This 15 a digital copy of a book that was preserved for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project to make the world's books discoverable online.
It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book is in the public domain may vary country to country. Public domain books are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge that's often difficult to discover.
Marks, notations and other marginalia present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book's long journey from the publisher to a library and finally to you.
Usage guidelines
Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work 15 expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken steps to prevent abuse by commercial parties, including placing technical restrictions on automated querying.
We also ask that you:
- Make non-commercial use of the files We designed Google Book Search for use by individuals, and we request that you use these files for personal, non-commercial purposes.
- Refrain from automated querying Do not send automated queries of any sort to Google's system: If you are conducting research on machine translation, optical character recognition or other areas where access to a large amount of text is helpful, please contact us. We encourage the use of public domain materials for these purposes and may be able to help.
* Maintain attribution The Google *watermark" you see on each file is essential for informing people about this project and helping them find additional materials through Google Book Search. Please do not remove it.
- Keep it legal Whatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just because we believe a book 15 in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other countries. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can't offer guidance on whether any specific use of any specific book is allowed. Please do not assume that a book's appearance in Google Book Search means it can be used in any manner anywhere in the world. Copyright infringement liability can be quite severe.
About Google Book Search
Google's mission is to organize the world's information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers discover the world's books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the full text of this book on the web
athttp://books.google.com/
bo * " EO δν porre "^ ^K * ^W. V κ wr wx - Ce Mir ur LA LEE Lc pao "Ww MT oam o PEL * . i αλα. - : 3 ' . E Π j iiim "4 - .. CO dere da τον Us. "E C * ra - - Rule xu m .-- - » ev. CUT ' ele eu Me E z -* Pi E ena 8 E αντ. d TS x Y v " pH 3 ο ο ο ο ο 2 $ $ gu : i » 2 ds ' 9 - . ' ^ " - 5 B . * . A . ' . | d .* . : ——À j - 4 i J - . | . 5 j P E '
- cta
ταν - -» — το 45 ο) 60 übDuAna m. -
EP S ος E. -4 MELLON £4 - . - 2d - " "t » At E 7 " hom * Pin ^ na - κ. , 4 P μα ^ .- 1 ul : AQ Na " -—* Y P
ων
e - * z ? p os? » Pt - " 4 * s? e ,
νο
IAMBAIXOY XAAKIAEQZ "s
IIEPI BIOY ΠΥ ΘΑΓ OPIKOY
ΛΟΓΟΣ ES
IAMBLICHI CHALCIDENSIS
DE VITA PYTHAGORICA | LIBER | EE
GRAECE ET LATINE.
TEXTUM POST LUDOLPHUM KUSTERUM AD FIDEM CDD.
MSS. AECOGNOVIT, ULRICi OBRECHTI INTERPRETATIONEM .
LATINAM PASSIM MUTAVIT, XKUSTERI ALIORUMQUE ANIMADVERSIONIBUS ADIECIT SÜAS
.M. THEOPHILUS KIESSLING
SCHOLAE EPISCOPALIS CIZENSIS CONAZGTOR,
i ACCEDUNT
PRAETER PORPHYRIUM DE VITA PYTHAGORAE CUM NOTIS LUCAE HOLSTENII ET CONRADI RAITTERSHUSII, ITEMQUE ANONYMUM APUD PHOTIUM DE VITA ΣΥΤΠΑΟΟΑΑΣ, WARIAE LECTIONES IN IAMBLICHI LIBRUM TERTIUM Πχερε ΤΗΣ ΚΟΙΝΝΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ, ET QUARTUM ΠΕΡΙ ΤΗΣ NIKOMAXOT ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣΟ
| EB CODICE CIZENSI ΕΝΟΤΑΤΑΣ.
9
e
| | ^ PARS PRIOR . | | ------ αντ ---------κν LIPSIAE, MDCCCXV. ;
SUMTIBUS Σ. 0Ο. G: VOGELII,
E
| }
*
»
. s . e*t - 1 . e . LU]
«Ne n LI ’ 9 « sow d A η E Ι 1 . t * . t 1* * Ei 4. EY * $ . ! f " * ^ ὁ ! 037 E" » * . i-e , 1 1 . ; » & a 1 " * » - -- EL] 4 οι el 7 E * , μὴ hd
9.
»- , οκ "ZEE / . Y .. 9. λ ο x -. ao ^- - A » ν 5 5 - b LI " a* * , Li 3 » "€. . wo IN 4 " s . "s / P i ) - . r ^ ΄ x τὸ .- ^ ul 4 2. κ ς T7 ο 4.2 -- * E 5, i . S d eoo ART. P4 LL: ^ * b 4 A s νους -* A^ € ο». e. ) : ο) s: 1 e . € : "ew 4i dO. ο i - - E . LI . ' . ΄ , Q4 E - 5 Y " .. - "n ο LAT (0 » * E . ERE φ- ^ La LI ? 5 d * . . ' 1 * o * τρ. a , . . i -À t 4 X δν * ῃ » 9« ek 5A ο ανν or Me GA. o L LI νο. - ^ * 2 j E] a. . ] ο] . 3 , P . x . 1 κ“. * ΄ ο. t. »ν 4 * τὸν, * 1 3 OI i « - * - t4 f 1... ! ' ͵ " et , j aus $ πο φ νο "σέ ουν 75» .υ "ib ὁ jf. e : 4-9. . ep- ors [2I e EN -» ww . . a 8 * P : A : n ζ x 9 neus PS v he . — . n H c s -- 4 t 4 Bo o4 99 a eo - E ie. , * [4 . ο. ' * ος m
VIRO MAGNIFICO
E ILLUSTRI EXCELLENTISSIMO IURISCONSULTISSIMO
-
CHRISTIANO GOTTLOB EINERT
x. U. D. POTENTISSIMO SAXONIAE REGI A CONSILIIS AULTÍCIS,
SENATUS LIPSIENSIS CONSULI PAIMABIO
HUNC LIBRARUM ANIMI GRATISSIMI ET DEDITISSIMI-SIGNIFICANDI CAUSA SACRUM ESSE vYOLUIT
5
EDITOR. ΚΟΠ Limp
ος P
^
"c
-*
^4
* ρα
ap^
.
ΡΒΑΕΡΑΤΤΙΟ.
7 .
uod iam post Kusterum etiam librum Yamblichi de Pythagorica vita denuo typis exscribendum curauimus, hoc quanquam non ea ratione defendere possumus; qua vti licebat, quum ante biennium eiusdem philosophi λόγον προτρεπτικὸν edebamus, si quidem illius libri tum exstabat et vna - et eádem vitiosissima editio Arcerii: ο. hu- ius tamen instituti non causam dílerre possumus nullam, quám viris doctis pro- batum iri confidamus.- Kusteriana enim. editio quemadmodum 'iam in rarioribus librorum veterum editionibus numerari coepit, ita eadem, quum multis isque egregiis ad accuratiorem graécae linguae cognitionem pertinentibus obseruationi- bus conspicua sit, philólogi aegre carent. Huc accedit, quod etiam philosophiae Veterum ποσα non possunt non optare, . vt facilem copiam habeant ipsius Iambli- chei opuscul. ^ Quod licet dignissimum sit illis reprehensionibus, quibus a. Mei-. nersio in libro: Geschichte der JWissen-
νι πι ΤΕ PRAEFATIO, schaften in. Griechenland und Rom, Tom. 1. pag. 271. exagitatur, quum reuera ma- teria in eO cbacerübata rudis sit'indigestá-: que moles, neque certo consilio collecta, /' quum singulae partes ne formularum qui. , dem connectendi vinculo colligentur, er- roresque ab exscriptis auctoribus tum in rebus, quae narrantur, tum in temporum computatione commissi non magis COTTi« gantur, quam. differentiae diuersorum scri- ptorum tollantur , adeoque plurimae res ΄ di uersis locis αὐτολεξεὶ repetant τν quae res Kusterum in eam opinionem adduxe- rat, vt existimaret, vitae huic Pythagori- qae non esse ab Iamblicho vltimam manum impositam, sed varia tantum collectanea gd hoc argumentum pertinentia confuse, yt fit, in schedas ab eo coniecta, vnde alii postea vitam hanc consarcinauerint; licet igitur tam nulla arte et diligentia hic liber corrasus sit, idem tamen cum, Por- phyrii libro sides argumenti, deperdi- | tis maximam partem his scriptoribus, e quibus sua Porphyrius et Iamblichus ex- scripserunt, in primariis fontibus est ha- bendus, vnde accuratior et plenior Pytha- gorici sodalitii cognitio hauriatur.
| PRAEFATIO. Vit Kusterus de sua editione, quam anno 1707. Amstelodami vulgatam loanni Mo- ro, Episcopo Noruicensi, inscripsit, im praefatione haec refert: »lanblichum No- ,,Strum «gà Ιὐψάγορικου 01ου primus pus blici iuris fecit (anno 1598. in 4. apud »Commelinum) Arcerius Frisius ; sed par- »,tim iniuria temporis, partim libzarioruxm . negligentia et imperitia adeo corruptum | οἱ deformatum, vt nesciam, an a renatis. literis vllus scriptorum veterum pluribus. ,1Inendis scatens in lucem vnquami exierit. ,QQuare mirum. forsan cuipiam: videbitur, .45t6to illo temporis spatio, quod.a prima editione iam effluxit, neminem. inter eru« ,ditos scriptori hmic tam male affecto: ante. . ,nos medicans manum admouisse. Spem: quidem nouae meliorisque editionis Orbi: ,;Erudito. fecerant Viri quondam Exruditis- ,*1umi Vlricus Obrechtus, et Thomas Ga- .,leus: sed illorum conatibus ineluctabile fatum intercessit. Quare cum prouirn- ciam hanc, illorum morte vacuám reli- ,ctam, a nemine occupari viderem, operae 5pretium me facturum putaui, si nouam »lamblichi editionem aggredérer, ínstru« . ,ctus.ad id collatione M8.:quam debee
4
yan | BRA KAEFATAI gu.
/
singulari. - Xapem eb. umalitati Virbrum |
- s(Glüriss. Clementii et Boiuinii, qui instru sCtissimde Bibbothedae Begiae Parisiensi »prhesumt, imilüque, €um ante aniios cire Citef octo Parisiis. versarer, tanta comi. »Aate et fácilitate aditum ad eam concesse »Iunt, vt Miéarum fores, quod prouerbio s dicitur ,, nusquam alibi magis:apertás esse sY3derim. ; Huius codicis ope plurimas, jeasque- foedjsmmnas maculas ex Iamblicho 5detersi, et; lacunas non.paucas in eorstip, »leui; adeo vt, qui hánc, Edit. cum priore woo párara yoluerit, jmmane iriter vtratts que disctimen deprehensurus sit. Prae: . »ierea , ex Illustriss. Ezechielis Spanhemii »bibliothéca, quae Berolini est, nactus .85uni exemplar Iamblichi, ad cuius mar4 ginem Nicol. Bigaltius, celebre quondam ,inter.eruditos nomen, adscripserat varias »lectiones eiusdem, de qub dixi, Msti Pa; srisiensis; : et, praeterea. coniecturas. quas- dam et emendationes yiri docti ( Iosephi
»Scaligeri ,. yt puto, ). quibüs me in locis ,nennullis difficilioribus nod parum adiu. stum esse profiteor. Adhaec cum de con4
»Silia meo edendi Iamblichum certior fà; .
scia. eseek Vir Glaráss. at de literis Graecis
PRAEFATIO) ——00— κ
y αρικήαο "meritus, loannes Hudsonus, :Β]: v bliotheoae * Bodleianae: apud Okonienses »Praefectus; mmisit.ad me varias lectiones »et emendationes in. eundem scriptorém, »quae in duorum. Codicum impressorum margine calamo exaratae erant. Hae αι» tem licet.serius aliquanto et editione pené iam absoluta ad manus meas peruenerint; ,,€t praeterea non essent diuersae, cum a »variis lectionibus Msti Parisiensis, tum »& caeteris coniecturis, quas Nic. Rigal- 5tius, vt dixi, margini Codicis. Spanhe. »miani alleuerat (vt ex vno fonte vtrasque ,profluxisse appareret); non tamen ideo eruditissimi huius viri voluntas et bene .. ,de me'merendi studium. minus gratum mihi fuit. "Vti vero hisce subsidiis ple- ,rorumque locorum Iamblichi emendatio- nem debeo; sic ad caetera, vbi ea spem ,1heam destituerent, illustranda: et inte» »gritati suae restituenda qualescunque.in- »genii mei vires aduocaui; qua quidem in οἱ an successus voto meo. responderit, »penes doctiores iudicium esto. Quod si »forte quaedam diligentiam meam efluge- runt, neminem id miraturum puto, qui ,Sciuerit, me tempore brepissimp, aliis.
- }
κ΄ BRAERATIO
»que vrgehtibus negotiis, operis huius | te- Jam detexuisse.^ Hactenus: Kusterus, quem hunc omnem laborem valde prope- . yasse, testantur tum multa loca male af- fecta, quae intacta reliquit, tum ipsae δεύτεραε φροντίδες, quibus in praefatione
nonnulla loca retractauit, quas viri egregii obseruationes suo quamque loco reliquis inseruimus. Atque hae ipsae curae secun» . dae Kusterique aliunde satis cognita prae-
stantia dubitari non simunt, quin, si suae editioni maiorem curam impendere vel potuisset vel voluisset, textuxn is sic resti- " tuturus fuisset, vt posteris editoribus pau- . ca emaculanda relinqueret. Sed iam nobis absque arrogantia affirmare licet, textum . ánnostra editione, quam in Kusteri, quam plurimis locis esse emendatiorem. . Ín qua textus recoguoscendi et emendandi cura adiuti sumus tum eodem codice. Cizensi, quem in praefatione ad Iamblichi λόγον προτρεπτεικὸν pluribus descripsimus ; tum . eiusdem codicis Parisiensis; e quo Kusteri editio facta est, lectionibus, quae eadem via ad nos peruenerunt, qua eiusdem co- dicis lectiones in λόγον προερεπτικὸν nacti eramus; in quibus quum plures optimae
9
RRAEFATXIQ. . ^ OXERGü
notae, à Kustero non memoratas, depre: | hendeximus, hinc, quoque . intelligitur, | quam, non. dicam negligenter, festinanter certe Kusterus codicem Parisiensem. con- tulerit.. Item in vsum nostrum contulimus praeter Desiderii Heraldi in hunc Tambli- chi librum animaduersiones, adiunctas il- Jas huius viri docti Aduersariorum libris duobus. (Parisiis 1599- in 8.) et iam a Ku- stero excussas, obseruationes Cuperi, Lo- gani, Schwarzii, aliorum, quarum nobis fuit.copia, easque omnes auctorum verbis - aut plane non, aut leuiter mutatis reddi- dimus... Quanquam hic metuimus, ne; quandoquidem hic Iamblichi liber.a viris doctis. multo frequentius, quam reliqui, lectus, illustratus et emendatus est, pro- barum obseruationum per varios libros dispersarum satis. largum Spicilegium. reli- querimus. Nonnullis locis iam Schaeferus, vir omni humanitate inter paucos insignis, pro s suo literis bonis omni modo i inseruiene di studio et in me beneuolentia, quae me ' effugerant, docta manu suppleuit: id quod iis qui nostra editione vtentur, non minus, quam mihi, iucundum accidet. Porro cons - silium, quaecunque a viris doctis.de hoc
καν ἐὰν ττοὶ
^ libro passim monita essent, quantum poss
.Semus, omnia in hinc editionem congeren-
-
di, nos commouit, vt etiam Meinersii com
' mentationem, insertam libro supra laudató
"Tom. I. p. 275 — 288. qua cum probabili-
tate efficere studet, quibüs auctoribus sin- gulae huius operi$ musiui partes sint assi £nuandaé, totam latine conüersam ita reci pereinus, vt eius particulas singulis Tam- blichr locis, ad quos pertinerent, prae- mitteremus, neque ea omitteremus, 'quae Wyttenbachius in Bibliotheca critica de
| nonnullis Meinersii opirtionibus et Iam.
blichi locis pronuntiauit. Atque hic multi mecum dolebunt, quod Wyttenbachius) quippe qui cum paucis in hoc doctrinaé benere regnet, non totius operis Iamblichei censuram egit. In Obrechti versiorie latina,
quam et ipsam, ne vlla Kusterianae edi-
tionis pars desideraretur, recudendam ο”
fauimus, non ea religione vsi sumus, qua
Kusterus, vt qui eam, quamuis interdum ab orationis latinae puritate discedentem; talem prorsus, qualis ab auctoris manu profecta esset, hon vero interpolatam le. ' ctóri exhibendam censuerit. Mutauimus
enim non solum illos locos; vbi Obrechtus
Moa Ν
PARAERATLO, | c HE
utis legibus. grammaticis non agcüsati- vum cum infinitiuo, sed quod cum verbo fnito posuerat, sed passim etiam barbaris yocabulis bene latina; eubstituimus, neque manum emendatricem, ab iis locis cobibui« mus, vbi Obrechtum. :.4uem cum Kustero boni quidem, et docti. interpretis laude ή»
nime defraudamus, ab auctoris mente ab. '
errasse manifestum esset.. Quae libertas in nullus, opinor , repxehensionean incurret;
quum haec interpretatio non eo loco possit —
haberi, .quo habentur veteres nonnullae
graecorum '&criptorunr interpretationes 9
quae, e codicibus factae, ipsae quoque pró« 2
peimodum codicum numero sunt habendae. . Neque tamen tam multa in ea mutauiius,
wt tota.sit nostra, Olicechti esse desierit.
| In notjs, quae nouae lI&usterianis acces» gerunt, hoc potissimum egi, vt indicarem tum varias léctiones codicis Cizensis, non omissis vel apertis librarii vitiis, si quidem
et. haec in re Gxitica non sunt nullius mo«-
znenti;. silentio tamen fere praetermisi, sic«
vbi noster codex veras lectiones a Kustero - e Parisiensi receptas comprobaret; tum 6a,
quae in margine Iamblichi exemplaris ex.
€ditione Arcgxii, a Kustero nomine codicis.
πιν PRAEFATIO;
Spanhemiani insigniti, a Fügaltio notata
sunt, quorum complura Kusterus omiserats denique . diligenter rationem rédderem, 5i quibus in locis, idoneis ductus argumentis; lectionem mutandain censetern. Quanquam: enim auctoris textum non recensui, $ed re- cognoui, saepius tamen huius editionis le- ctio a Kusteriana recedit, quod, qui vtram- . que inter se contulerint, facile animaduer- tent. In quamplurimis vero: locis, et iis quidem deprauatissimis , quum codices ad-
huc collati in vulgata labe conspirarent, in. eo ácqüiescendum fuit, vt próbabilem core
rigendi rationem simpliciter i in noti$ signi- ficarem. Et saniesi in quoquam libro, inhoc
Iamblichi saepissime incertissimum est, de-
lectionis veritate vel probabiliter prónun- .ciare; nam non vnum hic scriptorem legi- mus, argumentum quoddam ratione ac viá explicantem et certum scribendi genus, certum loquendi vsum-sequentem, sed plu- rium- scriptorum fragrnenta inter se miale cohaerentia et oratione dissimillima. Hina fit, vt eo adminiculo, quod, si.alios bonos auctores traotes, laborantibus locis in bena sanis paratum est, criticus hic proreus de- stituatur. Dani iiie denique pm fere
PRAEFATIO. IXxv
won egi, nisi inj iis locis, bi ad tuendum. iudicium, quodi in variis lectionibus conie« cturisue siue probandis Siue repüdiandis sequeremur, vnice id necessarium esse vi» deretur. Nec facile aliae possunt esse partes interpretis libri eius generis, cuius hic est, quam quae Meinersius, . ."T'iedemannus et ali, qui.res Pythagorae: eiusque scholae accurate et copiose explicarumt, eumma cum laude egerunt. Horum igitur libros diligenter euolui suisque locis citaui. Cum lamblicho nos quoque e Kuste« xiana editione coniunximus. ob argumenti - et materiae similitudinem (Kusteri verbis vtor) Porphyrium *) itemque Anonymum apud Photium de vita Pythagorae cum No- tis in Porphyrium, quas vberes et amplas. scripserunt Conradus Rittershusius et Lu- «cas Holstenius. BRittershusii notas, a.Ku- Stero diu frustra .quaesitas in variis Bata- - viae bibliothecis, tandem 1. Alb. Fabricius ex exemplari Bibliothecae publicae Ham- burgensis descriptas ad eum miserat. In limine :ietarum suarum quum Rittershu- *) Hupo primus in lucem edidit Conrad. Rinershusias, . Altorf. 1610. B. Eam Edit. secuta est Romana, a. 1650. quam Lucae Holitenio debemus. Denique Cantabri-
gienses Editionem Holstenii (quae praeter Vitam Py-
thagórse; ét alia Porphyrii opusoula continet) recudi currnnt, & 1656. Κως, |
xvi ο FAARFETIO: | | sius. confüdisset Malchurm,' alis Porphys rium dictim ,' cum Malcho Philadelphensi, rerum Byzantinarui scriptore, cuius Sui» das et Photius mentionem fecerunt: postea errorem ilum in iisdem notis: ad Num. 27. jpse cdrrexit, recteque Vitam Pythagorae ad Maichuni Tyrium,. siue Perphyrium, celeBirens illum: philosophum. RA qM: refexendaym esse. vidit. - ^ i Nos.denique appendicis laco huic. edi. | tioni adiunximus varia$ lectiones: codicis Gizensis. ix librum Iemblichi tertinm: περὸ $76 παινής µαδηματεκής, eX quartum περὶ zc Δωνομιώχον ἀρεθμητικῆς εἰδαχωμῆς, νε, εἰ quis inposterum hos lilixos editurus e$s$et;;ne oni illus codicis auxilo destitueretur. Nos enim Iamblicho, . quà diu rios éxercuit, dam vale dicimus: deque: tamen nos opérae in hoc scriptore qualicunque collbratae poenitet, quum; .eam:a viris; docbisc nom. — iudicatam :esse cogneuerims.. Ww : Ita vale, Leotor'Béntuole, qostrisque eboatibus etiam in:posterum fade; eh:si | an$maduprteris;;, inoffenso pede; vhivis; fat Te in Iamblicho progredi posse: seitoj' id etiam Schaefero, qui operas fexit, "deberi.
Scr. Cizae, d. xxy. April, exosocec. " Ὡς ο
IA4MBAIXOT | XAAKIAEJ2S |
- * B JZIEPI
TOY IIYOATOPIKOY ΒΙΟΥ
A0T O Z. ' i
PE
/
- MELEPN RI EET UL EE
/
-»
«d
ο : . * 9 .» . 4. * *a . 3 - " T4
KEO444IA4 TOT ΠΡΩΤΟΣ AOTOT.*)
(2
α. Προοέμιον περὶ τῆς IuOcayogav φελοσοφίας, - ἐν ᾧ ὕεων παρώκλησις προηγεἴται, » Xa zó Aeno«uov xal ὶ δύσκολον της ngay puer eiae 6uy— Sugiauver at. ENS * s s
B. Πρ) Πνδαγόρου καὶ «οῦ γένρυς: αὐτοῦ καὶ τῆς παεθίδος καὶ τῆς ἀναεροφῆς Αλ müddelac .. 040 e Gy 800i pL acad. τῆς €ig.O4x0v ἐπανόνς . dou xal της ὀνεεῦνδεν. εἰς ᾽Πεαλίαν ἀξόδον, καὶ ὅλως -nàgl πἀντὰς 70U: xe αλοὸν (oU...
y.. Tic 0 ϱῷ «1v. Dosvierqv. αὐτοῦ. δλπλαυς,: φαλ τές 7] εξ Osea pe) , κα) τίς r) ἐντενθαν΄ eis κὺν diyvaroy ἀποδημέᾳ, on) πῶς γερρµένη.: ων
ὃς Tog ἡ ἐν «4 γὑπτῳ αὐτοῦ. διατρ, ΘΑ, . καὶ πῶς ὀντεῦέλεν ἀπεδήμησεν εἰς Βαβυλώνα, «ei πῶς ἐκεῖ τοῖς µάγοες συνεγένετο.
&. "Hee δεάνηλδὲν aoc sic εν Silo. : "e 7) dp τῇ Σάμο αὐτοῦ κατὰ τὸν, Απεδημήαν.α ὀγόκε-- (ro rri, καὶ πῶς üv ὁμώνυμον αὐτῷ
ον NN . | v E , pu n n z, Ac ;
9) Haec capitum summnria, quae im Arcexi3 editione legun-
Cur, a'Mastero'autem :oimissa. sut , «etiam. in: Qod.(Giz.
reperiuntur, et quidem aliis locis emendatioray aliis vitiosiora. vail 9 ο - .. “ών « de. M NE e f. T
n 5 "E: (o Aa
:»9 i .-
1 * Ν . Á . - » .Ἂ- .. - nnd Ν E 1 .
᾿δαυμαστῇ τέχνη. ἐπαίδευσεν, ἀποδημέαι τε
T) αὐτοῦ si; τοὺς Ἓλληνας, xa τρόποι Lm
σεως ἐν Tjj j Spo. | e. icio óc Gg ἀπεδήμησεν εἰς Ἰταλίαν , xo
περὶ σᾷς. ὁποδηρίαςρ. αὐτοῦ φαῤτης, καῦολι--
xoc τε διορισμὸς περὶ Ἠνθωγόρου, ὁποῖός , τις HV, καὶ περὶ τῆς κατ αὐτὸν φιλοσοφίας.
. €. Κοινοίτενες ὡςπὲρεὶ τύπος τῶν ἐν ᾽᾿παλίᾳ αυ--
4
«τοῦ σράδεω»; xul rüv sig ὠνθρώχονς cnp so 6 ου ? )8lg τὸ MF pem NI τονες 1. Πότε xol mag eic Κρότωνα inpet, σένα oae ἵὄπραξεν ἐν τῇ πρώτη δσπεφοινήσεε». aet. và: το Wü λύγδυς εἶπεν εἰς τοὺς νεανίσκους. ^ .. 5 js Τένας: 'λόνονὲ "ἀιελέχθὴ» "97022. Bc toic i προεστηκόόν τῆς ὅληά" πολντείαξ περὶ Ῥῶν 3) ἀρίότων λόγων τε χα) ἐπιτηδευμήτων. ἐ Tiva v0lct- G1, Κροτωνιητῶν συ ἑβούλενσεὴ Nro Πνδδίῷ *)xerà τὴν πρώτην ἐπιδηρλέαν. τα. Έένα τάξδΣ Κροτῶνιωνῶν Ῥυναβξὶν dy τῷ Hole: δμλάχδη κατὰ - eieden isi Et Rim c NOS Sus 3S as : NM αὐτοῦ] In Ciz vt in due edit. M αὐτᾷν q quod eqrre- ' uet ximus. 3) εἰς τὸ κὀικὸν όλων] In Ciz. Kn Arc. edit, erat; sis: "τὸν A «omày λόγο ον τς
5) ἀρίστων λόγων ] In Arc. πο οςἳ Illud eft in Cis., sed ita vt verba περὲ ἀρίστων λόγων το xai ἐπιτηδευμάτων
- aHoui éumanarii 'speciem prae feferant 7 2o Ἱ ς ος) πάτὼ τὴν Ἠρώτην diro. Ita.Giz, lm Aro, καὶ αὖ- «4 £6 200. efr » 5, (Cr H4 ew
6) meer) Hanc vocem addidisse o UY A.
D N $
5
N
ε6. Tic » περὶ φελοσοφίωρ αὐτοῦ ἀιάλεξες, ch ὅτε πρῶτος ἑαυτὸν φελόσοφον. ἐπωνόμασεν, xal 5) διὰ vive αἰτέαν. t4 0
£y. Ὅτε κα) eic τὰ δηρία ρύνόον "m zc ἄλογα ζώα τὴν 7)διὰ λόγον παεδευτωνὴν δυ-- vay εἶχε Πυθαγόρας, καὶ τούτων τεχμµήρια πλείονα.
εδ. Ὅτι ἀρχὴν ἐποιεῖτο τῆς παιδεύσεως τὴν ἀνᾶ-- νησεν τῶν προτέρων βίων ὡς αἱ ψυχαὶ πρὀ-- τερον διεβίωσαν, πρὶν eig τὰ σώματα aquxé- σύαι:, ἐν oic τότε ἐνοεκοῦσαι ἐτνγχανον.
εε. Tic ἡ δὲ αἰσθήσεως πρώτη εἶςπαιδείών ὤγωγη παρ αὐτῷ, xol πῶς ἐπηνορθοῦτα τὰς ψυχὰς τῶν ngocopsAoUrrav διὰ µουσεχῆς, καὶ πῶς σαύτην αὐτὸς τὴν ἐπανόρίωσεν τελδέαν Seve.
ις. Tig 0n καθαρτικὴ παρ αὐτῷ ἄσχησις, 1v. xal αὐτὸς ὢν σκεῖτο, τίς τᾶ τελέωτέρα 9) αὐτῆς φιλοσοφίας ἐπιτήδευσις sv , καὶ αὐτὴ. προπαρασκευάξουσα εἰς m έπετη-- θείους. ,
d. Hoc τὴν δοκεµασέαν ἐποιεῖτο τῶν πρώτως προριόντων ἑταίρων 0 Πυαγόρας, xai τένας ἐποιεῖχο πείρας αὐτῶν τοῦ τρὀπου πρὸ τῆς
| 9)eic φιλοσοφίαν εἰσαγωγὴς. (η. Εἰς πόσα γένη καὶ noc διεῖλε τοὺς ὁμελητας .
6) διὰ τίνα αἰτίαν ] Ita Ciz. fed Arc. διὰ τίνας αἰτίας. 7) διὰ λόγου] Ita Ciz. In ed. Arc. διὰ λόγω».
8) αὐτῆς φιλοσοφίαςἸ Ita Ciz, In Arc. ab τῆς φιλίας, 9) eis φιλοσοφίαν ] Ita Axc. In Ciz. φιλοσοφίας.
écvrov o Πυθωνόρας, . xal διὰ τύνας "- αὐτοὺς διέχρενεν. tO. 19) Ὅτι πολλὰς ὁδοὺς Πυθαγόρας ἀνεῦρε || τῆς ὠφελίμου παεδεύσεως vOv ἀνθρώπων, €V .—— ᾠ λέγεται xol ἡ 4θάριδος πρὸξ αὐτὸν αὐτοῦ συνουσία, πῶς τε αὐτὸν ἤγαγεν sig τὴν ἄκρο-- τάτην σοφίαν καθ ἑτέρας ὁδοὺς παιδείας. Τίνα τὰ ἴδια ἀσλήματα τῆς {ΠΙυαγοριχῆς φιλοσοφίας, xol πῶς αὐτὰ παρεδέδου IvOc— γόρας, καὶ 11) noc ἐγύμναζε τοὺς αεὶ µετοῖ-- -λαμβάνοντας τῆς φελοσοφίας. κα. Περὶ ἐπιτηδευμιάτων, οἷα κατεότήσατο ITu— ^ δαγόρας, καὶ δὲ ὅλης ἡμέρας παρέδωκε τοῖς '.ἑταίροις ἐπεμελῶς πράττεεν, καὶ παραγγέλ-- " u&rdá τινα τοῖς ἐπιτηδεύμασεν ὁμολογούμενα. xf. Tic 0 τρὀπος τῆς παιδείας ὁ διὰ τῶν Πνύα-- γοριχῶν αποφάσεων», xaà τῶν tig τὸν βίον xal τὰς ἀνθρωπένας ὑπολήψεες δατεινουσῶν. xy. Tic 7 διὰ συμβόλων προτροπὴ εἷς Φιλοσο-- φέων xai ἀπόῤῥητος δογμάτων ἔμφασις xot ἀποχεκρυμμιένη μόνους τοῖς εἶδόσι 13) παι-- δείᾶν παρεδόύη ὑπὸ τοῦ IvOayógov. xor τὴν diyvmriaov xol τῶν ἀρχαιοτάτων naQ Ἕλλησι Ψεολόγων συνἠύεεαν. xD. Τένων 3 3) ἀπείχετο Αρωμάτων καθόλου 10) Ότι PT x. T. À. ] Haec in Ciz. cum summario praecedenti cohaerent. ' 11) πῶς ] Hanc voculam addidi e Cd. Ciz. 12) παιδείαν] In Ciz. παιδίαν, παραδόθη. Deinceps ibie
dem defunt articuli τοῦ et τῶν. 13) ἀπείχετο ] In Cis. ἀπήχετο Booudsov.
N
7
Πυθωνόρας» eee) σίνω» TOig érerigose ἀπέχε- σίαει 14) παρήϊγγελλε . λαὶ πῶς ἄλλουρ χα ὤλλονς γόμους ἐνομοθέτησε περὶ τούτου κα- v& τοὺς οἰπείαυς θίους ἑκάώστοις, «cà διὰ τί- vac «iri. '
ε. Πῶς καὶ διὰ μουδικῇς aree eli ἐπαίδευο ων ἀνδρώπους xarà καιραύς «8 ὠρισμέ- νους, 15) καὶ ὅτε µάλχστα παρηνώχλεε αὐτοῖς τὰ ma, 1δ)τένας τε καθ άρσεις νόσων ψυ-- aic τε xal σώματος δε αὐτῆς ἐποιεῖα, καὶ πὼς αὐτὰς ἐπετήδευε. | !
xg. Ila τὴν εὕρεσεν ἐποιήσατο Πυθαγόρας ; xa) ἀπὸ ποίας µειλόδου « αρμονίας. τε xo τῶν ἅρμονικῶν͵ λόγω», χα) πῶς. παρέδωκα τοῖς ἐπηκόοις πᾶσαν τὴν περὶ κούτων ἐπεστήμιην. xL. Οσα πολιτικὰ καὶὺ κοινωφελῆ ἀναθὰ παρέ-- ^— ΄δωκε τοῖς ἀνθρώποις δὲ ἔργων xal λόγων καὶ διὰ τῆς τῶν πολετειῶν λαταστάσεως xol τῆς χῶν νόμων Φέσεως δε ἄλλων τε πολλῶν χα-- λὼν ἐπιτηδευμάτων αὐτός τε καὶ oí ἕταῖροε , αὐτον. : xis Όσα δεῖα xol σος ἔργα διεπράδατο, xol ὅσα ἀνήκει eig εὐσέβειαν» καὶ διὰ τῆς τῶν ὑεῶν εὐμενείας τὴν µεχίστην παρόχεσοιε
14) παρήγγελλο] 1t Are; In Ciz. παρήγγειλε. Ex eod. Cd. post ἄλλους inserui κου Vlümum vocabulum, αἰτίας ibidem deest.
15) καὶ Ότι ] In Ciz. καὶ i ὅτε. Déiuceps πεορηνόχλει.
16) τίνας vé ] Ita Cis. "In Arc. deest. τε, Idem Ciz, ἔπε-. τήδενε.
LES
& ; elc ἀνθρώπους εὐβρρεσίον, & wa κατεπέμφόη
sig τὸ θνητὸν γόνὸς διὰ Ἀυθογόρον. ,
adj. Ηερ) τῆς Πὐθωγόροι σοφίας, vic τε ἦν, xq καθ Goo γένη καὶ εἴδη διῄρητο, ὅπως τε ἀπὸ τῶν. πρώτων µέχρι τῶν τελευταίων
'γνωρεδεικῶν δυνάμεων τὴν ὀρθύτησα ' κε} ἀλρέδειαν - Mii cid καὶ vols t9 gesore παβέδωκε.
À. Περὶ δεκαιοσύνης, ὅσα "reis ἀνθρώποις εἷς ἀὐτὴν συνεβώάλλετο Ηυέλαγόρας, xoà ὡς ἄνω-- Üev ὧπὸ τὼν ἄκρων αὐτῆς γενῶν µέχρε τῶν ιφδλευταίων εἰδῶν ἐπεκήδευσεν αὐτὴν χα) πα-- ρέδωκε voic ἅπασε. |
δα. liso) όωφροσύ»ήὸδ, ὅπως αὐτὴν ἐπετήδευσε
ο Πυθαγόρας καὶ παρέδωχεν εἰς τοὺς ἀνθρώ--
- Tovc διὰ λόγων τε καὶ ἔργων καὶ πάσης ατί- 6506, 7006 r8 αὐτῆς εἴδη, καὶ τένα κατεστή-- σατο ἐν τοῖς, ἀνθρώποες.
AB. Περὶ ἀνδρείας ὅσα xaà οἷα παραγγέλµατα
Πυαγόρας παρέδωκεν sig ἀνθρώπους, a—
σχήματά τε ὅσα καὶ ἔργα Φενναῖα τὰ 17) μὲν
αὐτὸς διεπράξατο, τὰ δὲ xal τοὺς χρωμένους αὐτῷ ἐποίησε διαπράξασύα:.
Ay. Περλφελέας ole τε ἦν καὶ ὅση 198) παρὰ ITu- ὑδαγόρᾳ αὐτὴ, κα) ὅπως εἰς πάντας αὐτὴν διξ-- τεινε, πόσα τε αὐτῆς εἶδη χατεστήσατὀ, xol
*-
| 17) uv] In Ciz. µετά. 18) παρὰ Πυθαγόρα ] Ita Àrc, In Ciz, πἀρὰ Πυθογόρους | (forf. παρὰ ἀ1υδαγορείοις). Pro οἵά ere& oig in Arc.
et Ciz.
πένα ἔργα σύμφωνα τοῖς ἐπιτηδεύμασιν ος Πυύαγόρειοε διεπράξαντο.
AO. Σποράδην ᾶ9)τενὲς ἀφηγήδεις, περ} ὧν εἶπε | zai ἐπραξὲ Πυδαγόρας αὐτὸς 5») oí διαδεξα-- μενού αυτου τὴν ρελοσοφίέων, 2^)osae OUx^ 5C εἰρηνται sic τὴν τεταγμένην xara aerae : "eg αὐτοῦ δμήγησιν..
λε. Τίς ἡ ἐπανάστασις xar τῶν Πυθαγορείων ἐγένετο, καὶ ποῦ ὄντος Ἠυδαγόρον, λα) διὰ φίνας αὐτίας. ἐπξέεντο αὐτοῖς οἱ τυραννικοὲ 2721 ἀλιτήριου ἄνδρες. |
Ac. Περὶ τῆς διαδοχἠς τοῦ Πυδαγόρου xa τῆς τελευτῆς αὐτοῦ, καὶ τῶν ἀνδρῶν τὰ ὀνόμα-- τα, κα) τῶν γυναικῶν τῶν παραλάβόντων παρ αυτοῦ ius φελοσοφία».,
-
19) τενὲςἸ In Arc. sive. 20) 0004] Addidi e Ciz. . RI ^4
-
QG)'—AMBAIXOT XAAKIAEDnS THS KOIAHS ΣΥΡΙάΣ ΠΕΡΙ TOT IITOATOPEIOT BIOT
A0TrOz.*)
KE o. α.
Ens nM μιὲν φιλοσοφίας 7)ó 00i θεὸν δή
» ἸΤαμβλίχου — Aoyog.] Haec eft huius libri epigraphe
&
in Codice Cizensi, paulum diuersa illa tum ab ea, quae exhibetur in edit. Árcerii: JoyuflÀiyou Χαλκιδέως τῆς κού-- anc Συρίας περὶ τοῦ Πυθαγορείου βίου καὲ τῆς Μυύαγορι- χης αἱρέαεως, λόγος πρὼὠπτος tum ab ea, quae in edit. Ku- steri; Ἰαμβλίχου Χαλκιδέως περὶ τοῦ Πυθαγορικοῦ βίον λόγος. Kiess. Liber hic de Fita Pythagorae primus est ex quatuor illis, quos Iamblichus de Secta Pytha- gorica (cripferat. Reliqui tres sunt, Προτρεπτικὸς εἰς φιλοσοφία», editus ab Arcerio vria cum Vita hac Pytha- gorae: Περὲ τῆς Νικομάχου ἀριδμητικῆς € επιστήμης, editus
& Samuele Tennulio: Περὶ τῆς µαθηματικῆς ἐπιστήμης, qui nondum lucem adspexit. (Iam editus est e Cod. Marciano a Villoisono in Anecd, Gr. Vol. II. p. 188. sqq. Kiess.) Clare hoc docet codex M8. Bibliothecae Reg. Paris. in quo quatuor opuscula modo laudàta continen- tur. Is enim talem praefert titulum : "Jeuflàiyov Χαλ- κιδέως περὶ τῆς Πυθαγορικῆς αἱρέσεως λόγοι. d. Περὶ τοῦ Πυθαγορικοῦ βίου. β΄. Προτρεπτικὸς sic φιλοσοφίαν. y'. Περὲ τῆς κοινῆς Μαθηματικῆς ἐπιστήμης. δ’. Περὶ τῆς Νικομά-- χου Αριμητικῆς ἐπιστήμης xai περὶ Γεωμετρίας xai περὲ Ἀποισικῆς τῆς παρὰ Πυθαγορείοις. Hinc apparet, quare Sopater, .v vel Marcellinus in Hermogenem p. $85. Edit. Ald. historiam de adolescente quodam comessabundo referens, quae in Vita'hac Pythagorae cap. XXV. extat, Iamblichum Nostrum laudet ἐν τῷ περὲ τῆς Πυθαγορείου αἱρέσεως. "Nimirum, titulus περὶ τῆς Πυθαγορείου (vel ᾿Πυθαγορικῆς) αἱρέσεως erat generalis, qui quatuor libel- los ante dictos ambitu suo complectebatur. Nos hic
/
LAMPBLICHI CHALCIDENSIS EX COELE- .SYRIA DE PYTHAGORICA VITA LIBER.
CAP. IL . Quas omnibus cordatioribus quidem, qui
primum tantum damus: quem mox, vt Spero, sequetur Μροτρεπτικὸς tic φιλοσοφίαν, ab amicissimo eodemque eruditissimo Foamne Alberto Fabricio, qui de re litera- ria tam praeclare meretur, in lucem edendus. (Vid. praefation. nostr. Protreptici edit. p. g. sq. Ki es 4.) No- tandum autem est, librum hunc infcribi περὶ τοῦ ZTvOa- ορικοῦ βίου, quod non simpliciter valet de Pita Pytha- gorae; sed de ratione vitae, quam Pythagoras eius- que sectatores ad exemplum magistri sui instituérunt, , Sciendum emim est, lamblichum in hoc libello non solum vitam Pythagorae, sed etiam sectatorum eius mores et in$tituta describere, Kust. Priora quinque capit vsque ad sect. δο., . censente JMeinersio in libro: Gesch. d. YViss. in. Griechl. u. Bom. Vol. I. Ρ. 275. sq. sumta sunt ex Apollonio Tyaneo. Hunc enim locum omnem vnius esse auctoris, vti patet ex - orationis aequalitate, narrationisque perpetuitate, ita Apolionium esse hunc auctorem, intelligitur tum ex Apollonii fragmento, quod in Porphyrio (sect. 2.) legi- . tur et ab Iamblicho (sect. 4. 6.) repetitur, tum ex eo, quod, quae in hoc fragmento traduntur, cum iis Phi- .lostrati locis conueniunt, quae partim demonstrant, quid Apollohius de Pythagorae vita et philosophia sen» serit, partim momenta énumerant, in quibus ille huius similis esse voluerit. Quid? quod ne prima quidem et secunda paragraphi sunt lamblichi, sed Apollonii, et quidem libri, quem de Pythagorae vita scripserat, prooemium. Id cognoscitur non solum e pietate, quam oratio prodit, e precibus, deorum invocatione, sed
-
(s)
12.
IAMBLICHI.LIBER
που πἀρακαλεῖν £800 3) ἅπασι τοῖς γὲ δώφροσιν᾿ ἐπὶ δὲ τῇ τοῦ δείου ΙΠυθαγόρου Doo ἐπω-- vUuo νοµιζομένῃ πολὺ δήπον μᾶλλον άρμόττεε toro ποιεῖν. 'Ex δεῶν yag αὐξῆς παραδοθεέ- σης 3) τὸ: "αάταρχας, oUx ἔνεστιν ἄλλως ἡ ᾗ δια τῶν 4) δεῶν ὠντιλαμβάνεσίαι. 5) προς. γαρ
Ow (T, etiam inde, quod auctor declarat, se sibi Pythagoram, parentem philosophiae diuinae, pro exemplo esse pro-
' pdeiturum; | deniqub ex eo, quod tum conqueritur, " difficilem esse rerum Pythagorae peruestigationerh, tam
profitetur, ex longo inde tempore philosophiam Pytha- goricam neglectam iacuisse. Quorum nihil Iamblichus quidem dicere potuit, quum iam ex tribus saeculis de- nuo philosophi exstitissent, quos ipse Pythagoreorum nomine dignos censeret, quorumque libros legeret, et quum idem omnia scripta Pythagoreis vulgo tributa pro genuinis haberet. Haec Meinersius, quibus adde, quae idem vir doctus in eodem libro p. 258. sqq. monuit, ad quae pertinet hoc VVyttenbachii iudicium in Bibl. crit. Vol. II. P. VIII. p. 120. sq. ,, Locos illos apud
» Porphyr. et Iambl. e libro Apollonii Tyanei esse, su- »8picatus iam erat Ionsius, III, 5, 4: quem secutus vi- »detur Fabric. B. G. T. I. p. 492, nec tamen repetiit sententiam suo loco T. IV. Ρ. 6ο. Bed hoc totum no- bis minime' persuadent rationes a Viro Cl. allatae. Eum simpliciter Apollonium vocari, nihil efficit pro »sententia Viri Cl. potius contra eum valet. Nam si »Tyaneus foret, aliquam eius rei mentionem fecissent »Porphyrius et Jamblichus: aut certe eius auctorita- »tem prae reliquorum auctoritate extulissent, et plura ,,ex eo libro attulissent, Nunc Afpollonius vocatur, vt »vnus e reliquis. Apuleius Tyaneum simpliciter 4ροῖ- »lonium nominare poterat, vt in recenti eius memoria »et enumeratione Magorum. Porro ratio et oratio illo- »rum locorum apud. Porphyr. et Iamblichum habet »simplicitatem, elegantiam, doctrinam, nec notas fana- 5161 ingenii, quo Tyaneus censetur: nisi forte de Py- »thagorae e monte Carmelo descensu et nauigatione: »quae tamen eiusmodi sunt, vt ab alio quouis non im-
1 4
΄ 1
L]
DE PYTHAGORIGA:WITA;CAP.I. 1 4 3 I
de qualieunque philosoplie traetaturi sunt, m more. positum sit; yt.à:dei inuoeatióne initium:.capiahit; tum vel mnxime.in.illa id facere par. est, quami diuini, Pythagorae cognomine censeri inre mentoque-.óbtinuit. Etenim quum origo eíus.a. diis promanarit; nefas fuerit éam.aliter- quam. ipsórum- "T | sigues auxilso, — "Adeo -enifi. «
aded qu "e U 88 CE EY ena
. ieprsdenteingo POE Platoiiioo dioi οἱ potuezint, , Quid ? d. uod eos reprehendit, qui Pythagoram matre ος Apolline" donceptura prodidérent: ap. γιο]. 7.
4. »Tyunsk Vitám ' Pytbagotee vnus. menpret .Buidass πες eir pe inde ortus eft, quod «4όξας Πυθαγόρου Í ο δρ. P hilbftrat. VIfI, 19, cum Vita Pythagorae ab lió
" aped drip vohKdülit, Geterum Apollonius 6Mig,
y w quem, e: abone memorat x" e. wa aae st ab
;,hoc loto à iehus ett. e
ων . D, j] Ita recté Cis, , et . vel sine hac auctoritate pré iy)
ὁρμῆς, quem casum dant edd. Arc. et Rust, dativus '* gzepanendhs,.erat, quum éeiceps haec legàmtur: ini δὲ aj —vouitüpirg, omnisque. locus expressus sit ad hunc .Platonás in. Timaeo p. $91. Bip. ἀλλ, ὦ Σώκραςες, τοῦ- - € ye δὴ πάνπεο Dori καὺ κἀτὰ βφαχὺ σωφροσύνης µρετέχουσε, ini πάσῃ ὅρμῇ wol σμικρὸῦ xol μεγάλου πράγματος Φεὸν - éd πον ααλοῦσιν.’ Voecabul. «ὁθμὴ sequente genigivo est
prima opéris ο dd 03$.
. LE
2) ἅπασι] Im Qiz. zwei, αἱ. deincepa ἐ ἐπεὸ pro ini. Kies.
B) τὸ καταρχάς] Cia., roxmkaQués Pan. τὸ xu? ἀρχᾶς edd, A et Rust Jess. sc od “ος.
4) 9e ] Haec vox ex priore Edit. exciderat, quam ex MS. revocavimus. Kust. Keinesius in Cd. Ciz. verba διὰ τῶν punctis μα et margihi adscripsit : δὲ ἀὐτῶνν
fc. θεών. ÉRiess. e
5) προς τὰρ τοῦτο ] ανν. et: sensus roquirom, τε
τά C nC IAMBLIOHI LIBASR pei
vbjrO xol τὸ νόλλος αὐτῆς καὶ το ubsysDogc 6)ν ὑπεραίρεν τὴν ἀνθρωπίνην δύναµεν, 5 ὥστε ἐξαέ- φνης αὐτὴν [μὴ Ἰ.αατιδεῖν" ἀλλὰ µόνον. ἄν τες và θεών εὐμενῶς 7) ἐξηγουμένων zur βρωγὺ ϐ)προσιὼν ἠρέμα ἄν αὐτῆς. παρασπαάσααθαέ τε δυνηθείῃ..: dci Δάντα δὴ οὖν ταῦκα.παρακαλέ-- όαντες τοὺς Φεοὺς γεμόνας su) ἐπιτράμανεες &vreis ἑαυτοὺς Ά) χα) τὰν λόγον ἑπώρπία, a) zv. . φάττωσεν, οὐδὲν ὑπολογεζόμενοε, τὸ πολὺν ἤδη .2ρόνον ἡμελῆήσθαι τὴ» αἱρεσιν. ταύνην, "wl το μαθήμάσιν ἀπεξενωμιένοις acu τισεν ἀποῤῥήτοες, συμβύλοες ἀπικεκρύφύαι, ᾿ ψενᾶεσί ἐς. ια). νό-- έλοις συγγράµµασεν ἐπισλίάρεσδω, ἄλλάις σε πολλαῖ» εοιαύτειες : δυσκαλέαις. παραποδέδεθέλα,. ἔξαρκεξ γάρ ἡμῖν » τῶν δεων Αρύλησεο». | ue Ta al τὰ rQUrGW ἔτι « ἀπορώτερα Ovvasóv ὃ ὕτεο--
"I
is ο Am vel πρὸς τούτοις, L ο, praeterea.
Deinde seribe ὥστε ἐξαίφνης αὐτὴν μὴ «ατιδεῖν». quem sen-
-. sum Interpres etiam οὗ) oculos habuit. K ασε Lectio
πρὸς τοῦτο, quami etiam (Ciz. tuetux, mom est mutanda,
quum πρὸς τούτῳ vel πρὸς τούτοις orymem orationis con-
4^. Sequentiam peruerterat.. ,Vocula enim γάρ, .quae, osten- dit, ea quae sequuntu», continere causam, quamobrem P
in hac explicanda philosophia deorum auxilio opus sit,
hoc. quidem loco. conciliari won: potést. cum: lectione
πρὸς τούτοις. Omnia autem bene cohaerent, si πρὸς
" aoWi vertes αήθο,' νι idem - veleat,: quad eie τοσοῦσο"
quae significatio, minus quidem vsiteta,: genio tamen
.linguae non aduersatur. Atque , ad hanc rationem
Obrechti interpretationem mutaui, Quod autem Éu-
sterus censet, exoidisse µή, in eo nemínem non ,habe-
bit consentientem., ^ Sed" quum inéertum sit, quo loco
hoc μὴ sit ponendum, vncis ad inclusum contextis inse-
xendum-:tureuio jj es 0... ο...
-
'DE PYTHAGORICA vITA| CAP.r. 15
pulchritudine sua et maiestate humani in- geni captum superat, vt vno statim in- tuitu eam cómplecti nequeat; sed tum de- mum paulatim inde aliquid decerpere quis possit, si quieto animo beneuolum deorum ductum sequens ad eam aggrediatur. Qua- propter et nos diis ducibüs coeptó aduo-
catis nosmetipsos pariter et stilum .permit- tamus, quacunque iussennt, sécuturl; ne- que scrupulum nobis iniiciet, quod iam diu neglecta iaeuerit haec. seota, peregrinis quip- ρε diseiplinis et arcani quibusdam. symbolis inuoluta, quodque etiamnum supposititiis atque adulterinis scriptis obfuscetur, multis que aliis id genus difficultatibus obsepiatur. Abunde enim nobis praesidii est in deorum voluntate » qua pum multo ως etiam ma-
6). ὑπεραίρει ] Cum edd. Árc. et Éust. Cà: Cis. » at cà. - Par. ὑπαίρε. ἸΜόνον Kust. e Cd. Par., µόλως Ciz. cum Arc. quae forma vt hic non admittenda, ita vocabulis modum, quo quid fit, significantibus, νι οὕτω µόνως, addenda est. Είδες.
7) ἐξηγουμένων] Sicrecte MS. Maleantea ρε. Re- fertur enim ad Θεῶν. Ku st. Etiam Ciz, ἐξηγουμένον. Kiess.
8) προριὼγ] Obrecht. vertit: οἱ im ea progsediatur, quasi . Bon προϊὠν' quod huic loco, qui requirit notjonem , 1&ccedendi ad philosophiam, vt particulae inde decer- pantur, adversatur. . Phrasis autem παφρασπάσασθαί τε, -4uelleres | demere aliquid, opponitux alteri, ἐξαίφνῃς αὐ- : τὴν καιιδεῖν, in qua, vt in Platon. .Seph. ros κατιδεῖν aignificat penitus Ῥογερέοστο. Kies. 9) ἑαυτοὺς ]- De prima persons: vid. ad Protrept. p. 28. et Perizon, ad Aelian. V. H. lib. I. &», -Pzo ἀπιξι-
«6 3: ^ IYXAWBLLCHI LIBER
pévss. ΄ µατὰ δὲ. Deo); ἡγεμόνα TO) ἑαυτῶν προστησόµείλα΄ τὸν ἀρχηγὸν «al πατέρα τὴς Drac Φφελασοφίας ; μικρόν ys uva ev πρόλα-, ἈΕόντες περὶ τοῦ γένος λα xal τῆς hu- Zo. -υ--ἊἩ T | 20 .. Dor e cd .KE,Q., A. -—5 " .-
- Fer y οὖν, Mpnolóv, 9 Φον vebr Ore] - ᾿σαντὰ τὴν Σαμον κ ἐν r5 Κέφαλλλνκα jye— "εννήσδαι T) uà» dió Auc, sits δὲ ὀρετήν, sire διὰ φυγής τε: ραγοῦος ταύτη» tV. φήμη ειὐτοῦ' ἀπενεγκαμόνρυ * φρονήσεε 0à αλ. δόξη
vOv. ἄλλων' Κεφαλλήνων ?) διαφέρει». / "ovre
|o» γενέσθαι Ἄρησμον παρὰ τῆς ItvOtac 8) j4t»- éryoryelyp- ἀποεκέὼν dx τῆς Ksqalgveot sro d 6 Ipso xol &x : ii GrrreMat, veux Άθος- Ἀονβον» ὡποίρονό. παρ σε tà Ἠδηνοέων- sre
| idis τῶν Ἐπιδαυρέων 9 αὶ παρὰ τῶν Χαλλει-
) Ῥωμέγοις quin ἐποξόνωμένοις ράσα. sit, vix : dabium esse potest, Qui enim, dmo$ ξενοῦσδαι significare possit peregre aduenire ? Lies s.
10) ἡγεμόναἸ Arc. Rust., ἡγεμόνας Ciz. vitio librarii, qui (0 dpse syllabae ας superscripsit &. At ex eodem Ciz, τε- posuimus πῥοστησόμεθα pro προςθησόμεῦα, quod ip' edd. Arc. ét Fist. legitur. Pro μικρόν 7ε, quód tuentur edd, ᾽Αδὲ. et Kuet, in Ciz. est βμφόν 76, quo paene àdduaor, vt Scribendum censeam μικρόν τι, vt hic sensus existat: : poitquam ' vem altius repetendo pauca quaedam de eius . stirpe et'patria praemiserimus. Nam vsus loquendi po- tius possulat πφολαμβάνενν ^ LIE περί τινος quam προλιμβά- ^ yt: "περό αγμας... Ceterum: μικρὸν ἄνωθεν et spud alios
scriptores leckus; vt.apud Sext Empir. p. 560. ad 4^. qnemilocum vid, Fabzic,, ,et 4gud RM eam cap.
. 364 fecta 41 $e. Jíiess. ^
9 τα
1
Νε...
i]
SON
^ 1
DE PYTHAGORICA VITA. CAP, I. 2. 17
gis ardua sustinere pronum fuerit. Secun- dum deos autem ipsum efiam diuinae huius. philosophiae principem parentemque nobis ducem praeficiemus: de cuius maioribus at- que patria paulo altius quaedam repetemus.
CAP. II. ;
. AÁncaeum igitur, Sami, quae in Cephal- lema sita est, incolam,,Ioue natum esse fe- runt, siue virtute, siue animi magnitudine hanc sibi famam pepererit ; prudentia vero nominisque gloria inter caeteros Cephalle- naeos facile.principem fuisse. Traditur au- tem, hune a Pythia oraculo monitum, vt contractis e Cephallenia, Arcadia et 'T'hessa- lia colonis, accitisque ex Attica, Epidauro et Chaleide demigrationis sociis, coloniam
1) ysyevvjoOin ) ust, εννῆσθαι Άτοι, yeyevjoO04 Ciz. ldem Ciz. deinceps pro altero εὔτε habet ἤτε, quod vi- tium ibidem paulo inferius recurrit. Idem denique επενεγκαµένου et φρόνησι. — De re narrata conf. T'ede-
. manni liber: Griechenlands erste Philosophen, p. 219. sq. qui vir doctus et ipse hunc omnem locum vindicat Apollonio Tyaneo. Kíes s.
2) Κεφαλλήνων ] Ita xecte cum Arc. edit. Cd. Ciz., nisi quod hic per simplex 4, quemadmodum et infra πεφα- ληνίαν. de qua duplici nominis acribendi ratione vid. ^Cellar. Not. orb. ant. p. 1240. Add. Tzschucke ad Strab. lib. XIV. Tom. V. p. 522. Vitiose Esteri edit, JKsgalÀqréo», quum incolae appelentur Xegolijc. Kies s.
8) Πυθίας] Rust. et Arvc., Πυθείας Ciz. Kioss. .
4) καὶ παρὰ τῶν ᾿Επιδαυρίων ) Haec verba, quae in edd. ’ Arc. et lust. leguntur, in Ciz. desunt. Kiess.
T orm. II. D
b
Y
18 "x IAMBLICHI LIBER,
δέων, καὶ τούτων ἁπαντων ἡγούμενον ὀῤαχίσαε νῆσον τὴν δι ἀρετὴν ταῦ, ἐδάφους xol τῆς φις ΠΜελώμφυλλον 3) xaAovuévgv, προζαγορεζ-- σαί τε τὴν πόλιν Σάμον ἀντὶ τῆς Σάμης ϐ) ες .
4 ἓν Κεφολληνάμ. Tov μὲν 0UY χρησμὸν η . yevéodar τοιοῦτον᾿
᾿αγκαι 7), εἰναλίαν voor Σάμον ἀντὶ Σάμης σε Οικίζειν κέλοµαι * Φφυλλὰς Ó ὀνομάξεται αὕτη.
"Tov δὲ τὰς αποικίας &x τῶν τύπων τῶν προεε-- enuévoy συνελιθεῖν σημεῖόν ἐστιν οὐ μόνον αέ (4) τῶν Φεῶν μαι xal ὑυσύας, διότε μετηγμέναα TUyyGvOVOLV ix τῶν τόπων, ὄδεν τὰ nÀuOm τὼν ἀνδρῶν ZUVIMU εν ἀλλὰ xal 9) τῶν συγ--
5) MeMduguldor Prior Edit. minus recte Λελάνφνλο» *
EN quod etiam ante notauerat Luc. Holsten. ad Stepha-
num Byzant. v. Σάμο. Kíust. Etiam in Ciz. Mt- λάμφυλλο». Kiess.
. 6) Σαµης Ἰ Scribe ΖΣάμης (pro Σαμίης, quod post Ατεε- rium Rusterus in textu reliquerat. In Ciz. est Σάµης- Kiess.), vt recte in oraculo, quod statim subiüngi- tur. Vide etiam Geographos veteres, apud quos iti-
. dem vrbem hanc Σάμην appellatam fujsse legas. K ust. Pro προοαγορεῖσαι, quod .zecte legitur apud. Rust, in Ciz. est, vtin edit, Arc, προζαγορεύουσε. Deinceps Ciz. τὴν ἐν κεφαληνία», Kiess.
7) Zyxob ] In Ciz. "Ayxols et οἰκίζε. — Ad. Φυλλὰς Rei- nesius notauit: Φυλλὶς, Hes. Kies.
8) τῶν συγγ. καὶ T. µ. ἀλλ. cvy.] Nihil graecentit, ad quod genitiui hi reierri possint. Quare ne dubites scribere tasu recto, αἱ συγγένειαι, καὶ oi pst ἀλλήλων σύνοδρι quam lectionem doctus etiam Interpies Lin
versione sua expressit fíust, I. C. Schwarius in emendationibus, quae insertae sunt supplementis AÁctó- rum Eruditor. tom. VIII, sect. VIII. p. 556 — 561. hunc locum sic emendatum dedit: ἀλλὰ καὶ oí τῶν συγγεναῶν X. 7. À. quam Scripturam ita intefpretatur:
DE PYTHAGORICA VYITA.-CAP. 2. 10
ád inhabitandam insulam deduceret, quae a soli terraeque bonitate Melamphyllos ap- pelabatur, vrbemque a se conditam pro Same Cepballeniae Samum nominaret. Ora- culum ipsum huiusmodi fuit: Linque Samen, Ancaee, Samum sed conde: profundo Insula cincta mari est antiquo nomine Phyllas.
Coloniam autem ex dictislocis adumatam fuis- se, non tantum deorum cultus et sacra ex iig regionibus vna cum demigrantibus trans- lata, verum, etiam cognatae familiae, so-
Colonos autem ex iis, quae dixi, locis conuenisse, osten- dunt honores et sacra non modo deorum (propterea quod vna cum ipsa hominum, qui confluxerunt, multi- tudine importata sunt), sed etiam [amiliurum et nuptia- rum, quas inter se éelebrant. Scilicet sua quaeque gens sacra et deos in insulam Samum intulerat, et suos quaeque gens honores, quos primo in coloniae confluxu habuerat, itemque cognationis propagandae iura et sacra obtinebat. — Haec colonorum Samiorum ratio ex Romanae ciuitatis rationibus intelligi poterit. Romam qui primis temporibus confluxerant, ii,:quia ' ex variis 'gentibus erant,, etiam sacris discerni cum volebant tum solebant. Neque familiae patriciae cum plebeiis coniungi confundique cupiebant. Hinc primo varietas illa extitit curiarum, tum contentiones de communicandis coniugiis consecutae sunt, quum ple- bis inualuisset auctoritas et superbia. Eundem igitue in modum discriminari volebant et discriminabantur Samii, qui olim ex variis gentibus collecti fuerant et in ciuitatem vnam coaluerant. Haec Schwarzius, qui vellem citasset loca, vbi σύνοδοι sic simpliciter appellentur coniugia. Illos genitiuos τῶν συγγενειῶν - et τῶν συνόδων etiam Ciz. tuetur. Nihilo tamen se- cius, parte emendationis Séhwarzii retenta, locum sic scribendum censeo: ἀλλὰ καὶ αἳ τῶν ovyysveiüm αὐτῶν μεὲ ἀλλήλων σύνοδον * quét Yeiba intelligi possunt de
5a
20 - IXAMBLICHI LIBER Ἱ à;
ψενειὼν καὶ τῶν μεὲ ἀλλήλων συνόδων, Ge ποιούμεγνοι 06 Σαμιοε τυγχάνουσι. | quoi τοί-- vvv, 9) Μνήμαρχον xoà Πυὐαϊΐδα, τοὺς Πυδα-- ψύόραν φεννήσαντας, 6x ταύτης εἶναι τῆς "9) o£— arg no τῆς συγγὲνείας τῆς ἅπ -4γκαίου γεγεν-- νηµένης, τοῦ ἁποεκίαν στείλαντος. . Ταύτης δὲ τῆς εὖὐγενείας ᾿λεγοκένης παρὰ τοῖς πολίταις ποιητής τις τῶν παρὰ τοῖς Σαμίοιὸ γεγενημὲ-- uw 3 ( 2 V , * , , erc
ev “ποόλλωνος αυτὸν εἶἰναί quot, λέγων ούτως | IlvOuyógay τν ὃν εἶκτε «8 gio nllo.
- Ὠυθαίς, 4j κάλλος πλεῖστον ἔχεν Σαμίῶνε
Ὁπόδεν δὲ ὁ λόγος οὗτος ἐπεκράτησεν, ἄξιον διελύεῖν. Ἰνημάρχω τούτω τῷ Σαµμίῳ 3) κατ ἐμπορίαν ἐν 4{ελφοῖς yevouévo μετὰ τῆς γυναι- «0g ἀδήλως ἔτι Αυούσης προεῖπεν ἡ Πυθία
familiarum ad vnam stirpem per tinennum solennibus conuentibus, quos ad communis originis memoriam identidem recolendam celebrarent. Quod pro συνόδων scripsi σύνοδοι, id feci hac quoque ratione ductus, : quod librarii saepius in locis, vbi plura substantiua aliud alio casu efferenda erant, 5i alterius casum e structurae lege recte posuissent, ctiam alterius vel plurium substantiuorum:; casum eundem perperam po- nerent; cuiusmodi negligentiae debetur ὁρμῆς initio haius libri; — Pro µετηγμέναι Ciz. μετιγμέναι. Kiess.
9) Πνήμαρχον]. Paulo post hoc ipso capite pater Py- thagorae *Tectius dicitur (άνήσαρχος (vtrobique Ciz. consentit, Kiess.), prout etiam vocatur a-Porphyrio in Pit, Pyth., Laertio et aliis, FKiust. De diuersis patris Pythagorae nominibus conf. Tiedemann. l c. p: 215. sqq. — Etinm alter Pythagorae filius apud lamblichum sect. 265. secundum Arc. edit., cui Ciz. accedit, ᾖνήμαρχος (nam in Kust. edit. ibi quoque Λ4)ήσαρχος legitur) vocatur: quam nominis scripturam
[4 8
DE ΕΥΤΗΑΟΟἨΏΙ6Α VITA. CAP.2. 9E
lennesqne Samiorum festiuitates indicio sunt. Ex huius igitur Áncàei, qui coloniae con- ditor fuit, domo et cognatione Mnesarchüm et Pythaida, Pythagorae parentes, descen- disse aiunt. Hae autem inter populares lactata ceneris nobilitate, quidam poeta: Samius Apollinis eum filium facit, ita ca- nens: j- 2.
-
Pythais e Samiis -peperit pulcherrima 'cunctis Eytuagoram Clario , qui ' Ioui atnicus erat, Y
Vnde vero sermo iste in vulgus diana relatu non indignum est. Huic Mnesarcho . Samio ad mercaturam Delphos cum vxore, nondum manifeste grauida, profecto prae-
e^
mon spernendam. esfe iudicat Bentl in opusc. philol, Ῥ. 188. vd. Lips., quum Festus v. «επι. narret, fuisse Pythagorae filium nomine JMamercum ; quod formatum videri e Dorico Ἰμνάμαρχος. — Mihi qui- dem, verum patris Pythagorae nomen fuisse videtur doricum Ἰάνάμαρχος ».Ῥτο quo alii, qui dorica diale- cto non vterentur, aut JM»5ueoyoc aut Myijaoggos di- cebant. Sunt enim haec non diuersa nomina, sed diuersae vnius nominis forniae. Ceterum mominibus a Tiedemanno collectis adde «Ἰάνησαρχίδης, quo eum vocauit Philostratns de V. A. EL. VUI. p. ὤδδ. Oont. Koen, ad Greg. Cor. p. 290. ed. Schaef, Είσες»,
10) οἰκίας] In Ciz, οἴκείας, ibidem paulo post γενηµένης, Arc. 7εγενημένης. Tunm' Ciz. στήλαντθς. Pro oixicg se- ries Orationis videtur postulare ἀποικίας ct saepe a librariis ποιος capite sunt truncata. Kies $
11) κατ ἐμπορίαν] Polyb. τα, 25. εἰς Σικελία» — καν ἐμπορίαν πλεῖν ᾿Ρωμαέοις Ἔδεστι. — Tum Ciz. ysvoucvow μετὰ τοῖς. JKiíioss. | |
-
T /
2... IAMBLRICHI LIBER
χρωμένω περὶ voi sig Avgi«v πλοῦ, τὸν uiv υμηρέστωκον ἐσεσύαι καὶ ἐπικερδῇ,. τὴν δὲ γυναίκα χφειν τε ἤδη xol εέδεσθαν παλ 12) τῶν πώπρχε κἄλλε, καὶ Goqig δεοίσοντα xoà
(6) τῷ ἀνθρωπίνῷ vivis µόγιστον ὄφελος sig σύμε-- 6 παντα τὸν ῥί8ν ἐσῤμενον. [^ δὲ Ἠνήμαρχος συλλογισάμενοξδ, ὅτι QUA dv ux πυδομένφ
" αὐτῷ ἔχρησέ τε "2) περὶ τοῦ τέκνου O Üsdc, sé μὴ ἐξαέρεταν πρὀτέραμα ἔμελλε περὶ αὐτὸν χα) Φεσδώρητον ὣς ληδῶς ἔσεσέλαι, τότε. μὲν eve avri Ἠαρθανέδος τὴν γυναῖκα ΗΕυδαΐδει μετωνόμασε» ἀπὸ τοῦ γάνου xcà anc: προφήει-- 7 Qoc^. ἓν δὲ Σϊδόν, τῆς Φοινήης ἀποτεχούσης "αὐτῆς, τὸν γενόμµεχον viov Πὲυθαγόραν προς-- ἠγόρενσεν, Ort ἄρα ὑπὸ τοῦ Πυθίου προηχο-- ρεύδη αὐτῷ. παραιτητέο; γὰρ '5) Ἐπιμενίδης
m , a . 9 ο P 12) τῶν πὠποτε] Sic recte ad marginem codicis Span- .^ dhemiani vir doctus emendauerat. Ante enim male
. legebatur, 10» πώποτε. Kust. Etiam Ciz. τῶν. Idem paulo post sig σύµπαντα, vbi Kust. cum Arc. habet - ἐςσ. Kiess. «
38) περὶ τοῦ τέκνου. Ó θεός] πε, περὲ τέκνου ó ὁ.
Arc., περὶ τέκνῳ θεὸς Ciz. Idem mox θεφδορητον at- que πυθαΐδαν µεταλομασεν. Kiess.
14) Ἐπιμενίδης] Epimenidem ες Xenooratem Meiner- sius ]. c. p. 108. in indice scriptorum ante Áristote- lem, qui nog nisi obiter de secta Pythagorica men- tionem fecerunt, omisit. Eudoxum autem p. 293.
auctoritatem Strabonis ('p. 778. 827. 842. ed. Alme- lov.) secutus credulitatis et negligentiae accusat, Cui Wyttenbachins in Bibl crit, Vol. II. : P. VIII. p. 110. ita respondet: ,,Eudoxil auctoritatem ita leuibug τὰ»
ωμι λο οσυμυ---μνος αμως
| QM
DE PYTHAGORARICA VITA. CAP.2. 25
dixit Pythia, cum responsum de navigatione in Syriam peteret, hanc quidem ad votum lucrosamque fore, vxorem 'vero iam prae- gnantem fium parituram . qui omnium, quotquot vnquam vixerunt, puleritudine et sapientia praestantissimus foret, .et hu- mano generi ad omnem, viae: rationem quam maxime profuturus esset. Hinc Mne- sarchus colligebat, 'se non interrogantem
responsum de filio a deo non accepturum
fuisse, nisi sngulars ili praecellentia et dona. anitui plane diuina essent affütura. Et vxorem quidem statim mutato Parthe- nidis nominé a filio vateque. Delphica Py- thaidem, ipsumque infantem mox Sidone in Phoenicia natum Pythagoram appellauit, a Pythio scilicet eum sibi praedictum esse
significans. Non enim audiendi sunt Epi-
»tiunculis repudiari, mirum. nobis accidit. Nam »Strabo et aliis multis locis éummam 'ei tribnit au-' »ttoritatem, nec eum credulitatis et negligentiae ac-^
Cusat iis locis, quos Vir Cl. notauit: qui loci nil » habent, quod cum reliqua Strabonis de Eudoxo »e9Xisthmatione conciliari nequeat. Porro apud Iam- "blichum V. P. 7. ponitur in iis, qui Pythagorae ,patrem fecerunt Apollinem: apud, Porphyrium 7. ,»prodidit, Pythagoram non solum abstinuisse anima-
»lium esu, sed ne venátoribus quidem et coquis, id » €8t laniis, appropinquasse, Prióris loci, 8i οεσία »€st fides, haec est sententia, vt hoc Eudoxus non »,€ $uo iudicio, sed ex opinione vulgari referat. » Posterior nil habet absurdi. Sed solet fere V. Cl. »vna sententia condemnare scriptores, si quid prodi- » derunt, quod ipse non probat.** Kiess. 2:
^9 !
2Á IAMBLICHI LIBER |
καὶ Εὔδοξος xoi πενοκράτης, ὑπονοοῦντες, τῇ Παρθενίδε τότε μιγῆναι τὸν «4πόλλω "5) καὶ xvovang αὐτὴν ἐκ. μὴ οὕτως ἐχαύσης xaruot- σαέ τε καὶ προαγγεῖλαι διὼ τῆς προφύτεδος. 8 τοῦτο μὲν ovv οὐδαμῶς "6) δεῖ προοίεσθα:. Τὸ μέντοι τὴν Ι1υδαγόρου φυχὴν '7) ἀπὸ τῆς 4πόλ- λωνος Ἠγεμονίας ovcav sire συνοπαδὸν sire xa &ÀAcg :οἰκειύτερον ἔτε πρὸς τὸν δεὸῥν τοῦτον συντεταγµένην καταπεπέµφύαε sig ἀνθρώπους, οὐδὴς Gv ἀμφεςθητήσειε τεκµαιρόμενος αὐτῇ
. 6 τῇ yevéose ταύτη xol τῇ σοφίᾳ. τῆς WT ^ αυτοῦ τῇ παντοδαπῃ. κα) περὲ μὲν τῆς γενέσεως 9 τούαῦτα. Ent δὲ '8) ἀνεκομισθη εἰς τὴν -Xa— (6) ο» ἀπὸ τῇς Συῤίας ὁ ἨΜνήσαρχος μετὰ '2)παµ-- πόλλου, κέρδους καὶ βαδθείας πιριουσίας, ἑερὸν ἐδείματο τῷ “πόλλωνε,. Πυδίῳ ἐπιράψας, τόν τε παῖδα ποεκέλοις παἰδεύµασι za ἄξεολο--. Ψοξώτοις ἐνέτββφε, νῦν μὲν 39) Κρεοφίλῳ, νῦν i: Φερεκύδῃ τῷ Συρίῳ, νῦν δὲ σχεδὸν ἅπασι
,
' 16) καὶ αυούσης αὐτὴν &x MT ode. Desid. Heraldus in nimadvers. in Iamblichum nostrum rect& legendum monuit, καὶ κυούσην (voluit κύουσαν. Etiam in Ciz. est κυούσης. Kiess.) αὐτὴν etc. 1. e. eamque grauidam ex non grauida fecisse. Arcerius quamuis et in Mis. $uO £X μὴ scriptum reperisset, tamen in textu ropo- suerat, εἰ μὴ, sensu omnino repugnante. Jíust.
j La .16) δεῖ προςίεσθαι] Hoc δεῖ, quod etiam Iac. Loga- nus in Miscellaneis obseruat. crit. nov. in Auctor. ve- teres et recentiores in annum cioI9ccxr. Tom. I. p. 93. fappiendum esse viderat, zecepi e Cd. Ciz. Kies s.
17) ἀπὸ τῆς -ἀπόλ. ἡγεμονίας οὖσ.] Formula dicendi ἀπὸ ἡγεμονίας τινὺς εἶναι, ab aliquo duci, in raxioribus
* ι
| /
—
DE PYTH AGORICA VITA. GAP. ο. 925^
menides, Eudoxus et ο ο qui suspi-'
cantur, tum iemporis Apollinem cum Par-.
thenide congressum grauidam ex non gra- vida fecisse et per Pythiam pronuntiasse, id enim nullatenus admittendum est. Caete- rum nemini; qui quidem ex ipsa viri nati- vitate et multiplici animi sapientia coniectu- ram fecerit, dubium erit, quin anima Py- thagorae 'Apollinis subdita imperio, vel per- petim eiusdem dei assécla, vel alio proxi- miori commercio eidem coniuncta, ad ho- mines delapsa sit. et haec hactenus dicta sint de eius procreatione. Pater vero e Syra cum magnis opibus, quas ex lucro nauigationis illius cumulauerat; Samum re- dux Apollini templum cum Pythii inscri- ptione exstruxit, puerumque variis et opti- mis disciplinis innutriendum Creophilo, Phe- recydi Syrio, omnibusque fere sacrorum
L
P
est. — Paulo post oxide Dui Ciz., καταπόπομφεν Ρα, ΕἨΠίεςς,
18) ἀνεκομίσθη Ἱ Sic rectius Ms. ( cum Ciz. Kies.) quam prior Éditio, quae habebat ἀπεκομίσθη. Hust.
L]
1 9) παμπόλλου] In Ciz. παμπόλου. lbidem ἐδεύματο recte
pro ἐδήματο, quod legitur in edd, Arc. et iust. Paulo
post pro Πυθίου, quod cum Arc. et Kiust. tuetur Ciz., e Par. reposui Πυθίῳ. JHiess. | |
20) Κρεοφίλῳ] Par. etiam hic KosoqiÀo, vt paulo post fiz. cum ed. Kust. De Creophilo. temere in Pytha- gorae magistris numerato οἱ, Tiedemann. l. c. p, 225; Kies s. ZEN -.
$0 75 ' JAMBLICHI LIBER φοῖς ?") τῶν ἑερῶν προξσταμµένοις παραβάλλωμ αὐτὸν wel ἐγχρερέζων, 33) qc ἂν καὶ τὰ δεῖα seam i δύναµεν αὐτάρκῶς ἐνδιδοχθεύῃ. ὁ-δὲ ἄνε-- τρέφετὸ εύὐμορφὀτατός τε τῶν πώποτε ἑστορη--
10 ἑλέντων xa Deonpansoverrog εὐνοχηθείς. ἅπο-- ^ «ὀανόντας τε τοῦ πατρὸς σεμνότατος θωφρονὸ-
| στατός τε. πὐδάνετο, χορδή τε νέος ἔνε νπαρ-- xev ἐκκροπῇς πάσης πε) αἰδους j$«ovso 233) 5n καὶ ὑπὸ τῶν noscQOvsdte», ὀφδείς τὸ λαλ qUÜeyEdusvoc *4) ἐπέστρεφε. πάντας, a6 ὥτε-- vio)» πραςβλέίµος δανμαστὸς ἐφαένετο, acte «uxo τῶν πολλῶν εἰκότως βεβαιοδσύδαι, τὸ δεοῦ ' — παῖδα αὐτὸν εἶναι, ὁ δὲ ἐπιῤῥωννύμένος χα) ὑπὸ ' «Qv κοιούτων δοξὼν κα) ὑπὸ τῆς ἐκ Οράφους παιδείας xal ἀπὸ τῆς φυσισης Φεοειδείας ,- ἔτε
σ μᾶλλρν ἑαυτὸν 35) πατέτωσσεν. ἄξιον τῶν πα--
21) τῶν ὑδρῶν προῖσν.] Tta recto ed. Kust, et Ciz, Ántea- male. τὸ igo προϊάτ. Είδα», ]
22) ὡς ἂν wi τὰ Φεῖα κ. v. À.] Ita Μα πα huius
loci lacunam supplet Ciz. In Par. desumt verba κατὰ
1 «δύναμο», et in Árc. ed. καὶ τὰ Φεῖα κατὰ δύναμιν αὐτάρ-
το φῶς ἐκδιδαχθείη. ὃ δὲ ἀνειρέφετο. Deinceps Ciz. εὖ-
µορφώτατος, quemadmodum etiam in comparatiuo hu-
ius adiectiui nonnunquam peccatum est. v. Schaef.
Mel. crit. p. 9. sq. Éiess. .
25) ἤδη wai) Male Husterus post ἤδη interpunxerat commate, quod non melius post πρερβυτάτων omi- serat: pam verba ὑπὸ τῶν πρεεβυτάτων coniungenda sunt cum ἠξιοῦςο. Obrechtus loci sententiam recte cepit. Jíiess,
24) ἐπέστρεφε] Prior Edito ἐπέτροφε (itx etiam Ciz. in quo Reinesius super jg scripsit gy; Kiess), 6t προ- fAépas (enam Ciz Kiess) et Javuactég* qnorum lo-
/
DE PYTHAGORICA VITA. CAP.2. 97
praefectis dedit commendauitque, νε in re» bus diuinis etiam pro virili ua satis prof ceret, ]lle vero ita educatus est, vt null euiuscunque aetatis aut memoriae forma secundus, deoque quam dignissimus feliciter : euaderet. Patre dein mortuo nihil sibi a
summam grauitatem temperantiamque fecit reliquum, vt.adolescentem natu àádmodum grandes honorifice reuexenterque colérent; ' imo visus modo auditusque in se cunctos eenuertebat, et quoseunque adspexerat, sui. statim admiratione implebat. Hinc. euenit, vt mult eum. dei filium. esse serito asseue- rarent, 'lanta igitur gloria coniuncta cum studiis a puerüi aetate cultis, diuina formae naturalis dignitate fretus magis : magisque praesentibus bonis dignum se ostendit. Or-
co ἔπέστρεφε et προβλέψας et Φαυμασσὸς vel absque ' Mstorum auctoritate reponendum essc, quis dubitet ? Kv s t. . 25) κατέτασσεν] Antea κατέστασεν’ corrupte. Hic re-, praesentaui Quidem lectionem Codicis Paris, (quam etiam Ciz. exhibet. Kiess,), sed nec sic oratio recte procedit. Quare, sensu exigente, scribendum erit, ἔτι μᾶλλον ἑαυτὸν ἄξιον τ. παρ. προτερηµάτων ἀπέφαινα: omissa voce. κατέτασσε», quae quomodo locum hio habere possit, non video. Kust, Mlgis probanda est ratio a Hoenio proposita ad Gregor. Cor. p. δή. ed.. Schaef: ,, Ώο ellipsi vocis ἡμέρα omnia peruul- »gata sunt, — Quod in Jamblicho de V. Pyth. p. 7. a coniectando assecutus fueram, ἔτι μᾶλλον ἑαυτὺν xad » &xdta Tq» ἄξιον τῶν παρόντων προτερηµ μάτων ἀποφαίνων, »pro κατέτασσε», vel κατέστασεν, monuit me Οἱ. Τα]- »Ckenarius msargini Ms. Franequerani quoque adscri-
11
1
28 . ^ ΤΑΜΒΙΙΟΗΣ LIBER
θόντων προτερηµάτων ἀποφαίνων, xol διεκό-- σμει Φρησκείαις. τε χαὶ μαθήμασε χα) διαίταις
ἐξαερέτοις, εὐσταθείᾳ τε ψυχῆο 36} καὶ xara
στολῇ σώματος, ὧν v8 ἐλαλει 7) ἔπρωττεν, εὐδέᾳ
zal Gut τον) γαλήνη : pape 0077 ποτὲ
μήτε γέλωτε μήτε ζήλῳ μήτε φελονειλ2ίᾳ piis
"e ταραχῇ 7n προπετείᾳ ἁλισκόμενος, *7) cg
0; δαί eyo oz ἐ Dv τῇ Σά
à) δαήμαν. τις ἀγαθὸς ἐπιδημῶν τῇ Σάμῳ.
Zhonso 38).ἔτε ἐφήβου αυτοῦ ὄντος πολλὴ, δοξα '»ptum esse." At vel sic aut cum Kustero legendum est ἀπέφαυνε, aut post ἀποφαίνων delendum κα. Kiess,
36) xai καταστολῇ ] Sic Ms. Antea vero tantum legeba- tur ααταστολῇ, yocula καὶ male omissa. Kust. Rei- nesius in margine ed. Arc., xai 0z0À4, 1. e. στάσει, κινήσει. — Post σώματος colon sustuli ,, et post ἔπραττεν comma inserui, vt in Ciz, Etiam εὐδέᾳ et γαλήνῃ pen- dent ex διεκόσμει. Kies s.
27) ως δἡ δαίµων τις ἀγαθὺς] Qui Cou iesbie: Iam- .blichum non solum fnisse gentilem, sed etiam Ethnicae religionis antistitem suo tempore primarium, non mira- bitur, eum de Pythagora tam magnifice sensisse et scripsisse. Nimirum Pythagoram Christo opponere voluit, quod videret, religionem nostram nulla alia yatione magis subrui posse, quam si hominibus per-
' suaderet, extitisse etiam aliquos inter gentiles, qui Christum Dominum nostrum tam sanctitate vitae et doctrinae, quam miraculis non solum aequassent, sed etiam vicissent. Hoc autem Iamblichi fuisse proposi» tum, clarius patet ex iis, quae leguntur infra Num. 50. 4λλοι δὲ ἄλλον τῶν Ολυμπίων θεῶν ἐφήμιζον tt; ὠφέλειαν καὶ ἐπαγόρθωσιν τοῦ θΘνητοῦ βίου λέγοντες ἐν ἀνθρωπίνῃ
*
μορφῇ φανῆναι τοῖς τότε, ἵνα τὸ τῆς εὐδαιμονίας σωτήριον
ἔναυνσμα χαρίσηται 17 Όνητῇ φύσει» i. e. lii alium, ex diis Olympicis (Pythagoram) ferebant, qui martalem vitam emendaturus eiusque commadis consulturus isti se- culo humana forma apparuerit, vt mortalibus beatitu-- dinis et philosophiae salutare lumen donaret, — Habes
DE PYTHAGORICA VITA, CAP.2. 29
nábant illum et religio et doctrina et pecu- liaris. victus ratio, et animi firmitudo, cor-: pusque ad modestiam compositum. In dictis factisque eius comparebat interna-quies et | inimitabilis tranquillitas: non irae, non ri- sui, non aemulationi aut Contentionis stü- dio, aut alii perturbationi et proteruiae vn- quam vel tantillum indulsit,, adeoque tan- quam bonus quidam daemon in Samiorum vrbe peregrinabatur. Qüapropter eius ad-.
hic Deum humana forma indutum: quad cum Chzri- stiani de Seruatore suo recte praedicarent, Jamblichus id impie ad Pythagoram transtulit, Confer Nostrum infra Num. 92. vbi idem legas. Vti autem Igmbli- chus Pythagoram, ita Philostratus impostorem Apol- lonium Tyaneum ob diuinam, qua eum praeditum - fingebat, virtutem vltra reliquorum hominum sortem longe euexit: de quo etiam Eunàpius religioni no- strae infensissimus tam magnifice sensit, vt dixerit, Philostratum |, non debuisse opus suum inscribere, Απολλωνίου βίος, fed Θεοῦ ἐς ἀνθρώπους ἐπιδημία, i. e, Dei ad homines aduentus: ne scilicet Christo Deo no- stro minor videretur. Locus ipse Eunapii exstat in Prooemio libri, quem scripsit de vitis Sophistarum, Adeo verum est, gentilium philosophos, praecipue expirante iam gentilismo vixerünt, ob eàm, quam (nm rationem impostores quosdam Seruatori nostro opponere conatos esse. Éust. ο hac Kusteri opi- nione vid. Meiners. l c. p. 258. sqq. Pro ὡς δὲ, quód antea legebatur, scripsi ὡς δή, re ipsa postu- lante. dKiess, hg) ἔτι] Haec vocula, quam habent edd, Arc. et Με, deest in Ciz. Deinceps Busterus in, textu reliquit πολλὴ δόξη, pro quo in Ciz, vt in ed. Árc., est πολλῇ δόξῃ, quod non dubitaui mutare in πολλὴ δόξα, quum perquam incommode Pythagoras ipse diceretur multa faya διακομισθεὶς er, ἐκφοιτήσαν. Neque fauent
50 - SAMBrLICHI LIBER
V
(8) si; τε Μίλητον πρὺς Θαλην, xul εἰς Πρωήνην πρὸς Βίέαντα διεκοµάσδη τοὺς σοφούς, xal τὰς ἄοτυγεέονας πόλεις ἐξεφοίτηδε' κα) 39) τὸν ἐν Eve κοµήτην ἤδη ἐν παροὲµίέᾳ πολλοὶ πολ- AuyóU τὸν νεανίαν ἐπευφημοῦντες ἐξείδείαζον sel διεθρύλλονν. ὑποφυομένης O8 ἄρτε τῆς ἀΠολόαράτους τυραννέδος nep? 39) ὀχτωλαεδέ-- mxerov μάλιστα ἔγος γεγονός, προοφώμενός τε ϱἶ χωρήδεε, κα) ec ἑμπόδιος ἔσταί vr αὐτοῦ προύξέσεε xoi τῇ Uvti πάντων αὐτῷ σπονδαζο-- µένῃ φιλοµαδείᾳ, νύχτωρ λαδὼν πάντας μετὰ. τοῦ Ἑρμοδάμαντος μὲν τὸ ὄνομα, 2') Kposo- φύλου δὲ énsoro ou pivot , ὃς ἐλέγετο Κφεοφύ-
(p λου ἀπόγονος εἶναε, 3) Ὁμήρου ξένου του πὸι-
| ο. | datiuis genitiui ἐφήβου αὐτοῦ ὄντος, rationem autem a me praelatam commendant etiam ea, quae sect. 12. ] leguntur : | ὅτι μείζων τε καὶ ὕπερβεβηκυῖα ἦν τὴν προφοι- τήσασαν ἤδη δόξαν. — Tum Ciz. Θαλήν. Kiess.
29) τὸν ἐν Σάμῳ πομ.] Auctor Vatitanae Appendicis prouerbium hoc non ad PY hagorafm Philosophum, sed
ad Pythagoram pugilem Samium i refert. Hesychius quoque, v. 'E» Σάμῳ κοµήτας, tradit ,. falli eos, qui prouerbium hoc de Pythagora philosopho intelligen- dum esse dicant. Eadem de re controuersia intercessit inter duos vitos longe clarissimos et doctissimos, Ri- chzrdum nempe Bentleium et Henr. Dodwellum ; quo- rum ille in,egregia sua Disseftat. de Phalaridis Episto- lis, p. 52. 55. (p- 179. ed. Lips. KK iess.) prouerbium hoc de.Pythagora philosopho eodemque pugile intelli- gendím esse centendit: Dodwellus vero in Exercit. . de aetate Pythag. Philosophi p. 155. et sqq. Pythago- ' yam pugilem, ad quem prouerbium 'illud spectet, ^a Pythagora Magno siue philosopho distinguit. Nos nobis non sumimus, vt contronersiam illam | inter viros
*
”
DE PYTHAGORICA VITA.'CAP.2. Ot
huc- ephebi insignis celebritas Miletum ad Thaletem,, et Prienen ad Biantem, viros sapientes delata, vrbes etiam circumiectas peragrabat: 1amque mulu de iuuene pro-: verbium Samii comati passim diuulgauerant, - eumque sparsis in vulgus:laudibus deum: fecerant. Postea 1am duodeuicesimmum an- num egressus, cum, quo tenderet tyrannis Polyeratis tum primum subnascens, animo prospiceret, et inde aliquod impedimentum suo proposito discendique studio, cui vnice: deditus erat, metueret, noctu clam omnibus cum Hermodamante, cui cognomen erat Creophuli, eius scilicet nepote, qui olim Homeri poetae hospes, amicus et ih omni-
tam doctos agitatam decidamus. Ku st. (Óonf. Meiners. p. 245. 944. Kies: 50) ὀκτωκέιδέκατον] Conf, de hoc loco Bentl. in opusc. philol p. 185. ed. Lips. et Mahne in diatribe de Aristoxeno p. 26. repetita Lipsiae in Thesaur. cit, nov.
Tom. I. — In Ciz. vt in ed. Arc. ὑκτὼ καὶ Ó£xator.
Paulo post e Cd. Ciz. retinui, quod etiam Arc. exhibet, 1j αὐτοῦ pro τῇ αὑτοῦ, quod Rust. dedit. Tum ante ἀντὲ etiam in Ciz, vt in ed. Arc., τῇ, qnod Rust. habet, deest. — — Adverbium μάλιστα recte intellexit Obrech- tus: vid. Bastii ep. crit. p. 37. ed. Lips. Kies.
91) KosogvAov) Hunc sli rectius. vocant Κριώφιλον, per o et ,,— Vide Menag. ad Laert. lib. VIII. num. 2. Fu st.
$2) Ὁμήρου ξένου] Haec corrupta eunt, nec vllam pror- sus habent ἀκολονθίαν, quae proinde rectius sic legeris: ὅστις Ὁμήρου τοῦ ποιητρῦ ξένος γενέσθαι λέγετα, PT gi- λος, καὶ διδάσκαλος, eto, ξένος hic sumitur pro eo, qui aliquem hospitio excipit; cuius signifieationis exempla
1
Ν
- ΄
$2 . '" IAMBLICHI LIBER . gtoU γενέσθαε quÀog καὶ ᾿ διδάσκαλος τῶν ἀπάντων, μετὰ τούτου πρὸς vOv Φεῤεκύδην. διεπόρῦµευσε «aà πρὸς «ναξέμανδρον τὸν φυ- το-σικὸν xal :πρὸς θαλην εἷς Μ/λπευ». E) aol παραγενόµενος πρὸς ἑκαστον, αὐτῶν ἀνὰ μέρος οὕτως ὠμίλησεν, (grs πάδτας αὐτὸν ἀγαπᾷν, καὶ τὴν φύσιν αὐτοῦ Üavud&su κάὶ ποιεῖσίδαι τῶν λόγων ποινωνόν. καὶ δὴ ααὶ ὁ Θαλῆς ἄσμενος αυτον προθήκατο , xoà δαυμάσας Hv : 95) πρὸς ἄλλους νέους παραλλαγήν , ὅτε μείζων «6 xal ὑπερβεβηευῖα qv τὴν 35) προφοετήσασαν ἤδη: δόξαν, μεταδούς τε ὅσον ἠδύνατο μαίη- µάτων, τὸ γῆράς τε τὸ ἑἀντοῦ αἰτιασάμενος καὶ τὴν ἑαυτοῦ ἀσθέπειαν 36) προετρέψατο εἰς
apud alios etiam scriptóres occurrunt,. quamuis rarius
' Suidas quidem clare testatur, Κένος etiam interdum sumi pro ξενοδόκος, quem vide. Homerum autem a -Creophilo hospitio quondam exceptum fuisse, prae-
ter alios (v. Platon. Rep. X. p. 550. ed. Ast. Kiess;) aperte tradit Strabo lib. XIV. (Tom. V. P. 526. ed.
ος "Tzsch.) Éust. In deprauata huius loci Scriptura Ciz. plane consentit cum edd. Arc. et Rust. — Sch warzius
in Suppl, Act. Erud. lotum sic emendat: νύκτωρ, λαθὼν Ὁπόντας, μετὰ TOU Ἑρμοδάμαντος μὲν τὸ ὄνομα; Kgtogílov
δὲ ἐπικαλουμένου, ὅτι Κρεοφίλου ἀπόγονος "m ὃς ελέγετο "Oujgov , τοῦ ποιητοῦ xai ξένου, γενέσθαι φίλος καὶ διδᾶ- σκαλος" noctu clam omnibus oum Hermodamante ( Aoc
erat homini nomen, cognomen autem Creophili, quod e Creophili posteris erat eius, qui Homeri, poetae et ho- spitis, dicebatur amicus fuisse et doctor omnium rerum)
cum hoc, inquam, ad Pherecydem tráiecit, — Scilicet
. 2 multa sunt vocabula loco suo "mota in Auctore nostro, vt infra certissimis argumentis demonstrabimus. Haec 'Schwarzius: in cuius tamen emendatione hoc offendit,
'^ :quod infinitiuus εἶναι prorsus neglectus est. Hinc lo- ' — &um ita scribere malim: διὰ 10. Κρεωφέλου ἀπόγογον
- -
DE PYTHAGORICA ΥΙΤΑ. CAP.2. 35
bus praeceptor fuisse dicebatur, ad Phere- ceydem, ad Anaximandrum physicum, ετ denique Miletum ad "Thaletem traiecit : cumque singulis horum alio atque alio. tem- pore ita. versatus est, vt omnes eum ama- rent et ingenium eius suspicerent, suaeque participem philosophiae redderent. Inprimis vero Thales, eo libenter in familiaritatem recepto, admiratus est, quod tanto inter- vallo post se: alios iuuenes relinqueret, fa- mamque de se proditam praesentia sua au- geret; communicatisque, quantum potuit, - disciplinis, et senectute corporisque imbe- cillitate excusata, vt in Aegyptum nauiga-.
εἶναι, Ομήρου ξένου, ὃς ἐλέχετο τοῦ παιητοῦ γενέσθαι φί- λος, κ. τ. 4, Riess. |
55) καὶ παραγενόµενος] Hoc xai deest in Ciz. Paulo. post e Ciz. recepi ἄσμενος pro ἀσμένως, quod Kustex. auctoritate MS. reposuerat pro ἄσμενον, quod' est in ed, Arc. Etiam Schwarzius l, c. praefert ἄσμενος. Tte Yamblich. s. 14. οἵπερ &ousvo) ἐδέξαντο αὗτόν. ίσο,
δή) πρὸς ἄλλους φέους] ta recte Cis. cum Arc. In Kust. edit. est πρὸς ἄλλους τοὺς φξἑους. Kiess.
85) προφοιτήσασαν] Sic potius, quem: προεφοιτήσασαν,
. quod prior Edit. habet, scribendum esse, quis non videt ? MS. Regius habet, προφητήσασαν, 'η pro or Ρο” sito, quod librariis solenne est. Kus t. In Ciz. vére legitur προφοιτήσασαν. — Paulo post in Ciz. est µετα- δούς τε 00», in Arc. μεταδοὺς ὅσον», 1n Kust. μειαδοὺς ὅσων. Reposuimus ὅσον. FKiess. Ro
$6) προετρέψατο] In Ciz. bo Ae Formam Μέμφιδο pro Μέμφει, quae est in edd. Arc. et Kust., reposui e Ciz, in quo tamen, vt in ed, Árc., non 4hognókes, sed eolum Zíióg legitur. Videtur diuisim scribendim esse Διὸς πόλεε. Rittershusius p. 11. conjecit etiam: «4ιος- πολίταιςο. Kies.
Tom. II, | SE C
δή IAMBLICHI LIBER
Aiyunvrov δραπλεῦσαι, wo τοῖς ἓν Ἰάέμεριδι xal «4ιθοπόλει μάλιστα συμβαλεῖν ὁερεῦσι. παρὰ. γὰρ ἀλεύνων χα) ἑαυτὸν 97) ἑφωδεάσέλαι ταῦτα, 39). δὲ ἃ σοφὸς παρὰ τοῖς πολλοῖς «νο-- µέζεται. οὗ μὴν τοδούτων γε προτερηµώκων
ούτε φυσικῶς ούτε υπ - σκήδεως 39) ἐπιτέτυ-- χηκέναι ἑαντὸν ἔλεγεν , ὅσων τὰν Ηυθαγόραν
1 (19) 49) καδορᾶν. ὥστε 8X παντὸς εὐηγγελέξετο , εἰ
15
τοῖς δηλονμιέναις ἑερεῦσε συγγένοιτο, ὑειότα- τον αὐτὸν καὶ σοφώτατον. ὑπὲρ ἅπαντας ἔσε- όύαι ἀνθρώπους.
| KEGd. γ. Ἰοφεληθεὴς ο οὖν παρὰ 1) θώλεω τά ve ἄλλα
57) ἐφωδιάσθαι Ἱ Sic recte Cis., in edd., Arc. et Fiust. extat ἐφοδιάσασθαι. Sensus est: a quibus et se ipsum tanquam viatico instructum esse eo apparatu etc. Conf.
Protrept. p. 548. vbi ἐφοδιαζομένη minus recte inter- pretatus sum. — Vid. de hoc verbo A. Gell. XVII. 12. FKiess.
58) ὃ & σοφὸς ] MS. Regius habebat, δὲ ὤσοφος * pro quo δὲ ἃ cogóg (vti vexe Ciz. Kiess.) rescribendum
. esse, sensus manifesto smadet. Árcerius, cum in codice MS. quo vsus est, διὰ scriptum inuenisset, ejus loco | $ió in sua, Editione infeliciter reposuit. Kust.
.59) ἐπιτετυχηκέναι] Ita ust. cum Árc.. In Ciz, ἐπιτε- τευχέναι.' liess.
49) καθορᾶν] Sic codex MS. At sensus et constructio
. potius requirunt xaÓ:uga* quod etiam vir dootus ad marginem. codicis Spanhemiani notauerat. JKíust, Inf. nitiuum καθορᾷν optimi vsus esse, atque Romanos quo- que huiusmodi constructionem Graecorum saepe imi- tando expressisse monuit Schwarzius, haec Ciceronis loca citans: ad Div. VI. 17. Nam sic habeto, benef ciorum magnitudine 605, qui temporibus valuerunt, aut
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 9. 0. $5
ret, et maxime sacerdotibus Memphiticis. et Diospolitanis se dederet, hortatus est. Nam. se ipsüm quoque ab illis ea collegisse prae- sidia, quae opinionem singularis sapientiae sibi peperissent: nec tamen se iis a natura- et exercitatione dotibus fuisse praeditum; quantis "abundare Pythagoram cerneret. Ideoque ex omnibus ei se hoé laetum iam praesagium denuntiare, quod sapientior re- - liquis mortalibus diuimniorque futurus esset, si cum istis sacerdotibus vitam ageret.
. C AP. ΠΙ
Praeter alia igitur plurimum quoque
valent, coníunctiores tecum esso, quam me: necessitu- . dine neminem. Pro Ligario c. 1. Habes igitur, Tu- bero, confitentem reum, sed tamen ita confitentem , $a in ea parte fuisse, qua te, Tubero , qua virum omnit laude dignum, patrem tuum, ' Haec loca Cicero- niana a Sthwarzio allata non omnino similia sunt Tam- blicheo, im quo tamén infinitiuus retinendus est: nam solet sic infinitiuus sequi relatiua in oratione indirecta. Vid. Siebelis. ad Hellen. p. 1:26. Ita Iamblich. sect. 58. ὃν κἀὶ προσονοµάδειν φιλόσοφον. sect. 206. ἐφ ὃ τὴν ψυχὴ» o)y ógug». Huc etiam pertinent loca, vbi ὅτε siue διότι cum infinitiuo construitur, vt Diod. Sic. IV. - «76. διότι τὰ καταὀκειαζόµενα τῶν ἀγαλμάτων ὁμοιότατά τοῖς ἐμψύχοις ὑπάρχει». Conf. Append. ad epist. Bast. ad Boiss. p. 56. etc. lustin. XI. 5. sub fin. quod vel ex eo manifestari. ΧΙ. 5$. quibus longa iam satis et ma-. tura imperia contigisse, quorumque tempus esse mices ercipere melius acturos. — — Pro ὅσων, quod Kuftérus recte dedit, in Ciz. vt in edit. Arc. est ὅσον. Kiess. 1) θάλεω ] Hust. In Ciz. vt in Arc. Φάλεῳ, vitiose. — Qironoclo anotabéutxo., qui vinum valere iussit, qui se
C 2
, N LÀ
—
26 IAMBLICHI-.LIBER
Αα): χρόνου μιάλιότα φείδεσθαε, xol χάρεν rovrov οὐνοποσίᾳ τε xol πρεωφαγίᾳ, καὶ ἔτε ᾿πρότερον πολφαγίᾳ ἀποταξάμενος, τῇ δὲ τῶν λεπτὼν xal εὐαναδότων ἐδωδῃ. συμµετρηθεές, xüx τούτου ὀλιγούπνίαν xal 3) ἐπαγρυπνέαν - ea ψυχῆς παδαρότητα κτησάµενος, υγείαν τε ἀκρεθεστάτην καὶ ἀπαρέγκλιτον τοῦ σώματος, ἐξέπλενσεν εἰς τὴν Xi00va, φύσει τε 3) αὐτοῦ πατρίδα πεπεισμένος εἶνας, xal καλώς οἶόμε-- voc, ἐχλεῖθεν αὐτῷ ῥάονα εν sig «4ἰγυπτον . 14 ἐσεσθα« διάθασι. Ἐνταῦθα δὲ συμβαλὼν (11) τοῖς τε 4) Μώχου TOU φυσιολόγου προφήταες
-
vinivsu abdiceuit. "Haec verbi ἁποτάσσισθαι significa-
'. tio non reperitur in scriptoribus classicis, at serioribus
' satis trita est. V. Steph. thes. T. 5. p. 1269. — Pro
*oropart«, vt reete in edd; ust. et Arc. in.Ciz. est
κφτοφαγίᾳ. Deinceps Ciz. cum ust. xàx τούτου. Apud 1
Arc, legitur κάν τοῦτον, quod iam Scaliger correxit. Kies s.
2) ἐπαγρυπνίαν ] Tta vecte Ciz. Verbum ἐπαγρυπνέω e Diod. S1c. 14, 68. Schneider in Lexico suo consigna- vit. In edd. Arc. et lust. legitur vox corrupta ἐπαγρία», .pro qua iam Arcer. et Scaliger ἀγρυπνίαν scribendum esse censuerunt. .Tum pro ὑχίεαν, quod habet Kust.,
, in Arc. et Ciz. est iysíay. Riess.
8) αὐτοῦ πατρίδα ] lta cum Arc. Ciz., αὑτοῦ Πας, qui tamen paulo post in loco, cuius eadem est, quae huius ratio , αὐτῷ ῥᾷονα non ανα Kiess.
4) Λάωχου ] JMochi reddit eruditus interpres, At Schef- ferus Philos, Italic, c. V. bene monuit, scribendum hic esse Muooyov, et designari a Iamblicho antiquissimum illum philosophum Sidonium, cuius Stíabo et Sextus Empir. mentionem faciunt. Verba &trabonis libro XVI. haec sunt; Et δὲ δε Hoosidurio πιστεῦσαι, καὶ τὺ περὲ
gs NEC ] DE PYTHAGOnRICA VITA, CAP. O. 37
.sibi profuturam temporis praecipue parsi- moniam a 'lIhalete edoctus, et propterea. vini;:carnisque vsu omnique ingurgitatione abdicatis, intra tenues facilesque digestu cibos se continuit, et hino somni modicus ac excitatior, tum animae puritatem tum, corporis exactissimam et indeflexam sanita- tem comparauit; atque ita Mileto Sidonem soluit, illam sibi natura patriam esse per- suasus, et inde facile in Aegyptum transi- ' turus. . Ibi versatus cum prophetis, qui Mochi, naturae interpretis, posteri erant,
T6» ἄτόμων δόγμα παλαιόν ἐστιν, .ἄνδρὸς «Σιδονίου Moayov, πρὸ τῶν Τρωϊκῶν χρόνων» γεγονόσος si vero Posidonio cre- dendum est, antiquum de atomis dogma JIMoschi est, hominis Sidonii, qui ante Troiani belli, tempus vixit, - Sext. Empir. «{ημόκριτος δή καὶ Επίκουρος ἀτόμους ἔλε- £a» στοιχεία: ti µή τι ἀρχαιοτέραν ταύγην Φετέον τὴν δό-- £a», καὶ ὡς ἔλεγεν á Στωϊκὸς ΠΠοσειδώνιος, ἀπὸ Móoyov πινὸς ἀνδρὰς Φοίνικος καταγοµένην Democritus et Epicu- 71 atomos principia dixerunt: nisi haec opinio ponenda sit antiquior, et, vt Stoicus dicebat Posidonius, deducta a JVloscho quodam Phoenice. ^ Árcerius etiam quidem Ἰάόσχου vel Μώσχου legendum esse coniecerat, sed πο” mine illo Mosen designari haud sane verisimiliter sta- tuebat Knst. Fabricius ad Sextum Empir. p. 621., pluribus veterum scriptorum de hoc philosopho Sido- nio antiquissimo mentionem facientium Locis allatis, 'afBirmat, in horum emnium scriptorum emendatioribus . Codicibus constanter Meyov, non Ἰάόσχου vel ἸΜώσχον ' nomen huius philosophi legi, mec dubitat, Μώσχον vel Móoyov, vt editi antea Sexti codices praeferebant, nomen ingéstum ab iis, qui cum diuino scriptore Moyse eundem facere voluerunt. Add. Tzschucke ad Strab. Tom. VI. p. 840. et Posidonii Rhodii reliquiae doctrinae. — Collegit Ion. Bake." p. 177. Kiess.. * N
!
-
?
jg : OXIAMALICHI LIBER E,
M
ἀπογόνους ao) 5) voi; ἄλλοις Qorvixeois tL 6ερσ-- φάνταις, xai πάσας τελεσθεὶς τελετὰς ἕν τε Ῥύβλφ «al Togo καὶ sara πολλὰ τῆς Συρώχς µόρη 9). ἐξαιρέσως ἑερονργουμένας , 3α) ovx 7) δεισιδαιµογέαο à ένεκα τὸ γὀκοῦτον ὑπομείνες, ὡς ἄν τις ἁπλῶς ὑπολάβοε πολ δὲ μᾶλλον ἔρωτι xa) ἀρέξει ἑλεωρίας καὶ 9) εὐλαβείᾳ τοῦ
"HA τε αὐτὸν τῶν ἀξιομαθήτων διαλάθῃ &v
Qe)» ἀποῤῥήτοις ἢ τεβεταῖς 9) φυλαττάµενα, προµαίλών τε, ὅτε ἄποικα τρόπον τινὰ καὶ ἀπάγονα "rv ἐν «4ἰγύπτα ἑρῶᾶν τὰ αὐτόύε ὑπάρχει, ἐν τούτου τε ἐλπίσας αλλιόνων. κα
Φειοτέρων καὶ ἀπραιφνῶν μέθέξειν "9) µυημιά--
: E
. 5) καὶ τοῖς. ἄλλοις Φοινικικοῖς] In Ciz. «καὶ τοῖς ἄλλοις Φοιγικοῖς, recte omisso altero xeí post ἄλλοις, vbi ab Arc. et Rust. insertum sententiam turbat: hinc deleui. Pro Φοινικοῖς, quod cum Arc, et Kust. etiam Ciz. exhi- bet, malui cum Rustero donixixoi; scribere, quam aut cum Scalig. Φοιρικίοις, aut cum mar gine Rigalt. Φοινίχης. "Conf, Stuxzii Hellanici íÍragm, p. 102. ! Kiess.
* 6) ἐξαιρέτως. ὑεραυργουμένας] Ita verissime Kusterus in Npraefatione scripsit pro ἐξ αἱρέσρως ἱερουργούμενα, quod, vt in edd. Arc. et Kust.,, etiam in Ciz. extat. Kusteri interpretatio haéc est: initia, quae praecipue et singu- lari qukdam religione in multis $yriae partibus celebra- bantur. Ἐξαιρέτως et ἐξ αἰἱβέσεως eodem modo confusa sunt infra apud nostrum c. XXXVI, sect. 265. Kiess.
7) δεισιδαιµονίας] In Ciz. ὀνσειδαιμονίας, ὑπομνείας, πολ- Àoi. bidem deinceps 09556, quod e MS. Regio reuo- cauit Kust., cuins loco entea inale legebatür «ὀρίσεε. Hiess.
8) εὐλαβείᾳ τοῦ µή τι] Tta Ciz., quam lectionem etiam Obrechtus expressit. In ed. Arc. εὐλαβείας τοῦ μή τι, in Kust. εὐλαβείας ἵνα µή τι. Deinceps pro solo verbo ἀξιομαθήτων, quod habent Kust. et Arc., in Cd, Ciz.
’
T DE PYTHAGORICA VITA.CAP.S. $9
et cum ceteris Phoeniciae hierophantis, cunctisque initiis Bybli et 'Tyri, ac iis, quae in mults Syriae partibus singulari. modo eelebrantur, sacrorum cerimonis initiatus est. lid quod non fecit superstitione .indu- ctus, vt quis simplicior suspicari possit, sed potius ex amore contemplationis , ' veritus que, ne quid ipsum praetericet ,; quod in
deorum arcanis sacris mysteriisque sciri di-
gnum obseruaretur. Cum autem iam antea
Phoenicum sacra ab Aegyptiis colonine so-
bolisque instar propagata nosget, adeoque.
pulchriora magisque diuina et illibata in haec leguntur: ἀξιωθηματων δι µαθηµάτων. Pro διαλά-' $5 in margine Rigalt. Λαθοίη notatum est. Quum vocabulum ἀξιομάθητος admodum suspectum sit, omnem locum sic constituerim: εὐλαβείᾳ τοῦ quj Ίννα αὐτὸν - τῶν ἀξιοθεάτων διαλάθῃ — φυλαιτόµερα. Αποζῄμισιι tamen huius loci correctionem facit ambigua vocabuh εὐλάβεια significatio. — Nam si εὐλάβειαὶ est reuerentia deorum, tum cum genitiuo εὐλαβείας Schwarzii ratio,, quam proxima nota attuli, praeferenda est. Fíioss.
9) qvAarcóueve ] Imo φυλατιοµένων, vt constructio salua. sit. Pendet enim a praecedenti ἀξιομαθήτων. Et mox ὑπάρχει rescripsi pro ὑπάρχοντα, nom solum sensu hoc exigente, sed etiam auctoritate codicis M8. Ka st. Schwarzius suspicatur φυλαττόµενος, locumque ita ver- tit: neque superstitionis causa' tale quiddam sustinens, sed potius amore et appetitions contemplatiqnis et pieta- - tis, cauens ne quid ipsum in arcanis deorum sacris aut mysteriis rerum. scitu dignarum fugeret, damque prae- $ciens etc. — Kiess,
10) μυημάτων] Ita scribendum est pro νημάτων. Men- dum hoc iam ante etiam deprehenderat Anonymus in annotationibus, quas Arcerius Castigationibus suis im . Iamblichi Protrepticon subiecit. Éust, in Praef.
^
- : ! ΄
LI
4ο — - XYAMBLICHI LIBER
: /
vOv ἐν τῇ .4ἰγύπτῳ, ") ἀναχθεὶς xarà τὰς
12) .Θαάλεω τοῦ διδασκάλον ὑποθήχας διεπορ- ὑμεύύη ἀμελλητὲ υπὸ τινῶν γυπτίων πορ- Üuéov- wet Qua Toro προοορμεσάνεων τοῖς νπὸ' ἸΚαῤμηλον τὸ Φοινικεκὸν. ὄρος αἰγιαλοῖς. &v- {να ἑκόγαζε τὰ πολλὸ ὁ ΙΠυδαγόρας κατὰ τὸ ἑρόν ' οἵπερ ἄσμενοι ἐδέξαντο αὐτόν, τήν τε 13) doe» αὐτοῦ αερδῆσαε, καὶ εἰ ἀποδοῖντο,
35 τὴν πολυτιµίαν προειδόµενοι. 4) Ἐπεὶ μέντοι,
(12) κατὰ τὸν πλοῦν ἐγκρατῶς αὐτοῦ καὶ σεµνῶς, ἀπολφύδως τε τῇ συνεῤόφῳ ἐπιτηδεύσει 9) δια- τώττοντος, ἄμεινον περὶ αὐτοῦ διωτεθέντες,
11) ἀναχθεὶς] Codex MS. ἄγασθ εἰς pro voce nihili ἀγαθεὶς, quae in priore Edit. reperitur. | ÀÁt nec ἆγα- σθεὶς sensui loci huius conuenit: pro quo proinde ἄγαν ἡσθεὶς lubens rescripserim. Sic enim sensus erit planus,
Pythagoram nempe valde laetum secundum Thaletis magistri sui praeceptum in Aegyptum traiecisse. Γι st. .Schwarzius ita de hoc loco: ,, Vox nihili ἀγασθεὶς ex s ἄγνισθεὶς vel dyrevÓtic corrupta esse videtur. Nam
"E »quia paulo ante de mysteriis, quibus initiatus erat
»Pythagoras, sermo fuerat, belle expiatus abiisse in »Aegyptum dicitur. Nam ἀγνέύεσθαι et similia vexba » elegantia his in rebus fuisse cum aliunde. tum ex »Pollione constat. iis autem consecratum proficisci , laudis est et felicitatis haud exiguae. ; Atque hoc in e Pythagora auctor noster praedicat.''* Etiam. in Ciz., vt in ed. Árc., est &yaOeig* at iu Inargine Rigalt. nota-
- tum est ἀγαχδείς, quod ad veram lectionem ἀναχθ εἰς deducit, quam auctori reddidimus. Kiess.
123) Θάλεω] In Ciz. Θαλέω. Tum pro ἀμελλητὶ in Ciz. ἀμελλελητέ, in Arc. αμελητ. Pro Φοινικὸν scripsi cum Kustero Φοινικικό». Kies s.
15) ὥραν]. Post hoc vocabulum videtur excidisse y. Pro αὐτοῦ, quod sequitur, in Ciz. est αὐτοῦ τε. Kiess.
UL
-.
-
DE PYTHAGORICA VITA. CAP.2. Ar
Aegypto .sibi initia «promitteret: '"Fhaletis? praeceptoris sui inonità secutus, soluit et confestim e Phoenicia eo traiecit portitorum quorundam Aegyptiorum ope, qui ad lit- tus Carmelo Phoenieum monti subiectum opportune appulerant: vbi nimirum Pytha- goras saepe in templo solus versabatur. Eum nautae lubentes receperunt, ob for- mositatem -eius luerum pretiumque Ίπρετς, si venumdarent, sibi augurati. Veruntamen, cum- inter nauigandum animaduerterent, quanta cum continentia grauitateque pro vitae, cui msueuerat, conditione ageret,
v !
14) ᾿Επεὶ µέγτοι] Sequitur periodus vastae longitudinis, continuata vsque ad finem sectionis 16, in qua tamen. praeter interpuncta, male a Rustéro posita, pauca erant corrupta. Post énsí μέντοι, quae verba sunt vertenda veruntamen, posui comma; pro ἀναμνησθέντες e Cd. Par. scripsi ἀναμνησθέντες τε, quo hoc participium cum antecedentibus διατεθἑντες et ἐνιδόντες coniungatur, vt cap. V. sect. 21. in simili periodo λογισάµενός τε; ver- ba ἐνέβη, ἐκάθισεν, διέμεινε et κατέδαρθε pendent ex
coniunctione ὡς post ἀναμνησθέντε; denique post «βραχὺ punctum sustuli, οἱ t post 9ιοῦ colon posee Kiess.
15) διατάττοντος] Nisi vox mendo μαι $ubintelli- gendum est ἑαυτύν, idque vertendum, cum $e compo- neret. | Alias etianr non inepte legere possis διάγοντος * quam lectionem Obreclitiis ob oculos habuisse videtur. ust. Schwarzius 1. ]. 'p.. 558 sd. locum sic emendat: |. ἐπεὶ μέντοι κατὰ "Ó» πλοῦν ἐγκρατῶς αὐτοῦ καὶ σεμνῶς
ἀκολούθως τε τῇ συντρόφῳ ἐπιτηδεύσει ἐπετήδευσε, «διηλ- λάττοντο, ἄμεινον περὶ αὐτοῦ διατεθέντες x. v. À. Verun- - tamen quum in namigando modeste ibi et decenter et eonsuetae virtuti conuenienter se gessisset, reconciliaban- tur ci et melius in eum erant. animati, — Verissimum
4
M J xs D ' l
áa IAMBLICHI LIBER":
Μα) usitóv τε 1) κατ ἀνθρωπίνην quom ἐνιδόν-- τες τῇ τοῦ παιδὸς εὐκοσμίᾳ, 16) ἀναμνησθέντες τε, ὣς προρορµίόασεν εὐδὺς αὐτοῖς ὤφδη πα- σιὼν V) ux ἄκρου τοῦ Καρμήλου λόφου, 18) (ἑερώκατον δὲ àv ἄλλων ὁρῶν ἠπίσταντο αὐτὸ καὶ τοῖς πολλοῖς ἄθατον). ὀχολαίως τὲ | xol ἀνεπιστρεπτὸ θαΐνων , οὔτε. πρηµνώδους τινος οὔτε 19) δυσβώτου πέτρας ἔνισταμένης,
qnidem est, quod addit Schwarzius, nimis saepe factum ' esse, vt vocabulorum geminandorum excideret alterum (cf. Schaefer. Mel. crit. p. 69. et Praef. ad Anacr. Carm. p. XII. 94. W yttenbach. Bibl. crit. Vol. II. P. IT. p. 65.), ^ eius tamen ratio vt nostro loco minime probari potest, ita multo probabilius cum XKust. scribitur διάγοντος. Kiess.. s T5 Ti 16) ἀναμνησθέντες ] Ne oratio sit ἀνακόλουθος, scriben- dum est ἀνεμνήσθησαγ. Nullum enim aliud deinceps sequitur verbum, ad quod participia illa, praecedentia, διατεθέντες, et ἐνιδόντες, referri possint. Kugt. Non opus est hac éorrectíone. Pro sUxoguíy in Ciz, est .buxoouiay. Kiess. | 17) ἂπὶ ἄκρου τοῦ Καρμήλου λόφου] Hoc loco Iambli- . ehi Carmelitae quidam abutuntur ad persuadendum aliis, Pythagoram, etiam fuisse Carmelitam. ^ Aiunt enim, ordinem snum ab ipso Elia, qui Pytbagora vtique an- tiquior fuit, institutum, a monachis siue eremitis in mionte Carmelo degentibus continua successione per plura secula propagatum fuisse: cumque ordo iste Sanotitatis fama celebris fuerit, Pythagoram ad mon- tem Carmelum acceésisse, vt sacris eius initiaretur. Sane, Philippus Tessiere Carmelita, annó 1613. Biteris in prouincialis ordihis sui conuentu, coram vrbis eius- dem Episcopo, non dubitauit ánter alias Historiae Car- melitenae theologice propugnandas Theses etiara | hanc proponere: J'alde ssee probabile , Pythagoram PMiloso- (o phum etiam. fuisse Carmelitam, sicque discipulos suos in- shitnisse, vt victu, conuersatione, et vestitu discipulos
Ld D ^
ape σι Ὃ ο...
DE PYTHAGORICA VITA. 6Α5Ρ.ζ. 45
iam aliter erga ipsum animáti, et in pueri modestia aliquid homine maius . notantes, memoriaque repetentes, vt ex insperato appellentibus apparuisset, cum a summo Carmeli vertice, quem prae aliis montibus sacrum vulgoque inaccessum nouerant, lento gradu et nunquam respiciens descenderet, nullo praecipitio, vel etiam inuio saxo eum
-
Eliae omnino referrent. ^ Sed hanc sententiam nullo σα» tionis nixam fundamento merito refellit Papebrochius in Besponsione ad Ἡ. P. Sebastianum a $. Paulo, Paxt. 1I,
Artic. XVI. vbi prolixe de hoc argumento agitur. Ku st.
19) ἱερώτατον δὲ τῶν ἄλλων 0g. ἦπ.] Sic recte MS. Paris. In Editione vero Arcerii corrupte legitur, Ἱερῷ δὲ τῇ τῶν ἄλλων ὃρῶν ἀπίσταντο. αὐτὸ καὶ πολλοῖς ἄβατον. Κως, Etiam in Ciz. ante πολλοῖς degst τοῖς. | Kiess
19) δυσβάτον ] Pessime antea legebatur εὐορώτου: pro quo "Üvoflzov auctoritste codicis MS. reposui Kwst. Consentit Ciz. in δισβάτου. At Sohwarzius l1. 1l. monet, particulas οὐδὲ esse disiunctivas, nomina sutem τοῦ κρημνώδους et τοῦ δυσβάτου seiungi non posse, quia, guum de montibus dicantur, vnum idemque signent, 8) rem spectes, Nam praecipitia loca montium impedita esse ad eundum, et loca montium difficilia itu esse ea, quae praecipitium aliquod obiciant. Ergo vt disiun- ctio locum habere possit ,. hic vir doctus legere: mauult w'Bárov, hoc quidem modo: οὐδὲ κρημνώδοις τινός, οὐδὲ ενβάτου πέτρας ἐγισταμένης, non olistante nec p'aecipiti petra vlla, nec leui ac facili. Vnde Schwarzius οὐδὲ adsciuerit, quum vbiuis legatur oUzs, ignoro; sed eius κρίσιν inanem 99496, in promtu est, quum omnia quidem κρημγώδη sint δύπβατα, at. mon contra omnia δύσβατα item κρημνὠδή, neque πέτρα sUflurog obstet eunti, 4ὐσβατος idem est quod τραχύς, quod cum κφηµνώδης coniunxit -Herodian. Vl, 5. 5. τὰ τῆς χώρας 09m, τραχύτατά τε ὄντα καὶ σα Kiess.
LI
V
-
. 44 IAMBELICHI LIBER
xal ἐπιότὰς τῷ Oxcqst, uovov'rzs ἐπιφθεγξά-
(13) µενος, ?*) eic «4ἴγυπτον ὁ ἁπόπλους, κατανευ--
16
σάντων αυτῶν, ἐνέβη xai oun ἐκάνέσεν, £v- θα μάλιστα ovx ἔμελλεν αὐταῖς ἐμπόδιος ἔσε-- σδαι ναυτιλλομδόνοες παρ ὅλον» τὸν πλοῦ», ἐφ ἑνός τε cl τοῦ αὐτοῦ σχήματος διόµεενε" δυο νύκτας xai gei ἡμέρας μήτε τροφῆς , μήτε ποτοῦ μεταόχὼν, μήτε ὕπνου, ὅτε εἰ μὴ λα- Üàv ἅπαντας, ὡς εἶχεν ἐν τῇ ἑδραίᾳ xal ὥσα-- λεύζίῳ ἐπιμονῇ κατέδαρύε Αραχύ, E) xal ταῦ-
τα 22) διηνεκοῦς xal osóvouévov παρὰ. προς- δοκίάν; εὐδυτενοὺς τε ἄυμβώντος αντοῖς τοῦ πλοῦ, ὡσάν τινος παρουόίᾳ δεοῦ” πάντα ovv- τεωλέντες τὰ τοιάδε xo ὀπισυλλογιζόμενοε, δαίμονα ὑεῖον ὡς αληθὼς ἐπείσθησαν. σὺν αὐτοῖς ἀπὸ Συρίας sic «4ἴγυπτον' µετιέναι, xal τόν τε πρὀςλοιπον εὐφημότατον nÀoU» διεξη--
4 , 23 M » f Ó : νυσαν, καὸ σεμνοτέροιρ; ) ἥπερ, eio) ecu, N
ὀνόμασέ τε zo πράγμαόιν ἐχρήσωντο πρός τε
΄ἆλ λήλους «al πρὸς αὐτὸν, μέχρι τὴς εύτυχε-
στάτης συμβθάᾶσης αυτοῖς καὶ - ακυμάντου
4 20) εἰς poem Gisb. Cuper, Observat. lib. LII. c. IIT. p. 269. ct Scaliger censent, legendum esse: εἰ eig Ai- ' Φυπτον. At facile earemus particula interfogatiua, quum interr ogatio, quae in his verbis inest, vocis modula- tione satis indicaretur., XKíess.
21) καὺ ταῦτα ] Puto excidisse μετά, vt legendum sit,. x«i μετὰ ταῦτα. Sio enim sensus omnino erit planus, Έστε Nihil est addendum, neque audiendus Schwar- zius, x«i ταῦτα intevpretans interea, misi scribere ve-
' luexit praeterea. | Kiessz
—
Ns ON ; |
DE PYTHAGOHRICA VITA, σΑΡ.2. 45
morante; víque, cum ad scapham venisset, nihil aliud dixisset, quam, in degyyptum cur- sus est? et annuentibus Ipsis nauem con- scendisset, tacitusque toto nauigationis tem-
pore consedisset , vbi ministeriis nautarum
nihil impedimenti esset allaturus, perman- sissetque in. eodem habitu duas noctes tri- duumque integrum; non cibum, non potum, non somnum Capiens, nisi fore cunctis non aduertentibus, vti erat in sede sua con- stanter compositus immotusque, paulisper dotmitauisset, quumque, adeo praeter ex-
spectationem Continuo nec interrupto tra- étu rectus ipsis:cursus esset, quasi deus
aliquis praesens. interuenisset: haec omnia inter se nautae comparantes concluserunt, daemoném vere diuinum-secum in Aegy- ptum e Syria transire: vnde male ominatis
verbis abstinentes, quod reliquum fuit na-;
vigationis , absoluerunt, et sermone factis- que vsi sunt tum inter se, tum erga ipsum, honestioribus, . quam solebat, donec feli- citer per summam maris tranquillitatem ad
--
Pro εὔθυτενοῦς Heraldus coniecit κατὰ voUr, sine causa, recte censente Reinesio in margine Cod. Ciz Paulo post Ciz. owreüsytss, Kiess.
23) ηπερ]. In edd, Arc. et Must. vitiose εἴπερ, in Ciz. ἧπερι. Notauit illud editionum vitium. etiam Schwar- zm. — Kiess,
22) διηνεκοῦς] Jta Kust, in ed. Arc. et Ciz, . διηνεκῶς.
' 46 IAMBLICHI LIBER
4) παρόδον᾽ eic τὴν αἰγυπτίαν ᾖόνα τοῦ σκα- 17 govc προροχήςο Ἔνθα δὴ ἐκβαένοντα 35) ὑπε- (4) ρείσαντερ σεβοιστιῶς ἅπαντες: ata διαδεξώ- µενοι 96) ἐκαύισαν ἐπὶ λωθαρωτάτης ἄμμου, καὶ αὐτοσχέδιόν τινα Θωμὸν πρὸ αὐτοῦ πλά- όαντες, 37} ἐπεικινήσαντές τε ὅσων εἶχον ἄλρο- δρύων, oiov. ἀπαρχάς τινας κατατεθέµενοε τοῦ Φόρτου μεθώρμεσαν τὸ σκάφος, ὅπονπερ ool αροέκειτο αὐτοῖς Ó πλοῦς, ὃ δὲ διὰ. τοδήνδε ασιτίαν ἀτογώτερον τὸ σῶμα ἔχων οὔτε πρὸς 98) τὸν ἀποβιβασμὸν παὶ τὴν 79) τῶν ναυτῶν
£4) παρόδουΊ] ' Haec vox videtur loco suo mota esse et ponenda post συµβάσης αὐτοῖς" vt totus locus sic lega- - tur: uxo τῆς εὐτυχεστάτης συκβάσης αὐτοῖς παρόδου καὶ ἀκυμάντου sig τὴν αιγυπτίαν, etc. Nisi enim sic statuas, vox παρόδου omnino erit superuacanéea, nec,locum hic habere poterit. Kust. Schwarzius locum sic emendat: ὀνόμασί τε καὶ πράγμασιν εχρήσᾶντο πρός τε ἀλλήλους καὶ | πρὸς αὐτὸ», εὐξυχεστάτης συμβάσης αὗτοῖς xai ἀφυμάντου παρόδου µέχρι τῆς tic τὴν Αἰγυπτίαν ᾖόνα τοῦ σκάφους προςολῆς' et honestioribus quam consueuerant, et vocibus et negotiis vti coeperunt cum inter se tum ad ipsum, tránsitu eis prospero et tranquillo oblato, vsque dum nauicula ad littus Megypti esset appulsa. — Codex Ciz. praebet πάροδον, quod disiungendum videtur in sag ἁδόν, et intelligi potest gut per cursum, dum nauigabant: aut praeter ο ΜΗ, postquam carsun, per mare perege- rant. Forsitan tamen huius loci vitium inest in προςοχῆς. Nam quanquam προσέχειν saepius dicitur de nauium ap- pulsione, substantiuum tamen προςοχἡ hac signifrcatione praeter hunc locum vix occurrit. Hoc si recte ponitur, . videri potest in προζοχῆς latere πρὸς ὄχθην, quibus ver- ' bis e margine in textum translatis et deprauatis libra- rius aliquis verba εἰς ᾖόνα explicuerit. Denique παρό- Óov interpretamenturh esse potest substantiui προςοχῆς xariori significatione h.l. vsurpati, Quae ratio omnium maxime probabilis . Kiess. 3
LI
-
DE PYTHAÀGORICA VITA. CAP.2. 47
littora Aegypti nauem applicuerunt. Ibi
vero exscendentem alternis exceptum mani-- bus honorifice naui extulerunt, et postquam
ilum in» purissima arena collocassent, tu- multuariam coram: eo aram congesserunt, eaque fructibus arboreis pro praesenti copia cumulata, et mercis, quam vehebant, pri-
mitüs appositis, inde provecti'eum, quem .
antea destinauerant, portum petiuerunt. Πο vero tam longo ieiunio imbecillor neo cum e naui a nautis exponeretur et suble-
25) ὑπερείσαντες ) Sic MS. (etiam Ciz. Hiess.), cuius
loco antea minus recte legebatur ὑποίσαντες.. “Ἱπερείσαν-
τες autem veram esse lectionem, vel ex iis patet, quae
paulo post sequuntur, τὴν τῶν ναυτῶν ὑπέρεισι», eto. Ku;st.
26) ἐκάθισαν ] Ciz. ἐκάθησα». Kiess.
$7) ἐπινινήσαντες Est vox Lexicis ignota et mihi merito suspecta : pro qua proinde nullus dubitem rescribere, ἐπινήσαντες, 1. e. cum accumulassent, ab ὀπινέω vel ἐπιήω, quae est vox nota et ab optimis quibusque scriptoribus tam in prosa quam ligata oratione vsurpata. "Vide Sui- dam v. Pn»joavisc. Kust. Etiam Cix. ἐπικιγήσαντες" at in margine Cod. Spanhem. notatum est ἐπινηκήσαντες, vnde coniicias, legendum esse ἐπινηνήσαντες ab ἐπινηνέω. — Pro ὅσον Arc. habebat ὅσων, quod Scaliger corre- xit. —' Ante oio» in Ciz, vt in ed. Arc. deest se. Deinceps Ciz. µεθώρμησαν et ἀσιτείαν, Kies s.
£8) τὸν ἀποβιβασμὸνἹ Substantiuum ὁ ἀποβιβασμός, quo lexica Stephani et Schneideri carent, idem significat, quod verbum τὸ ἀποβιβάδειν. Kiess.
30) τῶν γαυτῶν ] Sic recte MS. At prior Edüio τῶν αὖ- τών, nullo omnino sensu. Kus t
*
΄ *
-
Ν
- 48 | IAMBLICHI LIBER
ὑπέρειφεν ated χειραγωγίων 3) ἠναντιώθη᾽ τότε, Ούτε ἁπαλλαγέντων ἀπέσχετο ἐπιπολὺ τῶν πα- ζακειμένων ἄχροδρύων, ἀλλὰ ἐφαφψαάμενός von- | σίμως αὐτῶν καὶ ὑποῦρέψας τὴν Divorum y. εἰς τὰς ἐγγὺς 31) διέσωσε συνορµίέας, τὸ αὐτὺ 5Oog ἐν πανσὶ ἀτάραχον eo ἐπιειχὲς διαφυλάττων.
LI
α EKE4d Y. ^^ c
ϐ . U) Ἐκεδέν τε tQ πάντα ἐφοίτηδεν ἔερα (16) μετὰ πλείσγης σπουδῆς xci ἀκριβοῦς ἐξερά- ὅεως, Ψαυμαδύμενός τε καὶ στεργὔχεενος ὑπὸ. τῶν συγγενρµένων ἑερέων xal προφητών, sol
| ἐχδιδασκόμενος ἐπιμελέστατα περὶ ἑκάστου, OU παραλείπων οὔτε. ἀχούσαόύαι τῶν, xx éxv- τὸν ἐπαινουμένων οὔτε ἄνδρα τῶν ἐπὶ συνέσει
ωριζομιένων 3) οὔτε τελετὴν τῶν ὁπωςδήποτε N : m
50) ἠναρτιώθη Ἱ Prror Editio male 7 j αυτιώθη" in cuius locum veram lectionem ex MS. reposui Sensus enim est, Pythagoram, quod propter longam inediam cor- pore esset infirmo et imbecilli, non repugnasse nautis, qui ipsum ad exscensum ex naui faciliorem reddendum, manibus suis leuatum in terram exponere volebant. Hoc cum omnino clarum sit, miror eruditum Obrech-
tum in versione sua, alioqui accuratissima, priorem lectionem ναυτιώθη, quae procul omni dubio corrupta est, prae altera illa amplexum esse. Vertit enim nausea. correptus est. Sed Quis mortalium ab exroribus prorsus
, immunis est? Kust, Huic notae Éusterus in Praefat. alia addidit, méndum, inquiens, huic contrarium oc- currere apud Phrynichum in Ecloga Dict. Attic. p. 52. vbi sic legitur: JMsuoÓewzvAa* ἠναντίασα τοῦτο ἀκούσας αοὔνομα. Nunnesius, vir sane doctissimus, τὺ ἦναν- τίασα ilic vertit repugnaui, quasi ab ἐναντιᾷνε αλά tamen vocem Hellas ignorat. ^ Tu absque cunctatione
- D ϱ
ἰ
Li
-
LI - DE PYTHAÀGORICA VITA. CAP. 5. Á. 49
varetur atque manu duceretur, tum aduer- satus est, nec post eorum discessum, se diu- tius a fructibus abstinuit ,, quin sumeret, quod alendis viribus esset. Inde ad vicina habitacula incolumis peruenit, habitu oris tranquillo modestoque semper sibi similis.
C A P. IV.
Inde obiens omnia templa maximum studium examenque. aecuratum:' impendit, prophetas et sacerdotes, quibus vsus est, in sui amorem admirationemque excitauit, et singulis exacte perceptis nort praetermisit, quin etiam cognosceret, quidquid sua aeta- te celebre foret, siue viri essent sapientia nobiles, siue initia quomodocunque culta:
«
/
rescribe, ἐνανσίασά, à αντιᾷν, παμεόατο vel nauseam sentire, Mens.exim Phrynichi est, vocem µεσοδάκτνλα « a puriore Átticismo adeo abhorrere, vt nauseam quasi sibi creet, quoties eam audiat vellegat. Sic idem pag. 59. verbum σικχαίνοµαι ait esse vavilag ἄξιον, id est, nausea dignum: οὗ eandem scilicet causam. 'BSimilt sensu vocem γαυτιᾷν accepit elegantissimus et lepidissi- mus Lucianus in Ahetor. praecept. p. 522. Edit. Amste- ' lod. vbi inquit, ὡς ναυτιᾷν ἅπαντας ἐπὶ τῷ φορτικῷ τῶν ὀνομάτων, id est, vt nausea omnes a[ficiantnr α frigidis et ineptis vocibus, δι) διέσωσε] Imo διεσώθη, i, e. incolumis peruenit. Vel subintelligendum est, ἑαυτόν, Kust. , 1) Εκεῖθέν τε] Ita Kust. cum Arc., sed Ciz. ἐχεῖθεν δέ. Idem paulo post συγγινοµάνων pro συγγενοµένων, quod , habet Rust. cum Arc. Kiess. : 4) οὔτε τελετὴν εῶν ὁπωςδήποτε] Tta Kust.et Άτο In , Ciz. et Par. οὐ τελενήν ὅπον δἡ ποχε. Kíost.
T om, 1]. : 3 D
* 5 ͵ ’ E 5o IAMBLICHI LIBER
τεμωμένων,, οὔτε τόπον ἀθλεῴρητον, sic ὃν ags- Φόμενος ὠήθη rc περιττότερον εὑρῄσειν. ὄδεν πρὸς ἅπαντας τοὺς ἑερέας ἀπελήμησεν, ὧὢφε- λούμενος παρ ἑκάστῳ, ὅσα ἦν σοφὸς ἕκαστος. '
. 19 2) dvo δὴ καὶ sixocw ἔτη κατὰ τὴν «4ὔυπτον |
ἐν τοῖς αδύταις. διετέλεσεν ἀσερονομιὼν καὶ γεω- μετρὼν καὶ µυρύμιενος ovx ἐξ ἐπιδρομήῆς, ovà. ὡς ἔτυχε, πάσας δεῶν τελετάξ, ἕως 4) ὑπὸ τὼν
soU Καμβύσου αἰχμαλωτισθεὶς sig Έα βυλῶνα
G9. KEGO.À
£O .
ἀνήχθη, xaxst τοῖς Mayotte 5) ἀσμένοις ἄσμε- νος συνδιατρέψας καὶ ἑχπαιδευύὑεὶς τὰ: παρ αὐτοῖς σεμνὰ καὶ Ütüv ἑλρησκείαν ἐντελεστώ- | την ἐχμαύθών, ἀριδμῶν τε καὶ µουσικῆς καὶ vU» ἄλλων μαὺῦημάτων ἐπ Gxgov ἐλδὼν παρ αὐτοῖς, ἄλλα τε δώδεκα 6) συνδιατρέµας ἔτη, sig Xov ὑπέστρεψε περὶ ἕχτον που καὶ πεν- τηκοστὸν frog ἤδη γεγονώς.
/
4ναγνωρισθεὶς δὲ ὑπὸ τινῶν πρεοβυτέρων», - xol οὐκ ἔλαττον 1) πρόσδεν δαυμασθείς (καλ- λίων τε γὰρ xà σοφώτερος καὶ ἑλεοπρεπέστερος
. :
5) Avo δή xà £x. ] Locum hunc ad examen reuocat, et icum chronologicis rationibus minus bene conuenire
!i' ostendit Hlustris Bentleius in Dissert. de Phalar. Epist. Ρ. 69. (p. 189. ed. Lips.) quem vt Lector adeat suadeo. Kust.^- x 1
4) ὑπὸ τῶν τοῦ Καμβύσου] Sic Kust, et Arc. Tn Cis.
. -et Par, ὑπὸ τῶν σὺν Καμβύσῃ. Kiess.
5) ἄσμένοις ἄσμεγος 1 Hano lectionem recepi e Cd, Ciz,
4
; 1 DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 4. b. bi
! nec loca inuisere abnuebat, in quibus se inuenturum aliquid amplius putauerat. Qua de causa ad omnes profectus est sacerdotes, , apud.quemque horum cum fructu eruditus in ea, «quam quisque tradebat, disciplina Ita viginti duo anni in Aegypto absumti, dum in adytis templorum astronomiam, geo» metriam, et omnium deorum initia non per- transennam, aut perfunctorle addidicit, do- nec a /Cambysis milite inter captivos Baby- lonem abduceretur, vbi cum Magis luben- tibus ipse lubens versatus illorum studia τε” ligionemque perfécte imbibit, et numerorum musicaeque artis et aliarum disciplinarum fastigium assecutus post annes duodecim Samum rediit, iam circiter sexaginta annos natus. MEE UN | CAP. V. |
Tbi a quibusdam senioribus agnitus non minus quam antea in admiratione fuit. Vi-
debatur enim a peregrinatione plus pulcri- tudinis et sapientiae, maloraque diuinitatis
' eandemque expressit Obrechtus. Rusterus de hoc loco haec monet: ,,Malim ὥσμενος (pre ἀσμένοις), i« e. li- s bens, — Vel dicendum est, post ἀσμένοις excidisse » ἄσμενος, vt legatur, τοῖς µάγοις ἀσμένοι ἄομένος συν- »,διατρίψας, etc.* Cd, Pax. pro ὠαμένοι habet ἄσμενα 00 Kiess. |
6) συνδιατρίψας] Tra Kuss cum Arc, — In Ciz, est πφοῦ-
διατρίψας. Kies i |
" D a
^. ^
4 by
-
59... ^ . XAMBLICHI LIBER
aUroic 1) ἐφάνη), παρακωλούσης αὐτὸν δημιο- €t τῆς πατρίδος” ὠφελεῖα ὁ ἅπαντας xol μετα- dva τὼν ἐνδυμιῶν, OUX ἀντετείνων τὸν τῆς διδασκαλέας τρόπον συμβολικὸν ποιεῖν ἐπεχεί- Qe, καὶ πάντη Όμοιον τοῖς ἐν ὐγύπτῳ διδά- γµιασι, καθ ὢ 3) ἐπαιδεύθη, εὲ καὶ μὴ σοφὀδρα προςσίεντο τὸν τοιοῦτον τρόπον οἱ Σάμιοι, μηδὲ ἁρμονίως, xal wc ἐχρῆν, προρεφύηόαν αὐτῷ. "3: Mxaósvóg οὖν αὐτῷ 3) προςερέχοντος, . μηδὲ «Φνησίως ὀρέγομένου τῶν μαθημάτων, 3) ἃ τοῖς Ἕλλησιεν ἐνοικίδειν παντὶ τρόπῳ ἐπειρᾶῶτο, μὴ περιφρὀνῶν, μηδὸ ὁὀλιγνωρὼν εῆς Σάμου, διὰ τὸ πατρίδα εἶναι, γεῦσαί τε πάντως θουλόμε- voc τῆς εῶν μαθημάτων καλλονῆς τοὺς πα- τριώτας, εἰ xal μὴ ἑλόντας, 5) ἆλλ οὖν ἐπι--
1) αὐτοῖς] Hoc pronomen, quod habent edd. Arc. et , RKust., deest in Ciz. Ibidem paulo post pro ἐνθυμιῶν, quae est lectio Arc, et Fiust., legitur ἐνθυμίων, aeque bene. Ibidem denique διδασκαλείας et ἐπιχειρε, vbi
. 0 4x. διχείρεν, Πίεςς.
9) xad ἃ ἐπαιδεύθη] Prior Edit. male, κατ επαιδεύθη: pro quo Bittershusius in notis ad Malchum de it. Pyth. p. 6ο. et Schefferus de Philos. Ital. p. 36. emen-
, dant, xad ü»* respicientes scilicet ad praecedens τρόπο». Sed nos repraesentauimus 'hic lectionem codicis MS.
. quae vtique rette se habet. ης In margine Cod. ' Spanhem. notatum est καθά, quod etiam in Cd. Ciz. extat; idque et ipsum locum hie habere potest; nam διδάγματα sunt. instituendi modi. "Πίσας δι
5) προςτρέχοντος] Antea minus recte (etiam in Ciz. Kiess.), προτρέχοντοςο. Desider. Heraldus Animaduers.
* in Iamblich. cap. III. legendum potius suadet, προςέ- λοντος' quod non displicet. Kust. Idem margini Cd. Ciz. adscripsit Reinesius, — Kciers,
i "
*
/
Ν
DE PYTHAGORICA VITA. CAP.5. 55
argumenta- domum reportasse. Ideoque pa- tria publice illum inuitauit, vt omnibus par- ticipatione inuentorum suorum prodesse vel- let. Nec renuebat ille: sed viam docendà per symbola ingredi coepit eodem modo, quo ipse in Aegypto doctus erat, quamuis Samir hanc docendi rationem minus ample- eterentur, neque satis promte, .vt par erat, eius lateri adhaerescerent. Vtut igitur nemo docenti accederet, .nemo sincere satageret proficere in disciplinis, quibus omni moda - inter Graecos domicilium statuere anmteba- tur, non tamen Samum, eo quod patria sibi, esset, &ontemnere, curamque eius.abiicere sustinuit, quin ciuibus. suis vel inuitis ali-. quem pulcerrimarum artium gustum daret. n
4) & τοῖς Ἕλλησιν ἐνοικ.] Sic locum hunc ante mutilum ex codice MS. (cansentiente Ciz. Kiess,) suppleui- mus. ln priore enim Edit. legitur, τῶν μαθημάτων αὐτοῖς Syoxlts»* nullo omnino sensu. Kiust.
5) ἀλλ οὖν] Particula haec connexionis loco huic nom quadrat, sed potius τοιγαροῦν,. vel οὕκου. Deinde, quae sequuntur, commodius sic legerentur, ἐπίνοίᾳ καὶ μεθόδῳ τοιαύτῃ ἐχρήσατο. παρατηρήσας. "Vide, Le- ctor, et attende, πο Longe a vero aberrauit Áu- sterus, non videns, non post ἑκόντας, sed demum post μεθόδῳ, vtin'Ciz,, interpungendum esse. Attigimus hunc locum ad Protrept. p. 19. Quemadmodum hic praecedente zi μὴ sequitur dAE ob», ita apud Isocratem in Archidam. sect. 27. ed. Lang. p. 196. et in Áesop. fab. I. extr. e cod. Aug. ἀλλ ob» 7e. Schwarzius omnem locum sic constituit: γεῦσαι μὲν πάντως ἐβούλετο τῆς : τῶν µαθηµάτων καλλονῆς τοὺς πατριώτας, sk καὶ μὴ Exóv- sag, ἀλλ οὖν ἐπινοία καὶ µεθόδα «Παρατηρήσας οὗν εὐ-
-
4
.
54. IAMBLICHI LIBER
(ο) νοέᾳ xol µεθόδῳ' παρατηρήσας svguuc τενὰ
καὶ εὐχινήτως ἐν τῷ γυµνασίῳ σφαιρίδοντα τῶν φιλογυμναστού ύντων $) uiv xa στνμα- σχούντων, πενήτων ὃ ἄλλως καὶ ἀπορωτέρων, 7) HABER τε, ὅτι εὐπειύη ἔξει, εἰ τὰ em τήδεια ἔλπλεα τις αὐτῷ ἀμεριμνοῦντι παρέχοι, Ἠρορκαλεσάμενος μετὰ τὸ λουτρὸν τὸν on νηγγείλατο” αὐτάρκη αυτῷ ἑφόδια slg τὴν τῆς σωμασκύας ὑποτροφὴν xa ἐπεμέλειαν διηνεχκώς ᾽παρέξειν, a » εὖ διαδέξαιτο αὐτοῦ sara porri τε xal ἀπόνως ἐνδελεχῶρ v6, ᾿ ὥρτε μὴ) ἀθρόως φορτισύηνας, pur ἡματά τινα ἅ παρὰ 6αρ- «oov μὲν ἐξέμαύεν αὐτὸς νέος ὢν, ἄπολεί- πει ὃ αὐτὸν ταῦτα ἤδη διὰ τὸ γῆρας xab τὴν
e» φούτου «ἄμνημοσύνην. ἹὙποσχομένου δὲ τοῦ
1
χξανίου καὶ. τῇ τῶν ἐπιτηδείων ἑἐλπίδε Vzousi- ναντος, 9) sic τὴν ὃς αριθμῶν ucÜÓno xol
: 4 d qvesc rd etc, — Particulam οὖν, quae ob (ignorantiam librarii exciderit, post παρατηρήσας repetit. . Hoc sane necessarium esset, si ἐβούλετο,: quod exhibet editio Fiusteri, vera esset lectio, Sed pro illo imperfecto in , ed. Άτο. et Cd. Ciz. legitur βουλόµενος, et pro γεῦσαι μέν, quod vnde Rusterus assumserit, non indicauit, in ed. " Arc. γεῦσαι τε, in Ciz. γεύσεται. Quamobrem Arcerii lectionem, auctoritate Cd. Ciz. confirmatam, reuocaui. Obrechtus omnem locum liberius interpretatus est. — Ad εὐφυῶς x«i εὐχινήτως conferri potest hic locus Cice- ron. de Orat. III, δα. Qui vtuntur armis aut palaestra, non solum sibi vitandi aut feriendi rationem esse haben- dam putant, sed etiam vt cum venustate moveantur, ies s,
.. 6) μὲν ] Cd. Ciz. µετά, quae confusio creberrima est in hoc codice. Kies.
κ
| , £x DE PYTHAGORICA vIiTA. CAm. 5. 55.
Quare "technam huiusmedi methodumque. commentus est. Vidit nempe iuuenem quen-. dam pelaestrae corporisque exercitiis dedi- tum, sed pauperem et cum re angusta domi colluctantem, [in gymnasio apte facileque pila ludere, Hunc sibi dicto audientem fore. reputabat, si ei de paupertate securo vitae neeessaria abunde suppeditaret. Statim ita- que a. balneo ad. se-vooat hominem, eique promittit. alimoniam ad corpus exercendum curandumque suffecturam se subministratu- rum ,. dummodo accipere veluérit.a se pau- latim labore facili et eatenus, ne obruatur, continuato. quasdam disciplinas, quas se ad-: huc iuuenem a barbaris hausisse, iam vero sibi .seni per obliuionem excidere aiebat. Cum iuuenis spe subsidiorum allectus ope- ram promisisset et in se recepisset, ad arith-
9) λογισάµμενάς το] lta Ένοι, Im Ciz. vt in ed; Axe. deest
st, Deinceps Ciz. ψεανίαν sine τόν. Kiess. Y
8) εἶ διαδέξαιτο] Sic MS. Αι editio Arcerii corrupte εὐδιαδέξατο. Deinde pro ἀὐτὸν, quod itidem edit. Arce- rii habet, rescripsi αὑτοῦ, sensu manifeste eam lectio- nem flagitante. Bic paulo post recte, διαδέχεσᾶαί σου τὰ µαθήµατα. Kust. Etiam in Ciz. est αὐτόν) hino rescripsi αὐτοῦ. Ibidem est καὶ ἀθρόως pro μὴ ἀθρ., . et pro ἀπολείπει in Par. ἀπολελοίπε, — Scal. ἀπολείπει». Pro ἤδη in Ciz. est είδη. Kiess.
9) εἰς τὴν — évoysw | ᾿Ενάγειν legitur in Ciz," Prhepo- sitionem εἷς, quae post ὑπομείναντος facile excidere potuit, addidi propteres, quod eam ominis loci ratio efllagitat, et verbum ἐνάγειν etiam aliis locis cum tis
ν
56:
φεῶμιεερίας ἐνάγειψ αὐτὸν ἐπειρᾶτο, 19) dx ᾱ--
hj
'" ,XAMBLIOHLFLIBEB ^ .
flexoc τὰς éxaorov: ἀποδείξεις ποιούµενος, acci (18) Διδάσκων παντὸρ σχήματος, ὃ ἔστε 11) διαγράκε-- |. µατος, μισθὸν καὶ 13) ἀνεέποκον 12) παρεῖχε và νεαδίᾳ σριώβολον ᾽ ααὺ τοῦτο µέχρι πολλον
. Χρόνου. δεετέλεσε παιὼν, Φιλοτιμότατα μὲν καὸ σπουδαέως, rss τε Αελτέδτῃ ἐμβιθάραιν εἰς
τὴν Φεαωρίαν,. weD' ἑκάφτόυ δὲ σχήματος πει--
95 ϱ6λήψεν τριώβολον ἐπιδεδούς. -Ensi δὲ ὁ vea μίας 00g σινὲ ἐμμελεῖ ἀγόμενος τῆς ἐχπρεπείας
Ἴδη ἀντελαμβάνετο cci τῆς ἡδονῆς xo τῆς ᾽αχολουθίας «xc ἐν τοῖς µαήήµμασε ἀννεδὼν
1^) τὸ φενόμενον ὃ σοφός, λχαὶ OT6 OUx dw ἑπὼν re ὠποδταίῃ, οὐδὲ, ἀπόσχοιπο τῆς κκα--
6
construitur, vt spud Herodian. V, 4. 2. ἐνῆγέ 9 ᾽αὐξοὺς' xai ἀνέπειθεν, sig πραγμάτων καινοτοµίαν.. Verbum ὅπο-- µένειν absolute positum significat aliquid in se recipere: quemadmodum vsurpatur sect. 56. τῶν "ἀνδρῶν ΄ὕπομει-
"Φάντων, ὅ τν ἂν κελεύσῃ, πράξειν. In edd. Arc. et Kust.
locus sic legitur: τὴν δι ἀριθμῶν µάθησιν καὶ γεωµε- αρέας εναγεῖν: de qua lectione Kusterus ita indicat: »Haec vtique sara esse non possunt. Quis enim sic » Graece loquatur ? Quare puto Iamblichurn stripsisse: »tig τὴν δι ἀἄριθμ. µάθησιν καὶ γεωμετρίαν εἰσάγειν ai- yw τὸν ἐπειρᾶτο.'' Kiess.
^: zo) ἐπ ἄβακορ } Ita Ciz. et hic et paulo inferius. , Simi-
liter in Protrept. p. 572. «ἐπὶ τοῖς üBa&. In edd.. Arc et.Rust. est ἄμβακος. | Kiess.
11) διαγράμματος ] Secutus sum Schwarzii sententiam . censentis, lamblichum nomen σχήματος explanare per
vocabulum artis διαγράµµατος, quod vt notius *et arti vsitadus per ὃ ἔστι voluerit. Antea enim scriptum erat diuisim διὰ γράµµατας, pro quo: vir doctus ad marginem codicis Spauhemiani notauerat διὰ 7gapuor,
ν Ι L|
DE PYTHAGORBICA VITA. 6ΑΡ.Ρ. 575
méticam et geometriam enim exoitare.stude- bat, demonstrationibus in abaco propositis: et pro singuhs figuris ;, quas delineauerat, iuueni mercedem laboris tres obolos dedit. Idque per tempus satis longum continua- tum est intenta Cura studioque, nec non cum bono ordine et ad contemplandum E manuductione ; Ma vt iuuenis tres obolos ferret, simul ac figuram geometricàm ap- prehendisset. Deinde eum vir sapiens ob- seruaret, disciplinarum elegantiam 'et dul- cedinem «8ο connexionem animo iuuenis eonceimno ordine, viaque -dedueti iam se al- tias insimuasse, neque in currieulo. discendi ilum substiturum esse, aut manum de ta-
4 , x . E * X
probante Kustero. Equidem tamen non' repugnánerim, $i quis existimet, verba ὃ ἔστι διαγράµµατος, esse glos- sema, De ipso vocabulo διάγραμμα ν. Fischer. ad Platon. Phaedon. p. $06. — Pro ὃ foi in Ciz. est
οὗ ἐστι. Kiess.
« a2) ἀντίπονον] Id est, quod pro labore datur. .Sed est vox insolens. Vir docum ad marginem codicis Spaphem. rescripserat, ἀντίποινόν. Lust.
- 15) παρείχε τῷ vensio: τριώβολον ] Ad hune locum Jamblichi respexit Eustathius ' ad Il v. p. 951. Ed. Rom, vbi ait: Οἴδαμεν δὲ᾽ εκ τῶν Ταμβλίχου, xai ὅτι ἀπὸ Πυδαγάρου εἴληπται αὔὕτη, ὃς µαφητῇ δεξιῷ μὲν, ὀκνηρῷ δὲ sic µάθησιν, καθ ἕκαστον μαθηματικὸν σχῆμα πριώβολον εδίδου, εξωνούμενγος οὕτω τὴν τοῦ ρεσον µάθησι. Kust..—
- 34) τὸ συ Ita Arc, et Kust. . τὸ γινόμενον. Cdd. Ciz. ος, Par Kies;
xdi
24
*
58. 7... IAMBLICHI LIBER
{ήσεὼς, 9) ovÓ εἰ mavra παάύοε, πεµίαν ὕπε- τεµήσατα ,καὶ ἀπορέαν τῶν τριωθόλων. Ἐκεί- vov δὲ εἰπόντορ ἀλλὰ xoà χωρὶς τούσων idc
. 9 siul µανθάνειν xal δωχδέχεσίλαί σον τὰ µα-
Sueco (— ἐπήνεγχεν ἀλλ} ovVÓ acvróc τὰ πρὸς τροφὴν ἐπιτήδεια i ἔχω ἔτι OUO «εἰς ἐμαν--
(19) zov: ο δέον ovv σχολάδευ εἰς πορισμὸν τῶν
wa: "ἡμόραν ἀναγπαέων καὶ τῆς ' ἐφημέῥου τροφῆς, OU καλὼς ἔχεεν,. 17) ἄβθανες καὶ ἆνο-- νήτρις '9) µαταιοπονήµασιν ἑαυτὸν ὤντεπερε-- σπῷν. ὥστε τὸν νεανίαν, δυραποσπάστας. τοῦ
| συνείρειν τὴν ελεωρέαν. ἔχοντα, καὶ ταῦτ εἷ-
πεῖν ᾿ ey. σοε λοιπὸν ads xül ἄντιπελαρ-- ynoa. τρόπον. τικώ.. xut γὰρ ἕκαστον σχήμα τριὠβολον xavUsOc Go, ἀντιπαρέξω. καὶ τὸ ἅπὸ
-σαῦδε οὕτως éGÀo ὑπὸ τῶν μαθημάτων, ὥστε
µόνος Σαμίων 19) συναπῇρε Πυδαγόρᾳ, ὁμώ--
M
16) ovd eb πάντα πάθοι , , TtY.] Donderius Heraldus in Animaduers. in lamblichum cap. 5. locum hunc, . qui in priore Edit. mala interpunctione laborat, ος ab Arcerio interprete pessime acceptus erat, recte exposuit et distinxit. Nimirum Arcerius sic legen- dum et distinguendum censebat, οὐδ εἰ πᾶσαν πάθος πενίαν, ' ὑπετιμήσατο καὶ ἄπορ. quod vertit: etsi vel omnem paupertatem foret subiturus, honorauit indi- gentiam eius etiam triobolis. Poteratne quicquam dici a mente lamblichi alienius? Sed talia sex- .centa sunt in versione Arcerii “Ὀποτιμήσασθαι hic est προφασέξεσθαι (v. Héyne ad Apollod. p. 550. Kiess.), causari, praetexere: quod notandum, quia Lexica vulgata nullum eius significationis exemplum afferunt. Opportune Hesychius, “ποτιμήσεως, προφά- σεως quem locum adduxit etiam Heraldus. Ku t.
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. b. 59
bula retracturum, etiamsi extrema patere- tur; paupertatem causatus, se amplius quos daret obolos habere négauit. Quo audito inuenis, Ego vero, inquit, etiam sine. istis discere potero quod doces. Respondit au- tem Pythagoras, neque sibi ipsi iam. sup-^ petere, vnde viueret: cum igitur de quoti- die necessariis victuque diurno laborandum . esset, intempestiuum videri, abaco incum- bere animumque sterili et vano opere dis- trahere. 'Tum denique iuuenis aegre ferens, se a continuandis diseiplinis auelli, Ego, inquit, in posterum alimenta tibi suppedi- tabo, et ciconias imitatus te mutuo .susten-
tabo; nam in singula schemata tres obolos .
vieissim tibi dabo. "l'antoque exinde disci- plinírum amore captus est, vt solus inter Samios cum Pythagora e patria discederet,
οι
Pro οὔὗδ' si in Ciz. est οὗ δεῖ’ tum πάθει. In margi- |
' ne Cod, Spanhem. e Cd, Par. notatum est παθοίη, vt ibidem cap. III. sect, 14. not. B. pro διαλάῦῃ legi- tur λαθοίη. Atque nescio an haec optatiui forma im verbis barytonis vsitastior sit, quam Buttmanno όλων, gr. p. 266. ed. 5.) videtur. Kies.
16) δέον ovv] Sic MS. At prior Edit. male, duh yoUr* quod Árcerio fraudi fuit. Just.
17) ἄβακν] Etiam hic, vt supra, e Ciz. hanc formam retinui. Edd. Arc. et Rust. ἄμβακι. Kies.
18) ματανοπονήμασιν] Antea male, µαταιονήµασυ. Eust.
19) svvanijog] Sic recte legendum monuit CL Dod- . wellus in Exercit. de Pythag. actate p. 145. Prior enim editio male habet, συνεπῄρε. Kust. Tum Cis ὅκώνυμος pro ὁμῶνυμος. — Post ὀμόνυμος videtur ex. tidisse particula μέν. di e $5.
—
6ο . ΙΣΑΝΜΕΙ/ΙΟἩΙ LIBER! s
34 ^ νυµος Qv αὐτῷ, Ἐρατοκλέους δὲ υἱός τούτου
"δὴ κα τὰ ἀλειπειατ. συγγράµριατα ρέρεται, | 19) καὶ ἡ ἀντὶ ἰσχάδων roi; τόὀτὲ ἀθληταῖς
ρεώδους εροφῆς διάταξες, οὐ φαλὼς εἰς Hv- δαγόρων 31) χὸν Ἰνησαρχου τούτων ὤναφερο-- μένῶν. «1όγετάε δὲ negl τὸν αὐτὸν χρόνον ϐθανμασθῆναι αυτὸν περὶ τὴν 4ῇλον, προς-- ἑλύόντα [αὐτὸν] πρὸς wo» ἀναίμαατον Άλεγό-- pevoy 22) xal τοῦ: J'svérogos, ἀπόλλοκνὸς. Se- pov , . xal τοῦτον Φεραπεύσαντα. ὅδεν riy ἅ-- (20) παντα. τὰ μαντεῖ scola. καὶ ἐν Konrn δὲ κα) ἓν Σπάρτη τῶν νόμων ἔνεκα διότρεννε. ια). τούτων ἁπάντων ἀκροατής τε χα) μαύλη-- τὴς γενόμενος, sig οἶλον ἐπανελθὼν ὥρκησεν
96 9) ἐπὶ τὴν τῶν παραλελειωμένων ζήτησεν. Καὶ πρῶτον μὲν δίατρεθν ἐν τῇ πόὀλεε Κατεσκευά-- ὅατο» ?*) Ἠυδωγόρου χαλούμενον .ἔτε λα) νῦν ἡμιικύκλεον,- ἐν ὦ νῦν Σάμιος περὶ τῶν αοενῶ» Φουλεύονταε, νομέζονεες περὶ τῶν λαλὼν zc "Uv δικαίων Λα) τῶν δυμφερόντων ἐν τούτῳ
τῷ τόπῳ ποιεῖσέαι eu e»rnocv , 5) ἐν ᾧ χα--
ao) καὶ ἤ ἀντὶ ἰσχάδ. ] «Τιᾷο Menagium ad Laertium in. Pyihag. Num. 19. qui loca auctorum huc spe- ctantia collegit. Ku st. Adde Meiners. l. c. p. 525. |Kiess.
$3) τὸν Μνημάρχου] 14νησάρχου scribendum esse etiam supra monuimus, Just. In Ciz. h. l. est Μνησάρχου,
quod restituimus. Ἠίσας, S
22) καὶ τοῦ Γενέτορος ] «Καὶ τὸν τοῦ Γενέτορος rectius ^ .. legas: vt monuit etian: Menag. ad Laert. VIII. ag. | Caeterum conferendus est cum hoc loco Noster infra, Num. 55. Kust. Pronomen αὐτὸν post προςελθόντα
|
- ' b 2 - *
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. b. 61
| ipsi cognominis, filius autem Eratoclhs. Hu-
ius sunt libri de re athletica, idemque or-
dinauit, vt athletae pro caricis earnibus .
vescerentur: quae ποπ recte Pythagorae Mnesárchi filio tribuuntur. Eodem tempore
et Delus admirabatur Pythagoram, cum ille
ad aram incruentam Apollinis Genitoris ac- cederet, Veamque coleret. .Hinc profectus est ad omnia oracula. ΄ In Creta quoque et Lacedaemone legislatorum cognoscendo- rum cupidus' moratus, illisque auditis, do-- mum redux ad praetermissa iriuestiganda se contult, Et primo quidem scholam eondi- dit, etiamnum Pythagorhàe Hemicyclium
dictam, in qua Samii de republica consilia —
ineunt, rati, eo potissimum loco de rebus bonis, iustis, ,vtilibusque agendum .esse,
corruptum est, et delendum videtur: hinc vncis in- '
clusi. Tum in Ciz. pro τοῦ est τοῦ z, quod ortum videtur ex τὸν τοῦ. Ibidem et in Par. Φεραπεύσαντες. Ktes s,
25) ἐπὶ τὴν τῶν] Artic. τήν, qui deest in edd. Arc. ét Πως, restitui e cod. Ciz. Kies.
24) Πνθαγόρου ἔτι καὶ νῦν καλουµενον qu.] Sic recte codex MS. itemque Porphyrius Num. 9. Ante vero corruptissime hic legebatur, Hove νακούμενορ ἔτη καὶ νῦν ἡμικύκλιο. Kust,
25) ày ᾧ κατθσκεύασεν] Si me audias, leges, ὃν κατε- σκἐύαάσεν, i e. quem (locum, nempe) struxerat, vel, condiderat. Ku st. Rittershusio ad Porphyrium p. 10. videtur legendum: ἐν à κατισκήνωόεν. Sehwarzius re- tinet κατεσκεύασεν, quod interpretatur versatus est. ' Àt-
* docendum erat, actiumm quoque eandem, quam me-
P
6a
'TAMBLICHI LIBER
“φθσχεύασεν Ó πάντων τούτων ποιησάµενος τὴν 37 ἐπιμέλειαν. 36) Ἔξω τε τῆς πόλεως οἰχεῖον τῆς αὐτοῦ φιλοσοφίας ἄντερον ποιησάµενος, ἐν τούτῳ τὰ πολλὰ τῆς νυκτὸς .καὶ τῆς ημέρας διέεριβε, xoà τὴν ζήτησιν ἐποιεῖεο τῶν ἓν τοῖς µαιήμασε χρησόίμων, τὸν αὐτὸν τρόπον Mivo κῷ τοῦ Zug. υἱῷ διανοηέλεί xal vooovrov διήνεγκεν ὕστερον τῶν τοῖς ἐκείνου µωήμασε αρησαμένων , ὥστε. &xsivon μὲν ἐπ) σμεκρθὲῖς Φεωρήµασι µέγιστον ἐφρόνησαν' Πυθαγόρας δὲ συνετέλεσε «ὴν περὶ τῶν οὐρανίων ἐπιστή-- µην, 37) xal) ταῖς ἄποδείξεσιν αὐτῆς ὅλαις eu urtica; xoà ταῖς γεωμεεριλαῖς δέέλασεν. 98 Ov μὴν. ἀλλὰ xe *9) διὰ τῶν ὕστερον ὑπ αὺ- (21) τοῦ προχθέντων έτε μᾶλλον αὐτὸν Ψαυμεια- στέον. δη ydo μεγάλην ἐπίδοσιν τῆς φελοσο-- gie ἐχούσης, xoà Ἑλλάδος ἁπάσης ἐλαυμαάζεεν' αὐτὸν προαερουµένης, «καὶ vOv ἀρίστων cob πῶν φελοδοφωτάεων si; τὴν Σάμον δε éxsivov παραγεγονόἑέων καὶ GovAouévov κοεινῷνεῖν τῆς
dium κατασκευάζεσθαι, habere vim. Locus potius sic est capiendus, vt ad κατεσκεύασεν ex. antecedentibus repetatur, ποιεῖσθαι τὴν ζήτησιν, i. e. in quo Pythago- γας quaerere instituerat. Paulo ante post τῷ τόπῳ vi- detur excidisse δεῖ». Deinceps post πάντων e Cis. ad- didi τούτων, i. e. τῶν καλῶν καὶ τῶν δικαίων καὶ τῶν ξυµφερόντων. Ἠίδςς,
36) Ἔξω τε] In Ciz. deest πε, et pro abroU ibi est
αὐιοῦ. Kiess.
27) καὶ ταῖς ἄποδείξ.] Corrupta hic quaedam et trans-
posita, quae: sic emendare et in ordinem redigere poteris, καὶ αὐτὴν ὅλην ταῖς ἀποδείξειν ἀριθμητικαῖς, etc, id est, et totam eam (nempe, scientiam rerum
, DE PYTHAGORICA. YITA. CAP. 5. 63
quem constituerat i$,. qui horum omnium curam gesserat. Praeterea extra: vrbem suae philosophiae antrum, quoddam para- verat, vbi inaximam noctis dieique partem degebat, et profutura in disciplinis rnedi- tatus .Minoi Iouis filio paria mente conce- perat. Et.eos quidem, qui postea eius dogmatibus vsi sunt, in tantum superauit, vt, quum illi contemplationibus exigui πιο”
menti se plurimum iactitarint, Pythagoras omnem rerum coelestium cognitionem. ab--
soluerit, orbemque hurms scientiae demort- strationibus arnithmeticis et geometricis com-
plexus sit. Nec mifius admirationis meren-'
tur, quae demceps perfecit. Quum: enim iam tum ingens philosophiae accessio facta esset, tota Graecia in eius admirationem consensit, et philosophorum optimi lectissi- mique propter eum Samum commeabant,
vt aliquid de eius. eruditione imn vsus suos -
coelestium ) demonstrationibus arithmeticis et. geometri- cis emensas est. Sic clara omnia. Kuwst. In Ciz ὅλαις omissum est. Πίος».
28) διὰ τῶν] Sic quidem codex MS. At ratio -Helle- nismi requirit, vt scribatur, vel, διὰ τὰ ὕστερον ὑπ αὐτοῦ πραχό όντα" vel, τῶν ὕστερον ὑπ αὐτοῦ πραχ θ έντων, omisso διά. Nam vexbum «Φαυμάζειν cum genitiuo rei spud Graecos construi solere, subintellecto ἔνικα, vel tyrones norunt. Γαςί Recte Schwarzius: ,,Putem, e» Verba. διὰ τῶν etc. nibil labis habere. Nam διὰ cum s genitiuo saepe statum quendam significat. Verti
e possunt igitur ita: dm rebus postmodum ab eo factis . |
n magis etiam. admirandus est Pythagorass* — Kíoss.
*
*
.-
64. '" SXAMBLICHI LIBER
παζ &xsivou παιδείας, ὠπὸ τῶν αὐτοῦ πολε- κῶν sic τὰς πρεοβεέας πάώσας ἑλκχόμενος καὶ Μετέχειν ἄναγκαξόμενος τῶν αὐτῶν λειχουρ-- φιῶν, καὶ συνιδῶν, 35) ὅτε τοῖς τῆς πατρίδος νόµοις πειδοµένην, χαλεπὸν αὐτοῦ µένοντος Φιλοσοφεῖν, xc) διότι πάντες οἳ πρότερον φε-- λοσοφήσαντες ἐπὶ ξένης τὸν (iov διετέλεσαν᾿ ταῦτα πάντα παρ αὐτῷ δρανοηθεὶς λα) φεύ-- ων vc πρλεσικᾶς ἀσχολίας, ὡς ὃ ἔνιοι λέ-- τς yovoe, τὴν περὶ παιδείας ὀλιγωρίων τῶν τότδὰ τὴν Σάμο» οἰχούντων παραντούµενοῦ ; ἄπῆρεν εἰς τὴν Ἰταλίαν πατρίδα ἡγησάμενος, 3) τὴν πλείονας sU ἐχόντων πρὸς τὸ µανίάνεεν 33) o£— $9 στικῶς ἔχουσαν χὼώραν. Kol ἐν πρώτῃ Koo- (23) TOVL ἐπισημοταάτῃ πόλει προτρεφάμενος πολ--
λοὺς ἔσχε ζηλωτάς ὥστε ἐδτορεῖεαε ἑξακοσίους
αὐτὸν ἀνθρωπους ἐσχηκένας, οὗ µόνον vx
29) Ott τοῖς τῆς πατρίδος Hic corrupta δάσος, dE / turbata, quae sic expedio, ὅτι. τοῖς τῆς πατρίδος γόμοις πει όμενο», xai αὐτοῦ µένοντα, χαλεπὸν φιλοσ. Sic omnia clara. Hine autem et ex pluribus alüs locis patet, quam. male liber hic Iamblichi a librariis acceptus sit. K us t. Mihi ab auctoris manu haec scriptura propius abesse videtur: πειδομένῳ sv χαλεπῥν αὐτῷ Κέ- 202τι φιλ, — Tum Ciz. πρότερο. Είδες. δο) τὴν πλείονας εὖ ἐχόντων. πρ.] Est locus corrüptig- simus, quem sic rehingo: τὴν πλείονας τῶν ἐνοικούντων τοῦ µα»θάνειν ἐραστὰς ἔχουσαν' .quae plures ex incolis discendi cupidos habeat. Nihil pote clarius. Τὸ εὖ ἐχόντων est ex M8. Sed prior Editio habet ἐνεχόντων, quod propius ad τὸ ἐφοικούντων accedit. ^ Kust. Schwarzius loei lectionem sic constituit: τὴν πλεόνων . εὖ ἐγόντών πρὸρ τὸ µανθάνειν οἰκιίως ἔχουσαν χώραν;
DE PYTHAGORICA VITA,'CAP. 5. "64
decerperent. Cives vero eum ad omnes legationes trahebant, secumque muneribus publicis fungi cogebant. — Vnde facile de- prehendit, legibus patriae obsequi, domi- que sedere et simul. philosophari perdifficile esse, cunctosque, qui ante se philosophiam excoluerant ; vitam inter peregrinos exe- gisse. Ista omnia animo voluens politicas statuit declinare administrationes, vel, vt ali volunt, Samiorum id temporis in literis socordiam :aspernatus in ltaliam profectus est, eam sibi patriam esse existimans regio- nem, quae plurium discendi cupidorum ferax, esset. Et vt primum in vrbe nobi- lissima Crotone hortatus est homines ad philosophiam, multos in suas partes tradu- xit. Sunt, qui tradant, . sexcentos fuisse, quos non tantum ad capessendam philoso-
eam repionem, quae compluribus beate viuentibus ad discendum propensa esset, patriam esse arbitratus. — ἀ]λειόνων cum Arc. ed. etiam Ciz. praebet. Quum in eiusmodi locis diuinare liceat, donec de vera lectione e codice aliquo constet, illis coniecturis haec accedat: τὴν, πλείονας τῶν ἐνοικούντων πρὸς τὸ μανθάνειν οἰκείους Έχονσαν χώρα» quae plures (quam Samos). incolarum -discendi studiosos haberet. Kiess.
δι) οἰστικῶς] Arcerius legendum censebat, ἠθικῶς" haud s&ne ad rem. Vir doctus ad marginem codicis Span- hemieni notauerat, οἰστρικῶς. Θεά nec hoc placet. Nos, vt iam diximus, scribendum existimamus, ἐραστάς * quae vox sensui convenientissima est. Kust. Logs nus p. 94. legendmm censet.oigydg. Kiess.
Tom. II. E.
«
' 66 IAMBLICHI LIBER
αὐτοῦ ἀεκινημένους sig τὴν φιλοσοφίαν, 3c µετεδίδου, ἀλλώ xal τὸ λεγόμενον 33)'κοενο-- Αίόυς, «adc. πρὀσέκαξε, γενομόνοις.
KEGQ. ς. à:
8o *) Ka) οὗτόε μὲν ἦσαν. οἱ quAocogotrrec: 1) o£ δὸ πολλοὸ ἀκροαταί, οὓς ἀκουσματικοὺς αλοῦσιν, 3) év μιεᾷ µόνον ἀκροάδει, ὣξ φα- σεν, qv πρὠτίστην χα) πάνδηµον µόνον ἐπιβᾶς ec Ἱαλίας ὁ ἄνθρωπος ἐποιήόατο, πλείονες 1) ᾿δισχέλιοε τοῖς λόγοις 3) ἐνεσχέδησαν. ") ἀλλὰ ᾿ὁμοῦ σὺν παισὶ xc γυναιξὶν 5) ὁμακδειόν τε
(25) παμμέγεῦες ἐδρυδάμενοι καὶ 6) πολέσαντες αὐ-- volg τὴν πρὸς πάντων ἐπιχληῦεῖδαν μεγάλην
52) κοινοβίους] Non est audiendus Schefferus de Phi- |. Jos. Ital. p. 154. qui xowófiov legendum esse censet. Locus enim hic mulla emendatione indiget: quem
"n optime interpretatus est Obrechtus. JKust, .
*) Alterum fragmentum pertinet vsque ad sect. 57. ne- que dubium est, quin Nicomachum habeat auctorem, qnum et argumentum et verba cum iis conveniant,
* quae Porphyrius S. 20. sqq. e Nicomacho retulit. Mseiners. p. 275. -
1) οἱ δὲ πολλοὺ] Constructio huius loci nom constat: nam deest verbum, quo nominatiuus οὗ πολλοὲ refe- ratur, Quamobrem puto, Ianblichum omnem locum
"megligenter exscripsisse, et post καλοῦσιν nonnulla omisissé. Kies s. *
2) ἐν μιᾷ uofoy ἀκροάσει, ὥς φ.] Haec, et quae se- quuntur, pene totidem verbis leguntur etiam apud Porphyr. de Pita Pyth. Num. 20. vnde ea lambli- chus mutuatus est. Kust. Verba, ἀγροάσει, ὥς φασι», desunt in Ciz. In Par. secundum marginem God. Spanh. pro ἀκροάσει legitur &moxgíge. Jiass,
DE PYTHAGORICA VITA. CÁP.5. 6, 67 phiam suam oratione mouerat, verum etiam, qui mandato eius inita bonorum vitaeque. communione inter se victitabant » Ccoenobi- tae inde nominati.
CAP. VI
. Et hi quidem genuini philosophiae stu- diosi: ; sed maxima pars.auditores erant, qui acusmatici dicebàntur; qui, quum primum Italiam attigisset, vna solum publice habita oratione capti duorum millium numerum excedebarit. Hi vna cum liberis et vxori- bus in vnum commune auditorium, homa- coion vocant, congregati, illam ab omni- bus celebratam Magnam Graeciam condi-
5) ἐνεσχέθησαν] Sic recte Ciz. In Arc. est ἐνοσχήσθησαν, .in Rust. ενεσχήθησα». Kiess. i
4) ἄλλ ὁμοῦ 1 Particula ἀλλὰ locum hic habere nequit: sed eius loco, yt sensus recte procedat, scribendum est, οἵπερ, vel οὗτοι. Apud Porphyrium quidem legi- tur etiam ἆλλ ὁμοῦ, sed praecedunt ista, ὡς µηκέτι οἵ-- xa) ἁἀποστῆναι, quae hic omissa sunt. Quare vel ex Porphyrio ista addenda sunt, si ἀλλὰ hic retinere ve- lis, vel sic, νι diximus, scribi oportebit. Ku st. Post ὁμοῦ in Ciz., vt in ed, Arc., deest ci», vt Xe- noph. de re equestri, 7, 1. τὰς ἡνίας ὁμοῦ τῇ «aim. fies s.
5) ὁμακόενον ] Sic dictam fuisse Pythagoreorum scho- . ' Jam, notum est. "Vide quae notauit Luc. Holstenius sd Porphyr. de Vit. Pyth. Num. 2o. Kust.' Ὅμα- xótióv t, scripsimus anctoritate Cd. Ciz. In edd. Arc.
et Éust, τι abest. Kiess.
6) πολέσαντες αὐτοῖρ ] Pronomen αὐτοῖς corruptum est, - , Videtur αὐτοὶ scribendum. — Paulo post pro ὡρανεὸ . 3n, Ciz. est ὡκάν. Ki 650.
» E 2 ,
- 68 "e XANBLICHI LIBER
Ἑλλαδα,, νόμους τε παρ αὐτοῦ. δεξάµενοι 2α) αροοτάγµασα ὡὥσανεὶ ἐλείας ὑποθήκας, ὢν ἑλτὸς
οὐδὲν ἔπραχτον, παρέµεεναν ὁμονοοῦνεες ὅλα σῷ τῶν 7) ὁμιληνῶν ἀθροίσματε, ευφημούμε- "vot. καὶ παρὰ τῶν πέριᾷ µακαριξόμενοι. vd; τε οὐσίας κποινὼς ἔθεντο, Oc προελέχύη, soi perd. τῶν φεῶν τὸν Πυὐαγόραν λοιπὸν κατη- xD uovv, ὡς ἀγᾳθῦοὸν τινα δαέµονα xal φι- ἱλανδρωπότατον '. oí μὲν τὸν Πύέλιον, οἱ δὲ vàóv ἐξ Ὑπερβορέων "ἀπόλλωνα, οἱ δὲ τὸν Ποιῶνα, οἱ δὲ τῶν τὴν σελήνην κατοεχούντων δαεµόνων i ἕνα, 9) ἄλλοι d£ ἄλλον τῶν Ὅλυμ- JY 49εῶν. ἐφήμεζον εἰς ὠφρθλειαν καὶ ἐπα- «νὀρύωσιεν σοῦ. ὑνήτοῦ rov λέγοντες v au- oan] µορφῇ φανῆναι τοῖς τότε, iva τὸ τῆς εὐδαιμονίας τε καὶ φελοσοφέάς. σωτήριον ἔναυ- Ἴδμα Ζαρίσηται τῇ. ὑνητῇ φύσει οὗ μεῖζον yov οὔτε dev οὔτε ἦξει ποτὲ δαορηθὲν gx Üsov διὰ τούτου τοῦ Ἠυύαγόρου : ᾿διόπερ ἔτι, xal νῦν ἡ Repo 9) τὸν ἐκ Σάμόυ xo- 51 unie énà τῷ σεμνοτάτῳ διακηρύττεε. Ἱστορεῖ
δὲ xal ἐριδτοτέλης ἓν τοῖς 19) περὶ τῆς IlvOa-
γορικῆς φελοσοφίας͵, διαἑρεσέν τινα τοϊὶάνδε
«υπὸ τῶν ἀνδρῶν ἐν τοῖς πᾶνυ ἀποῤῥήτοις δια-
.) ὁμιλητῶν] In Ciz. ὁμιλιτῶν,. Paulo post pro πέριξ in Par. secundum marg. Spanh. est, ms. iiess, .8) ἄλλοι δὲ ἄλλον v.] Vide, quae de hoc Ίοεο- obser-
vauimus supra ad Num. io. Kust. In Ciz. pro ἄλλον οµε ἄλλως. Jiioss,
9) τὸν ἐκ Σάμου ποµμ.] Prouerbium hoc occurrit etiam.
Ν d 7
DE PYTHAGORICA VITA.:CAP. 6. 69
derunt. Hique, acceptis legibus et mandatis, quasi coelo missis praeceptis, a quibus la tum vnguem non discedebant, cum summa totius coetus concordia vnà manseitabant, laudati vndiquaque a vicinis et.inter beatos habiti; opes: etiam, vt iam ante dictum, in commune contulerant, ipsique Pythago- ràm, vt bonum quendam daemonem: homi- nibüsque amicissimum, jam in Deorum re- ferebant numerum. Quidam. enim illum celebrabant. Pythium, alu Hyperboreum. Apollinem, nonnulh Paeonem; erant, qut censerent daemonem esse ex iis, qui lunam, incolunt: alii alium ex Diis Olympicis fere- bant, qui mortalem vitam emendaturus, eiusque commodis consuülturus, isti seculo humana forma apparuerit, vt mortalibus. beatitudinis et philosophiae salutare lumen donaret: quo munere neq venit nec veniet vllum aliud maius, quam quod dii per hunc ipsum Pythagoram dederunt. |. Quapropter hodieque. prouerbium, Comatum Samium, |. tanquam: grauissimum honestissimumque de- praedicat. "Tradit vero Áristoteles etiam in libris de Pythagorica philosophia, huiusmodi diuisionem a viris illis inter praecipua arca-
supre& Num. 18. vbi vide, quae notanimus, Kust.
"Eni τῷ Geuvotto, titulo: amplissimo. Kies s. 10) περὶ τῆς] Haec verba desunt in Ciz, vt in ed.
Axc. Tun Cis. φελάττισθαι, Ki es4. i
Ps
! N -
7o | I1A4MPLICHI LIBER
(0 puhárresóaa: τοῦ jo iab ζώου τὸ μέν ἐστε
εεός, τὸ ὃ ἄνὕρωπος, 1) τὸ δὲ οἷον Πνέδα-- γόρας. καὶ πάνυ εὐλόγως. τοιοῦτον αὐτὸν ὕτεε-- - ᾿λάμβανον, δι οὗ περὶ θεὼν μὲν χα) ἠρωων eal 12) δαιμόνων xai xÓGHOV, σφαερῶν τε zc κχστέρων καινήσέως παντοίας, ἐπιπροσθήσεών τε xal ὑπολείψεων χα) ἄἀνωμαλιῶν ἐκκεντρότητών πε xal ἐπιχύχλων, xal τῶν ἐν κόσμῳ πάντων οὐρανοῦ καὶ γῆς καὶ τῶν μεταξὺ 13) φύσεων ἐκδήλων τε χα) ἀποκρύφων ὀρδή τες καὶ ἐοε- χυῖα Tolg οὖσε παρειζηλθεν ἔννοια, μηδενὲ τῶν φαινομένων 5j ὃς 14) ἐπινίας λαμθανομένων κώδαμιὼς ἀντιπαίουσα, μαθήματά τε καὶ ἔλεαλ-- ρία xal τὰ ἐπιστημονικὰ πάντα, 5) ὁόαπερ ὀμματοποιὰ τὴς ψυχῆς ὡς ἁληδῶς xol χαύθαρ-- σικά τῆς ὑπὸ τῶν ἄλλων ἐπιτηδευματῳων τοῦ νοῦ συρλώσεως πρὸς τὸ κατιδεῖν δυνηθηναε τὰς ὄντως τῶν ὅλων αἀρχὰς καὶ arcere ἔνωλεί-- σύη τοῖς e Ἕλλησεν. Πολιτεία δὲ ἡ βελείστη
D τὸ δὲ olor Πυδαγ.] Huc spectat versus ille, apud
Pythagoreos olim vsitatus, "Ανθρωπος δίπος ἐστὶ, καὶ ὄρνις, καὶ τρίτον ἄλλο. homo bipes ést, et auis, et tertium quid. Per tertium quid intelligebant Pythago- ram. Vide Nostrum infra cap. XXVIII. Kust. Add. Meiners. p. 449. Kiess.
12) δαιμόνων] De harum naturarum. ordine vid. cap. VI. sect. 57. et Tiedemann. p. 401. De vocabulis ἔπιπρόσθησις et ἐπιπροσθέω cf..Stephan. Thes. T. s. p. 559. “Ῥπόλειψις, quod substantiuum frustra quae- ras in Schneideri lexico, h. l. idem est, quod ἔκλει- Μις. In eodem lexico deest ἐπέκυχλος. Kies s,
15) φύσεων ) Ín Ciz. φύσεως, οἰκυῖα, ὅνοια. Kiess.
DE PYTHAGORICA VITA, 6ΑΡ.6. 7r
na serlüatam esse: animalium rationalium - aliud: est Deus, aliud homo, aliud quale Pythagoras. Nec sine ratione tanti eum fecerunt, per quem de diis, de heroibus, de
daemonibus, de mundo, de sphaerarum et | | astrorum omnigeno moiu, oppositionibus, -|
eclipsibus et inaequalitatibus, eccentricita- tibus, epicyclis, et de omnibus in vniuerso, coelo, terraque et intermediis naturis, siue: apparentibus, siue occultis, recta quaedam ipsisque rebus conformis notio obuenit, nulli vel in oculos incurrenti, vel intellectu , comprehensae rei contraria: tum disciplinae et contemplationes aliaque scientifica omnia, quae mentis oculos maxime acuunt, et ab aliis studiis profectam caecitatem abstergunt, vt véra tetius vniuersi principia et causas
possit perspicere, inter Graecos locum in-
venerunt. Ne dicam, per illum in lucem
Ν
34) énwolac) In Ciz. ἐλιπνοίας. Pro. ἀντιπδίουσα Οι» per. Obss. p. 270. legit ἀγνγιποιοῦσα, male. — Post µαθήµατα Ciz, omittit ze. Riess.
15) ὕσαπερ ὀμματοποιὰ] Tta egregie correxit Reinesius lectionem ὅσα περιοµµατοποιά, quam cum edd. Arc. et Kust, etiam Cd. Ciz exhibet. Éodem vitio labo- ret in edit. Arc. locus sect. α91., vbi pro εἰ μὴ πε- θιφεύγοντες, quae est lectio Arcerii, Cdd. Ciz. et Par., pecte dant εἶ µήπερ φεύγοντε. "Ceterum vocabulum ὀμματοποιὸς eiusdem est farinae, 'cuius Guu«rovgjós, quod occurrit in Protrept. p. 528. Kiess.
16) "Ελλησιν] Ciz. ἕλλησι. Kiess |
72 / "IAMBLICHI LIBER |: - d xul ὁμοδημία xal αοινὰ 7) τὰ πῶν, ge» Λε) | Senoxeio Ψεῶν 2εο) ὁοιότης δ σφρὸς τοὺς ργα-- σοιχομένους , - ; «νομοθεσία. τε ααὶ παιδεία .Λεα} (25) ἐχεμυδίᾳ ρολ. φειδὼ τῶν ἄλλων ζώων 2eecd ἐγχράτειὰ xal σωφροόύνῃ: xal ἀγχένοια 2εα)ὲ "€&rye καὺ và ἄλλα ety , ὣς ἕνὶ ὀνόμαςε πὲριλαβεῖν, τανδτα πάντα τοῖς φυλομαὺδοῦδεν ἀξιέραστα xol φιλοσπούθαστα ὃς αὐτὸν ἐφα-- νη. εἰπότως δὴ ουν διὰ πάντα ταῦτα,. ὃ às wDv ἔλεγον;, οὕτως υπερφυῶς ἐδαύμωξον τὸν | ασ
K E d. ES
55 dei τοίνυν μετὰ τοῦτο εἰπεῖν, πῶς 1) ἔπε- δήμήσε , καὶ τέσι πρώτους τένας τε λόγους ὅποε-- ἤσατο , xol περὶ τινων, χαὸ πρὸς τένας. οὕτῳ γὰρ ἂν : 'ένουτο εὔληπτα ἡμῖν τὰ τῆς διατρι-- füc αὐτῷ τίνα ἦν καὶ ὁποῖα ἐν τῷ τότε gio. Λέγεται τοίνυν, ὣς 3) ἐπιδημήσας Ἰκαλία xoà Σιχελί, Go λΛατέλαθε πόλεις δεδουλωµένας
Vm ἀλλήλων, τὰς uiv noÀÀOv érQv, τὰς δὲ νεωστέ, ταύτας φρονήµατος ἐλενύερίου ύπο-
πλήσας διὰ τῶν dp ἑκάότης ἆχουστῶν αὐτοῦ 3 2c 2^ 3 —!| , ) - «vagogvowro καὶ ἐλευδέρας ἐποίησε Κρότωνα | 17) τὰ τῶν φίλων] In Ciz. τὰ φύλων, θρησκία. Kiess. 18) πρὸς τοὺρ κατοιχομένους] Sic emendaui, cum ante male legeretur, προσκατοιχοµένη. Κατοιχοµένους autem notare defunctos, notum est Kust. In Ciz. est scriptum προ κατηχοµένη’ deinceps £yxgoitío et Φειότη- τι Kiess. : 1) ἐπεδήμησε] In Ciz. ἀπεδήμησε. Kiess.
RT EN T d ' l ΄ 9 i A
/ hy
/ !
DE PYTHAGORICAÀ YITA. CAP. 6.7. 73
exiisse 6ptimam rerum publicarum formam, populi concordiam, bonorum inter amicos communionem, deorum cultum, religionem erga manes defunctorum, legum ferenda- rum rationem, eruditionem, silentium, .abs- ünentiam ab animalibus, : continentiam, temperantiam, mentis solertiam, diuinita- . tem, et alia, vt vno verbo complectar, bona omnia discendi eupidis amanda stu- dioseque expetenda. Propterea, vt paulo ante dictüm, iure fnerito homines Pytha- goram supra modum suspexerunt.
C A P, VII.
Porro restat vt, persequamur, quo. pa- eto inter peregrinos, et cum quibus pri- mum versatus sit, tum quas, et quibus de rebüs, et ad quos orationes habuerit. Sic facile nobis erit intelligere, qualis tum in- ter homines viuendo docendoque extiterit. Primo itaque'in Italiam et Siciliam aduentu, quas vrbes a se inuicem, vel iam olim, vel nuper in seruitutem redactas deprehendit, illis animum ad libertatem erexit, et in pri- stinum statum per suos auditores illarum ciues asseruit, adeoque liberas fecit Croto-
2) ἐπιδημήσας Ἰταλίᾳ καὶ Zw.) — Haec, et quae se- quuntur vsque ad verba illa, ὁμοῦ δὲ πάντων ἀμετρίαν, — leguntur etiam apud Porphyrium, Num.-21. 22. τη” de ea lambliehus sumsit. Just,
3 η : i ή . . YAMBLICHI LIBEH.
P Σύβαριν. xal Κατάνην xal Ῥήηγιον xal Ἱμέραν oi "xodyavra xa 3) Tevoouevag (26) xaà ἄλλας τινάς, αἷς xci νόμους ἔῴετο διὰ 4) Χαρώνδα τοῦ Καταναίου xoi Ζαλεύκου τοῦ "doxgo?, δὲ ὧν ἐὐνομώταται xal ἀξιοζήλωτοι
παῖς 2) περεοέκοις µέἐχρε πολλοῦ διετέλεσαν.
| 1554 4νεῖλε δὲ ἄρδην στάσεν ααὶ διχοφωνίαν ααὶ ἁπλὼς ἑτεροφροσύνην ov μόνον απὸ χῶν yva- Quuev καὶ τῶν 9) ἀπογόνων αὐτῶν μέχρι πολ- λῶν, ὡς ἑστὀρεῖταε, γενεῶν ἀλλὰ πα) καὐό-
o7 ov ἀπὸ πὼν ἐν rog xal XiweMa πόλεων πασὼν κατά. τε ἑαυτὰς xol πρὸς ἀλλήλας. πυ-- ανὸν γὰρ mv 7) αὐτῷ πρὸς ἅπαντας πανταχή πολλοὺς zai ὀλώους ὠπόφθεγμα, χρησμῷ Oso συμθουλευτεικῷ ὅμοιον, ἐπιτομή τες ὠςπερεὶ χα). ἀνακεφαλαίωσές τις τῶν αὐτῷ δοκούντω», φὸ τοιοῦτον $9) [ἀπόφδεγμα]' Φυγαδευτέον πάσῃ µηχανῇῃ καὶ περιχοπτέον πυρὶ κα) σεδήρῳ xal μηχαναῖς παντοίαις ἀπὸ μὲν σώματος νζ- σον, ἀπὸ δὲ ψυχῆς 9) ἀμάθειαν, αοελίας δὲ πθλυτέλειαν, πόλεως δὲ στάσεν, olxov δὲ δεχο-.
1
6) Ταυρομενὰς] Sic MS. At prior Edit.. corrupte, Ταραμενάς ' pro quo Arcerius infeliciter Ἵδρβητίαν rescribendum censebat. Apud Porphyrium est, Tuv- ρομόνην. Alii vero scriptores vrbem hanc vulgo Ταυρομένιον appellant. Kíust. Conf. Rittershus. in Porphyr. p. 26. et Bentleii opusc. philol p. 250 sqq. Kies s.
' 4) διὰ Χαρωνδα 1 In Ciz. διὰ Χαρώνδα τε. De Charon- | dae .et Zaleuci legibus conf. Bentl l c. p. $56 —. 865. Kiess
/
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 7. 25
nem, Sybarim, Catanen, Hhegium, Hime- ram, Agrigentum, 'lauromemnas, et alias quasdam, quibus per Charondam Catanaeum et Zaleucum Locrensem: etiam leges tulit, quarum beneficio et ipsae bene se habue- runt, et aliis vicinis exemplum; quod imi- tarentur, diutissime praebuerunt. Sustuht autem funditus seditionem et discordiam et omne partium studium non tantum inter Suos discipulos eorumque posteros vsque ad multas, vt aiunt, aetates, verum etiam ab omnibus ltaliae Siciliaeque vrbibus domi forisque turbatis. Saepe enim illi et omni: in loco ad quosuis siue multos siue paucos i| ore erat apophthegma dei responsum dantis oraculo simile, et placitorum. suo- rum velut epitome et summa quaedam, id- que ita habebat: Profligandum esse omni- hus machinis et. igne ferroque ac variis modis resecandum a corpore morbum, ab anima inscitiam, a ventre sumtus nimis magnos, ab vrbe seditionem, a domo dissi-
5) ποριοίκοις 1 Sic recte M8. Αι prior Edit.. male, ὑπεριοίχους., Ku st, Scal. coniecit, περιπεριοἰκοις. Kiess. 6) &moyóvoy). Ciz. cum Arc. male ἀπογόνων 0d. Tum
' idem Ciz. οὓς ἑστορεῖται. Kies s.
7) αὐτῷ ] Ciz. αὐτό. Idem deinceps pro lectione Ku- steri, χθησμῷ Θεοῦ συμβουλευτικῷ, haec habet: χρησομένῳ Φεοῦ σμβουλεντικοῦ, vbi Arcerius, χρησμῷ Φεοῦ συµ- βουλευτικοῦ. Conf. ad cap. II. not. θ. Kiess.
8) ἀπόφθεγμα] Alterum. ἀπόφθεγμα delendum. Kiess.
9) ἀμόάθειαν] In Ciz, vt.in Arc. ἁμαθίαν. Kiess.
΄
56 IAMBELEICHI LIBER:*, φροσύνην, ὁμοῦ δὲ πώντων "9).ἀμετρίαν ' δι ὧν φιλοσταργότατα ἀνεμέμνησκεν ἔφαστον τῶν 55 doirov δογμάτων. Ὁ μὲν ovv αοινὸς τύπος
αὐτοῦ τῆς ζωῆς ἐν τε τοῖς AOyosg xe ταῖς πράξεσε τοιούτος ἣν &v τῷ τότε χρόνω. s δὸ δεξ καὶ τὰ καθ ἕκαστον ἄπομνημανεῦσαι ὧν bue ἔπραξε xol εἶπε, ῥητέον, ὡς τὰ) παρεγένετο , A3». εἰς Ἰταλίαν κατᾷ τὴν Ὀλυμπιάδα τὴν | δευτέρα» ἐπὶ ταῖς ἑξήχοντα, κα ἣν qv. Ἔρυδέδαυ ὁ Χαλακιδεὺς στᾶδιον ἐνίχησεν. eon δὲ περί- Αλεπτος χαὺ περέστατος ἐγένετο, παϊλάπερ xal πρότερον, ὅτε εἰς 4ᾖλον κατέπλενσεν. ἐκεῖ τὸ ydQ πρὸς µόνον. 13) τὸν θωμὸν τὸ» vov 7Γενέ- τορος “τόλλωνορ προρευξάμενος, ὃς μιόνος ὄναέμακτός ἐστεν, "€ παρὰ τοῖς ὃν τῇ νήσῳ. " KEGd. 9.
56 Kol κατ ἐπεῖνον τὸν xwuugóv πορευόµενος
ἐκ Συβάριδος εἰς Ἀρότωνα Y) παρὰ τὸν Gi-
10) ἄμετρίαν ] Sic recte MS. itemque Porphyrius. Αί prior Edit, vitiose dupla ,' quod Árcemius interpre- tandum putabat de eo, qui nullo partium studio te- neretur. .Jíust. -'Heinésius in Editione Arcerii: an legendum ἀνομοιομερίαν ? Kies.
11) παρεγένετο μὲν ἐς IroÀ.] Vide Rich. Bentleium in
praeclara Dissert. de Phalar. v ian p. 68. (p 109. ed. Lips) Éust.
12) τὸν βωμὸν τὸν τοῦ Γενέτορος ] Vide Nostrum su* Ῥτα, Num. 25. Kust. In Ciz, τὸν ante τοῦ deest, σὲ supra, ibidemque exciderunt haec verba: ὃς μόνος ἂν αἱμακτός έρι», ἐθαυμάσθή παρὰ τοῖς ἐν jj νήσῳ. Καὶ xaT εκιῖνον τὸν καιρὸν πορενόµενος. Kiess.
N
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 7. 8. 73
dia, et simul ab omnibus excessum: quibus tanquam pater liberorum amantissimus cui- vis suorum placitorum refricabat memoriam. Talis erat tum temporis communis vitae character, quo in dictis factisque vtebatur. Si vero etiam singillatun ea, qüae fecit di- xitque, enarranda sunt, indicandum est, eum in Italiam venisse Olympiade sexage- sima secunda, cum stadio vicisset Eryxidas Chalcidensis. . Et statim in oculis ferebatur, ingensque ad eum factus est homintm eon- fluxus, vt et ante,^ quum Delum appulit. Nam insulae illius incolis admirationémi sui inieoit, quum ad solaih arem Apollinis Ge- nitoris, quae vnica incruenta erat, adorasset. ae C A P. VII.
o tempore quum Sybaride Crotone iret, circa littus piscatoribus superüenit ad-- |, 1) παρὰ τὸν α)γιαλὸν δικτ.] Historiam "hano tetidem
pene werbis narrat étiam Porphyrius, Num. 25. vnde
Jamblichus sua mutuatus est, -. Tàngit «etiam: Plutarch.
Sympos, VM. 8. Βόλον ἐχθύων πρίασθαέἑ ποτέ φασι τὸν
Πυθαχόραν, εἶτα ἀφεῖναι κελεῦσαι. τὴν σαγήνην. Item
Apuleius in docta sane ΑΡροϊοράς,, ΙΡ. m. 294. Pytha-
goram memorige prodiderunt , oum... aetimadwertisset pyo-
xime Πήείαροπίέμπι in littore Italiae a quibusdam pisca- toribus euerrienlum :tráhi, fortunam lactus eius' emisse
et pretio dato "iussisse illico pisces eos, qui capti tene-
' bantur, solui retibus et reddi profundo. fíust. "Conf. Tiedemann. Ἱ. c. p. 252. Sq. Pro παρὰ in Ciz. est
περί, "quae "praepositiones innuméralibus locis confun- duntux. Kiess | 3d :
^
58 ZAMBLICHI LIBER
Φιαλὸν OurevovAsxoig ἐπέστη, ἔτε τῆς σαγήνης ᾿πατὰ βυθοῦ ἐμφόρτου 3) ἐπισυρομένης, 3) ὅσον σε, Agdog ἐπισπώνταε εἶπεν ἐχύνύων ὀρέσας ἀριδμῷ. xal rov ἀνδρὼν ὑπομεενάντῶν, ὃ tt ἂν ᾿χελεύσῃ, πραᾶξειν, εἰ τοῦ οὕτως ἀποβαίη, νεῶν ἀφεῖναι παλιν κελεύόαε τοὺς idus, πρὀτερόν ye ἄκπριθὼς διαρεθµήσαντας. κο τὸ (58) «λανμασιώτερον " ovÓsi; ἓν τοσούτῳ τῆς ἀρι- «λμήσεως τοῦ χρόνου τῶν ἠχύύων ἐκ τοῦ vóa- τος µεενάντων ἀπέπνενσεν, 4) ἑστῶτός ye αυ-- τοῦ. δοὺς δὲ «cl τὴν τῶν ἐχθύων τωμῆν τοῖς ἀλιεῦσω», απῄει εἰς Κρύτωνα. οἱ δὲ εὺ πεπρα- γμένον δαγγριλαν, πα) τοὔνομα. µαθόντες παρὰ τῶν παίδων els. ἅπάντας ὀξήνεγκω». οἱ δὲ. ἀπούδαντες ὀπεδύμουν ἐδεῖν vóv δένον᾽ ὅπερ ἐν ἑτοίμῳ κατέστη. 5) τήν τε γὰρ oer, οἷον é$enAayn τις ἄν ἐδών, καὶ ϐ) ὑπενόει εἷ-
3) ἐπισυρομένης] In edd. Arcer. et Kust. est ἐσερωμόνης, in Cd. Ciz. autem ἐπιστρομένης, quod aperte corru- ptum est e vere lectione ἐπισυρομένης, quam Porphy- rius habet, cuius haec sunt verba etiam a Hustero ad hunc locum citta; ἔτι τῆς σαγήνης ἐκ βυθοῦ molor φόρτον ἐπισυρομένης. Hinc eam Iamblicho reddidimus, Vid.- etiam Eüttershus. ad Porphyrium P. 51. Prae- terea Kusterus censet, pro ἐκ βυθοῦ lamblichum το- ctius habere, κατὰ βυθοῦ. Kies.
8) 0ooy.v5 πλῆθος ἔπισπ. εἶπ.] Corrige ex Porphyrio, ὅσον τε πλῆθος ἔπισπ. προεῖπεν, τῶν ἰχθύων Ópicag TOY ἀριθμόν. JKust, Non opus est hac. correctione. Post πελεύσῃ comma posui πι Οἱ. vt in ed. Arcer. est πᾶσι et διαριθµήσαντες pro πάλιν et διαριθµήσαντα». Kies s.
LJ / 4 [|
V7
DE PYTHAGORICA VITA..CAP.8, 7g
huc in profundo maris sàgenam piscibus onustam attrahentibus, quantaque piscium ,- multitudo ,, numero etiàm definito, capta esset, praedixit. Ilis pollicentibus, se, quicquid imperaturus essét, facturos,' si euentus praedictis respondisset, mandauit, yt omiies ad. vnum pisces viuos dimitterent, postquam singulos dinumerassent: quodque inprimis admirandum, piscium ne vnus qui- dem,. multo inter numerandum elapso tem- pore, diuque piscibus extra aquam detentis, extinctus est, quamdiu ille praesens ad- κιτ. Postea piscatoribus pretium soluit et Crotonem contendit. Illi vero, quod αοοὶ- derat, hinc inde diuulgarunt, nomenque ems, quod ex pueris audiuerant, notum reddiderunt omnibus. Quo facto cupido incessit audientes videndi illum: hospitem : idque erat obtentu non difficile. Quilibet enim vultum eius intuens quasi obstupesce- hat, ,et dein eum talem coniciebat: esse, | | | uu
4) ἑστῶτος ] Porphyrius rectius, ἐφεστῶτος. Eust. Plura
hic e Porphyrio emendatum it Rittershusius, qüem vide p. δι. Kies.
5) τήν τε 7ὰρ ὄψιν ἦν, oiov ἔξεπλ. κ Lego, τήν 48 γὰρ ὄψιν s», ἣν ἐξεπλάγη, etc. — TO ἦν est ex MS., pro quo antea male legebatur νῦν. Kust. Nemo, opi-- nor, Hustero obsequetur, locum integrum coórrum- penu. Kiess.
6) ὑπενόσι ] . In Arc, καθὶ ὑπονόε, in Ciz. καθυπενόδίο Videtur καθ orium esse e praegres;o «o, Kieis. 1 . 9 . .
€6 'YAMBLICHI LIBER
57 ναι τοιοῦτον, οἷος ὧς ἀληθῶς 3 Qv. 3 Ko per ὀλίγας ἡμέρας SictAO sv εἰς τὸ γυμνάσιον. πε- οιχυθδέντων δὲ τῶν νἐανίσχων, παραδέδοται λόγους τινὰς διαλεχθήναε πρὸς αὐτούς, ἐξ ὧν εἰς viv σλουδὴν παρεκάλει τὴν περὶ τοὺς πρες- «Ουτέρους, ἀποφαίνων, iv τε τῷ αόδμῳ καὶ ψῷ fio πα) ταῖς πόλεσι καὶ v; φύσει 7) μῶλ- Aov τιµώμενον τὸ προηγούµενον: 5 τῷ χρόνω ἑπόμενον' oiov τὴν ἀνατολὴν τῆς δύσεως, tiv ἕω τῆς ἑσπέρας, τὴν ἀρχὴν τῆς τελευτῆς, τὴν όνεσεν τῆς φὐορᾶς παραπλησίως δὲ καὶ τοὺς αὐτόχθονας τῶν 9) ἐπηλύδων ' ὁμοίως δὲ αὐ- τῶν τῶν ἐν ταῖς ἀποιχίαις τοὺς ἡγεμύνως καὶ τοὺς οἵκχιστὰς τῶν πόλεων" xai καθόλου τοὺς
(29) μὲν ὑτεοὺς τῶν δαιμόνων, ἐκείνους δὲ τῶν ἡμι- Φέων, τοὺς ἥρωας δὲ τῶν ἀνθρώπων, Éx τού- των δὲ τοὺς αἰτίους τῆς γενέσεως 9) τοῖς νεω-
58 τέρὀις. ^ !9) Ἐπαγωγῆς δὲ ἕνεκα ταῦτα ἔλεγε πρὸς τὸ πὲρὶ πλείονος ποιεῖόέαε τοὺς γονεῖς
« *) Lócum a sectione β7. ad 57, sine vlla fexe mutatione e Dicaearcho sumtum esse, censet Meinersius pP. 275. sq. Oratio enim, inquit, tam elegans est, et, quae hio tanquam a Pythagora et dicta et cogitata tradun- tur, tam sunt praeclara, tam vel huius philosophi vel illius aetatis ingenio ' conuenientia, vt vel. medio- criter doctus sentiat, se hic antiquum et magnum
' auctorem audire, neque aliquem- eorum, qui post Christum Pythagorae vitam exposuerunt, illa dicere aut cogitare potuisse, Nemo autem est ' de veteribus auctoribus, cui potius, quam Dicaéarcho, hoc frag-
mentum adscribendum videatur. Etenim e Porphy- vio (8. 18. 19.) scimus, .Dicaearchi testimonio dici
' Pythagoram, τι primum. aduenerit, eodem. ordinc,
-
-
DE PXTHAGORICA VITA. CAP.8. δι
qualis re ipsa erat, Paucis interiectis die- bus gymnasium, intrauit, ' et circumfusae statim iuuenum coronae orationem habuisse fertur, qua ad cultum seniorum eos incita- bat, dictitans: in mundo aeque ac vita humana, vt et in vrbibus ipsaque natura, honore praeferri 14, quod tempore praece- dit, ei quod sequitur: ortum occasui; au- roram vesperae; principium fini; generatio- . nem corruptioni: similiter aborigines adue- nis: eodem modo jnter aduenas duces co- loniarum, vrbiumque conditores; et vni- verse deos daemonibus; ἀαεπιοπες semideis; semideos hominibus; et ex his antecellere, qui iunioribus auctores vitae extiterint, Haec autem dixit, vt inductione quadam iuuenibus persuaderet, vt parentes suos 'plu-
ad earundem aetatum , ordinum et sexus homines verba fecisse, quemadmodum haec omnia ab Iambli- cho hic referuntur. Kies s. |
7) μᾶλλον τιµωµενον τὸ προηγ.] Idem legas apud Laert, ' libr. VIII. Num, 22. 25. Kust. Quidni, τὸ προηγούς ""μενον τῷ χρόνῳ 5| τὸ inóusvo?? Kies.
8) ἐπηλύδων] Ciz. ἐπιδήλων. Kiess. e
9) τοῖς νεωτέροις ] Videtur legendum esse 13» νεωτέρωνο ^ éKiess.
10) ᾿Ἐπαγωγῆς δὲ ἕἔνεκω] Desider, Heraldus Animadv. in lambl. cap. III, versionem Arcerii recte hic reprehen- dit, simulque docet, ἐπαγωγὴν Graecis esse id, quod Dialectici Latini inductionem vocent, Res est vel εἰ» . ronibus notissima. αφ De inductione Reinesius citauit Aristotel. anal, prior. lib. If. ο. 23. Kies.
"Tom, 11, 19
*
^82. |. YAMBLICHI LIBER l - :
ἑαυτῶν '. οἷς ἔφη τηλικαύτην ") ὀφέίλεεν αὐ- ποὺς χάρεν, ἠλέκην ἂν ὁ Εετελευτηκὼς ἁποδού cQ δυνηύόε πάλιν αὐτὸν εἰς τὸ φῶς αγα- φεῖν. ἔπειτα δίκαιον μὲν εἶναι τοὺς πρώτους xal τοὺς τὰ µόγιστα εὐεργετηκότας ὑπὲρ ἅπαν- πας ἀγαπᾷν καὶ µήδέποτε Ἀυπεῖν. μόνους δὲ τοὺς γονεῖς προτέρους τῆς γενέσεως ταῖς εύερ- ψεσόίαις, καὶ 9) πάντων λατορθούντων ὑπὸ τῶν ἐγγόνων. ἀῑτίους εἶναι τοὺς προγόνους, :33) év oig οὐδενὸς ἔλαττον ἑαντοὺς εὐεργετεῖν εποδειχνύντες, εἰς οὓς οὔχ οἱόν τε ἐότὶν ἐξα- '“μαρτάνεεν. 14) cob γὰρ καὶ «οὺό ὑεοὺς εἰλός ἐστι Ovyyvourjv Gv. ἔχειν τοῖς μηδενὸς ἠττον τεμῶσε τοὺς πατέρας. καὶ γὰρ τὸ ὑδεῖον παρ 59 αὐτῶν µεμαῦήαμεν τιμᾷν. ὍὋδθεν x«i τὸν Ὅμηρον τῇ αὐτῇ προςηγορίᾳ τὸν Φασιλέὰ τῶν
-
—
11) ὀφείλευνἸ ^ In Ciz. ὀφείλει, et μας τελαυτικώ». Kí es5,
12) πάντων x&togOoUyram) Scbe. πάρτων τῶν κατορ- ὑουμένων. Kust, nahm πάντων τῶν κάτορθωθέντω». Ki 655,
15) év oio — dosi dread Haec verba corrüpta esse pátet: non item patet, qua via &int sananda, Plur; tentaui: nihil satisfecit. — Pro ἀποδεικνύντες legendum esse ἀποδειανύντας, vix dubium esse potest. Tum οἱ sumitur, ἐν οἷς ita fere cum participio coniunctum es. 86, vt in hoc loco Herodiani V, 1. 4. καὶ i» οἷς d- δρείως παραταξάµενοι, οὐδέν τι ἠττήμεδα, χαὸ ἐν οἷς σπείσαντες — ἐποιήσαμεν", et si pro ἑαυτοῦς legas ἀντοὺς,
"Έλο sensus elici potest» dum factis declarent maiores, se nihilo münus eos beneficiis afficere , ὑπ quos delinquere noqueünt. Commodus sensus etiam tum prodit , s ἑαυτοὺς ifítelligas de prima persona, et verba έν οἷς inutes in oió» ve εἶναι. dum ostendant, fieri posse, vt
/
^ - - N "
*
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 8. 85
rimi facerent.. 'lantam enim illis aiebat gratiam deberi, quantam mortuus deberet illi, qui ipsum ah orco in lucem faceret reducem. Deinde iustum esse, vt eos, qui primi maximis nos aifecerunt beneficiis, ante
omnes alos diligamus, nec vnquam illis ^
tristitiam conflemus; solos autem parentes bene meritis natiuitatem anteuertere, quae- que a posteris bene geruntur, ea ad maio- res tanquam' ad auctores referenda esse . omnia, nihilo secius in iis beneficentiae suae documentum exhibentes, in quos de- linquere non possunt. Nam et deos dubium non esse iis veniam dare, qui non minori
honore parentes prosequuntur, quum etiam :
diuini numinis eultum a parentibus acce- perunus. Ynde et Homerum eodem .nomine
nosmet ipsi beneficiis. afficiamus eos , in quos delingnere nequeamus. Quam sententiam Obrechtus expressit, ea in vulgata lectione non ínest: nam δαυτοὺς εὐεργετεῖν non eliter intelligi potest, nisi sie: semet ipsos, vel nosmet ipsos beneficiis afficere. — Schaeferus hanc inge- niosam coniecturam mecum commnunicauit, quam viris eruditis inuidere non licet: ἐν ol; — ἀπόδεικνύντας, είς 400g ( pro εἰς οὓς) οὐχ — ἐξαμαρτάνεω' in quibus ( xa- τουθώμασι) si δίίαπι declarent , parentes beneficia in se non minora, quam aliàm vllum (ne düs quidem exceptis), contulisse, fieri non posse, vt peccent in deos. Quae lectio iis qnae sequuntur, insigniter comamendatur. — Ceterum in Cd. Ciz. eadem est corrupta lectio, quae in edd. Arc. et Kuet., earuque nouo vitio auget: nam ha- Ῥει ἀποδεικνῦντες, Kieoss, . 314) καὶ yàg καὶ ] lta Ciz. In edd, Arc. et Küst, alterum xué deest, ίσες δρ, F2
MES
?
-
3 Ν
bz
84. IAMBLICHI LIBER
θεών 'αὖξειν, ὀνομάζοντα πατέρα τῶν δεῶν «ci τῶν Ῥνητῶν. πολλοὺς δὲ xal τῶν ἄλλων μυύοποιῶν παραδεδωκέναι τοὺς βασελεύοντας τῶν (tov εὖν µεριζοµένην φιλοστοργέαν παρὰ
(5ο) τῶν τέχνων πρὸς τὴν ὑπάρχουσαν ὀδυζυγίαν
TOY γονέων xcÜ ἑαυτοὺς ποιήσαὀῦαε πεφιλο- τετεµηµένους. xol διὼ ταύτην τὴν αὐτίαν ἅμα τὴν τοῦ πατρὺς xcl τῆς μητθὸς υπόῦεσεν λα- βὐύντας, τὸν μὲν τὴν 4θηνᾶν , τὴν δὲ τὸν
Ἔφωισεον 15) γεννηήσαι ἐναντίαν φύσεν ἔχοντας |
τῇ ἐδίᾳ, ἕνεχα τοῦ xal τῇς πλεῖον dg esos
4o φελίας. μετασχεῖν. «πάντων δὲ τῶν 16) ὄντων
eyv τῶν ἀθανάτων πρέσοεν ἰσχυροτάτην εἶναι συγχωρησάνεων , ἀποδείξειν τοῖς Κροτωνεάταις διὰ τὸ εὖν Ἡρακλέα τοῖς Δατῳπισμένοες oi- Άεῖον ὑπάρχειν, διότε δεῖν τὺ προςταττόµενον ἐκουσίως τοῖς }ονευσον ὑπακουειν, παρειλη- φότας αὐτὸν τὸν Dv ἑνέρῳ πρεοβυτέρῳ . πει- ὑόμενον διαύλῆσαε τοὺς πόνους χαὶ τῷ πατρὶ Deva, τῶν 17) κατειργασµένων ἐπιενέχιον τὸν , ογώνα τὸν Ὀλύμπιον. ἀπεφαίνετο δὲ xal ταῖς
15) γεννῆσαν -- τὴ ἰδίᾳ ] Jta Kust. In Ciz. ἐναντίο /ἐννήσαι φύσιν ihid τῆς ἰδίας, tum φιλανθρωπίας pro
giMac. Adiectiuum ἐναντίος etiam cum genitiuo com -
struitur. Paulo ante autem pro ὑπόόεσιν videtur potius legendum esse ὑπόστασιν. Kiess.
16) ὄντων ] Legendum esse παρόρτων, vir doctus ad marginem codicis Spanhemiani notauerat: vti et ἀπέ- δειξεν, pro ἀποδείξειν. FHust. In Ciz. est ἰσχυφωτάτη», ες ἀροτωνιαταῖο. «Έχο ἀποδείξειν autem potius cum
x
DE PYTHAGORICA VITA. CAP.8. 85
regem deorum insigniuisse, Deorum homni- numque' Patrem eum salutando. Insuper alios
multos mythologos tradidisse, deorum prin-.
cipes amorem illum naturalem, quem liberi inter parentes coniugii vinenlo eolligatos partiuntur, sibi in solidum vindicare anni- xos, esse, eaque de causà patris simul et matris personam induisse, dum alter Miner-
vam, altera vero Vulcanum, naturam suae
contrariam habentes, progenuit; eo tantum fne, vt amicitiae longius etam distantis fierent párticipes. Quumque ab omnibus, qui aderant, obtinuisseet, vt concederent, immortalium iudicia: esse quam solidissima, Crotoniatis demonstrasse, ipsos propterea, quod Hercüles conditor coloniae Crotonem deduetae fuerit, sponte parentibus debere esse dicto. audientes , vtpote quum tradi- tione acceperint, illum ipsum deum alteri natu maiori obsecundantem tót labores ex- antlasse, suoque patri, rebus ex sententia
gestis, victoriae nomine ludos Olympicos -
instituisse. Effatus est insuper, talibus inter
Schwarzio legendum est ἀποδεῖξαι. Cum eodem dein-' .ceps pro διότι δεῖ, quod habent edd. Arc. et iust. cum Ciz, scripsi διότι δεῖν, flagitante oratione obliqua. 4ιότι h. Ἱ. est haeproptee — In Ciz. ante Ἡρακλέα deest articul. τόν. Kioss,
19) κατειργασµένων ] In Ciz. λατεργασµένων.. Quod pau- lo post legitur ἐπιχυγχάνει», idem est, quod'éyrvygdvew. Kies s.
I
e
4 86 IAMBLICHI LIBER
πρὸς ἀἄλλήλους ὁμιλίαιξ οὕτως ἂν χρωμµένους ἐπιτυχχάνειν, Og µέλλουδε volg μὲν φέλοες µηδέποτε hà: χαταστῆναε, τοῖς δὲ ἐχθροῖς «ὡς σώχισσα gos γύμεσθαι καὺ κελετᾷῶν EP μὲν τῇ πρὸς τοὺς πρεςθυτέρους !9) ευκοσµίᾳ τήν πρὸς τοὺς πατέρας εὔνοιαν, &v δὲ τῇ nQog υπ ἄλλους φιλανδρωπέᾳ τὴν πρὸς τοὺς ἁδελφοὺς 41 χοινωνίαν. Ἔφεδης δὲ ἔλεγε περὶ σωφροσύνης, (5ι) ρώσων, τὴν τῶν νεανίσχων ἠλεπέων 19) πεῖρων . τὴς φύσεως λαμβάνεεν, xe ὃν. καιρῦν ἄκκια-- δούσας ἔχουσε «ag 39) ἐποθυμίαρ. m sgos- σρέπετο 31) δεωρεῖν ἄξεον, ὅτε µόνης τῶν ἄρε- τῶν ταύτης xal παιδὶ καὶ παρένῷ καὶ yv- veuxl xol τῇ vov πρεοθυτέρων τᾶξει ὤνειποι- εἴσθαι προςήκεε, καὶ μάλιστα 33) τοὺς νεωτέ- Όους. ἔτι δὲ µόνην αὐτὴν dnoquivev περεεε- ληφέναι xoà τὰ τοῦ σώματος ἀγαθὰ eh τὸ τῆς ψυχῆς, διατηροῦσαν τὴν ὄγειαν καὶ τὴν ᾳ τῶν θελτίστων ἐπιτηδευμάτων ἐπιθυμίαν. ἆλα- ᾿υφερὸν δὲ εἶνὰι καὶ διὰ τῆς ὠἀντικειμένης. ὄντε- ῴέσεως. ᾿ Τὼν γὰρ Ααρβθάρων καὶ τῶν Ἑλλή-- | vov περὶ τὴν 32) Τροίαν -ἀντιταξαμένων, éxec-
ας ! -20N
19) εὐκοσμία] Ciz. εὐκοσμίαν. Kioss,
19) πεῖραν] Οἷα. πειφᾶν. Antea post φάσχων videtur T addenda praepositio κατά. sententia enim haec esse
debet: in iuuenili. aetate naturam esse. explorandam, Jí ioss.
' 20) ἐπυιθυμίας ) Prior Edit. male, εὐθυμίας, pro quo ' Επιθυμίας auctoritate Codicis MS. reposui, Es sic le- gendum hic esse, iam pridem etiam monuit Desid.
Herald. Animadv. in Iambl c. IV. ÉKust |
4
-
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 8. 5
se moribus agerent, quibus assequi possent, vt amicis nunquam iDimicl, inimicis autem quam citisume amici egaderent, et per mo- destiam erga seniores beneuolum in paren- tes animum, atque ex humanitate aliis prae- stita fraternam coniunctionem cornciperent. Deipeeps disseruit de temperantia, dicens, iuuenilem aetatem naturae suae eo tempore experimentum sumere, quo cupiditatibus adhuc integris pollet vigetque: deinde hor- tabatur, vt animum aduertefent, contem- plantes, solam in virtutibus temperantiam et puero, et virgini, et foeminae, et senio- rum ordini congruere, inprimis vero ignio- ribus expetendam esse, vnamque illam tam animae, quam corporis bona complecti as- serebat, dum sanitatem conseruat, rerum- que optimarum studium alit fouetque, et hoc ipsum clarmus ex opposito elucescere. Quum enim barbari et Graeci circa 'Tro- iam aduersis aciebus concurrerent, vtraqüe
&) Φεωρεῖν ἄξιρν] Oratio et sensus rectius procederet, ' si ἄξιον deleatur. Est enim superuacaneum, mec ad locum hunc quicquam facit, Kust.
28) τοὺς vewzéoouc ] Imo, τοῖς vturigoig* vt respondeat daduis praecedentibus. (ust. Accusstiuus defendi potest, quum verbum mpoctixet vtramque structuram admittat. Deinceps pro ἀποφαένων in Ciz. est ἀποφαίνει». Hine procliue est scribere ἀπέφαινε, quum praecedant imperfecta ἀπεφαίνειο, ἔλεγε, προετρέπετο. Kiess. |
23) T'ooíov) In αρ Τρύαν , quod Reinesius ex edit, Arc.
|
4
»
56 .— xAMBLICHI LIBER —
, Ó 3 ο 4 «3 E ? : P ὃ e i € τέρους δι évóc ἀχρασίαν ταῖς δεινοτάταις πε- ριπεσεῖν συμφοραῖς, τοὺς μὲν ἐν τῷ πολέμῳ, τοὺς δὲ κατὰ 'τὸν ἀνάπλουν. xal µόνης τῆς ἀδικίας τὸν θεὸν δεχετῆ καὶ χελιετῆ τᾶξαε τὴν σφιµωρίαν, χρησμωώδήσαντα τήν τε τῆς Τροίας Cer À y 24 Ν ^ E y. 23 à 1 ἅλωσεν xal 34) τὴν τῶν παρύένων ἀποστολὴν
^ παρὰ τῶν «4οχρῶν sig τὸ τῆς -4ὐηνᾶς τῆς ἆλεα- δος ἑερόν. παρεκάλει δὲ τοὺς νεανίσχους καὶ (53) πρὸς τὴν παιδείαν, 3) ἐνδυμεύδαι κελεύων, ὡς ἄτοπον ἄν εἴη πάντων μὲν σπουδακότατον ᾿αρένειν τὴν Óut£vorav xoi ταύτῃ βουλεύεσέλαι περὶ τῶν ἄλλων, sig δὲ τὴν ἄσκησιν 36) τὴν
t Jy. t AD 3. , rcvtzv uxóéva χρὀνὸν μηδὲ πὀνόν avnAceéva x«l ταῦτα τῆς μὲν τῶν σωμάτων ἐπιμελείας τοῖς φαύλοις τῶν φέλων ὁμοιουμένης xoà τα- LP 3 / νά A , / χέως ἀπολειπούσης, τῆς δὲ παιδείας, καὐάπερ o£ xaXol xoà ἀγαθοὶ τῶν ἀνδρῶν, μµέχρε ἑλανάᾶ- του παραμενούσης, ἑνίοις δὲ καὶ μετὰ τὴν τε-
4δ λευτὴν ἀθάνρτον ὃδόξαν περεποιούσης. ' Καὶ τοιαῦθ ἕτέρα τὰ μὲν ἐξ ἑστοριῶν, τὰ δὲ καὶ ἀπὸ δογμάτων πατεσκεύασε, τὴν παιδείαν Emu
3 3 "HA του 3 δεικνύων κοινὴν οὔὐσαν εὐφυῖαν τῶν ἐν éxd- στῳ τῷ γέἐνδε πεπρωτευχύτων. τὰ γὰρ ἐκεένων
mutauit in Τρωΐαν. Idem Ciz. paulo inferius Τροίας, vbi iterum Arcer. Τρωΐας. lbi Ciz. ἄλλωσιν pro ἅλωσω. Kiess.
' 24) τὴν τῶν παρθένων ἄποστ.] Tangitur hic historia celebris et notatu digna; de qua plura diximus ad Sui- dam, v. Ποινή. Kust. Prae ceteris consulenda sunt, quae Kusterus ad Suidam Tom, III. p. 229. cit^uit .
;
DE PYTHAGORICA VITA. CAP.8. 89
pars ex vnius hominjs incontinentia in gra- viSsimas incidit calamitates, alii in ipso bel- lo, ali in réditu in patriam. et soli iniu- stitiae deum statuisse poenam integro de-- cennio et per mille annos duraturam, quum 'lIroiam excisum iri et virgines a Locren- sibus in Mineruae cognomento Iliadis tem- plum quotannis mitti oportere, oraculo moneret. Hortabatur étiam iuuenes, vt animos ad eruditionis culturam appellerent, absurdum esse docens, mentem studio prae omnibus dignissimam censere, eamque de ' caeteris rebus in consilium adhibere, et ad eam expoliendam nihil temporis, nihil labo- ris insumere, quum tamen diligentia, quae in curando oorpore adhibetur, malis amicis similis sit et cito senescat, eruditio vero in- star boni honestique viri ad mortem vsque | perduret, et quibusdam post fata etiam immortalem gloriam afferat. Aliaque id ge- nus partim ex historia partum: e. placitig philosophiae adstruxit, ostenditque, erudi- tionem esse quandam communem eórum in- geniorum praestantiam,.quae quaque aetate primas tenuerint. Horum enim inuenta
/
Tzetz. Scholia in Lycophron. v. 1141. 2159. Vol. II. P- 957. *qq. et Ρ. 940. ed. Müller. Kies. 25) ἐνθυμεῖσθαι ] Antea male, εὐθυμεῖσθαι. Kust.
26y τὴν ταύτην] Lege, τὴν ταύτης seilicet » διανοίας. Kus t. $
jó . ΙΑΜΒΙΙΟΗΙ LIBER
εὐρήματα, debsa τοῖς ὤλλοις γεγονέναι ο) 3ot- δεέαν. Οὕτω ὃ dx τῇ φύσει σπουδαζον τοῦ- s0, ὥστε τῶν μὲν ἄλλων κών ἐπαινουμένων σᾷ μὲν οὐχ οἷόμ σε εἶναι παρ ἑτέρου ussaAa-
- * b € £g 4 / A c , ' ῥεῖν, o£ov 5v θωμην, το άλλος, την υγείαν,
en» ἀνδρείαν τὰ δὲ zóv απροέµενον ovx ἔχειν αὐτόν, οἷον τὸν πλοῦτον, τὰς ἀρχάς , 38) xoi ἕτερα πολλὰ τῶν παραλεμομένων᾿ τὴν δὲ Óv- γατὸν εἶναι κα) παρ ἑσέρου παραλαβεῖν , xui 44 τὸν : δόνχα uxOÓiv ἧστον αὐτὸν ἔχειν. Ίᾷαρα- πλκσίως δὲ τὰ μὲν οὐκ ἐπὲ roi; ἀνέλρώποες εἷ- ναι ατήόωσθαι » 3) παιδευθήναι δὲ ἐὀνδόχεσέλαν (85) κατὰ τὴν ἀδίαν προαέρεσιν. εδ οὕτως προς- εὀὐντα φανῆναι πρὸς τὰς τῆς πατρίδος πράξεις, οὖκ ἐξδ- ἀναιδείας, ἀλλ ἐκ παιδείας. σχεδὺν yàg ταῖς ὠγωφαῖς διαφέρειν εοὺς μὲν avdou- πους τῶν ὥπρίων, rovc δὲ Ἕλληνας τῶν βαρ- βώρων, τοὺς δὲ ἐλευδέρους τῶν οἰκετῶν, τοὺς δὲ φελοσόφους τῶν συχόνσων. ὅλως δὲ εηλικαυ- η. ἔχοντας ὑπεροχήν , ὥστε τοὺς pv ÜazrzorY ερότονεας τῶν ἄλλων 39) dx μιᾶς τόλεως τής
17) roudslow ] Cis. adim De pronomine ταῦτα post εὑρήματα abundante PORE Schaefer. Mel. crit. p. 84.
Kiess. 29) καὶ ἕτερα] In Ciz. deest καὶ. ÉKiess.
- : 29) παιδευθῆναι δὲ ἐνδέχεσθαι κατὰ] Haec desunt in "ασ. Kiess.
50) ἐκ μιᾶς πόλεως τῆς ἐκείνων] Ita aperte Ciz, quem- admodum iam Heraldus Zínimad. in Iambl. cap. IV. pro corruptis, ἐκ μιᾷ πύτερον, legendum essé censuit. Ge- muinam lectionenr etiam Obrechtus expressit, Pulcre
4
4 * 4
N
DE.PYTHAGORICA VITA, CAP.8. 91 aliis materiam eruditionis dedisse. ^ Adeo vero istud natura sua praeclarum est,, vt, quum caetera laudabilia partim ita compa- rata sint, vt in alterum transfundi neque- ent, vti robur, puleritudo, sanitas, forti- - tudo: partim, ei ea e manibus emiseris, non . amplius habeas, vt diuitias, magistratus, et alia multa, quae praeterunus; eruditio ab alio ita possit accipl, vt, qui eam alteri impertitus est, adhuc eius compos maneat.. Similiter quaedam bona parare non esse in potestate nostra; doceri autem,nos posse, quandocunque voluerimus: et qui ita in- . &ructus ad res patriae administrandas acz- cedat, illum non jid facere per impuden- tiam, sed ex eruditionis suae conscientia. ' Nam institutione effici, vt homines bestiis, barbaris Graeci, liberi seruis, et philosophi . plebeiis praestent. Omnino vero in tantum excellere bene institutos, vt cursu velocio- res aliis ex vna illorum patria septem
huc facit locus Strabonis lib. VI. Tom. II. p. 242. edit. Tzethuok., quom primnm citatum ab Heraldo xepesiit Kusterus: 4ονεῖ 05 πόλις (de Crotone loquitur) τά-τε πολέμια ἀσκῆσαι, καὶ τὰ περὶ τὴν ἄθλησι. Ἔν μιᾷ | yov Ὀλυμπηάδι oi τῶν ἄλλων ἀροτέρήσάντες ᾿τῷ σταδίῳ ἑπτὰ ἄγδρες ἅπαντες ὑπῆησξαν Γροτωνιᾷται. Crotoniata- | rum Olympionicarum momina baec perscripsit Reine- sius: Jfvxivocz, Ol. 48. Ερατοσθένης, Ol. 51. “Εππούστρα-. €06 ; οι, δή. 66. «{ιόγνητος, Ol. Φθ. Ἰσχόμαχος, Q..68. . 69. Tigiuxgét5c,. Ol. 71. 72. συλος " Ol. 15. 24. 75. Kiass. ^ ud : ed!
^92 LO YIAMBLICHI LIBER
E. éwecvavy ἑπτὰ κατὰ τήν ᾿Ολυμπίαν euge van, τοὺς δὲ τῇ σοφρέᾳ προέχοντας ἐξ ἁπάσης τῆς οἰκουμεένης ἑπτὰ συναριὐµηύθῆναι. ἐν δὲ τοῖς ἑξῆς λρόνοις, ἐν οἳςρ ἦν «roc, eva φελοσοφίᾳ προύχειν τῶν πάντων. καὶ γάρ τοῦτο τὸ ὄνομα dri 23 τοῦ «Σοφοῦ ἑαυτὸν ἐπωνόμασε.
K E Q.. 9.
(45 . Tabvrc uy. ἐν τῷ γυμνασίρ' roi νέοις 9) διελέχδη. ἀπαγγελθένεων ὃ οὖν ὑπὸ τῶν ᾿φεανέσκων πρὸς τοὺς πατέρας τῶν εἰρημένων, ᾿ἐκώλεσαν οἱ «Χίλιοι τὸν Πυδαγόραν. εἰς τὸ συν- έδριον , καὶ 3) προεπαινέόαντες ἐπὶ τοῖς πρὸς τοὺς viov ῥηθεῖσεν, ἐκέλενσαν, sl τι συμφᾶ--
G0 Qov ἔχει λέγειν. τοῖς Κροτωνιάταις, ἀποφήνα- σύαε τοῦτο πρὸς τοὺς της πολιτείας προχαύ]- µένους. ὁ δὲ πρῶτον μὲν αὐτοῖς συνεβούλευεν ἑδρυσασθαι Movoów 3) ἐρόν, ἕνω τηρῶσε τὴν ὑπάρχουσαν ὁμόνοιαν. ταύτας γὰρ τὰς Üscc aul τὴν προςηγορίαν τὴν αὐτὴν ἁπάδας ἔχειν,
«ai μετ ἀλλήλων 4) παραδίδοσθαι, xal ταῖς
51) τοῦ Σοφοῦ] Ciz. ómittit τοῦ. Ceterum conferantur ea, quae contra Meinersii opinionem, nom Pythago- ram, $ed Socratem fuisse auctorem nominis philosophi, dispátauit Wyttenbachius in Bibl. crit. Vol. II. P. VII. p.317— 119. Kies:
3) διελέχθη] Vsque ad hoc verbum in Ciz. continuatur cap. VII. Kies.
2) προεπαινέσαντες | Ita iid auctoritate Cis. pro ἐπαινέσαντες, quod offerunt edd. Arc. et Kust. Idem Ciz. deinceps corrupte, ἐπὶ τοὺς πρὸ τοὺς, et pro συµ-
s
DE PYTHAGORICA VITA. CAP.8.9. 95.
Olympiae inuenti sint, ex toto vero orbe i| vnum collecti numerum etiam septem modo fuerint sapientia celebres. postea suo tempore. vhum philosophia excelluisse: hoc enim sibi cognomen indidit, vt loco Sapien- tis diceretur. Philosophus. P
C A P.. IX.
Haec ad iuuenes in Gymnasio disseruit Pythagoras: quae quum ab iis ad parentes delata essent, mille viri in curiam euocatum prius laudarunt propter ea, quae iuuentuti suggesserat ; simulque si quid ipsis Croto- niatis vtile haberet, apud Heip. gubernato- res expromere iusserunt. 'Tlum ille primum auctor ilis fuit, vt Musis fanum exstrue- rent, quo praesens concordia salua et in- columis inter eos maneret. Illas enim deas vno omnes nomine venire, colligatasque in- . vicem esse, et communibus honoribus ma-
φέρὀν cum Arc. συμφέρει. Denique ex eodem codice post ἀποφήνασθαι addidi τοῦτο, quod editiones Atcerii et Rusteri omittunt, Kies, e
3) ἱερόν ] Vocem hanc ex MS. reuocaui, quae in priore Edit. deest, Kust. EI margine Spanhemiano e Par. haec sunt notata: ἸΜουσῶν iegoy» μουσεῖον ἱερόν. Reinee $ius monuit, pro ὀμόνοιαν al. εὔνοιαν. Kiess. .
4) παραδίδοσθαι Ἱ Ita Kust. In Ciz. autem παροδεδόσθαι, quod accommodatius videtur, et ab Arcer. confirmatur, in cuius editione est ο λεθας HKiess. -
94 3XAMBLICHI LIBER
ποεναῖς τεμιαῖς μάλιστα χαίΐρειν., xal τὸ σύνο- Άον ἕνα xal τὸν αὐτὸν Gh χορὺν εἶναι τῶν Φουσῶν έἔτε δὲ συμφωνίεν , ἁρμονίαν, ῥυ- ἔμόν, 5) xal ἅπαντα περιειληφέναι τὰ παρα- σκευάζοντα τὴν ouovouxy. ϐ) ἐπιδείκνυσο δὲ, αὐτῶν τὴν δύναμιν οὐ περὶ τὰ κάλλιστα Üso- ρήματα µόνον ἀνήκειν, . ἀλλὰ xal περὶ τὴν συμφωνία» xol ἁρμομίαν τῶν ὄντων. Ἔπειτα ὑπολαμβάνειν αὐτοὺς 7) ἔφη δεῖν, κοινὴν πα- θακαταθήκην ἔχειν τὴν πατρίδα παρὰ τοῦ πλήύους τῶν πολιτών. δεῖ οὖν ταύτην διοι- κεὶν οὕτως, ὡς μέλλουσι τὴν πίστεν παραδόσι- pov τοῖς ἐξ αὐτῶν ποιεῖν. έσεσύθαε δὸ τοῦτο βεβαίως, «ἐὰν ἅπασιν σοι τοῖς πολέταις ῶσι, xal μηδενὲ μᾶλλον 3 τῷ δελαίῳ 8) προέχωσι. τοὺς γὰρ ἀνθρώπους, εἰδότας, ὅτε τόπος ἅπας
(56) προρδεῖται δικαιοσύνης, 9) μυθοποιεῖν τὴν αυ-
την τάδε» ἔχειν παρὰ τῷ Zu τὴν “Θέμιν, καὶ παρὰ τῷ Πλούτωνι τὴν '') 4ΐκην, : καὶ κατὰ τὰς πόλεις τὸν vOuov, ἵνα ὃ μὴ δεκαίως
"4
B) «ui ἅπαντα] 1n Cd. Cis, vt in edit. Árc., ,deest x«l. líiess.
6) ἐπιδείκνυσι] — Antea male, ἐπιδείκνυσαν. Kust. In Ciz. ἐπεδείκνυσαν. Scalig. coniicit, ἐπιδεικνὺς αὐτῶν. Ceterum vix graece dicitur ἀνήκειν περἑ Ίν. Hinc legere malim, πρὸς τά κάλλιστα x. í.À. Kiess.
9) ἔφη δεῖν] In priore Edit. inepte, ἐφηδεῖν" quod Ar- cerius bona fide delectari verterat. | 8ed huius erroris Lectorem iam pridem etiam admonuit Desid. Herald. in Iambl. cap. V. Εως Pro xowi», quod sequitur,
^ Lj
-
DE PXTHAGORICA vÍTA. CAP.9. 95
xime gaudere, atque omnino vnum Musa-
rum chorum esse. Praeterea continere in se ipsis concentum, harmoniam, numerum, et omnia quae ad concordiam faciunt: in- super vero ostendit, vim earum non tan- tum circa pulcerrimas contemplationes di- sciplinarum versari, verum etiam ad rerum consonantiam, Mharmoniamque pertinere. Deinde ipsis ait existimandum esse, se a multitudine ciuium patriam accepisse tane quam commune depositum. Quapropter ita ilam gubernent, vt depositi fidem ad po- steros quasi haereditariam transmittere pos- sint: idque certo- euenturum esse, si se omnibus exaequent ciuibus, et nulla re ma- gis quam iustitia prae caeteris emineant. Vnde et homines, gnaros nullum non locum mdigere iustitia, in fabulis finxisse, Ioui Themidem, Plutoni Dicen. assidere, et in vrbibus legem regnare; vt, qui non bona
LU Ν
Ciz. cum Arcer. legit κουῇ, et deinceps περὶ pro παρά. Kiess.
8) mgoégo0v* τοὺς γὰρ ἀνθρωώπους eid. ] Sic locum hunc auctoritate Codicis M8. emendaui et distinxi, Antea enim male legebatur, προέχωσι τοὺς ἀνθρώπους, εἰδότας, ete, Kust.
9) μυθοποιεῖν] Scalig. µνθοποιοξς. Kies.
10) ἄίκην] Quare Ditem verterit eruditus interpres, ignoro. Justitiam oportebat, vel Dicam. παει, Ditem videtur merum esse vitium typographicum. ' Correxi Dicen. Kiess. ' dE.
-
o6 IAMBLICHI LIBEH
"U) dp ἃ τέακται ποιῶν Gua τ") φαένηται 47 πάντα τὸν κόδμον συναδεκῶν. | Προσήκεεν. δὲ τοῖς συνεδρίοις, μήδενὶ καταχρήσασθαε τῶν {λεὼν sig ὅρχον, ἀλλὰ τοιούτους προχειρίδε- σύαι λόγους, ὥδτε xal yap; ὅρπων εἶναι πι- στούς. xal τὴν ἐἰδέαν οἴκίαν οὕτως οὐἰκονομεῦν, |.) ὥστε τὴν ἀναφορὰν ἐξεῖναι τῆς προαιρέσεως sig ἐκείνην ἀνενεγκεῖν. 34) πρὀς τε τοὺς & αὐτῶν ysvou£évovc διακεῖόθαι yvgoreg, c6 xoi v)v ἄλλων ἕώων µύνους ταύτης τῆς ἐννοίας αἰσθησεν εἰληφότας λαὶ πρὸς τὴν γυναῖχα τὴν τοῦ βίου µετέχουόαν Ἡ) ὁμιλοῦντας, ὡς πῶν uiv πρὸς τοὺς ἄλλους συνδηκῶν σοδεμέ- va ἐν γραμματιδίοις καὶ στήλαες, τῶν δὲ πρὸς (56) τὰς 2υναΐκας dv τοῖς véxvóug. καὶ πειρᾶσθαι παρὰ τοῖς ἐξ αὐτῶν ἀγαπάσθαι μὴ διὸ τὴν
—
11) ép ἃ τέτ.] Rectius, ip à». Kust. Non rectius. AÁccusatiuus etiam aliis placuit, vt Xenophonti Hell. 5 4, 20. ἔταξεν ἐπὶ τοὺς ἐππεῖς, et Polybio V, 65. 4. οὗ ἐπὲ τοῦτο τὸ µέρος ταχθέντες, ad hoc negotium curan- dum constituti. | Kiess.
12) φαίνηται] Corrupte antea, φαίγη Ίαν. Kust. Dein- ceps bene Ciz. cum Arc. συναδικῶν, quod recepi pro ΄ ἀδικῶν, quod est in Kunst. editione. Kies.
15) ὥστε τὴν ἀχαφορὰν ἐξεῖναι v. | Est locus paulo obscurior, quem interpretes non intellexerunt. Ar. cerius reddidit : domum cuique suam ita gubernandam esse ,'vt in eam inferre liceat propositi subsidium. Sed in AÁrcerio non miror, qui sexcenta alia aeque infelici- ter vertit. At nec doctissimi Obrcechti versionem hic
. probare possum. Quid enim sibi volunt illa: , vt pro- ventum eius animi sui proposito tueri liceat? Tu verte: vt consilii sui rationem eo referre liceat, Yd est, vt consilia nostra in administranda re aliema vel publica
M
΄
DE PYTHAGORICA νΙΤΑ, CAP.9. 97
fide munus, quod obeundum habet, accu- rauerit, «18 totum pariter mundum iniurius videatur. Insuper senatum eorum decere, -'. vt in. iureiurando nullius dei nomine abu- tantur, sed ita; se gerant et loquantur, vt' vel miurati fidem mereantur:. rem autenr
. domesticam sic administrent, vt. consili τα» tionem etiam illue referri liceat. Illis vero, qui ex ipsis nati sint, sincerum amorem ex- hiberent, memores, hos ex aliis animalibus . solos. intelligere, quid hic affectus sibi velit. Cum vxore vitae socia ita agerent, vt repu- tent ,.alia quidem pacta tabulis columnisve, "΄ quod vero cum vxore initur foedus, liberis contineri. Efficerent etiam, vt prolis suae amorem in se deriuarent, non per naturam;
ad normam quasi administratiónis domesticae referre nobis liceat: siue, vt exemplo administrationis do- mesticae tanquam argumento vti nobis liceat ad pro- bandum aliis, nos non minori fide et prudentia res alienas, curaturos esse, Quam qua nostras curauimus. Nam, vt recte ait Isocrates Orat. ad Demonicum, P. m. 16. 'O xaxüg διανοηθεὶς ὑπὲρ τῶν ἰδίω», οὐδέποτα παλῶς βουλεύσεται περὶ τῶν ἀλλοτρίωρ' qui rebus propriis mal» prospicit, nunquam. bene consulet alienis. Confer etlam: Nostrum infra, Num. 196. Kust. T5» ἆνα- φορἀν τῆς προαιρέσεως sig ἐκείνην ἀναφέρειν, idem est, qued -τὴν προαέρεσιν sig ἐκείνην. ἀναφέρει». Sententiam HKusterus xecte explicuit. Jíiess. ^ ...
14) πρός. τε] Par. e marg. Spanh. πρὸς Ós. Deinceps post ὥς in Ciz. deest xo. — Pro ἔννοίας autem, quod sequitur, legendum videtux εὐνοίας. Kiess.
10) ὁμιλοῦλτας ) Propter ἀκρλουθίαν orationis mallem,
οὕτως ὁμιλεῖν. XEust. Potius ὁμιλεῖν οὕτως. EKiess |
Ν
100. ^ IAMBLICHI LIBER
Óí,. uéyt6rov εἶναι τῶν ἀδιχημάτων, παῖδας eub γονεῖς dx ἀἄλλήλων διασπᾷν. νοµέζειν δὲ,
(57)29y κράτιστον μὲν εἶναι τὸν καθ αὐτὸν Óv-
-
ναμενον .ιπροὶδεῖν τὸ συμφέρον * - δεύτερον δέ, 40» éx τῶν τοῖς ἄλλοις Gv le nxorem xara- φοοῦντά τὸ λυσιτελοῦν χείριστον δέ, τὸν ᾱ- αμένοντα διὰ τοῦ χακῶς παῦθεῖν αἰσθέσθαι πὸ Θέλτιστον. ἔφη δὲ, καὶ τοὺς φιλοτιμεῖσύαι Αουλομένους ovx ἂν διαμαρτάνειν µεμουμµέ- Φους- τοὺς &v «oig δρὀµοις σεεφάνουμένούς, φαὶ γὰρ ἐχείνους οὐ τοὺς ανταγωνιστὰς κα- ec ' ποιεῖν, αἆλλ αὐτοὺς τῆς νίκης ἐπιθυμεῖν αυχοῖν. καὶ τοῖς πολιτευοµένοις ἀρμόττειν, 31).οὗ τοῖς ἀντιλέγουσε δυσαρεσεεῖν, ἄλλὰ τοὺς ἀπρύοντας ὠφελεῖν. παρεκάλει δὲ τῆς ἀληδι- 9j ἀντεχόμενον εὐδοξίας ἕχκαστον., εἶναι τοί- οὔτο», οἷος ἂν Φούλοιτο φαίνεσδα, τοῖς &À- Aou. οὐ γὰρ οὕτως. ὑπάρχειν τὴν συμβουλὴν ἑερὸν, ὥς τὸν ἔπαινον, ἐπειδὴ τῆς μὲν ἡ χρεία πρὸς μόνους ἐστὶν τοὺς ἀγθρώπους, τοῦ δὲ 22) πολὺ μᾶλλον πρὸς τοὺς Ψεούς. Ei οὕτως ἐπὶ πᾶσεν εἶπεν, ὅτε τὴν — αὐτῶν 33) οὐκεῖ-
20) κράτιστον μὲν εἶναι τ.] Videtur sumtum ex loco illo'Hesiodi ἐν "Egy. v. 293. .
Οὗτος μὲν πανάριστος, ὃς αὐτὸς πάντα οήσει" ᾿Εσθλὸς ὃ αὖ κακεῖνος, ὃς εὖ εἰπόντι πέθηται. : "Oc δέ κε ust. αὐτὸς ρέῃ, wit ἄλλον ἀκούων : Ἐν óvuG βάλληται, ὁ 0 αὖτ ἀχρήϊος ἀνήρ. Fust. In Ciz. et Par. secundum marg. Cod. Spanh. est κρατίστου.. Tum ibidenr δύναμιν. at παθεῖν omis- .sum est, et pro βέλ]ιοτον legitur Bir. Kiecss.
4
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 0. τος
stius esse facinus asserebat, quam liberos et parentes a se inuicem diuellere. Tllum habendum esse optimum, qui pro se, quid conducat, praeuidere posset; secundum ab illo, "αι ex alis exemplum "caperét,: sibr quod ex vsu foret;: pessimum vero, quj expeetet, donec suo. malo didicerit, quid : sit.optimum. Dixit quoque, nón aberra- turos esse, qui honores ambiunt, st imitan- dos.sibi proponerent eos, qui in stadio co- ronantur; riam. ilos non laedere aduersa- rios, sed totos id agere, vt ipsi victoriam consequantur. Similiter conuenire is, qui rem tractant püblicam, ne coptradicentibus | succenseant, sed vt obedientibus prosint. Monebat etiam, vt quilibet verae gloriae cupidus talis. reuera "esset, quahs aliis, vi- deri vellet: laudem enim rem esse magis sacram, quam consilium: siquidem hoc ur- ter homines tantum habet vsum, iHa vero multo magis ad deos refertur, His omni- bus subiecit, vrbem ipsorum tum temporis. . 2) οὗ τοῖς] In Ciz. « αὐταῖς.. Kiess.. E 29) sroAU) In Par. secund. marée Spamhem. πάνν. . Kiess ν 25) οἰκεῖσθαι]ν Ne dubites. ο μον. , ᾠκίσθαι, i. e. conditam esso, ab αἰκίζω.. TO. οἰκεῖσαι enim. est ab οἰκέω, incolo, inhabito: quod hio locum non habet. Sic paulo post x«10ixioso Dot rescripsi pro »oropjosoó au,
Kust. n Cd. Ciz. haec reperitur lectio: οἰκέβοθαι συµβέβηκι»,. ὡς Xéyovoiw, Πρακλέα. Reinesius adscripsit :
9 -
- PES
-—
ὅθαι συμβέβηκεν’ 34) Ἡρωνλάν» dite ag. fov; G9» Óuz τῆς Ἰταλίας xX^Aevvtr, . ὑπὸ, 75). cdeeprey ion μὲν. doro] D dvrag , Ἀρότωνα δὲ fexDoivea τῆς TUxrÜg παρ τὴν ἀἂγνοάν,. ὃς rra τῶν πόλεμίων, δυαφθεέραντο», Λα) μετὰ ταῦτα ἐπκονγειλαμένου περὶ τὸ' ανῆμα συνώνυρων 36) ἐκείνω ατόιραίδεσέαι πόλεν, , ἄνπερ αὐτὸρ peroyg πῆς ἀθανασίας. ὥστε τὴν χάρεν τῆς ἀπαδύσεως 37) αὐεργεσίας προζύκειν αὐτοὺρ ἔφη δικαίως oixovousiv. oi δὲ daro EG τό TB . Movoszov ρύύαντο , «ab τὰς πάλλακίδας, ac ὄχειν ἐπεγωρέαν ἦν αὐτοῖς, ἀρβατεν. - καὶ δια- Ae pale λωρὲς αὐτὸν ἓν μὲν τῷ Ih πρὸς | τοὺς παῖδας, | ἐν δὲ τῷ τῆς Ἔρας ἀρῷ πρὸς κὰς --- ἠξίωσαν.
198 5 |: XAMBEICHI LIBER '
1. οἰκίσαι, ET potiüs οκίδεόθαι, € μα ] óg "Hoa- | 9ÀAMove. Ki iess ;
- M) "Hooxhéa]: Moisifoitwm eet, sekibi debere, ὑπὸ Ὥρα- Ἀλόους, tura propter sensum, tum etiam proptér ge- nitiuos sequentes, ἀδικηθέντος, et διαφθείραντος. Kust. 8i legas οἰκίσαι, nom est quod praeterea mutetur. Sunt enim Graeci iàm vsu genie OIN. absalutorum liberiores, £Kiess.
$5) «άακινίου ] ' Holstenjus ad Stephanum, v. abonos,
legit 4ακίνου" quem vide. K'ust. «4ακίνιον est ἀκρω-
χήριον Kodtevog appellatum ἀπό τινος «4ακίνου, νε τδοῖο
Scholia in Theocritum Idyl. IV. 355., itemque recte
'sosbitur apud Tsetzen : ad Lycephron. v. 886; .4axi-
ες »to» δὲ ἐκλήθη ἀπὸ .{ακίνόν Αἰοπωνιώχου. — Monuit hoc | Holstenius in Castigatt. ad Step. x ÉRiess; |
96) ἐκείνῳ UN κ. Cit, ἐκεῖνο ατονκιφθήσετα.. Videtur. igitur legendum esse ατομμσθήσεσθαι, hoc
Ι
/
DE PYTMAGORICA VITA. CAP. g. 103
ab Hercule conditam esse, quum boues per
Itaham ageret, et a Lacino iniuria affe- |.
ctus, Crotonem sibi noctu opem laturum per ignorantiam pro hoste oecideret, cogni- toque errore promitteret, se circa sepul- crum vrbem. Crotoni cognominem conditu- rum, quum ipse' immortalitatem. consecutus
eset. Ea ratione aequum esse aiebat, vt
ipsi gratiam pensandorum beneficiorum pro- be iusteque dispensarent. Quibus auditis, et Musis templum erexerunt Crotoniatae, et quas habere consueuerant, pellices dimi- serunt; atque vt seorsim in Pythii Apolli- nis aede ad pueros , in Iunonis vero ad VXOres verba faceret, Pythagoram roga- verunt. 2
sensu: promisit fore, vt ibi vrbs conderetur, Hercules enim immortalitate donatus xon ipse eo potuit colo- ' *$iam deducere. Lectionem κατοικισθήσεσθαι commen- dat etiamr κατοικήσεσθαι, quod Knsterus expulit. Ce- terum etiam futurum med. κατοικἰσεσθαι passiua signi- ficatione accipi potest. Kies.
2/7) εὐοργεσίας] Haud dubitem scribere, d»r εὐεργεσίας. Deinde pro oiwovous», quod statim sequitur, Desid.
Heraldus oiaxovouéiv non absurde etiam legi posse cen-- ,
sebat: sed cui caue assentiaris, Kust. Non opus est Kusteri emendatione: nam χάρις τῆς ἀποδόσεως εὖ- εργεσίας idem est quod ἀπόδοσις χάριτος ἀντὲ εὐερχεσίας. In Ciz. desunt haec verba: ὥστε τὴν χάριν τῆς ἀποδόσεως εὐεργεσίας, Pro δικαίως ibidem legitur δέ, et pro οἱ δέ, οὗ δὲ. Denique post ἐπιχώριον deest v. Kiess.
104 . . IAMBLICHI LIBER. S FS : K E d. L δι Τὺν δὲ πεισιλέντα λέγαυσιν ἡγήσασθαι τοῖς
παιδὶ rOLdÓs" ὥστε μήτε «ἄρχειν 3") λοεδορέας, μηδὲ ἀμύγεσθαε τοὺς Λλοιδορουµένους ' xol περὶ τὴν παιδείων τὴν ἐπώνυμον τῆς ἐχείνων Μλιχίας πελεῦσαι σπουδαζειν. ἔτε δὲ ὑποῦέ- . ὅδαι, τῷ μὲν ἐπιειχεῖ παιδὲ ῥᾷδιον πεφυλέναι πάντα τὸν Giov znoeiv. τὴν κα (59) 7) τῷ δὲ μὴ .sv πεφυκότε κατὰ τοῦτον τὸν ραιρὸν χαλεπὸν Λαὐεστάναι΄ μᾶλλον δὲ ἀδύ- γατον ἐκ φαύλης ἀφόρμῆς ἐπὶ τὸ τέλος 2) εὖ δραμεῖν. πρὸς δὲ τούτοις ἑλεοφιλεστὄτους av- τοὺς óvsag ἄποφῆναν, ο χα) διὰ τοῦτο goat cer τοὺς αὐχμοὺς ὑπὸ τῶν πόλέων” ἀποδτέλ-- λεσδαι παρὰ τῶν Oed» ὕδωρ αὐτησομένουο, ὡς μαλιστα ") ἐκείνοις ὑπακούόαντος τοῦ δαι- µονίου, zal 5) µόνοις διὼ τέλους ἀγνεύουσιν ἐξονσίας ὑπαρχγούσης ἐν τοῖς ἑεροῖς διατρίβειν. 2 Zu ταύτην ÓB τὴν αἰίαν καὶ τοὺς φιλαν- Ὀρωποτάτους τῶν δεῶν, τὸν «ἀπόλλω παλ τὸν
1) λοιδορίας ] In Ciz. vt in Arc. λοϊδορίαν. Kiess. 2) τῷ δὲ μὴ cu πεφυκότε] Bic fel absque auctoritate Codicis MS. locum hunc emendaui. Ante enim male
legebatur (consentiente Cd. Cis. Hiess.), ᾧδὲ μὴ - * — &U pui ind Kust.
"$) εὖ δραμεῖν] "Ita recte Ciz. secundum canonem 105. Scaligeri, quem citauit Schaefer, in Mel. crit. p. 6, p Τὸ εὖ καὶ τὰ στερητικὰ μόρια mon componuntur cum verbis, sed cum nominibus. ** — In edd. Arc. et Bust. legitur - εὐδραμεῖν. , Paulo post pro ἀποφῆναι Scaliger sine, Casa vult ἀπέφηνρ. Πίος.
DE PYTHAGOBIUA VITA. CAP. I0. τοῦ | CAP. X. 2 |
Ile vero voluntati eorum obsecutus pueris haec, vt aiunt, praecepit: vt nemi- nem.conuicis lacesserent, nec conulcianti- bus responderent: quin potius operam da- rent paediae, id est, literarum doctrinae,
quae ab aetate puerorum nomen habet.
-
Deinde monuit, a puero ad modestiam fa- ctó perfacile in omni vita salvum illibatum-
que studium honestatis retineri: hoc vero:
diffielle esse id aetatis aliter affecto; vel potius ne fieri quidem posse, vt qui a malo principio profectus sit, inoffenso pede ad finem vsque decurrat. Adiecit, ipsos: diis esse dilectissimos; ideoque siccitate inuale- scente pueros: a. ciuitatibus ad pluuiam a dis impetrandam mitti, quippe quum hi maxune a dis.audiantur, et soli perfecte pun in templis versandi facultatem conse- quantur; ideoque .et hominum amantissimos
4) ἐκείνοις ὑπακούσαντος | Apud Arc. et Kust. est ἐκείνους, pro quo e Ciz. reposui ἐκείνοις. "Porro Ku- sterus. absque cunctatione scribi iubet, ἐκείνων bma- κούσοντος, vel . ἐπακούσοντος, | Futurum ὑπακούσοντος etiam in marg. Spanh. notatum est, Mihi totus lo- cus sic scribendus videtur: ὡς μάλιστα ἂν ἐκείνοις ὕπα-- χούσοντος. Kiess.
5) μόνοι] Ίνα Cin, νι Desid. Herald. Animad. in Iambl. eap. V. pro μόλις, quod exhibent edd., Árc. et Xust., legendum censuerat. Frustra est Rusterus af- frmans, nulla hic correctione opus esse, Kiess.
Ld A C
N
LÀ
1086 - IAMBLICHI LIBER
' Ἔρωτα, πάντας ζωγρᾶφεῖν xal ποιεῖν τὴν τῶν παίδων ἔχοντας ΛἨλιχίαν. συγκεχωρῆσύθαι δὲ xal τῶν στεφανιτῶν ἀγώνὼῶν 5) τινὰς τείλῆναι διά παῖδας' τὸν μὲν Ι]υθικόν, αρατηθόντος vo) Πύθωνος ὑπὸ παιδός' ἐπὶ παιδὲ δὲ τὸν ἐν Νεμέα, καὶ τὸν ἐν Ισδμῷ, τελευτήσαντος -4ρ- «χεµόρου xal Μελεκέρτου. χωρὶς δὲ τῶν εἰρη- µένων ἐν τῷ κατοικισθῆναι τὴν πόλιν τῶν .Ἀροτωνιατῶν ἐπαγγειλασθαι τὸν ᾿πόλλω τῷ ἡγεμιόνι τοῦ οἰκισμου δώσειν γενεάν, ἐὰν ayd-
55 yn τὴν εἰς Ἰταλίαν ἀποικλίαν. Ἐξδ ὧν 7) δεῖν, ὑπολαβόντας, τῆς μὲν γενέσεως αὐτῶν πρόνοιαν
᾿ πεποιῆσθαε τὸν πόλλω, τῆς δὲ ἡλιρίας ἅπαν- τας τοὺς θεούς, 9) ἀδίους εἶναι τῆς ἐπείνων φιλίας: xol μελετᾷν &xovtv, ἵνα δύνωνται (49) λέγειν. ὅτε δέ, )1|v μµέλλουσεν εἰς τὸ γῆρας βα- ὴ δίζεΙ», ταύτην svÜvc. ἐξορμῶντας 9) τοῖό ἐλη- Λλυθόσεν ἐπαχολουψεῖν καὶ τοῖς πρεςθυτέροις μηδὲν ἀντιλέγειν. οὕτω γὰρ εἰκότως ὕότερον ἀξιώσειν, μηδὲ 19) αὐτοὺς τοὺς νεωτέρους. ὦν- ταδιρεῖν. διὰ δὲ τὰς παραενέσεις ὁμολογεῖται
6) τιὰς] Haec vocula male deest in Ciz. vt in edit. "^ Arc. Paulo inferius pro τῷ ἡγεμόνι in Ciz. est τὸν ' - ἡγεμόνα. De formula στεφανίτης OGyow v. Ernest. ad Xen. Mem. HI, 7. 1. et Siebelis. ad Hellen, not. p. 156. Κἰδδ ο —
9) δεῖν] Reposui lectionem notatam in margine Spanh. pro hac, ἐξ ὧν ὑπολαβόντας 0d. De qua Rusterus recté iudicabat, voculam δεῖν superwacaneam 60946, nec intelligi, quid ad: huius leoi eensum faceret. At ver- bis transpositis δεῖν coniungendum, est ctun ὠξίους εἷ-
«98. R55 7 : / 1 ;
DE PYTHAGORBRICA VITA, CAP. IO. t07
deos, Apollinem et Cupidinem, puerili spe- 8 piotos repraesentari. Propter puertos etam ludos quosdam, in quibus victores coronantur, edi in confesso esse: Pythicos quidem propterea, quód Hythonem puer occidit; Nemeos vero et Isthmicos ob mor- tem. Archemorn et Melicertae. Praetere& quum ' vrbs Crotoniatarum in eo esset, vt conderetur, Apollinem duci coloniae sobo- lem promisisse, si nouos in Italiam colonos deduceret: vnde reputantes, natiuitatis ip- sorum Apollmem, aetatis autem omnes pa- nter deos curam gessisse, par esse, vt se
dignos eorum amicitia praestent. Porro
meditentur audire, vt possint loqui, Qua dein via ad senectutem. ituri sint, illam statim ipngress] sequantur eos, qui eo per- venerunt, nec vnquam senioribus oblo- quantur. lta in posterum iure merito ipsos quoque exacturos, vt ne ἃ iunioribus iniu-
ria afficiantur. His praeceptis meruit, νε
8) ἀξίους εἴναυ τῆς ix.) Est oratio hiulca, quam sic supplere poteris: διῖν ἀξίους αὗτοὺς παρέχειν τῆς ἐκεί- vey φιλίας. Sic sensus erit planissimus. Kust. Lo* cus sanus est. Kiess.
9) τοῖς ἐληλυθόσιν] Scilicet sic i γᾖθας. .Male Ob- rechtus : qvi p?aecosserunt. Kies s.
10) αὐτοὺς τοὺς νδωτέρους | Male antea vtasu datiuo, j αὐτοῖς τοῖς νεωτόροις. Kust. In cod. Ciz. est, μηδὲ αὐτοῖς teg νοωτέροις ἀρειδιωεῖν. Hoc ἀντιδιωεῖν corru-
ptum est d genuina lectione nem quam restitui- mus, WKiess-
*t- o
108 IÀMBLICHI LIBER
, παρασκευάσαε, μµηδένα τὴν ἐκείνου mQogmyo- ᾿ iav ὀνομάδεινν ἀλλὰ παᾶντας δεῖον αὐτὸν καλεῖν. K E d. τα.
ο ο - —. Toig δὲ γυναιδὶν ὑπὲρ μὲν τῶν ὑυσεῶν ἀποφήνασύαι λέγεταέ, πρῶτον» μὲν, χαήώπερ, ἁγέρου μέλλοντος ὑπὲρ ἀντῶν ποιεϊσύαε τὰς εὐχάς, ") Αούλοιντ ἂν ἐκεῖνον εἶναι ααλὸν κἀγαδόν, ὡς τῶν Ψεῶν τούτοις προςεχόντων' οὕτως αυτὰς περὶ πλείστου ποιεῖσθαι τὴν ἐπι- ᾿είχειαν, 3) ἓν ἑτοέίμως ἔχωσιν αὐτοὺς ταῖς sU- xeic ὑπακονσομένους. ἔπειτα, τοῖς ὑὣδεοῖς προς- φέρειν ἃ µέλλουσε, ταῖς χερσν 3) αὐτὰς ποιεῖν πα) γωρὶς οἰκετῶν πρὸς τοὺς Αωμοὺς -προς- ἐνεγλεῖν, οἷον πόπανα κἀὶ ψαιστὰ xc soto κα) λεθανωτόν ᾽ qvo δὲ καὶ Davdro 4) τὸ δαεµόνιον uf tuu», μήδ ὡς οὐδέποτε πάλιν
(41) προριούσας évà xao πολλὰ δαπανᾷν. περὶ δὲ τῆς πρὸς τοὺς ἄνδρας ὁμιλίας κελεῦσαε xara- vostv, ὅτε. συμβαίνει xal τοὺς πατέρας 5) ἐπὶ τῆς Φηλείας φύσεως παρακεχωρηκέναε μᾶλλον ἀγαπᾶσδαι τοὺς φεγαμµηκότας 3 τοὺς τεκνώ-
i όαντας αὐτούς. διὸ καλῶς ἔχειν, 7] μηδὲν
S
1) BovAowz ] In Ciz. βούλθιντο, sine apostropho: Kies. 9) ἵν ἑτοίμως.κ. T. À.] In Cir. exciderunt hae qua- tuor syllabae, ἔχωσι» αὐ. Kiess. . 8) αὐτὰς ] In Ciz. αὗται, in edit. Arc. αὗταί. Kioss. 4) τὸ δαιμόνιον] Tta. recte Ciz. et Par. seoundum marg. à 'Spanh. pro τῷ δαίµονι, quod habent edd, Arc. et
9 -
DE PYTHAGORBIGCA'YVITÁÀ. CAP. IT. 109
nemo illum suo nomine, sed diuwm omnes appellarent.
| CAP. XI.
' Apud vxores. vero de sacrifici disse- ruisse fertur, primum quidem, sicut alium, qui pro ipsarum salute vota coneiperet, bonum honestumque esse velint, quia diig tales acceptiores credunt; ita ipsas debere . plurimum facere animum aequitati mode« stiaeque deditum, vt eo magis a diis ἐκαιι- direntur. Deinde dus offerrent, quae suis ipsae manibus, elaborassent, eaque sine mi- - nisterlo seruorum aris admouerent, vt pla- centas, liba, fauos et thura: caede vero et sanguine deum ne colerent: nec tam multa vno tempore offerrent, vt denuo nunquam accessurae videantur. Qnod autem attinet earum cum maritis commercium, diligenter consderare iussit, parentes illarum sexui libenter concedere, vt plus diligant maritos, quam illos ipsos, qui vitae ii$ auctores sint. Ideoque recte incturas, 8l vel. plane nom
Kust. : 'HReineiius verba τῷ δαίµονι τιμᾷν explicabat Juw. Kiess.
ϐ) ini τῇρ θηλείας φύσεως ]΄ Haec in margine Cod. Ciz. his verbis explicantur: ἐπὲ τῶν θυγατέρων. Signi- ficat φύσις h. l. sexum, vt apud Thucyd. Il, 46. fin. videuirque apud Xenoph. de Bep. Lac. III, 5. vera lectio esse: --- ὅτι τὸ ἄρρεν φῖλον - ἐσχυρότερόν ieu της aces φύσεωο, αρ. | ]
H
10ο — IAMBLICHI LIBER *. ῥἐναντιοῦσθαε πρὸς τοὺς ἄνδρας, 7] τότε wogi- ' 66 ζειν Φικᾷν, ὅταν ἐχείνων 8) ἠττηθῶσεν. Ἔτι δὲ τὸ περιβόητον ysvóusvov αποφθέἐγξασύαι . eara τὴν σύνοδον, 7) ὡς ἀπὸ μὲν tov συνοι- «οὔῦνεος ἀνδρὸς ὁσιόν ἐστιν αυδημερὸν προς- εέναι τοῖς ἑεροῖς, ἀπὸ δὲ τοῦ μὴ προρήροντος, οὐδέποτε. παραγγεῖλα, 02 κα) κατὰ πάντα τὸν fiov αὐτάς τε εὐφημεῖν, 9) καὶ tov; ἄλλους ορ» , ὁπόδα ὑπὲρ αὐτῶν εὐφημήσουσι '" xal τὴν. δόξαν. τὴν διαδεδοµόνην uu καταλύσωσι, (42) κιηδὲ "rovg μυδογρώφους 9) ἐξελέγόωσεν, ot, Φεωροῦντες τὴν τῶν γυναιλῶν δικαιοσύνην x τοῦ '?) προσίεσῦθαι μιὸν αἄμάρτυρον ἐὸν ἑμα-
6) ἠττηθῶσιν ] Ita recte Ciz, In edd, Arc. et Rust. vitiose ἠττήθωσιν. Paulo post in Ciz. ante περιβόητον deest τό. Kioss.. ν |
7) ὡς ἀπὸ μὲν τοῦ συνοικ.]. Infra, Num. 1g2. Apo-
- phthegma hoc Theanomi Pythagoricae tribuitur: vbi vide quae notauimus. JKwst.
8) «64 τοὺς ἄλλοις ὁρᾷν] Est locus obscurus, et, vt mihi videtur, corruptus, quem sic, legendum puto: καὶ τοὺς ἄλλους Óp&», ὁπύσα ὑπὲρ abràw εὐφημήσουσι" et vb alis ea faciant, quac ipsae pro se a dis expe- titurae sint. — 4oáv Tw& ἀγαθὸν. νο] κακό», aliquem bene- feció vel malefieio afficere, est phxasis apud Graecos nofissima. Deinde: τὸ δρᾶν et ὁρῷν laca intevdum apud $criptores commutant, vt apud Suidam in Ὀργεάνας: vbi vide quae motáuimus, Porro εὐφημεῖν, quod "vulgo linguis fauere , vel bona verba dicere, Significat, interdum etiam sumitur pro precari, vel precibus a diis aliquid éxpetere: quod tam potissimum, cum precammt, bona verba üicere soleamus,. Certe εὐφημία pro precibus sumitur apud Platenem Aleib. HI. (p. 45. Edit. Lugdun.) in Oraculo Ammonis, quod illic re-
€ fertur: -«Ῥούλεσθαν αὐὑτῷ τὴν 4ακεδαιμοόνίων εὐφημίαν εἷ-
γαι μᾶλλον, ij τὰ σύμπαντα τῶν “Ἑλλήνων -Ἱερά. Malle se
x
-
€"
bU
DE PYTHAGORICA VITA, CAP. II. $IIL
refragentur maritis, . vel iis si cedant, tum
se vicisse existunent. In isto conventu fer- | tur etiam pronuntiaasse illud plurimorum
sermonibus iaotatuín ; nempe,: vxorem a marito suo surgentem rm pietate ad sacra eadem die se conferre:posse, ab alieno au-
tem' viro nunquam. Insuper praecepit fe-
minig, per totam. vitam bene ominatis ver- bis vti, et.effcete, vt alii de ipsis bene loquanturi nec passnn vulgatam gloriam
aboleant, aut fabularum scriptores menda-. ci arguant, qui, quum mulierum iustitiam ex eo colligerent, quod sine testibus vestes
) Laocdaemonium πα ; quam cuncta Graecorum tem- pla. | Addit ibidem Plato: τὴν γοῦν εὐφημέαν οὖκ ἄλλην τινά µοι δοκε λέγε ὅὃ θεὸς, d τὴν «εὐχὴν αὐτῶν ὃ αὐφημίαν nihil alind deus appellare videtur, quam vota illorum et preces. Haec afferre volui ad locum ob- scurum partim illustrandurh , partim emehdandum: Quod si quis his veriora et meliora promere potue- FXit, nemo me citius in eius sentenüam concedet. Kust. Leniore medicina hic lotus sanari posse vi- detur, us quidem, vt stribatur: καὶ τοὺς ilo ους ὁρᾷν, ὅπως αὖ περὶ αὐτῶν (ρτο ὁπόσα ὑπὲρ αὐτῶν) εὐφημήσουσι: praecepit feminis, vt omni vita bene ominatis verbis vterentur de alis, atque viderent, wt et,ceteri vicissim de ipsis eiusdemmodi verbis vterentug. Kiess,
9) ἐξελέγξωσινΊ In marg. Spanhem, notatwm est an λέγχωσιν. FRiess.
10) προρίεσθαν μὲν ἀμάρτυρον Ἰ Légo, πρώκσθαι μὲν ἁμαρτύρως. Kust. Ηροϊεσθαι haud dubie verum, non item ἁμαρτόρως. — In Ciz. est μετὰ ἁκαρτύρωνι Paulo pest ρτοιᾶλλῳ malim ἄλλη nam feminae sibi inuicem vestes commodant. — Verba proxima im Ciz. inüerso ordine sunt posita, δέῃ χρῆσοι. — Ibidem est ας pre δίνας, quod Reinesius copyrexit, Kioss. :
-
-
1
/
ria TAMBLICHI LIBER
"φισμὸν «al τὸν κόσμον ; ὅταν τιν) ἄλλῳ Os αρῇσαι, μὴ γένεσύαε δὲ ἐκ vij πίστεως «δίχαρ µήδ ἀντελογίας, 1) ἐμυοποίῃσαν τρεῖς yuvai- κας él κουνῷ πάσας ὀφδαλμῷ Ἀρωμένας διὰ σὴν εὐχερῇ κοινωμµίαν᾽ ὅπερ ἐπὶ τοὺς ἄῤῥενας | µετατεύέν., 3) ὡς ὁ προλαβὼν, ἀπέδωχεν εἲ- "όλως wal ἑτοίμως, εῶν ἑαυτοῦ μεεαδεδούς, οὐδένα ἂν προρδἐξασθαι λεγόµενον , ὡς μὴ
66 οὐκεῖον αὐτῶν τῇ φύσει. . Exc δὲ τὸν σοφώτα-
τον TOW anderem AsyOusvov xai ovuvrchevta σὴν φωνὴν «gv ἀνθρώπων ααὶ τὸ σύνολον εὑρετὴφ καταστάντα τῶν ὀνομάτων, tirs Dsov, εἶτδ δαέµονα, εἴτε Üsiov τινα ἄνδρωπόν, σνιι- δόντα y B) ὅτειτῆς &vosflearg οὐκειότατον ἐστι χὸ γένος τῶν γυναικῶν, ἑλάστην τὴν ἠλεκίαν αὐτῶν GuVOvuuov ποµσασύαι Φεῷν καὶ xa- λέσαε τὴν μὲν ἄγαμον, Ἱκόρην, τὴν δὲ πρὸς ἄνδρα δεδοµένην;, 14) Δυμφην , τὴν δὲ τέκνα
11) ἐμύθοποίησαν τρείς yv». Ἱ Tangitur hic fabula de Phorcynis filiabus, cuius meminerunt Palaephatus de Incredib. cap. $$. Heraclitus de Incredibil cap. 15. Agatharchides apud Photium, p. m. 1527. et alii Kust. Conf. Tzetz. Schol. in Lycophron. Vol. II. P. 824- sqq. Edit. Müll. Kies.
32) ὡς ὃ προλαβὼν ἅπ.] Est locus obscurns et ὕπου- λος, ex quo me non satis expedio. Aliqua saltem in his tenebris lux accendetur, si sequentia sic legeris : οὐδένα προςδέξασθαι τὸ λεγόμενο», ὡς μὴ οἰκεῖον αὐτὸ τῇ φύσει. Kust. |, Loous sanus est, modo ex Arcerii
; editione retineatur αὐτῶν, scil. ἀῤῥένων, pro αὐτόν, quod . €um Nustero praebet Cd. Ciz, Sententia est: Quod ad mares translatum , quasi is, qui prior aliquid accepit,
hoc ita reddat, vt de suis promte ac facile impertiat, hos
: P4
"1
—
L -
DE PYTHAGORICA VITA, CAP. 11, T M
et ornamenta alus pro re nata commodent,
neque ex fiducja illa tes et. durgia orian- tur, finxerunt, mulierum tigam vno com- |
muni oculo vsam esse, occasione sumta & facili mulierum inter se communicatione: quod ipsum ad virilem" sexum translatum, ac si qui commodato accepit, reddat et ipse lubenter, promteque res suas commo- dans, hoc si affirmaretur, neminem proba- turum esse, vtpote a sexu ilo alienum. Deinde eum,.qui omnium fertur sapientis- simus, quique humanam vocem in ordinem redegit ] et vt paucis. complectar; nomina primus inuenit, siue deus ille, siue daemon, siue diuinus homo fuerit, animaduertisse 'foemineuni genus pietati iunctissimum , id- eoque quamlibet ejus aetatem fecisse deo cognominem, dum innuptam nominauit Co- ren, i. e. Proserpinam; nuptam viro, Nyri-
-
, 5i diceretur, neminem probatum 65164 quippe non con- veniens marium naturae. ".4εγόμενον poterat omitti, quum praecessisset µετατεθέν' sed additum est propter
verba interiecta. — Pro ος in Ο1Σ, est προ |
δέξασθαι. Kiess.
15) ὅτι] Ita Rusterus. In Ciz. et edit. Arc. διότι, aequo recte. Paulo post in Ciz, est ἑκάστῳ pro ἑκάστην. Ce-
^ terum hic locus non conuenit cum aliis, vbi , Pythago- yas dixisse fertur, ὅτι πάντων σοφώτατός ἐστιν ὁ ἀρνθμός Conf. Iamblich. in hoc libr. sect. 82. Aelian: V. H. IV; 17. ibique Perizon. Ádd. Meiners. P. 584. Kiess.
14) Νύμφην Ἱ. Haec vox in' priore Edit. deest; qdam ex MS. reuócauimus, Kust. QCupet. p. 271. opinabatur, excidisse γαμετήν, sumta &ppellatione à Iunone, quae
Tom, IL | - H
8
--
l a
. : πα
" Li
141á. — "&AMBLICHI LIBER (45) yevvnoouévgv, Μητέρα, τὴν δὲ παῖδα sx παί- | ev ἐπιβοῦααν πατὰ τὴν Ἰωρικὴν διάλεκτο», Meier * ᾧ ούμφωνὸν εἶναι τὸ xai τοὺς xen- σμοὺς dv. «4{ωδώνῃ xol «4{ελφοῖς Onkovasas διὼ "γυναικός. . 4ιὼ δὲ τῶν sig wav εὐσόβειαν ἀπαί- ων πρὸς τὴν εὐτέλειαν τὴν «κατὰ τὸν ἑματι- --ἁμὸν κηλιχαύτην .παραδέδοσαι ατασκευάσαι τὴν μεταβολήν, ὥστε τὰ πολυτελὴ τῶν ἑμα- σίων μηδεμµίαν ἐκδυεσδαε τολμιῶν. ἀλλὰ Diva: Auc sic τὸ τῆς 1ρας ἑερὸν πολλὰς μµυρεάδας 67.ἐμασέων. .4έγεται δὲ xal τοιοῦτόν τε δεελιλεῖ», ὅτε περ) τὴν χώραν τῶν ἀκροτωνιωτῶν oos μὲν 3) ἀρετὴ πρὸς γυναῖκα ὑδιεθεθόηται, «Ὀδυσσέως οὗ δεᾶαμένου παρὰ «ες Καλυψοῦς ἀδαναόίαν ἐπὶ τῷ τὴν Πενελύπην παταλεπεῖν. 36) ὑπολεάποιτο δὲ ταῖς φυναιξέν, sig τοὺς ἂν- oec 'ἀποδείδασθα, τὴν παλοκωγολίων, ὅπως sig 400v 17) παταστήσωσε vuv εὐλογίαν. ἁπλῶς -δὲ ᾽μνημονεύεταε, διὰ τὰς εἐρημένας ἐντεύξεις 'περὲ Πυδαγόραν ov µετρίαν τιμὴν καὶ ὅπου- (nv xal κατὰ τὴν πόλιν τῶν Κροτωνιατώὼν γενέσθαι, «καὶ διὰ τὴν πόλιν περὶ τὴν Ira- λίαν. |
cognomipabatur Γαμηλία, wt patet ex Aristidis hymno in Iouem. Hinc dii Gamelii apud Augustin. im libris . de Civ. dej. Kies, :
15) ἄρετη] In priore Edit. est Ggsty: at in MS. ^ ἀρετῃ: quod in ἀρετὴ mutandum esse quiuis facile videt. Kíust. Paulo post in Ciz. est ἐπὶ τό. Kioss.
s
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. II. t15
pham; liberos enixam, Matrem; auiam Do- rica dialecto, 7Maiam. Όαι consonum esse, quod per mulierem Dodone et Delphis ora- cula edantur. His a pietate arcessitis lau- dibus effectam esse aiunt tantam immuta- tionem ,. vt vilioribus vestimentis assumtis pretiosa non amplius auderent induere mu- lieres, sed omnes in templo Iunonis conse- crarent aliquot pretiosarum vestium myria- des. Fertur hoc quoque oratione sua ex- secutus, circa regionem Crotoniatarum ce- lebratam esse fidem mariti erga vxorem, eo quod Vlysses non acceptauerit immortali- tatem a Calypsone ea conditione oblatam, vt Penelopen desereret. Hestare igitur, vt vxores maritis suam praestent virtutem, ad-- eoque pari laude viris se exaequent. His alloquis Pythagorae non parum honoris sudüque Crotone, et per.hane vrbem 1n . Italia partum. esse asseneratur. |
16) ὑπολείποιτο] Hic optatinus eadem. ratione est po- situs, qua in locis allatis a Schaefero in Melet. crit. p. 10€. Insignis eiusdem generis locus reperitur apud Stobaeum Ecl phys. P. Ἱ. p. 208. vbi pro βλάπτοιεν scribendum βλάστοιεν cum. Wyttenbachio in Nota addita Mahnii dissertationi de Aristoxeno, p. 87. 'ed. Lips, Kies -
17) καταστήσωσι ] In Ciz. καταλύσωσε, Ibidem paulo post deest καὶ, quod post σπουδὴν in edd. Arc. et Kust.legitur. Kies.
| H 2
120 YAMBLICHI LIBER
ἦν 9) ixsivo , ἡ τῶν ἀριδμῶν τε καὶ ᾿λόγων φύσις δι ἁπάνεων διαθέουσα, καύὶι οὓς τα πώντα ταῦτα συντέτακταί τε ἐμμελῶς, καὶ λεκόσμηται πρεπόντως' xol σοφία μὲν, ἡ τῷ ὄντι ὀπιστήμη τες Ἰ nep) τὰ χκαλὰ πρὠτα, xck ^ 0 δεῖα κάὶ ἄπήρατα , x«l «e κατὰ τὰ αὐτὰ xal ὡσαύτως ἔχρντα 7) ἄσχολουμένη, ὧν us (46) τοχῇ καὶ τὰ ἀλλά ἂν εἶποι τες χαλα΄ Φιλοσο- φία δὲ, 7) ῥήλωδις τῆς τοιαύτης δεωρίας. xal) μὲν οὖν καὶ 9) abri παιδείας qv ἐπεμέλεια, 1 συντΣίνουσα αὐτῷ πρὸς τὴν τῶν ἀνθρώπων. ἀπανόρθωσιο. du
K E Qd. εν.
6ο "' *) E? δὲ καὶ πεστευτέον τοσούτοες ῥ ἑστο-- ορ ϱᾖόασε περὶ avro), παλαιοῖς τε ἅμα οὖσε καὶ ἀδιολόγοις, μέχρι τῶν ἀλόγων ζώων 3) ἆναλν-
| SixOV τε καὶ νουῦετικὸν ἐκέλτητο uvae:
6) ἐκείνῳ] Id est, Pythagorae, - Sic scripsi pro £xei»o, quod antea incommode legebatur, — Paulo poet pro à:. «ἀπάντων, quod dederunt Arc. et Rust, in Ciz est
/ | διὰ πάντωκ. Kies s.
. 3) ἄσχολουμένη" ὧν μετ. ] Ántea corruptissime, doyo- Aovudvg» * ὧν μετοχὴ καὶ ik ἄλλα ἂν εἴποι τις καλεῖ. Menda. haec clarissima jam ante etiam correxerant Ár- cerius et Desid. Heraldus. Caeterum cum hoc loco conferendus est Noster infra, cap. XXIX. num. 159.
. Vbi doctrina haec Pythagoreorum pluribus exponitur. | KR ust. In antecedentibus Ciz. bene tà πρῶτα. Atidem deinceps male κατὰ αὐτά, et φιλοσοφίαν. Εἰσας.. 8) αὑτηῇ Ita recto Ciz. pro αὐτή, quod ρα edd. Arc. et Hhust. Kiess.- *) Paragraphi 6ό — 63. quibus eadem continentur, quae
LI
1 à
DE PYTHAGOBICA VITA. CAP, x2, 121
henditur. Primum vero illi erat natura numerorum rationumque per omnia se insi- nuans, secundum quam lhec vniuersa ele- ganter ordinata, et prout decebat, ornata sunt: et sapiéntia quidem , vera seienti& quaedam, quae versatur circa pulchra, ea- que prima, diuina et incorruptibilia, quae eodem semper modo se habent, et ob quo- rum communionem etiam caetera pulchra quis. . dixerit: philosophia vero, huius eon-, : templationis affectatio. Vnde et haec'ipsa institutionis cura pulchra erat, quae a Py- ' thagora hominibus corrigendis destinata erat.
€ AP. XIII |
Sí porro fides habenda est tot antiquis sunul et égregiis viris, qui de eo scripse- runt, habuit Pythagorae oratio aliquid, quod vsque ad animalium ratione destitu- torum informationem et admonitionem. $e
Porphyrius (8. 25. sqq.) e Nicomacho refert, 4 Iam- blicho aut e Porphyrio aut e Nicomacho exscriptae sunt, Moiners. p. 276.
1) ἱστορήσασι ) Ciz. vt Arc. ἱστορῆσαι. — Kiiess.
2) ἀναλυτικόν | Pro hoc vocabulo, quod et ipsum est: corruptum ,. in Ciz. est avaMzixory. — Bittershus. ad Por- phyr. p. 51. rectius legi putat παραχλητικόν, quod Rue stero in Praefat. non displicet. Ego vero nullus dubi- to, quin vera lectio sit ἀνακλητικό», reuocandi vim hà- . bens; — Formam νουθετικὸς Schneiderus in lexico suo xeiicit prae altera νουθετητικός, idque recte, vt mihi videtur; nam illud foret a »ovOsw, quale verbum bp ca lingua NR etae Ki ies5,
124
. IMAMBLICHI ΤΙΒΕἩ
" | . m iv τῷ λόγω, Oc τούτου συμβεβάξων, 3) ὡς
διδασκαλέ πάντα περεγίγνεταε τοῖς νοῦν ἔχου- 6t, ὅπου καὶ τοῖς ἄνημέφοες τε λαὲ αμοερεῖν 'Aoyov νομεζομένοιρ. ' 3) τὴν μὲν. γὰρ .{αυνίαν
ἄρατον, χαλεπώτατα λυκαινσμένην τοὺς ἐνοί-
ο πους, λατασχών, 6g φασε, καὶ ἐπαιρησάμενος . θόνον. αυχνὺν 5) ψωμιίόως τε poor. xvi axgo-
Ἀρύοες, καὶ ὁρχώσας µήκέτι ἐμψύχου ααδῦα-
| susGUur, ἀπέλυσεν. ἡ δὲ εὐδὺς sic τὰ ὄρη καὶ τοὺς, δρυμοὺς 6) ἅπαλλαγεῖσα οὐκέτ ἔἕδοτε aq, Σοπαρώπων ἐπὶοῦσα οὐδὲ ἀλόγω Low. 6: οῦν; δὲ ἐν 7) d ui ἐδὼν dv παµιμεγεῖ voy
(42) .
8) ὡς διδασκαλίᾳ ins iod Est locus intricatus,
psi
nec satis planus; quoniam δεδασκαλέα tam casu recto, quam datiuo hic accipi posse videtur. Si casu dati- vo, selsus erit, per doctrinam ormmir contingere mente praeditis, siue, per doctrinam omnia consequi mente praeditos : : sin casu recto, scribendum erit, πάντων περιγένοται ἐν τοῖς νοῦν ἔχουσιν, ὅπου ys καὶ ἓν τοῖς ἀνημδροις , etc, — Dactrina ommia superat, vel do-
gnat, in iis, qui mente praediti sunt; imo ,etiam in feris
animalibus, eté. ^ Postersus placet. d -tantum adhuc moneo, me vocem πάντα, quae in priore Edit. deest, ex MS. addidisse. Just. . Neque Obrechti neque Husteri opera in expediendo hoc loco setie feliciter versata esse videtur. llle im eo errauit, quod λόγον vertit philosophiam; 'et verba διὰ τούτου -συμβιβάζαν, quo ipso confirmauwit. «4όγος enim hic non nisi ora- tionem significare potest, et συµβιβάζω est. demonstro, doceo, qua,vi hoc verbum- apud scriptores seriores saepius 'vsurpatur. Lectio πάντων notata est in marg. Spanhem., in Ciz. autem est διδασκαλίᾳ πόντο. Quam- obrem si legitur, διὰ τούτου συµβιβάζα», ὡς διδασκα- λία πάντων «-- ὅπου y5, η. t. À. Sensus :88b: habebat in oratione Pythagoras wim,' vel feras a laedendo reuo- candi et admonendi, hac re demonstrans, institutionem
d DE PYTHAGOHRBICA VITA. CAP. 12. 1x25
extenderet: qui propterea éonfirmauit, do- ctrina in hominibus mente praeditis cuncta domari, quandoquidem in feris quoque ani- malibus et quae rationis expertia putantur. Nam Dauniam vrsam, grauissime : incolas infestantem, Pythagoras detinuit, vt aiunt, et satis diu manu demulsit, offaque et fru- ctibus arboreis refooillatam, et iureiurando
adactam , ne viuentia amplius attingeret,
dimieit. Illa vero statim in montes et syl- vas se abdidit, et in posterum non est visa in vHum pecus.feramque irruere. Quum vero bouem Τατεηα inter pascendum viri-
Y
οβεηῖα viucere in hominibus mente praeditus, quum idem iam .in feris valeat. Sin legitur διδασναλέφ πάντα, sententià aliquantum mutatur, nec tamen adeo, vt nón et ipsà huic loco bene conueniat. Quemadmo- dum autém non necesse est, eum Kustero post περι-, γίνεται et καὶ inseratur ἐν, ita idem vir doctus rectis- simte scribit ὅπου yr. Kiess. -
4) τὴν μὲν γὰρ dovvíay ἄρκτον, qaÀ.] Haec et quae sequuntur vsque ad finem fere capitis, leguntur etiam apud Porphyrium Num. 23. 24. etc. vnde Iamblichus ea mutuatus est. Kust. In Ciz. δἀάὐνιάδ. Kiess,
5):sopces) In Ciz. ψωμίας. Ibidem ante ógsocuc, vt in Άτοι editione, deest πα. Kiess. !
. 6) ἀπαλλαγεῖσα] Ciz. ἀπαλλαγῆσα. Ider deiüceps pro ix πούτου, quam lectionem primus Arcefius ex inge- nio imult, habet $xz075: quod a me est restitutum. Kiess. .
7) Τάραντι] In Ciz. et bic et infra Tagírts — De vocab. | παμμιγἠς conf. Stephan. Thes. in Ind. p. 1578. Sensus.
est: quum bouem in pascuo, quod herbas ex omni genere mistas praebobat, otiam virides fabas comédentem videret. Kies s.
U
E
/
124 J| YXAMBLICHI LIBER
eh αὐάμων χλωρῶν mapamrousvyv, τῷ jov- xdÀe 'παραστὰς συνεβούλευσεν εἰπεῖν τῷ (80r cv arva pua ἀπέχεσύαε. προσπαίξαντος δὲ αὐ- ^ sQ τοῦ βουκόλου xoà ov φήσωντος εδέναι foiarà 8) εὐπεῖν., 3) εἰ 0 αὐτὸς οἶδε, περισσῶς αα) συμβουλεύειν, δὲον τῷ (Sot παραινεῖν αροελθὼν αὐτὸς 19) xal εἰς τὸ οὓς ᾽πολλὴν ὥραν προρφεδυρίδας τῷ ταύρῳ, οὗ µιόνον τότε αὐτὸν ἀμελλητὶ) ἑχκόντα ἀπέστησε τοῦ κυαμῶ- φας, ὤλλὰ καὶ εἰσαῦδις λέγουσε μηκότι εγευ-- σθαι χυάµων τοπαῤάπαν τον βοῦν ἐκεῖνον. µααροχρονιώτατον δὲ ἐν τῇ Τάραντέ χατὰ τὸ εῆς "Heec ἐερὸν γηρῶντα διαµεμιενηκχέναε, τὸν éegon 7) ὤνακαλούμενον IHv$ayópov fov» ὑπὸ . πάντων ὠνθρωπίναις σροφαῖς σιεούμενο»’ ἅς 62. oí ἀπανεῶντες αὐτῷ noogoQsyov. 12) «4ετόν τε πο ὑπεριπτάμενοκ Ὀλυμπιάσε, προςομιλοῦντος av- τοῦ τοῖς γνωρέμοις ἀπὸ τύχης περέ το οἐώνῶν. zai συμβόλων ρα) 1) διοσηκείων, Ort παρὰ
; 8) εἰπεῖν Ἰ Porphyrius rectius, λαλεῖν, Eu st.
9) εἶ δὲ αὐτὸς olds περισο.] Lego et distinguos εἰ δὲ αὐτὸς oie, περισσὸν τὸ ἄλλῳ συμβουλεύει», δέον τῷ fX παραινεῖν. Sic sensus clarus. Kust, In Ciz. pro οἷδε est εἶδε. Forsitan auctor scripsit εἰδείη. Praeterea ni-
' hil in vulgata lectione mutandum est. Quum enim
- ad συμβουλεύει» intelligendum sit αὐτόν, i e. ipsum Pythagoram: περισσῶς recte est positum. — Kies.
(1ο) καὶ &ic τὸ οὖς] Pro his quatuor yoculis in Cis. tantum legitur οὔς. Kiess.
11) ἀνακαλούμενον — ovcesuevoy ] Hic locus sic in- terpungendus et ,scribendus videtur: ἀνακαλούμενον
DE PYTHAGORICA ΥΙΤΑ. CAP. 12, 125
des fabas promiscue edentem vidisset, bu- -
bulcum hortatüs est, vt bouem fabis absti- nere iuberét. At bubulcus irrisit eum, et se bouatim loqui posse negauit; si vero ipse eius rei facultatem haberet, superfluum: esse,
quod se hortetur; quin ipse potius bouem ofhcii admoneret. Accessit igitur ad aurem bouis, multisque diu insusurratis non solum : effecit, vt bos ille sua sponte statim fabis.
abstineret, verum etiam posthac nunquam
fabas degustaret. Dein longo tempore Τα- .
renti vixit prope Iunonis templum iam ve- tulus, Pythagorae bos dictus, et ab obuiis omnibus cibis humano victui aptis alebatur. Ad haeo Olympiae , . quum forte discipulis exponeret, aues,. omina, fulminumque osterie ta a diis mitti verae pietatis tunantibus, vt.
Ν
Πυθαγόρου Boi» ὑπὸ πάντων, xai ἄν Δρωπίνας τροφὰς σι».
τούμενον. Etiam in Porphyrio est τροφὰς σιτούμενον, ex quo iam Scaliger nostro loco scripsit ἄνθρωπίένας 1p0-
φᾶρ. Atque dubito an nusquam occurrat σιτεῖσθαίύ τιν
pro σιτεῖσθαξέ τι. Vix enim pro datiuo afferri possunt loci, qualis hic, est Xenoph. Cyrop. 8, 2, 5. —— συνέταξε», ὅπως, οἷς αὐτὸς σιποῖτο σέτοις, τούτοις 6 ὅμοιω ἀεὶ παρατίθοιιο αὐτῷ; vbi datiuus positus eit per vsi- tatam. Graecis attractionem. Kies.
12) "Merov τε] Historiae ἑώκ: meminit etiam Plutar- :
chus in Numa; p. m. 65. et Aelian. Var. Hist. libr." JV. cap. XVII. Kust, Jn Ciz. male MI et αὐτῷ. Kie ss.
p) &oonusos ] Male antea, διὰ σημείων; usd men- dum etiam viderat AÁrcerius. μοι. In Ciz. διαση-' µείων. Κος, | B
rj
/
v
196 — IAMBLICHI LIBER
ψεών εὖἰσὶν . ἀγγελίαι σινὲς 14) καὶ αὐτοὶ τοῖς ec ἀἁληδὼς «Φεοφιλέοε τῶν ἀνδρώπων , Άατα-
(48) γαγεῖν Λέγεται » Σα) χαταψήσαντα πάλιν Gqsi- γαι. διὰ εούτων δὴ xal τῶν παραπλησίων τούτοις δέδειχται τὴν Ὀρφέως ἔχων ἐν τοῖς Φηρίοις ajyeptovíav καὶ 15) αηλὼν αὐτὰ xol κα- τέχων τῇ ἀπὸ ταῦ στόματος τῆς φωνῆς προϊ- ούσῃ δυνάμαε.
. | K E ο. εδ.
65 AAA un» ") τῆς τε’ τῶν ἀνθρώπων ἐπεμε- λείας αρχὴν ἐποιεῖσο τὴν ἀρίσεην, was ἔδει o — προειληφέναι τοὺς μέλλοντας xai περὶ τῶν
, ἄλλων τὰ ἁληδῆ µαθήσεσθαι. «ἐνδργέστατα φὼρ xài σαφῶς 3) ἀνεμέμνησκε τῶν ἐνευγχα- νόντων «πολλοὺς τοῦ προτέρου βίου, ὃν αὐτῶν 7] ψυχὴ πρὸ τοῦ τῷδε τῷ σώματι «ἐκδεῦ]ναι πάλαι ποτὲ ἐθίωσε. 3) xal ἑαυτὸν δὲ ἄναμφι- Λέπτοις τελµηρίοις ἀπέφαινεν Ἐνφορβον γε- yovévat, ΙΠάνύου viov, τὸν Πϊατρόλλου xara- y GVLOT HY * xol τῶν Ὁμιηρικῶν σεύχων μάλεστω
: 34) καὶ airo] Sic ctiam Porphyrius. At voces hae , videntur esse snperuaosaneae: nisi quis forte καὶ ἀετοὶ legendum censeat, secundum opinionem viri docti, qui sic ad marginem .codicis Spanhemiani rescripserat. FKíust. In Porphyrio est αἳ αὐταί. Emendationem xai ἀετοὶ probarem, si legeretur ἄγγελοι. Hinc pro xoi αὖ- Toi legere malim xai ταῦτα, et quidem. 'In iis quae proxime sequuntur, scripsi καταγαγεῖν, quod cum Por- phyrio Cd. Ciz. praebet, . In edd, Arc. e& Bust. est µεταγαγεῖν. Kiess. 15) κηλῶν] Ita zmanifesto Ciz., quemeimodum vix do-
" L ' i '
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. τή. 127
interpretes et quosdam velut internuntios, aquilam superuolitantem € sublimi dedu- xisse, manuque palpatam iterum dirmisisse ferunt. His et alus similibus demonstrauit, se aeque ac Orpheum dominari in fera ani- malia, eaque mansuefacere, et vocis ore prolatae virtute subigere. | 1
CAP. XIV.
Verum enim vero cum hommibus agen- di initium fecit optimum, dum ea primum illos docuit, quae praepararent animos ad veritatem etiam in aliis, rebus: c5 ;gnoscen- dam. Nam multos ex illis, qui eius vte- bantur familiaritate, petspicue clarisque in- dions admonebat prioris vitae, quam anima - Ipsorum, antequam isti alligata esset cor- pori, iam olim peregerat: seque ipsum ex certis et indubitatis signis demonstrabat Euphorbum fuisse Panthi filium , qui Pa- troclum deuicit: atque inter Homeri versus
4
ctus ad. marginem bodícia Spanhem. amighdauerak, ;vi- tiosum s«vxA&y, quod exstat in edd. Arc. et Rust. Kies.
1) τῆς τε] Imo sey quanquam γε in nullo codice ᾽ repexitur. Είδος.
3) ἀνεμίμνησκε ---- πολλοὺς τοῦ πρ. ] Ex, Porphyrio haec sumsit Iamblichus, apud quem eadem leguntur, Nus. 26. 27. Κας Deinceps Ciz. αὐτὸν »j ψυχή. Kies.
9) καὶ ἑαυτὸν δὲ ἀναμφιλόκτ. τεκμ.].. Sic recte MS. Ἅπιεα νετο corrupte legebatur, 'Δαυτὸν δὲ ἀναμφιλέκτως, τεχμηρίον ἐπέφαινειν, etc. Kust, ..De ipsa re.conf, Tiedemanm, p. 259. Kiess.
Cg à 8
128. ^|-— IAMBLICHI LIBER
.WUéovg ἑαυτοῦ,
(49)
ἐκεένους ἐξύμενει, xol μετὰ Ἄνρας ὀμμελόστατα ἀνόμελπε , «αἱ πυλνὼς ἀνεφώνεί τους ἐπιτα-
M
^) ἷματί oi δεύοντο κόμαν ἀαρίτεσσιν ὁμοῖαι, 1οχμοί 9, oi avo τε καὶ ἀργύρῳ ἐσφήκωντοο Οἷον δὲ τρέφει ἔρνος ἀνὴρ ἐριθηλὲς ἐλκίης Χώρῳ i» οἰοπόλῳ, 09' ἅλις ἀναβέβριχεν ὕδωρ, Καλόν, τηλοῦ άον , τὸ δέ τε πνοιαὲ δονέουσιε ΤΤαντοίων ἀνέμων, καὶ τε fein ἄνθεῖ λευκῷ». "El9ov ὃ ἐδαπόνης ἄνεμος σὺν λαίλαπι πολλῇ Φόθρου ἐξέστρεψε καὶ ἐξέτανισσ ini γαίμ.] '1οἵον Πάνθου υἱὸν εὔμμελίην Εὔφορβον | (o Ατρείδης Ἰενέλαος, ἐπεὶ κτάνε, τεὐχέ ὀσύλα.
Τὰ γὰρ ἐδτορούμενα περὶ τῆς 2) ἐν Ῥυκήναις L ἀνακειμένηςἹ σὺν ) Τρωλκοῖς λαφύρως᾽ τη -4ρ- vele Hoc Evógfov τοῦ Ὀρυγὸς τούτου Goni- ὃος 6) παρέεμεν og müvv δημώδη. πλὴν ὄνε διὰ πάντωήύ τούτων 7) ἐθουλόμῃν δεἰνύναι ἐκεῖνο ἔσχιν᾽ ὅτε αὐξός τε ἐγίνωσλε τοὺς προ- τέρους ἑαγτοῦ (ovo, xoi τῆς τῶν ἄλλων ἐπι-
| usAeiag ἐντεῦθεν ἐνήρχετο, ὑπομιμνήσκων ανυ- σοὺς "jc εἶχον πρότερον ζωῇς.
4) ἷματί οἱ 0.] Versus. hi leguntur apud Homerum IL ϱ. δι — 60. In Ciz. nioyuoí τευ tum pro ἑσφή- κωντο ibidem haec leguntur: ἐνοίω πολλῷ εὖ ἤσχυντο (n marg. Cd. Spanhem. ; εὖ ἤσκειντο). Denique Bim pro ἐλαέης, et Vircdvuove ia Kiess.
6) iv Μυκήναις] — Adde ex Porphyrio »' GyaxctuÉrgs.
Ku s t. Propter verba 7j "Apyelg "Hg« necess&rio ad-
dendum est ἀνακειμένης, quod in nullo limbo οο-
dice reperitur Kiess. ’
28 PYTHAGÓRICA VITA. CAP. τή. 129
inprimis laudabat jet ad lyram scitissime cantatos crebro in ore rid illos sepul- crales : 2
τι olli maduit fuso coma pulcra eruore, Comtaque caesaries auro, argentoque reuincta, Quale per aestatem. viridantis. germen olivae. Sedulus agricola in campó producit amoeno; Quam rigat allapsu vicinae rivulus vndae: «δε, μίας mulcent animae clementibhs anris, - JLaetaque candenti vestit sese vndique flore. Mt. si. forte ruat vehementi turbine ventus; Sternit humi affligitgue ima de stirpe reuulsam ε "Talem Panthoidem deiectum vulnere acerbo, Atrides vita exytum spoliabat et armis.
Quae vero traduntur de Phrygis huius Eu- phorbi scuto inter alia Troiana .spolia My- cenis Iunoni Argiuae dedicato, vt vulgaria praetermittimus. At enim quod per omnia isthaec indigitare volui, hoc est: et ipsum vitam suam anteactam cognouisse, et ho- minum informationem inde aüspicatum esse, quod illis vitae priozis memoriam refricaret.
$
«
6) παρίεµεν ] In Ed. Arc. erat παρέσµο», pro quo Ciz. cum hHustero legit παρίομεν. In margine Spanhem.- notatum est παρήσοµεν, in quod e etiam Loganus p. 94. incideggat. Kiess.
7) ἐβουλόμήν] Sic scripsi cum Scaligero pro βουλόμε- νον,. quod exstat ín edd. Arc. et Must. nec non in
Ciz. ii quo est πώ] δεικνῦναι. Husterus male- - bat εβοῖλετο, minus commode. Denique Ciz. pro ἐνήρχετο offert ἤρχετο, quod verum esse existimo, quuni ex vocabulo ἐντεῦθεν syllaba εν facile repetita lectionem ἐνήρχετο procreasse videatur. Kie;;.
Tom. II, | I
)
-
190 IAMBLICHI LIBER
K EQ. d. *) Ηγούμενος δὲ αρώτην εἶναι τοῖς ἄν-
J
C59) Jounor τὴν δι αἰσίήσεως 3) προςφερομιένην
3 » M M 5 , , ἐπεμέλειαν, tb τις καλὰ μὲν ὀρῴη xa σχή-
µατα καὶ εἴδη, χαλῶν δὲ Gxovov ῥυθμῶν καὶ ᾿μελῶν, τὴν διὰ µονσικῆς παέδευσεν πρώτην
χατεστήσατο δια τε μελῶν εινὼν καὶ ῥνύλμιῶ», 3.» € , « ^w 2 / / αφ ὧν τρὀπων τε καὶ) παθών ἀνθρωπένων ia-
: ! 204 C ο” ἃ » σεις ?) ἐγένοντο, ἁρμονίαι τε τῶν τῆς wu δυνάµεων,. ὥρπερ εἶχον ἐξ ἀρχῆς, συνήγοντο,
! Aw d Αν "
σωματικών τε xal ψυχιχῶν νοσηµάσων. «ατα-
| N 3 3 e $ στολαὸ) xal 3) ἀφυγιασμοὶ ὑπ αὐτοῦ éxsvo-
σῦντο. xal νὴ dic τὸ ὑπὲρ πάντα ταῦτα λό-
yov ἄξιον, ὅτι τοῖς μὲν γνωρέμοες τὰς Άεγο-
µένας 4) ἐξαρτύσεις τε xal 5) ἐπαφὰς συνέτατ- /
κ
*) Quod sequitur fragmentum, complectitur sectiones a 64. ad 87. estque haud dubie sumtum e Diogene. Quaécunque enim hic de Pythagoreorum musica, -ex- plorationibus, vitae genere et classibus narrantür, ea et re et saepe etiam verbis conueniunt cum iis, quae Porphyrius sect. i5. $2 — 48. e Diogene repetiit. Meiners, p. 276. sq. |
1) προοφερομένην] Ita scripsi pro προφεροµένην, mo- nzente etiam Hustero. Ciz. deinceps ἐπιμελείαν. Cura autem, quae adhibetur per sensus, ea est, quae sen-
suum auxilio vtitur. Minus accurate interpretatus est Obrechtus, Jíies s. 2) ἐγίνοντο | Ciz. ἐγίγνοντο. "Kiess. 3) ἄφυγιααμοὶ] "Ἁγιάζω est sanum reddo: vnde ἀφυγιάζω et ^ ἀφυγιασκός: quamuis (fateor) sit vox insolens et Lexi- ' cis ignota. Hinc Arcerius et vir doctus ad. marginem codicis Spanhemiani dgoyriacuol scribendum existima- hant, ab ἀφαγιάζω. . Sed Desid. Heraldus Animadv. in Yambl c. VI. τὸ ἀφυγιασμοὶ recte retinendum censet,
A. rae cu Ms i | . .. DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 15. 121 Y | 14 ' CAP. XV. | Quum vero éxistimaret, primo homini- bug adhibendam esse doctrinam, quae sensu
vtatur; qualis est, quum quis figuras spe-
ciesque pulehtas videt, vel rhythmos ες
carmina elegantiora auribus haurit ; proinde a Musica docendi fecit initium ; saodulatios
nibus quibusdam et rhythmis, quibus mores ' atque affectus sdnarentur, animi facultatum.
conuenientia primigena restituéretur,: cor- porisque et.animi morborum fuga medela- que &b- eo excogitabatur: et sane comme-
moratione ante, alia dignum est, eum disci-
pulis quidem suis illos, qui vocantur, ap- paratus musicos et attactus praescripsisse et
Nam et infra cap. xxy. dlamblichus noster voce
ἀφυγίαζον vtitur: vt idem Heraldus opportune mo- nuit. Just. Nihil est. in composito ἀφυγιάζω, quis iure offendi possit. Praepositio ' ἀπὸ signifles Cat perfectionem, vt in ἀπεργάρεσθαι, perficere, De for- mula »5 ἄία, quae deinceps legitur, ^vid. Schaefer. Melet. crit, p. 62. — RAecurrit e& apud nostrum oap. XVÍI. sect. 24. cap. XXVI. s. 116. ορ. XXIX. sect. 162. 'Adde uà día, eap. XVI. sect. 70. Kigse
4) ἐξαρτύσεις] Idem quod πατάρτυσις: qua voce Noster vtitur 1158, initio capitis XVI. Quid autem Py- thagorei appellauerint xwtdotvsw, docet Noster infra cap. XX, num. 96. JXKust.
5) inuqie Ad illustrandum vsum vocaboli ἐπυφή, quo i
est eontrectatjo rei motae motas inhibendi causa , confe. locus Protrept. P. 536- χρὴ οὖν ἓν νηνεµίᾳ καθιστάναν τὴν ψυχήν, ἁποστρέφοντα τὴν wwyd τοῦ φυμοῦ, ἔπιλαμ-
βωνόµενον ἑαυτοῦ πολλάκις, ὥσπερ SUE χολκὸν ἀφᾖ. Kieose, ; D 2
1
152 ' ^. IAMBLICHI LIBER |
ον τε xal συνηρµάδετο ,-Δαεμονίως μηχανώμενος κεράσµωτα. ϐ) τινῶν pen. διωτονωκῶν. τε καὶ
: atpopeormzoni - «cl ἐναρμονίω» , δε, ὦν ῥᾳδέως sig τὰ ἐνανείᾳ 7) περιέτρεπον xal περεῖγο»ν τὰ τῆς. ψυχής πάθη: , véov ἓν αὐτοῖς ἀλόγως αυνι- "σεώμενα anl ὑποφρυόμενα ,. λύπας καὶ ὀργὰς | za ἑλέους xal 6 ήλοιις ατόπους xa. god evs, | (61) ἐπιθυμίας τε παντοίας καὶ ἡΨυμοὺς «cl ὀρέ- ξεις χα) χαυνώσεις καὶ 8) ὑπτιότητας καὶ ὄφο-
-. δρότητας ἐπανρρθούμενος πρὸς dosrüv τούτῶὼν ἔκαθτον διὰ rQv προρηχόὀντων, μελῶν., Og διὰ τινῶν σωτηρίων συγκεχραμένρν .. φαρμάκων.
65 Ἐπί τε ὕπγον ἑόπέρας ερεπομένων τὼν 9) ὁμα- so λητὼν, ἀπήλλαττε μὲν αὐτοὺς τῶν ἡμερενῶὼν ταᾳραχῶν xai 19) ἐνηχημάτων : «δεεκώθλαιφό τε
1) συγκἑχλυδασµένον τὸ νοητικὀν, Ἠσύχους
τε Αα) εὐονεέρους, ἔτε δὲ µαντικο Ug τοὺς ὕπνους
| 6) τυνῶν] Prior Edit. male τονῶν; quod Arcerius £ono- rum verterat. Kust. Pro £vaguovia in. Ciz., vt in Arc. edit., esf πας ιῶν. Ἠίοςς .
7) περιέτρεπον καὶ περιῆγον.] Potips numero: singulari, «περιέερεπε καὶ περιῆῇγε. Refertur enim ad Pythagoram. Kust, Non certa est haec mutatio; mam verba re- ferri possunt ad Íamiliares,: qui sxnodulationibus iatis
. vterentur. Atque sic Obrechtus locum cepit, Kies.
8) ὑπτιότητας ] Ciz. ὑπτιώτητας. Idem deinceps διά τι- νῶν σωτηρία» συγκεκραµµένων φ. Kiess.
* 9) ὁμιλητῶν.] - Ita pro ὁμιλητικῶν dedi ο Cis., quem- :. admodum scribendum esse iam AÁrcerius momuerat. (0 £FKiess.
30) ὄνηχημάτων Ἰ Arcerius corrigere tentabat, ἐννοημάτω», wel ἐνθυμημάτων: sed male. Nam vox ἐγηχήματα recto 5ο habet, et significat sonos, quibus aures nostrae per-
y
DE PYTHAGORICA vITA. CÀP. 15. 153
concinnasse, diuina quadam solertia modu- lationes diatonicas, chromaticas et enhar- monicas temperantem, quibus faeile in con^ trariam partem flecterent et oireumagerent , vehementieres animae affectus, qui recens contra rationem 1n illis suborti erant; , tri- stitiam , iram, misericordiam, aemhlationes absurdas, timorem, variasque eupiditates ; item iracundiam et appetitus, animique in- flationem 'et remissionem atque vehemen- tiam : 'ad' rectam virtutis normam reuocam- ' tem horum singula conuenienti. modulatio- : ne, velut medicamentis salubribus tempe- rata. . Et vesperi cubitum ituros discipulos a diurnis perturbatienibus, ét rerum actarum residuo tumultu liberabat, et ménteém instar fluctus. commotam -repurgabat, quietosque et bonis insomniis vaticiniisque concipiendis
sonanb, vel. recens. personuerunt: veluti sermones et dicta ab aliis prolata siue bona siue mala. $i igitur discipuli Pythagorae interdiu quaedam audiuissent obscoena, vel male ominata, et quae mentem illorum turbarent, eorum obliuionem Philosophus illis indu- cere conabatur, vt hac ratione animus ab impnris cogitationibus prorsus liberaretur. Quae "autem hoc
- loco ἐνηχήματα, ea infra Num. i14. περιηχήµατα νο” east: quem locum confer. fíust. Ex hoc posteriore loco Cuperus Obseruatt. p. 272. etiam liic περιηχηµά- των legi iubebat, ἀῑπο iusta causa. Kiess.
21) evyxexAuünguévoy] Et hane vocem male sollicitat Arcerius. Vtrumque enim dicitur, et κλυδάξεσθαι, et^ “αλυδωνίζεσθαι. Kust. Deinceps Ciz. τὸν γοητικό»;. et - paulo post; αὐτοὺς pro αὐτοῖςο. Kiess,
- ΄
ς -
124, | IAMBLICRI LIBER
αὗτοῖς ἀκειργάδενο. ") ἀπὸ δὲ «ες εὖνῆς παᾶ- Λιν ἀνισταμένων, «εοῦ νυλτδρενοῦ «άρον καὶ τῆς ἐκλύσεως καὶ τῆς νωχελκας αὐτοὺς, ἄπηλ- λασσε διὰ πενῶν ἐδιοσρόνω» Φοκάτων xc µε- λισμάτὼν φιλῇ τῇ 3) «goat διὰ λύρας ji 3 χαὶ φωνῆς συντελουµένων. éevro δὲ οὐκ εὐ' ὁ ὁμοίως | ὃν ὀργάνων ἢ καὶ ἀρτηθίας το τοιοῦτον 0 ἀνὴρ συνέταετε xo) ἐπόριζενὶ ἀλλὰ ἀθῥήτῳ vuvà καὶ δυσεπενοήεῳ Φδειόσητε χθώμενος ὀνητόνεζε τὰς (52) ἀκοάς, xoi, τὸν νοῦὺν !4) ἐνήρειδε ταῖς µεταρ- σίοις τοῦ όσμου συμφωνέοες , ὀνακούων, ὡς ἐγέφαινε, 15) vog duróg καὶ συνιεὶς τῆς xa- ὑολεκῆς τῶν σφαιρῶν κχαὶ τῶν καε οὐτὰς λενουµένων ἀστέρων ἁρμονίας ve. ao) συνωδέας, ᾿πληρέστερόν vo τῶν ὑνητῶν oc 16) καξακορέ-
. i2) ἀπὸ 0i] In Cix. ἀπό τε. Tum νυκτερίου. Ries.
38) spot] Potius προύσει, νι interpretem. etiam le.
gisse ex versione eius patet, Rust. At quis vnquam
dixit κροῦσις διὰ λύρας, et quid fiet vocabulo φωνῆς 2
Forsitan auctor scripsit: τοι ψιλῇ αρούσει λύρας, 4j καὶ
διὰ φωνῆς συντελ. In sect. 114. nihil inest, quod huic
l loco lucem affundat. — Paulo post ἀρτηρία significat vocem. Kies.
24) ἐνήρειδε ] In MS. male, ἐνήρει δέ, Editio Arcerii
hibet, éve/gwós: itidem corrupte. Nos veram lectionem
|. — Yamblicho restituimus; quam etjam interpres in ver-
siope sua expressit. Jímst. In Ciz. perspicue exara- tum est ἐνήρωδε. Είδες,
15) póvog- αὐτὸς] Ita scripsi iubentibus vsu loquendi et codice Ciz., pro µόνον αὐτός, quod exbibent editiones .Arc. et Rust, Kiess.
16) καταπορέστερον µέλος] Prior Edit. habet sazazopt-
V * id iN
DE PYTHAGORICA ΙΑ. CAP. 15. 155
habilés somnos conciliabat. Α. lecto autem restírgentibus excutiebat nocturnum lariguo-. rem ,. remissionem et torporem per quosdam peculiari modo compositos cantus et modu- . lationes, quae vel solo lyrae pulsu, vel et- iam voce peragebantur. Sibi vero ipsi vir ille non áeque per instrumenta vocemque tale quid comparabat, sed ineffabili quadam et intelléctu difficili diuinitate intendebat aures, mentemque sublimioribus mundi con- centibus infigebat, atque ipse solus, νι. áp- parebat, auditu et intellectu percipiebat vniuersalem sphaerarum et astrorum per eas motorum harmoniam. et cónsonantiam, quae &armen aliquanto perfectius et intensius,
4
σιό»: pro'quo Arceriue ἁπατακορεστὸόν (i. e. ipso ver- tente, quo nullus satidri posset) legendum putabat. Idem cerisuisse videtur eruditus Obrechtus, vt versio eius fidem facit. — At veta lectió est ea, quam ez M8. hic repraesentauimus; significatque cantum modulatis- simum, vel maxime intensum. Vti enim κατακορἠς οἶνος dicitur vinum forte, vel merum, et χαϊακορὲς χρῶμα, color saturus, vel intensus: sic κατακὐρέστερον μέλος recte et eleganter voosbitur id, quod diximus. Caete- rum, vti Iamblichus hoc loco αἀτακοθέστερον µέλος, it& idem in Nicomaohi Arithm. p. 169. κατακορεστέραν ᾿ συµφωνίαν dixit: et Nicomachus in Enchirid. Harmon. | p. 9. Edit. Melbom. Νατακορεστάτη» συµφωνέον. — Kust. His locis Kusterus in Praefat, ad Jambl addit alium Nicomachi in Enchirid. Harmon. lib, L.. p. 7. Edit. ' Meibom, 4f/ ἃς αἰτίας οὖκ ἐπακούομιν τῆς κουμικῆς ᾿ συμφωνίας, Κκατακορές τι καὶ παναρµόνιον φθεγγυµένης. Propter quas causas non audimus mundanum congantum, | sinus quid e& omnino modulatum resonantem.
(6 ΙΙ IAMBLICHI LIBER
ότερον poc : φθεγγοµένης dud τὴν ἐξ dwo- µοίων μὲν xoà ποεχίλως διαφερὀντων ῥοεζη- µάτων, ταχῶν τε καὶ μεγεθὼν καὶ 17) ἐπολή-
. (55) σεων, ἐν λόγῳ δὲ τενε͵ πρὸς ἄλληλα uorcexa-
66
τάτῳ διατεταγῥένων , ἀίνησεν. καὶ περεπόλησιν ευμ ενεστάτην ἅμα 26 0d ποικέλως πἐρεχαλλεστά- τήν ἀποτελουμένην. Lg mg ἀρδόμενος .ὥςπερ Ἄα)ὶ .τὸν τοῦ νοῦ λόγον εὐτὰλτούμενος, 18) xc, eg εἰπεῖν, σωμασχούμενος εἰκόνας τενὼς του- τῶν ἐπενόει παρέχειν τοῖς ὁμιληταῖς, og Óvva- τὸ» μάλιστα, διά ve ὀργάνων Αα) διὰ weAss
τῆς ἀρτηρίας ἐκμιμούμενος. ἑαυτῷ γὰρ uova
τῶν ἐπὶ γῆς ἁπάντων συνετά καὶ ἐπήχοα «τὰ "00x goiyuaro — G^ αὐξῆς. τῆς.
a7) ο ώς" Interpretes, vectiónibus. Sed non video, quo modo vox ista loco huic quadrare queat. Possunt quidem stellas vel planetae dici ἐποχεῖσθας τῷ abOip,
i. e. aethere vehi, vel per aetherem. inuehi: sed tunc ἐπόχησις non differet a κένησις, quod statim sequitur: et hoc sensu ταντολογία foret dicere, ἐξ ἐποχήσεων κίνη-
| €w. Quare puto Iamblichum scripsisse ἐποχῶν. "Emory vero in Ástronomicis notat interzallum, siue definitum .
» — spatium circulorum coelestium, in quibus planetae στι» tur; quae. quidem significatio loco huic optime con- venit, Vult enim lamblichus dicere, Musicam mum- .danam siue: coelestem confici. ex motu planetarum, qui ' pro diuersis magnitudinibus, celeritatibus, et inter vallis.locorum, siue circulorum, diuereos etiam edant SOnos, et suauissimam quandam harmoniam efheiant.,
.. NNicomachus in Enchirid. Harmonic. P 6. Edit. Meibom. de eodem argumento agens, voce ἐποχαὶ eo, quo dixi sensu vsus est: quod emendationeni nostram nom pa- rum con£rmat. Ait enim: πάντα γὰρ τὰ ῥοιζούμενα φασὲ σώματα ψόφους ἀραγκαίως ποιεῖν, µεγέῶει, καὶ τάχει
- φωνῆς καὶ. τόπῳ παρηλλαγμένους ἀλλήλων, ἤτοι παρὰ
« 4 -
DE PYTHÀGORICA VITA. CAP. 35. 157
quam quod apud mortales feri solet, resp- nabant, et. per dissimiles varieque diuersos stridores, celeritatibus,. magnitudinibus et vectionibus certa quadam musices ratione compositis, .conuersionem 'et circumactio- nem gratissimam simul et variis modis Ρυ]- cherrimam efficiebant: a qua velut irrigatus, et quoad mentis rationem bene compositus " et quasi saginatus, ipse: imagines quasdam. horum cogitabat exhibere discipulis; eaque, in quantum fieri poterat, inprimis per in- strumenta ,et solam etiam vocem imitari. Sibi enim soli inter omnes, qui terram inco- lunt, datum existimabat, vt intelligeret ex- — sonos vocis a mundo editae, id-
τοὺς ἑαυτῶν: φθόγγους, j] παρὰ τὰς ἰδίας ταχύτητας, ἢ παρὰ τὰς ἐποχὰς, ἐν wig ἑκάστου ῥύμη συντελείται. Dicunt ,enim omnia corpora, quae celeriter feruntur , no- cessario edere strepitus , magnitudine, et celeritate vocis, et loco inter se diuersos; vel propter sonos sibi peculiares, vel proprias celeritates, vel orbes, in quibus vnumquod- que cum impetu fertur, Vides, tres hic poni causas, - quare diuersi a corporibus motis soni edantur, usyeOos, τάχος, et smOy/»: quae ipsissimae causae et a Iamblicho hic memorantur — Quod autem Nicomschus loco ad- ducto £ ἐποχὴν, id paulo- post τάπον vocat. Addit enim: αἳ δὲ τρεῖς αὗται διαφοραί τρανῶς ὁρῶνται περὶ τοὺς πλα--, νήτας, μεγέθει τε καὶ τάχει, καὶ τόπῳ διεστῶτας αλλήλων. Vt proinde dubium non sit, quin ἐποχὴ bic definitum spatium, vel locum, vel circulum significet, in quo Corpus aliquod mouetur, Eodem modo, quo in Chro- nologicis ἐποχὴ dioituyr periodus annorum, cuius ini- tium a memozabili aliquo cuento- duciyux. IER In Ciz. anten est ταχῶν δέ. Kiess.
18) καί, ue εἰπεῖν] Koi inCiz. vt Hune deest. Kiess.
* L|
* . 4€
198 ^ "'XAMBLICHI LIBER
φυσεχῆς πηγῆς vs xaà ῥέδης, καὶ ἄξιον ἑαυτὸν zysiro διδάσκέσθαέ ει «καὶ ἐκμωνθάνειν, oi ἐξομοιοῦσθαε χατ ἔφεσεν xoà ἀπομέμησεν τοῖς οὐρανέοις, eg ἂν οὕτως 19) ἐπιτυχῶς πρὸς τοῦ φύσωντος αὐτὸν δαεµονίου 3) µόνον δεωργα- νωμένον᾽ ἀγαπητὸν δὲ τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις ὑπελάμβανεν εἰς αὐτὸν ὠφορῶσε xaà τὰ παρ ουτοῦ χαρεστήρια, δε εὐόνων τε xa) ὕποδει- γµιαάτων ὠφελεῖσθαι καὶ διορθσύσδαε, μὴ ὃν- | ναμµέγοις τῶν 31) πρώτων xoà εἰλεκρινῶν ἄρχε- (67 τύπων ὡς ἀἁληθώς ἀνειλαμεθάνεσθαε' 3") χαδά- περ ἄμέλει καὶ τοῖς οὐχ οἷοις τε drevic &vopav | €09 τῷ ἡλίῳ διὰ τὴν τῶν drivov ὑπερφόγγειαν ἐν | βαδείᾳ συστᾶσει ὕδατος ἢ jj sod 93) διὰ vetuovios πέσσης 3j γαύπρου τινὸς μελαναυγοῦς δεερενύ- | &&V ἐπινοοῦμεν τὰς ἐχλείψεις, φειδόµενοε" τῆς
τῶν Ot» ἀσθενείας αὐτῶν, καὶ ἀντίῤῥοπόν τινα 34) κατάλαμιρεν αὐτοῖς vrÓ τοιοῦτον ἄγα-
19) ἐπιτυχῶς ] Hanc vocem, quam edd. Are, et ust. non habent, neque Óbrechtus, expressit, addidi 6 Cis. Tum in Obrechti interpretatione haec verba legeban- tur: '« daemone ipsum afftante ; quae siue ex errore siue ex alis lectione, φὐσήόαντος, nata mutaui In Ciz. est πρὸ τοῦ φύσαντος — µόνον διοργανωµόνον. Kioss.
20) µόνον |] Vox haec οχοἰἀσταὲ ex priore Edit. quam ex: MS. reuocauimus. ust.
21) πρώτων] Sic reete M8, — At prior Edit. male, πραγμάτων. Kust. Post πρώτων addidi xai e Ciz. quod apud Rust. et Art. non exstat: éx eodemque cod. scripsi ὡς ἀληδῶς: nam in edd. Arc. et Must. tantum ἀληθῶς legitur. Είδα».
22) xadneo] Ante hoe vocabulum in Kust. editione oratio pida est puncto, quod sustuli, Deinceps
L Li
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 15. 129
que ab. ipso haturae fonte et radice, adeo- que dignum se esse censebat, qui doceretur aliquid et disceret, quique coelestibus ni- tendo imitandoque assimilaretur; vtpote qui solus a daemone, qui ipsum progenue- rit, tam bene conformatus esset: caeteris vero hominibus sufücere putabat, ipsum et ipsius dona intueri, et ex imaginibus exem- plisque proficere.ac emendari, quum prima et sincera rerum archetypa vere apprehen- dere non possent: quemadmodum scilicet iis, qui ipsum solem propter splendoris emi- nentiam irretorta acie contemplari nequeunt, in aquae consistentis profunditate, aut in - pice liquefacta, vel nigricantis fulgoris spe- . culo, solis defectus ostendere solemus, ocu- lorum imbecillitati parcentes, et sensum rei'
N
* pro ἑνορᾷν i» τῷ ἡλίῳ scripsi ἐνορᾶν τῷ Me, iubente vsu loquendi et duce Cd. Ciz. in quo est ἀνορᾷν τῷ ἡλίῳ. Praepositio i» orta erat ex vlimis infinitiui ivodg» literis; | ἀνορῷν autem non ysitatum Εως. —— Tum Ciz. ὑπερφεγγείαν. Kioss.
25) διὰ τετηκυίας] Sic xecte MS. ' Át prior Edit. cor- rupte, διὰ τεῖωµίας: pro quo Árcerius διὰ τετρηµένης, vel διατεταµυίης, a τάζω, infeliciter rescribendum pu- tabat, Versio sutem Obrechti consentit cum lectione Codicis nostri MS. Κω. In Ciz. vt apud Arcer.- πίσηςο. In margine codic, Spanhem. notata sunt, xai πατόπτρον, et ἑλλείψεις. Kiess.
24) πατάλαμψιν ] Prior Edit. habet, weráleuur! quod auctoritate codicis M8, in κωτάλαμψι», mutaul ^ Est . autem ἀντέῤῥοπος κατάλαµψις imago rei splegdentia το»
/ " -.
,
-
AÁO . IAMBLICHI LIBER
πῶῷσεν, εἰ xal ἀνεεμενωτέραν. , μηχανῶµενος. Tovro φαίνεται xal Ἐμπεδοχλῆς περὶ αὐτοῦ αὐκίττεσύθαε, xal τῆς ἐδαιρέτου. xol δεοδωρή- του υπὲρ το ὃς nts διοργανώσεως, 25) d» oic
φησέν᾿
K | 26)" Ἡν 0d τις &v κεένοισιν ἀνὴρ περιώσια εἰδώς, "Oc δὴ µήκιστον πραπίδων ἐκτήσατο πλοῦτο», Παντθίων τε μάλιστα σοφῶν ἐπιήρανος ἔργωγ.
m Ὁππότε γὰρ πάσαισιν ὀρέξαιτο πραπἰδεσσε»,
- *Peiid γε τῶν ὄντων πάντων λεύσεσκεν ἕκαστο, Kal 16 δέκ᾽ dy gore» καί v! εὔκοσιν αἰώνεσσιε.
LI
(65) Τὸ γὰρ περιώσεα καὶ τῶν, ὄντων πάντων ᾿Αλεύσεσχεν ἕχαστον, χα) πραπέδων m Aov- τον, xol τὰ ἑοιχότα ἐμφάντικὰ μάλιστα τῆς ἐξαιρέτου καὶ ἀκχριβεστέρας παρὰ rove ἄλλους
. διοργανώσεως ἦν £v τε τῷ Ogg» xal τῷ ἄκχου- &y xal τῷ νοεῖν.
.
percussa et archetypo pene par: , vnde locus bic ita latine reddendus est: Splendorem repercussum , qui ar- chetypo pene par sit, vel etiam remissior, exhibere conantur illis, qui tali re delectantgr. : Obxechtus ver-
ἆ tit, sensum rei aliquo modo vicinum: vnde κατάληψυ eum quoque legisse apparet: quod miror, cum eodem,
quo. nos, codice MS. vsus fuerit. Kust. Nondum mihi persuasit Rusterus, suam rationem vnice pro- bandam esse: cui iam hoc obest, quod substantiuum καοτόλαµψις alis locis non reperitur; . deinde quod ἀντίλαμψις potius hanc vim habet, quam Rusterus suo:vocabulo tribuit; ἀντίῤῥοπος autem mon est pene
par, sed'paris ponderis, ergo par; tum s& καὲ non significat vel etiam ; denique splendor archetypo pene
por, vt splendor, remissior iif hac quidem orationis serie: parum vel nihil differunt, Quae quum ita sint,
N lectionem κατάληψι, quam -etiun Cod. Ciz. tuetur,
-
DE PYTHAGOBRICA VITA. GAP. 15. τά
aliquo modo viéinum, quamuis remissiorem, - | machinantes illis, qui tale quid amant. De hoc ipso eiusque singulari et supra: alios homines ill concessa habitudine ita per ae- nigma cecinit Empedocles: -
Vir erat inter eos quidam. praestantía doctus Plurima, mentis opes amplas sub pectore servans: Cunctaque vestigans sapientum "docta reperta. Nam quoties animi víres intenderat omnes, | Perspexit facile is cunctarum. singula rerum
Vsque decem vel viginti ad mortalia secla.
Nam: verba illa, praestantia, et entiurm-omnium perspexit singula, ac sapientiae opes, et simi- lia, maxime 'designabant eius peouliarem, et. pP&e Caeteris accuratam habitudinem in videndo, audiendo ,, et intelligendo. restituendam «9866 censeo, eademque hunc commodum sensum praebet : 119 qui tale quid amant, paramus perceptionem siue comprehensionem (eine Anschauung ),
quae ipsius solis adspectum compenset, licet hoc ad- spectu peo sit remissior. Kiess,
. $5) ἓν οἷς qmoív] Haec desunt in Ciz. Kiess.
96) Ἡν δέ τιο.κ. τ. À.] "Fragmentum hoc Empedoclis et reliqua, quae sequuntur ad finem vsque capitis hu- ius, leguntux etiam apud Porphyrium, Num. $50. 51. Caeterum, plura ex fragmento hoc Empedoclis men- da, quae in priorem Edit. irrepserant, partim aucto- ritate codicis M8. et partim Porphyrii , sustulimus, Kust., Vers. 4. in Ciz. est mdogow, vt in Sturzii
' edit. Empedoclis P. 535. — Eodem versu Ciz. ónóie. Vers. 5. in edit Sturz. ἕκαστὰ, — Vers, 6. Ciz. αἰώ- νεσι.- Conf. de his versibus Sturz. adnot. P. 670. sqq. — In vlümis Ciz. vitiose τὸ ὁρᾷν, τὸ ἀκοῦειν, τὸ votiy, Jíiess.
4 — IAMBLICHI LIBER K E o. cg.
68 Men μὲν οὔν ἤδη 1) διά μουσικῆς éxs-
τηδεύετο αὐτῷ 3) ωτάρτυσις τῶν ψυχῶν. ἄλλη ᾿ «08 λάδαρσις τῆς διανοίας Guo xol τῆς ὅλης ψυχῆς διὼ παντοδαπῶν ὀπισηδευμάτων οὕτως Z6xtirO παρ αὐτῷ. τὸ γενεκὸν τῶν περὶ τὰ μαθήματα χα) ἐπιτηδεύματα πόνων dero δεῖν )v ὑπάρχειν, καὶ τὰς τοῦ ἐμφύτου πᾶσεν ἄκρα- σίας τὲ χαὺ πλεονεξίας Οασάνους τε ποελιλῶω- χώτας xal κολάσεις κα) ἀνακοπὰς πυρὸ xa | eoo [xor αὐτὴν] συντελουμένας δια εσµο- λετῆσαε τοῖς λχρθωμένοις, &g ovre πκαργερεῦ ούτε ὠπομένευν δύναταέ "us κακὸς ὧν. προς δὲ Tovro: ὀἀμψύχων ἀποχὴν πάντων xal ἔτι ρωμιάτων' τινὼν ταῖς 4) ὀπδερίαις τοῦ λονι-
P d
1) διὰ μουσικῆς] In priore Edit. (uius: im cod. Cis. Kiess.) particula διὰ deest: quae tamen saluo sensu abesse non potest. Kust.
. $) κἀτάρτυσις] Ex MS. pro «ατάρτησις , quod prior Edit. habet, Kust.
5) ὑπάρχειν] Hoc verbum, quod eum τοῖς ἀθωμένοις coniungendum est, Obrechtus non expressit. — Est autem, νε constat, ὑπάρχει wóc τίνι, vt cap. XII.
. $nit. alicui esse auctorem. alicnius rei. —: Εμφύτου de- est in Ciz. Ibidení est ποικιλωτάτας τε, €t καὶ αὐτὴν συντελουµένας. Verba κα: αὐτὴν neque in Arc, nequo in Kust. leguntur; eadem tamen etiam im margine cod. &panhem. notata sunt. Videntur corrupta esse
ex παραυτά, de quo vid. Wolí in.Praef. ad Hero- disn. pP XVI. Σέρρες,
Em ἐπειρίαις] Est vox corrupta, pro qua Arcerius ἐπη- ρδίαις, vel ἐμπειρίαις legendum censebat: sed male. Godex .MS. habet ἐπεγρίαις' quod itidem vitiosum est. Nos legendum censemus ἐπαχφυπνίαις, vel ἀγρι-
i |
DE PYTHAGORICA vITA. CAP. 16. 145
C A P. XVI. bp ο
Atque haec per Musicam excolebatur ab ipso animorum adaptatio; alia autem mentis totiusque animae repurgatio pe» va- ria studia hunc in modum instituebatur.- Generatim existimabat, suum esse, vt fami- haribus auctor existerét congruentes circa disciplinas et studia labores exantlandi, vt- que innatae omnibus intemperantiae plus- que habendi libidini diuersissima | experi- menta et castigationes ac igne ferroque peragenda sufflamina 1is praeciperet, quae. homines ignaui sustinere aut pati non pos- sent. Praeterea abstinentiam omnium ani- malium, vt et ciborum, qui rationis huma-
’
πνίαις: cuius emendationis inter alia οἱ hanc habemus .yationem , quod supra Num. 15. itidem corrupte lega- tur ἐπαργίαν, pro quo ἀγρυπνίαν legerrdum esse mani- festum est, Coniunguntur enim illic, ὀλιγοῦπνίαν et
ἐπαγρίαν. Porro, Pythagorici vigilanuam mpaximi fa- |
-
ciebant; torporem vero et segnitiem auersabantur.; eamque ob causam sedulo cauebant, ne cibos ederent, quos ὑπνώδη xxtdgragu inducere posse crederent. Vn de apparet, sensum emendationi nostrae mon parum ' fauere: dummodo, trangposita vocula καὶ, τὸ λογισμοῦ ad εἰλικρινείαις tantum ΧΕΓΟΣΥΑδ, mon vero etiam. ad ἀγρυπνίαις, hoc modo et ordine: ταῖς ἀγρυπνίαις, xal ταῖς τοῦ λοχισμοῦ siAuQureloug, etc. Sic sane omnia erumt clara, : Caeterum erat etiam, cum pro ἐπεγρίαις legendum censerem ἐνεργείας: wed prius magis placet. Confér etiam Nostrum infra cap. XXXI. vbi totus hic locus repetitur. Kust. In Cd. Cis. aeque atque in margine cod, Spanhem. est erre yglous , ad. cuius cor- rupti vocabuli similitudinem propius quam id, quod
”
i
1
τάά.. IAMBLICHI LÍBER |
(56) ὅμοῦ λα) εἰλικρυνδύαις ἐμποδιζόντων κατέδει- ξεν 5) τοῖς ἑσαέροες» ἐχεμυδίαν vs xal παντε- Aj σιωπὴν πρὸς τὸ γλὠσσήρ, Άρωτερν συνασχοῖ- σαν, ἐπὶ ἔτη πολλά, σύντονόν τε καὶ ἀδεάπνευ- στον περὶ τὰ δρληπεότατα τῶν ᾿δεωρημάτων
9 ἐξέτασέν τε καὶ «νώληψιν διὰ ταῦτα δὲ καὶ .- ἀοινίαν καὶ ὀλινοσιτίαν καὶ ἀλεγουπνίαν, δό- .' ἕης τε xal πλούτου καὶ τῶν ὁμοίων ανεπιτή- δευτον 9). παταφρὀνησίν τε λα) κατεβανώστασυ, xal cio ui ἄνυπόκρετον πρὸς τοὺς προρή- Ἴποντας, πρὸς δὲ τοὺς 7) ἁμήλικας ἅπλαστον ὁμοιόσηστα καὶ φελοφροσύνην» 8) συνεπίτασύ τε καὶ παρόρµησεν πρὸς τοὺς γεωτέρους φὺὸό- .vov χωρίς 5) φιλίαν δὲ πάντων πρὸς ἅπαντας, sive ελεῶν .πρῤς ἀνθρῶπους δε «εὐσεβείας καὶ ἐπιστημονικῆς θεωρίας, sire δογμάτων πρὸς ἄλληλα πι) καθόλου ψυχῆς πρὸς σῶμα, λο- Φιλοῦ τε αρὺς τὰ «oU ἀλόγου διὰ φελοσοφίαι
Rusterus suasit, accedit ἐπεργίαις" quod tamen dubise "est auctoritatis. At si conferas cap. XVII, sect. 74. vbi ψυχῆς evdytia, memorantur, potius εὐαγείαις legen- | dum esse videbitur. Kiess,
* &) τοῖς ἑταίροις]' In Ciz, vt in edit. Άχο., ἐν τοῖς ἑτέροι. "Deinceps in Ciz. corrupte, εὐδιαπλέευστον. — Pow Gwwrjv comma deleui. Parum accurate Obrechtus ver- terat: manu eos ducens ad linguam refraenandam,. Nam συνασκοῦσαν Bb. 1. idem est quà συναρµόττονσα». — Pro ἀοινίαν, quod sequitur, in Ciz. vt in margine cod. Spanhem. est &»owía», et pro δόξης τε in Ciz. δόξης δέ, Kiess.
6) καταφρόνησίν ] Antea male, dumis Hes t Etiam in Ciz. est φρόνησι. Πίος»,
/
,
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 16. 145
nae promtitudinem - puritatemque 1mpedi- ^ rent, commendauit discipulis, orisque con-, tinentiam et omnimodum ad linguam refre-:— nandam aptum silentium, et intentum at- que indefessum examen difhiciliorum specu- lationum , earumque rumipationem. Pro- pterea praescripsit eis vini abstinentiam et cibi somnique vsum, moderatum; gloriae vero et opum atque his similiumi: conteme- , tum inaffectatum, animumque illis debel- landis paratum: erga propinquos sinceram reuerentiam; erga pares non fictam aequa- bilitatem; erga iuuenes humanitatem, pro- fectuum adiumenta et admonitiones inuidia ,vacuas, Ámicitian porro omnium erga omnes, siue deorum erga homines, benefi- cio pietatis et scientiae contemplatiuae, siue dogmatum inter se, et in vniuersum animae et corporis, partisque rationalis qum irra- üonali per philosophiam 'eiusque specula-
7) ὁμήλικας ] Sic M8. At prior Edit. corrupte, ὁμιληκάς. Kust. - Etiam Ciz. ὅμιληκας Scaliger emendabat μιλητάς, quemadmodum etiam Arcerius, quod iure xepudianit Cuperus in Obss. p. 275. monens, Pytha- goram hic non dócere, quomodo ille erga suos disct- pulos se gerere debeat, sed [quomodo aequalibus inter se agendum sit. Etiam Reinesius corrigit ὁμήλικας. Éiess.
8) συνεπίτασιν] Infra Num. 188. est συνεπίστασις. Kies s.
9) φιλίαν δὲ πάντων πρ.] Totus hic locus repetitur infra, cap. XXXIII vbi quaedam rectius legintur. — Fu st,
— Cd. Ciz. vt Arc. edit. φιλίας. Idem Ciz. Φεὸν pro. 9:9», et paulo inferius ἄνθρωπον pro ἀνθρώπων. Kioss, — '
Tom. II. "E |K
146 "| KAMBLICHI LIBER
καὶ τῆς Λατὰ τἀύτην Φεωρίας, εἴτε ἀνθρώπων | πρὸς ἀλλήλους, πολετῶν μὲν 19) διὰ νοµιεµὀό- (57) τητος [μὲν] ὑγιοῦς, ἑτεροφύλων δὲ διὰ φυ- σιολογίας ὀρύῆς, ἀνδρὸς δὲ πρὸς. yvvalxe 1j ἀδελφοὺς καὶ οἴφείους διὰ Ἀοενωνέας ἄδιθιστρό- Φου. sirs συλλήβδην "') πάντων πρὸς ἅπαντας acer προρότε tüv ἀλόλων ζώων τινὰ δαὶ ὃι- ««αιοσύνης χα) φυσικής ἐπιπλοκῆς xoà ποινύ- τητος , ,sbrs oral σώματος καθ ἑαυτὸ ὑνητοῦ κα) τῶν ἐγκεκρυμμιένων 19) αὐτῷ ἐναντίων ὃυ- νάμεων εἱρήνευσιν κα συμβιβασμὸν ὃς ὑγεί- ας καὶ sig ταύτην διαίτης καὶ σωφροσυνης κατὰ µέµησεν τῆς ἐν τοῖς χοσμικοῖς στοεχείοις 7o εὐδτηρίας. 13) ἐν πᾶσι δὴ τούτοις évóc zal τοῦ αὐτοῦ κατὰ συλληψεν xol συγχεφαλαίωσιν ὀνόματος τοῦ τῆς φιλίας εὑρετὴς xol νομοῦέ- |
10) διὰ φομιμότητος ] Sic rescripsi, auctore ipso lam- ' blicho, cap. XXXJII. vbi, vt dixi, haec ipsa repe tuntur. Codex MS. habet διανοµιµότατα. — At prior Edit corruptissime διανοµέµετο; pro quo Arcerius ἀστόχως rescribenduni putabat, διανενόµετο. Erit autem ομιμότης proprie, vita legitima, siue obedientia erg* leges: quae vox insolens quidem *st et Lexicis igno ta: sed quales non paucae aliae apud Nostrum repe
ziuntur. Kust. In Cd. Ciz. scriptum est διανοµιµο d^ quae est ipsa genuina lectio διά νοµιμότητο: conf Bastii Comment, Palaeogf. adiecta 8chaeferi editioni .' Gregor, Corinth. p. 790, collata tab. V. num. 16.
eademque est lectio Arcerii codicis, delati in biblio- ; thecam Franequeranam; quod monuit Valckenar. Epist. ad Róuerum p. g17. in Berolin. edit. Theocxiti. — Cuperus in Obss. p. 275. corrigebat διὰ νομίμου ὑγιοῖς, propter verba Gelli II, 7. ὑγιές νόµιμον διεζευγµένον.
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 16. 147
tiones, siue hominum inter se, ciuium, puta, per sanam legislatienem , peregrinorum per
rectam. rerum na&turalium doctrinam, mariti
vero in Yxorem aut fratres aut propinquos, .
per communionem indistortam, docuit, siue, vt summatim dicam, erga omnes omnium, animalium etiam irrationabilium, per iusti- tiam et naturalem necessitudinem commu- nionemque: dehique. latentium in corpore per se mortal et contrariarum facultatum pacificationem,. et arctam conciliationem ope sanitatis, huieque congrui victus et temperantiae, salubri mundanorum elemen- torum statui similem. Haec omnia 5sigilla- tim ad idem amicitiae nomen, velut com-
pendio ad vnum caput reuocata, absque
Denique Ciz. vi Arcer. ui» ante ὄψιοῦς omittit: quod |
ἐς κ rectius abest; hinc certe vncis inclusi. 945.
31) πόντων πρὺς ἅπαντας] Locum hunc, ante muti-.
lum, ex Codice MS. suppleui. In priore enim Edit. desunt verba haec: ἅπαντας, καὶ προςέτι τῶν ἀλόγων ζώων τινὰ, διὰ δικαιοσύνης. ἕέαςσι. — Verbum ἐπιπλοκῆς, quod sequitur, deest in Cix., item καὲ post θνητοῦ. Kiess.
a2) αὐτῷ ) In Arc. edit. ἑαυτῷ, in Ciz. ἑαυτόν. Idem Ciz. καὶ τῆς sic ταύτην, et post Miura habet τοῖς pro σῆς. Kiess ——.
15) év moy δὴ τούτοις &vüc] , Sic hunc locum mutaui e sectione 250. Ante enim nullo sensu legebatur, πάντων τούτων fv ἕνός. — Pro κατὰ σύλληψιν Ciz, habet πατάλληψιν. lbidem, vt in edit. Árc., deest ἐγένετο. Deinceps Arcer. πρὸς Θεούς, cum quo consentit Cis, in quo est πρὸς τοὺς JioUg. Joss. .
1 y eee : | a ^ | |
148 .JIJIAMBLICHI LIBER
της '0 ἱμολογουμένως Πυθαγόρας. ἐγένετο . «ci διόλου τῆς ἐπετηδειοτώτης πρὸς τοὺς δεοῦς
' ὁμελίας 13) ὕπαρ τὲ xoc xarà τοὺς ὤννους αὐτεώτατος τοῖς περὶ αὐτόν ὅπερ οὔτε ὑπὸ ὀργΠο τεολωμένῃ περιγένεταό ποτε MAIS. ούτε
- ὑπὸ λύπης, οὔτε ὑπὸ ἡδονῆς, ούτε τενὸς ἄλλης e αἰσχρᾶς '5) ἐπιδυμίέας. παρηλλαγμένῃ, ua du, ' οὐδὲ τῆς τούτων ἁπασῶὼν ὤνοσιωτάτης τε καὶ χαλεπωτάτης ἁμαδίας. ἀπὸ δὴ τούτων ἁπάαρ- vv .δαεµονέως ἐῶτο xal ἀπεκαάύαιρε τὴν Φυ- χὴν, καὶ 16) ἀνεζωπύρει τὸ δεῖον ἐν αὐτῇ xol ἀπέσώδε, καὶ περιῆγεν ἐπὶ τὸ νοητὸν τὸ ὑλεῖον ὄμμα, -xoeirrov Ov σωδῆναι. 17) xara τὸν Πλάτωνα viov Gagxrivov ὀμμάτων. uova - py&g αὐτῷ διαθλέψαντε, xal οἷς zoogi«s on- Ünuaor τονωθέντε xuà διαρθρωύθένεε,΄ ἡ περὶ τῶν ὄντων ἁπάντων ἄλήδεια διορᾶται. πρὸς δὴ τοῦτο ἀναφέρων ἐποιεῖτο τὴν τῆς διανοίας .ρεάέαρσιν. xol ἦν αὐτῷ τῆς παιδεύσεως ὁ τύπος T0010 χα) πρὸς ος «mo Sena. :
14) ὕπαρ τε καὶ κατὰ τοὺς ὔπνους ] In MS. vitiose exaratum erat, ὑπέρ t5 καὶ κατὰ τοὺς ἀνθρώπους.. Ni- "mirum τὸ ὕπνους error librarii mutauerat in ἄγους; quod, si plene scribas, est ἀνθρώπους. Kust. In Ciz. perspicue ita scriptum ess. VE correxit Rusterus. Kiess.
8 ἐπυθυμίας] Sic pro Ἐπιδημίας, quod priór Edit. (etiam cod. Ciz. Kiess.) habet, legendum esse, recte
-. monuit Desid. Hexraldus Jmimaduers. in Iambl. cap. VI. Kust. Deinceps Ciz. παρηλαγμένους. Verba pro- xima, μὰ Zia ,, οὐδέ, videntur ita transponenda esse : "οὐδέ, uk za. Formulae enim »j ἄία, et μὰ iu, praemittuntur ei enunciationi, cui plus quam ceteris,
DE PXTHAGORICA VITA. CAP. 16. 149
dubio inuenit et. sanciuit Pythagoras, ' fuit- que, vt àummatim dicam, suis discipulis vnicus auctor, vt vigilantes aeque ac dor- mientes cum diis versarentur quam accom- modatissime., Quod ipsum sane non cadit in vllam animam: ira aut dolore ac tristitia. aut alia turpi cupiditate' conturbatam, et & vanquillitatis statu deturbatam, vel, quod turpius his omnibus difficiliusque foret, igno- rantia inquinatam. Quibus omuibus animam diuinis modis repurgatam sanabat et coe- lestem eius particulam refocillabat, saluam- que ad consequendum intellectu diuinum oculum, infinitis oculis corporis, vt Plato ait, nobiliotem, reducebat. Huius enim solius ope rerum ipsarum "veritas perspici-, tur, si eius acies adiumentis conuenientibus. exacuatur et corroboretur. Eo itaque re- spiciens Pythagoras mentis purificationem adornabat: hacque etiam formula institu- tionis vtebatur, et hi6 ei SCOpHs propositus erat.
ponderis additur. Vide ore citata ad eap. XV. not. 5 Kiess '
-26) Ἀνεζωπύρει ] Cix.. vt Arcer. an ioirégu; lidem deinceps & iv ἑώυπῇ pro ἐν avtz. Kiess,.
17) sató «τὸν Πλάτωνα] Locus Platonis, ad quem Jamblichus respicit, exstat lib. VII. de Republ. p. 485. Edit, Eugdun. (Vol. VII. p. 154. Bip.). Eun- dem Platonis locum adducit etiam Theon in JMathe- maticis, pag. 5. Εις In Cis. desunt verba, xoi S&ugO9goD irs, Kies. | |
n 9
t
150 — | XAMBLICHI LIBER - K E d. 1 C πα, 2) Παρεσπευωσμένῳ δὲ αὐτῷ οὕτως el; τὴν ^ παιδείαν τῶν ὁμιλῆτῶν προριόντων τῶν ἑταί- gov λα) βουλοµόνων συνδιωτρίβευν , OUX εὖ- δὺς συνεχώρει , µέχρις ἂν αὐτῶν τὴν. Doct pua σίαν καὶ τὴν «Qiu ποιῄσηταε πρὠτον up πυνδανόμενος , πῶς τοῖς γονεῦσε καὶ τοῖς oi- Χείοις τοῖς λοεποῖς siolv ὠμιληκότες ἔπειτα (89) Ψεωρῶν αὐτῶν τοὺς τε γέλωτας τοὺς ἀλαέρους, zal τὴν σεωπήν, καὶ τὴν λαλιὰν παρὰ τὸ δέον, ἔτι δὲ τὰς ἐπιδυμίας, τένερ εἶσέν, κα) τοὺς . ψνωρέμους, οἷς ἐχρῶντο, καὶ τὴν πρὸς τούτους ὅμιλιαν, xal πρὸς τένε μάλιστα τὴν ἡμέραν ᾿σχολάδουσι, καὶ τὴν χαρὼν χαὶ τὴν Asma ἐπὶ «τίσε τυγχάνούσι ποιούµενοι. προρεθεώρεε δὲ vel τὸ εἶδος, καὶ, τὴν πορείαν, xol ἐὴν ὅλην τοῦ σώματος αίνησεν᾿ τοῖς τε τῆς φύσεως γνω- θίσμασι, φυσιογνωμονῶν αὐτοὺς σημεῖα và φα- νερὰ ἐποιεῖεο τῶν ἀφανὼν ἠδῶν ἓν 7j vy. πα Kol ὄνεινω δοκεµασειεν ὀὗτως, éQíss τρεῶν ἐνῶν ὑπερορᾶσθαε, 3") δοχεµάξων πῶς ἔχει βε-
4
3) Παρεσκευασμένῳ 4. T. À.] Psrum accurate. Obrech- tus hunc locum interpretatus est, qui sic intelligi debet: Quum sic se comparasset. ad discipulorum in- Stitutionem, h. e. quum in discipulis. instituendis hanc rationem sequeretur, Verum pro «τῶν ἑταίρων videtur legendus esse τινῶν ἑτέρων.΄ Nam qui ad Pythagorae cohortem accedere cupiebant li nondum erant ἑταῖροι , atque vocabula ἑταῖρας et ἕτερος innumeris locis con- fundi constat. —— Post Aowtoic pro uai» , quod Kust. dedit, in Arc. est πάρεισιν, in Ciz. πάρησι». In eodem
Ciz. paulo post {ίνες εἰσώ, «εξ pro $xi zige, éni.soi:
--
΄
DE FxTHAGORICA VITA. CAP. 17. 1:7 2
CAP. XVI
Praeparatione hao adhibita discipulo- rum suorum institutioni, non statim recipie- bat eos, qui in amicorum convictorumque. suorum numero haberi volebant, donec ipsorum explorationem diiudicationemque instituisset. Primum enim inquirebat, quo animo quoue aífectu parentes aliosque fa- miliares presequuti essent: deinde notabat risus ipsorum intempestiuos, silentium, ser- morisque abusum: tum quo eupiditatibus modo indulgerent; quos haberent sibi fami- lares, et quo pacto cum idis viuerent; de- nique quibus potissimum rebus interdiu να- carent; quibus item gauderent dolerentue. Irspiciebat et vultum et incessum et totius corperis motus: atque ex natiuis facie) li- neamentis ipsos ita noscitabat, vt manifesta- indieia obscuris animorum inclinationibus indagaridis adhiberet. Quem autem ita Ῥτο-- baseet, eum triennio contemtim haberi iu-- bebat, explorans eius constantiane verum-
denique pro γνωρίσμασι γνωρίσματα " quod Reinesius i correxit, JHiass, |
2) δοκιµάζων ] Neque. bic probandus Obrechtus, inter- pretans, προ damen intermittobat. — obseruare; Scripto- ris enim mens est, per ipsum illum. triennii contem-^ - tum Pythagorem explorauisse, quam essent constantes, quamque vero discendi studio agerentur ii, qui ad. suum sodalitiugs admitti cupereht, — Pro πενταετῆ Ci» corznpte πάντα έτει. Kies,
15a IAMBLICHI LIBER '"'
βαιόκητος χα) ἁληθδενῆς φἰλομαθίας , xal εἰ
πρὸς δόξαν ἑκανῶς παρεσκεύασταε, ὥστε λατα-
φρονεῖν Tuus. μετὰ δὲ τοῦτο τοῖς προριοῦδε προςέταττε σιωπὴν πενταετή, ἀποπειρώμενος, πῶς 3) ἐγκρατῶς ἔχουσιν, ὡς χαλεπώτερον τῶν ἄλλων ἐγκρατευμάτων τοῦτο, τὸ γλὠσσης κρα- τεῖν' καθὰ xal ὑπὸ τῶν τὰ μυστήρια νομµούε-
τησάντων ἐμφαένεται ἡμῖν. *) év δὴ τῷ χρόνῳ
e A € / € , Li TOUTtQ τα μὲν ἑχαστου υπαρχοντα, τουτέστιν . αἱ οὐσίαι, ἐλοινοῦντο, . διδόµενα τοῖς ἄποδε-
δειγµιένοες sig τοῦτο γνῶρέμοις, οἶπερ ἐχα-.
Λοῦντο πολετικοὶ xai οἰκονομικοί τενες καὶ vouoDeruxolh ὄντες. αὐτοὸ δὲ 5) εἰ ui. ἄξιοι (6ο) ἐφαένοντο τοῦ µετέχειν δογµατων, ex τε (Giov χαὶ ες ἄλλης ἐπιεεχείας χριθέντες, μετὰ τὴν |.) πενεφετῆ σιωπὴν 7) ἐσωτερεικοὶ λοιπὸν ἐγί- »OvrO, Λα) ἐντὸς 9) σινδόνος ἐπήπουον τοῦ Ηυύαγόρου μετὰ τοῦ καὶ Αλέπειν αὐτόν πρὸ τούτου δὲ ἐχεὺς αὐτῆς xol µηδέποτε αὐτῷ 'ἐνὸρώντες µετεῖχον τῶν λόγων διὰ ψιελῆς Gor Ὁ.ἓν πολλῷ χρόνω δεδόντες βαάσανον τῶν Ὀδἐκείων 75 ἠθὼν ' 9) εἰ ὃ ἀποδοκιμασύείησαν τὴν μὲν
3) ἐγκρατῶς ἔχόυσιν ] Sic ex codice M8. locum hunc
. ' -emendaui et distinxi, Ante enim male legebatur, ; ἐγν. ἔχουσιν πρὸς 1αλεπ. Kust. ——
(4) ἐν δᾗ1 In Ciz. εν δέ. Idem cum marg. Cod. Spanh. pro ἑκάστου praebet ἕκάστα. Item Ciz. ἐκινοῦντο. Tum idem ante τοῦτο omittit eg. Kioes.
5) & μὲν] Ita scripsi propter oppositum si d pro ot μέν, quod Kust. habet. In Ciz. et* marg. Spanh. est oi uiv, ibidemque μετασχεῖν ρτο’μετέχεν. Jive ss.
-
^^
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 17, 158
que discendi studium, et an aduersus glo- riam| satis firmus honorisque contemtor es« set. Post haec imperabat suis quinquennale silentium, vt sciret, quantum possent in continentia, quippe quum linguam continere
ceteris continentiae experimentis sit diffici»
lius, vti significatum est ab iis, qui myste- ria instituerunt. Interea temporis quicquid facultatum opumue quisque. possidebat, in
medium conferebatur, et aliis ad hoc ipsum
destinati$, qui politici et oeconomici et legislatores ,nominabantur, dispensandum committebatur. Ipsi vero, si post quinquen- nale silentium ex vitae. ceteraque. ingenii modestia digni habebantur, quibuscum do-
gmata. óommunicarentur, deinceps fiebant.
interioris Admissionis discipuli, et intra ve- lum audiebant iuxta videbantqne Pythago- .ram: antea enim obducto velo extrinsecus Citra praeceptoris adspéctum ab..ore eius
pendebant, |. diuturnumque morum suorum -
experimentum ρου Sin vero reiicieban-
6) πενταετῇ Ἱ- Ciz. πενταέτην. Comma post σιωπἠν sub- latum transtuli post participium xQvOévrég. —Poterant autem verba, μετὰ πενταετῇ σιωπἠήν, hoo quum loco prorsus omitti,
^—
7) ἐσωτερικοὺ λουπ. Py.) Vide Schefferum da PHhiloso-
phia Ital. cap. XI. p. 105. Kust. Adde Meinersium l c, p. 461. sqq. et Tiedemann. y. 297. $qq.- Kiess. 8) swovog] .in Ciz. συνδόνο, —Ibidom pulo pon ngos τούτου, et τὸν λόγον. « νε». ϱ) εἰ ὃ ] Fost ἠθῶν Puster plene interpunxerat. Kiess.
*,
354 ^ IAMBLICHI LIBEH S
οὐσίαν ἑλώμβανον δμπλῆν : ") | μνῆμα δὸ αὐ-- τοῖς ec vexpoic ἐχώννυτο ὑπὸ τῶν gore οὕτω] γὰρ ἐκαλοῦντο πώντες οἱ περὶ τὸ» ἄνδρα" σννευγχάνοντες δὲ αὐτοῖς οὕτω συγετύγχανον, ὡς ἄλλοις τεσέν' ἐχείνους δὲ ἔφασαν τεθνώναι, οἳς αὐτοὶ ἀνεπλάσαντο, καλοὺς πἀγαθοὺς 'προςδοκχῶντες ' ἔσεσθαι ἐν vOv µαθηµάτων ds s ἀδιοργανώτους τε,- xi, Gg εἰπεῖν, ἀτελεῖς
' «8 κα) στερῶδεις ᾧοντο τοὺς δυσµοιδεστέ- 74 ρους. 3): δὲ μετὰ φὸ éx μορφῆῖς τε καὶ ᾿Ααδίσμάτος xxl τῆς ἄλλης αινήσεώς τε καὶ Αατοσκάσεως Ὁὑπ αὐταῦ φυσιογνωµονηύηναι xai ἐλπίδα ἄγαθὴν περὶ αὐτῶν. παρασχεῦν, με- v πενεαετῆ σιωπή», E xor μετὰ τοὺς Éx τῶν τοσῶνδε μαδημώτων ὀργιασμοὺς χα) μυήσει, (61) wvzge τε ἀποῤῥόψεις xol κωῤλαρμοὺς τοσού- τους, τὸ xoà τηλικούτους καὶ ἐκ ποεκίλων ov- TO nee. 15) Node » δε oe
10) wa δὲ αὐτοῖς ác νεκρ.] Vide eundem Scheffc-
xum in dicto opere, sub finem cap. XII. Kust. Ad-
: /^ de Meiners. p. 460. sq. — — Ότο τεθνάναι Cis. cum, s Arc. etÓÜvarvows FKiéss.
: 11) ὀδιοργανώτους ] Id est, malis organis a natura im- $tructos. — Sic supra Num. 66. Noster vsus est voce «διωργανωµένος: et alibi voce διοργάνωσις. Kust.* His verbis synonyma sunt ἀφυής, et εὐφυής, de quibus vid. Holstenium ad Porphyr. P. 4. et Rittershus. ad eundem, p. 8. Πίος».
38) τοὺς δυσµαθεστέρους] Sic MS. At prior Edit. mi- nu9 recte, τοὺς ὃ ἁμαθεστέρους. Kust,
Y 15) Ei dà) Ciz. et Άτα, εὔ γε, Par. e marg. Spanhem. & τε. Paulo post pro ὑπὶ αὐτοῦ in Cis. vt in edit
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 17. 155
"e τας opum, quas contulerant, duplum reci- piehant,. iisque monumentum exstruebatur ab homacois (sic enim omnes huius viri diseipuli vocabantur): qui si quando illis obuià facti essent, cum iis tanquam cum alis quibusdam agebant; ipsos vero dicti- tabant mortuos, quos hac.spe reformaue- rant, Íore vt ope disciplinarum in bonos honestosque viros euaderent, Sed qui ad discendum t&rdi erant, illos male confor- matos, et, vt ita dicam, imperfectos steri- lesque iudicabant. Sin pest peractam ex- plorationem ex forma, ingressu, motu, ha- bitu, post spem bene de ipsis coneeptam,- post quinquennale silentium, post tot disci- plinarum orgia et initiationes, post animae purgationes et emundationés,- post peragra- ta tot, tanta et tam varia theoremata,. ex
Arc, est ὑπ αὐτῶν, Ibidem περὶ αὐτοῦ pro magi αὐτῶνι - Kiess. j ) 14) καὶ μετὰ τοὺς ] In Cis. καέτοι μετὰ τοὺς. ibidem deinceps ix τῶν τόσων» δέ, vbiScaliger τῶν delet. HKiess. 15) προροδεύσαντερ] Vocem hanc libens obelo confi- . xerim. Non solum enim nihil ad rem. facit, sed et- iam sensum et seriem orationis turbat: siquidem ac-- cusatiui illi, καθαρμοὺς, etc. pendent α praecedenti μετὰ, nec vllo verbo ad sui constructionem opus ba- bent. Deinde pro δι οὓς, quod statim sequitur, lego à ὦν. Kust.— Schneidero in. Lexico suo προς- οδεύει» h. l significare videtur, instruere tanguam. via- tico. Quam viri ,egregii rationem nieam facere non possum. In. Cd. Ciz. est προοᾶεύσαντε. Pro quo ei legas προρδεύσαφτας, idque referas ad καθαρμούς, vt
/
Ms
156 --. XAMBLICHI LIBER
ἀγχένοιά τε xol ψυχής svOystat πᾶσεν ἐκ παν--
σὸς ἐνεφύρντο, Ovceivaroc ἔτε τις XU) Ovcaa- Aovó 16) στήλην δή
Quo Aout urog εὑρέσαετο ' ) στη xv OÓn τενα
τῷ τοιούτῳ xal uvnusiov ἐν τῇ διατριβή χώ-
σαντες (xaO xol "Y Περιάλω τῷ Θουρίῳ λέ- rri LJ à ” / 3
γεται καὶ Ἰυλωνι τῷ Συῤαριτῶν.ἐδαρχῷ, cno- ο». € 23 3 ^ 3 2 ^" €
φνὠσθεῖσιν υπ αυτῶν),. ἐξήλαυνον ἐκ τοῦ ὀμια--
«ποΐου, φᾠορτίόαντες χρνσοῦ τε xol αργύρου
πλήθος. xou γὰρ αυτοῖς xal ταῦτα ἀπέκειτο ς 4 &) 3 E "o 3 Ó , το À T p ὑπὸ τενῶν. εἰς τοῦτο ἐπιτηδείων, !9) νὴ 4i, αἰχονομούμενα, οὓς. προςηγόρευον. οἶκονομει-
ποὺς ἀπὸ τοῦ τέλους. καὶ εἴ ποτε -συντύχοιεν
- 2 0*
intelligantur purgationes quae ex theorematibus prodeant
v. siwe redundent, loco quodammodo consulueris. —
ον Idem Ciz. deinceps ἀγχίνουαιε τε, ἀνεφύοντο, ηὐὑρήσκετο. ο Kiess.
16) στήῄλην δή τινα τῷ Lo καὶ μνημ. ] Manifest *» tautologia. ^ Hoc ipsum enim iam paulo superius Jamblichus nos docuit. Quare suspicor, libellum hunc Iamblichi interpolatorum manus passum esse; praésextim cum' ét alia non pauca bis im eo dicta obseruauerim. - Vel saltem dicendum est, Iamblichum ' — eadem οκ diuersis anctoribus aliquando retulisse. Gonfer Noitrum infra sub finem capitis XXXIV. . vbi morem hunc Pythàgoreorum itidem: Lectoribus in- eulest. KÉpst. Vid. de huius libelli indole et natura Meiners. p. UN ο.
3 ΠἩεριάλῳ τῷ 6. — xol Klar] Addi his poterat Hipparchus, de quo.Clemens Alexandr. Jib. V. Btrom.
p. 575. Φασὶ γοῦν “Ίππαρχον τὸν“ Πνθαγόρείον , αἰτίαν ὄχοντα γχράψασύαι τὰ τοῦ Ἰζυθαγόρου σαφώς. ἔξελα θῆναι
τῆς. διατριβής, wel στήλην ἐπὶ αὐτῷ }ετοῦαι, αἷα νεχρῷ. Aiunt -Hipparchum.:Pythagoreum , accusatum, quod. scri-
1 pto prodidisset decret Pythagorae ,'. e schola expulsum
-
pE PYTHAGORICA VITA. CAP. 17. 157
4
quibus solertia mentis animaeque sanctitas -
modis omnibus in vnoquoque subnasceba- tur, segnior adhuc aliquis et- intellectu he- betior reperiebatur, tali homini in schola
cippum aliquem et monumentum sepulcrale |
erigebant (vti contigisse fertur Périalo 'T'hu- rio et Cyloni, Sybaritarum. principi, ab. us- dem improbatis); dein auro argentoque onu- stum . auditorio exigebant. nam et eum in finem reposita pecunia publica administra- batur a quibusdam, qui à sumtuurn dispen- satione oeconomici dicebantur. Quodsi ali- quando sic eiecto forte facti essent obuii,
*
fuisse, et ipsi tanquam | mortuo cippum erectum esse,
Hic nimirum est Hipparchus ile, ad quem epístola
Lysidis, quae statim' subiungitur, scripta est. —Cae-,
terum de Cylone eiusque reprobatione plura vide sis apud Nostrum infra cap. XXXV. Küust. .In Ciz. corrupte, περι ἄλλῳ. Post verba ὑπ αὐτῶν Scal sup- plet συµβῆναε, male; et ante ἐξήλαυνον addit obc, in
-
quo et ipso errauit, Tum in Ciz. vt in Arc. pro- ix τοῦ est ἂν τοῦ. Denidae in Ciz. zov00» et nn9e..
Kiess.
18) v1 Z4 3 Ita RKusterus. In Ciz. et edit. Arc. xài »] à. Loganus p. 94. legit, xo? Ενδεὲς (vt iam antea Scaliger) οἰκονομούμενα. Nam, inquit, istud νὴ dia omnino superuacaneum, et καὶ absurdum: aliquid au- tem sensui deesse videbatur, quod ita suppleri posse censebam. —- MHusterus omisit κα; an auctoritate ο0”
dicis ED non dixit. Lectionem »5y ἄία, quamquam
. seriores Graeci hanc formulam frequentant, vid. ad cap. XV. not. 5., hoc loco incommodam esse patet; κατ ἐνδεὲς autem probandum esset, si idem significaret, quod sic ἔνδειαν. Quod secus est. Hinc legere malim: εἰς τοῦτο ἐπιτηδείων δὴ διοικονοµούμενα. Kioss. .
[d
LU]
Ν L
158 ^-^ — IAMBLICHI LIBER
εἵλλως αὐτῷ, πώντα ὀντινοῦν μᾶλλον, 7] ἐκεῖ- φον ἡγοῦντο εἔναι, τὸν κατ. αὐτοὺς Υελνηκότα,
75 «{ιάπερ xal 19) “4ύσις Ιππάρχῳ vovà ἐπεπλήττων, (62) gueradeÜdora 99) τῶν λύγων τοῖς ἀνεισάκσοες καὶ ἄνευ γιαθημάκων καὶ Φεωρίας ἐπεφυομάνοιῳ | gnái* ?*) ,, ay δ6 σε καὶ δαµοσέε 3") φιλο- »σοφὲν τοῖς ἐντυγχάνουσε, «περ ἁπαδίωσε 5, Πυαγόρας ὦρ ἔμαδες. μέν, Ίππαρχε, µετα
.39) Zeug] Ἐριειο]α haet Lyiidis estat etiam im Col- lect. Epistolarum Graecarum Aldina et Geneuehsi, et ad calcem Diog. Laertii, qui ex officina Henrici 8te- phsni prodiit: ítemque inter opuscula Mythologics, Physica, et Ethica, quae prodierunt apud Henr. Wet- etenium Aunstelod. 1688. collectore Thoma Galeo. Xandem Latine exhibet Theodor. Canter. Far. Lect. lib. I. cap. XII. — Meminit etiam eius Synesius Epit. CXLIII. ot Eustethius ad ll. B. p. $60. Edit. Rom. ust, Meiner. p. 487. opinatur, epistolam mon 4 Lyside scriptam esse, sed fictam. — Aliter statuit Tiede- mann. p. 289.sqq. K£Kiers,
20) τῶν kh
óyoy ] Ita scripsi pro τὸν λόγὸν, iubente Ku- | stero. In Ciz. µεταδιδόντα τὸν λάγον. De constructione verbi µεταδιδόναι vid, Schaefer. Melet. cyit. p. 20. sq. $ed accusatiuus hoc loco admitti non potest, misi τὸν λόγον intelligamus librum illum Pythagorae adscriptum, cui titulus “Ἱερὸς λόγος, vid. sect. 146. Αι ille liber zon simpliciter ὁ λόγος appellatur.; Kies s.
οι) Φωντὶ δέ] Im Diogene Laertio p. 076. sqq. ed.
.* Henr. Steph. haec epistola ita comparata est: Μετὰ τὸ Ππυθαγόραν ἐξ ἀνθρώπων γενέσθαι, οὑὐδέποκα διασκεδα- σθήσισθαι τὸ ἄθρόισμα τῶν ὁμιλητῶν ἐς τὸν ἐμαντοῦ Ov- μὸν ἐβαλόμαν, ἐπεὶ δὲ mag ἐλπίδας, ὥςπερ ἀπὸ ναὸς µεγάλας φορτέδας ἐν ἐρήμῳ πελάγει λυθείσας, ἄλλος ἄλλοσε φορεύμενοι διεσπάρηµεν», ὕὅσιον κἀμὲ μνᾶσθαι τῶν τήνον «Θείων καὶ σεμνῶν παραγγελμάτων, μηδὲ κοινὰ ποιεῖσόαι τὰ σοφίας ἀγαθὰ τοῖς μηδ ὀναρ τὰς ψυχᾶς κεκαθαρµόνοις. οὐ γὰρ θέµις κ. v. À. Ab his verbis vsquo ad ills,
’
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 17. 169. |
quemuis potius alium censebant, quam il- lun, quippe qui secundum. ipsos. mortuus esset, Quapropter et Lysis Hipparchum quendam increpans : quod cum hominibus non rite initiatis et sine disciplinis ad con- templationem accedentibus doctrinàm com- municaret, scribit: iunt autem, vulgare te etiam philosophiam quibusuis obuiiss quod. Pytha- goras fieri noluit. Et hanc tu quidem, Hipparche,
χοτηνίμα φυτεὺοντά τι Yondiàv αὐτῷ παραδιδύµε» — cine gulae enunciationes in Stephaniana epistolae editione eodem ordine, quo in lamblicho, continuantur. Des inceps autem jbi haec. sequuntur: "neg ἔμαδες αὲν, Ἕππαρχε, μετὰ σπουδᾶς, oUx ἐτῴρησας ὃ, à γενναῖε, ytv- σάµενος Σικελικᾶς πολυτελείας, dg οὗ χρῆν tU γενέσθαι | δεύτερο», λέγοντι δὲ πολλού; » σὲ καὶ δομοσίᾳ φιλοσοφέν. ὅπερ ἀπαξίωσε Πυθαγόρας" ὃς γε «4αμοῖ τᾷ αὐτοῦ θυγα» τρὶ τὰ ὑπομχάματα παρακαταθέµενος, ἐπέσκαψε μηδενὺ πῶν Ἐκτὸς τᾶς οἰκίας παρᾶδιδόµεν. ἅ δὲ, δυναµένα πολλῶν
"χρημάτων ἀποδόσθαι χαὼς λόγως, οὖκ ἐβουλήθη». «ενίαν δὲ καὶ τὰς τῷ πατρὸς ἐπισκάψιας ἐνόμιζε χρυσοῦ τιµιωτέ- ῥάν ἔμεν. φαντὶ δὲ ὅτι καὶ dopo Φνάσκοντι Βισταλίᾳ τῇ ἑαυτῆς θυγατρὶ τὰν αὐτὰν- ἐπιστολὰν ἀπέστειλεν. ἄμμες δὲ ἄνδρες ἐόντες, οὗ γνησίως αὐτῷ ποτιφιρόµεθα, ἀλλά παρα- βάται τᾶν ὁμολογιᾶν ιγνόμεθα, εἰ μὲν οὖν μεταβάλοιο, ᾖαρήσομαι ΄ sí δὲ μὴ, τἐθνακάς μοι. — — His lectis mirari licet, quam misere lamblichus, initio maxime episto- lae, sententiarum ordinem peruerterit et. lacerauerit. Kies.
32) φιλοσοφὲν] Sic pro φιλοσοφεῖν scripsi e Ciz,, idem- que propter doricam dialectum , .qua haec epistola ΄ scripta est, etiam Lusterus requirebat. — Vsus est hoc quoque loco contra Meinersjum Wbyttenbachius in Bibl. crit, Vol. II. P. VIII. p. 119. — Deinceps ,pro ιτόπεφ, quod NKust. dedit, Ciz, vt Àrc, habet τάπερ. Ki ies5.
' n QUI
b
' x00 'YAMBLICHI-LIBER- v
,010U0Gc, ovx ἐφύλαξας δέ, γευσάµενος, à ο γενναῖε, σικελικᾶς πολυτελείας, 33) Gg οὐκ ἐχρῆν ru γενέσθαι δεύτερον. εἰ μὲν ὧν µε- υΤταάλοιο, 34) χαρήσομαι εἰ δὲ µήγε, véDva- »xug. 3) διαμεμνῶώσθαι y&o φασὶν ὅσιον εἴη - "κατὰ τῶν τήνω Φείω. τε xal ἀνύρωπείων | υπαραγγελμάτων, μηδὲ χοενὰ 36) ποιῆσίαε τὰ Ὀσοφίας aya) τοῖς ovÓ ὄναρ τὰν ψυχὰν »Ζεπαθαρμένοις. ov γὰρ ὑέμις 37) ὀῤέγεν roi; » ἀπαντῶσι τὰ μετᾷ τοσούτων ἄγώνων [σπουδᾳ] - (65) ,,ποριχθόντα, ovàà. μὰν :Αεβάλοἰς τὰ ταῖν
- Ἐλευσενίαιν δεαῖν puons 38) διαγεῖσύαι,
.88) ἆς οὐκ ἐχρῆν vv Tm δεύτερον] Kosterns. sensu, vt ipsi videbatur, exigente scripserat, ἃς -- Φεὐεσύαι. Quod dedit ἆς pro ἅς, quas est lectio Ciz. er Arcerii, recto fecit: sed γεγέσθαι, quod cum Arc. etiam Ciz. tuetur, non est mutandum, etiam Toupio censente in Addend. in Theocrit. Vol. I. p. 599. Ed. Berol Idem Toupius ad illustrandam formulam γενέσθαι δεύ- - τερόν. τινος attulit" hunc locum Aphthonfi Sophist. Progymn. ορ. V. Πῶς δὲ διώκων τὴν «κόρην ὃ Πύθιος Ὀνητης εγέγετρ δεύτερος. Eundem Toupium sequutus sum in eo quod acripsi zv pro τοι" nam datiuus hic
locum non babet, et enclit. accus. doric. est zv.
' | Frequentissime autem του pro zv scriptum est. Vid.
Bekker ad Apollon, Dysc. de Pron. p. 459. — Ob- rechtus locum sic interpretatus erat: ad guas — non debebas reuerti. Kies s,
24) χαρήσομαι] Ita Rusterus edidit; num e Cd, Paris, non significauit. In edit. Arc. est χάρησσο» μέν, in marg. cod. Spanhem. χαρέσσουμε, in Cd. Ciz. χαρήσσουµε, vnde, referente Koenio ad Gregor. Corinth. p. 263.
. ed. Schaef, , praeclare magnus Hemsterhusius χαζησσοῦ- µαι elicuit. Mihi tamen adhuc residet dubitatio, an
,, mon χαρησσοῦμαε, sed aut ἆαρησοῦμαν aut χαρεσσοῦμαι sit | .seibendum, Xiess,
i
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 17. 161
cum cura. didicisti; sed non.seruasti,: o bone,
gustatis deliciis Siculis, a quibus te superari,
non oportebat. οἱ igitur mentem mutaueris, laetabor; sin minus, mortuus es mihi. Par enim erat, aiunt, diuinorum eius humanorum- que praeceptorum semper. meminisse, neque bo- na sapientiae communicare cum hominibus, qui
ne per somnium quidem purgationem animae |
subierunt. | Nefas enim est obuio vulgo porri- gere ea, quae tantis laboribus comparata sunt,
aut profanis Dearum Eleusiniarum mysteria -
1. η t *
25) διαμεμνῶσθαι γάρ φασι ὅσιον cir κατὰ τῶν τήνω] Scribe, δαμεμνῶσθαι γὰρ ὅσιον ἦν τῶν τήνου Φείών za Xai ἀνδρ. FKiust. In Ciz. est, διαμεμνᾶσθαι yd φησι» (etiam Arc. habet qjour) 00:0» εἴη κατά. Quae sequuntur, αῶν τήνω «Θείων τε καὶ ἀνθρωπείων παραγγελμάτων, μηδὲ
τήνου, vt infra, Forsitan locus sic restituendus estz - διαμεμνῶσθαι γάρ, φαντέ, ὅσιον εἴη καὶ σὲ τῶν etc. Sed omnia hic esse incertissima, facile intelligitur, si ini- tium buius epistolae, vt in Diogene legitur, compa- xatur Kies; |
26) ποι]σθαι] Caue mutes, Est enim Doricum, pro
. ποιῖσθαι. Ετσι ;
2?) ὀρέγον τοῖς ἀπαντ.] Sic recte MS. In priore vero. Edit..male legitur, ὀρεγέν των ἀπαντῶσι τὰ μετὰ τοσού- se» ἀγώνων σπονδφ περιχυθέντα. Quae monstra? Πορι- ναθέντα autem Doricum est pro πορισθέστα. Eust. In Ciz, ὀρέγεν τῶν ἀπάντῶσι, σπονδὰ, πορυθέντα, βεβάλοις τε ταῖν ἐλευσινίαν. — Vocabulum σπουδᾷ prorsus super- fluum est, nec legitur in aliis huius epistolae editio-
' nibus; hinc vncinis inclusi, Kiess. es
28) διαγεῖσθαι' xar ἰσότατα] Antea corruptisstme hio legebatur, διαγεύεσθαι, καὶ «i σὸ vata. dhiayéoda, aü- tem Doricum est pro διηγῶσθαι. Kust. Etam 1 Cix. est, διαχεύεσθαι καὲ τν σὐτατα. Quod in textu
Tom. II. LL
κοινὰ ποιῇσθὰι τὰν in Ciz. desunt. Scripsi τήνω pro.
10 ΄ ΙΑΠΒΙΕΙΟΗΙ LIBER
xr icórara δὲ ἄδινοι καὶ ἄσεβέες οἱ τοταζ--
76 ,va πράξαντε. Διαλογίζεσθαι 39) δὲ καλόν, | »ὅσον Ἀθόνου. μᾶκος "ὀκμεμεερήκαμεν ἀπορ--. »ῥυπτόμενου 30) σπέλως, ré ἐν τοῖς orc D sov digi ἐγαερολαμμένως , ἕως Πόλα δἰελδόντων έκέων ἐγενόμεύα: 3") δειτεκοὶ τῶν τήνω Λό- )}Ωγ. 32) xtÜonso οἱ θαφὲἒῖς προεχχαθάραν- τες ἔστυψαν τὰ, Αάψεμα τῶν ἑματίων, ὅπως
(22 13) ἀνέκπλυτον τὼν. θἀφρὼν ἀναπίωνει, καὶ
LU -
Jiwsteri legitur, καὶ ἱτότατα, merufn est vitium typo- &raphicum, correctum iam a Schaefero ad Grogor. p. í 259. ldem pro oi τοιάῦτα πράξαντες scribit voé τοιαῦτ. Koenius volebat τοὶ ταῦτα. — Paulo ante pro οὐδὲ μὰν in altera epistolae editione est οὐδὲ ydg. Ibidem paulo inferius, ἀμφότεροι oL ταῦτα πράξαντες.- Νέδα.
d) δὲ] Haec particula etiam in' Ciz. vt in Arc. edit. deest; — : Proxima in altera epistolse editione sic leguntes : καλόν δὲ ἀναλογίξεσθαι ὕσον χρόνου μᾶκος δια- γάγομες. ἐνμετρήσαντεν. Kiess.
$0) σπίλως ] Haec vox abest a priori Editione, - quae in aliis Epistolae jhuius Editionibus legitux. ας ε,
, Abest item a Ciz. Scripsimus autem σπέλως pro σπί- λους. Deinceps pro τὼς habet Ciz. cum margime cod. Spaznh. zw, Árc. edit. τάς. Item Ciz. στάθευσι», et
^ cum Arc. εγκεκολασµόνως. Porro ἐγενόμεθα δέ. — Pro
ἕως πόκα videtur ex altera epistolae edit. reponendum, : ἕως πέντε. Kiess.
S1) δεκτικοὺ τῶν τήνω λόγων ] In Ciz. δεκτικὸς τῶν τὴν τοῦ λόγου, ; — Bust. et Arc. τήνου. κ ies.
. g2) καθάπερ « oL βαφεῖς προεκκαθάραντος ἔστυψαν τὰ B.)
.. Eodem plane simili vtitur Plato lib. IV. de Bapubl. L P. 449. Edit. Lugdun; (Vol VI. p. 546. Bip.) οὐκ-
oU» οἶσθα, ὅτι οἳ βαφεῖς, ἐπειδὰν βουληθῶσι βάψαι ἔρια,
eg εἶναι ἁλουργὰ, πρῶτον μὲν ἐκλέγονται ἐκεοσούτων χρω-
N
»P
ΟΕ PYTHAGORICA VITA. CAP..17. 165 .Euulgare: pariter enim iniusti et impii sunt, qui alterutrum horum fecerint. |.Becebat autem ad animum reuocare, quantum temporis spatium consumserimus in eluendis maculis, quae pectora | nostra altius insederant, donec tandem, peracto ' quinquennio, ad percipiendam lllius doctrinam ! capaces euasimuus. Sicut tinctores westimenta, - quae coloribus imbuere volunt, prius purgata, medicamentis inficiunt, vt tincturam nec facile
μάτων μίαν φύσιν τὴν τῶν λευκῶν' ἔπειτα προπαρασκευά-
' ζουσιδ oix ὀλίγῃ, παρασκευῇ Θεραπεύσαγντες, ὅπως δέξωνταν ὅτι µάλιστα τὸ ἄνθος, etc. Item Theo Smyrnaeus: in Mathematicis, p. 17. qui ad hune ipsum locum Pla-
" fOnis respiciens ait: Σαιδεύομεν 7ὰρ τοὺς παῖδας ἐν Πήουσίκῇ, etc. θὐδὲν ἄλλο μηχανώμενοι, 4] ὅπως ἡμεῖς προ- εχκαὺ ἄραντες καὶ προὐθεραπεύσαντες ; ὥςπερ τισὶ στυήτικοῖς τοῖς µαθήµασι τούτοις, τοὺς περὶ ἁἅπάσης ἀρετῆς, d» ἔκμαν θάνωσι, Dorsgor λόγους ἐνδέξοιντο, ὥςπερ βαφήν. Caeterum τὸ ἔστυψαν hic aBud Iamblichum et σφυπτικοῖς apud Theonem referendum est ad alumen, quo tincto- το in lanis repurgandis et colore inficiendis vti $s0- , lent. Id enim est στυπτικὀν, siue adstringendi vi praeditum; vt ex vsu et experientia constat. Plin. lib. XXXV. cap. XV. Vis liquidi aluminis adstrin- gere, indurare, rodere, Paulo ante dixerat: nficien- dis claro colore lanis candidum liquidumque (alumen) vtilissimum est. Kust. in Ciz. pro καθάπερ est κατ Φάπερ yt, et in altera epist. edit, καθάπερ γάρ. Kiess.
56) ἀνέκπλυτον ] In Ciz. ἂν ἐκ v" τή. Ibidem.de- inceps, vt in edit. Arc., ἀπίωντι. Tum ysyqsovuévavz quam huius codicis lectionem etiam Koenius ad Gre- gor. Cor. p. 262. ed. Schaef. memorauit. Idem Cd. denique ἐν ἐξίταλον. Hoc i» Reinesius in ἄν mutauit. — Pro µηδέποτε, quod ante legitur, in altera huius epistolae edit. est µηδέποκα. σι». :
La
αθή. — πα ΑΜΗΒΤΙΟΗΙ LIBEH spnüEnore γενησομέναν ἐξίαλον" 34).σὸν αὐ- τὸν τρόπον xul o δαεµόνιος ἀνὴρ προπαρε- μσλεύαζε rdc ψυχὰς TY τᾶς φελοσοφίας έρα- »σδέντων, ὅπως μὴ διαψευσθῇῃ περέ εινα «av υἐλπισύέντων ἐσεῖσθάε παλῶν τε κἀγαθῶν. ov (64) ,,γὰρ πιῤδήλως ἐνεπορεύετο λόγως, οὐδὲ "Ey GG, υξαΐς οἱ xoÀAol τῶν 9) σοφιστᾶν τὼς νέως &u- Μπλέκοντε, ποτ οὐδὲν πράγυον σχολάζοντες, λλὰ 36) δλείων τε xol ἀνθρωπίνων πραγμιά- υτων 5c ἐπιστάμῶν. rol δὲ πρόσχημα ποιη- υσώμενοι r&v τήνω διδασκαλία», πολλὰ καὶ 37) δεινὰ δρῶντε, σαγηνεύόντες oU κατὰ xó- 7 όμον, οὐδ ὡς ἔτυχε, τὼς νέως. -Toryapovv
Ἀλαλεπώς τε καὶ 38) προαλλεῖς ἀπεργάξονται
94) τὸν αὐτὸν] in Ciz. deest αὐτόν: item paulo post ánte φελοσοφίας articulus abest, vt in edit. Árc. Pro 356, vt scripsit Muster. , dedi τᾶς. ' Tum Ciz. περι- γενσθῇ pro διαψευσθῇῃ. Obrechtus, Ίινα pro mieutro habens, locum sic interpretatus erat: ne bona vlla et honesta, | quae sibi promittebant, eos subterfugerent. Altera epistolae edit. hunc locum sic exhibet; — &»jp παρεσκεύαζε τοὺς φιλοσοφίας ἐρασθέντας, ὅὄδκως — τῶν ἐλπιζομένων ἐσεῖσθαι ααλῶν κἀγαθῶν. FKiess.
85) σοφιστᾶν] Ita recte Ciz. pro σοφιστῶ», quam for- mam habent Arcerius et Éusterus, — Hic tamen bene in nota: ,Dorice dicendum, erat, σοφιστᾶν. Sed plura salia in hac Epistola ex Dorica dialecto in commu- ,nem .a librariis temere mutata sunt: vt Lector facile sObseruabit* Ex eodem Ciz. deinceps restitui speyvov pro ἀρήγυον. Consentit Par. nam in marg. cod. S8pan- hem. notatum est χράγοιον. — Altera epist. editio pro oi πολλοὶ tantum πολλοὶ legit. Kiess.
66) Φείων τε] In Cis. vt in Arc. deest τε. Deinceps Ciz. cum marg. cog. μαι bene 5€ pro ἦν, cuius
WM
"n
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 17. 165
, ^ -
eluendam, Νες vnquam euanituram. sorbeant s». eoder& modo divinus ille vir philosophiae deditos ante -praeparabat, ne in quoquam- eorum, quos - bonos honestosque futuros: esse spes facta erat, | falleretur. | Neque enim ille doctrinam adulteri-. ram venditabat, neque pedicas, quibus plerique. sophistarum , inutiliter otium collocantes ,. iuuen-. tutem. irreliunt; sed rerum diuinarum humana-. rumque gnarus erat. Hi vero eius disciplinàm. mentiti, sub hoc praetextu multa grauia perpe-. trant, iuuenes praeter decoreni et temerario ausu. quasi sagena capientes. Vnde fit, vt auditores. suos feroces et procaces reddant, dui moribus.
lectionis etiam Hoenius ad Gregor. Cor. p. 258. men- tionem fecit, Idem codex paulo post suppeditauit Tiw.pro τήνου. Hiess. "T"
57) δεινὰἹ Ciz. δεῖνα et σαγινεύοντες. — ΙΠολλὰ καὶ δεινά, -- e more Graecorum, vocem πολλοὺ aliis adiectiuis fere ita iungentium, vt vocula καὶ íntercedat. Vid. Butt- mann. ad Menon. Plat. p. 54. — Quse sequuntur
. verba, οὐδ ὡς Frvys,:in quibus altera epist. editio ni- bil variat, corrupta videntur. Nam contrarium 16”
| quiritur, aut, ἆλλ ὡς frr, aut, οὐδ ὧς ἔοικε. Kiess.
28) προαλλεῖς oris τὼς Ί In Ciz. προάχλης πρὸ-- . ἄλεις ἀπεργάζοντες τας. Deinceps ibidem ἐνκέφαρτι et | λόγος. In altera epist. editione ita: — τοὺς ἀκούοντας, | ὀγκιρνᾶντι —. Ab ἐγχίρνηµι est ἐγνέρναντι» ab ἐγκὶργάω,. εγκιρνᾶντι. Pro deme altera epist.- edit. habet ἐλευθέ- ου. Tum post καθάπερ ex altera edit. addidi jdp,. quod male positum ante βόρβορο» ibi sustuli. οπί- que pro ἐγχέου malim ἐγχέαι, vt legitur in altera epist. editione, Nam b.l. cogitandum de vna eaque cele- . titer praeterlabente acüone. Kiess ^
i
166 . AMBLICHI LIBER . :
υτὼς ἄχουστάς. ἐγκίρναντι γὰρ Ἰψεσε τέταρα-
^ φγµένοεις.τε xal Φολεροῖς δεωρήμµατα xai λό- »γως «δείως. χαθάώπερ γάρ, εἴ τες sl; φρέαρ »6αῦὺ ϱορβόρου πλῆρες ἐγχέοε χαδαρὸν καὶ φδεειδὲς ὕδωρ, τὀν τε θόρβορον ἀνετάραξε »xal τὸ ὕδωρ 39) ἐπαφάνιξεν ὁ αὐτὸς δὴ τρό- »"og τῶν οὕτω διδασκόντων τε χαὶ διδασκο- »pévav. 49) πυκχιναὶ γὰρ xal λάσεαε λόγμαε reg τὰς φρένας xal viv καρδίαν πεφύχαντε
m μὴ καδαρῶς τοῖς µαδήμασιν ὀργιασῦέν-- των, πᾶν τὸ ἅμερον xal πρᾶον καὶ λόγεστι- »X0v τᾶς φυχᾶς ἐπισκιάζουσαε καὶ κωλύουσαι μπροφανῶς μὲν *) αὐξηθηῆμεν καὶ προλύψαε (66) τὸ νοητικὀν. Ὀνομαάξαιμε δὲ καὶ πρᾶτον » 3) ἐπελθὼν αὐτῶν τὰς iid ; ἀκρασίαν τε
' $9) ἐπαφάνιξεν ] Ita recte Ciz. éonicntiónte Par. nam in marg. cod. Spanh. notatum est ἐπαφάνηξεν. In edd. Arc. et Rust. est ἠφάνισεν, vt in altera epistolae edi- ,tione. In Ciz. paulo post οὕτω δὴ pro οὕτω. Kiess.
.40) πυκυναὶ γὰρ καὺ λάσιαι λόχμαι π.] Locum hunc citat Eustathius ad Il. 5. P. 560. Edit. Rom. Ὁ δὲ ὁ παρὰ Ἰαμῤλίχφ Πυδαγορικὸς 4ὖσις ἐκστρέψας εἰς ψόγον,, ὡς ἀπὸ yis ὀρεινῇς παρείλκυσε τὸ νόημα, εἰπὼν γλώσαη 6ωρικῇ »οῦν τοιοῦτον, ὅτι πυχιναὶ καὶ λάσιαι λόχμαι περὶ τὰς qei- νας καὶ τὰς καρδίας πεφύκασι τῶν μὴ καθαρῶς τοῖς µαφθή- poo ὀργιααθέντων, πᾶν τὸ ἥμερον xal πρᾷο» ααξὲ Λογι- στικὸν τῆς ψυχης ἐπισκιάξουσαι xai κωλύουσαι προφανῶς αὐξηθῆναι καὶ προκύψαι τὸ γοητικὀν. Kust. Pro λάσιαι ' ín altera epist. editione est βαθεῖαι, et pro πεφύκαντι, ἐμπεφύκαντι. — Ibidem desunt verba τοῖς µαθήμµασι». Kies s. 41) üvigO μεν xoi προκύψαι τὸ vor. ] In Editione ' Atcerii mendose admódum legitur, αὐξηθέν. καὸ προ- κύψαι τὸν αἰτιατικὸν ὀνόμαζε µήδε. Nos τὸ αὐξηθήῆμεν
. / " V . ^ D d 1 Z : : L] 9
-
--
"
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 17. 167
incompositis furbulentisque scientiam et doctri- nam. diuinam instillant. Pt enim, si quis in pu- teum profundum et altd luto repletum puram liquidamque aquam infuderit, et lutum: commo- eerit, et aquam insuper turbauerit: eodem modo se res habet. cum magistris pariter hisce et disci» pulis — Ipsum enim pectus et «or eorum, qui non pure disciplinii initiantur, perpetua quaedam εἰ densa dumeta obsident, quae quicquid anima mansuetudinis, tranquillitatis e$ rationis habet, obfuscant, prohibentque prodire, succrescere εξ proserpere intelligendi facultatem. — Conuenis.. autem et matres illorum durnetorum nominare
(quod Dorice.dictum est pro αὐξηθῆναι) xeuocauinrus ex MB8., τὸ νοητικὰν ex Eustathio, et ὀνομάξαυμι (quod itidem Doricum est pro ὀδομάσαιμι) ex aliis Epistolae huius Editionibus. Just. In altera epistolae editione hic locus multo plenius ita legitur: —. λογιστικὸν ἐπι- σκιάζουσαι προφανῆμεν αὐξηθέν. ἐγκαταδεδύκανει δὲ Té | δάσει τούτῳ παντοῖαι κακότητες ἐκβοσκόμεναι, καὶ πωλύου- σαι καὶ μηδαμῶς ἑῶσαι προκύψαι τὸν λόγον. ὀνομάξαιμιν 4. t. λ. — Ότο νοήητικὸν in Ciz.'est νοτιακόν: quamob- . rem, quum'etiam pro γόηµα dicatur νόαμα», vera scri. ptura esse videtur voarxó». Eodem ducit αὐτιατικόν, quod Arc. habet, et νοτιακάν, quod eiiam im margine , cod. Spanhem. notatum est. Denique pre ὀνομάξαιμε δὲ in Ciz. est, ὀνόμαξε,. μὴ δὲ, quae sunt o vera lectio- mne deprauata. Kiess. ) 42) ἐπελθὼν] -Οἷ-. ἐπελθόν, in marg. Spahh. ἐπανελδών, /— Scalig. ἐπελθεῖν. Locutio πρᾶτον (ita dedimus pro πρῶτον) ἐπελθὼν idem valet quod ἐκ to ἐπελθόντος, illico. "Tum: pro ἀκρασίην et πλεονεξίη», quae formae etiam in altera epistolae editione reperiuntur, e God, Ciz. restituimüs ἀκρασίαν et πλεονεξίαν. idem Ciz. ha- bet πολύχωχι. Kiess.
΄
168 ^ xAMBLIGHI LIBER
»xaà πλεονεξίαν' ἄμφω δὲ πολύγονοι πεφί- αντι. 99) τᾶς μὸν ὧν «αρασίας ἐκβεβλαστά- »αντε ἄθεσμοι γάµοε, xoà φδοραί, xol μἒ- »Üat, xai παρὰ φύσιν ἀδοναί, xal σφοδραί υτένες ἐπωδλυμίαι µέχρι βαῤάθρων καὶ πρήμνών »διώκουσαι. ἤδη γάρ τινας ' 44) ἀνώγκαξαν υἐπιδυμίαι μήτε µατέρων -uxrs ὑΨυγατέρων ραποσχέσθαε' καὶ δὴ παρεωσάμεναει πόλεν xol όμως, ααδάπερ τύραννος, ἐχπεριαγαγουόαε υτὼς ἀγχῶνας, ὥσπερ αἰχμάλωτον, ἐπὶ τὸν νἔσχατον ὄλεθρον μετὰ βίας ἄγουσαε: κατέ- υότάσαν. τᾶς δὲ πλεονεξίας ἐχπεφύκαντε ἆρ- υπαγαί τε xal λᾳστεῖαι, πατρολτονίαε, ἑδρο- φσυλίαε, φαρμακεῖαι, xal ὅσα τούτων ἄδελφά. 45) δεῖ. ov πρᾶτόν μὲν τὰς ὕλας, ταῖς ἐνθιαι-
45) τὰς μὲν ov] In Arc. est, τὰς μὲν οὖν, in Ciz. τὰς μὲν νῦν, in Rust, rg; μὲν οὖν. Pro οὖν scripsimus ὤν, dialecto iubente. Deinceps pro ἐξεβλάστησαν, quod ex- stat in edd. Ατο, Kust. et in altera epistolae editione, in Ciz. legitur ἐκβεβλιστάκοντι, et in margine cod. Spanhem. ἐκβεβλασιτάκαντι. Valckenarius in epistola ad
, Róverum, p. 517. Ed. Theocrit. Berol. defendit εκβε- βλαστάκοντι. , At vero, quae in eadem Lysidis epistola leguntur, πεφύκαντι (quod defenditur loco Eustathii, in quo est πεφύχασι) et ἐκπιφύκαντε, fauent lectioni εκβε- ᾖλαστάκαντι, quam in textum recepimus. — — Vocabu- lum ἐπιθυμίαι, quod post γάμοι habent Arc. et Kust., xecte omHuit Ciz., quem secuti sumus, }Γάμον deest in <era epistolae editione, in qua pauló post pro verbis, ἐπιδυμίαι μδχρι ῥαράθρων haec x E : ὁρμαὶ µέχρι Φανάτων. . Kiess.
44) ἀνάγκαξαν] Sic MS. pro ο ον ; quod Arcerii Edit. habet. Prius autem est Doricum, posterius xor, JKust. Pro όμως in edit, Άτο, et cod. Ciz.
΄
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 17. 163 :
intemperantiam et. auaritiam ; quarum viraque valde foecunda est. Nam ex intemperantia na- scuntur nefariae nuptiae, et stupra, et ebrietas, et quae praeter naturam sunt voluptates, et cupiditates quaédam vehementiores, in barathrum et praecipitia propellentes. | Iam: enim. quidam cupiditatibus abrepti nec matrum nec filiarum incestu. abstinuerunt, adeoque contemta ciuitate et legibus, sicut byrannus, manibus a tergo re- vinctis, eain velut captiuam in extremam perni- ciem. violenter detruserunt. Ex auaritia proue- niunt rapinae atque latrocinia, parricidia, sa- crilegia, veneficia, et si quae sunt alia hisce ger- mana, ' Primum igitur siluas illas, in quibus hi
exstat »όµους. Ad ἀγκῶνας Reinesius adscripsit: [. ἄξο-
να, quibus scil. conscriptae seu consignatae erant leges
apud Athenienses, v. Suidam et Harp. At ἀγκῶνας nom. esse mutandum, docet omnis ratio loci, . cuius haeo est sententia: Homines cupiditatum vehementia abrepti saepe adeo ciuitatem et leges pessundant more tyranno- rum. —Ciuitatem enim pro captiuo tractant, eamque quasi manibus a tergo reuinctis in summam secum pere niciem. abripiunt, — Pro κατέστασαν in marg. Spanh. noíatum est κατέσταξαν. Deinceps Ciz. cum Arc, τὰς δέ. Item Ciz. post ἁρπαγαὲὶ xecte omittit τε xa. — In altera epist. editione locus ita legitur: καὶ δὴ παρεωσάµεναν . νόμον, καὶ πατέρα, καὶ πόλιν, καὶ 10Qawvov, ἐχπεριαγα-
γοῦόαι τοὺς ἀγκῶνας κ.τ.λ. Kiess. |
45) δεῖ ὧν πρᾶτον] Sic scripsi pro δεῖ à» πρῶτον, quod Kusterus dedit. In Ciz. est δι ὧν πράστον, etin mar- gine πρᾶτον. In altera epistolae editione est δεῖ ὦκ τό γε πρᾶτον. — Tum pro ταῖς in Ciz. vt im Arc. est oic. Ibidem σιδήρῳ. Denique post πάσαις in alteva episto- lae editione deest ua Omudtuy, Πίσας,
am
170 : IAMBLICHI, LIBER
υτῆται ταῦτα τὰ παύη, πυρὶ xoà σιδάρῳ καὶ »π.έδαις μαθημάτων μηχαναῖς ἐκκαθάραντα » 16) καὶ εὑρόμενον τὸν λογισμὸν ἐλεύύερον τῶν ᾠξοσούτων καλῶν, τοτηνεκάδε ἐμφυτεύεν τι 79 »ιχρήσιμον αὐτῷ 47) xal παραδιδόµιεν. Τοσαί- τηκ ἐπιμέλειων xul οὕτως ὤνγκαεοτάτην 49) gero δεξν : μαθημάτων πρὸ φελοσοφίας ποιεῖσθαι 11: Ψαγόρας, τεµην τε ἐξαέρετον ἐτί- eso καὶ ἐξέκτασεν ἄκρεβεστάτην περὶ τὴν Ó- δασκχαλίαν καὶ µετᾶδοσεν τῶν αντῷ δεδογµέ- . 9ev, Αασανίζων τε xal διακρίνων τὰς τῶν | ἐντνγχανόντων ἐννοίας, δεδάγμασέ τε ποελίλος λα) ὑεωρίας ἐπιστημονιχῆς uvolorg εἶδεσε.
K E d. εή.
go Mera 9)3 TOUTO λέγωµμεν, ὅπως τοὺς ἔγαρι- | ÜDévrac vg ἑαυτοῦ Sion» aec «ori ἁξίαν Y) ἑκάστουςο. οὔτε γὰρ τῶν αὐτῶν ut-
κ
46) καὶ εὑρόμενον τὸν λογισμ.] Locus non solum cor | ruptus videtur, sed etiam mancus, quem sic rescri- pserim: καὶ ῥυσάμενο» τὸν λογισμὸν, xdi ἐλεύθερον ws
e αοσούτων κακῶν καταστάσαντα, τοτηνικάδε, etc. Si | omnia sunt clara. Τὸ ῥυσάμενον certe in aliis Episto- lae huius Editionibus recte legitur. Kust. In Ci est ἐκκαθαίροντας xai εὑρομένων: 9 qua scriptura certe | pluralis adsciscendus videtur, ite vt legatur ἐπκαθά- ῥαντας xai εὕρομένως. Verbum autem εὑρέσθαν, quum , additum sit ελεύθερον, hoc loco non continuo spre verim prae altero ῥύεσθαι. Deinceps e Ciz. resutui formam doricam ἐμφυτεύεν, ex eodemque recepi dati- vum αὐτῷ pro genitiuo αὐτῶ, quem praebent Ruste- rus et margo Spanhem. In altera epistolae. edit. locu
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. IB. 17t
affectus stabulantur, igne ferroque e& omnibus disciplinarum machinis purgare oportet, et re- ctam. rationem a tantis malis in libertatem as- | serere: ac tim'demum vtile ei aliquid implan- tandum atque inserendum est. ''antam tam- que necessariam curam disciplinarum et tam - accuratum in docendo examen, philosophiae praemittendum censebat Pythagoras, eoque eficiebat, vt et ipsa dogmatum suorum communicatio singularis honoris argumen- tum haberetur: vtpote cum mentes ad se: accedentium variis doctrinis et mille modis eontemplationum ac scientiarum. exploraret diiudicaretque.
* CAP. XVIIL
Posthaec dicendum est, quo pacto pro-
batos sibi singulos pro meritis in classes de- scripserit. Quum enim indole dissimiles es-
«4.
sic scriptus est: «— καὶ ῥυσάμενον τὸν λογισμὸν ἐλεύθε- gov τῶν τοσούτων παθέων, τοτηνέκα φυτεύοντά τι χρηστὸν αὐτῷ παραδιδόµεν. Είδε»,
47) xai παραδιδόµεν ] Arcerius haec! verba male cum 'sequentibus coniunxit. Recte lusterüs, cum quo - faeit Cd. Ciz. Κίδς.
48) ᾧετο δεῖν] Sic aperte Ciz. pro ὡς τὸ δεῖν, quod habent edd. Arc. et Kusteri. Atiam Árcerius verum viderat. Οὕτας cum superlatiuo cóniunctum, vt ante -
legitur, raro occurrit. Vid. Stephan. Thes. T. 2. p. 1558. — Pro µυρίοις Ciz. µυρίαν. Kiess.
1) ἑχάστους] In Ciz. ἑκάστον. Kiess.
*
-
172 . IAMBLÍCHI LIBER . |
4
bre éniang πάντας gv iov, μὴ τῆς ὁμοίας ὄντας quaes" ουτε ἄδιον. yv» τοὺς dd πάντων
τῶν τιμιωτώτων ἄπροαματων μετόχειν , τοὺς δὲ μηδενός 9» 3 Hun ύλων ᾿μετέχειν. 2αὸ γὰρ φοῦτο av ἀλοινώνητον 2α) ἄνισον. τῷ μέν-- τοι μεταδοῦναι τῶν ἐπιβαλλόντων λόγων éxa- στοις τήν προρήαουσων μοῖραν, τήν τε ὢὠφέ- Asia ἀπένεμεν ἅπασε κατὰ τὸ δυνατόν, καὶ τὸν τῆς. δικαιοσύνης λόγον ἐφύλαττεν, ὅτι μάλιστα τὴν αξίαν ἑλάστοις ἀποδιῤοὺς ἄκρό- &OLY. . καὶ κατὰ. δὴ τοῦτον τὸν» λόγον 3) «τοὺς
μὲν Πνδιάγορείους Λαλέόας, τοὺς δὲ Hvóayo-
(67) Quot c ^ ὥσπερ ττικους τινας ὀνομάδομεν, ἑτέ-
ϱους δὲ «4ττειχιστάς διελὼν οὕτω πρεπόντως τὰ ὀνόματα, τοὺς μὲν γνησίους εἶναι ἐνεστη- σωτο, τοὺς δὲ ζηλωτὰς rovrov δηλοῦσέαι ἐνρ- µοῦθέτχσε. Tuv μὲν οὖν Πυθαγορείων αοινὴν εἶναι τὴν οὐσίαν διέταξε xal τὴν συµθέωσιν ἅμα διὰ παντὸς τοῦ Ἀθόνου διατελεῖν " τοὺς δὲ ἑτέρους - ἰδίας uiv ατήσεις ἔχειν ἐκέλευσε, συνιόντας δὲ εἰς ταυτὸ συὔχολάξειν ἀλλήλοις. «ul οὕτω τὴν διαδοχὴν. ταύτην ἀπὸ llvOayó-
ρου κατ αμφοτέρους τοὺς τρόπους συστήναι.
2) μηδ᾽ Όλων] Scripsi ὅλων pro ὅλως, quod ante lege- batur. Necessaria est haec mutatio, ne eadem res bis dicatur. Item paulo post pro τὸ μέντοι dedi τῷ µέγτο. — In vtroque vitio omnes consentiunt. —
ο Verbum ἐπιβάλλειν eodem, quo hic modo, legitur Cap. 19. sect. go. τὴν ἐπιβάλλουσαν µοῖραν Tum in Ciz. ἀπένειμεν: ος post ἀκρόασιν deest xal, Kieoss,
2
| DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 18. 175
sent, par non erat, vt omnibus ex aequo eadem largiretur:: indignum etiam fuisset, aliis pretiosissima quaeque audienda propo- nere, aliis nihil indulgere, aut non vniuer- sa: quod quidem communicationis et ae- qualitatis- legibus aduersum erat futurum. Eo tamen, .quod quibusuis iustam éonue- nientis doctrinae portiotiem tribuebat, vti- litatem inter omnes partiebatur pro virili et iustitiae distributiuae munia implebat,' congruentem vnicuique instructionem lar- giens. Hacque etiam ratione .alios Pytha- goreos: appellauit, alios vero Pythagoristas: plane vti quosdam Atücos, nonnullos au- tem Atticistas dicimus. Ita nominibus apte distinctis quosdam- genuinos' esse statuit, caeteris vero praescripsit, vt se horum imi- tatores praestarent. Pythagoreis igitur bo- orum omnium communionem indixit, eos- que per omnem vitam ντα. degere voluit: caeteris autem praecepit, vt suas quisque. opes seorsim possiderent, sed studiorum communium gratia in vnum locum conue- nirent. hicque philosophandi modus a Py- thagora vterque ad successores translatus
^
/
5) τοὺς uiv Πυθαγορείους καλ.] Vide Schefferum de- Philos. Ital. cap. X1. p. 100, 101. Kust. Add. Tie- demann. p. 273. sq. Meiners. p. 465. — In Cir, AlvSayoglovg. -Citauit hunc Iamblichi locum Roenius $d Gregor, Cor. p. 67. ed. 8chacl, Kiess,
17Á IAMBNICHI LIBER
Και ἄλλον δὲ αὖ τρόπον δύο ἦν εἴδη τῆς φι- λοσοφίας' δύο γὰρ ἦν γένη xol τῶν µεταχει- Οιξοµένων avri»; οἱ μὲν 4) “«κουσμάτικοέ, οἱ
|, δὲ Μαὐθηματικοὲ τουτωνὶ δὲ oí μὲν Maj- posa ὡμολογοῦνεο Πυδαγόρειοε ένας υπὸ τῶν ἑτέρων τοὺς δὲ 4πουσματικοὺς οὗτοι οὐχ Φὠμολόγουν , ούτε τὴν προγμωσξέων αὐτῶν εἶναι IlvOeyógov, ἆλλ Ἱππάσου. τὸν δὲ ππασον
o£ μὲν Ἀροτωνιάτην φασίν, οἱ δὲ Ἰεκαποντῖ-
8» vov. |j) Ἔσει δὲ 7) μὲν τῶν -4χουσματικῶν φελοσοφία ἀκούσματα 9) ἀναπόδειατα oco ἄνεν λόγων, ὅτε οὕτω πρακτέον᾽ xal τἆλλα, 000 παρ ἐκείνου ἐῤῥέθη, ταῦτα πειρῶνται διαφυ- λώττειν ᾧς Φεῖα δόγματα". 7) αὐτοὶ δὲ παρ αὐτῶν οὔτε λόγειν προσποιοῦνταε, οὔτε λεκτέον (69)5/vac , ἀλλὰ χα) αὐτῶν ὑπολαμβάνουσε του- τους ἔχειν Αάλτιστα πρὸς φρόὀνησεν, οἵτινες
i πλεῖστα doovoueva ἔσχον. πάντα δὲ 8) τοι- αὔτα ἀκούόματα διῄρηται εἰς τρία εἶδη. τὰ μὲν γὰρ «αὐτῶν; ví ἔστε, σηµαίνει τὸ δέ, ti "μάλιστα τὰ δέ, τέ δεῖ πράττεεν, 9 μὴ πράτ- ειν. τὰ μὲν οὖν, τέ ἐστε, τοιαῦτα οἷον, τί
4) κουσματικοί ) In Ciz. ἀκονσματικός. Ibidem desunt haec verba: oí δὲ Ἰ4αθηματικοί. τουτωνὶ δὲ oi μὲν Ma- ᾿ΦΦηματικοί. Deinceps idem Ciz. pro “Ἱππάσου habet
" Ἱππάδου, postea tamen "Prracov. Memoratur hic Hip- S pasus cap. XXIII s. 104. Kiess. 5) Ἔστι] Ita Ciz. In edd, Arc. et Rust. ἔστέ, Kies
6) à ἄναπόδεικτα ] Antea male, ἐναπόδειχτα. Kumst.: De inceps Ciz. καὶ τέ ἄλλα, tque ἐκείνους pro éxeivov. Πίσας,
i N
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 18. 175
duranit. Iuxta aliam autem philosophandi formam sectatores Pythagorae diuidebantur in acusmaticos et mathematicos: quorum hosce reliqui Pythagoreos eonfitebantur; sed ma- thematici negabant acusmaticos tales ésse: vjpote qui non a Pythagora , sed^ab Hip- paso, quem Crotoniatam quidam, alii vero Metapontinum faciunt, disciplinam suam haberent. Versatur autem acusmaticorum philosophia circa nuditiones demonstratione et rationibus destitutas: mnimiruiÁ ita esse agendum; aliaque quae ab Illo acceperunt praecepta, vt diuina dogmata custodire an- nituntur; ipsi vero a se neque dicere quic- quam sibi assumunt, neque dicendum esse afürmant: sed vel de ipsis existimant ad prudentiam eos optime instructos esse, qui plurima eius dicta teneant. Haec vero in res classes diuisa sunt: quaedam enim in- dicant, quid res sit: nonnulla, quid sit ma- xime: aliqua, quid faciendum sit, quid non. Έα quae versantur circa quaestionem, quid 7) αὐτοὶ δὲ rag αὐτῶν οὔτε λέγ.]- Locus liunc antes mutilum ex codice M8, supplieui. In priore enim Edit. desunt verba haec: οὔτε λόγειν προςποιοῦνται, οὔτε λεκτέον εἶναι. ἀλλὰ καὶ αὐτῶν. — Pro maQ αὐτῶν autem absque dubitatione rescribendum est, περὶ αὐτῶν, sen- su sic exigente. Just. Equidem malim αὐτοὶ δὲ παρ. αὐτῶν, ipsi sua sponte. Paulo post Ciz. προοφώνησιν
pro πρὸς φρόνησι. Kieoss.
8) τοιαῦτα] Ciz. τὰ οὕτως. Idem deinceps διέρηταε, et pro 7í ἐστι tantum τί habet, | Kiess.
3
176. IAMBLICHI LIBER
ἐστεν αἱ μακάρων νῇσοι, ἦλιος. σελήνη 5 ví στι τὸ. ἐν 4ελφοῖς μαντεῖον » τετρακτύς; 3) ὁ ὅπερ dori» 7 αρμονία , àv f αἱ Σειρήνες τὰ δέ, τί μάλεσφο, oiov, ví τὸ δικαιότατον; ἐλύειν. «i τὸ σοφῶτατον; ἀρείμούς. δεύτερον δέ, τὸ τοῖς -πράγµασι τὰ ὀνόματα τιθέμεναν. tí σοφώ- varo» τῶν παρ ἡμῖν; ἑατρεκή. τέ αάλλεσεο»; τἁρμονία. .τέ XQUrLOTOV; γνώµη. tí ἄρεστον; εὐδαεμονία. τέ 02 ἀληθέστατον λέγεταε; ὅτι “πονηροὲ οἱ ἀνδρωποε. διὸ xal ποιητὴν Ίππο- δάμαντά ἔρασιν ἐπαινέσαι αὐτὸν, 19) τὸν Xa- λαμείνιον, ὃς ἐποίησεν I
(07 M5 Φεῖοι, πόθεν ἐστά, πόθεν τοιοῖδ᾽ ἐγένεσθε; Ανθρωπος, πόθεν ἐστέν πόθεν κακοὶ ὧδ 51) ὑένεσθε,
85 Ταῦτα xal 13) εοιαῦτα ἔστι τὰ τούτου τοῦ
(69)
9) ὕπερ ἐστὶν 5 ἁρμονία] Locus est obscurus, ex quo vt commodus aliquis sensus eliciatur, scribendum puto, τέ ἐστιν 5j ἁρμονία, 3 ᾖδον ai Σειρῆνεο. Sed, vt verum fatear, mihi ipse non eatisfacio. Jíw&st. Ve- zissima mihi videtur sententia Logani in Miscell. Obss. p. 96. proposites, qui intelligit Sirenes deas
ills orbium coelestium modulatrices, de quibus lo- quitur Plato de Rep. lib. X. p. 529. Bip. vnde earum |
. meminit Macrobius Saturn. lib. Hl. c. 5. Hanc enim
sententiam a Pythagora fluxisse, non est dubitandum. '
Idem Logsnus merito reprehendit Obrechü interpre tationem: guaenam sit harmonia, qua Sirenes eanebant? locumque ipsum sic constituit: Pythagoras interroga- tus: quid essát mens diuina omnium praescia? respon- dit: τετρακτύς: quae etiam est ea harmonia, qua omnia constare vos docui, etiamque illa diuina et coelestis Videtur igitur Logano haec loci 1nterpunctio placuisse: ai ἐστε,--- μαντεῖον ; τετρακτύς' ὅπερ ἐστὶν sj ἁρμονέα κ.τ.λ.
- Nondum omnes tenebrae loci huius obscurissimi discus-.
sae sunt, De vgcabulo τεετρακτὺρ conf, Stuxzii V. C.
DE PYTHAGORICA VITA. 6ΑΡ. 1B. 177
res sit, huiusmodi sunt: quid :sine beato- rum insulae, sol, luna? quid sit oraculum Delphicum,.tetractys? quae est harmonia Sirenum. Ea autem quibus quaeritur, quid sit maxime, sic se habent: quid sit iustissi- mum? sacra facere. quid sapientissimum? . numerus; ac deinceps, quod rebus nomina imposuit. quid in rebus humanis sapientis- simum? medicina. quid pulcherrimum? har- monia. quid robustssimum? mens. quid optimum? beatitudo. quid verissime dictum ? quod homines mali sint: vnde et poetam Salaminium Hippodamantem ab ipso lau- datum aiunt, qui cecinerat,
O Di! quo genere estis? quaue ab origine tales? Vnde, homines, vobis tam praui est semíinisg ortus?
Hae atque huiusmodi sunt huius generis
LI
notam ad μα η p.672 — 677. — In Cis. est σειρῆνας. — V& hic: αέ τὸ σοφώτατο»; ἄριῶμός: ita | Aelian. V. H. "Tom. I. p. 281. ed. Kühn. ἔλεγεν , ὅτε πάντων σοφώτατός ἐστι» ó ἀριθμός ' δεύτερος, ὁ τοῖς pd ΄µασι τὰ ὀνόματα «Φέμενος. KKiess. :
1ο) τὸν Σαλαμίνων] Non recte hunc locum cepit Rei- nesius, qui Salaminium intellexit Solonem. Ίππο scri- ptoris mens eit: Pythagoras laudeuit poetam Hippo- damanta Salaminium, qui cecinit, | Kíess.
21) ἐγένεσθε] Ita scripsi duce cod. Ciz. in quo est ὧδ ἐγένεσθαι. Apud Arc. et iust. legitur ὧδε γένεσθε. Kiess.
19) τοιαῦτα στι] Ciz, recte ios. Rust. ἐστί. In iis quae sequuntur, oratio manca est, et videtur post τοι- οὗτων excidisse. δηλοῖ, vel οἰπιί]ο quid. — Deinceps iterum recte Ciz. ἔστι δὲ pro dori δέ, quod Kusterus in* tactum reliquit. diese.
Tom, II. M
-
176. IAMBLIGCHI LIBER
"A TN e DENN "OR
γένους «Xovoucatu. εχαστο» γαρ TOV τοιου- / 3 2/ / Ga e * 3 "1
TOY , μαλιστα. vL ἐστιν. ἐστι δὲ αὕτη ἡ αὐτὴ 7i τῶν ἑπτὰ σοφιστῶν λεγομένῃ. σοφίᾳ. ad γὰρ ἐκεῖνοι ἐζήτουν, οὐ ré ἐστι τάγαδόν. ἆλ- λώ. τί µαάλιότα; ουδέ, ví εὺ χαλεπόν, ἀλλὰ τί " 4 (d «€? A € ^ / I1 2 / τὸ χαλεπώτατον; OrL TO αυτὸν γνῶναι 1) ἐστιν'
26 / FON CE κ 3 1 EON εὧω e ρὐδέ, τέ τὸ ῥάδιον' ἀλλὰ τέ τὸ QGorov; ὅτι M) τῷ-έύει χρῆσῦαι. τῇ τοιαύτῃ. γὰρ σοφίᾳ µετηκολουθηκέναι ἔοικε τὰ τοιαῦτα ἀχούσμα-
1$ , M T Που» E 2 { γα. 5) npgovtgov γαρ ovroc Gy0QOt &y8vovto. z& δέ, ví πρακτέον, 7) οὐπρακτέο»ν, τῶν ἄλονσμά”. των τοιαῦτα ἐστιν * οἶον, Ott δεῖ τεκνοποιεῖόθαι. 16) δεῖ γὰρ ἀὄντιματαλιπεῖν τοὺς Φεραπεύοντας - vov Φεόν. 3 17) ὅτε δεῖ τὸν ῥεξιὸν ὑποδεῖσθαι πρὀτερον ᾽ ἢ ὅτε οὗ δεῖ τὰς λεωφόρους (ᾳδί- ζειν ὁδούς, οὐδὲ εἷς περιῤῥαντήρεον ἐμβάπτειν, d s 7 , " "I » ^ 1 οὐδὲ ἐν Ααλανείρ λούεσδᾶι. 8) ἄδηλον γὰρ
18) ἐστιν]. Hoc Verbum, quód prorsus incommodum est, deleam. Ita nec deinceps post χρῇσθαι quicquam «edditur. Neque vero probandum 6 τε, quemadmodum ante τὸ αὐτὸν in: Ciz. scribitur. — Kíiess.
1) τῷ ἔθει] Sic codex MS. At prior Edit. corrupte, τῷ ἔθνη χρῆσθαι: cui loeo vt desperato Árcerius atte- riscum apposuerat. Fwust. "Videtur scribendum: τὸ ἔθει χρῆσθαι. Tum Ciz. rursus ὅ τι. Kies.
15) πρότερον ] In marg. Spanh. πρότεροι. Vtrumque bo- num. Kies: 16) δεῖ γὰρ ἀντικαταλιπεῖν τοὺς Dspan.] Eandem pro- ,ereandorum liberorum causam tradit Plato lib. VI. "de Legib. p..629. Χρὴ efc ἀειγενοῦς φύσεως ἀντέχεσθαι σῷ xuidus παίδων καταλείπειν , wei τῷ Deo ὑπηρέτας ay αὑτοῦ παραδιδόνα. ^ Sic enim locum hunc corrigo. Kust. Vulgata in Platone: (Vol. VIH..p. 906. Bip.)
-
4, έ ' f
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. IB, 179 .
auditiones. singulae enim harum ostendunt, quid sit maxime. Est autem haec eadem. cum illa septem. Sophorum sapientia. nam et ilh. quaerebant, non quid.simpliciter bo- num esset, sed quid maxime tale? nec quid difhicile, sed quid difficillimum? nempe, se. Ipsum nosse: neque quid facile, sed. quid facillimum? scilicet, facere quod adsueueris.. huius enim ipsius sapientiae imitatione dicta Ista videntur prodita esse: vtpote cum illt septem Pythagora antiquiores fuerint. Quod porro praecepta. de: iis quae facienda, quae- ve omittenda sint, attinet, ea talia erant: Liberos esse suscipíendos. oportet enim vi- cissim relinquere numinis cultores; Dextro pedi calceum prius esse induendum; neque via publica ingrediendum ; neque in aqui- minali intingendum; neque in balneo la- vandum; ,nam circa omnia ista incertum
lectio est, καταλείποντι ἀεὶ τῷ Θεῷ ὑπηρέτας à»vO' αὗτοῦ φαραὐιδόναις in qua praeter vnam literulem nihil cor- ruptum est. Nam pro καταλείποντι scribendum est παταλείποντα. — l)atiuus καταλεέποντι debetur librario, qui hac participium cum articulo τῷ, non articulum πῷ, vt debebat, cum infinitiuo παραδιδόναι coniunge- Yet Kies.
37) ὅτι δεῖ i» δεξιὸν ὑποδ.] De hoc aliisque symbo- ' lis Pythagoricis vide etiam Nostrum im Protreptico sub finem, et Interpretes ad Laertium in Pythagora. Kust.
18) ἀδηλὸν γὰρ ἓν πῶσι τούτοις, si καθαρ.] Sic locum hunc ex MS. emendaui. Antea enim pessime legebatur, ὁ δῆλον γὰρ ἐν πᾶσι τούτοις οἱ καθεύδουσι» οἳ κοιν. Kust, Reites, in Ciz. adscripsit, si κατενδοκοῦσιν.. KK iass.
. ] M 2
—
/
180
l
ο LI
IAMBLICHI LIBER.
àv πᾶσε τούτοις, εἰ καθαρεύουσιν oí κοενω- 64 νοῦντες. Καὶ ἄλλα τάδε φορτίον μὴ συγκχα- θαιρεῖν. οὐ γὰρ δεῖ αἴτιον γένεσθὰε τοῦ μὴ (7ο) πονεῖν' ὀυνανατεθέναε 0s. «Χρυσὸν ἐχούση μὴ πλησιάζειν ἐπὶ v&xvonoste.. My λέγειν ἄνευ φωτός. Ἀπένδειν τοῖς ἑλεοῖς xxrà τὸ οὓς τῆς Φύλεχος, οἰωνοῦ ἕνεκα, καὶ ὅπως μὴ ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ πάνηται. Ἐν δωκτολίῳ- μὴ Φέρειν ση- μεῖον ὑεοῦὺ εἰκόνα, 1) ὅπως un µιαίνηται. ἄγαλμα. ydo, Όπερ δεῖ φυτεῦσαὲἑ ἐν τῷ ObxQ.
{Ζ υναῖκα ov δεῖ διώκεεν. τὴν αὐτοῦ. «ἐχέεις γάρ. διὸ xol 39) dej ἑστίας εἰγόμεθα, owl 6 λῆτρις
| διὰ δεξιᾶς. μηδὲ **) ἀλελτρυόνα λευκὺν Üvsev:
19) Όπως μὴ µιαένηται] In priore Edit. particula μή
male exciderat. JKíust. Eadem deest in Ciz. Jiess.
20) ἀφ ἕστίας ἀγόμεδα Ἱ Vide supra, Num. 48. Kust,
x
Peruersissima est ratio Cuperi in Obss. p. 275. pro- posita, qui legit, καὶ. μὴ λῆψις διὰ δεξιδᾶςς vt subau- diatur γένοιτο vel εἴη. ldem enim est, inquit Cuper,, quod ait lib. 4. symb. 28. δεξιὰν μὴ mavii ῥᾳδίως ἔμ- βαλε. In quo fallitur vir doctus. | Locus enim ita capiendus est, vt dicatur vxor tum, | quum ab ara ducitur, dextra prehendi. Hoc vero amplum fuit vxorique honorificum; nam Pythagorei vetabant, ne sui obuio cuiuis dextram iniicerent. De j]honore dextrae habito conferri potest locus Protrept. p. 551.
ot τὴν δεξιὰν τῶν χειρῶν ἐντιμοτέραν ὠνόμασαν οὐ µόνον
ἀπὸ τοῦ δέχεσθαι, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοῦ δεκτὴν ὑπάρχειν ἐν
τῷ µεταδιδόναι. Kiess.
4
21) ἀλεκτρυόνα Asvxóv dua] In priore Edit. vox
Siu» deest: quam huic loco reddidi auctoritate ipsius Jlamblichi in Protreptico p. 146. (p. 514.), vbi air, ἀλεκτρυόνα τρέφε uSv, μὴ Out δὲ. Kust. Loganus p. 95. pro ἵκότης, quod hic ei otiosum et e praecedente éxéug huc latum videbatur, scribit κτείνειν, Kusterum
4
΄
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 19. 18«
esse, an, qui iis vna. vtuntur, puri sint. Át- que alia huius generis sunt:. non ad onus subleuandum, ne simus causa non laboran- di; sed :;ad imponendum, opem praestari debere. . Cum muliere aurum gestante non esee rem habendam lhberorum proereando- | rum causa. .Non loquendum sine lumine. Diis ab ansa calicis libandum, ominis causa, et ne ab eadem parte bibatur. In annulo. non gestandam dei imaginem, ne inquine- tur; simulacrum enim esse, quod domi sta- | tuendum 'sit. "Vxorem non esse male tra- | ctandam, supplicem quippe; vnde illam euam ab ara.dücennus, dextraque data ac-: cipimus. Nee gallum album Jaedendum
improbans , quod e Protreptico bic addiderit iem s hic ,epim non Óügn», sed ατείνε» prohiberi - My»óc idem vir doetus intelligi posse putat,./pollinis., Vt enim Luna siue Diana JM» dicitur, ita $0lem .siue Apollinem Ἰάῆνα (Mjy) dici potuisse, Sacrum autem fuisse gallum Soli seu Apollini, ex Pausania lib. I. iac. P. 558. et alis constare. Quae Logani ratio, ^ exceptis iis, quae de vocabulo Mj» dixit, probabilior est, quam Cuperi, coniicientis, legéndum esse, ikétzc γὰρ Ἱερὸς τῆς Mine. Suidas haec habet: μήτε λὲυχὸν ἀλεκτρυόνα ἐσθίει, ὡς Ἱερὸν τοῦ ηλίου καὶ τὰς ὥρας μηνύ- ογτα. Diogenes Laert. haec: ἄλεκτρι όνος μὴ ἅπτεσθαι λευκοῦ, ὅτι Ἱερὸς toU Ἀ{ηνᾶς καὶ ἱκέτης. τὸ δ᾽ ἡν τῶν ἀγαθῶν. τῷ 1s Μητὶ isgóc* σηµαίνει γὰρ τὰς Goa. Locus Iamblichi plus vna ratione probabiliter consti- | tui potest. Certa: ratio a libris Mss. exspectanda est. Legi igitur. sic potest: μηδὲ ἀλεκτρυόνα ἀευκὸν. κτείνειν" ἱερὸς: yàg τοῦ µηνός. Dubitari tamen licet, vtrum Scr, quod symbolo illo a Kustero citato defenditur, neque adeo a.xrebuu difiezt, an ατείνειν, quod ad literarum
»
154 . XAMBLICHI'LIBEH ; N ! 1 ἑκέτης ydQ, ἑερὸς τοῦ µηνός διὸ παὸ σηµαί- 85 vovotv ὥραν. Καὶ συμβουλεύειν μηδὲν παρὰ τὸ θέλτιστον τῷ συμβουλευομένῳ' ὁρὸν ydo 22) συμεβουλή. "dyaddy, oí πόνοε αἱ δὲ 5ào- 2α) ἐκ παντὸς τρόπου κακόν. . 33) ἐπὶ) αολά- | σεως γὰρ ἑλθόντας δεῖ πολασθήναι. ^ Θύεν | AQn ἀἄνυπόδετον, xal πρὸς τα ἑρὰ προσιέναι. | 24) Εἰς ἐρὰν ov δεῖ ἐκτρέπεσθαι' οὗ γὰρ na- QsQyov δεῖ ποιεῖσθαε 35) κὸ Ψεῖον. Ὑποκιένογ- τα, κα) ἔχοντα τραύματα ἐν τῷ ἔμπροσύεν τελευτήσαε, ἀγαθόν ἐναντίως δέ, ἐμαντίον.
(71) 36) εἰς μόνα τῶν ζώων ovx εἰέρχεται ἀνθρώ- που φυχή,. -ἅ Θέμις darà τυθῆναι. δεὼ τοῦτο vov ὑυσέμων, χρὴ ἐθθίειν μόνον», oég ἂν τὸ
4 . . . » "A4 J»5*4 ο... .
vocabuli £ ἱκότης similitudinem propius accedit, sit prae- ferendum. ^ Verum quum galus in hominum ' tectis degens hominum' etiam fidem implorare videatur: , , commodissime hominum ἑκέτης appellatur. Hinc vlti- ' ma e Diogene ita legi possunt: $egóg γὰρ τοῦ μηνός xai ἑκέτης. Particula καὶ saepe excidit. Kiess.
22) συμβουλή. :4γαθὸν οὗ π.] - Antea absque | distin- ctione legebatur, συμβουλὴ ἀγαθὸν oi π. quam confu- $ionem non animaduertens Árcerius, συμβουλῆς ἀγαθὸν ot πόνοέε, legendum censuit, vertitque,. Labores enim consilii donum sacrum sunt: quo quid a. vero sensu
- . alienius dici potuit Éust. Gap. IX. sect. 49. ,haec
. Sententia occuyrit: οὗ γὰρ οὕτως ὑπάρχειν τὴν συμβρυλ
ων. ὡς τὸν ἔπαινογ. Ηίεςς.
. 38) ἐπὺ κολάσεως ] Loganus, -ecte censens, sententiam ab Obrechto extusam auctofis sensüi vix respondere, ita scribit: ἐπὶ ἀκολασέας γοῦν ἐδ. Neque tamen eidem vsquequaque, placet ἔρχεσθαυ ἐπὶ ἀκολασίας, quod. lin- guae Graecae genius posti! non videatur. — Vezbum
«φολασθῆναι interpretatur cohiberi, nom pwniri,.— δἱ
DE PYTHAGORICA vITA. CAP. 19.’ 185
quia et hic supplex et lunae sacer est; nde et horas denuntiat. Consilium poscenti nullum aliud quam optimum darídum esse; rem enim sacram esse consilium. Laborare, bonum; voluptatibus vero indulgere, omni- χιο malum. Quum enim ad luendas poenas rascamur, poenas etiam nos luere debere. Sacrificandum et templum ingrediendum nu- dis pedibus. .Ad templum non esse e vi&. diuertendum; non enim obiter aut in secun- dis curis deum habendum esse. Bonum. esse, vulneribus aduerso pectore exceptis occum. bere; malum vero, contrarium. Animam. humanam: in ea sola animalia non ingredi, quae mactare fas est; ideoque ex immola- bilibus illa, sola comedenda, quae pro victi-. |
ση et ον quae praecedunt et hunc locum Protreptici cap. VIII. P. 184. τοῦτο γὰρ Φεῖον oí ἀρ-' ἆπιότεροι λόγουσι , τὸ φάναι διδόναι τὴν ψυχὴν τιμωρία» καὶ D ἡμᾶς ἔπὶ κολάσει μεγάλων τινῶν - ἁμαρτημάτων'
- benc exspectabis . bententiam : quum enim castigationis caexsa hanc vitam ingressi simus, eportet. nos castigari quae subiecta exit huic loco, si legeris: ἐπὶ xoldost
26e ἡμᾶς ἐλθάντας δεῖ κολασθῆναι, Kiess.
24) Eig iegóv οὗ δεῖ ἐκτρέπεσθαι' οὗ γὰρ π.] Porphy- xius de Fita Pyth. praeceptum hoc Pythagoricum sic .effert: Προρκυνεν δὲ μὴ ix παρέργου τοὺς Φεοὺς, ἀλλ. «οὕκοθεν eni τοῶτρ ὠρμημόνους. Kust.
£5) τὸ eov] lIta.scripsi monentibus Arcerio et Τι» stexo, pro τὸν Φεόν, quod antea legebatur. . KK iess.
96) sic μόνα] Ἰόνα pro µόνο», quod habent edd. Axc. et Ruet., iten ed. Ciz., scribendum esse, vir doctus ad marginem codicis ,Spanhem. recte monti, Tum iu Ciz. pro à. exaratum est ois. Kiess,
' e.
)
184... IAMBLICHI LIBER
ὁσθίενν xod doen : ἄλλου δὲ μηδενὸς ζώον. τα μὲν οὖν τοιαῦτα τῶν ἄρουσμάνων ἐστέ τὰ δὲ πλεῖστον Grover μήκος, περέ τε ὑνσίας, «ab ἑχάστους τοὺς παιροὺς πῶς χρὴ ποιεϊσύα, τας χε ἄλλας, καὶ περὶ µετοικήσεως τῆς ἐντενύεν,
xch περὶ τὰς ταφώς, 7) πῶς δεῖ κατα άπτε- 96 οδαι. ?9) "Em ἐνίων. μὲν οὖν ἐπιλέγεταε, Oui
aur : " " ví δεῖ olov, ὅτε δεῖ τεχγοποιεῖσίαε Evsstct του
E. P e . 23 ) -* ^ € να χἀαταλιπεῖν ἕτερον ἀνν ἑαυτοῦυ ὑεών ὕεραπευ- τήν τοῖς δὲ οὐδεὶς λόγος πρὀσεστε. «καὶ ἔνια piov: τῶν ἐπιλεγομένων δόδεε. προσπεφυκόνα»
ἅπερ ἂν Ü ἔνια δὲ nóggo" οἷον περ) τοῦ 40v
ἄρτον μὴ καταγνύναει, ὅτε προς τὴν ἐν ἅδου αοίσιν : a9) σομφέρε. αἱ δὲ προοειθόµεναι 30) εἰκοτολογίαι περὶ τῶν τοιούτων OUw tior Ἠυδωγορικαί, ἀλλ ἑνίων δξωδεν ἐπισθφεζο-- µένων καὶ πειρωμένων προρώπτειν εἰχότα Ad- yov: οἷον xal περὶ τοῦ νῦν λεχθέντος, άν τί
; | 27) πὼς i; di] Ciz πῶς δή. Kiess
.28) Επ ivíow μὲν οὖν ἐπιλέγεται , διὰ τί / δεῖ] Τον hunc
' ἆοουτα restitui duce cod. Ciz. in quo est: ἔπενιων — &riléyezal τι δεῖ. — Antea legebatur: ἐπὶ ἐγίων — ἀπιλέγε- σθαι δεῖ. Exempla, quae deinceps ab aüctore efferun- tur, . certam loei restituendi rationem monstrabant. ᾿Επιλέγειν simpliciter est insuper dicere, addere. . KK jess, 90) ' συμφέρει] ' MS. noster ,.cum negatione habet, οὗ σιµφέρει: qued. considerandum est, Ki ust, Etiam Cir.
et margo cod. Spanh. habent οὐ σὐμφ. Locus est οὗ”
^ Scurus, cui obscuritate similis est bie Diogenis: ἄρτον μὴ καταγνύειν, ὅτι ἐπὶ ἕνα. οἳ πάλαι τῶν φίλων ἐφοι- των, πα όπερ καὶ νῦν οἱ βάρβαροι «μηδὲ διαιρεῖν,, ὃς συνάγει αὐτούς. oi δὲ πρὸς τὴν. ἓν ᾖδου κρίοι». »Asoerius opinatur, forsitan ritum fidelium Clxistianorum taxári.
N 4d
- : , m
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 18. 185
mis caedere licet; a caeteris omnibus 'absti- nendum. Atque aliae quidem auditionum huiusmodi sunt:. eliae vero prolixissimae, de sacrificuis, quomodo tum stato quouis tempore, tum caetera peragenda sint, et de discessu ex hac,vita: item de sepultura, quomodo sit instituenda. Et: quibusdam quidem ratio adicitur, οὗ quid oporteat: vt, suscipiendos esse liberos, vt post te alium succedaneum: deorum cultorem relinquas. Alis vero subiecta ratio non est. Quaedam porro rátiones e propinquo assumtae; non- nullae vero longius petitae sunt: vt, quod panis frangendus non sit, quoniam. ad iu-
dicium apud. inferos conducit. Sed hae
idoneae rationes additae non sunt Pytha- goricae, sed quorundam extraneorum, qui
eas comminiscuntur et idoneam rationem.
dictis conantur annectere: vt vel.de eo,
|
Erasmus in Αάαρ.. Ρ. m 756. Admonet non esse »,dirimendam amicitiam: propterea quod antiquitus
amicitia pane conciliabatur. Vnde et Christus prin- .
steps noster distributo pane perpetuam inter $u0s ami- »titiam consecrabat. Proinde non conuenire frangi 5»id, per quod amici conglutinarentur.* Kies.
6ο) εἰκοτολογίαι] Occurrit boc vocabulum etiam in loco Archytae apud Stobaeum p. 724. vbi Heeren. explicat coniectationes de probabili rerum euentu. — Nostro loco intelliguntur iustae s. idoneae rationes, quamobrem ali-
quid sit agendum. — Paulo post pro εἰχότα λόγον, quod. '
habent Kusterus et margo.cod. Spanh., QCiz, exhibet εἰκαταλόγον, de quo Reinesius ex Arcer. edit. fecit εἶκο- τολόγον. díiess.
-
e , z
186 .^ IAMBLICHI LIBER
οὗ δεῖ παταγνύναι τὸν ἄρτον οἱ μὲν ydo φασέν,. ὅτε οὗ δεῖ τὸν συνώγοντα διαλύειν' (73)3:) τὸ γὰρ ἀρχαῖον βαρβαρικῶς πάντες énà ἕνα | ἄρτον ουνίεσαν οἱ φέλοε οἱ 0, ὅτι οὗ δεῖ oio φὸν ποιεῖϊσθαι τοιοῦτον ἀρχόμενον, καταγνύν- τα xoà αυντρέβαωντα. 33) ὤπαντα µέντοε, ὅσα mépl. τοῦ .πραάττειν 7] jy] πράττειρ διορέζονσε», - ἐφεόχασται τῆς πρὸς τὸ Ψεῖον ὀμελίας, 95) xal ἐρχὴ αὕτη dori, καὶ :ὁ βίος ἅπας συνεέκακται πρὺε τὸ ἀπολουθεῖν τῷ ÜsQ' καὶ ὁ λόγος αὖὐ- 87 τός': ταῦε ἔστι εἰς: φελοσοφίας. «Γελοῖον γὰρ ποιοῦσιν .ἄνθρωποε ἄλλοθέν ποῦον ἔπηεοῦντες T0 ew, :ἠ, παρὰ τῶν ὑδεῶν, xol ὅμοιον ὥσπερ ἂν slug év Φαδελευομέηῃ χώρᾳ τῶν πολετῶν πινὰ 33) ὕπαρχον Φεραπεύοι, ἀμελήρας αὐτοῦ τοῦ πάντων 'ἄρχοντος:' τοιοῦτονμ γὰρ «οἴονται ποιεῖν πα). τοὺς ἀνθρώπους. ἐνεὶ γὰρ. tovs τε 50g, καὶ οὗτος πάντων κύριος, δεῖν ὀμεολο- γεἴτας παρὰ τοῦ- υῤίο τὸ αγαθὸν αἴτεῖν.
51) τὸ γὰρ ἀρχαῖον βαρβ.] Vide Menagium ad Laert. lib. VIII. Num. 55. ust. , In Arc. et Ciz. est τὸ δέ, , et paulo inferius in eodem Ciz. καταγ»ῖναι. καὶ συντρί- .βοντα. Kiess.
82) ὕπαντα μέντοι, ὅσα περὶ τοῦ πράττειν ---ἐναντίως ἔχουσι, τὰ ἐναντία] . Totus hic locus repetitur infra, Numi. 157. quod' et de aliis locis miror. Quid enim
; crebra illa ταυτολογίᾳ opus est? — Kust.
553) καὶ ἀρχὴ αὕτη δοτί] Locus hic turbatus est et cor- ' ruptus, quem sic in ordinem redigo: ἀσεόχαστα, πρὸς τὸ Φεῖον, καὶ ὁ βίος ἅπας αυντέτακεαι πρὸς τὸ ἀκολουθεῖν τῷ Oeü* καὶ ἀρχὴ αἵτη ἐστὲ καὶ Χόγος οὗτος. τῆς Φιλοσο-
/ -
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 18. :87
quod modo dictum est, quare panis. fran- - gendus non sit, alii quidem aiunt propterea, quod non oporteat congregationis eausa . factum dissoluere; cum antiquis moribus ^ barbarorum omnes amici ad vnum panem conuenerint: alii vero dicunt, auspicantem aliquid'non oportere frangendo comminuen- doque huiusmodi omen praébere, Ας omnia quidem ptaecepta; quibus, quid agendum, quid non agendum sit, definiunt, ad diui- num numen tendunt, estque hoc principium et.eo omnis vita ordinatur, vt deum sequa- mur; atque haec est huius philosophiae ra- - tio. Fudieule enim agunt. hominés, qui, quod. . bonum est, aliunde quam a. diis petunt: ..: perinde ac si quis in' prouincia regis pote- stati subieeta quendam e. ciuium numero praefectum colat, neglecto eo, qui: omnibus dominatur: tale enim quid Pythagorei exi- stimant ab hominibus illis fieri. Quum enim
et deus sit, et omnibus imperet, in confesso est, bonum a domino petendum esse. omnes
Pd
φίας. Sic expedita sunt omnis. Vide Nos etiam infra ad' Num. 137. Kusi. Post Φεῖον Reinesius adscmipsit ὁμολογίας, e sect.-1537. Sed genuinnm vocabulum ést ὁμιλίας, quod ibi a viro docto in marg. cod. Spanheb. adnotatum, ét a nobis vtroque loco auctori redditum est. Vltima i in hunc moduni scribenda videnturi καὶ 7j ἀρχὴ αὕτη ἐστὲ καὶ ὁ λόγος οὗτος ταύτης τῆς quiesoqiese HKiess. —
54) ὕπαρχον] Cd. Ciz. € ὑπάρχον. Kioss,
1
188 7i... FAM BLICHI LIBER
| πάντες: νώρ, οὓς μὲν Gv pao , xul: oic αν
, Φαΐρωσρ, ᾿σοϊούτοις διδόασι- τάγωθά; πρὸς Ove
|. δὲ ἐναντίως ἔχουσε, τὰ ὄναντία. τούξων μὲν (99) evi 24d οιούτη: σοφία. àv δέ τις Ἱππομέδων 35) ἄγφιος. ἰνεὺς ᾿Ἠνδωγόρειος τών -4κπουσµα- τεκῶν ,' ὃς λεχέν, 'δὲὲ πάννων ἑούτων 39) ἐκεῖ- 708 λύγονς al ὠπορείξέις εἰπὲν, ἆλλὰά διὰ τὸ
| 937) παρἀάθίδοσθαε διὰ πολλὼν 18) καὶ as ἆρ- γοτέρω», 39) τὸν μὲν λὀγὸν περιπρή]σδαε᾽ λελεῖ- υύαι δὲ αὐτὰ τὰ προβλλάατᾶ. 49) οἱ δὲ περὶ và μαθήματα τῶν. ΠΙυθαγορείων τούτους tt ὁμολογοῦδιν. εἶναέ ΙΣὐθαγύρου, xol αὐτοέ qa- σεν ἔτε μῶλλο», xoi & λέγὀνσιν αὐτοέ, ἀληθῆ εἶναι d» δὲ αὐίαν vn ἀνομοιότητος τοιαύ- 88 "m Ῥενέσθαι φασέν. 3) E dn TOv vU:
2
: € νριας: T krcerius vertit, ' rastieus dissent i Sed quid hoc? Viy doctus ad marginem codicis ραπ; hemiani notauerat, "Ayguirels. At nos, deleto ἄγριος, legéiídum- cénsemus, «ἄἱγεῖος. Nam infra; "Cap. vlt inter -Aegeos ,recemsetur, Hippomedon. [κε . Etiam in Ciz. ἄγριος Αἰνεύς. Btanleius quogne- Hist. Philos.
p. 519. ἀγριανεύς.' Kiess.
$6). ὀκεῦνορ Ἱ Ita.recte Ciz; ,; quemadmodum pro ἐκείνους, quod in edd. 'Ar& et Rust. exstat, scribendum esso monuit Scaliger. Sic Pythagoram xe ἐξοχὴν a secta- toribus" suis appellatum fuisse, tum alios testari, tum Iamblichum Num. 89... πο Büsterus ad bunc locum. Kiess..
'87) (παραδίδοσθαι] Ita Kust. In Arc. παραδιδόσθαι, in Ciz. παραδεδόσθαι. ^ Quod adeo recipiendum" vide- tur. Kiess. " ἱ | |
$8) καὶ ἄεὺ ἀργοτέρων] ^ Arterius scribendum putabat, x«i £vagyotéou»: male omnino. Est enim locus sanus et mendi expers: quem Obrechtus recte vettit. Hiess.
LI
DE PYTHAGORICXA:VITA. CAP. 1B. 189
enim iis bona tribuunt, quos amant, quos- que sibi acceptos habent; quos vero. con- trario -affectu prosequuntur, iis' contrariá immittunt. Et horum quidem sapientia ita se habet. Fuit autem quidam Hippomedon Aegeus, Pythagoreus, e numero acusmati- corum, .qui dicebat, '. Illum omnibus hisce rationes demonstrationesque subiecisse; quia vero vulgo a pluribus, iisque semper segnio- ribus tradebantur, inde factum esse,.vt ra- tionibus: detractis sola problemata reliqua manserint, Qui vero de Pythagoreis mathe^ matuci dicuntur, illi fatentur et istas:ratio- nes esse Pythagorae, et ipsi plura insuper. tradunt, quaeque dicunt, ea. eontendunt vera esse: sed causam dissimilitudinis hancce fuisse aiunt: venisse Pythagoram οκ Iópia
39) τὸν μὲν λόγον]. Sic recte M8. ἍΑπιομ vero. male, τὸν μὲν λόγων. Kust. : "
49) οὗ δὲ περὺ τὰ -μαῦ.]᾿ Locum hunc sic. i elige 30 si-scriptum esset, oi δὲ Ἰάψηματικοὲ τῶν. Πυθαγορείωνε : vt Obrechtus recte. Deinde pro τούτους δὲ, serisu exigente, rescripsi, τούτους τε. Kust. 5
*) Paragraphus 88. cum praecedente non mjagis coit, quam duorum diuersorum librorum inter se finis et initium, aut paragraphus 89. cum go. cohaeret... Ho- rum igituf duorum segmentorum auctorem .nomünare non possunius. Eum a Diogene diuersum esse, ex iis intelligitur, quae in parsgrapho 89. aliter, atque in paragraphis 81. et 82. traduntur. Quanta vero est imperitia et credulitas huius scriptoris, qui:Hip- passum narrat propterea misera morte periisse, quod geometrica quaedam problemata a Pythagoreis adhuc
χοο . IAMBLICHI LIBER
4 x 4
φόρα» ἐξ Ἰωνίας καὶ Xduov xarà τὴν llohv- α«ράτους ευραννίδα, ἄλμαζούσης «rnc Ἀταλίας, καὶ γενέαψαι συνήύεις αὐτῷ τοὺς πρὠτοες ἐν ταῖς πὀλεσι. τούτων δὲ τοῖς μὲν πρεςβυτέροις ααὶ ἀσγόλοες, διὼ τὸ ἐν πολιτικοῖς πρώγµασι ΄᾿«ατέχεσθαε, 43) óc χαλεπὸν ὂν διὰ τῶν µαύη- "uam κα) ἀποδείξεων ἐνευγχάνει», wide δια- λχύῆναι S ἠγούμενον» οὐδὲν ήττον ὠφολεῖσθαι
|€9 xal ἄνευ τῆς αἰτίας, εἰδότας, τέ δεῖ mois eee"
ὥσπερ λα) oí ἑωτρευόμενου, ov προθωκούοντες διὰ τέ αὐτοῖς ἕκαστον πρακτέον,. οὐδὸν στον συγχάνουσε τῆς ὑγείας' ὅσοες δὲ νεωσέροες ἐνε- τύγχανε, xal δυναμιένοις **) πονεῖν καὶ. ααν- Odvsev, τοῖς τοιούτοις Ór ἀποδδίξεως xol ua- ἑημάτων ἐνετύγχανεν. 9) -αὐτοὺς μὲν ουν εἶναι ἀπὰ τούτων ἐκεένους 03 ἀπὸ τῶν ἑτέρων. περὶ Ó. 44) Ἱππάσου μάλιστα, ὡς ἦν μὲν Πυ-
,'
er celsta euulgauerit! Ita Meiners. p. 277. (At sectio- nes 87. et 88. inter se connexas esse,' facile intelli-
get, qui viramque attentius legerit. Kiess.)
4) wj χαλεπὸν ( ὂν διὰ τῶν μαῦ. Propter ἀκολουθίαν |
orationis scribo » ὥστε Ζαλεπὸν sirva, διὰ τῶν μαθημάτων | καὶ ἀποδείξεων αὐτοῖς ἐντυγχάνειν. « Addo αὐτοῖς, quia - datiui praecedentes. πρεοβυτέροις et ἀσχόλοις non regun- —
tur a verbo ὀντυγχάνει», sed διαλεχθῆναν. Deinde, διά πῶν μαθημάτων καὶ ἀποδ. ἐντυγχάνειν, non est, discipli- nis et domonstrationibus vacare, vt eruditus Obrechtus
à vertit, sed de disciplinis et. demonstrationibus eum ali- —
quo colloqui vel sermonem conferre, Kust. Parum fc
lieiter Mustero cessit emendatio huius loci; mec po
tuit, nam locus integer est et sio intelligendu::
Quam res difficilis esset. iis vtpote occupatis. negotiis ciuilibus ct aetate proucctis disciplinas et demotmtratio- —
/
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 18. ior.
et Samo, Ῥο]γοταιε tyrannidé potiente, et florente tum temporis Italia, principesque vrbium familiares ipsi factos. Horum senio-
ribus et occupatis, propterea quod ceiuilibus:
negotis tenebantur, quum difficile esset, disciplinas et demonstrationes adhibere, sim-
pliciter ad eos disseruit, ratus, eos nihilo .
minus. etiam sine rationibus fructum inde
percepturos esee, si scirent, quid agendum
foret: perinde vt.ii, qui in medertium cura sunt, lieet non edoceantur, ob quam causam quidque agendum sit, valetudinem tamen recuperant. Quicunque vero iriter iugenes facultate laborandi discendique pollebant, illos disciplinis et demonstrationibus expo- liebat: et se quidem istorum, acusmaticos
autem priorum sobolem esse. Inprimis vero .-
de Hippaso asserunt, eum fuisse quidem e
nes adhibere, — Quod sequitur ψιλῶς, idem est quod ἄνευ µαθηµάτων xol ἀποδείξεων. —Ciz. vitiose «διά τὸ» μµαθητᾶῶν. .. Kiess. | 42) πονεῖν] Quae antea leguntur, ὡς χαλεπὸν Oy διά τῶν µαθηµάτων καὶ ἀποδείξέων ἐντυγχάνειν, atque adeo/ res ipsa dubitare non sinunt, quin pro πουν, quod antea legebatur, recte scripserim πονεν. — Quorum verborum confusione nihil est facilius, Vid. ad Pro- , treptic. p. 111. liess. )
43) αὐτοὺς Ἱ. Ciz. αὐτοί. Kies s.
44) Ἱππάσον]. Hnios Hippssi otiam mentig facte fuit Supra Num. Q1. Kssto. Deincéps pro ὃς ἦν, "quae lectio 4rcerium auctorem :habet, Ciz. eum «codice
" quo vsua est AÁrcerins, ὡς 5j»: idemque Cje. διὰ δὲ τὸ (pro τοῦ) ἐξενεγκεῖν. Vtrwumgne recepimus. Kio:
*
1902 . IXAMBLICHI LIBER
ἑλαγορξίων ' διὰ δὲ τὸ ἐξ ξενεγκεῖν καὶ γράφα- σύαε πρῶτον σφαῖραν τὴν ἓκ τῶν 'δώδεχα πεντωγώνων , ἀπῶώλετο κατὰ Φάλατταν , ac dosfüouc Oófav δὲ 45) ἔλαβεν, dg εὑρών' εἶναι δὲ πάντα ἐκείνον [τοῦ ἀνδρός] προς- αγορεύουσι γὰρ οὕτω τὸν Πυδαγόραν, xol οὐ 89 καλοῦσιν ὀνόματι. «4έγουσι δὲ of IlvO«yo- Ὄρειοε, ἐξενηνέχδαε γεωμετρίαν οὕτως. ἄποβθα- λεῖν τινὼ τὴν οὐσίαν vOv Πυθαγορείω». cc δὲ 46) χοῦτο ἠτύχησε, δοδῆναι ἀνθρώπῳ χρηµα- σίσασθαι ἀπὸ γεωμετρίας. ἐκαλεῖτο δὲ p γεω- pero πρὸς Πυθαγόρου 47) ἑστορία. περὸὶ μὲν οὖν τῆς διαφορᾶς ἑκατέρας τῆς πραγµατείαρ, wel ἑκαωτέρων τῶν ἀνδρῶν τῶν dia Qoo uev livÓcyógov ταῦτα ipte: fous γὰρ εἴδω 48) σενδὀόνος xol sio ἀκροωμένους τοῦ C8) Πυδαγόρου. x&l τοὺς 2) μετὰ τοῦ OgGv a- 'αούοντας, 7j] ἄνευ τοῦ ὁρᾷν, xol τοὺς eloo xal ἔξω δεωρισµένους, οὐκ ἄλλους, 5 τοὺς εἴρη- pévovg ὑπολαμιθάνειν προςήκει. uà τοὺς πσ- λιτικοὺς δέ, καὶ οὐχονομιπουύς, καὶ “νομούετι- κοὺς ὄντας αὐτοῖς 59) ὑποτίθεσδαι χρή.
45) ἔλαβεν ] Ita Rust, In Ciz. vt in edit. Arc. λάβοι, quod illo non est deterius, Quae deinceps sequuntur verba, τοῦ ἀνδρός, ea non sine ratione SEM delet. Kiess.
46) τοῦτο ἠτύχησε] Ita recte Ciz., quam hanc calami tatem expertus esfsL, — Ántea legebatur τοῦτο ἐτύχησε quod Kusterus mutabat in οὕτως ἠτύχησε. — Pro ἀνθρὸ- fà, quod sequitur, in Ciz. et Par. RONDE inarg. cod. |
. Spanh, est αὐτῷ. Kivss, z
s ς . ' DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 18. 195 -
numero Pythagoreorum; quum autem vul- gasset descfipsissetque sphaeram duodecies pentagonon, 'eum in mari periise, vt im- pium; sed inuentionis nihilominus gloriam ipsi mansisse, quum tamen omnia fuerint Illius viri:-sic énim suppresso nomine ap- pellant Pythagoram. Geometriam vero Py- thagorei ita 'publicatam fuisse tradunt. Quum quidam Pythagoréus opum suarum. lacturam fecisset, concessum esse homini propter hoc infortunium, vt e Geómetria quaestum faceret. Vocabatur autem Geo- meitria a Pythagora historia. Et haec sünt, quae de discrimine vtriusque modi -philoso- phandi, et de, vtraque classe auditorum Pythagorae accepimus. hos enim. solos, qut enumerati sunt, intelligendum est vel intra : vel éextrá^ velum, et vel videntes vel norm videntes Pythagoram aüdiuisse, .atque irt interiores et exteriores diuisos esse: hisque et politicos et oeconomicos et nomotheti- COS subiicere debemus. .
47) ieropía] Vide, quae de hoc voeabulo dixit Wyt-
| 'tenbach. ad Plason. Phaedon. p. 255. sq. Kiess.
48) συνδόνος] Ciz. συδώγος. ÉRiess.
49). μετὰ τοῦ ὁρᾷν ] Sic, non μετὰ τὸ ὁρᾷν, quod extat . E edd. Arc. Rust. et cd. Ciz. scribendum esse, res ipsa
d uitur, et monuit iam Arcerius. £Kiess,
5o) niei e e -Meiners. p. 277. hunc locum sic in- telligit, quasi auctor promittat, se lam de Pythagoreis, diuisis in politicos, oeconomicos et nomotgheticos di-
Tom, II. , j IN.
1
go.
r]
104 : IAMBLICHI LIBER
κ E Oo. εν.
P d
4) Καθόλου δὲ εἰδέναι iov, ὣς πολλὰς ὁδοὺς Πυθαγόρας παιδείας ἀνεῦρε, xol κατὰ
᾿σὴν οἰχείαν φύσεν ἑκάστου xol δύναμεν παρε-
Σαύὐθης ἐξ Ὑπερθορέων, ἄπειρος τῆς Ἕλληνι- zie παιδείας ὢν καὶ ἀμύητος weh vp nue προβεβηκώς, ἦλθε, τότε ov διὰ ποιρέλων αὐ- σὸν sigiyaye λεωρημάτων ἀλλ ἀντὸὶ τῆς σὐ- aig χα) τῆς ἐν τοσούτῳ χρὀνῳ ἀκροάσεως καὶ
7) ἀπειργα πο. e | Qy«ocro προς τήν ἄχροασεν τῶν Gv
δίδου τῆς σοφίας τὴν ἐπιβάλλουσαν 1) μοῖραν. φἐλχµήριον δὲ μµέγιστον ὅτε γὰρ fau
^» , 1 rj 3 32 τῶν ἄλλων βασάνων, ὤδρόως αὐτὸν Entity
| eurum esse, do qua re capite proximo me 7ρὺ que ' dem. Hinc patere, .quam incogitanter Iamblichet alimur auctorem exscripserit, quippe qui, quumit sect. 89. orationis filum abrumperet, finem tama huius sectionis non mutauerim Enimuero hic quidem JambNchus, quem Meoinersius praua verbi jxoriów)n interpretatione inductus promittere: iubet, quae noi promisit, omni crimine absoluendus est. Sensus enim loci hic est: illis classibus, quas modo commemo vi, tanquam formae generibus suis (vt dialectid le quuntur) subiiciendi sunt politici, oeconomici et ne mothetici. Recte intellexit Tiedemann. qui p. 501
. verüt: Hierunter gehóren auch —. Eodemque mod $i eum Meinersius intellexisset; neqne vt Obrechtu, qui ὑποτίθεσθαι verterat subuectere, eo vsurus erat d
. confirmanda ea, quae p. 462. dixit: uch ist es nid anglaublich, dass die letztern (die Esoteriker oder Me ,thematiker) nach ihren verschiedenen Fáhigkeiten «nh weder für die Erforschung und den Fortrag von Wir senschaften, oder auch für ó[fentliche Geschafte entweder
die Namen von Theoretikern oder Physikern, oder von Politikern und Nomothetikern trugen. (Cope
GC
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 19. 195
. CAP XIX,
In genere vero 'sciendum est, 'Pytha- - goram multas docendi vias reperisse, et . cuilibet ratam sapientiae portionem pro na- ' turali facültate proque ingenii captu tra- didisse. Cuius rei certissimum argumentum est, quod, quum Abaris Scytha ex Hyper-. boreis, rudis et disciplinis Graecorum non initiatus, aetate etiam prouectior aduenis- set, eum nequaquam per varias contempla- tiones Ccircumduxit; sed omisso silentio ej tam , diuturna ausculpitioue; alisque tenta- minibus, statim in familiaritatem et ad: do-
'sime hoc omne argumentum explicuit Tiedemann, P. 269. sqq. Kies.
*) De auctore huius capitis, in quo Abaridis mirscula narrantur, non constat. Neque e sectione i4i., vbi horum miraculorum pars repetitur, de auctore quic- quam dici potest. Αξ ne multum quidem refert, quod horum fragmentorum auctores ignoramus, quum hoo ipsum argumentum ad philosophiam Pythagoricam . cognoscendam nihil admodum conferat, ^ Meiners. p. 277. sq.
1) μοῖραν ] Ciz. cum dre µαίραν. Idem Cis. penlo post ποικέλλων pro πομλων. Khioss.
2) ἀπειργάσατο ]. Hanc lectionem, a qua prope abfuit Scaliger, εἰργάσατο scribendum esse coniiciens, auctori reddidi e Ciz. In edd. Arc. et Kust. est, dxgodiaazo, pro quo Arcer. coniiciebat ἠγήσατο, — 4θρόως est via contracta , compendiaria ; φυνηγµένως. — Sect. 96. Φεολο- lar ἐπιτετμημένην παρέδωο. FK ios s.
Na
-——
.190 —— :IAMBLICHI LIBER
" *
δογµατιζοµένων, xal τὸ ?) περὶ φύσεως 6vy- γραµµα καὶ ἄλλο τὸ περὶ δεῶν ὡς ἐν fpazv- 91 τάτοες αὐτὸν ἀνεδίδωξεν. 'HAOS μὲν γὰρ” 4βα- . ϱις ἀπὸ Ὑπερθορέω», 4) ἑρεὺς τοῦ ἐκεῖ “πόλ- λωνος πρεοθύτου χαθήχκων καὶ τὰ ἑερατικὰ (76) σοφώτατα, ἀπὸ τῆς Ἑλλάδος 3) ὑποστρέφων εἰς τὰ ἴδια, ἵνα τὸν 9) αγερθέντα ἀρυσὺν τῷ ὕεῳ ᾿ἀποθῆτωε sig τὸ ἐν Ὑερβορέοις ἑερὸν. γενό- ΄µενος δὲ ἐν παρόδω κατὰ τὴν Ἰπαλίαν καὶ
20v Ηυδαγόραν 7) idv, xal μάλιστα εἐκώδας
τφ᾽ JO, οὗπερ. Jv ἑερεύς, καὶ πιστεύσας μὴ ἄλλον, μηδὲ ἄνδρωπον, 8)c ὅμοιον ἐκέίνῳ, GÀ αὐτὸν ovrog τὸν Ἀάπόλλω, Ex τε ὧν ἑώρα περὶ
“
Z7. κο
^ x
e ;
8) περν φύσεως ) In Ciz. vt in Arc. edit. παρὰ φ., sol lenmi harum praepositionum confusione. Ciz. dein ceps ἐνεδίδαδεν. Ceterum hunc locum sic sgpribere malim: καὶ κατὰ τὸ περὲ ον σύγγραμρα καὲ alio n
περὸ. Φεῶν, etc. Kies.
» ἱερεὺς τοῦ , ἐκεῖ "4nóAAovog πρερβύτου se) x.
τ. À.] Est locus admodum. corruptus, quem sic ex- pedio: ἑερεὺς τοῦ ἐχεῖ ᾿Απόλλωνος, πρεςβύτης ἤδη dv , καὶ
αν, τὰ ἱεατικὰ σοφώτατος. ἀπὸ δὲ τς Ελλάδος ἀναστρέφων ο είς τὦ Ἔδια, etc. Pro πρεςβύτου xesciipsimus ᾳπρεςβύτης.
Erat enim Abaris iam senior, et, vt ipse Ilamblichus paulo superius ait, 77 ἡλικίᾳ προβεβηκὼς, cum àn Grae εἶθτα ,veniret, Deinde pro καθήκων Desid. Ekerald. Znimaduers. in lambl.: cap. VAI. legendum censet καθ έλκων:; quasi nimirum sensus $it, Abaridem τὰ ü- ρατικά σοφὠτατα ex Graecia in patriam suam deduxisse, vel intulisse. Sed non obseruauit vir ille doctus pro σοφώτατα legendum esse σοφὠταῖοςς vnde 'conie- ttura eius sponte corruit, Nos igitur rectius, vt pu tamus, rescribendum censuimus, ἤδη ὤν:ι prout etiam Obrechtum legisse ex versione eius patet. Porro pro σοφώτατᾳ scribendum esse σοφώτατος, amomuerat
- -
DE PYTHAGORICA YITA. CÀP. το. 197
gmata sua audienda admisit , commenta- riumque.de natyra, et alium de diis compen- diaria via illum edocuit. Venerat enim
Abaris ab Hyperboreis, Apollinis : qui 1
εᾶ regione colitur, sacerdos, iam senio pro- pior. et rerum sácrarum scientissimus; e Graecia domum. remeans, ; Vt aurum, quod corrogauerat deo, in eius apud Hs perbos reos templo conseeraret, "lransiens autenr per Italiam visum sibi Pythagoram deo ma- xime, cuius ipse erat sacerdos; assimilauit; persuasus, non alium , ac ne.heminem qui-. dem illi similem, sed ipsum vere Apollinenx esse, . tuin: propter illa, quae in Pythagora
etiam vir doctus ad morginem codicis Spanhemiani,
- Kustt. Propius auctoris manum attingere mihi videor, "umm scribo: πρεεβύτατος ἠδη ὢν παὶ---- σοφώτατος.
Solent enim Graeci superlatiuos sic componere. Riess. -
5) vzooroíqQov] ^ Sic recte Ciz. pro ἄποστρέφων, quod babent edd. Arc. et Kust. Locutio ὑποστρέφει εἰς τὰ ἴδια, quae Act. pue 6. occurrit, est serioris Graeci- tatis, Kiess..—
6) ἀγερθέντα] — Sic noster MS. ab ἀγείρω, congrego, colligo. Antea ^ero. male, ἀργχεθέντα: quod Arcerius suo more ἀστόζωο in ἀργωθόντα mutandum censebat, Vide etiam Desid. Heraldum loco laudato, qui itidem KyspÓsyra scribendum hio esse ex ingenio suo recto monuit. Kust. In Ciz. est ἐγερδέντα. Tormulam ἀγείρειν τῷ Sedi illustrat Cuperus in Obss. p. 274. sqq. Kiess.
7) ἴδων, καὶ ] Sic recte Ciz. In edd. Arc, et Bust, ΄
deest xal. Hiess. , 1
8) Όμοιον] Ita Ciz. Sed Arc. et Rust. ὁμοῖον. Vide
de huius adiectiul accentu viros doctos ad Gregor. Cor. plur. locis, Fiess
Nom
199 |. IAMBLICBI LIBER ':
» , : . T UEM ; αὐτὸν σεμνοτάτων xal ἐξ ev προεγίνωσκεν ὁ ἑρεὺς γνωρισμάτων, ΙΠσύαγόρα ἀπέδωκεν 9) oioróv, ὃν ἔχων ἀπὸ τοῦ ἑροῦ ἐξῆλδε, χόήσιμον avra ἐδόμενον πρὸς τὰ συμπέπτοντα δυσµήχανα, κατὰ τὴν τοδαύτην ἄλην. 19) ἔπο-- Χούμενος γὰρ αὐτῷ καὶ) τὰ maro διέθαινεν, ιό - 1 ο , , οἱον ποταµους wal λέμνας xol τέλματα co ὄρη xal τὰ τοιαῦτα, καὶ προςθαλών, ὡς λό- (77 yoc, απαθαρμούς τε '"') ἐπετέλει, xoà λοεμοὺς ἀπεδίωκε καὶ ἀφέμους ἀπὸ τῶν si; τοῦτο a£ 92 ουσῶν πύλεων ϱοηθὸν αὐτὸν γενέσθαι. -4α- ^« seÜmiuovo γοῦν παρειλήφαμεν μετὰ τὸν, ὑπ | éáx&vov γενύµενον ἐν αὐτῇ ἵ3) παθαρμὸν µηκ- ότι λοιμῶξαε, πολλάκις πρότερον τούτῷ τῷ (παδήµατε περιπεσοῦσαν διὰ τὴν 1) δυστραπε- λίαν τοῦ τόπου, xe ὃν ὤχιόται, τῶν Ταὺ- γέτων ὀρῶν nviyog ἄξιόλογον αὐτῇ παρεχόν- των, 34) διά τὸ ὑπερκεῖσθαι' καὶ Ἰκρήτης 9) 0t6T0»] - Confer Nostrum infra Num. 156. 140. et ^— ea4r. Kust. Pro ἅλὴν est in Ciz. ἄλλην, quod Rei- nesius mutauit in ἄλην, et explicat πλάνην, peregrina- tionem. Scaliger, ἅλην. Πίος».
10) ἐποχδύμεονος γὰρ αὐτῷ xai τὰ ἅβατα διέβ.] Άπια legebatur, κατὰ τὰ aura διαβαίνων, pro quo Kusterus volebat, vel, ἐποχ. γὰρ αὐτῷ, καὶ τὰ ἅβατα διαβ., vel,
— &"oy. γὰρ αὐτῷ τὰ ἄβατα διέβαινε. In Ciz. est κατὰ ἅβατα διέβαινεν. Ἱπιρειέοοίαπι etiam in margine cod. Spanhem. notatum est. Ergo hinc et ex loci ipsius
4 ratione intelligitur, eum sic scribendum esse, vta - me scriptus est. Participium προεβαλών, quod Obrech- .tus vertit praeterea, potius significare videtur, vbi ali-
quo appulerat, peruenerat, | Kiess. : !
11) ἐπετέλεν] Ciz. ἐτέλει. Verba βοηθὸν αὔξόν γενεσθσι temere 8caliger delet, JKiess. L9 ue
3 ;
l
DE PYTHAGÓRICA VITA. CAP. Ig. 199
maxime veneranda deprehendebat, tum pro- pter indicia ipsi sacerdoti iam antea explo- rata. .hinc telum Pythagorae reddidit, quod itet ingressurus e templo sumserat, vt eo ad superandas in tam longa peregrinatione iti- neris difficultates vteretur. Vehebatur enim illo per invia quaeque, qualia sunt flumina, lacus, paludes, montes et alia id genus: ac praeterea eodem, vt aiunt, lustrationes quo- que peragebat, pestemque depellebat, atque arcebat ventos ab vrbibus, quae opem eius
implorauerant. Lacedaemonem certe acce--
pimus ab eo lustratamn nunquam deinceps peste laborasse, quum antea saepius id ma-. lum incubuisset propter incommodum situm, loci, in quo vrbs erat condita, montibus quippe Taygeti, qui ei imminent, vehemen-
tem aestum immittentibus : item Cnossum .
,
i
12) ος Sic recte MS. pro corrnpto καδἀρµένη,
quod prior Edit. habet. Et. paulo post, κα’ ὃν ὤχισται,
itidem auctoritate MS, rescripsi , pro καθ à» ᾧχισται. Kust, Antea Üiz. cum Arc. αὐτῇ sine ἐν. Kiess.
35) ὃ υστραπελίαν ] Ciz. δυστραπελείαν. Kiess,
14) διὰ τὸ ὑπερχεῖσθαι" καὶ Κρήτης Krmooóv.] ' Est locus obscurus: .quem Obxrechtus, vt ex versione eius patet, sic legit et distinxit, διὰ 10 ὑπιρκεῖσθαν » sai περὶ τῆς iv ἀΚρήτῃ Κνωσσοῦ. Sed nos verba illa, διὰ τὴν δυστραπελίαν τοῦ τύπου, καθ ὃν ὥκισται, τῶν Ταῦὐγέτων ὁρῶν πῖγος ἀξιόλογον αὐτῇ παρεχύντων, διὰ τὸ ὑπερχεῖσθαε, paxenthesi includenda censemus; et deinde ea, quae sequuntur, sic scribimus, ὡς καὶ ἐν Κρήτῃ K»oggó»y. Sic sensus erit clarus : Lacedaemonem neme
!
200 XAMBLICHTI LIBER. '
, - n "^
Vm Ld
- ο... : : PR E: Kvoocov. xai ἄλλα τοιαῦτα 9) τέχνη ἐστορεῖ-
ται: τῆς τοῦ 4βάριδος δυνάμεως. | δεξάµεγος
δὲ Πυθαγόρας τὸν ὀΐσεόν, xol μὴ δενισδεὶς 16) πρὸς τοῦτο, μηδὲ τὴν. αἰτίαν ἐπερωτήσας, δε ἣν ἐπέδωκεν, 17) ἅλλ ὡς ἂν ὄντως o ἐλεὂξ | αὐτὸς ov, ἰδίᾳ α)- αὐτὸς ἀποσπάσᾳς τὸν 44α- ϱἐν τόν τε μηρὸν τὸν ἑαυτοῦ ἐπέδειξε ἀρύσεο», Ψνώρίσμα παρέχων τοῦ μὴ διεψεῦσθαε' xol τὰ παῦ ἔλχαδτον τῶν ἐν τῷ ἑερῷ αεεµένων έξαρι- * ὑμησάμενος αὐτῷ, xal πίστιν ἑπανὴν. παρα- (78) σχών , ὡς οὗλ sin καχκῶς εἰκάσας' προςίδείς vs, ὅτε ἐπὶ ὣεραπείᾳ xal εὐεργεσίᾳ τῶν ὠνδρώπον {οε, καὶ 19) διὰ τοῦτο ἀνδρωπόμορφος ἵνα (qu) δενιζόµενοε 19) πρὸς, τὸ ὑπερέχον ταράσ-
- -—
ο
pe» postquam ab Abaride lustrata fuerit, a pestilentia liberatam fuisse; vt et Cnuossum, vrbem Cretae "Confer cum hoc loco Nostrum infra num, 141. Kust. Cd. Ciz. recte post ὑπερκεῖσθαι interpungit. — Nequo vero est, quod cum hHustero scribas ὡς καὶ ἐν Κρήτῃ Kv»wocó»; nam Κρήτης K»ocoó» idem prorsus valet. Quemadmodum autem Obrechtus, cujus interpreta tionem mutauimus, haec male cum sequentibus con- iunxerat: ita Kusterus locum recte intellexit, — De
Spartae situ Strabo lib. VIII. Tom. III. P. 178. ed, -
Tzsch. 'ὑποπέπτωκε δὲ τῷ Ταῦγέτῳ 7] απάρτη, &v μεσογαίᾳ.
De Taygeti altitudine vid. Siebelis. ad Hellen, ab ipso -
Sedit. p. 291. Kiíoss. -
| 15) τέχνη ] Est vox corrupta: pro q T— egen-
dum censuit τεχνήµατα, Obrechtus Ἕχνη: at Nos po tius συχνά, .4. e. multa; amicissimo et perérudito . Hemsterhuysio, nupero Pollucis Editore, eam, Nobis
"coniecturam suggerente. Deinde scribimus, ἐσὲορεῖται :
περὶ τῆς τοῦ Αβάριδος δυνάμεως. Kust, Reineslus ad scripsit: zeyrüuuta vel τεκμήρια. — Posterius praeplacct.
DON
t-
΄
DE PYTHAGOHICA VITA. CAP. ΙΟ. 20t
Cretae vrbem. Etiam alia similia potentiae Abaridis vestigia memorantur. Pythagoras autem, accepto telo, minime rei insolentia commotus, nec causam, ob quam sibi dare- tur, percontatus est, sed tanquam qui re- vera deus ille foret, Abaridi seorsüm ab arbitris abducto aureum suum femur osten-
1
dit, - vt argumento esset,. neutiquam illum
anumi falsum fuisse: quin et enumeratis
singulatim quae in templo reposita erant,.
fidem ilh fecit, quod non male Apollini ipsum assimilasset. Adiecit insuper, se ad curandos demerendosque mortales aduenisse, ac propterea etiam formam hommis induis- se, ne supereminenti maiestate velut re noua
»
/
Quo admisso, ne "toi quidem post ἑστορεῖται adden-
nur est. T£y»y etiam Ciz. Kies.
16) πρὸς τοῦτο ] Cis. πρὸ τοῦτσα, Polybius dicit ξενίζε-
' gJei τών, 3i, διά τε, Eni TU, κατά τι. lloc loco,et paulo post est ξενίξεσθαι πρὀς τι, vt latine stupere dd rem. diiess.
17) &À& $e]. Bic recte Ciz, pro ἄλλως: de quo Kuste- rus: diuide et scribe, ἀλλ dg. Kiess.
18) xai διὰ τοῦτο ἂν Δρωπόμορφος] Vide quae nota- vimus supra Num, io. ad verba illa, ὡς δὲ δαίμὼν τις , ayadós ἐπιδημῶν 13) Σάμῳ, Kust.,
’ Ν 19) πρὺς τὸ ὑπερέχον ταράσσωνταν] "in priore Edit, pessime legitur, πρὸς τὸν ὑπερέχοντα ῥάσσωνται. Nos hic sequuti sumus auctoritatem codicis nostri MS. HKust. Pro παρ αὐτοῦ, quod sequitur, Ciz. cum Arc. παρ αὐτῷ, quod non aspernandum. Kiess.
/
202 4. -— IAMBLICHI LIBER.
- ΄ N
σωνεσε, wol τὴν meg αὐτοῦ μάδησεν ἀποφεί- ὠσεν ἐκέλευσέ τε µένειν αὐτοῦ xai 39) συν- διορδοῦν τοὺς ἐντυγχάνοντας ' τὸν δὲ ἆρνσόν, όν συνήγθερε , κοινῶσαι roi ἐπισηδείοις» ὅσοι- περ ἐτύγχανον οὕτως ὑπὸ τοῦ λόγου "iy pévot, ὥστε 31) βεθαιώσαι τὸ δόγμα τὸ Aéyov, χοινὰ 95 «& giam, δι έργου. Οὕτω δὴ καταμεέναντι αὐτῷ, 33) ὃ νῦν δὴ ἐλέγομεν, φυσιολογέαν τὰ xci Φεολογίαν ἐπιτεγμημένην παρέδωκε᾽ «al ὠντὸ τῆς 33) διᾷ Üvauàv ὑἑροσκοπίας τὴν διὰ τῶν ἀριθμῶν πρὀγνωσιν παρέδωκεν, ἡγούμενος ταύτην 334) καὐαρωτέραν εἶναι xoà ἐδειοτέραν «cà τοῖς οὐρανίοις τῶν Ütov αριθμοῖς οὖκχει- | οτέραν. ἄλλα re τὰ ἁρμόδοντα τῷ 4βάριδι παρέδωκεν ἐπιτηδεύματα. 35) ἆλλ οὗ δὴ ἕνεχα (79) ὁ παρὼν λόγος, ἐπ ἐκεῖνο πάλιν ἐπανέλθωμεν, ὡς ἄρα ἄλλους ἄλλως, ὡς ἔχεε ἕπαστος φί- σεως καὶ δυνάμεως, ἐπανορθοῦν ἐπεερᾶτο. πάντα μὲν οὖν τὰ τοιαῦτα οὔτε παρεδόδη ^ — &lg τοὺς ἀνθρωπους, οὔτε τὰ μµνημονευόµενα ᾖᾷᾶδιον διελθεῖν.
20) συγδιορθοῦν τοὺς] Ciz. συνδιορθοῦντας. Paulo post pro ὑπὸ τοῦ λόγου Scalig. ὑπ αὐτοῦ λόγου. Ki ess. 21) βεβαιῶσαι ] Antes male, βεβαίου. Kust, In Οἱ, Pipes Kies s.
22) 0 vU» δὴ ἐλέγομεν] Ita Ciz., quemadmodum pro
) córrupto ὃ νῦν διελέγοµεν scribendum esse iam Rut. monuit Kie:s:.
25) διὰ Φυσιῶν] . Ita Árc. et Rust. In Ciz, διὰ τῶν Φυσιῶν, quod propter sequens τῶν ἄριθμῶν praeferen- dum videtur. JXíiess.
8 PYTHA-GORICA VITA. CAP. IQ. 205
turbati disciplinam suam defugerent.- Hor- tatus porro est, vt illo loci maneret, et emendandis, qui'se ipsis oblaturi erant, sociam sibi operam praestaret; aurum vero, quod collegerat, communicaret cum -fami- liaribus; :qui verbo sic instituti erant, vt dogma illud, amicorum: omnia communia, ipsa re confirmarent. (Quum itaque apud ipsum maneret, vt/modo dictum est, physicam et theologiam in compendium redactas illi tra- didit, et loco extispicii, quod per sacrificia fieri solet, diuinationem per numeros .do- cuit, puriorem hanc.et diuiniorem et coe- lestibus deorum numeris accommodatiorem ratus. Sed et alia studia Abaridi conue-
nientia cum eo communicauit. "Verum vt.
ad id, cuius gratia hic sermo institutus est, redeamus, quemadmodum alios aliter, pro euiusque indole et.viribus, informare cona- tus sit, cuncta quidem, quae huc pertinent, neque ad hominum notitiam peruenerunt,
neque quae memorantur, facile percenseri possunt.
24) καθαρωτέραν ] Sic rescripsi auctoritate codicis MS. pro χαθιερωτέραν: quae est vox nihili, Kust. Scali- ger, 'ὑφωτέραν vel ἠρωτέραν. Deinceps Ciz. ον, Kies.
25), ἀλλ οὗ δὴ ἕνεκα 6 παρ.] Sio recte MS. pro ἀλλ.
. οὗ δεῖ ἔνεκα παρὼν λόγορι quem Ίοουπι vt desperetum et mutilum' asterisco notauerat Arcerius. — Desider. Heraldus quoque .ínimaduers. im Iamblich. cap. VII.
!
-
94
204 .. IAMBLEICHI LIBER
'" | ΚΕ x. | «) Ὀλίγα δὲ xo "y τὰ Υνωρεμώσατα δελ- ous» δείµατα τῆς ΙΠνδαγορικῆς ἀγωγῇς xol ὑπομγνήματα τῶν ὑπαρχόντων τοῖς ἀνδρά-
kl , » à ? ital 1 3 σεν εχείνοις ἐπετηὐευμάτων. Ioovov μὲν ow 5 ^. X , |) δι P 4 ? f ) ἐν τῷ Λλαμῴανειν τήν Ocazecoav 3) ἐσκοπει, d
b.c : * 3 . ο” κ . αν * δὐνάνται éyeuvO iy (rovro γὰρ δὴ παὶ ἐχρῆτο
^ 3 .. À , πῷ ὀνόματε), el καύεωρα, εἰ. µανέλάνοντε,
«y: Εαν ο ο * , * F5 3. . (m 4 ὅσα ἄν ἀχούσωσεν, οἷοέ τε εἰδὲ δεωπᾷν καὶ δια- { o4 η » 2M 3 φυλάττξιν' έπειτα, 6L εἶσεν αἰδήμονες. ἐποι- ; . b. vx
"Joco huic quaedam deesse: existimans , - eum sic sup. το - plere sentauit, ἀλλ éix&b οὗ τούτων ἔνεκα Ó παρὼν Myo. Sed merito praeferenda sunt ea, quae ex codice MS. substipuimus. E »st. Pro ἄλλως in Ciz. est à.
| Kiss. *
*) In grauissimis omnium, quotquos in Iamblicho «x stant, locis numerandus est is, qui capp. XX. XXI. XXII. continetur: quem vnius esse auctoris et sti bendi genus et árgument cohaerentia arguunt. Ines in oratione ingenua simplicitas, absunt vocabula mor strosa, quibus recentiores Platonici et Pythagorei h- cile se indicant; res ipsae, quas scriptores, qui pos Christum vixerunt, ad vnum omnes longe vitra ve - rum augent et exornant, ad fidem hic nullisque f bulis admixtis traduntur. — Quae. momenta neminem,
, qui graece sit doctus et in, auctoribus, qui res Py.
' thagoreorum narrarunt, aliquantum versatus, dubitare sinunt, quin memorabile hoc fragmentum auctorem habeat, qui ea aetate vixerit, qua graeca lingua nom dum esset corrupta, et maxima pars eorum, qus
' postera aetas de Pythagora eiusque discipulis com- menta est, nondum ficta aut diuulgata. Omnis or
'fionis examen diligentius institutum et: Comparatio rerum hic emarratarum cuml iis, . quas qui. primi τε’
"^ dulerint, οκ «ας scriptoribus constat, Jristoxenum esse auctorem demonstant .. '
-
"
DE PYTHAGORICA VYITAC CAP. 20,:205 -
CAP XX ,
Sed pauca tamen quaedam eaque cele- berrima institutionis Pythagoricae specinilna, studiorumque, quae viris illis propria erant, monumenta percurramus. Primum igitur inter explorandum obseruabat Pythagoras, an eapaces essent echemythiae: hoc enim nomine vtebatur: id est, an ea, quae audi- verant, quaeque didicerant, possent apud se custodire et silentio premere: deinde, an
Áristoxenum, Aristotele magistro: discipulum di» - gnum, .dicunt cum Aristotele et contra Heraclidem - aliosque vanos auctores aílirmasse, antiquissimos ΡΥ- thagoreos non ab omnibus se carnibus elystinuisse, .sed tum ipsos carnes comedisse; tum diis animalia immolasse, Atqui haec sententia, propria illa Aristo- telis et. Áristoxeni, in hoc fragrhento sect. 98. fepe- " titur; qnod, quum oratio,. puritate quideni et gene- rositate conspicua, ab Aristotelea tamen recedat, Ari- stoxeiio potius, quam Aristoteli tribuendum est. Ita
. Meiners. p. 278. sq. [Idem vir doctus hoc fragmen- to, quod rerum narratarum probabilitate orationisque | praestantia similibus in lIamblicho et Porphyrio locis excellere appareat, in sua de philosophia Pythagorica commentatione ita vsus est, vt ei tanquam funda- mento omnia, quae de ratione sodalitii Pythagorici dispanimir, superstrueret. Είδος].
|) τὰ }κωριμώτατα] In Ciz. deest artic. 16; item deest paulo post ἀγωγῆς. Kiess.
2) ἐσκόπει] In marg. Cod. Spanh. notatur ἀγεσκόπει, i e. diligenter obseruabat : quam lectionem, quum syllaba ἂν syllaba praecedenti absorberi potuerit, praeferreim , nisi énferius iternm ἐσκόπει legeretur, at- que genus corruptionis .contrarium , quo per negligen- tiam eadem :syllaba ztale.: epe est, &equo saepo eccumeret, Kies. buo. NONU A
" 206 YAMBLIOHI LIBER
εἶτό Te πλείονα σπουδὴν τοῦ σιωπῷν, jte TOU λαλεῖν. ' ἐσχόπες δὲ xol và ἄλλα πάντα, μὴ «gm περὶ πάύος 5» ἐπεθυμίαν 3) ἀπρατήσεως ἑπτόηνταε, οὗ παρέργως τὰ τοιαῦτα GE) ἐπι- Αλέπω», olov, πῶς πρὸς ὀργὴν ἔχουσι», 7j πρὸς ἐπιθυμέων, 5 s φιλόνεικού εἶσεν , |] φελότεμοι,
3 πῶς πρὸς φελονεικίων ἔχουσιν jj πρὸς οελίαν. (89) εἰ δὲ πάντα ἀκριβῶς αὐτῷ 34) ἐπιβλέποντι .ἐξηρευμένοι ἐφαίνοντο τοῖς ἄγαθοῖς nsa, τότε περὶ εὐμαθίας χα) µνήµης ἐσκόπει πρώ- 0v μὲν, εἰ δύνανται ταχέως καὶ όαφῶς παρα- πολουθεῖν τοῖς λεγομένοις ἄπειταν :εἰ παρέ- πεταί τις 5) αὐτοῖς ἀγάπησες xul σωφροσύνη 95 πρὸς τὰ διδασκόµενα. ἐπεσχόπει γαρ, πῶς ἔχουσε φύσεως πρὸς ἡμόρωσιν. ἐκάλδε δὲ τοῦτο 6) κατάρτυσέν. πολέμιον δὲ ἡγεῖεο τὴν ὠγριό- σητα. πρὸς τοιαύτην διαγωγήν axoAovóeiv γὰρ
7) ἀγρεότητε ἄναίδειαν, ἀναισχυντίαν, axoAa-
8) ἀκρατήσεως Ἱ. Legendum potius, ᾿ἀκράτητον. Nam ἐπιθυμία ἀκράτητος apud: Graecos dicitur cupiditas ni- -—
mia vel immoderata. Kust. Equidem malim ἄκρα- | i « χήτως, vt eodem modo a librariis hic peccatum esse - putetur, quo sect. 14. et 265. vbi ἐξαιρότως depra-
vatum Íüit in ἐξ αἱρέσεως. — In Ciz. est κρατήσεως. — De vocabulo πτοεῖσθαι vid. Fischeri notam ad Platon. Phaedon, p. 384. repetitam ab Heindorfio p. 58.:;et Schaeferi ad Dionysium Hal. de Comp. verb. p. χο. Kiess.
(4 ἐπιβλέποντι ἐξηρτυμένον ἐφαίνοντο ]. Bic rescripsi pro ἐπιβλέποντες ἐξηθτημένοι: quod prior Edit. nullo sensu habet. ᾿Ἀξηρτυμένος autem est. praediti, adornati, instructi: vnde ἐξάρτυσις; qua voce Noster vtitur su-
| prs, Num, 64. K»st, In Ciz. est ὀπιβλέποντος ἐξηρ- ᾽ πηµόνοι. Ἡ ἶδαδο
1 Li
DE PYTHAGORICA VITA. €AP.20. 207
essent modésti; maiorem quippe tacendi, quam loquendi curam agebat. Considerabat etiam quaeuis alia:: num scilicet. affectui vehementiori et cupiditati succumberents.- neque obiter transmittebat, quales in ira, quales in cupiditatibus se exhiberent E an cententiost, an ambitiosi essent; vtrum, ad dissensionem' potius, an ad amicitiam pro- penderent. $1 iam ipsi.omnia perscrutanti satis instructi a bonis moribus viderentur,. tum porro in docilitatem et memoriam in- quirebat: Initio quidem, an promte et per-- spicue assequerentur, quae dicta erant: deinde, quo amore, quaue moderatione tradita complecterentur. aduertebat enim, an natüra tractabiles essent: et hanc tra- ctabilitatem catarbysin, id est, morum con- cinnitatem appellabat. Inimmicam vero hu- iusmodi suae institutioni arbitrabatur fero- ciam: sequi enim inde rusticitátem, inuere- cundiam, impudentiam, proteruiam, jgna- : 2 e 4d 5) αὗτοῖς ] Deest in Qiz. KHiess. κατάρτυσυν ] In Ciz. κατάρτησ. lbidem deinceps
. verba, ngós τοιαβτην διαγωγἠν. xolovOtiy γὰρ ἀγριό- quU, omissa sunt. ᾖΐδιςδ.
9) ἀγριότητι] Antea male, ἀγριότητα. "Vult enim TIam- blichus dicere, feritatis. consequens esse inuerecun- diam, etc. Sic paulo post πρφότητι et ἡμερότητι itidem eensu exigente rescripsi pro πρότητα et ἡμερόλητα.
, Küst. los accusatiuos' cunctos etiam Οἷα, habet. Kies. | | vC o We
4 v
B *
208 IAMBLICHI LIBER
eux» , 8) ἀκυρίαν : Ovcueideverv, ἀναρχίαν, :ὧτι-
] did eal τὰ ἀχόλουύα πρρότητε δὲ χαὶ nus-
ρότητε. τὰ ἐνανεία. ἐν, μὲν οὖν τῇ διαπείρᾳ
τοιαῦτα 9) ἐπεσκόπει, καὶ πρὸς ταῦτα Tau τοὺς μανθάνοντας᾽ τοὺς τε ἁρμόδοντας τοῖς ᾿ἀλαθοῖς τῆς παρ ἑαυτῷ σοφίας ἐνέκρενε, καὶ
οὕτως ἐπὶ τὰς ἐπιστήμας ἀνώγειν ἐπειρᾶτο. εἰ
«δὲ ἀνάρμοστον κατίδοε τινά, ὥςπερ ἀλλόφυ-
λόν τινα καὶ ὀψνεῖον ἀπήλαυνε. κ.ξ Φὦ. xa. :) Περὶ δὲ τῶν ἐπιτηδευμάέτων , ἃ παρά- δωκε ὃν ὄλης ἡμόρας 2 τοῖς ἑταίρρις, μετὰ |
. (8 ) τοῦτο φρασω. eat γὰρ τὴν ὑφήγησεν αὐτοῦ |
[
96 ὧδε ἔπρασσον οἱ ὑπ αὐτοῦ ὁδηγούμενοι. Τοὺς
μὲν ἑωθιφοῦς περιπατους ἐποιοῦντο o6 ὤνδρες |
οὗτοι καταµόνας τε xGl εἰς τοιούτους τόπους, » $c ! o » , Ad , XY | ἐν οἱς συνέβαινεν ἠρεμίαν τε χαὶ Ίσυχεαν &- ναι σὐμμεέτρο», ὅπου τε ἑρρά , λα) ὤλση , xai ἄλλη. τις Ψυμβδία. Govro y&Q ' δεῖν. μη] πρό-
-σερὀν τενι συντυγχάνεων , αρὶν 5 τὴν ἰδίαν . φυλὴν καταστήσονσι καὶ συναρµόσονταν τὴν διάνοιαν. 3) ἁρμόδιον δὲ εἶναι τῇ καταστασεε
8) Ἰἀχορίαν] Quid hoc? Forte Ismblichus soripserat,
'. ἀκράτειαν. — Obrechtus vertit ignauiam ; qui proinde ἀργίαν legisse videtur, Kust. Mihi dubium nmon ett, quin scribendum sit ἀκαιρίαν. Quantum enim τῷ καιῷ Pythagorei tribuerint, et aliunde constat, et docet segt. 11. Kies.
9) ἐπεσκόπει Ἱ Ciz. ἐπεσκόπουν. Kiess.
1) Περ d& τῶν ἐπιτηδευμάτων ] Hic in cod. Cis. novi capids est initium, idque recte; nam auctor nouum
!
DE PYTHAGORICA VITA. s 21. 209
viam, discendi fugam, imperii detrectatida nem, famàe neglectum, et similia: placidos vero mores et tractabilitatem contrarium comitatum habere. Atque haec in proba- tione discipulorum spectabat, hucque duce-
bant prima eorundem exercitamenta: siqui- -
dem aptos admittébat. ad sapientiae .suae thesauros, . eosque ad scientias prouehere allaborabat: sin. vero ineptum quempianr deprehienderet , vt alienum et extraneum poen arcebat.
-
| CAP. XXI. , Hisce ita praemissis, de studiis agere lubet, quae toto die a familiaribus suis tra-
etari voluit, Plane enim iuxta praescriptum.
eius vinebant, . qui illüim ducem sequéren- tür.' Et matutinas quidem ambulationes isti viri peragebant soli in huiusmodi locis, vbi quies et congruum silentium, vbi templa,
luci, et alia animis remittendis apta erant.
uU
Non enim cum.quoquam conuersandum .
existimabant, antequam ipsi animum suum. bene constitutum recteque compositum ha- berent: eo autem inprimis conducere soli-
' argumentum aggreditur. In edd. Arc. et Aust. cap. XX. continuatur vsque ad sect.. 97. "Fiiess, 2) τοῖς ἑταίροις] Ciz. τοῖς érégow. Idem deinceps Emgar-
τον. Ετος». 5) ἁρμόδιον] Ciz. ἁρμόνιον , et pulo post ὑπειλήφησα», Kiess,
Tom. 11. - Q Ó
rd
97
210 IAMBLICHI LIBER.
τῆς διανοίας "rv τοιαύτην ἠσυγίαν. τὸ γὰρ οὐθὺς ἀναστάντας εἰς τοὺς ὄχλους' ὠψεῖσύαι, ὑορυβῶδες . ὑπειλήηφεισαν. διὸ δὴ πάντες οἱ ΗἩνύαγόρειοε τοὺς ἑεροπρεπεστάτους τόπους αἱ ἐξελέγοντο. μετὰ δὲ τὸν ἑωέινὸν περίπατο τύτε πρὸς ἄλλήλους ἐτύγχανον, μάλιστα μὺ ἐν ἑεροῖς, εἰ δὲ µή γε, . ἐν ὁμοίοες τόπον. ἐχρῶντο δὲ τῷ καιρῷ τούτῳ πρὀφ τε δεδασαα- λίας καὶ µαύήσεις xol πρὸς τὴν τῶν wr ἐπανὀρθωσεν. Ἰετὰ δὲ τὴν τοιαύτην διατρι-
rjv ἐπὶ τὴν τῶν σωμάτων ἐτρέποντο «ἑλεραπεω.
ἐχρῶντο δὲ 4) ἀλείμμασί τε xal δρόµοις κα πλεῖστοι ἐλάττονες καὶ πάλαις &v τε κήποι
(85) καὶ ἓν ἄλσεσι οἱ δὲ xai 5) ἀρεηροβθολίᾳ, 1
χειρονομία, πρὸς τὰς τῶν σὠματων ἐσχὺς τὰ dui τα ἐπιτηδεύόντες ἐκλέγεσθαν . γυμνάσια ^ doloro δὲ ἐχρῶντο «ora καὶ μέλετε ᾗ | XI gío" oivov 02 usd Ἰμέραν ου µετεῖχον. s so» ài petáà τὸ ἄρεστον χρόνον περὶ τὰς πολετικᾶς οἰκονομίας πατεγένοντο, περί τε τὰς éBoreris xl τὰς δενικὰς διὰ τὴν τῶν νόμων πρὀστα- Σεν. πάντα γὰρ ἐν ταῖς μεὲ ἄριστον dong ἐβούλοντο διοικεῖν. δείλης δὲ 7) γενομένης εἰς rog περιπώτους πάλιν Ooug»: 9) οὐχ ὁμοίως
4 H
4) ἀλρίμμασέ] Ci. Bids Kiess. 6). ἀρτηροβολίᾳ] Arcexius et Obrechtus haud male le
gendum censent, ἁλτηροβολίᾳα, i. e. halterum iactu v. Quid autem. sint bhalteres, | docent lexica vulgati | Quidam tamen: ἀλτῆρες etiam ἀρτηρες dictos fuisse pv tant: ídque si sequamur, nihil mutandum exit. Jim.
*
κ
n !
DE PYTHAGORICA VITA, CAP. 21. 211
tudinem: nam statim a lecto surgentes in.
turbam prorumpere, turbulentum esse cen-
sebant, Quapropter omnes Pythagorei sibi loca sacris. rebus quam maxime opportuna - seligebant. A matutina deambulatione con- :
gressus inter 68 instituebant , inprimis in templis, vel, si id non daretur, in locis si- milibus: tempus autem istud docendo, di- scendo, moribusque exeolendis consume-
bant. Ab huiusmodi scholis deinde ad cor- . pora curanda $e conuertebant. Plerique
vncetione et cursu vtebàntur; pauciores lu-
cta in hortis et nemoribus: quidam etiam ,
halterum iactu aut saltatione cum manuum gesticulatione , 'studioseque eligebant exer- citia corporis vires roboratura,, In prandio panis erat, et mel aut fauus; vinum vero interdiu non gustabant: a prandio ciuilia tractabant negotia, tam peregrinos, quam hospites concernentia, eo quod leges ita feri iuberent: omnia enim id genus pome- ridianis horis procurabant. Circa vesperam iterum ibant deambulatum: non tamen sin-
'^— Sid. Stephan. Lu in Indice. — In Ciz. ἀρτηροβόλοι. Kiess,
6) ἀρίστω ] ον optimo. | Sed Obrechtus recte, |
prandio. Confer Porphyr. Num. δή. et Menag. ad " Laert. lib. VIII. Num. aig. Éust. és 3
7) γενομένης] In cd, Ciz. vt in edit. Arc. γινοµένης, . ᾿
Kies s.
8) ovy ὁμοίως] oig i ὅμως, lege. Kust.. Non opus est.
ος
"-
Pd
8
. 212 . XYAMBLICHI LIBER
Αα”
λατ ἱδίαν , ὥσπερ ἐν τῷ ἑωῦθινῷ περεπάτω, -4AÀ& σύνδνο καὶ σύντρεις ποιεϊσθαε τὸν περί- πατον, 9?) ἀναμειμνησχομένους τὰ µαθήµατα
xal ἐγγυμναξομένους τοῖς καλοὲς ἐπετηδεύμιαα..
.98 Meri δὲ τὸν περίπατον λουτρῷ χρῆσδά:, λου- δαµμένους τε én τὰ 19) συόσέεια ἁπαντῷν. vaU- . σα δὲ εἶναι μὴ πλεῖον 1) δένα ἀνθρώπους συγ- ευωχεῖσθαι. ἀδροισθόντων δὲ τῶν συσσιτούν-
των γένεσδαι σπονδας τε κα) '') ὑνσίας ὄυη-
(95) μᾶτὼν τε καὶ λιθανωτοῦ. ἔπειτα ἐπὸ τὸ δεῖ-
πνον Aepsiv, óc πρὸ ἡλίου δύσεως ἀἄποδεδει-
. πνηκέναι. χρῆσδαι δὲ 13) καὶ οἴνῳ καὶ uci xal ἄρτῷ xai ὄψω καὶ λαχανοις ἑφίλοῖς τε καὶ . . ὠμοῖς. παρατέδεσθαι δὲ 12) κρέα ζώων ὑνσέμων
Jie s s. | 9) ἀναμιμνησκομένους ] —Constructionis ratio requirit, vt scribatur casu recto, ἀναμιμνησκόμενοι et εγγυμναδό- psvor. Refertur enim ad praecedens ἐβούλοντο. Και Malim statuere, lamblichum vel Aristoxenum negli- £entius orationem ita continuare, quasi praecesserit £o φασέ, vel simile verbum, vnde etiam infinitiuus ógui»
etiam deinceps λονσαμέχους mutandum erit. Kies:
10) συσσίτια ] Ex MS. pro σιτέα, quod. prior Edit. ha- bet. Deinde scribo, ταῦτα δὲ ἔχειν μὴ πλεῖον, d$ δδο ἄνθρώπους συνευωχουµένους: auctoritate Eustathii, qui locum hunc Iamblichi sic citat ad 1]. ϱ. p. 1990.
"Τάι Rom. Ait enim: “Ἱστορε γοῦν καὶ ó. σοφώταιος —
Ἱάμβλιχος, τὰ Συθαγορικὰ συσσίτια μὴ ὄχειν πλέον ἢ
δέκα ἀνθρώπους συνευωχουµένους.. Just. Violentior est Fusteri mutatio, cui non satis praesidii paraueris ex fustathio, loci Iamblichei sententiam, non verba re- ferente, — Vna litera addita locus sic restituendus vi-
' — hac mutatione. — Deinceps Ciz. ουνδύο καὶ συνερῖ.
^ pendet. δὲ cum Hustero accusatiuos hic reposueris .
[|
-
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 21. 317
| guli seorsim, sicuti mane solebant; sed bint terniue, in memoriam sibi mutuo reuocan- tes, quae didicerant, et in praeclaris se stu-, dus exercentes. | Ambulatione defuncti ad: balnea se conferebant, lotique inibant con« - viuia, quae intra decem conuinas termina: bantur. Hisce congregatis libatio et sacri- ficia suffimentis et thure celebrabantur ; hinc ad coenam ibant: cui ante solis occa- sum finis imponebatur. Sumebant vero et
vinum, et mazam, et panem, et opsonium, et : -
cruda pariter coctaque olera. Apponebatur iis etiam caro de animalibus, quae immolare
*
detur: ταῦτα Ü ἐξεῖναι μὴ πλεῖον, s. 1. À. in his συσσιτίοις" non amplius decem homines licero. vna conuiuari. — In Ciz. συσσιία Le συοσιτίοις Beinen citat Coel. Rhod. lib 28. ο. g. Kiess.
11) 9voíos Juvgu&rov] Malim «θυσίας διά Ovguétuv- Confer Porphyr. Num. 36. Kunst. , Ciz. cum Arcerio λιβανοτῶ». Kiess. :
19) καὶ ot» | Paulo superius dixit Iamblichus, οὔνου δὲ μεθ ἡμέραν ov. µετεῖχον: qui locus limitat ea, quae generalius a Jamblicho hic dieuntur. Infra tamen, Num. 107. Noster diserte affirmat, Pythagoreos vino prorsus abstinuisse, μήτε οίνου, inquiens, ὅλως πίνειν. Sed loquitur ibi Iamblichus de Pythagoreis rigidiori- bus et perfectioribus; ad quos praeceptum hoc tan-
^tum pertinebat. Kust.
15) κρέα ζωων Φυσίμων ὑερείων] Vel vox ζώων est de- » lenda, vel scribendum, αρέας ῥώων Φυσίμων 5 4j ἑερείων. Nam ἑερεῖον idem est, quod ζῶον SUewiov , à 9. hostia
. ^.vel victima. Interdum tamen vox ἑερεῖον latiori signi- ficatione sumitur pro quauis pecude vel animali, cuius carmibus vescimnur: vt suo more ermdite ostendit Ca-
214 - IAMBLICHI LIBER
ἑερείών'. 14) τῶν δὲ DaAaooiev ὄψων σπανίως χῤῆσθαι. εἶναι γάρ τινα αὐτῶν δε airíag εενὰς ού Agno: πρὸς τὸ χρήσύθαι. ὡσδαύτως δὲ καὶ B8) ζῶον , ὃ μὴ πέφυκε βλωβερὸν τῷ ἀνθρο- cTvg yévet, μήτε ῥλάπτειν , juge qeu. 99 Μετὰ δὲ τὀδε τὸ δεῖπνον ἐγένοντο σπονδαι ἔπειτα 16) ἄναγνώσεις. ἔὔδος δὲ ἦν, τὸν uiv γεώὠτατον ἀναγενώσκειν, τὸν δὲ πρεςβύτατο ἐπιστατεῖν, ὃ δεῖ ὤναγινώσκειν, καὶ πῶς δὲ ἐπεὶ δὸ 17). µέλλοιεν ἀπιέναι, σπονδην avro; (84) ἐνέχει ὁ οἰνοχόος σπεισάντων δὲ, O πρερβυ- τατος παρήγγελλε ταδε 18) ἥμερον φυτὸν zd) A00 ἄφχαρπον μήτε ϱΟλάπτειν, μήτε φ{εέρειν. En | πρὸς τούτοις περέ τε τοῦ δείου xaL περὶ τοῦ δαµονίου xoà περὶ ἠρωέκοῦ γένους Ugo
saubonus Jnimaduers, in Athen. lib. I. cap. XI. Ho ͵
sensu certe Capitur apud Porphyr. Num. 54. vbi de
victu Pythagoreorum agens inquit, σπανέως δὲ x;
Ἱερείων Φυσίμων. Nisi emim vocem illam ibi sic c
| pias, τὸ θυσέμων erit prorsus superuacaneum, im
' — autem. apparét, et apud Janibliohum hoc loco ret
^ — legi posse. Jvo/uow ερείων, dum modo, νε diximus
. vox ζώων deleatur. Caeterum, quàáre Pythagorei. soli
ἐς auimalibus Φυσύμοες vescendum esse praeciperent, ratio
haec erat, quod in ea sola animam heminis non ir
gredi statuerent: vt Noster docet supra, Nun. 6j KÉust. In Ciz. est Ovoiow.. Kioss.
14). τῶν δὲ θαλασσίων ὄψων σπ. χρ.] Si τὸ χρῆσθαι
: - deleas, ferri possunt hi genitiui, vtpote qui regantur & praecedenti κρέα. — Si retinere velis, absque dubio vescribendum est, τοῖς δὲ Φαλὰσσίοις ὄψοις σπανίὼς 1. Caeterum; quod ad rem ipsara attinet, comferendu est Menagius ad Laert, lib. ΥΠ. Num. 54. Πνιι.
. Koenius «d^ Gregor. Cor. p. 266. ed. Schaef, munt
pE PYTHAGORICA VITA. CAP. 21. 215
fas erat: raro autem vescebaritür opsonio
a mari petito: quod id genus cibi propter
certas eausas ναι] ills ad victum non esset, Similiter et animal, quod natura sua hue mano generi hon sit noxium, non esse lae- dendum nec perdendum censebant. Post coenam iterum fiebat libatio; dein lectio sequebatur. Mos autem erat, vt natu mi- nimus legeret, natu vero maximus praesi- deret , quidque , aut quomodo legendum esset, praeciperet. Abituris pincerna hba- men.mfundebat; peractaque libatione senior haec edebat mandata: Plantam satiuam
frugiferamque neque laedendam, neque cor-
rumpendam esse; similiter nullum ex ani- malibus, quod humano generi noxium non esset: praeterea de deo, de daemonibus, et
ὄψω» inh ὄψφ, vniusque voculae transpositione locum ita sanandum censet: 7. δὲ κρέα- Φυσίμων itQtiov* τῶν δὲ θαλασσίωκ ζώων ὄψῳ σπανίως χρῆσθδαι. Mibi videtur ζώων glossema et delendum; deinceps pro τῶν δὲ ὅα- λασσίων ὄψων legerim τῷ «δὲ Φαλασσίῳ ὄψῳ. lta τὸ 9α- λάττιον ὄψον dixit Polyb. XXXIV, 8. 6. Kiess.
15) ζῶον, 0 μὴ πέφυκε βλαβερὸν τῷ ἀνᾶρ.) Ex Por- phyrio, Num. 39. Vide etiam Laertium in Pythago- χα, Num. 25. Kust. ES .
16). ἀναγνώσεις ] Ita Arc. et Kust. At Ciz. et Par. e marg. Spanh. ἀνάγνωσις, quod adeo praeferendum. Item Ciz. deinceps ὡς δεῖ pro πῶς δεῖ. Kiess..
17) µέλλοιεν ἀπιέναι] Axc. μέλλοι ἀπ., Ciz. μέλλει ἀπεῖναι. Idem παρήγγειλε pro παρήγγελλε. Kiess. !
18) ἵἥμερον φυτὸν καὶ ἔγκ.] Idem praeceptum tradunt etiam Porphyrius et Laertius. Kust. Ciz. xogmó» pro ἴγκαρπον. KHiess "
-
N
101
$16 . YAMBLICHI LIBER ---
se καὶ ἀγαθὴν &yery διάνοιαν. ὡδαύτως δὲ καὶ 19) ἐπὶ γονέων τε xol εὐεργετῶν διανοεϊσδύαι᾽ νῤμῷ τε βοηῦεῖν, καὶ ἀνομέᾳ πολεμεῖν. τού- των δὲ ῥήθέντων ἀπιέναί ἕλαστον sig οἐκον. 20) ἐσθῆτε δὲ χρήσῦθαι Atvsxp καὶ καθαρᾳ' ὡόαύτως δὲ καὶ) στρώμαδε λευκοῖς τε xc xa- δαροῖς. εἶναι δὲ τὰ στρώματα **) ἐμάτεα uva κωδίοις γὰρ οὐ χρῇσθαι., περὶ δὲ Θήραν ov δοκεµάξει» λαταγἰνεσθαι , οὐδὲ ἀθῆσδαι τοι- ούτω γυμνασίῳ. TX μὲν ὁὺν ἐφ ἡμέρᾳ ἑκάστῃ v0 πλἠήδεε τῶν ἀνδρῶν παραδιδόµενα εἰς τὲ τροφὴν xal τὴν τοῦ βίου ἀναγωγὴν τοιαὶ- τα ἦν. |
κ E à. ag.
Παραδίδοταε δὲ καὶ ἄλλος τρὀπος παιδεύ- σεως διῶ τὼν Πνυθαγορεκῶν ") ἀποφάσεων, τῶν εἰς τὸν ϱίον καὶ τὰς ἀνδρωπίνας ὑπολήψεις decir eodd ' 9) ὦφ ὧν ὀλίγας ἐκ πολλὼν na-
19) ἐπὶ γονέων] Ita Rust. In Ciz. et Arc. περὶ 7e Kies s.
39) ἐσθῆτι δὲ χροῆσθαι λευκη] Vide Menag. ad Laer- tium lib. VIII. Num. 19. et Schefferum de Philos. Ital. cap. XIV. pag. 150. itemque Nostrum infra, Num. 149. vbi locus hic i ad Kust. Adde Meiner $2 405. Kiess.
21) ἱμάτια λινᾶ] Ex MS. pro ἵματιλνά: qued. prior Edit. babet. Infra vero, loco citato, legitur tantum λινᾶ absque ἐμάτια. FKust. In Ciz, Awà pro λινᾶ, et Dua pro ᾠΦήράν. Kiess.
3) ἀποφάσεων, τῶν} Sic scripsi auctoritate cod. Cir. Nam Rusterus et Árcerius ante τῶν addunt καί, quod
locum hic habere non potest. Mahnius in libello
’
' DE PXTHAGORICA VITA. CAP. 22. 217^
de heroibus religiose et bene sentiendum; eodemque modo erga parentes et bene me- ritos animatos esse debere: denique legi suc- currendum, quodque legi aduersatur, de- bellandum esse. Ita moniti domum quisque. suam -discedebant. Caeterum vestem gesta- bant puram et candidam, similiaque stra- gula ex lino facta substernebant; stragulis vero laneis non vtebantur. Venationibus 'non dabant operam,, sed ab isto exetcita- tionis genere penitus abstinebant. Haecque sunt, quantum ad victum vitaeque modum : attinet, quae quotidie virorum istorum coe- tui inculcabarttur.
-CAP. XXII
'lraditus est et alius docendi mpdus per sententias Pythagoricas ad mores opi-
nionesque hominum penitius pertingentes: N-
quarum paucas ex multis apponere iuuabit.
saepius citato pag. 75. existimat, Iamblichum hic re- spicere opus Aristoxeni, cuius inscriptio. vulgo sic exhibetur: Τὰ Πυθαγορικὰ Αποφθέγματα. — Vetustiores tamen Stobaei editiones et libri quidam scripti huius- : modi prae se ferunt inscriptionem : 'Ex τῶν “4ριστοξένου 1Ευθαγορικῶν ἀποφάσεω». Vocabulum ἀπόφασις notat enunciationem siue $ententiam, — Kiess.
2) ἂφ ὧν ὀλίγας | Sic pro ὀλέγᾳα, quod exstat in edd, Arc. et Kust., recte Cd. Ciz. refertur enim κἆ ἀποφά-- σεις. Praepositio &nó et hoc, loco et in sect. 128. ἀπὸ δὲ τῶν etc. denotat partem , qui est vsus recentio- ris graecitatis, quem etiam in aliquot locis Νε T. ani- meduertes, — Ciz. deinceps ου SIE. : Kiess.
e [i
...
- ο
*
218 . ΤΑΜΒΙΙΟΗΙ LIBER
(85) ραθήσοµαι, 3) παρήγγελλον γὰρ ἐκ φιλίας ἁληθενῆς ἐξαιρεῖν ἀγῶνά τε καὶ φιλονεικία», μάλιστα μὲν éx πάσης, «εἰ δυνατὀν, εἰ δὲ uj £x γε τῆς πατρίχκῆς, xal καθόλου ἐκ τῆς 4) πρὸς τοὺς πρερβυτέρους" ὠσανίως δὲ xal & τῆς πρὸς τοὺς εὐεργέτας. τὸ yao Dceryavil- σθαι 3 διαφελονκικεῖν | προς τοὺς τοιούτους ἐμπεσούδης ὀργής. , 3 ἄλλου τινὸς τοεούτου ταθους, οὐ σωτήριον τῆς ὑπαρχούσης φιλίας, ' ἔφασαν δὲ δεῖν ὡς ἑλαχίστας Guvydg τε καὶ ἑλκώσεις 5) ἐν ταῖς Φιελίαις ἐγγίνεσῦαε᾽ τοῦτο δὲ γύεσῦδαε, ἂν ἐπίότωνται εἰχειν χαὶ xoay ὀργῆς, ἁμφότεροι μὲν j μᾶλλον 02 ὁ νεώτερός "σε xal τῶν εἐρημένων τάξεων ἔχων ἡνδήποτε τὰς ἐπανορθώσεες τε xal νουετήσεις.,. 6) ac δὴ παιδαρτάσεις ἐκάλουν 'ἐχεῖνοι, μετὰ πολλῆς sugnuixg τὲ xal ευλαβθείας 7) ῷοντο δεῖν yi- "γεσύαε παρὰ τῶν πρεςθυτέρων. τοῖς νεὠτέροιὀ | . Φα) πολὺ ἐμφαίνεσύαι ἓν τοῖς νουθετοῦσι τὺ κηδεμονικόν τε. καὶ οὐκεῖον. οὕτω γὰρ εὐσχή- 8) παρήγγελλον γὰρ ἐκ φιλίας. ἀληδινῆς ἐξαιρεῦν ay.] Haec, et omnia, quae sequuntur vsque ad finem fere
capítis, αὐτολεξεὶ- Ἱερυπίαν etiam-infra, cap. XXXHI. Kust. Ante δυνατὸν in Ciz. deest εἰ. Kiess,
4) πρὸς τοὺς πρθεβυτέρους᾽ ὠραύτως δὲ xai ἐς τῆς] Haec desunt in cod. Ciz. Kies s.
5) ἓν ταῖς quÀ.] In Ciz. deest ἐν. Ibidem dos et- iam haec exciderunt: soUto δὲ γίνεσθαι, ἄν. At in eo- dem cedice recte ἐπίστωνται pro ἐπιστῶνται, quod exstat
. m edd. Arc. et Rust. — Kies s.
6) üg δὴ παιδαρτάσεις ἐκάλουν] — Noster infra, cap. .XXXL ἐκάλουν δὲ τὸ vovietéiy , παιδαρτᾷν. Kust. Lo-
8
DE PYTHAGORICA.VITA, CAP.22. 219
Praecipiebant enim certamen et contentio- nis studium remouendum esse ab omni imn vniuersum amicitia ,. si fieri id possit; si non, saltem ab ea, quae nobis cum parentibus et in genere cum senioribus, aut cum bene- factoribus intercedit. Nam cum hisce decer- tare àtque contendere, ira vel alio vehe- mentiore aílectu . accedente, contractam amicitiam perennare non sinit: in qua iuxta illorum monitum quam minimum cicatricum et exulcerationum esse debet. .Hoc autem aiunt fieri'posse, si vterque amicorum in- vicem cedere iramque comprimere sciuerit, inprimis iunior, et qui aliquo ex ante di- ctis loco vel ordine positus est. Emendatio- nes et castigationes, quas paedartases nomina- bant, multa cum verborum clementia cau- tioneque a senioribus erga iuniores fieri de- bere existimabant, plurimumque solicitudi- nis affectusque ex parte corripientium ipro- minere: ita enim castigationem decoram
ganus p. 96. sq. pro παιδαρτάσεις scribit παιδαρτύσεις item παιδαρτᾷν cap. XXXI. mendosum habet. Frustra. Non enim debebat Loganus hoc verbum deriuare ab ágtdo, quod est appendo, sed ab ἁρτάω siue dpzéo,, aptum reddo. «Πᾳιδαρτᾷν igitur proprie ést puerós com- parare, componere. Kiess, [Nisi hic quoque latet το” ties in παιδα corruptum πεδα, Quod aliihabent, πελαρ- — và», item vitiatum, primà tamen vyllabà videtur inte- gnus, Ceterum πεδαρτᾷν 1. 8” µεθαρμόξειν. Schae / οτ.]
7) Φοντο δεῖν γίνεσθαι παρὰ τῶν πθεςβ.] Locum hunc ante inutilum. ex MS. suppleui, In priore enim Edit,
220 | XXAMBLICHI LIBEHRM.
µόνά τε γἰνεσύλαι xol ὠφέλιμον τὴν νουθέτη--
102 Gu». Ex φιλίας µηδέποτε ἐξαιρεῖν πίστεν, μήτε
(86) παίζοντας, μήτε ὀπουδάζοντας. οὐ γὰρ tz ῥᾳάδέον εἶναι διυγιᾶναι τὴν ὑπάρχουόαν φελέα», ὅταν ἅπαξ παρεμπέσῃ τὸ φψεῦδόὀς sig τὰ τῶν φασκόντων φίλων. εἶναι nOn. φιλίαν μὴ ἄπο- Ψινώσακι» ἀτυχίας ἕνεχα, ἢ ἄλλης τινὸς GOv- ναµίας τῶν εἰς τὸν (iov ἐμπιπτουσῶν, «ἀλλὰ Κιόνην εἶναι δόκιµον ἀπόγνωσεν φίλου τε xal φιλίας, τὴν γινοµένην διὰ xaxiav μεγάλην v$ xal 9) ἀνεπανόρίωτον. τοιοῦτος μὲν. οὖν ὁ τύπος ἦν τῆς διὼ τῶν ἀποφάσέων παρ αὐτοῖς γινοµένης ἐπανορύώσεως εἰς τε πάσας τὰς αἄρε- τὰς καὶ ὅλον τὸν fiov διατείνων.
K E d. xy. 205 *) ᾿4ναγκαιότατος δὲ neg αὐτῷ τρόπος διδασκαλίας ὑπῆρχε xoà ὃ διὰ τῶν συμβόλων.
desunt verba haec: παρὰ φῶν πρεεβυτέρων τοῖς νεωτέροις
. παὶ πολὺ ἐμφαίνεσθαι. — Kust. Infnitiuus ἐμφαίνεσθαν pendet ex ᾧοντο Oi»: hinc post ρεωτέροις non colo, sed commate distinxi. dies.
8) ἄνεπανόρθωτον ] .Prior Edit. male, ἐπανόρθωτον: uod mendum jam pridem etiam nofauit Desid. eraldus Jnimadv. in Iamblichum,' cap. ΥΠ. Kust.
Deinceps in Ciz. pro μὲν oi» tantum μὲν legitur. Kies s.
*) Quae a sectione 105. ad 140. narrantur, inter se sunt cohaerentia et continuata, atque oratio fere vbi- que sibi constat. Iam hoc, fragmentum habere aucto-
rem, qui,esset eorum, qui de Pythagora exposuerunt, in recentissimis, maxime credulis et imperitis, cogno- scitur ex indice Pythagoreorum (sect. 104.), in qui- bus numerantur Philolaus, Zamolxis, Leucippus et Empedocles, item e narratione rerum Abamidis et
-
DE PYTHAGORBICA VITA. CAP. 25, 941
vtilemque fore. Nunquam ab amicitia fidem, neque per iocum, neque serio remoueridam esse: non enim facile amicitiam saluam ma- nere, quum semel mendacium in mores eo- rum, qui se amicos iactant, se insinuauerit. Amicitiam non esse improbandam propter infortunium, vel aliam quandam infirmita- tem, quae rebus humanis intervenit; sed vnicam, quae quidem probabilis sit, amici et amicitiae reiiciendae causam "esse eam, quae a maiori quadam et inemendabili ma- litia proficiscitur. l'als erat apud ipsos emendatonis formula, quae se in omnes. virtutes totamque vitam diffundebat.' -
Pus CAP. ΧΧΠΙ. Illam vero docendi rationem, quae sym- : : . . / bolis constabat, maxime necessariam duce-
miraculorum Pythagorae. ^ Cuinam sit tribuendum, non continuo patet. Loci examen iterum iterumque institutam in eam me opinionem deduxit, eum esse descriptum e Diogene. Quae! enim narrantur de vita Pythagoreorum (sect. 106.), de musica, et de ratione, qua Homeri et Hesiodi carminibus Pythagoras vsus sit (s. 111.), cum iis, quae Porphyrius (s. 11.82. etc.) ex illo auctore retulit, conueniunt. Huc accedit, ^quod (sect. 158.) Pythagorei credulitatis et studii Py- ' thagorae famam fictis miraculis augendi insimulantur: quae reprehensio a viro Pythagoreo nullo modo pro- fecta esse potest. Verum sicut verisimile est, Dio- genem esse auctoremi, ita etiam constat, eum nraiorem fragmenti partem e Nicomacho sumsisse et post huno vixisse. Nicomacho enim debetur index discipulorum Pythagorae, in quibus sunt Charondas et Zaleucus . (sect. 104. 230.), iudicium de symbolis Pythagoricis,,
^
292: IAMBLIOCHI LIBER
ὁ γὰρ χαρακτὴρ οὗτος καὶ naQ Ἕλλησε μὲν ογεδὸν ἅπασιν, ἅτε παλαιότροπος Qv, ἐσπου- $dgero* ἐξαιρέτως δὲ παρ «4ἰγυπτίοις 1) ποεχι- λώτατα ἐπρεςβενετο. κατὼ τὰ αὐτὰ δὲ καὶ παρὰ Πυδαγόρα μεγάλης στονδής ἐτύυγχανεν,
ei. τις διαρθρώσειε όαφῶς τὰς τῶν IlvOayogi- ze» συμβόλων ἐμφάσεα καὶ ἀποῤῥήτους ἑν- "φοίας, «σης ὀῤθότητος καὶ. ἀἁληθέίας µετέχου- vw ἀποχάλυφιλεῖσαι καὶ τοῦ αἰνεγματώδους (87) ἐλευθερωδεῖδαι τύπού, προςοεχειωύεῖσαι δὲ 2) zc ἁπλῆν xe ὠποίχελον παρώδοσιν ταῖς τῶν φελοσύφρων τούτων μεγαλοφυΐαες. xal ὑπὲρ
204 ἀνθρωπίνην ἐπένοιαν ἐλεωθεῖσαι. Καὶ γὰρ οἱ ἐκ τοῦ διδριόκαλείου τούτου, μάλιστα δὲ οἱ παλαιότατοε καὶ αὐτῷ συγχρονίσαντες xol ua- ἑδητεύόαντες τῷ ΠυΨαγόρᾳ πρεςΘύτῃ νέοε, 2) du-
| totum caput XXVI., ea denique, quae Abaridis et Pythagorae miracula (sect. 185.) spectant. At si vel minus certum sit, quod de huius fragmenti auctore suspicatus sum: hoc tamen confitendum esr, auctori, qui eiusmodi.xes, quales hic leguntur, naxraret,
' omnem [fidem denegandam esse, eimulatque alus spe- ctatae^ bdei auctor ei aduersetur. είπε», p. $80 — 282. [Hanc Meinersii suspicionem, Diogenem apud
- Jamblichum ; multa e Moderato et Nicomacho sumsisse, Wyttenbachius in Bibl. crit. Vol. IT. P. VIIJ. p. x25. adeo leuem .esse iudicat, Yt eius ratio haberi nulla possit De sectione 103. eiusdem Meinersii dura sane et iniqua sententia p. 280. recitatur, refertam eam esse verbis pomposis, magicam granditatem referenti- bus, sed iisdem inanibus et sine mente volitanubus. Kiess.] : s
1) ποικιλὠτατα] . Obrechtus hoc vocabtülum- perperam pro aduerbio habuit. | Imo est adiectiuim et significat
' ,
Pd *
3 EM 200€. DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 25. 225
bat. Hic enim character apud Graecos fere ommnes, vt antiquissimus, excolebatur: in-
primis vero Aegyptii mulüplici eum honore studioque complexi sunt: atque illos imita- tus Pythagoras quoque in eo plurimum di- ligentiae posuit; si quis symbolorum Pytha- goricorum significationes et arcanos sensus accurate rimetur, adeoque detegat, quan- tum recti verique continednt, quum a for- ma aenigmatica liberantur, et ad sublimia horum philosophorum ingenia simplici at- que vniformi traditione -accommodantur, supraque humanum captum ad diuinitatem quandam euehuntur. Nam qui ex hac seho- la prodierunt, inprimis antiquissimi illi, qui Pythagorae aequales eiusque senis iuuenes
discipuli, fuerunt, Philolaus et Eurytus, et
dicta quae multis ambagibus implicata difficilem expli- catum habent. — — ln Ciz. deinceps παρὰ ante JIvOoydoa deest. Είδα, P
2) καῦ ἁπλῆν] Ciz. vt Arc. κατὰ ἁπλήν. lidem iius Oso. Éiess.
3) Φιλόλασς] Miror, lIamblichum hic dicere, Philo- :
Jaum Pythagorae fuisse σύγχρονο», cum infra Num. 199. plures aetates inter eundem et Pythagoram intercesg- eisse diserte doceat. Hanc ἀσυστασίαν recte etiam ob-
seruauit ingens literarum decus, Richardus Bentleius, . :
in Dissertat, de Phalar. Epist. p. 37. (p. 201. ed. Lips.). Sane, nisi dicamus, Philolaum hunc ab altero diuer- sum fuisse, non video, quomodo loca ista conciliari possint. ust. Wyttenbachius i ip Platonis Phaedon. p. 2150. ita de hac re disputat: ,, Hic locus (Phaedonis) »vel solus testatur, Philolai aetatem minimum ad
- ῃ
22À - IAMBLICHI LIBER
λόλαός τε, καὶ 4) Evovroc, καὶ 2) Χαρώνδας, xal Ζάλευκος, καὶ 9 Bovooov, άρχύτας τε ὁ πρεεβύτερος, καὶ “ἀρίσταιος, καὶ «4ὖσες, καὶ Ἐμπεδοκχλῆς, καὶ Ζάμολξις, xai?) Ἐπεμιενέδης, xal 5) ἨΜέλων, 9) «{εὐκεππός τε, καὶ '') -4λ- οιμαίων, καὶ '"') Ίππασος, xai 13) Θυμαῤρέδας, xal oí κατ αυτοὺς ἅπαντες, mÀnOoc 12) ἐλλο- yii «cl ὑπερφυῶν ἀνδρών, vag τε δεαλέξεις κα) τὰς πρὸς ἀλλήλους ὁμελίας, καὶ τοὺς ύπο-
»Olymp. XC. pertinuisse, νι eum Thebis Simmias et
- wCebes audire potuerint; quippe qui Olymp. XCY. 1. »Socrati morienti praesto fuerunt. Vnde consequitur, »Philolaum non potuisse Pythagorae viuo operam de- »disse, quippe mortuo, vt serissime, Olymp. LXXII:
: »nisi illum süpra centum annos vixisse statuamus. Tam- »blichus, qui eum Pythagorae auditorem prodit $. »104., alio loso $. 199. alium auctorem, vt videtur, »secutus narrat, Philolaum multis generationibus post »Pythagoram fuisse: quem discessum non praetermisit »Bentleius Disgert, de Aetate Pythag. p. 49." Adde Jdeler über das Verhàáltuiss des Copernicus zum Alter thum, in libro: Museum der Altexthumswissenschaft. 2 Bd. p. 405. 64. Kiess.
. 4) Evevroc] Sect. 139. μαθητὴς Εὔὕρυτος duloldov. Sect.
^ 448. Elgvroc ὁ ὁ Κροτωνιάτης, Φιλολάου ἄκουστῆς. Sect.
266. £v Μεταποντίῳ δὲ Θεωρίδην xai Εὔρυτον».. Sect. 267. Ταραντῖνοε, Φιλόλαος, EUgvroc. Kies.
5) Χαρώνδας, καὶ Ζάλευκος ] Confer Nostrum infra, Num. 180. et 172. Kus . Vid. Bentleium, p. 227. sqq. £Kie 55.
6) Bgiosow]: Meminit eius Laertius in Prooeimio; sed vbi Βρύσων vocatur. Kust. QConf. Athen. XI. p. 598 Kiess. :
7) ᾿Επιμενίδης ] Vide modo laudatum Richard. Bentleium in praeclara Dissert, de Pbalar. Epist. p. 68. ( p. 103. ed. Lips.) Kust.
L4
' : ? ο : 1 /
-
DE PYTHAGOBICA VITA. CAP. 25. 255
Charondas, et Zaleueus, et Brysson, Ar- chytas item senior; et Aristaeus, et Ljysis,: et. Empedocles, et Zamolxis, et Epimeni- des, et Milo, et Lieucippus, et Alcmaeon, et Hippasus,, et Thymaridas, et quotquot ea aetate fuerünt magno numero doctü et. excellentes viri, dissertatiorles suas; collo-
,
LI
€) Miíloy] Ita Pax. e marg. Spanh. et Ciz. , quod recepi, quum Milonis nomen in Pythagoreis sit celebratum et infra sect. 267. in Crotoniatis item memoretur JMíAo. In edd. Arc. et Rust. est MóAuy. Kiess.
9) «4εὐκιππός] Hunc Leutippum oportet diuersum esse ab eo, de quo Laert. in Prooemio, et lib. IX. Is enim Zenonis discipulus fuit, et quinque saltem aetatibus post Pythagoram vixit. £Kust.
10) 4λκμαίων] De hoc vide Laertium lib. VIII. Num. 83. Hust. Reinesius adscripsit locum Aristotelis Me- taphysic. lib. I. c. 5. Tom. II. p. 488. Edit. Lugd. xai jüo ἐγένετο τὴν ἡλικίαν Alxualon ἐπὶ γέροντι HvOayóga- Nuimeratur Alcmaeon! in, Crotoniatis apud Iamblich. | sect. 267. Ab Aristotele quoque lóco citato vocatur Koowwwiyg. Hiess.
11) ππασος] Confer Nostrum supra Num. 81. et Num, 88. Lae:t. lib. VIII. Num. 84. et Clariss. Ioh, Alb. Fabricium, literatae Germaniae decus eximium, Biblioth. Graec. lib. 11. p. 492. (Tom. I. p. 048- ed. Hazles. ). Ku s t,
19) ᾿Θυμαρίδας] Tta Ciz. et Par. e marg. Spanh. In edd. Rust. et Arc. Ovuaglógc. Vid. infra, Num. 145. In
' sett. 267. in Pariis memoratur Ευμαριδίας, pro 'quo | nomine' in Ciz. ibi legitur Εὐμερίδας. , Verum nomen ibi quoque Θυμαρίδας videtur esse. Literae & et ὃ non xaro permutantur. Kies.
18) ἐλλογίμων ] Ciz. use Kies s. τος Tom. Π. . P
-
΄ }
226 ' IAMBLICHI LIBER
| μνηματισμούς τε xa 14) Vaodyub diamo; 2cerd αὐτὰ ἤδη τὰ συγγράµµατα xoà ἐκδόσεις πά-- cec, ὧν τὰ πλείονα µέχρε καὶ τῶν ἡμετέρων (68) ᾿χθόνων διασώζεταε, 15) οὐ τῇ omi xal Ó5- , µώδεε, καὶ δὴ xol τοῖς ἄλλοις ὤπασεν eia vig |» λέξεε συνετὰ ὄποιοῤντο 16) τοῖς ἐξ ἐπιδρομῆς ἀκούονος, πεερώμενοε 17) εὐπαρακολούδητα τὰ φραξόµενα ὑπ αὐτῶν πίθεσθαε ἀλλὰ κατὰ
τὴν νενοµούετημένην αὐτοῖς ὑπὸ Πυθαγύρου ἐχεμυθίαν εείων μυστηρίων καὶ πρὺς τοὺς ἄτελέστους ἀποῤῥήτων τρόπων ἤπτοντο, καὶ διὰ συμβόλων 13) ἐπέσκεπον τὰς πρὸς ἀλλήλους
| 305 διαλέξεις 7] 19) xol συγγραφάς. Kal εἰ un τες αὐτὰ τὰ σύὐμᾷολα ἐκλέξας διαπτύδειε, xol
. 92?) αμώμῳ ἐξηγήσεε περελάβοε, 31) γελοῖα ἂν 2α) γραώδη "3) δόδειε τοῖς ἐντυγχάνουσε τὰ
14) ὑποσημειώσεις] Hoc vocabulum interpretatur Cu- * perus (Obss. lib. I. p. 109.) praecepta, quae per no- tas ex ore docentis Pythagorae excepta scripserunt: talesque multos libros fuisse narrat idem Iamblichus cap. XXIX. quibus Pythagorei non suum, sed ipsius Pythagorae nomen praefigebant. Kiess. 15) oU τῇ κου καὶ δηµώδει — ἀδολεσχίας ) Haec |. αὐτολεξεὶ leguntur etiam in Protreptico Iamblichi, cap. " XXI. p. 150. 151. (p. 598. sq. ed. Lips.) Kust. 16) τοῖς ἓξ ἐπιδρομῆς ox.] In. Protreptico plenius, ποῖς ἁπλῶς ἀκούουσιν, ἐξ ἐπιδρομῆς Τε ἐντυγχάνονσιν. | Kust. 17) εὐπαρακολούθητα Ἰ Ita, iubente etiam Kustero, $Cripsi pro ἀπαρακολούθητα, quod hic codices male * tuentur. . Sensus enim ἀκολουθία, vt Husteri verbis Q0 vtir, hoc est: Pythagorici in colloquiis et scriptis suis non vtebantur dictione communi et vulgari, wt doctri- nam $uam auditoribus intellectu. facilem ies sed
DE ΡΥΤΗΑΘΟΒΙΟΑ VITA. CAP. 20. 937.
quia, commentarios, scripta denique et li- - bros editos, quorum pleraque ad nostram vsque aetatem conseruata sunt, non comi- muni aut populari vulgoque vsitata dictio- ne composuerunt, vt primo statim intuitu: possent intelligi; neque planam audientibus ', ad asiéquenda, quae tradebantur, viam sternere allaborarunt: sed potius iuxta eche- mythiam legemque silentii a Pythagora san- . citam secuti sunt morem illum, qui in ce- landis apud non initiatos occultandisque diuinis mysterüs seruari solet. — Colloquia enim sua et, scripta symbolis obsepiebant: quae nisi quis exposita áperuerit, seriaque enarratione vestiuerit ; ridicula et anilia,- nugisque et gerris plena, quae dieuntur, -
etc. Hinc etiam apparet, eodem '"Rustero recte mo- . nente, particulam ἀλλά, si ἀπαρακολρύθητα scribas, Α :. loco hoc alienam fore. Kiess.
18) ἐπέσκεπον] lta hic scripsi e Protreptico. Ritters- husius eb,Reinesius ἐπεσκόπου», quod antea legebatur | et in Ciz. quoque exstat, in ἐπεσκότουν, obumbrabant, mutare malebant. Kies. ;
19) xci συγγραφάς] In Ciz. deest καὶ, et, vt in Protre-- pico, deesse potest Kioss.
20) Aou ἑ ξηγήσει] Pro ἀμώμῳ et hic et in Protre- ptico constanter Cdd. offerunt corruptum ἁμώκῳ, quod AKusterus in textu reliqui. Idem viy doctus recte hic desiderat vocem περιλάβοε, quam ab omnibus, vt, videtur, codicibus: exulantem, e Protreptico reuocaui. Kiess.
21) γελοῖα ἂν καὶ yg.] Eadem Noster inculcat due Num. 227. kKust.
22) δόξειε"] In Ciz. vt in Arc, δόξδῃ. Ibidem post Ajoov deest τε. Πίος». P:
A
P d
228 ^ . IAMBLICHI LIBER
- 5
λεγόμενα, λρου τε μετὰ καὶ ἀδολεσχίας. ἐπειδὰν μέντοι κατὰ τὸν τῶν συμβόλων 'τού- των τρόπον διαατυχύῃ, xl 33) φανερὰ sol 24) εὐαγῆ &vvà σχοτεινῶν τοῖς πολλοῖς γένησαι, 25) Φεοπροπίᾳ καὶ χρησμοῖς τιδὲὶ τοῦ Πνῦιου (69) 26) ὄναλύεε, κα) Ψαυμαστην ἐλφαίνει διανοεα», δαιµονίαν τε ἐπίινοιων ἐμποιεΣ τοῖς νενοηκόσε τῶν φελολόχων. 27) οὐ χεῖρον δὲ ὀλίγων μ»η- μονεῦσαιε, ἕνεχα τοῦ σαφέστερον γενέσέλαε τὸν τύπον τῆς διδασχαλίας. Ὁδοῦ πάρεργον οὔτε εἰσιτέον εἰς ἑερύν, οὔτε προςχυνητέον τὸ πα- zov, ουδ εἰ πρὸς ταῖς δύραις αὐταῖς παρι- Qv γένοιο. -«4νυπόδητος ?9) ὃδῦξ.αὶ moocxvva. Tàg λεωφόρους ὁδοὺς 39) ἐκκλένων διὰ τῶν .ἀτραπὼν «Αάδιδε. Περὶ «Πυθαγορείῶὧν ἄνεν φωτὸς un λάλει 39) Ἰοιοῦτος, Qc ἐν εύποες εἰπεῖν, ὁ τρόπος "v αὐτοῦ τῆς διὼ συμβόλων διδασκαλίας. |
25) φανερὰ ] Sic recte MS. pro qa»à, quod prior Edit. habet. Jíust. Etiam in Ciz. est φανά. Hiess.
24) εὐαγῆ ] Vir doctus ad marginem «codicis Spanhe- miani rescripserat, εναυγῆ: quod non displicet. Ku st. Reinesius: lege, ἐναργῇῆ. Είδες». [ Miror, non inci- disse illos in yerum, εὐαυγῆ: nisi forte hoc NT scriptum fuit in márg. libri Spanhemiani. $chaefer.]
$5) Φεοπροπίᾳ] In Ciz. Θεοπρεπεέαν,. in Par. Θεοπρο- πίαν. Kiess.
26) ἄναλυει] Scribe, ἀναλογεῖ: vt itidem vir doctus ad marginem codicis Spanhemiani recte monuit. Cae- terum cum hoc loco conferendus est Noster infra, Num. 161. Éust. Loganus p. 97. loco ita succurrit: χρησμοῖς τισὶ τοῦ Πνθίου ἀναλνθεῖσι data Φαυμασεὴν
DE PYTHAGORBRICA VITA. CAP.295. 220
videri.poterunt: si quis vero ea iuxta mo- dum hisce symbolis congruentem euoluerit, ita νι pro obscuris lucida fiarit, et vulgo etiam sincere apprehendenda patescant ; cum diuinis vaticiniis et oraculis Ápolhnis Pythii paria faciunt, admirabilemque prae- ferunt sensum, et ns qui intellectu et eru» | ditione pollent, diuini aliquid inspirant. Nec absonum fuerit pauca quaedam eorun- dem commemorare, vt iste docendi«modus amplius illucescáàt. Ne obiter atque. aliud, | agendo ad templum diuertas, aut omnino- adores; etiamsi ad ipsas templi fores trans- | ire te contingat: sacrifica et adora exéal- ceatus: declina a via regia et incede per : semitam. 19 Pythagoreis ne loquaris abs-. que lumine. "Talis erat eius, vt rudi Mi- nerua dictum est, umnodus docendi per symbola. |
-
ἐκφαίνει διάνοια». Nemo dubitabit, prae Logano eum Kustero Scaligerum sequi. oí vevonxórtg sunt, qui sapiunt, Kies. |
27) ov χεῖρὀν] Ἱ. e. non abs re fuerit. Eadem locutio occurrit cap. 26. sect. 115. cap. $0. sect. 174. et 176. Kiess.
28) Us] In Ciz. et ic Φύε, male; nam v produci- auro Kiess ἳ
V
3d) ἐκκλίνωνἸ In Ciz, ἐκκλείων. Kieoss.
go) Τοιοῦτος, ὡς ἓν τύπόις εἰπεῖν | Ita' Άτο. et Rust, In Ciz. τοιούτος ὢν καὶ εὖποις εἰπεῖν. FKiess.
-
LI
106
-
-
200 | — *AMBLICHI LIBER KEd. xà.
|) Ἐπεὺ δὲ xal εροφὴ' usydAe ovjfdA- λεται πρὸς τὴν ἀρύστην παιδείαν, ὅταν παλῶς κα) τεταγμµένως γένηταε, σχεφψωμκεία, τένα xol περὶ ταύτην ἐνομοθέτησε. TOv μὲν θρωμιάτων κἀδόλου τὰ τοιαῦτα ᾽ἀπεδολέμαδεν, 3) ὅσα πφευματώδη καὶ ταραχῆς αἴτια, ?) τὰ ὃ évav- vic ἐδολέμαδέ τε xal χρῆσθαι ἐχέλευεν, ὅσα ἦν τοῦ σώματος they κπαθίστηδέ τε λα) συ-
. στέλλει. ὄδεν ἐνόμίδεν εἶναι καὶ τὴν κέγχρον
(09) ἐπιτήδείον tlc τροφήν. 4) xci ὅλου δὲ ὧπε-
/
δομχέµαζε χα) τὰ τοῖς δεοῖς ἀλλότρια, cg ἀἆπά-
| yovra ἡμᾶς τῆς πρὸδ' τοὺς ὑΨεοὺς οὐκεεώσεως.
dr ἄλλον δὲ αὖ τρόπον καὶ τῶν νομιζοµέ- νῶν εἶναι ἑερῶν σφὀδρα ἀπέχεσθαι 2) παρήγ- γελλεν, ὡς rtg ἀξίων ὄντων, ἆλλ ovxl τῆς Αοινῆς χα) ἀνθρωπένης χρήσεως, xal ὅσα δὲ εἰς μαντελὴν ἐνεπόδεδεν m πρὸς παὺδαρότητα τῆς ψυχής, «aL ϐ) ἀγνείαν, 1 πρὸς δωφροσύνης
107 7 ἀρετῆς ἔδιν, παρῄνει φυλάττεσθαι. . Καὶ τὰ
πρὸς. εὐάγειαν δὲ ἐναντίως ἔχοντα, καὶ éxu- ὑΦολοῦντα τῆς ψυχης τᾶς τε ἄλλας καδαρότη- τας καὶ τὰ ἐν τοῖς ὕπνοις φαντάσματα παρῃ- i
ο 1) "Enti δὲ] In Ciz. ἐπειδὴ δέ. Idem deinceps σκεψόµεύα. KKiess, ,
^ 2) ὅσα πνευματώδη καὶ τωο.] Pro tali cibo habebantur , fabae: vnde iis abstinendum esse Pythagoras praece pit. Vide Suidam v. Πυθαγόρας, et Geopon. ,lib. II. cap. XXXV. Hust. Ταραχαὶ τῆς κοιλέας de alai fiszu :Hippocrat. Aphorism. I. 2. Μίδα, .
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 24. 221
| CAP. XXIV.
Quoniam vero et zimentas - si rite at- que ordine adhibeantur, Ad optimàm insti- tutionem plurimum conferunt, age consi- deremus etiám, quasnarm illis leges dixerit. Άο in genere quidem omnes cibos impro- babat, qui flatulenti essent, quique stoma- cho tumultum excitare possent: alios vero . his dissimiles commendabat; qui quident habitum corporis confirmant adstringunt- que: vnde et milium nutritioni aptum iu- dicauit. Omnino autem eos cibos reiiciebat, qui düs ingrati éssent, quia nos a dei fa- miliarntate abducerent. ,Alio vero intuitu abstinere iubebat a comedendis quae sacra censebantur; quia honore reuerentiaque maiori digna essent, quam vt communtr ho- minum vsu absumerentur. Monebat etiam cauere ab iis, quae facultatem diuinandi, puritatem animae, castitatem, sobrietatem aut virtutis habitum impedirent. Denique respuebat cuncta sanctitati aduersa, et tum caeteram animae puritatem, tum oblatas cl
8) τὰ z ἑναντία ἑδονίμαζέ vs] Sic reete MS pro, «dU ἕναντι ἐδοκεμάζεται, quod prior Edit. habet. Kunst, In Ciz. deest τε, et deinde &xélevet. Πίου».
4) καθὶ ὅλου] Cis. xa θόλον.. Kiess,
:&) παρήγγελλεν] Ciz. παρήγγειλε. Kiess.
6) ἀγνείων Ἱ Ciz. ἄγνοια». Idem cam Par. e marg. Spanh: pro 3 ἀρετῆς habet κοιὸ ἀρετῆς. Kiess. [Mox malim . svulywas. dd idi .
Li L ο
254 .JAMBLICHI LIBER.
τεῖτο. xov μὲν οὖν .7T) ταῦτα MOT περὶ τροφῆς. iig. δὲ τοῖς ἑδεωρητικωτάτοις τῶν φιλοσόφων,. xal ὅτε μάλιστα ἀκροτάτοις καὐώταξ περεῄρει τῷ περιττὼ καὶ ἄδικα τῶν
(^ ἐδισμάτων , μήτε έμψυχον -μηδὲν μηδέποτε | ᾿ἐσθόειν εἰςηγούμενος, μήτε οἶνον ὅλως πένειν, μήτε δύειν ζώα φεοῖς, μήτε κατα mtu paio ὁχιοῦν 9) αὐτώ, διασώδειν δὲ καὶ τὴν πρὸς
1 308 αὐτὰ δικαιοσύνη» ἐπιμελέστατα. Καὶ αυτὸς οὕτως ἔζησεν ἀπεχάμενος τῆς ἀπὸ τῶν ζώων 'προφῆς, xo τοὺς 9) ἀναιμάκτους θωμοὺς προς- xvvOv' xui ὅπως μηδὲ ἄλλοι ἀναερήσωσε τά
(9ι) ὁμοφνῆ πρὸς ἡμᾶς ζῷα "9) προµηδούμενος, τά | ze ἄγρια ζῶα σωφρονίζων μᾶλλον. καὶ παι- δεύων διὰ λόγων xol ἔργων, ἆλλ οὐχὲ διὰ Αολώσεως χαταθλάπτων. Ίδη δὲ καὶ τῶν Ίο- Άιτικῶν τοῖς νοµούέταις προοέταξεν ἀπέχεσύδα, "vv ἐμψυχων' ἅτε γὰρ Οουλομένους axes δικαιοπραγεῖν ἔδες 3) δήπου μηδὲν ἀδιεῖν τῶν
7) ταῦτα] Ciz. ταύτην. Kiess.
8) αὐτά] Imo αὐτῶν, propter praecedens δτιοῦν, KÉust. . Non opus hac mutatione, si µηδ ὁτιοῦν intelligas ne minimum quidem. — Antea Ciz. καβλάπτειν. , Είδος,
9) ἀναιμάκτους βωμοὺς ] Confer Nostrum supra, Num.
25. et 55. Kust. Add.,Meiners. p. 498. Cic. N. D.
8. 88. Quanquam Pythagoras , quum in Geometria noui
quiddam inuenisset , IMusis bouóm immolajse dicitur. Sed
3 id quidem non credo, . quoniam ,ille ne Apollini quidem
Delio hostiam immolare voluit, ne aram sanguine ad- espergeret, | Kies s. /
! 30) προμηθουµενος].' »Xta Arc. et Kust. In Ciz. αροδη- pobusrog, quod et ipsum .huic loco bene conuenit: et
E
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 24. 255
somno species obfuscantia. Tales erant lé:
ges cibariae generales: singillatim vero, iis, qui inter philosophos contemplationi ad-
dictiores forent, quique, maxime seuera lege .
agitaturi essent, omnia superflua -vetitaque ciborum: génera semel submouebat; ac ne vnquam vel anumnata ederent, vel vinum biberent, vel diis hostias immolarént, vel vllo denique modo' animalia laederent, quin iis potius debita. iura studiosissime seruarent,
auctor extitit. ' Sed et ipse ita vixit; vta. carne animalium abstineret et ad aras ado--
raret sanpuiné nunquam adspersas: 'proui- debat insuper, ne et alii animalia, vtpote eandem nobiscum naturam sortita, caede- rent; ipse feras corripiens potius, et re ac verbis instituens, quam puniendo destruens. Praeterea 1is quoque inter politicos , qui le- gislatores erant, praecepit, vt ipsi quoque ab animalibus abstinerent. Quum enim ex- actissimum. iustitiae cultum profiteantur, oportere vtique eos in nullum e κ ανν
ipse abstinebat a cdrne animalium, et wt ali. quoque
idem obseruarent, e[ficere studebat. Yta apud Nostrum
sect. 165. προῦυμούμενος ἀναμιμνήσκεσθαι. De horum verborum confusione vid. Dornill, ad Charit. pP. 471. Kies s.
11) δήπου] Sic rescripsi pro δἡ τοῦ, quod prior Edit.
nullo .sensu habet. Kust. «ἠπου iam Heraldus resti-
tuit. Antea Rittershugius ad Porphyr. p.^50. pro πολι-
τικῶν mauult πολιτειῶν. — In Ciz. quoque δὴ τοῦ pro δἡ- -- mov. Kies. | |
- e.
199
224 .IYAMBLICHI LIBER
συγγενῶν ζώων. ῥἐπεὶ πῶς ἂν έπεισαν δίχαια πράττει» τοὺς ἄλλους, αὐτοὶ ὠἁλισχόμενοι à πλεανεξίᾳ 13) συγγενικῇ τῇ τῶν ζώων μετογῇ, ἅπερ διὰ τὴν τὴς ζωῆς καὶ rov στοιχείων τῷ αὐτῶν κοινωνίαν zal τῆς ἀπὸ τούτων αυνιότα- µένης συγκράόέως ὡδανεὶ ἀδελφόσητε πρὸς qua συνέξευηται. ΊΤοῖς μέντοι ἄλλοες ἐπέεροπε "c φνὼν ὅωων ἄπτεσδαιε , ὅσοες ὁ θέος μὴ πώνυ ni ἁκκεκοαρμένος καὶ ἑερὸς xai Φιλόσοφος. xdü
vOUTOLG χρόνον τενὰ ὥριζε τῆς ἀποχῆς ὠρωμέ-
vov. ἐνομοὑθέτησε δὲ τοῖς αὐτοῖς, καρδίαν μ πρώγειν, ἐγκέφαλον μὴ ἐσθίεν, καὶ τού εἰργεσθαι 13) πάντως τοὺς Πυθαγορεκούς. 1891- yspovix, γαρ εἶσε xci ὡσανεὶ ἐπεβαῦραι κὠ
€ v 8 ^— ^ * ^ ^ 15 }
έδρας τενὲς τοῦ φρονεῖν καὶ του iv. 15) ἄφι- " A 3 A N x αν , f !
σιοῦτο δὲ αὐτὰ διὰ τὴν τοῦ Ψδείου λόγου qU-
ev. -- zai 16) -- εἰργεσύαι ἐκέλευεη
| 12) συγγενιῇ] In Ciz. συγγενῆ. — ' Hüsovelia gvyyonsi est insolentia, qua cognati tractantur; et verba τῇ W ζώων uéroy; sic sunt capienda: propter ea, quae απ’ lia nobiscum habent communia, .— — Tum Ciz, digk- τητα. Kiess.
15) πάντως ] Ita Rust. cum Arc. In Ciz. diat. " Scaliger coniecit. Male; nam oi Πυδαγορικοὶ fuerunt in Esotericis, qui in omni vita severiorem rationtm sequebantur. JKiess..
14) ἡγεμονίαι] Ἶπ explicatione iymboli XXXI. in Pv treptic. p. 568. cerebrum vocatur ἡγεμονικὰν τοῦ φροῦ ὄργανον. Kiess.
35) ἀφωσιοῦτο δὲ αὐτὰ] Ἑδοάσομὰ: ἀφοσιοῦσθαί " Kusterus in Vita Fabricii p. 290. (quem locum rep tiit Wyttenbachius ad Platon. Phaedon.. p. 127. ais aliorum scriptorum locis additis) interpretatur ja: '"
i
-
DE PYTHAGOBRICA VITA. CAP. 24. $35
animalibus iniumios esse. quomodo enim persuadere ceteris possent, vt'iuste agerent, si ipsi deprehenderentur violare cognatio- nem per ea, quae animalia participant: vt- - pote quae per vitae eorundemque elemen- torum communionem et inde ortam contem- perationem veluti per fraternitatem quan- dam nobiscum coniuncta sunt. Caeteris ta- men, qui vitam non adeo ad vnguem εκ- purgatam, sacramque et philosophicam age- bant, potestatem dedit certa quaedam ani- malia attingendi; iisque abstinentiam im- perauit definito tempore circumscriptam. Hisce praecepit, cor ne roderent: cerébrum ne comederent: nam ab istis omnino Pytha- goricos prohibuit: eo quod in iis principium, et veluti scalae quaedam, ac sedes sapien- di viuendique consisterent. Sunt vero et aha quae propter diuinae rationis naturam sancte habebat: hinc est, quod malva absti- ligione defungi , animum religione liberara, facere ali- quid animi religione soluendi causa, | Iamblichi igitur - locus sic intelligendus: instituebat haec facero religio-
nis causa propter diuinae rationis naturam. Obrech-
tus locum ita vertit, quasi pro αὐτὰ tiger xoi ἄλλα. Kies s.
16) μαλάχης 3 Editio Arcerii nullo sensu habet diese (ita etiam Ciz. Kiess.): pro quo µαλόάχης nos recte re- posuisse nemo dubitabit, qui legerit Iamblichum No- strum in Protreptico symb. XXXVIII. Ibi enim non solum malua secundum Pythagorae praeceptum absti- nendum esse docet; sed etiam. rationem reddit,, quaro
236 IAMBLICHI LIBER
(92) ὅτι πρώτη ἄγγελος xal σημάντρια Gv una eu οὐρανίων πρὸς ἐπίγεια. καὶ 17) usAuvovgov δὲ ἀπίχεσίαι παρήγγέλλε' γῶονίων ydo ἐστι Dsan za 185) ἐνυδρῖνον μὴ προρλαμβάνει», δε ἔτε- ρα τοιαῦτα αἰτεᾶ. 2e ευάμων ἀπόχεσδαι' διὰ πολλας ἀράς τε κα) φυσωκὰς aai sic τὴν γυχὴν ἀνηκούσας αἰτίας. καὶ ἄλλα τοιαῦτα διεΨεσμοθότησε τούτοις 9) ὅμοια, διὰ τῆς τρο- φΦῆς αρχόμενος εἰς ο“. "— τοὺς av- "6ρωπους. |
ds K E d. .z£é.
A0. —— "FPrridufave δὲ καὶ τὴν µουσεκὴν μεγάλα συμβαλλεσδαι πρὸς ὑγείαν, ἄν τες αὐτῇ ') χρῆ-
^. παει λατὰὸ τοὺς προςήκοντας τρὀπους. «Εἰωῦει γὰρ οὐ παρέργως τῇ τοιαύτῃ χρ]όθαι καθάρ- ὅει. 3) τοῦτο γὰρ δὴ καὶ προςηγόρευε τὴν διὰ τῆς µουσικῆς ἰἑατρείαν. Ίπτετο δὲ περὶ τὴν 3) ἑαρινὴν ὥραν τῆς τοίαύτης µελωδίας. ἐχα-
herba illa sympathiae, quae inter coelestia et terrena , intercedit, index habeatur: nimirum ὅτι συντρέπεται τῷ ἡλίῳ, quia -soli sese obuertit. Vide etiam Schefferum de Philos, Ital. p. 148. et inprimis Clariss. Iacobum Pe- . rizon. ad Aelian. Jar. Hist. lib. IV. cap. XVII vbi, . de Symbolo.ilo Pythagoreorum, «ἨΜολόχην μεταφύτευε
v μέν, μὴ ἔσθιε δέ, pluribus agit. Kust. : 7) μελανούρου δὲ ἄπ.] Vide Nostrum in Protreptico, ' — Symb. V. et Menag. ad Laert. VIII, 19.. K ust. Ciz
παρήγγειλε. Fiess.
18) ἐρυθρῖνον ] Alii ἐρυθῖνον vocant: vt et ipse lam- blichus in Protreptico, Symb. XXXIII. Kust. Vid. quos citat Passouius in libello scholastico: Ueber
^
w [!
DE PYTHAGORICA YVITA. CAP. 25. 257
nere voluit; quoniam praecipua naturalis. illius sympathiae , quae inter coelestia et terrena intercedit, nuntia est et index. Si- milem abstinentiam a melanuro praescripsit, quia diis infernalibus sacer est; item ab ery-- thrino, ob alias huius generis causas. Fa- barum. quoque esum prohibuit propter mul- tas sacras nuturalesque rationes; atque alia . his similia constituit, per alimenta homines ad virtutem ducere exorsus. .
CAP. XXV.
Arbitrabatur vero et Musicam ,: si quis eam legitimo modo adhibuerit, plurimum ad sanitatem afferre momenti. Solebat enim non perfuncterie vsurpare hanc catharsin, siue repurgationem; quo nomipge medicinam, - quae ope musicae fit, notare solebat. "Tra- ctabat autem potissimum circa vernum tem- pus modulationem huiusmodi. Quendam
|
Zweck, ϱΑπίαβε und Ergánzung grieclischer Wórter- , bücher, p. 88. — Ciz. mgolaufd»yur. Hiess.
8 A9) Όμοια ] Ciz, cum Arcerio ὅμοια xai. FKiess. "x
1) χρῆται]. Ciz. χρῇσθαι. Idem deinceps παρέρ)}ῳ pro
παρέργως.. Kiess. . j
2) τοῦτο γὰρ δη] In Ciz. τοῦτο δεῖ. — Προςαγορεύειν τινά τι, νι καλεῖν τινά τι. Kiess.
8) ἑαρινὴν] . Cur περὶ τὴν ἑαρινήν, ιοφιιο-ἑωθινὴν ὥραν ἳ Vide cap. XV. --- Deinde Ciz. ἐκαθέδοντο, ct pro μµελῳδεῖν, µελωδοί. Kiss. ΄
208 . IAMBLICHI LIBER
$us γὰρ ἐν µέσω τινᾶ λύρας .ἐφαπεόμενο», xal κύχλῳ ἐκαθέξοντο oí μµελωδεῖν δυνατοί. xa οὕτως ἐχείνου χρούοντος συ»ῇδον 4) παιῶ- (95) νώς τινας, δε ὧν εὐφραένεσέίαι xol ἐμμελεῖς καὶ εὔρυθμοε φίνεσίλαε. ἐδόπουν. γρῇσῦαι δ'
. αὐτοὺς καὶ κατὰ τὸν ὤλλον χρόνον τῇ µουσι- 1ii «jj ἐν ἑαερείας τάξει. Καὶ εἶναέ τινα 5) µέλη πρὸς τὰ τῆς ψυχῆς πεποιηµένα παύη, πρός
τε ἀδυμίας καὶ δηγµούς, ἃ δὴ Αοηδητεκώτα- τα ἐπενενόήτο. «ol πάλιν cU ἕτερα πρός τε τὰς ὀργάς, καὶ πρὸς τοὺς δυμούς, xal πρὸς
, πώσαν Παραλλαγὴν τῆς ψυχῆς. εἶναι δὲ καὶ πρὸς τὰς ἐπιθυμίας ἄλλο ϐ) γένος usAonoiia
| ὀξευρημένον. χρῆσθαε δὲ κα) ὀρχήσεσι». ὁρ- yávo δὲ χρῆσῦδαι λύρᾳ. τοὺς γὰρ αὐλοὺς ὑπε-
. λάμβανεν ὑθριστικόν τε dd πανηγυρικὸν eal . oUVÓeuGg ἐλευθέριον τὸν ἠχον ἔχειν. 7) χρῆ- ,. 60a. δὲ καὶ Ὅμπρου καὶ Ησιόδου λέξεσεν ἑξει- 112 λεγμέναις πρὸς ἐπανόρθωσιν ψυχῆς. «4έγεται δὲ καὶ éni τῶν έργων 8) Πυθαγόρας μὲν σπον-
| 4) παιῶνᾶς τινας] Confer Porphyr. Num. δα. et 85. Kust. Vocabulum p explicat et illustrat Gisb. Cuper. in Obss. lib. L p. 4. sqq. — In Ciz. vt in ed. Arc. παίζωνας. POR ;
. 6) µέλὴ πρὸς τὰ τὴς φυχῆς — n1) Vide Plutarchum de Virtute IMorali, pag. mihi 441. Hust. Pro τῆς . ψυχῆς in Ciz. exaratum est τοιαύτης ψυχῆς. Kiess.
6) γένος 1 Ciz. µέλος. Ibidem pro εξευρηµένον est εξεβρη- µένον, et pro χρῆσθαι δέ, χρῆσθαι ἔχει δέ. Kiess.
7) χρῆσθαι δὲ καὶ Ὁμήρου --- ἐπανόρῦ. ψυχῆς] Haec repetuntur infra, Num. 164. ust. Pro λέξεσι έξει- λεγμέναις Ciz. habet icd ἐξειλεγμόρως,. Kiess.
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 25. 229
lyra ludentem collocabat in medio, eumque ^ circumsidebant cantandi periti, et prout ille lyram pulsabat, ita circumsidentes con- cinebant paeanas quosdam, quibus animi oblectari, fierique concinni et bene com- . positi videbantur. JAdhibebant vero etiam | alio tempore Musicam medicinae loco: erant enim cantus quidam ad sanandos animi af- fectus facti, et contra tristitiam pectorisque morsus, velut praesentisiimd remedia, ex- cogitati; rursusque alii contra iram et ani- mositatem et contra alias huiusmodi animae : perturbationes: suppetebat etiam aliud quod- piàm aduersus cupiditates modulationis' in- ventum. Interdum et saltationes institue- bant: pro instrumento vero lyra ytebantur, tibias aliquid molle et pompae. accommoda- . tum liberisque hominibus indignum resonare putantes. In vsu quoqué illis erant Homeri et Hesiodi selecti versus, quüibus animos emendabant. Fertur autem etiam inter acta Pythagorae, aliquando :eum spon- 8) IlvOayooac μὲν σπονδειακῷ ποτὲ μ.] Historiam hanc ex [απιρ]οίο Nostro repetit Sopater in Hermo- gonem, p. 585. Edit. Ald. vbi ait: Καὶ Πυθαγόρας δὲ,
ώς Ιάμβλιχος φησὲν ἓν τῷ περὶ τῆς Πνύαγορείου αἱφέσεως,
µέσῳ νυκἑῶν ἀστρονομούμενος, γεανίαν τινὰ σὺν αὐλητῇ κωµάζοντα μετὰ λαμπάδος κατὰ αὐλητρίδος τόν Ts οἶκον αὐτῆς ἐμπρῆσαι σπεύδοντα διὰ ζηλοτυπίαν, ἐπέασχε τῆς μανίας, παρακελευσάμενὸς τῇ αὐλητρίδι μειαβάλλεσθαι τὸν
ῥνδμὸν ἐπέ τι καταστηματικώτερον µέλος, τὸ καλούμενον σπονδεον, (malim, οπονδειαχὸν, vt.hic apud lambli-
-—-
IAMBLICHI LIBER
θειακῷ ποτὲ nir διὰ τοῦ αὐλητοῦ λατασβέ- (94) σαι TOU Ἰαυρομενέτον µειραλίον μιεύοντος | τὴν λνύσσαν, νύκτωρ ἐπικωμάζοντος τῇ ἑἐρω- ᾿ µένῃ παρὰ τοῦ ἀντεραστοῦ xal τὸν πυλῶνα ἐμπιπρᾶναι ᾿µέλλοντος. ἐξήπτετο γὰρ καὶ ἂἄνε- ζωπυρεῖτο υπὺ τοῦ Φρυγίου αὐλήματος ὃ δὴ xarénavos τάχιστα 0 Πυθαγόρας" ἐκύγχανε δὲ
, αὐτὸς ἄστρονομουμενος 9) ἄωρί καὶ τὴν εἷς SEC σπονδειακὸν µεταβολήν υπέίετο τῷ αὐλη- 75, δι ac ἄμμελλητὶ κατασταλὲν ποσμέως οἵ- λαδε ἁπηλλώγη. τὸ μειράκιον; πρὸ Αραχέως LAE ἐφ 060v ovv i ἀνασχόμενον, un απλῶς ὑπομεῖναν νουθεσίας ἐπιθολὴν παρ ανυτοῦ, πρὸς δὲ καὶ '"') ἐμπλήχτως ἀποσχοράκέσαν τὴν εδ τοῦ Πυθαγόρου συντυχίαν. Ἐμπεδοκλῆς δὲ,
E
chnm.) Eandem historiam tangit etiam Quintilianus
| Instit. Orator. lib. 1. cap. 10. p. m. 52. Nam et Py-
thagoram accepimus, concitatos ad vim pudicme domui a[ferendam iuuenes, iussa mutare in spondeum modos tibicina, composuisse, Alii historiam hanc ad Damo- nem Musicum referunt, vt Galenus lib. IX. περὶ τῶν xa) Ιπποκράτην καὶ Πλάτωνα δογμάτων, cap. 5. et Mar- tianus Capella: de Nuptiis Philol, lib. ΙΧ. Kust. Pro σπονδειακφ Ciz. legit σπονδιακῷ, et paulo post σπον- διακὀν. — Tum pro xai τὸν πυλῶνα «ἐμπιπρᾶναε, iti: (πυλῶνι ἐπιπρᾶναι, sime xal, vt editio Arcerii, Videtur autem omnis locus sic constituendus esse: »ύκτωρ ἐπι-
" πωμάζοντος τῇ. ἐρωμένῃ, xoi περὲ τοῦ ἀντεραστοῦ τὸν πι-
λῶνα etc. pro: — τῇ ἐρωμένῃ παρὰ τοῦ ἀντεραστοῦ καὶ 30» πυλῶνα» etc. Neque enim apparet, si verba παρὰ τοῦ ἀντεραστοῦ cum Hustero explicantur a domto rinalis veniens, quo modo hanc omnem rem gestam esse επ» spicomur. Át omnia bene cohaerent, si locus illo modo, quem indicaui, constituitur. Nimirum iuuenis cum tibicine noctu. ad puellae amatae aedes accedit
N LI
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 25. 241
daico tibicinis cantu rabiem extinxisse 'Tau-
romenitae adolescents ebrii, qui noctu corn -
missabundus ad amicam. irruere, vestibulo- que aedium propter corriualem, qui intus erat, iam parabat ignem subiicere; Phrygio quippe cantu ad hoc accendebatur et quasi flabello quodam magis magisque imardescebat;
Sed Pythagoras, intempesta nocte tüm forte.
Astronomiae vacans, inhibito cantu illo,
tibieinem monuit, vt spondaicum inflaret: .
quo adolescens sine mora sibi redditus, mo-
deste domum rediit: quum paulo ante ne.
tantillum quidem se contineret ;. imo pror- sus nullam castigationem admitteret, et Py- thagoram insuper 6101 occurrentem in ma- lam .rem stolide amandaret. Empedocles
4
comissabundus; sed propter riualem in domo depre- hensum et exclusus, opinor, vestibulo ia subii- cere parabat. — Ad locum Quintiliani a Kustero ci- tatum vid. Spalding. Tom. I. p. 227. Formula ἐπικω- ptu» Tuy, occurrit in Alciphron. I, 59. Kiess,
: 9) ἀωρὶ] Tta, Arc.-et Kust.. In Ciz. ἀωρίᾳ, quod et ipsum bonum. Alciphnron ΠΠ. ep. 46. T. U. p. 147. ed. Wagn. ἦν yàg ἁωρία νυκτὸς μεσούσης. Latini dicunt intempesta nor, νι Virg. Georg. 1, 247. — Paulo post Ciz, ἄμε- dai κατασταλάς, ἀπηλάγη, προβραχέως. "Είδες.
' 10) ἀνασχόμενον] Reuocaui ex MS. prq ὁ xai αρεῖττον, quod prior Edic. nullo seteu habet, Ku st. Antea Ciz. μὴ ἐφοσο'οῦν. Kiess. |
1x) ἐμπλήατως ἀπόσκθρακίσαν | Sio recte MS. At prior Edit. corrupte, ἔμπληκίου ἐπεσκοράκιδαν. Eust. 9
- "yerbo ἀπουκορακέζειν, ad coruos amarudare, vide Bergler. ' et Wagner. ad Alciphron, Tom. 1. p. 256: s4. Kies s.
Tom. Il; Q
ams εν
242 IAMBLICHI LIBER
! σπασαμένου τὸ ξίφος Ίδη νεανίου τινὸς ἐπὶ τὸν Ὡὐτοῦ ξενοδύχον 13) 4γχιτον, ἐπεὶ δεχαάσας δη- µιοσίᾳ τὸν τοῦ νεανίου πατέρα ἐδανάώτωσε, καὶ ὤἴξαντος, ὡς εἶχε συγχύσεως καὶ ὑδυμοῦ, L- φρήρους παῖδαε τὸν τοῦ πατρὸς ααταδεχαότην,
| ὡσανεὺ govéa , 4γχιτον , M) μεδαρμοσάμενος ευδὺς ἀνεκρούσατο TO
13) Νηπενθές τ’, ἄχολόν τε, κακῶν ἐπίληθου ἁπάντω»,
(95) xar& τὸν ποιητήν καὶ τὸν τε ἑαυτοῦ ξενοδό- |» 'wov “ἄγχιον ὑΨανάτου ἐθθύόατο καὶ τὸν νια- 114 νίαν ἀνδροφονίας. ἑσταρεῖτᾶε ὃ οὗτος τῶν Ἐμ-
πεδοκλέους γνωρέμων» à δοχεµώτατος 15) ἔχτοτὲ γενέσθαι. Ἔτε τοίνυν σύμπαν τὸ 11υύαγορι-
. «0v διδασκαλεῖον 16) τὴν λεγομένην ἐξάρτυσυ
xal συναρμργὰν καὶ ἐπαφὼν émouiro uiu
τισιν ἐπετηδείοις εἰς τὰ ἐναντία πάθη περεί- yov χρήσίμως τὰς τῆς ψυχῆς διαθέσεις. 17) ἐπί τε γὰρ εὐνώς τρεπόµενοι τῶν μεῦ ἡμέραν
Ι
12) 4γχιτον ] Ciz. ἄγχειτον, idem tamen paulo pos ἄγχιτον. Pro £5 δικάσας, ἐπιδικάσας, et id παΐσαι, παῖσε. Kiess.
25) μεθ. αρµοσάµενος Ἱ Hic locus longe plenius in (5. ita legitur: µεθαρμοσάμενος, ώς εἶχε, τὴν λύραν, καὶ nt- ριπαντικόν τι.(Βοἰτιεδίμθ in margine: καταπανσεµὀ T ἀΚαταστηματικὸν' uppellat Hermogenes περὶ ἐδεῶν.) καὶ κα: παστᾳλτικὀν µεταχειρισάµενος, εὐθὺς ἀνεκροίαατο τό. KHKiess.. .
14) Νηπενθές v', ἄχολόν] Est versus notisimus Ho- meri, Odyss. ὃ, 221. Kust, In Ciz, ἐπέλφθες, Hier
15) ἔκτοτε] Ita recte Ciz, cum Arc. In Kuet. edit. ix
“τότε. Kiess, /΄ ^ E. Ww ouai
Ν d -
ie . | DE PYTHAGORICA VITA, CAP. 25, 245.
*
vero, quum iuuenis quidam iam stricto gla-
dio in hospitem, suum ÁAnchitum, qui iudex '
publice lectus patrem eius ad mortem con-
demnauerat, irrueret, et ira doloreque per- -
turbatus condemnatorem patris sui, tanquam homicidam, obtruncare vellet; mutatis mo- dulis, confestim exorsus est illud poetae: -
Nepenthes, sine felle, malis medicinague cunctis.
Atque ita hospitem suum Anchitum, ne ne- caretur, et iuüenem, ne caedem admitteret,, praeseruauit: qui exinde inter genuinos Em- pedoclis discipulos, atque is quidem omniuin clarissimus fuisse traditur. Praeterea tota Pythagorae schola illam quam vocabant exartysin, 1. e. adaptationem, et synarmogan, 1. e. concinnitatem, et epaphan, i. e. attactum, idoneis quibusdam carminibus efficiebat, àni- mique habitudinem in contrarios affectus vtiliter traducebat. Nam cubitum ituri per odas quasdam et peculiares cantus mentes ^36) τὴν. Λεγοµένην ἐξάρτυσιν καὶ συναρμ.] Eadem tra- duntur supra, Num. 64. et 66. Kust. Ciz. ἐξάρτησι». Kieoss, x ΄ 17) ἐπί τε γὰρ εὐνὰς τρεπ.] Idem testatur Quintil. lib. IX. tap. 4. p. m. 430. (Tom. III. p. 529. ed. , Spalding.) Pythagoricis moris fuit, cum. somnum pete- rent, ad lyram prius lenire mentes, vt, si quid fuisset türbidiorum cogitationum, componerent. — Et Boécthius lib. i. de Musica, cap. 1. Pythagorici , gum diurnas im, somno resoluerent curas, quibusdam santilenis vtebantur, vt eis lenis et quietus sopor obreperet. Kust.
Qa
' 244 |! YyAMBLICHI LIBER
18 ταραχῶν xoà περιηχηµάτων éisxaDaupov τὰς διανοίας ὡδαῖς τισὲ xul μελῶν ἰδιώμιασι, aul. ἠσύγους παρεσκεύαζον ἑανυτοῖς' ἐκ τούτου χα) ὀλιγονείρους τε καὶ εὐονείρους τοὺς ὕπνους' ἐξανιστάμενοέ τε τῆς 19) κοιτνωχελίας πάλι X96) Μα) κάρου δι ἀλλοτρόπων ἀπηλλάσσοντο gopá- |." «av. 39) ἔστε δὲ καὶ ὅτε ἄνευ λέξεως µελεσμαά- των ὅπου r$ καὶ παύη καὶ) νοσήµματά τινα 1) ἀφυγίαζον, c φασεν, ἐπᾷδοντες ὡς αἆλη- doc καὶ εἰκὸς ἐντενθέν 32) ποῦεν τούνοµμα τοῦτο tig μέσον παρεληλυθέναιε τὸ τῆς Ἐπῳδης.
18) ταραχών] Id est, φεοιιπάαπι Quintilianum loco lau-
. dato, turbidiorum cogitationum. | Pro περιηχηµάτων au- tem Noster supra, Num. 65. habet, ἐνηχημάτων: vbi vide, quae notauimus. Jínust. Pro εξεκάθαιρον Ci. cum Arc, ἐξεκά ngo». Kiess.
' 19) κοιτγωχελίαρ ] Ex MS. reposui, pro κοὔθωφελείας, quod in Edit. Arcerii legitur. Est autem κοιτνωχελία, torpor, quem lectus siue somnus hominibus affert. Caeterum totum hunc locum ad verum serilsum. refor-
'* maui et distinxi, qvi in priore ;Edit. sic legitur: ἐξανιότάμενοί τε ἐκ τῆς κοιρωφελείας πάλιν, καὶ xdgovc δι ἀλλοτρόπων ἀπήλλασσον ἀσμάτων: quae vitiosa huius
Ι ' loci lectio decepit eruditissimum Schefferum de Philos. s Ital, cap. XIV. p. 159. Vertit enim cum Arcerio: Mane $urgentes ex somno communem vtilitatem a[fe- rente, etc. Videndum autem, annon pro κοιτνωχελέας, quae est vox insolens, et mihi, vt. verum fatear, ^ suspecta, scribendum forte sit, xoi τῆς νωχελίας, vt ' legitur supra, Num. 65. Kust. Vnice vera est lectio codicis Ciz., κοίτης νωχελίας. Idem tamen cum Art. κάρους, quod Reinesius correxit, et deinceps ἀπήλ- λρσσον. Kies.
20) ἔστι δὲ καὶ ὅτε ἄνευ λέξεως μελισμάτων c ὅπου τ.] In hoc loco quaedam mihi minime placent. | Quid
“
DE PYTHAGORICÀ ν1τΑ..σἈΡ. 25, 245
repurgabant. a diurnis perturbationibus et illo,. qui adhuc imn auribus tinniebat, stre- pitu; sieque tranquillam, et vel paucis vel bonis somniis comitatam quietem sibi con- ciliabant: surgentes. autem alterius moduli cantibus a lecti torpore soporisque graue- dine sese liberabant. Est vero, vbi aliquan- do absque carminum pronuntiatione aífe-. ctus et morbos persanauerint , Vere, vt aie- - bant, incantantes: indeque et probabile est, - epodes, i. e. incantationis, nomen vsu venisse.
enim est ilud, ἄνευ λέξεως µελισμάτωνδ Nam cantica
. nOR dicuntur, sed canuntux. Poterat sane Jamblichüs, omissa voce λέξεως, absque vllo sensus dispendio di- Cere, ἄνευ μελισμάτων. Deinde, quid sibi vult illud, ὅπου τε; in quo mendum aliquod latere videtur. Et deniquey quomodo Pythagorei dici potuerunt. 87100819, si nullo omnino carmine vel cantico vsi fuerunt; aut quomodo inde nomen ἐπῳδῆς originem suam traxisse potuit? Haec sane non cohaerent. J£sst. Koenius ad Gregor. p. 255. ed. Schaef. legendum censet: ἔστε δὲ καὶ ὅτε ἄνευ λέξέως µελισμάτω» πόνους τε καὶ πάθη xab γοσἡματά Ίινα ἀφυγίαζον. Parum commode HÉoenius intulit πόνους». quum iam commemorata sin& 749. Eundem .etiam miror non offensum fuisse verbis , ἄνευ λέξεως μελισμάτων. Ceterum e sect. 65. nihil hau-
. riri potest, quod ad huius loci lectionem constituen- dam magnopere valeat. Res autem ipsa docet, sic fere legendum esse: ἔστι δὲ καὶ ὅτε ἄνευ μελισμάτων ψι-- Mj λέξει, vel, διά ψιλης λέξεως, κ. zT. À. Πίες».
πι) ἀφυγίαζον ] Est compositum ex ἀπὸ et ὑγιάζω, sanum reddo: quam vocem, licet Lexicis vulgatis ignotam, caue tamen vt corruptam damnes,. Nam et supra Num. 64. Noster vtitur voce ἀφυγιασμάς. Kioss.
: 22) παῦεν — μέσον] Ciz. πὀθεν τοὔνομα τοῦ sig τὸ μέσον. Kiess.
940 . | .XAMBLICHI LIBER
-
οὕτω μὸν οὖν πολι ωφελεστάτην xartárüooto «Πυδαγόρας τὴν διὰ- τῆς μουσικής τῶν ἀνδρω- πένων ἠδώὼν τε xo fiov ἐπανόρύωσιν. : KEG. ας. 115 Ἐπεὶ δὲ ἐνταῦθα γεγόναµεν ἀφηγούμενοι , τὴν Πυδαγόρου παιδευτωκὴν σοφίαν, οὐ xei- , €ov αἱ τὸ τὀυτου παρακείμενον LLL elvai ὅπως έξεῦρε τὴν ἁρμονικὴν ἐπιστήμην xad τοὺς | ἄρμονιχοὺς λύγους.᾽ αρξώμεῦα δὲ μεκρὸν ἄνω- Dev. 3) Ἐν φροντίδε ποτὸ καὶ διαλογισμῷ συν- τεταµένω ὑπάρχων, εἰ ἄρα δύναιτο τῇ ἀχοῇ θοήύειάν τινα ὀργανικὴν ἐπινοῆσας παγίων (97) καὶ ἀπαραλόγιστον, 3") οἶαν. ἡ μὲν ὄψις διὰ τοῦ διαβήτου καὶ διὰ τοῦ κανόνας, » vi) Zia διὰ διόπτρας ἔχεε, ἢ ὃ ἂφὴ διὰ τοῦ ζυγοῦ, / ῃ διὰ τῆς τῶν µέτρων ἐπενοίας 3) παρά τὲ χαλ- -Αοτυπεῖον περιπατῶν , ἕα τινος δαιµονίου συν- ἱτυχίας ἐπήχουσε ῥαιστήρων. κα ἐπ ἄκμονι
[
1) Ἐν φροντίδι ποτὲ καὶ διαλογισμῷ e] Totus hic locus vsque ad finem capitis αὐτόλεξδὲ etiam legitur apud Nicomachum Gerasenum in Enchiridio Harmoni- ces, pag. 10. et seqq. Edit. Meibom. vnde eum Jam. blichus :descripsit. £Kust.
2) οἵαν] In Ciz. oiov. Deinceps »i Zia, ἴχειν, ἀφί,
| Kiess.
5) παρά vu χαλκοτυπεῖον περεπ.] Eandem de Pythagon historiam refert Iamblichus noster in Nicomachi 4riti- met. Íntrod. p. 171. 172/ itemque Gaudentius é» Eic-
z αγωγῇ -49u0v. p. 15. et seq. Edit. Meibom. Macrob. lib.
Ὅ M. cap. 1x. in somn. Scip. et Boéthius lib. I. de M»
$icG , Cap. 10. et 11. cuius verba haec sunt: Cum
N
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 26. 247
Atque.hoc modo: Pythagoras vtilissimam -
humanae! vitae morumque emeridationem musicae beneficio effecit.
CAP. XXVI
Quoniam vero hactenus progressi sunius in 'enarranda sapientià, qua Pythagoras. in alus docendis vsus est, non alienum fuerit, etiam id quod hinc propius abest, comme- niorare: quo pacto/scientiam harinonicam
-
eiusque rationes inuenerit: idque repetemus .
paullo altius. Meditabátur aliquando et intentiore cogitatione voluebat, annon au- ditui firntüm et falli nescium adiumentum instrumento quopiàm afferre posset; sicut visum circinus inuat, et regula, vel certe
perspicillum; tactum trutina et mensurarunt inuentio: atque prope fabri ferrarii ofhici-
nam ambulans casu quodam diuino audiuit nabeos super incude férrum emollientes,
α.
interea. dinino quodam motu (Pythagoras) "praeteriens
^ fabrorum officinas pulsos malleos exaudiuit ex diuersis 'sonis vnam quodammodo concinentiam personare. Ita Agitur ad id, quod -diu inquirebat, attonitus accessit ad opus: diuque considerans arbítratüs est diusrsitatem so- norum ferientium vires efficere. — Atque vt id apertius colliqueret, mutari inter $e malleos imperauit: et quae sequuntur. Nam totum locum adducere, superuaca- neum putamus. Κως, In Arc. edit. est χαλκοτύπειον, im cod, Ciz. χαλκότύπιο». Idem deinceps cum Par. e marg. Spanb. σιδήρων. Kiess,
3
΄
248 . IAMBLICHI LIBER .
. d A. ῥαιόντω», zül. *) τοὺς nyovg παραμὶξ προς ἀλλήλους ἀποδιδόντων, πλὴν μιᾶς δυζύγία,. ἐπεγένωσκε ὃ ἐν αὐτοῖς τήν τε διὼ πασών, τήν τε διὰ πέντε, καὶ τὴν διὰ τεσσάρων συνῳδίαν.
.5) τὴν δὲ ωεταξύτητα τῆς τε διὰ τεσράρων καὶ τῆς διὰ πέντε ἀσύμφωνον μὲν ἑώρα αὐτὴν xad ἑαυτήν, συμπληρωτεκὴν δὲ ἄλλως tg ἐν αὐ-
116 τοῖς ειζονότητος. ..dóuevog δή, ὡς 9) κατὰ | Üeóv ἀνυομένης αὐτῷ τῆς προθέσεως, εἰρέδρα- μεν εἰς τὸ χαλκεῖον, xoà ποεκίλαες πείρας 7) παρὰ τῶν ἐν τοῖς ῥαιστ]ρσεν ὀγκῶν εὑρὼν τὴν διαφορὰν τοῦ ήχου, ἀλλ οὐ παρὰ τὴν τῶν ῥαιόν- των θίαν, οὔτε παρὰ τὰ σχήματα τῶν ὄφυρῶν, οὐδὲ παρὰ τὴν τοῦ ἐλαυνομένου σιδήρου µετά- (98) έλεσιν σηχώματα ἀκριθῶς ἐχλαθὼν za θοπὰς ἐσαιτάτας τῶν ῥαιστήρων, πρὺς ἑαυτὸν ἁπηλλά- γη, Καὶ ἀπὸ τινος ἑνὸς πασδάλου 9) διαγωνίου ἐμπεπηγότος τοῖς τοέχοις, ἕνα μὴ sio τούτου
^4) τοὺς ἤχουο κ. τι Λ.] Verba, τοὺς ἤχουρ sragopit πρὸς
* — ἀλλήίους ἀποφιδόναι, hano vim habent: somos eder,
qui cohgruam quandam inter se rationem habent. 2
ζυγία autem non significat, vt vertit Obrechtus, sed
| par malleorum, qui vna impulsi sonos edunt, — Steph
nus in Thesauro I. p. 1597. explicat: comighctio e
.: copulatio, qua bina et bina comparantur et copulantur:
ὄρο .& q. σὔδευξις et συνδυασμός. - Boéthius |. c. dicit, qui
que fuisse malleos; quintum vero esse reicctum, qui cun-
ctis esset incansonans, Cum, quocunque igitur reliquo
. rum malleorum malleus quintus vna impelleretur, in-
» congruum sonum.edebat. — | Aduerbium παραμὶξ Le : xicis est addendum. In Ciz. συνοδία». Kies.
5) τὴν δὲ ῥεταξύχητα τῆς τε διὰ τεσσ.} Locum hun
ante mutilum ex MS, suppléui, ' In priore onim Edit
|
t 4 . MEE Li
DE PYTHAGOÓRICA να T A. CAP. 26. 249
sonosque congruós inter se reddentes, vna tantum .copulatione excepta. ÁAgnoscebat enim in illis concentum dia pason, itemque illum dia pente, et:dia tessaron: illum vero qui inter dia tessaron et dia pente medius est, vidit inter se quidem symphoniae ex- pertem esse, supplere autem, quod 1n illis
exuberat. Laetus itaque, quod propositum
sibi non sine diuina ope succederet, in of-
* ο ο 'e IP e. οἱ ficinam se coniicit, et. variis experimentis cognoscit, soni diuersitatem nasci ex mal-
leorum magnitudine, non vero e cudentium .
viribus, neque ex figuris malleorüm, aut ex ferri quod cudebatur conuersione. , Post- quam igitur libramentum et malleorum pon-
dera maxime aequalia accurate explorasset,
domum rediit, vnicumque: paxillum parie- tibus ab angulo ad angulum infixit; ne, si , ξ | |
desunt verba haec, τῆς τε «διὰ τεσσάρων, xal τῆς διά
"πέντε ἀσύμφωνον μὲν ἑώρα αὐτήν. Caeterum pro µειζονό- χητος apud Nicomachum rectius legitur µδέζονος. Sub- intelligitur enim ex praecedentibus συνῴδίας. Kinst.
6) κατὰ Φεὸν] Ciz. κατὰ τεών. Kiess.
7) παρὰ τῶν — ὄγκων ] Quum , παρὰ in sequentibus cum accusatiuo coniungatur, quae ratio. Grammaticis in etymis indicandis vsitata est, etiam hic malim, παρὰ τὸν — ὄγκον. — Paulo post Ciz. cum Arc. έσαι- τάτας , idque reposui pro ἰσοτάτας, quod Rust. habet, quanquam idem paulo inferius ἰσαίτατα. Kiess,
8) διαχωνίου Ἱ Sic et paulo inferius, Num. iif. priore vero Edit, male legebatur διαγωνίαο. Hust. | ,Euüam Cie. διαγωνίας. líiass.-
1
250 IAMBLICHI LIBER
διαγορά τες ὑποφαίνηταε, 5 ὅλως 9) ὑπονοῆται πασσάλων ἰδιαζόντων. παραλλαγή, 9) απαρτή-
' σας τέσσαρας χορδὼὰς "') ὁμοῦλους, καὶ 13) i6o- Λώλους, "3) ἐσοπαχεῖς τε χα) ἰσοσερόφους, ἕκά- στην 1*) dp. ἑπαάστης ἐδήρτησεν, ὁλαχὴν προςδή-
. 6g éx τοῦ κάτωύλεν μέρους" τὰ δὲ μήκη τῶν χορδὼν μµηχανησµενος ἐκ παντὸς ἰδαίτατα, 117 Jura xgovev av δύο Gua χορδὼς '5) ἐναλλζ, | συμφωνίας εὕρισχε τὰς προλεχθείδας, ἄλλην ἐκ ἄλλη '$) συζυγέᾳ. τὴν μὲν γαρ ὑπὸ τοῦ μεγίστου ἐδαρτήματορ τεινοµένην πρὸς τὴν ὑπὸ τοῦ µικροτάτου, διὰ παδῶν φύεγγομένην
. κατελάμµβανεν. ἦν δὲ ἡ, μὲν δώδεκα τινῶν ὁλ- αὧν, ἡ δὲ εξ” 7) ἐν διπλασίῳ δὲ λόγω ἀπέφαινε τὴν διὰ. πασὼν' ὅπερ καὶ αὐτὰ τὰ (opu ὑπέ- (99) Φαενε. τὴν Ó «v µεγίστην πρὸς τὴν παρὰ τὴν . 8) µιλρρτατην, οὔὐσαν Qxzo OÀxov, διὰ πέντε
9) ὑπονοῆται ] Ciz. ὑπονοῆσαι. Idem mox cum Arc. magalàays. FKiess. '
10) ἄπαρτήσας ] Prior Edit. corrupte ἀπάρτι: at MS. ἀπαρείσας,; pro quo apud Nicomachum rectius legitur ἁπαρτήσας, i. e. appendens. Kust.,
11) ὁμούλους ] Prior Edit. ὁμύλους: at codex MS. ὅμου- λούς (Ciz. ὁμούλους. liess.): pro quo per diaeresin ὁμοῦλους (vt recte: est apud Nicomachum) scribendum esse quis non videt? ÉKust.
12) ἰσυχώλους] Ciz. ἰσοκόλου.. Kiess.
13) ἰσοπαχεῖς] Sic legendum esse, recte vidit Obrech- tus. In codice MS. erat, loomAaytis: at in Edit. Άτο ἰσοπαλεῖο: vtrumque vitiose, Kust. Etiam in (1. est ἰσοπαλεῖς. Scaliger primus correxit ἰσοπαχᾶς. Li- terae À et χ saepius permutatae sunt, JKiess -
-
H
DE PYTHAGORICA VITA, GAP. 26. 25r
plures essent, aliqua se inde exsereret di- Versitas, aut paxillorum ; qui propriam quis- que naturam. hàberent, varietas suspecta fieret: dein ab hoc paxillo quatuor chordas eiusdem materiae, et magnitudinis crassitiei- ' que; et aequaliter contortas, ex ordine sus- pendit, singulisque singula pondera ab in- fima parte alligauit, |fidium(que longitudi- nem omnimodo exaequauit. "Tum binas si- mul chordas alternatim pulsans dictam con- sonantiam inuenit, aliam in alia coniun-: ctione. Nam illam, quae maximo pondere tendebatur, cum ea, quae minimum habe- bat pondus, simul pulsam dia pason resonare deprehendit. Erat autem altera harum pon- derum duodecim, altera vero sex: adeoque ratione dupli efficiebatur concentus dia pa- son dictus, vt vel ipsa pondera indicabant, Porro. maximam illam ad. minimae proxi- mam, OCto pondera habentem, dia pente
14) ég ἑκάστης Ἱ Ciz. νι Arc. ἀφ ἕκάστης. ldem Ciz, paulo post αὐτοῦ pro ἐν τοῦ. Jiiess.
15) ἐναλλὰξ] Ita Kust. et Arc. At Ciz. et Par. e marg. Spanh. ἐπαλλάξ, quod idem est Πίτες»,
16) συζυία] Ita aperte Ciz., quod et Nicomachus ha- bet, et pro συντυχία, quae est lectio editionum Arc. vt Kust, reponendum esse viderat Husterus. Idem Ciz. ἐν ἄλλους pro ἓν ἄλλῃ. Hiess.:
17) à» Δυπλασίῳ δὲ] In Ciz. et Par. e marg. Spanh..
- εν διπλασίῳ δή. Kiess. 7
18) µικροτάτην] Sic MS. At.prior Edit. μακροτάτην : quod sensus repudiat. Ἅ«Μικροτάτην enim Iamblichus
|
452 . IAMBLICHI LIBER,
συμφωνοῦσαν᾿ 12) ἔνθεν ταύτην ἀπέφαινεν "9) ἐν
ἡμιολέῳ λόγω, ἔν ᾧπερ xoci αἱ ὁλλαὶ ὑπῆρχον πρὸς ἄλλήλας. πρὸς δὲ τὴν 31) uer αὐτὴν μὲν
΄ TO: [4
Üu
, ^ ^ ^ Aa ? , Αάρεε, τῶν δὲ λοιπῶν µείσονα, ἐννέα ὅτα- Gv ὑπάρχουσαν, τὴν διὰ τεόδδάρων, ἀναλύ-
γως τοῖς ϱρἶθεσε xal 33) ταύτην δὴ ἐπέεριτον ἄντιχρυς κατελαμβάνετφ,. ἡμιολίαν τὴν αὐτὴν zig Ὀύδει ὑπαρχουσαν τὴς µεκροτάτης. Ί1ὸ γὰρ ννέα πρὸς τὼ tb 33) οὕτως ἔχει, ὄνπερ τρόπον
΄
ἡ παρὰ τὴν μιχρὰν 7) OxrO πρὸς μὲν τὴν τὰ
hic appellat chordam eam, cui minimum pondus sp- pensum erat: vti contra µεγίστην eam, cui maximum. Vide omnino Macrobium et Boéthium ]locis ante lau- datis, qui ad totum hunc locum clarius intelligendum multum conferent. Kust. Ciz. πρὸς τὰ παρὰ z. Ratio haec est, 12: 622 — ἐν διπλασίῳ λόγω. Kiess.
19) ἔνθεν ] . ]ta Rust, In Ciz. et Arc. &2oe. Kieis
20) ἓν ἡμιολίῳ λόγῳ] d est, ea proportione, quam
habent e.g. duodecim ad octo. Kust. Ratio haec est, 12:925 11 - ἐν ἡμιολίῳ Adyo. — Pro ἀλλήλας Cix ἀλλήλους. Ki es. j
21) uer αὐτὴν] Ciz. vt Arc. μεθ ἑαυτήν. Idem (5,
pro μὲν τῷ βάρει habet μετὰ τῷ βάρει, et deinceps βρύῦεσι, Kiess.
22) ταύτην δὴ ἐπίτριτον] Dicere Tamblichus voluit,
vel debuit, ἐν ἐπιτρίτῳ λόγῳ. Nam falsum est, nouem esse ἐπίτριτον τῶν δώδεκα: quum contra plane se res habeat. Recte autem dixeris, nouem ad duodecim esse ἐν λόγῳ επιτρίτῳ, siue proportione sesquitertiz: quoniam duodecim continet neuem, et praeterea tertiam eius numeri partem, Totius ergo loci huius sensus hic est: chordam nouem ponderum habuisse λόγον ἐπίτριτον, siue proportionem sesquitertiam ad chor- dam duodecim: ponderum; ad chordam vero minimam eiud sex ponderum λόγον ἡμιόλιον, siue sesquialteram.
^ -
| L DE PYTHAGOPBICA wITA. CAP. 26. 255
P d
consonare obseruauit ; adeoque iudicauit, eas habere hemiolii inter se rátionem, in qua et pondera illa erant erga se.inuicem: ad eam autem, quae pondere proxima, reliquis- que. maior, nouem habebat libras appensas, ex proportione ponderum dia tessaron effi- cere: hanc autem epitriton manifeste vide- bat esse ad minimam; cum qua- in propor- tione hemioli natura sua consistebat. Nam nouem ad sex ita se habent, quemadmodum . minimae proxima octo ponderum se habet
͵ 4
LJ ' Hoc lectorem monere volui, quia Illustrem .Obrech- tum a vero loci huius sensu aberrasse videbam. Ku st. Breuius locutus est lamblichus, ita vt, quum dicere deberet, chorda duodecim ponderum ad chordam riouem , ponderum est iy. ἐπιτρίτῳ λόγῳ, oratione contracta po- tius sic diceret: chorda 12 ponderum est chordae 9 ponderum ἐπίτριτος. Eodem modo in κα cáp.
XXVII. not. 55. Éiess.
35) οὕτως ἔχει, ὄνπερ τρόπον 4 παρὰ τὴν μικρ.] Lo- cum hunc sic lego et "distinguo : οὕτως ἔχει. «καθ ὃν αρόπον ἡ παρὰ τὴν μικρὰν, 7] ὀκτὼ, πρὸς μὲν τὴν, etc. Nam nouem ad sex ita se habent. Pari ratione mini- mae proxima, etc. Kust. Verum hic vidit Loganus locum sic corrigens: τὰ γὰρ ἔννέα πρὸς τὰ $E οὕτως ἔχει, ὄνπερ τρόπον 7 μεγίστη, d δώδεκα, ἔχει πρὸς τὴν παρὰ τὴν Μικρά», 4 ὀκτώ. ἡ δὲ ὀκτὼ etc. Pro vltimis 3j δὲ ὀκτώ malim, χὰ δὲ ὀκτώ. Numerorum dictorum rationes sunt hae, 9: θτ-ιο: 8— 14$ — ΕΝ ἡμιολῳ λό- 79. Porro, 8: θ--- 1$ — ἐν icio Myer. 12:975 Ml £y ἡμιολίῳ Àóyo* denique 9:8-2i1$ ἐν επογδόῳ λόγῳ» In codice Ciz. verba οὕτως ἔχει vsque ad τὴν τὰ ἓξ desunt. Ibidem paulo post, vt in edir. Arc., "ante διᾶ τεσσάρων deest 7/76: iidemque consentiunt in oU : Ὀπερέχει. Kjess. E CH
t s
254 - ' JAM BLIC€HI LIBER
P HN. - 3 3 * t£ ἔχουσαν ἓν ἐπιτρίτῳ λόγῳ ἦν, προς 0» τὴν
ZEE! τα
δώδεκα ἐν ἡμιολίῳ. το ἄρα μεταξὺ τῆς διὰ
/ MEE ^" .N * € / c 1
(100) πόντε «i τῆς Ói& τεσσάρων, ὢ ὑπερέχει ἡ Qui / ^0 € : 3 ^ 3 23 πέντε τῆς διὰ re06Goov 34) ἐβεβαιοῦτο ἐν ἐ-
1 f / ς Jl 3 e M2 , Y πογδόῳ λόγω ὑπάρχειν, 8v ὦὥπερ và ἐννέα πρὺς
ν Ζα
ὀστώ' ἑκατέρως τε r διὰ πασῶν ?5) σύότημα
λέγχετο, ἤτοι 7 διὰ τεδόδάρων, χα) 7) διὰ πέντε ἓν συναφῇ ὥς 0 διπλάσιος λόγος ἡμιολίου τε ν 2 , T / 3 ν΄ 0n. D xal ἐπιτρίτου, οἷον δώδεχα, ὀχτὼ, tE' 1] ἀνα- , ^ M , ^ JA / στρὀφως, τῆς διᾶ τεσσάρων xal τῆς διὰ nivit,
ὡς
τὸ διπλάσιον ἐπετρίου τε xol ἡμιολιυ
οἷον δώδελα, ἐννέα, εδ, ἐν τάξει τοιαύτῃ 39) διά 'πασώὼν, εν γλῶσσαν δὲ καὶ τὴν χεῖρα καὶ τῇ . ἀκοὴν πρὸς τὰ 7) ἐξαρεήματα, xoà Φ)εβριωαι πρὸς αὐτὰ vÓv τῶν σχέδεων λόγον, erige
24) ἐβεβαιοῦτο iv ἐπογδόῳ λόγῳἹ Antea pessime jeg
2
batur, ἐκβεβαιοῦτο ἐν επιγνόῳ λόγῳ. Kust.
25) σύστημα ] In Ciz. συστήµατα. Particulam ἦτοι post
ἠλέγχετο delet Scaliger: perperam. Tum Ciz. bene p? | παὶ διὰ πέντε habet, καὶ s διὰ πέντε: , quod repo. - Kiess. ,
6) διὰ πασῶν, τὴν γλῶσσαν δὲ καὺ τ.] Locus hi "procul dubio corruptus est, in quo emendando m
frustra, fateor, torsi. Quare tentet alius, me felicior Non enim omnes omnia possumus. Obrechtus vero pro διὰ πασῶν legisse yidetur διαπλάσσων, .vt vero eius fidem facit. "At vir doctus ad marginem codici
." Spanhemiani scribendum suspicabatur, διατάσσων. θεά
neutra coniectura mihi satisfacit. In MS. pro τὴν 7ὴ66- σαν scriptum erat τυλώσᾳς: corrupte vtique et nu^) sensu. Apud Nicomachum locus hic ita. legitur et d stinguitur: ἐν τάξει τοιαύτῃ. τυλὠδας καὶ τὴν qtio, εἰ Kust. Loganus p. gg. ,, Ego nihil obscuri Ma opraesertim si τῆς διὰ ππασῶν legatur; est emm, 7095
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 26. 255
ad illam quidem, quae sex ponderum erat, in epitriti; ad illam vero, quae duodecim, in: hemiólii ratione. Quod igitur medium est inter dia pente et dia tessaron, quo dia pente.dia tessaron excedit, confirmabatur esse in epogdoi, i. e. in qua nouem ad octo, proportione: et ytrinque probabatur,-cón- centum dia pason esse contextum: quen- dam, iunctis siue dia pente et .dia tessaron,
quemadmodum ratio dupli composita est ex -
ratione. hemiolü et epitriti, vt duodecim, σοτο, sex: siue vice versa dia tessaron et dia pente, vt ratio dupli ex ratione epitrii et hemiolii; exempli gratia, duo- decim, nouem, sex. Hac ratione atque via quum et manum et auditum ad pondera appensa conformasset, atque secundum ea rationem proportionum stabiliuisset, facili
—"
"wo fL πρὸς δώδεκα vera Dia-pason: item dg &E πρὸς i
,»£Yyéa , ἡμιόλιον",. ἄπ' ἐννέα πρὸς δώδεκα, ἐπίτριτον, quo- »rum iam meminerat, et integra est tota τάξις."" His probatis locum sic scribendum censeo: oio» δώδεκα, ἐννέα, EE, ἐν τάξει τοιαύτη τῆς διὰ πασῶν, τυλώσας δὲ xai T5» χεῖρα, etc. Quomodo enim verba τὴν }λῶσσαν ex- plicanda sint, memo dixerit, et pro iis etiam Ciz. praebet τυλώσας, quod Schneiderus in Lexico suo recte explicat: gewóhnen und gleichsam verhárten. Loganus legi voluit, τύπωσας, parum commode, Kiess.
27) ἐξαθτήματα ] Male αήτε, ἐξαρτύματα. | Dicuntur au- ; tem hic cbagríueso , pondera choPdis appensa: vt Ob- -
rechtus recte vertit. Kust. Pro µετέθηκεν Ciz. cum Are. προέθηκεν. lJiiess. ο,
L4
4
*
4
id L
256 ^ ^ xAMBLICHI.LÍBER
3 e£ A 4 M à ed X 28 3 , εὐμηχάνγως τὴν μὲν rov χορδῶν κοινἠν "δ) ἅπος δεσεν, τὴν &x TOU διαγωνίου παόσαλου, εἷς τὸν 39) τοῦ ὀργάνου βωτῆρω, 0v χορδότονον ὢνό-
| Qe1) post «τὴν δὲ 39) ποσὴν ἐπίτασιν ἄναλόγαως τοῖς
Φάρεσεν eig τὴν τῶν 3') αολλάθων ἄνωύεν σύμ-
119 ιετρον.περεσεροφήγ. Ἐπιβαύρᾳ τε ταυτη χρω-
ος. . ) € 3 , , 3, μένος, «ui oiov ανεξαπατήτω yvopuovc, εἰς
, »f N ^ 4 ? , ποικίλα. Όργανα τὴν πεῖραν Aoumov ἐδέτεινε,
33) λεχίδων τε κροῦσιν, καὶ αυλούς, καὶ σύ-
θύ7ας, xol, µονόχορδὰ, xai τρφωνα, xal τὰ
28) into θοσιν ] Hanc certam lectionem xecepi pro ἀπό- 0omw, de quo Husterus ita: ,,Sie etiam Nicomachus. ΑΙ Arcerius, . Obrechtus et vir doctus ad: marginem codicis Spanlhemianl recte legerunt ἀπόδεσιν: quam- »vis Meibomius emendationem hanc reiiciat; im, quo ».me non habet assentientem, | Quid enim hic sibi vult poró0og.y? At ἀπόδεσις Ex τοῦ πασσάλου est, religatio »s(chordarum) ex clauo: sensu manifesto et necessario.
', s Deinde scribitur, τὴν oU διαγωνίου πασσάλου. Sed £,sensus exigit, vt legatur, τὴν ἐκ τοῦ διαγωνίου πασσά-
'Aov.* Etiam hoc restituimus, — Kies s.
29) τοῦ ὀργάνου. βατῆρα, ὃν χορδότονον ὦν.] Tambli- chus hic βατηρα siue χορδότονον vocat partem illam in- feriorem lyrae, cui chordese anmmexae erant. Ei in parte superiore respondebant χόλλοπες, siue verticilli; quippe qui-«hordas &b altera parte tendebant. Sensus ergo totius loci huius, quem Obrechtus paulo obscu- rius vertit, hic est: Pythagoram in conficiendo instru- mento musico vsum claui siue paxilli paxieti infixi, ex quo chordae religatae erant, transtulisse ad limen, siue
' chordotonon lyrae, cui chordas annectebat; vsum vero 'ponderum, quae chordis appensa erant, easdemque tendebant, ad κόλλοπας, siue verticillos; quippe quo- rum conuersione Pythagoras ita intendebat chordas, vt tensio illa ponderibus proportione respongeret. Ku st, Pro εἰς τὸν τοῦ ὀργάνον in Ciz, est eig τὴν τ, ὀργ. Rhioss.
N
J 4
DE PYTHAGORBICA VITA. CAP. 26. 257 -
artificio illam communem paxilli, qui duo- bus parietibus ab angulo ad anguluni infi- xus erat, lineam, ex qua chordae religatae erant, transtulit ad caput instrumenti, quod chordotonon vocabat: chordas vero clauorum , superiorum, conunensürata ad ponderum proportionem eorundem cónuersione, in-' tendebat. Atque hoc fundamento 'et quasi infallibili norma vsus ad varia deinceps or- gana experimentum protulit; nempe ad pulsationem patellarum, ad tibias, ad fistu- las, ad monochorda, ad PN et similia:
80) ποσὴν] Arcerius zádw «esum putat: $ed conie- cturam eius probare non possum. Nam zou et ἐπί- τασι» idem prorsus est., Ego nulla mutatione, abiecto | tantum τῷ fj, lego, ποσὴν ἐπίτασινε sensu omnino. cla- χο. , Apud Nicomachum certe particula 5j deest: sed apud quem pro ὑπίτασιν minus recte legitur ἀνάτασου». Kust. Ciz. πόσην. Haud dubie vera est ratio Husteri, 4j post ποσὴν abiioientis, quam secutus sum. Significat autem ἡ ποσὴ ἐπίτασις», "opposita {ῇ τῶν χορδῶν κοινῇ ἀποδέσει, intentionis velut quantitatem siue modums den Grad der Anspannung, τὸ ποσὸν τῆς ἐπιτάσεως. Loganus scribit ἄνεσι» 4j &nítagw. Kiess. " $1) κολλάβων 1 Id est, verticillorum, quibus intendun- &ur chordae: vnde κολλάβωσις, | intensio chordarum, quae fit verticillis. Vox ista restituenda est Iamblicho nostro in Nicomachi Introdnct. Arithmet. p. 171. vbi hodie male legitur κολόβωσις: quod eruditus interpres Sam. Tennulius amputationem vertit; sensu prorsus re- fragante, vt cuilibet patebit, qui ipsom inspicere vo- luerit. Kvwst. $3) Aexídon ] Pro hoc Loganus p. 100. legit πηκτίδων. α1ηκτὶς enim, inquit , apud Pollucem est instrumqhtum azuusicum, isque in eodem capite ϱ. lib. IV.'connumerat . , €um hoc etiam 10/79/04 UE etiam hae duae voces
Tom. IL. 121
4
e
hj
950 . IAMBLICHI LIBER
ποαροπλήσια. 33) καὶ σύμφωνον svorGxev ἐν A 2 'ó "NP i. «$2 » ” ἅπασε,. xub ἀπαράλλακέον τὴν δὲ ἀρεῦμοὺ κατάληψιεν. 34) ὀμομασας δὲ ὑπατην uiv τὸν soU εξ ἀρεῦμοῦ αοινωνοῦντα φύόγφον᾽ uten
dé, τὸν τοῦ ὀκτώ, ἐπέτρετο» αὐτοῦ τυγχάνον-
πα παραµέσην δέ, τὸν τοῦ ἐγνέα, τόνῳ τοῦ
΄Κιέσου ἀξύτερον καὶ δὴ xci ἐπόγδοον νήτην
δέ, τὸν. τοῦ δώδεκα xal τὰς µεταξύτητας 3 Y 1 , ;
eur τὸ διατονικὸν γένος ' ὄνναναπληρώσας
ἠύοόγγοις ἀναλόγοις, οὕτως τὴν 35) ὀκτάχορ-
(02 ὃον ἀρεῤμοῖς συµφρώνοις ὑπέταξε, δἐπλασίρ
ς / 3 / 9 e / ^ ]μιολίω, ἐπιτρίτω, καὶ τῇ τούτων διαφορῷ
120 ἐπογδόρ. - Τὴν δὲ πρὀθασιν cra yon rcv) gva-
x; απὺ τοῦ Φαρυτάτου eni τὸ ὀξύτωτον, χατὰ τοῦτο τὸ διατονιχὸν γένος οὕτως εὕρεσλε. τὸ γὰρ χρωματικὸν καὶ 7) ἐναρμόνιον γένος αὐ- δές ποτε éx τοῦ αὐτοῦ διετράνῶδεν, wc ἐνέόται
apud Platonem de Rep. lib. III. p . 599. et rapi πηκτίδος multa apud Athenaeum lib. XIV. c. 4. De instrumen tis musicis, quae pulsaentur, hic loquitur Iamblichus; at tale neutiquam est Acxíc. Ita Loganus, qui non facile inueniet, qui cum ipso, πηκτίδων legendum cen- 'seant, Obstat primum additum verbum κροῦσις. . Nam Athenaeus lib. XIV. p. 655. D. dicit: ᾿Αβιστόξενος τὴ . p&yaüw καὶ Tür πηατίδα χωρὶς πλήκτρου διὰ ψαλμοῦ πα- ρέχεσθαι τὴν χρείαν. Atqui αροῦσις est τοῦ πλφκτρο. Deinde etiam Boéthius,l, c. tuetur λεκίδων, cuies hacc sunt verba: Saepe et pro mensurarum modo cyathos aequoruff ponderum acetabulis "immittens ; saepe ipsa quoque acetabula. diuersis formata ponderibus virga vel p jerreaue percutiens, nihil este. diuersum ingenitit aetatus est. "Kiess. «. ....
$5) καὶ gvgener ]. In Ciz. et Arc. καὶ σύμφωνα. Est
9 -
* EU DE PYTHAGORJICA VITA. CAP. 26. 259
atque in his omnibus deprehendit cónsonam et imnmutabilem illam per numeros compre- hensionem. Nominabat autem hypaten 5ο- num numeri senarii participem; mesen, octoe narii, qui illius existit epitritus; paramesen vero, nouenarii quidem participem, tono autem acutiorem, quam est mese, atque il« lus epogdoon; neten denique, -de duode- nario participantem. (Juumque iuxta genus diatonicum interiecta spatia proportionatis sonis expleuisset, octochordum consonis nu- meris ordinauit: nempe duplo, hemiolio, epitrito, et qui hos disterminat, epogdoo. Atque hac quidem ratione progressum, na- türali quadam necessitate a grauissimo ad acutissiimum tendentem, iuxta diatonicum illud genus, inuenit. Quod autem cehroma- - ticum genus et harmonieum attünet, illa itidem ex diatonico liquidiora reddidit; vt 4 À "
autem 4j δι ἀριδμοῦ κατάληψις, das durch. eine. ZahM aussedrückte Verháltniss der Tone. Iíiess.
B4) ὀνομάσας δὲ ὑπάτην μὲν τὸν τοῦ &E ἂροθμ.] Confer cum hoc loco Nicephorum in S$ynesium de Insomnm. Ῥ. m. 97. et Plutarchum ἆθ Musica, p.m 1159. Ku st. Ciz. τὴν τοῦ ἕξ, et ποσες τὴν τοῦ ὀκτώ, τὴν τοῦ ἐννέα, πῶν τοῦ δώδεκα, τρὺς μεταξύτητας. σφι -
55) ὀκτάχορδον] Ίμταο Pythagoricae octochordae sche- - zma exhibet modo laudatus Nicephorus in. Synesium de Insomn. p.98. Kust. ES
a6) ἐνοῤμόνιον ) Cis. ὀναρμονικό». Kiess, HR a
jo!
36ο s IAMBLICHI LIBER
e
ποτὸ δεῖξαει, 37) ὅταν περὸ μουσικῆς λόγωµεν. ἀλλὰ τό γε διωτονικὸν yévog τοῦτο τοὺς βα- So): m τῶν προὀδους τοιαύτας revág φυσι- adc ἔχειν φαίνεται , 38) ἡμετόνιον , εἶτα TOYOY' «al TOUT ἔστι διὰ τεσσάρων, σύστημα δυο τό- νων, χαὶ τοῦ λεγομέναυ ἡμωιτονίου. εἶτα προζ- AngpÜOévrog ἄλλου τόνου, τουτέστε τοῦ Μεζεμ- ᾽Αληθέντος, ᾗ διὰ πέντε γένεταε, σύστημα σριῶν τόνων καὶ ἡμιτονίου ὑπάρχουσα. si έξι zovro ἡμιτόνιον, 19) καὶ τόνος ἄλλος διὰ τεύ- ᾿.σάρων, τουτέστεν, ἄλλο 9 ἐπίτριτον. ὥστε ἐν | μὸν τῇ ἀρχαιοτέρᾳ τῇ ἑπτωχόρδῳ πάντας 6x του Ααρυτώτου τους απ ἀλλήλων τετάρτου (195) zzv διὰ σεσσάρων ἀλλήλοες ὃς ὅλου συμφωνα τοῦ ἡμμτονίου χατὰ µετάβασιν, τήν τε πρωτη» pal τὴν µέσην καὶ τὴν τρίτην’ χώραν μέτα- 121 λἀμβάνοντος κατὰ τὸ σεερώχορδον. Ἐν 0 f] Πνδαγορωηῇ τῇ ὀκτωχόρδῳ y ,; djror xai συναφὴν ᾿συστήµωατε ὑπαρχούσῃ τἐτραχόρδου τὲ xal πενταχόρδου, 5] κατὰ διάδευδεν δυοῖν τὲ- Σραωχόρδων τῶν χωριζομένων dm ἀλλήλων, ἀπὸ σης βαρυεάτης 7) προχώρησες ὑπάρδει. ὥστε σοῦς Gm λος πέµπτους πάντας φθὀγγονΟ
57) ὅταν περὶ μουσικῆς Λέγωμεν} Opus hoo Iamblichi de Musica hodie non amplius exstat. Meminit autem eius idem lamblichus in Nicomachi Introduct. πι» met.' p. 171. vbi ait, ἃ νῦν παρίεµεν ἑκόντες, ὡς εὐκαι- θότερον ὂν Ev αὐτῇ τῇ Μουσικῇ εἰσαγωγῇ περὶ αὐτῶν TU "λογεῖν. Item pag. seq. Τὰς "δ᾽ αἰτίας, δι Gg τοῦτο 07 : égouve, κατ oixsio» τόπον ὃν «v13 τῇ Ἰήουσικῇ- guapo? | σαφηνιοῦμε». Kus t.
LI
' Ν
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 26. 261
aliquando, quum de Musica tractaturi sumus, demonstrare licebit. Caeterum diatonicum hoece genus à natura tales videtur gradus et processus habere: semitonium, deinde torus, et deinde tonus; et hoc est dia tes- saron, compositio duorum tonorum et semi- tonii Postea assumto alio tono, 1. e. insití- tio illo, fit dia pente, nempe systema trium tonorum et semitonii: deinceps pest illud, semitonium; et tonus, et tonus, dia tessaron aliud, hoc est epitriton. Adeoque in veter1 quidem heptachordo omnes toni inde a gra- vissimo quarti a se inuicem; dia tessaron secum vbique consonant; semitonio per transitionem quandam in primam, secun- dám et tertiam tetrachordi regionem sese extendente. In Pythagoerica vero octachore dó, quae, si eam coniungas, systema quod- dam est tetrachordi et pentachordi, δι vero disiungas, duarum tetrachordorum a se in- vicem separatarum; Β΄ grauissimo fiet pro- cessus, vt Pm a se inuicem distantes
59) ἡμιτόνιον, εἶτα τόνον Supple ex Nicomacho, . ἡμπόνιον, εἶτα τόνον, sita τόνον. Posteriora enim bis . repetenda sunt. K ust. Verba εἶτα τόνον bis legenda es- se, intelligitur iam ex iis, quae sequuntur: σύστηµα δύο τόνων. Hoc modo frequentissime a librariis peccatum est. Kiess, 89) xai τόνος ἄλλος διὰ τεσσ.] Nicoimachus plenius et melius, xai τόνος, καὶ τόνος ἄλλο διὰ τεσσάρων, πουτέ- στι», ἐπίτριχον. Kust.
262 YAMBLICHI LIBERA
τὴν διὰ πόντε συμφωνεῖν ἀλλήλοις, τοῦ ἡμι- τονίου. προβάδην εἰς τέσσαφας χώρας µεταβαι- νοντος, πρώτην, δεντέραν, τρίσην, τετάρτη», ovre μὲν ουν τὴν μουσεκὴ» εὗρεῖν Myers, sol συὐστησάµενος αὐτὴν. παρέδωκε τοῖς vm- πόοις 6nl πάντα τὰ ααλλιστα. |
κ EQ. αζ. 192 Y) Ἐπανενεῖται δὲ πολλὰ καὶ τῶν xara τὰς "πολιτείας πραγθέντων ὑπὸ τῶν ἐκεένῳ πλησιι- σάντων. φασὲ γάρ, ἐμπεσούσης μέν ποτε παρὰ
. σοῖς ροτανιάταις ὁρμῆς πολυτελεῖς ποιεϊσύαι σὰς ἐκφορᾶς xol ταφάς, εἰπεῖν τινὰ πρὸς τὸ Ouuov ἐξ αὐτῶν, ὅει ΙΣυύαγόρου διεξιόντοι ἀκούσειεν ὑπὲρ τῶν sic, ὡς oi μὲν Ὀλυμπω (100?) ταῖς τῶν θύόγεων διαθέσεσιν, 3) οὐ τῷ τῶν ὀυομένων πλήθεα προςέχουσιν' οἱ δὲ χὐόνιν ςοὐναντίον, 6x ἂν ἐλαττόνων κληρονομοῦντῷ
| αοῖς χὠµοις xc ὑρήνοες, ἔτε Δὲ ταῖς συνεχὲ Άοαῖς sui τοῖς ἐπεφορήμασι ααὶ τοῖς μετὰ ue 42285 γάλης δαπάνης 48) ἐναγισμοῖς χαίρουσεν. "Os td τὴν προαέρεσεν της ὑποδοχῆς Π1λούτωνα κὰἀλεϊσέλαε τὸν &Ómv * xal τοὺς μὲν. ἀφελῶ
1) "Excundiens] Ciz. ἐπαινε. Deinceps pro ὑπὸρ ni $e» in marg. Spanhem. notatum est, ὑπηρέτω». - De re ipsa vid. Tiédemaun. in libro tepe dt p 524. js. Kiess.
9) ταῖς τῶν Δυόντων διαθέσεσιν ]' Durs ad hunc
| ]loewm Porphyrius de 4bstin. lib. 11. $. 16. Malior 10 b: δαιµόνιον πρὸς τὸ τῶν θυόνιων 9 Soc, ἡ περὸς τὸ τῶν 0w- ᾽μένων πλῆθος βλέπει, | Numen mores sacrifeeantium. po
DE PYTHAGORICA, VITA. CAP. 27. 265 omnes .soni dia pente inter se consonent; semitonio (in quatuor regiones successiue progtediente, in primam scilicet, secundam, | tertiam , quartam. Hunc itaque in modum Musicam inuenisse fertur: quam postquam stabiliuisset, discipulis ad pulcherrima quae- que administram tradidit.
l
CAP. XXVII
Porro multa a discipulis eius in rerum ciuium aétu gesta laudibus efferuntur. ' Quum enim aliquando. Crotoniatas cepisset impetus, sumtuosas elationes funerum :se- pulturasque faciendi; quidam ex illorum numéro ad populum dixit: se audiuisse ex Pythagora, quum de diis dissereret, ooele- stes quidem sacrificantium affectum, . non sacrificiorum numerum spectare; inferos ve- τρ e contrario, quasi sorte minores, com- " messationibus et lessibus, continuisque liba- tionibus et bellariis, inferüisque sumtuosis gaudere: ideoque et Orcum, quod splen- dide excipi velit, Plutonem vocari.. Qui igi-
tius, qnam sacrificiorum multitudinem spectat. Plures
huius generis sententiae passim apud scriptores occur- ?^"-unt Éust. ο 3) θὐ τῷ τῶν. ϱ.] Sic recte MS. P prior Edit, ma- le, οὕτω τῶν. Φυομ. Énust. | 4) ὁὀμαγισμοῖς] — Sic scripsi pro cotrupto ἐναγιασμοῖς, quod in Ciz. quoque exstat. Illud xeponendum esse, saonuerunt etiam Arcerius et RKusterus. — Kiess.
ν
2904 «. IAMBLICHI LIBER
αὐτὸν τεμῶντας ἐᾷν κατὰ τὸν Avo κόσμον 5) χρόνιον ἀπὸ δὲ τῶν ἐχκεχυμένως πρὸς τὰ πένθη δισαειµένων. ἄεί τινα πατῶγειν ἕνεχα τοῦ τυγχάνεειν τιμῶὼν τῶν ἐπὶ τῆς µνήµῆς yt- νοµένων. ἐκ δὲ τῆς συµβουλίας ταύτης ὑπό- Άηψιν ἐμποιῆσαι τοῖς ἀκούουσεν,. ὅτε usrQua- ὕοντες μὲν ἐν τοῖς ἀτυχήμασε τὴν ἑδίαν σωτη- ρίαν διατηροῦσιν ' ὑπερθώλλοντες δὲ τοῖς ava- λώμασιν ἅπαντες ϐ) πρὸ μοίρας χαταστρέψου- 144 σιν. "Ertgov δὲ διαιτητὴν 7) γενόμενόν τινος ἁμαρτύρου πράγματος, χωρὶς μεῦ ἑκατέρου TOV ἀντιδέκων ὑδῷ 9) προάγοντα, 9) xaca µνη- μα τε σεάντα φῇσαε, τὸν ἐν τοὔτῳ Αείµμενον ᾿ἐπιεικῆ καθ ὑπερθολὴν γενέσθαι. τῶν δὲ av- (105) σεδίλω» τοῦ μὲν πολλὰ κἀγαθδὰ κατευξαμένου τῷ τετελευτηκότε΄ τοῦ δὲ εἰπόντος' pu τε OVV αὐτῷ πλεῖόν ἐστι; !9) χαταδοξάόαε, xol παρὲ- σχήσύαέ τινα ῥοπὴν sig τὴν πίστιν τὸν ἑγκω- µιάσαντα edv χαλοκαγαῦδίαν. "άλλον δὲ '"') δί- αιταν’ εἰληφότα µελάλην, ἑκαάτερον πείσαντα vOv ἐπιτρεψαάντων, τὸν μὲν ἀποτίόαει χἑδόαρα
uU
α 6) χρόνιον ] Nonne potius χρονίόυς Kiess. | 6) πρὸ μοίρας πατοστρέψουσιν ) Ita Kust. et Arc. In
Ciz. est πρὸς μοίρας, in Par. e marg. Spanh. κατασιρί- φουσς. Kiess.
7) γενόμενόν τίνος] In Ciz; et Arc. γενόμενόν τινα. Kies.
8) προόγοντα] Antea male, προσάγοντα. «ΙΠρὀάγειν su- tem hic ελα, procedere vel progredi. Kies.
9) κατὰ μνῆμά τι στάντα] Antea hic legebatur κἄτα- pnuazioayra , quod ex pluribus vocibus coaluisse, iam Arcerius monuérat, qui in hot vocabulo latere κατὰ
P
d t
i ] : ! DE PYTHAGORYCA VITÁ. CAP. 27. 265
/
tur tenuiter eum honorant, illos ab eo m mundo superiori sini diutius viuere; ex iis vero, qui in funera profusos sumtus σας semper eum quendam deducere; vt hono- ribus ad monumenta fieri solitis fruatur. | Hoc consilio effecit, vt opinarentur Croto-
niatae, se salutem suam tueri, si in aduersis medium tenerent; sin modum sumtibus ex- . cederent, omnes praematuro fato morituros. Alter vero, quum litis arbiter, quae teste carebat, seorsim cum vtróque litigante in via processisset, quumque ad quoddam mo- numentum substitisset; ille, inquit, qui in hoc monumento situs est, summa aequitate - praeditus fuit. Ad haec alter litigatorum multa "mortuo bona apprecatus est; alter yero, num igitur, inquit, inde locupletior factus est? Huno itaque Pythagoreus suspe- ctum habuit ; ile vero, qui honestatis stu- dium laudauerat, momentum non leue eo Ipso attulit ad fidem sibi habendam. Alius, magnae rei arbitrio suscepto, vtrique com- promittentium auctor fuit, alterij vt qua- -
/ NV µνῆμα τίσαντα , 1. e. ipso vertente, eum , qui, ad monus- mentuin Jours tribuebat, putauit. Nos vecepimus ΄ id, quod merito placuit Reinesio, Obrechto et Ku- stero, KKiess.
10) κατωδοξάσαι ] Tta Kust.- In Οἷ5. καταδέξασαι. Είσαι,
11) δίαιταν ] Ciz, διαίταν. Ibidem deinceps pro ἐπιτρε- ψάντων est ἐπιστρεψάντων, vt in edit. Αχοι Kiess, *
/
266 . JYAMBLICHI LIBER
να. vdAavr&, τὸν δὲ λαθεῖν δύο: ααταγνώναι τρία, κά) δόξαι δεδωκέναε τάλαντον ἑκατέρῳ. Θέμένων δὲ τινῶν ἐπὶ κακουργίαᾳ πρὸς γύναιν vv» ὠγοραίων ἐμάτιον καὶ δεειποµιόνων μὴ ὃι- δόναι εδατέρῳ, μέχρις ἂν «ἀμωφόσεεροε παρῶσι' μετὰ δὲ ταῦτα παραλογισαμένῶν καὶ V) σύνε-- γυς τὸ MOLVÓY λαβόντος Ψωτέρου 2α) φήσαγ- |
/ «og συγκιχωρηκόναι τὸν ἕτερο», εἶτα συκο- φαντούντος ἑτέρου τοῦ μὴ προρελθόντος, καὶ «qv ἐξ «ἀρχῆς ὁμολογίαν τοῖς ἄρχουσεν ἐμφα- ΄Φίζοντος, ἐκδεξάμενον τῶν {ΙυΨαγορεέων vwi φῆσωε , τὰ συγκείµενα si» ἄνθρωπον ποιζσε, 125 ἂν ἀμφότερον παρῶσι». λλων. ἂξ πινῶν ὃ ἐσχυρᾷ μιὲν φελέᾳ πρὸς ἀλλήλους εἶναι δοκούν- ccv, σἰς σιωπωμόνην. δὲ ὑποψίαν δια τινα τῶν κολακευόντων τὸν. ἕτερον ἐμπεπτωχότωα, ὃς ερηκε «πρὸς αυτόν, ὡς τῆς γυναιπὸς ὑπὸ ὃα- τέρον Ἀεφύθαρμένης ἀπὸ τύχης εἰσελέόντα τὸν Πυδαγόρειον sig λαλκεῖον, das One; ἠκονρημένην μάχαιραν o Ῥομέξων ἀδικεῖδθαι, | (o6) τῷ τεχνέτη προρέκοπσεν ὣς OUy ἑκανῶς neon (70 wot, ο) xx ὑπονοήσαντα , ποιεῖσθαι τῇ
^ παρασπευὴν αὐτὸν ἐπὶ τὸν διαβεβλημένον' ^ eVry σοε, '*) ἔφη, τῶν ἄλλων ἐστὶν ἁπάντων
19) σύνεγγυς] ] Quomodo hoc vocabulum hic sit capien- dum, non aesequor. Videtar legendum esse, σὺν ἐγγύῃ: posthaec quum callidum consilium cepissent, alterque id, quod vtriusque commune erat ,, sumsisset fecta sponsio- ne, etc. In Ciz. vt in edit, Arc. est τοῦ κοινοῦ. Kies.
ig) κζθ ὑπονοήσαντα] Ciz. καθυπφοήσανια. Kicir
€. d
DE PYTRAGORICA VITA. CAP. 27. 267
tuor talenta solueret, 'alteri, vt duo acci-
peret: dein reum tribus talentis damnauit;
atque ita visus est vnicuique talentum do- nasse. Praeterea quidam apud muliereulam circumforaneam vestem fraudulenter depo- suerant, «et ne alteri eam, redderet, prius- quam ambo praesentes adessent, vetuerant. Paulo post eam decepturi, alter commune depositum repetiit, dicens, id cum bona alterius venia fieri; ille vero, qui non ad-' fuerat, sycóphantia vsus ad iudicem pactum ab initio inter ipsos initum detulit. quidam Pythagoreorum excipiens dixit, mulierem satisfacturam. pacto conuento, quum ambo adfuerint. lun, quibus inter se videbatur intercedere firma amicitia, in tacitam suspi- cionem erant delapsi, indicante alteri adu- latore ipsius, quasi vxor eius &b amico cor- rumperetur. forte itaque Pythagoreus in- gressus : officinam fabri aerarii, - vbi ille, qui se iniuria. putabat affectum, monstrans fabro gladium, quem acuendum illi commiserat, ei succensebat A quasi non satis acuisset; suspicatus est, hunc in eum, qui adulterii delatus erat, comparari Atque hic, inquit,
14) ἔφη] Φῆναι (voluit φάναι: quamquam ὄφη retineri potest, si statuas, orationem indirectam subito transire in directam. Jéiess) legendum est. Refertur enim, ad accusatiuos praecedentes, εἰςελδόντα et ὑπονοήσαντα. Deinde pro ἐπεὶ δείξας, quod paulo ante praecedit,
Ν
)
LJ
'268 IAMBLICHI LIBER
Lf [4
-
L
ἀξυτέρα, πλὴν διαβολῆς. καὶ voUs εἰπόντα
D αυ] 2, :L] ^ Y. . touj6«e τὸν ἀνθρωπον ἐπιστῆσαι τήν διάνοια»,
196
D d
A ^v , M , ςὶ » E] eal μὴ προπετῶς sig v0v φίλον, ὃς. ἔνδον ἦν :
προκεχληµέκος, ἐξαμαρτεῖν. "Ersgov δέ, ξένον
,
σινὸς ἐκθεβληκότος ἐν 15) 4σκληπιείῳ ζώνην | Ἀρυσίον ἔχουσαν, zal τῶν μὲν νόμων τὸ πεδὸν '
3 9 Mj ad , 2 c - - ἐπὶ τὴν γήν παλυόντων ἀναιρείσθαε, τοῦ δὲ .
ξένου σχετλιάδοντος» χελεύσαε τὸ μὲν Χθνσιον
ἐξελεῖν, ὃ μὴ πέπεώκεν ἐπὶ τὴν γῆν, . σὺν δὲ ᾿
ζώνην ἐρν ᾽ εἶναι γὰρ ταύτην ἐπὸ τῆς γῆς. 16) Καὶ τὸ µεταφερόμενον. δὲ ὑπὸ τῶν «ὤγνο- ούντων εἰς τύπους ἑτέρους, ἐν .Χρότωνε φενέ- σθαι λέγουσεν, ὅτε θέας οὔσης 17) ecl ερά- ων ὑπὲρ τοῦ Φδεάτρου φέρομένων , εὐπόντος
χενὸς τῶν κατωποπλευκότων πρὸς τὸν πλησιον ««αὐ)ήμενον ὁρᾷς τοὺς μάρτυρας; ; ἐπακχούσας
τις τῶν Ivi αγορξέων 15) ἠγαγεν αὐτοὺς ἐπὶ
(07.70 τῶν λιλίων ἀρχεῖον, ὕπολα βὼν ὥπερ ἕλέγ-
2οντερ τοὺς παῖδας ἐξεῦρον, λαταπεποντικέναι
E τινὰς τὰς ὑπὲρ της νεὼς πετομένας γεράνους -µαρτυρουµένους. Kal πρὸς ἄλλήλους ἃἂέ τινες,
ὡς ἔοιχε, διενεχθδέντες, νεωσεὶ πρὸς Πυδαγό- ( i
prior Édit. (etiam cod. Ciz, Kiess.) male habet, ἐπιδείξας: quod mendum etiam anto Nos obseruauerst Desid. Herald, 4nimadv. in Ilamblichum , cap, VIII, Εις
15) Ασκληπιείῳ ] In Ciz. dosi Kiess. . 36) Kai τὸ µεταφερύμενον δὲ ὑπὸ v.] Rectius leges,
καὶ τοῦτο τὸ µιταφερόµενον ὑπὸ — etc. JKiust. Cur hoc rectius, non video. Kies.
17) καὶ γεράγων ὑπὲρ τοῦ. Dsürgov φδρ.] Similis pror-
A )
DE PYTHAGORICA VITA. GAP. 27. 969
alis omnibus'acutior est, excepta calu- mnia. Quo dicto effecit, vt homo ille men- tem aduerteret, nec temere In amicum, qui intus erat, antea quippe accitus, peccaret. Alius, quum peregrino? cuidam in templo Aesculapii zona aureis plena decidisset, etlex | prohiberet, quod lapsum erat, humo tollere; peregrino indignanti praécepit, vt aurum, quod humi non ceciderat, eximeret, zonam vero relinqueret. Quin ét id, quod ignart in alia loca transferunt, Crotone accidisse aiunt; quum, in lüdis. publicis grues thea- trum superuolarent, et quidam ex iis, qui in portum appulerant ,.ad eum, qui prope" sedebat, diceret: Viden' testes? id audiens. aliquis Fythagoreus, eos in curiam magi- stratuum, qui.mille viri.|vocabantur, .abs- traxit: vbi quaestione habita compertum est, pueros quosdam ab iis in mare abiectos fuisse, qui grues, nauem superuolitantes, testes appellauerant. Quum etiam inter se nouitii quidam Pythagorae discipuli dissidere
δν
sns historia de Ibyco ab aliis narratur. "Vide Zeno- bium Centur. I. Adag. $7. Kust. Ih Ciz. et Arc. γερανῶν, Ki ess. 18) Ίγαγεν αὐτοὴρ ἐπὶ τὸ τῶν χιλίων ἀρχεῖον, ὑπολ.] Locum hunc, in quo aliquid est salebxosi, sic lego: . ἤγαγεν αὐτοὺς ἐπὶ τὸ τῶν χιλίων ἀρχεῖον. - ὅπου ἑλέγχοντες . αὐτοὺς, παῖδας ἐξεῦρον, etc. Quid enim τὸ ὑπόλαβὼρ ' bic sibi velit, haud sane video. Dcinde vocem ἐλέγχοντες ex MS. reuocaui pro ἐλέγοντο, quod prior Edit habet. Iíust. Omnia sana sunt, si pro «mp
270 . IAMBLICHI LIBERA
.gav παραβάλλοντες, 19?) ὡς ὁ νεώτερος προι- ελθὼν διελύετο, φάσχων, ov δεῖν £g ἕτερο ποιεζσύαε τὴν ἀναφοράν, ἆλλ ἐν αὐτοῖς ἐτι- λούέσθαι τὴς Opyncg^ 79) τὸ μὲν ἄλλα αὐτῷ φήῆσαι τὸν ἀἄκοίοντα, διαφερόντως ,ἀρέσκευ, ᾿αὐχύνεσθαι δὲ ἐπ} τῷ πρεςθ ύεερος ev μὴ πρό-
157 τερος αὐτὸς προρελύεἲν. 3) Kol ταῦτα πρὸ
το éxeivev οὐπεῖν, . 92) za) τὰ περὶ Φεντίαν xci
ZAuuevo, nsgé τε Πλάτωνος xc ἀρχύτου sal 3) τὰ περὶ) KAswiav xol Πρώρον. epu socyuw τούτων Εὐβούλου τοῦ Msoozwov xl Οντος εἰς αἶκον, καὶ ληφύέντος ὑπὸ Tvgoywun καὶ Ναταχθέντος sic Τνῤῥηνίαν, 94) Λανό- | Sov; ὁ Tugoqvóc, Πυθαγόρειος cw, ἐπιωνοῖς αὐτόν, ὅτε τὼν Πυδαγόρου κμαδητῶν dm, ἀφελόμενος εσὺς λῃστάς, usr ἀδφαλείας πολ- 198 λς eig τὴν Μεσσήνη» αυτὸν κατέσκησε. 33) Καρ
“
legas ὅπερ, locumque sic intelligas: — suspicatus id, quod quaestione de seruis habita deprehenderunt, «9. aliquot in mare deiecisse, 'Im Ciz. est νέως et πετωµέτας. Kiess.
19) ox 0 νεώτερος ] Hae tres voces im pviore Edi desunt,' quas ex MS. reuocaui, Kust. — uli omiserat Obrechtus. . Est absolute positum et signi ficat in. gratiam cum altero redire. Kiess.
20) τὰ μὲν ἄλλα αὐτῷ, φῆσαι τὸν üxovorra) Tn Kw
' sterus, praeterquam quod interpunctionem neglexerat. In Arc. αὐτῶν, in Ciz, avtoig. ldem Ciz, ἐπὲ 10, εἲ πρότερος dy αὐτός, Kiess. :
£1) Kai ταῦτα- πρὸς ἐκεῖνον. εἰπεῖν] μου verba cor
. rupta videntuy , Obscuriora certe. sunt ob, orationem interruptam. Si referuntur ad duos Pythagoreos, de
duibus ante sermo est, hunc sensum videntur habere:
.. - .N
DE PYTHAGORICA VITA, CAP. 27, 271
viderentur, et is, qui iunior erat, alterum -
adiüsset in gratiam cum eo rediturus, dicens,
non ad ahum arbitrum litem referri, sed .
ipsos inter se irae obliuisci debere; is, cui
haec dicebantur, reposuit, sibi quidem hog
dictum. quoad caeterà valde. placere, .eo vero se solum. erubescere, quod » quum ae- tate senior esset, nor) etiam priór in adeune do illo fuisset. Laiceret et alia huius gene- rs adiicere, tum quae de Phintia et -Da- mone, tum quae de Platone et Archyta, itenque de Clinia et Proro referuntur. .His
vero-sepositis, mentionem tantum faciemus
Eubuh Messenii; quem, quum domum naui- garet, captum a Tyrrhenis, Nausithus 'T'yr- rhenus et Pythagoreus agnouit, de schola
Pythagorae.esse, eumque praedonibus ere-
ptum secure Messanam deducendum eura-
-
illum seniorem iuniori tum haec dixisse, tum ea quae spectant Phintiam et Damonem etc. Pro περέ τε Πλάτωνος &ol Αρχύτου scribendum erit περί τε Πλά- Ίωνα xai Ἀρχύταν: Πίος»
23) xul νὰ περὺ (uwrías καὶ dán]: Hietória haec pro» a narratur infra cap. XXXIII. Ku st.
23) τὰ περὺ Κλεινίαν καὶ Πρῶρον ] Historiam ipsam si^
Scire cupis, adi Diodorum in: Excerptis Historicis. a Valesio editis: παν Nostrun infra, Num. 23g. Ku s €
| 24) Ναυσίθους ] Ita Rust, et Árc. In Ciz, Ναυσίθοος, Kies s. 25) Καργηδονίων ] In Cis, Xuividuvdu», Ibidem. poule: post MENS Kiess.
-
(72
272 . IAMBLICHI LIBER
(199) χηδονίων v& πλείους 1] πεντώκες λυλίους ἄνδρα, Ζοὺς παρ αὐτοῖς σρτατευοµένους, Eig vijoov ἔρη- pov ἀποστέλλειν µελλόντων, ἰδὼν ἐν τούτοις Μελεκάδης ὃ Καρχηδόνιος Ποσσίδην 36) - γεζον, ἀμφότεροι τῶν Πυθαγορείων ὄντες, προι- ελθὼν αυτῷ, τὴν μὲν 37) πρᾶδεν «iv. ἐδομένην .7 οὐκ ἐδήλωσεν, ἠξίου ὃ αὐτὸν sig τὴν ἰδίαν ἀποτρέχειν τὴν «αχίσσην, καὶ παραπλεούσης ᾿φεὼς συνέσεησεν αντὸν ἑφόδιον προςύείς, καὶ zov ἄνδρα διέσωσεν ἐκ τῶν χιγδύνω»ν. Όλως δὲ πασας tb τις λέγοι τὰς γεγενηµένας. gian; «oic: Ilvóayogsíors πρὸς ἀλλήλους, ὑπεραιροί
E ἂν TQ µήκεε τὸν ὄγκον καὶ τὸν 2εαερὸν τοῦ
129. "συγγράμματος. Μδτειμε οὖν μᾶλλον ἐπ ἐχεῖ-
| να, ex ἦσαν .&VLOL τῶν Πυδωγορείων πολιτιλοὶ pal ἀρχεκοί. xul γὰρ νόμους ἐφύλαττον, «di πόλεις Ἰταλικὰς 78) διρησάκ τινες, ἄποφανί-
ιενοε μὲν καὶ συμβουλεύοντες τὼ ἄριστα, GV.
ὑπελαμβανον, ἀπεχόμενοι δὲ δηµιοσέων προς-
ὁδων. πολλῶν δὲ γεγνοµένων «av αὐτῶν δια- foc, ὅμως ἐπεχρατεε µέχρι Στενὸς " za» Ilv-.-
Φαγορείων καλοκαγαῦία xal x τῶν πόλεων αὐτῶν Φούλησις, 6T ὑπ ἐκείων οὐχονομεῖ- σύαι βούλεσθαι τὰ περὶ ες πολιτείας. ἐν τού- σῳ δὲ τῷ deve δοκοῦσιν αἳ αάλλισται τῶν
26) opitor] Ex MS. pro ᾽άιγεῖον, qued prior Edit. babet. Kust. Scaliger locum sic legere voluisse videtur: τῶ ΠΠυθαγορείων ὦν τις, deleto vocabulo ἀμφότεροι. Mihi videntur haec omnia, ἀμφότεροι τῶν JIvOayogsley ὄστει
e margine in contexta illata esse — Jíjevs.
΄ ,
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 27, 275
vit. Quum etiam Carthaginienses plus quam quinque mille imilites in desertam insulàm exposituri essent, Miltiades /Carthaginiensis videns inter illos Possiden Argiuum; (ambo autem Pythagorei erant) adiit ipsum, 'te- gensque: quid acturus esset, vt quam celer- rime in patriam proficisceretur, hortatus est,
et naui praetereunti commendatum viaticó instruxit, virumque hoc modo periculo sub- duxit. In vniuersum autem si quis exsequi per omnia vellet, quomodo Pythagorei se- cum inuicem versati sint, prolixitate ora- tionis iustam libri temporisque mensuram excederet. Quin ad illa potius transeo, quod plurimi Pythagoreorum politici et ad imperandum idonei fuerint. Nam et legibus Conseruandis vacarunt; et nonnulli Italicas vrbes rexerunt, introductis in illas, praeter abstinentiam a publicis reditibus, aliis quo- que decretis consiliisque , quae optima ipsis videbantür: .et quamuis plurimis calümniis
impetiti essent, aliquamdiu tamen Pythago-
reorum virtus et ipsarum" etiam ciuitatum beneuolentia praeualuit; vt ab illis respu-
blicas administrari desiderauerint. Eo ita-
que tempore in, lItalia et Sicilia" pulcherri-
à7) πρᾶξιν] Tn Ciz. πράξω, ibidemque deest οὖκ anto ἐδήλωσεν. Kiess.
28) διφκησάν ] . Cix. διήκισα». Είδες. Tom. II. | S
250
(109)'
Ν
i
974... — .TAMBLICHI LIBER
πολιτειῶν y Ἱταλίᾳ γενέσύαε καὶ ἐν Xtxthte.
39) Χαρώνδας τε γὰρ, 0 Καταναῖος, εἰς εἶναι δοκῶν τὼν ἀρίότων νομοθετῶν, ΙΠΠυύαγόρειος qe Ζάλευχός τε, p 30) Tiuaone, o£ ««{οχρο), ὀνομωστο»΄ Υεγενημένοι ἐπὶ νοµοῦεσίᾳ, ΙΠυὺα- γόρειοι. ἦσαν οἱ τε τὼς Ἑγενωιὰς πολιτείας συστήσαντες, τήν τε γυμµγασιαρχικὴν κληδεῖ- σαν. xci τὴν 33) ἐπὶ Θοκλέους. ὀνομιαζομένην, Ὠυδαγόρειοι λέγονται εἶναι. Φύτιός τε, καὶ Θεοκλῆς, xal 33) Ἐλικαων, καὶ “4ρεστοκράτηρ διήνεγκαν, ἐπιηδεύμασέ τε xoà ἔέεσεν, oig καὶ 33) αἱ ἐν ἐκείνοις τοῖς τόποες πόλεις xar ἐκη- νους τοὺς χρόνους ἐχρήσαντο. ὅλως δὲ εὐρε- τὴν αὐτὸν γενέσθαι φασὺ καὶ της πολιτιαής ὅλης παιδείας, εἰπόντα μηδὲν ἐλερερενὲς εὔαι cU» ὄντων πραγμάτων, ἀλλὰ μµξτέχειν 34) καὶ yüv, πυρὀς, καὶ πὺρ, ὕδατος xol πνευμάτων
29) Χαρωνδας] Vide omnino eruditissimum Richard. Bentleium in Dissert. de Phaler. Epist. p. $45. € seqq. vbi pluribus argumentis euincit, Charondam « Zaleucum mon fuisse Pythagoreos, nec leges suas à Pythagora accipere potuisse, cum | Pythagora ipie an tiquiores fuerint. ZKust.
5o) Τιμάρης] Hic infra, N um. 22. yocatur Ζιμάραος Kus t.
(825 ἐπὶ Box ovg Obrechtus legit, Εὐθναλήους, τι ετ versione eius patet. Sed cuius secutus fuerit aucto ritatem, nobis non constat. Arcerius scribendum pu tabat, yel ᾿Επιθοκλέονς, vna voce; vel ἐπὶ «{/ιοκλίους νο] Εμπεδοκλέους. Sed hoc est ariolari, non vero cerü quid afferre, Nos, quoniam veterum anctoritate de-
' ' gtituti samus, ipsum quidem nomen proprium zutare . non audemus, sed tantum scribendum existimamus,
ἀπὸ Θεοχλέονς, Kust. Θεοκλέους etiam Scaliger. Kiest
- 4
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 27. 255
mae rerumpubliearum fuisse videntur. Nam Charondas Catanaeus, vnus ex optimis le- gislatoribus, et Zaleucus, atque 'limares Locrenses, itidem ob leges latas celeberri- mi, Pythagorei fuerunt: vt et qui Rhegi- | norum respublicas ordinarunt, tum quae gymnasiarchica vocabatur, tum quae ab Euthycle 'nomen tulit. tenique Phytius, Theocles, Elicaon, et Áristocrates institutis moribusque inter Pythagoreos praecellue- runt: quibus et ipsis eo temipore ciuitates eius regionis vtebantur. Jn genere aiunt, omnium politicarum disciplinarum Ipsum auctorem fuisse, quum diceret, nihil in primis rerum. elementis purum, sed terram ignis, ignem aeris, aerem aquae,. aquam spirituum participem esse: eodem 'modo
52) Ἐλικάων] lta Ciz. et Par. e marg. Spanh. etiam hic, vt Num, 172., quare restituimus. In edd. Arc, et Kust. hoc loco scriptum erat, Ελικείω. Kioss.
55) αἵ ἓν óx.] In Qiz? deest od. Kiess.
. 64) καὶ γῆν πυρός, καὶ πῦρ ὕδ.] Obrechtus locum hunc plenius sic legit: καὶ γῆν πυρὀς, καὶ ἀέρος, xoi ἀέρα ὕδατος, 1ai ὕδωρ πνευμάτων. Deinde ea, quae se- quuntur, καὶ ταῦτα πνεύματός $074, vt superuacanea prorsus et inutilia delenda sunt: *odem vero loco scribendum. ὡσαύτως δέ, vel simile quid. Kust. Ig πεμεύµατος necesse est verbum lateat, ex quo pendeat genitiuus αἰοχροῦ. Quod in banc me opinionem de- ducit, vt scribendum censeam: καὶ γῆν πυρός, xai "Vo ὕδατος καὶ πνευμάτων. καὶ κατὰ ταὐτὰ μέτοχόν εστι κα; λὸν αἰσχροῦ, etc. Deinceps scriptura κατὰ λόγον ajteri χαχαλόγον vbinis praeíerende videtur. τσκ. .
S2
270 . IXAMBLICHI LIBER
xal ravra πνευματὺς ἐδτε καλὸν αἰσγροῦ, καὶ δέχαιον ἀδίκου, καὶ τἆλλα χατὰ λόγον τού-
(u9)ro;g. ἐν Ó$ ταύτης ες ὑπούέσεως λαβεῖν τὸν | .. Λόγον τὴν slg ἑκάτερον µέρος ὁρμήν. δύο δὲ ᾿
εἶναι Αχνήσόθες xal τοῦ σώματος καὶ vij udi , τὴν μὲν ἄλογον», τὴ» δὲ προαερεειήν. 32) πο- Λετειῶν δὲ γραµιμαάς τινας τοιάςδε ερεῖς συότη- σάμενον, τοῖς ἄκροις ἀλλήλων συμψμανουῦύαρ καὶ µίαν ὀρύήν γωνίαν ποιούσας' τἦν μὲν ἐπι- *Qqurov φύδεν ἔχουόαν τὴν δὲ πέντε τοιαῦτα δυναµένη»' τὴν δὲ τούτων ἀμοφοτέρων ἀνάμε-
1:51 σον. «ΙΠογιζομένων ὃ ἡμῶν vog τε τῶν γραμ
quo 36) πρὸς αλλήλας συμµπτεάσεες, λα) τὰς τῶν.
λωρίων τῶν UAO τούτων, ΑΦελτίρτην ὑποτυποῦ- σύαε πολιτείας εἰκόνα. σμετερέσασίλαν δὲ τὴν Qoia» 27) Tesoro, Myoyro: φανερῶς ἐν rj
^85 silarube κ. T. ολ. Vt hic locus reote intelligstar, cogitandum est de triangulo rectangulo , cuius lute longitudine numeris 5, 4, 5 respondeant, latem 20" tem ad angulum rectum siue κάθετοι inter se ita €
, habeant, vt 5 ad 4, siue ita, vt sit alterum ad àil-
terum in ratione ἐπιτρίῳ. Nem ἐπίτριτον hic tantum — érnarium significare, id Loganus temere affirmaut
£st hic eadem breuiloquentia; quem supra cap. XXVI. not, 22. in eodem vocabulo /notauimus. . Ratio n est, 4152 ag cm ἐν ἐπιτρίτῳ λόγῳ. Tum, 5? -- 4* -zó, .
ο ο ο ο In Ciz. iie pla» deestynel, ot post τήν abest gi"
| Idem cum Arcerio pro ἐπιτρέιον, quod habet Ruster» offert ἐπέτριτον, quod restituimus, Denique dat 67) Bears Kies s.
86) πρὸς ἀλλήλας] In Ciz. vt in Arc. πρὸς ἄλληλα, lidem deinceps pro ᾿ὑπὸ τούτων habent ἀπὸ rov: quod praefero. Sensus est: quadrata quas ex hi: li neis oriuntur, —— Ότο. ὑποτυποῖσθαι πολετείας εἰχώα
Pd
Des ια. *
ο I
4 ! t
!
DE PXTHAGSRICA vITA, CAP. 27. 077.
turpe honesto, iniüstum iusto 'admistum esse, et alia eadem qua haecce ratione; iuxta istud vero suppositum rationem in alterutram partem ferr. Duos autem esse corporis et animae motus, alterum ratione carentem, alterum spontaneum. Hespubli- cas vero tres quasdam lineas constituere,
quarum extremae se inuicem contingerent,
et vnum rectangulum conficerent,. ita vt prima illarum epitriti, secunda dia pente, naturam habeat, tertia inter ambas ana- meses locum teneat; ratiocinantibus autem nobis, quemadmbdum lineae istae inter se coincidant, et quaenam spatia Giraumscri- bant, optimam reipublicae formam reprae sentari Liuius autem inuenti gloriam sibt vindicauit Plato m libris de Republica aperte
x T 4
E ! Loganus coniicit p. 102. ἠποτυποῦσθαν πολιτείσε Sos z male. JXKiess, |
87) Πλάτωνα, Aéyoyra — ἓν τῇ Πολ.] Arcerius bio - motauerat, Platonis sententiam a Iamblicho hoc loco citatam occurrere in Epinomide, sub finem. ' Sed fal- litur. Exstat enim libro VIII. de Bep. ($. a. p. 282- ed. Ást.) haud procul ab initio: vbi Philosophus ait: ὧν ἐπίτριτος πυθμὴν πεµπάδι σνζυγδὶς, δύο. águariac παρό- χιται. — Aristides Quintil. lib. HI. de Musica, Ῥ. 163. Edit Meibom. Τούτου δὴ καὶ Πλάτων φησὶν ἐπίτρετον πυθµένα πεντάδι συζυγέντα. — Caeterum hanc Platonis |
- sententiam refutat Aristoteles lib. V. do Republ. c. XII. (cap. X. ed. Schn.) Kust. Loganus praeterea citat
- Jamblichum in Nicomachi Arithm. p. 116. Tennul | Bullialdum .ad ΄ finem notarum süarum in Theon. Smyrnaeum, p. 252. díiess,
/
΄ 1 L
/ ' 278 . YAMBLIGHI ffbEsm -
!
IHolaseig, τὸν énízQurov ἐκεῖνον πυδµένα, τὸν
σῇ πεμπάδε συξευγνύµενον , χα) τὰς δύο παρε- xóusvov ἁρμονίας ἀσκῆσαί δὲ φασεν αὐτὸν xaà τὰς µετριοπαθείας, καὶ τὰς µεεσότητας, | ααὺ 33) τὸ σύν sive προηγουμένῳ τῶν ἀγαδῶὼν | ΄ἔκαστον εὐδαέµονα ποιεῖν τὸν βίον, xci συλ- λήβδην προρευρεῖν τὴν αἱρεσιν vé ἡμετέρων 152 ἀγαθὼν καὶ προςηκόντων ἔργων. -«4παλλάξαι ÓÀ λέγεται τοὺς Κροτωνεάτας καὶ τῶν παλλα- (1) ίδων, . καὶ καθόλου τῆς πρὸς τὰς ἀνεγγύους | yvvaixeagc ὁμιλίας. 39) πρὸς 4εινωνῶ yap riv | Ἀροντίνου γυναῖλχα, τὼν Πνδωγορείων ἑνόρ OUOUY σοφήν τε καὶ περεετὴν τὴν vni ,( ᾗ 60:) καὶ τὸ καλὸν καὶ περίβλεπτον ῥῆμα , τὸ 49) τὴν. γυναίκα δεῖν δύει αὐθημερὸν ,' ἅνι- σταµένην ἀπὸ τὀῦ ἑαυτῆς ὠνδρός' ὃ τῶξ 4!) sic Θεανὼ ἀναφέρονσι) πρὸς δὴ ταύτην | παρελθούσας τὰς τῶν Κροτωνιατῶὼν γυναΐῖκας . παρακαλέσαε περὶ φοῦ συμπεῖσαι τὸν Πυύα- γόραν διαλεγθῆναι περὶ τῆς πρὸς αὐτὰς δω-
58) τὸ opv TwWui] Yn Ciz. τῷ σὺν tt. (Quod sequitur ἕκαστον, . est masculinum, — Pythagoras suos etiam 4 'id excoluit, Δε vitam singuli eo felicem redderent, quod praecipuum quoddam bonum sibi adiungerent Kiess. .
59) πρὸς Δευνωνῶ ] Arcerius seribendum monuit, πρὸ Θιανώ: quod probo. Sic enim Brontini vxor appel- latur infra,- cap. vlt. sub finem: itemque a Suida Y- Θιανὼ, et Laertio, lib. VIII. num. 42. "Erat vero et altera Theano, Pythagorae vxor, cuius etiam hoc ipto loco post aliquot versus ft mentio. Kust. In Ci» dtiyuvQ, accentu Certe recte posito. Kies.
-* DE PXTHAGOBRICA viTA. CAP. 27. 379
dieens, . epitritum illud fuaisinéndin qui- nziario coniunctum duplicem harmoniam p?ae2 bere. Aiunt praeterea illum. excoluisse af- fectuum moderationem ετ /medioctitatem, atque Roc, vt siííguli adiuncto ΄Ῥοπο 'quo- dam praecipuo vitam beatam efficerent: et νι paucis muka complectar, adinuenisse eundem ferunt electionem bonorum nostro- rum offrciorumque, quae cuique conueniunt. Insuper ilüm dicunt Crotoniatas a pellicum, aharumque mulierum non legittime despon- $atarum consuetudine abduxisse. Venisse
enim Cretoniatarum vxores ad JDeinono.
Brontini Pythagorei eoniugem, sápientia et animi dotibus praecellentem; (cutus est et- iam egregium illud et illustre dictum, quod: quidam 'Fheanoni acceptum ferunt; muliert. eo ipso die fas esse sacra facere, quo a ma- rito suo surrexerit;) eamque rogasse, per- suaderet Pythagorae, vt ad maritos suos de
4e) «τὴν γυναΐκα δεῖν «ύσιν αὐθημ. Paulo aliter ipi phthegma hoc refert Laertius lib. VJIT. num. 43. alii- que scriptores.a Menagio ibi citati. Ilis vero (quod
obiter moneo) addendus est Theo in Progymnasmatis
pag. 69. Confer etiam Nostrum supra, Num. 66.
vbi dietum hoc ipsi Pythagorae tribuitur, .Kust. ToU ἑαυτῆς pro τοῦ ἑαντοῦ, quod editiones Are. et Rust.
dant, Cizensis cod. obtulit. Kíess ELM 41) εἰς θεανὼ] Vtique cum Axcerio s&ddendum censeo
(M)
τὴν τοῦ Πνθαχόρου, i. e. Pythagorae vxerem: vt sio |
distinguatur a Theanone Brontini vxore; cuius paulo ante facta est mentio, Ku st. !
-
v
'" 98ο IAMBLICHI LIBER
κ
φρρσύνης τοῖς ἀνδράσεν αὐτῶν] ὃ δὴ xal συµ- βῇναι. χαὶ της γοναικὸς ἐπαγγεελαμένης , xal sov Πυδαγόρον διαλεχθέντος, καὶ τῶν Κρο- τωνιατῶν 43) πεισθέντων, ἀναιρεύῆναι παντά- 155 πασε τὴν τότε ἐπιπολάζουσαν ἀκολασίαν. "Er φασὶ Πυδαγόραν , €) ἀφικόμένων εἰς τὴν nó- Λιν. τῶν Κροτωνιωσῶν &x τῆς 44) Συβάριδος (us) πρεςβευτῶν, 5) ἐπὶ τὴν ἐξαέτησι» τὼν φυγά- ο δων, Φεασώμενόν τένα τῶν πρέςβεων αὐτόχει- ρα 7εγενηµένον τῶν αὐτοῦ φίλων, μηδὲν ἄπο-- λρένασθαε αὐτῷ. ἐπερομένου δὲ τοῦ ἀνδρώ- Ὅπου καὶ βονλομένον τῆς ὁμιλέας αὐτοῦ µεετέ- χειν, εἰπεῖν, ὡς οὐ Ψδεμιστεύοε τοῖς ανίλρω- ποις.' ὅδεν δὴ καὶ : παρά τεσεν 1) πόλλωνα νομεσίλῆναι αὐτόν. ταῦτα δὴ πάντα, χαὶ ὅσα '— ρικρὸν eumopoDev 47) εἰρήχαμιεν περὶ τῆς τῶν τυράννων..κακαλίσεως, «καὶ τῆς TOP πόλεων ἐλευθερώσεως τῶν ἐν Ἰταλίᾳ τε xal Σάχελίᾳ, xal ἄλλων. πλειόνῳν, δείγματα noumodusóa τῆς εἰς τὰ πολιτικὰ αχρελείας αὐτοῦ, NV συνε- ῥἆλλετο τοῖς ἀνδρώποες.
43) m Ex MS. pro προςθόντων, quod prior Edit. nullo sensu- habet. Kust.
45) ἀφωκομένων alg τὴν π.] Historiae huius vberior . cognitio haurienda 'est ex Diodor. Sic. lib. xii. et Nostro , infra, Num. 177. Κας
, | 44) ZvBogudos Ἱ In Ciz. συβαρίδος. Kiess., 45) ἐπὶ τὴν ἐξαίτησιν] Sic etiam legitur infra, Num. — /477. At megis Graecum est, ἐπὶ τῇ ἐξωτήσει. — Cac-
-
DE PYTHAGORICA VITA, CAP. 27, 281
e ο e. P 0. 'e "^ i continentia. vxoribus debita. verba faceret: idque etiam effectui datum esse: muliere
enim id quod rogata erat promittente, Py- .—
thagora vero verba faciente, et Crotoniatis assentientibus, ea quae inualuerat libido prorsus e medio sublata est. Memvyant in- super, quum legati Sybaride Crotonem ad deposcendos exules venissent, Pythagoram vnum: ex legatis conspicientem, qui homi- nem sibi amicum propria manu interfecerat, nullo illum responso dignatum esse: quin
interroganti et eolloquium petenti περᾶρεο,
se homicidis responsa dare: vnde etiam a
quibusdam. Apollo habitüs:est. Haec sane ᾽
omnia, et quae paulo ante de' tyrannorum subuersione, vrbiumque Italicarum et Sicu-
larum liberatione aliisque compluribus di-
xnnus, indicio sint, quanta ille commoda circa res ciuiles in homines. contulerit. '
-
terum Árcsrius ἀστόχωρ plane pxo ἐδαύησιν legendum. ^
censebat εδέτασιν: merito eam ob causam notatus a Desider. Heraldo Animaduers in Iamblichum, p. 176. Kust. Lectio ἐπὲ τὴν ἐξαίτησι non est. solicitanda. Ita Ioseph. A. L. II, 6. S. ἡπομέν τε νῦν ἐπ ἀγορὰν
pla vid. in Matthiae gram. gr. mai. p. 86ο. Hioss. 46) Ἀπόλλωνα] Ciz. ὑπόλλωνα. Εἰειῃ,
47) εἰρήκαμεν περὶ τῆς τῶν ευρι] "ed Num. 55.
Kust.
"—
σίχου, adsumus frumentum emturi. Alia accüsatiui exem- . -
$^
. 282 XAMBLICHI LIBER KE Φ. a qd.
154 «Τὸ δὴ μετὰ τοῦτο une οὐτωσὲ torri | ἀλλὰ ses ἰδίαν ἀπτόμενος, (τὰ τῶν αρετῶν ἔργα αὐτοῦ τῷ λόγῳ κοσµήσωμεν. αρξωμιεῦα δὲ πρῶτον ἀπὸ Φεῶν, ὥσπερ 3") καὶ νοµέδεται σήν τε ὁδιότητα αητοῦ πειραδῶμεν ἐπιδεῖξαι «al τὰ ἀπ αὐτῆς Φαυμαστὼ ἔργα ἐπιδείξωμη ἑαυτοῖς καὶ τῷ λόγῳ κοσµήσωμεν.. ἓν μὲν οὖν δεῖγμα αὐτῆς éxtivo ἔστω, οὗ καὶ πρότερον ὀμνηµανε ὕσαμεν » ὅτι δὴ ἑγένωσκα τὴν ἑαυτοῦ Wurm, τές ἦν «al πόέλεν εἰς τὸ σώμα εὐρελη- (Q) λυύει, 3) τούς τε προτέρουρ αὐτῆς fiovs, καὶ τούτων πρὀδηλα τεκμήρια παρεζεε. μετὰ τοῦ- τὸ τοιγυν ἐκεῖνο. *) 'Νέσσον ποτὲ τὸν ποταμὸν σὺν πολλοῖς τῶν ἑταίρων διαβαίνων προρεῖα 7p] φωνῇ᾽ καὶ ὁ ποταμιὰς γεγωνόν τε καὶ τρα- vov ἀπεφύέγξατο, πάντών ἁπουόντων Xaip Πυθαγόρα. ἔτι μιᾷ καὶ τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἓν tt
5] κατ iios ἁπτόμενοι] Ita Kust. In Ciz. àllà καὶ
^o ev ἴδέως. ἀποτεμάμενο. Hoc ἄποτεμόμενοι, quod etiam , Arcerius habet, et per se non est deterius, quim JAusteri ἁπτόμενοι, et propter praegressum accusii vum, adeo praeferendum, — Kies.
2) καὶ νοµίζεται ] ^ Hoc καὶ, quod edd. Arc. et Kust. ignorant, e cod. Ciz. addidi. Kies.
8) vovg τε προτέρούς αὐτῆς Ülovg] ^ Henc Pythagore imposturam merito ridet et exagitet Lactant. Diwin. Institut. lib. III. p. m. 151. Éust.
4) Nésco» ποτὲ τὸν ποταμὺν --- τῇ αὐτῇ ἡμέρα] Haec omnia habet etiam Porphyrius, Num. 27. 28- 29. nisi quod pro flumine Nesso nominet Caucasnm.
| Laexdus lib. VIII. Num. II. candem de Pythagora bi
LU à
DE PYTHAGORICA VITA, CÀP.28. 585
C A'P. XXVIIL. "EO
Quod restat, non amplius, vt háctehnus, communiter, sed singillatim attingentes, vir- tutum eiu5 opera oratione exornabunus,. Primo autem a diis, vt fieri par est, initium faciemus, pietatemque eius et a pietate .pro- fecta admiranda opera nobis ob oculos'po- nentes, sermone celebrabunus. ^Sit igitur inter alia hoc eius pietatis indicium, quod prius commemorauimus: quod scilicet ani- mam suam, quaenam esset, vndeque in cerpus venisset, et priora vitae actae gé- nera nouerit, atque horum manifesta et clara documenta dederit. Post haec et istud, quod Nessum fluuium aliquando multis di- scipulis comitatus, transiens voce compella- verit, et flumen articulate clareque omnibus audientibus responderit: Salue Pwthagora.. Deinde vno eodemque .die Metaponuü in
: | :
etoriam narrans, Nessum itidem fluuium illum. vocat,
At Aelianus Par. Hist. lib lI. cap. XXVI. Kógay appellat; idemque lib. IV. cap. XVII. Ἀόσαν.. ln di- versum ab his abit Apollonius cap. VI. Histor. Come
| ment. qui sic ait: "Zwó τοῦ κατὰ Σάμον ποταμοῦ, δια-- βαΐνων σὺν ἄλλοις, ἤκουσε φωνὴν μεγάλην ὑπὲρ ανῶρωπο», Πυθαγόρα χαῖρε. Bic ergo scriptores hi, quod ad
rem ipsam, attinet, consentiunt; et in nomine Buuii discrepant. Nos vt in re dubia et incerta nihil de- finimus, sed tantum Lectorem remittimus ad "Mena- gium in dictum locum Laertii, et Iacob. Perizonium
.ad Aelian. ar. Histor. lib. IT. cap. 26. Kuwst. In Ciz. σὺν τοῖς πολλοῖς v. tr. Kiess B E
Bd
286 . . XAMBLICHI LIBER
Μεταποντίῳ τὴς Ἱταλίας. καὶ ἐν Τανυρομενίῳ Tc Σ]πελίας συγγεγονέναι καὶ διειλέχθαι κοι- vj τοῖς ἑκατέρωύθεν ἑταίροες 5) αὐτοῦ, 9) δια- Φεθαιοῦνταε.σχεδὸρ ἅπαντες, σταδίων ἐν µε-. ταιχµίῳ παμµπόλλων xal κατα γῆν καὶ κατὼ θάλαττὼν ὑπαρχόντων, οὐδ ἡμέραις ἀνυσίμων 7,385 πώνυ πολλαξ. Τὸ μὲν γάρ, ὅτε τὸν μηρὸν zxovosov ἐπέδειξεν 7) 4βάριδε τῷ Ὑπερβορέ, ἐἰκάσαντε αὐτὸν “4πόλλὼ εἶναι. τὸν 8) dy Ὑπερ- ' Αορέοες, οὗπερ ἦν ἑερὲὺς O ἄθαρις, βεβαι- | οὕντα, Gg τοῦτο ἀἁληθὲς ὑπολαμβώνοι ααὶ οὗ | (14) διαψεύδοιτο, Λάνυ τεδρύλληταε "^ xol uva | free τούτων Θειότερα xoà ἑλαυμαστότερα περὶ πώνδρὸς ὁμαλῶς καὶ -συμφώνως (rotta 9) προῤῥήσεις τε σειδμῶν ἀπαρᾶθατοε, xà λοιμῶν ἄποτροπαὶ σὺν τάχει, καὶ ἀνέμων Αιαίων χάλαζών τε χύσεως παραυτέχα 19) xa-
e "
5) αὐτοῦ] Sic scripsi pro αὐτῶν, quod cum editioni
. bus Arc. et ust, etiam Cis. agnoscit. Pluralem fi- sum esse, patet: nam pronomen feferendum est ad solos ipsius, i. e. Pythagorae, discipulos. Kies:
6) διαβεβαιοῦνεαι σχεδὺὸν ἅπαντες] Sic ex Porphyrio locum hunc emendauimus, Ante emim male, διαβε- βαιοῦντα σχεδὸν ἅπανεε. FKimst. In Cis. et Par. 9 wnarg. Spanh. recte διαβεβαιοῦνται. Idern. Ciz. deinceps eum Arcerio μεσωχμίῳ. Kies s.
7) 248208. ] Ita Ciz. In Kust. edit. 4βάρει, in Ατὸ "feq. Hiess.
8) ἐν Ὑπερβορέοις] In Ciz. et Arc. deest iy; item in illo scriptum est ὑπερβοραίοις, antea tamen ὑπερβορό Paulo inferius omnes habent ὑπερβόρειον. Mox fife οὕντα est lectio ed. Kust., Arcerii βεβαιοῦν, et cod. Ciz. βεβαιοῦντα,. Hoc βεβαιοῦνται debetur oscitanii li-
4 5 .tH.
-
DE PYTHAGÓRICA Vis. TA 28. 285
Itala et "Tauromenii in Sicilia versatuim; cumque vtriusque loci discipulis locutum esse, pene omnes affirmant; plurimis licet terra marique stadus, et quae nec mnltis diebus. quis confecerit, interiectis. lactatuni est autem abunde etiam vulgi sermonibus; quod Abaridi Hyperboreo, ipsum Apollint apud populares suos culto, cuius sacerdos erat, assimilanti, femur aureum ostenderit; vt confirmaret, quod secundum rei verita- ' tem sic de eo iudieasset, minimeque in eo deceptus fuisset. Sunt et millia alia his di- viniora:magisque miranda, quae vniformi consonaque narratione de viro traduntur: qualia sunt, terrae motus infallibiliter prae- dicti, pestes celeriter depulsae, ventorum violentorum grandinisque effusiones absque ZEN
brario, cui διαβεβαιοῦντὰι, quod modo scripserat, ad-
huc ante oculo« obuersaretur, — Infinitiuus, βεβαιοῦν aperte falsus est. Denique βεβαιοῦντα, si sanum est,
, aut sic intelligi potest, vt coniungatur cum μηρό», hoc sensu: femur aureum, quod fidem faceret Aba- xidi, eum non falsum esse; aut sic, vt statuatur, ῥεβαιοῦντα veferxi ad Pythagoram, oratiohe rects sn*
bito abeunte in imdirectam. Verum e sect, 92. coü- iicias, potius sic legendum. esse: --- βεβαιῶν αὐτόν,
ὡς, x. T. λ. — Diincepe- x ante πάνυ Ciz. cum Arcerio addit κα. Kiess. |
9) προζῥήσεις τε σωσμῶν] Ita Kui. et Ατοι In Ciz. . τῶν σεισμῶν, omissa particula τε. Kiess.
10) κατουγήσεις] Ita recte Kust. et Arc. Scaliger ver- tis: trangnillationes. In Cis, et Par. e mag. Spanh. est κατεύνησις, Kiess,
—
*80 IÁMBLICHI LIBER: σευνήσεες, xal κυμάτων ποταµέων τε xol ὃα- 'λασσέων "') ἄπευδιασμοὸ πρὸς εὐμµαρῇ τῶν ἔται- gov διάβασιν ὧν µεταλαβόντας Ἐμπεδοχλέα | τε τὰν ἄκραγανεῖνον, wal Ἐπεμενίδην» τὸν Κρῆτα , καὶ 4θαρεν τὸν Ὑπερβόρεον, πολ- ο λαχῆ πα) αὐτοὺς σοιαῦτά τινα ἐπετετελεχέναι 356 4ῆλα ὃ αὐτῶν τὰ ποιήματα ὑπάρχεει ᾽ au τε xal 12) 4λεξάανεμος μὲν o» τὸ ἐπώνυμον Ἐμπεδοκλέους, 3) Καὐθαρτὴς δέ, τὸ Ἐπιμενι- ' Qov: «4ἱδροβάτης δέ, τὸ «4βάριδος, 14) ὅτι aqa 12) oiürQ. τοῦ ἐν Ὑπερβορέ έοις "noA Avo, δω- ουδέντε αὐτῷ , ἐποχούμενος ποταμούς τε xd mÀCyy xal τὰ αῤατα διέβαινεν, «ἀεροβατῶν χρόπον τινά OnsQ ὑπενόησαν καὶ Ιυύαγόρω τενὲς πεπονθέναι τότε, ἡνίκα καὶ ἐν Meranor- τίῳ xa 16) Ταυρομενίῳ τοῖς ἑκατέρωύεν ἔται- ροἱς ὡμίληδε τῇ cvy ἡμέρᾳ. Λέγεται ὃ οτι (18) καὶ σεισαιὸν ἐσόμενον ἐπὶ φρέατος, ov ἐγεύσατο, προηγόρευσε' καὶ περὶ νεὼς '7) οὐριοδρομούό]ο 157 ὅτε χαταποντισθήσεται. : Kal ταῦτα μὲν ton
11) ἀπευδιασμοὶ ] Sic etiexn Porphyrjjs. Quam vocem caeteroqui suspectam habebat ArcdPius, eiusque loco soribendum suspiéabatur ἀπωθισμοέ: sed male. Τὰ enim yox insolens quidem, attamen vitii expers, t gnificatque tranquillationés , si sio dicere liceat, vil serenationes, ab εὐδία,. Kust. Pro τῶν το in Cis. vt in ed. Arc. τῶν ἑτέρων. Kiess.
.12) ὀλεξάνεμος] Ita Arc. et Kust. In Cis. et Par. ἀλεξανέμας. Kiess.' [άλεξανέμας verum. 'V. omnino Valckenar. ad Euripid. Phoen. v. 120. Schaefer]
15) Kao) αρτῆς ] Ita scripsi pro corrupto καθαρίης. σε. rum "habet Porphyxins loco Jaudato, quod monugrus
! 2
DE PYTXAGORICA VITA. 6Α5,.98. 287
imora sedatae , flüctus maris et fluminum plaocati, νε discipuli facilius trensire possent, Quorum compotes etiam facti Empedocleg Agrigentinus, Epimenides Cretensis, et Aba- ris'Hyperboreus, multis in locis talia faci- nora. designarunt. Satis autem nota sunt ipsorum opera: inprimis vero, quod: Empe- docles cognominatus fuerit ztlexanemos, ven-
torum depulsor; Epiünenides Cathartes, ex-
piator; Abaris vero- Jithrobates, aéórambu-
lus: qui posterior hoc nomen tulit, cum telo
sibi ab Apolline Hyperboreo donato vectus, flumma, maria, et inuia quaeque, per ae- rem quodammodo incedens, superaret. Quod aliqui et Pythagoram vsurpasse opinantur, cum vno die Metaponti et Tauromenii cum vtriusque loci'discipulis versatus est. Fertur et futurum terrae motum apud puteum, quem degustauerat, praedixisse; et nauem
submersum iri, quae secundo vento vehe-
batur. Atque haec sint certa eius pietatis
Xusterus ad h. l et Rittershus. ad ο... P 59. [i in Ind. rer. memorab. Schaefer.]- ; Tum Ciz. male τὸν ἐπιμενίδου. Kiess.
14) ὅτι] Jja Kust. e Par. In Ciz. et Arc. ὅτε. Kioss,
15) obetQ τοῦ ἐν Ὑπερβορ.] Confer Nostrum supra, ,
Num, gi. Kust. Deinceps in em vt in Arc. μι pro ἀπόλλωνος. Είδες,
16). Ταυρομενίῳ] In Ciz. πυρος Deinde pro ἕκα- Ἱέρωθεν Rittezshus. ex Porphyrio p. 39. híe scribi iubet. ἑκατέρωθι. — Απ. ὀμίλησε. FLiess.
17) οὐριοδρομούσης ] Ciz. οὐριοδραμούσηςι Kiess,
-
208 ^ ΙταΑΜΒΙΙσΗΙ LIBER
vexpujoum τῆς εὐσεβείας: αὐτοῦ. βούλομαι ài ἀνωύεν τὰς ἀρχὰς ὑποδείξαις τῆς τῶν Üuw θρησκείας , 4g προεστήσατο Πυδαγόρας τε καὶ οἱ απ αὐτοῦ ἄνδρες. 5) ἅπαντα ὅσα περὶ τοῦ
πράττειν 19) jj μὴ πράττει» διορίζουσεν, ἐστό- . ἆασται τῆς πρὸς τὸ Φεῖον 39) ὁμελέαρ᾽ καὶ
cor) αὕτη ἐστέ, ”") [καὶ βίος ἅπας συντέτα- xrat πρὸς τὸ ἀκολουῦθεῖν τῷ ὑεῷ, sal ὁ λόγος
οὗτος ταύτης ἐσελ] τής φιλοσοφίας 33) ὅτι yt- |
λοῖον ποιοῦσεν oí &vOQeno:, ἀἄλλοῦέν nobw ζητοῦντες τὸ εὖ, [4j παρὰ τῶν Osóv, καὶ ὅμοιο», ὥσπερ Gv si τες ἐν Φασιλευομένη χώ- Qo τῶν πολιτῶν τινὰ ὕπαρχον δεραπέύσῃ, ἆμε- λήσας αὐτοῦ TOU ἠάντων ἄρχοντος. τοιοῦτον γὰρ οἴονται ποιεῖν τοὺς ὤνέρώπους. ἐπδὶ γὰρ 22) ἔστε τε ὑΨεός, καὶ οὗτος πάντων κύριος 34) δεῖν δὲ ὁμολὺγεῖται παρὰ τοῦ κυρίου τά-
χαὶ oig ἄν χαίρωσε, τούτοις διδόασε τάγαδά,
18) ἅπαντα ὅσα περὶ τοῦ πράττευν — κα To- tus hic locus legitur etiam supra, Num. * g6. 97. Kust. In Ciz. et Aro, περὲ τὸ πρἄττειν. Kies.
239) η μὴ πράττει» ] Haec in priore Edit. desunt; quit ex MS. reuocaui, JKust.
E ὁμιλίας Ἰ Hoc, quod pro vulgato épeloylac vir do- ctus ad marginem codicis Spanhemiani rescriptent
πι dogmatibus Pythagoreorum vnice comueniens, in
- contexta recipere non dubitaui. In Cis. ἑστόχασδῳ, vt in edit. Arc, Kiess.
21) xoi βίος ἅπας συντ. Ἱ Verba haec vmcis inclosa desunt iu MS, «Αϊ cadem leguntur etiam supra Num,
-
| (16) yero» αὐσεῖν᾽ πάντες τε, οὓς μὲν ἂν φιλώ —
9 I LUE
DE PYTHAGOBRICA VITA. CAP. 28. 289
indieia. Lnubet àutem etiam cultus diuini repetita altius principia ostendere, quae a Pythagora et eius sectatoribus proposita sunt: quod scilicet omnia, quae de agendis vel fugiendis definiunt, tendánt ad consue- tudinem cum deo: estque principium, ad quod omnis eorum vita ordinatur, deum sequi: atque. huius philosophiae ista ratio - est ; quod, ridicule agant homines, qui quod bonum est, aliunde, quam a diis petunt: perinde ac si quis in prouincia regis pote- stati subiecta quendam, ὁ ciuium. numero praefectum colat, neglecto eo, qui omnibus dominatur: tale enim quid Pythagorei exi- stimant ab hominibus illis fieri. Quum enint et deus sit, et omnibus imperet; in con- fesso autem est, bonum'a domino peten-. dum esse: omnes enim iis bona tribuunt, quos amant, quosque sibi acceptos habent;
^ 86. vbi vide quae notanimus. Kust, Eadem etiam hic leguntur in cod. Ciz, qui pro ταῦτα, Rus ha-
(o bet ust, praebet ταύτης». Hiess
&2) ὅτι γελοῖον ποιοῦσε] — Supra reciius, 7ελοῖον y&Q «ποιοῦσι. μοι. Pro ἄλλοθέν ρα Ciz. ἄλλοθέν mots. KRiess.
25) ἔστι] ta recte Ciz. In Arc. et Kust. ἐστί. K ies
24) δεν δὲ ὁμολογεῖται παρὰ τ.] Sic locum hunc ex ipso Iamblicho, Num. 87. emendauimus. Ante enim corrupte legebatur: δεῖν δὲ ὅμολογεῖν msgi τοῦ κυρίὀν . τἀγαθόν ἐστι. Kust. In Ciz eadem lectio coxrupta exstat — Kies. ἵ
Tom. II. Y
Σι
[ — 4 ' "
260 .XAMBLIOHI LIBER
πρὸὀ δὲ οὓς ἐναντέως 32) ἔχούσε, τάναντία'
δήλον ὅτε ταῦτα πρακτξον, oic τυγχάνει ὁ θεὸς 188 χαἰρὼν. .Ταῦτα δὲ οὐ ῥᾷδιον εἰδέναι, ἂν µη
τις 9j ÜsoU ἀκχηκοότος 5 ὑεοῦ ἀκούσῃ, 1 διὰ φόχνης Ψείας πορέζηται.. διὸ καὶ nsQl τὴν µαν-
τικὴν σπουδάξζουσι. μόνη γὰρ αύτη ἑρμηνεα '
36) τὴς περὲ τῶν ἐλεῶύ διανοίας ἐσεί. 37) καὶ
ὅμως 08 τὴν αὐτῶν πραγµατείαν 38) ἁξίαν τῷ.
δόδεµεν εἶνάε, τῷ οἰομένῳ ὑεσὺς εἶναι" τοῖς ὃ
εὐήθειαν «λώτερον τούτων, xal ἁμφότερα. ἔδιι δὲ xoà τῶν ἀπόταγμάτων τὰ πολλὰ 9) ἐκ st- λετῶν εἰενηνεγμένα, διὰ τὸ oikoDaí τε svn αὐτοὺς ταῦτα, καὶ) μὴ νοµάδειν ἀἆλαζονεία, &ÀX ἀπό τινὺς Ütov ἔχειν τὴν ἁρχήν ' καὶ τοῦ- τό ys 79) πάντες oí Πυθαγόρειοι ὁμιῶς ἔχουόν
25) ἔχουσι] Ciz. ἔχωσι. Coniunctiuum praefero. Kies
26) τῆς περὶ τῶν Φεῶν διανοίας] Hoc διανοίάς. recepi e Ciz. Antea legebatur ἑρμηνείας, pro quo Ατοὐηι et Obrechtus, probantibus Kustero in nota ad h.l et Rittershusio ad Porphyr. p. 56., malebant εὐμενείας. Cui coniecturae obstat περί, quod Rusterus sut mn πορὰ mutare aut prorsus delere volebat, Kies:
27) xui ὅμως δὲ τὴν αὐτῶν πρ.] Locus hic obscure est et procul dubio vitiosus, quem sic legendum pulo: xai ὅλως δὲ αὕτη ἡ πραγματεία ἀξία τω δόξειεν εἶναι, " οἱομένῳ Φεοὺς εἶναι. εἶ δέ τινι εὐήθεια «Θάτερον (1 δόξειε), καὶ ἀμφότερα. Sensum expressit Obrechtus in versione, Kust. Violentius Kusterus .tractauit huno locum, quem ego quidem, haud mnltis mutatis, si6 scribendum esse censeo: καὶ ὁμοίως δὲ τὴν αὐτῶν πρᾶ-
: /µατείαν ἀξίαν του δόξειν ἂν εἶναι τῷ οἰομένῳ Φεοὺς εἶναι" τοῖς Ü' εὐήθειαν Φάτερον τούτων, xai ἀμφότερα. Et sim- liter fore, vt illi, qui deos esse credat, Pwythagorto-
-
N
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 28. agr
quos vero contrario affectu prosequuntur, iis contraria immittunt: planum est, agenda esse ea, quae deo grata sunt, Haec autem scire difficile est, nisi quis vel eum, qui deum audiuit, vel deum ipsum audiuerit, .- vel diuino artificio cognitionem hanc sibi comparauerit. Hine et diuinationi operam dant: illa eniin sola est interpretatio eorum, . quae de diis sint statuenda: et qui hano eorum occupationem in pretio habet, 1$ Si« mul videtur existimare, deos esse; qui vero horum alterutrum stultum censet, ille vtrum- que stulütiae. damnat. Sunt autem multa illorum interdicta ex sacris initiis introdu- cta; quia haec in honore , nec pro vana ostentatiorie habent, sed deum quendam pro eorum auctore agnoscunt. Vnde omnes pariter Pythagorei proni. sunt ad fidem ad»
rum studium in arte diuinandi positum res homine digna vidégtur; illis autem , qui alterutrum, siue diuinationen: . siue. de diis opinionem stultum esse P petes, vtruniqua
- stultum videatur. | Kies.
a0) ἀξίαν τῳ ] Sic MS. pro ἀξίαντος, quod prior Edit. abet. : Deinde εὔήθειαν itidem auctoritate codicis MS, reposuimus pro eb ἢ Osa». Eust. In Ciz. est ἀξίαν τῷ, et ἀήδειαν. Kioss. 29) πολλὰ £x, τελετῶν ] In Ciz. πολλὰς ὡς τελετῶν. Idem deinceps post οἵεσῦαι recte addit τν, quod non habent . neque Árcerius neque, Husterus. Πέσο $0) πάντες] ᾿ Ciz. πάντως. Idem pro. ὁμῶς cum Árcerio ὕμως. Sensus est: Pythagorei talia tenent cum cre- .dulitate — Kiost. [ T 3
b
209 ' .'-IA&MBLICHI LIBER
πιστευτικῶς, οἷον 31) περ) “4ριόταίου τοῦ Iloo- πονησίον, "x&b «4βαρειδος τοῦ Ὑπερρθορέου τὰ
ριυὐολογούμενα, κα) ὅσα ἄλλα τοιαῦτα λἐγε-
^ ^v ^A E σαι. πᾶσε γὰρ πιστεύουσε τοῖς' τοιούτοες, πολ-
(15) A& δὲ uà αὐτοὶ πειρῶνται. τῶν τοιούτων δὲ
159
τῶν Üoxov"rov μυὐικῶν ἀπομνηχιονεύουσῳ, ὡς οὐδὲν ἄπιστοῦντες O, τε ἂν ες τὸ ὑδεῖον ἀνώγηται, Ἔφη γουν Εὐρυτόν τις λέγει», ὔτι φαίη ποιμὴν ἀκοῦσαέ τένος ἄδονεος» νόμων
éni τῷ τάφῷ τοῦ Φιλολάου 33) καὶ αὐτὸν οὐ-
δὲν ἀπισεῆσαι, ἀλλ ἐρέδδαι, τίνα ἁρμονίαν.
c I L4 " v" sjoav δὲ οὗτοι ἀμιορότερος Πυθαγόρειοι, καὶ
pose Εύρυτος Φιλολάοι. φασὶ δὲ 33) καὶ σῷ Πυδαγόρᾳ τινά ποτε λέγειν, ὅτε δοκοί ποτὲ ἐν τῷ ὕπνῳ τῷ παερὶ δναλέγεσθαε r£ vea- σ,, xal ἐπέρεσέλαι - τίνος τοῦτο τὸ σημεῖο»; zóv ὃ οὐδενὸς φώναι, ἆλλ ὡς διελέγετο αὐτῷ
^ «Ag os. aene ov? οὐδὸ τὸ ἐμοὶ νῦν σὲ δια-
$2) «τερὺ ρισταίου. τοῦ Προκονησίου] De eo nimirum Íabulabantur, animam eius, quoties vellet, corpore exire.ct-in idem redire solitam esse. Vide Herodo- tum lib. IV. Apollonium Histor. Mir. cap. g. et alios. Kust.. Aliis appellatur "4gwzéag. vid. Tzschuke 14 | Strabon, XIII. Tom. V. p Deum Α. Gell. N. A. IX. 4
RAiess.
82) καὶ αὐτὸν οὐδὲν à ἄπιστῆσαι, pr ἐρέσθαι,, τίνα ὁρ- povíay. Toa δὲ οὗτου ἀμφότερου. Πυθαγόρειο καὶ μαθητὴς Εύρυτος Φιλολόου] Haec. omnia in priore Edit. desunt, quae ex cod. M8. reuocauimus. C1 1:erum conferendus est cum 1ρο loco Noster infr
, Num. 148. vbi eadem historia narratur. — Vide etium Sam. Tennulium ad Tamblichum i in Nicomachi Introd.
D
DE PYTHAGORICA VITÀ. GAP. 28. 203
,
hibendam talibus, qualia de Aristaeo Pro- conesio et de Abaride Hyperbóreo commen- ta referuntur; et quotquot alia sunt generis eiusdem. Omnibus enim eiusmodi adhibent assensum: multa quoque et ipsi commini- scuntur; saepeque talium, quae fabulosa videntur, mentionem faciunt: tanquam ni- hil non credentes, quod ad deum refertur. Hetulit igitur quidam, Eurytum affirmasse, pastorem aliquem, qui iuxta sepulcrum Phi- lolai pascerét, canentem quempiam audi-
-
visse. ]llum vero minime ei,fidem derogas- .:
se, sed quaesiuisse, quam larmoniam? Erat
autem vterque Pythagoreüs; ,ét quidem. Eurytus discipulus Philolai, Aiunt porro,
Pythagorae quoque quendam narrasse, -ali- quando se sibi visum esse cum parente suo
demortiio colloqui, atque, quid hoc sibi por- tenderet, interrogasse: illum respondisse,"
nihil portendere; sed parentem reueta cum
ipso locutum: vt igitur te iam mecum col-
| . Jrithm, p, 85. | Quod autem ad rem ipsam ettiiet, pert tinet huc symbolum illád . Pythagorieum, Ππερὺ Φεῶν μηδὲν Φαυμαστὸν ἀπίστει, μηδὲ περὶ Φείων δογμάτων de'quo.vide Nostrum in Protreptico, symb. IV. Éust.,
In Ciz. wai':óv οὐθὲν ἀπιστῆσαιι ἀλλ ἔρεσθαι. Ἠοο τὸν - pro αὐτὸν etiam Tennulius p. 85. e Mss. notauit, id- '
que seruari potest, quemadmodum pue post legitur 20» à οὔδενὸς giras. Kies s.
385) καὶ τῷ Πυθαγόρα Ἰ Hoc καὶ addidi e cod, Ciz.
| Ibidem paulo post est οὐθενός. Kiess.
^4
. η 1)
,K.
f
204 YAMBLICHI LIBER
λέγεσδαι σηµαίνει οὐθέν, οὕτως οὐδὲ ἐκεῖνο, ὥστε. πρὸς πάντα τὰ τοιαῦτα οὐχὶ αὐτοὺς εὐ- ἠύεις νοµεζουσεν, ἀλλὼ τοὺς ἀπιστοῦντας. οὗ ydg εἶναι τὰ μὲν 341) δυνατὰ τοῖς Ósoic, τὰ δὲ X [ e » ιά , ἀδύνατα, ὥσπερ οἴεσδαι τοὺς σοφεζδοµένους' 3 2 2 4 , . , € 2 i € » { 3 ελλα πάντα ὄννατα. xa) ἀρχὴ n αὐτή ἐστι κ. - 3 ^w b RJ ^ E . j3
των ἐπὼν, ἅ éxsivoi φασε μὲν είναι «4ἴνου,
P d 1, 9 , ,9) εστε μέντοι ἔσως ἐκείνων' nca "9 Ἔλπεσθαι χρὴ πάντ’, insi 91) οὖν Ear oi
0i». ἄελπτογν»
d εράδια πάντα Φεῷ τελέσαι, ναί ἀνήγυτον ovdi.
140 5) Την δὲ πίστιν τῶν παρ αὐτοῖς ὑπολήψεων ἡγὀῦνται εἶναι ταύτην, ὅτε ἦν 35) ὁ πρῶτος εὐπὼν αὐτὸ οὐχ Ó τυχών, ἆἄλλ O εδεός. καὶ ὃν
^* ποῦτο τῶν ἀπουσμάτων ἐστέ' τίς ὁ ΙΠυθαγό-
ζας; φασὶ γὰρ 39) εἶναι «4πόλλω Σπερβόρεο»,
. / mtt . D
' 84) δυνατὰ τοῖς Q'eot;] Ciz. δυνατά τῷ θιῷ, Arce δυνατὰ τῶν Ds». Kiess.
. $5) ἔστι μέντοι Ἰ Ita Ciz. Antea erat ἐστί. ' Kiess.
| 56) Ἔλπεσδαι χρὴ m. ] Vide Clariss. Ioh. Alb. Fabri « cium Bibliothec.. Graec, lib. 1. cap. XIV. $. ΤΗ, Kust.
|. 87) o)x ἔστ] In Ciz, et Par. oux ἔστιν. — Versu altero in Ciz. ῥᾷδια γὰρ πάντα. Kiess.
*) A paragrapho 140. incipit, nouum fragmentum, quod ad paragr. 148.. porrigitur. Eius auctorem et aetste et credulitate Diogeni esse parem, testantur tum ei, .quae de Abaride narrantur, tum, quod statuitur, Py: thagoram opus suum, quod inscribitur ἱερὸς λόγος, tX diuinis Orphei carminibas composuisse, huicque vt- tusto poetae soli praeter Aegyptios omnem suam phi- losophiaám debere. Eundem vero diuersum ese 4
. Diogene, et vna cum hoc Nicomachi scrinia compi
-—
DE PYTHAGORICA VITA, CAP. 28.. 295
loqui, nihil portendit; ita nec illud. Ad. eoque isti in omnibus non 66 stultos esse existimant, sed eos, qui sunt increduli. Non enim deum quaedam posse, quaedam non. posse, vt scioli putant; sed posse - omnia, statuunt. Estque id etiam initium carminis : heroici, quod ili quidem Lino tribuunt; est vero, nisi fallor,: ab ipsismet profectum:
Omnia sunt pude mec insperabile quicquam ου» Cuncta deus peragit facile, et nihil- impedit ipsum. .
Fidem autem suis opinionibus inde fieri cen« sent, quod, qui primus earum auctor extitit, non vulgaris homo fuerit, sed deus: erat- que hoc vnum ex illorum. dictis: quisnam fuerit Pythagoras? Aiunt enim, ipsum fuisse — pe : huius vero rei
Dio; deae 68, quae de seus Abaridis a Dio- gene in fragmento praecedenti e Nicomacho simil . modo tradita hic repetuntur. — Quibus argumentis licet ad scriptoris aetatem propius adducamur; eius
' tamen nomen quod sit,' dici non potest. —Meiners. Ῥ. 282.
58) 0 πρῶτος ) Ita scripsi e Ciz. In edd. Ατο. er Kust. πρῶτος siue articulo. Ότο αὐτό, quod sequitur, Ora- &ionis series potius pluralem αὐτὰ requirit. Tum pro ἓν τοῦτο potius scribendum £y τούτων, quo, etiam scri-
ptura codicis Arceriani, i» τούτῳ, ducit. Vocabulum -
ἀκούσματα eodem modo est capiendum, quo sect. 65. Kie:ss. |
| 59) εἶναι “πόλλω Ὑπερβ.] Confer Nostrum supra, Num. 91. €t 155. et Menag. ad Laort, lib. ΥΠ. Num, It.
/ Kust.
141
200b — —1AMBLICHI LIBER
τούτου’ 02 vsxpojoum ἔχεσδαι, ὅτε 49) ὃν τῷ ἀγῶνε ἐδανιστάμιενοξ τὸν μηζὺὸν παρέφηνε xov- σοῦν, xul ὅτε 4θαρεν τὸν Ὑπερβόρεον 43) εἰ- , ο "^ 29 T o» στία, καὶ τὸν ὀΐσέὸν αὐτοῦ ἄφείλετο, 'Q Éxv- ερνᾶτο. «{έγεται δὲ ὁ -4βάρις ἑλθεῖν εξ περβορέων, 43) ἀγείρων χρνσὸν sig τὸν νεών, Αα , / Sa 3 P € xal προλέγων Aotuov. καχέλυε δὲ ἐν τοῖς ἃ- Qoiq, xol οὔτε πίνων οὔτε ἐσθίωῶν cn nor οὐδέν. 343) λέγεται δὲ καὶ ἐν «{αχεδαεμονίοις {ῦσαι τὰ αωλυτήρια, x«l διὰ τοῦτο οὐδένα / ef 3 , DOM » ή πώποτε ὕστερον ἐν «{αχεδαέμονε λοεέὸν γενέ-
(19 σύαι. τοῦτον οὖν τὸν 4βαριν παρελόµενος
142
[4] jf ^ ον , ἕ 2 3 D ον είχε, χούσουν OlorOv, 44) ov «veu οὐχ o; v ήν τὰς ὁδοὺςο ἐξευρίσκειν, ὁμολογούντα ἐποί- σε. Kel ἐν ἸΜεταποντίῳ, εὐξαμένων suo
φενέσέαε αὐτοῖς τὰ ἐν τῷ προςπλέοντε nÀou*
φεχρὺὸς εοένυν ἂν ἡμῖν, ἔφη. xal ἐφάνη νὲ-
Al f . 1 " ' ? : 4 A κρον «yov το nzÀoiov. xci 8v Συόῤαρει τὸν ὄφεν. τὸν ἀπολτείναντα 55) τὸν δασὺν ἔλαβε
E 4o) ἓν τῷ ἀγῶνι ] Yta scripsi pro i» τῷ aidy,, quodin
edd. Arc. Hust;, et cod. Οἱ5. exaratum est. Ese autem scribendum ἀγῶνι, monuerunt Rittershus, 2d Porphyr. p. $5. et Husterus ad h. 1. Kiess. Sic
ο (ἷν τῷ ἀγῶνι) diserte Aelianus Var. Hist. lib, II. cap.
XXVI. καὶ ἐν τῷ ἀγῶνι ἐξανιστάμενος τῶν μηρῶν ó Iv$a- }όρας παρόφηνε τὸν ἕτερον χρυαοῦν. Per vocem ἀγὼν hic desighantur ludi Olympici, vt patet ex eodem Aelia:
. πο, lib. IV. 17. καὶ ἐν Ὀλυμπίᾳ δὲ παρέφηνε χρυσοῦν τὸ
ἕτερον μηρῶν. Adstipulatur Amm. Marcellinus XXI. 16.
"^ Femur suum aureum apud Olympiam saepe monstrabat. Loquitur.de Pythagora. Afiotum &uctorum loca com sulto hic praetermitto. ust.
x
2 λ V^
1
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 28, 297
indicia haberi, quod in ludis surgens femur - . aureum ostenderit; quodque Abarim Hyper-
boreum. hospitio exceperit, et telum, quo regebatur, ab eodem tulerit. Fertur autem
Abaris ab Hyperboreis venisse, vt aurum .
:
in templum corrogaret: diuersabatur autem
in templis ; ; neque vnquam edere, . aut bi» bere visus est. Ferubt etiam, apud. Lace-
daemonios auerruncatoria sacra celebrasse,
et propterea Spartae nunquam deinceps pestem obortam esse. .Hunc igitur. Abarim
telo aureo, sine quo vias inuenire non po-:
terat, priuatum testem de se dedit Pythago-
ras; et Metaponti quibusdam sibi ipsis ap-.
precantibus, quiequid in naui portum iam
intrante foret; mortuus ergo, inquit, vobis -
erit: et apparuit, mortuum illa vectum esse,
Sed et Sybari serpenzem lethiferum. et hir» Ns :
^
41) eiovía In Ciz. et Arc. ἐστιᾶ. Deinceps Cis, τὴν 0. —
στὸν — 4. Kiess,
42) ἀγείρων ᾿χρυσὺν] Canfer Nostrum supra, Num. 91. Kust. Pro γεὼν in Ciz, ai», quod correxit Reine- sius. Kieoss,
45) λέγεται δὲ καὶ ἓν «4ακεδ.] Supra Num. g2. ÉKust, Mox .Ciz, et Per. pro ώς habent'otÓcoy. Kiess.
44) οὗ ἄνευ] .In Ciz. et Arc. 5c ἄνευ, Ciz. tamen antea item cum Arcerio ὃν εἶχε. Kiess.
45) τὸν δασὺν] Oportet hac voce denotari hominem aliquem, vel animal, a serpente occisum: alioquin sensus erit mutilus. Vir doctus ad marginem cod. Spanhem. rescripserat, /óow: sed sbsque auctoritate. Erat aliquando, cum scribendum putarem, τὸν δασύ-
!
1
j|
hj
Ι
^ / 1 “
298 1AMBLIÓHI LIBER
xe Δπιπέμψατο, ὁμοέως δὲ χα) τὸν ἓν Τυρ- ῥηνίᾳ τὸν .μεκρὸν ὄφεν, ὃς ἄπέκτεινε 46) δά- xvov. ἐν Ἀρότωνε δὲ 47) τὸν ἀετὸν zv λευκὺν κατέψηήσεν ὑπομείναντα, ὥς φασι. (Λουλομένου δέ τινοὺ ἀκούειν, οὖκ ἔφη πω Λέξειν, πρὶν jj σσημεῖόν τε φανῃ. xoi μετὰ ταῦτα ἐγένετο ἐν 48) Καυκωνίᾳ 59 λευκὴ ἄρκτος. xal πρὸς τὸν μέλλοντα ἑξαγγέλλειν αὐτῷ τὸν 49) τούτου
148 Üeverov, προεῖπεν avrog. 59) Kal Μυλλίν
- 5 c
vcóv Ἀροτωνεάτην ἀνέμνησεν, ὅτε x» Miu 0
Ζορδίου. . xal ὤχετο 0 MvAMag εἷς τὴν nae- ; 3 ^ bl ,
Qov, ποιήσων, ὅσα eni τῷ τάφῳ ἐκέλευσε. À- 1 € , M! $1 » f 3 " € [
γετας 02 καὶ ὅτε τὴν 21) οἰχίαν «avrov o πριά-
à 5 9 f (120) μενος λαὶ ἀνοράξας, & μὲν εἶδεν, αὖὐδενὶ éroó-
µέησεν εἰπεῖν. avri δὲ τῆς ἁμαρτίας ταύτης ϐ Κρότωνε !ἑροσυλῶν ἑλήφύη καὶ ἀπέίλανε. τὸ γὰρ yévstov ἀποπεσὸν τοῦ ἀγαάλματος τὸ χρυ- σοῦν 7") ἐφωράδη λαθών. ταῦτά τε οὖν λέγουόι
ποδα, i. e. leporem: sed nunc ἐπέχω, et de re incer nihil certi affirmo. iust. Loganus p. 103. , Forte »» τὸν ἀποκτείναντα vjj δήξει, vel ex alio regimine τοῦ , δακτύλοις ἔλαβε. Mihi videtur post ἀποκτείγαντα aliquid excidisse, νι vwd, el τινάς, et. τὸν δασὺν pertinere ad τὸν ἐ ὄφινν cui deinceps opponitur ó μικρό ὄφις. Kiess |
46) δάκνων ] Scal, Zuüvov. Kiess.
47) τὸν ἀετὸν τὸν λευκὸν πατέψ.Ἱ. Aelianus Jar. Hist. IV, 17. totidem verbis: x«i τὸν ἀετὸν δὲ εὸν λευχὸν “φπατέψησεν ὑπομείναντα αὐτόν. Vide etiam supra, Num. 62. vbi simile quid Olympiae .a Pythagora factum esse refertur, | Kust..— x
. 48) Καυκωνία] In Ciz. Kovlewig, quae: genuina οτί» ptura videwur. - Kueterus in Indice rerum praecipu
4
-
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 28. 299
sutum comprehendit, alioque ablegauit: si- militer alium in Tyrrhenia paruum serpen- tem, morsu interficientem. Crotone veró albam aquilam palpauit, quae se contre- ctandam, vt aiunt, illi praebuerat. Quum quidam audire quidpiam ab eo vellet, ne- gauit se ante dicturum, quam prodigium aliquod apparuisset; et fuit posthac in Cau- lonia vrsa alba: cuius quam mortem qui- dam illi annunciaturus. esset, ipse eam Ῥταθ- dixit. Mylliam quoque Crotoniatem admo- nuit, fuisse Midám Gordii filium; et Myllias in continenter Asiae traiecit, faoturds ibi, quae ad sepulchrum facienda Pythagoras ei praeceperat. Aiunt etiam, eum, qui .do- mum illius emit, et defossa in ea refodit, nulli prodere ausum esse quae viderat; quin et facinoris liuius poenas dedit, in sacrilegio - Crotone deprtehensus et capite plexus: de- lapsam enim simulacro barbam auream abs- tulerat. Haec igitur aliaque id genus com-
rum sub v. vrsa Daunia : ss forte legendum, ἐν 4av- δέψ. Kiess.
49) τούτον] ΤΓαύτης earibendum est, $i ad praecedens ἄρκτος refertur. Kust. Pro αὐτῷ, quod praecedit, in cod. Cíz,. vt in Arc. edit. est αὐτοῦ. Pro τούτου 8ca- liger xovgov. Kiess:
6ο) Kai Μνλλίαν τὸν Κροτ.] Idem refert Aelianus lo- co laudato, vbi vide Schefferum, Kust.
51) οἰκίαν] Ciz. οἰκείαν. Idem deinceps ὀὐδὲν pro οὗ-. δενἰ, et ταῦτα pro ταύτης. Kies s.
52) ἐφωράθη] Par. e marg. Spanh. ἑωράθη. Antea Cis. ἀπὸ πεσὼν pro ἄποπεσόν. Kiocss.
0ο . ΙΑΜΒΙΙΟΗΙ LIBER
πρὸς πίστιν, καὶ ἄλλα τοιαῦτα. ας δὲ τούτων ὁμολογουμένων, καὶ ἀδυνάτου ὄντος περὶ ἄνθρωπον ἕνα ταῦτα συµβῆναε, δη οἴονται
53) σαφὲς εἶναι, ὅτι ὡς περὶ αρείττονος GA0- δἐχεσίλαι χρὴ rà περὶ éxsivov λεχγθέντα, καὶ
οὐχ) ἀνύρωποι. ἀλλὰ καὶ..τὸ ἀπορούμενο 344 τοῦτο σημαώνειν. Ἔστ, γὰρ παρ αὐτοῖς λεγό- ' uevo» , ὅτε |
"Avéourzog 5*) δέπος.- ἐστέ, xdi ὄρνες, xai τρί- τον ἄλλο. / 4
«0 y&p τρίτον Πυθαγόρας ἁδτί. τοιοῦτος uiv 3 4 |! 3 * vy A" 3ὖ ^" 3 ουν δια την sUVOtÓttOv "wv, cel ἐπὶ τῆς ἆλη-
λείας ἐνομέζετο εἶναι. περὶ δὲ τοὺς ὅρχους
ευλαβῶς οὕτω 5 5) διέκεεντο πάντες oé Ilvja- γόρειοε, E μεμνημένου- τῆς Πνθαγόρου ὑποῦδή- as της | | E
'Α θανάτους μὲν πρῶτα Φεούς, νόµῳ 56) ὡς διά- αειται ῬἙέμα, καὶ ET ὅρκον, ἔπειὁ) ἄρωας &yavovc b
(131) ὥστε ὑπὸ νόµου τις αὐτῶν Gvayxelopsvog 0-
| µόσαε, καίτος &VOQxtiv µέλλων, ὅμως υπὲ - , 1 f , ς AA
τοῦ διαφυλάξασύαι τὸ δόγµα, ὑπέμεινεν avi ^" 23 ^v vd :
τοῦ ὀμόσαι τρία μᾶλλον τάλαντα λαταίλέσύαι,
B5) σαφὲς εἶναι --- περὶ ἑκείνου] Antea male, go qi et παρὰ ἐκείνου. KKust. «Περὶ κρείττονος recte Obrech- tus de numine, vid, Schaefer. Meletem. crit. p. 51. 184. FH i e s s. 54) δίπος] . γι τρἰπος, TírQosiog , etc. Vid. Passouii li- bellus: Ueler Zweck, Anlage und Ergánzung griech. - 2 P. 95. In Ciz, δίπου», in Arc. edit. δίπον».
1045.
LI
DE PYTHAGORICA vimTA. CAP. 28. Sot
memorant fidei conciliandae: quumque ista in corifesso smt, nec fieri possit, νι in vnhi- cum hominem congruant; hinc iam liquere autumant, dicta de illo, non tanquam de homine, sed tanquam de numine quodam
accipienda esse, Quod etiam indicat aeni-
gma illud, qüod velut prouerbium. quon dam {ή ore habent: pt
, Et bipedes homines,-et aues, et tertia res sumt. * .
Nam tertia res est Pythagoras. "Talis itaque pietate et erat et reuera esse, censebatur. luramenta vero Pythagorei omnes tam re- ligiose obseruabant, memores huius prae- cepti Pythagorici:
Primum immortales ex lege deos venerare; . Et cole ius: iurandum, post heroas et almos:
vt quidam eorum lege ad iusiurandum ad- actus, quamuis sancte iuraturus esset, ni--
hilo minus tamen, vt dogmati satisfaceret, tria potius talenta soluere, . quam iurare
65) διέκειντο Ἵ Ciz, διέκειτο. Ότο εὐλαβῶς Par. e marg. Spanhem. ἀκριβῶς. Kiess.
56) ὡς Óukxevcas ] In MS. est, ὥς διάκειρταιε νι refe- ratur ad Φεοὺς. Sed ego malo Φιάκειται; vt sit sen- sus, vL léga constitutum. est, In vulgatis Edit. car-
minum Pythagorae, quae urea vocantur, itidem qui ΄
dem :legituy διάκεινται: sed Sylburgius testatur, in . quibusdam MSS. eo loco legi διάκειται. . μοι. In
Ciz. est πρῶτον et διάκειντόι. — In edit. Axt, ἀιάκειται K i e $ de 4 :
^
a ο ον ορ
145
- " /
$02 . | IKMBLICHI LIBER
$7) ὕάου περ ἐτετέμητο τὸ τοιοῦτον τῷ διαδι- / €, e 3 δὲ » 3 ' , α«αζομεένῳ. Ότι 9’ οὐθὲν eovro 8x ταντοµατου συμβαίνειν xal ἀπὸ τύχης, ἀλλὰ κατὰ θεία , .* αν 3 2 T ^ » , πρὀνοιµάν, μάλιστα τοῖς «yaDoic xal voa γὼν ἀνθρώπων, βεβαιοῖ τὰ ὑπὸ 9) «4νδροχύ-
. Qov ἐν τῷ περὶ Πναγορικῶν συµάόλων ὥτο-
θούμενα περὶ Θυμαρέδου τοῦ Ταραντένου, Il- {λαγορικοῦ. ἀποπλέοντει γὰρ αὐτῷ καὶ χωρ- ῥομένῳ διά τινα περίότασεν, 59) παρέστησαν οἱ ἕταῖροι, ἀσπαζόμενοί τε xal προπεμπτµώ». αποτασσόμενοι. κααέ τι ἤδη ἐπεθάντι τοῦ πλοίου εἶπεν, ὅσα ΙΔούλει, 59) παρὰ 'τῶν dti γένοιτό σοε, 0 Θυμαρίδα. καὶ ὃς εὐφημὺ ἔφη ἀλλὰ βουλοίμην μᾶλλον, ὅσα µοι παρὰ
σῶὼν ὑεῶν γένηται. 6) ἐπιστημονικὸν γὰρ τοῦ-
67) ὅσου περ Ἐτετίμητο τὸ v.] d est, quanti hoc (i ε recusatio iuris iurándi) aestimatum erat ei, qui iudici contendebat: siue, quanta "mulcta statuta erat in lii gantem , qui iusiurandum, quod ex lege praestare tene batur, recusasset. Pro διδασκοµένῳ enim legendum esse δικαζομένῳ, manifestum est, — Egt autem phis apud' Graecos frequentissima τιμᾷν vel τιμᾶσθαί wn
- ποσούτου (snbintelligendo δέκη»), litem alicni tanti attt mare, $1ue, tanta aliquem mulcta damnare: τι vel ex Lexicis vulgaribus constat. Caeterum conferendus ett Noster infra, Num. 150. vbi historia haec de Syllo quodam narratur. Kust. In Ciz, τετίµητο. De phris τιμᾶσθαί τινι τοσούτου adde Schaefer. ad Lamb. Bo* Elips. p. 111. — Pro διδασκοµένῳ, quod etiam 3 Ciz. reperitur, e Par. secund. margin, Spanhom. recep! διαδικαζοµένψ. Ceterum eodem modo, quo Kusttrus
. Ouperus quoque in Obss. p. 279. locum emendabit, Χίος», i !
58) -4μδροκύδου] Ita Kust. et Arc, In Ciz, dxjoio.
^ Ibidem: χοριζομένῳ. ίσες, ^ *
bj
Ν . i
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 28. 305.
sustinuerit: tanti enim lis illa reo eonuicto aestimata- erat. Eos vero nihil putauisse casu vel fortuito contingere, sed cuncta dei prouidentia. probis inprimis et piis. ho- minibus accidere, id confirmant, quae ab Androcyde in libro de Symbolis Pythagoricis
referuntur de 'Thymarida 'Tarentino, Py-.
thagorico. liuic nimirum ob incidens ne- gotium discessuro, et iam oram soluenti ad- erant amic], ac more deducentium saluta- tionibus et valedictionibus defungebantur; quumque in «ο esset, vt iam nauem con- scenderet, quidam ad eum, eueniant tibi, "Ihymarida, a dis, inquit, quaecunque vo- lueris: at ille, Di meliora! respondit; quin potius malim ea,' quae mihi a diis aduen- tura sunt. Scitius enim hoc rectiorisque
89) παρέστησαν] In Cis. περιέστησαν, quod illo non est deterius. JKiess..
60) παρὰ τῶν Φεὼν] Antea male, περὶ τῶν Φεῶν. Sed
: $excentis aliis locis simili modo in hoc libello pecca- tum erat, περὶ pro παρᾶ posito, et vice versa. Deinde pxo καὶ ὃς εὐφημεῖν ἔφη, rectius leges, xoi ὃς, εὐφήμει, ἔφη: vt monuit etiam Casaubonus ad Athenaeum cap. VIL lib I. Kust. Verba γένοιτό σοι desunt in Ciz. Ibidem etiam su τῶν θεῶν legitur. Kiess.
61) ἐπιστημονικὸν γὰρ τοῦτο ἡγ.] Locum hunc Arce- xius asterisco notauerat, tanquam mancum et mutilum. Bed si verba haec recte intellexisset , et in praecedenti-
bus "pro nep legendum esse παρὰ animaduertisset: ali-.
ter certe opinaturus fuisset. Nihil enim ommino loco
huic deest. Kwst. Pro εὔγνωμονν quod etiam Arcerius
habet, in Ciz. cUyrugvo» legitux. — Koss,
Lord
z ο αμα re e P
| "ME NN "Φος. -— IAMBLICHI LIBER
. (122) €0 7jystro ^ μᾶλλον xa εὔγνωμον, τὸ μὴ ἄντι- σείνειν πα) προραγαναμσεὸν τῇ ὑοιᾳ προνοίρ. "πόύεν LE οὖν τὴν τοδαύτην ευσέβειαν παρέ- λαβον οὗτοι οἑ ἄνδρες , οἱ τες Φούλοετο pa- Í Os, ῥητέον, ὡς τῆς. Πυύαγορικῆς . orav api- Dóv ἑλεολογίας παράδειγµα. ἐναργὲς 62) ἐκειτό 1a46 πως ἐν Ὀρφεξ. Ovx ἔτι δὴ. οὖν ἀμοέβολον ψέγονε, τὸ τὼς ἀὀφορμὰς παρὸ Ὀρφέως λαβόν- σα: Πυθαγόραν συντάξαι 9) τὸν περὶ Φεῶν λόγον, ὃν καὶ Ἱερὸν διὰ τοῦτο 64) ἐπέγραψεν, ὡς ἂν éx τοῦ µυστιπωτάτου 95) ἀπηνΨισμένον παρὼ Dogs όπου, eive ὄντως τοῦ ἀνδρός, a; "oí πλεῖστος λέγουσι, ὄύγγραμμαά ἐστιν, εἰτε Πηλαύγαυς, «cg ἔνιοε τοῦ διδασκαλείου ἐλλό- γέμοι χα) ἀξιόπεστοι διαβεβαιούηταε, ἐκ τῶν ὑπομνημάτων τῶν 4αμοξ τή Jvyar i ἄπολει- οδένέων υπ αὐτοῦ coU Πυδαγόρου (ἀδελφῆ δὲ Τηλαύγους), ἅπερ μετὰ θάνατον ἑσεοροῦόν δοΨηναε 80 Βιταλῃ τῇ «4αμοῦς δυγατρὶ xd Τηλαύγει 67) ἐν ἠλεκέᾳ ενομένῳ , wig μὲν 62) ἔκειτό πως ἓν Ὀρφεῖ] Ex MS. pro ἔκειτο περὶ "god: quod prior Editio habet.' Kiust. In Ciz. Extezo περὶ 0. superscripto παρά. Particula πως abest. Ἠίέαςς, ^ 65) τὸν περὶ J'üw λόγον, ὃν xo) Ἱερὸν] Vide Mem. ad Laert. ii Pythag. $. 7. et praecipue Clariss. Iob. Alb, Fabricium Biblioth, Graec, lib. I. cap. 19. $. 2. Kust, Veterum opinionem fuisse, Pythagoram nullos libros reliquisse, ^ Cuperus E Obss. p. 280. docet etiam e loco Lucianei libelli, itulus: '2vrég τοῦ ἐν {ῇ προ- αγορεύσει πω. οἱ. I. P. 556. ed. Schmied. ὁ μέν γε «Θεοπέσιος Πυφαγόρας, εἰ καὶ μηδὲν αὐτὸς suiy
ἄδιον καταλιπεῖν τῶν αὐτοῦ ἠξίωσεν, W. T. 4. «- ln Ci. ántea est Ιυθαγόρας. Jioss,
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 28. 505
iudici existimabat, vt non repugnaret aut succehseret diuinae prouidentiae, $1 quis au-
tem scire voluerit, vnde tantum pietatis hi .
viri hauserint; dicendum est, "Theologiae Py-
thagoricae numeris comprehensae euidens .
apud Orpheum specimen extare: neque por- ro dubitandum, quin Pythagoras, . occasione ab Orplieo accepta, librum de diis composue- rit: quem propterea etiam Sacrum Sermonem
inscripsit; quia ex loco Orphei maxime my-
stico defloratus est, siue reuera illius viri, vt maxima pars auctorum asserit, siue, vt quidam e schola Pythagorica docti et fide digni tradunt, "Telaugis opus fuerit, ex commentariis scilicet desumtum, qui ab ipso Pythagora filiae suae Damoni, Τε]αιιρίς So- ror, relicti fuerant, quique post mortem eius traditi sunt, vt aiunt, Bitalae Damus fiae, atque Telaugi Pythagorae filio, et,
64) ἐπέγραψεν] Sic MS. At prior Edit. male ἔπεγρά-. φάμε». Refertur enim ad Pythagoram. 1 "st. Etiam
Ciz. ἐπεγράψαμεν. Kioss. 65) ἀπηνθισμένον] Prior Editio male ἀπενθιαμένον: pro
quo vir doctus ad marginem codicis Spanhemiani ἅπηυ- .
Φυσμένον rescripserat. Sed Desid. Heraldus Animaduers, in lambl Ῥ. 378. recte monuit,scribendum hio esse ἀπην θισµένον: quam lectionem etiam Obrechtus in ver» sione sua secutus est. (ust, Pro ὄντως deinceps Ciz. Oy10;; Kiess.
66) Βιτάλη ] Ita Kust. In Arc. et Ead: Cis. βινάλῃ t6. Alis dicitur Ἀισταλία. Éioss.
67) ἐν ἠλικίᾳ γενομ.] — Vid. Menag. ad Laert. lib. VIII. Num. 42, - Kust. In Ciz, vt in Arc. edit. deest ἐν. De
'T om. AI. | Uu
Φοῦ ΤΑΜΏΤΙΙΟΕΗ1 LIBER
(45 Πυδαγόρου, ἀνδρὶ δὲ vj; BerdAgg. xojubj «γὰρ ὙῬέος ὑπὸ τὺν Πνυθαγόρου δάνατον aso- λελειμμένος ἦν 98) mood Θεανοῖ τῇ μεηερί. δη- λουταἑ Qj διὰ τοῦ Ἱεροῦ 89) λόγου [τοῦτο] 3 περὶ Üe&v λόγου (ἐπιγράφεται γὰρ ἀμιφότερα), M ;, 3 στ 3 , ). Gb τίς 54» 0 παρᾶδεδωκὼς Πυθαγόρα τὸν περὶ Osa» λόγον.. 79) λέγει γάρ »Όδε περὲὶ Deov
vi vocabuli ἡλικία vid. Bentleium in opusc. philol Ῥ. 190. sqq. et Fischer. in Indice Aeschin. B0cnt " Kies.
68) παρὰ Osavo? z] μητρί] Sic recte MB. — At prior Edit. corrupte, περὶ Θέαν oi τῇ µητρέ:ι pro quo ÁArcerus περὶ Φέαν τῆς «4ημήτρας infeliciter legendum putabst. Kust. Veram hoc loco lectionem τέροβασθχαπῖ etium Bentleius p. 198. et Cuperus p. 280. qui hunc Dioge nis Laertii locum attulit: 5» δὲ τῷ Πυθαγόρα καὶ pi Βεανὼ ὄνομα, "Ἀροντίνου τοῦ Κροτωνιάτου Φυγάτηρ' oi δὲ gvyaixa μὲν εἶναι Ἡροντίνου, µαύήτρια» δὲ ΙΠυὐοαγόρο. liiess.
| 69) λόγου [τοῦτο] ] Ediiiones Αχοι et Kust. habent τοῦτὸ, quod a cod. Ciz. recte abest, neque ab -Obrechto red- ditur. .Hinc vncis inclusimus. Videtur etiam prins λόγου delendum et locus sic constituendus esse: δηλοζ- ον ται δὴ διὰ zoU ἱεροῦ 7j περὶ Φεῶν λάγον. Kiess. 79) λέγει γὰρ’ Ὅδε περὶ uv Πυθαγ.] Loeum hunc Sic repraesentaui, vti in M8. legebatur. Im Εάν enim Arcerii priora sic distinguuntur; λέγει γὰρ dde: περὶ Φεῶν, etc. Deinde: Ῥχο ὀργιασθεὶς pessime legitur ὀργισθείς: pro quo Árcerius infelici coniectura ὀρχή- σθεὶς reponendum censebat. Quamuis autem ism re- ctius sesP habeant in MS. quam in priore Edit, rc- " liqua tamen medicam manum adhuc desiderant. Quare totum hunc locum sic legendnm censeo: Aéye& γὰρ, ὅτι τὰ περὶ Suiv Πυθαγόρας 6 ἈΕνησάρχω ( Dorice po Ἰνησάρχου) εξέμαθεν ὀργιασθεὲς ἐν “ιῤήδροις τοῖς Θρᾳ- χίοις, ᾽Αγλαοφάµω τελετὰς µεταδιδύνπος [ὑψὶ οὗ xai ἐδιδέ- a9; vol simile quid ] ὡς ἄρα ᾿Ορφεὺς ὁ αλλιόπαο, etc
-
DE PYTHAGORICA VITÁ. CAP. 28. 207
postquam ad aetatem adultam ;peruenisset, . Bitalae marito: nam is quidem, quum Py- thagoras moreretur, aetate admodum 1iuue- nis.apud matrem 'Theano relictus fuerat. Indieatur autem libro quoque, quem sacrum. sermonem vocant, aut de diis (vtroque enim wvodo inscribitur), quisnam- Pythagorae ist- hunc de diis sermonem tradiderit. Sic enn in.eo loquitur: Hoc est, quod de diis Pytha-
.Pro τελεύτατα, vt est in priore Editione, vel s5evré, vt habet codex MS., in textu reposui τελετὰς, non solum propter sensum, sed etiám auctoritatem Procli in Timaeum Platonis lib. V. p. 291. qui eadem plane
de Pythagora his verbis tradit: ἃ yàg ᾿Ὀρφεὺς δι ὀποῤῥήτων λόγων μυστικῶς παραδέδωκε, ταῦτα Πυθαγόρας — ἐξέμαθεν ὀργιασθεὶς iv .4ιβήθροις τοῖς Θρικίοις, -4γλαο- Φάµου τελετὰς µεταδιδόντος ἣν περὶ «Φιῶν. σοφίαν παρὰ Καλλιόπης τῆς μητρὸς ἐπιύσθη.' Respexit Qgmnino ad " hunc locum lamblichi. Οοπέες Yoh. Alb. Fabricium in nunquam satis laudanda Bibliotheca. Graeca, lib. I. cap. XIX. $. ο. Hust. Huius loci initium, quod valde corruptum est, in cod, Ciz. sic legitur: 4A£ya γὰρ. oi δὲ περὶ θεῶν Πυθαγόρα 18 Μνησάρχω, τὸν ἑξέ- µαθον ὀργισθείς ete. — Cuperus in Obss. p. 281. ità corrigit: περὶ Φεῶν Πυθαγόρας ó,Mrzodgyo τοῦτο ἐξέμα- . do» etc. idemque notat morem Pythagoreorum, -qui Am exordienda epistola, vel opusculo aliquo, initio women suum apponerent: vt Qcellus Lucanus: Τάδε συνέγραψιν "fAxshlog, ὃ «4ευκανὺς περὲ τῆς τοῦ παντὸς φύ- σιως. -Ad quae verba confer Nogarolam, p. 59. edit. Kindolph. Ille vero inos non solis Pythagoreis pro- prius fuit. ' Ceterum sí in lamblicho cum Arcerio et Valekenario sd Theocritum p. 29. ed. Berol. scribas ὅδε, hon autem ὁ δέ, quae est lectio Kusteri et co- dicis .Ciz.,locumque eum cod. Ciz., Hustero et Val- €kemario ita interpungas, vt a nobis facium est, satis
commode omnia proosdunt. iyu γάρ, scil. Itv9aoyó- ) | Ua |
w-
6ο8δ IAMBLICHI LIBER
,llvócyoga τῷ Μνημάρχω, τὸν ἐξέμαῦον,
(0 ὀργιαόθεὶς ἐν dr orc τοῖς Θρᾳρείοες, -ᾱ- }λαοφάµω 71) τελετὰς µεταδόντος, ὡς ἄρα »Ὀρφεὺς 0 Ἰκαλλιόπας κατὰ τὺ Ι{άγγαιον ὄρος
». ὑπὸ τᾶς ματρὸς πινυσθεὶς ἔφα» τὰν αἀριὺμῶ »οὐσίαν ἀἴδιον εἶναι μὲν ἀρχάν,. προμιαύεστά-
ο ταν TO παντὺς ὠρανῶ xl γᾶς, καὶ τᾶς Be
/—— οταξὺ φύσιος᾽ ἔτι δὲ καὶ «δείων καὶ Ψεῶν καὶ 147 ,, δαιμόνων 73)’ διαμονᾶς Qícav. "Ex δὴ vov- (25 των. φανερὸν yéyovev, ort 72) τῷ agcO uo. ὡρι- σµένην οὐδίαν τῶν ὑΨεῶν παρὰ τῶν Ὀρφικων παρέλαβθεν. ἐποιεῖκο δὲ διὰ τῶν αὐτῶν ἀρι- Φμῶν x«l ὑδαυμαστήν πρὀγνώσεν καὶ Óta- πείαν τῶν Φὼεῶν, κατὰ τοὺς GorÓuoUg ὅτι ᾿µάλιστα συγγενεσεώτην. γνοίη Ó' dv τες τοῦ- το ἐντευθεν (δεῖ γὰρ καὶ 74) ερ)ον τε παρα- σχέσθαι sig πίστιν τοῦδε τοῦ λεγομένου). ἔπει- δὴ "agi περ) τὰ συνήθη ἑαυτῷ isgovepi- pora διετέλει Qv καὶ τὴν οπουδαξοµένην παντὶ -.. Φαρθάρων γένει πρόγνωσιν διὰ Ψυμάτων ἐπο- Οέζετο, μάλιστα τῶν ὀρνιθείων τὰ yd τῶν
θας” ὅδε, scil ἐστὶν ὃ λόγος, περὶ Φεῶν etc. Quanquam
paulo durius vocabulum 'ó λόγος omissum est. Com
Aunctio ὡς aperte pendet e verbo εξέµαθο», quoe negle- | πι Obrechtus. Kiess.
71) τελετὰς] Hoc etiam Cuperus reponi iussit. Scalig. τελειότατα. | Im Ciz. item corrupte τελεύτο, ^ Eiusdem cod. auctoritate scripsi τᾶς ματρὸς pro τῆς μητρός. ldem . denique πινισθείς. Kiess,
72) διαμονᾶς] Antea male διαµόνας: quod Arcerius sigil- latim verterat, Hue spectat, quod quaternio a Pytha- goreis diceretur habere fontem et radicem naturae im-
b bs
DE PYTHAGORBICA VITA. CAP. 28. 2o
goras JMmesarchi didici, quum sacris arcanis
initiarer in Libethris Thraciae monte, 45lao« . phamo initia tradente; nimirum Orpheum, Cal-
liopes filium, in monte Pangaeo sapientiam a matre edoctum, dixisse, numeri essentiam aeter» nam, principium esse prouidentissimum vniuersi, coeli, terrae, et intermediae naturae; praeterea radicem diuinorum et deorum et daemonum per- petuitatis. "Vnde patet vtique, eum definitam numero essentiam deorum.ab Orphicis habuisse.
Per eosdem autem numeros admirabilem .
praescientiam, deorumque cultum numeris arctissime connexum peragebat. Id quod vel inde colligere liceat: opus enim est, vt facto quopiam dictis fidem conciliemus: quum nimirum ÁAbaris suo more sacris ope- raretur, et excultam ab omnibus barbaris futurorum praescientiam vietimas immolan-. do quaereret, inprimis auium; vtpote qua-.
mortalis: vt docemur infra, Num. 150. itemque quod Philolaus numerum definiret, τῆς τῶν κοσμικῶν αἰωνίας διαµονῆς αὐτογενῆ συνοχήν, i. e. aeterüae rerum munda-
narum durationis ex se ortum vinculum : teste lamblicho
in Nicomachi Arithm. p. 11. Éust.
235) τῷ ἀρνῦμῷ ὥρισμ. ] Antea male, τῶν ἀριθμῶν, et περὶ τῶν Ὀρφικῶν παρέλαβεν. Prius quidem, τῷ ἀριθμῳ, ex. MS, reposuimus:;,reliqua vero ex ingenio emenda-
| vimus. Κας. |
74) ἔργον τι] Ex MS. pro ἔγνον τὶ, quod prior Editio habet. Kust. Scalig. correxerat ἔγγυόν τι. Deinceps. in Ciz. vt in Arc. ed. ante λεγοµένου deost τοῦ.’ Paulo post Ciz. ὀρνιθίων pro ὀρνιδείων. Hiiess. :
N
ὅτο IAMBLICHI LIBER
v0tc0UTGOY σπλάγχνα ἆἄκριβῆ πρὸς διἄσχεψιν 52yovyrat^ Αουλόμενος ὁ Πὺδαγόρας μὴ ἄφαι- ρεῖν μὲν αὐτοῦ τὴν εἰς. ταληδὲς σπονδήν, πα- ῥασχεῖν δὲ διά τενρο ἀσφαλεστόρου, xal χωρὶς αἵματος xal σφαγῆς ἄλλως τε καὶ ὅτε ἑερὸν Πγεῖτο εἶναι zÓv ἀλεκτρυύνα ἡλέῳ' τὸ λεγόμε- vov πᾶν αἁληδὲς ἀπετέλέσεν αὐτῷ δε αριύμµη- 148 σικῆς ἐπιστήμης 75) συντεταγµένῳ. | "Faros δὲ αὐτῷ ἀπὸ τῆς εὐσεβείας καὶ ἡ περὶ τῶν Dew (25) σέστες. 76) παρήγγελλε γὰρ asl περὲ δεῶν µη- δὲν δαυμιαστὸν ἀπιατεῖν, μηδὲ περὶ ἕείων δο- ᾽αμώτων, ὡς. πάντα τῶν Φεῶν δυναµένων’ καὶ τὰ δεῖα δὲ δόγματα λέγειν, οἷς χρὴ πιεστεύεῦ, ἃ Πνύλαγόρας παρέδωκεν. 77) οὕτω γοῦν ἐπί- στευον xoà παρειλήφεσαν, περὶ ὧν δογµατί- ὄονσιν, ὅτι ovx ἐψευδοδόξηται. 75) ὥστε Ev- Qvrog μὲν ὁ Κροτωνιώτης, Φιλολάου ἀἄλουστής, ποεµένος τινὸς ἀπαγγείλαντος αὐτῷ, ὅτι ut- σηµιθρίας ἀλούσειε Φιλολάου φωνῆς 6x του τάφου, καὶ ταῦτα πρὸ πολλών ἐτών v0 vrxotót, ὡσανεὶ ἄδοντος, καὶ iva, πρὸς δεῶν, 79) εἰπεῖν,
^. Ἴδ) συντεταγιένῳ] Potius συντειαγµένο», νι referatur ad πᾶν ἀληθές: quod etiam censuerunt Arcerius et ^ vir doctus ad marginem codicis Spanhemiani νι "Vera lectio videtur esse συγτεταµόνως, i. e. celeriter, ] vtpote via compendiaria, vid. sect. go. Kiess.
76) παρήγγελλε γὰρ ἄεὺ περὶ O'uw μηδὲν ὣΦαυμ.] Vide quae notauimus supra, ad Num, 1290. RKust.
77) οὕτω γοῦν ἐπίστευον καὶ παρει]. Sic recte MS. pro οὕτως οὖν πιστεύοντα παρειλήφεσα», quod prior Edi- tio habet. Kust. r
-
t | "09
€] hy
DE PYTHAGORICA VITA. CAP, 28. Sir
| rum viscera accuratiori inspectioni .seruire
|
putant: Pythagoras ei stüdiüm veritatis adi- mere nolens, sed: aliam viam tutiorem sup-
peditaturus citra effusionem sanguinis ma-'
ctationemque ; tum ob alias rationes, tum quod gallum gallinaceum soli sacrum cense- ret, verissimam, vt prouerbio dicitur, verita- tem ei consummatam dedit, scientia numero- rum instructo. Praestitit ei praeterea pietas fidem de diis: nam de his semper admonuit, ne quis vll admirando operi aut díuino dogmat: fidem denegaret, quum diis omnia
N
possibilia sint: diuina augem dogmata, αυ”.
bus eredendum esset; dicebantur ea, quae N 9 e ο Pythagoras tradebat. Sic igitur credebant
aceipiebantque quae edocebantur placita,
vt quae neutiquam essent falsa opinione
conficta. Ideoque Eurytus Crotoniata, Phi- .
lolai auditor, pastore quodam nuntiante, se circa meridiem Philolai quasi canentis e sepulcro vocem audiuise, idque Philolao lam ante complures annos defuncto; deo-
78) ὥστε Εὔρυτος μὲν ὃ - Koozon.] Eadem histeria nar-
ratur supra Num, 159. Caeterum pro Ἐὔρυτος in priore:
Edit. male legitur "Exgytoc: at in MS. EUgg10c: quod proxime ad veram lectionem accedit. —Éurytus enim
non solum ab aliis scriptoribus vocatur, sed etiam ab -
ipso Iamblicho supra Num. 139. Kuyst. 79) εἰπεῖν] Scribe εἶπεν. Refertur enim ad. praecedens , JHigvioc. Caeterum totius loci huius sensus bic ést: Eurytum pastori, sibi nuntiant, se vocem Pbilolai
ν : 4 a4 ] A
2ia. IAMBLICHI LIBER ᾿ ἁρμονέων. 5) Ivóeyógac ὃ αὐτὸς ἐρωτηθεῖς $40 τενος᾽ TL σηµαένει τὸ ἰδεῖν ἑαυτοῦ πατέρα πώλαε τεθνηκότα, καῦθ ὕπνους αὐτῷ προςδεα- , λεγόμενον; οὐδέν, ἔφη. οὐδὲ γὰρ ὅτε µοε M9 8!) ἄρτι λαλεῖς, σηµαίνει τι. *) Εσθῆτε 53) δὲ ἐχρῆτο λευκῇ καὶ αῷαρῷ' ὡσαύτως δὲ καὶ (6) στρώμασε λευκοῖς xal xaDagotc. εἴναει δὲ zac τὰ τοιαῦτα 9)) λινᾶ Λωδίοις γὰρ οὐκ. ἐγρῆτο. x&l τοῖς ἀκροαταῖς δὲ τοῦτο τὸ tÜoc παρέ- δωκεν. ἐχρῆτο δὲ xal 94) εὐφημία πρὸς τοὺς αρεἰττονᾶςν ρα) ἐν παντὶ xougo μνήμην énoc- canentis ex monumento eius audiuisse, fidem ei mi- sli derogasse, sed potius interrogando respondisse: ! quam, per deos, harmoniam? Hoc ideo moneo, quia . Obrechtus in versione sua scopum hic non ferit. Confer Nostrum supra Num. 159. vbi is, quem dixi, . Sensus clare expressus est. Kust. n Ciz. vt in Arc.
edit. wei τινά πρὸς Φεῶν. Scalig. κατά τινά: idemque | ^ etiam εἶπεν pro εἰπεῖν. Kiess.
8ο) Πυθαγόρας δ αὐτὸς ἐρωτ.] Et haec de μον
narrantur etiam supra Num, 159. ust.
81) ἄρτυ λαλεῖςἸ] Sic recte MS. pro ἀντιλαλεῖς, quod prior Edit. habet. Kust.- "gn, hoe ipso tempore. Kiess.
*) Quae legüntur inde a paragrapho.149. ad 167., quo- . rum auctor me quidem latet, praecedentis Γκβρπιοπιά non sunt continuatio; neque enim eorum initium cum ilius fine cohaeret, et paragraphis 150. 152. eadem, quae sectione 144. dicta sunt, repetuntur, nimirum "Pythagoreos iureiurando se abstinuisse atque Pythago- ricam philosophiam ex. Orphica originem traxisse. Inde autem, quod monstruosa est per hoc totum fra- gmentum,oratio, quod omnibus Pythagoreorum et dictis et institutis arcanus: quidam $ensus tribuitur, quod scripta Pythagorica tum antiqua tum genuina esse
/
DE PYTHAGOHRICA VITA. CAP.258. 212
rum quandam harmoniam esse dixit. Py- thagoras vero Ipse interrogatus a quodam, quid portenderet, quod visus sibi sit cum parente suo demortuo colloqui; respondit, nihil: neque enim te iam mecum colloqui, aliquid portendit. Veste autem vtebatur alba et pura: similibusque stragulis itidem albis purisque, atque his quidem ex lino confectis: laneis enim non vtebatur: et huno morem etiam auditoribus suis tradidit. Deos laude bonisque verbis. prosequebatur; neo vllum tempus absque illorum mentione cul-
certo $tatnitur, quod denique ad Pythagoram omniam doctrinarum vel inuentio vcl perfectio refertur, εκ his, inquam, non potest non suspicio existere, jn recentissimis eius auctorem egsé numerandum. Con- ' sensus perfectus paragraphi 150. cum iis quae Porphy- rius sect. 20. ct Iamblichus in Arithmetica pag. 5. e Nicomacho afferunt, tantum non fidem faclunt, aut Nicomachum ipsum,, aut iuniorem etiam auctorem, ^ qui illum sequeretur, haec scripsisse. E sectionibus autem 149. et 150. intelligitur, auctorem, 'quicun- que fuerit, Aristoxenum et Heraclidem (conf. sect. 100. et 59.) ante oculos habnisse. Meiners. p. 295. | sq. (Ceterum et disserendi et scribendi ratio simil- lima est ei, quam in Protreptic. cap. 21. deprehen- , dimus. WKiess.) |
82) ᾿Ἐσθῆτι δὲ ἐχρῆτο À.) Eadem traduntur supra, Num, ioo. WKust, :
83) Àw& — ἀκροαταῖς] Has duas voces ex MB. reuo- caui: quarum loco in priore Edit. corrupte legitur, κοινὰ, et ἀκωδαῖς. Kust. In Ciz. Ad. Kiess.
94) εὐφημίᾳ] I.e. bonorum verborum pronunciatio. Vid. Wyttenbach. ad Platon. Phaedon. p. 331. sq. Hiess. ^
-—
διά . XAMBLICHI LIBER
.&iro καὶ vuv τῶν TULGO. ώστε xal περὶ τὸ δείπνο» σπονδὰς ἐποεεῖεο τοῖς ἑλεοῖς, καὶ πα- ϱήγγελλεν ép ἡμέρᾳ ἑκάστῃ υμνεῖν τοὺς xqui- τονας. προςεῖχε δὲ καὶ 95) φηµαες καὶ µαν- “φείαις ααὶ αληδόσεν 99) καὶ ὅλως πῶσε xol 150 αὐτομάτοις. Ἐπέύνε δὲ ὑεοῖς λίθανον, κέγ- Άρους,,πόπανα, αηρία, καὶ 37) τἆλλα θλυμιᾶ- µατα. ζώα δὲ αὐτὸς ovx ἔδυεν, οὐδὲ τῶ «Φεωρητικῶν φιλοσόφων ovàsig. τοῖς δὲ «Alo , τοῖς ἀκουσματικοῖς 89) z τοῖς πολετεκοῖς προς- τέταλται σπανίῶς ἔμψυχα Dusty, 5 ἀλεκτρυόνα, Qj ἄρνα, ἢ ἄλλο 99) τε τῶν νεογνῶν' fov; ὃὲ pu ὑλυειν. κώρεῖνο δὲ τῆς tig ὑδεοὺς τιµὶέ αὐτοῦ τεχµήριον, τὸ παρηγγέλύθαε, μµηδἔποτε 99) ὀμνύναι δεῶν ὀνύμασι χαταχρωμεένους. διθ- περ xaGà Φύλλος, εἷς τῶν ἐν Ἀρόζωνε Ivjaye- geo, d ὑπὲρ τοῦ μὴ ὀμόσαι ἀρήµατα ἀπέ- TLOSV, ααίτος εὐορκχῆσαι μµέλλων. «ναφέρεται Φε μὴν εἰς τοὺς Ηυύαγορικοὺς καὶ τοιόςδε τι | 0Q«og, -αἰδὼ μὲν 9?) ποιουµένων μα
85) φήµαις Ἱ Hoc vocabulum Wyttenbachius interpre tatur hominum fortuita, vOCces$, ex quibus omen capit batur; κληδόνας autem; deorum voces, siue voces, quat, 8x occulto ad hominum aures accidentes, | diuinitus miti | credebantur. | Eadem tamen vi etiam φῆμαι dicuntur. Vid. Wyttenb. in Bibl, crit. Vol. HI. P. I. p. 57. 244. Add. Fischer. ad Xenoph. Cyrop. VIII. 7, 3. Kies
. 86) καὶ 0Àug] In Ciz. vt in Arc. edit. deest xa. Kicis.
87) τἆλλα] Ita recte Kust. et Arc. In Ciz. τἆλλα. De vtraque scriptura vid. Schaefer. ad Aesopi fabu. p 282. Qui praefert. τἆλλα, is etiam scribat necesse est κᾶστι, Gy0Qec, χὠσα, xogiS, eto, Koss, -
DE ΡΧΥΣΗΑΟΒΙΟΑ VITA. CAP; 28. 215
tuque traüismittebat; ita vt etiam inter coe- nandum dius libaret, et quotidie numen hymnis honorare praeciperet. "Obseruabat et omina et vaticinia et sortes omnes for- tuito oblatas Diis sacra faciebat thure, milio, placentis, fauisque et quibusuis suf- .fimentis: animalia autem ipse non immola- bat, nec vllus philosophorum theoretieo- rum: caeteris vero acusmaticis vel politicis praeceptum erat, vt non nisi raro immola- rent animalia; gallum puta gallinaceum, vel agnum, vel alia recens nata: boues vero minime. Est et illud pietatis eius in deos argumentum, ' quod praeceperat, ne quis iurando deorum nominibus abuteretur, Vn-. de, et Syllus, vnus Pythagoreorum, qui Crotone. erant, ne iuraret, iudicatum sol- vit, quamuis bona cum conscientia iura- turus esset. Et tribuitur quidem Pythago- . reis talis iurandi formula, quum Pythago- ram prae reuerentia nominare | nollent;
88) 4j τοῖς πολυτικόϊς |. Háec verba desunt in Ciz, id- que recte, vt opinor. Kiess.
89) ἄλλο x, τῶν νεογνῶν] Vid. Menag. ad Laert. Lib. VIII Num. 20. Kust. In Ciz. absunt heec: 4 ἆλε- «ατρυόνα, $4 ἄρνα, ἢ ἄλλο τι τῶν νεογνῶν' Bots i μὴ θύειν. 'Ki Pe 55, Y
90) ὀμνύναι]. Cis. vt assolet, ὀμνῦναι, Kiess.
92) ὑπὲρ τοῦ μὴ ὁμόσαι χο. ] Confer udine supra, Num. 144. Kust.
92)» ποιουµένων] Ita recte Ciz. In edd. Ατὸ. x Kus. est ποιόυµένονς, quod se tueri non potest propter δηλαύντω», ldem (κ. κεοιο quód. Πέρα.
/
29106 - τΑΜΗΙΙΟΒΗΙ LIBER
{
(127) Πυθαγόρα» (ὥσπερ καὶ τοῦ ὑΦεῶν ὀνόμασι χρῆαδαι πολλὴν φειδὼ ἐποιοῦντο), διὼ δὲ τῆς εὑρέσεως εῆς τεεραατύος δηλούντων τὸν ἄνδρα"
Nui 99) uà τὸν ἁμετέρας φις, εξρόντα τὲ-
οκ. Παγὰν ἀενγάου φύσεως à ἑζωμά 1? Ezovoar *
δι Ὅλως δέ quoc ΙΠύθαγόραν ζηλωτὴν γενέσδαι τὴς Ὀρφέως ἑρμηνείας τε xal διαθέσεως ' καὶ τιμᾷν τοὺς {εοὺς Ὀρφεῖ παραπλησίως, 54) ἑστα- µένους αὐτοὺς ἐν τοῖς ἀγάλμασε xol τῷ χαλ- XQ, ου ταῖς Ἰμετέραις συνεδευγµένους μορφαῖς ἄλλα τοῖς Ἱδρύμασι roig: ἐλείοες, πάντα περι- οντας xol πάντων προνοοῦντᾶς xal τῷ παντὶ γην φύσεν «cl τὴν μορφὴν ὁμοίαν έχοντας. ἀγγέλλειν δὲ αὐτῶν τοὺς καδαρμοὺς xci τὰς λεγομένας τελετας, τὴν ἀκριβεστάτην εἴδησω αὐτῶν 95) ἔχοντα. ͵ἔτε δὲ φασι. καὶ σύνῦετον
95) Nai uà τὸν ἅμετ.] Vide infra, Num. 162. vbi ver- sus prior paulo aliter legitur. : Caeterum de iuramento hoc Pythagoreorum pluribus disputat Palmerius in Exercitat. p. 2938. et séqq. sed qui, vt vérum fatear, nodum in scirpo, quod aiunt, quaerit, Nam Pytha-
gorei tam per τετρακτὺν iurare solebant, quam per eius inuentorem, i. e. Pythagoram. Et cum per Py- £hagoram iurabant, dici tamen quodammodo poter1at
. per quaternionem iurare: quoniam per Pythagoram praecipue iurabant ob ínuentionem mystici illius qua- ternionis. Confer Holstenium ad Porphyrium, Num. .20. Kust. Adde Sturzium in Annotationibus sd Empedoclis carmina, pag. 672. sqq. — In Ciz. et Par. e marg. Spanh. etiam hic in priore versu p
- »ai legitur οὐ. Kiess.
94) ἱσταμένους] Scribe ἱστάμενον, i. e. collocantem, vel statuentem, Refertur enim ad praecedens Πυδαγόρω.
DE PYTHAGORICA VITA..CAP. 28. 5217
quemadmodum et deorum nominibus vti re^ formidabant; per inuentionem numeri qua- ternarü, quem fetractyn appellant, nomen eius. circumscribebant :
. v luro illum, sophiae a quo nostrae inuenta tetractys, . In qua naturae fons est radixque perennis.
Omnino autem aiunt, Pythagoram stylo ani-' moque Orphei aemulatorem fuisse, eodem- que plane, quo Orpheum, modo deos co- luisse, dum eos proposuit in simulacris et aere, non nostris figuris alligatos, sed per diuinas imagines, tanquam qui omniá com- plectuntur, omnibus prouident,. et formam habent, tam quoad naturam, quam quoad. figuram, toti vniuerso similem. — Praescri- psisse autem ipsum lustrationes et initiatio- nes, vti vocantur, accuratissiimam deorum notitiam complexas. Insuper dicunt, eum
D
Kust. Etiam Scalig. emendat ἑσιάμενον,. | Obrechtus ἱδρύμαια vertit imagines, .nullo iure, opinor. Alias sunt loca, in quibus deorum statuae collocantur. — Sed. omnis locus corruptus videtur, ita quidem, vt par- ticula ov loco suo mota, et pro ἑδρύμασι: legendum sit ἀριθμοῖς hac ratione: — παραπλησίως, oU ἵ ἱσταμέτ γους αὐτοὺς -— καὶ τῷ χαλκῷ, ταῖς ἡμετέραις συνεζεγγµέ- ους μορφαῖς,. αλλὰ τοῖς ἀριθμοῖς τοῖς Φείοις etc. eum coluisse deos Orphei modo, non illos, qui starent ex- pressi simulacris aeneis , formae humanae alligati, sed numeris diuinis, Dii alligati numeris sunt dii his nu- meris definiü; id quod bene conuenit in theologiam
, arithmeticam. — - Pro Φείοις in Ciz. vt in'ed. Arc. est Φεοίς, Kies.
95) ἔχοντο] Ciz. cum Απο. ἔχονσας. ΕΙ. e£
*
-€-
-
Ν
. | κ 218 YAMBLICHI LIBER
. αὐτὸν ποεῆσαι τὴν Üs*aw φιλοσοφέαν xa) δε- |— ραπείαν, ἃ μὲν µαθόνεα παρὰ τῶν Ὀρφικών, ὢ δὲ παρὰ εν «4ὐγυπείων ὡθρέων, ἅ δὲ παρὰ (38) 960 Χαλδαίων xol Mayov, 97) ἃ δὲ παρὰ nm τελετῆς σῆς 6v Ελευσῖνι γινοµένης, ἐν 93) Tufioo
τε, xal Σαμοδρόχῃ, καὶ 4o, 99Y xol εἰ τι
| παρὰ τοῖς αοενοῖς, xai περὶ τοὺς Ἰελτοὺς d, a52 wc τὴν Inomuv.: Ev δὲ τοῖς «4τένοις ava- φινώσαεσθαε vov Πυύαγόρου τὸν Ἱερὸν λόγον OUx sig πάντας, οὐδ ὑπὸ πόντων, ἆλλ 199) vao τῶν μὸν ἐχόντων ὀτοίμως πρὸς τὴν τῶν aya- Saw δεδασμαλίαν, καὶ μηδὲν αἰσγρὸν ἐπιτη- δευόνκων. λέγειν δὲ αὐτὸν το!) τρὶς σπένδε
96). Ἀαλδαίων] «Χαλδαίων scribendum hic esso ,' rette
. monuerunt Árcerius ad hunc locum, et ὁ πάνυ Cas bonus ad Athenaepm lib, I. cap. ΤΠ. Kust. Etiam in cod. Ciz, vt im edd. Arc. et Rust, scriptum ett Χαλκιδέων, quod in Χαλδαίων mutandum esse, etium Reinesius et Scaliger monuerunt. De solenni horum nominum commutatione vid. Schaefer, ad Schol. Apol lon. Rhod. P 2608. sq. Kies. "
m 97) ἅ δὲ παρὰ τῆς τελοτῆς] Antea pessime, ἃ δὲ mj "τῆς τολεντῆς. Kust. Haec pessima lectio etiam codi- cem Cis. inquinat. Kies s.
- 98) Ἴμβρφ] Sic recte M8. At prior Edit. "Ife: pro quo Ἴμβρῳ legendum esse iam dudum etiam monuit Casaubonus ad Athen. dicto loco. Schefferus de Ph- losoph. Italica, p. 26. locum hunc itidem quide ten tuit: sed non pari successu. Ait enim: Jd ἐν Ἴβρ
E quoque (apud: Tarblichum nempe) est ineptum, et loco eius vocabuli positum ; quod continebat nomen regionis alicuiGs ob initiationes celebris et clarae, quod in prat 'Zeftis memoriae nor occurrit: nisi' Qui i» Ὀδρυσίᾳ p
é»"Iflgo τε legendum putet; quomodo et Origene: m primo entra «(οἱ giras Samothracas et. Επι
mum
5s
/
DE ΡΥΤΗΑΘΟΒΙΟΑ VITA. CAP, 28. 219.
compositam quandam rerum diuinarum phi losophiam, deorumque cultum instituisse, quuan qiíaedam didicisset ab Orphicis, quae- dam a sacerdotibus Aegyptiis, alia a Chal--
-
daéis et Magis, nonnulla ex mitis, quae fiunt Eleusine, in Imbro, in $amothraeia et Delo; aliqua. porro etiam ex is, quibus Celtae et Iberi communiter vtebantur. Apud Latinos fertur librum Pythagorae legi, qui sacer sermo inscribitur; non inter omnes ta- men, neque ab omnibus; sed ab iis tantum, qui ad optima quaeque discenda propen- sum, a turpibus vero omnibus abhorrentem: animum gerunt. Dicitur etiam praescripsisse,
nios coniunxit, Sed haec quideni nihil ad rem. Erat autém Imbrus insula Thraciae: de qua vide Stepha- num Byzantium, et alios Geographos. Kust,. Ste- "phanus: Ἵμβρος, νῆσας legà Καβείρων xai “Ἑρμοῦ, ὃν "Iufo» λέγουσι κ ρὰ Kiess.
99) καὶ sí τι παρὰ τοῖς κοινοῖς] Ante legebatur ds τι,
' *quod in εἴ z; mntandum esse, monuerunt Scaliger et Kusterus; hancque lectionem vt certam recepi. At nec verba παρὰ τοῖς κοινοῖς,. pro quibus in Ciz. legi- tur περὲ τῆς κοινοῖς, sana videntur. Rusterus coniicit, sé τι παρὰ τοῖς λοιποῖς. Loganus p. 105. παρὰ τοῖς Θού- σκοις. Forsitan tamen írustra viri docti lectionexa ποῖς ποινοῖς solicitarunt, quae sic intelligi potest, vt Pythagoras dicatur tum ea in vsum suum conuertisse, quae didicisset in mitiis, tum ea, quae a profanis, Vie s s. NE
100) ὑπὸ τῶν μὲν ἐχόντων ] - " Vir doctus ad marginem codicis $panhemiani recte emendat, ὑπὸ τῶν μὲν ἐχόντων. Ενει. Τὰ reposui pro ὑπὸ 10» μειεχόντων. Kies.
101) τρὶς σπένδειν. τοὺς ἀνθρώπους] Vetus lectio est πιρισπόδες: de .. Kuuerus Ma; «Αα lamnblichus
020 . IAMBLICHI LIBER τοὺς ἀνθρώπους, κα) μαντεύεσύθαι τὸν «4πὸλ- λωνα éx τοῦ. τρίποδος, διᾶ΄ τὸ κα) Y?) τὴν (129) εριάδα πρῶτον φῦναι τὸν ἀρεμιὸν. “4φροδίῃ δὲ ὑδνσιάξδειν ἕχτῃ, 192) διὼ τὸ πρῶτον τοῦτον τὸν αριὐμιὸν πᾶσης μὲν cor uot: φύσεως κοι- νωνῆσαε, λατὰ πάντα δὲ vgonov μµερεζόμενον e / f "ava IO » , Ὁμοίον λαμβανειν τήν ve τῶν 1948) ἄφαιρουμὲ- vov καὶ τὴν τῶν καταλειπομένων δύναμη. Ἡρακλεῖ δὲ : δεῖν ὑΦνυσαιαάδειν ὀγδόῃ τοῦ μηνὸς ἱσταμένου, σχοποῦντας τὴν ἑπτάμηνον αὐτου 166 γένεσεν. 192) «έγει δὲ wel εἷς. ἑερὸν siowvu ο δεῖν πἀθαρὸν ἐμάτιον ἔχοντα, καὶ év o μὴ ἄγπεκοέμηταέ τις τὸν μὲν ὕπνον τῆς ἁργία, xal τὸ μέλαν xal 196) có πυρῤῥὀν, τὴν δὲ xa- ἑλαρότητα τῆς περὶ τοὺς λογισμοὺς ἑἰσότητος xal δικαιοσύνης µαρτυρίαν͵ ἀποδιδούς. παραγ- έλλει δέ, ἐν ἑερῷ ἄν τε Gxovorov αἷμα γένη- ται, 7j 397) χρυσῷ 7] δαλάττῃ περιῤῥαίένεσθαι . s forte scripbit περὲ τοῦ σπόνδειν τοὺς ἀνθρώπους, xai τοῦ »µαντεύεσθαι, etc. vt sensus sit, "Pythagoram etiam »disseruisse de libationibus hominum, et de eo, quod » Apollo ex tripode consulentibus responsa, dare soleat, , etc. Sed assentior potius viro docto, qui ad mair- »ginem codicis Spanhemiani rescripserat, toic σπέρδει. »Nam infra Noster, Num. 155. trinam libationem 8 » Pythagora praeceptam fuisse docet.** Non dubium, quin vnice vera sit lectio τρὶς onérütw; quum omnis ar gumentationis vis ad vnam summam numeri terna rii referatur, — Mox omnes ᾽ἀπόλλωνα, quum in aliis huius libri locis semper accusatiuus * dndllo legatur.
Πίος,
102) 20i τὴν τριάδα πρῶτον φῦναι τ.] In priore Edit
male, κατὰ τὴν τριάδα πρῶτον φῆναι, etc. Τὸ φῦναι est ex M3. Just. Cin vt edi, Arc, Koss,
4
DE ΕΥΤΗΛΕΟἨΙΟΑ VITA. 6ΑΡ. 38. jar vt homines ter libarent; et Apollinem ex tripode responsa dare: quia trias primarius numerus habeatur; Veneri vero sexto die sacra fieri, quia primus hic numerus de omnium caeterórum numierorum natüra par- ticipat, et quouis modo diuisus eandem In subtractis et residuis vim habet; Herculi denique sacrificandum esse die octatio men- sis ineuntís, respiciendo ad natiuitatem eius septimestrem. ^ Addit porro, templum non esse intrandum, nisi cum veste pura, in qua nemo dormiuerit: somnum enim ignauiae, perinde vt nigrum et fuscum; puritatem vero aequabilitatis in ratiocinando et iusti- tiae signum esse. Praecepit autem, si in- voluntario sanguis in templo fundatur, vel auro, vel mari lustrationem fieri debere:
1065) διὰ τὸ πρῶτον τοῦτον τον ἄρ.]. Ἠϊπο etiam nu- merus senarius a Pythagoreis dicebatur Γώμος.. Vidé: Samuelem Tennulium ad Nicomachum Geras. p. 15r. 252. Kust. Adde Heeren ad Stob. Ecl: Phys. p. £1. Sq. — Antea Ciz., vt Arcerius, δέ τι Φυσιάζει». Ex τι Scal. fecit εινάς. Eioss.
2104) agougovpérowy καὶ τὴν τῶν κατάλειπομένων δύνα- , pur]. In. Ciz. tantum haec leguntur, ἀφαιρουμένων δύ-- yop. His adécripsit Reinesius, καὶ τὴν τῶν EIUS µένων δύναμιν. Kiess.
105) «4έγδι δὲ καὶ εἰς ἱερὸν εἶσ.] Vide Schefferum de Philos. Πα]. p. 1351. Kiess. ;
106) τὸ πυῤῥὸν } Ciz. τὸν πυῤῥό». Kiess. ; :
107) yóvoo) Scaliger, κρουνῷ, aqua e. fonte saliente hausta. Lectio χρυσῷ non est tentanda: nam ayrum est rerum pulcherrima, et maze, i e oceanus, rerum (primae dKiess —
Tom. I. — X
[d
522 XAMBLICHI LIBER
τῷ nmQurQ γενοµένῳ xoi xaAMOTQ ον] τῶν ὂν- των σταμώμενος 9) τὴν ἐιμὴν τῶν ἁπάντων, λέγει δὲ xoà μὴ τίέκτειν ἐν ἑρῷ. οὐ γὰρ εἶναι ὅσιον ἓν ἑερῷ 1.) καταδεῖσθαι τὸ οδεῖον τῆς 154 ψυχῆς εἰς τὸ σῶμα. Παραγγέλλει δὲ ἐν éogri paire χείρεσύαε, 33) µήτε ὀνυχέξεσέλαε" 7) τὴν ἡμετέραν αὖὐξῃησιν τῶν αγαθών οὐχ ἡγόύμενος (159) δεῖν τὴν τῶν ÜsQv ἀπολείπειν ἀρχήν. λέγει δὲ καὶ '?) φδεῖρα ἐν ἑερῷ μὴ 'κτείνειν οὐδενὺς τῶν περεττῶν xol φθαρτικῶν ᾿ 34) νοµέζων δεν μεταλαμβώνευν τὸ δαιμόνεον. χέδρῳ δὲ My xul δάφνῃ xen υπαρέστῳ xal dovi xai puoi τοὺς ἐλεοὺς rud , «ai μηδὲν τούτοις ἀποχα- Θαίρεσθαι τοῦ σώματος, μηδὲ 7) σχέζειν τοὺς
108] τῶν OYTOY σταθμώμενος] Ciz. τῷ ὄντων σταῦρν-
. µένῳ, quod :etiam ΙΕ in σταθμώμενος mutauit Ki ess
109) τὴν riu» τῶν ἁπάντων ] Obrechtus recte vili, verba illa, quae paullo post. leguntur (ταύτην πρώτη γονὴν τῆς ὑγρᾶς φύσεως, καὶ τροφὴν τῆς πρώτης καὶ κοὶ- γοτέρας ὕλης ὑπολαμβάνων), tanquam fugitiua iu hur
'' locum retrahenda esse, et collocánda post τῶν ἁπόγ- 70. KR u st.
, 110) καταδεῖσθαι] Par. e marg. Spanh. xarabvo du. An κἀταδύεσθαι Quod praecedit sixzesv, volunt nor
nuli, non parere, sed generare, significare, Vid Bunopu: ad Ocellum p. 826. Kies.
111) μήτε ὀνυχίδεσδαι ] Huc spectat symbolnm illad Pythagoreorum, παρὰ Φυσίαν μὴ ὀνυχίζου: de quo lum blichus in Protreptico. Kust.
212) τὴν ἡμετέραν αὔξησιν τῶν ἀγαθῶν oUy ny.) Hat mihi obscura videntur: in quibus proinde alii act men suum exerceant. Obrechtus legit, διὰ τὴν si τέρων αὔξήσιν ἀγωθῶνε sed sensus, quem ex hoc loco
DE PYTHAGORICA VITA. CAP, 2B. 225
primuni quippe illud et rerum pulcherri-
mum,.et mensuram pretii esie, quo cuheta |
aestimari solent: hoc vero primum esse naturae humidae foétum , primaeque et communionis materiae nutrimentum: opina-
tus. Jn templo dixit pariendum non esse:
fas enim non esse, vt in lóco sacro diuina anima corpori alligetur: die festo nec ca- pillos, nec vngues praecidendos; non enim
conuenire ait, vt relicto deorüm obsequio
nostrà commoda procuremus: nec pedicu- lum in templo neeandum, πε quid de eo, quod inutile et corruptibile est, numen par4 ticipet: deos autem colendos esse cedro; lauro, eupresso, quercu ac myrto; ideoque his a nulla macula corpus purgandum . nec
elicit, non,video quomodo cum praecedentibus cohae- rdat. Fust. Vtique probanda est Obrechti ratio. Απολείπειν τὴν τῶν Φεῶν ἀρχὴν est se subtrahere deorum imperio: quod fit, si quis diebus festis non solos deos, 'sed se ipsum curat et comit. Kies.
115) φύεῖρα] ας et Par, φθείραν. KK ies $ 114) φοµίζων] Ciz. et Arc. νοµίῥειν. Kies. T
115) σχίζευν τοὺς ὀδόντας | »Pro erii»: τοὺς ὀδόντας
Excerpta Hudsoniana, itemque Anonymus in annota»
tionibus, quas Árcerius castigationibus suis in lambli-. chi Protrepticon subiecit, corrigere iubent, oyuxibus,
a σχῖνος, lentiscus. Non ignoro quidem, veteres len- tiscum mandere solitos ad conciliandum dentibus can- dorem; vel cuspides ex lentiaco confecisse, quibus dentes purgarent: sed tantum exemplum desidero, quo probetur, verbum σχωίδευν non solum significare len- tisco, sed etiam 'quouis alio dentifritio .- Vel dentiscal-
Χα
*
/
924 XIAMBLICHI LIBER
ὀδόφχας. 5) ταύτην πρώτὴν «γονὴν τῆς ὑγρᾶ φύσεως, 'παὸ τροφὴν τῆς πρώτης zal xouora ρας ὕλης ὑπολαμιβάνων. ἑφίὸν δὲ aapayyt- λει μὴ ὀπτρν' τὴν πρρότητα λέγων μὴ mp0; δεζσίαι τῆς ὀργῇς. '"7) xaroxaiur «δὲ ovx t
τὰ σώματα τῶν τελευτησάντων, µεώγοις üxo- λούίλως , μηδενὸς τῶν tiov τὸ ὃνητὸν μετα- 155 λαμβάνει» ἐλελήσας... Τοὺς δὲ τελευτήδαντας . ἐν λευκαῖς ἐσὺῆσε προπόμπειν ὥσιον ép jd ο) ἁπλῆν xGL τὴν 'πρώτην adwssóumi gcc κατὰ τὸν ἀρέθιιὸν xc). τὴν ἀρχὴν τῶν gevegv. εὐορκεῖν δὲ πάντων: µῶλεστά παρα]- | (0 φέλλει, 2) ἐπ). µακρὸν τοὐπίσω" doi; ὃ οὐ- |. ῥὰν μωκρὸν. : εἶναι. πολλῷ, δὲ: μᾶλλον αδικεῖ- vÜq« ὅσίον εὔαε a dyes; $] - τεένειν quie
: . : E c c2 WAhM
pio dentes purgare. Nulla enim dicto loco mento lentisci. praecedit , Sed aliarum arborum, veluti cedri, lauri, cupresei, quercus οἱ myrti, quarum ligno ly thagoras entes purgari vetabat. Praeterea vox ep- ζειν. apud neminem veétérum Grammaticorum occuirit praeterquam apud Etymologum' in v. Zyivos: qui 9" men eam non explicat. En cius verba: . Zion, τν σχίλλαν, di Diduo.aor toi οἳ καλλωπιζόμενοι ἕνεκα τοῦ Λευκοῦκν. ποὺᾳ' ὀδύντας, Og ov καὶ τὸ σχυζεσθαι. (119
,- ἆμρα νοσῦαι vt obiter hoc moneam, habet etism Pho- .. tus in, Lexico inedito. Ex hoc autem loco certo non ει €onstat, vtrum τὸ σχυέξεσθάε, entiscum rodere, 1 cuspide ex;leutisco facta .dentes scalpere, .an vero -. dantes lentisco frienre , vel aliud quid significet. Oc
. euarit quidem etiam τὸ σχιίδεσθα, apud Athenseum ^, Lib. XIV. pap. 629. sed eqnsu. xaetaphorico et a priori longe diuerso: dummodo :non, :quod suspicor,'Y0X
ea mendo illie laboxet. Inspicg, locum, Lector, " considere. ο. Ceonterum. πρα,, leatio , vulgata loca 1006
»
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 48. 225
dentes fodiendos: .coctum non esse assan- dum; innuens, mansuetudinem opus non habere, vt ira ad illam accedat... cadauera mortuorum vetabat igne comburi, magos i» hoc secutus; nihil enun, quod diuinum: esset, cum Biortali copulan volebat. mor- tuos in albis deduci fas existimabat ,' Sim- plicem primigeniamque natüram iuxta nu- merum atque rerum. omnium principium subinnuens. Inprimis vero praecipiebat, pie: sancteque iurare: quoniam longum est, quod- a tergo sequitur; diis autem nihil longum esse. Multo iustius esse grauem iniuriam pati, quam hominem interficere; in inferno'
ὀδόνταςρ sana mihi videtur: (quis enim dicat findere ' dentes pro fodere, vel scalpere, vel fricare? ) Rectius , sane et clarius Iamblichus dixisset σµήχει» τοὺς ὁδόντας,
quam .vocem de.ífrictione. dentium vsurpauit Diosco- '
rides lib. I. cap. 98. vti idem cap. seq. σμῆγμα ὁδόντων dentifricium vocat. Haec Kusterus in Praefatione, --- Nonne oyíjs» potius corruptum videatur ex στίδειν ῥ Kies s. S^ ἡ
116) ταύτην πρωώτην γονὴν τῆς ὑγρᾶς — ὑπολαμβάνων] Haec verba diximus collocanda esse paulo superius post τὴν τιμὴν τῶν ἁπάνιων. ust. Reinesius dicit, ante haec deesse: µολόχην δὲ μὴ ἐσφίεν. Kiess..
17) κατακαΐίειν ] In Par. et cod. Arcerii forma attica κατακόει. Είδες».
118) ἁπλην] In Ciz ἁπλήν., Éiess.
iig) ἐπὶ μακρὸν τοὐπίσω ] Scribendum non dubito, ἐπεὶ µακρὸν τοὐπίσω. Kunst.
i20) λέγει] Sic MS. Αι prior Edit. male, μέγα. Kust. ͵ 3
. ^ Pd 3
^. $26 XAMBLICHI LIBER ᾿
(391)
πον᾿ ἐν &Oov γὰρ xsiGDat τὴν κρέσεν, 135) ἐχλο- γιξζόµενον τὰς περὶ τὴν. ψυχὴν zal τὴν οὐσίαν
» "—- 4 J, L7 » , | 122 «αυτης την πρὠτην TOY OVTOV φυσεές. 7) xy-
$56
παρεσσένην δὲ μὴ δεῖν κατασκευάζεσίλαι δωρὸν ὑπαγορεύεε, διὰ τὸ λυπαρέσόσινον γεγονέναι τὸ ποῦ 4ιὸς σκῆπτρον΄ 1j δι ἄλλον τινὼ μυότιχὸν λόγον. ') σπένδειν δὲ πρὸ εραπέδης παρακα- As 4ιὸς Σωτῆρος καὶ. Ηρακλέους καὶ dw χούρων, τῆς τροφῆς ὑμνοῦντας τὸν ἀρχηγὸν «ci τὸν ταύτης ἠγεμόνα Zix' xci τὸν Ἡρα- αλέα, τὴν δύναμιν τῆς φύσεως κα) τοὺς us χούρους, τὴν συμφωνίαν τῶν ἁπάντων. Xio- δὴν δὺ μὴ παταμεύοντα προςφέρεσθὰ, δεῖν iy ουδὲν γὰρ τῶν καλὼν ἄξιον αἰσχύνης καὶ αἷ-
δοῦς: διελάµβανεν. ὅταν δὲ ροντήση, τῆς γῆς “ἄψασθας παρήγγελλε, μνηµονεύοντας τῆς γέ-
-
Ψέσεως τῶν ὄντων. εἰσιέναι δὲ εἰς τὰ ἑερὰ χατὰ
Aj 8 [ή , 3 , ui τοὺς δεξιοὺς τόπους παραγγέλλεε, ἐδεέναι κατὰ τοὺς ἀριστερούς' τὸ μὲν δεξιὸν ἀρχὴν τοῦ περιττοῦ λεγομένου τῶν ἀριδμῶν καὶ ow
121) ἐκλογιζόμενον] Scribo, ἐκλογιζομένην, vt referatur ad κχρίσιν. Deinde ea, quae sequuntur, infra Num.
^ 179. rectius sic leguntur: τὴν ψυχὴν, καὶ τὴν οὐσίω αὐτῆς, xai τὴν πρώτην τῶν ὕντων φὺσίν. "Kunst. Locu potius ita. videtur constituendus: 7] κτεένειν ἄνθρωπον (ἐν ᾷδου γὰρ κεῖσθαι τὴν κρίσιν) ἐκλογιδόμενος, etc. it vt hoc participium referatur ad λέγε. — Etiam infa Num. 179. est ἐκλογτζόμενος, i. e. perpendens, — |n Ciz. pro φύσεις est φὖσις. Kiess.
122) κυπαρισσίνην δὲ ur δεῖν xav. | Insignem huius
' Jocí lacunam ex MS. suppleui. [n priore Edit. de «unt haeo verba, κυπαρισσίνην dà μὴ δεῖν xeiaoxevip-
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 28. 227
. | . * * el . e. enim repositum esse iudicium; vbi animae,
quae inter ea, quae sunt, primatum tenet, -
substantia et naturae expenduntur. loculos siue arcas sepulchrales cupressinas fieri ve- tuit, quia Iouis sceptrum e cupresso fabre- factum est, vel propter aliam quandam mysticam rationem. ante mensam Toui Ser- vatori et Herculi et Castoribus libandum esse statuit, vt sic lupiter tanquam alimo- niae dux et auctor laudetur, in Hercule vero naturae potentia, et in Castoribus re- rum omnium harmoria celebretur. Liba- mina non esse clausis oculis offerenda; nec enim putabat quicquam eoruin, quae bona sunt, mereri, vt cum pudore et verecundia tractetur. cum tonat, terram tangendam esse, 1n memoriam generationis rerum. | a dextra intrandum esse templum, a sinistra egrediendum; dextrum enim statuebat esse principium numeri imparis, et diuinum quid-.
σθαι σωρὸν. ὑπαγορεύει, διὰ zd. — Huc spectant verba Laertii in Pythag. Num. i0. «Απείχοντο δὲ καὶ σωροῦ
πυπαρισσίνης, διὰ τὸ τοῦ «4ιὸρ σκῆπτρον ἐρτεῦθεν πεποι-
ᾖσθαι. Vide ibi Menagium. απο ξ.
125) σπξνδειν] Σπένδεν cum genitiuo. Subintelligunt. πρατῆρα. vid. Stephan. thes. tom, 5. p. 037. C. Non omnino huius loci similis est a Stephano citatus locus Aristophan. Equitib. 106. σπονδὴν λαβὲ δή, καὶ σπεῖσο», -αγαθοῦ 4αίμονος. Stephanus omísit conima , post σπεῖσον. — Deinceps Ciz. ὑμνοῦνεας pro singu leí. Restituimus pluralem. Βίος».
e
-
. 028 IXAMBLICHI LIBER
υφεδέμανος a0 δὲ ἀριστερὸν τοῦ ἁρτίου xal διαλυοµένου σύμβολον τεδέµενος. τοιοῦτός τις ^ ὃ τρὀπος λέγεται αὐτοῦ γεγονέναι τῆς περὶ τὴν εὐσέθειαν ἐπετηδεύσεως. χα) "^) τὅλλα δὲ ὅσα παραλείποµεν περὶ αὐτῆς, ἀπὸ τῶν εἰρημένων ἕνεστι vex puri osa ut " ΄ὥστε περὶ μὲν τούτου
| πέπαυμαι oem
K E 0. x). 1357. Περὶ δὲ τῆς σοφίας αὐτοῦ, ὥς μὲν απλῶς G5) sinsiv, *) μέγιστόν ἐστι τεχμήριον τὰ yeodévia ὑπὸ τῶν Πυὑαγορείων ὑπομνήματα περὶ πᾶτ- των, 3) ἔχοντα τῆς ἀληθείας, καὶ στρογγύλα μὲν περὶ τὰ ἄλλα πάντα, ἀρχαιοτρόπου δὲ xdi «(αδδ)παλαιοὺ 3) πίνον διαφερόντως, ὥσπερ. τωὺς
124) τἄλλο] In Ciz, vt supra τἆλλα. Kiess. 1) μέγιστόν ior] It» Ciz. In Arc. et ust. pro imm est $010: minns apte. WKioss.
9) ἔχοντα τῆς ἀληδείαρ] Scribe ἐχόμενα τῆς ἆλ. Etde- inde $1007 /010 παρὰ τὰ ἄλλα πάντα, i. e. supra alia omnia. Kust. Equidem nolim hic cum Riustero περὶ mutare in παῤά. . Commode Obrechtus: quoad cetera
- . quidem omnia. Στρογγύλα autem potius vertendum breuia, curta. Kiess.
5) πίνου] Sié recte M8. (consentiente cod. Ciz. Kiess) Αι prior Edit. πόνου: quod Arcerius bona fide Jabore verterat, Idem mendum occurrit apud Photium in Damascio, yp. m. 1068. vbi de Salustio ών ait, oU τοὺς νέους μιμούμενος σοφιστὰς, ἀλλὰ πρὸς τὸν ἄρχαῖον πόνον τῆς λογογραφίας ἁμιλλώμενος. Scrihe πίνον: νε récte legitur apud Suidam v. ίνος, et v. Σαλοῦ-
, 67:06, . vbi locus ille refertur. .. Zívog autem, praeter
S significationem vnlgarem, motat etiam oleum, pala
Stricum, siue ceroma, quo athletae saepius inuncti et
η] /
-
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 29. 229
piam; sinistrum vero (pro symbolo. numeri paris et dissoluti. habebat, ΄ Hic fertur eius modus fuise pietatem: excolendi. caetera vero, quae. praeterimus, pronum erit ex
dictis colligere: adeoque hic .de iis: dicendi finis esto.
CAP. XXIX.
Sapientiae autem eius, vt verbo dicam, maxima sunt indicia commentarii a Pytha- goreis de omnibus rebus conscripti iuxtá veritatis normam: et quoad caetera quidem omnia rotundi; inprimis vero vetustum vl- timaeque antiquitatis' afflatum, velut illi-.
sordidati, accedente corporis exercitio, bonam habi- tudinem et yires, succumque, et colorem sanum sibi conciliabant.. Inde ducta metaphora mío? dicitur de oratione probe subacta, siue succo et sanguine ner- visque plena, et nitorem non fucatum, sed naturalem, et virilem prae se ferente: vt pluribus ostendit .per- sonatus Franciscus Francus, vero nomine Salmasius, in Confutatione Animaduersorum ,Antonii Cercoétii 'ad Salmasii Notas in Tertullianum de Pallio, pag. 174. et 69644. Quare locus ex Photio adductus sic vertendus est: Non recentiores imitans Sophistas (ob stilum. nempe eorum eneruem et elumbem), sed ma- sculas priscae orationis veneres aemulari studens. De- inde, quáe hic apud Iamblichum sequuntur, non pa- rum habert obscuritatis et difficultatis, nec ab interpre- tibus intellecta fuerunt. Quid enim sibi volupt illa, ὥσπερ τινὸς ἀχειραπτήτου yoU προσςπνέοντος: quae Árcerius vertit ,^ veluti mentis, quae manibus apprehendi πἐφιεαῖν afflantis? Quast vero quaedam mens sit, quae manie bus apprehendi queat. Obrechtus quoque nec veram significationem vocis πίγος in versione sua expressit,
920 IAMBLICHI LIBER
ἄχειραπτήτου νοῦ 4).προρπνέοντα, usr ἐπιστήη- pne δαεµονίας ἄκρως συλλελογισμένα” ταῖς δὲ ἐννοίαις πλήρη τε xqi 5) πυκνότατα, ποικίλα τε ἄλλως xa) πολύτροπα τοῖς εἶδεσε κα) ταῖς ὅλαις περισσὰ δὲ ἐξαιρέτως ἅμα καὶ ἀνελλι- πῇ τῇ quos, καὶ πραγμάτων ἐναργῶν καὶ ἀναμφιελέκτων ὡς ὅτε μάλιστα μεστὰ μετὰ ἀποδείξεως ἐπιστημιονικῆς καὶ 6) πλήρους, τὸ λεγόμενον, συλλογισμοῦ, εἶ τις, αἷς προςήχε, ὁδοῖς xtyonuévog ἐπ αὐτὰ ior μὴ παρέργῶ»
nec in verbis hisce postremis vllum suspicatus et mendum. Nos pro νοῦ legendum existimamus goi; quippe quam vocem Dionysius Halicarn. quoque iz erudita epistola ad Caium Pompeium- p. 127. Edit W'echel cum πίνος coniunxit. Ait enim, O9 τε πύος αὔτῇῃ καὶ yvoUg ó τῆς ἀἄρχαιότητος ἠρέμα καὶ λεληθύτως ἐπιτρόχει. Loquitur ibi de dictione Platonis. Et alibi, nimirum περὶ τῆς Zínuoc9. δεινότητος, p. 186. χνοῖς ᾱρ- χαιοπινὴς dixit, idque cum χάρις ἀβίαστος coniungit Ἀνοῦς autem, vt notum est, proprie significat lans ginem, quae tenera est, et veluti flos menti, eiusque ornamentum. Quare et in adductis locis Dionyiii Halicarnassensis, et hic apud Iamblichum χγνοῦς signi- ficare potest gratam venustatem; quoniam lanugo in puberibus grata et venusta esse solet. Porro pro προςπνέοντος scribendum est προςπνέοντα (refertur enim ad ὑπομνήματα: ) et, vt paucis rem expediam, totus hic locus sic mihi constituendus videtur: ἀρχαιοτρόπου δὲ καὶ παλαιοῦ πίνου διαφερόρτως (μεστὰ, vel simile quid) καὶ ὥσπερ τινὸς ἄχειράπτου χνοῦ προςπνέσοντα, [καὶ] με ἐπιότήμης, etc. ,Sic omínia mihi clara videntur, ex cepta sola voce ἄχειράπτου (sic enim scribendum puto pro ἀχειραπτήτου), im qua mihi non, satisfacio. Non video enim, quomodo ἀχείραπτος possit esso aptum epithetum τοῦ g»oUc: nisi forte quis dicere velit, 12οῦν ἀχείραπτον vocari posse lanuginem primam, quse nondum manum, i.e. nouaculam, passa sit. Sed haec
^
κ [ά
DE PYTHAGÓRICA VITA. CAP. 29. S51
batam quandam mentem gpirantes, et cum summa diuinaque sapientia collecti: sensi- bus insuper redundàntes, et de cáetero, siue formam siue materiam spectes, varii et diuersimodi: sed et eximie perfecti, ac ne- que dictione destituti, et rebus perspicuis. atque indubitatis maxime referti: idque non εἰτιὸ demonstrationibus scientificis, atque, vt vulgo aiunt, syllogismo repletis; si quis, qua decet, via accesserit, nec perfunctorie,
΄
tantum moneo, vt animum aduertat Lector, et aliam, . si possit, loco huic medicinam quaerat. Kíust. Scri- bendum est πῖνος, non πίνος.’ vid. ad Dionys. Hal. de Comp. Verb. p. 500. sq. Eti&m in margine cod. Ciz. hic scriptum est ὁ πῖνος. Tum quae de vocabu- lo. χνοῦς Musterus disputauit, ea in hunc locum mi- nime quadrant; neque idem probauit, Graecos vn- quam dixisse ἀχεέραπτος. Vocabulum πῖνος vsurpatum in eam me opinionem adduxit, vt scribendum putem pro ὥρπερ τινὸς ἀχειραπτήτου νοῦ προςπνέαντος potius in hunc modum: ὥςπερ τιγὸς aeugodeurzoUvros , προςπνἔοντα (hoc προρπνέοντα e Ciz. ): redolent illi commentarii ve- tustum. sfiyov , quasi hominis palaestra se exercentis : iidemque sunt. ἄκρως συλλελογισµένον, i. e. in ratio- nibus conclusis - summa inest. subtilitas, — Etiam senten- tiis. sunt pleni et creberrimi , vel acuti. Περισσός, quod sequitur, est egregius, exquisitus, Vid. Schaefer. ad Dionys. de C. V. p. 47. Kiess. [De h.l. v. etiam Toup. ad Longin. sect. XXX. p. 557. Oxon. Schaefer.]. 4) προςπνέοντα μετ ἔπιστ.] Scribe et supple, προς- 460714 (in edit, Kust. erat προςπνέοντος. , Μες.) xoi d ἐπιστήμης, etc, Éust. 5) πυκνότατα ] Ciz. πυκνότητα, ποικἰλλα τε, Kiess.-
6) πλήρους — συλλογισμοῦ ] Πλήρης συλλογισμός ; &yl- | logismus perfectus, cüi ad Muregriteem nihil desit. Kiess. |
/ . j
*
4 ΄ - 4
3352 ^ IAMBLICHI LIBER
μηδὲ 7) παρηκουσμένως ἀφοσιούμενος. ταύτην τοίνυν ᾿ἄνωθεν τὴν περὸ τῶν νοητῶν xci την 158 περὶ ὑεῶν ἐπιστήμην παραθίδωσιν: ΄Ἔπειτα τὰ φυσικὰ πάντα ἀναδιδάσκει, τήν τε ἠιλιλὴν φιλοσδοφίαν xal τὴν λογικὴν ἐτελεώσατο' µα- {λήματά τε παντοῖα παραδίδωδἑ xal ἐπεστήμας τὰς ἀρίότας. ' 3) Ὅλως τε οὖδέν ἐστιν εἰς γνῶ--
. σιν’ ἑληλυδὸς περὶ ὁτουοῦν παρὰ ἀνδθρώποι, ὃ μὴ &v τοῖς συγγράµµασι τούτοις δεηκρέβω- ται. εἰ τοίνυν ὁμολογεῖται 9) τὰ μὲν Πνυύα- όρου εἶναι TOV συγγραμμάτων τῶν vv» gr-
| (154) θόμένων, . τὰ δὲ απὸ τῆς ἄκροάσεως αὐτοῦ συγγεγράφθαε (xal διὰ τοῦτο οὐδὲ ἑαυτῶν ἐπεφήμιξον αὐτώ, ἀλλὰ sic ΠΙυύαγόραν. ἀνέ- φερον αὐτά, "Oc ἐκείνου ὄντα) " φανερὸν ἐχ
| πάντων τούτων, 19) Ὅτι πᾶσης σοφίας ὄμπεερος ἦν ἀποχρώντως. 3) «Ίέγονσε δὲ γεωμετρίας
7) παρηκουσµένως ἀφοσιούμενος] «Παρηκουσμένως, negli- genter: accedat Lexicis hoc aduerbium. Im vniuer sum serior Graecitas huiusmodi aduerbia a praeteritis passiui deriuata frequentat. ᾽Αφοσιοῦσθδαι autem ( vtor verbis Stephani in Thes. tom, Il. Pe 1619. sq.) es ποτ animi intentione, non ex animi promtitudine et eum intentione agere, sed quouis modo, et quasi prae- varicari, καὶ Ττυχόντως ποιεν, ea tantum gratia, nt incusemur ob rem neglectam. — Deinde pro ταύτην ποίνυν Ciz. ταῦτα τοίνυν. Είσας.
ol 8) ὅλως t£] lta Άτα, et Rust, In Ciz. ὅλως δέ. Idem ΄ paulo post διηκρέβοται, Arc. διηκρίβηται. — Kiess. | 9) τὰ μὲν Πυθαγ. ] An Pythagoras quaedam ingenii monumenta olim reliquerit, pluribus disputat Clariss. 'Ioann. Alb. Fabricius in Biblioth. Graec, lib. T, cap. -XIL $. 14. Jíust, "Vide supra ad cap. XXVIII. not. 65. Kies.
-
8
"DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 29. 553
aut.aurium tenus eos attigerit. Hanc bt tur de 18, quae mente cernuntur, atque de diis, repetitam altius scientiam tradit,
Deinde vniuersam rerum naturalium doctri- .
nam exhibet: quin et morum philosophiam et logicam absoluit, variasque disciplinas et ,optimas. quasque sejentias exsequitur: vt
adeo vniuersim. loquendo nihil hominum -
-
notitiae subüciatur, quod non im illis STi .
ptis aecurate sit pertractatum. Quum igi- tur in confesso sit, quaedam inter ea, scri- pta, quae nunc circumferuntu?, -Pythago- rae esse; quaedam autem εκ eius ore εκ” cepta fuisse (quibus et hinc nullius nomert praescribitur, quaeque propterea ad Pytha-
goram velut auctorem referuntur): manife-.
stum est, ab omni eum. scientia satis instru- ctum fuissé. 'Geometriae vero potissimum
’ -.
10) ὗτι πᾶσης σοφ.] Sic ust, cum Arc. Ciz. autem et Par. ὅτι Πυδαγύρας ndo. a. Είδες,
11) «4έγουσι δὲ γεωμετρίας αὐτὸν ini πλεῖον ἔπιμελ. 1 Τὸ ἐπὶ πλεῖον est ex MS. pro επλεῖο», quod prior Edit. habet. Caeterum, quod ad totius loci huius sensum attínet, non cohaeret, Pythagoram Geometriae $tuduis- se, quia ab Aegyptiis multa de Geometria problemata proponerentur: vt fecte etiam obseruauit Schefferus de Philos. Ital. cap. V. p. 25. Quare, vt sensui ἀκολόνθία sua constet, post ἐπέ πλεῖον addendum vtique est, ἐν Aiyonto. Vel dicendum est, Jamblichum initio scri-. psisse, ἐπιμε]ὴθῆναι παρ Αἰγυπτίοις" παρ αἰγυπτίοις γὰρ; etc, Nam fieri facile potuit, et illud παρ Αἰγυπτίοις, cum bis a lamblicho positum esset, semel.a librariis
omittéretur: qua ratione séxcenties in veteribus libris
X3
COT--«0 ος
$54. ^ — IAMBLICHI LIBER
αὐτὸν ἐπὶ πλεῖον ἐπεμεληδῆναι. παρ 4iyv- ἄτίοις γὰρ πολλὰ προθλήματα γεωμετρίας mri ἐπείπερ 13) ἐκ. παλαιῶν Ert, καὶ ἀπὸ ὑΨεῶν dic τὰς 9) Νείλου πρὀςθέσεες vs καὶ «φαιρέσεις ἀνάγχην ἔχουσε πᾶσαν ἐπεμετρεῖν ἣν ἐνέμοντο yv «Αἰγυπτίων οἱ λόγιοι. διὸ καὶ γεωμετρία
ὠνόμασταε, -4λλ ovÓ ἡ τῶν οὐρανέων θεωρία
πἀρέργως αὐτοῖς. κατοζήτηταε, ἧς xal αὐτῆς
(155) ἐμπείρως ὁ Πυύαγόρας siye. 1*) πάντα δὲ τὰ
περὲ τὰς γραμεμὰς 15) Φεῶρήματα exei ev ἐξηρ- τησύαε δοκεῖ. τὰ γὰρ περὶ λογεσμοὺς xal ἆρι- )μοὺς ὑπὸ τῶν περὶ τὴν Φοινίκην φασὶν s- ρεὐῆναι. - τὰ γὰρ οὐράνια ὑΦεωρήματα κατα Αοινόν͵ τένες «4ἰγυπτίοις xol «Χαλδαίοις ava- 159 φέρονσι. Ταῦτα δὴ πάντα qol τὸν Πυύα- γόραν παραλαθόντα καὶ) συναυξήσαντα τὰς ἐπιστήμας προάγει τε καὶ ὁμοῦ σαφὼς καὶ
peccatum esse, quis ignorat? Ku st. Non facile erit, . qui posteriorem rationem non praeferat. — Reinesiu: in margine cod. Ciz. in locum verborum επὲ mido |. substituit, επ A4iyümiov. Kiess. 32) ἐκ παλαιῶν] Subintellige χρόνων. Deinde illud ἔτι, " quod sequitur, mutatum vellem in ᾖδη. Porro, pro ἀπὸ Φεῶν vir doctus ad' marginem codicis Spanhemisni rescripserat, ἄποθεν. Sed vox illa non solet de tem- poris interuallo dici, sed loci; Ego malim, ἄνωθεν: quamuis. nec lectio vulgata temere damnanda sit Potest enim haud incommode verti, inde a deorum acetate, 1. e. a. temporibus longe antiquissimis. Kust. Ἔτν non est mutandum, Significat iam. inde: qui vsus non adeo infrequens est. Kies. |
. 35) Νείλου] MS. habet Ἰήλου, voce leuiter corrupta. Àt prior Editio JVe(vov, quod Arcezius insigni crrore
-—
DE PYTHAGOHBICA ΥΙΤΑ. CAP. 29. 220
l ΄
pud Aegyptios operam, eum dedisse ferunt: legyptii enim multa habent problemata eometrica; quoniam ab antiquo, et inde ib ipsorum deorum aetate necesse est pro- τετ Nili alluuiones et auulsiones, vt periti otam Aegyptiorum terram dimetiantur. Nec n coelestium rerum contemplationem obiter nquisiuerunt; fuitque huius etiam scientiae ritus Pythagoras. Caeterum omnia theo- emata .de lineis indidem profecta esse vi- lentur: nam computationem. quod attinet :: numeros, in Phoenicia repertos ferunt: coelestium autem doctrinam communiter Aegyptiis atque Chaldaeis adscribunt. Haeo vero omnia quum accepisset Pythagoras, aiunt et ipsum scientiarum tum protulisse terminos, tum perspicuas accuratasque de-
de Nino intelligendum censebat. ^ Caeterum, quod hic Iamblichus de.Geometriae apud Aegyptios in- | ventione refert, plures confirmant scriptores: quorum loca, vt $atis obuia, hic adducere supersedeo. Coh- fer tantum Suidam v. Επιστήμη. Kust. Paulo post pro ἀνέχουσε, quod habent Arc. et Kust., e Ciz. re- posui ἔχουσι, in quod etiam Scaliger inciderat, Idem Ciz. ἀνέμοντο et oi λόγοι. Kiess.
14) πᾶντα δὲ] «Οἱς. πάντα δή. Kiess.
15) εωήματα ἐκεῖθεν ἐξηρτῆσθαι δοκ.] Insignem huius loci lacunam ex MS. suppleui. .In priore enim Edit. desunt ,verba haec: ἐκεῖθεν ἐξηρτῆσθαι Óoxdi- τὰ yàg περὶ λογισμοὺς καὶ ἀριθμοὺς ὑπὸ τῶν» περὶ τὴν «Φουνί- κην quoi» εὑρεθῆναι' τὰ γὰρ οὗράνια Φεωρήματα. Kust.. In Ciz. ἐξαρτῆσθαι. Item κατακοινόν. — ln sequentibus post τὰς ἐπιστήμας εοχἱροὶ προάγει» pro προθάγοι», quod
,
-—
356 . IAMBLICHI LIBEH
ἐμμελῶς τοῖς αὐτοῦ ἀχροωμένοις δεῖξαε. 1) yi- λοσοφίαν μὲν οὖν πρώτος αὐτὸς Ὠνόμασε, καὶ ὄρεξιν αὐτὴν εἶπεν εἶναι κα) οἑονεὶ φιλίαν σοφίας σοφίαν δὲ ἐπιστήμην τὴς dv τοῖς ov- cw ἀληύείας. 17) ὄντα δὸ ᾖδει καὶ ἔλεγε τὰ
ἄνλα καὶ ἀἴδια xccl 18) μόνα δραστικά, ong -
ἐστὶ τὰ ἀσώματα” ὁμωνύμως δὲ 19) λοιπὸν ov- τα καὶ xar& μετοχὴν αὐτῶν οὕτω καλούμενα,
σωματικὼ 39) εἴδη καὶ ὄλικα, γεννητά τε καὶ οΨαρτὰ καὶ 3) ὄντως οὐδέποτε ὄντα. τὴν δὲ
(156) σοφία» ἀπεστήμην εἶναι τῶν.κυρίως ὄντων, ἀλλ
2 A c N : ; / »«« » Y οὐχὶ τῶν ὁμωνύμως, ἐπειδήπερ οὐδὲ ἐπιστητὰ € $ M " Φον 2 , ! ^ vnzdgreo τὰ σωματικά, οὐδὲ ἐπιδέχετοωι yvoxw
cum edd. Arc. et Rust. Cod. 'Ciz. habet. At haec verbi vbiuis confunduntur, | Kies.
16) φιλοσοφίαν μὲν οὖν πρῶτος αὐτὸς ὠνύμασε, MU Όρεξυν αὐτὴν εἶπ.] Haec et omnia quae sequuntur vsque ad finem Numeri 160. αὐτολεξεὲ etiam leguntur apud fÍamblichum in Nicomachi Introdact, Árithmet. pag. 5. et 6. Confer etiam Nostrum supra, Nun. 59. Kust. Vide de hoc omni loco Tiedemann. p. 55» sq. Kies s. - |
17) Όντα δὲ ἠδευ καὶ ἔλεγε τ.]. Confer omnino Scd ferum de Philos. Ital. c. VIII. et Sam, Tennulium 4d Iamblich. in Nicomach. Arithmet. p. 78. 79. Gt rum pro ἤδη ex MS, reposuimus δε Just. Ld nulius tuetur 405, quod vertit, iam vero entia etiam Sed ᾖδει, intelligebat, sentiebat , er verstand darunttn haud dubie verum est, nisi forte praeferenda sit form
|^ xecentiorum Atticorum ᾖδη, de qua vid, Boen. ad Gregor. Cor. p. 122. ed. Schaef. ZHiess.
18) uóva δραστικἀ]» Ita, vt in. Nicomachi Jrithmet. P. |
δε etiam .hic Ciz. legit pro µονοδραστικά .' quod Arce
^ κ 3 3 f Αεβαίαν, ἄπειρά τε ὄντα καὶ ἐπιστήμῃ ἀπερί- |
A ”
'DE PYTHAGORICA VITA, CAP. 20. 257
monstrationes auditoribus suis tradidisse. Ac philosophiam quidem ille primus appellanit, affectationemque quandam et quasi amici- tiam sapientiae esse dixit: sapientiam vero, scientjiàm veritatis, quae est in entibus: en- tia autem, quae sunt expertia materiae, aeterna, et sola efficientia; qualia sunt dne corporalia. nam quae per participationem illorum entia vocantur, vt corporea, mate- rialia, generationi et corruptioni obnoxia, illa tantum aequiuoce talia, adeoqüe vere neutiquam entia sunt. Sapientia autem ver- satur circa ea, quae proprie, non. véro cir- ca ea, quae aequiuoce sunt entia; quoriiam, corporalia neque sciri possunt, neque co- gnitioriem firmam admittunt, quum sint in- - rius et Kusterus hic non mutarant. Jn Per. haec le- guntur: µόνον ὁδραστικὰ, µόνῳ vóm δρατικά. Vltima
continent explicationem. — Deinceps pro i τους legeris ἅπερ. Kiess.
239) Aovrtó»] Par. λοιπά. .Post ὄντα Ciz. cum Arc. καὸ omittit. Innumeris locis xoi ante κατὰ per librariorum incufiam omissum est. Kiess.
20) sid] Sic rescripsi pro ἤδη, quod prior Edir. Ta- bet; idque auctoritate Iamblichi in Nicomachi 4frith- mat. pag. 5. vbi vide Sstn. Tennulium. Éust. Etiam - Ciz. hic ἤδη, et vide, ne hoc quoque mutandum sit in ᾖΐδει totusque locus sic legendus : ὁμωνύμως δὲ λοι- /πὸν ὄντα — καλούμενα, τὰ σωματικὰ δει καὶ bw etc. Kiess i
$1) Όντως] Sic recte MS. itemque Tamblichus in | Nie comachi Arithmet, loco laudato. At prior Edit. vi- tiose οὕτως, Κύριε ' - 1
Tom. II, ' | X ο
/
[ Li
258. ^ rAMBLICHI LIBER
ληπτα, gei δὲονεὺ μὴ ὄντα 33) κατὰ διαδτολὴτ d 9 ,: 9 / " , τῶν ααὐόλου, καὶ ουδὲ Ogg ὑποπεσεῖν εὖπε-
16ο θιγράφως Üvvdusva' τῶν δὲ φύσει μὴ ἔπισεη-
^w 702 ? [ή 23 ν 0 2 ^ à ) τῶν ουθὲ ἐπιόσημην 33) olov τε ἐπενοῆσαι' o/x «Qc ὄρεξιν τῆς μὴ ὑφεστώσης ἐπιστήμης εἰχὺς
μετ 9 4 ^ ; f" x 9 , » εἶναι, ἄλλα μᾶλλον τὴς περ) τὰ κυρεως ovra, χα) «cl κατὰ τὰ αὐτὰ χα) ὡδαύσως διαµένοι-
σα, xc τῇ [34) ὄντως] πρὀξηγορίᾳ a& συνι- πώρχοντα. καὶ. γαρ τῇ τούτων «ωταλήψει όυμ- βέβηκε. 35). xai τὴν τῶν ὁμωνύμως ὄγτων πα- eonpereiv , οὐδὲ ἐπιτηδευδεὐσών ποτε oia dj 26) τῇ τοῦ καθόλου ἐπιστήμῃ 7 τοῦ xard μὲ- ας 20, περὶ τῷ 204 lv Ap- 6ος) voryagQ, περί των xev 00V, quoly Ap λχύτας, ααλὼς διαγνόντες, ἔμελλον καὶ περὶ τῶκ. κλατᾷ μέρας, OLC ἑντε, ααλῶς mom '37) διόπερ ov µύνα οιυδὲ pevo- as) κατὰ διαστολὴν]. Rectius. κατ᾽ pem habet Iamblichus in Nicomachi .frithmet. loco lauds- to. Kust. Tennulius ibi interpretatur propter oppo sitionem vniuersalium; 'Tiedemann, p. $52. wegen iva Gegeneatzes mit den allgemeinen Begriffen, — Dem ο. in Ciz. ante οὐδὲ deest xui. Είδα». b5) οἷόν τε] Ita cum Rust. Ciz. In. edit. Arc. oloy τν, Fuit. ergo in hoc codice oid» 7? ἐστέ, quod item n0 tatum est in marg. cod. Spanhem. Verum &osi abesse potest. Vid. Koen. et Schaef. ad Gregor. Co. Ρ. 252. sq. Kies s. 24) Όντως} Ita Arc. et Rust. In Ciz, et Par. ovrt. 'oo dn Nicomachi Arithmet. prorsus ἆεεδι, idque recte. Videtur e margine in contexta esse illatum. Ticde- mann. p. 352. vertit: denen immer einerley Benennung zukommt, Immo: quae vna cum suo nomine sempe Sunt." Hiess. : . 25) καὶ τὴν τῶν ὁμωνύμως ὄντων ] Sic rescripsimus ex
s t
DE PYTHAGORICA YITA. CAP. 90. 229.
finità, neo scientia se patiantur compre-
hendi, ita vt respectu vniuersalium perinde se habeant,, ác si non essent, nec insuper
definiuione includi quéant. Quae autem
porro natura sciri non possunt,' illorum
non potest scientia excogitari: neque veri-
sumnile est, appetitum aliquem dari scientiae non subsistentis; sed potius scientiae eorum, quae proprie entia sunt, quaeque semper circa eadem et eodem modo permanent, atque vere cum nomine $uo coexistunt. Nam, et horum intellectum sequi solet in- tellectus entium aequiuoce talium, etiamsi non intendatur eo studium, perinde vt scien- tiam vniuersalium particularium scientia con-
sequitur. Nam, qui de vniuersalibus, inquit
Archytas, recte iudicant; etiam particularia
qualia sint, praeclare perspicient. Idcirco: non -
Iamblicho in Nicomachum. Ánte enim male legeba tur, καὶ τῇ τῶν ὁμωνύμων Όντων, etc. Ὁμωνύμως vero erat etiam in MS. Kust. Cod. Ciz. consentit cum edit, Árcerii. Kies.
$6) τῇ τοῦ καθόλου] Inserui τοῦ post τῇ. Hoc necés- sarium. esse patet ex adiectis verbis y τοῦ κατὰ µέρος: de quibus in Ciz. desunt 7 τοῦ. Kiest.
27) διόπερ — τὰ ὄντα] Haec verba in Ciz. desunt. Pro ἁπλᾶ, quod Kusterus e MS. dedit, in edit. Arc. est ümÀéx. Tum cod. Par. e marg: Spanh. pro ἤδη praebet εἴδη. Ότο καὶ πολυειδῆ in Arc. legitur κατὰ πολυειδή, in Ciz. et Par. καὶ τὰ solve], Ceterum in hoc loco, qui etiam apud lambhchum in Nicomach. Ῥ. 6. corxuptus est, nonnulla ita transponenda videntur:
Ya
-
940 . . IAMBLICHI LIBER
ytvij, οὐδὲ ἁπλᾶ ὑπάρχει τὸ ὄντα, ποικίλα δὲ οἶδη καὶ πολυειδῆ Φεωρεῖται, τά τε νοητὰ, καὶ :ἀδώματα, ov τὰ ὄντα 5 αλῆσες, καὶ τὰ όω- (157) peri καὶ ὑπ αἴσθησιν πεπτωχότα, & à δατὰ μετοχὴν χοενωνεῖ 33) τοῦ ὄπτως γίνεσθα,
161 Περ) δὴ τούτων ἁπάντων ἐπιστήμας παρέδωκε υσὰς οἰχειοτάτας, κα) οὐδὲν παρέλωνεν 29) adu- ρεύνήτον. καὶ τὰς xong ij ἐπιστήμας, ὥς- "sp τὴν ἀποδειρτιλήν, καὶ «τήν ὀρεσεικήν, xdi Av διωεφετωκὴν περέδωκε τοῖς ἀνιλρώποις , & ἔστιν ἀπὸ τῶν Πυύαγοριῶν ὑπομνημάτων d-
E. δέναι. 39) εἰώθει δὲ καὶ διὰ -αομιδὴ Αραχυ- 'σώτων φωνῶν "μυρίων xà πολυσχιδη. pupa “θυμθολικῷ τρόπῳ τοῖς }νωρίμοες ἀποφοιβ- duy , ὥσπερ: sd 2) ᾿Αδιροχρήσεων τενῶν λόγω,
E 32) Hip τοῖς ὄγαοις σπερμάνω» ὁ Πύθιο
ο-
διόπερ oU μόνα οὐδὲ μονογενῆ οὐδὲ ἁπλᾶ ὑπόρχει τὰ rto, αά τε γοητὰ καὶ ὠσώματα, ὧν τὰ ὄντα ἡ xia; ποικίλα δὲ ἔτι ς pro 701) . καὶ πολυεμδῇ Φεωρεῖται, καὶ τὰ σωμᾶ- "ix καὶ vm αἴσδησιν πεπτωκότα, κ. 1. À. quapropter non sola neque vnigenia neque simplicia sunt entia, intll- -- gibilia et incorporea, quae entia appellantur; immo ve . . . ria et multiformia considerantur , corporea et quae sub senfum .cadunt, etc, Est tamen vel sic oratio hil»
Jie ss,
98) τοῦ Όντως γίνεσῦθαι] — Reuocaui pid yiveodus, quod tuentur cum edit. Arc. Cdd. Ciz, et Par. fur stezus. e Iamblicho in Nicormach. p. 6 adsciuerat 'ενέσθαι. Praeterea in edit. Árc. pro ὄντως est ὄντος. Kiess.
' 29) ἀδιερεύφητον] In Cis. δα deem ας. cum Arc. xai τὰς xowüg δέ. Kiess."
80) εἰώθει] Par. e marg. Spanhem. εἴωθε, Kies
*
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 29. O1.
sola neque vnigenia, meque simplicia sunt: entia; sed varia et multiplici specie esse cernuntur: quaedam nempe intelligibilia et incorperalia sunt, quae entium nomine νε-- niunt; alia vero corporalia, et sub sensum. cadentia; quae per communicationem quan- dam de ente participare contingit. De .his omnibus ille scientias tradidit maxime ap- positas, nihilque prorsus in iisdem inexcus- sum reliquit.. Sed et scientias illas commu- nes de demonstratione, de definitione, . de. diuisione, homines edocuit, vti ex commen- taris Pythagoricis videre licet. Solebat et-. iam breuissimis dictis plurimos atque mul- tifarios sensus symbolico more apud fami- hares effundere, prorsus vti Apollo Pythius, et ipsa etiam natura, per oraculorum effata, ; N
81) χδιροχοήστων τνῶν λόγων] Scribe, ἱπυφοχρήστων τῶν λογέων. Loquitur enim hic de oraculis siue ef- faris Apollinis Pythii: quae infra cap. 34. in fine stvÜóyorota λόγια vocantur. Deinde Ἠύθιος reuocaui
ex MS; pro corrupto hUrT0;, quod est in priore Edit et Arceriani ingenii conatus clusit. — Sic supta Num. 105. Iamblichus dicta Pythagorae similia esse . dicit χρησμοῖς τοῦ Πυθίου. Fíust. Rceinesius in .cod. Ciz. ad vocabulum Χειροχρήστων adscripsit πυθοχρήστω», βιοχρήστων' Hoc βιοχρήστων aptius certe videtur, quam πυθοχρήστων, quum sequatur nomen ó Πύθιος. Locus autem ipse sic comparatus est, vt requiratur verbum significans breuis, vel simile quid. MK ie ss,
| 82) μικρῶν] Par. μικροῖς. Deinceps Ciz. ó Πύθιος τε. Hoc τὸ reposui. Idem Ciz. .tamen male ση ante ὁ Πύόιος. Kiess,.-
942 . JXAMBLICHI LIBÉR
τε xal αὐτὴ 1j φύσις πλήθη ἀνήνυτα καὶ ὃδυ:- ἐπινόητα ἐννοιὼν καὶ ἀποτελεσμώκων 35) Όπο-
2165 9
αίνουσι. Τοιοῦτον δή ἐστε τὸ 4ρχὴ δέ τοι
Ἴμισυ 38) τος ἀπόφθεγμα Πυαγόρον ἀντοῦ.' OU μόνον δὲ ἐν τῷ παρόντε y LOTO, GÀÀG καὶ dé ἑτέρους παραπλησίοις à ὁ ἐλειότατος - "Πυθαγόρας τὰ τῆς. ἄληθείας ἐνέχρυπτε ζώπν-
eo τοῖς δυναμιένοες 35) ἐναύσασιλαι » 40αγυλο- "a9 yix co) ἑναποδησαυρέξων 36) ἀπερέβληνον
λα) παμπληδῆ ὑεωρίας ἔκτασεν' οὗόνπερ καὶ . ἐν τῷ
9
391) 4ριδμῷ δέ τε πάν τ ἐχέοικεν;
ó δὴ πυλνγότατα πρὸς ἅπαντας ἐπεφθέγγετο, ᾗ
πάλιν, 38) aepo στα, icot 5c, φελότην
€» τῷ y κόσμος DM; 49) 5 νὴ Zia ἐν
i 55) ὑποφαίνουσι] Sealiger , ὑποφαίνουσας idem enim pro corrupto ὅ πύτιτος scripserat ómoía zu. Kies.
; 54) παντός ] | Par. σύμπαντος, et ἡμιστίχῳ. Kiess.
$5) ἐναύσασθαι] Ciz. ἀναύσασθαι. Tum ῥραχυολογίᾳ. Porro idem cum Par. ἐναποῦ ησαυρίέζων pro eo, quod Arc. et Rust. habent, ἀποθησαυρίζων. Illud reposui, Kiess.
: 56) ἀπερίβλεπτον Ἱ Obrechtus, vt ex versione eius
colligitur, legit ἀπερέληπτον: quod probo. Kust. Αι melius congruit verbis adiectis ἀπερέβλεπτον, Kiest 57) Ao! uà δὲ τε πάντ ἐπ.] Dicti huius Pythagorici meminerunt etiam Theo Smyrnaeus, Sextus 'Empiricus Themisüus, etali. Vide Menag. ad Laert, lib. VIII. 15. Kiess. [Mox maliin BHO Re Schaefer] 58) ἐπιφυλότις , ἰσύτης] Scribe, ᾗ φιλότης, ἰσότης: e deinde illud alterum φιλότης, uod sequitur, dele. Est enim supetuacaneum, Obrechtus legit: φιλότης,
| ἀσότης ' ἱσότης, φιλότης, Κνεε His dictis Fusterus
|]
D
DE PYTHAGORBICA VITA. — 345
atque parua, si molem spectes, mina, immensam copiam difficilium intellectu τος tionum atque eífectuum producunt. "Tale. est illud: Principium dimidium totius: quod apophthegma ipsum Pythagoram' auctorem habet Neque tantum in praesenti. hoc. he- mistichio, sed et in aliis similibus diuinissimus ille Pythagoras igniculos veritatis abscon- dit, ilis, qui lumen inde accendere pos- sent, in breuiloquio quodam incomprehen-
/
sibilem: Ἰατϊδεπιθαιιθ patentem contempla-' ' tionis extensionem recordens. Quale quid
occurrit in illo:
Qmnia conueniunt numero:
quod saepius omnibus inculcabat; vel por-
vo: Zímicitia aequalitas; aequalitas arnicitia est ;
vel in nomine cosmos, 1. e. mundus; vel pro- . "s | e LED |
- in curis secundis haec addit: ,,Post πάλιν videri quo-
"que excidisse has duas voces, ἐν τῷ, vt ex lis, quae
»praecedunt ét sequuntur, patet. Sic ergó totus hic
» locus scribendus erit, 4| πάλιν ἓν τῷ, 7| φιλότης, ἰσότης,
»etc. Caeterum respicit hic Iamblichus ad id, qued -
Laertius et alii de Pythagora tradunt, eum , amicitiam
»primum vocasse ἰσότητα, id est, aequalitatem. Lo-
ganns pag. 105. legit: ἐπὶ φιλίας, ἱσότης, φιλότης, vel
etiam. zzi φιλότητος, de amicitia dicebat. — un Cdd.
Ciz. et Par. pro ἐπιφυλότις legitur ἐπιφιλότης. Maxime
probabilis haec lectio videtur: 5 πάλιν ἐν τῷ φιλότης,
ἱσότης" ἰσότης, φιλότης. FHiess. MEL
59) κόσμὸς ] Ita; monentibus etiam Scaligero et Kuste-
" "ro, dedi pro xóoug. Materialiter enim, vt vulgo di-
^ citur, yox ista hic ponitur. Jiiess. : | |
Λο) Àj vq] día] Sic MS, At in priore Edit. corruptis-
. 944 .XAMBLICHI LIBER
Y -—
^
/ m ,. 32 A». ^ f nA τῷ φελοδοφέα, 4 λα) ἐν τῷ 4) eva xai- ἔτων, Ί το 43). διαθοώμενον ἐν τῷ τετρα- ὀτύς. ταῦτα πώντα καὶ ἕτερα-πλείω. τοιαῦτα 1Ιυύαγόρας πλάσματα xoi ποεήµεατα εἰς ὠφέ- λειαν xal ἀπανόρίωσιν τῶν συνδιαγόντων ἐπε- ^ xv er^ A ρε] 4 3 f Μοειτο, χαὶ ούτω σεθαστα- ἠν xal ἐξείειάζετο ὑπὸ τῶν συνιέντων, ὥστε εἷς ὅρχου σχήματα περείσεαωτο τοῖς ὁμακόοες' "n
Ν » 2
"OU μὰ 43) τὸν ἅμετέρῃ 2ενεῇ παραδόγντα τετρε- ' κτύνι
bU
E » ! , €» , (139) JHoyóv, ἄεννάου φύσεως, ῥέξωμά z' ἔχοαυσα»,
165
^ » li ; 3 3 Tovro μὲν οὖν οὕτω ὑαυμασεὸν ἦν τὸ εἶδος 7 ” ^w ^ 3 ^ ^w «t αυτου «ες σοφίας. Τῶν Ó ἐπιστημιῶν οὐγ ηκι-
, 3 3. : - 07€ φασιν αυτοὺς τοὺς livÓayopsiovg τιμῷ
M 207 9
ῥουσεκην τε καὶ ἑατριχὴν xoà µαντελήν. 54) ew 7 4 * EE ^ πηλους δὲ εἶναι xal ἆκουότικο Ug xal ἐπαιμεῖ- sime, ἡνηνιδία (Ciz. $ ϊψῖδια, Ki 8$5,): quod Arce 1116 in 5 ἴδέᾳ mutandum censebat. Just.
41) στώη καϊξτων] Monstra verborum, vel potiu mendorum: quae feliciter, vt puto, profligauit Ob- rechtus. Legit enim, iy τῷ εὐεστὼ καὶ ἄειεστώ. Quid autem voces illae significent, Grammatici te docebunt. Vnum tamen, fateor, coniecturae huic obstat; quod nempe Laertius et alii testentur, Democritum primum Vocis εὐεστὼ fuisse inuentorem ; quippe qua εὐθυμίαν, $iue animi tranquillitatem designauerit, An vero alii ad Pythagoram etiam vocem hano retulerint, nunt non memini Quare haereo. Ku st. Diogen. Laert. Vil, 9, 10. καλεῖ à αὐτὴν (acil. {ημµόκριτος τὴν εὐνυ- μίαν) καὶ εὐεστώ, καὶ ἄλλοις πολλοῖς ὑνόμασι. Stob. Ed. lib, II. eap. 7, p. 76. ed. Heer. τὴν καὶ εὐθυμίαν, ied
εὐεστώ, xoi ἁρμονίαν, συμμειρέαν τε καὶ ἀταραδίαν xis Suidas: ὅτι 16 sU ἔστω εὔδαιμονία παλεῖτὰν y ὥσπερ τὸ d ἔστω ἐπὲ τῆς ἀῑδιότητοξ, Logano p. 108. .scribendum
4
"LA Pd ,
-
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 29. 945. ΄ ED ; à
fecto in nomine philosophia; vel etiam in euesto áut et aeiesto, 1d est, tranquillo et
constanti animo; vel denique vulgatum il- ,
lud in tetractys. Haec omnia et alia etiam
,plura huius generis inuenta figmentaque.
Pythagoras in vtilitatem et emendationem familiarrum suorum excogitabat, eaque ad- eo venerabilia, adeo diuina ab intelligen- tibus habébantur, vt apud condiseipulos in iurisiurandi formulam abierint:
Non, per eum ! generi nostro a quo ostensa tetractysi ᾗπ qua fens naturae habitat radixque perennis.
Hoc.itaque tam admirabile genus eius sa-. pientiae erat. Inter scientias autem haud postrerno loco Pythagorei Musicam,. Medi- cinam et diuinandi artem excolebant. Τα-
citurni autem erant et ad auscultandum
. . i . j 9 ο εχετο ία; ασε , qui — nouisset, * M b
videtur: 3 ἐν τῷ πόσμος ὀνόματι, ἢ ἃ μὴν ἦν ἴδια (vel $j ἃ καὶ μὴν ἦν ἴδια) ἐν τῷ Φιλοσοφία, qj καὶ εν τῷ GTOL— Σεῖον (pro στώη καϊετων) ἢ 10. διαβ. etc. «ΑΤ ne στοι- χεῖον quidem fuit πλάσμα et ποίηµα ipsius Pythagorae. vid. Rudolph. ad Ocell. Lucan. p. 4oo. sqq. Lectum hic fuisse verbum, cuius auctor Pythagoras ant fuit
- "aut füisse a suis credebatur, hoc quidem patet: at .
quale id fnerit, hoc in tanta lectionis corruptione nemo facile diuinauerit. JÉíies s.
42) διαβοωμενον ) Ex MS. pro inepto διαβρώμεκο», (uod prior Edit. habet. Ku st.
A5) «Οὐ .μὰ τὸν ἅμ.] Versus hi leguntur. etiam. supra, Num.'150..sed cum aliqua. diuersitate, Vide quae ibi norauunus, JKíust. Ciz. oU µα, et τετραατή». Kiess.,
44) σιωπηλοὺς] Ex MS. pro corrupto σιωπικούρ. ως ἐν N —
i
ot
546 YLAMBLICHI LIBER
σίαι ΄παρ αὐτοῖς τὸν Ovvdusvov ἀκοῦδαι 45) τῆς δὲ ἰατρικῆς ῥιώλιστα μὲν ἀποδέχεσδαι τὸ διαιτήτεκὸν εἶδος xal εἶναι ἀπρεβεστάτους ἐν τούτῷ, xà πειρᾶσθαι πρὠτον μὲν ἆατᾶ- μανύανεεν σηµεῖα συμμετρίας, πόνων τε καὶ 46) σετίων xal ἀναπαύσεως. ἔπειτα περὶ αντῆς τὴς κατασκευής τῶν 47) προςφεροµιένων σχεὺῦν πρωτους ἐπιχειρησαέ τε λα) πραγμµατεύεσῦαι zal διορίζει». ἄψασύαε δὲ 48) χρὴ xal κατα- — πλασμάτων 49) ἐπὶ πλεῖον τοὺς {Πυὺαγορείους τῶν ἔμπροσῦεν' τὰ δὲ περὶ τὰς φαρμακεία ἧττον δοχεµάδειν αὐτῶν δὲ τούτων «εοῖς πρὸς. ᾿ τὰς ἑλριωσεις μάλιστα $9) χρῆσέλαι τὰ δὲ περ |. τὰς τοµάρ T6 καὶ κάύσεις ἤκιότα παντων a64 ἀποδέχεσθα. «Χρῆσθας δὲ «καὶ ταῖς ἔπρ-
δαῖς πρὸς ἔνια τῶν 3") ἀῤῥωστημάκων. πε-
λάμβανον δὲ καὶ τὴν μµουσικὴν μεγάλα ovu- (40) Φαλλεσθαι πρὸς υγείαν, ἄν τες veg χρῆται χατὰ τοὺς προσζήκοντας (πρόπους. 53) ἐχρώντο
45) τῆς- δὲ ἰατρικῆς μάλιστα μὲν — ἔγια τῶν ádio- στηµότων ] Haec omnia αὐτολεξεὲ etiam leguntur in fra, Num. 245. Éust.
46) σιτίων] Ita Rust. In Ciz. et Arc. edit. σιτῶν. Vid. ad Protreptic. p. 177. not. g. Kies.
.47) προςφερσµένων | Sic etiam lic, monentibus οκ» | gero, Rustero, et re ipsa, pro προφερομένων, quodin edd. Arc. et Kust,, item in cod, Ciz. hic exstat, re scripsimus, — Ante Nope Ciz, cum Arc.
« — omittit κα Kiess. 48) χρὴ xui] Vir doctus ad marginem eodisis Spanhe- miani notauerat, apio tám ; quod non aspernandum. . Kust. Logsnus coniicgt, legendum 9699 gota
a $0.01
-
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 29. 547
laude prosequebantur, Medicinae eam ma- xime speciem amplectebantur, qu&e diaetam moderatur, inque hac exercenda accüratis-' simi erant. Ac initio quidem ^signa nite- bantur addiscere, ' quibus congruum laboris vietusque, et somni modum ekXplorarent; deinde quod ad ipsam ciborum praeparan- dorum rationem attinet, illi fere primi. com- mentari de ea, atque disputare aggressi sunt. Cataplasmata autém Pythagorei fre- quentius, quam qui eos antecesserant, ad- hibebant: sed succos medicatos minus pro- babant: illisque ipsis ad vulnera potissimum sananda vtebantur: incisiones vero et vstio« nes minime omnium admittebant. | Quosdam insuper morbos etiam: curabant incantatio- nibus. Existimabat autem ille, Musicam quoque plurimum ad sanitatem conferre, si quis ea legitimo modo vtatur. $ed et Ho-
vel χρίσεων καὶ καταπλ. Ydem recte censet, φαρμακείας (Ciz. paguoxíac) potiones et medicamenta interna Ῥο” : tius essc, quam vnguenta medicata, vt vertit Obrech- tus, — Mihi χρισµάτων videtur vera lectio. Kiess.-
49) ἐπὶ πλεῖον] Ciz. vt Arc. ἐπὶ πλείω. K iess.
50) χρῆσθαι' τὰ δὲ] In Ciz, desunt voces τὰ δέ, Quae praecedunt, sic videntur scribenda: αὐτοῖς δὲ τούτοις πρὸς τὰς ἕλκ. haec ipsa cataplasmata vlceribus sanandis maxime adhibebant. Kiess, Am
$1) ἀῤῥωστημάτων] Ciz. ἀρωστημάτων. Kiess.
52) ἐχρῶντο δὲ καὶ Ou.) Supra cap. XXV. Num. r11.
^ — wbi reetius legitur .ἐξειλεγμέναι. Ku st. In edd. Arc. et Rust, ect O(deypéyoic. Ciz. xecte διειλε/αόναις. Iiess Li
) - 4 3 (49
948. IAMBLICHI LIBER
-
^u
| δὲ καὶ Ὁμήρου xci Ἠσιόδού λέξεσε διειλὲγµέ- enc πρὸς ἐπανόρθωσεν uro. ᾠοντο δὲ δεῖν
s πατέχειν. καὶ διασώδεεν dv dij µνήµῃ πάντα τὰ διδασκόµενά. τε acl φραξόµενα᾿ xal µέχρι
| TOUTÓU συσκευάδεσθα, Td τε µαίήσεις zu | cg ἀκροάσεες,: μέχρις ὕτου δύναται παραὺέ- χεσίλαι τὸ µανθάνον zoà δίαμνημονεύον' ὅτι
5) ἐκεῖνό ἐστιν ἃ δεῖ γινώσμειν, wol ἐν τῷ γνώµιην φυλάσσεεν. ὀἑτέμων γοῦν σφόδρα τὴν uvnunv, xal πολλὴν ἀὐτῆς ἐποιοῦντο yvuva-
v σίαν cs ih ἐπεμέλειαν, 54) Ev γε τῷ µανθά- véLy OU πρότερον. ἀφιέντες τὸ δεδασκόμενο, foc περιλάθοµεν βεβαίως τὰ ἐπὶ τῆς hgany μµαθήσεως , «xà τῶν xeÜ Ίμέραν λεγομένων 166 «ὠνάμμησων τόνδε τὸν τρόπο». IHoóayóque: ἀνὴρ οὐ πρότερον ἐκ. τῆς κοίτης ἀνίστατο, ἢ
τὸ χὑὲς ῥενόµενα πρότερον» ἀναμνησθείη,. ἐποι-
εἴτο δὲ τὴν ἀνάμνησεν τόνδε τὸν σρόπο». ἔπει- ρᾶτο ?) ἀναλαμβάνει» τῇ διανοίᾳ, cé πρώτον εἶπεν, 7) ἤκουσεν, ἢ προξέταξε τοῖς ἔνδον ἀνα- Qr) στᾶς, 7] vt δεύτερον, 7) vé τρέτον. κα) 59) περὶ
M
NIS 55) ixüvà ἐστιν ὃ δεῖ yw.] Est locus corruptus «t obscurus, quem cum Obrechto, sic legerim: ᾧ δεῖ pr yüOXtiiy, τοῦτο δὲ, ᾧ τὴν γνώμη», etc. Jéust, Immo
ita locus scribendus videtur: ᾧ δεῖ γινώσκει» καὶ io rou φυλάσσειν. Ἠίσς».
54) iy ye] Sic scripsi pro &» ze. Nibil enim est, quo τε referri possit. , Quae enim sequitur enunciatio, καὶ τῶν καθ ἡμέραν etc. - ea annectitur superioribus, | ἐποιοῦντο ἐπεμέλειαν eto, --- Ῥχο .ἀφιέντες, vt rescripsit Jiusterus, in Ciz. vt in edit. Arc. est ὀφιόέντες, ibi
, demque deest τῶν. ante καθ ἡμέρα». Kioss.
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 29. $49
meri atque lIlesiodi selectas sententias ad emendandas animas, adhibebant. |.Putabant porro, quaecunque didicerant audiuerant-
que, memoria retinenda esse: atque eate-
,nus animum disciplinis .doetrinisque instru- endum, quatenus .facultas. discendi memo- randique tradita capere possit: illa etenim" est, qua cognoscere aliquid, haec vero, qua cognitum asseruare oportet. Ἐέρο memoe«
riam maximopere colebant, multamque.in |
ea exercenda curandaque diligentiam .eol- locabant; in discendo quidem non prius ómittentes quae docebantur, quam firmiter prima disciplinae rudimenta compfehendis- sent: | deinde quotidie, quae dicta erant, hunc in modum níemoria . repetendo rumie nabant. Vir Pythagoreus nunquam e lecto surgebat , quin prius in-memoriam sibi Te-
α
-vocaret, atque ita reminiscendo recogno- |
sceret, quae pridie acta erant: quae. ita
remeimorabat,.vt mente recensere mitteretur, quid primum dixerit, vel audiuerit, vel do- anesticis suis: e lecto surgens praeceperit, quid secundum, quid tertium. Eadem. erat
55) ἀφαλαμβάνειν τῇ διανοίᾳ] Sic doi .et Kust, Ia ' Cuz. ἁναλ. ἐν sj Que». Kiess, :
56) περὺ τῶν ἐσομένων ] "Ex MS. pro περὶ τὸν ἐσομέό- ον... Kust. Paulo post Par. πρῖπον pro 779019. Kiess,.— σας
,
t
, i
250 IAMBLICHI LIBER
so» ἐδθμένων ὁ αὐτὸς λόγος. καὶ πάλιν qi
ἐξιὼν τένε πρώτῳ ἐνέτυχεν, 3) τένι δευτέρῳ, «eui Λόγαε τένες ἐλέχθησαν πρῶτοε, ἤ- δεύτεροι, - €] ερίτοι. xai περὶ τῶν ἄλλων δὲ ὁ αὐτὸς M-
yog. πάντα γὰρ ἐπεερῶτο ἀναλαμιβάνευ τῇ
διωνοέᾳ τὰ συμβάντα ἐν ὃλη em ἡμέρᾳ, οὕτω . TJ τάξει προθυμούμενος -ἀνωμεμνήσλεόδα,
27) ὥρπερ συνέβη γδνέσδαι ἔκαστον αὐτῶν. εἰ 8 πλείω σχολὴν΄ ἆγοιεν ἐν τῷ δεεγείρερθαι | 58) τὰ κατὰ ερέτην ἡμέραν συμβάντα τὸν αἰ- 166 τὸν τρόπον ἐπεερᾶτο ἀναλαμβάνἒνν. Καὶ δὲ πλέον . ἀπειρώντο 59) τὴν μνήμην ᾿νυμναζεη' οὐδὲν γὰρ μεῖδον πρὸς ἐπιστήμην xoà ἐμπει- gíuv xà) φρόνησιν 'τοῦ δύνασθαε uy poveven. 4 mnàÓ δὴ τούτων τῶν ἐπιτηδευμάτων συγόβη vir ἀταλίαν πᾶσαν φιλοσόφων ἀνδρῶν ἐμπλησδ]- μαι, παὶ πρότερον ἀγνοουμένης αὐτῆς, Όότε- gov 69) διὰ Πυὑαγόραν μεγάλην Ἑλλάδα κλι- Φῆναι, καὶ απλείστους παρ αὐτοῖς ἀνδρὰς φ- Λοσῦφους χαὶ ποιητὰς χαὶ νοµούέτας γενέσθαι πάς τε y&Q τέχνας τὰς ῥητορεκάς, καὶ τοὺς λόγους τοὺς ἐπιδειρτιιούς, καὶ τοὺς νόμους τοὺς γεγραμµένους παρ ἐκείνων sig τὴν b λαδα. συνέθη λομμσύήναι ααὺ περὶ τῶν φυύι- xüv ὅσοι τινὰ µνείαν πεποίηνταε, dd
5,
67) ὥσπερ «συνέβη Ἱ Ita Kost. In edit. Arc. ὥστε vods in Ciz. ὥς ποτε συν. Kies.
58) τὰ κατὰ], Ita Kust. In Ciz, xoi τά, in Árc edit κατὰ sine τά. Jíiess, |
κ
Li K 4 ,
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 29. Obr et agendorum ratio: iterumque 'recordaba- tur, cui primum, domo egressus ,' cui dein- de obuius fuerit: et qui primo, qui secun- do, qui tertio loco sermo habitus esset; et eic deinceps. Omnia enim memoria repe- tere allaborabat, quae toto die gesta erant; idque eo ordine, quo singula illorum eue- nerant. οἱ vero expertgefacto plus otii su- peresset, tum .etiam eorum, quae nudius tertius acta erant, eodem. modo reminiseéi conabatur. Memoriam igitur potissimum exercere allaborabant: vtpote quum nihil sit, quod.ad scientiam, ad experientiam, ad
prudentiaim denique comparandam magis
quam vis reminiscendi valeát. . Per haec itaque studia tota Italia philosophis repleta, quaeque antea ignobilis erat, postea propter Pythagoram Magna Graecia cognominata est: plurimique ibi philosophi, poetae-et le- gislatores prouenerunt: quorum artés rhe- toricae, generisque demonstratiui orationes,
et leges ab us scriptae, in Graeciam trans- -
latae sunt. $ed et qui physices aliquam.
mentionem fecerunt, primo loco Empedo-
59) τὴν μνήμην] Ita scripsi, monente' etiam Kusterg, ,pro eo quod ante sine sensu. legebetur τῇ μνήµῃ. Kies s.
60) διὰ Πυθαγόραν ] Ciz. διὰ Πυθαγόρας: Jdem φωκῶν pro Φυσικῶν. De appellatione, Magnae Graeciae vid.
Meiners. |p. 592. sq. . Jiiess.
352 IXAMBLICHI LIBER
M
, Ἐμπεδοκχλέα καὶ Παρμενέδην τὸν Ἐλεάτην προ- |. etgdpsvoc τυγχάφουσεν' οἱ τε γνωμιολογῆσαι Q2); τῶν λατὰ τὸν βίον SovAOutvor, τὰς Eu-
λάρμιου. διανοίας. προφέροκται ᾽ xal σχεδὸν πάντες αὐτᾶς οἱ φιλόσοφοι «ατέχουσε. περὶ pé» οὖν τῆς σοφίας αὐτοῦ, xoà πῶς ἅπαντας ἀνδρώπους ἐπὶ πλεῖστον sig αὐτὴν προεβίβα-
E σεν, ἐφ ὅσον Ó*)txaGcrog οἷός τε αετέγέιν av- Mercy
τῆς, καὶ ὡς παρέδωκεν αὐτὴν τελέως, διὰ vov- τών ἡμῖν εἰρήσθω.
4
K- E Q. A.
162 $8) Περ) δὲ δικαιοσύνης, ὅπως αὐτὴν ἐπε- σήδευσε κα) e" τοῖς ἀνθρωώποις, ἄριστα
ít
61) ἕπαστος ] δίο recte Cir. Editones Aro et αι habent ἕκαστον. Kiess.
'**) Quanquam sub finem capitis 29. oratio sic est con formata, vt primo adspectu capitis 50. initium cum
^ . praécedente cohaerere videatur: plura tamen suadent, vt a parsgrapho 167. fragmentum nouum , continuan- dum illud ad paragr. 248., praeter loca nonnulla in- terposith, incipere statuamus. Primum enim huius 2 Írsgmenti, praeterquam locorum interpositorum, orm
tio ab oratione fragmenti praecedentis et ceterorum Pythagoreorum ità differt, 'id vt facillime sentiatur.
«5 " Orstio est puxa, casta, imununis ab inani nouorum et splendidorum verborum ornatu, digna Aristotelis sequali et discipulo. Tum occurrunt hic quidem fnulta, quae iam in praecedentibus e Diogene et Ni comacho- repetitis fragmentis lecta sunt: e4 tamen huius fragmenti auctori debere Diogenem et Nico-. 'machum, quam hisce illum, verisimilius est. Deni- que .res Abaridis (iect. 216.) aliter hic narrantur, quam ab vtrouis fragmentorum jam examinatorum
- -
DE PYTHAGORICA YITA. CAP. 2o. 555
clem et Parmenidem Eleatem citare solent; et qui sententias vitae communi vtiles tra- dere volunt, Epicharmi sententiose dicta proferunt; quae omnibus fere: philosophis in ore sur«. Átque haec hactenus de eius, sapientia, et quomodo omnes homines pro captu quemque suo in illam penitius de- duxerit, quam perfecte denique illam tra- diderit, nobis dicta sunto.
CAP. XXX.
: De 1ustitia autem, quomodo illam ex- €eoluerit, hominesque docuerit, optime per-
auctore factum 9988, Contendere igitur licet, locum nos hic legere antiqui Pythagorci: is qni sit, definire non, ausim. Quod Charondas, Zaleucus (sect. 172.) et Epi- menides (sect. 222.) in Pythagorae discipulis numeran- tur, et Ábaridi tanta miracula tribuuntur, id tam in- : signem prodit credulitatem et imperitiam, vt Heracli- des huius loci auctor haberi posset, misi sect. 196. aliogue loco in laudibus Pythagoreorum poneretur, ' quod 4 mactandis et immolandis animalibus abstine- xent: id quod Heraclides, teste Porphyrio (de abstin. 1. 4.) multis ardumentis impugnauit. Multo minus fabulae insertae, errores turpes in temporibus compu- tandis adinissi, laudesque victui ex herbis parato .tri- - butae, de Aristoxeno nos cogitare sinunt, quams quam compertum est, locum amplum a sect. 229. ad 240. ex hoc historico, et non pauca e Dicaearcho sumta esse, Quae quum ita sint, ex Hermippo aut Clearcho . hic locus exscriptus esse videtur, idemque dignus est, qui,.diligenter excutistur, quandoquidem e similitu- dino, quae inter nonnullas eius partes atque fragmenta Asistoxeni et Dicaearchi intercedit, colligi potest, au- .etorem borum philosophorum alterutrum s$equutum.
Tom. 1I. js | Z
954 . | XAMBLICHI LIBER
L] 91 e : 3 7} 4 ο , 9 υὁ , ἂν καταμαύοεµεν, εἰ ἄπὸ τὴς πρωτης ἀρχῆς ; 3 3 T D 3 κατανοήσαιμεν αὐτὴν xal ἄφ ὧν πρώτων αἰ- τίων φύεταε, τήν τε τῆς ἀδεχίας πρώτη» αἰτίῳ κατίδαιμεν καὶ μετὰ τοῦτο ἄν εὑροεμέν Ti ς 1 4 t] , M / e ^ ὡς τὴν μὲν ἐφυλαξατο, τὴν δὲ, ὅπως xc T) ἐγγένηται, παρεσλεύασεν. αρχἡ τοίνυν ἐδὺ ; $3 M δικαιοσύνης μὲν τὸ κοινὸν «καὶ ἐσον, *) xdi τὸ ἐγγυτάτω ἑνὸς σώματος καὶ μιᾶς φυχῆς ὀμο- : Po , 9 3 | » * Ni ο 1 ! παι)εῖν παντας xal 3) ἐπὶ) το αυτο 3) το ἐμῦν ος 'φδέγγεσδαι καὶ τὸ ἀλλότριον ὥσπερ δη xdi 5) Πλάτων μαϊλὼν. παρὰ τῶν ΙΠυδαγορεῶ
C 5) συμμαρτυρε. — Tovro τοίνυν ἄρεσεα ἀνδρῶ | | 2
9 d Δ
esse. Porrigi autem hoc fragmentum ad sectionem 248., tum ex orationis aequabilitate, tum ex cont ' nua argumentorum série cognoscitur. Passim quidem oratio abrumpitur. Sed hoc inde [actum est, quod Iamblichus aliquot locis, vbi narratio non satis plen videretur, aliorum scriptorum fragmenta, et quidem i 68, quae maximam partem iam antea essent allats, ; intersereret. Huiusmodi emblema est locus, qui cor tinet paragraphos a 198. ad 194. Huius enim loci initium non cohaeret cum fine praecedentis, idemque jam sect. 111. e Diogene erat allatum; reliquas autem .paragraphos Iamblichus e Porphyrio, atque hic, V ex, fine vitae Pythagorae intelligitur, ο Neanthe οἳ Hippoboto sumsit, Sectio autem. 195. non cum pne cedentibus, sed cum sectione 187. cohaeret. Aliud emblema incipit media fere paragrapho 335. et porrigitur ad paragraph. 240. Hoc totum fragmen "tum, quod neque cum praecedentibus, meque cum sequentibus, neque satis secum ipsum cohaeret, con ' : "tinet loca e Diogene et Aristoxeno sumta, eaque iam ante a Iamblicho allata.. Quid? quod sectiome 254 ex Aristoxeno aliquid' affertur, quod paulo. ante se ctione 226. commemoratum est. Quodsi haec tot paragraphorum series loco, quo leguntur, eximuntul,
N
DE PYTHAGORICA VITA, CAP, $o. 355
spiciemus, si illam a primis principis, cau- sisque ex quibus nascitur, arcessiuerimus, atque simul vnde iniustitia primum oriatur, considerauerimus: ita enim deprehendemus, quo modo hanc quidem declinauerit, illam vero praeclare instillauerit. Est itaque prin- cipium iustitiae, communio et aequalitas, ac vt omnes instar vnius corporis et animae isdem afficiantur, et vnum idemque meum et tuum appellent: vti et Plato testatur, qui id a Pythàgoreis didicit. loc ipsum igitur
videmus, duos narrationis fines, qui .antea sunt in- dicati, abruptos optime coire, atque initio paragra- phi 257. id continuari, quod paragrapho 223. de Pythagoreorum, amicitia tradi coeptum erat. Initium sectionis 241. declarat, "eundem scriptorem loqui : pergere, et finis sectionis 248., eum iam loquendi fnem facere.. Meiners. p. 284 — 2987.
|) ἐγγένηται] — In Ciz. ἐγγόνηται. Comma post μετὰ τοῦτο in edit. Rust. tYporaene incuria irrepserat. Kies s.
2) xai τὸ ἐγγυτάτω ἑνὸς σ.] Respexit ad locum illum Platonis lib. V. de Republ. p. m. 461. (p. «78. edit, Ast.) Καὶ ἥτις δὴ (2ο, πολιτεία) ἐγγύτατα ἑνὸς &vOgo- του ἔχει. οἷον, ὅταν που ἡμῶν δάκτνλός του πληγῇ, πᾶσά ᾗ κοινωνία ἡ κατὰ τὸ σῶμα πρὸς τὴν ψυχὴν τεταµέκη tie μίαν σύνταξιν τὴν τοῦ ἄρχοντος i» αὐτῇ ᾖσθετό τε καὶ πᾶ- σα ἅμα Συνήλγησε. Rust. Ci. ψυχᾶς. ΕΠίοδςς.
9) ἐπὶ τὸ αὐτὸ] Lego, ἐπὲ τοῦ αὐτοῦ. Kust. Male. Potius ἐπὶ τὸ αὐτὸ significat simul, Kiess.
4) τὸ ἐμὸν φθέγγεσθοι καὶ τὸ ἀλλ.] Et hic Iamblichus imitatus est Platonem loco laudato, qui ait, ὅταν p) ἅμα φθέγγωνται ἐν τῇ πόλει τὰ τοιάδε ῥήματα, 16, τε ἐμὸν καὶ 10 ovx ἐμόν. Kust.
5) Πλάτων] Lib. V. de Hepubl. pag. m. 461. vt iam an-
tea dictam. Kust. Post ὥσπερ in Ciz. deest 95; ibi- demque est xaJ» pro. uadur. Jiíiess.
Za
LI
256 IAMBLICHI LIBER
χατεσκεύασεν, dv. τοῖς ἤψθεσε τὸ ἴδιον πᾶν éo- / A] ó A 3 ία Fr / : , c ^ 3 Ι ρίόας, τὸ δὲ ποινὸν αὐξήσας,- µέχρε vov εὔχα-
«ov ατηµάτων ααὶ 'στάσεως αἰτίων ὄντων adi
ταραχῆς' αοινὰ γὰρ πῶσε πᾶντα zal ταῦτα
ἦν, iov δὲ οὐδεὶς οὐδὲν ἐκέκτητο. καὶ d μὲν 9) ἠρέσκετο τῇ κοινωνίᾳ, ἐφρῆτο τοῖς κοί- φοῖς κατὰ τὸ δικαιόταίον. εἰ δὲ μή, 7) ἅπο- λαθὼν ἂν τὴν ἑαυτοῦ οὐσίαν xal πλείονα, "e 8) εἰσενηνόχεε eic τὸ κοενόν, ἀπηλλάττετο. οὕ- voc ἐξ «oye Tuc πρώτης την δεκακοσύνην ἄρι- στα ατεόεήδατο. μετὰ ταῦτα΄ εοίνυν. rj pi οἰκείωσες 1) πρὸς τοὺς ἀνθρώπους εἰρώγει à- αιοσυνην᾽ 15 δὲ ἀλλοτρίωσις λα) -2αταφρύ-
.σις τοῦ κοινου γένους ἀδιρίαν ἐαποιεῖ. ταύτην
τοίνυν πὀῤῥωῦεν τὴν οἐκείωριν ἐνψεῖναι ῥου- λόμιενος τοῖς ἀνδρώποις , «ol πρὸς τὰ ὁμογθῇ ζῶα 5) αὐτοὺς συνέστησε, παραγγέλλων οἶκεῖα νομέξειν αὐτοὺς ταῦτα καὶ φίλα” cg V) pi ἀδιωκεῖν μηδὲν αὐτῶν, ure φονεύεεν, μήτε ἐσθδίειν. Ὁ τοένων χα) τοῖς Eos , διότι ἀπὸ τῶν αυτῶν στοιχείων "ub ὑρρέστηκε zal τῆς ποινοσέρας ζωης ἡμῖν συµµετόχδε, οὐκειώδας τοὺς ἀνθρώπους, πόόῳ μᾶλλον τοῖς vm Opot
6) ἠρέσκετο] Ciz. ἠρέσκητο. Kiess. 7) ἀπολαβὼν Gy] Pro ἄν, quod cum edd. Are. et Kust. etlam Ciz tuetur, malim av. Ki ies s.
8) εἰρονηνόχει Ἱ Par. ἐνηνόχει. Male. Polyb. X, 17. 5’ εἰσφέρειν εἰς τὸ κοινὸν τὰς᾽ ὠφελείας. Kies s.
9) αὐτοὺς] Cis. αὐτοῦ. Deinceps pro ὁμοῖα, quod Pr. cum edit. Αχο, habet, Ciz. cum Ri ust. recte οἶχεῖα. Πίου”.
DE πια το VITA. CAP. 50. "27
optime in effectum deducens procurauit, e:
viuendi consuetudine priuatum omne remo- vens ét communionem eo vsque augens, vt se ad infimas etiam facultates, tanquam ad
dissidiorum et perturbationum, materiam por-
rigeret. Omnia enim omnibus communia et indistincta erant, nec quisquam priuatum quidpiam possidebat. Cui iam placebat haeo communio, is communibus etiam 1ustissime vtebatux; eui vero displicebat, ille faculta- tibus suis, quas in medium contulerat, et, pluribus insuper receptis, discedebat, Hunc in modum iustitiam a primo sui principio optime ordinauit. Deinceps iustitia etiam nascitur e necessitudine societatis, quae in- ter homines intercedit ; ex insociabilitate ;autem et communis generis neglectu iniu-
stitia prouenit. lianc igitur necessitudinem -
longius arcessitam hominibus inculcaturus animalia etiam, sub eodem genere com- prehensa, illis conciliauit, atque pro sociis amicisque haberi iussit, ita .vt ex iisdem nullum vel, iniuria afficeretur, vel occide-
retur, aut.comederetur. Qui igitur cum ,
animalibus etiam, ideo quod nobiscum ex iis- dem constent elementis, communisque vitae aura fruantur, homines sociauit; quanto magis inter illos societatem necessitudinem-
10) μηδὲ] Cis. ux δέ. Idem οὐδὲν α αὐτῶν pro pne αὐτῶν.
Ktess. i (4
,
958 / . rAMBLICHI LIBER
δοῦὺς ψυχῆς κεκοινωνηκόσι καὶ τῆς ᾿λογμαῆς τὴν |
Q6» οἰκείωσην ἐνεστήδατο; ἐκ δὲ ταύτης oov, | ὅτι
170
xal τὴν δικαιοσύνη» εἰσῆγεν «cx ἀρχῆς τῆς
1) λυριωτάτης παραγοµόνην. ἐπεὶ δὲ πολλοὺς ἐνίοτε xal σπάνες χρημάτῶν συναναγκάζεε πα- θὰ τὸ δίκαιόν.τε ποιεῖν, καὶ τούτου xal προενόησε, διὰ τῆς οἰκονομίας τὰ ἐλευθέρια δαπανήµατα 33) λαὶ τὰ δίκαια ἑχανῶς ἑαυτῷ παρασκευάζων. wel γὰρ ἄλλως ἀρχή ἐστι | περὶ τὸν ᾿οἶκον δεκαία διάθεσις τῆς ὅλης ὃ ταῖς πόλεφρεν εὐταξίας. ἀπὸ γὰρ τῶν οἴκων αἱ πόλεις συνίστανται. «Φασὶ τοίνυν αὐτὸν τὸν ΗΠυ)αγόραν χληρονομµήσαντα τὸν 4λκαίου fir,
. ToU 9) μετὰ τὴν sic «4αχεδαίμονα πρερβεία '
: ! x
τὸν fiov καταλυόαντος, οὐδὲν ἧττον ὕαυμα- ined A A 3 Fs 2 N
σύ]ναι χατὰ τὴν οἰκονομίαν i τὴν φιλού-
"φιαν γήµαντα δὲ τὴν γεννηθδεῖσαν αὐτῷ Ov-
νατέρα, μετὰ ταῦτα δὲ 14) Μένωνι τῷ Κροτῶ- VOTI) συνοικἠσαδαν, ἀγαγεῖν οὕτως, ὥστε παρ- «Φένον μὲν οὐσαν ἡγεῖσθαι τῶν. χορών, yvvai- xu δὲ γενοµένην πρὠτην προςιέναε τοῖς βω- μοῖς. 19) τοὺς δὲ ἸΜεταποντίνους διὰ μνημῖν
11) πυριωτάτης ] Antea male, κυριώτητος. Και Pro παραγοµένην in Ciz. est παραγενοµένην. Ybidem paulo post περὶ τὸ δίκαιον pro παρὰ 1. 0. Kies.
LI
19) καὺ τὰ δίκαια ] Vix dubium, quin vera lectio sit) κατὰ τὰ δίχαια, salua iustitia. ^ Koi et κατὰ saepe ton- fusa. Vid. infra not. 64. Kiess.
15) ᾽μετὰ τὴν — oec.) In Ciz. κατὰ τὴν -- πρβ. Kies s.
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 3o. 309
que stabiliuit , qui de eiusdem speciei 8nima, deque rationali facultate participant?, patet autem et hinc, eum iustitiam a principio maxime proprio deriuatam introduxisse. Quum porre pecuniae quoque indigentia multos iniustum aliquid perpetrare saepius adigat; huic etiam malo, intercedente rei familiaris dispensatione, egregie prospexit,
liberalibus sumtibus, quantum fas et Satis .
erat, sibimet comparatis. est enim et alias omnis boni ordinis in ciuitate principium iusta rei domesticae dispositio, vtpete quum ex domibus eiuitates eonstituantur. Aiunt igitur, Pythagoram ipsuni, postquam Alcaei, qui a legatione apud Lacedaemonios pera- eta redux mortem obierat, bonorum here- ditatem adusset, non minórem sui ab oeco- nomia siue dispensatione rei familiaris, quam a philosophia admirationem excitasse: quin et, quum vxorem duxisset, natam sibi
filiam, quae postea Menoni Cretoniatae nu--
psit, ita educasse, vt virgo choris praeesset; mulier vero inter eas, quae ad aras accede- bant, primum. locum obtineret: Metapon- tinos denique memoriam Pythagorae secutis
14) ἸΜένωνι] Sic recte MS. pro µένων, quod Arcerius putabat esse a ui», maneo, JFiust. Ciz. µένωνι προ- τωνιάτῃ, Kiess:
'a5y τοὺς δὲ Ἰεταποντίγους] Perphyrius Num. 4. hóé de Crotoniatis refert. Jínmst. «Οἱ, μετὰ ποντίχοις. Kiess.
$60 " IAMBEICHI LIBER ., εχοντας ἔτι τὸν Πυθαγόρα» I0) κάτὰ τους αὖ- τοὺς χρόνους τὴν μὲν οἐκίοιν αὐτοῦ 4ήμήητρος
(46) ἑερὸν 17) τελέσαε, τὸν δὲ σεενωπὸν Μουσεῖον.
171
179
Ἐπεὺ δὲ xai ve xal τριφὴ πολλάκις καὶ νόµων΄ ὑπεροψία ἐπαίρουσιν sig ἀδιαίαν, ' διᾶ ταῦτα ὁδημέραι παρήγγελλε 19) νόμῳ βοηδεῖν xal ἀνομίᾳ πολεμεῖν. διὰ ταῦτα δὲ xal τὴν σοιαύτην διαίρεσεν ἐποιεῖεο, ὅτε τὸ πρῶτον τῶν κακῶν παραρρεῖν 79) εἴωθεν sig τε τᾶς οἰχίάς xal τὰς. πύλες x χαλουµόνη τρυφή' δεύτερον ὕθρις' τρίτον ὄλεθρος' δύεν ἐκ.παν- τὸς εἰργειν τε xal απωύὐεῖϊσίαι τὴν ερυφὴ» xoi συνεύίζεσύαι ἀπὸ γενετῆς σώφρονι vs xal ἀν- Ogre gi 39) δυσφηµίας δὲ πάσης xaduagw- ειν της τε σγετλιαστι-ης᾽ xal τὶς μαχέμου χα) τῆς λοιδορητικῆς acer τῆς φορτικῆς xal ysha- τοποιοῦ. 21) Πρὸς τούτοές ἄλλο εἶδος δεχαιο- σύνης κάλλιστον κατεστήόατο, τὸ πομουεσικόν' o προρτώττει μέν, ᾿ & δεῖ ποιεῖν, απαγορεύει às, & 4l Ao? πρώττειν᾿ Αρεῖετο» δέ ἐδτε xol τοῦ δικαστιλοῦ. τὸ μὲν γὰρ ary τῇ’ ἑατρεχῇῃ προς-
-
16) κατὰ τοὺς aurov χρόνους] Rectius forte legetur, μετὰ τοὺς αὐτοῦ χρόνους, i. e. post eius tempora. Kust. Ciz. antea ini pro ἔτι. Kiess.
17) τελέσαυν ] Απ forte Iamblichus scripsit, xolácn? Porphyrius habet, ποιῆσαι, Jíust. Non video, cut τελέσαι, inaugurasse, consecrasse, mutandum sit. De re ipsa vid. Tiedemann. p. 340. sq. Kiess.
18) vouo βοηθεῖν] Vide supra, Num. aoo. Kust Antea Cix. παρήγγειλε. Kies s;
.39) εἴωφθεν] Excidit in. Ciz. Tum Par, eic τὰς πόλεις Kiess,
4
—9.—sMm .- --
΄
DE PYTHAGORICA VITA. 6ΑΡ. 2ο. $61.
etiam temporibus venerantes domum quidem
eius templum: Cereris initiasse, 'angiportum autem Museum vocasse. Quoniam vero et- iam lasciuia et? luxuria atque legum con- temtus frequenter ad iniustitiam impellunt; - ideo quotidie praecipiebat , Jegi opem feren- dam,:et quod legi aduersatur, impugnan- dum esse: ac propterea talem quoque par- titionem instituebat, primum malorum do- mibus atque ciuitatibus incumbere solere luxuriam;. secundum, lasciuiàm; tertium, interitum: adeoque arcendum proeul omni- bus modis repellendumque luxum, et con- tra vitae sobriae ac virili a prima natiuitate insuescendum esse: abstinere autem insuper nos debere a maledicentia indignationem aut contentionem excitare apta, itemque a couuitiis verbisque odiosis ac scurrilibus. Ad haec aliam quoque pulcherrimam con- stituit Iustitiae speciem, legislatoriam; quae facienda quidem praecipit, fugienda vero vetat, et iudiciali longe praestantior est: haec enim similis est medicinae, quae ae-
20) δυσφηµίας δὲ πάσης καθαρεύειν] «4υσφημία, ᾿ omnis oratio importuna ν σχετλιαστική., qua lamentamur ( ode- rant enim Pytlhagorei lamenta), µόχιμος, qua cum aliis rixamur , λοιδορητική, qua conuiciis alii proseinduntur, φορτιή, qua molestia aliis creatur. — Par. πάσης male omittit, Kies.
21) Πρὸς τούτοις ] Par. πρὸς τοῦτο. Κίσδς», 22) τῇ ἰατρικὴ ] Ciz. τῷ ἰατρικῷ, Par. τῷ ἰατρῷ. Kies,
4 : !
962 ; ^. fAMBLICHI LIBEH.
éouxe, we) νοόήσαμταξ Φεραπεύει' τὸ δὲ τὴν ᾿ἀρχὴν οὐδὲ 33) νοσεῖν, ἀλλὰ πόῤῥωδεν ἐπιμε-
λεῖται τὴς €» τῇ ψυχῃ ὑγείαᾳ τούτου δὲ οἵ- 86 ἔχοντος, νομούέται πάντων ἄρεστοι γεγό- (146) γασεν οἱ Πνδωγόρᾳ προςελθὀντες' πρῶὠτον uiv 34) Χαρώνδας 0 Καταναῖος' ἔπειτα Ζάλευχος eto, 35) Τιμάρατος, o£ «4οκροῖς γῥάψαντες τοὺς νόμους. πρὸς τούτοις Θεαίτητος καὶ a EÀ- xov eral ρειστοκράτης χαὶ Φύτιος οἱ Pyp- νων γενόμενοε νοµοθέτα,. καὶ πάντες οὗτοι παρά τοῖς αὐτῶν πολίταις ἰσοθέων τεμὼν ἔτυ- 175 χον. 37) Qv ydp, χαδάπερ Ἡρώκλειτος yot-
EL M
925) νοσεῖν] Sic 'recte MS. pro νοεῖν, quod in priore Edit. legitur, et Arcerio fraudi fuit. Εως In C Ciz. Reinesius haec adscripsit: |. νόσου, i. e. ne initium.
" quidem morbi scil. sanat: ^ wel voti, i. e, ne quidem |
" principium morbi sentit vel intellizit, ^ Immo τὸ agri h.l, aduerbiascit et significat ab initio. Quorum omnium | propemodum mihil verum est. Nam omnis loci ratio docet, »ogsi» esse genuinam lectionem ; «τὴν ἀρχὴρ αυ: | tem significat omnino. Vid. exempla collecta a Rei zio in Viger. p. 718. quibus adde hunc Aristoxeni locum e Stobaeo a Mahnio pag. 85. allatum: aM οὐδὲ ἀγαθὰ τὴν ἀρχὴν γίνεσθαι. Sed quum infinitinus νοσν non commode cum ἐπιμελεῖται couiungi possit, vide "tur post φοσεῖν addendum esse ἐᾷ, quod facile ab olla potuit absorberi; estque passim verbum ἐᾷν in codi. cibus obscuratum. Vid. ad Protreptic. p. 89. not. 15 Obrechtus verterat: illa vero ne initio quidem aegro tare sinit, Riess.
24). Χαρωώνδας ] Gonfer supra, Num. ui et 150. Ku st.
25) Τιμάρατος 1 Hic ir i μπα 150. vocatur Tide! Ku st,
DE PYTHAGORICA IT A. GAP. 2o, 206
grotos curat, illa vero prorsus non aepro- tare sinit, sed sanitatem animae e longin- quo praeseéruat,. Quod quum ita se haberet, legislatores omnium optimi e Pythagorae
schola prodierunt: primum quidem Charon- das Catanaeus, deinde Zaleueus et Ένας ratus, qui Locrensibus leges tulerunt: prae- ter hos Theaetetus, et Helicaon, et Aristo- crates, et Phytius, a quibus Ἠλεριπι leges acceperunt: atque hi omnes a ciuibus; suis diuinos honores adepti sunt.: Nam Pytha- goras quidem non Heracliti more, qui se.
J
^ /
26) ἙλικάωνἹ Supra , loco laudato , minus recte, Ἔλι- κτίων. Kust.
27) Ob γάρ, καθάπερ. Ἡυάκλείτος --- πελεύσας etc. ] Dictum hoc Heracliti refert etiam Strabo lib,: XIV. p. 642. (Vol. V. p. 542. ed. Tzschuk.) addita ihbsuper causa, quare philosophus iste tam duram de Ephesiis
, sententiam pronuntiauerit; nimirum, quod Hermodo- rum ciuitate, sua expulissent, Sic enim ille, verbis ipsius Heracliti: ΄4ξιον "Egsoíei ἠβηδὸν ἀπάγξασθαι, οἵ- Ίινες Ἡρμόδωρον ἄνδρα ἑωῦτῶν ὀνηϊσιὸν εξέβαλον, φάντες, etc. Cicero Tusc. V. cap. 96. Heraclitus Physicus vni- versos ait Ephesios morte multandos, quod, cum ciuitate ' expellerent Hermodorum, | ita locuti sunt, etc. Idem dictum refert etiam Laertius in Heraclito, sect. 2. vbi Menagius locum hunc lamblichi, quem corruptissi- mum "vocat, sic potius legendum esse censet: οὐ γὰρ, καθ άπερ Ηράκλειτος ᾿Εφεσίοις ἔφη , ἀπάγξασθαι τοὺς πολί- πας ἠβηδὸν κελεύσας. Sed vtisalebrosi aliquid in hoc. loco essé fateor, ita aliter eum constituendum esse puto ; verbis nempe aliquot, | quae traiecta videntur, in locum suum repositis, et paucis aliis immutatis, ad hunc modum: οὐ γὰρ, καθάπερ “Ἠράκλειτος Ἐφέσιος, ἔγραψα» τοὺς όµους, gndysode τοὺς πολίτας. ἡῤηδὸν
- Li
4
$6j "7. rTAMBLICHI LIBER L4
we Ἐφεσίρις ἔφη τοὺς νόμους, ' ἀπάγξασθαι σοὺς πλίτας. n(5xOÓOv κελεύσας, ἀλλὰ μετὰ πολλὴς εὐνοίαςζ καὶ πολιτικής ἐπιστήμιῆς νοµο- θετεὲν; “Ἀπεχείρησων. «Gà τέ δεῖ ?8) τούτους θαυμάξι», τοὺς ἀγωγῆς xal σροφής ἐλευδθέ- exc. μετέχοντας; 39) Ζαμόλξις γαρ Θρᾷξ w eal {Ιναμύρου δοῦλος γενόμενος καὶ τῶν
λόγων τοῦ. Μυδωγόρου διακούσαρ» ἀφιεδεὶς
ἐλεύδερας x : παρωγενόµενος πρὸς τοὺς Γἔταρ πούφῷ Tt νόμους αὐτοῖς δάηκε, καθαάπερ καὶ ἀρχῇ δεδηλώκαάεν, καὶ πῤὺς τὴν ἀνδρείια τοὺς πολιτας παρεκαλεσε, τὴν ψυχὴῆν ἀθανα-
κελεύσαντες, ἀλλὰ μετὰ πολλῆς εὐνοίας. καὶ πολιτικῆς ἐπι-
'" στήµης ρομοθετεῖν επεχείρησαν. Id est, Non enim leget scripserunt (scil. legislatores illi Pythagorici, de quibus lamDlicbus in praecedentibus egerat) quibiüs ciues vni versos, more Heracliti Ephesii, ad laqueum amandarent; .s&d, etc. — Vel sic: οὗ γὰρ ἔγραψαν τοὺς νόμους, καθάπε
-— Ἡράκλειτος Εφέσιος, ἀπάγξασθαι τοὺς πολίτας ἠῥηδὸν xe λεύσας, ἀλλὰ etc. | Non enim leges scripsérunt more Heracliti Kphesii, qui vniaersos ciues ad lagueum aman- dauit; sed etc. Vtrouis modo scribas, sensus erit clz . xus et, planus. Quod autem pro ἐπεχείρησε rescribendum diximys ἐπεχείρησαν, est ea emendatio certa et necessi xia: id quod etiam monuisse video Rittershusium sd Porphyrium de ita Pythagorae, Num. οι. Non enim de Pythagora, vt Obreehtus putauit, sed de legislato- ribus Pythagoricis, quorum nmientio praecessit, locus hic intelligendus est; quod etiam vel ex iis, quae lo cum hunc proxime sequuntur, patere potest. Kusteru in Praefat. — — Apud Diogen. IX,'2. haec leguntur: Καθάπτεται δὲ καὶ τῶν "Egsaiov, ἐπὶ τῷ τὸν ἕταῖρον ixfa- Ast» "Ἑρμόδωρον, ἐν oig quoiv: "tiov ᾿Εφερίοις fjr ἀποθανεῖν πᾶσι, καὶ zoig ἀνήβοις τὴν πόλιν κατὰλιπεῖ , οἵτινες Ερμόδωρον ἑωῦτῶν ὀνήϊσιὸν ἐξέβαλον A£yorts' "Ημέω».κηδὲ eic ὀνηϊστὸς loro * εἴ δέ ug τοιοῦτοςς ἄλλη 1t
e
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 50. 965.
Ephesiis leges scripturum dixit, ciuibus omni» bus ad laqueum ámandatis; sed cum multa beneüolentia ciuilisque moris scientia leges. sancire aggressus est. Verum quid hosce miremur, qui et.educati sunt et vixerunt liberaliter? Zamolxis enim et.'Thrax et ser» vus Pythagorae, vbi sermones. Pythagorae perceperat, manu missus, atque ad Getas reuersus, "et leges ipsis tulit, sicut initio di- ximus, .et ad fortitudinem populares subs incitauit, dum iis ànimde iinmortalitatem
xai μετ "ἄλλων. His idein Diogenes haec subiungit: ἀξιούμενος δὲ xai }όμους θεῖναι , πρὸς αὐτῶν, ὑπερεῖδε, ο διὰ τὸ ἤδη κεκρατῆσόθαι τῇ πονηρᾷ πολιτείᾳ τὴν πόλιν. Haec duo de Heraclito narráta/ a Iamblicho confusa esse, et lectionem, quae iam in huius libyo, vulgata est,, videntur peperisse, quae nihil mutata sic intel- ligi potest: Non enim, quemudmódum Heraclitus Ephe- siis se leges scripturum esse divit, postquam ciues omnes , ad laqueum amandauerat, etc. — Dauisius ad Ciceron. "Tuscul. |. c. in Iamblicho pro κελεύσας legit ἐκέλενσαν. Idem vir doctus locis a Menagio. citatis addit hunc e Stobaei Serm, XXXVIII. p. 236. iq ᾧ (Ἑρμοδώρῳ) καὶ “Ηράκλειτος, ὅτι ἔφυγεν, ηβηδὸν ἐκέλενεν Exsotoig ἀπάγξα-- σθαι. Conf. etiam: ScMeierr:acher in libro: Museum der diterthumswissensch. 1 Bd. Ῥ, 489. — Pro ἠβηδὸν . Ciz. ἠβηδόν, Par. ἠβήδου, --- Pro s»»oíac, quod cum edd. Arc. et Rust. etiam Ciz. tuetur, cum Rittershusio ad Porphyr. P. 28. scripsi εὐνοίας. Cum eodem et phus , Stero scripsi ἐπεχείρησαν. Kiess.
28) τούτους] Ciz. τούτου. Tum Par. pro μετόχοντας of- fert µετασχόνταςο, quod adeo praeferendum videtur. Kies s.
29) Ζαμόλξις] Ciz Ζάμολξις. Vid. Rittershus. ad Por- phyr. Ρ. 15. 8q. Koss. E 2» : j
. i
060 ^ ΙΑΙΜΒΙΙΟΗΙ ΣΙΕΒΕΒ
τον εἶναι πείσας. 39) ἔτε xa vov o£ Γαλάται φάντες, xal οἱ 31) Τράλλεις, καὶ οἱ πολλοὶ d [4 1 € : £ ^ / , vov ὀαρβαρων τοὺς αυτών 'υἱοὺς πείουσῳ, (14) ὡς ovx sore φαρῆναι τὴν ψυχή», ἀλλά δια- µένεεν τὼν ἀποῦανόντω», xci ὅτε τὸν Davü- 3 [4 3 A A à! [d φον oU φοβήητέον, ἀλλὰ πρὸς τοὺς κινδύνου εὐρώστως ἑκτέον καὶ ταῦτα: παιδεύσας τοὺς Σέτας xai γράφας αὐτοῖς τοὺς νόμους µέγι- 17á στος τῶν ὑδεὼν ἐσιὶ παρ αὐτοῖς. "Ext τοίνυν 3 / Ν ὦ ^ t ! ὠνυσιμώεατον πρὸς τὴν ες δικαιοσύνης κατά- στασιν ὑπελάμβανεν εἶναε τὴν τῶν ἐἑλεῶν ἆρ- » y, 32 » 23 ? , À Y ) χήν, αἀνωύέν vs 33) ἀπ, ἐπείνης πολιετείαν xa vóuovc, δικαιοσύνην τε xal τὰ δίκαια δάύη- xtv. οὗ ἆχεῖρον δὲ καὶ τὰ 3) xaO" ἔκαστον, ὅπως διώρεσε, 34) προςύ εἶναι. v0 διανοεῖόθαι περὶ τοῦ ὑείου, ὣς tort τε xal πρὸς τὸ ἂν- ἑλρώπενο» γένος οὕτως ἔχει, ὡς ἐπεβλέπειν καὶ » . ^ 5 ο - µη ὁλιγωρεῖν αυτοῦ, χρήσεμιον εἶναι ὑπελάμ- € '" 3 Ἶᾳ , [4 6ανσν οἱ ΠυΨαγόρειοις, παρ ἐλείνου μαὺον- mi € & 3 , τες δεῖδθαι γὰρ ἡμας ἐπιδτατείας τοιαύτης y € 3 , ? . 395) qj πατὰ μηδὲν ἀνταίρειν ἀξιώσομίεν τοιαυ-
50) ἔτι καὶ νῦν] Post ἔτι Rittershusio δὲ videtur dc esse. Kiess. [Nisi praegressum cg, quod toties factum est, elisit copulam καί. Schaefer]
δι) Τράλλεις] In MS. et priore Edit. est Τράλις; pro
quo Τράλλεις rescripsi auctoritate Hesychii v. Θράλλει».
^o Erant autem. Tryalles populus Illyriae, teste Stephano | v. Toalla: a quo iidem Τράλλοι et Ίράλλες vocantur. Hesychius tamen loco laudato eos Thraciae assignare videtur. Alii erant Tralliani, sic dicti ab vrbe Ly: diae Tlrallis. Εικ Reinesius in" margine cod. Ciz. scripsit Tgíffaàlor, et sane hic Mogsiae populus huic loco bene conuenit, Etiam Rittershus, p. 16. d
SE
]
DE PYTHAÁGORICA VITA. CAP, 0. 367.
Ν
persuasit. Vhde etiamrium Galatae omnes, et "Thraces, et 811 multi barbarorum libe- ros $uos instituunt, vt credant, animam in- teritus expertem esse, mortuisque supersti- tem manere; adeoque mortem is non per- tumescendam, sed firmàto animo periculis
occurrendum. Quum itaque Getas haecce '
docuisset, legesque 1llis praescripsisset, jna- ximus deorum apud illos habitus est. . Porro efficacissimum ad stabiliendam iustitiam deo- rum, imperium censebat esse Pythagoras, id- que adhibebat velut principium ad' rempu-
blicam legesque et iustitiam iuxta normaiun
iuris. constituendam. Neque alienum fuerit adücere singilatim , quasnam cogitationes de numine concipiendas esse definiuerit: nempe, esse illud, et ita se gerere erga hu- manum genus, vt id inspiciat, minimeque negligat: quod ab ipso edocti Pythagorei plurimum vtilitatis in. se habere existima- bant. Huiusmodi enim regimine nobis opus esse, cul nullatenus refragari valeamus:
Àoi legendum ; utat, Idem deinceps pro διαμένει» scri
ος bit διαμένει. ies s.
52) &m' éx.] Ciz. ἐπ ix. Idem deinceps pro κατὰ τὰ δίκαια dat καὶ τὰ δέκατα, quod recepimus. Kiess.
53) καὺ ἕκαστον] ' Ciz. καθέκαστον. Kiess.
84) προςθεῖναι. τὸ διανοεῖσθαι π.] Locum hunc pessi- ma interpunctio ante obscurum reddebat, qui nunc pla- nus est. Kust. Pro ἐστέ KL scripsi ἔστι πε. Hiess.
85) 7 — ἄνταέρειν 1 Ciz. jj (quod Reinesius in 76 mu- tauit) et παν. Kiess.
-
i
/
208 IAMBLICHI LIBER -
M.
σην δὲ εἶναι τὴν ὑπὸ τοῦ Φείου 39) yevopévip επερ ἐστὶ τὸ Ütiov τοίοῦτον, ἄξιον -εἶναι τῆς τοῦ σύμπαντος. ἀρχῆς. ὑββεστενὸν γὰρ δὴ. φύ- σει τὸ 50v ἔφασαν εἶναι, ὀρθῶς λέγοντες, xai ποιλίλον αατώ τε τὼς ὁρμὰς xal τὰς ἐπιδυ- μίας xal χατὰ τῷ λοιπὰ τῶν παθῶν. δεῖσέαι οὖν τοιαύτης ὑπεροχῆς : τε καὶ 37) ἐπανωτάσεως, 175 ep je ἐστὶ σωφρονεσµός τις xol τάδες. ὤοντο n δὴ Ósiv Exuorov avriav συνειδύτα τὴ» τῆς φυ- σεως ποικιλίαν, μµηδέποτε Ar) nv ἔγειν τὴς πρὸς χὸ δεῖον ὁσεύτητός τε xol ὑεραπείας ἆλλ ad π{Φεσθαε πρὸ τῆς διανοίας, ὣς ἐπιθλέποντας τε αα) 98) παραφυλάντοντας τὴν dvi amy ᾿ἀγωγήν. 9) μετὰ δὲ τὸ Dtióv τε «al τὸ δαι- μόνιον πλεῖότον ποιεῖσθαι λόγον γονέων τε κα) νόμου, xol τούτων 45) ὑπήκχοον αὐτὸν xa- γασκχευάζειν, μὴ πλαστῶς, αλλὰ πεπἑεσµεόνως. 4!) καθόλου δὲ ὤοντο δεῖν ὑπολαμβάνεον, μη- δὲν εἶναι μεῖζον κακὸν αναρχέας᾽ οὐ γὰρ πε-
66) γινοµένην' «εἴπερ ἐστὺ τ.] "Scribo et distinguo, 7ι- Ῥομόνην᾿ εἰ γάρ ἐστι τὸ Φεῖομ, etc. KKust. . Ante post γινοµένην oomma erat positum. Tum malim εἴπερ γάρ
ML. ἐστν T. Kiess.
87) ἐπανατάσεως] ᾿Ἐπρνάτασις hic caia coercitio- ,nem, quae fit per metus intentationem, vel metum potentiae : superioris. Just. Potius. ipsam poenae
. comminationem. Ita Polyb. II, 44. dixit, ἐπανατείνε-
06a. φόβους, terrorem intentare: et XV, 29, 14. nude, & κατὰ τῶν πέλας ἐπανετείνετο πράξειν, minari. Substan- tiuum ὑπεροχὴ simpliciter est imperium. Kies.
58) παραφυλάττοντας] Ἐκ MS. pro παμφνλάττοντας. FÉ us t. "
λ
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 50. 569
tale autem esse regimen dei: qui quum tan-.
tus sit, dignum quoque esse, qui vniuersis ΄ imperet. Hecte enim ab iis dictum est, ani- mal istud natura procliue esse ad proter- viam; itemque inclinatione, cupiditatibus, aliisque affectibus varium: ideoque tali emi-
nentia atque superinspectione opus. habuis- '
se, a qua moderatio et ordo proueniret. si quidem existimabant, vnumquemque natu-
ralis huius mutabilitatis suaé conscium, nun- quam pietatis cultusque diuini obliuisci de- -
bere; sed assidue. menti suae proponere numen, tanquam quod hominum actiones obseruet, iisque indesinenter inuigilet. Post
deos vero et daemones maximam parentum ,
et legum quemque rationem habere debere, üsque (ποπ ficte, sed ex animo obsequi. Vniuerse vero statuebant, anarchiam malo- rum omnium maximum esse iudicandam:
59) μετὰ δὲ τὸ Φεῖϊόν x. τ. À.] Ex Stobsei Eclog.
Moralib. (ed. Basil. 1559.) pag. 457. "Mahne in diatri- "
be de Aristoxeno p. 82. hunc Aristoxeni locum attulit: μετὰ τὸ Ocio» καὶ δαιμύνιον, πλεῖστον ποιεῖσθαι λόγον yo- νόων τε καὶ νόμων, μὴ πλαστῶς, ἀλλὰ πεπιστευµένως ἔαυ- 19» πρὸς ταῦτα παρασκευάζοντα, 19 αμμένειν τοῖς πατρέοις ἔθισί τε καὶ νόµοις ἐδοκίμαζον, εἰ xai μεκρῷ χεέρω εἴη. Eundem locum antea notauerat VVyttenbach. in Bi- blioth. crit. Vol. Ἡ. P. VIII. p. 112. Kies.
49) ὑπήκοον] Ciz. ὑπήκονον, quod Reines. correxit. Kiess. .
41) καθόλου — ἐπιστατοῦντος] Etiam hic est locus Aristoxeni, seruatus a Stobaeo 1. . ο. p. 245. vid. Mah-
ne p.79. Kies: . Tom H. Λα
^
b]
4
270 | . IAMBLICHI LIBER
φυκέναι τὺν aGvihgonov διασὠξεσύθαι μηδενὸς
| - ο 8 ? ^ 176 ἐπιστατοῦντος.. Τὸ µέγειν ἓν τοῖς πατρέοις
ἔίλεσέ τε xai φοµέμοες ἐδωκέμαζον οἱ ἄνδρες , ^ 3 3 Αν | p ' 4 ἐχεῖνοι, xv y μµεκρῷ γείρω ózeQUY: τὸ γὰρ ^ 3 ind € , : ῥᾳδίως amxonuÓG» ἀπὸ τῶν υπαρχόντων VOuav , 3 "v λα) oixeioyc εἶναι 43) καινοτομίας, «οὐδαμῶς LR" : , T τ εέναε σύμφορον καὶ σῶτήριον. πολλα μὲν ovv
| oer. ἄλλα τῆς πρὸς τοὺς ὑΨεοὺς .ὁαίας ἐχάμενα &gya διεπράξατο, σύμφωνον ἑαυτοῦ τὸν βίον
voi; λόγοις ἐπιδεικνύων. οὐ Άεῖρον Oi ἑνὸς μνημανεῦσαι ? δυναµένου. 26 «dà. ἄλλα, σαφῶς
Jib ἐς ἐμφαένειν. Ἔρῶ δὲ và 49) πρὸς τὴν πρεοβιίον a
τὴν €x Συβάριδος εἰς Koózova πσραφγσνομέ» νην͵ ἐπὶ τὴν ἐξαίτησιν τῶν φυγάλων ὑπὸ Πν- δαγόρου ndvra xal πραχθένεω. ἐλεῖνος φαρ, ἀνῃρημένων τικῶν τῶν uer αὐτοῦ συνδέατρι-
^ ^w L4 "αμάντων ὑπὸ τῶν ἡχόντων πρερθευτῶν, . ev ὁ
μὲν τῶν αὐτρχείρων, ὁ 03: υἱὸς τετελευτημιότος vx 44) ἀῤῥωστίας τῶν vig σχάσεως µετεσχηκό- ζων" ἔτι μὲν τῶν ἐν τῇ πόλει διαπορούντων,
Ἔ, ὅπως 45) χρήσονταε τοῖς πράγµασε, sisi πρὸς
τοὺς 44) ἑταίρους, ὡς ovx HY κα, μεχάλα
49) καυνοτοµίας ] Sic recte MS. pro di νομθτομίας» quod , prior Edit. habet, Arcerius. nimirum, cum im» suo MS. καὶ νοτοµέας scriptum inuenisset, illud im xi νο- µοτοµίας rmutandum censuit; inuita diua Cxiticg, Just. In antecedentibus Ciz, ὑπὸ τῶν ὑπαρχόντωρ, Kiess.
^ 48) πρὸς τὴν πρθεβείᾳν w. v. À.] Eadem historia tan- gitur supra, Num, 135. Kust. Pro εατησω Ciz. ἐξώτησιν. Kiess
44) ἀθῥωστίας] Ciz. ἀῤῥωστείας. Antea post τετολευτηκότος
- videtur excidisse τινάς. Kies.
wc
DE£ PYTHAGORBICA VITA. CAP. Oo, Ó7r
t -
vtpote quum humanum genus, nemine im- perium obtihente;. saluum esse non possit. lidem viri 1t) patriis legibus consuetudini- busque inhaerendum esse censebant, ' licet caeteris deteriores essent: nam neque vtili- tati neque saluti publicae eonsulere eos, qui legibus rebusque mouandis student. Caeterum Pythagoras multa .imsuper alia pietatis in deum documenta dedit, dum doctrinam suam ipso viuendi modo reprae-. sentatit. Neque abs re fuerit, vnius dun- taxat meminisse, ex quo caetera' etiam elu- cescere poterunt: nimirum quid Pythagoras dixerit feceritque, . quum legati Sybaride Crotonem ad repetendos. exules aduenissent. Fuerant enim: e conuictoribus eius quidam a legatis istis interfecti: ac vnus quidem le- gatorum .caedem propria manu perpetra- verat; alius eius filius erat, qui seditionem excitauerat, fatoque naturali fuerat extn- ctus. Quum i itaque deliberarent Crotoniátae, quid facto opus esset; Pythagoras, discipu- lis suis dixit, sibi non placere, quod Cro-
--
45) χρήσονται] Sic dedi e Ciz. pro χφήσανται, quod ; ante legebatur. Kies s. | 46) ἑταίρους ] Ex MS. pro ἑτέρους. Kust. Haec duo verba in iis sunt, quae in libris manuscriptis omnium creberrime confunduntur. dta in hoc Iamblichi libro vix vnus locus reperitur, in quo MS: Ciz. non alte- rum pro altero offerat. Deinceps pro verbis πρὸς αὐτὸ» λος legendum erit πρὸς αὐτούς» scil. πῤεοεβευτάς: vt
Aa 2
272 . IAMBLICHI LIBER
πρὸς αὐτὺν διαφωνῆσαι τοὺς Ἀροτωνιάτας, καὶ δοκεµάξοντος αὐτοῦ, un. ἑερεῖα τοῖς βωμοῖς προρώγειν ἐχείγους xal τοὺς 47) ἑκέτας ἀπὸ τῶν Θωμῶν αποσπᾳν᾿ :προρελῦόντων δ) αὐτῷ τῶν
Συβαριτῶν καὶ µεμφομένων, τῷ uiv αὐτό-
χερι, λόγον ἀποδιδόντε τῶν ἐπετεμωμένωι, 48) οὐ. θεμιστεύειν ἔφησεν. ODsv ᾖτεῶντο av- * τὸν 49) πόλλω φαάσκει» εἶναι, ᾿παρὰ τὸ xd πρότερον ἐπί τινος ζητήσεως ἐρωτηθέντα". διὰ 74 ταῦτα ἐστιν; ἀντερωτῆσαι τὸν πυνύ ανὺμι- vor, εἰ xal τὸν «πόλλω λέγοντα. τοὺς 20ή- 1 9 P E). E » t E ^ σμοὺς ἀξιώσειεν ἄν τὴν αἰταν αποδουναι;
178 59) Πρὸς δὲ τὸν ἕτερον, ὡς géro, καταγελώντα (15ο) τῶν΄ διαεριθών, ἐν aig ἀπεφαίνετο 1Πυύαγόρα,
? ' kJ ^! Dd 51) επάνοδο» εἶναε ταῖς ψυχαῖς, χαὶ φάσκοντά
sensus sit, nolle se, vt Crotoniatae cum. iis litigarent. Διαφωνῆσαι enim, pro quo Scaliger mauult διαλέγεσθαι, significare potest certare verbis, vt Γδιαπίνειν, — certare bibendo, Vid. lermann. ad Viger. p. gia. Ceterom ἀνακολαυθία in hoc loco est, quum, praecedente πο;
minatiuo ἐλεῖνος, nOn rccte sequatur infünitiuus εἰπεῖν. Kiess.
47) ἱκέεταςὶ Antea — oixétuc: quae duae voces que saepissime locum inter se commutare solent, Per ἵκέτας autem hic intelligit exules, qui Sybaride Crotonam fuga ge receperant, Just.
48) ov Φεμιστεύειν] Iamblichus refert, Pythagoram ho- mini, qui caedem commiserat, conuenife sé volenti, respondisse, οὗ, Φεμιστεύειν αὐτόχειρι, se homicidae non dare responsum : vnde quosdam eum incusasse, quisi se Apollinem esse lactaret. — Nimirum Apollo ante pari modo responderat Sybarius, qui occiso Cith- roedo aliquem Delphos miserant oraculi consulendi gratia: oU σε DeuigrtUm* Μουσῶν Φεράποντα κατέκτα».
* "-
A - Ι à Y ; 9 " t
* : "TN ; | | /
λ , I ῃ
.DE.PYTHAGORICA VITA. CÀP. 2o. 275. toniatae tantopere super : hoc disceptent HU suo quippe iudicio legatos istog.ne victimas! quidém aris adimouere ausuros, nedum vt
E | πα. suppliees inde abstrahant. (Quum deinceps: -
Sybaritae illum conuenissent, querelasque suas ad eum detulissent, homicidae, obiécta: sibi excusanti, non dare se resporisum4 di- xit. Vnde. eum incusarunt, quod se Ápól- linem esse iactaret ;: quia etiam. iam: antea: supet. quadam consultatione interrogatus, quare se res ita haberet? — vicissim inter-. rogauerht seiseitantem, num et ab Apolline: oraculi, si quod ipsi edidisset, causam fla-: gitaturus esset. Alter, scholas eis, vt puta- bat, irrisurus, quibus reditum animarum ab inferis docebat, dixit, se literas illi -ad .pa-:
Vid. Aelian. Var. Hist. Lib. III. cap. 45. Simile re-
δις sponsum Calondae, Archilochi percussori, ab Apolline redditum olim fuisse plíáres testantur scriptores., Vide Nos ad Suidam v. ᾿ρχίλοχο.. | Kusterus in Praefa- tione. |
49) ἑ/πύλλω γ΄ Ίεα etiam hic Ciz. pro "Απόλλωνα, quam. formam habent Arcerius et Husterus. Παρά, quod sequitur, significat propter. | IK iess.
| 50) Πρὸς δὲ τὸν ἕτερον ] Intelligitur ille alter legato-
rum, ὁ δέ, víóg τετελεντηκότος. e Ciz. τὸ ἕσερον. Kiess. 51) &xavodo»] Obrechtus, reditum animarum ab inferis. Potius, regressum. ad. superos. Indg enim animas πο” sStras in corpora descendisse, et eo tandem, variis purgationibus a tezreno affectu liberatas, redire, Py- thagorei, eosque imitati Platonici statuebant, De hóc quidem regressu animaruxm, siue περὶ ἀνόδου τῶν ψνχῶν, librum scripserat Porphyrius, laudatum Augustino de Ciuitate Dei lib. X. cap. 29. Vti contra περὶ καθόδού , ! : "04
S w ΄
/
97h ^ XAMBLICHI LIBER
x
πρὸς τὸν πατέρα δώσειν ἐπισκολήν, ἐπειδὼν za) εις ᾧδου 53) BAM «ava aiu , καὶ χελεύον-
τρ λαβεῖν ἑτέραν, ὅταν ἐπανήῃ] παρὰ τοῦ πα-
τρος OUx ἔφι μέλλεεν sig τὸν τῶν ᾿ἄσεβῶν
(τόπον παραθάλλειν, ' ὅπου σαφῶς οὖδε τοὺς :σφαγχεῖς κολαζοµένους. λοιδορηθέντων ὃ αὐτῷ XO πρεςβεντὠν, αάκείνου 12) προράγονεος ἐπὶ
12)». ἑάλαττων, xai 54) περεῤῥαναμένου πολλῶν ἀκολουύούντων, εἶπέ τις τῶν συμάουλευάντων - K / $$ b δὴ V 144. fh ς τοῖς Κροτωνιάταις, 59) ἐπειδη vx ἄλλα τῶν ἡ-
πόντων κ«ατέδραμεν ὅτε καὶ Πυθαγόρᾳ πφος-
Χόπτειν ἐπενοήφλσαν, $55) ὑπὲρ.ού. πάᾶλεν ἐξ qu Q
/ ἀῤγῆς, ὥσπερ 06 μῦδοει παραδεδώκασεν, ἁπάν-
των. ἐμφύχώο rav uv αὐτὴν quw» roig av- denen. ἀσφιένταν, αλδὲ τῶν ἄλλων ζώων μη
7 δὲν Gy: τολιήσεο --- Koi ἄλλην ὃὲ 191
-—
/
. iom $iue de descensu yo in corpus tractatum
composuit Plotinus, qui hodie adhuc exstat. Vide N Lucam Holstenium de Fita e£ PPS Porphyrii Phi- ' los. pag. 46. et seq. Kust.
68) μέλλη ] .Ita dedi e Ciz. pro udo, quod habent editiones Arcexii et Kusteri. Εέσας.
95) προράγοντος] ' In Cis. προάγοντος, quod praefero. * / Kies.
. δή πδρι(ῥαγαμένου ] Cum Arcerio lego μα αι
' "sed simpliciter expono, cum se aspergeret, vel lu-
" "straret aqua márina. με. Obrechtus hoc verbum "omiserat, Jiiess.
66). ἐπειδὴ — κατέόδραµε» ] Proprie » Quum in ceteris ' legatos réprehendisset; nam sataTQ5gu ,- vbi significat . reprehendere, cum genitiuo construitar. . Exempla de-
dit. Schaefer.. ad. Dionys. de Comp. Verb. p. 401.
o
DE PYTHAGORICA VITA. 'CAP. 5e. $78
t
trem suum daturüm esse, quoniam in in- fernum descendere paret; praecepitque, vt inde remeaturus a patre sno responsorias sumeret : : huie respondit Eythagoras , Sibi prepositum non esse, ad impiorum sedes proficisci; vbi probe sciat homicidas puniri. Qutüm autein legati eonuitia in illum iace-
rént, ipseque multis comitibus circumfusus '
ad mare procederet et se lustrásset ; quidam
ex Hs, qui Crotomiatis a cohsilis erant,
postquam . m caetérá legatorum. inuectus. fuisset, adiecit: Fythagoram: quoque conui* tiis lacessere aggressos esse, cui ne brutorum quidem animalium vllum máledieere ausu« rum foret, si, vt primitus ácoidisse fabulis traditur, omnia animata denuo humana voce loquerentur. Reperit praeterea et aliam
Videtur autem locutio ésse serioris Graecitatis. Σο” dem modo vsitrpatur ναναθεῖν. Riess. 56) ὑπὲρ οὗ, πάλιν ἐξ ἀρχ.] Est locus obscurus et procul dubio corruptut, quem sic legendum censeo: ^ mpi ὀῦ, κἂν md», ὥσπερ ἐν ἀρχῇ συμβῆναι οἳ μῦθου . παραδεδώκασε, etc, Hanc lectionem Obrechtus quoque οὗ ocuíos habuit, ἍἈἨλασφημεῖν περ τινος fFecte dici- tur: non antem Uxnég.vwoc. líust. Maec rhutatio vio- lentior est, quam vt probari possit. Eqnidem sic legetim : ὄνπερ ἄ», πάλιν εξ ἀρχῆς etc. reliqua sana sunt. . Verba ἐξ ἀρχῆς per se significant vt antea, et má ἐξ agrüc etiam alibi sic iungitur, vt apud Xenoph. Cy- 3ópaed. I; IV. 15. Perticula: ἂν repetita offendere non potest..— Ceterum pro ἐπενρήθησαν in Ciz, est ἀπενοήφησαν, ibidemque pro ἀφιέντων, vt in Árc. edic, ἀφένιων, et pro τολμήσειε item , vt in edit. Arcer. T regit Ries ο.
I «“
[ *
P
^
$706 /— | XAMBLICHI LIBER
µέθοδον ἀἄνεῦρε τοῦ ἀναστέλλειν τοὺς ἄνδρω-- πους απὸ τῆς ἀδικίας, διὰ τῆς χρίσεως τῶν ψυχὼν, εἰδὼς' μὲν ἀληδῶς ταύτην λεγομένη», εἰδὼς δὲ xai χρήσιμον :οὐδαν sig τὸν φόβον σῆς ἀδιχίας, 57) πολλῷ δὲ μᾶλλον ἀδικχεῖσύαι δεῖν παρήγγελλεν ; à xriiveuy ἄνδρωπον' ἐν ᾷδου. γὰρ λεϊοίαι τὴν κρόσων᾿ n ἐχλογιζόμε- νος τὴν yug; χαὶ τὴν οὗσίαν αὐτης, xal τὴν
πρώτην τῶν ὄντων vam. 39) βουλόμενος δὲ
180
την ἐν τοῖς ὠνίσοις καὶ ἀδυμμέεροες καὶ ἀπεί- θοις πεπερασµένην καὶ ἔσην καὶ σύμμεετρον διἁαιοσύνην Μαραδεῖδαι, xai, 'ὅπως δεῖ αὐτὴν ἀσχεῖν, ᾿ ὑφηγήσασθαε, τὴν δικαιοσύνην ἔφη προςεοιλένα,.τῷ σχήµατι ἐχείνω; ὅπερ μόνον τῶν ἐν γέωμεερέᾳ διαγραμμµώτων ἀπείρους μὲν ἔχον τὰς τῶν σχημάτων συστώσειρ, ἀνομοέως δὲ ἀλλήλοις διακειµένων, long ἔχει τὰς 69) τῆς δυνώµεως ἀποδείξεις. Ἐπεὶ δὲ zal ἐν τῇ πρὸς ἕτερον χρεέᾳ ἐστέ πι δικαιοσύνη, xal ταύτης τοιοῦτόν. τινα τρόπον λέγεται ὑπὸ τῶν IIv2a- γορείων 61) παραδίδοσθας. εἶναι γὰρ xara τὰς:
: 57) πολλῷ δὰ μᾶλλον ἄδιχ.] Haec leguntur etiam su-
| pr Num. 155. Kust. Ciz. πολλῷ δή. Idem πταρήγ- . Φειλεν. Riess.
58) ἐκλογιζόμενος ] Lego ἐκλογιζομένην, vt xeferatur ad xglow. Kust.. Vid. En ad sect, 155. not. i25. Kies s.
69) βονυλόμενος] In Ciz. vt in edit. Arc. βουλόμινοι. Paulo infra post παραδεῖξαν ibidem deest καὶ Kiess.
60) τῆς δυνάμεως ] ἀὖναμις h, ]. idem est, quod ἔμβα- Qo», spatium, quod intra concurrentes lineas figurarum continetur, area trigoni, Locus autem 3pse intelligen-
/
DE PYTHAGORICA vITA. CAP. 20. 277
methodum, qua, proposito animarum iudi- cio, homines ab iniustitia reuocauit, gnarus quidem, et vere istud doceri, et ad iniusti- tiam metu reprimendam Pphurimum condu-
cere. Multo itaque satius esse dicebat, in- -
iuria affici, quam hominem occidere: apud
inferos enim repositum esse iudicium, vbi
anima, eiusque essentia, et princeps entium natura examinetur. Quum autemí sibi pro- posuisset, rebus inaequalibus mensuraque carentibus et infinitis determinatam, aequa- Jem et commensuratam iustitiam inducere, simulque exemplo quopiam ostendere, quem- admodum illa in vsum deducenda esset ; si- milem dixit esse iustitiam illi figurae, quae
sola in. diagrammatibus geometricis infinitas
figurarum compositiones, inaequaliter qui- dem inter se dispositas, sed aequales spatii
demonstrationes habet. Et quoniam in con-.
suetudine quoque cum aliüs iustitia quae- dam consistit, talem eius modum a Pytha- goreis traditum esse ferunt: quandam nimi-
dus est de triangulo —— τις et theoremate Pyiha- gorico. Nam cuiuscunque longitudinis lineae in hu- iusmodi triangulo construuntur, quadratum lateris angulo recto subiecü aequale est summae quadrato- rum, quae in reliquis duobus lateribus describi pos- sunt — Vltma Obrechtus ita verterat: sed aequales , potentiae demonstrationes producentes. — Pro ἴσας Ere Ciz. cum Arc. Ἔσὰς ὄχιιν. Kiess.
61) παραδίδοσθαν] Par. παραδιδόσθαι. Forsitan παραδε- δόσθαιι Paulo απιό χρεία est consuetudo. — Kioss.
-
; 578 IAMBLICHI LIBER
€ , 4 21 » : ! " x» ὁμιλίας τὸν μὲν εὔκαιρο», τὸν δὲ ἄκαερον'
διαιρεϊσύαιε δὲ ἠλωκέας τε διαφορᾷ, καὶ «iu
uas, xal , οἰκμιότητε τῆς 9) συγγενεκῆς καὶ εύὐεργεσίας, xal sb τε ἄλλο. σοεουτον ἐν ταῖς
᾿αρὸς ἀλλήλους διαφοραῖς ὂν ὑπάρχει. έστε γάρ
ὁμελίας pe , 0 φαίνετὰε νεωτέρῳ μὲν πρὸς
(ιδ1)νεώτερον OUx ἄκαιρον εἶνας, πρὸς δὲ τὸν πρες-
΄
βυτερον ἄκαερον᾽ οὔτε ydQ ὀργῆς οὔτε αἄπει- Acc εἶδος πᾶῶν οὔτε ὑρασύτητος, ἀλλὰ πῶσαν τὴν εοιαύτην ἀκαιρίαν εὐλαβητέον εἶναι 83) τω
181 γέωτέρῳ πρὸς τὸν πριςβύεερον. ΠΙαραπλάσεον
δέ τινα εἶναί καὶ τὸν περὶ τοῦ ἀξεώματος λό- : E RET, Y» 4 , er " γον᾿.πρὸςρ. γὰρ ἄνδρα ἐπὶ καλοκαγαδίας nxov
τα ἄληδινὺν αξίωμα. 64) ουτ εὔύσγημον OVI
εὔκαιρον εἶναι προοφέρει» οὔτε παρφησίαν πα- , Λιν οὔτε κὼ λοιπὰ τῶν ἀρτίως ερημόνων. πα- ράπλήσιῳ δὲ τούτοις xoà i?) περὸ τῆς πρὸς τοὺς γονεῖς ὁμελιως διελάγετο. ᾠσαύτως 98 x«l περὶ κῆς πρὰς τοὺς εὐεργέταρ. εἶναι δὲ ποικέλην τενὰ παὶ πολυειδῆ τὴν φοῦ παεροῦ χρείαν΄ xal y&9 τῶν ὀργεζομιένῶν τε aei Φυμουμένων τοὺς μὲν ευχαίρως τοῦτο ποιαῖν, τοὺς δὲ ἄκαίρως' acl πάλιν 66) τῶν ὀρεγαμένων τε zo ἐπεδν-
62) συενικῆς ] Reinesius in margine cod. Cis. appo-
suit: am συγγενίας2 Koss. 60) τῷ Φεωτέρῳ] Ex MS. pro τῶν νενεέρών. Rust.
Elo: πᾶν ὀργῆς etc. et πᾶσο ἢ τοἰαύτη ἀκαιρία te ipta non λος Riess. -
64) ovr εὔσχὴμ.] Ciz. οὔτε εὔσχ. Kiess.
. $5) περὶ τῆς πρὸς τοὺῳ γονεῖς áp.] Locum entes má- tlum ex MS. suppleui. In priore enim Edit desunt
-
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 2o. 279
rum viuendi cum aliis rationem opportunam esse, aliam importunam, et différre has in- ter se diuersitate aetatis, dignitatis, . neces- situdinis, meritórumque, et si quid prae- terea discriminis inter homines occurrit. Esse enim conuictus quoddam genus, quo si iuuenis erga aetate sibi similem vtatur,. minime id importunum videri; tale autem esse, si id iuuemis erga senem adhibeat: si- quidem erga hanc aetatem iuuenibus omni ira, aut comminatiorüs specie, omnique fe- rocia abstinendum, et totam huiusmodi im- portunitatem deuitandam esse: sed et parem dignitatis rationem esse Nam cum viro, qui ad veram virtutis dignationem peruenit, neque decorum, neque tempestiuum fore, ͵ familiarius, liberiusue, aut alio ex praedi- ctis modo agere. Hisce similia de conner- satione cum parentibus docuit: itemque de ea, quae nobis cum benefactoribus. interce- dit: Esse autem varium quendam et mul- tiforimem opportuni témporis vsum: $i qui- . dem et qui irascuntur; atque atimo com- mouentur, partim tempestiue, partim ih- tempesttue id faciant: itidemque inter eos, verba baec: πρὸς τοὺς γονοῦς ὁῥιλίας διολάγειρ. - ὡσαύτως 3 δὲ καὶ περὶ τῆς, Kust,. — Pro ἀέλέγετο in. Ciz, et Par. - legitur.cAéyero, ἐ. e. disterebatur , scil. a Pythagoreis. Quod huic loco melius conuenik. Κέρος.
. 66) τῶν ὀρεχομένωτ]. In Ciz. νε in edit Arcerii αὐλῶν ὀρεγομ. Kiess. |
8ο " IAMBLICHI LIBER . [4 € γ ' 67 » 23 Cc à ιά P μούντων xal ορµωντων 97) 8p - οτεδήποτε toig μὲν dxoAovOsiv χαιρὀν, τοῖς δὲ ἁκαιρίαν. τὸν » 9 » y { ὃν ο. , αὐτὸν δ᾽ sivae λόγον xal περὶ τῶν ἄλλων πα- Ov τε καὶ πράξεων καὶ 68) διαθέσεων wd 182 ὁμελιῶν xal ἐντεύξεων. Εέναι δὲ τὸν xay ᾿μέχρε μέν τινος δεδακτόν», xal 99) ἀπαράλογον, ' (155) xa) τεχνολογίαν ἐπιδεχόμενον καθόλου δὲ καὶ ἁπλὼς οὐδὲν αὐτῷ τούτων ὑπαάργευν. ὤκόλου- "^ . δα δὲ᾽ εἶναι P) σχεδὸν τοιαῦτα, οἷα συμπα-
ρέπεσθαι τῇ του προς φύσει τήν τε ὀνομα- |
ζομένην ὥραν, xci τὸ πρέπον, καὶ τὸ ἁρμότ- τον, xul ἐἴ τε ἄλλο τυγχάνει τούτοις ὅμογε- vig 0v. ἀθχὴν δὲ ἀπεφαίνοντο ἐν navrktv τι τῶν τεµιώτάτων εἶναι ὁμοίως ἐν ἐπιστήμῃ τε xal ἐμπειρίᾳ, xal ἐν γενέσει' καὶ πάλιν δύο, ἐν oixíg τέ, xal πὀλει, καὶ στρατοπέδῳ, καὶ Ξᾶσι τοῖς τοιούτοες συστήµασε. δυςύεώρητον . 85 εἶναι καὶ 79) δυσένοπτον τὴν τῆς ἀρχῆς φύ- σιν ἐν πᾶσε τοῖς εἰρημένοις. 75) ἐν γάρ ταῖς ἐπιστήμαες OU τῆς 'τυχούσης εἶναι διανοίας τὸ
67) ἐφ᾽ ὑτιδήποτε] In Ciz. 8p 0 τι δὴ ποτε. Ἠέειι, . 68) Qu oso ] Ex M8. pro corrupto διαθέτων Kiess.
. 69) ἀπαράλογον]1. πὸ κοινοῦ fépetendum est μέχρι τιγός. ΠΠαράλογον autem significat id, quod contingit praeter exspectationem , vel praetér rationem ; siue, quod adeo incertum est, vt nulli consilio humano subiaceat.
Hinc ἀπαράλογον contra dicetur de re, quae non est adeo incerta, quin aliquatenus a nobis praeuideri et consilio ad certum finem dirigi possit. Kust.
.70) δυσίνοπτον] Vocem esse mendosam, quiuis facile
'' videt. Arcerius coniiciebat, δυσκίνητοκ, vel δυσκάτο- v:0»; quod repudiandum. —Deosid. EM Animad-
DE PYTHAGOHBRICA VITA. CAP. 20, 58r
qui appetitu cupiditateque et impetu in rem quampiam feruntur, aliis temporis oppor- tunitatem fauere, alios ab ea destitui : ean- demque caeterorum etiam affectuum, actio- num, dispositionum, colloquiorum et inter- pellationum rationem esse, Hanc autem temporis opportunitatem doceri aliquatenus, et certa quadam ratione, ac via et arte comprehendi posse; vniuerse autem et sim- pliciter praeceptorum artisque formulam re- spuere. Adhaerere autem illi natura veluti pedissequas quasdam, id quod elegans et concinnum dicitur, itemque decorum, con- gruum , et si quid aliud hisce geminum est. - Pronunciabat autem insuper, quantiuis pre- tii esse principium; vnufn quidem in vni-. versitate mundi, itemque in scientia, in ex- perientia et in generatione : duó vero in domo, in vrbe, in exercitu, et in omnibus eiusmodi compositis corporibus: naturam autem principii in praefatis omnibus cognitu perspectuque perquam difficilem esse: nam in scientiis non vulgaris ingenii haberi, ex .
vers. in lambl. cap. IX. in fine δυσνόητον vel δυσσὺν-
£10»: quorum posterius ad vestigia corruptae lectio-
nis propius accedit. Nos proxime acceüserimus, si
legamus, δυσσύνοπτον; prout lIamblichum initio scri-
psisse nullus dubito. JFíust. In Ciz. est δύσκοπιον.
Reinesius in margine: f. δὐύσοπτο», i. e. occultatum. Vix
dubium, quin verutn sit Husteri δυσσύνοπτο», quo
vocabulo vtitur Polyb. III, 84. 2. Kies. 71) iy yeo] In Ciz. .&» τε ydg. . K iess.
982 IAMBLICHI LIBER TS L
-—
/αταμαῦθεῖν τε xol αρῖναε χαλῶς fA&peavrag εἰς τὼ µέρη τῆς πραγµατείας, " zolov τούτων
195. αρχή. Πεγάλην ὃ εἶναι διαφορᾶν, xal σχεδὸν
περὶ ὅλου τε καὶ mevrüg τὸν χένδυνον γίνε- σθαε, pn ληφύείσης ὀρθλῶς τῆς ἀρχῆς. οὐδὲν γάρ, ὡς ἁπλὼς εἰπεῖν, ἔτε τῶν μετὰ ταῦτα υγιὲς νένεσδαν, ἄγνοπδ ean τῆς ἀληθινῆς ἆρ-
ο) Aic 2 τὸν αὐτὸν ὃ εἶναι λόγον χα) περὶ τῆς
ἑτέρας ἀρχῆς οὔτε γὰρ oixíav^sU ποτὸ ἂν oi- aio vaL, μὴ ὑπάρξαντος ἀληθινοῦ ἄρχοντος, τῆς ὄρχῆς τὸ 73) ἑρουσίως. ἁἀμφοτέρων yap δεῖ Φουλομένων τὴν ἐπεστατείαν γίεσθαιε, ὁμιοίῶς τοῦ vs ἄρχοντος καὶ τῶν «ἀρχομένων ' ὥσπερ καὶ τὰς µαύήσεις τὰς ὀρθῶς γινομµένας 23) éxov- σέας 74) δεῖν [εἰασαν] γίνεσδαει, ἁμφοτέρων βουλομένώ», τοῦ τε διδώσκοντος αχαὶ τοῦ µαν- Ü«vovrog' ἀντιτείνοντοὸ γὰρ ὁποτέρου δήποτεὲ τῶν εἰρημένων, ovx ἂν ἐπιτελεσύῆναι 75) κατὰ αρόπον. νὸ προκείµενο» ἔργον. "οὕτω μὲν οὖν S0 πείδεσύαε τοῖς ἄρχουσε χαλὸν sivit ἐδοκί-
, 73) τὸν αὐτὸν ὃ- εἶναν] In Ciz. τὸν 0^ αὐτὸν εἶναι. Ibi- dem post. οἰκίον repetitur οὔτε, et posr ἄρχοντος addi- tür, καὶ κυριεύοντος. Kiess.
78) ἐχρυσίως] "Exovoikc: lego: eaque lectio ex sequen- ο tübus satis conítrmatur. Kust. Ex Aristoxemi opere, quod inscriptum fui' Τὰ ' Πνθαγορικὰ. ἀποφθέγματα,
: VV yttenbachius in Bibl. crit. Vol. II. P. VIH. p. 112.
fragmentum huc pertinens primus vulganit. Sic igi- tur. ile: ,,Stobaeus. Tit. Inedit. πεὰὲ παιδείας in Io. »Damasceni Parallelis M8. Florent.: 'Ex τῶν ρισιοξὲ- 2ου Ἠνθαγορικοῦ ἀποφάσεων Y Ἔφασκο», δὲ καὶ τὰς pas 001066 πάσας, m» 1& ἐπιορημῶν καὶ τῶν τεχνῶν, τὰς μὲ;
"d
D - og!
i N , ο. . ) NE DE PYTHAGORICA VITIA. CAP. 2o. 585
tractátione partium intellectu iudicioque τθ- cte assequi, quale. earum. principium sit:, plurimum autem referre , et propemodum
de vniuersa rerumomnium cognitione acturi
esse, sl principium: non. recte comprehen- datur: ignorato enim vero principio , nilül, vt simpliciter dicam, sani deinceps constitui poterit .Eodem modo. se rem etiam cum principatu habere : neque enim , domum, neque 'ciuitatem recte institui posse, nisi et verus | princeps praesit, et imperium. in volentes exerceat. Etenim vtrisque consen- uentibus , principe et subditis, imperium
administrari debere: perinde, vti disciplinae
quoque, si rite quis eas instituere velit, vtrisque etiam, docente et discente, volen- tibus id. debet fieri: nam si alteruter relu- ctetur, nunquam, quod sub manibus est, opus. ad. propositum finem perueniet.. Sa Igitur probabat, aeque praeclarum esse, si
inovolove ὀρθάς τε εἶναι καὶ eic τέλος ἀφικνεῖσθαι. τὰς δὲ & ακουσίους φαύλους τε (φαύλας τε, K.) καὶ ἀτελεῖς yi- ωλεσθαι.- Conf. Malte pP. 88. Mihi potius ἐκουσίων legendum videtur, Ita Aristotel. Polit. III. 98. p. 426. ed. Schneid. ἐγίγνοντο βασιλεῖς ἔκόντῳν. — Ante d µένων in Ciz. deest δεῖ, Kiess.
74) δεῖν [εἴασαν] γίν.] Vel scribendum est δεῖ να deleta voce εἴασαν, vt superuacanea; vel, δεῖν φήθησαν γήεσθαι, Kust. Wiyttenbachius 1l. ο. pro εἴασαρ legit
ἔφαδαν. Melius abest, quod etiam in marg. cod. .
Spanh. notatum. 'Hing vncis inclusi. Kies. 75).xarà τρόπον] Vid, ad Protrept. p. 20. Kiese.
-
$84 YyAMBLICHI.LIBER
. µαζε, καὶ τὸ τοῖς διδασκἄᾶλοις ὑπαχούειν' σεκμιήριον 02 Oc έργων μιέγισεον 76) παρεέχετο
384 εοιοῦτον. 77) lloóg Φερεχκυδην τὸν Xaov, διδώσκαλον αὐτοῦ ysvousvov, ἀπὸ σὴς Ἰκαλία;
εἰς «4ηλον ἐκομίοίη ,; νοσοχοµήσων τε αὐτόν,
78) περιπεεῇ γἐνόμενον τῷ ἑστορουμένω τῆς
79) φὑύειρεάσεως παύει, καὶ πηδεύων αὐτόν, [155) $9) παρέμεινέ τε ὄχρις τῆς τἐλευτης αὐτῷ, καὶ τὴν ὁσέαν ἀπεπλήρωσε ntQh τὸν αὐτοῦ καθη- γεµόνα. οὕτω περὶ πολλοῦ τὴν περὶ τὸν διδά- 385 σχαλον ἐποϊεῖτο σπουδήν. Ιῤός γε μὲν τὰς συνταγὰς χα) τὸ ἀφψευδεῖν ἐν αὐταῖς οὕτως εὖ παρεσκεύαδε τοὺς ὁμιλητὰς Πυθαγόρας, ὥστε φασέ ποτε «4ὖσιν προρκυνήσαντα ἐν Ἡρας ἑερῷ καὶ ἐξιόντα συντυχεῖν Ευρυφάμῳ $9 Συρα- xovoup τῶν ἑταίρων τινὲὶ περὶ τὰ προπύλαια τῆς Φεοῦ εἰρεόνει. προςτάξαντος δὲ τοῦ Ev- ρυφάµου προςμεῖναι αὐτόν, μέχρις ἂν καὶ αὐτὸς προςχυνήσας 53) ἐξέλδη, ἑδρασθήῆναε ἐπέ
|
76) παρείχετο τοιοῦτον ] Reinesius post Árcerium emen- dat παρεῖχε τὸ 20:0U20v, — Equidem malim παρείχετο τὸ τοιοῦτον. Kiess.
77) Πρὸς Φερεκύδην τὸν Xv.) "Vide Porphyrium, Num. 55. et Nostrum infra, Num. 251. vbi eadem historia iisdem verbis narratur. Τίς.
78) megvreri]] 'Sic recte MS. itemque Porphyrius et Noster infra, dictis locis. Prior autem Edit. corru- pte περιπαθῆ: de quo mendo Lectorem iam dudum etiam monuit Salmasius ad Solinum, pag. 585. Ksst.
-
79) φθειριάσεως] Itidem ex MS. pro φθορέσεως. Cae- terum Pherecydem morbo pediculari obiisse, plures
NY
L
DE PYTHAGORICA vITA. CAP. 26, 385
imperantibus obsequium, praeceptoribus ves ro faciles aures praestentur: huiusque mo- niti ipso opere, tale specimen dedit. Ad Pherecydem enim Syrium, praeceptorem suum, ex Italia in Delum profectus est, vt ei pediculari, vt vulgo nominari solet, morbo laboranti opem ferret; inque hao cura ad mortem eius vsque perdurauit, de- functoque dóctori suo iusta persoluit: tanti fecit studium praeceptoribus. debitum. Αά pacta vero conuenta religiose seruanda ita discipulos suos formauit Pythagoras, vt re- feratur, Lysidem aliquando in templo Iu- nonis adoratione functum inter exeundum - incidisse in Euryphamum Syracusanum, qui vnus e grege condiscipulorum erat, quique templum ingressurus circà propylaea νετ» sabatur: hic itaque quum Lysidi praecepis- set, vt se praestolaretur, donec ipse quo-. que, adorato numine, exiret; Lysidem in
testantur scriptores ; 5 quorum testimonia collegit Μο» nagius ad Laert. in Pheseoyde, Num. 218. Κως,
go) παρέμεινξ τε] Sic MS. . At prior Edit. male παρε- psivsto. μπει. Deinceps iniBo sectionis 185. pro
* 4t μὲν legendum videtur γε µήν. Kiess.
81) Φνρακουσίφ] Ciz. συρρακουσἰῳ. Hunc Pythagoreum JVgigopor. Schaeferus ad. Gregor. Cor. p. 899. latine dicere: malit Euryphemum, quam, quomodo vulgo dicunt, Éwryphamum. Theocriti enim JJologapo» quis latine dicat Polyphamum? ^ Kiess.
85) ἐξέλθη] δίο recte Cis; Edd, Arc. et Kust. idw: Ki ο...
Tom, HL .— | Db
l
P
586 | . rAMBLICHI LIBER ^
τενι λιθένῳ Duxo ἑδρυμένῳ αὐτόδι. ὥς δὲ προςκυνήσας ὁ Εὐρύφαμος καὶ ἔν τενε διανοή- pare xal βαθυτέρᾳ καθ ἑαυτὸν ἐννοίᾳ γενό- µενος δε ἑτέρου πυλῶνος ἐχκλαθόμενος ἅὤπηλ- λαγη’.τό τε τῆς ἡμόρας λοιπὸν καὶ τὴν ἐπιοῦ- σαν νύχτα xal τὸ πλέον µέρος ἔτι της άλλης
, νἡμέρας 5) εἶχεν ἀτρέμας προοµένων ὁ dine. καὶ τώχα ἂν 94) ἐπὶ πλείονα | χθόνον αὐτοῦ ή»,
εἰ κ περ ἐν τῷ ὁμακοῖῳ' τῆς ἑξῆς ἡμέρας γε-
. vóuevog ὁ Ῥὐρύφαμιος, xaà ἀκούσας ἐπιζητου-
. g&vau. πρὸς. sov ᾿ἑτάίρων τοῦ «4ὐσίδος, ἀνεμενή- σύη «di ἐλθὼν αὐτὺν ἔτι προςµένόντα xara (156) τὴν συνθήσην 97) ἀπήγαγε, τὴν αἰτίαν εἰπὼν τῆς λήθης, καὶ προρξεπεδείς, ὅτε ταύτην δή µοε De)» τις ἐνῆκε, -.δοχέµιον ἐσομένη» τῆς onc 186 περὶ συνύήκας εὔὐσταύείαςρ. Kol τὸ ἐμψνχων δὲ -ἀπέχεσθαι ἐνομοθέτησε δια.τε ἄλλα πολλα, χα) ὡς 99) εἰρηνοποιὸν τὸ ἐπιτήδευμα. | ἐδεζό» µενρι γὰρ μυδάντεσύαι φόνον δώων cg ἄνο- μον καὶ παρὰ φύσιν, πολὺ μᾶλλον aDenssa- τερον τὸν ἄνθρωπον gyOUMSYOL ατείνειν, οὐκ ἔτ ἐπολέμουν. φόνων δὲ Χορηγέτης xoà νοµο- Üérgc,0 πόλεμος. τούτοις γὰρ καὶ σώματο- 85) εἶχεν] | Hoc εἶχεν restitui e Ciz. In edd. Arc. et Kusr. legitur εἶλε. Quod quum vitiosum esse pateret, Kiusierus scribere volebat vel ἄτρέμας προςέµενεν. ὁ Aves,
deleta voce εἶλενε .νο], εἶχιν ἀτρέμας, προςµένων ó ἀὖσις. Hoc verum est. Zíiess,
84): ἐπὶ πλείονα χθόνον ) Sic recte Ciz. Antea ἔπι πλείογα Sine substantiuo χρόνο». Kusterus scribendum censebat
ἐπὶ nÀsiov; literam enim α ex sequépti voce τῷ πλέον adhaesisse, Jíioss.
4
DE PYTHAGORICA VITA. CAP, 2o. 587
. sedib quodam ex lapide ibi constrücto eum opperiturum eonsedisse: sed Euryphamum, adoratione peracta, in profundas quasdana meditationes prolapsum, eiusque, quod cuin Lyside constituerat, oblitum, per aliam pone - tam templo excessisse: Lyysidem autem, quod lucis reliquum erat, noctemque insequentem cum bona diei subsecutae parte:immotum persedisse: nec finis fuisset, nisi Eurypha- mus postridie auditorium ingressus deside-
rari a condiseipulis Lysidem audiuisset: βίο...
enim erroris sui admonitus eum ex pacto adhuc expectantem abdüxit, obliuionisque
süaé causa commemorata adiecit, eam sibi: ^
& deorum aliquo iniectam,. vt Lysidis in. pactis seruandis constantia probaretur. San- ciuit insuper abstinentiam ab animalibus, tum ob alias multas rationes; tum quod ad coneiliandam pacem hoc institutum faceret: qui enim animanium caedem vt.nefariam et naturae adueréam &bommaàri adsueuerit, illum iudicabat multo magis pro iniusto ha- biturum esse, . hominem necare, bellumque | in posterum gerere; quum Mars caedium veluti praeses et legislator sit; vtpote qui 85) ἀπήγαγε] Ciz. ἐπήγαγο, Contrarium peccatum mox occurrit in verbo ἔνηκε, ΄ pro quo Ciz. habet ἀνῆκε. Paulo post pro ταύτην δέ µου scripsi ταύτην δή uoi, Kiess
$6) εἱρηνοποιὸν τὸ] Sic recte MS. pro εἰρθηνοποιέοντο, quod in priore Edit legitu. Kust.
B b a,
/ » Y
985 YAMBLIGHTI LIBER
MI
ποιεῖσαι. xoà 9) τὸ δυχὸν δὲ κὴ ὅπορβαί- v&ev, δικαιοσύνης. ἐστὺ παρακάλενσµα, πώντα ed δέκατα παραγγέλλον ἀσκεῖν, ὡς 99) ἐν τοῖς ' ssp) δυμβόλων δειχῶήσεται.' πέφηνε» ἄρα διὰ πάντων τούτων με)λάλην σπουδὴν περὶ τὴν τῆς διχαιοσύνης ἄσκησιν χα) παρώδοσιν εἷς ἀνθρω- πους πεποιηµένος Πυθαγόρας ? ec ἐν vois 8 | γοις xài àv τοῖς λόγοις.
- 7 77 ΚΕΦ. Ad 1p]; Entre 02 τῷ περ) τούτων Λόγω ὁ περὶ
6ωφροσύγης, ὥς τε αὐτὴν ἐπεγήδευσε xa) παρέ-
— ux τοῖς λθωμένοες. 1) εἰρηται μὲν οὖν 1δη (5))7& xod παραγγέλµατα περὶ αὐτῆς, «ἐν ok avg) καὶ σιδήρῳ τὰ ἀσύμμεερα “πάντα ἄποκο-
^ SVEBUY Dudeeoran. τοῦ. δὲ. αὐτοῦ εἴδους ἐστὶν 3) ἀποχὴ ὀμψύχων ἁλαντων xal προρέτε Αρω- γάτων τωῶν αἀχολάσκων, xcà εὺ παρατίύε- σίλαε μὲν ἐν ταῖς ἑστιάσεσις τὰ ἡδέα καὶ so- λυτελῆ ἐδέσματα, ἀποπόμπεσθδαι δὲ αὐτὰ vox οὗκόταις ἕνεκα τοῦ χολάσαι 2 µόνον . σας éx- ᾽μδυμίας παραεεὐέμενα καὶ τὸ &ovcóv έλευ- .δέραν» μηδεμίαν φοφεῖν, µόνον δὲ κὰς ἑταίρας. xal *) αἱ ἔπήρειαι δὲ αἱ τοῦ λο-
87) τὸ ζυλὸν ] 19 recte Ciz. Vid. Protreptic. p. 514. et 540. In Edd. Arc- et Rust. τὸν ζυγό». Kiess. $8) iv τοῖς περὶ συμβόλων Ἱ Intelligit Protrepticum, in quo de 8ymbolis Pythagoreorum egit. East. Vid. ad Protrept. p. 351. Pxo παραγγέλλον im Ciz. est παραγγέλλω». Rie $5.
a) εἴρηται μὲν, οὖν Πδη] Supra, cap. VII. Kust.
2) mor ἐμψύχων ἀπ.] Confersupra, Num. 68. Kust.
/
DE PYTHAfOBRICA VITA.:GAP, 21. 68ο
illis eriam alatur. Praeterea -Sytubolum il-
lud, stateram non esse transiliemdam, ad .:
iustitiam quoque adhortatio est;. omniaque iuste agere praecipit: vti demonmrabitur, . cum de symbolis agemus. llisee sae qmni- bus ingens prae. se studium tulit .Pythago-. ras, vt hominibus iustitiam werhis pariter. factisque excolendam. traderet. ' CAP. XXXI. MET
Hisce ita expositis, sequitur, vt de tenis perantia agamus: vbi dicendum erit, «επι». admodum et ipse illam excoluerit ,.et famis.
laribus suis tradiderit. Àc communia qui- ..
dem eius praecepta iam superius* comme- morata sunt, quibus omnia immoderata igne ferroque praescinidenda esse definitum fuit. Eiusdem generis. est. abstinentia: ab anima- libus; demque a cibis gulae irrifameníta ha- bentibus rationisque impedieutibus. promti- tudinem et integritàtém: sed et epdem per- tinet; quod epulae suaués et opiparae in conuiuiis apponebantur quidem, sed ad ser- vos.mox ablegabantur,' ad appetitum quip- pe ceoercendum duntaxat appositae: et quod. nullam ingenuam mulierem, sed solas mere- trices aurum gestare voluit, Deinde taci- 8. μόνον] Cis, et Par. µόναρ: male. Aduerbium uópo»
εαν ad solum infinitiuum κολάσαι. Kiess,
4) ai ἐπήρειαι δὲ ai τοῦ AopywopoD καὶ αἱ εἰλεκρ.].. Haec
i]
90 — ZAMBLICHI LIBER
| yii , sub eb εἰλεχρένειαι τῶν ἐμποδεδόντων . 388 τοῦ αὐτόθι: ἐδὶν' είδους. "Esc 03 ἐγεμυύία τε xdi παντθλὴς σιωπή πρὸς τὸ γλὠώσσης λρατεῖν συνασχοῦύσα, 3 τε σύντονος 5) φαὶ ἀδιάπνευστος περ) τὰ 'δυςληπτότατα νῶν «δεωρηµάτων ἀνα- ληιρές v6 dl. ἐξέκασες, 9) διὼ τὰ αὐτὰ δὲ καὶ doníà xa ὀλιγύσοτία xa ὀλιγούπνία, δόξης
τε καὶ πλούτου καὶ τῶν ὁμοίων ὠνωπεσήδεμσορ (158) ") χατεξανώσεασες , argil αἰδὼς μὲν ἀνυπνόρερετος ^ πρὸς 9) τοὺς προρήκοντας, πρὸς δὲ τοὺς ὁμη- . λίλας ἁπλαστδς ὁμοϊόσης aal ᾿ φιλοφροσύνη,
9) συνἐπἰότασὶς δὲ x& πἀρόρμησις πρὸς TOU? Φέωτέρους φθόνου᾽ Aegis , a xal πάντα 000 τοι-
189 ἄὔτα, elg ε)) αὐτὴν ἀρετὴν πωγθήσεται. Καὶ ἐξ o» δ᾽ Ιππόβοτος xal Νεάνθης περὶ Mwi- Λίου κά) Τημύχας τῶν Πυθαγορείων ἐσεοροῦσι,
"in sliemum documr:reieéta ennt,. et adeo turbata, vt
'meq caput neo pes ryerae ;sententiae in illis appareat. Coniungenda enim à&unt cüm praecedentibus illis,
c Besidrem asd: davkdovov , eademque sic scribenda,
ον ταῖς ἀγρνπνίως καὶ ταῖς τοῦ .λογιομοῦ εἰλικρινείαις ἐμποδι- ᾿Φόντων. Vide Nos supra ad Num. 68. vbi idem locus
"Hi , occurzit.: K d $t. 7" Ciz. cdAiuglveses. — Scaliger emendat: s ' alc εἰλικρίνειαν αὐτοῦ ἐμποδίρορίαι, Kieoss.
nc καὺ ἄδιάπνευστος ] Schefferus de Philos. Ital. p. 115. vertit: «4ο ne minimo quidem spiritu proderent doctrinas, ' Kactíus. Obrechtus. Locus antem .hic non solum le- ..oQ gütur supra, Num. 68. sed etiam ipfra, Num. 225. em, Θεωρημάτων ἀνάληψις est theorematum tractatio. ' Conf. Stephan. Thes. sub v. ἀνάληψις, tom. II. p. 5631. Kiess.
'^£) διὰ τὰ αὐτὰ, 83] Ita scripsi auttoritate Cod. Cis. pro
: διὰ δὲ τάδε, quae est lectio: editionum Arc. et Éusteri. - " "Deinceps Οἱ ἀγονία. ίσες ^oc
κ.
, : e *-
-
DE PYTHAGORIÓX VITA. CAP. 31, ὅρτ
turnifas, .et omnibus numeris absolütum Si- lentium, quo linguae continentia exerce- batur: porro ihtenta et continua ruminatio et peruestigatio diffcillimarum speculatio- num,. et propter ista cibi somnique parsi-, "monia; tum gloriae, diuitiarum ;. similium- que inaffectatus contemtus; seniorum sin- cara et infucata reuerentia; erga pares ag- qualitas humanitasque non ficta; iuniorum. direetio et adhortamenta inuidia vacua,. omniaque id.genus alia ad hanc eandem yirtitem referenda erunt. Licebit praeterea virorum illorum continentiam, et quomodó. illam "um μον ex lis etiam co--
| 9)^ wibesdicnne] Votem hanc Lexica em igho- - rant; neo eam temere alibi reperias. — Exstat tamen, etiam apud Longinum Cap. VII. Num. 6. vbi Faber existimabat, vocem illam nusquam alibà reperiri. Signifcat autem κατεξαμάστασις proprie animum contrá: aliquid insurgendi ; vel vna voce, contemtum , vt Ob- xechtus recte reddidit, Nam supra Num. 69. vox haec cum κἀταφρόνησις iungitur. Eandem ignificatio- nem vox ista habet apud Longinum dicto loco: . quamuis Faber eam aliter, i. e. male, illic interpre- . zetur, Kust, De verbó κατεξώνιστάναι vid. Fabricfus ad Sextum Emypir. p. 487. Kies.
. 9 τοὺς προςήκοντας] Scribendum videtur mgofjxovuxc, scil. «a9 ἠλιχία», quod aliis locis additur, at hic ex ὁμήλικας, quod sequitur, facile subintelligitur. Etiam Obrechtus vertit seniores, Pro énsiusoc eu ὁμί mer | Ki i e s.
9) αρ Supra, Num, "^ minus recte legitur, : συνεπίτασις. . Kusk .ν - HE cc
$92 YAMBLICHI LIBER
μαῦεῖν ἔνεστε εὖν éxsivay '9) sàv ἀνδρῶν da . φρφοσύνην, xoà ὅπως αὐτὴν Πνθαγόρας magé- 'δωχε. τὸν γὰρ Διοπύσιον τὸν τύὐραννόν '') φα- 6tv, Og Πάντα ποιὼν οὐδενὸς αὐτῶν ἐπετύγ-
(0 uve τῆς φιλίας, φυλαττεομέόνων καὶ περιξσεα-
pévov τὸ μονὰρχωιὸν αυτοῦ xoà παράνομο»
Άότον τινὰ τριάκοντα ἀνδρών, ἡγουμένου Ev- ῥυµόνους Συρακουσίου, «4έωνος ἀθελφοῦ, Si πέμψαι τοῖς ἀνδράσε, 13) Ιλοχήσοντα εν µεεά-
fecu αὐτῶν τὴν ὧπὸ Tageveog εἰς Μεεαπόν-
τιον εἰωθυδαν χατάὰ καιρὸν γένεσθαι. ἡρμέό-
. Ψοντο γὰρ αρὸς τὰς τῶν U) ὡρῶν uera SoAus,
-. Λα) τύπους εἰς τὰ τοιάδε ἀἐπελέγοντο ἔπετη- - 399 δείους. "4) Ἐν δὴ 4λάλαις, χωρίῳ τῆς Tapa» τος φαραγγώδει, χα ὃ όυνέβαινεν αιὐλοῖς
ο (9) ἀναγκαίως τὴν ὁβοειπορέαν '9) γενήσεσθαε, ἐλό- χα κατακρύψας τὰ πλήθος 0 Εὐρυμένης. ὅπει" δὴ) δὲ οὐδὲν προειδόµενοε ἀφέκοντο οἱ ἄνδρες περὸ μέσον ἡμέρας εἰς τὸν τόπο», 16) λῃσερι- 20) τῶν ἀνδρῶν] Ciz. τῶν ἀδιλφῶ», De Neanthe Cysi- ceno, qui sub Attalo librum de Pythagoreis scriptit,
vid. Meiners. p. 251. sq. Àthen. XII. 608. c.d. Κο...
. 12) φασιν, ὡς πάντα Ἰ Ciz. pro his, φησὶν πάντα. Idem deinceps pro λόχου cum Arc, habet àéyyv, et tum Φυρρακονσίου. Kiess.
. 32) λοχήσοντα] "Ciz. et Par. λοχήσαντα. Tum Cis, de θυίαν. Ibidem locus τὴν ῥετάβασι» — εἰωθυῖαν bis scri- ptus est. Kiets —— |
35) ὡρῶν] Ex MS. pro ὁρῶν: quod Arcerius montium . verterat;, haud parum sane a loci huius sensu aber- ans. Kutt. —— üc deo 14) Ἐν δὴ Φάλαιϱ] Sio M8. At.prior Edit. oorrupte
- LU
DX PYTHAGORICA YITA. CAP. Or. $95
gnoscere, quae Hippobotus et Neanthes de Myllia et Tünyoha Pythagoreis memoriaé prodiderunt.. Heferunt enim, Dionysium | tyrannum,, quum nihil tnexpertum omitte- ret, non potuisse tamen vllius Pythagoret amicitiam sibi oonoiliare; vtpote qui inge- nium eius imperiosum ét a legum obserua- tione abhorrens caute declinabant. 'Tur- mam itaque triginta militum, duce Eury- mene Syracusano, Dionis fratre, viris im- znisisse, vt, quum pro more et rempóris ratione Metapontum Tarento commigrarent, às insidias tenderet: in vsu quippe habe- bant, vt pro diuersis anni tempestatibus domicilium mnutarent, et loca huie rei apta seligerent. Itaque in agro Tarentino, το gione conuallibus obsita, quam Phàlàs, i. e. cacumina siue apices nominabant, qua illis necessario transeundum erat, copias suas Eurymeneés in insidiis collocauerat ; quum- que Pythagorei mihil tale metuentes circa meridiem eo peruenissent, milites, clamore
et salle censu, ὄν δὴ Φάνες. Και Bosaliger, Φόναις, Obrechtue locum ita, vertit, qu (idle, idem esset quod φάλοι. Kiess.
35) 7ενήσοσθων] ᾿ ἔτι recta Cis, Idem in isses co- dioo scriptum fuisse videtur, quum eius editio prae» . beat γυήἠφασθαι. Ἶπ NKust edit. est γίνοόθαι. — Etiam. in marg. Gpanb, e Par. γενήσεσθαι notatum est. KL e s s.
A icti αὐτοῖς ἐπαλαλάξαντες} Cis. Ages αλλάξαντε. Kiess.
1
΄ amm 4
| Sá. ^- XAMBLICHI LIBER -
Ν l3
xg αἀτοῖς ἐπαλαλάξαντες ἐπέύεντο. οἱ csoa-
v πιῶται. οἱ δὲ ἐκεαραχύέντες uev! εὐλαβείας
. 191
ἅμα τε 17) διὼ. τὸ αὐφνέδεον. xol αὐτὸ εὸ πλη- ὡος (ησίαν γὰρ αὐποὶ αμπαντες δέχα.που τὸν ἀριδμόι), καὶ ὕτε ἄνοπλοει πρὸς ποεκίλως u- πλισμένινς.1δ) διαγωνισόμενμοε. ἔμελλαν ἁλίόχε- σύαιε, δ)ρόμῳ καὶ φυγῇ. διααώζειν αὐτοὺς. δέ- γνώσαν;,, ὀὐδὲ τοῦτο ὠλλόοριον ἀρετῆς τεθέµε- voi" Tiv γὰρ ἀνδρείαν 19) ῄδεισων; φευκέδον τε καὶ ιὑπομενετέων ὀπιστήμιη», ὡς ἂν 39) ὁ 00- og ὑπιχγορευύῃ λόγος: καὶ ἐπετύγχανον δὲ 1v τούτου. 3) Βαρο ύμενοι γὰρ τοῖς ὅπλοις du-
«λείποντο 33) οἱ σὺν Εὐρυμένει τοῦ διωγμοῦ,
33) sj µή περ φεύγοντες ἐνέευχον. πεδίῳ. vl αυάμοιρ ἀδπαρμένῳ xal τεληλόεε ἑχανῶς' xd μὴ βουλόµενοι δόχµα παραβᾳόκειν, τὸ κελεῦον,
evduowv. μὺ ὑινγάνειν, ἄστησαν, καὶ ὑπ ἀνάγ-
«ng Mor xoà ξύλοις xal προρευχοῦσεν &xa-
στος µέχρι τρσούτου ἠμύνοντο τοὺς διώκον- σας, µέχρε τενὰξ αὐτῶν μὲν ἀνηρηκέναι, πολ-
ο A7) διὰ τὸ αἰφνίδιον 1 In cod. Ciz. vt in Arc. edit deest διά, idemque codex post δέκα non habet sw". | 4Kiess. — "
. 18) διαχωνισύμενοι] Ciz. δαφωφισάµενοι (cam edit. Arc.)
«ἔμμελλον. Idem deinceps αὐτοὺς Ῥτο αὐτοὺς. Kieis 10) Ἴδεισαν ) Ita scripsi ο Ciz. pro ἤδη, ᾿ quod habent edd. Arc, et. Kust. ' Hlam veram ]lectiomem ctiam Obrechtus expressit, qui cetera paulo lioentius trac . vit. Deinceps Ciz. φευκεέον:--- ὑπομενετέον ἐπιμῆμη” . , EPar.in marg. Spanb. pro {δη notatum est. ὧδη, Πίου, - $0) 0 ὀρθὸς vrayogsig): Sic dédi e Cis;- Nus in ed. ' — Arc. est ὀρθὸς ὑπαγορεύη, et in. uster, ὀρθὸς ὑπαγό-
" N
Li ^
*
/ M
DE PYTHAGORICA VITÀ. CAP, Bt. 395
edito, κό more in eos irruerunt. lilt vero re improuisa, numeroque insidiantium, (n&m :psi non amplius decem eranj;,) in üetum terroremque coniecti, ac se {8019 captum irn rati, quod inermes aduersus perarmatos pugnaturi essent, cursu fuga- que sib consulere decreuerunt, minime id &à virtute alienum existimantes ; ; quippe qui probe nouerant, fortitudinem dügierdorum et sustinendorum, prout recta ratio dicta- verit, scientiam esse.' Nec cesserat infelici- ter consilium; siquidem Eurymenis milites: armis graues fugientibus segnius instabant: nisi ad.campum fabis consitum affatimque iam flerentem peruenissent. - Tum enim dogma illud, quod fabas attingere: vetabat, violare abnuéntes, pedem fixerunt, et ne- cessitate.-compulsi lapidibus, fustibus, et aliis, quaecunque prae manibus erant, ταπὶ- diu se contra hostes defenderunt, donec quidam ex ipsis caesi, plures vulnerati, de-
ρεύοι, vtraque omittente articulum, qui hic quidem : necosaarius est, ota τα 6 facile potuit deuorari, Kies, ΄
21) Βαρούμενον] Ita ust.:et Cis. In Arc. est βαρόμενοι.
Scàl βαρυνόμονοι. Forsitan legendum Bilagnpéron, Ki ess.
22) oi σὺν Εὐρυμένει] βίο recte MS. pro corrupto oí. αμ, quod prior Edit. habet, Kust. 25) si us περ φεύγοντες] ..Bxior Editio habet, si μὴ
frágupebyorts - ÁAt nos πμ hic lectionem | , Qodicis MS, Κάι
|
996 . : XAMBLICHI LIBER
λοὺς δὲ τετραυματικέναι. πάντας uiv ὑπὸ κὼν
. 6690 δαρυφόρων ἄναιρεθῆναε, xai μηδένα τοπαρά-
192
293
παν .ζωγρηθηναι, ἀλλὰ πρὸ rovsa* ἑαάνατον ἀσμενίδαι κατὼ τὰς τῆς αἱρέόεξως ἐνεολας. Ev συγχύσει δὲ πολΛλῇ τὀν τε. Ευρυμένην καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ ?*) xal οὗ σῇ τυχουύσῃ γενέσθαι, εἰ μηδὲ ἕνα ζῶντα ἀγώγοιεν τῷ πόµψαντε «4ιο- νυσίῳ, εὖς αὐτὸ µόνον ερῦεο προτβθεψαμένφ αὐτούς. 35) γῆς οὖν ἐπαμήσαντες τοῖς πεσοῦσι, ec ἡρῷον 36) πολυάνδριον ἐπιχώσαντες αντό- du, ὑπέστρεφον:. εἶκα αὐτοῖς ἀπήντησε 37) Mvá- λίας Κροτωνιάτης καὶ Ίχμύχα «4ακεδοχμονία, yvvij αὐτοῦ, ἀπολελειμμένοι τοῦ πλήδους, ὅτι £yxvog οὖσα ἡ Ἰϊμύχα τὸν δέκατον {δη uia
eie καὶ σχολαίως διὰ rodeo ἐθάώδεζε. τούξους
δὲ ζωγρήσαντες ὥσμενοι πρὸς “τὸν σύραννον ἤγαγον, μετὰ πάσης κοµεδῆς καὶ ἐπεμελείας διασώσαντε.. Ὁ δὲ περὶ εῶν γεγονότων ὅὃια- πυόμενος καὶ σφόδρα 35) ἀλυμήσας ἔφαινεν' ᾱλλ ὑμεῖς γε, ἐἶπεν,. ὑπὲρ πάντων ες ἀξίας τεὐξεσῴε παρ ἐμοῦ sauce, δἵ pos 39) συµβα-
᾿σιλεῦσαι Φελήσετε. τοῦ δὲ MvAMov καὶ Χῆς
UE EE ; ! , ,24) καὶ οὗ τὴ τυχούση] In Ciz, deest καὶ. Ibidem
, deinceps sorbisur, e& μὴ δὲ ἕνα. Hiess. —
25) γῆς] Reinesius oorzigit γῆν,. siue canss, De for-
mula ἐπαμήσασθαι γῆν conf. Doruill ad Chariton. p. $22. Ed. Lips. Kies Δι | κ
| 96) ᾿πολυάνδριον Ἱ De hoo vocabulo conf, Perisoníus ad
: Aelian. v.i H. XH. $1. p. 254. ed. Kühn. Irmisch. ad Herodian. lib. IV. cap, ΙΧ. p.956. et qui laudan- tur in Jndice Aesopi Fabul, editHonsing. 13810. Kiess.
DE PYTHAGORICA viTA. CAP. O1. $97
nique: omnes a satellitibus interfecti sunt:
neque enim vllus eorum 'viuus capi $usti-
nuit, sed omnes secundum sectae suae τε- gulas occumbere maluerunt. Ατ Euryme- ; | ι
nes eiusque satellites valde conturbati erant,
quod ne vnum quidem ad Dionysium αᾱ-
ducere possent, quum tamen in hunc vrice
finem a tyranno missi essent.. Terra itaque -
caesis iniecta, ' communique tumulo. iis ibi-
dem eXtrueto, domyim ire parabant, quum
. 3is fórte obuii faeti sunt Myllias Crotoniates
,'et Timycha Lacaena, vxor eius, quos re-
liqua multitudo a tergo reliquerat, quia "l'imycha iam decem mensibus grauida. tar- dius.incederet. Hos igitur viuos: in: pote- statem redactos ad tyrannum laeti deduxe- runt, nullo studio curaque omissa, quo
illos incolumes conseruaremt. Dionysius au--
tem, cognito, quod acciderat, grauem moe- rorem prae se tulit: Vos vero, ait ad Myl- liam et Timycham, prae omnibus dignos & me honores 'consequemini, si in regni con- sortium mecum venire volueritis. quae pro-
27) Mv ac] Ciz. µνλίας. ldem paulo post £yyvoc pro bevos. Kies. |
. ἂθυμήσας ἔφαιγεν] Lego, ἀθυμήσας, ὡς ἐφαίνετο.
w:t. In cod. Ciz. et edit. Arc, est εγέφαινεν. Quare
γατα lectio videtur esee, ex ἐνέφαιλεν. Nam ἐμφαίνει vt constat, intransitiue vsurpatur. Kies.
49) συμβὰσιλεῦσαι] In Ciz. συμβονλεῦσαι, quis ili vel praeferendum videtur, Kies.
!
/
-
s
0608. IAMBLICHI LIBER
Tuas πρὸς πάντα, ἃ 39) ἐπηγγέλλεεο , ἄνα-
φευόντων ἀλλὰ tv γό µε, ἔφη, δεδάδαντες, μετὰ τῆς ἐπιβαλλούσης προποµπῆς διασώδεσὺε. πυὑομένου δὲ τοῦ ἸΜνλλίου, xo ví ποτ 60r»,
. (650 μαθεῖν προθνμεῖκαε «δκεῖνο, εἶπρν O «άιο-
φύσιος, Tig ἡ αἰσία, ὃς ἣν οἱ ἑταῖροέ σου ᾱ-
«ποθανεῖν μᾶλλον: εἴλοντο, ἢ κυᾶμους. πατῆ- ^ 60e; κα) à ἸΜυλλίας εὐθύς ἆλλ ἐκεῖνοε μὲν,
y € 7 «t 3 , , &/A6T, ὑπέμειναν, ἵνα μὴ κυάμους πατησᾶσι», ἀπούανεῖν ἐγὼ δὲ αἱροῦμαε, . ἕνα τούτου ὅοι
| ez» αἰταν μὴ ἐξείπω, 31) αυάµους μελλον
494
φατῆσαε. . Λαταπλαγέντος δὲ τοῦ «4ιοννσίου
xai µεταστήσαι αελεύδαντος αὐτὸν σὺν (Bie, Φασάνους δὲ ἀπιφέρει» τῇ Τιμύγα προςτᾶττον-
| vog! ἐνόμεδε yáp , &re φυναϊκά τε οὖσαν καὶ
33) ἔπογλον, ἑρήμην δὲ τοῦ ἀνδρός, ῥᾳδίως τοῦτο ἐκλαλήσειν φόθῳ τὼν βασάνωι' ἡ νεν-
φαία δὲ 3) συμβρύξασα ἐπὶ τῆς γλὠσσης τοὺς ὀδόντας xal αποκόιµασα αὐτὴν προςέπευσε τῷ τυράννῳ, ἐμφαίουσα, «ὅτε, εἰ xol ὑπὸ τῶν
ῥασάνων τὸ ÜjÀv αὐτῆς seen dy όυναναγκα- 50) ἐπηγγέλλετο] Ita Arc. In Cis. rudis In Kust. edit. vitio typographico ἐπιγγέλλετο. | Pro πρὸς πάντα, quod praecedit, in Par. est πρὸς ταῦτα. Kioss. 81) κυάµους ] Cis. κύαμο». Kiess. - 82) ἔπογκον] In Ciz. ἐπ ὄγκον. Illud adisctiuni prae- . ter hunc locum non videtur occurrere, Kiess, [Du- |) biae mihi fidei videtur: neque ausim ex h. l. in Lexica referre. Facile enim suspiceris scribendum ὅτι ὄγκυον, coll. Basti Comm. Pal, p.236. Schaefer.] 85) συμβρύξασα ἐπὶ τῆς γλὠσση: τοὺς 00.] Historiam "hanc respexit Sanctus Ambrosius, lb. II. de Virginit.
Ν Mz
DE PYTHAGUORICA VITA. CAP.21. $99-
missa quum illi respuissent; at vnum saltem si me-docueritis, inquit Dionysius, incolu- ies dato sufficienti praesidio dimittam: in- terroganteque. Myllia, quid tandem esset, qued tantopere discere aueret; hoc, sühie- cit tyrannus, cur socii tui mori maluerint, quam fabas calcare? at ego, regéssit e ve- stigio Myllias, malim fabas calcare, quam causam huius rei prodere. Quo responéo pereulsus Dionysius Mylliam e conspectu abripi; 'Timychae. vero tormenta admoeueri iussit, ratus, eam, vtpote mulierem, et gra- vidam, et a marito destitutarh, facilius illud metu tormentorum indicaturam esse: sed virago illa dentibus linguam mordicts core reptam abscidit, et in tyrannum .exspuit; - eoque ill demonstrauit, . licet, sexus eiu$ muliebris tormentis succumbens tacendum | cap. 4. his verbis : Pythagorea quaedam ,. vna ex virgi- nibus, celebratur fabula, eun» a tyranno cogeretur se- cretum prodere, ne quid in se ad extorquendam con- fessionem vel tormentis liceret, morsu. linguam abscidis- s6, atque in tyranni faciem despuisse : vt, qui interro- gandi finem non faciebat, non haberet, - quam interro- garet. Hunc locum acceptum refero Aegidio Menagio, qui eum obseruauerat in Historia Mulierum Philoso-. pharum, vbi de Timycha agit. Apud eum plura vide. , Caeterum pro συμβρύξασα, quod ex tod. MS. reuoca- vimus, prior Edit. male habet συµβύξασα: quod Ar- 'ceriüs infeliciter in συμπτύξασα mutandum censebat. Κατ Post 4j γενναία Cis. cum Axc. δὲ omittit. Sed ΄ " nolui delere, quum hic particulae δὲ post perentheses
vsus satis sir frequens. Pro τὸ κά. οἱ. τῇ θήλνι ? ÉHiess. ^ h
4οο : ΑΒ ΗΤΟ ΣΣ LIBEM
ρδείη τῶν Dein Dovu DW τι | ἀναναλύψαι, τὸ μὴν. ὑπηρετῆσον 34) ἐχποδὼν Ux αὐτῆς περικέ- αοπται. οὕτως 1) δυσκατάύετοε πρὸς τὰς ἐξω- Σερεκῶς φελίας ἦσαν, εἰ καὶ βασιλικαὶ) τυγ- 195 χάνοιεν., Παραπλήσεα δὲ τούτους χα) τὰ περὶ ο) ης σιωπής ἣν παραγγέλµατα, φέροντα εἷς σω- φροσύνης ἄσλησι». πάντων γὰρ Χαλεπωτατόν ἐστεν ἐγκρατευμάτων τὸ γλώστης χρατεῖν. τῆς αυτής δὲ ἀρετῆς dori καὶ τὰ πεῖόον .Κροτωνιά- vai απέχεσθαι τῆς 169) ἀθύτον xaà νόθης πρὸς các Φαλλακίδας συνουσίας. καὶ Ls 5» διὰ τῆς
| μουσικῆς ὀπανόρθωόις, 9) óc Je καὶ τὸ oi- θερημένον μειράκιον ὑπὸ τοῦ έρωτος εές σω- qQoovvg» µμεεέστησε. καὶ) ἡ εῆς ὕβρεως δὲ
' ἀπάγουσα παραένεσις εἰς τὴν αὐτὴν ἀρετὴν 196 ὠκήκει, Kal ταῦτα δὲ παρέδωαα τοῖς Ηνδο- Φορέίοις Πνθωγόρας ». ὧν αἴτιος αὐτὸς ἡ». 39) προρεῖχον γὰρ οὗτος τὰ σώματα, ὡς ἂν ἐπὶ
' c $4) ἐκποδὼν ] Sio pro i» ποδῶν scripsi. «ερικέποπται
autem pro περικάρυπται, quod in Arc. edit. legitur, iam Kust. e MB. receperat. Koss. . 85) δυσκατώθετοε ] Operam. hic ludit Arcerius, qui vocem hano, quae vtique recte se habet, in δυσκάθεκτοι mutandam censet. JKust. , $6) ἀθύτου] Miror, Arcerium vocem hanc, non so ' jum sanam, sed etiam elegantem, sollicitasse, et im éÓérovy mutandam censuisse: quamuis ipse testetur, se ad marginem codicis. sui hoc scholium annotatum roperiase , ταῖς γὰρ μνησταῖς συνοικεῖν μµέλλοντες ἔθνον, ταῖς παλλακίσι δὲ, οὐδαμῶς. (Idem scholion etiam in margine codicis Ciz. adnotatum, est. Kiess.) Verum , vtique scholiastes ille dicit. Nam nullae nuptiae legi- | timae et solennes olim absque saczificiis celebrabantur.
1 ^
DE PYTHAGORICA YvITA. CAP. 2χ. 4ο.
adita eviulgare adigeretur, ministram. ta- men loquendi a se e medio sublatam prae- cisamque esse; Adeo difficulter ad admit- tendas extraneas, imo regias etiam amicitias, adduci se passi sunt. Consimilia hisce.silen- 1ii etiam praeeepta fuerunt, quae ad exer- cendam eontinentiam:ducebant: cuius nimi- rum difficillimum genus est, linguam mode- rari. Ad temperantiam quoque referendum est, quod Crotoniaus Pythagoras persuasit, vt a profano et spurio pellicum commercio se abstinerent: item, quod musices benefi- cio adolescentem amoris oestro percitum emendauit, et ad sanam mentem traduxit: sed et dehortatio a lasciuia in eandem vir-- tutem. incidit. Atque haec suis discipulis ita tradidit Pythagoras, vt ipse eorum pri- mus effector esset. Nam corporh s$ua ita curabant ili, vt in eodem yemper habitu
Hine Φθύειν j*uov; apud Aelian. Par. Hist. VIIT, . 7.
nuptias solenniter celebrare significat : et apud. Suidam
ἄθντοι γάμοι appellantur nuptiae illegitimae et absque ,
sacris contractae. Jíust. De verbo JUu», quod in
hac locutione simpliciter est sacrificiis aliisque sacris
ritibus celebrare, vide Beckium ad Aristoph. Av. 9989. "ol. v. P. 516. Kiess.
s? Qv ᾗς καὶ τὸ οἱσερημένον µδιρ.] Historia, ad quam hic respicit Iamblichus, narrstur suprs, Num.- 11$, Kut. .In Ciz. οἰστρημμένον. Ibidem pues post deest ἀρετήν. Ki ess.
38) προςεῖχον γὰρ οὗτοι τὰ σώματα , ὧρ ἂν ini] Scri- - bendum est , προκεῖχον γὰρ οὕτὼς τοῖς σώμασι, (6g ἂν ini τῶν αὐτῶν διακέοιτο. —Conier cum hec loco Por-
"Tom. 1], | | Ce
403 IAMBLICHI LIBER
^ ο. ^ : à Fr . 9 : 4 » 40 4 34v αὐτὼν διάκχεενται, xal μὴ ποτὲ 3) μὲν (16)ῥικνά, ποτὲ δὲ πολύσαρκα ἀνωμάλου γὰρ fiov τοῦτο ὥοντο εἶναι] δείγμα. ἀλλὰ ὠὡςαύ- vog καὶ κατὰ τὴν διάνριαν ovy ὁτὲ μὲν ἐλα- go, ὁτὲ δὲ πατηφεῖς, aAA. ἐφ ὁμαλοῦ πράως
J / 4 3 E A , , λαίροντες. διεκρούοντα δὲ ogyac, αδυμίας, ταραχάς. καὶ ἦν αὐτοῖς παράγγελµα, 4) ὡς οὐδὲν δεῖ τῶν ἀνθρωπίνων συμπτωμάτων ἆ- "μπροςδόχητον εἶναι παρὰ τοῖς νοῦν ἔχουσι», ἆλ- .A& πάντα προςδοκᾷν, o» μὴ τυγχάνουσεν av- . ιτοὶ κύριος ὄντες. εἰ δέ ποτε cvtoic ovp an 3 3} / 21 f » » - E A .4j ὀργή, 1] λύπη, 5 ἄλλο τε TOLOUTOV, ἐκποδὼν ἀπηλλάττοντο, χαὶ xoc ἑαυτὸν ἕναστος γενό- μένος ἐπειρᾶτο λαταπέπτειν τε καὶ ἰἑατρεύεν 1397 τὸ παύος. ««έγεται δὲ xoà τάδε περὶ τῶν 11ν- '«Φαγορείων, ὡς οὔτε οἰκέτην ἐκόλασεν 41) οὐδεὶς «Ur» ὑπὸ ὀργῆς ἐχόμενος, οὔτε τῶν ἐλέυθέ- phyrium, Num. 55. qui σα. quamuis aliis verbi, refert. Kust. | Pro Oiudxrytos in Ciz. est διαχέηταιν in Par. διαλέλεκται. — Scaliger legit. διακέηνται. Priora Reinesius ita scribit: εἶχον ydp οὕτω πρὸς τὰ σώματα. Rittershus. p. ,9* locum ita legit et interpungit:
mgoceizo» 7ὰρ οὗτοι, τὰ σώματα ὥς ἂν ἐπὶ τῶν αὐτῶν δια- κέωνται, καὶ μὴ ποτὲ μὲν ῥικνά, ποτὲ δὲ πολύσαραα. Hanc Rittershusii rationem equidem ita probo, vt legendum censeam , προςεῖχο» yàg οὗτοι, τὰ σώματα ὡς , ἀεὶ ἐπὶ τῶν αὐτῶν διακέητα. Vocabulum dei propter ας μέν, ποτὲ δέ, necessarium est. Jiess.
59) μὲν ῥικνά] Sic recte codex: MS. Αι prior Edit. vitiose, μεριμνά: quod Arcerius bona fide «ollieita ver- terat. "Pixv& autem hic significat, macilenta: quod vel ex opposito ei "toA0gagxo patet. Hinc obiter emendo
" Hesychium v. J»xxoj, apud. quem pro ἱκανοὶ iod
Pd
b PN
/
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 21. 405
| permanerent; non veto iam quidem maci- lenta, alio vero tempore obesa essent: hoo enim vitae inaequalis signum: ; habebant. Eodem modo sibi constabant animo; neque modo hilares, modo tristes erant; sed velut ad perpendiculum aequabiliter leniterque laetabantur: iras vero, et animi deiectio-
nem, atque perturbationes procul habebant; . .
eratque ills inter praecepta, sapientes nihil eorum non expectare debere, quae homini Accidere possunt, quaeque in eius potestate non sunt. Quodsi quandoque ira, vel tri- $titia, vel aliud quippiam huiusmodi alicui superuenisset, e medio se proripiebant,. et pro se quisqué sine arbitris affectum illum
digerere et sanare conabatur. Ista quoque,
de Pythagoreis feruntur, neminem illorum iratum, vel seruum verberibus mulctauisse,
vel liberum hominem verbis corripuisse ,; sed
legendum est, addita negatione, ovy Íxxvoi σαρξίν. Mi- xor autem, vt et hoc obiter moneam, Henr, Stepha- num in Thesauro suo vocem ῥικνὸς, et inde deriuata, prorsus omisisse: cum tamen vsus eius satis frequens sit apud veteres scriptores. Kust. Pro ποτὲ δὲ Ciz. eum Arc. ὅτε δέ. Deinceps Ciz. pro zs μὲν habet ὅτι ᾖέν. Hiess
4ο) cc οὐδὲν δεῖ τῶν ἄνθρωπ. συµπτ.] Haec leguntur etiam infra, Num, 224. vsque ad verba illa, ἰατρεύειν τὸ πάθος. Kust. Pro avroig duuflaíg .Ciz. cum Arc, αὐιῷ συµβαίη. Idem Ciz. ὀργὰ pro 9977. Deinceps e Ciz. scripsi ἐκποδὼν pro ἐκ nodu», quae est sciiptura editionum Argeriü et Rusteri. diiess.
4:) ουδείς] Ciz. ov39i4. Kies.
| Cca
-
ο 40h 7 HC
eur ἐνουθέτησέ τινα’ ἀλλ ἀνέμενεν ἕλαστος
τὴν. τῆς διανοίας ἀποχατάστασιν. ἐκάλουν δὲ 43) τὸ νουθετεῖν, παιδαρτᾷῷν. ' ἐποιοῦντο γὰρ
τὴν ἀναμονὴῆν, σιωπῇ Άθώμενοε ux ἠσυχίᾳα.
9 Σπένθαρος yovv denytivo πολλάκις περὶ 4e- χύτου' “Ταρανεένου , ὅτε, διὰ χρόνου τενὸς ti;
"ἀγρὸν ἀφικόμενος, 4) ἐκ σερατείας φεωστὲ
(ιδ παραγεγονώς, ἣν ἐδερατεύσατο ἡ πόλες εἰς
-
4) Μεσσηνίους, «c εἶδε τὸν τε ἐπίτροπον xa) τοὺς ἄλλους οἰχέτας οὐχ sU τῶν περὶ τὴν ψεωυγίαν ἐπεμελείοο πεποτηµένους, ἀλλὰ ut- φἆλη . ειν) πεχρηµένους ὀλιγωριας veo Sons, 46) ὀργισθείς τε καὶ ἀγανακτήσας οὕτως, eg ἂν ἐκεῖνος, εἶπεν, ὡς ἔοεχε, πρὸς τοὺς OixE- σας, ὅτι εὐκυχοῦσεν, ὅτι 57) αὐτοῖς ὤργεσται'
ο * Mi np 8 y , » sí yag gr τούτο συµβεβηακος ijv, Ovx αν ποτὸ
αὐτοὺς ἀθώους γενέσθαςε, τηλικαῦτα: ἡμαρτη-
43) τὸ νουθετεῖν, παιδαρτᾷν ] - Sic locum hunc scxi- bendum esse recte monuit Scheíferus de Philos, ltal, €ap. XIV. in fine- Ante enim legebatur, τὸν φονθε-
RS 4j», παιδαρτᾷν». Conferendus est autem 'cum boc
loco Noster supra, Num. 101. et infra, Num. 250. vbi pariter docemur, óc νουθετῄσεις a Pythagoreis olim dictas fuisse, παιδαρτάσεις. πες.
45) Σπίνθαρος] De Spintharo, Aristoxeni patre, vid. Mahne pag. 8. sqq. Jdem vir doctus mon dubitat, quin ea loca, vbi Spinthari huius mentio Át, ex Aristoxeni scriptis sint desumta, veluti haec sectio 197. Adde eundem Mahnium pP. 47. 94. Kiess.
" ix orgarsíno] Sic seripsi, monente eti&m Mahnio , p^g- 47. pro στρατιᾶς. Iu Arc. edit. erat xai σερατιᾶς. Conf. Doruill. ad Charit. p. 55o. Kiess.
45) Ππεσσηνίους ] Ciz. cum Aro, µεσηνίους. Κον
-
* " ic
4
DE PYTHAGÓRIGA VITA. CAP. Ü1. 40b
quemque exspectauisse, donec sibi-animus ad tranquillum statum rediisset. Vocabant autem castigáre verbis παιδαρτᾷν, i. e. disci-. plina instruere. Ceterum cum $silentio et 1ranquillitate patientiae litabant: vAde et Spintharus subinde de Arehyta Tarentino referebat, eum, quum post aliquod tempo- ris interuallum a bello redux, quod T'aren- tini contra Messenios ductu eius gesserant, rus suum reuiseret, et villicum cum cetera familia rem rusticam non, vt par erat, dili- genter, séd extreme supina negligentia. « οιι- rasse anunaduerteret, tanta ira indignatio- ET neque correptum, quantam ille conciperet, seruis, vt par erat, dixisse, bene cum illis agi, quod ipsis iratus.sit; alias tam grauium
admissorum condigna supplicia luituros esse. 1
46) ὀργισθείς τε 4. τ. À.] Locus .corruptus ita corri- gatur, si legamus: ὀργισθείς τε οὕτως er ἂν ἐκεῖνος, ἠγανάκτησεν , ὡς ἔοικεν, εἰπὼν πρὸς τοὺς οἴκέτας κ. τ. À- atque iram concipiené, eam nimirum iram, quam ἴαπ. tae virtutis homo concipiat, indignatus est, vt par erat, à3ta reprehendens seruos verbis, etc. Ita Wyttenbach. in Mahnii diatr. de Aristokeno, p. 48. At ver&m huius loci lectionem seruauit ὁοάοχ Ciz, καὶ ἀγανακτήσας pro ᾿ἠγανάκτησεχ, quod antea legebatur. Εἶπεν pendet ex ὅτι i, et verba ὀργισθείς τε καὶ ἀγανακτήσας οὕτως, ὡς ἂν ἐνεῖνος, hanc vim habent: ἑαπία irà et indigna- tione concepta, quantam talis vir concipiat. —- In an- tecedentibus pro τῶν περὶ in edit. Árc. est τῆς περέ, de quo Scaliger fecit τὰς RE Kiess,.
Pd
47) αὐτοῖς ] Ciz. αὐτοὺς, ldem deinceps hoc ordine, jd μὴ γάρ. Kies. TOME.
l ΄
406 IAMBLICHI LIBEE
198 ύτας. Ἔφη δὲ AéysoD ac καὶ περὶ 99) KAuviov 7 —-— R4 M 2. 9 γα τοιαυτα τινα. zl γαρ ἐκεῖνον ἀναβαλλεσύαι πᾶσας νουλετήσεις τε xal πολάᾶσεις εἰς τὴν τῆς διανοίας ἀποκατάστασεν. οἴστων δὲ xol δα- | xQvov καὶ) πάντων τὼν τοιὀύτὼων εἴργεσδαι | AJ 9» « » , 2f 3. ! | τοὺς ἄνδρας οὔτε δὲ κέρδος, οὔτε ἐπιδυμίω, Όυτε ὀργήν, οὔτε φιλοτιµίαν, ούτε ἄλλο δύ- δὲν τῶν τοιούτων αἴτιον γένεσθαι δαιφορᾶς ἄλλα πώντας τοὺς Ἠυδαγορείους οὕτως ἔχει - πρὸς ἀλλήλους, cg ἂν πατὴρ όπουδαῖος πρὸς τέκνα 9) σχοίη. καλὸν δὲ καὶ τὸ πάντα 39) Πυδαγόρᾳ ἀνατιθέναει τε xal ἀποκαλεῖ, xal µηδεμίαν περιποιεἈσθαε δόξαν ἰδίαν ἀπὸ τῶν εὑρισκομένων», εἰ μή πού τε σπάνιον. πά- E 1 { / 2 , Y t vu γὰρ δή τενές εἶσεν ὀλέγοι, ev ἴδια γνωρί- . 399. ζεται ὑπομνήματα. Θαυμάζεταε δὲ καὶ η τῆς (165) φυλακῆς ἀπρίθεια. 51) ἐν γὰρ τοδαύταις γενεαῖς ἐτῶν οὐδεὶς οὔδενὶ φαίνεται τὼν ΙΠυύαγορειῶ ἁπομνημάτων 53) περιτετευχὼς πρὸ τῆς Φμο- λάου ἠλεκίας. ἆλλ 53) οὗτος πρῶτος ἐξήνεγκε -' 48) Κλευίου] De hoc Clinia, Tarentino, egfegio ptr turbationum animi sui moderatore, vid. Mahnii dtr p.89. Kiess. | 49) oyoín] Sic MS. pro ἐχοί, Κας. 6ο) Πυθαγόρα ἀνατιθέναι τε κ.]. Confer Nostrum s pra, Num, 168. et Scheffer, de Philos. Ital. p. 139. Caeterum pro ἀποκαλεῖν antea malo legebatur, ἀπολαλείν, . Rust. Etiam in Ciz. est ἀπολαλεῖν. Ad ἀποαλῷ subintellige αὐτοῦ. Kiess. —— 61) ἐν γὰρ τοσαύταις γενεαῖς. ἐτ.] Vide Schefferum lo 'co laudato; itemque Sam. Tennulium ad Jambli
ν in Njcom. pag. 72. 73. et loh. Alb. Fabricium in Biblioth, Graeca, Lib. IL. Cap. XII. pag. 454- Κε
i
DE PYXTHAGORICA VIT.A. CAP. ΟΙ. 467.
Similia etiam, de Clinià tradi ait: nam et illum oinnes castigationes punitionesque. dis- tulissé, donec mentem in wuanquillum. $ta-:
tum restitutam haberet. Praeterea memo- rant, viros istos a lamentis, ploratu, et id genns omnibus sibi temperare; et nec lucri spe, nec cupiditate, nec ira, nec ambitione, aut alio quopiam simili affectu ad conten- dendum inter se abripi: sed omnes Pytha-. goreos ita erga se inuicem affectos esse, vt bonum patrem. erga liberos suos. , Egregium etiam fuit, quod cuncta Pythagorae adscri- bebant attribuebantque, nec, vllam sibi, nisi admodum raro, ab inuentis suis gloriám vindicabant: pauci enim sunt, quorum pro-
pria opera celebrantur. Admireris etiam merito, quod id adeo accurate custodiue- rint, vt per tot secula nemo reperiatur in. vllum Pythagoreorum commenzarium inci-
disse ante Philolai tempora. .Hic enim pri-
52) πεμιτετευχὼς 1 Sic M8. Antea vero male, περιτε-
τευχίως. Kust. Bentleius in Resp. ad C. Βου]. p. £01. corrigit περιτετύχέναι, ignorans librorum lectio- - ' pem περιτετευχώςο. Scaliger emendabat περιτετυχώς. «Απ΄ ' tea. Ciz, cum Arc. οὐθεὶς οὐδενὶ. Riess.
58) οὗτος πρῶτος ἐξήνεγκε τὰ 3g.) Ad rem facinnt illa Laextiana in Pythagor. Num. 35. Mt δὲ Φιλο- λάου οὖκ ἦν τι γνᾶναι Πυθαγόρεον δόγμα. "Οὗτος δὲ µό- vog ἐξήνεγκε τὰ διαβόητα τρἰα βιβλία, ἃ Πλάτων ἐπέστει- lev ἑκατὸν μνῶν ἑωνηθῆναι. Confer Menagium ad Laer-
| €um in Philolao, Num. 85..et Sam. Tennul ad kem- | blich. in Niceom. pag. 399. Kmst. De Philolei facto
-
408 JAM BLICHI LIBER
τό θρυλλούμενα ταντα τρία 34) Bua, & M- .εται iov 0 Συρακούσιος ἑκατὸν μνὼν πρί- ασθάε, IlAdravog κελεύόαντος, sig πενίαν τινὰ μεγάλην τε xal ἰσχυρὰν 52) ἀφειβομένου τοῦ "Φιλολάου ἐπειδὴ xal $9) αὐτὸς ἦν ἀπὸ cvy- φενείας τῶν Πυψαγορβείων, xci Óux "τοῦτο. µε- $oo τέλαβε τῶν βιβλίων. Περ) δὲ δόξης ταδε | i. φασὶ λέγειν αυτούς. dvónrov μὲν εἶναι xoi
" «Ó πάσῃ xui mavróg δόξῃ προσέχεεν, xal ua- λιστα τὸ τῇ παρὰ τὼν πολλὼν ycvOuÉvy. τὸ
| yug χκαλὼς ὑπολαμβάνεειν τε xa) δοξάδειν ὁὀλί- goi ὑπάρχειν. δῆλον γὰρ; ὅτε περὶ τοὺς d- .δότας τοῦτο 59) γίνεται 'οὗτοι δέ εἶσεν ὀλῤοι. ὥστε δῆλον, ὅτε Ovx ἂν $9) διατεένοι sig τοὺς πολλοὺς ἡ τοιαύτη δύναµις. ἀνόητον Ó εὔαι xal πάσης ὑπόλήψεως τε xal δόξης χαταφρο- (166) veiv. συμβήσετοι, γάρ; ; Que τε xaà ὄνεπα- vogDorov εἶναι τὸν οὕτω δμεκείμενο». ἄμα- oiov 69) 08 εἶναι τῷ μὲν ἀγεπιστήμιονε uav-
-
adde Tennemann. Gesch. à Phil. Bd. I. p. 145. 14.
— In Arc. edit. est ἀλλ οὗ, pro quo Rittershusius ad GPerpbys P. 85- δν , deleto ἀλλ, scribit: minus bene. Riess.
54) βιῤλία, ἃ λέγεται 4ΐων ὃ Συρακούσιος] Par. βιβλία do ó Zu. & λέγεταν. In Ciz. συρρακούσιος. Kiess. 55) ἀφικομένου ] lta scripsi cum Rittershusio, idemque videtur lectum esse in Árcerii codice: nam huius editie habet ἀφικουμένου. Αι Ciz. cum Bustero dgixyovptyot.
Kies s.
66) αὐτὸς ] Id est, Philolaus; non vero, vt Ároerín existimabat, Dion. Kwst. Arcerii errorem mótuit etiam Rittershusius l, c. — Deinceps Cis. ἀπὸ τῆς 0177* φείας. KHKiess. : : ;
/
Pd 3 r T - 9
Ν
DE PYTHAGORICA VITA. CAP.Àr. 4o9
mus. celebratos illos - tres libros: euulgauit, quos Dio Syracusanus Platoni id flagitanti centum minis emisse dicitur: inciderat enim. in magnam grauemque paupertatem Philo- laus; et quia cum Pythagoreis necessitudine
iunctus erat, ideo librorum istorum parti- -
ceps factus est. De fama et gloria ista di-
cuntur tradidisse: insipientis esse, oinnem
vndique opinionis auram captare, praeser-
tim quae a promiscuo vulgo proficiscitur: -
nam paucis contingere, vt recte de quo- piam sentiant opinenturque: quin apertum essé, id intelligentibus tantum competere: horum autem perexiguum esse numerum: indeque manifestum fieri, istam facultatem ad multitudinem se minime extendere. Sed et illum insipienter agere, qui omnem de
se opinionem famamque contemnat: qui
enim, eo animo sit, illum rudem et inemen- dabilem mansurum. Necesse autem esse, vt is qui ignarus est, se ad discenda quae
-
57) φασὺ ] Ciz, φησί. Idem deinceps cum Par. pro ἀνοήτου, quae est Kusteri et Arcerii lectio, praebet:
ἀνόητον: quod quum melius conueniat verbis, quao
sequuntur, ἀνόητον. Ü εἶναι, réposuimus. Kies. 69) ᾖένεται] | Ciz. et Par. γίνεσθαι. Kicss.
, 69) διατείνοι] Optatiuum pro indicatiuo διατάίνεε, quem, habent editiones Árc. et Kust., e cdd. Ciz, et Par. re
stitui. Kiess.
6ο) δὲ ivan] Ciz. ὅ sivo; Tum Par. τῷ μὴ ἀγεπιστήμονε et Ciz, ἀγνοῷ pro ἀγνοῶν se — Kies.
4
LES
EN
ÁiO. " XAMBLICHI LIBER
ἐλάνειν, ἅ τυγχάνει ἀγνοῶν Tb xal OUx ἐἔπι- στάµενος ' c9 δὲ µανάώνονεε προςέχειν τῇ τοῦ ἀπισεαμένου τε χα) διδαξαι δυναµένου ὑπολή- ο 8ος φεετε καὶ δόεᾳ. 61) Καθόλου δὲ εἰπεῖν, ἄναγ- ο Ααἰομ εἔναε τοὺς σωέλησο μένους τῶν νέων προς- &ysiv ταῖς vOv πρεςθυτέρων τε xal καλῶς ῥε- βιωκότων ὑπολήφεσέ τε xoà δόξαις. ἐν 03 τῷ ἀνθρωπίνφ Bio τῷ σύμπαντε εἶναί τινας ἡλι- - "αίαςρ 61) ἐνδεδασμένας (οὕτω γὰρ xal λέγειν ἀὐτούς Φαδιν), gc σὺκ εἶναέ τοῦ πυχόντος πρὸς ἀλλήλας συνεῖραι. ἐχκρούεσθα; γὰρ αὐ- ^ φὰς Un ἀἄλλιλων, ἐάν τις μὴ παλῶς τε xol ὀρθῶὼς «yi τὸν ἄνθρωπον ἐκ γενετῆς. δεῖ οὖν 45uc τοῦιπαιδὸς ἀγωγῆς καλῆς τε χαὶ σώφρονος 6) γωοµένης καὶ ἀνδρικῆς πολὺ εἶναε µέρος τὸ παραδιδόµενο» εἰς τὴν τοῦ νεανίσκού 3)Àc- χίαν ὡςαύτως δὲ xoà τῆς τοῦ νεανίσχου ἐπι- pelea Té καὶ αγωγῆς xag τε καὶ ἀνδρικῆς ο,α) σώφρονος γινοµένης, πολὺ εἶναι ρεέρος 64) τὸ παραδιδόµενον eic τὴν τοῦ ὤνδρὸς ἠλε- αίαν’ ἐπεί περ εἰς ye v0Ug πολλοὺς ἄτοπόν re 202 λα) γελοῖον εἶναι τὸ ὀυμιβαῖνον. ΙΠαΐδας uiv ydo ὄντας οἴεσθαι, δεῖ εὐτακτεῖν τε xoà σω-- φρονεῖν, καὶ ἀπέχεσῦαι πάντων τῶν φορτικῶν
] i 61) Καθόλου x, v. Λ.] Quae Iamblichus hio et in se- quentibus tradit, ea Mahnio (l. c. Ῥ. θε.) ex Aristo-
xeni loco ibi e Stobaei ferm. (p. 248) allato hausta - , videntur, Kiess.
62) ἐνδεδασμένας] Par. ᾿ἐνδεδομένας, In Protreptico p. 46. ex Arcbyta legitur Tis, vbi de huius verbi
BJ
[ ^" .-
DE PYTHAGORICA VITA. CAP, O1. Á11
ignorat, componat; discenti vero ineum- bere,;vt animum ad πα. sententiam- | que eius, qui gnarus est, quique docere potest, aduertat: generatim insuper opus esse, vt iuuenes, quibus salus sua cordi est, attendant, quid seniores, quique vith recte acta inclaruerunt, senserint opinatique fue- E
rint. Praeterea in vniuersa hominum .vita ' - aetates quasdam inter se distributas esse, quas ἐνδεδασμένας vocare dicuntur: neque cuiusuis esse, illas secum inuicem ΘΟΠΠΘ- ctere: subuerti enim vnam ab altera, misi quis ab incunabulis id, quod in se hominis est, bene recteque institutum habeat. Ώε- bere itaque cum educatione pueri ita com- paratum esse, vt, οἱ ad probitatem, ad so- brietatem , Δά fortitudinem exacta fuerit, potissima eius pars in adolescentiam trans- feratur. Eodem modo, si adolescens ad honestatem! ;, fortitudimem et. temperantiam cum cura educatus sit, praecipuam huius educationis portionem in vitilem "aetatem transfundi debere : quod enim vulgo cirea haeo fieri amat, absurdum et ridiculum es- se, dum pteros existimant modeste et tem- peranter agere, et ab omnibus, quae odiosa
vsu, qui Pythagoreorum fere proprius fuisse' videtut, minus r&cte dubiaui. Kies: 63) γυνοµένης] Οἱ». γενομένης. Kiess.. —. 64) τὸ ποραδιδόµενον ] Articulum addidi, qui male aberat. JEiess,
-—
[d -
412 IAMBLICHI LIBER
(67) zs καὶ ἀσχημόνων εἶναι δοχούντων᾽ νεανίόκους δὲ γενοµένους ἀφεῖσθαε παρά γε δὴ τοῖς πολ- Aoig ποιεῖν, O τε ἂν θόύλωνεαι. συῤῥεῖν. δὲ σχεδὸν εἰς ταύτην τὴν ἠλεκίαν .ἀμιφότερα τὰ Φένη τῶν ἁμάρτηματων. so γὰρ παιδαριῴδη πολλὰ καὶ 65) ἀνδρώδη vovg νεανίσκους ἅμαρ- πάνειν. τὸ μὲν γὰρ φεύγειν ἅπαν τὸ τῆς σπου- Ógc τε καὶ τάξεως γένος, ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν, διώκειν δὲ τὸ τῆς παιγνίας τε καὶ ἀλολασδίας xal ὕβρεως τῆς παιδικῆς εἶδος, τῆς τοῦ παι-
Sg ἡλεχίας οἐχειότατον εἶναι. — éx ταύτης οὖν εἰς τὴν ἐχομένην ἠλικίαν ἀφιανεῖσθαι τὴν τοι- αύτην διαύεσεν. τὸ δὲ τῶν ἐπιδυμιῶν τῶν ἑοχυρῶν X ὠραύτως δὲ 66) xol τὸ τῶν Φελοτι- μιιῶν γένος, ὁμοίως δὲ χα) τὰς λοιπὰς ὁρμά πε xai διαθέσεις, ὅσαι τυγχάνουσιν οὐόαι τοῦ . χαλεποῦ τε καὶ 67) ὑορυβώδους γένους, ἐκ vij τοῦ ἀνδρὸς ἠλεχίας sig τὴν τῶν νεανέσχων a-
L georveigóan. διόπερ πασών δεῖσύαι ἡλιχιῶν
| 805 σάύτην πλείστης ἐπεμελείας. ζαὐόλου δὲ εἰ-
| πεῖν, οὐδέποτε τὸν ἀἄνὑρώπον ἑατέον εἶναι ποιεῖν, ὅ τι ἂν Φούληταςι, ἆλλ ἄεί τενα ἐπι- στατείαν ὑπάρχειν δεῖν, καὶ ἀρχὴν νόμλεμόν.τε
. ααὶ εὐσχήμονα, ng ὑπήχοος ἔσται ἕκλαστος τῶν
πολιτῶν. ταχέως γὰρ ἐξίστασθαι τὸ ζῶον ἐα-
{έν τε xo ὀλιγωρηδὲν eig χαχίαν τε xad φαυλότητα. ἐρῶτᾷν τε καὶ διωπορεῖν πολλά- «ις ἄνεοὺς ἐφαόαν, τίνος ἕνεχκα τοὺς παῖδας
65) ἄνδρωδη ] Ciz. ἀνδριώδη: Kiess.
--
DE PYTHAGORICA VITA. CAP.DS1. ιδ ΄
et turpia videntur, se continere debere: quum vero ad adolescentiam "peruenerint,. tunc plerique illis plenam faciendi quod lubet, licentiam indulgent. Quo fit, vt in hanc aetatem vtriusque fere generis vitia confluant: si quidem et pueriliter multa et viriliter adolescentes delinquunt. . Fugiunt enim, vt verbo dicam, quicquid cum dili- gentia et bono ordine tractari desiderat; . lusuum vero, incontinentiae, petulantiae- que. species, puerili aetati familiares, sectan-. "tur: ex puerili itaque in proximam aetatem hanc affectionem deuolui: similiterque amb- itionem reliquasque graues. atque turbu- lentas inclinatignes et affectus e virili aetate in iuuenilem. penetrare; adeoque huic prae omnibus intentiore cura inuigilandum esse. In sümma, nunquaní homini concedendum, vt, quod lubet, perpetret; sed semper ad- iungendum, qui praesit, ita vt quilibet. ei- vium legitimo decentique imperio ^ pareat. Nam animal sibi derelictum neglectimque babitum celeriter in vitia et ad prauitatem delabi. Aiunt et Saepe eos interrogasse di5- putasseque, quare pueros adsuefaciamus, vt 66) καὶ τὸ τῶν] Sic scripsi e cod. Ciz. pro καὶ αὐτὸ τῶν, quae est lectio editionum Arcer. et Kuster. Kiess.
7) Φορυβώδους] Ciz, θορυβώδον. Kiss.
ο
-
e '
414 | |^ IAMBLICHI LIBER
συνελέζοµεν προεφέρεσθαι τὴν τροφὴν τετα- γµένως τε καὶ συµµέτρως, καὶ τὴν uiv τάξεν (169) καὶ τὴν συµμµετρίαν ἀποφαίνομεν αντοῖς παλά᾿ sc δὲ πούτων ἐναντία, τήν τε ἀταξίαν καὶ τὴν ᾿αϊσυμμετρίαν, αἰσχρά 68) ὃ καέ ἐστιν ὅ τε οἵ- νόφλυξ xal ἄπληστος ἐν μµεγάλῳ ὀνείδει κεί- (μενορ. ' εἰ γὰρ μηδὲν τούτων ἐστὲ χρήσεµον εἰς σὴν τοῦ ἀνδρὸς ἡλικίαν ἀφεανουμένων ἡμῶν, μιάταιον .εἶναε τὸ συνεζλέζειν παῖδας ὄντας τῇ φοιαύτῃ χάώδει. cvÓv αὐτὸν δὲ λόγον εἶνωε καὶ 104 περὶ τῶν ἄλλων 99) ἐθῶ». 79) Οὖκ οὖν ἐπέ ys . Uv ΑΛοιπῶν Lov τοῦτο ὁρᾶσύαε συµβαξνο», 00m ὑπ ανθρώπων παιδενεται ἄλλ εὐδὺς d ἀρχῆς τόν τέ σκύλακα καὺ τὸν παῖδα revro συνεθίζεσθαί τε xl nav dvecv, à Otxosc πρατ- τειν αὐτοὺς τελεωύέντας. κααὐόλου «δὲ τοὺς Πνύαφορείους ἔφασαν παρακελεύεσθαι τοῖς &v- τυγγάνουδέ τε xal ἀφεπνουμιόνοις eig συνήθεια», εὐλαβεῖσθαι τὴν ἡδονὴν, ὥσπερ tz xal «ἄλλο süv εὐλαβείας δεομένῶν. οὐθὲν γὰρ οὕτω σφάἄλλειν ἡμᾶς, ovÓ ἐμβάλλειν elc ἅμαρτίαν, “ὡς κοῦτο TO παύος. καόλον O6, ὡς tocrxt, (δεέτεένοντο μµηδέπατε μηδὲν πράώττει» ἡδθνῆς ?7')oroyaLouévovc' sci γὰρ ἀσχήμονα xa βλα- 68) ὃ καί ἐστιν] Lego, καὶ ὅτι ἐσεὶν O το oivdglut, etc. K ust, Orationis series potius postulat, vt scribatur, λος 7019 xal ἐστιν. — Deinceps Par. καὶ yàg μηδὲν pro si yàg μηδέν. — Kioss. 69) ἐθῶν] Male antea ἑνῶν. Just. In margine cod.
$panh. hoc notatur: del. M$. Beg. KRiess. 20) Ovx .9v»] Sic xecte Arc, In ed. Kust. οὐκοῦν. Pro-
Ν RE)
U
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. B12dub-
in eapiendo &ibo -ordiriém- inodümique. ser- vent,. ostendentes illis hac ratione, ista pulcra; contraria vero, qualia sunt «enfu- sio, et excessus quilibet, turpia ésse; vnde et ebrietáti et gulae deditum esse: insigni
probro, habetur. $i enum nihil horum nobis -
profuturum est, postquam in viros. euaseri-
mus; frustrá, dum pueri sumus, tali ordini |
nos adsuefieri. Eandem autem et cetera- rum assuetudinum rationem esse. At enim non cerni, in aliis animalibus, quae ab.ho- minibus erudiuntur, idem fieri; sed statim ab initio, vt catulum, ita et puellum, ad
ea assuefaciendos atque..instituendos esse,
quae iam adultis agenda sint. . .Ih. genere dicitur, Pythagoreos perinde obuios quos- vis ac familiares adhortari, vt.a voluptate
sibi caueant, tanquam a re summae cau-
tionis indiga: nullo, enim nos alio,. quam
istoc affectu, vehementius decipi et in pec-
cata praecipites agi: lunc generatim. viders- tur. contendisse, ne vnquam ad' voluptatem collineantées aliquid .coeptaremus: hune quippe finem vt plurimum inhonestum no-
x EI . xima Obrechtus sic verterat: sed statim ab initio ca-
»
ας
tulum et pullum ea assuescere atque doceri, guae —
sunt, Videtur is pro τὸν παῖδα, quod vocabulum, hio iheptum est, aliud legisse. Kiess. [oce leg. 7. πῶλογ. Schaefer].
71) evoyalonévovc] — Sensus est: agua nihil vn- quam a quoquam voluptatis caMa agondum, osse. Ne
A16 .—9 IAMBLICHI LIBER
— feoüv dg ἐπὶ τὸ πολὺ τοῦτον εἶναι τὸν Gxondv: "αλλά µάλεστα μὲν πρὸς τὸ καλόν La xal sv- σχημον Αλέποντες πρώστεεν, ὃ ἂν jj πρακτέον᾿ δεύτερον δὲ πρὸς τὸ συμφέρον τε xo ὠφόλι-- (16) μον. 73) δεῖσθαι δὲ ταῦτα αρίσεὼς οὐ τῆς vv- &e5 χούσης. :73) Περ) δὸ τῆς ὀνομαζομένης ἐπεῦυ- μίας vota λέγειν 74) ἔφασαν τοὺς ἄνδρας ἐκεένους αὐτὴν μὲν τὴν ὀπιθυμίαν ἐπεφοράν τινα εἶναι τῆς ψυχῆς καὶ ὁρμήν, xoà ὄρεξεν ., ; [4 / 2A 7$ , e ΄Ίτους πληρὠώσεως τενος η 75) παρουσίας τενὼν «αἰσθήσεως ἡ διαθέσεως αἰσθητικῆς. /ένεσθαι | δὲ xai τῶν ἐναντίων ἐποδυμέαν, 75) 1) χαενώσεώς τε xa) ἀπόυσίας xal τοῦ "μὴ αἰσθάνεσθαι ἑνίων. ποια(λον δὲ εἶναι τὸ παὔος τοῦτο xoà σχεδὸν sóv negl ἄνδρωπον πολυειδόσχατον. εἶναι δὲ vag πολλὰς τῶν ἀνδρωπένων ἐπεθυμιὼν 77) ἐπι- ᾿ατήτους ve xal κατεσκευασµένας ὑπ αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων. διὸ xal πλείστης ἐπιμελειᾶς δεῖ- σαι τὸ πᾶθος τοῦτο x«i φυλακῆς σε χα) σω- Κιασλχίας 78) ov τὴς τυχούσης. τὸ. μὲν ydQ αε- φωθόντος τοῦ σώματος τῆς τροφής ἐπεδυμιεῖ», quis στοχαζοµόνους in, στοχαζόμενοι mutandum censeat
— Paulo post Ciz, xai εὐσχήμονα. Kiess.
m .292) δεῖσθαι δὲ] In Ciz. deest 05. , Kiess. 75) Περὶ — 'émivpíag κ. τ. À.] Haee compilata esso
ex Aristoxeno, monuit Mahne p. 77. sqq. kKiess. 94) ἔφασαν ] Cis. ἔπεισαν. Kiess.
' . 75) παρουσίας vw αἰσθήσεως ] Ita recte Ciz., nullo commate post τινῶν posito, quod positum est in Ku- steri editione, ^ Verba enim sic sunt coniungenda: ὄρεξις παρουσίας αἰσθήσιως uU», πο» » Vt Uus quarundam rernm adsit. dios, ;
DE PYTHAGORICA VITA, CAP. Ji. Ár7
xiumque esse: itaque eo proposito ad ageri- dum' nos accingere debere, vt honum ho- nestumque primo loco spectemus; vtilita- tem vero commoditatemque in secundis co]- locemus: et haec quidem iudicio non vul- gari opus habere. De cupidinibus, vtl νο» cantur, ista docuisse viros illos referunt: | ipsam quidem. cupiditatem esse concitatio- nem quandam animae et impetum, appeti- tionemque, qua iuxta inclinationem sen-: | suum atque appetitus sensitiui, repleri ali- quibus rebus, ant quarundam rerum prae- sentia frui desideramus: vicissim vero esse . fjuandam cupiditatem, quae ad euacuatio- nem tendit, quaque abesse a nobis quaedam et non sentiri volumus. Multifarium autem. esse hunc affectum, et prae omnibus fere, qui se in homine exserunt, affectibus plu- riformem: sed et plerasque humanas eupi- ditates extrinsecus arcessitas esse, et propria hominum opera paratas: ideoque illas ma: gna cura atque custodia et minime per- functoria exercitatione indigere: nam na- turale quidem esse, vt corpus exinanitum
76) 5 7] αενώσεώς]. In priore Edit. et MS. corrupte: legi- tur, οἰκαμώσεωςᾳ Cuius loco 7j κενώσεως scribendum esso viderat etam Arcerius. Just. n Ciz ἱκναρώφρως." Ki e.s s.
97) ἐπικεήτοις τε] Particulam τε sddidi e Ciz. Kiess.
78) οὐ τῆς τυχούσης] In Ciz, desunt ov τῆς, Kies. Tom. II.- | D d
[] * 418. IAMBLICHI LIBER
: TP φυσινὸν εἶναι" καὶ τὸ πάλεν ἀναπληρωδένεος κενώσεῶς ἐπιδυμεῖν τῆς προζηκούσης, ου σεκὸν καὶ τοῦτο εἶναι. τὸ δὲ ἐπεθυμεῖν περιέργου τροφῆς, ἢ περιέργου τε καὶ τρυφερᾶς ἐσθητός τε xol σερωµνῆς, fj περιέργου. ré καὶ πολντε- λοῦς an ποικίλης θὐκήδεως , ἐπέπτητον έἶναι, 79) τὸν αὐτὸν δὴ λόγον εἶναι xal περὶ σχενῶν σε, λα) ποτηρέων, λα) διακόνων, xal 6ρεμ-
206 μάτων πὼν sig εροφὴν ἀνηκόντων. Καύόλον
xii δὲ τῶν περὶ ἄνδρωπον παθῶν σχεδὸν τοῦτο
μάλιστα τθιοῦτον εἶναι, οἷον μηδαμοῦ. ἔστα-
| edo, ἀλλὰ προάγειν εἰς ἄπεερο». διόπερ &U-
OUQ ἐπ νεότητος ἐπιμελητέον εἶναι τῶν ava- φυομένων, ὅπως ἐπιθυμιήσωσε μὲν ὧν δεῖ, φεύξωνταε δὲ τῶν µαταίων vs καὶ περιέργων δχιθυμιῶν, ατάραλτοί τε xal καδαροὶ τῶν ^. φοιούτων ὀρέξεων ὄντες, λα) κακαφρονοῦντες - αὐτῶν τε τῶν ἀἄξιοκαταφρονήτων, καὶ τῶν ἐν- ᾿Φεδεμένων ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις. µιάλιστα ὃ εἶναι
" Φατανοῆσαι σας τε µαγαίονς wol τὰς ϱλαβε- exc καὶ τὰς περιέργους λα) τὰς ὑβρερτεκὰς τῶν ἐπιδο]μιῶν παρὰ ro» 99) ἐν ὀδουσίωις dva- τν, στρεφομένων γινοµένας. «οὐδὲν φὰρ οὕτως ἄτο- πον εἶναι, ép' ὃ τὴν ιυχγὴν ovr ὁρμῷν τῶν τοιούζων παίδων τε xal ἄνδρῶν xal γυναικών.
207 Καθόλου δὲ ποικελωτάτην εἶναι τὴν τῶν προς”
φρἐρομένων, ποιλελέωγ. απέραντον μὲν γαρ v.
l " 99) s αὐτὸν δὴ] In Ciz. τὸν αὐτὸν δὲ. Kioss. ϐο) à» ὀξουσίας] In Ciz deest iv. Ibidem dein-
: - L
/ » '
DE PYTHAGOTBRICA 'VITA. CAP. 2t. 419
alimoniis refocilletur: idemque postquam re- pletum est, iuxta naturae ductum euacua- tione opus habere: ast exquisitos cibos, aut curiosam deliéatamque vestem, ac stragula; aut sumtuosam splendidamque habitationem concupiscere, id vero arcessitum esse: eo- em modo se rem habere cum suppellectili,. - vasis, ministris, pecore ad vescendum apto. "Vniuerse autem cum humanis affectibus ita comparatum esse, vt nusquam consistant, - sed in infinitum abripiant: quapropter a prima statimy iuuentute proficientium curae attendendum, vt mature quae appetenda sunt, expetant, vanasque et superfluas cu- piditates fugiant, adeoque ab huiusmodi. appetitionibus imperturbati purique perma- meant, eosque ipsos contemnant, qui eo, quod cupiditatibus impliciti sunt, dignos se contemtu reddiderunt. Cum primis vero animaduertere licere, vanas illas, damno- :$as, exorbitantes, et effrenatas cupiditates iis dominari, qui eminentiori quapiam Ῥο-
. testate conspicui sunt: nihil enim tam. ab- sonum esse, quo buiusmodi tam puerorum, aquam virorum et mulierum animus se non incitet, In genere vero admodum multipli- cem, esse alimentorum, quae sumuntur, va- rietatem: haberi enim quodammodo infini-
&eps legitur ποικιλώτατον, et προφεροµένων. Hiiegs.
, da
/
r : n
.420 | '"IAMBLICHI LIBÉEH
πλῆθός εἶναι κ«αρπῶν, ἀπέραντον δὲ ῥιξζῶν, ᾧ.
χρῆται τὸ ἀνθρωπινον γένος". ἔτε δὲ σαρλο-
φαγίᾳ παντοδαπῇῃ χρῆσύθαι, καὶ £gyov εἶναι
' ν 8) εὑρεῖν, τίνος οὐ γεύεται τῶν χερσαίων καὶ rov πτηνῷν xal τῶν ἐνύδρων ζώων. xb “σκευασίας παντοδαπᾶς περὶ ταῦτα μεμηχανῆ- 1) σύθαὰε, xal χυμῶν παντοίας ui£ug δύεν sixo- Έως 53) μανιλόν τε xal πολύμορφον εἶναε xa- ov& τὴν τῆς ψυχῆς Α1νησιν "cO ἀνθρώπενον 208:8) φῦλον. Ἕκαστον yàg δὴ τῶν προςφερομέ- φων $4) ἐδίας τενὸς διαΨέσεως αἴτιον γένεσθαι. 'ἄλλὰ τοὺς ἀνδρώπους τὰ μὲν πάραχρῆμα με- γάλης ἀλλοεώσεως αἴτια ᾿γινόμενα συνορῷν, ᾿οἷον καὶ τὸν οἶνον, ὅτε πλείων προσενεχδεὶς μέχρο. μὲν τενος $5) ἁλαρωτέρους ποιεῖ, ἔπειτα μανιχωτέρους xol ἀσχημονεστέρους' τὰ δὲ μὴ τοιαύτην 95). ἐνδειενύμενα «δύναμιν, ἀγνοεῖν.
| ytvsoD'at δὲ πᾶν τὸ προ ϱενεγθὲν αἰτιόν τενο» ἀἐδίας «διαθέσεως. διὸ δὴ καὶ μεγάλης σοφίας
'"— '«0 πατανοῆσαέ τε καὶ συνεδεῖν, ποίοερ τε xe «πόσοις δεῖ χρῆσύθαι 87) πρὸς τροφήν. εἶναι δὲ ταύτην τὴν ἐπιστήμην το μὲν ἐξ ἄρχης “πύλ- λωνός ze x«l Παιῶνος ὕστερον δὲ τῶν περὶ
!
81) εὑρεῖν, τίνος οὗ γεύεται] Sic locum: hune aucto- ritate codicis MS. emendani et distinxi. Antea enim legebatur, εὗρεῖν τινος, οὗ γεύεται: nullo vtique sensu. Kust. Scribendum 'potius videtur, εὑρεῖν, οὗτινος oU ψεύεται. ίσος».
92) µανικόν] Sic scribendum esse sensus .et sequentia manifesto suadent. Antea vero corrupte legebatur, µαντικόν. Eust. Etiam in Ciz µαντικόν. Kiess.
83) φῦλον] Gic recte Cis. Edit. Rust. φύλο». Kiess.
Li
DE PYTHAGORICA VITA./GAP.ÓDr. 48
tos numero fructus, infinitás radices, qui-
NC
bus humanum genus vescatur:. varii prae- ΄
terea generis carnes comedere, ita vt diíhi- cile sit, inter pedestria pariter, .volatiliaque, et aquatica animalia quaepiam reperire, a quibus degustandis abstineat; quin et in il-
lis parandis condiendisque varias artes, suc« -
corumque muluplices mixturas excogitatas :
fuise: vnde mirum non esse, si mortalium
natio insanos ac multifarios : animi motus
bauriat. Α. singulis quippe cibis singulas etiam et cuique cibo proprias affectiones ingenerari: quod et ipsi homines in iis ali- mentis obseruant, quae notabiles alteratio- nes afferunt : quale quid contingit in vino immoderate hausto; quod hilariores primum efficit, dein vero ebriis mentem adimit, eos- que ludibrio exponit: ea vere ignorant, quae tantam vim non exserunt: quum ta- men omne quod comeditur, singularis cu- iusdam affectus causa fiat: vt adeo insignis sapientiae res haberi debeat, expendere at- que obseruare, qualibus alimentis vtendum, quantumque cibi assumendum sit:; eam vero scientiam initio ab Apolline et Paeone tra-
84) Ἰδίας] Antéa legebatur ἰδίου. .Correxit- Scaliger. Idem reposui paulo inferius. Kies.
$5) tAaporrépov ) . Ciz. Ἱκανώτερο». Kiess. '
86) ἐνδεικνύμενα ] Par. UmÜnsvbueva. Kiess o 7
87) πρὸς τροφήνἸ Scaliger adscripsit: πολλὰ λείπει. "Tum
in Ciz. ante. MERE MN deest τόν. Kioss.
422 ἍὉΑΜΒΙΙΟΗΙ LIBER
sog rOv ᾽4σκληπιόν. 95) Περὶ δὲ γεννήσεως τάδε λέγειν αὐτοὺς ἔφασαν. καθόλου μὲν ὥοντο
, 59) δεῖν φυλάττεσθαε τὸ παλούμενον προφερός. ovis γὰρ τῶν φυτῶν τὰ προφερή, οὔτε τῶν ζωων, 9?) εὔχαρπα γίνεσθαέ τινα χρόνον πρὺ τῆς λαρποφορίας, ὅπως ἐξ ἰσχυόγνετων τε xal τετελειωμένων τῶν σωμάτων τὰ σπέρµατα xol
δὲ xagnol γένώνται. 97) δεῖ οὖν τούς τε παῖ- δας καὶ τὰς παρθένους ἐν πόνοις τε xal ἐν γυµνασίὀις καὶ καρτερίαις ταῖς προςηκούῦσαις up) τρέφει», 93) τροφὴν προσφέροντας tv ἁρμότ- τουσαν φελοπόνῳ τε καὶ σώφρονε καὶ καρτε- θικῷ fig. πολλὰ δὲ τῶν xarà τὸν ἄνθρωπι-
88) Περὶ δὲ γεννήσεως] De hoc Aristoxeni loco, ser- vato. etiam a Stobaeo Berm.. p. 5$42., Mahne p. δ4.
ita: ,Hic locus in vulgatis Stobaei editionibus variis " dnodis laborat, quas adhibita collatione Grotiama feli-
' citer correxit Wyttenb. V. Cl. ad Plut. de S. N. V.
pag. 75., Nraeterea verbo monendum, est, eadem legi
" apud Ilamblich. V. P. 209 -— 214. atque Aristoxenum
sua hausisse ex Ocell Luc. a pag. 554 — 557. ed
ye Gal. (ed. Rudolph. cap. IV. Φ. 9 — 14. p. 54. ες): πι pluribus docuit idem Eruditiss. Vir in Bibl. Crit. P. VIII. p. 112.*^ Add. Meiners. p. 437. sq. Kies
89) δεν] Ciz. Od. Kies.
099) εὔπαρπα gives dui x. τ. À. .] In Ocello $. 9. haec leguntur: οὔτε γὰρ τῶν φυτῶν τὰ ἀτελῆ , οὔτε τῶν Der . εὔκαρπα yiverm, , ἀλλὰ δεῖ γενέσθαι và χρόνον πρὸς τὰς κάρποφορίας ; ὅπως εξ ἰσχυόντων' vs καὶ τελειουµένων τῶν σωμάτων τὰ σπέρματα xai οὗ καρπού }όνωνται. In Stobaeo haec: οὔτε γὰρ τῶν φυτῶν, οὔτε τῶν ζώων εὔκαρπα τὰ "φπροφερῆῇ 7ένεσθαι j ἀλλὰ χθόνον τινὰ προπαφασκευάζισθαν "is καρποφορίας , «ἐν à ἐξισχύσαντα καὶ τοτελειυµένα τὰ σώματα παρέχεὶν τά .cs σπέρµατα καὶ τοὺς καρποὺς δεδὺ-
|
DE PYTHAGORICA VITA. CAP.Ór. 4
ditam, ac deinceps ab Aesculapio excultam fuisse, De. generatione denique haec illos docuisse fertur: primo cauendum esse quod praecox dicitur: neque enim aut in plantis. praecoces fructus, aut in animalibus im- mzaturos foetus bene se habere;'.sed debere accedere temporis quoddam interuallum, antequam íructum ferant; νι ex validis perfectisque eorporibus semina et fructus proueniant. Idéoque pueros et virgines in laboribus, exerceitiüs, et tolerantia conue- nienti educari, cibisque ali oportere, qui vitae labori, temperantiae, patientiaeque debitae accommodati sint. Multa vero in
φηται. Exquibnslocis intelligitur, Iambliehi orationem ita Ípre esse explendam: εὔκαρπα γίνεσθαι' ἀλλὰ δεῖ Φενόσθαι τινὰ χρόνον πρὸ τῆς καρποφορίας. Hanc lectio-- nem etiam Obrechtus ob oculos habuit, JÉíiess.
91) δεῖ οὖν] Legendum videtur δὲῖν οὖν, vt initio ρα” xagraphi sequentis, vbi tamen Ciz. habet δεῖ. ΑΕ tam siepe in hoc libro oratio recta,et obliqua variat, vt Faro quest certo iudicari, vtra, quouis loco sit prae- — ferenda. Kiess.
92) τροφὴν προοφέροντας] Caue confundas has duss. phrases apud Graecos, τθοφὴν προςφέρε, et τροφὴν προοφέρεσθαι. Prius enim significat, cibum alicui pote zigere edendum; veluti nutrix infanti, vel matres f- . liolis. Posterius vero, cibum capere, vel sumere: wullo scilicet porrigente. Hic ergo εροφἠν προοφόρορτας — vertes, cibum praebentes, Kust, Exempla locutionis "αροφὴν προοφέρισθαι collegit Rudolph.» ad Ocellum p.519. Etiam in loco Platonis de Legg; MI. T.'VIII. p. 75. ^ Rudolpho citato αροφήν Ίροοφδρειν est cibum qraebere. . üess. ' ' | | on
uU
,
i E | hj Λα ᾽ . YAMBLICHI LIBER
vov. Φον. τοιαῦτα εἶναι, "ἐν οὗ BéArto» deriv 7 ὀψεμαδίω». e» εἶναι xal τὴν τῶν ἀφροδεσίων
310 χρείαν. «4εῖν οὖν τὸν παῖδα - οὕτως ἄγεσθαι, .
ὥστε μὴ ζητεῖν ἐντὸς τῶν εἴκοσεν ἐτῶν τὴν εοιαύτην αυνουσίαν. ὅταν δὲ sig τοῦτο ἀφί- χηταε, σπανίοις εἶναι χρηστέον τοῖς ἀφροδεσίοις. ἐσεσέαι δὲ τοῦτο, ἐὰν τίµιὀν τε καὸ ααλὸν εἶναι νοµέζηται 7) εὐεξία. ἀκρασίαν γὰρ aua saà εὐεξίαν οὗ πώνυ γίγνεσθαι περὶ τὸν αὐτόν. ἐπάινεϊσίαι δ᾽ αὐτοῖς ἄφασων xal τὰ τοιᾶδε v)» προὐπάρχόντων .νορέµων ἐν ταῖς ἕλληνι- xci; πὀλεδει τὸ μήτε μµητρᾶσι συγγίνεσύαι,
μήτε Φυγαερέ, µήτ ἀδελφῇ, uie ἓν igo, wir
év τῷ φανερῷ. καλόν τε γὰρ εἶναι xci σύμ- Φορο», τὸ. ὡς πλεῖστα γἰνεσύθαι κωλύματα τῆς ἐνεργείας ταύτης. ὑπελαάμβανον ὃ, ὡς ἔοικεν, ἐκεῖνοὶ οἱ ἄνδρες περιαιρεῖν μὲν δεῖν τὰς τὸ παρὰ φύσιν νεννήσεις,. xal τὰς Lond ὕβρεος guyvopévag * saradaundvecy δὲ v» xeid gu- σιν τε χα) usta ᾽σωφροσύνης 7ενομόνων τὰς
(5 93) ἐπὶ τεκνοποείᾳ σώφρονέ τε καὶ νοµέμφ n- &'- “μένα. TasAdufgavov δὲ δεῖν πολλὴν πρό-
νοιαν 'ποιεῖσδαι τοὺς τδλνοποιουµένους τῶν E) 3 3 ἐσομένων ἐκγόνων. πρώτη» μὲν οὖν εἶναι καὶ
-
* 4
ele
95) ἐπὶ vsxvormoua σώφρονί v6 καὺ νομ.] Hoc Greed eleganter vocabant, ἐπὶ ἀρότῳ παίδων συνουσιάζειν» me- taphora ducta ab agricultura. Ieidorus Pelus. Lib. ΠΠ. Ep. 9ns. Hop AO groloi 7) συνάφεια, 7) κατὰ νόμος, ex ἀρότῳ ο enim ibi legendum est) παίδων ἐλέγετο yi- νεσθαι. ροτος . hic Vocatur proprie , aratio li-
-
Ἀ
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. ὃς, 425
*
rebus liumanis occurrere, quae serius disce- re praestat; inter quae etiam 6586 rei vene- reae vsum. lta igitur educandum esse pue« rum, vt intra annum vigesimum de tali commercio nihil cogitet ; postquam vero ad id aetatis venerit, raro ei rei operam det: quod futurum sit, si bonum corporis liabi- tum in honore et pro re praeclara habue- rit; et persuasus simul sit, illum cum in- temperantia in vno eodemque homine neu- tiquam consistere posse. Laudata ab illis etiam dicunt vetera haeo. graecarum ciui- tatum instituta, quibus vetabatur cum ma- tre, cum filia, aut sorore rem habere; item- que in templis aut in publico: bouum enim et ytile esse, vt quamplurima huic rei ob- staculà obiiciantur. lidem viri generationes, quae praeter naturam fiunt, quaeque cum lasciua libidine coniunctae sunt, e medio tollendas; eas vero,. quae secundum natuü- ram et temperantiae conformes sunt, ac ad sobriam et legitimam liberorum procreatio- nem tendunt, retinendas esse censuerunt. Dein nasciturae soboli in antecessum pro- ' videndum esse ab iis, qui liberis procrean- dis operam dant: primam vero et praeci-
berorum, i.e. procreatio: quod praecise dictum est pro ἄροτος ἐπὶ παίδων τεκνώσει; vt loquitur Pluterchus in hbro de Praecept. Conivgal. p. 144. Kust.
212
- ιά
420b ;, | xAMBLICHI LIBER "n
ωεγίσεην πρόνοια», τὸ 54) προάγει» αὐτὸν
αρὸς τὴν εεχνοποιίαν σωφρόνως τε xal ὕγεει- vg Θεβεωχότα τε καὶ ζῶντα, καὶ μήτε 1ελη- ρώσει χρώμενον τροφῆς 95) ἄκαίρως, μήτε προς- φερόµενον τοιαῦτα, Gg ὢν χείρους αἱ τῶν σωμάτων ἕξδεις γίνονταε, 99) μήτε δὴ µεθύοντά σὲ, ἆλλ ἥκχιστα πάντων. qQovro γὰρ éx φαυ- Anc τε καὶ ἀσυμφώνου «cl ταραχῶδους κρά- σεὼς μµοχύηρΆ γινεσῦαι τὰ σπέρµατα. ἸΚαῦό- λου δὲ παντελώς ᾠοντο ῥαῦύμου τενὸς εἶναι xal 97) ἀπροσκέπτου, τὸν μέλλοντα ζωοποιεῖν ah 99) ἄγειν εινὰ εἰς γένεσέν τε καὶ οὐσία», 99) µήγε μετὰ σπουδῆς πάσης προορᾷ», ὅπως ὅσται Og χαριέσταετα τῶν γινοµένων y sig τὸ εὖναέ τε xal ὅην. ἄφιξεςι ἀλλὰ τοὺς μὲν φελό- κ«υνας μετὼ πώσης σπουδής ἐπιμελεῖσθας τῆς σχυλαχείας, ὅπως ἐξ ὧν δεῖ xol ὅτε δεξ xol 190) ὡς δεῖ διαχειµένων, προςηνή γένηταε τὰ σχυλαχια᾽ ὡσαύτως ἂὲ xal τοὺς φελόρνείδας.
215 ἄ{ἡλον Ó ὅτε χα) τοὺς λοιποὺς τῶν ἐσπουδα- (124) χότων περὶ τὰ γενναῖα τῶν ζώων, πῶσαν ποε-
|]
᾿εἶσθαι ὀπουδῆν περὶ) τοῦ μὴ εἰκῆ γένεσθαε τὰς
V
94) προράγειν αὐτὸν] Ciz. πρ. αὐτόν. Ex eodem post βεβιωκότα (Par. disi inserui τε, quod deerat. Kiess.
95) ἄκαίρως ] Par. ἀναέρον, Peulo post Ciz. τῶν σωµα- τικῶν pro τῶν σωμάτων. Rt: Pest.
96) µήτε δὴ μεθύοντά τε, ἀλλ ἥκιστα π.] Idem plane
"^ monet Plutarchus in aureolo tractatu. περὶ παίδων ἆγω- γῆς, pag. 1. et 9. et Plato Lib. VI, de Legib. p. 625. Kust. Pro μιθύοντά τε potius µεθύοντά ys legendum. Kiess,.
Ν
DE PYTHAGORICA VITA. 6ΑΡ: 21. 422. puam cautionem circa ipsam generationem. | adhibendam illi, qui soboli generandae ani- mum admouet; vt victu sobrio et. salubri viatur, neue alimentis intempestiue se in- gurgitet, aut ebnetate praecipue, aliaue perturbatione corporis habitum deteriorem reddat. Existimabant enim, e prauo disso- noque et turbido temperamento vitiosa se- mina edi. Vniuerse autem vecordem plàne et inconsideratum pronuntiabant, si quis vitam nascendique ortum alteri daturus non omni diligentia prouideat, vt iste in lucem vitamque introitus quam amabilissimus fiat: iniquum enim esse, eos, qui cànum studio feruntur, omnem curam impendere, vt ca- tuli concipiantur, ex quibus oportet, et quo tempore oportet, atque ex affectis vti opor- tet, vtque inde mansueti euadant: simili- terque agere auium etiam studiosos. | Quin et ceteros, qui generosorum animalium de- siderio tenentur, omnibus modis prospicere,
97) ἀπροσκόπτου] Par, ἀπερισκόπτου., Hióss.
98) Gyew τινὰ] In Ciz. vt in Arc. ἄγειν τινὰ' τοῦτο». Hoc τοῦτον Scaliger mutat in zotov. Kiess,
99) µήγε] tà scripsi e Par. Mt, quod, etiam Ciz. offert, aperte falsum est. Paulo inferius post εἶναι additi te e cdd, Ciz. et Par. Kiess.
100) ὥς δεῖ διακειμόνων ] Sic scribendum putauwi pro ὑδὲ διακειµέων, quod prior Edit. habet. Εκει Ἐν iam Cis. habet é0/, idemque deinceps wgecsmvá pro mposme). Kiess.
|. . ἵ Ν
448. «| XAMBLICHI ΙΙΒΕΗ :
49 -
214
φεννήσεις αὐτῶν τοὺς Ó ὠνθρώπους µηδένα λόγον ποιεῖσίαει τῶν (Qv ἑαγόνων, ἆλλ ἅμα yevvio εἰχῆ τε καὶ ὥς ETUYE σχεδιάξοντας παν- σα τρὀπον, λα) μετὰ ταῦτα τρἐφειν το χαὶ B , 1 [4 » , , * M παϊιδεύειν μετὰ παᾶσηδ ὀλιγωρίας. vovrfy γὰρ
ο. αα M 3 f , $7 εἶναι. την ἐσχυροτατην xal σαφεσεατην αἰτίαν
eue τῶν πολλῶν ἀνθρώπων κακίας τε καὶ gav- λότητος, Φοσκηματώδη γὰρ καὶ εἰχαίαν τινὰ γίινεσῦαι τὴν τελνοπομίαν παρὰ τοῖς πολλοῖς 1ος) γοιαῦτα ὑφηγήματα κα) ἐπιτήδεύματα πα- θὰ τοῖς ἀνδράσεν ἐκδένοις διὰ λόγων τε καὶ ἔργων ἠσκεῖκο περὶ σωφροσύνης, ἀνωύεν πα- θεέληφόσεν αὐτοῖς τὰ παραγγέλµαα, ὥσπερ cuya 1923) πυθόχρηστα λόγια παρ αὐτοῦ τοῦ Πνθαγόρο. . . , K E d. Ag.
Ilsgi δὲ ἀνδρείας πολλὰ ' μὲν ἤδη xal τῶν εἰρημένων οἴχείως καὶ πρὸς αὐτὴν ἔχει ᾿ oiov τὼ περὶ Τεμύχαν ὑοαυμωστὰ .ὲ ἔργα καὶ τὰ τῶν ἑλομένων απούανεῖν πρὸ τοῦ τε παραβθήναι τῶν ὁρισδέντων υπὸ IlvÓayóOgov περὶ κ«υάμων, καὶ ἄλλα τῶν τοιούτων ὀπιτηδευμάτων ἐχό- μενα”. 3) ὅσα τε Πυδαγόρας αὐτὸς ἐπεκέλεσε
(175) γενναίως , ἀποδημῶί πανταχοῦ μόνο e xa πρὸς
πόνους xoà αινδύνους 3 ἀμηχάνους "e πα-
101) τοιαῦτα ὑφηγή ατα] Cis. τοιαῦτα τὰ bg. Kies: 202) ttoJóyonbro λόγια] Vide Nos supra ad Num. 161. Kust. Post αὐτοῦ in Ciz. vt in edit, Arc. deest roi.
-
Ki 846. d 1) ὅσα "5j In marg. Spanh. se deletur. Kiess.
E V
.DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 22. 429
i . T Eder * e. ue" ' D ne admissura temere fiat; homines vero nul-
lam sobolis suae rationem habere; sed et ἵπ
procreando obiter perfunctorieque versari, et in ednucando instituendoque supinae pror- sus negligentiae reos fieri:, hanc enim gra-
vissimam iuxta euidentisimamque causam |
esse, quod plurimi hominum mali atque
improbi sint: quia nimirum liberorum pro-
generatio apud plerosque belluino ritu et
temerarie instituitur. "Hoc ductu hocque.
studio viri illi verbis. factisque circa, tempe- rantiam exercebantur: idque iuxta praece- pta, quae Jam olim, tanquam oracula quae- dam .Delphica , ab ipso Pythagora aece- perant. ! 4 CAP. ΧΧΧΗ.
. -Qued autem fortitudinem attinet, multa iam ex ante dictis propius ad eam pertinent: vt, puta, admirahda illa facinora, quae a Timyeha perpetrata sunt: itemque' ab iis,
qui mortem obire maluerunt, .quam Pytha- ..
gerae placita de fabis, aliisque, quae huic studiorum géneri consentanea sunt, trans- gredi. Sed et quae ipse Pythagoras prae-
clare designauit, dum solus quaquauersum .
peregrinatus est, laboribusque ac periculis V : J
2) à ἄμηχάνους ὅσους Ἰ Quomodo. T dicgadi ratio ex-
pedienda sit, docuit toin ad: Aristoph, Nub. 2 (Kies , T
45ο - «αΙΑΜΒΙΙΟΗΣΙ LIBER
ῥαβαλλόμενος, 3) ἑλόμενος δὲ xol τὴν πατρί- δα ἀπολεπεῖν xal ἐπὶ τῆς ἄλλοδαπῆς διατρί- fav: ευραννέδας δὲ 4) καταλύων, xai πολετείας συγκεχυµένας διατάττων, ἐλευδὲρίαν τε ἀπὸ δουλείας ταῖς πόλεσι παραδιδούς xal τὴν πα- θανομίαν 5) παίων, vu τε ααταλύων, καὶ σρὺς ὑβριστὰς κα) τυραν»ικοὺς xoAovev' xai σοῖς. μὲν διχαίοις καὶ ημέροις πρβον ἑαυτὸν , €) παρέχων καὐηγεμόνα, τοὺς δὲ ἀγρέους ὤν- : 9eac xal visés ἀπελαύνων τῆς T) Gvvov- ies, xp μὴ δεμιστεύειν τούτοις 9) ἅπαγο- ρεύων xal τοῖς μὲν συναγωνε ζόμενος προὺς- 815 µως, τοῖς δὲ παντὸ σὐένει ἐνιότάμενος. 1Ι1ολλα μὲν οὖν τούτων ἔχοε τις ἂν λέγειν τεκμήρια, λα) πολλάκις αὐτῷ πατορδωθέντα όγιότα δὲ πώντων ἐστὶ τὰ πρὸς Φάλαριν αὐτῷ. utra παρῥησίας ἀνυποσεάτου 9) ῥηδέντα τε καὶ πραχθέντα. ὅτε γὰρ ὑπὸ «Φαλάριδος τοῦ apo- φάτου τῶν τυράννων κἀτείχετο, wal συνέµιξεν αὐτῷ σοφὸς ἀνὴρ. Υπερβόρειος τὸ γένος, '4βα- οις τούνομα, αὐτοῦ τούτου ἕνεκα ἀφελόμενος, «τοῦ συμβαλεῖν αὐτῷ' λόγους τε ἠρώτησε, καὶ 5) ἀλόμενος Haec vox non absque sensus dispendie in priore Edit. deest, quam ex MS. reuocaui. σος Scaliger, sola Arcerii editione vsus, pro δὲ legi . Qéoy,. Kiess, 4 καταλύων 5 xai) In Ciz. deest καὶ. Im eodem paulo post ἐλευθερία legitur pro accusatiuo. Kiers. 5) παύων ] Ex MS. pro quo antea inepte legebatur, πάντων. Kust.
. 6) nagéyow ] Sic Ciz. cum Arc. In edit. Kust. παρίχω, vt in Porphyr. $. 8. προϊχεσθαι. Πίρς».
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 29. 421
immensum quantis sese obtulit, et relicta patria vitam apud exteros exigere statuit: quin et,. dum tyrannides sustulit, turbatis rebuspublicis pristinum ordinem restituit, et ciuitates e seruitute in libertatem asse- ruit: eodem pertinet, quod iniustitiam com- pescuit, contumelias dispulit, et proteruis tyrannicisque ingeniis obstitit; ac 1ustis qui- dem mansuetisque benignum se ductorem praebuit; feros vero et proteruos a conui- ctu suo remouit, illisque negauit se respon- sa daturum: alteris denique alacriter opem tulit; alteris autem totis viribus repugnauit. Pronum itaque foret, et horum multa cer- tissima. documenta proferre, et maiori etiam numero ad virtutis amussim ab-eo gesta ad- ücere: sed inter ea maxime eminent, quae coram Phalaride cum inuicta oris libertate siue dixit δε fecit. Quum enim a Phala-- ride erudelissimo tyrannorum captiuus de- tineretur, eique congréssus esset yir sapiens, gente Hyperboreus, nomine ABeris, qui ob hoc ipsum aduenerat, vt cum eo sermonem sociaret; plures quaestiones, maxime sacras,
3) συνουσίας] Itidem ex MS. pro οὐσίας, quod prior Edit. habet. Kust.
ϐ) ἁπαγορεύων] Imo potius ἐξαγορεύων, i.e. palam pro- .fitens, vel eloquens. Nam ἀπαγορεύει», vt notum est, significat, interdifere , vetare quod sensui loci huius non conuenit Kust.
g) ῥηθέντα] In Ck. deest, Kies.
Lj
-
A» IAMBLIGHI LIBER
.uaAÀe ἑρούς, 19) περ) ἀγαλμώτὼν καὶ τῆς ὁ- . σιωτάτης Φεραπείας, xol τῆς εὼν Desv προ-
Σοΐας, 'τῶν v8 xxv οὐρανὸν ὄντων, καὶ τῶν περὶ τὴν γην WU) περεστρεφοµένων, ἄλλα τὲ
216 πολλὰ τοιαῦτα énv0sro. Ὁ δὲ Πυθαγόρας,
οἷος ἦν, 12) ἐνδέως σφόδρα κα) uer αληθείας πάσης ἀπεκρένατο χα) πειθοῦὺς, ὥστε προςαγα- :Υέσθαι τοὺς ὠκούονεας, τότε ὁ «Φάλαρις άνε- φλέχδη μὲν ὑπὰ ὀργῆς πρὸς τὸν ἐπαινοῦντα Ἠνθαγόρων fagi: ἠγρίαινε δὲ καὶ 3) πρὸς
.wvróv τὸν Πνύαγόραν ἐτόλμα δὲ πρὸς τοὺς
ϱεοὺς αὐτοὺς ϱλασφηκάας δεινὰς 34) προφέ- ϱειν, xal τοιαύτας, οἷας ἂν ἐκεῖνος εἶπεν. ὁ Ó 4βαρις πρὸς ταῦτα ὡὠμολόγει μὲν χάριν 1ΠΙυθαγόρᾳ' μετὰ δὲ τοῦτο ἐμάνίλανε παρ αυ-
«OU περὶ τοῦ οὐρανόδεν novnoOac xol oéxo- νομεῖσθαι πάντα, dm ἄλλων τε πλειόνων xai
€30 τῆς ἐνεργείας τῶν ἑρῶν ' 15) πολλοῦ γε ἔδει ? £y
yonre νοµέδειν Πνδαγόραν. τὸν ταῦτα παιδευ-
Ὄντα, ὥς γε:κα) αὐτὸν ἐθαύμαζεν ὡς ἂν ov
"mene πρὸς ταῦτα idem ἄνῄρει μὲν
10) περὸ ἄγαλμάτων Ἱ. ος p. 105. coniicit περὶ ἁγιασμάτων. — Tum in Ciz. ὁσιοτάτης. Kies.
11) περισερεφοµένων] Tta. Arc. et Rust. Át cdd. Cis, et Par. ἐπιστρεφομόων. Kiess.
12) ἐνθέως ] Ex MS. pro ἐν Φεοῖς. Kust. Pax. ἐὐθέως, Ciz. ivo dac. Scalig. iv9cog. Etiam Loganus p. 105. οἷος ἦν MO; σφόδρα xoi —. FKioss.
18) πρὸς αὐτὸν τὸν] In Ciz, Wt in Aro. edit. deest τόν. Kiess.
14) προφέρειν ] Sic recte Ciz. In edd, Ατο et Kus
i Ν
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 52. 455
Abaris ei proposuit de simulacris, de reli- giosiore deorum cultu, de prouidentia, de rebus, tum quae coelo continentur, tum quae in terris passim versantur, multisque similibus alis. Pythagoras vero, prout di- vino afflatu incitabatur, acriter, vtque ve- ritati prorsus consonum erat, tantaque cum . persuadendi facultate respondit; vt audien- tibus dicta, plane approbaret. 'Tum vero Phalaris et contra Ábaridem, quod ab eo Pythagoras laudaretur, ira exarsit, et in ipsum Pythagoram acerbe inuectus est: au- sus etiam in deos ipsos graues seque dignas blasphemias euomere, Abaris autem.ea pro- pter Pythagorae gratias agebat; insuperque ab eo edoctus est, a coelo pendere regique omnia: id quod ei tum ex aliis plurimis, tum inprimis ex praesentissima sacrorum ef- ficacià ostendit: tantumque aberat, vt do- centem talia Pythagoram pro praestigiatore Abaris haberet; vt illum, tanquam deum quempiam, supra modum suspexeriL. Ad haec Phalaris diuinationem, et quicquid in
ngocpéíguy. Loganus, pag. 105. οἵας ἄν ἐκεῖνος ἐἴποι.
Riess.
15) πολλοῦ ye] Rittershus. ad Porphyr. p. ?8. ma- vult πολλοῦ τε. Idem deinceps pro ὅσας Φε, quae est lectio cod. Ciz. et ed. Arc. scribit ὥστε, et pro ὡς ἂν niauult ὠὦςανε. ^ Retinuimus ὥς ys eX edit. Rust. Reinesius in margine notauit ὅπως. JKiess.
Tom. II. | Ee
494 IAMBLICHI LIBER
. 16) µαντείαν, ἀνήρεε δὲ xal τὰ ἐν oic ἑεροῖ, 217 δρώμενα περεφωνῶς. Ὁ δὲ "4βαρες μετῆγε τὸν
λόγον ἀπὸ τούτων ἐπὶ τὰ πᾶσιε φαινόμενα ἔναρ-
. yog, xal ἀπὸ τῶν ἐν ἁμηχάνοις, ἥτοε πολέμιοις e 17) ἀτλήτους, à jj νόσοις ἀνιώτοες, 7] χαρπῶν φδο- ραῖς, ? λοιμῶ» φοραῖς, 1j ἄλλοιε τισὶ τοεούτοις παγχαλέποις καὶ ἀνηκέστοις 18) παραγεγνομένων δαεµονίῶν τενῶν xal Doy ευεργετημιάτων ἔπει- θἄτὂὸ συμπείέδειν, ὡς ἐστι Ψεία πρόνοία, πᾶσαν ἐλπίδα ἀνθρωπίνην xal δύναμιν ὑπεραίρουσα. ὁ δὲ Φάλαρις 1) ἠνησχύέτει πρὸς ταῦτα καὶ ἀπεθρασύνετο. αὖθις οὖν ὁ Πυθαγόρας, ὑπο- πτεύων μέν, ὅτε Φάλαρις αὐτῷ ῥάπτοε Duva- τον, ὅμως δὲ εἰδώς; ὡς ovx sin 39) «Φαλαριδι µὀρσιμιος, ἐξουσιαστικῶς ἐπεχείρεε λέγειν. ἅπι-
16) µαντείαν ] Ciz. et Per. µαντείας. Kiess.
17) ἀτλήτοιςἹ It» scripsi, monente etiam Rustero, p? ἀπλήτοις, quod vocabulum ionicum bic ferri nom potest. Etiam in margine cod. Spanh. ατλήτοις nota tum est. Πίσας.
18) παραγιγνοµένων δαιµ. wow καὶ .«είων εὔεργετ.] Locum hunc sic scribendum puto, 7ιοµένων δαιµ. τι. 'sai Φείων νουθετηµάχωνι vt constructio talis sit: καὶ ἀπὸ τῶν νουθετηµάτων δαιµονέων τινῶν καὶ Φείων, γινοµέ- vw» ἐν ἀμηχάνοις, τοι πολέμοις, etc. Νουθέτηµα Φεῖον autem hic vocatur admonirio siue castigatio diuina, | quae fit immissis calamitaübus: eodem sensu, quo Graeci dicunt ουθετεῖν τινὰ πληγαῖς, i. e. verberibus aliquem oflhcii sui admonere: qua phrasi praáeter alios
.^vsus est Aristophanes. Kust, Locus integer est, et
' sententia perspicua: .4baris ex beneficiis diuinis, quae - in temporum. diffisultatibus, quum bella, morbi, anno- nae sterilitas, pestilentia, aliaque mala grauissima in- cidunt, hominibus contingunt, persuadere conabatwr, esse
-
—-
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 52. 435 .
sacris fieri solet, aperte: negauit. Abaris vero'ab hisce digressus est ad alia, quae in oculos incurrunt;- et ex ins quae humanis viribus auerruncari nequeunt, ex bellis in- tolerabilibus, ex insanabilibus morbis, ex in- teritu fructuum, ex pestilentiae grassatione, εκ aliis denique id genus grauissimis et atro- cibus calamitatibus, quae daemonum quo- rundam, aut deorum operatione immittun- tur, persuadere conatus est, esse vtique di- vinam prouidentiam, quae omnem hominum exspectationem et vim longe exsuperet. Sed Phalaris fronte perfricta contra haec auda- cius insurrexit. Denuo igitur Pythagoras, suspicatus quidem a Phalaride necem sibi parari, gnarus tamen simul, rion esse in fa- tis, vt ab 1llo occideretur, liberrime dicere orsus est. Ad Abarim enim conuersus do-
diuinam prouidentiam, Logeanus p. 105. legit: Suiay ἔνεργημάτων, eandemque lectionem Obrechti interpre- tatio, in ceteris minus probanda, reddit. Ciz. δαιµό-- νων pro δαιµονίων, deinceps wgovoíeg. Kies.
19) ἠνησχύντει] Ita cum duplici augmento Arc. et Kust, In Ciz. ἠνεσχύντει καὶ. Hoc xai etiam ' Arcerii editio s*habet. ίδιας,
£o) Φαλάριδι µόρσιμος}] Alludit ad versum illum Home- ricum (κά. XXII. 15. non Odyssese : qui- error e Stephani thesauro a Schneidero in Lex. suo sub hác voce, et a Rustero ad h. |. repetitus est. Πίο»): οὗ μέν µε κΊανέεις, ἐπεὶ οὔ τοι µόρσιμός- sits, — Quo versu vsum esse Apollonium Tysnensem, cum a Domitiano vitae periculum . οἱ immimeret, refert Philostyatus. Ku st.
Ee2
456 IAMBLICHI LIBER
δὼν γὰρ πρὸς τὸν dfapuv ἔφη, ὅτι οὐρανόὺον 4j διάθασες εἷς τε τὼ ἀέρια καὶ ἐπίγεια φέρε- 218 σέλα: πέφυκε. Καὶ ἔτι περὶ τῆς πρὸς τὸν ov-
. ρανὸν ἀχολουθίας πάνεων διεξηλέε 33) γναρι- puorara τοῖς πᾶσε, περέ τε τῆς OY τῇ ψιυχ αὐτεξουδίου δυνάµεως ἀναμφιοβητήτως aut δειξε, «αἱ προλὼν περὶ τῆς τοῦ, λόγου καὶ τοῦ
(176) νοῦ τελείας ἐνεργείας ἐπεξηλύεν ἑκανῶς. 22) χα) ἔπειτα μετὰ παῤῥησίας περὶ τυρανγέδος τε xai τῶν xGtü τύχην πλεονεκτημάτων πάντων, ἀδι- κίας τε xal τῆς ἀνὑρωπέίνης πλεονεξίας ὃλης στερεῶς ἀνεδίδαξεν, ὅτε οὐδενός ἐστι ταῦτα ἄξια. μετὰ δὲ ταῦτα Ψείαν παραίένεσεν ἐποι]- σατο περὶ τοῦ ἀρίστου βίου, 33) xoà τὴν πρὸς
vÓy αἄκιστον ἀντιπαραβολὴν αὐτοῦ προθυμᾶς
ἀντειπαρέτεινε περὶ ψυχῆς τε, καὶ τῶν δυνά- µεων αὐτῆς, χαὶ τῶν παθῶν, ὅπως ἔχει ταῦτα
σαφέστατα ἀπεκάλυψε, καὶ τὸ κἄλλεστον πών-
των ἐπέδειδεν, ὅτε οἱ Üsoh τῶν coxa How ἀναέτιοι, καὶ ὅτε νόσοι Καὶ ὅσα πάθη όώμα- τος, ἀκολασίας ἐστὶ 34) σπέρματα περέ τε τῶ
᾿«ακῶς λεγομένων ἐν τοῖς µύέλοις διήλεγξδε τοὺς λογοποιούς τε καὶ ποιητάς vOv τε Φάλαρυ
µεκελέγχων ἐνουθέτει, καὶ "τὴν τοῦ οὐρανοῦ
δύναμιν, 35) ὁποία τίς ἐστε xol ὅση, δι ἔργων ἐπεδείχνυε περέ τε τῆς κατὰ νόμον ολάσεῶ»
£1) yvapuoiraca ] Ciz. yvopgluec ταῦτα. Kiess. |
$2) καὶ ὄπειτα] Ita Kust In Arc. καθ οὕτω, in ὤ» «qO' οὕτω. Scal. καὶ οὕτω. Deinceps Ciz. καὶ τοῦ pro «ai τῶν. Kiess.
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 21. 427
cuit, & coeló in res aéreas et terrestres transitum quéndam et descensum fieri so- lere: deinde per notissima quaeque edisse- ruit, omnia coeli ordinem sequi: item de- monstrauit, animae facultatem liberam, sui- que iuris esse: et longius progressus perfe- ctas rationis mentisque operationes esse ad- struxit: ac ita demum solita libertate de tyrannide omnibusque fortunae praerogati- vis, deque iniustitia omnique hominum aua- riia, quam nullius ista cuncta pretii sint, solide docuit: hisque subiunxit diuinam de vita optima admonitionem, eiusque cum pessima comparatonem exserte instituit; sed et quomodo anima cum suis facultatibus et affectibus se habeat, clarissime detexit: quodque omnium Ppraestantissimum est, de- monstrauit, deos non esse causam malorum, morbosque, et si quae alia corpus male af- ficiunt, ab intemperantia proseminari, re- prehensis fabularum scriptoribus atque poe- tis ob ea, quae in fictionibus suis secius dicta extant. Hincque Phalaridem redar- guendo erudivit, quaeque et quanta ésset coeli potentia, ex ipsis operibus ostendit; atque poenas legibus sancitas iure merito-
$8) καὶ τὴν] In Ciz. et Arc. deest τήν. Kiess. 24) σπέρματα] jd est, ἀπόγονα. Kioss. 25) ὑποία] Ciz. ὁποῖα. Ki es,
e
-
458 IAMBLICHI LIBER
ec εἰκότως γένεται, , τεκμήρια πολλὰ παρέθετο: περέ τε τῆς διαφορᾶς ἀνθρώπων πρὸς τὰ .ἄλλα ζῶα παρέδειξε περιφανῶς περέ τε τοῦ ἐἔνδια- Φέτου λόγου xal τοῦ ἔξω προϊόντος ἐπεστημιο- νικῶρ διεξἠλύῦε' περί τε voU κα) τῆς απ αὐ- FOU κατρούσης γνώσεως ἀπέδειξε σελείως' ἠδι- κά t8 ἄλλα πολλὰ ἐχόμενα τούτων δόγματα.
$19 Σερ) δὸ tàv ἐν τῷ fio χρηστῶν ὠφελεμώτανα (179) ἐπαίδευσε παραωνέσεις τε συμφώνους τούτοις
E συνήρμοσεν ἐπιειχέστατα, ἁπαγορεύσεες τε ὧν οὗ χρὴ ποιεῖν, παρέύετο. xal τὸ µέγεστον, τῶν καῦ εἰμαρμένην ool κατὰ vovv δρωμέ- va τὴν διῶκρεσιν ἐποιήσατο, e) xal τῶν xa- τὰ πεπρωμένην xal xo εἐκαρμένην περὶ δαι- povov τε πολλὰ xe θοφὰ διελέχδη , x περὶ
ψυχῆς αθονασίας. ταῦτα μὲν ovv ἄλλος ἂν
.&ig 37) κρόπος λόγων áxsiva δὸ κ.α) μᾶλλον 4220
τοῖς περὶ ἀνδρείας ἀπιτηδεύμασε προς κει. — Fi γὰρ ἐν αὐτοῖς µέσοις *9) ἠμβεθηκὼς τοῖς δει- vol; σταθερᾷ τῇ γνώµῃ 39) φιλοσοφῶν ἐφαένε- το, καὶ παντάπασε 9?) παρατεταγµένως καὶ
-
26) συνήρµοσεν] Ita recte Ciz: In edd. Arc. et Rust inique Kies s.
2653) καὶ τῶν κατὰ πεπρωµένην καὶ καθ εἷμαρμένην] Haec verba non expressit Obrechtus , exque sane of- fendunt, quum τὰ κατὰ πεπρωµένη», et τὰ καθ sipag- µένην idem significent, vt ostendit vel ille locus Plu- tarchi, quem sernauit Stobaeus P. II. p. $53. Heer. FK iess. i -
2j) τρόπος λόγων ] Reinesius bene emendat, τόπος λέγειν.
DE PYTHAGORICA VLTÀ. CAP, 22. 429 que infligi, multis certisque argumentis pro- | bauit. Insuper quantum discrimen inter hominem et oetera animalia intercederet, aperte indicauit: ac de oratione. quoque - interna et externa scientifice locutus est; . vt et de mente notitiaque, quae ab illa prouenit, ac de aliis moralibus , hisque af- finibus dogmatibus, "lradidit etiam quae comununi vitae vtilia forent, hisque con- . gruas admonitiones, lenissima hortatione ad- hibita, aptauit; interdictaque de iis adiecit, quae fugienda esseri: distincte etiam ex- planauit, quae fato, quaeque arbitrio hu- mano fierent; ac de daemonibus et deimmor- talitate animae sapienter multa disputauit. Sed haec alterius fuerit philosophiae mate- ᾿ ria: ista vero propius fortitudinis culturam, - spectant, quod, quum in mediis versans periculis constanti et ad omnia parato ani- mo philosophari visus sit, quum fortünam
Pro καὶ uaÀlor,- quod sequitur, in Cir. est καὶ µάλα.
Kiess.- | 28) ἐμβεβηκὼς De verbo simplici Bef'udvo conf. Bast.
ep. crit. p. 45. Pro σταθερᾷ Ciz. στεθερᾷ. BHiess.
29) φιλοσοφῶν ἐφαίνετο, καὶ] Ita Kust. In Arc. deest καὶ. In Ciz. legitur φιλοσοφεῖν ἐφαίνετο, item omissa particula κα. Hiess.
$0) παρατεταγµέτωςρ καὶ καρτερούντως Ἱ Sic scripsi e cdd. Ciz. et Par., nisi quod ille habet παρατέταγµένος. In ed. Arc. παρατιταγμένος καὶ καρτεροῦ»τοξ, in Kust. t παρατεταγµένως καὶ καρτεροῦντος, pro quo hic vir doctus scribendum censet aut καρτερῶν aut καρτερῶς. Kiess.
Ν
H λα.
A4O - fAMBLICHI LIBER
καρτερούντως ἡμιύνετο τὴν τεύχην, καὶ εἰ πρὸς αὐτὸν ἐὸν ἐπάγοντα τοὺς κινδύνους ἐξουσίᾳ xai 31) παῤῥησέᾳ χρώμενος ἔνδηλος ἦν πάντως που καταφρονητεκῶς ee τῶν νομιδομένων εἷ- ναι δεινῶν, ὧς οὐδενὸς ἀξίων ὀντων. καὶ εἰ τοῦ Όανατου προςδοκωµένου, ὅσα γε δὴ τἆ ἀγθρωπινα, ὠλιγώρει τούτου παντάπασε, καὶ QUx ἦν πρὸς τῇ παρούσῃ τότε προξδοκίᾳ᾽ δῆ- λον δήπουδεν, ὡς 33) εἐλεκρένῶς ἄδεὴς ἦν πρὸς {ώνατον. xaGlà ταύτων δὲ ὅτε γενναιότερον Óu- πράξωτο, τὴν λατάλυσεν τῆς συρωννέδος 3) α απ- εργασάµενος, aon κατασχὼν μὲν τὸν τυρων- vov, µέλλοντα ἀνηχέστους συμφορὰᾶς ἐπάγειν (18e) τοῖς ἀνδρώποες, ἐλευθερώσας δὲ τῆς ὠμοτάτης 121 τυραννίδας Σ]χελίαν. Ὅτε δὲ αὐτὸς ἦν ὁ ταῦ- τα πατορθώσας, τεχμήριον μὸν καὶ ἀπὸ τῶν Αρησμῶν τοῦ «4πόλλωνος, τότε τὴν χαταάλυσός διασηµαινόντων τῷ Φαλαρεδε γενήσεσύθαε τῆς ἀρχῆς, ὅτε κρείττονες χαὶ ὁμονοητεκῶώτεροι γέ- νρεντο, za συνισεάµενοι μετ ἀλλήλων οἱ αρ- χόμενου΄ οἷος Λα) τότε ἐγένοντο, Πυύαγόρου παρόντος, διὰ τὰς ὑφηγήσεις χαὶ παιδεύσεις αὐτοῦ. τούτου ὃ ἔτι. μεῖζαν τεχμήριον 7v ἀπὸ τοῦ χρόνου. ἐπὶ γὰρ τῆς αὐτῆς ἡμέρας Πυ- Φαγόρᾳ. τε καὶ ΑΑάριδε Dolce έπηγε 34) xiy-
51) παῤῥησίᾳα] Male antea, παρουσίᾳ. Kust. Ελα in Ciz. παρουσίψ. Ibidem deinceps οὐδὲν pro οὔδενός. Kies: s.
$2) εἰλικρινῶς] | In Ciz. εἶλικρινῶς. Kiess — 56) ἀπεργασάμενος] Ciz. ánzgyuodpavyov. Kiess.
e i
DpE PYTHAGORICA VITA. CAP. 22. jÁ41.
patienter sustinuerit, quum magna aucto- ritate et ore libero in eum perorárit, qui capiti eius exitium minabatur; manifestum : vtique effecerit, grauissima: quaeque mala, tanquam in nullo numero habenda , ipsum contemsisse. | Idem de metu mortis iudi- candum est, a quo illum penitus intactum fuisse apparet, vtpote quum mortem sibi, quantum humanituà praeuideri potuit, pro- xime imminentem plane non curauerit, ne- que praesentissimae necis expectationi ani- mum aduerterit. Extant autem etiam for- tioraà dictis facta eius, dum tyrannidem funditus deleuit, ipsumque tyrannum atro- cissimas calamitates hominibus machinantem cohibuit, et Siciliam crudelissima domina- tione liberauit. Ipsum autem tam praeclari facinoris auctorem extitisse, ipsa quoque Apollinis oracula indicio sint; vtpote. qui- bus praedictum est, tum demuin Phalaridis dominatum corruiturum esse, quum cives meliores, magisque inter se concordes facti essent: quales vtique praesentia Pythagorae eiusque institutione et ductu facti sunt. Huius rei etiam certius argumentum a tem- pore desumi poterit: eodem, enim die Pha- laris Pythagorae et Ábaridi capitis periculum 34) κίνδυνον «Φανάτου] In Ciz, et Arc. sxb»Üwvoy περὶ Θανάτου. De re ipsa vid, Béntl. in Resp. ad Boyl. Ῥ. 175. 9ᾳ. Brun
4
449 ' IAMBLICHI LIBER
Óvyov Davdrou: xal αὐτὸς ὑπὸ τῶν ἐπιβον- λευόντων ἀπεσφάγη. xal τὸ xav Ἐπεμενίδην 822 δὲ τῶν αὐτῶν ταύτων ἔστω τεπµήρεον. fint yàp Ἐπιμενίδης, ὁ Πνθδαγόρου µαὺητής, µέλ- Aev 9) ὑπὸ τινὼν ἀναιρεῖσθαι, ἐπειδὴ τὰς Ἔριννύας ἐπεκαλέσατο xal τοὺς τεμωροὺς θε- οὐς, ἐποίησε τοὺς ἐπεβουλεύοντως πάντας ἄρδην παρά ἑαυτοῖς ἀποσφαγῆναι οὕτω δήπου καὶ Πυθαγόρας ἐπαμύνων τοῖς ἀνδρώποες, xata vgv 26) τοῦ Ηρακλέους δίκην xai ἀνδρείω, τὸν ἐξυβρίξοντα xol πλημμελοῦντα sig τοὺς ἀνθρώπους, ἐπ ὠφελείᾳ τὼν ἀνθρώπων ἐκό- λασε κα) θανάτῳ πορόδωκε δε αὐτῶν τῶν χρησμῶν τοῦ “Απόλλωνος, οἷς ἦν ο αύτοφυως συνηρτηµένος ἀπὸ τῆς ἐξ axe γενέσεως. τοῦ-
το μὲν οὖν τὸ δαυμαστὸν αὐτοῦ τῆς ἀνδρείας Φατόρθωμα 3) ἄχρες χοσούτου μνήμης ἠξιω-
225 Άαμεν. -«λλο δὲ τδαήριον αὐτῆς ποιησώμεῦα 090 σωσηρίων τῆς ἐννόμου δόξης, δε qv avito; τε μόνος τὰ δοχοῦντα ἑαυτῷ ἔπραττε xal τα
. ὑπὸ τοῦ ὁὀρθοῦ λόγου ὑπογορευόμενα, prt 39) ὑφ ἡδονῆς, μήτε ὑπὸ πόνου, µήτε vx ἅλ- Aov τινὸς πάθους 9] αινδύνου μεδεστάμενος an αὐτῶν oL τε ἑταῖροε αὐτοῦ e) πρὺ TOV f! παραβῆναι τών ὀρισθένεων ὑπ' αὐτοῦ ᾖἠροῦντο
55) ὑπὸ τινῶν ] In Cis. πό τινων. Ibidem deincep περὶ ἑαυτοῖς. | Kies.
. $6) τοῦ Ἡρακλέους] In Cis. deest τοῦ. Kies:
57) αὐτοφυῶς συνηρτηµένος] In Ciz. αὐτοφύως συνηθ- ο πηµένως. Kiess.
Ld
-
DE PYTHAGORICA VITA, CAP. 22. 445
intentauit, et ipse ab*insidiatoribus interfe- ctus est. Quin et ab Epimenide sumto in- dicio haec adstrui poterunt. Sicut enim ille, qui Pythagorae discipulus erat, quum quidam "vitae eius manus violentas afferre vellent, Furis diisque vltoribus inuocatis, effecit, vt insidiatores illi sese. mutuis cae- dibus conficerent ; ita sane et Pythagoras, Herculis riu et virtute mortalibus opem ferens, illum, a quo homines proterve ne- farieque habiti fuerant, morte puniuit: id- que per ipsa Apollinis oracula, cum quibus ili a prima natiuitate naturalis quaedam coniunctio intercedebat. Et hactenus qui- dem praeclarum hoc eius faeinus a nobis memoriae consecratum esto. Pergimus au- tem iam:ad aliud fortitudinis eius argumen- tum; quod sartam tectamque conseruauerit sententiam, quae iuri ét iustitiae conformis
esset; iuxta quam et ipse solus,-quae sibi.
videbantur, peregit; et ab iis, quae recta ratio dictabat, neque voluptate neque la- boris molestia, neque vllis denique affecti- bus dimoueri $e passus est. Sed et diseipuli eius mortem obire maluerunt, quam vllum
58) gii τοσούτον]. In Ciz. ἄχρη τοσαύτης. Kiess. 39) vp ἡδρνῆξ]. In Ciz. et Par. ὑπὸ ἡδονῆς. Verba μήτε ὑπὸ πόνου in Ciz. desunt. Kiess.
4o) πρὸ τοῦ τι παραβῆναι τῶν δρισθ.] Cone No-
strum supra initio huius capitis. Kus t
-
|)
44 | - IAMBLICHI LIBER.
ἀποθανεῖν' . ἐν παντοδαπαῖς τε τύχαις ébera- ... Ζόμενοι τὸ αὐτὸ zog ἀδεάφαρον διεφύλαττον' ἐν µυρίαις τε συμφοραῖς γενόµενοε οὐδέποτε € 2 » -υ / 3 M , , vs αὐτῶν µετεεράπησαν. 5v δὲ καὶ ἀδιάλει- ατος παρ αὐτοῖς παράῴκλησις 43) τὸ νόµεω βοη- Ψ εν ὧεὶ καὶ ἀνομίέᾳ πολεμεεῖν, καὶ πρὸς τὸ εἴργειν xol ἀπωθεῖσθαι τὴν τρνφὴν, καὶ συνεῦ/ξεσύαι ἀπὸ γενετῆς σώφρονε καὶ ἀνδρι- ον , 3 , » 3 3 - . 5.4 xQ (dup. 43) Hv δέ τινα µέλη παρ αὐτοῖς πρὸς τὰ τῆς ψυχῆς πάθη πεποιηµένα, πρὸς χε GÜv- μίας xal δηγµούς, & δὴ Αοηδητικώτατα ἔπε- s vevónso. xal πάλιν αὖ ἕτερα πρός τε: τὰς ὁρ-
y&g καὶ πρὸς τοὺς θυμιούς , ἂν ὧν ἐπετείνον- πες αὐτὰ καὶ ἀνιέντες. 3) ἄχρις τοῦ μετρίου, | σύμμεερα πρὸς ἀνδρείαν ἀπειργάξοντο. ἦν δὲ Κα) τοῦτο μέγιστον εἷς εννακότητος ἕρμα, τὸ 3) πεπεῖσίλαι 4) ὡς οὐδὲν δεῖ τὼν ἄν δρωπένων συμπτωμάτων ἀπρορδόκητον εἶναι παρὰ τοῖς VOU ἔχουσιν» ἀλλὰ πάντα προςδοακῷν, wv μὴ 225 τυγχάνοι vorv αὐτοὶ αύρεου, ὄντες. Ov μὴν aix eL ποτε συµβαίη αὐτοῖς m ὀργή, ἢ λύπη, Ἰ ἆλλο τε τῶν τοιούτων, 9) .ἐκποδὼν ἁπηλλάτ- «ovro'. αα) καθ ἑαυτὸν ἑκαστοὸ γενόμενος ἐπεερᾶτο Ζαταπέπτειν τε wal ἐατρεύειν τὸ πά-
41) τὸ νόμῳ ῥοηθεῖν] Ita recte Ciz, . Confer sectio- nes 100. et 171. In edd. Arcer. et Kust. τῷ vópo β. Tum Ciz, ἀποθεσθαι. Kiess.
42) Ἡν δέ τινα µέλη παρ) αὖτ.] Haec leguntur etiam eupra, Num. 111. Ku st.
45) yos Ἱ. Ciz. et Arcer. ἄχρι. Kiess.
"-—
DE PYTHAGORICA VITA. €AP. 22. 5.
eius placitum transgredi: variisque cum οι. sibus colluetati hos rores incorrüptos cu- stodiuerunt, nec vnquam ab iis fecerunt diuortium, quamuis infinitis. calamitatibus obruerentur. Erat etiam perpetua apud eos
cohortatio, legi opem ferendam, et quicquid ' legi aduersatur, debellandum esse: itemque ad arcendum depellendumque luxum vitae sobriae et virili ab incunabulis assuescendum. Habebant etiam cantus quosdam ad sanandos animi affectus: compositos,. et contra tristi» tiam animique vulnera, veluti praesentissi- ma remedia, excogitatos; rursusque alios contra.iram et animositatem, "per quos af- . fectus istos intendebant remittebáhttque, do- nec fortitüdini congruos redderent. Hoc quoque maximum illis ad strenuitatem pon-,. : dus addebat, quod persuasi essent, sápien- tes nihil eorum non expectare debere, quae homini accidere possunt, quaeque in eius potestate non sunt. Quodsi quandoque ira vel tristitia, vel aliud quidpiam liuiusmodi alicui superuenisset, e medio se proripie- bant, et pro, se quisque sine arbitris affe- -
ctum illum digerere et sanare strenue co- 9 | E ,
44) ái οὐδὲν δεῖ τῶν ἀνθρ. συμπτ.] Pulchrum hoo prae- ceptum traditur etiam supra, Num. 196. Kust. :
45) ἐκποδὼν ]. Ita recte Cis. Iu edd. Ατοοτ. et. Rust. | ἐκποδῶν. .Ki iess. i
N
Ν
446 AAMBLIGHI LIBER
| ο H 3’ . » - "
ὧος ἀνδρικῶς. 49).4» δὲ φενικὸν αὐτῶν καὶ * LR A * A 2 f ! 30 περὶ τὰ. μαθήματα καὶ ἐπιτηδεύματα ἐπί- fiovov, καὶ αἱ τῆς ἐμφύτου πᾶσιν ἀλρασίας τε
* ; , , , 7
eui πλεονέδίας (Gaomvor, ποικιλὠτατάᾶέ τε, λο- λάσεις καὶ ανακοπαὶ, πυρ) καὶ σιδήρῳω συντε-
: r E i » e N | Aovuevac ἁπαραιτήτως, xal ovre πὀνων, οὔτε
καρτερίας 57) οὐδεμιᾶς φειδόµεναε. εἰς τοῦτο
"uv γὰρ ἀποχὴ ἐμψύχων ἁπάντων, καὶ προς-
ése θρωμιάσων τινῶν 48) joxsiro φενναέως' τοῦ- vo δὲ ἐχεμυθία τε xal παντελὴς σιωπὴ πρὺς τὸ ύλώσσης αρατεῖν συνασκοῦσα, xà ἔτη πολλὰ τὴν ἀνδρείαν αὐτῶν ἐγύμναζεν Hj τε σύντονος 49) xoà ἁδιάπνευστος περὶ τὰ δυςληπεύτατα τῶν
226 ἐλεωρημάτων ἐξέτασίς τε xal ἀνάληψες. — du
αν z 3, ταῦτα δὲ $9) ἄοινία, x«l ὀλεγοσετία sal ὁλι-
mo , . P € φοὐπνία, δόξης τε wal πλούτου καὶ τῶν 0-
(ιδ) µιοίων ἀνεπιςήδευτος παταφρόνησις. καὶ ταὺ-
f (2 3 à , , ET , $1 »/ τα πάντα εἰς ἀνδρείαν αὐτοῖς συνέτεινεν. 51) oi-
: ” / Ατων δὸ καὶ δαχρύων xol πώνεων» τῶν τοιου-
των εἴργεσθαι τοὺς ἄνδρας ἐκείνους qam.
ἀπείχοντο δὸ καὶ δεήῄσεων καὶ ἐκετειῶν καὶ
πάσης τῆς τοιαύτης ὠνελευθέρου ἑλωπείας, ὡς
ὦνάνδρον καὶ ταπεινῆς οὔσης. τῆς δὲ αὐτῆς | |
46) ἦν δὲ γενικὺν αὐτῶν καὶ τὸ περὶ r.] Cum toto hoc loco confer Nostrum supra Cap. XVI. vbi eadem le guntur. .Kust. In Ciz. ἦν δὲ καὶ γεν. αὐτ. Kiess.
47) οὐδεμιᾶς] In Ciz. οὐδεμίαςο. Ybidem deinceps, ut in
* edit. Árc.,, ante τοῦὲο μὲν deest sig. Kies s.
48) ἠσκεῖτο] In edd. Arc. et Kust. ἀσκεῖτο. Kiess.
49) καὶ. ἀδιάπφενστος] Vide Nos supra ad Num. 108: vbi eadem occurrunt Kwst,
4
DE PYTHAG ORICA VITA. CAP. 22. 447
nabatur. Generatim quóque.illis compete- bat laboriosa in disciplinis et studiis diligen-
tia, et innatae omnibus incontinentiae ava- ritiaeque cruciamenta , diuersissimaeque ca-
stigationes, et sufflamina igne ferroque in- '
exorabili seueritate peracta: idque nullo laboris aut patientiae dilectu: hine enim abstinentia ab omnibus animalibus, et ab alis etiam quibusdam cibis strenue exerce- batur; illinc sermonis prohibitio et omni- modum silentium, tanquam meditamenta ad linguam coercendam, per complures annos eorum fortitudinem exercitam habebant: να et intenta et continua peruestigatio et ru- minatio difficillimarum speculationum; et
propter ista cibi somnique parsimonia; item- -
que gloriae, diuitiarum, similiumque inaf- fectatus contemtus: quibus omnibus 111 se ad fortitudinem. acuebant, Asserunt prae- terea, viros illos lamenta, et ploratus, et id genus omnia procul habuisse: abstinebant
etiam ab obsecratienibus, supplicationibus, :
omnique illiberali adulatione, tanquam ef-
foeminata et humili. Ad hanc morum spe-.
50) ἄοινία ] Ciz. vt solet in hoo verbo, ἀνοσία. Ibi- dem cum Arc. φρόνησις pro καταφρόνησιςο. Pro ταῦτα, quod sequitur, Scaliger legit τοιαῦτα. Είσοδος,
δι) οἴκτων δὲ καὶ δακρ. — «ovg ἄνδρας ἐκείνους] Sunt verba Aristoxeni: vt ipse Iambliehus testatur inira, Num. 235. Just.
*
44 - XZAMBLÍICHI LIBEBR
ἐἰδέας τῶν ἠθῶν ἐλετέον καὶ ὅτε 53) τὰ πυριώ- τατα xal συνεκτικώτατα τῶν ἐν αὐτῇ δογμά- των ἀπόῤῥητα ἐν ἑαυτοῖς διεφύλαττον ἅ ἅπαντες σελ, μετὰ ἀκρεβοῦς ἐχεμυέλίας πρὸς τοὺς ἐξω- τεριλοὺς ἄνόκφορα διατηροῦντες 53) χα) ὠγρά- φως ἐν µνήµῃ τοῖς διαδόχοις, ὥσπερ μυστήρια 227 $4) θεῶν µεταπαραδιδόντες. «4ιόπερ οὐδὲν ἑξε- φοίτησε «Qv τε λύγου ἁξίων, ιέχρε πολλοῦ δὲ διδασκόµενά τε καὶ uovÓcvóusva ἐνεὸς τοί- xav µόνον ἐγνωρίζετο. 55) ἐπὶ δὲ τῶν ἑλυραίων, xal, ὡς εἰπεῖν, βεδήλωνι si λαέ ποτε τύχοι, διὰ συμβόλων ἀλλήλοις 59) o£ ἄνδρες ἠνέστον- πο, ὧν ιχνος ἐστὶ νῦν, ἃ περιφέρονταε τὰ ὀΔρυλλούμενα) oiov, nUQ µαχαέρᾳ μὴ 6xa- Asvs' καὶ τῷ τοιαῦτα σύμβολα ἅπερ ψιλῇ μὲν τῇ φρᾶσει γραώδεσεν ὑπούήχαις ἔοικε᾽ διαπευσσόµενα δὲ ἑΔλαυμαστήν τινα καὶ σεμνὴν sog ὠἱρόλειαν παρέχεται τοῖς μεταλαβοῦσε. — Méyi- στον δὲ | πάντων πρὸς ἀνδρείαν παραάγγελµά (8άέστε τὸ σχοπὸν προθέσύθαι τὸν Λυρεώτατο», 57) ῥύσασθαι καὶ ἐλευδερῶσαι τῶν τοσούχων εἰργμῶν «ol συνδέσεων τὺν κατεχόµενον ἐκ Αρεφῶν νοῦν, οὗ χωρὶς ὑγιὲς οὐδὲν ἄν τες ov- 63) τὰ κυριώτατα Ἱ Conf. Rittershus. ad Porphyr. p. 38. Kiess. ]
55) x«i ἀγράφως] Ciz. ἐγγράφως sine καὶ. Ki ess.
54) Φεὼν μεταπαραδιδόντος ] Par. παρὰ µεταδιδόντες.
Jdem deinde οὐδένα pro οὐδέν. Tum Ciz. post πολλοῦ omittit.Ós. Jiess.
55) ἐπὶ δὲ τῶν Ovgaíov] Confer Nostrum supra, Num. 1 οή. K ast
DE PYTHAGORIOA VITA. GAP. 22. 449 -
ciem. quoque referendum est, quod praecis pua dogmata, quibus disciplina eorum cone tinebatur, inter areana sua ómnes summo silentio tegebant, ne peregrinis innotesce« rent, eaque, sine scriptura, soli memoriad commissa, ac'si deorum mysteria essent, ad successores transmittebant, Vnde etiam e« venit, vt nihil eorum commemoratione di« gnum in publicum emanarit, quamuis satis: longo tempore docerentur, nec deessent, qui discerent; sed id quidem, intra priuatos tantum parietes: si vero res ita ferret, «νε extranei, et, vt ita loquar, profani ades« sent, per symbola inter se agebant aenis gmatum modo: exempli gratia, Ignem gla- dio ne fodito, et similia: quae nuda phrasi anilibus monitis affinia videntur; explica. ta vero in admirabilem seriumque vsum ab intelligentibus adhiberi possunt. . Omnium aütem:. maximum ad fortitudinem incita» mentum est, quod sibi primarium, hunc scopum propositum habeant, vt à Cárcete et vinculis, quibus ab incunabulis constri» cta tenetur, eruant, àtque in libertatem - asserant mentem; &ine qua nemo quisquam
66) oí ἀνδρέςἹ In Cis, deest ot. da uodeni delucepw, 8 in Arc. editione, legitur ὧν περιφέρονται, Kiess..
57) ῥύσασθαυ καὶ ἐλευθερῶσὰν v.] Ἠάεο etiam légun- tur apud Porphyrium, Num, 46. Kàuüst "Tum "Cia. εἷρμῶρ pio eigy pir, Kicss - |
Tom. 11. . ον το
4bo .; .:AMBLIQHI LIBER
δὲ ἀληθὲς «οπαραπαν ἐχμαθοε, οὐδ av χατί» δοε,. 59) Ó& xg τενος οὖν ἐνεργῶν αἰσθήσεως. 19) Νοῦς γὰρ xar αὐτοὺς πανὺ OQ καὶ πάντ ἀκπούει' * ἄλλα δὲ xal πωφὰ καὶ tug Ad. δεύτερον «δὲ τὸ ὑπερσπονδάζεειν 69) δια- καθδαρύέντι λοιπὸν αὐτῷ xal ποεκέλως ἐἔπιτη- δειωθέντ; -διὰ «Ov μµαύηματικῶν ὀργιασμῶ τὸ τηνωκάδε τῶν ὀνησιφόρων τε xai θείων ἐν- φεδέναι καὶ µεταδιδόναε, cg µιήτε τῶν ὄωμα- των .. ὠφιστάμενον «ὠποδειλιῶν, grs πρὸς τὰ ἀσώματα προραγόµδνον ὑπὸ τῆς λαμπροτάτης αὐτῶν µαρμαρυγῆς ἀποστρέφεσύαι τὰ ὄμματα, 61) μήτε προςηλοὔντων τῷ σώματε τὴν ψυχή» παὐημάτων, καὶ προσπερονώντων ἐπεστρέφε- | | αδσίαι. ὅλως δὲ ἀδώμαστον εἶναι πρὸς πάντα γενεσιουργὰ' καὶ πκταγωχὰ 'παήματα. ; yup «διὰ εούτων πάντων γυµνασία xal avodos τὴ
- τελεοτάτης ἀνδρείας ἦν ἀπιτήδενσες. «τοὔαῦτα ο 48) δι "e vog οὖν] Sic recte MS. pro δε ἧς τὸ νοσοῦ
quod Arcerio fraudi fuit. Kust. :
69) Νοῦς γὰρ κατ αὐτοὺς πἀνθ᾽ ὁρῇ καὶ mavr Ow] (0 Erat dictum Epícharmi, vt testantur Tzetzes Chil, XII. (oc Q were. 44ο. "Platarchus, Tom. 1I. pag. 99. Maximu Tyr. Dissert. l. et alii. Caeterum, pro ógg, vt recte est in Μδ., Arcerius intempestiue corrigebat, ὁρᾷ: ignorans scilicet, dictum hoc esse Epicharmi, qi
Dorica dialecto vsus est. Jíust. Ciz., vt solet, τἆλλα. cOKKiess —— Jn
60) διακαθδαρθέντι — ἐπιτηδειωθέντ ] Sic recte M$.
Αι prior Edit, vjtiose, διακαδαρθέἑν τι, et $susqütur- Θέντων. ust. li
61) µήτο προρηλούντων τῷ σώµατι τὴν Φνχ.] Αἰιόι
DE PYTÉAGORICA ViTÀ, CAP. 2a, ábi : ( sani,aliquid verique' siue' didicerit, siue viz derit, .quocunque denique sensu vtatur: nam mens, iuxta illos, cuncta cernit, cuncta- que audit ? surda, coeca cetera., Secundis au- tem curis id agendum censebant, vt men$ illa sacris disciplinarum studiis deinceps ex- purgetür, meliorque reddatur; atque sió . demum eidem νεα et diuina infundantur comrimunicenturque: ne vel a: eorpore rece- . dere timeat, vel ad incorporea aGcpedené prae splendore illorum fulgentissiino oculos auertat, aut ad passiones, siue affectus, qui &nimam :corpori, veluti quibusdam: vlaui$ : fibulisque affixam tenent, conuertatur; s&d aduersus omnia; quae, generationi subser- viunt, itemque aduersus affectus; qui noi in terram detrahunt, tota persistat indomi- | ta. Per istos quippe gradus eriitens exer- citatio, et ad süperiora reditus, perfectissis
mae fortitudinis studium erat. Et haec Πο:
lamblichus ad illud Platonis. in Phaedone; p^. 527; B. Edit. Lugdun. ( pad 119. Ed. Heindorf. K. J Ἑκάστη ἡδονὴ καὶ λύπη, ὥσπερ ἦλον i ἔχουρά, προςηλὸῖ αὖ» «πρὸς τὸ σῶμα καὶ προςπερονᾷὲ quem locum adducit etiam amblichus noster ih P'rotrepticó, cap. XIII. pag. 8ο. (p. 202. edit. nostr. K.). Vide etiam Nice- phorum ad Synesium de Insomniis, Pag 557. qui eu&dem locum Platonis adducit et Synesiuin eodeni aludere docet. Obiter hic Lectorem moneiu$, Hen- zicum Stephanum in Thesauro (Tom. TII. Col; 162; , . vbi de προσπερονάω agit), ab aliii procul dubio dece- ptum, tradere, locum hunc Platonis exstare in Pháe- jV ^ dro, cum, yt diximus, in Phaedone occurrat, Kust.
Ffà
:)
45a. , IAMBLICHI LIBER
καὶ mei τῆς ὠνδρείας ἡμῖν τεκμήρεα χεισθω περὲ PUO COM: τε xal τῶν Hoovryogtes ἀνδρών.
κΕ ὅ. Ay.
$29 Φιλίαν Yy δὲ διαφανέστατα πάντων πρὸς ἅπαντας Πυϊαγόρας παρέδωκε᾽ Oso» μὲν πρὸς ἀνθρώπους δε εὐσεβείας καὶ ἐπιστημονιαῆς ἑερωπείας ' δογμάτων δὲ πρὸς ἄλληλα καὶ xa-
: DÓAov ψυχῆς πρὸς σῶμα, λολιστικοῦ τε πρὸς τὰ τοῦ ἀλόγου εἴδη διὰ φιλούοφίας καὶ τῆς κατ αὐτὴν ὑεωρίας' ἀνθρώπων δὲ προς ἀλλή- Aovc,: πολιτῶν μὲν διῶ νοµεμύτητος ὑγιοῦςᾳ ἑτεροφύλων δὲ διὰ φυσιολογίας ὀρθῆς' ἀνδρὸς
δὲ πρὸς γυναῖχα rz τέλνα 5 ἀδελφοὺς καὶ oi- χξίους διὼ κοινωνίας ἀδιαστρόφου σελλήβδην
δὲ πάντων πρὸς ἅπαντας καὶ προςέτἑ κὼν ἀλό- yov ζώων τινὰ διὰ δικαιοσύνης xal φυσικής ἐπιπλοκῆς καὶ κοενότητος᾽ σώματος δὲ xad «96 i ἑαυτὸ Ὀνητοῦ xol τῶν 3 ἐγκεχρυμμένων avra ἐναντίων δυνώµεων εἰρήνευσίν τε χα) 3) συµ- Ειβασμὸν Ób ὑγείας καὶ τῆς sig ταύτην ΄ διαί- της καὶ όωφροσύνης, κατὰ µεέμησεν τῆς ἐν τοῖς
45ο Χοσμικοῖς στοιχείοις εὐετηρίας. Ἐν πᾶσε δὴ τούβοις ἑνὸς καὶ τοῦ ἀὐτοῦ xarà σύλληψι
1) Φιλίαν δὲ διαφανέστατα πώντ.] Totus hic locus ve
que ad' finem Numeti huius legitur etiam supre Cap. XVI. Éust.
2) ἐγκεκρυμμένων]1] - Sic rescripsi pro ἐκκεκριμώω», au ctoritate ipsius Iamblichi supra, Cap. XVL .Kast Etiam Cix. ἐκκεκριμένω». Kiess.
-
DE ΡΥΤΗΑΑΟΒΙΡΑ ΥΙΤΑ. CAP. 22, 453
bis etiam. hactenus de Pythagorae et Py-
thagoreorum , fortitudine propone indicia
v
sunto. - | E p
|
CA P. XXXIII.
Amicitiam* vero praeclare tradidit Py- thagoras , et quidem erga omnes , omnium, siue deorum cum hominibus per, pietatem
eultumque cum scientia coniunctum, siue
"s.
dogmatum inter se, et in vniuersum animae cum corpore, partisque rationalis cum irra- tionali per philosophiam eiusque speculatio- nes, yel hominum secum inuicem, ciuiuni puta, per sanam legislationem, peregrino-
rum per rectam rerum naturalium doctri--
nam; mariti vero cum vxore, aut liberis,
aut fratribus, aut necessariis, per commu-
nionem indistortam: et, vt summatim dicàm, cum omnibus omnium, animalium etiam ir- rationabilium, pef iustitiam et naturglem necessitudinem societatemque: denique la- tentium in corpore per se mortali, et con-
trariarum facultatum pacificationem et οοπ-.
ciliationem, Ῥετ' sanitatem, huicque con- gruum victum et temperantiam , salubri mundanorum elementorum statui similem. Haec omnia sigillatim ad idem amicitiae
^
8) συμβιβασμὺν] De verbo συμβιβάξειν multa collegit Rudolph,,ad Occllum, pag. 277. sqq. Kies.
2l
454 IJAMBLICHI LIBER
τοῦ τῆς φελίας ὀνόματος ὄντος 3) εὑρετῆς καὶ γομούέτηρ ὁμολογουμένως Πνθαγόρας ἐγένετο᾽ xal οὕτω δαυμαστὴν φελίαν παρέδωκε” τοῖς ἀφωμένοες, ὥστε ἔτι xal νῦν τοὺς πολλοῦς λε- γειν ἐπὶ τῶν σφοδρότερον 5) εὐνοούντων ἕαυ- τοῖς, ὅτι τῶν Πυθαγορείων sioí. δεῖ δὴ xdi περὶ τούτων τὴν Πυδαγόρου παιδείαν παρα- Φέσθαι, xal τὰ παραγγέλµατα, οἷς ἐχρῆτο πρὸς τους αὐτοῦ. γνωρέµους. παρεκελεύοντο οὖν oí ἄνδρες οὗτοι ϐ) ἐκ φελίας ἀληδινῆς ἐξαιρεῖν αγῶνά τε καὶ φελονεικίαν, μάλιστα μὲν ἐκ πάσης, sl δυνατόν’ εἰ δὲ µή, Ex γε τῆς πατρεχἠς xal παὐόλου ἐκ τῆς πρὸς τοὺς πρε- Θυτέρους' ὡσαύτως δὲ καὶ ἐκ τῆς πρὸς τοὺς εὐεργέτας. τὸ γὰρ διαγωνίξεσθαι 5n 7) διαφι- λονεισεῖν πρὸς τοὺς τοιούτους ἐμπεσούσης 9e- γης, 7 ἄλλου τινὸς τοιούτου πάθους, 8) οὗ δωτήρεον τῆς ὑπαρχούσης φιλίας. Ἔφασαν δὲ δεῖν ὡς ἐλαχίστας ἀμυχάς v5 λα) ἑλαπώσεις ἐν ταῖς φελίαις ἐγγίνεσθαι. 3) τοῦτο δὲ γένεσύται, dev ἐπιστωνται εἶχεειν rta “ο. oes au- | (85 φότεροε μέν, μᾶλλον μὲν voc. 0 νεὠτερὀς τε xdi
τὼν εἰρημιένων τάξεων ἔχων ἠνδήποτε. τῶς
ἐπανορθώσεις τε xoi νουδετήσεις, ἃς δὴ παι-
25
-
4) εὑρετὴς] Cis. ἀρετῆς, Kiess.
5) εὐνοούντωρ ] Ex MS. pro ἑγνοούντων. Κσει.
ϐ) ἐκ φιλία: ἀληθινῆς ἔξαιρ. — κακίαν μεγάλην τε καὶ ἄνεπ.] Haec omnia leguntur etiam supra, Cap. XXII. liust.- Antea Ciz. πἀρεκελεύονχο δέ. Koss, -
- i LI . , " t
DE PYTHAGOKICA VEA, Ap, 52, 45.
nomen, velut compendio ad-.vnaüm capu? reuocata, ommum, confessione inuenit ee sanciuit Pythagoras. Isque tam zdmirabilem. inter:familiarmes suos amicitiam. ntroduxit, vt:etiamnum ii, quos'aretior benedelentia. sociauit, dici walgo soleant esse e mumers Pytliagoreoruam. : :Proponenda igitur erit Iro» rum etiam insttwtto, vna. cum. praeeeptie: quae suis diseipule praescripsit; Tubebàant
igitur:hi viri certamen .et eontentonis stw- dium remouere ab omri in vniuersüm απο.
citia, si fieri possit; si non; saltem ab ea, quae'mobis cum parentibus,: et 19 genere cum senioribus aut cum benefactoribus in- teroedit. Nam- Gum hisoe decertare atque contendere, ira vel alio veliementiore af- fectu accedente, contractam . amicitiam perennare non sinit: in qua iuxta illorum
monitum .quam. minimum cicatricum et ex--
uleerationum esse debet. Hoo autem aiunt
fieri posse, si vterque. amicorum inuicem cedere, iramque 'comprimere sciuerit: inpri-: müs iunior, et qur aliquo ex ante dictis loco, -
vel ordine positus: est. Emendationes et castigationes, quas paedartases nominabant,
| 7) διαφιλονεικεῖν] Ita recte Ciz. Is Rust. διαφιλονικεῖ». o5 JKiess. | | 8) ov σωτήριον ] Cis. xai oU αωτήρ. Kiess. 9) τοῦτο δὲ γίνεσθαι] Haec verba desunt in.cod, Ciz. ut in Arcerü editione. Kiess.^ "E E
456 YAMBLICHI LIBEA
Δαρτάσεερ ἐκάλουν ἐκεῖνοι, μετὰ πολλῆς tv- φηµίας τε καὶ εὐλαβείας ᾧοντο δεῖν γενέσθαι παρά t«v ose uréQu» τοῖς φδωτέραις, xa πολν ἐμφαένεσῦαι d» τοῖς νουύὐεεοῦσε τὸ «η- depo vexdy τε’ ua οὐκεῖον. ᾿ 1ο) οὕτω. yàe. εὐ- σχήµονώ τε γίνεσθαι, καὶ ὠφέλεμον τὴν νου-
164 Φέαγοιν. Ex φιλίας µηδέποτε ἐξαερεῖν nios,
μήτε παίζοντας, μήτε σπουδάροντας᾽ ov γὰρ ἔτι ἁέδιον 4ένας δευγιῶναι τὴν ὑπάέρχουσαν geMav , 6ruv ἅπαξ épnéag. τὸ ψεῴδας εἰς τὰ τῶν φασκόντων φίλων εἶναι jdn. φιλίαν μὴ ἀπογενώσκδεν ὀτυχίας. ἕνελα. x ελλης τυὸς ἀδνναμίας τῶν tic τὸν (iov ἐμπιπτουσῶν ' ἆλ- λὼ μόνη». εἶναι δόλιμον ἀπόγνωσιν «φίλου το wal φιλίας τὴν Μενοµένην διὰ παλίαν μεγάλην
sé καὶ "λώνεπανόρύθωτον. ἔχδραν ἑχάντα μὸν
μηδέποσε 13) ορεζσθαε πρὸς τοὺς μὴ τελείως κακούς' ἀράκενον. δὲ µένειν οὐγενῶς ἐν τῷ ῥιωπολεμεῖν, ἂν μὴ µἐκαπέσῃ τὸ ἠώος τοῦ διαφερομένου, «αἱ προργένηταε 9) svyveuo- σύνη. πολεμεῖν δὲ μὴ λόγῳ, ἀλλὰ τοῖς ἔργοις γόμμµον δὲ εἶναί καὶ ἅσιον τὸν πόλέμον, xdi
ὡς ἄνώρωπος ἀνρώπῳ πολεμῄήσαειεν. αἴτιωον
μηδέποτε qiveoD ae εἰς δύναμιν διαφορᾶς'
30) οὕτω γὰφ 1 Ciz. οὔτε ydo« Kiors
11) ἀρεπανόρθωτον ] Sic recte ΜΒ, pro ἐπανόρθωτο. FK ust. Antea in Ciz. deest usydàgy. Kiess.
34) αἱρεῖσθαι] In: Arc. edit. est ὠρεῖσθαι, quod Scali- ge? mutat im ὠρέσθαι. ldem vir doctus deinceps pro
" Tükew, quod wulgo legitur, recte scribit setas quod recepimus — Kies.
r] "ES E
/
DE PYTHAGORICA vrTA. cA». 55. 457
multa , cum verborum Cimon cautione- que a senioribus erga iuniores fieri debere existimabant; plurimumque solicitudinis -af- fectusque ex parte corripientium prominere:. Jta- enim eastigationem ' decoram vtilemque fore. Nunquam ab amicitia fidem neque per iocum. neque serio remouendam esse: non. enim facile amicitiam saluam manere, . quum , semel mendacium in. mores eorum, qui $e amicos iactant, se insinuauerit. Απιῖς. οἴείαπι non esse reprobandam propter infot- tunium, vel aliam" quandam infirmitatem, quae rebus humanis interuenit; sed vnicàm, quae quidem probabilis sit, amiei et amici- tiae reüiciendae caussam esse eam, quae & maiori quadam et inemendabili malitia pro- fciscitur. Inimicitiam vltro non esse. susci-- piendam contra eos qui non sunt plane im- probi: si autem semel suscepta fuerit, ob- firmandum amnimum, strenueque decertan- dum, nisi moreá mutauerit aduersartus et ad bonam mentem redierit. Certandum au- tem non verbis, sed factis: hoc autem legi- timum, sanctumque et tale bellum esse, quali hominém cum homine decertare fas sit: nunquam dissidio, quantum in nobis est, océasionem dandam esse; sed, quam -
35) εὐγνωμοσύνη] In Ciz. συγγνωµοσύνη. Paulo post. xnalim τοῦτον 10» πόλεμον, Kiess iM.
458 -- ΙΑΜΗΒΙΙΟΗΙ LIBER
(188) 4) εὐλαβεῖσθαι ταύτην ᾿τὴν ἀρχήν, xog οἷόν $35 τε μάλιστα. Ἐν τῇ. μβλλούσῃ aser εσεσέαι
φελέρ.. ὡς πλεϊῖότα δεῖν ἔφασαν εἶναι vG aX
euévea xoci vivoueGuéva λαλῶς δὲ 15):zevra
δεῖν, εἶγωι αεχριµένα, καὶ μὴ εἰκῆ, Αλ δῇτα ααλ εἰς ἔψος ἕχκαστον 15) κατακεχωρεσµένα, ὃ- πως prs ὁμελία µηδεµέα. ὀλιγώρως .εε xe ti- sj γένησαι, «ÀÀc (δε αὐλαὺς'σε 17λ. καὶ συν- φρίας «ul τάξεως ὀρύλμ μήτε zc og ἐγάρηται μηδὲν tix καὶ φαύλως P227 ἠμαρτημένως, oiov éuD vue ij opyn. 39) ὁ αὐτὸς τε λόγος καὶ würd τῶν. λειπομένων παθῶν τε. cl διαθέ- σεων. . ἀλλὰ μὴν τεκµήραιτο ἄν τες καὶ περὶ
«OV μὴ παρέργως αὐτὸν «τὰς ἄλλθτρίας ἑακλί-
vy φιλίας, ἀλλὰ καὶ πάνυ απουδοέως περι- άμπτευν αὗτας λα) φυλάττεσύαι , «cl περὶ τοῦδε µέχρε πολλῶν γενεῶν τὸ φιλεκὸν πρὸς ἀλλήλους 19). ἀνένδοπον διατετηρηκόναε, tx vt ὧν «4ριοσόξενος ἐν «τῷ. εν 7) IHvOayogixov
14) sllofstoDu, τι TÜUTHY τὴν | Sadbedduüs vtique est, ἀλλ εὐλαβεῖσθαι ταύτης τὴν ἀρχή». Ἱωςε. Mini-
"o me.c Verte τὴν ἀρχήν, omnino. Kiess.
- 15) ταῦτα δεῖν ἐὖναι] In Cix. et Aro. deest δεῖ». Kiett-
36) x&taxe op.uévo ] In Ciz. et Arc. κατακεχῳριομύτ) υδεῖν εἶναι. Ibidem deinceps εἰκῇ γίνεσθαι. — Etiam Par. γίγνεσθαι, — Sed iam Scalig. scripsit γίνηται. Kiess.
17) καὶ συφγσίας] Legendum puto, xai εὐνοίας. Kust. Nem, opinor, Éustero obediet. Malim autem ver tere cum oogitatione, quam cum Obrechto cum prae senti animo. — Ciz, φαύλης pro φαύλως. Hiess.
18) ὁ αὐτός τε] Ciz. pro 4e liabet 04. "Jdem /dAld uj
E pro dro HKiess —-— :
LT E z » /
um
maximé quisque potest, rixae huiusmodi principiis obstandum, In amicitia, quae
vera sinceraque futura est, quam plurima ..
debere esse definita, suisque legibus cireum«
scripta, et, vt decet, distincta; ac preul- ^ dendum, ne. quid temere fiat; sed vt omnià
consuetudine quadam ita ordinata sint, vt nullum colloquium, obiter et perfunctorie
instituatur; sed cum pudore, cum praesentt -
'animo et bono ordine: neque temere, leui- ter, et vitiose: vllus. excitetur affectus; ex- empli gratia, cupiditas aut ira: quod'et de Cet&ris passionibus animique. dispositionibus
habendum. ..Eos vero non obiter, sed suin- .
mo studio declinauisse et oauisse peregrinas amicitias, -et propterea mutuum inter se amorem per plura secula illibatum conser- vasse; ex iis quoque colligi poterit, quae Áristoxenus im libro de.vita- Pythagorica: sg
19) ἀνένδοτον] Ex MS. pro ἀνένδοτος, quod prior Edit. habet. Kust. Scaliger emendabat ἀνενδότω, — Vsque ad verba .ἀνένδοιορ διατετῃρηκόναι pertinet locus Nico- machi, vt patet e Porphyr. V. P. $. 59. Conf. Mahne,
DE PYTHAGORICA YITA. CAP. 55. 459 |
p. 55. Ceterum pro μὴ παρέργως αὐτὸν legere! malim , |
sj παρέργως αὐτούς, qunm sermo iit de Pythagoreis, . Item. pro £x τε ὧν potius scribendum erit aut £u ye ὧν, aut ἐξ oy, Είδες, —-— |
20) Πυθάγορικοῦ ) —,,Tonsius de Séript. His, Philos. L
34. pro Πυθαγορικοῦ Jogit HuOwyógov; qua coxrectioné non opus esse credo ;. qüippe in illo Aristoxeni libro non: tantum Pythagorae, sed etiam Pythagoreorum res contentae fuisse videntur. Badem est ratio ip insqriptione ' operis Iamblichei, vt iam monuit Rust.'* Mehne, p. 35-.
*
400 ^ - IAMBLICHI LIBER 4
βίου αὐτὸς διακηκοόναι φησὶ «ιονυσίου του Σικελίας τυρώννου , ὅτε ἐχπεσὼν τῆς µοναρ-
354 χίας γράμματα ἐν KopívÓo ἐδίδασκεν' do γὰρ οὕτως O ριστόδενος" 21) Οὐκτων δὲ xc) (189) δακρύων πα) πάντων τῶν τοιούτω» εἰργεσθαι τοὺς ἄνδρας ἐχείνους, ὣς ἐνδέχεται μµάλεστα. ὁ αὐτὸς δὸ λόγοφ xc περὶ Δωπείας καὶ δεή- σεως κα) 33) λιτανείας καὶ πάντων τῶν TOLOU-
. qv. «ιονύσιος οὖν ἐκπεσὼν τῆς τυραννέδος, ἀφικύμενος εἰς Κόρινθο», πολλάκις ἡμῖν διη- wsiro. 32) τὰ περὶ τῶν κατά Φεντίων τε καὶ 4άμωνα τοὺς Πυδαγορείους. ἦν δὲ ταῦτα τὰ περὶ τὴν τοῦ Ψανάτου γενοµένην ἐγγύη». o δὲ σρόπος τῆς ἐγγυήσεως 34) τοιόςδὲ τες ἦν. τενὰς ἔφη τῶν 32) περ) αὐτὸν διατριβόνεων, of πολ-- λάχις ἐποιοῦντο µνείαν τῶν Πυλαγορείων δια-
. σύροντες καὶ ?9) διαμµωκχὠμενοι xal ἀλαζόνας ^. «ἀποχαλοῦντες αὐτοὺς χαὶ λόγοντες, ὅτε ἐκκχο- si] ἂν ᾽ αὐτῶν ἤ τε σεµνότης αὕτη καὶ ἡ προρποίητος πίστες καὶ 7?) ἀπαδεια., εἰ τει
21) Οὕκτων δὲ καὶ δακρ..--- τοὺς ἄνδρας ἐκείνους] Haec Jeguntur etiam PREMO Num, 286. Kust. Et Num, 198. Kiess. ΄
22) λοτανείας ) Ita Par. Ceteri AÀvaviac. Kiess.
25) τὰ περὶ τῶν κατὰ Ὀιντίαν τε καὶ 4άμωνα] Histo- riam hanc, quam Iamblichus: aliique : scriptores de Damone et Phintia; Polysenus Strategem. Lib. V. Sect. £9. de Euephanto et Eucrito; Hyginus vero, Fabula CCLVII. de Moero et 8elinuntio referunt, Praeteree notandum, "Valer. Max. Lib. IV. Cap. ΤΗ. Pythiam vocaré, qui Iamblicho Nostro, aliisque Phintias dicitur. Kuwst, Hisco auctoribus adde Cic.
4 bj
DE PYTKAGORICA VITA. GAP. 35: A461
; ex Dionysio Siciliae dyrunhio. quum literas Corinthi dóceret, aüdiuisse refert. Sió au-
tem loquitur Áristoxenus: Abstinebant δι», tem 8 luetu et a lacrymis, omnibusque id ΄ genus, quantum humanitus fieri poterat,
vin isti: itemque ab adulando, precando, supplicando, cunctisque huiusmodi. | Dio-
nysius itaque tyrannide exutus et Corin-
thum profectus saepe nobis de Phintia et Damone Pythagoreis referebat, alterum al-
terius vadem in capitali causa hunc in mo».
dum factum esse. Quidam, inquiebat, ex aulicis, iniecta saepius Pythagoreórum men- tione, oauillis eos sannisque traducebant: iactabundos quippe appellitabant, et gra- vitatem illafa simulatamque fidem et affe- ctuum vacuitatem facile elisum iri affirma-
-
bU
de Offic. ΠΠ. 1e. Diod. Sic. in Exc. p. 554. Lactant, V. 17. Porphyr. sect. 60. et ad eum ας Ne- que praetereundus est Α. 6. Lange in: NN. teutsch, Merkur. 1998. δ. St. p. 185. — In Ciz. et Asc edit. deest 26. Kiess.
84). τοιόςδε” τις ἦν] In accentu Variant, Nam Kust.
: εποϊόςδε τὶς qv, Arc. ποϊόρδε Tig ἦν, Ciz, ἐοιόςδέ τις ἦν. Deinceps pro zig ἔφη Par. habet τινὲς ἔφη, Ciz τινά 395. Locus haud dubie corruptus aut sic scribendus
est: τινὰς ἔφη εἶναι — aut sic τινές, ἔφη --διατριβάν- .
d πολλάκις, etc. omisso- oi ante πολλάκις. | Kiess.
25) περὶ αὐτὸν ] ^ Ciz, περὶ αὐτῶν, Kiess,
96) διαμωκώμενοι] Arc. διαμωκιώμεχοι, Par. διαμωχώμε-
νου, ον διακυµώμενόν. Kioss.
/
4
Á52 YAMBLIOCHI LIBER
,) περιστήσειε» αὐτοὺς sig ?9) συμφορὰν ἄξιό- 355 χρεων. ντιλεγόνεων δὲ τινῶν sel γενομένης 39) φιλονειχίας, συνταχύῆναι ἐπὶ τοὺς περὶ Φὤινείαν, ἐναντείον vé τινα τῶν αακηγόρων αὺ- τοῦ εὐτεῖν, ὅτε φανερὸς γέγονε μετὰ τινῶν ἐπιθουλεύων αὐτῷ xal τοῦτο μαρτυρεῖσέαέ st "ὑπὸ τῶν παρόντων 39) ἐκείνων, καὶ εὖν aya- φιέχτήησιν πιθανῶρ navv γενέσθαι τὸν δὲ Φωπίαν ÜavuaQuv τὸν λόγαν. eg δὲ αὐτὸς (199) διαῤῥηδην 3:) sinsv., ὅτι ἐξήτασται ταῦτα ἄχρι- flóc, xal δεῖ αντὸν ἀποθνήσκεω, οὐκεξ» τὸν Φιντάων, ὅτι εἰ οὕτως αὐτῷ 53) δέδονίαι« ταὺ-
να γεέσύαι, ἀξιωσαί γε αὐτῷ δὀθηναι τὸ λοι- ,πὸν τῆς ἡμέρας, ὅπως Οὐπονομήσήται zd st xaÜ' ἑκυτὸν xal τὰ xarà τὸν 29) daueva. συόξων γὰρ οἱ ἄνδρες Οὗτοι »eà éxorvawovr απάντων. πρεσθύνερος à avo divríos, τὰ πολλὰ τῶν περὶ οἰχονομίαν ἦν εἰς αὐτὸν avs- ληφώρ. ᾖἠξίώσεν οὖν ἐπὶ ταῦτα ὠφεθῆνας, ἐγ- 236 γυητὴν καταστήσας τὸν 4άμωνα. 33) Ἔφη οὖν
27) περιστήσειεν ἀὐτοὺς] Im Cis. et Art. deest. afrois. In Par. παραστήσειεν scrbitur. ΕΠίος».
..428) συμφορὰν] Sic scripsi pro vulgato φορά», monen- nbus Arcerio, Scaligero et Kustero. Kiess. &9) φιλονεικίας] Par. φιλονεικείας. Idem deinceps i έναν-
τον δέ. Pro φανερὸν Ciz. φανερῶς, Tum idem ἐπιβον- λευόντων. Μἰσερ.
50) ἐκείνων] — Fortasse lagu ἐκείνῳ, seil. Αατηγόρῳ. — Pro ἀγανάκτησίν Loganus p. 105. probabiliter con- ^' liclt αὐτίασιν. Potest tamen ἀγανάκτησις referri ad Dio- nysium , qui indignationem probe simulzuerit, Kies.
DE PYTRAGORIÓA YiTA. 6ÀP. 25, 465 .
bant, si quis illos in' grauius periculum ins duceret. . Álüs autem. contradicentibus, in partes itum .est , ac feruente contentione techna in Phintiae. caput structa, ;áccusa- torque est:.subornatus, qui eoram ei obii« ceret, quod deprehensus esset cum quibus» dam in Dionysii vitam eonspirasse; produ» cebanturque testes, atque maxima proba- . bilitatis specie querela induebatur. Haptus . est hac oratione in stuporem Phintías: sed quum ill Dionysius disertis verbis indicas« set,-omnia haec iam penitus explorata esse; eumque mori oportere; petiit, vt, quoniani eius iudicio res huc dedueta esset, reliquunt sibi diei concederétur; $t tam sua, quam Damonis negotia Componere posset; Vict» tabant enim: in bonorum omnium commu- nione .viri isti; et quia Phihtias aetate pro- vectior erat, potiorem rei familiaris curam in se susceperat: huius itaque ordinandae causa dimitti rogabat, Damone vade dato.
δι). εἶπεν]. Ciz. cum Arc. εὐπεῖν. Tum Par. ἐξείτασται. , ΚΕίσες. '
59) δέδοκται] Ex MS. pro δέδεικται. Kust.
33). 4άμωνα] Par. δαύµωνα. Kiess.
84) Ἔφη οὖν x. T. À.] Haec est lectio ed. Rust. Lectio Άνς, est: ἔφησαν ó ἄιονύσιος Φαυμάσᾶς τε κα ἐρωτήσας, cod. Ciz. eonsentit cum Bust. nisi quod καὶ post 18 excidit, ^ Arcerii ἔφησαν Sealiger mutat in ἀφῆνεν, neque male legeris ἀφῆκεν οὖν ó ἄιον, Φαυμᾶσας τε xol
' — θῤωτήσας, Sed Kusteri scripturs, confirmata a Ciz,
!
464 : :IAMBLICHI LIBER
ὁ «4ιονύσιος, Φαυμιάσαι τε xol ἐρωτῆσαε᾽ εἰ (ἔστιν ὁ ὤνθρωπος ovrog, ὅδτιςρ ὑπομενεῖ Da- νώτου γενέσθαέ ἐγγνητής; φῄήδαντος δὲ τοῦ Φιντίον, µετάπεμπτον γενέσθαι. τὸν «4αάμιωναι aui διακουσαντα τὰ συμβεβηκότα 3 φάσκειν ἐγγυήσασθαέ vs, 35) καὶ μενεῖν αὐτοῦ, ἕως ἂν ἐπανέλθη ὁ Φιντίας. αὐτὸς μὲν οὖν ἐπὶ vov- τοις εὐύὺς ἐκπλαγήναι ἔφη. ἐκείνους δὲ τοὺς ἐξ ἀρχῆς εἰραγαγόντας τὴν διάπειραν τὸν «4α- µωνα χλέυάζειν, ὣς ἐγκαταλεφθησόμενο», xal σλώπτοντας 39) ἔλαφον ἀντιδεδόσθαι Λλέγειν. ὄντος ὃ οὖν ἤδη τοῦ ἡλίου περὶ δνσμας, ἤκειν τὸν Guvríav ἀποθανούμενον' ἐφ ᾧ πάντας ἐππλαγῆναί. τε 37) xal δούλωθῇῆναι, ΄ αὐτὸς ὃ (191) οὖν, ἔφη, περιῤᾳλών τε xal φελήσας τοὺς ἂγ- ὅρας, ἀξεῶσαι ερίτον 35) αὐτὸν εἰς τὴν φελίαν
non est solicitanda, quam recte-Langius l ο. intelle- xit: Dionysius erzáhlte nun, dass er , sich oerwundernd, gefragt habe —. Kiess. ,
/ f à 55) xai μενεῖν αὐτοῦ] Sic recte M8. — At prior Edit male, xai μὲν s» αὐτοῦ. Kust,, Par. uévab. Kiest
56) ἔλαφον ἀντιδεδόσθαι] — Alludit ad ceruam illam, quam pro Iphigenia, Agamemnonis filia, vicaria mor- te periisse, fabulae ferunt. . Vide Hyginum Fabula
"XCVIIL Kust —— ;
87) καὶ δουλωθῆναι] Verba illa καὶ δονλωθῆναι omisit
Porphyrius L c., et Iamblichi interpres videtur legisso δολωθῆναι; quippe vertit et opinione iua decepti sunt. Nisi igitur in hoc verbo lateat vittum, potius acci- piendum est pto animo fractos; vt aibi dicunt γνώµῃ : δεδουλωµένοι, animo territi et terui instar trepidi,. De qua verbi notione vid, Duker. ad Thucyd. IV, 54.
L2 2
Ἂ
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 22. 460
Quum itaque Dionysius admirabundus in- terrogaret, num quisquam hominum esset, qui in causa. capitali vas fieri sustineret, idque Phintias ita fore affirmaret, arcessitus est D)amon: qui cognito quod acciderat, vadem se futurum dixit, ibique perstiturum, donec Phintias reuexeretur. Hoc facto Dio- nysius aiebat se quidem obstupuisse; illos vero, qui periculi faciendi primi auctores fuerant ; irrisisse Damonem, eum veluti cer- vam vieariam, victimam substitutum esse, cauillatos; Quum igitur iam ad occasum sol inclinaret, Phintias moriturus superuenit. Qua re obstüpefacti omnes et opinione sua decepti sunt. Ipse vero Dionysius viros amplexus, vt aiebat, et deosculatus roga-. vit, vt se tertium in amicitiam suam reci-
et Kuhn. ad Aelian. V. H. II. 14. JMahne, lib. cit. p. 57. Hanc Mahnii rationem meam facio. In Thu- ' cyd. loco scholiastes verba τῇ }νώμῃ O:dovlepusros in- terpretatur τεταπεωµένοι φόβῳ. Add. hunc locum Ar- " riani Exp. Alexandr. II, το. καὶ ταύτῃ εὐθὺς δῆλος ἐγένετο τοῖς Gug' -4λέξανδρον τῇ /2ώμῃ :δεδουλωµένος. Conf, Bud. Comm. gr. ling. p. 457. 22. Quanquam autqm nostro loco τῇ γνώμῃ non additum est, verbum tamen praecedens ἐκπλαγῆναι impedit, quo. minus δουλωθῆναι secus, intelligatur. Ceterum si δουλωθηναυ corruptum: sit, id ex ÓdÀov ἁλῶναι, fraudit conuictos 6,758, cOfruptum esse censeam. Kiess. 38) αὐτὸν] ta recte Ciz, cum, Arc. n edít Kust. αὐτόν. Deinceps Par. παραδέξεσθαι. Idem συγκαταῦε- ,σθαι pro συγκαταθεῖναι, videturque adeo medium το” ponendum essé, — QCiz. εἰς τὸν τοιοῦτον. Kiess.
Tom. IL, -. Gg '
τα
'
|
;
I /
--
,466 JAMBLICHI LIBER
. παραδέξασθαι" τοὺς δὲ μηδενὲ τρόπῳ, κααἴτοι λιπαροῦντος αὐτοῦ, συγκαταὺεἴνας εἰς τὸ τοι- 337 οὗτον. Kol ταῦτα μὲν ὁ “4ριστόξενος ὣς παρ 39) αὐτοῦ τοῦ «Διονυσίου πυθόμενός φησε. λέ- γεταε δδ, ὡς xal ἀγνοοῦντες ἀλλήλους oi Πυ- Φαγορωκοὶ ἐπειρῶντο φιλιχκὰ ἔργα διαπράἀττὲ- σθαι 49) ὑπὲρ τῶν sic ὄνριν µηδέποτε aguyyus- vov, ἠνέχα τεχμήρεόν τε 43) λάβοιεν τοῦ µετέ- Άειν τῶν αὐτῶν λόγων ὥὧσε éx τῶν vou: έργων μιήδ ἐκοῖνον τὸν λόγον ἀπιστεῖσέλαε, ὡς ἄρα οἱ σπουδαῖοε ἄνδρες xal προσωτάτω yi; οἰχκοῦντες φίλοι εἰσὶν ἀλλήλοεις, πρὸ» 7 yva- θεµοέ τε xol προςήγοροε 43) Μένωνται. κατα- χὐῆναι yoUy. puoi τῶν Πυθαγορικῶν τενὰ µα- πρὰν καὶ 42) ἑἐρήμην ὁδὸν βαδέζοντα sic τι . πανδοχεῖον ὑπὸ κόπου δὲ καὶ ἄλλης παντο- | δαπῆς αἰτίας sig νόσον μακράν vs χα) (Φαρεῖαν ἐμπεσεῖν, ὡὧστε ἐπιλιπεῖν αὐτὸν τὰ ἐπετήδεια. 358 Τὸν μέντοι πανδοχέα, sire olxrQ τοῦ ἄνδρώ- που, εἴτε καὶ ὠποδοχῇ , πῶντα παραρχέσθαι, μήτε, ὑπονυργίας τενὸς φεισάμενον : μήτε δατά- . ης 3) µηδεµέα. ἀπειδὴ δὲ αρεέετων ἦν 5 νό- σος, τὸν μὲν ἀπούνήσκειν ἐλόμενον γράψαι ο τε σύὔμβολον ἐν mivax xol ἐπιστεῖλαε, ὅπως
δ9) αὐτοῦ τοῦ «ιονυσίου] In Ciz. et Άτο, deest soi. Kiess. Y . :
4ο) ὑπὲρ] Ciz. et Arc, ὑπό. Kiess
41) λάβοιεν — ἀπιστεῖσθαι] Sie recte MS. pro 1αβώ et ἀπίστασθαι. Kust.
4
κ
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 22. 467
perent:. illi autem nullo modo adduci potue- runt, vt quamuis multum flagitanti annue- rent. Haec Aristoxenus ex ore Dionysii. F'ertur autem, Pythagoreos, etiam inter se ignotos, umo et nunquam viéis amicitiae of- ficia exhibere studuisse, dummodo signa quaedam communis sectae agnoscerent. Vn- de nec fides dicto illi deroganda est, viros bonos, etiamsi remotissimis terris habitent, amicos inter se esse, antequam se vel coram viderint, vel compellauerint. Aiunt itaque, Pythagoreum quendam, quum longum per deserta iter pedibus confecisset, ia diuer- sorium venisse, ibique ex lassitudine, aliis- que varis incommodis in longum grauem- que morbum incidisse; ita vt etiam neces- . saril sumtus denique eum deficerent: cau- ponem. vero hominis siue commiseratione siue obseruantia ductum omnia praebuisse, nulliue aut operae pepercisse, aut sumtui. Morbo autem superante, moribundum sym- bolum aliquod tabellae inscripsisse. et cau- poni praecepisse, vt eam, si quid sibi hu-
42) γένωνται] In Ciz. et Arc. γενέσθαι, — Kioss.
45) ἐρήμην ] Ex MS. pro corrupto ἐφήμη», , quod in Edit. Arcerii legitur. Εκ Ead. Edit. sig dn pro é&g τι. Kiess.
44) µηδεµίας] n Ciz. uj δὲ μιᾶς Kiess. Gga
-—
M
458 :. JAMBLICHI LIBEH
A5) ἄν τι πάθοε, 49) ἐχκρημνὰς τὴν δέλτον πα- ρὰ τὴν ὁδὸν ἐπισχοπῇ, t£ τις τῶν παρεὀντων ἄναγνωριεξ τὸ σύμβολον. τοῦτον γὰρ ἔφη αὐτῷ ἀποδώσειν τὰ ἀναλώματα, GntQ sig αὐ- τὸν ἐποιῄσατο, καὶ χαριν ἐλτείσειν ὑπὲρ éav- τοῦ. τὸν δὲ πανδοχέα μετὰ τὴν τελευσὴν ὃα-
- γαι τε καὶ ἐπιμεληθῆναι τοῦ σώματος αὐτοῦ, μὴ µέντοε ye 7) ἐλπίδας ἔχοντα τοῦ χοµίσα- σῦθαε τὰ δαπανήµατα, μή τε ys καὶ 43) πρὺς εὖ παεῖν πρός τινος τῶν ἀναγνωριούντων τὴν ΄Δέλτον.. ὅμως μέντοι. διαπειρᾶσύαε ἐκπεπλη- γµένον τὰς ἐντολάώς, ἐκτιδένας τε ἑκάστοτὲ sig τὸ µέσον τὸν πίνακα. .λΊρόνῳ δὲ nolle Vorsqov zQv Πνθαγορικῶν τινὰ παρεόντα ex στῆναί τε xal μαθεῖν τὸν Üévra τὸ σύμβολο», | «ἐξετώσαι {8 τὸ συμβὰν xal τῷ πανδοχεξ πολ- A9 πλέον ἀργύριον 39) ἐκτῖσαι τῶν δεδαπανη- eg µένων. 59) Κλεινίαν ys μὲν τὸν Ταρανεῖνόν
*-
45) ἄν τι πώθοι] Male antea coniunctim legebatur, ἀντιπάθοι, quod Arcerius verterat, vicissime beneficio
. a[ficeret; inuito prorsus sensu, Recte Obrechtus, si quid sibi humanitus accideret. Graeci enim, cum fr gilitatis humanae vices pertimescerent, xaT "εὐφημισμόν
' " dicere solebant, id» τι πάθοιµε, vel ἐά» τι πάσχώ; qui formula in Testamentis praecipue frequens erat. Laer tius in Gtratone S'egm. 61. τάδε διατίθεµαι, ἐάν τι πάσχω, id est, si moríar, . Vide ibi Casaubonum et Menagium. Kust.: Add. Leisner. ad Herodian. V. 7. Tom. Ill P. 21:9. ed. Irm. Pro πάθοι, quod omnes cdd. b. |. tuentur, non ausus sum scribere πάὀῃ, praesertim in Oratione indirecta, memor eorum, quae monuit Schaef. in Mel. crit. p. 87. cui accedit Dissen V. Cl. in Dis quititionsm philologicarum specimina primo (Gottingae,
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 35. 469
manitus accideret, iuxta viam suspenderet; obseruaretque, si quis praetereuntium syrá- bolum agniturus esset ; illum enim omnes in se factos sumtus ei restituturum, gratiam- que beneficii relaturum. | Mortuo denique sepultoque cauponem iusta persoluisse, spe omni abiecta, fore, vt sumtus sibi refunde- rentur, nodus: vt ab agrnoscentibus tabel- lam gratiae referrentur. Interim tamen mi- ratum suprema hominis mandata, inductum- que, vt tabellam publice proponeret. Lon- go demum post:tempore Pythagoreum quen- dam illac transeuntem, intellecto ex inspe- ctione tabulae, quis symbolum adscripsisset, et re omni explorata, cauponi multo plus pecuniae, quam impenderat, soluisse. Quin etiam Cliniam 'l'arentinum memorant, post--
1815.) p. 23. sq. Adde C. E. Ch. Schueideri V. D. - Indicem ad Áesopum sub M ἐάν.. Kiess. ; 46) ἐκκρημνὰς ] Prior Edit. ἐκριμνάς: pro quo Árcerius infeliciter ἐκρίψας legendum censebat. Rust. In Ciz. xeuivds. Ibidem deinceps pro ὀπισκοπῇ,. εἰ, vitiose ἐπισκοπῆ» δδόνι Fiess. 47) ὀλπίδας ἔχοντα] — Arc. &m. iw, Ciz. et Par. ἐλπ.. ἔχειν. Πίος». | 48) πρὸς εὖ παθεῖν] Ita Cir. In edd. Arc. et δε. πρὸς εὐπαθεῖν. Schneiderus in Lex. suo vno verbo προςευπαθεῖν. Kies s. 49) ἐκτῖσαι] — Ciz. ἐκτίσαι. Είδες. 6ο) Κλεινίαν γε μὲν τὸν Ταρ.]. Eandem bistoriüm ha- bes apud Diodorum in Excerptis a Valesio editis: quem etiam breuiter perstringit Noster supra Num. 127. Kust. Ciz. μέντοι pro μὲν 1óy..-— , Huius Ch- niae fit mentio sect. 19g. Kiess,
-
470 . ZXAMBLICHI LIBEB :
qaot, xvÜOuevov, ὣς Πρῶρος ὁ Kvgmvaio;, τῶν 5$) IIvOayogtieov λόγων ζηλωτὴς cv, xw- δυνεύοει περὶ πάσης τῆς οὐσίας, συλλεξάμενον
᾿αοδ)χρήµματα πλεῦσαε ἐπὶ Κυρήνης xoi ἐπανορύώ-
$40
σασύαι τὰ τοῦ Ἱρώρου πράγματα, μὴ µόνον τοῦ μειὼραι τὴν ἑαυτοῦ οὐσίαν ὀλιγωρήσαντα, ἀλλὰ μηδὲ τὸν διὰ τοῦ πλοῦ χίνδυνον περι- στάντα. τὸν αὐτὸν δὲ ερόπον xaà Θέστορα τὸν Ποσειδωνεάτην axoj µόνον ἐἑσερροῦντα, ὅτι Θυμαρίδης cin Πάριος τὼν Πυθαγορείων, ἡνί- wa συνέπεσεν εἷς ἀπορίάν αὐτὸν καταστῆναι éx πολλῆς περιονσίας, πλεῦσαέ φασιν εἰς τήν Παρον, ἀργύριον συχνὸν συλλεξάµενον, xoi ἀνακτήσασθαι αὐτῷ τὰ ὑπάρξαντα. ααλὰ μὲν οὖν καὶ 53) ταῦτα τῆς φιλίας τεκµήρεα. Πολὺ δξ τούτων ὑαυμιασεώτερα ἦν τὰ περὶ τῆς κοι- φωνίας τῶν ὑΨείων ἀγαθῶν, xal τὰ περὶ τῆς TOU YvOU ópovoiag, xal và περὶ τῆς δείας ψιυχῆς πας αυτοῖς αφοφισθέντα. παρήγγελλον γὰρ δαμιὰ ἀλλήλοες, μὴ διασπᾷν τὸν ἐν ἕαυ- τοῖς ὑΨεόν. οὐκοῦν sig ὑεοκρασίαν τινὰ καὶ τὴν πρὸς vOv ὑΨεὸν ἕνωσιν κα) τὴν τοῦ νοῦ ποινωνίαν xol τὴν τῆς δείας ψυχῆς ἀπέθλε- we» αὐτοῖς 5 πᾶσα τῆς φιλίας σπουδὴ δι ἔρ-
vuv τε κα) λόγων. 5?) τούτου δὲ ovx ἂν ἔχοι τες εὑρεῖν ἄλλο Αέλτιον οὔτε ἐν λόγοες λεγό-
µενον οὔτε ἐν ἐπιτηδεύμασι μασ οὖἶμαι
δι) Πυθαχορείων ' perl Par. Iodejoplo Myes.
Koss.
DE PYTHAGORICA YITA. CAP. 20. 471
quam comperisset, Prorum OCyrenaeum et sectae Pythagoricae addictum de facultati-.
bus suis omnibus amittendis periclitari, col- lecta, pecunia Cyrenen nauigasse, et res
Prori locasse in solido, non iactura tantum
rei familiaris insuper habita, sed nauigatio- nis etiam in se suscepto periculo. . Eodem modo 'Plhestorem Posidoniatem, quum fama tantum accepisset, . ''hymaridam Parium Pythagoreum e re lauta in paupertatem
delapsum esse, Parum ferunt nauigasse, ος magna argenti vi coacta illius opes resti- tuisse. Egregia güidem haec amicitiae ar-
gumenta sunt: verum impensius admirari par est, quae de communione diuinorum bonorum, de concordia mentis, et de di- vina anima ipsis decreta sunt: crebro enim se inüicem adhortabantur, ne deum ipsis inhabitantem diuellerent. "Vnde et omne illorum circa amicitias studium ad diuinam naturarum commixtionem, ad vnionem cum deo, ad diuinae: mentis animaeque : com- munionem, verbis factisque ab illis dirige-
batur: quo quidem nihil praestabilius in-- venir] poterit aut oratione prolatum, aut Ipso ος perfectum: isto enim omnia ami--
52) ταῦτα τῆς φιλίας] — Ciz. ταῦτα πρέποντα τῆς φιλίας. Riess.
55) τούτου] Par. τοῦτο. Item in míarg. Spanh. deletuz
. ἄλλο. Ki iess.
N
΄
2 NM 473 IAMBLICHI LIBER
δὲ ὅτε καὶ πάντα τῆς φιλίας ἀγαθά $9) ἐν αὐ- σῷ περιέχεται. διόπερ καὶ ἡμεῖς ὥσπερ ἐν κε- φαλαίῳ τούτῳ τὰ πάντα περιλαβόντες τῆς Πνδαγορικής φιλίας πλεονεκτήματα , παυό- μεύα τοῦ πλείω περὶ αὐτῆς λέγειν.
,K EQ. A9.
s41 Ἐπε δὲ χατὰ y&vg: ") τετωγμένως οὕτω 194) διήλόομεν περὶ Πυδαγόρου τε xaà row Πυ- Φαγορείων ὄδει δῇ τὸ μετὰ τοῦτο xal τὰς σπορ«δην ἀφηγήσεες εἰωθυίας λέγεσύθαι ποιη- σώµμεύα, ὅσα. οὐχ ὑποπίπτουσειν ὑπὸ τὴν προ- εερηµένην ταξεν. λέγεται τοίνυν», ὡς 3) φωνῇ χρῆσδαι τῇ πατρῶᾳ ἑκάστΌις παρήγγελλον, ὅσοι τῶν Ελλήνων προςηλῦον πρὸς τὴν αθενωνίαν ταύτην’ τὸ γὰρ δενέξειν ovx ἐδοχέμαξον. προς- ἤλῦδον 03 καὶ ξένος τῇ HvOayogtio αἱρέσει καὶ ἠΜΜεσσαπίων χαὶ «4ευχανῶν καὶ ἹΠΠευχετίων καὶ Ῥωμαίων. καὶ Μηερόδωρός τὲ ὁ Θυύρόον τοῦ πατρὸς Ἐπιχάρμου καὶ τῆς ἐκείνου διδασκα- Λίας c πλείονα πρὸς τὴν ἑατριχὴν μετενέγκας, ἐξηγούμενος τοὺς τοῦ πατρὸς λόγους πρὸς τὸν ἀδελφόν φησε. τὸν Ἐπίχαρμον καὶ πρὸ τούτου τὸν. Πυδαγόραν τῶν διαλέκτων αρέστην Aap- ᾿Αάνειν͵ τὴν 4ωρίδα" χαθάπερ xal τὴν ἆρμο-
4
64) & αὐτῷ] Ciz, ἐν ἑαντῷ. Kies.
3) τεταγµένως ) Loganus p. 106. scribit: τεταγµένα οὕτω διήλθομεν τὰ περὶ Πνθ. Qua mutatione nihil opus eit, quum et amet serior Graecitas huiusmodi aduerbis,
, quale ειταγµένως, et soleat οὕτω sio cum aliis aduer
DE PYTHAGORICA YiTA. CAP, δή. 475
eitiae' bona comprehendi existimo ; atque ideo cuncta,. quae Pythagorica amiciti eximia habuit, hoc veluti compendio com- plexus, plura de illa dicere supersedebo.
*-
CAP. XXXIV.
Quum hactenus Pythagorae discipuló- , rumque eius res ita generatim ordinatas ex- secuti simus; age, iàm deinceps narrationes, quae ud de iisdem commemorari so- lent, quaeque ad praedictum ordinem red- igi nequeunt, instituamus. Aiunt itaque illos singulis praecepisse, vt lingua quisque vernacula vteretur, quotquot, ex Graecis ad hanc societatem accesserant: vsum enini linguae peregrinae minus probabant. Ác- cesserunt autem etiam peregrini ad sectani Pythagoricam : Messapii, Lucani, Picentini, et Romani: asseritque Metrodorus Epichar- mi filius, Thyrsi nepos, qui pleramque do- ctrinam patris sui ad rem medicam tradu- xit, eiusque libros exposuit, ad fratrem scri- bens, Epicharmum, et ante ipsum, Pytha- goram dialectorum optimam perimde, vti et Musices harmoniam, Doricam censuisse:
biis componi, et verbum διέρχεσθαι adsciscat vtrame que constructionem. Vide exempla allata a Scheaefero ad Lamb. Bos. Ellips. p. 257. Είδες...
3) φωνῇ χρῆσθαι τῇ πατρῳᾳ] Vide de hoc loco pen ^ án Resp. ad Boyl p. $ $69. K Kiess..—
' | x ἀπό , | IAMBLICHI LIBER...
νίαν τῆς µουσικῆς. ᾿ααὸ) τὴν uiv Ἰάδα xal τὴν «ἰολίδα µετεσχηλέναε 3) τῆς &i ᾿Ζθώματος προς- ᾠδίας᾽ ἀτθίδα δὲ καεοκορέστερον µετεσχη- 94s αέναι τοῦ χρώματος. Tv δὲ 4ώριον 5) δια- . 99 Asxrov ἐναρμόνιον εἶναε, συνεσεηκυέαν ἐκ τῶν φωνηέντων γραμμάτων. τῇ δὲ «4ωριχῇ διαλὲ- xrQ μαρτυρεῖν τὴν ἀρχαιότητα καὶ τὸν μῖ- Sov. Νηρέα γὰρ γῆμαι 4ωρίδα τὴν -f2xsavov τούτῳ δὲ µνυθεύεσθαε γενέσθαε, τὰς 9) πεντή- |. sovra Ψυγατέρας, ὧν εἶναι καὶ vuv ias µητέρα. 7) λέγειν δέ τινᾶς φησι «4{ευκαλίωνος τοῦ Προμηθέως καὶ Ἰπυύῤῥας τῆς Ἐπιμηύέως γενέσψαε 4ῶρον' τοῦ δὲ Ἕλληνα: τοῦ δὲ 4io- λον. ἐν δὲ τοῖς Βαβυλωνίων ἀκούεεν ἀροῖς Ἕλληνα εγονέναι «ιός τοῦ δὲ dopo», κα) Ξοῦψον, καὶ «4ἰόλον᾽ aig ὑφηγήσεσιν ἄκολου- | Φῆσαι καὶ αὐτὸν 9) Ἡρόδοτον. : ὁποτέρως μὲ — δ) τῆς ἐπὶ χρώματος no. ) Intelligit speciem illam Musicge, quae Χρωματινὴ dicebatur, et τῇ Εναρμοφ i et 4ιατονικῇ opponebatur: de quo argumento muli | legere est apud scriptores Musicos.veteres, Ks:t.
Ciz. µετισχηκέναι τοῦ χρώματος πρ. Kiess. 4) ἀτθίδα] . Ita Ciz. In edd. Arc. et Eust án.
Kies s.
5) διάλεκτο»] Ciz. διαλεκτικό». Idem deinceps συνεστηκύίο et φωναέντων. Denique μαρτυρεῖ pro infinitiuo. Hier:
6) πεντήκοντα] Ciz. πεντήκορτᾶς, Πίσας.
9) λέγειν κ. v. À.] De hoo loco ad Gregor. Cor. p. 11. ed. Schaef. haec annoteta eunt: .,,Luxatus locus ho pacto integritati restituendus est: λέγειν δέ τινας 9. 4. ποῦ IJ. παὲ 1. τῆς Ἔ. γενέσθαι Ἕλληνα, τοῦ δὲ deg
v^ ai «ἴολον etc. Hellenem scilicet alii Deucalione n* tum memoriae » tradiderunt , ipso loue ortum dixerunt
-
DE PYTHAGORICA VITA. .CÀP; 54. 475
Ionicam enim et Aeolicam participes qui- dem esse modulationis chromaticae; Átticam autem multo etiam magis. Doricam vero esse enharmonicam, ex literis vocalibüs cone stantem. De eiusdem vero antiquitate ipsas quoque fábulas testari. Netea enim. vxo« rem duxisse Dorida, Oceani filiam: huio
autem natas esse quinquaginta filias; inter.
quas etiam matrem Achillis. Quosdam au- tem dicere ait, Dorum ex Prometheo et Pyrrha Epimethei filia natum; ex eo Helle- nem, ex Hellene AÁcolum: in sacris vero Babyloniorum monumentis doceri, ex Ioue natum Hellenem, cuius filii fuerint Dorus, Xuthus, et Aeolus: hisque narrationibus ipsum etiam Herodotum. . accedere. Quo
alii, ' Vid. notae ad Clement. Alex. Stroin, L. VI. p. 895. Vtra traditio verior sit, non facile esse poste- ris, de re adeo antiqua certe iudicare, addit Tambli- chus: ὅποτέρως μὲν οὖν ἔχος, περὶ τῶν ἀρχαίων ovx εὔμο: gis ἐνδέχεσθαι τἀκριβὲς τοῖς νεωτέροις καταμαθεῖν, όμολο- τος δὲ etc. Male δέχεσθαι. Κοσπ. Bastius: »In loco Iamblichi Koenius dedit 4ἴολον: atque huno accentum Jibri typis exscripti fere habent. 8ed Pá- risini Codices Iamblichi παροξύνουσιν, Aiólor, Eadem- que est huius nominis τόνωσις in Codicibus aliorum scriptofum. Conf. Lettre Critique p. 175. (Ed. Lips. -]at. p. 165. cll. Schaef. Append. p. 44. HC) Ruste-
Yíana lamblichi editio habet «4ἰόλον. Et eic fidos ipse |
Koenius im adnotatione quae proxime sequitur. Cum adiectiuum sit paroxytonon (Etymolog. M. c. 551. B1.), nomen proprium videtur debere προπαροξύνεσθαι. Schaef. In Cis. αἴολον et hic et paulo inferius. Kies. 8) Ἡρόδοτον] Iu scripsi vum Koenio sd Gregorium
Á7.0 ^ XAMBLICHI LIBER
οὖν 9) ἔχει περὶ τῶν ἀρχαίων, '?) oUx εὐμαρὲς δέχεσίλάὄε κ ἀκρεβὲς τοῖς νεωτέροις καταµα- 945 Φεῖν ὁμολογουμένως δὲ ὃς ἑκατέρὰς τῶν i010 θεών' ουνἀάγεσθαες τὸ πρεοθυτάξην εἶναι τῶν διαλέκτων τὴν 4ωρίδα” μετὼ δὲ ταύτην yev- eoa τὴν ἀἰολέίδα, λατοῦσαν 7) ἀπὸ τοῦ 4io- λου τοὔνομα᾽ σρέση» δὲ τὴν Ίαδα I2) yevopi- νην ἀπὸ Ίωνος τοῦ ZovOov' τετάρτη» δὲ ri Ἡ) ἀτθίδα, τεἰλειµένην ἀπὸ Κρεούσης τῆς Ερε- λδέως, κληθεῖσαν δὲ τριδὲ γενεαῖς ὕστερον τῶν πρότερον» xard θρᾷπας xal τὴν τ4) .Ορεεδυία ἁρπαγήν, ὡς οἱ πλείους τῶν ἑσεορικῶν ἄπο- (ιοθφαίνουρ.. αεχρῆσίύαε δὲ τῇ «4ωρεχῃ διαλέχτο καὶ τὸν 55) Ὀρφέα, πρεςβύτερον ὄντα τῶν ποι-
Οος. L e. et Obrechto. Locus Herodoti exstat lib. ], 56. "Vulgata lectio est sic Ρόδαν, quam cum edd. Àr. et Rust. etiam Cod. Ciz. tuetur. Attigit hunc n blichi locum etiam Mahne, l c. p. 1232. — Pr elc ὑφηγ. Par. οὗ ὑφηγ. Kiess.
9) àiys] Οἱ. ἔχειν. Kiess..
(39) ovx εὐμαμὲς κ. T. À. ] Loganus, P. 106. »Quidsi ovx εὐμαρὲς vel oux εὐμαρῶς ἐνδέχεται, vel si non iu, .tunc xai καταμαθεῖν legendum: censerem.* — Haec ratio, xi πάταμαθεῖν, praeferenda, Nam saepissime xai ante κατὰ excidit. Qua ratioge probata, retineri potet | δέχεσθαε, i. e. αἱρεῖσθας, eligere. - Αι ἁμολογουμύν», quod pro ἁμολογούμενον proposuit Koenius, recipit dum fuit. Kiess
21) ἀπὸ τοῦ Αἰόλον] In Ciz. et Arc. deest τοῦ. Kies 1.) γονομένην] Corrigit λεγοµένην Koen. ad Gregor. }
20. Idem, audaciorem, inquit, coniecturam in s* quentibus apud Yamblichum pocos corruptis mi lm penes Kiers.. . ,
Ne
DE PY THAGORICA VITA..GAP. δή. dy7
áutem pacto alterutrum horüm sese habeat, . .
in tam vetustis rebus difficulter recéritiores
inuestigauerint: hoc tamen in coníesso est,
ex vtraque recensione confici, JDoricam dialectum omnium antiquissimam esse: huic
proximam Aeolicam, ab Aeolo nomen sor-
titam: tertio loco sequi lIonicam ab lone Xuthi filio cognominatam:. quartam esse Át- ticam, ita dictam .a Creusa, quae Erechthei fiia fuit: haneque prioribus: recentiorem tribus seculis extitisse circa 'T'hracum tem- pora et. Orithyiae raptum, vti plures histo- riae tradunt: quin et constat, Orpheum
quoque poetarum antiquissimum Dorica dis
: , | * : . 4
15) 4τθίδαἹ] Ita Cix. etiam h. 1l. pro Mrzióa, quod ha- bent edd. Arc. et Rust. Apollodorus in Bibl. inyth. III,
14. 5. narrat, regionem Atticam ab Atthide Cranai-
lia appellatam esse. Consertit Paus. L, 9. 5. Atque | idem licebit transferre in dialectum : quae est opinio Gregorii p. 10. WKiess.
14) ώορειθνίαςἸ] ^ Erat Orithyia filia Erechthei et Boreae
vxor; de qua vide Herodotum lib. VIT. cap. '189- Scholiasten Sophoclis ad, 4ntigon. p. 254. Edit. Henr, Steph. (p. 204. Erf.) Scholiasten Apollon. Rhod. ad
Lib. I. ffrgon. vers, 211. Soholiasten Homeri ad Odyss. &. v. 553. Hereclitum de Incredibil, cap. 28. Suidam
v. Γαμβρὸς Ἔρεχθῆος, et alios, Kust. Kusterus in textu reliquerat. Ἔριθυίας, in Cod. Par. repertum. In Ciz. est ὡριθυίας. Pro Ἱστοριῶν, quod deinceps orhnes habent, scripsi ἑστορικῶν. Kiess.
16) Ὀρφέα] In Ciz, vt in edit. Arc. "OggiSoy. . Ciz, paullo post ἰαποικῆς pro ἰἑατρινῆς. Ki iegs.
1
t
-
478 IAMBLICHI LIBER
$44 τῶν. — της 16) δὲ ἰατριχῆς µάλιστά φασιν av-
vovc ἀποδέχεσθαι vÓ διαιτητεκὸν εἶδος, καὶ εἶναι ἀκρεθεστάτους ἐν τοῦὔτῳ, xal πειρᾶσδαι πρώτον μὲν χκαταμᾳνύαάνειν onusta xol συµ- µετρέας 17) ποτῶν v5 xod σετίων καὶ ἀναπαύ- σεως' ὄπειτα περ) αὐτῆς τῆς χατασχευῆς τῶν
“προρφερόμένων σχεδὸν πρώτους ἐπιχειρῆσαί τε
πραγματεύὐεσύαι λαὶ διαρίδειν.' 18) ἄφασύαι
| 08 καὶ καταπλασμάτων ἐπιπλεῖον τοὺς IIvJa-
φορείους τῶν ἔμπροσύεν. εὰ δὲ 9) περὶ τὰς φαρμακείας rro δοκιµάξειν: αὐτῶν δὲ του- «coy 39) roig πρὸς τὰς ἑλκώσεις μάλιστα aei 0o: τὰ δὲ περὶ τὰς TvOUudgQ τε χαὶ xavot; ἄκισεα παντων ὠποδέχεσθαι, Ἀθῆσθαι δὲ καὶ ἱσαῖρ- ἐπωδαῖς πρὸς «ἔνια τῶν ἄῤῥωστημάτω».
* 245. Παραιτήσασῦαι δὲ λέγονται 31) τοὺς τὰ µαδή-
*
κατα καπηλεύοντας , λα) τὰς ψυχὰς , ὡς παγ- δοχείον θύρας : ἀνοίγοντας παντὸ τῷ προριόνει τῶν ἀνθρώπων. ἂν δὲ μηδὲ. οὕτως 33) ὠνηταὶ εὐρεθῶσι», αὐτοὺς -- eig τὰς πόλεις,
, 16) τῇς δὲ Ἰατρικῆς — ἔγια τῶν ἀῤῥωστημάτων ] Hac omnia αὐτολεξεὶ νο Ἡ etiam supra, Num, 165. K vu st. 17) morà»] Sect. 165. est πότων. Tum pro σιτίων it Ciz. et Árc. edit. σιτῶν. Kioss. I
38) ἄψασθαι δὲἸ] 8οοι. 165. ἄμασθαι δὲ χφή. Kies. —
10) περὶ τὰς]. lta etiam hic, vt sect. 169. scripsi pr? | πιρὶ τῆς, quod reliquerat Buster. Jíiess,
ο) τοῖς] Addidi τοῖς e sect. 165. Tum Ciz, πρὸς ἵλ- κώσεες sine articulo τάς. Idem deinceps τοµάς τε, Τί $9Cct. 163. " In edd. Arc..et Rust, abest τε. Kies.
i ^
DE PYTHAGORICA. VITA, CAP. 24.479
lecto vsum esse. Medicinae eam maxime speciem amplectebantur, quae diaetam mo-
deratur; inque hac exencenda accuratissimi
erant. Αο initio quidem signa nitebantur addiscere, 'quibus congruum laboris victus- que et somni modum explorarent: deinde quod ad.ipsam ciborum: praeparandorum rationem attinet, illi fere primi commentari de ea atque disputare aggressi sunt. Cata- plasmata autem Pythagorei frequentius, quam qui eos antecesserant, adhibebant: sed vnguenta medicata minus probabant:
hisque ipsis ad vulnera potissimum sananda
vtebantur:. incisiones vero et vstiones mi- e ο e κ. nime omnium :admittebant. .Quosdam in-
super morbos etiam curabant incantationi-
bus. : Vt autem ad Pythagoram reuertamur, ille haud quaquam admittebat eos, qui di- sciplinas cauponantur, quique cuiuis obuio animas, vt diuersorii fores, apertas osten-
dunt: qui si hac ratione emtores non inue--
nerint, per vrbes diffusi gymnasia condu-
$81) τοὺς τὰ µαθήµατα καπ.] Respexit ad locum illum Platonis in Protagora pag. 194. G. (p. 477. Hein- Worf, £L) Οὕτω δὴ καὶ οἱ τὰ µαθήµατα περιάγοντες xa- τὰ τὰς πόλεις, καὶ πωλοῦνεες, καὶ καπηλεύοντες τῷ ed ἐπιθυμοῦντε, etc. Kust. De καπηλεύειν conf. interpre- tes N. T. ad locum 2 Cor. II. 17. et lexicographos.
| Kiess.
22) ὠνηταὶ] Ita pro ὠνητά, quae est lectio edd. Aro, Rust. et Cd. Ciz., scribendum esse, monuit Loganus, hancque scripturam expressit Obxrechtus Κέας».
-
ÁASo. . SAMBLICHI LIBER
sea) συλλήβδην ἐργολαβοῦντας τὰ yvpvasua xal τοὺς νέους, xol μισδὸν τῶν ἀτεμήτων (ι0/)πράττοντας. αὐτὸν δὲ 33) συνεπιχκρύπτεσδαι | . πολὺ τῶν λεγομένων, ὅπως οἱ μὲν παδαρῶς παιδευόµενοε σαφῶς αὐτῶν μεταλαμβάνωσεν' οἱ δὲ, ὥρπερ Ὅμηρός quoc τὸν Ἰάνταλον, λυ-
-SOVtGL, παρόντων αὐτῶν ἐν q60€ τῶν GXxOU-
σµάτων, μηδὲν ἀπολαύοντες. λέγειν ὃ ανυτοὺς .. οέμαι xal περὶ τοῦ μισδοῦ δεδάσκειν τοὺς d (Py € « , ὃν εν ε ? προράντας, OUG xai Χείρους τῶν ἐρκογλυφων κα) 34) ἐπιδιφρέων τεχνιςὼν ἀποφαένουσε. 32) τοὺς μὲν γαρ, ἐκδομένου τινὸς Ἔρμη», ζητεῖν εἰς sav διάῦεσιν τῆς μµορφῇς ἑύλον ἐπετήδειον' τοὺς δὲ προχείρως éx πάσης φύσεως ἐργάξεσύαι
246 τὴν τῆς ἀρετῆς ἐπιτήδευσε. Προνοεῖν δὲ |
το 36) δεῖν μᾶλλον λέγουσε φιλοσοφίας, 7] γονέων ai γεωργίας : τοὺς uev yàg γονέας «al τοὺς φεωργοὺς αἰτίους εἶναι τοῦ (jv ἡμᾶς τοὺς δὲ φιλοσόφους καὶ παιδευτὰς τοῦ ev ins Ψ καὶ «φρονήσαι, τὴν ὀρῦλν οὐκονομίαν εὑροντας. οὔτε δὲ λέγειν οὔτε συγγράφει» οὕτως niv, -ᾱς πῶσε τοῖς ἐπετυχοῦσ, «Ἀατάδηλα εἶναι τὰ νοήματα" ἆλλ αὐτὸ δὴ τοῦτο πρῶτον διδαξαι
45) συνεπικρύπτεσθαι] In Ciz. συνεκρύπτισθαι, Ibidem .. Έδυ]ο post ἀπολαύοντας cum Arc. — Kiess.
24) ἐπιδιφρίων ] Ciz. ἐπιδιεφρύων. Kiess,
46) τοὺς μὲν γάρ, ἔκδομ.] Sic locum hunc emendavi et distinxi. Ante enim minus recte legebatur, τοῦ μὲν γὰρ ἔκδομ. s. quod interpretibus fraudi fuit. Tu igitur verte: Jilos euim (nempe Hermoglyphos), cum (quis
DE PYTHAGOHICA Y*I1TAÀ. CAP. 24. 481
cunt, et a iuuentute pto iis rebus merce- dem exigüfit, quae pretio aestimati non
possunt. Ipse autem pleraque eorum; quae |
traduntur, occuluit; vt sincere quidem do» cti sensum exinde perspicuum, ceteri vero; in mediis acroamatibus versantes, instar T'antali Homerici, nullum .altum inde frü-
ctum, quam dolorem pereiperent. A Py-
thagoreis etiam-dicttum puto, 1168, qui mer cede suam in docendo operam elocant, de- teriores censendos esse statuariis atque sel- lulariis opificibus: qui enim ad elaborandam statuam Mercurii operam suam locat, euni lignum quaerere huic formae recipiendae aptum: illos vero quoduis ingenium ad ex sculpenda inde virtutis opera arripere. Phi- losophiam porro maiori studio ésse prose- quendam, quam parentes ét agricülturam: parentes enim et agricolas ad. hoc tantum contribuere, vt viuamus; philosophos autem. atque praeceptores, vt bene viuamus; vt-
pote qui - rectam sapientiae dispensationem.
excogitauerunt. Nihil autem ita dici aut scribi volebant, vt sensus eius omnibus ob- viis statim pateret: hoc ipsum enim à ante
z: ipsis Mercurium faciendum locauit, quaerere lignum, etc.
Kust. Etiam in Ciz. est τοῦ. Ibidem paulo post cum Arcer. οὓς δὲ pro τοὺς δέ. Kies 5
26) duy] In Cis. δεῖ. Ibidem cum Atc, pro τοῦ eU i legitur wai εὖ Qj». Kioss.
Tom. II. P H h
€
492 ^ ΙΑΑΜΒΕΙΟΗΙ ΕΙΒΕΝ.:
λέγεται Πυθαγόρας τοὺς αὐτῷ προοφοιτῶντας, ὅπως ἀκρασίας ἁπάσης καῦαρεύοντες ἐν 37) ἐχε- (ιοθ)ρημοσύνῃ φυλάτεωσιν», οὓς ἂν 38) ἀκροάσωνται λόγους. τὸν yov» πρῶτον ?9) ἐπφάναντα τὴν τῆς συµµετρίας xol ἀσυμμετρίας φύσιν τοῖς ἀναξίοις µεδτέχειν τῶν λόγων, οὕτω φασὲν ἀπο- στυγηθήναε, ὡς μὴ µόνον ἐκ τῆς χοενῆς συν- ᾿ουσίας xai διαίτης ἐξοριαύῆναε, ἀλλὰ 39) καὶ saqov αὐτοῦ κατασκευασύήηναι, ὣς δήτα ὧποι- xouévov ἐκ τοῦ µετ ἀνθρώπων (jov τοῦ ποτὲ 347 ἑτέρου γενομένου. . Οἱ δέ φασι καὶ «ó δαιμύ- ΦΙΟ» νεμεσῆσαι τοῖς ἐξώφορα τὰ vov Πνύα- γάρου ποιησαμένοις. 31) φθαρῆναι γὰρ ὡς ἆσε- Φήσαντα dv ἑαλώσσῃ τὸν δηλώσαντα τὴν τοῦ 33) εἰκρσταγώνου συότασεν (voveo δ᾽ ἦν δωδε- zdsÜgov, ἓν τῶν πέντε λεγομένων 6εερεῶν Οχη- µάτων) sig σφαῖραν ἐκτείνεσθαι. ἔνιοε. δὲ τὸν περὶ τῆς ἀλόγου καὶ τῆς ἄδυμμετρίας έδει-
27) ἐχερημοσύνη ] Quid hoc vocis? Cum Arcerio et Obrechto substituo ὀχεμνόθίᾳ, donec melius quid in mentem venerit est, Loganus p. 106. emendat ἐχεφροσύ»ῃ. In Cd. Ciz. verbum ita exaratum est, vt tam ἀχερημοσύπῃ, quam εὐχερημοσύνῃ legi possit. Hoc posterius, quod aliórum substantiuorum 'aiíalogiae non repugnat, praeferam, ita vt e» εὐχερημοσύνῃ valeat cum facilitate, facile. ^ Rittershus. p. 20. vulgatam lectio- nem pro incorrupta habet. Schneider. eandem in Lex.
.$uo interpretatur ἐχεμνθίαν. Kiess. Vulgata vnice vera. V. Toup. Emendatt. T. Π. p. 442. Schaefer.
$8) ἀκροάσωνται] ^ Aro. et ust. óxgodgoxza,, Cis. ἀκρωώσονται, quod e vera lectione, a nobis restituu, deprauatum est. Kiess.
29) ἐχφάναντα] Est igitur hoc verbum in iis, im qui- |
/
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 24. 485
omnia suos edocuisse Pythagoram ferurt, vt ab omni linguae incontinentia puri doctni-. nas, quas perceperant, tacehdi arte condi« tas haberent: eum vero, qui primus sym- metriae et asymmetriae rationem indignis hae doctrina .euulgauit, tantum in odiunt incurrisse memorant, vt non tantum eom muni consortio conuictuque eum prohibuee rint; verum etiam tanquam mortuo et ir alum, quam prius fuerat, hommem. cora- mutato sepulchrum construxerint, Alii dae monium etiam iis iratum fuisse aiurit » ἃ qui- bus res Pythagorae diuulgatae sunt: per-. lisse enim in mari tanquam impium, . qui Icostagoni prodidit compositionem ' h. e. dodecaedri, quae vna est ex quinque figu- ris, quae solidorum dicuntur, in sphaeram extendendi rationem. - Sunt. tamen, qui i re-. ferant, hoc illi accidisse, qui doctrinam de.
bus oi xowoi in aoristo & &dsciuerunt. Vid. Buttmann., - Gramm. ,Br. p. 212. ed, 5. Πίέεσς cc ,
50) xai τάφον αὐτοῦ κατασκ.] :.Confer Nos suprà, ad Cap. XVII, Kust. In Kusteri nota est αὐτῷ. Geni- tiuum agnoscunt etíam Art, et Ciz . Ceteruín Ob-
. rechtus' non satis apte vertit locum, qui sic intelli« gendus est: quasi is, ge ehe alius fuerat , e vita discessisset. Ki iess,
δι) φθαρῆναι γὰρ ὡς ο uia d iv JuÀ.] Haec in- telligenda sunt de Hippaso Pythagoreo: vt discimus ex ipso lamblicho supra, Num. 88. Kust In Cis. et Árc. ante ἀσεβήσαντα deest ὥς. Kiess,
δα). εἰκοσταγώνου]. Ciz. S008) κα Tun; EN gro egeijaor, Kiess. - 'Hha
΄
͵
484. . 3AMBLICHI LIBEHR
πόντα, τοῦτο παὐθεῖν ἔλεξαν. ἠδιόεροπός τε μὴν κα) συμβολικὴ ἦν ἡ σύμπασα [υθαγύ- ρειος ἀγωγή, 3) xal αἰνέμασέ τισε κα) γρί- qot, 34) Ex γε τῶν ἀποφθεγμώτων, ὀοιχυῖα δια εὸ ἀρχαΐίζειν τῷ χαραατῆρε' καθ dntg xai τὰ δεῖα τῷ ὄντι καὶ πυόχρηστα λόγια δυσχσ- ρακολούθητά πως καὶ 35) δυςερμήνευτα geuye- αοθται τοῖς éx παρέργου χρηστηριαζοµένοις: 36) τρ- σαῦτα ἄν τις καὶ ἀπὸ τῶν σποράδη» λεγομένων «πεχµήρια ἄν παρᾶάδοιτο περὶ. Ι{υψαγόρου τε xa) τῶν Πυδαγορείων,
KEQ. A.
$48 9) "Hoay δέ τενες, οὗ προςεπολέµουν τοῖς ἀνδρώσε τούτοις καὶ ἐπανέστησαν αὐτοῖς. ὅτε piv οὖν ἀπόντος Πυδαγόρου ἐγένετο 5 ἐπι- βουλή, πάντες συνομιολο)οῦσε' διαφέρονται δὲ περὶ τῆς τότε ἀποδημίας, Οἱ μὲν πρὸς Φερε- Αύδην εὖν Σύριον, οἱ δὲ sic Μετωπόνειο» λέ- οντες ἀποδεδηµηκόναι τὸν Πυδαγόραν. αἱ δὲ αἰὐτίαι τῆς ἐπιβουλῆς πλείονες λέγονεαε΄ µία
55) καὶ alv[y.] Pro xai in Ciz. scriptae sünt hae lite rxae, a. Kiess.
54) ik ys τῶν] Sio codex MS. At prior Edit. cor. . rupte, ἐγγετῶν: pro quo Arcerius vel ἐναρέτων, vd — ἐναργῶ», νεὶ εὐγενῶν, infeliciter legendum coniiciebst. ' Caeterum conferendus est cum hoc loco Noster su- pr^ Num. i05. et 161. Kust. Loganus p. 106. »Quid si εἰκότων vel &geyybor? Séd melius^forsm 5 θεία τῶν ἀποφθ. i. e. vice apophthegmatum ερ svVtebantur," Lectio à» ye τῶν nom est tentanda, quim
LI
DE PYTHAGORICA VITA. CA». 55. 485
innumerabili et ineommensurabili Ῥτοραϊα-
vit. Ceterum omnis Pythagorica institutio proprium quendam et symbolicum docendi modum praefert, aenigmatibus et griphis quoad apophthegmata similis; idque ob ipsum characteris huius bald: : pror $us vt et oracula diuina et Pythica intelle- ctu explicatuque perquam difficilia iis vi- dentur, qui responsa perfunctorie tractant. Tot et tanta quis e sparsim dictis de Py- thagora et Pythagoreis documenta appo- nere queat. :
C A P.. XXXV.
Non defuerunt tamen, qui hosce viros oppugnatum irent, quique contra illos in- surgerent. Enünuero apud ommes in con-
^
fesso est, nbsente Pythagora insidias aduer-
sus eos erupisse: sed quae tum fuerit eius peregrinatio, de eo non conueniunt: qui- dam enim ad Pherecydem Syrium, alii Me-
tapontum profectum tradunt. Causae vero:
insidiarum plures enumerantur. Vnam ea-
sic intelliges : quantum guides et apophtkegmetivan quibus vtebantur, colligitur. Πίσας.
605) δυρερµήνευτα ) | Ciz. δυςµήνευτα. Εἰσει : . 56) τοσαῦτα ἄν τις] Ciz. τοσαῦτα δ᾽ ἄν τι, Kieoss,
3) Bectiones 248 — 251. Aristoxenum habent. anctorem., Meimers."p. 287, Add. Mee ad με Phae- : don. P 151. Kiess.
486. « XAMBLICHLLIBER. .
qv ὑπὸ τῶν ᾿Κυλώωνίων' λεγομένων «ὠνδρῶν σοιᾶδε ') γενοµένη. 3) «Κύλων, ἀνὴρ Κροτὼ- φιάτης, γένει μὲν xal δόξη xal πλούτω πρω- τεύων τῶν πολιτῶν, ἄλλως δὲ χαλεπός zig καὶ faoc xal 2) ὑορυῤώδης xal «ευραννικὸς τὸ qJoc, πᾶσαν προύθυμίαν παρασχόµενος πρὸς
20 κοενωνῆσας τοῦ Πυὐαγορεου (Giov καὶ προρελθὼν πρὸς «αὐτὸν τὸν [Πυδαγόραν rn πρεςθύτην ὄντα, ἀδεδοκιμάσῦη διὰ τὰς προ- 949 ἐερήμένας αἰτίας. Γενομόρου δὲ τούτου, no- Ἄθμον. ἰδχιρὸν ᾖθατο xal αὐτὸς x«i oí φιλοι 14) αὐτοῦ [τοῦ Κύλωνος] πρὸς αὐτόν τε τὸν Hvóayópav καὶ τοὺς ἑταίρουρ. χαὶ οὕτω σφο- δρά τις ἐγένετὸ al κρατος 5 φελοτεμία αὐ-- σοῦ τε TOU Κύλωνος «al τῶν μες ὀρείνου τέ- ο. roy epe » ὥστε διατεῖναι μέχρι τῶν τελευ- σα έοχν Πνθαγορείων. ὁ. μὲν ovv Πυθαγόρας
|^ («4 ταύτην τὴν airiov ἁπῆλύεν sic τὸ Mera- πόντιον * . κώκεῖ λέγεται 5) κατασερέψαε τὸν fiov. οἱ δὲ ? Λυλῶνειου Asydjsvor Δεετέλου»
-
ox) geroué] Ita e Cd. Par, dedimus pro λεγοµένη. Con. , trarium vitium occurrit cap. XXXIV. not, 2. vbi ΄ - ; Roenius dauid idi 'emendabat in λεγομένην. Kiess.
3) Κύλων, ἂνὴρ Kpoor.] Eandem historiam, praeter à Iamblichum. nostrum .et Porphyrium, narrat etiam Diodorus in Excerptis Valesianis. — Caeterum, quem hic Iamblichus ἸΚύλωνα vocst, is Diogeni Laertio Κύδων dicitur. Vids Menag: ad Laert. pe VIII. 49.
, KKust.
o: Φορυβωώδης ] Cis. βρυβώδης. Kioss 4).avroU ]. Deleui ze, quod post αὐτοῦ in Edd. Ατο, . Kust. et Cd. Cis, legitur, Paulo inferius post ὁ
DE PYTHAGOBICA VITA. CAP. 25. 487
rum a factione Cylonia repetunt. Erat enim: Cylo genere, splendore, diuitiis, Cro- toniatarum facile princeps; cetera vero hos | mo durus, violentus, seditiosus, et tyran- nico ingenio : isque nullum non lapidem mouerat, vt in Pytha goreorum,. -oonsortiuni admitteretur; ac postquam: Pythagoram
ipsum ea de re compellasset, ob praedictas causas repulsam passus fuerat. . Quo facto ipse cum amicis suis adversus Pythagoram eiusque. discipulos acre. bellum suscepit: fuitque. Cylonis et eorum, qui in partibus ihus stabant, tam atrox tamque impotens defendendi honoris sui studium, vt.ad ν]- timos vsque. Pythagoreos: perdurauerit. Py- thagoras itaque hac. de causa Metapontum: se contulit, ibique. vitam fimuisse «dicitur. Interim - Cylonii contra Pythagóreos: insur-
ταύτην in Ciz, deest τήν. Etiam verba τοῦ KüMpvoc hic delenda videntur, repetita male a librario, quum deinceps recte et suo loco legantur. AH: vücós ad-
didi. Kies. n μα :
5) καταστρέψαι τὸν βίον] Hoc Cyloneum ο] vtrum | post Pythagorae mortem acciderit, an ipse eo incen- dio perierit, de eo dissentiunt scriptores, Cum Ari- etoxeno consentit Cioero de Fin. V. c. 9. δε, in- quit, me quodam tempore IMetapontum venisse tecum, nec ad hospitem ante diuertisse, quam Pythagorae ipsum il-
. lum locum , vbi vitam ediderat, sedemque viderim. lu-.
etin. XX. 4. Val. Max. VIII 751. Mahne, p. 4t.
: 6) Κυλώνειοι] — Ciz. cum Αχοι Kvkdpioi. Ibidem post πρὸς deut τούς. Kiess-
/
^
498 1AMBLICHI LIBER
᾿αρὸς τοὺς Πυθαγορείους σνασιάξονσες x«l πᾶ- σον ἐνδειανύμενοι δνρμόνειων. ἆλλ ὅμως ἐπε- χῤώτει µέχρε τενὸς 5 τῶν Πυέαγορείων' καλο- αργαδια xoà ἡ τῶν πόλεων αὐτῶν ϱΑούλπσι, ὥστε 9x ἐκείμων οἰχονομεῖσίαι θούλεσθαι περὶ
τὼς πολεβεέας τέλος δὲ εἰς τοδοῦτον ἐπεβου- Ἴλενσαν τοῖς ἀνδρώσεν, ὥστε ἐν τῇ 7) Μίλωνος οὐχέᾳ ἐν. Κρότωκε συνεδρευῤντων Ἠναγοριων
Λαὸ Αουλεμομέγων περ) πολεµιχων πραγμάτων, νφώψαντες τὴν. οὐκίαν κατέχαυσαν τοὺς ἂν- ὃρας, 9) πλήν δυοῖν, “4ρχέππου τε καὶ «4ύσιδος.
3) οὗτοι γὰρ τελεώσαταε ὄντες καὶ εὐρωστύτα-
, 46ο τος 19) διεξεπαίααντο sio πως. Γενοµένου 0 | τούτου., καὶ λόγον οὐδένα ποιησαµιένων τῶν ! (201) πολλών mapl. τοῦ συμβάντος πάύους, ἐπαυ- ' d&vtO νῇς ὀχεμελείως oí Πυθαγόρειοι. συνέβη
δδ τοῦτο Óp ἄμιροτέρας τὰς αἰτίας, δεᾶ τε τὴν δλιγωρίαν. ) «ov πόλεων: (τοῦ τοούτου }ὰρ
xal τήλεχο ὖτου 7ενομάνου πάύους οὐδεμίαν
2. Μίλωνος Prior Edit. habet ΠΜύλλωνος, at codex ΜΜ». Küswo;, pro quo Milovot, auctoritate Porphyrii, τε” posui. Vide omnino Menagium ad Laert. VIII. 59. ; Fus t. In Cd. Ciz, clare scriptum est Μίλωνος. Paulo / ste ro δπεβούλευσε scripsi ἐπεβούλευσαν, nam intel " liguntur, οὗ Ἀυλώνεοι. Tum Ciz. izgóte»i. — Denique "os pro πολεμικῶν Mahne p. 42. legére mavult sole. ο "Recte: vid. Schaefer. ad Gregor. Cor. p. 954. Kies.
8) πλὴν δυοῖν “4ρχίππου τε καὶ «4ὐσ.] Vide Mem- gium, dicto deco; ns: t. 9) οὗτοι γαρ] In Ciz. deest ydo. Deinceps Bentl p.
* 195. legit: ovzol τε γεὠτατοι. — Kies s. , xp) ὁμξρπαΐσακχο].. Arcerius imperite, foris concisi et
obtruncati prp Tu Verte, fuia elapsi. suni: vel,
/
DE PYTHAGORICA YITA. CAP. 55. 469 —
gere, et infesti animi documenta edere non intermiserunt:. sed nihilominus tamen ali. quamdiu Pythagoreorum virtus inconcussa stetit, ciuitatumque iis beneuolentia: con- seruata est: ita vt nec ab aliis res suas ád»
ministrari publieas sustinuerint. Sed tan- dem eo Cyloniorum insidiae proruperunt, ΄
vt. domum Milonis, in qua Pythagorei, de
rebus ad bonum publicum pertinentibus de- |
liberaturt, consederant, igne subiecto cum ipsis viris combusserint, duobus tantum ela- psi5 1 Archippo et Lyyside: hi enim iustae aetatis vigore viribusque pollentes per ignem se foras proripuerant. Quum vero vulgus ciuium ad tantam cladem conniueret, Py-
thbagorei omnem reipubl. gerendae curam | abiecerunt: idque ob duplicem potissimum
causam: tum quod ciues tantae calamitatis nullam rationem habuissent; tum quod it
wt Obrechtus, foras « proripuerunt, — Hesychius, “Διεκπαΐσαντες, δικδράσανεες. Sic enim apnd' eum seri- bendum est pro Φιωπέσφντες, Üuxigegavne. Apud Suidam quoque in serie sua «ιεκπαίσαντες scribendum est pro Ziexnécayttg, Τά autem ὀμηπαίον eignificat eursu. «6 ex aliquo loco proripere: ita aigmain», curtm wel salta se aliquo inferre. — Vide Hesychium v. Eig- πεπαικότες. Kust. Reinesius: ᾖ. Óuferégario, i, e. ena- serunt tum aliquo, l. aberant. In marg. 8panhem. πο» tatum est ἐξειρύπησαν (an ἐξετεράπησαν2), ἐξέδραμον. Apud Porphyr. sect. 57. est δμκπεσόντα. | Denique Cir. ἔξω xoc. Kiess.
11) τῶφ, πύλεωνἹ Sic recté Ms. pro πολεµέω», Énst.
s
25
4jÓ ' ..-.YAMBLICHI LIBER
| | | : ἐπεστροφῆν ἐποιήσαντο), διᾶ τε τὴν ἁπωλειαν
[
τῶν ἡγεμονιλωκίτων ἀνδρῶν. τῶν δὲ δύο τῶν περισωέντων, ἀμοφοτέρων Ταραντένων ὄντων, ὃ μὲν. 4ρχιππος ἀνεχώρησεν εἰς Ἑάραντα" ὁ δὲ :4ὖσες µισήσας τὴν ὀλιχωρίαν, ἆἄπῃρεν εἰς σὴν Ἑλλάδα, καὶ ἐν Αχαΐα διέτριβε τῇ 12) Ilc- λοποννησιακῇ. ἔπειτα εἰς Θήῤας '3) µετωκέσατο, στουλᾶῆς εινὸς γεναμένης οὗπὲρ ἐγένετο Ἐπαμι- φώνδας ἀκροατής, καὶ πατέρα τὸν «4{ύσεν ἐκά- λεσεν'..ὧδε' αλ. τὸν βίον χατέσερεψεν. οἱ δὲ Λοιποὶ τῶν livÓayoosiov ἀπέσεησαν τῆς Ίτα- Mag, πλὴν «ἀρχύτου τοῦ Ἰαραθτένου. 4θροι- σέντὲς δὲ εἰς τὸ Ῥηγον, éxsi δεέεριβον µεὲ ἀλλήλων. *) προϊόντος δὲ τοῦ χρόνον, καὶ vzQv πολτευμαἑῶν . ἐπὶ τὸ χεῖρον mooj/geuvov- «ov: ἦσαν δὲ oí σονδαεόσατοι 5) «λάνεων τε sei Ἐχεκράτης, καὶ ΜΗολύμναστος, xe «{ο- xAgc, Φλιάσιοε' . 19) Ξενόφελος δὲ Χαλκεδεὺς,
πῶν ἀπὸ θρᾷκχης λαλκιδέων. ὀφύλαξαν μὲν
οὖν τὰ ἐξ ἀρχῆς mE m dd uuu, xai-
12) Πελοποννησιακῇ ] Cis. NT Idem de ' ! inceps ἔπειτα xai: quod non aspernandum. Kies;
| 45) μετῳκίσατο.] Menag. ad Laert. VIII. 7. legit µετῷ- x5dt»:.quod probo. .Kust. Át medium µετῳκίσατο idem valet, quod µετῴκησεν. Hioss.
14) προϊόντος δὲ τοῦ χρόνου, καὶ τῶν πολιτ. ἐπὶ τὸ χεῖρον προβαννόντων ) Haec verba seriem orationis omnino interrumpunt, nec locum hic habere possunt; quae proinde Obrechtus rectius collocat ' post illa, quae paullo post sequuntur, τῶν ἀπὸ θρήμης Χαλκιδέων. Knsk.-
DE ΡΥΤΗΑΏΟΒΙόΑ VITA. ἀΑΡ. 25. Agi
interiissent, qui ad. publicás res administràn- das maxime fuerant idonei llli autem, qui. e periculo salui .euaserant ,. ambo Tarentirü erant:: et' Árchipptis: quidém in patriam rediit; Lysis vero neglectum: sui pérósus in Glas soluit et in Achaia Peloponnesi commoratus 'est:. vnde, 'ineertüm quo ad- spirante fauore, "Thebas commigrauit; ibique Epammondam auditorem habuit, & quo οἳ parens salutatus est; ο tandem ibidem. mortem. obiit. Heliqui Pythagorei praeter. Archytam: 'Tarentinum Italia excesserunt; et Rhegium confluentes. ibi vna commoraàti sunt. Erant autem praecipui eorum Phan- to, Eobecrases; Polymnastus, Diocles; Phlia- sii; et Xenophilus '"Chaleidénsis: e "T'hraciai | Temportis:.autem progressu. quum rerum publ administratio in déterius vergéret; im.
15) Οάντων vc] Its seripsi.cum Wiyttenbachio (ad | Phaedon. p. 111.) pto té Φάντων, quae: est leetió. edd. Arc. Rust. et cod. Cis. Illa lectio est e Mem- miano Codice, cuius Varias Lectiones ad duo$ Iam- blichi libros, hunc et Protrepticum , οκ auctione | Gronouiana Vir sumnmus,nactus est. Deinde, pergit Wyttenbachius, animaduertendum, . post προβαινόντων quaedam desiderari, quibus significetur, eos: Βλερίο
relicto in. Graeciam abiisse; nam quod Rusterus secun- .
dum Obrechtum iudieat, illa verba, προϊόντος — *10- βαινόντων, post Χαλκιδέων ponenda esse, nobis frusira
esse videtur. Kiesr.
16) evóguioc] Huius vitam | conscripsiste putas: vid. . Mahne, p. 115. sq. Tum Ciz. ὑπὸ Θράνης. EN
493 . , IAMBLIOHI LIBER
| f202) o£ 17) ἐκλειπούσης t6 αὐρόσεωρ' ἕως 19) εὐγε-
-
. 2352
weg ἠφανισύησαν. ταῦτα μὲν οὖν ρισεόδε- woe. διηγεῖται. Νεκόμαχος δὲ τὰ này ἄλλα ρυνομαλογεῖ τούτοις παρὰ «δὲ τὴν ἀποδημίαν sov [ΠνΨανόρον no) γεγονέναι τὴν ἐπιθουλὴν σαύτην... dag. !9).yào «Φερεχύδην τὸν XU», Δρδάσκαλο» αὐεοῦ γενάµενον, sig «4ἢλον ἐπο- οεύη, 19) νοσθαομάσωκ.αὐτὸν περιπετῇ γενό- µεκον «τῷ iorogovjcivo stg φῦδεριάσεως παύει Καὶ αηδεύδων. «όφε, δὴ οὖν οἱ ἁπαγκωσέόντες
97 ὑπ αὐχῶν πα) σεηλιτευθόντες ἐπόθεντο αν-
φοῖς., καὶ πάντας πανεαγή. ἐνέπρησαν αὐτοέ τε $30 «τῶν Ίπαλωτῶν κανελεύσιλησαν ἀπὸ τούτῳ, xci ῥξεθῥέκήσαν ἄταφου. τότε δὴ οὖν '.συνεπι- λιπεῖν συνέβαιγε την ἀπεστήμην σοῖς ἐπισταμὲ- vor, Gre δὴ 33) ἄῤῥητόν vnm αὐτῶν d» τοῖς
στήύθεσς Διαφυλαγύεῖσαν μµέχρε τότε τά ct
ὁνοδένετα μόνα καὶ 332) ἀδιάπτυχτα παρὰ τοῖς
17) ἐκλειπούσης ue ἐκλιπούσης. Tum post αἱρέσεως in Cis. deest Ries. i;
38) εὐγενῶς ] Ex MS. pro iryevüs, Kust. In hoc'latere euspicor ἐνταλῶ.. Sie etiam, vt. ο . Interpres. Schee f. en
19) ἵωρ γὰρ Φερεκύδην — αλ ο] Haeo leguntur etiam apud Porphyrium,; Num. 55. - Confer étiam No- strum supra, Num. 148. Kest.. Locum, qui com- geehenditur psrsgraphia 251. ad 253. "Nicomacho vin- dicat Mahne p. ΔΡ. 50. Kiots:s.
| 50) γοσοκομῄσων αὐτὸν]. In» Cis. ψορχοµήσων τε αὐτήν,
Arc. reco ἀπὰ αὐτόκ. /Paulo post Ciz. omittit δὴ post τόσα. Kies. 93) ὑπ' αὐτῶν Ἱ Ciz. ἐπ᾽ αὐτῶν. — Σεηλιτουθέντος hoc joco sunt ii gaibui 2ο) MON monameptum ost sta- - hum, Kisss
-
DE PYXTHAGORICA. VI? A. CAP. 25. 493
pristinis nihilominus institutis studiisque pere stiterunt, donec, deficiente secta, penitus interciderent. Hoc modo res ab Aristoxeno narratur. Nicomachus autem cetera quidem consentit; sed quod ad peregrinationem Pythagorae attinet, tradit, insidias hasce structas esse, quum ille Deli moraretur: quo se ad praeeeptorem suuni Phereeydem Sy- rium contulerat, vt ei morbo, qui pedicu- laris. dicitur, laboranti opem férret:. eui etiam defuncto iusta persoluit. "Tum ita- que ill, quos vt desperatos :Pythagorei schola eiecerant, colunrmaque sepulehrali notauerant, facto vndiquaque impetu. ple- resque omnes igni tradiderunt; ceteros Jtá9 lici lapidibus obrutos insepultos abiecerunt. Eodem tempore vna cum, viris doctrinae peritis ipsa quoque doctrina intercidit; vt- . pote in pectoribus ipsorum veluti arcanum quoddam recondita: solá autem obseura et. inextricabilia apud exteros oretenus per-. | 22) ἄῤῥητον vm αὐτῶν] Cis. ἄῤῥηκτὸν ἐπ᾽ αὐτῶν. Idem deinceps cum Arc, δὐσύνεια, Par. δασύνετα. Hiess. ^ 35) ἀδιάπτυκτα Sic sensu exigente rescripsi pro διάπεν- x:«, quod prior Edit habet, «άδιάπτυκτα autem sunt σα, Quae non sunt euoluta, vel explicata, atque idao obscura: vel, inexplicabilia: a διαπιύσοω. Sie Nóster supra Num. 105. inquit, Symbola Pythagoreorum ani- libus fabellis similia videri, e£ µή τις αὐτὰ διαπτύξειε, nisi quit ea explicuerit. Et paulo post ait: eadem το» conditam continefe sapientiam; ἐπειδὰν τὸν Tü»' συμ» βόλων τρόπο» διαπτυχθῇῃ. Sed quid lucernam in moridie accendo, et facilia διαπτύσσωδ Kush ^ '
Ν
494. — IAMBLICHI LIBER
έξω διαμνημονεύνοθαν σὐνέβη, 34) πλὴν ὀλήων πάνυ, ὅσα τενὲς ἐν ἀλλοδημίαις τότε τυχόντες (205) ῥιόσωσαν ζώπυρα 32).ἄττα πανν cuya xal 255 δυσθήρατα. Καὶ οὗτοι yap µορώύέντες xal ὧπὶ τῷ συμβάνει OV µδτρέως ἀθυμήδοντες, Δμσπάρησαν μὲν 36) ἄλλος ἄλλαχῃ,. xa οὐκέτι κοινὠνεῖν ὀνδρώπῳ τενὶ λόγου τοπαρώπεν ὑπέ- pévov'. µονάδοντες Ó ἐν ταῖς ἐρημίαες, ὅπου Qv εύχη, καὶ κακάκλειστου τὰ πολλᾶ, τὴν ᾿ αὐτὸς. ἑαυλοῦ έκαστος συνουσίαν Gyvà παντὺς gouévejav. διευλαθούμµενοι δ6, μὴ παντελώς ἐξ ἀνιλρωπων ’7).ἀπόληται τὸ φιλοσοφίας ὄνο-- μα, καὶ ὑεοῖς avo διὰ τοῦτο απεχθλάνωνται, διολέόαντες ἄρδην τὸ τηλικοῦτον 3) αὐτῶν δ- ϱον, ὑπομνήματά εινα κχεφαλαιώδη su σύμ- βολα συµταξάµένοε, τα τε τῶν πρεςβυτέρων συγγράμματα, xal ὧν διεµέμνηντο, συναλί- όαντες αατόλιπον ἕκαστος, 35) οὗπερ ἐτυγγανὲ τελευτὼν, ἐπσχήιαντες υἱοῖς, 9 δυγατρασυ, 7j γυναεξέν μηδενὲ 39) διδόναε τῶν ἐλεὸς τῆς
24) πλὴν ὀλίγων novo — isicdlisvs: τοῖς ἐπιγόνοι ] Haec omnia leguntur etiam apud Porphyrium, Num. 57. 68. Kust . 25) Grra] Ciz, et Arc, ἅττα. Riess. 36) ἄλλοςἸ Ciz. ἄλλοι. Idem deinceps κατάκλειστοι pro πατάκλαστοι. Kiess.
:$7) ἀπόληται] Vox haec in priore Édit, deest, quam ex M$. reuocaui Porphyrius tamen rectius habet, ἀπόλοιτο. Kust. Scaliger suppleuit ἐξαλειφθῇ. Kicis
538) αυτῶρ] Ciz, ὀνδρῶν, Kiess
. 8& -— -
DE PYTHAGORBICA VITA. CAP. 25. 405
manserunt; paucis duntaxat exceptis , quae,
exilis rarique igniculi instar, quibusdam ine
haeserunt; qui, quod abessent, alibique ters -
rarum pere grinarentur, cladi superstites man- serant. Sed hi quoque ab omnibus: deserti, et tristi suorum casu profligati animoque
deiecti, in diuersas orbis partes dispersi sunt, cum nemine hominum quicquam de .rebus ᾿
suis communicare studentes, Solitariàm enim vitam, vbicunque se locus dabat, .amplexi,
ac inprimis sibi quisque viuere contenti,
domi, suae se inclusos continebant. Veriti tamen, ne plane ex hominum memoria phi- losophiaé nomen aboleretur, neue ipsi deo-
rum indignationem incurrerent, quod. tam
insgne illorum donum sinerent interire; summa quaedam doctrinae capita. atque syibola in commentarios retulerunt, .colle- ctaque seniorum scripta, et quae cuique memoria suppeditabat, in vnum redacta reliquerunt, moriturique filis, filiabus et vxoribus in supremis mandatis dederunt, ne eui extraneo copiam eorum fácerent; dd-
29) οὗπερ ) Ita Ciz. cum Porphyrio $. 58. In edd. Arc. et Rust. est οὗ. Idem Ciz. cum Arc. ἐτύγχανον, quod Scaliger mutauit in. Lid Ahtea Par. ἕκαστρ pro ἕκαστος. Kiess,
$0) διδόναι] Οἷς, et Arc. διδόµεναι, Par. διδόµενα. Tum : Ciz. cum Arc. 37àc oixias. Velia '
i
κό
496 — . IAMBLICHI LIBER "x
oixírg. αἱ δὺ µέχρι 9) παμπὀλλσυ χρόνου σοῦτο διεεήρήσαν, ἐν διαδοχῆς τὴν αὐτὴν ταύ- ην ἐντολὴν 33) ἐπιστέλλουσαι τοῖς ἐπεγύνοις, 254 *) Ἐπεὶ δὲ «καὶ «ἀπολλώνιος περὶ τῶν αὐτῶν ἔσειν ὅπου διαφωνεῖ, πολλὼ 03 xal προςτέδησι vov μὴ εἰρημένων 33) περὶ τούτων φέρε δὴ «di s/v εθύτου παραθώμεῦα διήγησεν περὶ τῆς ἐπὶ (204) τοὺς Πνῥαγορείους ἐπιθουλῆς. Άλόγεε τοένυ», ως 34) ὀκεένοες παρηκολούθει μὲν εὐθὺς ix παίδων ὁ φὑόνος παρὰ τῶν ἀλλὼν. oí γὰρ ἄνθρωπος, 39) µέχρε μὲν διελέχεεο πᾶσε τοῖς ἠροςιοῦοις Πυθαγόρας, ἠδέως siyov: ἀπεὶ δὲ µέόνοις ἐνετύγχανε τοῖς µαύηταῖς, ἠλαττοῦτο. xaà τοῦ μὲν. ἐξωύθεν ἤκοντος συνεχώρουν ἤτ- φᾶσθαε "roig 99) δὲ ἐγχωρίοις πλεῖον φέρεσθαι δοχοῦσιν ἤχθοντο, καὶ xaO" αὐτῶν ὑπὲλάμ- βανον γένεσθαι τὴν σύνοδον. ἔπεετα ol τῶν νέανίσχων ὄντων 6x vOv ἐν τοῖς ἀξεώμασι, xal ταῖς οὖὐσίαις προεχόντω», συνέβαινε προαγού- Ong τῆς ἠλικίας μὴ µόνον αὐτοὺς ἐν τοῖς idm eixnig πρωτευει»; ἀλλὰ ἁοινῃ τὴν πόλεν oixo-
51) mnildov] Par. παμκολλοῦ, Arc. παμπόλυ, Ch. παμπόλου. Kiess..
δα) ἐπιστέλλουσαι τοῖς ἐπιγόνοιςἸ Porphyrius melius, ; διαγγέλλονσαν goig ἀπογόνοις. Knust.
*) Sectiones 254 — 265. auctorem habent Apollonium.
55) περὶ τούτων ] ^Ciz. et Art. map τούτοις. lidem εἰς τοὺς pro επὶ τοὺς. Kies.
54) ἐκείνοις] An potius aii vt zeferatur ad Pytha- gorm? Jwsc
| DE PYTHAGORBICA ΥΙΤΑ. CAP. 25. 497
que diu, etiam deinceps obseruatum est; posteris idem iussum in successores trans« mittentibus. Porro quum Apollonius circa haec ipsa alicubi dissentiat, multaque etiam ceteris indicta adiiciat, illius quoque nar- rationem de insidiis in Pythagoreos compa- ratis adiiciemus. Refert igitur, Pythagoram statim a puero reliquorum hominum inui-
diam excepisse. . Quamdiu enim promiscue :
cum quibusuis, qui affluebant, sermonem sociabat, gratus acceptusque fuit: postquam vero cum solis discipulis suis conuersari coepit, publicus fauor eum destituit, Et ciues quidem exteris potiores apud eum partes libenter concedebant: at quibusdam
e popularibus suis aliquid amplius ab ϱὸ
tribui indignabantur, et in suam fraudem congressus hosce tendere existimabant. Ac- cedebat, quod $uuenes illi, e familiis digni- fate et opulentia praecipuis orti, et ad ad- vltiorem "aetatem prouecti, .non tantum
inter suos primas obtinebant; verum etiam . in vrbibus ad reipubl clauum sedebant,
"-
55) µέχρι μὲν κ. v. À.) Sic recte Ciz, In edd. Are, et Rust, locus ita scriptus est: µέχρι μὲν διελέγετο πᾶ-
. 0. τοῖς ngogioUg., Πυθαγόραν ἡδέως εἶχον. — At Graeci non dicunt ἡδέως ἔχει τε, sed Toi, "vel ἐπ, twi Kiess.
, 86) δὲ ἐγχωρίοις] — Ciz. δ᾽ ἐγχωρίοι. Idem deiude cuin
Arc. κατ αὐτῶν. Kicss, Tom. II. l1
V
N
r4
498 IAMBLICHI LIBER
νομεῖν, μεγάλην μὲν’ ἑταὶρείαν 37) συναγηοχό- Cw (ἦδαν γὰρ. ὑπὲρ. τριακοσίους), μεχρὸν δὲ µέρος τῆς πόλεως οὖσε, τοῖς oVx £v τοῖς αὐτοῖς
T qU eo , οὐδ ἐπιτηδεύμασεν ἐχείνοις πολατενο-- 255 μένους. 38) Οὐ μὴν ἀλλὰ µέχρε μὲν οὖν τὴν ὑπάρχουσαν χώραν ἐκέκτηντο, καὶ Πυύαγόρας ἐπεδήμει, διέµενεν 1) 3) μετὰ τὸν συνοεκισμὸν χεχρονισμιένη κατάστασις, δυραρεστουµεένη, xal (205) δητοῦσα Midi dd εὕρασδαι µεταβολῆς. ἐπεὶ δὲ Σύῤαριν ἐγειρώσανταο, κἄκεῖνρς ἀπηλδο, xai
, τὴν. δορύατητον 49) διῳχήσαντο μὴ xoraxAg- ρουχηύηναε κατὰ τὴν ἐπιδυμίαν τῶν πολλῶν, ὀδερῥάγη τὸ σιωπούμενον μῖσορ , exul Ouen πρὸς αυτοὺς τὸ πλῆδος. ἠγεμόνες δὲ ἐγένοντο τῆς διαφορᾶς οἱ ταῖς συγγενείαις «καὶ ταῖς oi- Μειότησιν éyyUrave καδεστηκχότες τῶν Ilvüa- φορείων. αἴτιον ὃ ἦν, 41) ὅτε τὰ μὲν πολλὰ
' αὐτοὺς ἐλύπει τῶν πραττοµένων, ὥσπερ καὶ
uM
. 87) συναγηοχόσεν - μικρὸν δὲ µέρος τῆς πόλεως ovo, τοῖς etc. ] Constructio hic claudicat; quae vt in in- tegrum restituatur , :scribendum exit, σωαγηοχότας -— μικρὸν δὲ µέρος τῆς πόλεως Όντων, τῶν --- πολιτανοµόω. Datiui enim illi non habent, quo refesantux. KÉmst. Haec ratio nemini facile probabitur. Mihi quidem hic locus corruptissimus sic rehingendus. videtur: μεγάλην μὲν ἑταιρείαν συναγηοχότας --- “μικρόν δὲ µέρος αῆς πόλεως οὖσαν, τῆς — πολιτενοµένης , qui magnum quidem sodalitium congregauerant, paruam tamen cin tatis partem, quae non iisdem, quibus illi (Pythagorei), moribus aut institutis vteretur. Της et πολιτενοµένης ες ed. Arc. et Cd. Ciz. — Post soa» in Ciz. et Arc. deest γάρ. liess.
50) Ov μὴν ἀλλὰ] Ita recte Ciz. cum ed, Ατοι In Eust.
/
-
DE PYTHAGORICA VITA. CAP. 25. 499 . Y
i V
insignemque trecentarum familiarum eoetum contraxerant: tá vt exigua tantum. portio superesset, quae se. non iisdem moribug paribusque studiis consecrasset. — Verum enimuero quamdiu. se intra regionis .suae" antiquos terminos Crotoniatae continuerunt, coramque Pythagoras adérat; permansit ea, quae ab vrbis conditu inueterauerat, reip. constitutio, licet iam minus placeret, et iam magno.studio rerum nouandarum oc- casio quaereretur. Sybari deinde capta, et Pythagora | aliorsum profecto, ager bello partus non est ex voluntate plebis inter nouos colonos sorte diuisus: vnde in Py- thagoreos occultatum huc vsque odium eru- pit, populusque discessionem ab eis fecit, Duces autem seditionis fuere, qui Pythago- reos sanguinis et cognationis necessitudine proxime contingebant. Causae erant, quod multa ex iis, quae Pythagorei faciebant, cognatos eorum ac πια] promiscuam ple- edit. est οὗ μὲν ἀλλά. — Tum pro μέν οὖν τὴν in Οἱ. , est μὲν αὐτὴν. Pro χώρα» Par. ὥραν. Pluralem ἐκέχτηντο pro ἐκέκτητο, quod antea legebatur, restitui de Sca- ligeri correctione. QKiess. c 59) μετὰ τὸν συνοικισμὸν] Ἐκ quo Pythagorei Croto- nem rerum suarum, sedem delegerant. Minus acQurate Obrechtus. Tum Ciz. δυσαριστουµένη. Par. εὕρισθαι µεταβολή». Denique Ciz et Arc. δορίκτητο»ν. Kieoss. 40) διῳκήσαντο] Sensus gratia lego, διωρίσαντο, i. e. palam decreuerunt, vel constituerunt, ως Ciz.
cum Arc. παταχληρουχθῆναι. Ciz. µέσος. Ki iess. 41) ὅτι] Deest in Ciz, es Arc. Πίσας
Τι α
-
5oo IAMBLICHI LIBER votg rUYOvrGc, ἐφ 000v 43) ἰδιασμὸν εἶχε περὶ ποὺς ἄλλους ἐν δὲ τοῖς µεγίστοις 33) καθ av- τῶν µόνον ἐνόμιζον εἶναι τὴν ἀτιμίαν. 44) ἐτὶ * A- m "4 ο , 3 ' μὲν γάρ τῷ µήδένα τῶν IlvOayogsiov ovoua- ζει ΙΠυδαγόραν, ἀλλὰ ζῶντα μὲν, ono Φούλοεντο δηλὼσόαε, καλεῖν αὐτὸν ὃεῖον' ἐπεὶ
δὲ ἐτελεύτησεν, «ἐκεῖνον.͵ τὸν ἄνδρα" χαδάπερ 45) Ὅμηρος ἀποφαένεε τὸν Εὐμαῖον ὑπὲρ Ὀδυσ- σέως μµἐεμνημένον᾿
Tó»v μὲν ἐγών, ὦ ξεῖνε, xai οὗ παρεόντ óro- | μάζειν | (105 ! «ἰδέομαι' περὶ γάρ pw ἐφίλει xai κήδετυ 2412’
256 46) ὁμοιοτρόπως δὲ μµηδ᾽ ἐκ τῆς αλίνης 7) ἀνί- στασίλαι ὕστερον, 5 τὸν Ato» ἀνίσχειν' μηδὲ δακτύλιον ἔχοντα Θεοῦ σημεῖον φορεῖν' ἀλλὰ χὸν μὲν παρατηρεῖν, ὅπως ἀνιόντα προρευ- ἕωνταε, τὸν δὲ μὴ περεεέθεσίλαε, φυλαττομέ-
42) Ἰδιασμον Ἰ Ex MS. pro ἰδίᾳ µέν; quod prior Edit habet. Kust. Antea Ciz. ἐφόσον. FH iv ss. 48) xe)" αὐτῶν] Ciz. et Arc, καθ’ absóv. Μίδα». 744) ἐπὶ μὲν γὰρ τῷ µηδένα τ.] Est oratio d»axólovie. Deest enim in sequentibus ἀπόδοσις, quae prioribus his respondeat. Fieri autem interdum solet, vt scri L ptores, qui longis vtuntur periodis (ex quorum nu- mero est lamblichus noster) priorum nonnunquam obliuiscantur, et sic Orationem ἀνανταπόδοτον relin quant. Jíust. Oratio sane est ἀναχόλονθος, at non eo modo, quo BRustero visa esse videtur. — Nam ad verba ἐπὶ μὲν τῷ referuntur ect. 257. verba ἐπὶ δὲ 10: ' atque auctor orationem sié est exorsus, vt dicendum esset, eni μὲν τῷ — οὕτω χαλεπῶς ἔφερον κοινῶς ἅπαντις, Át orationis inceptae immemor pergit sect. 257. med. τὰ μὲν τοιαῦτα — ελύπει xoiyÜg ἅπαγτας, etc. kgec quoe
i Ν
DE PYTHAGORICA ΥΙΤΑ. CAP. 35. δοτ
bem ,.offendebant; vtpote quae comparata cum ahorum moribus singulare aliquid in se haberent: vnde et praecipuas eorum actiones ceteri in süam vnice contumeliám interpretabantur. Nemo enim Pythagoreo- rum erat, qui suo nomine praeceptorem : appellaret; sed quamdiu in viuis fuit, diui-: num; postquam vero obisset, virum illum nominabant: quemadmodum Homerus Eu- maeum, quum Vlyssis mentionem facere vel- let, ία loquentem introduxit:
Hunc hospes vereor, licet absit, nomine sueto -Mppellare: etenim me cura et amore fouebat.
Sumniliter, quod nunquam, mnis? ante solis ortum e lecto surgerent, nec annulum ge- starent, cui dei imago insculpta esset: sed et orientem solem adoraturi obseruarent, et | abstinerent ab huiusmodi annulo, ne forte
dixi, aegre ferebant communiter omnes, — illud autem aegrius etiam ferebant cognati, — Neque Obrecbhtus orationis continuationem assecutus est. De locutione χαλεπῶς φέρειν Emi zwi, vid. VV yttenbach. Bibl, crit. Vol. IH. P. 11, pP. 17. Kies s.
45) "Ouooc ] Odyss. E, 145. vbi tamen in versu se- cundo pro λίην legitur θυμῷ. Kust. Ciz. ἀποφαίνων. Jtem Φεῖλο pro ξεῖνε. Reliqua ibi sic leguntur: περι γάρ µε ἐφίλει καὶ εκήδετο λίην. Είδες.
46) ὁμοιοτρόπως] Arc. et Ciz. ὁμότροπως. Iam Scaliger emendauit ὁμοιοτρόπως. Ki er !
47) ἀνίστασθαι] Ciz. ἀνισταμένων, Arc. ἀνισταμένοις, Scal. ἀνισταμένου. Idem Scaliger pro ἔχοντα male £yorsas. Kriess.
257
4
boa IAMBLICHI LIBER
νους, µη προςενέγκωσιν πρὸξ ἐκφορᾶν», 1) τινα τόπον oU χαθαρόν. ὁμοίως δὲ μηδ᾽ 49) ἄπρο- fovAsvrov, u5yà ἀνυπεύθνυνον ' μηδὲν ποιεῖν,
ελλὰ ngu? μὲν προχειρἰζεσθάε, ví πρακτέον,
ei; δὲ τὴν νύχτα ἀναλογίζεσδαε, Tí διωκήκα- σιν, ἅμα τῷ σαοπεῖσθαι καὶ τὴν μνήμην yv- μναξο pévovg" παραπλησέως Q, sU τις τῶν χοι- νωνουντων τῆς διαερεβῆς ἀπαντῆσαι χελεύσειεν εἰς τενα τόπον, 49) ἐν éxsivo περιμένει», έως ἔλθοε, δι ἡμέρας καὶ νυκτός πάλεν év τούτῳ τῶν Πυδαγορείων συνεύιζόντων µεμνησθαιε τὸ ῥηθὲν xal μηδὲν εἰκῇ λέγειν ὅλως δ ἄχρι τῆς τελευτής εἶναί τε προςεεταγμένον 59) xal κατὰ τον ὕστατον χαιρὸν παρήγγελλε μὴ ὅλας- φημεῖν, «AX ὥσπερ ἐν ταῖς 9") ἀναγωγαῖς oi- ωνίζεσθαι μετὰ τὴς εὐφημίας, 53) ἤνπερ ἐποι-
. 48) ἀπροβούλευτον] Sic rectius. MS. quam prior Edit. quae habet ἀπροςβούλευτον. | Kust. Pro διωκήκασυ Arc. διωκήσασι, Ciz. διακήµασν. Kiess.
49) ἐν ἐκείνῳ περιµ. ] Historia huc pertinens narratur supra, Num. 185. Kust. Pro νύχτας e Par. repo- suimus νυπτός. Jíiess.
. 86) καὶ] Deest in Ciz. et Arc. Videtur scribendum esse. xai ὅτι. Tum Ciz. παρήγγειλε pro imperfecto. Kiess.
51) ἀναγωγαῖς] Sic recte MS. pro ἀγωγαῖς, Αναγωγὴ autem hié est exitus e portu; cum nempe naue soluts in altum prouehimur, XKust.
62) ἥνπερ ἐποιοῦντο διωθουµένους τὴν ἄνδρίαν] Ἐκ locus obscurus et corruptus: in quo vir doctus ad
' marginem codicis Spanhemiani pro ἀνδρίαν rescriben- dum censebat ἀηδίανε sed quo sensu ? Felicius Ob- rechtus, qui locum huno sic legit, ἦνπερ ἐποιοῦντο οὗ
i υ Ἱ
DE PYTHAGORICA vITA.'CAP, 25. 902
ad exequias, aut in alium locum non pu- rum, eum deferrent. Item quod nihil age- rent, quod non deliberatum ante et excus- sum foret; sed mane agenda perpenderent, vesperi acta retractarent, eademque opera intellectum simul et memoriam exercerent. Praeterea, quod, si quis e secta illa voluis- set, vt-sibi hoc aut illo loco occurreretur,. alter ibidem noctem diemque, donec ille adueniret, in vno eodemque vestigio hae- serit, documento futurus, Pythagoreis in- cumbere, dictorum memores. esse, nihilque temere loqui. In vniuersum autem praece- perat Pythagoras, ne vnquam ad extremum. vsque 'yitae absque certa lege agerent: sub: mortem .autem imprecationibus abstinerent; sed, vt facere solent qui mare Adriaticum: tralecturi sunt, cum bonis faustisque omi-
Lad
x
διωθούµενοι τὸν Αδρίαν, — Certe Αδρίαν ab imperitis li- brariis mutatum quoque fuit ip ἀνδρίαν apud Hesy- Chium v. «4υκοσπασθεῖς: νι patet vel ex ipso Hesy- chio v. Ἔνδίες ; qui locus cum priore conferendus est, Quod autem ad rem ipsam adtingt ; solebant nauigatüuri praecipue εὐφημεῖν, siue votis et verbi$ bene ominatis a diis reditum expetere: idque eo.diligentius, quo magis nauigatio aliqua erat periculosa et mare turbi-. dum, Tale autem habebatur mare Adrianum, $siue Adria, vt vel ex Horatio patet, qui nuno Fretis acrior "A driae, nunc Improbo íracundior 4Mdria, et alibà Dux inquieti turbidus Adriae dixit. — Kust. Wyttenbachius ad Platonis Phaedon. P. 552. de hoc loco sic disputat: Postrema corrigantur vel διωθούµενοι τὴν ἀνανδρίαν, »repellentes ignauiam : vel διορθούμενοι τὴν ἀνδρία», con-
-—— 4
504 XAMBLICHI LIBER
(207) οὔντο. διωθουµέναυς τὴν dvógig»* τα μὲν τοι- αὔτα, χαθάἄπερ προεῖπο», ἐπὶ τοσφῦτον ἑλυπει Χοινῶς ἅπαντας, ἐφ ὅσον 53) ἕώσαν ἐδεάζοντας ἐν αὐτοῖς τοὺς αυμπεπαιδευµένους. ἐπὶ δὲ τῷ µόνοις τοῖς Πυδαγορείοις τὴν δεξιὰν ἐμβαλ- λειν, ἑτέρῳ δὲ μηδενὲ τῶν οἰχείων, πλὴν τῶν γονέων κα) τῷ τὰς οὐσίας ἀλλήλων μὲν παρέ- A6» xouvdg, πρὸς ἐπείνους δὲ 54) ἐξηλλοτριὼ- µένας, χαλεπωτερον ἔφερον οἱ συγγενεῖς. ἀρ- χόντων δὲ εούτων τῆς διασεάαεως, ἑτοέμως οἱ λοιποὶ προρέπεπτον eig τὴν ἔχθραν καὶ λεγόν- των ἐξ αὐτῶν τῶν χρόνων Ἱππάσον xal du- δώρου xal Θεάγους 33) ὑπὲρ τοῦ πάντας αοι- 'φωνεῖν τῆς ἀρχῆς xal τῆς ἐκχλησίας, xai à- δόναι τὰς εὐθύνας τοὺς ἄρχοντας τοῖς i παντὸς λαχοῦσεν' ἐναντιαυμένων δὲ τῶν Πυ- ἑαγορείων «λαιμάχον καὶ «{ειμᾶχου καὶ Ἠε-
nfirmantes | fortitudinem: | ad. praeceptum fortitudinis »exercendae haec referuntur, quod traditum erat f. 5228. ad animum in discessu e corpore, ἀνόδῳ, in » reditu ad superos, confirmandum: et, quamuis spe »Closa, tamen vana, est suspicio Obrechti, legentis μδιωθούμενοι τὸν αδρίαν, qui mare Adriaticum traiecturi »$unt; nam et exemplum Adriae singulare et poeticum nest, et Praesens διωθ οὐμενοι , peruadere , perfringere fluctus, non conuenit initio nauigationis,' .In ante- cedentibus idem Wyttenbachius haec monuit: ,,Fa- »ventia , i e linguis fauere, a male ominstis verbis » abstinere , bona verba pronunciare, εὐφημία, valet .inprimis in cultu deorum et sacrificiis; — proinde »iquoque in morte, quae et ipsa res sacra est; vt stUpnuía sit officium et morientis et eorum qui ei £,adsunt, — Pythagorae praeceptum εὐφημίας vniuerse
ri
nibus oram soluerent. .. Talia " vt modo: di- ctum est, tantum communiter omnibus. do- loris afferebant,, quantum vtilitatis iis, qui seorsim sub vno doctore profecerant.. .In- primis. autem .aegre habebat cognatos Py- thagoreorum, quod cum solis Pythagoreis dexteras iubebantur Pythagorei iungere;
cüm nemine vero consanguineortim, exces.
ptis parentibus: item .quod communes inter
se opes haberent, exclusis ab hoc consortio -
cognatis, perinde ac si peregrini essent. Hi itaque rebus istis commoti seditionis initium fecerunt; reliqui autem promte in. hostile
odium prolapsi sunt. Quumque ex illo tempore Hippasus, Diodorus; et 'lheages -
contenderent, vt ommes: promiscue ciues magistratuum comitiorumque participes fie- rent, quique magistratus gessissent, apud eos, qui ex omni multitudine sorte lecti es- sent, rationem redderent: contra autem ni-
terentur. e Pythagoreis Alcimachus, . Dima- |
ὶ ! memorat Iamblichus Vit. Pythag. $. 149.' peculiariter »in morte 6$. 257.* Cdd. Ciz. et Par. ἀνδρείαν. — Locus:nondum persanatus est. Πίσας.
95) ἕωσαν ] Cum Obrechto lego ud dud. ab ὄνημι, iu- vo, prosum, Kust.
54) ἐξηλλοτριωμένας ] Scaliger, ἐξηλλοτριωμένους. Tum
Ciz. et Par. χαλεπώτερον καὶ βαρύτερον. FEiiess.
55) ὑπὲρ τοῦ πάντας] lta scripsi. pro vulgata lectiones quae etiam codicis Ciz. est, ὑπὲρ τοῦ παντός. Dein* ceps Ciz. et Arc. ἄρχοντας &» τοῖς. Kiess.
-
DE PYTRAGORICA VITA, CAP. 55. bo5
—
-
/
΄ ^ à
boO ^. IXAMBLICHI LIBER
(o8) τῶνος καὶ 16) 4ημοκλήδους, 57) xa) διαλυόντων
258
259
τὴν mrQtov πολιτείαν μὴ Άαταλνειν' ἐκράτη- ὅαν οἱ τῷ πλήδει συνηγοροῦντε. «Μετὰ δὲ ταῦτα 39) ovvóovrov τῶν πολλῶν, διελόµενοι τὰς δηµηγορίας, κλατηγόρουν αὐτὼν ἐκ τῶν ῥητόρων 59) Κύλων κα) Νένων. ἦν δὲ ὁ μὲν &x τῶν εὐπόρων, O δὲ ἐκ τῶν δημµοτεκῶν. τοι-
ούτων δὲ λύγων 5*) µακροτέρων παρὰ τοῦ Kv-
λωνος ῥηδέντων, ἐπῆγεν ἕτερος, προςποιουµε- vog μὲν ἐδητακέναι τὰ τῶν Πυδαγορείων ᾱ- πὀῤῥητα, περιπλάχεὶς δὲ xal γεγραφὼς ἐξ ὧν μάλιστα αὐτοὺς ἤμελλε διαθἄλλειν, καὶ δοὺς
TO γραμματεξ Αιβλίον ἐκέλευσεν ἀνωγενώσκερ.
Hv δὲ αὐτῷ ἐπιγραφὴ μὲν “4όγος ἑερός' 0 δὲ τύπος τοιοῦτος τὼν γεγραμμµένων΄ Τοὺς φι-
- λους ὥσπερ τοὺς {)λεοὺς σἐθεσίλας τοὺς δὲ αἆλ-
Aovc ὥσπερ τὰ δηρία χειροὺόθαι. τὴν αὐτὴν ταύτην γνώμη» ὑπὲρ Πυδαγόρου µεµενηµάένους év µέτρῳ τοὺς paras Aéytt»"
Τοὺς μὲν ἑταέρους dye 61) taov μάχάροσσι. S soto: * Τοὺς ὃ᾽ ἄλλους ἡγεῖτ οὔτ ἐν Àóyo οὔτ' ἐν agiOQug.
56) Λημωλήδους] Ciz. cum 8calig. 4npoxíjdows. Kies.
57) καὶ διαλυόντων τὴν πάτρ. πολ. μὴ καταλ. ] Lego, καὶ διακωλυόντων τὴν πάτριον πολιτεία». "Mou. Kust. «ιακωλυόντων etiam Reinesius correxit in Ciz., estque haec scriptura maxime probabilis, — Scaliger legere voluisse videtur διανοούντων». Kioss.
68) συνόντων τῶν πολ.] In priore Edit. locus hic cor rupte sic legitur: συνέντων τῶν πολἑῶν, διελοµένοις τὰς δηµηγορέας, | κατηγορούντων αὐτῶν, etc. Confer CL. Dod- . wellum in Éxercitat. de Pythagorae aetate, p. 212. qui locum hunc ita, vt eum hic exhibemus, reete
^s
DE PYTHAGORICA YITA. CAP. 35. 507
chus, Meton et Democedes, atque acceptam a maioribus reipubl. formam disturbari nol- lent; superiores tandem euasere, qui plebi patrocinabantur. Itaque conuocata multi- tudinis concione, Cylon et Ninon e rheto- . ribus, quorum alter opibus potens, : alter popularis habebatur, diuisis inter se oratio- nibus Pythagoreos accusarunt: ita vt ad Cylonis prolixam orationem Ninon perora- rit: arcana enum Pythagoreorum se excus- sisse simulabat, atque ex iis, quae in lite- ras redacta seruabat, ea potissimum arri-. puerat, quae criminandis Pythagoreis ma- xime idonea videbantur: scribaeque publico libellum legendum tradidit. Inscriptio eius erat, Sermo sacer: character operis iste: Amicos deorum instar colendos, reliquos vt bruta habendos esse: eandemque senten- tiam sub Pythagorae nomine versibus in-
clusisse. eius sectatores, canentes: |
A
Discipulos equidem , mactabat honore deorum ; Ast reliquos habuit nullo numerqgue locone.
etiam emendauit, Kast. Kusterus reposuerat συνιέν» των, pro quo nos e Ciz. restituimus συνόντων, quod haud dubie praestat. Idem Ciz. habet κατηγορούντω». Kiess. |
59) Κύλων] Ciz cum Arc. Κύκλων. Kiess,
60) µακροτέρων Ἱ Ciz. cum Arc. uaxoorége» δέ, forsitan δἠ. Deinceps Cis. et Par. ἅτερος pro trt Porro Cis. ἐξητηκέναι. Kiess.
65) icov] Cis. ἴσον, et versu altero ἀριθμῶν, Κίσσα,
ij
ὶ | $08 .- , IAMBLICHI LIBER
. 260 TOv Ὅμηρο». μάλιστα TN ἐν οἷς signxe, ποιμένα λαὠνὶ éuguviGaecv, γὰρ Αοσκήµατα
ο 09) τοὺς ἄλλους ὄντας, ὁλιγαρχικὸν o ovra. 63) Toig ἀγάμαες πολερεῖν , ὡς. ἀρχηγοῖς γεγογόσε τοῦ
s 62) Τοῖς ἀγάμοις 1t0À.]: Scribe, τοῖς κυάµοις, i e.fabis | Fabis enim Graeci!olim ip sortitionibus vti solebant; vt ex Grammaticis constat. Vide Suidam et Hesychium, v. 4ιάφρυκτος, v. Κναμεῖσαι, et v. Kvauorgot. Huc et- iam facit locus ille Nonui in Gregor. Naz. Stelit. pag. 1329. Οἱ IlvSayóQuo, δι αἰνιγμάτυν τὰ τῆς φιλοσοφίας ἐμάνθανον δόγματα. παρεδίδοτο δὲ μετ ἄλλων καὶ τοῦτο τὸ αἴνιγμα” Ἀνάμοις μὴ ἐσθέειν' τουτάστι, μὴ προδιδόν- τας τὸ δίκαιον δωροδοκεῖσθα, ἀρήµασι». ot γὰρ 49mpn πόλαι δικασταὶ ἀντὶ ψήφων κυάµοις Zyoemio πρὸς xaid- κρισιν ἐν τοῖς δικαστηρίοις. ΒΡΥγΙλαρο)εί per aenigmata discebant philosophiae dogmata. — Tradebatur vero inter alia et hoc aenigma: Fabas non edere: id est, ad im prodendum non oportere nos corrumpi pecunia. — Olim enim iudices Atheniensium loco caleulorum vtebantur fa- bis ad condemnendum in iudiciis, — Item illud Plutarchi in Tractatu de Liber. Educ. p. m. 12. Kdpow ἀπέχι- σθαι' ὅτι oU δεί πολιτεύεσθαι. πυαμευταὶ ydo ἦσαν ἔμ-
ες πφυσθιν ai ψηφοφορίαι, δι ὤν πέρας ἐπετέθεδαν ταῖς do- χαῖς. Fabis abstinendum. (Per id Pythagorei signif- cabant] abstinendum esse Republica, | Olim ?nim suffra-
^ gia per fabas ferebantur. in creandis Magistratibus, Sed de sensu symboli huius nom assentior Plutarcho. Plu- rimi enim Pythagoreorum olim rempubl tractsrunt: imo praecipui ex veteribus Legislatoribus in Magna Graecia Pythagorei fuisse leguntur: tantum abest, vt Republica prorsus abstinendum esse censuerint, Ele ctionem tantum magistratuum, quae fiebat per faba, siue per sortem, improbabant; quippé indignos saepe
hac ratione Reip. praefici censentes.— Iudicio ergo eligi
; volebant, quibus administratio Reip. committeretur.
Egregie hoc docet Anónyrmus Pythagoreus (cum aliis ;.— Opusculis Mythologicis et Ethicis editus a Thom. G«- leo) Dissezt. V. pag 736. «4έγοντι δέ τινες τῶν δαµαγο- ρούνεων, ὡς χρὴ 1àc ἀρχὰς ἀπὸ κλάρω γίνεσθαι, οὐ ῥὲῖ- τιστὸ ταῦτα s Poles , ete. «ἲ quidam oratores popu
L] /
DE PYTHAGORICA vrTÀ. CAP. 25. 509
Laudem cumprimis mereri Homerum, quod pastorem. pópuli nominauerit. Quum:. enim dominationi paucorum faueret, hoc ipso reliquos in pecorum censum redegisse. Cum fabis bellum gerendum esse, tanquam sorti-
lares aiunt, oportere Magistratus sorte creari; nom recte quidem sentientes, Et pag. seq. «4έγοντι δέ, ἀγαθὸν ἥμεν xai δαµοτικόν. κάρτα ἐγὼ ἥκισια νομίζω δαµοτικόν. ἐντὲ , γὰρ & Ἰαΐς πόλεσι µισόδαµοι ἄνθρωποι, ὧν αἴκα τύχη d πύαμος, ἀπολοῦντι 10» δᾶμον. ἀλλὰ χρὴ τὸν δᾶμον av-. τὸν ὁρῶντα αἱρεῖσδαι τὼς εὔνως αὐτῷ, etc. dt rem bonam et popularem esse clamitant (scil. sorte magistratus crese Ji); sed ipse minime popularem credo, ,.Nam sunt qui- dam in ciuitatibus populo inimicix in quos si faba in- . eiderit, plebem perdent. — Enimuero oportét, vt populus. ipse prospiciens, sibi benenolos.omnes eligat, etc. Cae- terum cum Pythagoreis olim sensit Socrates; quippe cui (teste Xenophonte lib. I. πομνημον.) inter alia cri- mina obiectum fuit, quod dixisset, ὡς μωρῶν δέ τοὺφ. μὲν τῆς πόλεως ἄρχοντας ἀπὸ κυάμον καθἰστασθαι,. xv- βερνήτῃ δὲ µηδένα Φέλειν κεχρήσθαι κυαμευτῷ μηδὲ τέ- ατονι, μηδ᾽ αὐλητῃ, etc, — Stultorum essa, magittratus ciuitatis per fabam constituere ; gubernatore autem per: l fabam electo neminem velle vti, neque fabro , neque tibi- cine, etc. Hinc satis apparet, quis sit verus loci huius apud. lamblichum sensus: meque vllo modo dubitan- dum est, quin pro ἀγάμοις, quod Arcerius bona fide, sed nullo sensu, .coelibibus verterat, scribendum sit κυάµοι. Addo, τὸ πολεμεῖν τοῖς κυάµοις eodem modo hic dictum esse apud Iamblichum, quo apud Plutarch. in 4pophthegm. pag. 192. C. τοῖς πολυσάρκοις πολέμει, et apud eundem in Quaest. Ποπιαμ. p. 285. xvi δὲ πάγ- των μάλιστα τῶν ζώων ἐπολέμησε, et de Orac, Pyth. p. 401. τῷ μύρῳ πολεμεῖν. lllis enim omnibus iu locis 29 πολε- ps» simpliciter significat inimicum esse, vel odio pro- - $equi, vel auersari; vt et hoc loco apud lamblichum. Rust. Adde Hemsterhus. et Solanum ad Lucian. Tom. L p.4i5. Kiess |n Doricis a Rustero citatis Íntere punge: —- xài δαμοτικὺν κάρτα. ἐγὼ 4. Schaefer.
Ότο IAMBLICHI LIBER
xAuQov, xal τοῦ ααὐιστάναε τοὺς λαχόντας
(ιο) ἐπὶ τὰς ἐπιμελείας. Ὑυραννέδος ὀρέγεσδαι
62) παρακαλούῦντα, αρεῖετον εέναι φάσκειν ye- véoOnat µίαν ἡμέραν Σαῦρον » m πάντα τὺν αἰώνα Φοῦν. ἐπαινεῖν τώ- τῶν ἄλλων νόμιμα᾽ χέλεύειν δὲ χρῇσθαι τοῖς 64) v3. αὐτῶν ἐγνω- σμένοες. 655) καθαπαξ τὴν φιλοσδοφέαν αὐτῶν συνωµοσίαν ἀπέφαινε χατὰ τὼν πολλῶν, καὶ παρεκάᾶλει μηδὲ τὴν φωνὴν ἀνέχεσθαε συµβου- λευόντων, ἆλλ évOvusioDat, διότε κοπαράπαν ovÀ ἂν συνηλύον εἰς τὴν ἐκκλησίαν, εἰ τοὺς Χιλίους ἔπεισαν ἐκεῖνος Λυρῶσαι τὴν συµβου- λήν. 66) ὥστε τοῖς κατῷ τὴν ἐκείνων δύναμυ κεχωλυµένοις τῶν ἄλλων ἀκούειρ OU προςήκε ἐᾷν αὐτοὺς λέγειν, ἀλλά τὴν δεξιὰν τὴν 67) ὑπ αὐτῶν ἁἀποδεδοκιμασμένην πολεμέαν ἐκείνοι ἔχειν, ὅταν τὰς γνώµας χειροτονώσεν, Y τὴν wugov λάθωσιν αἰδχρὸν εἶναι νομίζοντας
62) παρακαλοῦντα ] In edd. Άτο. et Rust. ante παρα- ' καλοῦντα interpungitur, non intérpungitur in cd. Cir Recte; videturque locus sic constituendus esse: Τν- θαννίδος ὀρέγεσθαι παρακαλοῦντας, αρεῖττον εἶναι gdoxus, etc. dum ad tyrannidem appetendam excitent, dicere eos, melius esse etc. Nimirum Pythagoreorum aduer- sarius dicto allato hanc sententiam afhnxit, quasi eo ad tyrannidem appetendam cxcitarent. Kiess.
64) jm αὐτῶν] Par ὑφ αὐτῶν. — — Cix. ἀγνωσμώον. Kiess..
65) xo aot ] Id est, παρτελῶς, συλλἠβδη», ᾿ vt Latino- rum semel passim. Kiess.
Y
DE PYTHAGORIGA VITA. CÁP, 25. διτ
tionis patronis;' quia per illas reip. admi- nistrationem sortientes consequuntur. Ty- rannidem appetendam esse: inter horta- menta enim sua illos asserere, praestare, vnum diem taurüm, quam per totam vitam bouem esse. Laudanda quidem aliorum instituta, suis'vero placitis omnino inhae- rendum. ' Praeterea Ninon philosophiam il- lorüm conspitationem quandam esse contra plebem pronuntiabat; ideoque monebat, vt mne yocem quidem consulentium audirent; sed potius ad animum reuocarent, se in concionem venturos numquam fuisse, si Py- thagorei mille virorum consessui consilium suum approbassent: propterea aequum non esse, vt, qui, quantum in illis fuerit, pro- hibiti essent, ne ceteros audirent, hi illis dicendi potestatem Ííacerent: quin itaque potius dextram a Pythagoreis reiectam iis- dem infestam haberent, quum suffragia ma-, nus extensione laturi, aut calculos datos missuri essent: denique-turpe existimarent,
66) ὥστε — λέγει] | Quamobrem non decere eos, qui, | quantum in illis. fuisset, prohibiti essent, me ceteros audirent, his dicendi potestatem facere. Pro προζήκει, quaé est scriptura vulgata, scripsi προςήκει». Kiess.
67) ὑπ αὐτῶν] -Ciz. et Arc. ἀπ᾿ αὐτῶν. Tum Ciz. »puilovrec. Male. Nam hoc participium non οσα λάβωσε, sed cum προςήκειν construendum est, atque- recte positus est accusatiuus, quanquam praecedit da- duus τοῖς κενωλγμένοι, ίσα,
. Big ^ ΤΑΜΗΒΤΙΙΟΗΙ LIBER , 68) τοὺς. εριάκοντω μυριάδων περὶ $9) τὸν Τε-
- τράεντα ποταμὸν περιγενοµένους 79) ὑπὸ τοῦ 2ελιοστοῦ μέρους ἐκείνων ἐν αὐτῇῃ τῇ πόλει 361 φαλῆναε κατεδεασιασµένους. T0 ὃ᾽ ὅλον ov- (111) γω τῇ διαβολῇ τοὺς ἀκούοντας ἐξδηγρίῶδεν, ὥστε μετ) ὀλίγας ἤχιέρας, µμµοισέῖα ὑυόντων αὐτῶν. ἐν οἰκίᾳ παρὰ τὸ Πύδιον, ἀὐθρόοι συν- δραµόντες ofoé v^ -ᾖσαν. τὴη ἐπέδεδιν ἐπ αὐ- χοὺς ποεῄσασθαε. 'οἱ δὲ. προαισδόμενοε of μὲν
δέ πανδοχεῦὸν ἔφνγον, 71) {ημοκήδης δὲ μετὰ τῶν ἑφήβων tic ἸἨέλοτείας ἀπεχώρησεν' oí δὲ
, ματαλύσαντες toU: όμους ἐχρῶντο .apngéoua- σον, ἐν eic αἰγιαδάκιενοε τὸν posti 13) συγ- ἑστακέναι τὀὺς νετέρους ἐπὶ τυραννέδε, τρία «άλαντα ἐρήρυξᾶν δῶσειν, ἐάν.τις αὐτὸν ἀνέ-
λη. we) γενομένης άχης, 73) ἠρατήδαντος αν-
68) τοὺς τριάκοντα µυρ.] Intelligit victoriam, quam Crotoniatae a Sybaritis reportarunt; cuius etiam me- minerunt Diodorus et Strabo. Rust. Diodor. p. 76. «τρατευσάντων ex» Συῤαριτῶν Ἔριάβοντα' μυριάυι». Strab. VI. ο. a. p. 244. ed. Tzasch, Τριάκοντα μυριάσω a»ügor ἐπὶ ασ ἐστρἄτευσαν. Kies.
69) τὸν Τετράεντα ] 'Éruditissimas Benileias in Dissert. de Phalar. Epist. p. 72. (p. 191. Ed. Lips.) τὸν Τράενισ , hic scribendum esse monet. Sic enim fluuium ilium vocat Diodorus pag. 85. Kust, Diodori verba haec sunt: «4ιαφεύγοντες: τὸν ἐν τῇ στάσει κίνδυνον Συβαρῖταν περὶ τὸν Ίράεντα ποταμὸ» κατῴκησαν. In Par. τόν 16 τράεντα. Videtur igitur scribendum esse Τόν ys Τράεντα. Ita enim artieulo. additur y&» τι initio huius libri τοῖς y5 GOMpQoOi" ; particulas autem 79 et τε creberrime confundi constat. ίσος. o) ὑπὸ τοῦ χιλιοζτσῦ μέρους ] Parle millesimam dicit Pythagoricosy qui numere .omnes οσο circiter.
/ ν 6
{
! DE PYTHÁGORICA YITA,.'CAP, 25, bi$
se triginta myriadum apud flumen T'etraen-
ta victores a millesima illorum parte. in .
ipsa vrbe per factionem opprimi Vt pau- cis absoluam, adeo auditores calumniis, suis efferatos reddidit, vt paucis diebus elapsis Pythagoreos in domo quadam prope Apol- linis Pythii aedem Musarum festum cele- brantes, facto ingenti hominum concursu,
adoriri voluerint. . Illi vero, re prius ani- .
-
*
maduersa, ad publicum hospitium confu- .
gerunt; Democedes ,autem. cum ephebig Plateas se recepit. Sed illi, legibus abro- gatis, decreta fecerunt, quibus Democedem arguerunt, iuuenum manum ad 'occupane dam tyrannidem coegisse; *et tria talenta interfectori eius per praeconem praemium pronuntiauerunt: quumque commisso proe-
Justin, XX. 4. Athenagoras. fta Bentl. l. o. Ciz. d inceps κατεστασιάσκνίας. Kiess.
71) 4ημοκήδης ] Par. δηµοκλέους. Vid. not. 66. — Cis. πλατέας. Kiess. :
72) συνεστακέναι] Significatione transitiua, qua forma ἕστωκα apud seriores scriptores dici solet. Ita AxiQch. 18. περιέστακας. —- Paulo post scripsi ἀνέλῃ cum Arc. e Ciz. pro ἀνέλοι, quod habet Ruster. «ίσος»,
25) κρατήσαντος αὐτοῦ τὸν κίνδ.] Locus mihi videtur turbatus, quem sic lego: «κρατήσαλτος αὐτοῦ ὑπὸ (vel κατὰ) τὸν κένδυνον Θεάγους, Hanc lectionem etiam Ob-
. rechtus in versione sua expressit. Hust. Ciz. cum
" Arc. περὶ τῆς πόλεως. Hunc locumi sic constituere tma« lim: κρατήσαντες αὐτὸν xaià τὸν x»Dvvo» ἐπὶ ο. quum eum duce Theage im proelio vicissent. — Kivówvog sic simpliciter de proelio vsurpari, videtur serioris Graecitatis esse, KKioss. LX
Tom. It. E Kk
^4
d^
-
| 265
x
5144 IAMBLICHI LIBER .
v0U τὸν κένῥυνον ὑπὸ Θεάγους, ἐκεένω τὰ τρία κάλαντα παρὰ τῆς πόλεως ἐμέρισαν. ΙΠολλῶν δὲ κακῶν κατὰ τὴν πόλιν καὶ τὴν χώραν 0»-
- vay, sig xolow προβληύέντων τῶν φυγᾶδων,
ρα} τρισὶ πόλεσε τῆς ἐπιτροπῆς παραδοῦεέσης, Ταραντεένοις, Ἰεταποντένοις, Καυλωνιάταιο ἔδοξε τοῖς 74) πεμφθεῖσεν énà τὴν γνώµην ag- φὗριον λἀβοῦσεν, «eg év τοῖς «Ov Κροτωνια-
πῶν ὑπομνήμασεν ἀναγέγραπταε, φεύγειν τοὺξ
Ἀὐτίους. προςεξέβαλον δὲ τῇ.αρίδει αρατήσαν- τες ἅπάντας τοὺς τοῖς χαθεστῶσε δυσχεραένογ-
(ω1)χας, καὶ συνεφυγάδενσαν 75) τὴν γενεάν, os
pdoxovrsg δεῖν 79) ἀσεθεῖν, οὐδὲ τοὺς παΐδας "uno τῶν γονέων διασπᾶν. .77) καὶ τά vs Aen ὠπέκόφψαν, καὶ τὴν γῆν ἀνάδαστον ἐποίησαν.
αὐς 78) Ἐπιγιγνομένων δὲ πολλῶν ἐτῶν, καὶ τῶν
nep τὸν 4είναρχον ἐν ἑτέρῳ αινδύνῳ τελευτη- | σώντων, 79) ἅπο Davóvroc κα) 99) σάγους, ὃς- περ ἦν ἡγεμονωκώτατος τῶν στασιασάντων», ἔλεύς εις καὶ μετάνοια ἐνέπεσε, καὶ τοὺς παραλει-
74) πεμφθεῖσιν] | Ἐκ Μθ. pro corrupto: πεφᾶσι» (Cis. ' — πεμφεῖσ. I): quod Arcerius in πεφνεῖσιν mutandum . censebat. £Znst.
725) τὴν γενεάν Ἱ Ciz. τὴν γέαν. Reinesius in margine: l. Τύδαν, de quo cap. seg. Male. Pro φάσχοντες Cis. cum Arc. φάσκοντα. Είδες.
76) ἀσεβεῖν ] In priore Edit. vox ista deest, quam ex MS. reuocaui — Kust. .
.97) καὺ τά τε ἠθέα] ο χατά τε sofa. Tum Par. ἀναδόστον.. Kies.
78) ᾿Επιγιγνομένων] Ciz. CETTE quae forma etiam
«-
DE PYTHAGOBICA VITA. GAP. 25. διδ
lio 'Theages illum in ipso pugnae discrimine !
vicisset; promissam a ciuitate pecuniam cum illo partiti sunt. Dem multis malis vrbi το» gionique, incumbentibus, exules in iudicium vocati sunt, et tribus ciuitatibus, 'larenti« nis, Metapontinis et Cauloniatis arbitrium permiusum est: a quibus imissr ad causam
cognoscendam , pecunia corrupti, vt in .
publicis Crotoniatarum actis annotatum est, sententiam dixerunt, reos exilio esse. mul- tandós. Qua occasione vsi, qui causa su» periores euaserant, etiam eos omnes vrbe
expulerunt, quibus praesens rerum status .
displicebat: quin et totas illorum: familias
eiecerunt, dicentes, non impie esse facien-
dum, neque liberos a parentibus diuellen- dos. Nouas insuper tabulas et agrorum di- visionem introduxerunt. 'Post haeo, multis annis interiectis, quum Dinarchus in alio proelio cum suis caesus et Lithagus quoque seditiosorum antesignanus, extinctus esset; misericordia pariter et poenitentia ciües subiit, vt reliquos Pythagoreos in patriam
V 4
in aliis locis in hoc Cod. legitur. Idem deinceps καὶ τὸν pro καὶ zü». Ante ἑχέρῳ in Par. deegt &. ίσες
79) ἀποθανόντος — στασιασάφτων] Heec desunt ἂν Ciz, ᾿
. Kies s.
8ο) ιτάγους] An forte Θεάγους, cuius paulo ante /
Ófacta fuit mentio? Just.
^ Kka
/
δι — IAMBLICHILIBER
Souévove αὐτῶν ἠβουλήθησαν αατάγειν.΄ µε- ταπεμπόµενος δὲ ᾿πρερθευτὰς ἐξ Liyalag, δι ἐχείνων πρὸς τοὺς ἐκπεπτωχότας διελύθησα», $64 wal τοὺς ὅρχους sig 4ελφοὺς ἀνέθηκαν. Hoar δὲ τῶν Πυδαγορεκῶν à περὶ ἑξήχοντα τὸν ἀριθμὸν οἱ κατελθόντες ἄνευ τῶν πρεςεβυτέ- Qu», ἐν oig ἐπὶ τὴν ἰατρικήν. τινες κατενὲ- Αὐέντες, wal διαίτη τοὺς ἀρῥώστους ὄντας {λεραπεύοντες;, ἠγεμόνες κατέστησαν τῆς εἰρη- μένης µεόδου. συνέβη δὲ καὶ τοὺς σωέντας, ᾿διαφερόντως παρὰ τοῖς πολλοῖς 51) εὐδοριεμιοῦν- τας, κατὰ τὸν καιρὀν, ἐν o λεγομένου πρὸς τοὺς παρανομοῦντας Ov ταδε ἑστὲν ἐπὶ Niíva- νος γενέσθαι qao) ταύτην τὴν πόλιν xard τοῦτο ἐμβαλόνεων τῶν Θουρίων κατὰ χώρα», μαιδ)ἐκβοηύήσανχας κα) κιετ ἀλλήλων αινδυνεύσαν- vag ἀποθανεῖν. τὴν δὲ πόλιν οὕτως εἰς τούναγ- αίον μεταπεσεῖν, ὥσεε χωρὶς τῶν ἐπαίνων, ὧν ἐποιοῦντο περ) τῶν ἀνδρῶν, ὑπολαβθεῖν μᾶλλον σαῖς ἸΜούσαις -«εχαρισμένην 9?) ἔσεσθαε τὴν
*
81) εὐδοκιμοῦντας ] Propter ἀκολονθίαν orationis scribe, - εὐδοχιμεῖν. Pendet enim a praecedenti ὀυνέβη. — Deindo ea, quae sequuntur, sunt calx absque arena, quae proinde sic Íego: ἓν à τὸ λεγόµενον ἡ qj» πρὸς τοὺς παρα-
'᾿Φομοῦντας, OV τάδε ἐστὶν ἐπὶ Ἱίνωνος. φασὲ δὲ μετὰ αοῦτο ἐμβαλόντων τῶν Θουρίων κατὰ τὴν χώρα», ἐχβοηθή- σαντας, etc. Θουρίων certe pro Οηρέων scribendum esse, nomini, puto, dubium erit, Kust. In Arc. λεγόμενο», in Ciz. λεγοµένου. Ibidem »/veyrog pro Ἰγένωνος. De-
.nique reuera Θουρέων. — Ceterum verba κατὰ τοῦτο monstrant viam, qua huio loco sit succurrendum, ita quidem, vt is sic scribatur et interpungatur: συνέβη δὲ saei ) τοὺς σωθέντας, διαφερόντως παρὰ τοῖς πολλοῖς εὐ- —
DE PYTHAGORLICA VITA. CAP. 25. 517
reuocandos esse censerent: ideoque ex Α- chaia legatos petierunt, eorumque opera cum exulibus in concordiam redjerunt, et iuramenta Delphis consecrarunt. Fuerunt autem reduces numero admodum sexaginta, exceptis qui aetate decrepiti erant: inteP quos reperiebantur, qui medicinae operam nauabant, aegrotosque certa victus ratione
curabant; eo modo, cuius ipsi primi aucto- -
res fuerant. Accidit autem denique, omni- bus eandem patriam reddi: idque per eo$ praecipue, qui sanitati restituti fuerant, quique apud vulgus bene audiebant, eo tempore, quo improbis.oecinebatur: Non est hic, qui fuit sub Ninome status. Postea "PEhurüs hestiliter regionem inuadentibus, Pythagorei ad suppetias ferendas egressi, in proelio omnes vna occubuerunt. Ciuitas autem adeo animum "mutauit », wt praeter
laudes, quibus viros illos prosequebatur, .
decreuerit, publicum sacrificium peragen- dum esse in aede Musarum, quam olim ex
δοκιμοῦντας, κατὰ τὸν καιρὀν, iv ᾧ τὸ λεγόμινον πρὸς χοὺς παρανομοῦντας oj τάδε dosi» Emi Νένωνος 75” νέσθαι φασὶν ἓν ταύτῃ τῇ πόλει. -ύ κατὰ τοῦχον, eto. Accidit, vt etiam seruati Pythagorei, qui apud multi- tudinem laetissima fama florebant, illo tempore, quo in hac vrbe improbis occinebatur; non est hic, qui fuit sub Ninono status: — hoc inguam tempore, quum Thurii impetum fecissent, auxilio lato perierint. In alia ominis abit Obrechtus. Kioss.
, 89 ἔσεσθαν τὴν ἑορνὴν, κατὰ τὸ Movecioy τὴν δημ.]
΄ .
,g - zm POPE am
!
ο 518. IAMBLICHI LIBER
, ἑορτήν, xarà «0 Movosiov viv δηµοσίαν ἐποι- ovvro ὑνυσίαν, xoaÜ' αὐτοὺς ἐκείους πρότερον ἑἱδρυσάμενοι τὰς δεὰς ἑκέμων. , περὶ μὲν οὖν γής λατὰ Πνθδαγορείῶν ᾿γενοµένης ἐπείέσεως
τοσαῦτα εἰρήσθω. | 2 K E. λς $65" . *) «ιάδοχος δὲ πρὸς πώντων ὁμιολογεῖται
Πυδαγόρου γεγονέναι «άρεσταῖος Ζαμοφῶντος, Ἀροτωνιώτης, χα αὐτὸν τὸν Πυῦαγόραν τοῖς
AQOvorg γενόμενος éntG γενεαῖς ἔγγιστα 3) πρὸ JlÀerevog: ααὶ ov µόνον τῆς σχολῆς, ἀλλά «al τῆς παιδοτροφίας χαὶ τοῦ Θεανοῦς γάμου κατηδιώδη » 3) διὰ τὸ ὀξαιρέτως περιρεκρατη- χέναε τῶν δογμάτων. αὐτὸν μὲν γὰρ -Πυδα- φόραν ἀφηγήσασίλαι λόγεται ἑνὸς δέονεος * έτη ,Σεοσαράκοντα.. , τὰ παντα fiuoGavra ἔτη 2) 7- γὺςο tQ» ἑχατάν' παραδοῦναι δὲ ρεσταέφ τὴν ᾿οχαλήν, πρερθυτότῳ ὄντε' αλά ὃν ἠγησωσύαι
^
Et haec mutila sunt et obscura, quae sic in integrum restituo: ἔσεσθαι αὴν ξορτή», ἦν κατὰ τὸ Μουσεῖον τὴν δηµορίαν ποιῶνται Φνσίαν, ὃ κατ αὐτοὺς ἐκείνους πρότε- Qo, etc. $1c omnia. erunt claya. Kust. Malim it: εἰ κατὰ τὸ Movosioy τὴν "δημ. ποιοῖντο Φυσίαν, ὃ xa αὐτοὺς πρότερον ἱδρυσάμενοι ε εχείνας τὰς Φεάς, etc. Hoc ἐχείνας Ῥτο ἐκεένονς est ἀπ΄Ραχ. Kiess.
4) Tres vltimae paragraphi, Pythagoreorum historiam et noxmináà continentes, vtrum Apollonium, an alium habeant auctorem, incertum est, Certe non antiquum esse auctorem, inde intelligitur, quod mentio ft
V . Diodori Aspéndiensis, et plures cómmemorantur, qui
fynieteerum nomine digni mon sunt, saltem non
& !
DX PYTHAGORICA VITA. GAP. 26. 519
ipsorummet Pythágoreorum praesoripto in honorem dearum Crotoniatae exstruxerant: sic enim festum Musis gratius fore existima, batur — Atque Ἴαευ de insidiis, quae Py- thagoreis structae sunt, dicta sufficiant.
d 1 1! et
A -
C A P. XXXVI
Successor Pythagorae communiter ah
omnibus agnoscitur Aristáeus, Damophontis . filius, Crotoniates; qui Pythagorae coaeuus, septem aetatibus Platonem antecessit, Ne*.
que scholae tantum successione, yerum et- iam liberorum educatione, ''heanusque nu- ptis dignatus est; quia dogmatum cogni«
tione inter paucos eminebat. Et ipse qui-
dem Pythagoras, ad annum prope centesi- mum in viuis, annis autem vndequadra- ginta scholae praefuit; et Áristaeum senio iam prouectum, successorem reliquit. Illum
|
in antquis Pythagorae familiaribus numerandi. Wei- 'ners. p. 287. sq. [De Pythagorae successoribus vid. Bentl Resp. ad Boyl p.197. sqq. WKiess.]
1) πρὸ Πλάτωνος] Ciz. cum Arc. πρὸς H. Ki jesse 2) διὰ τὸ ἐξαιρέτως Ἱ. Ita. aperte Οἱ1., quemadmodum. Rusterus, et iam ante humc Scaliger vitiosam lectio-
nem διά τε ἐξαιρόσεως emendarunt, Kiess.
5) ἐγγὺς τῶν basin] Plat, Men, ο. 40. οἶμαι γὰρ αὖ-
, 1$» ἀποθανεῖν ἐγ}ὺς ἑβδομήκοντα ἕτη γεγονότα. Kiess.
— *
bao IAMBLICHI LIBER
(1694) Mvijotozov 5) τὸν Πνυθαγόρῥου. ΄ τοῦτον δὲ
£66
Βουλαγόρᾳ παραδοῦναι ἐφ ov δαρπασύῆναι συνέβη τὴν Κροτωνιατῶν πὀλεν.. μεῦ ὃν 5) γὰρ Τύδαν τὸν : Ἀροτωνιάτη» διάδοχον γενὲσύαι, ἐπανελθόντα ἐκ τῆς ἀποδημίας, 5nv ἐποεήσατο πρὸ τοῦ πολέμου. διὰ µέντος τὴν συμεφορὰν 7) τῆς παερίδος’ 9) ἐν ἀδημονίᾳ γενέσθαι τοῦ- TOV, (G6 ὑπὸ λύπης προῦλιπε τὸν βίον. : Toi; Ü' ἄλλοις ἔθος εἶναι γηραιοῖς σφόδρα γενοµέ- yoic ὥσπερ ἐκ δεσμῶν τοῦ σωµατος ἁπαλλάτ- σεσθαι. χθόνῳ. μόντὸε γε 9) ὕστερον ᾽ἀρέσαν ἐκ γὼν «(ευχανῶν, σωέθέντα Oud «τινων Eévon, ἀφηγήσασθαε τῆς σχολῆς' πρὸς ὃν ἀφικέσύθαι
1ο) {μόδωρον τὸν «4σπένδιον, Ov παραδεχθηναε
διὰ τὴν σπάνιν τῶν. ἐν τῷ συστήµατε, ἀνδρῶν. περὶ ud» ΠἩραάκλειαν, 31) Κλεινίαν, xa «Φιλό- λαο». 13) ἐν ἸΜεταποντίῳ δὲ, Θεωρέδην 12) xal Ένρυτον ' ἐν Ταραντε δὲ ἀρχύταν. vàv ὃ ἔξω- Oc» — γενέσθαι καὶ Ἐπίχαῤμον᾽ ἆλλ
4) ὑΤνήσαργον] Its Kust. In Ciz. cum Arc. Μ4νήμαρχο». Vid. ad cap. Hl. not. g. Kies.
' 8) τὸν IlvOayogov Antea male, τὸν ΙΤυφαγόραν. Kust.
' 6) γὰρ Τύδων] Vna woce scribendum puto, Γαρτύδαν, vel «Γορτιύδαν, vel simile quid. Confer Cl. Richard. Benuei. in Dissertat. de Phalar. Epist. p. 83. (p. 198. Ed. Lips. JC). Clariss. Fabricius in Biblioth. Graeca,
| Lib, II. p. 507. legit, Τύδαν. [Add. Harles. p. 878-]
ον Kus. "itam in margine dpsshene notatum est Γαρτύδαν, vpa voce, JKiess.
?) τῆς πατρίδος ] Post haec in Cíz. et ed. Arc. haeo .' werba adduntur: ἐκλιπεν τὰν βίον, quae ab Kustero omissa iam Gealigex delendà esse censuerat Kiess.
Y :
DE PYTHAGORICA VITA: GAP, 06. δαι
excepit Mnesarchus Pythagorae F. hunc,
Bulageras; sub quo Crotoniatarum vrbs die repta est. Ei successit 'l'ydas Crotone ori- undus, atque a peregrinatiohe, quam, ante bellum susceperat, domum reüersus: sed hic propter patriae calamitatem, vitae pertae- sus, ante diem prae moerore. obiit, Reli- | quis autem moris erat ; vt admodum senes; e'corpore, tanquam e carcere discederent. Post aliquod tempus Áresas Lucanus, per quosdam hospites incolumis seruatus, scho- lae regimen suscepit. Ad eum venit Dio- dorus Aspendius; qui ob paucitatem genui- norum Pythagoreorum receptus est. Hera- cleae autem superstites tum adhuc erant . Clinias. et Philolaus; Metaponti Theorides ' ' et Eurytus; Tarenti Archytas. Refertur autem inter extraneos Rüditores etiam Epi-
8) iy ἄδημονία]Ἱ τει perspicue Cis. pro oorrupto iveM- µονα, quod. legitur ip edd. Arc. et Kust., eta Bent- leio.p. 198. ita corrigebatur: ἕνα δὴ µόνον ysvéadon τοῦτον, ὃς ὑπό, κ. S. d. Kies. | .
9) ὕστερον] In Ciz. deest Ibidem pro «4ευκανῶν scri- de est λευκῶ. De «γεια vid. Heeren. Comm. de font. ecl. Stob. p. 173.39. Kies.
10) Zó0npo» τὸν 4σπ.] Vide Rich. Bentlei. in Dissert, de Phalar. Épist. p. 85. (p. 899. Ed. Lips.) ÉKwst..— ii) Κλειίαν] Ci» Κλιίαν. ίδιες. 19) ἓν Μεταποντίῳ ] In Qix. et Aro. deest: ἐν. E Par. est ἓν ἠάεταπόντῳ. Kiess. 38) wai] Deest in Ciz. et ed. Are, — De Euryto, ο | ο v.. Heeren, lib. ὁ, p. 197. Kies
A p Doa | ^. .XAMBLICHI LIBER.
οὐκ ἐκ ἑοῦ συστήµατος τῶν ἀνδρῶν. Ggusó- qevov δὲ aig Συρακούσας Out τὴν Ἱέρωνος τυ- ραννίδα. ταῦ μὲν φανερῶς φελοσοφεῖν ἀποσχέ- σύαε, s µέτρον Ó' 149) ἐνεῖναι τὰς δεανοίας
(nDBzràó» ὀνδρών, μετὰ παιὰιᾶς αρύφα ἐκφέροντα
36η
τὸ llvÜayogov δόγµατα.' Tav δὲ συμπάντων Ών δαγορβέων τοὺς μὲν ἀὠγνῶτάς τε καὶ ἀνω- ψύµους τινὰς πολλοὺς. εἰκὸς χεγονόναω σὼν δὲ
γωρεζομένων 15) ἐστὶ ταδε τὰ ὀνόματα Κρο-
φπωνιᾶταιε, Ἱππόσερατας, 4ύμας, 19) diyov,
— Viv, 17) δώλιος, Κλεασθένης, “γελας, Em-
συλος,: Φνκιώδας, 18) Ἔκφαντος, ΊΤέμαιος,
.. 39) Βούλας, : Ἔραχος, 79) Ἠμαῖος, ἈἩόδεππος,
Ἓρνας, 33) Ενανδρος. ͵"3).Μελλίας, «4ντεμέδων,
33) ἀγέας,. «4εόφρων, “γυλος, ?**) Ὄνατος, Ἱπ-
ποάθένης, Ἰλεόφρων, -4λαμαίων, «Δαμοκλῆρ
(' MiAov, ἸΜένων... Μεταποντῖνοε, Boovzivos,
/
-
14) ἐνεῖναι] Ex MS. pro ἐχιίνας Kust.
15) dari τάδε] In Ciz. ἴατι τάδε. Kioss.-
^16) mri Réinesius: «4 4οπιοπ, quem vt deorsm gent ium gnarum citat lustin. παραενετ. αχ. Idem Rei-
. mesius etiam haec adscripsit:^ Mitos λόγους ab Actone Crotoniata scriptos referri ad EMO aiunt. .Laert. p.407 Kiess.
17) Sieg] "Videtur séribendum esse Σύλλος, ex tap. 20. sect. 150. vbi commemoratur 2Σύλλος,' elg τῶν ἐν "ᾱρότωννε Στυδαγοφείω».. Tn veteri inédita latina Tambli- chi versione legitur jeu. v. Fabric. in Bibl gr. Vol. 1. p. 874. Kies.
10) Ἔκφαντος ] Ex Ἑορ]κηίαο Pythagorei libro de το” gno multa citas Stob. ism pm Beines. Add. Fabric. P. 945. Kie S . | .
DE PYTHAGORICA V1$9X.'CAp, 26. 525 charmus: non enim e genuino virorum fa- milia erat. Hic Syracusas profectus, propter tyrannidem Hieronis a publica philosophiae professione abstinuit; metro auteín senten- tias vjrorum illorüum complexus est; atque
adeo ludendo, dogmata Pythagorae occul- tata, edidit. Caeterum ex vniuersa Pytha-
goreorum secta verisimile est ignotos et - sine nomine complures fuisse: qui vero ce- -
lebres extiterunt, eorum sequentia recen- sentur nomina: CCrotoniatae, Hippostratus, Dymas, Aegon, Aemon, Silius, Cleosthenes, Agelas, Episylus, Phyciadas, Ecphantus,
"Timaeus, Buthius, Eratus, Itmaeus, Hho--
dippus, Bryas, Euandrus, Mylias, Antume- don, Ageas; Leophron, Agylus, Onatus,
Hipposthenes, Cleophron, Alemaeon, Da-
mocles, Milon, MEOS RN: Brón-
J 2
29) Bov9«o;] Ciz. Ne$ósoc. Χίο e tha
20) Ἴτμαϊο] Sic reposuit Fuster. e suo M$. pro "Fravaioc, quod est ἵπ edit; Arc. et Cd. Ciz. Pro Boiac Reinesius legere malle videtur Ἄφύσσων, » qui mefüoratur sect. 104. días. ^
21) Εὔὐανδρος] Ci». ἔνανδρος. Kiess, |
ο) ΠιλλίαςἸ Potius Δ{υλλίας. Vide supra, Num, 192.
Kn s t.
45) 4γέας Ciz. ᾽αγᾶας. Fabricius p. 82g. vtrumque nomen in catalogum zeécepit. Kiess.
- 24) Ὄνατος] Vocatur etiam Ünatas. Conf. Heerén, P. 206. sq. Reinesius: (natum Pythagoreum de Deo Φημούργῳ siusquo adsoclis citat Stob, Ecl. ... ο, 1. Kies s.
e ,
e
24 ^^ -. IAMBLICHI LIBER
35) Παρμέόχος, "6) Ὀρεστάδας, '4έων, ?*7) az µάρμενος, «4ἰνέας, Χιλᾶς, «Μελισίας, «4ριστέας, 15) age», Ἐύανδρος, «4γησίδαμιος, ͵Ξενοχαᾶ- Óxc, 5) Εὐρύφημος, ριστομένης, «4γήσαρχος, αλκίας, Ἀενοφάντης, 39) Θρασεὺς, «4ρυτος, Ἐπίφρων, 9!) Eigíaxog , 33) ἸΜεγιστείας, «{εωκύ- δῃς, Θρασυμήδης, Ἐὔφημος, 3) Πρόκλος, -4ν- τεµόνης, «4άκρετος, {αματάγης, Πύῤῥων, Py-
(16) ξέθιος, -4λώπεκος, «4στύλος, 34) {ακύδας. 4-
λίαχος, «ακρατης, FAvxivog. 4κραγαντεῖ- νρς, Ἐμπεδοκλῆς. ' Ελεάσας, Παρμενίδης. Ταραντῖνοε, 9) Φιλόλαος, 36) Εύρυτος, 37) "ἀρχύτας, 35) Θεόδωρος, “ἀρέστεππος, 33) «4ύ- xov, «Ἐσειαῖος , Ἠολέμαρχος , 49) ᾿4στέας,
25) Παρμίσκος] Hunc Athenaeus (XIV, 614, a.) et Laertius Παρμείσκον vocant. Mag Menaginm ad Laert. XX, 20, JKust.
$6) Ὀρθσεήδας ] . Ita dedi € Ciz. cum Laert, VIII. se. volente etiam Fabricio in Bibl gx. p. 860. pro Αριστάδας, vt habent Arc. et Kust, Πίος».
85 4αμάρμενος ] Cis. ἀμμάρμιος. Pro άριστέας Reine- síus ,. dristeus . Claudiug,. Sed in Atben. XIII, 605. ο Aristeas: Proconnesius , ex: ; Hyperboreis rediens, Me- taponti memoratur," Jíiags .
28) «{αφάων] Par; «4αφείων — Atque sie Obrechtus Reinesius: an A(sjaophon?. , Fins s.
89) Ἑθρύφημορ] De. hoc vide supra, Num. 185. vbi Έὐρύφαμος vocatur: Dorice nimirum. Eust. Eius fragmentum de vita citat Stob, Serm, 101. Heiner.
50) Θρασεὺς] Ciz. Θράαεος, Axc. Sodawee. Hiass,
$1) Eigíowoc] In Ciz. sigíwoc. Reinesius: an Éarysus,
. cuius locum e libro de fortuna citat Grotius ad libram de veritata, rel. chrissianas p. 160. Fallizur. Vii not,
A
. ag. Kiess
DE PYTHAGORICA YITA. CAP. 26. 525
tinus, Parmiscus, Orestadas, Leon, Damar- ménus, Aeneas, Chilas, Melisias, Aristeas, Laphion, Euandrus, Agesidamus, Xenoca- des, Euryphemus, Aristomenes, Agesarchus, Alceas, Xenophantes, 'Thraseus, Arytus, Epiphron, Kiriscus, Megistias, Leocydes, 'Thrasymedes, Euphemus, Procles, Anti- menes, Lacritus, Damotages, Pyrrho, Hhe- xibius, Alopecus, Astylus, Dacidas, Alio- chus; Lacrates,. Glycinus. — 4grigentinus; Empedocles. Ε]εαίες, Parmenides. Taren- tini, Philolaus, Eurytus, Archytas, 'Theo- dorus, Aristippus, Lycon, Hestiaeus, Ῥο-
^ δα) Μεγιστείας] Ciz. et Par, µεγιστίαο, Kiess |
55) Πρόκλος] It& Kust Arc. Προκλός. Ciz. et Par, προκλῆς. Sic etiam Obrechtus. Είες»,
54) Δακύδας ] Ii Arc. et Kust, Αι Ciz. cum Obreohii versiene δακχίδας. Kiess.
55) QuiAóAaoc] Vid. not. 5. ad sect. 104. et Heeren. ' de fontib. ecl. Stob. p. 207. sq. Kiess.
56) Evgvzog] Ita Éusterus. Át Ciz. cum Axe. ρντος,
iess. ΄ | 57) Αρχύτας ] Ὅ Vid. Heeren. p.172.sq. dies.
58) Θεύδωρος ] Reinesius: an est ille, quem Pythago- reum vocat Clem, l. 4. p. $60. et Valer. Max. He. 5. ο. 5. KKioss.—
$9) “Πύχων] De eius eimi in Aristotelem vid, ' Euseb. Praep. l. 14. ex Aristocle, quibus tamen 're- spondere Apellicon et Aristocles. . Castell. de vit. Aristotel. HBeines. Add. Schweigh. ad Athen. Tom.
ΥΗΙ. p. 408. rt Fabric. in Bibl gr. p. 851. Kiess. |
49) :duvéaQ ] Ciz. εὐστέας. Κέρας
696 :' . LAMBLIGHI LIBER
4) Κλεινίας, Ἰλέων», Εὐρυμώδων, 'oxée;, Κλειναγόρας, 4ρχιππος, Ζώπυρος, Ἐνύύννος, :ἀικαίαρχος, 43) Φιλωνίδης, Φροντίδας, .«4ύσις, ἀυσέβιος, «4{εενοαράτης, Ἐχεκράτης, . 9) Πω- ατέω», ᾿Ακονσιλάδας, 44) Lexog, 45) Ιζεισεκρά- 746, KAsdparog, «4{εοντεὺς, Φρύνιχος, 19) Σµι- Χείως, Ἱ4ριστοβλίδας, ἈΚλεινίας, ᾿4βροεέλης, 37) Πισυῤῥνδος, 49) Βρύας, “9) Ἓύανδρος, 4ρ- Αάμάχος, 5) Μιμνόμαχος, «4χμονέδας, 53) Xi- xa, Καροφαντίδας. 54) Συῤβαρεῖταε, Μέτο- z0g, 0) Ίππασος, Πρόξενος, 54) Εὐάνωρ, «4{εά- va, 3) ΠΜενέστωρ,. «{ιοχλῆς, Ἔμπεδος, Teua- όνος, lloAsuatog, 59) Εναιος, Τυρσηνός. Ἆαρ- χηδό νεοε, Μιλτιάδης, 57) "άνθην, 39) Ὁδιος, 59) «{εῴκριτος. 5") Πάριος, Aijriog, Gauvi- χλης, «εξιθιος, «λαίμαχος » 4είναρχος, IMé-
41) ἄλεινίας ] Ciz. et Arc. καινίας. Kiess. 42) Φιλωνίδης] Par. φιλωνίδας. Ad nomen Dicacarchus
Reinesius: Nearchus nominatur a Plut. in. Catone ma- iore (cap. 9.) in annum vrb. 545- Add. Cic. de Sen. €. 12. Kiess.
: 45) Πακτίων ] Ita Rust. et Arc, In Ciz. βακτίων. Kiess. 44) "VIxxog] Par. íxuog. Kiess. —. 45) Πεισικράτης Ἰ Par. Πασικράτης. Kiess. | 46) -Σμιχεας] Ciz. σµιχία.. Κίος.. 47) Πισύῤῥυδος] Arc. ΠΠισέῤῥυδος, Ciz. Τισίῤῥοδος, Kiess. 48) Βρύας ] Arc. fiac, Par. βρῖας. Kiess. . 49) Ενὔανδρος] Ciz. et Par. ἔλανδρος. Kies.
. 50) Μιμνόμαχος] !ta Rust. et Arc. in. Ciz. . μνηµόμα- yo. KHiess. δι) Zíxng] ta Arc. et Kust. In Ci, Par. et Obrochti versione δύκας, diss. 2 Pu d
DE PYTHAGORICA VITA. GAP. 56. 617
lemarchus, Asteas, Clinias, Cleon, Eury- medon, «Άτοεαθ, Clinagoras, Archippus, Zopyrus, Euthynus, Dcaearchus, Plüloni- das, Phrontidas, Lysis, Lysibius, Dinocra-- tes, Echecrates, Paction, Acusiladas, Icmus, Pisicrates, Clearatus. Leontini, Phrynichus, Smichias, Aristoclidas,. Clinias, : .Abroteles, Pisyrrhydus, Bryas, Euandrus, Archema- chus, Mimnomachus, Achmonidas,. Dicas, Carophantidas. Φγδατίίαε, Metopus, Hip- pasus, Proxenus, Euanor, Deanax, Mene- stor, Diocles, Empedus, 'limasius, Pole- maeus, Euaeus, Tyrsenus. Carthaginienses, Miltiades, Anthen, Odius, Leocritus. Parii, Aeetius, Phaenecles, D)exitheus, Alcimachus,
52) Συβἀρεῖται ] Ciz. συβαρῖται. Kiess. .
55) Ὕππασος ] Ciz. ἅππασος, Par. ἵσπασος. Hippasum | . Metapontinum. vocat Clem. in Protrept. f. 52, et ignem " habuisse pro deo ait L. I. Strom. Β εἶπος.
54) Εὐάνωρ] Reinesio videtur soribendum «Εὐφράνωρ, de quo Athenaeus lib. 4. P. 182. & et 184. e. Py- thagoricum fuisse et περὶ αὐλῶν scripsisse ait. Kiess.
55) Mevéovop ] Arc. µενέστιο.. Ad nomen Πολεμαῖος Reinesius: Pythagoricus philos. Ptolemaeus Philadelphus scripsit de JMusica. — Vid. Meurs. "not, ad l, 2. Nico- mach. Geras. p. 185. At vid: Fabric. in bibl. p. 865. KRiess..—
66) Εὔαιος] Ciz. et Par. tva. Kiess,
57) Ανθην] Οἱ. ἄνθηο. Kies,
58) 'O0íog]. .Ciz. ἁδίος. Είεςς.
69) «4εόκριτος] Ciz. »sóxquog. Kies.
603) Πάριοι] .Reinesius hunc Polyaeb. in Dixie 29. locum. notauit: ἀ1άριοι ζηλωταὲ λόγων Ἰνθοφορείων Quj-
/
538 IAMBLICHI LIBER
των, Ίέμαιος,' Tiuncdvab, 69) '4μοερος, 6 Εὐμαριδίας. -«Ίοκχρο " 62) Γύτεειος, "Ξένων, Φιλόδαμος, Ἐθδέτης, ᾽.4διχος, Σήενωνίδας, (25) Σωσέσερατος, Εὐθύνους, Ζάλευκος, 93) Τιμᾶ- on Ποσειδωνεᾶταν, 64) 4θάμας, Xinos, Πρόξενος, 65) Κράνοος, Μύης, Εαύύλαος, «Φαίδων. «4ευκανοὸ, 6δ) Ὄκελος, χαὺ 67) Ὅ- xvÀog, ἀδελφο), Ὀρέσανδρος, Κέραμβος, «αρ- δανεὺς, 99 Μαλίας. «4ἴγειοι, 69) Ἱππομάδων, πεμοσθένης, Εὐέλθων, 9") θρασύδαµος, 7?) Κρί- vov, lloÀvxreg. «άπῶνες, «ἀὐςοχαρέδας, Κλεάνωρ, Εὐρυκράτης 71) Ὑπερβόρετος, '4θαρις.. Ῥηγῖνοε, 73) ᾿ άριστείδης, «{ημεοσθέ-. — γης, -4ριστοκράτης, Φντιος, Ἐλικάων, ἠνη-
t yov i» τοῖς migi ᾿Γαλίας χωρίοι. «Διονύσιος d Σικελόκ αύραννος x. T. À. et Stob. S. 195. Kiess. 6ο) άμοιρος] Ciz. εὕμοιρος. Kiess. 61) Εὐμαριδίας] Reinesius Var. Lect. p. 544. legendum - censet, Θυμαρίδας. — Certe Thymaridas Pythagoricus fuit minime obscurus; quem fnirarer a Iamblicho praetermissurà esse. Kust. In Ciz. εὐμερίδας. Vid. sect. Σά. not. 123. Kiessr. d 62) T ὕπτιος] Obrechtus, Pórnoc. Kust. Ciz, λύτεος, Reinesius malle videtur Φύτιος, vtsect. 150, Είδε, 68) Τιμάρης 3 Hic supra, Num. 1792. vocatur Τιμάρατος. Kust. BReinesius: Τίπιατες fuit Crotoniata, Platoni aequalis. — Eum Locris audiuit Plato et ab eo Pytha- P | gorae instituta accepit. Val. Max. lib. 8. e. 7. Kies. , 64) «4θάμας] Reinesius: Athamanti Pythagorico hoc tri- buit Clemens lib, 6. Strom. àà' ἐγεννᾶτο παντὸς ἀλχή. καὶ ῥιζώματα τέτταρα τυγχάνοντι πῦρ, ὕδωρ, ῆ, exp. ἐν τούτων γὰρ ai γενέσεις τῶν γινοµένων. Riess. 65) Κράνοος] Arc. κρώνιοο. Αά nomen Ῥαθύλαος, quod sequitur, Reinesius adnotat; Ῥαθύλλος. Jaert. in .Akm. Kies $e * , 3 ;
^4
DE PYTHAGORICA VITA, GAP. 26. δ8ὸ
Dinarchus 9 Meton, Timaeus, 'T'imesianax,, Amaerus, Eumaridas&. Locri, Gyttius, Xe»
non, Philodamus, Euetes, Ádieus, Stheno- nidas, Sosistratus, Euthynus, Zaleucus, 'Ti-, mares.. Posidonii, Athamas, Simus, Proxe.
Rus, Cranous, Myes, Bathylaus, Phaedon; -
Lucani, Ocellus et, Ocylus fratres, Oresari- drus, Cerambus, Dardameus, Mahom, «ἄερεὶ, Hippomedon, ''imosthenes, Ewelthon, 'F'hra« sydamus, Crito, Polyctor. Lacones, Autos eharidas, Cleanor, Eurycerates. fiwperboreus, Abaris. Hheginenses, Aristides, L'emosthe-
nes, dsaocm : Phyuus ; Helcaen, Mres
66) Ὄκελος ] Potius "Dxehloc, per duples À. Hic est nimirum Ocellus ille, cuius libellus περὶ τοῦ παντὸς
' gói hodie sdhuc exstat. Vid& CL. ἀπ. Alb. Fabricium in Biblioth. Gr. Lib. II. pag. 496. 497. (Vol. I. p. 855. sqq. ed. Harl) Eust. In Ciz. Exshoc, in Par. ὅκαλος. — Vid. Hieeren. p. 206. Riess.
67) Ὄκυλος] Alii, Ὄκκελος, vel "Esxelog. - Vide modo
Jaudatum Ioann. Alb. Fabric. p. 489. Just. In Cir. — δκκιλός, in Par. ὄκιλος. Kiess. . 68) Μαλίας] It& Arc. et Kust, In Ciz dip: Ob- ryechtus Malion.. Kiess. ' |
. 69) Ἱππομέδων ] Huius etiam mentio fit supfa, Num. 97. Kust. In Ciz. ἑππομίδων Κίσσα.
69^) Θρασύδαμος] Reinesius: an Πραξέδαµας 2 Πῤαξιδα- μάντειαν Aristoxeni, qui multorum Pythagoreorum vitas scripsit, citat Harpocratio in Movatitbc.
go) Κρίτων] Vid. Heeren. p. 187. &q. Kiess. σα) Ὑπερβόρειος] Ciz. ὑπερβόριο. Kies. 72) ριστείδης]. Par. Gjuoelüge. Kioss. Tom. I1... / 5 o - ον Ll
-
1
5b50 .. . fAMBLICHI LIBER
σέβουλος, Ἱππαρχίδης, ᾿4ὑοσίων, EvOvxAuo 73 Ὄψιμος. Καλα, Σελενούντεος. Xv- ρακούσεοε, «4{επτίνης, 74) Φλντίας, 4ἄμιων. Σαάμεοε, Μέλισσας, «{ακων, .4ρχεππος, Ζλωώ- Οµππος, 75) Ἔλωρις, Ίπλων. Καυλωνεᾶταε, 76) Καλλέβροτος, «άΐκων, Νώστας, ἀΔρύμων, Atvrag. . ὤλιάσεοι, 4ιοκλῆς, 795) Ἐχεχρατσης, Πολύμναστος, Φάντων. «Σεχυώνεσε, 77) Ho- Ἀιάδης, «4ήμων, 78) Σωσερώτιος, «Σωσθόνης. Kvonvaior, Hoogosc, Μελάνιππος, ᾿.4ριστάγ- (21ϐ)γέλος, Θεόδωρος. Κυζεπκηνοὶ, (Πυφόδωρος, Ἱπποσθένης, 75) Βούθηρος, «Ἐενόφιλος. Κα- καναῖος,.Χαρώνδας, 99) «4υσιάδης. Κορέν- 2.06, Ἄρύσιππος Τυῤῥηνὸς, 3) Ναυσί- sog. ᾿4δηναῖος, 9") Nsóxoroc. ἸΠοντι- «0g, «{ύραμνος. 93) oí πάντες σω. Ivayo-
75) Ὄψιμος ] Huius cum Lyside meminit Athenagoras in . Apolog. pro Christ, Sed pro ὄψει l ὄψιμος. Tta Rei- nesius. Conf. Fabric. Bibl p. 86ο. Kiess. |
74) Φιντίας] Reinesius: Apud Cic. et Val. Max. cor- rupte Pythias. Φιρτίας l. Φιλτίας Siculi. v. quae ad Sui- dam notaui, Adde doctam notam Langii in: N. teutsch. Merk. 180g. P.II]I. p. 183. Kiess. .
75) Ἔλωρις]. Ciz. ἔλωρις, — De Hippone Bhegino citat Reinesius Sext. Empir. (p. 620. et.lib. III. Hyp. Pyr- rhon. $. 8o. p. 155.) Kies.
76) Καλλίβροτος ] * Ciz. καλλίβρωτος. Kiess.
26b) ᾿Ἐχεκράτης] Fuit ex vltima successione Pythago-
' zicorum, quos Aristoxenus audiuit. Vid. Vyttenbach. ad Plat. Phaedon. p. 110. sqq., Kiess. Eum audiuit Locris Plato. Vsl. Max. g, 7. Heines.
77) Πολιάδης] Cix. Πολνάδης. Kiess.
DE PYTHAGORICA VITA. 6ΑΡ. 96. βῶχ
sibulus, Hipparchides, Athosion, Enthyoles,
Opsimus. . Calais, QSelinuntius... Syracusani, -
Leptines, Phintias, Damon. Samü, Meliss sus, Lacon, Archippus, Glorippus, Heloris, Hippon. Caulonienses, Callibrotus, Dicon; Nastas, Drymon, Xentas, Phliasii, Diocles, Echecrates, Polymnastus, Phantom. δίογα- nii, Poliades, Demon, Sostratius, Sosthenes. Cyrenaei, Prorus, Melanippus, Aristarigelué,
sthenes, Butherus, Xenophilus. Catamaei, Charohdas, Lysiades. Corinthius, Chrysip- pus. Tyrrhenus, Nausitheus,. — Athenienses, Neocritus. Ponticus, L;yramnus, . Omnes CCXIIX. Clarissimae autem mulieres Py-
78) . Zwerpcrtog ] Ciz. οτράτιος. Kiess. 79) Ῥούθηρος ] V. Heeren. p. 192. sq. Kies.
80) «4υσιάδης] Reinesius: Eius auditor fuit AMristoxenus -
musicus, v. Suidam in Jristox., nisi audiuit, quod e Laertio p. 425. constat, — Xenophilum . Chalcidensem. Conf. Mahnii diatr. de Aristoxeno, p. 8. sqq. Kies.
81) Ναυσίθεος] Reinesius: Λαυσέθοος, praeceptor Philippi Macedonici Thebis, — Clem. .l. 3. paed. c. 7. Diod. 1l. 16. !
82) Νεόκριτος ] Ciz. Φεόκριτος. Kiess.
85) οὗ πάντες σιή] Post haec verba versio MS. Lati- na, quam possidet Eruditissimus Ioh. Alb. Fabricius, addit, Hi vero sunt Pythagorici , non omnes, sed ex omnibus gloriosiores. . Caeterum de his aliisque Pytha- goricis vide omnino modo laudatum Ioh. Alb. Fabri- cium in Biblioth. Graec. Lib. IT. cap. XIII. (Ed. Harl. Vol 1. p. δᾳ6. 644.) £Kust.
^Lla
. . οι .
Theodorus. Qyziceni, Pythodorus, Hippo- :
5áa 'YAMBLYIChÉIÓ LIBER
Qídsz 8d yvvaiitso αἱ ῥλιφανέόταταν, $4 Τεμυχα, yov) 9) Εὐμυλλίὰ τοῦ Κροζώνεώσου. 39) Φίλ- víg, ὑυγάτὴρ «Θεύψρεος: τὸῦ Κβοτωντάτου. $T) BevÜaixov, ἀδέλφῆ Ὀκαλέλω mol ExxvAo
| v.ü» /isvxcvev. ἈΧειλωνὸς, ὑνγαξὴρ XsíAuvoc τοῦ {ωκεδαεμονίου. 38) Κράηόέκλεια, ««4α- χάννα, vyur) Κλεάνορος τεὐδ-:Δαλεδάεμιονίου. θεωνὼ, γυνὴ τοῦ ΠΜετάλὐνέθου Ηροντένυν.
|. 89) Mw, φυνῆ Mikevoc τοῦ Κροτὼνίάτον. 00 6019 Πασθόνεια᾿ 4oxdBcooe. 29) «βροτέλετᾶ, " M Bpo- σόλοὺὸ θυγάτήρ τοῦ Ῥαραντένον. 9) Ἐχεκρά- vé; «Ἀλιαδία. 539) Τυρσηνὶς, 9) Συβαρεις.
64) Τιμύχα] Cis. σιμύχα. Piess.
85) Εὐμνλλία ] Scribe Μυλλίου, a.retto MvlMac. Sio enim maritus Timychae non solum appellatur a Por- phyrio, Num. 61., sed etiam ab ipso Iamblicho su- pra, Num. 192. 195. De hac sutem Timycha, aliis- que foeminis Pythagoricis plura legenda sunt apud Menagium in Historia Mulierum Philosopharum, et loh. Alb. Fabricium in Biblioth, Graec. Lib.I. c. Xill. vbi Catalogum mulierum Pythagoricarum exhibet. Kx: In Ciz. vt in ed. Arc. pro Βὐμυλλία legitur 5j uelis,
, . quod ita verum est, si ante genitiuum μυλλία articu- lum $4 e proximo verbo γυνὴ male illatum deles Kiess.
: 86) Φίλτις] Antes male Φίλτης per y. Mensagio et Ioh.
: Alb. Fabricio magis placet Φιλτατίς. Kust, Reinesius: Φίντυς, ἡ Καλλικράτεος Θυγάτηρ Πυθαγορεία, scr. περὸ
- Φυναικὸς σωφροσύνης. Stob. δ. 1953. — In Ciz. Φίτις — τὀῦ Κρυτωνιάτου desunt. In Par, est Φίλτος. Scal φίλτη. Kiess, x
87) Βυνδαῖκου, ἀδελφὴ "Oxx.] Haec longe aliter se habent in versione M8. viri saepius laudati Ioh. Al-
ο berti Fabricii, in qua sic legitur: Byndacis, soror Ocelli et Qecilli Lucahorum. Hoc si sequamuz, locus
- Pd
DE PYTHAGORICA VITA. €AP. 36. 553
thagoreae, fnerunt "'imyebe, Mylliae Cro- toniatae vxor. Phils, "Theóphrii Crate- niatae filie. Byndaiqe, sqror.Qoelli et Qcyh Luecanorum.. Chilonis,. fiia Ghilonis Lager
daemonii. Cratesiclea Lacedaemonia, vxor Cleanoris Liaacedàemoni. Theano , WXOr
'Brontini Metapontiní.: Myà, vxor Milonis
Crotonigatae. Lasthenia Avon: : Abretelia,
Abrotelis ''arentini filia. Echecratia, Phlia- sia. 'Tyrsenis, Sybaritis. Pisirrhonde Ta-
hic Iamblichi sic legendus e distinguendus erit: Βυνδακὶς, ὠδελφὴ τς lov καὶ Ὀκκύλον, τῶν «4ευκανῶν. Cum hac lectioné etiam consentit versio Obrechti, nisi quod Byndaice habeat pro Byndacis. Mensgius ^ legit Ὀκκελὼ et ᾿Εκχελὼ (vt nimirum dicitur Σαπφώ) easque filias facit Ocelli et Ecceli: sed prior senten-
-
tia mihi magis placet. Kusr. In Ciz. et Arc. βυν- |
δαίκου. Deinceps in Ciz. ὀκκέλω καὶ ἐκκέλω τῶν λευκῶν, scriptura compendiaris, pro λευκανῶν. Scal. Βκκέλω καὶ ἐκνέλω τὼ λευκάνω. — — Βυνδαίκου aperte falsum est, Re- quiritur enim nominstiuus nominis muliebris. Kies s.
88) Κρατησίκλοια, «4άκαινα » yi) Κλεύνορος τοῦ 4ά- αεδαιµονίου] Haec in priore Edit. desunt, quae ex 'MS. addidi, "Versio Latina MS. viri clariss. Ioh., Alb. Fabricii Cratistolia habet pro Cratesiclea: sed minus .rzecte, vt puto. Kíust.
89) Mía ] Ciz. μυῖα. Éioss.
P4
90) "48porési ]: Et haec vox in priore Edit. deside- -
ratur, quam itidem ex MS. reuocaui. Kust. 91) ᾿Ἐχέκράτεια, Φλιασία Ἰ "Vade Wyttenbach, ad Phaed. Ρ. 114. Kies s.
92) Τυρσηνὶς] Asi iust Τυρσηνῆς. Recte versio MS. modo laudati Ioh.. Alb, Fabricii, Twrsenis. Kust. In
Ciz. τυρσηϊνὶς, in Par. τυρσηΐς. Ki es. 95) Συβαρῖτιο] Ciz. ot Arc. συβαριεό. Kiees,
-
b54- . tfAMBLICHI LIBRH ,
Πισιῤῥόνδη, Ταραντές. 54) Νεστεάδονσα, «{- Χαινα: «Βρυὼ, 4ργεία. «Βαβέλυμα, ργεία. $5) Κλεαχμα , ἀδελφὴ — τοῦ “ἀάω- voc. αἱ πᾶσας 95) b^.
94) "€ , «κανα. Bub] Sic locum Ίππο ex M8. emendaui, Ante enim male legebatur: ἸΝιστεύ- δου Σαλακέρα. Bio 4ργ. Kust. Ciz. νισθεώδουσ — fiw. BReinesius: Boi. Tum bis ἀργεέῖα. Kiess.
“
DE PYTHAGOBICA VITA, OAP. 26, Ρ28
rentina. Nisteadusa, Lacedaemonia. Bryo, Argiua. Babelyma, Argiua. Cleaechma, soror Autocharidae Lgcedaemonii Omnes XVII. p etu SES
(06 -
95) Κλεαίχμα] Par. κληαἰχμα: Kieoss. 96) i ] Pro his numeri notis. in Ciz. Striptum est δεκαεπτά. Kiess.
YN DE A U ο T ο A Ὁ M 4 IAM pE1CRO LAUDATORUM. |
ο ο €
Αιῤτοσγὰου i» và πιρὶ ἸΣυθαγορικῶν συμβόλων. 145. Anonymus quidam Poéta Samius. 6.
Apollonius. 254.
Arzchytas. 160.
Aristoteles &» τοῖς περὶ Πυθογορικῆς φιλοσοφίας. 81. Aristoxenus. 251.
— — — Ἐν τῷ πι Πυθαγορικοῦ βίον. 35δ. Empedoclis versus de Pythagora. 67.
Heraclitus, 175.
Hippobotus. 199.
Hippodamantis, poétae Salamínii, versus duo, $82. Homerus. 245. 255. 260.
— .— Eius vertus de Éuphorbo. 65.
Iamblichus librum suum de Musica laudat Sect. 120.
Itemque librum de Symbolis, Sect. 186.
Linus, 2859. , Lysidis Epistola ad Hipparchum. 76.
Metrodorus Thyrsi. 241. Neanthes 189. Nicomachus,. 25:1. Plato. 70. 167.
— Ἔν τῇ Πολετείφ. 151. Pythagorae «4όγος “Σερός. 1246. |
INDEX
RERUM PRAKCIPUARUM, QUAE IN LIBRO IAMBLICHI DE VITA EYTHAGOMAE .OCCURBUNT.
(N umerns non paginas, sed sectiones indicat.)
A. .
Aser Scytha à Pythagora ad intima statim philosophiae arcana admissus est. 9o. Fuit sacerdos Apollinis Hy- perborei. 9i. Pythagoram ipsum esse Apollinem cre-
- didit. ibid. Ei Pythagoras aureum femur ostendit, 155.
' Pythagoram Apollinem esse coniecit. ibid. Dictus fuit
r 49 goflduis, quod sagitta vectus, flumiga, maría, et
- ánuia quaeque superaret. 156. : Eum conuiuio excepit
" Pythagoras. 14ο. Quare ab Hyperboreis in Graeciam
* venerit. 141. Tacedaemonem a pestilentia liberauit, ibid.
Abaris extispicii studiosus erat. 147. Per humerorum
scientiam qumàasuis veritates Absridem docuit Pythagorás. ᾿
ibid. Abaris cum Pythagora de variis rebus coram
Phalaride serpionem habuit. 216. ]
Abstinentiam ab. animalibus praecepit Pythagorae. 68. * Abstinentiam ab animalibui, iis prsecipue praecepit Pythagoras, qui ad maiorem prae reliquis perfectionem
^. ín phülósophis adspiraxent. 107. Quare Pythagoras suib ' praeceperit, vt animalibus abstinerent. 186.
Acousmatici. : Sie dicti fuerunt discipuli quidam Pythago- rae, 50. 81. Vide infra Discipuli.
Acusmaticorum philosophéa qualis faerit, 82.
Admonitiones quomodo faciendae sint, secundum Pytha- goreos. 101.
Adolescentem quendam qua arte να ών a palaestra ad. : philosophiae studium .tmaduxerit. 20.: Adolescentis com- messabundi rabiem centu SPORIS PORPUSHE Prae gna ais. .
΄
538 (Coo UCINTDEX.
Aegyptii symbolica philosophia praecipue vsi fuerunt, 105. Ab Aegyptiis sacerdotibus nonnulla instituta accepit Py- thagoras. 151. Aegypüi μες praecipue stude- bant. 158.
Aequalitaii in vita et moribus maxime studebant Pytha- gorei 196.
Affectus antmam corpori veluti, lanis quibusdam affigunt. 228.
Agrigentum a seruitute liberauit Pu 55-
Alcaeus, cuius baeres Pythagoras fuit. 170.
Alcimachus Pythagoreus. 257.
Alcmaeon. 104.
Amici ita tractandi, ne vnquam.fiant inimici 40. Suspi- cionem tacitam inter duos amicos obortam quomodo discusserit Pythagoreus quidam. 125. Amicorum duo- rum reconcilatio. 126. Amicorum omnia communia. 82. 92.
Amicitiam omnium erga omnes inculcauit Pythagoras. 69. $29. Amicitiam quomodo conseruandam esse praece-
| perint Pythagorei. 101. Amicitia ob quas causas dissol- . venda sit, 102. 2592. Amicitia est aequalitas. 16s Qualia praecepta de amicitia tradiderit Pythagoras. 250.
Amicitias externas sumzmoo studio declinarunt Pythagorei, 255.
Amicitia memorabilis Phintiae et Damonis, Pythagoreo- rum. 254. 255. 256. Amicitiae suae quem scopum proposuerint Pythagoxei. 240.
Ánaximander Physicus. 11.
Ancaeus loue natus ferebatur. 5. Oraculo monitus, colo- niam in Samum insulam deduxit ibid,
Ánchitam mortis periculo eripuit Empedocles. 115.
Ánima tranquilla et affectibus vacua, non solum homine vigilante, sed etíam dormiente, commercium eum Deo.
| per somnia habet. 70. ,
Ánima humana non ingreditur im es animalia, quae im- ioolaere fas est. 85. Animam suam nouerat Pythagoras, quaenam esset, et vnde in corpus suam yenisset. 134. Anima corpori, tanquam carqeri includitur. 155. Áni . mam immortalem ene; mnlti populi barbari crediderunt. 175- 5. à "
Animalia quandam αμ cognationem habena, i0f..
INDEX. | 559
Animalium quorundam esum quibus concesserit Pythagoras, 209. Inter animalia et homines coniínctionem esse quandam voluit FytBagoras i68. Vide etiam supra Abstinentia.
Animi mores ex signis externis coniicere norat Pythago- ras. 71.
Animum illrum, qui disciplinis rite initiati non sunt, velut densa quaedam dumeta obsident. 77.
Annulus. In annulo non est gestanda Dei imago. 84. 256. Antiquius tempore semper in maiore honore habetur, quam id, quod tempore posterius est. 37.
Ántrum Pythagorae, prope Samum. 27.
Apollinis Genitoris ara incruenta. $5. 55.
Apollo puerili specie repraesentabatur. 52. Pythagoras fuit Apollo Hyperboreus. 140. Apollo ex tripode oracula reddebat; et quare. 152.
Apollinem se esse qua ratione indicauerit Pythagoras. 177. Apollinis oracula. 222.
Aquilam superuolitantem Pythagoras e sublimi deduxit. 62. Aquilam albam Pythagoras manu permulsit.' 142.
Aquimináli non esse intingendum Pythagoras praecepit. 65.
Άτα incruenta Apollinis in Delo. 25. ὅδ. Ád aras in; cruentas adorauit Pythagoras. 108.
Arbiter. Pythagoreus quidam arbiter electus, quomodo litem deciderit. 124.
Arcana doctrinae Pythagoricae euulgare nefas erat, 246, .
Archemorus. Ob eius mortem instituti ludi Nemei. δα. E
Archippus Pythagoreus. 249.
Archytas. 104. Amicus Platonis, 127. Iratus seruos ver- berare noluit. 197.
Aresas Pythagoreus. 266.
Aristaeus. 104. Pythagorae successor fuit, 265.
Aristaeus Proconesius. 3589.
Aristocrates Pythagoreus. 180. 174.
Astronomiae inuentionem alii Aegyptiis, alii Chaldaeis tribuunt. 158.
Athletae vt pro caricis vescerentuy carnibus, quis primus praeceperit.: 25.
Athletae victoriam tantum ,eonsequi , non adueriaribs lae- dere student. 49.
Attica dialectus inter Graecas est recentissima : et quande exstiterit. 245. »
Auaritia quorum vitiorum mater sit 78. 2
"M 8
/
ἕ ο
t4.
δ4ο Ro 3 INDEX.
Autum visqera extispicio maxime apta esse censebantar.. M7. Auri vsum in vestitu, meretricibus tantum concedebaut Pythagorei. 187.
ü B.
Balneum. In balneo, nom esto lauandum Pythagoras prae- cepit. 85.
Barba aurea simulacri. 145.
Bellum caedium causa, iisque quasi alitur. 386. Quale bellum inter homines licitum sit. 232. :
Bias Prienensis. 11.
Bipedum tria genera, secundum Pydiséoreosi : nempe, ho- . mo, auis, Pythagoras. 144.
Bitale Pythagorica. 146.
Bona communia habueruntPythagorei. 29. δο. 27. 81. 168.
Bona Pythagoreozum ο. ab iis, qui Politici et Oeconomici vocabantur, 72. 74.
Bos Tarenti, Pythagorae praecepto obéecutus , fabis absti- nuit. 61.
Boues immolare Pythagoreis nefas habebatur. 150.
Brysson. , 104»
Bulagoras Pythagoreus. 365.
ο. ο.
Cadauera mortuorum igne comburi Pythagoras vetuit. 154.
,Caedes. Qui caedem inuoluntariam perpetfauerat, aqua ma- rina lustrari debebat. 1855. .
Calumnia quouis gladio acutior. 125.
Carmelus mons Phoeniciae. 14. In «o Pythagoras frequen- ter egit. ibid. Prae aliis montibus sacer habebatur. 15. Carnibus animalium, quae sacrificare fas erat, vegcobantur
Pythagorei. 98. Qastigationes quomodo instituendsg sing. 231. Catánen vrbem a seruitute liberauit Pythagoras. as. Cu nensibus leges dedit Gharondas, ihid, : Cataplasmatis vsi fuerunt Pythagorei,. 244. Kosdoseow quid appellaueriny Pyshagorpi. 95. Cauponatores disciplinarum damnabant Pythagorei, 244. Cedro Dij h. honorandi. 154. — -— Cenotaphium, tanquam mortuis, Pythagorici oxstrugbant ii, quos e coetu. sup eiggitsgnh Ἰᾷ, 7f. 346.
INDEX. 54r
QCerebri esuri omnino suis ánterdixit Pythagorad et quare | 109. *
ο Catanaeus, legislatór. 33. 104. 150, 172.
Chordae lyrae, ὑπάτη, uéoy, et vit». 119.
Ἄορδότονον lyrae. 118.
Cibis, qui rationis promptitudinem impedirent, abstinebent Pytbagorei. 68. Qualibus cibis praecipue vsi fuerint Py- thagorei. 97. 98. Quales cibos cauendos esse Pythagorei praeceperint. 106. Cibos lsutos ad coércendum tantum appetitum, non vt eos ederent, in oonuiuiis apponere solebant Pythagorei. 187. Ciborum varietas multiplex est. do6. Quiuis cibus peculiaris alicuius affectus in no- bis causa existit.
Clinias iratus omnes castigationes differre solebat, donec ira mente. decessisset. 198. Prori rebus afflictis succurzzit. 259.
Clihias et Prorus, par amicorum. 127.
Comatus Samius. Vide infra Prouerbium.
Coenas ita instituebant Pythagorei, vt illis ante solis occa- sum finis imponeretur. 98.
Κοινόβιοι dicebantur Pythagorei, a bonorum communioxe, 29.
Communio bonorum iustitiae principium. 167. Communio bonorum inter Pythagoreos viguit. Vide supra Bona. -
Communioni diuinorum bonorum cdam studuerunt Py- thagorei. 240.
Concubitus cum matre, gli, et οδνοσε ilicitus habendus sit'ibid. ^ ': | |
Consilium est res sacra. $5.
Continentiae studium Pythagoras discipulis magnopere in- culéauit. 188, et seqq.
Conuersatio. De conuersatione quae praeobpta suis dederit Pythagoras." 183.
Contíitiis abstinendum, nec conuitiantibus respondendum, δις
Conuiuium, Vide infra Syssitia.
Cor edere suos vetuit Pythagoras. . 109.
Corpus'quomodo curare soliti fuerint Pythagorei. 196.
Crederé. Pythagorei facile credebánt ea, quae ad Deüm vel teligionem referebantur. 1598. 148. Non cuiuis opi- nioni temére credendum est. 900.
Creophílus, Pythagorae praeceptor. 9.
Creopbilus, cognomen Hermodamantis. 11.
Creopbilus, Homeri hospes et amicus, 11.
δα — '" ἀνρες,
οποιον vil septem vns Olympiade stadionicás "liz, 44. Ab Hercule condita est. 5o.
- Crotone cum applausu Pythagoras docuit. 29.
'rotonem a seruitute liberauit Pythagoras. 33.
Crotonem Hercules noctu imprudens occidit. 50.
Crotoniatas Pythagoras a pellicum consuetudine abduxit. 152.
Cupiditates inultos in perniciem detruserunt. 78. Cupidi-
, tates pleraeque non sunt naturales, sed adscititiae, 205.
Cupresso Dii honorandi, 154. Cupressinas arcas sepulcra- les fieri vetuit Pythagoras, quod Iouis sceptrum esset cu pressinum. 155.
Cylon Sybarita ^ Pythagoreis reprobatus fuit. 74. Auctor exstitit seditionis in Pythagoreos coortae, 248. 249. 259.
|" |. D.
. Daemones Semideis praestantiores sunt. 37.
Damo, filia Pythagorae. 146.
Damon et Phintiàs, par amicorum. 127. 954.
Deambulstiones matutinas in quibus locis facere soliti sint Pythagorei. '96. lidem ών etiam deambulare sole- bant. 97. -.
Defunctos iu albis vestibus deduci Podio praecepit. 155.
Deli inoolae admirati fuerunt Pythagoram. . 55.
Democledes Pythagoreus. 257. 261.
Deum segui, actionum nostrarum et vitae scopus esse debet.
^. 86. À Deo bona petenda sunt, vtpote qui omnium do- minus est. 87. 157. Deum curare 198 humanas, easque regere, credendum est, 174.
Dextras Py thagor ei solis Pythagoreis iungere iubebantur. 257.
Dialectus Dorica Graecarum antiquissima. 243. Dialectus Attica quando exstiterit. ibid.
Diaeta, Vide Medicina. -Diaetae praecipua habenda est τα- tio: eiusque peritus admodum fuit Paeon. 20g.
Dii. Quidam Deorum patris simul et matris personam sns-
tinuerunt, 59. Diis quomodo libandum. 84. Dii animum
eacrificantium: potius, quam numerum sacrificiorum re-
spiciunt, 122. Dii inferi continuis libationibus, et inferis
sumptuosis gaudent. ibid. Dii bona tribuunt eis, quos
amant. 147. Dii omnia possunt. 159. Dii non sunt
malorum causa. 21$.
Diocles Pythagoreus. 251.
Diodorus Aspendius. 265.
απποσκς EE . 545
Dion Sytacusanus , hortante Platone , 'tzes libits- « Philolao emit. 199.
Dinono, vxor Broutiui. 152. (seà ibi legendum est Theano. Vide infra) .-
Dionysius tyrannus, Siciliae regno pulsus, Corinthi literas docuit. 934.
Disciplinae non sumt mercede docendae. 245. |
Discipuli Pythagorae. Ex iis quidam vocabantur Politici, Qeconomici, et Nomothetici. 72. 74. 89. . Alii, Esote- xici. 72. Alii, Acusmatici et Mathematioci. 81. Tbeo- reticdi, AÁcusmatici, Poli&ci 150.
Discipulorum suorum animum et mores quomodo explora- verit Pythagoras. 71. 94. ' ;
Discordiam omnem ex vrbibus ltaliae et Siciliae sustuli Pythagoras. 54.
. Diuinatióni studebant Pythagorei. 158. Diuinatio quid sit. ibid. Diuinatio pér numeros omnium maxime diuina. 95. Diuinationem per exta; siue viscerum inspectio- nem, improbabat Pythagoras. 147.
Dogmeata sua Pythagerei silentio tegebant, ne peregrinis innotescerent. 226. :
Domesticae rei bona administratio, omnis boni ordinis in ciuitate priméipiumi est. 169.
Dorica dialectus reliquarum optima et antiquissima, LL LN 242. 243. : ^N Doris Oceani filia. 242. " Dorus Deucalionis et Pyrrhae ilius, 242. is flium habuit
Hellena et nepotem Aeolum. ibid. «4{υσφημίας variae species. 271.
E. : s t
Echecrates, Pythagoreus, 251. ; Elementum nullum est purum. 150. : Eleusinia initia. 151. Elicaow Pythagoreus. 150. 173. Elixum. non ést assandum, 154. . * Empedocles adolescentem ira percitum musico cantu ad v
éanam mentem rouocauit. 1183. "Asbdveuog dictus fuit.
156. Physices valde peritus fuit. 166. Ὁ Entia vera, οἱ aequiuoce talia, quaenam, sint. 159. 160.) Epicharmi sententiae. 166. Epicharmus metro complexus
est sententias Pythagoreorum. 2606.
LN
4
544 INDE X.
Epimenides dietas fuis Καθαρτής. 156. Qua raiüones in-
. sidiatores vitae suae ad monum adegerit. 923. Eruditionis laws. 492. 45. Erythrino abstinere suos iussit ρέουν tog. Eryxidas Chaleidensis Olymp. 62. stadio vicit. 85. Esoterici discipuli Pythagorae quinam dicti fuerint. 75. Eubulus Messenius a Nausitho e praedonum manibus ere- ptus fuit, 127. Euphorbum se antes faisse Pythagoras affirmauit. 65. Scu- - tum eius Iunoni Árgiuae dedicatum fuit. ibid. Eurymenes iussu Dionysii tyranni Pythagoreis insidis tendit. 389. 190. Euryphemus Syracusius. 185. Eurytus 104. Fait disoipulue Philolai, 139. 148. Εὐφημίᾳ. semper vtebatur Pythagoras. 149. Exercitis corporis qualibue νοὶ fuerint Pythagorei. 97. Exypectare nos ommia oportet, quae homini accidere Ροι- sunt, 196, 324. Extispicium. "Vide supra Diwitatio.-
F.
Fabis Pythagoras suos abstinere iussit, idque ob mult: causas 109. Fabas conculcare morte grauius ducebant Pythagorei, 195. Per fsbas olim magistratus eligi sole- bant. 260.
Fabula de tribms mulieribué, quae vno-communi oculo vsae fuerunt. 55.
Femur aureum Pythagorae, 932. 255. 140.
Feritatem et ferociam Pythagorei philosophiae i inimicam du- cebant. 95.
Festo die nec capilli, nec vngues praecidendi. 154.
Fides ab amicitia nunquam remouenda. i02. $32. Fidem .datam Pythagorei religiose seruabant. 185.
Foeminae. "Vide infra Vxores. ,
Fortitudo admirabilis Pythagoreorum. $14. Ad fortite- dinem veram quomodo suos imbuerit Pythagoras. 225. 226.
Funus. Α sumptuosis funeribus quoniodo Pytbagoreus quidam QCrotoniatas dehortatus fuerit; 122. Eo», qui profusos in funera sumptus faciunt, Pinto libenter ex hac vite pigneratur, et quare, 125.
N
* e
— i ΄ -
) | INDEX. "HP 545 | α.
Gallus albus non est immolandus. $4.
Gallus Seli sacer. 147.
Geometria quomodo primum publicaza fuerit.. 89. Geo- metriae praecipue studebant, Aegyptii, et quare. 158.
Gortydes vel Gartydes, Pythagoreus. 265.
Graecia magna. 50. 166. TL T
Grues superuolantes malefici quidam testes appellando, sese eo indicio prodiderunt. 126.
H.
Halterum iactu sese exercere solebant Pythagorei. 97.
Harmonia sphaerarum coelestium. 65. .Harmoniam. Musi- cam' quomodo inuenerit Pythagoras: 135. — Harmoniaé διὰ τεσσάρων, διὰ πέντε, et διὰ πασῶρ dictae. 117. 118g.
Helicaon. "Vide supra Elicaon.
Hellen, filius Dori: secundum alios vero, Iouis. 242.
Heraclitus Ephesios laqueo dignos esse censuit, 173.
Hercules ludos ,Olympicos in honorem Iouis instituit. 4o. Crotonem quando' condiderit, 5o. Α Lacino iniuria af- ficitur. ibid. Crotonem nocte imprndens occidit, ibid. Herculi sacrificandum est die octauo, fecundam Pytha- goram. 152.
Hermodamas, cognominatus Creophilus. 11.
Hesiodi versibus selectis vti solebant Pythagorei, ad animi emendationem. 111. 164.
Himeram a seruitute liberauit Pythagoras. 55.
Hipparchus arcana Pythagoreorum vulgauit. 75.' t
Hippasus..104. Ab aliis Crotoniata, ab alíis vero Meta- póntinus dicitur. 8:. In mari periit, quod yulgasset sphaeram .duodecim pentagonorum. 88.
Hipfomedon Pythagoreus. 87. :
' Homacoion dicta fuit schola GENER, 30 :
Homerus summum. Deorum, patrem Deorum et hominum vocauit. 39. Homeri versibus selectis vti solebant Hy- thagorei ad animi ernendationem. 111. 164.
Homicidam nullo. responso dignatus fuit Pythagoras. 153. 177.
Honestum et bonum praeferendum est vtili, 204.
Hymnis: Deos quotidie celebrari iussit Pythagoras, 149.
Hypate, chorda quaedam lyrae ita dicta. 119. .- ;
4 T om. 1]. M πι
SM
.
546 INDEX.
1.
Itostagonum, figura Geometrica. 247.
Ἱιρὸς λόγος, liber Pythagorae sic dictus. 146. 259. Eum tamen quidam Teleugi tribuunt ibid. Apud Latinos legi solebat. 152.
Ignauia fugienda. 49.
Imbrus [insula]. 151:.
Imperium inter bomines zmaxime necessarium est. 175. Imperium debet esse voluntarium. 183. Imperio homi- nes in officio contineri debent. 205.
Intantationibus ad quosdam morbos pellendos vtebantur Pythagorici. 164. 244.
Iacontinentia vnius hominis Graecos et Troianos magnis inuoluit calamitatibus. 43.
Inimicitià quomodo et erga quos suscipienda sit. 252.
' Initia sacrorum, variis in locis olim celebrari solita, Py-
9
thagoras diligenter Scrutatus est.
Iniuriam pati praestat, quam hominem Qccidere, 155. 179.
Jniustitiae vindex acerrimus est Deus. 42. ,
Inscitia quouis modo ex ánimo pellenda. $4.
Institutione efficitur, vt homines bestiis, et Graeci Βετ- baris praestent. 44. |
Joui Serustori ante; mensam libandam. 155.
louis sceptrum erat cupressinum. 154.
Iram lenire quomodo studuerint Pythagorei. 196. 225.
Axati cum essent Pythagorei, neminem vel verbis vel ver- beribus «αρα 197. Vide etiam supra Archyus et Clinias. | |
Isthmici ludi. Vide Ludi,
Italia propter Pythagoram Magna Graecia dicta fuit. 166.
Iudicium animarum constitutum 'est apud Inferos. 155. 179.
" Jurare. Pythagorici iurabant per inuentorem quaternionis,
i e. ipsum Pythagoram. 150. 1632.
Iusiurandum. Dei nomine non est abutendum ad iusiu- randum. 47. i50. lita nos gerere debemus, vt vel in- iuratis fides habeatur, ibid. Iusiurandum religiosissime obseruabant Pythagorei. 144. 158.
Iustitia nullus locüs carere potest. 46. ustitia éolenda est, non metu legum, sed honestatis morumque bono-
' xum reuerentia. 48. Iustitiae principium quodnam. 167.
. . Ad iustitiam colendam qnibus modis Pythagoras homines
adducere studuerit, 171. 172. 374. 175. 3179. 1ο.
-
INDEX. | 547 x L.
Lacedaémon ab Abaride lastrata fuit. 992. .
Lacinus Herculem iniuria afhbcit. 50.
Lamentis et ploratibus abstinebant Pythagorei. 198. 9226, 354.
Lauacris vtebantur Pythagorei. 98.
Lauro Dii honorandi, nec ea corpus abstergendum. 154.
Laus est res magis sacra, quam consilium. 49.
Legislatores quidam celebres. 172.
Legislatoria iustitia praestantior est iudiciali, 172.
Leucippus. 104.
Lex de non tollendo quod in templo humi η 192b.
Légi opem fexendam eese praecipiebant Pythagorei. 100. 171. 225.
Libandum est, Diis ib ansa calicis, et quare. 84. Libatio-
. mes Diis faciebant Pythagorei. 98. 99. Inter coenandum etiam Diis libabat Pythagoras. 149. Quibus Diis ante mensam libandum esit. 155.
Liberi parentes maxime amare et honorare debent. 37. Liberi sunt pignora foederis coniugalis. 47. Liberorum procreandorum. causa haec esse debet, vt nostri loco
' relinquantur, qui Deum colant. 85. 86. Qui liberis procreandis operam dant, quam cautionem et curam κά» hibere debeant. 211.
Libethra, locus in Thracia, vbi Prtbagpras sacris Orphi- cis initiatus est. 146.
Libide. Vide supra Incontinentia.
Linguam continere, res omnium difficillima. 72. 195. Lin- gus patria quemque vti Pythagoras praecepit. 241.
Lintes, non lanea, veste vtebantur Pythagorei. 100.
Litages, Pythagoreorum hostis infensissimus. 965.
Locrenses quotannis virgines ad templum Mineruae Ilisdis
. mittere iubentur. 42. |
Locrensiym vrbs optimis vsa foit legibus. 55.
Ludi Pythici quare instituti. 52. Ludi Nemei et Isthmici instituti ob mortem Archemori et Melicertae. ibid.
Lunam incolunt Daemones. go.
Lustrationes variae ab Abaride peractae. 91. Quomodo Py- thagoras lustrari praeceperit eum , qui caedem inuolun- tariam commiserat. 153.
Luxuria omnino fugienda. 271.
Mm 4
548 — INDEX. - Ah -
Lyra vti solebant Pythagorei. 111. Lyra Pythagorae fuit ὀκτάχορδος. 119. 191. 2 |
Lysis Pythagoreus. 104. Ἡΐρρασεμαπα increpat, quod do- ctrinam Pythagorae vulgasset. 75. Lysis' quanta reli gione fidem amico datam seruauerit. 185. Solus 'cum Archippo ex incendio, quo reliqui Pythagorei perierunt, euasit, 249. Epaminondam Thebis auditorem habuit. 250. "Thebis mortuus est. ibid.
M.
aculae: animi per philosophiam Pythagoricam elueban- tur. “76.
Magi. Cum iis Pythagoras Babylone versatus est. 1g. Pythagorae magistri fuerunt. 151.
Magistratus quomodo in gubernanda ciuitate se. gerere de- beant. 46. Magistratus Mille virorum apud QCrotonia- tas. 126. ^
Moia quae dicatur apud Graecos. 56.
Malua sectatores suos abstinere iussit Pythagoras. 10g. Malua sympathiae, quaé inter coelestia et terrena inter-
' cedit, index est. ibid.
Mariti erga vxores quomodo se gerere debeant. 47. 48.
Mathematici Sic dicti fuerunt quidam discipulorum Py- thagorae, 1. i
Medicinae eam maxime .partem excolebant Pythagorici, quae circa diaetam versatur. 165. 244.
Melamphyllos olim dicta fuit Samus. 3.
Melanuro abstinere suos iussit Pythagoras. 109.
Melicertes. Ob eius mortem instituti ludi Isthmici. 52.
Melle vesci solebant Pytbagorei. 97.
Memoriam studiose excolebant Pythagorei. 166.
Menon Crotoniates. 170.
Mens. Eius cultura maxime necessaria et vtilis. m Mens omnia videt et audit: reliqua vero surda et caeca. 22g. Mentis culturam et purgationem quomodo instituendam esse censuerint Pytliagorei. ibid.
Mercurius non fit ex quouis ligno. 245. |
Metapontum & Tauromenio Siciliae vrbe plurium dierum
" itinere distat. i94.
Metapontinorum veneratio erga mentoriam Pythagorae. 170.
Metrodorus Pythagoreus. 24x
Milio ad sacrificia vtebatur Pydagoras. 150.
Li . bl 1
INDEX. ^— Ρά9
Mil viri apud Crotoniatas. 26ο.
Milon Crotoniates. In eius domo Pythagorei combusti fuerunt, 249.
Miltiades Carthaginensis, Pythagoreus, Possidem Asginum viatico instruit, vt in patriam redeat, 128.
Minerua llias. 42. l
Miracula a Pythagora edita. 155.
Mnesarchus, pater Pythagorae, ab Áneseo onundus. 4 De nauigatione in Syriem oraculum consulit. 5. Ex Syria in Samum redux Apollini templum exstruxit, g.
Mnesarchus Pythagorae filius. 265. ,
Mochus Sidonius, naturae interpres. 14.
Mores et instituta patria non esse temere mutanda Pytha- | gorei censuerunt. 176.
Motus duplex est, animae et corporis. 180.
Mulier... Cum muliere aurum gestante non est 1s haben- da. 84.
Musarum Dearum laus. 45. Musis fanum Crotonienses exstruxerunt, aüctore Pythagora. 45. 50. 264.
Musica Pythagoras ad componendos et sanándos animao
' affectus vsus est: δή. 224. Musicam mundanam, siue coelestem, solus audire potuit Pythagoras. 65. Musica quomodo et ad quem vsum Pythagoras vsus fuerit. 110. et seqq. Musicam quomodo inuenerit Pythagoras. 115. et seqq. Musicae tria genera, Diatonicum, Chromaticum et Harmonicunt. 120. Musici Pythagorás adolescentem amoris oestro percitum ad sanam 'mentem traduxit. 1096.
Myllias Crotoniates ante fuerat Midas, monente Pythagors. 145. Vxorem habuit Tinycham. 392.
Myxto Dii honorandi, nec corpus eo abstergendum. 154.
Ν,
Nausithus Tyrrhenus Eubulum, Messeniái a praedonibus: captum redimit. 127. i :
Nemei ludi. Vide Ludi.
Nereus duxit Doride, Oceani filiam. 242. |
Nessus fluuius Pythagoram his verbis sequi et. Sal- xe, Pythagora. 154.
. Nete, chorda quaedam lyrse ita dicta. 119.
Ninon, vnus fuit ex iis, qui populum im Pythagoreos.
. concitarunt. 257. 260. — Non est hio, qui fuit sub JNinone status: prouerbium QCrotoniataerum . A64.
55o INDEX.
Nomina rebui^qui imposuit, sapientissimus vtique fuit. 56. Nosse se ipsum, omniam difficillimum. 85. ^ ; Numerus. Secundum numerorum naturam omnia elegan- ter ordinata sunt. 59. Diuinatio per numeros omnium. ' maxime diuina. 95. Numeri essentia quae comprehen- dat. 146. Numero essentia Deorum definitur. 147. ' Numero omnia conueniunt: dictum Pythagoricum, 163. ' Niug? quae dicatar epud Graecos. 56.
O.
Oculus dininus infinitis oculis corporis praestat, 70.
Oeconomicus non minus bonus fuit Pythagoras, quam phi- losophus. 170.
Ὁμακόεον dicta fuit schola Pythagoreorum. 50.
*Ouáxooí, discipuli Pythagorae dicti sumt. 78.
Omina non spernebat Pythagoras. 149.
Onus, secundum Pythagoreos, non est alteri detrahendum, sed imponendum. 84.
Opportunitas temporis in omnibus rebus obseruanda est. 181.
Oraculum Ancaeo datum de palais in Samum insulam , deducenda. δ. 4. Oraculum Mnesarcho, patri Pythago- 139, redditum de futura prole. 5. Oracula Dodone et Delphis per mulierem reddebantur. 56.
Orithyiae raptus. 245. —
Orpheus et Pythagoras imperinm. Babusrsuti in fera anima- lia, 62.' Ab Orpheo philosophiae Pythagoricae origo repetenda est. 146. , Orpheus Callippes filius. ibid. Ab Orphicis quae Pythagoras in philosophiam suam trans- tulerit. 147. Orpheum in. plerisque aemulatus est Py- thagoras. 151. Orpheus Dorica Jdialecto vsus est. 145.
Qrtus occasu honoratior. ὅ7.,
/
P. Pheon et T 208. : Ἠαιδαρτάσεις Pythagorei vocabant admonitiones, 101. 951. ΣΤαιδαριᾷν Pythagoteis idem erat quod ουθετεῖν. 197. Pangaeus mons. ρή6, Pwnis quare nen sit frangendus. 86. Pane vescebantur Pythagorei, 97. 98. ! E
8
INDEX. 55r.
Parentes. et liberos a se inuicem diuellere, facinus iniustiss simum est. 49. Parentes colendi. 175.
Parentibus quanta a liberis debeatur gratia. 57. Parentibu$ tantum debemus, quod viuamus; at philosophis, quod bene viuamus. 246. n l |
Parmenides Eleates. 166. EE id
Pedi dextro calceus prius inducendus. 85.
Pediculus in templo non.necandus. 154.
Pellíces. Pythagoras ρα a pellicum conimercio ab- duxit. 195.
Perialus Thurius a Pytha gosdla reprobatus fujt. 74.
Phalaris'crudelissimus tyrannus. 215. Quanta libertate di- cendi Pythagoras coram eo vsus sit. 216. Diuinationem .Anegauit) itemque prouidentiam. 216. 217. Do quibus .xebus Pythagoras coram eo disseruerit. 218. Phalaris eo- dem die ab insidiatoribus interfectus est, quo Pytha- gorae et Abaridi vitae. periculum intentauit, $21. Pha- laridi mortis causa exstitit Pythagoras. 222.
Phanton Pythagoreus." 251.
Pherecydes Syrius, Pythagorae praeceptor. 9. Morbo pes diculari exstinctus est. 184. 252. :
Philglaus, Pythagorae σύγχρονος. 104, In eius sepulcro Ῥεεῖος aliquem canentem audiuit, 1539. z48. Primus libros, dogmata Pythagorica continentes, euulgauit. 199.
Philosophiae origo est a Diis. 1. Philosophise Pythago- ricae scopus et finis. 1357. Philosophiam quomodo de- finiuerit Pythagoras. 159. Philosophiae maior habenda est ratio, quam parentum et agriculturae. 246.
Philosophus quis dicatur, 58. Philosophum se primus nominauit Pythagoras; cum ante philosophi sapientes , dicerentur. 44. 58.
Phintias et Damon, memorabile par amicorum. . 127. 234. 285. |
Phoenices Arithmeticae inuentores fuisse dicuntur. 158.
Phrygius cantus homines accendebat et κακο, 112.
Phytius Pythegoreus. 150. 172.
Piscatoribus praedixit Pythagoras, quantum pum nume- rum capturi essent, 56. ^
Piscibus raro vescebantur Pythagorei, 98.
Plantam satiuam et fpem laedere nefas censebant Py- thagorei, 99.
Pluto dicitur ἄνδης, et quare. 125.
Pletoni Dicam assidere quare poétae fxerin 46.
4 ^
55a 'YXNDEX.
Pluvia. Ad pluuiam a Diis impetrandam puerorum preces adhibebhantur. 51. ,
Polycrates Sami tyrannus. 11. 88.
Polymnastus Pythagoreus. $51.
Possides Árgiuus. 12g.
Praedictiones quaedam Pythagorae. 155. 136.
Principium in omnibus rebus scire magni i interest, 182. 105.
Procreatio liberorum. — Vide supra Liberi: et infra Soboles,
Prorus et Clinias, par amicorüm. i27. 239; -
Proucrbium, Samius comatus. 11. 50,
Prouidentiam firmiter statuebant Pythagorei. 145. Proui-
r dentiam esse Ábaris coram Pbhalaride libere asseruit. 217.
Pueri quomodo se gerere debeant. 202.
Pueri Diis dilectissimi, eosque Dii facile exaudiunt. 51.
Purgatiopem animae Pythagoras diligenter curabat, 76.
Pythagorae discipuli. Ex illis quidam dicti fuerunt Eso- terici. 72. Alii Acusmatici et Mathematici. 83. Vide etiam supra Discipuli,
Pythagoras, a.philosopho illo celebri diuersus, cuius sunt
librà de Re Athletica. 35. Pythagoras. .Eiüs pater Mnessrchus, et mater Pythais. 4. : Poéta quidam .Samius eum Apollinis filium facit. 5. Sidone natus fuit. 7. Eius anima arctissimo commercio : Apollimi iuncta fuit, g. Eius praeceptores. 9. Α qui- *. busdam Dei filius habitus fuit. 1o. Vita eius ad mo- ..destiam omnemque virtutem composita. ibid. - Noctu clam omnibus Samo discedit, ob Polycratis dominatio- | mem. 31, Vino et carne. abstinet. 13. Mileto Sidonem | soluit. ibid. ^ Cunctis initiis et sacrorum ceremoniis Bybli et Tyri initiatur. 14. In Aegyptum soluit. ibid. . Modestiam eius et gsauitatem nautae admirantes απ. quam Deum aliquem primitiis oblatis eum colunt. 16. 17.. Per duos et viginti annos in Áegypto commoratus ' est. 19. À Cambysis militibus Babylonem captiuus ab ductüs est, vbi 12 annos vixit ibid. In Samum rediit, annos natus circiter 56. ibid. Adolescentem quendam ad discenda mathemata pellicit, promisso illi pro quz vis figura geometrica, quam delineasset, triobolo. 322. Scholam Sami instituit, quae postea Pythagorae Hemi cyclium dicta fuit. 26. In antro Saepe egit, extra $a mum. 27. Quare patria relicta, in Italiam concesserit. 38. .Primo statim in Italiam aduentu, lus quam bi
-4
INDEX. . 555
. mille ας habuit. 5ο. Vnus ex Diis coelestibus ha- bitus fuit. ibid. Inter Deos et homines medium quid fuit, 31. Omnium soientiarum, omniumque borioruin Graecis auctor fuit, 5:1. 9892. Vrbes in seruitutem reda- ctas in pristinam libertatem vindicauit. 33. In Italiam venit,. Olymp. LXII. 55. Quae Crotone in gymnasio iu- venibus ;praeceperit. 57. Quae pueris in Apollinis aede praeceperit. 51. Praecepta eius apud mulieres Crotonien- sium magnum pondus habuerunt. 56. Vis praeceptorum eius vsque ad animalia etiam rationis expertia sese exten- debat. 60, 61. Multos docuit, quibus in corporibus anima ipsorum ante fuisset. 65. Ingens eius prae reliquis hominibus praerogatiua. 66. 67. Quomodo futuros di- scipulos explorauerit, 71. 94. Pythagoram discipuli éius non nomine vocabant, sed lllurn. 8686. Abaridi femur
; aureum ostendit. 92. Deus cum esset, humana forma indutus in terram venit, et quare. 92. À carne anima- lium abstinuit, 108. Spondaico cantu rabiem adolescentis commessabundi compescuit. 119. Quomodo Musicam inuenerit. 115, et seqq. Politicae doctrinae inuentor fuit. 159. Crotoniatas docuit, quomodo se erga vxores gerere deberent; 152. A quibusdani Apollo habitus.est . 155.
' Vno eodemque die Metaponti in Italia et Tauromenii in Sicilia conspectus est, 124. 156. Eum Apollinem esse Abaris coniecit. 155. ΄ Multa miracula edidit. ibid. ἩἨο-
"mine praestantior fuit. 348. Librum de Diis scripsit, “Ἱερὸν λόγον vocatum. 146. Quas scientias , iHustrauerit, et discipulis suis tradiderit... 159.. 160. .161. : Quidam - Pythagoram criminati sunt, quod 8e Apollinem esse ia- Otaret. 177. Qnid responderit ei, qui ipsum de regressiu animarum ad superos disputantem irridebat. .178. Eius praeclara et generosa fact. 2154. 215. Mortem minimé timuit. 220. Siciliam a tyrannide Phalaridis liberauit. 220. 221. Pythagoras mmltos peregrinorum sectatores habuit, 241. Pythagoram viuum adhuc sectatores eius vocabant Diuinum: mortuum vero Illum Virum." 9258. Pythagorae successores. 265. , Centesimum prope aetati$ annum attigit. ibid.
Pythagorei illis, quos ex coetu sno eiecerant, monumentum, vel cippum, tanquam mortüis erigebant. 73. 74. 246.
Pythagozei et Pythagoristae diversi erant, 8e..
Pythagorei omnia scripta sua'ad λος λαο refexebant, 100. 198. . € .
554 ' — INDEX,
Pythagorei scripta àua symbolis obscursbant, n6 Αα vulgo intelligi possent. ΄ 104.
Pythagorei facile credebant ea, uae ad Deum refereban- tur. 188. Antequam mane surgerent, memoria repete- bant, quae pridie egissent, vel dixissent. 165. Homi-
nibus suae sectae, licet peregrinis et ignotis, omnis amicitiae officia exhibebant. 257. 258.
Pythagorei, deficiente iam secta sua, summa doctrinae suo capita in commentarios retulerunt, ne plane ex hominum '"memoris abolerentuxr. 255. Pythagorei quomodo et 4 quibus oppugnati et tandem dissipati fuerint. 248. 249. 259. 258. 261. Pythagorei Crotomem, vnde expuhi fuerant, tandem reducti fuerunt. 265. 264.
Pythagoreorum quidam vrbes Italicas optime gubernarunt. 129.
Pythais, mater Pythagorae. 4. Ante dicta. ur Parthenis, 6.
Pythia. "Vide supra Oraculum.
Pythici ludi. Vide Ludi.
204 . Q.
Quaternionis inuentoy fuit Pythagoras. 150. 164.
R.
Rationalis animalis quotspler apud Pythagoreos distinctio fuerit. 51.
Reipublicae optimae formam: quo schemate Pytbagoras τε” praesentauerit. 151.
Respublicae in Italis optimae exstiterunt, florente Pythz gora, eiusque sectátoribus. 129.
Rheginorum remp. ordinarunt:Pythagorei. 150.
E ε e *
Sacrifieandum est nudis pedibus. B5. 105.
Sacrificium. In animalia, quae sacrificiis apta sunt, non ingreditur anima hominis. 66. Sacrificia Pythagoreorum qualia fuerint. 98. 150. Animalis Diis immolare qui bus interdixerit Pythagoras. 107. ΄ Dii sacrificantum mores potius, quam sacrifieiorum numerum respiciunt 122.. BSacrificiis animalinm abstinuit Pythagoras 150.
Segitta mirabilis Abaridiss 91. 156. -
INDEX. |. . 555
Saltationibus vti pter Pythagorei. 111. | :
Samius comatus, Prouerbium. 11..50.
Samothrecica initia. 151. —— ; hs
Samus (vel potius Same) vrbs Cephalleniae. y.
Samus insula ante dictas fuit Melamphyllus. 5.
Sapientes septem, eorumque sapientia. 85.
Sapientia vera circa quae versetur. 59. 159.
Sapientia a philosophia diuersa est. 159.
Sceptrum Iouis e cupresso fabrefactum erat. 55.
Schola, Sami a ο... instituta, dicta fuit.Hemicy- clium, 26. Schola Pythagoreorum Oper dicta fuit, — 30.
Séripta Pythagoricorum qualia fugrint. 157. Scripta ;Py- thagorae ipsius. 158. Scripta sua et inuenta omnia Pythagorei magistro suo tribuebant. 158. 198.
Secta. Pythagorica quando et quomodo exstincta fuerit, 252.
Serpeátem noxium Pythagoras e medio abire iussit. 14$.
Silentium plurium annorum Pythagoras discipulis suis prae- cepit. 68. 72. Vide etiam Taciturnitas, et Dogmata.
Sobolis procreatio magna cum cura et ciroumspectione. fieri debet. 211. 914, Α plerisque temere et Lagu more soboles procreatnr. 215. i
Solis defectus ostendi solent vel in aqua, $d pios lique- factà, vél speculo: vt scilicet. oculorum imbecillitati
. consulatur. 67. Solem Suentemvadotsbast κκ λὰν 256. . Ν
Somnium alicuius, qui visus sibi. erat eum patre defuncto per quietem colloqui. 148.
Somnolentiam et 4Aorporem cantu diseutiebant Pythagorei. 144.
Somnam placidum quomodo Pythagoras discipnlis snis conciliauerit, 65. 114. BSomno madice SE Pytha- gorei. 106. E - '
Sophistae iuuenes pedicis quesi irretiunt, 76. : ..
Speraxda sunt omnia. 159.
Spintharus. 197.
Stateram non esse transscendendans, symbolum erat Py- thagoreorum. 186.
Stragulis linteis wtebantur Pythagorei. 100.
Successores Pythagorae. 265.
Surgere. Ante solis ortum ο lecto susgebin Pytliàgorei,
' 256.
Sybarim a seruitute liberauit. Pythagoras, $ 5
|
556 A1NDEX.
Sybatitae legatos miserunt Crotonem ad ripétados exu. les. 177.
Symbola spud Aegyptios praecipue in vsu fuerunt; et ad eorum exemplum,. apud Pythagoreos. 105. Symbola Pythagoreorum prinio intuitu anilibus fabulis similia videbantur: at cum explicarentur, admirabilem contine- bant sensum. 105. 227. Symbola quaedam Pythagorica recensentur. ibid. SymLola Pythagorica oraculis Apol- linis simília erant. 161. 247. Eadem breuissimis ver- bis plurims comprehendebant, 162, Symbolis plena erat philosophia Pythagorica. 247.
' Syssitia Pythagoreorum decem tantum conuiuis !consta- bant. 98. ]
ελ.
Taciturnitatem magni faciebant Pythagorei, 162, 198.
Talis quisque esse debet, qualis aliis videri vult. 49.
Tauromenium'/a seruitute liberauit Pythagoras. $35.
Taurum esse vno die praestet, quam toto vitae tempore bouem. 260.
| Taygeti: mons Lacedaemoni imminet. 92. ' Telauges, filius Pythagorae. 146. " Telaugi α οι ώ καν, tribuitur liber, Ἱερὸς «4όγος inscri ptus. 146.
ο ους κας Αι. Eam quantopere discipulis suis
.* inculeere studuerit Pythagoras. 197. et seqq..
Templum non est obiter ingrediendum:; $5. 105. Quod . in templo humi ceciderat, id lex tolli vetabaz, 196. '[n templo quare foeminis non sit pariendum. 155. Τεπιρία intrenda sunt a paxtibus dextris; a sinistris ve- : $0 αχ. ἀλλὰ. egrediendum. 156.
.... in omnibus rebus habenda est ratio, χβι. 183.
Tetractys. Vide impe Quaternio.
Thales Milesius. i1. Pythagorae fuit praeceptor. 12. Ab Aegyptiis sapientiam so didicisse protetens est, ibid.
"Theaétetus legislator. 3872.
Theages. 257.
Theanonis Pythagotricae pnlchrum dictum, 152.
Themidem loui assidere quare poé&tae finxerint. in
Theocles .Bythagoreus. : 159. -
Theorides Pythagoreus. 266. "
Thestor Posidenistes, Pjtbágoreus. 259.
--
INDEX. ' 557
Thure: Diis sacra faciebat Pythagoras. 98. 150. E j
Thymarides Pytliagoreus. 104. Eius pium dictum. 145. Ei cum paupertate conflictantà opem fert Thestor Posi- doniates, 259. - 1
Tibias repudiabant Pythagorei, et quare, 112.
'IXmares, vel Timarátus, Locrus. 150. 179.
Timycha lingàam praemorsam in tyranni fáciem expuit. 194. Fortitudo Timychae. 214.
Tollere vetitum erat, quód in templo humi ceciderat. 126.
Tonare. Cum toneret, terram tangendam esse Pythagoras praecepit. 156. ;
Tracis, luuius. 260.
v. FEM
Venatiónem repudiabant Pythagorei, 100. '
Venereae rei vsu puer veque ad annum vigesimum absti- neat. 209. 210.
.Veneri die sexto sacra fiebant. 152. |
Veste alba et pura vtebantur Pythagorei. 100. 149. Veste
, pura templum ingrediendum est. 1535.
Via publica est declinanda, $53. 105.
Vino Pythagoras suos abstinere iussit, 69. Vino interdiu abstinebant Pythagorei, 97. Vino omnino Pythagoras abstinere iussit eos, qui ad maiorem in philosophia perfectionem peruenire cuperent. 107. Vinum immo- deratius haustum mentem bibentibus. adimit. 208.
Vita nostra mercatui et panegyri similis. 59.
Vlysses non acceptauit immortalitatem , ea conditione sibi oblatam , vt Penelopen desereret. 57. :
Vngues die festo non sunt praecidendi. 154.
Voluptas sedulo cauenda. 204.
Vrsa Daunia, Pythagorae praecepto Obsecuta;,, nullum am-. plius, animal infestauit. 60. Vrsa alba in Cauconia; | (Forte legendum, | ἐν 4owie., Vide supra Num. 60.) 142. .
Vstiones et sectiones in curandis vulneribus non curabant Pythagorei. 244.
Vulneribus aduerso pectore exceptis occumbere Bonus 85. ' : |
Vxor, quae 4 marito suo surgit, salua pietate codem die ad Sacra accedere potest. 55. 152. .
--
658 |
.OXNDEX.
Vxores olim, tanquam supplices, mariti a fooi$ domum du-
cebant. 48. Vxores quomodo se erga maritos, et in χε: liqua vita gerere debeant. 54.
X. Xenophilué Chalcidensis, Pythagoreus. 36».
Z. -
Zaleueus, Loorensium legislator. $5. 104. 150. 172.
Zwamolxis, 104. Getis legos dedit. 173. — Apud Getas deus habitus est. ibid.
Zonam auri in templo humi lapsam ne possessor amitteret, quo sophismate Pythagoreus quidam effecerit, 126.
CATALOGUS ILLUSTRIUM PYTHAGOREORUM, QUI A IAMBLICHO CAP. VLT. RECEN- SENTUHB,
$ECUNDUM ORDINEM ALPHABETICUM COQRCINBATUS.
i
A. A boris. Archemachus, C. Abroteles. Archippus. Achmonidas. Archytas, Calais. | Acueiladas,. Aristangelus. Callibrotus. Adicus. Aristens. | ο Carophantidas. Aegon. Aristides. | Cerambus. Áemon. Aristippus. Charondas. Aeneas. Aristoclidas. Chilas. Aetius. | : Áristocrates. Chrysippus. Ageas. " Axistomenes, Cleanor. Agelas. ÁArytus. Clearatus. Agesarchus, Asteas. . Cleon. Agesidamus, Astylus. Cleophron. Agylus., Athamas. Cleosthenes. Alceas. Athosion. Clinagoras. Alcimachus. Autocharidas. Clinias. Alcmaeon. Cranous. Aliochus, B.. Crito. Alopecus. jun n AÁmoerus. Bathylaus.. D. Anthen. Brontinus. Antimedon. Bryas. Dacidas. Antimenes. Butherus. Damarmenus. Arten, Bujbius. Damocles. .
560
4
Damon. Damotages. Dardaneus. Deanax. Demon.
Demosthenes.
Dexitheus, Dicas. Dicaearchus. Dicon. Dinarchus, Dinocrates. Da1ocles. Drymon.' Dymas.
E.
Echecrates. Ecphantus. Eiriscus. | Empedocles. Empedus.
^ Epiphron. Episylus. Eratus. Euaeus. Euandrus. Euanor. Euetes. Euelthon. Eumaridas, Euphemus. Eurycrates. Eurymedon. Euryphemus, Eurytus. Euthycles, Euthynus.
G. Glozippus. Glycirus, Gyttius,
Helicaon. Heloris.
. Hestiaeus. ; Hipparchides.
Hippasus. Hippomedon. Hippon. Hipposthenes. Hippostratus.
I.
Lacon. Lacrates. Lacrytus. Laphion. - Leocritus. Leocydes. Leon. Leophron. Leptines. Lycon. Lyrannus. Lysiades. Lysibius. Lysis.
Malion. . Megistias., Melissias. Melissus. Menalippus. : Menon. Meton.
P
. Metopus.
Milon. Miltiades.
Mimnomachus,
Mmnesibulus. Mnestor. Myes. Mylias.
N.
Nastas. Nausitheus. Neocritus.
O.
Ocellus.
- Ocylus. Odius. Onatus. Opsimus. Oresandrus. Orestadas.
P.
Paction. Parmenides. Parmissus., Phaedon. Phanton. Phaenecles. Philodamus, Philolaus.: Philonidas.
. Phintias. Phrontidas. Phrynichus. Phyciadas,
* Phytius. Pisicrates.
- Pisyrrhydus, Polemaeus,
σεν τος δα Ἡ δε - δι
Polemarolius. Sumus. Timosthenes. Poliades, - Smichiis. —— Tyxsenus, Polyctor. ^ . Sosistratus. —
Polymnastus. Sosthenes. |
Procles, . — Sostratius. ' X.
Prorus. Bthenonidas. 2 Proxenus. ur * Ww r 44 TXenocades.
Pyrrho. « Tl. |. Xenon trrsedarwe T E irae i Va. Eos t ο ifa MOT denaphentes;; Ut ^ Theodorus, . Kenophilus, τα υἩ μι) ^. d 'Threseus.^ 0 e Xentas, i0 12
rjv 7.2: 20 yfamur.. . vy door
Rhextbibs. ". hrasymedes. PA Le E Rhodippus, o0 Jimeek 2000 Z. | Timares. .
me: 1 Timasins. . Zaleucns. jj: ο. IDEEN PPS Silius. : -^ 1 fimesianax,. S opyrus.
l P eoe CATALOGUS odds
2:5 . Y E
SILDUPTHIUM PYTHAGO REARUM- e 11 1 m αυτ” L] f CI vu ών I í Vs Heg ο τὰ P "E j ^ (SP
-
Abrotelia. d "mi a Sichecratia. ' - ο "a ' ιν bu : » 9 d á » :
ph ooo tg Phüki — 5^ je »- E L. P isirrhonde d 68» rl q93 1... . ... Kasthemia Arcas. πα... ^5
Byndaice. MH E Bryo. ος ewe 4 M. " Y. T : ..G. . » "E, πα : . $5 c , Chilonis. uu Lx : S "Lheano, id Chleaechzga,.- A Ν. Thyrsepis. Crafaeicles Le AJNisteadusa Lace- Timycha ο...
, daemonis . .. . daemonia, ^ .:;.. "cr PU a φα αν δες "We PT e. " E -- 1 ο κα SUL i V ο... αν] l 3| . e I» X ! VC οι ας (3 / 5 - à i 5, FEL z 5 ! .. i : 4, Tom. INK : e" n. , ας /
κ: WW E SM vt E. κ .. 5. p. SM 4 '.
INDEE
NOTÁBÍLTORUM VERBORUM επι ros
5o.
, CUTIONUM, QUAE IN IAMBLICHI LIBRO DE PYTHAGOBICA VITA . LEGUNT"UH. Á (Numerus appositus indicat. paginam.) x EN -— -- cies NS 4. reso mess ua ντι o Ot "- 4βαξ, 56. . 2.001 δὺ ehe λείας, reuera, ἀγείρειν Ἰρυσύν " à96; δουν Syr 5,395 - acr oc GÀ. oW, P dms si rod my et Gio , 06. pn, 52 (Add. Eurípid. a bruoria, 63ο. p. Phoen. 507. $sq.)
ὀδιάπνευσεος , 899. ἁδιοργάνωτος , 154. ἀδυναμία, 220. ἀθρόως » 65 Ἀθής . GO vreg ,- 400. e&J'Gog 2, ia ; κος ἅτης, 296. | ίζω, 50. ἀναιρία η 378- ὅδο. ἀκοινώνήτος , 172. ἀκούσματα, 174. ἄκουσματικοί,. 66. — ἀκρόασιν ποιεῖσθαι, 66. ἀποδιδόναι, 172.
ἀκρόδρυα , τὰ, 46. 122.. ἀκύμαντος, 44
üxvola et ἀκαιρία, 398. ἀλεξανέμας, 3986.
Ν
ἄλλως τε κα, 286. ὅτο, ᾽ἁμάρτυρον πρᾶγμα, gud ἁμετρί, 76. : ἁμοιρεῖν, 122. .
: &ppog , 226.
ἂν siue éd» , cuxi optitito; 468. ἀνάγεσθαν, 40. ' δνοζοπυρέω » 148. 240. Gyoípaxroc » 3053. "^ , ἀνοισχυντέα » 454. ' - ἀνάλήψις, 144. τῶν din: ρημάτων » ὅσο "" ἀναλύειν corruptum ex áfe« λογεῖν, , 228.
ὃν αλυτικός ) 120»
ἄνάμεσον , 276. &r αμονή ; à "494
i^ pk 563 ἐνωπίνω, 1602. . * ἁπαράλογοςὴ 5Bo: ὠναπλάσσώ ; δή αν ο ᾿ἅπερ) 090i , 194. ἀναπόδεικτος, 174. περί ντος, 542. ἀνἀσερέφεδθαν ἓν. lovis, ἀπευδιασμός; 9 5.
418. EM ἀπό, de parte, 216, | ἄναφέρειν την ᾖναφορᾶν, 96. ἀποβιβασμός, 46. . ,
τὴν ἀναφοδὸν ποιεῖσθαν δπύ τινα, 270^. ἀνέγγνος, 278. ὠνειμενώτερος: 5 T : Avitpe PIS i65. |. ἀνένδοτος, 458. — ἀνεύσι aftté, 44.) ἀγεπιτή ωτός) MW ES d»ipaw "negí. τν") 94. Καινή. «twv περί τι, Tamblich, de commun, SUR: P. 208. Villes). ἀνθρωπόμομφος ῥ goo. confusum cum ἀκθρωπδκτόνος , 289. ὤνισοφ, 172. .- ὀνιφδικεῖκ'' 206. dowlaicerhu 12, 180. drremaqefisi 79. . GYTUToQ η, 456. ἄντιπελαργέω , 58. - ὠντυπερεσιράω , 58. ἀντίπονον, 56. . is ow ἀντίῤᾷ οπος, 138. | . ὑφηνβάαδεσύαν, 86. ἀνυπόστατος ) 450.
ἄνωθον, 366. 552. μικρὺρ - «votes »* «16, 246. ἀνωμαλία, σο. . 0 ὤνωμαλος, 4οαι; c5 ἄξιέραστος 789. 4 1)
ὀξιοκαταφρόνητος. ,4h ἀξιομάθητοῦ, 58 QS ὀφλρφέννν, 594...
ἀπαρά στου προζῥήσοι 394: . απ $, 340. . -
- 2
ἀποδεδεμιφηκέναι, 214;
ga rv ; -tonfusum . euni
(y 256. |
ksrólon Je τρις τῆς πό.
δόσεως να.» ) 102 éstaDoy f, 466. :
ἀποίκι og, 289:
noavácatis τῆς darti j
404. -'.. ’ ἀπολείπευν τὴν «τῶν deli»
ἀρχήν, 522. .- ἀποξενοῦσθαν: ja4 ἀποῤῥύπτεσθαι " αφ. ὑπόῤῥυψις, 4354.- ἀποσκορακίζειν, ᾿ 2940, ἀποστυγεῖν » 488. . ἀπόταγμα», 209. : ἁποτάσσεσθαιν προπέμητεί».
xüg,.369. Tw, 56. ümoréAeoua, 542. — - ἀπόφασις , 216. ως Μιλά ἀπονεχκαμένου,
ἀποφοιβάζειν, δ40: ἀπρόσκεατος, , 426. : ἄπέεσθαι et ἀπιοτέμνεσθαν; 203. ἀρτηρία ; . 154. a6. - ἄρτηροβολία , 81ου | | ἄρτν jy 313. . .. : ἄρχαίζευν, 484. ἀρχανόσροπρς, geg. ἀρχεῖον » 20g. . ἄρχεσθαι διά twoc ; 996. ὄρχή᾿ τὴν ἀργήν, 66». " κὀταρχάς; 14. :.. os
Nnuas,
564
ὥσμεν (bw , 3, $96. ι ἄσμενος ἀσμένους ; $0. ἀστυγείτονες πόλεις, δο. «ἀτέλεστος , 826, relig .154. s τος, 484.
iro ἔχευν, 586. ἀτυχεῖν το, 198. — οὕλημα Φρύγιον, 84e. αυτόματος, δ14.
αὐτοσχέδιος ,. 46. ἀφοσιοῦσθαί το, 284. ass. ἄφυγιάξω ; «44 ἀφυγιασμός., 189... ἀχειράπτητος 2 ὅδο.
ν' 246.
eB.
Βαρβαρικῶς , 186. βατήρ , 366. βάψιμος, 162. . βλασφημεῖν, 874. floiesí , 124. βοσκηματώδης , 430. κατὰ βραχύ, em
rn
Τεγωνόν. Tb 90b. τρωνὸν ἄπο- φδὀγγεσύαι , 982.
geveavoupya . καταγωγὰ παθήματα, 4δο. γενδτή Ὁ. . απὸ «ενετῆς, 560,
, ἐν yeveriio, 410. γενικόν, 446. 14g.
geyvào * gagersijod on ἀπὸ
4hóc 3 κο. Tov et Λεγοµένη con-
fusa, 496 . γεύω, 52. | ,
τὸ pes,
INDEX. .
γονή, δή, 2. γθάμματίδιον n 96. , γραωδης, 936.
ςυμνασιαργμνὴ ὠρλεεεία, 574 γύναιον, 366. . :
: b. Δασύς, 6 9, 296.
δεκεικός » 162.
Ücuregüv .TMOG redes,
160.
δηγµοί, de Ron 238.
ὁμμιούθγημα xi.
p 62. δια χρόνου vwog,
| διαβήτης , 246. διάγραμμα, 56. $76.
διαχωνιος ,. 948. ῥιαδέχεσύωώ τοτινάς, δε. διαδικάζεσθαε, 5ος. διαθεσµοθεεέω , 956. . δίαιταν λαμβάνουν, 264. διαιτητής, 264. διακρούομα», 402. Dwhauivesy » $26.. διαλυεδθαι, 270. 516. διαμεμνῶσθω, 16ο. διαμονή, δ98- διωμωκάνμοι , 460. διάπειραν λαμβάνειν, 204. διαπολεμεῖν 466. διωπορθµεύω » »49 διαρθρόω » 148. 338. διαστολή » 880- διασωζω » 46. | διάταξις, 6ο. — διατάττω, 4ο. διαερανόω.: .» 368.
διατριβή , 6o.. αερθωώ,
672.
Διαφωνεῦν, 879. 496,
|
,
P INDEX 565 &» αγματά , 52. εἰκοτολογίου ; 218b. . . rie Z 166. εἰλικρινεῖαν » 14μ-
δωκπαίαν, 488. . , eipapuévg* τὰ καθ sipags ! Oiebrévon , 'a63. μένην ὁραμενα, 458. |
διέρχεσθαι περί τενὸς, 472. δικάζουν y: Vg wauongayeiy , 252. εκαστικός, 36ο. δικτυουλκός, 78- πτρο, 246. νοργανόω, 188- διοργάνωσις , A40. woonusim, τά, «34. . διότι, 64. 84. δίπος, 5oo. δογµατίζενν » 196. δοξάζειν, 408. δοξοµανής, 118. δουλωθῆναν , 464. δραστικός, 536. . ὀύναμες i 3- ἔμβαδον, 576. υσαποσπάστως 90. δυσκατώθετος, 4oo. δυσπαρακολούθητός, 166., ῥυσσύνετος, 492. δυσφηµία, 560.
E.
"Eie eblineratum, 562. uii , de prima, persona,
ipi, ἔγγνησις, 460. . ἐγκίρνημε, 166. é 'πτω, 162. έυμα, 163. 4090, ο θα, 9384. εἰδέναι i. L συφουσιάζευν, 08. εἰκὴ καὶ og ἔτυχα, 428. (Conf. Schaef. in Indice ad Porsoni Aduers. p. 5406.) ἀἰκόδτάγωνον, τό, 482. d
: Éxn
εἱρήνευσις, 146. 452. εἰρηνοποιός, 586.
αἸσφέρευν eic τὸ xenóe, 556,
' ép παντός, δ4., ἐκβλαστάνω, 16g. ἐκδέχεσθαι, 266.
i» θιάζευν » $844 - ἐκκενέρότης, ἢ, 7ο. ὀκκεχυμένως , 264. d ἐκκόπτεσθαι, 460. ἐκκρούεσθαι » 410. , " ἐκλαμβάνευν » 24B- ἐκλογίξεσθωι, $26.
ἔκλυσις , αΦ4.
ὄκπε κάγειν, 160.
y » 490. 402. ὄκτοτα,. 129. 242. ἐμβάπτουν, 178. ἐμβεβηκώς, 438.
ipfifoten eig τὴν Ῥεωρίον,
ἐμπυπρᾶνω, 240.
| ἐμπλήντως , 240.
ἐμπορεύομαι, 164. ἐμπορία " κατ ᾿ἐμπορίαν, 20. - ἐμφαίνει, 154. ἐμφαντικός , 140. ἔμφασις, 540. ἔμφορτος, 78. rated sug τι, 66. nie 262. ἐναλλάξ » 3δοι. ^ ἐνωποθησαυρίωιν , 542. ἐναύσασθαι » 8432. ἔραυσμα, 66. ἐνδεδασμένος, 410.
ἐνδελεχῶς, 54
ἐνδέχεσθαν, 9ο.
3 -
! N ἐνδιώθετορ Ayo? , 458. | ὀνερείδειν τὸν νοῦν, 134. "ἐχέχεσθαε τοῖς λόγου, 66. ἐνήχημα, 153. ἐνίημε' elg µέτρον ἐγεῖναι, 522. ὀνθέως , 459. ἐνίστασθαι, 179. 450. ἐνορᾷν, 188. 162. évrQons, 26. ἐξαιρέτως et ἐξ σος ' confusa, $8. ἐξάπτεσθαν, 949. ἐξάρτημα, 309. | ἐξάρευσες, 150, ἐξηθτυμέναι, 206, ξίτηλος; 164. ἐξουσιαστικῶς » 454.- ἐξώφορος, 482. ἐπαγρυπνίο, 56. ' : £noyo ; inductio, 86. ἐπαλωλάξειν, 394- Vd n γῆς, 596. ἐπανότασιο, 368. ἐπώνοδος » 872. £nagr, 130, 2492. ém6) μέντοι; veruntamen, 40, ἐπειρίαι , 15. ἐπέρχομαι' πρῶτον ἔπαλ- ouv . 166. ἐπήχοος, 136. ἐπήροιαι τοῦ λογισμοῦ, 588. éní^ &ni- τὸ αὔτὸ, siniul , 854. ἐπὺ τὴν ἐξατησν», 28ο. ἐπιβόλλειν, 3172. ' ἔπι oA] νουθεσίας, 240, ἐπιδίφριος, 480. Mia ἐξ ἐπιδρομῆς, $9.
buioa, 250,
EN DE X. *
ἐπικιγήσαντες; 46. ἐπίκτητος, 416. . ὀπίκυκλος, yo. (Conf. Idelo» in libro: Museum der Α]- a) e Bd. 2. p. ρω
4
τῇ ὀρωμένη,
ἐπίνοια τὰ δι ἀπυκοίας λαμβανόμενα, go. ἔπι» voía καὶ μεθ όδῳ, 54. ἐπιπλονή , 146. ἔπιπολαζειν, 290. ἐπιπρόσθησις , Το. ἐπισκέπειν, 226. ἐπισκιάζεσθα», 14. ἐπισοφίζεσέλαι , 184. ἐπιστητόρ , 556. ἐπιστρέφενν τινά, 26. ὀπίτρισος, 259. 276. ἐν dr. τρίτῳ λόγῳ, 264- ἐπιτυγχώνειν, 86. émpnuitur , 552. ἐπιφθέγγεσθαι et ἀποφθέ- γεσθαν, 542. . ἐπιφορὰ vis φυχῆς καὶ ὁρ- μη, 416. ἐπιφορήματα , 262. ἔπογκος, adiectiuum unpe ctum, 398." intimos, 16. | ἐπόχησις ex ἑποχή, 196. ἐπῳδή 94 ἐπωνυμύς τινθς, 12. 104, ἐργολαβεῖν, 480. Part 444- ἐρυθρῖνορ, 286. ἑτοιρείαν συνάγενν » 498. ' ἕτερος et ἔταξρος , ᾿ 81ο,
ἑτεροφροσύνη, 74.
(te, iam inde, 554. (Strab,
RxDEX:
VIII. 8. P si : Tageb. ik ἐφείων à ἔτι τῶν χρύνωφ. 9) ἔεοιμος'. Pv ἑτοίμφ κατα-
^" στῆναι , 78.
εὐαγγελίδομαι, 54- εὐάγείαι ψυχῆς ,. 156. . εὐαγῷς et δύαυγής, 228. 250, | (Add. not. in Protrept. P. 560), εὐανάδοτος » 56. i εὐγενῶς et ἐντελῶς, 499» - ευ μοσύν 9 B eia 29. k εὐετηρίᾳ, 146. εὔθετος, 210. εὐπαρακολούθητορ et ἅπα- ρακολούθητος , 226. εὐπερίγραφος , 638. εὐστατεία, 586. ψυχῆς, 28: εὐτακτεῖν, 186. jio. | εὐφημεῖν. 210. 502. εὐφημία, 318. 832. υφημος διάνοια, 316. υφυῖα, ὃδ. εὐφυῶς, 54 e ἐφάπτεοθαι λύρας, 288. 7 | ὄφεσις, 156. ρόδια, δή. — .. ὀροδιάζίσθα,, 4. - ἐχεμυθεῖν, 204.
ἀχομυθία, 396. "i
éysonuaoUvn , 482«
e Ζυγός, 946. ζὥπυρα, $12. s H.
* "fenis, 864. -
prc 254. ἀπὸ ἤγεμο- . eias. τινὸς ενω, 24.
^
dose. "Wu, 496. m δρα; 4
— ἡμικύκλνο», 6o. (Add. Goe-
ας ad Cic. de Leg. PA
i» dicli λόνῳ, 252. | ἠρῷον πολυάνδριον ? 506. |
6.-
Oovarón , 242. | Φεμυστεύευν, 280. 572. » 4 Ü'soxpaaío καὶ 1j ] πρὸς τὸν
Φεὸν & ὄνωσις, 470- Θεολογία, ἡ κατ ἄρυθμό»,
Sof... ες * ἀπὸ Dav, 554. δεύω , 499. - οὗ Φεωρητικώταξοι τῶν gu
-Aosügo καὶ ὃτν μάλιστα | ιός. 282.
s τὸ Φῆλν, 398. — A T
Φολερός , 166. | usw μούσεῖα, δι». doÀóm, 168. . θυμηδία, 398.
οὗ “δυραῖου, » 448.
« ύσιμον (Gov, 220. Ν)ωπεία͵, 446. |
v
L
"Iüía-&moonüv, 200 ^. 1διάζουν 2 £50.
ἔδιασμός , 500.
ἀδιότροπος, 484.
ἱορῶον, 220.
ἱεροσκοσία, 202. Ἱερουρχεῖν τελετάς, 80» ἰσόχω 0g, 250.
ἰσοπαχής, 250.
FK D
/
568
isoc: sic ἴπον φωθύσιόναι 134. éníogg , 392.
Ἰσόδτροφος, 250.
. lorgo , 362. 542,
ἑστορεῖν, 470. ͵
ἱστορία, 194. ν΄ |
K.
uie diii 234. € της, 286. edis tus su ἀνστέλλειν | ἣν τοῦ σωματὸς. M, : n zü καθόλου, 558. hà δη &aí lo 258. η τῶν μαθημάτων, 52. χανω», ο καπηλεύειν , 478. ἁἀρτορούντως , 449. Sorà* καθ’ ἑαυτὰν γενάμο- νος, 492. καταγνώναι, 466, vaccdeiodu, , 822. καταδοξᾶζευν » 364. . ο. µέλος, 154. 474. :ααιάληψις ει κατάλα λα.
1389. sar ic ὃν αρ Φμοῦ, --
παταλιμπάνειν, 494.
καταλύευν, deuersiri, e:
,sarauóvac , 258. - καταπέπτδιν, 403. πατοπλάόµατα, S46. καταποντίζειν, 26g. 286. καταρνὺμεῖν μετὰ τινῶν, 68. κατάρτυσις , Σή9. 206. καταστολή] σώματος ; ; 98. κατατρέχειν τις » 874.
κοτοδανάστασις » 144. $99.
κοτεύνησις ; 285. κατέχεσθαι ὃν —, 190." |
INDEX
κολόνω, 450.
κομήτης, 0 ày Σάμῳψ, δο. '
κρεῖττον , numen, $oo, οὗ κρείττονες 9 dii, 9512.
γνος, 164. | i aw AN , τά, 296.
. * 4. 4εκίς , . 056. . λῆψις δεὸε δεξιῖς, εθο. Δι ονωτός, tog.
Λόγος, κατὰ λόγον, i i
: M. Moin, nds
, ai ἄρων νῇσον , 176. .
ov ' 'fiékv μᾶλλον ἀθν "μιτώτερον, 586. :
" μαρμωρυγή, 450. ματαιοπονήµατα, 5B... '
μεγαλοφυΐα, 222. µεθαρµύζω, $42.
s μεθορμίζω , 49. d
μειζονότης 248. elóugullog , ,A13g. | µελαναυγής, 168. μεσεμβληθείς , 96ο..
εἰς µέσον παρέρχεσθα», ας μεσύτης , 376.
µετά: μεθ) ἡμέραν; 10.
αποησς 655
(Adà. Θόβεοβκάν ad Mi visi Viirih Protit; f. 66:
pMsvaso μεταξύτης:, 249. 158. µετάπεμπτος, 464. μοτομώζεσθαό, 490. μετοχὴ τῶν Low? , 254. μετριοπάθεια, 298. μοκάξειν » 40; μόνος αὗτός, 154. ᾽ μόρσϊμος, 484. μύημα et μνῆμα, 58. µυῇσεις, 164.
JAN. M Νὴ dio, 150. 246. γοέω * οὗ νένοηκότερ ,. 840. τὸ γοητικόν͵, 1892; οθεύειν τὸ γένος , 98. φομιμύτης ; 146, 459. φομοθετέω, 236. E 2οσοκομεῖν » 884- vovissixüc , 10; φοῦς' τὰ xotà νοῦν δρώµε-
wa, 458. " νῦν μέν —- νῦν δέ — viv δέ -——; 24. . φωχέλια, 134. 244. ων. 7
ξενίζειν, 472. «πρός τε, 26b. Eévog: imb ξένης, 64. -
ο.
Οἰκείωσις πρὸς τοὺς Φεθύς» $230. .«
eritendns |
etitewi 9uoo 18. ^ 7 οἰκονομεῖσθ ἄν eil m ito- λιτείας, 388. E οἰνοφλύξ ,- η ^. ^ οωνός, 186. En e bxrágojeg, x89. Ὀλυμπιόσι , 124. | ὁμακόειόν, 66. «66. - ὅμάκοοι, 154. δ44. ὅμαλόρ" ἐφ᾽ ὁμαλοῦ, 40$. ὁμαλῶς 394. ὁμιλίά οἳ ὁμαλογία, 295 ὀμμωτοποιός P που ὅμο µία, 74. ὁμό e, 369. ὁμοφνής, spa. ὁμωνύμως ὄντα, 556.
ὑπωςδήποτε , 49.
ὀργιάζειν , 166. seg.
ὀργιάθλοί, 154. ^ "7
ὁσία, δδ4.
ὁσιότής » 734. | E
070g, cum infinitiuo in ota- : tione obliqua, 54.
ὅτι εἶ μή, 44. |
οὐ μὴν ἄλλα, 496. ^. 7
οὐριοδρόμεῖν, 286. )-—
οὐσία᾽ ἄγειν εἰς γένεσίν tà καὶ οὐδίαν, 426.
οὕτως, cum superlatino, 190. —
0004 , 220.
ὄψα δαλά
π.
1Πάγιος, 246. ἳ
πανδαρτάσοις ; mudagris , », 218.
ποιῶνες, 258i ye
πἱακμιγής , M6. AN
ἵπαρά, cun. accus, propter, 572.
. . mTivog , 329. "
io
παραβάλλῳ, commendo, 86.
transeo, '524. παβαδόσιρος, 94. . SER QUT TT6QG », 29. παρακατάθήκη, » ϱ4. τὸ παρακείµενον ἑούτον m
E à 5 πο &VUG 0, 88.
5r MA $6."
tno..pvOAM
mpgalari πρὸς — σα.
τῆς ψυχης, 258-
παρα ογίδεσθαι , &66.. παροαμίξ, 24D. ! S. ] παραῤῥεῖν, 560. παρασπάσασδαί τι, 14. παρατεταγµένως, 4598. σεαρηκονσµένως, 492. TUN παρίστηµι et TFGQUUOVTJUL ,
δοῦ.. mago ἤσθωώ τι, 168. ατατρυκάς 2 10. πεῖρων λαμβᾶνευκ, 86. meunes,. /ü,, 97865 ^... πτεπδισµένως 4.90. «) πεπρωµένη, 4δ8. περίῤλεπτος, $70. , fiepimynpora , RÁA- περιπετής, 504. - geguróAnoig, 136. , 7... Beg ῥῥηένασθρν, $80. i44 πτέριῤῥοντήριο», 47δ. |
πτερισσός ; ὦδι. τὴν ψυχη»,
370. περιτχότερον ; 909 περίστατος 76.
πυνυσθείς, δο8., .. πισεευτικῶς , 292. Dex qu. άσμα, 84$ - ET πλεϊόνι ὁ ique ,. 86: πελεονεζία σεν ra as. 224. πλησιάζεω, Tin. discipplwn (566, 2692, nm
N
INDEX.
de. 250. ποιεῖσθαν xad ἑαυτοὺς, Q4« ποικιλώτατα, 2.
"πολίζειν " ,66,
πολυειδής, 378- πολύσαρκος , 409. πολυσχιδής, 34ο. πολυωφελήρ., 246. πόπανα, 10g. . πορυθέντα , 16ο. 4] ποσὴ ἐπίτασις , 366. πραγµατείᾳ, 174. 192. 890. πρες εὔευν , 242. — προάγειφ et προςώγειν, 264. 985. 574. , προαιρετικὴ κίνησις, 276 προαλής, 164. προβάδην , 62. προηγούµενον ,970. προκύπτειφ , 166. προλαμβάνειφ περί τυρος, 16, προμηδεῖσθαι οιπροθυμεῖ- σθαι, 252. mosedeqrue τυνά τν, 906. προοβαλὼν, 199.
P προρηλόω , 450.
3tgocite * πρροήκατο, 52.. προρκόπτειν τινί, 966. 374.
προςορμίζεν » 49,
p
προροχή, nauis appulsio, 46.
προσπαέζειν TU, 124.
προρπερονάω, 450.
mgoornoousda et προςῦη- αόμεθοα » 62.
περορτβέχ», ag.
προρφέρειν. et προῤφέφεαθω τροφῆν, 489. προοφέρε- σθαι ἐπιμέλειαν, 6ο. πρόρφυμέ TU, 52. προ- πεφυκέναε, 184- «ιράσχηµα aowiaDok se, 164. προτέρηµα ; 29. 3θ. "54
YNDEX. bar tÜ προφερέφ,᾽ 482, συγκλυδάζω» 1382» ^: ον Tro pore): , 58. συζυγία, 240. 250. τὼν ατροχειρίδεσθαί λόγους, 96. ονέωκ, θ4. πρωτεύω᾽ οἳ ποπρωταυκό- συλλελογισμένα à ἄκρως, 530.
τες, 68. ' συλλογισμὸς πληρηςν ὅδς,
πτοεῖσθαν, dod πυῦμὴν ἐπίτριτοο, 278. πυθόχρηστος, . 489. .
P, "Póreew θάνατον ; 454. δικνάός, 40&. ῥοίξημα., 156. P3 Z saepe: dlisit copidum xai, 566. σεµνός: ἐπὲ τφ σεμνοτότῳ, ό8. σεσυρµένος. πλοῦς » 44. σηµάντρια, 236. . σιτεῖσῦαι, " struct. 1294. διτία͵, 546. σκυλακεία, 426. σοφίξεσθαν, 294. σπένδειν, cum genit. 826.. σπέρματα i. q. ἀπόγονα, 456. (Add. Thucyd. V, 16. ibi- que schol, Virg. Georg. II, 152.i:izna leonum.) — σπονδειακὸν m ,*40. στειρώδης 3 154- «στόφανίζης ἁγών , 106. στηλιτευδέντες , 492. στυχάββσθαι, 2980- 414.
OTQUTEVEO-U Qu ' arQocelowy 5 404. $us |
orpoyyveq PY 594.
στύφειν, 169g. ,
συγκαταθεᾶναν, 466. τό αυχδείµενα, 966. .
.de h. νι, ος -
συμβᾶλλειν twi, δή. | συμβιβάδον 182. pO 28 συμβιβασμόρν 146. 4δο. | συµβίωσιρ». 7... x συμπάθεια οπή neis ἐπίγεια » 936. πύμπτωμαν m συμψαύων 27, συγαδικεῖν, 96. .- συναλίζεσθαιε, 118. (κι dian. VL. 5 10.)
| συναρµογή 9 248.
συναφή» 954. συγδιάγειν, 844-
συνδιοφθοῦν, 202 «^
"σύνδυο, σύντρεις, 814, v
σύφεγγυον 266. ^ .' * συνείρειν͵ τὴν vene 5e συνοκτικόρ; 448. συνεπίστασις, 590. συνεπίτασις, 44. συνευωχεῖσθαε, 219. συγίστηµι: οσ b, .. fransitiue, 51:2. (Add. . Schaefer. ad. Dionys de , comp. verb. p. 851.)
| σύννοιαν 458 .,
cvyovuopóg v" 490
συντεταµένος. - διολορισμόρ, 246.
αύντροφος ἀπινήδενσεςι e.
αυντυχία, 240. ' 3 "ERN Q^ $
* συσσίτια, 918.
σφετερβεσθωε, 276, . σφοδρότης, 138. - - σχεδιάζει) 498. σχετλιάζενν, 26,
bad
σωµασκέω,- 186. ψώμασκᾶές- 416. . RE
Ταραχής, de αλά fluxu; 250.
χἁσσειν àní τε, 96.. )
τεκραίρεσθαί T, Θή.
τελεῖν ἱρόκ; 356Q. —
Σέκματᾶ 198.
τετρακτύς» .7ό $16.
τίθεσθαι πρὸ rijs διανοίαςι 369.
τιμᾶσθαι τοσθύτονι 502. :
e«pxói . xa
sormaxáde,: $120, .
αρὺς tOUTO, in tantnm, 142. (In Herodiam. VI. 6. 5
sibi respondent rragó τοῦ.--.
» ε
το ---παρ οσο.) : ^ τρίκώσα», 256. . í , eie σπένδειν et itum cto, B3B... κατὰ τρόπον 589.
y T. : "TBpwesewis, 560. | ὑπάρχειν πιγόςς 116. 142. rragyos, 186. 288: ὑπέρ'
παντας, 94. Vrregaígew ; v DE ὑπέρερώ.. 40.. | s ὑπεροχή » 568. : ὑπερφόγγεια, 158* OmÓ et ἀπό ,' 276. | ὑποδοχή, οόοι ὑπόθεσιςς 84» 276. ἡπύλειψις. » 70,
ὑπόληψις :. 64. 994. ὑπολογίζεσθαι, 14.
}
τπτ - ὑπὲρ ü-
YNDEX.«
ὑπφμνήματων 590. ὑποσημειώσεις» αα6. .üxocipégew ες τὰ ἴδιαν . Ἀοό.
ὑποτίθεσθαε, 198. . ὑποτιμᾶσθαι ; 5B. ὑπατράφειν τὴν δύναμιν, 48.
υπτιοτήςν M58.
EE) Φαρμακεῖαν, 246. Quos, "34. C φθαρτικός, 529. φθειρίασις, 584
7υµναστέω, 54e φιλοκύων, 426. — .
. 4v 0Àoyov, 998.
φίλοβνις , 426. φιλοσξοργία, δ4. φιλότης, 8á2. .
uiia, fig... n Opp. ὑπὲ ἄσνήσεως,
mong µονέω, 150. qoi ογία, 146.
φύοις, sexus, 100.
λαλκοτυποῖον, 246. χαρισεήριον, τό, 158. - γαύνωσις, χα. . .
OU χεῖρον, 228. (A44. Schae- fer. in notat. crit. ad Ia- liani in Cofstant, eee
' orat. p. XIL)
χειρονομία, 210,
45100010508 y $5409. .
45000106 y 420.
χορηγότης φόνων, 396.
χρεία, εὈλεμειπάοι, 376.
χρηµατίζεσθαέ, 198. |
qoovílew , 498. χρόνιος , - | 864.
3Powra ;, 108. wpsvdodoEéo , 510.
Be Ld Ld - 1 E * ps n ^ ) ' / 1 : - - * i i 4 Lj
14
Eu
1 : ΄ bugie. M28
yide idibebs 9 190. : Φωμίζω, 192.
42.
E αρυνή s-$5
- ὠφελῖσθω ᾱ o sic πα» - 94 τυνός τε. 5. ὠφελού- Lodi e edic ; $0.
t [d à!
21i. s r€ - m LI / ew -« H - — - b - . me aii a-— * - Ed '
^ (J* e - - - , ο. A Pos ixi p νρ - era .- IN - 5 —- ' : »
ΕΠ ΓΓΕΤ ΤΕΙ
ΓΓΕΤ
562. — 482.
CORRIGENDA ET ADDENDA.
* PFEEPEM Ld
lin, 5. leg. καὶ pio TIG. ΄
— 16. --- περιουσίας.
not. 11. post στι adde signif
— 1. lin. 15. leg. innumerabilibus. — ᾖ. — α. — praeditis,
w— 6. — qnod. lin, 14. m πρραλάς pra προαλλεῖς, , praeeunte edam Cd. Cis,
— 8. — ᾿παρωσάμοναι. — 16. — οὐκ εἶσί. 4
0 not. 58. — Μις). -
lin, 7. — καί.
— B. — naturale;.
nota 21, est nota Kusteri.
lin. 15. pone colon ante σηκώματα.
not, 4. lin. 4. post significat adde consonantia.
— 29. leg. ἀπύδεσυν.
hn. ο. — στρατευοµένους. |
Ad vocab. τοῖς ἀνθρώποις lin. 15. haec Kusteri nota addenda est: ,,Sénsus exigit, vt scribatur, τοῖς ἂνθρωποκτόνοις , vel ἀνδροκτόνοιςι"
lin, 6. post ἀρχὰν delend. comma.
nota 106. est Jmsteri, !
not. 57. lin. 4. leg. Kust. pxo Kiess,
lin. 1g. leg. conuitiis,
not. 25. lin. 15. leg. coniungi. |
lin, 1o. post βίου pone comma, .
^
»
|
P 4
— a $E, — ιν menie
LI "." ^
. P "" "1 "m .