(iSf. ^ liiirrarn of tljc P!us£um COMPAHATIVE ZOOLOGY, AT HARVARD COILECE. CAmRIDGE, MASS. JFounScD lij) jiiisate subscrfptfon, fn 1861. DR. L. DE K0N1NCK'S LIBRARY. M.SJ9. y^ Cllt^rua. M-Sl / i^l^TT^^^iyyt-u (r,j_ /^(ri.cy^yt^^ cf^. '^. Cy07auZ^iry^<^'^ yta^^tey "j^/^joc^ (j^^j J V HEGTORIS LIVII van ALTENA, DOCKDMO — FRISII, PHIL. NAT. ET MATH. CANDIDATI ET IN ATHENAEO FRANE- QUERENSI STUDIOSI, COMMENTATIO AD QUAESTIONEM ZOOLOGICAM AB ORDINE DISCIPLINARUM MATHEMATICARUM ET PHYSICARUM IN ACADEMIA LUGDUNO-BATAVA A. MDCGCXXVIII. PROPOSITAM : Qud desideratur , ut : „ Systematice enumerentiir: species indigenae „ reptilium ex ordine Batrachiorum , additd uTiius saltem speciei f, anatome et praesertim osteographid accuratd , non ex aliorum „ scriptis desumtd sed ab ipsd naturd petitd,^^ QUAE PRAEMIUM REPORTAVIT D. tiii MENSIS FEBRUARH A. MDGCCXXIXr ORDINI DISCIPLINARUM M ATHEM ATICARUM ET PHYSIGARUM L/iterarum dulcedinc inbulo, iliasqne vitae gaiidium arbitrato, ecce physicae generalis, inprimisque iiaturalis historiae initia, mihi docebantur. Maximas vohiptates, quibns illa scieutia juveuis praecipue inllammabile geulum deliniat, vos omnes V. V. C. C. sensisiis. Mihi igitur, id, quod phiribus , evenit. Naturam satiiis duxi ipsam, quam ejus ab oratore aut poiila adumbratam imaginem admirari. Litcrarum jam dehtiis nou fruebar uisi horis subsccivis , et brevihasce etiam S wamm e r d ammi ns , L y o n ne t ns, alii, sibi vindicabaut. Philosophica , iliaque physiologica pars, tam in botanicis quam in zoologicis maxime me trahebat , sed innumeris ofFendebar obstaciilis , moris. Qiiid enim physiologia, absque anatomia, absque anatomia comparata? nihil sane. Auatomia vero comparata ab il^a hominis maximam suam gravitatem dignitatemque adipiscitur. Ad humauum corpus omues anomaliae, iii animalium maxima serie innumerae occu- rentes , referuntur. Humaui aulcm corporis sludio non satis diu iucubueram. Genera- liora quidem pervolveram, sed uou huc usque penetraveram, ut cuthusiasta — qui dicitur, scienliae essem. Parvus meus jam apparatus in anatomiae comparatae stu- djo — ut mihi non solida fulcra tribueret, timebam. Tristi igitur mihi et sollicito quaestiones academicae obviam ficbant, inter quas illa quae de Batrachiorum anatomia agit, plane me trahebat. Quamvis euim meas vires superare vlderetur, tantae tamen jucunditatis et utUitalis esse videbalur, ut cx illius tractatione amoeuissimum mihi otium aestivum, non otiosum , poUicerer. Statim igitur cum feriarum tempus coepisset , S wammer dammio, Cuvierio et Caro munitus ( aliis enim scriptoribus carebam ) , dissecandis ranis operam dedi et bafouibus. JYul- bis tunc de vobis offerenda commeutatione cogitabam. Utilitas tantummodo vohip- tasque , e tractanda hacce materie mihi proflucturae , operis scopus erant. Quum autem , ut soleo, pleraque in pugillaribus conscripsissem , post feriasque amico praele- gissem , — illo suadente et urgenle honoris cupiditate , materiem ulterius prosequutus sum, alios quosdam libros adhibui , conscripsique eommentationem quam vobis jam V. V. C. C. quaequae sit offero, Satis jam utilitatis ex hacce materia mihi profluxisse arbitror, plurimum voluptatis scio — superbiae forsitau titulo mea temeritas insignien- da est: sed Non jam prima peto Mneslheus , nequc vincere certo Quamvis O ! . . . . ( i ). COM- ( 1 ) Virj. Aen, Lib. V. A 2 GOMMENTATIO A D QUAESTIONEM ZOOLOGICAM. RATIO OPERIS. Ita quae de batracbiis dicenila habebam divisi, ut piius narrem quid sit batraclius In genere, quisuam locus in maxim^ illa animalium serie illi sit adsci-iptus, quibusnam characteribus ab omnibus sese allis auimalikuG ritc distiuguat» Secunda pars aget de generibus et speciebus batrachiorum , in Belgio nostro huc us- que inventorum , nec non de proprietatibus praecipuis unius cujuscunque speciei. Terlia deinde pars , illaque maxima , continebit auatomen Ranae esculentae, inpri- misque osteographiam. Hancce jam divisionem cum genio — qui dicitur — quaestionis convenire credidi. Quamvis enim nou specialiter in illa dicitur de ranis in genere, tamen mihi inqui- renti basin inde quandam afTuluram et lectori meliorem clarioremque ideam de rana orituram, arbitratus sum. rAP.S COMMENTATIO ad QUAESTIONEM ZOOLOGIGAM. PARS PRIMA. DE BATRACHO IN GENERE EJUSQUE LOCO IN ANIMALIUM SERIE. iJeGmtio perlebratorum ei invertehratorum animallum non illa est, quae nos dlu mo- rabitur. Eadem enim est cum intracertebratis et extravertehratis Cl. Gcoffroy St. Hilaire, cum sensibilihus , ajjathicis et intelligentihus Cl. La Marck, cum osteo-zoariis et anosteo-zoariis Cl. Ducrotay de Blainviile, et sexcentis aliis. Masima jam illa divisio tam natui-alls est, tam multis firmisque sese cliaracteribus com- mendat invicemque ita coliaerenlibus , ut si unus tautummodo cliaracter syslemalis ali- cujus basis recipiatur, alteri etiam characteres in pronitu sint. Ossea igitur compages regularis , in qui rachis (cujus pars cranium recte habetuv) basis est, meduUam ejusque maxinie evolutam partem cerebrum conlinet. Intelli- gentia sensuumque perfectio, e majore substantiae nervosae evolutlone pvofluens ; san- guis ruber — pulmonum vel branchiavum , ( ossea compage exlerne nitentium) ope, cum gaz oxygenio communicans ; sexus semper distinctus ; regularis illa dextrorsuni sinistrosumque dlvisio organorum vitae animalis , quae (paucls piscibus exceiitls) con- stans in hacce divisione occurrit; praecipui ut opinor haberi possunt vertebratoruui characteres. Invertebrata insiguiuntur defectu sceleli aut ( si pluribus hodiernis assentiendum est) sceleto saepe externe posito (i), medullae cerebrique minore evolutione , unde intelligentiae defectus vel saltem obtusio sensuumque quorumdam hebetatio , allovum absentia , omnlum deinde in ultimis classibus defectus ; sanguine plerumque albi- cante pulmonura aut branchiarum minus perfectarum aut stigmatum ope cum oxyge- nio communicante ; hermaphrodilismo saepe occurrente ; nonnunquam generatione per scissuram corporis materni ; minore generaliter regulavitate vitae animalis , quae sensim seusimque ovganicum accipiens habitum , in circulares et radiatas formas abit nihilque fere animalitatis ostendere videtur. Quod jam ad vertebrata, quibus hatrachia adscribuntur , animalia , vel sunt san- gulne calido vel frigido.^ Inde divisio haema-thermatum et haema^crymatum. Hae~ ma-thermata, qna.e mammalia , monotremata Geoffroy St. Ililaire et ai^es con- ti- (i) Ilaccce opinio olim jam oLvia , a pluribiis e SciicUingianae philosophiac asseclis hodie acerrirac dclen- dilur. liaturalistae Franco-galiici qui studio natuiac Irans-scendentali, qui dicitur, operam tribuiinl , hancce ctiam sefltenliam minime denegare vidrnlur. A .1 6 II. L. VAN A L T E N A, linent , cOr liaLent Liloculare, Liauiitum ; pulmonibus scmper sunt praedita ; coitns semper locuni habet verus ; \ivum pariunt foetum vel ova tcsta dura calcarca muni- ta; foetum aliquamdiu nutriunt eique saltem in prima vitae epocba providcnt, Pi- lis , ad raajorem vel minorem densitalem confertis (nuuquam cutis absolute nuda esl) vel plumis teguntur. Hacma-crymala vero LaLent aut respirationem aut circulationem semper minus perfectam. Quum eiiim cor Liloculare et Liauritum, respii-atio est minus perfecta , pars enim sanguiuis venosi oxjgeuii contactui non siiLjicitur, quum i-espiralio ve- 30 totam sanguinis massam comprebeudit , tunc cor uno ventriculo tantummodo gaudet, Coitus plerumque uon vcrus est : ova saepius enini quum ponduntur a ma- re demum spermate aspei-guntiir. Ova jam semper sunt cLrcumdata membi'ana qua- flpm moUi. Saepius coLaerent unamque massam conglutinatam constitiiunt. Eorum numerus saepe ingens est. Foetus a primo vitae iude temporc sibi ipse providere Jebet ucc a parentiLus nutritur et fovctur, Squamosa vel uuda gaudeut pelle. H.aema-crymatum agmini jam adscribuntur Hatrachin, Ilaema-crymata autem dividuntur iu reptilia et pisces, Tieptilia vel sempor pulmoniLus sunt iusiructa, vel iu juveutiitc brancLiis gaudent , provecta vero aetale pulmones acquiruut. Pisces semper Li-ancliias, nuuquam pul- mones ofTerunt. rLeptilia inperfecta gaudeut respiratione , ita ut pars tautummodo sanguinis atmo- spliaerae actioni suLjiciatur, pars vero non oxydata redeat per arterlas, lude intel- ligendus color sanguiuis arteriosi multo nigrior quam ille haema-thermafum, mus- culorum inde minor energia , corporis mlnor calor, quae in reptiliLus oLservantur. CereLri miuor est massa et uon tani arcte conjuuclum videtur cum functioniLus et or- gauicls et auimaliLus ; plurima euim cereLro medullaque aLIatis vitam aliquamdiu vivunt plane vegetaLilem, quod ipse iu Piand esculentd et in Bufoue cinereo saepius magnil cum admiratioue oLservavi. Pulmonum cellulae majores volumine minoresque mimero sunt quam in haema-thermaiibus. Cor e corpore desumtum per duas Loras saliens vidi iu Pian^ esculentil. Quamvis plura vocem emittere uon valeaut, omuia tamen arteria aspera et Iar)'Uge praedita sunt. Femiuae duoLus ovariis duobusque oviductibus praeditae sunt ,. in msL- ribus virga vel duplex est vel simplex vel nulla. Cl. Broguiard primus reptilia ad quatuor ordines redusit satis omuino uaturales. Ad ordinem Cheloniorum, Sauriorum, Ophidiorum et Ba tr a chior um. Chelonia (^ animalia testudinea ) cor haheut Liloculare , Liaurltum ,. corpus ( quatuor pediLus nitens ) duabus Gontiactur scutis , inferiore et superiore, quorum. hoc e spina et costis , iliud e uterno provenerunt. Vertebrae cervicis et caudae COMMENTATIO ad QUAESTIONEM ZOOLOGICAM. 7 it^Itur tantumniodo liberae sunt. Dentes absunt, illorum autem loco superficies cor- nea iuvenitur. Sauria (^animalia lacertina^ cor liaLent biloculare, biauritiim , corpus scutis squamae-formibus tegitur, dentes quam maxime sunt evoluti. Quatuor habent pe- des , duabus parvis familiis exceptis, quarum una duobus, altera nuIHs pedibus gaudet. Opbidia (^animalia serpentina) cor habent biloculare , biauritum, corpns semper pedibus destitutum , pleraque uno tantum gaudent pulmone. Sceletum non offert sternum , scapulam, — tympanum nunquam iuvenitur, terlia palpebra deest. Batrachia t^animalia ranina) cor habent uno tantummodo ventriculo unaque auri- cula praeditum; corpus nudum est , primaque juventa piscem mentitur , postea autem evolvitur , aiiimalque bipedis vei quadrupedis formam adcptum , vivit et vegetat. lu quibusdam e. g. rana , paradoxa vocata , haecce metamorpbosis (si metamorphosis di- ceuda est , evolutio partium cum nullo larvae reliquio) tam lente locum habet, ut qui- dam, inter quos , nostras Sybilla de Merian, credideriut, animal prius ranam es- se, deinde piscem: cui opinioni satis favere videtur volumen ranae, post evolutionem , ob magnae caudae defectum , multo niinus quam illud gyrini. Batrachia {a graeco (Sarpsizo?) sunt vel ranac , ad L i n n a e i genus il^A'^ per- tinentes , vel sunt animalia cum ranis multo magis quam cum aliis reptilibus conve- nientia. Cum Amphibiis Cl. Ducrotay de Blainville et Latreille conveniunt , quo- rum posterior illa divisit in Caduci-hrancJiia et Perenni-brancJiia ad primam di- \isionem referens hatrachia caudata et nou caudata (^iirodela et anoura) quae iu juventute branchiis tantummodo gaudent, postea vero pulnionibus instruuntur; ad secundam vero divisionem omnia batrachia semper branchiis utentia , quod e nomi- ne jam intelligitur. Ad anoura refert ranas Linnaei, ad urodela , Salamandram et Trilonem , ad Perenni hranchia , Proteiim et Sirenen, E posteriore [^perenni hranchiorum') ordine nulla animalia in Belgio occurrunt. Primae divisionis hatrachia igitur hic tantummodo in censum veniunt. Urodela au- tem, quae niihi perfectiora videbantur quam anoura, prius enumeravi. Anouron jaai ordo in tria plerumque genera dividitur : in hylam seu calamitam, bujonem et ranam. Alii plura genera proposuerunt e. g. Cl, Merrem (1) qui anouris ses genera tribuit : calamitam seu hylam, ranam, hrevicipitem , homhina- torem, pipam et hufonem ; quam divislonem autem (nesciens an auctoritate gaude- ret ) , uou amplecti ausum sum. Nostra igitur divisio hatradiiorum indigenorum sic se habet t BA- (1) Blasius Merrem, tentamen sysLemalis amphibiorum pag. iC3, a H.L. VAN ALTENA, BATRACHIA. / A ■ s Urodela. Anoura. Salamandrat Hyla , hwfo , rana, Ranam iam postico loco enumeravi, quia majorem cum piscibus analogiam mihi of- ferre videtur , tam quod ad habitationem , quam quod ad organismum pedum poste- riorum , qui natando aptior videtur , quam quidem ille bufonis aut calaoiitae. PARS SECUNDA. ENUMERATIO SYSTEMATICA BATRACIIIORUM NOSTRATIUM. TIRODELA. Truncus tenuis , elougatus ( i )• Pedes omni tempore duo, aut quatuor parvi» Cauda longa omni tempore praesens. Pulmones longi angusti. Branchiae aut in primA tantum juyentute aut cum pulmo- nlbus simul per totam aetatem sunt. Costae brevissimae. Sternum nullum» Aures latentes. Foetificalio interna. Mutabilia. Metamorphosln subeunt. Spirant ante metamorpliosiu aquam brauchiis , post illam aerem pulmOnibus jolis. Palpebris oculi teguntur. SALAMANDRA. Cauda teres. Pai'Otides torosae, porosae, Salarn : mncidata : cute rugosft, verrucos^ , cauda dodrantali, tei-eti» Truncus ct cauda cylindrica. Syn- (i) Xerminos systematicos desum«i e teniamine sj^stemalU amphib^armn auctorc Blatio MerFtmv. COMMENTATIO ad QUAESTIONEM ZOOLOGICAM. 9 SynOnymia. Salamandre terrestre.' Maupertuis in memoires de Tacademie. Paris. /727. P' 3^' Schneider Historia amphihiorum tom. I. p. 54-. Daudin reptiles tom.VIlI. pag.221. Latreille Sala- mandr. pag. ^s. Tab. I. Lacerta Salamandra Linnaei. Blumenbach handb. d, Na- tuurlijle historie pag. 37J» Sturm Deutschl, I auna III. 2, Salamt maculosa. Laurenti, Rept. p. 42. IcOn. Rosel von Rosenhof historia ranarum nostratium, In titulo operis. S e b a Thesaurus, tom. II. p. i5. Hahitatio. In locis Europae umbrosis humidis ; foramina in terris , murorumque ruinas frequentat. Cihus. Insecta, vermes, molhisca. Generatio. Vivos pariunt foetus , nOnnunquam quadraginta simul. Animalia sunt tardissima non nisi pUivio tempore e latebris jJiorepunt. Juniores bran- chiis gaudere primus docuit Du Fay. Igni injectis liquor e cryptis profluit immo aliquando ore ejaculatur lacteus glutiuosus, qui narratiunculis fabulisque multis de Salamandris locum dedit : innocua vero sunt animalia. A NOURA. Truncus brevis , torosus. Pedes ex ovo prodeuntibus nuUi , deinde quatuor , longi. Cauda ante metamorphosin longa , post illam nuUa. Pulmones duo , magni , ceUulosi ; ante metamorphosin branchiae. Costae nullae. Sternum magnum , cariilagineum. Claviculae duae. Tympanum apertum. Fecundantur ova ipso quo eduutur tempore. CALAMITA. Apex digitorum omnium dilatatus. Digitus quartus plantarum medio longior. Calam: arboreus. C. palmis Cssis , planlis semipalmatis , dorso convexo glabro , ventre granuloso, tibiis longitudine femorum. Synonymia. Rana quajn Graeci Calamitenvocant. VliniusHisf.Nat.XSiXII. cap. A. Rana viridis. Linn. Fauna Suecica. Ed.I.p.gi. Rana arhorea, Linn. Syst. Nat, I. p. s5j^ ? Latr. Salam. p. XXXVIII. Hyla viridis. Laur. rept, p, 33. Daud. ran. p. i4-. t.I. B Ca- 10 H. L. V A N A L T E N A , Calamiia aihoreus. Sclineid. 7i. amph. /, p, iSj, Merrem ten- tamen systematis amphib. p, lyo, Icon. R o s e l /. l. tah, ix — xi. Hahitatio. Quam\is per omnem Europam inveniatur , meridionales tamen praeci- pue frequentat partes. In Belgio uostro non ita frequens invenitur : nusguam enim quod sciam liuc usc[ue apparuit , uisi in comltatu Zutphaniae ejusc[ue viciniis. Pi-aeterea , auctoribus cl. Bennet et Olivier(i), inventa est Peel-landiae iu Brabantia Septentrionali. lu arborlbus habitat vel saltem in arborum vicinlis. Cihus, Insecta. Generatio, In mense Majo locum habet , simili modo quo aliarum ranarum genera- tio. Maribus saccus sub gutture adest fuscus , coaxationi inserviens. BUFO. Digiti apice tenuiores , plantarum quartus tertlo longior. Parotis pulvlnata, porosa. Dorsum convexum. Dentes nuUi. Bufo cinereus. B. plantls non omulno palmatis , at dlgltorum apicibus membrana auctis , parotide grandi renlformi , dorso orblculalo vei^rucoso. Sjnonymla. Rana manibus tetradactylis fissis , plantis hexadactylis palmatis ^ pollice hreviore, L i n n. Faun, Suec. Ed. I, p, gS. Ilana hufo. Linn. S, N. I, p, j55, Latr. Salam. p, XXXIX. Bufo vulgaris. Laur. rept, p. 28. Daud. ran. p. ^2, t. s4; Le crapaud commun. Lacep. Quadr, ovip. I. p. 568. Bufo cinereus. Schneld. Hist, Amph, I. p, i85, Merrem tent. S. A. p, 182, Icon. Piosel. l, l. tah, 20. Daud. ran. tab. 24-, Hahilatio. Europa in humidis umbroslsque locis. Noctu tantummodo proreplt. Cihus. Insecta. Generatio eadem est quae ranarum. Ova vero non informi massa cohaerent, sed longam fasciolam constltuunt. Hicca est bufo ille famosus, qui foedo suo et horrlblll habltu, tam multls fabellis et narratiuuculis locum dedit. Bufo calamita, B. plantls fere Cssls , llned longitudlnali depressa glabra in spina dorsi , pal- ( 1 ) Natuuriundige Ferhandelingen van de HoUaadsche Maatschappij der fFetemchappen ie Uaarlem, XI dl, pag. 4og, COMMENTATIO ad QUA.ESTIONEM ZOOLOGICAM. ii palmis 6muino Gssis. Dorso verrucis majoribus , in Series disposltis , abdomiue granuloso. Synouymia. Die stinJcende Land-lrbte. Rosel. Z. /. p. loy, Biifo calamita. Laur. rept* p. itg. Latr. Salam. p. XLI. Dau- din. ran, p.77. Merrem l. l. p, 182. Rana hiifo /3. Gmelin S^st. Nat, Linn. tom. I, p. tof^f. Hana ruheta. Linn. Syst. Nat. t, I. p.o55. Icon. B.osel. l. 1. iah. XXiy. Daudin. Ran, tab. 28. fig.J. Hahitatio. In tota fere Europa in cavernis adest. Cihus. Insecta. Qeneratio. Eadem quac bufonis cinerei. Nonuunquam huncce bufonem eadem celeritate currentem observarunt , qnd mus effugit iuiinicorum insidias , quum vero quinque pedum spatium currendo absolvisset quiescere debebat. Odore gaudet pulveris pyrii incensi. Bufo variahilis. B. palmis Cssis, plautis semipalmatis, digito plantarum quarto longissimo , parotide lineari, corpore ovato , toroso, supra verrucoso, Digiti plantarum versus apicem marginali. Verrucae in dorso niajores , in abdo- mine minores. Synonymia. Rana variahilis. Pallas Spic. Zoolog. VII, p. 1 . Gmclin Syst. Nat. Linn. I. pag, io5t. Bufo uariahilis Merrem 1. I. p. 180. Bufo viridis. Laur. rept. p. sy. Scbneid. 7i, AmjiJiih. I. p. 200. "L £Lti\ ■ Salam. p, XLI. Daud. Ran, p. yg, Le rayon-vert. L a c e p. Quadr, ovip, I. p, 688, Icon. Laur. uimph. tab, I, fig. I. Daud. Ran. tab. 28. fig. 2. Hahitaiio. In Germania , Galli.! , SueeiS, Russia , in locis sufTocalis invenitur. lu Belgio secundum B en ne t et O 1 i vier I. 1. p. 4oi. Cihus. Insecta. Generatio. Eadem forsan quae allorum bufonum , de generatione autem nusquam legi. Bufo ohstretricans (1). B. plantis vix semi-palmatis , corpore ovato verrucarum serie laterali , utrinque subangulato. Parotidibus caret , igiturque bufonibus vix annumerandus videretur , siquidem pa- rotidum praesentia cliaracter esset bufonum essentialis, V Syn«- (1) Jjufo ohsietricans a Cl. Bennct et OliTicr 1.1. pag. 4o4, Tocatur Bufo Screherianus. An recte nescio! Nonne Btifo Scrcherianus idem cst cum bufone variabili? Conf. Merrem Tent, Syst, Amjih, pag, 179 e 180 et h^xxT, Rept, pag. 27, B 2 12 H. L. V A N A L T E N A Synonymia. Bujo ohstretricans Laur. Rept. p.sS. Latr. Salam p, XL» D a u d i n. Ilan. j}. 5/. Bomhinator ohstetricans. Merrem tent. S, ui. p. i^g. Icon. Brongniard BuUetin pliilomatique No. ^6, tah. 6, fig.4-, D a u d i n. Ran. tah. 32. fig. 1 . Hahitatio, Siccos locos, Galiiae , Helyeliae, Germaniae frequentat , rarius in Bel- gio invenltur. Cihus. Insecta. Generatio forsan eadem est cum aliorum Bufonum. Bufo igneus. B. plantis palmatis , jialmis fissis , dorso dense verrucoso. Corpus ovale, subtus glabrum. Synonymia. Rana homhina, Linn. S. N, ed. 12. I, p, ^i5, Latr. Salain. XXIX. Rana variegaia. Linn. S. N, ed, X. p.2ti, Bomhinator igneus, Merrem. tent, S. A. p, /7^. Icon. RoseL 1,1. tah. 22. Daud. ran. tah. ^6. Hahitatio, lu paludibus humidisque locis invenitur. Esca, Insecta. Generatio. Ut caeterorum bufonum est et mense Junio locum obtinet. Bufi} fuscus, B. palmis Cssis , plantis palmatis , corpore laeviusculo. Synonymia, Die IVasserhriJte mit hraunem FlecTcen. Rosel l, l. p.6g, Bufo fuscus, Laur. Rept. p. 28. Latr. Rept, II. p. log. Merrem, tcTit. S. A. p. 183. Le hrun Lacepede Quadr. Ovip. I. p- SQn. Rana homhina y. Gmelin. Syst. Nat, Linn. I, p, io4-8. Icon. Rcisel Ilist. ran. N. tah. i5. Habitatio. In Germaniae meridionalibus paludibus , forsitan in Belgio ( 1 )• Cihus. Insecta , mollusca. Generatio eadem quas ceterorum bufonum, Status gyrini iu hocce bufone multo diutior quam in allis batrachiis (2). RA- (1) Secundum Bcnnet et Olivier 1.1. pag. 407. (2) Hicce bufo forsitan ille cst de quo mentionem facit SeLa ilies. pag. ii5. Tom, I. » Ketulit mihi tir fidc > diguus , in Gelria caplos cssc pisces , forma similes Americanis illis c rana natis, sed coloris cinerei paDidioris. a Multum impendi opcrae indigenis liiscc videndis ant nancisccndis , ncc lamen voti compos sum factus ; niM scxqui t ennio inde elapso , postquam tabula haecce jam parata erat; inde hoc alteriinserere tabulae sumus coacti." Con- ferantur Natuurkundigc bijdiagen van Yan Ilall, Vrolik en Mulder, 3 dee), 3 ft, pag, 229 Jqi- COMMENTATIO ad QUAESTIONEM ZOOLOGICAM. i3 RANA. Digiti, saltem plurimi, aplce tenuioros. Digitus plantarura quartus longisslmns. Pa= rotides verae uullae. Dorsum utrimque angulatum. Dentes In maxillls et palato. Rana iemporaria. (i) R. planlis palmatis , dorsO angulato , fere glabro, artubus posticis longisslmis. Dorsum transverse gibbum , abdomen granulosum. Synonymia. Rana manibus tetradactylis fissis , plantis hexadactylis palmatis , pollice longiore. Linn. F. Suec. Ed, I, p. g4: La rousse, Lacep. Quadr. Ofip. I, p.528. Rdna dorsa planiusculo sub-angulato. Linn. S, N. Ed. X. Rana temporaria, Gmel. S^yst. Nat. Linn. I, p. io5j. Scbneid. H. amph, I, p, i ij, Daudin, Ran. p. 16. Merrem. Tent. S. A. p. 1^5. Icon. Bradley Nat. t. jt. fig. 1. Rosel l. l. tom.L fig. /. Daudin. Ran. tab. i5, fig.2, Nota. Variat cutis color. In aliis fuscus est , in aliis fere niger, in allis rubris variegatus macuHs, quae variationes an constantes sint, — nescio. In ranis insularum Texel et Ameland rubras illas praecipue observavi maculas, Habitatio. Tota Europa. lu AsiA Africaque inventam esse narrat Valmont de Bomare in voce Grenouillc. Pascua locaque nemorosa frequenCat. Ranam teri'estrem vocare posses , dum rana esculenta aquatica dicenda esset. Cibus. Insecta , mollusca , vermes. Generatio est ex ovo membranaceo gelatlrioso quod a mare fecundatur quum cx alvo matris prodit. Mares pulvillis iisdetn in pollice gaudent quibus ranae esculcu- tae , sacculis vero membranaceis sub masilla iuferiore destituti sunt. Acrem urinam ab inimico minatae ejaculantur ; multo frequentiorem ac rana esculenta , ejusdem ve- ro saporis et acritudlnis ; quae in oculum jaculata levem provocat inflammatiouem. Rana esculenta. R. plantis palmalis , verrueis majoribus sparsis in dorso verru- co- (1) Mlram quandam mihi nupcr namri credebam fabulam. Naulae cntm quidam , quibuscum sermoncm iniveram, narrabant ( quod jam sacpius ab alils alKrmari audlveram ) in insulis Texcl et Ameland rana» coaxarc non solere. l\ei causam cognoscere cupiens fluentcm, illico illos rogare coepi, an mihi, dataoccasione, qnasdam miuere vellent insullcolas ranas. IUi promiserunt. Post hebdomadem et quod excurrebat acccpi in- gens vas ligneum , ranis fartum , simulque mecum communicaverunt literls nullas ranarum spccies illic invemiri, nisi illas, quae vase contentae crant. Yas antem nihll continebat nisi ranas temporarlas et bufones cinereos qna- rum neutra coaxare solet. Qucslio igitur stalim erat soluta. Ib iBsulij Texel et Amcland rana igitur esculenta adssse non ^ idctur. B 3 ,4 H. L. Y A N A L T E N A coso. Dorsam angulalum , transverse gibbum. Abdomen et femora subtus granulosa. J^Iaput acutiusculum. „, ,: . SynoDj^mia. Jlana manibus tetradactylis fissis , plantis Jiexadactylis palmatis- pollice longiore. Gronovius. Mus. lcht. II. No. 66, Hana viridis acjuatica. Rosel. Ilist. H. N. p.Sj. Rana esculenta. Linn. Syst. N. I. p. ^5/. Laur. rept. p. 31. Schneid. Ilist. Ampli. I. p.it6. Latr. Salam. p. XXXV II l. Daud. Ran. p.46. Icon. Rosel /. /. tah. XH — XIV. Lacep^de I, p, ^y. Daudin Ran. tah, i5. jig. 1. Ilahitaiio.Vhiciuc in rivulis vivarlorumque ripis tam in Europa quam in Asia, inveuitur. Esca. Mollusca , insecta, omnia devorat rana esculeuta dummodo viva. siut et ses& moveant. Generaiio eadem est, quae ranae temporarlae. Mares sub maxilla inferiore sac- culos habent membranaceos, unde eorum coaxatio. Pollex non , utnarrarunt, amo- rum tantummodo tempore calloso estenditur volumine (1), pulvillus llle semper pollici adliaeret satisque magnus est. Prius quam rana teuiporaria pouat ova, po- nere ranam esculentam docet J. Cloquet (2)5 ranam temporariam vero omnium primam batracbiorum amori operam dare , glacie vis soluta , docuit Valmont de Bomare (5). Quid verum sit , non judicare auslm. Ranas ego esculentas Junio mense, iaimo Juiio coeuntes vidi, rauarum temporariarum amores non observavi. Aliquandohumidis praecipue diebus, ranas quum dissecaremesculentas, undiqueodor nauseabundus , cum allii odore uon male comparandus proveniebat , quamvis animal nondum mortuum esset ; oculi illo putore ita afficiebantur ut ab Opere cessare deberem. In Germania, GalliA immo uonnuuquama nostratibus haecce rana comeditur , unde ejus nomeu. Varietates ranae esculentae nOn ita cOnstltutae sunt , \it iis fidem habere pOssimus ; praeterea coloris varietatcm praecipue basin habent, quae basis nOn tanti momeuti vi- detur esse, ut sola sufSciat. Ex aHis batrachiorum speciebus in Germanid , Galli.l , aliisque vicinis regionibus obviis, aiit nulla individua in Belgio nostro adsunt, aut saltem non huc usque inveuta. Ego quid.em nulla iuvenire potai ipse batrachia , nisi Bufonem cinereum , Ranam tem- po- (1 ) Cloque t in Dicttajnaire des Scienc, KaturcUcs in vocc Grcnouillci (2) Cloque t in codem Lcxico. (3) Valmont d c Bomarc Dictionaire raisoane universel d'liistoire naturclle cd. 17C8. in yoce Gre« nouillc. COMMENTATIO AD QUAESTIONEM ZOOLOGICAM. i5 porariam , et Ilanam esculeutam. E libris et ab amicls barum rerum iioa rudibus certior factus sum aliarum specierum. Rana jam esculenta , quae plurima invenitur in rivulis nostris, quae ct maxima est et captui facillima , mlbi prae aliis speciebus apta videbatur , cujus anatomiae ferias cousacrarem. Bufones vero et ranas temporarias non quiescere passus sum , scele- touque quod adeptns eram pulcberrimum pipae , masimi mibi nsus fuit. Ita jam in Anatomicd disquisitione versatus sum, ut primum caput dicaverim o«- ieo<^raphiae^ nonnullisque animadversionibus de ossibus gyrini. Secundum caput agit de myograpliidf tertium de dermologid , de splanchnologid vitae animalis et de neurologid. In quarto capite agitur de splanchnolo gid vitae organicae , de sjste- mate circulatorio , respiralorio , et excretorio. Ab excretionibus tamen generationem separavi , quae mibi tauti momenti esse videbatur ( quamvis rite ad secretiones ve— ferenda) ut in qulnto, ultimoque capite de illa separatim agere non dubitaverim. PARS TERTIA. AHATOJIE RANAE ESCULENTAE. OSTEOGRAPIIIA. §. 1. Columna dorsalis et Pelvis, Statuamus sceleton ranae ita videri , ut facies observatorem spectet. Tuuc partes,' quae ab ano versus faciem tendunt, anticam babent directionem , postica vero est directio a capite A-^ersus anum, Pars superior est illa quae altum , pars inferior quae imum spectat, Racbis novem vertebrls cOnstiluitur. Superior jam racheos facies stakim lineam quandam visui oiTert, medium exac- te tenentem, ab apopbysibusque formatam exsilientibus , iuterruptam in und quaque vertebra. Haecce linea formatur ab apophysihus spinosis in quaque vertebra obviis, In conspectumporro veniuntin eildem superficie duae marglnes exsilientes, formatae a processibus obliquis superioribus (i) in quacumque vertebra praeseutibus, conjunc- tis- ( 1 ) Processuum obliquornm nomina vulgata ; Superiores et inferiores hic servata sunt , licet e positiaiic in ciii» ««eleton nobis appositum ilngimus, proprie dicendi cssent anteriores tl posteriores. i6 H. L. vanALTENA lisque c\im.processibus obUcjuis inferiorihus superioris vertebrae. ^tlas autem hic ex- cipientlus est, quippe qui iu posUca tautumparte duas planas ofTert superCcies ad re- cipiendos /irocessMS ohliquos superiores, et ia parte antica praeditus est duohus si- nibus articuiarihus , quibus excipit duos capitis condjlos. Vertehra nona liic etiam excipienda est ; processibus oblicjuis superiorihus prae» dlta est in anteriore parte, iu posteriore duobus condylis, qui movendo ossi coccygis ittserviunt ( i). -dpopliysibus jam transcersis tota spina praedita est, inler processus obliquos su- periores et processus oLliquos injeriores excrelis, atque posticam partem spectanti- hus. Uuaquaeque harum apophysium corpore \ertehrae, aliquotenus longior est, te- nuis atque extremitate cartilaginosa , oblusa. ^tlas caret hisce apophysibus. In vertebrd secundci ceteris hreviores , In tertid et nond ceteris longiores sunt. RacJiis in parte inferiore superficiem quandam clTert planiusculam, magis tcI mi- nus convexam , nullis excretionibus vel tuberibus praeditam, nisi quod in quaque vertebrd latus anterius , et posterius marginem parvam ofFert, \ix visibilem. Praete- rea in anteriore parte cujuscumque vertehrae , sinus occurrit articularis , ad reci- piendum condylum anterioris vertcbrae, In allante autem duo hujusce modi simis (ut el antea diclum) capitis conclylos recipiunt , in vertebrd nond duo condyli adsunt. Cavitas medullaris omnes vertehras transiens, formam fere habet prismatis qua- drangularis , in parte anteriore majoris, in parte posteriore minoris. In trunco praeter vertebras occurrit os coccygis (a Guvierioet Froriepio eacrum dictum ) , quod simplex est , longum , compressum , acutuni. In parte anteriore cluo sinus inveniuntur articulares , quorum ojje super posticae vertebrae condylos movetur. Longitudine racliin fere aequat. Os videtur longum , cavum atque teres esse , iu superiore superficie autem ex- pansio plana adest, unde forma ei.fere conica. Poslice desinit in hulbulum carti- lagineum. Apophysihus jam transversis Aertehrae pOsterioris , sese ligamentftrnm et cartilagi- uis ope adjungunt duo ossa ilia , longissima , quae cum ossihus ischii et pubis unum quoddam corpus constituunt, symphysi ( cartilagineam formante crenam) con- junctum, atque acetabulum ossis femoris formans. Forma jam ita fere sese hahet: Aliquanto longius est osse cOccygis , formam pri- mo rotundam ambo ejus hrachia mentiuutur , in superiore superficie exeuntem in ex- (i ) Monstruositatem in TerieLra octava et nona saepins inTcni, oriundam e conjunctione ulriusqne hujus Ter- iebrae. COMMENTATIO ad QUAESTIONEM ZOOLOGICAM. 17 €«pansionem acutam. Brachiorum extremitales anteriores cartilagine sunt ob- ductae. Superficies interna , ( os coccygis spectans ) utriustjue brachii , sulcum of- fert musculo ischio-coccygio inserendo aptum. Posticae extremitates excurrunt in corpora subirregularia , fere semilunaria, quae in parte superiore et inferiore con- currentia, cristam formant. Inter superiorem et inferiorem hujusce cristae partem ca- pitas apparet rhomhoidea , quae antrorsum spectat , quaeque pelvis analogon haberi ( pro parte saltem ) posset. In postrema extremitate iliorum tuberculus videndus ap- paret, cavo globuloso in medio praeditus , qui cum hujuscemodi cavo in osse ischii et pubis , acetabulum format , capituli superioris ossis femoris. Ceteroquin os ischii et piihis forma sui subirregulari lunulam fere exhibeut dimi- diam, ubique crena cartilaginea ciuctam. §. 2. Ossa capitist Caput in eoque cerehrum sedes est vitae animalls. In capite igitur illae parfes quae cerebrum continent, essentiales ; quae faciem constituunt, minus essentiales esse videntur. A cranio propterea incipienclum. A. , CraniuTJu Cranium in Rand eeculent& formae est fere cylindricae, superue latum, inferne minus latum immo angustum, antice compressum, postice amplum est. Constat quin- «jue ossibus : 1. osse ethmoideo , vel saltem cum elhmoideo hominum aliquatenus analogO {^Riechhein Cari(i)). 2. osse frontali ., 3. osse sphaenoidali y 4. duo- hus ossibus temporalibus , sive potlus occipitalihus. In osse frontali et sphaenoidali egregie enitescit linea illa mediana , indiciam symmetriae omninm organcrum ad animalem vitam pertinentium , a Bichatio tam eleganter quam sagaciter explanatam ( 2 ). Utrumque enim duabus partibus glutinatis (ut ita dicam) constituitur. Sed videamus specialia , generaliora praetereuntes. Os ethmoideum , anticam cranii partem constituens , formam habet subregularem. Tubo enim constare videtur, majori sud apertura cerebri partem priorem continente, in duoque foi-amina exeunte, quae trans-mittunt nervos olfactorios. Haecce foramina ad partem priorem ossis, formant cavitates duas, infundibulifor- JOles , (i) tehTbnch der Zootomie von C G. Carn», Leips. 1818, pag. »17. (a) Yide: Beeherches physio). sur la vie et la mort I P. Art.II, 5. j, G iS H. L. vanALTENA, mes, fereque pyTamidales , quarum major apenura nares spectat. Ad latera ibi- que quidem in superiore parte duo foramina adsunt , ad transmittendos neivos oph~ thalmicos , quinti paris. Superficies porro superior plana est , atque multo brevior superficie inferiore, quae et convexa est. Os frantale formam fere habei-et parallelogrammi , nisi pars posterior latior es- set. Tenuissimum est os , atque una tautummodo constat laminS. Ortum est (quod in junioribus etiam individuls observatur) e duobus ossibus inter se similibus , quae ad posllcam partem irregularia , antice eseunt In parailelogrammum completum. Sequenlibus annis extremitates irregulares conjunguntur , regulares autem semper a se Invicem remotae manent , nisi aliquando cartilagine obductae conjunctio- nem partialem subeant. Totam longitudinem cranii superne constituunt. Facies su- perior plana est. Sulcus autem, e symphysi ossium oriundus , semper (aliquate- nus saltem) remanet. Pars postica superne convexa est. Facies inferior duos sul- cos olTert , totam ossis longltudinem percurrentes. Praeter hosce sulcos excrescentiae tres minimae, in parte irregulari observantur, e forma cerebri hoc in loco forsitan (?) oriundae. Haecce extremitas posterior irregularis , cum ossibus temporalibus , extremitas anterior cum osse ethmoideo conjungitur, sutura squamosJ. Os sphaenoideum longitudine os frontale aequat. Formam habet crucis, Facies inferior, quae externa , est convexa ; facies superior, quae cerebrum spectat, est concava. Extremitas anterior in apicem exit, linea mediana egregie fissum. Ambo crucis brachia espanduutur obtusasque habent extremitates. Crucis culmen ( si partem auteriorem basin vocamus) est minimum, totumque fere cartilagineum. Jun- gitur cunv osse ethmoideo et cum duohus temporalibus suturis squamosis. Ossa temporalia sunt polymorpha. Meatus auditorii maximam partem contineht. Quodcumque ex ossibus temporalihus duabus partibus constitutum esse in jnnio- ribus individuis slatim apparet , in adultis hoc maceratione potest anquiri. Cavitates et Foramina» a. Iripressio oualis (Geoffroy (i) ) , in osse capiti adhuc adjuncto , stalim occur- rlt. In superna enim parte , magna illa est inpressio , quae a sutura squammosa, qua ossi cpiadrato adjungitur, extenditur, usque ad suturam ossis frontalis. Totum labyriathum supexme tegit. b. E regione hnjusce inpressionis oualis , \n parte aurem spectante externam, ca- vitas maxima videtur, quae apparatum acusticum continet, cavitas est subirregula- ris , aurisque mediae parietem constituit osseam. c. (i) Voyez Geoff roy premier memoire sur l'orgaiie d'e l'ouIe iles jreptiks et des porssons dans les M^moir. de Malh. et Physiq. jirescnLees a l'Academie Royale, T. ll, p. i64. COMMENTA.TIQ ad QUAESTIOJ^I^M: ZOOLOGIQAM. ; 9 c. Fenestra ovalis , quae gyro sinuoso ad laL jrintbum tendit , eumque transiens per parvum foramen nervum acusticum transmittit, qui ad internam condyli occi- pitalis partem e cerehro provenit. d. Sub condylo occipiiali invenitur foramen, idem cum foramine condyloideo an- tei'iore liominum, quod nervos linguales transmittit. e. Crena cafa in superficie inferiore adest, cui expansio transpersalis ossis sphae-' noidei adjungitur sutura squamosa. Processus externi. a. Jipopliysis petrosa, qnae cum osse quadrato et jugali conjungltur harmonia fere squamosa. b. Condylus quo caput movetur snpra rachin. c. Crena in superCcie superiore, cui sese sutura squamosa adjungit o.s />-o«/rt/e, quaeque parlim inserendo musculo lumbo-costali inservit. Hae igitur cranli sunt partes. Faciem jam videamus , quam vocamus totam osseam capitis compagem, cranio excepto. B. Facies. Facies ossibus jam constat i, guadratis , 2. oasibus jugalibus 3. ossibus pala-- -tinis, 4. ossibus nasalibus , 5. maxilld superiore , 6. Maxilld inferiore. Utrique ossi temporali adjuuctum est os cjuadratum {os malae). Figura est irre- gularis. In quocumque cccurrunt apophysis orbitariay quae mediante suturA squa- mosa cum apophysi petrosd ossis temporalis , orbitae partem lateralem et poste- riorem superne efficit. Haecce apophysis in apicem exit, et cartilaginis ope cum osse jugali conjungitur. Altera extremitas hujusce apophysis est transversa , cou- junctionique cum osse temporali inservit. Apophysis quadrata praeterea occur- rit, cujus analogon est os quadratum in plurimis reptilibus aliisque animalibus ob- vium. Longa est et gracilis cum apophysique orbitarid fere ita cobaeret, ut ca- pitulus cum malleo. Eetrorsum tendit et cum osse jugali per totam suam fere longitudinem conjuncta est cartilaginosa glutinatione , extremitasque posterior cwm posticd maxillae superioris parte in cartilagineum exit capitulum, quod movetur su- per cavum articulare maxillae inferioris, Facies interna concava 5 externa vero cou- vexa est. Ossa jugalia utraque lateralem posterioremque partem orbitae inferne consti- tuunt. Tribus quodque constat apophysibus, quarum priTOa (quam lateralem di- C 3 ce* 20 H. L. V A N A L T E N A; cere possemus) quae et brevior est, et figurae fere quadratae, apophysi petrosae ossis temporalis inferne adjungitur, iu confiniis expansionis lateralis os«/a spTiaenoi^ dei. Apopliysis alia occurrit, quae retro tendit , (unde eam vocamus posteriorem) et lata est. Haecce apophysi guadratae ossis quadrati cartilaginoso coniungitur ligamento. Apophysis jam superest hujus ossis maxima , quae antice vertitur (unde prioris nomen'). Magnam partem constituit lateralem oris cumque maxilM superio- re nec non cum apophysis orhitariae ossis quadrati apice , ac ossis palatini pos- terioris parte maxillarid conjungitur. In hacce priore apophysi, sulcus adest, qui orbitam spectat. Facies interna convexa, externa concava est. Maxilla superior sex ossibus constat symmetricis, quorum tria dextram , triaque sinistram constituunt partem. De tribus igitur tantuma.odo dicendum est ; de osse minore maxillae superioris, de osse e]vLS majore et de ossiculo inlermaxillari. Os maxillare minus arcte coliaeret cum extremitate inferiore apophysis qua~ dratae ossis guadrati» In postica jam parte extenditur , mOx tamen parvA cur- vaturi externe convexd , antrorsum tendit in apicemqne excurrit. Hicce apex squa- mS cum osse supermaxillan majore conjungitur. In hocce osse dentes non inve- jiiuntur , qui in supermaxillari majore in intermaxillaribus et palatinis anterio - ribus adsunt. Os maxillare majus. Parvd curvaturd ad latus externtim C6nvex4 , totam fere longitudinem maxillae superioris constituit. Longum est et gracile. Externa su- perficies plana est uullasque expansiones oflert. Interne per totam suam longitu- dinem cre/zaTW olTert , cui sese inferne adjungit culis Oris, ita ut in vivo individxio nibil hujusce internae superficiei appareat nisi apophyses odontoideae , quas triginta octo in uno quoque latere numeravi. Apopbyses illae odontoideae in apicem exeunt, ad externam partem oris aliquatenus convexam. In confiniis ossium maxillarium pau- xillum extenditur os maxillare majus. Snperne apparet apophysis transversa quae formandae orbitae parti anteriori concurrit, et cum apophysi ossis nasalis conjuugitur sutura squamosa. Tertium os maxillae superioi'is est os intermaxillare. Externa superficies convexa est. Crena, quae in maxillae superioris internd parte occurrebat , hic procurrit et quidem ita extenditur , ut satis magnam palati partem teneat. Apophysin habet nasalem, quac externe convexa, interne concava est. Deceni denticuli in uno quo- que observantur. Cum maxiUae osse majore et cum suo pari carlilaginis ope con- jungilur , cum ossibus vero pialatinis membranae interventu. In basi jam cranii apparent quatuor ossicula palatum formantia. Ossa sunt pa* latina anteriora et posteriora. Os^a palatina anteriora dao adsunt , destrunj et sinistrum. Fundum eiEciunt ca— Zl COMMENTATIO Ad QUAESTIONEM ZOOLOGICAM. 25 cavitatls nasaKs. Forma est irregularis. Anticam unumquodque liabet apophysin, qud ossi maxillae superioris majori adjungitur, superne crenam ofFert cuti oris lirmandae inservientem. Externam liabet aliam apopliysin , cui sese membrana ad- adjungit ossi maxillari adhaerens formansque partim basin cavitalis nasalis. Postice offert apopbysin , quam posticam infernam dicere possis. In inferna enim superfi- cie ossis apparet procurritque postrorsum , tandemque ossi palaiino posteriori ad- iungitui'. Cum externa apophysi foramen format , quo nares cum oris cavo cohae- rent. Postica superficies (dentibus munita clecem vel duodecim antice convexis ) ossi ethmoideo juncta est. Latera interna ossium palatinorum anteriorum inter se con* juncta sunt et quidera in directione lineae medianae. Ossa palatina posteriora parva sunt transverse posita , statimque pone ossa pa~ latina anteriora apparent. Orbitae parietem anteriorem inferne constituunt, U- trumque formam babet spatulae , cujus para lata externe vertitur interneque super- ficiei ossis majoris maxillae superioris , nec non apopJiysi priori ossis jugalis adiungitur. Extremitas interna parti infericri ossis- ethmoidalis adhaeret. Superne os crenam parvam offert, qud ossi nasali adjungitur. Ossa nasalia duo superne convexa , inferne concava sunt. Antice utrumque iu apicem exit , postice transcersd apophysi asque ad maxillam tendit , igiturque su- ■nerne orbitae format parietem anteriorem. In hacce transversd apophysi per to- tam longitudinem sulcus adest, cavum nasale augens volumine. Interne cum suo •nari iuneitur, cartilaginis ope ; externe apophysi transuersd ossis maxillaris majoris adbaeret. Inferne posdca pars cum osse ethmoideo jungitur, nec non cum osse pa- latino posteriore. Maxilla inferior quatuor ossibus constat symmetricis , duobiis dextris , duobusque sinistris. Duo igitur describenda sunt. Posticum utrumque quod maximum est os articulare dicere posses , quia super condykim ossis quadrati movetur. Os anticum utrumque, quod minus est cs intermaxillare inferius dici jiosset. Os articulare. Extremitas quae cavitatem glenoideam continet paulum elevatur, caeterOquin ossis corpus externe convexum antrorsum tendit, nec superne usquam nec inferne adscendit aut descendit. Ante cavitatem glenoideam processus datur coro • noideus (os complementaire ? Guv. ), cui masseter sed inprimis crotapliites inse- runtur. Superficies externa porro per totam suam longitudinem sulcum offert , cui cutis adjungitur et pro parte muscuhis masseter. Praeterea hicce sulcus recipit apopbysin externam ossis intermaxillaris inferioris. Os intermaxillare inferius adest minimum quadrafum. Anticam maxillae infc- ribris partem constituit. Apophysis ei adjuncta est longissima , gracilis, quae cum Qssiculo ipso angulum fere format recium. G 3 Hu- 22 H. L. V A N A L T E N A, j Hujusce apophysis interventu ossi articulari adjungitur sutura squamosS. Suo pa^- ri , cartilaginis ope adhaeret. §. 5. Ossa sterni et extreinitatum anteriorum. Fars anterior {extremitates pectorales) in batracliiis non ut in mammalibus , avibus plurimisque reptilibus , Ranae quam maxime affinibus , e. g. Chamae- leonte, Lacertil, aliis , ope clavicuTarum vel apophysium cartilaginearum , cum spinft vertebrali conjungitur. Musculorum tantummodo interventu conjunctio effici- tur, in sceletoque igitur pars pectoi-alis cum reliquis ossibus non cohaeret. Haecce jam pars (a Caro vocata vorclern Knochengiirtel) constat: A. parte scapukiri ^ B. parte sternali , [C. parte hrachiali. A, Pars Scapularis, Pars scapularis lam in dextro, quam in sinistro latere composita est , duobus ossibus : i. lixpansione scapuloided , et 2. Scapuld ipsd. Expansio scapuloidea. Os est tenuissimum , forraae fere quadratae. Latera in cartilaginem exeunt, vel potius totum os cartilagineum est, hic illic granulas osseas oflerens. Cartilagine etiam cum scapul^ ipsA conjungitur. Una tantummodd constat lamina, cujus utraqne superficies est jjlana. Dorsum post caput tegit. In Rand pipd maximas habet expansiones , quarum analogia cum testudineo scuto negai-i nequit. Scapula ipsa offert cacitatis glenoideae partem, qua caput bumeri movetur, cujus iu fundo foramen tendit ad partem ossis posteriorem. Pars superior ossis conjungi- tur expansioni scapuloideae , pars inferior cum clavicuJis , utraque cartilaginis ope. Facics superior est convexa, inferior concava , nullisque expansionibus utraque superficies notanda, • 3. Pars Sternalis. Pars sternalis ( i) quae in quibusdam generibus e. g. Pipa, immo etlam in quibus- dam, quae observare valui, monstris, maximam habet analogiam cum sterno testudi- num ( \ ) Linea mediana granulis osscis in cartilagine obviis constltuitur , quae vcstigia sunt ossis centralis in aliis oviparis, in avibus , praecipue in pullo galHnarum obvii , quaeque Cl°. Geoffroy St.JIilaire maximi usus fuit in constituenda analogia inler sternum aliorum animalium vertebratorum et illud piscium, Voyei: Philos, Anatom. Tom. I, pag, 109 etc. COMMENTATIO ad QUAESTIONEM ZOOLOGIAM. 23 nnm ( quod etiam a Caro observatiim est (i)), sex ossibus componltur , duabus clavicuh's majoribus, duabus miuoribus , et duobus ossibus sternalibus. Clacicula Tnajor utraque, cum scapula cavitatem constituit glenoideam. Pars es- terna , scapulam spectans coni fere figuram exhibet , cujus basis arthrodiae cavitas est. Apex autem mox extenditur, ita ut fere ti-iangulum formet, cujus basis e re- gione baseos sui paris , lineae adjungitur medianae. NuUa iuaequalitas in quacum- que facie occurrit. Claviculae minores {claficulae accessoriaeCnvi (i), apophyses sive claviculae coracoideae Geoffroy St. Hilaire ( 3 ) ) , tres expansiones acutas parvas exbibent quarum ope parti scapulae inferioi-i adhaercnt. Os est parvum utrumque, gracile. ad lineamque medianam in apicem cartilaginosam exit. Ossa siernalia. Os sub abdomen positum , postrorsumque teudens , extremitate sua anteriore sterno adjunctum , cum apopliysi sive cartilagine xyplioided homi- nis convenit. In anteriore sterni parte ejusdem fere formae os observatur, etiajii lamina cartilaginea terminatum. Os sternale anterius et posterius dicere posses, Utrumque jam ejusdem fere formae est, jiosterius vero majus faciem fere exhibet clepsydrae, cnjus utriusque basis nititur cartiiagine, ex ossis centralis vestigiis oriun- da. Pars superior exit in cartilaginem, in anteriore unilobam , In posteriore bilo- bam. Superficies sunt plauae , quam plurimumque latera carlilagiue sunt obducta. C. Pars BracJiialis, Utraque pars bracJiialis componitur osse humeri , antibrackio et manu. Os humeri est fusi-forme. Extremitatem habet superiorem et inferiorem. In su. periore occurrunt : caput , quod arthrodid movetur super cavitatem e scapuld et claviculis majoribus oriundam : taherculum majus quod expansio est ossea , in prio- re ossis facie obvia , dimidiam fere longitudinem ossis comprehendens , inserendis musculis variis pectoralibus est idonea. Ad utrumque latus hujusce tuberculi majoris canalis conspicitur , canalis humeralis (^gouttiere humerale Cuvier), atque tuber~ culum minus quod anterius est et sub capitulo. In inferiore superficie adsuut: condylus capitatus , antibrachio movendo necessa- rius. Condylus internus, qui inservit extensoribus Gt Jlexoribua digitorum inseren- dis. Condyli in homine externi fere hic adest rudimentum. LoDgitudinem os humeri fere eandem habet cam osse coccjgls. ^n- (l) Lehrbuch der Zootomie , pag. iig; {2) 1. 1. pag. iig. (3) Philosophie anatomique tom. I, planche 2. £g. 23, litt, c. 24 H. L. V A N A L T E N A, Antibrachium constat cubiio et radio in unum conglutinatis. Quod quamvis el e (igura externa jam pateat, ex interni structurd quam masime apertum fit. Cava enim meduUaria quamvis in superiore parte aliquantum coeant, in inferiore duos cauales offerunt separatos ( i ). Pulcerrimum hoc omnino glutinationum e theorii C a n d o 1 1 i i exemplum ( 2 ). Pars posterior jam continet cai>um articulare: acetabulum condyli capitati ossis humeri. Pars inferior quae latlor est, cubiti et radii extremitates cartilagine conjunctas , satis bene offert, Capituhim inferius in cubito , apophysin styloideam in radlo. Manus tribus ossium constat seriebus. Prima series duo habet ossa, os radiale et cubitale , secunda tria habet, quorum maximum sustiuet rudimentum poUicis, duo- fous articulis constans. Tertia series tribus iterum ossibus constituitur. Digitus secundus suslinetur a primo horum ossium , quartus sustinetur a se- cundo , tertius ambobus tam primo quam secundo osse nititur, minimus digitus tertio sustinetur osse. Forma horum ossium est snhlrregularis. Ossicula vero secundae seriei , satis bene cuneum mentiuntur , unde etiam prima series tertiam tangit. Saepius vero cartila- gine ita sunt obducta , ut vera forma agnosci plane nequeat. Metacarpus quatuor ossibus constat inter se aeque longis. Forma est cylindrica. Extremitas inferior concava, superior convexa est. Longitudo fere tertiam partem iongitudinis ossis humeri adaequaU Quod ad digitos; pollicis tantummodo adest rudimentum. Duae phalanges primum et secundum digitum constituunt, tertius vero et quartus digitus tres habent/jAa- langes. Extremitates phalangium quae cum ossibus carpi conjunguntur cavae sunt , extremitates superiores capitulum ofTerunt. Apices digitorum omnes exeunt in un- guiculas cartilagineas. §. 4. Ossa extremitatum posteriorum» Utraque extremilatum posteriorum sive inferiorum constat sex partihus, osse Jemo- ris , tibid et Jibuld , tarso , metatarso et digitis. Os { 1 ) Minus rccte Cnvi erns mihi dixisse videtur. Lec. d' A. C. 1. 1. p. 29: On voit vers le has elargi de cet os , un sillon de chaque cote ; seul vestige d^une distinction en deux os, E sectione transversa enim ossis , plura vestigia iUnjue clariora obviam veniuDt. (2) Voyez De Candolle theorie Elem. d« la botanique, totum Librumlll. ubi agit de; theorie de la clai- sijication naturelle. COiMMENTilTIO Ad QUAESTIONJJM ZOOLOGIGAM. 25 . . Os femoris e$t fusiforme. Duplici gaudet curvatura , quarum illa quae pe/- vim spectat antice concava , quae tibiam spectat anlice convexa est. Estrenn- tas hujus ossis superior caput habet , quod libere movetur in canitate coty- loicled ossis ischii et puhis , ibique retinetur ligameuto capsulari , totam cavita- tis margiuem ambiente. Estremitas inferior condjli iu homiue externi ei inter- ui rudimenta quaedam offert, rudis aulem saepissime mples videtur , cartilagine ob- ducta. Tihia etfihula, quamvis separalim non appareant , ambae adsunt, sed congluti- natae. lu extremitate enim superiore et inferiore , externa et interna hujus glutina- tionis vestigia apparent. Parva gaudent curvatura deorsum convexS. Ambae extre- mitates cartilagine cinctae gynglymo moventur , firmissimisque ligamentis circumdan- tur. In media superficie magnum foramen occurrit nutrititium. Figurae est os in me- dio fusiformis, in extremitatibus latae, compressae. Tarsus astragalo, calcaneo et ossiculis constat cuneiformihus. Astragalus et cafc««eiis multo majores sunt in Batrachiis quam in caeteris animalium ordinibusv quod saltui ranino egregie inservit. Quominus auteni hoc nimis teleologice consi- deretur, prohibcut hufones, qui qiiaums astragalum et calcaneum habeant aeque longos ac Rana esculenta et temporaria , saltu vix utuntur. - Astragalus jam et calcaneus quamvis separati, in extremitatibus sunt concre- ti ibique superue ginglymo movenlur super tihiam Gt fihulam , inferne super cnia- tuor ossicula cuneiformia. Forma est utriusque oblouga. Fere nescires quid os calcanei uomine , quidque illo astragali insignires. Prius vero os , aliquanto minus, anticeque convexum vocabimus astragalum, cnm cakaneo quod rectum est conjun- gitur syneurosi. Ossicula cuneijormia sequuntur. Seriem eshibent tarsique reliquam anticamaue coustituuut partem. In juvenibus individuis massa tantummodo cartilagiuosa videtur esse, in senioribus saepe unum duove abortiva sunt. In quibusnam enim duo , iu aliislria, quatuorve inveni. Ossicula sunt minima , formae subirregularis. Metatarsus quinque coustat ossibus majoribus, unoque. minore, minus est os metatarsi pollicis , quod in quibusdam individuis parvo tubere cartilagineo , ia aliis osseo constare mihi visum est. Ossa metatarsi cligiti secundi , teriii qiiarti et quinii sensim sensimque crescunt , sexti decrescit , ila ut fere aeque longum sit ac os metatarsi cligiti guarti, Ossa feie sunt fusiformia , ad u- iramque extremitalem aliquotenus dilatata. Basis cava , extremitas superior conve-' xa est. Digiii adsunt sex. PoIIex omnium brevissimus est. A pollice nsque ad quintwn longitudine crescunt digiti, sextus decrescit. Pollex unam tantummodo habet^Virt- D Ian~ 36 ' H. L. V A N A L T E N A, langem saepius cartUagineam. Digitus secundus et tertius duabus gaudent pha' langihus, quartus tribus , quintus quatuor , sextus tribus, munitus est. In pollice phalanx basi gaudet concavd et in apicem cartilagineam exit. Aliorum digitorum phalanges inter se similes sunt. Sensim sensimque enim omnes longitudine decrescunt. Bases omnes sunt concavae , summitates convexae, ultima cujuscum- que digiti phalanx exit in apicem carlilagineum. §. 5. Generaliora quaedam ad Osteogoniam pertinentia. Sceleti descriptione absoluta , jam jam ad osteogoniam nobis transgrediendum esset. Augustia vero temporis , ad hoece specimen elaborandum concessi, studio- rumque anatomicorum ruditas ( i ) inpediebant quominus saepius gyrinos dissecarem iii uuaquaque vitae periodo : pauca igitur tantummodo individua tali modo disse- cui , ut quaedam inde consecuta sint mihi non plane inepta visa , quae ia medium proferrem. Sceleti jam.usum esse triplicem , inter omnes anatomicos hodie constat. U- sus primarius est , ut tegatur sensorium commune i. e. cerebrum ejusque ac- cessoria ; secundus : ut tegatur nervorum systema in genere ; usus tertius , ali- quotenus adventitius est : ut fiat musculorum insertio et locomotio facdis et con- stans (2}. Hoc demonstratur egregie , tam in illis invertebratis , ubi sceleti primordia inve- niuntur , e. g. in Sepia Loligine , Calmare , aliis ; quam iu systemate osseo foetali , ubi semper partes sensorium et nervos tegentes omnium primae cvolvuntur ac perfi- ciuntur. Ilaecce jam sententia egregie in gyrino dissecando mihi demonstrata est. Semper enim observavi rachidem et ossa capitis ad sensorium pertinentia , prius formari : diu postea oriri ossa faciei et extreaiitatutn, Quod igitur , ut raelius intelligatur nos- trisque seutentiis postea subjuugeudis clarior lux aliluat, breviter videamus de os-- silicationis progressibus. Cy- (1) Quip. imo ! quid a juvene tenui ilajitari polest, quum a dj^assimis haniai rerum dnctoribus pe- talur ; 11 D'exposer d'une maniere complele et avec dcs figures, lcs changemens qu' eprouvcnt le squelette et lcs mus- n cles dcs grenouillcs el des salamanJres, dans les diliercnlcs cpoques de leur vie." Vide Kevue Encyclopcdique luillet 1828. pag. 262. (2.) Conferri hic meretur Cl J. v. d. Iloevcn in Jisserlalione de Sceleto piscium L. E. 1822. qui pag, 4 »$qg; egregie agit de variis ossium funclionibus. COMMENTATIO Ad QUAESTIONEM ZOOLOGIAM. 27 Gyrinos in mense Aprili (a die 16 — 25) collectos, JuHo et AugustO mensibus dissecabam. Pedes posterioi'es satis jam evolutae erant, anteriorum vixdum vesti- gia inveniebam sub cute. Quatuor sceleta satis completa praeparabam , ia quibus omnibus duo ossa temporalia aderant, quorum umimquodque duo puncta ossificationis ostendebat; quod cum nostris experimentis in ossa ranae adultae institutis egregie convenit. Ossa temporalia enim per dimidium borae spatium aqua cocta , in duas dividebantur partes, plane easdem cum partibus quae in gyrino prima ossificationis puncta ostendebant. Os frontale, quod etiam duabus parubus constat symmetricis, duo puncta ossificationis ostendebat, e quibus antrorsum et postrorsum radii emit- tebantur calcarii. Os sphaenoideum erat formatum, calceque in duobus punctis ex- plebatur, in confiniis expansiouum transversarum , quae postea cum ossibus tempo- ralibus conjunguntur. Ossa igitur cranii , ossa ad sensorium commune pertinentia , ossa vitae animalis (i), jam egregie evoluta erant, ossa vero faciei no^ ita. Os enim. ethmoideum hic illic cartilaginem solidiorem exhibebat, ossificationis vero punc- ta invenire non valui. Ossa jam quadrata et jugalia , in duobus tautummodo indi- "viduis , Ostendebant ossificationi* initia, in duobus aliis plane erant cartilaginosa. De maxillS superiore idem valet. Os majus hujusce maxillae enim, in uno tantum individuo erat aliquatenus osseum. Caetera tam maxillae superloris quam palati os- sa, ( a ) OpinionibusBich atianis de vlta animali etorganica totus inbutus , sagacissime cl. J. v. d.Hoeven (De sceleto piscium pog. lo ) ossa dividit in ossa ad i'itam animalem pertinentia et ad vitam, organicam. Ossa porro vitae animalis, tria quasi systemata constituunt : A. Ossa systematis nervei partes essentiales tegenlia. B. Ossa organa sensus includentia. C. Ossa motui inservientia. Ossa vitac organicae ctiam tres constituunt series : A. Ossa nutritionis stricliori sensu i. e, masticationis et deglutllioms. B. Ossa respirationis oflicinae dicata. C. Ossa generationis ofilcinam Includentia. Jam cum liacce classiiicatione ossium , si comparentur nostrae obscrvatlones ad ossificationis progressus per- tinentes pulcra (juaedam inde mihi profluere coroUaria vldentur. Primo cnim os fiunt ossa vitae animalis encephalum obduccntla, deinde illa quae sensunra organa conti- nent, postremo quae motui inserviunt, slmulque cum posterioribus ossa nutritionis, respiratlonis et generatio- ois materia inplcntur calcarla. Rachls , altera illa osslum vitae animalis serles , statim post ossa enccphali evolvitur et osslfcatur. Ilaec jam egregie convcnlunt cum antea dictis de relatlvo ossium valorc ( v. d. Hotven 1. I. pag. 4). Ossa enim dlgniora essentialla — quae basin sceleti constituunt — primo evolvuntur — minus essenllalia delnceps scse ostendunt. Si ratio vero quaeratur, cur rachis serlori gaudeat ossificatioue ac ossa encephalum obducentla , vix quic- quam habeo, quod respondeam , nisi quod rachldis ossa motui simul inserviant ( cf. v. d. Uoeven pag. lo. ). eoruraque itaqne consolidatio cum illa organorum motus arcte cohacrere videatur. D 2 *•>.. 2.8 H. L. V A N A L T E N A , sa , nondum verae osteogeneseos initia monstrabant, immo ossa nasalia , (parvi liic sane momenti , nec ad summum vitae animalis multa facientia), vel per anni spa-i tium cartilaginea manebant. Maxilla iuferior in duobus tantum indiyiduis servata erat, ubi nihil nisi pulpam olTerebat cartilaginosam. Rachis autem, quod a priori jam intelligendum , licet non simul cum cranio sub- stantiam calcaream assumere incipiebat, tamen multo prius quam facies ossiflca-; tionem siibibat , ita ut satis jam ossea ejus esset substautia , quum facies adhuc tota quanta erat cartilaginea. Ossibus igitur cranii et rachidis satis jam evolutls citissi- me evolutio et ossificatio incipit pedum posteriorum et quidem ita ut in dies ea- rum incrementum observari possit. Primo formatur os femoris , deinde os fibulae et tibiae , jam jamque ad calcaneum et astragalum transgressa ossificatione, — in- cipit formalio extremitatum anteriorum , quarum , mirum est , quam lenta sit evo- lutio. Liceat bic jam inserere sagaclsslmam ratiocinationem, qui ex praeceptOribus ami- clssimus milii , elegantissima sua et simplicissima metbodo , totum ossificationis pro- gressum , in leclionibus publicis , explicare solet ( i ). « Tela ossium formativa ( ita fere loqui solet) nutritur Tasculis, in ipsorum Ossium « substantiam penetranlibus , fit vera cartilago ; denique verum os. {< Sed in e4dem ratione quj os oritur , vascula obliterautur ad substantiam ossis « pertinentia , vmde sanguinis affluxus ad hasce partes minuitur. « Quid itaque fit in ranae gyrino mox nato ? « Cartilagines adsunt vertcbrales ( tum capitis tum spinae ) perfectiores : adsunt << cartilagines ossium faciei minus perfectae, cartilaginibus membrorum posteriorum « vix nllus , anteriorum nullus huc usque conceditur locus. « Sanguis itaque ad partes vertebrales advectus , impenditur ad Ossificationem: jjer- (< ficiuntur quoque cartilagines faciales. Sanguis posteriora versus fluens , rachidem, « cujus cartilagines eundem cum iis cranii pcrfectionis gradum babere videntur , in « os niutare incipit. Sed quia longior est ejus tractus, cum cauda quoque nutrimento « indigeat , minorque relativa sanguinis quantitas, ossificatio vel iude lentior. Sed « cranii ossibus jam jam ossificatis , sanguinis minuitur ad eas partes affluxus. San- « guis vero nunc majori quantitate adfluit in rachim , eamque in os mutat et quum « vel sic omnis sanguis inpendi nequeat, incipinnt magis magisque evolvi membra « postcriora. Evolvuntur eorum ossa , tum vero musculi. Ossa faciei coutinuo quo- « que solidescere incipiunt. ^uid jam ? pedes posteriores natationi inservire inci- « piunt, cauda languescere incipit, nec am])lius augetur, pedum posteriorum evo- « lu- (i) a: Nicolaus Muldcr, Chemiae el BoUniac profe«or in Athcnaeo quod est Franequerae. COMMENTATIO ad QUAESTIONEM ZOOLOGICAM. 29 « luiio est completa: quid mirum quotl jam sangiiis anteriora versixs pellitur , vasa « ibi stimulat , nutiimentum largum affert : — verbo , quod pedes anteriores evol- « vuntur eoruudemque ossa vere os fiunt! Porro jam nobis cum mutata statione auimalis egregie convenire videntur , evolutio- nls progressus supra adnotati. Animal enim in primo vitae stadio est aquatile piscinum, Pisciura sese modo movet , huicce usui pracclare inservit caudae structura , quae cum anguillae muraenae sti'uctura , praecipue illa partis posterioris , piilcre convenit ( Cf. J. v. Swammer- dam Bibl. Nat. tab. 4^. fig. 1. ) Ubique enim musculi transverse sunt positi, struc- tu]'amque habent quam dicunt anatomi pennatam , superne et infcrne exeunt mus- culi in margines membranaceas , piunis analogas. Pedesposteriores primo quoque sunt pinniformes. Respiratio, (quae vero hic minus alleganda) , verbo , omuia sunt piscina. Jam jam evadit animal , aquatile pedatum, Natando continuo sese movet. Non Vero ejusdem necessilatis liic est cauda ac in priore statu (quae igitur jam flacces- sere et leni detrimento absumi incipit), nam pedes posteriores peculiari modo nunc motui inserviunt. Pedes euim posteriores, ad phocarum modum, membrani sunt tnunitae interdigitali, quae , quum natare conslituunt expandituT. Major exinde pal- marum evadit superficies, quae ab aqui^ igitur multo melius ac antea fulcitur. Rana •jam , pulmonibus aere expletis , ubique eodem cura aquA pondere gaudet specifico , corpus igitur rite sustinetur. Corpus jam extenditur. Palmae aquaeae columnae appo- sitae prohibent ne postrorsum fluctuat rana — jam jam vero pedes adtrahuntur, di- stantia igitur illa quae a fulcro usque ad truncura aderat transnata est. Corpus iterum €x.tenditur, a pedibus in fulcro rctinctur , pedibus iterum attractis eadem quae antea distantia est absoluta. Pedes igitur posteriores ut prius evolverenlur , sapienter natura constituit, Animal esinde gyrinus evadit tcrrestre et aquatile [amphihion) saltando et na- taudo sese movens. Cauda jam in saitando iuutilis, immo molesta foret, igiturque deponitur. Membra nunc posteriora et anteriora firmissima requiruntur, inprimi^ ■posteriora — igiturque in illis formandis natura tota est, Cauda vero ab initio jam forte ita disposita fuit, ut, quamvis cartilagined quddam basi munita , phosphatem calcis non accipiat. Lex enim iila generalis naturae, a summd nostrate Brugmans, tam praeclare in lectionibus publicis explicata , et a Ge- rardo Vrolik ad arborum defoliatiouem explicandam egregie applicata (1), qua om- (1) GcrardiVrolIk ObserTatlones de defoliatione TegeuLIlium etc. L B. 1 797 , ubl p aginj quinta , sum- ma dissertationis continetur. 1, Ti Foliorum vita, licet cohaereat cum vltu totius arboris , propria tamen est, sibique privas vltae perlodos D 5 * cme- 5o H. L. V A N A L T E N A, omni corpdri tam vegetabili, quam anlmali , vita generalis, unicuique vero membrd- rum vita individualis conceditur , ad caudae ranarum. depositionem explicandam egregie adaptata milii vlsa est. Cauda igitur , ex hocce systemate, vitam habet individualem, cum totius animalls vit^ cohaerentem , minime vero eandem. Quamdiu cauda auimali necessaria est , quamdia vitam vivit suam vitalem nec ad ultima vitae stadia pervenit , tamdiu viget. Natura enim legis parcimouiae semper memor , talem vitam caudae tribuit, ut tum quidem qunm membra posteriora sunt evoluta , cauda vitam peregerit , propri^que {ttt ita dicam ) morte pereat. Eodem enim illo tempore, tota fere absorptio et transspiratio cessat, succique ani- males stagnantes, totam organi naturam depi'avant. Organon igitur naturam mu» tans , stimulus est vicinis corporis partibus, eodem quo antea modo vivescen- tibus, Omnis irritatlo succos allicit, sanguls igitur majori quam antea afflu- Xtt partes petit irritatas ; inflammalio locum adoritur , putrefactlo sequitur. Pu- trefactio jam prius membrauaceas caudae partes depravat , jam jam vero irre- pit in musculos, cartilaginosasque vertebras caudales; quarum quaedam (an pro- prio periosteo involutae ? ) os coccygis formaut , quarum reliquae putreliunt et de* cidunt. Tum vero et illorum tbeoria ( e veterum de ranis paradoxls pravis sententlls oriun- da), falsa Omnino videbltur , explicautium caudae defectum in rana adultd ita : cau-» da absorbetur, vel potius ab animalc in corpus retrabltur, indeque evanescit (2). Quae sententia licet niinus vera , forsan oriri potuisse videtur e quai^undam verte- brarum caudalium transmutatlone in os coccygis. • emetituT, Tempore defoliatJonls folia fato senili succumbunt , vita in arboribns superslite, Haec mors proximi ■ defolialionis causa esse videtur. 2. n Folia morlua eadem lcge de ramis solvuntur, ac in toto regno organico pars mortua per absorbtionem ) laminae Tiventis ultimae de parte viva separatur." (») ?ilirum omnino mihi visum est, hancce adhuc sententiam invcniri in Guli e Imi Vr 0 1 i k opusculo de lani paradoxa. (Natuurk, Bgdrag, III. pag, 200,) dicentis, s voor dat hunne (gyrinorum) staart zlch terug ge- t trokkcn heeft," M Y' COMMENTATIO ad QUAESTIONEM ZOOLOGICAM. =5x MYOGRAPHIA (i). lu tota reptilmm classe , praecipue vero in hatrachiorum Oicllne, (^(\v^\ reptihum infimus est) maximam, quod ad musculorum substantlam et colorem, aualogiam cum. piscibus observare licet. Fibrae adliuc saepius suut gelatinosae, albicantes. San- guinis enim minor est quantitas , motus et color , quam in avibus et mammalibus. Fibrae non ita a sauguiue turgent, non tam copiose nutriuutur , quod in secandd rana viva egregie apparet. Inde explicanda (quod e tota ranae interna oecono- mia egregie patet) vita ranarum, multo difficilius exstirpanda quam quidem vita haema-thermatum , palientiaque inediae, quae maxima est (2). Sanguinis euim non tanta quantitas absorbetur, ad nutrienda omnia organa ; sauguine non magnopere quantitate diminuto , cibo etiam non tam frequente opus cst, quam in magna san- guinis absorbtione. Ranae ut ossium formd magnam liabeut cum mammalibus analogiam, ita etiam iji muscuHs eandem praebeant necesse est. Costarum vero absenlia pelvisque forma iu- diyidualis, nounullis anomaliis locum dant, Nos jam in hisce rnusculis describen- dis eildeni processimus vid, qua iu Ostographia processimus : prius enim vertebrarum etabdominis, secundo capilis , postremo appendicum vel extremitatum muscnlos de scribere conati sumus. §• 1. (1) Omnes quum lanae esculenlae musculos pracparavissim , in descrlLendis illis praetipue Cuvierum secuUis sum , nui lam breviter et perspicue de liocce praecipue organorum ordine mihi egissc videtur, ut ple- rum^iue eum tiansscripserim ; melius enim putabam summi illius Anatomi obscrvationibus uti , quam vano in. novationis studio meas , quaeque essent , descriptiones protrudere , innumeraque incurrere in vitia, Hic illic au- tem , quae nimis breviter videbantur tractata , aliquolenus amplificare ct augere conatus sum, ( 2 ) Per duos enim menses quinque ranas esculentas in cupula vilrea servavi , linteo tecta , nuUumque iis clbum obtuli , nisi distillatam aquam. Cum cx hisce ranis unam dissecare veljem , ventriculum inve- ni contractum , ita quidem ut pylorus ad cardiam usque adscendissct. Intestina, iuprimis duodenum , ita «ese comraxerant , ut non nisi raaceratione parietes scparare liceret. \id. porro Cap. VI. hujusce par- lis III. S* H. L. Y A N A L T E N A §. 1. A. MUSCULI RACIIEOS ET PELVIS. Inter llla et Os sacrum musculus occurrit tenuis, latus, Ischio-coccygeus, A tota interna superficie ossium iliorum ineipit , fibrisque musculosis utrlque lateri os- sis sacri ita inserltur ut augulum fere cum illo edlciat 20 graduum. Autlce cuni apopliyslbus transversalibus vertebrae ultlmae jungitur, postlce ablt in contextum cellulosum totam trunci postlcam partem ambientem. M. Lumbo-costalis ( Sacro-lu?nbalis) ante et super Ischio-coccygeum sese of- fert. A crena superiore ossls temporalis incipit , et inde cul(jue vertebrali apo- physi transversae , musculoso fibro conjunctus ( uncle iutersectionlbus quibusdam dlvlsus videlur) procurrit ad partem ossls sacri antlcam , cui fibrls tendlnosls ita coujungitur ut angulum fere 25 graduum efficere videatur. Vertebrarum qulnque priorum apopliyslbus splnosis huncce musculum etlam conjunctum vldemus , et qui- dem ope teudlnls. M., Obliquus superior siib Lumbo~costali positus est, Oritur a foraminis occlpitalis margine , inseriturque primae apophysi transversae splnae dorsalls. M. Rectus anterior f In basi cranli inclpit a crena inferlore ossis temporalis , fere gub foramlne occipltall, inseriturque prlmae apophysi transversae. Musculorum Inter-transuersorum inter quodcunque par vertebraram duo Inve- niuntur. Musculi sunt Lreves , vertebrlsque dextrorsum et slnlstrorsum flectendis iuserviunt. A nomine jam intelligltur illos posltos esse inter ajjopbyses transversas. M. quadraius lumborum , qui eliam dlcitur Lumbaris externus , a longiore apo- pliysi transversali vertebrae tertiae originem duclt, extremltates porro cujuscumque apophysis clrcumvestlt usque ad extremltates anteriores ossium Ischii , cui tendine firmissimo adhaeret. B. MUSCULI ABDOmiNIS. Musculi abdominis a cute semper sunt separatl , tres adsunt qui abdomlnis parle- tes in utroque latere efliciuDt: musculus abdominis Rectus , oblique adscendens , tem , et oblique descendens. M. Ilectus abdominis est musculus longus, latus , tenuis, Magnae fasciae instar jux- COMMENTATIO Ad QUAESTIONEM ZOOLOGICAM. 55 juxta Hneam medianam a crista anteriore ossls pubis tendit usque ad duos lobulos ossis sterni posteriores ; a crista illa incipit tendine firmissimo : sternoque late adbaeret ope plurium fihrarum musculosarum. Ad latera esterna adscendit ita, ut quum inci- piens a crista angustus dici quaeat , in regione sterni latissimus dicendus sit: ad haecce latera externa cum cute coliaeret, cum ohlique descendente et cum parte ab- ominali musculi magni pectoralis, M. ohlique descendens {magnus obliquus , ohliquua externus , costo-ahdomina- lis) musculus est tenuis et latus. Totam enim lateralem partem abdominis externe circumvestit. Sub illo videtur musculus oblique descendens. Initium ducit a medi4 parte ossis utriusque ilii , et a musculo quadrato lumborum ; inseritur autem late- rali externae parti musculi recti abdominis, et sub parte abdominali musculi magni pectoralis procurrit, usque ad sternum: fibrae a racbide usque ad abdomen oblique descendunt. M. oblique adscendens {ohliquus interior , parcus ohliquus , ilio-ahdominalis) gracilis est et latus , parietemque abdominis lateralem interne format, sub musculo obliquc descendente invenitur, initium ducens ab utroque iliorum osse, et a toto musculo quadrato lumborum. Antice iisdem musculis inseritur , quibus oblique descendens. Fibrae a racbide usqne ad abdomen oblique adscendunt. §. 2. Musculi capitis, A. Musctili quorum ope caput super spinam movetur. Musculus ohliquus superior , a prima venlens vertebrarum apophjsi transversa , partique superiori ossi temporis adjunctus, oblique adscendit. M. payviis rectus anterior. Incipit ab apophysi transversa primae vertebrae, in- seritur basi cranii sub magno foramine occipitali, Alii huc facientes musculi , Cuvie-' rum secutus , aliae paragrapho subjunxi , e. g. Sternomastoideumy qui inter mus- culos humeri inveniendus est, alios. B. Musculi maxlllam inferlorem moventes, M, CroiapJiites maximus est musculus , cavltatem ovalem ossis temporalis totam legit; a crena incipit , qua ossa frontalia ossibus temporalibus adjunguntur, fossam- E que 84: H. L. V A N A L T E N A, 4ue temporalem totam fer'e complens , in poslica internaque parte inaxillae infeinftvis iuseritur expansioni osseae coronoideae , liuicce tisui solummodo fere inservienti. M. Masseter. Muiculus non ita magnOs est. Sub crotaphite et quidem in postic^ maxillae inferioris parte inseritur, cavitatem lemporalem transit et ab apophysi orbi- tarii ossis quadrati originem dacit. M. Pterygoideus exiernas. Ex orbitae parte posteriore provenlt , et quidem a latere ossis sphaenoidei tandemque angulum maxillae inferioris circumdat illique ijiseiitur. M. FterygoYdeus internus eura Pterygoideo externo mibi fere conglutJnatiis visus est. Insertio tamen sejuncta erat; inseritar enim statim lateri interno partis posticae maxillae inferioris, pone pterygoideum externum, M. Digastricus planus est, triangularis , lata ejus pars ligamento cervicali adliaeret ejusque altera extremitas posticae maxillae inferioris parti inseritur, post articula- tionear cum osse quadrato et jugali, in conflnio mosculorum Pterygoideorum. C. Mttsculi laryngis et linguae (i). Os hyoideum In osteograpbia non descripslmus ; satlus enim ducebamus de illo age- re in eaplte de organis digestlonis et respirationis , bisce functionlbus enim plane adscrlptum est. Ibl igitur ejus forma allaeque proprietates videudae sunt. jNIusculi jam de quibus nunc nobis est agendum , sunt : M. Mylo-hyoideus qui latus est spatiumque inter maxlllam dextram et sinistram inferiorem antice complet. Fibrae ejus transverse adscendunt a liuea medland us- que ad bracbla ut ita dicam maxillae ; faclel internae liorum bracbiorum inseruntur. Saepius nibil est blcce musculus nlsi menbrana, fimbriis musculosis magis minusve farta, nec unum continuumque corpus oiferens. M. Sterno hyoideus ; sub steruo ita extenditur, at dimldiam Illius partem tegat , immo allquaudo longius etiam extendatur. Plurlmae ejus fibrae in pleura evane- scuut. Antice excurrit in plures fasclolas, quae senslm faciei ossis byoidei, sternnm spectanti , inseruntur. Una verum ex bisce fasciis usque ad exteriora coruua ex- rurrit, qulbus tendine adhaeret graclll. M. Omo-hyoideus longus esl et gracilis. Veniens a cornu inferiore ossis byoidei inseritur sub collo scapulae. M. Slylo hyoideus. A posticd capitis parte post tympanum provenlt, ubl juxta ster^' (i) &)iiferiri merentur: T«rtnischte Schriften von G. R. und L. C. TreTiranus Erstcr band: uLi pag. 94 seijq. elegantissimae figurae, musculi Genio-hjoideT, Mjlo hjoVdei , musculi parvi transversi, inveniuntur. COMMENTA.TIO ad QUA-ESTIONEM ZOOLQGICAM. 5S ttevno mastoideum inveniendus est; tribus partibus constat in Rani esculentd. Pos- tica pars cornuum posteriorum|extremitati inseritur, media pars mediae eorum parti , antica autem pars priori parti cornunm eorundem inseritur. M. Genio hyoideus. Duo Brachia hatet. Bi-achium extemum breve , inseritur lateri ossis byoidei. Internus yero escurrit usque ad cornua posteriora , perforatur- que ab hjoglosso, M. Hyo-glossus laminam format musculosam satis latam, sub cornibus ossis hyoi- dei posterioribus adfixus est , jam jam dexter et sinister unum faciunt ventrem , os hyoideum interne tegentem,. in linguamque excurrentem , in qua in varia filamenta musculosa divitur. M. Genio glossus. Duo pulyilla ovalia , ossibus intermaxillaribus , maxillae infe- rioris adhaerentia , et super parvum musculum transversum posita , genio - glossos formant, qui jam in duas lanainas excurreutes in linguam invadunt, ibique tandem evanescunt. Musculus parvus transcersus. Intermaxillaribus ossibus maxillae inferioris ad- haeret, musculus parvus est, atque firmandis ossibus intermasillaribus et insertioni genio glossorum inservire videtur. Musculi organorum sensualium , postea in capite de sensuum orgauis describenfir. §• 3. Musculi aternt et extremitatis anterioris. A. Musculi scapulae et apophysis scapularis. M. Serratus major {magnus dentatus) tribus mnsculis constat : x°. Musculo qui veniens ab occipite prope foramen magnum occipitale, in duos ventres dividitur, qul inseruntur extremitati rachin spectanti apophysis scapularis, unus quidem ejus lateri superiori, alter inferiori, 2°. Musculo veniente a secunda transversS apophysi racheos et inserto sub apO* physi scapulari , prope marginem spinam spectantem. 3°. Musculo, qui a terti4 incipit apophysi transversa et sub praecedente propemar- ginem inseritur. Praeterea in superCcie interna proprius invenitur musculus inter apophysin sca- pularem et scapulam ipsam, qui inservit hisce ossibus interne appropinquandis, sua- que contractione angulo, quMn invicem formant , diminuendo. M, elevator scapulae (jangularis omoplatae , trachelo scapularis) musculus magnus E 2 est. 56 H. L. V A N A L T E N A est, A basl occlpitis inltlum ducit, sensimque volumine decrescens versus humerum tendlt, iblque inseritur sub marglne posteriore apophysis scapularis. 31. Rhomhoideus {clorso scapalaris) gracilisest, nascitur ab apophysibus racheos spinosls et inseritur margini apophysls scapularls. M. Sterno mastoideus. Unum tautummodo ventrem habet, obllque extensum a parte posteriore ossis temporalis, post fenestram ovalem, usque ad collum scapulae. B, Musculi ossis humerl. M. Magnus Pectoralis (analogus pectoralis majoris et minoris) Duabus partl- bus constat slbi fere subpositls. Initium ducunt ab osse ceutrali sterni sive potius a llnefl mediand, nec non a laterlbus externis musculi recti abdominls et ab oblique descendeute. Duas tendines producunt sese inserentes sub duobus lateribus canalis humeralis. M. Magniis dorsalis {scapularis Cari) duobus ventribus constat : Unus partem dorsi tegit post scapulam ; alter scapuiam ipsam externe totam tegit. Ambo ventrea os humeri petunt , tandemque in unum tendlnem eseunt fixmlssimum , qui interne ossl humeri iuseritur, atque quidem in superna parte. Musculus subscapularis et coraco-brachialis. Unus hlcce musculus in Batra— chlls duorum musculorum functionibus inservlt. Faciei internae scapulae adhaeret ibi ubi cum clavlcula conjungltur , inseriturque humero interne versus tertiam supe^ riorem partem. M. Deltoideus. Constat r 1°. Gracili parte, quae longa est, et a partesterni provenit anterfore» 2°. Parte alla , quae ibi inserltur, ubi clavicula conjungitur cum scapuU, in- fa»^ cle quldem internj. Super os humerl translt, infra ejus articulatlouem. Jam vero prLmae partl musculosae m. deltoidei adjungltur , super tendinem gracilem trantiens et landem inseritur partim tuberculq majori, partimq^ue extremitati scapulari ossis humeri. Musculus praeterea adest qul provenlt a brachlo tran^versall secundo sterul, et qui... «Jem a parte posteriore. Humero adhaeret per maguam partem marginis iaternae Ga- iialis humeralis. Accessorium ma.gni pectoralis dicere illum posses. C. ' < Musculi «uttbxiLchiik. M. Bicipitis analogus {sterno r.adialisC\iy.) , musculus est magnus sub magno pec- to- COMMENTATIO ad QUAESTIONEM ZOOLOGICAM. 57 torall pOsitus et ejus margini adhaerens. Tendit usque ad ossis humeri cum ster- no articulationem , ubi tendinem firmissimum format, qui canalem humeralem tran- sit atque annulum tendinosum provenientem ex duabus extremitatibus magni Pecto~ j-alis , sub Deltoideo. • Inseritur extremitati radii os Immeri spectanti et quidem sub capsuld. Jlf. Triceps Irachialis. Tribus constat partibus, (si rationem hominis habemus ) majoribus, eadem vero gaudentibus insertione. M. Supinator qui unicus adest , provenit a condjlo externO ; articulalioni qua ma- nus cum antibrachio jungitur adhaeret. M. Pronator unicus qui adest, provenit a condylo interno; articulationi qua manus cum antibrachio jungiiur, juxta supinatorem inseritur. Musculi manus. Fere iidem sunt musculi manus ranae cum musculis manus hominis. Pollex autem cujus rudimentum tantummodo adest, uno saltem praeditus est mus- Culo: Extensore , a condylo veniente externo. • Ultimi duo digiti extensoribus etiam praediti sunt, qui venientes a COndylo ex- teraO , ultimis phalangibus digitorum inseruntur. §. 4. Musculi extremitatis posteriofisi- 1 ' i r A.. Musculi quibus os femoris ad pelvim movetur, M. Jliacus. Eongus est ; labio mternO crlstae ossis isclni et pubi» annectitnr , capitulum ossis femoris contigit, et inseritur per speciem aponeurosis ossi femoris supra trochanterem mmorem. M. Pectinaeus ad mediam ossis femoris partem descendlt , inter os pubis et fe» moris partem superiorem oriundus. M. Glutaei. Tres qui in homine adsunt in rand esculentd In iinum omnes coalue- runt. A longiorl parte ilil proveniens , sub capitulo ossis femoris inseritur. M. Triceps adductor tiibus sicut homine constat musculis. Fiimus super symphysin pubis, secundus aliquotenus inferius, terlius superius In E 3 par- 38 K.L. vanALTENA, parte anterlore ossis ischii et pubis annectltur. Oriuntur a line^ asperd Ossis fenio» ris, ubi omues unum fere eanclemque parietem cai^nosam formare videntur. M, Pyrijormis staiim venit ab extremitate posteriore ossia coccygis (sacri) tertiae- que fere superuae parti ossis femorls anuectitur. M. Obturator externus a symphjsi ossis ischii et pnbis proveniens, fibi-is car- neis annectitur capsulae capituli femoris. M. Quadratus, Longus est; a symphysi posteriore ischii et pubis venit et lateri interno ossis femoris iuseritur, in parte tertid superiore. Psoas, obturator internus , gemelli minores el aponeuroticus desunt. B. Musculi ossa cruris ad os femoris moventes. M. Vastus externus et cruraeus adsunt , unumque corpus formant. Vastus in- ternus vero deest. Ita ut triceps femoris duobis tanlummodo mizsculls conglutina- tis constet. Sub trochantere in posteriore facie annectitnr, juitaijue lineam aspe-. ram tendens , infra duas tertias partes ossis femoris initium ducit. M. Sartorius statim in anteriore femoris parte invenitur, et ad genu usque , roc- ta vii procurrit. Inseritur, mediante tendine , parti inferiori spinae anteriori ossis ischii et pubis ; initlum ducens a tendine genu ambiente. M. Bicepe cruralis unum tantum ventrem habet. A parte posterlore interiore ilii provenit ad antlcamque tlbiae partem descendit. M. Seminercosus. Duobus ventribus constat quorum unus adhaeret symphysi pubis, alter symphysi ischii. In teudlnem gracilem exiens in latere interno genu, retro tendinem musculi gracilis descendit, ubi latior evadit, tandemque annec- titur infra tuber tibiae. M. Semimembranosus ut in homine formatus est. Extremitas superior annectltur tuberi ossis ischii et pubis. Inferior autem extremitas parti posteriori tuberis interni ossis tlbiae et fibulae jungltur. ]NL Rectus anterior , vastus internus et poplitaeus desunt. C. 'TPcr jiionr Musculi tarsum ad crus moventes. - .i.ur.^O .Vi. M. Tibialis anterior. A parte inferiore femoris e fiTmissimO tendine provenlt , in medio tibiae in duos veutres dividitur , quorum uniis internus tendinis ope ad ba- COMMENTATIO ad QUAESTIONEM ZOOLOGICAM. 59 basin tibialem ossis longi tarsi tendit, alter exterior eidem ossi magis externe an- nectitur. M. GemeUi minores unum tantum ventrem habent. Tendine parvo laterl exter- nO til>iae aunectitur , tendo major ex ventre ipso oriundus super tarsum prorepit et evanescit sub plantd pedis , iibi format aponeurosin plantarum. M, Tibialis posterior infra arliculationem vel potius conglutinationem tibiae cum fiiuld Oritur, ossique longiori interno tarsi jungitur. M. Peronalis longus e tendine oritur gracili , condjlo externo femoris adhaerente et inseritur basi tibiae externe , duabus extremitatibus tendinosis , quarum una ex- tenditur usque ad os tarsi. M. Extensor hrevis communis digitorum pedis. Distinctus adest ; annectitur toti longitudini ossis externi tarsi et tendit oblique usque ad quatuor digitos in- ter poUicem et ultimum digitum compreliensos et terminatur in ultimis eorum pha- langibus. M. Flexor communis digilorum sub longiore osse tarsi positus est , interne sub aponeurosi m, gastrocnemii ; quum ad ossicula tarsi transiit in quinque tendines subdividitur. M, Inierossei superiores adsunt ct inferlores, Oblique tendunt j inserlione cum homine satis conveniunt. Praeterea Cuvierus tres musculos enumerat quorum analogia non cOnstat. 1''. Musculus accessorius tibialis anterioris. A medio oritur ossis tibiae, et ten- dit usque ad partem internam baseos longi ossis tarsi ubi inseritur, 2°. Musculus qui venit interne ab extremitate tarsiand (ut ita dicam) tibiae et T^&c AM.osy&iiX.ies tibiaei anterioris transit, taudemque oblique tendens annectitur ex- tremitati digitali longi ossis tarsi in latere interno. 5°. Flexor longus interne positus est sub longo osse tarsi , Cbrillas musculosas emittit, quae superficiei internae tendinum, e Jlexore communi digitorum oriua- dorum annectuntur. Reliqui musculi, in homine inveniendi desunt e. g. peronaeus brecis et medius, musculus plantaris, extensor longus polUcis et digiiorum, etct DER- io H. L. V A N A L T E N A, DERMOLOGIA, SPL ANC HNOLOGI A VITAE ANIMALIS ET NEUROLOGIA (i). De ciite in eadem dlvlsione cum senslbus , cum nervis atque centrd nervoso agere , necesse nobis videbatur. Cutis enim sedes est tactus communis. Sensus quatuor re- liqui nlbil sunt nisi cutis evolutiones et perfectlones. Cum senslbus vero nervi cen- trumque nervorum tam arcte cohaerent, ut non nisi in uno eodemque capite descri- ))i possint. — A cute igilur incipiendum. §. 1. Cutis et tactus. Cutis in Batraclilis , slcut in omnlbus vertebratls d^rmate cOnstat , retlcula vascula* rl, pigmento, papIUis nervosis, epidermlde , cryptis (2). Derma crassitie satis magna praeditum est, spissitate non ita gaudet. Tela constat fibrosa. Reticula vascularis quam maxime est evoluta, atque hic illic magna omnino vasa continet. Piffmentum, (quod e vivls luclclisque Ranae v. c. esculentae coloribus jam cogitan- dum erat) crassum est, inprlmis in supernd superficie. Paplllorum nervosorum superficles , vel potlus nervomm extremitates « insensibili modo per totam superficiem plgmenti explanatae, noii quidem visui stSQ offerunt (quod iiec in liomlne, nec in nllo anlmali locum habet) sed tamen maxlmae esse debent, quia a quam plurimls nervls formantur , In cutem «xeuntibus. Hocin dorso ad utrum- que lineae medianae latus egregie apparet. EpiderKis mucoso constat velamine, e cryptis profluente , quod in omnibns speciebus , ir. primis autem in Ran^ esculenta , jn dles avelli potest. Su- (1) Ad loliiin hocce caput cE, Ducrotay de Blainville: dc rorganlsation des animaux T. I. (2) Conf. Wilh. Cruikshank, Abliandlung ivber die unmerkliche Ausdunslung. A. d. Eng. Leips, 1798. G. A .Gautier, Recherches sur Torganisation de la peau etc. Paris 1809. Dutrochet Observations sur la structure dc la peau. Journ. Complem. Tom.V. cah. 4. pag. 556. Conferri vero inprimis meretur C. A. Rudol- phii Grundriss der Physiologie Berl. 1821. tom, I. p. io4. io5. qui nulla strala aut relia in cute admittit, nisj fpidermidem ct derma, quorum h»c apud illam corium, culis audit, alque glandulis sebaceis hic illic munitum diciuir. COMMENTATIO ad QUA.ESTIONEM ZOOLOGICVM. 4i Stiapte rana saepius bancce epldermldem' mutat , ex cpil mutatione Cl. nostras P. Boddaert concliisit ranam pelleni mutare (i), quod falsum videtur. Cryptae jara quae huncce mucum producunt sunt plurimae et maximae. Quamvis in gyrinis cryptas non invenerim, illarum tamen praesentiam demonstrat maxima mu- ci quantitas, in corporum superficie obvia, In Lufonibus plurimae adsuut , durissi- maque illarum est superficies. E parvo , in illarum summitate canali , profluit mucus flavus gustuque nauseam illiciens. Pone unumquemque oculum, in sujierna capitis parte, glandulae apparent asitu paro- tidesdictae, conglomeratione illarum cryptarum formatae , eundemque liquorem produ- centes. In ranis etiam vestigia parotidum glandularum inveni, semper vero e cute tan- tummodo constabant crassiore et densiore , paucae saltem aderant cryptae. Hylae fere nuUas babent cryptas. Hic vero in digitorum extremitatibus cutis mirum phaeno- menon quoddam oflert. Digitorum enlm extremitates muco tectas babent , atque pul- villis terminalibus instructas. Motui hosce pulvillos inservire omnes statuerunt auctores ; quomodo autem hocce officio fungerentur, dispulaium est. Putabant enim plurimi , inucosd IIIA substaniia , digltos arboribus, immo vitro adhaerere posse, Hoc vero minus verum esse , prlmus , ut puto, docuit CI. Delabillardiere (2). Hic enim liylas observans invenit , horum pulvillorum (_pelotes) eundem usum esse , ac cotyledonum in brachiis seplarum. Retracti enim medid superficie , ope fibrarum quarundam musculosarum , vacuum oritur sub quocunque pulvillo ab atmosphaera jn basi retento. Hyla jam ex uno pulvlllo facili uegotio depeudet. Quod demoa > strare priori expllcatloui non tam facile erat. Haecce de cute ejusque subsiantii\ dicta sunto. Quod verO attlnet ad tactum ge* neralem {iact , Bichat), multum valet iu batrachiis , non vero tantum quantum in homine. Quamvis enira utrumque animal laevi cutegaudeat, in homine pauco , in ranS nullo villo consltil, culis in rana cum musculis non cohaeret, nisi in articu- lationibus atque pectore , unde minor illa tactus generalis perfectio profluit. Mul- to vero major est, quam quidem In plurimis mammalibus et avlbus , villis et plu- mis obsitls, ubi tactus perfectio decrescere videtur ad inversam systematis phanerosi ralionem. Tactus specialls (^touc/ier, Blchat) minimus est in batrachiis , quippe quae or- gana ad buncce usum minlme apta babeant, In pedibus enim anterioribus cu- lij (1) Boddaert Natuurl. lieschr. ier dieren , pag. 170, (2) \id. Analyse des Iravaux de l'academie royale de sciences pcnd. 1816, par Cuvicr daoi le« Annale* Gen. de Scicnces Phjsiq, par BorydeSt, Yinccnt, Drapiezctv, Mons. Tom, IV. F 4« H.L. vanALTENA, tls cum Ossibus digitorum cohaeret , ibique systema nervosum fere evanuit , nec organorum etiam forma praehensioni adaptata est. De peclibus posterioribus idem valet. Quamvis enim lougiores non aptioi-es sunt. Longitudo enim illa saltui tan-, tummodo inservit atque natationi , unde etiam membrana ilia interdigitalis. Tactiis igitur, quoad generaliter seusus habetur, — inperfectus est iu batrachiis. §. 2. Lingua et gustus, Gustus in Batrachiis , utpote pisclbus chondropterygiis quam maxime aflSnibus, inperfectus est. Lingua, quamvis maxima, gustui uou ita apta est. Deglutitloni , respirationi , coaxatioui , multo magis inservit. Nec gustus organo perfecto opus habent batrachia : dentibus enim masticationi apiis carent. Insectis , vermibus , niolluscis ves- cuntur, quae dentibus non conficlunt. Succus gastricus tantae est energiae , ut, noii masticatum quodcumque iusectum et molluscum, durissimis quamvis elytris et testis circumdatum, facili negotio digeratur. Lingua muco obsita est gelatinoso , quera mucum tamen gustui solummodo Inser- vire non arbltror. Quls enlm gustus, quaeso, provenire potest, e tesia calcaria, quae illico a lingud Inlrorsum jaculalur ? Liugua jam nihil in batrachiis esse vide- lur, nlsi praehensionis organon. Insecto enim ob oculos volitanti iuclto impetu ra- na irruit, linguam viscosam molu vibratorio ejicit, auimalque muco retentum attrahit et devorat. Forma Hnguae est longltudinalls, lu interua illjque antlcA parte maxillae inferio- ris ossibus inlermaxillaribus adhaeret , ope pulvilli musculosi transversi, iude ten- dit ad rimam laryngis. Ab illi postlca aplce, usque ad terllam fere partem in duos lobos dividltur , laryngem clrcumdantes , quae divlsio iterum in liiicae me- dianae directlone locum babet, atque vestigium esse videtur formationis llnguae ex duabus conglutlnatis partibus , quod et iu foetu humano egregie occiirrit. Nonne iterum hocce phaenomenon putandum est favere hodierno illi argumento : foetum in alvo matris omnes orgauisationls gradus percurrere ? Maximus porro llnguae usus est iu respiratlone et coaxatione. In insplratlone enim (i) os byoideum et liugua removentur ab ossibus inde palatinis, caviias oris ita auge- tur (2), aer per nares ( proprils musculis aperiendas et claudendas ) apertas iiTuit. Mox () ) Cr. Townson Pliysiologlcal observations on the amphilia etc. a Caro LclirB. dcr Zootom, pag. 436 ( a) Egregie hoc obserTari potest, amotisin vivS rananarium operculis, tum enim cavitas nasi patet, et lin- gu»e appatct , qui cum motu super descripto egrcgie convenit. COMMENTATIO ad QUAESTIONEM ZOOLOGICAM. 43 Mox OS tyoideum liDgiiaque in altum tolluntur, nares clauduntur, aer compressus per rimam laryngis pulmones intrat. Inde intelligendum quare ranae suffocentur cum earum os vi apertum tcneamus. Os hjoideum tum enim nec deprimi et nec elevari potest, respiratio igitur cessat, animalque moritur (x). Cujusnam usus sit liiigua in coaxando, primus indicavit Petrus Camperus, iiostras! (2). Aer inspiratus a raua per rimam laryngis superficiei inferiori linguae apprimitur. Hujusce acris uua pars destrorsum, altera pars sinistrorsum tendit, (a protuberantia euim quae totam linguam subtus in duas dividit partes , ad latera re- pellitur), et qiiidem in sacculos buccorum membranaceos , maxillae inferiori mariurn ranarum escvilentarum adhaerentes. Inde expressus , a lingua ita vibratur , ut inde oriatur sonus ille raulnus. §. 5. Nasus et odoratus, Odoratus est sensus tertius. Primus jam est sensnum illorum, qui organo iudivi- duali praediti suut et a Cl°. Iluschke sensus ideales {ideale Sinnorgane) vocan- tiir ( 3 ). Quum enim nec tactus nec gnslus organa haberent suis tantummo- do functionibus inservientia ( nam dermatis primarius usus est , corpus tegere , (1) Haecce jam aliorum fide innixus credeLam, quum tnihl PhTsiologiam CI', C. A, Rudolphi legere con- tingeret , qui longe aliter hac de re agit. Primo magnas partes in deglutilione ct rcspiratione adscrihit faucium elevationi', qua cibis quodammodo ob- ▼iam eunt fauces, eorumque dcpressioni egregic favent, Deinde plane negat, ranas, ore vi aperto, vivcre non posse , et experlmcntis a se ipso institutis aQirmat stit , ranas gulis apcrlis, per horas , d!es , imo hebdomades intcgras vlvas vividasque vidisse. Aliorum vero expcri- mentorum infelicem exitum inmersioni ranarum in aquam adscribit, unde nccesse erat, ut aqui gulam intrante , misere suffocarcntur animalia, Conf. C. A, Rudolphi Grundriss der Physiol. tom. II. part. 2, pag. So et 3jg. Conf. Ilerholdt Anmerkungen uBer die Chirurgische Behandlung tiefcr Wunden. Kopcnh. 1801, S. 48 — 5u, BuUctin Philom. an 7. n. 3o. page 42. C. A. Rudolphi Anat. Phjsiol. Abhandl. S. iij — 122. (2) Verhandclingcn van hct liataafsch Genootschap dcr proefond. wijsbeg. te Piotterd. Tom. I. p. 25o. (5) Beylriige zur Physiologie und Naturgcschichtc von E. Huschke, 1 Band, Weimar 1827, p. gg. Cl. Huschke, Okeni discipulus , cui et suum hocce opusculum dicavit, Philosophiae Schellingii, quae dicitur IJcal-Philosophie , Natur-pJiilosopIiie totus quantus addictus csst videtur. Hufccc philoso- phiae ad naturalem historiam applicatae summum est propositum ; ut dcmonstretur uniuscujuscumque for- nae corporalis , prototypum exstare , in inferiorihus organismis , atque cuique systcmati organorum ordi- item plantarum aut animalium analogum esse. Sic fungi dicuntur plantae radicariae quippe qui radiceia quandam totins regni vegetabilis oDerunt. Gramineac caulinariae audiunt, quippe quac caulem regni vcgeta- bilis fere exhibent. Et sic deinceps, Hocce systema licet ingeniosum esse videatur, et juvenibus inprimi» F 2 '»•- 44 H. L. V A N A L T E N A e. g. in piscibus, linguae primarius ustis est cibos deglutire, in e. g. molluscis, pis- cibus, avibus_) odoratus primo organon offert, officio seusuali tautummodo dica~ tum C 1 )• Os ethmoideura duo habet foramlna majora ad transraittendos nervos olfactorios,^ qiiae septo osseo a se invicem sejunguntur , quod septum cartiiaginea procurrit expansione, fere usque ad ossium nasi apices. Hic brachio dextro sinistroque car- tilagineo jungitur ossibus nasaliljus atque anticum narium parietem format. In- ferne conjungilur ossibus palatinis , quae fundum nasi constituunt, atque in exter- nis lateribus foramina (choauas) reliuquunt, quae aijri inspirando inserviunt. Su- perne cavitas legitur ossibus nasalibus , quibus membraua a basi ossis nasalis cartila- ginea proveuiens, adjungitur. Cavitas itaque ab omni parte fere ossibus est circum— data. Ncscio igilur an recte sese habeant Cli. Blainville verba: « e//e (la poche « de la membrane olfactive) ji^est point recouverte par les os , si ce n'est par le c nasal a son cote externe" ( 2 )• In anlcriore jam parte u-asi supra ossa uasalia inveniuntur nares , Oxldibus cartila- gineis munitae , quae oxides, a muscuiis nasalibus iisque quae ossibus intermaxillaribus adliaereut aperiuntur et clauduntur. luterna cavitatum superBcies membrana vestita est mucosa , qiiae variis gyrorum ambagibus tandem in marginibus clioanarum desinit. De nervis olfactoriis et ophthal- micis statim videndum est , quum visus auditusque organa absolverimuse §• 4.. Oculus et visus. yisus orgauon in Batrachlis plurimura cum oculo piscium convenit ; tam quod ad exterua tegumenta magnitudiuemque relativam lentis , quam quod ad iiidis minorem raobilitatem processuumque ciilarium minorem evolutionem. Oculus enim maximus est atque saliens 5 spheroida constitult, cujus postica facies tegitur ascleroiica, carti- laete arrideat , illud esse non arbilror , quod ad inperfectam hucusque nostram rerura natiiralinm scientlam rilc applicari passit. Opus jam Cl'. lluschkc slLi propositum hatet ul ostcnilat : stigmata lu iiisectis pro- taljpura esse organorum sensualium in superioribus regni animalis ordinibu*. (1) Dicat aliquis olfactus organon respiralloni etiam inservire, igiturque nostram sententiam falsam esse^ Jed in Inrcrioribus classibus , in piscibus , nareicxternam tantummodo habent aperluram, coecumjue saccum for- ■jant. In Proteo tantuinmodo cum tubo intestinali commerciura habcre incipiunl. Primitivus igitur usus 30— lummodo olfactum spcctat ; resplrallo est usus adventitus, E nervorum dlstributione praeterea. haecce sentenlii. demonstrari posse facile mihi vldetur. (a) Ducrotay de BlainTillel. 1. p. Sag. COMMENTATIO ad QUAESTIONEM ZOOLOGICAM. 45 lagineae fere soliclitatis aliquotenusqne diapliaua , Ita ut pigmenti nigricantis colo- rem fere transmiltat. Colorem ipsius mcmbranae a rgyro-terpJirodea nominare pos- ses, ideraquc est qni in piscibus observatur. Cornea satis est convexa , igiturque magna. Choroideae interna superficies nigerrima est , esterna vero argenteo quodam nitore albicat. Processus ciliares non inveniuntur, nisi circulum tuberculosum, cho- roideae adbaercntem (ubi in iridem abit) capsulaeque lentis cristallini ferme suis radiis adjunctum, hocce nomine insignire velimus. Iridis postica superCcies pigmento gaudet, aureo quodam fulgore externo cum illo oculi piscini conveniente. Pupillam plurimi subrhomboideam vocarunt , mihi vero semper elliptica visa cst ( i ]). Pieti- na densissima est, totamque posticam oculi partem internam tegit, usque ad len- tis capsulam. Viirea abundat. Lens est sphaeroidah's , capsulisque sphaeroidalibus constat concentricis , in medio continentibus nucem , mirae cujusdam soliditatis , quae etiam analogiam cum oculo piscino egregie demonstrat. Oculus variis movetur musculis. Musculus infundibuliformis , nervum opticum to- tum quautns est, circnmvestit. Duo obliqni praetei-ea occurrunt anteriores , quo- rum unus in latere superiore, alter in latere inferiore oculi inseritur. Duo quoque obliqui posieriores a nervo optico initium ducuut , eodemque fere modo oculo ad- junguntur. Quod ad palpebras : duae inveniuntur; superior immobilis cst , inferior deprinii fct elevari potest. Maxinia haec est et diapliana , nigro quodam tincta colore, illa minor , viiidis. Movetur musculo tendinoso in dno brachia di\iso quorum utrumque ad orbitae angulum procedit , ibique ( (ibrosum transiens annulum ) inseritur mus- culo infundibuliformi. Haecce inferior paljiebra espansione niunita cst , menibra- nosa, interna • qnae munere fungitur membranae niclitantis, et a quibusdam tertia est novainaitsL po/pebra (2). Praeterea in fundo orbitae invenitur membrana muscularis quae totuni fundum tegit et inde a musculo infundibuliformi initium ducens mar- ginibus orbitae ubique adhaeret. §• 5. u4uris et auditus» Auris in minori huc usque animalium numero inventus est, quam quidem Oculus. Au- ( 1 ) Carus obscrvavit pi.pilkm aucti luce conlrahi , sic ut in felibus. Mihi autem ( experimentis anquiren- ti) nunquam hancce proprielalem ranae otlulerunt. CC Carus Lchrb. der Zootomie pag. 278. In bufoniLu. liepius observavi. (3) Conferri hic mcrentur memolres de 1'Acad, Koyale an 1706, ibiquc Petit 1. 1. F 3 46 H. L. VAN A L T E N A Auris igitur perfectioris organisatioms inclicium esse videtur. Auris e trlLus organis sensuum idealium, (uaso, oculo , et aure) in omni intlividuo posticum locum habet. Haecce causae, quibus alias £acile subjungeremus , uobis persuaserunt , ultimo loco agere de organo auditus. Saccus jam membranaceus , in quo nervus acusticus dissolvitur (ut ita dicam), quique igilur pars auris esseulialis recte habetur, in ranis maximus cst , ovalis , substantia quadam ad cremoris instar , plena. Canales semicirculares (i) primo per osseum labyrinthi orificium interuum tendunt , et postea mutua sua conjunclioue circuhim fere constituunt. Substantiam continent subgeiatinosam. Labyrinthus os- seus ab osse temporali formatur , aurisque partes essentiales continet , quae vero non ita maguae sunt, quiu magna hujusce cavitatis pars vacua relinquatur, in qua lympham Cotunuii observare uon valui. luterne foramen parvum oflert ad trans-» rnittendum nervum acusticum ; externe fenestra ovalis invenitur, quae major cst et commercio constitueudo cum meatu auditorio externo inservit. Hicce meatus cavi- tas est tympani : in Batrachiis tota fere quanta membranacea, magua , lata, non vero ita profuuda. Tubae Eustachianae orificium interuum totam fere baseos cavitatis tympani superficiem occu^iat, magnoque foramine in cavum oris exit. Inter muscu- lum elevatorem maxillae inferioris ejuscjue dcpressorem uierque adest tuba Eusta- chiana. Tympanum ad latera capitis , statim pone oculum inveniendum adest , cute tegi- tur tenui, coloris virido-caerulei. Cartilago est infundibuliformis , infundibuli orl- iicium est externum, membrana semicircularis , postice adjuncta, externe illius aper- turam legit. Ossicula auris tria sunt (3). Primum osseum, piliforme, internum est atque maxi- laum. Secundiim brevius , subcartiiagineum eandemque cum primo directlonem liabet. Tertium vero (malleo analogum) cum secundo angulum fere efficit rectum. Spatulatum est , spatulaeque pars lata parti mediae membranae [cavitalis tympani ad- haeret. Altera extremitas margini cartilaginis infundibuliformls adhaeret , parvi mu- sculi verticalis intermedio. S- 6. ( 1 ) Plurimae auris cxstant dcscriptiones diversae, Illis igitur niti non potcram, Ipse obserTare debelam , anoi in majoribus organis non lantae cst molis, imo jucundissimum , i n tenuioribus organis maximae molis, et arduum. Cum mea tamen scrutatione satis convcnire Cluni. Blai.iville inveni, Ludis tamen mea in secandij organis tenuibus manus, facili ncgotio alio parlcs modo ordinare potuit, quam revera ordinatae fuerant, Quae nilii tamen visa sunt, narravi. (3) Yide corum delineatas imagines apud Cluni, Huschke, L 1. COMMENTATIO ad QUAESTIONEM ZOOLOGICAM. 4/ §. 6. Cerehrum et medulla spinaUs, E tota systematls nervosl coDstitutione ( nisi jam omnibus alils necesse characteTi- bus pateret) facile demonstralu vltlelur : batrachia minus composita organisatione gaudere, quam quidem mammalia et aves. In mammalibus euim demto cerebro, jamjam omnis vita organica evauescit ( i ). Batraclms vero , abrepto cerebro, sal- tando reptaudoque per horas et dies plurcs vitam vivit organicam , immo nonuun- quam aliquotenus anlmalem. Idem observatum in piscibus , e. g. in anguillil muraena. In nioUuscis , insectis , Omnibusque jani laveriebratis haecce vitae duratio ad inversam rationem ( ut Ita dicam), massae medullaris centralis constituta esse videtur. Polypi et infuso- rJa , ubi animalis et organica vita in massam homogeueam mlxtae et confusae esse videntur, ubi nulla organa centralia obviam fiunt , in quacuuque mole- cula vltam possideut indlvidaa!em , et uLIqu3 nervosam quandam substantiam insulatam, (gelsoleerd) ut ita dicam . et per sese existentem habere videri pos- sunt. Antequam jam de nervis cerebri et spinae agere incipiamus , de cere- tro Ipso spluaque medullari paucis videudum est. Cerehrum ia ranis apprl- me simpiex adest, nuUisque gyrorum ambagibus iQsIgne. Medullae spinail dia- metro ferme aequalis , longitudiue longe iuferior est. lu tres partes non Inep- te a quibusdam dividitur , partein hemispbaerlcam , partem thalamoruru optlco- rum , partemque cerebelli et medullae oblongatae. Hemispliaeria jam suut ob- longa , formaeque fere conicae , eorum apices coustituunt nervos olfactorios crassos griseique coloris. Antequam vero hosce uervos emittant, iu ununi con- fluunt , gangliumque formant. Postice commissura anteriore ambae bases con- junguntur, interne cava sunt, ventrlculique corporum slrlatorum analoga conti- iient. Ulterlus jam encephalum tendeus , in amboque latera estensum, duas ofTert ex- pansiones sphaeroideas , quas thalamorum opticorum nomine insignire solent. Color externus est griseus , iulernusque albicans. Ventriculosani uterque oflert cavlta- tem , cum cerebrum e cranio desumere conatus essem , pulcerrime in basi mi- hl apparuerunt nervl optici crucem formantes. Nec in piscibus nec In alio rep- Ull tam distincta et pulcra haecce mihi crucis formatlo visa est , quam In rand. An- (i) Cf, Bichat reclicrches physiol. sur la vic et la mort. 43 H. L. V A w A L T E N A. Anteqnam Tero hemispliaeria in thalamos extenduntiir, duo ganglia formant mij nora grisei coloris , quae unum duove fila nervosa distribuunt, formando nei-vo op- tico. Cerebellum minimum est, slatim ad posticam tlialamorum partem obviam fit : for- mam habet fasciolae gracilis , vasibus egregie distinctae. Medulla oblongata satis longa est. Margines ejus complicati suat , ita ut canalicu"» lam fere exhibeant; superne tecta cst fasciola , valde vasculosa, ita ut ruhram eam- que elegantissimam exbibeat superGciem. MeduIIa racbidis jam tendit usque ad posticam vertebrarum partem desinitque in regione artlculationis ossrs coccygis. Antequamcumque expansionem transversam, tam dextrorsum quam sinistrorsum e/Huvium quoddam est , substantiae calcareae albis- simi coloris , quae etiam in cranio et quidem pone scleroticam oculi disliucta apparet. Color vero medullae racbidis externe griseus est interneque albas. Tegumenta cerebri sunt : pia mater et dura mater. Pia mater membrana est ap- prime vasculosa , quae in regione , ubi tlialami nervorum opticorum concurrunt , concursum quendam vasorum sanguineorum introrsum dimittit. In suprema super- licie cerebri venae , in basi arteriae plurimae sunt. Dura mater fibrosae est sub- stantiae , inprimisque ad hemisphaeriorum latera dextrorsum et siuistrorsum obser- vari polest. In spina pia mater mihi tenuior et magis cellulosa visa est quam in cerebro. Du- ram matrem non, nisi per intervalla ibi observare valui (i). §• 7- Neri^i. ( 2 ). Merfi olfa-ctorii primi sunt nervi, qui in capite appareaut. Ex hemisphaeriis ■provenientes, prius conjunguntur, exinde a se invicem receduut , foramina duo ossia ethmoidei irauseunt , et in membrana pituitaria leni detrimeuto dividuutur. Cavi- tates nasales transeuntes, statim sub apertura externa narium dividuntur in duo brachia, quorum maximum inter maxillae os majus et os intermaxillare inseritur, mi- nimum ossi iiitermaxillari adhaeret. Alius ramus moveudis narium aperturis exter- nis inservit , cartilaginique hujusce aperturae adfixus est. iVer- ( I ) Pvatlone hiblta ceterarum corporis partium , cerebrum mihi in jnnioribus indlvlduis majus visom est» quam in adultis. (2) Ad plurlma septlmae hujusce §, conf. Cuvier Le^, d'Anat, Comp. T, II, COMMENTATIO Ad QUA.ESTrONEM Z0OL0GICA.M. 49 ffeivi optici sunt crassl. E tlialamis nervovnm Opticonim oriuntur," et postcjuam crucem muluo traiisitu formaverunt, ex antica parte ossium temporalium prorumpunr , statim jam sceleroticam perforant, et bulbulum efficiunt , e cujus latcrlbus retina oritur. Ncrvi oculi motorii. Duram matrem perforant, Orbitam uterque intrans in duos ramos dividitur ; raraus minor per musculum rcctum superiorem oculi tendit, et in facie super oculos evanescit. Alter ramus, in tres ramos diviJitur , quorum unus in mnsculo adductore oculi dcsinit, secundus in musculo recto inferiore , tertius in musculo magno obliquo. Nerius uiercjue patJieticus pone priores duram matrem transit , gracillimus est omnium nervorum , qui e basi cranii proveniunt. la orbitam penetrat et superne tendens , in miisculo magno obliquo desiuit. Nerci trigemini: ramus cj^hthahnicus ., maxiUae injerioris , et maxUlae supe- rioris adsunt. Nerous ophtlialmicus. Sub duram matrem aliquamdiu prorepens, postea erum- pit in orbitam. Juxta parietem internum orbitae procurrens, transit per foramina quae os etbmoideum ad latera perterebrant. Jamjam in cavitate nasali duos praecipuos emittit ramos , quorum unus in lineae medianae directione procurrens , ossi inter- ■maxillari adhaeret, alter vero partim iuseritur narium aperturae externae , partim musculo quo nares moventur. Nerous maxillae superioris , nervo maxillae inferioris in origine adjungitur. In inferiorem partera orbitae simul ambo perveniunt ibique dividuntur. Nervus ma- xillae superioris, juxta internum orbitae parietem repens , iu duo bracliia dividi- lur, quorum internum filameuta emittit ad palatum, ad narcs et ad faciem, ubi eva- nescit. Alterum vero brachium externum orbitae parietem transiens , ad inferiorem anteriorem partera orbitae in faclem excurrit, ibique leni detrimento absumitur. Nervus maxillae inferioris , simul cum illo maxillae superloris in orbitam pervenit et vcrticaliter fere descendit , inter posllcam orbitae partera et os lemporale. Fila- menta in musculos tcmporales et pterygoideos emittit, ante articulationem maxilJae inferioris flectitur , internae bujusce maxillae superficiel ramulos trlbult , tandemque ossibus intermaxillaribus adjunctus , in linguam emlcat, ubl evanescit. Nervi jaciales. Graciles sunt nervi, ob lablorum defectum, atque faciel superfi- "ciem musculis fere non vestitam. Quidam eorum rami miniml apparent, eorum ■\"ero difficile est scrutari ramificationes. Truncus semper observatur. Nervi acustici, breves quidem sunt , sed crassi, et quodammodo rubicundi. Sta- tim e cranio prosiiientes labyrintlium intrant, ubi eorum finis. Nervus vagus uterque sive pneumo-gastricus. Pulmonibus , cordl , oesopbago , G yen- 5o M. L. V A N A L T E N A, Tentriculd ram6s trlbult, formatque plexus ncrvosos super haecce organa, E cranio prorepens crucem format ciim nervo linguali et glossopliaryngeo : glossopharyngeus^ ibi postlco, vagus medio, lingualis antico loco positus est. Saeplus trla filamenta e cranio proveuiunt, quae aucta quibusdam filameutis e glosso-pliaryngeo et linguali oriundis, tandera vagum ipsum formant. Nervi glossopharyngei. Quaedam filamenta reciplunt a nervo faciali , et vago ; ex- lude dividuntur in varlos ramos , quornm unus partim evanescit in musculis ossis tem- poralis , partim in musculis linguae. Alter ramus magao nervo hypoglosso jungilur : alii deulque rami musculis pliaryugels adjunguntur. Neri>l hypo~glossi, pcr foramen condyloideum e cranlo exeunt, pone nervumvagum. Prinio gracilis uterque est , anticam vero capitis partem petens crasslor evadlt, cru- ccnique format cum vago cul partim adjungitur. Anterius procurreus super glosso- ^)Laryugeum transit , in linguamque tendlt, cul duobus ramis adjungitur. Nervi occipitales et cercicales. Duo parla tantummodo adsunt. Inter vertebras oriuntnr, In muscalls colli dividuntur et quosdam ramos emlttunt ad scapulam. JSercus diaphragmaticus deest. Nerfi dorsales et lunihares. Simlles sunt illis hominum. Numerus tantummodo a numero vertebrarum dependet. Neri>i peJvici et caudales. Caudales desunt. Rami pelvici adsuut : tam illi qui ad ovarla et testes , quam qul ad sphincterem ani et mcmbra abdominalia pertinent. Neivi brachiales et nervi thoracis. Truncus communis est crassus omuino ner- VTis. Inclpit Inter secundam et tertlam vertebram. Jamjam sub axllla ramum emit- tit scapulam petentem et inter hujusce musculos evanescentem. Ulterius In bra:- chlum truncus communis procurrlt, et cito in duos ramos dividitur, antea vero extensores bracliii ct capsula arllcularls ossis liumeri quaedam iude Glamenta recl- piunt. Unus horum ramorum antlcura obtinet locura (j:V. media?ius^ et ad arlicu- latlonem humeri cum antibrachio pervcniens , lu musculos irrumpit anlibrachii, ubi iu duas partes dividitur, quarum uua iu flexoribus digitorum evanescit, altera juxta os cubiti et radii prorepens , uuicuique digitorum ultimos suos surculos trlbult. Secundus vero ramns ( iV. brachialis) humernui circuuidat , In extensorem an- tibrachil fllamenta emittit , in artlculatlone antlbrachli cum humero postice iu mus- culos emicat , Ibique desinit. JSlervi membrorum abdominalium. Trla paria nervorum plexura constituunt femo»- ralem. Juxta totara ossium ilii longitudlnem procurrunt. In reglone feraoris, unus in- de separatur nervus, (^N.femoralis anterior) qnl per musculos anticos fcmoi-is dis- pescltur. Caetera pars posticara femoris partem transic et cum A^. sciaiico convenit. PIu- rima Clamenta emittlt, quae musculls femoris iuseruntur. Versus mediam ferme lon- gi- COMMENTATIO ad QUAESTIONEM ZOOLOGICAM. Si gltudinem femoris in duo bi'aclaia dividitur, quae cwva. poplitaeis conveniunt. Ilaecce bracbia ramos extendunt in musculos tibiae , tarsi et pedis, tandemque evanescunt. Nervics magnus sympathicus (i), {intercostalis , trisplanc/micus ,) in Randes- culenta duodecim format ganglia, quorum duo anteriora cum trunco vagi et trigemini conjunguntur. Pars adscendens nervi sympatici , cum trunco vagi e cranio prorepentis, conjungi- tur et post conjunctionem duos ramos emittit ad tiigeminum ; ramum internum et externum. Internus ramus per foramcn intrat quo vagus exierat, ad rotundum tri- gemini ganglium prorepit, ibique illi adglutinatur. Externus ramus cavitatem transit tjmpani: juxta ossicula auditoria tendit, cavitatem oculi intrat, tandemque foramen quo trigeminus exierat perterebrans, cum ejus ganglio jungitur. Inferior pars nervi magni sympatbici super omnes racbidis nervos transit , non vero cum iis iu unum coi' t ; sed a quocunque accipit ramusculum ; quibuscum for- mat parva illa triangularia ganglia e quibus parva bracbia in intestina emicant. E ganglio quod e nervi sympatbici conjuuctione cum quinto nervo spinali provenit, aliquotenus crasslor nervus provenit, qui arteriae coeliacae coujuDgitiir. Quinque caetera ganglia in intestina sese perdunt. TJliimum nullum ramum edit, quo cum ner- VO Sjmpatbico oppositi laterls vmlatnr et glanglion impar componat. (i) Cf. £, U> Weber analomia comparaia nem sympaih. Lipsiae 1817. G » SPLAN. S2 H. L, r X V A L T E N A , SPLANCHNOLOGIA VITAE ORGANICAE : SYSTEMATA ABSORETIONIS , CIRCULATIONIS , RESPIRATIONIS , EXCRETIONIS (i). IVIaxima pars illoruin OrganOrum, ffuae Titae organicae inserviunt, in hocce capite milii est describenda. Ad physiologiae dogmata ordinem constituturus milii videbar, si a deglutitione incipiens , posteaque de digestione agens, jamjam pergerem ad lym- pbatica vasa. Vasa lympbatica autem in sanguinea lympbam suam emiltunt, va- sa sanguinea tam arcte cum pulmonibus glandulisijue corporis cohaerent, ut se- parari a se invicem non possint. §• I. Deglutitio et Digestio^ : DegUititionis organa sunt; cavitas oris ia eaque lingua , Os hyoideum , muscu- li, gultur. Cmntas oris cute yestita est e coeruleo albicante , mucore obsita , striis- que adoruata undulantibus , eodem fere modo quo striae e paplllis nervosis oriun- dae in manu bominis, oculo sese offerunt. Superior pars arcte cohaeret cum in- ferna superGcie ossium cranii et faciei , nullorum musculorum interventu. Auti- ce atque ad latus dextrum et sinistrum a maxilla inferiore terminatur. Apophyses odontoideae ossium palatinorum anteriorum cutem perforant. Offert cavitas oris fo- ramina iuterna narium et tubarum EustacJiianarum. Maxilla inferior tantummodo est arcus osseus, cujus curvatura musculos contlnet et cutem. Musculos jam absol- vimus in capite de myologia. In marlbus Ranae esculentae e regione fere apertura- rum tubarum Eustacbianarum duae adsunt cxpansiones , quae aere impleri possunt et coaxationi insei'viunt. Similibus fere expansionibus iu cute externa respoudent» Ublque cutis maxillae inferloris margini adhaeret, in anguloque ex ambabus maxillis coeuntibus oriundo in unum coTt gutiurque format. Os hyoidemn formae est rbomboideae. Quatuor cornibus inslruitur. Duo anterlo- ra , efiluunt in fila cartilaginosa , quae gyro elliptico posticam petunt partem, et ossi- bus temporalibus ad posticam eorum partem adjunguntur. Cornua duo posteriora , quae (i) Ad toium hocce caput conferantur Swammerdammii Blblia natarae,a quo plurima mutuatus sam. COMMENTATIO Ad QUAESTIONEM ZOOLOGICAM. 53 ^uae sunt ossea, rectd linea tendunt cavitatemque formant laryngi recipiendae aptanx et deinde in unum conflmint. Laryngis substantia ipsa, tota fcre est cartilaginosa in medi3 laminae "vero superflcie apparent ossificationis quaedam puncta. Tota fere nuanlaest, contegitur ab anteriorc parte ossis sternalis. Deglutitiouis organismus jam absolutus est , in capite de splanclinologid \itae animalis , igilurque hic transeundus. Cutis guttur formans in ventriculum abit. Antea vero inferne rlmam quan- dam offert , labiis suis laryngem circumvenientem. Ventriculus a cardid usque ad pylorum infundibuli cujusdam formam ofTert , cujus tubus formatur ab intestinis. Valvulae tam ia cardia quam in pyloro desunt ; pylori vero locus designatur ana- slomosi quSdam quae ventriculum cum intestinis conjungit. luter iatestina tenuia et crassa yix distinguas. Tenuia intestina a pyloro inde proceduut , parietibusque fir- missimis densissimisque initio circumdata, leni decursu procedentia, transitu fere insensibili exeunt in crassa , dissepimenta quaedam Oculo ofFerunt elegantissima , quae semicirculoso gyro totam intestini superficiem internam circumtegunt , et cum dissepimentis in inlestino acipenseris sturionis observaudis , miram quandam mi- hi praebere videbantur analogiam. Valvulam , quam Cuvierus narrat adesse in conjunctione teuuium et crassorum intestinorum , ego observare non valui. lutesti- num crassum niagis magisque conrntatur usque ad inilium recti , ubi statim expau- ditur, phiolamque format amplissimam, cylindricam, termiuatam a sphinctere ani, qui intesiinis finem imponit, cxpelleudisque faecibus inservit. Cuvierus (i) do- cuit corpus Ranae esculentae a canali intestiuali semel superari longitudine quod minus rectum videtur. In plurlmis enim , quae dissecavi , Batrachiis , tam ranis quam bufonibus , semper ferc intestina corpus ter longitudiue superabant. Maxima pars iutestinorum sinistruni occupat latus. Membrana musculosa in ven-- triculo et initio intestinorum tenuium observatur, deinde autem tela mucosa , intes- tina tanlummodo conslituere videtur (2), at saltem tunica musculosa hic ita tenuis est , ut observatorem tota quanta fugiat. Vasa lactea e tubo intestinali chylam^ absorbent, Eorum decursus non descriptus est in Cuvierii libro, neque a me observari potuit. lu cheloniis sec. Guvierum omnia vasa lactea abdominalia abeunt in duos ductus thoracicos valvulis muuitos qui plu- (1) Cuvier Le^ons d'anatomie compar(?e , Tom, 3. pag, 'fSy. (2) Mlram illam proprietatem batrachiorum , qua diutlus cibo destitula, ventriculum invertunt, pylorumqut in altum tollunt, imrao ex orc protrudunt a nemine adnotatam vidl nisi a G r u i t h uis e n i 0 in Ile ilii et G. Autenriethii Archiv fUr die Physiologie, part, YIII. cap. 5. Causam perscrutari ncc mearum virium nec hu- jusce loci vidcbatur. In bufonibus bis observavi , in rana esculenta ter vel quater, ventrlculus interne aliuiio- tenus mihi inflammalus videLatur , quod a corrosiva vi succi gastrici forsilan proveniebat. Inteslina valde coa- trapta crant. G 3 Si H. L. V A N A L T E N A, plurimls bracliils procurrunt usque ad Tcnas subclavias utriugque laterls , ubi dao» plexus formant et cum vasis lacteis capitis et colli conjunguntur. E plexus destro duo bracliia procurrunt, quae jugulari sese venac inserunt , prope ejus conjunciionem cum Ycnd subclavift. Sinister plexus unum tantummodo exhibet brachlum, cujus insertio locum Iiatet in angulo conjunctionis venae subclaviae et jugularis. Forsau in Ba- irachils slmilis est bujus systematis decursus. Clrculatio. Licet non inepte separatim tam arteriosa , quam venOsa clrculatio describl posslt, unam tantummodo describere circulatlonem mihi mellus videtur , incipiendo a cor- de, quod quamvis Iitc imperfectius adest, tamen et hic circulationis centrum est. Cor ioitur in batrachiis apprime slmplex est , uno tantummodo constans ventricu- lo unaque auriculd. Omne vesliglum composltionis e duobus cordibus ( quod egre- gle videbatur In Cheloniis^ Sauriis) hic obliteratum est , sangulsqne unam tantum- modo portam intrat et una tantummodo expellltui-. Unica auricula, quae adest, est rolunda, latior cordis basi , columnis nititiir carneis. Aperitur iu trancum commn- nem arteriarum , orificio unico dextrorsum iu basi posito , inferius quam apertura aa- riculae. Parietes musculosae in ventrlculo cordis Batrachiorum tam sunt tenues ut in diastole «anguls in ipso corde conspici possit , quod in sjstole rursus pallescit. Sangulnis temperatura ultra 5o gradus non adscendit. Color sanguinis in bene pastis laete rubescit , In jejunio laborantibus pallescit. Quamvis analysis nescio an facta sit ; carbonlum tani in venoso , quam in arterloso sanguine videtur abundare, e ni^redine saltem boc faclle demonslrarl posse videtur. In venoso tamen sanguine major hujusce principii quantitas adest , quam In arterioso , quia i°. Color Tenosi sanguinis nigrior est, 2". quia ex illa quantitate aeris athmosphaerlci, quae ad res- pirationem necessarla est oxygenlum evanescit , pro eoque gaz acidum carbonicum e sangulne arterloso exspiratur. Interduos sanguines , tamen multo niinor differentia est, quam in baema-thermati- bus, quia respiralio Imperfecta adest. Aeri expositus sanguis bene pastorum ablt in coagulum unguinosum flavi coloris. Quod jam ad circulationem ipsam? truncus communis arteriarum statim divi- ditur In dno brachia, dextrum sinislrumque , quae vocare posses arterias sub- clavias. Utrumque ~ brachlum in tres ramos prlnclpes exit. Primum minusque par pulmones adit et per Illorum superficiem, in tres dlvisum ramusculos repen- los COMMENTATIO Ad QUAESTIONEM ZOOLOGICAM. 55 do evanesclt. HQCce par nomine arteriarum pulmonariarum 'linsJgniri posset. Secundum par, e trunco communi arteriarum oriundum faclle dignoscitur. Utra» que arteria tam dextra quam sinistra , expanditur in duos sacculos , jamjam vero angustantur parietes, quaedam arteriolae emittuntur in linguam et palatum, tandem- que Iterum in sacculos exeunt. Sententia S -wammer dammii , credentis hasce arte- rias in gyrino sanguinem branchiis addusisse , nescio an valeat. Tertium par arteriarum e trunco communi oriundarum maximum est et aortae analogum in lumborum regione exhibet. Statlm jam e corde oiiuudae ambae arte- riae gyro elegantl flectuntur , arteriasque axillares emittunt. Ulterius tendentibus in abdomen , ex illis oriuntur arteriae carotldes, quae in altum repunt , et iuter os- sa cranii penetrant. Jam jam oriuntur arteriae vertebrales , hae vero cito In unam coeunt , atque emittunt arleriam mesentericam, arterias lumbares, arterias in mari- bus tesliculorum, in feminis ovariorum, arterias renales et ramos iliacos. Ulterlus ra- mificallones sequi arteriarum tempus nou sinebat. Venosa circulatio ab arlerlosa valde differt. Venae pulmonariae , quae statim a superiore cordis parte oriuntur duplo majores sunt arterlis pulmonarlbus. Pene- trant In cavltatem utriusque pulmonls et praecipue in parletes et latera celbilarum , quas capillarlbus circumdant vasculis. Vas vero quod prluceps pulmonum vas ha- betur hlc non invenitur ; vena arteriosa, Nec illa est necessaria ; clrculatlo enim quum sit imperfecta , pars quaedam tantummodo sanguluis pulmonlbus potest af- fluere. Superiores illae venae pulmonariae trans arterias tendunt et ramusculos exten- duut, quorum quidam os , alii caput petunt. Posleriores quasdam etiam emlttunt ramlficatlones In auteriores trunci appendices. Ex eodem trunco orinntur veiiae a^illares e quibus provenlunt duo brachia auae eleganti gyro Inter musculos abdominls et cutem, super ventrem transeuut. Truncus venae cavae sub corde simplex est. Jam jam emittlt tres ramos , qul per tepar tendentes divldunlur et in inllultum ramiScantur. Ex hepate orltur ve- na mesentcrica; sub illa venjl cava elegautisslme dividitur in superficie reimm ci- toque In duo omnes ramlficatlbnes coeunt brachia , iliacasque formant venas, e qui- bus orltur vcna abdomlnis, quae secundum dlreclionem musculi rectl abdominls he- par petit. Sanguis arterias perfluens jam jam vlvidum suum colorem amittlt, partes^ nutrititlae extrahnntur , partes superfluae vel saltem minorls utilitatls relinquuntur. Color ru- bicundus in nigrorem abit: — ne multa dicam; sanguls arteriosus In venosum trans- xautatus est. 56 H. L. V ir A L T E N A Hespirailo. Pulmones non in thorace tantum inveniuntur sed thorax cum abdomine unam constituit cavitatem et pulmones qui admodum magni sunt, aere expleti totam hu- jusce cavitatis amplitudinem complere valent. Longe vero litc pulmonum fabrica siraplicior est ac in mammalibus et avibus. Constat enim saccis , laxe cellulosis, membranosis. Licet majores multo sint pulmones ac in liaemathermatibus tamea longe paucioribus vasis sanguineis sunt instructi.l Quisnam oris sit usus in respiralione et coaxatione in capite de dermologia docui- mus. Forma laryngis jam describenda super est, sed angustia temporis non permisit ejus organisationem perscrutari. Antcquam ad caetera intestina (excretioni dicata), transeamus , uno verbo me- morandae mihi videnlur duae entozoorum species , in ranarum pulmonibus saepissime ob viae. A Swammerdammio, nostrate, prima vice illas memoratas inveni ( i ) , nomina hodierna sunt: ( ni fallor); 1°. Ascaris nigro venosa. G o e z e. — . pulmonaris. L i n n. Sp. 35. 2°. Dlstoma cylindraceum. Rudolphi. Ent. hist. nat. pag. ^gJ. 5.4. (i ) Animadversione dignnm esl ( inquit ) quod fere semper vermiculi viventes in ranarum pulmonibns in- B veniantur ; certe vel sex aliquando in ils observavi. Vermiculi isti parte anteriore lumbricis terrestribus a- • tis sunt similes , circa posteriora tamen non nihil crassiores plerumque complicati inter pulmones haerent. « Magnitudine baud mullum difTerunt ab illo verme , qui domunculam cochleae marinae alikruick dictae, cor- s rodit. Colore suni ex flavesccnie albo ; nisi quod versus posteriora nigreicant: quae varictas ab ingestis ori- * ginem ducit. Ore suo semper iu membranis pulmonum interioribus defixi sunt, atque inde sanguinem exsu- a gunt. Quod si autera circumspecte de h.sce mcmljranis abstrahantur , videre licet, eos exiguam ibi aperturam » inforasse , e qua tunc aliquid etiam sanguinis exstillat. Imo si os eorura tura tcmporis simul iuspicilur, id B quoque sanguinolentum apparet. Videntur hi vermiculi aliam praeterea in pectorc suo monstrare aperti(H s nem: quam tamen haud examinavi. Ncglexi etiam in e«rum inleranea inquirere : nisi quod tenuia atque cras- B sa intestiiiula nonnullasque pinguidinis particulas in iis observaverim ; sed haec vel foras etiam transpare- j bant. Quandoque aulcm alia insuper in ranarura pulmonibus invenitur vermium specles , qui lenui setae simi- B les sunl et semet in gyros convolvunt acumlnato ro>tro caudaque praediti" seqq. Swamm. Biil. Hatur, Editio 1738. pag. 8o3 — 8o4, ibique versio Cl. Gaubii, COMMENTATIO ad QUAESTIONEM ZOOLOGICAM. ^7 ':'''"■ ■ §. 4. Or^ana quae nobis supersunt describenda , omnia escretiouls organa vocarl pos- sunt. Hepar omnium glandularum facile in corpore maxima est. Comparatione iusti- tuta cum Laemathermatibus hepar multo majus est in Batrachils. lu duo bypo- chondria exteuditur ita ut saepe omnia intestiua antice tegat ; superue susiiuetur a peritonaeo. Color vaiiat phirimum : ex flavo rubescit , saepe flavus est , saepe fus- co ruber : au in maribus et femiuis differat, observare nou valui. Duobus constat lobis , quorum dexter semper fere unico , sinister vero duobus minoribus compo- situs est , quorum unus simplex , alter autem sclssus et magts miuusve dhisus appa- ret. Vasa hepatica et cystica a sc invicem divisa suut , ita ut separaiini in intesti- nunxexcurrant. Fundus vesiculae fellis anticam spectat partem. Volumen (, si rationem habeas hae- jnathermatum) minus est. Intrat iu vesicam bilis per ramos ductus hepatici , qui ve- sicae collo sese inserunt. Paucreas figura est admoduni irregalari; e varlis glandulis compositum videtur et iii arcu , qui antice formatur a venlriculo et iutestinis iuveniendum est. lutcr duos lobos hepatls a pariete pericardli externa incipit , tenditque anterius in intesti- na. Cum intesliuo corpus pancreatis ad unam extremitatem tam arcte cohaeret, ut non separari quaeat, nisi intestini parletibus diffractis. Pancreas abit lu duc- tum pancreaticum , qui filameutis ubique cum intestinis cohaerens, tandem illi iu- seritur. Lien in rana flguram ofTert sphaericam et positus est inter gyros intestinorum cras- sorum , ubi rubro suo cminet colore. Renes sunt ovales , oblongi , plauiusculi, non lobali, Nou longe a se invlcem distant. Corpuscula flava adlposa sub eorum cute apparent, quae a S w a mme r d a m mi o jam observata sunt (1) et maculas elegantisslnias iu renum superficie anleriore depin- gunt, quorumque usus huc usque ignotus est. Vesica urinaria vel potius organon quod plurimi hocce nomine insigniverunt, fundum habet,in duo cornua divisum. Maximum est organon, t[uod sl iuflatur , gracilibus suis parietibus , qui vasis sanguineis pulcherrime distiucii sunt, tertiam fere partem trunci lotius voluminis ofTcrt. Tovvnson (2) hancce vesicidam receptaculum ciedidit a- quae (1) Swamm. Bllil. nat. tatula 47. fig. 1. Litt. n. (3) Physiologlcai observalions on the amphibia elc. Lond. 1799. H 53 H. L. V A N A L T E N A. quae a cute absorptae, cui sententiae egregie favere videtur x°, ureterum. structura, qui non in vesiculam exeunt, sed statim recto intestino inseruntur: 2°. experimenta Cli. E tl w a r d s (1) quibus maxima absorbtlonis per cutem facultas clare demonstrata est. Abdomen praeterea continet organapeculiaria, quae magnam habent analogiam cum capsulis superrenalibus et accessoria videntur esse organa testiculorum et ovario- rum. A Swammerdammio et Roeselio ita vocatos esse memini saltem. Haec- ce organa in maribus mibi majora visa sunt quam in feminis. In Gyrinis maxiitta siuit. Cuvierus (2) graciles sese iilas observasse dixit in foemineis individuis , quae nondum ova posuerant ; ego vero tam in Aprili quam in Septembri mense (itaque aute et post partum) illa organa ejusdem fere forraae deprehendisse mihi visus sum. Alii llla organa credunt esse receptacula adipis , qiio ranae nutrinntur in le- tbargia illa hiemali: cui senteutiae praecipue Malpighius (5) favisse videtar. Tum vero harum appendicum magnltudo in autumuo maxima, in vere minima esse debe- ret , quod observalioni contrarium est. Res igitur huc usque ignota est: plurimae quidem exstant hypothesesj nulla vero valet ad rite explicandam quaestionem. (j ) Edwards sur l^influence de rathraosphere sur la vie des Batraciens in Ann. Gcn. des Soienc. Phjr», par B 0 r y d e St. V i n c e n t , D r a p i e z et v. M o n s. tom. IV. pag. 202. (2) Cuvier Lec. d'Anat. comp. tom V. pag.248. (3) Malpighius cxercititio de omento , pinguedine et adiposis ductibus. Edit. Lugd. Bat. 1687; pag, 235. 11 In ranis ( inquil ) ipsis strias utrinque renlbus adhaerentes oblongas ct insignes oleo refertas observamus, et n veluti adnatas trunco venae portae prope jecor , evidens indicium piuguedinis collectionem non fortuil6 qui- ii dem fieri sed in hac valde sollicitam fuissc naturam cum conspicua ellormaverit pro pinguedine receptacula. » Et quonlam dlu laboravi ut vulgatam hujus dicti veritatem explorarem , in rauis tandem pertractandis hoc « obscrvavi dum languide adhuc redit in cor sanguis , in trunco venae porlae , cui appcnduntur expositae oleo- » sae striae , vldere est conspicuas guttulas olei , compressis praecipue striis qiiae una cum sanguine in hcpatii 11 civum rapiunXur." s y- COMMENTATIO Ad QUAESTIONEM ZOOLOGICIM. 59 SYSTEMA GENERA.TIONIS CO- RANAE ESCTJLENTAE MASCULAE ET FEMINEAE. iNiliil jani descibendum siiperesse noLis videtur, nisi reproductionis Organismus , iii Batracliiis satis inperfectus. Mares enim virga sunt destiluti , igiturque cbpulatio illa inierna , quae in mammalibus , a\ibus et quibusdam reptilibus observatur, hic locum non habet. Organa generationis ranae masculae. Organa genitalla ranae mascnlae sunt: testiculi, vasa abducentia et vesfculae se» minales» Tesliculi externe substantiam oflPerunt albugineam , saltem externum tegumen- tum tenue, translucens. Parenchyma est liquore repletum atque animalculis sper- maticis scatet (2). Interne constant testiculi canalibus minoribus coacervatis quae in centrum coeunt. Forma non semper eadem est. Sphaeram aut sphaeroida ali- quando ostenduut , nonnunquam semilunarem formam aut favam mentiuntur. Co- lor est flavus. Vasa sanguinea pulcerrime tunicam quae testiculos circumvestit, (e peritonaei duplicalione oriundam , nigrisque variegatam maculis ) distinguunt. Uni- cuiqne testiculo semper adhaerent appendices flavae, quae Ael simplices sunt , vel duplices , vel mulliplices. Numerum fasciarum , quae hasce appendiees conslituunt, non ultra decem adscendentem inveni. Nonnunquam ita volumine distendiintnr, ut dimidiam fere superficiem uniuscujusque testiculi tegaut et circumdent. Quo junio- ra sunt individua , eo majores ( ratione habita caeterarum corporis parlium ) sunt appendices illae : ita ut in gyrinis maximae sint. Aureum quendam fulgorem ocu- lis ostenduut, quem tesliculi non habent, quem vero invenias in glandulis adiposis, sub coUo positis CS)* ^ cir- (1) Qui hic inprimis conferri meretur est: J. T. Swamm er d am in Bibliis Naturae, a qno iilurima huc fiicientia mutuatus sum. (2) Horum satis accurata invenitur imago , in Annales des Sciences Natur. tom. I. fig. 20. ( 3 ) Color organorum , nullis aliis characteriLus essentialibus obviis , quaravis ( secundum L i n n a e u m ) 11 2 non Go H. L. V A N A L T E N A In latere Tiiiiiiscujnsque testicull renes spectante igiturque posteriore , sex vel Octd vasa dcferentia majora occurrunt, per paria disposita , quorum quaedam simplicissi- ma snnt, alia in ramos divisa. Haecce vasa sperma e testiciilis ducunt, jamqne variis gyrorum ambagibus contorta renibus adhaerent atque juxta illoium latera ex- terna descendentia , in vesiculas seminales desinunt. Hae jam vesiculae seminales sacci sunt longitudinales vel potius expansiones membranaceae laterum vasorum abdiicentiam, qnae jam jam contrahuntur , atque minoribus aperturis desinuut in cloaca , ubi papillam dextram et sinistram formant, quae cum virili organo testu- dinis, etiam in cloaca obvio atque maximi voluminis, magnam habere videntur ana- logiam. Vasa abducentia non tantvim semini abducendo inserviunt , urethrarum munere etiara funguntur. Urina enim usum hic adventitlum habet ; sperma cum urina misce- tur, urinaque vehiculum (ut ita dicam ) seminis haberi potest. Inde et explicanda observalio plerorumque naturah'starum ; iu urina ranarum inprimis ia verno tempo- re invenienda esse animalia spermatiea. §. 2. Organa Greniraiionis ranae femineae. Femina reproductionis organa offert : duoovaria, in plurimos saccos dlvisa (i) , duos oviductus (ironipes Gallo-francorum) et uterum in duos lobos divisum maximum. Ovaria ( de appendicibus flavis hic non loquendum est, quippe quae jam tracta- lae) saccos ofTerunt membranaceos , ova continenles , e peritonaei duplicatione oriun- dos non ma^nam liabcat auctoritatem ad constilncntlas anomalias vcl analogias , tamen ille milii esse videtur , qui in censum vocari possit et analogias si cacteroquin cxistere videantur , certiores reddere possit. Color jam glan- dularum sub collo positarum , cum illo appendicum flavarum idem cst ; utraque cnim organa aureum pukerri- mum emittunt splendorem . satis convenicntcm cum illo quem Belgi gebronsd vocare solcnt. Usus vero glandularum colli vidctur essc nutritio corjioris, in lctbargla hyemali igilurque appendices Darae huicce usui etiam possent inscrvire? Conf. Vermischte Scbrirten Analomiscbenund Physiologischen Inbalts von G. R. und L. C. Trevi r a n us tom. I. pas. Oj 'lui locus longior qui hic trans-scribatur, pulcre nostram observationem confirmat, scd colorem flavuin tantummodo atlingit et non ejus moclificalioncm in aurcum splcndorem. Quae tamen coloris modilicatio hic summi mihi videtur moracnti; ex illo cuim intelligi potcst, testcs ah appendicibus flavis omnino diversa esse corpora ncc in nnum eundemque usum ( quod piurimi voluerunt ) generationem , servirc ; — sed utrique usuta .■uiscriptum esse .individuakm. (i) An haccce dilVcrcntia aetali sit aJscribeada, nescio. Numerus semper mibi observabatur ad utruraqiie litns inter quinquc et dccem, iia ut totus numerus cssct intcr dcccm et vigiuti» COMMENTA.TIO ad QUAESTIONEM ZOOLOGICA.M. 6i 'dos, tllsscpiraentis membranaceis a se invicem divisos, vasisque sanguineis non abuude rlistinctos. Viginli saccos in magna et adulta rana inveui , in utroque latere decem. Expansione membranacei , vasis jjulcerrime distincta, renibus jungitur. Ova similia iu quocumque adsunt sacco ; omnes igitur sacci in coltu dilacerari debent , in on ni- hus euim ova tam praeseutls anniinveni, quam ova annorum futurorum. Haecce ova dislinguuntur invicem, ad rationem volumiuis et ad raticuem coloris ; ova enim jam jam ponenda multo majora sunt , quam ova diu adbuc permansura iu corpore ma- tris , color ct ovorum anni praeseutis semi-fuscus et semiflavus , ova vero annoiuju tuturorum sunt flava ( i ). An vero baecce ovaria a pressione pollicis callosi maris ranae in coltu di'acerentui ( quod Cl'. Prevost et Duraas, affimare videntnr) nescio. Mibi saltem non proba- bile videtur, quia saepius a viris doclis, inimo et etiam a me ipso observatum est, ra- narum feminas absque coitu ova pouere, quae tum vero (quod necesse eveuire debebat) non fecuuda erant. Inflammatoriae sobimmodo igitur affectioni, e Venere oestroque amoris oriundac , tunc tcmporis ovaria excitauti , poiius dilaccrallo illa adscrlbe:;- da est. Oviductuum Cgura est elcgantissima. In duo enlm bypocliondiia posltl sunt gjiis elcganter convolulls ab apicibus cornuum uteri adscendunt usque ad perlcar- dlum , cul ut et ligameuto suspensorlo hepatls arcte eorum orifjcia adhaerent. Sub- stauliae sunt pulposce (Ita ut summls cam diillcultatibus praeparatlo oviductuum ct uteri juncta sll'). In orlGciis angustl sunt oviductus. Suusim senslmque vcro am- pliflcantur , ita ut uterum lutrantes salis magnam habeant diametrum. Meliri diametros non volui , quippe quae In variis iadividuis dlfiTeraiU, ncc Igitur sa- lls firmam baslu oiTerre posslnt. Inveul oviductus qul quater longitudine truncum superarent. Quomodo autem o-^a ex ovarlis lu oviductum pervenlant, diu dubitave- runt viii docli. Ovaria euim tam longe distant ab oviductibus, oviductusque tara lirme pericardio adba€rent , ut Illorum Inclinatio super ovarla admitti nequeat. DIu haecce quaestio causa certamlnis fuit pbysiologici inter S wa m me r d am mi um et Oligcrum Jacobaeum, in quo S wammer d amm i us mibi vlJetur, palmam aemulo surripuisse. S wammerdammi us enlm , verae pbllosopbiae uaturalis stu- diosus , melius ducebat , organa minute describere , suamqne causarum igaoran- liam ingenuc profiteri, quam arduls nec demonstrartis hypotlieslbus phaenomena ex- pllcarc. Ingeuue igitur confessus est se non inteHigere potuisse modum quo ova ex ova- ( 1 ) Cl. Cl. P r c V 0 st et Dum a s ( Annales des Sclences naturcllcs tom. II. p.ig. loo, .5cqq. ) narrarunt in sms sagatissimis cxperimentls super evolutlonem gyriai institiitls, ova anni tuturi esse tota fusca. Ab Aprili rcro mcnse uique aJ Soptcmljrcm dissecans ranas , nuUa nisi semllusca et semiilava ac tota flava inveni, H .1 62 H. L. VAN ALTENA, CO^IMENT. ad QUAEST. Z0OI.OGICAM. ovariis in tubos venirent, quippe q-uae longissime a se invicem distarent. Ita gnaes- tio remansit ad nostra usque tempora. Cl. Cl. vero Dumas et Prevost niliil difHcultatis in solvenda liacce quaeslione invenisse videntur, vel potius illam si- leates transierunt, statim enim in disquisitione laudatd narrant (l): . n. 3. Salamandra carnifex « « « « .« « « « 71. n. 7. Salamandra pruinata, « « « « « « « « 69, u. 5. Salamandre d queue plate Lacepi;de Hist. nat. des quadrupcdes Oilp.i. tom. I. pag. 471. pl. 5i. Salamandra cristaia. Cuvier, II, a. T. II, p. 100. Mo.Ige palustris. Merrem syst. aniph, p. 187. n. 8. Jjacerta .pal. S Ivlv m Deutschl, Faun, amph. Heft, 5. ( gevond«n op Reederooid Lij Velp. ) Spec. II. Salamandra ahdominalis. Supra viridi-olivacea , sul>tus flavida pun- clata, cum linea longitudiuali fuscescenle in utroque latere dorsi , palmis plantisque fissis. Daud. 1. 1. p. 25o. Lacerta vulgaris. Gmelin Syst. ntit, p. 1076. n. 42. « « « Salamandra « « « « « 1066. n, 4,". Var. £. I Sr^ 66 A D D E N D A. Salamandra palustris. Schneider 1. 1. p. 6o. Lacerta taeniata. Wolff in Sturm. Deutschl, Faun, (Fem. var. p.) Moli^e Cinerea . Merrem. ]. 1. p. i85. n. 3. ( gev. Meijerg van den Eoscli eu bij Utrecht. ) Spec. III. Salamandra punctata. Siipra cinereo olivacea, subtus flavida et omnino iilgris punctis adspersaj cauda compressissima , palmis plantisfjue Gssis, D a u d. 1. i. p. 357. Lacerta Salamandra aqaatica. Gmelin 1. 1. p. 1066. n. 45. Salamandra iaeniata, Schneider 1. 1. p, 58. Lacerta taeniata, Wolff. Sturm Deutschl. Faun,. Salamandra punctata. Cuv. 1.1. Tom. 2. p. 100. « « « « elegans. Daud. Hist. nat. Tom. 8. p. 255.. Molge panctala. Merrem 1. 1, p. 186. ( gev. Lij Rotterdam , en op den Oorsprong Lij Arnhem in een vijrer ). Spec. IV. Salamandra rubriventris, Corpore supra atro maculis fuscescentibus subtus aurantiaco immaculato, cum punctis uigris sub collo. Daud. 1. 1. p. 25o. Lacerta Salamandra lacustris. Gmelin 1.1. p. io65. n. 48. var. e. Salamandra alpestris. Schneid. 1. 1. p. 71, n. 6. Molge alpestris. Merrem I. 1. p. 187. n. 7. ( gev. lc Utrecht cn Rolterdam ), Spec. V. Salamandra marmorata, Supra viridi olivacea fusco marmorata , sub- tus fuscescens granulis albis punctata, cauda compressa. Daud. 1. I. p. 24i. Lacerta Salamandra lacustris. Gmel. var. >;. p. io65. n. 43. Triton Gesneri. Schneid. Hist. amph. p. 19. Molge alpestris. Merrem 1. 1. p. 187. n. 7. Salamandra marmorata. Cuv. 1, 1. p, lOo. Familia Secunda. Ecaudala. Corpus breve, latum ,. sine cauda ; pedes quatuor, anlerioies posterioribus breviores ; lingua brevis, crassa, fere adhaerens ; primo yi- lae stadio caudata, branchiarum , dein pulmonum ope respirantia. Rana. Gmel. 1. 1. p. io46. n. 120. « « Cuv. 1. 1. p. 90. Anoures. Dum. 1. 1. p. 92 et 9T. Salientia. Merrem. I. 1. p. 169. Genus I. Hyla. Corpus compressum, elongatum ; Hngua crassa brevis; digitoruta omniuni apices terminati pulvillis viscosis ; pedes posteriores corpore longiores. Daud, 1. c. p. i8. Hyla. Gmel. 1. 1. p. io54. Calamita. Scheid. 1.1, p. i55. « « « Merrem 1. 1» p. 169. Hy. A D D E N D A. 67 Hyh. Dum. 1. c. p. 92 et 9!). « « C u V. 1. 1. p. 93. « « Daud. Hist. des rainettes, grdn. et crap. p. u. Spec. Hyla viridis. Supra laete virens , cuni linea flavida in utroque latere a na- ribus exorta et ad lumbos introrsum sinuata. Rana Hyla arhorea Gmelin 1. 1. p. io5f. n. 16. Rana « « Roesel Hist. nat. Ranar. nostr. p. 07. pl. 9 , 10 et ii. « « Calamita arboreus. S c h n e i d. 1. 1. p. i53. « « arborea. Sturm. Deutschl. Fauna, « « « « Cuvier 1. 1. p. g^. Calamita arboreus Merrem 1. 1. p. 170. n, 9. (gev. bij Groningen buiten de Heerenpoorl te Harendermalcn ). GenusII. Rana. Corpus crassum, parum compressum , elongatum , humidiim; lin- gua brevis; pedes posteriores corpore longioi-es, digiti sine unguibus, apice lenuiores. Daud. 1. 1. p. 87. Rana proprie dicta. Gmel, 1. I. p. io52. « « Schneid, 1. I. p. 112. « « Dumeril. 1. 1. p. 92 et g". « « proprie dicta, Cuvier I. I. p- 92. « « Merrem p. 174. Grenouille, Lacepi;de Quadr. Onp, I. p. 5o?.' Spec. I. Rana esculenta. Viridis , maculis nigiis , lineisq^ue tribus longitudiiia- libus flavidis supra dorsum ; abdomine albido. D a u d. p. 90. Rana esculenta. Gmelin 1. 1. p. io53. n. i5. « « « « Schneid. 1. 1. p. ii5. Rana viridis aquatica, Roesel I. 1. p. 53. Tab. i3 €t i4. Rana esculenta. Merrem 1. 1. p. 176. n. 11. « « « « Cuvier 1. 1. p. 92. — Grdn. verte. Daud. Hist, nat. des rainettes etc, p. 46. pl. i5. n. 1. « « « « Sturm Deutschl. Faun. Ubique fere nostra in patria occurrit, Spec. II. Rana iemporaria. Supra rufa'aut fusca viridescens , cum macula nigricante ab oculo per tympanum ducta. D a u d. 1. 1. p. 94. Rana temporaria. Gmelin I. 1. p. io53. n. i4. Rana fusca terrestris. Roesel. 1. I. p. 1. Tab. I, 2 et 3. « « « « « « Schneid. I. c. p. ii3. Grenouille commune, L a c e p ^ d. I. 1. p. 5o3i Rana temporaria. GuYier 1. 1. p. 92. I 2 Ra. 68 A D D E N D A. Jiana temporaria. {brauner Frosch) Merrem !• 1. p. 175. n. 8. (f « « « « Sturm Deutschl. Faun. GrenouiUe rousse. D a u d. Hist. des rainettes. p. 52. Tab. iS. fig. 2. (aeque ac praecedens ubiquefere dispersa). Genus III. Bufo. Corpus crassumlatum , verrucis supra munitam; pedes posterio- res cOrpore non lougiores. Daud. 1. I. p. ijf. Bufo. Gmelin 1. 1. p. 10^7. p. r. « « Sclineid. 1. 1. p. 177. « « Dumeril 1. 1. p. 92 et gS. « « Mer r em I. I. p. 180. « « Cuv. 1. 1. p. 94. « « L a c e p ^ d e 1. 1. p. 563. « « Daud. Hist. cles rainettes etc. p. 47. ■ Spec. I. Jiufo i>ulgaris. Supra cinereus pallide rufescens , pustulis rufis , subtus rufescente albidus. Daud. 1. 1, p. 139. Bufo terrestris. {Blatterichte Landhrote mit rothen Augen") Roesel 1. 1. p. 06. Tab. 20. Bufo cinereus. Merrem 1. 1. p. 182. n. 11. « « « « Scbneid. 1. 1. p. i85. Crapaud commun. Lacep^de 1. 1. p. 568. « « « « « Cuvier 1. 1. p. ^4. ■ Crapaud cendre a pustules rousses. Daud. Hist. nat. des rain. etc. p. 72. pl. 24. ( gev. in Gelderland nabij Wageningen ). Spec. II. Bufo bombinus. Supra fusco-olivaceus , verrucosus;subtus luteo auran- tius, maculis coerulescentibus plicaque gulari. Daud. p. i46. Rana bombina. Gmelin 1. 1. p. io43. n. 6. Jlaiia rubeta « « « 1. 1. p. 1017. n. 4. Rana salsa « « « 1. 1. p. iCfg. n. 18. Le brun, Lacepfede J. 1. p. 590. Bujo aquaticus. Roesel. 1. 1. pag, 6g. Tab. 17," Jlana fusca, Sturm Deutschl, Faun. ' Bufo fuscus. Merrem 1.1. ]i. i83. n. i3. Crapaud commun. Cuvier 1. 1. p. QJ. Bufo bombfniis. Daud. 1.1. p. 75. n. 5. Tab, 26. fig. 1, 2, 5. (gev, nabij Utrecht ). Spec. III. Bufo Roeselii. Supra virescens maculis elevat's atrof jscis j subtus ci- nerco virescens pdlmis semipalmatis plantisque palmatis. Bana Biifo, Gmelin 1. 1. p. loi^. n. 3. Bu~ A U 1) E N U A. 69 Bufo vulgaris, Roesel 1. 1. Tab. 20. p. 86. Crapaud commun. Lacep. 1.1. p. 568. Bufo cinereus. Merrem 1. 1. p. 182. n. 11. Crapaud de Roesel. Daud, 7iisl.nat.desrain.etc. p. 77. n. 6. pl. 27. Spec. IV. BuCo calamiia, Supra olivaceus , maculis saturalis , pustulis subrufis, et Jiuea dorsali lutea longitudinali in medio dorsi. Daud. 1. 1. p. )5,3. Bufo calamita. Gmeliu p. 10^7. n, 02. /3. ie calamite, Lacep. 1. 1. p. 5^2. Bufo calamita. Schneid. 1. I. p. 19". « « « « Merrem 1. 1. p. 182. 9. Bufo cruciatus. {stiniende Landkrote) Roesel. p. 107. tab. 2i. Rana portentosa. Sturm Deutschl. Fauna. Rana Bufo calamita. Cuvier 1.1. p. gS. Bufo calamila. D a n d. Hisf. nal. rainettes elc. p. ^^. n. 7. pl. 28. fig. 1. (gcv. in Gelderland Lij Wageningen). Ad partem lertiam. De ossibus capitis p. 17 sqq. Synouymia ossium sec. Bojanum in Okeni 7s/d!e 1821. Heft. XIL et C u vi eri um Rech, sur les Ossem. fossiles V. 2. t824-^ iulelligitur ex /co/zwji explicatioue , cjuae desumta est e Commeutatione P. J. C. L e d e b o c r. De Cerebro et medulla spiiiali p. 4^. Cerebrum in ratione ad medullam spiaalem adliuc parvum est et massae praecipuae ■, ex quibus conslat , in eadem directioue ac medulla spinalis, id est una post alte- rampartem, sitae. Tres conspicleudae suut portiones cerebri. Prima , quae occurrit , Laemispbaeria refert , scilicet nervorum olfactorioruoi ganglia. Componitur ex duo- bus gangliis rolundis , oblongis, cinerei coloris et , cum tota cerebri massa si compa- Tantur, satis niagnis ; auterins seciim invicem cojijuncta sunt, ihi oriuutur ner\i ol- factoiii; posterius a se iuvicem disjuucta, intus cava sunt , quae excavationes ventricu- lis lateralibus sive trlcornibus analogae sunt ; eorum cavitatis ope anteriora versus com- mercium inter se aiiiut dextruin siuistrumqne ganglion : in fundo cavitalum extumes'' cenliaesl, secundani C a r vi m cum corporibus striatis comparanda. Scqueus iuterme- dia cerebrl pars forjuata esl e glangliis uervorum opticorum , ibalami eorum nervoruin dimidium fere minores sunt gangliis nervorum olfactoriorum. el in unum fere gangiiori conjunctl clijus e lateribus oriuutur ner\i optici ; hi nervi antrorsum ad se iuvi- cem couvertuntur , conjungunlur et porro sub augulo obtuso receduut. lu iuterio- re bujus tbalami dicti adest tumesceutia ex qua radiatio librarum meduUarium ad tbalamorum tegumenta exit ; supra eum inveultur glandu'a parva coloris rubri , qjiam cum glaudula pijieali sive conario coufert Carus (zirbel driise). Praeterca ijivenilur I 3 ad- ^o A D D £ N D A. adluic gangliornm par inter tlialamos situm e't !nter genglla nervornm olfactoriorum ; ex utroque uonnulla emittuutur filamenta ad nervum opticam formandum. Tertia denique sive posterior pars cerebri constat ex cerebello et medulla oblon- gata ; simjjlicissima est formatio; formatur enini divisione ipsius medullae spinalis, quae dilatatio quarlum cerebri Tentriculum componit secundum cl. Carum, cujus ventriculi parietes prope ad tbalamos nervorum opticoruni sese flectunt, et lormant ita dictum cerebellum. MeduIIae spinalis latitudo fere eadem est ac ipsius cerebri ipsiusque forma cilin- dricaest, paruni complanata ; decurrens teuuior fitjintus canalis decurrit qui, ut su- supra dilatatus sic et iuferius fissus observatur, eo scilicet loco quo ncrvi lumbales oriuntur; dein descendens quam maxime attenuatur et tandem producitur iu filum , quod secundum os coccygis decurrit, et evanescit-. Dura mater iu hisce animalibus cranio ipsi adhaeret inter quod et cerebrum hu- mor mucosus, oleosus invcnitur. Rlembrana arachnoidea non conspicitur sed ejus loco textura cellulosa laxa. Cerebrum ipsum pia malre obducitur. MeduUa spinalis cir- cumvolvitur neurilemate teuui , subtili. In basi cerebri arteriae, in superiori ejus parte venae potissimum conspiciuntur. Magnitudo cerebri adultl non magnopere differt ab eo junioris; saltem videtur cerebrum non aequabiliter cum caeteris parli- bus crescere, ejusque magnitudo eadem mauet quamquam cranium crescit ac capaci- tate augetur , relinquitur inde spatium bleosa mateiia repletum ut et in piscibus ob- scrvatur, Ad pag. 5o. De nervo glossophai-yngeo. Glossopharyngeus (par nonum). Oritur a parte posteriori medullae oblongatae ; per forameu relictum in osse occipitis , pone os petrosum. Ab eodem loco Oriuntur nervus vagus ( par decimum), nervus accessorius Willisii (undecimum par), et nervus lingualis medius (l). De uervis trunci ad p. oo, 5i. Nervus cervicalis. Unum tantnm neryorum colli invenitur par , unica enim tan- tum est verfebra colli i inter hanc et primam vertebram dorsi oritur, seseque ad musculos colli extendit; filamenta quoque ad plexum brachialem dimittit. Nervus diaphragmatis in iis non invenitur. Sequentium nervorum dorsalium decursus tali modo sese habet. Primum par nervorum doi-salinm oritur iater primam et secundam vertebram dorsalem , omnium crassissimum , ei adjunguntur rami nervi cervicalis nec non se- cun- ( 1 ) Conf. Treviranns Vermischte Schriften Band. I. Gott, iSiG. Bemerkangen iiber das Nerven system de« Trossches p. 94, ■Tah, i5. fig. 70 , a , b , d. A D D E N D A. 7* eundi paris dorsalis ; cum hisce bracliium petit et magnOpere confert ad constituen- dura plexum bracliialem. Scqiiuntur f|uatuor paria iiervorum dorsalium, quorum nervi multi tenuiores sunt; primi , ut vidimus, ran.um ad plexum bracliialcm dimittunt : sequentes omnes rami caeterorum parium nervorum dorsalium emittunlur ad musculos intertransversa- rios et dorsi ; trunci ipsi musculos pectoris et abdominis petunt et in iis disper- guntur. Duo sequentia paria (cfuorum siiperius par inler septimam et octavam totius co- lumuae vertebram oritur , inferius, sacrale dicendum, inter vertebram dorsalem ul- timam et vertebram ortum ducit sacralem ;) superioribus multo crassiora , decurrunt jiixla longitudinem ossorum ilii donec accedat uervus caudalis i. e. qui oritur inter vertebram sacralem et caudalem. Fovmant bi trunci tpes plexum femoralem et ad fe- inur nervum cruralemdemittunt , qui in ejus anleriore parte dividitur: decuriunt porro in pelvim interioreni ; ibi nervi iscliiatici, qui ramos iu musculos gluteos et posteriores femoris propellit, ipse truncus posteriorem partem femoris petit et inter muscu- los semimembranosos et semitendinosos progrediens dividitur iu popliteum internum et externum ; horum internus peroneus sese dividit in ramum ipsum musculum peroneum petentem et in alium qui juxta tibiae latus inleruum progreditur et in planta pedis digitorum ilexoribus ramulos praebct. Externus, tibialis , per totam tibiae longitudinem decurrit , ramum ejiis musculis relinquit , ad dorsum pedis sese extendit et singulis musculis extensoribus nervum concedit. Nervi brachii , ut vidimus , oriuntui- praecipue ex nervo prlmo dorsali cui adjun- gitur i-amus nervi cervicalis et secundi dorsalis : in cavitate axillari ex iis formatur plexus brachialis ibi ad scapulae musculos ramus excurrit ; ipse in truncos duos di- yidilur , quorum exterior , radiaUs circum ipsum osbrachii circumvolvitur ; pone ar- ticulationem brachii et antibrachii sub antibrachii musculis externis prodit et taudem dividitur in ramum ipsam cutem petentem, et in alterum ad musculos exteusores ai- gltorum decurrenlem. Interior tiuncus plexus brachialis , medianus , ante os brachii decurrit sub mus- culis ad plicam bracliii; porro dividitur in ramum alterum tenuiorem, alternm cras- siorem ; crassior juxta antibrachium sub ligamento carpi ad musculos digilorum pervenif, tenuior superficialis inter digitorum flexores progrediens in cute manus desinit. Ouod ad nervos cutaneos , praeter eos qni ex aliis nervis sive extremitatiun slve abdominis oriuntur alii adhuc in dorso ex quaque fissura , quae relinquitur in- ter processum spinosum cujuscunque] vertebrae et^^partem anteriorem sequentis , or- tum trahunt. EXPLIGATIO TABULAIIUM. Tab. I. Sceletum Ranae esculentae a dorso conspectum. Tab. II. ( Fig. IV. V. VI. desumtae suut e commentatione H. L. van Altena, reliquae figurae e commentatione P. J. C. Ledeboei"). Fig. I. Caput osseum a superiori conspectum. Fig. II. Capitis ossei facies inferior. Fig. Iir. Capilis ossa singula , a se invicem remota. rt. Os occipitis. p. 17 , 18 , temporale. r h. Os sphaenoideum p. lE^. c. Os parietale {Jrontale) p. 18. Secundum Bojanum hoc os e fron- tali et parietali constat,qui ossa Laec , trausversa sutura distincta, de- lineavit. d. Os etlimoideujn p. 17. 1. Os petrosum {labyrinthicum Bojani, RocJier , Cuv. ) pars os- sis temporalis p. 18. * Fiii. IIL Columella. •^. Os quadratum {Os squamosum Bo']3ini , tympanicum Ciivierii) p. 19. _j. Os pterygoXdeum Cuvierii, Ala ossis sphaenoidei Bojani { Os~ sa jugalia) p. 19, 20. 4-. Os jugale s. zygomaticum Guvierii et Bojani, Os maxillare minus. p. 20. 5. Os supramaxillare y Os maxillare majus p. 20. 6. Os pterygoideum Bojani, pakttinum Cuvierii, Os palatinum posterius, p. 21^ 7. Os frontale anterius Cuvierii, os nasi Bojani, os nasale. p. 20. Q. Os vomeris C\i\ iev ii , palatinum Bojani, os palatinum antc rius, p. 20 , 21. g, Os maxillare s, incisimm. p. 20. Fig. EXPLICATI.O TABULARUM. 75 Fig. IV. V. VI. Ossa gyrini. Fig. IV. Sceleti partes essentiales. Fig. V. Cranium jnagn. auctS. Fig. IV. vertebrae cum osse coccygis , magn. auctJ, Fig. VII. Ultima vertebra dorsi. Fig.VIII. Vertebra nona s. sacralis p. 16. Fig. IX. Os coccygis. p. x6. Fig. X. Os ilii. Fig. XI. Os ischii et pubis p. 17; Fig. XII. Ossa extremitatum anteriorum cum stemo. e. Os sternale anterius, p, Os sternale posterius p. 25. f. Clacicula furcularis. C. Clauicula coracoidea. sc. Scapulae pars inferior, sine expansione dorsali cf. p. 22. h. Os humeri a latere anteriore , h\ idem os a latere intei^no conspectum. r. u, Radiua et ulna inter se concreta } ?•'. u\ eadem ossa dissecta. ty2y^,4-fS,6. Ossa carpi, Fig.XIII. Os femoris. A. ab anteriore latere. B. a posteriore. Fig. XIV. Sectio tibiae etfbulae concretae. p. 25. Fig. XV. Tarsi ossaj a talus s. astralagus , b. calcaneus 1, 2, 5. tria reliqua tarsi ossa minora ; 4 , quartum extra ordinem ceterorum ad latus inlernum situm. TAB. III ET IV. MYOLOGIA Ranae esculentae, (Hae Tabulae desumtae sunt e commentatione P. J. C. Ledeboer). i T A B, I I I. 1. Musculus intermasillaris intermedlus. 6. M. niasseter. 2. M. nasalis. 7. M. depressor maxillae inferloris. 3. M. levator palpebrae inferioris anterior. 8. M. protractor acrouiii. 4. M. levator palpebrae inferloris poslerior. 9. M- protractor scapulae anterior. 5. M. levator palpebrae superioris, 10. ftl. protractor scapulae poslerior. 74 EXPLICATIO TABULARUM, 11. M. levator scapulae sublimis. 12. M. leyator scapulae profundus. 13. M. delloideus. 14. M. scapulatis. 15. M. detractor scapulae poslicus. 16. M. auconeus e,\;ternns. 17. M. anconeus medius. 18. M. extensor digitorura, 19. M. supiuator cubiti. 20. M. flexor ulnaris. > 21. M. abductor digiti minimL 22. M. abducLor pollicis. 23. ,M. depressor acromii. 24. M. pronator brachii. 25. M. extensor radialis cubili. 26. M. M. interossel externL 27. M. quadratus lumborum. 28. M. obliquus. 29. M. sacro lurabalis. 30. M. Iliococcygeus. 31. M. trausversus. 32. M. M. inter transversarli. 33. M. gluteus raajor. 34. M. gluleus rainor. 35. J\I. Uiacus internus. 36. M. pyriformis. -- 37. M. extensoris cruris caput medium. 38. M. extensoris cruris capiit exteruum. 39. M, semimembranosus. 40. M. semltendinosus. 41. M. flexor tibialis esternus. 42. M..gi-acills. 43. M. flexor tibialis magnns. 44. M. gUiteus minor. 45. M. Iliacus internus. 46. M. biceps. 47. M, vastus ( externus ). 48. M. peroneus. :. 49. M. gastrocneniius. 50. M. tibialis anticus. 51. M. accessorius tiblalis anticl. 52. M. tibialis posticos. - ir "• ^ S ^ l 53. M. peroneus. 54. M. flexor digitorura pedis. 55. M. flexor exteruus. 56. M. abductor pollicis. 57. M. abductor digiti rainimi. 58. M. adductor pollicis. 59. M. extensor tarsl infimus. 60. 31. M. interossei inleraL T A B. I Y. 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 13* 14. 15. M. pectoralls raajor; Bulbus musculi lingualis. Rlusculus mylosternoldeus, M. steruo byoideus, M. genicbyoideus. 1 -^ . . . M. bracblo-abdominalis. M. delloideus. M. sternoradialls. M. pecloralis portio profundior. JI. subscapularis. .M. depressor abdorainalis scapulae. M. pronator brachii. M. supinator cubiti. 16. M. flexor digitorum longus. 17. M. pronator cubitu 18. M. anconaeus medius. 19. M. abductor pollicis. 20. M. abductor digiti rainimi. 21. M. flexor radialis. 22. M. M. interossei interni, 23. M. rectus abdominis. 24. M. obliquus. 25. M. transversus. 26. M. extensor cruris. 27. M. sartorlus. 28. M. adductor magnus. 29. M. flexor tibialis latus; 30. M. flexor tibialis raagnus. 31. M, iliacus iuteraus. 32. EXPLICATIO TABULARUM. 75 32. BI. addiictor brevis. 33. M. adductor lougus. 34. M. sernltendinosus. 35. M. blceps. 36. DI. gastrocnemius, 37. M. tibialis posticus. 38. M. tibialis anticus simplei. 39. M. tlbialis anticus biceps. 40. M. peroneus. li. M. tibialis posticiis. 42. M. accessorius tibialis autici. 43. M. exteusor infimus: est duplex exlernus et internus. 44. M. extensor digitorum pedis. 45. M. extensor digiti maiinii. 46. M. extensor pollicls. 47. M. adductor pollicis. 48. M. M. intcrossei externi. Cf. De myologia, J. C. Zenker Batracho-myologia, Jnnac iSsS. 4. acc. tab. II, { c{\x\i)\xs Bu/onuni muscuU praesertira iUustrantur ). R R Pag. 11. lin . 1 a6 1 imo I) n i3. D 6 n B j! n B ■0 n D n 1) n 16. n 2 n n !) n 24. n 2 0 0 D n 2.5. n 8 n n n n 0 n 9 n s » » 27. n 4 D n n » 3i. n 2 n 0 n n 3g. n 8 n n 11 n 4i. n 1 » D B n 56. n i4 n D » 0 58. s 12. n D n fluentem s dataoceasione n moDstruositatem n Voyez » (1) » (2) 0 evolvuntQr — B Cap. VI n M. Peronalis D suap te n (1) AnimadTersione n s athmosphere mutetur in lyg et 180 n » » 0 n n data occasione 0 n n monstrositatem n n n Vide 0 n n (2) n s n (3) n » n evolvuntur, — n n » Cap. IV. n » n M. Peronaeus » » n suapte n n » { 1 ) n Animadversione s s n atmosphhe TAB l 7~. C Srf/inL/io (/ei\ /,///■•. yaif •'^pruirf.'; /, /^rfff/^/. HAPJV.\r.D UNiVh/.oiTY CAMSRIDGE. MA USA TAB.IJ ^i*- y Jh lyg.n' y% M Z itfi. l^ . Srinn o e.r tcLtifdrn MC7 LtBRARY ' HARVAftD ^'NIvrr^^-tTY CAMai^JDGE. MA USA TABni -J^f/h uo}i h • •Jpr.iiqtr/e IjHjUfi MCZ I inoat^Y HAFvv.ir-.D uNlvEriSITY CAMBRIDGE. MA USA TABIK /,///i noit/, Sotuiser fg Jjtadm. MCZ l!5?:ary -^' HARVARD u:vlVEr;S!TY CAM3R1DGE. !VlA USA {^^ ^mm * . ^-^jj"' wr^. •*--*-/ '^: -m -^^ m '-r \ fX