DRE TT ATEN Société Impériale DES NATURALISTES de Moscou. Tome XVI. DE L'IMPRIMERIE D'AUGUSTE SEMEN ) iMPRIMEUR DE L'ACADÉMIE IMPÉRIALE MEDICO - CHIRURGIGALE. RAR CURE S 1845. 4 genden oder der Kohlengruppe sehr häufig Sau- rier Knochen und Kupfererze erscheinen müssen. Diese meine praktischen Ansichten, die ich spä- terhin in einem besondern Werke genauer ent- wickeln werde, begrunden sich auf paläontologi- sche Belege und ELagerungs - Verhältnisse, und kônnen als erswiesene Thatsachen auftreten,—{für jezt erlaube ich mir nur einige vorläufige Deutun- gen in Bezug auf den Bergkalk und sein Lage- rungs-Verhältniss zu geben. Mebhrere von mir in der Westuralischen Gebirgs- Formation entdeckte fossile Pflanzen scheinen al- lerdings auf die Kohlengruppe hinzuweisen ; dieser Anhaltspunkt verschwindet aber wieder durch Saurier Reste, die nicht allein neben dem Pflanzen, sondern auch in allen Hôhen-und Tiefen erscheinen. Ich habe mehrere Handstüucke an die mineralo- gische Gesellschaft in Petersburg und an Hrn. Murchison in England geschickt, wo Saurier Reste mit Conchylien des Zechsteins und Kupfererze in einem und demselben Stücke vorkommen, ich besitze selbst Exemplare, die beweisen, dass im e1- nem und demselben Flôtz , Calamiten- und Lyco- podiaceen ähnliche Pflanzen erscheinen.- Ich ent- deckte am Ufer der Kibasch im Jahre 1839 zuerst den Productus Cancrini Murch., damals als Te- reb. spinosa erkannt—späterhin Palæoniseus Tchef- kinii und Spirifer undalatus , welche leztere -be- sonders als ein sicherer Leiter des Zechsteins an- Le D _gesehen werden kann , jede jungere Bildung aber ausschliesst. Saurier beleben , wie gesagt, alle Ablagerungen unserer Gebirgs - Formation , doch findet man sie vorzugsweise in den untern rôthlichen und grauen Sandsteinen , in und unter den Conglo- meraten im Niveau des Kupfer-Erzes und der unzählichen fossilen Holzstimme, die wie bekannt gewôhnlich unter dem Hängenden der Conglome- rat-Bildung erscheinen. Wenn nun diese untere Gebirgs-Art hier das rothe Todtliegende repræ- sentiren soll, so kônnen in derselben wohl Glie- der der Kohlen-Gruppe unterlagern und fossile Pflanzen der Kohle erscheinen, wie dies auch wirk- ich der Fall ist, aber allen vergleichenden Er- fahrungen nach keine Saurier auftreten. Der Rhopalodon Wangenheimiü , so wie eine Unzahl anderer fossiler Knochen sind von mir während eines Zeitraums von sechs Jahren in die- sen unter den Conglomeraten liegenden Sandstei- nen gefunden worden. — Die Erz-Gruben an der Dioma liefern nur noch jezt Beweise über dies Verhältniss:; leider fanden sich diese Reste im- mer nur als einzelne Knochen, so dass ein prac- tischer Beweis fur die Gebirgs-Art bis jezt man- gelte, erst in diesem Jahre war ich so glucklich, nach vieler Mühe und Unkosten, endlich ein gros- ses Stuck des untern rôthlichen Sandsteins zu er- halten, wo auf der einen Seite sich das Ende eines fossilen Holzstammes und mehrere kleine 6 Aeste, auf der andern aber ein vollständiger Sau- rier Knochen und mehrere Thon-Gallen befinden ; das ganze Stück ist mit Kupfer-Grün durchzogen, welches auch sogar in den Knochen gedrungen ist. Ein anderes Handstück aus demselben Gesteine und derselben Erz-Grube liefert einen herrlichen mit Kupfer-Grün umflossenen Pflanzen-\bdruck, der, wie es mir scheint, der Kohlen Gruppe angehôrt. Diese unschätzhbaren Beweise des Auftretens der Saurier unter den Conglomeraten im Niveau der Kupfer-Erze und Holzstämme im rothen Sandsteine und Zzusammen mit Pflanzen-Abdrucken, die so deutlich für eine jungere Bildung, als die der Kohlengruppe inclusive des rothen ‘Todtliegenden sprechen , werde ich der Kaiserlichen naturfor- schenden Gesellschaft später zur Ansicht unterle- gen.—Aus der Sachlage dieser Verhältnisse ent- springt nun von selbst der Gedanke an eine nicht altere und nicht jungere Formation, als die des Zechsteins, oder dass in einer älteru Bildung Sau- rier und Kupfererze auftreten muüssen. Im August dieses Jahres war ich endlich so glucklich bei Sterlitamak den Bergkalk zu ent- decken , und es trat noch ein Beweis mehr für den Zechstein auf, indem am Fusse des steil- emporgehobenen Bergkalks derselbe eigsenthumliche rothe Sandstein mit seinen Conglomeraten und Thon-Gallen wieder auftrat, der 50 bis 60 Werste weiter nach Westen in den Erz-Gruben der Dioma, RC DR #4 Tetar und Isäk Saurier Reste, Kupfererz und Pflanzen der Kohlen-Gruppe hefert. Da es nun jezt als erwiesene Thatsache dasteht, dass der Berg-Kalk die Basis der Westuralischen Gebirgs-Formation bildet,so ist folghich mit hôch- ster Wahrscheinlichkeit anzunehmen, dass nicht die Kohlen-Gruppe den Berg-Kalk bedecken kann, sondern hier dasselbe eigenthumliche Verhältniss statt findet , wie in dem ganzen übrigen euro- paischen Russland , wo eme wirkliche Entwicke- lung der Kohlenbildung, wie in England , Frank- reich und andern Orten, noch sehr problema- tisch ist, und wo nur der Bergkalk in seinen un- tern Lagen Kohlenstraten liefert, nirgends aber von Gebirgs-Arten der Kohlen-Gruppe bedeckt wird, welches also immer wieder auf meine oben aufeestellte Ansicht zuruckführt, und auf Zech- stein hinleitet , den Hrr. Tschurowsky in seinem Weéerke unbestritten zuerst erkannte. Als Belege habe ich die Ehre, der Gesellschaft hierbei eme Kiste mit Fossilien des Bergkalks zu üubersenden, unter denen mir Productus antiqua- tus, Encriniten Stiele, Pécten und wie ich glaube auch Productus Martini bekannt sind. Zugleich beeile ich mich, das Auflagerungs Verhältniss die- ser merkwuüurdigen Entdeckung näher zu ent- wickeln : : Von den hohen Berg -Plateaus der Stadt Ufa zieht sich längst der Belaja eine Linie eines sehr merkwurdigen herrlich geschichteten Flôtz-Gipses 5 nach Süden bis jenseits der Stadt Sterlitamak , und ist hier am Fusse des Bergkalkes abgelagert. Ganz augenscheinlich ïst dieser Flôtz-Gips aus den verschiedenen Mergel, Thon und Sandstein- straten des Zechsteins umgebildet, und tritt hier in merkwürdigen Raum- und Bildungs-Verhält- nissen auf, welche besonders am Ufer der Belaja bei Ufa auf der sogenannten Usolzowa und Ni- schny Gorodzkoy Gore herrlich enwickelt sind. Der Flôtz-Gips erscheint hier in grossen Massen von mehr als 100 Arschinen Mächtigkeit mit der schônsten Schichtung, die sich nur denken lässt. Alle unsere verschiedenartigen bunten Mergel- bläulichen und grauen Schiefer Letten, Leberthon (Kpacuoñ Baux) jungere Tufstraten , und dünne mergelichte Kalkstein-Schichten, endlich grauer und rother Sandstein, doch ohne Conglomeraten, liegen hier in ibrer uranfänglichen geschichteten Form, wie sie der Westuralischen Gebirgs-Forma- tion eigenthümlich sind, bis spätere schwefelichte Potenzen sie halb oder ganz in Gips umwandel- ten; —sogar der Kohlenruss, der als ein Pflanzen- Niedersekkag—m dünnen Streifen und Straten immer unsere Mergel durchschneidet, ist vermit- telst des 1hm beigemischten Kalk-Gehalts in eimen kohlschwarzen glänzenden Selenit umgewandelt, aus den rothen und grauen Sandsteinen hat der Schwefel .den Kalkstoff absorbirt und als Faser- Gips ausgeschieden, der bei den Sandsteimen hier immer vorherrscht ; härtere Kalksteine und Tuf - 9 sind weniger von der Umwandlung berührt wor- den, der Gips tritt hier als Kôrner, Blätter, Strah- len und Schwammartige Massen auf, die aus dem harten Gesteine oft wie heraufgeschwitzt erschei- nen.—In den Tuf-Schichten sind nicht selten die wurmartigen Rôhren mit Gips angefuüllt ; —oft sind düunne Mergelschichten in ihrer uranfanglichen Form geblieben, kaum bemerkt man Spuren ei- ner angefangenen Gips-Umwandlung. Unzählich sind die Modificationen, Farben und Formen die- ser Gipse; einige Straten, wo der Kalkgehalt sich reiner vorfand, erschienen als derbe schwere Anhy- dritartige Gipse ;—oft sieht man wie der Schwe- felstoff heterogene Erdarten ausschied und nur den Kalkgehalt umänderte.—Ich besitze ein Hand- stuck, wo sich auf dem harten Gipsleeren Kalkstein eine Querspalte befindet , die mit einer nicht ge- spaltenen Gips-Concretion bewachsen, und wie mit emmer Brücke bedeckt ist, also unbezweifelt eine jungere Bildung des Gipses andeutet. Tage lang habe ich mit dem Hammer in der Hand diese wun- derbare bunte Schôpfung bewundert, aber leider niemals eme Spur vorweltlicher organischer We- sen finden kônnen,—alles ist hier ôde und leer ! Viele Berg-Kuppen des hohen Belaja Ufers bei Ufa sind von der Gipsbildung unberührt geblie- ben,— die Mergel Arten blieben in ihrer uran{ang- lichen Gestalt, während ïihre Nachbarn in Gips umgewandelt wurden. — Mehrere Berge enthalten Flôtz-Gips, der mit Gipsleeren Kälkmergeln bedeckt 10 ist, in denen schôn geschichtete, oft zolldicke La- gen von Kalzedonartigen , schwarzbläulichen Feu- ersteinen streichen. ( Aehnliche Feuersteine fand ich in gleichen Verhältnissen auf einem Flôtz- Gips , der am westlichen Ick bei dem Dorfe Ta- raewa zu Tage steht) Die-ganze Gipsbildung wird endlich von einer Ablagerung des tertiären Thons mit Mammouth-Zähnen etc. bedeckt, der nicht allein das hohe Berg-Plateau von Ufa überlagert, sondern auch alle Niederungen des westlichen Orenburgischen Gouvernements bis zur Kirgiesen- Steppe und sogar nicht selten die hôchsten Fluss- ufer und Bergkuppen bedeckt. Merkwuürdig ist der Umstand , dass dieser jüun- gere Flôtz-Gips immer nur an steilen Berg-Ufern und Berg - Abschnitten erscheint , und niemals tief im Innern, auf Flächen und in den Erz-Gruben der Dioma vorgefunden wird. Bei Ufa hat das ganze Bergufer eine isolirte Hebung ungefähr von N. nach S. der Belaja zu, während das inne- re immer Gipsieere Plateau in entgesgengesetzter Richtung von S. nach N. gehoben ist. Diese metamorphische Gipshildung begleitet uns auf dem Wege des von Ufa bis 120 Werst entfernten Sterlitamaks. — Sie streicht an beiden Seiten der Belaja, und wir finden sie wicder am Fusse des Bergkalks , der bei seiner Hebung sie mitemporschoh. Hier erscheinen nun dieselben Mergel- und Sandstein-Gipse wie bei Ufa, nur mit weniger Modification, und nichis ist so deutlich, 13 À & als dass bei dieser metamorphischen Gipsbildung Identität und eme allgemeine vom Bergkalke un- abhängige Causal-Ursache statt fand , indem der leztere emporgehoben wurde, wie die Gipsbil- dung schon vollendet war. Der Bergkalk escheint 7 Werste von Sterlita- mak am rechten Ufer der Belaja als vier aus- gezeichnet hohe in einem flachen Hügellande 1s0- lirt stehende Bergkuppen. Diese 4 merkwurdi- gen Kegel, die mitten in der Westuralischen Ge- birgs - Formation auftauchen, bilden eine gerade Linie längst der Belaja von S. nach N.— Sie sind vom Ufer des Flusses dem Ural oder dem auf Tschurofskys Karte bezeichneten Urenga-Gebirge zu À à FE | {AN £ at ÿ Se “a ï 1] schroff emporgehoben. 4 6] DE ail je | \ | \ | ji Al S A7 7 fl A nl ol 1 À HE LES j (ion) il 4 ÊESZ EE — = In Sterlitamak erfuhr ich, dass die Herrn Mur- chison und Verneuil den Bergkalk von der west- lichen Seite untersuchten, aber bedeutender Hin- dernisse wegen ihre Forschungen nicht auf der ostlichen und nordôstlichen Seite, dem Ural zu : fortseitzen konnten, und also wohl den von ihnen zuerst entdeckten Bergkalk fur ein Ausgehen des- selben dem Ural zu AE haben mogen.—lch U} D = = — S Ms Nail (ou = a — a a AI = — _ — EE — = = ; — — = = LUE a — D = = — —— = RE — === 12 entschloss mich also Ende October’s die ôstliche Seite des Bergkalks näher zu untersuchen und tiefer bis zum Ürenga vorzudringen ; — sehr wurde ich uberrascht, als ich mich uüuberzeugte, dass hier an ein eigentliches Ausgehen des Berg- kalks noch nicht zu denken sei, sondern dass die 4 isolirten Giganten als einzelne steil empor- gehobene Blasen ringsum von der Westuralischen Gebirgs- F mation umgeben waren. Am Fusse dieser Berge liegt, wie gesagt, allent- halben der jungere Ufaische geschichtete Flôtz- Gips. Bei dem von N. nach S. zu zählenden 3!” Berge, den die Baschkiren Fchakatau nennen, und gleich hinter dem Dorfe Ischæwa ist der Flôtz- Gips in emer Hügelkette, die an einem Bache dem Ural zu nach Osten zieht, in grossen Massen entwickelt, und hat eine bedeutende Hebung dem Ufer der Belaja und dem Bergkalke zugekehrt, der also von der ôstlichen Seite den Gips mit- emporhob. Ungefähr 10 oder 12 Werste weiter nach O- sten dem Ural zu erscheinen in einer Huügelkette rothe Sandsteine mit Conglomeraten und ‘Fhon- gallen , die also so wie auch der Flôtz-Gips un- verkennbar der Westuralischen Gebirgs-Formation angehôren. Die Richtung dieser Gebirgskette geht nach Osten dem Ural zu. Am deutlichsten sieht man diese Sandstein- und GConglomeraten-Bildung auf der neuen Poststrasse, die zum Ural führt, Le 13 gleich links hinter dem Baschkieren Dorfe Ach- merowa, wo eine Menge geschichteter Sandstein- Straten zu Tage stehen, und mit ungefähr 30 Grad dem Bergkalke und der Belaja zu geho- ben sind. Die 4" Bergkuppe im Süuden, von den Baschki- ren Tratau genannt,ist von diesen Sandsteinen mit Conglomeraten und Thongallen kaum 6 Werste entfernt , also auch hier ist der Sandstein von dem Bergkalke mit emporgehoben; —dies wird noch deutlicher, wenn man von dem eben erwähnten Dorf Achmerowa dem Tratau zu geht, denn hier hebt sich schon das Erdreich auf einer Strecke von drei Wersten, und wird immer steiler , je nä- her man sich dem Kegel des Bergkalks nähert, der von dieser N. ôstlichen Seite gut zu ersteigen ist, aber auf der vwestlichen Seite der Belaja zu schroff herabsturzt, doch aber auch auf dieser Seite das ganze Erdreich mitemporgehoben hat, so dass ich nach einer ungefihren Angabe, den Tratau vom Niveau der Belaja an wohl 3 bis 400 Ellen Hôhe anrechnen mochte. 25 Werste weiter nach Osten dem Ural zu, und ganz in der Nähe des dem Herrn Generalen v. Paschkoff zugehôrigen Kirchdorfes Petrowka, er- scheint ein derber Gips unbezweifelt älterer Bil- dung und wahrschemlch identisch mit Freiesleben’s Schlotten-Gips, der hier bei der Schäferei und an vielen anderen Orten weit verbreitet zu sein scheint. 14 Alle Spur von Schichtung ist hier verschwunden, nirgends erblickt man Faser-Gips. Alles ist derbe und von einer einfôrmigen Form und grauen Farbe. Der Gips ist steil gehoben, gebrochen und hat eine starke Neigung zur Hôhlenbil- dung.—Er scheint sich weit unter der Erde zu verbreiten, da wie man mir in Petrowsky erzählte, sich in der flachen Umgegend viele tiefe Sen- kungen und Gips- Gruben befinden , in denen man den Schnee für die Brantwein -Brennerei bewahrt. 15 bis 20 Werste weiter von Petrowka, immer dem Ural zu , erscheint unweit der Dôrfer Sigan, Busa und der Potaschen-Siderei eine Gebirgs- kette, die schon als Vorgebirge des UÜrenga an- gesehen werden muss; hier tritt nun endlich ein derber Grauwakenartiger Kalk in grosser Ent- wickelung auf, und noch einige Werste weiter hinter der Potaschensiederei erscheinen ganze Fel- sen eines weiss-rôthlichen Quartz-Conglomerates , wo auch das Bindemittel weisser Quarz ist, und der viele Aehnlichkeit mit eimigen Arten des Old red hat. Die Quarzkôrner sind von der Grôsse emes Hanfkornes bis zur Wallnuss,—oft wird das Gefüuge femkôrnigt, oft wie Breckschie. Immer aber unterscheidet es sich auffallend von allen Conglomeraten der westlichen Sandstein-Bildung , wo niemals weisse Quarz-Kiesel , sondern immer eine Unzahl Hornkiesel von verschiedenen Farben und Lydische Steine mit Kalk-Binde-Mittel er- 15 scheinen. Versteinerungen habe ich in beiden Ge- birgsarten, ausser einer unkenntlichen Muschel im Grauwakenartigen Kalk, nicht vorfinden kônnen.— Beide sind ihres lithologischen Verhältnisses nach, der Westuralischen Gebirgs- Formation gänzlich fremd, und gehôren, meiner Memung nach, wohl zum Devonian. Da in den Vorgebirgen des Urals schon der Schnee lag, so konnte ich nicht weiter vordrin- gen, um so mehr, da ich auch anderseits nur den Bergkalk als die Basis der Westuralischen Gebirgs- Formation näher kennen lernen wollte, und sich meine lorschungen deswegen nicht auf syluri- sche Ablagerungen erstrecken konnten. Ich kehrte demnach den Bergkalk vorbei über die Belaja nach Sterlitamak zuruck. Jenseits dieses Flusses, sowohl in der Richtung nach. Westen, als auch nach Süuden dem Obsche Syrt zu, so wie auch am Ufer der Belaja finden sich allenthalben der rothe Sandstein mit Conglo- meraten und Thon-Gallen, gerade wie jenseits dés Bergkalkes, mitunter auch Mergel Arten, doch ist an allen diesen Sandstein-Arten selbst bis in der Nähe von Orenburg, wo er vom blauen Letten- mergel mit Kupfergrun unterlagert wird, eime auffallend rothe Farbe nicht zu verkennen, die dem Gesteine ungefähr die Farbe gibt, als wenn Feuer auf das im Sandsteine sich befindende Eisen- oxyd eimgewirkt haben môchte. 16 Indem ich der naturforschenden Gesellschaft meine Ansichten ganz gehorsamst unterlege , habe ich zugleich fur überflussig gefunden, eine Copie dieses Berichts mit Fossilien (*) des Bergkalks der gelehrten Comität des Bergkorps zu über- senden. | Ufa im Gouv. Orenburg , den 3° Novem- ber 1842. Mason T. WANGENHEIM VON QUALEN. (“) Die von Hrn. Major Wangenheim von Qualen einge- sandten Fossilien sind folgende : Terebratula Schlotheimit Buch. T. subsimilis Sow. Buch. T. alata Brongn. T. bullata Sw. mit Eindrücken der Kammern eines nicht zu bestimmenden Am- moniten. T. reticleata, v. Zwieten. Productus antiquatus Sow.— P, comoides Sow. P.lobatus. Orthis depressa Sow. Spirifera expan- sa? Phill. Enteletes (Oryctogr. p. 144) Phillipsii. Hat Aechnlich- keit mit Spirifera extensa.—$S. tæniata Phillips. Die Dorsal- schaale ist sehr gewôlbt und die stark kreisrunde Bauchschaale zeigt sehr wenige Anwachs-Streifen. Æncrinus, Fragment des Stammes. Nervenrühre oder Nahrungskanal, mit weissem Kalke ausgegossen. Orthocera Ungula Phill. Yorksh. IT. 238. pl. XXI. 2. Zweifelhaft. Unser Exémplar ist stärker gekrümmt ; die Kam- mern sind parallel; der sipho ist nicht zu sehen; die Basis ist blasenformig ausgedehnt. G. F, v. W. NAGER AG. ——120 8 e>—— Den 3° November hatte ich die Ehre, der Ge- sellschaft die Entdeckung des Bergkalks in der Westuralischen Gebirgs-Formation in einem eige- nen Artikel zu berichten, da nun jezt der Berg- kalk als Basis dieser Formation aufiritt, und sein Erscheinen bedeutende Resuitate über das Pro- 5 wunschte ich sein Lagerungs-Verhältniss so deutlick blematische dieser Auflagerung darbietet, so wie môglich darzustellen , zu welchem Ende ich mir erlaube, einen kleinen Auszug aus meinem Werke uber die Westuralische Gebirgs - Forma- tion hier als einen Nachtrag zu meinem Briefe vom 93°" Novbr. anzufüuñren. «Graf Keyserling beschreibt im Bulletin der N. «G. 1841. N° IV. mit der ihm so eisenthüm- «lichen hellen Umsicht ein ähnliches Auflagern des « Gipses auf dem Bergkalke an der Divina, und «bemerkt, dass diese Gipsmassen mit jenen des « Zechsteins am Sudrande des Harzes zu ver- «gleichen sind. — Nach ihm sind auch dort, ganz «wie auf der Gips- Linie von Ufa bis zum Berg- «kalke, Uebergäange des Gipses in rothen Sandstein « bemerkbar. NL 18439. ) 15 «An den Üfern der Tjasha und Lymet liegt «seinen Worten nach auf dem Bergkalke (ganz so «wie hier ) die bunte Gipshaltige Mergel - Forma- «tion, die unter dem Jura legt, und es er- «scheint dort in der Mergel-Formation, so wie «das auch hier der Fall ist, ein schiefericher «rother Sandstein und versteimerungsleere Kalk- « steinstraten, dort nuit Salz umd hier in Osten mit «Kupfererz-Reichthum. «Das hier von Keyserling in seiner schônen « Sprache entwickelte Lagerungs-Verhältniss der « Bergkalk-, Gips-Mergel-und Sandstein-Ablagerun- «gen im Norden an der Dwina ist so tiuschend «ähnlich denen des Bergkalks bei Sterlitamak, «dass wohl mit Gewissheit hier angenommen wer- «den kann, dass jenes von Keyserling erwähnte « grosse nôrdliche Becken des Bergkalks, sich «auch über das ganze westliche Orenburgische « Gouvernement verbreitet, in semem Schoosse «die grosse Westuralische Gebirgs—Formation «aufnimmt, und endlich hinter Orenburg und «nach Simbirsk zu, von Jura Bildungen bedeckt « wird. Mason T. WANGENHEIM VON QUALEN. "EU Fa am 24! November 1842. SUR LA GÉNÉRATION ET LE DÉVELOPPEMENT DE LA FLEUR pu ; TRADESCANTIA VIRGINICA par N. GELEZNOFr, — 5e Depuis que la ileur est devenue l’objet d'études spéciales , les Anthologues ne l’ont examinée que dans l’état épanoui ou dans des boutons déjà très avancés, afin d'étudier la disposition de ses par- tes ou l’Aestivation , qui fournit des caractères irès importans pour Ja distinction des groupes naturels. | | Gleichen a été le seul des observateurs du siècle dernier, qui ait examiné la fleur à une époque assez rapprochée de son origine ; mais il s'est borné à dire, qu’on trouvait en hiver toutes les parties de la fleur en germe. (*) C'est probable- \ (=) « Wir finden im Winter in einigen Blüthen—Knospen nicht nur die ganze Anlage der Blüthe, sondern auch alle ihre Theile.»r Das Neueste aus dem Reiche der Pflanzen etc. in fol. N ürnberg. 1764. p 28. <)x — 20 ment à ce siècle qu'on doit d’avoir observé que les rudimens des régimes des palmiers sont ren- fermées dans l’imtérieur des troncs longlenms avant la floraison; mais cette observation , faite par quelque voyageur, est restée stérile, quoique M. De Candolle ait attiré sur cet objet lattention par- ticulière des naturalistes (*), | Il est étonnant que de tous les auteurs qui ont traité du développement de l'ovule végétal , per- sonne n'ait fait attention à celui du reste de la fleur. Amsi son origine restait inconnue, et quel- ques écrivains ont pensé, même, que le premier développement des organes échappait à nos modes d'observation. C'est à MM. Schleiden et Vogel que nous de- vons les premières notions sur cet objet. Dans leur ouvrage, (**) le seul (***) qui traite unique- ment du développement de la fleur , ils ont dé- montré que la fleur des légumineuses, une des plus irrégulières, est originairement symétrique à l'égard d’un axe central. L'année suivante, MM. Mirbel et Spach, en étudiant l’évolution de l’ovule (*) Physiologie végétale 18392. T. 2. p. 766. (**) Beiträge zur Entwickelungs-Geschichte der Blüthen- theile bei den Leguminosen v. Dr. Schleiden und Dr. Vogel. Nova Acta Acad. Leopold. Carol. naturæ curiosorum. T. 19. 1839. Der Acad. überg. d. 7 Januar 1838. (""" y L'ouvrage de MM. Quillards, cité par Mirbel , m'est inconnu,-— 21 et de lembryon du Maïs (*), ont remonté jusqu'à la génération de l'épr femel ainsi que des diverses parties de la fleur de cette plante. Ces deux ouvrages sont d'autant plus intéressans, qu'ils contiennent des observations qui, bien qu'elles aient été faites sur deux espèces seule- ment, ont amené les auteurs à des résultats assez généraux , qui se confirment à chaque nouvelle observation. L'étude du-développement de la fleur est impor- tante non seulement sous le rapport anatomique, mais aussi parce qu'elle peut nous ailer à re- connaitre le rôle physiologique des enveloppes florales. En effet, personne ne peut nier que toutes les parties de la plante ne soient dans une dépen- dance intime et qu'elles exercent les unes sur les autres une influence très marquée. Cette influ- ence est surtout remarquable dans les organes de la fleur, qui constituent un ensemble complet et qui mérile par là, à juste titre, le nom d’individu végétal. [l est bien connu, que les organes sexuels étant coupés , ou se transformant en pétales, la fleur reste stérile, mais elle jouit plus long- tems de sa fraîcheur. Nous concluons de là que l'absence des organes générateurs agit sur la con- servation des enveloppes florales; et la sterilité de (*) Notes pour servir à l’histoire de l’'embryogénie végétale, Aun. des Scienc. nat. T. XI. Botanique. 1839. em, ee 22 la fleur nous fait conclure directement aux fon- ctions des étamines et des pistils. De même, l’en- lèvement des enveloppes florales peut nous faire connaître par ses eflets leur destination , d'autant plus que leurs existence est presque aussi géné- rale que celle des organes sexuels. Si donc, à certaine époque du développement de la fleur on retranche le calice ou la corolle, on pourra conclure, des changements qui auront lieu après cette opération dans les organes re- stants, aux fonctions des parties retranchées. Mais il est évident que, pour atteindre à des résultats positifs, il faut d’abord étudier toutes les phases du développement de la fleur , afin de pouvoir juger, par le seul aspect extérieur d’un bouton, de l'état des organes contenus dans son intérieur. L'étude de cet objet peut nous aider aussi à nous former une idée complète de tous les chan- gemens que subissent les ovules dès leur appari- tion Jusqu'à l'époque où le péricarpe reste le seul représentant de la fleur: la seule grandeur des boutons, à laquelle on rapporte généralement l’âge des ovules, ne peut nous en donner que des idées très vagues. On sait qu’à la fin de la floraison les fleurs sont souvent deux fois plus petites, comparativement à ce qu'elles étaient au commencement, quand les sucs étaient pompés avec plus de vigueur ou qu'ils se distribuaient à une moindre quantité de boutons, 23 Le développement des graines est caracterise par trois époques principales, savoir: la for- mation de l'ovule même, la fécondation , ou pre- mière apparition de l'embryon et la maturité complète de la grame. Cette dernière époque se reconnait d'elle même par la chüte de la graine, ou son détachement de l'organe qui la nourissait: quant aux deux autres, elles ne peuvent pas être reconnues autrement qu'en les rapportant à l’état des autres organes de la fleur. Cependant M. Mir- bel, dans ses «Nouvelles recherches sur la structure et le développement de l’ovule végétal» (*) parait avoir une Opinion contraire. On it à Ja p. GL5 -du 1° mémoire: «Ces ovules sont d'autant moins développés qu'ils sont plus éloignés du point de départ du filet qui leur sert de pédoncule.... Il suit de là que, si l’âge d’une fleur peut indiquer à priori le degré de developpement d’un ovule, cest uniquement lorsque celui-ci est solitaire.» En parlant ainsi du degré de développement des ovules , M Mirbel n’entendait que la famille des Cucurbitacées, car dans beaucoup d’autres plantes, comme dans les Malva, les Lavathera etc. les ovules sont disposés sur un thorus horizontal et sont par consequent dans un même état de déve- loppement, ce qui a lieu pour une quantité (*) Mém. de l’Acad. Roy. des Sc. de l'Institut de France DEN: 1530. 24 d’autres plantes, malgré une disposition différente du fruit. Ordinairement les ovules qui sont plus rapprochés de la base du style se fécondent les premiers et doivent être tout aussi bien préparés à recevoir la fécondation, que ceux qui sont au- dessous d'eux. $i même tous les ovules n'étaient pas dans un même état, ils ne sont jamais aussi différemment développés dans un fruit, que le sont les différens boutons dans une même in- florescence , avec laquelle M. Mirbel les compare, d'ailleurs avec raison, et comme ils passent tous par les mêmes degrés, on peut toujours conclure par l’âge de la fleur de l’état des ovules les plus développés. Il est important cependant d'observer les époques imtermédiaires entre les trois que nous venons de nommer, car c’est alors seulement qu’on peut trouver une explication complète de tout ce qui se passe dans l’intérieur d’un ovule. Il est vrai que c’est une étude très spéciale, puis- que les rapports entre l'état des ovules et des autres organes de la fleur varient même pour chaque espèce, comme l’a déjà remarqué R. Brown pour les orchidées (*). (") Beobachtangen über die Befruchtungsorgane und die Art der Befruchtung bei den Orchideen und Asclepiadeen. À. Brown's verm. botan. Schrift, übersetzt von Dr. Nees v. Esen- beck. 5'** Band. Nürnberg. 1834. p. 143. [RO Qi DE LA CÉNÉRATION ET DU DEVELOPPEMENT DE LA FLEUR PRIMITIVE ET DES ENVELOPPES FLORALES. Si on examine une nouvelle pousse du Trades- cantia, ou un bourgeon de l'aisselle d'une fa- mille, quand la tige n'est élevée de sa base que de 4 ou 5 lignes, on verra se former à l’aisselle de la dernière feuille (ordinairement la huitième), c'est à dire à l'extrémité de la tige, une petite exCroissance arrondie , qui n'est orlginairement séparée du reste de la tige par aucun rétrécisse- ment, Son intérieur est forme de cellules sphéri- ques, lâchement unies entre elles et plongées dans un liquide visqueux et verdâtre. À sa surface les cellules sont liées plus intimement et forment une espèce d’épiderme, qui est la continuation des en- veloppes générales de la‘plante, mais qui d’ailleurs ne peut pas être nettement separé du reste du tissu. Cette excroissance, que je nomme fleur pri- mitive (flos primitivus), est le rudiment de la fleur; c’est de sa masse que se forment tous les auires organes La fieur prinutive se forme de la mème ma- nière dans le Cerisier , le Lilas, la Capucine, le Ilaricot, le Robinia pseudoacacia L., le Lupinus mutabilis Sv. etc., ainsi que dans le Mais, d'apres les observations de MM. Mirbel et Spach, (*) et —_—— oo —— GPA x. 26 on peut croire que la même chose a lieu , si non | dans toutes les plantes, du moins dans la plus grande parle. Cependant MM. Schleiden et Vogel ne font pas mention de cet organe primiuf, selon eux le calice naissant est le premier rudiment de Hédleur:i( Les fleurs primitives se forment l’une après J'autre des deux côtés de celle que nous venons de décrire. Elles sortent en une double rangée, dans le plan des aisselles des feuilles CEE); de sorte qu'il y a une gradation insensible de développement de la fleur entièrement formée, qui se trouve au sommet, jusqu'aux fleurs primi- tives, qui sont à la base du réceptacle. Toute cette réunion de fleurs de différens âges, étant fortement envelopypée par des feuilles environnan- tes, présente la forme d’un épi; mais comme la fleur la plus développée se trouve au centre, il est évident que l’inflorescence est centrifuge. Nommément , c'est un véritable fascicule qui se (*®) « Wenn man von Lupinus rivularis Dougl. eine Knospe untersucht , die erst etwa den zehnten ‘lheil einer Linie lang ist, so wird man die Blüthentheile alle wenigstens schon an- gedeutet finden. Auf einen noch frühern Zustand zurückzu- gehen ist nicht nôthig, da aus dem, was sich hier zeigt, sich von selbst ergibt (was auch durch Untersuchung bestätigt -wird), dass das erste Rudiment einer Blüthe aus warzenfôrmig hervortretenden Kelchblättern besteht, welche den für die übrigen Kelchtheile bestimmicen kaum umgcben.» l%"p. 6e. 2 I forme. Ainsi c'est à tort que plusieurs auteurs donnent le nom d'ombelle à l’inflorescence du Tradescantia. Dans les inflorescences centripètes, au contraire , ce n'est pas la fleur terminale qui parait la première , mais bien le rachis commun, sur la surface duquel les fleurs se forment successivement de la base au sommet. Ce rachss a une forme très variée; il est conique dans le Mais (*}), arrondi dans le Haricot etc. Toute fleur est originairement sessile, mais à mesure qu'elle se développe , sa base commence DE retrécir peu, À peu (f,1),-et. ce retrécisse- ment, c'est le sommet du futur pédoncule, qui dès ce moment commence à s'alonger par sa partie inférieure. Un développement analogue est propre aux feuilles, comme l’ont démontré les belles ex- periences de M. De Candolle. «Sur les jeunes feuil- Les» (**), expériences # qui se confirment par les observations sur la génération des mêmes organes, ainsi que des parties de la fleur qui n'en sont que des modifications ; mais comme le pédoncule soutient la fleur, et que cette dernière se forme d'avance, ce mode de formation doit nécessaire- ment changer. | Immédiatement après la génération de l’organe 5 primitif, toutes les parties de la fleur, par un ane Mirbel et Spach I. c. EE ) Organog. végét. 1827. t. 2. p 354. 28 procédé morphologique, commencent à se dévelop- per de la circonférence au centre; en étudiant le développement de ces parties nous suivrons le même ordre. Le premier organe qui parait, c’est le calice. Il nait de la base de l'organe primitif en forme de pois. phs .(f..9,.5);: qui éntourent, 4m espace. triangulaire (t) où se formeront ensuite toutes les autres parties de la fleur. Chaque pli, en se développant , grossit au milieu ( f. #4, s), de sorte que le jeune bouton prend une forme triangu- laire , et les endroits épaissis des sépales forment. les angles; ensuite les bords libres de ces plis s'alongent , se courbent en dedans, en forme de voüte, et se rapprochent en recouvrant les orga- nés centraux du bouton (f. 3, a, b; c \ La forme de tous les sépales est d’abord la même; arrondie et convexe , seulement le bord supérieur est courbé eu dedans CE 0," m); mais, des quelle calice commence à se fermer, les deux sépales intérieurs, c’est à dire celles qui se trouvent ap- pliquées contre les pédoneules des fleurs plus dé- veloppées, forment un pli à leur sommet, et le troisième, qui est extérieur, reste plat et. s'apph- que fortement par ses bords amincis contre les bords recourbés des deux autres sépales ( en imitant la jonction des os par les sutures squam- meuses), de sorte qu'il faut employer un certain effort pour les écar.er l’un de l'autre. La cause la plus directe de la formation de ces plis, c'est la ects céfoat tait: 2 ail 20 pression des parties environnantes, ce que prou- vent 4 choses : 1) ils ne passent pas par le nerf principal, comme c'est le cas ordinaire , mais à cÔLE (f 15, s, p), de sorte qu'ils se trouvent plus rapprochés d'un bord que de l’autre. 2) Comme nous l'avons déjà dit, ils ne se forment que sur les deux sépales intérieurs (quoique la fleur soit d’ailleurs parfaitement régulière), et ne se pro- noncent fortement que sur la sommet des sépales. 3) Les plis deviennent moins prononcés sur cha- que bouton, lorsqu'il se dégage des feuilles vers l’époque de la floraison; enfin 4} tous les “ les conservent la même forme, jusqu'à ce que les boutons se trouvent «appliqués contre les feuilles -par leurs sommets, comme on le voit (A, b, f, 3. mais , dès que par l'effet de l'accroissement , | boutons se tournent de manière à présenter aux feuilles leur côté extérieur , les plis commencent à se former. Malgré cela, ou ne peut pas dire que la pression soit la seulé cause de la forma- tion de ces plis, car en même tems la calice se forme, et ceci est une époque très importante de la vie de la fleur.—En général , quoique la pres- sion joue un grand rôle dans l'organisation des plantes, on lui attribue pourtant plus ie l’ob- servation ne devrait le permettre. Dernièrement M. Walpers, en étudiant les causes qui rendeni la fleur des papihionacees irrégulière, a cru expli- quer (en se fondant en partie sur les observations de Schleiden et Vogel) la soudure des filamens, os ES EE et LS Ne SE EE 30 par la pression exercée sur eux par le pistil et le calyce (*). Mais comment expliquer la soudure des sépales qui ne sont soumis à aucune pression à l'époque où le calyce commence à devenir entier; cette pression ne vient du moins pas de l'extérieur , parceque les bourgeons de la plupart des Papilionacees herbacées sont si peu serrés, qu'on peut en extraire à volonté un bouton ou un autre, sans déranger le reste de l'inflorescence. Les observations sur la formation de la fleur du _Haricot, du Lupinus mutabilis et de plusieurs auires plantes, m'ont démontré, au contraire, que ni les sépales , ni les filamens ne ‘se soudent,; ils naissent déjà soudés, mais leurs extrémités supé- rieures qui sont nées libres, restent libres pour toute leur vie. On voit de même, par les observations de M. Decaisne (**), que la soudure des organes de la fleur est simultanée avec leur formation. Nous allons étudier maintenant la formation de la corolle. Le développement de l’espace triangu- laire (£ 3,t}), entouré par le calice, commence immédiatement après la formation de ce dernier. Si on examine un fascicule dont la fleur termi- (" ) Zur Erklärung der unregelmässigen Form der Schmet- terlingsblüthe v. Walpers. Linnæa. 1839. 13 Pand, 4- Het (**) Observations sur le développèment du pollen dans le Viscum album, et sur les changements que présentent ses ovules ainsi que ceux du Thesium. L'Institut, 1839. N° 968. o1 pale , en se rapprochant de l'époque de la florai- son , se detache de toutes les autres, on remar- quera , que la corolle commence à poindre déjà dans le quatrième bouton d’en bas. Elle apparait, de même que le calice, sous la forme de trois plis peu convexes, alternans avec les sépales (f 4, p). Une formation aussi précoce de la corolle n'est pas commune à toutes les plantes; dans quelques autres espèces que J'ai examinées sous ce rapport, elle se formait après tous les autres organes, comme on le voit f. 22, p; tandis que sur les f. 18. 19. 20. 21 qui représentent les jeunes bou- tons du haricot à leurs différens âges, la corolle n'existe pas encore. Mais, comme nous manquons d'observations qui puissent constater que ce fait est commun à toutes les véritables corolles, ce seul fait contraire ne me parait pas être sufli- sant pour comparer les enveloppes florales du Tradescantia au périgone des autres Monocotylé- donées. Au contraire, par la majorité des caracte- res, elles doivent être prises pour un calyce et une corolle, amsi que le pense M. Desvaux.— Les. pétales ont d'abord un aspect de squamu- les minces et transparentes, qui croissent plus lentement que les autres parties de la fleur ; mais à l'époque ou le style commence à poindre du sommet de l’ovaire, et les rudimens des poils mo- niliformes à se former à la base des filamens , les pétales prennent tout déun coup un accroisse- ment considérable , et ne pouvant plus se placer dans la cavité formée par le calyce, leurs bords se courbent en dedans (f. 16. p. p) et se plient régulièrement, de manière à former une æstiva- tion chiffonnée. ll est évident que la formation des æstivations chiffonnées est due principalement à la résistance opposée par le calice, parce qu’elles ne se forment que dans les fleurs où les sépales sont fortement joints ensemble et forment par là un obstacle à l'accroissement libre des pétales jusqu'à ce que ces derniers les forcent à se désunir où à se rompre. La structure des pétales, n’est pas moins différente de celle des sépales que leurs æstivations. Les cellules dont se composent les pétales prennent bientôt une disposition fla- belliforme (f. 8, P) ainsi que les vaisseaux qui se forment après , tandis que dans les sépales, les cellules et ies vaisseaux, de parallèles qu’ils étaient, deviennent convergens. Aux endroits, où se formeront les vaisseaux , on ‘trouve des raies de cellules transparentes . qui se distinguent surtout dans le calyce (£. 8, S), parce que les cellules voisi- nes se remplissent bientôt de grains de chromule. Dans les pétales ces raies restent plus longtems confondues avec le reste du parenchime, parce que les vaisseaux s'y forment plus tard et que la coloration y est encore plus tardive. Le liquide, contenu dans les cellules ne commence à devenir violet que quand le bouton est déjà très avancé (f 15. p’ p). Les nervures des sépales ainsi que des autres feuilles recomposent en grande partie 39 de vaisseaux annulaires de différens calibres. Les plus gros et les plus continus sont placés près du centre des faisceaux : lés plus grèles les entourent: ils s’en séparent très souvent pour parcourir Ja masse du mésophylle et pour aller se réunir aux faisceaux voisins et élablir ainsi entre eux plusieurs communications. Outre les vaisseaux annulaires, au centre de chaque faisceau on trouve un, deux ou trois vaisseaux spiraux, mais d’une forme tout à fait particulière. La spirale est extrêmement dé- roulée et le tube membraneux est enflé dans les intervalles des spires, comme s'il était fortement serré par la spirale. On voit, d’après cette stru- clure, que ces vaisseaux ont le même rapport avec les v. spiraux que les v. moniliformes avec lés v. annulaires. Ces vaisseaux manquent dans les pétales; les faisceaux n’y sont composés que de vaisseaux aännulaires d’un calibre à peu près égal partout, qui se séparent en bifurcation et se terminent enfin en pointe près de la périphérie. Pour compléter l'analyse des différences de la structure des deux verticilles des enveloppes flora- les, il faut ajouter que les stomates et les poils n'existent que dans le verticille extérieur et man- quent À l'intérieur et qué le premier reste dans le même état après la floraison, tandis que le second se roule en dédans, se liquéfie en partie, et, en se desséchant, présente une espèce de croûte noire, assez dure, qui entoure l'ovaire. Nr L:18465. 5) 34 DE LA GÉNÉRATION ET DU DÉVELOPPEMENT DES ORGANES SEXUELS. Presque au moment de la formation de la co- rolle, un peu en dedans et entre les pétales, pa- raissent trois anthères ( f 4, a ). Elles ont la forme de petites excroissances elliptiques , dont les petits axes sont dirigés vers le centre de la fleur. Dans cet état elles se distinguent des pé- tales par leur forme bombée et parce que les cellules ne sont pas disposées en raies. Cette for- me est bientôt modifiée, par deux sillons (£ 7, D. cn), qui séparent les deux loges; et, bientôt aprés, chaque loge se sépare de la même manière en deux valves par un sillon moins profond (rime). L'anthère est originairement composée d'un tissu intérieur très lâche et de deux couches exté- rieures de cellules, qui se distinguent l’une de l’autre par un accroissement tout à fait opposé : les cellules de la première ( Exothecium Purk) s'étendent en long de l’anthère, et celle de la seconde s’alongent transversalement ; c’est sur leurs surfaces que se développent les fibres spi- rales , si ordinaires dans l’endothecium. Ces fibres appartiennent aux productions les plus tardives ; elles ne se forment qu'après l'apparition des vais- seaux dans la corolle, et sont un indice certain que les anthères ne se transformeront plus en pétales. Effectivement, dans les fleurs qui ne sont 39 pas entièrement doubles , les étamines se forment toujours d’une manière normale, ce n'est qu'après, à divers époques du développement, que les en- veloppes de l’anthère (et non le pollen ) s’éten- dent en expansions pétaloïdes ; mais dès que les fibres spirales se sont formées , toute méta- morphose cesse. Les anthères sont d’abord sessiles:; mais en même tems qu'elles se séparent en deux loges, leur base commence à se rétrécir, et dès cette époque le filament s’alonge toujours. La partie supérieure qui forme l'axe de l’anthère , n'est d’abord mar- quée que par un sillon; mais en se développant, elle se remplit de grosses cellules irrégulières; et, en devenant ovale, donne aux loges l'aspect réni- forme (f. 9, B cn). Aux particularités qui distinguent lé genre ‘Fradescantia, appartiennent les poils moniliformes, qui naissent de la base des filamens. La formation de ces poils est intéressante parce qu’elle montre à quel point peut aller l'extension des membranes végétales, et que leur mode de développement ressemble à celui des tiges, car leur base se forme d’abord et le sommet reste un véritable point de végétation , jusqu'au développement complet du poil. — ce Après la formation des vaisseaux dans les fila- mens , plusieurs cellules de la couche extérieure commencent à s'élever sur toutes les autres (£ sk B,a). Elles restent quelque tems entières et trans- 9x 36 parentes , mais bientôt le liquide qui les remplis- sait devient granuleux et de l'agglomération des granules, vers le bout du poil (dont le sommet continue toujours à s’alonger ), se forme une masse lenticulaire ( areola KR. Br., cytoblastus Schleid.) de couleur verte, qui ne se sépare pas encore du reste du liquide d’une manière bien itranchante. Ainsi l'opinion de Mevyen sur la for- mation de ces masses me paraît très vraisembla- ble (*}. Dès que le cytoblaste s'est entièrement formé , on remarque une cloison transversale entre lui et le liquide renfermé dans le bout du poil (f 12, B). Ce bout s'étant suffisamment alongé , la même chose s’y répète et le poil se partage par des cloisons en plusieurs articula- tions , dont chacune peut être considérée comme une cellule particulière. Schleiden et Vogel expli- quent de même la formation primitive des poils, c'est à dire par l’alongement des cellules de l’épiderme du filament (**), mais la formation des cloisons est due, selon eux, au développement de nouvelles cellules dans l’intérieur de la cellule mére et aux jonctions mutuelles de leurs parois. Loim de nier les faits obtenus par d'aussi célèbres Phytotomes pour les autres plantes, Je dis seule- ment que dans celle que j'ai examinée, je n'ai pu (* ) Neues Sys der Pflanzen-Physiol. L. Band. 1837. p. 208. (lie par0E Tab-axa sf said 37 remarquer , à aucune époque du développement , les cellules intérieures n1 les doubles cloisons, qui auraient nécessairement dù se former par le rap- prochement des cellules. Lorsque le poil aura déjà deux ou trois articulations , son sommet, au lieu d’un cytoblaste commence à en produire deux (f. 13, B B’) qui se séparent en suite l’un de l’autre par une cloison particulière (B' c ); mais on peut toujours distinguer ces cloisons de celles qui se sont formées d’abord , parce que le poil , en se remplissant d’une grande quantité de liquide qui distendent ses parois , se rétrecit plus sensiblement aux endroits qui correspondent aux cloisons formées auparavant (f. 15, F). Les cytoblastes sont d’abord si grands qu'ils occupent souvent tout le diamètre transversal du poil (£ 13, B, cy); mais ensuite, ils se lient plus mtimement avec les parties des cellules, devien- nent transparens et s1 petits, qu’ils n'occupent guère que 0,1 de tout la longueur de la cellule; cependant ils ne s'absorbent jamais entièrement, ce qui arrive au contraire dans la plupart des Dicotylédonées (*). Meyen a très bien décrit le mouvement des granules dans l’intérieur des Tradescantia (**); je remarquerai seulement qu’à CE (*) Schleiden: Beiträge zur Phytogenesis. Müller's Archiv, 1837. Ann. des Sc. nat. T. XI 1839. p. 246. (**) Pflanzen-Physiologie. 2!°** Band 1838. p. 239. 30 l'époque ou Je l’ai examiné , les courans qui 60r- taient de la masse du cytoblaste (f. B B° f £ 15, F, f), étaient moins nombreux et on pouvait à peine y remarquer le mouvement avec un gros-. sissement de 300 fois. Les stries longitudinales qui couvrent la surface ‘intérieure des poils, et qui ont, selon KR. Brown, la régularité d'un mICcro- mètre, commencent à se former quand le poil a cessé de s’alonger et quand le liquide qu’il con- tient se colore d’un violet pâle. Jusqu'à présent nous avons examiné la forma- tion des trois étamines extérieures: le verticille intérieur (£ 4, a”) se forme de la même mamière, seulement il commence à poindre un peu plus tard et n'atteint pas Îla mème longueur. 1l nous reste à examiner la formation de la partie essen- üelle des anthères, c’est-à-dire du pollen.— À l’époque où chaque anthère se sépare du Thorus par un rétrécissement , plusieurs cellules de son tissu intérieur, qui correspondent aux qua- tre valves futures, commencent à s’amolhir et se liquéfient ensuite entièrement. Gleichen fut le premier qui fit mention de ce liquide comme d'une matière dont se forme le pollen (*}). Tous les autres observateurs n'ont vu dans l’intérieur des anthères que des masses celluleuses. Enfin les 39 belles observations de Meyen (*) démontrent, qu’à uné époque peu avancée, les anthères con- tiennent un liquide , qui se forme de la solution des cellules. Ce liquide transparent et jaunâtre produit d’abord dans chacun des quatre compar- timens de l’anthère , plusieurs cellules ovales (Urmutterzelle Meyen) (f. 7, c), qui croissent très rapidement en se grouppant en plusieurs masses, Ces masses à leur tour se réunissent en une seule (masse pollinique Ad. Brongn.) au moyen d’un liquide visqeux, qui l’enduit de toutes parts. Dans l'intérieur de chacune de ces cellules, s’en forment pour la plupart deux autres (f. 7, c, c’), que Schleiden désigne sous le nom de matri- ces pollinis. Quand le connectif a séparé les deux loges , l'enveloppe des cellules mères ( Urmutter- zellen) commence à s’absorber et les matrices pollinis deviennent libres (f. 8, c). En même tems se développe une quantité innombrable de raphi- des (r),; qui nagent librement dans le liquide. Ces raphides sont au moins, quatre plus fois petites que celles qui se trouvent dans les sucs de la tige. Les Matrices pollinis , en se depouillant de leurs enveloppes ( Urmutterzelle ), se remplissent aussi peu à peu de petits granules, entre lesquels on en distingue ordinairement quatre plus grandes, qui sont disposés simétriquement autour du ————— (*) Pflanzen-Physiologie. 3° Band, 1839. p. 129 et suiv. 40 gentre (f.: 11, c), [ce qui arrive à l'époque où naissent les poils sur da base des filamens]. Ces petites cellules transparentes sont des rudimens de granules polliniques, qui en prenant de l’ac- croissement, se rapprochent l’un de l’autre et prennent par la pression une forme de coins sphé- riques, de sorte que si on les examine d'en haut, dans leur position verticale, qui leur esi la plus fréquente, on verra entre eux un espace en forme de croix (f. 12, G, c) (*). Ordinairement les grands axes des grains polliniques ont une même direction (c’), mais 1l arrive souvent , que deux d’entre eux se tournent perpendiculairement à deux autres, de sorte que d'en haut on ne voit que trois grains (c”). Ensuite les matrices pollinis commencent à se dissoudre à leur tour et à être absorbées , ainsi que les petits granules qu'elles contiennent et qui servent probablement à la nutrition des grains polliniques. Mais ces grains restent encore longtems réunis ensemble, même après l'absorption du matrix pollinis (f 12, e). En se séparant ils perdent la forme qu'ils ont recue par la pression , et leur transparence. Leur intérieur se remplit de granules de différente srandeur , dont les plus gros se meuvent visible- ee ———— F4, | C’est cette croix que R. Brown a prise pour deux clo:i- sons du matrix pollinis, qui séparent les quatre cavités dans lesquelles se formeraient selon lui , les grains de pollen, Verm. bot. Schrift 5 Band. p- 169, 41 ment. Ce fait prouve, que le mouvement des gra- nules dans l’intérieur du grain de pollen n'est pas un signe positif de la maturité de ce grain ; puisqu'à cette époque il n'a qu'une seule enve- loppe.—Le mouvement de rotation est le seul qui soit assez clair, celui de progression est très peu prononcé. La membrane essentielle se développe dans l'in- iérieur des grains de pollen de la même mamière que ceux-ci se _ forment dans les cellules mères, c'est à dire qu'ot. ne remarque d’abord qu'une, deux ou rarement trois petites vésicules rondes et transparentes (f. 14, me), qui grandissent très rapidement. Ordinairement une d’entre elles prend le plus grand accroissement et refoule les autres, avec les petits granules qui se trouvent dans la cavité de la membrane extérieure , vers un des pôles du pollen (£ 15, D, me). Le plus souvent le cytoblaste se trouve aussi dans cet espace. En- fin la membrane essentielle se colle tellement à la membrane extérieure , que dans le pollen mûre on ne peut pas l'en distinguer. L'ovaire parait , dans l’espace qui est resté au centre de la fleur après la formation du verticille intérieur des étamines, comme une petite ex- croissance celluleuse (f. 4, a), qui devient bientôt triangulaire (f. 5, o). Sur toute la circonférence de cette excroissance se développent les parois de l'ovaire en forme d'un bourelet (f. 6, o), qui n'a pas partout une égale largeur. Les parties de ce 4 bourelet qui corespondent aux trois côtés (b) sont si larges qu’elles se rencontrent et ne se séparent que par trois sillons, qui partent du centre de \ l'ovaire (0°); à chacun des trois angles se trouve un enfoncement arrondi (ce) (le fond du futur loculement, qui est entouré de la partie la plus mince du bourelet). Cette partie se développe plus rapidement que l’autre, se recourbe en de- dans et ferme enfin la cavité de l'ovaire (f. 8, A), après quoi elle se soulève de nouveau pour for- mer le style (f. 10, sy). Les cellules du stigmate s’'alongent et s’écartent l’une de l’autre quand le style a pris un assez grand accroissement et quand il commence à se courber (f. 13, A). Les vaisseaux (annulaires) du pistil se développent un peu plus tard que ceux des trois étamines inté- rieures. On peut les partager en vs. intérieurs et vs. extérieurs. Les premiers, en sortant du pédon- cule, traversent l’axe de l'ovaire; les uns se ter- minent dans le bhile, les autres passent dans de style. Les vs. extérieurs, en croisant les précedens près de la base de l’ovaire, traversent les sutures dorsales de cet ovaire, et non loin du stigmate ils se terminent de même en pointes. — Toutes les observations sur le développement de l'ovaire nous montrent, qu'originairément il est toujours ouvert; ce n’est que dans la suite quil peut se fermer entièrement , sans laisser aucun passage à l’air éxtérieur, comme dans plusieurs Légumineuses, ou se prolonger en un style creux, 43 comme dans les Liliacées etc. En tous cas sa ca- vité est toujours remplie d'air , comme on peut s'en convaincre par le mode même du développe- ment de l'ovaire ainsi qu'en la découpant sous l'eau, De la présence si constante de l'air dans la cavité de l'ovaire, à toutes les époques de son développement, on peut conclure avec quelque vraisemblance qu'il est aussi nécessaire à la res- piration des jeunes ovules, que l'air extérieur l'est à la respiration des feuilles. Mais, de quelle manière s'effectue cette respiration ? Les ovules ont-ils les mêmes rapports avec cet air que les feuilles ou que les fruits charmus , les tuber- cules etc.? qui n'ont que rarement des stomates ainsi que les enveloppes des ovules. Le dernier cas est le plus vraisemblable , mais les prouver par des expériences directes est presque impossible, vu la petitesse extrême des ovules et la quan- tité minime de l’air dont ils sont entourés. Après avoir lu tout ce que MM. R. Brown, Ad, Brongniart, Mirbel, Fritsche, Schleiden, Meyen etc. ont écrit sur Ja génération et le développe- ment de l’ovule végétal, il reste peu de chose à y ajouter; d'autant plus que M. Mirbel a déjà spécialement étudié ceux du Tradescantia virgi- nica. Je ne me proposais pas de répeter ici toute l'histoire de ses développemens ; je voulais seule- ment me former une idée des changemens qui se passent en même tems dans toutes les parties de l'ovule ainsi que des autres organes de la 41 fleur. Pour atteindre ce but j'ai cherché à établir plusieurs périodes qui se seraient distinguées l’une de l'autre par des caractères aussi tranchans que possible. Ainsi j'ai partagé toute l'existence de la fleur, dès l’époque de sa formation jusqu’à l'épa- nouissement , en quatre périodes, dont voici le court exposé. e La première période est de peu de durée. Elle commence par la génération de la fleur primitive et finit quand celle-ci à perdu son individualité, c'est à dire, quand se sont formés tous les or- ganes de la fleur, — Pendant la seconde période toutes les parties formées prennent de l'accroissement. La fin de cette période se distingue clairement, parce que l'ovaire ainsi que le calice se ferment: les matri- ces pollinis deviennent libres et les nucelles com- mencent à se former sur les trois placentas. Le plus souvent un des bords du placenta (f. 8, B m) ou tous les deux ensemble (s) restent stériles, de sorte qu'il ne reste ( vers l'époque de la flo- raison ) que six ovules, deux dans chaque loge, l’un audessus de l'autre, dont trois seulement par- viennent jusqu'à la parfaite maturité. Les ovules du Tradescantia conservent pendant toute leur vie la position qu'ils ont recue à la naAISSANCE — la position orthotrope Mirb. ou atrope, selon M. Schleiden; on doit donc les appeler ovula atrope hLorizontalia. | 435 L Pendant le courant de la troisième époqne se passent les changemens suivans: du sommet de l'ovaire parait le style (£ 10, sy), sur la base du nucelle se forme un bourelet circulaire ou le rudi- ment de l'enveloppe intérieure (secondine Mirb.inte- gumentum internum Schl. ete.}), qui n’est formée que de deux rangées de cellules ( f. 12, À n f 15 À u). L'enveloppe extérieur, (primine Mirb. integr. extern. Schl.), parait quand les poils commencent à se développer sur la base des filamens (f. 11, À, ie), elle se compose de deux rangées de cellu- les et d’une couche intermédiaire assez épaisse de tissu celullaire. Les deux enveloppes s’alongent assez rapidement et quand l’endostance commence à se fermer, dans l'intérieur du nucelle , vers son sommet , plusieurs cellules se dissolvent en for- mant une petite cavité; le connectif sépare de plus en plus les deux loges de l’autre; les grains de pollen deviennent libres (f. 12, c); enfin, les bords des pétales commencent à se crisper La quatrième période se distingue par un ac- croissement extraordinaire de la base du nucelle, tandisque le somimet reste mince (f 15, À nc) et s'enfonce peu à peu dans la base, ce qui se remarque surtout après la floraison. Ce phénomène a été expliqué pour la première fois par M. Mir- bel dans son second mémoire (*}). La cavité du (”) Mém. de l’Institut de France T. IX. 1830. 46 = nucelle (f. 15, A. c) grandit ainsi que la quantité du liquide qu'elle contient, mais le sac embry- onaire n'existe pas , du moins jusqu'à la féconda- tion, car la quartine de M. Mirbel n’est pas une enveloppe particulière , mais bien un périsperme passsager ( comme le démontrent les belles obser- vations de M. Schleiden), ce qui est en harmonie avec son mode de formation, c'est à dire des parois internes de la tercine. Plusieurs rangées de celul- les qui forment l'enveloppe extérieure ne se soudent pas. Les cellules de l’épithelium Link ont une forme hexagonale alongée (f. 16, A) et sont dis- posées en raies qui se réunissent vers le micro- pyle Turp. ou le blastopyle de M. Schychow- sky (b). Les cellules du stigmate commencent à s’'écarter l'une de l'autre; les vaisseaux dans les pétales se développent un peu plus tard que dans les autres organes; la membrane essentielle oc- cupe peu à peu toute la cavité du grain de pol- len; les poils prennent leur forme habituelle et se colorent en violet; la corolle se teint rapidement de la même couleur et s'épanouit en écartant les sépales.— E KPLIGATION DES PLANCHES I et H. Les microscopes de Plôüssl et de Schick et Pis- tor, que je dois a l'obligeance de M. le Professeur Koutorga et de Son Excellence le Directeur du jardin botanique de Pétersbourg , M. Fischer , m'ont beaucoup servi dans l'exécution de la plu- part des figures qui exigent un grossisement con- sidérable; cependant je n'ai employée que très rarement le grossissement de 680 fois. f. 1. Jeune fascicule du Tradescantia virginica, dont la seule fleur terminale a un court pédoncule ; les autres ne sont que des excrois- sances celulleuses.— f. 9. A. Fascicule beaucoup plus avancé, de grandeur naturelle, dont la fleur terminale se détache des autres en se rapprochant de l'époque de la floraison. NB le même vu de profil. Le f. 3. Plusieurs fleurs primitives, détachées de l'endroit (t) f. 2. B; (p) poils qui se déve- _ loppent sur les sépales quand le calyce com- mence à se fermer. 48 f. 4. bouton (a) f. 3, grossi plus considérable- ment , (s) sépales; (p) pétales; (a) les trois anthères du verticil extérieur; ( a”. trois au- tres du verticil intérieur; (6) ovaire.— f. 5. bouton (b}). f 3, deux sépales ont été détachés pour voir l'ovaire (o) qui a pris une forme triangulaire. f. G. bouton (c)f. 3, tous les sépales sont écar- tés pour voir les cavités naissantes (6 ) de l'ovaire (0). | f. 7. (A) Ovaire, qui ne s’est pas encore fer- mé (B) coupe transversale du même, qui fait voir que les ovules ne se sont pas encore formés. (C) Un des groupes des celulles mères ( Urmetterzellen ), avec des matrices pollinis (c) dans leur intérieur, (m) mueilage qui enduit de toutes parts les celulles, (D) an- thère supporté par un petit filament; (en) conneetif naissant, f. 8. (A) Ovaire formé dont les bords commen- cent à se relever pour former le style. 6b) coupe transversäle du même, bb) nucelle grossie plus considérablement, (ce) les matrices pollinis libres, (v) raphides, (s) sépale, (P) pétales. f. 9. A. Coupe transversale d’un des trois locu- lemens de l'ovaire qui fait voir la naissance de l'enveloppe intérieur ou de la secondine. (u), (B) Etamine, le connectif, (en) a pris 49 une forme arrondie au bout du filament on voit des faisceaux annulaires qui se sont formes. 10. Ovaire coupé en long pour faire voir la continuité de ses parois avec le style (sy). 11. À. Coupe transversale de l’ovaire avec un ovule qui a deux bourelets (üi, ie) à sa base. (B) Une partie du tissu superficiel du fil:- ment; les celulles (a, a) sont les rudimens des poils. (CG) Matrices pollinis avec les jeu- nes grains polliniques. 12. À. Ovales dont les deux enveloppes (ni ie) commencent à recouvrir le nucelle (nc) (B) Poils des filamens plus avancés. (c) Grains polliniques libres, qui ne se séparent pas en- core l’un de l’autre. 13. A. Ovaire dont une partie est découpé pour faire voir la position des ovule:. (sy ) Style, qui commence à se recourber. (B B’) Poils, dont le sommet produit deux cytoblastes. 14. Grains polliniques tout à fait libres, avec les rudimens de la membrane essentielle. 15. A. Coupe longitudinale de l’ovule, dans le sommet du nucelle (nc) on voit une cavité nn RS L: base du nucelle commence à s'épais- sir (D). Grains polliniques, (F ) sommet d’un poil. (s) Sépales, ( p p') pétales dont les bord; se recourbent en dedans. PU: 1872. | 4 p 50 f. 16. La surface de l’ovule À est composée de rangées de celulles hexagonales. (B) Coupe lon- gitudinale du même, qui fait voir l’amincis- sement des bords supérieurs de la primine et la cavité du nucelle. 17. Jeune épi du haricot: on voit les rudi- mens du calyce sur la base des fleurs pri- L 2 L2 / mitlives. 18. Fleur primitive du haricot plus avance ; 19 la même, vue d'en haut. Les fig. 20 , 21, 22 sont des boutons du haricot à diffe- rens âges. (O) A GENERUM PLANTARUM HUCUSQUE NON DESCRIPTORUM. eo = — Ore paruni producto testaceo. Antennæ dimidio corporis breviores, compressæ , aterrimæ, holosericeæ, articulis tribus baseos parce 89 sanguineo-pubescentibus. Thorax parvus, longitu- dine sesqni latior , anterius nonnihil angustior , apice emarginatus , angulis obtusis subrotundatis, lateribus obliquis, basi trisinuatus, margine undi- que alte reflexo , supra costis elevatis anastomo- zantibus in quinque areas divisus, media rhomboï- dali latitudine parum longiore , sanguineus , areis omnibus valde impressis nigro-fuscis , pube san- guinea parce obsitis. Scutellum elongatum nigrum, pubescens , apice emarginatum. Elytra thorace paullo latiora et quintuplo longiora, ante medium versus apicem ampliata , apice singulatim rotun- . data, supra depressa, tota læte sanguinea glabra, in utroque costæ quatuor elevatiores præter marginem et suturam et in singulo interstitio lineola elevata multo tenuior, omnes rugis crebris elevatis transversis connexæ , unde concinne reti- culatæ evadunt. Corpus nigerrimum , subtilissime punctulatum atro-pubescens. Pedes validi com- pressi nigri, parce sanguineo-sericel. | 2. Ruacowyca (*) Fucax Dejean: Lineari-elon- gata, nigra , griseo-pubescens , antennarum arti- culis duobus baseos, elytris tibiisque testaceis, thorace subquadrato, alte reflexo-marginato. Longit. 3'/, lin. Latit. 1 lin. Habitat in frondibus Pini sylvestris rarius. (*) Les caractères de ce genre ont été exposés par M. Eschscholtz dans le Bulletin de la Société. 94° Année p. 64. © 90 Statura Rh. elongatæ Fallén, sed thorax paulo brevior et elytrorum color alius; Rh. pallide Fabr. etiam similis, sed thorace latiore, marginibus magis elevatis et colore antennarum pedumque distincta. Caput nigrum, subtiliter punctulatum et pubescens , labro testaceo , palpis nigris. An- tennæ corpore dimidio breviores, nigræ, tenue pu- bescentes , articulo primo extus, secundo toto testaceis. Thorax subquadratus , longitudine pa- rum Jatior, angulis anticis rotundatis, posticis rectis, supra convexus, in medio posteriore tenue canaliculatus , intra margines anguste impressus , margine omni alte reflexo, niger, subnitidus, tenue griseo-pubescens. Scutellum triangulare nigrum, densius cmereo-pubescens. Elytra thorace paullo latiora , valde elongata , fere linearia, vel apicem versus nonnihil dilatata , apice obtuse rotundata, supra subdepressa, creberrime rugoso-punctata, testacea subnitida , breviter et dense pallide pu- bescentia. Corpus subtus nigrum ; péctore parce: pubescente, abdomine dense cinereo-sericeo. Pedes dense cinereo-pubescentes, femoribus et tarsis nigris, tibiis pallide testaceis. 9. CANTHARIS SCHOENHERRI Dejean : Lineari-elon- gata, testacea, longius pubescens, vertice, antennis, genubus, tibuis, tarsis, elytrorum apice corpore- que subtus infuscatis, thorace latitudine sesqui longiore, antice profundé bifoveolato. Longit. 3'/, lin. Latit. 1 lin. SA Podabrus Schæœnherri Dejean, Catalogue, 3®° édit. p. 118.(*}. Cantharis pilosa Var. b. Gyllenh. Ins. Svec. 1 p. 354. Var. b. thorace toto rufo-testaceo et, cæterum nonnihil pallidior. Habitat in Salicetis passim. C. pilosæ. Payk. affinis, thorace paullo latiore, lateribus vix sinuato , dorso convexiore, antice utrinque profunde bifoveolato et in medio distin- ctius canaliculato ut et colore diversa. Caput por- rectum testaceum, subtiliter punctulatum, griseo- pubescens, pone oculos, præsertim in mare, valde attenuatum, fronte late excavata, vertice toto in- fuscato, oculis globosis nigris, valde prominmulis.— Antennæ nigro-fuscæ , articulis duobus baseos pallidis. Thorax capite cum oculis angustior, sub- quadrangularis, latitudime sesqui longior, undique tenue marginatus, margine omni valde reflexo , supra convexus , in medio profunde canaliculatus et antice in disco utrinque foveola oblonga obli- que posita profunde impressus, rufescenti-testaceus fumigatus, parce griseo-pubescens, margine omni albescenti-pallido. Scutellum oblongum testaceum pubescens, apice rotundato. Elÿtra thorace , præ- sertim maris, fere duplo latiora, valde elongata p gata , (*) AM. le Comte Dejeau rapporte à tort cette espèce au genre Po- dabrus Fischer qui a les crochets des tarses munis d’une forte dent en dedans, tandis qu’ils sont simples dans le genre Cuntharis. J'ai reçu le type du Podabrus Schoenherri Dej. de M. Schônherr lui-même ei comme venant de Laponie. 92 apice singulatim rotundata, crebre rugoso-puncta- ta, substriata , longius pallide pubescentia , testa- cea, apice infuscata. Corpus subtus fuseum, griseo- pubescens , segmentorum ventralium. marginibus pallidis. Pedes fusco-testacei , griseo-pubescentes , coxis et femorum maxima parte pallidis. | 4. CANTHARIS FIGURATA mihi Elongata, supra pallide testacea, thorace macula postica magna obtuse trigona nigra, elytris longius pallide pu- bescentibus, subtus nigra, pedibus fulvis femori- bus supra nigro-lineatis, antennis tarsisque in- fuscatis. | | Longit. 2'/,—3 lin. Latit. '/,—°/, lin. Habitat in Salicetis rarius. Media inter C. lituratam Fallén et clypeatam Illig., sed ab utrisque satis diversa. C. liturata angustior, longior et pallidior, thorace breviore, antennis tenuioribus et signatura thoracis alia ab illa distinguenda; a C. clÿpeata thorace omnimo quadrato magis depresso , aliter signato ut et an- iennarum pedumque colore recedit. Caput breve, rufo-testaceum, subtilissime punctulatum , pone oculos valde constrictum , vertice summo per to- tam latitudinem nigrescente, oculis magnis globo- sis prominulis, fronte in medio foveola rotundata sat profunde impressa; infra antennas lineolæ duæ nigræ minutæ coufluentes et supra basin anten- narum punclta quatuor quadratim posita parva nigra , etiam sæpe confluentia. Antennæ corpore 1 93 paullo breviores, tenues, nigro-fuscæ , griseo-pu- bescentes, arliculis ! et 2 sæpe tous, 3 et 4 basi pallide testaceis. Thorax antice obtuse rotundatus, basi truncatus , angulis subrectis , latitudine haud longior , lateribus parallelis , lævis, in medio gla- berrimus nitidus , disco postico paullo convexus, marginibus late explanatis, postice ante scutellum brevissime canaliculatus, pallide testaceus, macula magna in disco posteriore trigona vel anterius producta apice leviter bicuspi, circa canaliculam posticam interdum pallescente. Scutellum parvum, triangulare, nigro-fuscum, pubescens. Elytra tho- race latiora, elongata, linearia, creberrime punctato- rugulosa, longius pallide pubescentia, apice singu- latim. rotundata. Corpus subtus nigrum, tenue griseo-pubescens, segmentorum ventralium margi- nibus anguste testaceis. Femora fulva , supra late nigro-lineata, genua et tibiæ fulva, tarsi infuscati, cinereo-pubescentes. 5. ANOBIUM EXcISUM mihi. Fusco-ferrugineum, e pube brevi dense cinereo-sericeum, thorace magno pulvinato, evidenter canaliculato ; basi transversim impresso , lateribus postice profunde emarginatis vel excisis. Longit. 2'/, lin. Latit. 1 lin. In domibus vetustis specimina tria inveni. Colore À. denticollis Panz. sed multo , præser- tim in elytris, brevius, thoracis structura ab illo bene distinctum, totum fusco-ferrugineum, e pube 94 brevissima dense cinereo-sericeum. Caput parvum retractum, crebre punctulatum , oculis globosis nigris. Antennæ capite cum thorace paullo lon- giores, ferrugineæ, articulis tribus ultimis proxime præcedente paullo majoribus, multo minus quam in À. denticolli remotis. Thorax- amplus, antice paullo latior, latitudine postica sesqui longior, apice oblique truncatus, margine leviter trisinuato, angulis subrotundatis, lateribus pone medium in lobum sat magnum rotundatum productis, deinde angulum usque emarginato-incisis, angulo ipso basali minuto acutiusculo vix prominulo, basi leviter bisinuatus, undique reflexo-marginatus, supra valde convexus pulvinatus, creberrime pun-. ctulatus, per totam longitudinem evidenter sed non profunde canaliculatus , mox intra basin per totam latitudinem transversim impressus , sed extus profundius, et ad angulum anticum utrin- que paullo excavatus. Scutellaum parvum trian- gulare , apice rotundatum. Elytra thoracis basi paullo latiora, sed illo vix triplo longiora , lateri- bus sublinearia , longe pone medium angustata, apice obtuse rotundata, supra valde convexa, re- gulariter et profunde punctato-siriata, interstitiis subtlter punctulato-rugulosis, Corpus subtus cum pedibus tenuibus ut pagina superior coloratum, subtiliter punctulatum. 6. Anogsrum explanatum mihi. Elongatum, fusco- testaceum, antennis pedibusque ferrugimeis, tho- race brevi, postice subtruncato, immarginato, late- 95 ribus valide rotundatis late explanaus, elyiris vage punctulatis. Longit. lionel a tite t/ lin: Tempore vernali volitans semel captum. Majoribus individuis 4. mollis Linn. magnitu- dine æquale, sed in elytris longius et thorace brevius , colore obscuriore et thoracis sitructura imprimis distinctum; 4. variabili Dej. etiam si- mile, multo vero angustius, brevius pubescens et thoracis structura alia , fusco-testaceum, undique subtiliter punctulatum, pube brevi cinerea minus dense obsitum. Caput convexum , minus retra- ctum, oculis magnis globosis prominulis nigris. An- tennæ dimidio corporis paullo breviores , ferru- gineæ , tenues , articulis tribus ultimis ceteris multo longioribus et majoribus. Thorax brevis, longitudine duplo latior , antice oblique trunca- tus, basi etiam subtruncatus vel perparum rotun- datus , lateribus et angulis omnibus rotundatus, ibique late, duplo magis quam in À. molli expla- natus, undique immarginatus, disco medio conve- xus. Scutellum parvum, apice rotundatum. Elytra basi thorace paullo angustiorà , sed illo sextuplo longiora, fere linearia, dorso convexa, apice obtuse rotundata. Corpus subtus segmentorum ventra- Hum margimibus ferrugineis. Pedes elongati, fer- ruginel. jé 7. NiTipuLa TERMINALIS mihi. Brevis ovata, sub- convexa , ferruginea, thoracis disco toto, elytro- \'TPMOORR 96 rum postico, pectore abdomineque fuscis, thorace elytrisque late marginatis, his apice obtuse ro- tundatis. Longit. { lin. Latit. */, lin. Var. b. elytris apice concoloribus. Var. c. tota pallide ferruginea. Habitat in succo destillante Betulæ rarius. N. limbatæ Fabr. valde affinis, at disuincta mihi videtur, individuis Svecicis hujus speciei minor et thorace elytrisque latius marginata , ferruginea , creberrime punctata. Caput convexum , angula- ‘tum, oculis nigris prominulis. Antennarum clava infuscata. Thorax longitudine duplo latior, antice late emarginatus ibique paullo angustior, angulis subrectis, lateribus modice rotundatus, basi trun- catus , angulis autem posterius nonmihil productis etiam rectis, lateribus præsertim posterius late explanatus , margine 1pso tenuiter reflexo , disco omni late fusco, modice convexo, postice utrinque foveola rotundata impresso. Scutellum breve, sub- triangulare , apice rotundato. Elytra basi thorace ‘baud angustiora, sed 1illo triplo longiora, pone medium versus apicem nonmihil angustata, apice singulatim obtuse rotundata , lateribus late expla- nato-marginata , margine extremo anguste reflexo, dorso subconvexa, posterius a dimidio nigro-fusca, colore obscuriore lateribus fere ad humeros usque adscendente ets apicem totum occupante. Thorax subtus ferrugineus , ceterum corpus subtus fus- cum, pedibus dilute ferrugineis. 97 8. AnTuICUS NicRICErSs mihi. Ferrugineo-testa- ceus, longius griseo-pubescens, capite, pectore ab- domineque nigris, thorace transversim infuscato, creberrime punctato, basi coarciato, elytris pun- ctato-rugulosis. Lonpit. */, lin. Latit. ‘/, lin. Habitat in littoribus arenosis lacus Kokonselkä rarius. A. rufipedi Payk. aflinis , mmor autem et bre- vior, thorax postice magis coarctatus, pubescentia longior, elytra fortius punctata rugulosa et color alius. Caput thorace paullo latius, basi truncatum angulis rotundatis, confertim crebre et profunde punctulatum , nigrum , fere glabrum, ore nigro, palpis rufo-testaceis, oculis globosis minutis vix prominulis. Antennæ capite cum thorace paullo breviores, crassiusculæ, ferrugineo-testaceæ, parce pubescentes, submoniliformes, articulis extrorsum paullo crassioribus. Thorax apice in collare petio- latus, ovatus, latitudine sesqui longior, apice ipso paullulum emarginatus , ante medium dilatato- rotundatus , posterius fere ad dimidium summæ latitudinis coarctatus basi levissime rotundatus et tenuissime marginatus, angulis obtusis, supra valde convexus pulvinatus, confertim crebre pun- ctulatus, pilis longis recumbentibus cinereo-albidis pubescens , ferrugineo-testaceus , ante medium transversim fusco-fasciatus. Scutellum ferrugineo- testaceum , minutum , punctulatum , apice rotun- dato. Elytra thoracis basi duplo latiora et illo NET AS f' 98 triplo Jlongiora, humeris rotundatis, lateribus pa- rum dilatata, apice conjunctim rotundata, supra valde convexa, profunde punctata, certo situ in- specta transversim rugulosa, tota ferrugineo-te- stacea, pube longiore cinireo-albido obducta. Pectus et abdomen nigra, magis nitida, remotius punctu- lata. . Pedes longiusculi , toti ferrugineo-testacei , subtiliter griseo-pubescentes. 9. Eucrexes (*) Fennicus mihi: Nigro-fuscus, profunde punctatus, tenue griseo-pubescens , an- tennis, elytris pedibusque testaceis, thorace parvo subcylindrico , fovea iransversa media et linea ar- cuata postica profunde impressis. Mas: oculis maximis, in fronte fere conniventibus, anten- nis corpore parum brevioribus , articulis elongatis ser- vatis..Lonsit 12 MMINE Femina: oculis mediocrihus, antennis longitudine dimidi corporis, articulis obconicis. Longit. 1'/, lin. Vespere volitans rarius captus. Eugl: (Anthico) oculato Payk. Gyllenh. (calycino Panzer) aflinis , sed major, fortius et magis regu- lariter punctatus, thoracis et antennarum stru- ctura omnino diversus. Caput maris magnum, cum oculis thorace plus quam sesqui latius , nigro- fuscum, vertice convexo remote punctato; os et palpi testacei; oculi maximi atri profunde pun- ctati, in fronte antica conniventes. Antennæ longi- (*) Ce genre a été établi par M. Westwood. 10) tudine fere corporis, crassiusculæ , totæ testaceæ cinereo-pubescentes, articulo secundo brevi nodo- so, tertio plus quam duplo longiore subcylindrico, 4—10 fere ejusdem longitudine acute serratæ, ul- mo adhuc longiore oblongo-ovato, sed multo quam in Æ. oculato breviore. Thorax latitudine paullo longior , subcylindricus , antice truncatus, angulis obtusis, basi bisinuatus angulis acutius- culis prominulis, nigro-fuscus, minus crebre pun- ctulatus, dense griseo-pubescens, intra basin Jinea iransversa arcuata et alia anteriore transversa in medio profunde impressus. Scutellum parvum iriangulare, nigro-fuscum. Elytra basi thorace ses- qui latiora et illo sextuplo longiora, subcylindrica, apice ipso conjunctim obtuse rotundata, supra convexa, obscure testacea, profunde sed non cre- bre punctata , griseo-pubescentia. Corpus subtus fusco-piceum , remotius punctatum , abdomine cinereo-sericeo. Pede longiusculi testacei, femori- bus posticis infuscatis cinereo-sericeis. In femina oculi mediocres, in fronte valde di- stantes, et antennæ dimidio corporis bréviores, ar- ticulis 4—10 multo brevioribus obconicis, ultimo antecedente paullo crassiore ovato; cæterum si- millima. Comte MANNERHEIM. “ —— #05 e——— À on RS nn cn à à Ye REVUE DES FOSSIEES | DU COUVERNEMENT 2ZS MOSCOU. N°IE ( Présentée à la séance du 17 Décembre 1842, ) ——""e— Là PAT FONILES DU TERRAIN OOLITHIOUE, CEPHALOPODES BÉLEMNITES. Depuis l'apparition de ma notice sur les Bélem- nites (Bull. Tome XV. p. 118.) le nombre des espè- ces est augmenté et des observations restent à faire, en particulier , sur le Belemnites absolutus de l'Orycto graphie. 5. BELEMNITES exeentricus BLAINv. De Branvirre Bel. p. 90. PI. 3. f. 8. D'Orriexy, Paléont. Jura. PI. 17, .: | il M. le Dr. ALTMANN a trouvé à Kharachova un Bélemnite de six pouces de longueur qui parait identique avec l'espèce indiquée. 101 G. BELEMNITES compressus VOLTz. VozrTz. Bleu P: 129 Un fragment de Bélemnite à corps subtétran- gulaire à alvéole très profonde , que j'ai vu dans la collection de M. AuErBaCH, paraît appartenir à cette espèce. 7. BELEMNITES canaliculatus ScuLortu. ScuLoTuEIM, Petrefact. p. 49. n. 7. _ James de Carle Sowersr, Trans. Geol. Soc. Lond. New Ser. Vol. V. pl. XXIIL. f. 2. La gaine ou le rostre, comme l'appelle M. D'Orsreny, est très effilée et un sillon très profond et aigu l'accompagne depuis la pointe jusqu’à la base. | Quelques individus ressemblent parfaitement au Belemnites Blainvilli Vorrxz, conformément à la figure que M. D'OrsIeNY en a donnée. (PI. XII. f. 9). Il faudra peut-être les séparer du canali- culatus. Note. En comparant de nouvelles acquisitions, il se trouve que l’absolutus de l'Oryctographie y gagne de nouvelles preuves de distinction. M. de Bucu a comparé l’absolutus avec le canaliculatus de Scurornerm;, M. Purcites y trouve une ressem- blance avec l'altdorfensis de BLanvicee et le sul- catus de Mircer. Je l'ai placé dans ma dernière notice sous PB. paxillosus. Mais il se trouve qu'il 102 ne cadre ni avec l’un ni avec l’autre. Le canali- culatus se distingue par sa forme eflilée et lisse, ayant un sillon très aigu et profond partant de la pointe et finissant à la base. L’altdorfentis qui a quelque ressemblance ‘avec le canaliculatus s’en distingue par deux raînules apicales. Le sul- catus de Mizer à un léger renforcement à la pointe et s’amincit à la base. Le paxillosus qui a un sillon semblable à celui de l’absolutus , se reconnaît à des rainures, ( souvent quatre ) qui rendent la pointe obtuse. L’absolutus est un cône lisse, un peu bombé au milieu, ayant un sillon large peu profond , depuis la pointe , et s'élargis- sant vers la base. On pourrait dire que le sillon se dilate à mesure que la game ou le rostre s'épaissit. La pointe est distincte et souvent ombi- liquée. La base est parfaitement ronde , à parois également épais. L’alvéole est profonde et conique. La coupe longitudinale présente un alvéole coni- que, ondulé, à angles aigus au milieu; sa ligne se laisse poursuivre jusqu’à la pointe. La structure paraît compacte et non fibreuse , et de double dureté; la partie extérieure est plus dense et plus foncée, celle du milieu plus molle et d’une couleur plus claire. La coupe. transversale montre les rayons excentriques propre à presque toutes les Bélemnites. Le centre est formé par la pointe de l’alvéole ; 1l s'étend de deux côtés comme une-axe qui partage la gaine en deux moitiés. La grandeur varie de six pouces et demi, à DER RER st RC D e. mdt À id. 0e a D ve = édie ire 103 quatre ou trois pouces francais; diamètre de 13 lignes à neuf. J'en ai trouvé plusieurs de cette forme près du pont de Kharachova; et dans le jardin Weyer sur la Yaouza. AMMONITES. Les Ammonites sont tout aussi fréquentes dans l'Oolithe de Moscou que les Bélemnites. Les Ammonites ou cornes d’Ammon sont des coquilles dont les animaux sont inconnus. Le nom vient de la forme offrant quelque ressemblance avec les contours d’une corne de bélier. Il n'y a pas longtems que l’anatomie de la Spirule a con- duit les Naturalistes à considérer les Ammonites comme des Céphalopodes. La petitesse de leur dernière loge fait même croire que, comme la Spirule, les Ammonites sont des coquilles inte- rieures (* ). La coquille d'Ammonite est spirale, arquée ou droite ; étant spirale , elle est enroulée dans le même plan, à cloisons ondulées ou découpées. C’est pourquoi on a appelé ces coquilles conca- mérées ou polythalames. Un siphon, toujours mar- (*) Pour comprendre comment la Spirule , tout en étant extérieure ; peut soutenir l'animal, il faut étudier l’Anatomie de cet ‘animal, représentée PI. 8. des Mollusques de l’Icono- sraphie du Règne animal de Cuvier. 5 S 104 oinal à la région dorsale, les distingue des Nauti- les dont le siphon est médian ou au milieu de Ja spire. Les Zoologues ont adopté plusieurs genres con- formément aux variations de ces enroulemens. Lamarck appelle Ammonite et Planulite les espèces dont tous les tours sont visibles; ce sont les Simplégades de Moxrrorr; celles où le dernier ou premier tour enveloppe tous les autres ont été désignées par Lamarcr par le nom d’Orbulites, que M. de Haan a soudivisé en Globites , Goniatites et Cératites;—les Pelaguses de Moxrrorr. M. de Haan a trouvé une différence dans les contours des cloisons; ils sont foliacés dans les Planulites, anguleux et onduleux dans les Cératites. Dans toutes les formes le siphon court le long du dos. Dans les Nautiles dont le premier tour enveloppe également tous les autres, le siphon est central. On a découvert dans les roches schisteuses de Cornouailles, rapportées par le Prof. Sepcwicx au groupe Cambrien , un Céphalopode semblable à un Ammonite dont le siphon est ventral et que M. Ansten a nommé Endosiphonite (*). Il y a ensuite d’autres coquilles cloisonnées à (*) M. Prurrs, (Yorksh. nouv, édit. P. EL. p. 231) rapporte un Nautilus endosiphonus de Halifax, dont le siphon est placé très près de la paroi ventrale. | LS SN y 105 spire arquée ou droite, ce qui a donné occasion de former les genres Crioceratites ; Scaphites, Ha- mites, Baculites, Turrilites. Les Géognostes se dispensent communément d’avoir recours à des divisions, qui n'ont aucune influence dans le moyeu de définir l’âge des cou- ches. M. de Bucu, au contraire, a taché d'inventer une méthode qui, étant exacte pour la définition de l'espèce , facilite en même tems la distinction de l’âge des couches. M. de Bucx s'attache de préférence au dessin des contours de cloisons ou plutôt à l'espace qui les sépare. Il est dommage que ces dessins se trouvent si souvent oblitérés, que l'œil même le plus exercé ne saurait les distinguer. Ils ne pa- raissent que dans les moules, ainsi que le plus souvent les Ammonites se présentent. Un Ammo- nite avec son écorce ou coquille extérieure ne ferait voir ni cloisons, ni lobes. Les bords ou contours des cloisons, exprimés par de jolis dessins dentelés ou en forme de feuilles dentelées , laissent entre eux, un espace appelé lobe. C’est ainsi que le lobe s’attachant au siphon s'appelle /obe dorsal; les deux lobes les plus voisins des deux côtés du lobe dorsal sont les lobes latéraux supérieurs , ceux qui sont plus éloignés , les lobes latéraux inférieurs; enfin le lobe qui se trouve opposé au lobe dorsal et au siphon ‘est le lobe ventral. J'ai consacré une planche de l'Oryctographie à cette manière de 106 voir, quoiqu'il ne faille point oublier que les lobes sont des caractères négatifs, c’est à dire désignant un vide. Car si nous nous représentons, pour un moment, la nature vivante, ces dessins variés expriment la forme des cloisons, et les lobes désignent l’espace vide entre les cloisons. Mais cet espace étant rempli, et méulé pour ainsi dire, fait mieux ressortir la forme des cloisons, et la méthode reste tout aussi intéressante et aussi applicable. Ces corps étant fossiles, 1l est important de con- naître les couches ou ils se trouvent. Dans les couches fossilifères les plus anciennes il n’y a pas d'Ammonites, on n’y a trouvé que des Nautiles, c’est dans le calcaire carbonifère que paraissent les Goniatites ; les Ammonites acquièrent le maxi- mum de leur développement numérique dans les couches oolithiques. Elles disparaissent avec les terrains crétacés, dans lesquels les formes ont acquis le plus de diversité. On y voit des Hami- tes, des Criocératites, des Scaphites, des Turrilites et des Baculites. | Les familles d'Ammonites proposées par M. de Bucu ont été indiquées dans l’Oryctographie , en développant en même tems leur importance dans la définition de l'age des couches. Le but de cette revue étant de corriger quel- ques erreurs de l’'Oryctographie et d'ajouter des espèces®de fossiles qui ont été découvertes depuis son apparition, je remarquerai d'abord qué pour nb px “ai 107 les Ammonites Bucklandi , Turner: , Amalthei ou Stockesii, de nouveaux ou meilleurs échanullons n'ont été trouvés n1 par mes collègues, ni par moi. D'autres espèces ont eté découvertes et les an- ciennes mieux examinées. AMMONITES catenulatus. PRISE E Oryct. p. 169. t. AA AS IREE NU Un fragment a été remplacé par un exemplaire complet. Il appartient aux Falcifères. Corps discoide, très comprimé, à dos aigu, pres- que cariné : l'ombilic est creusé profondément et graduellement ; le fobe latéral supérieur est large et obtus, et profondément descendant ; le lobe latéral inférieur est peu large, mais divisé en deux ou trois branches; les cloisons sont fortement et uniformément dentées ou crénelées. M. de Buca l’a comparé avec À. Murchisoneæ et depressus, mais il le croit intermédiaire, l'ombilic le distinguant du depressus et l’excavation gra- duellement profonde de Murchisonc. M. Paixps le rapproche de l’excavatus de SowrrBY, mais trouve sa forme plus deprimée. En résume les deux grands géologues paraissent de - MON opinion, d'adopter le catenulatus comme espèce distincte. Ïl est remarquable que dans le fragment de 108 l'Oryctographie la moule est noire et les contours de cloisons paraissent dorés. L'échantillon complet est nacre. Localite : Kharachova. AMMONITES cordatus Sow. Sow. 1. 51. t. XVII. f. 2. 4. Bronx Lethæa, t. XXII. f. 14. Suivant M. de Bucu, l’Amm. biplex Sow. et de l'Oryctographie t. VI. f. 3. doit être rapporté à ce titre. Il faut avoir une grande suite de, cette espèce pour parvenir à cette conclusion. MAS on distingue très bien, même dans mes exemplaires très comprimés, la carène, quoique mince et par-c1 par-là détruite. * PLANULATI. AMMONITES poly pl ocus Rein. Nautilus polyplorus Rein. t. IL. f. 13. 14. Nautilus striolaris, Rein. t. VI. f. 52. 53. Ammon. planulatus, Scurotu. Petrif. I. 59. GO. . v. Zieten. VIIL. 1, 4—8. Bronn, p. 445. t. XXIIL. f. 3. Se distingue par sa forme variable, plus où moins ronde ou comprimée. Le dos est rond, les côtés simples; des côtes se bifurquent sur le dos, ou se divisent en quatre rayons. La collection de M. FREAaRs contient un morceau qui est enflé et ellip- 109 tique ressemblant à l’inflatus de RerNecke (t. ME 29: ). | Il se trouve assez fréquemment à Kharachova, à la base des montagnes de Vorobieff. M. Purrrrps dans une note communiquée à M. FrEars (*) ca- ractérise une espèce qui me semble se réunir au polyplocus, quoiqu'il le rapporte aux macro- céphales. «Jeune. Les tours enveloppés , le dos arrondi, l’aperture subelliptique. La surface couverte de côtes déliées bifurquées. » «Adulte. Var. 2. Les côtes se réunissent en fascicules de quatre branches, qui croisent le dos; le premier contour enveloppant une petite partie des intérieurs. Entre les fasci- cules du dos paraît un petit espace concave et lisse. » « Var. 3. Les côtes bifurquées. Le contour ex- térieur enveloppant une grande partie des intérieurs. » N'ayant pas les échantillons sur lesquels M. Puirrrrs a fait ses observations je n’oserai pas affirmer l'identité avec l'espèce en question. î AmmMoniTEes validus Purciips. Note manuscrite. (*) M. Frears avait communiqué à M. John Parures la plus grande partie des fossiles des environs de Moscou. 110 «Cette espèce ressemble beaucoup plus aux formes de l’argile de Kimmeridge qu’à celles que j'ai vues dans le Lias ou dans le groupe de l'Ool- the inférieur. Les côtes sont extraordinairement élevées et aiguës, (extravagantly bold and sharp); à chaque troisième, plus mince, s’en réunit une plus courte irrégulièrement. Il ressemble: à À. omphaloides excepté la variété qui existe dans la division des côtes. » | Je crois en posséder un fragment que Je dois à M. Frears. Les contours des cloisons paraissent simplement ondulés. M. Puizzres rapporte cette espèce aux Planulati. Des mêmes localités. AMMONITES wirgatus Bücu. M. de Bucen a donné dans ses Pétrifications rares, une belle figure de cet Ammonite prove- nant des environs de Moscou. Il est planulé, à côtes parallèles très élevées. N'ayant pas la des- cription je ne saurais assurer si mon exemplaire, tout à fait pyritisé, également des environs de Kbarachova, est identique avec l'espèce citée. AMMONITES mosquensis. PL'IIL002 A. communis Oryct. pad 70 LANCE M. de Bucn considère le communis de Sowere* 111 comme une variété de l’annulatus. Notre espèce de Tatarova et de Kharachova est selon le même Naturaliste 4. Kænigur. | Parcites au contraire croit mon Gowerianus identique avec Kænigi. Je crois devoir restituer mon ancien nom: mosquensis (Manuscrit original 079 MERE DER A de l’Oryctographie : A. mosquensis: testa orbiculari, multispirata, anfractibus conveæis costatis , costis angustis frequentibus, dorso rotundo, medio læœvi; um- bilico circumgyrato distincto; apertura sub— quadrangularr. Diam. 14 5%) Plusieurs caractères l'éloignent d’autres espèces avec lesquelles on l'a comparé. Il est discoïde, a tous les spires distinctes, à ombilic profond, et distinct. Le contour extérieur est plus étendu et accroit subitement vers l'aperture. Les côtes sont minces, parallèles, et ne se réunissent point sur le dos, mais la pointe se tourne un peu en arrière et laisse une espace lisse, un canal qui correspond au siphon. Près de l'ouverture qui est subcarrée, on observe quelques côtes intermé- diaires qui touchent presque les principales et paraissent ainsi faire une bifurcation. J'ai trouvé un seul exemplaire complet sur les bords de la Yaouza dans le jardin ci-devant Weyer, ainsi dans la ville de Moscou elle-même. Hi * DORSAT1. AMMONITES annularis. Ammonites annularis Scurors. Petref. 1. 78. Nautilus annularis, Reinecxke p. 79. t. VI. 56. 57. Von ZiETEen, p. 14. t. X. f. 10. A. interruptus, ScucorTæ p. 79. Von Zretex. p. 20. t. XV. 3. Box, p. 451. n. 28. t. XXJIL. f. 9. Nos individus de Kharachova ressemblent à ceux de Gross-Essingen que v. ZïETEN a nommés, d’après SCHLOTHEIM, interruptus. * MACROUPHALI. AMMONITES sublævis. Sowerey, I. 117. pl. LIV. Bronx, p. 453. t. XXII. 10. Globites sublævis, de Haawn, 145. C’est sous cette dénomination qu'il faut placer A. Gowerianus de l’Oryctographie. ( PI. V. f. 6.) M. Puiccres l’a comparé à 4. Kænigii. Mais sa forme globuleuse et le dessin de ses cloisons ne laissent point de doute sur notre rapprochement. MM. le Comte Keysercinc et le Prof. BLasrus en ont apporté un échantillon plus grand du gouver- nement de Koursk. Le fragment s'adaptait par- faitement au mien, comme si les deux fragmens eussent été d’un même corps. , V0 nr 113 Les Ammonites citées dans l'Oryctographie et dans cette revue ont été trouvées à Kharachova, à la base des montagnes Vorobief, sur la Yaouza dans le jardin ci-devant Weyer, et dans la ville elle-même. Mais on se tromperait si l'on pensait que le tresor de Kharachova , de Chelepykha ete. soit épuisé. J'ai vu à Kharachova des traces, des impressions d'Ammonites de grandeur considérable, que j'ai admirées, brillants d’un éclat doré au soleil. Je les ai négligées dans l'espérance d'en trouver des échantillons complets. Mais cette espérance ne s'est pas réalisée. Il faudra donc observer ces impressions à l'endroit même, ne pouvant les ex- traire du sol. M. le Dr. RENARD m'a apporté du Volga infé- rieur une quantité de belles Ammonites qui ont absolument le même aspect, le même éclat que celles de la Moskwa. Je citerar ici À. Kænigii; Herveyi ;—Guilielmi ; Duncani. C'est une preuve que le terrain oolhthique s'étend aussi sur les bords du Volga inférieur, comme les observations des MM. KeyserziNc et BLasrus l'ont démontré. La Yaouza, petite rivière, qui tombe dans la Moskwa , au milieu de la ville de Moscou elle- même , a vers l'embouchure des bords très élevés et ondulés. Elle met à découvert près de son bord gauche, dans le jardin ci-devant Weyer, ce cal- care oolithique impregné d'oxide de fer, avec Terebratula Wilsoni, Bellerophon hkiulcus Sow. et N°. I. 1848. | 8 114 autres. Mais les collines sont composées d'une marne noire, remplie de fragmens d’Ammonites. Le jardin du Prince Repnine qui est également traversé par la Yaouza, m'a fourni beaucoup de fragmens d’Ammonites. Ces fragmens indiquent les espèces sûivantes: 4. giganteus, (dont l’ouver- ture a en hauteur 2 #4 et transversalement 3 34) À. Bucklandi Sow.; virgatus de Bceu, qui porte sur sen dos /’Orbicule concentrique; bi- plex Sow.; triplex de Munster et plusieurs autres qui n’ont pu être définis Dans le Gouvernement de Kalouga on trouve également ‘des traces de la formation oolithique sur les bords des rivières. M. Scarire, chimiste distingué, et membre de notre Société, de la Soc. agronomique et avide d'avancer les conmais- sances géologiques du Gouvernement de Moscou, en a suivi les traces sur la Medinka et la Protva, ayant trouvé sur la première des fragmens de /’Ammo- nites annulatus de SCHLOTHEIM et sur l’autre Ain. vertebralis de SowERrBY. AMMONITES vertebralis Sow. Sowerby. Min. Conch. If. p. 147. PL CLXVW. ! C'est une des formes les plus distinguées. Elle est discoïde , et carinée , à côtes très aiguës qui portent un tubercule au milieu; la côte se bifur- que ensuite et chaque branche présente au bord du dos un nouveau tubercule. De IA avancent des côtes fines et sinuées vers la carine très élevée, qui se terminent également en un tubercule, com- primé et dirigé en arrière, de sorte que la carène parait en forme de scie. SowerBy l'a bien cara- ctérisée en disant carena serrato-tuberculata. Localite : Gouv. de Kalouga sur la Protva au de- la de Borowsk. BRACHIOPODES. Les Brachiopodes contiennent des coquilles libres et non percées; d’autres qui sont adhérentes aux corps sous- marins. Cette adhésion s'effectue ou immédiatement par une des coquilles elles-mêmes, ou par un cordon ou ligament alongé. Ces der- nières sont percées par un trou qui se trouve au bec de la valve dorsale. Il y en a d’autres dont la charnière est tellement jointe qu'il faut casser la coquille pour séparer les deux valves. Parmi celles-c1 s’en trouvent plusieurs qui ne se laissent point réunir au genre Terebratula , comme nous le démonirerons plus tard. Orbicula Lamarck: Coquille suborbiculaire, inéquivalve; sans char- nière apparente. Valve inférieure (ventrale ) très mince, aplanie, adhérente aux corps marins. Valve supérieur (dorsale) subconique , à sommet plus ou moins élevé. | S 116 OrgrcuLA concentrica Frscu. O. testa subelliptica, vertice subcentrali, margine dilatato, sulcis profundis concentricis. Long. 11 lignes; hauteur 3 lignes. C'est la plus grande espèce que je connaisse. Le sommet subcentral est entouré de sillons lar- ges et profonds qui font ressortir des côtes éle- vées concentriques au nombre de six. Le. bord est dilaté, lisse et’ un peu relevé. La coquille étant très mince , ces sillons paraissent aussi du côté opposé ou dans l’intérieur de la coquille: Il en existe de jeunes dont le sommet est moins élevé , et dont la surface paraît plutôt lamelleuse que sillonnée. Cette coquille se trouve attachée à des frag- mens d’Ammonites dans l’Oolithe ferrugineuse des Montagnes des moineaux. OrBicuzA Hum ph riesiana SOW. Sower2y, Min. Conch. VI. p. 5. PI. DVI. 2. Conique , orbiculaire avec des stries divergen- tes. Le sommet excentrique est obtus. Localité: Kharachova. TEREBRATULA BRUCGUIERE. Les Térébratules, comme le nom l'indique, sont perforées au bec de la valve dorsale par un trou | A Dr plus ou moins grand, par lequel passe le ligament ; . L APR d'attache Les géognostes, qui ont égard plutôt aux couches où on les trouve qu'à des caracteres zoologiques , y réunissent aussi d’autres ou ce trou n’est pas visible. IL, TEREBRATULAE PLICOSAE Bucx. À. PUGNACEZÆ. TEREBRATULA acuta SOWERBY. T. testa triangulari, subæquilaterali , apice ro- strata, angulis cardinis plicatis. Sowersy, Min. Conch. CL. 1. 2. Puizirs, Yorkshire. XIII. 925. Encyclop. méthod. pl 245. f. 7. De Bocx, Soc. géol. franc. III p. 142. n. 11. XIV. if. .Oryctographie de Moscou, t. XXIIL. f. 8. Cette coquille, vue du côté du front, forme un triangle équilatéral. La charnière est parfaitement close, et le bec ne laisse apercevoir aucun trou pour l'adhésion de la coquille. Le sillon de la valve dorsale est tellement évasé et profond , et la valve elle-même tellement courbée sur la ven- trale , que la pointe forme comme uh bec com- primé. Cette forme singulière m'avait porté à former, dans mon premier travail sur les Térébra- tules (Programme 1809, p. 35. pl. IL £ 5. 6.), un sousgenre sous le nom de Rhÿyngonella. 118 Cette coquille ne paraît donc s'attacher nulle- ment aux COrps sous-marins, la charnière étant par- faitement close, et le bee n'offrant aucune ouverture. On Ia trouve dans le Lias de Widtoncastle et Bilsdale en Yorkshire; dans l'Oolithe inférieure à Storenton-Hill (Gloucestershire) et à Jeminster. Elle n’a pas encore été observée dans le Jura allemand. Commune à Kharachova près de Moscou, variant en grandeur der, 0 lignes de longueur. BR. CONCINNEÆ a. INFLATZÆ. TEREBRATULA ox)optycha Frscu. DLL IN CRROLES T, testa subtetraëdra , plicata , plicis subacutis ; valva dorsali valde convexa, medio sinuato, rostro incumbente. Cette coquille est remarquable en ce qu’elle se trouve dans des nids ou même dans des couches minces et droite à la base de la montagne de Kharachova, sur le bord de la Moskwa. Elle a été comparée avec la borealis, (Oryctogr. p. 47 pl XXIIL £ 4.); avec la tetraëdra de Sower8Y ; la plicalella VW aurens. ou lacunosa Scuroru. avec lesquelles elle a quelque ressemblance dans la forme générale. Elle diffère de la borealis par le bec qui se courbe tellement sur la valve ventrale, 119 que le trou du ligament reste imperceptible. On la distingue de la tétraëdra, par le prolongement de sa valve dorsale, M. de Bucn (Beiträge zur Bestimmung der Gebirgsformationen in Russland p. 11.) pense la placer comme variété sous deco- rata. Mais plusieurs caractères l'en éloignent, comme M. de Bocu l'a observe lJlui-même. Je vais transcrire ses propres mots pour faire voir avec quelle sagacite M. de Bucux examine les coquilles fossiles. - « Terebratula decorata, varietas dorsi plana. Das sehr Aufseblähte der Ventralschaale macht sie häufig einer Pugnacé ähnlich, zu welcher Abthei- Jung sie doch nicht zu gehôren scheimt. Mit der bisher bekannten ‘T.. decorata hat sie folgende ausgezeichneten Eigenschaften gemein. Die Ven- tralschaale bildet in der Seitenansicht einen vôl- lhigen Halbkreis und übertrifft in Hôhe viermal die der Dorsalschaale. Der Schnabel der leztern ist sehr klein , ubergebogen und wird von der aufsteigen- den Ventralschaale so sehr verdeckt, dass die Oefnung des Gichibandes häufg, ja wohl in den weisten Fallen, gänzlich versteckt bleibt. Die Kanten gesgen die Area stehen von beiden Seiten weit vor; und die an den Schlosskanten mit einem bedeutenden Ohr herabgehende Area ist nun gegen die Ventralschaale eingedrückt. Ge- wôhnlich steht diese Area senkrecht auf andern ähnlichen Arten, die Falten der Dorsalschaale er- reichén die Seitenwand erst am Ende der Schloss- 120 kanten, nicht durch Abrundung, sondern durch emen scharfen sehr auffallenden Winkel. Die Schlosskanten selbst sind nicht gerade Lainien, sondern sie erscheinen mehr oder weniger gebogen mit der Biegung nach aussen hin. Auch mit den Seitenkanten sind sie durch Abrundung verbun- den. Eigenthümlich ist nun die Moskauer Abän- derung; der sehr breite und nur gar wenig Ver- -tiefte Sinus, so sehr, dass eine ihm entsprechende Wulst gar nicht bemerklich wird, daher findet man auch nur eimen geringen Unterschied in der Breite der Falten. Vierzehn bis sechzehn Falten bedecken die Ventralschaale. Der Schlosskanten- winkel erhält sich ungefihr bei 120 Grad. Herr Fischer vergleicht diese Terebratel mit T. ’te- traëdra Sow. und gewiss nicht mit Unrecht; allein bei dieser steigt die Stirnwand der Ventralschaale hôher als die Mitte; es ist daher eine Pugnacé und gehôrt zu einer andern Abtheilung der Te- rebrateln. Von T: borealis Schl. ist sie durch den breiten nicht eimgesenkten Rücken am Schnabel verschieden , da -bei ersterer Art sich der Sinus bis in den Schnabel fortsetzt.» En résumé l'espèce de Moscou mérite d'être distinguée de ces autres espèces par ses plis éga- ‘ lement larges, par son bec, sans sinus, incliné sur la valve ventrale , par sa charnière close et sans area, par la valve ventrale bombée. 121 TEREBRATULA phaseolina Lamarck. . Lam, b. n. éd. Deshayes. VII. 337, 29. T. testa parva , subcompressa., subrotunda , alba ; strits Concentricis, margine supero subtriplicato; nate brevi subproducto. Nos individus s'accordent bien avec cette phra- | se caractéristique. de Mr. Deshayes. J'ai hésité pour quelques momens, s’il ne fallait pas les rapporter . à l'espèce que Sowergy appelle Pisum (Min... Conch. 536. 6. 7.) Mais M. de Buücu (Soc. geol LIL p. 148. XV. 18 bis) pense que Pisum ne diffère de l’octoplicata que par sa grandeur. Les plis étant caractéristiques dans Pisum; le Phaseolina n’en a point, est plus petit encore et montre des stries concentriques. Localité: Kharachova etc. IT. NON PLICATAE. CINCTÆ TEREBRATULA cndentata Sow. PI CENN TC or Æ | Sur Min. Conch. 445. 2. De Bucu, Géol. Soc. III. 193. 5 bis XVII. 5 bis. Oryctographie p. 148. 6. XXIIL. 7. T. digona. Cette coquille est alongée , bombée des deux côtés et un peu plus dilatée au milieu. La digona a une valve ventrale plus plane et est plus évasée 199 bo à la pointe, à coins aigus. Cette échancrure de l’indentata est moins brusque et les coins sont obtus. M. de Bucx la prend pour une variété de la wicinalis Schl.; mais celle-ci est plus dilatée , bombée et presque comprimée. Le Simus du mi- lieu forme deux élévations latérales. L’indentata est uniformement bombée depuis la charnière jusqu'au bord ventral. Cette coquille se trouve réunie à la wécinalis en Allemagne; sur les hauteurs de Streitherg , de Muggendorf d'Amberg; en Angleterre: à Bonbury (au dessous de l'Oolithe ). Dans le Wurtemberg; en Saxe: à Hohenstein près de Dres:le. En grande quantité près de Moscou , à Kha- rachova. TEREBRATULA nucleata Scur. PLAINE EE 50: ScuLoTueim, Petrefactk. p. 231. n. 56 v. Zieten, Würtemb. Verstein. p. BE AN LC 00: v Bucn, Géol. Soc. IIL 228. XX. 10. Subdéprimée et subarrondie, de la grandeur d'une noisette, elle présente une excision au bord ventiral. La valve dorsale est tant'soit peu bombée. Se trouve en grande quantité dans le calcaire de Graibingen et non moins fréquemment à Ka- rachova. 125 TERFBRATULA Sacculus MarrT. Marvt. Foss. Derbish. pl 46. f. 1. 9. Dman, Tereb. t. 8. [.. À T. didyma: vobuen, Soc. geol. IDE 198: pl. XVHE "11. La forme est ronde presque sphérique. Le bec est peu courkbé , l’enfoncement de la valve dorsale si peu sensible, qu’on serait tenté de la jrendre pour un Cardium. Dans le calcaire de transition de Gothland et de Derb ysh ire. Aux mêmes localités près de Moscou. LAEVES a. REPANDEÆ. TErEsRATULA vulgaris ScuLorTH. ScnLoruri, Nachtr. t, XX XVII.:7:_9. De Bucn, Soc. géol. III. p. 291. pl. XIX. 1. v. Zixrex, Würtemb. Vérst. p. 52. XXXEX. {. Ter. com- MUALS. C'est avec doute que je rapporte ici cette espèce qui, en Allemagne, est propre au Muschelkalk. La valve dorsale, avec le bec court et la grande ou- - Yerture, conviennent cependant parfaitement avec l'espèce indiquée. Localite: Khcarachova. 124 TEREBRATULA ornithocephala Sow. PI. AV: 44009 Sowerry, Min. Conch. pl. 101. T. Lampas. é Ar v. Zierex, Würtemb.. Verst. XXXIX. 2. v. Bucu, Soc. géol. TIP<2077n. 9. Di. °XIX ID: M. de Bucu donne une description très exacte de cette coquille qui est très répandue dans les couches moyennes jurassiques de l'Allemagne et de l'Angleterre. Nos individus de Kharachova sont parfaitement conformes à ceux de l'Allemagne et de l’Angle- terre. Il y en a plusieurs qui sont un peu plus, petits. bp EXCAV ATIE: TEREBRATULA aptycha Frscu. PLU LIT S79) T. parva tetraëda lævis, depressa ; cardine incurvo- angulart; valva dorsali rostrata. Hauteur 4//-3'/,!!; Largeur 5/44. Cette coquilie imite en petit la forme de l’acu- ta ; ou plutôt de l’acuminata. Elle présente un tétraëdre presque régulier, la partie cardiñale est cependant un peu plus alongée, et s'étend un peu au-de-là du milieu. La charnière est parfaitement close et le bec insensiblement élevé. Elle forme un angle obtus, à lignes latérales un peu courbée. LS ee) M CL A OR LORIE CO RE AR 125 La valve ventrale est bombée vers la charmière et présente une élévation angulaire vers le bord. La valve dorsale est évasée à cet endroit et tournée en haut. La coquille est généralement lisse et sans plis , mais à Ja loupe paraissent quelques stries transversales de l'accroissement. Elle se trouve au même endroit , réunie avec l’indentata, ornithocephala et l’acuta. ACEPHALAEAÀ. Cuv. CONCHIFERA Lan. DYMYARIA. Pholadomya Sowexsrx. Puocapouya Murchisoni Sow. Sower8x, Min. Conch. III. CCXCVII. 4. Broxx, Lethæa. L p. 333. XX. 19. Pnseres, Yorksh. n. éd. p. 115. Pl. VIL f. 9: I faut rapporter Pol. ambigua de l'Orycto- graphie , (PL XIX. f. 2.) à Ph. Murchisoni. Ces deux coquilles se confondent aisément , mais l’ambiguo se trouve dans des couches plus basses, dans le Lias, est plus aïongée et plus grande et porte deux à cinq rayons de plus. Cette coquiile - acquiert dans le Cornbrash de Yorkshire (Scar- borough') une grandeur beaucoup plus consi- dérable, 126 PuoLanomyA aculicosta Sox. PLV ER Sowerex, Min. Conch. VI. 88. pl. 546. f. 1. 2 Bronx, Lethæa EE p. 3994 XX: f, 18: Cette coquille varie de grandeur. Elle est alon- gée et se fait reconnaitre par des côtes nombreu- ses et très aiguës. Localité: XKharachcva. PnorLADonya emarginata T'ISCH. Ph. testa magna , in/flata , extensa , lœvi; margine ventralé profunde sulcato, emarginato. Lons:.90 0700 STAoUre Cette coquille est remarquable par sa grandeur, sa forme alongée et même son éclat nacré. Elle à la forme transversalement alongée de Ph. lyrata de SowerBy (PI 225), mais elle est parfaitement lisse, sans siries longitudinales. Les stries trans- versales d'accroissement manquent également, car notre individu n'offre que le noyeau. Vers le bord ventral ou vers la pointe opposée à la charnière, on observe quatre à cinq silons tellement profonds que «la coquille en parait percée et le bare ema rginc. Localité: Kharackova. CS URCS a 127 ASTARTE Sowrr8. ASTARTE elegans Cow. CRASSINA Lavarck. PLV tro, | Sowcaex, Min: Conch. Il. 86. t. 137. M 3. Bron, Lethæa. L,p:1,375. t. XX, f. 19. v. Zieten, Würtemb. Verst. t. 61. f. 4. Bielossaphte. p::175 tuNLVE F. 6:,7.18: Flle est peu bombée avec des stries con- centriques. Nos exemplaires de Kharachova ne montrent souvent qu'une partie striée , la surface étant souvent cbliterée. ASTARTE orbicularis Sow. PVO Sowërey, Min. Conch. VI. 529. 9. Coquille très arrondie et très bombeée à côtes concentriques élevées. Elle varie de grandeur, Li figure représente une des plus grandes. Loc. Kharachova. Lyropon clavellatus Pink. Pankixson, Org. Rem. LE. PLIVMIRSRSS, A “& RA : ca | 4 Le = Tr . . SowerBY, Min, Conch. I. 191, pl. LXXX VIE 1 Trigonia clavellata, Scurota. Petref. T 192, Donacites trigonius 128 Lamarck, éd. Desh. VI. 516. 6. T. nodulosa. Broxn, Lethæa. L 366.3. t XXX. 3. Liriodon clavellatus. GozprFuss, Petref..pl. CXXXVL 6. Lyrodon clavellatus. | James de Carle Sowerey, Trans. Geol. Soc. Lond. New ie Sen VOLUN, Sp OX TONREE Une impression très distincte de cette coquille a été trouvée à Kharachova par M. FREARS et se trouve dans sa collection. LyropDoN costatus SCHLOTH. | ; Scazotu. Petref. I. 193. Donacites costatus. | PARKINSON, Org. Rem. IL. t. XII 2. He oc PmiLurps, York es p. 128. he | Sowerex, Min. Conch. I. 195. pl. LXXXV. | | Brow, Lethæa. L. 364. t. XX. 2. | Gopruss, Petref. PL. CXXXVIL 3. Un fragment s’est trouvé à Kharachova. C'est un morceau de la coquille elle-même, seulement | plus dur et plus brillant, tandisque que la plupart de pétrifications de Kharachova ne présentent que | des noyaux ou des moules. Pecruncuzus elegans, Fiscx. PL Ne D. P. testa cardiiformi, costata, costis subimbricauis, cardine subrecto extenso. Cette coquille ressemble à un Buccarde, mais sa charnière l'en distingue. Klles a des côtes en 129 rayons très nombreux et subimbriquées. De légères lignes transversales interrompent parallèlement les côtes insensiblement. Des mêmes localites. Nucuza concentrica Firscx. ! N. testa cardiiformi, cardine extenso , sulcis con- centricis inæqualibus. La forme du Buccarde disparait par l'aspect de la charnière dentelée où elle est visible. Elle a quelque ressemblance avec NN. elliptica, tel que Parzcres la represente. (Yorksh. PI V. f 6.) ainsi qu'à la trigona de Munster (Gorpruss, CX XV. 5.) mais elle se distingue des deux par la grandeur, par la forme plus arrondie et les sillons profonds: Hauteur 6 lign.; largeur 8 : lignes. Elle est plus arrondie et les stries du bord beaucoup plus élevées que dans la Nucula tenui- striata de Curcx. (James de Carle Sowersy Trans. Geol. Soc. Lond. New. 5. Vol. V. pl. XXII. £. 3.) Localité: Kharachova. PINNA am pla Goi.pr. Gozpruss, Petref. PI. 127. 7. - Je n’en ai trouvé qu'un fragment, la partie car- dimale qui ressemble au premier coup d'œil à un fragment .de Pinna tetragona Sowersx (IV. pl. NOR ASAS. 9 130 313. 1 )}, mais la côte élevée du milieu l’en dis- tingue. M. FrREars a trouvé un autre fragment qu’on peut rapporter à Pinna lanceolata de Purirxes (PAIN LE 33.) Ixoceramus dubius Sow. Sowerey, Min. Conch. VI. 162. pl. 584. 3. Oryctographie, p.46. 2. pl. XIX. 5. L rugosus. \ Inoceramus undulatus Manrer. Gozpruss, Petref. p. 115. t. 1192. 1. Cette coquille présente quelque analogie avec Corbis ovalis Puits ( Yorksh. n. éd. pl. V. £ 29.), mais le bec en est plus prononcé et les sillons sont plus profonds , conséquemment les côtes concentriques plus élevées. Nous n'avons trouvé que la valve dcrsale collée contre la ma- trice. Elle paraît de différente grandeur. Des mêmes localités. IxoceraAmus Cris pet Man. Gozpruss, Petref. t. 112. 4. Cette espèce se caractérise par sa forme alongée et sillonnée. Les sillons sont placés parallèlement et à distance. Au même endroit. 131 ÂAVICULA inœquivalvis Sow. Sowerey, Min. Conch. III. 76. t. 244. 9. Prizzies, Yorksh. n. éd'ApL XIE 44: v. ZietEN, Würtemb. Verst. 73. t. LV. 2. Gozpruss, Petref. t. 118. f. 1. Fisure du titre de l'extrait de cette Revue N° I. On a toujours considéré cette coquille comme caractéristique du Lias et de l’Oolithe inférieure. On la reconnait facilement à sa forme déprimée A . . ON ei aux cotes aigues qui partent de la charnière vers le bord en rayons distans. Avicuza semiradiata Frscu. A. testa parva, valva dorsali versus cardinem in-- flata, læœvi, versus marginem radiata , radiis distantibus elevatis. Cette Avicule à la forme de la pectinoïde , mais elle est beaucoup plus petite, ayant les rayons beaucoup moins nombreux. La charnière est courte , les oreilles peu étendues, inégales. La valve dorsale est lisse, bombée, élevée en bosse. Des rayons élevés et distans garnissent le bord au nombre de douze. La valve ventrale m'est in- connue. Si on la compare avec 4. inæqualis de Sower8y (Min. Conch. IL. p. 78. pl. CCXLIV. 2.) on la trouve plus grande. Ses stries ne s’élè- vent point en côtes. {is 132 Localité: Kharachova. Collection de M. Frears. Myricus jurensis MErtan. Bronv, Lethæa. I. 359. t. XIX. f. 14. Coquille grande, bombée. Nos exemplaires n’of- frant que le noyau n'ont pot de stries d’accrois- sement, mais brillent d’un éclat margaritifère ex- traordimaire. Localité: Kharachova. AmpHIDesMa donaciforme, Pnizz. Pauzrs, Yorkshire. pl. XIL f. 5. v. Zaerex, Verstein. Würtemb. Dex. pl. LXIIL £. 5. BronçcxiarT, Ann. d. Mus. 1821. VI. 555. pl. VIL t. 6. Donacites Alduini. Bronv, Lethæa, p. 378. t. XX. f. 17. Donacites Alduini. Oryctogr. de Moscou. p. 175. pl. XLVI. £f. 3. Donax Alduini. Le genre Amphidesma ( Donacilla ; Donacites. ) est adopté par Lamarck et Desnayes, (h. n..V. 490; ed. n. VI 125.) Il est rapporté par d’autres à Tellina, Mactra ou Lacina. 11 se caractérise par sa forme alongée et subarrondie, ayant un liga- ment extérieur et un côté plus court. Lamarcr en cite 16 espèces vivanies, dont plu- sieurs sont cependant rapportées par M. Desxayes à son genre Mesodesma. (1. c. p. 133.) M: John D En he à 133 Purcirrs cite 6 espèces fossiles dans sa nouvelle édition du Yorkshire-Coast. On la trouve près de Moscou dans la même localité de Kharachova: en Angleterre, au York- shire , (Oolithe , Kelloways-Rock , Combrash); en Allemagne dans la marne du Lias supérieur du Teufelsloch près de Boll. ** MONOMYARIA MoprozaA cuneata, Sow. Sowergy, Min. Conch. PI. 211. 1. v. ZiETEN, Verstein. Würtemb. t. LIX. 5. Lamarcrk, h. n. éd. Desnayes, VII. 34. n. 19. Notre individu ressemble à celui citée de la planche 211 de Sowersy; il en figure une (245. 2.) qui est gigantesque et paraît une autre espèce. Aux mêmes localités. Collection de M. FREars. Moproca hillana, Sow. novwensr, ke. LIL :p..914%Ph- 919: 1. Lamarck, éd. Desu. VII. 33. n. 17. Le dos de notre individu qui n'est qu’un moule, est lisse; mais les stries de la valve dorsale sont très élevées , comme des côtes, et distantes. La hillana de ZxereN (LIX. 4.) plus grande et 134 plus épaisse, à stries ondulées couvrant toute la surface ne paraît pas appartenir à la hillana de SOWERBY. Mêmes localités. Collection du Musée de la Société. Moproca pulcherrima, Rôm. Rôwer, Oolith. p. 94. t. IV. f. 14. Brown, Lethæa. 358. t. XIX. 16. Alongée réniforme; les stries rayonnées , dans notre noyau ne paraissent que sur le bord inférieur. Mêmes localites. Collection de M. FRrEars. LrmaA proboscidea Sow. Sowrrey, Min. Coach IL 1151962 Purzurs, Yorksh. p. 120. Broxn, Lethæa, [I 336. t. XIX. f. 9, 10. Golsruss «Petreftt 0104121009 7270b7 Cette grande coquille presque parfaitement ronde ressemble à une huitre, mais la charnière à oreille l’en distingue. Elle porte des côtes fortes et lamelleuses. Ces lamelles s'élèvent plus ou moins et se prolongent au-de-là du bord. De là la dénomination. Il est rare de trouver dans nos exemplaires ces prolongemens. Hab. Kharachova. 135 Notre honoré membre , M. Yazykorr, géolosue distingué , à trouvé la Lima proboscidea près du ravin de Polivna , (Tozxnpseucrkoë Bparr) à quatre verstes de Sémbirsk, dans un calcaire, mêlé d’un sable ferrugineux , semblable à celui de KAhara- chova ; avec Ammonites heterophyllus , Belemnites canaliculatus , breviformis , Avicula inæquivalvis | et des vertèbres d’Ichthyosaurus. Ge calcaire est | ‘couvert de l’argile de Pesonoff, (HoconoBckaa ruuua, Yazyk.) qui ressemble à l’argile d'Oxford. | PLAcrosToMA énterstinctum PuHrrx,. PARLES, Vorksh. n. éd. p. 146 pl. VII. f. 14: Coquille subtriangulaire à côtes très élevées et distantes , qui rendent le bord comme dentelé. Notre exemplaire paraît plus bombe que la figure de M. Purrrres ne l'indique. C’est sous ce rap- port qu’elle se rapproche d’avantage de l’obscurum de Sowersy (Min. Conch. IL. pl. 113. 2.). Localité: Kharachova. PECTEN numularis Fiscu. PV Pro Puiczrrs, Yorkshire. pl. VW: ft P. testa parva, depressa, sæpius distincte sulcata, æ auriculis inæqualibus. Joli peigne, mêlé avec le discites et Inocera- mus dubius. Il est très déprime et montre souvent 136 des sillons concentriques très profonds. MM. le Comte KeyserziNG et le Prof. BLasius ont rapporté de Koursk de tels individus. Ceux de Kharachova ont ordinairement perdu leur écorce et sont lisses. PeEcTEN discites WaALcu. Wazcu, Steivreicu, t. XHII. = Scarotuetm, Petref. p. 218. 2. t. XXXV. 3. Pleuronecti- des discites. Bronx: Lethee ME te v. ZietEN, Verst. Würt. p. 92. t. LXIX. f. 5. | Presque orbiculaire. Lorsque la coquille possède son écorce extérieure, on observe des stries con- . # centriques. Le plus souvent elle paraît lisse, comme presque tous nos exemplaires. En quantité à Kharachova. | Osrrea Ventilabrum Gozipruss. Gozpruss, Petrefactenk. t. LXXVI, f. 4. Ë Oryctograph. de Moscou. p. 133. PL XELVELT.-S | Sur la Yaouza dans la ville de Moscou elle- | même, à la base des montagnes de WoRoOBterr , plusieurs réunies et avec des traces d’Ammonites,. GeyYPHæA lunata Fiscu. DS G. testa parva , lunata plicis transversalibus con- centricis distinctis, cardine acuminato. M. Purzixrs a figuré une Gryphæa ( Yorksh. n. 137 éd. I. t. IX. f 26.) sans indication de nom spéci- fique qui ressemble à la nôtre. L'ostrea acuminata de Sowersx (Min. Conch. p. 78. pl. CXXXV. £ 2. 3.) paraît appartenir à la même espèce, quoi- qu’elle soit un peu plus grande. Mais pour en bien distinguer le genre, il faudrait connaître la structure de la charnière. J’ai lieu de croire qu’elle fera partie de mon Amphidonte ou du genre Exogyra de Sax. Localité: Kharachova. GASTEROPODA. Les coquilles univalves sont extremement rares dans ce terrain et on n’en rencontre que quel- ques genres. F Turso undulatus Puizr. Prius, Yorksh. n. éd. I. pl. XIII. 18. 9 4 = C'est la plus grande coquille de ce genre que nous ayons trouvée. Elle a 5 à 6 spires et une hauteur d’onze lignes fr. Les spires sont bombées \ A C À . et à cotes. Le premier contour parait en avoir 6; le second 4. Localité: Kharachova. Turso sulcostomus Purzr. Puivues, Yorksh. n. éd. I. 81. 10. 198 Moins grand, mais également à côtes qui avan- cent dans l'ouverture ronde. | Il Même localite. Tur8o C yclostoma LIETEN, v. Zieten, Würtemb. Verst. pl. XXXIIL 4. Le premier tour de Ja coquille est grande et bombé à ouverture ronde. La spire est courte et déprimée. L’ombilique très profond. M. de ZxeTEN l’a trouvé dans-les couches supé- rieures du Lias de Gamelshausen; le nôtre se trouve dans les couches inférieures de Kha- rachova. Turso heliciformis, ZxETEN. v. ZieTex, |.,c. t. XXIX. 4. et XXXIV. 5. Coquille très petite, à 2 : lignes de hauteur, à spires parfaitement lisses. Dans les mêmes localités. AuricuLA obsoleta Prix. Prius, Yorksh. 1. c. pl. II. 40. Peute coquille de 2 lignes de hauteur, dont le premier tour compose la principale partie. La spire très courte n’a que deux ou trois tours. En Angleterre dans le Specton-clay ; près de Moscou à Kharachova. de 139 Mecania inœquata , Frscu. _ Coquille à 6 ou 7 tours , dont les deux pre- miers sont disproportionément plus grands et plus bombés que les suivans, qui diminuent brusquement de grandeur. Elle a 4 lignes de hau- teur. Le premier tour a en diagonale 3 lignes; le troisième 1 : lignes. | Je dois cette espèce à la bonté de M. AuwerBacu, qui l’a trouvé à Kharachova. CrrRus rotundatus Sow. Sowersy, Min. Conch. V. p. 36. pl. +997441:79; La spire en est très basse, et l'ombilique fait voir la partie de plusieurs tours Il doit peut-être faire partie du genre Euomphalus. Localite: Kharachova. Note. La Nasse indéfinie de l'Oryctographie (pl. XLVIL 4. 5) est égarée dans ma collec- tion ; je ne l’ai plus retrouvée depuis. DexrTazrum cylindricum Sox. Sowersy, Min. Conch. I. 179. pl. LXXIX. 2. k Cylindrique, lisse, légèrement courbé. De l’Ooli- the ferrugineux des montagnes des moineaux. PI. IIL PiHEV. PIN 1. UP TR SENS 140 EXPLICATION DES PLANCHES. Ammonites catenulatus. ouverture. dessin des lobes. Ammonites mosquensis. vue du dos ; ouverture; dessin des lobes. 2. 4. 6. af, Terebratula ornithocephala. T. indentata Sow. T. nucleata Schloth. 9. T. aptycha Fischer. T. oxyoptycha Fischer. Astarte orbicularis Sow. Ast. elegans Sow. Pholadomya acuticossa Sow. Pecten numularis Fischer. Pectunculus elegans Fischer. G! Fiscner DE WALDHEIM. UEBER DIE GEOGNOSTISCHEN VORROMSVERHAELTNISSE DES FOSSILEN LYCOPODIACEEN-STAMMES AUS DER PETROWKAER-STEINKONLEN PARTIE von GoTrror BLoEpe. { In einem Briele an die Kais. uaturforschende Gesellschaft zu Moscau. ) ———— 22 EE ——— Ich will Ihnen hiermit einiges über die Vor- komsverhältnisse des fossilen Stammfragments mit- theilen , welches ich im Laufe des Sommers aus dem Stemkohlengebirge bei Petrowskaja in den Ukraimer Militaircolonien habe ausgraben lassen. Das Siück ist uber 6 Fuss lang und bei einer gedrückten elyptischen Gestalt am untern abge- brochenen Ende 2 Fuss, am obern abgebrochenen Ende 1 Fuss dick. Mir fehlte es, in dem abgesonderten Steinkohlen- winkel, zur Vergleichung mit andern bekannten fossilen Pflanzenstimmen an erforderlichen Huülfs- mitleln, inzwischen hat unser geehrter Vice- Præsident, Herr Fischer v. Waldheim , aus einer -ihm vorgelegten , leider etwas unvollkommenen Zeichnuñg ernen Stamm von Lycopodiaceen er- kannt. Das Stuck ist bereits an das Museum des ‘ 142, Berg- Instituts nach Petersburg abgegangen und so durfen wir erwarten, dass die dortigen Herren Paläontologen , nach Autopsie, bald eine nähere Bestimmung daruber fassen werden. Ich gehe jezt nun zu seiner in mehrfacher Beziehung interessanten Lagerstätte uber , welche der eigentliche Grund zu dem gesenwärtigen : Schreiben ist. Denken Sie sich an einer 6 bis 10 Faden hohen Schluchtwand- der sogenannten Adlerschlucht , worin eine kleine Kohlengewinnun S umgesansen iSt — einen bergmännischen Schurf oder eine. künstliche Entblôsung im Kohlensandsteine von circa 2 Faden Hôhe, 15 Faden Weite und 2 Faden Erlängung, so gibt Thnen dies vorerst ein Bild von dem kleinen Raume, woraus das Stammfragment, nächst noch 100 andern Stücken fossiler Pflanzen- Ueberreste , aus seiner viel tausendjährigen Ruhe aufgestôrt ward. In der Sohle der Schlucht sind die Schichten- kôpfe des Kohlen-Sandsteins auf circa 20 Faden Länge entblôsst und der ganze Schichten-Complex der zwischen zwei andern von Kohlenschiefer mit Steinkohlen eingeflôtzt ist, besitzt eine Mächtig- keit von circa 15 Faden. Davon sind aber nur _etwa 4 Bänke von zusammen % Faden Mächtig- keit mit Ueberbleibseln der urweltlichen Flora so dicht angefullr, dass die eigentlichen mineralischen Theile nur das Cement von jenen abgeben. Zuvér- derst ist dies vorzüglich mit der äuserst hangen- SET » jail EP d'u UT re 143 den Schicht der Fall, welche die Begrenzung der fossilienreichen Sandsteinmasse nach oben ab- gibt. Es ist dies der sonderbare sprôde und harte graue Kiesel-Thon , den ich in meiner geognosti- schen Schilderung des Gouvernements Charkow einen Pflanzenschiefer nannte. Die Schicht, welche dieser Schiefer zusammensetzt, ist gegen 9 Fuss mächtis:; aber fast jede Lamelle, die man davon _ablôst, zeigt vegetabilische Ueberreste oder Ab- drücke davon. Im Gegensatze zu denen im Sand- steine, bestehen sie aber meist nur aus feinen Pflanzentheilen ,— Wedeln und Blättern- und was von zartgestreiften Calamiten darin vorkômmit, ist stets bis zu Messerrukenstärke flach zusammen- gedrüuckt. Alles liegt dabei mit den Ablôsungsklüf- ten des Schiefers genau parallel , und von diesem so wie üuberhaupt von den ganzen Kohlengebirgs- straten, ist das Einfallen unter einem Winkel von 40—50° in WNW gerichtet. Zunächst des Schiefers nach unten folgen nun die fossilienreichen Sandsteinbänke. Nächst Vie- len, was noch näherer Bestimmung bedarf, herr- schen hierin vorzüuglich Calamites, Lepidodendron, Sigillaria , Stigmaria und darunter auch Frag- mente von düunnen Stäimmen , deren Habitus dem grossen Stammstucke ahnelt. Namentlich von Cala- mites und Lepilodendron duürften nur wenige Arten fehlen , die jezt bekannt sind. Unter sich biden sie alle ein buntes Durcheinander in Beziehung gégen die Schichtungskluüfte des Sand- 144 steins weicht ihre allséitige Lage kaum von dem Paralellismus ab, den jene gegenemander beobachten, d. h. ihre grôssten Dimensionen liesen in gleicher Richtung und kein Stück greift aus einer Schicht in die andere über. Nur die Cala- miten machen mitunter eine denkwuüurdige -Aus- nahme. An sich, zum Theil von der Dicke eines Arms, häufig ganz rund , nicht selten aber auch ganz flach zusammengedrüuckt, und sodann bald grad hakenfôrmig gekrüummt, sieht man sie muit- unter aus einer Schicht in die andere schief ein- greifen. Wollte man daraus schliesen, dass solche Stücke an ihrem jezigen Fundorte früuher gewur- zelt und so von der Masse des Sandsteins ein- gehüllt worden wären, so môchte dies gewiss eine Folgerung sein, die mit allen den übrigen bereits erwähnten Umständen im Widerspruch stehen wurde. Man kann es wohl zu eimer Frage machen, ob jene fossilen Ueberbleibsel in der Vorzeit Pflanzen der Umgegend waren , aber dass sie zuerst alle von ihrer Vegetationsstätte abgerissen und ein Spiel des Mediums gewesen sind, worin sie sich jezt eingeschlossen befinden, dies lässt sich fast entschieden annehmen. Inmitten aller berührter Fossilien fand sich nun unser Stammfragment. Ebenso, wie in der Regel die meisten- von jenen, lag es mit den Schichtenklüuften des Sandsteins genau conform, war aber am obern und untern Ende von der Sandsteinmasse wie abgeschnitten. Mit dem di- 145 kern Ende , zeigte es dabei nach unten. Dieser Umstand ist zwar bemerkenswerth , gleichwohl gewiss ohne alle Bedeutung fur Entscheidung der Frage: ob der Stamm an seiner jezigen Lagerstätte auch fruher gewurzelt habe, oder nicht. Hätte nehmlich die unterirdische Kraft, welche die Kohlengebirgsstraten , im Umfang der ganzen kleimen Steinkohlenpartie gegen WNW aufrich- tete, solche in der entgegengesetzten Richtung sehoben, so môchte auch, statt des dickern , das dünnere Ende nach unten gekehrt sein.—Die ursprungliche Lage des Stamm's war sonach auch nur eine horizontale und mithin auch gänzlich verschieden von der Siellung, die er als Baum an seiner Wurzelstätte inne hatte. Von dem abgebrochenen oberen Stammende durfte keine Spur mehr zu erlangen sein, weil hier die Verlängerungslinien der Schichten schon in die Luft fallen ; dagegen wäre es wohl môüg- hich , dass der Abbruch von dem untern Stamm- ende, noch tiefer in der Sandsteimmasse aufgefun- den werden kônnte.— Es ist bereits im Vorhergehenden erwähnt wor- den, dass der Sandsteim-Complex, welcher die fos- sihenreichen Bänke fuüuhrt, von Kohlenschiefer mit Stemkohlenflôtzen emgeschlossen wird. Schon die zunächst den Schieferthon-Complexen anliegenden Sandsteinstraten sind fast entblôsst an Fossilien, aber ganz verandert in dieser Art ist alles im Schieferthone selbst. Nichts ist mehr von den NL A1843: 10 146 fossilen Pflanzenarten des Sandsteins zu finden; deren Stelle nehmen hier nur kohlige Abdrüke von Farrenkräutern ein. Nock 20 Faden weiter im Liegenden, und es kommt ein voller Gegensatz von allen bisherigen vor. Es ist dies eine gegen 15 Faden mächtige Schichtenfolge von verschie- denartigem Kalkstem, zum Theil mit den Meeres- Muscheln des Bergkalks. — Diese Bänke môgen also zu der Zeit den seichten Meeresgrund abge- geben haben, wo die fossile Flora des Sandsteins wahrscheinlich noch an den nahen Kuüsten ve- getirte. Es ist nichts naturlicher , als sich dies so zu denken; aber in der immer denkwurdigen Oscillation der Kohlengebirgsstraten liegen doch noch schwierige Räthsel; —macht sich bei solchen Verlegenheiten auch der Geolog gewôhnlich das schwere Herz durch Worte leicht. Bei dieser Gelegenheit erlauben Sie mir, noch über zwei Dogmen der ältern und neuern Geolo- gie eine Frage aufzuwerfen. Bekanntlich galt es in der älitern Geolegie, als ein Grundsatz , dass alle neptunische Absätze, ohne Unterschied ob wagerecht oder geneist, ursprunglich in diesen Lagen gebildet worden sind. Die neuere Geologie hat fur die leztere Lage bekanutlich eine andere Annahme, und in der That, selbst abgesehen von allen den gewichtigen Argumenten, die fur unterirdische Aufrichtung seneigter Schichten sprechen, muss man sich, nur allem beim Anblick eines Profils geneigter Koh- mis lemme: miss ét fe À he. < DURS de or M7 Te em, 0 | 1 47 lengebirgsstraten wundern, wie jene ältere Mei- nung eine so lange Zeit als die herrschende be- stehen konnte; aber gleichwohl woher kommt es, dass geneigte Kohlenflôtze häufig an ihren Ausge- henden dünner und von schlechterer Beschaffen- heit der Kohle als in der Tiefe sind, und dass diese Zuctände nicht etwa bloss oberflächlich statt haben, nicht schnell ohne Uebergang auf- hôren, sondern dass eine Zunahme der Maächtig- keit, eme Verbesserung der Kobhle, allmäblig und zuweilen bis zu ansehnlicher ‘Tiefe fortdauert ? — Ohne etwa der ältern Meinung huldigen zu wollen, ist es doch unleugbar, dass sich nach ihr das fragliche Verhältniss ganz naturgemäss erklä- ren lässt, wahrend es fur die neuere Annahme noch ein Vorwurf bleibt, — met 1 0* | | | EEBER TALK-APATFET, EIN NEUES MINERAL von R. HERMANN. Kurzlich legte der Herr Professor Tschurowsky der Kaiserlichen Naturforschenden Gesellschaft ein Mineral vor, welches er fur neu hielt. Die Ge- sellschaft ubergab mir dasselbe zur Untersuchung. Dieses Mineral bestand grôssten Theils aus kristal- lisirtem Glimmer, auf welchem stellenweis kleine gelbliche Kristalle eines anderen Minerals aufge- wachsen waren , dessen Quantität aber so germg war, dass ich damit keine Analyse ausfübren konnte. Doch erkannte ich, dass es ganz uberein- stimme mit einem anderen Mineral, welches ich vor eimiger Zeit von den Hrn. Berg-Ingenieur Wagner aus Slatoust erhalten hatte unter der Bezeichnung : «Noch nicht untersuchtes und bestimmtes Mi- neral aus der Nähe der Kusinskischen Gruben Di- strikt von Slatoust.» Herr Professor Tschurowsky erkannte die Identität dieses Mineral mit dem sei- nigen an, worauf ich das Wagnersche Exemplar näher untersuchte. Ich werde dieses Mineral Talk- she DRE 149 Apatit nennen, weil es rüucksichtlich seiner Zusam- menseizung grosse Aehnlichkeit mit dem Apatit hat , sich aber von demselben durch einen nicht unbeträchtlichen Gehalt an Talkerde unterscheidet. Der Talk-Apatit findet sich in der Naähe von Kusinsk in dem Schischimskischen Gebirge , auf einem Gange in Chloritschiefer, in Begleitung von : Glimmer, Chlorit, Magneteisen, Apatit und Gahnit. Der Talk-Apatit erscheint stets kristallisirt , in gleichwinklichen sechsseitigen Säulen. Die Kristalle sind gewôhnlhich zu Gruppen vereinigt und bilden nicht selten sternfôrmige Anhäufungen. Die Kristalle zeigen keine Spur von Blätterdurch- gängen. Sie sind aber häufg zersprungen, und zWar gewôhnlich in senkrechter Richtung auf die Hauptaxe. | Der Talk-Apatit ist gewohnlich von aussen mehr oder weniger verwittert und hat in diesem Zustan- de eme gelbliche Farbe, erdigen Bruch, ist leicht zerreiblich und undurchsichtig. Das Innere der Kristalle ist dagegen gewôhnlich noch unverändert. In diesem frischen Zustande hat der Talk-Apatit eine milchweise Farbe, feinkôrni- gen sphttrigen Brucb,1ist schimmernd und an den Kanten schwach durchscheinend. Der Talk-Apatit ist nicht sonderlich schwer. Spec. Gw. 2,70—9, 75. Er ist von der Härte des Apatits. Vor dem Lôthrohr verhält er sich wie dieses Mineral. 150 Beim Glüehen verliert der Talk-Apatit 1,20°, am Gewicht. Von Alkalien wird er wenig ange- griffen; dagegen lôüst er sich leicht in Salpeter- saure auf. Ich habe die Analyse mit Huülfe dieser Säure ausgefuhrt. Hundert Theile des geglüuhten Minerals hinterliessen beim Lôsen in Salpetersäure 9,50°/ unlôsliche Beimengungen, hauptsächlich aus kleinen Glimmerblättchen und Chromeisenkristalle beste- hend , die in dem Minerale eingewachsen waren. Aetz - Ammoniak schlug den grôssten Theil der gelôsten Substanz wieder nieder ; doch fanden sich in der Flüssigkeit : 71/2 °/, Kalk, 0,421°/, Schwefelsäure und 0,182°/ Chlor. Der Ammoniak-Niederschlag bestand aus ememGe- menge von phosphorsaurem Kalke und phosphor- saurer Ammoniak-Magnesia mit geringen Beimen- gungen von phosphors. Eisenoxyd und phosphors. ‘Thonerde. Man trennte den Kalk von diesen Sub- stanzen auf die Weise, dass man den Niederschlag durch Schwefelsäure zersetzte, den Gips mit einer concentrirten Gipslôsung auswusch und sein Ae- quivalent an basisch phosphorsaurem Kalke von dem ursprüuuglichen Gewichte des Niederschlags abzog , wobei man als Differenz das Gewicht der phosphors. Magnesia mit ihrer Beimengung erhielt. : Durch Schmelzen der lezteren im1t einem Gemenge aus Aetznatron und kohlensaurem Natron und Zerlegung auf bekannte Weiïse, trennte man die Magnesia von der Thonerde und dem Eisenox yde. b l DR AT et ra 151 Aufdiese Weise gaben 100 Theile des geglüuhten Minerals : | Sauerstoff Gehalt : Fremdartige Beimengungen. . . 9,80 Theile. RER A ST RO 25 «= 10.54 Masnesta 1. ee 2774 n — 3,00 Phosphorsäure. ASS 0 » 19979 Schwefelsäure. . . 92,10, » Chloriére hat, ro 0:91 » BRSEnOxVd. 0 1,00 » Fluor. Thonerde. | 2,93 » Verlust, | 100,00 Hiernach betrachte ich den Talk-Apatit als eine Verbindung von anderthalb basischer phos-' phorsaurer Magnesia mit anderthalb basischem phosphorsaurem Kalke mit geringen Beimengun- gen von schwefelsaurem Kalke, Chlorcalcium und Fluorcalcium. Diese Verbindung wurde durch folgende Formel aus gedrüuckt werden : (Ms 5 P + 3 Ca ps > © + GO ——————— |OBSERVATIONS MÉTÉOROLOGIQUES FAITES A L'OBSERVATOIRE ASTRONOMIQUE DE L’UNIVERSITÉ IMPÉRIALE DE MOSCOU , .. PENDANT LES MOIS | D'OCTOBRE, NOVEMBRE, DÉCEMBRE 1842, COMMUNIQUÉES Par M. SPASSKY. ——"“Do——— 154 OBSERVATIONS OCTOBRE À $42 (nouveau style). OBSERVATIONS MÉTÉOROLO RIALE de Moscou. L'élévation de l’observatoire astroï à peu près 991 pieds anglais. Latitude=} HyYGRo MÈTAN DE SAUSSURER 8h. du 2après 100 | BAROMÈTRE à O° DE RÉAUMUR. (millimètres.) DATES. \ 8h. du |2h.après|10h. dush. du 2h.après 40h. duË | É matlin.| midi. suir. ematin. | midi. soir. Bmatin.| midi. | 5 | han ge MAO Ur D Rio CE a mr 3 7510 | 749,4 | 7k0.0 2,0 9,0° 3,5 80 75 4 2 À 758,0 758,0 | 758,0 3,5 6,0 }#,0 9( 90 4 3 | 755,7 135370 7867 6.0 7,0 5,0 95 | 400. MR y À 75,9 TE OMS 5 5,0 Pit 0,5 GO 65 1 F | ; 5 À 754,7 757,5 || 7H0,2 1,5 1,0 20.0 90 95 ' 6 À zuus | 745 | 7u52 EL 30 2:00) EE 93 86 LR |! 7 À 715,1 744,3 | 744,6 () 4,5 2,0 98 85 | AN 8 À 76,5 7} ,3 | 715,5 0 },0 1,5 9) 85. JD Le 9 À 746,5 7ZHM,G | 741,2 () },0 0 98 85 10 À 736,8 |. 735,5 | 738,0 0,8 0,6 | —0,5 95 96 | LR ° 742.7 743,5 | 742,9 E —1,0 1.0 —6,5 98 90 | + : 742,9 742,9 | 743.0 À —5,0 0 = 90 85 | Mn 76,2 746.2 | 716,2 À —1,5 0 2,0 91 | 31 PR 76,8 746,3 76,3 — 2,0 1.0 — 5, 5 94 | 91 Ph | 7W7,u | 7HHS | 7445 À 6,0 2,0 3,5 90 90 | AR 731,4 T2 OMAN TSE M },5 2,0 0 92 93 do 754,3 | 736.0 | 756,0 À —0,5 4,0 —2,0 93 67 à à 70.8 THON OISE AD 4,0 4,0 b20) 90 90 |. ZW, 74,9 | 746G,H 5,5 6,5 45 90 ‘90 ! 76,4 754,2 | 744,2 205 41,0 Go, 1207 92 | 741,5 | 70,2 4 759,5 7 10,0 9,0 92 | 95 | à: 739,3 | 739,5 | 745,8 4.0 5,1 5,0 92 |: 95 D 745,8 745,8 | 752,6 555 5,0 2,0 92 92- 752,1 INTIME TAG NNEE"8 3,8 6,0 95 93 | 747,6 TARA") 9 0 12,0 7,0 92 93 LL: RO AO Er 6,0 10,0 8,010 95 Là 749,9 749,9 | 754,7 4,2 6,0 5,0 85 95 752,9 A6 0752,9 075420 5,0 5,0 h,0 95 95 Us 718,5 |. 747,3 | 715.0 5,0 5,8 5,0 os: Un : 142,5 TN2,5 TH2,5 1,0 H,0 245 95 95 À A] 14205 1) 1158 608750 25 D 2,0 95 95 À 4 ! f|Moyennes.| 745,54 | 712,81 | 745,05 À 4,99 | H,57 1,72 92,5 | 89,4 (M9 | L | MÉTÉOROLOGIQUES. | 155 ‘rimMfaites à l'observatoire astronomique de l'Université Impé- lue audessus du niveau de la mer—167, 9 mètres, ou MN. Longitude—35° 17’ à l'Est de Paris. re ai altudel DIRECTION DES sx ERP ÉTAT DU CIEL. | __:à lo! pra du |2h. après 10h. dui 8b. dura 04) 2h. apres 10h. du. | AE LE midi. soir- | Lin. midi. | soir. | 1 \ ù rs | le O. 5 O. 5 } SEL Ser. Pluie. o) MS O0: :3 O. 3 À Couv. ; Couv. Couv. {Q) ù : SO: 2 50.12 | Couv. Cou. Cour. 5; 2 0-2 O. 5 Ser. Nuag. Soleil. Cou v. I q; À 15 SO. 3 SU. 5 À Neige. Neige. Couv. if L | O. 5 C. Cou v. Nuageux. Ser. (L SO. 5 C. 1 Nuas. Soleil. Nuageux. Nuag. Eluiles. : c (M 0e SO. 5 brouili. | Nuag. Soleil. | Cou v. en. SO. } SO. } Nuag. Soleil. Nu:g. Soleil. Couv. 05 À } SO. 5 SO. 3 Neige. Neige, Neige. AL à y M | 5 SO. 5 SO. } Nuageux. Nuag. Soleil. Sen o; 1 N. } C. Brouill. Nuag. Soleil. Nuag. Lune. 9! M 3 NE. 5 NE. 3 Brouill. Cou v. Cou. 9 DR SULNE. 5 NE.:3 Couv. Cou v. Nuag. Lune. y |} (9) 3 O. 3 Ser. Cou v. Pluie. 5 MS NO. 3 | NO. 5 Pluie. He Pluie, Ser. + © O- 3 0:35 Nuayeux. Nuag. Soleil. Ser. y - O. } C | Neige. Pluie. Nuageux. y À Ê O. } C { Nuages épais. Nuageux. Ser. ï O. } SE. } 1 ‘Ser. Nuag. Soleil. Cou v. A 3 SE. 5 SE.- 3 Cou v. Pluie. Pluie. o C. C. Cou v. Pluie. Cou v. m. C. C. Cou v. Cou v. Cou v. ol 5 E. 5 IDR Pluie. Pluie. Cou v. si À SE. }H. C Ser. Nuageux. Cou. + 5 SE } C Nuag. Soleil. Nuageux. Cou v. ï D| s) SO. 3 SO. 5 Cou v. Cou v. Couv. d (5 SO } SO. 5 Cou v. Couv. Coux. ; 25 SE. Sy |: SE. 5.1. Nuageux. Pluie. Pluie. 1 A5 SO 5 SO:135 Couv. Pluie. Pluie. ë jo GC. C Brouill. Pluie. Pluie. | Le h BE |: US FN ARS SEEN TER | EPST CLOS URSS 3 | Nr | ER | 5 RER RE an Ps me it eee 0 le Ce ee CL LU = ER SSSR | 156 OBSERVATIONS p | L: NOVEMBRE 1 $/42 (nouveau style). OBSERVATIONS MÉTÉoRe fa Imp£rraze de Moscou. L'élévation de l’Observatopnip" ou à peu près 991 pieds anglais. Latitude=! N. Long k TES : E EE 2 HSE a I Te Sn € eee om NÉS BAROMÈTRE A 0°. ÏTHERMOMÈTREEXTÉRIEUR| HYGROMÈRR DATES. (millimètres) DE RÉAUMUR | DE SAUSSURE 8h. du |2h.après|40h. duf8h. du [2h .apr;|/10h. duf8h. du |2a près hi il y { matin.| midi. soir. À matin. | midi. soir {matin.| midi. M midi. j LI à À 726,2 | 724,2 | 728,2 4,0 1,0 1,8 93 93 | 0 à 2: À 734,6 | 754,7 |.790,2 80002,0 1,2 0,5 95 95 NL 3 À 739,2 | 740,4 | 740,4 3,5 1,2 | —6,0 95 95 0h NL: y À 722.5 | 7u4,0 | 7ur,5 À —9,0 | 7,0 | —8,5 90 86. 10B| € 5 747,5 747,5 TT )5OE 30 — 5,5 —7,0 93 90 2 \, 6 NN 747,0 | 746,0 | 746,0 À —9,0 | —6,0 | —30 90 87: N 1 Fr 7 50-1 750,1 750,1 œur —2,0 —3,5 95 95 «4 ( g U7u9,s | 749,5. | 7520 À 50 | 410 | —50 | 95 95 | " 9 152,9 752,9 152,90 06:0 F7 —6,5 95 95 k ((). 5 1004 752,21 |754/6 000754854555 1,2, | 52,0 95 95 1 (1: à de ce 4 | 41 746,5 | 76,1 | 746,4 À —4,0 1,0 0,5 95 EL (UT 42 À 745,5 | 745,5 | 7H5,9 0 .0 0,2 98 os VD < 43 745,9 | 745,9 | 741,H 1,0 2,0 2,0 98 100 VB t 44 742,51 A TH SIT OS 20: 5,0 2,0 93 98 D: 45 742,5 NTM SO 0,5: 2,0 2,0 93 99 Î Le : 16 758,5 À 70,7 | 745,1 À —1,5 0 LS 98 93 [0h 17 738,5 | 740,0 | 745,1 À —1.5 0 5 98 98 in 48 4 745,14 | 246,0 | 746,0 À —3,0 0 —5,0 98 98 ‘AR 49 746,0 76,0 746,1 —6,0 4,2 —2,5 93 98 Un 20 752,1 752,1 Ho 258 EE 0 4,2 —6,0 93 93 D nn | — 1 | 24, 754,9 | 754,20 745,6 À #0) 2 mes 95 |: 22 À 7H0,2 | 759,1 | 728,8 À —2,0 0,2 | —h,1 98 93 1 25 | 756,3 | 756,8 | 742,6 | —5,2 | —4,2 | —2,5 98 98 Lo 2} 77,3 77,5 741,3 î —7,0 —92,5 —9,0 99 99 1 | \ 25 741,3 | 744,0 | 750,7 À —4,0 | —2,0 | —5,0 100 100 4) ls 26 À 752,2 | 752,2 | 751,6 | —4,0 | —2,0 0 98 | 98. ‘VO « 27 D7HE,5S | 7HES5 | 733,4 1,0 1,0 1,0 À 400 | 400 VRP. DE 736,2 | 756,2 .| 741,9 À: 2,0 2,0 0 100 100 a 29 45,2 745,2 | 751,5 —0,5 —1,0 | —41,0 400 400 Al | M 30 À 747,6 | 747,6 | Gy7,5 À —0,5 1,0 4,5 | 4100 400 [ON Moyennes.} 744,12 | 7H4,27 | 745,02 À —92,09 | —0,75 | —2,20 | 96,6 96,3 se] | a —————— = = MÉTÉOROLOGIQUES. 157 Es faites ionomique au dessus du niveau de la mer—167, 9 mètres, 9 N. Longitude-35° 17! à l'Est de Paris. J EEE = Li à l'observatoire astronomique de l’Universite MR ECTION DES ÉTAT DU CIEL. Sat VENTS. “lu |2h. après|10h. du 8h. du ma- 2h. après 40h. du ni 4 midi. soir. À in. midi. soir. | : il :3 O5. (Se Cou v. Neige. Pluie. se E. } SES Cou v. Neige. Cou v. À À NES 57] NE. 5 Cou v. Pluie. Couv. k l C. C. Con v. Cou v. Cou v. ï l N. } N. }# Cou v. Cou v. Cou v. Ù Î N. } C. Nuageux. Cou, Neige. ‘ 1 C. C. Couv. Couv. Cou v. ; à SO. 5 SO. 5 Couv Cou v. Nuag. Etoiles. ‘à A SO. 5 SO. 2 Cou v. Cou v. Couv. di L: | O2 O0. 2 Couv. Couv. Cou v. h à Da La | O. 5 DRE Cou v. Couv. Couv. ù) k ! C. C. - Couv. Cou v. Cou. 100 1 CG. Le Brouill. Pluie. Pluie. 3 C: C. Couv. Couv. Cou v. 3 4 SE. 5 DE..5 Brouill. Pluie. Couv. O5 SO. 3 SO. 35 Nuageux. Nuag. Seleil. Ser. 1) 1095 SO. 3 SO. 3 Nuageux. Nuag. Solel. Ser. ÿ 095 SO. 5 SO. 5 Nuageux. Nuag. Soleil. Nuageux. ÿ C. C. Couv. Cou v. Cou v. ÿ ‘4 G. C. Lou v. Nuageux. Ser. ÿ |ni S PR Sa Couv. | Cou v. Couv. 3 ni C. C. Cou v. Uouv. Ser. 5 4 O. } O. } Neige. Neige. Cou v. Su SE 3 SE. 2 Ser. Neige. Neige. EL ©: SC 2 SO. 3 Cou v. | Couv, Cou v. 5 NS SE. 3 SE. 3 Cou v. Couv. Neige. 10 RS DID: 3 DE..2 Cou v. | Cou v. Pluie. 10 Ro ES ECS Cou v. Couv. Couv. | | Couv. Couv., Cou v. Couv. Couv. Cou v. 158 OBSERVATIONS DÉCEMBRE 1 SH2(nouveau style). OBSERVATIONS MÉTÉOROIOC n RIALE de Moscou. L’élévation de l'observatoire astrot ELRREISNENENSR EURE ES BAROMÈTRE A 0°. 1) HycroOMÈT \THERMOMÈTRE EXTÉRIEUR # ne il . SOA , ; ! 4 n = C CTTP DATES. | (millimètres) | DE REAUMUS. DE SAUSS j 8h. du 2h-a près 10h. du 8h. du |2h.après 10h .duf8h. du 2après dk 4} { matin. | anipi soir. À matin. | midi. soir. matin | midi. midi 1 za | 745,5 | 752,7 | 4,5 4,5 | — 3,5 À 150 | 400 2 | 754,2 | 755,2 | 754,5 D — 5,0 | — 4,0 | — 0,5 À 160 | 400 3 | 75u,0 750,0 745,2 ni 41 0 400 400 4 | 759,1 755,1 715,5 ) 1,0 2,0 | — 7,0 4100 109 élrsse | r88 let 100 cle or | 750, 57,8 | 738, à 9.5 2,0 À 100 | 400 7 | 700,5 | 70,5 | 741,3 1,0 1,0 | — 0,3 À 400 | 400 8 749,5 749,3 719,2 155 2,5 | 15,09 4. 400 100 9,1 741,9 | 72,2 | 750,5 2,5 0,2 | — 5,0 À 400 | 100 10 | 754,9 | 754,5 | 751,7 6,0 5,0 | — 5,5 À 400 | 400 41 À 755,4 | 755,4 | 754,1 3,0 | — 9,0 | — 4,5 | 1756, | 73516, 17550 2,5 |— 1,8 | — 1,4 | 15 755,90! 755,917 ,3 M0 —" 4,2 | 5,40) 44 À 745,5 | 74, | 743,9 5,4 | 3,0 | — 2,5} 45 À 743,9 | 745,2 | 750,3 554222, EAU 16 À 750,9 | 750,9 | 7y5.2 7,5 |— 7,0 | — 3,0 | 1710 739,6 || 756,80 "750,0 0,9 1000420 ei) 18 | 756,6 | 756,6 | 736:7 1,0 |=— 4,0 | — 2,0 b 19 D 716,5 | 746,5 | 758,4 À —15,0 | —415,0 | —18,2 | 20 | 162,00 761,7 761,5 À 1,0 | 18,0 Fo 21,51 ff 21 | 765,9 | 763,9 753,8 045 .—15,0 | 19,0 es RES NS ‘ , , D) -—10,0 — 6,5 — 9,0, 2 [706,5 | 7448 | 7hor = 5.0 ARS NEA 25 PE7 14,7 7h 740 9 À — 2,0 — A = 5,5 26 À 742,0 742,0 THO,4 À — 2.5 — 12 pr 1,0 € 7 oO C _ £ 2 Ë 4 27 | 740,2 | 742,2 | 7y2,7 À 4,0 2,0 1,0 | 28 | 746,6 | 746,9 | 7160 0 0,2 | — 5,0 | 29 | 745,5 | 745,5 | 742,2 D 4,9 | 29 | — 4,0 | Panel Rs nn Eee 2 } ’ 40,9 125,5 = 2,9 — 1,0 52 },2 F E Movenves. 159 Le faites à l'Observatoire e astronomique de l'Université Imri- MÉTÉOROLOGIQUES. 16 le andessus Han de la mer =167, 9 mètres ou à ue K. Longitude -35° 17’ à l'Est de Paris. Î | DA. ECTION DES ; ic Fa ÉTÉ DUC TCPLE: vo VENTS. “PUMA |2h. äprès| 10h dnf 8h: du ma- | 2h. apres 100. du ? DUPES midi. soir. | tin midi. soir IÙ 9 O. } NO. 2 Couv. Couv Nuag. Etoies. 10 CA O. à à Nuag. Soleil. Cou v Neige. QE é: SAS Couv. Neige Cou v. 11 C. IN:,2 Neige. Pluie. Neige. I DM NO. 3 NO. # Neige. Neige. us ù 10) Qu CR O0. 2 Guns Cou. Cou v. k 10) PM 0: 3 hs 2 Cou v. Couv. Cou v. F in 23 NO. # | NO. Cou v. Couv. Couv. É (IE 00 C: NO: 3 Couv. Cou v. Cou v. ; 11 Où NO sal NO. 3 Cou v. Cou v. Couv. ë Î —— * a —_— 100 à l Nt<3 DE ul Cou v. Cou v. Cou v. ” 100 2x NO. 5 NO. 5 Couv. Cou v. Conv. d 0 2 NO. 3 | NO. 5 Cou v. Couv. Cou. k NW ŒL NO. 5 NO. 5 Cou v. Neige. Cou v. (l ex. PC Couv. Cou v. Cou. C4 E SO. 5 Cou v. Couv. Couv. (RD | 022 C. Couv Couv- Ser. ll) C.: GC: Couv Couv. - Cou. in E NE: 3 d ( Ser. Ser. | Ser. 00 à | LE C Brouil Ser. Ser. | | = — ———————— ll | [4 N. 3 SES Ser. Ser. Nuageux, 1) SE: 5 SE. 3 Couv. Cou v. Cou. 10 4 €. G. Cou v. Couv. Cou v. 1 & SCX.: 5 SO. Couv. el Couv. Cou v. pi 2 80. "35 SU. 115 Cou v. Neige. Neige. D SEX. 5 JO.L3 Couv. Cou v. Couv. j) M DUL:S SO 3 Cou v. Cou v. Couv. | SC), 3 SD: 2 Cou v. Cou v. Cou v. j) SO 3 € Cou v. Couv. Cou v. 1. C4 CG. C. Cou v. Couv. Neige. # | MS G Neige. Couv. Couv. Il 161 O1°GHZ cc‘ecz OH‘OH 02°C 2 00‘S#Z 03° HZ Hr°892 ‘oouue| op ‘uuxeyy | 08‘622 : CH°3CZ CCyH2 OH‘aHZ 08‘0C/ 08*ccz ‘UIUIU 19°xetu np uus {oi de. RE Er Ver En EEE EEE CJ'HG c1°8e1 | on°2cz Ed em = La co © L'K92 6“3CZ 6'6C2 6°2C/ 2 C2 ‘HZ L'acz 1662 (Se, L‘9cz h 119 2 16 I OT Een ELLES TOME MEL IEEE US OCONS ED NS NON ES e NNNIEeNe = ON GI EN 19 © Gt © ‘WIULU 79! :SIOÏN "SOIN ‘uiIxeunp n pauooyiq | t 892 LUZ LUZ &r°eH2 86°/K2 {CS Z CH HZ RON 69°rc2 GO S&' OZ C6‘6KZ 18° 6SZ * AdL9S 98 9H Ca 942 80 CHZ CO'CKZ 0082 Cp SZ 29‘ HZ 62‘TUZ OH°r CZ 9G‘Ok2 6 6€ Sh‘6HZ 68892 °‘J10S ov|saade‘yz|np ‘y 8 me | | 68 92 SC‘ 28° HZ VS 3UZ OZ 18 8h (A 2 0 06°& 1 / V8‘rcz 22° OH2 CG‘ O2 91 ‘OCZ 0C'‘6C2 ‘Iprux rot CS‘9#Z SV HZ VG°C# CL°SHZ 6C' 842 : SH°r HZ &9'TH/ 08‘rCZ t9 OhZ 99° OK 2 {1°062 1962 niquut “sauusot ‘quu999(T °qu2 A0 N *214019() ‘quoidog ‘po HOT ‘um IVIN ‘JR AV *SAUIN *LOLLAOD ST 4 "JalANUR ‘SION "SAVLANITTIN NA SHANIUdXRA LA AUNLVATIANAL 44 oQ) © SYLINGAU SHNÔIULANOUVS] SYAHLAYH L 1! "CYSI NH ANODSOII 4 d'IVIVHANT HLISHXAINA TT 44 ANÔÜIHONOULSY AUIOLVAUASIO NT V SALIVA SHA0I OO TOUOALIN SNOILVAUSSIO SAQ ANASA}\] \ ZA L n V Eh 2 Lo 2 ra en Se AE ad Si ge dl RUES ce 06‘6/ cv‘ | cg'zr five ITU — vgh — Ù MU — *qu299(T 0‘6 0°£ C9Y — 088 — 20 z = ‘qUAAON (0 0‘2r 02 8 22 66‘+ ‘214010 c‘z 0‘0Z 60°6 66e 5° “quua1dag 00°cp 0‘ 0‘e7 8644 |96‘6r AT ‘1n0y [4 CAC MC le V 9h. Pad q oc 9p 0‘g ces | asc |os‘cr 86‘cp png 6 ns | 02 0‘& 0°cz 69 |9c'6 | 19°&4 uns Sy pue 20 MONT, ozpp q‘+ 0‘83 at Hp. |60°Z : en‘op “LIN o‘cs opuue] op ‘uuxe\| S2°1 0‘2 co CPAREIT AE ET 06°0 ‘JAY GL'K — cuy 0°8 ENS — ce g — OL‘G — “SAeIN Ç&9 — ci y 0'G 904 — | 29° 9— 09° — | ‘aor1a2 7 00° — 0‘0 0 — | KO 8 — | cucr— H6°Ct— | raorauerp “ururu Jo f'uruim 29 | ‘sito “tour *AA9S TS poux | “tre uix eu np} mixeur np {np œnu|np wnu |-qo € 52p se " "ag k- ‘SION ‘au? 0 -158ç J'uuoogx | "P A 07 sade-yz|np ‘4 8 eeSS = EE RE: ne OT PRIS MAR SE 2 PR PAS RE 2 co | TT ‘YNANAVAY A4 SAMOAQ NA JIANINdXA UIV T 4q ANNAIXON SANLVATIANA T, En P | II _. LTIGENG DER GEUGNOSTISCHEN KARTE VON PODOLIEN UND BESSARABIEN., dic dem Bulletin N° IV. 1842 angeheftet 1St1 Bei der Illuminirung dieser geognostischen Karte haben sich in mehreren Exemplaren ver- schiedene Abweichungen eimgeschlichen, die ohn- gefähr in folgender Art in den verschiedenen Fxemplaren zu berichtigen sind. 1. Die Huminirung des Dniesters mit der Farbe des Transitionsgebirgs oder der Grauwakenfor- mation von Jampol bis Rybnice muss wegfallen ; hierin nimmt schon nur die Kreide allein die unterste Thaletage em. 2. Die Erstrekung der Grauwakenformation lings der Seitenflussen des Dniesters ist durch die Ilumimirung zu weit ausgedehnt worden. Nur am Sbrutzsch, Swanzyk und Studnica ist solche, wie angegeben sichthbar; an allen ubrigen Flussen mebr und weniger. | 163 3. Die nur in abgesonderten Partien angege- bene Kreideformation langs des Dniesters Seiten- flüssen muss man sich im Zusamenhange denken. Sie muss zu beiden Seiten der Flüsse, in schma- len Bändern erscheinen. 4. Der mit der Farbe des Diorits angegebene Streifen längs der Dniesterdistanz, die schon in Gullizien einfällt , ist als nicht existirend zu be- trachten; dagegen sollten durch düunne Striche mit jener Farbe die Dioritgänge angegeben sem, welche die Granit-Gneuspartien bei Jampol, Wrazlaw durchsetzen. | 9. Da wo der Durchschnitt vom Tertiirgebirge am Salpugasee durch die Linie AB angedeutet ist, muss die Diluvialdecke wegfallen und jenem Platz machen, was hier kKeilfôrmig herein dringt. Eben so muss sich der angegebene Diluvialstrei- fen langs des schwarzen Meeres, gegen die Emmun- dung des Dniesters ins letzere, zuspitzen, so dass bei Akermann noch Tetiärgebirge sichthar ist. Noch andere Mängel, als wie ZB: dass der Dnie- ster distanzweis weisgelassen u. s. w. muss sich der gefallige Kartenbeschauer selbst ergänzen. — es — SÉANGES } DE LA SOCIÉTÉ IMPÉRIALE DES NATURALISTES Lun DE MOSCOU. DL NS EE —__—=9505 SÉANCE DU 17 DÉCEMBRE 1842. M." le Vice-Président, Fiscner pe Wazpueim, a fait lecture d'un mémoire contenant la continuation de la revue des fossi- | les du Gouvernement de Moscou. | | 4 M” Ile Baron Alexandre de Mexevporrr expose un projet | d'exploration du Gouvernement de Moscou sous le rapport | géologique ; il suppose que cette utile entreprise pourrait être || terminée dans le courant de 2 années,en employant la coopé- | ration de plusieurs membres de la Société. Ë. M." le Docteur Bzr lit un mémoire sur la famille des | guêpes. : M.' le Docteur Bassow communique ses expériences concer- nant l’endosmose et l’enosmose à travers les membranes animales. 4 M." le Professeur Evrrsuanx de Kasan a envoyé une notice sur Ja métamorphose du lixus barbatus, accompagnée d’un dessin. | D M." WaxcEexneimM DE QuALEx a communiqué des remarques sur E : le calcaire de montagne du versant occidental de l'Oural et | FA 4 S. Exc. M." le Vice-Président a en même temps présenté un 165 catalogue des fossiles de cette localité envoyés par M." Wan- genheim de Qualen. M.' le Coutre pe ManneruEmM a communiqué un mémoire sur sa récolte d'insectes Coléoptères faite en 1842 et une descrip- tion de quelques autres nouvelles espèces de Coléoptères de Finlande. M." le Colonel Brorne, membre de la Société , a envoyé une notice sur une méthode qui consiste à commencer la recherche des roches d’une localité quelconque par les couches les plus anciennes et à la terminer par les plus récentes. M." le Professeur Tcuervaëv de Kharkov a envoyé, comme prospectus , un échantillon d’un dessin faisant-partie de son ouvrage sur les champignons de la Russie, en promettant de mettre à la disposition de la Société, si elle le désire, le texte de cet ouvrage. M." le Professeur Rovuirzrer et M. Frears ont présenté une notice sur plusieurs localités du Gouvernement de Moscou, où A ils ont, pu observer à nû la continuation des couches géo- logiques. M." le Professeur Rovizzier a présenté des observations sur une variété d’Hybride, du petit tétras et de la gélinotte blanche. Le même a présenté des observations sur quelques oiseaux du Gouvernement de Moscou. Le même communique la manière de conserver les fossiles employée en Angleterre et adoptée déjà par M. le Professeur Goldfuss à Bonne; — les pétrifications sont fixées sur des planchettes de différentes grandeurs peintes d’un côté d’une couleur adoptée pour désigner certaines formations, et conte- nant de l’autre côté la dénomination et d’autres observations. M." Pascaurr, membre de la Société, annonce, que M." de Gerville propose à la Société un échange des pétrifications rassemblées par Jui en Normandie , contre les ouvrages de la Société. 166 Mr. Izuxe, médecin de la marine à Symphéropole, exprime le désir de rassembler pour la Société des objets d'histoire naturelle dans la Crimée , si la Société ne lui refuse pas ses secours. Le second Secrétaire , M." le Docteur Rexarp, présente le N° 4 du Bulletin de la Société, lequel a paru sous sa rédaction et qui contient 12 feuilles et une carte géologique. DONS. Objets offerts. 39 Oiseaux, rassemblés par M Rowavowskyx ,; médecin des colonies russes américaines , aux alentours du port Rouman- ZOW. M." Scampr de Laybach , membre de la Société, a envoyé un tableau très artistement composé d'insectes de la Faune de l'Illyrie. Al bd. Livres offerts. 1. Cmanucaacckaso , À. O6r axTaxr YKkpbnAeHiA nPasb Ha nuymectsa. Rasaub, 1842. in-8°. De la part de n: le 2. Iocpedonuxs, Vasera, na 1842 r. N° 35—35. C. Herepé. 1n-4°. De la part de la rédaction. 3. Apy26 30pasir, Hapazno-rpaueôuaa rasera, 18492. N°,40—44. C. Ilerep6. in-4°, De part de la rédaction. 4. ÆArwcnou Kypnaus , uacrse 3 Kanxka 92, C. Ierep6. 1842 in-8°. De la part de la rédaction. 9. ÆKypnhaïs Mnuucrepcrsa Hapozauaro Ilpocrtwenia. Cenara6pe 1842, C. Ilerep6. in-8°. De la part de la rédaction. 6. Omeuecmé6ennwux Sanncku, Honôps. 1842. C. Ilerep6. in-8°. De la part du rédacteur. 167 7 Schoenherr, G. J. Synonymia insectorum. Tom, 6 pars se- cunda. Parisiis, 1842, in-8°. De la part de l’auteur. 8. Scacchi, À. Esame cristallografico del ferro oligisto e del ferro ossidulato del Vesuvio. Napoli, 1842. in-8°. De la part de l’auteur. 9. Eversmann, Ed. Fauna entomologica, quam per viginti fere annos in provinciis Volgam fluvium inter et montes Uralen- ses observavit. Tom. 1.- Casani , 1841. in-8°. De la part de l’auteur. 10. Bulletin scientifique publié par l'Académie Impériale des Sciences de St. Pétersbourg. Tom. X. N° 9239. 9240. St. Ptrsbrg. in-4°. De la part de l’Académie, {1.- Tenore , M. Ad floræ neapolitanæ syllogem appendix quinta. Napol. 1842. in-8°. De la part de l’auteur. 12. Tenore, M. Sull'Arancio mandarino. Napoli, 1840. in-4°. De la part de l’auteur. 13. Rendiconto delle adumanze e de lavori dell’ Accademia delle Scienze 1842 N° 1—4. Napoli, 1842. in-4°. De la part de l’Académie des Sciences de Naples. 14. Démidoff, Anat. Voyage dans la Russie méridionale. Les dernières livraisons. Paris, 1832. fol. De la part de M: Anatole Démidof, 15. Buch, de, Leopold. Pétrifications recueillies en Amérique par M” Alex. de Humboldt et M.° Cn° Degenhardt. Avec 2 planches. Berlin, 1839. fol. De la part de M: de Buch. 16. YueGnui Muunepazrornuncriä RaGunners M. Mockosckaro Yuu- BEPCHTETA. Mocxs. 1842. in-8°. De la part de M.' le Profes- seur Tchouroffsky. | x 17. Berthold , Arn. Ad. Ueber verschiedene neue oder seltene Amphibien-Arten. Gôttingen, 1842. ïin-4°. De la part de l’auteur. 18. Berthold, Arm. Ad. Ueber den Bau des Wasserkalbes - (Gordius aquaticus). Gôttingen, 1842. in-4°. De la part de l’auteur. 168 à : A , F [| | 19. O nepesodm Mauaccinno“ abronncn Ha CaoBenckO“ A3Hikz , 10 ABYMB CHHCKAME : Barakauckxomy M Iarpiapmeñ Buôaio- TEKH , Ch OuepKkomB HCropin bozraps. Mocxs. 1842. in-4°. De la part de l’auteur, M." Alex. de Tchertkoff. 20. Potter, Nath. Notes on the Locusta septentrionalis americanæ decem septima. Baltimore , 1839. in-8°. Par M Cramer. 21. Bonaparte , Principe Carlo Luciano, Osservazioni sullo stato della Zoologia in Europa in quanto ai vertebrati nell anno 1840—1841. Firenze, 1842. De la part du Prince. Lucien Bonaparte. SÉANCE DU 14 JANVIER 1843. S. Exc. Monsieur le Vice-Président , Fiscuer DE Wazpurim, a continué sa revüe des fossiles du Gouvernement de Moscou. M." Hermann, membre de la Société, a fait une lecture sur un nouveau minéral de l’Oural, Talk-Apatit, dont il a fait l'analyse à la demande de la Société. M. Kesszer, membre de la Société , a envoyé de St. Péters- bourg un mémoire sur la famille des pics » accompagné de figures. Lecture d’une lettre de Berezoff, du marchand Trarimorr, dans laquelle il fait mention de ce qu'on a en effet trouvé les restes de mammouth ( consistant en un squelette presque complet, avec 2 cranes et des restes des chairs etc. etc.), de la recherche desquelles il s'était chargé, conformément au désir de la Société. DONS. a. Objets offerts. 1 Son Excellence, M.' le Vice-Président Fiscner pe WALDHEIM, 169 présente au nom de l’apothicaire Jrtel 5 pétrifications de Piatigorsk. Le comptoir de l'hôpital de Phanagorie a adressé 12 co- quilles fossiles et une esquisse de la localité de Taman et de ses alentours. b. Livres offerts. 1. OmeuecméenheuAa 3anuckn Ha 1842 roxë N° 12. C. [lerep6. in-8°. De la part de la rédaction. 2. Kypnhaas Muaucrepcrea Hapozanaro Ilpocrtmema na 1842 ro. Okraôp. cB Ilpuôarreniaun N° 10 x 11. in-8°. De la part de la rédaction. | 3 2RYpPHaAG Cazonoacrsa na 1842 roaë N° 5 6, Mocxs. in-8°. De la part du rédacteur Klassen. 4. Apyes 30paeina, na 1842 rozs. N° 45—50. C. Iletep6. in-4°. De la part de la rédaction. 5 lasema Wocpexnuxr ua 1842 roas. N° 36—39 n na 1843 ro4B. N° 1. C. Ilerep6. in-4°. De la part du rédacteur. 6. Wenderoth, S. Landwirthschaftliche Zeitung für Kurhessen 20% Jahrgang , 1—4. Heft. Kassel, 1842. in-4°, De la part de la rédaction. 7. Erman, A. Archiv für wissenschaftliche Kunde von Russ- land. 1842. Heft 1 u. 2. Berlin, 1842. in-8°. De la part de la rédaction. 8. Museum anatomicum Vilnense. Vilnæ, 1849. in-4°. De la part de l’Académie de Vilna. SÉANCE DU 17 FEVRIER. M. le Vice-Président, Fiscuer DE WazpuEim, a lu un mémoire sur les organes digestifs des Orthoptères, 170 Le même présente un tableau alphabétique de tous les insectes décrits dans le Bulletin de la Société depuis le pre- mier volume jusqu'à l’année courante. Le même communique un catalogue des pétrifications ras- - semblées par M.' le Colonel-Lieutenant du corps des Ingénieurs des mines, Olivièri, dans le Gouvernement de Kalouga et de Toula. | | Le même a présenté une lettre de M. le Professeur Traut- vetter de Kiev, qui annonce la mort du Professeur Besser. M" Trautvetter a entrepris la revision des œuvres posthumes du défunt et notamment de son manuscrit de la flore de la Russie méridionale.—M"'. Trautvetter envoie au nom de M Bogovitch la description d’une nouvelle espèce d’ortie, croissant aux alentours de Kiev. La Société d'histoire naturelle et de médecine de Dresde envoie par l'entremise d'un de ses Secrétaires, M.' le Docteur Envarn ScxmAzz, un exemplaire complet de ses travaux. Les Universtités de Moscou, de Kharkow. Kasan, Dorpat, les Académies médico-chirurgicales de St. Pétersbourg et de Moscou , le jardin botanique de St. Pétersbourg , le Lycée de ‘à Démidoff à Jaroslaw, M' de Polenoff, M, Pauker, et M 1 Palmièri accusent la réception du Bulletin N° 4 de la Société ét en adressent leurs remercimens. DONS. Livres offerts. !. Nardo, Clod. De Proctostego novo piscium genere. Patavii, 1827. in-4°. De la part dé M le Docteur. Ed. Schmalz de Dresde. : 2. Kratzmann, Em. Die Lehre vom Samen der Pflanzen. Prag. 1839. in-8°, De la part de M.' le Docteur Ed. Schmalz de Dresde. . 14 3. Schmalz , Ed. Commentatio botanica sistens descriptionem Fistulinæ hepaticæ et Agarici Volemi. Lips. 1829. in-4°. De : la part de l’auteur. 4. Schmalz, Ed. Kurze Geschichte und Statistik der Taubstum- men-Anstalten und des Taubstummen-Unterrichtes. Dresden, 1830. in-8°. De la part de l’auteur. 5. Hyril, Jos. Strena anatomica de novis pulmonum vasis. Prag. 1837. in-4° De la part de l’auteur. 6. Jahn, À. Vorläufse Beurtheilung der Contact- und chemi- schen Hypothese des Galvanismus. Dresden , 1842. in-8°. De la part de M." le Docteur Ed. Schmalz de Dresde. 7. Zeitschrift für Natur- und Heilkunde , herausgegchen von den Professoren der med.-chirurg. Akademie in Dresden. Band 1 4 Band 5 (Heft 1 und 2) und Neue Zeitschrift für Natur und Hecilkunde. Band 1 {Heft 1—92). Dresden, 1829— 30. in-8°. De la part de la Société de médecine et d'histoire naturelle de Dresde. 8. Auszüge aus den Protokollen der Gesellschaft für Natur- und Heilkunde in Dresden. Jahre 1832 und 1833. Dresden, 1834. in-8°. De la part de la Société de médecine et d’his- toire naturelle de Dresde. 9. Paucker, M. G. Fundamente der Geometrie. Mitau, 1842. Theil 1—92. in-8°. De la part de l’auteur. 10. Paucker, M. G. Geometrie, 9!* Cursus. Mitau, 1842. in-8°. De la part de l’auteur. 11. Paucker, M. G. Gcometrisches A. B. C. Buch. Mitau, 1842. in-8°, De la part de l’auteur. 12. Paucker, M. G. A. B. C. der Arithmetik 19—91 Cursus. Mitau, 1842. in-8°. De la part de l’auteur. 13. Nuovi saggi della Imperiale regia Accademia di Scienze lettre ed Arti in Padova. Vol. 5. Padova, 1840. in-4°. De la part de l’Académie à Padoue. 14. Linari, P. S. Nuove sperienze sulle induzioni del Magne- tismo terrestre. Napol. 1842. in-8°. De la part de l’auteur. 172 15. Bulletin de la classe physico-mathématique de l’Académie des Sciences de St. Pétershourg. Tom. IL N° 6-—12. St Pétersh. 1843. in-8°. De la part de l’Académie. 16. Hocpednurs, Vascera, ua 1843 roaz. N° 2, 3—5. C. Ilerep6. 1843. in-4°. De la part du rédacteur. | | 17. Arwcnou Kypua4r, uacrr 3 KkunxKka 3. C. din 1849, in -8° De la part de la rédaction. 18. Sendungen der Kurländischen Gesellschaft für Literatur und Kunst. Band 2, Bogen 7—9. its 1842. in-4. De la part de la Société. | ; DE LA _ Has PT, Cf None Société Impériale DES NATURALISTES de Siloscou. Tome XVI. ANNÉE 1813. Re / La) É à En ST, À em fss y à 73 CA j RTE F7 ST {= ts. à? és À À TS D | \ ta. à Paris) \ ; eu # YWoSCON » DE L'IMPRIMERIE D'AUGUSTE SEMEN, IMPRIMEUR DE L'ACADÉMIE IMPÉRIALE MÉDICO-CHIRURGICALE ‘ 1h ï 4 | Eu | ‘a 5 M E 4 | 1 | C0) : | N | 4 | | 0 | | | a | L | M | 22 TEVXATATE HOSBOZMETCA CB THMB, UTOÔLI NO OTIEVATAHIN PeACTABACHO OHAO BP Hencypaui Romnrers ysaxonennoe uncao DRICMILIAPORT. Mocxsa, Mapra 28-ro an, 1843 roua. Iencops u Kacareps UT. Cueeupeesz. ZUR RAEFER-FAUNA DER ALEUTISCHEN INSELN, DER INSEL SITKHA NEU-CALIFORNIENS VON GRAF C. G. MAnNNERHEIM. Obgleich der Herr Professor Doctor Jokann Friedrich Eschscholtz erst in semen Entomogra- phien (*) und hernach in dem von ihm heraus- gegebenen zoologischem Atlas zur zweiten Reise des Herrn Flott-Capitains Otto von Kotzebue (**) eme Menge, während der beiden mit genanntem = Herrn Capitain zuruckgelegten Reisen um die -… (*) Entomographien von J. Friedrich Eschscholtz. Erste Licferung. Berlin, 1842. in-8°. (**) Zoologischer Atlas, enthaltend Abbildungen und Be- schreibungen neuer Thierarten , während der Flott-Capitains vori Kotzebue zweiter Reise um die Welt, beobachtet von D'- Friedrich Eschscholts. Fünf Hefte in Folio. Berlin, 1829—1833. N° I. 1843. 12 176 Welt, gemachten entomologischen Entdeckungen verôffentlicht hatte, blieb doch ein grosser Theïl des gesammelten Materials unbenuzt liegen, da am 7% Mai 1831 der ‘Tod diesen thätigen Mann dahinraffte und so der Naturgeschichte einen der grundlichsten und ausgezeichnetesten Entomologen unseres Zeitalters entriss. Die persônliche Bekannt- schaft, die ich mit dem Herrn Doctor Eschscholtz, schon vor seiner zweiten Reise um die Welt, an- knüpfte und die seme freundschaftlichen Gesin- nungen gegen mich mit jedem Tage vermehrte, von denen ich die angenehmsten Erinnerungen durch das ganze Leben behalten werde, gab die Ve- ranlassung zu einem fleissigen Briefwechsel zwischen uns. Auch während der Weltumschiffung von 1823 bis 1826 theilte er mir in Briefen aus Sitkha und Californien die von ihm auf der Reise gemachten uberaus interessanten entomologischen Beobach- tungen mit, und bheimgekehrt bereicherte er vorzugsweise meine Sammlung mit seinen vielen neuen Entdeckungen, so dass mein entomologi- sches Kabinet eines der voliständigsten in Hinsicht derselben werden musste. Seitdem unterhielt er mit mir über diese Gegenstände eine äusserst be- lehrende Correspondenz und oftmals war ich ge- sonnen die daraus gezogenen Aufklirungen über die entomologischen Schätze dieser entlegenen Gegenden im Druck bekannt zu machen. Allein es kamen mir manche Hindernisse in den Weg, die diese Absicht vereitelten. Lange waren unsere 77 Kenntnisse der Insecten dieser von dem stillen Oceane bewässerten , in der nôordlichen Hemis- phäre liegenden Küsten- und Insel-Länder nur auf die von Eschscholtz daselbst eimgesammelten Arten beschränkt ; bis im Herbste 1841 der aus Sithka heimgekehrte Doctor Blaschke eine Samm- lung von genannter Insel und von Californien mitbrachte , wovon eine schône Reïhenfolge der interessantesten Käfer durch die, bei mir stets in der dankbarsten Erinnerung bewahrte, beson- dere Güte und Freundschaft S° Excellenz des Herrn wirklichen Staats-Raths Doctor Lange mir zu Theil wurde.—Fast zu gleicher Zeit hatte der gewesene Gouverneur der Besitzungen der rus- sisch-amerikanischen Compagnie, Herrn Flott-Capi- tain ersten Ranges Kuprianofj, die ausgezeichnete Gefalhgkeit mir eme Menge der von ïihm aus Sitkha mitgebrachten Insecten zu verehren und es gereicht mir zur angenehmsten Pflicht, diesem fur die Kenntniss der Naturerzeugnisse der seiner Verwaltung anvertrauten Länder so thätigen Manne meine ganz besondere Erkenntlichkeit für diese mir erzeigte Güte hiemit ôffentlich abzu- statten. Bevor noch diese jezt erwähnten Sen- dungen bei mir eingingen, erwies der Herr Flott- Capitain-Lieutenant Behrens mir die Freundschaft einige von semem kReisegefährten nach Sitkha und Californien, dem Herrn Doctor Fischer.in der vormaligen russischen Colonie Ross eingesammel- ten und in Weimgeist aufbewahrten Käfer zu 178 schicken , von welchen ich zwei ausgezeichnete Arten in der Revue zoologique par la Société Cuvicrienne, année 1840. S. 137. schon beschrie- ben habe. | Mit diesen zusammengebrachten Materialien aus- gestattet beabsichtigte ich eine Käfer-Fauna der Aleutischen Inseln, der Insel Sitkha und der mit der russisch-amerikanischen Compagnie in Bezie- hung gestandenen Theile Neu-Californiens aus- zuarbeiten und zugleich in dieses Werk alles zu- sammenzubringen, was in verschiedenen entomolo- gischen Schriften über die Käfer dieser Gegenden bisher geliefert worden ist. Mit diesem Entschlusse wandte ich mich an Seine Excellenz, den KHerrn wirklichen Staats-Rath Fischer von Waldheim, Vice-President der Kayserl. naturforschenden Gesellschaft zu Moskau und an Herrn Ménétriés, Conservator des entomologischen Museums der Kayserl. Akademie der Wissenschaften zu St. Pe- tersburg, um die in den unter ihrer Aufsicht stehenden Sammlungen etwa vorhandenen Käfer der gedachten Länder in die erwähnte Fauna aufnehmen zu kônnen, was mir um so mehr zum Bedurfnisse gereichte, da das gewesene entomolo- gische Kabinet des verstorbenen ÆEschscholtz durch Kauf ein Eigenthum der Moskauer Univer- sität geworden war. Die freundschaftliche Gefäl- lhigkeit, womit diese Herren meine Wünsche hie- vin befriedigten, ist über alles Lob erhaben und die Boiträge, die ich dadurch erhielt, gchôren ge- 179 wiss zu den interessantesten bei der Vervollstän- digung meines beabsichtigten Werkes ; insbeson- dere waren eimige von Herrn Ménétriés mitge- theilte Käfer ausgezeichnet , die der vormalige Gouverneur der russich-amerikanischen- Colonien , S° Excellenz Herr Contre-Admiral F. Wrangel, dieser jedem Verehrer der Wissenschaften wohl- bekannte Mann , aus Californien mitgebracht und dem Museum der Akademie überlassen hatte. Schliesslich muss ich noch der Güte des Herrn Johannes Oberts, eimes jungen hoffnungsvollen En- tomologen, erwähnen, mir eimige vom Dr. Blasch- ke gesammelten Kaäfer aus Sitkha und Californien verabfolgt zu haben. Da aber Herr Ferdinand See , Doctor der Medicin und em wurdiger Sohn 1. berüuhmten Entomologen, Herrn Professor Sahlbergs, im Jahre 1839 den gegenwärtigen Gouverneur der Besit- zungen der russisch-amerikanischen Compagnie, Flott-Capitam ersten Ranges Etholën , dem ich schon längst eine in der Umgegend von Jakutsk von ihm selbst gemachte Sammlung Käfer ver- danke, auf seiner Reise nach Brasilien , Chili und Sitkha begleitete und im Verlaufe dieses Winters nach der Heunmath zuruckzuerwarten war, ent- schloss ich mich, meiner vor etwa einem Jahre schon begonnenen Arbeit Eimhalt zu thun, und dieses um so lieber , weil Doctor Sahlberg sich ein ganzes Jabr auf Sitkha aufgehalten hatte und deshalb von einem so thätigen und wissenschaft- 180 lich gebildeten Sammler recht vieles zu erwarten war. Allein kürzlich wurde von dem Reisegefähr- ten des Herrn Sahlbergs, dem Herrn Posnesensky, an die Akademie der Wissenschaften eine be- trächtliche Sendung von dem letzgenannten auf Sitkha und in Californien gesammelten Insecten heimgeschickt, und die Akademie ertheilte Herrn Ménétriés den Auftrag daruber einen Catalog mit Diagnosen der neuen Arten auszufertigen. — Durch die nehmliche Gelegenheit bekam S° Excellenz Herr Fischer von Waldheim eine in denselben Gegenden von emem Zôglinge des Ackerbau-In- stitutes zu Moskwa, Tschernikh, gemachte Käfer- Sammlung, die mir zur Benutzung fur mem Werk gefälligst mitgetheilt worden ist. Um nun nicht meine auf die viele schon fertig liegende vollstän- dige Art-Beschreibungen und die Auseinanderset- zung der neuen Gattungen angewandte grosse Mühe, durch den bald erscheinenden Catalog des Herrn Ménétriés zum grossen Theile vereitelt zu sehen, finde ich mich jetzt genôthigt einen Pro- dromus der von mir begonnenen Käfer-Fauna dem entomologischen Publicum zu überliefern , hauptsächlich in der Absicht um die Priorität der Benennungen der neuen Arten für mich ge- sichert zu haben. Durch diese Umstände gezwungen den Druck gegenwartger Abhandlung zu beschleunigen , erachte ich es am besten, die im Käfer-Cataloge des 181 Herrn Grafen Dejean (*) beobachtete systema- tische Anordnung zu befolgen, obgleich ich das naturliche System für die Aufstellung in der eigent- lichen Fauna zu benutzen gesonnen war, wobei ich auch die Absicht hatte, zugleich eine Darstellung der geognostischen und klimatischen Verhältnisse der gedachten Länder , nebst einigen Bemerkun- gen über die geographische Verbreitung der da- selbst vorkommenden Insecten-Gaitungen, als Ein- leitung zu dem Werke , vorangehen zu lassen. Ich beschraänke mich also nur auf die blossen Diagnosen der mir bisher bekannten Species und sollte es mir auch nicht später gelingen, meinen aufgefasten Plan durchzusetzen , so wird es nur doch immer zur Genugthuung gereichen, wurdi- seren Naturforschern den Weg zu einem vollstän- digeren Werke über die entomologischen Produkte der mehr erwähnten Länder gebahnt zu haben. Es enthält also dieser Prodromus Diagnosen von 900 Arten, wovon 148 bisher entweder ganz unbekannt oder in Keinem entomologischen Werke beschrieben gewesen sind. Die Species, die ich nicht zur Untersuchung habe bekom- men kônnen, und deren Diagnosen aus verschie- denen Schriften und Abhandlungen abgeschrie- ben oder auch von mir, ohne Ansicht der (* } Catalogue des Coléoptères de la collection de M. le * . . . ? . . . mn . 0 Comte Dejean ; troisième édition. Paris, 1837. in-8°. - 182 Käfer , ergänzt worden sind , habe ich durch ein * ausgezeichnet. Von denen.im Dejean'schen Cata- loge angefuhrten Arten blieben mir doch, unge- achtet alles Strebens sie zur Beschreibung zu er- halten, folgende vierzehn ganz unbekannt, nehm- lich aus Californien: Dromrus Carrrornious Dej., Mrcrosaurus conrusus Dej., Noroxus ANGUSrATUS Eschsch., NecropnoRuS LATERALIS und AURIPILOSUS Eschsch., Scorera cxrBsosa Eschsch., Lixus Carrt- FoRNICUS Eschsch., AmMpurcyrTA pEnTiPEes Eschsch., HrppopamMia 7-LUNATA Eschsch. , Hyperasprs Qua- DRIOCULATA ÆEschsch., und RHANIS ANCusTIcoLLIS Eschsch., aus Sitkha: Arcrazrres peBrris Eschsch., AGYRTES LATUS Eschsch., und PLECTRURA SPINICAUDA Eschsch., alle diese Arten von ÆEschscholtz dem Grafen Dejean mitgetheilt, daher es zu vermuthen ist, dass sie in seiner gewesenen eigenen Samm- lung sich befinden mussten. Wiburg den 28°"? Februar 1843. PENTAMERA. CARABICI. “1. Omus Carrronnicus Eschscholtz: Niger, miti- dus, thorace subcylindrico ruguloso, basi api- ceque truncato, elytris connatis ovatis, supra sparsim punctato-rugosis , margine inflexo lævi, linea longitudinali rufo brunnea notato. Longit. 71/3 lin. 183 Eschscholtz, Zool. Atlas. LE p. 4. Tab. IV. fig. 1.- Laporte, Annal. Soc. entom. de France I. p. 386. 1., Reiche, ibid. VIT. p. 301. 3. pl. 10: fig. 3. - Lacodaire , Révi- sion de la famille des Cicindélides,; p. 16. Habitat in California ; ad Cabo de los Reyes mense No- vembris sub lapide specimen unicum a D. Æschscholtz captum. _*2. Amsrvyonerca Prcocominir Dupont : Atra, nitida, capite lævigato , thorace subquadrato , lævi- gato subcanaliculato , elytris obsolete pun- ctulatis, lineis tribus elevatis, interstitus pun- ctis profunde impressis Longit. 15/2 lin. Latit. 4 lin. Reiche, Annal. Soc. entom. de France. VIII. p. 560. pl. 19. fig. 1—6. Habitat in California ad Sinum S'. Francisco. D. Picolo- mini. 9. GaLErITA Carrrornica: Nigro-fusca, testaceo pubescens , capitis puncto, antennis, thorace angustiore oblongo-cordato pedibusque rufo- ferrugineis, elytris oblongo-quadratis obscure cyanescentibus, leviter striatis. Longit. Cl/2 lin. Latit. 21/5 Lin. Habitat in California D. Tschernikh. Gal. Jano Fabr. (cyanipennis Dei. Sp.) minor et in thorace et elytris multo angustior. 4. Cvminpis virinis Eschscholtz: Glabra, viridi- cyanea, thorace cordato, elytris tenue striato- 184 punctatis, punctisque duobus impressis, tibiis tarsisque nigris, antennis basi rufis. Dejean, Species général des coléoptères V. p. 325. 46. Gxe talogue des coléoptères 3 Edit pe 00e Habitat in California D. Eschscholtz. 5. Drowrus nicrinus Eschscholtz; Obscure nigro- æneus, thorace postice angustato, subcordato, elytris obsoletissime striatis, disco impuncta- tis, antenuis pedibusque piceis. Longit. 11/2 lin. Latit. 2/3 lin. Déjeani Cat 39% édit phite Habitat in California D, Æschscholtz. Mus. Univ. Imp. Mosqy. Colore D. truncatello Auct. similis, sed thorace elytrisque multo longior. "6. LeBra cyaNIPENNIS Eschscholiz: Nigra, elytris > cyanels. Longit. 21/3 lin. Latit. 117, lin. Dejean, Spec. gén. M. p: 385454 \Cat 3 edit hp 042) Habitat in California D. Eschscholtz. 1 BracuINus Tscaernikuir : Ferrugineus , thorace breviore subcordato , angulis posticis rects , elytris oblongo-quadratis, subcostatis cyaneis, pectoris lateribus abdomineque obscuris. Longsit. 4 lin. Latit. 15/5 lin. 5 Habitat in California D. Tschernikh. B. conformi Dej. proximus, sed thorace breviore, angulis posticis rectis et clytris longioribus diversus. 185 8. Cycurus axcusricoLiis Eschscholtz : Elongatus, __ niger, thorace angusto , cordato , elytris ob- secure violaceo-brunneis , utrinque carinats, dorso obsolete trilineatis, margine obscure viridi-æneo. Longit. 8, 91)2 lin. Latit. $1/4, 85/1 Lin. Fischer, Entomogr. de la Russie IT. p. 46. 4. l'ab. 46. fig. 9UTIT. p.142. 6. — Dejean, Spec. gén. V. p: 526. 10. Bar, 3eLédit. p.20: Habitat in insula Unalaschka D, Langsdorff; in insula Sitkha sat frequens DD. EÆEschscholtz, Kuprianoff et Blaschke ; in truncis putridis et sub muscis victitat. 9. Cycurus marciNaTus Eschscholtz: Niger, tho- race cordato, elytris utrinque carinatis, cu- preo-æneis, granulato-striatis, margine viridi- aureo. Longit. 6, Gja lin. Latit. 21/2, 25/4 lin. Fischer, Entomogr. I. p. 79. Tab. 7. Be 4 %p. 149. 5.— Eschscholtz: Mém. de la Soc. Imp. des natur. de Moscou VI. p. 98. 2.—Germar Coleopt. spec. nov. p. 3. 5.— Dejean, Spec. gén. IL. p.'12. 8. Cat. 3"° édit. p. 20. Habitat in insula Unalaschka , vere sub lapidibus et in rupium fissuris, inter muscos singulatim, D. Eschscholtz; in insula Sitkha frequentius, DD. Eschscholtz, Kupria- noff et Blaschke, in truncis putridis et sub muscis degens. 10. Cycurus vexrricosus Eschscholtz: Niger, tho- race cordato, postice coarctato, elytris ovatis valde convexis , utrinque carinatis , dense striatis, stris profunde punctatis. 186 Longit. S. lin. Latit. F8 lin. Déjean, Spec: gén. V. p. 527.11 Cat..37° édit 1p20— Eschscholtz Zool. Atlas. V. p. 21. 1. Tab. XXV. fig. 1. Habitat in California ad St. Franzisco. DD. Eschscholtz et Blaschke. 11. CaraBus Cuamrssonis Eschscholtz : Ovatus, ni- ger, thorace quadrato, postice truncato, ely- tris subreticulatis, elevato-striatis, striis inter- ruptis, punctisque obsoletis oblongis elevatis triplici serie. Longit, 65/», 71Jw lin. Latit. 99) V3 lin, Fischer, Entomogr. I. p. 88. 12. Tab. 7 fig. 12. EIL. p. 290. 87.— Eschscholtz, Mém. de la Soc. Imp. des natur. de Moscou VI. p. 100. 4. — Dejean, Spec. gén. IL. p. 161. 10202776 2dedit. pe 277 C. BrAcuyDERUS Wiedemann in Germar Mag. IY. p- 110. 5. Habitat in insula Dal che frequens vere Su lapidibus ad littora lacuum. D. Eschscholtz. 12. Carasus paccrvorus Eschscholtz : Oblongo- ovatus , niger , thorace angustato, quadrato , subrugoso, elytris crenato-striatis, interstitiis sæpe interruptis, punctisque impressis triplici serie. Var. b. elytris brunneo-testaceis. Var. c. punctis excavatis in elytrorum basi deficientibus et seriebus versus apicem sæpe punctis vagis intermixtis. Longit. 81/2, 91/2 lin. Latit. 312, 95/ÿ lin. 187 Fischer; Entomogr: Ï.. p: 87.:11: Tab. 7. fig. ‘11. IL p. 221. 89.— Æschscholtz, Mém. de la Soc. Imp. des natur. de Moscou VI. p. 99. AM E 1e Spec. gén. IL. p.. 167. 104 3" édit. p. 24: C. sertarus Wiedemann in Germar, Mag. IV. p. 109. 4. Habitat in insula Unalaschka frequens per totam æsta- tem; rapina deficiente #ores Primuzæ cunetrozræ Ledeb. depascens,et autumno baccis EmPerTri NiIGRI vitam susten- _ tans. D. Eschscholtz. “13. Cacosoma cancezLarTum Eschscholtz : thorace brevissimo, scabro, æneo, angulis posticis pro- ductis , elytris viridi-æneis, obsolete striatis , rugis brevissimis trans versis irregularibus , punctisque oblongis elevatis triplici serie, ti- bus intermediis rectis. Longit. 9. lin. Eschscholtz, Zool. Atl. V. p. 23. 4. Habitat in California ad St. Franzisco. D. Eschscholtz. 14. Lrisrus rerruciNosus ( * ): Rufo ferrugineus , thorace cordato , angulis anticis prominulis, elytris’ dorso profunde striatis, strus tenui- (* ) Nachdem Germar in seiner vortreffichen Zeitschrift für die Entomologie 2" B. p. 442. erwiesen hat, dass der Name ferrugineus dem Leistus spinilabris Fabr. zukommen müsste, habe ich es als unumgänglich erachtet die Benennung der hier fraglichen Art zu ändern.—Was Germar zugleich in Betreff des jezigen Harpalus ferrugineus sagt, muss ich be- streiten , denn ich habe selbst einige Stücke dieses ächten Harpalus im südlichen Schweden gefangen. 188 ter punctatis, tertia foveolis quatuor im- pressis. Longit. 31/2, 83/1 lin: Latit. 11/2, 1?/5 lin. Lrrsrus rErRuGinNEus Æschscholtz, Dejean. Spec. gén. V. p. 569. 9. Cat. 3° édit. p. 25. — ÆEschscholtz, Zool. Atlas. V''p. 22 9 4Tab XX NP Ge 07 Habitat in insula Sitkha in truncis putridis DD. Esch- scholtz, Kuprianoff et Blaschke. j 15. NeBrraA METALLICA Eschscholtz : Nigra, elytris cupreo-violaceis, striato-punctatis, interstitiis alternatim imterruptis. Var. b. elytris aureo-micantibus. Longit. 51,2, 6 Lin Lattre 2719) OVER Fischer, Entomogr. I. p. 71. 1. Tab. 6. fig, 1-.1IL°p° 245. 3.— Eschscholtz, Mém. de la Soc. Imp. des natur. de Moscou VI. p. 100. 5.— Dejean, Spec. gén. IL. p. 229. 7. Cat en édit p 25 PACE Habitant in insula Unalaschka, vere frequentissima, turba- tim sub lapidibus in rupium vicinitate. D. Eschscholtz ; in insula Sitkha ad rivulos e montibus defluentes. DD. Eschscholtz, Kuprianoff et Blaschke. “16. Nesrra ,Gescent Eschscholtz: Nigra, elytris cupreo-violacéis, striatis, strus obsolete pun- ctatis , interstitiis tertio et septimo sub-inter- ruplis. Longit. 45jy, 6. lin. Latit. 15/,, 2. lin. Dejean, Spec. gén. V. p. 573. 36. Cat. 3° édit. p. 25.— Eschscholtz, Zool. Atlas. V. p. 23. 5. Tab. XXV. fig. 5. Habitat in insula Sitkha æstate sub lapidibus ad rivulas nivosas in montium vicinitate rarius D. £schscholtz. 189 ee 17, NeBrta crecarta Eschscholtz: Rlongata, nigra, elytris nigro-æneis, striatis, striis simplicibus, tertia quadripunctata , antennis pedibusque piceis. | | Var, b. antennis pedibusque totis cum ely- trorum margine inflexo rufo-piceis. Longit, 5 lin. Latit. 2 lin. Hescher) Entoraegr., L:2p. 72: 9 {Lab 6. fe,2 EL. p. 250. | 10.—ÆEschscholtz, Mém. de la Soc. des natur. de Moscou VI. p. 101. 6.—Dejean, Spec. gén. IL. p. 932. 10. Cat. gme édit, p. 23. Habitat in insula Unalaschka , vere sub lapidibus ad lit: tora maris frequentissima. D, Eschscholtz. 18: Nesria Mannernermn Eschscholtz: Nigra, ely- tris oblongo-ovatis, striatis , striis obsolete punctatis, punctisque quinque vel sex impres- sis, antennis pedibusque piceis. Longit. 41/2, 5 lin. Latit. 15/1, 2 lin. L Fischer, Entomogr. ÎLE, p: 253. 14. Tab. 14. fig. 5.— De- jean, Spec. gén. VUpe4575. 38. Cat. 3° édit, p. 25.— Eschscholtz, Zool. Atlas V,. p. 23. 6. Habitat in insula Sithka ad rivulas D. Eschscholtz. 19. Nesria SauLBercn Eschscholtz: Nigra , elytris oblongis, striato-punctatis, stria tertia punctis quinque impressis, antennis tarsisque rufo- piceis. Var. b. Supra violaceo-micans. Longit. 35/1, 41/2 lin. Latit. 11/2, 15/3 lin. INC 1S43. 13 190 Fischer, Entomogr. 1IE p. 954. 16. Tab. 14. fig. 2. — De- jean, Spec. gén. V_ p.076, 39 Cat 937 édit. p. 25. — Eschscholtz, ‘Lool. Altas. V. p. 23. 7. Habitat in insula Sitkha cum præcedente D. Eschscholtz ; a DD. Kuprianoff et Blaschke , etiam missa, quamvis nullum præcedentis speciei individuum communicave- runt: 20. PrcopniLa Escuscnorrzu Sturm: Nigra-ænea, thorace antice elytrorum basi latitudine &æ- quali, elytris evidenter punctato-striatis, limbo viridi-æneo. Longit. 5 lin. Latit. 2 lin. Mannerheim in Hummel, Essais entom, IIL. p. 40. 4. — Fischer, Entomogr. III. p. 260. Nerria Escuscuortzn Sturm Catalog. p. 173. Habitat in insula Unalaschka sub lapidibus. D. Eschscholtz. 21. Erapurüs carirornicus: Supra obscure æneus, punctatissimus , thorace capitis fere latitu- dine , sub foveolato , elytris costis subelevatis interruptis, maculisque obscuris ocellatis 1m- pressis quadruplici serie; subtus vividi-æneus, femorum basi tibiisque ferrugineis. Longit. 51/7, lin. Latit. 1'j2 lin. Habitat in California D. Tschernikh E. Americano Dej. paullo major, capite thoraceque multo latioribus, hoc obsolete tantum foveolato diversus. "22. Noriormius syLvaricus Eschscholtz: Elonga- Lus, supra cupreo-æneus, fronte quinque sul- cata, elytris vitta dorsali flava, striisque sex + ASS pr den où 7 191 dorsalibus remotis, prima dorsali apice fere recta, foveolaque antica impressa. Longit. 25/3 lin. Eschscholtz, Look. Atlas. V. p. 24. 10. Tab. XXV. fig. 5. IN: Bicuürrarus Var. Dejean, Cat. 3° édit. p. 27. Habitat in insula Sitkha sylvis D. ÆEschscholtz. “23. NoriopniLus semiopacus Eschscholtz : Supra æneus, fronte multistriata , thorace subqua- drato, elytris, sutura, vittaque dorsali tenuiter striata, bifoveolata et apice flavescenti-opacis. Longit. 25/, lin. Eschscholtz, Zoo. Atlas. V. p. 25. Tab. XXV. fig. 6 Habitat in California ad S', Franzisco. D. Eschscholtz. 24. Merrnius contracrus Eschscholtz: Niger, tho- race quadrato , lateribus late reflexo-margi- . . * . . - natis, elytris Connats, ovatis, convexis, obso- lete striato-punctatis, pedibus nigro-piceis. Longit. 51/3 lin. Latit. 2/3 lin. Eschscholtz, Zool. Atlas. E p. 8. Tab. {. fig. 4. — Dejean, Spec:.gén. V.p. 591. 1% Cat. 37° édit. p97: Habitat in California, sub lapidibus et truncis putridis arboram D. ÆEschscholtz. *25. Loricera semIPuNCTATA Eschscholtz : Nigro- picea , thorace basi parum angustato; angulis basalibus productis, elytrorum striis tenuiter punctulatis, disco tri-foveolato. Longit. $5/x lin. Latit. 71/2 lin. En 27 LA 192 Esclscholtz, Zool, Atlas. V. p-125. 40. Habitat in California ad S'. Franzisco. D. Eschscholtz. 96. LoricERA DECEMPUNCTATA Eschscholtz: Nigro- ænea, thorace basi subito angustato , angulis rectis productis , elÿtris punctato-striatis , foveolis quinque, serie interna tribus, externa duabus. Longit. $/;s lin. Latit. 1}: lin. Eschscholtz, Zool. Atlas. V. p.. 25. 13. Tab. XXV.fig: 7. Habitat in insula Sitkha DD. Eschscholtz, Kuprianoff et Blaschke. d i 2 *27. Cuzænius virinirrons Eschscholtz : Capite vio- laceo , fronte viridi, occipite profunde pun - ctato, thorace violaceo, basi coarctato , dense profunde punctato , elytris nigris, obsolete striatis, antennis pedibusque flavo-ferrugineis. Longit. 7 lin. F7 Eschscholtz, Zool. Atlas. V. p. 27. 16. Habitat in California ad S'. Franzisco D. Hrcboeholez. *98. CuzæÆNtUS VARIABILIPES Eschscholtz: Niger, pubescens, capite lævi, thorace subviolaceo , punctatissimo , basi coarctato, angulis pro- ductis, elytris obsolete punctulatis, striis pro- funde punctatis, antennarum basi pedibusque aut rufo-testaceis, aut nigris. Longit. 51/2 lin. Eschscholtz, Zool. Altas. V. p. 27. 17. Habitat in California ad S'. Franzisco D. Eschscholtz. : : 193 *29. Curænius HarpaLiNuS Eschscholtz : Capite thoraceque nigro-æneis, nitidis, subviridibus , thorace brevi antice rotundato, medio punctis singulis majoribus impressis, basi in fossis et angulis rudepunctato, elvtris nigro-subviridi- bus opacis, subtihissime striatis. Longit. D/e Lin. Eschscholtz, Zool. Altas. V. p. 27. 18. Habitat in California ad St. Franzisce. D. Eschscholtz. 30. Carænrus vicinus Dejean: Nigro-piceus, supra pubescens, capite sublævi thoraceque qua- drato punctatissimo , viridi-æneis , elytris ob- scurioribus , striato-punctatis, interstitiis sub- tlissime granulatis, antennarum basi pedibus- que testaceis, Longit. 45/1 lin. Latit. 2 lin. Dejean, Spec. gén. V. p. 659. 108. Cat. 3° édit. p. 29. C. »usescexs Harris. Habitat in Califormia D. Tschernikk. Ab individuis Americanis differt elytrorum interstitiis - multo subtilius granulatis; ceterum in -omni puncto illis simillimus , quare ut species diversa ægre dijudi- candus. 31. BADISTER FERRUGINEUS Eschscholtz: Capite scu- telloque nigris, thorace capite latiore rufo- piceo , ferrugineo-marginato , elytris . fuscis cyaneo-micantibus, margine omni tenue, ano, antennarum basi pedibusque ferrugineis. Longit. 277s, $ lin: Latit: 1, 11}, lin. 194 Dejean, Spec. gén, V. p. 690. 6. Cat. 3%* édit, p. 31. 4 Eschscholtz, Zoo, Atlas. V, p. 28. 20. Habitat in California ad St, Franzisco. D. Eschscholtz. 32. Parrogus roveoconris Eschscholtz : Apterus, nigro-piceus , thorace subcordato , postice strinque foveolato , elytris oblongo-ovatis, subconvexis , punctato-striatis , punctisque quatuor impressis, pedibus rufo-piceis. Longit. 41/y, 45/1 lin, Latit. 1'j2, 15/y lin. Dejean, Spec. gén. IIL p. 30. 4. Cat. 37° édit, p. 32, Prarysma roveocozuis, ÆEschscholtz. Mém. de la Soc. Imp. 1 des Natur. de Moscou VI. p. 105, 19.—Fischer , Ento- 1 mogr, IL. p. 129. 2. Tab. 19. fig. 5. | 4 Habitat in insula Unalaschka , sub lapidibus frequens D. 4 À Eschscholtz. 10 £ e 33. ParroBus Fossrrrons Eschscholtz : Apterus , nigro-piceus , thorace subtransverso , subcor- dato, postice utrinque foveolato : elytris ob- longo-ovatis , punctato-striatis , punctisque É | tribus impressis, pedibus piceis. | F1 Longit, 5 lin. Latit. 2 lin. Dejcan, Spec. gén, III. p. 31. 5. Cat. 3"° édit. p. 32. PLATYSMA FOssIFRONS, ÆEschscholtz Mém. de la Soc. Imp. des L & Natur. de Moscou VI. p. 104. 9.— Fischer, Entomogr. 4 IL p. 128. L. Tab. 19. fig. 4. Habitat in insula Unalaschka sub lapidibus et in Kam- schatka etiam occurrit, D. Æschscholtz. Ki D de, 34. PATROBUS ATERRIMUS Eschscholtz: Alatus ni- ger , depressus, thorace subcordato, postice LÉO EE 195 transversim impresso , elytris elongatis, sub- parallelis, striatis, punctisque tribus impressis. Longit. 41/2 lin. Latit. 1?/; lin. Dejean, Spec. gén. HIT. p. 32. 6. tar or edit,/p. 932. Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz, Kuprianoff ct Blaschke. 35. CALATHUS INGRATUS Eschscholtz: Apterus nigro- piceus, thorace brevi, subquadrato , leviter convexo, margine rufescente , angulis posticis subrotundatis , elytris oblongo-ovatis, parum convexis striatis, punctisque tribus impressis, antennis pedibusque pallide testaceis. Longit. $1/2, 4 lin. Latit. 1/2, 15/4 lin. Dejean, Spec. gén. IL. p. 77. 14. Cat. 3° édit. p. 33. Habitat in insula Unalaschka D. ÆEschscholtz. 36. Cazaraus RurICOLLIS Eschscholtz: Apterus, fusco-piceus , thorace obscure rufo, quadrato depresso, antice subangustato, angulis posticis subrotundatis, elytris ovatis subtiliter striatis, punctisque tribus impressis, antennis pedibus- que pallide testaceis. Longut. 35/1; AP lin. Latit. TER 9,.4den: Dejean, Spec. gén. IT. p. 78. 15. Cat. 3"° édit. p. 33. Habitat in California DD. Æschscholtz, Blaschke et Tschernikh: 371. CazaTHus BEHRENSII : Apterus, fusco-piceus , capile thoraceque brunneo-piceis , thorace quadrato subdepresso , antice vix angustato ; 196 angulis posticis subrotundatis , elytris avatis Opacis , subtiliter striatis, punctisque tribus IMpPressis, antennis pedibusque ferrugineis. Longit. 4 lin. Latit. On lin. Habitat in California ad Ross D, Dr. Fischer, Præcedenti valde similis et affinis , sed brevior, multo, præsertim in thorace, latior et colore capitis thoracis- que obscurior. 38. ANCHOMENUS ovipennis Eschscholtz : Apterus niger, subdepressus , thorace cordato, margi- nato, angulis posticis obtusis, elÿtris ovalibus apice sinuatis , profunde striatis , punctis tri- bus minutis impressis. Lonsit. 6 lin. Latit. 202 in: Dejean, Cat. 37° étit. p. 34, Habitat in California DD. ÆEschscholtz, Blaschke et Tscher- nikh; a DD. Fischer de Waldheim et Obert ad deseri- bendum benevole communicatus. 39. ANCHOMENUS RUGICEPS ; Apterus, niger subde- pressus, capite inæquali rugoso, thorace brevi marginato, posterius angustato , angulis po- sticis rectis, elytris oblongo-ovalibus , apice sinuatis, leviter striatis, punctis tribus minutis impressis, antennis pedibusque piceis. . Longit. 41/2 lin, Latit. 15/1 lin, Habitat in California D. Tschernikh. 40. ANCHOMENUS BRUNNEOMARCGINATUS : Apterus, ni- ser, depressus , capite lævissimo inter anten- 197 nas impresso, thorace longiore, subcordato, la- teribus reflexo-marginatis , angulis posticis acutiusculis , elytris oblongo-ovalibus , apice sinuatis, leviter striatis, punctis tribus minu- is impressis, antennis , pedibus , thoracis elytrorumque margine rufo-brunneis. - Longit. 41/2 lin. Latit. 15/, lin. Habitat in California. D. Tschernikh. 41. ANCHOMENUS CALIFORNICUS Eschscholtz: Alatus, capite, thoraceque obscure viridi-æneis , tho- race subquadrato, elytris nigro-æneis, oblongo- ovatis, subtilissime striato-punctatis, punctis- que quinque impressis , antennis pedibusque piceis. Eongit SV, Sa den. Latit. 11/3, 11/2 lin. Dejean, Spec. gén. III. p. 127. 23. Cat. 3"° édit. p. 35. AGONUM cALIFORNICUM Æschscholtz in litteris. Aconum LEribpum Æschscholtz in litteris. Habitat in California DD. EÆEschscholtz et Tschernikh. 49, ANCHOMENUS FERRUGINOSUS Eschscholtz: Alatus, piceus, æneo-micans , thorace oblongo-ovato, elytris , oblongo-ovatis , obsolete striato-pun- ctatis, punctisque quatuor impressis pedibus rufo-pallidis. Longit. 3 lin. Latit. 11/4 lin. Dejean, Spec. gén. IIL. p. 128. 24. Cat. 3° édit. p. 35. AGOoNuM FERRUGINOSuM Æschscholtz in litteris 198 » , 43. ANCHOMENUS Mozcis Eschscholtz : Alatus, ova- tus, nigro-piceus, thorace ovato, subquadrato, angulis posticis subrotundatis, elytris oblongo- ovatis , subüiliter striatis punctisque duobus impressis, antennis pedibusque rufo-piceis. Dons 41) lin. Latit Me een Dejean, Spec. gén. III. p. 129.95. Cat. 37° édit. L. 35. Aconum more Eschscholtz, Mém. de la Soc. Imp. des Natur. de Moscou VI. p. 102. 7.— Fischer Entomogr. IL. p. 125. 1. Tab. 19. fig. 2. Habitat in insula Unalaschka sat frequens sub lapidibus D. Eschscholtz, 44. ANCHOMENUS SuLcATuSs Eschscholtz : Apterus, ovatus , nigro-piceus, thorace subquadrato, postice utrinque impresso , margine subre- flexo, angulis posticis subrotundatis, elytris ovatis, Striatis, punctisque quatuor Impressis, antennis pedibusque rufo-piceis. Longit, 4, 5 lin. Latit. 1?/s, 21/, lin. Dejean, Spec. gén. FI. p.131: 26. Cat 27° édit. D: 60. Habitat in California D. Æschscholtz. 45. ANCHOMENUS STRIATUS Æschscholtz: Apterus, ovatus, nigro-piceus, thorace quadrato, angu- lis posticis subrotundatis , elytris ovatis subtüliter striatis, punctsque quinque impres- sis, antennis pedibusque rufo-piceis. Longit. $°/x lin. Latit. 11,2 lin. Dejean, Spec. gén. III p'#192! 27. Catr3rreurte p: 35. Habitat in California D. Æschscholtz. so CS 199 46. ANCHOMENUS MAcurIcoLLIS Eschscholtz: Apte- rus, nigro-piceus, ovatus , thorace elytrisque margine late ferrugineo, elytris ovatis, subti- hiter striatis, interstitiuis obsolete punctulatis , punctisque distinctis sex impressis, antennis pedibusque pallide testaceis. Longit. 45/4 lin. Latit. 2 lin. Dejean, Spec. gén. IIE p. 175. 48. Cat. 3%° édit. p. 36. Cuzænius macuzicozzis Eschscholtz in litteris. Habitat in California D. Æschscholtz. A ANCHOMENUS BREVICOLLIS Eschscholtz : Apterus, ovalis , niger , thorace breviore , subquadrato, subtransverso , elytris subparallelis , breviori- bus, subtiliter striatis, striis obsolete puncta- tis, punctisque quatuor impressis. Longit. 4 lin. Latit. 1?/; lin. Dejean, Spec. gén. III. p. 159. 30. Cat. 37° édit. p. 36. . Habitat in California D. Æschscholtz. “48. AncHoMENUS Fossicer Eschscholtz: Niger, tho- race oblongo-ovato, elytris elongatis al lelis, subtiliter striatis, striis obsolete puncta- us, punctisque quinque 1mpressis. Longit. 41/, lin. Latit. 1?/; lin. Dejean, Spec. gén. III. p. 160. 31. Cat. 3° édit. p. 36. Habitat in California D. ÆEschscholtz. À9. PTEROSTICHUS CALIFORNICUS Eschscholtz : Apte- rus, niger, thorace subcordato, postice utrin- 200 que striato, elytris ME EE, subparalle- lis striatis. Longit. 51/2 lin. Latit. 2, 91,, lin. le) FErowta (Porcizus) caztrornica Dejean , Spec. gén. III. P- 299, 14. Cat. 37° édit. p: "38. Porcizus cazirornicus Æschscholtz in litteris. BaacuysryLus cALirognicus Chaudoir, Bullet. de la Soc. Imp. des Nat. de Moscou 1838. p. 17. Habitat in California DD. Eschscholtz et Blaschke. 50. PrerosricHuS viCiNUS : Apterus, niger , thorace cordato , postice utrinque striato , elytris ob- longo-ovatis parallelis , striatis, antennis pal- pisque brunneo-rufis. Longit. 5 lin. Latit. 15/, lin. Habitat in California DD. Blaschke et Tschernikh. Præcedenti affinis, sed minor, angustior , thorace antice , latiore, magis Cordato, elytrisque thorace angustioribus lateribus omnino parallelis, subtilius striatis diversus. “1. PrerosticHus occipENTALIS Dejean: Alatus, depressus , supra nigro-cyaneus, thorace lævi, cordato, postice utrinque striato , elytris sub- parallelis, striatis , punctisque duobus postice impressis, antennarum articulis tribus primis rufs. Longit. %\ja lin. Latit. 12/3 lin. Feronia (Porcicus) occibenrauis, Dejean , Spec. gén. TEL. p. 231. 23. Cat. 37° édit. p. 38. Porcizus pEPREssus EÆschscholtz in litteris. Habitat in California D. ÆEschscholtz. 201 52. PTEROSTICHUS HERCULANEUS: Apterus, niger, tho- race anterius parum latiore, depresso, postice utrinque profunde bistriato , elytris ovatis, ‘subparallelis, profunde striatis , humeris den- ticulatis, apice obtuse rotundatis. Longit. $ lin. Latit. $ lin. Habitat in insula Sithka ; a D. Obert ad describendum be- nevole communicatus. Sequenti affinis, sed multo major, magis depressus, tho- race longiore utrinque profunde bistriato et aliis notis distinctus. 53. Prerosricaus vazinus Eschscholtz . Apterus, niger, thorace subcordato , postice utrinque striato, elytris oblongo-ovatis , subparallelis , profunde striatis. Longit. 5?/3, 6 lin. Latit. Q, 21/5 lin. FEronta (PLarysma) vazina , Dejean , Spec. gén. III. p. 325. 116. Cat. 37° édit. p. 40. PorciLus vazipus, Æschscholtz in litteris, Bracuysryzus vazipus, Chaudoir, Bullet. de la Soc. Imp. des nat. de Moscou, 1838. p. 17. Habitat in insula Sitkha sat frequens; DD. Eschscholtz , Kuprianoff, Blaschke et Tschernikh. 94. PTEROSTICHUS AMETHYSTINUS Eschscholtz : Apte- rus, nigro-piceus, nitidus , subdepressus, tho- race subquadrato , postice utrinque striato , elytris oblongo-ovatis, subparallelis , profunde striatis, violaceis, antennis pedibusque piceo- ferrugimeis. 202 Longit. 5, 61/2 lin. Latit. 1°/3, 21/5 lin. Feronra (PLartysma) AmEruysrTiNA, Dejean, Cat. 3° édit. p. 40. Hyvuerpes AMEtuysrinus Æschscholltz, Chaudoir, Bullet. de la Soc. Imp. des nat. de Moscou 1838. p. 13h Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz et Blaschke. Præcedenti nonnihil affinis, sed magis, præsertim in ely- tris, depressus, thorace longiore magis cordato et co- lore diversus. 55. Prerosricaus casTANEUS Eschscholtz : Apterus , nigro-piceus ; thorace subquadrato , postice subangustato , utrinque striato , elytris ob- longo-ovatis, striatis, antennis, tibiis tarsisque rufo-piceis. Longit. 41/2, 5 lin. Fo . 2: FEroniA (PLaTysmA) cASTANEA Dejean, Spec. Se IL p. 326. 117. Cat. 3*° édit. p. 40. Hypuerres cAsTANEuSs Æschscholtz, Chaudoir , Bullet. de fs Soc. Imp. des nat. de Moscou, 1838. p. 13. Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz et Blaschke. 56. PrerosricHüs BRUNNEUS Eschscholtz : Apterus, , nigro-piceus, thorace longiore, subquadrato , postice subangustato, utrinque striato, elytris oblongo-ovatis , striatis, antennis pedibusque rufo-piceis. Longit. 4,2 lin. Latit. 12/3 lin. Feronia ( PLarysma ) sRuNNEA Dejean , Spec. gén. UE. p.32. 118. Cat. 3% édit. p 40. Hypnrrpes pRUNNEUS Eschscholtz, Chaudoir , Bullet. de la Soc. Imp. des nat. de Moscou, 1832. p. 13. um le PR RE 203 L Habitat in insula Sitkha DD. Æschsrholtz, Kuprianoff et Blaschke, in California haud occurrit, ut allegavit :il- lustris. Comes Dejean. 57. Prerosricuus ancusrus Eschscholtz: Apterus, nigro-piceus. thorace elongato , subquadrato, postuice sub-angustato, utrinque striato, elytris elongatis, parallelis, striatis, antennis pedibus- que rufo-piceis. Longit. S$°/s lin. Latit. 11/3: lin. FEronta (PLarysma) AnGusra Dejean, Spec. gén. III, p. 328. 119. Cat. 3" édit. p. 40. Arçuror aweusrus Eschscholtz in litteris. “ Habitat in California D. Æschscholtz. *5S8. Prerosricuus Fusco-æneus Eschscholtz : Totus fusco-æneus, capite obscuriore, thorace sub- transverso, posterius subito angustato, angulis acutis, utrinque profunde bifoveolato, elytris profunde striatis , interstitio tertio posterius punctis tribus impressis. Langit. 41/2 lin. Latit. 11/2 lin. Ouaseus Fusco-ÆnEus Chaudoir ,| Annales de la Soc. entom. de France, IV, p. 448. 20. Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz. D9. PrerosTicHUS ADSTRICTUS Eschscholtz: Alatus niger, thorace subquadrato, postice sub-an- ? gustato, utrinque striato , elytris brevioribus, oblongo-ovatis, striatis, striis obsolete puncta- ts, foveolisque quinque impressis. Longit. 45}, 51/4 lin. Latit. 15/5, 2 lin. 204 Lschscholtz, Mém. de la Soc. Imp. des nat. de Moscou, VI. p. 103. 8. — Fischer, Entomogr. IL. p. 120. 1. Tab. 19. fes. Porcizus apsrricrus Germar, Gol. sp. nov. p. 47:04: FErowiA (PLATYSMA) ADSTRICTA Dejean , Spec. gén. LIL. p.319. 110. Cat. 3° édit. p. 40. Borarioprerus Apsrricrus Chaudoir, Bullet. de la Soc. Imp. des nat. de Moscou, 1838. p. 14. Habitat in insula Unalaschka sub lapidibus passim D. Eschscholtz ; etiam in insula Sitkha DD. Æschscholtz , Kuprianoff et Bluschke. GO. Hit SERIEPUNCTATUS : ie niger , nitidus , thorace subquadrato , postice parum angustato, angulis obtusis, utrinque profunde È striato, elytris oblongo-ovatis, subtiliter pun- À ctato-striatis, foveolis quinque, omnibus in stria | tertia impressis. À Longit. 5 lin. Latit. 2 lin. Habitat in insula Sitkha D. Blaschke. Magnitudo et statura præcedentis, sed thorace angustiore, lateribus magis rotundato et foveolis elytrorum omnibus in stria tertia impressis distinctus. GI. Prerosricuus venNTricosus Eschscholtz: Apte- rus , supra æneus, thorace breviore, subqua- drato, postice angustato, utrinque striato, ely- tris ovatis , convexis , striatis, striis subtiliter punctatis, punctisque quatuor impressis , an- tennis niger, pedibus piceis. Longit. 41J:, 5/1 lin. Latit. 12/s, 2 li. CS TETE 205 Porcinus vexrricosus Æschscholtz, Mém. de la Soc. Imp. des natur. de Moscou, VI. p. 106. 11 — Fischer Entomogr. Up 132.1: Tabi,19: fig. 6. Frrowia (Piarysma) venrricosa Dejean, Spec. gén. IIL. p- 209 190. Gat. 57° édit.p. 40: Cryogius venrricosus Chaudoir, Bullet. de la Soc. Imp. des nat. de Moscou, 1838 p. 18. Habitat in insula Unalaschka sub lapidibus frequens D. Eschscholtz. 62. Prerosricaus pincuepineus Æschscholtz : Apte- rus, nigro-æneus, thorace, subcordato, postice utrinque striato , elytris oblongo-ovatis, sub - convexis, subtiliter striato-punctatis, punctis- que tribus impressis, pedibus rufis. Lonoit. 4,41/2lin. Lateta/e, 12}5 lin. Porcizus PINGUEDINEUS , Eschscholtz , Mém. de la Soc. Imp. des nat. de Moscou , VI. 106. 12. — Fischer, Entomocsr. Hp 1850Tab.. 19e" 7 FEroniA (PLarysma) piNGuEDiNEA Dejeaun, Spec. gén. III. p. 330: 121: Cat. 3° édit. p. 40. Cryorius pixcurpineus Chaudoir, Bullet, de la Soc. Imp. des nat. de Moscou, 1838. p. 18. Habitat in insula Unalaschka sub lapidibus passim D. Eschscholtz. | 13. Prerosricnus EMPETRICOLA Eschscholtz : Apte- rus, nisro-æneus, thorace cordato, postice ut- rinque striato, elytris oblongo-ovatis, subuli- ter striato punctatis, punctisque quatuor im- pressis, antennarum basi pedibusque rufis. Longit. F\/ys Sa lin. Latit. 1/y, 11/3 lin. NAT S 45 1 4 206 FEronta (PLATySMA\ EMPETRICOLA Dejean ; Spec. gén. II. ps 234:%129 Gat- 32 lédit:: p.140: Ancuomenus Laricozus Sturm ; Cat. p. 91. CRYOBIUS EMPETRICOLA Chaudoir, Bullet. de la Soc. Imp. des nat. de Moscou, 1838. p. 18. Habitat insula Unalaschka D. Eschscholtz. G4. Prerosricuus riparius Eschscholtz : Apterus, nigro-æneus , thorace breviore cordato, po- stice utrinque bistriato,.elytris oblongo-ovatis. subtiliter striato-punctatis, punctisque duo- bus vel tribus impressis, antennarum basi pe- dibusque rufis. Longit. 51/2 lin. Latit. 11/2 lin: FeronrA (PLatysma) Riparta Dejean , Spec. gén. II. p. 332. 123. Cat. 3% édit. p. 40. | Mozors riparius Æschscholtz in litteris. Habitat in insula Sitkha D. Æschscholz. G5. Prerosricaus ATER Dejean: Apterus, niger, tho- race cordato, postice utrinque bistriato , ely- tris subparallelis, subtiliter striatis, stris, ob- solete punctatis. Longit. 91/; lin. Latit. 3er. FrroxiA (Prerosricaus) arra Dejcan , Spec. gén. LIL. p. 332. 1292 Cat-"32" édit. pe 21e PLATYSMA ATERRIMUM Æschscholtz in litteris. Habitat in California DD. ÆEschscholtz et IVrangel , speci- men e Museo Acad. Imp. Scient. Petrop. ad exami- nandum benevole communicavit D. Ménétriés. 207 GG. Amara rirroraris Eschscholtz : Oblongo-ovata, obscure ænea, subtiliter punctulata , thorace antice angustalo , postice utrinque obsolete bifoveolato, foveis punctulatis, elytris striatis, in striis vix punctulatis, antennarum articu- lis tribus baseos ferrugineis, tibus tarsisque piceis. Longsit. $, 3'/: lin. Eatit. 1j, 42/s0in. Zimmermann, in Gistl Faunus EE 1. p. 35. in Silbermann Revue entom. II. pro A. PLEBEsA Var. Dejean , Spec. gén. JIT. p. 467. 7. Cat. 3me édit. p. 44 A. runcrucata Dejean, Spec. gén. IIE p. 472. 14. Cat. 37° édit. p. 44 (*} Habitat in insula Sitkha DD. Eschscholtz , Kuprianof], Blaschke et Tschernikh. 67. AMARA SCITULA Zimmermann: Oblongo-ovata, subtiliter punctulata, supra obscure ænea, subtus nigro-virescens , thorace anterius an- gustato , apice emarginato, lateribus non de- f (59 Dejean hat die A. ziTrorauis Æschsch. mit seinem A. PLEBEJA und PUNCTULATA Vereibigt, allein nach Zimmermann (Gistl Faunus I. 1. p. 24.) ist diese zulezt genannte eine Va- rietät der von xrTrorauis sehr verschiedenen CELiA ERRATICA Duftschmid. Die Amaroiïden meiner Sammlung wurden alle vor einigen Jahren von Zimmermann untersucht und benannt, und es befanden sich darunter sowohl die pPuxcruLara Kamschatka als die in Sitkha vorkommende riTrorazis. 1 4* aus 208 planatis, basi utrinque bifoveolato, foveis pun- ctatis, externa obsoleta, elytris leviter striatis, siriis anterius punctulatis , pectore confertinz punctato , aptennarnim articulis tribus baseos ferrugineis, tibuis tarsisque rufo-piceis. Lonett\ 902 in Laton MEN Zimmermann in Gistl Faunus I. 1. p. 32., in Silbermanre Revue entom. Il. p. 223. Habitat in California D. Æschscholtz. 68. Amara insicnis Eschscholtz : Ovata, convexa, supra obscure ænea, thorace subquadrato, antice subangustato, dorso lævi nitido, postice utrinque bifoveolato, foveis punctatis, elytris, strialis, striis impunctatis, interstitus subtilis- sime punctulatis , antennis tibiis tarsisque rufis. | Var. b. supra obscure cyanea. Looneo Eat 00e ln Dejean, Spec. sén. Vep. 796. 7140Cat 3% "dut pe 20e Zimmermann in Gistl Faunus Î. 1. p. 37. in Sibermann Revue entom. IE. p 228: Habitat in California DD. Æschscholtz et Llaschke. 69. Amara REMOTE sTRIATA Eschscholiz: Subovata, Supra obscure ænea , thorace brevi, antice subangustato, basi utrinque bifoveolato, foveis punctatis, elytris levissime striatis, strus re- motis , obsolete punctatis, interstitiis subtilis- sime punctulatis, pectore distincte punctato , antennis, tiblis tarsisque rufo-piceis. per. 209 Var. b. elytrorum margine inflexo, thorace subtus, pectore abdominis apice, antennis pe- dibusque pallide ferrugineis. Loncit. S1s, 3%pha lin Datit. 11/2, 15/, lin. Dépéari/Spec: gén. LEP p.473 15 Cat: 37° édit. p. 44. À. REMOTA Eschscholtz, Sturm, Cat. p. 91. Ceria REMOTA Zimmermann, in Gistl. Faunus 1. t. p. 27. in Silbermann Revue entom. IL. p. 216. Habitat in insula Unalaschka D. ÆEschscholtz; Var. b. e Kamschatka a D. Dr. Æyber allata. 70. Amara caLrroRNICA Dejean : Oblongo-ovata, supra obscure ænea, subtus nigro-virescens , thorace antice subangustato, postice utrinque obsolete bifoveolato , foveola externa oblique evidentiore , elytris leviter striatis, striis 1m- punctalis , Sterno pectorali maris foveola ob- longa impresso, antennis, tibiis tarsisque rufo- ferrugineis. Longit. 4, 41/3 lin. Latit. 15/3, 15/6 lin. Dejean, Spec. gén. II p. 474. 16. Cat. 37° édit. p. 44. A. imPoncTATA Æschscholtz in litteris. CEzrA caArirornicA Zimmermann in Gistl Faunus LI. 1. p: 25. in Silbermann Revue entom. II. p: 215. Habitat in California DD. Æschscholtz et Blaschke. 11. Amara AURATA Eschscholtz: Oblongo-ovata, supra ænea nitida , subtus nigro-virescens , thorace antice subangustato, postice utrinque bifoveolato, foveis profunde punctulatis, ely- 210 tris leviter striatis, striis impunctatis , sterno pectorali integro , antennis ano, pedibusque rufo-ferrugimeis. Longit. 21,2, 8 lin. Latit. 11h, 11/5 lin. Dejean;, Spec: gén: [IL p. 478. 1% Cat 3 édit. p.41 CELiaA auRATA Zimmermann in Gistl Faunus I. 1. p.28 in Silbermann, Revue entom. p. 218. Habitat in California DD. ÆEschscholtz, Blaschke et Tscher- nikh. : 12. Amara mEranoGasTriCA Eschscholtz: Oblonga, nigro-picea , supra subnitida, subtus opaca ,: thorace lateribus rotundatis, postice angusta- io, utrinque bistriato, antice posticeque pun- ctato, elytris oblongis profunde punctato-stria- us, antennis pedibusque rufis. Longit: 41,2, 5 lin. Latit.:15/,, Sclin. Dejerns Spec. gén. LHp 019% 59 Cat 57 Fédiee pe 1: LciRus mMELANOcasrRicus Zimmermann in Gistl Faunus I. ft. p. 38. in Silbermann Revue entom. II. p--229: Habitat in insula Unalaschka D. Æschscholtz. 13. Ertpus Lævissimus Eschscholtz: Niger, nitidus, capite profunde bicanaliculato ,; mandibulis elongatis porrectis, thorace elongato, posterius angustato , lateribus et postice marginato, clytris ovalibus , obsoletissime* striatis, anten- nis, palpis pedibusque piceis. Var. b. rufo-picea, pedibus dilutioribus. Longit. 41/5, 41/3 lin. Latit. 11/3, 112 lin. 4 Dejean, Spec. gén, IV. p. 11. 9, Cat. 3%* édit. p. 46. Sromis zLævissimus Æschscholtz in litteris. Habitat in California rarius D. Æschscholtz. *74, AnrsopactTyLus cacrrornicuSs Eschscholtz. Ni- _: ger, thorace subquadrato, punctulato, postice angustato, utrinque obsolete foveolato, elytris striatis, interstitio tertio puncto impresso , antennarum articulo primo subtus testaceo. Longit. 5 lin. Latit. 2 lin. Dejean, Spec. gén. IV. p. 148. 12. Cat. 37° édit. p. 49. Harparus carirornicus Æschscholtz in litteris. Habitat in California D. Æschscholtz. à DICHEIRUS Eschscholez. Mentum dente medio brevi obtuso. Palpi articulo ultimo subcylindrico. Femora antica incrassata; tibiæ anticæ spina apicali duplici, interiore lanceolata incurva , intus excavata, interiore minulta. Tarsi anteriores maris dilatati, subtus setosi, articulo primo triangulari, 2—4{ transversis apice emarginatis. Caput et thorax profunde punctata, inter- stitus elytrorum biseriatim punctatis. 7 Qi" Drcuerrus piLararTus Eschscholtz: Oblongo-ova- tus, subparallelus, subpubescens nigro-piceus, thorace subquadrato, parcius punctato, postice bot, pa) angustato, angalis basalibus obtusis subro- tundatis , elytris striis profunde exaratis im- punciatis, antennis pedibusque rufo-piceis. Var. b. capite thoraceque etiam rufescenti- piceis. 3 Longit. 4)5, 4?}3 lin CEUtre PE 15/6 Lin. Hanpazus [OPnONUS) DILATATUS Dejean , Spec. gén. IV. p ANA PCA NOR Cd iepr or Habitat in California. DD. Æschscholtz , Blaschke et T'schernikh. 76. Dicarrrus rBrunneus Eschscholtz: Oblongus, subparallelus , subpubescens, nigro-Piceus , thorace subquadrato , -basi parum angustato, angulis posticis obtusis, dorso crebre pun- ctato , elytris strns sat profande exaratis im- punctatis, antennis pedibusque rufs. Longit. 3, 4 lin. Latit. 1, F2 den: Harparus (Oruonvs) eRUNNEUS Dejean, Spec. gén. IV p.239 A nCat. Se dit. p 51 Habitat in California DD. Æschscholtz et Te Cum descriptione 1ll. Dejean exacte convenit, tantum paullo major et thoracis angulis posticis haud rectis, sed postius obtusis dicandis ; an igitur species eadem ? 17. Harpazus somnurenrus Eschscholtz: Oblongus, niger , thorace quadrato , postice utrinque foveolato , foveis punctatis, angulñis posticis obtusis, elytris striatis, postice subsinuatis , mterstitio tertio puncto impresso , antennis pedibusque rufis, geniculis nigricantibus. . a ÿ 213 Longit. S\j2, 4 lin. Latit. 11/;, 1?/s lin. Dejean’ Spec: gen. VS p. 3339117. 37€ édit. p. 59. Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz et Blaschke. 78. Harparus cauTus Eschscholtz : Oblongo-ova- tus, niger, thorace quadrato, postice utrinque foveolato, angulis posticis subrotundatis, ely- tris striatis , apice subsinuatis, interstitio tertio puncto impresso, antennarum basi tar- sisque rufis. Lonçoit. 4/2 lin. Latit. 12?/3 lin. Dejean, Spec. gén. IV. 367.:143.. Cat. 3" édit. p. 53. Habitat in California DD. Æschscholtz et Tschernikh. 79. Harparus Arsronicus: Oblongo-ovatus , nigro- 50. piceus , thorace transverse-quadrato , basi punctulato , vix foveolato, angulis posticis rotundatis, elytris tenue striatis, apice subsi- nualis , inlerstitio tertio puncto impresso, corpore subtus, antennis pedibusque ferru- gineis. Longit. 4 lin. Latit. 12/3 lin. Habitat in California ad Ross D. Dr. Fischer. Statura et magnitudo fere præcendentis, sed thorax bre- vior , basi vix foveolatus , elytra subtilius striata et color alius. Harpazus nicrinus Eschscholtz : Oblongus, niger, thorace quadrato , postice utrinque foveolato, angulis posticis rectis, elytris stria- tis, apice oblique subsinuatis, interstitio tertio 214 puncio impresso , antennarum articulo primo subtus rufo-testaceo. Lonere N" line LDatit #4 Ton: Dejedr;-Spec..gén. "IV. p399.-167 Car. SEP ApAOU Er Trecuus nicrivus Æschscholtz in litteris. Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz. *61. SrenoLornus unicoror Eschscholtz: Oblongus, supra obscure rufus, capite, pectore, abdomi- neque nigro-piceis, thorace subovato , poste- rius subangustato, utrinque subfoveolato, an- gulis posticis rotundatis, elytris striatis, inter- stitio tertio puncto impresso, antennarum baci pedibusque pallide testaceis. Longit. 21,2 lin. Latit. 1 lin. Dejean, Spec. gén. IV. p. 411. 4. Cat. 3®° édit. p. 54. Habitat in California D. Eschscholtz. 82. Brapycerrus niripus Eschscholtz : Oblongo- ovatus , rufo-testaceus , thorace subquadrato, postice utrinque subfoveolato, foveis obsolete punctatis, angulis basalibus rectis, elytris ob- soletissime striato punctatis, striis suturali marginalique lævigatis profunde impressis, thoracis maculis duabus , elytrorumque ma- cula magna oblonga obsoletis nigro-subcya- neis, antennarum basi pedibusque pallide testaceis. Lonigit, 21/:,:8 Un:vLatit:. 114 atben. 215 Acuparpus NITIDUS Dejean, Spec. gén. IV. p. 474. 39. Cat. D neRedit.;.p. 90. STENOLOPHUS NiTiDus Æschscholtz in litteris. Habitat in California DD Æschscholtz et Tschernikh. *83. Trecuvs cuazyBeus Sturm: Apterus, nigro- piceus, subcyano-micans, thorace subquadrato, postce utrinque foveolato , angulis baseos subrectis, elytris ovatis, striis obsoletissime externis chsoletis, punctisque tribus impressis, antennarum basi pedibusque rufis. Ponsit: 2 lin. Latit. 1 lin. MeéareeSpec sen. Vp. 17 11: Car 37° édit” p..56.— Sturm, Cat. p. 203. Habitat in insula Unalaschka frequens. 84. LaAcHNOPHORUS ELECANTULUS : Obscure vire- scenti-æneus, griseo-pilosus , thorace angusto, cordato, angulis baseos obtusis, elytris albidis, depressis ovatis, stris antice profunde pun- ctatis , postice lævigatis, basi et fascia media transversa undulata , brunneo-testaceis , tibus ferrugineis. 4 = L . 4 e L 0 5 ‘y ° Longit. 2 lin. Latit. 5,1 lin Habitat in California D. Tschernikh. Palporum articulo tertio apicem versus incrassato ab hoc genere nonnihil recedit, sed ceteris notis ab illo vix separandus ; etiam generi Carre Laporte quodammodo adsimilis. "89. BemBinium 1iNDisriNCTUM Eschscholtz: Supra viridi-æneum , thorace subquadrato, postice 216 utrinque bistriato, angulis basalibus rectis, elytris oblongis, tenue punctato-siriatis, fasciis undatis macularibus tribus apiceque pallide testaceis , obsoletis, punctisque duobus im- pressis, antennis basi testaceis, pedibus testa- ceis æneo-micantibus. : Longit. ? lin. Latit. 5/y, lin. Dejean, Spec. gén. Vp. 67 20/0 ES Cdi ep ope Nortapuus ivpisrincrus ÆEschscholtz in litteris. Habitat in California D. Eschscholtz. 86. BEMBIDIUM TRANSVERSALE (*) Dejean: Capite, thoraceque viridi-æneis, thorace subquadrato, postice subangustato, utrinque foveolato, an- gulis baseos rectis, elytris oblongo-ovatis, te- staceis , punctato-striatis, fascia lata sinuata viridi-ænea, punctisque duobus impressis, an- tennarum basi pedibusque testaceis. Longit. 3 lin. Latit, 14/4 Lin. Dejean, Spec. gén. V. p. 110. 66. Cat. 3° édit. p. 58. Habitat in California D. Tschernikh; specimen ex Âme- rica boreali occidentali ad ill. Com. Dejean misit D. Leconte, | S7/. BEMBIDTUM PLANrIUSCUL Ur : Nigro-æneum , supra depressum , thorace subquadrato , postice an- gustato, utrinque foveolato, bistriato, margine mm 8 NE AE UE RE NE SET ST ) Diese uud die folsende vier Arten sehôren zu der Ab- thcilung Psnvrucs. Las 21 viidi-æneo , elytris oblongis deplanatis, profunde striatis , interstitio. tertio punctis duobus profunde impressis, antennis pedibus- que nigris. Longit. 2 lin. Latit. 5, lin. Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz, Kuprianoff et Blaschke. Statura depressa et magnitndo B. Preirriut Sahlberg , sed thorax nonnihil lonvior, postice maçgis angustatus et elytra profundius striata. 83. Bemsiprum Kuprianovir. Nigro-æneum, sub- depressum , thorace quadrato, utrinque fo- veolato , bistriato elyiris ovatis , subüliter striatis , interstitio tertio punctis duobus im- pressis, antennarum basi, tibius tarsisque rufo-piceis. Longit. 21/4 lin. Latit. 1 lin. Habitat in insula Sitkha D. Kuprianoff. Præcedente majus, latius, thorace breviore, postice vix angustato, elytris brevioribus, subtilius striatis, foveolis in interstitio tertio magis approximatis et colore an- teunarum pedumque distinctum. 89. Bemginium Brimpressuu : Nigro-æneum, leviter convexuim , thorace subquadrato , postice an- gustato, utrinque foveolato, bistriato, margine virescente, elytris ovatis brunneo-piceis, levi- ter striatis , interstitio tertio punctis duobus profunde impresiss, antennis pedibusque piceis. Loncit..2,, Ua: linendatit..1, 11/s lin. 218 Habitat in insula Sithka D. Æschscholtz, e museo Univ, Imp. Mosqu. ad describendum benevole communicavit D. Fischer de Waldheim. Proxime præcedenti nonnihil simile , sed paullo majus, convexius, thorace versus basin magis angustato , elytris latioribus magis rotun- datis, levius striatis et colore diversum. 90. BEmBiDIUM QUADRIFOVEOLATUM : Nigro-æneum , breviusculum , subdepressum , thorace qua- drato, utrinque foveolato , bistriato, elytris oblongo-ovatis, subtiliter striatis, interstitio tertio punctis duobus profunde impressis, an- tennis pedibusque nigris. Longit. 1?/3 lin. Latit. 2}; lin. Habitat in insula Sitkha D. Kuprianof]. Præcedenti iterum affine, sed longe minus, thorace an- | gustiore , elytrorum foveolis majoribus et colore anten- narum pedumque facile distinguendum. HYDROCANTHARL. J1. Dyriscus anxius : Oblongo-ovalis, in elytris vix dilatatus, supra nigro-piceus, thoracis Himbo omni, elytrorum laterali corporeque pallide flavis, coxarum posticarum laciniis acu- minaltis acutis. Longit. 13, 14172 lin. -Latit. 67/3 7 lin. Habitat in insula Sitkha D. Blaschke. D. circumciNcro Æhrens , Erichson valde affinis, sed ratio- ne longitudinis nonnihil angustior , elytris apice pro- 219 fundius punctatis et coxarum dJlaciniis minus acutis diversus mihi videtur. Femina differt a mare tarsis simplicibus , colore m'nus nitido , thorace magis plano et elytrorum apice fortius punctato. 92. Acrrius aBBreviarus Eschscholtz : Oblongo- ellipticus , depressus, supra fusco-cinereus, subtus nigro-piceus , undique dense punctu- latus, thoracis limbo vittaque transversa , fronte maculis verticahbus duobus , antennis, pedibus elytrisque ferrugineis, his creberrime - et confertissime nigro-irroratis, fascia trans- versa postica pallescente ornatis, femoribus posticis ad basin paullulum infuscatis. Mas: elytris lævibus ; Femina: quadrisulca- us, sulcis glabris, prima tantum antice ab- breviata. Loto. 07 lmbatit, 3} r,; 4 lin. A. semisuzcATus Var. Dejean, Cat. 3"° édit. p. 61.— Aubé , Spec. gén. VI. p. 132. 4. | Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz. À. SEMISULCATO De. major, longior et sulcis tribus exterio- ribus fere ad basin productis species distincta mihx videtur, eo magis quod A. SEMISULCATUS genuinus, quan- tum mihi innotuit, in insula Sitkha haud fuerit ob- servatus. 93. CorymBeres pivisus Eschscholtz : Elongato .ova- tus, supra flavicans, subtus niger, thorace in medio maculis duobus rotundatis migris, ely- tris crebre nigro-irroratis, prosterno nigro. D20 Var. b. thorace maculis duobus transversis oblongo-quadratis, abdomine toto nigro-piceo, segmentis summo margine vix rufescentibus , pedibus intermediis piceo-maculatis, posticis fere totis nigro-piceis. Longit. 5!}s lin. Lotit. 22/5: lin. Aube, Spec. gén. VI. p. 248. 22. Ranrus nivisus Æschscholtz, Dejean, Cat. 3"° édit. p. 62. Habitat in insula Sitkha D. ÆEschscholtz. Var. b. e Museo Univ. Imp. Mosqv. ad describendum benevole commu- nicavit D. Fischer de W'aldheim. 94. IzyBrus QuaDrIMACULATUS Aubé : Oblongo-ovatus, minus convexus , posterius rotundatim atte- nuatus , niger, elytris lineola maculaque mi- nima rotundata rufo-ferrugineis fenestratis: Var. b. Supra nigro-æneus. Eongit. 9, 52/sdlinieba tt 24722005) 0 lon Æubé; Spec. gén. VI. p. 274. 3. COLYMBETES QuADRINOTATUS Eschscholtz , Dejeanh, Cat 37" édit. p.62: Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz. Jo. ÂGaBus TrisTis Aubé: Klongato-ovalis, subde- pressus, vix nitidus, striis anastomozantibus irregulariter strigosus, niger, antennis pedi- bus marginibusque thoracis et elyirorum ru- fescentibus. Longit. 4°/3 lin. Latit. 21/0 lin: Aubé, Spec. gén. VI. p. 356. 54. le) 221 Cozymvetes ricipes Dejean, Cat. 3° édit, p. 692. CozyMepeTEs ANGuLARIS Æschscholtz in litteris. Habitat in insula Unalaschka D. Æschscholtz. 96. AcaBus pusrus : Oblongo-ovalis, subdepressus , subnitidus, striis anastomozantibus irregulari- ter reticulato-strigosus, brunneo-piceus, an- tennis , pedibus, thoracis margine antico et lateribus elytrorumque margine antico et laterali late ferrugineis. Longit. 4'/, lin. Latit. 21/3 lin. Habitat in insula Sitkha D. D." Siegwald. Præcedenti proximus , sed multo brevior, posterius magis angustatus, reticulatione minus densa, magis conspicua ut et thoracis elytrorumque margine antico late ferru- gineis præcipue diversus. 97. AcaABus yroMELAs : Ovalis , subconvexus, niti- dus, striis anastomozantibus subtilissime reti- culato-strigulosus, nigro-æneus, subtus niger, antennis, pedibus, thoracis elytrorumque mar- gine laterali ferrugineis. Longit. 35/, lin. Latit. 2 lin. Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz Mus. Univ. Imp. Mosqu. Proxime præcedente multo brevior , posterius haud an- gustatus, sed elytris versus apicem rotundatis, super- ficie multo subtilius strigulosa et aliis notis diversus. 98. Hyproporus GRISEO-STRIATUS De Geer : Elongato- ovalis, depressiusculus , vix pubescens, supra testaceo-ferrugineus, subtus niger, ano ferru- NOURAMSAS. 19 292 gineo, capite in vertice et inter oculos nigro, thorace ad latera vix rotundato , angulis ba- salibus, antice et postice nigro, maculis rotun- datis duobus ante basin nigro-notato, elytris lineis septem plus minusve confiuentibus, præter suturam angustam, utrinque n1igrO- ornatis, lineis sexta et septina abbreviatis et in maculas confluentes interruptis, apice ro- tundato. Longit. 2 lin. Latit. 1 lin. Aubé, Spec. gén. VI: p. 541. 49.—Dejean, Cat. 3"° édit. p. 64.—Stephens, Illustr. of British Entom. V. p. 39t. Manuel of British Coleopt. d. 66. 505. Hypuinrus QuADRisTRIATUS Æschscholtz, Mém. de la Soc. Imp- des natur. de Moscou VE. p. 107. 13. Hypuypres GriseosrriatTus Gyllenhal ; Insecta suecica. I D 020 7 Habitat in aquis insulæ Unalaschkæ frequens D. Æsch- scholtz. "99. HyprorPorus oBLoNGUus Üejean: Ovalis, valde elongatus, depressiusculus , punctulatus , sub- nitidulus , nigro-piceus , capite antice et in vertice vix ferrugineo, thorace ad latera ob- lique parum rotundato , elytris apice rotun- datis, brunneis, vitta transversa ad basin maculaque ad Jatera ferrugineis , obsolete ornatis. Longit. 12/3 lin. Latit. 5, lin. BP CT ER 142 ENTER ITR 293 Dejean, Cat. 3"° édit. p. 65.—Aubé, Spec. gén. VL. P: 605. 93. Habitat in insula Unalaschka D. Æschscholtz. 100. Hyproporus HumERALIS Eschscholtz: Oblongo- ovalis, depressus, subtiliter punctulatus, pu- bescens , supra nigro-brunneus, subtus niger, capite antice et in vertice, thoraceque ad latera fere oblique rotundata obsolete ferru- gineis , elytris apice rotundatis , vitta trans- versa ad basin maculisque tribus irregularibus externis confusis rufo-ferrugineis. Longit. 11/, lin. Latit. 1 lin. Dejean , Cat. 3° édit. p. 65.—Aubé, Spec. gén. VI. ÿ. 578. 74. Habitat in insula Sitkha D. ÆEschscholtz. 101. Gvyrinus Prcrpes Eschscholtz: Ovalis, conve- _ xus, cœrulescenti-niger , nitidissinus , æneo- limbatus, elytris striato-punctatis, striis inter- nis subtilissimis , interstituis planis lævibus, subtus nigro-æneus , thoracis et elytrorum margine inflexo nigro-æneo , pedibus ferru- gineis, elytris apice truncatis, angulo exteriore rotundato. Longit. 21/2, 2?/s lin. Latit. 11/1, 1j» lin. Dejean , Cat. 3° édit. p. 66.—Aubé, Spec. gén. VI. p. 694. 97. Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz , Kuprianoff et Blaschke. | D Ve 294 BRACHEZL YTRA. 109. HomALoTA MaARiTIMA Eschscholtz: Linearis, de- pressä, nigra, subtiliter griseo-pubescens, an- tennis brevibus , thorace subquadrato , coleo- pteris vix angustiore, longitudinaliter impres- so, abdomine supra parcius subüliterque punctato, pedibus fusco-testaceis. Longit. 11/3 Lin’ Loue lin. Habitat in insala Sitkha ad littora maris D. Æschscholtz. Stotura fere Tacnvusz, sed tarsi hujus generis. 103. HomaLora PpiCIPENNIS: Nigra , tenuiter pube- scens, elytris piceo-castaneis, pedibus ferru- gineis , thorace subquadrato , vix depresso, basi obsoletius foveolato, abdomine supra an- terius parce subtiliterque punctato. Lonect, 115 ln Lattes er Habitat in insula Sitkha DD. Kuprianoff et Blaschke. H. socraui valde affinis et forsan ejus varietas, sed thorace anterius minus angustato, basi obsoletius foveolato et añtennis brevioribus diversa videtur. 194. ALEOCHARA CASTANEIPENNIS Æschscholtz : Nigra, subnitida, parce griseo-pubescens, eilytris pe- dibusque piceo-castaneis, illis thorace longio- ribus, creberrime punctatis, thorace subrotun- dato, abdomine sublineari, supra pareius pro- funde punctato. Longit 12/3 lin. Latit. 2/; lin. 295 Habitat in insula Sitkha D. ÆEschschollz. A. FUMATÆ proxima , thorace anterius haud augustato, elytris longioribus et pubescentia densiore imprimis distincta. 105. ArrocHara SuLcicoris : Linearis , nigra, sub- nitida , pilis rigidis parce pubescens , thorace longitudinaliter profunde bisulcato , lateribus sparsim grosse punctato , elytris thoracis lon- gitudine profunde rugoso-punctatis, abdomine parallelo parce punctulato , antennarum basi pedibusque rufo-piceis. Longit. 117: lin: Latit. 1/2 lin. Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz; e Mus. Univ. Imp. Mosqu. ad describendum benevole communicatus. À. BIMACULATA Gravenhorst minor, angustior , magis linea- ris , sulcis thoracis profundis et variis notis ab illa separanda. 106. TaciNus nicricornis: Niger, nitidus , seg- mentorum abdominis marginibus pedibusque obscure rufo-piceis, thorace lateribus vix ro- tundato , elytris thorace fere duplo longio- ribus. Longit. 91/2 lin. Latit. 1 lin. Habitat in insula Sitkha D. ÆEschscholts ; Mus. Univ. Imp. Mosqu. T. eLavipent Fabr. Erichson nonnihil afinis, sed thoracis lateribus vix rotundatis, elytris multo longioribus , an. tennis brevioribus crassioribus et colore distinctus. Femina; abdominis segmento superiore sexto bifido, la- 226 cinia intermedia longiore, latiore, apice acute acuminata. Mas latet. *107 Tacninus rricrpus Erichson: Niger, nitidus, antennarum basi, palpis, pedibus thoracisque limbo laterali rufo-ferrugineis, elytris thorace sesqui longioribus , piceis, puncto humerali margineque apicahi ferrugineis. Longit. 21/2 lin. Erichson, Genera et species Staphylinorum p. 256. 21. {Habitat in insula Unalaschka D. v. Chamisso. Aflinis T. PALLIPEDI, RUFIPEDI et FLAVIPEDI Operis citati, ab hoc antennis basi rufis, ab illis statura minus convexa et capite thoraceque crebre evidentius punctatis di- stinguendus. Mas: abdominis segmento superiore sexto quadridentato, dentibus acutiusculis, intermediis fortiter prominentibus; segmentis inferioribus 3—5 subimpressis , quinto apice leviter emarginato, margine intra sinum spongioso, sexto bifido , laciniis minus elongatis, compressis modice cur: vatis, acuminatis. Femina latet. 108. Tacurnus PropINqQuus: Nigro-piceus , nitidus , antennarum basi, pedibus, thoracis latioris limbo , elytrisque castaneo-testaceis , his po- stice infuscatis. | Longit. 27/3 lin, Lait 1 rva Habitat in insula Sitkha DD. Æuprianoff et Blaschke. T. MaRGINELLO Fabr. et rimerario Grav. aflinis, sed utroque major , multo latior et distinctius punctulatus. Mos : abdominis segmento superiore sexto quadridentato : dentibus Jongitudine subæqualibus obtusis , segmento 297 inferiore quinto apice medio profunde sinuato, sinu utriñque carinula terminato , sexto profunde inciso, laciniis triangularibus modice acuminatis. Femina ; abdomine segmento superiore sexto apice quadri- fido, lacimiis triangularibus, acuminatis. Var. b. nigrior, thorace margine Îaterali et elytris nigris, margine tantum apicali rufescentibus. 109. Tacarnus EroNcarTus Gyllenhal : Elongatus, nigro-plceus , nitidus , antennis pedibusque rufis, elytris subtiliter substriato-punctatis , margine apicali rufiscente. Longit. $1/2, 4 lin. Latit. 5/,, 1 lin. Gyllenhal , Insecta suecica IT. 251. 1.— Zetterstedt, Fauna lapponica: I. 61. I. Insecta lapponica 56. 1.—Ærichson, Genera et Spec Staphylin p. 265. 34. Var. b. thorace elytrisque rufo-piceis. T. rEerRuGiNEus Æschscholtz in litteris. Habitat in insula UÜUnalaschka DD. Æschscholtz et v. Cha- misso ; ubi tantum Var. b. lecta. Mas: abdominis segmento superiore sexto quadridentato, dentibus minutis, intermediis paulo magis prominenti- bus; segmento inferiore quinto apice late profundeque cmarginato, sexto bifido, laciniis validis, elongatis, com- pressis, fortius deorsum curvatis, apice acuminatis. Femina: abdominis segmento superiore sexto apice quadri- fido, laciniis subæqualibus, acuminatis. 110. Ornius macrocepaaLzus Eschscholtz: Piceus, nitidus, palpis, antennis, capite thoraceque postice abdominisque segmentorum margini- bus rufescentibus, elytrorum dimidia parte 2928 anteriore cum sutura pedibusque rufo-testa- ceis, thorace utrinque tripunctato, elytris subtiliter punctulatis, stria suturali impressa. Longit. 21,2, S1/n Tina 1/2 om Lrichson, Gen. et Spec. Staphylin. p. 279. 5. Gyrouypvus macrocepnaLus Nordman, Symbolæ ad Monogra- phiam Staphylinorum. p. 124. 26. Habitat in insula Sitkha ad littora maris DD. Eschscholtz, Kuprianoff et Elaschke. Mas: capite thorace fere duplo latiore, quadrato, abdomi- nis segmento sexto subtus apice emarginato. Femina: capite thorace vix sesqui latiore , quadrato, ab- dominis segmento sexto subtus apice rotundato. 111. Orurus cazrrornicus Eschscholtz : Piceus, nitidus , ore, antennis thorace basi et apice pedibusque rufescentibus, thoracis seriebus dorsalibus 5-punctatis, elytris subtiliter pun- ctulatis, stria suturali impressa. | Pongit. 215 lin Latin SAURIODES CALIFORNICUS ? Dejean , Cat. 37° édit p. 72. Habitat in California D. Æschscholtz. O. riicornt Payhull, Erichs. similis, sed capite angustiore, thorace elytrisque longioribus ut et punctura thoracis distinctus. 112, Srapayrinus vicLosus Gravenhorst. Niger, ni- üidus, thorace antice utrinque cinereo-villoso, angulis posterioribus obtusis, elytris fascia cinerea, subtus pectore abdominisque segmen- ts quatuor primis cinereo-tomentosis. LT AE PP ; Ad Fé COR 229 Dome PO NBELatit" 9; 21/2 lin. Gravenhorst Microphra p. 160. 2. Monog. Micropt. p. 126, 149.— Erichson, Gen. et Spec. Staphylin. p. 319. 4. CreoPuicus vizcosus Nordman Symb. ad Monogr. Staph. pen21-12: Emus vizrosus Dejean, Cat. 3"° édit. p. 67. Habitat in California D. Tschernikh ; in America septen- trionali, Mexico et Cuba indigenus. 115. Srapayzinus prciNcrTus Eschscholtz : Niger, nitidus , thorace antice vix latiore , ibique utrinque dense cinereo-villoso, angulis poste- rioribus subrotundatis , elytris fascia angusta cinerea , abdomine subtus segmento secundo tertioque cinereo-tomentosis, pectore nigro- pubescente. Var. b. thorace omnino glabro denudato. Longit; 7 lin: Latit. 21}; lin. Euus vincosus Var. manpipuLaris Æschsch. Dejean. Cat. 3° édit. p. 67. Creopmius FAscIATUS ? Laporte Etud. entom. p. 111. Habitat in insula Sitkha DD. Bluschke et Tschernikh; Var. b. mihi dedit D. Æschscholtz. ST. arcrico Ærichson affinis, sed paullo angustior , thorace antice multo angustiore et antennis crassioribus di- versus, 114. Srapayzinus rarsauis : Nigro-fuscus , pube- scenis, Capite thoraceque creberrime ruguloso- punctats , carinula Jlongitudinali lævissima notalis, elytris atro-holosericeo-variegatis, ab- 230 domine bifariam atro-maculato, tarsis obscure ferrugineis. Longit. 6 lin. Latit. 11,2 lin. Habitat in insula Sitkha D. Tschernikh. Ad Fam. VIII. Gen. et Spec. StaphyL cel. Ærichsoni: ad- numerandus. 115. Parconraus carirornicus Eschscholtz: Niger, niüdus, elytris nigro-æneis, capite subqua- drato, thorace lateribus sub-sinuato, utrinque haud impresso , angulis anticis vix deflexis, seriebus dorsalibus quadripunctatis, abdomine subülius punctulato, cinereo-pubescente. Longit. 4 lin. Latit. 11/2 lin. Habitat in California D. Eschscholtz. Pa. æxro, Fabr. magnitudine et statura valde affinis, sed colore , thoracis angulis anticis vix deflexis, lÎateribus bhaud impressis distinctus mihi videtur. 116. Puironruus Sircwazprtr. Niger, nitidus, femo- _ribus coxisque anterioribus piceis, thorace seriebus dorsalibus punctis sex profunde im- pressis approximatis, elytris nigro-æneis, dense et profunde punctatis, capite subor- biculato. Longit. 21/:, 8 lin. Latit. ?/3, 5/1 lin. Habitat in insula Sitkha DD. Siegwald , Kuprianoff et Blaschke. Farsi antice in utrinque sexu simplices. Maris abdomine segmento quinto ventrali apice profunde emarginato, feminæ integro. 231 117. Prmronruus Armionicus Eschscholtz: Niger, subnitidus, pedibus cum coxis rufo-piceis, capite ovato, thorace seriebus dorsalibus punctis septem impressis , lateribus parce punctato. Longit. $'/n lin. Latit. 5/, lin. Habitat in California D. Æschscholtz. Habitu fere Pa. micanris Grav. sed major et variis notis ab illo distinguendus. 115. Quenrus pLacratus: Niger, nitidus, thoracis margine antico, segmentorum abdominis mar- ginmibus , pedibus elytrisque rufis, his glabris sublævibus , in utroque plaga magna nigro- fusca, thoracis seriebus dorsalibus tripun- ctatis. Longit. $5/, lin. Latit. 5/, lin. Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz; Mus. Univ. Emp, Mosqu. Qu. zævicaro Gyllenhal valde affinis, sed thorax angustior, lateribus multo minus rotundato-dilatatis et color alius. 119. Quenius Penrcuzus Eschscholtz: Niger nitidus, thoracis seriebus dorsalibus tripunctatis, ely- tris biseriatim punctatis, piceo-marginatis , - fronte inter oculos quadripunctata. Longit. 3, 35/1 lin. Latit. 5/1, 1 lin. £rich on, Gen. et Spec. Staphyl. p. 531. 9. Prionraus PEDicuzus Nordman, Symb. ad Monogr. Staphyl p. 79. 24. 232 Habitat in insula Unalaschka DD. Æschscholtz et v. Chu- misso ; frequentissimus in capillis Alcutorum adipe piscario vel phocæo immunde imbutis, unde deno- minalio. 120. Quenrus BRUNNIPENNIS : Nigro-æneus, subniti- dus, elytris parce profunde punctatis, margi- nibusque segmentorum abdominalium rufo- brunneis, thoracis seriebus dorsalibus tripun- ctatis, fronte inter oculos bipunctata. Longit. 25/n:lin-Latit2/- lin Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz, Mus. Univ. mp. Mosqu. 121. Quenius morocanus Gravenhorst : Niger, ni- tidus, antennis pedibusque rufo-piceis, elytris thorace brevioribus , castaneis, scutello pun- ctulato, thoracis seriebus dorsalibus tripun- ctatis, | Longit, 4,5 lin. Lotit, 4, 1} lin, Lrichson ; Gen. et Spec. Staphyl. p.535. 18. Käfer der Mark Brand. I. p. 489. 8. STAPHYLINUS MOLOCHINUS Gravenhorst, Monogr. Micropt. p- 46. 6.—Gyllenhal Insecta suecica II. p. 302. 20.— Sahlberg , Insecta fennica I. p. 314. 17.— Mannerheim , Précis des Brachelytr. p. 25. 28.— Aunde, Brachel. spec. p. 5. 21. Euus morocmnus Boisduval et Lacordaire, faune entom. des envir. de Paris [. p. 377. 28. Puironruus mozocuminus Nordman , Symb. ad Monogr. Sta- phyl. p. 76. 6. ; 239 STAPHYLINUS LATICOLLS Gravenhorst Micropt. Brunsv. prl73: 28. Mon. Micr. p. 47. 8. STapu. PICIPENNIS Paykull, Fauna suecica HIT. p. 373. 2. STAPH, LAPPuNICUS Zelterstedt, Insecta lapponica p. 61. 12. Stapu. 11Ævcoczis Runde Brachel. spec. p. 6. 21. Microsaurus MoLocuinus Dejean, Cat. 37° p°2169: Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz , Mus. Univ. Im p. Mosqu, in omni Europa et America scptentrionali oh- vius. “122. Quenrus nyrerBoreus Erichson: Niger, pe- dibus anterioribus cum coxis antennisque pi- ceo-testaceis ; thoracis seriebus dorsalibus tri- punctatis , elytris thorace brevioribus, nigro- subæneis, subtiliter punctulatis. Longit. $ lin. Zrichson, Gen. et Spec. Staphyl. p. 547. 35. Habitat in insula Unalaschka D, Chamisso. 193. OxYTELUS FUSCIPENNIS : Niger, nitidus, anten- narum basi pedibusque testaceis, elytris brun- neo-piceis, thorace trisulcato, fronte punctu- lata, antice impressa lævique. Longit. 1?/3 lin. Latit. ?/; lin. Habitat in insula Sitkha DD. Kuprianoff et Blaschke. O. zureirenni Ærichson (ricro Gyllenhal, Mannerh.) proxi- mus, sed minor, fortius punctatus , frontis sulcis defci- entibus et colore elytrorum diversus. Abdominis segmentum inferius sextum maris integrum, septimum leviter bisinuatum , lobo intermedio in mu- cronem parvum producto. Femina latet. 234 124. Anxruornacus LaricoLuis : Niger , pubescens , crebre subtiliterque punctulatus, fronte lineis duabus obliquis profunde impressis in vertice connexis, thorace brevi lato subquadrato, sub- depresso, ad angulos utrinque impresso, me- dio tenue canaliculato. Longit. 1?/; lin. Latit. 5/x lin. Habitat in insula Sitkha D. Kuprianoff. A. PLAGI1ATO Paykull colore subsimilis ; sed nigrior, obscu- rior et thoracis structura ab omnibus congeneribus di. stinguendus. 125. ArPEDIUM TESTACEUM Eschscholtz: Pallide te- staceum, parum nitidum, capite pectoreque nigris, Oculis magnis prominulis, capite tho- raceque subquadrato crebre subtilissime pun- ctulatis, hoc medio canaliculato , lateribus late explanato , elytris fortius profundiusque punctatis. Var. b. abdomine etiam nigro. Longit. 11), 2 Un. Tant 027 PF Mone Hsrerops Testaceus Æschscholtz in litteris. Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz , Kuprianoff et Blaschke. 126. ArPrprumM MacuLicoLLe : Nigrum , parum niti- dum, antennarum basi, thorace elytris pedi- busque pallide flavo-testaceis, thorace subqua- drato , lateribus late explanato, dorso medio nigro, elytris fortiter transversim r'ugOSIS. a id * « EAU RE À À 235 Longit. 15/1 lin. Latit. 5/; lin Habitat in insula Sitkba D Tschernikh, 197. Omaurum PpLacrarum: Nigrum, nitidulum, an- tennis pedibusque testaceis, elytris antrorsum sc 5 nea , capite thoraceque creberrime subtilissi- plaga utrinque magna obliqua rufo-ferru me, elytris paulo fortius punctatis. Longit. 12 lin. Latit. ?/5 lin. Habitat in insula Sitkha D. Eschscholtz. Mus. Univ. Imp. Mosqu. 128. AnruoBium FIMETARIUM Eschscholtz : Depres- sum, rufo-piceum , subnitidum , crebre pun- ctatum, antennarum basi, thoracis elytrorum- que limbo pedibusque pallidioribus, capite nigro, thorace transverso canaliculato, elytris substriatis, abdomen fere totum obtegentibus, maris truncatis, feminæ apice interiore sinua- to-acuminatis. Pongit. 11/2, 2 Jin. Latit. 5/1, 11/3 lin. Erichson, Genera et Spec. Staphylin. p. 899. 19. Omazivum Fimetarium Mannerh. Précis des Brachel. p- 52. 10. Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz. 129. Anruogrum Pornos Eschscholtz: Rufo-testa- ceum, capite thoraceque transverso canalicu- lato subtiliter punctulats, elytris abdomine parum brevioribus profunde punctatis , apice im utroque sexu truncatis, abdomine maris nigroO. 236 Lonpeit. 45143 lin. Lotit2%716, 6/00 Habitat in insula Sitkha DD. ÆEschscholtz , Kuprianoff ct Blaschke. À. oPuruarmico Paykull majus, convexius et ab illo in mul- tis diversum. STERNOXI +130. Aparura DrumMonni Kirby : Supra nigro- ænea , Subtus ænea , nitida; prothorace varie acuducto disco fere concentrice ; elytris pun- ctulatis integerrimis , guttis tribus luteis tri- angulo ordinatis. Var. 8 Elytiris maculis quatuor luteis : 2, le Longit. 5 lin. Latit. 15/, lin. Laporte et Gory Monographie des Buprestides, Apatura P- 3. Tah, 1. fig.3. Burresris ( TRACHYPTERIS ) Drummonn: Kirby in Richardson » Fauna boreali - americana IV. p. 159. 11. Tab. II. fig. 9. Var. b. Bupresris piscoruncrAtTA? faldermann , Bullet. de la Soc. Imp. des natur. de Moscou VI. p. 47. Fab. 2. fig. 5. APATURA DISCOPUNCTATA ? Laporte et Gory I. c. p. à. Tab. 1224802. Burresris GurTuLATA? Gebler, Mém. de la Soc. Imp. des na- tur. de Moscou VIIL p. 41. 5. Puxvors Gesreni ? Dejean, Cat. 3"° édit, p. 89. Hubitat in California et in Rocky Mountains Amer. bor. Kirby; etiam in Mongolia et Sibiria, si Bupr. piscorun- CTATA cadem sit species. 237 131. Bupresris RusTICORUM Kirby: Nigro-ænea, ni- tida, fronte, genis ventrisque lateribus fulvo- maculatis, elytris granulatis profunde striatis, apice rotundatis. Honcii. 2. lin. Latit. 5}; Men: Laporte et Gory, Monographie des Buprest. Suppl. p.117 Tab. 90. fig. 118. g BupresrTis (Awopris) RusTicORuM Âtrby in Richardson Fauna boreali-americana IV. p. 151. 1. Var. b. segmento ultimo ventrali basi transversim sangui- neo, reliquis immaculatis, cætera ut in a. Habitat in California. Specimen a B. Amirali Wrangel , allatum in Mus. Imp. Acad. Scient. Petropolit. asser- vatur. 132. Burresris Lancu : Oblonga, depressa, viridi- aurea, capite thoracisque disco cœrulescenti- bus, capite rugoso, thorace profunde puncta- to , elytris dense costatis, interstitiis rugulo- sis, apice truncaiis, muticis. Pongit. S'}2 lin. Latit.- $ Lin. Habitat in iusula Sitkha D. Blaschke. *133. ANTHAXIA ÆNEOGASTER Rciche : Supra nigro- purpurea, thorace lateribus rotundato, elytris punctis rotundatis impressis, corpore subtus pedibusque nigris, nitidis. Longit. 21/2 lin. Latit. 11/3.lin. Laporte et Gory, Monogr. des Buprest. Anthaxia p. 32. Tab.‘ 7. fig. 44. Habitat in California. N° II. 18483. 16 *13: *19 236 {. Eripuanis connurus Eschscholtz: Rufo-fer- rugineus, capite nigro, antennis articulis qua- tuor ultimis elongatis {*) , fronte cornu com- presso , thorace irausverso nigro , angulis po- sticis ferrugineis. Longit. 04 in. Eschscholtz , Zoolog. Atlas. I. p- 10. Tab. IV. fig. 6. — Ts Thon Entomologisches Archiv. IE. 1. p. 35.— Laporte in Silbermann, Revue entom. IIE. p. 177. Habitat in insula Sitkha rarissime, specimen unicum prope truncum vetustum Pini volitans cepit D. Eschscholtz. h. CarpioPHoRus LATIUSCULUS Eschscholtz: Ni- ger, frontis margine reflexo, thorace lato ca- naliculato, fusco-tomentoso , pedum geniculis ferrugmeis. Longit. 55/7, lin. Eschscholtz in Thon, Entomol Archiv. II. 1. p. 34. Habitat in California D. Æschscholtz. 136. Carpropnorus caLiFoRNnicus : Elongatus niger, — punctatissimus, tenue pubescens, thorace con- vexo, subquadrato, elytris dorso depressis, le- viter punctato-striatis , sterno profunde pun- ctato , convexo , tarsis articulis omnibus et unguiculis simplicibus. (*) Die Beschreibung der Fühlhôrner, als zur Characteri- stik der Gattung gehôrend, wird in der vollständigen Fauna, wo diese Charakteristik besonders auseinander gesetzt wird , aus der Art Diagnose weggelassen werden. 239 Longit. 5/5, 45/x lin. Latit. 12/s, 15/1 lin. Habitat in California DD. Blaschke et Tschernikh. 137. Carpiopnorus TANTILLUS: Oblongus, niger, fusco-pubescens, profunde punctatus, thorace convexo, lateribus haud dilatato, elytris pro- funde punctato-striatis , tarsorum articulo quarto appendiculato, unguiculi simplicibus Lonovt 2) ln-Latit.S/, lin. Habitat in California D. Æschscholtz. 1358. Crypronypnus NocrurNus Eschscholtz: Supra nigro-æneus pilosus, thorace planiusculo, me- dio dilatato punctulato, elytris simpliciter striatis , in interstitus punctulatis , antennis nigris, pedibus fuscis, tarsis articulis simpli- cibus. Longit. 3, 3}: lin. Latit. 115, 1172 lin. Dejean, Cat. 3"°-édit. p. 105. Hyprorirnus nocrurnus Æschscholtz in Thon Entom. Archiv. pe /L:2p.133: Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz , Kuprianoff et Blaschke. *139. Crypronyrnus MuscuLus Eschscholtz: Brevis, æruginosus, pubescens , thorace lato rotunda- to, convexo, elytris striatis, interstitiis rugu- losis , pedibus flavis, geniculis fuscis, tarsis articulis simplicibus, Longét:111}5 lin. 1G* 240 fyrouirous muscuzus Æschscholtz in Thon Entom. Archiv. IE. 1. p. 93. Eater muscuzus Æschscholltz, Entomographien p. 70. 42, Habitat in insula Unalaschka D. ÆEschscholtz. 140. CryPTouyPNUS CINEREIPENNIS Eschscholtz: Ni- gro-fuscus, thorace brevi, medio dilatato, con- yexo, parcius punctulato, sæpe angulis omni- bus ferrugineis, elytris striatis brunneo-piceis, tarsis articulis quarto appendiculato. Longit. 21), 4172 lin LatreM "Ton MonNocREPIDIUS CINEREIPENNIS Éschscholtz in Thon Entom. Archiv. IL, 1. p. 32.— Dejean, Cat. 37° édit. p. 98. Habitat in California DD. ÆEschscholtz et Siegswvald. 141. Cryprouyenus puBeruLUs : Nigro-fuscens, gri- seo-pubescens, thorace punctatissimo , lateri- bus vix dilatato , angulis posticis rufescenti- bus, elytris punctato-striatis , basi rufescenti- bus, tarsis articulo quarto appendiculato. Longit. 15/, lin. Latit S/, lin. Habitat in California D. Tschernikh. Præcedente paullo minor, pubescentia et punctura multo densiore, thoraccque angustiore diversus. 142. EratTer carBonicoLor Eschscholtz: Ater , an- gustus, nigro-pubescens, thorace longiore sub- . üliter punctato , elytris profunde punctato- striatis, antennis nigris, pedibus fuscis. Longit. 5Ve lin. Latit 4): Eschscholtz, in Entomol. Archiv. II. 1. p. 33. 241 AmurEpus carBoxicoLoR Dejean, Cat. 3%° édit: p. 105, Habitat in ne Sitkha DD, Æschscholtz, (uprianoff et Blaschke. *143. DracantTuus RESPLENDENS Eschscholtz: Cu- preo-æneus , mitidissimus , glaber, elytris viri- dibus, sparsim et subtilissime punctulatis, tho- race subquadrato punctatissimo. Longit. 6 lin. Lupius rEsPLENDENS Zschscholtz in Thon Entom. Archiv. IL 1. p-.54. —Defeun , Cat. 3”° édit. p. 107. Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz. 144. Dracaxruus ancusricozLis : Elongatus, nigro- | æneus, griseo-pilosus , thorace elongato pro- funde- punctato , angulis posticis productis , divaricalis , apice truncatis , elytris punctato- strialis, margine pedumque geniculis rufo- ferrugineis. ù Longit. 6 lin. Latit. 15/4 lin. Habitat in insula Sitkha D. Blaschke, 145. Dracanraus serriconnis : Elongatus, fusco-te- staceus, punctalissimus, griseo-pubescens, tho- racis angulis posticis valde productis divari- cais, elytris strialis, antennis serratis, corpore subtus pedibusque piceo-testaceis. Longit. 4 lin. Latit. 14/2: lin. Habitat in California D. Tschernikh. *146. Dracanruus vozirans Eschscholtz: Niger, te- nue tomentosus , thoracis lateribus , elytris 242 : pedibusque rufo-ferrugineis, thorace elongato, densissime punctulato, lateribus explanato. Var. b. elvtris brunneïs. Longit. 7, S'}2 lin. | Lunius vozirans Æschscholtz in Thon Entom. Archiv. EL. f p. %4.—Dejean, Cat. 37° édit. p. 107. Habitat in insula Sitkha D. ÆEschscholtz. *147. Diacanrnus saciTricorLis Eschscholtz: Niger, flavo-pilosus, elytris pedumque geniculis rufo- ferrugineis, thorace elytris angustiore , pun- ctatissimo, angulis posticis spinis angustis di- varicatis. Lonçcit. 6 lin. Lupius sacitricouis Æschscholtz in Thon Entom. Arehiv. LE 1. p. 34 =Dejean, (at. 350 édit A0 Habitat in Sitkha D, Æschscholtz. 148. Dracanruus umBricoLa Eschscholtz: Elongatus, niger, cinereo-pilosus, thorace elongato, late- ribus densissime punctato, in medio sparsim punctulato, basi angustato, angulis latioribus divaricatis rufis, antennarum articulo tertio elongato. Var. D. angulis posticis thoracis fuscis. Longit. 5, 6/2 lin. Latit. 1172, 12/; lin: Lunius vmpricona Æschscholtz in Thon Entom. Archiv. IE. 1. p. 34.—Dejean, Cat. 3° édit. p: 107 Habitat in insula Sitkha DD. Zschscholz , Kuprianoff et Blaschke. 243 149. Dracanraus Losarus Eschscholtz : Oblongus, niger, subæneus, cinereo-pubescens , thorace elongato sublineari, angulis posticis produ- ctis divaricatis, apice 1pso truncatis, lobo me- dio marginis postièi emarginato , antennarum articulo tertio elougato. Bonsit 241% lin.-Latit. 1VY3,-1%/; Ven: Ecarer Losarus Æschscholtz Entomographien p. 69. 41. (Q). Lupius Logatus Æschscholtz in Thon Entom. Ærchiv. IL. 1. p. 34. Lupivs caricinus ÆEschscholtz, Dejean, Cat. 3"° édit. p. 107. 1( G ). Habitat in insulis Unalaschka et Sitkha DD. ÆEschscholtz et Kupriano ff. *150. Dracanruus prversrcoror Eschscholtz: Ater, glaber, nitidus, thorace rufo ; convexo , vage punctulato, tenue canaliculato, basi coarctato, angulis posticis acutis nigris , elytris nigro- ænels. Longit. 5 lin. Lupius piversicocor Æschscholtz in Thon Entom. Archiv. MIE pe 34. Habitat in California D. ÆEschscholtz. 151. Doroprus carrrornicus Dejean: Klongatus , fuscus , pubescens thoracis marginibus omni- bus, elytrorum sutura , antennis pedibusque fusco-ferrugineis, thorace punctatissimo , ely- tris striatis , interstitus subtiliter transversim rugulosis. 244 Longit. S'/2 lin. Latit. lin. Dejean; Gal EME, pPaNvee Dozorius LATErRAuISs Æschscholtz in Thon, Entom. Archiv. MM. -py34 Habitat in California DD. Eschscholtz et Tschernikh. 152. Aruous rerrucinosus Eschscholtz: Elongatus, fuscus, elytris, abdomine , antennis pedibus- que rufo-ferrugimeis, thorace elongato pun- ctatssimo , anguhs posticis ferrugineis, maris antrorsum angustato , angulhis posticis nonni- jul productis, feminæ lateribus parallelis, an- gulis posticis obtusis magis divaricatis;, elytris punctatis leviter punctato-striatis. Var. b. rufo-ferrugineus, capite nigro-fusco. Var. c. fusco-piceus , antennis , elytrorum margine, geniculis, tibiis tarsisque ferrugineis. Lonsit. 4,:6-4ins2Latit Mein Eschscholtz in Thon Entom. Archiv. IL. 1. p. 33.— Dejean, Cat 2% "édit. p. 102: Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz, Kuprianoff et Blaschke. 155. Aruous parrtprPENNiS : Elongatus , niger, gri- seo-pubescens, elytris ferrugineo-testaceis pun- ctatis, obsolete punctato-striatis , thorace ob- longo , antrorsum angustato, punctato, obsa- lete canaliculato. Longit. 4 lin. Latit. 11/3 lin. Habitat in insula Sitkha D. Blaschke. 245 À. Scruratort Herbst colore similis sed minor et multo angustior, *L54. Aruous RrurIvENTRIS Eschscholtz: Ater, fronte excavata, thorace punctatissimo, angulis basi planis, elytris castaneis , abdomine pedibus- que rufo-ferrugineis, Longit. 51/2 lin. Eschscholtz in Thon, Entom. Archiv. IL. 1. p 33. EcaTer RuFIvENTRIS Æschscholtz, Entomographien p. 71. 43. Habitat in insula Unalaschka D. Eschscholtz. MALACODERMIH. 155. DricryoPrerus umamatTus Eschscholtz: Valde elongatus, sanguineo-coccineus, subüliter pu- bescens, thorace brevi, obsoletius reticulato- costalo , elytris costatis, interstitiis latioribus bifariam reticulatis , antennis elongatis sub- serratis abdomineque nigro , coxis posteriori- - bus productis acutis. Ponsits 9,07-linsLatit. 12/:,,94}5. lin. Dejean, Cat. 3° édit. p. 112. Habitat in iosula Sitkha DD. Æschscholtz et Blaschke. 156. Drcryorrerus srmPcicrpes Eschscholtz : KElon- gatus, sanguineus, thorace longiore , elevatius reticulato -costato , medio infuscato, elytris costatis , interstitiis angustioribus, bifariam reticulatis , antennis brevioribus crassis sub- 246 setaceis, corpore subtus coxis haud productis tarsisque nigris. Longit. 5 lin. Latit. 2 lin. Dejean, Cat. 3° édit. p. 112 Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz. Præcedente multo minor, brevior, thoracis longioris stru- ctura et coxis inermibus mox distinguendus. 157. Ruaconycua pinipiLA Eschscholtz: Lineari- elongata, nigra, pubescens, mandibulis, palpis, antennarum articulis tribus baseos subtus obscure testaceis, thorace longiore subqua- drato, dorso canaliculato, utrinque longitudi- naliter subcarimato. Longit. 21,3, 82 Tin Latit 75,1 in. Eschscholtz, Bulletin de la Soc. Imp. de Moscou IL, p. 65. Ponagrus piNiPurzus Dejean, Cat. 3%° édit. p. 118. Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz ; A et Blaschke. 158, CantHaris noratTa: Nigro-fusca, pubescens, fronte, ore, antennis, thorace oblongo-qua- drato, pedibus -abdominisque margine rufo- ferrugineis, thoracis disco macula parva un- dulata nigra , elytris rugoso-punctulatis , ele- vato-lineato. | Lonsit. 4 lin. Latit 104 on: Habitat in California D. Tschernikh. 199. Suis parripa Eschscholtz: Elongata , nigra, 5 mandibulis geniculisque pallidis , thorace ely- SAT trisque luteo-testaceis, nigro-limbatis, thorace transverso inæquali postice utrinque profunde exciso, angulo basali hamato. Done 025 in eee Su Dis lin Dejean, Wat 27 Fédit apD-n1271 Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz , uprianoff et Blaschke. 160. Corcors nisrrio Eschscholtz: Niger, ceapite antice antennarumque basi testaceis, tho- race rulo, elytris testaceis maculis duabus nigro-virescentibus. Mas: antennarum articulo primo incrassato, tertio maxiumo irregulari intus concavo, tarsis anticis 4-articulatis. Femina: antennarum articulis 1 et 3 reli- quis crassioribus, simplicibus tarsis omnibus B-articulatis. Bonsit. 217; lin. Latite 11}; lin. Erichson, Entomographien p. 59. 9. Macacuius msrrio Dejean, Cat. 3° édit. p. 122. Habitat in California DD. Æ£schscholtz et Tschernikh. 161, Dasyres Larrcocuis: Oblongis, subcylindricus, supra nigro-æneus, remote punctulatus, parce griseo-pubescens, subtus niger, capite lata clypeo triangulari, thorace transverso, elytro- rum latitudine, elytris dorso subdepressis. Longit. 11/2 lin. Latit. ?/s lin. Habitat in California D. Tschernikh. 248 162. Dasyres parvicozLis : Elongatus, subcylindri- cus, supra nigro-æneus , remote subtilius punctulatus, dense griseo-pubescens, subtus niger, capite minore rotundato, thorace elytris angustiore subrotundato, elytris dorso sub- convexis, | Longit. 1} lin. Latit. VU» lon. Habitat in California D. Tschernikh. 163. Dasyres canescens Eschscholtz : Oblongus, subcylindricus, nigro-æneus, griseo-pubescens, S thoracis medio et lateribus elytrorumque macula utrinque baseos humerum ambiente et fasciis duabus posterioribus transversis denudatis, antennis basi rufo-testaceis, tho- race elytrorum fere latitudine. Longit. 11/2 Vin: ÆEatot. Vs on Dejean, Cat. 3"° édit. p. 125 Habitat in California D. Æschscholtz; ad describendum benevole communicavit Excell. D. Fischer de Waldheim. TEREDILES. 161. Crerus Exrmrus: Niger, hirtus, capite tho- race, corpore subtus pedibusque dense cano- pilosis, thorace maculis duabus nigris, elytris nigro-cyaneis, macula triangulari baseos, fascia media anterius acuminata, margine cum ma- cula basali connexa suturaque posterius coc- 249 cmeis, elytrorum apice cano-piloso , medio nigro-maculato. Ponpat. 4 lin: Æatit) 11/2 lin. Lectus a D. Blaschke in are e California ad Americam meridionalem iter faciente , ideoque verosimile Califor- niæ incola. 165. Corynetes RurIPESs Fabricius: Viridi-cærules- cens, Supra nigro-pilosus, subtus griseo-pu- bescens , thorace punctulato, elytris striato- punctatis, antennarum basi pedibusque rufis. Ponou is NOUS, éns Latest, 11)5; lon. Fubricius, Systema Eleuther. I. p. 286. 2.— Herbst, Natur. syst. aller Ens. EV. p+ 151, 2. Schünherr ,; Synonym. Insect. IT. p. 51. 2.-—Boisduval, Faune entom. de l'Océanie p. 143.—Dejean , Cat. 3° édit. ps 127: Necrosia nruriPes Olivier Entomologie IV. 7G bis. p. 5. 2. Tab. L. fig. 2. a b.—ZLatreille Hist. nat. des Crust, et des Ins. IX. p. 156. 2.—Stephens ITlustr. of British Entomology. III. p. 327. Manual of British. Colcopt. p. 178. 1570. Var. b. Cœrulco-violaceus, elytris subtiliter rugulosis, cætera ut in a. C. rericuzarus Æschscholtz in litteris. Habitat in California; Var. a. a D. Blaschke, Var. b. à DD. Æschscholtz et Blaschke allatæ. Occurrit in Europa meridionali, Asia, Africa, America et Nova Hollandia. 166. Anosrum panircEuM Linné: Ovatum, breve, subcylindricum , ferrugineum , sericeo-pube- scens, thorace convexo æquo, elytris tenue 250 striatis, punctis minutissimis in striis impres- sis, interstitus subtilissime rugulosis. Longit. 11/2, © lin: Eatit. 3/5, 1 Vin. Fabr. Syst. El. IL. p. 323. 9.—Oliv. Entom. IL. 16. p. 10. 8. T. 2. fig. Jua, b.—Herbst. Nitursyst eV pe 59. 5. Tab. 47. fig. 6.—Gyllenhal, Ens-rSuec rer #%p 293. 5 —. Schôünherr, Syn. ns, IL p. 105. #5.- Latreille Hist. natur. des Crust. et des Ins. IX. p. 133. 5.—Sturm, Deutsch. Fauna. XL. p. 135. 18.— Dejean , Cat. 3° édit. p. 130.—Sfephens , Illustr. of British Entom. III. 340. Manual of British Coleopt. p: 201. 1596. Denrmestes praniceus Linné, Fauna suecica p. 145. 431. Systema Naturæ L Ip 264-049; Habitat in California D. Blaschke; insectum per totam orbem obvium. 167. Prixus Fur Linné: Fusco ferrugineus pube- scens,thorace quadri-fasciculaio,elytris crenato- striatis interrupte albo-bifasciatis , femoribus elongatis, clavatis. Mas: elytris oblongis subcylindricis. Femina : elytris gibbosis Oovatis. Lonsit.. 1/2 "ons Latit he Ml Linné Systema Naturæ IL p. 566. B.—Fabr. Syst. EL. I. p- 9325. 6.—Oliv. Entom: Il. 17: p. 6..3 Tab. fs, 1— Latreille. Hist. nat. des Crust. et des Ins. IX. p. 173. 2.— Gyllenhal, Yns. succ. L. p. 307. 5.—Schünherr, Syn. us. IL. p. 107. 5.— Stephens Ilustr. of British Entom. LIL. 334. Manual of British Colcopt. p. 200. 1581.— Dejean, Cat. 3°. édit. p. 130. Cenammx Fur Linné, Fauna suec. p. 190: 657. ee 251 | Var. b. testaceus immaculatus. Prius Larro Fabr. Syst. El. E p. 326. 9. (4 ).—Oliv. Ent. Un 7. 4: Tah fe. 310 4 Panas mestaceus Oliv. Ent. El: 1%:4p-19-:8:: Tab. 9. fig. 9..( d'}. | Habitat in insula Sitkha et in California D. Blaschke. Species valde -noxia in omnibus terræ regionibus vul- ga ta. CLAVICORNIA. 168. Necropronus nicriTa: Niger, thorace glabro, basi punétaio, elytris supra æqualibus sub- üliter punctulatis, seriebus tribus e punctis minutis impressis, antennarum clava auran- üaca, pectore nigro-piloso , abdomine glabro, tibuis posticis rectis. Longit. 9 lin. Latit. 4 lin. Habitat in California D. T'schernikh. N. Humaron Gœze similis , elytris subtiliter punctulatis, absque ullis lineis elevatis pectoreque nigro-piloso ab illo vero omnino diversus. IN. LATERALIS et aAuRopPiLosus Eschsch.; e California in Catalogo ill. Com. Dejean iuscripti, mihi ignoti, sed vix ad specicm jam de- scriptam referendi. 169. Necropnorus manrtrimus Eschscholtz: Niger, thorace glabro , antennarum clava elytrorum- que fasciis duabus aurantiacis , pectore dense griseo-pubescente, abdomine glabro, tübiis poslicis recLis. 252 Var. b. feminæ; fascia elytrorum anteriore evanescente, loco ejus punctis tantum duobus in utroque elytro, et margine inflexo angu- stius aurantiaco. Var. c. utriusque sexus, ut Var. b., sed fascia elytrorum anteriore omnino deficiente et posteriore angustiore. Longs in. Latit 5/4 lon Dejean, Cat. 3° édit. p. 131. | Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz et Blaschke ; Varie. c. Mus. Univ. Imp. Mosqu. specimina tr'ia exa- minavi. N. rusratont ÆZrichson (vesricatori Gyllenh ) similis, sed differt imprimis elytris Iongioribus, postice latioribus, dorso masis depressis et fasciis angustioribus, abdomine toto glabro. 170. Srrpua cenvanra Eschscholtz: Ovata, leviter convexa, nigra , Opaca, thorace antice parum emarginato , supra coriaceo , elytris lineis tri- bus elevatis undulatis, interstitiis lineis con- fuse ramosis. Var. b. elytris obscure virescente-æneis, evidentius granulato-punctatis. Longit. 6 lin. Latit..3VY2 Ven. Dejean, Cat 82 édit pr Ilabitat in California DD. Æschscholtz et Blaschke : speci- men Var. a. benevolentiæ D. Obert debeo; Var. b. in Mus. Univ. Imp. Mosqu. asservatam ad describendum communicavit D. ARouillier. 253 Statura et magnitudo S. RETICULATÆ Fabr. thorace con- vexo coriaceo ei similis , sed thorax in hac specie an- terius angustatus apice nonnihil emarginatus et elytro- rum sculptura valde diversa. 171. SzzpnaA cazrrornica Eschscholtz: O vata, brevis, depressa, nigra, capite thoraceque griseo- tomentosis, elytris trilineatis, interstituis tuber- cuis globosis, subseriatis. Femina : elytris apice simuatis , juxta sutu- ram valde candato-productis. Mas latet. Var. b. tuberculis in interstituis elytrorum longe ante apicem evanidis. Pons. #5), 91): lin. Eatit. 3,52 en. Dejean, Cat. 3"° édit. p. 132. Habitat in California DD. ÆEschscholtz et Tschernikh. Var b. a D. Dr. Fischer ad Ross capta. S. CAUDATÆ Say | TURBERCULATÆ Germar) aflinis, sed brevior, latior , thoracis basi magis sinuato ct elytrorum tuber- culis rarioribus distincta. , Sin. Eschscholtz , Zool. Atlas, III. p. 12, 7. Tab, 14, fig. 6.— Dejean, Cat. 3*° édit. p. 110. Habitat in California ad St. Franzisco , locis elevatis sat frequens DD. Æschscholtz et Tschernikh ; etiam ad Ross a D. Fischer lecta. | 218, Errones InrTricaTA: Nigra, thorace trans- verso, lateribus valde rotundato ibique tenue marginato , basi subito coarctato ; dorso pro- fande punctato, elytris convexis apice decli- vibus, tuberculis lævigatis minutis densissimis rugoso-intricatis, humeris subrotundatis, an- tennis extrorsum parum crassioribus. Mas: oblongo-ovata, elytris oblongis, tho- racis fere latitudine antennis pedibusque lon- gioribus et fortioribus. Longit. 5 lin. Latit. 2 lin. Femina: ovata, mare sesqui latior, elytris thorace latioribus , antennis pedibusque te- nuioribus. Longit. 5 lin. Latit. $ lin. Habitat in California ad Ross. D. D" Fischer. Sequenti aflinis , thorace latiore, basi subito angustato, punctato, haud rugoso, elytris punctis asperatis multa minoribus, densioribus omnino distincta. 274 219. Ereones TusercuLaTA Eschscholtz : Oblongo- ovata , nigra , thorace subconvexo , cordaio, lateribus rotundato, tenue reflexo-marginato, basi coarctato, angulis rectis , supra rude et profunde rugoso-punctato , elytris convexis , tuberculis lævigatis reclinatis densis rugoso- asperatis, humeris rotundatis, antennarum articulis 5—8 suborbiculatis , tribus ultimis paullo crassioribus. Longit. 5, 91/2 lin. Latit. 21,1, 22/s lin. Eschscholtz, Zool. Atlas. IIT. p. 12. 8..— Dejean , Cat. 3° édit. p. 210. Habitat in California ad Cabo de los Reyes D. ÆEsch- scholtz; a DD. Blaschke et Tschernikhk etiam atlata. 220. Ezronrs Prmeerornes : Brevis, nigra, opaca, capite, thoraceque lateribus rotundato erebre rugoso-punctatis, elytris subquadratis, apice valde declivibus, dorso deplanatis ; crebre granulatis, granulis reclinatis asperis piliferis. Longit. 6 lin. Latit. 3 lin. Habitat in California Excell. D. Wrangel. Mus. Imp. Acad. Scient. Petrop. Magnitudo E. panvicozuis , sed statura brevi Hata, elytris subquadratis a ceteris congeneribus diversa. 221. Conionris viarica Eschscholtz: Oblonga , se- micylindrica, convexa, nigra, Opaca, thorace apice emarginato , angulis deflexis , later:bus tenue marginalo, basi subtruncato, angulis productis acutis, dorso creberrime subtilissime < "+ 215 punctulaio, elytris thorace paulo angustiori- bus, tenue marginatis, apice rotundatis , sub- ulissime parcius punctulatis. Mas: differt antennis , ore et pedibus brun- neo-piceis. Bonnet. 6.7/2 lin. Lotits 3,c 3/2 ln. Eschscholtz, Zool. Atlas. III. p. 7 1. Tab. 14. fig. 3.—- Dejean, Cat. 37° édit. p. 211. Habitat in California ad Sinum St. Franzisco, in campis et viis argillaceis a D. Æschscholtz capta. 222. Conionris Escuscuorrzir: Oblonga, semicylin- drica, convexa, nigra subnitida, thorace apice emarginato, angulis deflexis, antice et lateri- bus tenue marginato, basi subtruncato, dorso subtilissime minus crebre punctulato, elytris thorace paulo angustioribus , tenue margina- tis, dorso , præsertim posterius , valde pun- ctato-rugosis , pilis albis brevissimR obsitis. Mas: minor, brevior, minus convexus, tho- race latiore angulis posticis subrectis , lateri- bus parum sinuato, tibiis tarsisque anticis nonnihil dilatatis. Femina: major, valde convexa , thoracis la- teribus posterius sinuatis, angulis posticis productis rotundatis, tibiis tarsisque anticis mediocribus. Bonsit: 6, 7° ln. Lotit. 5, S\Je ‘ln: Mannerheim , Revue Zoolog. par la Soc. Cuvier, 1840. p. 138. 276 Habitat in California ad Ross. D. D." Fischer ; specimen a D. Tschernikh missum etiam communicavit Excell. D. Fischer de Waldheim, 293. ConionrTis nemorauis Eschscholtz : Oblonga, convexa, nigra , Subnitida , thorace breviore transverso , apice emarginato angulis vix deflexis, lateribus tenue marginato, basi sub- truncato angulis productis acutis, dorso sub- üliter crebre punctulato, elytris thoracis lati- tudine, tenue marginatis , versus apicem rotundato-angustatis, dorso profunde rugoso- punctatis, pilis brevissimis albidis obsitis. Mas : elytris mox pone humeros versus apicem sensim angustatis, tibiis tarsisque an- ticis nonnihil dilatatis. Femina: elytris pone medium versus apicem angustatis magis declivibus , tibiis tarsisque anticis mediocribus. Variat antennis, pedibus et elytrarum apice brunneo-piceis. Longit. 31/2, 6 lin. Latit. 15/1, $ lin. Eschscholtz , Zoolog.. Atlas IIL. p. 8. 2. C. cawresrris ? Dejean, Cat. p. 212. Habitat in California ad St. Franzisco locis arenosis inter arbusta D. ÆEschscholtz ; etiam ad Ross a D. Fischer capta. ) A 224. BLAPSTINUS PULVERULENTUS Eschscholtz: Ob- longus, ater, antennis, pedibusque piceis , creberrime punctatus, thoracis angulis posticis Y14 subrectis, elytris punctato-striatis, striis ver- sus suturam profundius impressis. Bang: 203 4insLatitr#]9, 1175 lin. Dejean, Cat. 3° édit. p. 213. Habit in California DD. Æschscholtz , Blaschke et Tschernikh. TAXICORNES. 295. Coezus cizrarus Eschscholtz : Rotundato- ovatus , convexus , brunneo-piceus , antennis brevissimis pedibusque rufo-piceis , thorace transverso , apice late emarginato , basi trun- cato , lateribus rotundato, ibique et apice tenue marginato, dorso subtiliter punctulato, elytris granulis scabris, corporis margine pe- dibusque pilis longis ferrugineis ciliatis. Monent. 5.7/2 lin, Latit. -12/: ,526lane Eschscholtz,, Zool. Atlas, IIT.. p. 5. Tab. 14. fig: 1. — Dejean; Cat. 3"° édit. p. ‘215. Habitat in California ad St. Franzisco , locis arenosis sub stercoratis exsiccatis D. Æschscholtz. 226. PuareriA picra Eschscholtz: Brevis, subhemis- phærica, punctulata , pallide rufo-ferruginea , thoracis basi utrinque bistriato , elytris pun- ctato-striatis , in utroque macula media den- tata nigro-fusca. Longit. 11/2 lin. Latit. 1 lin. Dejean, Cat. 3° édit. p. 216. 20. ‘ Habitat in insula Sitkha D. Eschscholtz. Mus. Univ. Imp. Mosqu. 297. STENE FERRUCINEA Fabricius : Lineari-elon- gata , depressa , rufo-ferruginea , thorace transverse quadrato, tenue marginato , con- fertissime subtiliterque punctulato, elytris tenue punctato-striatis, imterstituis punctulatis, antennarum articulis tribus ultimis majoribus perfoliatis. Longit. 11/5, 2 ln Lotu- eee Te Stephens , Illustr. of British Entom. V. 9. Manual of British Coleopt. p. 322. 2531. Marcus FERRuGINEUS Dejean, Cat. 3"° édit. p. 222. Trocosira FERRUGINEA Fabr. Syst. El: E p. 155. 23. Ent. Syst. pe 1167: TExEsrtlO FERRUGINEUS Fabr. Mant. I 92192. 17. Spec. Ias. 1. 324: . 19. -— Olis: Ent 572 p4 18:25 4b202; fig: 24, à. b. Cozrpiom casraneum Herbst, Natur—Syst. VII p. 282. 3. Tab. 119. fig. 3. &. TENERRIO TESTACEUS Schônherr Syn. Ins. I. p. 153. 46. PuaLeRiA CASTANEA Gyllenhal, 1ns. suec. IL. p- 588, 2. Habitat in insula Sitkha D. Blaschke ; per totum orbem terrarum obvia, animalia in Musæis asservata, panem aliaque cibaria destruens. 279 TENEBRIONTIDES. II. CENTRIOPTERA. Antennæ moniliformes, articulis 1 et 2 bre- vissimis, 3 elongato, subcylindrico, 4—6 hoc triplo brevioribus, subquadratis, 7—9 lenti- cularibus rotundatis compressis , 10 brevi transversa subcyathiformi, ultimo parvo ro- tundato, apice acuminato. Labrum exsertum, apice rotundatum, ci- liatum. Mandibulæ corneæ, validæ, intus unidentatæ, apice incurvo emarginato. Maxillæ coriaceæ , extus membranaceæ, fa- sciculato-ciliatæ, muticæ. Mentum corneum, tricarimatu m, apice emar- ginatum. Labium exsertum , profunde emarginatum, cihatum. Palpi omnes articulo ultimo præcedente parum longiore subobconico, apice truncato. Corpus oblongum, apterum, statura fere CaraBI. Caput clypeo rotundato, jugulo crebre ru- guloso, spatio medio triangulari rugis majori- bus transversis instructo. Pedes validi, femoribus versus apicem non- mihil incrassatis, interne profunde excavatis , 280 tibüs pilis brevibus rigidis exasperatis, apice bispinis , quatuor anterioribus perparum in- * curvis, posticis retrorsum nonnihil curvatis , tarsis articulis compressis, convexis, 1 —4 utrinmque spinula armatis , unguiculis validis incurvis, mutiCIs. Nomen e >éyrouoy spina et xrepor ala de- rivatum. 228. CenrrioPTerA CaraBorDEs : Nigra, nitida, capite profunde parce punctato , thorace elytris la- tiore, subcordato, anguste reflexo-marginato, subtilissime sparsim punctulato, elytris pro- funde striato-punctatis , lateribus posterius trifariam spinulosis. Longit. 13 lin. Latit. 4 lin. Habitat in California Excell. D. Wrangel. Mus. Imp. Acad. Scient. Petrop. III. COELOCNEMIS. Antennæ extrorsum leviter incrassatæ, arti- culis 1 et 2 breviusculis, 8 elongato subcy- lindrico , 4—7 hoc fere duplo brevioribus extrorsum paulo incrassatis, 8 et 9 lenticula- ribus compressis , latere interiore nonnihil productis, subemarginatis , denticulo minuto subarmatis, 10 et 11 lenticularibus compres- sis rotundatis , muticis, ultimo perparum ajore. | 281 ‘Labrum coriaceum, exsertum, transversum, apice subemarginatum. Mandibulæ validæ, corneæ, apice emarginatæ. Maxillæ coriaceæ, apice bifidæ. Mentum corneum, leviter bicarinatum, apice rotundatum. Labium subexsertum , integrum, margine ciliato. Palpi maxillares , articulo ultimo , magno, brevi, lato, oblique truncato, labiales articulo ultimo majore obconico, apice truncato. Corpus subelongatum, apterum. Caput supra planum, clypeo truncato, sub-emarginato, la- teribus ante oculos ampliato, ibique nonnihil elevato, lobo utrinque oculis superposito, ju- gulo transversim crebre rugoso. Pedes elongati, femoribus versus apicem nonmihil incrassatis , interne profunde excava- tis, tibiis præsertim anterioribus incurvis, omnibus spinulis duabus brevissimis termina- ts, latere interno extrorsum profunde cana- liculatis, in quatuor posterioribus canalicula lateribus dense spongioso-setosa , tarsis arti- culis subcompressis, subtus dense spongiosis, articulo ultimo longiore , unguiculis incurvis muticis. Nomen e xoilo; cavus et xrmun tibia com- posilum. 289 299. CorLocNEmIs caLtronnica: Nigra, subnitida, crebre punctulata , thorace cordato , undique tenue marginato , elytris oblongis , tenue striato-punctatis , in singulo seriebus novem e punctis oblongis impressis. Longit. 71/3 lin. Latit. 21/2 lin. Habitat in California D. Blaschke; a D. Obert ad de- scribendum amice communicata. 230. CorLocNEMIS DILATICOLLIS : Convexa , nigra, subnitida, subtiliter punctulata thorace sub- cordato , lateribus valde rotundato-dilatato, tenue marginato, elytris oblongo-ovatis, pone medium dilatatis, apice declivibus angustatis, in singulo seriebus acto striato-punctatis. Longit. 10'/2 lin. Latit. 4'/a lin. Habitat in California D. Eschscholtz; e Mus. Imp. Univ. Mosqu. ad describendum benevole misit Rouillier. 1V. CIBDELIS (*). Antennæ extrorsum leviter incrassatæ, arti- culis 1 et 2 breviusculis, 3 elongato, subcy- Hindrico, 4—7 sensim brevioribus extororsum (*) Diese drei neuen Gattungen machen , der verwachsenen Flügeldecken wegen , einen Ucbergang zu der Familie der Melasomen , allein die Form des Kopfes mit den Fresswerk- zeugen und der Beine wcisen ihnen wicder einen Platz unter den Tenebrioniden in der Nähe von Upis an. 283 nonnihil incrassatis, 8—10 lenticularibus com- pressis, apice leviter emarginatis, ultimo præ- cedente plus quam duplo longiore, oblique ovato, apice subacuminato. Labrum subexsertum , transversum , apice subtruncatum. Mandibulæ validæ, corneæ, apice emargi- natæ. Mentum corneum, rugosum, medio subcari- natum, apice rotundatum, basi constrictum. Maxillæ coriaceæ, apice obtusæ , longe c1- hatæ. Labium exsertum , apice integrum , subro- tundatum, longe ciliatum paraglossis hicimiatis. Palpi omnes articulo ultimo nagNO brevi lato, subsecuriformi. Corpus oblongum, apterum, elytris conna- is. Caput supra planum , clypeo lato , apice leviter rotundato , lateribus ante oculos non- nihil elevato , jugulo leviter transversim stri- guloso. Pedes mediocres , femoribus versus apicem haud crassioribus , tibus anticis vix incurvis, omnibus spinulis duabus brevissimis termina- tis, apice ipso dense spongioso-setosis, tarsis articulis subcompressis, subtus dense spongio- sis, articulo ultimo elongato, unguiculis in- curvis mulicis. Nomen a x150mi: spurius. 284 231. Cisperis Brascaxu: Nigra, thorace convexo, subquadrato , punctato-ruguloso , lateribus integro , modice rotundato , undique tenue marginato, elytris pone medium versus apicem angustato-rotundatis, humeris antrorsum pro- ductis , dorso subtiliter striato-punctatis , in- terstitiis tuberculis nitidis seriatim dispositis. Longit. 6'}2 lin. Latit. 3 lin. Habitat in California DD. Blaschke et Tschernikh. 232. NycTOBATES sERRATA ÆEschscholtz: Elongata, nigra, Opaca, crebre punctulata, thorace cor- dato , subdepresso , lateribus inæqualiter ser- rato , elytris posterius dilatatis, subtiliter seriatim punctatis, humeris rotundatis, tibuis omnibus rectis. Longit. 10 lin. Latit. 4 lin. IruruiNus serrArTus Dejean, Cat. 3° édit. p. 295. Uris sERRATA ÆEschscholtz in litteris. Habitat in California ad St Franzisco D. Eschscholtz. 233. NyctoBates INERMIS Eschscholtz: Elongata, nigra, subnitida, capite thoraceque profunde punctats , hoc subquadrato , anterius vix an- gustato , undique tenue marginato, elytris subüuliter punctulatis, striato-punctatis , po- sterius nonnihil dilatatis, humeris oblique sub- rotundatis, tibuis leviter incurvis. Longit. 10172 lin. Latin Unis ixERmS Æschscholtz in litteris. 285 Teuruivus Sarrnooinrs Var. Dejean ; Cat. 3° édit. p: 225 Habitat in California ad St. Franzisco. D. Æschscholtz. N. Sarerpoinr Bosc valde aflinis, sed diversa mihi videtur, capite thoraceque multo fortius punctatis, thorace latio- re, anterius vix angustato, et elytris longioribus, parcius punctulatis. 234. Pyruo? Sanzsercir: Elongatus, valde conve- xus, rufo-ferrugineus, capite thoraceque ob- _scurioribus profunde punctatis, illo fronte transversim valde impressa, hoc brevi, sub- cordato, immarginato, basi apiceque truncato, lateribus anterius rotundato , elytris foveolis oblongis profundis crebre punctatis, apice lævigatis (* ). Femima major, in elytris multo latior et pedibus brevioribus tenuioribus diversa. Mass Loncit 82%, 441j5. bn "Lait 11} VAE lin. + (*) Dieser Käfer ist wahrscheinlich der, als auf Sitkha vorkommend ; von Æschscholtz | Reise um die Welt in den Jahren 1823—926 von Kotzebué, 2! Th. Ucbersicht der: zoo- logischen Ausbeute von Ær. ÆEschscholtzs, p. 26.) erwähnte Boros. Seine stark gewôlbte Gestalt macht ïihn freilich einem Boros täuschend ähnlich; allein bei genauerer Untersuchung findet man, dass die Fühlhôrner und Fusswerkzeuge mit denen von Pyino ganz übercinstimmen, nur ausgenommen dass: das letzte Glied der Antennen nicht so scharf zuge- spitzt ist. Die convexe Form wäre wohl nicht eine wohlge- gründete Anleitung ihn von der letztgcnannten Gattung zu trennen. NUL A1S45 19 286 Femina: Longit. 4°?,; lin. Latit. 1?/; lin. Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz, Kuprianoff et Tschernikh HELOPIT. V. EUC Y PHUS. Antennæ monitiformes , articulo primo lon- giore curvato, DRE paulo brevioribus æqualibus obconicis, 4—10 præcedentibus nonnihil brevioribus , inter se æqualibus sub- quadratis, compressis , ultimo paulo majore ovato apice rotundato. Labrum exsertum, transversum, antice sub- emarginatum , 1bique margine itriangulariter incrassatum. Palpi maxillares labialibus multo longiores, articulo ultimo magno securiformi; eodem labialium etiam majoris magnitudinis, trian- gulari, apice truncato. Mandibulæ trigonæ, depressæ. Mentum parvum, apice emarginatum. Corpus globosum , forma fere Hyposorr vel ACIALEÆ, antice posticeque inflexum. Caput sub thorace retractum, illoque angustius, ro- tundatum , oculis magnis oblongis. Thorax transversus , anterius angustatus. Scutellum conspicuum. Elytra valde convexa, g1bbâ. Pedes breves, tibiis omnibus latiusculis, fulvo- Ein tee 287 hirsutis, anticis latere interiore excavatis, medio in angulum dilatatis, quatuor posterioribus extrorsum profunde excavatis, extus in medio rotundato-dilatatis , 1bique crebre spinulosis, tarsis breviusculis, subtus hirsutis , articulo antepenultimo subtus membrana oblonga in- structo, unguiculis incurvis integris. Nomen ab ey valde et xvçoc gibbus deri- vatur. 235. Eucypaus HyBosororpes: Supra piceo-æneus, glaber, nitidus, creberrime punctatus, subtus brunneo-piceus, antennis tarsisque rufo-ferru- joinels. O Loneit.31/; bin. Latit. Z lin. Habitat in California D. Blaschke. 236. Herors caztroRNIoUs Eschscholtz: Oblongus, fusco-æneus , capite thoraceque subquadrato creberrime punctatis, elytris striatis, in striis et interstitus subtiliter punctulatis , antennis pedibusque piceïs. Mas: antennis capite cum thorace longiores, extrorsum crassiores. Femina : antennis capite cum thorace bre- viores, filiformes. Longit. 4 lin. Latit. 1172 lin. Dejean, Cat. 37° édit, p. 231. Habitat in California DD. ÆEschscholtz et Tschernikh. 19 "0608 TRACHELIDES. 937. Anasprs serRICEA. Elongata, brunneo-picea, supra holosericeo-pubescens, anteunarum basi, ore elytris pedibusque ferrugiueo-testaceis, fulvo-sericeis. | Longit. 12/3 lin. Latit. ?/3 lin. Var. b. thoracis margine antico , angulisque posticis fer- rugineis. Habitat in insula Sitkha D. Blaschke. Var. b. in Museo Acad. Imp. Petropol. asservatur. | 238. ANaspis PALLESCENS Eschscholtz: Elongata, fulvo-ferruginea , subtilissime griseo-pube- scens, antennis extrorsum, oculis abdomineque nigro-fuscis. Lonsit 12); Won.-Æatet.-#"Lrre Dejean, Gat. 3° édit. p. 242. Habitat in insula Sitkha D. ÆEschscholtz. Mus. Univ. Imp. Mosqu. : Præcedente paullo latior, præsertim in thorace , colore, pubescentia multo minus condensata, antennisque ex- trorsum crassioribns distincta. VESICANTIA. 239. EPICAUTA PUNCTICOLLIS: Atra, pubescens , ca- pite thoraceque canaliculato, postice impresso, crebre et profunde punctatis, elytris creber- rine rugoso-punctatis. Longit. 41/2 lin. Latit. 11/2 lin. 289 Habitat in California DD. Blaschke et Tschernikh; speci- mina descripta benevole communicaverunt DD Fischer de Waldheim et Obert. E. ArroTæ Fabr. nonnihil similis, sed multo profundius punctata. TETRAMERA, CURCULIONIDES. 240. APrroN cuprescENs: Oblongum, fusco-æneum, griseo-pubescens, rostro longitudine thoracis cum capite , arcuato , thorace anterius angu- stato, profunde punctato, postice canaliculato, elytris oblongo-ovatis, punctato sulcatis, punctis in sulcis satis approximatis. Longit. cum rostro 11/2 lin. Latit. 1/2 lin. Habitat in insula Sitkha D. Blaschke ; specimen a D. Obert amicissime donatum. 241. APION TROGLODYTES Schünherr: Breve, nigrum, = longius griseo-pubescens, rostro capite cum thorace breviore, parum arcuato , thorace subcylindrico, antrorsum vix angustato , pro- funde et concinne foveolato-punctato, elytris ovatis, gibbis, sulcatis, sulcis remote punctatis. Longit. cum rostro 5/, lin. Latit. 5/5° lin. Habitat in California D. Blaschke. | Ad Stirpis gdue, Manipuli {mi Centuriam {+ operis Cel Schünherr pertinent ambæ. *2 12. Srrones cazrrornicus Eschscholtz: Oblongus, — niger fuscocinereo-tomentosus et setulosus, 290 : fronte canaliculata: rostro subcostato: tho- race evidenter punctato, griseo-trivittato, an- tennis tibiisque anticis fusco-ferrugineis, ocu- lis subdepressis. Schünherr; Genera et Spec. Curcul. VI p. 267. 28. Sirona cazirornicus Dejean, Cat. 3"° édit. p. 278. Habitat in California D. Eschscholtz. Magnitudo S. 8-puncrarTi (op. Schünh.), paulo tamen latior; S. oRpiNArio (ejus. op.) habitu coloreque valde propin- quus ; dimidio autem minor; fronte haud retusa , to- mentoque setuloso præcipue distinctus. | 243. Srrones sENiCULUS : Oblongus, subcylindricus, niger , Cinereo-tomentosus et setosus, fronte canaliculata , rostro excavato, thorace pro- funde rugoso-punctato , lateribus vix rotun- dato , elytris profunde punctato-striatis , an- tennarum basi tibiisque ferrugineis. Longit. 12/3 lin. Latit. 1/2 lin. Habitat in California D. Tschernikh. 244. ALOPHUS ALTERNATUS Say : Oblongo-ovatus , niger , fusco-cupreo-Squamosus, thorace cre- bre ruguloso , dorso carimula parum elevata, abbreviata instructo, utrinque obsolète albido- lineato, elytiis. subuliter punctato-striatis, nigro et pallido tessellatis, macula postica sûbargentea ornatis; interstitiis confertnn gra- pulatis. Schünherr ; Gener. et Spec. Gurcul. II. p- 286. 2. 291 CuURCULIO ALTERNATUS Say in litteris. Var. b. elytris etiam macula laterali ante medium obliqua niveo-squamosa. Longit. cum rostro 6 lin. Latit. 21/; lin. Habitat Var. b. in insula Sitkha D. Blaschke. Var. à. Amer. septentr. incola. 245. Luxus porcorras Eschscholtz: Oblongus, niger, pube grisea dense obtectus, rostro breviore recto , Carinato , thorace antice parum angu- stiore , dorso punctis nigris remotis variolosis impresso, basi foveolato , longitudinaliter an- guste carinato, utrimque nigro-lineato, elytris subtiliter punctato-striatis, apice singulatim subacuminatis , fusco-trilineatis , femoribus muilcCis. Longit. cum rostro 4, 5 lin. Latit. 1!/,, 1,9 lin. Dejean, Cat. 3" édit p. 295. Habitat in California D. Æschscholtz; Mus. Univ. Imp. Mosqu, Ad Stirpis at Manipulun {®%® Operis Cel. Schünherr odnumerandus. 9246. Lixus monesrus Dejean: Elongatus, ‘niger, griseo-pubescens ; rostro crassiusculo , modice arcuato, thorace conico breviore , dorso lon- gitudinaliter excavato , elytris striato-puncta- tis, dense cinereo-squamulosis, maculis mi- nutis albescentibus remote adspersis , apice simgulatim subacüuminatis, femoribus muticis 292 Longit. cum rostro 5 lin. Latit. 1/3 lin. Dejean, Cat. 3% édit. p. 296. Lixus aADsrensus Æschscholtz in litteris. Habitat in California D. ÆEschscholtz. Mus. mp. Univ. Mosqu. Stirpis gdae Manipulo 1*° Operis Cel. Schünherr collocandus, 247. MHriLIPUS SCROBICULATUS : Oblongus, ater, opa- cus, squalidus, undique inæqualis, scrobicu- latus et verrucosus, antennis tarsisque piceis, fronte foveola impressa, rostro parum arcuato, thorace latitudine longiore, lateribus rotunda- tis, crenatis, dorso carinato , elytris granulis minutis adspersis, verrucis majoribus hine inde immixtis. | | Longit. sine rostro 5 lin. Latit. 2? lin. : Habitat in California D. ÆEschscholtz; e Mus. Univ. Imp. Mosqu. ad describendum benevole communieavit D. Rouillier. In SITE tte Operis Schünherrii inserendus. 248. ANTHONOMUS BRUNNIPENNIS: Nigro-piceus, te- nuiter pubescens, thorace subconico, profunde rugoso-punctato, scutello cinereo-squamuloso, elytiris punctato-striatis, brunneis, antennarum basi, tibiis tarsisqne ferrugineis , femoribus anticis obsolete dentatis. | Longit. sine rostro 2 lin. Latit. 1 lin. Habitat in California D. Tschernikh. F, 1 f . *249. 'Tracnones Prinoines Eschscholtz: Femoribus muticis, piceo-niger , thorace oblongo , cari- 293 nato, elytris punctato striatis, hispidis, griseo- irroratis. | Germar, Gol. Spec, nov. p. 327. 466,—Schünherr , Gen. ct Spec. Curcul. LIT: p. 513. 1. Pissopes -PTINICOLL1S Sturm. Cat. p. 184, Habitat in insula Unalaschka D. Æschscholtz: Magnitudo fere Erinmini Acripuzt op. Schünherr. 250. CEnrrinus conrusus Say: Oblongus, ater, sub-nitidus, rostro longitudine thoracis, tenui, valde arcuato , thorace antice angustato, con- fertim subtiliter punctato, dorso linea an- gusta , lævi, notato, elytris striatis, striis in fundo punctulatis, interstitiis angustis, crebre striato-punc tulatis: Mas: thorace subtus spinis duabus, paralle- lis, arcuatis armato. | Femina: thorace subtus mutico. Schôünherr, Gen. et Spec, Curcul. ILI, p. 740. 6. Rauyncuænus conrusus Say in litteris. Baris suzciPeNniS Eschscholtz, Dejean, Cat, 3"° édit. p 312. Habitat in California D. Æschscholtz; in Florida a D. Say lectus. Habitns fere Baripn et B. picixo op. Schünherr, nonnihil minor, præsertim angustior 251. Spuenopnorus piscoor Eschscholtz: Oblongo- ovatus, niger, glaber, rostro crebre punctato, basi tumido, apice compresso, thorace ob- longo disperse punctato , tenue canaliculato , elytris punctato-striatis , striis profunde exa- 294 ratis , interstitiis remote punctulatis, thoracis lateribus, elytrorum apice, corpore subtus pedibusque extus albidis. Longit. sine rostro 71,2 lin. Latit. $ lin. Cazanpra piscozor, Dejeun, Cat. 3"° édit. p. 329. Habitat in California D. Æschscholtz; e Mus. Univ. Imp. Mosqu: communicavit D. Rouillier: 252. SPHENOPHORUS SUBCARINATUS: Flongatus, niger, glaber, rostro canaliculato , basi tumido , tho- race varioloso-punctato, plagis tribus longitu- dinalibus élevatioribus, elytris opacis, anguste striatis et in stris punctis minutis remotis impressis, interstitis impunctatis, suturali lævissimo nitido. Longit. sine rostro 4 lin. Latit. 11/2 lin. Habitat in California D. Æschscholtz. Mus. Univ. Imp. Mosqu. S. cowruso Dejean, Schünh. affinis, sed longior, angustior. 253. Siropurzus OryzÆ Linné: Oblongus, nigro- piceus, opacus, rostro mediocri, striatim pun- ctato , thorace depresso , elytris sub-breviore, confertissime profundius punctato ; elytris confertim crepato-striatis, maculis quatuor rufescentibus notatis. Mas : rostro crassiore , evidentius carinato, profunde striatim punctato. Femina: rostro tenuiore , basi tantum cari- 295 nato, subtilissime striatim punctato , extror- sum lævi nitido. Longit. cum rostro 11/3, 1'/2 lin. Latit. 4/53, ‘/2 lin. Schünk. Gen. et Spec. Curcul. IV. p. 981. 13. Curcuuio Orxzæ Linné. Syts: nat: [: IV. p. 1755. 1932. Cazaxpra Okyzæ Fabr. Syst. EI. II. p. 438: 4. Olin. Entom. V. 83. p.97. 34. Curcouo Tab. 7. fig. 81. a. b. Stephens Ilustr. of British Entom. IV. p. 9. 3. Manual of British Colcopt. p. 216. 1671. Habitat in iusula Sitkha D. Blaschke: in omnibus terræ regionibus inter grana Oryzæ obvius. 254. Cossonus pinipmizus Eschscholtz: Nigro-piceus, glaber , supra parum convexus; rostro bre- vlori, Crassiori, apice modice dilatato, basi obsolete canaliculato, minus profunde pun- ctato; thorace oblongo , remote sat profunde punctato, anterius angustato, basi leviter bisi- nuato et obsolete bis impresso, in impressione rude sat crebre punctato; elytris planiusculis profunde punctato-striatis. Longit. cum rostro $ lin. Latit. 5/4 lin. Schünherr, Gen. et Spec. Curcul. IV: p. 1002. 8.—Dejean, Cat. 3° édit. p. 330. ù Habitat in California D. Æschscholtz. 255. Rayncozus PRUNNEUS Eschscholtz. Subcylin- dricus, rufo-piceus, glaber, antennis mediocri- bus, rostro longitudine capitis , crebre pun- Po - ctato, canaliculato, thorace oblongo, auterius paulo angustato , profunde punctato, elytris profunde punctato-striatis. Longit. 2 lin. Latit. 1/2 lin. Dejean, Cat. 3% édit. p. 330. | Habitat in insula Sitkha DD. Eschscholtz, Kuprianoff ct Tschernikh. ; XYLOPHAGL. 256. Hyzurcus sericeus Eschscholtz. Brevis, rufo- piceus, griseo-sericeus , thorace carimato , ely- tris squamulis, brunneis cinereisque variegatis, antennis pedibusque rufis. Lonsit. 13, 1/2 lin ati 12,37 le Dejean, Cat. 37° édit. p. 331. Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz et Blaschke. 257. Hyzurous oBesus Eschscholtz: Brevis, nigro- piceus , cinereo-pubescens, antennis, palpis iarsisque rufis, elytris punctato-striatis, inter- stitis tuberculato-rugulosis, thorace creber- rime punctato, longitudinaliter carinato, ante apicem impresso-constricto. Longit. 25/, lin. Latit. 11/3 lin. Dejean, Cat. 3% édit. p. 331. Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz Mus. Univ. Imp. Mosqu. ; H. LicniPerpze Fabr. affinis, sed duplo minor, punctura 297 -crebriore et subtiliore et thorace breviore , anterius magis angustato, constricto diversus. 258. Hyzurcus rucrPENnis. Oblongus, subcylin- dricus, supra rufo-piceus, subtus nigro-fuscus, subtiliter cinereo:pubescens, thorace creber- rime punctulato, carinato, anterius angustato, elytris profunde punctato-striatis , interstitiis fortiter tuberculato-rugosis. Ponoits 2: 21; bin. Latit. ?/:, $}i Len. Habitat in insula Sitkha D. Fchscholte Mus. Univ. Imp. Mosqu. H. paruraro Gyllenhal similis, sed major, longior. 259. Hyrurcus Pumuus: Elongatus, ferrugineo- testaceus, capite thoracisque apice obscuriori- bus, thorace oblongo, crebre punctato, haud carimato, elytris profunde punctato-striatis. Longit $/, lin. Latit. /5 lin. Habitat in insula Sitkha DD. Xuprianoff et Blaschke. 260. Bosrricaus cavirroxs: Cylindricus ,. nigro- piceus, antennis , pedibus thorace subgloboso et elytris apice integris ferrugineo-testaceis , thoracis lateribus antrorsum latius , elytro- rumque subtilissime punctato-striatorum mar- sine, sutura vittaque media nigro-fuscis, capite maris profunde excavato. Longit. 12/3 lin. Latit. 5/4 Lin. Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz. Mus. Univ. Imp. Mosqu. : 298 B. mivearo Oliv. similis , sed angustior, capite profundius excavato elytrisque subtilius punctato-striatis diversus. LS 9261. Bosrricuus sEPTENTRIONIS Leconte : Oblongus, brunneus, subnitidus, longius griseo-pilosus , thorace ovato, crebre punctato, obsolete cari- nato, elytris integris, profunde striato-puncta- tis, interstitiis seriato-punctatis. Longit. 12/:, 2 Un. Bot 26 ben B. vizosus Var. Dejean, Cat. 3"° édit. p. 332. Habitat in insula Sitkha D. Kuprianoff. B. vizcoso Gyllenhal certe valde affinis, sed longius griseo- pubescens, profundius punctatus et thorace medio evi- denter carinato diversus mihi videtur. 262. Bosrricaus TERMINALIS: Oblongus, crebre et profunde punctatus, nigro-piceus , pilis parvis erectis cinereis hispidus , thoracis elytrorum- que apice rufis, elytris integris, antennis pe- dibusqué rufo-ferrugineis. Longit. 5/, lin. Latit. 1/5 lin. Habitat in California D. Blaschke. 263. Bosrricaus nirinuzus : Elongatus, nigro-piceus, nitidus, antennis tarsisque testaceis, thorace profunde punctato, antice asperato , elytris profunde striato-punctatis ; apice subretusis, profunde canaliculatis. Longit. 5/1, 1 lin. Latit. 5/3, 1/2 lin. Habitat in insula Sitkha D Blaschke. | 299 264. Crs virurus: Oblongus , fusco-piceus, pun- ctulatus , pube brevissima rigida adspersus, capite excavato, margine antico quadridentato, thorace apicé cornubus duobus antrorsum porrectis armato , antennis pedibusque rufo- testaceis. ÉOnSLEN AT selon Latrt. ?}s lin: Habitat in California D. Tschernikh. 265. Lanrinius quapricoLuIS : Elongatus, depressus, glaber, ferrugineo-testaceus, oculis nigris, thorace oblongo-quadrato, obsolete canalicu- lato, medio utrinque foveolato, basi transver- sim impresso, angulis anticis lobato-productis, élytris oblongis ; profunde striato-punctatis, apice obtusis Bono). Tu den: Datct. S)42, 172. lin. Habitat in insula Sitkha D. Blaschke. L. axcusricozr1 Gyllenhal aflinis, sed major, præsertim in elytris multo a ngustior. 266. Larripius PROTENSICOLLIS: Elongatus , depres- sus, glaber , nigro-piceus , antennis , pedibus elytrisque ferrugineo-testaceis, his macula communi inedia nigrescente, thorace angu- stiore, oblongo-quadrato, canaliculato, medio utrinque foveolato, basi transversim impresso, angulis anticis Jlobato-productis , elytris pro- funde striato-punctatis, apice obtusis. Longit. 5/1 lin. Latit. 1/3 lin. 300 Habitat in insula Sitkha D. Blaschke. Præcedenti affinis, thorace angustiore , lateribus magis elevato-marginatis, elytris brevioribus et colore diversus. 267. Larrinius corpicoLuiS: Elongatus, depressus, glaber, ferrugineo-testaceus , capite subrotun- dato, thorace cordato, apice truncato, angulis rotundatis, basi transversim impresso , elytris oblongis , profunde striato-punctulatis, apice rotundatis. | Longit. 1/, lin. Latit. 1/6 lin. Habitat in’insula Sitkha D. Blaschke. 268. Ruyzopaacus pimiprarus ÆEschscholtz: Lainea- ris, subdepressus , nitidus , thorace oblongo- quadrato, subtiliter remote punctulato, elytris piceus, capite antice, elytrorum basi, antennis pedibus abdomineque rufo-ferrugineis. Var. b. Corpore toto ferrugineo-testaceo. Longit. 11/2 lin. Latit. 1}: lin. Dejean, Cat. 3° édit. p. 337. Habitat in insula Sitkha D. Eschscholtz. Mus. Univ. Imp. Mosqu. 269. RuAcoDERA TUBERCULATA Eschscholtz: :Elon- gata, sordide nigro-fusca opaca, clypeo magno dilatato , explanato , thorace dorso bicostato, lateribus serrato , elytris conjunctim novem- costatis, intersttiis bifariam profunde striato- punctalis. Longit. 51} din. Latit. Axlvon: 301 Dejean, Cat. 3"° édit. p. 337. Habitat in California D. Eschscholtz; e Mus. Univ. Im p. Mosqu. ad describendum benevole misit D. Rouillier. 270. Sixvanus SsExDENTATUS Fabricius: Elongatus, fusco-testaceus pubescens, thorace suleato, utrinque sexdentato, elytris punctato-striatis , interstitus alternis elevatioribus Longit. 1'/, lin. Latit. 1/3 lin. Gyllenhal , Ins. Suec. III. p. 406. 2.—Dejean, Cat. 3° édit. p. 338. Dermestes 6-penrarus Fabr. Syst. El. I. 317. 25. Cozxpium 6-penrarTum Paykull. Fauna Suec. III. p. 318. 2. Cocypium FrumentTarIuM Fabr. Syst. El. IL. p. 557. 11. Is FRuMENTARIA Oliv. Entom. II. 18. p. 10. 14. Tab. 2. He 19-5a.b- SILVANUS SURINAMENSIS Stephens Jllustr. of British Entom. IIT. p. 104. Manual of British Coleopt. p. 127. 1032. Habitat in insula Sitkha D. Blaschke; in granis Oryzæ certe allatus. 271. TrocosiTa curoropia. Elongata , supra viridi- ænea , fronte canaliculata corporeque subtus cyanescentibus , capite thoraceque punctatis, hoc basin versus sinuato-angustato, elytris striato-punctatis, interstitiis seriato-punctatis. Longit. 7/2 lin. Latit. 21/3 lin. In nave e California ad Americam meridionalem iter faciente a D. Blaschke capta; verosimile Californiæ incola. T. vinescenr1 valde aflinis et forsan ejus varietas major. NS 45. 20 302 9279. TROCOSITA VIRIDICYANEA : Elongata, Supra cÿyanea, viridi-micans, subtus virescens , fronte canali- culata, capite thoraceque crebrius punctatis, hoc versus basin rotundato-angustato, elytris subtiliter striato-punctatis , interstitiis seriato- punctatis. Longit. 62/3 lin. Latit. 2 lin. Habitat in California D. Tseherntkh, A præcedente differt colore, eapite thoraceque crcbrius punctatis, elytris paullo brevioribus, subtilius striato- punctatis et thorace versus basin haud sinuato-an- gustato. 273. Trocosira Maurtranica Linné : Elongata, de- pressa, Supra nigra nitida, subtus rufo-picea, thorace cordato , elytris a thorace remotis., tenue punctato-striatis, interstitiis serie du- plici punctatis. Var. b. rufo-ferruginea. Longit. $, 4 lin. Latit. 1/5, 172 lin. Oliv. Entom. EL. 19. p 6. 2. Tab. 1. fig. 2. a. b.—Gyllen- hal, Ins. suee. E. p. 72. 1.—Stephens Illustr.. of British Entom. EV. p. 224 Manual of British Coleopt. p. 141. 1139. : Trocosira Cararoides Fabr, Syst, EI. [. p. 151. 6 —Schün- herr, Syn. {ns. p. L. 155.5.— Dejean, Cat. 3"° édit. p. 339. Texesrio Mauriranicus Linné Syst. Nat. [. II. p. 674. 4. Habitat in insula Sitkha in cibariis et pellibus D. Blasch- ke ; per totum orbem terrarum obwvia. 303 274. TrocosiTa PusiLrrMa : Elongata depressa , pallide rufo-testacea, thorace basi transversim impresso , lineolis tribus exarato , in medio foveolato, elytris subtilhiter crebre punctulatis, stria suturali profunde impressa. Longit. ‘/2 lin. Latit. 1/6 lin. Habitat in insula Sitkha D. Blaschke. 275. Cucusus Puniceus Eschscholtz: Elongatus, depressus , læte sanguineus, antennis nigro- fuscis, pectore abdomineque rufo-ferrugineis, thorace subrotundato, lateribus leviter denti- culato, supra obsolete bisulcato. Longit. 61/3 lin. Latit. 15/3 lin. Dejean, Cat. 3° édit. p. 340 Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz; e Mus. Univ. Imp. Mosqu. benevole communicavit Excell. D. Fischer de Waldheim. C. perresso Fubr. longior, angustior, colore et capitis tho- racisque structura diversus C. cLavirene Oliv. adhuc multo longior et ab illo colore, thorace rotundato et capite postice minus producto distinctus. 6. LxmorxLoeus LoNcicornis: Oblongus, planus, rufo-testaceus, subtiliter punctulatus et pu- bescens, thorace transverso mutico, apice tenue marginato, basi angustato, supra tenue bistriato , elytris ferrugineis utrinque tri- striatis. Mas: Antennæ corpore multo longiores, ar- ticulis 1—4 brevibus subobconicis, 5—10 20* 304 antecedentibus fere duplo longioribus subey- lindricis , ultimo adbue paulo longicre, apice rotundato. Femina : Antennæ longitudine capitis cum thorace, moniliformes, articulis subrotundats, duobus primis et tribus ultimis majoribus. Longre. /s Un Dore te Habitat in insula Sitkha D. Blaschke. L. restaceo Fabr. minor, latior et antennis maris longio- ribus tenuioribus diversus. LONGICORNIA. 277. Sroxoyiis Urprrormis Eschscholtz : FElongatus, niger, Crebre rugoso-punctatus, thorace sub- cordato , elytris lineis tribus elevatis ad api- cem fere extensis. Longit. 61/2 lin. Latit.: 27/3 lin. Dejean, Cat. 37° édit. p. 341. Habitat in insula Sitkha D. Eschscholtz; e Mus. Univ. lp. Mosqu. ad describendum benevole misit D Rouillier. Minoribus $S. Buprestoidis individuis adhuc minor , an- gustior, thoracis forma et punctura omnium partium alia distinguendus. “278. Asemum arrum Eschscholtz: Atrum, thorace punctulato, elytris lineis elevatis obsoletis. Eschscholtz , Bullet. de la Soc. Imp. des natur. de Moscou IL. p. 66. Habitat in California D. Eschscholtz. 309 9279. OPrsimus quADRIINEATUS Eschscholtz. Elonga- tus, brunneo-testaceus, subtilissime punctula- tus, pube cinereo-flavescente obductus, capite et thorace linea media, elytrisque in utroque lineis binis longitudinalibus, elevatis glabris. Mas: Antennis corpore interdum longiori- bus , paullo crassioribus, elytris thorace plus quam triplo longioribus. Femina: Antennis corpore multo breviori- bus, tenuioribus , elytris thorace quadruplo longioribus. Bonsir. #41/2, 2 lin. Lafit.11/:, 1°; ln. Dejean, Cat. 3° édit. p- 354. Habitat in insula Sitkha DD. Æschscholtz, Kuprianoff, Fischer , Blaschke et Tschernikh ; individuum in Cali- fornia captum etiam misit D. Tschernikh , verosimile navibus istuc allatum. 280. Cryrus naurrcus: Nigro-piceus, obscurus, supra parcius, subtus dense cinereo-pubescens, thorace rugoso-punctato , lateribus et lineis duabus longitudinalibus, elytris macula fasciis- que duabus flexuosis cinereo-pubescentibus, his basi, margine suturaque testaceis. Longit. 7 lin Latit. 21,; lin. Lectus a D. Plaschke in nave e California iter faciente ideoque ut illius regionis incola putandus. 306 CHR YSOMELIN Æ. 281. Donacia Germari Eschscholtz: Viridi-cuprea, antennis nigris, articulis exterioribus basi pedibusque rufis, thorace oblongo-quadrato subtilissime punctulato, antice binodulo, elytris crenato-striatis, interstitiis transversim rugu- losis, femoribus posticis unidentatis. Var. b. fusco-ænea , elytris levius striato- punctatis, subtilius transversim rugulosis, segmentis ventralibus late ferrugineis. Longit. $1/2 lin. Latit. 11/3 lin Dejean, Gat.-37° édit. p. 383. Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz. Var. b. in Musco Univ. Imp. Mosqu. asservata. 282. Donacra FLavIPENNIS Eschscholtz : Ferrugineo- testacea, capite antennisque mnigris, thorace oblongo-quadrato , posterius angustato, rufo, antice binodulo, elytris crenato-striatis, inter- stitiis transversim rugulosis, femoribus posti- cis unidentatis. Longit, 5/5 0en. Lattre. 494 or Dejean, Cat. 37° édit. p. 383. Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz:; e Mus. Univ. Imp. Mosqu. ad describendum benevole communicavit Excell. D. Fischer de Waldheim. Statura fere præcedentis, sed multo angustior et aliter coloratus, elytris profundius striato-punctatis punctis inter se remotioribus etiam diversa. 307 283. SYNETA CaRINATA Eschscholtz : Flongata, fer- rugineo-testacea , ore thoracis elytrorumque marginibus pallidioribus , thorace lateribus unidentalo, elytris costis utrinque binis argute elevatis. Longit. 41/y din. Latit. 11/2 lin. Dejean, Cat. 3° édit. p. 385. Habitat in insula Sitkha D. Æschscholtz; e Mus. Unix. Imp. Mosqu. ab Excell. D. Fischer de Waldheim missa. -284. OnonrToTA RUBROLINEATA : Oblonga, capite tho- raceque profunde punctatis nigris, elytris profunde punctato-striatis atro-cyaneis , tho- race macula utrinque laterali elytrisque linea longitudinali media rubris, corpore subtus cœruleo. Longit. 2/4 lin. Latit. 1 lin. Habitat in California D. Tschernikh. 985. CorrocycLa AURISPLENDENS Eschscholtz: Sub- hemisphærica, rufo-ferruginea, margine omni explanato, elytris leviter striato-punctatis, la- tersbus compressis, utrinque anterius in dorso foveola leviter impressa infuscata, corpore subtus antennisque extrorsum nigris. Longit. 21/2, 25/1 lin. Latit. 2, 2'yy lin. C sexpuncrarTA Var. Dejean, Cat. 3"° édit. p. 397. Habitat in California D. Æschscholtz. C. sexpunctraTÆ Fabr. certe valde aflinis, sed diversa mihi videtur , magnitudine semper iminore, margine thoracis 308 elytrorumque minus explanato-dilatatis , elÿtris angulis humeralibus multo minus productis, striis crebre pun- ctatis , foveola tantum unica dorsali levius impressa et corpore subtus fere toto nigro, ano tantum rufescente. 286. CassipAa NOVEMMACULATA: Subovata, rufo-te- stacea, margine explanato ferrugineo, in elytris reflexo, elytris profunde striato-punctatis, la- teribus vix compressis , thorace maculis tri- bus , elystrisque utrmque tribus, scutello antennarum apice corporeque subtus cum pedibus nigris. Longit. 5/3 lin. Latit. 21], lin. Habitat in California DD. Blaschke et Tschernikh. Color in vivis læte sanguineus auro-splendens. 287. GALLERUCA FLAVOLIMBATA: Viridi-ænea , cæru- lescenti-micans , capite, thorace, pedibus ely- trorumque margine flavo-testaceis , capite plaga vertical thoraceque maculis tribus vi- rescentibus, tibiis externe tarsisque infuscatis, femoribus interdum nigro-maculatis. Longit. $1/, lin. Latit. 172 lin. Habitat in California DD. Blaschke et Tschernikh ; a DD. Fischer de Waldheim et Obert communicata. Magnitudo et fere statura G. CaLzmMaARiENsis Paykull. 285. GALLERUCA PUNCTIPENNIS : Subdepressa, nigra, thorace flavo maculis tribus nigris, ore , an- tennarum articuli pruni apice, geniculis, tibi- arumque basi flavis, elytris concinne pun- ctulatis. | 30) Longit. $1/1 lin. Latit. 11/2 lin. Habitat in California D. Tschernikh. Statura et magnitudo G. Nymruxx , elytris totis nigris, regulariter concinne punctulatis ab illa mox distin- guenda. 289. DraBRoTICA TRIVITTATA: Oblonga , nigra, tho- race fulvo, biimpresso , femorum basi elytris- que pallide flavis, his costulatis, intersuitiis bifariam striato-punctatis, vitta media lata et sutura nigris. Lonsit. 22/5 lin. Eatit. 11j2 lin. Habitat in California D. Tschernikh. D. virratæ Fabr. aflinis , paullo major, nigredine suturali latiore , tibiis totis femorumque maxima parte nigris præcipue diversa. 290. DraBrOTICA DUODECIMPUNCTATA Fabricius: Ob- longa : flava ; capite, antennis extrorsum pes ctore , femoribus extus, tibus , tarsis elytro- rumque maculis in singulo sex per paria dispositis, nigris. Dejean, Cat. 3° édit. p. 405. Crioceris 12-puxcratTA Fabr. Syst. EL. I. p. 547. 39.—Schün- herr, Syn. Ins. IL p. 273. 40. GazzerucAa 12 PuNctTATAa Fabr. Ent. Syst, I. LÉ: pe 15: 09. Var. b. in omni puncto simillima, sed an- tennis nigris , articulis tribus primis basi te- staceis et corpore subtus cum pedibus nigro, subtiliter griseo-pubescente. 310 GazrerucA 11{-PuNcTATA Æschscholtz in litteris. Longit. 5/3 lin. Latit. 11/3 lin. Habitat in California DD. Æschscholtz et Tschernikh : Var. b. ibi tantum invenitur , anne re vera species di- stincta ? 991. GRAPTODERA PLICIPENNIS : Oblonga, convexa, supra cœrulea, subtus cyanea, capite rugOSO- punctato , thoracis apice vix angustiore, tho- race disperse , elytris creberrime punctulatis, his costa marginali elevata posterius ambiente ibique ad suturam connexa. Longit. 21/2 lin. Latit. 11,, lin. Habitat in California D. Tschernikh. Statura G. 3ANTHINE Jlliger, sed in elytris longior et multo subtilius et crebrius punctulata , thorace levius trans- versim impresso et costa marginali elytrorum di- stincta. (*) 282. GRAPTODERA CALIFORNICA : Oblongo-ovata, con- vexa, cœrulea , capite thoracis apice multo (*) In Dejean’s Catalog. p. 412. findet sich als Varietät von GRAPTODERA PLIGATA ÆAlug eine costatA Mannerh. von der Nord- west Küste Amerikas. Ich bekam freilich von dem verstorbenen Professor Stschegloff einige Stücke dieses Käfers, mit einer solchen Angabe des Vaterlandes; allein da der fragliche Käfer dort sehr haüfg vorkommen sollte und nicht von den auf der Insel Sitkha gewesenen Sammler ex professo gefunden worden ist, muss ich jezt die Angabe des Herrn Sischegloff bezweileln. 311 angustiore, thorace obsoletissime punctulato, linea transversa postica levissime impressa , elytris subtiliter punctulatis. Longut. 21/3 lin. Latit. 11), lin. Habitat in California ad Ross D. Fischer. Statura G. oLERACEÆ, sed major thorace convexiore, obso- letissime transversim impresso et elytris subtilius pun- -ctulatis distincta. 293. Disonycaa martriMa : Rotundato-ovata, crebre punctulata, nigra, fronte macula, thorace, elytrorum vittis duabus postice connexis ano- que flavis. Nar: b. capiLis macula thoraceque fulvo- crocels. | Longit: 9. lin. Latit.. 1/2 lin. Dejean, Cat. 3"° édit. p. 414. Habitat in California, in plantis ad dlittora maris DD. Eschscholtz et Blaschke. 294. Curauys conspersa: Nigro-fusca, foveolato- punctata , thoracis medio pulvinato, elytris tuberculis elevatis scabris , sutura , crenata, fronte , thoracisque apice maculis majoribus notatis , thoracis disco, elytris et pedibus guttis minutis luteis conspersis. Longit. 1 lin. Latit. ?/; lin. Habitat in Califormia D. Tschernikh. 295. Pacayrracuys siGNaTiFRONS: Niger, confertim punctatus, elytris extrorsum punctalo-striatis, 312 capitis: macula magna furcata , thoracis mar- gine lateral, elytrorum basali et subhume- rali, femorum basi et macula antica flavo- ferrugineis. Longit. 1!/, lin. Latit. 5/x lin. Habitat in California D. Tschernikh. 296. CRYPTOCEPHALUS CHALCONATUS : Cupreo-æneus , fronte, ore, antennis , thorace subtus et late- ribus pedibusque rufo-ferrugineis , thorace convexo, postice punctis utrinque quatuor impressis, elytris seriato-punctatis. Longit. 1 lin. Latits \Jorlin: Habitat in California D. Blaschke, a D. Obert commu- nicatus. TRIMERA. 297. HipponamtA VITTIGERA: Oblongo-ovata, nigra, minus convexa, macula frontali, thoracis mar- gine antico et laterali lineaque media, elytris- que margine et vitta longitudinali rufo-te- staceis. Longit. 21/s lin. Latit. 11,2 lin. Habitat in California D. Tschernikh. 298. CocciNELLA carirornica Eschscholtz: Hemi- sphærica , nigra, capite maculis duabus , tho- race utrinque macula apicis elytrisque juxta 313 scutellum albidis, elytris rufis, macula scutel- lari suturaque nigris. Var. b. elytrorum albedine juxta scutellum deficiente. Longit: 2% Vin. Latit”"21,; Tin. Dejean, Cat. 37° édit. p. 457. Habitat in California DD. Æschscholtz et Blaschke. Var. b. a D. Tschernikh captam misit Excell. D. Fischer de . Waldheim. 299. Scymnus marcinicozuis : Subhemisphæricus, niger , pubescens, ore, antennis thoracisque margine antico et laterali rufo-ferrugineis. Longit. 1 lin. Latit. 5/3 lin. Habitat in California D. Blaschke. S. PARvULæÆ ÆFabr. statura et magnitudine similis, niger, undique sat dense griseo-pubescens , ore, antennis tho- racisque margine antico et laterali tantum rufescen- tibus. DIMERA. *300. Barrisus ALBIONICUS Eschscholtz : Elongato- subcylindricus, convexus, niger, capite majus- culo , in vertice tuberculo parum elevato, medio fossula vix perspicua impresso et sulco lævi circumducto , adjectis foveolis posticis duabus rotundatis , thorace trapezoïidali, in medio lineola brevissima et utrinque singula 314 integra ante basin cum tribus foveolis con- junctis, his foveolis sulco transverso bisinuato connexis, elytris castaneo-testaceis. Longit. 15/3 lin. Aubé in Guérin Magasin de Zoologie. III. p. 49 6. Dejean, Cat. 3"° édit. p. 466. Habitat in California D. Æschscholtz. VOIE ÆREEFE DANS L’'ESTOMAC DES ANIMAUX, FÉÉELLE Mémoire lu à la Société Impériale des Naturalistes de Moscou, le 17 Décembre 1842. CPR PE On sait que l'évidence est une des conditions les plus nécessaires aux progrès des sciences na- turelles. C’est ainsi qu'après les expériences et les observations si célébres de Beaumont, la théorie de la digestion stomacale chez l’homme est de- venue plus claire, plus vraie. En considérant que le cas qui s’est offert à Beaumont est des plus rares, nous avons été amené à mous poser la question : n'est-il pas possible de l’imiter et de le répéter, en ouvrant une voie artificielle dans l’es- tomac des animaux? Les expériences que nous avons faites sur huit chiens répondent afhrmati- vement, ce nous semble, à la question proposée. Négligeant pour le moment les circonstances et les précautions qui ont accompagné nos diverses expériences, nous n exposerons 1c1 que les résultats positifs les plus essentielles. 316 17e meilleur moyen pour parvenir à l’esto- mac est de faire l’incision de la paroi abdominale. La voie par la poitrine est dangereuse et plus difficile. 2) Pour préparer l’animal à l'opération, 1l suffit de le priver d’alimens pendant seize à vingt heures, afin que Festomac soit vide. 3) L'incision de la paroi abdominale doit être parallèle à la ligne qui descend de l'extrémité in- férieure du sternum jusqu'à l'extrémité antérieure de la dernière côte. L'incision doit se pratiquer à deux pouces ( par.) de distance de la ligne et de l'extrémité de la côte indiquées; l’incision doit avoir aussi une étendue de deux pouces. 4) Aussitôt après l'incision de la paroi abdomi- nale, le grand épiploon apparaît dans la plaie. On le tire tout doucement, jusqu'à ce que l'estomac se présente à l’orifice. On peut aussi aller cher- cher l'estomac dans la cavité abdominale, au moyen d’un ou de deux doigts. De quelque ma- nière qu'on s’y prenne, une fois mis à nu, nous saisiSsOns sa paroi antérieure au moyen du pouce de l’indicateur de la main gauche et nous ame- nons à nous une partie considérable de cette paroi, afin de découvrir les deux groupes de ra- meaux artériels, qui venant des flexions supérieure et inférieure, c’est-à-dire de l'artère coronaire stomacale et de l'art. gastro-épiploique droite, pénètrent entre les fibres musculaires de la paroi du viscère. Alors, tenant celle-ci avec deux doigts, 317 . au milieu des deux séries de rameaux artériels, vis-à-vis de l'œsophage, en se dirigeant un peu vers le fond de l'estomac, nous percons les tégumens de la lèvre supérieure de la plaie, près de l’angle extérieur, au moyen d’une aiguille recourbée et portant un fil ciré, que nous faisons passer, la Jongeur d’un demi-pouce , sous la couche muscu- laire de l'estomac, pour la tirer par la lèvre oppo- sée de la plaie, et nous faisons la suture distancée (entrecoupée ) au moyen de deux nœuds simples. Il faut alors remettre l'epiploon à sa place et à l'/, pouce (par.) en dedans de la première su- ture, en faire de la même manière une seconde; puis inciser la paroi de l'estomac comprise entre ces ligatures , d’une longueur de dix à douze hgnes ( par.). Cela fait , il faut chercher à main- tenir en contact les lèvres de cette incision avec les lèvres de l'incision extérieure , au moyen de six ou huit sutures distancées ( entrecoupées }), de sorte que l'incision de la membrane muqueuse soit contigüe à J'incision de la peau. 5) L'opération finie, il ne faut donner au chien, pendant trois jours, que de l'eau ou une decoc- tion de gruau d’avoine; du quatrième au cinquié- me jour , cette même décoction faite avec de la viande ; et à partir du neuvième jour, on peut Jui donner les alimens ordinaires, mais chaque fois leur quantité ne doit pas dépasser une demi-livre. N° II 1843. 21 D15 6) La guérison de la plaie se fait d’après la marché connue en Chirurgie, par l'adhésion im-+ mnédiate. Ainsi, chez l’an des chiens que nous avoñs opéré le 21 Septembre et que nous présen- tons à la Société , nous avons enlevé quelques utures le 22 Septembre, chez l’autre, qui a été opéré le 8 Novembre, toutes les sutures ont été enlevées le 14 Novembre. | 7) Après la cicatrisation de la plaie, l'animal ne doit pas recevoir plus d’une livre d’alimens à la fois. El ne faut lui donner à boire que deux ou trois heures après qu'il a pris la nourriture. 8) L'ouverture artificielle se ferme en général aésez bien par les phis de la membrane muqueuse. Cependant il en découle parfois quelque quantité de suc gastrique, surtout si l'ouverture est plus grande , que nous ne l’avons indiqué plus haut, et si l'estomac est distendu par une trop grande quantité d'alimens. Pour empêcher cet écoule- ment, nOUS nous somines servi, COMME obiurateur, d’un morceau d’éponge , imtroduit dans l'estomac et retenu au moyen d’un fil, attaché aux anneaux métailiques, qui passent par la peau. 9) Si, après la guérison de Ja plaie, l'on néglise d'introduire chaque jour quelque chose dans la voie artificielle , celle-ci a une grande tendance à se contracter et même à se fermer parfaitement ; comme nous l'avons vu chéz le premier des chiens opérés par nous, auquel il fut nécessaire de répéter l’incision plus d’une fois. D'ailleurs, il 319 _est évident que, si même cette ouverture n'était pas naturellement encline à se fermer, il ne serait rien moins que difficile de parvenir, à volonté , à cicatriser la plaie, en refraichissant auparavant les bords de l’orifice extérieur. Il serait superflu d'appuyer sur lapplication que la Physiologie peut faire de la voie artifi- cielle décrite ci-dessus. Mais outre cette applica- tion , les expériences citées confirment, il nous semble, la possibilité de pratiquer une voie artifi- cielle dans l'estomac de l’homme dans quelques maladies qui passent pour incurables, par exemple dans les cas d’occlusion de l’œsophage par les diverses tumeurs indogènes ou exogènes , du po- lype de l'estomac etc.—C'est pour confirmer cette dernière induction , ainsi que pour perfectionner la voie artificielle dans l’estomac des animaux, qu’il est nécessaire et que nous nous proposons de faire une nouvelle série d'expériences. Dr. Bassow. 2" ZUR GEOGNOSTISCHEN RARTE VON DEN GOUVERNEMENTS CHARKHOY UND POLTAWA. Laf. VI. Der geognostischen Generalkarte von Podolien und Bessarabien, lasse ich jezt eine andere von den Gouvernements Poltawa und Charkow nachfol- sen.—ÆEs môchte allerdings ein günstiger Umstand sewesen sein, Wenn zuvor erst ein treues Bild über die geognostische Beschaffenheit des Strichs geliefert worden wäre, welcher vom Bug bis zum Dnieper reicht. Alsdann würde die erstere und leztere Karte - weniger isolirt dasteken |; und vielleicht manche Frage als gelôsst zu betrachten sein, die sich jezt bezichungsweise über eimige Gebirgs-Bildungen von hier und dort noch ma- chen Jassen.— Namentlich môchte deutlicher er- kannt werden, dass zwischen den zerstreuten und .beschränkten Petrefactenlosen Tertiärpartien der Ukraine und dem in seinem Bestande davon ganz a ” verschiedenen Petrefactenreichen grossen Tertiar- kecken, welches von Bug weg bis über die Weichsel reicht und Podolien und Bessarabien mit einbe- greift, kein Zusammenhang und keine nachweïsbare Identität besteht; während man dagegen die Ueberzeugung gewinnen kônnte, dass dies wohl mit der Kreideformation der Fall sein durfte.— Aber auch über gewisse Verhältnisse der plutoni- schen Gesteine am Bug und am Dunieper wurde wuüunschenswerthe Aufklärung entsprungen sein. Diese Aufschlüsse muüssen noch der Zukunft vor- behalten bleiben. Der verzeichnete ganze Bezirk umfasst 2136 ©29 Meilen. Welche Mannigfaltigkeit von Gesteinen berrscht häufg anderwärts auf so bedeutendem Areal? hier tritt dagegen im Allsemeinen eine ermüudende Einfôrmigkeit für das Auge hervor, und da wo es mit Interesse verweilen kann, ist ihm nur ein beengter Gesichtskreis angewiesen. Durch Weglassen der Diluviaidecke, hätte nun wohl die Monotonie etwas moderirt werden kôn- nen , aber die Karte môchte dadurch nur an Treue verloren haben; denn vorerst spielt das Diluvialland unter den Ukrainer Gebirgsbildun- gen eine Rolle, die nicht unberucksichtigt bleiben darf, und sodann môchten die Grenzen von da- runterliegenden Formationen in keinem Puncte richtig angegeben werden künnen. Auch würde ferner durch das Weglassen des Diluviums, ein Verhältniss verwischt werden, ‘welches mit dem + 329 merkwürdigen Thalverhalten im Verbindung steht ; nemlich , dass fast von allen Thälern des Dnieper und Donetz die linken abgeflächten Thalgehänge kein anstehendes festes Gestein zeigen. Für den eigentlhichen Text zur Karte halte ich es für angemessen, mich vorläufig wieder auf meine geognostische Schilderung vom Gouver- nement Charkow in N° 1 des Bulletin’s 1841, und sodann auf die Abhandlung zu berufen, die durch das 2'° und 3'° Heft von Leonhardt’s und Bronn's Jahrbuch 1842 verôffentlicht worden sind. Durch eimen mehrmonatlichen Aufenthalt in dem Stein- kohlenrevier der Ukrainer Milhitair- Colonien, sind mir zwar wieder, zugleich in Folge bergmän- nischer Arbeiten, die ich dort habe ausfuhren lassen, recht deukwurdige Verhältnisse aufge- stossen, doch influiren dieselben im Allgemei- nen so wenig auf die Karte, dass ich deshalb einer späteren speciellen Auseimandersetzung hier nicht vorgreifen will, um derselben volle Ge- rechtigkeit an sich wiederfahren zu lassen. Das- selbe will ich auch für den Donetzer Jura in ânwendung bringen , von dem ich abermals wie- der unbekannte Vorkommisse mit ziemlich mächti- gen Schichten Complexen aufsefunden habe, die vorzuglhich dem oberen oder weissen Jura angeho- yen und mitunter ,- auf recht ausgezeichnete \ÿYeise, Terebratula lacunosa , impressa und trigo- nella, Myullus pectinatus, Cidarites corronatus, Nerinea subjurensis, Astræea helianthoides, Apty- 323 chus, Turbo, Trochus u. s. w. in Gruppenweiser Vertheilung zeigen. Eine geognostische Karte ohne Durchschnitsriss erscheint , wenn ich ein Gleichniss gebrauchen darf, fast wie legirtes Silber ohne Probezeichen.-- Ueber das der gegenwärtigen Karte beigefüugte Profil hätte ich nur zu bemerken, dass einiges darauf zwar ideal erscheint, aber dass Jeder in der Hauptsache mit mir darin ubereinstimmen wird, der meine obenerwähnten Abhandlungen gelesen hat. Nur ein beschränkter geognostischer Blick kônnte es. fur imaginär halten.—Ausserdem ist bei den- selben, die äussere Oberflachen-Configuration un- berücksichtigt geblieben , aus dem Grunde , weil bei dem gewählten nicht allzugrossen Hôhen Maas- stabe sonst manches siôrend auf die Deutlichkeit des Bildes emgewirkt haben wurde. GoOTrLoB v. BLOBDE, Petrowskaja im November 1542. ERTERA KECOVEERS SPECIES NOVA PLANTARUM PROPOSIT A A8 A. Rocovirsca Cand. Kioviensi. 2 —2DQ=— Urtica Kioviensis Rocov.: caule petiolisque seto- sis, foliis ovato-vel oblongo-lanceolatis cordaus, grosse serratis acumivatis utrinque viridibus gla- berrimis, paniculis inferioribus musculis superio- ribus fœmineis, perigoniis glaberrimis ; bracteis {lorum foœmineorum perigonium dimidium supe- ‘antibus, sepalis margine ubique connatis. : Planta perennis, habitu Urt. dioicæ L.—Rhizoma horizontale , radicans. Caules numerosi, erecti vel adscendentes, basi subradicantes, 2—4 pedales et ultra, herbacer, subtetragoni, setosi, setis Urenti- bus, patentissimis. Folia opposita, petiolata, ovato- vel oblongo-lanceolata , basi eordata , margine grosse serrata, apice acuminata, tri-vel subquin- que—nervia , utrinque viridia, subtus pallidiora , 325 glaberrima, setis subtus in nervis vix ullis. Petio- Jus foliis laminam subæquans, subtriqueter , infra carinatus, supra convexus et obsolete canalicula- tus , setosus. Stipulæ geminæ, ovato-lanceolatæ , integerrimæ, inferiores liberæ, superiores foliorum diversorum per paria basi connatæ. Flores monoi- ci, glomerato-paniculati, vel rarius glomerato- spicati, paniculis spicisve anillaribus, geminis, pe- üolis plerumque brevioribus, inferioribus masculis, superioribus fomineis vel foemineis immixtis flo- ribus masculis. Flores masculi: ebracteati. Peri- gonium quadrifidum, glaberrimum , lobis ovatis, obtusiusculis. Stamina 4, exserta. Rudimentum ovarii globosum. Flores fœminei bibracteati. Bra- cteæ lineares, acutiusculæ perigonium dimidium superantes , herbaceæ, glaberrimæ , perigonni an- gulis adpressæ. Perigonium subtetragonum, vel a latere compressum, ovalo-elipticum, acutum, se pa- lis duobus margine ubique connatis. Stigma ses- sile, capitato-penicillatum. Fructus caryopsis.— Habitat in uliginosis prope prædium Hadiutschi- jar. —Floret Augusto. 2. Urticæ dioicæ L. et angustufoliæ Fisch. pro- xima , quarum illa differt a planta nostra: caule folüsque setosis pubescentibusque, stipulis ubique hberis, paniculis peliola longioribus, floribus dioi- cis, bracteis minimis perigonn basim vix superan- tibus , perigonio piloso , florum foœæmineorum bi- partito, fructibus magis compressis ,—hæc panicu- 326 lis pétiolo longioribus , floribus dioicis , bracteis perigonio triplo quadruplove brevioribus, peri- gonio piloso, florum fomineorum bi-partito, fru- ctibus lenticulari-compressis. Folia Urt. angustifoliæ Fisch. æque glaberrima, ac Urt. Kioviensis. TILL SUR LA CARTE GÉNÉRALE DES iTERRAINS DE LA RUSSIE D'EUROPE PUBLIÉE EN 1841 PAR M. HELMERSEN. +08 u Nous appellerons Ja critique et nous «profiterons de ses secours daus l’iu- «téreêt de tous.» Kôppen, Académicien. “VS C—- À mon retour des pays étrangers, la Carte de M. Helmersen , qui m'est tombée sous les yeux, m'a singulièrement étonné par ses inexactitudes. Ce qui m'a surtout surpris, c’est que , quoique les observations si exactes et si consciencieuses du célèbre Pallas et de ses compagnons, aussi bien que mon article sur la formation crétacée du Gouv. de Simbirsk (*), prouvent évidemment {* ) Journal des Mines, 1832. 5. 328 que la craie ne se retrouve plus sur Lx rive gauche du Volga, l'auteur, malgré sa propre con- viction, «n'a profité que des descriptions partielles «qui déterminaient d'une manière positive Ja série «des terrains (*)». L'article de M. Herengross, qu'il a pris pour base quand il a dressé sa carte, est plein d'inexactitudes et d'erreurs: il y est dit en effet qu'une marne crayeuse domine non seulement dans le gouv. de Simbirsk, mais aussi dans ceux de Casan et d’Orenbourg. « Dans ses Explications de la Carte générale, M. Helmersen a changé ces mots et les a complétés ainsi qu'il suit: (“*)» la série de la craie, d’après les ob- servations de M. Herengross, commence dans la parue occidentale des gouv. d'Orenbourg et de Casan , elle y repose sur le terrain Jurassique, comme on le remarque sur la rive droite du Volga.» ( ***) M. Helmersen , en dressant sa Carte, n'a pas exactement suivi le sens de ces mots: il a éloigné la craie des Gouv. de Casan et d’Orenbourg, et ne l’a placée que sur les limites du gouv. de Sim- birsk, dans le district de Stavrapol et une partie de celui de Samara, la prolongeant jusqu’au con- fluent du Sok!! (**) Telles sont les contradictions (* )J. des Mines, 1841, 4. p: 30. (*" ) Journal des Mines 1837, 12. p. 412. Va) Jbidem; 1841,/4: p. 64 (“***) Voyez la Carte du 4* numéro du Journal des Mines, 1841. 329 et les erreurs que la carte de M. Helmersen a répandues en Russie et dans toute l’Europe. Comme habitant du Gouvernement de Simbirsk, et ne voulant point contribuer par mon silence à répandre des erreurs nuisibles à la science, je re- garde comme un devoir de les réfuter, en présen - tant ici un court exposé de mes courses géogno- stiques pendant l'été dernier, courses entreprises dans un but de rectification scientifique, et qui oflriront à la fois l'esquisse de la géoguosie de la rive gauche du Volga depuis le confluent de la Kama jusqu'à celui du Sok. En partant de Simbirsk, je remontai le Volga, et je suivis les prairies, depuis Tchassovane, par Arkhangelsk, Golovkine, jusqu'a Maïna; le che- min traverse des endroits bas, marécageux , rem- plis de lacs, d’étangs, de mares, formés par les écoulemens du Volga et qui communiquent avec lui à l'époque où il déborde. Tout cet espace appartient aux alluvions modernes. Le véritable bord dun hit du Volga, bord qu'il faut rapporter aux dépots diluviens, à partir du hameau Korol- tchikha situé sur la rive même, s'éloigne à l'est et enveloppe les prairies dont je viens de parler. Après avoir traversé Ja Maïna dans le village du même nom, je sortis de ces plaines basses, et traver- sant Chmeélevka je me dirigeai sur la Besdna et Ja Kossiakova: ici, c'est un plateau , partout égal, ne présentant nulle part n1 collines ni ravin , et 390 appartenant au terrain diluvien; il se perd à l'horizon avec le Volga, entre Kossiakoff et la ville de Spassk. Ge ne fat que dans le district de Spassk , gouv. de Casan, que je rencontrai les premières élévations, sur la rive droite de l'Akhta près du village de Pitchkass. Une première dé- nudation du sol montre des marnes de diverses couleurs, et, plus haut une seconde dénudation présente des bancs de calcaire poreux , pleins de vides, de veines de spath calcaire et de rognons de silex. Plus loin, dans le village de Bourakoff, qui est situé plus haut sur l'AKhta , les dénuda- tions du sol me montrèrent, dans toute leur évi- dence , des marnes 1irisées. Le bord de l'Akhta présente de belles coupes de leurs couches mi- toyennes ou de leurs secondes couches. Ces mar- nes irisées se montrent avec les mêmes bancs de calcaire poreux (*). Je trouvai dans une épaisse couche inférieure de marne de couleur cendrée l'empreinte de végétaux et de coquilles bivalves. Dans Île village de Novospassk , le plateau est de la même formation , sillonné de loin en loin (“) Le calcaire poreux se trouve dans un grand nombre d’endroits du gouv. d’Orenbourg, dans les districts de Menzé- linsk et d'Oufa; il se montre à la surface même des plateaux de grès bigarré; il paraîtrait, par conséquent, que M. Wangen- heim von Qualen, dans son article sur la formation du ver- sant occidental de l’Oural {Bulletin de la Soc. des Nat. de Moscou), se trompe en le prenant pour un tuf calcaire. PT 391 par des ravins. Tout près de ce village, sur les bords d’un ravin sec très profond, on voit plus distinctement encore la couche supérieure des marnes irisées; elle complète les coupes que j'ai prises dans le village de Bourakoff. 11 est évident que le groupe du Grès-rouge ( New-red ) de Labèche, dont 1l regarde les marnes irisées com- me la première formation, commence ici, et oc- cupe à l'ouest tout l'espace compris entre J'Akhta, le Volga et la Kama. En se dirigeant de Novo- spassk vers la vilie de Tchistopole sur la Kama, on trouve que les marnes irisées cessent près du vil- lage Outiakoff, à la rivière nommée la grande Bakhta, qui coule dans un lit large et profond, et dont la rive droite présente des bandes de cal- caire poreux avec rognons de silex, lequel est tout-à-fait semblable au calcaire de Pitchkassk. À sept verstes de ‘Fchistopole, les bords d’un ravin situé près de la grande route présentent un “alcaire semblable à de la craie blanche , calcaire que j'ai retrouvé dans les carrières des environs de Cernovodsk (*). Ne serait ce pas celui que le Comte Keyserling a rencontré aux environs d’Arkhangelsk et qu'il nomme Marne calcaire des montagnes : En traversant Tchistopole, on remarque que LA { * } Dans celle des carrières du Gouvernement qui est la première et la plus près de la surface. 392 la couche de calcaire cesse à la rivière Chechma , et à la rive droite commencent de nouveau des elévations qui présentent déjà d’autres caractères à leur surface et qui doivent être rattaches au. Grès-bigarré ( Newd-red Sandstons). Sous ce der- nier aspect, le Grès-rouge (Newd-red) présente un vaste développement le long dés rivières Kitchouya , Chechma et Zaïa; tandis qu'à l’est, vers l’Ika le long des rivières Menzella et Metla, domine le grès de Perm (Red conglemerate), qui donne à la contrée un tout autre aspect: tout-à- coup disparaissent les élévations ondulées avec leurs dépots et leurs conglomérats d’un jaune rougeâtre : à leur place s'élèvent des plateaux unis, qui forment des saillies, et portent ici le nom de Steppes de Kabziate, de Tachéiar, et cachent dans leur sein de riches minerais de cuivre. De la rivière Iguéne, je me dirigeai sur les vil- lages Bissériak, Akhtach, par la Zaïa, le Kitchouy, et Jarrivai à Kerlagatch sur la Chechma. Le grès bigarré couvre toute cette étendue ; au-delà de la Chechma, et près des villages mardouins Charlinka et Séménovka se montrent de nouveau des colli- nes calcaires, qui, suivant le cours de la grande Tchérémchana, que je traversai près du dernier village, continuent de s'étendre jusqu'au Sok. De l’autre côté, vis-à-vis le village Essaklikh, sur la rive droite, je irouvai une carrière creusée dans Ja couche inférieure du calcaire , et jy recueillis une grande quantité de pétrifications, de coquil- 339 les et de polypiers. De là jusqu'à Sernovodsk, le calcaire forme sans interruption les deux rives du Sok. Les environs de Sernovodsk sont très favorables pour l'étude de la formation du cal- caire (*) et des phénomènes qui ont accompagné l’époque de son apparition : les carrières ouvertes dans les couches de ce calcaire et dans les masses de Gypse qui l’accompagnent, rendent cet endroit précieux au Géologue; et en effet, mon journal s’est enrichi dans cet endroit d’un grand nombre d'observations curieuses sur l’origine du calcaire et du plâtre , et ma collection paléontologique a acquis une multitude de fossiles particuliers à ce lerrain. À mon départ de Sernovodsk , je dirigeai mon retour de manière à couper l'espace que M. Hel- mersen indique dans sa carte comme appartenant au terrain cretace. En conséquence Je traversai le bourg de Serguievsk , et passant par les villages an M. Murchison rattache ce calcaire et le gypse qui l'accompagne à son système Permien; mais les pétrifications que jai trouvées près d’'Essaklikh et les phénomènes qui ont accompagné sa formation, phénomènes qui se laissent si facilement reconnaître dans Ja carrière de Sernovodsk , le rattachent plutôt au calcaire des montagnes (Berg-Kalk }) , . 12 . A 4 h . Ter . . LE qu'au calcaire magnésien (Zechstein }; aussi, jusqu'à ce que nous ayons des observations plus décisives , je regarde Ja place de ce calcaire dans l’ordre des formations comme n'étant pas suffisamment démontrée. NT IL 1845 22 394 Kolmykovka, Kandaboulak, je me rendis à Krasnoï sur la Kondourtcha. Ce sont toujours des plateaux de ce même calcaire qui occupent cet espace, ils s'étendent jusqu'aux sources des rivières Lipov- ka, Irja, Tachlama; à l’ouest ils forment ce qu'on nomme la steppe des Kalmouks entre la Kondourt- cha et le Sok; à partir du village Elkovy-Koust (Bosquet de sapins), ils se montrent sur Ja rive gauche de la Kondourtcha (ce qu'on nomme les Montagnes Vertes }, longent son cours jusqu'à sa chüte dans la Soka, et enfin la rive droite de celle-ci jusqu'à son confluent avec le Volga, près du village de Tsarevstchina (les monts de la Soka). C’est ce que confirment le célèbre Pal- sn) “el son compagnon l'acadéimicien Lépé- Chinese) Du village de Krasnoëé-Pocélénié je me rendis à celui de Tioply-Stany près de la Karmala, puis à celui de Labitovka sur le grand Avrale; ensuite à Philipovka sur le petit Âvrale, à Gorodistché et à Nikolskoié sur la Tchérémechana, à Kalmaiïour sur la rivière de même nom, à Koroltchikh sur le Volga et enfin à Simbirsk. Tout ce plateau de la rive droite de la Kon- dourtcha présente tous les caractères d’une steppe. (* } Voyage de Pallas, L pag. 174. (*") Voyage de Lépékhine, I. pag. 254. 339 Sa surface unie est sillonnée par le lit profond et es- carpé des rivières et «les ruisseaux; pas la moindre élévation de terrain, seulement , de loin en loin, des tertres ( Mary ) (*) se montrent au-dessus de cette superficie, comme des monumens des tem- pêtes et des naufrages que les peuples y ont autrefois essuyés. Quelques rares bosquets la couvrent de leur ombre, et ce n’est guère qu'en s'approchant de la Tchérémchana, sur les sables au milieu desquels elle a creusé son lit, que l’on voit des bois à teinte rouge et noirâtre (Gorodistchy, Griaznoukha , Mélékès) qui remontent vers sa source. Quand on s'éloigne de la Kondourtcha, on voit se dessiner âu loin, sur cette surface où l'œil s’'égare, une sorte de barrière bleuâtre formée par ce qu’on nomme les montagnes-vertes qui domi- nent le plateau. Quand on arrive au grand Avrale, toute élévation au dessus de la surface disparait aux yeux du voyageur, et de quelque côté qu'il se tourne la steppe n'a d'autres bornes que l'im- mensité de l'horizon. Du village Nikolskoïé jusqu'à Simbirsk, c'est tou- (“) Dans le gouv. de Simbirsk on donne le nom de Mara à un tertre factice et quelquefois à une élévation de verdure isolée. On en trouve dans plusieurs endroits du plateau que nous décrivons ici: aux villages de Nikolskoïé, d’Arkhangelsk, etc. Leur sommet présente toujours un creux en entonnoir. On raconte qu'on y a souvent cherché des trésors et qu'on n'y a trouvé que des ossemens humains. 22* 290 jours le méine plateau. Tei le chemin se rapproche du Volga, et alors, à l'ouest, se montrent les élé- valions qui bordent le rivage de ce fleuve mayje- stueux: elles dominent autour de la ville de Senti- Téyvet des villages Chilovka et Kriouch; puis elles disparaissent, et alors règne le plateau sur lequel est situé Simbirsk. . Sur toute cette étendue , les dénudations des rivages près ces rivières et des ruisseaux ne pré- sentent que des terres argileuses: des argiles, des sables , des mélanges de sable et d'argile. Durant tout ce trajet, comme dans celui de Simbirsk l’Akhtai, on ne rencontre pas une pierre; les eaux courantes ne présentent pas la moindre trace; c'est partout le terrain d’alluvion qui domine; et tout cela est confirmé par les indications des ha- bitans, par leurs réponses aux questions les plus scrupuleuses. Des puiis creusés à 15 sagènes et plus à Nikolskoiïé et dans d’autres endroits n’ont point atteint la roche dure , tous se sont arrêtés dans des terres argileuses. Les environs de Krasnoï Sar , sur le bord du Volga, présentent de vastes dénudations, qui mon- tirent l'énorme épaisseur de ces dépôts de trans- port, qui s'étend jusqu'à 20 pieds. Ces dénu- dations indiquent clairement la formation du plateau depuis la Kondourtcha jusqu'a l'Akhtai, plateau qu 11 faut rapporter aux terrains de BARS por ts anciens. "A PE pa 397 Si l’on ajoute à ces observations, celles du cé- lèbre Pallas et de son compagnon l'académicien Lépékhine, amsi que les données que J'ai recueil- lies de diverses personnes, on est en droit, ce me semble, d'en tirer les deux conclusions suivantes , qui me paraissent decisives : 1° Dans la partie occidentale du gouv. d'Oren- bourg, ainsi que dans la partie orientale de celui de Simbirsk et dans celle de Casan que j'ai vi- sitée , la marne crétacée n’exsiste point, et il est dificile de comprendre pourquoi M. Herengross en affirme l'existence. En effet, sur toute l’éten- due que j'ai observée, 1l n'existe point une roche dont les caractères extérieurs annoncent cette sorte de marne. Il s'en suit que le terrain crétacé, que M. Helmersen place, dans la carte géognostique, sur les limites du gouv. de Simbirsk, et la forma- tion oolitique qu'il recouvre, (toujours d'après M. Helnersen) sur cette rive aussi bien que sur ja rive droite du Volga, ne se trouvent nulle part sur la rive gauche de cette rivière, ni dans le district de Stavropol, et une partie de celui de Samara (comine la carte l'indique ), ni à l’ouest d'Orenbourg, comme il est dit dans les remarques sur la carte méme. .. 2, Tout l’espace compris entre les limites sui- vantes: l'Akhtaï au nord, le Volga à l’ouest, de la ville de Stavropol à lemboucbhure du Sok au midi; ainsi que le lit du Volga, et, à l'est, une 3935 partie de la rive droite du Sok et de la Kon- dourtcha; tout cet espace, disons-nous, est un terrain de transport ancien { Biluvium), qui rem- plit un vaste bassin géologique, lequel, à une époque reculée de l’histoire du globe, formait un immense réservoir dont les bords étaient à l’ouest de formation oolitique et crétacée, et au midi, à l'est et au nord limité par une couche de calcaires, laquelle, commençant sur la rive droite du Volga, devant la ville de Stavropol, aux monts de Gé- gouleff (*) que coupe le lit du Volga, dépassait le Sok et la Kondourtcha , occupait les environs de Sernovodsk; puis se prolongeait avec le Sok jusqu'au Tchérémchane et arrivait enfin plus loin , jusqu'à V’Akhtaïi et même la Kama près de Sistopol. Gette nare évidemment ce bassin dilu- Ï vien, que j'appellerai Bassin-Est du Volga, de couche calcaire sé celui qui s'étend dans les gouv. d’Orenbourg , de Perm, de Viatka et en partie de Nijni-Novsorod, et qui présente le groupe du Grès-rouge ( New- red) de La Béche. Les dépôts qui remplissent le Bassin-Est du Volga, se montrent, dans beaucoup d’endroits mis à nu, différens de ceux qu'on rencontre sur la rive droite du Volga dans les ravins et les fie. 'XTRE { i. D (”)} M. Murchison rapporte le calcaire des mouts de Gégou- leff au calcaire de montagne {Bergkalk }. 39) vallées et qui sont oolitiques, crétacés ou supra- crétacés. Ils présentent un caractère qui leur est particulier et qui prouve qu'ils provien- nent en partie de calcaires de montagne avec lesquels ils sont entièrement homogènes. Quant à la cause de cette différence, voici comment je l'explique : Dans le bassin se Jetaient le Volga et le Tchérémchane, et ces deux rivières étaient les deux voies principales que devaient suivre les detritus divers qui entrent dans la com- position du sol qui le remplit aujourd'hui; mais le Tchérémchane qui coulait de l’est perpendi- culairement au grand axe du bassin , devait cha- rier des débris enlevés, au Grès-rouge:; lesquels, à ce qu'il paraît, élant en plus grande quantité, auraient changé la composition et les caractères extérieurs des dépôts, au point que, malgré que les transports de détritus faits par le Tchérém- chane dussent se mêler à ceux du Volga et aux dépôts par voie mécanique résultant d’autres phé- nomènes, ils ont cependant conservé dans plu- sieurs endroits la couleur jaune-rougeûtre particu- lière à la série du Grès-rouge. Des recherches ultérieures et exactes nous in- diqueront si ce bassin était occupé par des eaux salées ou des eaux douces, quels étaient les êtres organisés qui l'habitaient, comment s'est opéré son engorgement par des dépôts hétérogènes , et quelle forme affectent les transports qui l'ont 340 rempli. Mes observations et mes recherches ne sont point encore assez nombreuses pour que je e y» , 1 e e . puisse résoudre d’une manière satisfaisante ces in- téressantes questions géologiques P. Iasrrorr. (*) (*) Traduit du russe. À, P des Siantsrath’s G. v. Brsser. (Iu einem Briefe an S. Excellenz, dem Herrn Wirklichen Staatsrathe und Ritter G. Fischer von Waldheim). Ew. Excellenz haben mich mit der Aufforderung beehrt, einige Notizen über unsern unlängst ver- storbenen Freund Besser für das Bulletin der Mos- kauer Gesellschaft zu liefern. Indem ich diesem Ihrem Wunsche ein Genüge zu leisten suche, glaube ich nicht, eine Lobrede auf Besser verfas- sen zu muüssen. Ich schreibe nicht , um Besser zu loben, noch weniger aber, um 1ihn zu tadeln; —der Zweck dieser Blätter ist alle der , in wenigen Worten Besser darzustellen , wie er war und wirkte ,—die Veranlassung zu diesen Blättern gab mir allein Ihre Aufforderung. Ich nehme mir die Freiheit, meine Worte uber Besser an Sie zu richten. Die Verehrung fur Sie, welche Besser stets hegte und unzählige Male äus- serte ,—die langjährige, ununterbrochene Verbin- ‘dung , in welcher er mit Jhnen stand, berechti- gen zu dem Schlusse , dass Besser Ihrem Herzen 942 nicht fremd war,-—lassen annelimen, dass das Buch seines Lebens, wie es das Schicksal geschrieben, vor Ihnen aufseschlagen sei. Wenn Sie also mebr, als jeder Andere, rh Stande sein dürften, die fol- genden Zeilen zu beurtheiïlen, so darf ich zugleich von Ihrer Gerechtigkeitshiebe , von I1hrer Freund- schaft für Besser holfen, dass Sie mich berichti- gen werden, wo ich irrte, und mich vervollstän- digen, wo ich eine Luücke liess. AV. S. J. G. von Besser. War den 7" Juh4#81 zu Insbruck in Tirol geboren. Sein Grossvater war Plat:kommandant in Dresden gewesen;—sein Vater hatte erst im preussischen Militair gedient , war ge verwundet und von den Oestreichern zum Ge- indessen später, da er im siehenjährigen Krie fangenen gemacht worden , in oestreichische . Civildienste als erster Hofbaudirektors Adjunkt zu Insbruck getreten, wo er sich mit Josepha von Lansenhofer vermählt hatte, welche ihm ausser unserem Besser noch fünf andere Kinder schenkte. Seinen ersten Unterricht erchielt Besser in der Normalschule, später zwei Jahre hindurch in dem Gymnasium zu Insbruck. Den Cursus in Lezte- rem konnte er jedoch , wegen fruhzeitigen Todes seiner Eltern , nicht beenden , indem er in Folge dessen nach Lemberg kam. Unser Besser hatte nemlich kaum sein dreizehntes Jahr erreicht, als er sich schon seines Vaters beraubt sah , und ein halbes Jahr darauf starb ihm auch die Mutter. Also früuh verwaist, ward unser Besser im Heérbste 343 1797 von einem Verwandten seiner Mutter, dem Professor der Botanik an der Universität zu Lem- berg, S. B. Schivereck, in’s Haus genommen, und erhielt seine weitere Ausbildung erst 1m Gymna- sium, dann auf der Universität zu Lemberg. Schon in Tirol hatte der Knabe Mineralien und Schmet- terlinge gesammelt ; sein Pflegevater (Besser nennt ihn in seinen hinterlassenen antobiographischen Notizen, die ich benutzen durfte, seinen Oheim) weckte in 1hm nun auch die L'ebe zur Botanik. Unter Schivereck’s und Hacquet's Anleitung bo- tanisierte Besser fleissig in Lemberg ,—auch fand .er Gelegenheit, seine Sammlung Galicischer Pflan- zen zu vervollständigen durch Mittheilungen sei- ner Freunde Jos. und Zach. Kosinski und D:. Friedlænder. In Folge der Vereinigung der Lemberger Uni- versität mit der zu Krakau , welche 1805 statt hatte , kam Besser mit seinem Pilegevater nach Krakau , um hier seine medicinischen Studien zu beenden. Schon ein Jahr darauferfolgte hier Schi- verecks Tod. Besser erhielt das Herbarium dessel- ben, und erbte in diesem eine reiche Quelle von Belehrunz , da es wohlhestimmte Pflanzen aus Oesterreich, Tirol und Galicien, wie auch aus dem Wiener botanischen Garten enthielt. Den verlorenen väterhchen Freund suchte Schultes unserem Bes- ser zu ersetzen. Schultes, welcher Schivereck’s Professur erhalten hatte, befürderte eifrigst Bes- sers botanische Studien: er nahm ihn auf rmehre- 344 ren grôsseren naturhistorischen Excursionen mit sich, und er ermunterte ihn endlich auch zur Be- arbeitung und Herausgabe der Flora Galiciens. In- dessen hatte Besser zwei Jahre hindurch die cli- nischen Vorträge Hildebrandt's und Schultes besucht , und am 31 Dec. 1807 den Grad eines Doctors der Medicin zu Krakau erbhalten, in Folge dessen er am 15 Apr. 1808 die Stelle eines Assi- stenten bem Krakauer Klinikum erhielt. Um diese Zeit folgte Schultes einem Rufe nach Insbruck ; Besser aber schenkte einer Aufforde- rung des Grafen "T. Czacki Gehôr, und liess sich bereit finden, die Stelle eimes Lehrers der Zoolo- gite und Botanik und Direktors des botanischen Gartens an dem damaligen Volhynischen Gymna- sium , das 1818 zum Lyceum erhoben wurde, anzunehmen. Zugleich erhielt er vom Krzemie- niecer Gymnasium Erlaubniss und Müittel, erst noch nach Wien zu gehen. Den Aufenthalt in Wien benuzte Besser zur Vollendung seiner Flora Galicien’s und zu entomologischen Studien unter Ziegler. In Wien legte er auch den Grund zu sei- ner entomologischen Sammlung. Im August 1809 trat Besser seinen Dienst in Krzemieniec an. Neben dem Unterrichte und der medicmischen Praxis beschäftigten ihn hier vor- züuglich der Garten, den er bald, troz der gerin- gen ihm zu Gebote sitehenden Geldmittel, in Ruf und Ansehen zu bringen wusste,—die Flor Voibhy- 315 niens und der angrenzenden Gouvernements, — endlich das Sammeln und Bestimmen der Insekten eben jener Gegenden. Bes:er unternahm selbst mehrere grôssere und kleine Ausfluge , besuchte auch Odessa, und 1821 Wilna, un sich hier einer Prüfung zu unterwerfen , in Folge deren er die Rechte eines russischen Doktoren der Medicin erhielt. Viel Neues fur seine Sammlungen erhielt Besser ausserdem von Anderen. Einer seiner ersten Schuüuler, Andrzejowski, war ihm ein besonders thätiger und nuüzlicher Gehuülfe; 1ihm verdankte Besser reiche Sammlungen an Insekten und Pflan- zen vom Dnister, Bug und Dniepr. Besser nennt ferner als solche, dénen er besonders für Beiträge verflichtet sei, den Obristen Ratomski, Dr. Fried- lænder, Dr. Jos. Kosinski, Prof. Wolfgang, den äl- tern Jundzill, Gartendirektor Piper , die Lehrer Fiedorowicz und Lindemann, Prof. Schubert, Rit- ter Borlyko. Die eifrigen Unterstüutzungen dieser Mänver, so wie eigener Fleïss, setzten Besser be- reits 1829 in den Stand, ein reiches Verzeich- niss von Pflanzen der süudwestlichen Gouverne- ments des Reiches zu geben , welches Verzeich- niss er in der Folge noch mehr vervollstän- digte. Lebhaft unterhaltene Tauschverbindun- gen mit dem Auslande und entfernteren Bota- nikern des Inlandes bereicherten Besser's Saimim- lungen in anderen Bezichungen , und mach- ten es ihm môglich, eme Bearbeitung der Gattung Arlemista zu unternehmen. BAG In seiner eben geschilderten, erfolgreichen Thä- tigkeit ward Besser zuerst durch die Cholera und die polnischen Unruhen gestôrt. 1831 erfolgte dann die Schliessung des Krzemieniecer Lyceums, und versetzte die Lehrer desselben—naturlich auch unseren Besser, der sich indessen 1818 mit Louise Falvienholz vermählt hatte und Vater dreier Kin- der war —wegen ihrer Zukunft im einige Unruhe, die erst durch die Gründung der Universität Kiew gehoben wurde, indem die Krzemieniecer Lehrer und Sammlungen dieser neuen UÜniversi- tät einverleibt wurden. Nachdem Besser bereits 1833 auf kurze Zeit in Dienstseschäften nach Kiew gesendet worden, erhielt er 183 { seine Er- nennung zum ordentlichen Professor an der Uni- versität des heil. Wladimir. Des botanischen Gar- tens wegen blieb Besser indessen vor der Hand noch in Krzemieniec, bis er endlich 1835 nach Kiew hinüberzog , um daselbst seine Vorlesungen zu beginnen. In Kiew nahm Besser neben seinen Amtsge- schäften das Studium der Gattung Artemisia wie- der auf, und lieferte, durch neue und reiche Bei- trâge unterstutzt , ein Supplement zu der bereits in Kizemieniec über diesen Gegenstand beende- ten Arbeit. Das Jahr 1837 kam indessen heran, und brachte unserem Besser , nach Ablauf einer funf und zwanzigjährigen Dienstzeit, die wohlver- diente Emeritur und Pension. Doch erst 1838, nach meiner Ankunft in Kiew, ward er wirklich i 347 vom Dienste befreit, fur dessen Besorgung er nach erhaltener Emeritur durch ein besonderes Gehalt entschadigt wurde. Nun lebte Besser fast nur der Botanik, indem er in seiner ärztlichen Praxis die nôthige Erho- lung und Zerstreuung von seinen botanischen Stu- dien suchte und fand. Bis zum September 1841 behielt er semen Wobhnsitz in Kiew , dann aber veranlasste 1hn der Umstand, dass er in Krzemie- niec immer noch Haus und Hof besass, sich nach Krzemieniec zuruckzuziehen. Hier erkrankte der bis dahin noch sehr rüstige Mann zu Anfange Juni 1842. Em schlagartiger Anfall traf 1hn, und allge- meine Schwäche , namentlich aber des Sehvermo- gens, war hiervon die nächste Folge. Nachdem Besser in Krzemienic mancherlei erfolglos ge- braucht, kam er nochmals nach Kiew, hier Hulfe gegen seim Uebel zu suchen, das 1hm, dem an gei- stiger Beschäftigung Gewühnten, doppelt schmerz- lich sein musste. Nach einem bis Ende Septem- bers verlängerten Aufenthalte zu Kiew glaubte er Besserung zu spüren. Er entschloss sich , nach Krzemieniec zurüuckzukehren, und fand hier bald,am 11 Oktober 1842, eine ihm gewiss nicht gänzlich unerwartete Art der Befreiung von seinen Lei- den, indem er zu einem andern Leben entschlief. In den lezten Jahren seines Lebens arbeitete Besser auch viel an seinem Herbarium, das durch -Ankauf und eifrig betrlebenen Tausch bedeutend 3418 herangewachsen war. Er ordnete das Herbarium von Neuem , und schzrieb einen Katalog zu dem- selben. Bei dieser Arbeit , die er kaum zur Hälfte beendete , unterwarf er zugleich emer nochmali- gen Revision alle Pflanzen, welche sein Herbarium aus dem Westen des europäischen Russlands, in dessen Erstreckung vom schwarzen bis zum balti- schen Meere, enthält. Aus den Ergebnissen dieser Revision und den Schriften Anderer, welche auf dem Felde der bezeichneten Flor gearbeitet, be- gann er, eine ins Detail gehende Uebersicht der. Verbreitungsbezirke derPflanzen in genannter Län- derstrecke zusammenzustellen. Nebenbei beschäf- tigte 1hn noch mancherlei Anderes. Seine Bibliothek hatte Besser der Universität des heil. Wladimir schon vor seiner Rüuckkehr nach Krzemieniec käuflich überlassen. Das Herbarium Bessers ist in den Händen seiner Wittwe zu Krze- mieniec. Seine entomologische Sammlung ist schon längst mit der der UN erciite vereinigt worden. Besser war von stiller und freundlicher Ge- müthsart. Friede und Rube in und ausser dem Hause gingen ihm über Alles. So lebte er denn in glucklicher Ehe, und war ein liebevoller Vater sei- nen Kindern, ein angenehmer Genosse seinen Amts- brudern und Freunden. Besser’s Ordnungsliebe und Genauigkeit in allen Dingen war gross, so zwar, dass Leztere in Geschäften Anderen pemlich wer- den konnte 349 Besser war nicht ohne grosse Selbstzufriedenheit. Er liebte gelegentlich an seine gelehrten und staatsburgerlichen Erfolge und Wurden zu erin- nern, Was man ihm gerne nachsah, da er diesel- ben so wohl verdient hatte. Auf seine litterari- schen Arbeiten hielt er viel, und das Geringste an 1hnen schien ihm wichtig. Doch zollte er auch den Arbeiten Anderer eme gleiche Achtung. Hie- rin unterschied er sich gar sehr von den Vielen, die ebeu auch vor sich und 1ihren Werken stets den Hut ziehen, aber nie als gut, wahr und schôn anerkennen môügen, was Andere geschaffen. Wenn Besser jedes Flickchen Papier, das er beschrieben, sorgfaltig aufbewahrte, so widmete er nicht min- dere Sorgfalt den Briefen und Blättchen, die er von seinen Freunden erhielt. Als er mir die Samm- Jungen der Universitat ubergab, wies er mit Wich- tigkeit auf mehrere Foliobände, welche Kopien seiner Briefe enthielten; als gleich grosser Schatz aber empfahl er mir auch mehrere andere Bände, in welche er die Briefe seiner gelehrten Freunde gesammelt hatte. In allen seimen zahlreichen Ar- beiten sieht man 1hn mit ängstlicher Peimlichkeit selbst bei den grôssten Kleinigkeiten angeben, von wem sie 1hm mitgetheilt worden, und wohl nie im Leben mag er fremdes Verdienst sich ange- maast haben. Um so mehr aber hielt er nun auch darauf, das, was er selbst geleistet , geltend zu machen, und keine grüssere Freude konnte ihm die Welt bieten, als ein Wort, das seine Bestre- No 18245. 23 390 bungen und Verdienste anerkannte. £$o zeigte er denn auch in seinem Eigendünkel Bescheidenheït : selbst überzeugt von dem Werthe seiner Arbei- ten , hielt er dieselben durchaus nicht fur erha- ben über das Urtheil der Menge. Er less gerne jede Meinung selten , jeder Gerechtigkeit wieder- fahren, hôrte Meinungen , die von der seinen ab- wichen, gerne an, doch liess er fur seme Person schwer fahren, was ihm einmal zur Ueberzeugung 5 ceworden. S : Besser's Fleiss und Ausdauer waren unbegrenzt. Nie war er unbeschäftigt. Nur durch ängstliche Benutzung jedes von Geschäften freien Augen- blicks zur wissenschaftlichen Thätigkeit konnte es 1hm môglich werden, das zu leisten , was er er geleistet. Den grôssten Theïil seines Lebens ver- brachte er, wie wir gesehen haben, in Krzemieniec, woselbst er Zoologie und Botanik vortrug , den Garten verwaltete, und als ein beliebter Arzt aus- gebreitete Praxis hatie, die ihm um so mehr Zeit raubte, als er häufig zu Patienten aufs Land hie- naus musste. In Kiew stôrte ihn die Praxis wemi- ger, aber er verwendete hier wieder viel Zeit auf die Ausarbeitung lateinischer Kollesienhefte. Den- noch wusste er immer Zeit zu finden, nicht alleim zu grüundlichen Arbeiten im Fache der Botanik und zu entomologischen Untersuchungen, sondern auch zur Bestreitung einer ausgebreiteten Korres- pondenz, zum Theil mit den ausgezeichnetsten Bo- tanikérn und Entomologen semer Zeit. j À PT PO 4 391 Gewiss nie hat Besser einen Brief unbeantwor- tet gelassen. Seine Genauigkeit und Artigkeit less dies nie geschehen. Er schrieb aber auch aus eige- nem Antriebe unzählige Briefe, sowohl in Ange- legenheiten der ihm anvertrauten Kronssammlun- gen, als auch seinen eigenen, wissenschaftlichen. Wenn er eine Arbeit unternahm , so zeigte er es gewiss allen seinen Freunden an , Nachweisungen über seinen Gegenstand oder neue Hülfsmittel von ihnen erwartend. Er erhielt seine Freunde stets in Kenntniss uüuber den Verlauf seiner Arbeiten, theilte ihnen seine Freude mit über Erfolge , — klagte ihnen seinen Missmuth über Hindernisse und Schwierigkeiten. Solche Mittheilungen waren ihm um so mehr Bedurfniss, als seine Arbeiten ge- wôhnlich der Art waren, dass ihre Vollendung ihm Jahrzehende kostete, und er fürchten mochte, während der Zeit als unthätig zu erscheinen. In den Arbeiten Besser’s spricht sich sein gan- zes Wesen aus. Sie waren, ich erwähnte dessen eben, nicht der Art , wie ein glucklicher Zufall, ein glucklicher Augenblick sie schafft. Sie erfor- derten jahrelanges Sammeln, jahrelanges Studium In der Regel wählte Besser grade Gegenstände, welche Andere geflissentlich meiden. Ich erinnere hier an seine Arbeit über die Gattung Artemisia, an seine Studien in Beziehung auf die Gattung Rosa und die Familie der Umbelliferæ. Einige Zeit vor seinem Hinscheiden , da er die Artemisien als abgethan ansah , hatte er sich bereits einen 23" 392 ueuen Gegenstand zum Studium ausersehen, der nicht Jedermanns Geschmacke zusagen durfte. Es waren dies die Veronicæ. Seine Arbeiten über die Flor Galiciens , über die der sudwestlichen Gou- vernements des russischen Reïichs, zeugen nicht minder von grôsster Beharrlichkeit, im Verfolgen gefasster Entschlusse. Wer je die Flor einer Gegend zusammenzubringen suchie, wird mit mr die Aus- dauer, den anhaltenden Sammeleifer bewundernr, welcher unserem Besser so reiche Pflanzen verzeich- nisse eimbrachten. Man sehe die Krzemieniecer Gar- tenkataloge, und man wird über die Emsigkeit er- staunen, mit welcher Besser eine lange Reihe von Jahren hindurch die Untersuchung der Pflanzen des Gartens sich gleich angelegen sein liess. Das Verzeichniss von Besser’s Schriften , seine Erfolgse , wären , jene vielleicht zahlreicher, diese glänzender gewesen , hätte er seimen Fleiss ande- ren Gegenständen zuwenden wollen , die weniger umfangreich, wenizer schwierig sind. Mehr ehren hätten 1hn aber andere Arbeiten nicht kônnen. Wenn ich Besser’s Arbeiten uber die Artemisien und Rosen nicht fur gelungen halten môchte, so muss ich jeden Falls anerkennen, dass diese Arbei- ten vom grôssten Fleisse, von grôsster Peinlichkeit in den Untersuchungen zeugen,—so will ich zu- gleich gern gestehen, dass ich diese Arbeiten zwar anders, nicht aber besser zu machen wusste, — dass ich selbst endlich an solche Herkules-Arbei- ten die Hand zu legen nicht wagen wurde. Tadeln 999 ist leichter, als besser machen. Uebrigens hat De Candolle der Besser'schen Arbeit über die Arte- iwisien eme ehrenvolle Anerkennung zu Theil wer- den lassen, indem er sie fast ohne Abänderung in seinen Prodromus aufsenommen hat. Auch hatte die St. Petersburger Akademie der Wissenschaften, welche selbst kostspielige Unternehmungen, wenn diese wahren Nutzen versprechen , gerne unter- stutzt, die Herausgabe eines ausfüuhrlicheren Wer- kes von Besser uber die Artemisien ubernommen. Den Text dieser Arbeit hatte Besser, wie ich von ihm gehôrt zu haben glaube, fertig, auch waren bereits eme Menge Abbildungen neuer und selte- ner Artemisien bereit. Besser’s Flor von Galicien war 1ihrer Zeit eine willkommene Erscheinung. Was Besser’s Arbeiten über die Flor Volhyniens und der angrenzenden Gouvernements anlangt, so sind sie stets als ein wichtiger der Botanik geleisteter Dienst anerkannt worden , und wuüurden schon sie allein unserem >esser einen ehrenvollen Platz in der Geschichte der Botamik sichern. Uebrigens sammelte Besser bis zu seinem ‘Tode noch fur die Vervollständi- gung seiner früheren Arbeiten über die Flor ge- nannter Gegenden, und sehr zu bedauern ist, dass er die bereits oben erwähnte Enumeratuo planta- rum des ganzen westlichen europüschen Russ- lands nicht beendigen konnte, welche für die ge- naue Kenntniss der Verbreitung der Pflanzen jener Gegenden yon Wichtigkeit zu ‘werden versprach. 354 Nur in Bezichung auf die Farrnkräuter hat Bes- ser diese Arbeit in’s Reine gebracht ; —dies Bruch- stuck wird im Bulletin de la Société Impériale des Naturalistes de Moscou erscheinen. Ueber Besser’s entomologische Studien und Schrif- ien weiss ich, selbst dem Gegenstande fremd, nicht mehr zu sagen, als dass auch in dieser Rich- tung sein unermuüdlicher Fleiss durch die reiche entomologische Sammlung der Universität, welche er zusammengebracht , sich bewährt habe. Von Besser’s entomologischen Abhandlungen habe ich nur zwei in Erfahrung bringen kônnen, die ich unten unter seinen Schriften aufseführt. Mag aber Besser auch über seine entomologischen Studien wenig verôffenthicht haben , so hat er sich jeden Falls grosse Verdienste um die Entomologie er- worben, dadurch, dass er die Insekten Volhyniens und der angrenzenden Provinzen freisinnig an an- dere Gelehrte zur Benutzung mittheilte, wie an Fischer von Waldheim, Schoenherr, Dejean , Ste- ven, Mannerheim, Gravenhorst, Sturm, Klug, Hum- mel, Faldermann u.a., in deren Schriften man Besser'’s Namen häufig aufgezeichnet findet. Ich glaube Besser’n nicht Unrecht zu thun, wenn ich äussere, dass er im Allgemeinen gar zu leicht neue Arten aufstellte. Seiner Genauigkeit gelang es oft, in der Natur Abweichungen von den Nor- malformen zu beobachten, welche Anderen ganz entgangen waren, oder von Anderen gering geach- tet worden. In Besser's Wesen lag es, dergleichen D TR ET su us LUE NS CRE |. , ds ss Fée 205 als wichtig herauszustellen, und für Normaitorm zu nehmen, bis er sich vom Gegentheil uberzeugt hatte, was denn später selten und nur'ungern geschah. Fur die ihm anvertrauten ôffenthichen Sammlun- gen sorgte Besser väterlich und eifrig. Vorzu ST weise gross aber sind seine Verdienste” um den Krzemieniecer Garten. Besser's Füursorge und Fleiss brachten und erhielten allein diesen Garten in Flor , der zur Zeit seiner grôssten Blüthe gegen 12,000 Arten enthalten haben soll. Das entomolo- gische Kabinet der Universität brachte Besser, sei- nen eigenen Angaben zu Folge, auf 9900 Arten. Als academischer Lehrer konnte Besser nicht durch seine Vorträge glänzen. Der Bau seiner Sprachorgane hinderte 1hn am deutlichen Spre- chen,—in Kiew fand er in der ihm ungewohnten Sprache , in welcher er vortragen musste, noch eine neue Unbequemlichkeit. In Krzemieniec hatte er polnisch vorgetragen , in Kiew trug er latei- nisch vor. Was aber dem Aeussern seiner Vor- trâge abging , ersetzte er reichlich durch ihren gediegenen Gehalt und durch den Eifer, mit welchem er dem Unterrichte oblag. Besser’s Eifer und Verdienste wurden yon seinen Mithürgern, von der gelehrten Welt und von der Regierung gleich geschätzt und anerkannt. Die Achtung seiner Mithüurger bethätigte sich 1828 dadurch, dass Besser in den Adel des Volhyni- schen Gouvernements aufsenommen wurde. Die gelehrte Welt erkannte seine Verdienste an durch 290 Uebersendung zahlreicher Diplome: 1811 wird er ordentl. Mitglied der Moskauer naturforschenden Gesellschaft, — 1818 Ehrenmitglied der Wilnaer Universität, —1819 ordentl. Mitglied der Wilnaer medicinischen Gesellschaft, — 1822 corresp Mit- glied der Gesellschaft der Freunde der Wissen- schaften in Warschau,— in demselben Jahre Mit- ghed der Leipziger naturforschenden Gesellschaft und der Bonner Akademie der Naturforscher , — 1823 Mitglied der Gesellschaft naturforschender Freunde zu Berlin ,;—1824 corresp. Mitglied der Londoner Horticulturel-Society , — 1826 Ehren- mitglhied des Vereins zur Befôrderung des Garten- baues in den Kônigl. Preussischen Staaten,—1833 Mitglied der Krakauer gelehrten Gesellschaft, — 1835 corresp Mitglied der Kaiserl. Akademie der Wissenschaften zu St. Petersburg ,—1836 Ehren- mitglhied der Moskauer Gartengesellschaft. Von der Regierung wurde Besser mehrfach belohnt. 1827 ward er Kollegien-Assessor, 1829 Hofrath, 1835 Kollegienrath und 1839 Staatsrath. Er erhielt 1819 die Verdienstmedaille fur 1812, 1831 die Verdiensischnalle für zwanzigjährigen Dienst, 1835 dieselbe für 25-jihrigen 3° Klasse. Ausserdem ward- er fur seinen Eifer im Staats- dienste 1831 von Seiner Majestät dem Kaiser durch einen Brillantring, und 1837 von lhrer Majestät der Kaïiserinn durch eine kosthare gol- dene Dose noch ganz besonders ausgezeichnet. Zum Schlusse endlich môge hier noch das Ver- ê L # 397 zeichniss der gedruckten Besser'schen Schriften folgen , so vollständig , als ich es zu liefern ver- mag. 1. SCHRIFTEN UEBER DIE FLOREN VERSCHIEDENER GEGENDEN : _ Primitiæ floræ Galiciæ austriacæ utriusque. Vien- næ 1809. 2 voll. Enumeratio plantarum hucusque in Volhynia, Podolia, Gub. Kioviensi, Bessarabia cis-tyraica et circa Odessam collectarum etc. Vilnæ 18292. Apercu de la Géopraphie physique de Volhynie et de Podolie ; in: Mém. de la Soc. Imp. des Natur. de Mosc. t. VI. p. 185 —212. Rzut oka na Jeografa fizyczna Wolhynia 1 Podol. Wilno 1828. (Die vorstehende Schrift in’s Polnische ubersetzt !) Bemerkungen über H°° Professor Eichwalds natur- historische Skizze von Lithauen , Wolhynien und Podolien; in: Beiblätter zur allg. botan. Zeitg. Regensb. 1832. p. 1—55. Ueber die Flora des Baikals: in: Beiblätter zur allg. bot. Zeitung. Regensb. 1834. p. 1 —30. Ein kleiner Beitrag zur Flora von St. Petersburg; in : Bull. de la Soc. des Natur. de Mosc. 1839. p. 412—14. Pilanzen um Wilna; in: Allgem. bot. Zeitung. Regensb. 1821. IL. p. 683. 358 9. Boranrscure MONOGRAPHIEN: De Absynthio Gaærtneri; in: Bull. de la Soc. Imp. des Natur. de Mosc. p. 219—265. Tentamen de Abrotanis ; in : Mém. de la Soc. Imp. des Natur. de Mosc. t. IX. p. 3 —92. Dissertatio de Scriphidus; in: Bull. de la Soc. Imp. des Natur. de Mosc. t. VII. p. 5 —46. Dracunculi: in Bull. de la Soc. Imp. des Natur. de Mosc. t. VIIL. p. 1—97, p. 177—180. Supplementum ad synopsin Absynthiorum,tentamen de Abrotanis etc.; in : Bull. de la Soc. Imp. des Natur. de Mosc. t. IX. p. 1—115. Ueber die russischen Artemisien im Willdenow- schen und im allgemeinen Kôniglichen Herba- rium zu Berlin; in: Bull. scientif. de l’Acad. Imper, des Sc #deé "St Peters Date PEN Revisio Artemisiarum Musei regii Berolinensis, cu- jus partem constituit Herbarium Willdeno- wianum ; in: Linnæa. t. XIV. p. 83—112. 3. GARTENKATALOCGE : Catalogue des plantes du Jardin botanique de Krzemieniec et Volhynie. 1810. Catalogue des plantes du Jardin botanique du Gymnase de Volhynie à Krzemiemiec. 1811. Supplément au catalogue des plantes du Jardin botanique du Gymnase de Volhyne à Krze- mieniec. 1812. 399 Supplementum 11" ad Catalogum plantarum in Horto botanico Gymnasui Volhyniensis Cre- meneci cultarum. 1814. | Supplementum [T1 et: LR IA: Supplementum IV" etc. 1515. Catalogus plantarum in Horto botanico Gymna- si) Volhyniensis Cremeneci cultarum. Cremen. 1816. Fünf Kataloge von Samen fur den Tausch fur die Jahre 1819, 1820, 1821, 1823, 1830. Spis roslin ozdobnich. 1820. (Verzeichniss von Zierpflanzen). 4. ENTOMOLOGISCHE SCHRIFTEN. Additamenta et observatiunculæ in cel. Steven Tentyrias et Opatra ; m: Nouv. Mém. de la Soc. Imp. des Natur. de Mosc. t. IL. Ueber die Ichneumonen Volhyniens; in : Bull. de BPSoc. Imp: des Natur.. de Mosc. VITE"p. 171—76. D. MEDICINISCHE SCHRIFTEN : Responsum ad quæstiones Consilii medici Hhinperi d. 15 Octobris datus etc., in: Bull. de la Soe. Imp. des Natur. de Mosc. t. IV. P AA SO G. BoTANIScHE SCHRIFTEN VERSCHIEDENEN ÎINHALTS : Przepesy do ukladania zielnikow. Wilno 1826. (Vorschrift zum Oraänen der Herbarien). 960 Naswiska roslin Grekom starozytnym znanych, na jezyk polski przetlumaczone. Wilno 1827 (Die Namen der Pilanzen, welche den alten Grie- chen bekannt waren, ubersetzt in’s Polnische). Recenzya dzieta pod tytulem «Pomnozenie Dyk- cionarza roslinnego s. p. X. Krzystofà Kluka przez J. Dziarkouskiego 1 Sienniekego. Wilno 1828. (Recension des Wôrterbuchs unter dem Titel» Vermehrung des botanischen Wôrter- buchs von Kluck durch Dziarkowski und Siennicki ). Proressor E. R. TRAUTVETTER. Kiew am 21 Fchruar 1843. —"@De es —- NOTE SUR UN NOUVEAU GENR DE FORAMINIFÈRES e> PAR ADALBERT ZBOREZEWSKi. (Dans une lettre au Vice-Président de la Société. ) ——<2 105— Je travaille continuellement , depuis vingt deux ans à la physiologie et la faxonomie universelle, par rapport aux échelles inorganiques et organi- ques. Cette philosophie de la nature a un carac- ière qui dépend d’un point de vue totalement nouveau , quoiqu'il y ait quelque analogie dans les recherches de MM. Krey, Geoffroy St-Hilaire, de Grant et de Meissner. Tout le monde sait, qu’actuellement la base des sciences physiques et naturelles proprement dites ne fait qu'osciller entre les faits et les théories anciennes et les moder- nes. La dernière séance des Naturalistes qui a eu lieu à Londres l’année passée, est en faveur de ce que je viens de dire. 362 Je me suis, actuellement, occupé par préférence de la description géologique de la Podolie, de la Vol- hynie, des gouvernemens de Kiew et de Poltawa: sous le nom de bande WWernérienne. Dans cette description Je n'ai point négligé les rapports géo- gnostiques et météorologiques, comme aussi les rap- ports orognostiques et pittoresques. Quant à la géognosie je fais mon possible pour présenter les coupes des terrains, leurs soulèvements, leurs re- dressements et leur direction ; ainsi que leur état orycitognostique et paléontologique; selon les méthodes de MM. Sedgwick, Murchison, Elie de Beaumont..... Pour ce qui regarde les faits mé- téorologiques, ayant en vue les travaux de Kämtz, de Krell, de Sabine et de Kupfer , J'avais projeté une nouvelle route dans ce genre de recherches. Elles m'avaient conduit à cette loi de la nature: que la voie lactée, le soleil et la lune agissent sur la terre comme les corps électro-magnétiques. C'est ce que J'avais vérifié aussi, à l’aide de l’aiguille magnétique pendant l'éclipse de soleil de l’année passée ... à Poltawa ... Outre les recherches mentionnées, je me suis consacré à l’étude microscopique de la structure des corps. Cette étude m'a présenté des groupes d'anneaux colorés. Le nombre de ces groupes d’anneaux semble être en rapport avec le nombre des élémens chimiques d'un corps donné. On pourrait présenter cette classe de phénomènes cu- rieux sous le nom de phénomènes interpolaires. : M 4 r EE 363 J'ai aussi fait des observations phrénologiques CHBNSS : o À cause de mes occupations publiques au Corps des Cadets et de ma santé délabrée , je ne puis vous offrir actuellement qu'un genre curieux fossile de Foraminifères, quoique j'en possède une quantité très considérable dans ma collection. Ge genre nouveau est la Dactylina , dont l'animal est inconnu. La coquille est complètement symétri- que annulaire , microscopique, applatie perpendi- culairement à l'axe central. Les chambres sont simples et divergentes radiairement. Les rebords externes et internes de la coquille , sont un peu prismatiquement remontés de part et d’autre, C’est par ce dernier caractère qu’elle diffère émi- nemment du Meridion bandureforme de M. Ehren- berg. La texture est lisse et homogène comme celle de plusieurs Stichostègues et Nausilostègues. Bouche marginale et subtrigone. a. Dactylina Fischeri, grandeur naturelle. d. profil ; b: aggrandie. c. bouche. e. Spirostegina, grandeur naturelle; —f. aggrandie. 364 Hab. les sables IV'* de Grignon près de Paris; à Zukowa en Podolie ? La Dactylina doit faire, selon mon avis, une fa- mille à part dans le système des Céphalopodes de M. d'Orbigny. D'autres foraminifères curieux, sont mes Baphonulines , — Cepiopterines , — Spirostégi- nes,—Pnylomorphines , qui sont mème polysiomes. Veuillez recevoir etc. ADALBERT ZBOREZEWSKI. le 21 Janvier 18435. Poltawa. OBSER V ATIONS MÉTÉOROLOGIQUES FAITES À L'OBSERVATOIRE ASTRONOMIQUE DE L'UNIVERSITE IMPÉRIALE DE MOSCOU,. PENDANT LES MOIS JANVIER, FÉVRIER, MARS, AVRIL 1843, ET COMMUNIQUÉES par M. sPASSsKY. N° II. 1848. 24 366 OBSERVATIONS | JANVIER 1843 (nouveau style). OBSERVATIONS MÉTÉORONBIhr rraze de Moscou. L'élévation de l'observatoire astine à peu près He Ru Latitude={}} BAROMETRE A 0°. À ; (millimètres) DE RÉAUMUS. À DE SAUSSUI ( ) EE € SU eu en os M NC aire = | (8h. du 2h.apres 10h. Ë du 2h.a pres 40h :duË8h. du 2.1pres À il ‘ re : Û } Es À matin.| anidi. soir. À matin midi. soir. matin | midi, — ———— 724,5 | 724,5 À 728,5 75e 759,2 TH 7,4 | 7H, 742,3 | 712,3 715,5 747,6 750,1 150,1 745,1 731,6 742,2 72,2 743,0 | 740,0 — No 130 100 100 100 : 100 400 10) 409 100 400 100 100 100 409 100 100 100 :100 100 100 » D S o Q N] a © D © 4, D. © D … SC N SC » +» Q > > Qt à © © © © | N2 2 CSS = JR - PIRE SIP ” » EN (Oo 00 00 C0 EU © © NN Où © à à © © Et © Fr = ON + >= » » En D 0 noNootwe © 9 ha FF SCD SL » Ot A OX © © © © © À > eo » > al » TO +r © 2 Ot (O wc - 00 NN x D © Qt s s YNNINNNNN SON EF >= 2 ” LA EQ SONT NS 3 » … Et x ss oO 20 EE >= = À ex ct O1 Ex Or Or Ont Q ND w xt © + 2 S © S © © > (IT Qt Ot Or EE + Ot © = Et N tt 3 Sn S s Qt © © © Où © © VV À => © N S SOLS ue NN GE PMR CHEN REC JET = © D Ot Üt © 00 —= 00 NN Qt Or C3 2 ss De] OT © x Or Gt ni » 2 b=— S » + QOACT 5 ss SES SE SSSR UN SEINUIENS Le SES SISTER EN RU EU RO RO HE Êt Qt CD Ut Or Ex Or > >= © Où À OO Cr 19 = © = SO EC) SSSR RrS D = NI NO Et À À = = © © tt NH 1 = ND Où D Ct N9 os > S QX © © Eo MÉTÉOROLOGIQUES. 307 | METEO Ë à à At D À M | faites à l'observatoire astronomique de l'Université Impé- DEN È . : \ ‘Me :u-dessus du niveau de la mer=167, 9 mètres, ou 1 À TA c . Longitude=35° 17’ à l'Est de Paris SAS FRERE ETAT. DUC LEE st lu (2h. après| 40h. du 8h. du ma- 2h. après 10h. du : me LE midi. suir- À Lin. midi. soir, | INR RÉEL D PE Renaiar L à { C. Couv. Nuageux. Couv.: | 10R 3 NO: 2 Nuageux. Cou v. Couv. { ‘ 5 NO. 5 Couv. Couv. Couv. Li ) 5 NO. 5 Cou v. Ser. Cou. : 5 NO. 3 Neige. Neige Nuageux. ci 3 | NO- 3 Nuageux. Nuag. Soleil. Couv. ù | C. Ceuv. Nuag. Soleil. Couv. : de | C. Neige. Cou v. Nuag. Lune. |k ue 5 SE. 3 Cou v. Cou v. Neige. 118) 5 S. 2 Cou v. Couv. Cou v. t | a CE D AT ser 4 La e à © ee m7 SH nu, 27: ape | 2 + SE. Couv. Neige. : Cou v. Su © 5 SE. 5 Cou v. Couv. Couv. ) | 108 5 S. 2 Couv. Cou v. Cou v. | | 10 2 Dar 2 Cou. Couv, Couv. WE 12 2 S. 2 Couv. Cou v. Cou v. 10 85 5 E2723 Neige. Couv. Cou v. | | 1182 2 SE. 5 Couv Couv. Cou. J'\hl 2 S. 3 Cou v. Neige. Cou. ) 4 es SES Cou v. Cou v. Cou v. ol M NO. x Cou v. Ser. Cou v. | | 0 D 24 NO. x} Couv. Cou v. Cou. | 4 O. 3 O 5 Couv. Couv. : Couv | 400 Or FER Couv. Cou v. { Couv. | 100 C. C. " Couv. Couv. Couv. | AU É. Er Couv. Couv. Couv. pi GE. 3 (4 AS Couv. Cou. Cou. | [1008 O5 OS Cou v. Couv. Ceuv. 10) BA SO: 3 SO. 1 Neige. Cou v. Cou v. LA HO 2 RAT Conv. Couv. Co:v. ! « -Ô SO. } Neige. Neige. Neige. FAO O. } ce Co: v. Couv. Cou v. 3658 OBSERVATIONS FEVRIER 1 S4A3 (nouveau style). OBseRVATIONS MÉrÉOROLhIE* RIALE de Moscou. L'’élévation de l'observatoire astrobram peu près 551 pieds anglais. Latitude=l]\ Lu ATHERMOMÈTRE EXTÉRIEURS HYGROMEN BL | DATES. (millimètres) DE RÉAUMUR. | DE SAUSSUR| 8h. du 2h.a près | 10h. duf8h. du |2h.après|10h. dush. du 2.a près [Ah [h : imatin. midi. soir. inalin. midi. soir. matin. midi. I loss Es concom Menpagene ee : — 743,6 744,9 7), 9 —7,0 —9, 0 —1,9 || 14090 100 7,0 | —%,0 | 741,0 À —5,5 4,5 | —0,5 À 400 | 100 | 736,9 | 736,8 | 7y92,7 1,0 3,0 1,5 À 100 | 100 } 742,8 | #24,0 | 744.0 4,0 2,0 | —2,5 | 100 100. MN 749,5 | 749,8 | 752,2 | —1,0 | —1,0 0 100 100 î 758,9 | 755,9 | 754,0 | —0,5 0 - 0 100 100 151551 | AT, a 75738 0 4,5 0 100 100 106,9 056,0 756 91000 0 0 100 100 754,4 | 754,4 | 75201 —0,5 0,5 0 }{ 100 100 749,5 | 749,0 | 747,0 0 | 1,0 1,0 À 100 100 MB: : — "EE + HO TAN Cr TS 0 TES 6 TNA NS AI E790 0 () 1 DER EENEnEEN x Pi HSE ANTUSS SR I TOIE Ne) 741,4 | 744,7 | 749,0 À —2,0 / A 744,9 | 78,6 | 758,6 | —5,0 il PATENTS NOT AN 1,7 | } 745,4 | 745,4 | 738,6 1,5 d 1 742,6 | 712,6 | 745,4 À —1,0 | À ZHE,2 | 7uu,2 | 744,2 À —3,0 1 156,8 729,9 rs 800 il 754,4 | 755,8 | 756,4 | —12,0 il 752,9 | 747,0 | 743,4 E —6,0 d 742,0 | 72,0 | 718,8 1,0 1 747,2 | 745,0 2,0 "1 744,6 | 739,8 0 il 8,2 | 739,1 | 738,0 4,0 il 8,0, | 7376075706 1,9 MÉTÉOROLOGIQUES. 309 # faites à l'Observatoire astronomique de l’Université ImPré- e ac | ° A \ ‘ue au-dessus du niveau de la mer—167, 9 mètres, ou à AU LÉ Longitude—35° 17 à l'Est de Paris. “MRECTION DES ; ETAT DU CIEL. | Ets VENTS. tp |2h. après| 10h duf 8h. du ma- |}: 2h. après 40h. du an eo nm. midi. suir. | tin. midi. soir. UE | €. | (SA Brouïl. Ser. Cou v. 1 €. (5 Couv. Couv. Couv. | 2 Set 2 SR Pluie. Couv. Couv. ‘0 NS Sira SE Cou v. Couv. Cou v. IE Si va De 9 Cou v. Cou v. Couv IE | (5 É. Cou v. Couv. Cou v. 100 C. C. Cou v. Couv. Cou v. 00 C. C. Couv. Cou. Cou v. 10( C. C, Cou v. Couv. Cou v. 190 SO. 5 SO. 3 Couv. Pluie Couv. nl NO. 5 C. Cou v. Cou. Couv. n (5 (Ds Cou v. Couv. Neige. 10 SO. 3 SO. 3 Cou v. Neige. Neige. 110 SO. y SO. } Couv. Couv. Couv. DE à CARS CG. Couv. Couv. Ser. | 100 S ae (0 Couv. Cou v. Couv. 101 NS SI. 3 S. 5 Couv. Couv. Couv. Il) NS CE Se Couv. Pluie. Pluie. oo MS C. GC: Neige. Nuag. Soleil. Cou v. 100 M. C. C. Cou v. Nuag. Soleil. Cou v. 111 8. N..3 IN DE Neige. Couv. Nuag. Etoiles. 100 M" 4 EG (Le Nuageux Nuag. Soleil. er. D N. 3 SE. 5 Neige. Couv. Couv. | 111 NS S. 5 S. 3 Pluie, Cou v. Cou v. | 40 LL NO. 3 C Cou v. Couv. Brouill. [us | S. 3 Le Couv. Pluie. Brouill. OUT GC: C. Brouill, Cou v. Pluie. ET (2 CRE rs DES Brouill. Cou. Pluie. LE | = | | AB D M nn 370 OBSERVATIONS MARS 1843 (nouveau style). OBSERVATIONS mÉréoRo1oëlist RIALE de Moscou. à de l'observatoire astron pen à Fa HS 51 sn Me Latitude — oh: : BAROMÈTRE à O° JÎTHERMOMÈTRE mule HyxGroMÈTANIN DATES. (millimètres.) DE REAUMUR. | DE SAUSSURER | ! 8h. du |2h.après|10h. duf 8h. du |2h.après| 10h. dugh. du 2après alu matin. | midi. soir. matin. | midi. soir. matin. | midi. |}, : 1 17575 73705 0 T6 0 NE 202 1,0 0,9 À 400 100 pl 2 1071556 TA NTSA 20 4,5 2,0 4,0 À 400 100 16 ï 5750 6 INT 0 GI S 728 2,0 1 0 APE 00 100 b | 60 : X À 742,5 742,5 | 747,3 À — 2,0 | — 4,0 | — 2,6 À 400 100 1 | 60 5 À 749,0 | 748,6 | 752,6 À — 2,0 2,0 | — 5,0 }r100 100 1 6 À 756.6 TA TON 5e DOMINER, 5 AO) 100 | 40 à TO TS TSI TS CAMION DANES 270 A Ni) 89 80 h | 50 8 75,3 757,4 757,5 — 1,0 0 40008:295 90 | X 9 757, 754,9 | 753,9 EL — 7,0 |'— 0,5 | — 1,5 | 85 80 40 750,4 749,5 749,5 — 1,5 — 0,5 — ND SENS 87 41 À 750,3 | 749,6 | 719,6 0 13,5 AM 0er 87 42 749,6 79,6 745,3 SIA) — 4,0 — 1,0 À 88 8 8 “| 43 À 744,6 | 742,4 | 742,5 0 2,0 1,0 | 83 88 1F 4} 740,1 13 9,2 TES) 1,8 À, 0,5 À 90 89 45 À 737,6 134 JT 4,8 5,5 4,0 | 89 90 blc 16 À 732,9 128461072805 2,0 1,2 | — 4,0 | 90 90 B'c 47 728,3 724,8 |’756,0 | — 6,0 | —26,0 | — 7,0 14790 90 Mix 1 48 À 733,8 | 737,9 | 735,5 | 9,0 | — 2,0 | —11,0 À 100 97 (k ê A9 735,40 -7374 0) 739,6 1 9,001 2250 1-0 M0 97 [M ; 20 70,1 70,7 745,1 190 — 5,0 mn LOU 4100 98 | F : 24 É 747,6 150 014 7N0 SE D ONE, —19 £ 22 77,7 744,5 | 7,8 — 8,2 | — 3,5 à 23 | 7y6,5 PAT OT 90 Nr — #0 | 12 È 2% 749,3 748,5 747,} —15,0 1,0 — A1 j 25 | 748,1 PHG, ON TU T AE 3,0 06,510 11070 : RO RD ETS NS OR E 0 0 00 220 | 27 À 749,0 | 749,0 | 738,6 À — 8.0 0 = ; DU DT ONE IE CAD ES RTE ns ec) il CRU AN EE NS A) EN ee Les à j 50 À 738,5 ZHA4,7 | 743,5 1,6 5,0 | — 2 54 | 746,1 7H, | 744,H 2,0 4,5 0 Moyennes! 744,08 | 743,43 | 743,80] —377 |-0,92 |—1,68 “ MÉTÉOROLOGIQUES. 371 “1 faites à l'Observatoire astronomique de l'Université Impé- re astré ue au-dessus du niveau de la mer—197, 9 mètres, ou itnde IN. Longitude —3h° 17! à l'Est de Paris. — — BOND I R ECTION DES E SAS VENTS. Apr du Lun. | - midi. 1 3 SE. 5 ql 3 1 PES | 100 SO. 3 [US | SO 3 10 C. () SO. x \ y SO. 3 0 à N°x 40 | : il NO. 5 NO:£3 50 5 NO. 5 t A3 SO. 3 Li) S. 3 N M3 SO. Ù à SE. 3 1 Mu NE LA OR © GC: y GC. +5 N. 5 —-#)__ QU N- :3 | © 5 | ARS | 5 W N. 5 5 M N. 3 En N. 2 } à N. 2 8 | NO. 5 | 5 MS NO. 5 19 | } NO. x 13 15 Où 0) M O. } \ on 2h. après] 40 h. da | soir. SE. 5 SE. SO. 35 SO. 35 C. SO. } SO. 3 N: 3 C. NO. NO. SO. SO. S. 3 SO. 3 N. 1 IN 5-1 C. C. NO: 1 C. C3 a D, 3 Dis Ne 5 N. 5 NO. 53 NO. 3 C. C. C. 8 h. du malin. Cou. Pluie. Brouill. Cour. Nuageux. Ser. Ser. . Neige. Nuageux. Nuag. Soleil. Neige. Cou. Couv. Cou v. Cou. Neige. Neige. Nuageux. Nuag. Soleil. Couv. Ser. Neige. Couv. Nuageux. Nuageux. Ser. Ser. Couwv. Ser. Couv. Couv. ÉTAT DU CIEL. 2 h. du midi. pp 9) —_—— —— ———— —— Cou v. Pluie. Cou. Couv. Nuageux. Ser. Ser. Ser. Cou v. Cou v. Nuag. Soleil. Cou v. Cou v. Nuageux. Pluie. Neige. Neige. Nuag. Soleil. Nuayg. Soleil. Neige. Nuag. Soleil. Neige. Ser. Cou v. Nuageux. Ser. Neige. Couv. Nuag. Soleil. Nuag. Soleil. Neige. 40 h. du soir. Brouikl. Brouill. Couv. Cou v. Ser. Ser. Nuageux. So. Cou v. Cour. Nuag. Etoiles. Couv. Couv. Pluie. Pluie. Neige. Neige. Nuageux. Ser. Nuag. Etoiles. Nuag. Etoiles. Couv. Ser. Couv. Neige. Ser. Neige. Couv. Couv. Nuag. Etoiles. Couv. 259 OBSERVATIONS d AVRIL 1843 (nouveau style). Osservarrons méréonh, h ImPp£rraAe de Moscou. L'élévation de l'Observati Lonou ou à peu près 991 pieds anglais. Latitude= | AD BAROMETRE À 0°. NTHERMOMETREEXTERIEUR HyeromMEn ,n: (| (millimètres) DE RÉAUMUR DE SAUSSUR fsh. du Eee apres|40h. du 18h. du 2haprès | 10h. du É8h. du 2a près L K matin. | midi. soir. |] matin. | midi. Soit. D matin.| midi. 1 746,5 | 743,6 | 739,1 À —4,0 | —6,5 | —3,5 914 94 1 759,1 | 738,44) 744,9 5,0 5,0 0,5 81 92 744,1 | 739,9 | 736,6 1,8 3,5 3,0 93 96 TS DHNITS I 7207560 4,5 7,0 —1,0 100 93 < 757,8 | 740,8 | 744,3 À —5,0 —2,0 —7,0 100 88 | 747,9 | 749,5 | 749,3 E —6,5 —1,5 —} 0 90 82 \ 1HG5 OUAIS SET 0 3,5 1,5 89 80 | 159507507289 H,5 5,0 3,8 90 92 Elec 1289 729 20 75 EN 5,0 8,0 1,2 95 95 D: 756,4 107375 01-7512 },0 10,2 #,0 400 90 n. 1502 10742,00 727,6 6,0 10,8 1,5 100 90. ne. | 736,6 | 72,7 | 742,6 0,9 8,0 1,2 92 80 À 740,4 | 710,1 | 742,8 3,0 h,0 0 90 90 : 7H4,1 74,1 7#),0 3,0 3,5 0 90 90 ! 1: 7335501 75029 4 750,9 2,0 2,0 4,0 92 95 | L : 735,4 | 738,4 | 744,1 4,5 2,5 0,9 100 98 MI % 747,9 747,9 77,9 0.5 },0 —1,5 100 80 \ 743,6 | 741,9 | 741,9 4,0 6,0 0 92 90 4 "4 7HA4 | 740,3 | 743,1 3,5 6,0 2,0 | 95 | 66 A 7,7 | 7HA,7 | 747,4 5,0 4,0 | —1,0 90 1 \ : 747,8 | 747,8 | 747,2 3,0 5,0 | —1,0 748,2 | 718,5 | 754,5 0,5 6,0 | —3,5 1545 10752,5 | 752,504 415,900 H,2 | —2,0 750,1 | 748,5 | 749,2 1,5 6,0 | —1,0 749,8 | 750,4 | 749,8 2,0 7,0 2,0 750,1 | 750,4 | 752,8 2,5 8,0 | —0,5 753400708,14| 752,7 4,0 DS 0,5 152,6 14755,5 | 753,5 3,0 | 7,0 | —2,0 75150 0570 NET, 0 5,0 9,8 | —1,0 759,0 10759,30| 759,2 6,0 10,9 2,5 74H,04 [74 3,98 | 743,92 #,94| —0,11 Obserrd attnd@@ E UTGRON Se L'l Mit QUES faites à l'observatoire astronomique de l'Université tronomique au dessus du niveau de la mer—167, 9 mètres, 4 N. Longitude 35° 17' à l'Est de Paris. RE PRE p mp SR PR D ER AE M OR 25 DE D OS DANS SNS € NS PA LE Sn DIRECTION DES ; Iê RPReE ÉTÉ D UC ALL. du le 8 40h du 8h. du ma- 2h. après 40h. du jatin midi soir. Lin. midi. suir. E. O. } (DA Couv. Cou v. Couv. 50. 3 SO. 3 SO. 3 =. Couv. Cou v. Couv. 10. 3 ES De Cou. Cou. Pluie. 0. 5 SO. 3 SOL:2 Couv. Couv. Pluie. BO. 5 LE HR O. } Cou v. Cou v. Ser. 10. à NO: 3 G: Ser. Nuag. Scleil. Nuageux. NO. 3 SO: 3 SO. 3 Nuageux. RE Cou v: SO. 3 SL 0 AUS Sa Nuageux. Pluie. Pluie. C. SAS GC? Nuageux. Couv. Nuag. Lune. HS. 5 C. SE, 3 Cou v. Nuageux. Pluie, tonnerre. .S. 08 NT Nu 9 Nuageux. Couv. Neige. IN. 2 C. (De Couv. Ser« Cou v. IS. 3 C. CE Cou v. Couv. Nuag. Lune. 10. 3 Où 3 C. Couv. Couv. Couv LE. 35 NE. 2 NE. 2 Pluie. Neige. Pluie IN. 5 NS 5 N:S Neige. Pluie. Couv EN. 3 Nits N:,5 Ser. Nuag. Soleil. Ser. DU. 5 | NO. 3 | NO. 5 Neige. Pluie. Nuag. Etoiles. C NO. 3 NO. 3 Nuag. A EAN Nuageux: Cou v. NO. 3 | NO. 3 (RE Dur Neige. Nuag. Etoiles. M NO. } C Couv. Nuag: Soleil. Nuag. Etoiles. AC RAA ONES 3 Brouill. Nuageux. Ser. NB 5 | NE. 3 C Ser. Sér. Ser. D. 5 N. 3 Nr3 Nuag. Soleil. Nuageux. Ser. 3 NO. 3 6 Nuag. Soleil. Nuageux. Cou v. INO.. 3 | NO. 3 C Nuageux. | Nuag. Soleil! Coeuv. | N.x B. ‘} C Nuageux. | Neige. Neige. C 2 3 | 4 Nuag. Soleil Ser. Nuag. SL C C. C TT Nuageux. Nuageux. | AA SE. } C Nuay. Soleil. Nuageux. Nuag. Etoiles. MÉTÉOROLOGIQUES. 319 SÉANGES SOCIÉTÉ IMPÉRIALE DES NATURALISTES DE MOSCOU. = ——22r}-@-— — SÉANCE DU 18 MARS 1843. M." le Professeur Teunourorrsxy a donné lecture du rapport d’un Comité chargé de l’examen du projet de M: le Baron Alexandre de Meyendorff concernant l'exploration. géologique. du Gouvernement de Moscou.—Le comité, en approuvant plei- nement la proposition de M. de Meyendorff, trouve néanmoins des obstacles à son exécution, de manière que la Société ne peut que l’encourager sans le diriger elle même. - Les membres présens de la Société ont adopté la conclusion de ce rapport: La Société autorise M." AzExanpre Ricurer à s'occuper du partage des plantes recueillies par M." Karéline. Le second Secrétaire , M." le Docteur Renan, présente à la Société le Bulletin N° I. pour l’année 1843, lequel à paru sous sa rédaction et qui contient 11 feuilles avec 5 planches litho- graphiées. . M: le Professeur Eversmanx de Kasan envoie une notice sur quelques nouveaux Lepidoptères de la Russie orientale, accom- pagnée de figures. M." Vicror Morcuouzski présente une Monographie du Genre Georissus Latreille, avec figures. 319 M. le Professeur Traurverren de Kiev communique la bio- graphie de feu M: Ie Professeur Besser. Lettre du Gouverneur civil de Tobolsk concernant l'envoi du squelette et des restes d’un mammouth. M." Iassixorr, prie la Société de vouloir bien intercéder en sa faveur auprès des ministères de l'Intérieur et des Apana- ges pour lui procurer les moyens de terminer d’une manière profitable son exploration géognostique du Gouvernement de Simbirsk.” Lettre de remercimens pour l'envoi du Bulletin, de la part du Jardin des plantes de Paris et de l’Académie des Sciences de Stockholm,—de la Société géologique de Londres, de lAca- démie Impériale des Sciences de St. Pétersbourg, de l'Univer- sité de St. Vladimir de Kiev,—du Lycée Richelieu d’Odessa et de S. Ex. le Curateur de l'Université de Kasan. DONS. a. Objets offerts. M." M. J. Prorassorr, chef de l'arrondissement des mines de Bogoslof envoie 167 pétrifications. b. Livres offerts. 1. Fuss , P. Correspondance mathématique et physique de quelques célèbres géomètres du’ 18° siècle et. et. Tom. { et 2. St. Péterbourg, 1843. De la part de l’auteur. 9, OmeuecméennvAa Sanucru Ha 1843 roar N° 1 m2 C. Hercp6 1843. in-8°. De la part du rédacteur Kraëvsky. 3. Martius, C. F. P. v. Beitrag zur Kenntniss der natürlichen Familie der Amarantaceen. De la part de l’auteur. 4. Martius, GC. F. P. v. Von dem Rechtszustande unter den Ureinwohnern Brasiliens. München, 1832.- De la part de » l’auteur. 316 5. Martius, GC. F. P. Herbarium floræ Brasiliensis Monachii, 1837. De la part de l’auteur. 6. Martius , C. F. P. Rede zum Linnäusfeste in Ebenhausen bei München am 4 Juni, 1842. De la part de l’auteur. Ja Mare CG. F. P. Die Kartoffelepidemie der lezten Jahre. München, 1842. in-4°. De la part de l’auteur. 8 Gelehrte Anzeigen der Kôn. bayerschen Akademie der Wissenschaften für 1841. N° 136. 137. De la part de la rédaction. 8 9. Bulletin der Künigl. Akademie der Wissenschaften in Mün- chen N° 1—922. München, 1849: De la part de l’Académie. 10. Bericht über die ausserordentliche Sitzung der K. Bayer. botanischen Gesellschaft am 28 November 1841. 11. Jpyec 30pacia, Hapoauo-rpaue6naa rasera, na 1843 roux. No 1 —9. C. Ilerep6. 1843. in-4°. De la part de la rédaction. 19. l'asema \focpezsuuxr Ha 1843 roxe. N° 6. 7. 9. 0: C. Ilerep6. 1843. in-4°. De la part de la rédaction. 13. Kyphazxs Muuucreperra Ha pozuaro ITpocebmenia na 1843 F04B. l'eupapr. C. Iferep6. 1843. in-8°. De Îa part de la ré- daction. 14. Jncuoû YKypuaur, uacte 4, Kkauxka 1. C. Ierep6. 1842. De la part de la rédaction. 15. Fuss, M. P. H, Coup-d’œil historique sur le dernier quart-de-siècle de l’existence de l’Académie Impériale des Sciences de St. Pétersbourg. St Pétersbrg. 1843. De la part de l’Académicien de Fuss. SÉANCE DU 22 AVRIL 1843. S. Ex. M." le Vice-Président, Fiscurn pe Warpurim, a présenté un Catalogue des pétrifications envoyées par M. Protassoff du district de Bogosdof. 377 - M: le Prince Lwow a communiqué à la Société ses observations sur le Lycopodium lepidophylium de l’Amérique en faisant la démonstration de cette plante en nature et sur des dessins parfaitement bien exécutés, M." le Baron Cuaupoir envoie un mémoire faisant suite à sa description de nouvelles espèces de Carabiques. DONS. a. Objets offerts. M." Race de Paris a adressé à la Société un magnifique exemplaire du Mormolyce phytlodes de Java. M: XKuréline a envoyé 100 espèces d'oiseaux , en 190 exem- plaires , de même que plusieurs peaux de mammifères et un certain nombre de graines. M." SEenakorr adresse à la Société plusieurs échantillons de minéraux des environs de Nertchinsk. M." Sausonorr de Semipalatinsk fait don à la Société de 92 .OIiscaux. b. Livres offerts. 1. Hitcheock, Ed. Report on a re-examination of the economi- cal geology of Massachusetts. Boston , 1838. in-8°. De la part de M' Cramer. 2. Murchison , R. J. On the tchornoi zem, or black earth of the central regions of Russia. London , 1842. in-8°. De la part de l’auteur. 3. Cokoxo6s, Hacabaosanie HBKOTOPHXB MPCAMCTOBL, OTHOCALNX- CA Kb BaPiauloOHHOMY nCuncicuilo. Xapekorb, 1842. in-4o, De la part de l’auteur. 318 4. Eversmann , Ed. Addenda ad celleberrimi Pallasii Zoosra- phiam rosso-asiaticam. Fascicul. III. Casani, 1842. in-8°. De la part de l’auteur. 5. de Bréme; (le Marquis). Nouvelle ‘espèce européenne du genre Larus. (Extr. de la Revue zoolog, 1839. N° 11.) De la part de l’auteur. 6. Dispositio systematica conchyliarum terrestrium et fluviati- lium collectionis fratrum Ant. et J, B, Villa. Mediolani, 1841. in-8°. De la part des frères Villa 7. Fuss , M, Compte-rendu de l’Académie Impériale des Scien- ces de St. Pétersbourg. St. Ptrsbourg, 1843. in-8°. De la part de l’auteur. 8. Kovalevsky, Précis de l'introduction et des pragrès de l'en- seignement des langucs orientales à l’Université de Casan. Traduit par Plagny; Casan, 1849. in-8°. De la part de l'auteur. 9. Omeuecmeeunvua Sannckxu na 1843 roar N° 3. C, Ilerep6: 1843. in-8°. De la part de la rédaction. 10. Kypnars Muanucrepcrra Hapoanaro Hpocstmenia ua 1842 roar. Hoa6p. cr ITpuôarseniamu N° 12—16. C. Ilerep6. 1842. in-8°. De la part de la rédaction. 11. ÆKyphaus Caxoroacrea na 1843 ro4r N°. 1. Mocxs. 1843, in-8°. De la part du rédacteur Klassen. 12. Ancnou Kypuaar, uactrk 4 Kkuuxka 2. C. Ierep6. 1843: in- 8°. De la part de la rédaction. 13. Ilocpeonuxs , Tl'asera , ma 1843 roar. N° 8. 11—15. C. [erep6. 1843. in-4°. De la part de la rédaction. 14. Apyev 30pasira , Hapoano-rpaueônan rasera, 1843 N° 10. 12. 13. C. Merep6. 1843. in-4°. De la part de la rédaction. 15, Erman, À. Archiv für wissenschaftliche Kunde von Russ- land 1842. Heft. 3. Berlin, 1842. iu-8°. De la part de la rédaction. 979 16. Bulletin de la classe physico-mathématique de l’Académie Impériale des Sciences de St. Pétersbourg. tom. I. N° 14— 21. St. Pétersbrg, 1843. in-4°. De la part de l’Académie. Membres élus. Ordinaires. 1. M: le Marquis de Brême à Paris. 2. M." Reiche, membre de la Société entomologique de France, 2 le) à Paris. cr As dE. ; és lab. il . 101. sacs tee ñ 145 5 5 los AC Li — nimes et 7 fe }) } Re p————_—— Za8 1]. À. | a Fe +, .- + : fus S L k | : { : | | À l ; 2 [ t Ammonites J'caterrtnil eus; #. NOS GUEST. Jab NW. or { | Z ? 6! Ë | | Î 1 { | 1h | | | À 7 ê ÿ | (ll | | 4Ë à | SE Le ( g | | » | | 10. ZI | | | | | L | | A1 | | lerebratula . | æ / 2. ornvhocenhate. T4 inderntritz. 5 6 rrrcleata. PA: A 4 cpéyche. 20 71 OXY GORE: Artarke L'orbrcalarrs. 2 cCegares. ŸS. Llholrdomn YX acrercn le. É Zrcten reerrnrilarts. FI Phctrncrilrs clegarrs. Fe # | 1 F ji Peer SIA, TT GEOGNOSTISCIE GENERAL KARTE Crandu Oneus, Nekehlengcé Lure, Ziseusan“lern. à CE ©Putinl 1 G CROIRE LS vou dei Gouvernements = { 4 AL 1 "| . E N = = SD Criénsarta, frite, Lertrarhild, Milurrnne, dé . LE 1, r | D 3: PERS PULTAWA we CHARKO\W | p. ns à DS ANRT | Î 2 A VC sé NT SNARE | | > a —. | JL / hs entworfen im Jalu'e (841 m (DA a ——— te f ‘ É / | Ê 42 40 À = É - j J DAME AO | sud A a 07 | (7 | sue | , = A) RE / idltorod, : ere PALNOPE DE | | af 2 AN / œleitdin. ù É TGID SE © \ BL 0) ÉND)E É | d : NC ( { ê dé À ) | (A È ESA : a | A ) \ütlschausk "1 | a S Lochwilza\( î ÉGadatsel\ 2 N SÉRAE Mali F4 et j : 7) 5 À | Ë è| ÿ N or 7. 1, Du Pete À Ad) | .e | œleriatin \ . J ©Bogoduch À de \| \ bee DE _ s < ( (107 MAUKOW. ê LS) & . Mir£orod. } Ë EF DA ON N Æ Y À Le a x L % À 6 es Ua > emy £ “At FE SE \ è L wi à à ms { & ds 4 { n D \ F fé ù ca + ? ER LU D À LE + 4 à Starobielsk. *eialowodsk® à | nu re & 4 VAS À & PA l 1 Satrare _ Write. Krementschuk Konstantinograd. ! Petrowskaia. Jsium. Krémenoe lissitschanske | 0e h | < lo | Le. SULLATERN DE. LA = y Société Impériale DES NMATURALISTES de ffoscou, Tome, CVL — CR S—— ANNÉE 18143. YWosCOû » DH L'IMPRIMERIE D'AUGUSTE SEMEN, 1MPRIMEUR DE L'ACADÉMIE IMPÉRIALE MÉDICO-CHIRURGICALE. SSL 27 1843. IETATATE IHO3SBOAAETCA CB THMB , UTOOPB O0 OTIEUATAHIN NPCACTABACHO OHIAO BP lencypnnä Komnrerz ysakoHeHHoe uHC10 3K3eMHAAPOBE. Mocxsa, liona 43-ro ann, 1843 roaa. Hencops 7) Kasaueps I]. Cnezupess. FAMILLE DES CARABIQUES. (Continuation ). - ———28— —— ({ Voyez Bulletin: année 1842. N° IV. p. 832 et suiv ) Des = = 9. BELONOGNATEHA. Menrum subtransversum, parum excavatum, su- tura basali recta, profunde emarginatum, dente nullo, lobis intus deflectentibus , apice acutis, extus basin versus subdilatatis, rotun- datis, apicem versus subrectis ; — . Licura porrecta tenuis, apice rotundata: para- glossis ei connatis, membraneis, eam multum superantibus, antice fere coeuntibus, amplis- simis, apice subtruncato-rotundatis, basi atte- nuatis.— Palpi labiales articulo primo sub- cylindrico, crassiusculo, cæteri in meo speci- mine desunt. Maxiirx elongatæ, tenues, parallelæ, intus dense ciliatæ , malis: interiore acuta , apice parum N°. III. 184% 29 384 recurva, exteriore palpiformi, subobtusa, sub- arcuata. Parpr MAXILLARES mediocres ; articulo primo mi- nuto:;—2% subarcuato, crassiuseulo, medio incrassato, longiore, 5° breviusculo , subco- nico; 4° elongato, cylindrico, apice truncato. ManDrBuUL#Æ porrectæ , angustatæ , subreetæ , apice tenues, acutissinæ, intus declives. Laprum, longissimum, antice subangustatum, basi planiusculum, ad apicem canaliculatum, angulis anticis valde rolundatis, margine apicali ci- hato, medio inciso-emarginato. ANTENNÆ breviusculæ , fihiformes:-—articulis , 1° crassiusculo , parum elongato, apicem versus subincrassato ; —sequentibus 3, tenuibus , gla- bris, apice setiferis, cœteris latioribus, pube- scentibus :—2% breviusculo , subconico:—3° - et 4° sublinearibus, ad apicem vix incrassatis, primo subæqualibus ; + tamen præcedente paulo longiore;—cæteris, 4° æqualibus, ovatis, subdepressis , ultimo paulo longiore , apice rotundato. PEpes graciles ; — femora medio, antica magis, pos- teriora vix incrassata; —{ibiæ lineares, anticæ emarginatæ, apice intus spina unica, posterio- res binis armatæ, subciliatæ ; —tarsi sublinea- res, apice integri, subtus ciliati, articulo 1*° longiusculo; antici articulis duobus baseos fere oblongis; 3° et 4° subcordatis; wltimo omnium, elongato; unguiculi serrati. 309 Ce genre est voisin des Vycteis du Comte de Castelnau, (Beleopterus, Kziuc.) et tous deux se rapprochent des Coptodera du Comte Dejean, qui avait même, dans son dernier catalogue, joint à ces derniers le Nycteis madagascariensis, DE LaporrTEe ( B. cyantpennis KzLuc.) que ces deux _entomologistes comparaient aux Catascopus,n'ayant mi l’un n1 l'autre remarqué sans doute que les crochets des tarses sont dentelés dans cette espèce. Je serais cependant d’avis d’éloigner complète- ment les Coptodera avec tous les genres voisins, du voisinage de ZLebia , avec lesquels ces insectes ont peu de rapport, pour les faire entrer dans la chaîne des genres qui lient insensiblement les Troncatipennes aux Anchoméniens. Le nom que je propose pour mon nouveau genre est formé des deux mots grecs, Æslorn, aiguille, yvudo;, machoire. D. pustulata. UDone Or sÉDats A" / "lin: Syn. Copiodera. nov. spec.; CHEVROLAT in litt. CapurT oblongo ovatum , postice angustatum, an- tice ante oculos carinatum , profunde bifo- veolatum ; reticulatum , fronte media foveola impressa. OÜculi magni, subovati, valde promi- nuli. Epistomum hexagonum, subtransversum, utrimque et antice deplanatum; sutura fron- ali, margineque antico recte truncatis. Taorax brevissimus , basi recte truncatus , apice sat profunde emarginatus, lateribus, præser- tim postice, deplanato-reflexis , ad apicem rotundatis, ad basin sinuatis, angulis anticis rotundatis; posticis rectis, elevatis, linea media utrumque marginem attingente , profunde impressa; disco utrimque elevato , lineis pro- fundis transversis, postica subrecta, anteriori arcuata, impressis; antice subangustatus ; totus subreticulatus. | ScurELLUM triangulare, læve, apice acuto. ELcyTrrA amplissima , ovata, antice subemarginata, humeris rotundatis, apice oblique subemar- ginato-truncata , margine lateral, et antico subreflexo; subconvexa , 9 striata , externe seriato-punctata, seria medio late interrupta, stria 10"*° scutellari abbreviata: striis lævi- bus; interstitiis , præsertim antice, valde ele- vatis, etiam Jlævibus. Tora picea; subtus, cum palpis, ore, antennis pe- dibusque dilutior ; thoracis margine pellu- cido ; elytris, ante apicem, maculis quadratis 7 testaceis , inæqualiter dispositis, a sutura ad 7/2 STI OrNALS. Rapportée de Madagascar par M! Goudat. Je Ja crois inédite. 387 10. PENTHUS. MENTuM transversum; sutura subsinuato-emargi- nata; medio excavatum, margine capitis in- cumbente ; antice profundissime emargina- tum; sinu subrectangulari , in fundo sinuato; lobis lateralibus intus declivibus, parum api- cem versus deflexis, summo apice acuto, basi extus valde dilatatis, ibique late rotun- datis, LicuLa cornea, parum porrecta, convexa, deflexa, apice libero , recte truncato , angulis rotun- datis, subdilatato, bisetoso; — paraglossis mem- braneis, angustatis, apice longe liberis, hgulæ subæqualibus, minime deflexis , apice rotun- dato ; — Palpi labiales minus porrecti,—arti- culo 1”°, labio subcontecto, crassiori, subcy- lHindrico, 2% minuto; 3° longiori, recto, apicem versus subincrassato, setoso ; 4° crasso, ovato , præcedente multo breviori, toto pili- fero, apice subtruncato. MaxiLzæ , sat validæ , intus forte ciliatæ; malis, interiori acuta, apice recurva; exterlori tenui, palpiformi; ad apicem ovata, subobtusa. Parpr maxillares, mediocres; articulo 1*° minuto, \ 2 longiori, arcuato, apicem versus subin- crassato ; S° obconico , præcedente multo breviori ; 4° ut in labialibus, ultimus 3° 388 multo longiori; 2% vero breviori , cum præ- cedente toto piloso. ManoiBuLæ validissimæ, minus porrectæ , apice recurvæ, acutæ, supra obtuse carinatæ, intus declives, inæquales, sublæves; margine interno in dextra unidentato. _Lasrum semicirculare; antice subemarginato-trun- catum , setosum, supra subconvexum, pun- ctatum. ANTENNE£ filiformes, capite cum thorace breviores; articulis duobus primis, cum tertu basi, gla- bris, apice setosis, cæterum pubescentes, arti- culo 1*° parum elongato, crasso, cylindrico ; 2% brevi, obconico; 3° primo paulo longiori, subclavato; 4° præcedente paulo breviori, basi attenuato: cæteris ei æqualibus, quadra- tis, latitudine paulo longioribus, depressius- culis, wltimo paulo longiori, apice rotundato. Pers mediocres , punctati; femora medio incras- sata, passim selosa; tibiæ, anticæ triangula- res, emarginatæ, spinulosæ, apice intus bispi- nosæ , Spina anteriori longiori, acuta , subar- cuata, posteriori brevi, minuta ; extus apicem versus fortius spinosæ , apice denticulo ar- matæ, margine apicali ciliato ;—posteriores circum seriatim spinuloso-setosæ , subtriangu- lares, apice intus bispinosæ , extus fortius spinulosæ , apicis margine anteriori in meduis ciliato ; tarsi triangulares, suhobconici, arti- culis duobus primis, apice integris, 5° vix, 4° 389 distinctius emarginatis, wltimo longiuseulo, basi vix angustato ; supra fere glabri, subtus dense pectinato setosi; maris, antici dilatati. breviusculi, articulo 1° triangulari, cæteris longiori; sequentibus 5 transversim cordatis , apice emarginato , in quarlo distinctius ; wn- guiculi simplices. Capur quadratum; epistomate brevi, antice angu- stato, basi subconvexo, apice deplanato, mar- ginato; sutura obsoleta recta, apice rotundato- emarginato. Oculis minutis, vix prominulis, a thorace remotis. Tnorax subcordatus , postice et antice fere recte truncatus. EzyTrA, parallela, humeris apice rotundatis , apice rotundata; margine antico reflexo, supra sat convexa, libera. ToTus punctalissimus, supra crebrius atque pro- fundius ; punctis piliferis; pilis supra brevis- sirnis, subtus longioribus, verticalibus. Le nom de ce nouveau genre est pris ca grec zevŸo;, qui signifie deuil. P. tenebricosus KLuc. Syn. Ditomus id. ( Long. 6'/,; Lat. 1'/, lin.) Niger, nitidulus; thorace lateribus , æqualiter, anguste marginato, antice parum emarginato, 390 disco æqualiter convexo , linea media tenui im- pressa elyira marginata, humero obtuse denticu- lato, 9 striata, interstitiis planiusculis, stria basali abbreviata , striis sublævibus; externe serie pun- ctatis. C'est un nouveau senre à ajouter au groupe des Ditomides dans lequel j'ai déjà établi les deux nouveaux genres décrits dans le Bulletin de l’année 1842, N° IV. p. 844—6846 sous les noms de Mystropterus, et Chilatomus. Voici l'ordre dans lequel les genres établis par M." Sorxer et les miens doivent se succéder. 1. ELYTRA LIBERA. a. mento dente vallido armato. Aristus. Ditomus. Odogenius. b. mento in fundo sinuato. PenthAus. 9. ELYTRA CONNATA a. mento indentato. a. thorace postice producto Chilatomus. 391 #. thorace postice truncato. Pachycarus. b. mento dentato. Mystropterus. Cette espèce m'a été envoyée sous le nom que je lui ai conservé par M Parreyss , comme ve- nant des environs de Constantinople. La femelle est d’un noir un peu plus terne que le mâle. 11. ANISOCNEMUS. Menrum breve; sutura recta; margine capitis ei, præsertim in medio; incumbente; medio exca- vatum , profundissime semicirculariter emar- ginatum; dente nullo; /obis intus declivibus, extus apicem versus minime , basi valde ro- tundatis , ibique dilatatis , angulo apicali acuto. Licuza cornea, basi convexa , apice deplanata, recte truncata , bisetosa , haud libera; —para- glossis ei connatis, atque æqualibus, mem- braneis, basi apiceque attenuatis, ibique extus rotundatis. Pazpr labiales breves, labio porrecto inserti; arti- culo primo, subcylindrico crassiori; ont: nuto ; 3° longiori, ad basim attenuato , sub- arcuato, intus bisetoso; 4° fere cylindrico , apice subtruncato, præcedente paulo breviori, 392 MaxiLLx corneæ, parum porreciæ, mediocres; mala interiori intus minus dense ciliata , apice re- curva; exteriori palpiformi, subarcuata, gracili. Parpr maxillares breviusculi; articulo 1° minuto, 2% longiusculo, subarcuato , apicem versus incrassato; 5° breviori, subobconico; 4° præ- cedente paulo longiori , ut in labialibus ul- timus. ManDrBuLÆ validissimæ , parum porrectæ , decus- satæ; extus basi obtuse carinatæ, intus decli- ves, striolatæ , apice recurvæ , subobtusæ, margine interno subserrato; dextra, basi dente obtuso instructa. Lasrum longitudine paulo brevius, convexiuscu- lum , apice subemarginatum; margine antico ciliato; angulis rotundatis. | ANTENNÆ graciles filiformes, capite cum thorace breviores; articulis duobus primis cum dimi- dio tertu glabris, apice setosis, cæterum pu- bescentes; articulis, 1° subarcuato , crassius- culo, sequentibus duobus simul captis sub- æquali; 2% obconico, brevi: 3° apice crassiori, basi constricto , cæteris longiori, his quadra- us, parum elongatis , depressiusculis, 4° basi attenuato ; wltimo apice subrotundato. Pepes validi, —femora subdepressa, medio incras- sata; tibiæ triangulares ; anticæ apice paulo latiores; profunde intus emarginatæ, apice spina, valhida, arcuata, acuta armatæ, extus 393 aute apicem trituberculatæ: tuberculis , supe- rioribus minutis unispimosis; inferiori, Mmagno, producto, extus quadripectinato; apice emar- gimatæ, margine ejusdem poslico cihiato, (ut in Dilomidis); posteriores circum carinato- setosæ, apice intus bispinosæ; mediæ subar- cuatæ;,—tarsi articulis obconicis: primo pa- rum elongato; apice integris 4° distincte emarginato; wltimo longiusculo, basi atte- nuato, anteriores d, articulis 4 dilatatis, 1° subangustiori, longiori; anticis 2% J'que subtransversis, 4° transverso cordato , apice profundius emargimato , cum primo subtus ciliatis, spongiosis; medii, longiores , articulo 1° subtus tantum setoso, sequentibus, tribus, triangularibus , apice integris; 4° subemargi- nato, sublus spongiosis; —supra glabris; un- guiculi simplices. Capur quadratum, postice haud angustatum ; — Epistoma brevissimum, hexagonum, basi recta, apice arcuato-emarginato , angulis laterum acutissimis; —-Oculi rotundati, minuti, vix prominuli; a thorace remoti. Taorax quadratus, parum transversus. ScuTezLuM latum, triangulare; angulo postico apice haud rotundato. Eryrra subparallela , thorace cum capite paulo longiora, apice rotundata; basi recte truncata, marginata. 4 Corpus subconvexum;— præsterno pone pedes sub- producto, inter pedes coarctato, apice rotun- dato, bisetoso. (avicos, inégal, xvmun , jambe.) Ce genre est remarquable par la conformation particulière des jambes de l’insecte sur lequel il est formé, et constitue évidemment le passage des Scaritides aux Harpaliens. 11 est difficile, malgré l'autorité de cet illustre entomologiste, de suivre l’ordre adopté dans le Species du Comte Dejean, et l’on sent de jour en jour plus fortement l’ur- gence d'une nouvelle classification de Carabiques, dans laquelle faudra nécessairement séparer des Harpaliens comme l'ont déjà fait quelque ento- mologistes, les genres anomaliens qui figurent dans l'ouvrage cité, au premier rang des Harpaliens. A. validus Kiuc. (Long. 7; Lat. %/, lin.) Syn. Amblygnathus, id; ManNerHeIm; in litt. Harpalus, id; Kivc, in litt. Capur lævissimum , inter oculos bifoveolatum; oculi pallidi. THorax capite latior , subconvexus, quadratus ; margine antico parum emarginato ; angulis rotundatis; basi recte truncata; medio late 395 sinuata; lateribus æqualiter tenue marginatis ad apicem parum rotundatis , ante basin sub- sinuatis;, angulis posticis rectis; disco lineola obsoleta utrimque obliterata impressa ; utrim- que basi foveolatus; fovea rugata, brevi; ad angulos posticos deplanatus. EryTra , thoraci latitudine æqualia, profunde 9 da striata; striis lævibus; 2° 5'que tri-vel qua- dripunctatis; interstitiis elevatis, 2% bast sub- dilatata , uona punctis magnis ocellatis, basi apiceque impressis, Convexa, apice subsinuata. SuprA nigro piceus; elytris æratis; subtus cum ore, antennmis, palpis pedibusque, dilutior. Originaire de Colombie , je l'ai recu du Comte de Mannerheim comme un Amblygnathus; et dans un catalogue de doubles du Musée de Berlin, je Vai trouvé parmi les Harpalus; 1l ne saurait ce- perdant être réuni à aucun de ces deux genres. 12. CYPHOGENIUS. MENTUM transversum; basi media tota profunde excavata, sutura recta, medio excavata, utrim- À medio subelevato, utrimque tuberculo magno, obtuso , suturæ incumbente; antice profunde que ante finem subsinuata; margine capitis emarginatum; sinu rotundato , indentato; lo- bis, valde declivibus, basi dilatatis , extusque ib1 rotundatis;, angulo apicali subacuto. 396 Licuza cornea, angusta, ConvexAa ; apice truncata, bisetosa , libera , deflexa ;—paraglossis eam multum superantibus, eaque latioribus, mem- braneis , basi attenuatis , apice haud deflexo , rotundato. Parpr labiales porrecti, labio porrecto antice in- serti; articulo 1"° crassiori, subcylindrico, 2% inuLo 100 longiori, subarcuato, basi attenuato, intus bisetoso; 4° præcedente paulo breviori, tenui, utrimque subattenuato, apice vix truncato, glabro. se corneæ, porrectæ; malis: interiori minus dense intus ciliata , apice parum recurva; ex- teriori, palpiformi, graciliori, subarcuata ; utraque acutissima. Pazpr maxillares mediocres:; articulis 1”° minuto; os elongato , crassiori , medio subincrassato, basi magis attenuato , subarcuato; $° eo bre- viori, leviter obconico; 4° præcedenti æquali, aut parum longiori, ut in labialibus ultimus. ManniBuzx, validæ, breviusculæ, acutæ , apice mi- nus arcuatæ: basi extus subconvexa vix cari- nata; apice depressiusculo, intus subdeclives, læves; margine interno simplici. LaBrum subtransversum, planiusculum; margine antico medio sat profunde emarginato; lobo utroque apice rotundato, pilifero ANTENN# graciles, filiformes, capiti cum thorace æquales; articulis tribus primis glabris, apice setosis , cœteris pubescentibus; {°° elongato, 397 crassiusculo , subcylindrico; 2% cæteris paulo breviori:, 5° °eis paulo longiori, primo tamen multo breviori; utroque leviter obconico ; 4° basi subattenuato; cæteris elongato-quadratis, depressiusculis; wltimo apice rotundato, præ- cedentibus paulo longiori. Pepes mediocres;—/femora subovata, passim se tosa; —tibiæ anticæ apice subdilatatæ, emar- ginatæ , intus uniseriatim setosæ , apice uni- spinosæ , extus apicem versus trispinosæ ; posteriores sublineares, circum carinato-sétosæ, intus apice bispimosæ , mediæ summo apice cillatæ; — tarsi triangulares ; subtus dense setosi, apice integro, articulo 4° subemargi- nato; wltimo longiusculo ; antici parum latio- res, minime transversi, subcordati, 4° præce- denti æquali, apice subemarginato; unguiculi simplices. Capur quadratum , magnum; epistomate , brevius- culo, hexagono; sutura distincta, basi recta, utrimque subangulata , angulis laterum acu- tissimis; Jlateribus antice longioribus, mar- gine antico emarginato; oculis magnis, pro- minulis. Tuorax subcordatus, utrimque truncatus. Ervrra brevia, subovata , antice marginata, recte truncata , thoracis basi applicata, apice ro- tundata. N° II. 1843. 26 998 Corpus glabrum, læve; præsterno ad coxas elevato. ( femina ). J'ai longtemps cru que cet insecte était le Cratognathus mandibularis du Comte Dejean. La description du Species, et la figure de l’Icono- graphie lui convienennt assez; et comme le Comte n'indique que d’une manière douteuse, Buénos Ayres comme patrie de son espèce, tandisque la mienne a été rapportée du Cap de Bonne Espé- rance par M'. Drège, j'avais fait peu attention à la différence des localités. Cependant ce qui sem- blerait confirmer assez que les Cratognathus sont originaires de l'Amérique, c'est qu'une autre espèce, le scaritides Perry, que le Comte de Cas- telnau y joimt , vient du Brésil. Je suppose donc que mon insecte est effectivement différent, et un examen plus attentif des caractères m'a fait dé- couvrir quelques différences génériques, que l'on trouvera facilement en comparant ceux que j'in- dique , avec ceux que le Comte Dejean attribue à son Cratognathus. Il serait à désirer qu'un En- tomologiste mieux instruit décidât la question. Comme mon insecte est surtout remarquable par la présence à la base du menton de deux gros tubercules, j'ai formé le nom de ce nouveau genre des deux mots grecs, xvyôç, tubercule, yeveor , menton. 399 C. pallipes. (Long. 4; Lat. 1‘/, lin.) Nreropiceus , nitidus , antennis, ore, pedibusque testaceis;, capite tenuissime punctulato; {ho race antice vix emarginato ; basi recta angulis posticis rectis ; lateribus ad basin subsinuatis, ad apicem parum rotundatis; breviusculo, lævi, transversim vix, longitudinaliter distin- ctius impresso; fovea punctulata utrimque ad basin impressa; elytris striatis ; strus distinctis lævibus, interstitiis deplanatis; stria abbreviata subscutellari, 8° medio sinuata ; punctis ma- joribus medio interruptis in 9° intervallo ; apice subsmuato. | 12. TRICHOPSELAPHUS. gi- natum; capitis margine elevato; antice pro- MeEnTuUM transversum, excavatum, basi subemar funde , fere usque ad basin emarginatum ; sinu indentato basi subangulato , angulis r'O- tundatis; lobis vix deflexis, transversis, basi dilatatis, ibique extus valde rotundatis , apice subacuto. Licura cornea, porrecta, apice longe libera, trun- cata deflexa dilatata , bisetosa ; —paraglossis eam parum superantibus, haud deflexis, basi, apiceque attenuatis; hoc rotundato; parum: dilatatis, membraneis. 26° 400 Parvr labiales; articulo 1*° crasso, subcylindrico , labii porrecti margini antico inserto, Dre nuto , 3° longiusculo , subciliato , ad basim attenuato , vix arcuato , subdepresso; 4° præ- cedente paulo breviori, ovato, crasso, apice truncato, circum piloso. MaxiLLzæ corneæ, mala: interiori intus minus dense ciliata , apice valde recurva, acuta; ex- teriori palpiformi, tenui, subarcuata, acuta. Parpr maxillares desunt in meo specimine. Manoisuræ validæ, parum porrectæ, minus arcua- tæ, extus supra convexæ, intus declives, læves, basi striolatæ. Lasrum subconvexum, longitudine multo brevius, supra Canaliculatum, antice medio margine profunde'acute inciso, lobis lateralibus apice rotundatis, foveolis sex setiferis impressis. ANTENNÆ, filiformes , thorace cum eapite paulo breviores, apicem versus subdilatatæ; articu- lis duobus, cum tertii dimidio, glabris, cæte- rum pubescentes ; articulo 1° elongato , se- quentibus duobus simul captis subæquali, crassiori, summa basi attenuato, cylindrico ; 2% breviusculo , s'que eo longiori, subconi- C1S; 7° medio inter Jet 27 bisiarte nuato, apice subcompresso; cæœteris, ei æqua- libus, subelongatoquadratis, compressis: (ulti- mus deecst.) | PEnes mediocres; — femora parum incrassata ; — tibiæ: anticæ apicem versus dilatatæ , intus | 401 emarginatæ; sinu intus dense ciliato , spina apicali interna valida , obtusa , extus cana- liculatæ dense acuto terminatæ; posteriores, graciles, ad apicem subincrassatæ , circum carinato-setosæ; apice intus bispinosæ; extus spina unica armatæ; posticæ leviter arcuatæ. Tarsi; supra rarius, subtus densius setosi; articulis triangularibus ; 3° 4°que apice sub- emarginatis; 2n anticis, primis 4 subdilatatis, 4° subcordato, emarginato; haud transversis ; in Omnibus wltimo elongato; wnguiculis sim- plicibus. CapuT magnum, quadratum, postice haud angusta- tum , epistoma trapezoide ; sutura postica obsoleta, subrotundata; margine antico sub- emarginato; oculi mediocres, subprominuh, a capile remoti. Tuorax trapezoides, basi angustior. ELyrrAa , convexa , basi truncata , parallela , apice rotundato antice marginata. Corpus subtus convexum, læve; præsterno inter coxas abbreviato. Le nom de ce genre est pris des deux mots grecs: ŸQu£, poil, weslagos, palpe. Il est voisin des Acinopus, Paramecus, etc. 402 T. subiridescens. (Long.<5?/,:-Lat.2/in.) Prceus, subtus dilutior; elongatus, subcylindricus; elytris iridomicantibus; fhorace antice haud emarginato; basi utrimque suboblique trun- cata, angulis apice subrotundatis, subreflexis; elytris simpliciter profunde striatis, apice subsinuatis ; scutello medio foveolato. Originaire du Brésil. 14. DIAPHOROMERUS. MENTUM transversum , excavatum, sutura fere recta ; capitis margine elevato; antice pro- funde atque latissime emarginatum ; dente medio breviusculo simplici; lobis brevibus, basi valde dilatatis, ibique extus rotundatis, intus valde deflectentibus, minime emargina- is, declivibus ; apice subobtuso. LicuLa angusta , parum porrecta, convexa , apice subdeflexa, truncata , libera, bisetosa; —para- glossis , eam multum superantibus , membra- neis , latis , haud deflexis, apice rotundatis, basi attenuatis. Pazpr labiales , articulo 1°° subcylindrico , crassi- ori; 2% minuto ; 3° elongato, subarcuato, basi subattenuato, intus bisetoso ; 4° tenui, À ovato, subtruncato. 403 : MaxiLLæ mediocres; malis: interiori apice recurva, intus ciliata; exteriori, tenui, acutissima, sub- arcuata. | Pazpr maxillares parum porrecti; articulo 1°° mi- nuto; 2%, crassiusculo, subarcuato, compres- so, medio subincrassato: 3° multo breviori subobconico; 4° præcedente longiori, ut in labialhibus. ManorBuzæ, breviusculæ, validiores, apice recurvæ ; subobtusæ, basi extus convexæ, intus inæqua- hiter declives; sinistra, ad marginem inter- num subcanaliculata, dextra bidentata , dente posteriori majore-:obtuso; intus ante apicem, margine canaliculato. LaBRuM transversum , subconvexum, margine an- tico late subemarginato, antice ciliato; angulis rotundatis. ANTENN# filiformes, capite cum thorace æquales; articulis 21/2 glabris, cæterum pubescentes ; articulo , 1"° longiori, cylindrico , crassius- culo , sequentibus , duobus simul captis bre- viori; 2° omnium breviori; 8° primo multo breviori, sequentibus æquali; utroque obconico ; cæteris elongato quadratis, compressis, wltimo apice rotundato, paulo lonsiort. Penes mediocres; — femora medio incrassata ; — tibiæ: anticæ ad apicem subdilatatæ, emargi- natæ , intus spina acuta lanceolata, extus spinula dehiscente terminatæ; apicis margine postico ciliato; posteriores sublineares, rectæ, 404 circum carimato setosæ , apice ciliato , intus bispinoso. — Tarsi sublineares : articulo 4° subemarginato , {°° longissimo , wltimo eo breviori; anteriores maris, articulis quatuor valde dilatatis; 1°”° triangulari, brevi, haud transverso, sequentibus duobus , subrotundis , apice truncatis, transversis , 9° præcedente breviori; quarto, brevi, cordato, fere bilobo: — subtus æqualiter spongiosis;--unguiculis sim- plicibus. Capur quadratum, postice subangustatum; episto- | mate, subtransverso, basi media recte, utrimque suboblique truncata, angulis externis acutis ; antice angustato , subemarginato; oculis me- diocribus, parum prominulis. TuHorAx subquadratus. EryrrA subovata, antice marginata. Corpus subtus convexiusculum; præsterno pone pedes producto , inter coxas coarctatas recte irunçato. J'ai formé ce nouveau genre bien caractérisé sur un insecte de la Nouvelle Hollande, qui est peut-être le même que le H. melanarius DEJEAN, dont il ne diffère que par sa taille plus petite, et la couleur un peu cuivreuse des élytres: le Comte ne parle pas dans sa description du tissu réticulé qui couvre le dessus du corps. Le nom du genre est pris des deux mots grecs drapogos, différent; ueoog, article. | 405 D. iridipennis, Syn: H. melanarius?; Desean. Spec. d Col. IV, p. 911. \ (Long, 4'/,; Lat. 3'/, liu.) 15. PTEROGLOSSUS. Menrum subtransversum, excavatum; sutura recta ; | margine cCapitis æquali ; antice profunde emarginatum; sinu medio subsinuato, utrim- que rotundato-angulato, /obis subdeflexis, basi dilatatis , extus æqualiter rotundatis ; angulo apicis subacuto. LicuLa cornea sat porrecta , convexa , angusta, apice truncata, deflexa, dilatata , vix libera, bisetosa; paraglossis ei connatis, subæquali- bus , latioribus , apice late rotundatis , basi attenuatis, membraneis. Pazp: labiales mediocres; articulo primo crassiori, subeylindrico, 2% minuto; 3° elongato, ad basin attenuato , intus setoso, apice obli- que truncato; 4° ei æquali, gracili, utrimque attenuato, subtruncato, glabro. s MaxiLLæ corneæ , apice recurvæ, inius ciliatæ ; mala : exteriori palpiformi , subarcuata, tenui, acutissima, Parpr maxillares parum porrecti; articulo; 1°° minuto; 2° elongato, basi subattenuata, sub- 405 compresso , leviter arcuato , crassiusculo; 5° eo multo breviori, leviter obconico; 4° eo longiori, ut in labialibus. Manomuræ breviusculæ , validæ , apice arcuatæ; extus supra convexæ , intus declives; apice subobtusæ ; fovea antennali longissima. Lasrum subtransversum, planiusculum, antice sub- angustatum , recite truncatum , angulis anticis rotundatis; margine ciliato. ANTENNÆ, filiformes, graciles , capite cum thorace breviores; articulis primis tribus glabris, apice setosis, cæteris pubescentibus ; 1*° elongato , crassiusculo , cylindrico , basi sub- arcuato , apice abrupte truncato; 2% Omnium breviori; S°que longiori, primo vero multo breviori; leviter obcomicis ; 4° basi attenuato : cœteris elongato quadratis , angulis baseos apice rotundatis , apicis rectis, wltimo apice rotundato, paulo longiore; subcompressis. Penes mediocres; femora subovata, subtus setosa, compressa; —tibiæ graciles, sublineares, apicem versus subincrassatæ:; anticæ parum latiores , emarginatæ , fere glabræ ; intus spina , minus acuta, aculeata terminatæ , extus ante apicem acute à dentatæ, apice unispinulosæ, margine apicis glabro ; posteriores carinato setosæ, apice intus bispimosæ, extus acute unispi- nulosæ ; margine apicis minus dense ciliato ; — tarsi subcylindrici, articulis tribus primis 407 subæqualibus; 4° paulum abbreviato, emar- ginato ; wltimo longiusculo ; anteriores ma- ris, quatuor primis articulis subdilatatis; glabris, subtus pectinato pilosis; 1°° triangu- lari, sequentibus duobus singulatim æquali; his , elongato-subcordatis , apice integris: 4° paulo breviori, bifido ; —unguiculi simplices. CaPuT quadratum, antice subangustatum; epistomate breviusculo , basi media recta, utrimque obli- que truncata; sutura distimcta; antice sub- emarginato; oculis magnis promimulis. Tuorax transversus, antice angustatus , latissimus, utrimque truncatus, angulis, posticis extus prominulis. ErcyrTra subovata, antice recte truncata, marginata, parum convexa, apice rotundata. Corpus convexiusculum; præsterno, pone pedes producto , subprominulo , rotundato , setoso, inter coxas subcoarctato. Le nom de ce genre que ses caractères rappro- chent des Bradybænus du Comte Dejean, est pris des deux mots grecs: mregor, aile, yAwccn, langue. 11 me semble que le Comte a trop rapproché ce genre des véritables Harpalus, et que le sien, et celui que je décris devraient precéder les Seleno- phorus du même auteur, vü la forme des tarses du mâle. 408 P, SULUrROÎTS- (Eong. 5/5 Eat han) Parce testaceus, oculis, mandibularumque apice nigris; lævis; capite utrimque inter oculos subfoveolato; fhorace, antice rotundato-emar- ginato; angulis anticis late rotundatis ; lateri- bus anguste reflexis, antice subrotundatis, ad basin sinuatis, extus subreflexis , argulis po- sticis acutis deflexis , basi submarginata, recte truncata ; disco lJinea tenui subimpressa, u- trimque obliterata; ad angulos posticos depla- nato, subrugato, utrimque subfoveolato; lævi; elytris margine antico extus dente mimuto terminato; punctato-striatis; stria abbreviata subscutellari; extus marginata; serie puncto- rum majorum, medio subinterrupta, impressa; interstitius planiusculis, lævibus. | Originaire du Kordafän ; mâle et femelle m'ont été envoyés par M. Parreyss, | 16. CTENOMERUS. MENTuM transversum, excavatum, læve; sutura ba- sali recta; margine capitis elevato, antice profunde emargimatum ;, dente nulle; sinu in fundo subsinuato, minus dilatato; lobis brevibus , ad apicem deflexis, extus subh- 409 rotundatis, valde dilatatis ; apicis dente sub- acuto. Lrcura, cornea, satis porrecta, apice dilatata, trun- cata, libera, bisetosa; — paraglossis , eam pau- lum superantibus, subangustatis, apice rotun- datis, membraneis. Parrr labiales mediocres ; articulo 1”° crassiori. subcylindrico; 2% minuto; $° graciliori, ad basim attenuato, apice oblique truncato, intus apice setoso; 4° præcedenti æquali, medio incrassato , utrimque attenuato ; apice sub- truncato. MaxiLzæ corneæ , tenues , acutæ; mala interiori, apice recurva; exteriori palpiformi, apice tenuissimo, compresso, subarcuato. Pazpr maxillares, minus prominuli; articulo primo | minuto'; 2° crassiori, subæquali, compresso, subarcuato , parum elongato; 3° breviori, tenui , ad apicem subincrassato ; 4° eo paulo longiori, ut in labialibus ultimus. ManomuLæ breves, apice subarcuatæ , obtusæ , ex- tus basi supra convexæ , intus declives; fo- veola antennali breviori. Lasrum , transversum , subconvexum; angulis an- ticis rotundatis ; margine antico ciliato, emar- ginato, sinu subangulato. ANTENNæ filiformes, capiti cum thorace subæqua- les ; basi articulis duobus cum dimidio glabris, apice setosis, cæterum subpubescentes; arti- culo 1°° parum elongato , crassiori , subar- 410 cuato , cylindrico apice suboblique truncato; 2% breviori, 3° que primo æquali, tenuibus, subconicis ; 4° præcedente paulo breviori, cæteris æquali, basi subattenuato; cæteris, elongato ovatis , lateribus subparallelis, com- pressis ; apicali subrotundato. Pepes breviusculi; - femora ovata , crassiora, sub- compressa; tibiæ anticæ ad apicem dilatatæ, emarginatæ, intus spina valida, obtusa termi- natæ, antice longitudinaliter impressæ, extus, ante apicem denticulatæ , apice dentatæ; po- steriores sublineares, circum spinoso-canali- culatæ , intus apice bispinosæ, ciliatæ , extus spinulosæ ; — tarsi anticit maris articulis 4 subdilatatis, brevioribus, vix transversis, tri- angularibus ; primis tribus apice integris; 4° subemarginato ; primo intus subrotundato, distincte pectinato ; omnibus pectinato-setosis; medii vix dilatati, præcedentibus longiores , cæterum similes; primo, intus simplici; po- stici, mediis adhuc paulo longiores , subcylin- drici; articulo ultimo in omnibus longuisculo; unguicul: simplices. Capur mediocre, quadratum , postice haud angu- statum: epistomate, transverso, basi recte trun- cato, sutura impressa ; lateribus medio angu- lato; antice subangustato; margine emargi- nato; oculis majoribus prominulis. Tuorax orbicularis, antice late emarginatus. ScuTELLUM magnum, triangulare. Là, À Las 411 EzyTrrA, minus convexa, subelongata, parallela; an- tice truncata, submarginata ; apice rotundata. Corpus subtus subconvexum; punctatum; præ- sterno punctato , medio sublævi, postice vix producto, rotundato , inter pedes latiusculo ; inter coxas subcoarctato. Le nom de ce genre est pris des deux mots grecs: #reis, gen: xrevoc, peigne, uepog, article; sa forme le rapproche des Ophonus à corselet arrondi; mais ses caractères génériques l’en éloi- gnent. J'ai cru cependant devoir provisoirement laisser près de ce genre. C. crenulatus. (Long. 4; Lat. 4‘/, lin.) Caprre lævi, inter oculos utrimque linea postice bifurca impressa. Tuorace subrotundato, antice satis lateque emar- ginato; angulis anticis a capite remotis , ro- tundatis;, lateribus reflexis, margine in fundo ruguloso; basi tota punctata; convexiusculo , linea media distincte impressa. Eryrris thorace parum latioribus, eoque duplo ‘longioribus , antice singulatim emarginatis: angulo humerali recto, rotundato; striis 9 ; 10° basali inter 1%" et 2%"; abbreviata: pro- fundis, lævibus ; interstitus elevatis, utrimque 419 crenulatis, lævibus: externis apice ,M644basrt apiceque punctis majoribus impressis. P£scrore abdominisque basi punctulatis. | AïaTus, niger nitidus, subtus nigro piceus, anten- nis, palpis, ore pedibusque rufis. Du Kordafän,; envoyé par M. Parreyss. 17. SIMODONTUS. MenrTum subiransversum , excavatam ; medio pro- funde late bicanaliculatum ; sutura fere recta:. margine capitis elevato; antice profunde emar- ginatum; sinu latiori, in fundo dentato; dente obtuso , apice rotundato , valde inflexo, basi carinato, carinula arcuata, ita ut dens primo visu late bicuspis appareat; lobis deflexis, an- tice acutis, basi minus dilatatis, lateribus æqualiter rotundatis, intus declivibus. LicuLa cornea , convexa , apice fere libera, dila- tata, truncata, bisetosa ; paraglossis, aciculatis, eam parum superantibus, angustis, membraneis. Pazpr labiales, articulo 1"° crassiusculo, subcylin- drico; 2° minuto, apice oblique truncato; 5° longiori, basi subattenuato , intus bisetoso; 4° paulo breviori, subovato, gracili, apice truncato. MaxiLzæ, productæ, subparallelæ, corneæ;—malis : interiori intus dense ciliata , apice recurva 413 aculissima; exteriori palpiformi, apice obtusa, vIix arcuata. Parpr maxillares , articulo 1° minuto; 9% Jori= giusculo, crassiori, basi subattenuato, et sub- arcuato; 5° breviori, subconico, 4° paulo longiori, ut in labialibus ultimus. ManoiBuzæ validæ , apice parum recurvæ , subob- tusæ; supra extus COnvexa, intus subdeclives, oblique striolatæ, intus indentatæ. Lasrum breve, transversum margine antico ci- lhiato, subemarginato. ANTENNx, mediocres, extrorsum subincrassata, fili- formes; capite cum thorace breviores, pube- scentes; articulis baseos tribus glabris, setosis: 1° crassiori, cylindrico, parum elongato; 2% breviori, 9° que primo æquali, obconicis; sequentibus 4° basi etiam glabro, subattenuato; ovatis, tertio paulo brevioribus , apicem ver- sus brevioribus; wltimo longiori, apice sub- rotundato, compressis. PEenes mediocres; femora medio crassiora, subcom- pressa;—tibic anticæ , apice dilatatæ, intus emarginatæ, spina apicali tenui, acuta; extus seriatim , apice bi-spinulosæ; mediæ sublinea- res, circum Carimato-setosæ, apice interno bi- | spinoso, ejusque margine ciliato et spinuloso ; posticæ fere glabræ, intus uniseriatim setosæ, extus ante apicem serlatim trispinosæ ; a piCis margine spinuloso; —{arsi, glabri, subtus pectinato-setosi, triangulares, breviores; antici NH 1 SA. 26 Â14 feminæ subcordati, ultimo longiori; unguiculi simplices. CapuT quadratum , mediocre ; oculi magni , Sub- hemisphærici ; epistoma magnum ; sutura impressa , antice angustatum, subconvexum , antice emargmatum. f Taorax subquadratus, antice subangustatus. EcyrrA breviuscula, thoraci antice applicata; mar- ginata, apice rotundata, convexa. Corpus subconvexum : præsterno pone pedes pau- Jum producto, subrotundato , glabro, inter coxas subcoarctato. Ce genre se rapproche par le facies de mes Or- thomus. ( Feronia unctulata div. Argutor Deyean }; je pense qu'il faut provisoirement le placer près des Drimostoma Desean. Le nom que je lui ai donné est formé des deux mots grecs: uos, re- troussé, odouc, dent. D: æneipennes. (Long. 3'/,; Lat. 1'/, lin.) Czxpur læve ,-inter oculos utrimque subcanalicula- tum; thorax capite multo latior , basi subdi- latatus, subtransversus: margine antico basi- que medio emargimatis; angulis anticis a capite remotis, subprominulis , rotundatis, posticis rectis, apice rotundatis: la teribus parum rotundatis, æqualiter tenue marginatis; 415 disco , subconvexo , linea media postice bäsi subattingente, antice abbreviata , foveolisque duobus utrimque , interiori minus profunda , LE exteriori fere obsoleta, impressis; el/ytra tho- | race plus duplo longiora, latitudine subæ- | qualia, disco undique convexo, 9 striata, stria scutellari nulla, struis tenuibus, lævibus; inter- stitiis deplanatis; 3° intus distincte tripun- | ctato; © basi apiceque punctis majoribus F la M ocellatis ad striam 7 impresso; margine | antico elytrorum, sub thoracis bäsi latente, | humero recto , apice sinuato ; —totus n1gro= piceus; elytris æneo micantibus; antennis, pal- pis, ore pedibusque rufopiceis. De la Nouvelle Hollande. C’est peut-être la Feronia australis du Comte Dejean, quoique, dans ce cas, la description qu'il en donne, ne soit pas tout-à-fait exacte. 18. OXYPSELAPHUS. Menrum subtransversum , excavatum , Sutura di- stincta, intus subarcuata; apice profunde emar- ginatum; Sinu rotundato , dente valido, tri- angulari, subinflexo; medio ad basin conve- xum , bicanaliculatum ; lobis dente multo longioribus, apice subacutis, intus declivibus, basi parum extus dilatatis, rotundatisque. LicuLa porrecta , cornea , convexa , subdeflexa , apice subdilatata , recte truncata, bisetosa; .)T* / AÏG paraglossis connatis, ei æqualibus , mem- braneis. Parpi lJlabiales, labio porrecto antice utrimque insertæ, articulo 1”° subcylindrico , crassius- culo; cæter: desunt. MaxiLLÆ parum porrectæ, imtus ciliatæ, apice re- curvæ, acutæ; mala exteriori palpiformi, brevi, apice subarcuata. Pacpr maxillares breves, articulo 1*° minuto, 2° paulo crassiori, parallelo , subarcuato; 3°, eo multo breviori, obconico: 4° secundo sub- æquali, ovato, acuminato. ManDprBuLæÆ corneæ, satis porrectæ, arcuatæ, aeutæ, convexæ, intus declives. LaBruM, iransversum, añtice recte truncatum, pili- ferum; angulis anticis rectis. ANTENNÆ filiformes , breves , capite cum thorace non æquales ; pubescentes; articulis baseos tribus glabris, apice setosis; 1”° crassiori, CY- lindrico ; 2° breviori; 3° præcedente longiori, primo tamen vix æquali;, utroque subobco- nico; 4° cum sequentibus tertio æquali, sub- depresso, elongato-quadrato; ultimus decst. PEpes mediocres; —femora medio subincrassata ; tibiæ anticæ glabræ, intus uniseriatim subse- tosæ, minus profunde emarginatæ, apice intus bispinosæ, spina altera longiori, tenui, acuta, altera , brevissima , minuta; extus unidenta- iæ;— posteriores, circum serlatim setosæ, intus 417 bispinosæ;—tarst subtus pilosi; antici arti- culis in fomina (?) triangularibus, apice in- tegris; posteriores cylindrici, articulo primo in omnibus Jlonguisculo ; ultimo subelon- gato, in posticis primo breviori; wnguiculi simplices. _Capur oblongo-ovatum; epistomate transverso, basi utrimque oblique truncata , sutura obsoleta ; margine antico subemarginato; oculis magnis, depressiusculis. ‘Tuorax orbiculatus, antice truncatus. ScuTeLLuM cordatum, apice subrotundato. Eryrra ovata, humeris late rotundatis, subcon- vexa, apice rotundata, antice marginata. Corpus læviusculum , subconvexum ; præsterno elevato , postice inter coxas vix angustato, recte truncato, Ce genre est intermédiaire entreï les Olistho- pus, et les Agonum; 1l ressemble aux premiers par les palpes aigus à l'extrémité, et aux seconds par la dent du menton. Son nom est formé des deux mots grecs; ofvs, aigu; welægos, palpe. O. pallidulus. (Long. 2'/, ; Lat. 1'/, lin,) Capur cum thorace lævissimum; Loc antice pro- funde emarginatum, angulis haud prominulis, rotundatis , lateribus tenue marginatis; disco A18 cofvexo , basi apiceque distincte transversim impresso , linea media integra distincte im- pressa; elytra , thorace duplo cum dimidio longiora, eoque latiora, pone medium subdi- latata, antice singulatim emarginata, apice vix sinuata; striis 9, cum subscutellari 10° ab- breviata , punctulatis, tenue , præsertim ex- irorsum, apiceque impressis; interstitiis planis, obsoletissime reticulatis, tertio tripunctato ; 8° intus basi apiceque punctis nonnullis, ocel- latis 1mpressis. | - Torus pallidus, capite thoraceque obscurioribus. De la Turcoménie. Il a un peu le facies des Agonum fuliginosum et autres espèces voisines. 19. MEGALONYCHUS. Mentum subtransversum, planiusculum, sutura ob- soleta; margine capitis medio tantum elevato; basi vix, apice profunde emarginatis; sinu acute dentato; lobis deflexis, apice subacutis, extus æpualiter rotundatis, intus parum de- clivibus. LicuLa porrecta, cornea, convexa, vix deflexa, apice subdilatata, medio recte, utrimque oblique truncata, bisetosa ; — paraglossis à angustis , lhinearibus, membraneis, ligulam satis supe- rantibus. 419 Parpr labiales graciles; articulo 1"° crassiuseulo , subcylindrico ; 9% minuto; 3° tenui elongato, sublineari, intus setoso; wltimo æquali, apice truncato, subcylindrico. MaxiLræ porrectæ , subparallelæ; mais: interiori intus ciliata , apice recurva , acutissima; exte- riori palpifornu, arcuata, subobtusa. Pazpr maxillares porrecti, graciles; articulo 1° minuto; 2°° longissimo, basi attenuato, apice crassiuseulo, subarcuato; $° multo breviori, subobconico ; 4° eo longiori, ut in labialibus. ManpiBuLx, corneæ, parum porrectæ, subarcuatæ, subobtusæ ; supra extus obtuse carinatæ, intus declives, læviusculæ. Lasrum subtransversum, subdeplanatum ; apice recte truncato, setoso; angulis rectis, non rotundatis. ANTENNE filiformes, capite eum thorace multo lon- giores, graciles, pubescentes; articulis tribus primis glabris, apice setosis; 1°° crasso, sub- cylindrico, elongato; 2% omnium breviori, subconico; 3° primo breviori, cæteris æquali, sublineari, apice vix incrassato; sequentibus, compressis, elongato-quadratis , angustis; 4° basi attenuato; wltimo paulo longiori, apice subrotundato. Pepes graciles , longiusculi; —femora medio parum incrassata,—tibiæ anticæ ad apicem vix dila tatæ , subemarginatæ, apice intus unispinosæ ; glabræ ; posteriores, lineares , circum seriatim 420 setulosæ, apice intus bispinosæ, extus bispi- nulosæ, margine apicis ciliato; tarsi sublinea- res ; articulis apicem versus sensim breviori- bus; subtus setosis, apice integris; ultimo longissimo , intra apicem supra pilo longiori instructo; antici maris articulis tribus sub- dilatatis, subtus spongioso pilosis, 1°° triangu- Jari elongato; 2°, Sque subovatis: 4° sub- cordato , apice subemarginatis. Unguiculi simplices. | | Capur elongatum, antice subangustatum; epistomate ; subtransverso ; sutura obsoleta, subconvexa: margine antico subemarginato; oculis magnis prominulis. Fuorax et elytra ut in Agonis omnino. Corpus subtus parum convexum; præsterno media elevato , postice pone pedes vix producto, subacute rotundato ; inter coxas parum an- gustato. | Ce genre est très-voisin des Agonum; je lui ai donné ce nom formé des deux mots grecs uesyæc, grand , ovvË, angle, à cause de la longueur du dernier article des tarses. M. madagascariensis. (Long. 3°/,, Lat. 177, lin. ) Capur læve , utrimque ante oculos foveolatum, punctis binis piliferis ad oculos impressis. 421 Thorax capite cum oculis latior, latitudine brevior; basi leviter rotundata:; antice satis profunde emarginatus; angulis anticis a ca- pite subremotis , late rotundatis ; lateribus rotundatis, antice angustius , postice latius reflexis ; angulis baseos rotundatis, vix indi- catis ; disco convexus, basi apiceque profun- dius transversim , medio longitudinaliter tenue impressus, foveolis profundis, utrimque ad basin impressis. Elytra thorace plus triplo longiora, eoque fere duplo latiora, antice singulatim profunde emarginata, humero late rotundato, marginala, apice subsinuata; satis convexa; striis 9 punctato striatis , 10° sub- scutellari:, abbreviala; interstitis subconvexis; tertio longe ante apicem puncto interno im- presso; punctüs ocellatis in 8° interne pluribus apice basique impressis. Supra caput thoraxque nigropicea; elytra ob- | scure fuliginosa; corpus subtus rufopiceum ; antennis , ore, palpis pedibusque testaceis ; | articulis tarsorum singulis apice supra nigro maculatis. De Madagascar. Il ressemble un peu à l’Ago- num triste. 20. STENOGNATHUS, Menrum subtransversum , planiusculum , sutura recta ; margine capitis æquali; antice profunde 429 emarginatum; sinu medio a basi distante, dentato; dente acuto , triangulari, porrecto, basi transversim semicirculariter impresso ; lobis deflexis , apice acutis, minime trans- versis, vix declivibus, extus parum rotun- datis. | Licura cornea , brevis, convexiuseula, apice dila- tata, truncata , bisetosa, vix deflexa, haud libera; paraglossis , eam longe superantibus, membraneis, acuminatis, basi latioribus, pal- porum maxillarium basim vix attingentibus. Parpr labiales articulo secundo minuto; 5° lon- giusculo , ad basim subattenuato , bisetoso in- tus; 4° ei subæquali, fere cylindrico, basi tamen subattenuato, apice subrotundato; pri- mo Crasso, intus membraneo, extus corneo. Maxiicæ elongatæ, graciles, parallelæ; mala: inte- riori intus ciliata, apice subarcuata; exteriori, palpiformi, apice subincrassata, depressa, sub- rotundata, subarcuata. Pazpr maxillares breviuseuli; articulo 1°° minuto; 2° elongato , crassiori, subarcuato, medio subincrassato ; 3° brevi, apice incrassato; 4° præcedente multo longiori, ut in labialibus. ManDIBULZÆ elongatæ, porreciæ , angustæ, ad api- cem tenuissimæ, extus apicem versus , apice- que summo acutissimæ , vVIX arcuatæ , Supra extus ad basin subcarimatæ, intus declives, dextra medio intus acute unidentata. 423 | Lasrum planatum, latitudine paulo brevius; mar- gine antico ciliato , medio subemarginato ; | angulis rotundatis. u ANTENNÆ graciles , filiformes , capite cum thorace paulo longiores, pubescentes; articulis tribus cum dimidio , baseos, glabris, apice setosis ; 1% crassiori, ad basin sensim subattenuato, parum elongato; 2% brevi, obconico ; 3° primo longiori, basi tenui, ad apicem subtus incras- sato; 4° eo vix breviori, ad basin subatte- nuato; cœteris e1 subæqualibus, anguste elon- gato-quadratis; angulis subrectis ; compressis, ultimo apice subrotundato, paulo longiori. Peves graciles, satis elongati; —femora medio sub- incrassata , subcompressa ; tibiæ lineares; an- ticæ subcompressæ, cæteris vix latiores, intus profunde emargimatæ, apice unispinosæ ; subei- latæ; posteriores utrimque subpubescentes, Fa apice intus bispinosæ;—tarsi sublineares, sub- tus pubescentes, apice articulis tribus primis truncatis ; 4° subbifido: antici maris, articulis tribus primis parum dilatatis , subtus densius pilosis ;::1°, longiori, 2% breviori oblongis; 3° breviori; que bifido , subcordatis, haud transversis, ultimo in omnibus primo longiori; unguiculi simplices. Capur elongatum, postice subangustatum; episto= mate, valde declivi, sutura distincta, subarcuata : antice valde angustata , latitudine breviore, 424 margine subemarginato; oculis magnis, hemi- sphæricis, prominulis, Tuorax ut in Anchomenis (angusticolli.). Eryrra latiuscula, fere oblonga ; margine lateral: postice subrotundato, apice oblique truncato, stria marginali antice ad scutellum producta. Corpus subtus parum, medio convexum ; præsterno, inter coxas valde angustato , utrimque cari- nato, subdilato, truncato, haud producto. L’Anchomenus melanarius Désean est assez di- stinct des véritables Anchomenus, pour pouvoir former un genre particulier, auquel j'ai donné le nom de Stenognathus , composé des deux mots grecs: çevog, étroit, yræÿoç, mâchoire. (Longs. 527; Lat. 2°7°lin°) 91. OXYGLOSSUS. Menrum subtransversum , parum excavatum , su- tura recta; capitis margine æquali, ad basin medio longitudinaliter bicanaliculatum , cana- lhiculis apicem versus deflexis, intervallo sub- cordato ; antice profunde emarginatum ; sinu dentato , dente porrecto, triangulari, majori, apice subinflexo, basi transverse lineato; lobis lateralibus, minus deflexis, parum declivibus, subelongatis, apice subacutis, extus parum ro- tundatis. | Licura porrecta, convexiuscula , corneæ , ad api- cem dilatata; apice angustius recte, utrimque 425 oblique truncato, bisetoso ; paraglossis membra- neis, sublinearibus, eam parum superantibus. Parpr labiales mediocres, minus porrecti; articulo 14 labio inserto, crassiusculo, subcylindrico:; 2% brevi, oblique truncato; 3° longuisculo , ad basin attenuato; 4° ei subæquali, tenui, utrimque attenuato, apice subrotundato. Maxiizæ corneæ, graciles, parallelæ; mala: inte- riori, apice acuta, subarcuata , intus dense ciliata ; exteriori palpiformi; apice subarcuata, subobtusa. - Pazpr maxillares mediocriter porrecti; articulo 1" minuto; 2% crassiori, longiori, arcuato, subcompresso , medio incrassato, 3° breviori, ad basin attenuato; gracili; 4° eo longiori, ut in labialibus. ManpiBuLæ angustæ, porrectæ, apice subarcuatæ, acutissimæ , supra extus subcarinatæ , intus declives, læves , dextra dente minuto medio intus armata. Lasrum porrectum, latitudine paulo brevius, antice subangustatum, planatum, medio subelevatum ; lateribus late deplanatis; margine antico ci- liato , medio angulatim emarginato, angulis apicis rotundatis. ANTENNÆ graciles ; capite cum thorace paulo lon- giores; pubescentes ; articulis tribus baseos totis , 4° basi glabris illis apice setosis; 1° crassiusculo , parum elongato , ad apicem Ccy- lindrico , ad basim subattenuato; 2*° iii 426 breviori , subobconico; 3° sublineari, ad api- cem vix incrassato, primo paulo longrori, se- quentibus æquali; 4° ad basin subattenuato ; cæteris compressis, anguste elongato quadra- is, angulis subrotundatis; wltimo paulo lon- glori, Ovato. P£nes graciles, femora medio incrassata; — tibiæ lineares: anticæ vix cæteris latiores, subcom- pressæ , profunde emarginatæ, unispmnosæ ; posteriores utrimque subpubescentes, mediæ densius, bispinosæ;—tarsi sublineares, subtus pilosi articulis longioribus; tribus primis sen- sim brevioribus: 4° subbifñido , breviusculo, subcordato; antice ® brevioribus, elongato- triangularibus; ultimo longiusculo; unguiculis basi serratis. Capur subovatum; epistomate, declivi, majori, po- stice subrotundato, antice angustato, margine subemarginato; oculis subovatis, parum pro- minulis. Tuorax rotunudatus ; antice truncatus. EryTra latiora, ovata, breviora, apice oblique sub- truncata , antice rotundata, stria marginal antice ad scutellum usque producta. Corpus subtus parum convexum; præsterno, inter coxas angusiato , utrimque submarginato , apice subdilatato-rotundato, haud producto. J'ai formé ce nouveau genre, remarquable sur- tout par la dentelure des crochets aux tarses, sur un Joli insecte du Brésil, qui a un peu le | 427 facies des Agonum , et je lui ai donné un nom pris des deux mots grecs: oËv;, aigu; ylwçsn, lan- gue. 11 forme le passage des Dyscolus aux Agonum. 0. subcya neus. (Long. 6'/,; Lat. 27, lin.) Capur læviusculum, utrimque inter oculos profun- dius striatum: fronte longius foveolata. Tuorax capite latior , antice emarginatus; angulis apice rotundatis; dorso subconvexus; lateribus late, præsertim postice, reflexus, intra basin apicemque, transverse, longitudinaliter medio impressus. | Eryrra thorace duplo latiora, plusque duplo lon- giora, undique convexa, profunde lævistriata ; strus 9, 10° subscutellari brevissima; inter- stitiis , Convexis; 8° punctis ocellatis medio distantibus impressis ; margine laterali reflexo. Torus subtus piceus; supra capite thoraceque nigronitidis , elytris subcyaneis; articulis tar- sorum basi dilutioribus. Cette espèce est originaire du Brésil. Je ne con- nais point l’Agonum inflatum BuQuET , qui n'est décrit , je crois, nulle part, et ne puis décider s'il est synonyme de mon espèce. Je n'en fais mention ici que pour engager des entomologistes mieux instruits à vérifier l'identité de ces deux noms. Baron M. pe CHauporr. —————0mtî{]} QUE — SUR L'ORIGINE DE LA GRÉÊÉLE PAR Le ComTE XAviErR DE MaAisTrE. En cherchant à découvrir l'origine de la grêle, la première difficulté qui se présente à l'esprit est celle de la température qu'exige la congélation de l’eau, dans la saison la plus chaude de l’année et dans les nuages ordinairement rapprochés de la terre. La cause de ce phénomène n’a point encore été expliquée d'une manière qui satisfasse complé- tement aux faits observés. Quelques physiciens l’ont attribuée à l’évapora- tion rapide qui a lieu à la surface supérieure des nuages. Volta lui même adopte ce système dans sa dissertation sur la grêle et quoiqu'on en «it gé- néralement reconnu l'insuffisance, l'autorité du grand physicien est telle qu'après lui encore quel- ques méteorologistes ont pense que l'augmenta- OT 27 7 429 tion du grélon pendant sa chüte provenait de l'évaporation de sa surface, dont l'effet réfrigérant suffirait à la congélation des particules d’eau qu'il rencontre. (*) Mais cette supposition tombe d'elle-même par la seule considération que l'éva- poration ne peut avoir lieu dans les nuages au milieu desquels l'hygromètre accuse toujours le Maximum d'humidité ainsi que dans l'air saturé de vapeurs aqueuses. Les expériences de M° de Saussure ne laissent aucun doute à ce sujet. D'autre part, du moment où le grêlon entre dans l’espace transparent qui sépare les nuages de la terre, il n'augmente plus de volume, quelle que soit la quantité des vapeurs contenues dans l'air, car si le grélon étoit encore assez froid pour la congeler, il se couvrirait d’une couche opaque et non de glace transparente. Lorsque la vapeur aqueuse passe immédiatement à l'état de glace solide, elle ne produit que du givre, du grésil ou de la neige. En effet quand un dégel subit suc- cède à de grands froids, on voit les murs des maisons , les arbres et tous les objets , qui ont conservé la température de l'hiver et qui peu- vent congeler la vapeur , se couvrir de givre et jamais de glace. Or les différentes couches qui . entourent le noyau opaque sont toujours de EL} B univ. n. série. Conclusion des observations sur la grêle T. 3. p. 207. INSOHI: 1845. 28 430 glace amorphe et transparente. 1] résulte de ces faits incontestables que le degré de froid qui produit le grélon opaque primitif doit être exces- sif, et tel qu'il suffise à la congélation successive des couches de glace dont il s’entoure pendant sa chüte à travers les nuages, et que le froid produit par l'évaporation ne peut y avoir au- cune part. Mais quelle peut être la cause de ce prodigieux abaissement de température dans les nuages, qui sont reconnus pour être plus chauds que l'air Gont ils sont environnés? Comme l'électricité est toujours présente dans les nuages de grêle, où elle se décèle par les éclairs et le tonnerre ; on serait porté à croire que cet agent universel, dont on connait encore si peu la nature, peut contri- buer en quelque manière à la production de la grêle, —inais cette concomitance est loin d’être une preuve de son attion, ou du moins elle doit être bien indirecte , ‘car on ne sauroit concevoir que le même agent puisse produire simultanément dans le même nuage la foudre et la congélation de l’eau Avant de proposer les eonjectures que j'ai for- mées à ce sujet, je dois rappeler la théorie d’un physicien qui, le premier, a trouvé une cause ad- iwissible en physique de la congélation de l'eau à la surface supérieure des organes de grêle et qui doit être la base du système que Je propose. 431 À la suite de la description d’un orage de grèle remarquable observe au Puy de Dôme par M. Lecoq, insérée dans la Bibl. universelle (*}, le savant rédacteur développe un système qui rem- plit les principales conditions du problème dont on a cherché inutilement jusqu'ici la solution et que l'auteur résout par les observations sui- vantes. | «Lorsque l'atmosphère cesse d’être sereine et «qu'une masse d'humidité amenée par le vent «vient par son mélange avec une autre masse d'air «à produire des nuages, aussitôt la distribution «de la température doit changer. Pour compren- «dre ce résultat il faut se rappeler que les rayons «solaires , qui échauflent la terre, traversent «l'atmosphère sans y produire d’échauffement sen- «sible, mais que c’est la chaleur émanée de la terre «qui détermine essentiellement l'état calorifique «de l'atmosphère; car, lorsque la colonne verti- «cale de l'atmosphère est partagée en deux sec- «tions par une couche de vapeurs ou par un «nuage plus ou moins épais, la chaleur terrestre, «ne pouvant travérser, au moins en totalité, cette «couche de nuages , est renvoyée vers la terre «d'où elle vient, au lieu de traverser au-delà."La «portion de la colonne comprise entre le nuage «et le sol conserve donc cette chaleur , tandisque a = se (* } Nouvelle Série. T. FÉI. p- 239. 432 «la partie comprise entre le nuage et la limite de «l'atmosphère n'en reçoit point ou très peu, et «plus la première de ces deux portions est chaude «plus la seconde doit être froide. Aïnsi la colonne, «au lieu de présenter un décroissement graduel «de température de sa base à son sommet, se «trouve partagée en deux sections ayant chacune «une température uniforme mais très différente. «Le nuage plus ou moins épais (il peut même y «en avoir deux) est donc très chaud sur la sur- «face supérieure et très froid sur l’inférieure..... Eu Ca ie a di Eat + por Rañbelonernes que «plus la couche de nuages qui imtercepte la chaleur «est épaisse, plus la partie supérieure de la colonne «atmosphérique est froide: la température que «celle-ci possède, doit être bien inférieure à celle «de la glace, car si le nuage interceptoit complé- «tement la chaleur terrestre, elle seroit égale à la «température de la limite de ‘l'atmosphère qui «est au moins de—50.° Mais 1l n'est pas nécessaire «d'aller jusque là, 1l suffit que cette température «soit assez basse pour congeler les gouttes d’eau «de la partie supérieure des nuages et de les «rendre capables , lorsqu’entrainées par le vent, «comme l'observe M. Lecoq, elles traversent les «couches des nuages et descendent vers le sol «par l'effet de leur pesanteur , de condenser sur «Jeur surface, en les solidifiant, les vapeurs à tra- «vers lesquelles elles cheminent. Voila donc enfin un abaissement de tempéra- | ASS ture capable de congeler les nuazes de la belle saison, d’après une théorie que la bonne physique peut admettre , et l’on peut regarder cette heu- reuse pensée comme un fait sur lequel seront né- cessatrement fondées les recherches à venir qui peuvent conduire à la connoissance complette de l'origine de la grêle. La température froide qui succède . toujours sur la terre à la suite des orages de grêle con- firme cette théorie. Lorsque le voile de nuages qui partageait latmosphère en deux parties de températures inégales vient à se dissiper, ce qui arrive toujours presque subitement après la grêle, la chaleur concentrée jusques là entre le sol et le nuage se répand aussitôt dans l'atmosphère, et celle qui régnait à la surface de la terre di- minue rapidement de toute celle qui rayonne dans l’espace. Ce changement de température, ne füt-l que de quelques degrés, devient d’autant plus sensible qu'il est subit. Cependant plusieurs raisons s'opposent à con- sidérer cette théorie comme suflisante pour rendre complètement raison d’un phénomène aussi com- pliqué que celui de la grêle. La congélation de la surface supérieure du nuage ne peut pro- duire que de la neige ou du grésil, et c'est pour cette cause qu'il ne grèle Jamais en hiver: si l’on suppose que celte superficie gelée soit assez froide pour que les particules qui s'en détachent et tombent dans le nuage humide puissent s'en. 434 tourer de glace et former le grélon , pourquoi le nuage entier ne répand-il pas la grêle sur toute son étendue comme les nuages pluvieux répan- dent la pluie? On sait qu'heureusement la grêle ne dure jamais que quelques minutes et tout au plus un quart-d’heure dans les lieux sur les- quels elle tombe et sur un espace très circonscrit; — et la grêle parcourt quelquefois des espaces im- menses et 20 lieues par heure sans s'arrêter, com- me nous le verrons ci-après. Ici l’ingénieuse théorie ne sufht plus. Pour examiner jusqu'à quel point elle s'accorde avec les faits connus, sans vouloir étudier les nombreuses descriptions qui ont été faites des orages de grêle, j'en citerai deux des plus remar- quables, parcequ'elles résument tous les phéno- mènes observés partiellement ailleurs, et qu'on les doit à des observateurs instruits qui doivent en- traîner la confiance. Le premier orage a été décrit par M. Tessier qui l'observa le 13 Juillet 1788 (*). La grêle parcourut successivement et en peu d'heures toute la France, commença au midi du royaume et s’étendit dans les Pays-Bas et en Hollande sur deux bandes pa- rallèles , l’une de ces bandes avoit 175 lieues de longueur , l’autre 200 environ. Dans chaque lieu la grêle ne tomba que pendant 7 ou 8 minutes. (+) Bib. Univ. T. 37. \ M re of | r “4 (] Ê 435 Le second de ces orages extraorGinaires dont je veux parler (*) fut observé par M. Lecoq en Juillet 1835. Il prit naissance sur l'océan, ra- vagea une parle de l'ile d'Oleron, ensuite , après avoir traversé une grande partie de la France, 1l termina son dégastreux voyage sur Clermont et ‘ L2 oo pe ñ Monferrant , parcourant aimsi en 41/2 heures un espace de 90 lieues. La grêle fut partout de courte durée, rarement elle dura plus d'une demi- heure. Cette évaluation de la durée de la grêle dans les différens lieux qu'elle parcourait paraît être trop forte, du moins je n'en trouve pas d'exemple dans les relations que me sont parve- nues, ni dans mes souvenirs, —-on peut, sans craindre de s'écarter trop de la vérité, fixer ce maximum à un quart-d'heure. : Une circonstance bien remarquable qu'on s'est contenté de signaler dans ces deux grands orages, mais dont on n'a jamais tiré la conséquence qui se présente naturellement, peut Jeter un grand jour sur le problème de l’origine de la grêle. Nous voyons que le fléau dévastateur ne dure jamais que 6 ou huit minutes ou tout au plus une demi-heure dans le même lieu: ce n’est donc pas le nuage entier dont le ciel est couvert qui a la propriété de produire la grêle, mais seulement une . \ : . ’ \ « partie de ce nuase très circonscrite, égale à l'espace “ CANNB-futiv.:T. 3, n. série. 430 grêlé sur la terre, et cette partie parcourt 20 li- gues par heure sans interruption! quelques minutes après Ja chute du premier grélon la grêle cesse! on diroit d'un char rapide qui roule au-dessus _. A du grand nuage, et qui verse la grêle sur son passage. 6 Ce phénomène extraordinaire nous fait voir que l’orisine de la gréle n'est pas dans le nuage d’où S elle sort, mais qu'elle dépend d’une cause indé- pendante et snpérieure au nuage lui-même, qui agit sur sa vaste surface successivement avec une vitesse égale à celle que parcourt la grêle sur la terre et différente de celle du nuage lui-même, car si ce dernier avoit la même vitesse, ce seroit toujours la même partie du nuage qui la produi- rait, et qui se trouverait bientôt épuisée. En cherchant quelle peut être cette cause in- dépendante et isolée qui passe ainsi au-dessus du nuage et qui produit la grêle à son passage, plu- sieurs raisons dont je vais rendre compte m'ont persuadé qu’elle consiste en un tourbillon qui se forme dans la région moyenne de l'air au-dessus du nuage, et qui, entrainé par le mouvement gé- néral de la couche atmosphérique dans laquelle 1] a pris naissance, passe successivement près du grand voile de vapeurs qui couvre le ciel. Quoi- que les nuages le dérobent à l'observation et que son existence ne puisse pas être démontrée, elle cessera d'être problématique, lorsque, par l'étude. des mouvements de l'air qui constituent les tour- 2 \ 437 billons et celle de leur action sur les nuages, nous irouverons l'explication de la plupart des phéno- mènes de la grêle, ANALYSE DES MOUVEMENTS DE L'AIR DANS LES TOURBILLONS. Lorsqu'un tourbillon se forme dans l'air, on peut le considérer comme un cylindre dont la surface douée d’un mouvement de rotation rapide occasionne une raréfaction de l’air le long de son axe, par suite du mouvement centrifuge dont elle est animée, en sorte que, s’il étoit possible de former les extrémités du cylindre et si la force de rota- ton étoit assez rapide, la force centrifuge produi- rait sinon le vide , au moins une raréfaction extrême dans l’axe du tourbillon, et c’est ce vide dans son axe qui cause la pression de l'air exté- rieur sur sa surface et l'empêche de se dissiper par la tangente aussi long-tems que la cause de sa rotation subsiste. Mais comme les deux extrémités du cylindre sont libres, l’air s'y précipite comme dans un espace vide avec plus ou moins de rapidité suivant la vitesse de la rotation. Une colonne d'air s'élève de l'extrémité inférieure et monte en tournoyant le long de l’axe jusqu’au centre du tourbillon, tandis qu’une autre colonne d’air descend de l'extrémité supérieure et vient aussi au centre où elle rencontre la colonne ascendante, se mêle avec 438 elle, remplissant ainsi le vide qui existait. dans l'axe. Alors le vide n’existant plus à ce point, les parties extérieures du cylindre, également pressées par l'air extérieur et par l'intérieur, suivent la tangente du mouvement circulaire et le dissipent autour du tourbillon. Voyons maintenant quelle peut être l'action d'un tourbillon d'air semblable sur les nuages au-dessus desquels il se trouve et les rapports que cette action peut avoir sur la formation de la grêle. Admettons avant tout l'atmosphère partagé dans sa hauteur par un épais nuage en deux par- ties inégales , l'inférieure chaude par l'émission calorique de la terre, l’autre très froide partici- pant à la température des limites de l’atmos- phère, suivant la théorie de M. De la Rive, dont celle que je propose serait le complément. Lorsque le tourbillon, de la hauteur où il a pris naissance , se propage jusqu'a la surface du nuage , les particules d’eau dont le dernier est composé sont aspirées en tournoyant jusqu'au centre, où elles se congélent et se réunissent en masse de grésil par le mélange de la colonne des- cendante qui tombe des hauteurs glacées de l'air; la température de ces deux colonnes, avant de se réunir, s’abaisse encore par l'effet de la dilatation qu’elles éprouvent le long de l'axe qui les aspire, et le noyau opaque acquiert le degré d'extrême frigidité qui lui est nécéssaire pour congeler les ÿ de MN 439 globules d'eau des nuages qu'il doit traverser dans sa chute, et s1 l’on en juge par les énormes grélons que ce noyau opaque produit quelque- fois, le degré de froid doit être bien inférieur à celui de—50°, qu'on attribue aux espaces plané- aires et à la limite de l'atmosphère. On peut rendre-sensible et mettre sous les yeux ce mécanisme des tourbillons en les formant dans l'eau et en mélant au liquide des particules co- loriées qui en font apercevoir les divers mouve- ‘ments. Voici deux expériences qui sufhront pour expliquer ce phénomène, et je ne pense pas que l'on puisse douter de son identité dans les deux fluides. DES TOURBILLONS DANS L'EAU. ph Expérience. , Dans un vase cylindrique plein d’eau, de deux pieds anglais de hauteur et de 9 pouces de diamètre , je laissai déposer une couche de verre bleu de cobalt pulverisé (f. 1.) J'établis à la sur- ‘ face du liquide un petit moulinet de deux pou- ces de hauteur et d’un pouce et demi de dia- mètre, dont l'axe étloit perpendiculaire et dont les ailes au nombre de quatre étoient plongées 1m- médiatement sous la surface de l’eau. Je donnai à ce moulinet un mouvement de rotation de deux tours environ par seconde. Le tourbillon invisible 440 se propagea peu à peu jusqu’au fond du vase et parcourut cet espace de 21 pouces dans 30 secondes. Alors un petit cône se forma au centre de la poussière bleue, et tout à coup de la som- mité du cône s’éleva une colonne de verre bleu qui avoit l'apparence d’un cordon de soie de 4 à b lignes d'épaisseur, qui montait en tournoyant en hélice alongée entre les ailes du moulinet, d'ou il était dispersé et chassé à la circonférence du vase. On voit ici un effet semblable à celui du nu- age aspiré par le tourbillon d'air. L'expérience suivante rendra plus évidente en- core l'identité des tourbillons qui se forment dans l'air tels que je les ai décrits, et ceux qu'on ob- serve dans l’eau. Fais Poussière bleue. - Poussière bleue. Expérience IL. Je placai, comme dans l'expérience précédente, une couche de poussière bleue au fond du vase ; ct une couche d'huile à la surface de l’eau, et Re 441 Jexcitai un tourbillon au milieu du vase à une égale distance de la couche d'huile et de la pous- sière bleue, au moyen d’une baguette de verre dont une extrémité tirée en pointe était engagée dans un chappe fixée à la circonférence du fond et dont l’autre extrémité était appuyée sur le bord opposé du vase (f. 2.). J'avois fixé le mou- linet au milieu de la baguette. Je fis ensuite tourner la baguette avec une vitesse de deux tours par seconde, et je vis bien- tôt se former deux colonnes, l’une d'huile qui descendait, l’autre ascendante de poussière bleue, qui venaient se mêler au centre du tourbillon, d'où elles étaient dispersées en suivant la tangente du mouvement circulaire. Cette expérience est la représentation exacte du tourbillon d’air qui prépare la grêle, et dont l'extrémité inférieure aspire le nuage et la supé- rieure aspire l'air des hauteurs atmosphériques. Une circonstance essentielle à observer dans les mouvemens de l'air dont j'ai parlé, c’est le tour- noiment rapide des colonnes ascendantes et des- cendantes dans l’axe du tourbillon. Lorsque le nuage est aspiré, il parcourt l'axe rapidement, for- mant une hélice très alongée. Les deux trombes qui se rencontrent au centre du cylindre animées l'une et l’autre du même mouvement de rotation dans le même sens, le communiquent aux grélons qui pirouettent sur eux-mêmes avec une extrême vitesse, mouvement qu'ils conservent dans eur 442 chute et qui les maintient dans la même position comme autant de toupies. C’est là que se forme le noyau opaque, première origine de la grêle, qui se voit dans tous les grêlons. Lorsqu'il sort du tourbillon et tombe dans le nuage humide, il s'y couvre de. couches successives de glace, et produit la grêle rare composée de petits grêlons qui tom- bent au commencement de l'orage, mais à mesure que celui-ci avance dans l'espace, les grélons grossissent et voici quelle peut en être la cause.— Comme à la base du tourbillon un courant rapide amène de toute part les nuages qui se trouvent autour de l'ouverture aspirante, quelques noyaux tombent dans ce courant, qui les entrame, et les soulève une seconde fois jusqu’au centre où ils augmentent de volume et de frigidité et forment ensuite les grêlons considérables qui tombent or- dinairement les derniers. Dans la description de certaines trombes de terre on voit l'effet d’un courant d’air qui, attire par l'aspiration de l’axe de la trombe, renverse les arbres et soulève des corps pesants à une grande hauteur , ainsi un courant semblable ramène au centre du tourbillon d’air les noyaux qu'il ren- contre et les soulève une seconde fois et même à plusieurs reprises jusqu’à ce que leur pesanteur les soustraie à cette action et les précipite sur le sol. Ce n’est donc point dans le grand nuage dont 5 le @iel est couvert que l'on doit chercher l'or1- na ot 443 gime du noyau opaque. L'action de ce nuage consiste à le couvrir de couches successives de slice et, à le transformer en grélon pendant sa chute. J'ai parlé précédemment du mouvement de ro- tation sur lui-même qu'éprouve le grêlon, mouve- ment qui le maintient dans la même position dans sa chute, et j'en ai expliqué la cause. Je vais mainte- nant citer à l'appui de cette opinion celle d'un savant professeur de Berne qui s'est particulière- ment occupé de ce phénomène et qui le premier a découvert la construction du noyau opaque, qui a la forme d’un cône tronqué composé d'aiguilles de neige qui convergent du sommet à la base. «C'est évidemment, dit M. Mérian, (*) dans la «constance de position que les grains de grésil et «de grêle conservent dans leur chute qu'il faut cher- «cher l'explication de leur origine. L'accroissement «a toujours lieu, du moins de préference, par le «côté inférieur, vers lequel se présentent les nou- «velles parties aqueuses qui se réunissent au “grain , de sorte que la forme ordinaire des gré- «lons est celle d’une poire semblable au grain de «grésil dont 1ls tirent leur origine ,—cette forme «des grélons a été depuis longtems décrite, entre “autres par Descartes dans la météorologie, et «M. de Buch l'a constatée dans les mémoires ————_—_—_—_—_—_— ——_—__—— (*)\ Rib. Univ. T. 1. nouv. Série, page. 147. A44 «de l'Académie de Berlin pour 1814. Le type nor- «mal disparait quand des vents irréguliers trou- «blent la direction de la chute ou quand les. «grains isolés se coagulent. Car la forme de poire «est, il est vrai, la forme ordinaire, mais elle n'est «pas constante.» Ces observations confirmées par l'autorité de Descartes et de De Buch me semblent favoriser puissamment Ja théorie que je propose et qui donne la raison de tant de phénomènes inexpli- cables autrement. ; Cependant je diffère de l'avis de M. Mérian lorsqu'il ajoute que «la différence qui existe entre «la formation du grésil et celle du grélon paraît «consister en ce que, dans la première, les parties «aqueuses passent immédiatement de la forme de «vapeur à l’état solide, tandisque dans la seconde «elles passent encore auparavant à celui de gout- S gouttes liquides, ils gèlent cependant dans l’air en «tes liquides. » Mais les nuaces sont composés de neige ou en grésil, ce n'est donc pas la vapeur seule qui prend cette forme par la congélation. Les gouttelettes imperceptibles des nuages sépa- rées entre elles par l'électricité, étant exposées à un froid qui suflit à leur congélation, cristallisent chacune à part et produisent la neisce en se ré- 5 upissant ou restent suspendues dans l’air comme dans les nuages d'hiver ; mais lorsqu'elles rencon- trent un corps tres froid sur la surface duquel elles gèlent trop brusquement pour que leur 445 cristallisation puisse être régulière, elles forment une couche de glace amorphe transparente. C'est ainsi que le verre refroidi brusquement est trans- ‘parent et qu'il devient opaque lorsque par un refroidissement très lent les substances dont il est composé ont le tems de cristalliser à part. Telle est la cause qui entoure le grélon de glace et non pas de grésil. On en voit un exemple près des cascades en hiver, la poussière d’eau qui s'attache aux rochers froids du voisinage forme des stalactites et des masses de glace transpa- rente et non pas de givre ou de neige. Cette explication m'a paru nécessaire pour comprendre comment, pendant sa chüte à tra- vers le nuage composé de gouttelettes liquides le noyau opaque se couvre de glace par l'effet de l'extrême frigidité qu'il a recue des causes qui ont été exposées ci-dessus; ce degré de froid peut être de beaucoup au-dessous de —50° ; on peut obtenir un froid artificiel de—68 (*) et l’on a constaté un froid naturel de—70° à Yénis- seik en 1735 en Sibérie. (**). On a quelque peine à se persuader que le noyau opaque, quelque froid qu'on le suppose, ne se fonile pas en eau liquide aussitôt qu'il entre dans un nuage à 9 ou 6 de Réaumur , chaleur qui doit (*) Biot. Abr. du traité de ph. T. I. p. 149. (**) Brisson, Dict. de ph. 3"%° Vol. page 240. Moi 1943. 29 446 être bien plus considérable à sa surface inférieure. Mais l’on doit considérer qu’au premier moment où il s’entoure de glace, cette couche quoique très mince est un conducteur unparfait du colo- rique et le préserve d’une fusion trop rapide, en sorte que cette première couche sera presque aussi froide que le noyau lui-même, la seconde le sera moins et ainsi de suite Jusqu'à ce que la dernière ne puisse plus opérer la congélation. ConcLuUsIoN. En admettant pour l'origine de la grêle la théo- rie des tourbillons telle que je viens de les décrire, on a la raison de plusieurs phénomènes inexpli- quables autrement. o 2 ÿ s ; 1 1. On explique pourquoi les grands nuages de grêle ne la donnent pas dans toute leur éten- due, mais seulement dans une partie circon- scrite dont la marche est différente de celle du nuage lui-même. 2° Pourquoi le centre du grélon est toujours opaque , et ne devient grélon qu’en traver- sant les nuages humides où il s'enveloppe de glace transparente. 3. On voit la cause de l’extrème frigidité qu'il acquiert au centre du tourbillon par le concours de la colonne supérieure venant des 447 hauteurs froides de l'atmosphère et par la dilatation de l’eau dans l’axe qu'il parcourt. | 4° On explique aussi la constance de position que | conserve le grélon dans sa chute, provenant | de son mouvement de rotation sur lui-même. b° Enfin la forme de poire qu'il prend ordinai- rement par suite de la constance de position, les particules de glace se fixant de préféren- ce aux deux extrémités du grand axe de la | forme ovoide plutôt que sur son équateur | où le frottement de l'air ne leur permet pas | de s’arrêter aussi facilement. C’est aussi à ces deux extrémités que se forment les pointes ; cristallisées observées par M. Lecoq dans les ‘plus gros grêlons. ——— fé) 474 homines aptiora habent discrimina. Namque man- suetudo et feritas, lenitas et asperitas ; et forti- tudo et timiditas, et metus et fidentia , et iracun- dia et versutia, prudentiæ per cogitationem paratæ imagines plerisque eorum insita sunt. Sicut etiam de partibus eorum narravimus.» etc. Idem postea (VIII. 14, 1.): «Actiones (oi roaëerz ) autem ipsorum ob coitum ac procreationem sunt, tum circa commeatum ciborum. Nec minus sese com- parant ad frigora aut tepores, itemque ad tempo- rum mutationes.» etc. Est igitur una practicæ pars, ut sic dixerim, passiva seu corporalis, altera activa seu animalis. [lla pars docet ea, quæ aut cibationem, concoctionem, procreationemque con- cernunt , aut ad temperamenta variosque affectus pertinent , et a sanguinis mixtura proficiscuntur. Altera pars est aut de membrorum usu, i. e. de motibus , de moribus, de commercio bestiarum inter se, aut de sensuum usu, quatenus bestiæ prudentiæ et docilitatis vestigia produnt. Hæc ita se habent : 475 PrRacTica 5. ENTELECHTA. TT" A. Functioncs corpori PB. Functiones animæ inservientes. inservientes re — —— — A — —— E Norrrenor IE. TEMPERAMENTA III. Mores. IV. De PrupENTIæ et generandi et affectus mi- et docilitatis actiones. grationes. vestigiis. Recte Aristoteles is actionibus, quæ corpori in- serviunt, addit etiam vestigia morum et pruden- tiæ per cogitationem paratæ imagines. Namque bestiæ quo perfectiores sunt, eo magis his quo- que actionibus gaudent. Aves, ut habet Virgilius, colludunt inter sese, simiæ hominum mores imi- tando et nos delectant et semetipsos. Hæc therio- logiæ pars multum habet jucunditatis, ideoque et Aristotelis et Buffonu historia naturalis brutorum adeo tenet legentium animos. Qui quidem au- ctores suppeditant abunde , quæ hic conferenda sint. His omnibus etiam insunt vel certe hinc derivari possunt , quæ de bestiarum utilitate dici solent, Hæc tamen proprie oeconomiæ sunt reser- vandæ. Atque, si quæ res utrinque disciplinæ communes sunt, hic tamen alia ratione tractan- tur , ita scilicet, ut potissimum spectetur bestia- rum natura, neque hominum utilitas. Liser IV. SYSTEMATICA. Superiora omnia Vix tradi possunt , quin syste- maticæ rudimenta quædam , ut sic dixerim , una involväntur. Etenim, ubi de partibus transforma- tionibusque corporis bestialis , ac de moribus be- stirum sermo erit, hoc. quoque videndum erit, quatenus bestiæ inter se differant. Itaque bestia- rum genera popularibus appellanda erunt nomini- bus. Quæ ubi deficiunt, signis indicanda erunt genera (velut genus imsectorum, Arist. L 1, 7., genus animalium , quæ aërem recipiunt reddunt- que , quæ consiant sanguine etc.); quod quidem ipsum initium systematis arlificialis habendum est. Iila autem naturalis est via, qua ab ipso po- pulo nescio quod systema naturale inchoatur et præparatur. Cujus quidem rei apud Aristotelem multa invenimus exempla. Huc pertinet 1lle locus, in quo vertendo interpretes non satis fidi reperi- untur, insimulantes Aristotelem habere classes, or- dines, species, cum ipse modo genera, raro species posuerit. «Sunt autem, inquit, genera summa quædam, quibus animalia reliqua distinguuntur , Sunt vero hæc: unum avium , alterum piscium ; tertium cetorum , quæ omnia constant sanguine (enæma). Est et aliud eorum genus, quæ testa teguntur.. . ftem aliud , quod molliori testa ope- ritur». Ibidem (L 6, 5.): « [n hoc autem quadru- pedum genere, quod animal paret , multæ sane species continentur , verum nomine carent, sed “4 4= = À ] j singula ea per se nominantur, ut de homine dixi- mus, veluti1 leo, cervus etc.—floc modo via natu- rali genus additur aliud ali, et systema quoddam eMicitur vel præparatur, neque tamen per se quæ- ritur, sed quod inserviat descriptioni. Hinc fit, ut Aristoteles hac naturæ ratione utens, nobis 1psius maturæ instar esse possit. Hæc methodus synthe- tica appellari solet, quippe quæ a specie ad genus, | hinc ad majus genus adscendat. | Huic polariter opposita est methodus analytica, quæ a generaliori ad ea, quæ huic subjecta et inferiora sunt, descendit. Cujus quidem generis | exemplum clarissimum proposuit atque utilissi- mum Carolus a Linne. Artificiale vocatur ejus- modi systema, quod non naturæ habitum, sed singulas notas , arte Concepias, sequens, regnum in classes, has in ordines, et sic porro diremit, donec genera, a natura suppeditata, subsumantur. Utraque methodus simplex est; 1lla intuitu duci- tur, hæc conceptu. His vero opponuntur duæ methodi compositæ, quarum unam practicam appellare possumus, alte- ram idealem sive philosophicam. Rationi practicæ addicti fuerunt Blumenbachius, Cuvierus, Latreil- leus , aluque complures. Velut Blumenbachius ab artificial mammalium classificatione recedens, Pal- lasio auctore utitur , dicente: «Non enim metho- dicorum scholis se adstringere voluit natura— systemata artificialia nostra flocci pendens.» Ergo Blumenbachius non signa tantum, à singulis N°. H-184%: 31 AT8 partibus repetita, sed etim habitum totalem, quem vocat, speclandum existimat. Mixta igitur hæc est ratio, sed ita, ut totum stabilire (id quod ta- men cupit) nequeat. Numquam enim ea, quæ secundum habitum naturalem componuntur, hæc, quæ ex signis partium constituuntur, inter se contingent, Îtaque h1, etsi propter accuratam ac diligentem naturæ inquisitionem , qua familias constituere atque connectea student , magnam laudem merentur, nunquam tamen consilium suum assequentiur, ut totum, quod tamen quæ- runt, ponatur. Nonnisi felicitate quadam alius aho plus efficere videtur. Restat methodus philosophica, huic polariter opposita. Quæ quidem, sicuti methodus artificialis, item a generali ad subjecta descendit, at non partium signis vel notionibus singularibus , sed principus, 1. €. naturæ rationisque regulis, duci- tur. Sic Okenius principlis anatomicis nisus syste- ma philosophicum condidit, Voigtius physiologicis. Hic autem id quæritur, num recta sint principia, naturæ convenientia rationique? Hæc utrum ab anatomia sint repetita , an a physiologia , practi- cave, hoc propterea minus refert; quod hæ ipsæ physiologiæ partes ex 1isdem principiis erant con- stituendæ. Id demum verum est systema, quod ex his omnibus est conflatum. Ergo si quis syste- ma meum impugnare velit, impugnet antea prin- cipia. Tum, his collabefactis, systema sine istius opera corruet. Si vero , id quod mihi persuasum 479 est, principia mea naturæ rationisque Ju:licio con- firmantur, Ssystema meum murus aheneus erit, quem aries nunquam concutere possit. Methodo- rum schema hoc est: MeTuopr. TE MESSE - A. Simplices. B. Compositæ. A — " ——, — — I. Narurazis, IT. ARTiriciazis. III. Pracrica, IV. Pmrosopmica, velut Aristo- velut Linneana, velut Latreille- velut Okeniana, telea. ana. et mea. Methodus philosophica reliquarum eget auxilio. Equidem , Systema meum moliens, initio methodi practicæ sectatores, imprimis Blumenbachium adii et Latreilleum , sperans , hinc novissimas atque certissimas naturæ oObservationes hauriri posse. Postea , in addubitationibus quibusdam constitu- tus, per antiquitatis testimonia propius mihi na- turæ lumen affulsurum existimans , ad Aristotelis librum aureum me retuli, ubi, admiratione offu- sus, sensi, vel ex solo Aristotele quod meum erat systema elici potuisse. Quod cum item cum syste- mate Linneano conferrem, intelligebam, hoc idem consilio meo fere suffecturum fuisse, ut systemat/ idoneam materiem præberet. Quamobrem non alienum a re visum est, præter tabulam generalem aliam quoque subjicere novi systematis, quatenus JS 4860 hoc ex solo Linneo concinnari poterat. Hæc fere in genere de Systematica exponenda, vel potius ex majore opere excerpenda videbantur. Si quis de contentione , qua inter sectatores methodi vel practicæ vel philosophicæ certetur , plura cogno- scere cupit, adeat Gœthei dissertationem, quæ in- scripta est: Principia philosophiæ zoologicæ , m. Martio. 1830. in Reg. Academia lit. ( contra Cuvierum) exposuit G. de St. Hilarius (v. Gœthei opp. ed. ult. man. vol. 50. p. 201.), ubi Goœtheus : hujus certaminis exemplum, illustri sane loco po- situm, prorsus jucunde, ut assolet, expressit. De Terminis unum etiam præmonere lJibet. Bene Jlligerus terminis græcis vel latinis germa- nicos adjecit. Germani enim non coguntur, ut Francogalli, ad græcæ linguæ opem confugere. Sed in formandis terminis germanicis Illigerus cum ais errasse videtur. Velut Conirostres ger- manice interpretantur Kegelschnæbler ; Cephalo- poda Kopffüssler ; Nudibranchiata Nacktkiemer, et quæ sunt generis ejusdem. Eodem modo Phytologi ponere solent: Kreutzblüthler, Cam- panulaceas Glôckler. At nemo Germanus dicit Kreutzschnäbler, Hasenfussler vel Hasenfüsser; sed Kreutzschnabel, Hasenfuss, Schreihals, Dickkopf, Ragwurz. Hæc enim est Synecdoche, qua pars pro toto ponitur , ad tropos referenda. Ergo di- cendum est aut adjective Spaltfussige, Kegel- schnäbelige, Rôrenblüuthige, aut substantive Spalt- fuss, Kegelschnabel, Glockenblume. Nec dubium 481 est, vel Jacob. Grimmium non aliter indicaturum sed hoc ohiter. Etiam venia pelenda est, si genus grammaticum nominum adjectivorum passim vVariat, quia ab auctoribus alus alia subintelliguntur substantiva : verba auctorum immutare nolui. DE SYSTEMATE IN SPECIE. Jam de systematica in specie dicendum est. Hæc docet , quemadmodum regnum bestiale per partes, classes, ordines, subordines sive cohortes (Gruppen ) et tribus dividendum sit. Non est, quod moneam, quo jam in systemate phytologico adumbrando idem jam contendi, primam sive supremam regni divisionem longe maximam esse. Hinc enim pendet, num omne systema rectum evadat , an falsum. Ali aliter primam divisionem instituerunt , neque tamen usquam eam divisio- nem inveni, quæ, meo quidem Jjudicio, naturæ rationique conveniat. Quæ Aristotelea sit divisio, dubium habetur. Attamen Spixius hanc, quoad ejus fieri posset, exhibere studuit. At si vere volumus judicare, Aristoteles omnino non divisit, addit potius aliud alu, atque enumerat animalium genera. Hanc vero enumerationem aperle indicare possumus. Inveni- tur initio hibri quinti. « Deinceps , inquit , eorum generationes persequamur : ac de primis pri- mum.... [taque ab 118 , quæ testa teguntur, inci- 482 piendum est; deinde de crustatis ceterisque ad eundem modum atque ordinem, molluscis scilicet atque insectis;, tum piscium genere, tam quod animal, quam quod ovum parit; postea de avi- bus; tandem de ïis, quorum motus humi tantum- modo cietur, dicendum est. Ac dicendum quidem, quæ animal, quæque ovum pariunt.»—Hunc filum sequitur Aristoteles. Nihilominus recentiorum quo- que divisionum apud”eundem inveniuntur vestigia. Velut initio hbri IV: « Sanguime concretorum partes animalium (z@v evæiuov bowr), inquit, quæ unicuique essent,... superioribus libris enar- ratæ sunt. De üs igitur animalibus, quæ non sunt sanguine constituta (mepè dè tar avaiuov bowv ), deinceps dicendum est.» (Conf. ibid. IL. 11.). Linneus (Syst. Nat. ed. Gmeln. I. p. 11.) sic habet: Divisio naturalis animalium ab interna structura indicatur : Cor biloculare, biauritum : j Viviparis Mammalibus. Sanguine calido, rubro. loviparis Avibus, Cor uniloculare, uniauritum; , pulmone arbitrario Amphibiis. Sanguine frigido, rubro. l'hranchiis externis Piscibus. Cor uniloculare ; inauritum ; Free Insectis, Sanie frigida, albida. tentaculatis Vermmibus. Cuvierus quatuor divisiones majores, quas vocat, constituit, quibus classes subjicit. | ; | fs | & | 453 IL Vertebrata. CI. 1. Mammalia. CI. 2. Aves. CI. 3. Reptilia. CI 4. Pisces. IT. Mollusca. CI. 1. Cephalopoda. CL. 2. Pteropoda. CI. 3. Gasteropoda. CI. 4. Acephala. CL 5. Branchiopoda. CI. 6. Cirrhopoda. III. Articulata. CI. 1. Annulata. CI. 2. Crustacea. | CI. 3. Arachnides. CI. 4. Insecta. IV. Radiaria. Cl. 1. Echinodermata. CL 2. Intesti- nalia. Cl. 3. Acalephæ. CI. 4. Zoophyta. CI. 4. Infusori1a. C. Dumerilus animalia primo loco dividit in Vertebrata et Evertebrata; his subjicit novem classes: Mammalia, Aves, Reptilia, Pisces, Mollusca, Crustacea, Vermes, Insecta, Zoophyta! Latreilleus (Familiæ naturales regni animalis ): Divido, inquit, animalia in tres series sive divisio- nes majores, quasi gentes: in Vertebrata, Cepha- Hidia et Acephala Harum subdivisionibus seu stirpibus subdidit classes, hunc fere in modum: I. Vertebrata. À. Hæmatherma. CI. 1. Mammiferæ. CL 9. Monotremata. CL 3. Aves. B. Hæmacryma. I. Pulmonea. CI. 1. Reptilia. CI 2. Amphibia s. Batrachii IL. Solibranchia s. Pisces. CI. 3. Ichthyodera. CI. 4. Pisces. 11. Cephalidia, A. Mollusca. Continent 6 Classes. B. Helminthoïida. Continent 2 Classes. GC. Condylopa ( Insecta Linn.). Continent 4 Classes, IT, Acephala. A. Gastrica : Entozoa, Actinozoa, Phytozoa, D" Aoastriea. CLP Cryptogena. CE 2: Gym- nosena; Eichwaldus noster (Zoologia specialis) sex ha- bet typos primarios: Spondylozoa ( Vertebrata }; Podozoa, Therozoa, Grammazoa, Cyclozoa, Phy- toZOa. Okenius quinque habet animalium gradus, se- cundum sensus quinque: 1. Animalia inferiora (tactus). 2. Pisces (lingua). 3, Amphibia (nasus). 4. Aves (aures). 5. Mammalia (oculi). —Regnum in duas terras dividi posse dicit: I. Thoracica; ani- malia primi gradus; IL Capitalia: animalia reli- quorum graduum. I]la una cavitate (intestimorum) instruncta esse vult, hæc duabus præter illam etiam cavitate medullæ spinalis (cerebrique), 439 Voigtius animalia dividit secundum tria syste- mata physiologica: 1. Sensibilitatis. ©. Irritabili- tatis. 9. Reproductionis. Non est, quod plura addam. Hinc enim patet, hæc systemata—quatenus hoc nomine digna, nec meræ sunt enumerationes —omnia eodem redire, ut e L 2 ." LC] “ in partitione prima vel Vertebrata unam partem efliciant, alteram reliqua, vel etiam, si plures par- tes ponantur, ut Vertebrata prinam, reliqua reli- quas partes occupent. Videmus igitur, quod Phy- tologis accidisse diximus , idem Theriologis acci- disse, ut, primam ponentes divisionem, nimis ad inferiorem regni partem abriperentur. Respondent enim Phanerogamis Vertebrata, Cryptogamis reliqua animalia. Quodsi pro Vertebratis Enæma Arist. sive rubro sanguine insignia ponuntur, pro Evertebratis Anæma, mutato nomine res manet eadem, DE PRIMA DIVISIONE RECTE CONSTITUENDA. Nunc dico: primam partitionem non ita facien- dam esse , ut ab una parte stent animalia sanguine rubro prædita , i. e Vertebrata, ab altera parte (sive ab reliquis partibus) animalia sanguine al- bido 1. e. Evertebrata, sed potius ita, ut unam partem Hæmacryma efliciant, alteram Hæmather- ma. Cur ita censuerim, nisi quid te detinet, audi. 486 Profecti sumus a polaritate, in universa rerum natura nobis obversante, eademque non simplici, sed duplici Hanc polaritatem in disponenda et Anatomia.et Physiologia, nec non in Practica re- perimus , dividendique normam esse probavimus. Quibus autem principuis ipsa bestia constituitur , usdem et totum regnum contineatur, necesse est, id quod Okenius noster docuit, quodque infir- mari nunquam poierit. Respondebit igitur regni divisio sive systematica superiorum Theriologicæ partium divisionibus. Atqui in Hæmacrymis infe- riorem, in Hæmathermis superiorem bestiæ partem, sive anatomiam sive physiologiam respexeris, præ- valere intelligimus. Érgo Hæmacryma unam, Hæma- therma alteram regni partem efficient. Est autem in illis oppositio polaris simplex, in his composita. Hinc quatuor prodeunt classes. Namque in ipsis Hzæmacrymis oppositione simplici distinguuntur ab Anœæmis Arist. sive Leucæmis Enæma Arist. sive Erythrohæmacryma, 1. e. vermes a squa- mantibus ; in Hæmathermis oppositione composita secernuntur Non-Lactantes a Lactantibus, 1. e. aves a mammalibus. At, dicat quispiam, vertebra in anatomia ter- tium locum occupat, cum hic pisces, qui verte- bratis annumerari solent, secundo loco ponantur. Item Okenius superioribus suis animalibus, a pis- cium classe incipientibus, duas cavitates adscribit; ergo pisces , cum Erythrohæmacrymis ommibus, jam compositæ parti accensendi videntur. Habeo, Er 487 quod respondeam. Hoc ipsum, quod inter Verte- brata et Evertebrata intercedat discrimen, minime satis constare, vel hinc colligas, quod Godofredus St. Hilarius Evertebrata potius Extra-vertebrata appellanda esse censuerit. Etiam Latreilleo teste Vertebrata, quæ vocantur, non semper eo ipso legitime distinguuntur a reliquis, quod 1psis intus sit columna vertebralis et medulla spinalis. Nec obstat , tertii loci formationem jam in classibus prioribus significari , cum vel caput, quod quarti loci est , 1b1 jam præformetur. At hoc quæritur, num quis locus superior etiam absolvatur, perfi- ciatur , dominetur? Atqui videmus, piscibus et amphibiis , secundæ classi a me adscriptis, cum carnem tum ossa quæ tertii loci sunt , esse am- bigua. Hoc discrimen jam Aristotelem non præ- teriit. Velut (IIL 6, 6.): «Delphinus, quoque in- quit, ossa, non spinam (piscium instar) habet. In alus vero animalibus, quæ constant sanguine, ossa partim inter se non multum differunt, ut in avi- bus, partim proportione quadam sequuntur ossium rationem, ut in piscibus... Proprium in genere piscium quorundam inter carnem separatas spi- nellas tenues habere. Serpentum quoque natura piscibus similis est.» etc. His igitur ossa sunt im- perfecta. Sed huc pertinent etiam squamæ, quas quasi externum quoddam ossium genus esse di- xerim. Aristoteles (III. 10, 1): «Pilos quidem ha- bent, inquit, quæcunque animalium sunt qua- drupeda et vivipara ; testas (œolôwæs, Schildschup- 488 pen), quæcunque quadrupeda et ovipara; squa- mas autem (Â:x/0æs) pisces soli, qui ovum arena- ceum edunt.»—Serpentes squamis coalitis muni- untur. Uti omnibus mammiferis pili sunt , etiam Cetaceis nonuulli saltem ad os, ita suspicari licet, item omnibus secundæ classis meæ bestiis squa- mas saltem non prorsus deesse. Batrachiis autem alisque simihbus hoc ipsum, quod cutem po- nunt, pro squamandi affectione cedere videtur. Ideo secundæ classi, pisces amphibiaque Linn comprehendenti , Squamantium ({ Scnupplinge, Schuppenthiere) nomen indidi. Apparet igitur hic osseum quiddam etiam extra corpus, quod quidem in ipsis mammalibus statum inferiorem indicat. Avibus squamæ in membra motoria, pennas dico, abeunt. Huc accedit, quod piscibus amphibiüsque etiam caro dubia est. Aristoteles (IIL 12.): «Caro, in- quit, et quod proximam sanguini naturam habet in omnibus Enæmis est inter cutem et ossa ossi- umque analoga. Quomodo enim spina (Græte) se habet ad os, sic etiam 1llud carnisimile ad carnes se habet inter ea animalia, quæ ossa et spinam habent». Squamantibus nostris igitur quiddam carnisimile tribuitur. Quæ quidem res eo magis significat , quod fibra proprie motui subministrat, quem tertia demum classe effusurum supposui- mus. Motui spontaneo inserviunt membra; neque hæc squamantibus nosiris exsertiora sunt, imo piscibus fere nulla. Hi idem sunt collo nullo, RE ’ ! : ; | 489 quod quasi membrum dorsale esse voluimus. Quare, cum terti articuli sit corpus sive thorax cum membris et quæ hinc sequitur agilitas atque mobilitas, hæc in squamantes minime convenire videntur , maxime vero in aves, quarum cutis adeo membris mobilibus obsita est. Aves igitur bestias articulatas merito vocare possumus. Idque hic maxime extrorsum spectat, nequedum avium, uti mammalium , intus mobilis est columna ver- tebralis, ut hac quoque ratione classium nostra- rum per gradus adscensio deprehendatur. Quid ? quod 1ipse sanguinis calor Hæmathermis præva- lentis agilitatis*et mobilitatis est auctoramentum. Consueverunt qnidem Zoologi recentiores articula- torum nomen Insectis Linn. addere ; quod quidem nomen his quoque convenit, sed alia , quam avi- bus, ratione: quandoquidem illa intra primam classem , hæ totius regni ratione 1llo nomine insi- gniri possunt. Hæmacrymas simplicis, Hæmathermas compositæ esse naturæ, vel Linneani characteres indicio esse possunt, quippe illis est cor uniloculare vel in- auritum vel uniauritum, his biloculare, biauritum. Latreilleus, quamquam vertebratis suis omnino cerebri massam in cerebrum et cerebellum divi- sam , duoque hemisphæria non derogat, hæc ta- men apertiora constantioraque assignare videtur Hæmathermis, quibus item sanguinis circulatio- nem semper duplicem, cerebellumque transverse sulcatum tribuit. Le AGO His de causis, multisque aliis, quæ hic prætere- untur, prima regni partitio non inter Anæma et Enaema Arist., sed inter Hæmacryma et Hæma- therma facienda est. Idque luculentius etiam patebit, si partitionem persequemur, ut oppositio polaris et simplex et duplex, qualis sit, manifeste- tur, Nunc igitur de classibus a me constitutis ratio reddenda est In Hæmacrymis inferiorem bestiæ partem do- minari diximus , in Hæmathermis superiorem. Quocirca, quemadmodum inferior bestiæ pars in ventrem et pectus disjungitur, ita Hæmacryma in bestias ventrales et pectorales discedent. Atqui, naturæ indicia sequentes, facile dignoscemus, ver- mes esse bestias ventrales , Pisces Amphibiaque pectorales. Hæ classes simpliciter sibi sunt oppo- sitæ , sicut venter et pectus. Vermium nomine Vermes et Insecta Linnei, Squamantium nomime Pisces et Amphibia ejusdem, binas igitur classes Linneanas in singulis, comprehendo. Intima quæ- que bestia nulla fere ex alia re constat, quam stomacho vel tubo imtestinali. Insecta Linnei nihil aliud sunt, quam vermes sublimiores, jam articu- lati; sed hi ipsi articuli, ut sic dixerim , ventrales sunt , ex membrana, ad summum ex membrana cornea, constant. ([taque , si quid est vermibus cerebri, in ore ipso, quasi ventre capitis, residet.) Membrana autem proprium est figurationis ven- tralis. Hæc vermis elatio sive elevatio metamor- phosi quorundam aperte declaratur. Neque tamen 491 unquam excedent vermis naturam, quæ corde uniloculari, sanie frigida, albida insignitur. Vermes Linnei cum ejusdem insectis unum quasi corpus efficere et a nobis recte eadem classe compre- _hendi, hinc quoque colligas; quod apud Aristote- ue EN SRNE Sn RE ( : Jem una describi solent. Velut initio libri IV. « Hactenus, inquit, enæmorum partes enarravimus... Deinceps de anæmis dicendum est.» Hæc igitur animalia saltem a reliquis distinguuntur , iisque quodammodo opponuntur; quod idem fit ab üs, qui Eyertebrata a Vertebratis sejungunt. Nos vero Yermes non omnino bestiis reliquis, sed simpliciter squamantibus oppositos esse dicimus. Quam quidem ob causam et quia nullum animal sanguine vacare potest, nomina Aristotelea mutanda, et, quoties non ipsius verbis utamur, pro anæmis leucæma (sive leucæmas sc. bestias), pro enænnis Erythroæmas , vel, ubi squamantes tantum :in- telligantur, Erythrohæmacrymas (Rothkalthbluütige) ponendas esse duxunus. In hujus classis bestus si quid calcis vel ossis simile apparet, extra cor- pus est. Nec minus probabile fit, secunda classe nostra Pisces et Amphibia Linn., esse conjungenda. Utris- que enim multa sunt communia: primum, ex Linnei charactérisatione, Cor uniloculare, uniauri- tum : Sanguine frigido, rubro; unde Erythrohæma- crymarum nomen trahunt: Deinde etiam hoc; quod primæ sunt intus-vertebratæ, neque tamen perfecte, quippe cum alhquid ossi simile restet in a 499 corporis superficie, vel squamarum specie, vel testarum. Tum, quod huic affine est, nec caro sincera üis est , quod vel leges religiosorum indi- cant, nec ossa sincera, sed vel cartilaginis vel spinæ quoddam genus. Pectoris autem effingendi consilium huic classi esse propositum, et anatomia docemur et physiologia. Quare non inepte apud Latreilleum una ejus pars, pisces continens, Soli- branchiorum, altera, Amphibia Linn., Pulmoneo- rum nomen habet. Respiratio enim , ut supra docuimus, nihil aliud est, nisi quædam circulatio- nis statio. Quibus non unus circuitus focus, uis- dem respiratio imperfecta est. Ceterum, quod jam supra attigimus , membrorum figuratio squa- mantibus adhud manca ac dubia est. Pisces collo sunt destituti. At pectus rosirumque prominet. Quæ quidem omnia prævalentis secundi systema- is vel anatomici vel physiologici indicia sunt habenda; ideoque squamantes bestiæ pectorales rite vocari possunt. | In Hæmathermis superiora quoque systemata sic eflinguntur, ut dominari in cetera possint. Aves ita formavit natura, ut imprimis thoraci membrisque motors perficiendis operam daret. Sunt illis vertebræ collares plures, quam mammi- feris. Omnia ad agilitatem sunt accommodata. Sed hæc adeo in promtu sunt, ut res longiore oratione non egeat. Aves inter classes apte bestiæ vocan- tur articulatæ. Corde biloculari, biaurito, sanguine calido, rubro, a classibus superioribus, lactis # fi Er 493 defectu a classe sequente distinguuntur. Ipse ge- perationis modus oppositionem inter aves et mam- males intercedentem declarat: quæ 1llis extra fiunt (coitus, exclusio), his intus fiunt. Mammales ab avibus lacte, vel, si mavis, mam- mis discernuntur. Lac medullare Sanguinis genus >= dixeris. Tegumento pili. Pennæ membrorum in- star, pili nervorum. Aves quasi ossibus hærent ; maxillæ nudæ. Mammalibus os tectum labus, nasus naribus, auris auricula, oculus palpebris duabus. Sensus igitur, ut qui capitis sint, his perfectiores. Quocirca mammales imter bestias ap- pellari licebit sensuales, vel capitales. Ad physio- logiam si spectaveris, Hæmacryma omnia dices somnolentiora, Hæmatherma vigilantiora. Sed reli- qua hic omitti possunt. Jam me rationem reddidisse puto, quare has quatuor bestiarum classes constituerim. Studui probare , has classes quatuor systematibus vel anatomiæ vel physiologiæ, vel etiam, quod sequi- tur, practicæ, congruere. Rectius autem divisio bestiarum ab his 1psis regni principiis repetitur, quam à sensibus, quippe qui his subjecti sint. Vel ab ipsis physicis principiis classes repetere licebit. Etenim vermes solo sæpius aflixi, vel ter- reæ alicui substantiæ adhærentes inveniuntur. Pisces non solum natant in aquis , sed etiam per illas respirant. Ut duplex aquæ natura, fluida una , vaporea altera (juxta illud: aquæ infra fir- mamentum et supra hoc secretæ ), sic duplex N° II, 1845. 39 494 squamantium natura : amplhubia Jocis tumidis , seul squalidis, ut habet Linneus, mveniuntur. Ver- mes recte dicemus humiles. Pisces ab ipso Linneo vocantur: « Aquei elementi volucres compendio- sissimi.» Aves apud eundem dicuntur: « Aëreæ vocales volucres pulcherrimæ.» Non solum habi- tait aërem, sed, ut est apud Linneum. «Recepta- cula aërea per totum corpus habent dispersa, ad volatum, cantumque summe necessaria» etc. Mam- males ignei Flementi esse bestias , vel sensuum perfectione satis indicatur. Quodsi ad sensus re- spicere velis, rectus horum ordo, supra expositus, erit observandus. ‘Tuncque recLe dicemus , vermes esse bestias voraces , omnia in his ad os, quasi venirem capitis spectare huc refer ae ps tentacula ); squamantes esse odoras, nasutas, aves auscultantes , ut quibus primis auris extror- sum aperta; mammales esse oculares, intuentes. Ex visu etiam prosopon dicitur, quod , quam- quam hominis proprium est, mammalibus tamen _præ ceteris bestiis quodammodo obtigisse videtur. Præterea has classes quatuor cum 1ipsis qua- tuor regnis conferre possumus. Mammalia enim inter bestias ad hominum instar sunt. Item be- stiarum classes cum Vegetabilium classibus, antea a me consiitutis, comparari possunt. Nos quidem hoc jure nostro facere possumus, quonianm: utrim- que eadem sequimur principia. Decandolleus vero, suas quatuor Vegetabilium classes cum Cuvieranis quatuor animalium classibus comparans , merito 49: ue) ipse huic comparationi parum tribuit, uti in brevi de novo systemate botanico notitia animadverti; etenim comparationi non subest certa ratio. De- candolleus cum Dicotyledoneis comparat Animalia vertebrata, cum Monocotyledoneis Mollusca, cum Aetheogamis Articulata (Insecta), cum Amphi- gamis Zoophyta. At Vertebrata Cuvieri non Dico- tyledoneis respondent, sed omnino Phanerogamis : Mollusca non Monocotyledoneis , sed Alois Arti- culata non Aetheogamis, sed Muscis Phytozoa de- nique non Amphigamis , sed Fungis. Ex mea qui- dem disponendi ratione prima bestiarum classis , vermes insectaque Linnei continens , analoga est Acotyledoneis ; secunda classis , pisces amphibia- que ejusdem. continens, Monocotyledoneis ; tertia classis, aves continens, herbis; quarta classis, mam- malia continens, arboribus. Etenim, ut lectores illius commonefaciam rationis, qua eadem in vege- tabilibus disponendis usus sum, vermibus seu primæ classis bestiis corporis forma est dimen- sione incerta, squamatis est præcipue dimensio in Jlongitudinem , avibus (alis expansis) in latitu- dinem, mammalibus est formatio magis centralis. Modo in universum æstimanti rem ita se habere, rer se intelligitur.. Quippe singularum enim clas- sium ordines necessario inter se differunt.—Ponte- dera gemmiparas appellat arbores. Aristoteles proprie vivipara dicit Mammalia. Quis non videt , hic subesse similitudinem quandam sive analo- giam? JHæc vero agnosci adhuc non poterat a M 9 ,)* j 9 2 496 Phytologis separatam arborum classem non sta- tuentibus. Nos vero hoc quoque concentu classes nostras videmus comprobari. Quodsi Sprengelius ({Organogr. p. 473.) arborum gemmas cum bul- bis commode comparari posse dicit, hinc alia etiam emergit analogia. Ut: enim bulb1 in secunda vegetabilium classe inveniuntur, ita in secunda bestiarum classe occurrunt vivipara, quæ impro- prie dicuntur. Uti herbæ arboribus corpore mi1- nores et molliores, 1ita aves mammalibus. Gra- minea locis aquosis. nasci legimus, quo 1pso respondent sqamantibus. Sed nolo me hic esse longioren. Quod autem Latreilleus, Godofredo St. Hilario adolescente auctore , inter mammalium aviumque classes novam interjecit Monotremorum celassem , etiam banc rem non plane silentio ptæterire pos- sum. Certe nobiscum, qui systema philosophicum sequamur, non tam bene agitur , UË quotiescun- que nobis objiciantur formæ , quæ a reliquis ab- horrere videantur, ad addendas novas classes or- dinesve confugere liceat. Commodius quippe hoc, quam aptius. Legem naturalem ubique et agno- scere debemus, et sequi. Sed uti Josephum Hayd’n numeros quosdam modosque non sine risu com- posuisse crediderim, legitimos illos quidem , sed artis præcepla quasi eludentes, sic natura investi- gatores sui interdum risisse videtur, numos pro- cudens , quorum signis interprétandis frustra iosudarent erudili. At ingenio feliciori forsan 497 concessum erit, hæc signa et indagari et inter- pretari. Quamdiu Zoologi quadrupedes oviparos vivViparis miscuerunt , cum jam Aristoteles signum discernens docuerit!' Quare ne naturæ imputemus, quod nostræ est inscitiæ! Singulari quadam cœli solive natura eflicitur , ut forma aliqua bestiarum insolito vel deprimatur vel efferatur. Cujus qui- dem rei etiam Phytologia nobis obtulit exempla. Velut palmæ, cum sint Monocotyledoneæ, in ter- ris tropicis sylvarum speciem præbent. Systemate naturæ rationique -accommodato; rerumque formis penitus perspectis, locum quoque suum cuique assignare poterimus. Kutorgæ verba illa, (1. c. p. 15.), licet aliud quiddam spectantia , hic tamen adhiberi possunt: «Quodsi, inquit, non externis rerum .formis inhæreamus, sed occultum earum sensum et vim explorare studeamus , statim ani- madvertamus, eas minime solitum ordinem exce- dere.» Cujus quidem rei exempla idem ille inter alia et edentata habet. Classibus constitutis jam major operis pars ab- soluta est. Ilac enim in parte totius systematis vis et quasi facies continetur. Hinc reliqua evolvi et possunt et debent. Reliquam igitur hujus con- spectus partem, qua ordines subordinesque expo- nentur, jam brevius absolvi licebit. f fe 49 (@1e) 1. DE VERMIUM CLASSE ULTERIUS DIVIDENDA. Primæ classis unam partem vermibus Linnei, alteram insectis ejusdem indicari, satis apparet. Insecta Linnei suut-Articulata Cuvierr, Condylopa Latreillei. Itaque vermes prioris partis inarticula- tos appellare placuit, posterioris articulatos (Glie- derwürmer ). .Inarticulatorum duos ordines ita constituo , ut primum ordinem vermes inchoatos continere dicam, secundum molluscos. Ill sunt Radiarii Cuv., vel ferme Acephala Latr.; hi Mol- lusca Cuvieri, quos Latreilleus Amictos ( Mantel- würmer) dici posse censet. Alteram vermium partem ita divisi, ut ordo tertius insecta ( Kerb- würmer ) Cuvieri, sive Hexapoda Latr., quartus vermes completos ( Vollwurmer), quos dixi, 1. €. reliqua Articulata Cuw., sive Hypernexapoda Latr., cum Annulosis contineret. Hujus divisionis ratio facile reddi potest. In molluscis systema vascu- lare prævalere, id ipsum indicio est, quod hic vel rubicundi sangüinis vestigia appareant. Mollusci intra hanc classem squamantes referunt, Non mirum igitur , quod Spixio sæpiæ piscibus appro- pinquare videntur; neque tamen ideo in syste- mate transitum ad pisces faciunt ipsi, quippe qui non sint vermes perfectissimi. Insectos systema articulare intra hanc classem innuere, vel nomen ipsum testatur. Sed hic duæ monstrabantur viæ. Linneum auctorem sequentibus ejusdem insecta dividenda forent in Pierota et Âptera. Illa in _—_——-—_—_—.—EZEZcZpZpZEÉ TETE es tt ES CE dE 499 tertio, hæc in quarto ordine poneremus. Hanc divisionem mihi non displicere fateor, quandoqui- dem Pterota hic avibus bene responderent. At se- cundun Latreilleum Hexapoda tertium, Hyperhexa- poda quartum ordinem occuparent. Hance litem Zoologis dirimendam relinquo. Utcunque res diu- 5 sunt igitur Zoophyta (cum Infusoriis), quæ infimo dicabitur, discrimen erit haud ita magnum. Super- leco ponenda esse, nemo infitiabitur. Quos quidem ordines jam ex Aristotele eruere possemus. Initio libri V.: «Ac de primis, inquit, primunm... Jtaque ab js, quæ testa conteguntur, incipiendunm est; deinde de crustatis ceterisque ad eundem modum atque ordinem , molluscis scilicet atque insectis ; tum piscium genere.» elc. De Anæmorum generi- bus initio libri IV. accuratius exponit. Ordo primus, Vermes inchoatos continens, quem- admodum secundum Linneum dividendus foret, ex 1psa tabula subjuncta patet. Cuvierum Latreil- leumque auctores sequens, subordines s. Cohortes ( die Gruppen ) ita constitui: a ) Pars inferior: Coh. 1.—Agastrica, Latr., i. e. Spermatica et Infu- soria. Coh. 2.—Phytozoa, Cuw. et Latr., 1. e. Po- lypi b) Pars superior: Coh. 3.—Acalephæ, Cu. (Quallen). Coh. 4—Echinoderma , Cuv. s. Radia- ria, Lam. . Ordo secundus habet Molluscos , sic divisos: a) Apterygia: |) Agama s. Conchæ: 2) Gastero- poda s. Cochleæ: b) Pterygia: 3) Pteropoda: 4) Cephalopoda. Le 500 Ordo tertius, qui est Insectorum Cuv. vel Hexa- podum Latr., ex Latreillei descriptione parti- endus erit in a) Proboscidea et b) rostrata. Illa continebunt: 1) Hypotetraptera, 1. e. Thecostoma, vel Aptera vel Diptera: 2) Lepidoptera 1 e. Spiro- rostrata: b) Rostrata continebunt: 3) Hÿmeno- ptera 1. e. Promuscidea , et 4) Elytroptera s. Ro- sores. Hæc dilabentur in tribus ( Züunfte ) qua- tuor: (1) Hemiptera: (2) Neuroptera , (3) Ortho- ptera, (a) Coleoptera. Ordo quartus erat Wermium completorum , 1. e. reliquorum Articulatorum Cuv. Pars prior habet: 1) Intestina et Annulosa, 2) Girripedes et Myria- poda. Pars posterior habet vermes cutem vel corticem ponentes 3) Arachnides, quarum hæc est divisio: (a) Tracheariæ: (1) Trombidieæ : (2) Hydrachneæ : ( b) Pulmonariæ: (3) Arachneæ: (4) Pedipalpes : (Scorpionides). 4) Crustacea , quorum hæc erit divisio : (a) Branchiopoda : (1) Edentata : (2) Branchiopoda maxillata: (b) Reliqua: (3) Arachnoïda : (4) Decempeda. Il. DE SQUAMANTIUM CLASSE ULTERIUS DIVIDENDA. Secundam classem habent squamantes , qua- rum unam partem pisces efficiunt, alteram Am- phibia Linn., quæ sunt Reptilia Cuv. Sic parti- mur non propterea quod antiquitus sic traditum est, ut Amphibia piscium. genus sequantur., sed 5 jubente naturæ ratione. Etenim amphibia per- o01 fectiorem circulationem declarant et respirationem. Hinc a Latreilleo pisces Solibranchia , amphibia Pulmonea vocantur. Uti systema arteriosum ve- noso, ita amphibia piscibus polariter sunt opposita. Utraque sunt aqueæ naturæ, sed diverse. Jam inde ab Aristotele pisces in cartilagineos et spino- sos (non dixerim osseos) dividuntur. Ut nihil imex- pertum reliquere naturæ scrutatores, sic exstitit etiam, qui pisces cartilagineos spinosis misce- rel. Godofredo St. Hilario, quem sequitur Latreil- leus , partim inferiorem, partim superiorem inter pisces locum obtinere videntur. Cui quidem opi- nioni suffragari non possum. Pisces cartilaginei notis distinctioribus ab spinosis discernuntur. Discri- men inter cartilaginem et spinam per se magnum est (Arist. III. 8.) Magnum etiam est, quod gene- ratione differunt. Etiam Aristoteles ( IL. 9, 3. ): « Branchiæ, inquit, aliis tectæ operculis, alüis non item, ut cartilagineis omnibus». Idem (IIL 1, 3 ): « Animalia autem pedibus carentia , quæ ex ovo intra se concepto animal edunt, cujusmodi mu- steli» (Haye) et reliqua , quæ cartilaginea vo- cantur» etc. Præterea etiam Spixius ambigebat , utrum cartilaginei, an spinosi inferiore loco po- nendi essent. Cartilaginet ipsi videntur inferiores, quippe qui in fundo maris degant. Accipimus hoc, sic enim primus ordo humum significat. Sed adjungimus illud, quod cartilagineum quodque spinoso inferius est, et quod hoc modo ossis na- tura, per reliquorum ordinum gradus magis 502 magisque perlicitur. Aristoteles (IITL. 7, 6.) ha- bet: «At ovipara spinam gerunt, quæ est quasi os tergi in quadrupedibus.» Assignandus igitur cartilagineis primus ôrdo , spinosis secundus. Ex altera parte Amphibia Linn., etiam dubitationem movent. Latreilleus pulmonea sua divisit in Am- phibia (Batrachios) et Reptilia (Pulmonea relhiqua, i. e. Quadrupeda ovipara cum serpentibus )}. Hunc si sequamur , ordinem tertium obtinebunt Batra- chi s. Amphibia Latr., quartum Reptilia Latr. Tunc ordinum hæc erit descriptio. Ordo I. Cartilaginei. a) Chondropterygu: 1) Cyclostomata. 2) Plagiostomata. b) Branchiostegi: 3) Schismopnei: 4) Eleutheropomata. Ordo 2. Pisces spinosi, a) inferiores: 1) Apo- des: 2) Jugulares : b) 3) Thoracici: 4) Abdominales. Ordo 3. Anvphibia Latr. (Batrachit) a) Urodela. 1) Perennibranchia s. Ichthyoïida : 2) Salamandræ b) Anura: 3) Ranæ : 4) Buffones. Ordo 4. Reptilia Latr. a) Squamosa. 1) Ser- pentes: 2) Sauri: b) Cataphracta (Cutem non ponunt ): 3) Emydo-Saurni: 4) Ghelonui. Hinc diversa est Linneana Amphibiorum divisio. Linneus, quem et Blamenbachius sequitur aucto- rem , duos habet Amphibiorum suorum ordines, quorum prior reptilla, posterior serpentes con- unet. Quem si sequamur , superiora ita mutanda erunt : sn 203 Ordo 3. Serpentes: apodes. Ova catenata. Penis duplex : a) Scutis destituti: Rugosi vel Annulosi (Gæcilia, Amphisbæna) : 2) Squamati (Angues): b) Scutati: 3) Scutis abdominalibus (Colubres): 4) Seutis abdominalibus et subcaudalibus (Crotalus, Boa ). _Ordo 4. Reptilia , pedata. Penis simplex: 1) Lacertæ. 2) Dracones ( alæ quasi pinnæ ). 3) Ra- næ. 4) Testudines. Nunc quæritur, utra divisio præferenda sit, 1. e. utra nostræ dividendi rationi sit accommoda- tior? In utramque partem multa dici- possunt. Linneus in hoc respexisse videtur Aristotelem, qui (II. 7, 7.) : «Serpentum quoque natura , inquit, piscibus similior est; quippe qui spinam pro tergi osse gerant... Majores quadrupedes oviparæ hanc partem ossi habent similiorem , minores spinæ ». Item (IL 10.): «Reliquum est inter ani- malla enæma serpentum genus , quod amphibium est..., Pedibus carent serpentes ut pisces.» Tum (IL 11, 4 ): «Eadem natura quadrupedum, quæ ova pariunt, ut lien admodum pusillus sit, veluti testudini, lutariæ, ( emydi) rubetæ, ( phrynæ) la- certo, crocodilo et ranæ.» Hic igitur reliqua am- - phibia comprehenduntur ab Aristotele. Præterea, id quod addit Linneus, serpentibus ova catenata, penis duplex, reliquis amphibus simplex. At dicat quispiam , tertius ordo systema articulare perfe- ctius exhibere debet , cum serpentibus membra desint! At collum, at totum corpus membri instar a 504 - est. Attamen equidem Batrachiüs tertium ordinem adjudicaverim, propter vocem, maxime propter transformationem , qua insecta referunt, quæque continuatur per ea, quæ cutem ponunt : Nec non propierea quod serpentes in lacertas transeunt , et hic loci vermes annulosos referre videntur. Ceterum hunc locum relinquo tamquam arenam, in qua Theriologorum ingenii acumen sese exerceat. | | III. De AviuM CLASSE ULTERIUS DIVIDENDA. Pes tibi signa dabit. Virg. Classis avium uti inter reliquas classes natura distinctissime expressa est, ita division: ulterius progredienti summas objicit diflicultates. Quo factum est, ut ornithologorum ordinationes valde inter se discreparent. Huc accedit, quod signa haud- quaquam satis explorata esse videntur. Auctores, si consuluntur, ali alia, alii aliter tradunt. Quocirea ii bene merentur , qui hæc diligentius examinare student. Equidem nescio , num qua Fauna exstet accuratis plenisque descriptionibus æque insignis ac Flora Brownio-Kittelania. | Aristoteles aves in forestres et aquaticas divi- sisse perhibetur. Sane divisionem habet nullam, genera majora passim indicat, de quo infra. Linneus ordines habet VI qui sunt: 1. Acci- pitres. 2. Picæ. 3. Anseres. 4. Grallæ. 5. Gallinæ. G. Passeres. ———————————————— ST >= 505 Blumenbachius sic disposuit : a) Aves terrestres: 1. Accipitres. 2. Levirostres. 3. Pici. 4. Coraces, b. Passeres. 6. Gallinæ. 7. Struthiones. b) Aqua- ticæ. 8. Grallæ. 9. Ançseres. | Lacepedeus : À, a, 1. Scansores. b, 1. Rapaces. 9. Passeres. 3 Platypodæ. 4, Gallinaceæ. B, a 1. Aquaticæ, 2. Latiremæ. 3. Grallæ. b, 1. Cursores. Cuvierus: 1. Rapaces. 2. Passeres. 3. Scansores. 4. Gallinæ. 5. Grallæ. 6. Palmipedes. —-Hunc secu- tus est Dumerilus. Latreilleus: À, 1. Rapaces. 2. Passeres. 3. Scan- sores. 4. Passerigall. 5. Gallinacei. B, 6. Grallæ, 7. Palmipedes. Illigerus: 1. Scansores. 2. Ambulatores. 3. Ra- ptatores. 4. Rasores. 5. Cursores. 6. Grallatores. 7. Natatores. | Okenii divisio hæc est: À, Escantes (Inferiores) : 1. Scansores vel Subulatirostres ( Upupæ, Pici, Psittacini). 3. Conirostres ( Fringillæ , Columbæ, Coraces). 3. Dentatirostres (Turdi, Motacillæ, Falcones) B. Non-Escantes (Superiores ): 4. An- seres. à. Ardeæ. 6. Gallinæ. 7. Struthiones. Qualem meam ordinationem ab initio (abhinc supra alterum decennium ) ïinstitueram , talis etiamnunc slat. Ipsam naturam recentioresque auctores tum maxime spectabam. Aves in gravio- res et: leviores sive expeditiores, quas vocabam, dividendas esse videbam. Graviores Gallinas esse et Anseres, Expeditiores Passeres et cum Scansori- bus Rapaces intelligebam. Mox animadverti, hujus 506 classis dispositionem cum sequentis classis divi- sione esse conjungendam. fntueare modo utrius- que classis constitutiones apud Blumenbachium, et facile similitudinem quandam observes. Invenies hic terrestres et aquaticas, 1b1 itidem: hic ra- paces, 1bi feras. Ejusmodi observationes etiam apud recentiores auctores passim inveni Latreil- leus quoque rapaces feris, psittacinos simus re- spondere dicit. Neque tamen quisquam hoc cura- vit in constituendis utriusque classis ordinibus. Velut Latreilleus inter aves primo loco posuit rapaces ; inter mammifera bimanis ‘principatum tribuit, secundum hæc quadrumanis , nempe simus, harumque similibus. Hæc inconcinnitas philoso- phico systemali nostro concedi non poterat. Neque series parallelæ admitti poterant, velut Latreilleus scansores seriem eflicere dicit, passerum ordini parallelam. Ejusmodi affinitatem ipse in systemate locus ostendere debebat. At Latreilleus modo familias naturales se descripturum esse, neque systema, pollicitus erat. Postmodo, cum, subordi- nes quoque certioribus finibus descripturus, me ad Linneum Aristotelemque consulendos retulis- sem , magis magisque sentiebam, plus hinc mihi offerri, quo systema meum et illustrare et confir- mare possem. Non sine admiratione, num hoc forte me ræterierat, legi apud Linneum, ubi «Ordinum characteres» exhibet ]. c. 1. 239.) sin- gulorum ordinum characteribus hæc subscripta: «Accipitres... analogi Feris. (Quippe mammalium 207 classis apud illum præcesserat). Picæ..... analogæ Primatibus. Anseres. ... analogi Belluis. Grallæ.... analogæ Brutis. Gallinæ... analogæ Pecoribus. Passeres analogi … ; Gliribus»—Quaam feliciter hic inspexit naturam! Sane Linneum . quanto magis cognoscas , tanto magis mirere. Cum septem ha- beat mammalium classes, harum una quidem vocat analogia. Hæc analogia prorsus e re mea erat. Nec est, quod eam diserte indicem , ipso enim syste- male meo proditur. Rapaces cum scansoribus unum tantum ordinem efficere , apparebat. Sed quæri etiam poterat, utræ hic superiores essent. Scansoribus principatum concessi. Quibus de cau- sis hoc fecerim, hic explanare longum est, quippe cum classis sequentis ratio simul spectanda sit. Simias si feris præstantiores dicas , itidem psitta- cinos supra rapaces efferas necesse est. Deinceps, ut Grallæ cum Anseribus, ita Belluæ et pars Bru- torum cum Cetibus unum ordinem constituunt. Quod igitur in herbis ordinandis nobis acciderat, ut simul sequentis ordinis, arborum scilicet, ratio esset habenda, idem hic evenit, neque tamen forte vel casu, sed ex naturæ ratione. Hoc loco mihi, partes ordinesque exquirenti, baud mediocrem dubitationem adferebat sententia Okenïi, viri summopere et culti et colendi. Huic enim Non-Escantes Escantibus præstantiores esse videntur. Hoc vel ex eo intelligi posse existimat , quod non-Escantes facilius domentur ideoque propius ad hominem accedant. At mihi quider D n Re 7 = _ = an + — TT TE RS es I ST 2 508 ferocissima quæque bestia prudentissima esse vi- detur. Facile hic in errorem inducaris. Ipsa ana- tomia decipere poterat viros doctos. Velut Spixius docet, similitudinem intercedere inter partes in- teriores glirium aviumque. Quare rosores proxi- me sequi vult avium ordinem, ut illi inter mam- malia infimum locum obtineant. Quod qui facit, idem, si concinnam sequatur rationem. Passeres infra reliquas aves ponere debebit. Et Okemius quidem in hac re sibi constat, sequitur enim ra- tionem aliquam philosophicam. Etiam exemplum Linnei, Passeres infimo loco ponentis, a vero ab- ducere poterat. Præterea Spixius nec non Okenius ex anatomia adferunt , struthioni pelvim esse ma- xime perfectam , quod 1ipsi inter aves summum locum , mammalibus proximum, assignet. Illud concedens, hoc nego. Probatur 1illo argumento hoc tantum , struthioni inter aves ventrales pri- mum Jocum deberi. Apparet enim , gallinaceos esse aves ventrales, anseres cum grallis pectorales, pesseres articulares , rapaces cum piscis Linn., sen- suales sive capitales Quam quidem rem argu- muentis me confirmare cum longum est, tum hic vix necessarium , cum doctis scribamus. Passim tamen nonnulla hoc consilio adspergentur. Doctos non fugit, ipsas carunculas et papillas signa esse exuberantis systematis membranacei, sicut peco- rum cornua. Eodem pertinet etiam ingluvies, de qua Aristoteles (II. 12, 14.): « Quibusdam enim, inquit, præjacet ventriculo ingluvies, ut gallo, qq me SE 309 palumbæ, perdici». Hac re similes sunt ruminan- tibus. Ovorum multitudo idem indicat. Anseres sanguine abundare constat. Pectus carnosum. Plu- marum pinguedo quiddam piscium naturæ simile prodit. Passeres saliunt, cantant, mobilitate vigent, quippe quas aves inter aves dicas. Prehensiles insidiando, imitando prudentiam produnt. Linneus (1. c. p 237.) Gallinas dicit currentes, Anseres natantes , Grallas vadantes, Passeres salientes ad musicam institui, Accipitres sedentes, Picas ince- dentes, quæ quidem epitheta nostris principiis optime conveniunt. Ad dirimendam litem, quam mihi cum Okenio, mente quidem et cogitatione, fuisse dixi, testimo- nia adhibebo non contemnenda. Aristoteles, de partibus avium exponens (IL. 5, 2.): «Avium pedes, inquit, multis unguibus præditi sunt.... Quæ autem natatu victum quærunt, etsi sunt palmipedes , dearticulatos tamen et seorsum ha- bent digitos. Quæ volatu sublimes feruntur (06 œurav ueroyiovrat), omnibus quaterni digiti.... Connivent inferiore gena graviores, nictant ab angulo coeunte membrana omnes ... Pro cauda habent , quod Græci uropygium ( Bürtsel) appel- lant:; ac breve quidem eæ, quibus aut crura Jonga, aut pedes palmati sunt». (Hic igitur, sicut ordine meo secundo , grallæ eum palmipedibus conjunguntur). At quibus contrario modo eæ habent partes, longum. Atque hæ ad ventrem contractos in volatu pedes habent: contra quæ Ur 1845. : 29 10 breve uropygium habent, porrectos.... Sunt au- tem uncungues volucres (ËGrr Tov nrnrixwv, hochfliegende): calcarigeræ humiles» (roy Baœyewv ). Hic igitur per calcarigeras primus ordo meus sigmificatur , per uncungues quartus. Idem { VI. 1, 2.): «Geteræ, inquit, in nidis pariunt: at quæ minus volacia sunt, non item , ut perdices, in terra adstructis festiculis abscondentes». His aliis- que ÂAristotelis locis partes meæ classis ordinesque ; agnosci possunt. Graviores vel eodem vocabulo appellat, quo ipse, ad elementa tum spectans, usus eram. Idem (VIIE 1, 4): «Ergo , mquit , quædam, plantarum more, simpliciter certis tem- poribus propriam perficiunt generationem : quæ- dam etiam Jlaborant enutriendis fœtibus. Qua opere absoluto deserunt €e0S, ac nequaquam præ- terea cum illis ullam habent societatem. Queæ autem prudentiora sunt, ac plus memoriæ com- pararunt , etiam eivillus utumtur sua sobole ». Quod hic Aristoteles de animalibus in genere di- cit, id valet etiam in aves, ut igitur Escantes Non-Escantibus præstantiores habendæ sint. Simia autem sobolis caritate reliquas bestias superat. Hactenus de ambabus partibus ordinibusque. Con- silio paulo longior fui, quia simul sequentis elas- sis ordines præstruebam. | Ordo Ï. Gallinæ. Digitis anticis omnibus ad basim membrana conjunctis, vel pedes vadantes. Halluce vel amoto vel nullo. Hunc ordinem par- tim Okenio auctore sic in partes et subordines « | ‘ | oil sive cohortes distribui: a) Carunculatæ, Ok.: 1) Gallinaceæ domesticæ, Ok.: 2) Fulicæ, Ok.. Macrodactyli , Illig. b) Carunculis nullis, OZ: 3) Gallinæ sylvestres, OK. 4) Cursores. Ordo 2. Anseres. Pedes palmati vel vadantes halluce insistente. Carunculæ nullæ. Pedes a ventre porrectos in volatu habent (Arist. IL 8, 4.): a) Natatores s. Palmipedes : 1) Aves marinæ, Ok. Brevipennes et Longipennes, Latr. 2) Aves palustres, Ok. Totipalmatæ. Lamellirostres, Latr. b) Grallæ : 3) Scolopaces et Charadrii, Ok. Longi- rostres , Latr. 4) Ardeæ et Flataleæ , Ok. Cultri- rostres, Latr. Ordo 3. Passeres. Pedes (plerisque) ambulatorii. a) Imbecilhrostres: 1) Columbæ. 2) Latirostres, Latr. Fissirostres, Cuv. b) Durirostres. 4) Coni- rostres: Fringillarum Cohors. 4) Ermariginati- rostres. Fam : ‘Tenuirostres s. Motacillæ. Faim : Fortirostres s. Turdi. Ordo 4. Accipiires sive Prehensiles. Sunt Acci- pitres cum Picis Linnei: a) Non-Fissipedes ( ple- rique ): 1) Rapaces ( Accipitres , Blumnb. ). Pedes insidentes. 2) Pici, Blumnb. Rostrum subulatum vel Pedes scansorii , Ok. b) Fissipedes: Coraces, Blumenb. Pedes fissi vel digitus versatilis. 4. Levi- rostres Blumenb. Scansores, Linn. Psittacini. Jam notæ nonnullæ adspergantur his ordini- bus! Erunt fortasse, qui Fulicarum loco Columbas substituere malint. At ego Linneo potius suflra- sor, quam Blumenbachio. Signa, quibus columbæ ; 39" 12 passeribus similes sunt , quod nudæ et oculis oc- clusis nascuntur , quod escant , in Monogomia vi- vunt etc. Magis naturam et generationem attin- gunt, quam illa, quibus Galhinis cognatæ esse videntur. Quod 1illis omnes digiti conjuncti sunt, et ingluvies, nihil aliud indicat, quam eas inter passeres gallinas referre. Sic inter Rosores invent- emus subungulata , quæ tamen nemo ideo Peco- rum ordini adscribet. Columbæ sunt quasi inter aves Jlepores. — Passeres secundum recentiores auctores in subordines disposui. Vidi dispositio- nem meam Linneana confirmari. Secundum hanc subordines forent hi: 1) Simplicirostres ( Colum- bæ). 2) Curvirostres (Hirundmes). 3) Crassirostres (Fringillæ). 4) Emarginatirostres (Motacillæ. Tur- di. ). Nec displicet, quod Columbis addit alaudam, passerem: de sturno dubitaverim (secundum Oke- nium est ei rostrum dentatum )}: motacillam hic non posuerim. Sed hæc Ornithologi videbunt. Dumerilus passeribus a Linneo nomen iriditum esse vult a migrando (Wandervôgel). Nomen de- ducere videtur a spatiando, gall. passer. At Pas. seres dicti sunt a patentibus s. passis asseribus tectorum ( Sparren, Spaten, hinc Spaiz), sub qui bus nidificant. Quare rectius scribitur Spärrling.— Prehensilium subordines cum quatuor prioribus ordinibus Blumenbachianis congruere vidi. Seili- cet Blumenbachius diremit Picas Linnei. Rapaces infimas hujus ordinis aves esse, multis signis, con- firmatur. Indicat hoc ipsa voracitas. Ingluvies Di13 passim obvia gallinarum commonefacit, quarum similitudimem vultures maxime præ se ferunt Pedes insidentes idem significant. Digitum versa- tilem pedesque scansorios non utique sufhicere ad ordines dirimendos, vel hinc patet, quod ille etiam in rapacibus occurrit, hi in picis; neque tamen ideo noctuam inter Scansores posuit Latreilleus. Claudicat igitur ejusmodi dispositio. Pic ( cum Sericatis, [llig.) etiam propter plumarum natu- ram hic anseres referre videntur. Corvi a Lace- pedeo alhisque auctoribus Passeribus adscribuntur. At nec pedes, nec rostrum, nec vox addicunt Nimirum in Passerum ordinem congerebant au- ctores, quiäquid ahibi condere nesciebant. Quod pica etiam sait, sic est interpretandum , ut eam hoc in ordine Passerum vicem obtinere inmtellhiga- mus. Pedes hoc quoque in ordine per gradus sen- sim adscendunt , a pedibus insidentibus s. uncun- guibus , Arist., adhuc membrana conjunctis, per pedes adhamantes, gressorios, fissos, ad scansorios. Sic omnino systemate nostro invicem characteres, in melorem ordinem redigendi, adjuvantur , ut systema didicisse mhil sit alhud , nisi characteres didicisse. ADDITAMENTUM. Legens postmodo Mag. Aessleri. De pedibus avium EPA tionem osteologicam ( vid. hæc ipsa volumina. 1841. p- 467. seqq- et p. 626. seqq.) locum inveni, meæ avium ordinationi utilissimum. Inter ea, quæ ex perquisitionibus 1llis resultent , hoc est octavum (p. 677. ): 514 «In Rapacibus , in Passeribus , et in nonnullis Scansorum familiis , cujusque digiti articuli progressionem faciunt ad- scendentem, in reliquis omnibus— decrescentei ». Îtaque, cum ipsæ Rapaces, Passeres et Scansores unam clas- sis partem efficiant , reliquæ alteram , inventum est supremæ divisioni meæ etiam a pedibus signum manifestissimum. Cum- que ordinés Cuvierani, quos secutus est Kessler, redigi possint facile in meos , etiam his disignandis proderit accurata ïülla pedum perquisitio. Reliquæ enim Scansoriæ articulo unguicu- lari saltem dignoscuntur. Mirum sane, Cuculo, cujus caput satis gallinaceum prædicat Okenius , etiam articulos decrescentes esse. Ex hoc quidem pedum indicio Columbæ inferioribus avi- bus, Tetraonis generi , forent adscribendæ. Quæ aves a me quarto ordine comprehenduntur ( Rapaces , Pici, Cuculi, Psit- tacini}), eædem pedum structura a Passeribus differunt , inter se aflines reperiuntur (1. c. pag. 634.). Videtur tamen adhue desiderari quarti ordinis signum proprium,—sicut ctiam Mam- males solis pedibus a reliquis bestiis distingui non poterant. Quodsi Mag. Kessler, J. F. Brandt aliique Ornithologi genera secundum ordines meos ac cohortes perlustrare vellent, forsi- ian indicium desideratum detegeretur. IV. DE MAMMALIUM CLASSE ULTERIUS DIVIDENDA. Ad similitudimem ornithologiæ vocabuli for- mari posset Tithizoutologiæ nomen (a uUthiza, Säuge, Sauge, Zitze, germanice Saugerlehre, Zitzer- lehre). Quæ quidem Tithizontologia ex systemate nostro analoga foret Dendrologiæ , cui ex eodem et nomen et locus obtigit. Tithizontes latine la- ctantes vel pilosæ vocari possunt. Aristoteles (HILL. 17): «Quæ animalia pilos habent, üs semen 54 viscidum est». Necfugiebat Aristotelem, cete quo- que delphinosque lactare (vid. IL 9. et IL. 16, J.), sed Mammalia ab ecdem appellantur qua- drupeda vivipara (cu uèr oùv Eors Terounodx xt Éworoxæ }, quæcunque et concipiunt animal et pariunt (06œ Vooroxe xai ëv adroic xai É£«, oioy 06&@ Te Tolyæg ëye; eigenthich lebendigge- barende ). Mammalium divisionem quamquam non diserte proposuit Aristoteles, iamen quæcunque hoc im genere a recentioribus tentata sunt, ex 1llo aut petita esse, aut certe repeti posse videntur. Linneus sic habet: Ordines IMprimis a dentibus desumuntur. Primores nulli utrimque. Bruta. 2. = { Primores incisores: 2 Laniarius o. Glires. 4. æ Unguiculata. Primores incisores 4. Lania- = Dentes DIuse dl. Primates. 1. Primores conici (6, 2, 10.) La- = niarus f{. Feræ 3. > — Primores superiores et in ferio- = Ungulata. res. Belluæ. 6. > Primores superiores nulli. Pecora. 5. Mutica. Dentes. varii in VAris, Cete. 7. Blumenbachius dicit, se, totalem horum anima- lium habitum spectando, systema naturæ magis accommodatum condere studuisse , hunc in mo- dum: 1. Bimanus. 2. Quadrumana. 3. Chiroptera. 4. Digitata. a) Glires. b) Feræ. c) Bruta. 5. Soli- dungula. 6. Bisulca. 7. Multungula. 8. Palmata. a) Glires. b) Feræ. c) Bruta 9. Cetacea. LS Cuvieri ordines sunt: 1. Bimana. 2. Quadru- mana. 3. Carnivora. 4. Rosores ( Glires ). s Fden- tata. 6. Pachyderma. 7. Ruminantia. 8. Cetacea. Illigerus sic habet: A. Pedes exserti, distincti- a. Manicula aut podaria pollice distincto. 1. Erecta. 2. Pollicati. b. Pedes pollice distincto nullo. 9. Salientia. 4. Prensiculantia. 5. Multungula. 6. Solidungula. 7. Bisulca. 8. Tardigrada. 9. Effo- dientia. 10. Reptantia. 11. Volitantia. 12. Falcu- Jlata. B. Pedes retracti, obvoluti. 13. Pinnipeda. 14° Natantua, Latreilleus disposuit ïita : A. Quadrupeda. 1. Unguiculata. a) Tribus dentium generibus in- structa. Ordo 1. Bimana. 2. Quadrumana. 3. Chr roptera. 4. Feræ. b) 5. Amphibia. 6. Marsupialia. 7. Rosores. 8. Edentata. Il. Ungulata. 9. Pachy- derma. 10. Pecora. B. Bipeda. 11. Cetacea. Okenius quinque ordines singulos in ternas tri- bus dividit: A. Dentium lacunæ. I. Pilosa infe- riora: Prensiculantia ( Pfôtler ). Ordo 1. Mures rosores. 2. Mures manducantes ( Reptantia ; Ilig., : Marsupialia). 3. Mures rapaces (Talpa, Sorex , Ve- spertilio). IT. Pilosa superiora: 4. Ungulata (Geta- cea , Sus, Ruminantia). B. Lacunæ nullæ. 5. Un- guiculata (Phocæ, Canes, Ursi, Simiæ, Homo. }. — Secundum quinque sensus significari dicit 1. P1- losa inferiora cute sive tactu; 2. Cetacea lingua. 3 Sues nasu. 4 Ruminantia auribus; 5. Unguicu- lata oculis. | D Voigtius habet: 1 Mammalia sensualia, ut ho- minem, simias; 2. Irritabilia , ut feras: 3. Repro- ductiva, ut pecora etc. Non opus est plura systemata in medio ponan- tur, cum reliqua his non adeo sint absimilia. Nos in hac classe dividenda non alia sequemur prinei- pia, quam in superioribus. Disponendo avium classem huic ultimæ classi ordinandæ jam pro- speximus, utrimque partium ordinumque similitu- dinem seu analogiam ex naturæ ratione confir- mare studuimus. Festimonia Aristotelis, tamquam alterius naturæ, notis annuere vidimus. Apud eun- dem et vestigia primæ partitionis Lanctantium re- periuntur; (VI. 28, 3. ): « Lepos , inquit, parit cœcos, sicut pleraque eorum, quæ pedes in multa fissos habent« (r@v molvoyida&r). Hoc enim ma- ouiculato - O rum (ungulatis enim opponuntur), quod cœcos gnum signum est multunguium sive un pullos pariunt. Hoc enim ipso hæ bestiæ analogæ sunt altivolis superioris classis, ut quæ nudæ clausisque oculis excludantur. Jam hinc conclu- dere possumus , unguiculatas hujus classis bestias in superiore parte esse ponendas , ungulatas im inferiore , 14 quod reliquis signis, ut pedibus, dentibus , confirmatur. Ungulatarum extremitates motui tantum inserviunt , neque action Ungula- tarum nomen hic latius patet, ut etiam Pinnipedes _comprehendat. Sibi quidem consentaneus est Okenius, hic rosores in infnno loco ponens, sicut superioris classis passeres posuerat. Spixius signis a Se. dicit amatomicis probari, rosoribus similem ac avibus esse sirucluram. At ideo non statim aves sequuntur, sed inter mammales eum locum obti- nent , qui avibus respondet. Nec evincet hoc quisquam, boves simuis ferisque esse prudentiores. Partes igitur mammalium ungulatæ sunt ( Huf- thiere) et unguiculatæ (Nagelthiere ). Ungulaiæ dilabuntur in ruminantes sive pecora ,.et pachy- derma sensu latiori ( cete belluæque cum Bruto- rum parte Linn.), Unguiculatæ in RKosores et Prehensiles ( Feræ Primatesque, Linn.). Hi sunt quatuor mammalium ordines. Hos avium ordini- bus esse analogos , jam supra dictum est. Bisulea terrestria dici possunt , Pachydermata aquatica , Rosores aërii, Prehensiles igneæ ( sc. mammales ). Pachydermorum nomen , quatenus ordinem signi- ficet, et ambiguum et incommodum videtur, quare potius vel a motu émmittentes ( Schieber), vel ab oris usu hkaurientes ( Schlucker) nominaverim has- ce bestias. Elephas ipse quasi immittendo promo- vetur, equus item. Pecora terræ insistunt, hau- rientes immittuntur , rosores saliunt , rapaces comprehendunt sive arripiunt. Pecora sive Bisulca , cum Haurientibus proprie sint polariter opposita , ab Aristotele sub impari- dentatorum nomine omnino paridentatis oppo- nuntur, Velut (IL 12, 8.): «Principio , inquit, cornigeræ quadrupedes, quæ animal pariunt, alteraque tantum maxilla dentatæ sunt (Cox mi 519 éote aupwdoyræ ) ejusmodi sinus quaternos ha- bent ; quæ ruminare quoque dicuntur... At vero utraque dentata maxilla (72 dœugodoyræ ) unicum ventriculum habent, ut homo, sus, canis, ursus, leo, lupus.»—( 8 ): In animantibus , quæ altera tantum , et quæ utraque maxilla dentata sunt (voig Te un œugadovoc xal Trois aupudovm) di- versa est natura intestinorum, magnitudine, cras- situdine, replicationibus.»—Hoc certe probat, non- utrimque dentata diversum constituere ordinem. Neque tamen desunt vestigia oppositionis mter Ruminantes et Haurientes. Velut ( 1IL - 13. ): « Adeps (zwesln) autem, inquit, et sevum ( 6réæp) inter se differunt. Sevum quavis parte fragile est et siccatum densatur; at adeps liquidum , neque aptus cogi. Itaque juscula de adipalibus seu pin- guibus non concrescunt, ut ex equo et sue: de is , quæ sevum habent , concrescunt , ut ovis et capræ. (Qjuæ utraque maxilla dentata sunt, adipem habent: quæ dentibus superioribus carent, se- vum»... Hinc adeo novum Jlucramur signum : Sevales appellare poterimus ruminantes, adipales haurientes. Et sanguinis et lactis natura a reli- quis mammalibus differunt ruminantes. Aristote- les: (III 4, 2.): «'Taurorum , inquit , sanguis celerrime coit... Hominis sanguis tenuissimus at- que purissimus eorum, quæ animal pariunt: tauri et asini crassissimus et nigerrimus.» Idem (11, 15, 2.): «Plus crassum lac, plus habet casei, Quibus autem primores superiore maxilla dentes LS 320 non sunt , eorum lac coit... Est autem tenuissi- mum lac Cameli; deinde equæ , tum tertio loco asinæ: crassins bubulum». Boum cornua, palearia, ventriculum quadruplicem, lactis copiam , et quæ sunt generis ejusdem , totidem exuberantis syste- matis ventralis sive membranacei signa esse, non est quod moneamus. Quæ cum ita sint, ne quis putet, Ruminantes Haurientibus eo superiores esse habendas, quod illæ sint bisulcæ, harum quædam solidungulæ, vel adeo pinnipedes! Quæ quidem res me quoque initio turbavit. At extremitates haurientium elemento, in quo degunt, accommo- datæ sunt. Nec pedum quidem anatomia senten- tiæ meæ repugnat. Nec pedes soli sunt imtuendi. Delphinis multum mentis inesse, docet Voigtu historia naturaliss Sed, quod maximum est, im haurientibus omnibus systema vasorum prævalet. Cui rei vel hoc testimonio est, quod Okenius na- sales dicit sues. Pecora magis pronos esse, quam belluas (quo argumento in ipsis regnis dividendis usi sumus )} nemo negaverit; hac re belluæ rur- sus a gliribus superantur, glires a Catis, hoc enim nomine, ex more Linnei, primates cum feris appellaverim, cum et simiæ quædam Meerkaizen vocentur, felesque muribus adversentur. Index est clavicula.—Glires passeribus respondent , utrique tertium locum obtinent. Cati vero seu prensicu- lantes, hoc enim nomen a muribus ad primates transferendum , et feras et primates Linnei éom- prehendunt. Bruta Linnei non efficiunt ordinem. oo 521 Elephas et Rhinoceros Belluis adnumerandi , reli- qua varüs ordinibus. Ordo 1. Ruminantes seu Pecora , Sevales. Mam- mæ inguinales. Quarum una pars instructa corni- bus tubulosis (Holhôrner), laniariis superioribus nullis. Has Okenius, auctore Lichtenstemio, discer- nit (Boves) et Brevicaudatas (Capræ). Altera pars, aut cornibus solidis instructa aut ecoruis, sæpius laniaribus superioribus gaudet. Dilabitur hæc in solidicornes (Cervorum cohors) et Ecornes (Came- lorum cohors) Alia foret secundum Linneum di- visio. a) Cornuiæ. 1) Cornua tubulosa. 2) Cornua solida. b) Ecornes. 3) Dentes laniarn solitari. Moschus , Giraffa (cui cornua brevissima ) 4) Dentes laniarii plures ( Cameli ) Theriologi videbunt , utra divisio, principus nostris magis conveniat. Ordo 2. Belluæ vel Pachyderme. Haurientes. Immittentes. Adipales. Harum una pars sunt Cete, altera cum Brutorum parte Belluæ, Linn. Hoc satis constat. Cete respondent Piscibus vel Anse- ribus, Linn. Belluæ Amphibus, Linn. vel Grallis. Cohortes sunt hæ: a) Cetaceæ vel Bipedes , Latr. 1) Hydraula (Blæser), Latr. 2) Herbivora, Latr. b} Quadrupedes. Dentes laniarii plerisque. 3) Am- phibia, Latr. Fam. Brocha. Fam. Cynomorpha. Pachyderma, Cuv. Tribus: Equi, Sues, Elephantes, Tardigrada.—Hujus ordinis divisio , si solum Lin- neum specles, aliter sic exprimi poterit. a) Cete. 1) Dentibus corneis: Balænæ. 2) Dentibus osseis: 522 Delphini. b) Cum Brutorum parte Belluæ : 3) Bru- torum pars : Trichechus , (Ornithorhynchus?), Dasypus, Manis , Myrmecophaga, Bradypus, (Pho- ca?). 4) Belluæ: Equus, Hippopotamus, Tapir, Sus, Rhinoceros, Elephas. Videbunt thériologi. Mihi quidem Bradypus intra hunc ordinem simiæ instar esse videtur. Tardigradorum tegumenta quoque huic ordini magis convenire videntur, quam quartæ. Ordo 3. Glires ( Bilche ), Linn. , als Rosores. Mures. a) Subclaviculati. 1. Leporini ( Hasen- Gruppe). Fam : Lepores s. Duplicidentata, Ilig. Fam : Dasypoides, Latr. seu Subungulati, {lig. Fam. Aculeati. 2) Natatores seu Cohors Castorum ( Biber-Gruppe ). b) Claviculis perfectioribus: 3) Murimi (Mäuse-Gruppe). Fam. Macropodes, Ulig. Fam. Cuniculares, I/lig. Palpiformes, Latr. (Maul- wurfsartige). Fam. Mures et Arctomys. 4) Agilia, Illig. Sciurini; respondent simiis —Linnei acumen in Rosoribus vidit signum , serendis cohortibus utilissimum , claviculam dico. In Caviæ characte- ribus legimus: «claviculæ nullæ »; in aliorum: «claviculæ perfectæ ». At procul dubio gradatim perficiuntur: quos gradus in singulis observari multum refert. Lepores hic Ruminantes referre, ideoque primam cohortem obtinere , multa signa indicant. Aristoteles (III. 16, 6. ): « Ruminantia omnia, inquit, coagulum (Laab) habent: at ex us, quæ utraque maxilla omnes dentes habent, ‘solus lepos». Itemque (VI. 29, 8.). «Lepores et super- \ 1525 fœtant , cum gestant , et pariunt singulis mensi- bus». Subungulata ipso nomine loci inferioris ad- monent. «Palmata Glires» Blumenbachii secundam hujus ordinis cohortem constituere debent: Ex «Palmatis Brutis» ejusdem Ornithorhynchus , ex Digitatis ( Polydactylis) Feris » Dasypus , Mani, Echidna etc. signa quædam anatomica, velut cloa- cam, cum Castoribus habent communia. Procul dubio istas bestias, si quis ad glires referre velit, hoc loco ponere debebit. Itemque Didelphis et relquæ Marsupiales , si cui in gliribus ponendæ videbuntur, locum habebunt in tertia cohorte juxta. pedetem. Ordo 4. Feræ et Primates, Linn. Prehensiles { Greifer-Ordnung}). Cati et Catæ (Katzen-Ord- nung). a) Claviculis minus perfectis. 1) Digiti- grada, Latr. Canes (Hunds-Gruppe). 2) Subplanti- grada, Latr. ( Ballenschreiter ). Lutrarum Cohors (Ottergruppe). b) Claviculis perfectioribus. 3) Plan- tigrada , Latr. (Solenschreiter). Ursorum Co- hors (Bæren-Gruppe), incipiens a Soricibus ac Vespertilionibus. 4) Palmigrada, Hlig. ( Hand- schreiter). Quadrumana, Latr. Simiarum Cohors.— Hic ex superiori ordine partium ambarum ratio- nem assumsi. Clavicularum enim formatio ana- loga esse debebit pedum structuræ. Hæe autem per cohortes nostras gradatim procedit a digiti- gradis, per subplantigradas, plantigradas ad palmi- gradas. Ergo canes maxime proni sunt, simiæ nm- mime. În prima cohorte Canes Falconibus respon- > 52 1 dent, Feles Ululis. Uti his digitus versatilis est, ita felibus ungues retractiles. Digitigradæ quasi pecora sunt intra ordinem quartum. Mansuescunt quoque. Sesunda cohors habet aquaticas. Hic «Palmata Feræ », Blumenb. idoneum locum inve- niunt. Tertiæ Cohorti, quæ est Ürsorum, Sorices et Cheiroptera, et forsitan Marsupiales, quas be stias Blumenbachius initio Ferarum posuit , ad- scribendas esse censuerim. Parameles (Beuteldachs) certe vel nomine Meli adpropinquat. Plantigradæ quasi mures sunt inter Catos. Quare his Cheiro- ptera annumerare maluerim, quam Simuis. Blumenbachius, quem audivi, cuique plurimum tribuo, utpote naturam acute et sincere intuenti, desciscit a Linneo (vid. Hist. nat. ed. XI. p. 50 et 76.), quod ex hujus systemate artificial quæ- dam genera, velut Vespertiliones, et Didelphis in diversos ordines dirimendi sint. Equidem tamen Linnei constantiam ordinationis naturalis , quæ vocatur, vagæ inconstantiæ prætulerim. At syste- ma philosophicum si sequimur non est, quod ea, quæ natura conjuncta sint, dissungamus , vel quæ disjuncta , conjungamus. Sæpius ex 1ipsis rerum vocabulis nascuntur errores. Aristoteles (II. 3, 13.): « Latos dentes, inquit , (interiores v. maxil- Jlares) ab acutis (primoribus s. incisoribus) dister- minant il, quos Caninos (xuvodovres) vocant ut- rorumque figuræ participes» etc. Linneus dentes triplices his ubique nominibus appellat, ut sint vel Primores; vel Laniarii conici longiores absque. hs. —— 225 antagonista occursante prolacerando; vel Molares etc. At caninorum nomen laniariorumve Opinio- nem excitat, hos feris tantum proprios esse, cum et Ruminantium et Haurientium quædam eJus - modi dentes habeant, sed diversæ figuræ. Rectius igitur hos dentes angulares (Eckzihne) nominave- rimus , ut errorem vitemus. Verum est, dentes angulares in superioribus tantum cohortibus pri- mi et secundi ordinis inveniri: at inveniuntur. Bestiæ secundi ordinis dentes augulares habere solent exsertos (Hauzähne), ideoque Brocha, Latr. secundo , quam quarto ordini adscribere malui. Quid igitur obstat, quominus etiam in tertii or- dinis cohortibus superioribus bestiæ angularibus dentibus instructæ admitti possint, reliquis signis id postulantibus? Tum procul dubio hi angulares etiam diversi erunt a caninis seu Jlaniarus fera- rum. Hanc igitur ob causam Marsupiales nec inter. se dirimendæ, nec ab muribus forent excludendæ. Hic vero potius meum est, stabilire ordines et cohortes | quam dispicere formas quasdam dubias ac singulares. Îtaque glirium ordinem ex mente Linnei quasi elicere et constituere malui, siqui- dem in omnem eventum dentes rodentes hoc in or- dine dominari debent. In illo Aristotelis de den- tibus loco latére videas ordinum meorum, imo et classium vestigia. Sed hæc longa est oratio. Sunt etiam alia signa, quibus Classes , Ordines, Cohortes etc. agnosci possint. Omnes enim bestiæe ahcujus partes inter se consentiant , uecesse est. Ne HE TS45: 34 526 Velut in tertio mammalium ordine bestiæ inve- niri solent , quibus pedes posteriores anterioribus longiores sint. Contra in ordine secundo sæpe anteriores ( pectorales) posterioribus (ventralibus) longiores sunt , vel posteriores deficere videntur. Ideoque Bradypus tertio ordini minus convenire videtur , ut cui et pedes tetradactyli, et digiti combinati, et ungues compressi sint. Nec forte ob pravum pudorem prætermittendæ | sunt partes genitales, cum generatio rerum natu- ram vel maxime declaret. liaque de generatione copiosissime egit Aristoteles ( Lib. V. seqq.). Lin- neus, cum plantaraum systema sexuale condidisset, in animalium systemate instituendo alia signa se- cutus est. Neque tamen eam rem prorsus negle- xit. Idem (1 €. p. 16.)» Genitalium, inquit, curio- sior indagectio displicet, quamvis varia et SIngu- laris Clitoride, Nymphis, Scroto, Pene, qui tamen posset ad ordines naturales viam monstrare. » Equidem in tabula hoc signum adjeci. Tum Lin- neus de Mammalium venere vaga, polygamia et monogamia scribens : «Paucissimis vero , inquit monogamia est, dum Mas et Foœmina individu socii curam gerunt fœtus ( Simiæ nonnullæ, Le- mur, Vespertilioncs, Erimaceus)». Hæc exempla docent, ut avium pars superior venere monogama jungitur , ita in supremis tantum Mammalium in- veniri mOonogamiam. Îtemque Mammæ ordinum nostrorum, cohortiumque per gradus adscensio- nem ostendunt. Situs significat : Inguinales Peco- | 927 ribus, Belluis; longitudinaliter digestæ Suibus aliis- que ; abdominales pectoralesque simul Gliribus pluribus; pectorales Primatibus. Numerus quoque significat et ubertas. Ubi vero classes sibi invicem occursare videbuntur, ibi cohortium tribuumque simul ratio habenda erit. Velut duæ inguinales equo , ventrales sui, in axillis brachiorum Ele- phanti, (pectorales Bradypodi). Sic systema undi- que confirmabitur. Sed jam huic libello finis est imponendus. _ Hic cum non solum systema novum in conspe- ctu posuerim, verum etiam singularum divisionum rationem reddiderim, consillo meo me suffecisse puto.. Hæc cum omni omnium gentium docto Se- natu communicaturus, hac ipsa de causa latine scripsi. Quamquam hæc omnia in libro meo ger- manico fusius disputata sunt, tamen jam non erit, quod eruditi 1llum Hlibrum exspectent, ut nova theriologiæ ratione utantur. Omnis enim syste- iwatis vis hoc conspectu continetur. Jam suum quisque museum theriologicum vel certe imagi- num collectionem ad hoc systema ordinare pote- rit. In agnoscendis diversarum classium ordinum- que bestiis me non errasse, certe scio. Itemque Cohortium ratio certa est. De generibus fami- lüisve quibusdam huic vel 1lli Cohorti adscriben- dis disceptatio aliqua relicta esse videbitur. Sed tantum abest, ut omnem laborem, qui in singulis = 9 4* 528 rebus exquirendis insumatur, actum jam perfe- ctumque putem, ut nunc demum , recto tramite invento, alacriter et feliciter instaurandus esse videatur. Nec minus conducit literarum studio, auctores, si quid nesciant, non dissimulare, quam vera aperire. Quod autem de systemate toto me certum esse dixi, nolim hoc cuiquam arroganter dictum esse videri: eo dico, quod res undique, multoties, perseveranter perpendi, donec omnis dubitatio tolleretur. Neque enim subito hæc fudi. Non solum Horatianum illud: Nonum prematur in annum, observavi, sed supra quartum lustrum scripta coërcut. Longi laboris incitamentum fuit et dulce præmium , quod ut prædicat Heerenius , «bi lucem oriri videbam, ubi antea mihil nisi te- nebras videram » Utinam legentes idem agno- scant! At multi quidem non studia per se amant, sui sunt studiosiores , quam veritatis. Quare au- ctorem, nova ferentem, Columbani istius et ovi et fati memorem esse , nec gloriæ quidem cupidi- tate ducti oportet.—S$Sed et alius mihi ostendebatur laboris fructus. Cum enim ommnis doctrina a na- turæ cognitione proficisci, ét præcipue puerilis actas historia naturali instutui debeat, sane pluri- mum refert, ut hujus studii ratio ineatur naturæ rationique maxime consentanea ideoque faciHlima , ut brevi tempore quam plurima discantur. Ado- lescentulus , quippe cui studia philologica præci- pue colenda, pro sterilibus chrestomathiis græcis, Aristotelis librum aureum, adjuncta hujus syste- ÿ 1 à NOVUM SYSTEMA REGNI BESTIALIS , QUATENUS AD SOLUM LINNEUM CONCINNARI POTERAT. A. Cor uniloculare. Sanguine frigido. Oz. I. Cor sNAurrnum ; Sanie FRIGIDA , ALBIDA ( VWermes Ur.) A — a. Vermes. Tentaculata. Penes varii Hermaphroditis, Androgynis: EEE Ord. 4. Zoophyta (et Infusoria). A 2 ) Jnfusoria: | bi) Zoophyta. Radiata (pluri- ma) caulescunt- | —— 4) Or-| 2) Or-| 5) Li- |H) Stir- ganis | ganis De pe-mol= enter iexler- ta. liori. nis nul-! nis in- Gorgo- lis. {strocta. ni. 2. Mollusca (et Mestacea). a) Testacea b)AM61lusca* VMulvæ rima: — — | — ——— 1) Mul-|2) Uni-|3) Clio.|.#) Se- tival- | valvia.| etc. piæ- via Coch- etc: Con- leæ: chæ. bInsecta. Anlennata. perfecta- Penesintrantes- Neutra nonnullis societate fœderatis. Mas et Femina generant 5. Pterota. 1) Di-|2) Lepi-|5) Hy-|4) Ely-|4) Pedi-|2) Aca- H-Aptera- a) b) —_ 3) Ara-|}) Can- ptera-Mdupte-|Mmend\tropte-|Dusssex. [ri Pe-|Monea. cer» ra. pleras ra. /|Pedicu-|. dibus luswetc"Mnullis velrplu> ribuss Cz. II. Cor UNILOCULARE, UNIAURITUM. Sanguine FRIGIDO, RUBRO: | SQUAMANTES nr.) A — ES a. Pisces. Branchiis externis: Penes plerisque nulli: Ova”absque albumine: A Ord:4- Pisces branchis ossibus deslituis: EE a) Chondropte- DygiL, ut don. ser, Raia. b), Branchio- —— 10- stept, ut ACIpen- 2Pisces Mbranchiis ossiculatis (Risces spinosi). EE B. Cor biloculare, biauritum. Sanguine calido rubro. b:"Amphibia® Pulmone arbitrario. Penes (multis) binis Ova pletisque.membranacea® ET 3: Serpentes,apodes®Penis du- |}: Reptilia, pedata..Penis simplex plex Ovawcatenata: — — a) Scutis desti-|\ b) Scutati. tutie —_ _— | —_——— | —_——— 4), Apo-| 2) Ju- |3) Mho-|H) AB-|1) Ru- 2)Squaz 2) Scu- x) Scu- des: gula- |-racici. | domi-/|gosi v:|hmatis |tis ab-|tis ab: res. nalesfannu- An |Mdomi-|dom:et lost: guis. nali= |" sub- Cæci- bus Co-|Mcaud: lia: luber. |. Roa: Grota= lus: osrespirans pulmonibus: a | 4) La- |2) Dra-|5) Ra- | 4) Te- cerla: co: pa. studos Cz. IIL. AYES: OVIPARÆ: AËREÆ: PENNATÆ. PENIS FEMINAM SUBINTRANS. 2) Menere polygamasjungunturpauciores aves, .ubGallinæ, Anseres:|b) Veneremonogama jungunturInstituuntur,Passeves ad musicam: > Mansuescunt Gallinæ, Anates EE .. — Or. 14. Gallinæ: currentes. fissi, sed summo articulo connexi. Rectrices plures (18.)- 2) b) mm | — 1) 2) 3) * |#) Gal- linæ pedibus curso- riis. Ous. Stru- thio. Didus» Pedes|2. Anseres (et Grallæ). Natantes vel vadantes Uropygionbrevi: EE © a) Anseres. b).Grallæ. nn —— 4) Ro-| 2) Ro-| 5) Pe- | }) Pe- stro Stro dibus | dibus eden- | dendi- | cur- letra- tülo. | culäto. | soriis. || dacty- Alca. | Anas. lis. Larus |Mergus etc. |Phæton Plotus: Falcones ad venatum- © 3. Passeres: salientes. 2) b) > —_—— | ———— 1) iS 2) Cur-|5)Cras-| Y) E- plici= | viro- | siro- |maroi- rosLres,| stres. stres. | natiro- Cülim- Prin |. stres. ba. gilla. || Tur- Alauda. dus? H- Accipitres et, Picæ:. Sedentes Accipilres Tncedentes PicæPicis Rectrices pauciores.(40:); 3 b) > ——— 1) Acci-|2) Picæ|5) Picæ|#) Picæ pitres: pedibus} pedibtrs pedibus Femina gresso- ambu- stanso= præ mis |latonis | ris, stan- Alcedos| Lrochi- tiors Ne lus: rops. | Sitta. Corvus, GC. IV. MAmmALTA: VIVIPARA: PLERAQUE QUADRUPEDA: Prrosa. PENIS INTRAT FEMINAM. A — a- Ungulata et Mutica: a Ordi Pecora Pédesmungulati bisulci: Dentes primores inferio- TES MINCISONES M pIUNES; M SUPENIUNES null Mamnæimpuinales: EE a) Cornibus tu- bulosis, | | 1) Bo-|2)Oves:|5)Corn:|})Ecor- vEs|MCorn-|solidiss|"nia: Corni-|rerectis bus por-|wewecli reclis: |, nalis. 2. -Céte et Belluæ cum parte Brutorum: a) Cete. b}Belluæ cum parte Bruto- rüme 0 — ne — 1)Dent.|2)Dent.| 3) Pars |}) Bel- corneis:|Mosseis | bruto: luæ: Balæ- | Del: num |Equus: ne. phinisMNriche|Hippop: chus:…|Mnapir Ornitho-|.-Sus: vhynch®?|Rhinoc: ou Eleph® Dasypus® NEpumece Bradyp:? Phoca? 3: Glires. a) Claviculæ b) Chiviculæ (Cplersque)Mim- perfectæ: perfectæ. —— | 1)Clav.|k2) Gaz |3) Mus:| 4) Sci- nullæ |"stor. urus, aut 1mp. Gavia- Hystr: Lepus. Hyrax: b: Unguiculata, RE H. Feræ et Primales. a) Claviculæ impevfectiones: b)} Claviculæ perfectiores- > _—— | << 4) Fe- | 2) Lu- |5)Ursi:|. H) Le- ræ. træ. | Talpa.| mures Canis, |Muste- MSonex.| et Si- Felis. |la. Vi-[Mesper-| mie: verra. til: Phoca? | Didel- phis: Re ALES Arist. (Zitzlinge }e |] ilchende). Pilosa, Arist. sales mobiles. , capitales s. sensuales, oculares. ( "©" "© 1 b. Unguiculatæ. 15 pariunt. (Polyshide), AÆrist. Pariunt ( plurimæ) cœæcos fœtus, Arést. h Haurientes |3) Rosores. Gli-| 4. Prehensiles (Schlucker . | res ( Bilche), |- vei Catæ. .Immittentes Linn. Feræ et Prima- (Schieber). |Ordo Murium. |tes Zinn. lipales, Arëst. (Greifer-Ord: chmeerthiere). * uung.) te et Belluæ m parte Bru- torum Zénn. Pachvdermæ 529 matis tabula, summa cum utilitate legere pote- rit. Adulta autem ætate, cum multi levibus æni- gmatibus vel faciendis vel inveniendis tempus -terant , quanto præclarius erit, naturæ amba- ges resolvere, arcana et mirabilia divinæ sa- pientiæ animo perlustrare! Nihil profecto homine dignius. | METAMORPHOSE LEXUS TURBATUS, GYELL. von Pror. Dr. EVERSMANN 1N Kazan. Lixus turbatus ist in den suüudlichen Vorgebir- gen des Urals und in den angränzenden bergigen Steppen, im Orenburgischen Gouvernement, übe- rall, wo die Stellen güunstig sind, ausserordenthch häufig; man findet 1hn in feuchten Niedrigungen, in Thälern, an den Ufern kleiner Bäche oder Flüsse, wo zwischen Ufergehôlz und hohem üppi- : gen Kräuterwuchse Archangelica officinalis bis beinahe zu zwei Mannshôhen emporschiesst; und. sobald diese Pflanze sich entwickelt, in den ersten Tagen des Junr’s, erscheint auch dieser Käfer auf 1hr in grosser Menge, lebt diesen ganzen Mo- nat hindurch auf dieser Pflanze, bis er im Anfan- ge des Julr’s verschwindet: selten trifft man eine Archangelica, die nicht mehrere derselben beher- 531 bergte. Meist sitzen sie am Stamme, namentlich die Weibchen, um an demselben ihre Eier abzulegen ; oder sie spatzieren auf den Blättern umher, und sobald man sich ihnen nähert, lassen sie sich plôtz- ch fallen, oder bleiben auf dem Blatte wie para- lysirt liegen. Die Larven entwickeln sich schnell ; Sie leben in den hohlen Stengeln der Pflanze und nähren sich von dem Marke derselben. Wenn sie eine Länge von etwas über 9 Pariser Linien er- reicht haben, so verpuppen sie sich, welches in der zweiten Hälfte des Juli’s geschieht, denn bis zum ersten August findet man fast nur Puppen in den Stengeln, nur selten noch eine Larve. In jedem Gelenke der Pflanze, zwischen je zwei Knoten, lebt eine, oder zwei Larven: in den oberen dünnereñ Gelenken eine, in den unteren zwei, selten auch wohl in den sehr dicken Stengeln drei. Die Spah- ne, welche die Larve abnagt, und der Unrath der- selben, sammeln sich auf dem Grunde eines jeden Gelenkes, (wo die Rôhre des Stengels verschlos- sen ist), bis zur Hôhe von mehreren Linien, oder bisweilen auch wohl bis zu einem Zoll hoch, an, und bilden für die küunftige Puppe ein weiches Lager , denn dort liegt sie, entweder eine, oder auch zwei, und in seltenen Fallen drei nebenei- nander, je nachdem der Stengel dick ist. Ein oder mehrere Zolle über dem Knoten sieht man am Stengel eine brandige, schwarze Stelle, wo der künftige Käfer seimem Kerker entschlüpft. Dieser entwickelt sich aus der Puppe entweder soût im = 992 Herbste oder im künftigen Frübhjahre; jedoch fin- det man auch, wiewohl nicht häufñg, schon in den ersten Tagen des August’s in den Stengeln ein- zelne Käfer entwickelt, die dann wabhrscheimlich dort überwintern und nicht eher als bis im küunf- tigen Frujahre hervorkommen. Die Larve hat das Eigeneé, dass sie ruckwärts, mit dem Schwanzende voraus, kriecht, wenn man sie aus dem hohlen Stengel herausgenommen hat: legt man sie z. B. in eme flache Untertasse, so ist sie im Stande auf diese Art über den Rand derselben herauszukriechen. Sie ist, wie gesagt, ausgewachsen etwa 9 Pariser Linien lang und 1? Linien breit. Sie ist blass gelblichweiss, oder weiss in’s Gelbliche fallend; der hornartige Kopf und die wenig ausgebildeten Mandibuln sind ghinzend braunschwarz; Kinn und Unterlippe schmuzig- weiss, jJedes der zwôlf Glieder des Kôrpers um- gibt in der Mitte ein Kreis von sehr feinen gelb- braunen Puüunktchen, deren Zahl sich auf jedem Gliede von 20—926 belaufen mag; sie stehen nicht ganz regelmässig, sondern oft paarweise, und auf dem Rücken auch einige vorwärts, ausser der Reihe ; — auf dem ersten Gliede steht auf dem Rücken hinter dem Kopfe ein länglicher braun- schwarzer Querfleck, der in der Mitte durch eine weissliche Längslinie in zwei Theile getheilt ist. Aus dem lezten, oder Schwanz-Gliede kann eine kugelfôrmige halbdurchsich tige Blase hervorgetrie- ben werden. Auf den drei ersten Gliedern steht re mere 539 auf der Unterseite statt der Füsse jederseits eine flache Warze, oder Erhôhung, die mit 6—8 sehr kleinen gelbbraunen Borsten besetzt ist. — Der Kôrper ist beinahe cylindrisch, jedoch vorn, und noch mehr hinten, etwas verschmälert. Die Man- dibuln schienen mir zweizähnig zu sein. — Die Larve streckt sich nie ganz grade aus, sondern ist immer in einen Achtelkreis gebogen. Die Puppe ist am Schwanzende hakenfôrmig emwärts gebogen. Alle Theile des künftigen Kà- fers sind an ihr deutlich zu sehen und treten sehr hervor. Der Thorax ist zugerundet viereckig und tritt besonders hervor, seine Farbe ist ein glinzendes Braun. Der cylinderfôrmige Rüssel ist an die Brust angelegt, er ist von der Farbe des Thorax, aber weniger glänzend; bei einigen Puppen ist er länger, bei anderen kuürzer: wahr- scheinlich Geschlechtsunterschied. Die lanzettfor- migen Flüugeldecken sind weit vonemander ge- trennt, liegen seitlich und stehen mit ihrer Spitzen- hälfte vom Kôrper getrennt , berüuhren aber mit ihrer Spitze den inwendigen Theil des hakenfôr- mig umgebogenen Hinterleibes : sie sind der Län- ge nach sefurcht , Sind wenig glänzend und von brauner Farbe. Die Beine sind glänzend weiss, ha- ben aber an der Spitze des Femur’s einen kleinen verwaschenen braunen Fleck oder Punkt: die vier vorderen Beine liegen auf den Flugeldecken, die beiden hinteren aber unter denselben. Die Fühler sind bräunlichweiss und hegen zwischen 534 dem Brustschilde (Thorax}) und den Vorderbei- nen. Die Glieder des Hinterleibes sind auf dem Rücken am Hinterrande mit stumpfen Stacheln oder Spitzen besetzt; das lezte Glied endiget in eine, oder zwei kleine hornartige Spitzen; das drittlezte Glied ist auf dem Rücken pyramiden- f6rmig, die Pyramide mit Stacheln besetzt ; auch die zunächst angranzenden Glieder sind auf dem Rücken etwas pyramidenfôrmig erhôht, und die Erhôhungen mit Stacheln besetzt. Der Hinterleib ist ebenfalls von brauner Farbe , und ziemlich matt. D) DE QE QUEDAM LÉEPIDOPTERORUIM SPECIES NOVÆ, IN MONTIBUS URALENSIBUS ET ALTAICIS HABITANTES, NUNC DESCRIPTÆ ET DEPICTÆ A Dre. Epnuarno EvERSMANN. — SH Q ue — Re __ PAPILIONES. LyYcæNA COoELESTINA. L. Alæ clus albis unicoloribus, supra cœruleæ nigro-marginatæ (mas), aut fuscæ lunulis po- sticarum fulvis (fem.);—subtus canæ, striola media serieque externa singula punctorum nigrorum rotundorum: posticæ a basi ultra medium æruginosæ, in femina lunulis margi- nalibus fulyis subquatuor signatæ Fere eadem magnitudine , qua Optilete, nisi paulo minor; quoad picturam autem cum nulla alia specie commode comparanda est, sed proxime accedit L. Acidi, pæsertim cum interdum occur- rat varietas feminina Acidis lunulis margimalibus fulvis. Color coœruleus maris medium tenet Ero- tem inter et Adonidem: est magis argenteus quam La 236 Adonis, et magis cœruleus quam Erotis; margo ex- ternus niger eadem latitudine, qua in Erote. Fe- minæ pagina superior fusca est, ad basin paulu- lum cœruleo-pulverata; in alis posticis lunulæ tres aut quatuor marginales fulvæ reperiuntur.— Paginæ inferioris coior canus, aut leviter e fusco canus, vix differt a colore Amyntæ, nisi paulo obscurior ; alæ posticæ a basi ultra medium æru- ginosæ , quales vidimus esse in Cyllaro. Omnes alæ singula tantum serie punctorum signatæ sunt, ut e. gr. in Acide; in femina lunulæ marginales fulvescentes reperiuntur , quæ autem in alis anti- cis obsoletæ sunt. | Habitat in promontoriorum Üralensium collibus herbidis ibique volat mense Junio. LycæanA PHERETIADES. Tab27:65.,3-a.2b: L. Alæ supra cœrulescenti-fuscæ ciliis albis, an- ticæ puncto medio triquetro nigro; subtus anticæ canæ, punctis atris magnis : unico basali, altero medio serieque eorum externa ordina- ria,— posticæ pallide olivaceæ, albo-maculatæ, basi æruginosæ. ( Fem. ).—Paulo minor quam L. Pheretes, sed ei simillima; differt colore cœrulescenti-fusco paginæ superioris, punctis permagnis atris in pagina inferiore alarum anticarum et colore læte viridi-ærugineo sat extenso alarum posticarum. 997 Habitat in convallibus herbidis ad lacum Noor- Saisan. Lycæna Frscueri. L. Alæ utriusque sexus supra fuscæ, cils albis unicoloribus , posticæ codicula minuta præ- ditæ , lunuiis obsoletis marginalibus cœruleis ; subtus dilute fuscescentes, punctis ordinarus nigris rotundis majusculis : anticæ punctis basalibus nullis, posticæ lunulis marginalibus subquatuor aurantiacis. Medium Polysperchon inter et Hylam tenet eorumque magnitudine est. Communia ei sunt cum Polyspercho codicula alarum posticarum et cilia unicoloria; differt autem ab 1llo alis utrius- que sexus supra fuscis, punctis atris paginæ in- ferioris magnis et rotundis, non elongatis aut strioliformibus,—nec non pagina inferiore aliter colorata : pallide fuscescente, quæ in Polyspercho cano-albida est. Communes ei sunt cum Hyla dispositio et forma punctorum nigrorum in pa- gina inferiore; differt autem alis utriusque sexus supra fuscis, alarum posticarum codicula, cilüs unicoloribus et puncto nigro basali alarum anti- carum deficiente. — In pagina alarum inferiore inter duas punctorum series sæpe , sicut in L. Argo et* Aegone, fascia alba reperitur. Volat ad promontoriorum Uralensium rivulos medio Julio. La A 538 Nomen dedi in honorem summi naturæ scruta- torum rossicorum principis, excellentissimi Do- mini Fischer a Waldheim. Hrpparcuia OcNus. Tab. VIII. fig. 5. a. b. H. Alæ integerrimæ supra fuscæ ciliis concolori- bus: anticæ disco rufo diluto, punctis qua- tuor nigris, halone rufo subocellatis, - posticæ unicolores:—subtus anticæ rufæ, margine ex- terno apiceque griseo-fuscis , interdum pun- ctis nigris paginæ superloris; posticæ griseo- fuscæ, cucullis submarginalibus fasciaque lata media dentata fuscis, hac in medio grisescente. Proxime accedit ad Hipp. Mantum eademque magnitudine est; in pagina superiore alarum anti- carum differt colore rufo quaquaversum diluto, non autem striga obscuriore seu fusca termimato, ut in Mantu; in pagina inferiore alarum postica- rum discedit a Mantu colore griseo-fusco. Habitat in alpibus ad lacum Noor-Saisan. HipPARCHIA SUNBECCA. ab: Vite: 49478p H. Alæ supra albidæ, signaturis paginæ inferioris transparentibus;—subtus anticæ albidæ , ad costam et apice nigricantes , ocellis apicis tri- bus albidis cœcis; posticæ olivaceo-nigrican- 539 tes, maculis basalibus-subtribus , serie macu- larum sex externa ocellisque quinque COCIS albis. ( Mas. ). Eadem statura et colore, quo Hipp. Phryne fem., sed major. Supra vix e flavescenti albida, vel sincere alba, una cum cilus concolor, color autem paginæ inferioris obscurus transparet, præcipue in alis posticis. Ocelli paginæ inferioris omnes sunt cœci, 1. e. maculæ rotundæ albidæ: earum sunt in alis anticis tres apicales , singulæ inter binos nervos positæ; in posticis autem ubique juxta marginem externum inter binos nervos ma- cula rotunda locata est; post eas reperimus seriem macularum albarum , quarum singulæ inter binos nervos positæ, præterea videmus ad basin tres maculas albas : majorem juxta marginem anticum, alteram ad discum amotam et tertiam inter eas minorem. (Femina lateL.). Habitat in cam pis aridis ad lacum Noor-Saisan. DoriTis CLARIUS. Tab. AS ge1 4 b ec. D. Alæ albæ, nervis nigris: anticæ fasciolis ordi- nariis subcostalibus tribus: duabus atris, tertia exteriore nigricante, margine externo nigricante , lunulis submarginalibus albis ; — posticæ margine interno nigricante ocellisque duobus ordinariis disci rubris,—ocellis rubris basalibus lateris inferioris nullis. 540 Paulo minor quam Dor. Delius, sed ei similli- mus; differt præcipue ocellis rubris basalibus in latere inferiore alarum posticarum plane - nullis. Ocellos subcostales, seu maculas rubras fasciolæ subcostalis tertiæ , quæ apud Delium sæpe repe- riuntur , in sex'exemplaribus Clarii non video.— Femina differt a mare lunulis submarginalibus nigricantibus continuis alarum posticarum. Volat in promontoris Altaicis australibus. DonriTis ACTIUs. Tab. IX. fig. 2, a. b. D. Alæ albæ, nervis nigris, serie externa lunula- rum nigrarum, margine externo nigricante angusto, cilus albo nigroque varuis; anticæ fasciolis subcostalibus iribus atris: externa trimaculari, maculis nonnunquam rubropupil- latis; —-posticæ margine interno nigro ocellis- que duobus ordinarus disei rubris majuscu- lis, -subtus ocellis basalibus rubris magnis. Simillimus D. Nomio Fisch. Entomogr. rossic. IL. , sed fere duplo minor et alis posticis propor- tione multo angustiores, longiores. Hæc species magis maculata apparet quam reliquæ, non solum non quia maculæ nigriores et minus dilutæ, sed præcipue quia omnis nervus in margine externo macula minuta triangulari terminatur, qua re cilia nigro-varia evadunt. Habitat eadem loca cum præcedenti. 41 Dorrris DELPuIus. Tab: VIS fe eh D Alæ nigricantes, nervis nicris, lunulis submar- ginalibus albis , c@iliis albido-lutescentibus unicoloribus: anticæ fascia maculari externa spatioque subcostali ex parte albis, fasciolis subcostalibus ordinariis duabus atris latis, — posticæ disco ex ÿarte albo, ocellis duobus ordinariis fubris parvis punctisque duobus pigris anguli analis, -subtus posticæ quando- que ocello basali rubro obsoleto. Dimidio minor quam Clarius. Colore maxime obscuro accedit ad D. Corybantem Fisch. in Entomogr. ross. IL: ab omnibus autem differt maculis duabus rotundis punctiformibus anguli analis, singulis inter binos nervos positis. Invenitur cum duabus præcedentibus speciebus in iisdem locis. Ponria Lruconicr. Tab. VIL. fig. 2 a. b. P. Alæ utrinque albæ nervis nigris: anticæ utrin- que macula ordinaria media ( venulam trans- versalem occupante ) fasciaque externa ni- gris; —posticæ subtus fascia externa nigri- cante. (Mas.). N° III 18483. 30 F4 549 Eadem magnitudine et forma, qua P. Bellidice eique simillima ; differt nervis cujusque Jateris nigris et colore viridi paginæ inferioris defcienti. Femina muihi ignota. Habitat in campis herbidis ad lacum Noor- Saisan. BOMBVYCES. Psycue HIRTELLA. Ps. Corpus hirtum , e ferrugimeo cano-fuscum ; alæ nigricantes subpellucidæ , lunula media obscuriore obsoleta. Magnitudine Ps. Graminellæ, corpore autem crassiore; antennæ maris eodem modo pectinatæ, quo esse vidimus in Graminella ,—fuscæ. Alx fusco-nigricantes, subdiaphanæ, fere eodem colore, quo Liparis detrita, sed paulo magis diaphanæ. Habitat in promontorns Uralensibus. Larva sac- cata repit frequentissime .mense Junio im quer- cuum et betularum truncis ; ejus sacculus e foliolis minutis pendentibus constructus est. In arboris trunco hærens larva metamorphosin subit; imago apparet Julio. : GASTEROPACHA EVERSMANNI, KINDERM. Fab 4 "fe /9/a; 00e. G. Alæ anticæ supra ochraceo-luteæ, cils, striga externa modice flexuosa punctoque medio 043 ferrugineis: hoc albo-pupillato ; —posticæ fer- rugineæ, unicolores. #. Alæ anticæ spatio inter strigam et basin ferrugineo, postice luteo. Proxime accedit ad Gasteropacham Medicaginis aut Trifolu , differt autem alarum anticarum co- lore luteo , et præcipue striga ferruginea, aut cinnamomea, non lutescente: striga igitur colore alarum primario obscurior est, cum in Gastero- pacha Medicaginis pallidior , estque modice fle- xXUOSa, Cum margine externo parallela, antice posticeque æque lata et sat præcisa, parum diluta. Alarum anticarum color luteus non multum abest a colore femimæ G. Potatoriæ; posticarum color ferrugineus parum differt a femina G. Me- dicaginis, nisi paulo pallidior.—Subtus alæ omnes fascia dilute ferruginea signatæ sunt , quales re- perimus. in G. Medicaginis.—Differentia magnitu- dinis inter marem et feminam multo minor est quam in reliquis speciebus aflinibus; præterea fe- mina a mare differt colore paulo dilutiore. In varietate @. spatium inter alæ basin et stri- sam ferrugineo impletum est, solummodo ad marginem posticum color luteus remanet. Larva ab omnibus aflinibus diversa: fusca, in- cisuris cæruleis,—pilis brevibus ferrugineis hirta, subtus fulvo-maculata, in lateribus flavo-striolata, segmentis anterioribus supra rubro-varns. Victi- tat Caragana frutescenti. Sub finem Jun subit : 39* BAA metamorphosin , et imago apparet post medium Augustum. Habitat in promontoriis Uralensibus et Altaicis australibus. ÉUPREPIA INTERCALARIS. Fabre 10h E. Alæ anticæ pallide lutescenti et atro fasciato- rivulosæ ; posticæ rubræ, striola media, ma- cula magna oblonga anguli antici macuhisque duabus minoribus ad angulum analem atris. Paulo minor quam Euprepia Fasciata, sed ei simillima; differt præcipue alis posticis rubris, non flavis. Fasciarum dispositio in alis anticis _quamquam simillima ei in E. Fasciata, sed paulu- lum discedit. Color ruber posticarum medium tenet Cajæ rubedinem inter et Hebæ. Habitat in promontoriis ÂAltaicis australibus. EUPREPIA GLAPHYRA. Fab X. fig 4. E. Alæ anticæ nigræ, vario modo albido-strigatæ ; posticæ aurantiacæ, macula media maculisque marginalibus nigris. Paulo minor quam Eupr. Luctifera, sed cum nulla Éuprepia europæa commode comparanda est. Quo ad staturam proxima E. Aulicæ, quo ad 045 alaram anticarum picturam accedit E. Maculos:e : iInspicias ICONE. Habitat eadem loca cum præcedenti. NOCTUAE. LpisemaA DEPLANATA. Ep. Alæ anticæ e rubicundo cinereo-fuscescentes, jineis transversis ordinariis interna subrecta, ginali inæquali pallidioribus,—stigmate longitudinali externa flexuosa continua et submar sub nervo tertio areisque tribus subcostali- bus atrofusecis, relictis maculis ordinarus pal- lidis ;— posticæ fuscescentes. Magnitudine vix differt ab Ep. Trimacula, sed alæ sunt paulo breviores. —-Alæ anticæ cinereo- fuscescentes cum nitore rubicundo, vix umbrosæ:; lineæ tres transversæ ordinariæ sunt paulo palli- diores, quam color primarius; earum interna margini Costali perpendiculariter imposila crenis tribus planioribus componitur , linea externa fle- xuosa continua, nec creénata, nec dentata ; linea submarginalis inæqualis, margini parallela; juxta eam costa plerumque infuscata est. Areæ sub- costales ordinariæ, 1. e. areæ inter nervum secun- dum et tertium relictis maculis ordinariis forma- Læ, sunL atro-fuscæ ; area autein externa, 1. e. ea inter maculam reniformem el sirigam externam, ” 546 | sæpe minus infuscata; eodem colore atro-fusco reperitur stigma ordinarium lJongitudinale, sub nervo tertio locatum. Subtus alæ griseo-lutescen- tes, sericeo-nitidæ, ut in reliquis Noctuis. anticæ plerumque maxima parte infuscatæ , striga ex- terna obscuriore obsoleta ; posticæ margine antico infuscatæ 1bique tantum striga exlerna reperitur: punctum medium fuscum plerumque adest. Habitat in promontoriis Uralensibus. - AMPHIPYRA PHANTASMA. Amph. Alæ anticæ griseo-fuseæ cilits concolori- bus, macula media obsoleta, —macula triquetra nigra strigæ submarginali inæquali pallidæ postice adhærente,—striga basali obtuse den- tata obliqua foras strigaque media sinuato- flexuosa nigris, ad costam pallidis seu albi- dis;—posticæ externe fuscæ , ad basin sensim Juteo-fuscescentes, ciläis sordide Jutescenti- albidis. Paulo minor quam Amph. Spectrum, sed ei simillima: differt colore alarum anticarum minus flavescente ,—strigis ordinaris omnibus minus di- sunctis, —macula iriquetra nigra , aut fere atra, strigæ extimæ postice adhærente, apice basin versus speclante , — cilisque alarum posticarum albidis. : Habitat in promontoris Altaicis australibus. —) Qt = MAMESTRA SYLVICOLA. M. Alæ anticæ nigræ, obsolete cinereo-nebulosæ , strigis ordinariis crenato-dentatis maculisque ordinariis cinereo-albidis; —posticæ fuscescen- tes, lunula media strigaque externa fuscis. Eadem magnitudine et omnino eadem statura, qua Mam. Brassicæ; pariter ac maculæ et strigæ ordinariæ directione et proportione non differunt, cognoscitur autem Sylvicola alis anticis nigris, non fuscis, et maculis strigisque albis. Volat in promontoriorum Uralensium australium sylvis, Julio. APAMEA MODERATA. Ap. Alæ anticæ olivaceo-fuscæ, nebulosæ, fascia- Jlata externa pallidiore unicolore; — posticæ fuscescentes. Fadem magnitudine et statura, qua Ap. Didyma eique similis. —Alæ anticæ a basi usque ad strigauw seu Jineam transversam externam ordinariam olivaceo-fus cæ , nigro-nebulosæ, linea transversa interna maculisque ordinartis pallidioribus , his fasco-inscriplis, extra lineam externam sequitur fascia seu spatium latum olivaceo-fuscescens uni- color , sine umbris, externe spatio angustissimo terminal bis sinuato limitatum ; cilia fusca, pallido- varia. -Alæ posticæ fuscæ, aut fuscescentes, externe 548 sensim obscuriores.— Subtus alæ sericeo-nitidæ : anticæ e luteo et griseo fusco-nigricantes; posti- cæ sordide lutescentes, pulvere fuscescenti paulu- lum adspersæ punctoque medio obsoleto ; omnes margine externo pallidiore sirigaque externa ob- soleta obscuriore. Habitat in promontoriis Uralensibus. am XYLINA ICTERIAS. X. Alæ anticæ ochraceo-luteæ, brunneo-adumbra - tæ, spatio angusto terminali, interne flexuoso, margineque antico obscurioribus , — macula media externe alba; —posticæ lutescentes, ex- terne obscuriores. Eadem. magnitudine et statura, qua X. Putris, eique proxime accedit. Habitat in promontoriis Uralensibus, ad fluvium Sacmaram; volat Julio. LEUCANTA HELLMANNI. L. Alæ anticæ sordide lithargyreæ , unicolores , _ interna rectiuscula obliqua foras et externa maxime flexuosa crenatis fuscescentibus obso- letis, (aut nullis }; —posticæ sordide et pal- lide lutescentes, striga externa fuscescente diluta. Parva, paulo minor quam Xanthia Pulmonaris; alarum anticarum colore accedit ad Leucaniam D 49 Lithargyream , sed triplo minor est. Alæ anticæ una cum cils unicolores, linea crenata interna et externa solummodo in exemplaribus distinctis re- periuntur; pariter et striga alarum posticarum plerumque deest. Subtus alæ omnes pallide li- thargyreo-lutescentes, vel cum, vel sine striga externa fuscescente, plerumque autem adest. Volat in p'omontoriorum Üralensium pratis, Julio. | | Nota. In opere celeb. Hübneri « Schmetterlinge von Europa» Tab 106. fig. 496. depicta No- ctua fulva valde ad nostram accedit; cum autem descriptio , patria reliquæque notitiæ mihi ignotæ, et alæ posticæ mutilatæ vide- antur, non audeam ad eam revocare. CucuzzraA PRÆCANA. CG. Alæ anticæ canæ, obsolete fuscescenti-pustulatæ et longitudinaliter striatæ , costa ad basin spatioque subcostali pallidioribus, hoc obso- lete nigricanti-punctato; —posticæ fuscescen- tes, externe fuscæ, cilus alhis. Paulo major quam Cucullia Boryphora Fisch. ; aliquantum similis C. Pustulatæ Eversm., sed fere duplo minor et differt punctis nigricantibus disci, in nervo secundo et tertio locatis , nec non alis distinctius striatis. Habitat in promontoriis Uralensibus. 550 CaATocALA DEDucrA. Tab. X. fig. 3, €. Abdomen cano-album , margaritaceo-nitens ; thorax griseo-canum ; —-alæ anticæ cano-albidæ, obsolete nebulosæ , sitriga interna obliqua fo- ras undata strigaque externa dentata flexuosa nigris ; posticæ rubræ , fascia media fasciaque marginali atris. Eadem magnitudine, qua Cat. Nupta; ab omni- bus Catocalis differt alis anticis abdomineque albi- dis; alæ anticæ etiam albidiores sunt quam im Catocala Fraxini. Fasciæ alarum posticarum atræ sunt eadem forma, qua in Cat. Elocata; etiam summus margo externus paululum rubescit. Habitat in promontorus Altaicis australibus. GECMETRAE, LARENTIA À ÆNIOLATA. 1, Alæ albæ, strigis numerosis parallelis undulatis griseo-fuscescentibus ; margine externo lato parallelo obscuriore , cils griseo-fuscescentr- bus punctulisque ciliaribus nigris. ere duplo minor quam Acidalia Undulata, cui strigis crebris undulatis accedit ; alarum forma et strigarum flexura magis accedit Larentiæ .Auste- vatæ, sed triplo major est, et alæ proportione sant x 551 latiores , breviores. - Omnium alarum strigæ inter se et Cum margine externo parallelæ, solummodo ad costam parva flexura reperitur , quam vidimus esse in Lar. Austerata, Residuata , Oxydata , ete., sed 1lla minus profunda. Alæ a basi usque ad tres quartas partes sunt albæ , Strig1s numerosis undulatis et interruptis fusco-griseis æqualiter tectæ ; ultima autem quarta pars terminalis multo obscurior est et refert marginem latum parallelum externum, in quo reperimus primum strigas duas distinctas undulatas griseo-fuscas , linea undulata albide separatas ,—tum sitrigam seu lineam undu- latam albam distinctiorem,—et tandem summam partem terminalem angustissimam griseo-fusco impletam. Cilia unicoloria fuscescentia. Volat in promontoriorum Uralensium collibus nudis siccis, sub finem Maji et initio Junut. Ciparia BurGarta. C. Alæ placide cinerascenti-albidæ: anticæ spatio = basali minuto spatioque medio , externe den- tato-angulato, cinereo-fuscis, —striga submargi- nali crenulata albida ; —-posticæ a basi usque ad strigam externam angulatam paululum obscuratæ. Paulo minor quam Cid. Peribolaria, cui proxi- me accedit.—Alæ omnino colore miti cinera- scenti-albido , fasciis cinerascenti-fuscis. In alis anticis primum r'eperimus spatiun basale infusca- La 292 tum; deinde sequitur fascia , vel spatium sic di- ctum internum subparallelum cinerascenti-albidum, margini postico perpendiculariter impositum , ex- terne paululum curvum:; tum spatium medium . lateribus fuscum , medio cinerascenti-albidum , quod fere eadem forma, qua in Peribolaria, sed minus obliquum , et externe angulatum et denti-: culatum (in Peribolaria dentibus destitutum est et solum angulum emittit ); —denique reliquum alæ spatium usque ad cilia pallido-varia iterum cinerascenti-albidum , linea submarginali crenulata albidiore partitum ; in angulo antico umbra obli- qua fuscescens reperitur. Alæ posticæ a basi us- que ad duas tertias partes paululum infuscatæ ibique linea obscuriore angulum obtusum emit- tente terminatæ ; linea érenulata submarginalis albida non minus, quam in alis anticis non deest, sed obsoleta. Volat in montibus nudis Üralensibus , Majo. L2 o IDÆ4A CULMINARHIA. 1 Alæ grisescenti et albido variæ, diluiæ , fascia | externa alba : anticæ punctis nonnullis nigris. Eadem magnitudine et statura, qua Geometra Pravata Hüb. Tab. 84. fig. 432. ( ad Volgam infe- riorem habitans ) eique simillima. Antennæ maris maxune pectinatæ, fuscæ. Alæ anticæ albæ, pallide fuscescenti-variæ , serie interna curva punctorum nonnullorum nigrorum ,—fascia externa obliqua | b53 recta alba , interne cum punctis nigris, externe cum adjacenti fascia fuscescenti, nervis spatii ter- minalis albi infuscatis, ciliis fuscescenti et albido varüs. Alæ posticæ albido-grisescentes, fascia ex- terna obliqua subrecta spatioque terminali albidis, hoc nervis obsolete infuscatis.— Subtus alæ eodem modo pictæ, quo pagina superior , pictura autem pallidior est. | Volat in summis cacuminibus nudis lapidosis promontoriorum Uralensium, Majo. PYRALINES. ‘ ENNYCHIA ALBORIVULALIS. En. Alæ nigræ, cils albo nigroque varis: anti- cæ rivulis seu fasciis undulatis quatuor æque distantibus albis;—posticæ fascia externa et altera submarginali, sæpe interrupta, albis. Eadem magnitudine , qua Enn. Cingulalis, cui et forma magis accedit quam reliquis, quamquam ab omnibus differt.—Palpi breves vix pilosi; an- tennæ simplices nigræ; thorax niger , pilis brevi- bus et præcipue squamulis elongatis nigris et albis obsitus ; abdomen nigrum , segmentorum marginibus albis.—Alæ anticæ nigræ, aut fusco- pigræ (non atræ, ul in rehiquis hujus generis spéciebus), strigis quatuor undato-flexuosis æque inter sese distantibus , cum margine externo sub- parallelis albis: extima in angulum anticum ex- > 554 currente; strigæ eæ non sunt accurate terminatæ, sed irregulariter subdenticulatæ. Alæ posticæ aigricantes , ad basin pallidiores , aut albæ nervis nigris, fascia externa margini parallela strigaque submarginali interrupta albis. Loco strigæ sub- marginalis interdum nihil nisi macula transversa remanet. | Volat Majo in montibus nudis siccis ad fluvios Sacmaram , Îc, Taschla, etc. provinciæ Orenbur- gensis. ENNycHIA CAGUMINALIS. En. Alæ anticæ atro-fuscæ, posticæ atræ, omnes cils albis, in medio marginis nigris: singulæ maculis duabus majoribus chalybeo-cinctis maculaque minore transversa juxta marginem externum albis. Paulo minor quam Enn. Pollinalis eique sta- tura et macularum dispositione similis. —Corpus nigrum , lavescenti aut albido hirtum; antennæ setaceæ, oculo armato pilis brevissimis albidis sub- tilissime pectinatæ; palpi pilis albidis et nigris hirti. Alæ anticæ atro-fuscæ, aut atro-olivaceæ , stria longitudinali basali minore , macula mayore iransversa subtriquetra media , macula altera iransversa externa subcostali maculaque minuta juxta marginem externum albis. Alæ posticæ atræ, pilis albis, aut lutescenti-albis basi hirtæ,. macula antica subquadrata rotundata, altera transversa 55) juxta marginem internum €@t tertia minula juxta marginem externum albis. Maculæ duæ majores cujusve alæ. maculis irregularibus chalybeatis cinciæ sunt, qua re species hæc ab omnibus di- scedit. Fimbriæ sunt albæ, in medio autem cujusve marginis externi parva extensione nigræ. | Volat in promontoriorum ÜUralensium cacumi- nibus nudis et lapidosis, Julio, ardente sole. TRNSTEN EINER AUFKLARUNG DER URSACHE , WESSHALB SANDSTEIN IM GEGENSATZE RHALESTEIN JND TES SO SELTEN FOSSILE UEBERRESTE NAMENTLICH VON THIEREN FUHRT. Es ist eine bekannte Erschemuug, dass nament- lich älterer Sandstein im Vergleich gegen kalkige und thonige Gebirgsarten, nur selten organische Reste führen und zum Theïl ganz an thierischen Produkten entblôst sind. Ueber den Grund dieser Erscheinung geben die bis jezt bestehenden Erklärungen keinen genügen- den Aufschluss; denn wenn man auch sagt, dass der Sandstein weniger geeignet zur Aufnahme oder Aufbewahrung von organischen Kôrpern sei, so ist damit nicht die Ursache ausgedrüuckt, warum dem so ist. Es liese sich bei solchem Stande der Dinge am Ende auch denken , dass das Medium, woraus der Sandstein abgesetzt, vielleicht nur wenig oder theilweis gar nichts von jenen enthalten haben kôn- 47 me. Dagegen spricht nun wonl der Umstand, dass häufig mit Muschelleerem Sandsteine Muschelreiche : Kalksteinstraten alteriren; aber eben so schlagen- de Argumente lassen sich auch gegen die Annah- me erheben, dass bei der Bildung des Sandsteins oder später, in denselben emgehuüllten Organismen, durch den Bestand von jenem zerstôrt worden sei.. Wie will man nemlich nur die Zuverlässig- 5 keit einer solchen Vorstellung constatiren, da S micht aller Sandstein von dem Gehalte an Petre- fakiten ausgeschlossen ist, im Gegentheil mitun- ter gewisse Muschelsandsteme von ganz gleicher Beschaffenheit in Beziehung auf Bestand und Struktur als wie diejenigen sind, welche keine Mu- scheln emschliessen. — Sodann gibt es bekanntlich unter den Pflanzenresten, die manche Sandsteine Z. B. der Kohlensandstein umschliesst, solche von moch leichtzerstorbarer Organisation, als wie viele Muschelschalen sind. Weiter liesse sich, im Fall der Zerstôrung durch die Sandsteinmasse, doch wohl auch erwarten, dass in dieser, haufiger als wie es der Fall, wenigstens Fragmente davon ge- troflen werden sollten —Dann kann es nur auftäl- hig sein, dass grade in den Tertiärsandsteinen, noch die meisten Muscheln vorkommen, während, sollten Muscheln durch die Sandsteinmasse vernichtet worden sein, grade hierin die Wenigsten sich er- warten Jiessen , da die Gesammtverhältnisse von dem Tertiaärgebirge oder der Mollassenformation , offenbar darauf hinweisen, dass ihr Absatz UT OL ST GAS. 20 é \ I£ 548 nicht mit der Ruhe als wie ältere Sandsteine vor- sich gegangen, sondern selbst auch unter stürmi- scher Bewegung ihres Mediums, also mit heftiger Aneinanderreibung des Materials, erfolgt sei. — Dasselbe findet endlich auch auf die Sandabla- gerungen zum Theil voller wohlerhaltener zarten Muscheln Anwendung, die unserer Jetzigen Fluüsse und Meere, an ihren Ufern oder in deren Nähe abgesetzt haben. Wollite man aber auch den Petrefaktenmangel im Sandstein noch insonderheit auf den ôftern Eisen- gehalt desselben schieben und annehmen, dass dieser jenen zersitôrt habe, so sollten sich folge- recht auch, wenigstens in die Sandsteine ohne eisenhaltige Bindemittel, häufg organische Reste finden, dagegen solche im eisenschussigen Kalk- und Thongesteine ausgeschlossen sein. Es kann aber weder das Eine noch das Andere als Regel gelten. Aus allen diesen iriftigen Gründen geht so die Ueberzeugung hervor, dass sich der Mangel an thierischen Producten im Sandsteine Kkeineswegs durch eine Zersiôrung Seiten dessen Masse sach- gemäss erklaren lasst. Sieht man sich nun nach anderen Ürsachen fur die Erschemung um, so dringt sich vorzüuglich ein Verhältniss auf, was die meiste Wahrscheinlich- keit fur sich hat, eine der Hauptursachen dafur gewesen zu sein. Jedes flessende Gewässer dem 549 naher oder entfernter von seinem Ursprungsort Gelegenheit gegeben ist, Gesteimsmassen zu zer- stôren, die Grus, Quarzsand und thonigen oder kalkigen Schlamm liefern, gibt ein Bild im Kleinen, was an jenen Hergang erinnert. Während nem- lich die thonigen oder kalkigen Theilchen, nicht blos wegen 1hrer grôsseren Fembheit und geringern specifischen Schwere als der Sand, sondern auch bei gleichem Volum und Gewicht, wegen 1hrer mehr flachen als rundlichen Gestalt und 1hrer staärkern Adhäsion zum Wasser, weit zerstreut in der oberen Wasserregion schweben, and sobald sie eimmal einen Bodensatz gebildet, dieser schon in Ruhe verharrt, treibt der Sand mehr in der un- tern Wasserregion und zunächst den Boden in immer dichter geschlossenen Reihe, und wird, selbst schon als Stratum, noch vwellenartig auf- gewuühlt und fortgewälzt. Man:kônnte ihn so, vor- züuglich wo grosse Sandmassen lokomotiv sind, gewWissermaassen einer beweglichen Wand verglei- chen, die mit Huülfe der ihr zunächst vorliegen- den Wasserfläche, andere fremdartige und nament- hich zum Schiwimmen seschickte Kôrper, mehr vor sich hertreibt, als wie sie dieselben eimhullt, zerreibt oder zerdrückt. Nimmt man nun im vorliegenden Falle für den Raum, worin sich solche Sandstrôme bewegen, wie nothwendig den früheren Ocean an und waren die zuvorgedachten Kôrper, wie dies mit den thie- rischen Ueberresten der Fall, nicht blos belebt, La 550 sondern Jässt sich von solchen, die auf hôherer Stufe der Organisation stunden, auch noch präsu- miren, dass sie instinctartig dem ihnen drohenden Untergang zu entfliehen suchten , so lässt sich kaum anders, als in jenem Vorgang, die Grundmo- tive fur die Entblôssung organischer Reste im Sandstein erkennen. Nur dürfte es noch nôthig sein, dass man dabeï in der Vorstellung, welche sich im Allsemeinen über die Beschaffenheit der Erdoberfläche und dessen : Gewässer zur Zeit der Bildung der älteren sedimentären Ablagerungen hegen lässt, vorzuglich zwei Zustände statuirt. Nemlich, zufôrderst, dass bei der Entstehung neptunischer Gebirgsarten, Ländermassen über den alten Ocean hervorragten uwd darim grosse Strome vorhanden waren, die das von jenem abge- lôste Material diesem zufuhrten, und sodann dass der Grund des Oceans selbst Erhabenheiten und Vertiefungen zeigte , die unseren Bergen, Strom- thalern und Becken ähnlich, nur aber in colossa- lerem Maasstaabe und in constanteren Richtungen uber grosse Räume verbreitet waren. Solche Vo- raussetzungen gehôren nicht in’s Reich der Phan- thasie, sie werden im Gegentheile durch die Art der Verbreitung, durch Lagerungsverhältmisse, verschiedenartige Mächtigkeit und durch die gros- sen Lüucken in der Reihe neptunischer Ablagerun- gen bestätigt; so wie diese Zustände nur darin wieder eine naturgemässe Erklärung finden kônnen. 91 In solchen oceanischen Beckenvertiefungen moch- te sich nun das Medium , insonderheit für ältere Sandstembildungen, bewegen. Ihre Ränder und Wände verwahrten die Hauptstromungen für seit- liche Stôrungen und Einwirkungen auf ihre Direc- tion, und während vorzuglich von dem einen Ende der Stromrichtung, die Zuführung des Ma- terials geschah, stund nach dem entgegengesetz- ten Ende, für die von den Sandwellen vorwärts- getriebenen fremden Kôrper, ein freier Wesg offen. Hiernach konnten so die Vorgänge -in der Art erfolgen, als wie solche fur den Ausschluss von Petrefakten bei der Sandsteinbildung angenommen worden sind. | Betrachten wir jezt nun noch andere mit der dargelegten Erklärungsweise in Verbindung ste- hende Umstände, so erlangt dieselbe auch von sol- chen Seiten Bestitigung, die scheinbar als Emwur- fe dagegen ezhoben werden konnten. Es istdies vorerst das Vorkommen von vollständi- gen Fischabdrücken, von denen man sagen kônnte, dass sie grade am besten geeignet gewesen wären, der Umhullung durch die Sandstemmasse zu entge- hen. Aber in welchen Sandsteinstraten kommen sie vor? Grade nur in solchen, die, wie Z. B. die fisch- reiche Perm’sche Sandstembildung an der west- hchen Seite des Urals innig mit Kupfererzen an- geschwängert sind, deren Elemente die Ursache zur vorerstigen ‘Tüdtung der Thiere und fur Er- La _ 292 hôhung ihres specifischen Gewichts gewesen sein duürften. Fernerweit wuürde sich aus der Ueberfullung mancher Tertiärsandsteine an Petrefacten, auch em Gegenbeweis gegen die entwickelte Erklärungsart herleiten lassen, aber auch dieser Umstand wird mehr ein Argument dafür, sobald in Berucksichti- gung gezogen wird, vorérst, dass in der Regel die tertiäre Sandsteine so kalkhaltig sind , dass sie fast mit gleichem Rechte auch sandige Kalk- steine genañnt werden kônnten, und sodann dass die Bildung der Tertiärformation, uberhaupt schon mehr in beschränkten und seichten Becken, aus vielartigem Material und bei weitem beunruhig- ter vor sich gegangen ist. Endlich liegt nun aber auch noch ein gewichtiger Grund fur die gege- bene Erklärungsweise, in der häufigen Ueberful- lung der thonigen und kalkigen Straten mit Petre- fakten, selbst. Denn eben grade weil Kalk- und Thontheilchen ein verschiedenes Verhalten im Wasser und gegenemander mit darin schwimmende Kôrper, als wie Sand zeigen, ist jenes vorzughich der Fall. Fein und weit in der oberen Wasserre- gion verbreilet, umringen sie andere darin schwim- mende Kôrper gleichsam von allen Seiten , kleben darauf an, dringen, wo Poren und Oeffnungen darin vorhanden sind, hierin ein und ziehen und druc- ken sie so bei ihrem Niederschlage mit zu Boden. In der Masse wird der kalkige und thonige Schlamm, nun auch auf organische Kôrper, sowohl | 299 schon abgestorbene als noch lebende influirt ha- ben; 1m lezteren Falle zugleich, dass er mitunter selbst oder mit Hülfe dem thierischen Leben schädlicher Agentien, den ‘Tod der Thiere, noch vorihrem Niederschlage herbeigefuhrt oder wenig- stens vorbereitet haben mag. GoTtTLoB v. BLOEDE. réel PRET fe DES NATURALISTES de 1osceu. Homer XVL LL CGSSS ANNÉE 1843. YHoscott , DE L'IMPRIMERIE D'AUGUSTE SEMEN, - ,IMPRIMEUR DE L'ACADÉMIE IMPÉRIALE MEDICO-CHIRURGICA LE, TT A Mrs y er Poe ociété Ampérinle IETATATE HOSBOAAETCAÆ CB THMP, UTOÔH NO OTIEUATAHIN PEACTABICHO OHAO BE Uencyprnä KRomnrers ysaxonenuoe uncio ok3emnaapors. Mockga, Oxra6pa 7-ro 41, 1843 ro4a. Hencops u Rasareps M. Cueeupees. à Ü k 14 rTRAGE ZU DEN GEOGNOSTISCHEN BEOBACHTUNGEN MAG: IN DEN DONETZGEGENDEN DES GOUVERNEMENTS CHARKOW. TA XIE. D -C——— 1m vorigen Sommer mit geognostischen bergmän- nischen Untersuchungen im Steinkohlenrevier der Ukrainer Militair-Colonien beauftragt , erhielt 1ch Gelegenheit den Kreis von Beobachtungen zu er- weitern, wovon ich über jene interessanten Ge- genden schon einiges dem geognostischen Publi- kum berichtet habe (“}). Andererseits lieferten auch die bergmannischen Versuchsarbeiten Auf- schlüusse und obwohl einiges davon nur von lo- kalem Interesse ist, so sind doch nicht desto weni- ger einzelne Züuge von einer Gebirgsformation zu (* )} In den Bulletins de la Société Impériale des Naturalistes de Moscou N° II, 1840, N° I und II, 1843. Leonhardt's und Bronn’s Jahrbuch 5!°° Heft 1841, und 2!‘ und 3'°° Heft 1843, Erman’s Beiträge zur Kenntniss von Russland, 1843. ON UF 1048. 31 b58 ubersehen, sobald solche dazu beitragen, die Cha- rakteristik derselben noch mehr zu vervollstän- digen, noch fester zu stellen. Es betreffen diese Beobachtungen nur, ausser der Steimkohlengebirge , zugleich auch noch die Jura- und die Kreideformation in einigen 1hrer Glieder. Diese Bildungen, zusammen mit Tertiär- . und Diluvialablagerungen sind es, welche das Do- netzer Gebirgs - oder Formationssystem (*) zu- sammensetzen. (*) Das Wort System ist hier als Inbegriff von einer loka- len Aufeinanderfolge von Gebirgsbildungen genommen, die sich in einem Bezirke übereinander ‘entwickelt : haben. ! Ich halte diesen Gebrauch des Wortes für geeigneter , als wenn man damit deu für die Geognosie classischen Ausdruck Forma- tion verdrängen will.— Aber es erlangt die eingeschlagene Verfahrunysart noch eine andere Bedeutung für die Geolosie, bei Erwägung, dass zwischen Gegenden, worin gleiche Forma- tionen übereinanderlagern auch Uebereinstimmung in den Bildungshedingungen stattgehabt , dagegen wo zwischen jenen Verschiedenartigkeit in der Formationsfolge herrscht auch wieder abweichende Bildungszustände zu Grund liegen müssen. So werden demnach , wo anderwärts Z B. das Steinkohlen- gebirge auf älteren plutonischen Gebilden aufruht und Jura- Kreide und Molassenschichien über sich liegen hat, auch durchaus gleiche oder ähnliche Bildungszustände als wie beim Donetzer System statuirt werden müssen, im Gegentheile wer- den sie mehr und weniger verschieden gewesen sein, wo sich die Reihenfolge der Formationen anders zeigt. Jene werden zusammen zu einem und demselben Formationsverbande oder Systeme , diese zu einem anderen gehôren, und in der That, 299 Ich beginne vorerst mit den Beiträgen zum Stemkohlengebirge. nimmt man, soweit unsere Erdoberfläche bisher erforscht ist, die Formationsverbände von gewissen Gegenden als Typen an, und schliesst anderes daran an, so resultive Schlussfolgen die ein hohes Interesse gewähren und dabei schône Anhalts- unu Uebersichtspunkte für die mineralogische Geographie darbie- ten. — Ich hoffe dies bei weiterer Verfolgung des Gegeustan- des an anderem Orte umständlich zu zeigen ; hier hätte ich nur in der Bezichung die ausdrückliche Bemerkung zu marhen, dass die Darstelluug solcher Formationsverbände oder inne- ren Gebirgssystemen in keinem Maase dem allgemeinen geologi- schen-Systeme oder der Anordnung der Gebirgsbildungen nach ihrer relativen Altersfolse Eintrag thun kann und soil. Die- ses weisst im Gegentheile darauf hin, welchergestalt der neptunische ({ oder vielleicht auch richtiger der neptunisch- plutonische } Theil der Erdrinde construirt sein würde, weun alle Formationen übereinander vollständig zur Entwicklung gekommen wären ; jene zeigen, in welcher Art die Entwicklung hier und da wirklich statt gehabt hat. Bei dieser Gelegenbeit erlaube ïch mir auch ein Glau- bensbekcnntniss bestimmter auszusprechen, welches ich in meiuer kleinen Abhandlung in N°IV der Bulletins de la Soc. Imp. des Natur. de Moscou {842 Seite 871 nur angedeutet habe. und dessen nähere Entwicklung mich noch beschäftigt. Es ist dies , die aus naturhistorischen und physikalischen Gründen so wie aus der noch jezt fortschreitenden Erdrindenbildung sich aufdringende Ansicht, dass es bei der Gecbirgsbildung überhaupt keine eingentlichen Pausen gegeben haben künne, und so den Formationen keine Zvitscheiden zu Grunde lie gen künnen. Ihr unterscheidender Charakter mass mehr durch gewisse Erreignissé motivirt worden sein. — Natürlich ist dies > 560 jisher Kannte man von der Petrowkajer Stein- kohlenpartie , als Hauptentblôssung , namentlich die sogenannte Adlerschlucht, die sich aus dem Bachthale der Mokraberetschka bey Petrowkaja ge- gen # Werst weit im Allgemeinen ‘aus O in W fortzieht und da, wo sie in das Thal eimnmundet, gegen 20 Faden tief eingeschnitten ist. Neuer- dings bin ich aber auch noch mit zwei anderen Entblôssungsschluchten im Steimkohlengebirge be- kannt geworden, wodurch sich der Aufschluss von lezteren auf ein grôsseres Terrain erweitert und namentlich die Gegenden begreift , welche der Adlerschlucht vorzüuglich in N. liegen. Die Klewatschikschlucht als die bedeutendere davon , zieht sich 2 Werste von Petrowkaja aus ———_—_—_—_—_—_—_—_—_—_——— … nicht von solchen Formationen zu verstchen, zwischen denen in der Lagerungsfolge, Lücken oder Sprünge stattfinden, Z. B. wo Jura auf Steinkohlengebirge oder Kreide auf Buntsand- stein liegt u. s. w. sondern bei der Ordnungsfolge in der man die Formationen rücksichtlich ihres relativen Alters auf- einander folgen Jässt. Werner war zum Theile in seinem Rechte, dass er geologische Epochen annahm, weil er für die Erdentstehung überhaupt einen durchaus wässerigen Zu- stand, bald ab- bald aufsteigendes Niveau der Ausgchenden aller Gebirgsstraten und so aus bald im Sinken bald im Aufsteigen des Urmeers postulirte. Die neuere Geologie da- vegen hat meist alles dies verworfen ; sie hat dem neuge- borenen Kinde die Feuertaufe gegeben, aber gewiss grade noch Stücke von dem Wassergewande Leibehalten, dic als mit ver- brannt bctrachtet scin wollen. > o61 demThale des Berekaflüsschen ab, und erstreckt sich in ziemlich paralleler Richtung mit der Adler- schlucht und von dieser circa 12 Werst entfernt, gegen 4 Werste. Der andere ist die Perwoeschluchi, die von der vorhergehenden ausgeht und bei Erstreckung von auch einigen Wersten, im Allge- meinen eine Richtung von N. W. N. hat. Da das Einfallen der Kohlengebirgsstraten in Allgemeinen sehr gleichfôrmig W. N. W. ist, so verkreuzen fast alle die beruhrien davon Ausge- hende und erlangen deswegen eine besondere Wich- tigkeit. Das interessanteste davon wird nun eben zur Sprache kommen , aber zuvor will ich erst noch einige allzemeine Resultate anführen, die alle Entblôssungen der drei Schluchten zusammen und nächstdem einige Schürf- und Bohrarbeiten darin geliefert haben. Zuvôrderst besteht ein Ergebniss in der erlangten näheren Kenntniss uber die äussere Verbreitung der Kobhlenpartie. Es lässt sich nämlich dafur die Dreiecksfliche zwischen dem Donetz und der Bereka von ihrem Vereinigungspunkte bis zu einer Linie annehmen, die in circa 6 Wersten £ntifernung von jenem Punkte, von einem Flusse zum anderen läuft und die uôrdliche Begrenzung der Partie abgibt. Doch reicht das Kohlengebirge nicht bis in das Donetzthal selbst, denn hier sind, wie schon aus meinen früheren Mittheilungen bekannt, nur Juraschichten sichthar, dagegen lässt stellen- weis das Schuttland im Berekathal dasselbe durch — 562 blicken. Ob der Jura die Kohlenpartie in der Tiefe von allen Seiten umgibt , daruber ist be: aller Wahrscheinlhichkeit noch keine Gewissheit erlangt worden. Aeusserlich sind es, mit Aus- nahme der Donetzseite, sonst nur Tertiär- und Diluvialschichten, welche nach den üubrigen Seiten die Begränzung abgeben und auch uberall da, wo das Kohlengebirge in den vorbemerkten Schluchten entblôsst ist, das Deckungsgebirge bilden. Ueberhaupt lässt sich im Ganzen die Fläche, vorin das Kohlengebirge über das Niveau der Thalsochlen erhoben und nur von Schutiland bedeckt ist, zu cirea 10—12 : Werst anschlagen. Ein anderweitiges allgemeines ŒErgebniss ist zwWar Weniger interessant in geognostischer Bezie- hung, als vielmehr ein übler Umstand für die Ausbeutung der siark geneigten Kohlenflôtze., Es ist dies die unbedeutende und ziemlich gleich- mässige Erhebung des Kohlengebirgs über die Schluchtsohlen und den Wasserspiegel des Donetz selbst. Man kann dafür im Durchschnitte hôchstens 4 Faden annehmen. Ueber diesen Horizont bis zur Gebirgsobérfiäche ist aber wenigstens noch 10 bis 15 Faden senkrechte Hôhe, die zum Theile Tertiar-vorzüuglhich aber Diluvialabsätze einneh- men, und unter jenem zeigt sich schon bei weni- gen Faden Tiefe bedeutende Wasserzudrang. Endhich kann es noch als ein drittes Resultat gelten, was sich aus den Entblôssungen sowohl 5 natürlichen als Küunstlichen folgeren lässt, dass die | 063 Kohlenpartie sich im Ganzen arm an Kohlen- {lôtzen zeigt, und die Steinschichten bei weitem über jene vorwalten. So liegt das eine von den fruher in der Adlerschlucht bebauten 3 Kohlen- flôtzen, von den beiden anderen um circa 80 Fa- den ab und der Zwischenraum wird meist von ge Einschichtung von Schieferthon Platz greift, Sandstein eingenommen, worin nur eine einzi von der ein noch umgehendes bereits 12 Faden tiefes Bohrloch erweisen wird, ob sich in der Tiefe Steinkohle darin anlegt. — Von den beiden lezteren Flôtzen weiter ins Hangende ist bis dahin, Wo sich das Kohlengebirge unter jungere Aufla- gerungen versteckt, wicder 50—60 Faden und 1in- nerhalb dieser Distanz ist im Kohlensandsteine nur ein einziges Kohlenflôtz und zwei Schiefer-Thon- -einschichtungen ausgerichtet worden, wovon jenes beim ersten Angriffe der Petrowkajer Kohlenfôrde- rung zWar abzubauen angefangen aber vorgeblich wegen schlechter Beschaffenheit der Kohle wieder verlassen worden ist, während auf diesem den Schiefer Fhonmitteln zur Zeit noch 19 bis 15 Faden tiefe Bohrlôücher im Gange erhalten wer- den , womit eine nähere Untersuchung derselben beabsichtigt wird. Fast noch mehr herrscht der Stein im derje- nigen Erstreckung des Kohlengebirgs vor, welches durch die Klewatschik- und Perwoeschluchten aufsebrochen ist. Es begreift die Enthblôssungs- distanz, insonderheit alle diejenigen Siraten, wel- 564 che den in der Alderschlacht entblôssten im Hangenden liegen und dort mit Tertiärschichten bedeckt sind. Die Entblôssung, zugleich mit durch Schuüurfe bewirkt, hat eine Erstreckung von circa 300 Faden, und es sind darin bis jezt nur drei einige Zoll mächtise Kohlenflô‘tzchen ausgerich- tet worden; von anderen zwischen dem Sandsteine vertheilten Schieferthonmitteln ist es noch zwei- felhaft, ob bei beabsichtigten Bohrversuchen hie- rin Kohlenflôtze getroffen werden. Fasst man nun alle die Enthblôssungsdistanzen , insoweit damit die Kohlengebirgsstraten ver- kreuzt worden sind, zusammen, so beträgt im Ganzen die horizontale Breite derselben gegen b00 Faden. Da der Neïgungswinkel der Schich- ten durchschnittlich angenomwen werden kann, so lässt sich als Mächtigkeit cirea 330 Faden an- nehmen und hierin sind nun überhaupt nur 4 Kohlenflôitze von 3 bis 5 Fuss und 4 von eini- gen Zollen Mächtigkeit enthalten, —-gewiss im Ver- hältnisse der Kohle zu der tauben Masse, wodurch das hier in Frage stehende Steimkohlenrevier, von der praktischen Seite, gegen viele anderwärtige sehr im Nachtheile steht.—_Nur wenn es mit einem noch vorliegenden Bergbauversuchsplane gelingen sollte, die am Ausgehenden schwachen Kohlen- flôtzchen in der Tiefe bauwürdig und die bereits schon bebauten noch mächtiger und ergiebiger auszurichten , môchte sich jenes ungünstige Ver- hältniss im besseren Lichte betrachten lassen. 265 Noch hat sich nun endlich auch , namentlich durch die bergmännische Untersuchung, die be- merkungswerthe Erscheinung herausgestellt, dass mit der mehr und minderen Entwickiung der Stein- kohle, das Vorkommen von Eisenerz (Thoneisen - stein und Sphärosiderit) im gewissen Verhältnisse steht. Da wo sich nemlich die schwachen Koh- lenflô‘tzchen im Schieferthone zeigen, besteht jenes aus zerstreuten meist nur Faust-seltner Kopfgros- sen Knollen, während da, wo sich die Kohle mach- tiger anlegt auch die Eisenerznieren sich vergrôs- sern und zugleich compakter aneinanderreihen. Vorzüglich bestäligte dies unter anderen einer von den Hauptversuchschachten , der in der Ab- sicht, den zwei fruher bebauten mächtigsten (3 bis 5 Fuss mächtig) vorgeschlagen wird, um solche in einer 930 Faden tiefen Sohle zur Aufschlusse und wo thunlich in Angriffe zu bringen. Hierin wu:rden denn nun, schon beim Anbruche des Kohlengebirgs in 4° Faden Seigerteufe , Nester von Thouneisenstein und Sphärosiderit getroffen, die mitunter eine Grôsse von mehreren Fussen erreich- ten und ziemlich dicht aneinande rlagen. Nach dieser vorgängigen Darlegung von Ver- hältnissen, die zum Theile aus technischen Vor- kehrungen sich ergeben haben und wieder darauf zuruckwirken muüssen, will ich nun specieller auf die Vorkommnisse zuruckkomimen, die mehr das wissenschaftlich geognostische Interesse zu fesseln im Stande sind. a 266 In meiner geognostischen Schilderung vom Gou- vernement Charkow ist Seite 11-14 der Kalk- steinbank gedacht , welche zur Zusammensetzung des Kohlengebirgs gehôrt und wovon die Mäch- tigkeit zu 20 Fuss angegeben ist. Durch mittiler- weile eingetretene Enthlôssungen hat sich nun aber ein bei weitem mächtigeres Schichtensystem von verschiedenartigen Kalkgesteinen und dabei eine ohne Zweifel damit in näherer Verbindung stehende Verwerfung des Kohlengebirgs heraus- gestellt. Zuvôrderst liegt dem früher von mir an a. O. beschriebenen Kalksteine vorzüglich mit Spi- rifer und Producten , im Hangenden em grunli- cher Mergelschiefer vor, der nur Spuren von un- deutlichen meist verkohlten Pflanzenresten um- schliesst, aber auch düunne Lagen und Nester von Eisenerz führt und mitunter schichtweis selbst zu einem Mittelgestein zwischen Schieferthon und ‘Thoneisenstein wird. Aehnlicher Mergel ü. Schieferthon unterläuft nun aber auch die Kalk- steinbank und hat hier wie dort eme Mächtig- keit von circa 30 Fuss. Zuuächst weiter im Lie- genden nimmt ein Schichtencomplex von gewühn- lichem Kohlensandsteine, circa 50 Fuss mächtig, Platz; auf ihn folgt zum Theile dolomitischer Kalk gegen 20 Fuss mäâchtuz und daran schliesst sich zulezt eine gegen 40 Fuss machtige Kalk- breccie an. Der dolomitische Kalk gibt die dolomitische Natur vorzüuglich durch feinerdigen Bruch , grôs- : 48 À Rates mt dre 67 seres specif. Gewicht, schwieriger Zerspreng - barkeit als der übrige Kalkstein und insonderheit durch Dolomitkristalle zu erkennen , die mitun- ter die Wande von kleinen Poren begleiten. Von Farbe ïist er gelblhchgrau und noch dadurch ausgezeichnet , dass er mitunter wie halb ge- brannt aussieht und in dünnen scherbenartigen Stücken klingend ist. Sonst umschliesst er dieselben Muscheln als wie die Schichten der anderen Kalk- steinbank , vorzüuglich über Spirifer priscus, nur aber lassen sich diese leichter als aus dem Kalk- steine ausschälen und ihre Versteinerungsmasse ist am bäufigsten Kalkspath. Dabei sind es wie in jenen meist junge Exemplare , was überhaupt eme Eigenthüumlichkeit der Versteinerungsfüuh- renden Straten des hiesigen Kohlenkalks ist, abge- sehen von anderen Merkmalen immer sogleich von seinen Formationsverwandten , dem Kohlenkalke des Luganer Koklenreviers und dem Bergkalke von Moskau u. s. w. — unterscheiden lassen. Auch die Kalkbreccie hat besondere Auffalligkeiten : denn nächst eckigen Stüucken von Kalkstein, nehmen an ihrem Bestande auch noch Fragmente von einem mergelartigen Kalkschiefer Antheil, der zum Theile ganz Thonschieferartig wird und unter den Ge- steinen der übrigen Kalksteinschichten kaum sei- nes Gleichen hat. Alle Einschlüsse -sind frisch- kantig und vornehmlich liegen die mit Schiefer- textur , ähnlich wie im Trüunnrachat durch ein- ander d. h. sie folgen sich nicht, wie es bei wäss- ” 568 rigen Niederschlägen der Fall ist, lagenweise nach ihren breiten Flächen, sondern sie kreuzen sich in verschiedenen Richtungen. Znm Theile ist kaum ein Cement zu beobachten, iritt es aber sichthar hervor, dann erlangt die Breccie auch ein Ansehen, als wenn alles durch-und inein- ander geknetet wordeu wäre. Noch gibt es endlich eine andere Auszichung für diese Breccie , dass darin nicht selten Trümmer uud Nester von Kalk- spath und von sphärisch krummblättrichen Braun- spath vorkommen ; Erzeugnisse, die wabrschein- hich aber einen späteren Ursprung als das Mutter- gestein haben, dessen ganze Beschaffenheit eime wässerige Abstammung auszuschliessen scheimt. Von dem ganzen Profile an der linken Ward der Adlerschlucht gibt die beigefugte Zeichnung À eine ungefähre Vorstellung. Die Schichten- kôpfe reichen in Durehschnitte bis cirea 20 Fuss uüuber der Schluchtsohle herauf, und sind mit sandig - thonigen Tertiarschichten bedeckt, die Gyps und Lignitemschlusse enthalten , und cirea 90 Fuss mächtig sind, worüuber sich zulezt eine circa 40 Fuss mächtige lehmige Diluvialdecke auflest. Die Zeichnung offenbart, dass sich das Profil nicht auf semer ganzen HLänge eimerlei ver- hält. Hinter oder im Liegenden der Kalkbreccie, tritt auf einmal im Niveau der Fertuärbildung , der Diluviallehm, wahrend jener die Stelle des Kohlengebirges einnimmt , und so bis in die | 569 Schluchtsohle hineinsetzt. Das Kohlengebirge ist also offenbar hier verworfen. Weiterhin an der Schluchtwand wird es nun auch nicht mehr sichthar und obwohl nach deren Richtuug in 15 Wersten Entfernung das Beregathal quer ubersetzt, so zeigt sich doch nur Diluvium darin. Dies spricht noch mehr fur das Verworfensein der Kohlenstraten und lässt zugleich auf eine bedeu- tende Sprunghôhe schliessen. Von der Verwer- fungskluft selbst ist zwar nichts zu beobachten, da die Stelle, wo sie zu vermuthen, mit mächtigem Schuttlande bedeckt ist, aber Stucke von Horn- blende, die sich vereinzelt in der Schluchtsohle unterhalb der Verwerfung finden, kônnen kaum einen anderen Ursprung als grade von der Verwer- fungskluft haben. Dringt sich nach allen den zuvor dargelesten Thatsachen nun aber nicht die Meinung auf, dass der- dolomitische Kalk und die Kalkbreccie die Producte von den bei der Verwerfung des Kohlen- gebirgs stattgehabten Vorgängen sind? Wenigstens ist, so weit die Jetzige freilich immer nach be- schrankte Kenntniss uber die Donetzer Kohlenre- viere reicht, noch nichts von ähnlichen Gesteinen darin aufgefunden worden. Hat sonach jene An- nahme alle Wahrscheinlichkeit für sich, so lie- fert sie auch fur den vorliegenden Fall ein schô- mes Beispiel für Umwandlung des Kalks in Dolo- mit und gibt dabei den Beweis ab , dass gewisse S Vorgänge in der Natur wirklich micht uumôüglich vw “ 10 sind, obgleich sie mit Processen in den chemischen Laboratorien noch im Widerspruche stehen. Doch môchte ich eine Dolomitisirung des Kalks auch nur auf solche Lokalitäten ausgedehnt wissen, wo Ursache und Wirkung augenfallig oder beobach- tungs- und schlussfähig sind ; für solche dolomiti- sche Kalk- und Dolomitmassen aber, wofüur die bedingenden Ursachen in unbekannten Regionen gesucht werden müssen, die menschlichen Beobach- tungen entruckt sind und sicheren Schlüssen Gren- zen gesetztist, fur solche Dolomite môchte dénn doch die Annahme von einer ursprunglichen Bildung um so geeigneter erscheinen, als die Beispiele ja nicht gering sind, dass em Gestein aus Umwand- lung hervorgegangen ist, während ein anderes ihm ganz Aehnliches und Gleiches einer ursprüung- Hichen Bildung sein Dasein verdankt. Eine andere mehrfache Verwerfung des Stein- kohlengebirgs stellt sich auf eine seltene instruk- tive Weise in der Klewatschikschlucht dar , vor- züughch nachdem dem diesfalsigen Enthlôssungs- profil durch emige Schurfarbeiten mehr nach- geholfen ward. (Zu ersehen auf der Zeichnung 5 B.) Auf einem Raume von circa 8 Faden ist bei 10 Faden Hôhe der Schluchtwand ein Kohlen- flotzchen 2 mal sichthar verworfen. Die Sprung- hôhe der ersten zunäachst der Oberflache hegen- den Verwerfung beträgt 5 Fuss; während die 2° Verwerfung nur etwa 25 Fuss von der vorigen abliegt, ohne dass jedoch von dieser die Grôsse PRET. 1 971 der Niederrutschung bekannt ist, da diese in die Schluchtsohle niedersetzt. Beide Verwerfungsklüfte erscheinen nur als dünne Haarspalten, setzen senkrecht auf und hal- -ten sich der Fallrichtung ziemlich paralell. Da oiicrhin von der lezterwähnteh Verwerfung Schluchtabwärts endlich auch alle Aussehenden “des Kohlengebirgs an der Schluchtwand und in der Sohle unsichthar werden, so ist es mehr als wahrscheinlich dass dies ebenfalls nur in Folge von Sprüungen geschieht, und dass man es sonach hier mit einem fôrmlichen Zug von Klüften zu thun hat, der das Kohlengsebirge durchsetzt. Sol- che Kluftzuge und Verwerfungen mag es noch mehrere und gewiss auch da geben, wo das Kob- lengebirge der Beobachtung entzogenist und zwei- felsohne lässt sich in allen zusammen eine Hauptursache fur die uberhaupt beschränkte Gber- flichenverbreitung der ganzen Steinkohlenpartie suchen Alles Nähere von den eben Kurz geschilderten Verwerfungen wird der kleine Profilriss besser verdeutlichen, als wie es durch weitere Beschrei- bung geschehen kônnte; nur einer denkwürdigen Erscheinung,die damit in offenbarem Zusammenhan- | ge steht, muss noch zur Sprache gebracht werden. Zwischen den Verwerfungskluften oder Sprün- gen ist von dem zunächst dem Kobhlenflütze an- hegenden Schieferthone, die sonst gradschieferige | N°, IV. 1848. 38 07 , Textur in eine M ns verwandelt, so dass selbst Handsitücke, die ich davon im Museum des Berg-Corps und bei der Gesellschaft der Naturforscher in Moskau niedergelegt habe, das Verhältniss ganz deutlich zeigen. Dass es durch Druck und Verschiebung in Folge der Verwerfung der Kohlenstraten hervorgebracht worden, ist so augenfällig, dass selbst jeder, der Huton’s Vor- « stellungsweise über die ŒEntstehung solcher Struktur an gewissen Schiefergesteinen unbe- kannt, ganz unwillkubrlich zu gleicher Meinung darüuber veranlasst werden kann. Schliesslich der hier gegebenen Mittheilungen, in Betreff des Steinkohlengebirgs, hätte ich noch zweier Mineralien zu gedenken, weniger aber um ec ie ÉRn tele à à — ui. ihrer selbst willen, als vielmehr ihres geognosti- schen Vorkommens halber, und sodann noch einen kleinen Nachtrag zu den organischen Eimschlüssen in einigen Kohlengebirgsschichten zu liefern. Das eine von den Mineralien ist gruner trau- biger Allophan, welcher ganz ähnlich als wie auf anderwärtigen Vorkommspunkten in einem eisen- schüssigen Kalksteine inne liegt, der grôsstentheils porôs oder zerfressen ist, meist in Eisenoker : übergeht und nesterweis die marmorartigen Kalk- - steinschichten durchsetzt. Die andere Mineralsubstunz ist Fasergyps in der Steinkohle , dadurch vorzuglich interessant, dass er einige schmale Flôtze in der Adlerschlucht | À 219 "dergestalt durchschiefert , dass beide, Kohle und Gyps, einen 100 fachen Lamellenwechsel zusammen eingehen. Was nun die Fossilien betrift, so will ich von der reichen Ausbeute, die ich neuerdings wieder im Kohlengebirge gemacht habe, vorläufig nur die geringere Anzahl anführen, deren Bestimmung keinem Zweifel unterliegt,ich habe sie der Durch- sicht des Herrn Eichwald unterworfen,, und so schreiben sich denn auch die nähere Artenbe- stimmungen zum Theil von demselben her. Die näheren Vorkommsverhaältnisse desselben sind aus der Notiz zu ersehen, die ich in N° 1 der Bulletins 1843 gegeben habe. Von dem dabeiï, namentlhich für die fossilen Pflanzenreste bémerk- ich gemachten Fundpunkte, —einen Schurf in der Adlerschlucht, — lässt sich uberhaupt noch eim wichtiger erfolgreicher Beitrag zur Flora des Stein- kohlengebirgs erwarten. 1. Fossizren aus Dem KOHLENKALKE. O Spirifer glaber , priscus, congruus, lævigatus, Mosquensis. Productus antiquatus. © 2. Aus DEM KORLENSANDSTEIN. . Calamites Sukowu, cannæformis, arenaceus, de- coratus, approximatus, undulatus, ramosus, du- bius, remotus. 38" 574 Sternbergia approximata. Knorria. Stigmaria ficoides, decorata. Lepidodendron ohovatum, ornatissimum, bled, Sigillaria. Ulodendron majus und minus. Verkieseltes Holz (*). 3. Aus DEM KOHLENSCHIEFER. Calamites Sukowü, Neuropteris, Odontopteris. JURAFORMATION. In den Mittheilungen, die ich über die Donetzer Juraschichten zulezt im 3°” Heft von LeonhardL’s und Bronn's Jahrbuch 1842 gemacht habe, ver- muthete ich schon, dass sich bei sorgfaluiger Begehung gewisser Thaldistanzen wabhrschein:ch noch mehrere Partien auffinden lassen durften, als wie die, welche in dem jener Notiz beigece- benen kleinen Kärtchen verzeichnet worden sind. In der That sties ich denn so auch wieder auf géine noch unbekannte Partie beim Dorfe Gora- schowka, was 4 Werste von Petrowkaja in Ost ab- (*) Ist nicht mit den übrigen Pflanzenresten vergesellschaf- tet, aber sonst in grosser Frequenz fast durch alle Sandstein- schichten vertheilt. LA Di: est. Das rechte Thalgehänge des Donetz, an dem sich überhaupt, wie ich schon fruher an anderem Orte bemerklich gemacht habe,nur ausschlieslich das anstehende Gestein zeigt, erhebt sich bei ob- genanntem Dorfe zu 50 Fuss Hôhe und von unten bis oben nimmt der Jura, auf einer Längerstrec- kung von circa 600 Faden, die Thalwand ein. Die ganze Masse besteht aber nur aus kalkigen Schichten ; der eisenschüssige gelbe und braune Sandstein mit Thon und Eisenstein, der auf den meisten andern Vorkommspunkten des Jura die Grundlage für jene abgibt, ist hier nicht sicht- bar. Inzwischen scheint dies nur mehr den Man- gel hinreichender Entblôssung als dem wirklichen Fehlen dieser Schichten beizumessen zu sein, und es ist dies wohl eben so die Ursache, dass. auch in der oberen Schichtenregion nichts von den. Mergel- und Thonstraten zum Vorschein kommt, die namentlich bei Isium und Banaja wahrnehm- bar sind. | Die Muschelconglomeratlage, schon aus meinen früheren Mittheilungen über den Donetzer Jura bekannt, nimmt hier mit 4 Fuss Mächtigkeit in circa 15 Fuss Hôhe Platz und wie anderwärts ist ihr Bestand vorzuglich Fragmente und Siein- kôrner von Trigonien. Aller ubrige die darunter und daraufliegenden Schichten beherrschende Kalk lässt sich auf oolitische und dichte Abän- derungen zurukführen. Entweder sprechen sich diese Strukturverhältnisse in abgesonderten La- > 76 QT gen aus, oder es sind die oolitischen Kôrner in eine dichte Grundmasse eingestreut. Dichte Kalke, die keine ‘Tendenz zum oolitischen zeigen, sind mitunter auch dolomitisch ; aber es scheint, dass solche Gesteine keineswegs an bestimmte Straten gebunden, sondern in einer und derselben Kalk- schicht nur partienweis entwickelt sind. Man kônnte sagen, dass sich hierin nur dieselbe Er- scheimung wiederholt, als wie häufñg bei andern Kalkschichten, die in Kurzen Distanzen bald ziem- lich reiner Kalkstein, bald Mergel, bald Thonkalk sind ; gleichwohl ist nicht abzuläugnen, dass alle Juraschichten am Donetz in ihrer ursprunglichen Lage gestôrt werden, dass sie von Klüften durch- setzt und dass unter ihnen das Steinkohlengebir- ge vielleicht mit ähnlichern Verwerfungen liegt, als wie bei Petrowkaja; alles Umstände, die genug Stoff darbieten, in den dolomitischen Kalken spä- iere Erzeugnisse zu sehen.—Nur hat es mir nicht gelingen wollen, auch nur bei einer emzigen Kluft eme merkbare Veränderung des Nebengesteins sesen die entferntere Masse zu erkennen, und so- dann entzieht es sich doch fast zu sehr dem Be- reiche erklärbarer Erscheinmungen, hier wahrzuneh- men, wie oolitische und selbst dichte Kalkschich- ten zunächst unter und uber dolomitischen Kal- ken, ganz unverändert, durchaus unberührt von der Dolomitisirung geblieben sein kônnten, wenn anders gleichnaturiges und mit ihnen in Beruhrung stehendes Gestein in einen chemischen Lo rR ; ss Ty d EC Rp ANNE VER FU as MA ne A TE TA rs 514 Umwandlungsprocess gezogen worden ist. — Bei aller Anerkennung des Geist- und Erfolgenreichen in der Hypothese unsers grossen Geologen, kommt mir in dem vorliegenden Falle die Metamorphose des Kalks in Dolomit doch zweifelhaft vor. In Bezichung auf versteinerte thierische Ueberre- ste bewirkt auch hier, als wie ich dies von an- dern Donetzerjurapartien schon bemerklich ge- macht"habe, das Muschelconglomerat eine gewisse Schichtenscheide. Unter und in ihr sieht man ge- wiss nicht Stacheln von Cidarites Blumenbachu, Terebratula lacunosa, Trigonella, T. vicinalis und ornithoceptala, Dentalium, Nerineen, Aptychus, Trochus und Agaricia lobata, über ihr bestimmt nicht Trigonien, Pholodamyen, Ammoniten, Tur- bo, über alle diese Petrefakten sind den Schichten in und wnier der Muschellage, jene der Straten über derselben eigen. Zwar sind hier die jurassischen Schichten nur blos noch durch VWasserracheln blosgelest und die vorzuglich fur Petrefakte aufschlussreichste Entblôssung, mittelst Steinbruchbau fehlt noch, aber wenn auch bhiernach vorausgesetzt wer- den kann, dass die Muscheleinschlüsse in jenen noch bei weitem vielfaltiger sind, so wird doch, vorzüglich nach Analogie der übrigen Donetzer Juravorkommnisse , die obige Regel kaum eine Abänderung erleiden. Sonst ist die Schichtung von allen Gesteinen _— RAR RE 578 auch hier scharf ausgesprochen und die Mäch- tigkeit der einzelnen Schichten wechselt zwischen - und 3 Fuss. Wo die Enthlôssungen eine Abnah- me der Schichten gestattet, zeigt sich em Ueber- gang aus dem Sôhligen in einer Neigung von et- wa 10° in N. O. N. Da bei der Donetzkajer oder besser Worowkiner Partie ein gleicher Schich- tenfall statt hat, und diese von der hier in Rede stehenden in W. abliegt,so stehen beide wahrschein- lich im Niveau des Donetz in Zusammenhang, und gehôüren gemeinschaftlich einem und demsel- ben Sattel an, nur dass die Verbindung, wegen mächtigen Schuttlandes, nicht sichtbar ist. In der That scheinen auch Schichter der Kreideformati- on zwischen beiden Orten zu fehlen:; denn bei Werowkin sind es nur Diluvialablagerungen und bei Goroschowka ‘Tertiärsandstein, welcher den Jura bedeckt, so dass gewiss auch der Zwischen- raum, mit Ausschluss der Kreide von jenen beiden aussefullt wird. | Die so eben beiläufig berührte Werowkiner Partie und sodann die von Isium, habe ich wiederholtlich einer Revision unterworfen, weil durch neuerdings daraufsgefuhrten Stembruch- bau , auch eine Erweiterung des Aufschlusses zu hoffen stand. Dies war denn auch der Fall, inson- derheit ergab sich ein Zuwachs zu den bis jezt daraus schon bekannten Fossilien. Um sie sämt- lich hier anzufuhren und daran einige Schluss- folgen zu knuüpfen , will ich beide Schichtenpro- . L 579 file auf ihre Hauptstraten reduziren und in dem nachstehenden Bilde die bis jezt darin aufgefun- denen Petrefakte so folgen lassen, als wie solche wenigstens im Allgemeinen von den oberen gegen die tieferen Schichten allmählig aufzutreten schei- nen. Diejenigen Muscheln, welche dabei am ste- tigsten zusammenvergesellschaftet vorkommen, so dass kaum ein bloses Handstüuck davon eine Aus-_ nahme macht, sind in Parenthese eingeklammert. Um ubrigens auch rücksichtlich der Bestimmung der Petrefakten keinen Zweifel entstehen zu lassen, so habe ich diesfallsige Aussprüuche des Herrn Eich- wald daruber zu Grunde gelegt. 280 | Aus DEN SCHICHTEN BE AUS DEN SCHICHTEN BEI Vins Isium. e = = 5° à.) PECTEN FIBROSUS, Nerin. suprajur. (Nerin.|® te pd CD è p 1 Gosæ, Nerin. spec? Pecten 5 © © | Monioran: sPEc. fibrosus) (Dental., Stacheln DE von Cidar. Blumenh. Te- Era rebr. lacunosa, vicinalis, or- nithoc.) (Agaricia lobata Myrm. glob. Pleurot. Serpu- la, Trochus) Gryph. vesicu laris ?, Pinna, Pholod. spec. Lima probosc. Plagiostoma rigidulum, Terebr. impressa, Pecten æquivalvis, Melania Heddingtonensis. Nerin. suprajur. Nerin. spec. {Den- talium, Cidar. Blu- menb. Terebr. lÎa- cüunosa , vicinalis , trigoneila,ornithoc.) Aptychus, Astrea, Trochus. n. spec. [UM 249STIIu0f0 ‘EL ‘Z 0JUO1p o8iuoy} ‘2SIpUCS -2H9S111[0( DH[EM 21491p puu oyost} -1j00 ‘o8iuog} ‘201[ 910 mer Terebr. impressa, (Trigon. clavel. na- vis, Trois spane deutliche Steinkôr- ner und Fragmen- te von Ammon. Pholod. und Gry- phæa. Tereb. impressa, Turitel- la, Turbo ornatus, Terebr. spec?, Ammonites commu- nis, Pholodomya Murch. Gryph. dilet. (Trigonia cla- vel und navis, Trigonia spec.) Amonites sp. ‘}U19U0[8U091949S0IN ‘JRIOLO[AUOIOUISN IA mme eme —————— = RE RE Se) i o | Meist undeutliche klei- ee Æ= 3 ’ 5 5 © neMuschelfragmente,schein- © Fragmente von 2. bar von Trigonien upd Am- ap Belemiten. D mr # E Re 7°|moniten. en, Ve IAE Man kann hieraus ersehen, dass einzelne Mu- scheln aus der Muschelconglomeratlage in die zunächst aufliegenden Schichten üubertreten, aber sewiss bleibt demohngeachtet die Grenze zwischen 061 beiden immer genug scharf. Es ist das Muschel- conglomerat eine ganz eigenthüumliche und charak- teristische Lage für den Donetzerjura. Môgen auch die zunächst ober- und unterliegenden Stra- ten, hier und da eine verschiedene hthologische Beschaffenheit annehmen , der allseitige Charakter von dem Muschelconglomerat bleibt immer und überall ganz derselbe. Hat man beim Eintritt ins Donetzerjuraterrain nur erst die Muschellage vor sich, so ist man auch sogleich orientirt, wo die hôheren und tiefern Schichten zu suchen sind, und glüucklicherweise ist dieselbe bei dem ver- schiedenen Niveau, die sie in dieser und jener Jurapartie einnimmt, doch meist soweit über die Thal- und Schluchtsohlen erhoben, dass sie bei genauer Nachforschung nicht üubersehen wer- den kann. Nunmehr dürfte aber auch kaum noch Zwei- fel über die Grenzlinie zwischen der oberen und muitleren Abtheilung der Formation im Donetzer- Jura obwalten. Grade mit der Muschellage, worin sich die Idendität mit v. Buch’s mitlereren Juragrup- pe oder dem braunen Jura ausspricht, istauch die Schichtenreihe von diesen hier abgeschlossen. Was unmittelbar über 1hr liegt, bezeichnet der zoologische Charakter als die obere Abtheïlung oder den Weissen-Jura. Die Muschellage selbst mit sämtlichen Kalkstraten die unter ihr folgen, und dem noch tieferliegenden gelben und braunen Sandstein, repräsentirt den Braunen-Jura. Aber 92 SU nun stellt sich auch noch die Eigenthümlichkeit an dieser Donetzer braunen Gruppe heraus, dass fast ebene soviel Masse derselben aus weissem Kalk- steine als wie aus dunkelem Sandsteine besteht. Allerdings fehlen beiden Abtheilungen und im- sonderheit der lezteren noch mehrere der bezeichne- ten Leitmuscheln, inzwischen lässt sich erwar- ten, dass auch hierin durch fleissiges Sammeln noch Ergänzungen stattfinden werden. Ueberhaupt sind alle Juraschichten noch zu wenig entblôsst, und daher ist die Ausbeute an Fossilien darin noch bei weitem nicht als erschôpft oder geschlos- sen anzusehen. Steimbruchsarbeiten, an gewisse Punkte gelegt, kônnten leicht noch ergiebige und folgenreiche Fundgruben dafür werden. KREIDEFORMATION. In meinen brieflichen Mittheilungen in Leon- hardt’s und Bronn’s Jahrbuch, so wie in Erman's Beiträgen findet sich die Verbreitung im Allge- meinen angegeben, welche der Grünsand m dem Gouvernement Charkow befolgt. Das dort bezeichnete Terrain erhält indessen noch bedeuten- den Zuwachs durch die Vorkommnisse, welche mir wieder neuerdings noch an mehreren andern Orten am Donetz bekannt worden, und die zum Theile auch schon bei meiner geognostischen Kar- te von den Gouvernements Charkow und Poltawa 009 in N° IT der Bulletins von d. J. berucksichticht sind. Von Melowo am Donetz setzt nehmlich der Sandstein mit geringen Unterbrechungen, die meist durch aufliegende Kreide bewirkt werden, bis PBalakiea fort. Hier, namentlich in der Näbhe der Kalkbrennerei, bleibt fur 1hn aber nur die Thalsohle ubrig 9? der Thalwand einnimmt. Mit sichthbar zunehmen- da die Kreide den üubrigen Theil der Erhebung und Mächtigkeit macht er sich da- gegen in den Nebenthälern des Donetz, nament- lich an dem Ischepel-flüsschen bemerkbar und sucht bei Gusarowka und noch mehr bei Wole- boewka auch die Herrschaft auf der Oberfliche zu gewinnen. Er reicht hier von dem Flüsschen bis herauf unter die Dammerde und gibt dabei dem Thale selbst ein felsiges Ansehen. Gegen Protopow- ka hin verschmälert er sich aber wieder. Hier druüuckt 1hn die Kreide in der Thalsohle nieder, so dass kaum dunne Streifen von ihm sichthar bleiben. So wiederholt sich auch noch einmal _ das Wechselspiel beider, bevor sie gemeinschaft- lich an dem schônen Thalprofile bei Isium auftre- ten. Es ist dies ein schon von mir an anderem Orte hervorgehobenes Verhalten, — dass in der Re- gel, wo der Sandstein mächtig entwickelt, die Krei- de unterdrüuckt ist, und wo diese in Masse auf- tritt, Jener zurückweicht. Gewiss ein auflilliges Verhältniss, was bei der Kreideformation auch in anderen Länderstrichen hervortritt. Bei der Uk- 584 rainer Formation macht sich das Verhältniss aber auch noch von einer andern Seite interessant. Da wo nehmlich der Sandsteim die Oberhand hat und selbst bis an die Gebirgsoberfläche herauf- dringt, besteht er aus mehrfach wechselnden Schichten von Sand, Trippelartigem Kieselthone Thon- und Quarzsandstein mit Lagen von reinem Quarze, —im Gegentheile bei dem Vorherrschen der Kreide sein Bestand viel einfacher ist, sich meist nur auf thonige Quarzsandsteine beschrankt. ? GOTTLOB V. BLOEDE. St. Petershurg, im Juni 1843. FLORA BAICALE NST-DARURICA S EU DESCRIPTIO PLANTARUM IN REGIONIBUS CIS- ET TRANSBAICALENSIBUS ATQUE IN DAHURIA SPONTE NASCENTIUM Aucrore Nicozao TuURCzZANINOW. —_—— "ss 65— KEoxrnuaTio v.. Buzz. N° EV., 1842. pag. 114%: —— 2-6 -C— Ordo XXIIT ROSACEZÆ Juss. gen. 334. Calyx constans sepalis sæpius 5, inter se basi in tubum cohærentibus et ideo 5-lobus, plerumque persistens, sæpius liber, interdum ovario adhærens. Petala tot quot sepala, rarius abortu nulla, calyei inserta, æstivatione quincunciali, fere semper re- gularia. Stamina cum petalis inserta, sæpissime indefinita, filamentis per æstivationem incurvis, antheris bilocularibus rima duplici dehiscentibus. Carpella plurima, nunc abortu solitaria, nunc coalitione inter se aut cum calycis tubo in ova- rium prima fronte unicum conversa. Ovaria unilo- 566 cularia. Styli simplices in stigmata forma varia apice dilatati, ex ovario sæpius lateraliter orti, nunc distincti, rarius inter se coaliti. Semina in carpellis sæpius 1—2, rarius plurima, erecta aut inversa, exalbuminosa (Hirtella et Neillia ex- ceptis). Embryo rectus, cotyledonibus nunc folia- ceis nunc carnosis.— Herbæ, frutices aut arbores. Folia alterna , basi bistipulata, simplicia aut com- posita. Inflorescentia varia. DC. prodr. IT. p. 525. Tribus I. AMYGDALEZÆ Juss. gen. 540. (excel. gen.) Dispaceæ DC. jt.,Pr. IP pp) 27% Calyx 5-dentatus , intus Jamina subcarnosa ne- ctarifera obductus. Petala 5. Stamina 20, libera cum petalis calycis margini inserta, æstivatione incurvata. Ovarium liberum, uniloculare , biovu- latum, ovulis pendulis. Stylus 1; stigma simplex. Drupa seminibus 1—2. Embryo rectus exalbumi nosus , endopleura tumida inclusus, radicula ad hilum versa. —Frutices aut arbores, foliis alternis stipulatis. Koch syn. p. 204. ? 105. AMYGDALUS Zinn. gen. n. 619. Tourn. inst. t. 402.—DC. prodr. IL p. 230.— Endl. gen. n. 6405. | Drupa exsucca, maturitate irregulaliter ‘rum- pens. Koch [. c. 287 375, AMYGDALUS PEDUNCULATA Pall. À. caule ramosissimo; foliis lanceolatis inæqualiter serratis, ad costam parce pilosis; floribus sub- ternis pedunculatis; calycis campanulati dentibus serrulatis, eglandulosis, glabris; fructibus ovatis. A. pedunculata Pall. À. Pallasii Turcz. pl. ‘exs. (olim.) Flores rosei. Fructus demum glabrati, magnitudine fructuum Amygdali nanæ Linn. In montosis lapidosis circa Selenginsk et Kiachtam Floret Majo. h.. 106. PRUNUS ZLinn. gen. n. 620. Gærtn. IL. p. 74. t. XCIIT. f. 2. Lam. ill.t. 439. — Schkuhr t. CXXXIT—Endl. gen. n. 6406.— Armencaca , Prunus et Cerasus in DC. prodr. II. p. 531-535. Drupa succosa, indehiscens. Putamen læve vel sulcatum , foraminulis destitutum. Koch syn. P- 205. Sectio Î. ARMENIACA. Drupa velutina. Flores solitarii vel gemini, late- rales , ante folia e gemmis proprüs evoluti. Folia juniora convolutiva. Koch [. c. 376. Prunus Simirica Linn. P. foliis ovatis, longe acuminatis, obtuse et in- N° IV, 1845. 39 588 æqualiter serratis, glabris, glandula ad basin limbi, floribus sessilibus. P. Sibirica Linn. sp. 679. Spreng. syst. veg. II. p. 476.— Pall. (JL /ROSSO TE MU Armeniaca Sibirica Pers. ench. IT. ps 36.—DC. prodr. Il. P: 532. Prunus Gmel. fl, Sib. III. p. 172. n. 4. Armeniaca betulæ folio et facie , fructu exsucco. 4mm. Ruth. pp VO2NE.. XXIX: Frutex ramosissimus, floribus lacteis innumeris superbiens. Folia illis Betulæ albæ satis similia, glanduloso-ser- rata: serraturis basis longioribus. Glandula circularis sæpe ad basin limbhi observatur , petioli eglandulosi. Drupa velutina. Putamen læve, hinc obtusum, illinc acutum : sulco utrinque prope marginem. In lapidosis Dahuriæ copiose nascitur. Floret Majo. f. Sectio IL. Panus. Drupa glabra, absque pruina. Flores racemosi, foliis evolutis demum explicati. Koch LI. c. 377. Pronus Panus Linn. P. racemis pendulis , foliis deciduis ellipticis sub- duplicato-serratis subrugosis, petiolo biglandu- loso. Koch [. c. P. Padus Linn. sp. 677.—Spreng. syst. veg. IT p. 478.— Pall. fl. Ross. T'16.—Ledeb. fl. AK. 11 p. 242: Cerasus Padus DC. fl. Fr. IV. p. 580.— prodr. II. p. 539 Pranus Gmel. ft. Sib. IIT.'p: 172/°n, 15. »89 Arbor in sylvis et ad margines fluviorum frequens. Floret Majo. h. mbus lt SPIRÆACEZÆ. Ulmariæe Vent. t. 8. FRS LOU À Carpella plurima a calyce libera , inter se dis- tincta aut rarissime subconnata, circa axim floris idealem verticillata, sæpius 5, abortu interdum pauciora, stylo apiculata, demum capsularia sutu- ra interiore dehiscentia, subbivalvia. Semina 2 —4, rarius abortu 1—3, e suturæ interioris margine ad medium aut prope basin orta, exarillata, exal- buminosa. Embryo rectus inversus (in Spiræa), cotyledonibus planis crassiuculis. —Frutices aut herbæ. DC. prodr. 11. p. 541. 107. SPIRÆA Linn. gen. n. 630. Gærtn: L p. 3537. t. LXIX. f. 5.—Lam. ill. t. 439.— Schkuhr 1 CXXXIV.—DC. prodr. IL. P: 541.—Endl. gen. n. 6391. Calyx 9 fidus. Petala 5. Carpella 1, plurima, capsularia 2— 4 sperma. Koch syn. p. 208. Sectio I. Cusamænryon Koch syn. (Chamædryon et Spiraria Ser. in DC. prodr. II. D. FEU Ovaria libera. Torus apice hiberus, basi tubo calycino concretus. Carpella non inflata. Flores hermaphroditi. Folia integra vel dentata, exstipu- lata. Caules fruticosi. 39* 590 6 1. Flores corymbosi: corymbi solitarii in apice ramuli, aut in ramohyeleawe subsessiles. 378. SPIRÆA FLEXUOSA lisch. S. foliis ovato-lanceolatis lanceolatisve, plerumque in petiolum attenuatis,acutis, a medio ad apicem grosse et inæqualiter serratis (interdum subdu- plicato-serratis), subtus glaucis, junioribus utrin- que pubescentibus ; ramulis angulato-striatis; corymbis terminalibus subhemisphæricis sim- plicibus; calycibus reflexis; staminibus petala superantibus; carpellis extus g1bbis, intus sty- liferis. S. flexuosa Fisch. in DC. prodr. IT. p. 542.—Cambess. mon. Spir. in ann. des SC, nal. I. p.309. 1.020) Caules præsertim apice flexuosi. Petala, ut in omnibus hujus subdivisionis, alba. Distinguitur a sequente ligno molliore magna ex parte medulla repleto , floribes ma- joribus ; præsertim vero insertione styli ad latus inter- num carpellorum ab omnibus distinctissima. In sylvis ubique. Floret Majo, Junio. À. 379. SPIRÆA CHAMÆDRYFOLIA L. S. foliis ovatis, lanceolatisve basi plerumque atte- nuatis , apice inciso-serratis, rarius subintegris , obtusis vel acutiusculis, subtus glaucis , pubes- centibus vel subglabris; ramulis teretibus Iævi- bus; corymbis terminalibus su bhemisphæricis simplicibus ; calycibus reflexis; stamimibus pe- 91 tala subæquantibus ; carpellis intus gibbis, ex- tus styliferis. S. chamædryfolia Linn. sp. 701.— DC. prodr. II. p. 542. Spreng. syst. veg. IT. p. 582.— Pall. fl. Ross. I. p. 32. t. XV.— Ledeb. AS AU TE p: 213. Spiræa Gmel, ft. Sib. III. p. 180. n. 49 {forte cum specie- bus affinibus ). Spiræa chamædryos folio Amm. Ruth. p. 190. n. 269. In præruptis lapidosis prope Norynchoroi, atque in Da- huriæ monte Odon-Czolo. Vulgo Kamennaja tawolsa (Spiræa saxatilis) dicitur. Floret Majo, Junio. h.- 380. SPIRÆA SERICEA M. _S. foliis lanceolatis acutis mucronulatis integerri- mis aut apice subserratis, supra glabris, subtus dense niveo-tomentosis ; ramulis puberulis stria- tis; corymbis terminalibus subhemisphæricis ; calycibus reflexis; carpellis sericeis intus gibbis, extus styliferis. Florentem non vidi. Dignoscitur a præcedenti indumento foliorum , carpellorumque, a S. cana W. et X. foliis supra glabris et calycibus reflexis. Spiræa dasyantha Bge. foliorum forma atque sepalis tomentoso-canis, Sp. pubescens mea etiam foliorum forma, indumento paginæ inferioris rariore, sepalis erectis et carpellis glabris a nostra recedunt. In lapidosis ad fluvium Argun, prope ejus unionem cum Schilka, ad pedes rupium ultimis diebus Julii fructibus maturis omustam inveni. ts 292 381. SPIRÆA HYPERICIFOLIA L. S. foliis obovatis vel cuneatis oblongis integris serratisve , pubescentibus aut adultis glabratis; ramulis teretibus glabris vel nullis; corymbis terminalibus , vel umbellis in ramo sessilibus lateralibus: calycibus patentibus; carpellis glabris (ad suturam interiorem sæpe ciliatis ) intus gibbis, extus styliferis. S. hypericifolia Linn. sp. 101.— DC. prodr IT. p. 543.— Spreng. syst. veg. IT. p. 502.—Ledeb. fl. Alt. IT. p. 214. S. crenata Linn. sp. 101.—Pall. fl. Ross. I. p. 35. t. XIX. Specimina juvenilia, foliis nondum bene explicatis , tan- tummodo in montosis circa Selenginsk inveni et des- criptionem feci ad exemplaria Sibiriæ occidentalis. Floret Majo. h.. 382. SPIRÆA TUALICTROIDES Pall. S. foliis cuneato-obovatis obtusissimis, apice 3—4 lobis integrisque , tenuissime pubescentibus ; umbellis sessilibus; calycibus patentibus; stami- nibus petalis subbrevioribus ; carpellis glabris ad suturas ciliatis, intus g1bbis, extus styliferis. S. thalictroides Pall. itin. III. app. I. p. 134 et 94. t. P. J. 3.—fl. Ross. I. p. 34 et 78. t. XVIII.—DC. prodr. II. p- 543.—Spreng. syst. veg. IL. p. 502. Spiræa Amm. Ruth. p- 188. n. 267. Folia integra aut apice lobata in uno eodemque individuo sæpe occurrun €. In montosis lapidosis transbaicalensibus et Dahuricis. Floret Majo. h. ££ 593 383. SPIRÆA ALPINA Rall. S. folis angustis cuneato-oblongis linearibusve , | acutis, obsolete serrulatis, glabris ; ramulis tere- tibus lævibus; corymbis terminalibus; calycibus patentibus ; carpellis (ex icone Pallasiana) intus gibbis, extus styliferis. S. alpina Pall. fl. Ross. I p. 82. t. XX.—DC. prodr. Il. p- 943.—Spreng. syst. veg. II. p. 502. Foliorum forma ab affinibus facile distinguitur. In humidis subalpinis, atque ad Baicalem haud rara. Flo- ret Majo, Junio. f. $ 2. Corymbz vel racemi plures in apice caulis paniculam formantes. | : | | | 384. SPIRÆA SALICIFOLIA L. S. foliis oblongo-lanceolatis, inæqualiter subdu- plicato-serratis glabris; racemis confertis pani- culatis. Koch sÿn. p. 208. S. salicifolia Linn. sp. 700.—DC. prodr. II. p. 544.— Spreng. syst. veg. IL. p. 503.— Pall. fl. Ross. I. p. 36. BAXAT ‘et XXIL. Spiræa Gmel. fl. Sib. III. p.181. n. 47. f. XXXIX. Spiræa salicis folio longiore, serrato, floribus rubris Mess ap. Amm. Ruth. p. 186. n. 265. Spiræa salicis folio breviore, latiusculo crenato, floribus rubris Mess. ap. Amm. Ruth. p- 188. n. 266. Sola e nostris floribus rubris gaudet. In humidis ubique provenit. Floret Majo, Junio. fr. 594 Sectio II. Sorgarra Ser. in DC. prodr. IL p. SAS. Ovaria 5 coalita. Torus totus cum tubo cal y- cino concretus Flores hermaphroditi , paniculato- thyrsoidei. Frutex. Folia pinnatisecta stipulata. 385. SPIRÆA SORBIFOLIA À. 4 S. foliis pinnatisectis , lobis lanceolatis , oppositis duplicato argute serratis sessilibus. Seringe in DE" prodr "bc S. sorbifolia Linn. sp. 702.—Spreng. syst. veg. IL. p. 503. Pall. fl. Ross. Lt. XXIV et XXF. Spiræa Gmel. fl. Sib. III. p 190. n. 51. t. XL. Spiræa sorbi folio, tenuiter crenato, floribus in thyrso albis. Mess. ap. Amm. Ruth. p. 186. n. 264. In montibus sylvosis Dahuriæ frequens. Floret Junio. h. Sectio III. Aruncus Ser. L. c. Carpella 5 libera pendula. Torus apice liber crassissimus. Stipulæ nullæ. Flores abortu dioici. Folia supradecomposita. Herbæ. 386. Sriræa Anruncus L. S. floribus supradecompositis, spicis pamiculatis, floribus dioicis. LZinn. sp. 702. S. Aruncus Linn sp. 702.—DC. prodr. IT p- 545.—Spreng. SSL Des ALP, 503.— Pall. fl. Ross. I. t. XXVI.—Koch syn. fl. Germ. p. 208. Spiræa Gel. fl. Sib. LIT. p. 192. n. 57. 595 In monte sylvoso Dahuriæ Solonecznoi Chrebet dicto, inter Nerczinsk et Nerezinskoi Sawod. Floret Junio, Julio. 9. Sectio IV. Urmarta Cambess. ex DC. prodr. II. p. 945. Torus obsoletus. Stylus clavatus retroflexus. Ovula duo circa mediam ovarii suturam aflixa, ap- pensa. Carpella libera ovario vix duplo majora erecta , raro contorta. Folia pinnatisecta stipulata. Herbæ. 387. SPiRÆA ULMARIA Z. | S. foliis interrupte pinnatisectis subtus tomen- | toso-niveis (raro nudis ), lobo terminali majore | trilobato ; sepalis reflexis,; stylis elongatis: carpellis glabris contortis. Seringe in DC. prodr. ‘dès S. Ulmaria Linn. sp. 702.—Spreng. syst. veg. p. 503.— Part 0jl Ros$: T. 'pÜ40.—Pedeb. LA. TL P. 211. Koch syn. p. 208. Spiræa Gmel. fl Sib. III. p. 191. n. 53. In pratis subhumidis ubique. Floret Julio %,.—Specimen unicum pusillum foliolis angustis oblongis ad thermas Turkenses legit am. Basnin. 388. SriRÆA DIGITATA Âuilld. S. foliis inferioribus interrupte pinnatisectis , sub- . tus albo-tomentosis, lobo terminali imajore 2 —7 lobo , lateralibus 3 -5 lobis, superioribus pal- mato 3—5—7 lobis, lobis ovato-lanceolatis ; car- 596 pellis 5—10 utrinque attenuatis dorso et ad suturas pilosis, lateribus glabris; stylis crassius- culis capitatis. S. digitata Willd. sp. pl. II p. 1061 “Do: prodr. IL p. 546.—Spreng. syst. veg. IL. p. 503. S. palmata Pall. fl. Ross. t. XXVII. (præter syn. Amm.). Spiræa Gmel. fl. Sib. III. p. 192. n. 56. In pratis subhumidis prope Ircutiam, alibique quam in cisbaicalensibus , tam in transbaicalensibus copiose nascitur. Floret Julio. >. 389. SPIRÆA LOBATA Murr S. foliis pinnatisectis utrinque viridibus , lobis plurimis (7—9) oppositis subsessilibus , in laci- nias elongatas lineari-oblongas inæqualiter ser- ratas fere ad basim palmatim vel pedatim partitis ; lobo terminali maximo 7 partito, late- ralibus 3—5 partitis; calycibus reflexis ; car- pellis utrinque obtusis glabris; stylis crassis capitatis. | œ. latiloba: lobis latioribus oblongo-lanceo- latis, floribus rubris, stylis longioribus. S. lobata Murr. syst. ed. 14. p. 479.— DC. prodr. IL p. 545.—Jacq. hort. Vind. p. 58. t. 88. S. palmata Linn. f. non Thunb. nec Pall. #. angustiloba: lobis angustioribus lineari- oblongis vel linearibus, floribus albis, sty- Lis brevioribus. S. angustiloba Turcz. pl. exs. 597 Ulmaria foliis profunde laciniatis Æ4mm. Ruth. p.14. n. 99. Fructus maturos varietatis «. (Americanæ) non vidi, Altera varietas crescit copiose in Dahuriæ pratis. Floret Julio. y. Tribus IL DRYADEÆ Vent. tabl. 5. p. 349. Fragariaceæ pleræque. Rich. in ÂNestl. mon. Pot. p. 14. Calyx 5 fidus (rarius # fidus aut pluri-divisus), per æstivationem valvatus, sæpe extus bracteolas lobosque exteriores lobis alternos gerens. Petala tot quot calycis lobi veri et is alterna. Stamina œæ, rarius 9 (vel 10) et tunc lobis calycinis op- posita, apice tubi calycini expansi inserta Car- pella æ, rarius pauca congesta, toro inserta, inter se et a calyce libera, et latere prope apice styli- fera. Styli introrsum sulco notati in stigma ob- liquum expansi. Akenia uniovulata omnino libera, exsucca aut baccata. Semen solitarium erectum aut inversum , exalbuminosum. Embryo rectus cotyledonibus planiusculis.—Herbæ aut frutices, foliis sæpius compositis , stipulis 2 lateraliter pe- tiolo adnatis. DC. prodr. IL p. 549. 108. DRYAS ZLinn. gen. 637. Geærtn. I. p. 552. t. LXXXIV. f. 2.—Lam. üll. t. 448.-Schkuhr t. CXXXVII.—Endl. gen.n. 6889. Calyx 8—9 partitus extus nudus, tubo subcon- cavo. Petala 8—9. Stamina . Carpella «© stylo ——— 598 terminali demum in caudam barbato-plumosam desinente. Semen adscendens ( radicula infera ). — Herbæ humillimæ, folus indivisis, subtus albo- tomentosis. DC. [. c. 390. Dryas ocroperarzA L. D. foliis oblongis aut subellipticis profunde cre- nats, basi ovatis aut subcordatis, subtus niveo- tomentosis, venis subtus prominentibus plerum- que nudis ; calycis lacinus linearibus. D. octopetala Linn. sp. 117.—DC. prodr. II. p: 549.— Spreng. syst. veg. IT. p: 527.— Pall. fl Ross NP Ledeb. fl. Alt. IL. p. 267.— Koch syn. p. 209.—Hook. fl. Bor. Amer. p. 174. Dryas octopetala, foliis simplicibus Gmel. fl. Sib. III. p. 188. n. 44. Venæ subtus in speciminibus nostris semper nudæ mihi visæ fuerunt, sed in speciminibus Ochotensibus et Nor- vegicis sæpe tomento albo, uti tota pagina inferior fo- liorum dense, obtecta. In alpibus (re omnibus. Floret Junio, Julio. 9,. 109. GEUM Zinn. gen. n. 867. (exclusis Sieversia et Co- luria.) Geærtn. Lt LXXXIV. f. 1.—Lam. ill. t. 445. — Schkuhr t. CXXXVIL — DC. prodr. IL 550. (sectiones Caryophyllastrum et Caryophyl- lata).—Fisch. et Trautv. rev. sp. Get ind: 83. sem. hort. Bot. Petr. p. 33.—Endl. gen. n. 6386. Calycis tubus concavus, limbus 5 fidus, extus 599. bracteis 5 minoribus munitus. Carpella exsucca caudata in capitulum disposita, stylo articulato. Semen adscendens , radicula infera.—Herbæ folis varie pinnatisecLis. | Sectio CARYOPHYLLASTRUM Ser. in DC. prodr. ke Calycis laciniæ post anthesin reflexae. Styli articulus superior inferiore multo brevior. (Flores erecti, plerumque parvi. Petala vix unguicu- lata. Carpellorum capitulum sessile ). Fisch. et Traut. #36. 391. GEum sTricrum Ait. G. caule ramisque robustis; petalis ovato-orbicu- latis, basi rotundatis , calyce longioribus, styli articulo superiore hispido , receptaculo pubes- cente. Fisch. et Trautv. L. c. G. strictum Ait. hort. Kew. IL p. 217.—Spreng. syst. veg. II p. 542. (excel. syn. G. Canadensis HMurr. ). —Hook. je Bor. Amer. P- 175. G. Aleppicum Jacq. coll. I. p. 88.— icon. pl. rar. t. 93. G. heterophyllum Fisch. G. ranunculoides Ser. in DC. prodr. IL. p. 551. G. intermedium Bess. in DC. prodr. IL p. 550 (non Ehrh.).—Ledeb. fl. Alt. II p. 265. Geum Gmel. fl. Sib. LIT. p. 168. n. 45. ( excl synon. |. Planta robusta, ramis erectiusculis. Folia caulina (vix unquam)}) triloba, plerumque basin usque partita : laci- niis cllipticis oblongisve. Stipulæ ovatæ. Flores lutei, interdum majusculi. Carpella basi pube appressa, apice 600 pilis rigidis instructa. Receptaculum pilis brevissimis dense pubescens. Ab affinibus facile distinguendum petalis ovato-orbiculatis , basi rotundatis , non cunealis Fisch. et Trautv. L. c. : Ubique in graminosis. Floret Junio, Julio. 9,. 110. WALDSTEINIA Wild. nov. act. nat. cur. Ber. 2. p. 105. Tratt. Rosac.—Waldsteinia et divisio 1. Coma- ropsides DC. prodr. IT p. 555.—Endl. gen. n. 6582 ct 658$. Waldsteinia et Coma- ropsis Rich. in Nestl. Pot. D: 7: SM Calycis tubus turbinatus annulo turbimato ad stamina coronatus, limbus D fidus extus bracteo- latus aut nudus. Petala 5. Stamina ce. Carpella pauca, sicca breviter stipitata, cum stipite articu- lata, stylum filiformem gerentia. Semen erectum. Radicula infera.—Herbæ folis trifoliolatis vel pal- matis 93—h fidis, floribus aureis. 392. WazpsTEiNIA StpiRicA Tratt. W. bracteolis tempore florendi nullis vel denti- formibus minutissimis, petalis basi rotundatis : carpellis hirsutis; folholis basi rotundatis W. Sibirica Tratt. Ros. Comaropsis Sibirica DC. prodr. IT. p. 555. Rhizoma liorizontale cylindricum tenue folia et scapos floriferos protrudens. Folia omnia radicalia , caulina plerumque ad squamas reducta, in unico tantum speci- mine vidi caulem folia 2 perfecta ovata vel rhombea 3 loba gerentem. Stipulæ petiolis adnatæ rubicundæ. 601 » Petioli scapique pilis reversis hispidi aut raro glabrati, Foliola inciso-serrata subtriloba, basi plerumque rotun- data, rarius rectangula ciliata et versus margines hirta. Flores 3—4 in scapo, pedunculis capillaribus. Calycis . laciniæ triangulares. Bracteolæ tempore florendi denti- formes minutissimæ, nempe calyce 6—8—10-plo brevi- ores , interdum nullæ, dein paulo excrescunt. Petala \ aurea, obovata, integra, calyce duplo longiora. Filamenta numerosa basi vix dilatata, e calyce non exserta. Antheræ subrotundæ medio aflixæ. Carpella oblonga. hirsuta, sub- sericea, stylo simplici terminata. Species nostra Waldsteiniæ trifoliatæ Koch (Linnæa 13. p. 339. t. VI.) et W. fragarioidi Tratt. (Coma- ropsidi Rich.) habitu simillima, bracteolis nunc mi- nutis, nunc omnino deficientibus, vinculum eflicit stirpes tam inter se aflines colligens. À W. fragarioide re- cedit tantum carpellis hirsutis et foliolis basi obtusio- ribus, ad W. trifoliatam adhuc magis accedit et vix ac ne vix distincta herba minns hispida et præcipue bracteolis aut nullis aut minutis, quæ in illa (HW. tri- foliata) nunquam desiderantur et calycis laciniis subtriplo breviores sunt. In muscosis ripæ Baicalensis inter ostia torrentium Sol- zon et Wydrenka, atque in montibus vicinis, Floret Junio. ». 111. RUBUS Linn. gen. n. 864. Gærin. I. p. 350. t. LXXIIT. f. 9.—Lam. üll. +. 441.—Schhuhr t. CXXXPV.—Nestl. Pot. p. 16.— Erdl. gen. n. 6500. Calyx fundo planiusculus 5 fidus , nudus. Pe- tala 5 Carpella plurima in gynophoro conico D Éd À 602 insidentia , demum drupacea. Semen inversum. Radicula supera.-—Frutices aut herbæ perennes, sæpe aculeatæ. Folia petiolata pinnata vel pal- mata, nunc simplicia lobata vel indivisa. Fructus in plerisque edules. 393. Rupus Inzus L. R. caule erecto fruticoso , ramoso, aculeato ; folns inferioribus ramorumque sterilium pinnatis 5 foliolatis, superioribus 3 foliolatis, foliolis ovatis inciso-serratis , subtus albo-tomentosis; petalis cuneato-obovatis erectis, calyce patente. R. Idæus Linn, sp. 706.— DC. prodr. IT. p. 558.-Spreng. syst. veg IT p 528.—Pall. fl. Ross. IT. p: 64.—Ledeb. 0 AUS ET: 10 230.— Koch syn. p- 210. Rubus Gmel. FLE Sib. III. PeuATIS 000 | E &. microphyllus: foliolis minoribus semper $ 3, caule aculeatissimo. R. Idæus £. microphyllus Walir. sched. p. 916.—DC. prodr- lc | In dumetis et nemoribus frequens ; f. in alpinis et subal- pinis. Floret Majo, Junio h. 394, Rugus saxaATizts L. R. caule fertili erecto simplicissimo herbaceo, sterilibus prostratis stoloniformibus, foliis ter- natis (utrinque viridibus ); corymbo terminali b—6 floro. Koch syn. p. 211. R. saxatilis Linn. sp. 108.—DC. prodr. IL. p: 564.— Spreng. 603 syst. veg. II. p. 519,.—Pall. fl. Ross. II. p. 66.—Ledeb. Moral. p.231. In umbrosis montosis non rarus. Floret Junio. 9. 395. Ruzus arcTicus L. y R. caule herbaceo pubescente inermi; folus ter- nato-palmatis subconcoloribus glabris (aut pu- berulis), obovatis obtusis crenato-subserratis ; stipulis ovatis obtusissimis; floribus solitarus terminalibus; lacinus calycinis lanceolato-lineari- bus (demum) deflexis, corolla brevioribus ; petalis emarginatis. Seringe in DC. prodr. IT. p 68." R. arcticus ZLinn. sp. 108.— F1. Lapp. t. 5. f. 2.—Smith Engl. Bot. t. 1585:—Spreng. syst: veg. II p. 532.— Pall. ft. Ross. IT. p. 67. Rubus Gmel. fl. Sib. III pui 1.) 29. Flores rosei, rarius albi. Calyces tempore florendi erecti, dein deflexi. É In humidis lapidosis sylvaticis abunde crescit. Varieta- tem albifloram ad pagum Moty observavi. Floret Majo Junio. . 396. Runus Cnamæmorus Z. R. radice repente; caule simplici unifloro; folis subreniformibus plicatis 5 lobis: lobis rotun- datis crenatis; lacinus calycinis obovatis serru- latis, petalis duplo ninoribus; floribus dioicis. _R. Chamæmorus Linn. sp. 708.—DC. prodr. IL. p 565.— Spreng. syst. veg. IT. p. 532.— Pall. fl. Ross. IL p. 66.— Ledeb. fl. AU. IT p. 231.— Koch syn. pu ati. N° IV. 1848. 40 604 Rubus Gmel. fl. Sib. IIT. p. 179. n. 93. / In paludibus ad Baicalem prope Listwenischnaja etc. Flo- ret Majo, Junio. 9. 119. FRAGARIA Linn. gen. n. 655. Gœrin. [ p.550: t.,LXA XII; f.8 Lama r 449.—Schkuhr t. CXXXV.—Nestl. Pot. p. 17:.— Endl. gen. n. 6501. Calycis tubus coneavus 5 fidus extus 5 bracteo- latus. Petala 5. Stamina ©. Carpella al sporopho- rum demum deciduum carnoso-succulentum sparsa exsucca. Stylus lateralis. Semen appensum. Radicula supera. — Herbæ flagelliferæ, folus trifoholatis , foliolis grosse dentatis, receptaculis subrotundis succulentis. 397. FrRacariA vesca L. F. stolonifera, foliohis subtus pilosis: pilis pedun- culorum (apice) adpressis, sporophoro pendulo conico avutiusculo, maturo deciduo; sepalis reflexis. Ledeb. fl. Alt. I. pi 202. F° vesca Zinn sp 105 =DC% proudr., Il p+ 569.—Spreng. syst. veg. H p.539.—Koch syn p.241. Fragaria flagellis reptans Gmel. fh. SD ITR, p. 180: n. 24. Pubescentia in nostris patens in parte inferiore pedun- culorum. Ergo planta nostra ambïoit inter F, vescam et elatiorem Ehrh. | In siceis prope Îrcutiam alibique minime rara. Floref Mao, Junio. D. A TL LS LS ES 605 398. FrAGARIA coLLiNA Zhrh, F. stolomifera, foliolis subtus sericeis ; pubescentia pedunculorum et petiolorum patente ; sporo- phoro depresso nutante obtuso, maturo adhæ- rente; sepalis erectis. F:collina Æhrh. Beytr. VIL. p. 90.—DC. prodr. II. p. 569.—Spreng. syst. veg. IL p. 533:— Ledeb. fl. Alt MH P: 233.— Koch syn. DA ME Fragaria Gmel. fl. Sib. LIL. p: 180. n. 24. var. Te In umbrosis ad fluvium Angaram prope Ircutiam alibi- que. Floret Majo, Junio. 9,. 113. POTENTILLA Westl. Pot mon. Lehm. Pot. mon.—Tormentilla, Potentilla et Comarum Linn. Juss. Lam.—Gærtn. [ p. 349. LXXUI. f. 6. (sub Pentaphyllo).— Lam. cl. t. 442.—Schkuhr t, CXXXVI —Seringe in DC. prodr. Il. p. 571.—-Comarum et Potentilla Endl. gen. n. 6562 et 6365. Calycis tubus concavus, limbus 4-5 fidus, —5 bracteolatus. Petala 4—5. Stamina €. Car- pella œ stylo laterali donata, in receptaculo pro- cumbente exsucco capilato. Semen appensum. Ra- dicula supera.—Herbæ aut frutices folus compo- sitis, stipulis petiolo adnatis, floribus luteis, albis, rarius rubris. 40* 606 Sectio I. PorTenTILLasTRuM Ser. |. c. (ex parte). Potentillæ genunmæ Koch SH D. 9400; Petala obtusa vel obcordata lutea, rarius alba vel rubra; receptaculum pilosum, sed pili vix longitudine carpellorum. Carpella glabra. $ 1. Folia digitata. 399. PoTENTILLA NIVEA J. P. caulibus adscendentibus, foliis ternatis (rarius 5 natus?), stipulisque supra glabris vel hir- sutis subtus niveo-tomentosis, opacis, margine planis; bracteolis laciniis calycinis hirsuüs et his petalis late obcordatis brevioribus; carpellis lævibus. Pnivea Linn sp. 1745 Nestl. p 068 Lehm0p} 184 — DC. prodr. IT. p. 511.—Spreng. syst. veg. lT. p. 540.— Fl. Dan. €. 1035.—Ledeb. fl. Alt. IL. 260.— Koch syn. p- 218. Potentilla foliis utrinque hirsutis, infra candidis, foliolis ovatis serratis Ginel. f. Sib. HI) p.1. 189377 RH EMET: XXXVI. f. a. Fragaria sterilis folio subtus argenteo ÆAmm. Ruth. p. SD: 11. L0P Varietates hujus plantæ, valde polymorphæ, inter limites floræ nostræ observatæ sunt : a. major: petiolis elongatis, foliis majori- bus, serraturis æqualibus , respectu folio- rum minus profundis, caulibus 7—12 Horts 607 P. nivea 8. macrophylla Ser. in DC, prodr.? ( Icon Gme- lini fl. Sib. III. t. 37. f. 1. ad hanc varietatem citata flores nimis magnos et serraturas foliorum inæquales repræsentat , ergo vix huc pertinere potest, synonymon vero Ammanni a Gmelino huc relatum cum icone certe ad P. angustifoliam Schlechtend. referendum ). &. alpina: omnibus partibus minor 1—3 Jlora, cæœterum varietate uw. proxima. Spe- cimina mea Altaica inter utramque media. y. arenosa: pumila, floribus $8—6 subglo- meratis, petalis calÿce paulo majoribus, foliolis cuneato-oblongis acute serratis. Ô. incisa: majuscula, floribus 3—6, petalis ice), parum;, majortbus,, .foliolis, pro- Junde serratis subincisis, intermedio pe- tiolulato majore. e? pentaphylla, foliis quinatis, foliolis in- ferioribus minoribus, profunde æqualiter serratis, floribus 1—2, colÿcibus magis hirsutis. Varietas «. lecta in sabulosis ad fluvium Ircut inter Tor et Tibilti ; 8. in alpibus Dahuricis ; y. in arenosis trans- baicalensibus ;> 0. in lapidosis ad Angaram , prope pa- gum Barchatowa; s, quæ forte est species propria, speci- mina pauca, jam deflorata, ad fl. Okam invenit cl. Xuz- netsow.—Floret Majo, Junio. ds 400. PoTEnTILLA ANGusriroziA Schlechtend. . . . . A e P. caulibus adscendentibus; foliolis ternatis, supra glabris, subtus niveo-tomentosis, oblongo-lan- 608 ceolatis pectinato-serratis : serraturis margine revolutis; bracteolis lJaciniüs calycinis albo- lanuginosis et his petalis obovatis brevioribus. P, angustifolia Schlecht. Berl, mag. ann. 7. p- 296. Lehm, Pot, ps 186. t.. XIX — DC. prodr. II, p. 572, P. leucophylla Pail. ex Spr. syst. veg. IL. p. 540. P. betonicæfolia Poir, Fragaria sterilis procumbens, foliis Betonicæ instar ser- ratis Amm. Ruth. p. 83. n. 109 t. XIV. In lapidosis Dahuriæ. Floret Majo, Junio. 9. 401. PorenTiLzA cena C. 4. Mer. P. caulibus adscendentibus simplicibus vel ramo- sis, ramis 1 —5 floris, foliolis ternatis, utrinque viridibus glabriusculis vel pubescentibus , obo- vato-subrotundis, inæqualiter crenatis, subinei- sisve; stipulis subovatis vel oblongis obtusius- culis subintegerrimis; bracteolis oblongo-ellipti- cis, lacinus calycinis ovato-oblongis acutiusculis brevioribus ; petalis obcordatis calyces duplo superantibus ; carpellis lævibus. Pospeldat C4 Men Verz, po P. grandüiflora AB. fl. Taur. Cauc. I. p. 409 (non Lirn.)— Ledeb. fl AW IL p259: a. major: 6—9 pollicaris, foliolis majori- bus, parce pubescentibus, glabrisve, éimenor: circiler Bipoliiewrese foliolis minoribus, caulibus calÿycibusque magis hirsutis, serraturis ratione foliorum pro- 609 fundioribus et valde inæqualibus, floribus minoribus, petalis tamen calyces semper duplo vel subduplo superantibus. À Potentilla grandiflora Linn. et fragiformi Willd. species nostra jam carpellis lævibus dignoscitur. Varietas minor ex habitu valde ad P. minimam Hall. et frigidam Vill. et vix nisi serraturis profundiori- bus a varietatibus earum grandifloris ( secund. cl, Koch syn. p. 218 petala in illis calyce interdum duplo majora sunt) distingui potest. Crescit #, in alpibus Baicalensibus Buchat, Urgudei, Schi- bet, Nuchu-Daban etc.; alteram varietatem tantummodo in frigidissimis alpis Czokondo , simul cum Oxygra- phide glaciali reperi. Florent Junio. 9,. 402. PoTENTILLA ASPERRIMA 72. P. setis rigidis longis pungentibus exasperata; caulibus erectis vel adscendentibus 1 —4 floris; foholis ternatis obovatis, profunde et inæquali- ter crenatis ; stipulis lanceolatis acuminatis in- tegerrimis; bracteolis lacinisque calycimis ob- longo-lanceolatis acutis, subæqualibus, petalis obcordatis parum minoribus; carpellis nervoso- rugosis marginatis. Species distinctissima indumenti indole. Setæ in caulibus patentes , in foliis adpressæ , glandulæ insidentes, in statu vivo pungentes. Laciniæ calycinæ sæpe bifidæ. Pe- tala reticulata iutea. Lo præruptis lapidosis ad fluvium Schilka, ultra Schilkin- skoi Zawod et ad fluvium Argun versus ejus unionem cum Schilka , omnino defloratam et fructibus jam matu- 6I0 ris onustam dimidio mensis Julii inveni; specimina florifera pauca ad viam Ochotensem lecta possideo. 403, Porexrizza Norvecica L. P. caulibus erectis piloso-hirsutis ; foliolis obova- tis oblongisve grosse serratis, radicalibus ter- natis quinatisque , caulinis ternatis; stipulis ovatis acutiusculis , integris: petalis obovatis integris calyce subbrevioribus ; carpellis ru- gulosis. P. Norvegica Linn. sp. 715.—Nestl. Pot. 66.—Lehm. Pot. 153.— DC. prodr. IT. p. 573.—Spreng. syst. veg. IL p. 540.— Ledeb. fl. Al. II p. 258.— Koch syn. JL. Germ. P: 949%: Potentilla Gel. fl. Sib. IL p. 184. n. 36. œ. foliis radicalibus omnibus ternatés. &. foliis radicalibus nonnullis pinnatis ÿ foliolatis. P. Ruthenica Wäilld. sp. IT. p. 1097.— DC. prodr. IL. p. 579. P. diffusa Wäilld. enum. I. p. 555.—DC. prodr. II. p. 579. In humidis prope Ircutiam alibique; varietatem F., a vulgari forma nullomodo specifice distinctam, ad Anga- rom superiorem prope Nischne-Angarsk lesi. Floret Junio, Julio et Augusto. Fu forte, 9,.? 404. PoTtTENTILLA suBAcaAurISs Z. P. caulibus prostratis paucifloris; foliis radicalibus stolonumque ternatis palmatimsectis, caulinis simplicibus: segmentis cuneato obovatis ad me- dium serratis dense incano-tomentosis ; stipulis G11 lanceolatis ; petalis suborbiculato - obcordatis retusis, calyce subduplo longioribus; recepta- culo villoso, carpellis rugosis Ledeb. fl. Alt. IL. p. 261. P. subacaulis ZLinn. e descriptione in sp. pl. 715 suadente celeb. Koch (syn. fl. Germ. p. 917. in adnotatione ad P. cineream).—DC. prodr. IT. p. 573.—Spreng. syst. veg. II p, 538. P. velutina Lehm. Pot. Potentilla foliis ternatis, dentatis, utrinque tomentosis, caule foliis breviore Gmel. fl. Sib. III. p. 183. n. 34. Fragaria sterilis molli lanugine pubescens Æmm. Ruth. p. 84 n. 110. Foliola sæpe 7 dentata, fere semper terna, rarissime qua- terna vel quina. Tomentum foliorum densum , attamen vidi specimina minus dense tomentosa cum P. cinerea Chaix bene convenientia. In collibus siccis ubique vulgaris. Floret Aprili, Majo . Pr 405. PotTENTILLA FLAGELLARIS Willd. P. caulibus filiformibus repentibus, flagelliferis , pilosis; foliolis ternatis quinatisque grosse et inæqualiter crenatis viridibus , lateralibus sæpe bifidis; stipulis oblongis denticulatis profunde incisisque ; pedunculis axillaribus uniiloris; bra- cteolis lineari-oblongis lacintis calycinis ovato- oblongis parum brevioribus ; petalis obovatis _integris aut læviter emarginatis calycem æquan- tibus, vel vix longioribus ; carpellis Iævibus tuberculatisque. 612 P. flagellaris Willd. herb. ex Spreng. syst. veg. IL. p. 538.— DC. prodr. IT. p. 575. Flagellis gracilibus, demum valde elongatis, foliolis longi- oribus, floribus minoribus et bracteolis angustioribus a proxima P. reptante Linn. recedit.. Attamen habeo specimina e Mongolia Chinensi apportata utramque jun- gentia. Carpella Iævia et tuberculis exasperata in uno eodemque flore vidi. In apricis montis transangarensis ( Zariecznaja Gora ) prope Ircutiam in locibusque similibus passim reperitur. Floret Majo, Junio. ©. 406. POoTENTILLA OLOPETALA 171. P. caulibus adscendentibus adpresse pilosis pauci- fois; foliolis quinatis e basi cuneata subellipti- cis, supra viridibus pilosis, subtus cinereo- tomentosis mitidis , ad basin usque crenatis ; stipulis oblongis integris aut unidentatis obtu- sis; bracteolis lineari-oblongis laciniis calycims ovato-oblongis sublongioribus; petalis obovatis integris calycem parum superantibus; carpellis (junioribus } lævibus, latere interiore late mar- ginatis. Species hæc, etiamsi cum multis habitu conveniens, tamen ab omnibus characteribus supra expositis satis diversa. Sic a Potentilla recta, obscura et hirta petalis integris et caulibus adscendentibus ; a P. verna et afi- nibus petalis minoribus , statura elatiore, foliis subtus cinereo-tomentosis aliisque notis; a Pot. intermedia et chrysantha petalis integris, pagina inferiore folio- rum cinerea, foliolis nunquam pectinatis et carpellis Iævibus, denique a P. canescente caule oligophyllo, À | | | ie G13 petalis integris, crenis foliorum minus profundis, atque carpellis lævibus facile dignosci potest. In pratis montosis sylvaticis non procul a fluvio Bugul- deicha. Floret Junio. D: 407. PotTENTILLA STIPULARIS Z. P. subglabra, caulibus erectis aut subadscenden- tibns; folus in lobos 5-9 cuneato-oblongos aut sublineares pedatim partitis, summis 1in- tegris, lacinus apice 2—3 dentatis, cæterum imtegris ; stipulis maximis cum petiolo per totam ‘fere longitudinem connatis, petalis ob- cordatis calyce duplo longioribus ; carpellis lævibus. P. stipularis Linn sp. 712. (non Lapeyr.).- DC. prodr. IL. p: 578.—Spreng. syst. veg. IL. p. 537. Potentilla Gmel. fl. Sib. IIL p. 185. n. 38. Memorabilis foliorum forma singulari et stipulis dilatatis maximis, In transbaicalensibus, ad pedem montis unde fluvium Uda oritur. Floret Junio. . $ 2. Folia pinnata, flores lutei. 408. PorTENTILLA BIFURCA Z. caulibus adscendentibus vel diffusis pulosis ; foliolis obovatis ellipticis vel oblongo-lanceola- us, integris vel bi-trilobis, terminali semper trilobo; stipulis oblongis intesris aut subincisis; petalis calycem superantibus obovatis ; carpellis lævibus. 614 P. bifurca Linn. sp. T11.—Nestl. Pot. 33.— Lehm. Pot. 36.— DC. prodr. II. p. 580. -Spreng. syst. veg. IL. p- 539.59. G.. Grueli itin. ps LAS. EL, NAT f. 1.— Ledeb. fl. Alt. IL p. 245. Pbitda Poll. tin) u11);01528; Potentilla Gmel. fl: Sib. IUT. p. 182. n.. 30. Pentaphylloides repens foliis pinnatis. Buxb. cent. I. P- DU MLIX. 10) Le Pentaphylloides supinum minus, folio glabro non serrato. Amm Ruth. p. 91. n. 116. 8. foliis linearibus elongatis, integris aut bifidis, basi de- currentibus glabris subciliatis; caulibus erectis elongatis glabris. Vulgatissima in locis siccis et apricis. Varictatem f., quæ forte diversa est species , in Dahuria observavi. Floret per totam æstatem. ©. 409. PoTtTEnTILLA surina L. P. caulibus decumbentibus, rarius erectis dicho- tomis pilosis; folis pinnatis foliolis oblongis inciso-serratis , superioribns decurrentibus; sti- pulis ovalis integris aut subdentatis; peduneulis axillaribus solitariis unilloris; petalis obovats subretusis calyce vix longioribus; carpellis læ- vibus aut vix rugulosis. P. supina Linn, sp. T11 — Nestl. p. 38.—Lehm: p'42:— Spreng. syst. veg. IT p. 535.—DC. prodr. IL p. 580.— S. G. Gimel. itin. I. p. 149. t. XXVIT f. 2.— Ledeb. He Alt, IL p. 247.— Koch: syn. p. 210. Peduncuki sæpius deflexi, non semper tamen. Vatiat pe- talis calyce minoribus. 615 In ruderatis Ircutiæ, atque in pratis subhumidis ubique non rara. €) aut () ? 410. POTENTILLA FRAGARIOIDES L P. caulibus lateralibus prostratis, mediis adscen- dentibus pilosis; folus radicalibus pinnatis 5 — 7 foliolatis , foholis ellipticis, inferioribus sæpe minoribus, acute serratis, caulinis 3—5 folio- tatis , simplicibusve; stipulis ovatis; floribus terminalibus corymbosis ; petalis obovatis, re- tusis, calycé parum longioribus ; carpellis læ- vibus. P. fragarioides Linn. sp. 710.— Nestl, p. 31.—Lehm. p. 50.—DC. prodr. Il p. 583.—Spreng. syst. veg. II p. 535.—Ledeb. fl. Alt. IT. p. 248. Potentilla Gmel. fl. Sib III. p. 182. n. 31. t. XXXIV. f. 2. Species hæc præter floram Altaicam ubique flagellifera describitur. An auctores caules laterales prostratos pro flagellas habuerunt ? An latet modernis species altera, jam Linnæo unota, quæ flagellis veris instructa est? At in loco a Gmelino indicato prope Tomsk frustra illam quæsivi , dum P. fragarioides nostra copiose ibi proveniat. In nemorosis vere subhumidis frequens. Floret Majo. 9. 411. PoTEnTiLLA TANACETIFOLIA ScAlechtend. P. caulibus erectis vel adscendentibus , petiolis fohisque pilis albis longis patentibus dense vestitis; foliis pinnatis multijugis , foliolis supe- rioribus decurrentibus , inferioribus sensim mi- noribus, utrinque viridibus; subtus vix pallidio- GIG ribus, plus minusve hirsutis, profunde serratis ; stipulis lanceolatis acuminatis integris, incisis vel 2—3 partitis; floribus corymbosis panicu- latis; bracteolis lineari-oblongis laciniis calycinis longioribus; petalis obcordatis calyce fere duplo longioribus ; carpellis Iævibus. P. tanacetifolia Schlechtend. Perl. jnas anr Mme 266 ex Lehm non Pot 61. PDC: prodr. IT. P- 581. P. Pensylvanica hort. et forsan Ser. in DC. L c.P? P. Filipendula Turcz. cat. pl. Baic. Dah, n. 429. vis Schlechtend, P. colorata Lehm. { fide speciminis hortensis ) ? Cum descriptione P. tanacetifoliæ satis bene quadrat, ab illa vero P. Filipendula jam cearpellis Ilævibus discrepat.—Folia minuta integerrima inter foliola ma- Jora serrata sæpe occurrunt. Specimina P. Pensylva- nicæ Americanæ, a celeb. Hooker mecum humanissime communicata, a nostra toto cœlo differunt et magis ad P. multifidam vel strigosam approximantur. P. colorata Lehm. nostræ proxima et vix nisi foliolis minus profunde serratis differt. In siccis et lapidosis apricis prope Ircutiam et ubique abunde crescit. Floret Junio, Julio. D. 419. PoTEenTizLaA viscosa Don. P. caulibus erectis vel adscendenubus, petiolis foliisque pube adpressa subviscida tectis; folio- lis cuneato-oblongis acute serratis, utrinque viridibus, superioribus decurrentibus , inferiori- bus sensim minoribus; stipulis oblongis acumi- nalis integris 1NnCISISVE; {loribus corymboso-pa- — 617 niculatis confertis ; bracteolis lineari-oblongis laciniis calycinis ovato-oblongis sublongioribus ; petalis obcordatis calyce subduplo longioribus vel parum illum excedentibus , interdum mino- ribus; carpellis Iævibus. P. viscosa Don enum. hort. Pesth. 1802.—Lehm. p. 517.— AC ; prodr. on: 581.— Ledeb. Te AT: p- 238 D icon. pl. noelass. AE, il. 6: 343? P. hispida Nestl. Pot. n. 36. À præcedente distinguitur pubescentia breviore, adpressa et subviscosa , sed dantur specimina quasi intermedia, in quibus pili patentes albi, aut in inferiore caulis parte, aut tantum in petiolis foliorum radicalium obser- vautur. Potentilla arguta Pursh pilis glanduloso- viscosis densis, foliolis multo latioribus et petalis in- tegris a nostra satis distincta. Planta Altaica homo- fyma , quam non vidi, e descriptione cum nostra con- venit, præter carpella rugulosa. Ab utraque abhorrent specimina pauca, fere ex toto deflorata, a Æuznetsowio in subalpinis ad Nerynchoroi lecta, statura multo mi- uore, caulibus subglabris, foliolis profundius obtuseque incisis, atque bracteolis obtusis basi angustatis, laciniis calycinis ovatis brevioribus et angustioribus. Hujus car- pella eleganter rugosa sunt et species veérosimiliter propria. In campis siccis et lapidosis rupestrihus provenit. Prope Ircutiam etiam obvia. Floret Junio, Julio. >. 413. PoTEenTILLA stTricosa Pall. P. caulibus erectis aut subadscendentibus, pube adpressa aut pilis patentibus vestutis; foliolis oblongis pectinato-pinnatifidis: laciniis margine 618 revolutis, subtus cinereo-tomentosis, supra pu- bescentibus vel molliter tomentosis; stipulis integris acuminatis aut semipinnatisectis, bra- cteolis oblongis lacinias calycinas ovatas subæ- quantibus; petalis obovatis calyce vix longiori- bus ; carpellis rugOSIS. ( æ. foliolis supra molliter tomentosis. P. strigosa Pall. ex Bunge in fl. Alt. IL pe 237. Potentilla Gmel. fl. Sib. IIT. t. XXXIV. f, 1,P |serraturæ foliorum nimis breves depictæ sunt). &. foliolis supra parum pubescentibus. P. agrimonioides M. B. fl. Taur. Cauc. I. p. 403 et III p. 352 (exclusa forte varietate alpina , mihi ignota) — .Nestl. p. 35.—Lehm. p. 63.— Spreng. syst. veg. IT. p. 534. ' P. multifida ;. agrimonioides DC. prodr. IL p. 581. ë P. conferta Turcz. cat. pl. Baic. Dah. n. 423, Potentilla Gyuel. fl. Sib. III. t. XX XVIII. $ Specimina nostra nonnulla cum icone Gmeliniana t. XXXVTIII. satis bene conveniunt. P. conferta Bge. in ft. Alt. IT. p. 240 recedit statura minore, radice multi- cauli et caulibus subdiffusis, specie vero non separanda, suadente ipso auctore in suppl. ad fl. Alt. p. 552. P. agrimonioides floræ Altaicæ a nostra foliolis nume- rosioribus differt et certe nil nisi mera ejusdem varie- tas. À P. tanacetifolia nostra pagine inferiore folio- rum cinereo-tomentosa, nec viride et petalis integris dignoscitur. Cum P. multifida L. a cl. Seringe forte non immerito conjuncta. Varietas ‘. in subalpinis prope Norynchoroi lecta ; g. in siccis prope Îrcutiam, atque in locis similibus prove- nit. Floret Junio, Julio. %. ee 619 414. PorTEenTiLza MuLTiFribA lainn. P. cauhbus diffusis vel adscendentibus , pube ad- pressa brevi aut villis patentibus Jlongis vestitis ; foliolis fere ad costam pinnatipartitis , superio- ribus confluentibus : supra pubescentibus viri- dibus subtus albo-tomentosis; stipulis oblongis integriusculis aut semipinnatifidis; bracteolis oblongis lacinias calycinas ovatas subæquanti- bus; petalis emarginatis calycem vix æquanti- bus; carpellis tenuissime rugulosis. P, multifida Linn. sp. 710.—Nestl. p- 33:—Lehm. p. 64.—- DC. prodr. IT. p. 581.—Spreng. syst. veg. IT. p. 535.— Ledeb. fl. Alt. IT. p. 245.— Koch syn. p. 9215. Potentilla Grmnel. dé Sib. IIL.p. 181. n. 929. Variat caulibus adscendentibus et diffusis, pube brevi ad- pressa et longa patente, laciniis foliorum brevioribus et longioribus, bracteolisque lacinias calycinas parum supe- rantibus, subæquantibus aut brevioribus. À præcedente distinguitur foliolis profundius incisis, ita ut latitudo eorum indivisa latitudinem Jlaciniarum non excedit. In cultis et ruderatis, atque in campis ubique copiose nascitur. Floret Junio, Julio. . Observatio. Huic et sequenti valde aflinis est species, quæ primo mihi e Mongolia Chinensi inuotuit, dein in lapi- dosis circa lacum salsum districtus Minussensis reperia et quæ Potentilla hypoleuca nuncupanda. Hujus folia superiora ternata, foliolis ad costam usque in lacinias lineares elongatas sectis. Lacipiæ sicut in præ- cedente marginibus revolutis gaudent, supra virides glabræ aut pubescentes , subtus albo-tomentosæ, Folia inferiora et radicalia pinnata , foliolis approximatis in- OUT CIF: 1045. 41 620 ferioribus minoribus tripartitis. Flores lutei, petala ob- longo-obovata integra culycem sesquies superantia. Bracteolæ lineares , laciniis calycinis ovatis duplo bre- viores. Carpella Iævia glabra. 415. PoTENTILLA TENELLA m, P. caulibus adscendentibus aut suberectis, pube adpressa vestitis; fols bipinnatisects , foliolis nempe ad costam fere mediam sectis, angusto- linearibus margine revolutis supra pubescenti- bus viridibus subtus cano-tomentosis : stipulis oblongis integris; bracteolis lineari-oblongis la- cinias calycinas ovato-oblongas subæquantibus; petalis emarginatis vel retusis , denticulatis, ca- lyce parum longioribus; carpellis lævibus. Diu hæsitavi an bhæc pro distincta specie agnoscenda, an præcedenti jungenda? Præter lacinias foliorum angustis- simas, petalis calÿyce majoribus et carpellis Iævibus dig- noscitur. Neglectis his notis et Potentilla sericea pro varietate P. multifidæ accipienda, necesse. Hæc _ultima differt a fenella foliolis minus profunde sectis et indumento, quod ex villis albis longis patentibus compositur. $ In umbrosis lapidosis subalpinis prope Schebutui, atque in similibus locis prope Norynchoroi observata. Floret Junio. D: 416. POTENTILLA VERTICILEARIS Steph. P. caulibus filiformibus decumbentibus folia radi- calia non superantibus , pilis longis patentibus aut subappressis vestitis: foliolis _Superioribus / 621 bipartitis, inferioribus simplicibus verticillatis binis, ternis quaternisve, supra molliter pubes- centibus viridibus, subtus albo-villosis , lacinus foliolisque secundariis angusto-linearibus; stipu- lis linearibus , bracteolis linearibus lacinns caly- cinis ovato-oblongis brevioribus ; petalis ovato- oblongis emarginatis aut retusis calyce duplo longioribus ; carpellis Ilævibus granulatis. P. verticillaris Steph. in Willd. sp. IL. p. 1096.— Nestl. p. 33.— Lehm. p. 69.— DC. prodr. IL. p. 581.—Spreng. syst. veg. IL. P- 539 Potertilla Gmel. fe Stb., 111. p: 181: nr. 98. Pentaphylloides humile foliis- angustissimis. ÆAmm. Ruth. p: 86: t. XF. Species bene distincta caulibus folia radicalia æquantibus aut brevioribus, foliolorum structura , atque carrellis granulatis. Dantur tamen specimina majora, in quibus foliola intermedia basi inter se cohærent. Possideo spe- cimen unicum e Mongolia Chinensi ortum, cujus petala obtusa, abrupte in acumen prolongantur et sic transi- tum petalorum Potentillarum in ille Comari de_ monstrant. In collibus lapidosis apricis prope Selenginsk , Kiachtam etc. Floret Majo et Junio. D. 417. PoTENTILLA SERICEA L. P. caulibus erectis aut adscendentibus villis lon- gis patentibus aut subadpressis vestitis; foliolis pinnati - parlilis, superioribus confluentibus , utrinque sericeo-tomentosis, supra tamen viri- dioribus , subtus albis; lacimns lineari-oblongis æ 41* 629 integris aut subincisis; bracteolis lineari-oblongis linearibusve , laciniis calycinis ovatis ovato- _oblongisve brevioribus; petalis obcordatis calyce subduplo longioribus ; carpellis lævibus sæpe granulatis. P. sericea Linm. sp. T10.—Nestl. p. 34.—Lehm. p. 66.1. VI.—DC. prodr. II. p. 582.—Spreng. syst. veg. IL p. 534.— Ledeb. fl. Alt. IL. p. 24% ?— icon. pl. fl. Ross. Alt. ill. t. 334 P ( Carpella dicuntur rugosa }. P. dasyphylla Bge. in Ledeb. fl. Alt. II p. 243.—Ledeb. icon. pl. fl. Ross. Alt. ill. t. 331. (varietas pagina supe- riore foliorum non sericeo-tomentosa, sed Iæviter pube- scente vel omnino fere glabrata }. P. multicaulis Turcz. cat. pl. Baic. Dah. n. 495. (non Bunge). Specimina minora multicaulia, fere prost 'ata. Petioli paginaque inferior foliorum villis longis albis in apice laciniarum barbam formantibus dense obtectæ. Pagina superior in aliis dense villosa, nunquam vero inferiori concolor, in aliis pilis brevibus et raris pu- bescens, sæpe in eodem individuo folia adultiora om- nino fere glabra apparent. Bracteolæ angustissimæ lineares , in aliis latiores. Receptaculum villis long'ori- bus quam in affinibus, tamen semper carpellis breviori- bus instruitur. P. multicaulis Bge., cujus specimen liberalitati clarissime auctoris debeo et alia in Mongolia Chinensi a Kuznetsowio lecta possideo , recedit foliis minoribus, pubescentia paginæ inferioris brevi adpressa et bracteolis parum latioribus brevioribusque. In arenosis et collibus lapidosis atque in rupestribus pas- sim provenit, ex. gr. prope Selenginsk, in deserto Cho- rinensi, ad fluvium Buguldeicha, prope Norynchoroi ete. Floret Majo, Junio %:. —- ———ZpZpZpp 623 418. PoTENTILLA ANSERINA ZL. P. caulibus repentibus sarmentosis: foliis inter- rupte pinnatis , foliolis oblongis serrato-incisis ; stipulis vaginantibus membranaceis ; pedunculis axillaribus unmiiloris , rarius bifloris , elongatis ; y petalis obovatis calyce duplo longioribus; car- pellis lævibus. P. anserina Linn. sp. 710.— Nestl. p. 35.— Lehm. p. 71.-- DC. prodr. IT. p. 582.—Spreng. syst. veg. II. p. 535.— Ledeb. fl. Alt. II. p. 249.— Koch syn. fl. Germ. p. 213. Potentilla Gmel. fl Sib. III p. 181.7. 27. æ. communis: foliis supra viridibus, sub- tus albo-tomentosis. B. geminiflora Ser.: eadem pedunculis non- nullis bi floris. 7. viridis Koch : foliis utrinque viridibus, parce pubescentibus aut omnino glabris. Ô.: concolor Ser.: foliis utrinque albo-tomen- LOScS: Præterea variat stipulis bracteolisque integris aut incisis. Varietas «. vulgatissima præsertim in locis subhumidis, 6. legi in glareosis ad Baicalem ex adverso insulæ Olchon, BP et ;. inter limites floræœ nostræ non observavi. Floret per totam æstatem. $ 3. Folia pinnata, flores albi. 419. PorenTizza RupEsrRis Z. P. caulibus erectis aut subdeclinatis dichotomo- 621 ramosis folisque radicalibus et caulinis inferio- ribus pinnatis , superioribus ternatis vel simpli- cibus viscido-pubescentibus ; foliolis suborbicu- latis elipticisve subbiserratis, inferioribus mino- ribus; stipulis ovatis integris ; petalis obovatis calyce duplo longioribus; carpellis tenuissime rugulosis. P. rupestris Linn. sp. 711. - Nestl. p. 39 — Lehm. p. 47.— DC. prodr. IL p. 583.—Spreng. syst. veg. IL. p. 535.— Falk top. Beytr. IL: t. IX. —Ledeb. fl. Alt. II. p. 248.— Koch syn. p. 213. P. inquinans Turcz. pl. exsicc. (olim ). In lapidosis montosis prope Gorbitza ad fluvium Schilka mense Julio jam omnino defloratam inveni. ©,. Sectio II. FRAGARIASTRUM Ser. Koch. Petala obtusa vel obcordata , lutea vel alba, Carpella vel in tota superficie, vel saltem in um- i bilico pilosa. Receptaculum pilis longis carpella superantibus obsitum. Gaules in nostris speciebus fruticosi. $-4.-Floribus luteis: 420. PorenTiczza Bircora Willd. P. foliis ternatis, foliolis profunde partitis sectis- ve , lacinis lJlinearibus elongatis , subtus subin- canis margine revolutis; petalis obcordatis caly- ce sesquilongioribus ; carpellis ad umbilicum villis stipatis, cæterum glabris. 625 P. biflora Schlechtd. consp. herb. Willd. in Mag. der Ges. naturf. Fr. zu Berl. 7. Jahrg. p. 297.—Lehm. p. 192. t. XX.—DC. prodr. II p. 586.—Spreng. syst. veg. p. b41.— Ledeb. fl. Alt. II. p. 236. Caules 1-—3 flori, sicuti tota planta, villis patentibus raris induti. In lapidosis alpis Nuchu-Daban. Floret Junio, Julio. h. 421. PoTENTILLA FRUTICOSA Z. P. folus pinnatis, foliolis quinis vel septenis sessi- libus decurrentibus; petalis obovats vel subor- biculatis calyce sesquies vel duplo longioribus; receptaculo carpellisque villosis. P. fruticosa Linn. sp. 709.— Nestl. p. 39.— Lehm. p. 47.— NC. prodr. IT. p. 579.—Spreng. syst. veg. IL p. 533.— Ledeb. ft Alt. II p. 534. Potentilla foliis pinnatis, caule fruticoso Gmel. fl. Sib. III. p. 180. n. 26. Pentaphylloides fruticosa elatior minus hirsuta 4m. RutA. He 88,.n. (LEA EN XP. @. foliolis latioribus oblongis, utrinque hirsutis. P. fruticosa c. Seringe in DC. prodr. L c. P. foliolis Jatioribus oblongis subgla- brés. P. fruticosa 8. Dahurica Ser, L. c. P. Dahurica Westl. Pot. 31. t. JL 7. foliolis angustioribus lineari-oblongis margine revolutis, viridibus aut sericeo- tomentosis; floribus minoribus. 626 P. fruticosa >. tenuiloba Ser. L. c.. Pentaphylloides fruticosa, humilior, lanuginosa et cinerea. Ar: RALR., PerSD: 1. AW TT TEE Varietates « et f. prope Ircutiam alibique in humidiusculis crescunt; 7. in glareosis Dahuriæ. Floret Junio, Julio. f.. S 0.-FLOTL0US abtS- 429, PoTEenTizLLaA cLarrA Lodd. P. foliis pinnatis, foliolis quinatis, superioribus confluentibus, oblongis , integerrimis, mucronu- latis, glabris; petalis obovatis calyce duplo lon- gioribus ; receptaculo carpellisque villosis. P. glabra Zodd.bot cab. t. 914.— DC. prodr. IL. p. 584.— Ledeb: fl. Alt." IT. p. 235.—icon. pl. JE Ross AVE IT. Ppfe à Br es Frutex ramosissimus glaber, præter ramulos superiores pedicellosque puberulos , cortice rimoso cinerascente, in ramis junioribus:rubente, obductus. Folia'‘illis P. fru- ticosæ similia quinata , superiora ternata. Pedunculi laterales. et terminales dichotomi , ad apices ramorum corymboso-paniculati , folio simplici ad ramificationem iustructi. Bracteolæ proportione ad lacinias calycinas variant, semper tamen illis breviores et angustiores. Crescit in Dahuria Chinensi ad fluvium Argun ex ad- verso Borsinskoi Karaul. Initio Julii fere defloratam inveni. h. Sectio III. Comarum Ser. Petala acuminata atropurpurea. Receptaculum post anthesin aucitum carnoso-spongiosum. Bra- cteolæ reflexæ. Herba perennis folus pinnalis. 627 423. PoTENTILLA PALUSTRIS SCOp.' P. foliolis quinis vel septenis, grosse serratis, supra glabris virentibus, subtus glaucis puberulis ; sti- pulis inferioribus cum petiolis per totam lon- | gitudinem concretis; carpellis ovato-compressis lævibus. P. palustris Scop. fl. Carn. G17.—Lehm. Pot. 59.— Ledeb. | fl. Alt: IL p. 250. P. Comarum Scop. fl. Carn. ed, 9. I. p- 399.— Nestl. p. | | 37.— DC. prodr. II. p. 583. Comarum palustre Linn. sp. 118.—Kock syn. p. 212. Comarum Gmel. fl. Sib. III p. 186. n. 40. In paludibus ubique invenitur. Floret Junio, Julio. 9,. 114. SIBBALDIA Zinn. gen, n. 393. Gœrtn. I. p. 3848. t. LXXIII.— Lam. cll. t. 221. f. Re DC urodr: H. p. 586. (excl'$ 2.).- Endl. gen in: 6307.—Bge:in fl: Alt. I p. 428. Calyx planiusculus 5 fidus à bracteolatus. Pe- tala D. Stamina 5—10. Styli laterales simplices recti vel apice incurvi 5 —10, rarius plures. Stig- mata simplicia. Carpella 5 —10 vel plura, glabra. Receptaculum pilosiusculum. Flores hermaphro- diui. Radicula supera. 424. S1BBALDIA PROCUMBENS Z. S. caulibus procumbentibus; foliis ternatis utrin- que pilosiusculis, cuneato-obovatis, apice grosse 628 serratis; floribus corymbosis 5-andris penta- gyuis; petalis (flavis ) lanceolatis calyce bre- vioribus. S. procumbens Linn. sp. 307.— DC. prodr. II. p. 587.— Schult. syst. veg. VI p: 168: —Spreng. syst: vent T\p. 956 — Zedeb. il AIDES p. 428.— Koch syn. p. 220. Sibbaldia foliis 3 dentatis Gmel. 1, Sib | II p V6 NRA: In alpinis et subalpinis ex. gr. in alpe Chamar et parte vicina montium Kultukensium etc. Floret Junio. D. 425. SinpALDIA ADPRESSA Pge. S. caulibus prostratis: folis pinnatis, foliolis quinis vel ternis, superioribus confluentibus, terminali sæpe majore, apice tridentatis aut integris, subtus aut utrimque pilis prostratis subsericeis ; floribus 10 andris 10 gynis (rarius polygynis) solitaris; petalis ( albis ) obovato- oblongis calycem subæquantibus. S. adpressa Bge. in fl. Alt. I. p. 428.— Ledeb. icon. pl. fl. Ross AIS LITE SO Folia ïllis Potentillæ fruticosæ et glabræ satis similia, at multo minora. Pistilla plerumque 10, inter- dum plura 15—18. In collibus siccis et apricis ex. gr. prope Ircutiam in monte Glubenischnaja, atque in aliis locis similibus, in transbaicalensibus, atque in Dahuria passim reperitur. Floret Majo, Junio. 9. 115 CHAMÆRHODOS Bge. in fl. Alt. I p. 429 Lam. ill. t. 291. f. 2. (sub, Sibbaldia).— Éndl. . 629 un 6365.- Sibbaldiæ $ 2 DC prodr. II. p. 587. Calyx campanulatus 5-fidus, ebracteolatus. Co- rolla 5-petala. Stamina 5. Styli laterales (rarius 5) plerumque 19 vel plures. Carpella 5—10 plura- que. Receptaculum villosum. Herbæ glanduloso- pilosæ, petalis albis purpureisve Bge. L. c. 426. Cnamæruopos ALTaica Bge. Ch. suffruticosa, cæspitoso-prostrata ; foliis palma- is vel 3-partitis , lacinia media ( sæpe) trifida , lateralibus simplicibus, bifidis vel 3-furcatis: lacinulis linearibus ; floribus in apice caulis subcorymbosis pentandris 10-gynis; petalis ca- cyce plus duplo longioribus. Ch. Altaica Bge. in fl. Alt. I. p. 499. Sibbaldia Altaica ZLinn. suppl. 191.— DC. prodr. IL p. | 587.—Spreng. syst. veg. I. p. 956.—Schult. syst. veg. VI. p. 710.--Laxm. nov. Comm. Petr. 1773. ARE EYE FR fs 2. Sibbaldia foliolis linearibus multifidis Gmel. fl. Sib. III. p+ 186. n. 49, var. pumila et flore majore. Pentaphylloides tenuifolium flore purpurascente ampliore Stell. Ircut: 493 @. cœæspitibus densis,caulibus humilibus, folia ad medium congesta nonexcedentibus; caulibus 1—2 florcs. ” In siccis lapidosis deserti Chorinensis f#. cæspitibus minus densis, caulibus fo- 630 liis radicalibus duplo longioribus; cauli- bus 4—6 floris: florib'us subcorymbosis. In monte excelsa Mogoi, ad fluvium Czikoi sito. y. ,Cæspitibus, Ta&iusculrs,)cawtrbæs "ol radicalia multo superantibus , erectis aut ndscendentibus, bast mix palosis pipe glandulis sessilibus obsitis, dichotomo-ra- mosis, multifloris. | In montosis Dahuriæ ad fluvium Argun. Varietas %. cum speciminibus Altaicis satis convenit. Omnes florent Majo et Junio. 7 427. CHAMÆRHODOS ERECTA Bge. Ch. herbacea pubescens, caulibus elongatis ex toto racemoso-paniculatis ; foliis radicahbus biter- nato multifidis, caulinis superioribus 3—5-fidis: lacintis linearibus (oblongisve); floribus pen- tandris 5—20-gynis; petalis calycem (parum) excedentibus Bge. in fl. Alt. 1° p 430, Sibbaldia erecta Linn. sp. 406.— DC. prodr. IL p. 587.— Schult. syst. veg. VI. p. 7169. -- Spreng. syst. veg. L P: 996: Sibbaldia foliis linearibus multifidis Grmel. fl. S1b: HI. p; 186. n. 42. (exc. var.). F3: polygyna Willd. reliqu. Msc. ex Schult. L c. p. 770.— DC: prodr. IT. p. 587.—Spreng. sÿst."1.0p. 956. Pentaphylloides foliis tenuissime laciniatis, flosculis car- neis mm, Ruth. p. 85, n. 1192, t. XX. 631 æ. Caule plerumque solitario erecto, ra- mis.patentibus. { #. caulibus plurimum decumbentibus, vel ramis e caule solitario horizontalibus. Varietas «. prope Ircutiam et ubique in siccis et apricis vulgatissima; g. in glareosis ad lacum Kossogol Mon- goliæ Chinensis provenit. Floret a Majo per totam } A æstatem. d: 428. CnAMÆRHODOS GRANDIFLORA Bge. Ch. basi suffruticosa pubescens, caulibus elon- gatis racemoso-paniculatis ; foliis radicalibus biternato-multifidis , superioribus 3—5-fidis , lacinus oblongis, linearibusve; ffloribus pentan- dris 10—20-gynis; petalis calycem duplo supe- rantibus. Ch. grandiflora Bge. in fl. BALE I ps AS Sibbaldia grandiflora Pall. in Willd. reliqu. ex Srhule. syst, veg. CAT Pr A T0 prodr. IT. P: 587.— Spreng. syst. veg. I. p. 956. À præcedentibus caulibus basi frutescentibus , corollisque majoribus, nec non statura multo majore dignoscitur. In montosis lapidosis siccis prope Scelenginsk, atque in insula Olchon. Floret Junio, Julio. 9,. 116. AGRIMONIA Tourn, inst. t. 156. Linn. gen. n. 607 (excepta Aremonia).—Nestl. Pot. 16.—Gærtn. L p. 347. t. LXXI. [. S.— 632 Lam. ill. t. 409.—Schkuhr t. CXXVIII. —-Endl. cen. n. 6368. ; 5 Calyx turbinatus, limbo 5-fido , deflorato sur- sum connivente , sub limbo spinis numerosis ha- matis, mollibus, fructus maturitate acutis et induratis armatus. Fetala 95. Stamina 15, cum petalis ante annulum glandulosum , faucem coar- ctantem inserta. Ovaria 2, stylo terminal. Car- pella 2, abortu 1, calyce indurato inclusa. Flores lutei. Pedunculus brevis, apice geniculatus et ad genicula utrinque bracteola instructus. Koch syn. JE Gene p.200. 429, AcrimoniA rizosa Ledeb. À. spicis elongats pilosis gracilibus; calycibus {fructus campanulatis glabriusculis, foveolis spa- thulatis ad basin usque productis, spinis conni- ventibus; foltis interrupte pinnatis, supra gla- bris, subtus ad nervos pilosis, minoribus inter- jectis integerrimis aut paucidentatis. À. pilosa Ledeb. ind. sem. hort. Dorp. suppl. 1823. PME DC. prodr. IT. p. 588.— Reichenb. icon. pl rats AH Op: 49. t. CCLIL. f. 414.—Ledeb fl. Alt. IL. p. 205. Distinguitur ab 4. Eupatoria, odorata et repente tubo calycis fructiferi glabriusculo, non pilis densis vestito et pagina foliorum inferiore tantum ad nervos pilosa. Cæterum caulis, petiolique valde pilosi. Agri- monia Dahurica Willd, herb. nec in Dahuria, nec alibi inter floræ nostræ limites observata , recedit e descriptione glabritie. Planta nostra ad amussim qua- 633 drat cum icone citata, a descriptione in flora Altaica data parum recedit foveolis ad basin calycis productis, nec tantum ultra medium. In graminosis ubique. Floret Junio, Julio. 9. Tribus IV. SANGUISORBEÆ Juss. gen. p. 330. (excl. gen. ). Flores sæpe polygamo-dioici. Calyx 3—5-fidus , iobis per æstivationem valvatis, tubo apice con- tracto, carpella fovente et cum ns sæpe demum subaccreto. Petala O aut 4 basi in corollam rota- tam coalita. Stamina tot quot lobi calycini, non- nulla sæpe abortiva. Carpella pauca 1—2, stylo sublaterali, stigmate rarius capitato , sæpius peni- cilhiformi aut barbato. Achænia uniovulata sicca indehiscentia. Semen (in nostris) inversum. Herbæ aut suffrutices, foliis sæpius compositis , floribus parvis. Tribus vix a Dryadeis rite separata. DC. prodr. IL. p. 588. 117. ALCHIMILLA Tourn. inst. t. 283. Alchemilla et Aphanes Linn. gen. n. 165 et 166.—Geærtn. IL p. 346. t. LXXHI.— Lam. cl. t. S6.—Schkuhr t. XXVI.—Nees ab Es. gen. pl. fl. Germ. f. VIIL. t. 20.— Endl. gen. n. 637.0. Calyx tubulosus, tubo apice subcontracto, limbo 8 partito, lobis alternis (bracteolis) minoribus, interdum minimis dentiformibus. Petala O Sta- mina 1—4. Carpella 1 2 Jateraliter stylum fili- 634 formem apice capitatum gerentia , demum sicca indurata, monosperma. Semen inversum.—Herbæ foliis palmatim lobatis aut sectis, floribus corym- bosis parvis. Genus medium inter Dryadeos et Sanguisorbeas DC. prodr. 11:,.p. 2585. 430. ALCHIMILLA VULGARIS L, À. foliis radicalibus reniformibus ad tertiam par- tem 7 —9-lobis, lobis subsemiorbiculatis circum- circa serratis. Koch syn. p. 2941: A. vulgaris Linn. sp. 178.—DC. prodr. LE p. 589,— Schult,. syst. deg. IUT. ,p. 484 .( excl. .syn..A. pubescentis © Ledeb ft A pe 52: Alchimilla foliis palmatis Gmel. fl. Sib. LIT. p. 119. n. 95. In humidis subsalsis ad Angaram et ad [rcut prope pa- gum Wedenskaja. Floret Junio. D. 118. SANGUISORBA Linn. gen. n. 146. Gærtn. L p. 191.4 XXXIL — Lam. vil. Mr 086 Schkuhr t. XXIV.—Nees ab Es. gen. pis Germ. f. VHL t. 18.—Endl. gen. n. 6373. Calycis tubus angulatus, bracteis duabus mino- ribus et tertia majore extus cinctus, limbo 4-par- tito deciduo. Corolla 0. Stamina 4 laciniis calyci- nis opposita , filamentis superne dilatatis. Stigma Capitato-penicilliforme. Carpella i—2 tubo caly- cino indurato inclusa.— Flores interdum nonnulli in spica dioici. Herbæ perennes, folis impari- pinvatis, floribus in spicis densissimis collocatis. CE TE SRE > 639 A31. SANGUISORBA OFFICINALIS L. S. spicis oblongis; laciniis limbi oblongis gla- briusculis stamina excedentibus; bracteis cilia- tis; fohohis glabris oblongo-lanceolatis , basi cordatis. S. oflicinalis Linn. sp. 169.— DC. prodr. II. p. 593.— Schult. syst. veg. IIT. p. 206.—Spreng. syst. veg. I. p. 433.— Koch syn. p. 232. Sanguisorba Gmel. fl. Sib. III. p. 141. n. 13. var. I. Variat in subalpinis et alpinis caule monostachyo. Stipel- læ ad basin petiolorum et in nostra planta inveni- untur. Tubus calycinus 4 angularis: angulis alatis. In graminosis frequens. Floret Junio, Julio. 9. 4 432. SANGUISORBA ALPINA Bge. S. spicis elongatis cylindricis cernuis; staminibus longe exsertis; bracteis calyceque hirsuto; foliis glabris , foliolis cordato-oblongis petiolulatis grosse serratis Bge. in fl. Alt. I. p. 142: S. alpina Bge. L. c.— Ledeb. icon, pl. fl. Ross. Alt. sil: 5. 90. In alpe Chandagatai ad fluvium Wydrenka sito invenit cl. Bunge, sed specimina non colligit, sub finem Sep- tembri ipse spicas defloratas e nive proëminentes vidi in alpe non procul a fluvio Chara Murin. 433. SANGUISORBA TENUIFOLIA Æisch. S. spicis cylindricis; staminibus lacinias calycinas ellipticas aut orbiculatas glabras duplo superan- N° IV. 1848. 42 Ames. | MP pee. D mer pepe, A. Me, latente me. Pre on Mr à Un « Mb CR TS TE LE. SEE, A À 0 = D = =. {ue eu ns of PAL Tr US. AT nn um À.) tt ln. APT un à Mn. ne SE ee TS 636 tibus, bracteis pubescentibus, foliolis oblongo- lanceolatis ; basi truncatis, argute serratis glabris. S. tenuifolia Fisch. hort. Gor. ex Link. cnum. I. p. 144.— DC. prodr. II. p. 593.— Roem. et Schult. syst. veg. mant. ad vol. III p. 150.—Spreng. syst. veg. I. p. 433. Sanguisorba spicis longissimis Grnel. f Sib. III. # 143. n. 14. (excl. syn. præter Amm. ). Pimpinella maxima, foliis longioribus, angustioribus pro- funde dentatis, floribus albis Æmm. Ruth. p. 27: n. 37. Variat spicis albis et roseis. In pratis humidis Dahuriæ copiose crescit. Floret Julio. 9,. Tribus V. ROSEÆ DC. prodr. Rosæ Juss. gen. 399. Calycis tubus apice contractus, limbo 5-partito, lobis per æstivationem apice subspiraliter imbri- catis, sæpe pinnatim sectis. Petala 5. Stamina c. Carpella plurima calycis tubo demum baccato inserta et in eo inclusa, sicca, indebiscentia , sub- crustacea, e latere interiore stylum gerentia, stylis e calycis tubo coarctato exsertis, nunc omnino liberis, nunc in stylum coadunatum | concretis. Semen in achænio solitarium exalbuminosum, in- versum. Embryo rectus cotyledonibus planiuscu- lis. Frutices aut arbusculæ; (foliis in Rosis im- pari-pinnatis, in altero genere simplicibus), sti- pulis petiolis adnatis. DC. prodr. II. p. 596. 637 119. ROSA Tourn. inst. IL p. 636. Linn. gen. n. 631.—Gœrtn. I. p. 347. t. LXXII. f. 4 —-Lam. ill. t. 440.—Schkuhr t. CXXXIF.— Endl. gen. n. 63.57. Achænia plurima tubo calycis carnoso vel car- tilagineo inclusa, ossea , ad latus stylo oppositum comosa. Styli liberi vel connati. —-Petala macula destituta. 434. Rosa ciNNiMomEa £. R. fructibus subglobosis ( rubris } pedunculisque brevibus glabris; lacimiis calycinis apice spathu- | latis demum conniventibus; aculeis stipularibus | patentibus, subrecurvis ; stipulis linearibus, apice dilatatis, glanduloso-serratis; foliolis ovato-ellip- | ticis, serratis, subtus pubescenti-cinereis. R. cinnamomea Linn. sp. 703.--DC. prodr. IL p. 695.— Spreng. syst. veg. Il p. 548.—Ledeb. fl. Al. IL. P. 997.— Koch syxn. p: 924. R. Dahurica Pall. fl. Ross. 61.—DC. prodr. II. p. 606.— Turcz..cat. pl Baic. Dah. n. 443. Planta nostra recedit a speciminibus meis Petropolitanis speciei homonymæ: aculeis stipularibus plerumque lon- giorvibus et patentibus, sed non desunt, nec in nostris aculei breviores, rec in Petropolitanis tenuiores , li- mites ergo inter duas species nulli et vix illæ pro varietatibus agnoscendæ. Stipulæ exacte ut in Petro- politana. In dumetis ubique. Floret Majo, Junio. f. = 492% 638 435. Rosa Gueunt Bge. R. fructibus ovatis glabris, pedunculis glanduloso- hispidis , aculeolatisve (rarius glabratis inermi- bus ); sepalis ovato-oblongis, acuminatis , apice spathulatis, glandulosis ; iruncis adultis sparse ramis hornotinis confertissime aculeatis, aculeis setaceis inæqualibus; petiolis glanduloso-pube- rulis, hinc inde aculeolatis: foliolis 5—7 obo- vato-oblongis ellipticisve, simpliciter serratis , subtus glaucis, puberulis, eglandulosis. R. nds Bge. in fl. Alt. II p. 329. R. alpina var. Turcz. cat. pl Buaic. Dah. n. 444.—R. Baicalensis Turcz. pl. exs. (olim ). Rosa non spinosa fructu turbinato Gmel. fl. Sib. IE. p. UT de 15e Cum præcedente eodemque tempore floret. k. Tribus VI. POMACEÆ Juss. gen. p. 334. Rich. anal. fr. p. 338.—Lindl. trans. Linn. soc. 15. pAi9S Calycis tubus campanulatus urceolatusve ad maturitatem carnosus carpella fovens et cum üs adhærens; limbus 5-lobus. Petala 5 fauce calycis inserta, decidua , æstivatione quincunciali. Stami- na @, æstivatione inflexa. Discus Sæpius carno- sus. Ovaria sæpius 5 unilocularia, in stylos toti- dem simplices coalitosve desinentia. Stigmata emarginata aut explanata. Pomum calyce baccato, 639 carpellisque constans. Carpella cartilaginea aut ossea, bivalvia aut indehiscentia. Semina sæpius in quoque carpello 1—9, plurima (in Cydonia) erecta, Spermadermio cartilagineo seu osseo. Co- tyledones ovales carnosæ.—Frutices aut arbores Spinosæ aut inermes. Folia simplicia, rarius pin- nata Sstipulata. Flores racemosi, corymbosi aut umbellati, albi aut purpurei. DC. prodr. IL p. 626. 120. CRATÆGUS Lind. L. c. p. 106. Endl. gen. n. 6353.—Cratægi et Mespili spp. auct.—Gœærtn. IL p. 45. t. LXXXVIT. f. 1.— Lam. ill, t. 485.—Schkuhr t. CXXXII. Calycis tubus urceolatus, limbus 5-fidus. Petala patentia orbiculata. Ovarium 2—5 loculare. Styli totidem glabri. Pomum carnosum ovatum dentibus calyeimis vel disco incrassato clausum, putamine oSseo.—Frutices spinosi. Folia angulata aut den- tata. Corymbi terminales. Bracteæ subulatæ, deci- duæ. DC. prodr. L. c. 436. CrATÆGUS SANGUINEA Pal Cr. spinosa, folus obovatis, basi cuneatis obiter septemlobis utrinque pubescentibus opacis ( de- mum glabratis ); stipulis serratis, petiolo calyci- busque eglandulosis; pomis 2-—4{-spermis. Bge. inf. Alt. II. p. 221. C. sanguinea Pall. fl. Ross. I p. 95. t. XI C. oxyacantha Pall. itin. IL. p. 499. 640 C. glandulosa DC. prodr. IL. p. 627. | planta Sibirica }. Cratægus Gmel. fl Sib. III. p. 176. n. 19. (excl. syn.). À C. glandulosa Willd., observante cl. Bunge, distingui- tur foliis florendi tempore utrinque pubescentibus , atque defectu glandularum. Poma coccinea, semper iu nostro. Ubique in sylvis vulgaris. Floret Majo, Junio, f.. 191. COTONEASTER Medic Gesch. bot. 1793. Lindl. L. c. p. 101.—Endl. gen. n. 6347. Flores abortu polygani. Calyx turbimatus , ob- tuse b-dentatus. Petala brevia, erecta. Stamina dentium calycis longitudine. Styli glabri, stamini- bus breviores. Carpella ji parietalia calyce in- clusa biovulata.-— Frutices foliis simplicibus inte- gerrimis subtus (sæpe ) lanatis, corymbis laterali- bus patentibus, bracteis subulatis deciduis, petalis parvis persistentibus. DC. prodr. Ip. 682. 437. COToNEASTER vurGaris Lindl. GC. foliis ovatis, basi interdum attenuatis , apice obtusis rotundatis, emarginatisve, summis sæpe acutis mucronatis ; supra pubescentibus, subtus albo-tomentosis;, pedunculis dichotomis multi- floris vel paucifloris folia subæquantibus aut brevioribus, minus magisve pubescentibus ; caly- cibus glabriusculis, dentibus apice barbatis. GC. vulgaris Lindl. L. c.— DC. l. c.— Bge.in Ledeb. fl. Al. IT. p. 219.—KÆoch syn. p. 234. Mespilus Cotoneaster Linn. sp. 686.—Oed. JL. Dan. t. 112.— Spreng. syst, veg. II p. 505. G41 ‘œ. communis sive erythrocarpa, fructu maturo rubro. B. melanocarpa, fructu maturo nigro. Cotoneaster laxiflora Jatcqwfil "ex "FiSche et, Me. ind. 6. sem. hort. Imp. Pet. p. 48. Mespilus Cotoncaster Pall. fl ROSSU LORS ONE IERIEE M. melanocarpa Fisch. msc. Mespilus foliis ovatis integerrimis Gmel. fl. Sib. III p. 1244 7m 10: Mespilus folio rotundiore, non serrato, fructu nigro 4mm. Ruth. p. 201. n. 270. t. XXXIF. Frustra quæsivi characteres distinctivos inter duas varie- tates sive species hic expositas. Pedunculi pauci et multiflori in utraque, sicuti baccæ globosæ vel ovatæ occurrunt. Varietatis melanocarpæ observavi speci- mina foliis non solum summis, sed plurimis acutis et solum inferioribus obtusis. In sylvis montosis et in dumetis frequens, varietas p. ta- men apud nos frequentior. Formam acutifoliam ad Baicalem prope Tolstoi Nos et prope Barguzinsk inveni. Floret Majo, Junio. fn. 438, COTONEASTER MULTIFLORA Bge P €. foliis ovatis , basi interdunm attenuatis , vel ob- longis , acutis mucronatis , rarius subobtusis ; supra glabriusculis ,. subtus. pubescentibus ; pe- dunculis dichotomis 2—4-floris folium sub- æquantibus aut brevioribus glabris, vel vix puberulis ; calycibus glabriusculis, dentibus apice barbatis. ass test ne ne 642 C. multiflora Bge. in ft. Alt. IL p. 290 ?— Ledeb. icon. pl. ft. Ross. Alt. ill. t. 274P-—C. A. Mey. Ind. Cauc. Casp. FL: 1528. Plantam Altaicam non vidi, e descriptione in multis a nostra recedit, tamen specimen Caucasicum ab amic. C. A. Meyer liberalissime communicatum ad nostram spe- ciem pertinere videtur, etiamsi flores numerosiores habet : 6—7 in quovis pedunculo. An hæc et nostra speciem propriam formant? Distinguitur a præcedente foliis maxima ex parte acutis subtus sparse et rare pubescentibus, nec albo-tomentosis. Cotoneaster acuti- folia mea (Dec. pl. Chin. Bor. et Mong. Chin.) huic speciei forma foliolum simillima discrepat pedunculis calycibusque tomentosis, foliisque supra puberulis, sub- tus pilis copiosioribus subramosis, Fructus rubri. P P Ad ripam Baicalis prope Listwenischnaja et ulterius. Floret Junio. f. 439, COTONEASTER UNIFLORA Bge. { C. foliis ovatis ovalibusque obtusis vel acutius- culis mucronatis, supra glabris subtus pube- rulis; pedunculis brevissimis unifloris , calyci- busque glaberrimis. C. uniflora Bge. in le Alt IL p. 220.—Ledeb. icon. pl. JL. Ross. Alt. ill. 1.290, Uva Ursi Pall. itin. II p. 568. Specimina pauca cum fructibus immaturis in alpe ad flu- vium Oka invenit am. J. ÆKirilow. f, 192. PXRUS Zrinal. 1/c0pe"97 Endl. gen. n. 6342.—Pyrus, Malus et Sorbus Tourn.—Pyrus et Sorbus Linn. gen. n. 626 643 et 653. — Pyrophorum et Apyrophorum Deck = Gertn HNp44. rt LXXXPI. f[. 9.4 Lam. ill. t. 484 et 435.-Schkuhr 1. CXXXII et CXXXIF. Calycis tubus urceolatus, limbus 5-lobus. Petala subrotunda. Styli sæpius 5, rarius 2—3. Pomum clausum 9-loculare, putaminibns cartilagineis Se- mina in loculo quoque 2, testa cartilaginea.— Arbores , fruticesve. Folia simplicia vel pinnata. Cymæ patentes terminales multifloræ. Bracteæ subulatæ, deciduæ. DC. prodr. IL p. 633. Sectio I. Mazus Tourn. inst. t. 406. Petala patentia plana. Styli 5, basi subcoaliti. Pomum Sæplus globoso-depressum semper basi umbilicatum. Pedicelli simplices umbellati. Folia simplicia eglandulosa. DC. prodr. II p. 655. 440. Pyrus BAcCATA L. P. foliis ovatis vel ovato-oblongis, acuminatis, glabris , mæqualiter serratis , petiolo suo duplo et ultra longioribus; lobis calycinis tomentosis reflexis deciduis ; pomis bacciformibus globoso- depressis, pedicello suo multo brevioribus. P. baccata Linn. mant. 75.—DC. prodr. II. p. 635. — Spreng. sysl. veg. II. p. 509. Cratæzus foliis ovatis acutis, serratis, , utrinque glabris , pedunculis simplicibus fasciculatis ex alis. Gmel. fl. Sib. IL p. 176, n. 11, ler: CA G44 | Cratægus cerasi foliis, floribus magnis Æmm. Ruth. P- 195. n:1174. Poma magnitudine pisi, purpurea. In sylvis prope Ircutiam, alibique satis communis. Floret Majo, Junio. h. , Sectio Il. Sorsus Linn. gen. n. 633. Petala patentia plana. Styli 2—5. Pomum glo- bosum turbinatumve 5-loculare: loculis biovula- tis, membrana tenui et molli.—Folia impari-pin- nata aut pinnatisecta. Flores corymbosi, pedunculis. ramosis. 441. Pyrus aAucuparia Gœrtn. P. foliis junioribus villosis, adultioribus glabris pinnatis, foliolis acute serratis ; gemmis tomen- tosis; pomis globosis. Koch syn. p. 256. ( sub. Sorbo ). P. aucuparia Gœrtn. fr. Il p:. 45. t. LXXXVII — DC. prodr. IT. p. 637.—Spreng. syst. veg. I. p. 511.— Ledeb.. LA AT) p228: Sorbus aucuparia Linn. sp. 683.— Pall. fl. Ross. I. p. 28. Sorbus foliis pinnatis, utrinque glabris Gmel. fl Sib. IE p. 178. n. 19, In sylvis minime rara. Floret Majo, Junio. h. (Continuabitur |. D MONOGRAPHIE DU GENRE GEORISSUS LATREILLE par Vicror MoTcnouLsSki1. Avec deux planches. __3S— — Corps glabuleux. Tête inclinée sous le corselet. Ecusson très petit, placé sur le bord du col vers la suture. Ailes propres au vol. Tarses de quatre articles à toutes les pattes. Jambes et cuisses an- térieures déprimées , et plus ou moins élargies. Antennes de 11 articles, dont les deux premiers longs et larges, le 3"° très petit, le 4*° très long, le 5 et 6"° transversaux et souvent pointus au côté interne et les 5 derniers dilatés en massue solide. Palpes courtes, ayant le dernier article ovalaire. Mandibules cornées , fortes et un peu tronquées à l’extrémité. Machoires assez courtes et presque droites. Lêvre transversale. Labre en forme de lance tronquée. Longtems on n'avait connu qu'une seule espèce dans ce genre, en confondant dans la Pimelia 646 pygmea de Fabricius, plusieures espèces de Gec- rissus. Latreille lui-même , en fondant le genre Georissus, décrivit un type qui ne s'accordait pas avec le Geor. pygmeus de Fabricius et de Gyllen- hal. Plus tard M Ullrikh à Linz, entomologiste infatigable pour la recherche des petites formes, en découvrit encore deux espèces, de sorte que la dernière édition du Catalogue du Comte Dejean renfermait seulement quatre espèces. D’après sa manière de vivre auprès des eaux , ce genre pourrait sans doute être placé à côté des Elmis ou bien des Byrrhus.— Mais d'après les caractères pris sur les parties de la bouche et des pattes, il s'éloigne beaucoup des Aquatiques et des Clavicornes en général. Il me semble même plus convenable de le placer dans les Hétéromé- res—comme f'abricius l'avait déjà fait , d'autant plus que nous y avons déjà les Eurichora, les Anatholica, les Blaps etc. qui sur la surface de leur corps exhalent une matière poudreuse ou collante, comme celle qui recouvre les Georissus. La croûte argilleuse de la couleur du terrain , qui recouvre en dessus le corps de Georissus et qu'ils trainent avec eux, est toujours d’une forme analogue dans les mêmes (Tab. XI. fig. B.) et prouve par consé- quent qu'elle constitue une partie indispensable de l'animal et qu'elle se trouve collée sur le dos par une substance qui sort du corps même. Cette substance dérobe l’insecte à la poursuite de ses ennemis, car au moindre danger l’insecte se con- tracte et disparait sur le terrain. C’est aussi la cause principale pourquoi on ne le trouve pas aussi fréquemment que les autres insectes du rivage. Toutes les espèces connues de ce genre sont d'une couleur plus au moins noirâtre et habitent les bords argilleux et sablonneux des eaux douces. 1) GEORISSUS MAJOR MIHI. Tab. XIL. fig. a À. s1bbosus , niger , nmitidus ; thorace subtrans- versô, antice angustato, corlaceo, lineis tribus abbreviatis longitudinaliter impresso , postice utrinque foveolato; elytris subparallelis , fo- veolato-striatis, axillis prominulis; antennis ferrugineis. Long. 11/5 lign.—Larg. y: lign. Il est plus de deux fois plus grand que G. pygmeus, proportionellement plus alongé et plus parallèle. Dessus 1l est d’un noir luisant, dessous, terne. La tête est opaque et couverte sur la partie antérieure de petits tubercules élevés et en outre on y voit de chaque côté une rangée de tubercules semblables qui traverse obliquement et un peu en arc le front depuis le bord latéral entre les yeux et les antennes, jusqu'au milieu de la partie postérieure de la tête ou les deux rangées se 643 - touchent en formant un angle aigu. Les antennes sont brunâtres , les palpes noirs. Le corselet est assez convexe, a la base trois fois plus large que la tête , fortement rétréci antérieurement et pres- qu’en forme de cœur renversé; au devant on voit distinctement trois lignes longitudinales enfoncées, dont la centrale se prolonge jusqu’au milieu de la largeur du corselet, et à côté d'eux des rugo- sités et des rides longitudinales enfoncées très prononcées; ces rugosités sont bordées antérieu- rement par une impression un peu en demi lune qui touche seulement le bord antérieur du cor- selet et se réunit ensuite sur le milieu de la lar- geur du corselet avec la limite postérieure des mêmes rugosités et qui se présente aussi par des impressions transversales un peu arquées, le bord latéral est assez lisse et n'a que quelques carènes et impressions marginales et une petite rangée de tubercules élevés dans l'angle postérieur , une autre rangée semblable commence de chaque côté de la base et se dirige longitudinalement vers la ride qui borde antérieurement les rugosités du corselet; le bord de la base est aussi couvert de tubercules et de chaque côté on voit une petite impression , entre cette impression et le bout des rugosités il y a un point enfoncé assez marqué. L’écusson est triangulaire et très petit. Les élytres sont plus larges que le corselet, un peu parallèles et assez obtuses à l'extrémité ; la base est forte- ment échancrée et les angles huméraux distincie- 649 ment saillans; les épaules sont élevées en bosses et placées un peu derrière les angles huméraux ; sur chaque élytre on compte depuis la suture jusqu'à la base axillare 6 rangées de grandes foveoles enfoncées et dont la 6°° est déjà hors du sillon de l'épaule; le bord latéral est vaguement ponctué; on voit en outre à la base entre la 3°° et 4° strie une petite impression longitudinale peu marquée. Les pattes sont comme le dessous du corps d'un noir terne. Les jambes antérieu- res sont un peu dilatées. Je l'ai pris une fois seulement sur le bord du fl Kura à Tiflis en Géorgie. 2) G. INCISUS MIHI. Tab. XIL fig. b B. subglobosus , niger, subnitidus; thorace an- tice punctato, lineis tribus abbreviatis longi- tudinaliter impresso, margine subinciso, posti- ce utrinque foveolato; elytris gibbosis, sub- transversis, foveolato-striatis, axillis promi- nulis. Long. */; lign.—Larg. */; lign. Il est un peu plus petit que G. major, mais toujours encore deux fois plus grand que G. pygmeus et d'une forme proportionellement plus large et plus globuleuse. Dessus il est d'un noir un peu luisant, dessous terne. 650 La tête est comme dans le major. Le corselet est plus large surtout antérieurement et les trois lignes enfoncées du milieu paraissent presque de longueur égale; la partie antérieure est assez dis- tinctement ponctuée; la rangée longitudinale de tubercules à la base se prolonge loin vers la partie antérieure du corselet ; l'impression de chaque côté de la base est transversale et plus forte; le bord antérieur du corselet est un peu échancré dans son milieu. Les élytres sont beau- coup plus larges que dans le major , les angles huméraux et les bosses axillaires moins saillans — on compte depuis la suture jusqu’à la base axil- laire 6 stries de foveoles très distincts et une 7°° au delà vers le bord latéral. Les pattes sont com- me le dessous du corps d'un noir terne. Les jambes antérieures sont un peu dilatées, mais ne présentent pas d'échancrures au devant de l’inci- sion tarsale. J'ai recu cette espèce comme ayant été prise aux environs de Paris. Je doute fortement que le G. pygmeus Latreille puisse, appartenir à l'espèce décrite. 3) G+ INTEGRO-STRIATUS MIHI. Tab. XII. fig. ce C. subglobosus , niger , nitidus; thorace subgïb- boso, in medio linea integra impresso ; elytris 651 foveolato-striatis; axillis prominulis ; anten- nis nigris. | Long. 5/4 lign.— Lars. 1/2 lign. Il ressemble beaucoup au G. pygmæus, mais il est deux fois plus grand. Dessus il est d’un noir luisant, dessous terne. La tête a une sculpture pareille à celle des deux espèces précédentes, mais les tubercules pa- raissent beaucoup moins visibles. Les palpes et les antennes sont noires et ces dernières propor- tionnellement plus grandes que dans le pygmæus. Le corselet est plus bombé et plus large; il est très lisse et les ponctuations sur la partie antérieure, ainsi que sur les côtés, très peu marquées; la ligne du milieu est assez fortement marquée et traver- se toute la longueur du corselet : les deux petiles lignes enfoncées qu'on voit de chaque côté de la base des espèces précédentes y manquent entière- ment. Les élytres sont assez larges et se dilatent un peu vers la partie postérieure, mais ne sont pas aussi obtusement coupées à l'extrémité que dans le major et le incisus; la bosse axillaire est placée à une certaine distance de la base du cor- selet, ce qui donne aux élytres un aspect rétréci vers le corselet ; 1l y a sur chaque élytre 7 stries de fovéoles moins grandes que dans les espèces précédentes , dont 6 occupent l’espace depuis la suture jusqu'à la bosse axillure et la 7° au-delà M IF 1049. 43 652 de cette dernière. Les pattés sont comme le des- sous du corps d'un noir terne. Les jambes antéri- eures sont un peu dilatées vers l'extrémité, dentées et brusquement échancrées au-devant de l'insertion des tarses. Je l’ai pris sur les bords du fl. Alasan à Matany en Géorgie. 4) G. TENUE-PUNCTATUS MIKI. Tab. XII. fig. d, D. gibbosus, niger , subopacus; thorace antice iransversim impresso , in medio linea abbre- viata; elytris subparallelis , punctato-striatis , ad suturam striis obsoletis, axillis promi- nulis; antennis nigris. Long. $/, lign.—Larg. ?/; lign. Il a la grandeur de l’espèce précédente , mais étant alongé, il présente une forme plus parallèle et assez pareille à celle du G. major. Dessus il est d’un noir terne et un peu satiné, dessous simplement terne. | La tête paraît un peu plus alongée que däns les espèces précédentes et les petites tubercules y sont distinctement visibles, seulement les deux rangées qui s'élèvent vers le front n'y pré- sentent pas d'angle saillant et se réunissent pres- qu'en arc transversal. Le corselet est généralement lisse et terne; sur la partie antérieure on ne 653 voit presqu'aucun vestige de rugosités et la ligne du milieu parait assez faible, l'impression arquée qui devrait border les rugosités ordinaires, y est cependant bien apparente; les côtés du corselet sont aussi assez fortement arrondis. Les élytres sont plus larges que le corselet et les bosses axil- _laires recouvrent en grande partie les angles hu- méraux , Ce qui donne aux élytres une tournure plus ramassée que dans l'espèce précédente; elles sont un peu parallèles et l’abdomen sort un peu par dessus l'extrémité, ce qui donne à cette dernière un aspect plus ou moins pointu; la ponctuation des stries est très peu visible, surtout dans. les 4 stries de chaque côté de la suture , les 3 dernières ont de petites fovéoles. Les pattes sont comme le dessous du corps d’un noir terne et les jambes antérieures de la même construction que dans l'espèce précédente. Il se trouve sur les bords du fl. Padkoumok à Piatigorsk au Caucase. D) G. SPINICOLLIS MIux. Tab. XIL fig e, E. subglobosus, niger , nitidus; thorace antice profunde punctato, subcoriaceo, in medio linea abbreviata 1mpresso , lateribus spinulosis ; elytris gibbosis, subfoveolato-striatis , axillis prominulis; antennis nigris. 43* 654 Long. ?/; lign.— Larg. 1/2 lign. Plus grand que G. pygmæus et surtout plus large et plus bombé, Dessus il est d’un noir lui- sant, dessous terne. La tête a une construction pareille à celle du G. major et du G. éncisus, à l'exception cependant des antennes qui paraissent proportionnellement plus fortes , surtout la massue. Le corselet est presqu’aussi long que large , fortement émarginé audevant et couvert de gros points enfoncés très distincts ; la ligne du milieu est assez courte et l'impression transversale qui borde les rugosités ordinaires peu marquée; la rangée de tubercules qui se trouve sur chaque côté de la base ainsi que celle qui se trouve sur le bord latéral du corselet lui-même , sont prononcées presqu’en épines; audelà de ces rangées de denticules on voit sur chaque côté de la base un petit enfonce- ment. Les élytres sont convexes, arrondies , ayant les bosses axillaires audessus des angles huméraux ; les 7 stries de points ou petites fovéoles enfon- cées qu'on voit sur chaque élytre, sont beaucoup moins serrées que dans les autres espèces de Georissus et se trouvent presqu'entièrement entre la suture et la bosse axillaire. Les pattes sont comme le dessus du corps d’un noir terne. Les jambes antérieures sont dentées et échancrées au- devant de l’incision du tarse. 655 Je l'ai pris sur les bords du fl. Malika à Ekaté- rinograd dans la Steppe du Caucase. 6) G. MUTILATUS MIKI. Tab. XII. fig. f, F. gibbosus , niger, subnitidus; thorace antice angustato , coriaceo, in medio linea integra vel subinterrupta impresso; elytris subparal- lehis, profunde foveolato-striatis; humeris pro- minulis ; antennarum basi ferruginea. Long. 5/3 lign.— Larg. ?/5 lign. À peu près de la taille de G. pygmæus , mais plus large, plus parallèle et plus ramassé. Dessus il est d’un noir peu luisant ; dessous terne. Les tubercules sur la tête sont fortement mar- quées, mais la rangée entre les yeux a au milieu une direction assez droite et coupée obliquement (é de chaque côté; les premiers articles des anten- nes brunâtres, la massue noire; les yeux parais- sent un peu plus saillans que dans les autres espèces. Le corselet est aussi long que large, for- tement arrondi sur les côtés et rétréci antérieu- rement; les rugosités au-devant sont fortement marquées ainsi que l'impression transversale et la ligne du milieu qui traverse ordinairement toute la largeur du corselet. Les élytres sont beaucoup plus larges que le corselet, ayant les bosses axil- Jaires placées entièrement audessus des angles hu- 656 méraux et bien saillans, les côtés sont un peu parallèles et l'extrémité pointue par l’abdomen ; entre la suture et la base on compte 7 stries de fovéoles très fortement imprimées et très serrées et une 8° au-delà de la bosse. Les pattes sont comme le dessous du corps d’un noir terne. Les jambes antérieures sont un peu dilatées et échan- crées au-devant de l’incision du tarse. Il se trouve sur les bords du fl. Irtysch à Se- mipalatinsk en Sibérie. 7) G. Pyomæus Far. Paye. Tab: XE fig..a, À.,B, C. subglososus, niger, nitidus; thorace antice angustato, coriaceo , lineis tribus abbreviatis longitudinaliter impresso; elytris gibbosis fo- veolato-striatis; humeris prominulis; antenna- rum basi ferruginea. Long. */; lign.— Larg. 1/3 lign. Ce Georissus a une forme intermédiaire entre les espèces parallèles et les espèces bossues. Dessus il est d’un noir luisant, dessous terne. La tête a une construction pareille à celie du major et du éncisus , mais les tubercules sont moins saillans et sur le front on voit deux petits enfoncemens. Le corselet est un peu transver- sal, fortement rugueux au-devant ou il y a trois 657 sillons imprimés dont celui du milieu depasse uu peu l'espace occupée par les rugosités; les bords latéraux sont un peu dentelés, mais beaucoup mçins que dans le G. spinicollis. Les élytres sont un peu plus larges que le corselet, ramassées à la base et arrondies vers l'extrémité, à laquelle l'abdomen donne une tournure un peu prolon- gée; les bosses axillaires se trouvent audessus des angles huméraux ; on compte 6 stries de fovéoles enfôncées sur chaque élytre entre la suture et la bosse axillaire ou humérale et une 7”° au-delà de la bosse. Les pattes sont comme le dessous du corps d’un noir terne. Les jambes antérieures sont un peu dilatées et dentelées. On le trouve assez communément sur les bords des eaux en Allemagne, en Suède, en Russie et en Sibérie, même à Irkoutsk. Au midi, je ne l'ai pas rencontré. 8) G. BISULCATUS MIHI. Tab. XII. fig. g, G. subglobosus , niger , nitidus; thorace antice angustato, coriaceo; lineis duobus abbreviaus longitudinaliter impresso; elytris gibbosis fo- veolato-striatis ; humeris subprominulis. Long. /2 lign.—Larg. 1/3 lign. Un peu plus petit et plus bombe que G. pyg- _ 658 mœus auquel il ressemble beaucoup. Dessus il est d’un noir luisant, dessous terne, La tête est comme dans le pygmæus. Le cor- selet paraît plus transversal. un peu plus con- vexe et sur le milieu des rugosités antérieures on ne voit que deux lignes ou sillons enfoncés , tandis qu'il y en a trois dans le pygmæus. Les élytres sont un peu plus bombées ; les bosses axillaires posées audessus des angles huméraux, mais étant peu saillantes, elles donnent aux ély- tres une forme un peu rétrécie vers le corselet, ce qui est tout le contraire dans le G. pygmœus ; les fovéoles dans les stries semblent aussi être un peu moins serrées Les pattes sont comme le dessous du corps d’un noir terne. I1 habite les bords des eaux en Livonie. 9) G. TRIFOSSULATUS MIHI. Tab. XII. fig. h, H. breviter ovatus, convexus, niger, opacus ; tho- race subtransverso, postice trifossulato ; elytris crenato-striatis, humeris prominulis; antennis pedibusque subfuscis. Long. 5/7 lign.—Larg. ?/; lign. Au premier abord on le prendrait pour un Ta- nysphyrus lemnæ mais en l’examinant de plus près il appartient, comme les deux espèces suivan- 659 tes, aux Georissus. Dessus il est d’un noir aussi terne que dessous et souvent même cette couleur devient un peu brunâtre. La tête est terne comme dans les autres Geo- rissus, mais plus inégale et les tubercules y sont moins visibles. Le corselet est un peu transver- sal, rétréci et inégal au-devant, au milieu et pos- térieurement il est marqué de trois grandes fovéoles. Les élytres sont plus larges que le cor- selet, un peu ramassées à la base, et ayant les angles huméraux saillans:; elles se rétrécissent assez brusquement vers l'extrémité où l'abdomen est assez pointu; sur chaque élytre on compte 7 Stries fortement crénelées entre la suture et la bosse axillaire et une S”° sur le bord latéral. Les pattes sont plus ou moins noirâtres ou brunûtres. Je l’ai pris sur le bord du il. Alasan à Matany en Géorgie. 10) G. canazrcuLaTus mrur. G. canaliculatus Dej. Tab. XIL. fig. i, I. breviter ovatus, convexus, nigrescens, opacus; thorace subelongato, quadri-foveolato, antice canaliculato ; elytris subsulcatis, humeris pro- minulis. Long. 1/; lign.—Larg. 1, lign. Il ressemble beaucoup au G. trifossulatus, mais 660 il est plus petit et son corselet beaucoup plus étroit. Dessus il est d’un noir terne plus au moins brunâtre comme le dessous. La tête est terne et présente un sillon enfoncé au milieu et un autre plus petit et oblique de chaque côté. Le corselet est un peu plus large que la tête, un peu rétréci vers les élytres, mais toujours moins large que long; il est terne, mar- qué d’un petit sillon au-devant et de plusieurs inégalités et enfoncemens sur toute sa surface, deux d’entre ces dernières en forme de grandes fovéoles occupent l’espace depuis le milieu jus- qu'aux angles antérieurs et deux autres sembla- bles depuis le milieu jusqu'aux angles postérieurs. Les élytres sont plus larges que le corselet, ra- massées et de la forme de ‘lespèce précédente, à l'exception seulement des stries qui n’ont pres- qu'aucune ponctuation dans leurs sillons, on n’en compie pas plus de 7 sur chaque élytre. Les pat- tes sont plus au moins noirâtres ou brunâtres. 11 se trouve aux environs de Triest. On m'a communiqué cette espèce comme le G. canaliculatus Dej., mais je ne suis pas sûr que ce soit effectivement l'espèce en question. 11) G. zæsrcozzis ULLriku. Tab. XIL fig. k, K. breviter ovatus, convexus, nigrescens, opacus; | GGL thorace 5 foveolato, antice abbreviato-sulcato, angulis posticis acute excisis; elytris crenato- striatis , humeris prominulis; antennis pedi- busque nigris. Long. 1/, lign.—Larg. 1/5 lign. Cette jolie petite espèce a beaucoup d’analogie avec G. trifossulatus , mais étant deux fois plus petite elle en diffère par son corselet qui a deux fovéoles distinctes vers les angles antérieurs, deux autres vers les angles postérieurs et une au milieu et par les angles postérieurs qui sont for- tement échancrés sur le bord latéral. Je l'ai recu de Genève. EXPLICATION DES PLANCHES. PLancae XI. a À. Georissus pygmæus Fabr. Payk. B. Le même insecte couvert d’une couche argilleuse. C. D° vu de dessous. PARTIES DU CORPS DE CET INSECTE: | | | . Lâbre. . Lèvre. . Mandibulc. . Michoires EE © fe © . Antenne. 7 . Patte antérieure, 662 L. — postérieure. I. Antenne du Georissus tenue-striatus. PLancue XII. a À. Georissus major Vict.-Motsch. b B. — — incisus. d°. c C. — — integro-striatus d°. d D. — — tenue-punctatus d°. e E — — spinicollis ‘d°. ÉOF, :— 11 1mutilatus! d°: g G — — bLisulcatus d°. hH) 271. rrafossulaius d°: i L — — canaliculatus Vict.-Motsch. Dej kK. — — J]læsicollis Ullrikh. SUR QUELQUES POLYPIERS FOSILEN DU GOUVERNEMENT DE MOSCOU, par G. Fiscner DE WaLp&eiM. DrcryopnyLzLiaA, DE Blainville. Les montagnes calcaires de Vasilievskoë, à soi- xante werstes de Moscou, appartenant à M. le Prince Nicolas Grigorievitch Stcherbatof, sont composées de couches parallèles énormes de cal- caire carbonifère ou de montagne, dont j'ai donné un profil dans mon Oryctographie de Moscou, À En les visitant ( en 1818 ) avec l'Ingénieur- Major feu M. Somov, J'ai trouvé dans les couches supérieures un Corps à rayons très déliés ; ciliés des deux côtés et ouverts en haut par un canal, que je prenais au premier coup-d’œil pour un Radiaire fossile , un Euryale de Lamarck. Mais 664 dans l’Euryale les rameaux étant dichotomes et sans canal, je n’osai fixer mon opinion et je le plaçcai parmi les corps douteux, dont je n'ai point fait mention dans l’Oryctographie. En re- voyant ces fossiles l’année dernière, et en exami- nant plus exactement ces rayons lamelleux denti- culés et surtout les interstices plus exactement, j'ai vu que ce corps devait être un polypier fos- sile , que j'ai présenté dans une de nos séances sous le nom de Ctenodes, en lui donnant pour phrase caractéristique : Oecema calcareum fixum ramosum, ramis subcompressis ciliatis , in reticu- [um irregulare conjunctis , rima longitudinali marginata fisses. J'ai trouvé depuis que M. Gorpruss en fait une Méandrine , mais M. de BLarNvizee l’a élevé égale- ment à un genre particulier qu'il nomme Dictyo- phyllia. 11 le caractérise ainsi, en rapportant les interstices comme parties intégrantes du poly- pier: Loges assez grandes polygonales un peu irrégulières , séparées par cloisons denticulées des deux côtés et formant par leur réunion un poly- pier encroutant, fixe et profondément réticulé à sa surface. Le type du genre lui a été fourni par le Héan- drinede Faujas-St-Fond, de la craie de Maestricht. V. Histoire naturelle de la montagne de Saint Pierre de Maestricht. Paris, an VIE avec 54. pl. in Hosepul36. pl XXAV Éule, 2 rs : 6GG5 Dictuophyllia (*) reticulata, de Brainvirre, Actinologie, p. 160. PI 53. f. . Lamarck hist. n. des anim. sans vertèbres, éd. de Desuayes, IL p. 390. Bron, Lethæa. II. p. 60. tab. XXIX. f. LI. Méandrina reticulata, Gorvruss. Petref. Germ. p. 69. tab. 21 f. 6. Une autre espèce fossile du calcaire jurassique de la Bourgogne , Dictyophyllia hemispherica BLAINv., n’est pas encore décrite. L'espèce que j'ajoute à ce genre provient des couches supérieures du calcaire carbonifère de Vasilievskoë. DircryopnyLzira alternans. PE XIV: L D. incrustans, ramis depressis lamellosis, lamellis alternatim utrinque productis longioribus mi- noribusve ; interstitiis lamellosis , lamellis in- æqualibus hinc illinc conjunctis et poros for- mantibus. L'alternans a beaucoup de ressemblance avec la reticulata pour la forme générale; mais les détails offrent des caractères différens. Les rameaux sont moins épais et conséquemment moins hauts. (*) M. de Buanvizze écrit Dicluophyllia au lieu de Dicty- ophyllia, de duxrvor, rete. La loi étymologique demanderait peut-être dans la composition de ces mots: Phyllodictyum. 666 Les lamelles qui les forment sont plus épaisses et se prolongent souvent en alternant, jusqu’au milieu des interstices. Les lamelles des interstices présentent aussi dans quelques endroits la ten- dance à se réunir en canal, et cette circonstance a peut-être conduit Fauzas et Goznruss à en for- mer une Méandrine. Dans d’autres endroits ces lamelles sont moins régulières et se réunissent en haut, en formant ainsi des pores ou de petits trous. CALAMOPORA, Gorpruss. Cazamopora stellata. HEIN 02. C. tubis gracilibus rotundis parallelis, lamellosis, ramulis transversis communicantibus , aper- tura rotunda, margine lamelloso, lamellis radiatis. Le genre Calamopora de Gorvruss se rapproche d’un côté, de Columnaria, Sarcinula, Harmodetes, (Syringopora Goldf.) de l’autre côté de Chæte- tes m. des Favosites et des Alvéolites des auteurs français, de sorte que ces derniers ne l'ont pas adopté. L'espèce qu’il appelle polymorpha réunit tant de corps différens au premier coup d'œil, qu'on a peine à se convaincre de leur identité. Nous avons cependant recu une suite de la polymorpha de Bogoslawsks, par les soins de M. > 667 PROTASSOW qui paraissent former trois ot quatre espèces, mais en suivant les degrés de la forma- tion on en trouvera facilement les passages d’une x , aie , CEE - forme à l’autre Jusqu'au type original. L'espèce que J'ai appelée lamelleuse ou étoilée ‘parceque les tubes eux-mêmes, mais surtout les bords de l'ouverture, sont lamelleux, se caractérise par des tubes très gréles, arrondis et parallèles. On rencontre des diaphragmes également parallè- les le long des tubes et les ouvertures rondes présentent un bord épais formé par des lamelles, » de sorte qu il parait crenelé ou étoilé. Le polypier se trouve fossile dans le même cal- caire que le précédent. COELGPTYCHIUM, Gozoruss. Cœloptychium, créé par M. Gororuss,est un genre de polypiers fossiles, qui, au premier regard, comme Halirrhoa et Hippalimus de Lamouroux, ressemble plutôt à une production végetale qu'animale. Le nom est formé du grec, xoun, cavum et nruyn plica. Ce genre a pour caractères: stirps agariciformis, stipilata, cava, lapidescens e fibris reticulatis. Pileus profunde umbilicatus, poris reticulatis radiatim pertusus , inferne plicatus , plicis mammellato-radiatis. Gocpruss en cite trois espèces, dont la troisième a recu une autre dénomination. N°. IV. 1844. 44 668 La première en forme de champignons ( aga- ricoides) des Marnes endurcies de Westphalie. (Petref. Germ. p. 31.t. IX. f. 30.). La seconde a le bord du chapeau divisé en lobes, (lobatum}) (zbid. p: 290. t LXV. £ I. Bron, Lethæa, IL 594. t. XXIX. £ 4.) de la Glauconie de Coœsfeld. La troisième, sans tige ( acaule) Gornruss IL ce. p- 220 t. LXV. f 12, Brown, Lethæa, t. XX VIE. f. 24.) a été reconnue par Acassiz pour une ver- tèbré de Squale (Lamna acuminata , Ag.) Cf Bronn’s: Neues Jahrb. 1834. p. 382. Ces espèces appartiennent à la formation créta- cée. Les espèces que je vais citer, ne peuvent être considérées que pour des corps amenés par les eaux, le terrain de Moscon n'offrant n1 cou- ches n1 lambeaux de craie. 1. COELOPTYCHIUM verrucosum. PL XV. Diamètre 2 pouces 3 lignes, Hauteur des bords 7 lignes. ; C. fungiforme, piles lobato, lobis latis alter- natim profunde incisis, singulis emarginatis, inferne profunde divisis, ramo quovis vercucis binis, annulatis aut ocellatis. Cette espèce dont le chapeau est également nn mme D 669 divisé en lobes, présente quelque ressemblance avec le lobé de Gornruss, mais ces lobes sont très épais et très larges, et autrement divisés. Dans le lobé les lobes étant d’égale largeur, sont alter- nans dans le verruqueux , ou plutôt les lobes lar- ges ne sont qu'émarginés au bout. La tige est très courte. La surface intérieure présente des sillons profonds divisant ces lobes larges, et cha- que lobe porte deux patelles, ou des verrues annelces. Trouvé dans les sables de la Sedounka , pétite rivière, qui tombe dans la Moskwa , vis-à-vis du Monastère des Demoiselles. Ait 2. Corcoprycarum confluens. EPASNER TC. Diamètre 2 pouces 8 lignes. C. fungiforme, capitulo margine parum distincto, sinuato, superne parum eæcavato , poris reli- culatis et foraminibus majoribus pertuso, inferne sabito in stipitem obtuse conicum abiens. Le morceau trouvé sur les bords de la Protva s’est perdu de ma collection. 670 9. CoELopTycHiIum variolosum. PLV EE 22. Diamètre 14 lignes. Hauteur 4 lignes. C. ugariciforme, capitulo varioloso, margine hinc + illinc exciso , inferne plicato , stipite plicato CON CO. | C’est un corps silicé trouvé dans la Protva ‘du côté de Borofsk. La surface du chapeau est torru- leuse par des lignes ondulées ou des impressions inégales. Le bord présente, quelques incisions qui paraissent indiquer des lobes. La surface infé- rieure est également torruleuse par des impres- sions linéaires. La tige est courte conique, à sur- face sillonnée. JUES NOUVEAUX DÉCRITS PAR LE Baron M. pe Cuauporr. Quand on n'est pas uniquement collecteur, mais, qu'en s'occupant d'Entomologie, on a sincèrement en vue l'avancement de la science , on ne saurait voir sans peine augmenter Journellement le nom- bre des collections ;, sans aucun profit réel. C’est ce que je ne pis m'empêcher d’éprouver en songeant au peu de progrès que l'étude des Ca- rabiques en particulier a fait depuis la publica- tion du Species de M. le Comte Dejean. Plus de dix années écoulées ont à peine enrichi la science de sept à huit cents espèces nouvelles. Quoique la plus considérable qu'il y ait en Russie, ma collection de Carabiques est certes loin de rivali- ser, pour le nombre des espèces exotiques , avec plusieurs de celles que possèdent la France, l'An- gleterre et l'Allemagne, et cependant, en ajoutant aux cent quarante espèces que J'ai décrites an- térieurement , les cent trente-trois que je publie 672 maintenant, et en y joignant près de trois cents qui m'ont été communiquées déjà nommées, mais encore inédites pour la plupart, voilà près de 600 espèces nouvelles que contient une seule collection et qui manquent au Species de M° le Comte Dejean. Quand on réfléchit à la foule des publications périodiques , et aux facilités qu'elles offrent aux savants, cette apathie est vraiment étonnante. Dans l'état actuel de la science, on ne saurait appréhender que les descriptions d’espè- ces isolées , pourvu qu'elles soient exactes et detaillées, amènent de la confusion dans la syno- nymie, si les auteurs adoptaient le Species comme base de leur travail, qui en serait comme un supplément. Il se ferait certainement toujours beaucoup de doubles emplois, mais les rectifica- tion seraient faciles, et seraient l’objet d’utiles travaux sur la synonymie. Telles sont les consi- dérations qui m'ont guidé dans la rédaction de ce mémoire: et le vœu de mon cœur serait de les voir adoptées par les entomologistes. J'espère donc ne pas avoir fait un travail inutile, en at- tendant, comme je le désire, que l'augmentation de ma collection permette de compléter et de modifier l’ouvrage le plus parfait que nous possé- dions jusqu’à présent, en mettant à profit les dé- couvertes récentes et les nouvelles observations. qui auront été faites jusqu ’alors. J’ai encore quelques mots à ajouter au sujet dé l'ordre que j'ai suivi, et de la forme que j'ai 673 adoptée dans mes descriptions. Les Entomologites sont assez généralement d'accord sur ce point, qu'il y a de grands changements à introduire dans le système qu'a proposé M." le Comte De- jean, mais chacun d'eux a ses idées sur la nature de ces changemens. Plusieurs d’entre eux ont proposé de nouvelles classifications, mais aucun n’a fait là-dessus un ouvrage général. J'ai donc préféré, pour un travail dans le genre du mien, ne point dévier de la marche suivie dans le Spe- cles, en me contentant d’intercaler les nouveaux genres qui ont été établis depuis que cet ouvrage a paru. Je n'ai pas fait, suivant l'usage recu, précéder mes descriptions de courtes définitions, parce qu’à mon avis, elles ne sont utiles que dans des ouvra- ges généraux, des monographies ou des faunes, et que , pour faire ressortir les caractères distin- ctifs de mes nouvelles espèces, J'aurais du chan- ser beaucoup d’autres définitions d'espèces con- nues. J'ai suivi d’ailleurs en ceci l’exemple de 5 me permettrai seulement d'observer, avec la plus plusieurs entomologistes étrangers , auxquels Jje grande réserve, que leurs travaux auraient été plus utiles, s'ils avaient donné des descriptions plus détaillées, tandisqu'il est souvent impossible maintenant de déterminer avec certitude les espe- ces qui s’y rapportent, IL APTEMA. Ï. À. DENTICOLLIS. (Long. 14; Lat. 4 lin.) A. senegalensi affinis. Caput inter oculos paulo Jatius; frons paulo planior, anterius minus angu- stata, palporum articulus apicalis magis dilatatus ; labrum medio brevius. Thorax paulo latior et conyexior, lateribus dintinctius marginatus, 1bique ad lineam transversam posteriorem obtuse denta- ius; profundius utrimque transverse , medioque longitudinaliter impressus. Elÿtra longiora, ovata, postice haud dilatata, apice minus obtuse rotun- data; humero minus obsoleto; supra minus con- vexa , basi impunctata, crebrins tuberculata, tu- berculis ad basim majoribus acutioribusque , su- tura antice elevata, striis duabus punctatis, prima basali juxta suturam, ad medium abbreviata, altera disci 6 punctata, obsoletiore, utrimque longe ab- breviata, impressis ; omnino glabra. Supra Îæte viridis , subænea, thorace elytrisque disco obscurioribus ; antennis 1immaculatis. Cette belle espèce vient du Kordofan. { Afrique centrale. ). | Il. MEGACEPHALA . Latreille. 1. M. LATIPENNIS. (bonandi/n : Eat: 1% Vo) L. Sobrinæ affinis. Frons planior, latior , distin- ctius juxta oculos striolata. Mandibulæ magis por- rectæ. Labrum rectius antice truncatum. Thorax margine antico magis medio sinuato-productus ; basi paulo latior; hac medio paulo magis pro- ducta , et utrimque profundius, sinuata , angulis posticis acutioribus, subproductis-; tuberculis mi- nus elevatis, linea media utramque lineam trans- versam superante. Ælytra latiora , planioraque præsertim posterius , apicem versus sensim , haud vero ut in sobrina , abrupte declivia, disco ante medium haud impressa; punctis juxta suturam serie impressis rarioribus, basi paulo minus, apice magis dentato-tuberculata; angulo suturali apicis recto, haud rotundato ; macula terminali breviore, paulo minus emarginata , antice suboblique intus truncata. Cette espèce est bien distincte. Je ne puis indi- quer exactement sa patrie. Je suppose cependant qu’elle vient du Brésil. 9). M. LÆvICATA. (Long. 6'/,; Lat. 2 lin.) Syn. AL. chilensis. Nob. olim, 676 À A chilensi Laporre distinguenda. Carolinæ affinis. Labrum brevissimum , antice inæquale, sed haud dentatum in mare. Mandibulæ extus magis rotundatæ. Caput angustius, antice magis angusta- tum. Oculi paulo minus prominuli. Thorax an- gustior , latitudine fere longior, anterius minus dilatatus , linea transversa antica utrimque magis sinuata. Elytra etiam angustiora, COnvexioraque, postice sensim declivia, basi brevius punctata, punciis minutis; jam ante medium fere lævigata, macula apicali medio apice distinctius punctata ; angulo suturali postico minus obtuso, Caput cum thorace , elytrorumque sutura po- sterius sensim atteñuata, pone medium abbreviata, rubro cuprea fulgida; singulorum disco longius infuscato, humero, margineque etiam postice sensim attenuato, et abbreviato, viridi-æneis; maculis ter- minalibus latioribus, antice rotundatis, nec margi- nem attingentibus, intus suturæ parallelis, postice anguste conjunctis. N'ayant pas vu la M. chilensis du Comte de la Castelnau, je puis aflirmer seulement que l'espèce que je viens de décrire est bien distincte de la sienne d’après la description très-courte qu'il en donne dans sa Monographie des Megacephala , in- sérée dans la Revue Entomologique de Silbermann Tome Il. p. 29, J'en possédais quatre exemplaires parfaitement semblables. 2e 677 III. ODONTOCHEILA, de Laporte. 1. O. DISTINGUENDA. ( Long. 5'/,; Lat. 1:/, lin.) O. varianti. Gory. ( gilvipedi Der.) aflinis, Caput _subelongato-quadratum ; parum convexum, vertice ruguloso ; frons ad oculos utrimque sinuata, 1b1- que latius reflexa , satis excaÿata, antice oblique lineata , lineis impressis postice confluentibus ; te- nue tota ruguloso-striolata , ad epistoma trans- versim elevata. Epistoma admodum declive, Ocu- [li maximi globoso -subovati. Labrum longius, antice truncatum, valide tridentatum , dentibus æqualibus, lateribus obliquatum bidentatum, den- tibus obtusis, basali majori, medio convexum , utrimque canaliculatum. Thorax capitis basi haud latior, quadratus, postice vix angustatus, margine antico medio subproducto , basi bisinuata , lateri- bus haud marginatis, fere rectis , antice substran- gulatus ; angulis , antico minime, postico paulum producto , subacuto; lineis transversis , anteriore medio fere obsoleta, utrimque profundius impres- sa; posteriore profundiore sinuata , extus bifida, versus apicem basimque reflexa ; media longitudi- nali obsoletissima. ÆElyÿtra parallella , thorace fere duplo latiora, elongata , humero recto , apice ro- tundato ; postice oblique truncata , summo apice simguli rotundato angulo suturali recto , obsolete dentato; profunde punctata, punctis confluenti- bus, ante medium ad suturam, apiceque inæqualia, disco posteriore subconvexo, lateribus ad angulum usque posteriorem externum margineque antico juxta humerum valde deflexis. Caput cum thorace obscure æneum, fronte pas- sim viridi-violaceove micante, thoracis lateribus lmeaque postica impressa utroque apice cupreo fulgentibus, Elytra lætius cupreo-ænea, violaceo- micantia, lateribus cyaneis , maculis submarginati- bus tribus, prima minutissima bumerali, altera media majori triangulari, tertia vix distincta pone angulum sita. Mandibulæ basi testaceæ, apice late obscuræ; labrum obscure virens, antice late rude- scens. Antennæ obscuræ, articulo primo rufo, sub- violaceo-micante; sequentibus tribus læte viola- ceis. Palpi maxillares articulis duobus ultimis ; labiales ultimo infuscatis. Pedes testacei, tibuis postius pallidioribus , tarsis quatuor anterioribus violaceo micantibus. Caput cum thorace subtus cyaneo-piceum, pectus violaceum, postice anguste viridi marginatum; ejusdem latera cum abdomine picea, violaceo-micantia, ano rufescente. M." Buquet, de qui je tiens cette espèce, l'avait placée , sans-doute par erreur, parmi des O. luri- dipes, venant de Cayenne, d’ou elle doit être ori- ginaire. 679 2. O. cocnaTA. ( Long. 5; Lat. 1‘/, lin) Præcedenti simillima. : Frons antice minus ele- vata, haud oblique lineata, minus inter oculos dilatata. Thorax disco planior, minus rugulosus, lineis transversis, antica utroque apice, postica tota obsoletioribus , hujus apice bifido obsoletissi- mo, antice minus strangulatus , postice haud an- gustatus, lateribus levissime rotundatis, basi mi- nus sinuata. ÆElÿtra convexiora, æqualia, disco tantum aute medium latius subimpresso, minus profunde punctata, punctis vix confluentibus. Tota supra minus mitida , præsertim in fundo linearum thoracis obscurior; labrum basi longius virens : antennæ basi obscurius violaceæ , articulo primo rufo , ad apicem subviolaceo. Omnium pal- porum articulus ultimus tantum infuscatus. Tho- racis pectorisque latera nigra , medium abdomen- que cyanea; femora apice late, tibiis tarsisque omnibus violaceo-micantibus; maculis elytrorum submarginalibus duabus, prima subelongata media majore, altera paulo majore, longiore, pone angu- lum ad marginem sita. Cette espèce est également originaire de Cayen- né. Je l'ai recue de M Charles Godet, qui la prenait pour l'O. gilvipes du Comte Dejean, que je possède, et dont elle est bien distincte. 650 3. O. SPINIPENNIS. ( Longé5 ; Lat. 4:/. ln: ) D O. distigmæ? aflinis. Caput elongata-quadratum, postice subangustatum , vertice parum convexo, ruguloso; fronte ad oculos dilatata, late reflexa, distincte utrimque impressa, medio angustius ex- cayvata, antice vix elevata, ruguloso-striolata; Oculi minores quam in præcedentibus, supra minus prominuli. Labrum foœminæ elongatum, antice attenuatum, forte tridentatum , dente medio lon- gissimo, laterales longe superante; lateribus bi- dentatum , dentibus obtusis; medio convexum, utrimque canaliculatum. Mandibulæ arcuatæ, nec, ut in cylindrica fractæ. Thorax capitis basi medio paulo latior, antice arcte eam amplectens, postice subangustatus, quadratus, margine antico subangulatim producto ; basi bisinuata, antice strangulatus ; lateribus subrotundatus ; .angulis anticis extus prominulis, postice subproductis; apice rotundatis; lineis transversis profunde 1m- pressis, antica medio absoletiore, postica biarcuata, extus bifurcata, tuberculum minutum submargi- nalem amplectente ; longitudinali media ad trans- versas abbreviata, medio absoletissima , utroque apice profundius impressa. Elytra thoracis medio vix duplo latiora, parallela , præcedentibus paulo breviora , antice recte truncata, humero summo subrotundato , apice extus pone angulum exter- G81 num subrotundatum magis oblique truncato quam in præcedentibus , intus rotundato, ad suturam sinuato , sutura longius spinigera,; profunde cre- breque ruguloso-punctata, valde inæqualia, cum excavationibus sex in singulo, plaga subscutellari, discoque pone medium præsertim elevatis, sutura w subcarinata; lateribus et antice valde deflexa, media basi brevius, postice lôngius sensim declivia. Caput obscure cupreum , passim in foveolis viridi-æneum ; epistomo læte viridi-æneo. Labrum infuscatum, utrimque late fuscomaculatum ;- man- dibulæ obscuræ, extus basi anguste fusco-macu- latæ. Palpi maxillares albidi, articulis apicis duo- bus; labiales rufescentes, articulo ultimo, infusca- is. Antennæ obscuræ, articulis quatuor primis obscure violaceis , primo summo apice rufo. Tho- rax Capiti concolor, colore lætiori cinctus; tuber- culo-submarginali postico æneomicante. Elytra _etiam obscure cuprea, subcyaneo-micantia, cyano- cincta; maculis submarginalibus , prima humerali elongata , extus producta, altera pone medium trapezoide, tertia obsoleta, minuta pone angulum sita, albidis. Subtus cum pedibus cyanea , coxis anterioribus lætius, posticis obscurius, summaque femorum basi rufescentibus , tibiis violaceo-mi- cantibus. Egalement originaire de Cayenne. Je l'ai recue de M: Buquet sous le nom de margine-punctata Der, avec laquelle elle n’a rien de commun. 682 IV. CICINDELA , Linné. à 1. C. MIRANDA. Bone. 5°/,;.Lat. 1994 lin.) Labrum breve , medio anguste rotunde produ- ctum, utrimque antice subbidentatum; medio valde convexum, utrimque excavatum. Mandibulæ gra- ciles, perparum arcuatæ , basi breviter bidentatæ, antice acutius unidentatæ, apice acutissimo. Palpi apicem versus incrassati, apice rotundati; maxil- lares labialibus longiores; dens menti brevior et gracilior ac in cæteris Cicindelis. Caput magnum, basi cylindricum, pone oculos subangustatum, oculis à thorace sat remotis , subovatis, intus emarginatis, parum prominulis; fronte antice an- gustiori, ad oculos subdilatata, subreflexa, medio parum depressa , ad epistoma transverse elevata : granulatum ; juxta oculos rugoloso-striolatum. Thorax quadratus, medio capitis basi paulo latior, latitudine paulo Jongior, antice capitis basim arcte amplectens , postice subangustatus; margine antico subrotundato: basi vix emarginata ; lateri- bus antice incisis, postice sat sinuatis, utroque apice extus reflexis, medio subrotundatis , ad incisionem sinumque valde inflexis, angulo an- tico minime , postico vix producto; supra totus granulatus; lineis duabus transversis profunde præsertim ad latera impressis , ab utroque ‘mar- gine sat remotis , medio intus profunde angulatis, à À À La 683 biarcuatis; cum linea media obsoletiori, tuber- culos duos , juxta-positos, dorso parum con- vexos, rotundatos, eflingentibus. Scutellum ma- gnum , subcordatum. Ælÿtra capite cum oculis parum latiora , elongata media basi producta, hu- mero recto, apice subrotundato , parallela ; lateri- bus apicem versus rotunde inilexa, angulo externo obsoleto , apice subobtuse truncato , angulo sutu- rali recto; sat profunde creberrimeque ruguloso- punctata , sat convexa , lateribus valde deflexa, æqualia, ante medium disco subimpressa , apicem versus sensim declivia, sutura distinctius, margine lateral obsoletius subcarinatis. Tarsi antici maris articulis tribus primis anguste dilatatis, supra haud lineatis. Supra læte aurea, viridi-micans; capitis lateri- bus virescentibus, elytrorum margine laterali, suturam haud attingente , anticoque usque ad collum , cyaneo, intus viridi cincto. Caput cum thorace subtus cyaneum; pectus cyaneo-virens , abdomen piceum, segmentorum marginibus ano- que dilutioribus. Antennæ nigræ , articulis qua- tuor primis cyaneis ; palpi cyanet maxillares arti- culo 1"° cum extrema basi sequentis; labiales, duobus primis cum dimidio terti pallidis. Labrum piceum ; mandibulæ fuscæ, basi extus longe albo- maculata. Pedes cyanei, femoribus plaga anteriore virescente , subtus glabra , pedibus cum coxis trochanteribusque albopilosis. Cette espèce, remarquable par léclat de ses NT IF 1843. 49 684 couleurs, ne trouve sa place dans aucune des divisions admises par M le Comte Dejean dans son Species. Elle pourrait même former un genre particulier , qui précéderait les Odontocheila. Sa patrie est le Brésil. 9. C. LINEARIS. (Long. 47, 51%ats 117, lin.) Tenuis, elongata. Labrum elongatum, mandibu- las fere tegens, baseos latitudine fere longius, anterius subangustatum , medio sat ConvexuIn , utrimque ad marginem profunde canaliculatum ; apice utrimque obtuse dentatum, {medius margo anticus in meo specimine deest.). HMandibulæ te- nues, porrectæ, basi subparallelæ, apice angulatim incurvæ, intus tridentatæ. Antennæ graciles, dimi- dio corporis longiores , articulo 1° longiusculo , basi attenuato, apice crassiusculo; 3° eo multo longiore, arcuato; 4 præcedente breviore ( palps desunt ) Caput elongatum , postice subangusta- tum. Oculi magni valde prominuli, subovati, a thorace remoti;, vertex granulatus; frons ad ocu- los dilatata, 1bique subreflexa, sinuata , striolata- que, medio excavata, antice transversim impressa, ad epistoma elevata. Thorax capitis basi æqua- lis, latitudine longior , antice profunde strangula- tus; lateribus parum 1otundatis , postice satis sinuatis ; basi apiceque recte truncatis, angulis posticis acutis subproductis; subcylindricus, supra 685 obsolete rugatus; lineis transversis duabus ab utroque margine parum remotis, obsolete biar- cuatis , utrimque haud abbreviatis, profunde im- pressis; margine antico obsoletius, basi distinctius marginatis ; intervallo inter marginem posticum , lineamque posteriorem , ad latera convexiusculo ; medio obsolete lineatus. Elytra basi medio pro- ducta, utrimque ad humerum recte truncata; tho- race plus duplo latiora, capite cum oculis angu- stiora, elongata, parallela ; humero summo rotun- dato; postice extus obliquata, angulo externo obtuso, apice subrotundato, intus fere recte trun- cato-rotundata ; angulo suturali recto; disco pa- rum convexa, lateribus sat deflexa, apicem versus sensim declivia, æqualia , apice tantum subexca- vato; basi distincte, sed minus crebre, apicem versus obsolete punctata. Subtus tota lævissima, pedes gracillimi, elongati; tarsi tibiis multo lon- giores, lineares; antici supra lineati. Supra viridis, subænea; elytrorum margine po- stice tribus submarginalibus , prima humerali rotundata , altera a margine satis remota; media, minuta; tertia pone angulum externum sita > Ma- jore triangulari , antice emarginata , fusco-albidis ; fronte ad oculos violacea. Labrum mandibulæque fusca, roseo micantia ; his apice infuscatis. Anten- næ dilute fuscæ, apice infuscatæ; articulis duobus baseos, cum sequentium duorum apice obscurio- bus, roseo-micantibus. Subtus violaceo-cyanea. Pe- 45* 686 des cum coxis pallidissimi; tarsorum articulis sim- gulis apice nigromaculatis. Cette jolie es pèce est originaire de Madagascar. 3. C. OBSCURATA. (Long51/,5; Lat. 2 lin) C. campestri assimilis. Oculi minus prominen- tes, a thorace remotiores; epistoma minus emar- ginatum ; labrum paulo longius. Thorax angu- stior , lateribus antice magis inflexis, cæterun rectis; angulis posticis magis productis, acutiori- busque; lineis transversis profundius impressis ; posteriore latera attingente; tuberculis disci ma- gis elevatis, distinctius linea media divisis , dorso planioribus. Elÿtra angustiora, magis parallela, adhuc planiora , singula declivia, ante apicem de- pressa, margine antico, et laterali antice valde de- flexis, hoc posterius declivr; subtilius granulata , apice abruptius rotundata. Tota fere nigra opaca , ore ut in C. campestri albovariegato; elytrorum maculis humerali majori, media disci minuta, lunulaque apicis interrupta , antice triangulari subtransversa, postice tenuissi- ma albis. Je ne sais si la couleur naturelle de cet insecte n'aura pas élé noircie par quelque cause acciden- telle , mais il est positif qu’indépendamment de la couleur, cette espèce diffère de la campestris 687 par quelques caractères tirés de la forme. Je ne connais pas la patrie de cet insecte, 4. GC. ASSIMILIS. (Ponts 6% sat 20/10 | C. hybridæ aflinis. Caput majus, inter oculos profundius striolatum; vertice medio ruguloso , distincte punctato, lateribus lævioribus, transver- sim subrugatis; fronte profunde transversim 1im- pressa , utrimque ad oculos minus angustiusque reflexa. Oculi minus prominuli. Labrum medio valde productum, utrimque bisinuatum, dente an- tico distincto; angulis rectis. Mandibulæ breviores, minus porrectæ.—Thorax capiti cum oculis fere æqualis; margine antico medio subrotundato, basi distinctius bisinuata, lateribus paulo ante apicem abrupte breviter valdeque inflexis , rotunde sub- angulatis , medio rectis, subparallelis , posterius etiam rectis, intus subobliquatis;, unde thorax postice angustatus videtur; angulis posticis po- stice magis productis, subacutis; supra antice po- sticeque valde depressus, ad margines subreflexus, lineis transversis profundioribus, postica ad latera dilatata, foveam profundam latiusculam eflingente; tuberculis disci antice extus valde declivibus, ad lineas transversas præsertim poslice forte deflexis, lateribus parum dechivibus, subcarinatis ; linea sat profunda divisis; forte rugatis , subconvexis. Ely- tra , basi medio magis producta, scutellum majus 688 postice minus acutum gerente, ad humeros recte truncata, his subrotundatis: lateribus parallelis, rectis; apice abruptius rotundato, tenuissime ser- raio, angulo suturali obtuso ; minus convexa; ob- soletius et minus crebre granulata; sub humero et juxta suturam-disco anteriori subimpressa, su- tura elevata, apice subdentata. Subtus thoracis pectorisque lateribus rarius punctatis. Caput cum thorace rubro-cupreum: illius latert- bus, epistomate, carinulaque oculari viridi-æneis ; fronte juxta oculos magis fulgida; hujus linea transversa anteriore in fundo cyanea, posteriore utrimque in fovea viridi-ænea , micante; lateribus viridibus cyanostictis. Scutellum antice viride , medio rubrocupreo-fulgens , apice obscurius. Ely- tra obscuriora; lateribus rubro-micantibus; Junula humerali late interrupta, fascia media vix intus obliquata, medio fracta, ad marginem subdilatata, antice subaculeata , parte exteriore ascendente ; interiore oblique descendente, cum præcedente angulum rectum formante, medio subattenuata, apice rotunde subdilatata; lunula apicali integra, utrimque dilatata, præsertim antice abrupte intus reflexa, basi subparallela, lata, subtransversa, albi- dis. Subtus viridis , thoracis pectorisque lateribus fulgide cupreis ; abdomime ad latera anterius cupreo-micante. Pedes cubpreo-aurei, femoribus utrimque, tibus apice tarsisque viridibus. Anten- næ obscuræ, articulo primo viridi-cupreo ; secun- do toto viridi; tertio quartoque ei concoloribus, 689 apice cupreo-æneo. Palpi maxillares toti; labia- hum articulus ultimus , viridi-ænei , basi pallida. Labrum antice infuscatum ; ejusdem basis, mandi- bularumque macula superior dentem ante-apicalem multum superans , albidæ. Mandibulæ oculique nigri. Subtus, præcipue lateribus, cum pedibus sparse albo-ciliata; fronte , articuloque primo an- tennarum intus albo-pilosis. J'ai recu cette espèce de M." Gauger, entomo- logiste de S'. Pétersbourg, qui croyait qu’elle venait d'Egypte ; sans toutefois pouvoir l'aflirmer positivement. 9. CG. Rercuei, Dejean. (Long. 5; Lat. 1°/, lin.) C. sinuatæ aflinis; sed major. Düiffert: capite pone oculos lateribus impresso , fronte ad oculos Jlatius reflexa, sinuataque, antice angustiore; ocu- lis multo majoribus, oblongo-ovatis, intus emargi- nalis; antennarum articulo primo medio minus incrassato ; thorace latitudine paulo longiore , fronte inter oculos vix latiore, capitis bashn arcte amplectente, margine antico per parum rotundato, basi recte truncata , lateribus leviter rotundatis, postice subinflexis; antice substrangulato, angulis posticis apice subproductis; supra obsolete toto ruguloso; lineis sat profunde impressis transver- sis duabus , modio intus angulatis a marginibus satis remolis, antica integra, postica ad latera 690 puncto impresso abrupte terminata , tuberculis disci parum convexis, linea obsoleta disjunctis; elytris longioribus, humero subobliquato, apice rotundato , postice paulo longius rotunde produ- ctis, convexioribus, crebrius granulatis, sutura ad apicem subcarinata, subdentata. | Paginæ superioris color in meo specimine nigro- piceus opacus ; in elytris paulo dilutior; signatura eorum tenui albida; lunula humerali, postice intus oblique descendente, apice abrupte reascendente, angulo apicali acutissimo , macula basali media postice subproducta, lunulæ fere cohærente, mar- gine lateral angusto, tenue cum lunula humerali cohærente , ad angulum posticum externum brevi- ter profunde emarginato, fere interrupto , intus sinuato , ramosque duos emittente , aïiternm me- dium , initio arcuatim ascendentem , positea abru- ptissime acuteque sinuatim longius descendentem , intus ramosum , apice iterum abrupte juxta sutu- ram parallele rursus ascendentem , abbreviatum : alterum pone sinum posteriorem, primo paulo latiorem, rectum, suboblique intus ascendentem, primi apicem æquantem; apice ad suturam satis longe resurgente. Subtus læte virens, subænea, ano ferrugineo, pedibus virescentibus; coxis, utro- que femorum apice, tibiarum , singulorumque ar- ticulorum tarsorum basi latius ferrugineis ; anten- parum articulis quatuor primis fusco-æneis, cæte- ris obscuris; Jabro palpisque albidis, his summo apice infuscatis, mandibulis rufescentibus, apice 691 obscurioribus; corpore subtus latius lateribus dense albo-piloso. Cette Cicindèle habite le Mexique ; je l'ai recue de M° Dupont sous le nom que je lui ai conservé. Je suppose que la couleur du dessus aura été obscurcie par quelque cause accidentelle. Je n’en possède qu'un individu mâle. 6: °C: APICALIS. L bone 5/#;"Lar 2 lin) Præcedenti similis; frons utrimque profundius impressa; antennarum articulo primo magis in- crassato; mandibulis incurvis longissimis ; thorax latitudine non longior , lateribus medio minus ro- tundatis; tuberculis magis elevatis, ad latera mi- nus deflexis, lineæ transversæ posticæ puncto terminali profundiori, extus subcarinato ; linea media inter tuberculos profundius impressa; basi usque ad lineam transversam sublævi, nitida. Elÿtra latiora medio dilatata, basi paulo magis medio producta, humero haud obliquato minus rotundata subelevato ; pone suturæ apicem spino- sum multo longius rotunde producta. Caput cum thorace læte virens, subæneum ; frontis margine ad oculos cupreo , elytris sub- æneis , virescentibus ; lunula humerali postice mi- nus oblique descendente, apice brevius rotundeque reflexa , margine paulo latiore , posterius incisa , apice longius reflexa; ramis, primo initio subrecto 692 haud ascendente, paulo latiore, postea subrotunde descendente, ramum unicum emittente , breviori, apice intus recurvo; altero paulo magis obliquato, apicem primi baud æquante ; antennis articulis quatuor primis læte viridi-æneis; cCæteris obscuris ; pedibus etiam viridi-subæneis, coxis ferrugineis. M. Dupont m'a envoyé cet insecte comme la femelle de la C.-Reicheï ; je ne saurais décider la question , ne possédant qu'une femelle; mais :l existe entre ces deux insectes des différences de formes si essentielles que j'ai quelque peme à partager l'opinion de M Dupont. 7. C. zLoncicozuis. (Long. #/,; Lat 4'7, lin.) C. Vicinæe Des. simillima; thorace vero latitudine fere longiore, ejusdem lineis impressis obsoletiori- gu- stata, elytres densius punctatis, angulo posteriore bus, granulationeque fortiore , basi minus an externo apice minus rotundato. Color minime æneus , viridior, lunula elytrorum humerali apice magis oblique descendente, margine angustiore, magis sinuato , ramo medio initio magis longius- que arcuato, intus subascendente, longius descen- dente , late interrupto ; altero, antice producto, acuminato. Cet insecte m'a paru distinct de la C. wicina. Je l'ai recu du Sénégal. 693 8. GC. MADAGASCARIENSIS. (Long. 4‘/,; Lat. 1'‘/, lin.) C. disjunctæ Des. simillima; differt fronte pro- fundius et angustius excayata thorace angustiore, paulo longiore , angulis posticis magis productis ; elytris angustioribus, lateribus rectis , apice acu- tius rotundato, angulo posteriore externo apice paulo minus rotundato, supra convexioribus, den- sius punctulatis; lunula apicali obosletissima; pa- ginæ superioris colore læte viridi, et labri lateri- bus viridibus. Originaire de Madagascar. 9. GC. RECTILATERA. (Long. 6; Lat. 2 lin.) C. flavopunctatæ CnEvRoLAT aflinis , multo ta- men major. Ca put pone oculos utrimque profun- dius impressum , distinctius striatum ; oculi ma- Jores, magis prominuli ; /labrum medio paulo distinctius dentatum. Thorax latitudine parum longior; basi apiceque recte truncatus , lateribus rectis , parallelis , anterius ad impressionem anti- cam; abrupte angulatim, postice ad angulum bre- vissime inflexis, antice constrictus, angulis posticis productis , sSubacutis; supra reticulatus , obsolete transversim rugatus , tenue marginatus, margine subtilter punctato, lineis transversis duabus , in- 694 tus valde angulatis, antica ad latera ascendente, subsinuata, postica biarcuata, latera attingentibus, profunde impressis, tuberculis parum elevatis, de- planatis, lateribus declivibus , linea subimpressa distinctis; tuberculo minuto , utrimque ad angu- lum posticum , obtuse elevato. Elytra thorace duplo latiora, elongata, parallela, antice recte truncata, ad humerum subobliquata; humero sub- obtuso, subrotundato, apice subacute rotundata , angulo externo posteriore nullo ; pone angulum acute serraia , lateribus et antice sat abrupte de- flexa, disco antico convexa, apicem versus sensim planiora , æqualia, tenue marginata , obsolete et minus crebre punctulata, sutura basi subimpressa, sensim elevata, ad apicem subcarinata, subspinosa. Supra obscure ænea, frontis lineis impressis cyaneis , lateribus cupreis, capite pone oculos utrimque, epistomateque violaceis; thoracis lineis impressis (postica utroque apice viridi), lateribus- que anguste cyaneis, marginibus antico et postico latius, laterali angustissime extus violaceis, tuber- culis angularibus fulgido-cupreis. Scutellum an- terius virens, apice violaceum. Elytra cyano-sticta, angusteque cincta , sutura basi cuprea, postea viidi-ænea , maculis in singulo quinque albidis, prima humerali extus subproducta, acuta, sequen- üubus tribus disci linea subobliqua dispositis, quinta submarginali posteriore, rotundatis, hac paulo majore , subôvata, æqualiter interse -distanti- bus. Subtus cyanea, thoracis lateribus cupreo- 695 violaceis; pectore utrimque et postice cupreo- æneo; labro, palporum labialium mandibularum- que basi albida, palpis maxillaribus totis, labialium articulo ultimo mandibularumque apice cum den- tibus antennarum articulis quatuor prumis pedi- busque viridi-æneis; femoribus medio antice geni- culisque cupreis. Subtus lateribus, densius, pedibus sparsius albo-pilosis. Elle est originaire du Mexique. 10. C. ocuLaTa: Phone 4etbats 7/2 4hin:) Miuuta, inter Cicindelas forsan minima. Caput magnum , subelongatum , quadratum, postice suh- angustatum; fronte excavata, ad oculos utrimque reflexa , sinuata striolataque, antice latius granu- lata, medio rugulosa , vertice irregulariter trans- verse rugoso; epistomate emarginato reticulatoque ; Jabro latitudine paulo breviore, antice angustato, lateribus et angulis rotundatis, margine antico fere recto, obsolete medio unidentato, supra tenue reticalato , medio elevato, utrimque declivi, mar- oine setifero. Oculi maximi, valde prominuli, hæ- misphærici, intus emarginati, mandibulæ porrectæ, basi longius subrectæ, ad apicem arcuatæ, intus breviter tridentatæ. Thorax elongatus, capitis basi æqualis, angustus, subcylindricus, apice fere recte truncato, basi bisinuata, antice posticeque substrangulatus, late- La 696 ribus medio subrotundatis, utroque apice extus subreflexis, angulis posticis subproductis , supra parum convexus, distincte transverse rugulosus, lateribus sat declivis; linea media parum impressa, transversisque duabus subrectis, latera attimgenti- bus, ibique profundioribus, medio obsoletioribus. Elyÿtra thorace triplo fere latiora, eique cum capite mandibulisque longitudine æqualia, basi media vix producta, humero subobliquato apice rotundato , lateribus parallelis, medio extus sub- sinuatis, postice recte obliquatis, angulo externo posteriore obtuso, distincto , apice subrotundato ; suturali recto, haud dentato: margine postico serrato; supra parum convexa , antice lateribus- que abrupte deflexa, punctulata, punctis posterius rarioribus , sutura subcarinata , inæqualia, lineis subhumerali brevissima, et juxta-suturali in fundo quinque-punctata, latius obsolete impressis ; disco anteriore subexcavato. Pedes graciles; tarsis longissimis; thoracis, pe- ctorique lateribus sparse punctatis. Supra obscure æneo-micans , Capite subvirescente, labro capiti concolore; elytris viridi-punctatis, maculis duabus singuli, altera media minuta transversa submar- ginali, altera paulo majore, lunulæ terminalis api- cem anteriorem siaulante , antice recte truncata , postice subcaudata, arcuata, albidis. Subtus picea, lateribus cœruleo-virescentibus; antennis obscuris, articulis quatuor viridi-æneis, tertio quartoque apice cupreis; palpis pallidis, articulo apicali ob- 697 secure cyaneo; mandibulis albidis , dentibus , sum- moque apice infuscatis; femoribus viridi-æneis , utroque apice rufescentibus, tibuis fuscis , apice obscurioribus, tarsis violaceis. Cette petite espèce habite l'ile de Madagascar. V. COLLIURIS fILIFORMIS. Phong5!/ Eat /ilhn. | C, emarginatæ simillima; labro apice dentato, subrotundato ; capite longiore, inter oculos magis coarctato, pone oculos magis producto, his ovatis, (in emarginata rotundis ) thorace longiore, lateri- bus medio minus rotundatis , angustiore, medio transverse impresso ; e/ytris parallels , paulo lon- gioribus , apice intus magis oblique truncato- emarginato, angulo externo acuto. Cyanea femo- ribus rufis; antennarum articulis 3°, 4° que, an- gustius, 5° latius ante apicem rufo-annulatis. Elle vient de Java. Je l’ai recue de M' Buquet sous le nom d’Emarginata; je crois cependant qu'elle doit former une espèce distincte. VI, CASNONIA PIiCTA. (Long. 3°/,; Lat. */, lin.) C. pensylvaniceæ aflinis. Caput pone oculos minus elongatum, latius; torax magis cylindricus , late- ribus utroque apice minus sinuatis, Elytra paulo longiora, pone medium minus dilatata, apice sub- 698 sinuato, recte truncato. Nigra nitida, elytris mar- gine angusto , antice abbreviato, vitta humerali abbreviata, subobliqua , maculaque minore rotun- data pone medium, parum distinctis; antennæ piceæ articulis tribus primis cum dimidio quarti rufis, primo supra, Jet 4° apice infuscatis ; pedes rufi, femoribus apice longius infuscatis. Elle vient de Californie. VII. DRYPTA CVYANELLA. (Long. 4!/7,; Lat. 17, bn) D. emarginatæ affinis, sed major magisque elon- gata. Caput longius , pone oculos minus constri- ctum supra planius, postice minus imoressum, ibique lævius, medio densius punctatum; oculis paulo minus prominulis. Thorax multo longior antice angustior, ante basim minus constrictus , lateribns anterius parum rotundatis , postcrius longius , minns profunde sinuatis, angulis postius extus haud reflexis, rectis ; supra planior , lateri- bus tenue marginatus crebrius punctatus Elytra paulo longiora, postice minus dilatata, antice basi ad humerum magis obliquata, collo angustiore, angulo scutellari acutiore; lateribus anterius mi- nus deflexis; profundius crenato striata; inter- stitiis multo convexioribus, ebsoletius panctulatis. Pedes longiores , antennæ quoque , articulo -basali longissimo, apice recte truncato. > 699 Obscurius cyanea , elytris subvirescentibus ; corpore pedibus obscurius cyaneis; ore, palpis antennisque piceis; articuli in hisce primi apice longius obscuriore. Elle est originaire de Madagascar. VIII. GALERIT A. 1. G. CORDICOLLIS. ({ Long. 9; Lat. 3 lin.) G. cyanipenni Des. aflinis; caput majus, paulo longius , fronte antiee longitudinaliter acutius læ- viusque carinata; oculis minus prominulis, Tho- rax latitudine satis longior, antice minus angu- gu- status; minus sinuatus; supra lateribus medio stiusque emaroinatus , antice latior, postice an latius deplanatus, disco longitudinaliter convexus, antice biarcuate distinctius impressus, angulis posticis altius reflexis, apice rotundatis, basi recte truncata. Elÿtra paulo longiora, minus parallela, humero omnino rotundato, basi angustius emargi- nata, supra adhuc planiora; interstitus striarum planissimis. De l'Amérique septentrionale . Je l'ai recue de M Dupont sous le nom d'americana , dont elle est bien distincte. N'AF: 4848. 46 700 9. GALEFRITA LONCICOLLIS. { Long. 10 ; Lat. 3'/, lin.) G. cyanipenni affinis. Caput longius, lateribus pone oculos parum rotundatis ; fronte antice ob- soletius carinata , transversim subrugata, oculis majoribus , sed haud magis prominulis. Thorax latitudine multo longior, antice subattenuatus ; angulis anticis multo angustius rotundatis, lateri- bus antice vix rotundatis, postice longius sinuatis, angulis posticis extus minus reflexis, apice oblique truncatis; supra planior, dorso angustius conve- xus, latius utrimque deplanatus ; posterius ad an- gulos altius reflexus, medio paulo distinctius line- atus, ad basim obsoletius transverse impressus ; utrimque minus profunde sed Jongius foveolatus, postice angustior. Elytra , paulo longiora, minus parallela , basi utrimque haud rotundata, sed a collo usque ad humerum oblique truncata, hoc minus rotundato, lateribus posterius ante trunca- turam magis rotundatis, hac paulo angustuore, magis obliqua, angulo suturali magis acuto; supra 5 ad basim planiora, lateribus latius marginata, interstitis striarum planissimis, subtilius pun- ctulatis. Color ut in cyanipenni; thorace paulo obscu- rlore; antennæ in meo specimine desunt ; oculis pallidis. Elle vient des environs de la Nouvelle Orléans. rte rot too" tt dE + td de tt met he de ie étui AL RE ni »! < 3 UN EN er Te CE CET 701 J. G. TRISTIS. (Long. 10; Lat. 3‘/, lin.) G. africanæ simillima, differt carinula frontal magis elevata, læviore, capitis lateribus pone ocu- los magis rotundatis; thorace postice angustato , subcordato, lateribus medio paulo rotundioribus, posterius magis sinualis , ad angulos baseos extus subreflexis , his postice magis rotundatis; anticis capiti arcle annexis, magis rotundatis, disco con- vexiore, medio distinctius lineato, elytris antice attenuatis, posterius sensim dilatatis , ad angulum truncaturæ magis rotundatis, apice supra minus deflexis , intervailis carinarum paulo planioribus , antennis pedibusque paulo longioribus, illis etiam crassioribus. Elle habite le Kordofan. IX. HELLUOG ERYTHROPUS. ( Long. 6'/,; Lat. 2 lin.) Synon. Ï. rufipes Bnucré. ( Aüpouin Des. Cat 3° edit. ). Labrum transversum , breve , recte truncatum ; palpi maxillares articulo apicali latius, labiales eodem angustius dilatato, suboblique truncato, depresso; antennæ apicem versus haud incrassatæ, Caput quadratum , collo angustiore cum thorace 46* 702 connexum , lateribus ante oculos breviter paralle- lis, apice rotundatis, pone oculos abrupte inflexis, rotundatis; epistomate capite multo angustiore ; pone oculos subdilatatum, supra perparum conve- xum, ad collum subdepressum, lateribus postice- que crebrius, medio cum epistomate parce profunde punctato; epistomate medio foveolato; foveis dua- bus subovatis inter antennas sat impressis. Oculi mediocres , parum prominuli, postice capiti sub- inserti. Collum læve, linea valde arcuata impressa. Thorax capite cum oculis paulo latior , latitudine haud brevior, postice valde angustatus, cordatus, margine antico sat emarginato, angulis anticis cum lateribus valde rotundatis, his posterius longe sinuatis, angulis posticis extus reflexis subacutis, basi recte truncata, ad angulos abrupte obli- quata; supra sats planus, antice utrimque sub- deflexus , totus crebre punctatus , lateribus tenue marginatus, angulis posticis magis reflexis, ad hos distincte excavatus, linea transversa antica arcuata obsolete, media longitudinali profunde impressis. Elytra thorace plus duplo latiora, parallela, sub- elougata, oblonga, angulis humeri truncaturæque late rotundatis, basi medio subproducta, arcuatim pone collum impressa, apice suboblique truncato, perparum rotundato : angulo suturali summo a pice _subrotundato; dorso planiuscula, lateribus anguste marginata, his cum basi subdeflexis, distincte pun- ctato-striata, striuis 9, 10°” abbreviata subscutellari, ulerstitiis subconvexus, snbtiliter punctatis, octavo 703 intus distinctius serie punctato. Corpus subtus subtiliter , thoracis pectorisque lateribus profun- dius punctatum. Nigro-piceus, capite thoraceque parcius, elytris, abdomineque densius fusco-pilosis, antennis, palpis mandibulis et ore piceis, pedibus rufis. J'ai recu cette espèce de M Chevrolat sous le nom de rufipes BRULLÉ, mais ce nom ayant été antérieurement donné par M." Klug à une autre espèce du même genre, et de la même division. (Voy. Jahrbücher der Insektenkunde 1° Band. 1534. pag. 72.) je me suis vu obligé de le chan- ger. Je crois qu'elle est originaire de l'Amérique méridionale, mais je n'en suis pas sûr. X. LEBIA. 1. L. REFLEXICOLLIS. (Long. 3‘/,; Lat. 1'/, iin.) L. angulatæ Des. similis. Differt éLorace antice satis angustato , antice minus emarginato , angulis anticis omnino rotundatis , lateribus minus rotun- datis , anterius angustius, posterius sensim latius reflexis; disco convexiore linea media obsoletiore ; elytris multo amplioribus, sutura medio attenuata, ante basim latius bi-furcata, ramis extus subrefle- xis, disco posteriore latius ovata , vitta humerali paulo ante medium abbreviata , apice subdilatata, 704 snaculisque duabus scalatim dispositis , exteriore angulo externo antico vittæ angulo interiore, la- tere interno toto plagæ suturali cohærentibus, quadratis, nigris. Elle m'a été envoyée par M Dupont sous le nom de Z. Æcbasii Des. ce qui ne peut être qu’une erreur, car la dernière , décrite par M° le Comte de Mannerheim dans le Bulletin 1837. N°. II page 39, et qui m'a été communiquée par l’auteur même, est tout-à-fait différente. Elle pro- vient des mêmes localités, 9. LEBIA ABDOMINALIS. ( Long. 24/4; dat, 7: lin) L. viridi Des. affinis. Caput mediocre , pone oculos dilatatum , antice subangustatum; posterius utrimque uni-striatum, vertice convexo, postice sat deflexo , subtiliter punctato; fronte planiuscula, subtilius punctulata, medio uni-punctata, inter antennas utrimque subfoveolata; oculis maximis, mediocriter prominulis, postice capite subinsertis ; collum capite multo angustius, cylindricum, læve. Thorax vix capite cum oculis latior, latitudine paulo brevior, antice subemarginatus, angulis anti- cis cum lateribus valde rotundatis, basi: latius et satis producta , utrimque oblique emarginata, an- gulis posticis subobtusis, apice rotundatis; supra con vexiusculus, subtilissime rugulosus; lineis trans- versis antica submarginati arcuata, postica profun- 705 diore recta, media longitudinali tenue impressis, lateribus anguste marginatis. Scutellum elonga- tum, magnum , apice acuminatum. Æ{/ytra thorace triplo latiora, anterius subangustata, latitudine paulo longiora , basi juxta scutellum incisa , intus subacute producta, extus late cum humero rotun- data, lateribus pone medium subrotundatis, apice suboblique truncato , vix sinuato, angulo postico externo sat rotundato ; tenue marginata , supra parum Cunvexa, basi et utrimque sat deflexa , ad apicem subdeclivia, subtilissime reticulata, absole- tissime punctato-siriata, punctis majoribus ad mar- ginem, medio, interruptis seriatim impressis, inter- stitio tertio extus distincte bipunctato. Caput supra vuide, subtus nigro cæruleum, antennæ piceæ, articulis tribus primis obscure rufis, apice infuscatis; ore, epistomate, palpis nigro- piceis. Collum nigro-piceum , basi cum thorace et scutello læte rufum; elytra læte viridia; pectus piceum , abdomen læte testaceum; pedes ei con- colores , femoribus geniculis ; tibisque apice cum tarsis nmigro-piceis. Elle se trouve près de la Nouvelle Orléans, et m'a été envoyée sans nom par M." Chevrolat. XI. APTINUS CORDICOLLIS. (Long. 4'/,; Lat. 1'/, lin.) A. mutillato allinis; minor; differt capite inter oculos profundius canaliculato ; canalicula extus 706 subcarinata; thorace postice angustiore . cordato ; lateribus postice magis sinuatis, angulis posticis extus subreflexis:; postice profundius utrimque foveolato, antice parcius punctato ; basi ad angu- los cum lateribus subreflexa ; elytris, antice magis attenuatis , apice intus magis oblique truncaus, angulo externo magis acuto, suturali minus ro- tundato, basi medio subproducta; striarum imter- stitiis magis carinatis; antennarum articulo primo breviore. Il habite la Turquie septentrionale. XII PHEROPSOPHUS., Soier. 1. P. QUADRIPUSTULATUS. (one; at. Ne) P. ambiguo Des. (Brachino) similis. Caput pla- niusculum, ovatum; læve; vertice latius punctu- lato; frônte utrimque inter antennas latius obso- lete canaliculata; oculis ovatis , subprominulis. Thorax capite cum oculis haud latior, latitudine parum longior, basi vix attenuatus; margine an- tico perparum emarginato, postico recte truncato ; lateribus anterius subrotundats , posierius subsi- nuatis; angulis anticis apice subrotundatis, posti- cis acutis, summo apice subrotundalis ; supra pa- rum convexus , antice .utrimque magis , lateribus S minus deflexus; lævis, rarissime antice punctatus, Ë / | | | | | | | | 707 obsolete brevissimeque ad marginem anticum striolatus; lateribus tenue marginatus, circum foveolam posteriorem latius subreflexis , hac cum lineis transversis, antica medio angulata, postica recta subundulata, vix impressa ; linea media pro- fundiore , utrimque abbreviata , antice puncto _impresso distincto terminata. Scutellum :ubcorda- tum, postice rugatum. Elÿtra thorace triplo la- tiora , sat elongata, anterius subangustata, basi humeroque obtuse rotundatis, lateribus magis quam in ambiguo rotundatis; apice subtruncato- rotundato, angulo externo MAIS rotundato, sutu- ral quoque; supra sat convexa, apice declivia, lateribus , sat deflexa , basi summa sinuato-trans- versim impressa , ut in ambigua, costata, lateribus tenue marginatis. Nigro-piceus, obscurus, capite subtus, lateribus- que basi anguste , cum maculis duabus utrimque altera postice juxta oculos, altera antice in fundo canaliculæ sitis , et margine laterali ante oculos latius, epistomatis labrique margimibus, mandibulis basi, ore , palpis , antennis, maculis in singulo elytro duabus; altera subhumerali; altera disci media , minoribus, rotundatis, pedibusque cum coxis rufo-testaceis, genubus latius infuscatis. J'ai recu cette espèce comme venant de Java, de M. Dupont qui l'avait nommée Juscicollis Der. dont elle est differente. 108 9. P. BIFULCATUS. (Long. 5 /sbanat. hnat/4dins) P. parallelo Des. similis, differt thorace angu- stiore, lateribus minus rotundato; elÿtris apice subemarginatis, angulo externo acutiore; scutello toto , basi paulo latius, sutura breviter, macula humerali postice acute subproducta , fascia media latiore , ad marginem magis dilatata, apiceque quoque latiore, antice sinuato, latius ad suturam ascendente, abdomine etiam toto pallide testaceis. Je l’ai recu de M Buquet sous le nom de Beauvoissii Der. mais la description que le Comie donne de cette espèce dans son Species ne con- vient point à mon insecte; J'en ai recu aussi un exemplaire de M. Dupont sous le nom de penna- tus Dupont, qui ne me paraît différer que par sa taille plus grande, égale à celle du B. paralle- lus Der. 3. P. LONGIPENNIS. ( Long. 9; Laf, 3 lin.) P. parallelo Der. etiam subsimilis; major; differt macula ca pitis rotundata, satis magna, inter oculos sita, linea brevissima longitudinaliter pone macu- lam; alteraque transversa subsinuata basi distincte impressis ; éhorace majore, et latiore ; antice paulo magis emarginato, lateribus magis medio rotunda- ET aide PERLE ONE he on ç AR MENÉS 709 tis, ante basim minus sinuatis, basi extus haud reflexis; angulis posticis rectis, apice paulo rotun- dioribus; supra paulo convexiore, distinctius an- tice et postice transverse, postice utrinque longi- tudinaliter impresso , basi medio late sed brevissi- me deflexo; margine antico et postico minus late infuscato , intus rotundato, antico medio acute producto , postico ramum breviusculum in linea media emittente; elytris multo longioribus, magis parallelis, antice minus angustatis, apice paulo rotundius truncatis , angulo externo magis rotun- dato, suturali magis obtuso,fmargine postico pone singulam costam distincte denticulato ; basi sum- ma profundius transverse impressis, hac tota cum scutello infuscata, macula humerali longiore , fa- scia media prope marginem angustiore, intus magis dilatata , antice tri-dentata , juxta suturam abru- ptius descendente , postice dente medio breviore ; apice costis summis tantum, longius testaceis; costis paulo latioribus, supra planioribus, latius nitidis. M." Buquet me l'a envoyée comme venant du Sénégal sous le nom de Brachinus margi- natus Des. ; mais la description de ce der- nier dans le Species ne convient point à mon insecte. 710 À. P. HUMERALIS. (Long. 9; Lat. 3 lin.) P. madagascariensi aflinis; differt capite inter antennas profundius canaliculato , inter oculos substriato, et paulo convexiore; oculis magis prominulis ; éhorace paulo angustiore, margine an- tico minus emarginato, lateribus medio paulo ma- gis rotundatis, posterius haud sinuatis, basi extus haud reflexis, angulo postico subobtuso: dorso profundius lineato; linea transversa postica medio intus angulata distinctiore ; postice bi-punctato ; elÿytris anterius magis angustatis, humeris minus prominulis , obsoletioribus , apice omnino recte truncato, angulo externo rotundiore; oculis nigris, vertice latius infuscato; epistomate utrimque, labro, antennarum articulis 2°, 3° et 4° medio, genu- busque latius mfuscatis ; thoracis maculis disci et laterum angustioribus et minus distinctis; elytro- rum margine, macula humerali minore, costisque summis apice indistincte rufo-testaceis, thorace subtus, abdomineque piceis, segmentorum mar- gine postico testaceo; denique colore paginæ su- perioris dilutius piceo. J'ai recu cet insecte de M." Chevrolat comme venant de Madagascar. Il est possible que ses couleurs soient altérées; mais même dans ce cas, il serait suffisamment distinct du P. madagasca- ui uni sols ah 2, HAVE 711 riensis, et des autres de ce genre, décrites jusqu’à présent. 5. P. prcrus. (Long. 8°/,; Lat. 3 lin.) P. complanato aflinis; differt thorace breviori, postice multo minus constricto , lateribus medio minus rotundatis, ante basim minus sinuatis, an- gulis anticis paulo magis a capite remotis ; posti- cis extus minus acute reflexis , antice haud strio- lato , disco et ad marginem anticum distinctius punctis sparsis impresso; elytris amplioribus ; hu- mero obsoletiore, lateribus magis rotundatis, po- stice recte angustius truncatis; lateribus minus deflexis, dorso antice paulo planiora. Testaceus , mandibulis apice, lineis thoracis transversis submarginalibus, angustis, utrimque abbreviatis, postica incisa subinterrupta, antica subarcuata; fasciis elytrorum tribus, prima ante- riore, extus oblonga, postea valde angustata, intus antice et postice uni-dentata, ad suturam dilatata, antice ascendente, et extus subreflexa, altera paulo pone medium sita, valde sinuata dentataque, tertia subapicali, angustissima, arcuata, lateribus ascen- dente, ad angulum externum late interrupta , su- tura angustissime ConjuncClis, nigris, Sutura ipsa tenue testacea. J'ai recu cette belle espèce, sans nom, de M: Chevro!at, comme venant de Surinam. 712 XIIL BRACHINUS. 1. B. CRUCICER. { Long 45/4 Dar dins) À B. lato Des. differt thorace paulo breviore latiorique, postice minus angustato, lateribus an- terius minus rotundatis, posterius longius sinuatis, elytris latioribus , obsoletius striatis, interstituis vix Convexis, punctulatis, macula humerali ob- longa breviore, postice recte truncata, media disci posterioris rotundata ; apicali majore ; margine æquali, antice suturam non attingente; puncto humerali infuscato nullo. Cette espèce habite le Kordofan. J’en possède deux individus semblables en tous points qui m'ont été envoyés par M." Parreyss sous le nom de B. sexmaculatus, dont il est bien distinct. 9, B. UNDULATUS. (Long. 5; Lat. 1'/, lin.) B. equestri Des. simillimus; differt {horace paulo breviore, anterius lateribus minus rotundato, po- sterius brevius sinuato; angulis anticis apice mi- nus rotundatis , posticis acutis , extus reflexis , magis elevatis elytris longioribus , angustioribus , magis parallelis, perparum anterius attenuatis , apice latius recte truncatis, angulo externo minus 7113 obtuso; paulo distinctius costatis, macula hume- rali extus postice longius dentata , postica disci, margini vix cohærente , subtransversa, undulata, margine postico tenuissimo , costisque summis pone maculam posticam testaceis, thorace im- maculato. | Cette espèce m'a été donnée par M Lasserre sous le nom d’equestris, et comme venant du Sénégal. 3. B. PARALLELUS. { Long. dY/,5xkat. 1%, ha B. equestrii Des: etiam simillimus; differt tho- race breviore, lateribus, posterius minus simuatis, angulis, posticis rectis, haud extus reflexis; elytris angustioribus , subparallelis ,; macula humerali multo breviore, posteriore disci subtransversa, margine vix cohærente, extus latiore; margine apicis minus recte truncato, subrotundato. Elle provient également de Kordofan. 4. B. PARVULUS. (Long. 2'/,; Lat. 1 lin.) B. armigero Kziuc affinis, sed multo minor; thorace longiore angustioreque, postice magis an- gulis anticis a capite remotioribus; posticis acu- tissimis, lateribus posterius longius sinuatis; supra impunctato, subgranulato ; elytris apice latius truncato-emarginatis, distinctius costatis, minus 714 pubescentibus, paulo latioribus, macula humerali longiore , media disci posterioris postice incisa ; apicali, margini haud cohærente; pectoris lateri- bus latius, abdomineque toto nigro-piceis. Cette espèce m'a été communiquée par M.° Mé- nétriés qui l'avait recue de M. Dupont comme venant du Cap de Bonne Espérance; c’est une des plus petites du genre. 5. B. oxyconus. (Lone:47.3-Lat., 117 lin) B. cordicollem Des. esse videretur, nisi anten- narum apex obscurior , thoracis latera magis an- tice rotundata, elÿtrorum costæ distinctiores essent. : Je ne possède point le B. cordicollis du Comte Dejean; la description qui s’en trouve dans le Species conviendrait à mon insecte, si ce n'était les différences mentionnées ci-dessus qui me por- tent à le considérer comme une espèce particu- lière. Egalement originaire de l'Amérique septen- trionale je l'ai recu de feu Faldermann. XIV. GRAPHIPTERUS. 1. G. ROTUNDIPENNIS. (Long. 6‘/,; Lat. 2'/, lin.) G. senegalensi Des. simillimus ; differt capite paulo angustiore; thorace paulo longiore, angulis ae DE 2 LR EN mn - | à 4 H. £ 4 715 posticis subrectis ; elÿtris apice magis oblique truncatis; femoribns dilute rufis, tibiis tarsisque rufo-piceis; luteo-pilosus, paulo major. 11 habite le Kordofan; ce n'est peut-être qu’une variété du senegalensis. 9, G. PARVICOLLIS. ( Long. 5; Lat. 1'/, lin.) Caput glabrum, utrimque antice impressum et punctatum , sparse pilosum ; ad oculos carinatum ; pone eosdem utrimque punctatum , vertice lævi. Thorax capite cum oculis vix latior, latitudine brevior, antice sinuato-subemarginatus, angulis capiti annexis, subacutis, parum prominulis; late- ribus tenue marginatis, ante medium valde rotun- datis, postice recte valde obliquatis, basi emargi- nata, angulis posticis obtusis, subrotundatis, linea media obsoleta, foveolis baséos sat profundis. Ely- tra thorace plus duplo latiora; collo thoracis basi æquali, humero nullo, pone medium latiora , anterius usque ad collum sai rotunde attenuatis, singulis apice subrotundatis, latitudine paulo lon- giora, punctata, haud striata, anterius subconvexa, posterius planiuscula, pubescentia, margine tenuis- simo reflexo giabro. Sublus nitidus, lævis, sparse striolatus. Totus niger, thorace elytrisque griseo- pübescentibus ; subtus sparse pilosus. Du Cap de Bonne Espérance, c'est jusqu'à pré- sent la plus petite espèce du genre. IN. JF 19448. 47 716 3. G. LUTESCENS. (Eohg:5t/:6 La er he) Præcedente simillimus: differt thoracis lateribus anterius minus, posterius magis rotundatis; elytris postice lateribus , apice suboblique truncatis, an- gulo suturali apice subrotundato; supra luteo- pubescens. Egalement du Cap de Bonne Espérance; peut- être une variété du précédent. XV. ANTAIA. J'ai recu du Cap de Bonne Espérance deux Anthia entièrement noires qui appartiennent évi- demment à deux espèces différentes; mais il m’a été impossible de déterminer avec certitude la- quelle des deux devait être rapportée à l’4. ma- xillosa OLrv. Je me propose donc de les décrire toutes deux, laissant aux Entomologistes mieux instruits le soin de décider la question. 1. À. maxiIzLLosa Oliv. (Cons 185 Pat 577-201) A. thoracicæ aflinis. Caput simillimum , fronte postice paulo profundius transverse excavata; epi- stomate paulo minus emarginato; oculis majoribus magis prominulis; postice subangustatum; /abrum 147 antice minus rotundatum ; mandibulæ breves , veetæ , apice parum arcuatæ. Thorax angustior ; antice capite cum oculis parum latior, posterius magis angustatus; margine antico minus emargi- nato, utrimque ad angulos sinuato; his angustius subproductis ; lateribus anterius minus rotundatis, basi haud rotunde angulatis, augulo basali nullo; supra minus deplanatis; lobo superiore .producto, angustiore, subparallelo, antice yix angustato, po- stice parum rotundato ,: basi intus suboblique truncato, medio anguste profundeque inciso, supra præsertim posterius profundius excavato, distin- ctius punctulato; Elytra paulo angustiora, tho- race tamen multo latiora, anterius magis attenu- ata, humero obsoleto , apice subsinuata, magis ovata, supra convexiora, ad basim distinctius striata, interstitis subconvexis. Tota atra, im maculata. DA Ayhe: (Long. 22!/,; Lat. 6'/, lin.) A. thoracicæ aflinis. Caput simillimnm, antice paulo latius; oculis paulo majoribus; labrum an- tice minus rotundatum; mandibulæ adhuc longi- ores. Thorax longior, antice angustior , margine antico multo minus emarginato, angulis anticis angustius productis, acute rotundatis, lateribus ut in præcedente ; lobo postico longius producto paulo latiore, anterius vix angustato , perparum L= + #i 7118 sinuato; lateribus postice parum rotundatis, basi rotunde emarginata, supra anterius æqualiter pro- fundius excavato , basi latius subconvexo , medio anguste fisso , subimpresso. Elytra paulo latiora, paulo longiora, apice haud sinuata, humero magis prominulo; supra planiora, sub humero magis in- flexa, paulo distimctius striata, intersttuis planissi- mis. Tota.atra, immaculata. Cet insecte a été rapporté du Cap de Bonne Espérance par M.° Drège. Il est de la taille de A. venator Far. XVI. SIAGONA. 1. S. suLCICOLLIS. (ons 10 at 0207 lin) S. brunnipedi aflinis; differt capite antice sub- tus angustiore , fronte obsolete trisulcata , oculis minoribus, mandibulis minus validis ; éLorace paulo longiore , postice paulo longius producto , medio paulo minus dilatato; margine antico minus emar- ginato, lateribus minus abrupte rotundiusque in- tus inflexis, juxta basin paulo minus sinuatis, basi magis emarginata, Supra Jjuxla lineam mediam paulo distinctius impressam utrimque paulo pro- fundius, ad latera contra minus profunde sul- cato; basi apiceque distinctius crebriusque puu- clato , margine postico minime elevato; elytris anterius paulo angustioribus, et magis parallelis , D RRREELEESÇSSGE®®&ÏOGOOIÎIÎIOIGCGCCÉPéE 119 basi juxta collum acutius angulatis, humeris ob- soletis, magis rotundatis, adhuc planioribus paulo crebrius sed haud profandius punctatis; thoracis elytrorumque margine rufociliato, corpore subtus cum pedibus dilutius piceo ; rufo-piloso. Cette espèce habite le Kordofan. 9. S. PICEA. (Long. 7, Lat. 9 lin ) S. rufipedi similis. Tota nigro-picea, capite po- stice multo profundius transverse canaliculato ; sutura epistomatis obsoletiore ; collo convexiore ; antice subpunctato ; thorace paulo longiore, antice minus profunde emarginato, lateribus medio paulo obtusius rotundato, basi paulo longius producto, hac minus emarginata; dorso medio paulo obsole- tius, utrimque profundius subsulcato, disco di- stinctius punctato; elyéris minus ovatis, antice subangustatis, basi obliquatis, humero subangu- lato, plamioribus , disco anterius subimpressis, ob- soletius punctatis, juxta suturam semel distinctius punctato-striatis, sutura subelevata: alata. Egalement originaire du Kordofan. 3. S. ANGUSTATA. (Long. 5; Laf. 1*/, lin.) S. europæc simillima ; paulo minor; caput ante- rius subangustatum; frons planior; oculi minuti, Le 720 vix prominuli ; thorax angusticr, antice recte iruncatus, angulis anticis rotunde productis ; la- teribus anterius subrectis, magis parallelis, totus crebrius punctatus, utrimque paulo distinctius sulcatus; élytra angustiora, basi utrimque paulo magis obliquata, anterius paulo magis angustata | crebrius et profundius punctata, cum thorace longius pilosa , unde griseo-pubescentia videntur , tota subtus planior, thorace utrimque obsolete sulcato, creberrime toto punctulato-piloso; colore paginæ inferioris pedumque dilutiore. Du Kordofan. 4. S. RUFA. (Long. 57,7 Lat. 177, Hn} $. rufipedi affinis, sed multo minor, Caput pla- nius, postice profundius transversé impressum, ütrimque antice carinatum, medio sublæve, sutura epistomaiis obsoletæ, hoc antice angustiore, man- dibulis maris validioribus; oculis minutissimis, mini- me prominulis. Thorax angustior, capite parum la- tior, antice rotunde emarginalus, angulis anticis a collo minime remotis, lateribus anterius magis, medio obtusius rotundatis, postice magis sinuatis; basi minus emarginata, angulis posticis acutioribus ; supra obsoletius punctatus, utrimque profundius sulcatus. Elytra vix thorace latiora, anterius paulo apgustiora , humero adhuc obsoletiore; crebrius, sed obsoletius punctata, pilosa, setis nonnullis rime sed obsolete punctata. Tota rufa , abdomine pedibusque paulo dilutioribus. M." Dupont m'en a envoyé un mäle et une femelle, comme venant de Barbarie, et notamment des environs d'Oran. La tête de la femelle est plus petite que celle du mâle, et les mandibules sont moins fortes. 5. S. BICOLOR. 7121 | longioribus dehiscentibus sparsa; Subius creber- | | | | | | (ons. "5'/,, Lat” 1°7, lin) | | | S. senegalensi simillima ; differt fronte paulo profundius punctata, media linea Jongitudinali distincte impressa ; co/lo distinctius punctato; {ho- race latiore, lateribus antice ad angulos magis inflexis, medio paulo rotundioribus; supra medio distinctius bisulcato , toto crebrius punctulato; tundius obliquata, angulo interno obsoletiore; crebrius punctatis, extus brevius infuscatis, palpis, abdomine tarsisque dilutius rufs; primis medio obscuratis. Peüt-être une simple variété du senegalensis. Du Kordofan. XVII MELAENUS ELONGATUS. (Long. 4'/,; Lat. 1'/, lin.) elytris paulo latioribus, basi utrimque paulo ro- M. eleganti similis;, sed magis elongatus; caput 122 — cum thorace sparsius punctatum; hoc angusliore lateribus minus rotundatis ; basi recte truncata, angulis anticis subacutis; margine antico ad an- gulos subsinuato, elytra multo longiora; parallela, paulo planiora , antennæ longiores; longitudinis quartam partem ter æquantes. Cette espèce se trouve au Kordofan. XVIII. SCARITES. 1. S. SEXPUNCTATUS. ( Long. 14 Lat. 4'/, lin.) $. pyræmoni similimus; differt impressionibus capitis profundioribus , intervallo convexiore tu- berculo suboculari paulo majore; thorace antice minus emarginato, lateribus minus rotundato, la- teribus minus rotundato ; basi minus producto ; elytris anterius minus angustatis, medio parum dilatatis, obsoletius striato-punctatis; paulo pla- nioribus; intervallo tertio tri-punctato; puncto primo antico ; cæteris duobus subapicalibus. Je l'ai recu sans nom de M." Chevrolat, comme venant de environs d'Alger. 9. S. niripus. ( Long 14, Lat. 4, lin:) $ guineensi satis similis; vertice capitis et in- tervallo inter foveas frontis convexioribus, his profundioribus , margine capitis ante oculos acu- 723 tius angulato; thorace minus abbreviato , angusti- ore, anterius minus dilato, lateribus paulo rotun- diore, basi minus producto ; antice utrimque magis deflexo, medio profundius lineato ; linea transversa antica medio haud intus angulata ; elytris anterius parum angustatis, medio angustio- ribus, lateribus minus rotundatis, humero minus dentato ; minus profunde striatis, interstitiis planis. Totus niger nitidissimus. Il se trouve au Kordofan. 3. S. DRECGEI. Pons 13%" "Lat. 4/7; hn. 5 $. rugoso simillimus ; tuberculo suboculari ma- jore, strus elytrorum obsoletis, lævibus ; interstitiis impunctatis ; tibiarum denticulo unico posteriore, staturaque convexiore differt. 11 a été rapporté du Cap de Bonne Espérance par M Drège, auquel je le dédie. Je trouve dans le Catalogue du Comte Dejean , un $. Dregei Des. qui est peut-être le même que le mien, mais qui m'est d’ailleurs inconnu. 4. S. CRIBRIPENNIS. (Long. 15'/,; Lat. 5 lin.) S. Goudatii subaflinis , sed multo minor. Ca put latitidine multo brevius, planiusculum , totum, anterius distinctius striolatum, pone oculos sub- 124 dilatatum, antice recte truncatum, medio ad labrum subemarginatum, utrimque subsinuatum; margine ante oculos apice inflexo , sat rotundato: oculi deplanati, postice capiti subinserti; Mandibulæ longuisculæ , porrectæ , basi capitis apice vix an- gustiores, extus prope basim subsinuatæ, fere rectæ, apice arcuatæ; extus supra late elevatæ, in- tus oblique bicarinulatæ ; striolatæque; frons longius utrimque impressa , fovea anterius extus valde dilata; linea transversa biarcuata juxta mar- ginem anticum profunde impressa. Thorax capitis basi satis latior , brevissimus, postice valde angu- status, margine antico parum emarginatus, utrim- que ad angulos , valde antice reflexus , his valde productis, acutis, capitis basi fere annexis; lateri- bus antice rotundatis , sed non inflexis, medio et postice æqualiter sat rotundatus, basi perparum producta; supra parum convexus , utrimque an- tice valde deflexus : lateribus valde reflexus; medio . distincte lineatus, linea tenui pone marginem an- ticum, utroque apice antice reflexa, medio iutus subangulata , profunde impressa; intervallo inter marginem lineamque toto dense distincteque strio- lato; disco transversim distincte subrugatus, niti- dus, basi lateribusque opacus reticulatus; postice utrimque latius obsolete subexcavatus ; lineola brevissima angulo basali utrimque impressa; mar- gine basali subcarinato , pone carinam , oblique deflexo. Elytra thorace medio subæqualia, abbre- viata, basi obsolete subemarginata, humeris lateri- te ane 725 busque rotundatis, apice subacuminata, planius- cula; apice longius subdeclivia , Opaca , subtiliter ad latera distinctius granulata, intus ad basim distinctius striato-punctata, interstitiis omnino planis , tertio extus tri-punctato, punctis duobus ante—apicalibus, tertio longius ante medium sito ; extus bicarinata , carinis antice confluentibus , in- teriore pone medium abbreviata, magis elevata, mitida. Abdomen transverse striolatum. Totus ni- ger, subtus satis nitidus; Antenne longiusculæ. 1l vient de Madagascar. M. Goudat a rapporté de son voyage dans ce pays plusieurs grandes espèces de Scarites que M.° Dupont m'a envoyées avec des noms donnés par lui. Je les crois pour la plupart encore inédites. Parmi ces espèces il y en à une, le $. amputator Dur. qui est extrême- ment voisine de celle que je viens de décrire, mais qui en diffère par la tête qui est beaucoup plus grande, et par quelques différences du cor- selet et des élytres. Mon $S. cribripennis m'a été envoyé sans nom par M. Chevrolat. 5. S. oBLONCUS. (Long. 14; Lat. 3'/, lin.) S. cuyennenst aflinis. Caput mediocre , latitudine paulo brevius, totum striolato-rugulosum, margine ante oculos extus rellexo, acutius angulato, apice obliquato, fronte antice brimpressa , foveis parunt profundis, extus antice dilatatis , haud confluenti- 726 bus; linea transversa sinuata ad marginem obso- lete impressa; oculi magni, perparum prominuli, tuberculo eos paulum superanti, postice sub- insert. Mandibulæ capite vix breviores, basi mar- gine antico æquales, porrectæ , parum ad apicem arcuatæ, extus supra obtuse bicarinatæ , inter ca- rinas intusque obsolete striolatæ , sinistra basi valide unidentata, dextra bidentata, dente anteriore carinato. Thorax antice capite paulo latior, po- stice subangustatus; margine antico subemargi- nato , angulis anticis non prominulis , subacute rotundatis; lateribus rectis, antice breviter infle- x1S; basi medio vix producta, subangulatim emar- ginata, utrimque recte et valde obliquata, angulo externo subdentato, valde obtuso; supra sat con- vexus , utrimque antice magis deflexus , lateribus satis marginatus , margine basali utrimque tenui, medio carinato, postice oblique deflexo; ad margi- nem posticum profunde transversim lineatus, in fundo lineæ, et ad marginem baseos utrimque latius granulatus , linea tenui longitudinali media, et transversa antica medio intus subangulata , utroque apice profundiore, et cum fundo margi- nis lateralis confluente , distincte impressis; sub- lævis, obsoletissime transverse rugatus. Elytra thoracis medio æqualia ; elongata, parallela, antice medio late subemarginata, humero subobliquato , antice vix rotundato, subdentato, apice rotundata, circum sat deflexa , dorso subcylindrice convexa, deplanata; margine basali utrimque tenue cari- 727 nato, lateribus marginatis; basi, ad latera et apice anguste granulata, sat profunde striata, strns lævi- bus, interstitiis convexis , læviusculis , utrimque tenue crenulatis, ad apicem paulo planioribus. Totus subtus punctulatus. Niger , parum nitidus , antennis apice tibiisque fusco-pilosis his postice tri—vel quadri-denticulatis. Cette espèce vient d'Egypte, et m'a été envoyée par M: Parreyss sous le nom de $. procerus. qui est tout-à-fait différent, et d’une taille bien plus grande. 6. S. QUADRICOLLIS. (Long. 7; Lat. 1'/, lin.) S. corvino similis, attamen minor; differt capite angustiore, margine ante oculos minus angulato, foveis frontalibus postice obsoletius impressis ; mandibulis paulo brevioribus, distinctius striatis ; thorace longiore, multo convexiore, lateribus om- nino parallelo ; elytris paulo angustioribus, conve- xioribusque. Je l’ai recu à Hambourg, de M'. Wilkens, com- me venant du Brésil. 7. S. ALTERNANS. ( Long. 9'/,; Lat. 9'/, lin.} S. subterraneo simillimus: differt mandibulis in- ter carinas intusque distinctius striatis; oculis D 8 1 paulo magis prominulis; #horace antice magis emarginato, lateribus paulo magis rotundato , basi utrimque rectius obliquato, paulo convexiore, an- tice striolato, medio profundius, antice transverse minus profunde lineatis; elytris paulo latioribus, basi utrimque ad humerum rotundiore, profun- dius striatis, strus Jævibus, interstitiis alternatim subelevatis, punctis tribus vel quatuor impressis ; dente humeri distinctiore; antennis tarsique ob- scurioribus. Je l’ai recu de M Chevrolat, comme venant de l’île de Cuba, sous le nom de S$. subterraneus, mais Je crois qu'il doit former une espèce distincte. S. S. vIcINUS. (Long. 10; Lat. 2°/, lin) S. subterraneo similis; differt thorace latiore, angulis anticis paulo acutioribus, lateribus paulo rotundioribus, basi obtusius rotundata ; paulo mm1- nus supra convexo , foveola postica obsoletiore, laevissima; elytris paulolatioribus, minus parallelis, apice acutius rotundatis, lævissime striatis, planio- ribus , interstitis disco antieriore sat convexis; transversim totis subrugatis. 11 vient des environs de la Nouvelle Orleans. 729 9. S. penTICOLLIS. Cons "Eater" . S. subterraneo similis, sed minor; differt mandi- bularum carina interiore magis elevata, striis ob- soletioribus; oculis magis prominulis ; thorace planiore, antice paulo latiore, magis emarginato, lateralibus et angulis anticis paulo rotundioribus, dente externo posteriore validiore; elytris thorace paulo angustioribus, parallelis , anterius minime angustatis, supra planioribus. Il est aussi originaire de la Nouvelle Orléans. Cette espèce et la précédente se trouvaient dans un lot d'insectes de ce pays-là, que je dois à l'obligeance de M. Chevrolat. 10. S. quaADRICEPS. { Long. 13'/,; Lat. 3'/, lin.) S. subterraneo similis , sed multo major. Caput longius ; oculis magis pr'ominulis, mandibulis ma- gis porrectis. Thorax paulo longior, antice haud Jlatior, margine antico utrimque ad angulos sub- inciso ; his acutis subpromimulis; basi medio ob- soletissime producta, distinctius emarginata, utrim- que subsinuata , recte obliquata, dente posteriore externo distinctiore, elytra cum thorace planiora, paulo minus parallela, basi profundius et angu- 5 stius emarginata, stris subpunctatis , extus, apice- 130 que obsoletioribus, interstitiis planiusculis; totus niger nitidus. J'ai recu cette espèce de M." Ménétriés comme venant de l'Amérique septentrionale , sans dési- gnation plus exacte. 11. S. suBcyLiNprIcus. (Long. ‘/,; Lat. 1°/, lin.) S. plano affinis , sed paulo minor. Caput angu- stius, ante oculos subdilatatum, vertice crebrius punctulato ; fronte tota anterius, utrimque lon- gius striolata , striolis distinctioribus. Mandibulæ paulo longiores, acutiores acutius bicarinatæ. Tho- rax angustior, latitudine vix brevior, margine an- tico minus emarginalo ; utrimque ad | angulos sinuato, angulis obtusis, lateribus parallelis, rectis, ad utrimque angulum subinflexis; basi haud pro- ducta, medio subemarginata, utrimque recte satis obliquata , dente externo distinctiore: supra con- gu- stiora, magis parallela , basi ntrimque magis obli- vexior , medio profundius lineatus. Elytra an quata, chsoletius humero dentata, supra convexiora, subcylindrica, profundius striata , striis minus gu- stius marginata, basi latius granulata. Nigro-piceus punctatis, interstitus multo convexioribus , an nitidus, antennis pedibusque apice dilutius piceis. J'ai recu cette espèce de M. Mestral, entomo- logiste de Lausanne, qui a rapporté une jolie col- lection d'insectes de son séjour en Egypte. 731 12. S. SUBDEPRESSUS. { Long. 8 ; Lat. 9'/, lin.) S. plano assimilis; statura latiore differt. Caput majus, latitudine paulo brevius, paulo convexius, vertice obsoletissime punctato ; fronte profundius utrimque impressa, obsoletius striata; oculis paulo magis prominulis , tuberculo majori eis æquali postice insertis, mandibulæ paulo longiores, acu- tius bicarinatæ , intus brevius carinatæ. Thorax latior , posterius minime angustatus , margine an- tico ad angulos sinuato, his minus acutis, lateri- bus subparallelis , longius ad angulos subinflexis, basi medio haud producta, utrimque subsinuato- obliquata; angulo posteriore externo rotundato subdentato , supra postice lateribusque magis de- flexus , his anterius angustius marginatis , basi utrimque distinctius impressus , linea transversa antica obsoletiore, media longitudinali profun- diore, totus lævissimus. Elytra breviora, latiora- que , utrimque antice lateribusque paulo magis rotundata:; basi acutius carinata , lateribus distin- ctius marginata , ad basim subtuberculato-rugosa, profundius striata, striis Iævibus, interstitiis con- vexioribus, tertio extus quadripunctato. Je lai recu de M Buquet comme venant de Cayenne sous le nom de S$. morio Der, mais la description de cette espèce dans le Species du Comte ne me parait pas convenir à la mienne. N° IV. 1843. 48 132 13: S:. FALDERMANNI. (Long. 9'Y, ;-Lat. 9*/, lin) Præcedenti similhimus, paulo major; Caput latius breviusque, postice paulo distinctius punctulatum. Thorax latior, posterius subangustatus , paulo brevior; antice minus emarginatus; basi paulo magis medio emarginata, utrimque minus obli- quata, vix sinuata; medio adhuc profundius linea- tus, foveolatus. Elytra etiam paulo latiora , bai utrimque minus obliquata rotundataque, ad apicem convexiora;, interstitiis Striarum convexioribus, tertio extus septem punctato; antennæ tarsique dilutiores. Je le dédie à la mémoire de feu Faldermann qui l'a donné, il y a longtemps, comme venant du Brésil. 1l se rapproche beaucoup du $. morio. 14. S. OvIPENNIS. (Pong-12 Lat. 3°7, Lin.) S. capicolæ affinis, sed multo major. Caput lon- gius, anterius profundius biimpressum ; mandibu- larum carinæ obsoletiores, striæ distinctiores. Tho- rax paulo longior, lateribus ad angulos anticos magis inflexis, minus rectis, linea antica trans- versa profundiore , foveola basali nulla; paulo planior. Elÿtra magis elongata, humero lateribus- que ad apicem convexius rotundatis ;: his medio 7133 subparallelis, paulo distinctius striata, intra mar- gimem acutius Carinala, supra et infra carinam serie punctata, disco paulo planiora; basi utrimque magis rotundiusque obliquata. 11 habite le Cap de Bonne Espérance. XIX. CETVINA. LED PASSA TS: Fons. 6 bat. 7. lin.) C. arenaria multo major, magis elongata. Ca put quadratum, subconvexum, læve: fronte utrimque canaliculata, canalicula cum oculis postice abbre- viata, antice latiore profundioreque, posterius tenue impressa lineari; margine ante oculos sub- prominulo, rotundato , interstitio inter eundem et canaliculam convexo, lævi, æquali; clypei lateribus marginem æquantibus, margine antico rotunde profundius emarginato. Mandibulæ validæ, brevis- simæ, obtusæ; oculi magni, prominuli. Thorax capite duplo latior , latitudine paulo longior, an- ice subattenuatus, margine antico recte truncato, leviter rotundato, angulis rectis, apice rotundatis, lateribus rectis, basi medio subproducta, utrimque obliquata, angulis posticis oblusis, rotundatis, supra subconvexus, lateribus et postice sat defle- xus tenueque marginatus , lineis transversis dua- bus, antica arcuata, postica submarginali , media longitudinali ad transversas abbreviata, foveolaque 48 7134 lineari breviuscula utrimque ante basim impressis, profundis ; iwargine bipunctato. Elytra vix tho- race latiora, elongata, parallela, subcylindrica, basi abrupte, lateribus apiceque sensim deflexa, circum marginata , antice recte truncata , humero subro- tundato , apice rotundata , juxla marginem pro- funde crebreque serie punctata, profunde pun- ctato-striata, interstitus lævibus, subconvexis, tertio extus quadripunctato. | Nigro-picea, antennis, palpis pedibusque ferru- gineis; elytrorum basi late, extrorsum longius rufa. Cette espèce se trouvait dans une collection d'insectes de la Nouvelle Hollande que j'ai achetée. 9, C. ELONCATA. bons 0/0) Date line) C. arenariæ aflinis, magis elongata. Ca put lævis- simum , anite et pone oculos lineis transversis im- pressis , postica punctulata, foveis lateralibus po- stice profundius, medio angustius impressis; cari- nula ante oculos unistriata, stria apice abbreviata; clypeo marginem capitis superante , eoque multo angustiore; oculis majoribus, magis prominulis. Thorax paulo longior, margine antico medio sub - emarginato, utrimque recte truncato, angulo sub- prominulo , acuto; lateribus anterius subrectis, posterius cum baseos lateribus obliquatis minus convexe rotundalis, angulo postico distinctius 739 dentato. Elÿtra longiora, paulo magis cylindrica, profundius striato-punctata , extus sulcata, inter- stitiis convexioribus , tertio quinque-punctato , punctis elongatis , subovatis, ultimo apice acute carinato. Femora antica subtus ad basim dentata, apicem versus profundius longiusque sulcala. M Buquet me l’a envoyée sous le nom de C. americana DEs. mais à en juger d’après la des- cription que le Comte donne de cette dernière dans son Species , elle ne saurait lui être rap- portée. Elle se trouve à Cayenne. XX. DYSCHIRIUS. LD SEMICRENATUS. (Cons 3/5 bBat. 11/0 ne) D. crenato aflinis. Caput subquadratum , læve ; utrinque pone oculos transverse rugoso-impres- sum; fronte utrimque antice profunde latiusque, postice tenue impressa; lineis duabus profundis posterius appropinquatis, subarcuatis, medio lon- gitudinaliter 1M PresSIS ; interstitiis omnibus con- vexis, externo juxta oculos basi striolato, margine tenue reflexo; clypeo marginem capitis superante, later1bus antice capitis latera haud æquante , 1bi- que emarginato, antice medio recte truncato , an- gulis anticis abrupte acuteque produeus ; oculis sat magnis prominulisque. Thorax capite cum oculis plus dimidio latior, latitudine paulo bre- ° 136 vior, antice et postice recte truncatus, angulis an- ticis deflexis, rectis, posticis subrotundatis, lateri- bus tenue marginatis , rotundatis, posterius sub carinula marginali sat convexis , marginem supe- riorem superantibus , unde thorax paulo latior , lateraque anterius minus rotundata videntur, basi subproducta; margine postice elevato; lineis trans- versis, antica subarcuata, postica recta, profundis; longitudinali media anterius obsoletissima , poste- rius distinctiore, cum duabus aliis ei juxta positis, profundioribus, præsertim postice, longe ante ba- sim abrupte abbreviatis, antice vero ad lineam transversam productis, disco posteriore satis con- vexo.. Elytra thorace multo latiora, oblongo-ovata, parum elongata, collo longiusculo , basi media emarginata, humero recto, sat rotundato , apice subsinuata , obtuse subacuminata, convexa , pro- funde striata , interstitus elevatis, anterius utrim- que profunde crenatis, posterius longe lævigatis, tertio quintoque punclis distinctis septem extus impressis ; septimo apice magis elevato, subcari- nalo, sinuatoque, margine subreflexo, intus serie- punctato. Nigro-piceus, elytris obscure æneis, macula sub-. picali elongata, postice valde attenuata , apicem attingente, margineque postico brevissime; labro, antennis, palpis pedibusque ferrugineis. Je l’ai recu de M Chevrolat comme prove: nant de la Guadeloupe , et sous le nom de C. crenata Des, , mais j'ai crü devoir en faire une 737 espèce distincte, car la description de cette espèce ne peut convenir à mon insecte. 9, D. HUMERALIS. (Lone. 31/, Lat. {°4/Mui) Præcedenti proximus, diversus tamen videtur ; capite linea transversa postica integra lævi; medus frontalibus latius distantibus, subrectis, minus pa- rallehs, antice magis abbreviatis , minus impressis, interstitus planioribus , linea longitudinali antice inter frontales impressa; interstitio marginal haud carinato ; epistomate lateribus capitis latera æ- quante, his rotundatis præsertim anterius, angulis latius longiusque productis, supra excavatis; oculis minus prominulis; {horace lateribus subtus magis convexis, unde anterius recta , posterius subangu- latim et oblique intus inflexa, angulo rotundato apparent; supra rarius transverse rugato , antice convexiore , basi minus producto; medio linea longitudinali umica obsoleta; transversa antica profundiore; elÿtris paulo longioribus , lateribus medio et anterius minus rotundatis, apice magis acuminatis, supra paulo planioribus; macula po- stica antice magis producta , latioreque , humero etiam subtus rufescente,;, subtus dilutius nigro- piceus, subrufescens, abdomine dilutiori. . Il se trouvait dans un lot d'insectes de la Nou- velle:Orléans. 138 3. D. SUBANCULATUS. ( Long. 3; Lat. 1 lin.)| À præcedente differt epistomatis angulis minus productis, rotundatis ; linea antica media dificiente; capite postice transverse haud impresso; thorace lateribus posterius supra angustiore, subtus magis angulate , sed minus convexa, unde pone medium minus dilatatus, ad basim magis obliquatus videtur, angulo antico recto, basi haud producta; lineis tri- bus medus ut in semicrenato, obsoletius tamen impressis, supra paulo planiore; elytris paulo brevioribus , angustioribusque, cæterum ut in semicrenato, disco tantum paulo planioribus. Sub- tus ut in semicrenato. 11 se trouvait avec le précédent. Ces trois espèces sont très-voisines , ainsi que le D. mexicanus mruar.; elles présentent cependant quelques différences essentielles dont j’ai erùû de- voir tenir compte pour les séparer; le dernier ressemble au D. humeralis mais la tache humeé- rale manque , et les antennes sont plus foncées à l'extrémite. 4. D. oxycNaTuaus. (Long: 8/75) Lat, 170 lin) D. thoracico affinis, sed multo major, præcedenti- bus æqualis. Caput elongatum . læve, pone oculos distincte transversim lineatum, margine ante oculos 7139 valde producto , intus convexo, extus tenue mar- ginato ; antice recte truncatum , angulis rotunda- us, fronte lævi, utrimque profunde æqualiter ca- nalicalata , canalicula lævi, angustata, marginem anticum attingente, ibique intus, postice ad dimi- dium oculorum extus reflexa , ibique abbreviata; oculis magnis , sat prominulis; labro brevissimo, transverse sublineari ; mandibulis valde porrectis , vix arcuatis, intus indentatis, gracilibus , acutissi- mis extus et supra basi carinatis. Thorax capite sine oculis duplo latior, latitudine vix brevior, postice subangustatus , basi subproductus , antice et postice recte truncatus, lateribus anterius subrectis, pone medium dilatatis , sat rotunda- is, ad basim valde inflexis , posterius subtus marginem tenuem reflexum superiorem parum superantibus, convexis; angulis anticis rectis, apice minime rotundatis , valde deflexis, posticis rectis, supra subconvexus, ad latera marginemque posti- cum magis , ad lineam impressam mediam minus deflexus , lævissimus; lineis transversis duabus, tertiaque longitudinali profunde impressis. Elyÿtra subovata, thorace paulo latiora , parum elongata, anterius subangustata, collo longiusculo, basi sub- emarginata, humeris intus obtuse subrotunde an- gulatis, extus sat obliquatis, apice obtusis rotun- datis, lateribus anterius.vix rotundatis, apice acute rotundato, sinuato, supra, præsertim posterius con- vexa, sutura basi antice latius subexcavata, profunde striata, striis lævibus , tertia juxta humerum cum ” 740 marginal: intus inflexa confluente ; interstitiis subde- planatis, lævibus , summo apice obtuse carinats, tertio punctis aliquot impressis ; tenue marginata, juxta marginem serie medio interrupta punctorum impressa. Nigro-piceus , elytrorum macula anteapicali subtransversa oblique posita, postice apicem ver- sus intus reflexa, attenuata, summo apice pedibus : posterioribus palpisque rufo-ferrugineis ; antennis pedibusque anticis piceis dilutis; tibiæ anticæ irispinosæ extus; Spina superiore breviuscula ; intermedia longiore deflexa acuta. | Je l’ai recu de M! Buquet comme venant de Cayenne. | 5. D. Leprieurn Buguet. 2 (Tone: 27,51 Lat. 7, lin.) Præcedenti similimus, sed multo minor : differt capite paulo angustiore, oculis minus prominulis , thorace pone medium haud dilatato , angustiore, lateribus anterius magis rotundatis, posterius sub- tus minus convexis, Vix marginem superantibus angulis anticis subacutis ; elytris brevioribus, tho- race duplo latioribus; humere minus obliquato, extus subangulato ; supra convexioribus, basi haud excavata, macula apicali intus magis ascendente , postice distinctius reflexa, apicem versus tenue producta. | Cette espèce est bien distincte de la précédente; 741 elle se trouve aussi à Cayenne, et rv'a été en- voyce par M." Buquet sous le nom que Je Jui ai conservé. G. D. ruro-ÆNEUS. | (Long. 1°/,5 Lat. */, lin.) D. thoracico affinis. Caput angustum, parum elongatum, postice subglobosum , antice subangu- statum , utrimque subtuberculatum , oculis satis prominulis tuberculo insertis; læve, fronte sub- convexa, utrimque cireum oculos profunde im- pressa, interstitio marginali subelevato, basi li- neato, antice haud carinato ; epistomate, sutura pro- funde impressa , cum lineis frontalibus utrimque confluente ; margine antico utrimque producto, me- dio sinuato , obsolete bi-dentato ; lateribus capitis latera æquantibus. Mandibulæ breves, angustiores, arcuatæ , acutissimæ. Thorax capite duplo fere latior , latitudiné paulo brevior , antice angustior, posterius latior, basi valde angustatus, subpro- ductus, margine antico leviter emarginato, angu- 5 lis deflexis, a capite haud abstantibus, rotundatis; lateribus præsertim medio et pone medium ro- tundatis , basi recte truncata ; supra lævissimus, valde convexus , lineis transversis duabus sat ob- soletis , longitudinalique media tenue impressis ; disco utrimque ad lineam mediam minime defle- xo. Elytra parum elongata, thorace sat latiora, basi fere recte truncata , humero perparum oblh- w 749 quato, subrotundato, lateribus subrotundatis, apice obtusius rotundato, supra convexa, disco de- pressiusculo , striata , striis anterius distinctius punctatis, profundioribus , ad apicem obsoletiori- bus, interstitiis vix elevatis, tertio extus juxta quartam striam quadripunctato , stria marginali basi usque ad scutellum prodncta. Tibiæ anticæ extus spina superiore acuta deflexa , sat longa ; apicalhi valde arcuata. Nitidus , rufo-æneus , pectore abdomineque ob- scurioribus ; palporum basi antennarum articulis duobus primis, pedibusque ferrugineis; 1llis apice palporum articulo apicali infuscatis. Il m'a été envoyé par M Parreyss comme ve- nant de Sicile. 7. D. ROTUNDIPENNIS. (Dong 1; Latin) D. gibbo assimilis, statura breviore differt; frons utrimque minus profunde canaliculata, transverse obsolete bi-lineata ; epistomatis latera capitis margi- nam exteriorem vix æquantia; oculi depressius- culi; thorax brevior, latior præsertim pone me- dium, lateribus medio magis rotundatis , ad basim . magis inflexis; linea media postice profundius im- pressa; eljtra breviora, rotundiora, angulo hume- ral nullo, distinctius marginata , stria marginali scutellum attingente; tibiæ extus acutius bi-den- 743 tatæ. Totus rufo-ferrugineus, oculis nigris , abdo- mine infuscato. Il habite les montagnes de la Styrie, et m'a éte envoyé par M: Parreyss. XXI. DITOMUS SPINICOLLIS. Mhonetr6 Eat "L'y TU:) D. cornuto similis ; differt cornu frontali ante apicem angustiore; oculis minoribus, {horace po- stice paulo magis producto, angulis anticis minus rotundatis, anterius paulo angustiore, lateribus minus rotundatis , postice extus reflexis ; angulo acutissimo , basi magis emarginata ; impressione anteriore arcuata , distinctiore; elÿtris basi ut- rimque haud obliquata, humero recto rotundato, parallela , apice juxta suturam angulatim subpro- ducta ; supra paulo planiora. Il vient des environs d’Âlger , et m'a été en- voyé par M. Chevrolat. XXII. ODOGENIUS (Solier) RUFIPES. (Long. 4; Lat. 1'/, lin.) Foœminæ O.dameæ similis; differt angulis anticis thoracis prominulis obtusis , posticis acutioribus extus subreflexis, lateribus antice magis rotunda- tis ; elytris convexioribus , profundius punctato- striatis, interstitiis scabriusculis ; antennarum arti- culo primo minus elongato. 744 1l se trouve en Turquie et en Perse; je l'ai recu de MM. Parreyss et Karéline. XXII! CARABUS PLANATUS. Ho +6 > Lat Lohlin2) C. carinato Der. subsimilis, sed multo major. Caput longius, postice magis incrassatum; ante- rius profundius bicanaliculatum; oculi paulo mui- nores; mandibulæ magis porrectæ; palpi securi- formes recte truncati. Thorax latior, postice haud angustatus , angulis anticis latius rotundatis, late- ribus posterius adhuc latius reflexis, ad basim subsinuatis, angulo postico producto, intus obli- quato , extus subreflexo, obtuse subacuto ; linea media profundiore, ad basim utrimque latius, me- dioque transverse impressus; lateribus margineque postico minus rugulosis. Elytra multo longiora, antice planiora, humero obsoletiore, lateribus mi nus rotundatis, angustius reflexis, apice subacu- minato , deplanato; lineis punctisque elevatis ob- soletioribus; obtuse carimatis, his longioribus; tu- berculis submarginalibus nullis. Pedes longiores. Obscurius æneus, subtus nigro-piceus. Je l'ai recu de M. Parreyss, sans indication de patrie. 11 se rapproche des Carabes de l'Amérique septentrionale. 745 XXIV. CALOSOMA. 1. C. SCABROSUM. ( Long. 12; Lat 4'/, lin.) C. senegalensi aflinis, paulo tamen mimus. Caput paulo brevius ; fronte utrimque profundius canali- culata , ad canaliculas obsoletius uni-punctatum, medio obsolete abbreviateque lineatum. minus ru- gulosum , vertice obsoletius punctulato. Thorax medio profundius lineatus, postice juxta angulos evidentins impressus , basi paulo angustiori. Scu- tellum subrugatum , haud lineatum. Elytra multo breviora, pone medium subampliata, apice brevius rotundata, subretusa, margine paulo latius reflexo ; mulii-striata, interstitus æqualiter elevatis, confer- tim profundeque transversim rugatis, versus api- cem dentato-crenatis, punctorum obsoletorum tri- plici serie impressa, margine lineato-rugoso. Tibiæ intermediæ maris etiam arcuata. 11 m'a été envoyé par M: Parreyss comme ve- nant du Kordofan. 2, C. CRASSIPES. (ous: 77, sLat. 9'/, din.) C. sericeo simillimum , statura minore differt, Caput anterius obsoletius bi-impressum. Thorax, præcipue basi, angustior , lateribns minus depla- natus, angulis baseos postice minus productis, in- 146 tus obliquatis, minime rotundatis. Elÿtra paulo breviora angustioraque, lateribus medio minus, apice obtusius rotundata , supra lineis rugisque evidenticribus , punctis impressis obsoletis. Pedes adhuc crassiores. 11 se trouve également au Kordofan. 3. C. AFFINE. (Long. 9°7,; Lat. 317, Jin.) C. glabrato simillimum; differt statura minore , præsertim breviore ; fronte antice profundius , po- stice obsoletius utrimque impressa, margine ante oculos magis sinuato, ©culis minus prominulis : thorace minus abbreviato, basi minus angustato, lateribus æqualiter rotundato, medio minime sub- angulato , margine ad basim paulo magis reflexo ; angulis posticis vix productis, rotundatis, ut in glabrato subdeflexis; scutello latiore , lateribus haud rotundato; elytris brevioribus, pone me- dium apud foœminam vix ampliatis , humero mi- nus obliquato, magis prominulo, apice minus acu- minato. Je l’ai recu de M Chevrolat comme venant du Mexique ; 1l est bien distinct du C. glabratum, auquel je l'ai comparé, et qui est originaire de Colombie. 747 XXV. LEISTUS RUFIPES. (Loneé; Latin) L. spiribarbt valde assimilis; statura brevior. Caput brevius, postice evidentius punctulatum. Thorax etiam brevior: lateribus , præcipue basi minus reflexis, haud sinuatis, angulo postico sub- Optuso , haud rotundato , supra convexior , linea transversa basali medio intus angulata. Elytra mi- nora , breviora, apice haud sinuata, imterstitis striarum planioribus, humero minus obsoleto. Læte viridi-cyaneus, thoracis margine pellucido ; corpore subtus nigro-piceo ; antennis, palpis, ore, pedibusque cum coxis, rufo-testaceis. [1 habite les provinces du Nord de la Turquie et ma été envoyé par M: Parreyss. XVI. NEBRIA, PONS TPARREYSSIL (Long 2/,; Lat: 17. line N. Balbi Box. ( var. pedibus nigris. ) aflinis, sed major , éhoraxæ minus transversus , lateribus ante- rius minus rellexus, ad basim longius sinuatus ; supra minus profunde impressus, ad basim et api- cem evidentius punctatus; elytra ampliora, lon- giora , magis parallela, paulo convexiora , distin- ctius crenulato-striata , punctis impressis nullis ; antennæ pedesque longiores. NU 7043. 49 148 Nigro-piceus, fronte rufo-maculata; elytris paulo dilutioribus ; thorace subtus , pectore abdominis- que basi mediis luteis. M. Parreyss m'a envoyé cette espèce sans m'en indiquer la patrie. Je suppose cependant qu’elle est originaire du Piémont. Elle est bien distincte de la N. Jokischii par sa forme plus élargie et plus courte. 2. IN. SUBACUMINATA. (Bons 47 Dar 12/0) Speciminibus helveucis N.Gyllenhallis simillima; differt fronte hand impressa, oculis minus promi- nulis ; thorace paulo latiore brevioreque, basit mi1- nus angustato, linea disei haud abbreviata, utrum- que marginem attingente; elytris paulo longiori- bus, humero magis obsoleta, rotundiore, apice sub- acuminatis ; singulo acutius rotundato , ad apicem paulo planioribus, profundius evidentiusque cre- nulato-striatis, absoletius quadripunctatis. La patrie de cette espèce n’était également pas désignée dans le même envoi de M. Parreyss. D MINI INR AIRE (Long. 6; Éat. 2 lin.) N. brevicolli aïlinis. Caput pone oculos obsole- tissue transverse impressum, epistomalis sutura pa- vuin evidente. Thorax antice magis emargimatus , 749 angulis anticis magis productis, lateribus rotundi- oribus, latius deplanato-reflexis, postice magis coar- ctatus, subcordatus, angulis posticis rectis, extus haud reflexis ; basi medio magis sinuata ; lineis impressis profundioribus , transversis medio intus angulatis ; lateribus latius ruguloso-punctatis ; Elytra planiora , striis ad basim confertim cre- nulato-punctatis. ù Nigro-picea , antennis extrorsum palpis tarsis- que dilutioribus. Elle a le port des N. Heydenii et Kratteri ; M° Chevrolat m'en a envoyé deux individus comme venant des environs d'Alger sous le nom de N. brevicollis. 4. N. FEMoRALIS. (Lôngs 4/%';bat. 1/,-lin.) N. transylvanicæ simillima, præcipue colore dif- fert. Caput paulo convexius , epistomate basi con- vexo, antice rotunde impresso ; {Loraæ minus trans- versus, postice magis angustalus, angulis anticis magis productis, acutioribus, posticis extus haud reflexis , lineis impressis profundioribus, elytra paulo angustiora, striis évidentius punctatis. Supra obscure virescens, macula frontali latiore distin- ctioreque, cæterum ut in {ransylvanica. J'en possède trois individus absolument sembla- bles pris dans les montagnes de Ja Gallicie au- trichienne, et qui m'ont été envoyés par M. Par- r'eyss. = {}*x i+ 9. N. GaucrrI. (Long. 4°/,; Lat. 1°/, lin.) N. brunneæ affinis. Thorax paulo longior, postice subangustatus , lateribus præsertim postice mMagis reflexis, ad basim magis sinuatis, angustis anticis paulo magis rotundatis, disco convexiore, profun- dius , præsertim postice impresso. Elÿtra thorace plus dimidio latiora , longiora , parallela , humero promimulo, rotundato; paulo convexiora, profunde striata, striis subtilissime punctulatis , interstitiis subconvexis, nunctis quatuor im singulo latioribus impressis. Nigro-picea, fronte rufo -maculata, ore, antennis, palpis pedibusque rufo-ferrugineis. J'ignore la patrie de cette espèce qui m'a été donnée par M. Gausger , à qui je me fais un plai- sir de la dédier. / 6. N. TURCICA. (Long. 5*/,; Lat 92 lin.) N. Bonellii Anams (Marshallii STÉvEN } aflinis. Frons planiuscula , haud impressa ; sutura episto- imalis obsoletiore, ejusdem lateribus foveolatis , et iransverse medio impressis , oculis paulo majOri- bus, subprominulis; antennarum articulo primo paulo crassiore. Thorax pauio angustior, postice angustatus, subcordatus , margine antico profunde rotundeque emarginato, angulis anticis minus pro- ‘Foil ductis, a capite remotioribus , basi media recte truncata , utrimque oblique subproducta ; lateri- bus anterius minus rotundatis, posterius haud sinuatis, subrectis, angulis posticis productis, apice subrotundatis , supra lævis, tuberculis disci con- vexioribus, lineis impressis profundioribus , ad la- tera haud deplanatus , margine angustius reflexo, linea ad angulum posticum subelevata. Elytra paulo angustiora, brevioraque , magis parallela et convexiora, angustius marginata, strus obsolete punctulatis, subscutellari breviore, interstitus 1æ- vibus , paulo convexioribus; tertio tenue 6-pun- ctato; octavo serie punctato. Tota nigro-picea, an- tennis extrorsum tarsisque dilutioribus. | Je l'ai recue de M. Ménétriés comme venant de Turquie. XXVII. CHLAENIUS. 1. CS PRACIATUS. (Long 4’/,; Lat 9 lin }) C. Boisduvalit simillimus ; differt thorace ely- trisque profundius crebriusque punctulatis, fronte haud 1mpressa ; {horace paulo breviore et latiore, lateribus magis rotundato , minus reflexo, angulis posticis magis obtusis , postice utrimque obsole- tius foveolato ; elytris latioribus , magis apice ro- tundatis ; capite thoraceque obscure æneisi, anten- nis ferrugineis, elytris nigro-cyaneis, macula posti- ca intus Jlongiore, et magis ascendente. 752 Il se trouve au Sénégal, et m'a élé envoyé par M." Buquet. 9. C. LoNGICORNIS. (Long, 10 ;-Lat, 37, lin.) €. senegalensi similis, major. Thorax major, an- gulis apice magis rotundatis, antice parum, basi subemarginatus , quadratus; disco lævior , foveis basalhibus profundioribus latioribusque ; linea trans- versa postica magis impressa. Scutellum auratum. Elÿtra profundius striata ; interstitis omnibus tertio , quinto et septimo paulo evidentius, sub- carinatis , apice rotundiora , margine luteo paulo angustiore. Antennæ longissimæ, validiores , apice vix attenuatæ, articulis apicis octo obscurioribus. Cette belle espèce vient du Kordofan, et m'a été envoyée par M. Parreyss. 9. C. LONGICOLLIS. (Long. 6'/,; Lat 2'/, lin.) C. nemorali proximus; fronte medio impressa , antice utrimque inter antennas obsolete foveolata ; thorace paulo longiore , lateribus anterius minus, medio magis rotundatis , posterius sinuatis, angu- lis posticis extus reflexis, acntis, paulo evidentius marginatis, basi medio magis emarginata , utrim- que obliquata; elÿytris sat latioribus convexiori- busque. Antennæ palpi , os pedesque cum thoracis 159 margine tenui pellucido ferruginei, caput cum thorace viridi sub-æneum, elytra latius violacea. 1! se trouve à la Nouvelle Orléans. La descrip- tion est faite sur un individu femelle. 4. C. oxycoNus. (Eong: 6751 Lat:+9/7;,. lin) C. nemorali etiam spnillimus. Caput ut in præ- cedente, oculis magis prominulis Thorax paulo latior, antice minus angustatus, lateribus anterius medioque magis rotundatis, posterius sat sinuatis, augulis posticis adhuc magis extus reflexis quam in præcedente , pubescens, medio tenue lineatus, latius subimpressus, utrimque longius sed obsole- tius foveolatus, foveis antice extus subreflexis. Elytra paulo latiora , pone medium subdilatata , apice subacuminata , supra densius pubescentia, striis apicem versus omnino lævibus. Caput cum thorace virens, minime æneus, elytra latius viola- cea; ore, palpis, antennis pedibusque cum thoracis margine pellucido dilute testaceis. Cette description est faite sur un individu mâle également trouvé à la Nouvelle-Orléans. 5. C. VIRENS. ( Long. 5'/,5 Lat. f'/, lin.) C. viridano affinis. Caput postice haud angu- statum, obsoletissime rugatum , nitidum ; fronte 794 | antice profundius bicaniculata; oculis magnis pro- minulis. Thorax capite sine oculis duplo latior , Jatitudine multo brevior ; antice subangustatus , margine antico perparum emarginato , angulis ro- tundatis, basi media recte , utrimque suboblique truncata , angulis posticis subrectis, haud rotun- datis ; lateribus subrotundatis, marginats , ad ba- sim extus subreflexis, parum convexus antice utrimque subdeflexus, basi confertius, lateribus la- tius, margine antico lineaque media parcius pun- ctatis, disco utrimque lævi ; medio tenue lineatus, juxta lineam , transversimque antice et postice obsolete impressus , utrimque postice foveolatus , foveola brevi, basim attingente. Elytra thorace aulo Jlatiora , parum elongata , basi truncata, hu- mero antice promimulo, rotundato, lateribus me- dio parum antice et postice magis rotundatis, ante apicem evidenter simuatis, summo angulo su- turali subrotundato ; parum convexa , basi antice Jatius media impressa , disco subhumerali subele- vato, tenue punctato-striata, interstitiis planis, obsolete punctatis, cum thorace rufo-pubescentia. Obscure-virens , subtus nigro-piceus ; thoracis , elytrorum abdominisque lateribus angustissime rufis, epipleuris rufescentibus, antennarum articu- lis tribus baseos, palpis pedibusque saturate te- staceis. 11 vient aussi de la Nouvelle-Orléans. A 9 7 G. C. SMARACDINUS. (Long. 9; Lat. 3"/Ain.;) €. prasino assimilis. Caput postice subangusta- tum, punctulatum , vertice lateribus fronteque media Jævibus , hac utrimque bis, posterius inter oculos, antice inter antennas foveolata, medio ob- solete angulatim impressa ; oculis hemisphæricis prominulis. Thorax capite sine oculis, minus duplo latior, latitudine brevior, postice haud angustatus, antice vix attenuatus, margine antico vix emargi- nato, angulis subrotundatis, perparum prominulis; lateribus anterius medioque sat rotundatis, posti- ce subsinuatis, angulis posticis rectis, summo apice subrotundatis, basi recta, utrimque breviter sub- obliquata ; parum convexus, antice utrimque sub- deflexus, Jlineis transversis obsoletissimis intus an- sulatis, media longitudinali utrumque apicem at- tingente, fovea brevi ad angulos posticos profunde impressa ; tenue marginatus, totus confertim pun- ctulato-rugulosus , pubescens. ÆElytra duplo tho- race latiora, eoque plus triplo longiora, basi recte truncata, humero subprominulo rotundato, minus, parallela, apice haud sinuata , obtuse subacumina- ta, dorso parum convexa , satis circum deflexa ; tenue, anterius evidentius punctulato-striata , in- terstitus planis, obsolete punctulatis, angustissime marginata, pubescentia. . Supra virens, subtus nigro-piceus, antennis basi dilutius, ore, palpis, ano pedibusque testaceis. 756 Il est bien distinct du €. prasinus Des. , et se trouve aussi près de la Nouvelle-Orleans. 7. C. DISTINGUENDUS. (Longs. 3'/,; Lat. 12Cnlin) C. Chrysocephalo simillimus ; differt thorace pau- lo breviore, postice minus angustato; lateribus an- tice minus rotundato , posterius minus sinuato, angulis anticis paulo rotundioribus, posticis rectis, supra confertius punctulato, medio profundius canaliculato, utrimque postice obsoletius foveolato, lateribus æqualiter marginato ; elytris obscuriori- bus, densius pubescentibus; denique colore pagi- næ superioris minus nitido. M." Chevrolat m’a envoyé cet insecte comme ve- nant de la province d'Oran, en Algérie. ÆXVIII EPOMIS BREVICOLLIS. (Long. 8; Lat. 3 lin.) E. circumscripto affinis , sed multo minor ; dif- fert capite juxta oculos substriolato, utrimque an- tice subfoveolato; thorace breviore. angustiore , lateribus minus rotundato, posterius subparallelo , supra medio subinæquali, utrimque postice pro- fundius foveolato, disco et basi parcius punctato ; elytris paulo angustioribus, magis parallelis, inter- stitiis striarum minus convexis ad latera obsole- 157 tius punctulatis ; thoracis subtus pectorisque la- teribus vix punctulatis. Cette espèce habite l'Egypte; la femelle est plus petite que le mâle du cércumscriptus ; et plus étroite, elle diffère aussi de la femelle de ce dernier ; je l'ai recue de M; Parreys avec le cir- cumscriptus, également trouvé en Egypte. XXIX. DINODES LATICOLLIS. ( Long. 5'/, ; Lat. 2 lin. ) À. D. rufipedi differt thorace breviore , præser- tim postice latiore, antice paulo magis emarginato, 5 angulis apicis paulo minus rotundatis , lateribus magis rotundato, angustius marginato; angulis posticis minus rotundatis, supra planiore , medio conferlius punctulato , obsoletius lineato foveola- toque, foveis sublinearibus , a lateribus magis re- motis ; elytris etiam paulo latioribus, apice sinua- tis; læte violaceus; coxis, tibiis postice tarsisque omnibus infuscatis; cæterum ut in rufipede. 1] habite les provinces du nord de Ja Turquie. XXX. OODES. 1. O. nNIcrITA. ( Long. 8 ; Lat, 3°/, lin.) Caput parvum, læve, inter oculos vix bilinea- tum ; his magnis, sat prominulis. Thorax latissi- 1538 mus, brevi:, antice valde angustatus, margine an- üco perparum emarginato , angulis minime pro- ductis, late rotundatis; lateribus subrotundatis, basi recte truncata, pone foveolas utrimque sinu- ata, angulis posticis subacutis , apice subrotun- datis: supra modice convexus, antice utrimque deflexus, lateribus minime deplanatis , tenuissime marginatus; lævissimus; lineis transversis obsoletis- simis , media longitudinali utrimque abbreviata, subcrenulata evidenter impressa, foveis posticis utrimque binis , exteriore vix perspicua, interiore antice punctiformi, postice obsoleta. Scutellum satis postice productum ; triangulare. Elytra am- plissima, thoracis basi annexa , eique æquala, pone hamerum rectum, subdentatum subampliata, ovata apice subsinuato-rotundata , thorace triplo longiora , subconvexa , lateribus et postice satis deflexa , striis octo, nona subscutellari abbreviata, ad basim punctatis, apicem versus lævioribus , sat impressis , interstitiis Iævibus sat convexis, primo angustiore, tertio intus medio et postice bi-pun- ctato; margine ruguloso, haud serie punctato. Subtus subtiliter punctulatus; pedes elongati, tibus quatuor posticis satis arcuatis. Supra niger nitidus, subtus nigro-piceus, palpis summo apice rufis. Je l’ai recu de M. Parreyss, comme venant du Kordafan. 7159 9. O. 14-STRIATUS. CEons,,5! 2 Bat: dn.) O. helopioide paulo major, præsertim latior. Caput elongatum, læve, fronte medio subimpressa, _oculis magis prominulis. Thorax paulo longior, postice latior, angulis anticis minus prominulis, lateribus ad basim paulo evidentius rotundatis, basi medio emarginata, sinu recto, utrimque sub- angulato ; parum convexus, antice satis utrimque deflexus, obsoletissime marginatus, linea media obsoleta abbreviata, puncto subimpresso utrimque terminata, foveolis posticis nullis. Scutellum latius- culum, transverse impressum. Æ!/ytra thoracis basi annexa , ejusdem basi subæqualia, humero recto subdentato, lateribus anterius omnino parallelis, a medio posterius rotundato-attenuatis-, apice sinuato-rotundato, singulum septem-striatum stria octava subscutellari obsoleta breviuscula, cæteris satis impressis simplicibus, primis sex apice, prima, secunda quartaque basi etiam subabbreviatis ; ter- a et quinta basi arcuatis; septima postice ad suturam producta . interstitus lævibus , convexis ; primo angustissimo , tertio intus bi-punctato, se- ptimo lauissimo, duobus cum dimidio interioribus æquali; margine ruguloso-punctato. Pedes medio- cres; tibiæ posteriores rectæ; tarsorum anticorum maris articulo secundo valde dilatato. Niger nitidus, supra elytris lætius subvirescen- 760 tibus, oculis albidis ; palpis apice, antennarumque articuhis tribus primis apice picels. 11 se trouve près de la Nouvelle-Orléans. 3. À. BRASILIENSIS. (Long, 5'/,3; Lat. 1°/, lin.) O. Leprieurii BuquET proximus, sed paulo bre- vior. Caput paulo latius, fronte ante oculos obso- letissime utrimque foveolata, inter oculos medio subimpressa , subrecticulatum; oculis prominulis Thorax ut in C. helopioide , sed longior , antice minus angustatus, angulis anticis paulo acutiori- bus, lateribus juxta basim angulisque posticis magis rotundatis, basi late media distincte emar- ginata , sinu rotundato , utrimque subangulato. Scutellum elongatum; læve. Elytra thoraci latitu- dine æqualia, eoque duplo longiora, subparallela, apice subsinuato-rotunudata , subdepressa, tenue striato-punctata, striis 6 apice abbreviatis, externis obsoletioribus, septima suturam postice atiingente, octava scutellari brevissima; interstitiis planissi- mus, sublævibus, septimo lato, duobus internis æquali; margine ruguloso-punctato ; disco singuli bi-punctato; Pedes mediocres, tibiæ rectæ , tarsi antici maris subangustati. | Supra cupreus, passim virvidimicans ; subtus ni- ger niidus; palporum articulo ultimo antenna- rumque articulis tribus primis apice piceis. Il m'a été donné comme venant du Brésil. are 761 4, Ô. curreus. (Long: 47,5; Lat.11!7,-din.) O. tibiali Cnevrouatr ( Amara) femorali mrax olim simillimus ; differt vero præcipue statura Jlongiore , et colore paginæ superioris obscure cupreo. Oculi magis prominuh. Thorax antice paulo latior, basi apiceque evidentius transverse, medio obsoletius longitudinaliter impressus, media basi subemargimata Elÿtra parallela, paulo lon- giora , profundius punctato-striata, stria septima obsoleta abbreviata , scutellari apice profunde im- pressa, interstitio tertio bi-punctato; pectore cre- brius ruguloso-punctato ; anteunarum basi, palpis et ore rufo-testaceis, tibiis et tarsis dilutioribus, tarsis anticis maris valde dilalaus. Il vient de la Nouvelle-Orléans. XXXI. LICINUS DALMATINUS. (éonp67 Eat4/-Îlin.) L. siculo aflinis; differt fronte transverse im- pressa; oculis minus prominulis ; {horace antice paulo minus emarginato , lateribus postice magis reflexis, angulis omnino rotundatis, disco omnino lævi, lateribus parcius punctatis, foveolis posticis profundioribus; elytris apice magis oblique emar- gimatis, profundius punetatis , interstitio singulo serie UnICA impresso. 162 Je l’ai recu de M° Parreyss , comme venant de la Dalmatie. XXXII CALATAUS DEPLANATUS. [ Long. 5; Lat. 172 lin) ‘. metallico simillimus ; totus niger nitidus; ca: put inter antennas profundius foveolatum; thorax paulo latior, angulis anticis acutius, posticis minus rotuudatis, basi media evidentius subemarginata : supra paulo planior , profundius lineatus, multo obsoletius utrimque ad basim foveolatus; elytra apice profundius striata. Il vient du Nord de la Turquie, et m'a été donné par M." Ménétriés. XXXIIL ANCHOMENUS. 1. À. DISTINCTUS. ( Long. 5; Lat 92 lin.) A. angusticolli simillimus, differt thorace elytris- que angustioribus atque longioribusque, lateribus minus rotundatis , 1llo ad basim longius sinuato, angulis acutioribus, postice utrimque longius fo- veolaio , obsoletius antice ,posticeque transverse impresso; his basi profundius emarginatis , apice magis Ssinuatis, acuminatisque; interstitiis striarum omnino planis. Je l’ai trouvé dans le canton du Tessin. 763 9. A. DEPLANATUS. ( Long. 5 ; Lat. 1°/, lin.) A. corvino similis; differt capite longiore paulo- que angustiore, {horace paulo breviore, postice minus angustato, elytris longioribus, basi profun- dius emarginatis , apice adhuc magis sinuatis, supra planioribus, interstitiis omnino planis, mar- gine tenuissimo suturaque summa rufis, corpore subtus obscuriore. 11 vient de la Nouvelle Orléans. 3. À. OBSCURATUS. (Long. 4; Lat. 1*/, lin.) A. extensicolli similis: thorace latiore, latitudine breviore, postice minus angustato, lateribus paulo magis rotundato, postice haud sinuato, margine antico minus emarginato, angulis posticis magis obtusis, subrotundatis, linea media postice ad basim producta, foveola basi breviore, basi cre- brius rugulosa ; elÿtris minus ovatis, brevioribus, antericis subangustatis, margine antico minus emarginato , humero paulo distinctiore, lateribus, minus rotundatis, apice obtusius rotundato, disco planiore ; statura tota breviore coloreque obscu- riore duffert. Je l'ai recu de feu Faldermann, comme venant des Etats unis de l'Amérique septentrionale. TU. 1843. 20 764 XXXIV. AGONUM. 1. À. FOVEICOLIE. PPons3/7/25 dat dr 1) A. leno simillimum. Caput mediocre, convexius- culum, læve, fronte ad suturam epistomatis utrim- que subfoveolata,; oculis magnis; parum promi- nulis. Thorax rotundatus, capite absque oculis duplo latior , antice subemarginatus , basi paulo obtusius rotundatus , fere truncatus, angulis anticis subprominulis , apice rotundatis ; supra lævis , obsoletissime antice et postice transverse impressus, medio distinctius lineatus ; fovea mi- nore, utrimque ad basim profunde impressa, late- ribus æqualiter tenue marginatis, disco convexius- culo , angulis anticis deflexis. Elytra thorace muinus dupio latiora, parum elongata, ovata, antice truncala marginataque, margine singuli subemar- 5 ginato, apice sinuata, subrotundata, humero antice prominulo, rotundato, disco deplanata , lateribus abruptius magis, postice sensim deflexa, striata, strus novem, decima breviuscula subscutellari , punctulatis ; Sat profundis; interstitiis anterius subconvexis, posterius deplanatis , lævibus, tertio iripunctato , nono intus serie-punctato , punctis medio parcioribus, utroque apice frequentioribus, majoribus, ocellatis, lateribus tenue marginatis. Nigro-piceum, supra nitidum, antennis basi 765 rufescentibus, articulo primo toto, secundo tertio- que apice rufis; pedibus brunneo-piceis. I] se trouve à la Nouvelle Orléans. 9, A. CONVEXIUSCULUM. (Long. 3'/,; Lat. 1'/, lin.) A. puello valde assimile; differt capite paulo longiore, thorace postice minus angustato, angulis minus obsoletis, late tamen rotundatis, anticis paulo acutioribus , elytris amplioribus, postice sensim latioribus, lateribus paulo magis rotun- datis, apice obtusius rotundato, supra convexiori- bus, distinctius striatis; puncto secundo a medio magis remoto ; pedibus dilutioribus, Je l’ai recu de M. Parreyss, comme venant de Smyrne. XXXV. MEGALOSTYLUS mi. . , \ Fat expose les caractères de ce nouveau genre dans le Bulletin Tome XV p. 855. Deux des espèces qui s'y rapportent ont été décrites par M. le Comte Dejean dans son Species sous les noms de Feronia ( Argutor ) lucidula et errarica. Les trois suivantes sont inédites, et viennent ainsi que les deux autres de la Nouvelle Orléans. 766 1. M. sAPaYRINUS. (Bone 7507012200 line) M. lucidulo similis, paulo major. Thorax paulo longior, angulis anticis paulo acutioribus, lateribus magis rotundatis, angulis posticis rotundioribus , disco convexiore, utrimque brevius et minus pro- funde foveolatus; basi subrugata, elytris convexio- ribus, latioribus, minus parallelis. Nigro-piceus?, thorace elytrisque nigro-cyaneis, iridi-fulgentibus, tibiis, tarsis antennarumque basi dilutiore. 9. M. LATIcoLLIs. Hons 52/15 Lat 2 lin.) M. lucidulo simillimus:; thorax brevior, postice latior, lateribus et angulis posticis minus rotun- datis, anticis rotundioribus; elytra paulo longiora, magis parallela ; tibiæ posticæ maris subarcuatæ. 3. M. Minor. (Long. 4; Lat. 1°/, lin.) M. erratico minor; caput brevius, inter anten- nas profundius foveolatum ; {Lorax multo brevior, lateribus magis rotundatis, postice haud sinuatis, angulis baseos rectis, apice rotundatis, supra paulo convexior , juxta angulos postice minus de- planatus, brevius latiusque foveolatus, medio pro- 767 fundius lineatus ; elytra breviora, magis ovata, humero rotundiore, profundius punctato-striata, interstitis convexioribus. Cette description est faite d’après un individu femelle ; le mäle du M. erraticus a les jambes postérieures un peu arquées. XXXVI POECILUS MICANS. ( Long. 6 ; Lat. 1‘/, lin.) P. chalciti similis; paulo major; thorax paulo Jongior, postice latior, lateribus minus rotundatis, angulis anticis acutioribus, posticis rectis subacu- ts, basi utrimque profundius bifoveolata; Telytra paulo longiora, antice latiora , apicem À versus subattenuata ; pone humerum perparum rotun- data, strus evidentius punctatis , interstitus plani- oribus. Il vient également de la Nouvelle Orléans. XXXVIL TRIRAMMATUS /( mihi) ANGUSTATUS. (Long. 5; Eat. 1°/, lin.) T. peruviano Dej. ( Pæcilus, Feronia ) subsimilis ; gustiore differt. Caput angustuius, utrimque ante oculos profun- statura minore, præcipue multo an dius longiusque canaliculatum ; oculis magis pro- minulis. Thorax capite sine oculis .vix duplo latior, vix latitudine brevior, quadratus, lateribus postice parallelis , antice subrotundatis , angulis 768 posticis rectis, vix Summo apice subroiundatis ; utrimque profundius striatus. Elÿtra medio paral- lela, angusta, thorace paulo latiora, antice ad humerum minus rotundata, planiora , interstitiis planiusculis. Il est bien distinct du peruvianus, quoique je V’aie reçu sous ce nom, et comme provenant des mêmes localités. XXXVIIT EVPHERPES CHALVYBEIPENNIS. WEonse AN Eat 7 hine) Pœcili lepidi fere habitum præbet. Caput subelongato quadratnm, ‘antice angulatum , apice angustatum, convexiusculum , Iæve, fronte antice _utrimque longius sinuato-foveolata ; oculis magnis, sat prominulis. Thorax capite sine oculis duplo latior, vix latitudine brevior, quadratus, antice emarginatus, angulis anticis parum prominulis, late obtuseque rotundatis , lateribus anterius .magis, posterius mimus rotundatis, basi medio subemarginata, utrimque subobliquata , angulis posticis subobtusis, apice rotundatis; supra pla- niusculus, antice utrimyque subdeflexus, lævis, lateribus tenue marginatus, medio evidenter line- atus ; linea utrimque medium fere attingente recta foveolaque exteriore subarcuata breviore, basi cum linea fere confusa, postice profunde impressis. ÆElytra thorace paulo latiora, eoque minus triplo longiora, basi ei annexa, humero 769 obtuso subdentato, lateribus medio subparallelis, antice brevius, postice longius inflexis , apice subsinuato-rotundato , supra disco planiuscula, lateribus apiceque sat deflexa , extus subcarinato- marginata , margine reflexo antico postice valde sinuato, striata, striis novem, decima breviuscula basali inter primam et secundam, subobliqua, profundis, lævibus, interstitiis convexis, subuüilis- sime transverse lineatis, tertio tripunctato ; serie medio late interrupta e punctis majoribus ocel- latis ad marginem impressa. Subtus lIævigatus; pedibus crassiusculis. Nigro-piceus ; thorax obsolete iridescens; elytra obscure chalybea ; antennarum basis tarsique picei, palpi rufopicei. Il habite la Nouvelle-Hollande. XXXIX. ORTHOMUS ACROGONUS. ( Long. 4; Lat. 1'/, lin.) O. striatocolli ( Feronia, Argutor Der.) subsi- milis. Caput paulo longius, profundius inter antennas foveolatum. Thorax antice subangustatus, postice paulo latior; paulo longior,angulis anticis magis prominulis, minus rotundatis, posticis rectis, lateribus medio minus. rotundatis, postice minime sinuatis; basi utrimque profunde bistriata , stria exteriore breviuscula. Elytra anteruis paulo latiora, thoraci magis adhærentia, lateribus minus rotun- datis, intervallo tertio tri-punctato. 770 Supra nigro-piceum, subtus rufo-piceum, pedi- bus, antennis palpisque dilutioribus. Il se trouve en Turquie. XL. STEROPUS CONVEXUS. (Bong5 Eat 417721 lin") S. æthiopt simillimus; paulo minor. Differt capite longiore , angustiore , antice profundius utrimque foveolato ; oculis planioribus; thorace etiam an- gustiore, paulo breviore, postice magis angustato, lateribus paulo rotundioribus , angulis posticis adhuc magis rotundatis, omnino obsoletis, supra convexiore , profundius medio lineato, postice transverse impresso, foveis profundioribus, obsolete rugatis ; lateribus angustius praesertim ad angulos posticos reflexis; elytris paulo brevioribus, hume- ris rotundioribus, lateribus magis rotundatis, apice haud sinuato , supra multo convexioribus, antice recte marginatis, margine laterali reflexo angustiore , minus carinato, stris punctulatis; basali breviore , serie punctorum externa medio subinterrupta ; in fomina anus obsolete carinatus; marem non vidi. Supra niger nitidus; subtus cum antennis et pedibus piceus; palpis, præsertim basi, rufopiceis. J'ignore la patrie de cet insecte , qui m'a été envoyé par M Parreyss. = EN | =? ni XLI LISSOTARSUS CANALICULATUS. Cons 0/3; at 17/20) L. depresso ( Feronia, Argutor Des. ) subsimilis ; differt oculis adhuc planioribus ; thorace postice paulo angustiore , angulis anticis magis prominu- his, posticis lateribusque magis rotundatis, basi media profundius emarginata linea media profun- diore integra; elytris longioribus, ad humeros magis rotundatis, margine antico reflexo, magis emarginato, supra paulo planioribus. Rufo-piceus, parum nitidus ; thoracis disco, ab- domine femoribusque posterioribus subinfuscatis. Je l’ai recu de M." Parreyss, comme venant de Sicile. XLII LYVPERUS ACUTANGULUS. UBans.:7 Æs0Eat: 27. lin) Omaseo complanato Der. convexior, angustior, mivor, Nostro Lypero (Omaseo) tenebroso similis. Caput elongato-quadratum , antice angustatum , læve, inter antennas profunde bifoveolatum ; ocu- lis prominulis. Thorax capite duplo latior, latitu- dine brevior, subcordatus, postice coarctatus, mar- gine antico profunde emarginalo , angulis anticis acute rotundatis ; lateribus valde rotundatis , pe- stice breviter sinuatis, angulis posticis extus re- 172 flexis acutis , basi recte truncata, utrimque vix perspicue obliquata; convexus, angulis anticis sat deflexis, lateribus æqualiter tenue marginatus ; an- tice arcuatim, postice 1ecte transverse impressus, impressionibus obsoletissimis, medio profunde in- iegriter lineatus ; basi utrimque profunde bifo- veolatus, foveis punctatis , basi confluentibus, in- terna longiore. Elÿtra antice thorace paulo latio- ra , humero prominulo rotundato , posterius præ- cipue pone medium attenuata, rotunde subacumi- nata, sinuata, tenue marginata, sat profunde stria- ta, striis novem, decima basali inter primam se- cundamque , brevissima evidenter punctulatis, in- terstitiis, præcipue apicem versus vix COnVexiS, tertio tri-punctato , serie submarginali e punctis magnis ocellatis , medio late interrupta, impressa ; margine antico reflexo, singulatim subemarginato , supra æqualiter convexa , cum thorace lævissima. Corpus subtus etiam læve. Cr a FRE ne lotus mnitidissimus niger; palpis tarsisque pi ceis, pedibus rufo-ciliatis. J'ai recu un mâle et une femelle de cette es- rèce de M. Chevrolat, comme venant de la Nou- velle-Orléans. | | XLIITI. MOLOPS. 1. M. crzæcus. tone 60/6 NLat.2 5 Tant) JL. terricola multo major. Caput postice cras- sius ; thorax paulo brevior , atque latior, magis cordatus ; margine antico minus emarginato , an- gulis anticis vix apice rotundatis ; lateribus ante- rius minus rotundatis , ad caput vix inflexis, po- stice brevissime sinuatis, angulis posticis extus sub- prominulis, acutis ; medio profundius lineatus, fovea basali latiore , bistriata , stria externa vix breviore , profundiore ; interstitio inter eam et marginem externum convexiusculo; elÿtra paulo longiora , margine externo magis carinato, lateri- bus posticeque magis deflexo, convexiora. Niger nitidus; corpore saturate , labro palpis femoribusque passim dilutius piceis. M. Parreyss me J’a envoyé comme venant de la Grèce, sous le nom d’alpestris, mais celui-ci est une espèce différente. 9, M. RuUrIPES. (Long. 7; Lat. 2'/, lin.} M. terricola major ; oculis prominulis majoribus, thorace magis cordaio, lateribus ad caput minus inflexis , postice longius sinuatis , angulis anticis w 114 magis rotundatis, posticis acutis extus valde refle- xXIS, margine antico minus emarginato, foveola ba- salis stria interna profundiore, externa obsoleti- ore, elytris subelongatis, thoracis medio fere an- gustioribus , capite cum thorace paulo longiori- bus , humero fere recto, haud rotundato, lateri- pus parum rotundatis, minus carinatis; supra di- sco planioribus, ad apicem abruptius deflexis , punctis marginis parcioribus. Supra niger nitidus, subtus nigropiceus, anten- nis, palpis pedibusque ferrugineis , tibiis tarsisque posterioribus paulo obscurioribus. Je l’ai aussi recu de M Parreyss, comme venant de Grèce. 3. M. SUBTRUNCATUS. (Long. 6; Lat. 2 lin.) À., M. terricola differt thorace paulo longiore, et angustiore, anterius lateribus minus rotundato, posterius longius sinuato , angulis posticis rectis ; elytris etiam angustioribus , apice subemarginato- iruncatis, sinu utrimque obtuse dentato, dente deflexo; lateribus obtusius carinatis, minus de- flexis. Je n’ai trouvé qu’un seul individu femelle de cet insecte singulier dans le Jura près de Neucha- tel en Suisse, sous des feuilles sèches; 1l serait à désirer que les entomologistes de ce pays. fissent connaître si les élytres tronquées et dentées à 15 l'extrémité se retrouvent dans tous les individus que l’on trouve dans ces localités. XLIV. EUCAMPTOGNATHUS ANGUSTATUS. (tons 9; Lat. 37, Tin. } E. Chevrolatit mm (Euchlamydi fulgidipenni Des.) simillimus , minor ; differt fronte utrimque obsoletius foveolata, oculis planioribus , thorace paulo breviore, postice magis angustato , antice multo profundius emarginato, angulis anticis acu- tius rotundatis, paulo deflexioribus , lateribus an- terius paulo rotundioribus ; e/ÿtris ad thoracem paulo angustioribus , humero paulo rotundiore , ante medium subampliatis, apicem versus attenua- ts, apice minus acuminato, supra lateribus apice- que magis deflexis , stria abbreviata basali nulla, interstitius minus deplanatis , quinto ad apicem, septimo toto acutius carinalis hoc cum margine nigro. 11 m'a été envoyé par M Dupont qui l’a con- fondu avec le Chevrolatii, comme venant aussi de Madagascar. XLV. LEIRUS BOREALIS. (Long. 4°/,; Lat, t'/, lin.) L. alpino simillimus; differt frontis foveolis ob- soletioribus, epistomatis sutura minus ImpPressa, epi- 76 stomate plano;oculis magis promimulis; {horace latio- re et paulo longiore, antice profunde emarginato, angulis anticis porrectis, rotundatis, lateribus ma- gis rotundatis, posterius subsinuatis, angulis posti- cis rectis, basi recta, utrimque subsinuata , tota supra punctata, profundius utrimque foveolata , extus altius subcarinata, disco convexiore , linea media paulo evidentiore , posterius abbreviata ; elytris paulo latioribus, humero minus rotundato, apice distinctius simuato; dorso paulo planiore, interstitus striarum planissimis , siriis minus pro- fundis, et minus crebre punctatis. Nigro-piceus, nitidus : elytris fuscis, cum sutura, apice et margine externo obscurioribus ; antenna- rum articulo primo dilutiore , cæteris et pedibus brunneiïs. J'ai recu cette espèce de M. Parreyss, comme venant des contrées polaires, sans désignation plus exacte. XLVI LEIOCNEMIS? LATIUSCULA. (Long. 5; Lat. 1'/, lin.) Ca put quadratum, anterius subangustatum, læve, obsoletissime rugatum, utrimque inter oculos li- neatum ,; epistomate planiusculo , sutura impressa ; oculis minutis , vix prominulis, carinula obductis. Thorax capite cum oculis fere plus duplo latior, transversus, auterius vix angustatus , antice pro- 777 fundissime rotunde emarginatus, angulis valde productis , acute rotundatis ; lateribus parum ro- tundatis, basi subemarginata , utrimque juxta me- dium subsinuata, angulis subobtusis, summo apice rotundatis; supra parum convexus, utrim- que anterius subdeflexus, lateribus et cireum an- gulos anticos evidenter marginatus , postice obso- lete transverse impressus, medio distincte lineatus, Iævis, foveolis binis subobliquis , latius punctula- tis, externa extus plicata , utrimque ad basim sat profunde impressis. ÆElytra haud thorace latiora, perparum elongata, antice recte truncata , thoraci annexa , lateribus anterius vix rotundatis , perpa- rum ad humerum inflexis, ap ce subsinuato-rotun- dato, supra anterius parum convexa + postice sen- sim convexiora, apice fere retusa, lateribus acute lateque carinata, profunde subpunctato-striata, interstitus subdeplanatis, juxta. scutellum stria ob- liqua abbreviata, prima basi extus reflexa, cum secunda confluente, serie punctorum submarginali non interrupta. Thoracis latera subtus late de- planata. Nigro-picea, supra subænea , epipleuris rufe- scentibus , antennis ; palpis pedibusque obscure rufis. M. Parreyss me la envoyée comme venant des montagnes de la Styrie. paire XLVII MAZOREUS. 1. M. LarTrcoruis. (Pons onda 7 NES M. ægyptiaco multo major, statura latiore dif- fert. Caput brevius , posterius haud angustatum , frontis foveolis profundioribus , juxta oculos u- trimque striolatum; oculis magis prominulis. Tho- rax brevior, multo latior, basi medio producta, utrimque juxta collum profundius sinuata , angu- lis posticis minus rotundatis. Elytra subelongato- quadrata , antice recte truncata, margine basali postice medio minus arcuato , humero multo mi- nus rotundato; lateribus subparallelis; profun- dius striata, striis evidentius punctatis. J'ai recu cet insecte de M Chevrolat comme venant d'Egypte ; il l'avait confondu avec l’egy- ptiacus , avec lequel j'ai pu le comparer, ayant recu ce dernier de M. Klug lui-même. 9, M. AFFINIS. (Long. 2/5 Mat /Min) M. luxato simillimus; differt capite longiore , thorace media basi paulo rotundius producta, utrimque obliquius truncata, angulis posticis cum lateribus omnino rotundatis, obsoletis; elytris latioribus, lateribus magis rotundatis, apice paulo À 179 obliquius truncato, plamioribus, minus profunde striatis, striis punctulatis. Nigro-piceus , thoracis margine antico , basique medus , elytrorum basi latius, margime exteriore toto angustius suturaque obsolete, antennis, pal- pis , labro , femorum apice tibiis tarsisque ferru- ginels. Cet insecte m'a été donné par M. Mestral qui s . , C) . 72 A \ l'avait rapporté d'Egypte. C’est peut-être à cette espèce qu'il faut rapporter l'exemplaire du M. lu- xæatus que le Comte Dejean, dans son Species, dit avoir recu d'Egypte. XLVIII PARAMECUS PARALLELUS, (Bons: 43" //S0Lats 1/7 Lin) P. lævigato simillimus ; differt statura angusti- ore , magis parallela ; capite angustiore ; thorace anterius minus dilatato, lateribus ad caput sub- inflexis , angulis posticis acutioribus , foveola ba- sali distinctiore; e/ytris magis cylindricis et paulo longioribus. Cet insecte provient de la Collection de feu Eschscholtz ; je suppose qu'il est également ori- ginaire du Chili. D Mo Ta4S. o1 780 XLIX. SELENOPHORUS. 1. S. FOVEOLATUS. Monet NAT A ATEN) Ca put quadratum, utrimque angustatum, læve ; epistomate utrimque unipunctato ; oculis latis sub- prominulis. Thorax brevis , transversus, longitu- dine “plus duplo latior, profunde emarginatus, angulis anticis rotundatis, deflexis , lateribus sat rotundatis, marginatis , angulis posticis obtusis, apice rotundatis basi subemarginata ; antice posti- ceque evidenter transverse impressus , linea an- tica arcuata, posteriore recta, utraque a margini- bus longe remota, linea media, foveolaque lata ad basim utrimque impressa, obsoletis. Elytra tho- race paulo latiora , parum elongata , antice recte truncata , lateribus ad humerum subinflexis, me- dio perparum rotundatis, apice oblique sinuatis ; supra subconvexa, tenue punctulato-striata , Striis apice profundioribus ; intervallis, ut in cæteris aflinibus , alternatim serie-punctatis, punctis majo- ribus, sat frequentibus, serie submargimali e pun- ctis adhuc majoribus ocellatis, medio late inter- rupte, Impressa. Supra læte æneus, subtus piceus, ano diluüore, palpis apice , antennarum articulis duobus primis pedibusque pallide testaceis. Je l’ai recu de M Buquet, sans imdication d’ha- bitation. 781 2. S. (Pancus) ImPuNcTUs. (Long, 7; Lat. 2'/, lin.) S. piceo similis ; attamen paulo major, præcipue latior. Caput cum thorace latius; hujus margine antico magis emarginato , angulis anticis magis productis, acutius rotundatis ; lateribus pone me- dium cum angulis posticis omnino rotundatis, di- sco evidentius antice transverse, medio et utrim- que ante basim impresso. Elytra subparallela, an- terius minus angustata, humeris subproductis, mi- nus rotundatis, supra lateribus magis deilexa, mar- gine magis reflexo , striis evidentius punctulats, interstitiis paulo convexioribus; omnibus , serie marginali excepta, impunctatis. | _ Nigro-piceus , subtus parum nitidus , antenna- rum articulo primo, palpis, ore, labro femoribus- que pallide testaceis ; antennis, tibiis tarsisque ob- scuratis, Je l’ai recu de M." Buquet, comme venant du Sénégal, sous le nom d’ochropus ; mais 1l n’a au- cun rapport avec ce dernier. Il se trouve aussi au Kordofan. 3. S. (PANGUS) ANCULATUS. (Long. 6, Lat. 2 lin.) S. piceo subsimilis, paulo magis elongatus ; {ho- race antice minus rotundato-emargimato , angulis anticis haud prominulis; rotundatis ; lateribus pa- KA à 7182 rum rotundaiis, posterius subrectis ; paulo lon- giore , postice haud angustato , media basi paulo magis emarginata, utrimque fere recte truncata et vix obliquata, angulis posticis subrectis, summo apice rotundatis, ad basim uirimque evidentius late impresso punctatoque ; elÿtris paulo angu- stioribus ; humero paulo minus rotundato, apice vix sinuatis, minus acuminatis ; lateribus minus rotundatis , angustius marginatis, striis paulo evi- dentius punctulatis. L. BRADYBAENUS OXYOMUS. (Long. 5°/,; Lat. 2'/, lin.) B. scalars similis; differt statura paulo latiore, capite postice paulo ampliore , oculis minus pro- minulis labro paulo breviore ; thoracis angulis anticis magis rotundatis, a capite haud remotis, basi rotundius emarginata , lateribus ad basim subsinuatis, angulis posticis postice subproductis , acutis, apice rotundatis ; elytris paulo latioribus , . basi sinuato-truncatis ; humeris valide dentatis , dente antice reflexo ; apice haud sinuato , paulo planioribus, striis lævibus, interstitiis lævibus, planiusculis. | Pallide testaceus ; oculis elytrorumque vitta me- dia in simgulo subarcuata, apice intus subinflexa, angusta, antice posticeque longe abbreviata nigris. Je l'ai reçu de M Parreyss, comme venant du Kordofan. 783 LI. HYPOLITHUS IRIDESCENS. (Long. 4; Lat. 1'/, lin.) H. juvenco similis; differt statura latiore. Caput quadratum, latum; obsoletissime punctulatum, fronte medio obsolete unipuncCtata, epistomate su- tura evidenter impressa, labro porrecto, oculis majoribus , parum prominulis. Thorax capite sine oculis duplo latior, latitudine multo brevior, trans- O ticis rotundatis lateribus parum rotundatis, angu- lis posticis obtusis, late rotundatis , basi medio versus , antice profunde emarginatus, angulis an- subemarginata; supra planiusculus , antice utrim- que deflexus , basi crebre et profunde , lateribus anticeque parcius et obsoletius, medio vix pun- ctatus, distincte lineatus , ad basim et apicem ob- solete transverse impressus. Elÿtra thorace paulo latiora, antice recte truncata, lateribus subrotun- data , anterius subangustiora, apice singuli acute rotundato, supra parum Convexa, margine antico reflexo postice singulatim subemarginato, lateribus deflexis ; pubescentia , profunde striata , striis no- vem, decimaque breviuscula , inter primam et se- cundam, lævibus, interstitiis covexiusculis, granu- latis , quinto septimoque obsoletissime serie-pun- ctatis , serie submarginali e punctis majoribus, medio parcioribus, impressa. Piceus : elytris cum corpore subtus irido-mi- cantibus , ano apice rufescente ; antennis , palpis, 784 Jabri margine pedibusque cum coxis pallide te- stacels. La description ci-dessus est faite sur un indi- vidu femelle que M." Chevrolat m'a envoyé comme venant de la Guadeloupe sous le nom de Seleno- phorus nov. sp.; je crois cependant , vu la pube- scence des élytres, qu'il doit être placé parmi les Hypolithus. LIT. OPEHONUS LONGICOLLIS. (Lonsn16 ;VLat/1070% 1e) O. columbino similis, attamen multo angustior. Ca put subelongato-quadratum , postice subangu- statum , punctatum vertice ad thoracem lævissi- mo ; fronte ante oculos utrimque late et eviden- ter foveolata, medio læviuscula ; epistomate sutura distincta , antice sat rotunde emarginato; oculis prominulis. Thorax capite sine oculis duplo la- tior, quadratus, antice subemarginatus , basi recte itruncatus ; lateribus anterius medioque sat rotun- datis, posterius longe sinuatis, angulis anticis sub- rotundatis, posticis rectis, fere extus reflexis, sum- mo apice subrotundatis , supra parum convexus, utrimque antice sat deflexus, crebre , basi adhuc crebrius , sed subtilius punctatus ; linea media distincta utrimque abbreviata impressa, basi utrim- que usque ad angulos deplanata , lateribus æqua- liter marginatis. Elytra medio thoracis basi duplo latiora, capite cum thorace dimidio longiora, valde M elongato-ovata , antice ad humerum usque recte truncata , lateribus medio parum rotundatis , ad humerum inflexis, apice acute rotundato-sinuato, antice marginala, margine postice recto , supra parum convexa, lateribus apiceque deflexa, distincte subcrenato-striata, striis novem, basali decima inter primam secundamque breviuscula , interstituis cre- bre submarginali e punctis, planiusculis, alter- natim serle-punctatis, serie submarginali e punctis paulo majoribus , distantibus impressa, margine tenue reflexo. Nigro-piceus, supra subpubescens, præsterno, pectoris et abdominis medio, antennis palpis pedi- busque cum coxis rufo-ferrugineis. I] habite le nord de la Turquie. LIIT. HARPALUS. Ïl. H. AcUMINATUS. { Long. 4'/,; Lat. 1°/, lin.) A. impuncto similimus; differt éhorace paulo breviore, angulis anticis magis productis, posticis lateribusque pone medium minus rotundatis linea arcuata transversa anteriore profundius impressa ; elytris minus parallelis, postice pone medium attenuatis, apice sinuato-subacuminato; interstitis striarum planioribus. Je l'ai reçu de M Ecklon qui l’a rapporté du Cap de Bonne Espérance. = 786 2. H. RUFOCINCTUS. (Long. 47, ; Lat. 17, lin.) H. satyro subsimilis; major. Caput breviuscu- lum , anterius aittenualum posterius subangusta- tum, sat planum , læve, fronte utrimque rotunde subfoveolata; epistomate antice subcmarginato, su- tura distincta , oculis magnis prominulis. Thorax subtransversus, longitudine dimidio latior, postice haud angustatus, margine antico recte truncato, angulis anticis late productis, basi recta, lateribus anterius medioque parum, posterius minime rotun- datis, angulis posticis subrectis, apice rotundatis; supra planiusculus, lævis ; lateribus , angulis an- ticis, basique æqualiter tenue margimatis; lineis transversis duabus, anteriore arcuata , posteriore recta; a basi parum remota, media longitudimali , foveaque sat obsoleta utrimque basi, omnibus evidenter impressis. Elytra thorace sat latiora, eoque plus triplo longiora, antice recte truncata , thoraci annexa , lateribus medio subparallelis, ad humerum inflexis, posterius rotundatis, postice sinuata et subacuminata ; supra æqualiter parum convexa , antice reflexa, margine laterali ante sinum apicalem sat reflexo , subcarinato; striata , striis novem, basalique decima inter primam et secundam , basi cum hac confluente , brevissima, sinuata, lævibus, interstitiis planis, lævibus, tertio longe pone medium uni-punctato, serie submargi- sue 787 nali medio late interrupta e punctis ocellatis ma- joribus impressa. Piceus, abdomine paulo dilutiore, thoracis ely- trorumque margine lateral pellucido ; illius basi angulisque posticis , labri et epistomatis margine externo , antennis, palpis, ore pedibusque cum coxis rufo-testaceis. Il provient aussi des récoltes de M.° Ecklon au Cap de Bonne Espérance. 3. H. MACULICORNIS. MPanem6/,s Dar 27, lin) H. serripedi subsimilis; major; rufipedem æquat. Caput quadratum , antice subangustatum , læve, utrimque inter antennas subfoveolatum ; labro longiore, emarginato ; mandibulis crassis, obiusis, parum porrectis; oculis mediocriter prominulis. Thorax brevis, transversus, capite cum oculis plus dimidio latior, anterius subangustatus , apice subemarginatus , basi recte truncatus , lateribus parum rotundatis , præcipue postice; angulis an- ticis rotundatis, Capiti subannexis, posticis rectis , apice vix rotundatis ; parum convexus, utrimque antice sat deflexus, basi lateribusque postice lon- gius deplanatus, lineis transversis duabus obsoletis, media longitudinali obsoleta , foveaque postica utrimque, oblonga, profundius impressa, lateribus cum basi æqualiter tenue marginatis. Elytra tho- racis basi parum latiora, eoque triplo longiora, 188 lateribus medio vix rotundatis , basi recie trun- cata, thoraci annexa, apice subsinuato-rotundato ; supra planiuscula, lateribus deflexa, striata , stris novem, cum decima basali inter primam et secun- dam breviuscula , basi cum secunda confluente, lævibus, interstitiis planis, lævibus, tertio postice unipunctato, serie submarginali, medio interrupta, Niger nitidus, palpis antennisque rufis, his articulo tertio et quarto nigro annulatis ; pedibus brunneis. J'en ai recu de M. Chevrolat deux individus, dont un male et une femelle, trouvés près de la Nouvelle-Orléans. À. À. NITIDULUS. (Long. 3; Lat. 1'/, lin.) G& H. picipenni aflinis, paulo major. Differt thorace paulo longiore, antice subangustato, lævissimo, angulis omnibus lateribusque minus rotundats , fovea baseos obsoletiore; elytris paulo longiori- bus, lateribus medio parallelis, apice parum sinu- ato, interstitiis striarum convexioribus, stria basali abbreviata, haud cum 2.* basi confluente. Supra niger nitidissimus , subtus nigropiceus ; thoracis lateribus postice latius, basi angustus , elytrorum margine postico cum apice, epipleuris iotis, ano, antennis palpis pedibusque rufo-te- stacels. 11 se trouve aussi à la Nouvelle Orléans. 789 5. H. FULVIPENNIS. FLong.13!/,;/Lat. 1’lin.) H. fusco-æneo subsimilis. Caput mediocre, qua- dratum, ante oculos utrimque intus obliquatum, læve, parum convexum, inter antennas subfove- olatum , epistomate antice recte truncato, sutura impressa; oculis parum prominulis. Thorax capite sine oculis fere duplo latior, latitudine multo brevior , margine antico recte truncato , angulis anticis satis productis, latiusculis, rotundatis, late- ribus anterius medioque magis, posterius vix ro- tundatis, angulo postico subobtuso , summo apice rotundato, basi recte truncata ; supra COnvexius- culus , lævis , antice utrimque deflexus , lateribus cum basi tenue æqualiter marginatis ; obsoletis- sime medio lineatus, postice transverse paulo evi- dentius subexcavatus, foveola sublineari, breviore, basim attingente, postice utrimque impressa, sub- punctata. Elytra thorace paulo latiora , basi recte truncata, humero subobtuso; lateribus anterius subinflexa, medio longius parallela, apice subacute rotundato ; convexiuscula , lateribus deflexis, pro- funde striata, striis novem, cum decima basali inter primam secundamque , brevissima, obliquata, lævibus : interstitus lævibus , subconvexis, serie submarginali, e punctis magnis ocellatis, medio interrupta. Nigro-piceus nitidus , elytris fulvis, antennis, palpis pedibusque rufo-testaceis. La 790 Egalement rapporté du Cap de Bonne Espé- rance par M Ecklon. LIV. STENOLOPHUS TERMINALIS. (Don 227 9bat 0/2) Caput subelongato-quadratum , antice angusta- tum, inter antennas longe et sat profunde foveola- tum, subconvexum , læve; oculis magnis, valde prominulis. Thorax capite cum oculis paulo latior, latitudine brevior, postice subangustatus, margine antico perparum emarginato, basi recte truncata, utrimque subobliquata , lateribus antice medioque valde, ipostice haud rotundatis; angulis anticis capiti annexis, Omnino, posticis, apice rotundatis, obtusis ; supra anterius convexiusculus, angulis anticis deflexis, lateribus sat marginatis, angulis posticis reflexis; lævis; linea transversa antica arcuata, distinctius , longitudinali media obsoletis- sime impressis, utrimque ad basim late excavatus, et punctulatus. Elytra thorace duplo fere latiora, mediocriter elongata, anterius sensim subattenuata, basi recte truncata, humero recto, late rotundato, lateribus medio subrectis, apice subsinuato, obtuse rotundato, angulo suturæ rotundato; supra parum medio convexa, lateribus sat deflexa, ad apicem declivia, striata, striis novem, cum decima basali inteprrimam et secundam, cum hac basi conflu- ente, breviuscula, laevibus, sat profundis, interstitiis lævibus , subconvexis; tertio pone medium intus ga üunipunctato, serie submarginali e punctis magnis ocellatis, medio interrupta, parum distincta. Piceus ; thoracis elytrorumque margine, horum- que apice latins pellucidis; antennarum articulis duobus primis, palpis, ore, summo abdominis apice pedibusque cum coxis testaceis; elytris 1ride- scentibus. Je l’ai recu de M." Chevrolat, comme venant de Madagascar. SUR DEUX FOSSILES DE SIBERIE PAR Cr. Fischer DE WALDHEIM. re © CO — SCOYPHIA OKen. Scyphie est un genre de polypier fixé, creux et ouvert en haut, consistant d’un tissu de fibres rétriculés ou confluens. Il comprend les espèces vivantes de Spongia KE. dont la forme est cylindrique et creusée au centre. ScuweicErs, GoLpruss et le Comte de Muüuwsrer qui l'ont adopté pour des polypiers fossiles, l’ont très développé. M. Gorpruss décrit plus de cin- quante espèces et le Comte de Münsrer en cite soixante-six, toutes propres à la formation ooli- thique. On a cependant trouvé aussi quelques formes semblables dans la craie, que M. Mawrez décrit sous les noms de Choanites et Ventriculites, aux- quels DEFRANCE a ajouté un troisième genre celui de Verticillites. 793. L'espèce de Scyphia que j'aoute aujourd’hui comme distincte et nouvelle m’a été communiquée par feu M. Brrc , notre membre, comme prove- nant de Sibérie, sans indication de la localité précise. ScxpaxiA Maximiliana. PEUX VE Sc. cylindrica , infundibiliformis, fibris densis contexta , foraminibus oblongis seriatim et sub-spiraliter dispositis pertusa ; (centro sto- lone fungiformi, superficie undulata , poru- losa). Cette espèce est cylindrique, dilatée vers l'ou- verture, plus retrécie au milieu et vers la base, qui cependant est plus large que le milieu. Les fibres où l’on peut les découvrir sont plus gros- ses qu'à l'ordinaire et presque filiformes. Le corps fongiforme sortant du centre dont jai fait mention dans la phrase caractéristique , devient douteux d’après une section verticale. Cette section verticale fait voir des parois épais et fibreux, mais elle enseigne en même tems, que ce corps spongiforme, sortant de la base, la rem- plissant par sa racine , dépassant ensuite l’ouver- ture avec une surface ondulée arrondie et poru- leuse , ne paraît point intimement cohérent avec le corps du Scyphia. Il est donc douteux , si ce corps est un parasite assez rapproché du Calamo- 7194 pora polymorpha de Gornruss, ou un jeune bour- geon de la Scyphia elle-même. Scyphia empleura de Müxsrer paraît se trouver à la même localité Je l'ai recu en même tems et par le même ami. | J'ai desiré que le nom de cette espèce soit un faible témoignage de la haute vénération que j'ai voué à son ALTEsse IMPÉRIALE M. le Duc Maxrmirren de LeucuTENBERG, dont les connaissances variées et les vastes collections offriront bien des objets dignes d'enrichir le domaine des sciences et dont les re- cherches intéressantes sur les fossiles de Tzarskoé- Sélo, de Pavlovsk et de Poulkova, sont un sûr ga- rant que son Altesse en sera le meilleur interprète. Dimensions DE La Scyphia Maximiliana. Hauteur; tee 0 LU. AMONT NE ipeucemMlene Diamètre de l’ouverture avec les bords. . 2 — 8 — — de l’ouverture intérieure. . . . 1 — 8 — == au milieu au-dessus de la base. . 2 AN us 4 — — de la base elle-même , avec une petite proéminence latérale {qui n’est pas indiquée dans le dessin). 2 ENTRE LEPIDOCRINITES. Le calice, tantôt de la grandeur d’un gland de chêne , tantôt alongé et obconique , est entouré, au lieu des tablettes ordinaires , d'écailles imbri- quées arrondies, bordées du côté arrondi. 795 Le corps étant empâté dans un calcaire com- pacte on ne peut découvrir ni le bassin , ni la bouche. La tige ou la colonne est arrondie , à articula- tions trés menues, striée longitudinalement , et portant transversalement les mêmes écailles imbri- quées , mais très pelites et à quelques endroits comme obliterées. Mais lorsque la tige en devient plus épaisse ,— de 8 à 10 lignes de diamètre, — les articulations sont plus alongées et renflées à leur réunion Les stries longitudinales disparaissent et les écail- les imbriquées sont plus fortes et plus serrées 11 se trouve dans le calcaire oolithique de Miask, avec Encrinus moniliformis et autres. PLX PE a. Lepidocrinite de grandeur naturelle. A Calice agrandi. b. Calice alongé, de grandeur naturelle. B. Le même agrandi. c. Tige ou colonne supérieure du Lépidocrinite. {Le graveur ayant renversé la colonne , il faut considérer le bord rond des écailles comme tourné vers ce haut). QE OBSER V ATION S MÉTÉOROLOGIQUES FAITES | A L'OBSERVATOIRE ASTRONOMIQUE DE L’UNIVERSITÉ IMPÉRIALE DE MOSCOU PENDANT LES MOIS + mme + MAI , JUIN , JUILLET ET AOUT 21843, ET COMMUNIQUÉES par M. spPASSKY. RC PPS rs N° IV. 18453. 22 ne Ce 798 OBSERVATIONS | 4 MAI ©$S%43 (nouveau style). OBSERVATIONS MÉTÉOROLQ bites RIALE de Moscou. L’élévation de l'observatoire astral, x. à peu près 551 pieds anglais. Latitude #f 1, ES — BAROMEÈTRE à HxGRoMEï (millimètres.) DE REAUMUR. LUDE Saussuñl | 8h. du |2h.après| 40h. du} 8h. du |2h.après| i0ù. duË8h. du |2aprèsMe—— ! matin. | midi. soir. f matin. | midi. soir. Jinatin. } midi. fl il 75 75 753,7 7.0 12,0 3,0 | 85 50 pl. 7h 7h 735,7 8,0 41,0 3,0 | 70 65 |: 75 73 757,2 J,0 8.0 0,5 | 30 63 M)” 75 75 729,5 },0 9,0 0,0 | 80 76 MD 79 75 756,8 4,0 7,0 0,5 52 ga Mi 73 73 755,0 3,0 7,0 0,0 | 84 81 M °: 75 75 138,9 }.,0 7.8 5,5 | 80 15 L 7} 7) 742,7 6,0 7,0 u,0 À 82 70 Ah)" 7} 7} 6,0 42,0 7,0 À 585 78 43 75 75 10,0 15,5 3,0 À 91 dE Dr 0 car EN ae | a E — 3620, | 7375 4,1 U,5 2,0 À 90 90 DD 60 3,9 4,5 1,0 À 85 80 s0. : AS 0,0 8,0 1,8 | 22 80 Mb Li 7,0 | 742,6 0,0 5,0 0,0 | 87 80 Af \0.: SON UT TE 1 7,0 3,5 | 88 93 | Vi 5,0 | 7H} 5,0 8,0 1,5 | 87 00 MP H2 | 734 7,0 7,0 DUR ASE 85 Ah 654111007359 },0 6,0 1,0 À 38 88 AP ° 6,9 | 7x6 5,0 9,0 2,0 EL 90 80 AD ! : 1,1 | 751 5,8 9,0 3,5 | 78 70 BP 0: 4 | \(), D 7 5,0 0 À 68 60 | 7 5.0 o | 30 56 \ | 7u 80 ,0 | 67 60 dE 8.5 oÙ 68 | 630 | 75 12,0 0 À 60 52 M 175; 12,0 0 À 62 60 4 C 75 15,0 0 À 614 60 M 1: 43,0 oÙ 70 58 MR : : 15,0 GPA 078 50 D à : 12,2 5 À 65 50 MR : 13,5 D. 70 8004 à : d Me 0: D — 1 TEOR() Ie ati ütude = TeROE E Savsi iu aprés a. | and, — | —— il + “AE MÉTAOROLOGIQUES. 799 ; faites à l'observatoire astronomique de l'Université Impi- ue «au-dessus du niveau de la mer=167, 9 mètres, ou IN. Longitude=35° 17° à l'Est de Paris. — 2 RE RS nr RSR ERP PER EE = + IR ECTION DES ETAT DU TC LEL, VENTS. .——- u |2h. après! 10h. du 8h. du ma- 2h- après 40h. du midi. suir- lie. , midi. soir. LE D'M SA D Ser. Nuag. Soleil, Nuag. Etoiles. SO. 2 | SU. 5 Brouill. Couv. Pluie. k 3 POL S _C. Nuag. Soleil. Nuag. Soleil. Ser. 1 NE- 5 NE. ) Nuag. Soleil. Nuages epais. Neige, ; D: 3 C Cou v. Piuie Ser. il C. C. Cou v. Nuageux. Ser. k 35 SO. 2 €: Cuuv. Nuag. Soleil. Couv. À SO. 2 Lis Ser. Pluie. Couv. | SE. 3 E. 5 Cou v. Cou v. Pluie. È Sa | C. Pluie. Coav. Ser. PART AELNER es SR PERTE Couv. Couv. Couv. Couv. Couv. Neige. Couv. Nuageux. Neige. { Neige. Nuageux. Ser: (à Nuag. Soleil. Pluie. Pluie. à Cou v. Pluie. Nuag. Etoiles. | Cou v. Fluie. Cou. \j Cou. Pluie. Nuag. Etoiles. ls Nuay. Soleil. _ Nuageux. Sen É Nuageux. Couv. Cou v. 1 k # N:2 IN< 5 Nuageux. Nuag. Soleil. Nuag. Etoiles. ë G. CE Cou V. Cou v. Couv. He IN: 3 (èe Nuageux. Nuageux. Couv. k N. } | DA Cou v. Nuageux. Ser. (à Ci: C: Couv. Nuazeux. Nuag. Etoiles. H GS CE Ser. Nuog. Féaleit Ser. PA Se 6: Nuag. Soleil. Nuag. Soleil, Couv. î S.. 1 C Cou v. Nuag. Soleil. Nuageux. € D, + 2 S. 5 Nuag. Soleil. Nuag. Soleil. Nuag. Etoiles. |k 9 C. Noageux. Nuauy. Soleil. Pluie. 1 0. 5 NO7:5 Cou v. Pluie, tounerre, Fluie. 800 OBSERVATIONS "4 L L. JUIN 1943 cons style). OBSERVATIONS MÉTÉOR Impérraze de Moscou. L'élévation de lObservat@hi ou à ee ee 551 pieds anglais. Latitude A. 1 Er SR — eme EE = ss Æ = EE EE RE RE RTE : e Hr ne | ! | BAROMÈTRE A 0°. ne : HycroMEmpit | DATES (millimètres) DE RÉAUMUR DE SAUSSUR a 1 sh. du 12h.aprés| 10h. du 8h. du [2h. après] 10h. du F3h. du 2a près M QE 1 {matin. | midi. soir. | malin. | midi. soir matin.| midi. | | a Ù 745.7 | 718,7 | 775 8,8 14,0 9,0 80 72 Ml) 1 2 À 716,6 | 746,0 | 716,6 15,0 18,0 10,1 À 80 72 M | 1 SR 77 TO NIRTUON RE OA 18,5 | 050 79 60 ME |‘ i D 754,40) 750,2 7us.0 | 15:02) 20,0, RTS 56 x2 M : 5 Drugs | suc | vues | 170 | 25,0 | 46,0 | 50 | 53 À 6 747,0 | 7u5,9 | 7u6.,6 | 20,0 2H.,0 16,0 63 60 b |? 1 7 Ù 746,9 | 746,9 | 76,8 À 19,0 25,0 47 5 60 35 | | 1 8 D 7u7,u | 747,3 | 7u7.u D 17,0 24,0 45,50) 60 }3 À 9 À 719,6 | 749,5 | 749,5 À 15,5 29,0 13,8 y5 35 10 À 749,3 | 748,4 | 718,4 18,0 2525 15,0 50 42 4 es |} .— L- ï 44 À 7u7,2 À 7u7,0 | 7u8,0 À 20,0 24,0 |- 45,0 y8 58 (| | 32 À 748,5 | 748,2 | 743,0 Ü 19,0 2H,5 15,0 y5 32 (Mb 1 15 À 7u7,u-| 7uy,x | 745,9 À 22,0 25,0 14,0 y0 52 Jp 1 44 Ù 712,6 | 742,3 | 745,0 À 19.0 23,0 11,0 70 y3 M ï 45 À 745,6 | 746,1 | 745,H 9,0 14,0 10,0 86 80 4° 1 46 À 741,0 | 757,8 | 755,2 8,8 | 44,5 | 40,0 | 87 | SN 1 a7 755,4 | 735,5 | 755,5 À 45,0 9,0 6,5 67 75 M | | 18 À 757,6 | 756,6 | 710,0 | 15.0 48,0 |. 9,0 60 30, vf: |) i 49 À 7h1,4 | 7HO,k | 759,4 9,0 45,0 10,0 5 xo A!) à] 20 À 739,60|756,0 | 729,2 1,0 17,0 8,9 | 76 60 ill: ! 21 À 742,8 | 742,9 | 739,2 6,0 10,0 6,5 80 78 4 ! 22 739,4 | 70,0 | 740,0 9,0 411,0 10,5 80 15 11 | 23 À 740,5 | 740,5 | 740,5 11,0 14,9 10,0 80 55 1 ls il 24 740,5 | 740,3 | 740,5 15,0 19,5 41,5 50 35 M |: | 25 À 740,1 | 739,5 | 759,8 N 41,5 21,0 14,5 45 50 Ji il 26 À 758,6 | 758,6 | 758,9 À 414,0 20,0 14,0 70 60 fl 27 À 757,1 | 736,7 | 756,5 À 16,0 47,0 15,0 JO 60 ! 28 À 757,0 | 736,8 | 758,6 À 19,5 22,0 12,0 45 8 | 29 À 710,0 | 740,3 | 744,5 1°,0 20,0 14,0 60 J 0 30 À 741,0 | 759,9 | 737,8 | 20,0 24,0 15,0 38 30 801 L MÉTÉOROLOGIQUES. Huues faites à l'observatoire astronomique de l'Université ’rfronomique au dessus du niveau de la mer—167, 9 mètres, attde@ NN. Longitude = 35° 17‘ à l'Est de Paris. : l Boon DIRECTION DES STATE ED AT DD OUI CHERE: FE DE AUS VENTS L AU | “apré du 2h. après 10h. du 8h. du ma- 2h. après 40h. du PE RER ain. | mad, A + midi. Soir. {in. : midi. soir. — "À —— — : 1 Cou v. Pluie. Couv. k | mA Couv. Nuag. Soleil. Nuag. Etoiles. | LG Ser. Ser. Sex F | h Brouill. Brouil]. Brouill. 1h ) | 54 Ser. Ser. Ser. Je 5 | 4 C. / Ser. Nuageux. Nuageux. L 15 C. Ser. Nuag. Soleil. Ser. p 3 C. Ser. Nuag. Soleil. Brouril. À Fa SIDE Ser. Ser. ne | -13 À C. Ser. Ser. k [0 il ] kit n | Ser. Piuie. Tunnere Nuageux. il 5 | # Ser. Ser. Nuag. Lune. [ 39 Ser Nuag. Scleil. Pluie. tonnerre. |A Nuageux. Nuag. Soleil. Nuageux. | ÿ Couv. Cou v. Couv. | 7 Couv. Pluie. Cou v. L NA Nuag. Soleil. Pluie. Nuag: Etoiles. |f | n Ser. Nuag. Soleil. Nuages épais. |lE \) À ; Ser. | Ser. Pluie. tonnerre. | 4 Nuageux. Pluie, tonnerre. Pluie. on L'rl Pluie. Pluie. Pluie. un | 14 Pluie. Couv. Cou x. | x | Couv. Couv. ; Nuag. Etoiles. US Ser. Nuag. Soleil. Nuay. Etoiles. | Brouill, RAT: Nuageux. à | Pluie. Nuageux. Nuageux. N Hi Ser. Nuag. épais. Nuages épais. |} à il Nuag. Soleil. Nuag. Scleil. Ser. { e " Nuay. Soleil. Nuag. Soleil. Ser. y È | 1 Ser. Nuag. Soleil. er ‘1 ñ | 4: | ' | | L 002 OBSERVATIONS | JUILLET À 8/3 (nouveau style). OBservaTIoNsS wérionor dl RIALE de Moscou. L'’élévation de l'observatoire astroïflt" peu près 551 pieds anglais. Latitude} L fautes }l BAROMÈTRE A 0°. THERMOMÈTRE EXTÉRIEURS HYGROMETEN ss (millimètres) DE RÉAUMUR. DE SAUSSUREA UDATES.| 1 di 18h. du ARE duf8h. du |2h.après| 40h. duf8h. du|2.après | 40}, ni v) [matin. | midi. soir. matin. | midi. soir. fmatin.| midi. 1 rer ñ SACHET 1" ÿ 4 À 756,0 | 735,6 | 735,0 48,0 | 20,0 41,0 60 62 |: [M i 2 TSH ;ONINTSH, SUN SH N 43,0 47,5 12,0 85 85 Es: 11 j 3 | 759,2 | 7u4,8 | 7uy5 12,5 16,0 11,0 À 52 50 nl: il NS TAG AM ASE 16,0 15,0 45 0° 70 80 ON 1 5 À 742,6 | 740,6 | 744,2 15,5 47,5 11 4001 60 | A. l\ il GAS SE DIU SET Ro 15,0 2402 43,3 75 92 ( | | rare rio lan Ne 450 4720 1 0e 90 M il 8 MES NN Se) 070504 47,0 | ‘18,0 9.0 70 60 : | 1 9 À 741,0 | 74,0 | 741,6 12,0 15,0 9.0 5 55 ln | 10 | 758,5 | 737,5 | 728,4 6,0 8,0 9,8 À 400 100 | —_— a {| fil ; 17 fl 41 À 750,5 | 732,0 | 730,1 9,8 43,0 3,0 Ü 99 99 D |, À 42/1789, 1010759 10075925 13,0 14,0 10,0 16 73 1 ) 15 156,81 | 746,50) 734,8 12,5 14,5 10,0 95 75 | | fi 1 MEU7S2,001075258 175158 11,0 1270 41,0 88 38 lc ï A5 00 750,21 | 754) INT 35258 13,0 11,4 9,5 89 8h he |: 1 16, 025,3 | 78h02 | Shea 1400010044 100 DIR 86 |, ÿ 1702758 60780106 14,5 17,0 12,9 65 60 4h L 18078 078 ET ON? 414,5 16,0 8,9 65 68 Elo 1h 19 TND APTE 075926 45,0 416,2 43 0 D5 }5 2: lc | 207587 | 158,7 | 759,0 | 48,0 | 20,2 | 245,0 68 68 14 # 4 ; —— D PSRAE ns | — = 4) \( 1, 21 À 759,2 | 739,2 | 757,0 19,8 2%,0 | 46,3 | 70 60 8 |. 1, 221 756,2 | 755,8 107550 15,0 18,5 10,0 À 83 72 mn. |: 1 25 À 750,2 | 753,7 | 740,0 À 4%.0 | 16,0 | 10.0 155 70 | D |. ! DMAAUTHS,3 TS SN IN TAE,S 16,5 18,0 12,0 66 60 2: | 25 À 745,4 | 745,0 | 7HH,2 20,0 22.0 46,0 { 60 2 oh. |: 1 26, P3,20 8 ITA 18,0 20,0 16,0 58 59 |. 1 27 739,8 | 758,6 | 738,6 16,0 18,0 42,0 78 61 |. à 23 736,3 HOT T AT 12,0 14,0 11.0 85 82 8. s à 29 740,3 | 740,5 | 744,5 5,5 45,0 10,0 À 87 85 JU . ss } 30 744,6 | 7h4Q | 75.4 15,0 45,5 41,0 65 52 OR 1 31 745,8 | 743,6 | 743,0 17,0 48,0 41,0 65 60 ( “A gif 2 | . à Les mue, [2 ! Moyennes | 739,19] 739,22! 739,15) 44,52 | 16,65 | 414,71 7} 69 | 3 MÉTÉOROLOGIQUES. 803 noms faites à l'Observatoire astronomique de l'Université Impé- *atdfue au- -dessus du niveau de la mer—167, 9 mètres, ou à ne N. Longitude—35° 17° à l'Est de Paris. — — __— === TE = = RE A — =? Gt R ECTION DES / À EUR À TD EUR CF ET. ÿ : Sursnn VENTS. ï el "TE [2h. aprèsi10h duf 8h. du ma- | 2h. apres 40h. du fl | 1 midi. suir. tin. midi. soir. Ki mil, LL | EC . 2 S2.3 (DE Nuageux. Nuageux. Cou v. ï RES CON 135 (5 Pluie. Piuie. Ser. 3 NE. 3 C Nuay. Soleil. Nuageux. Couv. ls : C. . Nuageux Piuie. Couv. x : SON 0 | NE. 4 Pluie. Nuag. épais. Pluie. 5 à 3 NE. }# C. Ser. Nuag. Soleil. Couv. Ep # 2 LAN 5 NE. Cou v. Puce, Nuag. Etoiles: À n NÉ:25 NS Ser. Nuag. Soleil. Nuag. Etoiles. 4 k 5 NÉ LENE.. à Ser. Nuag. Soleil. Cou v. # S F0 NE. 5 NE 5 Pluie. Pluie. plis F 2 _— | | 5 NE SAONE. 5 | Pluie. Pluie. Pluie. Î * N. } N. 53 À}. Cou v. Nuages épais. Ser. k k $° NE’:5 N. 5 Nuag. épais. Dia Couv. à à C. CG: N uag. épars. Pluie. Pluie Û ù 5 Se C. Nuag. épais. Fluie. Ser. 1 LL | SO C. à Con. Pluie. Cou v. Ë hd 5 NO" S |ENO:U5 D .Nuas. So'eil. Nuag. Soleil. Nuag. Etoiles. ‘0 3 O. 2 G: À Nuag. Suleil. Pluie, grèle. Nuag. Etoiles. AD © SO. 2 SO. 5 Nuag. Soleil. Nuages epais. Nuages épais. Ê D 5 SO. 2 (EX Nuag. Soleil. Nuages épais. Couv. où SO. 53 C. Nuag. Soleil. Nuageux. Nuageux. ï A | SOL 13 [NISO::5 Pluie. Pluie. Pluie. f Ê 5 O0::2 0: 5 Pluie. Nuageux. Ser. DM 3 10 O5 . Ser. Nuageux. Nuageux. | fl D 5 SO. 3 GC: Ser. Nuag. PSE Ser. RL 5 Sn. SEAS Nuageux. Nuageux. Couv ï 1e 2 22,5 C. Pluie. Pluie, tonoerre. Nuag. Etoiles. ôf (A ND Si 2 Pluie. Pluie. Plnie. DRE SO. 2 SRE Nuageus. Pluie. Couv. d | 5 | 5 TA C Nuag. PSoleil. Nuageux. Nuageux. Î } É: C Nuag. Soleil. Pluie, tonnerre. Nuages épais. | GW} V4 EL — 4 : fl | 80 # OBSERVATIONS ù :| AOÛT 843% (nouveau style). OBSERVATIONS MÉTÉOROLO(, his RIALE de Moscou. L’élévation de l’observatoire astro au | BAROMÈTRE A 0°. THERMOMÈTRE EXTÉRIEUR, HYyYGRr Oo M £ M} pren DATES. (millimètres) DE RÉAUMUR. | Dr Saussun) 1m 1 sh. du|2h.après| 10h. dush. du |2h.après | 10h. duf8h. du |2.après ï matin. | midi. soir. | matiu.| midi. soir. matin | midi. 1 3 ee ue ON CR ES Re | 4 8 745,5 | 7H | ZHUN À 22,0 44,0 À 78 60 (Sh | ( il 2 À 76,1 746,0 76,0 16,0 13,0 À 85 12 En | C | 3 À 749,4 ! 749,2 | 750,1 | 20,0 11,0 À 78 92 HE | C À k D 752,0 | 752,0 | 751,4 À 20,0 12,0 | 75 60 Ve |x0 il 5 À 754,1 | 749,2 11/7Y9,0 | 22,0 1HSONET 37 20)22,700 E |\0 À 6 À 749,4 | 749,0 | 719,0 | 19,0 15,0 À 50 #0 oi F| 7 | 749,2 77,3 748,0 À 5 22,0 45,0 À 56 HO BE | 1 8-] 7us.u | 7u8,4 | 718,0 à 25,0 10,0 À 63 50 At l 9 N 746,5 | 725,6 | 715,6 | 17,0 10,0 À 58 2 six k 10 À 715,5 | 742,5 | 742,0 | 12,0 | 9,0 | 60 | 50 Mu} é] TAPNTH2 072,2 RTS, S 14,5 9,0 À | 12 À 743,6 | 7uu,0 | 744,1 À 1: 16,00 09 UE | 13 À 714,6 | 744,0 | 745,6 } 14,0 10,0 & | 44 À 746,5 | 746,3 | 746,3 À 1: 15,0 9,0 À 4] 15 À 748,5 | 748,8 | 7H8,9,4 - 18,0 43,0 | i 46 À 749,7 | 750,2 | 751,6 | 15,0 8,0 | É 47 752,9 | 752,0 | 751,5 | 16,0 9,0 À il 19 À 748,5 | 747,1 | 747,0 | 18,0 10,0 À | 20 | 749,0 | 749,6 | 749,9 £ 18,0 12,0 | | | | ———— | —— } } 1 21 D 750,8 | 750,8 | 750,6 19,0 9,0, | 35::/"-50 E |» b 22 | 751,8 | 754,8 | 752,0 20,0 | 40,0 À 62 | 0 Ù | ! 25 | 755,2 | 755,0 | 755,0 25,0 12,0 À 50 55 jar |, 24 | 759,7 | 753,0 | 752,0 24,0 15,5 À 62 50 Ah |: ï 25 | 751,6 | 751,0 | 754,2 18,5 | 900 72°), i 26 | 752,0 | 751,8 | 752,0 19,6 | 44,01 65 |! 38 ONE |: ï 27 | 754,0 | 750,5 | 749,7 16,5 8,0 À ‘51 DR | 28 À 749,1 | 749,0 | 749,1 14,0 7,0 À 81 57 Ni |: 1 29 | 749,4 | 748,0 | 718,0 18,0 10,0 | 70 x0 JON || | 30 À 749,0 | 749,3 | 748,5 16,0 AU PUS 56 [Ah |, | 51 747,5 | 7u7,2 | 746,0 16,0 12,0 9 80 | 79 NE |* CRUE 00e, PERL DEL Rs | nn, De. [748,76 | 718,42 | 748,61 É 17,938 10,7 } 65 x8 kl l MÉTÉOROLOGIQUES. 809 1e | is faites à l'Observatoire astronomique de l'Université Impé- ique au-dessus du niveau de la mer—197, 9 mètres, ou EN. Longitude —=35° 17° à l'Est de Paris. A LTGR ON | PR Ti <° 3 ox DES VENTS. . du [2h. après|10h. dul 8 h. du 2 h. apres 40 h. du ni atin. | midi. soir. malin. midi. soir. … : | G:. - C. Nuag. Soleil. |Pluie, tonn. Grêle Couv x h C C. Pluie. Pluie. Pluie. 5 MC: C. C Ser. Nuag. Soleil. Ser. | \C. NO. y CG. Ser. Nuag Soleil. Ser. | 1 MC. NO: 5 F5 4 Ser. Nuag. Soleil, Ser. k D E. 5 C. Ser. Nuag. Soleil. Nuag. Etoiles. L. SE. 3 | SE. 5 Nuag. Soleil. Nuag. Soleil. Ser. y E 2 | NE. 2 | NE. 5 Ser. Nuag. Soleil. Nuäg. Etviles. y @E- 5 | NE. 2 | NE. 5} Nuas. Soleil. Nuag. Soleil, Nuageux. | D. 2 | NE. 2 e. Ser. Couv. Couv. À E. 5 | NE. 2 C. Ser. Nuageux. Couv. | ME D E. ss GC: Nuas. Soleil. Nuag. PSE Ser. | : MN. 5 N.2 N.5 Nuageux. Nuageux. Cou v. ke AN. 5 N. 5 C. Couv. Couv. Cou v. EU N.5 C: Nuag. Soleil. Nuag. Soleil. Nuag. Lune. | 1 | 3. N. 3 CE Nuageux. Nuag. Soleil, Ser. Ru | N.s res Nuag. Soleil. Nuag. Soleil. Ser. MN. 5 N.s ne: Nuageux. Nuag. Soteil. Nuageux. sa [C. C C. Nuag. RATE. Nuag. Soleil. Plaid * NC. N. C: PE Nuag. Soleil. Ser. w | | C. N. h C. Nuag. Soleil. Nuag. Soleil. Ser. w| | C. C. C. Brouill. Nuag. Soleil. Ser. | 5 NC. N. x FE Brouill. Ser. Ser. ‘| LC. C. DE Ver Nuag. Soleil. Ser. FE RC. N. 5 C. Nuag. Soleil. Nuag. Soleil, Nuageux. "RC. N. 35 Ce ee Ser, Ser. "NE. } Nes N.-3 Nuag. Soleil. Ser. Ser. ÿ DC. C. C. Pluie. Pluie. Ser. W' | C. N. } C. Nuag. Soleil. Nuag. Soleil. Pluie. DC. SE. 5 SE = Ser. Nuag. Soleil. Couv. | 1 D. Sr BA Pluie. Cou. Pluie. | e 15 Es = 2 BA er S— us sa 7 mien tp à SR LT TEE ds J + 2 SEANGES DE LA SOCIÉTE IMPÉRIALE DES NATURALISTES DE MOSCOU. SÉANCE DU 16 SÈPTEMERE 1943. e Son Excellence, Monsieur le Président , le Comte S. STROGANOFF, présente à la Société une notice du Comte Xavier de Maistre contenant des conjectures sur la formation de la grêle. (Voyez Bullet. N° 3. 1843). S. Excellence M. le Vice-Président, Fiscner DE Warpueim, fait lecture d’une partie de sa Revue des insectes de la Russie décrits jusqu'à ce jour. M'. le Baron M. de Cnaunoir, membre de la Société, a en- voyé un mémoire sur quelques genres nouveaux de la famille des Carabiques. (V. Bullet. N° 3. 1843.) M'. le Professeur Kazeniczewko de Charkow, a communiqué un travail sur la position géologique de la ville de Ramenetz- Podolsk, et une description de quelques objets d’histoire na- turelle, accompagnée de dessins. M'. le Professeur Traurverter de KRieff, communique une notice sur le jardin botanique de Kremenetz formant le complément de la biographie de feu M. le Professeur Besser. N°.IV, 1845. D9 808 M'. Turczanrsow, membre de la Société, vient d'envoyer de Krasnoyarsk la continuation de sa Flore Baïcalo-Dahurienne. M'. le Colonel de BLoëne a présenté une notice sous Île titre: Essai d’une explication , pourquoi Îe grès, tout contrai- rement au calcaire- et à l'argile, contient rarement des débris fossiles, d'animaux principalement. Êe méme communique un supplément à ses observations géo- gnostiques de la contrée du Donetz dans le gouvernement de Charkow. M'. le Professeur-Adjoint Spassxy , envoie Îles tableaux mé- téorologiques des mois de Mui, Juin , Juillet et Août de 1843. Le premier Secrétaire , M”. le Professeur RouirmEer, décrit l'omoplate d’un mammifère fossile d’une grande taille , voisin des Rhinocéros et montre des dessins qui le représentent. Le méme, présente un mémoire sur les Térébratules de la formation oolithique inférieure du gouvernement de Moscou, avec plusieurs dessins. Le méme, fait voir plusieurs exemplaires d’une nouvelle sangsue vivante quil appelle sanguisuga picta Rouill., qu'on a commencé à prendre au Caucase pour le commerce et l’ex- portation dans l'intérieur. Dans le commerce elles nous viennent sous le nom de sangsue de la Perse. Le même, montre deux empreintes de fougère trouvée dans le grès des carrières de Tartarovo, où jusqu’à ce jour on n’en avait guére trouvé; en outre il rapporte à la Société que con- jointement avec Messieurs Friars et Auerbach , il a trouvé, sur la même rive de la Moskwa , un peu au-dessus de Tarta- rovo dans une eouche intermédiaire entre le diluvium et l’o- olithique inférieure, des débris appartenant incontestablement à des poissons et à des plantes assez bien conservés. Le second Secrétaire, M'.-le Docteur Revarp, présente les Numéros 2 et 3 du Bulletin pour 1843, lesquels ont paru sous sa rédaction ct qui contiennent 26 feuilles de texte avec { carte géognostique et 4 planches coloriées. 809 La Le même présente à la Société la liste des personnes , aux- quelles il a expédié, dans le courant de l’année, le Bulletin N° 4 pour 1842 et les Numéros 1 et 2 pour 1843, d'après la- quelle on a envoyé 99 exemplaire à l'étranger et 197. en Rus- sie; en tout 296 exemplaires. M." le Professeur Tcuourorrsxy a fait son rapport sur un mémoire de M. Iasikoff, sur les affaissemens des couches ter- reuses du sol en Russie. | Lecture d’une lettre du marchand Trarimorr de Bérézow, dans laquelle il demande de la part de la Société le rem- boursement de ses dépenses pour le transport du squelette du mammouth trouvé près des embouchures du Jenisséi. Lettre de recommandation des ministres de la Cour et de l’intérieur aux autorités pour prêter à M. ITasikoff, notre membre, tous les secours possibles dans ses recherches géo- gnostiques du Gouvernement de Simbirsk. Lettre d'invitation pour la 5”° Séance des naturalistes d'Italie qui cette année a eu lieu à Lucques. Envoi du programme de la question de prix pour la section physico-mathématique de l'Académie Royale des Sciences de Munich proposée dans l’année 1843. M" le Professeur Heimann est chargé de la traduction de ce programme pour être publié dans les journaux russes. Lettres de remercimens pour l'envoi du Bulletin de la So- ciété de la part du Curateur de l’Université de KRasan, de l’Académie des Sciences de St. Pétersbourg, de l’Université de Helsingfors, des Universités de Moscou, de Kicff, de St. Péters- bourg, de KRasan et des Lycées de Demidoff à Jaroslaw et de Richelieu à Odessa, de l’Académie médico-chirurgicale de Moscou, du Comité du journal des ingénieurs du corps des ponts et chaussées, de Messieurs de Polenof, Eichwald, Helmersen, Baer de St. Pétersbourg, de M: Van der Hoeven à Leyde, de M: Jussicu de Paris, de l’Académie Royale des Sciences de Bruxelles, de l’Académie Royale des Sciences de rx )e) 810 Lisbonne, de 12 Société des Naturalistes hélvétiques, de la So- ciété du Muséum d’histoire naturelle de Strasbourg, de la part de la Société géologique de France à Paris, de la Société amé- ricaine philosophicale de Philadelphie , de l’Académie Impé- riale Leopoldino-Caroline à Breslau, de l'Académie Royale des Sciences de Stockholm, de la Société Zoologique de Londres. DONS. a. Objets offerts. S. Exc. M. le Vice-Président, Fiscner DE WA LDHEIM, offre un moule en platre doré de pépites, pesant 2 pouds, 7 livres et trouvées dernièrement dans l’Oural. Le méme présente au nom de M Vorxorr, membre de la Socié- té, 22 pétrifications de coquilles et de polypiers du diluvium du district de Dorogobouge. Le méme présente au nom de M. Téléguine des restes fos- siles d'animaux trouvés sur les rives de la Lama du district de Volokolamsk. La Société d'exploration géognostique de la colonie militaire de l'Ukraine, envoie une collection de 118 échantillons de minéraux et de roches de cette contrée, rassemblée dans le temps par M de Blocde, notre membre. M. Zicra de Riga, notre membre, envoie un petit alligator et un poisson volant. | La cotisation annuelle a été remise de la part de Son Excellence M. pe Tcuertrkorr à Moscou, et de M. pe lasixorr à Simbirsk. b. Livres offets. 1. Mémoires de la Société du Muséum d'histoire naturelle de Strasbourg , tom. 2. liv. 1—3 avec planches et tom. 3 liv. 1-9, Paris 1935-49, 42 Della part de la Société. : ni 811 2. Transactions of the americain philosophical Society , held at Philadelphia Vol. 3. New Series, part 1. 2. 3. Phila- delphia 1841—43. 4°. De la part de la Société. 3. Archives du Muséum d'histoire naturelle, tom. 3. Livr. 1—2, Ex. 2. Paris, 1841. 4° De la part du Musée. 4. Transactions of the Zoological Society of London. Vol. 3. part. {. London, 1842. 4° De la part de la Societé. 5. Nouveaux Mémoires de l’Académie Royale des sciences ct belles-lettres de Bruxelles. Tom. 15. Ex. 2. Bruxelles, 1842. 4° De la part de l’Académie. 6. Bulletin de l'Académie Royale de Bruxelles. Tom. 9. N° 1—6 Bruxelles, 1842. in-8°. De’ la part de l’Académie. 4. Martius, C. F. P. u. Spix, J. B Reise in Brasilien in den Jahren 1817—920. Band 1—3. in-4°. uw. Atlas mit 53 Tafeln gr. fol. De la part de M. le Chevalier de Martius. 8. Det Kongelise Danske Videnskabernes Selskabs naturvi- denskabelige og mathematiske Afhandlinger. Niende Peel. Med 19 Taoler. Kjôbenhavn , 1849. in-4°. De la part de la Société. 9. Jussieu, (Adrien de) Monographie des Malpighiac'es. Paris, 1843. in-4°. De la part de l’auteur. 10. ÆAnorr, E. Meteorolosische Beobachtungen aus dem Lehr- bezirk der Universität Kasan. Heft 1.1835-— 36. Kasan, 1841. in-4°. De la part de l’auteur. 11. Lamont, J. Ucber das magnetische DEA A der kü- nigl. Sternwarte bei München. München, 1841. in-4°. De la part de M. le Chevalier de Martius à Münich. 12. Spengel, Leonh. Ueber das Studium der Rhetorik bei den Alten. München , 1842. in-4°. De la part de M. de Martius, 13. Hüfler, Const. Betrachtungen über die Ursachen, welche im Laufe des 16° u. 17° Jahrhunderts den Verfall des deutschen Handels herbeiführten. München, 1842. in-4°. De la part de M. de Martius. 812 14. Stichaner , v. J. Geschichte der bayerischen Subsidien vom Jahre 1740—62. De la part de M. de Martius. 15. Gelehrte Anzeigen herausgegeben von den Mitgliedern der K. bayer. Akademie der Wissenschaften.. Band 14. München, 1842. in-4. De la part de l’Académie. 16. Almanach der Kônigl. bayerischen Akademie der Wissen- schaften. München, 1843. in-8°. De la part de l’Académie. 17. Horn, Wilh. Zur Charakterisirung der Stadt Erfurt. Ein mediz. statistischer Beitrag. Erfurt , 1843. in-8°. De la part de l’auteur. 18. Schwann , M. Introduction pour l'observation des phéno- mènes périodiques de l’homme. Bruxelles. in-8°. De la part de M. Quetelet. 19. Quetelet, M. A. Études sur l’homme. Bruxelles, 1842. in-8°. De la part de l’auteur. L 29. Quetelet, À. Rapport décennal des travaux de l’Académie Royale des Sciences à Bruxelles. Bruxelles, 1840. in-8°. De la part de l'auteur. 21. Moquin-Tandon. A. Pflanzen-Teratologie. Aus d. Franz. v. J. C. Schauer. Berlin, 1842. De la part de l’auteur. 22. Koch, E. J. Abhandiungen ueber Mineralquellen u. Be- schreibung aller in der oestreichischen Monarchie bekannten Bäder. Wien, 1843. in-8°, De la part de l'auteur. 23. Van der Hæœven, J. en de Vriese, W. H. Tijdschrift voor natuurliske Ceschicden:s en Physiologie. Negende Deel. 4% Stuk. Tiende Deel. 1° Stuk. Te Leiden, 1842—1843. 2 in-8°. De la part de M. Van der Hæœven. 24. Mémoires de l’Académie Impériale des Sciences de St. Pétershourg. VI Série. Sciences mathématiques: tom. 3 liv. 1—3. Sciences poliliques : tom. 6liv. 1—3. Sciences naturel- les: tom. 5. liv. 1—9. St. Ptrsbrg , 1843. in-4°. De la part de l’Académie. 25. Recueil des Actes, Séances publiques de l’Académie Impé- riale des Sciences de St. Pétersbourg tenues le 31 Décembre + 513 4841 et le 30 Décembre 1842. St. Pétrsbrg, 1843. in-4°. De la part de l’Académie. 26. Mittheilungen der naturforschenden Gesellschaft in Bern, 1843. N° 1-6 De la part de la Société. 27. Actes de la Société hélvétique des sciences naturelles, 1840. et Verhandlungen der schweizerischen naturforschen- den Gesellschaft, 1841. u. 1842. Fribourg, Zurich u. Altdorf, 1840—1842, 3. in-8°. De la part de la Société. 28. Ermanr, À. Archiv für wissenschaftliche Kunde Russlands, 1849. Heft. 3. in-4°. Berlin, 1843. in-8°. De la part de la rédaction. 29. The transactions of the entomological Socicty of London. Vol. 3. part the first, part the second, part the third. Lon- . don, 18f1-— 42. 3 in-8. De la part de la Société. 30. Journal of Proceedings of the entomological Society of London, 1840. feuilles 1 - 4. De la part de la Société. 31. Proceedings of the Americain philosophical Society. Vol. 2. N° 19—925. 1841—42. De la part de la Société. 32. Tpydu mnneparormueckaro OGrecrsa 8 C. Ilerep6yprs, uacTB 2. C. Ilerep6. 1. in 8°. De la part de la Société. 33. Schriften der in St. Petersburg gestifteten K. russischen Gesellschaft für die gesammte Mineralogie. Band 1. Abthle. 1 u. 2. St. Petersbrg, 1842. in-8°. De la part de la Société. 34. Verhandlungen der K. R. mineralogischen Gesellschaft in St. Petershbourg. Jahr 1842. St. Petersbrg, 1842. in-8°. De la part de la Société. 35. Herberger, J. E. u. Winkler, F. L. Jahrbuch für praktische Pharmacie u. verwandte Fächer. 5. Band 5. Hft. G. Bnd-.2 u. 4. Heft. Landau , 1842-—43. De la part de M. Herberger. 86. Xoch, D. G. D. J. Synopsis florae germanicae et helveticae. Edit. 2. pars prima. Framcof. ad Moenum, 1843. in-S°. De la part de l'auteur. 37. Baer, v. u. Helmersen, Gr. Beiträge zur Kenntniss des rus- sischen Reiches u. der angrenzenden Länder Asiens. Band. 814 1—5. St. Petersburg, 183941. in-8”. De la part des auteurs. 38. Proceedings of the Zzoological Society of London. Part 9. Part 10, London, 1841—49, in-8°. De la part de la Société. 39. À List of the fellows and honorary , foreign and corres- ponding membres of the zoological Society of London. 1842. De la part de la Société. 40. Schrenk. Enumeratio altera plantarum novarum lectarum. Petropoli, 1849. in-8°. De la part de S. Ex. M. de Fischer de St. Pétersbourg. 41. Erdmann, Fr. Der Veitstanz , keine Krankheit. Kasan, 1843. in-5°. De la part de l’auteur. 49. Erdmann, F. Muhammeds Geburt u. Abraham’s Unter- gang. Rasan, 1843. in-8°. De la part de l’auteur. 43. Novorum actorum Academiae Cæsareæ Leopoldino-Caro- linae naturæ curiosorum volum. 13 supplem. alterum c. tab. 33. Vol. 19. supplem. alterum. Vratislaviæ et Bonnæ, 1841. in-4°. De la part de l’Académie. 44. Bernheim, J. M. Catalog des ebubiseomee Museums in Kaiserslautern, 1842. in-8°. De la part de M. Herberger. 45. Erman, À. Archiv für wissenschaftliche Kunde von Russland 1842. Heft. 4. Berlin, 1842.in-8°. De la part de la rédaction. 46. sKyphaus Cazororcrsa na 1843 roar. N° 2.3. Mocxe. 1843. in-8°. De la part du rédacteur Klassen | AT. Vuenvixr Sanuckx Kasaucraro Vuusepceurera, 1842. N° 2. KRasaup, 1843. in-8°. De la part de l’Université. 48. Sendungen der Kurländischen Gesellschaft für Literatur u. Kunst. Band 2. Bogen 10. u. 11. Mitau , 1843. in-4°. De la part de la Société. 49. Kypnaas Munncrepersa Hapoauaro Ilpocrsmenia na 1842 ro4n. /Aeraôp. 1843 ro4s : Maprr, Anpôur, Mañ, lioup x House ce npuGasieuiamu, 1842 N°. 17 20. 1843 N° 1-5. C. Herepé. 1843. De la part de la rédaction. 815 50. Arcnou 2Kypuaar ua 1842 roas N° 12. [la 1843 roa4r N° 1—4. C. [erep6, 1843. in-89, De la part de la rédaction. En Apr 25 30pasia , Hapoxuo-rpaueôuaa lasera , 1843. INCAUE 14—33. C. ilerep6. 1843. De la part du rédacteur Grum. 52. Ilocpeonuxs, V'asera, ua 1843 roxr N° 16—34. C. Ilerep6. in-4°. De la part de la rédaction. 53. Bulletin de la classe physico-mathématique de l’Académie Impériale des Sciences de St Pétersbourg , tom. 1. N° 22 — 32, St. Ptrsbrg, 1843. De la part de l’Académie. 54. Murchison , R. J. Address delivreed at the anniversary mecting of the geological Society of London, on the 17 of February 1843. London, 1843. in-8°. De la part de l’auteur. 55. Annuaire du Journal des Mines de Russie. Année 1840 St. Pétersbourg, 1843. in-8°”. De la part du corps des Mines. 56. OGvacaentie npenosarsaui HOAYTOAUUHBXE RyYpCorr HaYKB BE Acuuaorcrours Aunes cr 12-ro furapa no 20-e Aekaë6pa 1843 roaa. Mocksa, 1843. in-4°. De la part du Lycée. 57. Knorr, E. Notizen über einige Apparate zu hydrometri- schen Messungen in Strômen. Ptrsbrg, 1842. in-8°. De la part de l’auteur. 58. Knorr, E. Untersuchungen über das v. Prof. Moser zu Kônigsberg entdeckte Licht u. über die Erzeugung von Wärmebildern, Petersbrg, 1843. in-8°. De la part de l’auteur. 59. Oersted, H. C. Oversigt over det Kyl. danske Videnskabernes Selskabs Forhandlinger og dets Medlemmers Arbeider :i Aaret 1842. Kjôbenhavn, 1843. in-8°. De la part de l’auteur. G0. Prouu 2% Topxecrsenuoms Co6pauiu Puwesïrerckaro Anuen 20-ro lioux 1843 ro4a. Ouecca , 1843. in-4°. De la part du Lycée. G1. Prwouu nu Cruxu nponsuecenusn »8 Topxecrseuuoms CoGpauiu flpocrasckaro Aeunaosckaro Auuen, 15-ro usapr 1843 roaa Mocxsa, 1843. in-4°. De la part du Lycée. 62. Bulletin de la Société géologique de France, tom. 14. feuil- less 12; feuilles. 417230. Paris:,e1849: 45, in-8% De la part de la Société. 816 63. Grandovoinet, J. À. Esquisse d’une théorie des phénomènes magnétiques. Paris, 1843. in-8”. De la part de l’auteur. 64. Bynee, Xp. Kparkoe naueprauie yuenis o pasopaxeuin cnux- Haro Mmosra. Mockra, 1843, in-8°. De la part de l’auteur. 65. Reports of the council and auditors of the Zoological Society of London, read at the annual general meeting April 29, 1843. London, 1843. in-8°. De la part de la Société. 66. Trautvetter , E. Ch. Kurzgefasste Darstellung eines neuen Systems der Pflanzenlehre. [Uebersetzung aus d. Bulletin de la Société des Naturalistes de Moscou, 1841. pag. 509.) in-8°. De la part de l’auteur. 67. 30 Dissertations et thèses en feuilles envoyés de la part de l’Université de Helsingfors. 68. Germar, F. F. Zeitschrift für die Entomologie 4. Band f. u. 2. Hft. Lpzg, 1843. in-8°. De la part de l’auteur. 69. Omeuecmeennua Sannckn na 1843 roar. N° 5 G. 7. 8. 9. C. ITercep6. 1843. De la part de la rédaction. Membres élus. Ordinarres. 1, M' de Vôzxner, chef des mines de Goroplagodatsk. 2. M." le Docteur Hersercer, Directeur de la Société du Pala- tinat pour Pharmacie ct Sciences naturelles à KRaiserslautern. SÉANCE DU 14 OCXOBRE 1843. S, Excellence M." le Vice-Président , Fiscner DE WaLcDueim, fait lecture d’un mémoire sur 2 polypiers fossiles du Gou- vernement de Moscou (Dictyophylla calomopora , et Coelo- ptychium ). M." Auergacu, notre membre , a lu ses observations sur les vestes organiques trouvées dans le grès du distriet de Kline, 817 analogue au grès de Tartarovo. Les observations ont été accom- pagnées de plusieurs dessins. M.' le premier Secrétaire, le Professeur RouiLuiEr, a donné un supplément à ce travail contenant la description accom- pagnée d’une planche pour une plante fossile trouvée dans le grès de Tartarovo. Le même, présente la description d'une nouvelle espèce de cerf fossile trouvé dans le district de Nerekhta du Gouverne- ment de Kostrama, envoyé à l’Université par M. de Netchaëv. M. Morcunousskx, notre membre, a envoyé une lettre concer- nant l'influence du soleil et de la lune sur la terre. ’ DONS. a. Objets offerts. M." Auerpacu fait don de plusieurs végétaux fossiles du grès de Kline. M." de IermirLew a présenté des fossiles de l’Oolithe inféri- eure des rives de la Moskwa entre Karochowa et Omerewiki. b. Livres offerts. 1. Silliman : The American Journal of Science and arts. Vol. 43 et 44. New Haven, 1842—43. in-8°. De la part de la rédaction. Guérin-Méneville, M F.E. Revue zoologique , 1839. N° 6. 7. 8. Paris, 1839. in-8°. De la part du rédacteur. v 2KYpaaac Muuucrepcrra Hapoauaro ITpocrbienis 3a AgryerTs 19 Mbcaub 1843 rora un Ilpnéaraeuia N° 9. C. Ilerep6, 1843. in-8°, De Ja part de la rédaction. 4. Apyec 80pacir, Hapoauo-Bpaucôuan rasera, N° 34—35, na 1843 rour. GC. Ierep6, 1843. in-4°. De la part du rédacteur M.' le Docteur Grum. 818 5 Iocpednuké, l'asera npommmaenocru, xo3añcTea DPeatsnnix nayks. N° 35, 36, 37, 38, u 39, na 1843 roas. C. Merep6. 1843. in-4°. De la part de la rédaction. 6. Kaacceus, Er. 2Kypuars Cazorozcrsa, na 1843 roar. N° 4. Mocxsa, 1843. De la part du rédacteur. SÉANCE DU 18 NOVEMBRE 1843. S. Exceilence M. le Vice-Président , Fiscuer DE W ALDHEIM, communique ses observations sur le genre Blaps, en établis- sant en même temps le sous-genre Peltarium et Le genre Dila. Le prince Eugène Lwow présente une notice sur le Lycopo- dium lepidophylium , accompagné de dessins. Le premier Secrétaire, M." le Professeur Rovuirzter, fait voir deux molaires d’une conservation parfaite d’un cheval, qui sauf une grandeur plus considérable ne diffèrent en rien de celles du cheval vivant. L'une a été trouvée près du couvent de Troitza, l’autre dans les environs de Vereia. M." Bixnoverz , notre membre, envoie une masse de schiste chloritique décomposée, extraite de fa formation aluvienne de la rive basse de Ja Prodwa dans le district de Taroussa du Gouvernement de Kalouga, intermélée de petits morceaux de roche primitive, de grès ferrifère d’une forme schisteuse et de rognons de Pyrithe martiale ressemblant beaucoup à plusi- eurs échantillons des masses décomposées aurifères de l'Oural. Lettres de remercimens pour l'envoi du Bulletin de l’Aca- démie des Sciences de St. Pétersbourg, des Académies médico- chirurgicales de Moscou et de St. Pétersbourg, du département des manufactures, des Universités de St. Pétersbourg et Kasan, du jardin botanique de St. Pétersbourg, du Lycée de Demidoff à Jaroslaw, des Académies Royales des Sciences de Berlin et de Bruxelles et du membre honoraire M. de Polenoff. Lettre de remercimens du jardin botanique Impériale de St. Pétersbourg pour l'envoi d’uuc collection de plantes du voyage de M. Rarcline. 819 DONS. a. Objets offerts. M'. le Professeur NorpManx d'Odessa envoie 10 espèces de ( coquilles fossiles de la formation tertiaire des environs de Kertsch. M'. Tuomas D'Evens, notre membre, envoie plusieurs échan- tillons de la formation tertiaire des environs de Simphéropol, entre autres pièces un superbe exemplaire de l’Ostrea caly- cifera, M'. le Docteur Anams de Malo-Ilaroslawez envoie un grand exemplaire du Chaetetes concentricus Fisch. M'. Major WaAnGENuEIM DE Quaren a fait parvenir à la So- ciété une belle empreinte de plantes dans le Zechstein de l'Oural. b. Livres offerts. 1. Kyphaas Muaucrepersa Hapoanaro Ifpocretmenia 3a Ceu- Ta6ps mbcaur 1843 roaa. C. [erep6. 1843. in-8°. De la part de la rédaction. 2. Omeuecméeennvwa 3anucrxu , 3a Honôps mbcanus (1843 royga. C. Ilerep6. 1843. in-8°. De la part de M'. de Kraëwsky. 3. Bulletin de l'Académie Royale des sciences et belles-lettres de Bruxelles. Tom. 9. N° 7—12 et tom. 10. N° 1—7. Bru- xelles, 1842. 43. in-8°. De la part de l’Académie. 4. Quetelet ; À. Introduction pour l'observation des phénomè- nes périodiques. Bruxelles , 1843. in-8°, De la part de l’auteur. 5. Quelelet, A. Sur l'emploi de la boussole dans les mines. Bruxelles 1843. in-8°. De la part de l’auteur. 6. Mémoires couronnés et mémoires des savans étrangers pu- bliés par l'Académie Royale des sciences et belles-lettres de Bruxelles. Tom. 15. partie seconde, 1841— 42. Bruxelles, 1843, in-4°, De la part de l’Académie. 820 7. Nouveaux Mémoires de l’Académie Royale des sciences et belles-lcttres de Bruxelles. Tom. 10. Rruxelles, 1837. Tom. 16. Bruxelles 1843. in-4°. De la part de l’Académie. 8. IOucous, fk. ITparura oubHKH CEABCKO XO3AHCTREHHLIXB 3eMEA, Murasa 1840. in-4”. De la part de l’auteur. 9. Jlocpednuxs, Tasera sa 1843 roas N° 40 - 44. C. Ierep6. 1843. De la part de la rédaction. 10. Apyes 30paëia, Tasera, na 1843 roar. N° 36, 37, 38, 39 x 40. C. Ilerep6. 1843. in-4°, De la part du rédacteur, M’. le D'. Grum. 11. Vuenva sanucxu Kasauckaro Yuusepcurera 1843. Runxka 9. Kasaur 1843. in-8°. De la part de l’Université. 12. Anwcnoü acypnaus , uacrs 2. ruuxka 2 C. Ilerep6. 1843. in-8°. De la part de la rédaction. 15. Sanucku no uacru spaueOunxB HayÿkB, 34araembia npn Mu- neparopckoñ C HMerep6yprekoñ Meanko-Xupypraueckoï ÂAka- aemin. KRuuzxka nepras. GC. [Herep6. 1843. in-8°. De la part de l’Académie médico-chirurgicale de St. Pétersbourg. 11. Ledebour, C. Fr. Flora rossica. Fasc. 8. Stuttgartiæ 1843. in-8°. De la part de l’auteur. 15. Van der Hœven, C. en de Vriese, W. H.Tijdschrift voor natuurlijke Geschicdenis en Physiologie. Tiende Deel 2-e, 3-e Stuk. Te Leiden 1843. in-8°., De la part de M'. Van der Hæœven. 3 16. Transactions of the Royal Society of Edinburgh Vol. 15. part 2. Edinburgh 1849. in 4°. De la part de la Société. 17. The Transactions of the Linnean Society of London. Vol. 19, part the second. London 1843. in-4°. De la part de Îa Société. 18. Annales des sciences phÿsiques ct naturelles, d’agricultu- re et d'industrie, publiées par la Socicté royale d'Agriculture etc: de Lyon. Tom. 4. Année 1841. Lyon, 1841. gr. 8°. De la part de la Société. 19. Bulletin et Annales de l’Académie d’Archéolovie de Bel- 821 gique. Année 1843. Tom. 1. Livr. 1. Anvers, 1843. De la part du Vicomte de Kerckhove. 90. ÆZrman, À. Archiv für wissenschaftliche Kunde von Russ- land , 1843. Heft. 1. Berlin, 1843. De la part de la rédaction. 21. OGospruie npernoaarauia ACKHIH BV lwueparopckous Kasan- 1 CKGMB Yuusepcurerz Ha 1843—44 rot. KRasaur, 1843. in-4°. De la part de l’Université. 29. Abhandlungen der Kôniglichen Akademie der Wissen- schaften zu Berlin. Aus dem Jahre 1841. 2 u 3. Theil. Berlin, 1843 in-4°. De la part de l’Académie. 23. Bericht ueber die zur Bekanntmachung geeigneten Verhand- lungen der Kôn. preuss. Akademie der Wissenschaften zu Berlin. Monate Juli December des Jahres 1842. u. Januar- Juni von 1843. Berlin, 1842—43. ïin-8°. De la part de l'Académie. é 24. Demidoff, Anat. Voyage dans la Russie méridionale. Album in fol. Livr. 7 et 9. Paris. 1843. De la part de. M. Anatole de Demidoff. TABLE GÉNÉRALE DES MATIÈRES POUR L'ANNÉE 1843. —— =) Os — ZOOLOGIE. Pages. CaAuUporr (le Baron ) Genres nouveaux de la famille des Carabi- RCE DC LOT sd: ci ee met ler te Ve 75 671 ques srl'orlie tte » » (le Baron) Carabiques nouveaux . EvERsMaANN, Ed. Metamorphose des Lixus turbatus GIRL NES » » Quædam Lepidopterorum species novæ, in montibus Ura- lnsibus ebrAltatersehabitantes mets ie Te NUE: Le 27 253$ ManvERHEIM , C. G. (le Comte) Mémoire sur la récolte d’insec- tes Coléoptères, faite en 18H42. . . . ... . . . 70 » » Description de quelques autres nouvelles espèces de Colép- tères de Finlande . , .« . . L CARE 88 » n C G. (Graf) Beitrag zur Grade Fo de Lee Inseln, der Insel Sitkha u. Neu-Californiens « . . . . . 475 MorcHouLsky, Vict. Monographie du genre Georissus Latreille., 645 TRAUTVETTER, Er. Chr, Novum systema therivlogicum Se te ee DE PHYSIOLOGIE PATHOLOGIQUE. Bassow : Voie artificielle dans l'estomac des animaux. , . « + 315 BOTANIQUE. GELEZNOFF, N. Sur la génération et le open de Ja fleur du Tradescantia virginica. . . . . . .:. : 19 RoGovirTscn , A. Urtica Kiovensis , species nova -plantarum pro- 32) POS SUR ANNE Pages. TurczANINOw, Nic. Decas generum plantarum hacusque non de- GCEURLE En Le SR SN EE HR ONE RENE Turezanixow , Nic. Flora Baicalensi-Dahurica, seu descriptio plantarum in regionibus cis-et transbaicalensibus atque in Dahuria sponte nascentium . ee Joie ete et; elle Crettlener ten teele GÉOGNOSIE. Bone, Gottlob. Ueber die Methode bei Darstellang u. Chara- cteristik von Gebirgsformationen mit der obersten u. jüng- sten anzulangen u. mit den tieferen älteren zu beschliessen. » » Berichtigung der geognostischen Karte von Podolien und Béessarabiens ss 0" sien Eee » » Bemerkungen zur geognostischen Karte von den Gouver- nemeuts Charkow und Poltava,. . - . » Siofis ue Use et ete » » Nachträvse zu den geognostischen Beobachtungen in den Donetzgegenden des Gouvernements Charkow,, . , , + + . JASSIKOFF, Observations sur la carte générale des terrains de la Russie d'Europe publiée en 1841 par M. Hclmersen. . . .. VWVANGENHEIM VON QUALEN, T. Ueber den Bergkalk an dem westlicheu Abhange des Hrals.4, ., 4 sue PALÉONTOLOGIE. -BLognE , Gottlob. Ueber die geognostischen Vorkommsverhältnisse des fossilen Lycopodiaceen-Stammes aus der Petrofkaer-Stein- kohlénpantie Vs os ETES NS Cr RENE CRE » » Versuch einer Aufklärung der Ursache, wesshalb Sand- stein im Gegensatze von Kalkstein und Thon so selten fos- sile Ueberreste namentlich von Thieren führt . , . . . .. Frscuer DE VVALDHEIM, G. Revue des fossiles du Gouvernement de. Moscoir SN? En Dre. ER MN PONS PRE Fischer DE WVVALDHEIM , G. Sur quelques polypiers fossiles du Gouvernement de -Moscanéaine raie alu ENCRES FiscHEr DbE VVALDHEIM , G. Notice sur deux fossiles de Si- Dérieiell Hi dass Mio naiss a RE ne ZzoRCZEwSKkY, Adalb. Note sur nn nouveau genre de foramini- féres;Dactylina Fischer. 20e EN ee 51 462 357 4}1 556 361 329 MINÉRALOGIE. Herman, Rud. Ucber Talk-Apatit, ein neues Mineral. . .- . . 448 PHYSIQUE ET MÉTÉOROLOGIE. MaisTRE, Xavier (le Comte) Conjectures sur l'origine de la grêle. 18 SPASSKY, M. Observations météorologiques faites à l'observatoire astronomique de l’Université de Moscou pour les mois d'Oc- tobre , Novembre et Décembre de l’année 4842 et les mois de Janvier, Février, Mars, Avril, Mai, Juin , Juillet et Monde anne 48H50 MES TE U UPMDS, S6R el: 1797 NECROLOGIE. TRAUTVETTER, E. R. Nekrolog des Staatsrath’s G. v. Besser.. .. 544 SÉANCES DE LA SOCIÉTÉ. Extrait des protocoles des Séances de la Société. . . . 464, 374 et 803 —— ———————— Ê — & x [ S Re NS t Ÿ 3 ‘ + COLLECTIONS À VENDRE DE PLANTES DU KOURDISTAN EE DES ENVIRONS D'ALEP ET DE MOSSOUL. Les collections de plantes sèches formées par Mr. TH. KoOTSCHY en 4841 près d'Alep, dans le Kourdistan et aux environs de NMossoul, et dont j'ai fait mention dans mes Annonces de l’année dernière sont main- tenant prêtes à être distribuées et je puis les envoyer de suite aux amis de ia Botanique qui désireront en faire l'acquisition. Cette riche coilec- tion sous Île titre de: PLANTÆ ALEPPICÆ, KURDISTANICÆ ET MOSSULENSES contient de 220 à 270 espèces et coùte en passant des numéros les plus faibles aux plus forts de 353 à 40:/, Klorins du Rhin, ou de 71 à 86 Francs de France. Celles de ces plantes qui viennent d'Alep ne sont que le reste d’une caisse qui en contenait un nombre bien plus considérable, mais qui a été malheureusement très endommagée par l’humidité; ce dégât a laissé des traces sur plusieurs de ces plantes et leur a fait plus ou moins perdre leur couleur. De vingt à cinquante d’entr'elles, plus gâtées que les autres, n’ont été ajoutées à la collection que parcequ'on a pensé qu'il serait plus agréable à l’acquéreur de Îles avoir en mauvais état que de ne les pas avoir du tout, et en comptant la Centurie à 45 fl. du Rhin ou 52 Francs de France, on peut les considérer comme ajoutées gratis. La détermination de ces plantes a été confiée aux Botanistes sui- vants , auxquels je témoigne ici ma vive reconnoissance pour lear utile coopération, savoir à Mrs. CHO1SY (Cuscut.), DECAISNE (Plantagin.), FENZL (Alsin. Silen.), DE FISCHER (Astragal. Campanul. Frimul.), HOCHSTETTER (Gramin.), DE LEDEBOUR (Leguminos. exclus. Astra- gal.), DE SCHLECHTENDAL (Malvac. Solanac. Umbellif. Valerian.), C. H. ScHuzrTz, Bip. (Composit.), SPACH (Amentac. Chenopod. Cru- cifer. Hyperic. Salicin. Urticac.), STEUDEL (Apocyn. Asclepiad. Capri- fol. Cistin. Convolvul. Crassulac. Lin. Monocotyled. excl. Gramin. Pa- pav. Paronych. Polygon.) Mr. E. BoïSSIiER, connu par ses travaux sur les plantes d'Orient, a eu la bonté de travailler les autres familles conjointement avec moi. Plusieurs des genres et des espèces nouvelles ont leur caractère et leur diagnose transcrites sur les étiquettes; les premiers sont disposées d’après ENDLICHER Genera Plantarum, les secondes dans l’ordre alphabétique. Pour donner aux Botanistes une idée de l’importance de ces collections, voici une liste des espèces que les moins complètes contiennent toutes: *) 2 Phleum exaratum Hochst. * — Stipa Kotschyana Hochst, *— Poa bul- bosa L.— Eragrostis namaquensis N. ab E.— Koeleria phleoides Pers.— Bromus sterilis L.—Elymus crinitus Schreb.—E. rhachitrichus Hochst.*— Hordeum bulbosum Host. — Heteranthelium piliferum Hochst. n. g. *— Psilurus nardoides Trin.—Sorghuim halepense Pers. — Muscari ciliatum Eer.— Quercus Libani Oliv. Fr. immat.— Qu. persica Jauk. et Spach. Fr. immot.—Celtis Tournefortii Lam. Fr.— Salix babylonica L. Fol. — S. babylonica L. var.? Fol.—Popalus euphratica Oliv. Fol.—Atriplex n. sp.? rusea?=Chenopodium ficifolium Sm.— Salsola tomentosa Spach.— $. Tournefortii Spach.*—Polygonum argyrocoleon Steud.*—P. chloroccleon Steud. *— P. obtusatum Steud. * — Daphne acuminata Boiss. et Hohe- uack, * — Arisiolochia Maurorum L.=Plantago cretica L.—P. lanceolata L. eriostachys Ten. — Statice caryophyllacea B. et H.*—Fedia orientalis Schlechtend. *— Cephalaria setosa B. et H.*—C. syriaca Schrad. pedun- culata.—C s. sessilis.—Pierocephalus plumosus Coult.—P. pyrethrifolius B. et EH. *— P. strictus B. et H. *—Scabiosa brachycarpa B. et H. *— Phagnalon Kotschyi €. H. Schultz. Bip. *— Pulicaria arabica Cass.—P, crispa C. H. Schultz, Bip. (Francueuria Cass.) — Sprunera inuloides C. H, Schultz, Bip. n. g. * — Chrysophthalmum sternutatorium €. H. Schultz, Bip. n. 8. *—Xanthium Strumarium L.—Achillea flipendulina Lam.—Pyreihraum polycephalum C. H. Schuliz, Bip. *—Chrysanthemum præcox C. H. Schuliz, Bip. (Matricaria DC.)—Artemisia scoparia Kit.— Helichrysum glanduliferum C. H. Schultz, Bip. *—Cousinia odontolepis DC.—Centaurea gigantea C. H. Schnltz, Bip. *—C. longepedunculata C. H. Schultz, Bip. * — C. squarrosa VV. var.—Cirsium uliginosum M. B. var.—Koelpinia rhagadivloides C. H. Schultz, Bip.*—Picris strigosa M. B.— Lactuca saligna L. VVallrothii. Spr.— Chondrilla juncea L. — Phy- teuma rigidum VV. scabrum.— Vaillantia hispida L. — Galium mite C. et H.* Fr.— Crucianella glauca A. Ric:b.- Bruguieri.—Asperula vorientalis B. et H.*— Sestinia ligustroides B. et H. n. g. *— Lonicera kurdistana Steud.*—Fraxinus lentiscifolia Desf. Klores sine fol. et fr. — Apccynum venetum L.—Cÿnanchum acutum L. — Mentha sylvestris L. incana. — Salvia bracteata Russ.—S. kurdica B. et H.*—S. Molucella Benth.—sS. palæstina Benth.—S. spinosa L.—S, syriaca L.—S. verticillata L. Var. — Ziziphura acutifolia Montbr. el Auch.—Z. canescens Benth. var. — Thy- inus Kotschyanus B. et H.*— Satureia cuneifolia Ten. var. canescens.— Micromeria myrtfolia B. et H. *— M, staminea B. et H. *— Thymbra spicata L.—Lallemantia iberica Fisch. et Meyÿ.—Stachys Ketschyi B et EX Fr.—St. kurdica B. et H.* Fr.—St. spectabilis Chois. var.—Sideritis libanotica Labill. — S. montana L.— Marrubium crassidens B. et H. *— *) Dans Ja liste ci-dessus ,,Fol.® indique les espèces dont les échantillons n’of- frent que les tiges et les feuilles sans fruits ni fleurs; ,,Fr.°* celles où il n’y a qua les fruits et les feuilles. L’astérisque indique les nouvelles espèces. 3 M. cuneatum Russ —Ballota nigra L. fuetida. Lam.—Phlomis lanteolata P. et H. * — Teucrium Chamædrys L. var. australis. — T. parviflorum Schreb.—T. Pulium L. vulgare Benth.— Verbena supina — Heliotropium grandiflorum Auch. — Anchusa macrocarpa B. et H.* — Campylocaryon syriacum B, et H.* — Asperugo procumbens L.— Echinospermum pachy. podum DC. Pr. — Cuscuta ciliaris Choisy: *— Verbascum Kotschyi B. et H %— Scrofularia cæsia Sibth. Sm. var pumila.— 24 id fs gps hs: 2) XV. à NN VA NUIT 2e I UC CSI. 2) 243. d l / HA 7 Ld 110 VI1121 É lesun s ll r/t 4 / D'AIUC co . l / / * » Coele : conflrers 2 (44 RÉ. ANT. L: 5° LP EEES ter M l 244 7. ITA TIALI C4 d. 1841. 51 D rl fr 41 es 2279 (} 2 HER EE Lu et