyllastrum et Caryophyl-
lata).—Fisch. et Trautv. rev. sp. Get ind: 83.
sem. hort. Bot. Petr. p. 33.—Endl. gen. n. 6386.
Calycis tubus concavus, limbus 5 fidus, extus
599.
bracteis 5 minoribus munitus. Carpella exsucca
caudata in capitulum disposita, stylo articulato.
Semen adscendens , radicula infera.—Herbæ folis
varie pinnatisecLis. |
Sectio CARYOPHYLLASTRUM Ser. in DC. prodr. ke
Calycis laciniæ post anthesin reflexae. Styli
articulus superior inferiore multo brevior. (Flores
erecti, plerumque parvi. Petala vix unguicu-
lata. Carpellorum capitulum sessile ). Fisch. et
Traut. #36.
391. GEum sTricrum Ait.
G. caule ramisque robustis; petalis ovato-orbicu-
latis, basi rotundatis , calyce longioribus, styli
articulo superiore hispido , receptaculo pubes-
cente. Fisch. et Trautv. L. c.
G. strictum Ait. hort. Kew. IL p. 217.—Spreng. syst. veg.
II p. 542. (excel. syn. G. Canadensis HMurr. ). —Hook. je
Bor. Amer. P- 175.
G. Aleppicum Jacq. coll. I. p. 88.— icon. pl. rar. t. 93.
G. heterophyllum Fisch.
G. ranunculoides Ser. in DC. prodr. IL. p. 551.
G. intermedium Bess. in DC. prodr. IL p. 550 (non
Ehrh.).—Ledeb. fl. Alt. II p. 265.
Geum Gmel. fl. Sib. LIT. p. 168. n. 45. ( excl synon. |.
Planta robusta, ramis erectiusculis. Folia caulina (vix
unquam)}) triloba, plerumque basin usque partita : laci-
niis cllipticis oblongisve. Stipulæ ovatæ. Flores lutei,
interdum majusculi. Carpella basi pube appressa, apice
600
pilis rigidis instructa. Receptaculum pilis brevissimis
dense pubescens. Ab affinibus facile distinguendum
petalis ovato-orbiculatis , basi rotundatis , non cunealis
Fisch. et Trautv. L. c. :
Ubique in graminosis. Floret Junio, Julio. 9,.
110. WALDSTEINIA Wild. nov. act. nat. cur. Ber. 2. p. 105.
Tratt. Rosac.—Waldsteinia et divisio 1. Coma-
ropsides DC. prodr. IT p. 555.—Endl. gen.
n. 6582 ct 658$. Waldsteinia et Coma-
ropsis Rich. in Nestl. Pot. D: 7: SM
Calycis tubus turbinatus annulo turbimato ad
stamina coronatus, limbus D fidus extus bracteo-
latus aut nudus. Petala 5. Stamina ce. Carpella
pauca, sicca breviter stipitata, cum stipite articu-
lata, stylum filiformem gerentia. Semen erectum.
Radicula infera.—Herbæ folis trifoliolatis vel pal-
matis 93—h fidis, floribus aureis.
392. WazpsTEiNIA StpiRicA Tratt.
W. bracteolis tempore florendi nullis vel denti-
formibus minutissimis, petalis basi rotundatis :
carpellis hirsutis; folholis basi rotundatis
W. Sibirica Tratt. Ros.
Comaropsis Sibirica DC. prodr. IT. p. 555.
Rhizoma liorizontale cylindricum tenue folia et scapos
floriferos protrudens. Folia omnia radicalia , caulina
plerumque ad squamas reducta, in unico tantum speci-
mine vidi caulem folia 2 perfecta ovata vel rhombea
3 loba gerentem. Stipulæ petiolis adnatæ rubicundæ.
601
» Petioli scapique pilis reversis hispidi aut raro glabrati,
Foliola inciso-serrata subtriloba, basi plerumque rotun-
data, rarius rectangula ciliata et versus margines hirta.
Flores 3—4 in scapo, pedunculis capillaribus. Calycis
. laciniæ triangulares. Bracteolæ tempore florendi denti-
formes minutissimæ, nempe calyce 6—8—10-plo brevi-
ores , interdum nullæ, dein paulo excrescunt. Petala
\
aurea, obovata, integra, calyce duplo longiora. Filamenta
numerosa basi vix dilatata, e calyce non exserta. Antheræ
subrotundæ medio aflixæ. Carpella oblonga. hirsuta, sub-
sericea, stylo simplici terminata.
Species nostra Waldsteiniæ trifoliatæ Koch (Linnæa
13. p. 339. t. VI.) et W. fragarioidi Tratt. (Coma-
ropsidi Rich.) habitu simillima, bracteolis nunc mi-
nutis, nunc omnino deficientibus, vinculum eflicit stirpes
tam inter se aflines colligens. À W. fragarioide re-
cedit tantum carpellis hirsutis et foliolis basi obtusio-
ribus, ad W. trifoliatam adhuc magis accedit et vix
ac ne vix distincta herba minns hispida et præcipue
bracteolis aut nullis aut minutis, quæ in illa (HW. tri-
foliata) nunquam desiderantur et calycis laciniis
subtriplo breviores sunt.
In muscosis ripæ Baicalensis inter ostia torrentium Sol-
zon et Wydrenka, atque in montibus vicinis, Floret
Junio. ».
111. RUBUS Linn. gen. n. 864.
Gærin. I. p. 350. t. LXXIIT. f. 9.—Lam. üll. +.
441.—Schhuhr t. CXXXPV.—Nestl. Pot. p. 16.—
Erdl. gen. n. 6500.
Calyx fundo planiusculus 5 fidus , nudus. Pe-
tala 5 Carpella plurima in gynophoro conico
D Éd À
602
insidentia , demum drupacea. Semen inversum.
Radicula supera.-—Frutices aut herbæ perennes,
sæpe aculeatæ. Folia petiolata pinnata vel pal-
mata, nunc simplicia lobata vel indivisa. Fructus
in plerisque edules.
393. Rupus Inzus L.
R. caule erecto fruticoso , ramoso, aculeato ; folns
inferioribus ramorumque sterilium pinnatis 5
foliolatis, superioribus 3 foliolatis, foliolis ovatis
inciso-serratis , subtus albo-tomentosis; petalis
cuneato-obovatis erectis, calyce patente.
R. Idæus Linn, sp. 706.— DC. prodr. IT. p. 558.-Spreng.
syst. veg IT p 528.—Pall. fl. Ross. IT. p: 64.—Ledeb.
0 AUS ET: 10 230.— Koch syn. p- 210.
Rubus Gmel. FLE Sib. III. PeuATIS 000 | E
&. microphyllus: foliolis minoribus semper $
3, caule aculeatissimo.
R. Idæus £. microphyllus Walir. sched. p. 916.—DC.
prodr- lc |
In dumetis et nemoribus frequens ; f. in alpinis et subal-
pinis. Floret Majo, Junio h.
394, Rugus saxaATizts L.
R. caule fertili erecto simplicissimo herbaceo,
sterilibus prostratis stoloniformibus, foliis ter-
natis (utrinque viridibus ); corymbo terminali
b—6 floro. Koch syn. p. 211.
R. saxatilis Linn. sp. 108.—DC. prodr. IL. p: 564.— Spreng.
603
syst. veg. II. p. 519,.—Pall. fl. Ross. II. p. 66.—Ledeb.
Moral. p.231.
In umbrosis montosis non rarus. Floret Junio. 9.
395. Ruzus arcTicus L.
y
R. caule herbaceo pubescente inermi; folus ter-
nato-palmatis subconcoloribus glabris (aut pu-
berulis), obovatis obtusis crenato-subserratis ;
stipulis ovatis obtusissimis; floribus solitarus
terminalibus; lacinus calycinis lanceolato-lineari-
bus (demum) deflexis, corolla brevioribus ;
petalis emarginatis. Seringe in DC. prodr. IT.
p 68."
R. arcticus ZLinn. sp. 108.— F1. Lapp. t. 5. f. 2.—Smith
Engl. Bot. t. 1585:—Spreng. syst: veg. II p. 532.—
Pall. ft. Ross. IT. p. 67.
Rubus Gmel. fl. Sib. III pui 1.) 29.
Flores rosei, rarius albi. Calyces tempore florendi erecti,
dein deflexi. É
In humidis lapidosis sylvaticis abunde crescit. Varieta-
tem albifloram ad pagum Moty observavi. Floret Majo
Junio. .
396. Runus Cnamæmorus Z.
R. radice repente; caule simplici unifloro; folis
subreniformibus plicatis 5 lobis: lobis rotun-
datis crenatis; lacinus calycinis obovatis serru-
latis, petalis duplo ninoribus; floribus dioicis.
_R. Chamæmorus Linn. sp. 708.—DC. prodr. IL. p 565.—
Spreng. syst. veg. IT. p. 532.— Pall. fl. Ross. IL p. 66.—
Ledeb. fl. AU. IT p. 231.— Koch syn. pu ati.
N° IV. 1848. 40
604
Rubus Gmel. fl. Sib. IIT. p. 179. n. 93.
/
In paludibus ad Baicalem prope Listwenischnaja etc. Flo-
ret Majo, Junio. 9.
119. FRAGARIA Linn. gen. n. 655.
Gœrin. [ p.550: t.,LXA XII; f.8 Lama r
449.—Schkuhr t. CXXXV.—Nestl. Pot. p. 17:.—
Endl. gen. n. 6501.
Calycis tubus coneavus 5 fidus extus 5 bracteo-
latus. Petala 5. Stamina ©. Carpella al sporopho-
rum demum deciduum carnoso-succulentum sparsa
exsucca. Stylus lateralis. Semen appensum. Radicula
supera. — Herbæ flagelliferæ, folus trifoholatis ,
foliolis grosse dentatis, receptaculis subrotundis
succulentis.
397. FrRacariA vesca L.
F. stolonifera, foliohis subtus pilosis: pilis pedun-
culorum (apice) adpressis, sporophoro pendulo
conico avutiusculo, maturo deciduo; sepalis
reflexis. Ledeb. fl. Alt. I. pi 202.
F° vesca Zinn sp 105 =DC% proudr., Il p+ 569.—Spreng.
syst. veg. H p.539.—Koch syn p.241.
Fragaria flagellis reptans Gmel. fh. SD ITR, p. 180: n. 24.
Pubescentia in nostris patens in parte inferiore pedun-
culorum. Ergo planta nostra ambïoit inter F, vescam
et elatiorem Ehrh.
| In siceis prope Îrcutiam alibique minime rara. Floref
Mao, Junio. D.
A TL LS LS ES
605
398. FrAGARIA coLLiNA Zhrh,
F. stolomifera, foliolis subtus sericeis ; pubescentia
pedunculorum et petiolorum patente ; sporo-
phoro depresso nutante obtuso, maturo adhæ-
rente; sepalis erectis.
F:collina Æhrh. Beytr. VIL. p. 90.—DC. prodr. II. p.
569.—Spreng. syst. veg. IL p. 533:— Ledeb. fl. Alt MH
P: 233.— Koch syn. DA ME
Fragaria Gmel. fl. Sib. LIL. p: 180. n. 24. var. Te
In umbrosis ad fluvium Angaram prope Ircutiam alibi-
que. Floret Majo, Junio. 9,.
113. POTENTILLA Westl. Pot mon.
Lehm. Pot. mon.—Tormentilla, Potentilla et
Comarum Linn. Juss. Lam.—Gærtn. [ p. 349.
LXXUI. f. 6. (sub Pentaphyllo).— Lam. cl.
t. 442.—Schkuhr t, CXXXVI —Seringe in DC.
prodr. Il. p. 571.—-Comarum et Potentilla
Endl. gen. n. 6562 et 6365.
Calycis tubus concavus, limbus 4-5 fidus,
—5 bracteolatus. Petala 4—5. Stamina €. Car-
pella œ stylo laterali donata, in receptaculo pro-
cumbente exsucco capilato. Semen appensum. Ra-
dicula supera.—Herbæ aut frutices folus compo-
sitis, stipulis petiolo adnatis, floribus luteis, albis,
rarius rubris.
40*
606
Sectio I. PorTenTILLasTRuM Ser. |. c. (ex parte).
Potentillæ genunmæ Koch SH D. 9400;
Petala obtusa vel obcordata lutea, rarius alba
vel rubra; receptaculum pilosum, sed pili vix
longitudine carpellorum. Carpella glabra.
$ 1. Folia digitata.
399. PoTENTILLA NIVEA J.
P. caulibus adscendentibus, foliis ternatis (rarius
5 natus?), stipulisque supra glabris vel hir-
sutis subtus niveo-tomentosis, opacis, margine
planis; bracteolis laciniis calycinis hirsuüs et
his petalis late obcordatis brevioribus; carpellis
lævibus.
Pnivea Linn sp. 1745 Nestl. p 068 Lehm0p} 184 —
DC. prodr. IT. p. 511.—Spreng. syst. veg. lT. p. 540.—
Fl. Dan. €. 1035.—Ledeb. fl. Alt. IL. 260.— Koch syn.
p- 218.
Potentilla foliis utrinque hirsutis, infra candidis, foliolis
ovatis serratis Ginel. f. Sib. HI) p.1. 189377 RH EMET:
XXXVI. f. a.
Fragaria sterilis folio subtus argenteo ÆAmm. Ruth. p.
SD: 11. L0P
Varietates hujus plantæ, valde polymorphæ, inter limites
floræ nostræ observatæ sunt :
a. major: petiolis elongatis, foliis majori-
bus, serraturis æqualibus , respectu folio-
rum minus profundis, caulibus 7—12
Horts
607
P. nivea 8. macrophylla Ser. in DC, prodr.? ( Icon Gme-
lini fl. Sib. III. t. 37. f. 1. ad hanc varietatem citata
flores nimis magnos et serraturas foliorum inæquales
repræsentat , ergo vix huc pertinere potest, synonymon
vero Ammanni a Gmelino huc relatum cum icone certe
ad P. angustifoliam Schlechtend. referendum ).
&. alpina: omnibus partibus minor 1—3
Jlora, cæœterum varietate uw. proxima. Spe-
cimina mea Altaica inter utramque media.
y. arenosa: pumila, floribus $8—6 subglo-
meratis, petalis calÿce paulo majoribus,
foliolis cuneato-oblongis acute serratis.
Ô. incisa: majuscula, floribus 3—6, petalis
ice), parum;, majortbus,, .foliolis, pro-
Junde serratis subincisis, intermedio pe-
tiolulato majore.
e? pentaphylla, foliis quinatis, foliolis in-
ferioribus minoribus, profunde æqualiter
serratis, floribus 1—2, colÿcibus magis
hirsutis.
Varietas «. lecta in sabulosis ad fluvium Ircut inter Tor
et Tibilti ; 8. in alpibus Dahuricis ; y. in arenosis trans-
baicalensibus ;> 0. in lapidosis ad Angaram , prope pa-
gum Barchatowa; s, quæ forte est species propria, speci-
mina pauca, jam deflorata, ad fl. Okam invenit cl. Xuz-
netsow.—Floret Majo, Junio. ds
400. PoTEnTILLA ANGusriroziA Schlechtend.
. . . . A e
P. caulibus adscendentibus; foliolis ternatis, supra
glabris, subtus niveo-tomentosis, oblongo-lan-
608
ceolatis pectinato-serratis : serraturis margine
revolutis; bracteolis lJaciniüs calycinis albo-
lanuginosis et his petalis obovatis brevioribus.
P, angustifolia Schlecht. Berl, mag. ann. 7. p- 296.
Lehm, Pot, ps 186. t.. XIX — DC. prodr. II, p. 572,
P. leucophylla Pail. ex Spr. syst. veg. IL. p. 540.
P. betonicæfolia Poir,
Fragaria sterilis procumbens, foliis Betonicæ instar ser-
ratis Amm. Ruth. p. 83. n. 109 t. XIV.
In lapidosis Dahuriæ. Floret Majo, Junio. 9.
401. PorenTiLzA cena C. 4. Mer.
P. caulibus adscendentibus simplicibus vel ramo-
sis, ramis 1 —5 floris, foliolis ternatis, utrinque
viridibus glabriusculis vel pubescentibus , obo-
vato-subrotundis, inæqualiter crenatis, subinei-
sisve; stipulis subovatis vel oblongis obtusius-
culis subintegerrimis; bracteolis oblongo-ellipti-
cis, lacinus calycinis ovato-oblongis acutiusculis
brevioribus ; petalis obcordatis calyces duplo
superantibus ; carpellis lævibus.
Pospeldat C4 Men Verz, po
P. grandüiflora AB. fl. Taur. Cauc. I. p. 409 (non Lirn.)—
Ledeb. fl AW IL p259:
a. major: 6—9 pollicaris, foliolis majori-
bus, parce pubescentibus, glabrisve,
éimenor: circiler Bipoliiewrese foliolis
minoribus, caulibus calÿycibusque magis
hirsutis, serraturis ratione foliorum pro-
609
fundioribus et valde inæqualibus, floribus
minoribus, petalis tamen calyces semper
duplo vel subduplo superantibus.
À Potentilla grandiflora Linn. et fragiformi
Willd. species nostra jam carpellis lævibus dignoscitur.
Varietas minor ex habitu valde ad P. minimam Hall.
et frigidam Vill. et vix nisi serraturis profundiori-
bus a varietatibus earum grandifloris ( secund. cl, Koch
syn. p. 218 petala in illis calyce interdum duplo
majora sunt) distingui potest.
Crescit #, in alpibus Baicalensibus Buchat, Urgudei, Schi-
bet, Nuchu-Daban etc.; alteram varietatem tantummodo
in frigidissimis alpis Czokondo , simul cum Oxygra-
phide glaciali reperi. Florent Junio. 9,.
402. PoTENTILLA ASPERRIMA 72.
P. setis rigidis longis pungentibus exasperata;
caulibus erectis vel adscendentibus 1 —4 floris;
foholis ternatis obovatis, profunde et inæquali-
ter crenatis ; stipulis lanceolatis acuminatis in-
tegerrimis; bracteolis lacinisque calycimis ob-
longo-lanceolatis acutis, subæqualibus, petalis
obcordatis parum minoribus; carpellis nervoso-
rugosis marginatis.
Species distinctissima indumenti indole. Setæ in caulibus
patentes , in foliis adpressæ , glandulæ insidentes, in
statu vivo pungentes. Laciniæ calycinæ sæpe bifidæ. Pe-
tala reticulata iutea.
Lo præruptis lapidosis ad fluvium Schilka, ultra Schilkin-
skoi Zawod et ad fluvium Argun versus ejus unionem
cum Schilka , omnino defloratam et fructibus jam matu-
6I0
ris onustam dimidio mensis Julii inveni; specimina
florifera pauca ad viam Ochotensem lecta possideo.
403, Porexrizza Norvecica L.
P. caulibus erectis piloso-hirsutis ; foliolis obova-
tis oblongisve grosse serratis, radicalibus ter-
natis quinatisque , caulinis ternatis; stipulis
ovatis acutiusculis , integris: petalis obovatis
integris calyce subbrevioribus ; carpellis ru-
gulosis.
P. Norvegica Linn. sp. 715.—Nestl. Pot. 66.—Lehm. Pot.
153.— DC. prodr. IT. p. 573.—Spreng. syst. veg. IL p.
540.— Ledeb. fl. Al. II p. 258.— Koch syn. JL. Germ.
P: 949%:
Potentilla Gel. fl. Sib. IL p. 184. n. 36.
œ. foliis radicalibus omnibus ternatés.
&. foliis radicalibus nonnullis pinnatis
ÿ foliolatis.
P. Ruthenica Wäilld. sp. IT. p. 1097.— DC. prodr. IL. p. 579.
P. diffusa Wäilld. enum. I. p. 555.—DC. prodr. II. p. 579.
In humidis prope Ircutiam alibique; varietatem F., a
vulgari forma nullomodo specifice distinctam, ad Anga-
rom superiorem prope Nischne-Angarsk lesi. Floret
Junio, Julio et Augusto. Fu forte, 9,.?
404. PoTtTENTILLA suBAcaAurISs Z.
P. caulibus prostratis paucifloris; foliis radicalibus
stolonumque ternatis palmatimsectis, caulinis
simplicibus: segmentis cuneato obovatis ad me-
dium serratis dense incano-tomentosis ; stipulis
G11
lanceolatis ; petalis suborbiculato - obcordatis
retusis, calyce subduplo longioribus; recepta-
culo villoso, carpellis rugosis Ledeb. fl. Alt. IL.
p. 261.
P. subacaulis ZLinn. e descriptione in sp. pl. 715 suadente
celeb. Koch (syn. fl. Germ. p. 917. in adnotatione ad
P. cineream).—DC. prodr. IT. p. 573.—Spreng. syst.
veg. II p, 538.
P. velutina Lehm. Pot.
Potentilla foliis ternatis, dentatis, utrinque tomentosis,
caule foliis breviore Gmel. fl. Sib. III. p. 183. n. 34.
Fragaria sterilis molli lanugine pubescens Æmm. Ruth. p.
84 n. 110.
Foliola sæpe 7 dentata, fere semper terna, rarissime qua-
terna vel quina. Tomentum foliorum densum , attamen
vidi specimina minus dense tomentosa cum P. cinerea
Chaix bene convenientia.
In collibus siccis ubique vulgaris. Floret Aprili, Majo .
Pr 405. PotTENTILLA FLAGELLARIS Willd.
P. caulibus filiformibus repentibus, flagelliferis ,
pilosis; foliolis ternatis quinatisque grosse et
inæqualiter crenatis viridibus , lateralibus sæpe
bifidis; stipulis oblongis denticulatis profunde
incisisque ; pedunculis axillaribus uniiloris; bra-
cteolis lineari-oblongis lacintis calycinis ovato-
oblongis parum brevioribus ; petalis obovatis
_integris aut læviter emarginatis calycem æquan-
tibus, vel vix longioribus ; carpellis Iævibus
tuberculatisque.
612
P. flagellaris Willd. herb. ex Spreng. syst. veg. IL. p. 538.—
DC. prodr. IT. p. 575.
Flagellis gracilibus, demum valde elongatis, foliolis longi-
oribus, floribus minoribus et bracteolis angustioribus a
proxima P. reptante Linn. recedit.. Attamen habeo
specimina e Mongolia Chinensi apportata utramque jun-
gentia. Carpella Iævia et tuberculis exasperata in uno
eodemque flore vidi.
In apricis montis transangarensis ( Zariecznaja Gora )
prope Ircutiam in locibusque similibus passim reperitur.
Floret Majo, Junio. ©.
406. POoTENTILLA OLOPETALA 171.
P. caulibus adscendentibus adpresse pilosis pauci-
fois; foliolis quinatis e basi cuneata subellipti-
cis, supra viridibus pilosis, subtus cinereo-
tomentosis mitidis , ad basin usque crenatis ;
stipulis oblongis integris aut unidentatis obtu-
sis; bracteolis lineari-oblongis laciniis calycims
ovato-oblongis sublongioribus; petalis obovatis
integris calycem parum superantibus; carpellis
(junioribus } lævibus, latere interiore late mar-
ginatis.
Species hæc, etiamsi cum multis habitu conveniens, tamen
ab omnibus characteribus supra expositis satis diversa.
Sic a Potentilla recta, obscura et hirta petalis
integris et caulibus adscendentibus ; a P. verna et afi-
nibus petalis minoribus , statura elatiore, foliis subtus
cinereo-tomentosis aliisque notis; a Pot. intermedia
et chrysantha petalis integris, pagina inferiore folio-
rum cinerea, foliolis nunquam pectinatis et carpellis
Iævibus, denique a P. canescente caule oligophyllo,
À
|
|
|
ie
G13
petalis integris, crenis foliorum minus profundis, atque
carpellis lævibus facile dignosci potest.
In pratis montosis sylvaticis non procul a fluvio Bugul-
deicha. Floret Junio. D:
407. PotTENTILLA STIPULARIS Z.
P. subglabra, caulibus erectis aut subadscenden-
tibns; folus in lobos 5-9 cuneato-oblongos
aut sublineares pedatim partitis, summis 1in-
tegris, lacinus apice 2—3 dentatis, cæterum
imtegris ; stipulis maximis cum petiolo per
totam ‘fere longitudinem connatis, petalis ob-
cordatis calyce duplo longioribus ; carpellis
lævibus.
P. stipularis Linn sp. 712. (non Lapeyr.).- DC. prodr. IL.
p: 578.—Spreng. syst. veg. IL. p. 537.
Potentilla Gmel. fl. Sib. IIL p. 185. n. 38.
Memorabilis foliorum forma singulari et stipulis dilatatis
maximis,
In transbaicalensibus, ad pedem montis unde fluvium
Uda oritur. Floret Junio. .
$ 2. Folia pinnata, flores lutei.
408. PorTENTILLA BIFURCA Z.
caulibus adscendentibus vel diffusis pulosis ;
foliolis obovatis ellipticis vel oblongo-lanceola-
us, integris vel bi-trilobis, terminali semper
trilobo; stipulis oblongis intesris aut subincisis;
petalis calycem superantibus obovatis ; carpellis
lævibus.
614
P. bifurca Linn. sp. T11.—Nestl. Pot. 33.— Lehm. Pot.
36.— DC. prodr. II. p. 580. -Spreng. syst. veg. IL. p-
539.59. G.. Grueli itin. ps LAS. EL, NAT f. 1.—
Ledeb. fl. Alt. IL p. 245.
Pbitda Poll. tin) u11);01528;
Potentilla Gmel. fl: Sib. IUT. p. 182. n.. 30.
Pentaphylloides repens foliis pinnatis. Buxb. cent. I. P-
DU MLIX. 10) Le
Pentaphylloides supinum minus, folio glabro non serrato.
Amm Ruth. p. 91. n. 116.
8. foliis linearibus elongatis, integris aut bifidis, basi de-
currentibus glabris subciliatis; caulibus erectis elongatis
glabris.
Vulgatissima in locis siccis et apricis. Varictatem f., quæ
forte diversa est species , in Dahuria observavi. Floret
per totam æstatem. ©.
409. PoTtTEnTILLA surina L.
P. caulibus decumbentibus, rarius erectis dicho-
tomis pilosis; folis pinnatis foliolis oblongis
inciso-serratis , superioribns decurrentibus; sti-
pulis ovalis integris aut subdentatis; peduneulis
axillaribus solitariis unilloris; petalis obovats
subretusis calyce vix longioribus; carpellis læ-
vibus aut vix rugulosis.
P. supina Linn, sp. T11 — Nestl. p. 38.—Lehm: p'42:—
Spreng. syst. veg. IT p. 535.—DC. prodr. IL p. 580.—
S. G. Gimel. itin. I. p. 149. t. XXVIT f. 2.— Ledeb. He
Alt, IL p. 247.— Koch: syn. p. 210.
Peduncuki sæpius deflexi, non semper tamen. Vatiat pe-
talis calyce minoribus.
615
In ruderatis Ircutiæ, atque in pratis subhumidis ubique
non rara. €) aut () ?
410. POTENTILLA FRAGARIOIDES L
P. caulibus lateralibus prostratis, mediis adscen-
dentibus pilosis; folus radicalibus pinnatis 5 —
7 foliolatis , foholis ellipticis, inferioribus sæpe
minoribus, acute serratis, caulinis 3—5 folio-
tatis , simplicibusve; stipulis ovatis; floribus
terminalibus corymbosis ; petalis obovatis, re-
tusis, calycé parum longioribus ; carpellis læ-
vibus.
P. fragarioides Linn. sp. 710.— Nestl, p. 31.—Lehm. p.
50.—DC. prodr. Il p. 583.—Spreng. syst. veg. II p.
535.—Ledeb. fl. Alt. IT. p. 248.
Potentilla Gmel. fl. Sib III. p. 182. n. 31. t. XXXIV. f. 2.
Species hæc præter floram Altaicam ubique flagellifera
describitur. An auctores caules laterales prostratos pro
flagellas habuerunt ? An latet modernis species altera,
jam Linnæo unota, quæ flagellis veris instructa est? At
in loco a Gmelino indicato prope Tomsk frustra illam
quæsivi , dum P. fragarioides nostra copiose ibi
proveniat.
In nemorosis vere subhumidis frequens. Floret Majo. 9.
411. PoTEnTiLLA TANACETIFOLIA ScAlechtend.
P. caulibus erectis vel adscendentibus , petiolis
fohisque pilis albis longis patentibus dense
vestitis; foliis pinnatis multijugis , foliolis supe-
rioribus decurrentibus , inferioribus sensim mi-
noribus, utrinque viridibus; subtus vix pallidio-
GIG
ribus, plus minusve hirsutis, profunde serratis ;
stipulis lanceolatis acuminatis integris, incisis
vel 2—3 partitis; floribus corymbosis panicu-
latis; bracteolis lineari-oblongis laciniis calycinis
longioribus; petalis obcordatis calyce fere duplo
longioribus ; carpellis Iævibus.
P. tanacetifolia Schlechtend. Perl. jnas anr Mme 266
ex Lehm non Pot 61. PDC: prodr. IT. P- 581.
P. Pensylvanica hort. et forsan Ser. in DC. L c.P?
P. Filipendula Turcz. cat. pl. Baic. Dah, n. 429. vis
Schlechtend,
P. colorata Lehm. { fide speciminis hortensis ) ?
Cum descriptione P. tanacetifoliæ satis bene quadrat,
ab illa vero P. Filipendula jam cearpellis Ilævibus
discrepat.—Folia minuta integerrima inter foliola ma-
Jora serrata sæpe occurrunt. Specimina P. Pensylva-
nicæ Americanæ, a celeb. Hooker mecum humanissime
communicata, a nostra toto cœlo differunt et magis ad
P. multifidam vel strigosam approximantur. P.
colorata Lehm. nostræ proxima et vix nisi foliolis
minus profunde serratis differt.
In siccis et lapidosis apricis prope Ircutiam et ubique
abunde crescit. Floret Junio, Julio. D.
419. PoTEenTizLaA viscosa Don.
P. caulibus erectis vel adscendenubus, petiolis
foliisque pube adpressa subviscida tectis; folio-
lis cuneato-oblongis acute serratis, utrinque
viridibus, superioribus decurrentibus , inferiori-
bus sensim minoribus; stipulis oblongis acumi-
nalis integris 1NnCISISVE; {loribus corymboso-pa-
—
617
niculatis confertis ; bracteolis lineari-oblongis
laciniis calycinis ovato-oblongis sublongioribus ;
petalis obcordatis calyce subduplo longioribus
vel parum illum excedentibus , interdum mino-
ribus; carpellis Iævibus.
P. viscosa Don enum. hort. Pesth. 1802.—Lehm. p. 517.—
AC ; prodr. on: 581.— Ledeb. Te AT: p- 238 D
icon. pl. noelass. AE, il. 6: 343?
P. hispida Nestl. Pot. n. 36.
À præcedente distinguitur pubescentia breviore, adpressa
et subviscosa , sed dantur specimina quasi intermedia,
in quibus pili patentes albi, aut in inferiore caulis
parte, aut tantum in petiolis foliorum radicalium obser-
vautur. Potentilla arguta Pursh pilis glanduloso-
viscosis densis, foliolis multo latioribus et petalis in-
tegris a nostra satis distincta. Planta Altaica homo-
fyma , quam non vidi, e descriptione cum nostra con-
venit, præter carpella rugulosa. Ab utraque abhorrent
specimina pauca, fere ex toto deflorata, a Æuznetsowio
in subalpinis ad Nerynchoroi lecta, statura multo mi-
uore, caulibus subglabris, foliolis profundius obtuseque
incisis, atque bracteolis obtusis basi angustatis, laciniis
calycinis ovatis brevioribus et angustioribus. Hujus car-
pella eleganter rugosa sunt et species veérosimiliter
propria.
In campis siccis et lapidosis rupestrihus provenit. Prope
Ircutiam etiam obvia. Floret Junio, Julio. >.
413. PoTEenTILLA stTricosa Pall.
P. caulibus erectis aut subadscendentibus, pube
adpressa aut pilis patentibus vestutis; foliolis
oblongis pectinato-pinnatifidis: laciniis margine
618
revolutis, subtus cinereo-tomentosis, supra pu-
bescentibus vel molliter tomentosis; stipulis
integris acuminatis aut semipinnatisectis, bra-
cteolis oblongis lacinias calycinas ovatas subæ-
quantibus; petalis obovatis calyce vix longiori-
bus ; carpellis rugOSIS. (
æ. foliolis supra molliter tomentosis.
P. strigosa Pall. ex Bunge in fl. Alt. IL pe 237.
Potentilla Gmel. fl. Sib. IIT. t. XXXIV. f, 1,P |serraturæ
foliorum nimis breves depictæ sunt).
&. foliolis supra parum pubescentibus.
P. agrimonioides M. B. fl. Taur. Cauc. I. p. 403 et III p.
352 (exclusa forte varietate alpina , mihi ignota) —
.Nestl. p. 35.—Lehm. p. 63.— Spreng. syst. veg. IT. p. 534. '
P. multifida ;. agrimonioides DC. prodr. IL p. 581. ë
P. conferta Turcz. cat. pl. Baic. Dah. n. 423,
Potentilla Gyuel. fl. Sib. III. t. XX XVIII. $
Specimina nostra nonnulla cum icone Gmeliniana t.
XXXVTIII. satis bene conveniunt. P. conferta Bge. in
ft. Alt. IT. p. 240 recedit statura minore, radice multi-
cauli et caulibus subdiffusis, specie vero non separanda,
suadente ipso auctore in suppl. ad fl. Alt. p. 552. P.
agrimonioides floræ Altaicæ a nostra foliolis nume-
rosioribus differt et certe nil nisi mera ejusdem varie-
tas. À P. tanacetifolia nostra pagine inferiore folio-
rum cinereo-tomentosa, nec viride et petalis integris
dignoscitur. Cum P. multifida L. a cl. Seringe forte
non immerito conjuncta.
Varietas ‘. in subalpinis prope Norynchoroi lecta ; g. in
siccis prope Îrcutiam, atque in locis similibus prove-
nit. Floret Junio, Julio. %.
ee
619
414. PorTEenTiLza MuLTiFribA lainn.
P. cauhbus diffusis vel adscendentibus , pube ad-
pressa brevi aut villis patentibus Jlongis vestitis ;
foliolis fere ad costam pinnatipartitis , superio-
ribus confluentibus : supra pubescentibus viri-
dibus subtus albo-tomentosis; stipulis oblongis
integriusculis aut semipinnatifidis; bracteolis
oblongis lacinias calycinas ovatas subæquanti-
bus; petalis emarginatis calycem vix æquanti-
bus; carpellis tenuissime rugulosis.
P, multifida Linn. sp. 710.—Nestl. p- 33:—Lehm. p. 64.—-
DC. prodr. IT. p. 581.—Spreng. syst. veg. IT. p. 535.—
Ledeb. fl. Alt. IT. p. 245.— Koch syn. p. 9215.
Potentilla Grmnel. dé Sib. IIL.p. 181. n. 929.
Variat caulibus adscendentibus et diffusis, pube brevi ad-
pressa et longa patente, laciniis foliorum brevioribus et
longioribus, bracteolisque lacinias calycinas parum supe-
rantibus, subæquantibus aut brevioribus. À præcedente
distinguitur foliolis profundius incisis, ita ut latitudo
eorum indivisa latitudinem Jlaciniarum non excedit.
In cultis et ruderatis, atque in campis ubique copiose
nascitur. Floret Junio, Julio. .
Observatio. Huic et sequenti valde aflinis est species, quæ
primo mihi e Mongolia Chinensi inuotuit, dein in lapi-
dosis circa lacum salsum districtus Minussensis reperia
et quæ Potentilla hypoleuca nuncupanda. Hujus
folia superiora ternata, foliolis ad costam usque in
lacinias lineares elongatas sectis. Lacipiæ sicut in præ-
cedente marginibus revolutis gaudent, supra virides
glabræ aut pubescentes , subtus albo-tomentosæ, Folia
inferiora et radicalia pinnata , foliolis approximatis in-
OUT CIF: 1045. 41
620
ferioribus minoribus tripartitis. Flores lutei, petala ob-
longo-obovata integra culycem sesquies superantia.
Bracteolæ lineares , laciniis calycinis ovatis duplo bre-
viores. Carpella Iævia glabra.
415. PoTENTILLA TENELLA m,
P. caulibus adscendentibus aut suberectis, pube
adpressa vestitis; fols bipinnatisects , foliolis
nempe ad costam fere mediam sectis, angusto-
linearibus margine revolutis supra pubescenti-
bus viridibus subtus cano-tomentosis : stipulis
oblongis integris; bracteolis lineari-oblongis la-
cinias calycinas ovato-oblongas subæquantibus;
petalis emarginatis vel retusis , denticulatis, ca-
lyce parum longioribus; carpellis lævibus.
Diu hæsitavi an bhæc pro distincta specie agnoscenda, an
præcedenti jungenda? Præter lacinias foliorum angustis-
simas, petalis calÿyce majoribus et carpellis Iævibus dig-
noscitur. Neglectis his notis et Potentilla sericea
pro varietate P. multifidæ accipienda, necesse. Hæc
_ultima differt a fenella foliolis minus profunde sectis
et indumento, quod ex villis albis longis patentibus
compositur.
$ In umbrosis lapidosis subalpinis prope Schebutui, atque
in similibus locis prope Norynchoroi observata. Floret
Junio. D:
416. POTENTILLA VERTICILEARIS Steph.
P. caulibus filiformibus decumbentibus folia radi-
calia non superantibus , pilis longis patentibus
aut subappressis vestitis: foliolis _Superioribus
/
621
bipartitis, inferioribus simplicibus verticillatis
binis, ternis quaternisve, supra molliter pubes-
centibus viridibus, subtus albo-villosis , lacinus
foliolisque secundariis angusto-linearibus; stipu-
lis linearibus , bracteolis linearibus lacinns caly-
cinis ovato-oblongis brevioribus ; petalis ovato-
oblongis emarginatis aut retusis calyce duplo
longioribus ; carpellis Ilævibus granulatis.
P. verticillaris Steph. in Willd. sp. IL. p. 1096.— Nestl. p.
33.— Lehm. p. 69.— DC. prodr. IL. p. 581.—Spreng. syst.
veg. IL. P- 539
Potertilla Gmel. fe Stb., 111. p: 181: nr. 98.
Pentaphylloides humile foliis- angustissimis. ÆAmm. Ruth.
p: 86: t. XF.
Species bene distincta caulibus folia radicalia æquantibus
aut brevioribus, foliolorum structura , atque carrellis
granulatis. Dantur tamen specimina majora, in quibus
foliola intermedia basi inter se cohærent. Possideo spe-
cimen unicum e Mongolia Chinensi ortum, cujus petala
obtusa, abrupte in acumen prolongantur et sic transi-
tum petalorum Potentillarum in ille Comari de_
monstrant.
In collibus lapidosis apricis prope Selenginsk , Kiachtam
etc. Floret Majo et Junio. D.
417. PoTENTILLA SERICEA L.
P. caulibus erectis aut adscendentibus villis lon-
gis patentibus aut subadpressis vestitis; foliolis
pinnati - parlilis, superioribus confluentibus ,
utrinque sericeo-tomentosis, supra tamen viri-
dioribus , subtus albis; lacimns lineari-oblongis
æ 41*
629
integris aut subincisis; bracteolis lineari-oblongis
linearibusve , laciniis calycinis ovatis ovato-
_oblongisve brevioribus; petalis obcordatis calyce
subduplo longioribus ; carpellis lævibus sæpe
granulatis.
P. sericea Linm. sp. T10.—Nestl. p. 34.—Lehm. p. 66.1.
VI.—DC. prodr. II. p. 582.—Spreng. syst. veg. IL p.
534.— Ledeb. fl. Alt. IL. p. 24% ?— icon. pl. fl. Ross. Alt.
ill. t. 334 P ( Carpella dicuntur rugosa }.
P. dasyphylla Bge. in Ledeb. fl. Alt. II p. 243.—Ledeb.
icon. pl. fl. Ross. Alt. ill. t. 331. (varietas pagina supe-
riore foliorum non sericeo-tomentosa, sed Iæviter pube-
scente vel omnino fere glabrata }.
P. multicaulis Turcz. cat. pl. Baic. Dah. n. 495. (non
Bunge). Specimina minora multicaulia, fere prost 'ata.
Petioli paginaque inferior foliorum villis longis albis in
apice laciniarum barbam formantibus dense obtectæ.
Pagina superior in aliis dense villosa, nunquam vero
inferiori concolor, in aliis pilis brevibus et raris pu-
bescens, sæpe in eodem individuo folia adultiora om-
nino fere glabra apparent. Bracteolæ angustissimæ
lineares , in aliis latiores. Receptaculum villis long'ori-
bus quam in affinibus, tamen semper carpellis breviori-
bus instruitur. P. multicaulis Bge., cujus specimen
liberalitati clarissime auctoris debeo et alia in Mongolia
Chinensi a Kuznetsowio lecta possideo , recedit foliis
minoribus, pubescentia paginæ inferioris brevi adpressa
et bracteolis parum latioribus brevioribusque.
In arenosis et collibus lapidosis atque in rupestribus pas-
sim provenit, ex. gr. prope Selenginsk, in deserto Cho-
rinensi, ad fluvium Buguldeicha, prope Norynchoroi ete.
Floret Majo, Junio %:.
—-
———ZpZpZpp
623
418. PoTENTILLA ANSERINA ZL.
P. caulibus repentibus sarmentosis: foliis inter-
rupte pinnatis , foliolis oblongis serrato-incisis ;
stipulis vaginantibus membranaceis ; pedunculis
axillaribus unmiiloris , rarius bifloris , elongatis ;
y
petalis obovatis calyce duplo longioribus; car-
pellis lævibus.
P. anserina Linn. sp. 710.— Nestl. p. 35.— Lehm. p. 71.--
DC. prodr. IT. p. 582.—Spreng. syst. veg. II. p. 535.—
Ledeb. fl. Alt. II. p. 249.— Koch syn. fl. Germ. p. 213.
Potentilla Gmel. fl Sib. III p. 181.7. 27.
æ. communis: foliis supra viridibus, sub-
tus albo-tomentosis.
B. geminiflora Ser.: eadem pedunculis non-
nullis bi floris.
7. viridis Koch : foliis utrinque viridibus,
parce pubescentibus aut omnino glabris.
Ô.: concolor Ser.: foliis utrinque albo-tomen-
LOScS:
Præterea variat stipulis bracteolisque integris aut incisis.
Varietas «. vulgatissima præsertim in locis subhumidis, 6.
legi in glareosis ad Baicalem ex adverso insulæ Olchon,
BP et ;. inter limites floræœ nostræ non observavi. Floret
per totam æstatem.
$ 3. Folia pinnata, flores albi.
419. PorenTizza RupEsrRis Z.
P. caulibus erectis aut subdeclinatis dichotomo-
621
ramosis folisque radicalibus et caulinis inferio-
ribus pinnatis , superioribus ternatis vel simpli-
cibus viscido-pubescentibus ; foliolis suborbicu-
latis elipticisve subbiserratis, inferioribus mino-
ribus; stipulis ovatis integris ; petalis obovatis
calyce duplo longioribus; carpellis tenuissime
rugulosis.
P. rupestris Linn. sp. 711. - Nestl. p. 39 — Lehm. p. 47.—
DC. prodr. IL p. 583.—Spreng. syst. veg. IL. p. 535.—
Falk top. Beytr. IL: t. IX. —Ledeb. fl. Alt. II. p. 248.—
Koch syn. p. 213.
P. inquinans Turcz. pl. exsicc. (olim ).
In lapidosis montosis prope Gorbitza ad fluvium Schilka
mense Julio jam omnino defloratam inveni. ©,.
Sectio II. FRAGARIASTRUM Ser. Koch.
Petala obtusa vel obcordata , lutea vel alba,
Carpella vel in tota superficie, vel saltem in um- i
bilico pilosa. Receptaculum pilis longis carpella
superantibus obsitum. Gaules in nostris speciebus
fruticosi.
$-4.-Floribus luteis:
420. PorenTiczza Bircora Willd.
P. foliis ternatis, foliolis profunde partitis sectis-
ve , lacinis lJlinearibus elongatis , subtus subin-
canis margine revolutis; petalis obcordatis caly-
ce sesquilongioribus ; carpellis ad umbilicum
villis stipatis, cæterum glabris.
625
P. biflora Schlechtd. consp. herb. Willd. in Mag. der Ges.
naturf. Fr. zu Berl. 7. Jahrg. p. 297.—Lehm. p. 192.
t. XX.—DC. prodr. II p. 586.—Spreng. syst. veg. p.
b41.— Ledeb. fl. Alt. II. p. 236.
Caules 1-—3 flori, sicuti tota planta, villis patentibus
raris induti.
In lapidosis alpis Nuchu-Daban. Floret Junio, Julio. h.
421. PoTENTILLA FRUTICOSA Z.
P. folus pinnatis, foliolis quinis vel septenis sessi-
libus decurrentibus; petalis obovats vel subor-
biculatis calyce sesquies vel duplo longioribus;
receptaculo carpellisque villosis.
P. fruticosa Linn. sp. 709.— Nestl. p. 39.— Lehm. p. 47.—
NC. prodr. IT. p. 579.—Spreng. syst. veg. IL p. 533.—
Ledeb. ft Alt. II p. 534.
Potentilla foliis pinnatis, caule fruticoso Gmel. fl. Sib.
III. p. 180. n. 26.
Pentaphylloides fruticosa elatior minus hirsuta 4m.
RutA. He 88,.n. (LEA EN XP.
@. foliolis latioribus oblongis, utrinque
hirsutis.
P. fruticosa c. Seringe in DC. prodr. L c.
P. foliolis Jatioribus oblongis subgla-
brés.
P. fruticosa 8. Dahurica Ser, L. c.
P. Dahurica Westl. Pot. 31. t. JL
7. foliolis angustioribus lineari-oblongis
margine revolutis, viridibus aut sericeo-
tomentosis; floribus minoribus.
626
P. fruticosa >. tenuiloba Ser. L. c..
Pentaphylloides fruticosa, humilior, lanuginosa et cinerea.
Ar: RALR., PerSD: 1. AW TT TEE
Varietates « et f. prope Ircutiam alibique in humidiusculis
crescunt; 7. in glareosis Dahuriæ. Floret Junio, Julio. f..
S 0.-FLOTL0US abtS-
429, PoTEenTizLLaA cLarrA Lodd.
P. foliis pinnatis, foliolis quinatis, superioribus
confluentibus, oblongis , integerrimis, mucronu-
latis, glabris; petalis obovatis calyce duplo lon-
gioribus ; receptaculo carpellisque villosis.
P. glabra Zodd.bot cab. t. 914.— DC. prodr. IL. p. 584.—
Ledeb: fl. Alt." IT. p. 235.—icon. pl. JE Ross AVE IT.
Ppfe à Br es
Frutex ramosissimus glaber, præter ramulos superiores
pedicellosque puberulos , cortice rimoso cinerascente, in
ramis junioribus:rubente, obductus. Folia'‘illis P. fru-
ticosæ similia quinata , superiora ternata. Pedunculi
laterales. et terminales dichotomi , ad apices ramorum
corymboso-paniculati , folio simplici ad ramificationem
iustructi. Bracteolæ proportione ad lacinias calycinas
variant, semper tamen illis breviores et angustiores.
Crescit in Dahuria Chinensi ad fluvium Argun ex ad-
verso Borsinskoi Karaul. Initio Julii fere defloratam
inveni. h.
Sectio III. Comarum Ser.
Petala acuminata atropurpurea. Receptaculum
post anthesin aucitum carnoso-spongiosum. Bra-
cteolæ reflexæ. Herba perennis folus pinnalis.
627
423. PoTENTILLA PALUSTRIS SCOp.'
P. foliolis quinis vel septenis, grosse serratis, supra
glabris virentibus, subtus glaucis puberulis ; sti-
pulis inferioribus cum petiolis per totam lon-
| gitudinem concretis; carpellis ovato-compressis
lævibus.
P. palustris Scop. fl. Carn. G17.—Lehm. Pot. 59.— Ledeb.
| fl. Alt: IL p. 250.
P. Comarum Scop. fl. Carn. ed, 9. I. p- 399.— Nestl. p.
| | 37.— DC. prodr. II. p. 583.
Comarum palustre Linn. sp. 118.—Kock syn. p. 212.
Comarum Gmel. fl. Sib. III p. 186. n. 40.
In paludibus ubique invenitur. Floret Junio, Julio. 9,.
114. SIBBALDIA Zinn. gen, n. 393.
Gœrtn. I. p. 3848. t. LXXIII.— Lam. cll. t. 221. f.
Re DC urodr: H. p. 586. (excl'$ 2.).- Endl.
gen in: 6307.—Bge:in fl: Alt. I p. 428.
Calyx planiusculus 5 fidus à bracteolatus. Pe-
tala D. Stamina 5—10. Styli laterales simplices
recti vel apice incurvi 5 —10, rarius plures. Stig-
mata simplicia. Carpella 5 —10 vel plura, glabra.
Receptaculum pilosiusculum. Flores hermaphro-
diui. Radicula supera.
424. S1BBALDIA PROCUMBENS Z.
S. caulibus procumbentibus; foliis ternatis utrin-
que pilosiusculis, cuneato-obovatis, apice grosse
628
serratis; floribus corymbosis 5-andris penta-
gyuis; petalis (flavis ) lanceolatis calyce bre-
vioribus.
S. procumbens Linn. sp. 307.— DC. prodr. II. p. 587.—
Schult. syst. veg. VI p: 168: —Spreng. syst: vent T\p.
956 — Zedeb. il AIDES p. 428.— Koch syn. p. 220.
Sibbaldia foliis 3 dentatis Gmel. 1, Sib | II p V6 NRA:
In alpinis et subalpinis ex. gr. in alpe Chamar et parte
vicina montium Kultukensium etc. Floret Junio. D.
425. SinpALDIA ADPRESSA Pge.
S. caulibus prostratis: folis pinnatis, foliolis
quinis vel ternis, superioribus confluentibus,
terminali sæpe majore, apice tridentatis aut
integris, subtus aut utrimque pilis prostratis
subsericeis ; floribus 10 andris 10 gynis (rarius
polygynis) solitaris; petalis ( albis ) obovato-
oblongis calycem subæquantibus.
S. adpressa Bge. in fl. Alt. I. p. 428.— Ledeb. icon. pl. fl.
Ross AIS LITE SO
Folia ïllis Potentillæ fruticosæ et glabræ satis
similia, at multo minora. Pistilla plerumque 10, inter-
dum plura 15—18.
In collibus siccis et apricis ex. gr. prope Ircutiam in
monte Glubenischnaja, atque in aliis locis similibus, in
transbaicalensibus, atque in Dahuria passim reperitur.
Floret Majo, Junio. 9.
115 CHAMÆRHODOS Bge. in fl. Alt. I p. 429
Lam. ill. t. 291. f. 2. (sub, Sibbaldia).— Éndl.
.
629
un 6365.- Sibbaldiæ $ 2 DC prodr.
II. p. 587.
Calyx campanulatus 5-fidus, ebracteolatus. Co-
rolla 5-petala. Stamina 5. Styli laterales (rarius 5)
plerumque 19 vel plures. Carpella 5—10 plura-
que. Receptaculum villosum. Herbæ glanduloso-
pilosæ, petalis albis purpureisve Bge. L. c.
426. Cnamæruopos ALTaica Bge.
Ch. suffruticosa, cæspitoso-prostrata ; foliis palma-
is vel 3-partitis , lacinia media ( sæpe) trifida ,
lateralibus simplicibus, bifidis vel 3-furcatis:
lacinulis linearibus ; floribus in apice caulis
subcorymbosis pentandris 10-gynis; petalis ca-
cyce plus duplo longioribus.
Ch. Altaica Bge. in fl. Alt. I. p. 499.
Sibbaldia Altaica ZLinn. suppl. 191.— DC. prodr. IL p.
| 587.—Spreng. syst. veg. I. p. 956.—Schult. syst. veg.
VI. p. 710.--Laxm. nov. Comm. Petr. 1773. ARE EYE
FR fs 2.
Sibbaldia foliolis linearibus multifidis Gmel. fl. Sib. III.
p+ 186. n. 49, var. pumila et flore majore.
Pentaphylloides tenuifolium flore purpurascente ampliore
Stell. Ircut: 493
@. cϾspitibus densis,caulibus humilibus,
folia ad medium congesta nonexcedentibus;
caulibus 1—2 florcs.
” In siccis lapidosis deserti Chorinensis
f#. cæspitibus minus densis, caulibus fo-
630
liis radicalibus duplo longioribus; cauli-
bus 4—6 floris: florib'us subcorymbosis.
In monte excelsa Mogoi, ad fluvium Czikoi sito.
y. ,Cæspitibus, Ta&iusculrs,)cawtrbæs "ol
radicalia multo superantibus , erectis aut
ndscendentibus, bast mix palosis pipe
glandulis sessilibus obsitis, dichotomo-ra-
mosis, multifloris. |
In montosis Dahuriæ ad fluvium Argun.
Varietas %. cum speciminibus Altaicis satis convenit.
Omnes florent Majo et Junio. 7
427. CHAMÆRHODOS ERECTA Bge.
Ch. herbacea pubescens, caulibus elongatis ex toto
racemoso-paniculatis ; foliis radicahbus biter-
nato multifidis, caulinis superioribus 3—5-fidis:
lacintis linearibus (oblongisve); floribus pen-
tandris 5—20-gynis; petalis calycem (parum)
excedentibus Bge. in fl. Alt. 1° p 430,
Sibbaldia erecta Linn. sp. 406.— DC. prodr. IL p. 587.—
Schult. syst. veg. VI. p. 7169. -- Spreng. syst. veg. L
P: 996:
Sibbaldia foliis linearibus multifidis Grmel. fl. S1b: HI. p;
186. n. 42. (exc. var.).
F3: polygyna Willd. reliqu. Msc. ex Schult. L c. p. 770.—
DC: prodr. IT. p. 587.—Spreng. sÿst."1.0p. 956.
Pentaphylloides foliis tenuissime laciniatis, flosculis car-
neis mm, Ruth. p. 85, n. 1192, t. XX.
631
æ. Caule plerumque solitario erecto, ra-
mis.patentibus.
{
#. caulibus plurimum decumbentibus, vel
ramis e caule solitario horizontalibus.
Varietas «. prope Ircutiam et ubique in siccis et apricis
vulgatissima; g. in glareosis ad lacum Kossogol Mon-
goliæ Chinensis provenit. Floret a Majo per totam
} A
æstatem. d:
428. CnAMÆRHODOS GRANDIFLORA Bge.
Ch. basi suffruticosa pubescens, caulibus elon-
gatis racemoso-paniculatis ; foliis radicalibus
biternato-multifidis , superioribus 3—5-fidis ,
lacinus oblongis, linearibusve; ffloribus pentan-
dris 10—20-gynis; petalis calycem duplo supe-
rantibus.
Ch. grandiflora Bge. in fl. BALE I ps AS
Sibbaldia grandiflora Pall. in Willd. reliqu. ex Srhule.
syst, veg. CAT Pr A T0 prodr. IT. P: 587.— Spreng.
syst. veg. I. p. 956.
À præcedentibus caulibus basi frutescentibus , corollisque
majoribus, nec non statura multo majore dignoscitur.
In montosis lapidosis siccis prope Scelenginsk, atque in
insula Olchon. Floret Junio, Julio. 9,.
116. AGRIMONIA Tourn, inst. t. 156.
Linn. gen. n. 607 (excepta Aremonia).—Nestl.
Pot. 16.—Gærtn. L p. 347. t. LXXI. [. S.—
632
Lam. ill. t. 409.—Schkuhr t. CXXVIII. —-Endl.
cen. n. 6368. ;
5
Calyx turbinatus, limbo 5-fido , deflorato sur-
sum connivente , sub limbo spinis numerosis ha-
matis, mollibus, fructus maturitate acutis et
induratis armatus. Fetala 95. Stamina 15, cum
petalis ante annulum glandulosum , faucem coar-
ctantem inserta. Ovaria 2, stylo terminal. Car-
pella 2, abortu 1, calyce indurato inclusa. Flores
lutei. Pedunculus brevis, apice geniculatus et ad
genicula utrinque bracteola instructus. Koch syn.
JE Gene p.200.
429, AcrimoniA rizosa Ledeb.
À. spicis elongats pilosis gracilibus; calycibus
{fructus campanulatis glabriusculis, foveolis spa-
thulatis ad basin usque productis, spinis conni-
ventibus; foltis interrupte pinnatis, supra gla-
bris, subtus ad nervos pilosis, minoribus inter-
jectis integerrimis aut paucidentatis.
À. pilosa Ledeb. ind. sem. hort. Dorp. suppl. 1823. PME
DC. prodr. IT. p. 588.— Reichenb. icon. pl rats AH Op:
49. t. CCLIL. f. 414.—Ledeb fl. Alt. IL. p. 205.
Distinguitur ab 4. Eupatoria, odorata et repente
tubo calycis fructiferi glabriusculo, non pilis densis
vestito et pagina foliorum inferiore tantum ad nervos
pilosa. Cæterum caulis, petiolique valde pilosi. Agri-
monia Dahurica Willd, herb. nec in Dahuria, nec
alibi inter floræ nostræ limites observata , recedit e
descriptione glabritie. Planta nostra ad amussim qua-
633
drat cum icone citata, a descriptione in flora Altaica
data parum recedit foveolis ad basin calycis productis,
nec tantum ultra medium.
In graminosis ubique. Floret Junio, Julio. 9.
Tribus IV. SANGUISORBEÆ Juss. gen. p. 330.
(excl. gen. ).
Flores sæpe polygamo-dioici. Calyx 3—5-fidus ,
iobis per æstivationem valvatis, tubo apice con-
tracto, carpella fovente et cum ns sæpe demum
subaccreto. Petala O aut 4 basi in corollam rota-
tam coalita. Stamina tot quot lobi calycini, non-
nulla sæpe abortiva. Carpella pauca 1—2, stylo
sublaterali, stigmate rarius capitato , sæpius peni-
cilhiformi aut barbato. Achænia uniovulata sicca
indehiscentia. Semen (in nostris) inversum. Herbæ
aut suffrutices, foliis sæpius compositis , floribus
parvis. Tribus vix a Dryadeis rite separata. DC.
prodr. IL. p. 588.
117. ALCHIMILLA Tourn. inst. t. 283.
Alchemilla et Aphanes Linn. gen. n. 165 et
166.—Geærtn. IL p. 346. t. LXXHI.— Lam. cl.
t. S6.—Schkuhr t. XXVI.—Nees ab Es. gen. pl.
fl. Germ. f. VIIL. t. 20.— Endl. gen. n. 637.0.
Calyx tubulosus, tubo apice subcontracto, limbo
8 partito, lobis alternis (bracteolis) minoribus,
interdum minimis dentiformibus. Petala O Sta-
mina 1—4. Carpella 1 2 Jateraliter stylum fili-
634
formem apice capitatum gerentia , demum sicca
indurata, monosperma. Semen inversum.—Herbæ
foliis palmatim lobatis aut sectis, floribus corym-
bosis parvis. Genus medium inter Dryadeos et
Sanguisorbeas DC. prodr. 11:,.p. 2585.
430. ALCHIMILLA VULGARIS L,
À. foliis radicalibus reniformibus ad tertiam par-
tem 7 —9-lobis, lobis subsemiorbiculatis circum-
circa serratis. Koch syn. p. 2941:
A. vulgaris Linn. sp. 178.—DC. prodr. LE p. 589,— Schult,.
syst. deg. IUT. ,p. 484 .( excl. .syn..A. pubescentis ©
Ledeb ft A pe 52:
Alchimilla foliis palmatis Gmel. fl. Sib. LIT. p. 119. n. 95.
In humidis subsalsis ad Angaram et ad [rcut prope pa-
gum Wedenskaja. Floret Junio. D.
118. SANGUISORBA Linn. gen. n. 146.
Gærtn. L p. 191.4 XXXIL — Lam. vil. Mr 086
Schkuhr t. XXIV.—Nees ab Es. gen. pis
Germ. f. VHL t. 18.—Endl. gen. n. 6373.
Calycis tubus angulatus, bracteis duabus mino-
ribus et tertia majore extus cinctus, limbo 4-par-
tito deciduo. Corolla 0. Stamina 4 laciniis calyci-
nis opposita , filamentis superne dilatatis. Stigma
Capitato-penicilliforme. Carpella i—2 tubo caly-
cino indurato inclusa.— Flores interdum nonnulli
in spica dioici. Herbæ perennes, folis impari-
pinvatis, floribus in spicis densissimis collocatis.
CE TE SRE
>
639
A31. SANGUISORBA OFFICINALIS L.
S. spicis oblongis; laciniis limbi oblongis gla-
briusculis stamina excedentibus; bracteis cilia-
tis; fohohis glabris oblongo-lanceolatis , basi
cordatis.
S. oflicinalis Linn. sp. 169.— DC. prodr. II. p. 593.—
Schult. syst. veg. IIT. p. 206.—Spreng. syst. veg. I. p.
433.— Koch syn. p. 232.
Sanguisorba Gmel. fl. Sib. III. p. 141. n. 13. var. I.
Variat in subalpinis et alpinis caule monostachyo. Stipel-
læ ad basin petiolorum et in nostra planta inveni-
untur. Tubus calycinus 4 angularis: angulis alatis.
In graminosis frequens. Floret Junio, Julio. 9.
4
432. SANGUISORBA ALPINA Bge.
S. spicis elongatis cylindricis cernuis; staminibus
longe exsertis; bracteis calyceque hirsuto; foliis
glabris , foliolis cordato-oblongis petiolulatis
grosse serratis Bge. in fl. Alt. I. p. 142:
S. alpina Bge. L. c.— Ledeb. icon, pl. fl. Ross. Alt.
sil: 5. 90.
In alpe Chandagatai ad fluvium Wydrenka sito invenit
cl. Bunge, sed specimina non colligit, sub finem Sep-
tembri ipse spicas defloratas e nive proëminentes vidi
in alpe non procul a fluvio Chara Murin.
433. SANGUISORBA TENUIFOLIA Æisch.
S. spicis cylindricis; staminibus lacinias calycinas
ellipticas aut orbiculatas glabras duplo superan-
N° IV. 1848. 42
Ames. | MP pee. D mer pepe, A. Me, latente me. Pre on Mr à Un « Mb
CR TS TE LE. SEE, A À 0 = D = =. {ue eu
ns of
PAL Tr
US. AT nn um À.) tt ln. APT un à Mn. ne SE ee TS
636
tibus, bracteis pubescentibus, foliolis oblongo-
lanceolatis ; basi truncatis, argute serratis
glabris.
S. tenuifolia Fisch. hort. Gor. ex Link. cnum. I. p. 144.—
DC. prodr. II. p. 593.— Roem. et Schult. syst. veg. mant.
ad vol. III p. 150.—Spreng. syst. veg. I. p. 433.
Sanguisorba spicis longissimis Grnel. f Sib. III. # 143.
n. 14. (excl. syn. præter Amm. ).
Pimpinella maxima, foliis longioribus, angustioribus pro-
funde dentatis, floribus albis Æmm. Ruth. p. 27: n. 37.
Variat spicis albis et roseis.
In pratis humidis Dahuriæ copiose crescit. Floret Julio. 9,.
Tribus V. ROSEÆ DC. prodr. Rosæ Juss.
gen. 399.
Calycis tubus apice contractus, limbo 5-partito,
lobis per æstivationem apice subspiraliter imbri-
catis, sæpe pinnatim sectis. Petala 5. Stamina c.
Carpella plurima calycis tubo demum baccato
inserta et in eo inclusa, sicca, indebiscentia , sub-
crustacea, e latere interiore stylum gerentia, stylis
e calycis tubo coarctato exsertis, nunc omnino
liberis, nunc in stylum coadunatum | concretis.
Semen in achænio solitarium exalbuminosum, in-
versum. Embryo rectus cotyledonibus planiuscu-
lis. Frutices aut arbusculæ; (foliis in Rosis im-
pari-pinnatis, in altero genere simplicibus), sti-
pulis petiolis adnatis. DC. prodr. II. p. 596.
637
119. ROSA Tourn. inst. IL p. 636.
Linn. gen. n. 631.—Gœrtn. I. p. 347. t. LXXII.
f. 4 —-Lam. ill. t. 440.—Schkuhr t. CXXXIF.—
Endl. gen. n. 63.57.
Achænia plurima tubo calycis carnoso vel car-
tilagineo inclusa, ossea , ad latus stylo oppositum
comosa. Styli liberi vel connati. —-Petala macula
destituta.
434. Rosa ciNNiMomEa £.
R. fructibus subglobosis ( rubris } pedunculisque
brevibus glabris; lacimiis calycinis apice spathu-
| latis demum conniventibus; aculeis stipularibus
| patentibus, subrecurvis ; stipulis linearibus, apice
dilatatis, glanduloso-serratis; foliolis ovato-ellip-
| ticis, serratis, subtus pubescenti-cinereis.
R. cinnamomea Linn. sp. 703.--DC. prodr. IL p. 695.—
Spreng. syst. veg. Il p. 548.—Ledeb. fl. Al. IL. P.
997.— Koch syxn. p: 924.
R. Dahurica Pall. fl. Ross. 61.—DC. prodr. II. p. 606.—
Turcz..cat. pl Baic. Dah. n. 443.
Planta nostra recedit a speciminibus meis Petropolitanis
speciei homonymæ: aculeis stipularibus plerumque lon-
giorvibus et patentibus, sed non desunt, nec in nostris
aculei breviores, rec in Petropolitanis tenuiores , li-
mites ergo inter duas species nulli et vix illæ pro
varietatibus agnoscendæ. Stipulæ exacte ut in Petro-
politana.
In dumetis ubique. Floret Majo, Junio. f.
= 492%
638
435. Rosa Gueunt Bge.
R. fructibus ovatis glabris, pedunculis glanduloso-
hispidis , aculeolatisve (rarius glabratis inermi-
bus ); sepalis ovato-oblongis, acuminatis , apice
spathulatis, glandulosis ; iruncis adultis sparse
ramis hornotinis confertissime aculeatis, aculeis
setaceis inæqualibus; petiolis glanduloso-pube-
rulis, hinc inde aculeolatis: foliolis 5—7 obo-
vato-oblongis ellipticisve, simpliciter serratis ,
subtus glaucis, puberulis, eglandulosis.
R. nds Bge. in fl. Alt. II p. 329.
R. alpina var. Turcz. cat. pl Buaic. Dah. n. 444.—R.
Baicalensis Turcz. pl. exs. (olim ).
Rosa non spinosa fructu turbinato Gmel. fl. Sib. IE. p.
UT de 15e
Cum præcedente eodemque tempore floret. k.
Tribus VI. POMACEÆ Juss. gen. p. 334.
Rich. anal. fr. p. 338.—Lindl. trans. Linn. soc.
15. pAi9S
Calycis tubus campanulatus urceolatusve ad
maturitatem carnosus carpella fovens et cum üs
adhærens; limbus 5-lobus. Petala 5 fauce calycis
inserta, decidua , æstivatione quincunciali. Stami-
na @, æstivatione inflexa. Discus Sæpius carno-
sus. Ovaria sæpius 5 unilocularia, in stylos toti-
dem simplices coalitosve desinentia. Stigmata
emarginata aut explanata. Pomum calyce baccato,
639
carpellisque constans. Carpella cartilaginea aut
ossea, bivalvia aut indehiscentia. Semina sæpius
in quoque carpello 1—9, plurima (in Cydonia)
erecta, Spermadermio cartilagineo seu osseo. Co-
tyledones ovales carnosæ.—Frutices aut arbores
Spinosæ aut inermes. Folia simplicia, rarius pin-
nata Sstipulata. Flores racemosi, corymbosi aut
umbellati, albi aut purpurei. DC. prodr. IL p. 626.
120. CRATÆGUS Lind. L. c. p. 106.
Endl. gen. n. 6353.—Cratægi et Mespili spp.
auct.—Gœærtn. IL p. 45. t. LXXXVIT. f. 1.—
Lam. ill, t. 485.—Schkuhr t. CXXXII.
Calycis tubus urceolatus, limbus 5-fidus. Petala
patentia orbiculata. Ovarium 2—5 loculare. Styli
totidem glabri. Pomum carnosum ovatum dentibus
calyeimis vel disco incrassato clausum, putamine
oSseo.—Frutices spinosi. Folia angulata aut den-
tata. Corymbi terminales. Bracteæ subulatæ, deci-
duæ. DC. prodr. L. c.
436. CrATÆGUS SANGUINEA Pal
Cr. spinosa, folus obovatis, basi cuneatis obiter
septemlobis utrinque pubescentibus opacis ( de-
mum glabratis ); stipulis serratis, petiolo calyci-
busque eglandulosis; pomis 2-—4{-spermis. Bge.
inf. Alt. II. p. 221.
C. sanguinea Pall. fl. Ross. I p. 95. t. XI
C. oxyacantha Pall. itin. IL. p. 499.
640
C. glandulosa DC. prodr. IL. p. 627. | planta Sibirica }.
Cratægus Gmel. fl Sib. III. p. 176. n. 19. (excl. syn.).
À C. glandulosa Willd., observante cl. Bunge, distingui-
tur foliis florendi tempore utrinque pubescentibus , atque
defectu glandularum. Poma coccinea, semper iu nostro.
Ubique in sylvis vulgaris. Floret Majo, Junio, f..
191. COTONEASTER Medic Gesch. bot. 1793.
Lindl. L. c. p. 101.—Endl. gen. n. 6347.
Flores abortu polygani. Calyx turbimatus , ob-
tuse b-dentatus. Petala brevia, erecta. Stamina
dentium calycis longitudine. Styli glabri, stamini-
bus breviores. Carpella ji parietalia calyce in-
clusa biovulata.-— Frutices foliis simplicibus inte-
gerrimis subtus (sæpe ) lanatis, corymbis laterali-
bus patentibus, bracteis subulatis deciduis, petalis
parvis persistentibus. DC. prodr. Ip. 682.
437. COToNEASTER vurGaris Lindl.
GC. foliis ovatis, basi interdum attenuatis , apice
obtusis rotundatis, emarginatisve, summis sæpe
acutis mucronatis ; supra pubescentibus, subtus
albo-tomentosis;, pedunculis dichotomis multi-
floris vel paucifloris folia subæquantibus aut
brevioribus, minus magisve pubescentibus ; caly-
cibus glabriusculis, dentibus apice barbatis.
GC. vulgaris Lindl. L. c.— DC. l. c.— Bge.in Ledeb. fl. Al.
IT. p. 219.—KÆoch syn. p. 234.
Mespilus Cotoneaster Linn. sp. 686.—Oed. JL. Dan. t. 112.—
Spreng. syst, veg. II p. 505.
G41
‘œ. communis sive erythrocarpa, fructu
maturo rubro.
B. melanocarpa, fructu maturo nigro.
Cotoneaster laxiflora Jatcqwfil "ex "FiSche et, Me. ind. 6.
sem. hort. Imp. Pet. p. 48.
Mespilus Cotoncaster Pall. fl ROSSU LORS ONE IERIEE
M. melanocarpa Fisch. msc.
Mespilus foliis ovatis integerrimis Gmel. fl. Sib. III p.
1244 7m 10:
Mespilus folio rotundiore, non serrato, fructu nigro 4mm.
Ruth. p. 201. n. 270. t. XXXIF.
Frustra quæsivi characteres distinctivos inter duas varie-
tates sive species hic expositas. Pedunculi pauci et
multiflori in utraque, sicuti baccæ globosæ vel ovatæ
occurrunt. Varietatis melanocarpæ observavi speci-
mina foliis non solum summis, sed plurimis acutis et
solum inferioribus obtusis.
In sylvis montosis et in dumetis frequens, varietas p. ta-
men apud nos frequentior. Formam acutifoliam ad
Baicalem prope Tolstoi Nos et prope Barguzinsk inveni.
Floret Majo, Junio. fn.
438, COTONEASTER MULTIFLORA Bge P
€. foliis ovatis , basi interdunm attenuatis , vel ob-
longis , acutis mucronatis , rarius subobtusis ;
supra glabriusculis ,. subtus. pubescentibus ; pe-
dunculis dichotomis 2—4-floris folium sub-
æquantibus aut brevioribus glabris, vel vix
puberulis ; calycibus glabriusculis, dentibus apice
barbatis.
ass test ne ne
642
C. multiflora Bge. in ft. Alt. IL p. 290 ?— Ledeb. icon. pl.
ft. Ross. Alt. ill. t. 274P-—C. A. Mey. Ind. Cauc. Casp.
FL: 1528.
Plantam Altaicam non vidi, e descriptione in multis a
nostra recedit, tamen specimen Caucasicum ab amic. C.
A. Meyer liberalissime communicatum ad nostram spe-
ciem pertinere videtur, etiamsi flores numerosiores
habet : 6—7 in quovis pedunculo. An hæc et nostra
speciem propriam formant? Distinguitur a præcedente
foliis maxima ex parte acutis subtus sparse et rare
pubescentibus, nec albo-tomentosis. Cotoneaster acuti-
folia mea (Dec. pl. Chin. Bor. et Mong. Chin.) huic
speciei forma foliolum simillima discrepat pedunculis
calycibusque tomentosis, foliisque supra puberulis, sub-
tus pilis copiosioribus subramosis, Fructus rubri.
P P
Ad ripam Baicalis prope Listwenischnaja et ulterius.
Floret Junio. f.
439, COTONEASTER UNIFLORA Bge.
{
C. foliis ovatis ovalibusque obtusis vel acutius-
culis mucronatis, supra glabris subtus pube-
rulis; pedunculis brevissimis unifloris , calyci-
busque glaberrimis.
C. uniflora Bge. in le Alt IL p. 220.—Ledeb. icon. pl. JL.
Ross. Alt. ill. 1.290,
Uva Ursi Pall. itin. II p. 568.
Specimina pauca cum fructibus immaturis in alpe ad flu-
vium Oka invenit am. J. ÆKirilow. f,
192. PXRUS Zrinal. 1/c0pe"97
Endl. gen. n. 6342.—Pyrus, Malus et Sorbus
Tourn.—Pyrus et Sorbus Linn. gen. n. 626
643
et 653. — Pyrophorum et Apyrophorum
Deck = Gertn HNp44. rt LXXXPI. f[. 9.4
Lam. ill. t. 484 et 435.-Schkuhr 1. CXXXII
et CXXXIF.
Calycis tubus urceolatus, limbus 5-lobus. Petala
subrotunda. Styli sæpius 5, rarius 2—3. Pomum
clausum 9-loculare, putaminibns cartilagineis Se-
mina in loculo quoque 2, testa cartilaginea.—
Arbores , fruticesve. Folia simplicia vel pinnata.
Cymæ patentes terminales multifloræ. Bracteæ
subulatæ, deciduæ. DC. prodr. IL p. 633.
Sectio I. Mazus Tourn. inst. t. 406.
Petala patentia plana. Styli 5, basi subcoaliti.
Pomum Sæplus globoso-depressum semper basi
umbilicatum. Pedicelli simplices umbellati. Folia
simplicia eglandulosa. DC. prodr. II p. 655.
440. Pyrus BAcCATA L.
P. foliis ovatis vel ovato-oblongis, acuminatis,
glabris , mæqualiter serratis , petiolo suo duplo
et ultra longioribus; lobis calycinis tomentosis
reflexis deciduis ; pomis bacciformibus globoso-
depressis, pedicello suo multo brevioribus.
P. baccata Linn. mant. 75.—DC. prodr. II. p. 635. —
Spreng. sysl. veg. II. p. 509.
Cratæzus foliis ovatis acutis, serratis, , utrinque glabris ,
pedunculis simplicibus fasciculatis ex alis. Gmel. fl. Sib.
IL p. 176, n. 11,
ler:
CA
G44 |
Cratægus cerasi foliis, floribus magnis Æmm. Ruth. P-
195. n:1174.
Poma magnitudine pisi, purpurea.
In sylvis prope Ircutiam, alibique satis communis. Floret
Majo, Junio. h.
, Sectio Il. Sorsus Linn. gen. n. 633.
Petala patentia plana. Styli 2—5. Pomum glo-
bosum turbinatumve 5-loculare: loculis biovula-
tis, membrana tenui et molli.—Folia impari-pin-
nata aut pinnatisecta. Flores corymbosi, pedunculis.
ramosis.
441. Pyrus aAucuparia Gœrtn.
P. foliis junioribus villosis, adultioribus glabris
pinnatis, foliolis acute serratis ; gemmis tomen-
tosis; pomis globosis. Koch syn. p. 256. ( sub.
Sorbo ).
P. aucuparia Gœrtn. fr. Il p:. 45. t. LXXXVII — DC.
prodr. IT. p. 637.—Spreng. syst. veg. I. p. 511.— Ledeb..
LA AT) p228:
Sorbus aucuparia Linn. sp. 683.— Pall. fl. Ross. I. p. 28.
Sorbus foliis pinnatis, utrinque glabris Gmel. fl Sib. IE
p. 178. n. 19,
In sylvis minime rara. Floret Majo, Junio. h.
(Continuabitur |.
D
MONOGRAPHIE DU GENRE
GEORISSUS LATREILLE
par Vicror MoTcnouLsSki1.
Avec deux planches.
__3S— —
Corps glabuleux. Tête inclinée sous le corselet.
Ecusson très petit, placé sur le bord du col vers
la suture. Ailes propres au vol. Tarses de quatre
articles à toutes les pattes. Jambes et cuisses an-
térieures déprimées , et plus ou moins élargies.
Antennes de 11 articles, dont les deux premiers
longs et larges, le 3"° très petit, le 4*° très long,
le 5 et 6"° transversaux et souvent pointus au
côté interne et les 5 derniers dilatés en massue
solide. Palpes courtes, ayant le dernier article
ovalaire. Mandibules cornées , fortes et un peu
tronquées à l’extrémité. Machoires assez courtes et
presque droites. Lêvre transversale. Labre en
forme de lance tronquée.
Longtems on n'avait connu qu'une seule espèce
dans ce genre, en confondant dans la Pimelia
646
pygmea de Fabricius, plusieures espèces de Gec-
rissus. Latreille lui-même , en fondant le genre
Georissus, décrivit un type qui ne s'accordait pas
avec le Geor. pygmeus de Fabricius et de Gyllen-
hal. Plus tard M Ullrikh à Linz, entomologiste
infatigable pour la recherche des petites formes,
en découvrit encore deux espèces, de sorte que la
dernière édition du Catalogue du Comte Dejean
renfermait seulement quatre espèces.
D’après sa manière de vivre auprès des eaux ,
ce genre pourrait sans doute être placé à côté
des Elmis ou bien des Byrrhus.— Mais d'après les
caractères pris sur les parties de la bouche et
des pattes, il s'éloigne beaucoup des Aquatiques et
des Clavicornes en général. Il me semble même
plus convenable de le placer dans les Hétéromé-
res—comme f'abricius l'avait déjà fait , d'autant
plus que nous y avons déjà les Eurichora, les
Anatholica, les Blaps etc. qui sur la surface de leur
corps exhalent une matière poudreuse ou collante,
comme celle qui recouvre les Georissus. La croûte
argilleuse de la couleur du terrain , qui recouvre
en dessus le corps de Georissus et qu'ils trainent
avec eux, est toujours d’une forme analogue dans
les mêmes (Tab. XI. fig. B.) et prouve par consé-
quent qu'elle constitue une partie indispensable
de l'animal et qu'elle se trouve collée sur le dos
par une substance qui sort du corps même. Cette
substance dérobe l’insecte à la poursuite de ses
ennemis, car au moindre danger l’insecte se con-
tracte et disparait sur le terrain. C’est aussi la
cause principale pourquoi on ne le trouve pas
aussi fréquemment que les autres insectes du
rivage. Toutes les espèces connues de ce genre
sont d'une couleur plus au moins noirâtre et
habitent les bords argilleux et sablonneux des
eaux douces.
1) GEORISSUS MAJOR MIHI.
Tab. XIL. fig. a À.
s1bbosus , niger , nmitidus ; thorace subtrans-
versô, antice angustato, corlaceo, lineis tribus
abbreviatis longitudinaliter impresso , postice
utrinque foveolato; elytris subparallelis , fo-
veolato-striatis, axillis prominulis; antennis
ferrugineis.
Long. 11/5 lign.—Larg. y: lign.
Il est plus de deux fois plus grand que G.
pygmeus, proportionellement plus alongé et plus
parallèle. Dessus 1l est d’un noir luisant, dessous,
terne.
La tête est opaque et couverte sur la partie
antérieure de petits tubercules élevés et en outre
on y voit de chaque côté une rangée de tubercules
semblables qui traverse obliquement et un peu
en arc le front depuis le bord latéral entre les
yeux et les antennes, jusqu'au milieu de la partie
postérieure de la tête ou les deux rangées se
643
-
touchent en formant un angle aigu. Les antennes
sont brunâtres , les palpes noirs. Le corselet est
assez convexe, a la base trois fois plus large que
la tête , fortement rétréci antérieurement et pres-
qu’en forme de cœur renversé; au devant on voit
distinctement trois lignes longitudinales enfoncées,
dont la centrale se prolonge jusqu’au milieu de
la largeur du corselet, et à côté d'eux des rugo-
sités et des rides longitudinales enfoncées très
prononcées; ces rugosités sont bordées antérieu-
rement par une impression un peu en demi lune
qui touche seulement le bord antérieur du cor-
selet et se réunit ensuite sur le milieu de la lar-
geur du corselet avec la limite postérieure des
mêmes rugosités et qui se présente aussi par des
impressions transversales un peu arquées, le bord
latéral est assez lisse et n'a que quelques carènes
et impressions marginales et une petite rangée de
tubercules élevés dans l'angle postérieur , une
autre rangée semblable commence de chaque côté
de la base et se dirige longitudinalement vers la
ride qui borde antérieurement les rugosités du
corselet; le bord de la base est aussi couvert de
tubercules et de chaque côté on voit une petite
impression , entre cette impression et le bout des
rugosités il y a un point enfoncé assez marqué.
L’écusson est triangulaire et très petit. Les élytres
sont plus larges que le corselet, un peu parallèles
et assez obtuses à l'extrémité ; la base est forte-
ment échancrée et les angles huméraux distincie-
649
ment saillans; les épaules sont élevées en bosses
et placées un peu derrière les angles huméraux ;
sur chaque élytre on compte depuis la suture
jusqu'à la base axillare 6 rangées de grandes
foveoles enfoncées et dont la 6°° est déjà hors du
sillon de l'épaule; le bord latéral est vaguement
ponctué; on voit en outre à la base entre la 3°°
et 4° strie une petite impression longitudinale
peu marquée. Les pattes sont comme le dessous
du corps d'un noir terne. Les jambes antérieu-
res sont un peu dilatées.
Je l'ai pris une fois seulement sur le bord du
fl Kura à Tiflis en Géorgie.
2) G. INCISUS MIHI.
Tab. XIL fig. b B.
subglobosus , niger, subnitidus; thorace an-
tice punctato, lineis tribus abbreviatis longi-
tudinaliter impresso, margine subinciso, posti-
ce utrinque foveolato; elytris gibbosis, sub-
transversis, foveolato-striatis, axillis promi-
nulis.
Long. */; lign.—Larg. */; lign.
Il est un peu plus petit que G. major, mais
toujours encore deux fois plus grand que G.
pygmeus et d'une forme proportionellement plus
large et plus globuleuse. Dessus il est d'un noir
un peu luisant, dessous terne.
650
La tête est comme dans le major. Le corselet
est plus large surtout antérieurement et les trois
lignes enfoncées du milieu paraissent presque de
longueur égale; la partie antérieure est assez dis-
tinctement ponctuée; la rangée longitudinale de
tubercules à la base se prolonge loin vers la
partie antérieure du corselet ; l'impression de
chaque côté de la base est transversale et plus
forte; le bord antérieur du corselet est un peu
échancré dans son milieu. Les élytres sont beau-
coup plus larges que dans le major , les angles
huméraux et les bosses axillaires moins saillans —
on compte depuis la suture jusqu’à la base axil-
laire 6 stries de foveoles très distincts et une 7°°
au delà vers le bord latéral. Les pattes sont com-
me le dessous du corps d'un noir terne. Les
jambes antérieures sont un peu dilatées, mais ne
présentent pas d'échancrures au devant de l’inci-
sion tarsale.
J'ai recu cette espèce comme ayant été prise
aux environs de Paris.
Je doute fortement que le G. pygmeus Latreille
puisse, appartenir à l'espèce décrite.
3) G+ INTEGRO-STRIATUS MIHI.
Tab. XII. fig. ce C.
subglobosus , niger , nitidus; thorace subgïb-
boso, in medio linea integra impresso ; elytris
651
foveolato-striatis; axillis prominulis ; anten-
nis nigris. |
Long. 5/4 lign.— Lars. 1/2 lign.
Il ressemble beaucoup au G. pygmæus, mais
il est deux fois plus grand. Dessus il est d’un noir
luisant, dessous terne.
La tête a une sculpture pareille à celle des
deux espèces précédentes, mais les tubercules pa-
raissent beaucoup moins visibles. Les palpes et
les antennes sont noires et ces dernières propor-
tionnellement plus grandes que dans le pygmæus. Le
corselet est plus bombé et plus large; il est très
lisse et les ponctuations sur la partie antérieure,
ainsi que sur les côtés, très peu marquées; la ligne
du milieu est assez fortement marquée et traver-
se toute la longueur du corselet : les deux petiles
lignes enfoncées qu'on voit de chaque côté de la
base des espèces précédentes y manquent entière-
ment. Les élytres sont assez larges et se dilatent
un peu vers la partie postérieure, mais ne sont
pas aussi obtusement coupées à l'extrémité que
dans le major et le incisus; la bosse axillaire est
placée à une certaine distance de la base du cor-
selet, ce qui donne aux élytres un aspect rétréci
vers le corselet ; 1l y a sur chaque élytre 7 stries
de fovéoles moins grandes que dans les espèces
précédentes , dont 6 occupent l’espace depuis la
suture jusqu'à la bosse axillure et la 7° au-delà
M IF 1049. 43
652
de cette dernière. Les pattés sont comme le des-
sous du corps d'un noir terne. Les jambes antéri-
eures sont un peu dilatées vers l'extrémité, dentées
et brusquement échancrées au-devant de l'insertion
des tarses.
Je l’ai pris sur les bords du fl. Alasan à Matany
en Géorgie.
4) G. TENUE-PUNCTATUS MIKI.
Tab. XII. fig. d, D.
gibbosus, niger , subopacus; thorace antice
iransversim impresso , in medio linea abbre-
viata; elytris subparallelis , punctato-striatis ,
ad suturam striis obsoletis, axillis promi-
nulis; antennis nigris.
Long. $/, lign.—Larg. ?/; lign.
Il a la grandeur de l’espèce précédente , mais
étant alongé, il présente une forme plus parallèle
et assez pareille à celle du G. major. Dessus il
est d’un noir terne et un peu satiné, dessous
simplement terne. |
La tête paraît un peu plus alongée que däns
les espèces précédentes et les petites tubercules
y sont distinctement visibles, seulement les
deux rangées qui s'élèvent vers le front n'y pré-
sentent pas d'angle saillant et se réunissent pres-
qu'en arc transversal. Le corselet est généralement
lisse et terne; sur la partie antérieure on ne
653
voit presqu'aucun vestige de rugosités et la ligne
du milieu parait assez faible, l'impression arquée
qui devrait border les rugosités ordinaires, y est
cependant bien apparente; les côtés du corselet
sont aussi assez fortement arrondis. Les élytres
sont plus larges que le corselet et les bosses axil-
_laires recouvrent en grande partie les angles hu-
méraux , Ce qui donne aux élytres une tournure
plus ramassée que dans l'espèce précédente; elles
sont un peu parallèles et l’abdomen sort un peu
par dessus l'extrémité, ce qui donne à cette
dernière un aspect plus ou moins pointu; la
ponctuation des stries est très peu visible,
surtout dans. les 4 stries de chaque côté de la
suture , les 3 dernières ont de petites fovéoles.
Les pattes sont comme le dessous du corps d’un
noir terne et les jambes antérieures de la même
construction que dans l'espèce précédente.
Il se trouve sur les bords du fl. Padkoumok à
Piatigorsk au Caucase.
D) G. SPINICOLLIS MIux.
Tab. XIL fig e, E.
subglobosus, niger , nitidus; thorace antice
profunde punctato, subcoriaceo, in medio linea
abbreviata 1mpresso , lateribus spinulosis ;
elytris gibbosis, subfoveolato-striatis , axillis
prominulis; antennis nigris.
43*
654
Long. ?/; lign.— Larg. 1/2 lign.
Plus grand que G. pygmæus et surtout plus
large et plus bombé, Dessus il est d’un noir lui-
sant, dessous terne.
La tête a une construction pareille à celle du
G. major et du G. éncisus, à l'exception cependant
des antennes qui paraissent proportionnellement
plus fortes , surtout la massue. Le corselet est
presqu’aussi long que large , fortement émarginé
audevant et couvert de gros points enfoncés très
distincts ; la ligne du milieu est assez courte et
l'impression transversale qui borde les rugosités
ordinaires peu marquée; la rangée de tubercules
qui se trouve sur chaque côté de la base ainsi
que celle qui se trouve sur le bord latéral du
corselet lui-même , sont prononcées presqu’en
épines; audelà de ces rangées de denticules on
voit sur chaque côté de la base un petit enfonce-
ment. Les élytres sont convexes, arrondies , ayant
les bosses axillaires audessus des angles huméraux ;
les 7 stries de points ou petites fovéoles enfon-
cées qu'on voit sur chaque élytre, sont beaucoup
moins serrées que dans les autres espèces de
Georissus et se trouvent presqu'entièrement entre
la suture et la bosse axillaire. Les pattes sont
comme le dessus du corps d’un noir terne. Les
jambes antérieures sont dentées et échancrées au-
devant de l’incision du tarse.
655
Je l'ai pris sur les bords du fl. Malika à Ekaté-
rinograd dans la Steppe du Caucase.
6) G. MUTILATUS MIKI.
Tab. XII. fig. f, F.
gibbosus , niger, subnitidus; thorace antice
angustato , coriaceo, in medio linea integra
vel subinterrupta impresso; elytris subparal-
lehis, profunde foveolato-striatis; humeris pro-
minulis ; antennarum basi ferruginea.
Long. 5/3 lign.— Larg. ?/5 lign.
À peu près de la taille de G. pygmæus , mais
plus large, plus parallèle et plus ramassé. Dessus
il est d’un noir peu luisant ; dessous terne.
Les tubercules sur la tête sont fortement mar-
quées, mais la rangée entre les yeux a au milieu
une direction assez droite et coupée obliquement
(é
de chaque côté; les premiers articles des anten-
nes brunâtres, la massue noire; les yeux parais-
sent un peu plus saillans que dans les autres
espèces. Le corselet est aussi long que large, for-
tement arrondi sur les côtés et rétréci antérieu-
rement; les rugosités au-devant sont fortement
marquées ainsi que l'impression transversale et la
ligne du milieu qui traverse ordinairement toute
la largeur du corselet. Les élytres sont beaucoup
plus larges que le corselet, ayant les bosses axil-
Jaires placées entièrement audessus des angles hu-
656
méraux et bien saillans, les côtés sont un peu
parallèles et l'extrémité pointue par l’abdomen ;
entre la suture et la base on compte 7 stries de
fovéoles très fortement imprimées et très serrées
et une 8° au-delà de la bosse. Les pattes sont
comme le dessous du corps d’un noir terne. Les
jambes antérieures sont un peu dilatées et échan-
crées au-devant de l’incision du tarse.
Il se trouve sur les bords du fl. Irtysch à Se-
mipalatinsk en Sibérie.
7) G. Pyomæus Far. Paye.
Tab: XE fig..a, À.,B, C.
subglososus, niger, nitidus; thorace antice
angustato, coriaceo , lineis tribus abbreviatis
longitudinaliter impresso; elytris gibbosis fo-
veolato-striatis; humeris prominulis; antenna-
rum basi ferruginea.
Long. */; lign.— Larg. 1/3 lign.
Ce Georissus a une forme intermédiaire entre
les espèces parallèles et les espèces bossues. Dessus
il est d’un noir luisant, dessous terne.
La tête a une construction pareille à celie du
major et du éncisus , mais les tubercules sont
moins saillans et sur le front on voit deux petits
enfoncemens. Le corselet est un peu transver-
sal, fortement rugueux au-devant ou il y a trois
657
sillons imprimés dont celui du milieu depasse uu
peu l'espace occupée par les rugosités; les bords
latéraux sont un peu dentelés, mais beaucoup
mçins que dans le G. spinicollis. Les élytres sont
un peu plus larges que le corselet, ramassées à
la base et arrondies vers l'extrémité, à laquelle
l'abdomen donne une tournure un peu prolon-
gée; les bosses axillaires se trouvent audessus des
angles huméraux ; on compte 6 stries de fovéoles
enfôncées sur chaque élytre entre la suture et
la bosse axillaire ou humérale et une 7”° au-delà
de la bosse. Les pattes sont comme le dessous du
corps d’un noir terne. Les jambes antérieures sont
un peu dilatées et dentelées.
On le trouve assez communément sur les bords
des eaux en Allemagne, en Suède, en Russie et en
Sibérie, même à Irkoutsk. Au midi, je ne l'ai pas
rencontré.
8) G. BISULCATUS MIHI.
Tab. XII. fig. g, G.
subglobosus , niger , nitidus; thorace antice
angustato, coriaceo; lineis duobus abbreviaus
longitudinaliter impresso; elytris gibbosis fo-
veolato-striatis ; humeris subprominulis.
Long. /2 lign.—Larg. 1/3 lign.
Un peu plus petit et plus bombe que G. pyg-
_
658
mœus auquel il ressemble beaucoup. Dessus il est
d’un noir luisant, dessous terne,
La tête est comme dans le pygmæus. Le cor-
selet paraît plus transversal. un peu plus con-
vexe et sur le milieu des rugosités antérieures
on ne voit que deux lignes ou sillons enfoncés ,
tandis qu'il y en a trois dans le pygmæus. Les
élytres sont un peu plus bombées ; les bosses
axillaires posées audessus des angles huméraux,
mais étant peu saillantes, elles donnent aux ély-
tres une forme un peu rétrécie vers le corselet, ce
qui est tout le contraire dans le G. pygmœus ; les
fovéoles dans les stries semblent aussi être un
peu moins serrées Les pattes sont comme le
dessous du corps d’un noir terne.
I1 habite les bords des eaux en Livonie.
9) G. TRIFOSSULATUS MIHI.
Tab. XII. fig. h, H.
breviter ovatus, convexus, niger, opacus ; tho-
race subtransverso, postice trifossulato ; elytris
crenato-striatis, humeris prominulis; antennis
pedibusque subfuscis.
Long. 5/7 lign.—Larg. ?/; lign.
Au premier abord on le prendrait pour un Ta-
nysphyrus lemnæ mais en l’examinant de plus
près il appartient, comme les deux espèces suivan-
659
tes, aux Georissus. Dessus il est d’un noir aussi
terne que dessous et souvent même cette couleur
devient un peu brunâtre.
La tête est terne comme dans les autres Geo-
rissus, mais plus inégale et les tubercules y sont
moins visibles. Le corselet est un peu transver-
sal, rétréci et inégal au-devant, au milieu et pos-
térieurement il est marqué de trois grandes
fovéoles. Les élytres sont plus larges que le cor-
selet, un peu ramassées à la base, et ayant les
angles huméraux saillans:; elles se rétrécissent assez
brusquement vers l'extrémité où l'abdomen est
assez pointu; sur chaque élytre on compte 7
Stries fortement crénelées entre la suture et la
bosse axillaire et une S”° sur le bord latéral. Les
pattes sont plus ou moins noirâtres ou brunûtres.
Je l’ai pris sur le bord du il. Alasan à Matany
en Géorgie.
10) G. canazrcuLaTus mrur.
G. canaliculatus Dej.
Tab. XIL. fig. i, I.
breviter ovatus, convexus, nigrescens, opacus;
thorace subelongato, quadri-foveolato, antice
canaliculato ; elytris subsulcatis, humeris pro-
minulis.
Long. 1/; lign.—Larg. 1, lign.
Il ressemble beaucoup au G. trifossulatus, mais
660
il est plus petit et son corselet beaucoup plus
étroit. Dessus il est d’un noir terne plus au
moins brunâtre comme le dessous.
La tête est terne et présente un sillon enfoncé
au milieu et un autre plus petit et oblique de
chaque côté. Le corselet est un peu plus large
que la tête, un peu rétréci vers les élytres, mais
toujours moins large que long; il est terne, mar-
qué d’un petit sillon au-devant et de plusieurs
inégalités et enfoncemens sur toute sa surface,
deux d’entre ces dernières en forme de grandes
fovéoles occupent l’espace depuis le milieu jus-
qu'aux angles antérieurs et deux autres sembla-
bles depuis le milieu jusqu'aux angles postérieurs.
Les élytres sont plus larges que le corselet, ra-
massées et de la forme de ‘lespèce précédente, à
l'exception seulement des stries qui n’ont pres-
qu'aucune ponctuation dans leurs sillons, on n’en
compie pas plus de 7 sur chaque élytre. Les pat-
tes sont plus au moins noirâtres ou brunâtres.
11 se trouve aux environs de Triest.
On m'a communiqué cette espèce comme le G.
canaliculatus Dej., mais je ne suis pas sûr que ce
soit effectivement l'espèce en question.
11) G. zæsrcozzis ULLriku.
Tab. XIL fig. k, K.
breviter ovatus, convexus, nigrescens, opacus;
|
GGL
thorace 5 foveolato, antice abbreviato-sulcato,
angulis posticis acute excisis; elytris crenato-
striatis , humeris prominulis; antennis pedi-
busque nigris.
Long. 1/, lign.—Larg. 1/5 lign.
Cette jolie petite espèce a beaucoup d’analogie
avec G. trifossulatus , mais étant deux fois plus
petite elle en diffère par son corselet qui a deux
fovéoles distinctes vers les angles antérieurs,
deux autres vers les angles postérieurs et une au
milieu et par les angles postérieurs qui sont for-
tement échancrés sur le bord latéral.
Je l'ai recu de Genève.
EXPLICATION DES PLANCHES.
PLancae XI.
a À. Georissus pygmæus Fabr. Payk.
B. Le même insecte couvert d’une couche argilleuse.
C. D° vu de dessous.
PARTIES DU CORPS DE CET INSECTE:
|
|
|
. Lâbre.
. Lèvre.
. Mandibulc.
. Michoires
EE © fe ©
. Antenne.
7
. Patte antérieure,
662
L. — postérieure.
I. Antenne du Georissus tenue-striatus.
PLancue XII.
a À. Georissus major Vict.-Motsch.
b B. — — incisus. d°.
c C. — — integro-striatus d°.
d D. — — tenue-punctatus d°.
e E — — spinicollis ‘d°.
ÉOF, :— 11 1mutilatus! d°:
g G — — bLisulcatus d°.
hH) 271. rrafossulaius d°:
i L — — canaliculatus Vict.-Motsch. Dej
kK. — — J]læsicollis Ullrikh.
SUR
QUELQUES POLYPIERS FOSILEN
DU
GOUVERNEMENT DE MOSCOU,
par G. Fiscner DE WaLp&eiM.
DrcryopnyLzLiaA, DE Blainville.
Les montagnes calcaires de Vasilievskoë, à soi-
xante werstes de Moscou, appartenant à M. le
Prince Nicolas Grigorievitch Stcherbatof, sont
composées de couches parallèles énormes de cal-
caire carbonifère ou de montagne, dont j'ai donné
un profil dans mon Oryctographie de Moscou,
À
En les visitant ( en 1818 ) avec l'Ingénieur-
Major feu M. Somov, J'ai trouvé dans les couches
supérieures un Corps à rayons très déliés ; ciliés
des deux côtés et ouverts en haut par un canal,
que je prenais au premier coup-d’œil pour un
Radiaire fossile , un Euryale de Lamarck. Mais
664
dans l’Euryale les rameaux étant dichotomes et
sans canal, je n’osai fixer mon opinion et je
le plaçcai parmi les corps douteux, dont je n'ai
point fait mention dans l’Oryctographie. En re-
voyant ces fossiles l’année dernière, et en exami-
nant plus exactement ces rayons lamelleux denti-
culés et surtout les interstices plus exactement,
j'ai vu que ce corps devait être un polypier fos-
sile , que j'ai présenté dans une de nos séances
sous le nom de Ctenodes, en lui donnant pour
phrase caractéristique : Oecema calcareum fixum
ramosum, ramis subcompressis ciliatis , in reticu-
[um irregulare conjunctis , rima longitudinali
marginata fisses.
J'ai trouvé depuis que M. Gorpruss en fait une
Méandrine , mais M. de BLarNvizee l’a élevé égale-
ment à un genre particulier qu'il nomme Dictyo-
phyllia. 11 le caractérise ainsi, en rapportant
les interstices comme parties intégrantes du poly-
pier: Loges assez grandes polygonales un peu
irrégulières , séparées par cloisons denticulées des
deux côtés et formant par leur réunion un poly-
pier encroutant, fixe et profondément réticulé à
sa surface.
Le type du genre lui a été fourni par le Héan-
drinede Faujas-St-Fond, de la craie de Maestricht.
V. Histoire naturelle de la montagne de Saint
Pierre de Maestricht. Paris, an VIE avec 54. pl.
in Hosepul36. pl XXAV Éule, 2
rs :
6GG5
Dictuophyllia (*) reticulata, de Brainvirre,
Actinologie, p. 160. PI 53. f. .
Lamarck hist. n. des anim. sans vertèbres, éd. de
Desuayes, IL p. 390.
Bron, Lethæa. II. p. 60. tab. XXIX. f. LI.
Méandrina reticulata, Gorvruss. Petref. Germ. p.
69. tab. 21 f. 6.
Une autre espèce fossile du calcaire jurassique
de la Bourgogne , Dictyophyllia hemispherica
BLAINv., n’est pas encore décrite.
L'espèce que j'ajoute à ce genre provient des
couches supérieures du calcaire carbonifère de
Vasilievskoë.
DircryopnyLzira alternans.
PE XIV: L
D. incrustans, ramis depressis lamellosis, lamellis
alternatim utrinque productis longioribus mi-
noribusve ; interstitiis lamellosis , lamellis in-
æqualibus hinc illinc conjunctis et poros for-
mantibus.
L'alternans a beaucoup de ressemblance avec la
reticulata pour la forme générale; mais les détails
offrent des caractères différens. Les rameaux
sont moins épais et conséquemment moins hauts.
(*) M. de Buanvizze écrit Dicluophyllia au lieu de Dicty-
ophyllia, de duxrvor, rete. La loi étymologique demanderait
peut-être dans la composition de ces mots: Phyllodictyum.
666
Les lamelles qui les forment sont plus épaisses et
se prolongent souvent en alternant, jusqu’au
milieu des interstices. Les lamelles des interstices
présentent aussi dans quelques endroits la ten-
dance à se réunir en canal, et cette circonstance
a peut-être conduit Fauzas et Goznruss à en for-
mer une Méandrine. Dans d’autres endroits ces
lamelles sont moins régulières et se réunissent en
haut, en formant ainsi des pores ou de petits
trous.
CALAMOPORA, Gorpruss.
Cazamopora stellata.
HEIN 02.
C. tubis gracilibus rotundis parallelis, lamellosis,
ramulis transversis communicantibus , aper-
tura rotunda, margine lamelloso, lamellis
radiatis.
Le genre Calamopora de Gorvruss se rapproche
d’un côté, de Columnaria, Sarcinula, Harmodetes,
(Syringopora Goldf.) de l’autre côté de Chæte-
tes m. des Favosites et des Alvéolites des auteurs
français, de sorte que ces derniers ne l'ont pas
adopté.
L'espèce qu’il appelle polymorpha réunit tant de
corps différens au premier coup d'œil, qu'on a
peine à se convaincre de leur identité.
Nous avons cependant recu une suite de la
polymorpha de Bogoslawsks, par les soins de M.
>
667
PROTASSOW qui paraissent former trois ot quatre
espèces, mais en suivant les degrés de la forma-
tion on en trouvera facilement les passages d’une
x , aie , CEE -
forme à l’autre Jusqu'au type original.
L'espèce que J'ai appelée lamelleuse ou étoilée
‘parceque les tubes eux-mêmes, mais surtout les
bords de l'ouverture, sont lamelleux, se caractérise
par des tubes très gréles, arrondis et parallèles.
On rencontre des diaphragmes également parallè-
les le long des tubes et les ouvertures rondes
présentent un bord épais formé par des lamelles,
»
de sorte qu il parait crenelé ou étoilé.
Le polypier se trouve fossile dans le même cal-
caire que le précédent.
COELGPTYCHIUM, Gozoruss.
Cœloptychium, créé par M. Gororuss,est un genre
de polypiers fossiles, qui, au premier regard, comme
Halirrhoa et Hippalimus de Lamouroux, ressemble
plutôt à une production végetale qu'animale.
Le nom est formé du grec, xoun, cavum et
nruyn plica. Ce genre a pour caractères: stirps
agariciformis, stipilata, cava, lapidescens e fibris
reticulatis. Pileus profunde umbilicatus, poris
reticulatis radiatim pertusus , inferne plicatus ,
plicis mammellato-radiatis.
Gocpruss en cite trois espèces, dont la troisième
a recu une autre dénomination.
N°. IV. 1844. 44
668
La première en forme de champignons ( aga-
ricoides) des Marnes endurcies de Westphalie.
(Petref. Germ. p. 31.t. IX. f. 30.).
La seconde a le bord du chapeau divisé en
lobes, (lobatum}) (zbid. p: 290. t LXV. £ I.
Bron, Lethæa, IL 594. t. XXIX. £ 4.) de la
Glauconie de Coœsfeld.
La troisième, sans tige ( acaule) Gornruss IL ce.
p- 220 t. LXV. f 12, Brown, Lethæa, t. XX VIE.
f. 24.) a été reconnue par Acassiz pour une ver-
tèbré de Squale (Lamna acuminata , Ag.) Cf
Bronn’s: Neues Jahrb. 1834. p. 382.
Ces espèces appartiennent à la formation créta-
cée. Les espèces que je vais citer, ne peuvent
être considérées que pour des corps amenés par
les eaux, le terrain de Moscon n'offrant n1 cou-
ches n1 lambeaux de craie.
1. COELOPTYCHIUM verrucosum.
PL XV.
Diamètre 2 pouces 3 lignes,
Hauteur des bords 7 lignes. ;
C. fungiforme, piles lobato, lobis latis alter-
natim profunde incisis, singulis emarginatis,
inferne profunde divisis, ramo quovis vercucis
binis, annulatis aut ocellatis.
Cette espèce dont le chapeau est également
nn mme
D
669
divisé en lobes, présente quelque ressemblance
avec le lobé de Gornruss, mais ces lobes sont très
épais et très larges, et autrement divisés. Dans
le lobé les lobes étant d’égale largeur, sont alter-
nans dans le verruqueux , ou plutôt les lobes lar-
ges ne sont qu'émarginés au bout. La tige est
très courte. La surface intérieure présente des
sillons profonds divisant ces lobes larges, et cha-
que lobe porte deux patelles, ou des verrues
annelces.
Trouvé dans les sables de la Sedounka , pétite
rivière, qui tombe dans la Moskwa , vis-à-vis du
Monastère des Demoiselles. Ait
2. Corcoprycarum confluens.
EPASNER TC.
Diamètre 2 pouces 8 lignes.
C. fungiforme, capitulo margine parum distincto,
sinuato, superne parum eæcavato , poris reli-
culatis et foraminibus majoribus pertuso,
inferne sabito in stipitem obtuse conicum
abiens.
Le morceau trouvé sur les bords de la Protva
s’est perdu de ma collection.
670
9. CoELopTycHiIum variolosum.
PLV EE 22.
Diamètre 14 lignes.
Hauteur 4 lignes.
C. ugariciforme, capitulo varioloso, margine hinc +
illinc exciso , inferne plicato , stipite plicato
CON CO. |
C’est un corps silicé trouvé dans la Protva ‘du
côté de Borofsk. La surface du chapeau est torru-
leuse par des lignes ondulées ou des impressions
inégales. Le bord présente, quelques incisions qui
paraissent indiquer des lobes. La surface infé-
rieure est également torruleuse par des impres-
sions linéaires. La tige est courte conique, à sur-
face sillonnée.
JUES NOUVEAUX
DÉCRITS
PAR LE Baron M. pe Cuauporr.
Quand on n'est pas uniquement collecteur, mais,
qu'en s'occupant d'Entomologie, on a sincèrement
en vue l'avancement de la science , on ne saurait
voir sans peine augmenter Journellement le nom-
bre des collections ;, sans aucun profit réel. C’est
ce que je ne pis m'empêcher d’éprouver en
songeant au peu de progrès que l'étude des Ca-
rabiques en particulier a fait depuis la publica-
tion du Species de M. le Comte Dejean. Plus de
dix années écoulées ont à peine enrichi la science
de sept à huit cents espèces nouvelles. Quoique
la plus considérable qu'il y ait en Russie, ma
collection de Carabiques est certes loin de rivali-
ser, pour le nombre des espèces exotiques , avec
plusieurs de celles que possèdent la France, l'An-
gleterre et l'Allemagne, et cependant, en ajoutant
aux cent quarante espèces que J'ai décrites an-
térieurement , les cent trente-trois que je publie
672
maintenant, et en y joignant près de trois cents
qui m'ont été communiquées déjà nommées, mais
encore inédites pour la plupart, voilà près de
600 espèces nouvelles que contient une seule
collection et qui manquent au Species de M° le
Comte Dejean. Quand on réfléchit à la foule des
publications périodiques , et aux facilités qu'elles
offrent aux savants, cette apathie est vraiment
étonnante. Dans l'état actuel de la science, on ne
saurait appréhender que les descriptions d’espè-
ces isolées , pourvu qu'elles soient exactes et
detaillées, amènent de la confusion dans la syno-
nymie, si les auteurs adoptaient le Species comme
base de leur travail, qui en serait comme un
supplément. Il se ferait certainement toujours
beaucoup de doubles emplois, mais les rectifica-
tion seraient faciles, et seraient l’objet d’utiles
travaux sur la synonymie. Telles sont les consi-
dérations qui m'ont guidé dans la rédaction de
ce mémoire: et le vœu de mon cœur serait de
les voir adoptées par les entomologistes. J'espère
donc ne pas avoir fait un travail inutile, en at-
tendant, comme je le désire, que l'augmentation
de ma collection permette de compléter et de
modifier l’ouvrage le plus parfait que nous possé-
dions jusqu’à présent, en mettant à profit les dé-
couvertes récentes et les nouvelles observations.
qui auront été faites jusqu ’alors.
J’ai encore quelques mots à ajouter au sujet dé
l'ordre que j'ai suivi, et de la forme que j'ai
673
adoptée dans mes descriptions. Les Entomologites
sont assez généralement d'accord sur ce point,
qu'il y a de grands changements à introduire
dans le système qu'a proposé M." le Comte De-
jean, mais chacun d'eux a ses idées sur la nature
de ces changemens. Plusieurs d’entre eux ont
proposé de nouvelles classifications, mais aucun
n’a fait là-dessus un ouvrage général. J'ai donc
préféré, pour un travail dans le genre du mien,
ne point dévier de la marche suivie dans le Spe-
cles, en me contentant d’intercaler les nouveaux
genres qui ont été établis depuis que cet ouvrage a
paru. Je n'ai pas fait, suivant l'usage recu, précéder
mes descriptions de courtes définitions, parce qu’à
mon avis, elles ne sont utiles que dans des ouvra-
ges généraux, des monographies ou des faunes, et
que , pour faire ressortir les caractères distin-
ctifs de mes nouvelles espèces, J'aurais du chan-
ser beaucoup d’autres définitions d'espèces con-
nues. J'ai suivi d’ailleurs en ceci l’exemple de
5
me permettrai seulement d'observer, avec la plus
plusieurs entomologistes étrangers , auxquels Jje
grande réserve, que leurs travaux auraient été
plus utiles, s'ils avaient donné des descriptions
plus détaillées, tandisqu'il est souvent impossible
maintenant de déterminer avec certitude les espe-
ces qui s’y rapportent,
IL APTEMA.
Ï. À. DENTICOLLIS.
(Long. 14; Lat. 4 lin.)
A. senegalensi affinis. Caput inter oculos paulo
Jatius; frons paulo planior, anterius minus angu-
stata, palporum articulus apicalis magis dilatatus ;
labrum medio brevius. Thorax paulo latior et
conyexior, lateribus dintinctius marginatus, 1bique
ad lineam transversam posteriorem obtuse denta-
ius; profundius utrimque transverse , medioque
longitudinaliter impressus. Elÿtra longiora, ovata,
postice haud dilatata, apice minus obtuse rotun-
data; humero minus obsoleto; supra minus con-
vexa , basi impunctata, crebrins tuberculata, tu-
berculis ad basim majoribus acutioribusque , su-
tura antice elevata, striis duabus punctatis, prima
basali juxta suturam, ad medium abbreviata, altera
disci 6 punctata, obsoletiore, utrimque longe ab-
breviata, impressis ; omnino glabra.
Supra Îæte viridis , subænea, thorace elytrisque
disco obscurioribus ; antennis 1immaculatis.
Cette belle espèce vient du Kordofan. { Afrique
centrale. ). |
Il. MEGACEPHALA . Latreille.
1. M. LATIPENNIS.
(bonandi/n : Eat: 1% Vo)
L. Sobrinæ affinis. Frons planior, latior , distin-
ctius juxta oculos striolata. Mandibulæ magis por-
rectæ. Labrum rectius antice truncatum. Thorax
margine antico magis medio sinuato-productus ;
basi paulo latior; hac medio paulo magis pro-
ducta , et utrimque profundius, sinuata , angulis
posticis acutioribus, subproductis-; tuberculis mi-
nus elevatis, linea media utramque lineam trans-
versam superante. Ælytra latiora , planioraque
præsertim posterius , apicem versus sensim , haud
vero ut in sobrina , abrupte declivia, disco ante
medium haud impressa; punctis juxta suturam
serie impressis rarioribus, basi paulo minus, apice
magis dentato-tuberculata; angulo suturali apicis
recto, haud rotundato ; macula terminali breviore,
paulo minus emarginata , antice suboblique intus
truncata.
Cette espèce est bien distincte. Je ne puis indi-
quer exactement sa patrie. Je suppose cependant
qu’elle vient du Brésil.
9). M. LÆvICATA.
(Long. 6'/,; Lat. 2 lin.)
Syn. AL. chilensis. Nob. olim,
676
À A chilensi Laporre distinguenda. Carolinæ
affinis. Labrum brevissimum , antice inæquale, sed
haud dentatum in mare. Mandibulæ extus magis
rotundatæ. Caput angustius, antice magis angusta-
tum. Oculi paulo minus prominuli. Thorax an-
gustior , latitudine fere longior, anterius minus
dilatatus , linea transversa antica utrimque magis
sinuata. Elytra etiam angustiora, COnvexioraque,
postice sensim declivia, basi brevius punctata,
punciis minutis; jam ante medium fere lævigata,
macula apicali medio apice distinctius punctata ;
angulo suturali postico minus obtuso,
Caput cum thorace , elytrorumque sutura po-
sterius sensim atteñuata, pone medium abbreviata,
rubro cuprea fulgida; singulorum disco longius
infuscato, humero, margineque etiam postice sensim
attenuato, et abbreviato, viridi-æneis; maculis ter-
minalibus latioribus, antice rotundatis, nec margi-
nem attingentibus, intus suturæ parallelis, postice
anguste conjunctis.
N'ayant pas vu la M. chilensis du Comte de la
Castelnau, je puis aflirmer seulement que l'espèce
que je viens de décrire est bien distincte de la
sienne d’après la description très-courte qu'il en
donne dans sa Monographie des Megacephala , in-
sérée dans la Revue Entomologique de Silbermann
Tome Il. p. 29, J'en possédais quatre exemplaires
parfaitement semblables.
2e
677
III. ODONTOCHEILA, de Laporte.
1. O. DISTINGUENDA.
( Long. 5'/,; Lat. 1:/, lin.)
O. varianti. Gory. ( gilvipedi Der.) aflinis, Caput
_subelongato-quadratum ; parum convexum, vertice
ruguloso ; frons ad oculos utrimque sinuata, 1b1-
que latius reflexa , satis excaÿata, antice oblique
lineata , lineis impressis postice confluentibus ; te-
nue tota ruguloso-striolata , ad epistoma trans-
versim elevata. Epistoma admodum declive, Ocu-
[li maximi globoso -subovati. Labrum longius,
antice truncatum, valide tridentatum , dentibus
æqualibus, lateribus obliquatum bidentatum, den-
tibus obtusis, basali majori, medio convexum ,
utrimque canaliculatum. Thorax capitis basi haud
latior, quadratus, postice vix angustatus, margine
antico medio subproducto , basi bisinuata , lateri-
bus haud marginatis, fere rectis , antice substran-
gulatus ; angulis , antico minime, postico paulum
producto , subacuto; lineis transversis , anteriore
medio fere obsoleta, utrimque profundius impres-
sa; posteriore profundiore sinuata , extus bifida,
versus apicem basimque reflexa ; media longitudi-
nali obsoletissima. ÆElyÿtra parallella , thorace fere
duplo latiora, elongata , humero recto , apice ro-
tundato ; postice oblique truncata , summo apice
simguli rotundato angulo suturali recto , obsolete
dentato; profunde punctata, punctis confluenti-
bus, ante medium ad suturam, apiceque inæqualia,
disco posteriore subconvexo, lateribus ad angulum
usque posteriorem externum margineque antico
juxta humerum valde deflexis.
Caput cum thorace obscure æneum, fronte pas-
sim viridi-violaceove micante, thoracis lateribus
lmeaque postica impressa utroque apice cupreo
fulgentibus, Elytra lætius cupreo-ænea, violaceo-
micantia, lateribus cyaneis , maculis submarginati-
bus tribus, prima minutissima bumerali, altera
media majori triangulari, tertia vix distincta pone
angulum sita. Mandibulæ basi testaceæ, apice late
obscuræ; labrum obscure virens, antice late rude-
scens. Antennæ obscuræ, articulo primo rufo, sub-
violaceo-micante; sequentibus tribus læte viola-
ceis. Palpi maxillares articulis duobus ultimis ;
labiales ultimo infuscatis. Pedes testacei, tibuis
postius pallidioribus , tarsis quatuor anterioribus
violaceo micantibus. Caput cum thorace subtus
cyaneo-piceum, pectus violaceum, postice anguste
viridi marginatum; ejusdem latera cum abdomine
picea, violaceo-micantia, ano rufescente.
M." Buquet, de qui je tiens cette espèce, l'avait
placée , sans-doute par erreur, parmi des O. luri-
dipes, venant de Cayenne, d’ou elle doit être ori-
ginaire.
679
2. O. cocnaTA.
( Long. 5; Lat. 1‘/, lin)
Præcedenti simillima. : Frons antice minus ele-
vata, haud oblique lineata, minus inter oculos
dilatata. Thorax disco planior, minus rugulosus,
lineis transversis, antica utroque apice, postica
tota obsoletioribus , hujus apice bifido obsoletissi-
mo, antice minus strangulatus , postice haud an-
gustatus, lateribus levissime rotundatis, basi mi-
nus sinuata. ÆElÿtra convexiora, æqualia, disco
tantum aute medium latius subimpresso, minus
profunde punctata, punctis vix confluentibus.
Tota supra minus mitida , præsertim in fundo
linearum thoracis obscurior; labrum basi longius
virens : antennæ basi obscurius violaceæ , articulo
primo rufo , ad apicem subviolaceo. Omnium pal-
porum articulus ultimus tantum infuscatus. Tho-
racis pectorisque latera nigra , medium abdomen-
que cyanea; femora apice late, tibiis tarsisque
omnibus violaceo-micantibus; maculis elytrorum
submarginalibus duabus, prima subelongata media
majore, altera paulo majore, longiore, pone angu-
lum ad marginem sita.
Cette espèce est également originaire de Cayen-
né. Je l'ai recue de M Charles Godet, qui la
prenait pour l'O. gilvipes du Comte Dejean, que
je possède, et dont elle est bien distincte.
650
3. O. SPINIPENNIS.
( Longé5 ; Lat. 4:/. ln: )
D
O. distigmæ? aflinis. Caput elongata-quadratum,
postice subangustatum , vertice parum convexo,
ruguloso; fronte ad oculos dilatata, late reflexa,
distincte utrimque impressa, medio angustius ex-
cayvata, antice vix elevata, ruguloso-striolata; Oculi
minores quam in præcedentibus, supra minus
prominuli. Labrum foœminæ elongatum, antice
attenuatum, forte tridentatum , dente medio lon-
gissimo, laterales longe superante; lateribus bi-
dentatum , dentibus obtusis; medio convexum,
utrimque canaliculatum. Mandibulæ arcuatæ, nec,
ut in cylindrica fractæ. Thorax capitis basi
medio paulo latior, antice arcte eam amplectens,
postice subangustatus, quadratus, margine antico
subangulatim producto ; basi bisinuata, antice
strangulatus ; lateribus subrotundatus ; .angulis
anticis extus prominulis, postice subproductis;
apice rotundatis; lineis transversis profunde 1m-
pressis, antica medio absoletiore, postica biarcuata,
extus bifurcata, tuberculum minutum submargi-
nalem amplectente ; longitudinali media ad trans-
versas abbreviata, medio absoletissima , utroque
apice profundius impressa. Elytra thoracis medio
vix duplo latiora, parallela , præcedentibus paulo
breviora , antice recte truncata, humero summo
subrotundato , apice extus pone angulum exter-
G81
num subrotundatum magis oblique truncato quam
in præcedentibus , intus rotundato, ad suturam
sinuato , sutura longius spinigera,; profunde cre-
breque ruguloso-punctata, valde inæqualia, cum
excavationibus sex in singulo, plaga subscutellari,
discoque pone medium præsertim elevatis, sutura
w
subcarinata; lateribus et antice valde deflexa,
media basi brevius, postice lôngius sensim declivia.
Caput obscure cupreum , passim in foveolis
viridi-æneum ; epistomo læte viridi-æneo. Labrum
infuscatum, utrimque late fuscomaculatum ;- man-
dibulæ obscuræ, extus basi anguste fusco-macu-
latæ. Palpi maxillares albidi, articulis apicis duo-
bus; labiales rufescentes, articulo ultimo, infusca-
is. Antennæ obscuræ, articulis quatuor primis
obscure violaceis , primo summo apice rufo. Tho-
rax Capiti concolor, colore lætiori cinctus; tuber-
culo-submarginali postico æneomicante. Elytra
_etiam obscure cuprea, subcyaneo-micantia, cyano-
cincta; maculis submarginalibus , prima humerali
elongata , extus producta, altera pone medium
trapezoide, tertia obsoleta, minuta pone angulum
sita, albidis. Subtus cum pedibus cyanea , coxis
anterioribus lætius, posticis obscurius, summaque
femorum basi rufescentibus , tibiis violaceo-mi-
cantibus.
Egalement originaire de Cayenne. Je l'ai recue
de M: Buquet sous le nom de margine-punctata
Der, avec laquelle elle n’a rien de commun.
682
IV. CICINDELA , Linné. à
1. C. MIRANDA.
Bone. 5°/,;.Lat. 1994 lin.)
Labrum breve , medio anguste rotunde produ-
ctum, utrimque antice subbidentatum; medio valde
convexum, utrimque excavatum. Mandibulæ gra-
ciles, perparum arcuatæ , basi breviter bidentatæ,
antice acutius unidentatæ, apice acutissimo. Palpi
apicem versus incrassati, apice rotundati; maxil-
lares labialibus longiores; dens menti brevior et
gracilior ac in cæteris Cicindelis. Caput magnum,
basi cylindricum, pone oculos subangustatum,
oculis à thorace sat remotis , subovatis, intus
emarginatis, parum prominulis; fronte antice an-
gustiori, ad oculos subdilatata, subreflexa, medio
parum depressa , ad epistoma transverse elevata :
granulatum ; juxta oculos rugoloso-striolatum.
Thorax quadratus, medio capitis basi paulo latior,
latitudine paulo Jongior, antice capitis basim
arcte amplectens , postice subangustatus; margine
antico subrotundato: basi vix emarginata ; lateri-
bus antice incisis, postice sat sinuatis, utroque
apice extus reflexis, medio subrotundatis , ad
incisionem sinumque valde inflexis, angulo an-
tico minime , postico vix producto; supra totus
granulatus; lineis duabus transversis profunde
præsertim ad latera impressis , ab utroque ‘mar-
gine sat remotis , medio intus profunde angulatis,
à
À
À
La
683
biarcuatis; cum linea media obsoletiori, tuber-
culos duos , juxta-positos, dorso parum con-
vexos, rotundatos, eflingentibus. Scutellum ma-
gnum , subcordatum. Ælÿtra capite cum oculis
parum latiora , elongata media basi producta, hu-
mero recto, apice subrotundato , parallela ; lateri-
bus apicem versus rotunde inilexa, angulo externo
obsoleto , apice subobtuse truncato , angulo sutu-
rali recto; sat profunde creberrimeque ruguloso-
punctata , sat convexa , lateribus valde deflexa,
æqualia, ante medium disco subimpressa , apicem
versus sensim declivia, sutura distinctius, margine
lateral obsoletius subcarinatis. Tarsi antici maris
articulis tribus primis anguste dilatatis, supra
haud lineatis.
Supra læte aurea, viridi-micans; capitis lateri-
bus virescentibus, elytrorum margine laterali,
suturam haud attingente , anticoque usque ad
collum , cyaneo, intus viridi cincto. Caput cum
thorace subtus cyaneum; pectus cyaneo-virens ,
abdomen piceum, segmentorum marginibus ano-
que dilutioribus. Antennæ nigræ , articulis qua-
tuor primis cyaneis ; palpi cyanet maxillares arti-
culo 1"° cum extrema basi sequentis; labiales,
duobus primis cum dimidio terti pallidis. Labrum
piceum ; mandibulæ fuscæ, basi extus longe albo-
maculata. Pedes cyanei, femoribus plaga anteriore
virescente , subtus glabra , pedibus cum coxis
trochanteribusque albopilosis.
Cette espèce, remarquable par léclat de ses
NT IF 1843. 49
684
couleurs, ne trouve sa place dans aucune des
divisions admises par M le Comte Dejean dans
son Species. Elle pourrait même former un genre
particulier , qui précéderait les Odontocheila. Sa
patrie est le Brésil.
9. C. LINEARIS.
(Long. 47, 51%ats 117, lin.)
Tenuis, elongata. Labrum elongatum, mandibu-
las fere tegens, baseos latitudine fere longius,
anterius subangustatum , medio sat ConvexuIn ,
utrimque ad marginem profunde canaliculatum ;
apice utrimque obtuse dentatum, {medius margo
anticus in meo specimine deest.). HMandibulæ te-
nues, porrectæ, basi subparallelæ, apice angulatim
incurvæ, intus tridentatæ. Antennæ graciles, dimi-
dio corporis longiores , articulo 1° longiusculo ,
basi attenuato, apice crassiusculo; 3° eo multo
longiore, arcuato; 4 præcedente breviore ( palps
desunt ) Caput elongatum , postice subangusta-
tum. Oculi magni valde prominuli, subovati, a
thorace remoti;, vertex granulatus; frons ad ocu-
los dilatata, 1bique subreflexa, sinuata , striolata-
que, medio excavata, antice transversim impressa,
ad epistoma elevata. Thorax capitis basi æqua-
lis, latitudine longior , antice profunde strangula-
tus; lateribus parum 1otundatis , postice satis
sinuatis ; basi apiceque recte truncatis, angulis
posticis acutis subproductis; subcylindricus, supra
685
obsolete rugatus; lineis transversis duabus ab
utroque margine parum remotis, obsolete biar-
cuatis , utrimque haud abbreviatis, profunde im-
pressis; margine antico obsoletius, basi distinctius
marginatis ; intervallo inter marginem posticum ,
lineamque posteriorem , ad latera convexiusculo ;
medio obsolete lineatus. Elytra basi medio pro-
ducta, utrimque ad humerum recte truncata; tho-
race plus duplo latiora, capite cum oculis angu-
stiora, elongata, parallela ; humero summo rotun-
dato; postice extus obliquata, angulo externo
obtuso, apice subrotundato, intus fere recte trun-
cato-rotundata ; angulo suturali recto; disco pa-
rum convexa, lateribus sat deflexa, apicem versus
sensim declivia, æqualia , apice tantum subexca-
vato; basi distincte, sed minus crebre, apicem
versus obsolete punctata. Subtus tota lævissima,
pedes gracillimi, elongati; tarsi tibiis multo lon-
giores, lineares; antici supra lineati.
Supra viridis, subænea; elytrorum margine po-
stice tribus submarginalibus , prima humerali
rotundata , altera a margine satis remota; media,
minuta; tertia pone angulum externum sita > Ma-
jore triangulari , antice emarginata , fusco-albidis ;
fronte ad oculos violacea. Labrum mandibulæque
fusca, roseo micantia ; his apice infuscatis. Anten-
næ dilute fuscæ, apice infuscatæ; articulis duobus
baseos, cum sequentium duorum apice obscurio-
bus, roseo-micantibus. Subtus violaceo-cyanea. Pe-
45*
686
des cum coxis pallidissimi; tarsorum articulis sim-
gulis apice nigromaculatis.
Cette jolie es pèce est originaire de Madagascar.
3. C. OBSCURATA.
(Long51/,5; Lat. 2 lin)
C. campestri assimilis. Oculi minus prominen-
tes, a thorace remotiores; epistoma minus emar-
ginatum ; labrum paulo longius. Thorax angu-
stior , lateribus antice magis inflexis, cæterun
rectis; angulis posticis magis productis, acutiori-
busque; lineis transversis profundius impressis ;
posteriore latera attingente; tuberculis disci ma-
gis elevatis, distinctius linea media divisis , dorso
planioribus. Elÿtra angustiora, magis parallela,
adhuc planiora , singula declivia, ante apicem de-
pressa, margine antico, et laterali antice valde de-
flexis, hoc posterius declivr; subtilius granulata ,
apice abruptius rotundata.
Tota fere nigra opaca , ore ut in C. campestri
albovariegato; elytrorum maculis humerali majori,
media disci minuta, lunulaque apicis interrupta ,
antice triangulari subtransversa, postice tenuissi-
ma albis.
Je ne sais si la couleur naturelle de cet insecte
n'aura pas élé noircie par quelque cause acciden-
telle , mais il est positif qu’indépendamment de
la couleur, cette espèce diffère de la campestris
687
par quelques caractères tirés de la forme. Je ne
connais pas la patrie de cet insecte,
4. GC. ASSIMILIS.
(Ponts 6% sat 20/10 |
C. hybridæ aflinis. Caput majus, inter oculos
profundius striolatum; vertice medio ruguloso ,
distincte punctato, lateribus lævioribus, transver-
sim subrugatis; fronte profunde transversim 1im-
pressa , utrimque ad oculos minus angustiusque
reflexa. Oculi minus prominuli. Labrum medio
valde productum, utrimque bisinuatum, dente an-
tico distincto; angulis rectis. Mandibulæ breviores,
minus porrectæ.—Thorax capiti cum oculis fere
æqualis; margine antico medio subrotundato, basi
distinctius bisinuata, lateribus paulo ante apicem
abrupte breviter valdeque inflexis , rotunde sub-
angulatis , medio rectis, subparallelis , posterius
etiam rectis, intus subobliquatis;, unde thorax
postice angustatus videtur; angulis posticis po-
stice magis productis, subacutis; supra antice po-
sticeque valde depressus, ad margines subreflexus,
lineis transversis profundioribus, postica ad latera
dilatata, foveam profundam latiusculam eflingente;
tuberculis disci antice extus valde declivibus, ad
lineas transversas præsertim poslice forte deflexis,
lateribus parum dechivibus, subcarinatis ; linea sat
profunda divisis; forte rugatis , subconvexis. Ely-
tra , basi medio magis producta, scutellum majus
688
postice minus acutum gerente, ad humeros recte
truncata, his subrotundatis: lateribus parallelis,
rectis; apice abruptius rotundato, tenuissime ser-
raio, angulo suturali obtuso ; minus convexa; ob-
soletius et minus crebre granulata; sub humero
et juxta suturam-disco anteriori subimpressa, su-
tura elevata, apice subdentata. Subtus thoracis
pectorisque lateribus rarius punctatis.
Caput cum thorace rubro-cupreum: illius latert-
bus, epistomate, carinulaque oculari viridi-æneis ;
fronte juxta oculos magis fulgida; hujus linea
transversa anteriore in fundo cyanea, posteriore
utrimque in fovea viridi-ænea , micante; lateribus
viridibus cyanostictis. Scutellum antice viride ,
medio rubrocupreo-fulgens , apice obscurius. Ely-
tra obscuriora; lateribus rubro-micantibus; Junula
humerali late interrupta, fascia media vix intus
obliquata, medio fracta, ad marginem subdilatata,
antice subaculeata , parte exteriore ascendente ;
interiore oblique descendente, cum præcedente
angulum rectum formante, medio subattenuata,
apice rotunde subdilatata; lunula apicali integra,
utrimque dilatata, præsertim antice abrupte intus
reflexa, basi subparallela, lata, subtransversa, albi-
dis. Subtus viridis , thoracis pectorisque lateribus
fulgide cupreis ; abdomime ad latera anterius
cupreo-micante. Pedes cubpreo-aurei, femoribus
utrimque, tibus apice tarsisque viridibus. Anten-
næ obscuræ, articulo primo viridi-cupreo ; secun-
do toto viridi; tertio quartoque ei concoloribus,
689
apice cupreo-æneo. Palpi maxillares toti; labia-
hum articulus ultimus , viridi-ænei , basi pallida.
Labrum antice infuscatum ; ejusdem basis, mandi-
bularumque macula superior dentem ante-apicalem
multum superans , albidæ. Mandibulæ oculique
nigri. Subtus, præcipue lateribus, cum pedibus
sparse albo-ciliata; fronte , articuloque primo an-
tennarum intus albo-pilosis.
J'ai recu cette espèce de M." Gauger, entomo-
logiste de S'. Pétersbourg, qui croyait qu’elle
venait d'Egypte ; sans toutefois pouvoir l'aflirmer
positivement.
9. CG. Rercuei, Dejean.
(Long. 5; Lat. 1°/, lin.)
C. sinuatæ aflinis; sed major. Düiffert: capite
pone oculos lateribus impresso , fronte ad oculos
Jlatius reflexa, sinuataque, antice angustiore; ocu-
lis multo majoribus, oblongo-ovatis, intus emargi-
nalis; antennarum articulo primo medio minus
incrassato ; thorace latitudine paulo longiore ,
fronte inter oculos vix latiore, capitis bashn arcte
amplectente, margine antico per parum rotundato,
basi recte truncata , lateribus leviter rotundatis,
postice subinflexis; antice substrangulato, angulis
posticis apice subproductis; supra obsolete toto
ruguloso; lineis sat profunde impressis transver-
sis duabus , modio intus angulatis a marginibus
satis remolis, antica integra, postica ad latera
690
puncto impresso abrupte terminata , tuberculis
disci parum convexis, linea obsoleta disjunctis;
elytris longioribus, humero subobliquato, apice
rotundato , postice paulo longius rotunde produ-
ctis, convexioribus, crebrius granulatis, sutura ad
apicem subcarinata, subdentata. |
Paginæ superioris color in meo specimine nigro-
piceus opacus ; in elytris paulo dilutior; signatura
eorum tenui albida; lunula humerali, postice intus
oblique descendente, apice abrupte reascendente,
angulo apicali acutissimo , macula basali media
postice subproducta, lunulæ fere cohærente, mar-
gine lateral angusto, tenue cum lunula humerali
cohærente , ad angulum posticum externum brevi-
ter profunde emarginato, fere interrupto , intus
sinuato , ramosque duos emittente , aïiternm me-
dium , initio arcuatim ascendentem , positea abru-
ptissime acuteque sinuatim longius descendentem ,
intus ramosum , apice iterum abrupte juxta sutu-
ram parallele rursus ascendentem , abbreviatum :
alterum pone sinum posteriorem, primo paulo
latiorem, rectum, suboblique intus ascendentem,
primi apicem æquantem; apice ad suturam satis
longe resurgente. Subtus læte virens, subænea,
ano ferrugineo, pedibus virescentibus; coxis, utro-
que femorum apice, tibiarum , singulorumque ar-
ticulorum tarsorum basi latius ferrugineis ; anten-
parum articulis quatuor primis fusco-æneis, cæte-
ris obscuris; Jabro palpisque albidis, his summo
apice infuscatis, mandibulis rufescentibus, apice
691
obscurioribus; corpore subtus latius lateribus dense
albo-piloso.
Cette Cicindèle habite le Mexique ; je l'ai recue
de M° Dupont sous le nom que je lui ai conservé.
Je suppose que la couleur du dessus aura été
obscurcie par quelque cause accidentelle. Je n’en
possède qu'un individu mâle.
6: °C: APICALIS.
L bone 5/#;"Lar 2 lin)
Præcedenti similis; frons utrimque profundius
impressa; antennarum articulo primo magis in-
crassato; mandibulis incurvis longissimis ; thorax
latitudine non longior , lateribus medio minus ro-
tundatis; tuberculis magis elevatis, ad latera mi-
nus deflexis, lineæ transversæ posticæ puncto
terminali profundiori, extus subcarinato ; linea
media inter tuberculos profundius impressa; basi
usque ad lineam transversam sublævi, nitida.
Elÿtra latiora medio dilatata, basi paulo magis
medio producta, humero haud obliquato minus
rotundata subelevato ; pone suturæ apicem spino-
sum multo longius rotunde producta.
Caput cum thorace læte virens, subæneum ;
frontis margine ad oculos cupreo , elytris sub-
æneis , virescentibus ; lunula humerali postice mi-
nus oblique descendente, apice brevius rotundeque
reflexa , margine paulo latiore , posterius incisa ,
apice longius reflexa; ramis, primo initio subrecto
692
haud ascendente, paulo latiore, postea subrotunde
descendente, ramum unicum emittente , breviori,
apice intus recurvo; altero paulo magis obliquato,
apicem primi baud æquante ; antennis articulis
quatuor primis læte viridi-æneis; cCæteris obscuris ;
pedibus etiam viridi-subæneis, coxis ferrugineis.
M. Dupont m'a envoyé cet insecte comme la
femelle de la C.-Reicheï ; je ne saurais décider la
question , ne possédant qu'une femelle; mais :l
existe entre ces deux insectes des différences de
formes si essentielles que j'ai quelque peme à
partager l'opinion de M Dupont.
7. C. zLoncicozuis.
(Long. #/,; Lat 4'7, lin.)
C. Vicinæe Des. simillima; thorace vero latitudine
fere longiore, ejusdem lineis impressis obsoletiori-
gu-
stata, elytres densius punctatis, angulo posteriore
bus, granulationeque fortiore , basi minus an
externo apice minus rotundato. Color minime
æneus , viridior, lunula elytrorum humerali apice
magis oblique descendente, margine angustiore,
magis sinuato , ramo medio initio magis longius-
que arcuato, intus subascendente, longius descen-
dente , late interrupto ; altero, antice producto,
acuminato.
Cet insecte m'a paru distinct de la C. wicina.
Je l'ai recu du Sénégal.
693
8. GC. MADAGASCARIENSIS.
(Long. 4‘/,; Lat. 1'‘/, lin.)
C. disjunctæ Des. simillima; differt fronte pro-
fundius et angustius excayata thorace angustiore,
paulo longiore , angulis posticis magis productis ;
elytris angustioribus, lateribus rectis , apice acu-
tius rotundato, angulo posteriore externo apice
paulo minus rotundato, supra convexioribus, den-
sius punctulatis; lunula apicali obosletissima; pa-
ginæ superioris colore læte viridi, et labri lateri-
bus viridibus.
Originaire de Madagascar.
9. GC. RECTILATERA.
(Long. 6; Lat. 2 lin.)
C. flavopunctatæ CnEvRoLAT aflinis , multo ta-
men major. Ca put pone oculos utrimque profun-
dius impressum , distinctius striatum ; oculi ma-
Jores, magis prominuli ; /labrum medio paulo
distinctius dentatum. Thorax latitudine parum
longior; basi apiceque recte truncatus , lateribus
rectis , parallelis , anterius ad impressionem anti-
cam; abrupte angulatim, postice ad angulum bre-
vissime inflexis, antice constrictus, angulis posticis
productis , sSubacutis; supra reticulatus , obsolete
transversim rugatus , tenue marginatus, margine
subtilter punctato, lineis transversis duabus , in-
694
tus valde angulatis, antica ad latera ascendente,
subsinuata, postica biarcuata, latera attingentibus,
profunde impressis, tuberculis parum elevatis, de-
planatis, lateribus declivibus , linea subimpressa
distinctis; tuberculo minuto , utrimque ad angu-
lum posticum , obtuse elevato. Elytra thorace
duplo latiora, elongata, parallela, antice recte
truncata, ad humerum subobliquata; humero sub-
obtuso, subrotundato, apice subacute rotundata ,
angulo externo posteriore nullo ; pone angulum
acute serraia , lateribus et antice sat abrupte de-
flexa, disco antico convexa, apicem versus sensim
planiora , æqualia, tenue marginata , obsolete et
minus crebre punctulata, sutura basi subimpressa,
sensim elevata, ad apicem subcarinata, subspinosa.
Supra obscure ænea, frontis lineis impressis
cyaneis , lateribus cupreis, capite pone oculos
utrimque, epistomateque violaceis; thoracis lineis
impressis (postica utroque apice viridi), lateribus-
que anguste cyaneis, marginibus antico et postico
latius, laterali angustissime extus violaceis, tuber-
culis angularibus fulgido-cupreis. Scutellum an-
terius virens, apice violaceum. Elytra cyano-sticta,
angusteque cincta , sutura basi cuprea, postea
viidi-ænea , maculis in singulo quinque albidis,
prima humerali extus subproducta, acuta, sequen-
üubus tribus disci linea subobliqua dispositis,
quinta submarginali posteriore, rotundatis, hac
paulo majore , subôvata, æqualiter interse -distanti-
bus. Subtus cyanea, thoracis lateribus cupreo-
695
violaceis; pectore utrimque et postice cupreo-
æneo; labro, palporum labialium mandibularum-
que basi albida, palpis maxillaribus totis, labialium
articulo ultimo mandibularumque apice cum den-
tibus antennarum articulis quatuor prumis pedi-
busque viridi-æneis; femoribus medio antice geni-
culisque cupreis. Subtus lateribus, densius, pedibus
sparsius albo-pilosis.
Elle est originaire du Mexique.
10. C. ocuLaTa:
Phone 4etbats 7/2 4hin:)
Miuuta, inter Cicindelas forsan minima. Caput
magnum , subelongatum , quadratum, postice suh-
angustatum; fronte excavata, ad oculos utrimque
reflexa , sinuata striolataque, antice latius granu-
lata, medio rugulosa , vertice irregulariter trans-
verse rugoso; epistomate emarginato reticulatoque ;
Jabro latitudine paulo breviore, antice angustato,
lateribus et angulis rotundatis, margine antico
fere recto, obsolete medio unidentato, supra tenue
reticalato , medio elevato, utrimque declivi, mar-
oine setifero. Oculi maximi, valde prominuli, hæ-
misphærici, intus emarginati, mandibulæ porrectæ,
basi longius subrectæ, ad apicem arcuatæ, intus
breviter tridentatæ.
Thorax elongatus, capitis basi æqualis, angustus,
subcylindricus, apice fere recte truncato, basi
bisinuata, antice posticeque substrangulatus, late-
La
696
ribus medio subrotundatis, utroque apice extus
subreflexis, angulis posticis subproductis , supra
parum convexus, distincte transverse rugulosus,
lateribus sat declivis; linea media parum impressa,
transversisque duabus subrectis, latera attimgenti-
bus, ibique profundioribus, medio obsoletioribus.
Elyÿtra thorace triplo fere latiora, eique cum
capite mandibulisque longitudine æqualia, basi
media vix producta, humero subobliquato apice
rotundato , lateribus parallelis, medio extus sub-
sinuatis, postice recte obliquatis, angulo externo
posteriore obtuso, distincto , apice subrotundato ;
suturali recto, haud dentato: margine postico
serrato; supra parum convexa , antice lateribus-
que abrupte deflexa, punctulata, punctis posterius
rarioribus , sutura subcarinata , inæqualia, lineis
subhumerali brevissima, et juxta-suturali in fundo
quinque-punctata, latius obsolete impressis ; disco
anteriore subexcavato.
Pedes graciles; tarsis longissimis; thoracis, pe-
ctorique lateribus sparse punctatis. Supra obscure
æneo-micans , Capite subvirescente, labro capiti
concolore; elytris viridi-punctatis, maculis duabus
singuli, altera media minuta transversa submar-
ginali, altera paulo majore, lunulæ terminalis api-
cem anteriorem siaulante , antice recte truncata ,
postice subcaudata, arcuata, albidis. Subtus picea,
lateribus cœruleo-virescentibus; antennis obscuris,
articulis quatuor viridi-æneis, tertio quartoque
apice cupreis; palpis pallidis, articulo apicali ob-
697
secure cyaneo; mandibulis albidis , dentibus , sum-
moque apice infuscatis; femoribus viridi-æneis ,
utroque apice rufescentibus, tibuis fuscis , apice
obscurioribus, tarsis violaceis.
Cette petite espèce habite l'ile de Madagascar.
V. COLLIURIS fILIFORMIS.
Phong5!/ Eat /ilhn. |
C, emarginatæ simillima; labro apice dentato,
subrotundato ; capite longiore, inter oculos magis
coarctato, pone oculos magis producto, his ovatis,
(in emarginata rotundis ) thorace longiore, lateri-
bus medio minus rotundatis , angustiore, medio
transverse impresso ; e/ytris parallels , paulo lon-
gioribus , apice intus magis oblique truncato-
emarginato, angulo externo acuto. Cyanea femo-
ribus rufis; antennarum articulis 3°, 4° que, an-
gustius, 5° latius ante apicem rufo-annulatis.
Elle vient de Java. Je l’ai recue de M' Buquet
sous le nom d’Emarginata; je crois cependant
qu'elle doit former une espèce distincte.
VI, CASNONIA PIiCTA.
(Long. 3°/,; Lat. */, lin.)
C. pensylvaniceæ aflinis. Caput pone oculos minus
elongatum, latius; torax magis cylindricus , late-
ribus utroque apice minus sinuatis, Elytra paulo
longiora, pone medium minus dilatata, apice sub-
698
sinuato, recte truncato. Nigra nitida, elytris mar-
gine angusto , antice abbreviato, vitta humerali
abbreviata, subobliqua , maculaque minore rotun-
data pone medium, parum distinctis; antennæ
piceæ articulis tribus primis cum dimidio quarti
rufis, primo supra, Jet 4° apice infuscatis ; pedes
rufi, femoribus apice longius infuscatis.
Elle vient de Californie.
VII. DRYPTA CVYANELLA.
(Long. 4!/7,; Lat. 17, bn)
D. emarginatæ affinis, sed major magisque elon-
gata. Caput longius , pone oculos minus constri-
ctum supra planius, postice minus imoressum,
ibique lævius, medio densius punctatum; oculis
paulo minus prominulis. Thorax multo longior
antice angustior, ante basim minus constrictus ,
lateribns anterius parum rotundatis , postcrius
longius , minns profunde sinuatis, angulis postius
extus haud reflexis, rectis ; supra planior , lateri-
bus tenue marginatus crebrius punctatus Elytra
paulo longiora, postice minus dilatata, antice basi
ad humerum magis obliquata, collo angustiore,
angulo scutellari acutiore; lateribus anterius mi-
nus deflexis; profundius crenato striata; inter-
stitiis multo convexioribus, ebsoletius panctulatis.
Pedes longiores , antennæ quoque , articulo -basali
longissimo, apice recte truncato.
>
699
Obscurius cyanea , elytris subvirescentibus ;
corpore pedibus obscurius cyaneis; ore, palpis
antennisque piceis; articuli in hisce primi apice
longius obscuriore.
Elle est originaire de Madagascar.
VIII. GALERIT A.
1. G. CORDICOLLIS.
({ Long. 9; Lat. 3 lin.)
G. cyanipenni Des. aflinis; caput majus, paulo
longius , fronte antiee longitudinaliter acutius læ-
viusque carinata; oculis minus prominulis, Tho-
rax latitudine satis longior, antice minus angu-
gu-
status; minus sinuatus; supra lateribus medio
stiusque emaroinatus , antice latior, postice an
latius deplanatus, disco longitudinaliter convexus,
antice biarcuate distinctius impressus, angulis
posticis altius reflexis, apice rotundatis, basi recte
truncata. Elÿtra paulo longiora, minus parallela,
humero omnino rotundato, basi angustius emargi-
nata, supra adhuc planiora; interstitus striarum
planissimis.
De l'Amérique septentrionale . Je l'ai recue de
M Dupont sous le nom d'americana , dont elle
est bien distincte.
N'AF: 4848. 46
700
9. GALEFRITA LONCICOLLIS.
{ Long. 10 ; Lat. 3'/, lin.)
G. cyanipenni affinis. Caput longius, lateribus
pone oculos parum rotundatis ; fronte antice ob-
soletius carinata , transversim subrugata, oculis
majoribus , sed haud magis prominulis. Thorax
latitudine multo longior, antice subattenuatus ;
angulis anticis multo angustius rotundatis, lateri-
bus antice vix rotundatis, postice longius sinuatis,
angulis posticis extus minus reflexis, apice oblique
truncatis; supra planior, dorso angustius conve-
xus, latius utrimque deplanatus ; posterius ad an-
gulos altius reflexus, medio paulo distinctius line-
atus, ad basim obsoletius transverse impressus ;
utrimque minus profunde sed Jongius foveolatus,
postice angustior. Elytra , paulo longiora, minus
parallela , basi utrimque haud rotundata, sed a
collo usque ad humerum oblique truncata, hoc
minus rotundato, lateribus posterius ante trunca-
turam magis rotundatis, hac paulo angustuore,
magis obliqua, angulo suturali magis acuto; supra
5
ad basim planiora, lateribus latius marginata,
interstitis striarum planissimis, subtilius pun-
ctulatis.
Color ut in cyanipenni; thorace paulo obscu-
rlore; antennæ in meo specimine desunt ; oculis
pallidis.
Elle vient des environs de la Nouvelle Orléans.
rte rot too" tt dE + td de tt met he de ie étui AL RE ni »!
< 3
UN EN er
Te CE CET
701
J. G. TRISTIS.
(Long. 10; Lat. 3‘/, lin.)
G. africanæ simillima, differt carinula frontal
magis elevata, læviore, capitis lateribus pone ocu-
los magis rotundatis; thorace postice angustato ,
subcordato, lateribus medio paulo rotundioribus,
posterius magis sinualis , ad angulos baseos extus
subreflexis , his postice magis rotundatis; anticis
capiti arcle annexis, magis rotundatis, disco con-
vexiore, medio distinctius lineato, elytris antice
attenuatis, posterius sensim dilatatis , ad angulum
truncaturæ magis rotundatis, apice supra minus
deflexis , intervailis carinarum paulo planioribus ,
antennis pedibusque paulo longioribus, illis etiam
crassioribus.
Elle habite le Kordofan.
IX. HELLUOG ERYTHROPUS.
( Long. 6'/,; Lat. 2 lin.)
Synon. Ï. rufipes Bnucré. ( Aüpouin Des. Cat
3° edit. ).
Labrum transversum , breve , recte truncatum ;
palpi maxillares articulo apicali latius, labiales
eodem angustius dilatato, suboblique truncato,
depresso; antennæ apicem versus haud incrassatæ,
Caput quadratum , collo angustiore cum thorace
46*
702
connexum , lateribus ante oculos breviter paralle-
lis, apice rotundatis, pone oculos abrupte inflexis,
rotundatis; epistomate capite multo angustiore ;
pone oculos subdilatatum, supra perparum conve-
xum, ad collum subdepressum, lateribus postice-
que crebrius, medio cum epistomate parce profunde
punctato; epistomate medio foveolato; foveis dua-
bus subovatis inter antennas sat impressis. Oculi
mediocres , parum prominuli, postice capiti sub-
inserti. Collum læve, linea valde arcuata impressa.
Thorax capite cum oculis paulo latior , latitudine
haud brevior, postice valde angustatus, cordatus,
margine antico sat emarginato, angulis anticis cum
lateribus valde rotundatis, his posterius longe
sinuatis, angulis posticis extus reflexis subacutis,
basi recte truncata, ad angulos abrupte obli-
quata; supra sats planus, antice utrimque sub-
deflexus , totus crebre punctatus , lateribus tenue
marginatus, angulis posticis magis reflexis, ad hos
distincte excavatus, linea transversa antica arcuata
obsolete, media longitudinali profunde impressis.
Elytra thorace plus duplo latiora, parallela, sub-
elougata, oblonga, angulis humeri truncaturæque
late rotundatis, basi medio subproducta, arcuatim
pone collum impressa, apice suboblique truncato,
perparum rotundato : angulo suturali summo a pice
_subrotundato; dorso planiuscula, lateribus anguste
marginata, his cum basi subdeflexis, distincte pun-
ctato-striata, striuis 9, 10°” abbreviata subscutellari,
ulerstitiis subconvexus, snbtiliter punctatis, octavo
703
intus distinctius serie punctato. Corpus subtus
subtiliter , thoracis pectorisque lateribus profun-
dius punctatum.
Nigro-piceus, capite thoraceque parcius, elytris,
abdomineque densius fusco-pilosis, antennis, palpis
mandibulis et ore piceis, pedibus rufis.
J'ai recu cette espèce de M Chevrolat sous le
nom de rufipes BRULLÉ, mais ce nom ayant été
antérieurement donné par M." Klug à une autre
espèce du même genre, et de la même division.
(Voy. Jahrbücher der Insektenkunde 1° Band.
1534. pag. 72.) je me suis vu obligé de le chan-
ger. Je crois qu'elle est originaire de l'Amérique
méridionale, mais je n'en suis pas sûr.
X. LEBIA.
1. L. REFLEXICOLLIS.
(Long. 3‘/,; Lat. 1'/, iin.)
L. angulatæ Des. similis. Differt éLorace antice
satis angustato , antice minus emarginato , angulis
anticis omnino rotundatis , lateribus minus rotun-
datis , anterius angustius, posterius sensim latius
reflexis; disco convexiore linea media obsoletiore ;
elytris multo amplioribus, sutura medio attenuata,
ante basim latius bi-furcata, ramis extus subrefle-
xis, disco posteriore latius ovata , vitta humerali
paulo ante medium abbreviata , apice subdilatata,
704
snaculisque duabus scalatim dispositis , exteriore
angulo externo antico vittæ angulo interiore, la-
tere interno toto plagæ suturali cohærentibus,
quadratis, nigris.
Elle m'a été envoyée par M Dupont sous le
nom de Z. Æcbasii Des. ce qui ne peut être
qu’une erreur, car la dernière , décrite par M° le
Comte de Mannerheim dans le Bulletin 1837. N°.
II page 39, et qui m'a été communiquée par
l’auteur même, est tout-à-fait différente. Elle pro-
vient des mêmes localités,
9. LEBIA ABDOMINALIS.
( Long. 24/4; dat, 7: lin)
L. viridi Des. affinis. Caput mediocre , pone
oculos dilatatum , antice subangustatum; posterius
utrimque uni-striatum, vertice convexo, postice sat
deflexo , subtiliter punctato; fronte planiuscula,
subtilius punctulata, medio uni-punctata, inter
antennas utrimque subfoveolata; oculis maximis,
mediocriter prominulis, postice capite subinsertis ;
collum capite multo angustius, cylindricum, læve.
Thorax vix capite cum oculis latior, latitudine
paulo brevior, antice subemarginatus, angulis anti-
cis cum lateribus valde rotundatis, basi: latius et
satis producta , utrimque oblique emarginata, an-
gulis posticis subobtusis, apice rotundatis; supra
con vexiusculus, subtilissime rugulosus; lineis trans-
versis antica submarginati arcuata, postica profun-
705
diore recta, media longitudinali tenue impressis,
lateribus anguste marginatis. Scutellum elonga-
tum, magnum , apice acuminatum. Æ{/ytra thorace
triplo latiora, anterius subangustata, latitudine
paulo longiora , basi juxta scutellum incisa , intus
subacute producta, extus late cum humero rotun-
data, lateribus pone medium subrotundatis, apice
suboblique truncato , vix sinuato, angulo postico
externo sat rotundato ; tenue marginata , supra
parum Cunvexa, basi et utrimque sat deflexa , ad
apicem subdeclivia, subtilissime reticulata, absole-
tissime punctato-siriata, punctis majoribus ad mar-
ginem, medio, interruptis seriatim impressis, inter-
stitio tertio extus distincte bipunctato.
Caput supra vuide, subtus nigro cæruleum,
antennæ piceæ, articulis tribus primis obscure
rufis, apice infuscatis; ore, epistomate, palpis nigro-
piceis. Collum nigro-piceum , basi cum thorace et
scutello læte rufum; elytra læte viridia; pectus
piceum , abdomen læte testaceum; pedes ei con-
colores , femoribus geniculis ; tibisque apice cum
tarsis nmigro-piceis.
Elle se trouve près de la Nouvelle Orléans, et
m'a été envoyée sans nom par M." Chevrolat.
XI. APTINUS CORDICOLLIS.
(Long. 4'/,; Lat. 1'/, lin.)
A. mutillato allinis; minor; differt capite inter
oculos profundius canaliculato ; canalicula extus
706
subcarinata; thorace postice angustiore . cordato ;
lateribus postice magis sinuatis, angulis posticis
extus subreflexis:; postice profundius utrimque
foveolato, antice parcius punctato ; basi ad angu-
los cum lateribus subreflexa ; elytris, antice magis
attenuatis , apice intus magis oblique truncaus,
angulo externo magis acuto, suturali minus ro-
tundato, basi medio subproducta; striarum imter-
stitiis magis carinatis; antennarum articulo primo
breviore.
Il habite la Turquie septentrionale.
XII PHEROPSOPHUS., Soier.
1. P. QUADRIPUSTULATUS.
(one; at. Ne)
P. ambiguo Des. (Brachino) similis. Caput pla-
niusculum, ovatum; læve; vertice latius punctu-
lato; frônte utrimque inter antennas latius obso-
lete canaliculata; oculis ovatis , subprominulis.
Thorax capite cum oculis haud latior, latitudine
parum longior, basi vix attenuatus; margine an-
tico perparum emarginato, postico recte truncato ;
lateribus anterius subrotundats , posierius subsi-
nuatis; angulis anticis apice subrotundatis, posti-
cis acutis, summo apice subrotundalis ; supra pa-
rum convexus , antice .utrimque magis , lateribus
S
minus deflexus; lævis, rarissime antice punctatus,
Ë
/
|
|
|
|
|
|
|
|
707
obsolete brevissimeque ad marginem anticum
striolatus; lateribus tenue marginatus, circum
foveolam posteriorem latius subreflexis , hac cum
lineis transversis, antica medio angulata, postica
recta subundulata, vix impressa ; linea media pro-
fundiore , utrimque abbreviata , antice puncto
_impresso distincto terminata. Scutellum :ubcorda-
tum, postice rugatum. Elÿtra thorace triplo la-
tiora , sat elongata, anterius subangustata, basi
humeroque obtuse rotundatis, lateribus magis
quam in ambiguo rotundatis; apice subtruncato-
rotundato, angulo externo MAIS rotundato, sutu-
ral quoque; supra sat convexa, apice declivia,
lateribus , sat deflexa , basi summa sinuato-trans-
versim impressa , ut in ambigua, costata, lateribus
tenue marginatis.
Nigro-piceus, obscurus, capite subtus, lateribus-
que basi anguste , cum maculis duabus utrimque
altera postice juxta oculos, altera antice in fundo
canaliculæ sitis , et margine laterali ante oculos
latius, epistomatis labrique margimibus, mandibulis
basi, ore , palpis , antennis, maculis in singulo
elytro duabus; altera subhumerali; altera disci
media , minoribus, rotundatis, pedibusque cum
coxis rufo-testaceis, genubus latius infuscatis.
J'ai recu cette espèce comme venant de Java,
de M. Dupont qui l'avait nommée Juscicollis Der.
dont elle est differente.
108
9. P. BIFULCATUS.
(Long. 5 /sbanat. hnat/4dins)
P. parallelo Des. similis, differt thorace angu-
stiore, lateribus minus rotundato; elÿtris apice
subemarginatis, angulo externo acutiore; scutello
toto , basi paulo latius, sutura breviter, macula
humerali postice acute subproducta , fascia media
latiore , ad marginem magis dilatata, apiceque
quoque latiore, antice sinuato, latius ad suturam
ascendente, abdomine etiam toto pallide testaceis.
Je l’ai recu de M Buquet sous le nom de
Beauvoissii Der. mais la description que le Comie
donne de cette espèce dans son Species ne con-
vient point à mon insecte; J'en ai recu aussi un
exemplaire de M. Dupont sous le nom de penna-
tus Dupont, qui ne me paraît différer que par
sa taille plus grande, égale à celle du B. paralle-
lus Der.
3. P. LONGIPENNIS.
( Long. 9; Laf, 3 lin.)
P. parallelo Der. etiam subsimilis; major; differt
macula ca pitis rotundata, satis magna, inter oculos
sita, linea brevissima longitudinaliter pone macu-
lam; alteraque transversa subsinuata basi distincte
impressis ; éhorace majore, et latiore ; antice paulo
magis emarginato, lateribus magis medio rotunda-
ET aide PERLE ONE he on ç
AR MENÉS
709
tis, ante basim minus sinuatis, basi extus haud
reflexis; angulis posticis rectis, apice paulo rotun-
dioribus; supra paulo convexiore, distinctius an-
tice et postice transverse, postice utrinque longi-
tudinaliter impresso , basi medio late sed brevissi-
me deflexo; margine antico et postico minus late
infuscato , intus rotundato, antico medio acute
producto , postico ramum breviusculum in linea
media emittente; elytris multo longioribus, magis
parallelis, antice minus angustatis, apice paulo
rotundius truncatis , angulo externo magis rotun-
dato, suturali magis obtuso,fmargine postico pone
singulam costam distincte denticulato ; basi sum-
ma profundius transverse impressis, hac tota cum
scutello infuscata, macula humerali longiore , fa-
scia media prope marginem angustiore, intus magis
dilatata , antice tri-dentata , juxta suturam abru-
ptius descendente , postice dente medio breviore ;
apice costis summis tantum, longius testaceis;
costis paulo latioribus, supra planioribus, latius
nitidis.
M." Buquet me l'a envoyée comme venant
du Sénégal sous le nom de Brachinus margi-
natus Des. ; mais la description de ce der-
nier dans le Species ne convient point à mon
insecte.
710
À. P. HUMERALIS.
(Long. 9; Lat. 3 lin.)
P. madagascariensi aflinis; differt capite inter
antennas profundius canaliculato , inter oculos
substriato, et paulo convexiore; oculis magis
prominulis ; éhorace paulo angustiore, margine an-
tico minus emarginato, lateribus medio paulo ma-
gis rotundatis, posterius haud sinuatis, basi extus
haud reflexis, angulo postico subobtuso: dorso
profundius lineato; linea transversa postica medio
intus angulata distinctiore ; postice bi-punctato ;
elÿytris anterius magis angustatis, humeris minus
prominulis , obsoletioribus , apice omnino recte
truncato, angulo externo rotundiore; oculis nigris,
vertice latius infuscato; epistomate utrimque, labro,
antennarum articulis 2°, 3° et 4° medio, genu-
busque latius mfuscatis ; thoracis maculis disci et
laterum angustioribus et minus distinctis; elytro-
rum margine, macula humerali minore, costisque
summis apice indistincte rufo-testaceis, thorace
subtus, abdomineque piceis, segmentorum mar-
gine postico testaceo; denique colore paginæ su-
perioris dilutius piceo.
J'ai recu cet insecte de M." Chevrolat comme
venant de Madagascar. Il est possible que ses
couleurs soient altérées; mais même dans ce cas,
il serait suffisamment distinct du P. madagasca-
ui uni sols ah 2, HAVE
711
riensis, et des autres de ce genre, décrites jusqu’à
présent.
5. P. prcrus.
(Long. 8°/,; Lat. 3 lin.)
P. complanato aflinis; differt thorace breviori,
postice multo minus constricto , lateribus medio
minus rotundatis, ante basim minus sinuatis, an-
gulis anticis paulo magis a capite remotis ; posti-
cis extus minus acute reflexis , antice haud strio-
lato , disco et ad marginem anticum distinctius
punctis sparsis impresso; elytris amplioribus ; hu-
mero obsoletiore, lateribus magis rotundatis, po-
stice recte angustius truncatis; lateribus minus
deflexis, dorso antice paulo planiora.
Testaceus , mandibulis apice, lineis thoracis
transversis submarginalibus, angustis, utrimque
abbreviatis, postica incisa subinterrupta, antica
subarcuata; fasciis elytrorum tribus, prima ante-
riore, extus oblonga, postea valde angustata, intus
antice et postice uni-dentata, ad suturam dilatata,
antice ascendente, et extus subreflexa, altera paulo
pone medium sita, valde sinuata dentataque, tertia
subapicali, angustissima, arcuata, lateribus ascen-
dente, ad angulum externum late interrupta , su-
tura angustissime ConjuncClis, nigris, Sutura ipsa
tenue testacea.
J'ai recu cette belle espèce, sans nom, de M:
Chevro!at, comme venant de Surinam.
712
XIIL BRACHINUS.
1. B. CRUCICER.
{ Long 45/4 Dar dins)
À B. lato Des. differt thorace paulo breviore
latiorique, postice minus angustato, lateribus an-
terius minus rotundatis, posterius longius sinuatis,
elytris latioribus , obsoletius striatis, interstituis
vix Convexis, punctulatis, macula humerali ob-
longa breviore, postice recte truncata, media disci
posterioris rotundata ; apicali majore ; margine
æquali, antice suturam non attingente; puncto
humerali infuscato nullo.
Cette espèce habite le Kordofan. J’en possède
deux individus semblables en tous points qui
m'ont été envoyés par M." Parreyss sous le nom
de B. sexmaculatus, dont il est bien distinct.
9, B. UNDULATUS.
(Long. 5; Lat. 1'/, lin.)
B. equestri Des. simillimus; differt {horace paulo
breviore, anterius lateribus minus rotundato, po-
sterius brevius sinuato; angulis anticis apice mi-
nus rotundatis , posticis acutis , extus reflexis ,
magis elevatis elytris longioribus , angustioribus ,
magis parallelis, perparum anterius attenuatis ,
apice latius recte truncatis, angulo externo minus
7113
obtuso; paulo distinctius costatis, macula hume-
rali extus postice longius dentata , postica disci,
margini vix cohærente , subtransversa, undulata,
margine postico tenuissimo , costisque summis
pone maculam posticam testaceis, thorace im-
maculato. |
Cette espèce m'a été donnée par M Lasserre
sous le nom d’equestris, et comme venant du
Sénégal.
3. B. PARALLELUS.
{ Long. dY/,5xkat. 1%, ha
B. equestrii Des: etiam simillimus; differt tho-
race breviore, lateribus, posterius minus simuatis,
angulis, posticis rectis, haud extus reflexis; elytris
angustioribus , subparallelis ,; macula humerali
multo breviore, posteriore disci subtransversa,
margine vix cohærente, extus latiore; margine
apicis minus recte truncato, subrotundato.
Elle provient également de Kordofan.
4. B. PARVULUS.
(Long. 2'/,; Lat. 1 lin.)
B. armigero Kziuc affinis, sed multo minor;
thorace longiore angustioreque, postice magis an-
gulis anticis a capite remotioribus; posticis acu-
tissimis, lateribus posterius longius sinuatis; supra
impunctato, subgranulato ; elytris apice latius
truncato-emarginatis, distinctius costatis, minus
714
pubescentibus, paulo latioribus, macula humerali
longiore , media disci posterioris postice incisa ;
apicali, margini haud cohærente; pectoris lateri-
bus latius, abdomineque toto nigro-piceis.
Cette espèce m'a été communiquée par M.° Mé-
nétriés qui l'avait recue de M. Dupont comme
venant du Cap de Bonne Espérance; c’est une des
plus petites du genre.
5. B. oxyconus.
(Lone:47.3-Lat., 117 lin)
B. cordicollem Des. esse videretur, nisi anten-
narum apex obscurior , thoracis latera magis an-
tice rotundata, elÿtrorum costæ distinctiores essent. :
Je ne possède point le B. cordicollis du Comte
Dejean; la description qui s’en trouve dans le
Species conviendrait à mon insecte, si ce n'était
les différences mentionnées ci-dessus qui me por-
tent à le considérer comme une espèce particu-
lière. Egalement originaire de l'Amérique septen-
trionale je l'ai recu de feu Faldermann.
XIV. GRAPHIPTERUS.
1. G. ROTUNDIPENNIS.
(Long. 6‘/,; Lat. 2'/, lin.)
G. senegalensi Des. simillimus ; differt capite
paulo angustiore; thorace paulo longiore, angulis
ae DE 2 LR EN mn -
|
à
4
H.
£
4
715
posticis subrectis ; elÿtris apice magis oblique
truncatis; femoribns dilute rufis, tibiis tarsisque
rufo-piceis; luteo-pilosus, paulo major.
11 habite le Kordofan; ce n'est peut-être qu’une
variété du senegalensis.
9, G. PARVICOLLIS.
( Long. 5; Lat. 1'/, lin.)
Caput glabrum, utrimque antice impressum et
punctatum , sparse pilosum ; ad oculos carinatum ;
pone eosdem utrimque punctatum , vertice lævi.
Thorax capite cum oculis vix latior, latitudine
brevior, antice sinuato-subemarginatus, angulis
capiti annexis, subacutis, parum prominulis; late-
ribus tenue marginatis, ante medium valde rotun-
datis, postice recte valde obliquatis, basi emargi-
nata, angulis posticis obtusis, subrotundatis, linea
media obsoleta, foveolis baséos sat profundis. Ely-
tra thorace plus duplo latiora; collo thoracis
basi æquali, humero nullo, pone medium latiora ,
anterius usque ad collum sai rotunde attenuatis,
singulis apice subrotundatis, latitudine paulo lon-
giora, punctata, haud striata, anterius subconvexa,
posterius planiuscula, pubescentia, margine tenuis-
simo reflexo giabro. Sublus nitidus, lævis, sparse
striolatus. Totus niger, thorace elytrisque griseo-
pübescentibus ; subtus sparse pilosus.
Du Cap de Bonne Espérance, c'est jusqu'à pré-
sent la plus petite espèce du genre.
IN. JF 19448. 47
716
3. G. LUTESCENS.
(Eohg:5t/:6 La er he)
Præcedente simillimus: differt thoracis lateribus
anterius minus, posterius magis rotundatis; elytris
postice lateribus , apice suboblique truncatis, an-
gulo suturali apice subrotundato; supra luteo-
pubescens.
Egalement du Cap de Bonne Espérance; peut-
être une variété du précédent.
XV. ANTAIA.
J'ai recu du Cap de Bonne Espérance deux
Anthia entièrement noires qui appartiennent évi-
demment à deux espèces différentes; mais il m’a
été impossible de déterminer avec certitude la-
quelle des deux devait être rapportée à l’4. ma-
xillosa OLrv. Je me propose donc de les décrire
toutes deux, laissant aux Entomologistes mieux
instruits le soin de décider la question.
1. À. maxiIzLLosa Oliv.
(Cons 185 Pat 577-201)
A. thoracicæ aflinis. Caput simillimum , fronte
postice paulo profundius transverse excavata; epi-
stomate paulo minus emarginato; oculis majoribus
magis prominulis; postice subangustatum; /abrum
147
antice minus rotundatum ; mandibulæ breves ,
veetæ , apice parum arcuatæ. Thorax angustior ;
antice capite cum oculis parum latior, posterius
magis angustatus; margine antico minus emargi-
nato, utrimque ad angulos sinuato; his angustius
subproductis ; lateribus anterius minus rotundatis,
basi haud rotunde angulatis, augulo basali nullo;
supra minus deplanatis; lobo superiore .producto,
angustiore, subparallelo, antice yix angustato, po-
stice parum rotundato ,: basi intus suboblique
truncato, medio anguste profundeque inciso, supra
præsertim posterius profundius excavato, distin-
ctius punctulato; Elytra paulo angustiora, tho-
race tamen multo latiora, anterius magis attenu-
ata, humero obsoleto , apice subsinuata, magis
ovata, supra convexiora, ad basim distinctius
striata, interstitis subconvexis. Tota atra, im
maculata.
DA Ayhe:
(Long. 22!/,; Lat. 6'/, lin.)
A. thoracicæ aflinis. Caput simillimnm, antice
paulo latius; oculis paulo majoribus; labrum an-
tice minus rotundatum; mandibulæ adhuc longi-
ores. Thorax longior, antice angustior , margine
antico multo minus emarginato, angulis anticis
angustius productis, acute rotundatis, lateribus ut
in præcedente ; lobo postico longius producto
paulo latiore, anterius vix angustato , perparum
L= +
#i
7118
sinuato; lateribus postice parum rotundatis, basi
rotunde emarginata, supra anterius æqualiter pro-
fundius excavato , basi latius subconvexo , medio
anguste fisso , subimpresso. Elytra paulo latiora,
paulo longiora, apice haud sinuata, humero magis
prominulo; supra planiora, sub humero magis in-
flexa, paulo distimctius striata, intersttuis planissi-
mis. Tota.atra, immaculata.
Cet insecte a été rapporté du Cap de Bonne
Espérance par M.° Drège. Il est de la taille de
A. venator Far.
XVI. SIAGONA.
1. S. suLCICOLLIS.
(ons 10 at 0207 lin)
S. brunnipedi aflinis; differt capite antice sub-
tus angustiore , fronte obsolete trisulcata , oculis
minoribus, mandibulis minus validis ; éLorace paulo
longiore , postice paulo longius producto , medio
paulo minus dilatato; margine antico minus emar-
ginato, lateribus minus abrupte rotundiusque in-
tus inflexis, juxta basin paulo minus sinuatis, basi
magis emarginata, Supra Jjuxla lineam mediam
paulo distinctius impressam utrimque paulo pro-
fundius, ad latera contra minus profunde sul-
cato; basi apiceque distinctius crebriusque puu-
clato , margine postico minime elevato; elytris
anterius paulo angustioribus, et magis parallelis ,
D RRREELEESÇSSGE®®&ÏOGOOIÎIÎIOIGCGCCÉPéE
119
basi juxta collum acutius angulatis, humeris ob-
soletis, magis rotundatis, adhuc planioribus paulo
crebrius sed haud profandius punctatis; thoracis
elytrorumque margine rufociliato, corpore subtus
cum pedibus dilutius piceo ; rufo-piloso.
Cette espèce habite le Kordofan.
9. S. PICEA.
(Long. 7, Lat. 9 lin )
S. rufipedi similis. Tota nigro-picea, capite po-
stice multo profundius transverse canaliculato ;
sutura epistomatis obsoletiore ; collo convexiore ;
antice subpunctato ; thorace paulo longiore, antice
minus profunde emarginato, lateribus medio paulo
obtusius rotundato, basi paulo longius producto,
hac minus emarginata; dorso medio paulo obsole-
tius, utrimque profundius subsulcato, disco di-
stinctius punctato; elyéris minus ovatis, antice
subangustatis, basi obliquatis, humero subangu-
lato, plamioribus , disco anterius subimpressis, ob-
soletius punctatis, juxta suturam semel distinctius
punctato-striatis, sutura subelevata: alata.
Egalement originaire du Kordofan.
3. S. ANGUSTATA.
(Long. 5; Laf. 1*/, lin.)
S. europæc simillima ; paulo minor; caput ante-
rius subangustatum; frons planior; oculi minuti,
Le
720
vix prominuli ; thorax angusticr, antice recte
iruncatus, angulis anticis rotunde productis ; la-
teribus anterius subrectis, magis parallelis, totus
crebrius punctatus, utrimque paulo distinctius
sulcatus; élytra angustiora, basi utrimque paulo
magis obliquata, anterius paulo magis angustata |
crebrius et profundius punctata, cum thorace
longius pilosa , unde griseo-pubescentia videntur ,
tota subtus planior, thorace utrimque obsolete
sulcato, creberrime toto punctulato-piloso; colore
paginæ inferioris pedumque dilutiore.
Du Kordofan.
4. S. RUFA.
(Long. 57,7 Lat. 177, Hn}
$. rufipedi affinis, sed multo minor, Caput pla-
nius, postice profundius transversé impressum,
ütrimque antice carinatum, medio sublæve, sutura
epistomaiis obsoletæ, hoc antice angustiore, man-
dibulis maris validioribus; oculis minutissimis, mini-
me prominulis. Thorax angustior, capite parum la-
tior, antice rotunde emarginalus, angulis anticis a
collo minime remotis, lateribus anterius magis, medio
obtusius rotundatis, postice magis sinuatis; basi
minus emarginata, angulis posticis acutioribus ;
supra obsoletius punctatus, utrimque profundius
sulcatus. Elytra vix thorace latiora, anterius paulo
apgustiora , humero adhuc obsoletiore; crebrius,
sed obsoletius punctata, pilosa, setis nonnullis
rime sed obsolete punctata. Tota rufa , abdomine
pedibusque paulo dilutioribus.
M." Dupont m'en a envoyé un mäle et une
femelle, comme venant de Barbarie, et notamment
des environs d'Oran. La tête de la femelle est
plus petite que celle du mâle, et les mandibules
sont moins fortes.
5. S. BICOLOR.
7121
| longioribus dehiscentibus sparsa; Subius creber-
|
|
|
|
|
|
(ons. "5'/,, Lat” 1°7, lin)
|
|
|
S. senegalensi simillima ; differt fronte paulo
profundius punctata, media linea Jongitudinali
distincte impressa ; co/lo distinctius punctato; {ho-
race latiore, lateribus antice ad angulos magis
inflexis, medio paulo rotundioribus; supra medio
distinctius bisulcato , toto crebrius punctulato;
tundius obliquata, angulo interno obsoletiore;
crebrius punctatis, extus brevius infuscatis, palpis,
abdomine tarsisque dilutius rufs; primis medio
obscuratis.
Peüt-être une simple variété du senegalensis.
Du Kordofan.
XVII MELAENUS ELONGATUS.
(Long. 4'/,; Lat. 1'/, lin.)
elytris paulo latioribus, basi utrimque paulo ro-
M. eleganti similis;, sed magis elongatus; caput
122
—
cum thorace sparsius punctatum; hoc angusliore
lateribus minus rotundatis ; basi recte truncata,
angulis anticis subacutis; margine antico ad an-
gulos subsinuato, elytra multo longiora; parallela,
paulo planiora , antennæ longiores; longitudinis
quartam partem ter æquantes.
Cette espèce se trouve au Kordofan.
XVIII. SCARITES.
1. S. SEXPUNCTATUS.
( Long. 14 Lat. 4'/, lin.)
$. pyræmoni similimus; differt impressionibus
capitis profundioribus , intervallo convexiore tu-
berculo suboculari paulo majore; thorace antice
minus emarginato, lateribus minus rotundato, la-
teribus minus rotundato ; basi minus producto ;
elytris anterius minus angustatis, medio parum
dilatatis, obsoletius striato-punctatis; paulo pla-
nioribus; intervallo tertio tri-punctato; puncto
primo antico ; cæteris duobus subapicalibus.
Je l'ai recu sans nom de M." Chevrolat, comme
venant de environs d'Alger.
9. S. niripus.
( Long 14, Lat. 4, lin:)
$ guineensi satis similis; vertice capitis et in-
tervallo inter foveas frontis convexioribus, his
profundioribus , margine capitis ante oculos acu-
723
tius angulato; thorace minus abbreviato , angusti-
ore, anterius minus dilato, lateribus paulo rotun-
diore, basi minus producto ; antice utrimque
magis deflexo, medio profundius lineato ; linea
transversa antica medio haud intus angulata ;
elytris anterius parum angustatis, medio angustio-
ribus, lateribus minus rotundatis, humero minus
dentato ; minus profunde striatis, interstitiis planis.
Totus niger nitidissimus.
Il se trouve au Kordofan.
3. S. DRECGEI.
Pons 13%" "Lat. 4/7; hn.
5
$. rugoso simillimus ; tuberculo suboculari ma-
jore, strus elytrorum obsoletis, lævibus ; interstitiis
impunctatis ; tibiarum denticulo unico posteriore,
staturaque convexiore differt.
11 a été rapporté du Cap de Bonne Espérance
par M Drège, auquel je le dédie. Je trouve dans
le Catalogue du Comte Dejean , un $. Dregei
Des. qui est peut-être le même que le mien, mais
qui m'est d’ailleurs inconnu.
4. S. CRIBRIPENNIS.
(Long. 15'/,; Lat. 5 lin.)
S. Goudatii subaflinis , sed multo minor. Ca put
latitidine multo brevius, planiusculum , totum,
anterius distinctius striolatum, pone oculos sub-
124
dilatatum, antice recte truncatum, medio ad labrum
subemarginatum, utrimque subsinuatum; margine
ante oculos apice inflexo , sat rotundato: oculi
deplanati, postice capiti subinserti; Mandibulæ
longuisculæ , porrectæ , basi capitis apice vix an-
gustiores, extus prope basim subsinuatæ, fere
rectæ, apice arcuatæ; extus supra late elevatæ, in-
tus oblique bicarinulatæ ; striolatæque; frons
longius utrimque impressa , fovea anterius extus
valde dilata; linea transversa biarcuata juxta mar-
ginem anticum profunde impressa. Thorax capitis
basi satis latior , brevissimus, postice valde angu-
status, margine antico parum emarginatus, utrim-
que ad angulos , valde antice reflexus , his valde
productis, acutis, capitis basi fere annexis; lateri-
bus antice rotundatis , sed non inflexis, medio et
postice æqualiter sat rotundatus, basi perparum
producta; supra parum convexus , utrimque an-
tice valde deflexus : lateribus valde reflexus; medio .
distincte lineatus, linea tenui pone marginem an-
ticum, utroque apice antice reflexa, medio iutus
subangulata , profunde impressa; intervallo inter
marginem lineamque toto dense distincteque strio-
lato; disco transversim distincte subrugatus, niti-
dus, basi lateribusque opacus reticulatus; postice
utrimque latius obsolete subexcavatus ; lineola
brevissima angulo basali utrimque impressa; mar-
gine basali subcarinato , pone carinam , oblique
deflexo. Elytra thorace medio subæqualia, abbre-
viata, basi obsolete subemarginata, humeris lateri-
te ane
725
busque rotundatis, apice subacuminata, planius-
cula; apice longius subdeclivia , Opaca , subtiliter
ad latera distinctius granulata, intus ad basim
distinctius striato-punctata, interstitiis omnino
planis , tertio extus tri-punctato, punctis duobus
ante—apicalibus, tertio longius ante medium sito ;
extus bicarinata , carinis antice confluentibus , in-
teriore pone medium abbreviata, magis elevata,
mitida. Abdomen transverse striolatum. Totus ni-
ger, subtus satis nitidus; Antenne longiusculæ.
1l vient de Madagascar. M. Goudat a rapporté
de son voyage dans ce pays plusieurs grandes
espèces de Scarites que M.° Dupont m'a envoyées
avec des noms donnés par lui. Je les crois pour
la plupart encore inédites. Parmi ces espèces il y
en à une, le $. amputator Dur. qui est extrême-
ment voisine de celle que je viens de décrire,
mais qui en diffère par la tête qui est beaucoup
plus grande, et par quelques différences du cor-
selet et des élytres. Mon $S. cribripennis m'a été
envoyé sans nom par M. Chevrolat.
5. S. oBLONCUS.
(Long. 14; Lat. 3'/, lin.)
S. cuyennenst aflinis. Caput mediocre , latitudine
paulo brevius, totum striolato-rugulosum, margine
ante oculos extus rellexo, acutius angulato, apice
obliquato, fronte antice brimpressa , foveis parunt
profundis, extus antice dilatatis , haud confluenti-
726
bus; linea transversa sinuata ad marginem obso-
lete impressa; oculi magni, perparum prominuli,
tuberculo eos paulum superanti, postice sub-
insert. Mandibulæ capite vix breviores, basi mar-
gine antico æquales, porrectæ , parum ad apicem
arcuatæ, extus supra obtuse bicarinatæ , inter ca-
rinas intusque obsolete striolatæ , sinistra basi
valide unidentata, dextra bidentata, dente anteriore
carinato. Thorax antice capite paulo latior, po-
stice subangustatus; margine antico subemargi-
nato , angulis anticis non prominulis , subacute
rotundatis; lateribus rectis, antice breviter infle-
x1S; basi medio vix producta, subangulatim emar-
ginata, utrimque recte et valde obliquata, angulo
externo subdentato, valde obtuso; supra sat con-
vexus , utrimque antice magis deflexus , lateribus
satis marginatus , margine basali utrimque tenui,
medio carinato, postice oblique deflexo; ad margi-
nem posticum profunde transversim lineatus, in
fundo lineæ, et ad marginem baseos utrimque
latius granulatus , linea tenui longitudinali media,
et transversa antica medio intus subangulata ,
utroque apice profundiore, et cum fundo margi-
nis lateralis confluente , distincte impressis; sub-
lævis, obsoletissime transverse rugatus. Elytra
thoracis medio æqualia ; elongata, parallela, antice
medio late subemarginata, humero subobliquato ,
antice vix rotundato, subdentato, apice rotundata,
circum sat deflexa , dorso subcylindrice convexa,
deplanata; margine basali utrimque tenue cari-
727
nato, lateribus marginatis; basi, ad latera et apice
anguste granulata, sat profunde striata, strns lævi-
bus, interstitiis convexis , læviusculis , utrimque
tenue crenulatis, ad apicem paulo planioribus.
Totus subtus punctulatus. Niger , parum nitidus ,
antennis apice tibiisque fusco-pilosis his postice
tri—vel quadri-denticulatis.
Cette espèce vient d'Egypte, et m'a été envoyée
par M: Parreyss sous le nom de $. procerus. qui
est tout-à-fait différent, et d’une taille bien plus
grande.
6. S. QUADRICOLLIS.
(Long. 7; Lat. 1'/, lin.)
S. corvino similis, attamen minor; differt capite
angustiore, margine ante oculos minus angulato,
foveis frontalibus postice obsoletius impressis ;
mandibulis paulo brevioribus, distinctius striatis ;
thorace longiore, multo convexiore, lateribus om-
nino parallelo ; elytris paulo angustioribus, conve-
xioribusque.
Je l’ai recu à Hambourg, de M'. Wilkens, com-
me venant du Brésil.
7. S. ALTERNANS.
( Long. 9'/,; Lat. 9'/, lin.}
S. subterraneo simillimus: differt mandibulis in-
ter carinas intusque distinctius striatis; oculis
D
8
1
paulo magis prominulis; #horace antice magis
emarginato, lateribus paulo magis rotundato , basi
utrimque rectius obliquato, paulo convexiore, an-
tice striolato, medio profundius, antice transverse
minus profunde lineatis; elytris paulo latioribus,
basi utrimque ad humerum rotundiore, profun-
dius striatis, strus Jævibus, interstitiis alternatim
subelevatis, punctis tribus vel quatuor impressis ;
dente humeri distinctiore; antennis tarsique ob-
scurioribus.
Je l’ai recu de M Chevrolat, comme venant de
l’île de Cuba, sous le nom de S$. subterraneus,
mais Je crois qu'il doit former une espèce distincte.
S. S. vIcINUS.
(Long. 10; Lat. 2°/, lin)
S. subterraneo similis; differt thorace latiore,
angulis anticis paulo acutioribus, lateribus paulo
rotundioribus, basi obtusius rotundata ; paulo mm1-
nus supra convexo , foveola postica obsoletiore,
laevissima; elytris paulolatioribus, minus parallelis,
apice acutius rotundatis, lævissime striatis, planio-
ribus , interstitis disco antieriore sat convexis;
transversim totis subrugatis.
11 vient des environs de la Nouvelle Orleans.
729
9. S. penTICOLLIS.
Cons "Eater"
.
S. subterraneo similis, sed minor; differt mandi-
bularum carina interiore magis elevata, striis ob-
soletioribus; oculis magis prominulis ; thorace
planiore, antice paulo latiore, magis emarginato,
lateralibus et angulis anticis paulo rotundioribus,
dente externo posteriore validiore; elytris thorace
paulo angustioribus, parallelis , anterius minime
angustatis, supra planioribus.
Il est aussi originaire de la Nouvelle Orléans.
Cette espèce et la précédente se trouvaient dans
un lot d'insectes de ce pays-là, que je dois à
l'obligeance de M. Chevrolat.
10. S. quaADRICEPS.
{ Long. 13'/,; Lat. 3'/, lin.)
S. subterraneo similis , sed multo major. Caput
longius ; oculis magis pr'ominulis, mandibulis ma-
gis porrectis. Thorax paulo longior, antice haud
Jlatior, margine antico utrimque ad angulos sub-
inciso ; his acutis subpromimulis; basi medio ob-
soletissime producta, distinctius emarginata, utrim-
que subsinuata , recte obliquata, dente posteriore
externo distinctiore, elytra cum thorace planiora,
paulo minus parallela, basi profundius et angu-
5
stius emarginata, stris subpunctatis , extus, apice-
130
que obsoletioribus, interstitiis planiusculis; totus
niger nitidus.
J'ai recu cette espèce de M." Ménétriés comme
venant de l'Amérique septentrionale , sans dési-
gnation plus exacte.
11. S. suBcyLiNprIcus.
(Long. ‘/,; Lat. 1°/, lin.)
S. plano affinis , sed paulo minor. Caput angu-
stius, ante oculos subdilatatum, vertice crebrius
punctulato ; fronte tota anterius, utrimque lon-
gius striolata , striolis distinctioribus. Mandibulæ
paulo longiores, acutiores acutius bicarinatæ. Tho-
rax angustior, latitudine vix brevior, margine an-
tico minus emarginalo ; utrimque ad | angulos
sinuato, angulis obtusis, lateribus parallelis, rectis,
ad utrimque angulum subinflexis; basi haud pro-
ducta, medio subemarginata, utrimque recte satis
obliquata , dente externo distinctiore: supra con-
gu-
stiora, magis parallela , basi ntrimque magis obli-
vexior , medio profundius lineatus. Elytra an
quata, chsoletius humero dentata, supra convexiora,
subcylindrica, profundius striata , striis minus
gu-
stius marginata, basi latius granulata. Nigro-piceus
punctatis, interstitus multo convexioribus , an
nitidus, antennis pedibusque apice dilutius piceis.
J'ai recu cette espèce de M. Mestral, entomo-
logiste de Lausanne, qui a rapporté une jolie col-
lection d'insectes de son séjour en Egypte.
731
12. S. SUBDEPRESSUS.
{ Long. 8 ; Lat. 9'/, lin.)
S. plano assimilis; statura latiore differt. Caput
majus, latitudine paulo brevius, paulo convexius,
vertice obsoletissime punctato ; fronte profundius
utrimque impressa, obsoletius striata; oculis paulo
magis prominulis , tuberculo majori eis æquali
postice insertis, mandibulæ paulo longiores, acu-
tius bicarinatæ , intus brevius carinatæ. Thorax
latior , posterius minime angustatus , margine an-
tico ad angulos sinuato, his minus acutis, lateri-
bus subparallelis , longius ad angulos subinflexis,
basi medio haud producta, utrimque subsinuato-
obliquata; angulo posteriore externo rotundato
subdentato , supra postice lateribusque magis de-
flexus , his anterius angustius marginatis , basi
utrimque distinctius impressus , linea transversa
antica obsoletiore, media longitudinali profun-
diore, totus lævissimus. Elytra breviora, latiora-
que , utrimque antice lateribusque paulo magis
rotundata:; basi acutius carinata , lateribus distin-
ctius marginata , ad basim subtuberculato-rugosa,
profundius striata, striis Iævibus, interstitiis con-
vexioribus, tertio extus quadripunctato.
Je lai recu de M Buquet comme venant de
Cayenne sous le nom de S$. morio Der, mais la
description de cette espèce dans le Species du
Comte ne me parait pas convenir à la mienne.
N° IV. 1843. 48
132
13: S:. FALDERMANNI.
(Long. 9'Y, ;-Lat. 9*/, lin)
Præcedenti similhimus, paulo major; Caput latius
breviusque, postice paulo distinctius punctulatum.
Thorax latior, posterius subangustatus , paulo
brevior; antice minus emarginatus; basi paulo
magis medio emarginata, utrimque minus obli-
quata, vix sinuata; medio adhuc profundius linea-
tus, foveolatus. Elytra etiam paulo latiora , bai
utrimque minus obliquata rotundataque, ad apicem
convexiora;, interstitiis Striarum convexioribus,
tertio extus septem punctato; antennæ tarsique
dilutiores.
Je le dédie à la mémoire de feu Faldermann qui
l'a donné, il y a longtemps, comme venant du
Brésil. 1l se rapproche beaucoup du $. morio.
14. S. OvIPENNIS.
(Pong-12 Lat. 3°7, Lin.)
S. capicolæ affinis, sed multo major. Caput lon-
gius, anterius profundius biimpressum ; mandibu-
larum carinæ obsoletiores, striæ distinctiores. Tho-
rax paulo longior, lateribus ad angulos anticos
magis inflexis, minus rectis, linea antica trans-
versa profundiore , foveola basali nulla; paulo
planior. Elÿtra magis elongata, humero lateribus-
que ad apicem convexius rotundatis ;: his medio
7133
subparallelis, paulo distinctius striata, intra mar-
gimem acutius Carinala, supra et infra carinam
serie punctata, disco paulo planiora; basi utrimque
magis rotundiusque obliquata.
11 habite le Cap de Bonne Espérance.
XIX. CETVINA.
LED PASSA TS:
Fons. 6 bat. 7. lin.)
C. arenaria multo major, magis elongata. Ca put
quadratum, subconvexum, læve: fronte utrimque
canaliculata, canalicula cum oculis postice abbre-
viata, antice latiore profundioreque, posterius
tenue impressa lineari; margine ante oculos sub-
prominulo, rotundato , interstitio inter eundem et
canaliculam convexo, lævi, æquali; clypei lateribus
marginem æquantibus, margine antico rotunde
profundius emarginato. Mandibulæ validæ, brevis-
simæ, obtusæ; oculi magni, prominuli. Thorax
capite duplo latior , latitudine paulo longior, an-
ice subattenuatus, margine antico recte truncato,
leviter rotundato, angulis rectis, apice rotundatis,
lateribus rectis, basi medio subproducta, utrimque
obliquata, angulis posticis oblusis, rotundatis,
supra subconvexus, lateribus et postice sat defle-
xus tenueque marginatus , lineis transversis dua-
bus, antica arcuata, postica submarginali , media
longitudinali ad transversas abbreviata, foveolaque
48
7134
lineari breviuscula utrimque ante basim impressis,
profundis ; iwargine bipunctato. Elytra vix tho-
race latiora, elongata, parallela, subcylindrica, basi
abrupte, lateribus apiceque sensim deflexa, circum
marginata , antice recte truncata , humero subro-
tundato , apice rotundata , juxla marginem pro-
funde crebreque serie punctata, profunde pun-
ctato-striata, interstitus lævibus, subconvexis, tertio
extus quadripunctato. |
Nigro-picea, antennis, palpis pedibusque ferru-
gineis; elytrorum basi late, extrorsum longius
rufa.
Cette espèce se trouvait dans une collection
d'insectes de la Nouvelle Hollande que j'ai achetée.
9, C. ELONCATA.
bons 0/0) Date line)
C. arenariæ aflinis, magis elongata. Ca put lævis-
simum , anite et pone oculos lineis transversis im-
pressis , postica punctulata, foveis lateralibus po-
stice profundius, medio angustius impressis; cari-
nula ante oculos unistriata, stria apice abbreviata;
clypeo marginem capitis superante , eoque multo
angustiore; oculis majoribus, magis prominulis.
Thorax paulo longior, margine antico medio sub -
emarginato, utrimque recte truncato, angulo sub-
prominulo , acuto; lateribus anterius subrectis,
posterius cum baseos lateribus obliquatis minus
convexe rotundalis, angulo postico distinctius
739
dentato. Elÿtra longiora, paulo magis cylindrica,
profundius striato-punctata , extus sulcata, inter-
stitiis convexioribus , tertio quinque-punctato ,
punctis elongatis , subovatis, ultimo apice acute
carinato. Femora antica subtus ad basim dentata,
apicem versus profundius longiusque sulcala.
M Buquet me l’a envoyée sous le nom de C.
americana DEs. mais à en juger d’après la des-
cription que le Comte donne de cette dernière
dans son Species , elle ne saurait lui être rap-
portée. Elle se trouve à Cayenne.
XX. DYSCHIRIUS.
LD SEMICRENATUS.
(Cons 3/5 bBat. 11/0 ne)
D. crenato aflinis. Caput subquadratum , læve ;
utrinque pone oculos transverse rugoso-impres-
sum; fronte utrimque antice profunde latiusque,
postice tenue impressa; lineis duabus profundis
posterius appropinquatis, subarcuatis, medio lon-
gitudinaliter 1M PresSIS ; interstitiis omnibus con-
vexis, externo juxta oculos basi striolato, margine
tenue reflexo; clypeo marginem capitis superante,
later1bus antice capitis latera haud æquante , 1bi-
que emarginato, antice medio recte truncato , an-
gulis anticis abrupte acuteque produeus ; oculis
sat magnis prominulisque. Thorax capite cum
oculis plus dimidio latior, latitudine paulo bre-
°
136
vior, antice et postice recte truncatus, angulis an-
ticis deflexis, rectis, posticis subrotundatis, lateri-
bus tenue marginatis , rotundatis, posterius sub
carinula marginali sat convexis , marginem supe-
riorem superantibus , unde thorax paulo latior ,
lateraque anterius minus rotundata videntur, basi
subproducta; margine postice elevato; lineis trans-
versis, antica subarcuata, postica recta, profundis;
longitudinali media anterius obsoletissima , poste-
rius distinctiore, cum duabus aliis ei juxta positis,
profundioribus, præsertim postice, longe ante ba-
sim abrupte abbreviatis, antice vero ad lineam
transversam productis, disco posteriore satis con-
vexo.. Elytra thorace multo latiora, oblongo-ovata,
parum elongata, collo longiusculo , basi media
emarginata, humero recto, sat rotundato , apice
subsinuata , obtuse subacuminata, convexa , pro-
funde striata , interstitus elevatis, anterius utrim-
que profunde crenatis, posterius longe lævigatis,
tertio quintoque punclis distinctis septem extus
impressis ; septimo apice magis elevato, subcari-
nalo, sinuatoque, margine subreflexo, intus serie-
punctato.
Nigro-piceus, elytris obscure æneis, macula sub-.
picali elongata, postice valde attenuata , apicem
attingente, margineque postico brevissime; labro,
antennis, palpis pedibusque ferrugineis.
Je l’ai recu de M Chevrolat comme prove:
nant de la Guadeloupe , et sous le nom de C.
crenata Des, , mais j'ai crü devoir en faire une
737
espèce distincte, car la description de cette espèce
ne peut convenir à mon insecte.
9, D. HUMERALIS.
(Lone. 31/, Lat. {°4/Mui)
Præcedenti proximus, diversus tamen videtur ;
capite linea transversa postica integra lævi; medus
frontalibus latius distantibus, subrectis, minus pa-
rallehs, antice magis abbreviatis , minus impressis,
interstitus planioribus , linea longitudinali antice
inter frontales impressa; interstitio marginal haud
carinato ; epistomate lateribus capitis latera æ-
quante, his rotundatis præsertim anterius, angulis
latius longiusque productis, supra excavatis; oculis
minus prominulis; {horace lateribus subtus magis
convexis, unde anterius recta , posterius subangu-
latim et oblique intus inflexa, angulo rotundato
apparent; supra rarius transverse rugato , antice
convexiore , basi minus producto; medio linea
longitudinali umica obsoleta; transversa antica
profundiore; elÿtris paulo longioribus , lateribus
medio et anterius minus rotundatis, apice magis
acuminatis, supra paulo planioribus; macula po-
stica antice magis producta , latioreque , humero
etiam subtus rufescente,;, subtus dilutius nigro-
piceus, subrufescens, abdomine dilutiori.
. Il se trouvait dans un lot d'insectes de la Nou-
velle:Orléans.
138
3. D. SUBANCULATUS.
( Long. 3; Lat. 1 lin.)|
À præcedente differt epistomatis angulis minus
productis, rotundatis ; linea antica media dificiente;
capite postice transverse haud impresso; thorace
lateribus posterius supra angustiore, subtus magis
angulate , sed minus convexa, unde pone medium
minus dilatatus, ad basim magis obliquatus videtur,
angulo antico recto, basi haud producta; lineis tri-
bus medus ut in semicrenato, obsoletius tamen
impressis, supra paulo planiore; elytris paulo
brevioribus , angustioribusque, cæterum ut in
semicrenato, disco tantum paulo planioribus. Sub-
tus ut in semicrenato.
11 se trouvait avec le précédent.
Ces trois espèces sont très-voisines , ainsi que
le D. mexicanus mruar.; elles présentent cependant
quelques différences essentielles dont j’ai erùû de-
voir tenir compte pour les séparer; le dernier
ressemble au D. humeralis mais la tache humeé-
rale manque , et les antennes sont plus foncées à
l'extrémite.
4. D. oxycNaTuaus.
(Long: 8/75) Lat, 170 lin)
D. thoracico affinis, sed multo major, præcedenti-
bus æqualis. Caput elongatum . læve, pone oculos
distincte transversim lineatum, margine ante oculos
7139
valde producto , intus convexo, extus tenue mar-
ginato ; antice recte truncatum , angulis rotunda-
us, fronte lævi, utrimque profunde æqualiter ca-
nalicalata , canalicula lævi, angustata, marginem
anticum attingente, ibique intus, postice ad dimi-
dium oculorum extus reflexa , ibique abbreviata;
oculis magnis , sat prominulis; labro brevissimo,
transverse sublineari ; mandibulis valde porrectis ,
vix arcuatis, intus indentatis, gracilibus , acutissi-
mis extus et supra basi carinatis. Thorax capite
sine oculis duplo latior, latitudine vix brevior,
postice subangustatus , basi subproductus , antice
et postice recte truncatus, lateribus anterius
subrectis, pone medium dilatatis , sat rotunda-
is, ad basim valde inflexis , posterius subtus
marginem tenuem reflexum superiorem parum
superantibus, convexis; angulis anticis rectis, apice
minime rotundatis , valde deflexis, posticis rectis,
supra subconvexus, ad latera marginemque posti-
cum magis , ad lineam impressam mediam minus
deflexus , lævissimus; lineis transversis duabus,
tertiaque longitudinali profunde impressis. Elyÿtra
subovata, thorace paulo latiora , parum elongata,
anterius subangustata, collo longiusculo, basi sub-
emarginata, humeris intus obtuse subrotunde an-
gulatis, extus sat obliquatis, apice obtusis rotun-
datis, lateribus anterius.vix rotundatis, apice acute
rotundato, sinuato, supra, præsertim posterius con-
vexa, sutura basi antice latius subexcavata, profunde
striata, striis lævibus , tertia juxta humerum cum
”
740
marginal: intus inflexa confluente ; interstitiis subde-
planatis, lævibus , summo apice obtuse carinats,
tertio punctis aliquot impressis ; tenue marginata,
juxta marginem serie medio interrupta punctorum
impressa.
Nigro-piceus , elytrorum macula anteapicali
subtransversa oblique posita, postice apicem ver-
sus intus reflexa, attenuata, summo apice pedibus :
posterioribus palpisque rufo-ferrugineis ; antennis
pedibusque anticis piceis dilutis; tibiæ anticæ
irispinosæ extus; Spina superiore breviuscula ;
intermedia longiore deflexa acuta. |
Je l’ai recu de M! Buquet comme venant de
Cayenne. |
5. D. Leprieurn Buguet.
2
(Tone: 27,51 Lat. 7, lin.)
Præcedenti similimus, sed multo minor : differt
capite paulo angustiore, oculis minus prominulis ,
thorace pone medium haud dilatato , angustiore,
lateribus anterius magis rotundatis, posterius sub-
tus minus convexis, Vix marginem superantibus
angulis anticis subacutis ; elytris brevioribus, tho-
race duplo latioribus; humere minus obliquato,
extus subangulato ; supra convexioribus, basi haud
excavata, macula apicali intus magis ascendente ,
postice distinctius reflexa, apicem versus tenue
producta. |
Cette espèce est bien distincte de la précédente;
741
elle se trouve aussi à Cayenne, et rv'a été en-
voyce par M." Buquet sous le nom que Je Jui ai
conservé.
G. D. ruro-ÆNEUS. |
(Long. 1°/,5 Lat. */, lin.)
D. thoracico affinis. Caput angustum, parum
elongatum, postice subglobosum , antice subangu-
statum , utrimque subtuberculatum , oculis satis
prominulis tuberculo insertis; læve, fronte sub-
convexa, utrimque cireum oculos profunde im-
pressa, interstitio marginali subelevato, basi li-
neato, antice haud carinato ; epistomate, sutura pro-
funde impressa , cum lineis frontalibus utrimque
confluente ; margine antico utrimque producto, me-
dio sinuato , obsolete bi-dentato ; lateribus capitis
latera æquantibus. Mandibulæ breves, angustiores,
arcuatæ , acutissimæ. Thorax capite duplo fere
latior , latitudiné paulo brevior , antice angustior,
posterius latior, basi valde angustatus, subpro-
ductus, margine antico leviter emarginato, angu-
5
lis deflexis, a capite haud abstantibus, rotundatis;
lateribus præsertim medio et pone medium ro-
tundatis , basi recte truncata ; supra lævissimus,
valde convexus , lineis transversis duabus sat ob-
soletis , longitudinalique media tenue impressis ;
disco utrimque ad lineam mediam minime defle-
xo. Elytra parum elongata, thorace sat latiora,
basi fere recte truncata , humero perparum oblh-
w
749
quato, subrotundato, lateribus subrotundatis, apice
obtusius rotundato, supra convexa, disco de-
pressiusculo , striata , striis anterius distinctius
punctatis, profundioribus , ad apicem obsoletiori-
bus, interstitiis vix elevatis, tertio extus juxta
quartam striam quadripunctato , stria marginali
basi usque ad scutellum prodncta. Tibiæ anticæ
extus spina superiore acuta deflexa , sat longa ;
apicalhi valde arcuata.
Nitidus , rufo-æneus , pectore abdomineque ob-
scurioribus ; palporum basi antennarum articulis
duobus primis, pedibusque ferrugineis; 1llis apice
palporum articulo apicali infuscatis.
Il m'a été envoyé par M Parreyss comme ve-
nant de Sicile.
7. D. ROTUNDIPENNIS.
(Dong 1; Latin)
D. gibbo assimilis, statura breviore differt; frons
utrimque minus profunde canaliculata, transverse
obsolete bi-lineata ; epistomatis latera capitis margi-
nam exteriorem vix æquantia; oculi depressius-
culi; thorax brevior, latior præsertim pone me-
dium, lateribus medio magis rotundatis , ad basim
. magis inflexis; linea media postice profundius im-
pressa; eljtra breviora, rotundiora, angulo hume-
ral nullo, distinctius marginata , stria marginali
scutellum attingente; tibiæ extus acutius bi-den-
743
tatæ. Totus rufo-ferrugineus, oculis nigris , abdo-
mine infuscato.
Il habite les montagnes de la Styrie, et m'a éte
envoyé par M: Parreyss.
XXI. DITOMUS SPINICOLLIS.
Mhonetr6 Eat "L'y TU:)
D. cornuto similis ; differt cornu frontali ante
apicem angustiore; oculis minoribus, {horace po-
stice paulo magis producto, angulis anticis minus
rotundatis, anterius paulo angustiore, lateribus
minus rotundatis , postice extus reflexis ; angulo
acutissimo , basi magis emarginata ; impressione
anteriore arcuata , distinctiore; elÿtris basi ut-
rimque haud obliquata, humero recto rotundato,
parallela , apice juxta suturam angulatim subpro-
ducta ; supra paulo planiora.
Il vient des environs d’Âlger , et m'a été en-
voyé par M. Chevrolat.
XXII. ODOGENIUS (Solier) RUFIPES.
(Long. 4; Lat. 1'/, lin.)
Foœminæ O.dameæ similis; differt angulis anticis
thoracis prominulis obtusis , posticis acutioribus
extus subreflexis, lateribus antice magis rotunda-
tis ; elytris convexioribus , profundius punctato-
striatis, interstitiis scabriusculis ; antennarum arti-
culo primo minus elongato.
744
1l se trouve en Turquie et en Perse; je l'ai
recu de MM. Parreyss et Karéline.
XXII! CARABUS PLANATUS.
Ho +6 > Lat Lohlin2)
C. carinato Der. subsimilis, sed multo major.
Caput longius, postice magis incrassatum; ante-
rius profundius bicanaliculatum; oculi paulo mui-
nores; mandibulæ magis porrectæ; palpi securi-
formes recte truncati. Thorax latior, postice haud
angustatus , angulis anticis latius rotundatis, late-
ribus posterius adhuc latius reflexis, ad basim
subsinuatis, angulo postico producto, intus obli-
quato , extus subreflexo, obtuse subacuto ; linea
media profundiore, ad basim utrimque latius, me-
dioque transverse impressus; lateribus margineque
postico minus rugulosis. Elytra multo longiora,
antice planiora, humero obsoletiore, lateribus mi
nus rotundatis, angustius reflexis, apice subacu-
minato , deplanato; lineis punctisque elevatis ob-
soletioribus; obtuse carimatis, his longioribus; tu-
berculis submarginalibus nullis. Pedes longiores.
Obscurius æneus, subtus nigro-piceus.
Je l'ai recu de M. Parreyss, sans indication de
patrie. 11 se rapproche des Carabes de l'Amérique
septentrionale.
745
XXIV. CALOSOMA.
1. C. SCABROSUM.
( Long. 12; Lat 4'/, lin.)
C. senegalensi aflinis, paulo tamen mimus. Caput
paulo brevius ; fronte utrimque profundius canali-
culata , ad canaliculas obsoletius uni-punctatum,
medio obsolete abbreviateque lineatum. minus ru-
gulosum , vertice obsoletius punctulato. Thorax
medio profundius lineatus, postice juxta angulos
evidentins impressus , basi paulo angustiori. Scu-
tellum subrugatum , haud lineatum. Elytra multo
breviora, pone medium subampliata, apice brevius
rotundata, subretusa, margine paulo latius reflexo ;
mulii-striata, interstitus æqualiter elevatis, confer-
tim profundeque transversim rugatis, versus api-
cem dentato-crenatis, punctorum obsoletorum tri-
plici serie impressa, margine lineato-rugoso. Tibiæ
intermediæ maris etiam arcuata.
11 m'a été envoyé par M: Parreyss comme ve-
nant du Kordofan.
2, C. CRASSIPES.
(ous: 77, sLat. 9'/, din.)
C. sericeo simillimum , statura minore differt,
Caput anterius obsoletius bi-impressum. Thorax,
præcipue basi, angustior , lateribns minus depla-
natus, angulis baseos postice minus productis, in-
146
tus obliquatis, minime rotundatis. Elÿtra paulo
breviora angustioraque, lateribus medio minus,
apice obtusius rotundata , supra lineis rugisque
evidenticribus , punctis impressis obsoletis. Pedes
adhuc crassiores.
11 se trouve également au Kordofan.
3. C. AFFINE.
(Long. 9°7,; Lat. 317, Jin.)
C. glabrato simillimum; differt statura minore ,
præsertim breviore ; fronte antice profundius , po-
stice obsoletius utrimque impressa, margine ante
oculos magis sinuato, ©culis minus prominulis :
thorace minus abbreviato, basi minus angustato,
lateribus æqualiter rotundato, medio minime sub-
angulato , margine ad basim paulo magis reflexo ;
angulis posticis vix productis, rotundatis, ut in
glabrato subdeflexis; scutello latiore , lateribus
haud rotundato; elytris brevioribus, pone me-
dium apud foœminam vix ampliatis , humero mi-
nus obliquato, magis prominulo, apice minus acu-
minato.
Je l’ai recu de M Chevrolat comme venant du
Mexique ; 1l est bien distinct du C. glabratum,
auquel je l'ai comparé, et qui est originaire de
Colombie.
747
XXV. LEISTUS RUFIPES.
(Loneé; Latin)
L. spiribarbt valde assimilis; statura brevior.
Caput brevius, postice evidentius punctulatum.
Thorax etiam brevior: lateribus , præcipue basi
minus reflexis, haud sinuatis, angulo postico sub-
Optuso , haud rotundato , supra convexior , linea
transversa basali medio intus angulata. Elytra mi-
nora , breviora, apice haud sinuata, imterstitis
striarum planioribus, humero minus obsoleto.
Læte viridi-cyaneus, thoracis margine pellucido ;
corpore subtus nigro-piceo ; antennis, palpis, ore,
pedibusque cum coxis, rufo-testaceis.
[1 habite les provinces du Nord de la Turquie
et ma été envoyé par M: Parreyss.
XVI. NEBRIA,
PONS TPARREYSSIL
(Long 2/,; Lat: 17. line
N. Balbi Box. ( var. pedibus nigris. ) aflinis, sed
major , éhoraxæ minus transversus , lateribus ante-
rius minus rellexus, ad basim longius sinuatus ;
supra minus profunde impressus, ad basim et api-
cem evidentius punctatus; elytra ampliora, lon-
giora , magis parallela, paulo convexiora , distin-
ctius crenulato-striata , punctis impressis nullis ;
antennæ pedesque longiores.
NU 7043. 49
148
Nigro-piceus, fronte rufo-maculata; elytris paulo
dilutioribus ; thorace subtus , pectore abdominis-
que basi mediis luteis.
M. Parreyss m'a envoyé cette espèce sans m'en
indiquer la patrie. Je suppose cependant qu’elle
est originaire du Piémont. Elle est bien distincte
de la N. Jokischii par sa forme plus élargie et
plus courte.
2. IN. SUBACUMINATA.
(Bons 47 Dar 12/0)
Speciminibus helveucis N.Gyllenhallis simillima;
differt fronte hand impressa, oculis minus promi-
nulis ; thorace paulo latiore brevioreque, basit mi1-
nus angustato, linea disei haud abbreviata, utrum-
que marginem attingente; elytris paulo longiori-
bus, humero magis obsoleta, rotundiore, apice sub-
acuminatis ; singulo acutius rotundato , ad apicem
paulo planioribus, profundius evidentiusque cre-
nulato-striatis, absoletius quadripunctatis.
La patrie de cette espèce n’était également pas
désignée dans le même envoi de M. Parreyss.
D MINI INR AIRE
(Long. 6; Éat. 2 lin.)
N. brevicolli aïlinis. Caput pone oculos obsole-
tissue transverse impressum, epistomalis sutura pa-
vuin evidente. Thorax antice magis emargimatus ,
749
angulis anticis magis productis, lateribus rotundi-
oribus, latius deplanato-reflexis, postice magis coar-
ctatus, subcordatus, angulis posticis rectis, extus
haud reflexis ; basi medio magis sinuata ; lineis
impressis profundioribus , transversis medio intus
angulatis ; lateribus latius ruguloso-punctatis ;
Elytra planiora , striis ad basim confertim cre-
nulato-punctatis. ù
Nigro-picea , antennis extrorsum palpis tarsis-
que dilutioribus.
Elle a le port des N. Heydenii et Kratteri ; M°
Chevrolat m'en a envoyé deux individus comme
venant des environs d'Alger sous le nom de N.
brevicollis.
4. N. FEMoRALIS.
(Lôngs 4/%';bat. 1/,-lin.)
N. transylvanicæ simillima, præcipue colore dif-
fert. Caput paulo convexius , epistomate basi con-
vexo, antice rotunde impresso ; {Loraæ minus trans-
versus, postice magis angustalus, angulis anticis
magis productis, acutioribus, posticis extus haud
reflexis , lineis impressis profundioribus, elytra
paulo angustiora, striis évidentius punctatis. Supra
obscure virescens, macula frontali latiore distin-
ctioreque, cæterum ut in {ransylvanica.
J'en possède trois individus absolument sembla-
bles pris dans les montagnes de Ja Gallicie au-
trichienne, et qui m'ont été envoyés par M. Par-
r'eyss.
= {}*x
i+
9. N. GaucrrI.
(Long. 4°/,; Lat. 1°/, lin.)
N. brunneæ affinis. Thorax paulo longior, postice
subangustatus , lateribus præsertim postice mMagis
reflexis, ad basim magis sinuatis, angustis anticis
paulo magis rotundatis, disco convexiore, profun-
dius , præsertim postice impresso. Elÿtra thorace
plus dimidio latiora , longiora , parallela , humero
promimulo, rotundato; paulo convexiora, profunde
striata, striis subtilissime punctulatis , interstitiis
subconvexis, nunctis quatuor im singulo latioribus
impressis.
Nigro-picea, fronte rufo -maculata, ore, antennis,
palpis pedibusque rufo-ferrugineis.
J'ignore la patrie de cette espèce qui m'a été
donnée par M. Gausger , à qui je me fais un plai-
sir de la dédier.
/ 6. N. TURCICA.
(Long. 5*/,; Lat 92 lin.)
N. Bonellii Anams (Marshallii STÉvEN } aflinis.
Frons planiuscula , haud impressa ; sutura episto-
imalis obsoletiore, ejusdem lateribus foveolatis , et
iransverse medio impressis , oculis paulo majOri-
bus, subprominulis; antennarum articulo primo
paulo crassiore. Thorax pauio angustior, postice
angustatus, subcordatus , margine antico profunde
rotundeque emarginato, angulis anticis minus pro-
‘Foil
ductis, a capite remotioribus , basi media recte
truncata , utrimque oblique subproducta ; lateri-
bus anterius minus rotundatis, posterius haud
sinuatis, subrectis, angulis posticis productis, apice
subrotundatis , supra lævis, tuberculis disci con-
vexioribus, lineis impressis profundioribus , ad la-
tera haud deplanatus , margine angustius reflexo,
linea ad angulum posticum subelevata. Elytra
paulo angustiora, brevioraque , magis parallela et
convexiora, angustius marginata, strus obsolete
punctulatis, subscutellari breviore, interstitus 1æ-
vibus , paulo convexioribus; tertio tenue 6-pun-
ctato; octavo serie punctato. Tota nigro-picea, an-
tennis extrorsum tarsisque dilutioribus. |
Je l'ai recue de M. Ménétriés comme venant
de Turquie.
XXVII. CHLAENIUS.
1. CS PRACIATUS.
(Long 4’/,; Lat 9 lin })
C. Boisduvalit simillimus ; differt thorace ely-
trisque profundius crebriusque punctulatis, fronte
haud 1mpressa ; {horace paulo breviore et latiore,
lateribus magis rotundato , minus reflexo, angulis
posticis magis obtusis , postice utrimque obsole-
tius foveolato ; elytris latioribus , magis apice ro-
tundatis ; capite thoraceque obscure æneisi, anten-
nis ferrugineis, elytris nigro-cyaneis, macula posti-
ca intus Jlongiore, et magis ascendente.
752
Il se trouve au Sénégal, et m'a élé envoyé par
M." Buquet.
9. C. LoNGICORNIS.
(Long, 10 ;-Lat, 37, lin.)
€. senegalensi similis, major. Thorax major, an-
gulis apice magis rotundatis, antice parum, basi
subemarginatus , quadratus; disco lævior , foveis
basalhibus profundioribus latioribusque ; linea trans-
versa postica magis impressa. Scutellum auratum.
Elÿtra profundius striata ; interstitis omnibus
tertio , quinto et septimo paulo evidentius, sub-
carinatis , apice rotundiora , margine luteo paulo
angustiore. Antennæ longissimæ, validiores , apice
vix attenuatæ, articulis apicis octo obscurioribus.
Cette belle espèce vient du Kordofan, et m'a été
envoyée par M. Parreyss.
9. C. LONGICOLLIS.
(Long. 6'/,; Lat 2'/, lin.)
C. nemorali proximus; fronte medio impressa ,
antice utrimque inter antennas obsolete foveolata ;
thorace paulo longiore , lateribus anterius minus,
medio magis rotundatis , posterius sinuatis, angu-
lis posticis extus reflexis, acntis, paulo evidentius
marginatis, basi medio magis emarginata , utrim-
que obliquata; elÿytris sat latioribus convexiori-
busque. Antennæ palpi , os pedesque cum thoracis
159
margine tenui pellucido ferruginei, caput cum
thorace viridi sub-æneum, elytra latius violacea.
1! se trouve à la Nouvelle Orléans. La descrip-
tion est faite sur un individu femelle.
4. C. oxycoNus.
(Eong: 6751 Lat:+9/7;,. lin)
C. nemorali etiam spnillimus. Caput ut in præ-
cedente, oculis magis prominulis Thorax paulo
latior, antice minus angustatus, lateribus anterius
medioque magis rotundatis, posterius sat sinuatis,
augulis posticis adhuc magis extus reflexis quam
in præcedente , pubescens, medio tenue lineatus,
latius subimpressus, utrimque longius sed obsole-
tius foveolatus, foveis antice extus subreflexis.
Elytra paulo latiora , pone medium subdilatata ,
apice subacuminata , supra densius pubescentia,
striis apicem versus omnino lævibus. Caput cum
thorace virens, minime æneus, elytra latius viola-
cea; ore, palpis, antennis pedibusque cum thoracis
margine pellucido dilute testaceis.
Cette description est faite sur un individu mâle
également trouvé à la Nouvelle-Orléans.
5. C. VIRENS.
( Long. 5'/,5 Lat. f'/, lin.)
C. viridano affinis. Caput postice haud angu-
statum, obsoletissime rugatum , nitidum ; fronte
794 |
antice profundius bicaniculata; oculis magnis pro-
minulis. Thorax capite sine oculis duplo latior ,
Jatitudine multo brevior ; antice subangustatus ,
margine antico perparum emarginato , angulis ro-
tundatis, basi media recte , utrimque suboblique
truncata , angulis posticis subrectis, haud rotun-
datis ; lateribus subrotundatis, marginats , ad ba-
sim extus subreflexis, parum convexus antice
utrimque subdeflexus, basi confertius, lateribus la-
tius, margine antico lineaque media parcius pun-
ctatis, disco utrimque lævi ; medio tenue lineatus,
juxta lineam , transversimque antice et postice
obsolete impressus , utrimque postice foveolatus ,
foveola brevi, basim attingente. Elytra thorace
aulo Jlatiora , parum elongata , basi truncata, hu-
mero antice promimulo, rotundato, lateribus me-
dio parum antice et postice magis rotundatis,
ante apicem evidenter simuatis, summo angulo su-
turali subrotundato ; parum convexa , basi antice
Jatius media impressa , disco subhumerali subele-
vato, tenue punctato-striata, interstitiis planis,
obsolete punctatis, cum thorace rufo-pubescentia.
Obscure-virens , subtus nigro-piceus ; thoracis ,
elytrorum abdominisque lateribus angustissime
rufis, epipleuris rufescentibus, antennarum articu-
lis tribus baseos, palpis pedibusque saturate te-
staceis.
11 vient aussi de la Nouvelle-Orléans.
A
9
7
G. C. SMARACDINUS.
(Long. 9; Lat. 3"/Ain.;)
€. prasino assimilis. Caput postice subangusta-
tum, punctulatum , vertice lateribus fronteque
media Jævibus , hac utrimque bis, posterius inter
oculos, antice inter antennas foveolata, medio ob-
solete angulatim impressa ; oculis hemisphæricis
prominulis. Thorax capite sine oculis, minus duplo
latior, latitudine brevior, postice haud angustatus,
antice vix attenuatus, margine antico vix emargi-
nato, angulis subrotundatis, perparum prominulis;
lateribus anterius medioque sat rotundatis, posti-
ce subsinuatis, angulis posticis rectis, summo apice
subrotundatis, basi recta, utrimque breviter sub-
obliquata ; parum convexus, antice utrimque sub-
deflexus, Jlineis transversis obsoletissimis intus an-
sulatis, media longitudinali utrumque apicem at-
tingente, fovea brevi ad angulos posticos profunde
impressa ; tenue marginatus, totus confertim pun-
ctulato-rugulosus , pubescens. ÆElytra duplo tho-
race latiora, eoque plus triplo longiora, basi recte
truncata, humero subprominulo rotundato, minus,
parallela, apice haud sinuata , obtuse subacumina-
ta, dorso parum convexa , satis circum deflexa ;
tenue, anterius evidentius punctulato-striata , in-
terstitus planis, obsolete punctulatis, angustissime
marginata, pubescentia.
. Supra virens, subtus nigro-piceus, antennis basi
dilutius, ore, palpis, ano pedibusque testaceis.
756
Il est bien distinct du €. prasinus Des. , et se
trouve aussi près de la Nouvelle-Orleans.
7. C. DISTINGUENDUS.
(Longs. 3'/,; Lat. 12Cnlin)
C. Chrysocephalo simillimus ; differt thorace pau-
lo breviore, postice minus angustato; lateribus an-
tice minus rotundato , posterius minus sinuato,
angulis anticis paulo rotundioribus, posticis rectis,
supra confertius punctulato, medio profundius
canaliculato, utrimque postice obsoletius foveolato,
lateribus æqualiter marginato ; elytris obscuriori-
bus, densius pubescentibus; denique colore pagi-
næ superioris minus nitido.
M." Chevrolat m’a envoyé cet insecte comme ve-
nant de la province d'Oran, en Algérie.
ÆXVIII EPOMIS BREVICOLLIS.
(Long. 8; Lat. 3 lin.)
E. circumscripto affinis , sed multo minor ; dif-
fert capite juxta oculos substriolato, utrimque an-
tice subfoveolato; thorace breviore. angustiore ,
lateribus minus rotundato, posterius subparallelo ,
supra medio subinæquali, utrimque postice pro-
fundius foveolato, disco et basi parcius punctato ;
elytris paulo angustioribus, magis parallelis, inter-
stitiis striarum minus convexis ad latera obsole-
157
tius punctulatis ; thoracis subtus pectorisque la-
teribus vix punctulatis.
Cette espèce habite l'Egypte; la femelle est
plus petite que le mâle du cércumscriptus ; et
plus étroite, elle diffère aussi de la femelle de ce
dernier ; je l'ai recue de M; Parreys avec le cir-
cumscriptus, également trouvé en Egypte.
XXIX. DINODES LATICOLLIS.
( Long. 5'/, ; Lat. 2 lin. )
À. D. rufipedi differt thorace breviore , præser-
tim postice latiore, antice paulo magis emarginato,
5
angulis apicis paulo minus rotundatis , lateribus
magis rotundato, angustius marginato; angulis
posticis minus rotundatis, supra planiore , medio
conferlius punctulato , obsoletius lineato foveola-
toque, foveis sublinearibus , a lateribus magis re-
motis ; elytris etiam paulo latioribus, apice sinua-
tis; læte violaceus; coxis, tibiis postice tarsisque
omnibus infuscatis; cæterum ut in rufipede.
1] habite les provinces du nord de Ja Turquie.
XXX. OODES.
1. O. nNIcrITA.
( Long. 8 ; Lat, 3°/, lin.)
Caput parvum, læve, inter oculos vix bilinea-
tum ; his magnis, sat prominulis. Thorax latissi-
1538
mus, brevi:, antice valde angustatus, margine an-
üco perparum emarginato , angulis minime pro-
ductis, late rotundatis; lateribus subrotundatis,
basi recte truncata, pone foveolas utrimque sinu-
ata, angulis posticis subacutis , apice subrotun-
datis: supra modice convexus, antice utrimque
deflexus, lateribus minime deplanatis , tenuissime
marginatus; lævissimus; lineis transversis obsoletis-
simis , media longitudinali utrimque abbreviata,
subcrenulata evidenter impressa, foveis posticis
utrimque binis , exteriore vix perspicua, interiore
antice punctiformi, postice obsoleta. Scutellum
satis postice productum ; triangulare. Elytra am-
plissima, thoracis basi annexa , eique æquala,
pone hamerum rectum, subdentatum subampliata,
ovata apice subsinuato-rotundata , thorace triplo
longiora , subconvexa , lateribus et postice satis
deflexa , striis octo, nona subscutellari abbreviata,
ad basim punctatis, apicem versus lævioribus , sat
impressis , interstitiis Iævibus sat convexis, primo
angustiore, tertio intus medio et postice bi-pun-
ctato; margine ruguloso, haud serie punctato.
Subtus subtiliter punctulatus; pedes elongati,
tibus quatuor posticis satis arcuatis.
Supra niger nitidus, subtus nigro-piceus, palpis
summo apice rufis.
Je l’ai recu de M. Parreyss, comme venant du
Kordafan.
7159
9. O. 14-STRIATUS.
CEons,,5! 2 Bat: dn.)
O. helopioide paulo major, præsertim latior.
Caput elongatum, læve, fronte medio subimpressa,
_oculis magis prominulis. Thorax paulo longior,
postice latior, angulis anticis minus prominulis,
lateribus ad basim paulo evidentius rotundatis,
basi medio emarginata, sinu recto, utrimque sub-
angulato ; parum convexus, antice satis utrimque
deflexus, obsoletissime marginatus, linea media
obsoleta abbreviata, puncto subimpresso utrimque
terminata, foveolis posticis nullis. Scutellum latius-
culum, transverse impressum. Æ!/ytra thoracis basi
annexa , ejusdem basi subæqualia, humero recto
subdentato, lateribus anterius omnino parallelis,
a medio posterius rotundato-attenuatis-, apice
sinuato-rotundato, singulum septem-striatum stria
octava subscutellari obsoleta breviuscula, cæteris
satis impressis simplicibus, primis sex apice, prima,
secunda quartaque basi etiam subabbreviatis ; ter-
a et quinta basi arcuatis; septima postice ad
suturam producta . interstitus lævibus , convexis ;
primo angustissimo , tertio intus bi-punctato, se-
ptimo lauissimo, duobus cum dimidio interioribus
æquali; margine ruguloso-punctato. Pedes medio-
cres; tibiæ posteriores rectæ; tarsorum anticorum
maris articulo secundo valde dilatato.
Niger nitidus, supra elytris lætius subvirescen-
760
tibus, oculis albidis ; palpis apice, antennarumque
articuhis tribus primis apice picels.
11 se trouve près de la Nouvelle-Orléans.
3. À. BRASILIENSIS.
(Long, 5'/,3; Lat. 1°/, lin.)
O. Leprieurii BuquET proximus, sed paulo bre-
vior. Caput paulo latius, fronte ante oculos obso-
letissime utrimque foveolata, inter oculos medio
subimpressa , subrecticulatum; oculis prominulis
Thorax ut in C. helopioide , sed longior , antice
minus angustatus, angulis anticis paulo acutiori-
bus, lateribus juxta basim angulisque posticis
magis rotundatis, basi late media distincte emar-
ginata , sinu rotundato , utrimque subangulato.
Scutellum elongatum; læve. Elytra thoraci latitu-
dine æqualia, eoque duplo longiora, subparallela,
apice subsinuato-rotunudata , subdepressa, tenue
striato-punctata, striis 6 apice abbreviatis, externis
obsoletioribus, septima suturam postice atiingente,
octava scutellari brevissima; interstitiis planissi-
mus, sublævibus, septimo lato, duobus internis
æquali; margine ruguloso-punctato ; disco singuli
bi-punctato; Pedes mediocres, tibiæ rectæ , tarsi
antici maris subangustati. |
Supra cupreus, passim virvidimicans ; subtus ni-
ger niidus; palporum articulo ultimo antenna-
rumque articulis tribus primis apice piceis.
Il m'a été donné comme venant du Brésil.
are
761
4, Ô. curreus.
(Long: 47,5; Lat.11!7,-din.)
O. tibiali Cnevrouatr ( Amara) femorali mrax
olim simillimus ; differt vero præcipue statura
Jlongiore , et colore paginæ superioris obscure
cupreo. Oculi magis prominuh. Thorax antice
paulo latior, basi apiceque evidentius transverse,
medio obsoletius longitudinaliter impressus, media
basi subemargimata Elÿtra parallela, paulo lon-
giora , profundius punctato-striata, stria septima
obsoleta abbreviata , scutellari apice profunde im-
pressa, interstitio tertio bi-punctato; pectore cre-
brius ruguloso-punctato ; anteunarum basi, palpis
et ore rufo-testaceis, tibiis et tarsis dilutioribus,
tarsis anticis maris valde dilalaus.
Il vient de la Nouvelle-Orléans.
XXXI. LICINUS DALMATINUS.
(éonp67 Eat4/-Îlin.)
L. siculo aflinis; differt fronte transverse im-
pressa; oculis minus prominulis ; {horace antice
paulo minus emarginato , lateribus postice magis
reflexis, angulis omnino rotundatis, disco omnino
lævi, lateribus parcius punctatis, foveolis posticis
profundioribus; elytris apice magis oblique emar-
gimatis, profundius punetatis , interstitio singulo
serie UnICA impresso.
162
Je l’ai recu de M° Parreyss , comme venant de
la Dalmatie.
XXXII CALATAUS DEPLANATUS.
[ Long. 5; Lat. 172 lin)
‘. metallico simillimus ; totus niger nitidus; ca:
put inter antennas profundius foveolatum; thorax
paulo latior, angulis anticis acutius, posticis minus
rotuudatis, basi media evidentius subemarginata :
supra paulo planior , profundius lineatus, multo
obsoletius utrimque ad basim foveolatus; elytra
apice profundius striata.
Il vient du Nord de la Turquie, et m'a été
donné par M." Ménétriés.
XXXIIL ANCHOMENUS.
1. À. DISTINCTUS.
( Long. 5; Lat 92 lin.)
A. angusticolli simillimus, differt thorace elytris-
que angustioribus atque longioribusque, lateribus
minus rotundatis , 1llo ad basim longius sinuato,
angulis acutioribus, postice utrimque longius fo-
veolaio , obsoletius antice ,posticeque transverse
impresso; his basi profundius emarginatis , apice
magis Ssinuatis, acuminatisque; interstitiis striarum
omnino planis.
Je l’ai trouvé dans le canton du Tessin.
763
9. A. DEPLANATUS.
( Long. 5 ; Lat. 1°/, lin.)
A. corvino similis; differt capite longiore paulo-
que angustiore, {horace paulo breviore, postice
minus angustato, elytris longioribus, basi profun-
dius emarginatis , apice adhuc magis sinuatis,
supra planioribus, interstitiis omnino planis, mar-
gine tenuissimo suturaque summa rufis, corpore
subtus obscuriore.
11 vient de la Nouvelle Orléans.
3. À. OBSCURATUS.
(Long. 4; Lat. 1*/, lin.)
A. extensicolli similis: thorace latiore, latitudine
breviore, postice minus angustato, lateribus paulo
magis rotundato, postice haud sinuato, margine
antico minus emarginato, angulis posticis magis
obtusis, subrotundatis, linea media postice ad
basim producta, foveola basi breviore, basi cre-
brius rugulosa ; elÿtris minus ovatis, brevioribus,
antericis subangustatis, margine antico minus
emarginato , humero paulo distinctiore, lateribus,
minus rotundatis, apice obtusius rotundato, disco
planiore ; statura tota breviore coloreque obscu-
riore duffert.
Je l'ai recu de feu Faldermann, comme venant
des Etats unis de l'Amérique septentrionale.
TU. 1843. 20
764
XXXIV. AGONUM.
1. À. FOVEICOLIE.
PPons3/7/25 dat dr 1)
A. leno simillimum. Caput mediocre, convexius-
culum, læve, fronte ad suturam epistomatis utrim-
que subfoveolata,; oculis magnis; parum promi-
nulis. Thorax rotundatus, capite absque oculis
duplo latior , antice subemarginatus , basi paulo
obtusius rotundatus , fere truncatus, angulis
anticis subprominulis , apice rotundatis ; supra
lævis , obsoletissime antice et postice transverse
impressus, medio distinctius lineatus ; fovea mi-
nore, utrimque ad basim profunde impressa, late-
ribus æqualiter tenue marginatis, disco convexius-
culo , angulis anticis deflexis. Elytra thorace
muinus dupio latiora, parum elongata, ovata, antice
truncala marginataque, margine singuli subemar-
5
ginato, apice sinuata, subrotundata, humero antice
prominulo, rotundato, disco deplanata , lateribus
abruptius magis, postice sensim deflexa, striata,
strus novem, decima breviuscula subscutellari ,
punctulatis ; Sat profundis; interstitiis anterius
subconvexis, posterius deplanatis , lævibus, tertio
iripunctato , nono intus serie-punctato , punctis
medio parcioribus, utroque apice frequentioribus,
majoribus, ocellatis, lateribus tenue marginatis.
Nigro-piceum, supra nitidum, antennis basi
765
rufescentibus, articulo primo toto, secundo tertio-
que apice rufis; pedibus brunneo-piceis.
I] se trouve à la Nouvelle Orléans.
9, A. CONVEXIUSCULUM.
(Long. 3'/,; Lat. 1'/, lin.)
A. puello valde assimile; differt capite paulo
longiore, thorace postice minus angustato, angulis
minus obsoletis, late tamen rotundatis, anticis
paulo acutioribus , elytris amplioribus, postice
sensim latioribus, lateribus paulo magis rotun-
datis, apice obtusius rotundato, supra convexiori-
bus, distinctius striatis; puncto secundo a medio
magis remoto ; pedibus dilutioribus,
Je l’ai recu de M. Parreyss, comme venant de
Smyrne.
XXXV. MEGALOSTYLUS mi.
. , \
Fat expose les caractères de ce nouveau genre
dans le Bulletin Tome XV p. 855. Deux des
espèces qui s'y rapportent ont été décrites par M.
le Comte Dejean dans son Species sous les noms
de Feronia ( Argutor ) lucidula et errarica. Les
trois suivantes sont inédites, et viennent ainsi que
les deux autres de la Nouvelle Orléans.
766
1. M. sAPaYRINUS.
(Bone 7507012200 line)
M. lucidulo similis, paulo major. Thorax paulo
longior, angulis anticis paulo acutioribus, lateribus
magis rotundatis, angulis posticis rotundioribus ,
disco convexiore, utrimque brevius et minus pro-
funde foveolatus; basi subrugata, elytris convexio-
ribus, latioribus, minus parallelis.
Nigro-piceus?, thorace elytrisque nigro-cyaneis,
iridi-fulgentibus, tibiis, tarsis antennarumque basi
dilutiore.
9. M. LATIcoLLIs.
Hons 52/15 Lat 2 lin.)
M. lucidulo simillimus:; thorax brevior, postice
latior, lateribus et angulis posticis minus rotun-
datis, anticis rotundioribus; elytra paulo longiora,
magis parallela ; tibiæ posticæ maris subarcuatæ.
3. M. Minor.
(Long. 4; Lat. 1°/, lin.)
M. erratico minor; caput brevius, inter anten-
nas profundius foveolatum ; {Lorax multo brevior,
lateribus magis rotundatis, postice haud sinuatis,
angulis baseos rectis, apice rotundatis, supra
paulo convexior , juxta angulos postice minus de-
planatus, brevius latiusque foveolatus, medio pro-
767
fundius lineatus ; elytra breviora, magis ovata,
humero rotundiore, profundius punctato-striata,
interstitis convexioribus.
Cette description est faite d’après un individu
femelle ; le mäle du M. erraticus a les jambes
postérieures un peu arquées.
XXXVI POECILUS MICANS.
( Long. 6 ; Lat. 1‘/, lin.)
P. chalciti similis; paulo major; thorax paulo
Jongior, postice latior, lateribus minus rotundatis,
angulis anticis acutioribus, posticis rectis subacu-
ts, basi utrimque profundius bifoveolata; Telytra
paulo longiora, antice latiora , apicem À versus
subattenuata ; pone humerum perparum rotun-
data, strus evidentius punctatis , interstitus plani-
oribus.
Il vient également de la Nouvelle Orléans.
XXXVIL TRIRAMMATUS /( mihi) ANGUSTATUS.
(Long. 5; Eat. 1°/, lin.)
T. peruviano Dej. ( Pæcilus, Feronia ) subsimilis ;
gustiore differt.
Caput angustuius, utrimque ante oculos profun-
statura minore, præcipue multo an
dius longiusque canaliculatum ; oculis magis pro-
minulis. Thorax capite sine oculis .vix duplo
latior, vix latitudine brevior, quadratus, lateribus
postice parallelis , antice subrotundatis , angulis
768
posticis rectis, vix Summo apice subroiundatis ;
utrimque profundius striatus. Elÿtra medio paral-
lela, angusta, thorace paulo latiora, antice ad
humerum minus rotundata, planiora , interstitiis
planiusculis.
Il est bien distinct du peruvianus, quoique je
V’aie reçu sous ce nom, et comme provenant des
mêmes localités.
XXXVIIT EVPHERPES CHALVYBEIPENNIS.
WEonse AN Eat 7 hine)
Pœcili lepidi fere habitum præbet. Caput
subelongato quadratnm, ‘antice angulatum , apice
angustatum, convexiusculum , Iæve, fronte antice
_utrimque longius sinuato-foveolata ; oculis magnis,
sat prominulis. Thorax capite sine oculis duplo
latior, vix latitudine brevior, quadratus, antice
emarginatus, angulis anticis parum prominulis,
late obtuseque rotundatis , lateribus anterius
.magis, posterius mimus rotundatis, basi medio
subemarginata, utrimque subobliquata , angulis
posticis subobtusis, apice rotundatis; supra pla-
niusculus, antice utrimyque subdeflexus, lævis,
lateribus tenue marginatus, medio evidenter line-
atus ; linea utrimque medium fere attingente
recta foveolaque exteriore subarcuata breviore,
basi cum linea fere confusa, postice profunde
impressis. ÆElytra thorace paulo latiora, eoque
minus triplo longiora, basi ei annexa, humero
769
obtuso subdentato, lateribus medio subparallelis,
antice brevius, postice longius inflexis , apice
subsinuato-rotundato , supra disco planiuscula,
lateribus apiceque sat deflexa , extus subcarinato-
marginata , margine reflexo antico postice valde
sinuato, striata, striis novem, decima breviuscula
basali inter primam et secundam, subobliqua,
profundis, lævibus, interstitiis convexis, subuüilis-
sime transverse lineatis, tertio tripunctato ; serie
medio late interrupta e punctis majoribus ocel-
latis ad marginem impressa. Subtus lIævigatus;
pedibus crassiusculis.
Nigro-piceus ; thorax obsolete iridescens; elytra
obscure chalybea ; antennarum basis tarsique
picei, palpi rufopicei.
Il habite la Nouvelle-Hollande.
XXXIX. ORTHOMUS ACROGONUS.
( Long. 4; Lat. 1'/, lin.)
O. striatocolli ( Feronia, Argutor Der.) subsi-
milis. Caput paulo longius, profundius inter
antennas foveolatum. Thorax antice subangustatus,
postice paulo latior; paulo longior,angulis anticis
magis prominulis, minus rotundatis, posticis rectis,
lateribus medio minus. rotundatis, postice minime
sinuatis; basi utrimque profunde bistriata , stria
exteriore breviuscula. Elytra anteruis paulo latiora,
thoraci magis adhærentia, lateribus minus rotun-
datis, intervallo tertio tri-punctato.
770
Supra nigro-piceum, subtus rufo-piceum, pedi-
bus, antennis palpisque dilutioribus.
Il se trouve en Turquie.
XL. STEROPUS CONVEXUS.
(Bong5 Eat 417721 lin")
S. æthiopt simillimus; paulo minor. Differt capite
longiore , angustiore , antice profundius utrimque
foveolato ; oculis planioribus; thorace etiam an-
gustiore, paulo breviore, postice magis angustato,
lateribus paulo rotundioribus , angulis posticis
adhuc magis rotundatis, omnino obsoletis, supra
convexiore , profundius medio lineato, postice
transverse impresso, foveis profundioribus, obsolete
rugatis ; lateribus angustius praesertim ad angulos
posticos reflexis; elytris paulo brevioribus, hume-
ris rotundioribus, lateribus magis rotundatis,
apice haud sinuato , supra multo convexioribus,
antice recte marginatis, margine laterali reflexo
angustiore , minus carinato, stris punctulatis;
basali breviore , serie punctorum externa medio
subinterrupta ; in fomina anus obsolete carinatus;
marem non vidi. Supra niger nitidus; subtus cum
antennis et pedibus piceus; palpis, præsertim
basi, rufopiceis.
J'ignore la patrie de cet insecte , qui m'a été
envoyé par M Parreyss.
=
EN |
=?
ni
XLI LISSOTARSUS CANALICULATUS.
Cons 0/3; at 17/20)
L. depresso ( Feronia, Argutor Des. ) subsimilis ;
differt oculis adhuc planioribus ; thorace postice
paulo angustiore , angulis anticis magis prominu-
his, posticis lateribusque magis rotundatis, basi
media profundius emarginata linea media profun-
diore integra; elytris longioribus, ad humeros
magis rotundatis, margine antico reflexo, magis
emarginato, supra paulo planioribus.
Rufo-piceus, parum nitidus ; thoracis disco, ab-
domine femoribusque posterioribus subinfuscatis.
Je l’ai recu de M." Parreyss, comme venant de
Sicile.
XLII LYVPERUS ACUTANGULUS.
UBans.:7 Æs0Eat: 27. lin)
Omaseo complanato Der. convexior, angustior,
mivor, Nostro Lypero (Omaseo) tenebroso similis.
Caput elongato-quadratum , antice angustatum ,
læve, inter antennas profunde bifoveolatum ; ocu-
lis prominulis. Thorax capite duplo latior, latitu-
dine brevior, subcordatus, postice coarctatus, mar-
gine antico profunde emarginalo , angulis anticis
acute rotundatis ; lateribus valde rotundatis , pe-
stice breviter sinuatis, angulis posticis extus re-
172
flexis acutis , basi recte truncata, utrimque vix
perspicue obliquata; convexus, angulis anticis sat
deflexis, lateribus æqualiter tenue marginatus ; an-
tice arcuatim, postice 1ecte transverse impressus,
impressionibus obsoletissimis, medio profunde in-
iegriter lineatus ; basi utrimque profunde bifo-
veolatus, foveis punctatis , basi confluentibus, in-
terna longiore. Elÿtra antice thorace paulo latio-
ra , humero prominulo rotundato , posterius præ-
cipue pone medium attenuata, rotunde subacumi-
nata, sinuata, tenue marginata, sat profunde stria-
ta, striis novem, decima basali inter primam se-
cundamque , brevissima evidenter punctulatis, in-
terstitiis, præcipue apicem versus vix COnVexiS,
tertio tri-punctato , serie submarginali e punctis
magnis ocellatis , medio late interrupta, impressa ;
margine antico reflexo, singulatim subemarginato ,
supra æqualiter convexa , cum thorace lævissima.
Corpus subtus etiam læve.
Cr a FRE ne
lotus mnitidissimus niger; palpis tarsisque pi
ceis, pedibus rufo-ciliatis.
J'ai recu un mâle et une femelle de cette es-
rèce de M. Chevrolat, comme venant de la Nou-
velle-Orléans.
|
|
XLIITI. MOLOPS.
1. M. crzæcus.
tone 60/6 NLat.2 5 Tant)
JL. terricola multo major. Caput postice cras-
sius ; thorax paulo brevior , atque latior, magis
cordatus ; margine antico minus emarginato , an-
gulis anticis vix apice rotundatis ; lateribus ante-
rius minus rotundatis , ad caput vix inflexis, po-
stice brevissime sinuatis, angulis posticis extus sub-
prominulis, acutis ; medio profundius lineatus,
fovea basali latiore , bistriata , stria externa vix
breviore , profundiore ; interstitio inter eam et
marginem externum convexiusculo; elÿtra paulo
longiora , margine externo magis carinato, lateri-
bus posticeque magis deflexo, convexiora.
Niger nitidus; corpore saturate , labro palpis
femoribusque passim dilutius piceis.
M. Parreyss me J’a envoyé comme venant de
la Grèce, sous le nom d’alpestris, mais celui-ci
est une espèce différente.
9, M. RuUrIPES.
(Long. 7; Lat. 2'/, lin.}
M. terricola major ; oculis prominulis majoribus,
thorace magis cordaio, lateribus ad caput minus
inflexis , postice longius sinuatis , angulis anticis
w
114
magis rotundatis, posticis acutis extus valde refle-
xXIS, margine antico minus emarginato, foveola ba-
salis stria interna profundiore, externa obsoleti-
ore, elytris subelongatis, thoracis medio fere an-
gustioribus , capite cum thorace paulo longiori-
bus , humero fere recto, haud rotundato, lateri-
pus parum rotundatis, minus carinatis; supra di-
sco planioribus, ad apicem abruptius deflexis ,
punctis marginis parcioribus.
Supra niger nitidus, subtus nigropiceus, anten-
nis, palpis pedibusque ferrugineis , tibiis tarsisque
posterioribus paulo obscurioribus.
Je l’ai aussi recu de M Parreyss, comme venant
de Grèce.
3. M. SUBTRUNCATUS.
(Long. 6; Lat. 2 lin.)
À., M. terricola differt thorace paulo longiore,
et angustiore, anterius lateribus minus rotundato,
posterius longius sinuato , angulis posticis rectis ;
elytris etiam angustioribus , apice subemarginato-
iruncatis, sinu utrimque obtuse dentato, dente
deflexo; lateribus obtusius carinatis, minus de-
flexis.
Je n’ai trouvé qu’un seul individu femelle de
cet insecte singulier dans le Jura près de Neucha-
tel en Suisse, sous des feuilles sèches; 1l serait à
désirer que les entomologistes de ce pays. fissent
connaître si les élytres tronquées et dentées à
15
l'extrémité se retrouvent dans tous les individus
que l’on trouve dans ces localités.
XLIV. EUCAMPTOGNATHUS ANGUSTATUS.
(tons 9; Lat. 37, Tin. }
E. Chevrolatit mm (Euchlamydi fulgidipenni
Des.) simillimus , minor ; differt fronte utrimque
obsoletius foveolata, oculis planioribus , thorace
paulo breviore, postice magis angustato , antice
multo profundius emarginato, angulis anticis acu-
tius rotundatis, paulo deflexioribus , lateribus an-
terius paulo rotundioribus ; e/ÿtris ad thoracem
paulo angustioribus , humero paulo rotundiore ,
ante medium subampliatis, apicem versus attenua-
ts, apice minus acuminato, supra lateribus apice-
que magis deflexis , stria abbreviata basali nulla,
interstitius minus deplanatis , quinto ad apicem,
septimo toto acutius carinalis hoc cum margine
nigro.
11 m'a été envoyé par M Dupont qui l’a con-
fondu avec le Chevrolatii, comme venant aussi de
Madagascar.
XLV. LEIRUS BOREALIS.
(Long. 4°/,; Lat, t'/, lin.)
L. alpino simillimus; differt frontis foveolis ob-
soletioribus, epistomatis sutura minus ImpPressa, epi-
76
stomate plano;oculis magis promimulis; {horace latio-
re et paulo longiore, antice profunde emarginato,
angulis anticis porrectis, rotundatis, lateribus ma-
gis rotundatis, posterius subsinuatis, angulis posti-
cis rectis, basi recta, utrimque subsinuata , tota
supra punctata, profundius utrimque foveolata ,
extus altius subcarinata, disco convexiore , linea
media paulo evidentiore , posterius abbreviata ;
elytris paulo latioribus, humero minus rotundato,
apice distinctius simuato; dorso paulo planiore,
interstitus striarum planissimis , siriis minus pro-
fundis, et minus crebre punctatis.
Nigro-piceus, nitidus : elytris fuscis, cum sutura,
apice et margine externo obscurioribus ; antenna-
rum articulo primo dilutiore , cæteris et pedibus
brunneiïs.
J'ai recu cette espèce de M. Parreyss, comme
venant des contrées polaires, sans désignation
plus exacte.
XLVI LEIOCNEMIS? LATIUSCULA.
(Long. 5; Lat. 1'/, lin.)
Ca put quadratum, anterius subangustatum, læve,
obsoletissime rugatum, utrimque inter oculos li-
neatum ,; epistomate planiusculo , sutura impressa ;
oculis minutis , vix prominulis, carinula obductis.
Thorax capite cum oculis fere plus duplo latior,
transversus, auterius vix angustatus , antice pro-
777
fundissime rotunde emarginatus, angulis valde
productis , acute rotundatis ; lateribus parum ro-
tundatis, basi subemarginata , utrimque juxta me-
dium subsinuata, angulis subobtusis, summo
apice rotundatis; supra parum convexus, utrim-
que anterius subdeflexus, lateribus et cireum an-
gulos anticos evidenter marginatus , postice obso-
lete transverse impressus, medio distincte lineatus,
Iævis, foveolis binis subobliquis , latius punctula-
tis, externa extus plicata , utrimque ad basim sat
profunde impressis. ÆElytra haud thorace latiora,
perparum elongata, antice recte truncata , thoraci
annexa , lateribus anterius vix rotundatis , perpa-
rum ad humerum inflexis, ap ce subsinuato-rotun-
dato, supra anterius parum convexa + postice sen-
sim convexiora, apice fere retusa, lateribus acute
lateque carinata, profunde subpunctato-striata,
interstitus subdeplanatis, juxta. scutellum stria ob-
liqua abbreviata, prima basi extus reflexa, cum
secunda confluente, serie punctorum submarginali
non interrupta. Thoracis latera subtus late de-
planata.
Nigro-picea, supra subænea , epipleuris rufe-
scentibus , antennis ; palpis pedibusque obscure
rufis.
M. Parreyss me la envoyée comme venant des
montagnes de la Styrie.
paire
XLVII MAZOREUS.
1. M. LarTrcoruis.
(Pons onda 7 NES
M. ægyptiaco multo major, statura latiore dif-
fert. Caput brevius , posterius haud angustatum ,
frontis foveolis profundioribus , juxta oculos u-
trimque striolatum; oculis magis prominulis. Tho-
rax brevior, multo latior, basi medio producta,
utrimque juxta collum profundius sinuata , angu-
lis posticis minus rotundatis. Elytra subelongato-
quadrata , antice recte truncata, margine basali
postice medio minus arcuato , humero multo mi-
nus rotundato; lateribus subparallelis; profun-
dius striata, striis evidentius punctatis.
J'ai recu cet insecte de M Chevrolat comme
venant d'Egypte ; il l'avait confondu avec l’egy-
ptiacus , avec lequel j'ai pu le comparer, ayant
recu ce dernier de M. Klug lui-même.
9, M. AFFINIS.
(Long. 2/5 Mat /Min)
M. luxato simillimus; differt capite longiore ,
thorace media basi paulo rotundius producta,
utrimque obliquius truncata, angulis posticis cum
lateribus omnino rotundatis, obsoletis; elytris
latioribus, lateribus magis rotundatis, apice paulo
À
179
obliquius truncato, plamioribus, minus profunde
striatis, striis punctulatis.
Nigro-piceus , thoracis margine antico , basique
medus , elytrorum basi latius, margime exteriore
toto angustius suturaque obsolete, antennis, pal-
pis , labro , femorum apice tibiis tarsisque ferru-
ginels.
Cet insecte m'a été donné par M. Mestral qui
s . , C) . 72 A \
l'avait rapporté d'Egypte. C’est peut-être à cette
espèce qu'il faut rapporter l'exemplaire du M. lu-
xæatus que le Comte Dejean, dans son Species, dit
avoir recu d'Egypte.
XLVIII PARAMECUS PARALLELUS,
(Bons: 43" //S0Lats 1/7 Lin)
P. lævigato simillimus ; differt statura angusti-
ore , magis parallela ; capite angustiore ; thorace
anterius minus dilatato, lateribus ad caput sub-
inflexis , angulis posticis acutioribus , foveola ba-
sali distinctiore; e/ytris magis cylindricis et paulo
longioribus.
Cet insecte provient de la Collection de feu
Eschscholtz ; je suppose qu'il est également ori-
ginaire du Chili.
D Mo Ta4S. o1
780
XLIX. SELENOPHORUS.
1. S. FOVEOLATUS.
Monet NAT A ATEN)
Ca put quadratum, utrimque angustatum, læve ;
epistomate utrimque unipunctato ; oculis latis sub-
prominulis. Thorax brevis , transversus, longitu-
dine “plus duplo latior, profunde emarginatus,
angulis anticis rotundatis, deflexis , lateribus sat
rotundatis, marginatis , angulis posticis obtusis,
apice rotundatis basi subemarginata ; antice posti-
ceque evidenter transverse impressus , linea an-
tica arcuata, posteriore recta, utraque a margini-
bus longe remota, linea media, foveolaque lata
ad basim utrimque impressa, obsoletis. Elytra tho-
race paulo latiora , parum elongata , antice recte
truncata , lateribus ad humerum subinflexis, me-
dio perparum rotundatis, apice oblique sinuatis ;
supra subconvexa, tenue punctulato-striata , Striis
apice profundioribus ; intervallis, ut in cæteris
aflinibus , alternatim serie-punctatis, punctis majo-
ribus, sat frequentibus, serie submargimali e pun-
ctis adhuc majoribus ocellatis, medio late inter-
rupte, Impressa.
Supra læte æneus, subtus piceus, ano diluüore,
palpis apice , antennarum articulis duobus primis
pedibusque pallide testaceis.
Je l’ai recu de M Buquet, sans imdication d’ha-
bitation.
781
2. S. (Pancus) ImPuNcTUs.
(Long, 7; Lat. 2'/, lin.)
S. piceo similis ; attamen paulo major, præcipue
latior. Caput cum thorace latius; hujus margine
antico magis emarginato , angulis anticis magis
productis, acutius rotundatis ; lateribus pone me-
dium cum angulis posticis omnino rotundatis, di-
sco evidentius antice transverse, medio et utrim-
que ante basim impresso. Elytra subparallela, an-
terius minus angustata, humeris subproductis, mi-
nus rotundatis, supra lateribus magis deilexa, mar-
gine magis reflexo , striis evidentius punctulats,
interstitiis paulo convexioribus; omnibus , serie
marginali excepta, impunctatis. |
_ Nigro-piceus , subtus parum nitidus , antenna-
rum articulo primo, palpis, ore, labro femoribus-
que pallide testaceis ; antennis, tibiis tarsisque ob-
scuratis,
Je l’ai recu de M." Buquet, comme venant du
Sénégal, sous le nom d’ochropus ; mais 1l n’a au-
cun rapport avec ce dernier. Il se trouve aussi
au Kordofan.
3. S. (PANGUS) ANCULATUS.
(Long. 6, Lat. 2 lin.)
S. piceo subsimilis, paulo magis elongatus ; {ho-
race antice minus rotundato-emargimato , angulis
anticis haud prominulis; rotundatis ; lateribus pa-
KA à
7182
rum rotundaiis, posterius subrectis ; paulo lon-
giore , postice haud angustato , media basi paulo
magis emarginata, utrimque fere recte truncata
et vix obliquata, angulis posticis subrectis, summo
apice rotundatis, ad basim uirimque evidentius
late impresso punctatoque ; elÿtris paulo angu-
stioribus ; humero paulo minus rotundato, apice
vix sinuatis, minus acuminatis ; lateribus minus
rotundatis , angustius marginatis, striis paulo evi-
dentius punctulatis.
L. BRADYBAENUS OXYOMUS.
(Long. 5°/,; Lat. 2'/, lin.)
B. scalars similis; differt statura paulo latiore,
capite postice paulo ampliore , oculis minus pro-
minulis labro paulo breviore ; thoracis angulis
anticis magis rotundatis, a capite haud remotis,
basi rotundius emarginata , lateribus ad basim
subsinuatis, angulis posticis postice subproductis ,
acutis, apice rotundatis ; elytris paulo latioribus ,
. basi sinuato-truncatis ; humeris valide dentatis ,
dente antice reflexo ; apice haud sinuato , paulo
planioribus, striis lævibus, interstitiis lævibus,
planiusculis. |
Pallide testaceus ; oculis elytrorumque vitta me-
dia in simgulo subarcuata, apice intus subinflexa,
angusta, antice posticeque longe abbreviata nigris.
Je l'ai reçu de M Parreyss, comme venant du
Kordofan.
783
LI. HYPOLITHUS IRIDESCENS.
(Long. 4; Lat. 1'/, lin.)
H. juvenco similis; differt statura latiore. Caput
quadratum, latum; obsoletissime punctulatum,
fronte medio obsolete unipuncCtata, epistomate su-
tura evidenter impressa, labro porrecto, oculis
majoribus , parum prominulis. Thorax capite sine
oculis duplo latior, latitudine multo brevior, trans-
O
ticis rotundatis lateribus parum rotundatis, angu-
lis posticis obtusis, late rotundatis , basi medio
versus , antice profunde emarginatus, angulis an-
subemarginata; supra planiusculus , antice utrim-
que deflexus , basi crebre et profunde , lateribus
anticeque parcius et obsoletius, medio vix pun-
ctatus, distincte lineatus , ad basim et apicem ob-
solete transverse impressus. Elÿtra thorace paulo
latiora, antice recte truncata, lateribus subrotun-
data , anterius subangustiora, apice singuli acute
rotundato, supra parum Convexa, margine antico
reflexo postice singulatim subemarginato, lateribus
deflexis ; pubescentia , profunde striata , striis no-
vem, decimaque breviuscula , inter primam et se-
cundam, lævibus, interstitiis covexiusculis, granu-
latis , quinto septimoque obsoletissime serie-pun-
ctatis , serie submarginali e punctis majoribus,
medio parcioribus, impressa.
Piceus : elytris cum corpore subtus irido-mi-
cantibus , ano apice rufescente ; antennis , palpis,
784
Jabri margine pedibusque cum coxis pallide te-
stacels.
La description ci-dessus est faite sur un indi-
vidu femelle que M." Chevrolat m'a envoyé comme
venant de la Guadeloupe sous le nom de Seleno-
phorus nov. sp.; je crois cependant , vu la pube-
scence des élytres, qu'il doit être placé parmi les
Hypolithus.
LIT. OPEHONUS LONGICOLLIS.
(Lonsn16 ;VLat/1070% 1e)
O. columbino similis, attamen multo angustior.
Ca put subelongato-quadratum , postice subangu-
statum , punctatum vertice ad thoracem lævissi-
mo ; fronte ante oculos utrimque late et eviden-
ter foveolata, medio læviuscula ; epistomate sutura
distincta , antice sat rotunde emarginato; oculis
prominulis. Thorax capite sine oculis duplo la-
tior, quadratus, antice subemarginatus , basi recte
itruncatus ; lateribus anterius medioque sat rotun-
datis, posterius longe sinuatis, angulis anticis sub-
rotundatis, posticis rectis, fere extus reflexis, sum-
mo apice subrotundatis , supra parum convexus,
utrimque antice sat deflexus, crebre , basi adhuc
crebrius , sed subtilius punctatus ; linea media
distincta utrimque abbreviata impressa, basi utrim-
que usque ad angulos deplanata , lateribus æqua-
liter marginatis. Elytra medio thoracis basi duplo
latiora, capite cum thorace dimidio longiora, valde
M
elongato-ovata , antice ad humerum usque recte
truncata , lateribus medio parum rotundatis , ad
humerum inflexis, apice acute rotundato-sinuato,
antice marginala, margine postice recto , supra
parum convexa, lateribus apiceque deflexa, distincte
subcrenato-striata, striis novem, basali decima inter
primam secundamque breviuscula , interstituis cre-
bre submarginali e punctis, planiusculis, alter-
natim serle-punctatis, serie submarginali e punctis
paulo majoribus , distantibus impressa, margine
tenue reflexo.
Nigro-piceus, supra subpubescens, præsterno,
pectoris et abdominis medio, antennis palpis pedi-
busque cum coxis rufo-ferrugineis.
I] habite le nord de la Turquie.
LIIT. HARPALUS.
Ïl. H. AcUMINATUS.
{ Long. 4'/,; Lat. 1°/, lin.)
A. impuncto similimus; differt éhorace paulo
breviore, angulis anticis magis productis, posticis
lateribusque pone medium minus rotundatis linea
arcuata transversa anteriore profundius impressa ;
elytris minus parallelis, postice pone medium
attenuatis, apice sinuato-subacuminato; interstitis
striarum planioribus.
Je l'ai reçu de M Ecklon qui l’a rapporté du
Cap de Bonne Espérance.
=
786
2. H. RUFOCINCTUS.
(Long. 47, ; Lat. 17, lin.)
H. satyro subsimilis; major. Caput breviuscu-
lum , anterius aittenualum posterius subangusta-
tum, sat planum , læve, fronte utrimque rotunde
subfoveolata; epistomate antice subcmarginato, su-
tura distincta , oculis magnis prominulis. Thorax
subtransversus, longitudine dimidio latior, postice
haud angustatus, margine antico recte truncato,
angulis anticis late productis, basi recta, lateribus
anterius medioque parum, posterius minime rotun-
datis, angulis posticis subrectis, apice rotundatis;
supra planiusculus, lævis ; lateribus , angulis an-
ticis, basique æqualiter tenue margimatis; lineis
transversis duabus, anteriore arcuata , posteriore
recta; a basi parum remota, media longitudimali ,
foveaque sat obsoleta utrimque basi, omnibus
evidenter impressis. Elytra thorace sat latiora,
eoque plus triplo longiora, antice recte truncata ,
thoraci annexa , lateribus medio subparallelis, ad
humerum inflexis, posterius rotundatis, postice
sinuata et subacuminata ; supra æqualiter parum
convexa , antice reflexa, margine laterali ante
sinum apicalem sat reflexo , subcarinato; striata ,
striis novem, basalique decima inter primam et
secundam , basi cum hac confluente , brevissima,
sinuata, lævibus, interstitiis planis, lævibus, tertio
longe pone medium uni-punctato, serie submargi-
sue
787
nali medio late interrupta e punctis ocellatis ma-
joribus impressa.
Piceus, abdomine paulo dilutiore, thoracis ely-
trorumque margine lateral pellucido ; illius basi
angulisque posticis , labri et epistomatis margine
externo , antennis, palpis, ore pedibusque cum
coxis rufo-testaceis.
Il provient aussi des récoltes de M.° Ecklon au
Cap de Bonne Espérance.
3. H. MACULICORNIS.
MPanem6/,s Dar 27, lin)
H. serripedi subsimilis; major; rufipedem æquat.
Caput quadratum , antice subangustatum , læve,
utrimque inter antennas subfoveolatum ; labro
longiore, emarginato ; mandibulis crassis, obiusis,
parum porrectis; oculis mediocriter prominulis.
Thorax brevis, transversus, capite cum oculis
plus dimidio latior, anterius subangustatus , apice
subemarginatus , basi recte truncatus , lateribus
parum rotundatis , præcipue postice; angulis an-
ticis rotundatis, Capiti subannexis, posticis rectis ,
apice vix rotundatis ; parum convexus, utrimque
antice sat deflexus, basi lateribusque postice lon-
gius deplanatus, lineis transversis duabus obsoletis,
media longitudinali obsoleta , foveaque postica
utrimque, oblonga, profundius impressa, lateribus
cum basi æqualiter tenue marginatis. Elytra tho-
racis basi parum latiora, eoque triplo longiora,
188
lateribus medio vix rotundatis , basi recie trun-
cata, thoraci annexa, apice subsinuato-rotundato ;
supra planiuscula, lateribus deflexa, striata , stris
novem, cum decima basali inter primam et secun-
dam breviuscula , basi cum secunda confluente,
lævibus, interstitiis planis, lævibus, tertio postice
unipunctato, serie submarginali, medio interrupta,
Niger nitidus, palpis antennisque rufis, his
articulo tertio et quarto nigro annulatis ; pedibus
brunneis.
J'en ai recu de M. Chevrolat deux individus,
dont un male et une femelle, trouvés près de la
Nouvelle-Orléans.
À. À. NITIDULUS.
(Long. 3; Lat. 1'/, lin.)
G&
H. picipenni aflinis, paulo major. Differt thorace
paulo longiore, antice subangustato, lævissimo,
angulis omnibus lateribusque minus rotundats ,
fovea baseos obsoletiore; elytris paulo longiori-
bus, lateribus medio parallelis, apice parum sinu-
ato, interstitiis striarum convexioribus, stria basali
abbreviata, haud cum 2.* basi confluente.
Supra niger nitidissimus , subtus nigropiceus ;
thoracis lateribus postice latius, basi angustus ,
elytrorum margine postico cum apice, epipleuris
iotis, ano, antennis palpis pedibusque rufo-te-
stacels.
11 se trouve aussi à la Nouvelle Orléans.
789
5. H. FULVIPENNIS.
FLong.13!/,;/Lat. 1’lin.)
H. fusco-æneo subsimilis. Caput mediocre, qua-
dratum, ante oculos utrimque intus obliquatum,
læve, parum convexum, inter antennas subfove-
olatum , epistomate antice recte truncato, sutura
impressa; oculis parum prominulis. Thorax capite
sine oculis fere duplo latior, latitudine multo
brevior , margine antico recte truncato , angulis
anticis satis productis, latiusculis, rotundatis, late-
ribus anterius medioque magis, posterius vix ro-
tundatis, angulo postico subobtuso , summo apice
rotundato, basi recte truncata ; supra COnvexius-
culus , lævis , antice utrimque deflexus , lateribus
cum basi tenue æqualiter marginatis ; obsoletis-
sime medio lineatus, postice transverse paulo evi-
dentius subexcavatus, foveola sublineari, breviore,
basim attingente, postice utrimque impressa, sub-
punctata. Elytra thorace paulo latiora , basi recte
truncata, humero subobtuso; lateribus anterius
subinflexa, medio longius parallela, apice subacute
rotundato ; convexiuscula , lateribus deflexis, pro-
funde striata, striis novem, cum decima basali
inter primam secundamque , brevissima, obliquata,
lævibus : interstitus lævibus , subconvexis, serie
submarginali, e punctis magnis ocellatis, medio
interrupta. Nigro-piceus nitidus , elytris fulvis,
antennis, palpis pedibusque rufo-testaceis.
La
790
Egalement rapporté du Cap de Bonne Espé-
rance par M Ecklon.
LIV. STENOLOPHUS TERMINALIS.
(Don 227 9bat 0/2)
Caput subelongato-quadratum , antice angusta-
tum, inter antennas longe et sat profunde foveola-
tum, subconvexum , læve; oculis magnis, valde
prominulis. Thorax capite cum oculis paulo latior,
latitudine brevior, postice subangustatus, margine
antico perparum emarginato, basi recte truncata,
utrimque subobliquata , lateribus antice medioque
valde, ipostice haud rotundatis; angulis anticis
capiti annexis, Omnino, posticis, apice rotundatis,
obtusis ; supra anterius convexiusculus, angulis
anticis deflexis, lateribus sat marginatis, angulis
posticis reflexis; lævis; linea transversa antica
arcuata, distinctius , longitudinali media obsoletis-
sime impressis, utrimque ad basim late excavatus,
et punctulatus. Elytra thorace duplo fere latiora,
mediocriter elongata, anterius sensim subattenuata,
basi recte truncata, humero recto, late rotundato,
lateribus medio subrectis, apice subsinuato, obtuse
rotundato, angulo suturæ rotundato; supra parum
medio convexa, lateribus sat deflexa, ad apicem
declivia, striata, striis novem, cum decima basali
inteprrimam et secundam, cum hac basi conflu-
ente, breviuscula, laevibus, sat profundis, interstitiis
lævibus , subconvexis; tertio pone medium intus
ga
üunipunctato, serie submarginali e punctis magnis
ocellatis, medio interrupta, parum distincta.
Piceus ; thoracis elytrorumque margine, horum-
que apice latins pellucidis; antennarum articulis
duobus primis, palpis, ore, summo abdominis apice
pedibusque cum coxis testaceis; elytris 1ride-
scentibus.
Je l’ai recu de M." Chevrolat, comme venant de
Madagascar.
SUR DEUX FOSSILES DE SIBERIE
PAR Cr. Fischer DE WALDHEIM.
re © CO —
SCOYPHIA OKen.
Scyphie est un genre de polypier fixé, creux et
ouvert en haut, consistant d’un tissu de fibres
rétriculés ou confluens.
Il comprend les espèces vivantes de Spongia KE.
dont la forme est cylindrique et creusée au
centre.
ScuweicErs, GoLpruss et le Comte de Muüuwsrer
qui l'ont adopté pour des polypiers fossiles, l’ont
très développé. M. Gorpruss décrit plus de cin-
quante espèces et le Comte de Münsrer en cite
soixante-six, toutes propres à la formation ooli-
thique.
On a cependant trouvé aussi quelques formes
semblables dans la craie, que M. Mawrez décrit
sous les noms de Choanites et Ventriculites, aux-
quels DEFRANCE a ajouté un troisième genre celui
de Verticillites.
793.
L'espèce de Scyphia que j'aoute aujourd’hui
comme distincte et nouvelle m’a été communiquée
par feu M. Brrc , notre membre, comme prove-
nant de Sibérie, sans indication de la localité
précise.
ScxpaxiA Maximiliana.
PEUX VE
Sc. cylindrica , infundibiliformis, fibris densis
contexta , foraminibus oblongis seriatim et
sub-spiraliter dispositis pertusa ; (centro sto-
lone fungiformi, superficie undulata , poru-
losa).
Cette espèce est cylindrique, dilatée vers l'ou-
verture, plus retrécie au milieu et vers la base,
qui cependant est plus large que le milieu. Les
fibres où l’on peut les découvrir sont plus gros-
ses qu'à l'ordinaire et presque filiformes.
Le corps fongiforme sortant du centre dont
jai fait mention dans la phrase caractéristique ,
devient douteux d’après une section verticale.
Cette section verticale fait voir des parois épais
et fibreux, mais elle enseigne en même tems, que
ce corps spongiforme, sortant de la base, la rem-
plissant par sa racine , dépassant ensuite l’ouver-
ture avec une surface ondulée arrondie et poru-
leuse , ne paraît point intimement cohérent avec
le corps du Scyphia. Il est donc douteux , si ce
corps est un parasite assez rapproché du Calamo-
7194
pora polymorpha de Gornruss, ou un jeune bour-
geon de la Scyphia elle-même.
Scyphia empleura de Müxsrer paraît se trouver
à la même localité Je l'ai recu en même tems
et par le même ami. |
J'ai desiré que le nom de cette espèce soit un faible
témoignage de la haute vénération que j'ai voué
à son ALTEsse IMPÉRIALE M. le Duc Maxrmirren de
LeucuTENBERG, dont les connaissances variées et les
vastes collections offriront bien des objets dignes
d'enrichir le domaine des sciences et dont les re-
cherches intéressantes sur les fossiles de Tzarskoé-
Sélo, de Pavlovsk et de Poulkova, sont un sûr ga-
rant que son Altesse en sera le meilleur interprète.
Dimensions DE La Scyphia Maximiliana.
Hauteur; tee 0 LU. AMONT NE ipeucemMlene
Diamètre de l’ouverture avec les bords. . 2 — 8 —
— de l’ouverture intérieure. . . . 1 — 8 —
== au milieu au-dessus de la base. . 2 AN us 4 —
— de la base elle-même , avec une
petite proéminence latérale {qui
n’est pas indiquée dans le dessin). 2 ENTRE
LEPIDOCRINITES.
Le calice, tantôt de la grandeur d’un gland de
chêne , tantôt alongé et obconique , est entouré,
au lieu des tablettes ordinaires , d'écailles imbri-
quées arrondies, bordées du côté arrondi.
795
Le corps étant empâté dans un calcaire com-
pacte on ne peut découvrir ni le bassin , ni la
bouche.
La tige ou la colonne est arrondie , à articula-
tions trés menues, striée longitudinalement , et
portant transversalement les mêmes écailles imbri-
quées , mais très pelites et à quelques endroits
comme obliterées.
Mais lorsque la tige en devient plus épaisse ,—
de 8 à 10 lignes de diamètre, — les articulations
sont plus alongées et renflées à leur réunion
Les stries longitudinales disparaissent et les écail-
les imbriquées sont plus fortes et plus serrées
11 se trouve dans le calcaire oolithique de Miask,
avec Encrinus moniliformis et autres.
PLX PE
a. Lepidocrinite de grandeur naturelle.
A Calice agrandi.
b. Calice alongé, de grandeur naturelle.
B. Le même agrandi.
c. Tige ou colonne supérieure du Lépidocrinite. {Le graveur
ayant renversé la colonne , il faut considérer le bord rond
des écailles comme tourné vers ce haut).
QE
OBSER V ATION S MÉTÉOROLOGIQUES
FAITES
| A L'OBSERVATOIRE ASTRONOMIQUE
DE L’UNIVERSITÉ IMPÉRIALE
DE MOSCOU
PENDANT LES MOIS
+ mme +
MAI , JUIN , JUILLET ET AOUT 21843,
ET COMMUNIQUÉES
par M. spPASSKY.
RC PPS rs
N° IV. 18453. 22
ne Ce
798 OBSERVATIONS |
4
MAI ©$S%43 (nouveau style). OBSERVATIONS MÉTÉOROLQ bites
RIALE de Moscou. L’élévation de l'observatoire astral, x.
à peu près 551 pieds anglais. Latitude #f 1,
ES —
BAROMEÈTRE à HxGRoMEï
(millimètres.) DE REAUMUR. LUDE Saussuñl
| 8h. du |2h.après| 40h. du} 8h. du |2h.après| i0ù. duË8h. du |2aprèsMe——
! matin. | midi. soir. f matin. | midi. soir. Jinatin. } midi. fl il
75 75 753,7 7.0 12,0 3,0 | 85 50 pl.
7h 7h 735,7 8,0 41,0 3,0 | 70 65 |:
75 73 757,2 J,0 8.0 0,5 | 30 63 M)”
75 75 729,5 },0 9,0 0,0 | 80 76 MD
79 75 756,8 4,0 7,0 0,5 52 ga Mi
73 73 755,0 3,0 7,0 0,0 | 84 81 M °:
75 75 138,9 }.,0 7.8 5,5 | 80 15 L
7} 7) 742,7 6,0 7,0 u,0 À 82 70 Ah)"
7} 7} 6,0 42,0 7,0 À 585 78 43
75 75 10,0 15,5 3,0 À 91 dE
Dr 0 car EN ae |
a E —
3620, | 7375 4,1 U,5 2,0 À 90 90
DD 60 3,9 4,5 1,0 À 85 80 s0. :
AS 0,0 8,0 1,8 | 22 80 Mb Li
7,0 | 742,6 0,0 5,0 0,0 | 87 80 Af \0.:
SON UT TE 1 7,0 3,5 | 88 93 | Vi
5,0 | 7H} 5,0 8,0 1,5 | 87 00 MP
H2 | 734 7,0 7,0 DUR ASE 85 Ah
654111007359 },0 6,0 1,0 À 38 88 AP °
6,9 | 7x6 5,0 9,0 2,0 EL 90 80 AD ! :
1,1 | 751 5,8 9,0 3,5 | 78 70 BP 0:
4 | \(),
D 7 5,0 0 À 68 60
| 7 5.0 o | 30 56 \
| 7u 80 ,0 | 67 60
dE 8.5 oÙ 68 | 630
| 75 12,0 0 À 60 52 M
175; 12,0 0 À 62 60 4 C
75 15,0 0 À 614 60 M 1:
43,0 oÙ 70 58 MR : :
15,0 GPA 078 50 D à :
12,2 5 À 65 50 MR :
13,5 D. 70 8004 à :
d Me 0:
D —
1
TEOR()
Ie ati
ütude
=
TeROE
E Savsi
iu aprés
a. | and,
— | ——
il
+ “AE
MÉTAOROLOGIQUES. 799
; faites à l'observatoire astronomique de l'Université Impi-
ue «au-dessus du niveau de la mer=167, 9 mètres, ou
IN. Longitude=35° 17° à l'Est de Paris.
— 2
RE RS nr RSR ERP PER EE = +
IR ECTION DES
ETAT DU TC LEL,
VENTS.
.——-
u |2h. après! 10h. du 8h. du ma- 2h- après 40h. du
midi. suir- lie. , midi. soir.
LE D'M SA D Ser. Nuag. Soleil, Nuag. Etoiles.
SO. 2 | SU. 5 Brouill. Couv. Pluie. k
3 POL S _C. Nuag. Soleil. Nuag. Soleil. Ser. 1
NE- 5 NE. ) Nuag. Soleil. Nuages epais. Neige, ;
D: 3 C Cou v. Piuie Ser. il
C. C. Cou v. Nuageux. Ser. k
35 SO. 2 €: Cuuv. Nuag. Soleil. Couv. À
SO. 2 Lis Ser. Pluie. Couv. |
SE. 3 E. 5 Cou v. Cou v. Pluie. È
Sa | C. Pluie. Coav. Ser.
PART AELNER es SR PERTE
Couv. Couv. Couv.
Couv. Couv. Neige.
Couv. Nuageux. Neige. {
Neige. Nuageux. Ser: (à
Nuag. Soleil. Pluie. Pluie. à
Cou v. Pluie. Nuag. Etoiles. |
Cou v. Fluie. Cou. \j
Cou. Pluie. Nuag. Etoiles. ls
Nuay. Soleil. _ Nuageux. Sen É
Nuageux. Couv. Cou v. 1
k
#
N:2 IN< 5 Nuageux. Nuag. Soleil. Nuag. Etoiles. ë
G. CE Cou V. Cou v. Couv. He
IN: 3 (èe Nuageux. Nuageux. Couv. k
N. } | DA Cou v. Nuageux. Ser. (à
Ci: C: Couv. Nuazeux. Nuag. Etoiles. H
GS CE Ser. Nuog. Féaleit Ser. PA
Se 6: Nuag. Soleil. Nuag. Soleil, Couv. î
S.. 1 C Cou v. Nuag. Soleil. Nuageux. €
D, + 2 S. 5 Nuag. Soleil. Nuag. Soleil. Nuag. Etoiles. |k
9 C. Noageux. Nuauy. Soleil. Pluie. 1
0. 5 NO7:5 Cou v. Pluie, tounerre, Fluie.
800 OBSERVATIONS "4
L
L.
JUIN 1943 cons style). OBSERVATIONS MÉTÉOR
Impérraze de Moscou. L'élévation de lObservat@hi
ou à ee ee 551 pieds anglais. Latitude A.
1
Er SR — eme EE = ss Æ
= EE EE RE RE RTE
: e Hr ne |
! | BAROMÈTRE A 0°. ne : HycroMEmpit
| DATES (millimètres) DE RÉAUMUR DE SAUSSUR a
1 sh. du 12h.aprés| 10h. du 8h. du [2h. après] 10h. du F3h. du 2a près M QE
1 {matin. | midi. soir. | malin. | midi. soir matin.| midi. |
| a Ù 745.7 | 718,7 | 775 8,8 14,0 9,0 80 72 Ml)
1 2 À 716,6 | 746,0 | 716,6 15,0 18,0 10,1 À 80 72 M |
1 SR 77 TO NIRTUON RE OA 18,5 | 050 79 60 ME |‘
i D 754,40) 750,2 7us.0 | 15:02) 20,0, RTS 56 x2 M
: 5 Drugs | suc | vues | 170 | 25,0 | 46,0 | 50 | 53
À 6 747,0 | 7u5,9 | 7u6.,6 | 20,0 2H.,0 16,0 63 60 b |?
1 7 Ù 746,9 | 746,9 | 76,8 À 19,0 25,0 47 5 60 35 | |
1 8 D 7u7,u | 747,3 | 7u7.u D 17,0 24,0 45,50) 60 }3
À 9 À 719,6 | 749,5 | 749,5 À 15,5 29,0 13,8 y5 35
10 À 749,3 | 748,4 | 718,4 18,0 2525 15,0 50 42 4
es |} .— L-
ï 44 À 7u7,2 À 7u7,0 | 7u8,0 À 20,0 24,0 |- 45,0 y8 58 (|
| 32 À 748,5 | 748,2 | 743,0 Ü 19,0 2H,5 15,0 y5 32 (Mb
1 15 À 7u7,u-| 7uy,x | 745,9 À 22,0 25,0 14,0 y0 52 Jp
1 44 Ù 712,6 | 742,3 | 745,0 À 19.0 23,0 11,0 70 y3 M
ï 45 À 745,6 | 746,1 | 745,H 9,0 14,0 10,0 86 80 4°
1 46 À 741,0 | 757,8 | 755,2 8,8 | 44,5 | 40,0 | 87 | SN
1 a7 755,4 | 735,5 | 755,5 À 45,0 9,0 6,5 67 75 M |
| 18 À 757,6 | 756,6 | 710,0 | 15.0 48,0 |. 9,0 60 30, vf: |)
i 49 À 7h1,4 | 7HO,k | 759,4 9,0 45,0 10,0 5 xo A!)
à] 20 À 739,60|756,0 | 729,2 1,0 17,0 8,9 | 76 60
ill:
! 21 À 742,8 | 742,9 | 739,2 6,0 10,0 6,5 80 78 4
! 22 739,4 | 70,0 | 740,0 9,0 411,0 10,5 80 15 11
| 23 À 740,5 | 740,5 | 740,5 11,0 14,9 10,0 80 55 1 ls
il 24 740,5 | 740,3 | 740,5 15,0 19,5 41,5 50 35 M |:
| 25 À 740,1 | 739,5 | 759,8 N 41,5 21,0 14,5 45 50 Ji
il 26 À 758,6 | 758,6 | 758,9 À 414,0 20,0 14,0 70 60
fl 27 À 757,1 | 736,7 | 756,5 À 16,0 47,0 15,0 JO 60
! 28 À 757,0 | 736,8 | 758,6 À 19,5 22,0 12,0 45 8
| 29 À 710,0 | 740,3 | 744,5 1°,0 20,0 14,0 60 J 0
30 À 741,0 | 759,9 | 737,8 | 20,0 24,0 15,0 38 30
801
L MÉTÉOROLOGIQUES.
Huues faites à l'observatoire astronomique de l'Université
’rfronomique au dessus du niveau de la mer—167, 9 mètres,
attde@ NN. Longitude = 35° 17‘ à l'Est de Paris.
: l
Boon DIRECTION DES
STATE
ED AT DD OUI CHERE:
FE
DE AUS VENTS
L AU | “apré
du 2h. après 10h. du
8h. du ma-
2h. après
40h. du
PE
RER
ain. | mad, A + midi. Soir. {in. : midi. soir.
— "À —— — :
1 Cou v. Pluie. Couv. k
| mA Couv. Nuag. Soleil. Nuag. Etoiles. |
LG Ser. Ser. Sex F
| h Brouill. Brouil]. Brouill. 1h
) | 54 Ser. Ser. Ser. Je
5 | 4 C. / Ser. Nuageux. Nuageux. L
15 C. Ser. Nuag. Soleil. Ser. p
3 C. Ser. Nuag. Soleil. Brouril. À
Fa SIDE Ser. Ser. ne
| -13 À C. Ser. Ser. k
[0 il
] kit
n | Ser. Piuie. Tunnere Nuageux. il
5 | # Ser. Ser. Nuag. Lune.
[ 39 Ser Nuag. Scleil. Pluie. tonnerre.
|A Nuageux. Nuag. Soleil. Nuageux.
| ÿ Couv. Cou v. Couv.
| 7 Couv. Pluie. Cou v. L
NA Nuag. Soleil. Pluie. Nuag: Etoiles. |f
| n Ser. Nuag. Soleil. Nuages épais. |lE
\) À ; Ser. | Ser. Pluie. tonnerre. |
4 Nuageux. Pluie, tonnerre. Pluie.
on L'rl Pluie. Pluie. Pluie.
un | 14 Pluie. Couv. Cou x.
| x | Couv. Couv. ; Nuag. Etoiles.
US Ser. Nuag. Soleil. Nuay. Etoiles.
| Brouill, RAT: Nuageux.
à | Pluie. Nuageux. Nuageux. N
Hi Ser. Nuag. épais. Nuages épais. |}
à il Nuag. Soleil. Nuag. Scleil. Ser. {
e " Nuay. Soleil. Nuag. Soleil. Ser. y
È | 1 Ser. Nuag. Soleil.
er
‘1 ñ
| 4:
| '
|
|
L
002 OBSERVATIONS |
JUILLET À 8/3 (nouveau style). OBservaTIoNsS wérionor dl
RIALE de Moscou. L'’élévation de l'observatoire astroïflt"
peu près 551 pieds anglais. Latitude} L
fautes
}l BAROMÈTRE A 0°. THERMOMÈTRE EXTÉRIEURS HYGROMETEN
ss (millimètres) DE RÉAUMUR. DE SAUSSUREA
UDATES.| 1
di 18h. du ARE duf8h. du |2h.après| 40h. duf8h. du|2.après | 40}, ni
v) [matin. | midi. soir. matin. | midi. soir. fmatin.| midi. 1 rer
ñ SACHET 1"
ÿ 4 À 756,0 | 735,6 | 735,0 48,0 | 20,0 41,0 60 62 |: [M
i 2 TSH ;ONINTSH, SUN SH N 43,0 47,5 12,0 85 85 Es: 11
j 3 | 759,2 | 7u4,8 | 7uy5 12,5 16,0 11,0 À 52 50 nl:
il NS TAG AM ASE 16,0 15,0 45 0° 70 80 ON
1 5 À 742,6 | 740,6 | 744,2 15,5 47,5 11 4001 60 | A. l\
il GAS SE DIU SET Ro 15,0 2402 43,3 75 92 ( |
| rare rio lan Ne 450 4720 1 0e 90 M
il 8 MES NN Se) 070504 47,0 | ‘18,0 9.0 70 60 : |
1 9 À 741,0 | 74,0 | 741,6 12,0 15,0 9.0 5 55 ln
| 10 | 758,5 | 737,5 | 728,4 6,0 8,0 9,8 À 400 100 |
—_— a {|
fil ; 17
fl 41 À 750,5 | 732,0 | 730,1 9,8 43,0 3,0 Ü 99 99 D |,
À 42/1789, 1010759 10075925 13,0 14,0 10,0 16 73 1
) 15 156,81 | 746,50) 734,8 12,5 14,5 10,0 95 75 | |
fi 1 MEU7S2,001075258 175158 11,0 1270 41,0 88 38 lc
ï A5 00 750,21 | 754) INT 35258 13,0 11,4 9,5 89 8h he |:
1 16, 025,3 | 78h02 | Shea 1400010044 100 DIR 86 |,
ÿ 1702758 60780106 14,5 17,0 12,9 65 60 4h
L 18078 078 ET ON? 414,5 16,0 8,9 65 68 Elo
1h 19 TND APTE 075926 45,0 416,2 43 0 D5 }5 2: lc
| 207587 | 158,7 | 759,0 | 48,0 | 20,2 | 245,0 68 68 14
# 4
; —— D PSRAE ns | — =
4) \(
1, 21 À 759,2 | 739,2 | 757,0 19,8 2%,0 | 46,3 | 70 60 8 |.
1, 221 756,2 | 755,8 107550 15,0 18,5 10,0 À 83 72 mn. |:
1 25 À 750,2 | 753,7 | 740,0 À 4%.0 | 16,0 | 10.0 155 70 | D |.
! DMAAUTHS,3 TS SN IN TAE,S 16,5 18,0 12,0 66 60 2: |
25 À 745,4 | 745,0 | 7HH,2 20,0 22.0 46,0 { 60 2 oh. |:
1 26, P3,20 8 ITA 18,0 20,0 16,0 58 59 |.
1 27 739,8 | 758,6 | 738,6 16,0 18,0 42,0 78 61 |.
à 23 736,3 HOT T AT 12,0 14,0 11.0 85 82 8. s
à 29 740,3 | 740,5 | 744,5 5,5 45,0 10,0 À 87 85 JU . ss
} 30 744,6 | 7h4Q | 75.4 15,0 45,5 41,0 65 52 OR
1 31 745,8 | 743,6 | 743,0 17,0 48,0 41,0 65 60 ( “A
gif 2 |
. à Les mue, [2
! Moyennes | 739,19] 739,22! 739,15) 44,52 | 16,65 | 414,71 7} 69 | 3
MÉTÉOROLOGIQUES.
803
noms faites à l'Observatoire astronomique de l'Université Impé-
*atdfue au- -dessus du niveau de la mer—167, 9 mètres, ou à
ne N. Longitude—35° 17° à l'Est de Paris.
— — __— === TE = = RE A — =?
Gt R ECTION DES / À
EUR À TD EUR CF ET. ÿ
: Sursnn VENTS. ï
el "TE [2h. aprèsi10h duf 8h. du ma- | 2h. apres 40h. du fl
| 1 midi. suir. tin. midi. soir. Ki
mil, LL | EC
. 2 S2.3 (DE Nuageux. Nuageux. Cou v. ï
RES CON 135 (5 Pluie. Piuie. Ser.
3 NE. 3 C Nuay. Soleil. Nuageux. Couv. ls
: C. . Nuageux Piuie. Couv. x
: SON 0 | NE. 4 Pluie. Nuag. épais. Pluie. 5
à 3 NE. }# C. Ser. Nuag. Soleil. Couv. Ep
# 2 LAN 5 NE. Cou v. Puce, Nuag. Etoiles: À
n NÉ:25 NS Ser. Nuag. Soleil. Nuag. Etoiles. 4
k 5 NÉ LENE.. à Ser. Nuag. Soleil. Cou v. #
S F0 NE. 5 NE 5 Pluie. Pluie. plis F
2 _— |
| 5 NE SAONE. 5 | Pluie. Pluie. Pluie. Î
* N. } N. 53 À}. Cou v. Nuages épais. Ser. k
k $° NE’:5 N. 5 Nuag. épais. Dia Couv. à
à C. CG: N uag. épars. Pluie. Pluie Û
ù 5 Se C. Nuag. épais. Fluie. Ser. 1
LL | SO C. à Con. Pluie. Cou v. Ë
hd 5 NO" S |ENO:U5 D .Nuas. So'eil. Nuag. Soleil. Nuag. Etoiles.
‘0 3 O. 2 G: À Nuag. Suleil. Pluie, grèle. Nuag. Etoiles.
AD © SO. 2 SO. 5 Nuag. Soleil. Nuages epais. Nuages épais.
Ê D 5 SO. 2 (EX Nuag. Soleil. Nuages épais. Couv.
où
SO. 53 C. Nuag. Soleil. Nuageux. Nuageux. ï
A | SOL 13 [NISO::5 Pluie. Pluie. Pluie. f
Ê 5 O0::2 0: 5 Pluie. Nuageux. Ser.
DM 3 10 O5 . Ser. Nuageux. Nuageux.
| fl D 5 SO. 3 GC: Ser. Nuag. PSE Ser.
RL 5 Sn. SEAS Nuageux. Nuageux. Couv
ï 1e 2 22,5 C. Pluie. Pluie, tonoerre. Nuag. Etoiles.
ôf (A ND Si 2 Pluie. Pluie. Plnie.
DRE SO. 2 SRE Nuageus. Pluie. Couv.
d | 5 | 5 TA C Nuag. PSoleil. Nuageux. Nuageux.
Î } É: C Nuag. Soleil. Pluie, tonnerre. Nuages épais.
| GW} V4
EL —
4 :
fl |
80 # OBSERVATIONS ù :|
AOÛT 843% (nouveau style). OBSERVATIONS MÉTÉOROLO(, his
RIALE de Moscou. L’élévation de l’observatoire astro au
| BAROMÈTRE A 0°. THERMOMÈTRE EXTÉRIEUR, HYyYGRr Oo M £ M} pren
DATES. (millimètres) DE RÉAUMUR. | Dr Saussun) 1m
1 sh. du|2h.après| 10h. dush. du |2h.après | 10h. duf8h. du |2.après
ï matin. | midi. soir. | matiu.| midi. soir. matin | midi. 1 3
ee ue ON CR ES Re
| 4 8 745,5 | 7H | ZHUN À 22,0 44,0 À 78 60 (Sh | (
il 2 À 76,1 746,0 76,0 16,0 13,0 À 85 12 En | C
| 3 À 749,4 ! 749,2 | 750,1 | 20,0 11,0 À 78 92 HE | C
À k D 752,0 | 752,0 | 751,4 À 20,0 12,0 | 75 60 Ve |x0
il 5 À 754,1 | 749,2 11/7Y9,0 | 22,0 1HSONET 37 20)22,700 E |\0
À 6 À 749,4 | 749,0 | 719,0 | 19,0 15,0 À 50 #0 oi
F| 7 | 749,2 77,3 748,0 À 5 22,0 45,0 À 56 HO BE |
1 8-] 7us.u | 7u8,4 | 718,0 à 25,0 10,0 À 63 50 At
l 9 N 746,5 | 725,6 | 715,6 | 17,0 10,0 À 58 2 six
k 10 À 715,5 | 742,5 | 742,0 | 12,0 | 9,0 | 60 | 50 Mu}
é] TAPNTH2 072,2 RTS, S 14,5 9,0 À
| 12 À 743,6 | 7uu,0 | 744,1 À 1: 16,00 09 UE
| 13 À 714,6 | 744,0 | 745,6 } 14,0 10,0 &
| 44 À 746,5 | 746,3 | 746,3 À 1: 15,0 9,0 À
4] 15 À 748,5 | 748,8 | 7H8,9,4 - 18,0 43,0 |
i 46 À 749,7 | 750,2 | 751,6 | 15,0 8,0 |
É 47 752,9 | 752,0 | 751,5 | 16,0 9,0 À
il 19 À 748,5 | 747,1 | 747,0 | 18,0 10,0 À
| 20 | 749,0 | 749,6 | 749,9 £ 18,0 12,0 |
| |
| ———— | —— } }
1 21 D 750,8 | 750,8 | 750,6 19,0 9,0, | 35::/"-50 E |»
b 22 | 751,8 | 754,8 | 752,0 20,0 | 40,0 À 62 | 0 Ù |
! 25 | 755,2 | 755,0 | 755,0 25,0 12,0 À 50 55 jar |,
24 | 759,7 | 753,0 | 752,0 24,0 15,5 À 62 50 Ah |:
ï 25 | 751,6 | 751,0 | 754,2 18,5 | 900 72°),
i 26 | 752,0 | 751,8 | 752,0 19,6 | 44,01 65 |! 38 ONE |:
ï 27 | 754,0 | 750,5 | 749,7 16,5 8,0 À ‘51 DR
| 28 À 749,1 | 749,0 | 749,1 14,0 7,0 À 81 57 Ni |:
1 29 | 749,4 | 748,0 | 718,0 18,0 10,0 | 70 x0 JON ||
| 30 À 749,0 | 749,3 | 748,5 16,0 AU PUS 56 [Ah |,
| 51 747,5 | 7u7,2 | 746,0 16,0 12,0 9 80 | 79 NE |*
CRUE 00e, PERL DEL Rs | nn,
De. [748,76 | 718,42 | 748,61 É 17,938 10,7 } 65 x8
kl l
MÉTÉOROLOGIQUES. 809
1e | is faites à l'Observatoire astronomique de l'Université Impé-
ique au-dessus du niveau de la mer—197, 9 mètres, ou
EN. Longitude —=35° 17° à l'Est de Paris.
A LTGR ON | PR Ti
<° 3 ox DES
VENTS.
. du [2h. après|10h. dul 8 h. du 2 h. apres 40 h. du
ni atin. | midi. soir. malin. midi. soir.
…
: | G:. - C. Nuag. Soleil. |Pluie, tonn. Grêle Couv
x h C C. Pluie. Pluie. Pluie.
5 MC: C. C Ser. Nuag. Soleil. Ser.
| \C. NO. y CG. Ser. Nuag Soleil. Ser.
| 1 MC. NO: 5 F5 4 Ser. Nuag. Soleil, Ser. k
D E. 5 C. Ser. Nuag. Soleil. Nuag. Etoiles.
L. SE. 3 | SE. 5 Nuag. Soleil. Nuag. Soleil. Ser.
y E 2 | NE. 2 | NE. 5 Ser. Nuag. Soleil. Nuäg. Etviles.
y @E- 5 | NE. 2 | NE. 5} Nuas. Soleil. Nuag. Soleil, Nuageux.
| D. 2 | NE. 2 e. Ser. Couv. Couv.
À E. 5 | NE. 2 C. Ser. Nuageux. Couv.
| ME D E. ss GC: Nuas. Soleil. Nuag. PSE Ser.
| : MN. 5 N.2 N.5 Nuageux. Nuageux. Cou v.
ke AN. 5 N. 5 C. Couv. Couv. Cou v.
EU N.5 C: Nuag. Soleil. Nuag. Soleil. Nuag. Lune.
| 1 | 3. N. 3 CE Nuageux. Nuag. Soleil, Ser.
Ru | N.s res Nuag. Soleil. Nuag. Soleil. Ser.
MN. 5 N.s ne: Nuageux. Nuag. Soteil. Nuageux.
sa [C. C C. Nuag. RATE. Nuag. Soleil. Plaid
* NC. N. C: PE Nuag. Soleil. Ser.
w | | C. N. h C. Nuag. Soleil. Nuag. Soleil. Ser.
w| | C. C. C. Brouill. Nuag. Soleil. Ser.
| 5 NC. N. x FE Brouill. Ser. Ser.
‘| LC. C. DE Ver Nuag. Soleil. Ser.
FE RC. N. 5 C. Nuag. Soleil. Nuag. Soleil, Nuageux.
"RC. N. 35 Ce ee Ser, Ser.
"NE. } Nes N.-3 Nuag. Soleil. Ser. Ser.
ÿ DC. C. C. Pluie. Pluie. Ser.
W' | C. N. } C. Nuag. Soleil. Nuag. Soleil. Pluie.
DC. SE. 5 SE = Ser. Nuag. Soleil. Couv.
| 1 D. Sr BA Pluie. Cou. Pluie.
| e
15
Es = 2 BA er S— us
sa 7 mien tp à
SR LT TEE
ds J
+
2
SEANGES
DE LA
SOCIÉTE IMPÉRIALE DES NATURALISTES
DE MOSCOU.
SÉANCE DU 16 SÈPTEMERE 1943.
e
Son Excellence, Monsieur le Président , le Comte S.
STROGANOFF, présente à la Société une notice du Comte Xavier de
Maistre contenant des conjectures sur la formation de la
grêle. (Voyez Bullet. N° 3. 1843).
S. Excellence M. le Vice-Président, Fiscner DE Warpueim, fait
lecture d’une partie de sa Revue des insectes de la Russie
décrits jusqu'à ce jour.
M'. le Baron M. de Cnaunoir, membre de la Société, a en-
voyé un mémoire sur quelques genres nouveaux de la famille
des Carabiques. (V. Bullet. N° 3. 1843.)
M'. le Professeur Kazeniczewko de Charkow, a communiqué
un travail sur la position géologique de la ville de Ramenetz-
Podolsk, et une description de quelques objets d’histoire na-
turelle, accompagnée de dessins.
M'. le Professeur Traurverter de KRieff, communique une notice
sur le jardin botanique de Kremenetz formant le complément
de la biographie de feu M. le Professeur Besser.
N°.IV, 1845. D9
808
M'. Turczanrsow, membre de la Société, vient d'envoyer de
Krasnoyarsk la continuation de sa Flore Baïcalo-Dahurienne.
M'. le Colonel de BLoëne a présenté une notice sous Île
titre: Essai d’une explication , pourquoi Îe grès, tout contrai-
rement au calcaire- et à l'argile, contient rarement des débris
fossiles, d'animaux principalement.
Êe méme communique un supplément à ses observations géo-
gnostiques de la contrée du Donetz dans le gouvernement de
Charkow.
M'. le Professeur-Adjoint Spassxy , envoie Îles tableaux mé-
téorologiques des mois de Mui, Juin , Juillet et Août de 1843.
Le premier Secrétaire , M”. le Professeur RouirmEer, décrit
l'omoplate d’un mammifère fossile d’une grande taille , voisin
des Rhinocéros et montre des dessins qui le représentent.
Le méme, présente un mémoire sur les Térébratules de la
formation oolithique inférieure du gouvernement de Moscou,
avec plusieurs dessins.
Le méme, fait voir plusieurs exemplaires d’une nouvelle
sangsue vivante quil appelle sanguisuga picta Rouill., qu'on
a commencé à prendre au Caucase pour le commerce et l’ex-
portation dans l'intérieur. Dans le commerce elles nous viennent
sous le nom de sangsue de la Perse.
Le même, montre deux empreintes de fougère trouvée dans
le grès des carrières de Tartarovo, où jusqu’à ce jour on n’en
avait guére trouvé; en outre il rapporte à la Société que con-
jointement avec Messieurs Friars et Auerbach , il a trouvé,
sur la même rive de la Moskwa , un peu au-dessus de Tarta-
rovo dans une eouche intermédiaire entre le diluvium et l’o-
olithique inférieure, des débris appartenant incontestablement
à des poissons et à des plantes assez bien conservés.
Le second Secrétaire, M'.-le Docteur Revarp, présente les
Numéros 2 et 3 du Bulletin pour 1843, lesquels ont paru
sous sa rédaction ct qui contiennent 26 feuilles de texte avec
{ carte géognostique et 4 planches coloriées.
809
La
Le même présente à la Société la liste des personnes , aux-
quelles il a expédié, dans le courant de l’année, le Bulletin N°
4 pour 1842 et les Numéros 1 et 2 pour 1843, d'après la-
quelle on a envoyé 99 exemplaire à l'étranger et 197. en Rus-
sie; en tout 296 exemplaires.
M." le Professeur Tcuourorrsxy a fait son rapport sur un
mémoire de M. Iasikoff, sur les affaissemens des couches ter-
reuses du sol en Russie. |
Lecture d’une lettre du marchand Trarimorr de Bérézow,
dans laquelle il demande de la part de la Société le rem-
boursement de ses dépenses pour le transport du squelette
du mammouth trouvé près des embouchures du Jenisséi.
Lettre de recommandation des ministres de la Cour et de
l’intérieur aux autorités pour prêter à M. ITasikoff, notre
membre, tous les secours possibles dans ses recherches géo-
gnostiques du Gouvernement de Simbirsk.
Lettre d'invitation pour la 5”° Séance des naturalistes
d'Italie qui cette année a eu lieu à Lucques.
Envoi du programme de la question de prix pour la section
physico-mathématique de l'Académie Royale des Sciences de
Munich proposée dans l’année 1843. M" le Professeur Heimann
est chargé de la traduction de ce programme pour être publié
dans les journaux russes.
Lettres de remercimens pour l'envoi du Bulletin de la So-
ciété de la part du Curateur de l’Université de KRasan, de
l’Académie des Sciences de St. Pétersbourg, de l’Université de
Helsingfors, des Universités de Moscou, de Kicff, de St. Péters-
bourg, de KRasan et des Lycées de Demidoff à Jaroslaw et de
Richelieu à Odessa, de l’Académie médico-chirurgicale de
Moscou, du Comité du journal des ingénieurs du corps des
ponts et chaussées, de Messieurs de Polenof, Eichwald,
Helmersen, Baer de St. Pétersbourg, de M: Van der Hoeven à
Leyde, de M: Jussicu de Paris, de l’Académie Royale des
Sciences de Bruxelles, de l’Académie Royale des Sciences de
rx
)e)
810
Lisbonne, de 12 Société des Naturalistes hélvétiques, de la So-
ciété du Muséum d’histoire naturelle de Strasbourg, de la part
de la Société géologique de France à Paris, de la Société amé-
ricaine philosophicale de Philadelphie , de l’Académie Impé-
riale Leopoldino-Caroline à Breslau, de l'Académie Royale des
Sciences de Stockholm, de la Société Zoologique de Londres.
DONS.
a. Objets offerts.
S. Exc. M. le Vice-Président, Fiscner DE WA LDHEIM, offre un
moule en platre doré de pépites, pesant 2 pouds, 7 livres et
trouvées dernièrement dans l’Oural.
Le méme présente au nom de M Vorxorr, membre de la Socié-
té, 22 pétrifications de coquilles et de polypiers du diluvium
du district de Dorogobouge.
Le méme présente au nom de M. Téléguine des restes fos-
siles d'animaux trouvés sur les rives de la Lama du district
de Volokolamsk.
La Société d'exploration géognostique de la colonie militaire
de l'Ukraine, envoie une collection de 118 échantillons de
minéraux et de roches de cette contrée, rassemblée dans le
temps par M de Blocde, notre membre.
M. Zicra de Riga, notre membre, envoie un petit alligator et
un poisson volant. |
La cotisation annuelle a été remise de la part de Son
Excellence M. pe Tcuertrkorr à Moscou, et de M. pe lasixorr à
Simbirsk.
b. Livres offets.
1. Mémoires de la Société du Muséum d'histoire naturelle de
Strasbourg , tom. 2. liv. 1—3 avec planches et tom. 3 liv.
1-9, Paris 1935-49, 42 Della part de la Société. :
ni
811
2. Transactions of the americain philosophical Society , held
at Philadelphia Vol. 3. New Series, part 1. 2. 3. Phila-
delphia 1841—43. 4°. De la part de la Société.
3. Archives du Muséum d'histoire naturelle, tom. 3. Livr. 1—2,
Ex. 2. Paris, 1841. 4° De la part du Musée.
4. Transactions of the Zoological Society of London. Vol. 3.
part. {. London, 1842. 4° De la part de la Societé.
5. Nouveaux Mémoires de l’Académie Royale des sciences ct
belles-lettres de Bruxelles. Tom. 15. Ex. 2. Bruxelles, 1842.
4° De la part de l’Académie.
6. Bulletin de l'Académie Royale de Bruxelles. Tom. 9. N° 1—6
Bruxelles, 1842. in-8°. De’ la part de l’Académie.
4. Martius, C. F. P. u. Spix, J. B Reise in Brasilien in den
Jahren 1817—920. Band 1—3. in-4°. uw. Atlas mit 53 Tafeln
gr. fol. De la part de M. le Chevalier de Martius.
8. Det Kongelise Danske Videnskabernes Selskabs naturvi-
denskabelige og mathematiske Afhandlinger. Niende Peel.
Med 19 Taoler. Kjôbenhavn , 1849. in-4°. De la part de la
Société.
9. Jussieu, (Adrien de) Monographie des Malpighiac'es. Paris,
1843. in-4°. De la part de l’auteur.
10. ÆAnorr, E. Meteorolosische Beobachtungen aus dem Lehr-
bezirk der Universität Kasan. Heft 1.1835-— 36. Kasan, 1841.
in-4°. De la part de l’auteur.
11. Lamont, J. Ucber das magnetische DEA A der kü-
nigl. Sternwarte bei München. München, 1841. in-4°. De la
part de M. le Chevalier de Martius à Münich.
12. Spengel, Leonh. Ueber das Studium der Rhetorik bei den
Alten. München , 1842. in-4°. De la part de M. de Martius,
13. Hüfler, Const. Betrachtungen über die Ursachen, welche
im Laufe des 16° u. 17° Jahrhunderts den Verfall des
deutschen Handels herbeiführten. München, 1842. in-4°. De la
part de M. de Martius.
812
14. Stichaner , v. J. Geschichte der bayerischen Subsidien vom
Jahre 1740—62. De la part de M. de Martius.
15. Gelehrte Anzeigen herausgegeben von den Mitgliedern der
K. bayer. Akademie der Wissenschaften.. Band 14. München,
1842. in-4. De la part de l’Académie.
16. Almanach der Kônigl. bayerischen Akademie der Wissen-
schaften. München, 1843. in-8°. De la part de l’Académie.
17. Horn, Wilh. Zur Charakterisirung der Stadt Erfurt. Ein
mediz. statistischer Beitrag. Erfurt , 1843. in-8°. De la part
de l’auteur.
18. Schwann , M. Introduction pour l'observation des phéno-
mènes périodiques de l’homme. Bruxelles. in-8°. De la part
de M. Quetelet.
19. Quetelet, M. A. Études sur l’homme. Bruxelles, 1842. in-8°.
De la part de l’auteur. L
29. Quetelet, À. Rapport décennal des travaux de l’Académie
Royale des Sciences à Bruxelles. Bruxelles, 1840. in-8°. De
la part de l'auteur.
21. Moquin-Tandon. A. Pflanzen-Teratologie. Aus d. Franz. v.
J. C. Schauer. Berlin, 1842. De la part de l’auteur.
22. Koch, E. J. Abhandiungen ueber Mineralquellen u. Be-
schreibung aller in der oestreichischen Monarchie bekannten
Bäder. Wien, 1843. in-8°, De la part de l'auteur.
23. Van der Hæœven, J. en de Vriese, W. H. Tijdschrift voor
natuurliske Ceschicden:s en Physiologie. Negende Deel.
4% Stuk. Tiende Deel. 1° Stuk. Te Leiden, 1842—1843. 2
in-8°. De la part de M. Van der Hæœven.
24. Mémoires de l’Académie Impériale des Sciences de St.
Pétershourg. VI Série. Sciences mathématiques: tom. 3 liv.
1—3. Sciences poliliques : tom. 6liv. 1—3. Sciences naturel-
les: tom. 5. liv. 1—9. St. Ptrsbrg , 1843. in-4°. De la part
de l’Académie.
25. Recueil des Actes, Séances publiques de l’Académie Impé-
riale des Sciences de St. Pétersbourg tenues le 31 Décembre
+
513
4841 et le 30 Décembre 1842. St. Pétrsbrg, 1843. in-4°. De
la part de l’Académie.
26. Mittheilungen der naturforschenden Gesellschaft in Bern,
1843. N° 1-6 De la part de la Société.
27. Actes de la Société hélvétique des sciences naturelles,
1840. et Verhandlungen der schweizerischen naturforschen-
den Gesellschaft, 1841. u. 1842. Fribourg, Zurich u. Altdorf,
1840—1842, 3. in-8°. De la part de la Société.
28. Ermanr, À. Archiv für wissenschaftliche Kunde Russlands,
1849. Heft. 3. in-4°. Berlin, 1843. in-8°. De la part de la
rédaction.
29. The transactions of the entomological Socicty of London.
Vol. 3. part the first, part the second, part the third. Lon-
. don, 18f1-— 42. 3 in-8. De la part de la Société.
30. Journal of Proceedings of the entomological Society of
London, 1840. feuilles 1 - 4. De la part de la Société.
31. Proceedings of the Americain philosophical Society. Vol.
2. N° 19—925. 1841—42. De la part de la Société.
32. Tpydu mnneparormueckaro OGrecrsa 8 C. Ilerep6yprs,
uacTB 2. C. Ilerep6. 1. in 8°. De la part de la Société.
33. Schriften der in St. Petersburg gestifteten K. russischen
Gesellschaft für die gesammte Mineralogie. Band 1. Abthle.
1 u. 2. St. Petersbrg, 1842. in-8°. De la part de la Société.
34. Verhandlungen der K. R. mineralogischen Gesellschaft in
St. Petershbourg. Jahr 1842. St. Petersbrg, 1842. in-8°. De la
part de la Société.
35. Herberger, J. E. u. Winkler, F. L. Jahrbuch für praktische
Pharmacie u. verwandte Fächer. 5. Band 5. Hft. G. Bnd-.2
u. 4. Heft. Landau , 1842-—43. De la part de M. Herberger.
86. Xoch, D. G. D. J. Synopsis florae germanicae et helveticae.
Edit. 2. pars prima. Framcof. ad Moenum, 1843. in-S°. De
la part de l'auteur.
37. Baer, v. u. Helmersen, Gr. Beiträge zur Kenntniss des rus-
sischen Reiches u. der angrenzenden Länder Asiens. Band.
814
1—5. St. Petersburg, 183941. in-8”. De la part des
auteurs.
38. Proceedings of the Zzoological Society of London. Part 9.
Part 10, London, 1841—49, in-8°. De la part de la Société.
39. À List of the fellows and honorary , foreign and corres-
ponding membres of the zoological Society of London. 1842.
De la part de la Société.
40. Schrenk. Enumeratio altera plantarum novarum lectarum.
Petropoli, 1849. in-8°. De la part de S. Ex. M. de Fischer
de St. Pétersbourg.
41. Erdmann, Fr. Der Veitstanz , keine Krankheit. Kasan,
1843. in-5°. De la part de l’auteur.
49. Erdmann, F. Muhammeds Geburt u. Abraham’s Unter-
gang. Rasan, 1843. in-8°. De la part de l’auteur.
43. Novorum actorum Academiae Cæsareæ Leopoldino-Caro-
linae naturæ curiosorum volum. 13 supplem. alterum c. tab.
33. Vol. 19. supplem. alterum. Vratislaviæ et Bonnæ, 1841.
in-4°. De la part de l’Académie.
44. Bernheim, J. M. Catalog des ebubiseomee Museums
in Kaiserslautern, 1842. in-8°. De la part de M. Herberger.
45. Erman, À. Archiv für wissenschaftliche Kunde von Russland
1842. Heft. 4. Berlin, 1842.in-8°. De la part de la rédaction.
46. sKyphaus Cazororcrsa na 1843 roar. N° 2.3. Mocxe. 1843.
in-8°. De la part du rédacteur Klassen |
AT. Vuenvixr Sanuckx Kasaucraro Vuusepceurera, 1842. N° 2.
KRasaup, 1843. in-8°. De la part de l’Université.
48. Sendungen der Kurländischen Gesellschaft für Literatur
u. Kunst. Band 2. Bogen 10. u. 11. Mitau , 1843. in-4°. De
la part de la Société.
49. Kypnaas Munncrepersa Hapoauaro Ilpocrsmenia na 1842
ro4n. /Aeraôp. 1843 ro4s : Maprr, Anpôur, Mañ, lioup x House
ce npuGasieuiamu, 1842 N°. 17 20. 1843 N° 1-5. C. Herepé.
1843. De la part de la rédaction.
815
50. Arcnou 2Kypuaar ua 1842 roas N° 12. [la 1843 roa4r N°
1—4. C. [erep6, 1843. in-89, De la part de la rédaction.
En Apr 25 30pasia , Hapoxuo-rpaueôuaa lasera , 1843. INCAUE
14—33. C. ilerep6. 1843. De la part du rédacteur Grum.
52. Ilocpeonuxs, V'asera, ua 1843 roxr N° 16—34. C. Ilerep6.
in-4°. De la part de la rédaction.
53. Bulletin de la classe physico-mathématique de l’Académie
Impériale des Sciences de St Pétersbourg , tom. 1. N° 22
— 32, St. Ptrsbrg, 1843. De la part de l’Académie.
54. Murchison , R. J. Address delivreed at the anniversary
mecting of the geological Society of London, on the 17 of
February 1843. London, 1843. in-8°. De la part de l’auteur.
55. Annuaire du Journal des Mines de Russie. Année 1840
St. Pétersbourg, 1843. in-8°”. De la part du corps des Mines.
56. OGvacaentie npenosarsaui HOAYTOAUUHBXE RyYpCorr HaYKB BE
Acuuaorcrours Aunes cr 12-ro furapa no 20-e Aekaë6pa 1843
roaa. Mocksa, 1843. in-4°. De la part du Lycée.
57. Knorr, E. Notizen über einige Apparate zu hydrometri-
schen Messungen in Strômen. Ptrsbrg, 1842. in-8°. De la part
de l’auteur.
58. Knorr, E. Untersuchungen über das v. Prof. Moser zu
Kônigsberg entdeckte Licht u. über die Erzeugung von
Wärmebildern, Petersbrg, 1843. in-8°. De la part de l’auteur.
59. Oersted, H. C. Oversigt over det Kyl. danske Videnskabernes
Selskabs Forhandlinger og dets Medlemmers Arbeider :i
Aaret 1842. Kjôbenhavn, 1843. in-8°. De la part de l’auteur.
G0. Prouu 2% Topxecrsenuoms Co6pauiu Puwesïrerckaro Anuen
20-ro lioux 1843 ro4a. Ouecca , 1843. in-4°. De la part du
Lycée.
G1. Prwouu nu Cruxu nponsuecenusn »8 Topxecrseuuoms CoGpauiu
flpocrasckaro Aeunaosckaro Auuen, 15-ro usapr 1843 roaa
Mocxsa, 1843. in-4°. De la part du Lycée.
62. Bulletin de la Société géologique de France, tom. 14. feuil-
less 12; feuilles. 417230. Paris:,e1849: 45, in-8% De la
part de la Société.
816
63. Grandovoinet, J. À. Esquisse d’une théorie des phénomènes
magnétiques. Paris, 1843. in-8”. De la part de l’auteur.
64. Bynee, Xp. Kparkoe naueprauie yuenis o pasopaxeuin cnux-
Haro Mmosra. Mockra, 1843, in-8°. De la part de l’auteur.
65. Reports of the council and auditors of the Zoological
Society of London, read at the annual general meeting
April 29, 1843. London, 1843. in-8°. De la part de la
Société.
66. Trautvetter , E. Ch. Kurzgefasste Darstellung eines neuen
Systems der Pflanzenlehre. [Uebersetzung aus d. Bulletin de
la Société des Naturalistes de Moscou, 1841. pag. 509.) in-8°.
De la part de l’auteur.
67. 30 Dissertations et thèses en feuilles envoyés de la part
de l’Université de Helsingfors.
68. Germar, F. F. Zeitschrift für die Entomologie 4. Band f.
u. 2. Hft. Lpzg, 1843. in-8°. De la part de l’auteur.
69. Omeuecmeennua Sannckn na 1843 roar. N° 5 G. 7. 8. 9. C.
ITercep6. 1843. De la part de la rédaction.
Membres élus.
Ordinarres.
1, M' de Vôzxner, chef des mines de Goroplagodatsk.
2. M." le Docteur Hersercer, Directeur de la Société du Pala-
tinat pour Pharmacie ct Sciences naturelles à KRaiserslautern.
SÉANCE DU 14 OCXOBRE 1843.
S, Excellence M." le Vice-Président , Fiscner DE WaLcDueim,
fait lecture d’un mémoire sur 2 polypiers fossiles du Gou-
vernement de Moscou (Dictyophylla calomopora , et Coelo-
ptychium ).
M." Auergacu, notre membre , a lu ses observations sur les
vestes organiques trouvées dans le grès du distriet de Kline,
817
analogue au grès de Tartarovo. Les observations ont été accom-
pagnées de plusieurs dessins.
M.' le premier Secrétaire, le Professeur RouiLuiEr, a donné
un supplément à ce travail contenant la description accom-
pagnée d’une planche pour une plante fossile trouvée dans le
grès de Tartarovo.
Le même, présente la description d'une nouvelle espèce de
cerf fossile trouvé dans le district de Nerekhta du Gouverne-
ment de Kostrama, envoyé à l’Université par M. de Netchaëv.
M. Morcunousskx, notre membre, a envoyé une lettre concer-
nant l'influence du soleil et de la lune sur la terre.
’
DONS.
a. Objets offerts.
M." Auerpacu fait don de plusieurs végétaux fossiles du grès
de Kline.
M." de IermirLew a présenté des fossiles de l’Oolithe inféri-
eure des rives de la Moskwa entre Karochowa et Omerewiki.
b. Livres offerts.
1. Silliman : The American Journal of Science and arts. Vol.
43 et 44. New Haven, 1842—43. in-8°. De la part de la
rédaction.
Guérin-Méneville, M F.E. Revue zoologique , 1839. N° 6.
7. 8. Paris, 1839. in-8°. De la part du rédacteur.
v 2KYpaaac Muuucrepcrra Hapoauaro ITpocrbienis 3a AgryerTs
19
Mbcaub 1843 rora un Ilpnéaraeuia N° 9. C. Ilerep6, 1843.
in-8°, De Ja part de la rédaction.
4. Apyec 80pacir, Hapoauo-Bpaucôuan rasera, N° 34—35, na
1843 rour. GC. Ierep6, 1843. in-4°. De la part du rédacteur
M.' le Docteur Grum.
818
5 Iocpednuké, l'asera npommmaenocru, xo3añcTea DPeatsnnix
nayks. N° 35, 36, 37, 38, u 39, na 1843 roas. C. Merep6.
1843. in-4°. De la part de la rédaction.
6. Kaacceus, Er. 2Kypuars Cazorozcrsa, na 1843 roar. N° 4.
Mocxsa, 1843. De la part du rédacteur.
SÉANCE DU 18 NOVEMBRE 1843.
S. Exceilence M. le Vice-Président , Fiscuer DE W ALDHEIM,
communique ses observations sur le genre Blaps, en établis-
sant en même temps le sous-genre Peltarium et Le genre Dila.
Le prince Eugène Lwow présente une notice sur le Lycopo-
dium lepidophylium , accompagné de dessins.
Le premier Secrétaire, M." le Professeur Rovuirzter, fait voir
deux molaires d’une conservation parfaite d’un cheval, qui
sauf une grandeur plus considérable ne diffèrent en rien de
celles du cheval vivant. L'une a été trouvée près du couvent
de Troitza, l’autre dans les environs de Vereia.
M." Bixnoverz , notre membre, envoie une masse de schiste
chloritique décomposée, extraite de fa formation aluvienne de
la rive basse de Ja Prodwa dans le district de Taroussa du
Gouvernement de Kalouga, intermélée de petits morceaux de
roche primitive, de grès ferrifère d’une forme schisteuse et de
rognons de Pyrithe martiale ressemblant beaucoup à plusi-
eurs échantillons des masses décomposées aurifères de l'Oural.
Lettres de remercimens pour l'envoi du Bulletin de l’Aca-
démie des Sciences de St. Pétersbourg, des Académies médico-
chirurgicales de Moscou et de St. Pétersbourg, du département
des manufactures, des Universités de St. Pétersbourg et Kasan,
du jardin botanique de St. Pétersbourg, du Lycée de Demidoff
à Jaroslaw, des Académies Royales des Sciences de Berlin et
de Bruxelles et du membre honoraire M. de Polenoff.
Lettre de remercimens du jardin botanique Impériale de St.
Pétersbourg pour l'envoi d’uuc collection de plantes du voyage
de M. Rarcline.
819
DONS.
a. Objets offerts.
M'. le Professeur NorpManx d'Odessa envoie 10 espèces de
(
coquilles fossiles de la formation tertiaire des environs de
Kertsch.
M'. Tuomas D'Evens, notre membre, envoie plusieurs échan-
tillons de la formation tertiaire des environs de Simphéropol,
entre autres pièces un superbe exemplaire de l’Ostrea caly-
cifera,
M'. le Docteur Anams de Malo-Ilaroslawez envoie un grand
exemplaire du Chaetetes concentricus Fisch.
M'. Major WaAnGENuEIM DE Quaren a fait parvenir à la So-
ciété une belle empreinte de plantes dans le Zechstein de
l'Oural.
b. Livres offerts.
1. Kyphaas Muaucrepersa Hapoanaro Ifpocretmenia 3a Ceu-
Ta6ps mbcaur 1843 roaa. C. [erep6. 1843. in-8°. De la part
de la rédaction.
2. Omeuecméeennvwa 3anucrxu , 3a Honôps mbcanus (1843 royga.
C. Ilerep6. 1843. in-8°. De la part de M'. de Kraëwsky.
3. Bulletin de l'Académie Royale des sciences et belles-lettres
de Bruxelles. Tom. 9. N° 7—12 et tom. 10. N° 1—7. Bru-
xelles, 1842. 43. in-8°. De la part de l’Académie.
4. Quetelet ; À. Introduction pour l'observation des phénomè-
nes périodiques. Bruxelles , 1843. in-8°, De la part de
l’auteur.
5. Quelelet, A. Sur l'emploi de la boussole dans les mines.
Bruxelles 1843. in-8°. De la part de l’auteur.
6. Mémoires couronnés et mémoires des savans étrangers pu-
bliés par l'Académie Royale des sciences et belles-lettres de
Bruxelles. Tom. 15. partie seconde, 1841— 42. Bruxelles, 1843,
in-4°, De la part de l’Académie.
820
7. Nouveaux Mémoires de l’Académie Royale des sciences et
belles-lcttres de Bruxelles. Tom. 10. Rruxelles, 1837. Tom.
16. Bruxelles 1843. in-4°. De la part de l’Académie.
8. IOucous, fk. ITparura oubHKH CEABCKO XO3AHCTREHHLIXB 3eMEA,
Murasa 1840. in-4”. De la part de l’auteur.
9. Jlocpednuxs, Tasera sa 1843 roas N° 40 - 44. C. Ierep6.
1843. De la part de la rédaction.
10. Apyes 30paëia, Tasera, na 1843 roar. N° 36, 37, 38, 39 x
40. C. Ilerep6. 1843. in-4°, De la part du rédacteur, M’. le
D'. Grum.
11. Vuenva sanucxu Kasauckaro Yuusepcurera 1843. Runxka 9.
Kasaur 1843. in-8°. De la part de l’Université.
12. Anwcnoü acypnaus , uacrs 2. ruuxka 2 C. Ilerep6. 1843.
in-8°. De la part de la rédaction.
15. Sanucku no uacru spaueOunxB HayÿkB, 34araembia npn Mu-
neparopckoñ C HMerep6yprekoñ Meanko-Xupypraueckoï ÂAka-
aemin. KRuuzxka nepras. GC. [Herep6. 1843. in-8°. De la part
de l’Académie médico-chirurgicale de St. Pétersbourg.
11. Ledebour, C. Fr. Flora rossica. Fasc. 8. Stuttgartiæ 1843.
in-8°. De la part de l’auteur.
15. Van der Hœven, C. en de Vriese, W. H.Tijdschrift voor
natuurlijke Geschicdenis en Physiologie. Tiende Deel 2-e,
3-e Stuk. Te Leiden 1843. in-8°., De la part de M'. Van der
Hæœven. 3
16. Transactions of the Royal Society of Edinburgh Vol. 15.
part 2. Edinburgh 1849. in 4°. De la part de la Société.
17. The Transactions of the Linnean Society of London. Vol.
19, part the second. London 1843. in-4°. De la part de Îa
Société.
18. Annales des sciences phÿsiques ct naturelles, d’agricultu-
re et d'industrie, publiées par la Socicté royale d'Agriculture
etc: de Lyon. Tom. 4. Année 1841. Lyon, 1841. gr. 8°.
De la part de la Société.
19. Bulletin et Annales de l’Académie d’Archéolovie de Bel-
821
gique. Année 1843. Tom. 1. Livr. 1. Anvers, 1843. De la
part du Vicomte de Kerckhove.
90. ÆZrman, À. Archiv für wissenschaftliche Kunde von Russ-
land , 1843. Heft. 1. Berlin, 1843. De la part de la
rédaction.
21. OGospruie npernoaarauia ACKHIH BV lwueparopckous Kasan-
1
CKGMB Yuusepcurerz Ha 1843—44 rot. KRasaur, 1843. in-4°.
De la part de l’Université.
29. Abhandlungen der Kôniglichen Akademie der Wissen-
schaften zu Berlin. Aus dem Jahre 1841. 2 u 3. Theil.
Berlin, 1843 in-4°. De la part de l’Académie.
23. Bericht ueber die zur Bekanntmachung geeigneten Verhand-
lungen der Kôn. preuss. Akademie der Wissenschaften zu
Berlin. Monate Juli December des Jahres 1842. u. Januar-
Juni von 1843. Berlin, 1842—43. ïin-8°. De la part de
l'Académie. é
24. Demidoff, Anat. Voyage dans la Russie méridionale.
Album in fol. Livr. 7 et 9. Paris. 1843. De la part de. M.
Anatole de Demidoff.
TABLE GÉNÉRALE DES MATIÈRES
POUR L'ANNÉE 1843.
—— =) Os —
ZOOLOGIE.
Pages.
CaAuUporr (le Baron ) Genres nouveaux de la famille des Carabi-
RCE DC LOT sd: ci
ee met ler te Ve 75 671
ques srl'orlie tte
» » (le Baron) Carabiques nouveaux .
EvERsMaANN, Ed. Metamorphose des Lixus turbatus GIRL NES
» » Quædam Lepidopterorum species novæ, in montibus Ura-
lnsibus ebrAltatersehabitantes mets ie Te NUE: Le 27 253$
ManvERHEIM , C. G. (le Comte) Mémoire sur la récolte d’insec-
tes Coléoptères, faite en 18H42. . . . ... . . . 70
» » Description de quelques autres nouvelles espèces de Colép-
tères de Finlande . , .« . . L CARE 88
» n C G. (Graf) Beitrag zur Grade Fo de Lee
Inseln, der Insel Sitkha u. Neu-Californiens « . . . . . 475
MorcHouLsky, Vict. Monographie du genre Georissus Latreille., 645
TRAUTVETTER, Er. Chr, Novum systema therivlogicum Se te ee DE
PHYSIOLOGIE PATHOLOGIQUE.
Bassow : Voie artificielle dans l'estomac des animaux. , . « + 315
BOTANIQUE.
GELEZNOFF, N. Sur la génération et le open de Ja fleur
du Tradescantia virginica. . . . . . .:. : 19
RoGovirTscn , A. Urtica Kiovensis , species nova -plantarum pro-
32)
POS SUR ANNE
Pages.
TurczANINOw, Nic. Decas generum plantarum hacusque non de-
GCEURLE En Le SR SN EE HR ONE RENE
Turezanixow , Nic. Flora Baicalensi-Dahurica, seu descriptio
plantarum in regionibus cis-et transbaicalensibus atque in
Dahuria sponte nascentium . ee Joie ete et; elle Crettlener ten teele
GÉOGNOSIE.
Bone, Gottlob. Ueber die Methode bei Darstellang u. Chara-
cteristik von Gebirgsformationen mit der obersten u. jüng-
sten anzulangen u. mit den tieferen älteren zu beschliessen.
» » Berichtigung der geognostischen Karte von Podolien und
Béessarabiens ss 0" sien Eee
» » Bemerkungen zur geognostischen Karte von den Gouver-
nemeuts Charkow und Poltava,. . - . » Siofis ue Use et ete
» » Nachträvse zu den geognostischen Beobachtungen in den
Donetzgegenden des Gouvernements Charkow,, . , , + + .
JASSIKOFF, Observations sur la carte générale des terrains de la
Russie d'Europe publiée en 1841 par M. Hclmersen. . . ..
VWVANGENHEIM VON QUALEN, T. Ueber den Bergkalk an dem
westlicheu Abhange des Hrals.4, ., 4 sue
PALÉONTOLOGIE.
-BLognE , Gottlob. Ueber die geognostischen Vorkommsverhältnisse
des fossilen Lycopodiaceen-Stammes aus der Petrofkaer-Stein-
kohlénpantie Vs os ETES NS Cr RENE CRE
» » Versuch einer Aufklärung der Ursache, wesshalb Sand-
stein im Gegensatze von Kalkstein und Thon so selten fos-
sile Ueberreste namentlich von Thieren führt . , . . . ..
Frscuer DE VVALDHEIM, G. Revue des fossiles du Gouvernement
de. Moscoir SN? En Dre. ER MN PONS PRE
Fischer DE WVVALDHEIM , G. Sur quelques polypiers fossiles du
Gouvernement de -Moscanéaine raie alu ENCRES
FiscHEr DbE VVALDHEIM , G. Notice sur deux fossiles de Si-
Dérieiell Hi dass Mio naiss a RE ne
ZzoRCZEwSKkY, Adalb. Note sur nn nouveau genre de foramini-
féres;Dactylina Fischer. 20e EN ee
51
462
357
4}1
556
361
329
MINÉRALOGIE.
Herman, Rud. Ucber Talk-Apatit, ein neues Mineral. . .- . . 448
PHYSIQUE ET MÉTÉOROLOGIE.
MaisTRE, Xavier (le Comte) Conjectures sur l'origine de la grêle. 18
SPASSKY, M. Observations météorologiques faites à l'observatoire
astronomique de l’Université de Moscou pour les mois d'Oc-
tobre , Novembre et Décembre de l’année 4842 et les mois
de Janvier, Février, Mars, Avril, Mai, Juin , Juillet et
Monde anne 48H50 MES TE U UPMDS, S6R el: 1797
NECROLOGIE.
TRAUTVETTER, E. R. Nekrolog des Staatsrath’s G. v. Besser.. .. 544
SÉANCES DE LA SOCIÉTÉ.
Extrait des protocoles des Séances de la Société. . . . 464, 374 et 803
—— ———————— Ê —
&
x
[
S Re NS
t
Ÿ 3
‘
+ COLLECTIONS À VENDRE
DE
PLANTES DU KOURDISTAN
EE
DES ENVIRONS D'ALEP ET DE MOSSOUL.
Les collections de plantes sèches formées par Mr. TH. KoOTSCHY en
4841 près d'Alep, dans le Kourdistan et aux environs de NMossoul, et
dont j'ai fait mention dans mes Annonces de l’année dernière sont main-
tenant prêtes à être distribuées et je puis les envoyer de suite aux amis
de ia Botanique qui désireront en faire l'acquisition. Cette riche coilec-
tion sous Île titre de:
PLANTÆ ALEPPICÆ, KURDISTANICÆ ET MOSSULENSES
contient de 220 à 270 espèces et coùte en passant des numéros les plus
faibles aux plus forts de 353 à 40:/, Klorins du Rhin, ou de 71 à 86
Francs de France. Celles de ces plantes qui viennent d'Alep ne sont que
le reste d’une caisse qui en contenait un nombre bien plus considérable,
mais qui a été malheureusement très endommagée par l’humidité; ce
dégât a laissé des traces sur plusieurs de ces plantes et leur a fait plus
ou moins perdre leur couleur. De vingt à cinquante d’entr'elles, plus
gâtées que les autres, n’ont été ajoutées à la collection que parcequ'on
a pensé qu'il serait plus agréable à l’acquéreur de Îles avoir en mauvais
état que de ne les pas avoir du tout, et en comptant la Centurie à 45 fl.
du Rhin ou 52 Francs de France, on peut les considérer comme ajoutées
gratis. La détermination de ces plantes a été confiée aux Botanistes sui-
vants , auxquels je témoigne ici ma vive reconnoissance pour lear utile
coopération, savoir à Mrs. CHO1SY (Cuscut.), DECAISNE (Plantagin.),
FENZL (Alsin. Silen.), DE FISCHER (Astragal. Campanul. Frimul.),
HOCHSTETTER (Gramin.), DE LEDEBOUR (Leguminos. exclus. Astra-
gal.), DE SCHLECHTENDAL (Malvac. Solanac. Umbellif. Valerian.),
C. H. ScHuzrTz, Bip. (Composit.), SPACH (Amentac. Chenopod. Cru-
cifer. Hyperic. Salicin. Urticac.), STEUDEL (Apocyn. Asclepiad. Capri-
fol. Cistin. Convolvul. Crassulac. Lin. Monocotyled. excl. Gramin. Pa-
pav. Paronych. Polygon.) Mr. E. BoïSSIiER, connu par ses travaux
sur les plantes d'Orient, a eu la bonté de travailler les autres familles
conjointement avec moi. Plusieurs des genres et des espèces nouvelles ont
leur caractère et leur diagnose transcrites sur les étiquettes; les premiers
sont disposées d’après ENDLICHER Genera Plantarum, les secondes dans
l’ordre alphabétique.
Pour donner aux Botanistes une idée de l’importance de ces collections,
voici une liste des espèces que les moins complètes contiennent toutes: *)
2
Phleum exaratum Hochst. * — Stipa Kotschyana Hochst, *— Poa bul-
bosa L.— Eragrostis namaquensis N. ab E.— Koeleria phleoides Pers.—
Bromus sterilis L.—Elymus crinitus Schreb.—E. rhachitrichus Hochst.*—
Hordeum bulbosum Host. — Heteranthelium piliferum Hochst. n. g. *—
Psilurus nardoides Trin.—Sorghuim halepense Pers. — Muscari ciliatum
Eer.— Quercus Libani Oliv. Fr. immat.— Qu. persica Jauk. et Spach.
Fr. immot.—Celtis Tournefortii Lam. Fr.— Salix babylonica L. Fol. —
S. babylonica L. var.? Fol.—Popalus euphratica Oliv. Fol.—Atriplex n.
sp.? rusea?=Chenopodium ficifolium Sm.— Salsola tomentosa Spach.— $.
Tournefortii Spach.*—Polygonum argyrocoleon Steud.*—P. chloroccleon
Steud. *— P. obtusatum Steud. * — Daphne acuminata Boiss. et Hohe-
uack, * — Arisiolochia Maurorum L.=Plantago cretica L.—P. lanceolata
L. eriostachys Ten. — Statice caryophyllacea B. et H.*—Fedia orientalis
Schlechtend. *— Cephalaria setosa B. et H.*—C. syriaca Schrad. pedun-
culata.—C s. sessilis.—Pierocephalus plumosus Coult.—P. pyrethrifolius
B. et EH. *— P. strictus B. et H. *—Scabiosa brachycarpa B. et H. *—
Phagnalon Kotschyi €. H. Schultz. Bip. *— Pulicaria arabica Cass.—P,
crispa C. H. Schultz, Bip. (Francueuria Cass.) — Sprunera inuloides C.
H, Schultz, Bip. n. g. * — Chrysophthalmum sternutatorium €. H.
Schultz, Bip. n. 8. *—Xanthium Strumarium L.—Achillea flipendulina
Lam.—Pyreihraum polycephalum C. H. Schuliz, Bip. *—Chrysanthemum
præcox C. H. Schuliz, Bip. (Matricaria DC.)—Artemisia scoparia Kit.—
Helichrysum glanduliferum C. H. Schultz, Bip. *—Cousinia odontolepis
DC.—Centaurea gigantea C. H. Schnltz, Bip. *—C. longepedunculata C.
H. Schultz, Bip. * — C. squarrosa VV. var.—Cirsium uliginosum M. B.
var.—Koelpinia rhagadivloides C. H. Schultz, Bip.*—Picris strigosa M.
B.— Lactuca saligna L. VVallrothii. Spr.— Chondrilla juncea L. — Phy-
teuma rigidum VV. scabrum.— Vaillantia hispida L. — Galium mite C.
et H.* Fr.— Crucianella glauca A. Ric:b.- Bruguieri.—Asperula vorientalis
B. et H.*— Sestinia ligustroides B. et H. n. g. *— Lonicera kurdistana
Steud.*—Fraxinus lentiscifolia Desf. Klores sine fol. et fr. — Apccynum
venetum L.—Cÿnanchum acutum L. — Mentha sylvestris L. incana. —
Salvia bracteata Russ.—S. kurdica B. et H.*—S. Molucella Benth.—sS.
palæstina Benth.—S. spinosa L.—S, syriaca L.—S. verticillata L. Var. —
Ziziphura acutifolia Montbr. el Auch.—Z. canescens Benth. var. — Thy-
inus Kotschyanus B. et H.*— Satureia cuneifolia Ten. var. canescens.—
Micromeria myrtfolia B. et H. *— M, staminea B. et H. *— Thymbra
spicata L.—Lallemantia iberica Fisch. et Meyÿ.—Stachys Ketschyi B et
EX Fr.—St. kurdica B. et H.* Fr.—St. spectabilis Chois. var.—Sideritis
libanotica Labill. — S. montana L.— Marrubium crassidens B. et H. *—
*) Dans Ja liste ci-dessus ,,Fol.® indique les espèces dont les échantillons n’of-
frent que les tiges et les feuilles sans fruits ni fleurs; ,,Fr.°* celles où il n’y a qua
les fruits et les feuilles. L’astérisque indique les nouvelles espèces.
3
M. cuneatum Russ —Ballota nigra L. fuetida. Lam.—Phlomis lanteolata
P. et H. * — Teucrium Chamædrys L. var. australis. — T. parviflorum
Schreb.—T. Pulium L. vulgare Benth.— Verbena supina — Heliotropium
grandiflorum Auch. — Anchusa macrocarpa B. et H.* — Campylocaryon
syriacum B, et H.* — Asperugo procumbens L.— Echinospermum pachy.
podum DC. Pr. — Cuscuta ciliaris Choisy: *— Verbascum Kotschyi B. et
H %— Scrofularia cæsia Sibth. Sm. var pumila.—