ie sr a fr f # ” En £ A Ad“ 3? | £ u di hi we vr „A 5 Ku ie er vi bin “ ” 4 - Tr ee 2 Art INEeRr DL Ah, RL RU I , rar BE NRRNT, Ver | Anaai & ‘ £ Pe 3 % RL u er Y - Ge v > 099) Ir. RR, 2 nk EN Er “ nv r ” “ I UERDILRN In Ka nA fl il RUN AUR RUN ER, KR NN + IE RRARN x, ” R e der». klora Russlands*:..: 427 29#8 BD TANICAL — ArnaRz Zar ehe (vperaceen __ insbesondere nach den Herbarien der Akademie der Wissenschaften bearbeitet von ‚ K. FR. MEINSHAUSEN weiland Conservator am Botanischen Museum der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften zu St. Petersburg durehgesehen und herausgegeben von Dr. d. KLIN GE und W. KOMAROW. „Acta Horti Petropolitani“ t. XVII, Nö 5, 1900. et ee. Ta y en RE fr Er j Data Dar 2 an j EN u; u TREE 20%! x Rs iu: Lan 69 A a ER > Ne . Fr a " f 7 . “ U BIER FE ie Er F De n BT Ar 2 er 22,9 | ya PR che age Dust ER er i -f { k h Rn Ic FO Ee = > 2 5 6 £ h } P) Ei h - . . an? E ' 2,7 [> dr R ” Pr ; ei A 2 MI Fgaa RT Kin EREFR, = x '> Er t ER . Be ie aan, PN Ex R N ra u 2 # . 3 y ’ Ye b ve Y u nn x r ’ gi dal AL t- z ”. e er r Bi ’ % 2 ds P s . af. N N 1: et wur k % e . 2 gl > N 2 > e Pu ö w « ik Ya FR fe EN WR > Fr BR ar REN NT RE RO EISEN d ’ TE, ‚ r ’ M * TE gi EP ah x »- \ Ir u ß £ 2 - Mk 2 AR) En, ir OTB penakuim. Hacrosaımas pa60oTa (TOCMEPTHAA) IIPHHAMIESKUTB H3BECT- HOMy 3HaToky ceM. Öyperaceae, KOTOPbII 3aHmMalcakH BTUMB He- JeTKUMb CEeMeÜCTBOMB BCO CBOW JA10ATYIO sRUBHb HM OCTABIMIb HECKONBKO PYKOlMCeli. OAHa HM3b 3TUXB PYKOuMcei, HMEHHO Cyperaceae florae Rossicae (yIOoMAHyTaf BB HekpoAorb, CM. erp. 208), IpencraBıamwman Tepeumcnemie BEBXB U3BBCTHBXE, a YACTbI) H MHOTHXB HOBBIX’b BH/IOBB Cyperaceae Bceü pyccRoli dpIOpEl, OKAsalacb HACTOJBKO BAKOHYeHHOH M 3akımyaıa TaKyWO Maccy (baRTMHYecKRaro Marepiaa, YTO ee HaliteHo ÖBLIO IIOTe3HBIMB Hameyararp. IlpapBıa, enmMcoRbB BEBXB Uyperaceae (300), He CMOTPA Ha T0, YTO OND BecbMa 3HAYNTEABHO TIONOJI- HITB Hamm CBBABHIA, HeIB3A HasBaTb II0.JIHBIMB, HO BCe TARU OHB ÖBLIb KPHTMHYeCKN IPOBbPeHB CIHeNialmcToMB, YTO Yike camo TO ce6b ÖBLIO BecpMa U5BHHO. PyRonnmeB TpeöoBana I1po- CMOTpa, KOTOpkHÄ MH BasuIB Ha ceön B. Jl. KomapoBp, 3aHuı- MAaBIifICA Bb 3T0 Bpemst 06pa6oTkoli aslarckuXxp Üyperaceae. IIpı mosb30BaHim 3Toli pa6oToli He HYSKHO 3A0BIBaTb CIBA. O6CTOATEIBCTBB: 1) pa6oTa 9Ta — MOCMEPTHas, CTBA0OBATEIBHO, HeCOBCEMB 3AKONYECHHAA CAMIMB ABTOPOMb. 2) ABTOPB MOAB3OBAJAICA, eCJIM He HCK/HOYHTEJIBHO, TO TJIABHBIM’b o60Pa30MDb JIHIUB KosuIerniamm Aralecmim Haykb, OTKyAA Bbite- KaeTb HBKOTOPHIH HeA1oCTaToRp MarTepiara. 3) Pykonnch oYe- BU/HO ÖblIa 3aKOHYeHa CPABHHTEJIBHO AaBH0, TaRb KAKb Bb Heli He IIPMHHATEI BO BHHMaHie HOBbHLUNA IMTepaTypHpIA AHHBIA (Harp., pa6otpt KRmkeHTarls m Ap.). 4) llepeuncsennpie BB 9T0H pa6orb 300 Bn1oBB ÜCyperaceae (He cunTast Pa3HoBNIHoCTeN) He IIPeNCTaBAIAmTb NoAnaeo UXB CHucka. 5) BB CamkllÄ TeRCTB Penarnia He cow1a ceöa BIpaBb BMbınnBaTbca; MNmMIB Bb HBKOTOPEIXB MbCTaXB CTBJAHBI BEIHOCKH. Ina IONHOTBI re CHUCKA BB Mpmöapgıenim (Addenda) yrasank HBKROTOPHEe IPOIyIHeHHbI®E BHABI, KOTOPble MOTYTb COCTABUTB 0IN0.IHeHIe Kb _ MepeuIcJIeHHBIMB BB PYKOIMCH. Vorwort, : Wiewohl Meinshausen für das vorgelegene Manuscript den umfassenderen Titel: „Uyperaceae florae Rossicae“ vorge- sehen hatte, haben wir uns durch triftige Gründe veranlasst und nach reiflichen Erwägungen zu dem mehr eingeschränkten Titel, welchen wir dieser werthvollen und fleissigen Arbeit vorangestellt haben, entschlossen. Es ist nämlich den auf nachstehenden Blättern niedergelegten Bearbeitungen aus- schliesslich das besonders aus Sibirien stammende Cyperaceen- Material des Herbariums der Kaiserl. Akademie der Wissen- schaften, dessen Conservator Meinshausen fast ein halbes Jahrhundert war, von ihm zu Grunde gelegt worden. Das Uyperaceen-Material der übrigen für die Flora Russlands mass- gebenden Herbarien, ‘wie vor allen das des Kaiserl. Botanischen (iartens in St. Petersburg, ist wohl auch berücksichtigt worden, jedoch nur theilweise und in den letzten Jahren so gut wie gar nicht mehr, so dass, im Hinblick auf die grosse Anzahl von unberücksichtigten und nicht aufgenommenen Novitäten, welche gerade in den letzten Decennien diesem Herbarium aus den fernsten Theilen des ungeheuren russischen Reiches zuge- flossen sind, die von uns gegebene Fassung des Titels in einem berechtigteren Lichte erscheint, als wenn wir den vom ver- blichenen Autor gegebenen in Anwendung gebracht hätten. „Ipyası HUmıep. CII6. Bor. Caza*, r. XVII. 14 (5) 226 K. Fr. Meinshausen. Schon früh muss das Interesse für die Cyperaceen bei Meinshausen erwacht gewesen sein, denn auf der von A. v. Schrenk in den Jahren 1840—1844 geleiteten Expedi- tion in den Altai und in die Songarei sehen wir ihn seine besondere Aufmerksamkeit dieser Pflanzengruppe bereits zu- wenden, welche inmitten des auf diesen Reisen gesammelten mustergiltigen Pflanzenmaterials, in quantitativer und qualita- tiver Weise noch besonders hervorragt. Ausser dem in grosser Fülle selbst&esammelten Materiale aus Centralasien, Südural und Ingermanland und ausser den in dem Herbarium der Aka- demie von älteren Reisenden zusammengetragenen Cyperaceen, haben ihm reiche und abgeschlossene Sammlungen dieser Pflanzengruppe späterer Reisenden aus den verschiedensten Theilen Russlands zur Bearbeitung vorgelegen, von denen ich beispielsweise hervorheben will die von Fr. Schmidt aus dem Mündungsgebiete des Jenissei und von der Insel Sachalin, von Maximowicz aus dem Amurgebiet, von Czekanowsky aus dem Tunguska- und Olenekgebiet, von Alb. Regel und von Frau Olga Fedtschenko aus Turkestan und von einer ganzen Reihe anderer russischer Reisenden. Gleichzeitig wusste er Bekannte und Freunde in Sibirien und sonstwo in entfernten Gegenden Russlands zu veranlassen für ihn speciell za sammeln, wie N. Martianow in- Minu- ssinsk, Mag. K. Golde um Tomsk und in der Krim u.a. m. Es ist immerhin ein sehr reichhaltiges, aber für das Gesammt-Russland durchaus kein erschöpfendes Material ge- wesen, welches er seiner monographischen Abhandlung zu Grunde hat legen können. Ein Vergleich der Artenzahl vor- liegender Arbeit mit der der Flora rossica von Ledebour ergiebt für erstere, nach Auffassung und Fassung der Art von Meinshausen, ein mehr von rund 100 Arten. Ob man mit der zuweilen etwas zu weit gehenden Spaltung der Arten sich einverstanden erklären will oder nicht, so hat doch die vor- (6) . Die Cyperaceen der Flora Russlands. 227 | liegende Abhandlung das unbestreitbare Verdienst nach einem Zeitraume von genau 50 Jahren wieder einmal dem botanischen ' Publieum diese interessante Pfianzengruppe aus Russland im Zusammenhange vorzuführen. Späteren Speecialforschern bleibt ja immerhin die Aufgabe hierin mehr, Klarheit und vor allen Dingen mehr Wissen- schaftlichkeit hineintragen zu können. An dieser Stelle muss erinnert werden, dass Meinshausen zwei kleinere Arbeiten bereits über die Carices veröffentlicht hat, welche beide im „Botanischen CGentralblatt* zum Abdruck gelangten: „Carex livida Wahlenb., ein neuer Bürger der Flora Ingriens, 1887“, und „Ueber einige kritische und neue Carex- Arten der Flora Russlands, 1893*. Ebenso darf nicht uner- wähnt bleiben, dass dem Manuseripte nachstehender Abhand- lung noch ein zweites Manuscript beigefügt war, welches nur die für die Flora Russlands neuen Arten und Varietäten, also einen Auszug aus dem Hauptmanuscripte, enthielt. Aller Wahr- scheinlichkeit nach sollte dieser Auszug als besondere Arbeit von Meinshausen publiciert werden, wir haben jedoch von der Herausgabe desselben Abstand genommen, weil in dem- selben nichts wesentlich Neues niedergelegt ist, was nicht auch das Hauptmanuseript in etwas veränderter Darstellungs- weise und Form enthält. Herr W. Komarow, der zur Zeit die :CGyperaceen der Mandshurei in Bearbeitung hat, übernahm in liebens- würdiger Weise die Durchsicht der Diagnosen, sowie den Ver- gleich- der letzteren mit den Originalexemplaren des Cyperaceen- Herbariums aus dem Nachlasse von Meinshausen. Wie schon hervorgehoben, ist in vorliegender Arbeit die Aufzählung der Cyperaceen Russlands keine vollständige und es dürfte daher mit Freude begrüsst werden, dass am Ende dieser Abhandlung ein kurzer Nachtrag über im Texte nicht () 14* 228- K. Fr. Meinshausen. aufgeführter und von Meinshausen übersehener Arten angefügt ist. i Einer günstigen Beurtheilung dieser vieljährigen und mühe- vollen Arbeiten von Seiten der Fachgenossen gewiss, ist es mir eine angenehme Aufgabe, aber gleichzeitig auch eine schmerzvolle Pflichterfüllung gegen meinen verstorbenen Freund gewesen den nachstehenden monographischen Versuch der Oeffentlichkeit zu übergeben. St. Petersburg, im September 1900. Dr. J. Klinge, Oberbotaniker am Kaiserl. Botan. Garten. (8) Die Gyperaceen der Flora Russlands. I. Kyllingia Rottb. Rottb., Descriptio et icon. plant. p. 12. t. 4. — Benth. et Hook. Gen. plant. II, p. 1046. K. Kamtschatica sp. n. — Dense caespitosa, breviter prolifera ; culmis pluribus gracilibus mollibus triquetris basi pauci- foliis; foliis linearibus, tenuibus planis carinatis culmo brevioribus; inflorescentia capitata, plus minus dense globosa, rarissime fissa; phyllis involucralibus foliaceis longissimis; spieulis ovato-lanceolatis apice longe attenuatis compressis unifloris; squamis tunicatis ovato-lanceolatis carinato-navieu- latis albidis, apice attenuata producta parum excurvata, carina sparse viridi spinoso-hispida, lateribus nervatis, superiore in- feriorem superante; achenium rotundato-obovatum, apice obtusa breviter mucronulatum, utrinque compresso-biconvexum fusces- cente, gluma dimidio brevius. Stylus bifidus, stigmatibus paulo exsertis achenio plus duplo longioribus. Hab.: Kamtschatka bei den Malkinskischen heissen Quellen, 1833 von Rieder gesammelt. Unsere Pflanze ist ein weiches und zartes Gewächs, welches K. pumila Michx. (nach Exemplaren aus Mexico) sehr ähnlich ist, hat aber stets nur drei Hüllblätter (bei jener sind meist vier, auch ist die Wurzel dichter rasig). Die Aehrchen sind doppelt so gross, schlanker und scharf zwei- schneidig und sitzen weniger dicht und minderzählig in dem flachen Köpfchen. Ferner sind die Dimensionen der Achenien im Verhältniss zum oberen langzugespitzten Schüppchen andere. Bei unseren Exemplaren ist dieses fast ein Drittel der Länge des unteren Schüppchens und fast halb so lang als der (9) 230 K.Fr. Meinshausen. Griftel, der mit seinen Narbenenden wenig über das. obere, innere, kürzere Schüppehen ragt. Mehr noch fallen die auf dem rundlich ausgebogenen Rücken, wenig entfernt von einander vertheilten Borsten ‚auf, welche beiK.pumila gänzlich fehlen. Durch diese Art hat die russische Flora einen neuen Gattungsrepräsentanten gewonnen, der, obschon seit vielen Jahren in unseren Herbarien aufbewahrt, unbemerkt, auch der „Flora Rossica* von Ledebour vorenthalten blieb. Unter verschiedenen aus Kamtschatka erhaltenen Sammlungen ent- hält sie auch nur die Collection, welche im Jahre 1834 dem Kaiserlichen Botanischen Garten von ihrem Reisenden aus Kamtschatka gesendet wurde. Die Exemplare sind im besten Entwicklungsstadium eingesammelt und genügend conserviert, so dass sie leicht erkannt und als neue Art beschrieben werden konnten. Für eine Kyllingia, deren Arten alle mehr südlicheren Länderzonen angehören, ist der so hoch im Norden hinauf- gerückte Fundort sehr auffällig, um so mehr, als in Ost- Asien, wie bekannt, der nördliche Florenteppich mehr als sonstwo nach Süden rückt. Auch in den bestbegünstigten Gegenden dieser Zone von Nord-Amerika ist noch keine Kyllingia gefunden, wie überhaupt dort sie erst in viel süd- licheren Landstrichen genannt wird. Hooker, in seiner „Flora Boreali-Americana“, nennt keine in seinem (Gebiete, während, wie es doch scheint, gerade in diesem Welttheile keine geringe Zahl und, namentlich zunächst verwandte Arten, fast ausschlissliich im. südlichen Nord-Amerika ihre Heimath haben, wie dieses auch die zahlreichen Fundorte in» unseren Herbarien erkennen lassen. In Asien (dem akademischen Herb. nach), scheint es, fehlt K. pumila und unserem Fundorte zunächst ist erst in der Zone von Japan die Gattung aufgeführt. Die Flora von Miquel, ebenso die von Franchet & Savatier nennt zwei Arten: K. monocephala und K. graeilis Migq., die letztere ist mir noch unbekannt, und es ist ausserdem sehr fraglich, ob sie als Art zu trennen sei. Beide stehen unserer Art sehr fern. Unserer Art scheint durch den Reichthum an Vulkanen des Landes, wie bekanntlich die Halbinsel Kamtschatka diese (10) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 231 so zahlreich besitzt, welche auch der aufmerksame Sammler dieser Pflanze auf der beigegebenen Ktiquette — an einem heissen Quell gesammelt — notierte, und welche zur klima- tischen Milderung des Standorts beigetragen haben, die Mög- lichkeit zur Existenz geboten worden zu sein. Andererseits ist dieser der einzige Fundort in dem doch so viel besuchten Lande, der auch für das sparsame Vor- kommen dieser Pflanze spricht. I. Cyperus L. Linne, Gen. plant. n. 66. — Benth. & Hook., Gen. plant. IH, p. 1043. Dispositio specierum generis. 1. Achenium eompressum. Stylus bifidus . Achenium trigonum. Stylus trifidus . Radix repens v. prolifera Radix annua, fibrosa ; a - 3. Anthela lateralis, simplieiter inabeirie EN C Anthela apicalis, composita v. decomposito- ESS USE Re ER Rn Fu ERHIELT ENENE 4. Radice prolifera. Culmis altissimis robustis. An- thela simplieiter composita hr Radice repente. Gulmis humilibus robustis. An- thela congesta, subglomerata . . ....6 5. Spieulae 12 - 15-florae oblongae RSSEDENE . serotinus. Spieulae lineari-lanceolatae, 13—25-florae . . . . €. Litwinowi. 6. Culmis tenuibus erectis ad tertiam partem foliatis. Squamae spicularum _ovato - oblongae , subquinque-nervatae . . . . er , C. Rehmanni. Gulmis humilibus robustis ehrrae. Ds pauei- foliis, squamae ovatae trinervatae . .. . €. Korshinskii: 7. Planta minima tenuissima, culmis foliisque crini- formibus. Inflorescentia paucissima . .. 8 Planta humilis; folia a Inflorescentia poly- stachya u. ”. RATEN Ed 8. Gulmi foliaque erecti strieti!: folia eulmo multo breviora. Spicula 1, rarissime 2 .... C. setiformis. Culmi foliaque erecti flaceidi, Sa Spi- tulae1i—5 .. . : C. rubromarginatus. 9. Inflorescentia ienbelaten. saepius area ee Bubaapiata te ER er 10 (11) NS jr sıwwm pannonicus. or [r) 10. 11. 13. 14. 16. 18. 19: K. Fr. Meinshausen. Infloreseentia umbellata saepius ampliato-longi- radiata EL a Te a Al Spieulis sublinearibus complanatis, squamis adpresse leviter tegentibus A Spieulis linearibus v. ovato-linearibus, squamis patulis apertis EN RER, Culmis foliisque obscure- en folia sursum longe attenuata. Inflorescentia atrofusca . Pallida: folia saepius involuta, angusta. Inflo- rescentia densissima pallida . 6 Culmus adscendens robustus basi inerassatus, foliisque paucis brevibus planis obtusis. Umbella spieulis longiuseulis laxis - Culmus foliaque albido-virides. Umbella radiis pluribus, exterioribus breviuseulis, interio- ribus longissimis apice_ spieulis minimis, dense globoso-collectis . : Squamae ovatae v. oblongae euige V acutiuseulae i Squamae suborbieulatae ne Squamae oblongae Squamae ovatae : Anthela longior radiato- imbeilate Anthela elomerata dense-congesta. BEkamaR ob: longo-obovatae obtusae. Achenia oblonga . Spieulae fulvae 9—15 florae. Squamae oblongae, achenio plusquam duplo longiores. Stylus brevis Spiculae sanguineo-badiae, 12— 28 florae. Squamae oblongae acutae, achenio subtriplo lon- giores. Stylus longiuseulus Spieulae ovatae acutiusculae atrofuscae (in varie- Tabus: palidi0Ve8) 7: 32237 Eee Spieulae elongato-oblongae v. lineari-lanceolatae Anthela eongesta. Spieulae in racemum brevius- eulum dispositae Anthela subumbellata, radiis plus minus longis, apice spieulis brevissime racemosis patulis . Squamae lato-ellipticae acutae carinatae, lateribus utrinque nervatae . Squamae latissimae obovatae apice obtusae, ınu- erone brevi exeurvo, carina viridi tri- nervata Anthela subumbellata, radiis longiusculis patulis. Spieulis patentissimis badiis, S—12 floris . (12) 11 14 21 15 17 16 13 C. flavescens, C. fusco-ater. C. globosus. C. colchicus. C. limosus. C. glomeratus. C. esculentus. C. rotundus. C. fuscus. C. glaber. C. amuricus. €. badius. Die Oyperaceen der Flora Russlands. 233 Anthela subumbellata, radiis inaequalibus lon- gissimis, ramulis spieulisque pallidis, ereeto- TESCARHENIEDUSE N a ee area 21. Anthela subsimplieiter umbellata; spieulis breviter racemosis linearibus. Squamae ovatae ODRUBABTEXBAVatde. N C. truncatus. Anthela composita, spieulis numerosissimis, bre- vissime racemosis subglomerato-congestis. Squamae excavatae suborbieulatae . . . . 22 Graeillimus. Folia angustissima flliformia. Anthela arctissime-glomerato-congesta. Involuerum triphyllum: uno longissimo, caeteris bre- SASCHN U UhE DA Auen iR ART TIER ELNER EN BUNT C. songoricus. Crassiusculus. Folia plana latiuseula. Anthela sub- umbellato radiata. Spieulis numerosissimis in glomerulos congestos collectis. Invo- lucri phylla foliacea plana... : ....:. C. difformis. C. longus. DD IV 1. €. pannonicus Jaeg. Fl. Austr. V, p.29, t. 6. — C. mucro- natus (Rottb.). Zedeb.,. Fl. Ross. IV, p. 240. — C. tataricus Less. Sbinnaea“ IX, pP: 211. Hab.: Süd-Russland: Jekaterinoslaw (Lindem.) ; Nowo- Tscherkask (Pabo); ripa arenosa ad fl. Ilek (Lessing): Ucrania (Ozernajew); Tauria (Leveille); Ins. Sara maris Caspii (C. A. Mey, Goebel); Odessa (Schmalh. etc); Cis- et Trans -Caucasia (Hohenacker etc.): Turkestan (A. Regel); Issyk-kul (Krasnow) ; Turcomania (Litwinow); Songoria (Karel. et Kır.). Nicht verschieden von diesen sind die von Lessing am llek als ©. tataricus gesammelten Exemplare, welche nur sehr kleine, winzige Formen darstellen, wie sie von Czer- najew und Regel mit grösseren Individuen zusammen ge- funden sind. 2. C. Litwinowi sp. n. Radix prolifera fibrosa; culmis elongatis longe — vaginatis basi fuseis (2%—3 ped.) acute triquetris laevibus, inferne paueifoliatis, foliis culmeis 2 an- guste linearibus sursum attenuatis, planis carinatis culmo longioribus; radicalibus plerumque mareidis; anthela um- bellata, radiis valde inaequalibus, longioribus 2—3 rarius 4, uno alterove ramulis 1—2 brevibus lateralis basi ochreo tubu- losi ore truncato margine subsinuato-dentato, radiis intimis bre- vissimis; phyllis involucralibus longissimis 4—6 plo superan- tibus reliquis pluries brevioribus; spieulis 7—10 apice radio- (13) 234 K.Fr.Meinshausen. rum laxe racemosis, lineari-lanceolatis acuminatis patentissimis, 15—30 floris dense imbricatis ferrugineis compressis; squamis erectis fuseis apice obtusis vel acutiusculis, dorso 3—5 nerviis, carina validiore viridi: acheniis obovatis biconvexis mucro- natis, lateribus obtusatis, stylopodio vix incrassato squama 1/3 breviore. Hab.: Turkestan in der Umgegend der Stadt Taschkent in der Richtung zum Tai-Tübe, im Juli 1882 (4A. Regel). Im Habitus ähnelt die Pflanze C. Hochstetteri Nees., zunächst Exemplaren aus Abyssinien, die Schimper sam- melte, ist indess durch den Blüthenstand sehr verschieden. 3.!) C. stachyphorus C. Koch. „Linnaea“. XXI, p. 623. Radix fibrosa; foliis longissimis glaberrimis ceulmo brevio- ribus; anthela decomposita, umbellata, radiis inaequalibus, apice 4-8 spieulis rarius 1; spiculis lanceolatis, glumae obtusae 3-nerviae marginibus hyalinis inter se tegentes ; stylus bifidus. Hab.: An den Ufern des Schwarzen Meeres in Paschalik Trabesund (©. Koch). Ich habe die Pflanze nicht gesehen, glaube aber, dass sie weder mit C. tremulus Poir., wieBoeckeler meint, noch mit C. polystachyus Rottb. Gemeinschaft hat. C. Koch sagt: von Ü. colehiecus unterscheidet sie sich durch die Blüthenstrahlen, nur dass sie nicht sich verästeln, dagegen bei C. tremulus sehr. 4. C. serotinus. Rott. Gram. p. 31. = ©. Monti L. fil. Hab.: Ist im südlichen Russland, namentlich an der Wolga bei Saratow, Astrachan, im Caucasus, am Asow See, in Turkestan, Songarien nicht selten. 5. C. Rehmanni Boiss. Fl. Orient. V. p. 364. — Radix tenuiuscula ex nodis fibrillosis; culmis erectis rigidiusculis, acute-triquetris, basi et ad tertiam partem culmi usque foliatis; foliis linearibus elongatis acute-carinatis culmum subaequan-, tibus; anthela umbellata, radiis inaequalibus, 3——4 longioribus (1—2 pollicaribus), reliquis brevioribus v. minimis; involucri phyllis 4, foliaceis valde inaequalibus, maximis 2—10 poll.; spieulis ovato-oblongis S—10 floris; squamis laxiusculis imbri- 1) In tabula analytica deest: extra fines Rossiae. (Red.) (14) Die Cyperaceen der Flora Russlands, 235 catis, ovato-oblongis subquinquenerviis, carina produeta viridi lateribus stramineis (margine roseo) v. purpurascentibus, sub- membranaceis; acheniis orbiculatis bieonvevis laevibus, squama plus duplo minoribus. Hab.: Im südlichen Kaukasus: In paludibus ad Poti Col- chidis (Rehmann ex Borss.). In neuerer Zeit ist diese interessante Pflanze auch aus diesem Lande, in der Prov. Lasistan, in der Makrialski-Schlucht an Reisfeldern, den 9. Aug. 1885 gefunden und gesammelt worden, und der Güte des Fürsten W. J. Massalsky verdanke ich es, die Pflanze zur Untersuchung erhalten zu haben. Ihrer Grösse, Gestalt und Verwandtschaft nach stellt diese Art gleichsam ein Mittelding der beiden Arten 0. Kor- shinskii und ©. serotinus dar. Von beiden ist sie aber sehr verschieden. Von ersterer schon durch die Grösse: etwa 1—1!/ae Fuss Höhe; C. Korshinskii ist 1—3 Zoll hoch, nur selten ohne gebogen zu sein aufrecht, die Inflorescenz meist zusammengezogen und viel dichter. In den hier aufgeführten Sammlungen erschienen mir die Exemplare in ihrer Entwickelung verschieden zu sein. Die Exemplare, dieich im Herb. Boissier sah, sind niedriger, doch die Inflorescenz derselben ist sehr ausgebreitet und gross; die vom Fürsten Massalsky dagegen sind sehr blass, aber sehr lang, die Inflorescenz sehr armblüthig, kurzästig und aufrecht, stimmen aber sonst im Halme, Blättern, Blüthen, Schüppchen und Aehren vollkommen überein. 6. C. Korshinskii sp. n. — Radice repente ex nodis fibrillosis; Culmis 1—3V2 poll. altis crassiusculis trigonis sulcato-striatis subeurvato - adscendentibus, basi paueifoliis; foliis planis acute carinatis sursum attenuatis culmo brevioribus, vagina antice membranacea; anthela composita breviter 3—4 radiata plerumque spieulis 5—7 glomerato congestis; phyllis involueralibus 3, foliaceis majusculis, 2—3 plo .longioribus; spieulis oblongo- ovatis laxiusceulis patentissimis 10—13 floris; squamis ovatis acutis patulis, lateribus oppositis invicem vix attingentibus, carina viridii trinervata, lateribus disci albidi margine eva- nescente purpureo-ferrugineo einetis; achenio obovato crassius- culo compresse biconvexo fusco, squama fere dimidio breviore. Stylus stigmatibus 2 brevior. (15) 236 i K. Fr. Meinshausen. C. flavescens $. rubro-marginatus Rgl. in Maack Tent. Fl. Ussur. p. 158. Hab.: In Mittel-Asien, in den Dshagastai-Bergen 2—3000% hoch und bei der Stadt Kuldsha (4. Rgl.); — auch in Ost- Asien am Chanka-See (Maack;). Von €. flavescens L., ebenso von C. rubro-mar- ginatus, ist die Art sowohl durch die Wurzel, wie auch durch den kräftigeren Bau aller Theile, besonders von ersterer durch die flachdeckenden Schuppenränder der Aehrchen, welche bei jenem durch die Einbiegungen der Ränder stets eine Längs- rinne auf der Fläche des Aehrchens bilden, unterschieden. Näher steht sie dem. C. Rehmanni Boiss., ist aber, weil sie stets sehr klein ist, kaum Yı so gross und oft schon von der Basis mehrhalmig und durch die mehrzähligen (an grossen Exemplaren meist 8) Aehrchen in gedrängtem, später wenig gelockertem, traubig verlängertem Blüthenstande, wo dann meist die untersten Schuppen mit den Achenen zu- gleich abfallen, von diesem sehr verschieden. Auch sind in den Längenverhältnissen der breiten Schuppen, welche stumpf und dreinervig (nicht geschärftkielig) sind, Merkmale vor- handen, die die Art leicht erkennen lassen. 7. C. rubro-marginatus sp. n. — Radice tenuissime repente fibrosa; culmis tenuissimis, filiformibus subtilissime striatis, superne acute triquetris, inferne paucifoliatis, laevibus, foliis cul- mum subsuperantibus rarius brevioribus, involucralibus similibus basi auriculata; anthela simpliei e spieulis 1—4 subsessilibus ovato-oblongis compressis, ambitu denticulatis (nec clausis), 5—9 floris; squamis membranaceis lanceolato-ovatis fusces- centibus, lateribus purpureo pictis, carina trinervata; acheniis obovato-compressis, apice obtusa breviter mucronulata, opacis fuseis, stylo profunde bifido. C. flavescens v. rubro-marginatus Schrenk in Fisch. et Mey, Enum. plant.nov. 1, p. 3.— Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 239. Hab.: Songaria, in Geschilfsümpfen an den Ufern des Alakul-Sees in schlammigem Boden, d. 13. Juli 1840 (Exped. A. Schrenk). Treviranus, in ZLedebour’s Fl. Ross. l. e., bringt das Steppenland in eine arctische Region — Sibiria aretica — wie es für diese Pflanze wohl nicht vorausgesetzt werden konnte. (16) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 237 C. flavescens ist habituell, wie auch nach seinem ganzen Blüthenbau, sehr verschieden und dem ©. Korshin- skii dureh die kräftige Wurzel und dieken harten Halm sehr unähnlich. Die Färbung der Schuppen im Aehrchen ist bei den Arten ©. Rehmanni Boiss, C. Korshinskii und C. rubro-marginatus ziemlich gleichartig. 8. C. setiformis Korshinsky. Pl. Amur. „Acta H. P.*“ XII, 405 (non Schrader). Ein kleines, feines und steifes Pflänzchen von den Ufern des mittleren Amurstromes, ist dem C. flavescens am nächsten verwandt, wenn es nicht dieselbe Pflanze ist. Mir scheinen die winzigen Exemplare Sämlinge der Art zu sein, da an den Wurzeln der Pflänzchen noch die Samenhüllen haften. Die Exemplare Korshinsky’'s sind die einzigen bis jetzt uns bekannt gewordenen. 9. C.flavescens Z. Sp. plant. n. 61. Zedeb., Fl. Ross. IV, p. 239. Ein im europäischen Russland häufig auftretendes Gewächs, welches in Koch Synopsis p. 849 deutlich beschrieben, doch in allen unseren Schriften fälschlich als annuell angegeben ist. Sie ist deutlich perennirend: sie sprosst rasig, eng und kurz, seitlich oder am Gipfel. Besonders ist sie anihren sehr flachen, oft recht langen linealen, auf beiden flachen Seiten mit einer Längsrinne, wie auch fast glatten Rändern der Aehrchen, und die sehr eng geschlossenen Aehrchen am Halme, leicht zu erkennen. Hab.: Im europäischen Russland: sie ist hin und wieder häufiger; im Norden bis an die Südküste des finnischen Meer- busens. Im östlichen Estland seltener; auf den Inseln und an den Ufern des Peipus-Sees fand die Pflanze Gruner; auf der Insel Dagoe Winkler; nach Süden hin wird sie gemeiner und wird im Kaukasus sehr häufig und in sehr mannigfaltigen Entwickelungsformen gefunden. Oestlich wiederum ist sie seltener und erscheint schon am Ostgestade des Kaspi-Sees sehr selten; in Turkestan ist sie auch nur in einem sehr win- zigen Individuum mit anderen Pflanzenarten gemischt ge- funden, und fehlt im Songorenlande; Belege für den Altai und Ost-Sibirien fehlen in unserem Herbarium. Treviranus, in Ledebour Fl. Ross. 1. c., giebt „pr. Irkutsk (Steller ex J. (17) 238 KıRr. Meinshausen: G. Gmelin)“ an. (Dieses mag wohl eine andere Art sein und vielleicht die ihr sehr ähnliche C. setiformis Korsh.). 10. €. fusco-ater Meinsh. („Acta Horti Petrop.“ XII, p. 406). Planta omnibus partibus tenuissimis; radice repente fibrosa; culmis erectis strietis acute triquetris, inferne paucifoliatis, basi squamis fuseis tectis; foliis convolutis filiformibus eulmo dimidio brevioribus: anthela brevissima congesta; phyllis invo- lueralibus 2, foliaceis anguste linearibus, imo basi latiore semi- amplectente duplo longiore; spiculis linearibus elongatis obtusi- usculis, squamis atrofuseis, anguste albo-marginatis, dorso linea viridi carinatis; achenia obovata compresse biconvexa apice mucronata, duplo longiora; stylus elongatus stigmatibus 2. C. vulgaris Rgl. in Maack, Tentam. fl. Ussur. p. 159. C. flavescens forma spiculis elongatis. Regel, Plant. nov. fasc. VIII, p. 16. Hab.: In Mittel- und Ost-Asien an Ufern: bei der chine- sischen Grenzstadt Takiansi westlich vom Ebinor-See (an der westlichen mongolischen Grenze gesammelt von A. Regel): dann auch im östlichen Asien im Mandshurenlande, auf feuchtem sandi- gem Boden am Chanka-See: genau dieselbe Pflanze fand R. Maaek und später am Mittellaufe des Amur auch Korshinsky. In neuerer Zeit erhielt ich von einem Freunde, Herrn Killomann, eine sehr hübsche Abart dieser Pflanze aus der Umgegend der Stadt Wernyi in Turkestan, welche durch ihre Grössenentwickelung mir besonders auffällt, ich nenne sie: 3. Killomannianus. — Die Pflanze ist doppelt grösser, der Halm dicker, die Blätter sind unten breit, lang und obenhin langpfriemlich zulaufend, flach, fast länger als der Halm. Blüthenstand ist gross, dicht, reichblüthig, mit sehr langen, flachen, grossen, doppelt längeren Hüllblättern. Sonst aber stimmen alle Merkmale mit denen der Art. Auch fand ich im Herbarium eine dritte Form, die schwer von der Art zu trennen ist. Sie ist viel kleiner und feiner, die Blüthen kaum Yemal so gross, als bei der Art; die Achene ist fast so lang als ihre deckende Schuppe; die Schuppe schwarz, ohne fühlbaren Mittelnerv, bei jener grün und breit hervortretend. Ich nenne sie: x. Litwinowi, nach dem Namen des Sammlers: D. Litwi- now. Gub. Tambow. (18) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 239 11. €. globosus, All. Fl. Pedem. 1789. C. vulgaris Sieb. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 239. C. flavescens Boiss., Fl. Orientalis V, p. 364 (ex plant. Ruprechti e Caucaso). Die Pflanze ist sehr charakteristisch durch die Anhäu- fung der zahlreichen blassen sitzenden Aehrchen am Gipfel der langen nackten und harten Halme. Von €. flavescens L. ist sie durch die abgeflachten Aehrchen mit den Längs- rinnen auf den ersten Blick zu”unterscheiden. Hab.: In den südlichen Provinzen des Kaukasus stellen- weise häufig (Hohenacker): Alagös (Kolenati n. 2313); Kau- kasus (Pallas als C©. capitatus); Iberien (Rupr. ex pl... In Asien ist die Pflanze in den Turkestanländern von A. Regel und Korolkow vielmals gefunden. 12. C. colchieus C. Koch. in „Linnaea“* XXI, p. 623. C. globosus All. Boiss. Fl. Orient. V, p. 364. Culmus simplex validus adscendens acute triqueter, basi incrassatus radice tenui repente fibrosa, paucifoliatus; foliis late linearibus obtusis culmo dimidio brevioribus. Inflorescentia composita laxiuscula contracta; spieulis lanceolato -linearibus divergente patentibus laxifloris; involucro foliis planis longis- simis; squamis ovato-lanceolatis obtusiuseulis patulis fulvidis margine pallidis; acheniis obovatis biconvexis fuseis dimidio brevioribus. In ZLedebour’s Fl. Ross. IV, p. 240 ist die Pflanze nur er- wähnt und von C. flavescens nicht getrennt worden. Hab.: . Transcaucasia (Prope Choni in Imeretia legit C. Koch 1836). Mit ©. flavescens hat die Art nun wohl nichts gemein, aber flüchtige Aehnlichkeit mit ©. globosusAll. Die Halme sind dicker, doch nicht so hart, am Grunde stark verdickt und mit zahlreichen und dickeren Fasern versehen, aus der Wurzel mit 2—3 flachen (etwa 3 Lin.) breiten stumpfen und schlaffien Blättern von fast !/ der Halmeslänge. Die Hüll- blätter sind wenig breiter, aber viel länger (wohl 3—4 mal länger als der sehr ausgebreitete Blüthenstand, der wenig locker und kurzstielig ist). C. globosus sah ich stets mehr- halmig und die Inflorescenz in eine Kugel zusammengedrängt. (19) 240 K.Fr. Meinshausen. 13. C. limosus Maxim. Prim. fl. Amur., p. 294. — Zu seiner Flora Amurensis hatte der Verfasser meist nur sehr Junge und unentwickelte Exemplare vorliegen; an der Hand besseren und reichlichen Materials gestaltet sich auch die Be- schreibung dieser Art in anderer als in der vom.ersten Autor gegebenen Weise: - Radix dense caespitosa repens fibrosa multiculmis, eulmis elongatis nudis triquetris, basi foliatis, foliis linearibus carinato- planis margine scabriusceulis subaequantibus; anthela demum laxe umbellata, radiis 4—5, longioribus 1—1!/a poll., reliquis interioribus brevissimis: foliis. involucralibus similibus item latioribus, inaequalibus, imis radium 2—3 plo superantibus, radiis apice spiculis oblongo-ovatis acutis 12—15 floris nume- rosis capitato congestis; squamis ovalibus apice mucrone brevi excurvato; cariopsis plano-convexa squamis paulo brevior; stylus stigmatibus 2 brevior. - Hab.: In Ost-Sibirien: Am nördlichen Ufer des Baikal- Sees fand Radde in vielen schönen und sehr entwickelten Exemplaren diese Pflanze. Am Amur, wie auch im Ussuri- Lande auf schlammigem Boden und auf den überschwemmten Ufern sammelte sie früher Maximowicz an vielen Orten. In Folge der unzureichenden Diagnose von Maximowicz, was auch nur eine Folge des bereits erwähnten unzulänglichen Untersuchungsmaterials war, wurde C©. limosus als Art bisher verkannt und mit sehr verschiedenen Arten zusammen- geworfen, wieBöckeler es auch that, der sie mit ©. pyg- maeus Kottb. vereinigte (in seinem „Cyp. Herb. Berlin“, in „Linnaea“, B. 35, p. 493). : 14. C. glomeratus L. Spec. plant. p. 68. Ledeb., Fl. Ross. IV; .‚p: 242. C. australis Schrad., Fl. Germ. I, p. 116. C. congestus Boiss., Fl. Orient. V, p. 369 (planta Rup- rechtiana). Hab.: In Süd-Russland ein sehr gemeines Gewächs, namentlich auf salzhaltigem Boden. In der Zone etwa von Sarepta, in den Steppen an der Wolga, findet die Pflanze ihre nördlichste Verbreitung; nach Süden wird sie immer häufiger: Astrachan, am Kaspi-See und llek (Lessing und andere); im Kaukasus Mingrelien (©. Koch); Gilan (8. Gmelin), (20) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 241 von vielen Orten (©. A. M., Rupr., Owerin); (aus der Krim habe ich keinen Fundort und nach Steven ist der Fundort in Ledeb. Fl. Ross. irrig). In den asiatischen Steppen ist sie vom Kaspi-See bis zum unteren Laufe des Amur-Flusses in salzigen Steppen stellenweise gemein. 15. C.esculentus L. Spec. plant. p.67.— Ledeb. Fl.Ross. IV,p.242. Hab.: Im südlichen Kaukasus, auf Reisfeldern nur bei Astara (0. A. M. und Hohenacker). Nur den einzigen Fundort kenne ich für Russland. 16. C. rotundus L. Spec. l.c. Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 242. Hab.: In den Steppen am unteren Ural-Flusse (Lessing); in Turkestan häufig (A. Kegel). 17. C. badius Desf. Fl. Atlant. 1. p. 45, tab. 1. f.2. — Koch, Fl. Germ. ed. II, p. 849 (vortrefflich beschrieben). Hab.: Im südlichen Russland, doch, wie es scheint, nicht häufig. Im südlichen Taurien bei Nikita (Steven und M. Bieb. in Herb.). Im Kaukasus: Imeretien, Mingrelien (Zagowsky ex herb. Trautv.). Die Art ist bei uns wohl auch häufiger, ist aber vielfach übersehen worden. Sie wurde für ©. patulus, oder auch für ©. longus gehalten, wie ich es in unseren Herb. gefunden habe, Im Herbarium von Marschall von Bieberstein sah ich in einem Bogen CO. patulus mit C. badius gemischt und bemerkte dann, dass in seiner Flora Taurico-Caucasica, tom. III, p. 48, beide auch mit einander verwechselt und zusammen be- schrieben waren, indem er sagt: „Statura C. Monti L. fill.“ (kaum anders zu deuten, als ©. badius der Grösse wegen, da ©. patulus stets mehrere und viel dünnere Halme bildet). Gleich darauf heisst es weiter: „capitula vero florum C. flaves- centem referunt“. Anders können diese Worte nicht ver- standen werden, als dass die blassgefärbten Aehrchen denen des C.flavescens entsprachen und nur zu Gunsten des vor- liegenden C. patulus erwähnt wurden und dass die Exem- plare mit dunkel gefärbten Aehrchen des C. badius, wozu auch die Grössenverhältnisse passten, als ältere, reifere Indi- viduen angesehen wurden. Auch sonst ist die Art mit C. longus gemischt, wie ich das auch in Herbarien von Trautvetter und anderen gesehen habe. „IpyAası Ummep. CI6. Bor. Cana“, r. XVII. 15 (21) 242 K.Fr. Meinshausen. 18. C. longusL. Spec. plant. p. 67. Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 242. Die Art ist durch die Höhe der Halme und die stramm aufgerichteten Inflorescenzstrahlen und die langen linealen, blassen Aehrchen hinlänglich gekennzeichnet. Hab.: In Süd-Russland: in Taurien am Schwarzen Meere (Steven); Alupka (Ü. A. Mey); Kaukasien: Kartalinien, Helenen- dorf, Gandsha (Kolenatı n. 2023); Aderbeidshan (Szowits); in Turkestan seltener (A. Regel); weiter östlich in Asien fehlt die Pflanze. 19. C. glaber L. fi. Marit. II, p. 388. C. patulus Kit. — Host, Gram. II, p. 49, tab. 74. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 242. Hab.: Im südlichen Russland und zwar mit Sarepta als Nordgrenze; Wolga (Claus); Kaukasus, Kura (Owerin), Abchasia (Litwinow); Transkaukasien (Szowits); Turkestan (A. Regel). 20. C. amuricus Maxim. Prim. fl. Amur., p. 296. Hab.: Im Mandshuren-Lande am unteren Amur, ebenso am Ussuri-Flusse, auf Geröllen, an Felsen spärlich (Maxim. 1859); dann auch an feuchten Felsen bei Possiet nicht häufig (Maxım. 1860). Der vorangehenden Art ist sie sehr ähnlich, aber durch die ausgebogenen Spitzen an den Aehrchen sogleich unter- schieden. 21. C. truncatus Turez. Fl. Baic.-Dahur. II, 2, p. 243. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 241. Hab.: In Ost-Sibirien: am Argun-Flusse, auch an den Seeufern in Dahurien (Maxim., Maack); bei Wladiwostok (Augustinowiez und andere) nicht selten. 22. C. fuscus L. Spec. plant. p.69. — Ledeb., Fl. Ross. 1. c. Hab.: Im ganzen europäischen Russland bis zum 59. Grad nördl. Br.; hier an der Nordgrenze gewöhnlich in recht küm- merlichen, kleinen Individuen auch nicht häufig. In Finnland scheint die Pflanze zu fehlen; in Ingrien am Ostsaume des Peipus-Sees (Fl. Ingria, Schmalhausen); in Estland sehr häufig (Gruner); weiter nach Süden wird sie immer häufiger; in Livland, Kurland, Mohilew, Orel, Jekaterinoslaw (Gruner) hier und da häufig. In Taurien und im ganzen Kaukasus ist sie sehr häufig und in sehr mannigfaltigen Formen vorhanden, unter welchen namentlich eine grössere, grüne Form, als (22) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 245 Forma virens bekannt ist. In der Zone des Kaspi-Sees und in den asiatischen Steppen, am Aral-See im Turkestan-Lande, auch in der Songorei bis zum Altai ist sie ausserordentlich häufig, auch oft sehr zahlreich beisammen. Gewöhnlich ist der Blüthen- stand sehr geschwärzt, oft auch bunt. In Ost-Sibirien ist die Pflanze nicht so häufig und in Herbarien nur die Fundorte Minussinsk (Martianow); Ulutau (Sedakow); in Transbaikalien (Turez., Maack); Schilka (Maximowiez) und andere Fundorte bekannt. 23. C. songoricus Karel. & Kiri. Enum. plant. in reg. Altai colleg., pag. 57, 1841. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 241. Hab.: Bisher nur in der südlichen Abdachung der Altai- Berge: „in montium Kurtschum ad margines rivulorum, locis humidiusculis haud frequens“* (Karel. et Kirıl.). Eine grössere Zahl dieser Pflänzchen, die ich untersuchen und vergleichen konnte, stimmten mit einander genau überein. Es sind zierliche, sehr feine und schlanke Gewächse mit dünnen 6—8 Zoll langen Halmen, mit gedrängtblüthigen kugelförmigen stark geschwärzten Inflorescenzen und mit den Halm scheinbar fortsetzenden seitenständigen Hüllblättern. In ihrem Habitus sind sie mit sehr feinen Pflänzchen des Juncus fili- formis leicht zu verwechseln. Verwandtschaftlich steht er dem C. difformis sehr nahe, namentlich in den Blüthen. Die Squamulae sind verhältnissmässig breiter, aber mehr aus- gehöhlt, oben schwarzbraun mit schmalem weissem Rande, auch kürzer als das deekende Schüppchen. 24. C. difformis L. Sp. plant. p. 67. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p.:247. Hab.: In Transkaukasien bisher nur bei Lenkoran und Astara gefunden (von Steven, ©. A. Meyer und Hohenacker). In Ost-Asien: am unteren Amur auf trockenen Schlammniede- rungen an Flussufern (Maxim. 1855); am Chanka-See in Mandshurien (R. Maack). 244 =] 10. Id 12. 13. K.Fr. Meinshausen. Il. Seirpus. Linne, Genera plant. n. 67; Tabula analytica specierum. Ännuae. Perennes Spiculae er nike ee he: nia oblongo-ovata Spieulae sparsae sessiles. v. ee I 38 latae. Achenia late-ovata Anthela simplieiter umbellata Anthela decomposito-umbellata ; Anthela e glomerulis 3, uno apiece culmi Be reliquis lateralibus pedicellatis Anthela e glomerulis pluribus arcte subgloboso composita ; ; Ramis stigmatis 3 ee 2 Ramis stigmatis 2 elongatis . mono-, rarius Anthela pauciradiata, ramis distachyis . Er de ES Anthela composita a radiis poly- stachyis . Radii pauei saepius 2, monostachyi, spieula una sessili altera brevipedicellata . Radiis 2—6 breviusculis, medio defieiente, reliqus mono-, rarius distachyis : Mr Involueri phylla umbella multo ser Kahes nia longitudinaliter costata . ut Involueri phylla umbella breviora. Achenia laevia . Culmus foliatus. v. umbellata . i Culmus subaphyllus. ee elobdea, a: subsecunda : Culmus foliosus, setae hy ee ee Setae hypogynae squama breviores. Umbella majuscula . Inflorescentia saepius BEN Inflorescentia divaricato-umbellata . Az: Spiculae ovato-obtusatae sessiles, fasciculato eollectae . Spieulae ovato- one a! simpliciter Bed: cellatae Culmus basi vaginis ln She ee ribus 2-3 foliiferis, pallidis spieulis pedicellatis (24) Inflorescentia apicalis, ie 2 9 u | 10 Se. Se. Se. Sc. Se. Se. Se. Se. SC. Sc. Benth. et Hook., Genera plant. III, p. 1. verruciferus. . hamulosus. Michelianus. capillaris. turkestanicus. ochotensis. dichotomus. leiocarpus. Eriophorum. silvaticus. . radicans. affinis. 14. 15. 16. 17: 18. 19. 20. 21. [86 ID Die Cyperaceen der Flora Russlands. Culmus basi vaginis paucis aphyllis, superioribus foliiferis. , Spieulae badiae . . . ...... Inflorescentia sublateralis, spieulis saepius Ein BaBoBplleche sense % Inflorescentia apicalis capitata . Culmus teres LEN Culmus triqueter v. en RA R Folia involucralia anthela multo ee Folia invol. anthela breviora v. aequantia Spiculae ovato-oblongae acutae. Squamulae mar- _ gine glabrae, setae HER planae mar- ginibus plumosae a Spica subglobosa obtusa minima. Sant mar- gine fimbriatis. Setae hypogynae retror- sum setulosae 4 S Culmus basi vagina obtusa ee ea, Involueri phyllum breviusculum Culmus inferne cum folio latiuseulo (sursum ae attenuato). Invol. phyllum longissimum . Inflorescentia e glomerulis densis stipitatis dis- creto composita 4 i Inflorescentia e spiculis in racemos asus a chos disposita ."... ... i Spieulae sessiles in globulos 9— 4 er arcte congestos distributae Spieulae brevissime pedicellatae in Beies 2—3 dense globoso-collectae . . AR IS Culmus setaceus acute triqueter. Involucro an- thelam 3—4 plo superante ........ Culmus crassus teres - de Vagina culmea suprema apice aan Achenia squamis subduplo breviora; squamaenervia . Vagina aphylla. Squama membranacea achenio 3-plo major aperta nervosa . 3 : Culmus teretiusculus. Spica e spieulis 5-—7 ovato- oblongis colleeta. Folia subteretia Culmus trigonus. Spica e spieulis 10—12 basi folio 11/2--3plo longiore suffulta. Folia plana . Spica capitata paueiflora Spica ovata v. oblonga dense le Culmis basi squamis acuminatis . A Culmis basi vaginis truncatis aphyllis . ... . Radix erassa dura dense caespitosa Radix laxe caespitosa prolifera repens Culmis basi cum squama elongata obtusa, apice eum folio brevi angustissimo . . . .... (25) 1, 19 16 18 17 21 [86] I Sc. Sc. Sc. Sc} Se. Sc. Sc. Sc. Sc. Se. Se. Se. Sc. 245 maritimus. lacuster., litoralis. triqueter. muecronatus. Ehrenbergii. Holoschoenus. setaceus. supinus. quinquefarius. rufus, compressus. caespitosus. alpinus. 246 K. Fr. Meinshausen. Culmis vaginis squamaeformibus elongatis trun- catis vestitis, aphyllis . .. . Dr Sc. pauciflorus. 28. Culmus tenuissimus strietus, intustrineverde sep- tatus vaginae carent. Perigynia longiuscula . Sc. parvulus. Culmis capillaribus basi vagina tunicata trun- cata vestitis „.. : ': RE rt io Sc. acicularis. 29. Radix annua fibrosa multie Rs TEL RAN NE Ha Sc. ovatus. Radix. perennis diversiformis "2.1 2ER 777.30 30. Culmuüs janceps w. triqueier I. EI ERET Galmus Terca 5, sm. AN PR RT 31. UulmuS "ancepa. it Tan RE EN Sc. Lehmanni. Culmus triqueter . . .. EN Sc. petasatus. 32. Stylopodium achenio plus Arie rEeHE BER Stylop. achenio aequilongum ..... .7 „2. Sc. sachalinensis. 33. "ODIEAN DAS DIEIUMIS ve sr STR A ERETEIE Sp1Ca Bas mn N N RS 34. Gulmus robustus, glaueus; vagina breviuseula; stylopodium minutum, tenuissimum . . . . Sc. equisetiformis. Stylopodium majuseulum aequilaterum . . ... 535 35. Culmis cerassiusculis rigidis albidis . -.... Sc. argyrolepis. Culmis pallide-viridibus . . . 2. et Sc. paluster. 36. Glumis majusculis apice longe ac inte Bay T Glumis involucralibus acutiusculis v. obtuso- TOtUNdARS INIMIMIS’ LOCH Ion RSS LER TE 37. Radix basi prolifero-ramosa. Squama involucrali maxima vaginato-amplectente . ... Sc. Klingei. Culmis tenuissimis. Squamis involucralibus ion. gius-anguste acuminatis ">. „me mA. un, Sc. oxylepis. 38. Spica ovata squamis omnibus subaequalibus ACULUIUSCUIS , = we Sale Bora EEE BEER ee RB KAIDISENATIEHEN Spica ovata acufiuscula. Squamula inferior acu- tuscHhta vaorbienlata obtuBar mr Sc. uniglumis. a. Fimbristylis. Inflorescentia composita spiculis subumbellatis. Phyllis involucralibus plerumque foliaceis longissimis. Achenia saepe tenuissime transverse rugulosa, apice basi styli incrassata coronata.. Annuae. 1. Se. verruciferus m. — Isolepis verrucifera Maxim, Prim. Amur. p. 300. Hab.: Mandshurien, auf überschwemmt gewesenen Wiesen an den Ufern des Ussuri und Amur (Maxım. 1859). Ebenso bei der Ansiedelung Grigorjewka (Palezewsky, 1889). (26) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 247 2. Sc. hamulosus Steven, Mem. de la Soc. des nat. de Mose. V,p. 356. — Isolepis hamulosa, Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 257. — Cyperus aristatus var. Doeckl. „Linnaea* XXXI, p. 500. Hab.: Im südlichen Russland, nur in sehr beschränktem Gebiete: Krim (Rogow.); Jekaterinoslaw (Gruner); Charkow (Czernajew); am Don und Dniepr (Steven, Haupt, Grim). Dann ist die Pflanze von hier weit entfernt erst in Mittel-Asien und zwar in den Gegenden an dem See Noor-Saissang, und an dem Kara-Irtysch, einem Flusse, der von Osten her aus China in den genannten See fällt, von Karelin und Kirilow gesammelt. 3. Sc. Michelianus L, Spec. plant. p. 76. — Isolepis Miche- liana Roem. et Schult. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 257. — Cype- rus pygmaeus var. Doeckl.,, „Linnaea* XXXV, p. 489. Hab.: Im europäischen Russland sind folgende Fund- orte bekannt: Kiew, Poltawa, Charkow (Üzernajew); Sa- repta, Jekaterinoslaw, am Don, Astrachan, Taurien, Asow, Sallian, Kaspi-See und viele andere Orte. In Asien ist die Pflanze am Irtysch bei.Omsk und in Ost-Sibirien am Nord- gestade des Baikal 1858 von Radde, ebenso am unteren Amur von Maxıim., wie auch bei dem Orte Grigorjewka im Ussuri- Lande von Palezewsky gesammelt worden. Boeckler in der „Linnaea* XXXV, p. 489 bringt die Pflanze als Cyperus pygmaeus var. 4. Sc. capillaris L. Mant. I, p. 321. — Isolepis tenerrima Fisch. et Mey ex plantis. Isolepis capillaris Roem. et Schult. in Ledeb. Fl. Ross. IV, p. 257. Hab.: Im Kaukasus: Distr. Guriel (Szovits) und in der Prov. Lasistan, unweit Poti auf Reisfeldern (Massalsky). Ferner in Ost-Sibirien, in der Mandshurei, südöstlich von der Possiet- Bai (von Fr. Schmidt) gefunden. 5. Sc. turkestanicus m. (Fimbristylis). —- Radice caespitoso- fibrosa; culmis tenuibus teretibus (exsice. angulatis) strietis basi foliatis; foliis anguste linearibus subfiliformibus apice obtusiuseulis, glaucescentibus glabris marginibus subinvolutis, basi antice fuscescente, membranaceo vaginatis; anthela sub- simplex; phyllis involucralibus foliaceis 1—2 angustissimis, basi paulo latiore, membranaceis margine fuscescentibus culmum amplectentibus, extimo longiore vix superante:; spiculis multi- (27) 248 K.Fr. Meinshausen. floris 1—2 ovatis, altera sessili, altera (si adest) breviter pedun- culata; squamis late ovatis castaneis linea media viridi, superne carina validiore in mucronem brevem excurrente ; acheniis obo- vatis, fulvescente-albidis, longitudinaliter leviter costatis trans- verseque subtilissime rugulosis nitidis squama dimidio brevio- ribus; stylo elongato basi paulo tuberculato incrassato mox deeiduo, stigmatibus 2 longiusculis fusco-rubris. Isolepis turkestanica Regel, Deser. plant. nov., fase. VII, („Acta H. P.“ VII, 561). Hab.: Turkestan: in der Umgegend von Taschkent (A. Regel). Wie es aus der Form der Achenen und des Griftels hervorgeht, ist die Pflanze keine Isolepis, sondern viel- mehr eine echte Fimbristylis den Begriffen nach. Die Knotenverdiekung an der Griffelbasis ist bei dieser Art, wie sie auch zum Theil bei anderen Arten vorkommt, sehr gering, oft wenig merklich, aber doch vorhanden. Verwandtschaftlich steht sie dem Sc. (Fimbristylis) annuus All. sehr nahe und entspricht fast der Abbildung, die Reichenbach in seinen Icones fl. Germanicae t. CCCXV giebt. 6. Sc. ochotensis sp. n. (Fimbristylis). — Radix annua caes- pitosa fibrosa; eulmis pluribus filiformibus mollibus striato- angulatis, subteretibus basi foliosis, foliis molliter pilosis eulmo dimidio paulo longioribus, basi dilatatis rufescente-membra- naceis; anthela umbellata sub -6 radiata; spiculis ovatis rufo- fuseis, centrali sessili, reliquis apice radii plus minus brevis, rarius binis remotiuseulis; phyllis involucralibus 3, folia- ceis valde inaequalibus; extimo maximo duplo longiore; ache- - niis subrotundis compresse biconvexis cancellato-striatis, stylo longo, basi tuberculato incrassato apice divergente biloba, squama late-ovata puberula breviter macronulata, brevioribus. Hab.: Ost-Sibirien, auf einer Reise von Ochotsk nach Kamtschatka bei Malka gesammelt von Stubendorff. Fimbristylis Baldwini Torr., für den ihn C. A. Meyer in seinem Herb. bestimmt hatte, ist er ähnlich, aber von diesem durch die weiche lange Behaarung, die breiten, weichen Blätter und die ärmliche Inflorescenz sicher unter- schieden. (28) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 249 7. Sc. leiocarpus m. Fimbristylis leiocarpa et F. squarrosa Masxim., Prim. Amur. p. 301. Hab.: Ost-Sibirien; im Mandshurenlande sehr verbreitet und auf feuchten oder überschwemmten Wiesen am unteren Amur, wie auch am Ussuri häufig (Maxim. und Maack). 8. Sc. dichotomus L. Spec. plant. p. 74. — Fimbristylis dichotoma und F. laxa. Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 258. Hab.: In den südlichen Provinzen des Kaukasus nicht selten: Pallas;: in Ilberien (Owerin): Pirasan (Hohenacker); Alagös (Kolenatıi n. 2384); Turkmenien bei Aschabad (Karelin); Insel Sara im Kaspi-See (Kieseritzky, O.A.Mey.); auch in Turkestan bei Hissar (A. Regel). Eine gracile Form, welche viel feiner, höher und schlanker als die Art ist, wurde für F. laxa gehalten, diese findet sich häufig in unseren Herbarien, ist aber durchaus nicht zu trennen, und scheint nur eine besondere Entwickelungsform zu sein. b. Cymelli. Umbella apicalis plus minus cymoso-umbellata, saepe eontracta. Culmus foliosus. 9. Sc. Eriophorum Mich. Monogr. Amer. Carex (Ann. N. Y. Ill, 1836), p. 320, var. niponica Fr. et Sav., Enum. Il, p. 545. Se. Wichurai Boeckl., „Linnaea“* XXXV], p. 729. — Maxim. Mel. biol. XI, p. 557. Hab.: Mandshurien, auf feuchten, grasreichen Wiesen (Maxıim., 1868); ebendaselbst auch von Fr. Schmidt ge- sammelt. Die Vielgestaltigkeit und Variabilität dieser Art, wie solches auch nach Kunth (Enum. II, p. 170) hervorgeht, hat die Veranlassung zur Trennung in eine Reihe von nicht halt- baren Arten gegeben. Alle angegebenen Formunterschiede begreifen nur verschiedene Entwicklungszustände, wie man das an kultivierten Pflanzen leicht beobachten kann. Boeckeler führt den blanken, glatten Halm als wesentliches Merkmal für die von Maximowicz gesammelten Pflanzen an, doch fehlt dieses Merkmal der Pflanze, die Fr. Schmidt von (29) 250 K. Fr. Meinshausen. demselben Fundorte sammelte und mitbrachte, vollständig, welches aber ein älteres Entwicklungsstadium vorstellt. 10. Se. silvaticus L. Spec. plant. p. 75. — Ledeb., Fl. Ross. IV sp: 25 Hab.: Im ganzen europäischen Russland. Der nördlichste Fundort liegt etwa bei Archangelsk und ihre Verbreitung geht durch Finnland, Ingrien, Estland, Livland, und weiter durch alle Zonen nach Süden. An der Wolga fand sie Pallas, im Kaukasus, unter vielen anderen Fundorten, Kolenati (n. 1586); am Kaspi-See ©. A. Meyer. Auch aus dem asiatischen Russland ist sie aus der Umgegend von Omsk, aus dem Altai und der Songorei bekannt. Aus Ost-Sibirien: aus Dahurien, vom Jenissei, bei Minussinsk, vom unteren Amur und von der Insel Sachalin, finden sich Belege in unseren Herbarien. | 11. Se. radicans Schkuhr. Usteri Annal. IV, p. 48. — Ledeb., Fl. Ross, IV, p. 250. Hab.: Die Pflanze scheint Ingrien als den nördlichsten Punkt ihrer Verbreitung zu haben (Fries, Herb. Normale XII, n. 78"), und obgleich hier am Meeresstrande sehr häufig und zahlreich vertreten, fehlt sie in der Zone von Twer gänz- lich. In Asien ist sie auch in nördlichen Gegenden: am Tobol (Haupt): am Jenissei bei Minussinsk (Martianow); Werchne- Udinsk (Sedakow), Irkutsk (Maack); am Amur (Maack), aber nur selten angetroffen. 12. Se. maritimus L. Spec. plant. p. 74. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 249. Hab.: Im nördl. Russland nur in Gegenden am Meeres- strande beobachtet, wo sie, wenn auch von einem sehr geringen, Salzgehalte des Bodens abhängig zu sein scheint. So wächst die Pflanze bei Archangelsk (Boguslaw): weiter am finnischen Meerbusen, Finnland, Ingrien, Estland und Livland. Weiter in Süd-Russland tritt sie aber nur an salz- führenden Seen und Sümpfen, bisweilen sehr häufig, auf: Jelisa- wetgrad, Guriew, Astrachan, Taurien, im Kaukasus, Armenien: ad. fl. Selentschuk (Kolenati, n. 174). In Asien: Aderbeidshan (Szovits); Turkmenien (Karel), am Syr-Darja (E. Borsczow); Turkestan (4A. Regel): Tian-Schan (Osten-Sacken); Songorien, bei dem Piket Arkat; am Alakul, den 15. Juli; an dem Lepsa- (30) Die Cyperaceen der Flora Russlands, 251 Flusse und am Tschu im Aug. (Sehrenk, Karel. und Kiril.); Altai (Ledeb., Fl. Alt.); Minussinsk (Martianow); Argun, Ussuri und Sachalin. Die als Abart aufgestellte var. macrostachya ist eine durch ihre mehr oder stark entwickelten und verlängerten Aehrchen ausgezeichnete üppige Form südlicher Zonen. Diese wächst: im Kaukasus bei Gori (Brotherus); Aderbeidshan (Szovits);, am Kaspi-See (Karelin), und im Turkestan-Lande häufig (A. Regel). 13. Sc. affinis Roth. Nov. spec. p. 81. — Schult., Syst. veget. II, p. 140. : Mant. II, p. 79! Hab.: Bisher nur aus dem Südwestwinkel der asiatischen Steppengrenzgegenden Russlands bekannt: Steppen am Kaspi- See und auf der Insel Sara (Kieseritzky); auf dem Wege vom Ural zum Aral-See (El. Borszez.);, Turkmenien (Karelin); Songorien, an einem Salzsee am Tschu-Flusse (Exped. A. @. schrenk), Turkestan am Issyk-kul (4A. Regel). Diese Art fällt sogleich durch ihren harten und steifen Halm, die dicken, gedrängt sitzenden und blassen Aehrchen auf, welche mit der Form compacta des Sc. maritimus von Koch nicht im Geringsten übereinstimmt, welche aber beide im Herbarium Zedebour’s mit einander zusammengeworfen sind. Sc. affinis hat Spiculae ovatae und nicht, wie bei jener ovato-oblongae und wie es in der Diagnose weiter heisst: squama ovata (discolor) margine argenteo-membranaceo apice trifida! — Hier ist entschieden die Pflanze gemeint! — Es mag ein Versehen sein, von den Schuppen zu sagen: inferio- ribus trinerviis, was bei Sc. maritimus bisweilen an den unteren Schuppen vorkomnit, doch bei Se. affinis an ihren so sehr dünnen Häutchen nicht hätte übersehen werden können. Was die Worte: apice trifido an der Schuppe betrifft, so muss sie nicht für eine Zähnelung seitlich der Schuppe genommen werden, wie diese bei Se. maritimus oftmals vorkommt und grösser, aber seitlich abstehend (nicht aufrecht) an der Spitze ist. Die Achenen sind abgeflacht biconvex, mit einem: stylus apice bifidus, bei jenem abgefiacht subtrigon, mit einem: stylus trifidus. Ich halte Se. affinis für eine gute Art. (31) 252 K.Fr. Meinshausen. ec. Scirpus. Inflorescentia lateralis. Involuerum monophyllum ereetum brevissimum rarius longum, culmum quasi continuans. Culmus aphyllus radice repente. 14. Sc. lacuster L. Spec. plant. p. 72. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 248. Hab.: Im europäischen und asiatischen Russland bis Sachalin überall sehr gemein. Von Lappland, etwa in der Zone von Archangel im Norden, hinunter bis an die Süd- grenzen des russischen Reiches bildet die Pflanze in immer stattlicherer Grössenentwickelung, namentlich auf Sümpfen, an Seen und Flüssen Bestände von oft erstaunlichem Umfang. Die Form glauca — $ce. Tabernaemontani (mel. Flora Baden. I, p. 101. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 248) — ist wohl nur eine Standortsform. Man spricht von 2 oder 3 Narben, die sie unterscheiden soll, man findet aber kaum bei einem Individuum dieser Art im Blüthenstande die geforderte Zahl derselben; selbst in einem Aehrchen sind fast immer 2- und 3-strahlige in ungleichem Verhältniss gemischt. Ueberhaupt sind die wenigen Merkmale sehr schwankend. Nur scheint es mir, dass die Pflanzen in salzhaltigem Boden auch eine mehr bläuliche Färbung haben; auch trifft man bei solchen Pflanzen eine grössere Zahl zweinarbiger Griffel und öfterer eine reicher entwickelte Inflorescenz. Scirpus uliginosus Äarel. und Kir:il., Enum. plant. p. 291 (Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 247) scheint eine in sterilem Steppen- boden gewachsene unentwickelte magere Pflanze der vorher- gehenden Art zu sein; doch muss ich bemerken, dass mir an den Exemplaren, die ich gesehen habe, die stets abgerundet stumpfen Scheiden des Halmes aufgefallen sind. 15. Sc. litoralis Schrad. Flora Germ. I, p. 142, tab. 5, f. 7. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 249. Sc. plumosus Kegel, Descr. plant. nov.: VII („Acta H. P.“ T. VIL.p. 559) non &. Br. Hab.: Auf der Insel Sara im Kaspi-See (©. A. Mey.) und im Turkestan-Lande an einem See am Amu-Darja, unfern des Kuschtau-Gebirges (Korolkow). An der persischen Grenze, am Orte Seistan, von einem Studenten der Petersburger Univer- sität (Korowjakow 1896) gefunden. (32) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 253 Regel sagt nun wohl am Schlusse seiner Diagnose zur neuen Art: setae hypogynae plumosae ab omnibus affinibus differt, — hatte also nicht in Ledeb. alle Diagnosen ge- lesen, sonst hätte er sich die Mühe eine Diagnose zu schreiben. ersparen können. Es liegt mir ein Exemplar vor, welches riesig gross ist und eine enorme Inflorescenz entwickelt hat, aber einen recht weisslichen Halm und Aehrchen besitzt, sonst nicht von Sc. litoralis unterschieden werden kann. 16. Sc. triqueter L. Mant. p. 103. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 248. Sc. planiculmis Fr. Schmidt, Reisen im Amur und auf der Insel Sachalin, p. 90. Hab.: Süd-Russland: Bei Astrachan an der Wolga (Pallas, Steven, Blum, Claus), im Kaukasus: Iberien (©. Koch), Gurien, Mingrelien (Nordmann). In Ost-Asien: Sachalin, auf schlam- migem Boden an der Mündung des Ssussuja-Flusses (p. Cyeys) d. 10. Aug. 1861 (Glehn). In neuerer Zeit ist dieser Pflanze mit Unrecht der Name Sc. Pollicehii Gr. et Godr. beigelegt worden, weil unter Sc. litoralis Schrad. in der Mant. I, p. 29, Linne fil. sein Sc. triqueter verstanden haben will. — Wie unrichtig diese Ansicht ist. geht aus der zwar kurzen, aber nicht miss- zuverstehenden Diagnose Linne’s deutlich hervor: — Scirpus — Cyperus — palustris, caule molli — bei jenem (Se. litoralis Schrad.) culmi rigidi; — ferner „panicula minor“ —, bei jenem konnte man eher sagen:. majuscula —; weiter „capitula (= spicula, denn sonst hätte es keinen Sinn, da bei jenem die Aehrchen einzeln gestielt sind) subrotunda* —, wogegen bei jenem: ,oblonga. — Hab.: Europa australis. — Jener ist laut Nachrichten in seiner nördlichen Verbreitung nur vom Adriatischen Meere bekannt geworden. 17. Se. mucronatus L. Spec. plant. p. 73. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 247. Hab.: Kaukasus bei Lenkoran (Hohenacker); in Turk- menien (Karel.). 18. Sc. Ehrenbergii Boeckeler. — „Linnaea* XXXVI, p. 712. Sc. Ewersmanni Fisch. ex plant. in hb. Hort. Petr. (33) 254 K.Fr. Meinshausen. Radix fibroso stolonifera; ceulmo erecto strieto (3—4 ped.) subalato triquetro, angulis acutissimis, inferne vaginis latis membranaceis involutis superne foliatis, foliis longissimis sur- sum attenuatis carinatis, complicatis marginibus laevibus; involuero monophyllo culmum continuante foliaceo elongato strieto, anthela 3—5 radiata, radiis triquetris validis, centrali breviore; spieulis fascieulatis oblongo-lanceolatis, squamulis membranaceis pallide ferrugineis ovalibus subcarinato-convexis apice breviter ineiso mucronatis marginibus membranaceis pallidioribus subeiliatis; acheniis late obovatis obtusis plano- convexis opacis, stylo exserto bifido fusco; setae hypogynae fere duplo longiores apice latiore. Hab.: In Wasserlagunen der Umgegend von Orenburg, unfern des Ural-Flusses (Ehrenberg, Korin, El. Borszezow). d. Blysmus. Inflorescentia subspicata simplex rarius subumbellata composita. 19. Sc. rufus Schrad. Fl. Germ. I, p. 133, tab. 1, f. 3. — Blysmus rufus Lk. Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 261. Hab.: Im europäischen Norden nur an Meeresgestaden: Finnland, Abo (Ruprecht); Ingrien (Fl. Ingr.); Estland (Russow), Dagoe (Winkler); Livland, Pernau (hb. ©. A. Mey.), Oesel u.s. w. In Asien findet man diese Art nur am Ufer von Salzseen: im Altai (Fl. Altaica): in der Songarei (Exped. Schrenk). In Ost- Sibirien: Dahurien und am Baikal-See (Turez.); Werchne- Udinsk (Maack). 20. Sc. compressus Pers. Syst. I, p. 66. — Bl. compressus Panz. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 260. Hab.: Im europäischen Russland häufig an Moorrändern bis hoch hinauf im Norden. In Lappland (Malmgren); Archan- gelsk (Boguslaw):; Finnland, Ingrien, Estland, Livland, Kurland, Witebsk (C. A. Mey.), Wilna, Warschau, Mohilew, Shitomir, Kursk, Don, Krim, Kaukasus. In Asien ist die Pflanze nicht so häufig, jedoch in den Bergländern des Songorenlandes, und häufiger im Turkestanschen in ansehnlichen Höhen von 4. Regel gefunden. Der Altai scheint die Ostgrenze der Pflanze zu (34) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 255 » bilden, da aus Ost-Sibirien bisher kein Fundort bekannt ge- worden ist. Die Art bildet, wenn auch selten, bei sehr entwickelten Exemplaren aus den seitlichen Axen des Blüthenstandes längere Aeste, an deren Spitzen 1—3 Aehrchen gedrängt sitzen, wo- durch sie ein sehr eigenthümliches Aussehen erhält und der nächststehenden.. Gruppe sich anschliesst. Namentlich sind von A. Regel solche sehr schöne entwickelte Formen in Tur- kestan gesammelt worden. e. Isolepis. Inflorescentia secunda, spieulis in glomerulos densissimos collectae. Involueri phyllo 1 eulmum continuante erecto lon- eissimo. Achenia tenuissime rugulosa rarissime laevia. 21. Sc. Holoschoenus L. Spec. plant. I, p. 72. Isolepis Holoschoenus Roem. et Schult. Syst. Il, p. 115. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 256. Hab.: Im südlichen Russland häufig und zwar: Mohilew (Pabo), Kiew (Lindemann), Poltawa (herb. Acad.), Shitomir (Golde), Sarepta (Wunderlich, Claus), Jekaterinoslaw (Haupt, Gruner), Cherson (Ozernajew), Peski (Lessing), Don (Besser), Kislar (Pallas), Guriel und Aderbeidshan (Szovits), Piatigorsk (Owerin), Kaukasien (C. A. Meyer), Maschuka (kb. Acad.), Steppen südlich vom Ural-Fluss (Et. Borsz.), Naryn (Pallas), -Nowotscherkask (Pabo), Altai (C. A. Mey.). 22. Sc. quinquefarius Hamilt. — Boeckl. in „Linnaea* XXXVI, 2,707: Radix fibrosa multieulmis, eulmis teretibus striatis (8—10 poll.) suberectis, inferne vaginibus tunicatis, summa elongata apice obtusiuscula antice profunde ineisa; anthela secunda majuscula sessilis; involueri phyllo uno longissimo ereeto eul- mum continuante ceylindrico; spieulis majusceulis ovatis v. oblongo-ovatis obtusis, (3—8) fascieulatis patentibus, squamis tunicatis nervosis late-ovatis carinato-naviculatis maximis apertis fuscescentibus, carina viridis apice acuminata minus excurvata, achenio obovato acute triquetro apiceque rotundato breviter mucronato, transverse ruguloso atrofusco, 3—4 plo lon- gioribus. Stylus trifidus mox deeiduus. (35) 256 K. Fr. Meinshausen. & Se. melanospermus ?. major Regel, Deser. plant. nov. VII, („Acta H. P.“ VD. 558.). Isolepis lupulina Nees in Wight, Botan. Ind., p. 107. — Hook. et Thoms.: herb. Ind. Or.! . Hab.: In einem Thale des Sarawschan-Gebirges, bei Ku- myschkin (©. Fedtschenko). Habituell hat die Pflanze grosse Aehnlichkeit mit Juncus filiformis und kann unter anderen Gewächsen dafür angesehen und übersehen werden. Sehr verwandt ist sie dem Sc. supinus, doch auch gut und leicht von demselben durch die grossen blassen Blüthen- schuppen zu unterscheiden. Bei dieser Art ist die Schuppe 3—4 mal länger als das Achenium und abstehend geöffnet, bei jener 2mal und anschliessend. 23. Sc. supinus L. Spec. plant. I, p. 73. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 256, sub Isolepis Roem. et Schult. Sc. melanospermus 0. A.Mey. ex plant. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 257. Se. melanospermus v. typieus Rgl. ]. c. Hab.: Im südlichen Russland häufig. In den Steppen an der Wolga bei Sarepta und Saratow, auch bei Astrachan; bei Krementschug am Dniepr und Jelisawetgrad (Pallas); bei Char- kow am Don (Hoefft, auch Czernajew) (sehr kleine Exemplare, die als Sc.melanospermus (.A.Mey. bekannt wurden); in Taurien (Zindem.). In Asien ist die Art nur sehr spärlich und zerstreut gefunden; im Songorenlande von Karelin und Kirzlow; in Turkestan von Regel und bei Minussinsk von Martianow. 24. Sc. setaceus L. Spec. plant. I, p. 78. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 246, sub Isolepis setacea R. Br. Hab.: In Russland, doch nur in südlichen Gegenden, und selten: im Kaukasus bei Kamennoi (Frick); bei Lenkoran und bei Ischugunka in subalpinis (©. A. Mey.); in Songorien beim Brunnen Usumbulak (Karel. u. Kiril,) und in den Vor- bergen des Alatau (Exped. Schrenk.). f. Seirpelli. Inflorescentia apicalis simplex spicata pauciflora. Involucri phyllum squamaeforme. 25. Sc. caespitosus L. Spec. plant. I, p. 71. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 246. (36) Die Oyperaceen der Flora Russlands. 257 Y| Se. uniflorus Trautv., Plantae Czekanowskianae, „Acta Hort, Pei"V- #877. D. 120 Hab.: Der nördlichste Fundort für Russland ist Mesen (Samojedenland, von 4A. @. Schrenk gefunden); weiter im Süden: Lappland, Finnland, Estland, Ingrien, Livland bis zur Zone von Kurland und Lithauen häufig, doch weiter mit dem Sehwinden der tiefen Torfmoore fehlt auch die Pflanze. In Asien ist sie auch nur im Norden, gefunden, wofür in unseren Herbarien Belege vorliegen: aus der Umgegend von Wedenskaja (Turezaninow); aus dem Olenek-Gebiete, von dem Flusse Welingna, den 21. Juni von Ozekan. u. Müller; Sachalin (Fr. Schmidt); Unalaschka (Chamisso). Sonst fehlt die Pflanze. In Betreff der Sc. uniflorus Traufvetteri muss ich be- merken: wenn an den Exemplaren dieser Pflanze auch einige Eigenthümlichkeiten gefunden wurden, z. B. das armblüthige Aehrehen und die weissen, etwas dünnhäutigen Schuppen- scheiden an der Basis des Halmes, welche die Veranlassung die neue Art aufzustellen gaben, so scheint es mir dennoch nicht ausgeschlossen, dass hier nur verkümmerte Individuen vorlagen, ein häufiges Vorkommen an Gewächsen des hohen Nordens. 26. Sc. alpinus Schleich. @'mel., Fl. Helv. Ip. 108. Isolepis pumila Roem. et Schult. et Kunth. Isol. oligantha €. A. Mey. Cyp. nov. n. 3,.t. 1. — Ledeb,, Fl. Ross. IV, p. 256. Isol. Meyeri Trautv. („Acta Hort. Petr.“ V, 1, p. 121.) Hab.: Die Pflanze istin Mittel-Asien sehr verbreitet, fehlt in Europa, und wird aus den Berggegenden der Songorei, Tur- kestan, Altai, Minussinsk, Baikal und Dahurien von jedem Be- sucher des Landes mitgebracht. Die in Claus, Localfloren, p- 159, genannte, von Pabo mitgetheilte Pflanze von Sergiewsk, ist nicht Sc. oliganthus, sondern Sc. pauciflorus! die folgende Art. Boeckeler hält die von €. A. Meyer beschrie- bene Art Isol. oligantha nicht verschieden von Sc. caes- pitosusL. 27. Sc. paueiflorus Light. Flora Scot., p. 1078. -— Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 246. Hab.: Im ganzen europäischen, wie auch stellenweise, im asiatischen Russland. In Ost-Asien sind keine Fundorte bekannt. „Ipyası Iammep. CI. Bor, Cana“, T. vun. ; 16 (37) K.Fr. Meinshausen. ; n IV ot (0 0] 28. Sc. parvulus Roem. et Schult. Syst. veg. I, p. 124. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 246. Hab.: Friedrichsham (Kupr.. sehr jung). — Petersburger Gouv.: am Ausflusse der Luga, auf feuchten Wiesen an fau- lendem Holz: unfern Jamburgs (Meinsh.); Reval (Sengbusch, Russow): Odessa (Bosse). Die Art wurde als zweifelhaft aufgenommen, weil die Exemplare in unseren Herbarien nicht bestimmt werden konnten. Selbst in unseren besten Floren ist die Pflanze meist fehlerhaft beschrieben und nicht richtig eingereiht, da die Diagnose aus einer anderen ohne gründliche Prüfung auf- genommen wurde. Ich hatte geglaubt, sie auch in unserem Gebiete, der Petersburger Flora, zu finden, da sie doch schon in Estland bei Reval von Sengbusch, leider in sehr jugendlichen Indivi- duen und ohne Früchte eingesammelt worden waren. Dieselbe fand auch ich am unteren Laufe an der Luga unweit Jam- burgs. Da sie aber entschieden kein wahrer Scirpus, son- dern eine Eleocharis war, wurde sie als E. acicularis var. in meinem im letzten Jahre vertheilten Herb. Ingr. heraus- gegeben. Heute bin ich der Ueberzeugung, dass diese Art, obgleich sie in den Floren unter Scirpus aufgeführt wird, vielmehr in die Gruppe der Eleocharis zu stellen ist und den echten Sc. parvulus R. S. thatsächlich begreift. Die Pflanze entspricht genau der Diagnose, die Roehling in seiner Fl. Germ. I, p 431 giebt: Halm, Grösse und Hypogynborsten stimmen überein. Ebenso mit der Diagnose von Koch, Fl. (Germ., p. 854, findet dieselbe Uebereinstimmung statt, obgleich die Art auch hier unter Seirpus gestellt ist. Auch ist zu be- rücksichtigen, dass Reichenbach in seiner Fl. exeurs. I, p. 78, da er Eleocharis nicht anerkannt, sie mit Sc. acicularis, Sc. pauciflorus und Sc. caespitosus unter Lim- nochloa parvula in eine Gruppe vereinigt hat. Eine weitere Bestätigung und Beleg dafür, dass unsere Pflanzen zweifellos richtig bestimmt sind, ergab ein Vergleich mit Exemplaren, welche ich von Bubani aus den Pyrenaeen erhalten habe und welche vollkommen mit unseren übereinstimmten. Es bleibt nun nur übrig die ‘beiden Arten zu charak- terisiren: (38) e ) en | EREN CNnN Die Cyperaceen der Flora Russlands. 259 Se. parvulus R. et 5. — Radix tenuis flbrosa albida; ‚culmus acieuliformis strietus rigidus laevis sursum paulo atte- nuatus, intus transverse septatus basi vagina brevi tenuissima membranacea aphylla. Spieula terminali ovato-oblonga, glumis oblongis cuneatis obtusis muticis; nuce subtrigona laevi, setis nuce longioribus apice curvatis albidis. 29. Sc. acicularis L. Spec. plant. p. 71. — Eleoch. aecicu- laris R. Br. — Ledeb., Fi. Ross. IV, p. 243. Culmus tenuissimus capillaceus saepius gibbosus apice spicula parva v. minuta ovata pauciflora; basi vagina tenui longiuscula. Setae hypogynae (si adsunt) brevissimae circa /» longitudinis achenii. Hab.: Im europäischen und asiatischen Russland ; geht nach Norden über den Polarkreis nicht hinaus. Vom Ural nach Osten hin und in den Steppen bis zum Altai scheint sie zu fehlen, oder ist nur selten, tritt aber wieder um Krassno- Jarsk (Kıtmanow) und dann wieder im Mandshurenlande als häufiges Gewächs auf. Je nach den Standortsverhältnissen ist ihre Tracht und Wachsthum verschieden: im Wasser untergetaucht ist sie sehr schlank und schlaff, an nur zeitweilig überschwemmten Stellen, ihr häufigstes Vorkommen, niedrig, oft sehr klein, mit steifem, aufrechtem Halme; sie tritt seltener in einzelnen Exemplaren, meist massenhaft und in dichtem Rasen auf. g. Elaeocharis. Culmus nudus, basi vagina truncata aphylla. Inflores- ‚centia spicata terminalis simplex dense multiflora. 15. Radix 3nnu 3° mukieulmis: 30. Sc. ovatus Roth. Catal. I, p, 50. — El. ovata R. Br. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 245. Hab.: Im europäischen Russland häufig, doch nicht über den 58° n. Br. (wie es scheint) hinausgehend; nur im südlichen Theile Ingriens, 140 Werst südlich von Petersburg gefunden; weiter südlich ist sie in Livland (hb. ©. A. Mey.), am Peipus (Ma.xim.), Warschau (Szubert), Mohilew (Downar), Nowgorod- Sewersk (Mertens fil.), Shitomir (@olde), Kursk (Graf, Czer- najew). (39) 16* 260 K.Fr. Meinshausen. i 2.’ Radix perennis. 31. Sc. petasatus Maxim. („Bull. Soc. Natur. Moscou*, 1879.) — Maximowiez, Ad florae Asiae orientalis, p. 64. Radice repente fibrosa; culmis dense caespitosis tenuibus elongatis acute trigonis glaucescentibus basi vagina elongata - oblique truncata inferne fusca; spica oblongo-ovata obtusiuscula, squamis inferioribus late ovatis, superioribus longioribus obtusis fulvis marginibus hyalinis nervo viridi percursis demum mar- ginibus involutis; involucralibus 2, rotundatis, infima minore; achenüs pyriformibus obtusis, obtuse triquetris, stylopodioque longitudine achenii, e truncatula basi oblongo-ovata obtuse coronatis, stigmatibus 3, setis hypogynis 6 stylopodium aequan- tibus mollibus fuseis. Hab.: Im Mandshurenlande: Victoria-Bai, Strandwiesen bei Possiet häufig, 1859 (Maxim.); ebendaselbst (Fr. Schmidt); im südlichen Ussüri-Gebiete, 1885 .(Paltschewsky),; auf der Insel Sachalin: Tym und bei Truotoga (Fr. Schmidt); im. Mandshurenlande am Flusse Sedemi (Jankowsky). Sc. multicaulis Sm. — Fl. Britan. 1., p. 48. Sie wird in Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 245 als in Lithauen wachsend irrthümlich angegeben. Die Pflanze scheint ihre nordöstliche Grenze schon weiter im Westen zu haben. Eine so charakte- ristische Pflanzenart wäre wohl kaum zu übersehen. 32. Sc. Sachalinensis sp. n. Radice stolonifero-repente multi- eulmi. Culmis erectis, 8—14 poll., teretibus tenuissime sulcato-- striatis glaucescentibus, inferne vagina truncata basi sanguineo- purpurea; spica ovata v.oblongo-ovata; squamis ovatisnervomedio tenui omnimo obscure fusco-purpureis nitidis, involucrali una breviori latissima apice breviter attenuata obtusiuseula; acheniis obovatis biconvexis dilute demum fulvescente stramineis laevi- bus nitidis, stylopodio maximo (achenio) aequilato longoque, subovato basi late arcte coronatis. Stylus brevis bifidus. Setae hypogynae tenues achenium aequantes. Hab.: Auf der Insel Sachalin, Tym und bei Truotoga (Fr. Schm.), in Mandshurien, am Sedemi-Fluss (Jankowsky). Dem Sc. mitratus Franchet et Sav., Fl. Japon. II, p. 544, augenscheinlich nahe verwandt, welcher aber ein Seirpus biglumis der Beschreibung nach: „squamae infe- (40) x Die Cyperaceen der Flora Russlands. 261 ee; | # riores (involucrales) suborbiculatae* sein muss; ist unsere - Pflanze ein Se. uniglumis mit viel kürzerer Schuppe. “ Das auffallend grosse eigenthümliche Stylopodium der japani- schen Pflanze lässt sie auch von unserem Seirpus paluster - —— leieht unterscheiden. ei 33. Sc. equisetiformis sp. n.“). Radix caespitoso - repens - vyalde fibrosa, plurieulmis. Culmis ereetis robustis rigidis v. _ eurvato-adscendentibus teretiuseulis sulcato-striatis albido- -- _— viridibus, basi vagina membranacea ampliata; squamis invo- R -lueralibus 2 oppositis culmum semiamplectentibus, una majore ovato-orbiculata obtusa, reliquis interioribus longioribus ovato- $ elliptiecis sursum attenuatis castaneis carina viridi, marginibus albido-hyalinis; acheniis ovatis breviter attenuatis complanato- — — bieonvexis, stylo superne applanato profunde bifido. Stylo- ie. podium minutum. Hab.: Im chines. Turkestan, in der Umgegend der Stadt Kuldsha (4. Regel, sub El. palustris in herb. Horti Petrop.). Im Habitus ähnelt die Pflanze sehr auf trockenem Boden gewachsenen Exemplaren von Equisetum hyemale, auch . sehr härtlichen zusammengezogenen Individuen des Sc. argy- % rolepis Kierulf, besonders aber die blasse, bläuliche Farbe und das von der Basis an kurz verzweigte Rhizom lassen sie so- gleich erkennen. Die mir vorgelegenen Exemplare sind etwas kurzhalmig, etwa !/a Fuss lang, dabei sehr hart und kräftig, mögen aber von einem feuchten Standorte höher und anders entwickelt sein. 9%: 34. Sc. (Eleocharis) Lehmanni Kierulff, Bunge, Reliquiae Lehm., 2.617) 341: # Caespitosus, eulmis ancipiti-compressis, interioribus strietis exterioribus recurvato-adscendentibus; spicula ovato-oblonga, squamis carina viridibus versus latera a basi purpureis margine late hyalinis glaberrimis, infima late ovata semi- amplectente, ovariis lenticulari-compressis elliptico-obovatis » glabris, stylus latiusculus planus profunde bifidus, cruribus longe papillosis, papillis elongatis obtusis eglandulosis, stylo- podio latitudine longiore, setis hypogynis 4 albidis; spinulis patentibus erectiuseulisve obtusis (Kierulff). *) Extra fines Rossiae. (Red.) (41) 262 K.Fr. Meinshausen. Hab.: Am Kuwan-Darja, den 5. Mai 1842 (spec. 3 florere incipientia). 35. Sc. paluster L. Spec. plant. p. 70. — Elaeoch. palustris R. Br: — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 244. — El. erassa 0. A. Mey. ex plantis. Hab.: Im ganzen europäischen Russland wie auch in Asien fehlt diese meist zahlreich auftretende Art kaum irgendwo. Fast überall, selbst bis Sachalin, füllt sie die Sümpfe und (Gräben und ihr geeignete Standplätze. In verschiedenartigen Formen, bald in kleinen und winzigen, bald in sehr hohen, dicken und kräftigen, wovon Sc. erassus (. A. Mey. ein Bei- spiel giebt, bedeckt sie oft massenhaft den Boden. 36. Sc. argyrolepls Kierulff (sub Elaeocharis) in Bunge Reli- quiae Lehm., p. 518 (342). Radice repente laxe caespitosa; culmis strictissimis plus minus rigidis, erectis vel curvatulis,‘ teretiusculis subtiliter striatis glabris glaucescentibus:; vaginis chartaceo-membranaceis basi purpureis, oblique truncatis; spica ovato-oblonga v. lineari- oblonga; squamulis membranaceis albo-hyalinis carina viridi marginibus purpurascente pietis, squamis involucralibus 2 bre- vioribus orbiculato-ovatis culmum semiamplectentibus, interio- ribus (omnibus fertilibus) elliptieis v. ovato-elliptieis acutis; setae hypogynae sub 4, albidae praecipue superne spinulis deflexis acutissimis praeditae, stylopodio superante, stamina 3; acheniis obovatis compresse biconvexis ad margines acutatis, flavidis, stylo planiuseulo profunde bifido, stylopodium longi- tudine latius. Hah.: Syr-Darja (Lehmann), regio Syr-Darja pr. castellum Ns 1, Kazala (Borsez.),; Songoria (Killomann), Turkomania (Litwinow); in der Umgegend der Stadt Kuldsha (A. Kegel, sub El. palustris). 37. Sc. Klingei sp. n. — Radice longe repente prolifera, valde fibrosa; culmis elongatis gracilibus molliusculis pallide viridibus nitidis (1V’2>—2 ped.); vagina elongata (3—4 poll.) apice truncata margine purpureo pieto; spica ovato-oblonga obtusa basi squama majuscula acuta subvaginata cincta, reliquis interioribus majoribus ovato-oblongis acutis fulvidis; achenia obovata biconvexa apice stylopodio prominente coronata. (42) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 263 Hab.: Songorien, in den Thälern des Chantau, den 17. Juni 1843, mit reifen Früchten (Exped. Sehrenk). 38. Sc. uniglumis Link. Jahrb. III, p. 77. — Hlaeocharis uniglumis Schult. Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 245. Radice dense fibrosa faseieulato-repente multiculmi; eulmis erectis (Y/g—1'/2 ped.) teretinseulis basi vagina longiuscula truncata purpurascente v. fulvescente; spica ovata v. ovato- oblonga acuta mox obtusa, basi squamula brevissima‘ lata rotundata obtusata culmum constrieter amplectente, reliquis interioribus longioribus ovato-lanceolatis fulvidis, dorso linea media albida, marginibus plus minus albido hyalinis; acheniis obovatis biconvexis crassis mox fulvis laevissimis nitidis, stylo- podio triangulari acuminato coronatis. -.Hab.: Auch diese--Art wächst, ‚wie Se. paluster, in ganz Russland, sowohl in Europa wie auch in Asien von Norden bis Süden und bis Kamtschatka und den Inseln und gleich- falls in sehr mannigfaltigen Formen. 39. Sc. kamtschaticus C. A. Mey. Cyper. nov. p. 198, t. I. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 246, Radix crassa fibrosa nigra multiculmis; eulmis tenuibus teretibus dense caespitosis, basi vagina tunicata brevi fusces- cente plerumque 1—!/2 poll. apice truncata. Spica atrofusca minima ovata acuta serius obtusa; squamis (glumis) ovatis acuminatis spicam subaequantibus, inferioribus majoribus atro- fuseis margine angustissime albido scariosis; caryopsis ovato- globosa fulva, stylo basi depresse-applanato v. mucronulato, stigmatibus 2 longiusculis. | Hab.: Alaska (Kastalsky ex 0. A. Mey.); Minussinsk ad fl. Karatuska (Kitmanow):; Sachalin (Fr. Schmidt); Ural borealis (Kusnezow). 40. Sc. oxylepis sp. n. — Radice crassiuscula subrepente dense caespitosa; culmis tenuissimis teretibus numerosissimis subpedalibus sulcato-striatis glaucescentibus inferne vagina basi fuscescente apice oblique truncata: spieca minima ovato- oblonga juniore acuta, demum aperta obtusa; squamis ovato- lanceolatis submembranaceis evanescente fuseis, carina viridula, ima involucrali majore longiuscula subvaginato-amplectente ; acheniis minimis late ovatis laevibus, stylopodio brevissimo (43) 264 K.Fr. Meinshausen. latissimoque; setae hypogynae brevissimae achenio dimidio subaequilongae. Hab.: In den Steppen jenseits des Uralflusses, auf dem Wege vam Orte Tarantol zum See Jaman an kalten Quellen, den 17. Aug. 1857 (El. Borszezow) ; Mündung des Urdshar-Flusses zum Alakul. Diese eigenthümliche Art, die den reinsten Typus einer Elaeocharis trägt, ähnelt habituell einigen kleinen und feinen Carex-Arten, namentlich aus der Gruppe Capitulatae der Carex capitulata Boott.,, durch ihre weichen Halme mit den kleinen Aehrchen, auch in der Farbe, ist aber wie alle Elaeocharis blattlos und nur unten am Halme mit einer langen glasartigen und gestutzten Scheide versehen. Durch die Feinheit ihrer zahlreichen Halme und durch die kleinen Aehrchen mit den im Verhältniss sehr grossen Schüppchen zeichnet sie sich besonders aus. Ihrer Kleinheit und Feinheit wegen hat sie sich dem Blicke der Sammler bisher so lange entzogen. IV. Eriophorum L. Genera n. 68. — Benth. et Hook., Gen. III, p. 1039. Dispositio specierum. 1%) 1. Inflorescentia simplex spicata, erecta . i Inflorescentia composita, cernua v. nutans ... 9 2. Spica minima pauciflora. Setae hypogynae paucae Er. alpinum. Spica multiflora. Setae hypogynae numero- SIBSIENRE: 5 en 7 er RE a ee 3. Radix repente-prolifera. Achenia euneata °v. inBari-elUPCa FRE RIESEN BET TREE Radix plus minus dense caespitosa rarius bre- viter prolifera. Achenia obovata ...... 7 4. Culmus rigidus, vagina angusta, lamina atte- nuata foliifera. Setae hypogynae mölles . Culmus erassiusculus, vagina subinflata, lamina late ovata aphylla. Achenia cuneato-obovata obtusa, mucrone brevi. Setae hypogynae Toctap: striafae Ir 3 02 RR ae SOEr aaa, (44) oO 4 Kr “ r . | Die Cyperaceen der Flora Russlands. 265 5. Spiea saepius capitato-globosa. Achenia lineari- elliptica, apice breviter mucronulata . .. Er. capitatum. Spiea elliptico-oblonga. Achenia oblongo v. vbo- vato-Cuneatar. u... a 6 Squama involucralis maxima, ER nervo ad validiore, spica Ya—3/a" longa. ... =... Er. mandshuricum. Squama involueralis intimis paulo major, vix nervata, spica Ya—lV/3" longa . ...... Er. Chamissonis. 7. Squama involucrali subvaginato - nn erecto-adpressa demum patula . . .. 8 Squama involucrali molliuscula basi ovata sursum longe attenuato-acuminata, tandem reflexa . Er. vaginatum. 8. Vagina culmea foliifera. Squamae lanceolatae patulae erassiuseulae. . 2... 0... Er. callitrix. Vagina ceulmea aphylla. Squamae lanceolatae erectae adpressae. Achenia obovata obtusa. Antherae oblongae . . . i Er. brachyantherum. Anthela cernua. Spiculae dense naerne, ramis laevibus glabris . . . . EUR PER: Er. angustifolium. Anthela nutante. Spieulae BR minus neilas ei , ramis scabris v. pubescentibus ...... 10 Radii anthelae subtilissime spinulosi serrati ” - SCADED. +. 8 4 Er. latifolium. Radii anthelae nen er Maner TOTEN EI Sr Take a LE N A AN Er. gracile. = > a. Inflorescentia simplex spicata. Bi‘ 1. Setae hypogynae paucae (sub 6). 1. Er. alpinum L. Speec. plant. p. 77. — Ledeb., Fl. Ross. BV#pr: 252. Hab.: Im europäischen Russland ist die Pflanze nach Norden bis Lappland, doch weiter nördlicher nicht, weder auf ., Kolgujew und Kanin, noch Nowaja Semlja, selbst nicht im N nördlichen Ural gefunden oder gesammelt worden. In Finn- | land, ebenso in Ingrien ist sie häufig und auf Torfmooren und moorigen Wiesen oft massenhaft und dicht verbreitet. Im Süden, schon in der Zone von Lithauen und Kurland, scheint sie zu fehlen und ist in Sibirien nicht gefunden worden. e - (45) 266 K. Fr. Meinshausen. 2. Setae hypogynae numerosissimae. 2. Er. capitatum Host. — Fl. Germ. I, p. 30, t. 38. Radix repens stolonifera; ceulmus solitarius teres glaber, inferne (rarius sub medio eulmo) vagina angusta, sursum paulo ampliata acuta interdum breviter eylindrico-cuspidata ; foliis linearibus canaliculatis apice obtusis, brevibus; spica globosa; squamis lanceolatis plumbeo-viridibus vix pellucidis; acheniis lineari-cuneatis sursum paulo latioribus compresse triquetris apiceque obtusa mucronulatis; setae hypogynae lon- giusculae molles albidae 6-plo excedentes. Er. Scheuchzeri Hoppe, Taschenb., t. 7. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 253. Hab.: Die Art umsäumt das Eismeer von Lappland bis zum Tschuktschenlande. Ihre Südgrenze ist schwierig anzu- geben, weil überall noch Nachrichten mangeln. Sie läuft von Lappland über den unteren Lauf der Petschora, Ob, Jenissei, über die untere Tunguska und Wilui nach Osten, wo sie mit ihrem nächsten Verwandten, dem Er. Chamissonis, zu- sammentrifft. 3. Er. Chamissonis C.A. Meyer. Cyper. nov., p. 204, t. 3! Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 253 excl. eitat: fl. Alt. et-aliorum. Radice repente laxe prolifera, fasciculos foliorum culmosque solitarios emittente; culmis teretibus, infra medium vagina elongata sursum paulo ampliata; foliis linearibus culmum dimi- dium aequantibus. Spica oblongo-ovata acutiuscula densiflora; squamis ovatis acutis albo-marginatis, infima duplo majore nigres- cente late-ovata; acheniis oblongo-ovatis apice obtusis breviter mucronatis triquetris, setae hypogynae longissimae, rufo-fuscae v. albae, fere 8-plo longiores. Er. russeolum Fr. — Anders, Cyp. .p- 13, t. 11, f 32. Er. Chamissonis ß. elongata Turez., Fl. Baie.-Dahur. 1229: 252. Er. intermedium Cham. ex plant. Hab.: Im ganzen Norden, sowohl des europäischen wie auch asiatischen Russlands: Lappland, Torneo, und wahrschein- lich in dieser Zone weiter bis nach Ost-Sibirien; ferner an der unteren Tunguska, am Jenissei, Olenek, im Gebirgslande am Baikal, Wilui, Amur, in Kamtschatka und Unalaschka. (46) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 267 Die Art wurde früher vielfach verkannt. Selbst der Autor der Art übersah sie und in der Flora Altaica, wie es sich nach den Exemplaren seines Herbariums herausstellt, sind zwei verschiedene, andere Arten: Er. altaicum und Er.humile Turez. für diese gehalten worden. Treviranus, in der Flora Rossica, copierte dieses und gesellte noch eine dritte Art, die Bunge im Altai sammelte und in seinem Supplement zur Fl. des Altai: Er. Chamissonis var. nannte hinzu, welche aber Er. brachyantherum Trautv. ist. Die einzige Art, mit der sie überhaupt verglichen werden könnte, ist nur Er. capitatum, mit diesem hat sie viel, besonders die schmalen Achenen, gemein, aber die verlängerten Aehren mit den langen Borsten unterscheiden sie äusserlich schon von dieser. Bei Er. capitatum sind die Blüthen- köpichen auch mit ihrer Haarhülle stets kuglig rund, sogar am Gipfel wenig abgeflacht; die letztere Form würde etwa zu Er. altaicum passen, wenn -die harten, straffen Borsten und die dieken Halme mit dem breiten Halmblatte nicht vor- handen wären. 4. Er. callitrix Cham. — ©. A. Meyer, Cyper. nov. p. 203, tab. 11, — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 254. Dense-caespitosum, vix v. brevissime proliferum; culmis teretibus basi vagina majuscula sursum dilatata apice nigres- cente folioque eylindrico obtuso obsitis; foliis linearibus invo- lutis v. complicatis crassiusculis rigidis canaliculatis dimidio eulmo brevioribus; spica subcapitata (fere hemisphaerica) squamis lanceolatis acutis atroviridibus glabris, infima involu- crali duplo majori vaginato-amplectente; staminibus 3, antheris elliptieis; acheniis euneato-obovatis obtusis breviter mucronatis triquetris nigricantibus; stylo trifido, stigmatibus aequilongis stylo; setae hypogynae achenio 3-plo longiores albidae. Hab.: Auf den St. Laurenz-Inseln (nur von Mertens ge- sammelt und mitgebracht). 5. Er. altaicum sp. n. — Radice longe prolifero-repente: eulmis erassiusceulis teretibus superne subtrigonis 4—10 poll. laevibus, vaginis 1 saepius 2, suprema elongata sursum dilatata ampliata, lamina ovata acuta atrofusca nervata, basi pauci- foliatis; foliis linearibus involuto-subteretibus (interdum planis) | (47) 268 K. Fr. Meinshausen. acute carinatis culmo dimidio brevioribus; spica globosa; squa- mulis erassiusculis lanceolato-acuminatis atrocinereis erecto- patulis, involucrali majore latiore culmum amplectente; ache- niis subobovato-cuneatis; setae hypogynae longiusculae albidae stricto erectae. Er. Chamissonis Ledeb., Flora Altaica I, p. 70; Fl. Ross. IV, p. 253. — Bunge, Verzeichn. suppl. p. & — Karel. et Kiril., Enum. pl. Song: („Bull. Mose.“ XV, p. 202.) — Trautv., Plant. Song. a Schrenk lect. („Bull. Mose.“ 1867. II, p. 62). Hab.: Gebirge von Turkestan und der Songorei; in. den Hochalpen des Alatau und Altai häufig. Auch diese Pflanze wurde früher übersehen und mit anderen Arten, am meisten mit Er. Chamissonis oder Er. capitatum, verwechselt. Selbst der Autor der Art benannte sie in der Flora Altaica Er. Chamissonis. Von Er. Chamissonis ist sie sogleich durch die grossen . und langen Scheiden des Halmes unterschieden. Näher steht sie Er. callitrix, die aber durch die Wurzel und Hypo- gynborsten unterschieden ist. ' 6. Er. mandshuricum sp. n. — Radice caespitosa breviter pro- lifera; culmis triquetris erectis rigidis (8—12 poll.), basi foliosa, foliis linearibus canaliculato triquetris carinatis strietis rigidis culmo multo brevioribus, culmeis 2, uno infra medium eculmum, altero basali vaginali. Spica plus minus longe ovata sursum attenuata acutiuscula; squamis lanceolatis, ima duplo triplove majore lato-lanceolata, omnibus crassiusculis erectis atro-viren- tibus; setis hypogynis numerosis densissimis albidis; acheniis late obovatis. Hab.: Am Ussuri-Flusse in Sümpfen (Maxim. 1860); Man- dshurien bei der Ansiedelung Grigorjewka (Paltschewsky, 1889). Die Art ist ausgezeichnet und von allen anderen Arten verschieden durch ihren stattlichen grossen und kräftigen (etwa 1—1'/2 Fuss) hohen Wuchs. Der Halm bildet an der Basis meist viele stramm gerade aufrechte, wenig abstehende, etwas dicklich fadenförmige, zusammengeschlagene, fast dreikantige lineale, dem Halme oft nur wenig kürzere Blätter; die Achene ist breit, verkehrt-eirund; der kurze dickliche Griffel mit 3, 5—6 mal längeren, oft gelbrothen, stramm aufgerichteten oben (48) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 269 wenig abgebogenen Narbenstrahlen, ist bald hinfällig. Wahr- scheinlich wächst die Pflanze, wie Er. vaginatum, in diehtem Rasen. 7. Er. brachyantherum Trautv. Middendorff, Reise (Fl. Ochot. p. 98). Radix caespitosa fibrosa; culmis superne subtrigonis, a basi vaginis distanter dispositis, suprema angusta sursum paulo ampliata acuta, aphylla glaneo-viridis apice fusca; spica ovato- elliptica; squamulis lanceolatis densissimis nigrescente cine- reis, inferioribus majoribus, ima eulmum semiampleetente; ache- niis ovato-oblongis v. subeuneatis acute triquetris, uno angulo obtusis mucrone carente (ex spec. Maxim.), setae hypogynae longiusculae molles albae (fere 6-plo longiores). Hab.: Ost-Asien: vom Altai bis zur Lena etwa bei Olek- minsk häufig. Von Er. vaginatum L. dem. die Art sehr verwandt und oft sehr ähnlich ist, ist sie verschieden: "durch die nur halb so langen schmalen Antheren und schmäleren Aehrchen, deren untere dickere Schüppcehen, die nicht zurückschlagen, sondern aufrecht stehen bleiben, durch die Halmscheiden, die nicht so breit sind und durch die feineren Blätter, die länger als der Halm sind. 8. Er. vaginatum L. -— Spec. plant. I, p. 76. — Ledeb., Fl. Ross..IV, D. 252. Radix fibrosa; culmis densissime arctissime caespitosis (2, demum 1—2 ped.) laevibus superne subacute triquetris uno angulo obtuso, infra vel rarius supra medium vaginis duabus ventricoso-inflatis sursum atro-cinereis remotius dispositis, basi vaginis squamaeformibus foliisque mortuis dense tectis: foliis filiformibus subcanaliculato-trigonis, superne margine scabriuseulis longiusculis, culmo brevioribus; spica ovata majuscula densissima; squamulis pellucide membranaceis lan- ceolatis apice longe subulatis; ima v. inferioribus recurvalis v. reflexis nigrescente-cinereis margine hyalinis, infima majore culmum dimidium amplectente:; setis hypogynis numerosissimis demum longissimis erectis albis mollibus; acheniis late obovatis apice obtusa breviter mucronulata compressa subacute-triquetris, stylo elongato apice 3-fido; antheris longe linearibus. (49) 270 K. Fr. Meinshausen. Hab.: In ganz Europa und Asien, meist ein recht ge- meines Gewächs auf Mooren und Sümpfen. In höheren Gebirgen ist die Pflanze nicht so häufig, steht meist sehr vereinzelt und meist in der Form Er. humile Jurez. b. Inflorescentia composita eymosa cernuä v. pendula. 9. Er. angustifolium Roth. — Tent. I, p. 24. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 264. Radice prolifera longe repente valde fibrosa; culmis tere- tibus superne subtriquetris, basi foliiferis; foliis latioribus v. angustioribus, linearibus margine saepe revolutis laevibus rarius scabriusculis carinatis culmum subaequantibus: anthela multi- flora, spiculis pedicellatis exterioribus longissimis saepius pen- dulis interioribus brevissime pedicellatis v. sessilibus: folia involucralia foliacea minima basi dilatata vaginata; spieulis ovatis; squamulis ovato-oblongis acuminatis v. obtusis fulvis; acheniis obovato-cuneatis, acute-triquetris obtusis breviter mucronatis; setis hypogynis albis 3—4 plo superantibus. Hab.: In ganz Europa und Asien ist die Art sehr gemein und auf nassen Wiesen oft sehr zahlreich verbreitet; oft ist unter dieser auch eine grosse sehr entwickelte reichblüthige Form mit breiten und dicken, langen Blättern verbreitet. 10. Er. latifolium Hoppe. — Taschenb. 1800, p. 108. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 254. Radix multiceps-prolifera repens; culmis obtuse triquetris laevibus erectis (demum ad 2 ped. altis) basi foliosis, foliis eulmeis 2—3 remotis sensim brevioribus, late linearibus apice breviter attenuatis rigidiusculis, carina marginibusque scabris, culmo brevioribus, ore vaginae atrofusco; anthela spieulis 3—4 longe peduneulatis pendulis, pedunculis compressis tenuibus spi- nuloso denticulatis asperis; involueri phyllis foliaceis basi vagi- nato-ampleetentibus atrofuseis: spieulis ovatis, squamis lanceo- latis atroviridibus margine albidis; acheniis anguste obovatis basi attenuatis acute trigonis; setae hypogynae albae squama 2—3 plo longiores. Hab.: Die Art, wenn sie auch bei weitem nicht so häufig ist, als die vorangehende, scheint indess in Europa und Asien auf gutem Humusboden an Bächen nicht zu fehlen und ist (50) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 271 auch im äussersten Osten am Amur, Ussuri und auf den Inseln verbreitet. Bemerkenswerthe Abänderungen dieser Art habe ich keine in den Sammlungen gefunden. 11. Er. gracile Koch. — Deutschl. Fl. I, p. 456. — Ledeh., EI. Ross. IV,:p. 255. Radice longe repente, fibrosa; eulmis tenuibus graeilibus, obsolete triquetris, inferne paueifoliis basi fuseis; foliis anguste- linearibus longiuseulis laevibus. Anthela 3—6 radiata; pedun- culis inaequalibus; involueri phyllis foliaceis brevissimis uno majore anguste-lineari basi dilatata vaginato-amplectante, radiis pubescentibus demum cernuis v. pendulis; spieulis ovatis, squamis lanceolatis acutis v. obtusis, einereo-viridibus; acheniis anguste cuneatis basi producta stipitata; setae hypogynae albae 5 plo longiores. Hab.: Wie die vorige Art in ganz Russland verbreitet. V. Schoenus L. Gen. n. 65. Inbegriffen die Gattungen Rhynchospora Vahl, Cladium Patr. und Chaetospora der Autoren unserer Flora. Dispositio analytica specierum. 1. Infloreseentia panieulata majuscula e fascieulis spieularum numerosis a latere eulmi ramos breves formans terminali majore rotundata. 2 Infloreseentia subcapitata e spiculis paueis col- er 3 IV Inflorescentia en Folie, ee Berededne longissimae planae v.complicatae, superiores angustiores subulatae ceulmum multo ex- cedentes. Spieulis longius pedicellatis, fasci- eulis erectis dense collectis subfastigiatis, stylo tenui _vix excedente. .'.'.. x Sch. Mariscus. ‚ Inflorescentia spieulis dense glomerato a Folia eulmea floraliaque subulata brevia vix ramis suis aequilonga. Spiculae den- sissime glomerato pluriflorae. Stylus crassi- usculus compressus elongatus spigulam dARIG.SUPEraNS 8 a ER Sch. Medwedewi. (31) td 1 IV K. ‚Meinshausen. \ 3. Inflorescentiae fascieulis spiearum 2 (rarius plu- ribus), altero apieali altero laterali °. . .. 4 Inflorescentia spieis paueis apiee capitato eolleetis. 5 4. Foliainvoluceralia saepiusbrevissima. Spieulaalba . Sch. albus. Folia involueralia spieulis 2—4-plo longiora. Spieula fusca ... Sch. fuscus. 5. Culmus erassiusculus. Ti a Eubae CR longiora. Spieulis 5—10 capito-congestis api- VARDUS EEE ER RT EEE Sch. nigricans. Culmis erassiuseulis. Folia eulmo dimidio brevio- ra, spiculae 2—5 subsecundae . ..... Sch. ferrugineus. a. Cladium. Inflorescentia composita paniculata plus minus ramosa. 1. Sch. (Cladium) Medwedewi sp. n. — Radix crassa lignosa, repens. Culmis rigidis subteretibus fere 4 pedalibus, sursum sensim angustioribus, ramis brevibus tenuibus apice fascicu- latim multifloris ex axillis foliorum (laterali et terminali), apice culmorum ac ramulorum collectis; folia late-linearia sursum sensim longe subulato-attenuata, plana v. complicata margine carinaque densissime spinuloso -serrulato-scabra, basi longe vaginata: anthela subeymosa; spieulis ovato-obtusiuseulis, sub- fasciculato 4—7 floris apice pedunculo breviusculo, fuscis; achenia ovata utrinque obtusiuscula nitidula: stylus crassius- culus elongatus compressus; stigmatibus 3—6 longissimis. Hab.: Caucasia, Ghilan (@mel.) *). Die Pflanze ist durch die dichte, kurzastige Infloreseenz, die mehr kuglig gehäuften Aehrchen, den 3 mal längeren dieken und abgeflachten Griffel von dem folgenden verschieden: bei jenem ist der Halm recht blau-weiss-grün, die Inflorescenz sehr locker, die Gipfel der Aehrchen sind im Büschel, da die Aehrchen länger, namentlich die äusseren lang gestielt sind, aufrecht und fast gleich hoch. 2. Sch. Mariscus L.— Spec. plant. I, p 62. — Radix crassa lignosa repens, culmis teretibus erectis rigidis nodosis foliife- ris, superne subtrigonis ramosis (2—6 ped.): foliis late-line-, aribus sursum longe attenuatis carinato plano-complicatis, ca- rina marginibusque spinuloso-serrulatis scabris basi longe-vagi- =) Verosimiliter non in Caucaso, sed in Persia bor. (Red.) (52) ID =1 08 Die Cyperaceen der Flora Russlands. natis eulmum subaequantibus; anthela decomposita, umbellis “axillaribus et terminalibus, plus minus composite eymaeformi- bus, spieulis bifloris capitato-faseiculatis ferrugineis, acutis: acheniis ovato -globosis opacis ferrugines mucronatis; stylus brevis 3-, rarius 2-fidus. Cladium germanieum Schrader, Fl. Germ. I, p. 75, t. 5, f. 7. Cl. Mariscus R. br. Prod. 236. — Ledeh. Fl. Ross. IV, 259. Hab.: Im nördlichen Russland ist die Pflanze nicht häufig, nur von wenigen Fundorten bekannt geworden. Etwa unterm 580 .n. Br. findet sie ihre Nordgrenze. In Ingrien, in der Um- gegend der Stadt Luga — etwa 140 Werst südlich von Peters- burg (ipse); sodann’in Estland bei Reval (©. A. Mey., Lehmann), Insel Oesel (Fr. Schmidt), Wilna (Lindemann). Weiter ‚im Binnenlande ist kein Fundort mit Sicherheit bekannt. Weiter im Süden ist sie an Salzseen der Krimm und im Kaukasus an einigen Orten gefunden worden. b. Inflorescentia spiculis paucifloris. 'Glumae univalves imbricatae. 3. Sch. fuscus L. Spec. plant. 2 app. 1664. — Ledeb. Fl. Ross. IV, p. 259. Rhynchospora Roem. & Sch. Hab.: Nur von wenigen Fundorten im nördlichen Russland: von der Insel Hochland (Al. Schrenk) und aus Lithauen (Jun- zill, Lindemann) sind Belege in unseren Herbarien. 4. Sch. albus L. Spec. plant. I, p. 63. — Ledeb. Fl. Ross. IV, p. 259 sub Rhynchospora alba Vall. Hab.: In tiefen Moorsümpfen im nördlichen Russland häu- fig: in Finnland, Olonez; namentlich viel in den Sümpfen des Karelischen Isthmus und bei Petersburg; ferner in Estland und Livland, dann aber in Polen und Volhynien, Kasan und Char- kow nur wenig gefunden, scheint aber weiter, wie auch im westlichen Sibirien, zu fehlen und auch nur selten im östli- chen Sibirien zu sein: nur bei Wydrenka im Baikalischen (Turezan., Bunge), wie auch in sehr jugendlichen Exemplaren auf Kamtschatka von Mertens gefunden. 5. Sch. ferrugineus L. Spec. plant. I, p. 64. — Ledeb. Fl. Ross. IV, p. 260 sub Chaetospora Kkeh. „Tpyası Hm mep. CIIo. Bor. Cana“, rt. XVII. 17 (53) , 274 K. Fr. Meinshausen. Hab.: Im europäischen Russland selten und nur die Fund- orte: südliches Finnland, Ingrien, Livland und Kursk sind bekannt; weiter südlich und für Sibirien fehlen die Nach- richten” oder Belege in unseren Herbarien. 6. Sch. nigricans L. Spec. plant. I, p. 64. — Ledeb. Ross. IV, p. 260 sub Chaetospora Kunth. Hab.: Im nördlichen Russland sind nur die Insel Oesel und dann erst fern im Süden die Insel Sara im Kaspi-See die einzigen bisher bekannten Fundorte; in Asien fehlt sie gänzlich. VI. Kobresia Willd. Spec. plant. IV, p. 205; Elyna Schrad. Fl. Germ. I p. 135. Tabula analytica specierum. ]. Spiea simplex v. subsimplex ceylindrica. .... 2 Spieca composita ramosa v. ramosissima ovata . 4 , 2. Achenia compressa. Stylus bifidus . ... ...: K. filifolia. Achenia trigona. Stylus trifidus . . . . . Pa 3. Inflorescentia eontinuato-eylindrica. Sr om- nibus aequalibus 2-floris. Achenia anguste obovata apice obtusa mucronulata. . . . . K. scirpina. Inflorescentia subeylindriea, spieulis imis inter- ruptis, squamulis duplo majoribus paueiori- bus saepe 4-floris . . . EEE TUE er K. macrolepis. 4. Inflorescentia ovata v. ovato-oblonga, basi squa- mula omnino saepius pe beNtese Ä > Inflorescentia ovata panic las: -Pamosa; en semiampleetente %.-. 7. 7 5. Culmis foliisque elongatis ea Alitormibus erectis Strietis.. . \.. : K. gracilis. Gulmus duriuseulus alles: tolle, bee CUla EURYaa I ta At 6. Spica ovata v. oblonga: spieulis aequalibus den- sius dispositis. Achenia ovata ...... K. schoenoides. Spica ovata lobata, lobo terminali majore. Kohe nia oblongo-ovata . ... | K. caricina. 7. Inflorescentia ramis lateralibus Eee a floris. Stigmatibus 2. . . RN K. stenocarpa. Inflorescentia ramis lateralibus ramosis v. ramosis- simis, multifloris. Stylus 3-fidus . .... K. paniculata. (54) =] Or Die Cyperaceen der Flora Russlands. 2 a. Spica subsimplex. Stigmatibus 2. 1. K. filifolia Turez. — Fl. Baical-Dahur. II, 2, p. 288. — tadix fibrosa dense caespitosa subrepens; culmis nudis erec- tis sulcato-teretibus, 3—4 polliearibus; foliis tenuibus filiformibus canaliculato-teretibus subtriquetris eulmum subaequantibus; spica brevis oblongo-elliptiica, spieulis 5—7 superioribus magis aproximatis; squamis ovatis acutiusculis; bracteolis duplo ma- Joribus carina fulva elevata, marginibus albidis; cariopsi ellip- tica compressa mueronata; stylus brevis, stigmatibus binis. Hab.: Ost-Sibirien: Altai, in den Alpen an der Tschuja (Politow 1839), Dahurien (ad acidulam Ulataensem Dahuriae (Sedakow ex Turez.), Irkutsk (Witkowsky), Werchne-Udinsk (Maack), am Olenek (Üzekan. et Müller). Elyna spieata Trautv. ex plant. Czekan. 1874 coll. p. 122 non Schrad. b. Spica simplex. Stigmatibus 3. 2. K. scirpina. W. — Spec. plant. IV, p. 205. — Dense cae- spitosa fibrosa; culmis filiformibus subteretibus laevibus sub- pedalibus basi foliatis squamisque latiusculis acutis subpolli- ‚caribus fuseis arcte tectis; foliis convoluto-filiformibus rigidis strietis eulmo paulo brevioribus;. spica tenuiuscula cylindrica fusco-ferruginea subpollicaris, 12—18 spieulis hermaphroditis (superiore mascula), basi squama majore omnino amplectente, adpressa castanea demum margine plus minus pallida ovata, obtusa v. acuta; acheniis oblongo-obovatis trigonis apice obtusa mucerone fusco coronata, gluma interiore membranacea omnino involutis, vix brevioribus. Elyna spicata Schrad. — Fl. Germ. I, p. 155. — Ledeb. Fl. Ross. IV, p. 262. Tuwrez. Fl. Baic.- Dah. 112, p. 287. — Anders. Cyper. p. 14, t. I, £. 34. Hab.: Caucasus: Schachdagh, Jul. 1830; Malka etin sub- alpinis prope Koby 1829. (C.A.Mey.), Ossetia (Brotherus). Songoria, in subalpinis m. Alatau ad fl. Lepsa (Karel. et Ki- ril.); Turkestan, Aryslin 1879 (4. Regel), Altai ad fl. Tschu (55) 178 276 K. Fr, Meinshausen. (Bunge), Tscharysch (Ledeb.); Sibiria örient.: Tundra ad ostium fl. Uda, 21 Aug. (Czekan.); in pratis Dahuriae 1832 (Turez.); In- sula St. Laurentiae (Eschsch.), specimina valde juvenilia. 3. K. macrolepis sp. n. — Dense caepitosa fibrosa; culmis erectis subeurvatulis 4—10 poll., teretiusculis laevissimis rigidis basi foliatis rudimentisque fusco-ferrugineis. numerosis dense teetis: foliis filiformibus marginibus incurvatis rigidis culmo multo brevioribus, sterilibus subaequilongis; spieca breviuscula simplex subeylindrica e spieulis sub 10, inferioribus interdum duplieibus, 4-floris (fem. 2), superioribus bifloris ima feminea, basi squama majuscula patula spiculam superante, ovata acuta castanea demum apice plus minus hyalina acute carinata culmum amplectente, suffulta; acheniis obovatis triquetris mucronatis, eluma ovata membranacea omnino involuta. Elyna spicata Boiss. Fl. Orient. V, p. 394. El. schoenoides var. Karel. & Kir., Enum. plant. Song. or. 1842, p. 207. | Hab.: Prov. Caucasus: Tindal monte Bogos, 1500—1600° alt. (Rupr., Owerin), Salatavia et Gunbet (Owerin); chines. Turkestan, ad fl. Borborogussun 9000‘, d. 15. Juli 1879 (A. Regel); Songoria, in herbidis subalpinis m. Alatau ad fl. Lepsa et Sar- chan, Jul. ce: fr. (Exp. Schrenk). Flüchtig gesehen könnte sie für eine»kurze, niedrige derbe Form von Kob. seirpina W. gehalten werden, doch die doppelt so grossen Blüthen, die gewöhnlich in dem unteren Theile der Aehre unterbrochen sind, wie auch die abstehenden, grossen, oben weissen, stumpfen Schuppen der Aehrchen, die, bei jenen kürzer und angedrückt einen regelrechten Cylinder darstellen, geben der Art ein anderes Ansehen. Auch ver- schieden sind die Achenen, während sie bei dieser fast verkehrt eirund sind, sind sie bei jener fast doppelt so gross und auf dem stumpfen Gipfel mit einem sehr kleinen Mucro gekrönt. Von allen übrigen Arten dieser Gattung ist keine mit ihr zu verwechseln. 4. K. gracilis sp. n. — Radix fibrosa prolifera repens, caes- pitibus foliosis basi rudimentis latiusculis fulvidis adpressis (56) [1 Die Cyperaceen der Flora Russlands. 27 tectis (6/2—12Y/2 poll.); foliis anguste filiformibus eomplicato- subtriquetris; culmis tenuibus subteretibus basi remotius bifolia- tis subaequantibus; spica lineari fulva interdum ramulo e spi- ceulis 5—10 simplieiter compositis, infimis remotis; spieulis 2--4-floris; squamis bracteatis majuseulis, culmum semi- amplectentibus, reliquis multo minoribus ovatis acutis rarius obtusis fulvis apice demum hyalino-tunicatis carinatis; acheniis elliptieis compresse-triquetris apice breviter attenuato rostro brevi; stylus brevis stigmatibus 3 elongatis, glumella tunicata hyalina ovata involutis. Elyna spicata Trautv. ex plant. CUzekanowskianis Sibiriae borealis 1874 collectis („Acta . Hort. Petrop.“ t. V, p. 122). Hab.: Ad. fl. Olenek 1874 et ad. fl. Tomba et Maigda, d. 6 Julio (Ozekan. & Müll). Die Art ist sehr ausgezeichnet sowohl durch den weichen Habitus der Pflanze, wie auch durch die Grösse und von der ihr ähnlichen Ä. seirpina besonders durch die flachen Achenien unterschieden. e. Spiea composita v. ramosissima. 5. K. caricina W. — Spec. plant. IV, p. 206. — Dense caespi- tosa fibrosa caespitibus basi foliosis incrassatis squamisque reli- quis rudimentis fuseis tectis; ceulmis erectis rigidis triquetris laevissimis nudis, 3—6 poll.; foliis linearibus sursum longe attenuatis planis v. convolutis saepius curvatulis eulmo bre- vioribus; spica ovata (vix Ye poll.) decomposita, sublobata saepe spiculis infimis interruptis, lobo summo maximo; squa- ma bracteola maxima ovata mueronata fulva, demum pallidior dorso carina linea pallida notata eulmum subvaginato-amplec- tente, reliquis squamulis interioribus similibus autem minoribus acutis; spieulis paucifloris, florulo infimo femineo superiori- ‘bus modo masculis; acheniis oblongis utrinque breviter atte- nuatis triquetris apice magis productis; gluma ovata obtusa membranacea fulvida onınino involuta; stylus brevis stigmati- bus tribus fere duplo longioribus, exsertis. Elyna caricina Mert. & Koch. Deutschl. Fl. ], p. 458. — Ledeb. Fl. Ross. IV, p. 262. (97) 278 K. Fr. Meinshausen. El. humilis Seidl. ex pl. Hab.: Caucasus: distr. Daghestan (Rupr., Owerin), Salata- wia (Owerin); Schachdagh, nee non in alpinis mont. Elborus 8000’ alt. (C. A. Meyer, n. 177). 6. K. schoenoides C. A. Mey. — Zedeb. Fl. Alt. IV, p. 235. Fl. Ross. IV, p. 262. Dense caespitosa erassiuscule flbrosa; caespitibus foliosis vaginisque rudimentis latiuseulis fuscis dense tectis; culmis crassiuseulis rigidis trigonis basi subtriphyllis; foliis anguste linearibus canalieulato - involutis subfiliformibus reetis rigidis rarius curvatulis culmo brevioribus;: spica ovata v. ovato- oblonga e spieulis pluribus, 2—5 -floris, congeste compositis, basi squama majore ovata carinata mucronata culmum ample- tente tecta squamulis spieularum minoribus ovato - elliptieis acutis fulvis margine albidis; spieulis 2—4-Noris alternis inferiore feminea: acheniis ovato-trigonis crassiusculis lon- gius mucronatis; geluma tenui membranacea ovato-oblonga involuta. Elyna sibiriea Twrez. Fl. Baie.-Dahur. Il, 2, p. 287. Hab.: In den kaukasischen Provinzen: auf dem Schach- dagh und in,den Alpen des Kasbek, auch in den Alpen des Elborus-Gebirges (C. A. Mey.); Ossetien (Brotherus), Chewsuria, Daghestan, Tuschetien und Wladikawkas (Rupr.); Kussur (Owe- rin). In den Alpen des Alatau (Schrenk); Altai, an den Quel- len des Tschuja Flusses (Dge.): in Ost-Sibirien: Nuchu-Daban 1831 (Turez.); Olenek 1875 (Ozekan.). Die ost-sibirische Pflanze ist von der kaukasischen Pflanze gar nicht verschieden. 7. K. stenocarpa Karel. & Kir. — Enum. plant. Song. n. 870. — Ledeh. Fl. Ross. IV, p. 262. Dense caespitoso - fibrosa, caespi- tibus brevibus, basi bulbosa incrassatis fuscis; culmis trigono- teretibus nudis, basi foliosis demum longissimis (fere pedalibus et ultra); foliis linearibus apice attenuatis planis v. complicatis excurvatis marginibus scabris, culmo triplo brevioribus; spica composita conferta ovata, ramis sursum sensim brevioribus, (58) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 279 basi bractea squamiformi majuscula ovato-oblonga obtusa muceronulata culmum involuto amplectente, suftulta; spieulis 4-2 tloris, floseuli inferiores feminei; squamis interiori- bus similibus autem paulo minoribus fulvis dorso medio pallido: acheniis oblongis utrinque attenuatis triquetris gluma (squamula interiore florali) membranacea omnino incelusis, squama exteriore major. Elyna kokanica Regel. — Descr. plant. nov. fasc. VIII („Acta Br PL2111,.9.’562 }). Elyna humilis ©. A. Mey. ex plant. Hab.: Songorien, Alpen des Alatau: an den Quellen des Sarchan (Schrenk 1841, Karel. & Kiril.),;, in den turkesta- nischen Gebirgen häufig (4. Regel); Kokand (Fedtschenko); in dem Ili-Thale 1886 (Krassnow). 8. K. paniculata m. — Üaespitosa fibrosa, basi crassa, vaginis fuscis tecta; foliis lato-linearibus sursum longe attenuatis acuminatis rigidis nervoso-striatis carinatis patulis; eulmis elongatis trigonis nudis laevissimis fere duplo exce- dentibus; inflorescentia supra decomposita ramoso-paniculata 'lobata contracta, rarius inferioribus breviter pedunculatis, lobo terminali maximo; speculis minimis; squamis oblongo- ovatis carinatis fulvis marginibus lato - hyalinis, involueralibus majoribus semiamplectentibus carinatis apice in mucronem bre- vem excedentibus; acheniis oblongis utrinque attenuatis tri- quetris albidis, squama interiori membracea pallida sursum fuscescente ovata equilonga. Stylus brevis; stigmatibus 3 lon- gioribus. Carex paniculata Agl., Descer. plant. nov. fasc. VIH („Acta H. P.“ VII, p. 566) non Linn. Hab.: Im Trans-lli Alatau, im Thale des oberen Tschilik- Flusses 1857 (Semenow). (59) 7 r 4 \ . 280 K. Fr. Meinshausen. VII. Carex L. Gen. plant. (Ed. Schreb.) n. 1407. — Benth. & Hook. Gen. plant. III, p. 1043, Distributio seetionum. A. Monostachyae. — Spica simplex terminalis. 2 DIDUCaE 1. Dioicae Fries — stigmatibus 2. 2. Seirpoideae Pax — stigmatibus 3. b. Androgynae. 1. Stigmatibus 2. 1. Pulicares Fries. — Spica capitata v. ovata. Perigynia ovato-lanceolata v. ovato-linearia demum patentia v. re- flexa. 2. Capitatae. — Spica ovata v. oblonga. Perigynia ovata. 2. Stigmatibus 3. 3. Cireinatae. — Spica oblonga v. elongata laxiflora. Pe- rigynia lanceolata sensim attenuato - rostrata demum re- flexa. 4. Paueciflorae. — Spica subcapitata pauciflora. -. Perigynia subulata acuta demum reflexa. Capitellatae. — Spica ovata densiflora. Perigynia ovata. Culmis foliisque plus minus mollibus. 6. Rupestres Pax. — Spica ovato-oblonga, floribus confer- tis. Perigynia subglobosa v. lanceolato subtriquetra saepe horizontaliter-patentia. or B. Homostachyae. - Inflorescentia composita e spiculis homogenis androgynis. Stylus bifidus. 1. Radix repens. Y. Physodeae. — Inflorescentia e spiceulis pluribus dense col- lectis subcapitata. Perigynia globosa v. ovata membrana- cea demum valde inflata. (60) u | 10. . Brizoideae. Die Oyperaceen der Flora Russlands. 281 Paniceulatae. — Inflorescentia e spiculis numerosissi- mis plus minus magna cylindrica v. paniculata. Peri- gynia subovata, achenia arcte adpresse includentia, glo- bosa, apice rostro difformi subaequilongo compresso basi lata achenium equitante amplectente, sursum attenuata rostrata. Chordorrhizae. — Inflorescentia ovata e spiculis pau- eis et paucifloris congesta. Perigynia vix compresse glo- boso-ovata brevius rostellata. Culmus- anni prioris tan- dem quasi repente-prolifer. Spica ovata v. oblonga, e spieulis pau- cis v. numerosis congestis colleeta. Perigynia turgida, uno (interiori) latere angustiore applanato, plano-convexa. Culmus plus minus eurvatus. Arenariae. — Spica majuscula oblonga v. elongata, saepe decomposita. Perigynia ovata rostro attenuato pro- dueto, subeoncavo-convexa marginibus subalatis. 2. Radix fibrosa. Cyperoideae. — Inflorescentia brevi spicata, e spieu- lis pluribus dense congestis, basi masculis. Bracteae lon- gissimae foliaceae. Perigynia lineari-subulata. . Phleoideae. — Inflorescentia oblonga v. subeylindrica, e spieulis numerosis saepius densissime collectis, basi bractea saepe longissima suffulta. Perigynia plano-con- vexa ovata apice rostro acuminato producto. . Stellulatae. — Inflorescentia ovata v. elongata e spi- culis numerosis brevibus simplieibus v. compositis squar- roso-stellatis. Perigynia ovata apice acuminato-producta, compresse plano-convexa marginibus subalatis. . Leporinae. — Spica saepius abbreviata congesta oblonga v. capitata fusca v: pallida, e spiculis subobovatis dense congestis. Perigynia ovata margine acuta v. subalata. rostro acuminato applanato, dense adpresse imbricata. Elongatae. — Inflorescentia elongata, e spiculis nume- rosissimis remotis v. approximatis fuscescentibus v. pal- lidis, saepius basi masculis contractis. Perigynia ovata, plano-convexa v. subbiconvexa, compressa, rostro pro- dueto acuminato erecto. (61) 282 K. Fr. Meinshausen. 11. Canescentes. — Inflorescentia saepius elongata pallide viridis, demum canescens, e spiculis 4—8 saepius ap- proximatis rarius remotiusculis. ‚Perigynia ovato- acuta v. brevissime acuminata, rostro subineurvato, subbicon- vexa, saepius arcte imbricata. 12. Loliaceae. — Inflorescentia oblonga albido-viridula, e spieulis subglobosis paueifloris interruptis v. glomeratis contiguis. Perigynia ovata biconvexa basi apiceque ob- tusa v. vix acutiuscula rostellata ore minuto. C. Heterostachyae. —- Inflorescentia e spiculis inaequa- libus (maseulis v. femineis), rarius androgynis, saepissime conspicue v. plus minus longe pedicellatis. a. Stiematibus 2. 1. Bicolores. — Inflorescentia brevis, e spiculis paueis pe-' duneulatis apice culmi approximatis, terminali androgy- na, apice maseulis. 2. Aquatiles. — Radix plus minus laxe-caespitosa stolo- nifera, fasciculi fertiles basi vaginis semper foliiferis; foliis exterioribus nec v. vix brevioribus, numquam reticulato- fibrilloso-laceris. Spiculae saepe subsessiles v. breviter pe-. duneulatae rarius peduneulis longiores. 3. Caespitosae. — Radix densius caespitosa. Culmi fer- tiles basi vaginis aphyllis. Folia inferiora minima sur- sum sensim longiora, vaginis margine reticulato-laceris. 4. Salinae. — Radix caespitosa v. laxius prolifera. Spicu- lae breviter pedunculatae erectae. Squamae florales dorso saepe trinervatae mucronatae. 5. Maritimae. — Caespites foliorum fertilium basi vagi- nis squmaeformibus. Spiceulae femineae saepius longe pedunculatae et pendulae. Bracteae foliaceae rarius bre- vissime vaginatae. Squamae longissimae, saepius lanceo- latae longe attenuatae v. abrupte longe-aristatae tri- nervatae. b. Stigmatibus 3. 6. Atratae. — Inflorescentia saepius abbreviata congesta androgyna, propter squamas saepius atropurpureas colore (62) 10. LY; 13. Die Cyperaceen der Flora Russlands. 283 obseura. Spiculae oblongae rarius eylindricae brevius v. longius pedunculatae pendulae. Bracteae foliaceae rarius angustae, basi subalata auriculato ampleetente. Perigynia trigona biconvexa subovata brevissime rostellata. . Limosae. — Inflorescentia brevis. Spiculae saepius nig- rae v. nigrescentes rarius pallidae; terminales masculae, rarissime apice femineae (laterales), longe rarius breviter peduneulatae v. pendulae. Bracteae breves foliaceae eva- ginatae. Perigynia ovata compresse trigona. Frigidae. — Inflorescentia subremota saepius colore ob- scura. Spiculae oblongae v. elongatae; terminalis mas- cula; femineae tenues pedunculatae pendulae. Bracteae foliaceae breviter v. longe vaginatae. Perigynia elliptica compresse trigona v. triquetra, faciebus inaequalibus, rostro attenuato producto apice compresso clauso. . Chlorostachyae. — Inflorescentia longiuscula rarius brevis conferta. Spiculae saepius longepedunculatae vi- ridulae. Bracteae foliaceae basi vaginatae. Perigynia achenio arcte v. laxe adpressa trigona faciebus subae- qualibus, rostro brevi v. longe cylindrico subrecto ore aperto. Rostrales. — Inflorescentia approximata brevis. Spicu- lae cylindricae v. subglobosae multiflorae v. paueiflorae peduneulatae erectae v. pendulae, viridulae demum stra- mineae. Perigynia subteretia vix inflata saepe anguste- lanceolata v. subulata, multi-vel subeostata dense cre- bre nervosa; rostro attenuato apice bicuspidato. Vesicariae. — Inflorescentia elongata interrupta. Spi- culae saepissime cylindricae saepe longe pedicellatae. Bracteae foliaceae ‚ latae planae. Perigynia submem- branacea inflata ovata conica v. eylindrico-rostrata ner- vata, ore plus minus profunde dentata v. aristato-bifurcata. Turgidae. — Inflorescentia interrupta elongata. Spieu- lae cylindricae ferrugineae v. fuscae subsessiles v. breviter pedicellatae. Bracteae foliaceae latae planae. Perigynia subeoriacea turgida dura ovata, rostro brevi subconico apice constrieto ore subdivergente, bidentata. Fulvellae. — Inflorescentia elongata rarius abbreviata congesta. Spieulae brevipeduneulatae. Bracteae folia- (63) 284 14. 16. 17: 18. 19. K. Fr. Meinshausen. ceae basi saepius longe-rarissime evaginatae. Perigynia cartilaginea indurata inflata compresse-ovata nervosa mar- ginibus subcostatis, rostro applanato attenuata breviter producto. Squama dorso nervis saepe excurrentibus acuta. Depauperatae. -— Inflorescentia interrupta elongata v. approximata. Spieulae heteromorphae, pauci-rarius uniflo- rae. Bracteae foliaceae longissimae. Perigynia indurata ovata v. elliptico-trigona, angulis obtusis faciebus ner- vatis, rostro brevi attenuato compresso, ore hyalino. . Vaginatae. — Gulmis basi vaginis paueis majusculis convolutis sursum ampliato-brachyphyllis. Inflorescentia remota elongata. Spiculae eylindricae peduneulatae pa- tulae nunquam pendulae. PBracteae subfoliaceae longe vaginatae. Perigynia ovata apice rostro attenuato obliquo. Platyphyllae. — Inilorescentia elongata remota. Spi- culae pedunculatae erectae (in planta nostra apice androgynae). Paniceae. — Inflorescentia interrupta elongata rarius contigua brevis. Spiculae oblongae v. lineares, breviter- v. longe-pedunculatae saepe pendulae. Bracteae foliaceae, planae auriculato-amplectentes v. 'evaginatae. Perigynia ventricosa ovata, rostro brevi. Culmi inferne foliosi, va- ginae nunquam inflatae. Supinae. — Inftiorescentia contracta brevis rarius inter- rupta. Spieulis saepius paueis, terminali mascula eylin- drica v. clavata: femineae globosae v. oblongae. Brac- teae foliaceae breves. Perigynia globosa turgida indurata glabra, nitida breviter rostellata, subcostata v. angulata. fe) Globulares. — Inflorescentia brevis approximata raris- sime remota, e spieulis paucis brevibus v. oblongis. Bracteae rarius- foliaceae basi evaginatae v. vaginatae rarissime longe-vaginatae. Perigynia orbiculata v. ovato- globosa fere semper pubigera, basi breviter attenuata subsessilia, rostro brevissimo recto. . Digitales. — Inflorescentia elongata interrupta rarius congesta. Bracteae subampliato - vaginatae brachyphyl- lae rarius subfoliaceae. Perigynia subtrigono - obovato- globosa, basi spongioso - dilatato - stipitata, apice rostro brevissimo excurvato. (64) Beet —_ or 10. 142 12. 13. 14. Die Cyperaceen der Flora Russlands. Tabula analytica specierum. Infloreseentia simplex, spicata . . 2... Inflorescentia composita IOTERMÜUDICHT TE De N ee IE Flores androgyni Spiea ovata (V/2 poll.) . Spica eylindrica (1—1V2 poll.) Perigynia ovata, apice plus minus breviter ' nuato-rostrata Perigynia lanceolata . rostrata N a RE ET OR Squama ovata obtusa. Perigynia ovata attenua- to-rostrato, subplano-convexa Squama ovata acuta. rostellata subbieonvexa A Rhizoma cerassiusceulum, repens. Perigynia minora n Rhizoma densius caespitosum. Perigynia majuscula Ä Flores dense spicati. Perigynia ov a V. Ohas an breviter rostrata Flores laxe spicati. attenuata stipitata Stigmatibus 2. Stigmatibus 3. 5 Perigynia lanceolato - mean ia reflexa DEN SE IS Re Perigynia ovato-oblonga v. ovata demum reflexa Spiea eylindriea. Perigynia elliptica demum laxe horizontalia v. reflexa . Spica ovata brevis v. globosa ne Rhizoma stoloniferum Radix fibrosa Atke- sursum , paulo exeurvato demum patula Spiea globosa pallide N Spica ovata oblonga fusco-ferruginea . Spica elongata laxiflora, floribus interioribus in- terruptis. lanceolata erecto- patula . } Spica brevissima EEE minus en Perigynia angusta, lanceolato-subulata, reflexa Perigynia ovata een ER Radix repens. Perigynia 2--3 subulata, reflexa Radix fibrosa crassa. subulata patula Perigynia demum (65) Perigynia obovata HratoR Culmus asper. Culmus seaber. Perigynia ae sensim demum ee ynia 810 la or 16) C. dioica. C. gynocrates. C. Redowskiana. C. Dawalliana. C._scirpoides. C. leiocarpa. 9 13 C. macrorhynha. 10 C. pulicaris. 11 C. oreophyla. 12 C. capitata. €. micropoda. C. circinata. 14 15 16 C. pauciflora. C. microglochin. 285 (13) (14) 286 1 2. 17; 18. 19. 24. 26. D =] 3. K.Fr. Meinshausen. Culmus foliaque filiformes molliuseuli . Culmus foliaque plani rigidiusculi Squamis obtusis v. obtusiuseulis . Squamis ovatis-v. lanceolatis acutis 5 Spica capitata densiflora. Perigynia squamis duplo longiora N NE ra Re Spieca oblonga ovata. Perigynia ovata minuta, squama aequilonga . Spiea capitata dense 5—10-flora. Perigynia ovata rostro brevissimo attenuato. Squamae late-ovatae cuspidatae . ER Spica ovata v. ovato-oblonga. Perigynia ovato- lanceolata, rostro longe attenuato ee j Radix horizontalis longe repens I Radix caespitosa v. breviter prolifero-repens Perigynia horizontaliter patentia, stipitata Perigynia ereeto-patula DEREN EEE Dense caespitosa. Spica elliptica. Perigynia ovato-lanceolata breviter rostrata . Radix robusta. Spica brevis eylindrica (obfonsai obtusa. Perigynia ovata elliptica acuminato- rostrata Squamae ovatae obtusae, inferiores plerumque euspidatae . Squamae obovatae rotundatae obtusissime muticae Inflorescentia e spiculis aequalibus sessilibus eomposita : I ar Inflorescentia e spiculis u (i. e. mas- culinis v. femininis) saepius peduneulatis eomposita Perigynia mox valde inflata, maxima, submem- branacea brunnea. Spica brevis globosa Perigynia mox non inflata, saepius coriacea v. chartacea EI Ps I Br Spica a basi aphylla v. phyllo unico foliaceo suffulta Spica a basi re involucralibus pluribus foliaceis . ee 6 } Spica ovata, ee v. ramoso- ne Be rigynia subglobosa rostro applanato . Spica ovata oblonga plus minus longa. Perigy- nia plano-convexa |. 5 Rhizoma longe repens N tn squa- marumque persistentibus teetum (in palu- dibus supra terram jacens) . (66) C. nana. C. capillacea. C. capituliformis. uda. . obtusata. C. pyrenaica. C. nigricans. C. rupestris. C. argunensis. ID or C. physodes. 29 (20) (21) (22) (23) (24) ED 29. So. 31. 32. 34. 3. 36. 37. 38. Die Cyperaceen der Flora Russlands. Rhizoma plus minus prolifero-repens subterra- neum ET WEN TE Rhizoma validiuseulum. Folia latiusceula plana albido - viridia. Spiea oblonga. Perigynia oblonga rostrata DIR EAN, PRER TE, Rhizoma tenuiuseulum. Folia angusta viridia. Spiea globosa. Perigynia globosa, breviter rostrata } a IE Squamae culmeae basi 106 erae. Gulmus triqueter angulo uno scabro. Panicula contracta erecta ramis simplieibus. Perigynia opaca Syuamae culmeae basales integrae. Anguli culmei scabri . 2 RESTE RESET AI TI Radix robusta erassa. Inflorescentia ramosa cer- nua. Perigynia demum fuscescentia, rostro alato breviter attenuato concolore pellueido . Radix graeilis. Spieca subeylindrica elongata erecta rarius ramosa. Perigynia atrofusca nitida globosa rostro alato viridi . Rhizoma proliferum repens v. perfecte repens . Rhizoma fibrosum rarius brevissime proliferum . Spica #lobosa v. ovata. Perigynia crassa sub- plano convexa marginibns obtusis . Spiea oblonga v. subeylindrica. Perigynia cras- siuseula plano-convexa margine acuta v. an- guste alata 6 RER Pe Rkhizoma horizontale er, en Culmis subtilissime furcato-striatis foliisque demum vix brevioribus. Perigynia acuminato- rostrata, ore tenui subintegro . i Oaespitibus breviter proliferis. Culmi tenui fure en subeurvati. Folia culmo demum dimidio breviora. Perigynia breviter lateque rostel- lata, ore bilobo F Perigynia tumida plano-convexa, eh Perigynia eompresse plano-convexa Spieulae apice masculae Spieulae basi masculae Spica minor e spieulis Ba Perigynia anguste lanceolata x DE en Spiea major e spieulis numerosis. Perigynia ovata Perigynia lanceolata rostro margine anguste alato Perigynia ovato-lanceolata apice attenuato-pro- dueta (67) 30 C. pseudo-curaica. C. chordorhiza. C. paradoxa. 31 C. paniculata. C. teretiuscula. 33 45 34 C. incurva. C. arctica. 36 4] 22 C. brizoides. C. mucronata. C. enervis. N x =) (28) (26) (27) (25) (30) (31) (41) (32) (33) 40. 41. 43. 44. 46. 48. K.Fr. Meinshausen. Spieulis paueis, omnibus apice maseulis numero- sissimis AREA E a a Re Spieulis pluribus, maseulis sparsim mixtis Culmus triqueter scaber. nuato-stipitata Gulmus Jlaevis. Perigynia SEeSssIill ae een oblonga basi lata Rhizoma eulmique erassiusculi, eulmi basi squa- mis majuseulis acutis obteeti. Inflorescentia oblonga saepe interrupta: spieulis erassis ovatis, floribus maseulis paueioribus brevibus fere semper in spieulis summis tantum colleetis a GE a DE i Rhizoma tenue. Culmis tenuibus saepius plu- ribus dense colleetis, basi vaginis paueis hrevibus tectis, Inflorescentia saepius ovata v. ovato-oblonga: floribus masculis saepe numerosis iu omnibus spieulis distributis . Culmi foliaque validissimi rigidique. Perigynia concavo-convexa marginibus alatis, lacero- dentatis incurvatis eincta . PA DEN As Culmi foliaque molles v. rigidiusculi. Perigynia subplano-convexa margine anguste alata minutissime serrata Spiculis omnibus v. summis apice femineis, inter- mediis nonnunguam omnibus maseculis Spieulis apice plus minus maseulis Spieulis mediis saepius omnibus maseculis, basi apiceque femineis s Spieulis omnibus basi maseculis . ee Spieulis paucis 5—12. Perigynia subtunicata albida . U Re RE Spiculae numerosae 10—20. Perigynia membra- nacea viridia . Da IE NR Spica basi phyllis bractealibus pluribus foliaceis . Spica basi phyllo bracteali uno foliaceo v. omni- bus squamaeformibus . RATE Spiea contracta capitata. Perigynia stipitata v. paulo dilatata basi subulata attenuata, rostro bilobo . Spica elongata ceylindrieca. Spica basi cum phyllis bractealibus, longioribus a A re: Spica basi phyllis bractealibus spiea multo longioribus. Perigynia late-ovata superne rostro bilobo . Perigynia acuta spieula (68) Perigynia ovata atte- C. stenophylla. 40) C. curaica. C. arenicola. C. divisa. C. brizoides. C. macrocephala. 43 44 C. arenaria. 45 C. Maackii. C. siccata. ©. intermedia. 47 50 C. cyperoides. 48 49 C. neurocarpa. (34) (35) (36) (38) (37) (43) (42) (39) (40) (41) .(44) (45) er AL ie 49. a0. 92. an or oo. 5 ot =] 99. „Ipyası Hmnep. ClIö. Bor. Caıa* Die Cyperaceen der Flora Russlands. Humilis 5—7 pollicaris. Perigynia ovata apice rostro subulato bilobo x Elongata 109—16 poll. Perigynia ovata Hnioe ee subulato bidentato $ Spica e spieulis numerosis Shure C ollectis. Pori: gynia plano-covexa, margine alata acutata . Spiea e spieulis pluribus saepe pallidis remotius dispositis, perigynia bieonvexa marginibus obtusis Ä Spieulis in spicam an V. sime collectis RR: Spieulae interruptae saepe RN: elongatam collectae ; ; Spica elongata. Spiculae ob soon reflexa stellato expansae Spiea saepius ovata. Spiculae apice EN Inflorescentia fuscescenti-viridis, simplieiter mosa. Folia angusta . I ; Inflorescentia fuscescenti-viridis, ‚ deeomposita ra- mosa valida ovatam densis- in spicam rostra ra- Spieulae globosae numerosae rarius en apice saepius masculae . Spieulae globosae, demum applanato- SE sae- pissime basi masculae ET EEE Spieulae obovatae 3—4 in spicam ov a V. oblongo-ovatam collectae re subglobosae 4—10, in spicam Sichern v.»oblongam collectae 2 Culmi foliaque subeurvati erecti Ba basi squama cuspidata suffulta. aequales. Stylus brevis : Culmi foliaque erecti debiles. Spica Bi a mutiea. Spieula terminali plus quam duplo longior. Stylus elongatus . Spica brevis ovata capitata, castanea v. atrofusca . 5 Spica ovata oblonga fuscescente v. Falls ea eulis imis paulo interruptis . Spica brevis vix pollicaris, spiculis a Spica plus minus interrupta elongata, 2—4 poll. . Culmis foliisque teretibus erectis strietis. Spi- eulis tenuibus parvis pallidis, terminali longissima duplo longiore . ! Culmis foliisque erectis paulo curvatis. 4—5 subglobosae in spiecam ovatam ferru- gineam congestae ee ER valde conferta, STERNE: (69) Spieulae C. albata. C. leiorhyncha. C. vulpina. C. muricata. C. stellulata. 96 or | C. lagopina. C. glareosa. C. festiva. C. leporina. 29 C. microstachys. C. Heleonastes. 15 No (46) (47) (48) (49) (50) (53) (54) (51) (52) (60) (59) 290 60. 61. 63. 64. 66. 67. 68. 69. 70. F. Fr. Meinshausen. Spieulae 6--12 in spicam bipolliecarem fusco- flavidam interruptam distributae Spieulae 4—6 plus minus remotae in spicam longam dispositae RE Spiculae globosae 4—5 omnes foliacea longissima suffultae A Spiculae obovatae, basi bractea squamaeformis nuda v. infima nonnisi - foliacea filiformis spicula 2—4-plo longior ; Tenuis debilissima longissima, foliis linearibus. Culmus laevissimus. ovata rostro acuminato-attenuato j Culmis elongatis rigidiusculis scabris. Folia linearia. Perigynia oblonga brevia acumi- nato-rostrata . ! : Perigynia ovata rostro brevi NE f Perigynia ovata rostro obtuso v. acutiusculo . Spiculae 4, rariuss 2 vel 5. Folia plana molliuscula Spieulae 6—10 5 Spieulae saepius 6 ar aaa eonferta adpresse-albida Spiculae S—10, subglobosae DON RER EIT Culmi ereeti rigidiusculi virides. Folia linearia culmo dimidio vix longiora. Perigynia fus- cescenti - viridia, conferta, matura sub- patula . i Culmi tenues graeiles are edit Folia culmo aequilonga. Perigynia dilute viridia denique fuscescentia 4 Spica e spieulis 3—4 subcapitato- en Chkra, inferne foliati Spica e spieulis 4— De a Euaus usque ad medium foliatus . Spica e spiculis sub 3, capitata. vissima enervia : A Spica e spieulis 3 v. 4 a gynia nervosa ER SR? Ah, Perigynia elliptica nervis paulo conspieuis Perigynia majuscula Fa nervis distinete produetis } 5 Spica elongata saepius Vv. Bendulss basi bractea anguste Perigynia en Perigynia lae- Peri- Spi- eulae pauciflorae apice masculae. Peri- gynia subenervia obsoletissime striata nitida Spica oblonga erecta. Spieulae basi masculae. Perigynia distinete nervosa . (70) C. elongata. 61 C. remota. 62 C. laeviculmis. C. traiziscana. 64 67 C. norvegica. 65 C. canescens. 66 C. Persoonii. C. gracilis. 68 10 C. tenuiflora. 69 C. macilenta. C. pseudololiacea. C. tenella. C. loliacea. No (55) (57) (56) (58) (64) (63) (61) (62) (66) (65) (67) (69) (68) 73. | © 76. 17. 29 Die Cyperaceen der Flora Russlands. Perigynia plus minus biconvexa v. N Stylus bifidus ar Perigynia triquetra v.compresse- en igona v. inflato- trigona teretia. Stylus trifidus . ; es e spieulis heterostachyis, terminali ’. pluribus androgynis . un en e spieulis heterostachyis, te hlnalt 1 v. pluribus maseculis ar Spieulae 3-—-5 lineari-oblongae. Bractea ima foliacea lineari basi auriculata v. semi- amplectente, quam spieula longior Spiculae 2—5 oblongae. Bractea ima squamae- formis apice breviter cuspidata v. foliacea, basi auriculata breviter ‚vaginata, quam spieula brevior : Nervus dorsalis squamae Noralis ae Ahieenn evanescens ... | a Nervus dorsalis squamae en sein in aristam plus minus longam excurrens Culmi usque a basi foliis longis aequalibus tecti‘. ; Culmi a basi squamis a a eolerakıe sursum sensim longioribus et foliaceo- abeuntibus tecti Perigynia plano-convexa v. plus minus compressa subglobosa uno latere (dorsali) v. utrinque nervosa Perigynia biconvexa v.rarius Se enervia. Culmi 1/a—1!/2 ped. Spieulae 3—6 saepius oblon- gae v. eylindricae, terminalis 1, rarius plures. Bracteae foliaceae basi auriculatae culmum aequantes v.breviores. Perigynia nervata . Culmus maximus 1, 2v.3 pedalis. Spieulae 5—10 eylindricae, rarius oblongae, saepe lon- gissimae et arcuato -pendulae. Bracteae foliaceae latae longissimae culmo multo longiores. Perigynia biconvexa, uno latere leviter nervata . Bracteae late lineares longissimae . Bracteae angustae culmum aequantes WW, breviores Culmus obtuse angulatus subteres laevissimus. Bracteae foliaceae latissimae. Spieulae erectae culmo adpressae Culmus saepius acutangulus laevis v. angulis seabriuseulis . (71) u | IV C. eleusinoides. ©. bicolor. sl C. vulgaris. C. acuta. 79 C. aquatilis. C. hyperborea. 18% 291 (71) (70) (72) (73) (74) (15) 292 K.Fr. Meinshausen. 80. Perigynia ovato-elliptica, eompresse - biconvexa No apice acutiuscula . a ar are 1a FRA NONE EL (76) Perigynia orbieulata elobosa biconvexa Oblusissiae. 0:6. el ea EEE RT CB, RFCHNER- (77) 81. Perigynia semper laevia enervia. . x .... ...83 PerieYmiarnerVOSsas 1 BR ra ee BEIN 82. Perigynia elliptica compresse bieconvexa . . . . C. caespitosa. (78) Perigynia orbieulata obtusa bieonvexa demum n SuDmtrata. 21l0OROBAL. 7... Er EEE 83. Squamae masculae angustiores oblongae acutae CODCOIOEES nIETAaET N. er er se Schnuidtt. (79) Squamae maseculae latissimae obtusae discolores BUNIBSE NN LE Sr ED He NSANNEHEE: (80) 84. Culmis tenuissimis graeilibus. Spieulis tenuibus linearibus. Perigynia elliptica acuta com- presse biconvexa nervosa. . .. . . 2. 7 6. Wiluiea. (81) Culmis majusceulis robustis. Spieula oblongo- eylindriea. Perigynia subbiconvexa nervosa dOTB9-JaHo0 TE 3 a ER ler ua a SE (82) 85. Spieulae breviter pedunculatae v. subsessiles erectae. Ara FR EAN Spieulae longe-peduneulatae pendulae . . ... 89 s6. Culmi basi squamiferi, sursum foliacei . . . . . C. spiculosa. (85) Culmi foliis omnibus evölutis . .v. . 7... =. 87 87. Culmi validi acute triquetri. Folia late-linearia. Spieulae 5, lineares crassae, superiores apice masculae sn A Be N RE BAHNA- (83) Culmis tenuibus ereetis. Spiculae 3—4 0.) [6°s) 88. Culmus 2-7 poll. gracilis laevis nudus basi foliosus. Spiculae femineae 2—3 approxi- matae, terminali mascula pedicellata . . . C. subspathacea. (84) Culmus ad 2 ped. erectus rigidus scabriusculus nudus inferne paucifolius. Spicula mascula 1 sessilis acute strieta: femininis 3 omni- bus apiee mas@llis.. - . :. 2... © %2.72. | Cs omsklana: (86) 59. Squamae lanceolatae acuminatae quam perigynia ION EIDRER N EN ne REN Squamae oblongo -ovatae, obtusae, perigynia aequantes v. breviores ... N... ...2 83 90. Squama aristata longissima perigynia multum BXLEIENB.. N A N ne RC BE ee: (87) Squama lanceolata sursum Jlonge attenuato- RNIT EEE A En a 91. Spieulae lanceotae 2—4 v.6-natim fasceiculatae . C. ternaria. (89) Spicäktessiiiplices »\ 7... Wa Pr MEERE 92, 93. 94. 95: 96. 100. 101. 102. 103. 104. Die Cyperaceen der Flora Russlands. Perigynia oblongo - ovata RE, obtusa, nervata a er 2.2... 6. eryptocarpa. Perigynia ovata utrinque Siienuatar enervia. . . €. sitchensis. Spiculae oblongae v. ovatae, demum squamis *aperüs- patentissimis“. >... .. 2 2..%°......94 Spiculae ovatae. Perigynia patula squamis arcte adpressis tecta . . . . . 22.2... 6, Middendorffii. Perigynia oblongo brevissime rostrata, achenia late globosa obtusissima albida. Spieulae ON RE Den re TEC HER IE Sean >. Ge Hullas Perigynia oblonga apice breviter cylindrico- rostrata. Achenia obovata pyriformia fusca. Spieulae ovato-lanceolatae . . . . . €. ambusta. Perigynia eompresse en a en guesaeutis’. ©. :”, .. 96 Perigynia teretia plus minus een ae OBERSTE 2.2.22. ; RB 1-3, Spieula terminalis v. omnes ee he a ENPIENT Spieula terminalis mascula rarissime feminea . . 106 Spiculae brevius v. pedunculatae, saepe CETNUAB / 22.,.2,0% 198 Spieulae subsessiles ee er allae 106 Squamae lanceolatae v. ovatae aristatae . . . . 9 Squamae ovatae obtusae v. acuminatae . . . .100 Spiculae breviter pedunculatae v. sessiles. Squamae lanceolatae v. subulatae. . . . . €. Buxbaumi. Spieulae praesertim imae longius pedunculatae. Squamae aristadiae. ne. 0 252 6 Gmelink Culmi basi semper vaginis squamaeformibus tecti. Folia linearia rigidiuscula . . . . . €. pseudo-atrata. Culmi a basi foliis subaequalibus teeti (basi squamae carent) . ... ... . war TAb,dtndig, Spieulae oblongae ovatae. Ben oldnıteram FEREBSIT MI En en ee Spieulae globosae. Radix caespitosa VW. stolonifera . ) « . Se RL RTTEE Spiculae terminales nae, we masculae . 103 Spiculae terminales apice masculae . . . ....104 Culmi erecti rigidi. Spiculae congestae . . . . C. melanantha. Culmi ereceti debiles. Spiculae oblongae TeMoOWWusculae- nr he er Ge (AUGUBHNDDWIRZI: Spieulae 4—5 superiores apice plus minus masculae. Perigynia ee breviter TOStL ALAND. 2020... 0. Moorecroftiana. Spiculae 3—4, apice ehe a Perigynia late-obovata apice latiuscula abrupte lon- Siusgeule Rostrata.- 4.2... ad una.» G sahnlosa. (73) (92) (91) (94) (95) (97) (98) (100) (96) (99) (101) 294 K.Fr. Meinshausen. 105. Spieulae atropurpureae. Squamae acheniis aequi- Ne INA N He ee ae 5 ar Gr melandrBphala:” 11023 Spiculae virides. Squamae achenio dimidio BIarinres. A ML DE EEE ID Falar (103) 106.+Bracteae eyazınatae .. mn ee a } Bracteae plus minus longe vaginatae .... .114 107. Perigynia subtriquetra demum subgloboso rIquotra St u ne Te ee Di ze OR Perigynia compresse triquetfa.. . .". . .. ...110 108. Spieulae femineae brevius ae erecto-patulae . . . . ..109 ‘ Spieulae fem. inferiores v. omnes ee er V. Kae pedunculatae cernuae v. pendulae. . . . .C. rarifiora. (106) 109. Folia anguste-linearia acute involuta filiformia. Spiceulae oblongo-ovatae fem. 1—2 ellipticae cernuae triquetrae patulae . .. .. .....C. Meyeriana. (104) Folia linearia plana. Spieulae 3-4 oblongo- ovatae aequilongae erectae. . . . .. . .(C. stylosa. (105) 110. Spieula terminalis mascula, floseulos nonnullos femineos'subapieegerens ..... . . ur. A114 Spieula terminalis mascula, reliquis ee superioribus v. omnibus apice masculis . . 112 111. Culmis basi foliosis, foliis RE Spieulae 3—4 ...... en Gr podocarpa, (110) Culmis foliosis, foliis basin versus brevioribus imis squamaeformibus. Spieulae apice masc., interdum apice femin. . . . . . . .C. irrigua. (108) 112. Folia elongata anguste-linearia erecta. Spiculae fem. 1—2, apice interdum maseculae . . . .C. limosa. (107) Culmus elongatus apice cernuus. Spieulae obo- vato-oblongae. Squamae ovatae longe aristalae 3... 7 GC MacHBENnaelar URAN 113. Perigynia compresse-triquetra ovata v. elliptiea apice obtusa vel attenuata . . . . ‚115 Perigynia paulo compresse-triquetra Ba er que breviter attenuata v.lineari-elliptiea . . 120 114. Perigynia late-ovata apice breviter subaprupte LOB BE TEE ER EN A Perigynia ovata v. elliptiea utrinque brevius v. longius attenuata, = Lust DT 115. Spieulae cuneato -oblongae v. oblongo - ovatae longe-pedunculatae pendulae . . . . . .C. nivalis. (113) Spieulae ovatae v. obovato-ellipticae, brevius pedunculatae cernuae demum pendulae . . C. ustulata. (114) (74) 116. 7: 118. 119. 120. 121. 123. 125. Die Cyperaceen der Flora Russlands. Infloresceentia regularis et conformis. . Folia culmum demum aequantia v. paulo IS RIOF ALINA ER Ak Folia eulmo breviora . . . Aa (75) 127 128 129 295 Perigynia ovata’ superne breviter basi longius No attenuata. Culmi suberecti apice cernui . C. macrogyna. (116) Perigynia ovata v. anguste-elliptieca sursum longe attenuata. 118 Culmi flexuosi v. eurvatuli. Perigynia ovata longe attenuato-rostrata eh: Culmi apice erecti. Perigynia anguste ellip- deas ONETUS TOBIKabAr. Veen ze trigida, (120) Culmi apice arcuatim curvati. Spieulae obovatae 3—5 longe pedunculatae saepius pendulae, terminali androgyna basi mascula . €. fuliginosa. (117) Culmi ereeti apice cernui basi valde foliosi. Spieulae 4—5, saepe brevissime rarius longe- pedunculatae cernuae, ima pendula: termi- nali maseula . . €. tristis. (118) Perigyniaellipticautrinque brevissime attenuata.. 120 Perigynia lineari - elliptiea, utrinque longe attenuata De Spieulae femineae saepius 3. . €. ferruginea. (119) Spiceula feminea 1 . c. laxa. (115) Spieulae 3—5 elongatae longepedunculatae N pendulapr nn. aa en en 2 Griktausipala. (121) Spiculae sub 7, elongatae breviter exsertae pedunefätge ir... wa. nit 2 et. .Gx Bostrichostigmas(122) . Perigynium ovatum brevius v. lopgius conico- DOSEIADUEIM AN RD N Da ARE Re 123 Perigynium ovatum v. ellipticum brevissime rostellatum 175 Perigynium trigono-teres utrinque attenuatum viride demum subinflatum enerve rostro KERSTIN ET A ET. Ber 124 Perigynium ovatum apice longius attenuatum ROSEROTETEI ee at . Perigynium ovatum brevius attenuato-rostratum . 125 Perigynium longe-rostratum . 130 Inflorescentia contracta brevis. Spieulae infe- riores vix interruptae Perigynia sub- costato-nervata . She RE . €. leucochlora. (123) Inflorescentia interrupta elongata . 126 . Inflorescentia irregularis interrupta. Spiculae difformes . €. Sedakowii. (125) 296 128. 129. 130. 131. 132. 133. 134. 137. K.Fr. Meinshausen. Folia late-linearia plana culmo longiora Folia tenuissima subcapillacea culmum arquantia Spiculae 4 rarius 3, semper a folia multo breviora : en Spieulae 5-7, saepe binae v. ramosae. Gulmis erassioribus rigidioribus ereetis; folia juven- tute eulmum aequantia v. longiora demum subbreviora Perigynia apice latiuscule-attenuata . Perigynia subabrupte eylindrieo-attenuata Spieulae 4—6 tenuiter peduneulata Spieulae 3 crassiuscule pedunculatae erectae, fem. invicem valde remotae Perigynia tereti-subfaleata. Spieulae paucae, longe-peduneulatae pendulae . j Perigynia ovata utrinque attenuata. Spiculae 5—6 multiflorae, pedunculatae erectae cernuae . Perigynia obtuso-trigona elliptica margine an- gustissime viride-alata. Caespites laxi basi nudi i Perigynia ovato-conica inflata ee Beh costato nervatis. Culmi foliosi dense caespi- tosi basi squamis fuscis dense tecti . Perigynia anguste v.crasse ovato-conica, rostro erecto attenuato producto ore bispinoso v. bidentato, nervis productis BE Perigynia subcompresse ovata apice brevius attenuato-curvato-rostrata ore bidentato. $ 2 : 4 2 . Perigynia anguste-fere subulato-conica . Perigynia ovato-conica . ). Spieulae brevissimae pauciflorae. Perigynia . C. rostrata. elliptica longissime subalato-rostrata . Spieculae oblongae v. cylindricae densissime multiflorae . I Perigynia ovato Subulate an EXCUrV m: ore bidentato v. bispinoso spinis subdivergen- tibus . GENE Perigynia lineari- Anbailale a rostrata ore longius excurvato divergente bispinoso . bicuspidato ! i Perigynia cerassiuscula dura osceseärtie Be erassiuseule late bidentato (76) . €. sachalinensis. rtzralhar . €. capillaris. . C. Chamissonis. 131 133 132 . €. Glehnii. . C. oligostachys. . €. strigosa. . 6. silvatica. . €. Turezaninowii. ln, 158 136 138 2137 No (124) (126) (128) (127) (129) (131) (130) (132) (133) (136) . C. pseudo-Cyperus. (134) . €. capricornis. $. Perigynia molliuscula viridula, rostro saepius .139 Troll (135) 139. 140. 141. 142. 143. 144. 145. 146. 147. 148. 149. Die Oyperaceen der Flora Russlands. Culmus inferne foliatus, foliis imis brevioribus . 140 CGulmus foliosus, folia subaequalia . . . . . 14 Braeteae anguste aurie ulatae amplectentes. Folia linearia. Flores laxiuseuli. . . 2... 11 Bracteae longe vaginatae. Folia late-linearia. Te ERS E ENOENATERN KEY TAR Tenuissima. Folia linearia longissima. Bracteae eulmo breviores. Spieulae remotiusculae, fem. 2, paueiflorae. Squamae fem, minores. C, udensis. Culmus graecilis. Folia linearia latiuscula. Spi- eulae oblongo-cylindricae, fem. 2—3 multi- florae. Squamae masc. minores . . . .C. vesicata. Squamae flor. mase. apice longius acuminatae . 143 Squamae floris masculi apice latiuseulae BEUEDE 1. RL RUE N Viper. Viridis. Folia dorso pilosa,. antice margine dense hirsuta. Spieulae laxiuseulae. . . . . €, burejana. Subincanae. Spieulae sursum porrectae erec ta: iombus: dENBIS v pam Un. nA Culmus gracilis crassus. Folia pallide-viridia glaberrima. Spieulae masc. 3—4. Perigy- nia ovata sursum longius attenuato-rostrata. C. glaberrima. Culmus rigidiusculus pallide viridis, foliis vagi- nisque dense pilosis. Spiceulae mase. 2. Perigynia ventricoso-ovata hirta, rostro brevius attenuato . . . . BR RR Hütkaı, Perigynia ovata inflata apice sensim akkeheaio: FOBERABA, IE TE he HE PETE 52 DERAL ARNO Perigynia ovata inflata re eylindrico- TOSEL ANA ae £ 17 „148 Perigynia erecto- RE sursum en ‘Polia subtus vaginaesque hirsutae . . . . . .C. aristata. Perigynia serius plus minus patentia . . . . 147 Culmus crassus rigidus. Folia erassiuscula rigidula carinata . . . . 0. C. utrieulata. Culmus molliuseulus ereetus. Folia ee Eh u FR EH verisäria: Culmus ereetus erassus. ROHR re 8°) plana. Spieulae crassae. Perigynia valde inflata patula v. patentia. . . . . 149 Culmus tenuis duriuseulus. Folia nen gu), Perigynia inflata demum subhorizontalia . 130 Spiculae oblongo-cylindricae crassae suberectae, brevissime peduneulatae . . . 2... . €. pilosiuscula. Spieulae oblongae crassissimae patulae, brevissime peduneulatae . . . . ...... €. rhynchophysa. (17) (137) (138) (142) (139) (140) (143) (141) (145) (144) (146) (147) 298 150. 151. 156. 159. K. Fr. Meinshausen. Spieulae eylindrieae suberectae, infima subinde pedunculata longior tune nutans. Peri- gynia breviter eylindrico-rostrata tenui ner- vata straminea patula . . . 2.2.2... 6. ampullacea. Spieulae oblongo-globosae subsessiles. Perigynia ovata brevissime cylindrico-rostrata, saepius eolorata nervata patentissima . . . . .€. rotundata. Squamae ovatae apice a longe-subulatae cuspidatae. . . ..152 Squamae ovatae sursum ones en -acU- Mmitätge u 2 a EN AN EEG . Majuscula valde robusta 1V2—3 ped. late- planitnlia 4 nal ae Minor Y2—1 ped. rigida ne ee: . Valde robusta saepius 3 pedalis. Spieulae oblon- gae crassae validae. Perigynia ovata rostro lato subexpanse-bidentato . . . . . €. riparia. Minor 3/4—2 ped. Spieulae fem. subey lindrieae, masc. 1—2tenuiores. Perigynia ovata apice angusta brevius bidentata. . . . ...... €. paludosa. . Humilis V3 ped., repente prolifera, pallide-viridis. Culmis acute triquetris, rigidis foliosis . . C. pumila. Majuseula subpedalis. Culmis acute triquetris nudis; base Jollosist. "Kr na atmen dag . Caespites breviter proliferi. Culmis 'subereetis. Spieulis remotis. Perigynia opaca sulcata . C. nutans. Subrepente - prolifera. Culmis ereetis curvato- globosis. Spieulae interruptae. Perigynia laevia.ntidas.. 72°. ; . C. songorica. Culmis foliisque elongatis Aorarbur a Spieula terminali masc. longe pedunculata, fem. 1—2 brevissimis a en Peri- eynia glabra..:2...0. er Piptohl Culmis elongatis. SpTelae nadeae dense multiflorae. Perigynia hirsuta . . . ...187 7. Folia latiuseula plana . . . er itrerolule Folia anguste-linearia iin Atomen . . 6. filiformis. S. Perigynia ovata ob nervos marginales valde productos subeomplanata, rostro incurvato FARIUS TEST a EN Perigynia ovata subteretia, rostro obliquo sae- Pius Eexcurvald CT RR EN EFT Perigynia subcoriacea subalato marginata. Braeteae maximae. ... 0.2... 6. hordeistichos. Perigynia submembranacea ee are Superneapplanata 3.2.2: 2 2 el (75) No (148) (149) (150) (151) (154) (153) (152) (157) (155) (156) (158) 160. 161. 162b. 163. 164. 165. 166. 167. 169. 170. 171. Die Cyperaceen der Flora Russlands. Spieulae eylindricae v. oblongo - eylindricae, remotae DET TE Spieulae globosae v. oblongo-globosae confertae subinde ima remota Culmus strietus acute - triqueter laevissimus. Perigynia subtrigona ovata crasse reticu- lato-nervosa MA RT EEE N Culmus acute v. obtuse triqueter laevissimus. Perigynia leviter nervata . . . . -Culmus acute-triqueter, albo- v. einereo-viridis . Culmus obtuse triqueter, rarius superne angulis acutis, pallescente-viridis Spiculae saepius heteromorphae:; utrieuli nervis laevibus saepe evanescentibus Spieculae terminales regulariter masculae: laterales 2—3 femineae. Utrieuli nervati . Spiculae fem. 2, suprema masculae approximata. Spieulae omnes remotae Nervis perigynii duobus marginalibus validioribus Nervi perigynii omnes aequales Folia anguste-linearia filiformia. Perigynia glo- bosa rostro brevissimo Folia latiuscula plana Perigynia ovata, rostro duplo longiore longe attenuato \ Perigynia ovata rostro Betinilönee Spieulae fem. breves pauciflorae. Bracteae foliaceae longissimae . Spiculae fem. ovatae v. eylindriene mio Bracteae brachyphyllae . . Culmus ereetus durus. Inflorescentia elongata. . €. depauperata. Spieulae 2—6 florae ER Culmus tenuis gracilis debilis. Inflorescentia debilis, rachi geniculato-flexuosa, spieulis fem. unifloris, inferiore subremota . Spieulae fere a basi culmi remotius dispositae, oblongae omnes apice masculinae . Spieulae regulariter dispositae, terminali mase., reliquis femineis Spiculae femineae 2-4. Spieulae’fem: 1-2, .. :.., Folia semper nervis 3 validis, lateralibus acute prominentibus, medio obtuso barbato eiliato, marginibus piloso-ciliatis . \ Folia glaberrima (79) 161 165 . €. chorgosica. 162 162b. 163 . C. Karelini. . €. diluta. C. fulva. 164 C. binervis. . C. distans. .C. extensa. 166 . c. flava. . €. Oederi. 168 \ 169 . C. phyllostachys. . €. foliosissima. a ee 1-1 =] D+.0o . €. pilosa. . C. vaginata. 299 Ne (159) (160) (161) (164) (162) (163) (165) (167) (166) (168) (169) (170) (171) (172) 300. 172 173. 174. 176. 178. 179. 180. 131. 182. K. Fr. Meinshausen. 2. Rhizoma erassum, caespitosum. Folia latiuseula. Gulmus solidus robustus . » . .......€. brevicollis. Radix tenuis subrepente-prolifera . . . .....17 Perigynia ovato-tumida, rostro ceylindrieo pro- funde bifido ; 43 ,= 2. % ET ER Perigynia elliptica utrinque attennte; rostro briwmargihato!. . 1.2... ECT NHENGE: Culmi saepissime laeves. Perigynia tumida per- spicHe HErVala, u. EEE IIT ER e Culmi triquetri scaberrimi. Perigynia ovata leviternervata 1... Dam Ir Hängernstraig . Spieulae omnes androgynae apice masculae. Rhizoma cerassum laxe caespitosum, innova- tiones fertiles semper aphyllae, steriles foliosae. : . 20... 6. siderosticta. Spiculae masculae semper Kenminalks, saepius 1: laterales.-feminifiae purae., .. 1... 176 Spieulae ovato-oblongae v. lineari-eylindricae. Perigynia ovata utrinque attenuata . . .177 Spieulae globosae v ovato-globosae vv. PIrIOmESt IE Er A TRE . Spieulae 4--6, eylindricae, rarius oblongae v. pratae 1. a EEE Er TE Spieulae 1-—2, Oyalae Ele Be EZ Spieulae ovatae v. oblongo-eylindricae, breviter v. longepedunculatae infimae saepe pendulae.. 179 Spieulae longe - eylindricae, brevissime pedun- CHIATAB 5 AH I IRAK en 0 Culmi foliaque pilosi. Spieulae ovato oblongae pallide-virides . . . . €. pallescens. Culmi foliaque glabrae. Erionlae altoni gO- @yln: dricae fnsco-glaucesgentes-. -.- 2... .3%7.180 Culmi basi foliosi. Folia latiuscula sursum atte- nuato -acuminata, caulina 2—3, suprema breviora culmo 2 breviora . . . . €. glauca. Culmi basi squamis aphyllis’superne Dannslalie: Folia anguste lineari-subulata rigida, supre- ma longiora culmo aequilonga . . . . . C. glaucaeformis. Spieulae plures (4—5 poll.), saepius arcuatim pendulae ...%.. NE IE 11 Spieulae plures (1—2 Ball) erectae, tandem Aaplee CeInUae nt. De en igienalakg: Rhizoma tenue stolonifero-repens. Spiculae femineae ad masculam adpressae vw. interruptae, infima saepe radiecalis . . . 183 (50) Ne (173) (176) (174) (175) (177) (183) 153. 154. 188. 189. 190. 192: Die Cyperaceen der Flora Russlands. Rhizoma breve caespitoso-stoloniferum. Spieulae NAT AR ee 8 Spieulae fem. 1—2, superiores masculae con- gestae, ima saepius radiealis longepeduneu- lata. Culmi debiles eurvatuli . . . ....C. Halleriana. Spieulae inaequaliter disjunetae, ima saepe Fad3caH.), QUIRI STERN ER EN AT Perigynia crasse trigona uno angulo majore, rostro subtruncato exeurvato. . 2. .... . €. panicea. Perigynia _ compresse triquetra, uno angulo minore, rostro.suberecto.... = „u... ...r - C..Nvida. . Humilis 2— +4 poll., rigida. Spieulae fem. sub- Eosae paucMarae, re nr podata. Graeilis subpedalis. Spieulae fem. oblongo- eylindricae pluriflorae . . ... 2... .. 6. ebracteata. : Perigynia laevia glaberrima. ‘.. ,.., . “.: 187 Berlevmig PUDBSCEHHa I. eg 7. Perigynia globosa laevia nitida. Folia linearia angustissima recta strieta. Spieulae fem. 1—2 globosae . .. €. supina. Perigynia globoso-ovata, minus opaca. Folia linearia plana patula. Spiceulae fem. 3—4 Oyato-oDlONSaBrta N nen nn nn Culmi robusti rigidi. Spieulae majusci.ae 3—4 saepius ovatae rarius oblongae. Bracteae spieula longiores eulmo breviores . . . . C. obesa. Culmi filiformes rigidi. Spieulae fem. minores 4, rarius 6, oblongae erectae interruptae. Bractea. infima foliacea filiformis eulmo WNSIOW A RER Re en E02. Perigynia globosa v. ovato-globosa basi breviter AausenUlatd, ADIGELLOSLLO Tectön. nr 190 Perigynia obovato-globosa basi spongiore late stipitata, apice rostro brevissimo exeurvato.. 204 Squamae spiecarum apice acutiusculae acumi- natae x. cuspidataer 3... me aan ur 9] Squamae spicarum omnium apice rotundato- obtusae: müucronatae" 1-2, 2 203 . Spiculae fem. oblongae v. eylindricae . . . . 19 Spiculae fem..ovatae'v. globosae... .... . „198 Spieulae eylindricae. Bractea ima foliacea longe- vaginata culmo longior . . . . 2.2... Grioleti. Spieulae oblongae. Bracteae foliaceae evaginatae.. 193 (81) 30] (181) (184) (185) (187) (186) (188) (189) (190) (191) 302 K. Fr. Meinshausen. 1 193. Braeteae foliaceae planae spicula longiores. Ne Spieulae fem. 3. Perigynia valida nervata longius’Tosträta.. - v2... ==... 452.2. G.mandshurica. 01133 Bracteae foliaceae planae spicula vix longior. Spieulae femineae 2. Perigynia- brevis- sime rostrata enervia . . = 2.2.2.2... tomentosa. (193) 194. Dense caepitosa. Spiculae fem. ovatae. Brac- > teae-perlecte ‚vaginatae:.*. ... - ».°%.2.2,.7%..195 x Dense v. laxe caespitoso-prolifera. Spieulae plu- N: rimae globosae rarissime ovatae (C. praecox). Brarteae evaginatae sed auriculato-amplec- Ver ee a ET, 195. Foliabasi lata ad apicem longesubulato-attenuata, erassiuscula acute carinata culmum aequan- tia. Spieula mascula brevissima . . . .C. subumbellata.. (194) Folia linearia longissima apice acuminata sub- erecta culmo breviora. Spieula mascula UDO MaTOR N a I FE EHE 196. Spieulae fem. 2—3 omnes apice culmi propinque colleetae. Perigynia ovato-pyriformia sub- trigona. Squamae obtusae v. acutiusculae. C. polyrrhiza. (198) Spiculae fem.2, rarius 3, infima semper remota. Perigynia subgloboso-triquetra tenuia ner- vata conico-rostrata ore bidentato. Squamae ovatae. Jacuminataet ee Ber Rsabinensis: (195) 197. Spiculae fem. ovatae. Radix laxe caespitoso- PETER HE EEE RER er EBRÄBERRK: (197) Spieulae fem. globosae. Radix dense caespitosa. 198 198. Spieula mascula longe procurrens femineis 4 saltem 4-plo 1ouBIor 08.2.7. 2.827198 se: Spieula maseula brevis femineam vix duplo BECCHENBN u REN A RA 199. Bractea membranacea, late ovata apice acumi- nata v. cuspidata, v. subfoliacea . . . . 200 Bracteae foliaceae lineari-subulatae longissimae. Spiculae fem. 2—3 globosae plus minus interruptae v. remotae . . . . 2... €. globularis. (201) 200. Rhizoma incrassatum dense caespitoso-repens. Bracteae squamaeformes ovatae,apice obtuso, acuto v. brevissime euspidato . . . .' ..C. montana. (198) Rhizoma longe repente-proliferum, fasciculi basi HEnUeS 3, a RE BEAT 201. Bracteae -squamaeformes acuminatae colore OBSCULO RENTEN IR TE I ME SmEWDIEDES; (199) (82) 202. 208. 209. Die Cyperaceen der Flora Russlands. Bracteae subfoliaceae viridulae subalatae, basi fusca, auriculatae spicula longiores Prolifero-repentes longiores. Folia anguste linea- ria (1—1V/2 lin.). Perigynia globosa sub- laevia rostro conico dimidio breviore Dense caespitosa. Folia latiuscula (1V2—3 lin.), subnervata. Perigynia globosa nervata, rostro brevissimo vix V/3 aequante. . Omnibus partibus major. Squamae fulvae v. fuscae late albo- marginatae. Perigynia globosa, rostro brevissimo . Omnibus partibus minor. Squamae atropurpureae concolores v. margine angustissime albo- hyalinae. Perigynia globosa rostro latiuseule-conico > . Inflorescentia abbreviata capitata e spieulis evi- 200 denter ad apicem collectis. Inflorescentia elongata e spiculis plus minus interrupte-remotis 5. Spieulae elongatae laxe flexuosae interrupte pe- duneulatae. Spiculae breves, brevius pedunculatae apice eulmi collectae . . Humilis vix 3 poll. Folia culmo duplo longiora. . C. humilis. „207 . Squamae ellipticae longe - acuminatae achenio Spieulae a basi culmi remotius dispositae Majuscula. Folia eulmo breviores duplo longiores. Spiculae 5—6. Caespites laxi breves Squamae obovatae obtusae v. obovatae apice obtusa acuminata mucronata. Spiculae 2—3, rarius 4 Culmus basi brevis foliosns incrassatus. Folia erassiuscula rigida Culmi plures basi non incrassati. Foliis ceulmisque tenuibus mollibusque. . . . Spieula terminalis mascula laxe paueiflora squa- mis longiuseulis. Rhizopodium longe ra- mosum rufescens Spieula terminalis mascula dense multiflora maxima, squamis brevibus obtusis . . . (83) . €. chloroleuca. . C. amgunensis. . €. pilulifera. . C. ericetorum. . C. melanocarpa. ..206 C. digitata. . C. ornithopoda. . €. floribunda. .. 208 . €. pediformis. ..209 . C. rhyzodes. C. macroura. 303 No (200) (203) (202) (204) (205) (207) (206) (208) (209) (210) (211) (212) 304 K.Fr. Meinshausen. A. Monostachyae. Inflorescentia terminalis simplex Spicata. a. Dioicae. Stigmatibus 2. 1. C. dioica L. Spec. plant. p. 1379. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 264. — Anders. Cyper. p. 70, t. 2, f. 10. — Boott., Illustr. IV, 143, t. 458, 460, 461. — Fries, Herb. Norm. I., n. 86. — Laxe caespitoso-stolonifera: culmis filiformibus subtrigonis laevibus v. scabriuseulis inferne paueifoliis; foliis involutis filiformibus; spica dioica, masc. eylindrica fulva (subinde femi- neis 1—2):; femineis ovatis densifloris fusco-ferrugineis peri- gynils ovatis attenuato-rostratis ore hyalino integro antice secto demum fisso plano-convexis utrinque nervosis margine scabris demum subexeurvato patentibus, basi spongiosis, squama ovata aequilata obtusa rarius acuta fusca margine albohyalino, longioribus. Hab.: Im ganzen Norden des europäischen Russlands, vielleicht auch in. Asien, in ihrem Verbreitungsbezirke eine gemeine Pflanze der Torfmoorsümpfe, geht nach Süden etwa bis in die Zone von Mohilew. 2. C. gynocrates Wormsk. Revis. Caric. p. 16; Doott, Illustr. IV, p. 143, t. 459. Stolonifera; culmis filiformibus eurvatulis rigidis subteretibus sulcatis laevissimis inferne paucifolüs; spica dioica, masc. eylindrica pallida: fem. oblonga (fere 1°) floribus imis remotiuseulis: perigyniis oblongis v. obovatis breviter v. brevissime rostellatis ore hyalino integro, antice vix bidentatis biconvexis nervosis laevibus glabris subinde apice margine scabriusculis demum patentissimis, squama ovata acuta v. subacuminata fulva, nervo medio validiusculo margi- nibusque late hyalinis subaequantibus. | C. Redowskiana Fr. Schm., Reisen am Amur. p. 66 (non C. 4. Mey). Hab.: Ost-Sibirien (Redowsky ex spec.); an der Bureja (Fr. Schm.); Vlenek (Üzekanowsky & Müller, 1874), Kamtschatka (Rieder, Mertens). . gynocrates Wormsk. ist eine gute Art, die sowohl durch ihre bieonvexen Perigynien, wie auch durch ihren Habitus (54) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 305 leicht erkannt wird. Fries in seiner Summa Vegetabilium Scand. schildert die Pflanze, es ist indess in seinem Herb. Norm., fasc. X, n. 86, C. dioica L. genau unsere ingrische Pflanze gegeben. Die folgenden in demselben Herb., fasc. VII, n. 86 und fasc. XII, n. 90 als ©. parallela vertheilten Arten sind nur als verkümmerte oder etwas verschiedenartige Entwick- lungsformen von ©. dioica L. aufzufassen. Sie lassen deut- lich das planconvexe Perigynium erkennen. ObC.parallela Somm. überhaupt Art-Berechtigung besitzt, kann ich nicht sagen, da in unseren Herbarien keine authentischen Belege zum Vergleiche vorliegen. N. J. Fellmann hat seinem Herb. Plantae arcticae die Fries’schen Bestimmungen zu Grunde gelegt. 3. C. Redowskiana C. A. Mey. Cyper. nov. p, 207, t. 4. — Kunze Suppl. p. 126, t. 31, f. 2!— Ledeb. Fl. Ross. IV, p. 265. — Turez. Fl. Baical-Dahur. II, 2, p. 256. — Trautv. Plant. Sibir. bor. Czekan.p. 123! Hab.: Ost-Sibirien. An der unteren Tunguska 1873, ebenso am Olenek 1874 (Üzekanowsky & Müller); im Jenissei- Lande in der Umgegend des Dorfes Dudino ı Fr. Schmidt als ©. Dawalliana); „In humidis pr. pagum Jelowka et Tunka“ (Turez. 1834). Wahrscheinlich ebendaselbst gesammelt finden sich im Chamisso’schen Herbarium Exemplare von Redowskyy angeblich von Kamtschatka. Im östlichen Altai, „in montibus locis umbrosis paludosis ad. fl. Mön* (Bunge); an der Angara (Maack). Carex Dawalliana ist ihr in einzelnen Charakteren | etwas ähnlich, unterscheidet sich jedoch durch ihre Wurzel schon sehr von C. Redowskiana; letztere bildet ein viel loseres, starkverzweigtes sprossendes Rhizom, welches dem von ©. dioica eher gleichen möchte, doch viel feiner ist; erstere dagegen bildet dichte, etwas starke Rasen und Halme, auch ihre Früchtehen sind viel stärker, kräftiger und grösser entwickelt. Aus dem europäischen Norden kenne ich keine die ihr gleicht. Durch die Wurzel, die feinen zahlreichen Blätter und wenig bogigen, dreikantigen, meist rauhen Halme, wie auch durch die schmalen, lang zugespitzten und auswärts gekrümmten fast biconvexen Perigynien ist sie sogleich erkannt. Auf- „Tpyası Ummep. CII6. Bor. Cana“, r. XVII. 19 (55) 306 K.Fr. Meinshausen. i fallend ist es, dass der Autor (wie in seinem Herbar. zu er- kennen ist) sie selbst später verkannte und sie mit C. gyno- cerates (Früchte in einer Kapsel, mit der Aufschrift: aus Kamtschatka) mischte, wodurch später Irrthümer veranlasst wurden. Nach sehr reifen Fruchtexemplaren, von Steller gesammelt (was sich nachweisen lässt), von denen Redowsky wenige Exemplare und C.A.Meyer nur 2 Bruchstücke er- halten hatten, ist die Art beschrieben und abgebildet worden. Wenn schon die Diagnose und Abbildung genügten, so ergänzte G. Kunze in seinen Nachträgen zu Schkuhr, Riedgräsern 1. e., nach später eingetroffenen reichen Samm- lungen schöner und vollständiger Exemplare von Turcza- ninow, diese mit genaueren und ausführlicheren Beschrei- bungen, die keine Zweifel über die Art-Berechtigung übrig lassen. 4. C. Dawalliana Sm. Linne, Transact. V, p. 266. — Ledeb,, Fl. Ross. IV, p. 263. —: Boott, Ilustr. IV, p. 152, t. 426. Hab.: Im europäischen Russland nur von wenigen Fund- orten in unseren Herbarien: Estland, Dagoe (Winkler); Livland (C. A. Mey., Gruner); Grodno (Lindem.); Warschau (Szubert). Baenitz in seinem Herb. Europaeum benennt die Pflanze C. Sieberi Opitz! . Stigmatibus 3. 5. C. leiocarpa C.A.Mey. Üyper. nov. p. 200, t. 5. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 265. — Boott, Illustr. IV, p. 142, t. 426. Hab.: Fretum Seniavin, Unalaschka, Sitcha (Dr. Mertens). Die Art hat viel Aehnlichkeit mit C. sceirpoidea Michx. und könnte leicht für eine schlankere Form derselben bestimmt werden, ist aber ausser anderen Merkmalen, beson- ders durch die Früchtehen verschieden. 6. C. seirpoidea Mich. Flora Bor. Amer. II, p. 171. — Boott, Illustr. IV, p. 150, t. 482. C. Wormskioldiana Horn. Fl. Dan. I, 1528. ©. Michauxii Schweinitz in @. Kunze Riedgr. Suppl., p. 102, tab. 25. Hab.: Ad sinus St. Laurentii (Mertens). (86) EI nn „27, Die Cyperaceen der Flora Russlands, 307 Zweinarbige Griffel habe ich an unseren Exemplaren nicht gefunden. Nur wenige Exemplare liegen in unseren Herbarien vor, sie stimmen vollkommen mit amerikanischen Exemplaren überein, die aus authentischen Quellen stammen, lassen aber unter einander kleine, meist bei genauerer Be- trachtung, sehr unwesentliche Differenzen erkennen und diese nur in den kurzen, harten Häärchen, welche die Blüthen decken, die öfter sehr dicht, bisweilen aber auch sehr spärlich sind, aber auch fast gänzlich fehlen, wodurch sie dann an die Schüppehen der C. leiocarpa erinnern. Exemplare von Hornemann selbst gegeben, stimmen mit amerikanischen genügend überein, wogegen die im Herb. Normale fasc. XVI unentwickelten und sehr kleinen Individuen mit ihren breit- lichen Früchtehen ein etwas anderes Aussehen haben, sonst wohl in der Form der Blüthenschüppehen und in der charak- teristischen Behaarung keinen Zweifel über ihre Hingehörig- keit lassen. b. Androgynae. Stigmatibus 2. 1. Pulicares. Spica capitata v. ovata. Perigynia ovata lanceolata v. ovato-linearia, demum patentia v. reflexa. 7. €. macrorhyncha Karel. et Kiril. Enum. pl. Songor. 1842, p. 252. („Bull. ‘de la soc. nat. de Mose.“ XV). Chaetospora tenella Rupr. in Osten-Sacken, Sertum Tianschaniecum, p. 34! Hab.: Die einzigen Fundorte in Russland sind in der Songorei: „in humidis subalpinis m. Alatau ad fl. Sarchan“ (Kar. et Kir.) und im Tianschan: „unter Moosen mit Saxifraga Hirculus wachsend“ (Baron Ostensacken). — Ü. parva Boott, Illustr. I, p. 56, tab. 148, kenne ich nicht, sie scheint mir aber nach der Abbildung etwas Anderes zu sein. 8. C. pulicaris L. Spec. plant. n. 1380. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 265. Hab.: Estland (Russow); Dagoe (Winkler); Livland (C.A. Mey.); Kurland (Fleischer) sind für Russland bekannte Fund- (87) 19* 308 K.Fr. Meinshausen. plätze: die von Boiss. erwähnte C. pulicaris in der Fl. Orient. (von Rupr. gesammelt) ist C. pyrenaica Whlbg.! und fehlt diese Pflanze dem Kaukasus bis jetzt gänzlich. 2. Capitatae. Spica capitata v. oblonga. Perigynia ovata. 9. C. capitata L. Spec. plant. n. 1379. Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 266. — Anders, Cyp. p. 73, tab. II, f. 6. — Boott, Illustr. IV, p. 183. Hab.: Im ganzen europäischen wie auch asiatischen Norden Russlands häufig. 10. €. micropoda €. A. Mey. Cyper. nov. p. 210, tab. VI. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 267. — Boott, Illustr. IV, p. 182. Hab.: Insula Unalaschka (Eschsch.). — Chamisso hatte sie in seinem Herb., mit C. nigricans gemischt, C.nivalis genannt. Mit CE. pyrenaica hat sie habituell flüchtige Aehnlichkeit, ist aber durch ihre Blüthen, namentlich durch die Form ihrer Achenen und die zweinarbigen Griffel BEmBE gut von dieser unterschieden. C. nardina Fries. Der Fundort, den Zedebour (in der Fl. Ross. IV, p. 267) für das russische Lappland erwähnt, liegt wohl weit ausserhalb unserer Grenzen, sonst finde ich keine Belege in unseren Herbarien. 11. C. oreophila C.A. Mey. Enum. plant. Caucas. p. 29. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 266. — Boott, Illustr. IV, p. 145, t. 465. Hab.: In den kaukasischen Provinzen nicht häufig: Gebirge Schachdagh und Elborus (©. A. Mey.); in der Provinz Daghestan häufig (Rupr., Owerin). Stigmatibus 3: ) 5. Cireinatae. Spica oblonga v. elongata laxiflora. Perigynia lanceolata sensim attenuata rostrata, demum reflexa. n 12. C. circinata €. A. Mey. Cyper. nov. p. 15, t. VI. — Ledeb,, Fl. Ross. IV, p. 268. — Boott, Ilustr. IV, p. 133, t. 429. Hab.: Unalaschka (Chamisso sehr kleine, junge Indivi- duen nannte er C. arida). (88) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 309 4. Paueiflorae. Spica paueiflora. Perigynia subulata acuta demum reflexa. Culmus rigidus. 13. C. paueiflora Lightf. Fl. Scot. p. 543, t. 6, f. 2. — Ledeb,, Fl. Ross. IV, p. 268. Hab.: Im europäischen Russland in allen Mooren bis hoch hinauf im Norden: Nowaja Semlja (Kriwoschein); Lappland, Finnland, vom Gouv. Archangel bis Warschau. Weiter nach Süden ist sie sehr selten oder fehlt; im Ural von Litwinow bei Slatoust gefunden. In Sibirien wenig be- kannt: Gouv. Jenissei bei Minussinsk (Martianow); Sachalin (Fr. Schmidt); Kamtschatka bei Malka (Dybowsky). 14. C. microglochin Wahlbg. Fl. Lapp. p. 224. — Ledeb., Fl. Ross. 1V, p. 269. — Boott, Ilustr. IV, p. 170, t. 589. Hab.: Im ganzen, sowohl europäischen wie auch asia- tischen, Russland hin und wieder, namentlich in nordischen oder bergigen Gegenden: in der Umgegend von Kola in Lapp- land (F. Nylander, Fellmann); bei Wilna in Lithauen (Wolfgang, Eichwald); dann aber in Gebirgen im Kaukasus, südlich etwa 1500° hoch, Schachdagh (CO. A. Mey., M. a Bieb.). Ferner in Asien in den Altai-Gebirgen an der Tschuja (Bunge); in Ost-Sibirien: in Dahurien, in humidis Naryn Choroi (Turez.) und bei Nertschinsk (Maack). 5. Capitellatae. Spica ovata densiflora. Perigynia ovata. Culmis foliisque molliuseulis. 15. C. nana Boott. Illustr. IV, p. 139, t. 449. — Radix fibrosa stolonifera; culmis tenuibus subfiliformibus triquetris laevibus pallide virentibus, 8—10 poll., inferne paueifoliis; foliis complicatis canaliculato-complicato-subfiliformibus, culmo dimidio brevioribus; spica ovata subcapitata confertiflora, apice floribus masculis paucis; perigyniis ovatis attenuato-rostellatis, ore angusto vix emarginato, plano-subtrigonis, demum subhori- zontaliter patentibus, nervosis, squama late ovata suborbiculata apice rotundata obtusa 'saepe emarginata fusca medio pallido, longioribus. (89) 310 K. Fr. Meinshausen. C. uda var. sachalinensis Fr. Schmidt. — Reisen. p. 191, ex parte. Hab.: Sachalin, in Sümpfen am Bache Kussunai, den 20. Juni 1860 (Glehn ex plant.); in der Umgegend des Dorfes Grigorjewka (Paltschewsky 1888). 16. C. capillacea Boott. Illustr. I, p. 44, t. 110. — Radix caespitosa fibrosa; culmis tenuissimis subcapillaceis triquetris laevibus (8—10 poll.) inferne remote paucifoliis complicatis subsetaceis laevibus, spica ovato-lanceolata acuta minima sursum cum maculis olivaceo-ferrugineis; perigyniis ovatis acuminato-rostellatis, triquetris, ore laeviter emarginato, ner- vosis glabris demum horizontaliter patentibus, squamam ovatam apice obtusam muticam ferrugineam medio pallidam distincte trinervatam aequantibus. C. uda var. sachalinensis Fr. Schmidt, Reisen I. c. ex parte. Hab.: Sachalin, in litore orientali pr. Kussunai (Brylkin); in der Olga-Bai (Fr. Schmidt); Umgegend von Wladiwostok (Jankowsky 1885). 17. C. uda Maxim. Prim. Amur. p. 300. — Boott, Illustr. IV, p. 139. — Radix caespitosa fibrosa; culmis flaceidis tri- quetris laevibus (6—10 poll.) inferne. remotius paucifoliis; foliis linearibus planis pallide (subcanescente)-viridibus culmum sub- aequantibus; spica ovata flavo-viridis sublaxiflora apice parce mascula; perigyniis lanceolatis sensim rostellatis ore hyalino integro obliquo, nervatis glabris demum horizontaliter patentibus viridibus, squama ovata oblonga lanceolata acumi- nata infima nana cuspidata ferruginea longioribus. Hab.: In Mandshurien häufig, am Amur (Maxim.); im Ussuri-Lande in gemischten Waldungen, im oberen Laufe des Li-Fudin, den 29. Mai; auf nassen Wegestellen. und an Bächen zwischen Dai-situcho und Wainfu häufig, den 13. Mai, und gemein auf quelligen Stellen am oberen Wai-Fudin im Walde, den 13. Juli (Maxim., Iter secund. 1860); in der Umgegend von Wladiwostok (Jankowsky). 18. €. capituliformis Meinsh. Maxim. Diagn. plant. nov. Asiat. VI in „Mel. Biolog.“ XI, p. 563. Radix caespitosa fibrosa; culmis filiformibus trigonis scabris albido-viridibus, inferne remote paucifoliis, basi vaginis (90) Die Cyperaceen der Flora Russlands, 31 fuscescentibus; spica subglobosa fulvescens paueiflora, apice masceulis 2—3 vix conspicuis; perigyniis ovato-triquetris acu- minato-attenuatis anguste rostellatis subbidentatis flavescen- tibus, viridibus subtiliter nervatis, squama lanceolata apice cuspidata subfusca, nervo medio subcostato pallido, latioribus longioribusque. Hab.: Im Mandshurenlande nicht häufig: an nassen Wegestellen, an Bächen des Waldgebietes oberhalb Daubicha den 15 Mai 1860 (Maxim., iter ID. 6. BRupestres. Spica ovato-oblonga, floribus confertis. Perigynia sub- globosa, ovata v. lanceolato-elliptica subtriquetra saepe hori- zontaliter patentia. 19. C. obtusata Liljebl. Acta Holm. 1792, p. 69, t. 4. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 267. — Anders, Cyper. p. 73, t. III, f. 4. C. microcephala ©. A. Mey. — Ledeb., Fl. Altaica IV, p. 205; Illustr. t. 319. h C. decipiens Turez. (ex plant.). Hab.: Im Norden Russlands fehlt die Art und ist auch bisher nur bei Mohilew und im Kaukasus, Ossetien (1881 von Brotherus) gesammelt worden; im Ural viel gefunden, ist sie fern von da bei Omsk (@olde) und dann im Songorenlande, im Altai in Kieferwaldungen sandiger Gegenden (Schrenk, Karel. et Kiril.), und in Ost-Sibirien: Jenissei (Üzekanowsky), Minussinsk (Martianow), Werchne-Udinsk (Turez.), auch im Ussurilande (von Paltschewsky) gesammelt worden. Treviranus, in Ledebour |.c., findet verwandt- schaftliche Aehnlichkeit dieser Art mit ©. supina Wahlb,, indem er sagt: „quod confirmatur spica plantae Germ. basi, quae femina est subinde composita etc.“ Eine flüchtige Aehnlichkeit findet sich allerdings, doch keine Verwandtschaft. Das Aehrchen ist einfach, nicht — composita, weil einzelne Perigynien zusammengedrängt auf demselben Boden sitzen. Ich fand auch nur selten in einem Aehrchen gewöhnlich die untersten 2—3 weiblichen zusammen, dann eine auf mehr verlängertem Stielchen und mehr vorragend ein undeutliches Aestchen darstellend. Das veranlasste wohl Boeckeler die (91) 512 K. Fr. Meinshausen. Art als Varietät zu C. supina Wahlb. zu ziehen, während er die Bildung der Aehren und Perigynien, die die Art von anderen sehr unterscheiden, übersah. 2 20. C. pyrenaica Wahlb. Acta Holm. p. 129. — Ü. A. Mey, Cyper. nov. p. 212, t. 7. -— Boott, Illustr. IV, p 148, t. 475. Hab.: Im Kaukasus nur selten gefunden, und zwar: in Guriel (Szovits); Daghestan (Ruprecht). — Zum Theil sind Exemplare von dem Pshawen-Lande in Boissier, Flora Orient., als C. pulicaris aufgeführt. 21. C. nigricans C. A. Mey. Oyper. nov. p. 213, t. VII. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 268. — Boott, Illustr. IV, p. 148. G. nivalis Cham. hrb. } Hab.: Unalaschka (Mertens). In vallibus alpinis a defluente nive irrigata (C’ham.). 22. C: rupestris All. Fl. Pedem. II, p. 264, t. 2, f. 93. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 267. — Anders, Cyp. p. 73, t. II, £.3. Hab.: Lappland, Murman-Küste (Broth.). Kaukasus: Schewsuria (Rupr.) sub C. supina Boiss. Fl. Orient. — Ossetien (Brotherus). Jenissei, Noril (Fr. Schmidt). 23. C. argunensis Turez. Fl. Baic.-Dahur. II, 2. p. 258. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 267. — Boott, Illustr. IV, 158, t. 516, 1.1. C. rupestris Turez. (ex plant.). C. petraea Turcz. (ex plant.). Hab.: Ost-Sibirien, in den Gebirgen am Argun beim Dorfe Zuruchaita und auf feuchten Wiesen in Dahurien (Turez.); am Nordufer des Baikal-Sees (Radde). B. Homostachyae. Inflorescentia composita e spiculis homogeneis androgynis. Stylus 2-fidus. 1. Physodeae. Inflorescentia subcapitata spiceulis dense collectis. Peri- gynia globosa v. ovata membranacea, demum valde inflata. 24. C. physodes M.a.Bieb. Mem. de Mose. II, p. 104, t. 7. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 274. — Boott, Illustr. IV, p. 170, t. 576 et. 577. (92) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 313 Hab.: Nur in Sandgegenden der südlichen Steppen von «en unteren Wolgaländern bis hinunter zum Kaspi-See nach Mittel-Asien hin sehr häufig in einem mehr oder weniger breiten von Gebirgen begrenzten Streifen. — An der Wolga bei Arsagur sammelte sie Pallas; bei Indersk (Pallas, Goebel, Lessing, Claus, Tauscher und Ewersmann). — In den Steppen am Aral-See (Lehmann, Borsczow) und in den Songoren-Steppen (Schrenk, Karel. u. Kirul.). 2. Paniculatae. Inflorescentia composita v. decomposita, eylindrica v. pani- culata e spieulis saepius numerosissimis, plus minus magnis. Perigynia subovata inferne achenio arcte adpressa globosa, apice rostro difformi valde compresso subaequilongo, basi lata achenium equitante amplectentia, sursum attenuato-rostrata. l 25. C. teretiuscula Good. Linn. Transact. II, p. 163, t. 13, f. 3. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 276. — Anders., Cyper. p. 67, t. III, f..22. Hab.: In Lappland: Archangelsk (Boguslaw); Finnland, Ingrien, Estland, Insel Dagoe, Livland, Twer, Moskau, Witebsk, Charkow, Mohilew, Kasan, Shitomir, Tula, Sergiewsk und Kursk häufig; weiter nach Westen hin scheint sie zu fehlen; in Ost- Sibirien ist sie im Olenek-Gebiete (Ozekanowsky) und bei Minu- ssinsk (Martianow) gefunden. 26. C. paradoxa W. Acta Berol. 1794, p. 39, t. I, f. 1. — Ledeb.; Fl. Ross. IV, p. 277. — Anders., Cyper. p. 68, t. III, f. 23. Hab.: Ebenso wie die vorhergehende im ganzen euro- päischen Russland verbreitet, ist sie auch in asiatischen Ge- bieten nicht selten in Sümpfen des Altai, am Jenissei und an der Tunguska. 27. C. paniculata L. Spec. plant. 1383. — Ledeb., Fl. Ross. NP. 217.-— Anderss; Gyper: B.675-t. IH, 1-21. Hab.: Im europäischen Russland nicht selten, aber nicht so weit nach Norden gehend als die beiden vorausgehenden. Im südlichen Ingrien scheint ihre Nordgrenze zu sein, westlich ist sie in Estland, auf der Insel Dagoe und in Livland häufiger, weiterhin spärlich verbreitet; im Kaukasus Guriel (Szovits). In Asien scheint sie zu fehlen. (93) 314 K. Fr. Meinshausen. [B] 5. Chordorhizae. Inflorescentia ovata e spiculis paueis plus minus pauci- tloris congestis. Perigynia paulo compresse-globoso-ovata brevius rostellata. Culmis anni prioris quasi repente-proliferis. 28. C. chordorrhiza Ehrh. Phyt. n. 77. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 271. — Anders., Cyper. p. 60, t. UI, f. 14. — Trautv., in Czekan. u. Müller, Plantae Sibir. borealis 1877, p. 123; seine beiden Varietäten gehören hierher. Hab.: Im ganzen Norden Europas und Asiens verbreitet, geht sie nach Süden über die Zone von Mohilew nicht hinaus; in Asien sind etwa die Quellen der Bureja als Südgrenze ihrer Verbreitung zu nehmen. Trautvetter, in Czekan. u. Müller ]. c., bespricht zwei Varietäten dieser Art, die aber nicht zu trennen sind und mit der folgenden Art nichts zu thun haben. 29. C. pseudo-curaica Fr. Schmidt. Reisen im Amurlande, p. 67. C. curaica Maxim. Prim. p. 304 n. 799. C. muricata 3. Treviranus im „Bull. de Mose.* Cyp. ad fl. Ross. suppl. p. 19. C. ceuraica 3. angustifolia Tuwrez., Fl. Baical.-Dahur. ], 2, p. 261. C. chordorrhiza 3. Boott, Wlustr. IV, p. 204. Hab.: Im östlichen Sibirien: Irkutsk (Haupt); Amgun (Fr. Schmidt); Wilui (Maack); Amur (Maxim.); Sachalin (Fr. Schmidt). Weder mit C. euraica, noch mit C. muricataLl. hat die Pflanze gemeinsame Züge, wohl aber mit C. chor- dorrhiza Ehrh. namentlich in der gleichartigen Entwick- lung des stengelartigen Rhizoms. Von dieser Art ist sie unter- schieden durch die weisslich-grünen Halme und schlaffen Blätter, welche grösser sind und deren sterilen Halme sehr viel von einander entfernte Internodien bilden; bei ©. chordorrhiza sind die Halme steifer und härter und die Internodien oft ein- ander sehr genähert und die Blätter grün. Auffällig ist aber die verlängerte Aehre, hervorgerufen durch die Unterbrechung der Aehrchen dieser Art (bei ©. chordorrhiza fast kuglig oder dreieckig), welche auf einem sehr langen, 6—8 Zoll langen, kahlen, nur an der Basis mit wenigen sehr schmalen Blättehen (94) x Die Cyperaceen der Flora Russlands. 315 besetzten Halmstiel, eine mehr oder weniger kurze Aehre hilden. Die Früchtehen der beiden Arten sind von einander sehr ver- schieden. 4. Brizoideae. Spica ovata oblonga e spiculis paucioribus v. numerosis congesto collectis. Perigynia turgida, uno (interiori) latere angustiore applanata plano-convexa. Culmus plus minusve eurvatulus. Radix repens. 30. C. incurva Lightf. Fl. Scot. p. 544, t. 24, f. 1. — An- ders., Cyper. p. 70, t. IIL,-T 12, — Ledeb,, Fl. Ross. IV, p. 269 (exelus. v. ß.). Hab.: Im ganzen arctischen Norden von Europa und Asien nicht selten: in Lappland, Samojedenland, Nowaja-Sem]ja: in Asien bis zum Tschuktschenlande und auch auf den öst- lichen Inseln. Auf der Insel St. Laurenz fand Chamisso (ex herb.) sehr stattliche und grosse Exemplare. 31. €. arctica Deinb. F'ries., Novitiae, mant. III, p. 155. C. ineurva Rupr. Fl. Samoj. (ex, parte). C. stenophylla Trev. in Ledeb. Fl. Ross. ]. ce. Hab.: Im östlichen Lappland, Ust-Jokki. (Fellm.); im Samojedenlande (von Rupr., nur wenige Exemplare mit €. ineurva gemischt, gesammelt). Möglicher Weise im asiati- schen Norden auch verbreitet, wie aus sehr jungen, freilich noch fraglichen Individuen, geschlossen werden Kann. Die Art ist charakterisiert durch die Blüthenvertheilung im Aehrchen, mehr aber durch die kurz verschmälerten Peri- gynienschnäbel, welehe zweizähnig enden, wie auch durch den dickeren härteren Halm. 32. C. mucronata All. Fl. Pedem. p. 268 (1785). — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 308. Hab.: Nur aus dem Kaukasus sind zwei Fundorte be- kannt geworden: vom Kasbeck (C. Koch) und vom Alagir (Lagowsky). — Die Exemplare des von Treviranus erwähnten Fundorts (von Turczaninow) erweisen sich als zu n. 200 C. chlo- roleuca m. gehörig. | 33. C. enervis C.A.Mey. Zedeb., Fl. Alt. IV, p. 209. — Ej. Fl. Ross. IV, p. 273 et Icon. t. 369. (95) 316 K. Fr. Meinshausen. Hab.: In Asien heimisch: in Turkmenien in den Aschabad- Gebirgen (Litwinow), im Alpengebiete von Minussinsk (Mar- tianow), im Altai- in den Bergen am Tscharych (Meyer); im (Gebirge am Baikal (Witkowsky). 34. C. stenophylla Wahlbg. Acta Holm. 1803, p. 142. n. 21. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 270. Hab.: Süd-Russland, bei Sarepta etwa mit der Nord- grenze; weiter nach Osten die Gebirggegenden meidend, bis ins Mandshurenland verbreitet. Fundorte sind: Sarepta (Wunderlich), Steppen an der Wolga (@mel., Fl. Sibirica, p. 143, Hb. n. 86 ex pl.); Astrachan (Olaus, Gremtatschensky); Manitsch (Pabo); Jelisawetgrad (Lindemann); Jekaterinoslaw (Grumer); Krementschug (Pallas); am Don (Tauscher), Samara (@. Borsez.); Kaukasus: Tiflis (Owerin); Helenendorf (Kolenati n. 276): Kartalinien und Ossetien (©. Koch, Brotherus). Asien: ÖOren- burg (Lessing), Steppen am Aral-See (Lehmann, E. Borsczow); Turkestan (Regel). Sibirien (Gmel., Fl. Sibirica p. 185, n. 87 ex plant.); Krassnojarsk (Pall.); Transbaikalien (Maack); Man- dshuria (Maxıim.). Var. humilis: 2—4 poll., foliis eulmo brevioribus rigidiuseulis. C. duriuscula (©. A. Meyer. Hab.: Im östlichen Asien häufig. An der unteren An- gara 1868 (Ozekan.); am Jenissei 1867 (Uzekan.); an der Schilka (Maxim. 1850); Werchne-Udinsk (Sedakow); Onon, Argun, Irkutsk (Turezan.); Minussinsk (Martian.). Auch liegen Exem- plare aus Kamtschatka in unseren Herbarien, ohne dass die Art daselbst gefunden wurde. Die Art ist durch den kurzen zugespitzten Schnabel der Früchtchen von C. inceurva und C.arcetica unterschieden, ebenso, wie ich vermuthe, auch von ©. duriusculaC. A.Mey. Bunge sammelte auf seinen Reisen in den Grenzländern von China sie in grossen, recht schönen Exemplaren, die vollkommen den Charakter dieser kleinen Pflanze tragen. 35. C. curaica Kunth. Enum. II, p. 375. — Boott, Illustr. IV. p. 204. C. incurva 3. Trev. in Ledeb. Fl. Ross: IV, p.: 270. C. ovata 0.A. Mey. —- Ledeb., Fl. Alt. IV, p. 207. C. pyenostachys Karel. et Kirıl. — Enum. plant. Song. suppl. p. 113. (96) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 317 ©. borotalica Regel (ex plant.!). Hab.: Sibirien‘ (@mel. Fl. Sibir. I, p. 146, n. 89, t. XXX ex plant.!); Altai (Bge., ©. A. Mey., Fl. Alt.); Werchne-Udinsk (Maack);, Jenissei (Uzekanowsky, Makejew); Angara (Turezan.); Minussinsk (Martianow). Var.: rigida. Culmus breviusculus (V/2 ped.) rigidus, foliis erassiusculis basi valde confertis eulmo brevioribus. C. colchica Gay. („Ann. sc. nat.“ 1839). C. stenophylla ©. A. Mey. Enum. p. 181. Hab.: Kaukasus: Tufandagh et Chabari (C. A. Mey.): Tian-schan, Tschatyr-kul (C. stenophylla Rupr., Sert. Tian- schan 34). y 36. C. arenicola Fr. Schmidt. Reisen, p. 191. Hab.: Sachalin, auf Sandboden kriechend (@lehn.). Habituell gleicht die Pflanze C. ceuraica Kth., nament- lich der Abart rigida sehr, ist aber härter und kräftiger, besonders die Aehre. Ausser der eigenthümlichen Nervenver- theilung in den Früchten, die aus der Basis eines Hauptnerven sich verzweigend auslaufen, ist auch die schlanke Form des Perigynium mit den abgerundet-stumpfen Kanten derselben eigenartig. Bei allen zunächst verwandten Arten sind die Früchtehen auf der Bauchseite wenig concav und die Ränder fast geflügelt oder geschärft. 37. C. brizoides L. Spec. plant. n. 1381. — Anders., Cyper. p- 64, t. IN, f. 24. — Ledeb:, Fl. Ross. IV, p. 284. — Koch, Syn.-p. 808 (C. Schreberi Schrenk et C.brizoides ZL.!). Im europäischen wie auch asiatischen Russland ein häu- figes und sehr verbreitetes Gewächs, welches, wenn auch hier und da seltener, fast bis zu dem 60. Gr. n. Br. vorkommt. Im südlichen Gebiete des Gouv. Archangelsk sammelte sie Kusne- zow in den letzten Jahren. Im Gouv. Twer (Puparew) und weiter südlich in Moskau, Warschau, Tambow, Shitomir, Char- kow, Jelisawetgrad, Mohilew, Jekaterinoslaw, Nowgorod, Sarepta, an der Wolga bis Astrachan, in der Ukraine und in den kauka- sischen Provinzen ist sie sehr gemein. Ebenso ist sie in Asien in den nicht sehr rauhen Landstrichen häufig bis nach Ost- Sibirien hinein, so in den Gegenden der unteren Tunguska, der unteren Angara, am Wilui, Werchne-Udinsk, Minussinsk, Wedenskaja, auch am Amur. (97) 318 K.Fr. Meinshausen. 38. C. divisa Huds. Fl. Angl. ad. I, p. 348. — Koch, Syn. p. 865! — Schkr. Carex tab. R,, f. 61. — Ledeb,, Fl. Ross. IV, P.)2722 Radix crassiuscula longe repens sparsim prolifera; eulmis elongatis saepius singulis v. 2—3 erectis strietis acute-triquetris scabris ex uno nodo provenientibus, basi squamis latiusculis acutis sursum sensim longioribus foliatis; foliis linearibus sursum longe attenuatis acuminatis, margine scabris culmo paulo brevioribus; spica ovata v. oblonga interrupta apice saepe masculis paucis; spieulis ovatis v. oblongis basi latiuseulis densifloris bracteolatis; bracteis lanceolatis apice longe cuspi- dato-exeurrentibus spiculam duplo v. triplo superantibus, peri- eynia ovata v. late-ovata, rostro attenuato, acutiuscula biden- tata. Stigmatibus breviusculis. Hab.: Die Pflanze ist nicht häufig und überhaupt be- schränkt in ihrem Vorkommen auf Süd-Russland. Folgende Standorte sind mir bekannt: bei Sarepta an der Wolga (Wunderlich, Becker); Charkow (Czernajew); am Don bei Nowo- Tscherkask (Pabo); Taurien, im sandigen Boden bei -Jalta (Lewandowsky), im Kaukasus beim Dorfe Swant (©. 4. Mey.). Obgleich C. divisa von C. brizoides als gute Art getrennt wird, scheint es mir dennoch nicht ganz sicher zu sein, dass sie nicht etwa die Varietät der letzteren sein könnte. Nach langen wiederholten Vergleichen der beiden Arten mit einander kann ich nur wenige bestimmte Merkmale finden, die sie von einander unterscheiden. Sie trennt sich von dieser nur dureh ihre kräftigere Gestalt, die dickeren, harten, steifen Halme mit den grossen, basalen, spitzen Halmscheiden, durch die langen, oben dünnen, fadenförmigen Braeteen im Blüthen- stande, durch die seltenen männlichen Blüthen, welche meist nur in den obersten Aehrchen spärlich erscheinen. Bei C. brizoides sind die männlichen Blüthen in allen Aehrchen auch in der obersten mehr oder weniger zahlreich vertheilt. 39. C. Maackii Maxim. Prim. fl. Amur. p. 308. — Prolifero- repens; culmis gracilibus prostratis, 10—16 pollicaribus, superne acute-triquetris scabris basi squamis fuseis mareidis. teetis usque ad medium remote foliatis pallide (albide) - viridi- bus; foliis planis carinatis rarius convolutis superioribus lon- gioribus spica brevioribus; spica demum elongato - oblonga (98) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 319 spieulis pluribus stellato - squarrosulis subrotundo - ovatis, basi masculis paueis, demum remotius dispositis; bracteis membranaceis angustis spieula brevioribus: perigyniis lanceo- latis rostro brevius bifido, compresse plano-convexis margine anguste alatis subintegris conspicue nervatis SqUarroso-exXCur- ratis, squama ovato-lanceolata acuta albo-hyalina, carina viridi nervata, longioribus. Stigmata tenuissima fuseca. Hab.: Mandshurien: Amur (Maxim. 1855): ebenso an dem Flusse auf einer Insel oberhalb Korbekan, einzeln, d. 4. Juni 1859 (Maxim.); Turkinskische Mineralwässer, im Mai (Maack;). C. Maackii ist durch den schlankeren Wuchs, durch die meist sehr lange Aehre, durch die sehr kleinen Früchtchen, welche etwa wie bei ©. stellulata stark auswärts gekrümmt sind und der Pflanze ein sehr eigenthümliches Aussehen geben, gut unterschieden, sonst der folgenden Art ähnlich: 40. C. siccata Dew. „Amer. Journ.“ sc. X, p. 274 (1820), t. 8, f. 18 et 74. —-' Boott. Illustr. 1, p. 19, t. 52 et 146 (Peri- gynium). — Prolifera ; eulmis gracilibus debilibus basi rudimen- tis fuseis striatis demum fibrato-laceris undique teetis sursum foliatis, superne acutangulis nudis scabris; foliis superioribus longioribus late linearibus planis scabris culmo brevioribus; spica oblonga pallide-ferruginea demum straminea e spieulis 4—12 pluribusve composita; spieulis simplieibus ovatis, mediis plerumque masculis, extremis femineis arcte congestis. v. inferioribus remotiuseulis; bracteis squamaeformibus, imis breviter cuspidatis; perigyniis submembranaceis pallidis ovatis longe rostratis, ore bifido antice altius fisso, compresse plano- convexis utrinque leviter nervatis margine augustissime alatis subtilissime inaequaliter serrulato-ciliatis, squama ovata v. lanceolata acuta v. acuminata ferruginea demum margine late albo hyalina, longioribus v. aequantibus. Stigmata crassiuscula- ferruginea. C. pallida. C. A. Mey. Cyper. nov. p. 215, t. 8 (1831). — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 272. C. Liddoni Boott (ex spec. in herb. Acad. Petrop.!). Hab.: Ost-Asien (Buxbaum, Cent. V,t. 63, f. c. ex spec.); Baikal (Turez.); Udskoi (Middend.); Amur (Maxıim., Maack, Fr. Schmidt); Kamtschatka (kieder); Sachalin: (Glehn, Au- gustinovicz). (99) 320 K. Fr. Meinshausen. Nach Exemplaren in unseren Herbarien steht C.pallida 0. A. Mey. der Entwickelung nach denen der C. Liddoni Boott. näher, als denen der ©. siccata Dew. Da aber sich mancherlei Entwickelungsformen überhaupt unter diesen nach- weisen lassen, die sich nur auf Grösse, Härte des Halmes und Blätter, als geringfügige Differenzen des Habitus, beschränken, während wichtigere Charaktere und besonders die Fruchtmerk- male bei allen gut übereinstimmen, so sind wohl richtiger alle die genannten Arten unter C. siecata Dew. zu vereinen. 41. C. intermedia Good. Zinn. Transact. 11, p. 158. Ledeb. Fl. Ross. IV, p. 273. — C. disticha Huds, — Anders. Cyper. p. 60, t. II, f, 15. — Boott. Ulustr. IIL, p. 125, t. 410. Hab.: Im europäischen Russland nicht selten. In Finn- land, Ingrien (häufig), Estland, Ins. Dagoe, Livland, Warschau, Charkow, Volhynien, Jekatherinoslaw, Sergijewsk. In Asien ist sie seltener gefunden und zwar: In den Steppen am Aral- See, in der Songorei, im Altai, Minussinsk (Martianow) und Werchne-Udinsk. Von C.arenaria ist diese Art durch die wenigen (2—3) unterbrochen am Halme sitzenden Blätter, auch durch die Fülle der männlichen Blüthen in dem verlängerten Aehrchen, ganz besonders aber durch die ungeflügelten obenhin lang verschmälerten, fast spitzen Schnäbel des Früchtchens leicht zu unterscheiden. Bei C. arenaria sind die schmalen, von der Basis in der Höhe von etwa 1-2”, härtlichen 5—7 Blätter, gleichsam aus einem Punkte ausgehend; die männlichen Blüthen ebenso zahlreich sind am Gipfel der Aehren eingefügt, wodurch diese spitz eiförmig erscheinen: die Früchtchen sind nament- lich in der Mitte breiter geflügelt und zur breit-zweizähnigen Spitze kürzer verschmälert. C. sabuletorum M. Bieb. ge- hört daher nicht zu ©. arenaria, sondern vielmehr hierher, und ich halte die Pflanze nur für eine in mehr sonnigem und warmem Sandboden des Südens wachsende Fntwickelungsform. Dagegen ist ©. lithophila Turezanınow (Fl. Baical-Dahur. II, 2, p.263) in ihren verwandtschaftlichen Beziehungen mir nicht ganz verständlich, indess wahrscheinlich auch hierher gehörig. Exemplare von beiden in seinem Buche angeführten Standorten sind unserem Herbar. vom Autor selbst, leider aber in sehr mangelhaften und unvollständigen Individuen mitgetheilt (100) | Die Cyperaceen der Flora Russlands. 321 worden. Obgleich an den Aehrchen derselben die Früchtchen fehlen, so stimmen die Halme und leeren langen Aehrchen mit Exemplaren aus späteren Sammlungen von verschiedenen Fund- orten (Minussinsk von Martianow und Werchne-Udinsk von Maack u.a.) ziemlich vollständig. In den neueren Sammlungen differiren die einzelnen Exemplare habituell und finden sich unter denselben auch armblüthige mit sehr verlängerter Inflo- rescenz, auch solche, die genau unserer europäischen C. inter- media entsprachen, andere aber auch, die eine sehr ver- kürzte, aber recht reichblüthige Aehre aufwiesen. Auffällig sind die dünnhäutigen Utrieuli. 42. C. arenaria L. Spec. plant. n. 1381. — Boott, Illustr. IV, p. 177.. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 273. Hab.: Am Gestade der Ostsee, sowohl am Finnischen wie auch am Rigaschen Meerbusen, auf den hügeligen Sand- dünen bis zur ingrischen Grenze bei Narwa, stellenweise unter Weidengebüsch recht zahlreich wachsend. 43. C. macrocephala W. Spreng. System Ill, p. 808. — Boott, Ilustr. I, p. 27, t. 69. — Ledeb., 'Fl. Ross. IV, p. 271. Hab.: Im Küstengebiete von Ost-Asien: Kamtschatka, der nördlichste Punkt -bis jetzt bei Petropawlowsk, wo sie Rieder, Kastalsky und viele Andere sahen und sammelten; am Gestade des Ochotskischen Meeres scheint sie zu fehlen, ist aber weiter südlich bei Wladiwostok (Jankowsky), auf Sachalin (Fr. Schm., Glehn u. Brylkin) und an der mandshu- rischen Küste häufig gesammelt worden. Radix .Itbrosa, 6. Oyperotdeae. Inflorescentia brevis spicata e spieulis pluribus dense con- tractis, spieulis basi masculis. Bracteae foliaceae longissimae. Perigynia lineari-subulata longissima. Radix fibrosa. 44. C. cyperoides L. System. veg. n. 708. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 271. — Boott, Illustr. IV, p. 184. Hab.: Für’ die russische Flora scheint die Pflanze auf Sibirien beschränkt zu sein. Es sind in der Flora Rossica von „Tpyast Hauıep. CII6. Bor. Cana“, r. XVII. 20 (101) 322 K. Fr. Meinshausen. Ledebour indess Fundorte für Europa irrthümlich ge- nannt, z. B. am Ilmensee, als im Gouv. Nowgorod gesammelt, soll aber heissen Ural, unweit des Städtchen Miassk, von Lessing gefunden und gesammelt! Der andere Fundort — Estonia (Reimers). ist sicherlich mit sibirischen Pflanzen in die estländische Flora gerathen und entschieden auszuschliessen, um so mehr, als die Exemplare aus den ältesten Zeiten stam- men, wo man weniger auf die Herkunft, als auf den Namen Gewicht legte. Die sicheren Fundorte sind: an der Ost- abdachung des Süd-Urals, bei Slatoust (Nesterowsky); bei Miassk (Lessing); Sibiria (Buxbaum, Cent. IV, t. VL £. I, ex plant.!); Songorien bei Kopal (Tatarinow); Altai (Fl. Alt.); Amur (Schrenk, Maack, Glehn):; Ussuriland (Palezewsky); Botssier, in seiner Flora Orient. V, p. 399, setzt das Zeichen © zur Pflanze, während die Wurzel doch ein sich fortbildender Caespis ist. 7. FPhleoideae. Inflorescentia spicata elongato-oblonga v. eylindrica, e spi- culis numerosissimis saepius densissime congesta, basi bractea foliacea longissima suffulta. e 45. C. neurocarpa Maxim., Prim. fl. Amur. p. 306. Hab.: Am unteren Amur (Maxim. 1855); später 1859 am Sungari Fl. auf Sandbänken oberhalb Kalkama, d. 20. Juni (Maxim.). 46. C. albata Boott. In Miguel, Prolus. p. 357. — Fr. et Savat., Enum. I, p. 553. — Albido-virens, radice fibrosa atro- fusca, caespites plus minus densos basi incrassatos formantes; culmis !2—1 pedalibus, acute-triquetris apice scapris inferne foliatis; foliis planis superioribus sensim longioribus apice longe 'acuminatis attenuatis margine seabris, ceurvatis; spica ovato-oblonga attenuata ; bracteis e basi late-ovata membranacea apice subfoliaceo-subulato-aristata longe-productis; perigyniis plano-convexis subalato-marginatis e basi ovata longe atte- nuato-rostratis, ore anguste acuto ineiso bifido, irregulariter rubro-lineato-nervatis, squama membranacea ovata lanceolato- - acuminata ferruginea demum pallida, marginibus albo-hyalinis laevibus v. vix nervatis nervo medio producto. (102) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 325 Hab.: In Mandshurien, an Wegen im Walde bei Albasin auf Lehmboden häufig, d. 16. Juni 1859, und im Ussurilande im Waldgebirge zwischen Dai-Ssitucha und Wainsu, auf Wiesen häufig den 13. Mai; dann ebenso am Pfade auf der Prairie am Nautu und bei der Olga-Bai am Waifudin, auch häufig, den 19. Juni 1860 (Maxim.). In letzter Zeit ist die Pflanze auch in dem Lande bei der Ansiedlung Grigorjewka von Palzewsky 1889 gesammelt. 47. C. leiorhyncha C. A. Mey. Üyper. nov. p. 218, t. 9. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 274. C. setariaeformis Zurez. (ex plantis). Hab.: In Dahurien und Mandshurien namentlich mehr im Osten Ost-Sibiriens von vielen Reisenden in den letzten Jahren gesammelt worden. 8. Stellulatae. _ Inflorescentia ovata v. saepius elongata, e spiculis nume- rosis brevibus, oblongis v. elongatis simplieibus v. compositis squarroso-stellatis. Perigynia e basi late-ovata acuminato-pro- ducta, compresse plano-convexa marginibus acute. subalatis. 48. C. vulpinaL. Spec. plant. n. 1382. — Anders., Cyp. D.66: tw, IA, .t. 17% Boott, | "Ulustr.»;Ll, ‚p.-122,,.% 398. — Ledeb., Fl.: Ross. IV, p. 275. Hab.: Im europäischen Russland geht die Art im Norden nicht weit hinauf, ist aber in Ingrien (60° n. B.) gemein; nach Süden wird sie seltener und ist in der Zone von Perm, Kursk und Samara schon verändert, während sie weiter südlich durch die Varietät vertreten ist. 8. pallidior — humilior (vix pedalis) rigida pallida.. Hab.: Im Kaukasus häufig: bei Kisil-Agatsch und Len- koran, Narzan (C©. A. Mey., Nordmann, Pallas, Wilhelms, Szovits, Owerin); Masanderan (Eichwald) ; in Songorien (Sehrenk, Karel. u. Kirilow s. C. polyphylla); Altai (Fl. Alt); Jenissei (Ozekanowsky). 49. C. muricata L. Spec. plant. n. 1328. — Anders. Oyper. p- 63, t. III, £. 19. — Ledeb. Fl. Ross. IV, p. 375. Hab.: In Finnland, bei Archangelsk (Boguslaw) : Ingrien, Estland, Livland, Kurland, Witebsk, Twer, Moskau, Warschau, (103) 20* 324 K. Fr. Meinshausen. Kursk, Poltawa, Orel, Kiew, Volhynien, Taurien, Kaukasien (Kolenati n. 1676). — In Asien: Songorenland, Altai, Minu- ssinsk — meist sehr gemein, aber auch in sehr eigenthüm- lichen Entwicklungsformen, worunter sich die C. divulsa (00d mit mehr oder weniger unterbrochenen oder entfernt sitzenden Aehrehen am Halme befindet und ferner C.axillaris Good. (Engl. bot. t. 993. — Booit, Illustr. IV, p. 179. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 283); letztere wahrscheinlich ein eigen- thümlicher und vielgestaltiger und bisher selten gefundener Bastart. 50. €. stellulata Good. Transact. II, p. 144. — Anders. Cyper. p. 57, t. IV, f. 57. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 282. Hab.: Im nördlichen Theile des europäischen Russlands auf Moorwiesen und Sümpfen häufig, geht sehr hoch in den Norden hinauf, ist aber im Süden von Moskau schon selten und in Kaukasien nur von C. A. Meyer gesammelt worden. ‚In Sibirien fehlt sie, sonst aus Unalaschka liegen Exemplare dieser Pflanze von Eschscholtz gesammelt vor. 9. Leporinae. Spica saepe abbreviata congesta, oblonga v. capitata, fusea v. pallida, e spieulis subobovatis dense congesta. Peri- gynia ovata margine acuta v. anguste-alata rostro saepius acuminata-attenuata applanata, dense adpresse imbricata. 51. C. festiva Dew. Sillim, Amer. Journ. XXIX, p. 246, t..W. f. 71. — Anders., Cyper. pP: 63, t. V., £. 27. — Boott, INustr! 1,.P.26,%.266, Hab.: Nur in sehr nördlichen Zonen und nicht häufig: Finnland, Finnmarken (Biytt), dann in Kamtschatka (Züeder und Andere); Koraginsk (Mertens); Unalaschka (Eschsch., Chamisso Ss. Ö.polystachya).— €. Hoodii Boott (Illustr. 1, p. 16, n. 44, t. 45) ist nicht verschieden ! 52. C.leporina L. Fl. Suec., p. 145 (exclus.- Syn. Fl. Lappon.). — Anders., Cyper., p. 68. t. IV, f. 26. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 278. Hab.: Im ganzen europäischen Russland. In Finnland, Archangelsk (Boguslaw); Ingrien, Estland, Livland, Kurland, (104) ” wu % Die Cyperaceen der Flora Russlands. 1.828 Twer, Witebsk, Moskau, Nowgorod, Shitomir, Nowo-Tscher- kassk (Pabo); Taurien und Kaukasien, Ural, Sibirien (@melin, Fl. Sibir. I, p. 146, t. 32); Kamtschatka (Kieder). 52. C. lagopina Whlbg. Acta Holm. 1803, p. 145. — Anders. Cyp.,:p. 68, t. IV, f£. 28. — Ledeb,, Fl. Ross. IV, p. 279. Hab.: Im ganzen arctischen Russland ein häufig. auf- tretendes Gewächs. In Lappland gemein, an den Küsten des Eismeeres. Im Samojedenlande, Motka (Baer), Kanin, Nikolkin (Ruprecht), Nowaja Semljä (Kriwoschejn). In Sibirien: im Jenissei-Gebiete; Noril (Fr. Schmidt), Olenek (ÜUzekanowsky) ; Bureja - Quellen (Fr. Schmidt); in den Sajanischen Bergen (Lessing); Inseln des Oceans: Sinus bon. Spei (O’hamisso, Esch- scholtz); Insel Chamisso (Eschsch.), Kotzebue Sund (Eschseh.). 54. C. glareosa Wahlbg. Acta Holm., p. 146. Ejusd. Fl. Lappon., .p. 250. — .Ledeb., Fl. Ross. IV, -p. 284. — Boot, Nlustr. IV, p: 153, t. 444. Hab.: Nur im Litorale von Lappland (A. Schrenk, 1839): Imandra Lappland (Brotherus); Küsten von Lappl. am Weissen Meere bei der Ponoi-Mündung (Fellmann); Kanin und Kolgujew (Ruprecht). Dann im Litorale der Ostsee: Finnland, Ingrien, Estland (Russow). In Asien am Gestade des Meeres bisher nicht gefunden, wohl aber im Tschuktschenlande vom Anadyr (Dr. A. Bge.);: Kamtschatka (Cham., Eschsch.): Kotzebue Sund (Eschsch.); Schischmarew’s Busen (Ü’hamisso): Alaschka (Kastal- sky); St. Laurenz (Eschsch.), ebenso Unalaschka. 10. Elongatae. Inflorescentia elongata, e spiculis numerosis remotiuseulis v. approximatis fuscescentibus v. pallidis saepius basi masculis constructis. Perigynia ovata, plano-convexa subbiconvexa com- pressa, rostro erecto acuminato producto. 55. C. elongata L. Spec. plant. n. 1383. — Anders., Cyper., p: 60, t. IV, f. 32. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 278. Hab.: Im europäischen Russland: Finnland, Ostrobottnien, Archangelsk. bilden die Nordgrenze, dann in Ingrien sehr ge- mein, ferner Estland, Livland, Twer, Moskau, Kurland, Mohi- lew, Kursk, Charkow, Shitomir, weiter südlich und in Asien fehlt sie, oder ist bisher nicht gefunden worden. x (105) 326 K. Fr. Meinshausen. Eine etwas auffällige Form mit kurzen armblüthigen Aehrchen, daher mit schlankem Blüthenstande und auch oft mit härteren und steifen Halmen und Blättern, welche als C. gebhardi Schkuhr. beschrieben und (f. 192) abgebildet ist, findet sich häufig in Ingrien, gewöhnlich in der Nähe der Stammart, aber an trockneren Stellen. 56. C. laeviculmis sp.n. Radix caespitosa fibrosa; culmis tenuissimis acute-triquetris 1—1"e ped. flaceidis laevissi- mis, inferne foliatis; foliis linearibus planis, infimis brevissi- mis summis dimidium culmum subaequantibus; spiea elon- gata spieulis remotius interrupta, ferrugineo-viridibus 4—6 subglobosis basi masculis, infima saepe valde remota; bracteis squamaeformibus, infima apice setacea longe aristata rarius foliacea spieulam 2—3-plo excedente; perigyniis ovatis, rostro acuminato-attenuato, ore minimo integro, subplano-convexis marginibus acutis scabris, utrinque tenuissime rubro-nervatis patulis apice subincurvata, demum ferrugineis, sqama ovata acuta v. acuminata ferruginea acute carinata paulo longio- ribus. ©. elongäta. Bong., Veget. de ins. Sitcha, p. 168, n. 169 (ex plantis)! ©. remota Trev. in Ledeb. |. c. quoad plantam ex ins. Sitcha (Mertens). -.. Hab.: Kamtschatka, Insel Siteha (Mertens). Diese ausgezeichnete Art besitzen wir nur von den ge- nannten beiden Fundorten. Die Exemplare aus Kamtschatka sind um Vs niedriger, aber wenig kräftiger als die von Sitcha, stimmen genau mit einander überein. _Bongard verglich die "arbe der Aehrehen und Früchtehen mit C. elongata; da- gegen Treviranus die entfernten Aehrchen mitC. remota, beiden genannten Arten jedoch steht. sie sehr fern. Besser passt eine Notiz auf der Etiquette „potius C. glareosa“, der die Früchtchen in Bau, Grösse und Farbe täuschend ähn- lich sind. 57. C. remota L. Spec. plant. n. 1383. — Anders., Cyper. p. 56, t. IV, f. 40. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 283. | Hab.; Im ganzen europäischen Russland: im Norden selten und nach Nylander im südöstlichen Finnland der nörd- lichste und einzige Fundort; auch in Ingrien ist sie nicht ' (106) Pe Die Cyperaceen der Flora Russlands. 327 häufig, dagegen in Livland, Estland, Charkow, Polen, Shito- mir, Krementschug, an der Wolga bis zum Kaspi-See häufig; ebenso in den Provinzen von Kaukasien (Szowits, C. A Mey., Hohenacker, Nordmann, Ruprecht, Owerin, Radde). Aus Sibi- rien fehlen bisher Funde. 58. C. traiziscana. Fr. Schmidt. Reisen am Amur., p. 192. tab. VII, f. 11—15. Hab.: Auf der Insel Sachalin an mehreren Orten ge- funden (Fr. Schm., Glehn, Augustinowiez). G. remota habituell sehr ähnlich, aber durch kurze Bracteen und braungestreifte Früchtehen mit kurzem Rostrum verschieden und leicht erkannt. Ebenso steht sie der C. laevi- culmis nahe; C. traiziscana ist aber viel kräftiger, die Halme doppelt so dick, sehr hart, steif aufrecht und auch rauh. 59. C. heleonastes Ehrh. Beiträge III, p. 69. — Anders., Cyper. p. 62, t. IV, f. 20. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 279. Hab.: Mehr nördlichen Ländern angehörig, mit der Nordgrenze in Olonez ist sie in den südlichen Sandländereien Ingriens nicht selten, besonders an kalten Quellen häufig; in Kurland (Lindemann), Twer (Puparew); weiter südlich ist sie unbekannt. Dann erst tritt sie in Ostsibirien wieder auf, ist am Baikal (Turezan.): am Olenek und der Lena (Ozekanowskıy) und am Jenissei (Fr. Schmidt) gefunden. 60. C. microstachya Ehrh. Beitr. Il, p. 72. — Anders., Cyper. p. 60, t. III, f. 11. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 285: — Boott, Illustr. IV, p. 146, t. 470. Hab.: Fries giebt sie für Lappland und Finnland an, ich habe jedoch keine Belege dafür aus Lappland gesehen, auıch- Andersen scheint über das Vorkommen in Finnland nicht sichere Auskunft geben zu können. In Ingrien ist sie nicht selten und ist in allen unseren Kreisen, sowohl im Norden, wie auch im Süden bisweilen sehr zahlreich. Dass sie so selten bei uns gefunden worden ist, beruht wohl nur auf dem Umstande, dass sie erst nach der Heumaht blüht und an ihren Standorten daher vorher abgemäht ist. In Estland bei Reval fand sie Russow, dann erst im Ural bei Polekowsky sammelte sie Lessing. Sonst fehlt sie in Asien. . (107) 328 K. Fr. Meinshausen. 11. Canescentes. Inflorescentia saepius pallida, elongata demum fuscescens, e spiculis 4—8 plerumque approximatis rarius remotiusculis. Perigynia ovata acuta v. brevissime acuminato-rostrata, rostro subineurvato subbiconvexo, saepius arcte imbricata. 61. C. Persooni Sieb. Herb. Fl. Austr. n. 282. — FReichh. Icon. fl. Germ. VII, t. 206, f. 547. — Radix caespitosa fibrosa;. culmis gracilibus acute -triquetris viridibus saepius rigidius- culis substriatis inferne foliatis; foliis linearibus planis v. com- plicatis culmo brevioribus; spica mox ferrugineo-viridis elon- gata, e spieulis 7—8 parvulis ovatis arcte imbricatis con- gestis, inferioribus magis interruptis basi saepe bractea subu- lato-setacea longiuscula suffulta; perigyniis ovatis acutis brevis- sime rostellatis mox ferrugineis plano-subbiconvexis utrinque evanescente-nervulatis margine acutiuscule scabris; squama ovata acuta ferruginea-fusca, linea media viridi, demum pallida carinata, latioribus longioribusque. C. canescens ß. alpicola Wahlenb., Fl. Sueecica, p. 595. C. vitilis Fries *). Hab.: Lappland, Kola (Brotherus); Ponoi (Fellm.); Lap- ponia kemensis (Schrenk): Kanin, Mikulkin ‘et ad sinus In- dega (Ruprecht); Ural borealis (Exp. Hoffmann); Tunguska 1873 (Czekan.); Ural, Tagan-Ai (Lessing, Meinsh.); Altai- (herb. Mey.). 62. C. gracilis Schkuhr. Riedgr. p. 48, n. 37, t. E, f. 24! Radix fibrosa caespitosa; eulmis tenuissimis (10—15 poll.), flaceidis acute-triquetris scabris inferne foliatis basi rudimentis foliorum fuscescentibus tectis; foliis linearibus planis laete viri- dibus culmum aegantibus v. longioribus debilibus; spica oblonga, e spieulis 4—6 globosis parvis pallidis (albidis), saepius cer- nuis; perigyniis subbiconvexis, ovalibus v. ovatis breviter co- nico rostratis, ore antice profunde secto, erecto, evanescente- nervatis, nervis concoloribus apice evanidis, marginibus superne #) Dje von Fries (Novit., Mont. III, p. 37) erwähnte C. glareosa ex Siteha, gehört nicht hierher, sondern wie oben angeführt zu C. laevi- eulmis,n. 56! (108) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 329 laevibus, membranaceis basi subspongiosis; squama tunicata albido-hyalina ovata obtusa v. acuta, longioribus. C. vitilis 3. spieulis virescentibus Fr. hb. norm. VII, n. 85! sub C. Blytti. C. canescens y. subloliacea Zaest. Anders. Cyp. p. 67. » C. vitilis «. spieulis virentibus. Fries, Novit. mant. III, p>.337! Hab.: In Finnland und in Ingrien (in feuchten, schatti- gen Wäldern) gemein; Olonez (F. Nylander) ; Estland. In Asien: Turkestan, Mongötö (4A. Regel). In Ostsibirien, stellen- weise an der unteren Tunguska 1873 (Üzek. et Müll.) ; Sacha- lin (Augustinowiez). 63. C. canescens L. Fl. Suec. n. 842. — Anders. Cyper. p- 57, t. IV, f. 39. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 280 (excl. var.), — Rehb. lcon. fl. Germ., t. 206 n. 280. Caespitosa breviter stolonifera; culmis subpedalibus tri- quetris strietiusculis scabris basi foliatis, foliis planis rigidius- culis subaequilongis v. brevioribus albido-viridibus; spica oblonga pallida, e spiculis 5—6 ovalibus v. obovatis densifloris basi masculis appproximatis v. superioribus contiguis, inferioribus plus minus remotis nudis v. infima breviter rarius longiuseule bracteata; perigyniis ovalibus v. ovatis breviter rostratis ore integro saepius subplano-convexis utrinque evanescente leviter nervatis, marginibus scabris imbricatis inferne subcoriaceis, squama ovata acuta albo-hyalina nervo viridi, longioribus v. subaequilongis. C. eurta Good. Transact. of Linn. Soc. U, p. 146. Hab.: In ganz Russland eine sehr verbreitete Pflanzen- art, in Asien nicht so häufig, fehlt besonders in den Steppen- gegenden, wie auch in sehr trocknen Landstrecken Westasiens. Sie verbreitet sich dagegen weit nach Norden: Lappland, Li- tora Lapponicae Ross. (Schrenk, Brotherus) ; Torneo (Schychow- sky); Mesen (Rupr.) : Archangelsk (Bogusl.); Olonez (Kupr.); Finnland, Ingrien, Estland, Twer, Witebsk (©. A. Mey.); Moskau (Annenkow, Fischer), Mohilew (Down.), Kasan (Claus); Shitomir (@olde), Warschau (Szubert); Nowo-Sewersk (Pabo); Kursk (Lindem.);, Chersson (Ozerna).);, Kaukasus (Meyer, Rupr.). In Sibirien: Slatoust (Nesterowsky); Jenissei (Makielow); (109) 330 K. Fr. Meinshausen. Angara (Üzekan., 1868); Dahurien (Turez.); Werchne-Udinsk (Maack), Kamtschatka (Eschsch., Mertens). v. robusta. Forma crassior, robustior. Hab.: Diese eigenthümliche, kräftige und blüthenreiche Form, welche mit der in Fries: Herb. norm. VII, n. 83 sehr gut übereinstimmt, ist in Kamtschatka und auf der Insel Sitcha von Mertens gesammelt und in unseren Herbarien zahl- reich vertreten. | | Von einer Pflanze, die ich als ©. helvola Blytt, bei Ecbo gesammelt, erhalten habe, kann ich einige Individuen von C. eanescens nicht unterscheiden; andere, wie auch diejenigen aus Fries, Herb. norm. XHI, n. 85, nur für Ab- normitäten und Verkümmerungen von Ö.norvegica halten. 64. C. norvegica Wahlenh. Acta Holm. (1803) p. 146. — Fl: Lappon. p. 238, t. 15, f. 3. — Anders., Cyper.. p. 61,.t. IV, f. 29. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 280. rs Hab.: Nur im Litoral bei uns auftretend, ist sie bisher gefunden: Kola (N. J. Fellmann), Imandra (Brother.), Helsing- fors (Rupr.), Ingrien (Fl. Ingr.), Estland (@riwmer, Russow), in Asien: -Schantar (Middendorff), Kamtschatka (Rieder), Kotzebue- Sund (Eschsch.), Eschscholtz-Bucht (Cham.). 12. Loliaceae. Inflorescentia oblonga v. cylindrica, albido-viridula, e spieulis subglobosis paueifloris interruptis v. majis minusve glomerato-. continuis v. congestis. Perigynia ovata biconvexa basi apiceque obtusata v. minus acuthıseule-rostellata, ore minuto. 65. C. macilenta Fries. Summ. veget. Scand. p. 224. — Anders.,. Cyper. p.- 58, t. IV, f..35. — Booit, Dlustr. IV, p- 147, 4.471. C. gracilis Trev.. in Ledeb.:"Fl. Ross. IV;. p. 281, non Schkuhr ! C. albescens XNyl. (ex spec.). Hab.: Fennia austr. ad confin. Olonez (Nylander). 66. C. tenuiflora Wahlenb. Acta Holm. p. 147. — Fl. Lapp. p. 232. — Anders., Cyper. p. 59. t. IV, f. 36. — Boott, Illustr. IV, p. 144, t. 463. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 282. t C. leucolepis Turez. (ex plant.). (110) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 331 Hab.: Gouv. Olonez (Nyland.), Ingrien (Fl. Ingr.); Ost- Sibirien: Tunguska, 1873 (Ozekan.), Bureja (Fr. Schm.), Dahuria (Turez.), Wilui (Maack), Mandshurien, Waldsümpfe an der Schilka zwischen Gorbiza und Ust-Strelka mit ©. tenella 1859 (Maxim.), Sachalin (Fr. Schmidt). 67. C. pseudo-loliacea Fr. Schmidt. Reisen im Amurlande, P-:193. Hab.: Bisher nur von der Insel Sachalin (Fr. Schmidt) bekannt. Von ©. maecilenta, der sie in Grösse und Wurzel- bildung gleicht, ist sie durch fast doppelt grössere Früchte, welche sehr deutlich mit feinen erhabenen Nerven versehen sind. neben anderen Merkmalen verschieden. Von C.loliacea ist sie durch die kräftige Statur, den langen, diekeren Halmen, die breiten Blätter, die grossen Aehrchen, ganz besonders aber durch die deutlich vorspringende Früchtehenspitze, welche bei jener sehr abgestumpft ist, deutlich unterschieden. 68. C. loliacea L. Fl. Suec. p. 327, n. 840. — Anders., Cyper. p. 59, t. IV, f. 34. — Boott, Ilustr. I, p. 48, t. 127. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 281 (excl. syn.). Hab.: Ein Gewächs nördlicher und gebirgiger Gegenden in Europa und Asien. — In Lappland, Finnland, Ladoga, Ingrien und Livland häufig. In Asien: Ural. in Thälern des Berges Jurma(!). In Ost-Sibirien: Dahtrien (Sedakow), Turkinskija Wody (Maack), Jenissei und Angara (Czekan.), Bureja (Fr. Schm.), Kamtschatka (Kastalskıy, Krascheninnikow, Cham. et Eschsch.). 69. C. tenella Schkuhr. Riedgr. p. 28, t. Pp., f. 104. — Anders., Cyper. p. 60, t. IV, f. 32. — Boott, Illustr. I, p. 47, t. 126. Hab.: Lapponia orientalis, Ponoi (N. .J. Fellmann): Finn- land, Ingrien häufig, Kostroma (Zinger). In Asien: Angara, 1868 (Ozekan), Sachalin (Fr. Schmidt, @lehn, Augustinowiez). u) ’ C. Heterostachyae. Inflorescentia e spieulis inaequalibus (maseulis v. femi- neis) rarius androgynis, saepius conspicue pedicellatis com- posita. , (111) 332 K. Fr. Meinshausen. Stigmatibus 2. 1. Bicolores. Infloreseentia brevis e spiculis paueis pedunculatis apice culmi approximatis, terminali androgyna basi mascula. 70. C. bicolor All. Fl. Pedem. II (1785), p. 267. — Anders, Cyper. p. 55, t. IV, f. 48. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 285. — Boott, Wlustr. IV, p. 132, t. 427. Hab.: Aus dem Norden des europäischen Russlands noch nicht bekannt und auch nur im asiatischen aus dem Olenek- Gebiete für unsere Flora mit diesem einzigen Fundorte ge- sichert. 71. C. eleusinoides Turez. Cat. Baical.-Dahur. n.1234, Fl. Baical.- Dahur. I 2, p. 267. — Boost, Illustr. IV, p.132, t. 428, 1. ©. caespitosa v. spieulis subfastigiatis, Trevir. in Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 311. Hab.: In nördlichen Länderstrecken Ost-Sibiriens nicht selten. „In humidis Transbaicalensibus“ 1830, und Chamar 1828 (Turez.); „Montibus Ssojutieis“ (Lessing); am Jenissei bei dem Dorfe Noril (Fr. Schmidt); an den Flüssen Olenek und Lena 1873 (Czekan.), auch liegen aus Ost-Sibirien Exemplare von G@melin vor. Die wenigen Unterscheidungsmerkmale der C. eleusi- noides von ©. bicolor All. beschränken sich auf höheren schlankeren Wuchs, wenig grössere und schlankere Aehrchen, auf blattartige, flache Bracteen, welche den Blüthenstand über- ragen, auf das mehr hervortretende Rostrum am Gipfel des stumpfen Utrieulus und auf die viel schmäleren und meist halb kürzeren Blüthenschuppen. Die Turcezaninow’'schen Exemplare sind sehr schlank und blass, aber auch noch etwas jung; dass sie sich später recht dunkel färben, beweisen Exem- plare aus den Ssajanischen Bergen, welche Lessing, noch mehr aber Exemplare, die in neuerer Zeit von der Bureja von Fr. Schmidt, wie auch die von dem Olenek von Czeka- nowsky mitgebracht wurden, die viel älter, aber auch sehr geschwärzt sind, daher aber auch von ©. bicolor sich schwer unterscheiden lassen. C©. bicolor könnte hier vielleicht nur als eine besser entwickelte Form betrachtet werden, und so (112) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 333 viel ich sie untersucht und verglichen habe, hatte sie meist einseitswendig gebeugte Halme und Blätter. Die Deekblätter sind fast stets schuppenartig, sehr breit und dunkel, fast schwarz gefärbt und decken vollständig die sehr stumpfen und aufgedunsenen Utrieuli. Die Früchtehen sind nicht ver- schieden. c 2. Aqwatiıles. Plus minus laxe caespitosae stoloniferae, fasciculi fertiles omnes vaginis foliiferis, foliis exterioribus non v. paulo brevio- ribus, nunquam fibrilloso-laceris. Spieulis subsessilibus v. breviter peduneulatis rarius longe-peduneulatis. 72. C. vulgaris Fries. Novit. Mant. III, p. 153. — Anders., Cyper. p. 45, t. V, f. 52. — Boott, Illustr. IV. — Ledeb., El. Ross. IV. p. 811. Hab.: In ganz Russland in zahlreichen Varietäten sehr verbreitet. In kälteren Gegenden tritt diese Art weit häufiger auf als in südlichen und wärmeren. Diese Art bildet für den Caricologen ganz besondere Schwierigkeiten, einestheils durch den Formenreiehthum legitimer Varietäten und anderentheils durch die häufige Hybridisation mit der nahe verwandten Art C. acuta L., wodurch besonders die Artmerkmale von beiden Arten in ihren Abkömmlingen verwischt werden. Im Hinblick darauf scheint es geboten die Merkmale beider Arten in ge- drängter Zusammenstellung einander gegenüber zu halten: C. vulgaris Fries.: C. acuta:L.: Rhizom dünn, reichfase- Rhizom mehr oder we- rig, mit langen Sprossen, dün- niger kriechend, in Intervallen nen Trieben, mit schmalen sprossend, mit aufrechten aufrechten nicht eingerollten dicken Trieben. Blättern. Halm !/»—1’ lang, etwas Halm 1-3’ lang, an der steiflich. Basis mit breiten, dicken (oben dünnen) und flachen Blättern dicht bedeckt. (113) 334 K. Fr. Meinshausen. Aehrchen _gipfelstän- dig, 3—4, selten 5 oder 6, kurz, bis 1 Zoll lang, walzlich oder länglich, etwas entfernt stehend, 1-—-2 oberste männ- lich, oft langgestielt. Blüthenschuppen sind meist obovat und sehr stumpf, selten spitz, meist halb so lang als das Perigynium, dunkel, fast schwarz, selten blass oder weiss gefärbt. Perigynium plan- oder CONCAV-CONVeX. Aehrcehen 6—12, ver- diekt, walzlich, später läng- lich, 2—3 Zoll lang, die dün- neren oft bogig überhängend, die 2—4 obersten, selten 1, männlich. Blüthensehuppen meist länglich und spitz, selten stumpf, so lang oder länger als das Perigynium. Perigynium bi- oder subplan-convex. Unter den vielen Abänderungen seien nachstehende be- sonders hervorgehoben: %. communis. Omnibus partibus majusceula duriuseula. Folia latiuscula. Boott, Illustr. t. 580, 556 et 561. — Meinsh., Herb. Fl. Ingr. VI, 724 ce. . sabulosa. Priori similis sed humilior, robustior. Rhi- zoma validum, fibris crassis late proliferis. .Doott, Culmis gracilibus elongatis ereetis, foliis angustis involutis strietis. Spiculae longiores erectae tenuissimae. C. juncella Fries. Boott, t. 565. — ? t. 557. — Meinsh., Hb. Fl. Ingr. VI, 724. x. juncella. Meinsh., Hb. Fl. Ingr. VIII, 724b. 0. leucolepis. Inter varietatibus y. et e. quasi media, sed perigynia suborbieulata obtusa, squamis albidis de- mum fulvescentibus. {0} turfosa. Valde variabilis. (Fl. Ingr.). C. turfosa Fries. — Meinsh., Fl. Ingr. p. 405 et herb. Wenn Boott in seinen „Illustrationen“ C. rigida Good. mit C. vulgaris zusammenfasst, so glaube ich dieser Ansicht nicht beistimmen zu können, weil die Perigynien sich so sehr von einander unterscheiden und überhaupt C. rigida Good. eine ganz andere Art ist. C. vulgaris ist dort, wo sie im (114) en 3 Die Cyperaceen der Flora Russlands. 339 ı Norden mit C.rigida Good. zusammentrifft, ein viel weicheres, wenn auch niedriges Pflänzchen als im Süden und geht auch nicht so weit nach Norden wie letztere. 73. C. acuta L. Spec. plant. n. 1388. -— Anders. Cyper. p. 44, ‘t. V, f. 56. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 313. Hab.: Wie die vorhergehende in ganz Russland, spär- licher im höchsten Norden, dagegen im mittleren Russland, etwa bis zum 65 Gr. n. Br. ausserordentlich häufig und in zahllosen Formen verbreitet. Die hauptsächlichen bei uns verbreiteten Abänderungen sind folgende: a«. prolixa. Spieulis majusculis longissimis arcuatim pen- dulis. Squamis angustis acutis longissimis. — C. pro- lixa Fries, Summa veget. p. 228. Herb. norm. X, n. 74. =_Boott, -Llustr. t. 555. 3. fluviatilis. Spieulis longissimis demum eurvato-subpen- dulis tenuioribus. C. acuta Fries 1. c.; Herb. n. VIII, n. 72; et X, n. 80. — Boott, t. 548—550. .y. praticola. Culmis tenuioribus, spieulis paucioribus. Fries, oe Erb. 0 RM 70: ö. concolor. Utriculi stipitati; culmus humilis. — Insula Alaschka. — C. tricostata Fries., Summa p. 289. 74. C. aquatilis Wahlenb. Fl. Lappon. p. 246. — Anders. Gyper.+9,46, 1. M. 1:34, — Booth, Ilustr.. IV, pr 162,,4.542, 543. — Ledeb., Fl. Ross. IV,.p.. 302. Hab.: Nowaja-Semlja (Baer), Samojedenland (Rupr.), Lappland (Fellmann, Nylander), Finnland, Ingrien (Meinsh., Fl. Ingr.). In Livland ist sie nur stellenweise und selten, und weiter im Süden nicht gefunden. In Sibirien: an der unteren Lena 1875 (Özekan. sub C. acuta), Wilui (Maack), Jenissei bei dem Dorfe Noril (Fr. Schmidt sub C. acuta appendieulata). C. aquatilis ist sogleich an dem abgerundet stumpf- kantigen, glatten Halm, an den langen und breiten aufstre- benden Bracteen, welche die dünnen Aehrchen scheinbar an den Halm drücken, erkannt. 75. C. hyperborea Dreyer. Rev. Car. bor. p. 43. — Anders., Cyper. p. 32, t- V, £. 47. — Boott, Illustr. t. 573, 572. — Fries., Herb. norm. XII, n. 89. (115) 336 K. Fr. Meinshausen. Hab.: Im ganzen arctischen Norden häufig, auch in höheren Gebirgsgegenden Asiens: am Olenek, wie auch an der Lena (Üzekan.), Jenissei, Gaida und Dudino (Fr. Schmidt sub C. acuta var. appendiculata), Irkutsk (Maack), Ko- Iymsk (August.), Kotzebue-Sund (Esehsch.), St. Laurenz (Eschseh.). Die Art hat habituell mehr Aehnlichkeit mit C. rigida Good. als mit ©. aquatilis Wahlbg., aber durch die grossen langen Bracteen unterscheidet sie sich sogleich. Von letzterer unterscheidet sie sich noch durch die scharfkantigen Halme und die Blüthenschuppen, die so lang als die Utrieuli und spitz sind. 76. C. rigida Good. Transact. of. Linn. Soc. Il, p. 193. — Anders. Cyper. p. 53, t. V, f. 46. — Boott,. Illustr. t. 569, 590, 576, 571. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 309. C. saxatilis Wahlbg. Acta Holm. 1803, n. 140. C. arctica Cham. (ex Spec.). C. falcata Turez. (ex spec.). C. ensifolia Turez. (ex plant.). Hab.: Die gemeinste und häufigste Art des europäischen und asiatischen Russlands, sowohl im höchsten Norden, als auch in fast allen höheren Gebirgsländern des Südens, selbst im süd- lichen Ural in der alpinen, auch subalpinen Region. Im Kau- kasus, im Ural, wie auch im Altai wächst eine sehr breit- blättrige Form dieser Art. In Nowaja-Semlja (Lehmann), im arctischen Lappland (Schrenk), arctischer Ural (Hoffmann), in Kaukasien an vielen Fundorten (Meyer, Moritz, Rupr., Owerin, Brotherus), Süd-Ural (Teplouchow), Songorien (Schrenk, Karel. et Kiril.), Turkestan (Regel), Altai (Fl. Alt.); in Ost-Sibirien (Fr. Schmidt, Turez., Özekan., Müller), Boganida und Taimyr (Middend.), Amur (Fr. Schmidt), Insel Chamisso (Eschseh.), Kotzebue-Sund (Cham., Eschsch.), Fretum Senjawin (Mertens), St. Laurenz (Eschsch., Wosness.. Cham.), Insel Koraginsk (Mer- tens). In letzter Zeit ist sie von der Lena-Mündung und den Neusibirischen Inseln von vielen Fundorten in verschiedenen Formen von Dr. Al.v. Bunge gesammelt worden. 77. C.arcatica sp.n. Laxe caespitosa stolonifera crasse-fibrosa:; culmis rigidiusculis acute-triquetris scaberrimis nudis, 6—12 poll., inferne foliosis basi vaginis foliorum mortuis fuscis dense tectis; foliis linearibus acuminatis carinatis planis, marginibus revolutis (116) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 331 eulmo brevioribus; inflorescentia abbreviata, e spieulis 3—4 approximatis, terminali mascula lineari clavata acutiuscula, reliquis femineis ovatis v. oblongo-eylindrieis infima saepe peduneulata; bracteis foliaceis planis lineari-subalatis spicam aequantibus v. brevioribus carinatis basi late auriculatis; peri- gyniis subecompresse biconvexis serius subinflato-globosis obtu- sissimis enerviis, margine nervo prominente cinctis, rostro minuto ore subintegro, squama ovato-lanceolata acuta castanea dorso medio carinato albido, latioribus brevioribusque. ©. caespitosa var. typica Regel (ex plant.). Hab.: In der Songorei, in den wenig feuchten Thälern des Hügellandes Arkat, ebenso weiter in den Hügelländern der Arkalyk und Ajagus nicht selten (A. @. Schrenk, Karel. et Kiril. sub ©. saxatilis); in den Turkestaner Gebirgsländern scheint sie sehr häufig zu sein (4. Regel). Eine Abänderung ist: B. pedunculata: culmis elatioribus,. 1—1'’> pedalibus; spieulis fere duplo longioribus eylindrieis, infima v. femineis omnibus brevius v. longius pedunculatis cernuis v. rarius pendulis. C. glauca 8. brachylepis Regel, Deser. plant. nov. VIII Akte H. B.V 2.572). Hab.: In den Songorischen Steppenhügelländern häufig, in den Arkat-Gegenden häufig mit der Art; in dem Berglande am Fusse des Alatau (Schrenk, Karel. et Kirıl. als C.acuta), in Turkestan (4. Regel). Von C. rigida Good., mit der sie verwechselt werden könnte, ist sie durch die Früchtehen und Schuppen unter- schieden. 3. Caespitosae. Plus minus dense caespitosa. Culmi fertiles basi vaginis aphyllis, folia culmea inferiores breviores sursum sensim lon- giores vaginis plus minus fibrilloso fissis. 78. C. caespitosa L. Fl. Sueeica p. 353, ed. II (1755). — Anders., Cyper. p. 42, t. VI, f. 59. — Boott, Illustr. I, p. 25, t. 627 == Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 310. „Tpyapı Hm uep. CI6. Bor. Cara“, r. XVII. 21 (117) 338 K. Fr. Meinshausen. Hab.: Im ganzen ‚europäischen und. asiatischen Russ- land: in Lappland (Fellmann, Baer, Middendorff), Kanin (Rupr.), Sosnowez und Tri-Ostrowa (Middendorff), Archangelsk (Hoff- mansegg), Finnland, Ingrien, in locis turfosis frequens (FI. Ingr.), Ladoga (Rupr.), Livland, Twer, Kurland, Poltawa, Wilna, Mohi- lew, Kursk, Shitomir, im Kaukasus häufig (Kolenati, 1639), Perm (XNester.), Altai, Jenissei, Olenek, Tunguska. Angara, Kolyma, Wilui, Mandshurien (Maxım.). 79. C. Schmidtii Meinsh. (Daer et Helm. Beitr. XXVI, p. 224). C. eaespitosa Turez., Fl. Baical.-Dahur. II 2, p. 272. C. acuta Turez. 1. c. pro parte. C. aperta 8. humilis. Doott, Illustr. IV, n. 302. Hab.: Auf Ost-Sibirien beschränkt: Tunguska 1873, und an der Angara 1867, 1868 (Czekan.), Wilui (Maack), Werchne-Udinsk (Stschukin), Irkutsk und „ad thermas Tur- kenses* (Turcz.), Amur (Maack, Maxim. 1855, 1860), Sachalin 1880 (Augustin.); Exemplare von a mel. sen. mit der Notiz: „Ad fl. Sibir. n. 73! | Im Museum der Akademie befindet sich eine Pfianze unter einer Anzahl jugendlicher Exemplare von C. rigida Good., die mit dem ganzen schätzenswerthen Herbarium von Ad. Chamisso erworben wurde Auf dem Umschlag dieser Päckchen findet sich von Chamisso’s eigener Hand die Auf- schrift: „Carex lineolata mihi, Koraginsk“. Diese Exem- plare, wenig ältere Individuen und von der ©. rigida sehr verschieden, tragen vollkommen das Gepräge einer Caespi- tosa und stehen ©. Schmidtii am nächsten, was aber in Folge der etwas schadhaften Exemplare nicht mit vollkommener Bestimmtheit ausgesprochen werden kann. Ausser der Form der Früchtehen, die ziemlich mit-C. Schmidtii überein- stimmt, fallen hier die mehr oder minder die Oberfläche der Utrieuli deckenden kleinen, feinen Haarbüschelpünktchen auf, El. Fries muss die Pflanze gesehen haben (wahrscheinlich von C©.A.Meyer erhalten), denn er erwähnt in seinen Novi- tiae III, p. 145, unter C. salina Wahlenb.:.„C. lineola C.A.Mey. ex insula Koraginsk, mihi hujus forma pumila videtur“* —. Mit C. salina hat aber weder diese noch C. rigida das Geringste zu thun, weder haben die Früchtehen (118) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 339 annähernd die Form, noch auch passen die Schuppen, welche der seitlichen Nerven entbehren. 80. C. Taldycola sp.n.”) Radix caespitosa, eulmis subpedalibus, gracilibus acute-triquetris scaberrimis, inferne foliiferis; foliis planis carinatis margine reflexis laete viridibus, basin versus bre- vioribus imis squamaeformibus subtunicatis albidis paulo fibrillo- sis, summis eulmo vix brevioribus; inflorescentia abbreviata e spiculis 3—4 approximatis ovatis obtusis, terminali mascula, squamis obovatis obtusis tunicatis pallidissimis, demum fulvidis marginibus albidis v. omnino albo-hyalinis, reliquis femineis paulo minoribus fuseis; perigyniis ovatis obtusis abrupte minutissime rostellatis, ore integro, compresse-biconvexis enerviis obscure viridibus, squamam ovatam acutiusculam aterrimam carina albida aequilatam aequantibus v. brevioribus (masculis majoribus). | Hab.: Chin. Turkestan, an der mittleren Taldy, 7000’, den 26. Mai, und am Burgaty, 5—7000° hoch, den 4. Juli 1879 (A. Regel). Durch die Inflorescenz, namentlich durch die verschieden- artig geformten grossen, weissen und breiten männlichen, da- gegen durch die fast schwarzen, meist spitzen, kleinen weib- lichen Schuppen der Blüthen ausgezeichnet, hat sie unter den bekannten Arten dieser Gruppe keine ihr ähnliche. 81. C. Wiluica Meinsh,. (Maar. Birsmwiick. ORPYT’B, C16. 1886, q. II, erp. 308, tab.1l. B.). C. Maackii Meinsh. in Baer u. Helmers., Beitr. zur Kenntn. d. Russ. Reich. XXV]l. 226 (non Mazxım.). Hab.: Ost-Sibirien: an der unteren Tunguska (Czekan. 1878), Minussinsk (Martianow). Wilui (Maack;). Der Charakter ist etwa der von €. strieta Good., doch von dieser durch die sehr feinen Halme, Blätter und langen, feinen Aehrchen sehr verschieden, ebenso von Ü. caespi- tosa L. durch die feinen Halme und Blätter, besonders aber durch die schmalen elliptischen Früchtchen. 82. C. strieta Good. Transact. II, p. 196, t. 21, f. 9. — Anders., Cyper. p. 42, t. VI, f. 60. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 311. *) Extra fines Rossiae. (Red.) (119) 21* 340 K.Fr. Meinshausen. Hab.: Nur im europäischen Russland stellenweise und nicht häufig: in Ostro-Bottnien, Finnland, Archangelsk (Bogui- /ow), Ingrien, Livland, Mohilew, Sarepta, Nowgorod-Sewersk, Rlisawetgrad, Carthalinien (Brother.). 4. Salinae. Caespitosa densius v. laxius prolifera. Caespites foliorum fascieulati basi vaginibus squamaeformibus paucis v. pluribus mox delapsis. Spiculae subsessiles v. breviter pedunculatae erectae. Squamae saepius trinervatae mucronatae, plerumque longiores. 83. C. salina Wahleub. Acta Holm. p. 164. — Anders., Cyper. p. 49, t. V, £. 50. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 813. — Boott, Mustr. IV, p. 160, t. 525. C. euspidata Wahlenb. C. halophila Ayl. — Anders., Cyper. p. 48, t. V, f. 51. C. acuta v. appendieulata Fr. Schmidt. Hab.: Im Norden von Europa und Asien häufig und in geringen Abänderungen an den Blüthenschuppen: Nowaja- Semlja (Kriwoscheja); Arctisches Lappland: Kildin (Brolherus), Kola (Nylander, Brotherus), Gawrilowa (Schrenk sub C. mari- tima), Maralbi (Nylander), Uleaborg (Nylander, Hb.norm.'XI, n. 77); Ost-Sibirien: Jenissei beim Dorfe Noril (Fr. Schmidt). 84. C. subspathacea Wormsk. Fl. Dan. t. 1530. — Anders., Oyper. DB. A ENT 4.62% Hab.: Waigatsch (Schrenk), Nawolok (Baer), Lapponia murman. (Brotherus), Keret (Nylander), Mare Alb. (Nylander), Insel Sachalin (Fr. Schmidt). 85. C. spiculosa Fries. Summa Veg. p. 226. — Anders., Cyper..p. 41, t. VI, £ 862. Hab.: Der einzige Fundort: „In promontorio Maris albi Kusokotka pr. pag. Keret“ (Nylander). Die Belegexemplare befinden sich im Herbarium des Kais. Bot. Gartens. 86. C. omskiana sp.n. Radix deest (verosimiliter dense caespi- tosa?). Culmis erectis strietis, ultrapedalibus tenuibus strietis tri- quetris scabriusceulis, inferne foliatis imis brevissimis; foliis linea- ribus elongatis plicatis rigidis; infloreseentia erecta stricta, e (120) Die Oyperaceen der Flora Russlands. 341 spieulis + eylindrieis densitloris, terminali mascula tenui elongata ovata saepe basi minima, reliquis femineis, omnibus apice plus minus maseulis, brevissime-peduneulatis suberectis strietis; bracteis foliaceis, ima maxima spicula duplo longior carinata cul- mum evagino-amplectente; perigyniis late-ovatis suborbiculatis brevissime eylindrico-rostellatis ore emarginato v. subbidentato, compresse biconvexis fulvido-viridibus, squama ovato-lanceolata acuminata dorso trinervata breviter euspidata latioribus paulo brevioribus. Hab.: Der einzige Fundort: West-Sibirien, Bezirke von Omsk, in einem Sumpfe bei der Station Suchowska, etwa 46 Werst nördlich von der Stadt am Irtysch-Flusse, den 23. Juni 1885 (K. Golde), konnte leider nicht wieder besucht werden, und nur die wenigen vorhandenen Exemplare liegen obiger Beschreibung zu Grunde. Sie steht ©. salina am nächsten, ist aber viel feiner und zarter. 5, Maritimae. Caespites foliorum basi vaginis aphyllis squamaeformibus tecti. Spiculae femineae plus minus longe pedunculatae saepius pendulae. Bracteae basi auriculatae rarius brevissime - vagi- natae. Squamae longissimae saepius lanceolatae longe atte- nuatae v. abrupte longe-aristatae, saepe trinervatae. 87. C. maritima Müller. Fl. Dan. t. 703. — Anders., Cyper. p. 40, t. VI; f. 64. — Boott, Nlustr. IV, p. 155, t. 498. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 313. Hab.: Am Weissen Meere von verschiedenen Fundorten gesammelt (Pall., Nylander). 88. C. cryptocarpa C.A.Mey. ÜUyper. p. 226, t. 14. — Anders., Cyper. p. 41, t. VI, f. 61. — Boott, Illustr. I, p. 64, t. 171. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 313. Hab.: Fehlt im europäischen Russland und in West- Sibirien, ist aber im Osten gefunden worden am Ochotskischen Meere, Udskoi (Middend.), Ajan (Tiling, Wosnessensky), Kam- tschatka (Cham., Kastalsky, Ditmar, Mertens), Sachalin (Fr. Schmidt, Brylkın, @lehn., Augustin.), Insula St. Paul (Kastalsky), (121). ° 342 K. Fr. Meinshausen. Kotzebue-Sund (Zschsch.), Unalaschka (Kastalsky, Wosnessensky), Koraginsk (Mertens), Alaschka (Kastalsky), häufig. 89. C. ternaria Forst. Prod. n. 549. — Boott, Illustr. IV, p.. 176, t. 596, Stolonifera. Culmis erectis robustis rigidis triquetris 1—2 ped., superne scabris remotiuscule foliatis, basi vaginis squa- maeformibus fusco-purpureis tectis; foliis latis planis carinatis, supra utrinque lateribus nervo subcostato producto, culmo bre- vioribus; spieulis numerosis (12— 20), oblongo-eylindrieis fusco- purpurascentibus densifloris longe-pedunculatis pendulis, mas- eulis terminalibus 1—5, inferioribus geminatis, ex infimis saepe uno femineo, reliquis femineis geminatis, quaternis rarius senis, superioribus plerumque apice masculis; bracteis sub -6, remoti- usculis latis planis basi utrinque aurieulis hyalinis semiamplec- tentibus rarius subvaginatis, culmo longioribus; perigyniis ovalibus utrinque brevissime attenuatis abrupte rostellatis ore minimo subbidentato, subplano-convexis marginibus acute pro- duetis nervatis, squama lanceolata acuminata fusco-purpurea medio late albido-viridi carinato trinervata, latioribus et fere dimidio brevioribus. Hab.: Auf der Insel Sachalin bei Traicisca , sammelte Fr. Schmidt Anfang August nur ein Exemplar mitC.erypto- carpa (;-A.Mey., für welche auch diese angesehen wurde; im Thale des grossen Timowa-Flusses fand sie sich häufig, aber stets vereinzelt, wo sie von Augustinowiez am 20. Juni 1880 in mehreren schönen Exemplaren gefunden wurde. Die Pflanze stimmt in allen Stücken vollkommen mit den neu-seeländischen Exemplaren nach der Abbildung von Boott überein, wenn auch der so entfernte Fundort dieses nicht er- warten liess. 90. C. sitchensis Prese.*) in Bongard Veget. ins. Sitcha, 1831, p. 168. — Boott, Nlustr. 1V, p. 159, t. 518 et 519. ©. eryptocarpa Dewey (non Meyer). Hab.: Insula Sitcha. Der Ansicht, dass diese ausgezeichnete Art mit C. pro- lixa Fries. zu C. acuta als Varietät zu stellen sei, wie dieses Treviranus in Ledeb. Fl. Ross. IV, p. 313, thut, ist *) Insula Sitcha nune e flora Rossica exeludenda! (Red.) (122) Die Öyperaceen der Flora Russlands. 345 unmöglich beizustimmen. Letztere ist als Abänderung doch gewiss nicht verschieden von C. acuta; dagegen hat der Halm der CO. sitehensis Presc. an der Basis die vagina squamaeformis margine reticulato-fibroso, wie solches etwa in der Gruppe „Caespitosae* auftritt. Ausserdem aber sind die breiten Blätter beiderseits mit starken seitlichen Längsnerven und auch die Spiculae deutlich, oft langgestielt, endlich die Perigynien, wie auch deren Schuppen sehr verschieden. Fries in seinen Novitiae Ill, p. 145, vergleicht sie sehr richtig mit G. ceryptocarpa und.C. maritima. Man gab damals, wie es scheint, wenig Gewicht auf die Narben, da hierbei auch ©. paludosa in Betracht gekommen wäre Wenn Boeckeler diese Arten, ohne dass er es begründet, zusammen- bringt, so muss ich vermuthen, dass ©. sitehensis ihm nicht zugänglich gewesen ist und dass er Treviranus gefolgt ist. C. sitehensis.ist durch die Schuppen der oberen männlichen Aehrchen, die stets breiter und abgerundet stumpf, nicht schmal zugespitzt, wie die weiblichen, sind von den übrigen dieser Gruppe verschieden. 91. C. ambusta Boott. Illustr. p. 64, t. 172. C. acroleuca Cham. (ex Spec.). Hab.: Insel Unalaschka (Esehsch., Mertens, Cham.); Sinus St. Laurenz (Cham.). — (Sitcha, Mertens). Die Art stellt eine sehr entwickelte, dicke und kräftige, mit oft mehr als doppelt so grossen, langgestielten Aehrchen begabte C. pulla dar, ist aber durch die grossen und breiten Blüthenschuppen neben anderen Merkmalen verschieden. Auch ist eine flüchtige Aehnlichkeit im Vergleiche mit recht kräftigen Exemplaren der ©. cryptocarpa ©. A. Mey. vorhanden, wenn nicht die sehr stumpfen Blüthenschuppen in dem plumpen dicken Aehrchen sich fänden. Den vorliegeneen zahlreichen Exemplaren nach, welche auf der Insel Sitcha von Dr. Mer- tens gesammelt sind, glaube ich mit Bestimmtheit annehmen zu dürfen, dass die abgebildete Pflanze in Boott, Illustr. t. 172, aus unseren Sammlungen stammt und so das dort gestellte Fragezeichen aufgehoben sei. 92. C. pulla Good. Transact. III, p. 78. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 308. > (123) 344 K. Fr: Meinshausen. Hab.: Im aretischen europäischen, wie asiatischen Russ- land häufig: ad litt. maris glacialis (Baer), Lappland, Sörves- jokki (Scehrenk); in Sibirien, Marekan, Urgudei (Turez. sub C. ustulata), Baikal (Maack), Montes Sajanenses (Lessing sub C. rotundata), -Jenissei 1866 (Fr. Schmidt), Olenek 1874, 1875 (Ozekan.), Tunguska 1873 (Üzekan. u. Müller), Amur ad fl. Bureja (Fr. Schmidt), Anadyr (Dr. A. Bge.), Sinus Eschscholzii (Cham.). Die Art ist stets zweinarbig, dreinarbig (ohne dass eine Missbildung nachgewiesen sein konnte) habe ich sie nicht ge- sehen. Ein sicherer Bastard der in Lappland auf der Expedition 1839 von A.G.Schrenk gesammelt wurde, den ©. A.Meyer ©. Schrenkiana nannte, hat zwei, auch drei Narbenstrahlen in einem Aehrchen und gestielte Utriculi. Die Schuppen mit den Früchtchen haben viel Aehnlichkeit mit C. vesicaria, doch stimmen die starken Seitennerven mehr mit C. pulla. Es scheint demnach eine C. pulla X vesicaria zu sein. 93. C. Middendorffiana Fr. Schmidt. Reisen im Amurl. p. 70, t.171. Hab.: Bisher nur in Ost-Sibirien und auf der Insel Sachalin gefunden: bei Udskoi Ostrog (Middend.), Amgun und Bureja (Fr. Schmidt); Insel Sachalin: in Sümpfen am Rande der Moräste durch das (Gebiet gemein (Fr. Schmidt, Glehn, recht BDrylkin, Augustinowiez). Der C. eryptocarpa C.A.Mey. und C. pulla nahe- stehend, ist sie von beiden durch eine Reihe von Merkmalen getrennt. Ihrer äusseren Gestalt nach ähnelt sie flüchtig einer derben und kräftigen C. limosa. Stigmatibus 3. I. Atratae. Inflorescentia saepius congesta abbreviata androgyna, ob squamas spicularum saepius atropurpureas v. nigricantes colore obscura. Spiculae suhoblongae rarius eylindricae, bre- vissimae rarius longius peduneulatae, rarissime pendulae. Bracteae foliaceae latiusculae planae rarius anguste-subulatae basi auriculato-amplectentes. Perigynia trigono-subbiconvexa subovata brevissime rostellata. (124) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 345 -94. C. Buxbaumii Wahlenb. Acta Holm. 1803, p. 163. — Anders. Gyper. p. 45, t. IV, £. 65. — Boott, Illustr. IV, p. 136., t. 438, 439. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 285. Hab.: Sparsam hier und dort im nördlichen Russland Europas und Asiens: auf der Alpe Virz-Varysch (Schrenk 1839), Lappon murman. (Brother.), Jakonda (Fellm.), Ingrien (Fl. Ingr.), Livland (©. A. Mey.), Shitomir (@olde), Kursk (Hoefft), Sergiewsk (Pabo, Claus), Ural, Slatoust (Nesterowsky), Songorien, Ulutau (Sehrenk), Sibiria. orient. Zachtui (Turez.). 95. C. Gmelini Hook. Beech., Botan. Voy. 118, 139, t. 27. — Gmel., Fl.-Sibir: I, p. 189, t. 30, f.1. — Boott, Ilustr. IV, p.137, t. 440. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 288. CO. acrolepis ZLedeb., Comm. F. @. @mel., Fl. Sibir. p. 56. Hab.: Im äussersten Osten von Sibirien und auf den Inseln ein nicht selten angetroffenes Gewächs. Habituell vor- hergehender Art sehr ähnlich, vertritt sie in jenen Gegenden dieselbe. Die grosse Verwandtschaft mit ihr ist deutlich, aber ebenso deutlich sind die Unterschiede zwischen beiden. Sie ist eine Aphyllopode, wodurch sie sich auf den ersten Blick zu erkennen giebt, während bei genauerer Betrachtung auch die Aehrchen, Früchtehen und die Blüthenschuppen von ©. Buxbaumii sie unterscheiden. — Exemplare von Gmel. mit einer Notiz und Citat seiner Fl. Sibiriea befinden sich im Herbarium. — Später sammelte sie Middendorff auf der Medweshi-Insel; ferner Marekan (Turcz.), bei Wladiwostok auf feuchten Wiesen häufig (Jankowsky): Kamtschatka (Mertens, Kastalsky, Eschsch., Cham. sub C. ferox, Rieder); Sachalin (Fr. Schmidt, Glehn, Augustinowiez); Urup, Alaschka und viele andere Fundorte. 96. E. Augustinowiezii Meinsh. („Acta H. P.“ XII, p. 411). Dense caespitosa fibrosa, prolifera. Culmis tenuibus flaccidis acute triquetris scaberrimis inferne paueifoliatis; foliis latiuscule-linearibus mollibus planis apice breviter acuminatis; spiculis 3—5 ceylindricis densifloris variegatis suberectis, spicula terminali a basi mascula apice feminea, reliquis femineis, summis terminali approximatis subsessilibus, infimis saepius remotis; bracteis foliaceis basi auriculatis, ima eulmum subaequante superioribus minoribus; perigyniis compresse-trigonis, ovato- (125) 346 K. Fr. Meinshausen. elliptieis brevissime-rostellatis subcostato 5-nervatis viridibus, squama ovato-oblonga acuta aterrima nervo viridi longioribus latioribusque. C. eleusinoides v. flaccida Fr. Schmidt, Reisen im Amur- lande, p. 196. Hab.: Im Mandshurenlande (Kadde);: Bachthäler in ge- mischten Wäldern oberhalb Daubicha, den 15. Mai 1860 (Maxim.); auf der Insel Sachalin, Du& Ende Mai und Truotoga im Aug. (Glehn ex plant., Fr. Schmidt Iter Sachal. 1. e.); ebenso von derselben Insel mit vielen Fundorten (Augustinowtez). 97. C. pseudo-atrata sp.n. Dense caespitosa. Culmis graci- libus acute - triquetris scabris, inferne foliatis 11/—2 ped., basi vaginis squamaeformibus subnitidis tectis; foliis imis minoribus valde fibroso-laceris, superioribus linearibus, summis longissimis culmo brevioribus rigidiusculis; spieulis 4—5 ova- libus v. obovatis approximatis v. infima subremota, terminali mascula, reliquis femineis, omnibus longiuscule-peduneulatis subpendulis; bractea foliacea elongata spicam excedente rarius brevior erecta, basi breviter vaginata; perigyniis obovatis superne plus minus breviter attenuatis atrosan- guineo-rostellatis, ore emarginato-subbidentato, membranaceis ventricosis uno latere prominente subtrigonis evanescente-ner- vatis, squama ovata apice plus minus acuminato-producta, brevioribus v. longioribus. C. caucasica Boiss., Fl. Orient. V, p. 416, plantae Cauca- sicae Ruprechtianae (non M. Bieb.). Hab.: In den kaukasischen Provinzen ist sie nur: Tindal monte Bogos 5000°—7000° (von Rupr. ex pl.) gesammelt; im Ural, Jurma (Less.); Turkestan, in den Bergen am Aryslin (A. Regel). Die schönen Exemplare aller dieser drei Fundorte stimmen vollkommen überein. Von C. atrata sind sie, ab- gesehen davon, dass sie keine Phyllopoden sind, durch die längeren und feineren Stielchen der Aehrchen, durch die grösseren, etwas blasenartigen, grünen Utrieuli und durch die nie fehlende netzadrige Rissigkeit der Blattränder und durch die charakteristischen röthlich -braunen Schuppen unter- schieden. (126) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 347 98. C. atrata. L. Good, Linn. Transact. Il, p. 189. Codex. 7182. — Anders. Cyper. p. 37, t. VI, f. 67. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 287. C. caucasica Stev. — M. a. Bieb. Fl. Taur.-Caucas. III, p. 612. Hab.: Im ganzen europäischen und asiatischen Norden und auf allen höheren Gebirgen des Südens gemein: In Lapp- land, häufig an den Küsten des Eismeeres; in den Gebirgs- ländern des Kaukasus (Rupr., Meyer, Lindem., Brother. etc.): im Ural (Nesterowsky); in allen Gebirgen der Songorei (Schrenk, Yarel. u. Kiril.); Altai (Fl. Alt., @ebler, Schangın), Turkestan (4. Regel); Jenissei (Fr. Schmidt), Dahurien (Turez., Ozekan., Salessow), Irkutsk (Stephan.), Olenek am Fl. Tomba 1874 (CUzekan.), Minussinsk (Martian.), Anadyr (Dr. A. Bge.). Var. nigra Fries., Mant. III, p. 138. — Statura minor. Gulmis vix Y/o ped. Spiculis ovatis atropurpureis, brevissime-peduncu- latis, congestis cernuis, bracteis angustioribus. C. nigra All. — Fl. Pedem. II, p. 276. C. atrofusca Stev. — Meyer, Index Caucas. p. 30 ex parte! Hab.: Sie stellt eine kleine, scheinbar etwas verküm- merte Form der Art vor und scheint auf den Kaukasus be- schränkt zu sein: Abchasien (Nordmann), Elborus (©. A Mey.), Gutgora (Kolenati n. 2266), Guriel (Szovits). 99. C. Moorcroftii Falconer in Boott Car. nov. 190; .Boott, Ikustr’-#..p& 9,.1..27! Hab.: In russischen Gebieten scheint diese Art ihre Nordgrenze in den songorischen Gebirgen zu finden und ist im Alatau, wo sie mit ©. melanantha zusammen vorkommt, seltener, dagegen aus den turkestanischen Gebirgen ist sie von zahlreichen Fundorten bekannt geworden, während C. mela- nantha sehr selten ist. In ihrer äusseren Tracht ähnelt sie ©. melanantha, ist aber von dieser durch die zahlreichen männlichen Blüthen in dem oberen Theile der Aehrcehen, wodurch sie ein sehr struppiges Aeussere erhält, verschieden. Die oberständigen männlichen Blüthen hat sie mit ©. sabulosa gemein, welche jedoch bei letzterer nie so zahlreich auftreten, trennt sich aber von dieser durch die breiten Utrieuli mit dem langen abge- brochen-aufsitzenden cylindrischen, zweizähnigen Rostrum. (127) 348 K.Fr. Meinshausen. 100. C. melanantha C.A.Mey. Zedeb., Fl. Alt. IV, p. 216. — Ejusd. Icon. t. 317. Hab.: In den songorischen und altaischen Alpen, auch in den Alpen Ost-Sibiriens häufig: Alatau und Tarbagatai- Gebirge (Schrenk, Karel. u. Kiril.), Altai (Fl. Alt.), Irkutsk (Turez., Maack), Sajanische Gebirge (Less.). Treviranus, inLedeb. Fl. Ross. IV, p. 288, stellt diese Art irrthümlicher Weise unter ©. nigra All. als Varietät, . indem er meint, dass die kriechende Wurzel, die C.A.Mey. in der Fl. Altaica |. ec. in seiner Beschreibung neben anderen Charakteren als besonders wichtig betont, keinen besonderen Werth haben könne. Hier sind aber nicht nur die Wurzel allein, sondern auch der steife, dicke Halm, die dicken stumpfen Aehrchen und die stumpf-dreikantigen kurzen Utriculi, die diese Art sehr gut charakterisiren. Von C. Moorcroftii, wie auch von der recht zierlichen und eigenthümlichen C. sabu- losa Turez. ist sie durch die unterständigen männlichen Blüthen im Aehrehen ausser anderen Merkmalen unter- schieden. 101. C. sabulosa Turez. Fl. Baic.-Dahur. II, 2, p. 270. C. alpina ?. Trevir. in Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 286. Hab.: Ost-Sibirien: „in sabulosis ad thermas Turkenses“ (Turez.), „in sabulosis ad fl. Jenissei pr. Minussinsk* (Mar- tianow). — Mit C. alpina hat die Art nichts gemein. — Eine Eigenthümlichkeit dieser Pflanze ist, dass die männlichen Blüthen im Aehrehen recht verschieden vertheilt sind, meist sparsam in allen Theilen aller Aehrchen. nur an der Basis derselben sehr selten. 102. C. melanocephala Turez. Fl. Baic.-Dahur. II, 2, p. 269. C. parviflora ©. A. Mey., Enum. Caue.-Casp. n. 30. C. alpina v. spieulis latis atris. Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 286. Hab.: Im Kaukasus, in subalpinis (C. A. Mey.), Songorien (Schrenk, Karel. u. Kiril.), Turkestan 1879 (A. Rgl.), Baikal und Dahurien (Turcz.), Werchne-Udinsk (Maack). Eine auffällige Eigenthümlichkeit dieser Art ist die aus drei rundlichen grösseren Aehrchen zusammengesetzte, gedrängt geschlossene, schwarze Inflorescenz. Bei ©. alpina besteht (128) Die Gyperaceen der Flora Russlands. 349 der Blüthenstand aus 4 Aehrchen von etwas länglicher Form und ist weniger gedrängt, das untere Aehrchen meist mehr oder weniger abgesetzt; auch sind die Blüthenschuppen sehr klein, kaum halb so lang als der Utrieulus, dessen grüne Farbe daher unbedeckt, sehr hervortritt und dem Blüthenköpfchen die blasse Farbe giebt. 103. C. alpina Swartz. Wahlenb., Fl. Lappon. p. 281. — Anders. Cyper. p. 38, t. VI, f. 66. — Boott, Illustr. III, p. 122, t. 356, 357. C. Vahlii Schk. Riedgr. f. 94 et 154. C. brachylepis Turez. ex plant. Hab.: Im ganzen europäischen und asiatischen Norden häufig, in südlichen Gebirgsländern selten: Lappland (Fellmann), Imandra (Brotherus). Im südlichen Ural ist sie neuerdings von Teplowchow gefunden worden: im Kaukasus scheint sie zu fehlen. In Sibirien ist sie wieder im: Altai, Krassnojarsk, Werchne-Udinsk (Maack), an der Angara (ÜCzekan. 1867 und 1868), am Olenek (Czekan. 1874 und 1876), Tunguska 1873, Jenissei 1867 (Czekan. et Müller), Dudino am Jenissei, Bureja- Quellen (Fr. Sehm.), Minussinsk (Martianow), Inseln Medweshij (Middendorff). 2. Limosae. Inflorescentia brevis. Spiculis saepius nigrescentibus rarius pallidis, terminali mascula rarius apice femineis; femineae lon- gius rarius breviter pedunculatae saepius pendulae. Bracteae breves, foliaceae evaginatae. Perigynia ovata compresse- trigona. : 104. C. Meyeriana Kth., Enum. II, p. 438. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p, 304. C.-asperula Turez. (ex plant.) — Hab.: Nur auf Ost-Sibirien beschränkt. Exemplare von J.G. Gmelin, mit der Notiz: Fl. Sibirica IV, p. 134 ex plant.! Irkutsk (Turez.); Exempl. von Redowsky im Herb. von Cham.: Mandshurien: vom Amur (Maack, 1855, Maxim. 1860); Nemilen (Fr. Schmidt 1862); im Ussurilande beim Dorfe Grigorjewka (Palezewsky). 350 K.Fr. Meinshausen. Var. 3. scabra. Culmis tenuioribus scabris. Spieulis femi- neis semper 2, longioribus tenuioribus plurifloris, squamis minoribus pallidioribus. Hab.: Die feinhalmige und kleinfrüchtige, sehr schlanke Form, die somit sehr eigenthümlich aussieht, kann ich von der Art sonst nicht unterscheiden. Sie hat bisher bekannte Standorte nur an den Flüssen Amgun und Bureja (Fr. Schm.). 105. C. stylosa C.A.Mey. Cyper. nov.p. 222, t. 12. — Kunze, Riedgr. p. 115, t. 19. -— Boott, Illustr. IV, p. 141, t. 454. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 305. Hab.: Insula Unalaschka (Eschscholtz). In den Beschreibungen werden 3, seltener 2, Narben an- gegeben, was wohl eine Täuschung sein möchte, da die Ache- nien stets dreikantig, meist gut entwickelt sind und allen Exemplaren in reifem Zustande die Griffel meist fehlen. C.A.Meyer vergleicht die Pflanze mit ©. caespitosa, mit der sie verwandt sein solle. Dieses dürfte insofern nicht‘ so strenge zu nehmen sein, als damals ©. caespitosa (als Aphyllopode) und C. vulgaris (als Phyllopode) nicht unter- schieden wurden trotz ihrer habituellen Verschiedenheit und daher hier wohl nur C. vulgaris gemeint sein konnte. 106. C. rariflora Sm. Engl. Botan. t. 2515. — Anders. Gyper. p. 35, t. IV, f. 70. — Boott, Nlustr. II, p. 79, t. 217, — Ledeb,, Fl. Ross. IV, p. 297. Hab.: In den arctischen Zonen von Europa und Asien nicht selten und in ‚recht mannigfaltigen Formen bekannt: in Lappland (Baer, Brotherus), Kambalnitza, . Kanin, Kolguew (Ruprecht); in Asien: Jenissei (Fr. Schmidt), Olenek 1875 (Czekan.), Anadyr (Dr. A. Bge.), Sachalin (Glehn), Sinus Kotzebue (Eschseh.), Fretum Seniavin et Koraginsk (Mertens), Unalaschka (Cham., Eschsch., Wosnessensky). Unter den mannigfaltigen Abänderungen, die sich kaum begrenzen und alle beschreiben lassen, liegen in unseren Her- barien doch einige vor, die nicht unberücksichtigt bleiben dürfen: so ist also C. stygia Fries., eine Form mit scharf- kantigem Halme und grösseren, mehr- und dichtblüthigeren Aehrchen von Unalaschka und Sitcha, in zahlreichen Exem- plaren in unserem Herbarium zu finden, die von El. Fries, (130) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 351 von G.A.Meyer und Anderen als solche bestimmt worden ist, unter welcher sich aber auch Individuen mit stumpfen Halmkanten und auch arm- und lockerblüthiger Exemplare befinden, wodurch der Werth des Merkmals sehr abge- schwächt wird. Andererseits kommt eine Abart als „brevi- pedunculata“ vor, die sich durch die kürzeren Stielchen, welche kürzer als die kurzen, dieken, meist aufrechten, wenig geneigten Aehrchen sind und sich alle an das gipfelständige männliche Aehrehen anschliessen (weibliche sind oft drei, auch vier vorhanden). Habituell ähnelt diese Varietät der C. sty- losa C©.A.Mey., namentlich sehr entwickelte Fruchtexemplare von Sachalin, entbehren jedoch des etwas hervortretenden Griffelrestes, der bei jener Art sehr in die Augen fällt. Solche Exemplare aus Lappland (4A. @. Schrenk) sind, wohl der habi- tuellen Aehnlichkeit mit der nicht gelungenen Abbildung der C. pedata in Wahlenberg’s Fl. Lapponica wegen, für C. pedata bestimmt worden. 107. C. limosa L. Spec. plant. n. 1385 (1763). — Anders. Cyper. p. 36, t. VII, f. 73. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 307. Hab.: Im ganzen europäischen und asiatischen Russ- land und überhaupt wo es torfhaltige Moorsümpfe giebt, als eine der gemeinsten Gewächse verbreitet; mit dem Schwinden solcher Lokalitäten fehlt sie in den südlichen Gegenden und ist daher weder in Taurien, noch im Kaukasus, noch auch im südlichen Sibirien gefunden. Von Sachalin ist nur ein Fund- ort durch Fr. Schmidt bekannt geworden. 108. C. irrigua Sm. Hoppe et Sternb., Icon. 92. — Anders. Cyper. p. 36, t. VII, f. 72. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 307. C. magellanica Boott, Illustr. U, t. 219. C. limosa v. irrigua Wahlend. Fl. Lappon. p. 243, t. 15, 1. 2. Hab.: Im ganzen Norden Europas und theilweise auch Asiens meist mit ©. limosa verbreitet, findet sie die Süd- grenze schon in der Zone von Livland; auch ist sie nicht so häufig wie jene. 2109, °.6. koraginensis n. sp.') Caespitosa. Culmis subpeda- libus acute-triquetris scabriusculis inferne usque ad medium !) Ist in der Tabelle nicht aufgeführt. (Red.) (131) 352 K. Fr. Meinshausen. paucifoliatis, imis brevissimis v. squamaeformibus; foliis linea- ribus acuminatis margine revolutis culmo brevioribus; spieulis 3—5 ovalibus atropurpureis, terminali mascula erecta saepe basi floribus femineis paueis, reliquis femineis superioribus apice saepe vacuis, tenuiter-pedunculatis remotiusceulis pendulis; bracteis duabus inferioribus foliaceis culmo brevioribus basi aurieulis majusculis membranaceis, summis squamaeformibus; perigyniis compresse-triquetris, late-obovatis obtusis superne margine setoso-serrulatis v. glabris brevissime-rostellatis ore vix emar- ginato, atropurpureis, squama majuscula ovato-lanceolata acu- minata atropurpurea saepius concolore duplo brevioribus. Hab.: Insula Koraginsk (Mertens). Habituell ähnlich der © magellanica Lam., ist sie aber durch die oberständigen männlichen Blüthen auch von unserer ©. irrigua verschieden. An unseren Exemplaren sind die Früchtchen leider nicht genügend entwickelt, um sie genauer mit denen von C. magellanica Lam: zu ver- gleichen. Die Gesammtcharaktere widersprechen den Gruppen- merkmalen nicht, doch wie aus mehrfachen im Herbarium be- findlichen Notizen ersichtlich, ist die Pflanze wiederholentlich untersucht, aber immer nur mit ©. ustulata und C. frigida übereinstimmend befunden worden. Von C. macrochaeta C.A.Mey ist sie durch den niedrigen Wuchs, durch die kurzen Aehrchen, wie auch durch die kurzen, stumpfen Utrieuli, welche viel kürzer als die ei-lanzettlichen Schuppen sind, verschieden, Mit ©. podocarpaR. Br., in deren Vergesellschaftung sie vielleicht auch gesammelt worden ist, wie aus etlichen beige- mischten Individuen zu vermuthen, ist sie schon als Aphyllo- pode nicht zu verwechseln. 110. C. podocarpa R. Br. App. Francl. Nar. Ex. Il, p. 56. — Hooker, Fl. Bor. Amer. II, p. 224, t. 224. Caespitosa. OCulmis subpedalibus et ultra, acute-triquetris laevibus basi dense foliosis; foliis latiusculis planis imis lon- gioribus culmo multo brevioribus; spieulis 3—4, ovalibus alter- natim approximatis, terminali maseula, reliquis femineis pedun- culatis nutantibus; bracteis foliaceis evaginatis auriculatis infima culmum aequante; perigyniis compresse-trigonis, ellip- tieis brevissime-rostellatis ore integro, nervatis pallide purpureo- (132) Die Gyperaceen der Flora Russlands. 355 tinctis demum fulvis, squamam oblongam obtusam v. acutam atropurpuream, nervo pallido paulo excurvato cuspidato, sub- aequantibus. Hab.: Kamtschatka (Mertens), Fretum Seniavin (hb. Cham.), St. Laurenz (Eschsch.), Anadyr (Dr. A. Bge.). Die Exemplare unseres Herbariums, sowohl diejenigen von Chamisso, als auch- die von Mertens gesammelten, stimmen mit der Beschreibung ebenso wie auch mit der Ab- bildung inHookers Flora Boreali-Americanae |.c. vollkommen überein. Die erwähnte Abbildung ist einem sehr unentwickelten Individuum entnommen und bietet demnach kein vollständiges Bild des wirklichen Charakters der Art. Aus der sehr knappen Diagnose geht aber klar hervor, dass diese Art wenig Gemein- sames mit C. macrochaeta ©.A.Meyer haben kann, ge- schweige denn dieselbe Art ist. Durch den Habitus. die meist sehr langen Aehrchen, die.stets und lang begrannten Blüthen- schuppen unterscheidet sich diese von jener. 111. C. macrochaeta C. A. Meyer, Cyper. nov. p. 224, t. 13. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 305. C. excurrens Cham. (ex plant.). Hab.: Insel Sachalin, in monte Ktausi-pal (Fr. Schmidt), Unalaschka (Cham., Eschsch., Kastalsky, Wosnessensky). Im. Habitus hat die Art mit ©. frigida einige Achn- lichkeit, ist aber durch die langen Grannen der Blüthenschuppen sofort kenntlich. Von ©. podocarpaR.Br., welcher Boott sie als Synonym zutheilt, ist sie als Aphyllopode, während jene eine Phyllopode ist, getrennt. 9 3. Frigrdae. Inflorescentia remota rarius approximata saepius colore obscura. Spieulae numero mediocri, saepius oblongae v. elonga- tae, terminali maseula (rarius pluribus), femineaetenuiter-pedun- culatae pendulae. Bracteae breves foliaceae brevius v. longius vaginatae. Perigynia ovato-elliptica compresse-trigona v. tri- quetra faciebus inaequalibus angustis rostro longius attenuato, apice compresso. „Ipyası Imnep. CI6. Bor, Cana“, r. XVII. - (133) 354 K. Fr. Meinshausen. 112. C. Pontica Albow („Bull. Herb. Boiss.“ III, 1895, p. 93'). Radix crassa dense-caespitosa fibrosa; culmis adscendentibus laevibus rigidis ima basi et radiecalibus dense (sursum sparse)-foliosis, superne triquetris scabri- usculis; inflorescentia cernua; foliis late-linearibus sursum longe - attenuato -acuminatis planis rigidis acute carinatis, marginibus scaberrimis, eulmis sensim minoribus longe vagi- natis; spiculis numerosis fulvidis, 2,3 ad 4-natim ex uno nodo, oblongis longe tenuiter - pedunculatis, inferioribus femineis apice masculis, summis ex toto masculis; bracteis foliaceis, summis tenuissimis minimis; perigyniis obovatis compresse subalato-triquetris apice obtuso fere abrupto breviter rostellatis, subcostato nervatis, squamam late-ovatam albo-marginatam subaequantibus. ©. Mertensiana Trev. in Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 287 (pl. cau- casica)). C. tristis 8. Laziea Boiss., Fl. Orient. V, p. 424. C. tristis var. Fischer (in herb. Horti Petrop.)). Hab.: Abchasien, im Gebirge Bsybsky Chrebet auf Wiesen des Berges Tschypschir im Juli blühend und in Frucht (Albow): in collibus alpinis prope cacumen Tscharantsch, Ponti Laziei 7000° alt. (Balansa); Caucasia, sine loco (Nordmann). Bereits vor einigen Jahren sah ich in dem Hb. Fische- rianum ein unvollständiges Exemplar dieser Carex- Art. Dieselbe Art konnte ich jetzt durch die Güte des Herrn Albow, welcher mir vollständige und gut entwickelte Exem- plare zur Verfügung stellte, genauer kennen lernen. Diese Art fand sich ferner in noch anderen Herba- rien unter C. Mertensiana, einer im westlichen Küsten- lande von Nord-Amerika einheimischen Art (vergl. Ledeb. Fl. Ross.); ebenso fand sich dieselbe in Herbarien und auch in Floren (vergl. Boissier, Fl. Orient. 1. ec.) als:C. tristis ß. Lazica Boiss. aufgeführt. Daselbst ist zu der vermeint- lichen Varietät bemerkt: „elatior, bipedalis, spiculae et pedun- culi elongati apicem 1—3, pedunculi ex eadem vagina interdum bini, panieulam longam (8—9 poll.) laxam angustam formantes“ !) Ist in der Tabelle nicht aufgeführt. (Red.) (134) l Die Cyperaceen der Flora Russlands. 355 und weiter: „praeter ceulmum et folia elongata, spiculis numero- siores (10-—13) et longius pedunculatas saepe 2—3 aggregatas a typo non dilfert,“ woraus deutlich die Vermuthung hervor- geht, dass in der vorliegenden Varietät möglicherweise eine neue Art vorliege. Mit ©. tristis hat sie nichts gemein, denn nach einem Vergleiche mit einander ist ©. tristis viel kleiner und schmächtiger, macht zwar reichlich Wurzelblätter, doch am Grunde des Halmes 1—2 versteckte Blätter, der dünne Halm ist halbrund, rauh, etwas dunkler, am übergebogenen Gipfel mit nur 3—4 etwas kurzgestielten Aehrchen, von denen die 3 unteren weibliche, das gipfelständige männliche Blüthen tragen. Dagegen ist GC. Pontica bleichgrün, hat auffallend zahlreiche starke, harte und lange Grundblätter, der starke Halm ist dieht mit bis nach oben sich deckenden Stengelblättern besetzt,; über welche der lange, reich mit Aehrchen besetzte Blüthenstand hervorragt. Die Aehrchen sind langgestielt, zu 2, auch 3—4 in einer Scheide, unterbrochen, fast doppelt so gross, als bei C. tristis, die unteren bis zur Mitte weiblich, zur Spitze männlich, die oberen mit überwiegend männlichen, die gipfelständigen mit ausschliesslich männlichen Blüthen. Die Utrieuli sind breit-verkehrt-eiförmig bis abgeflacht-drei- kantig-geflügelt, mit nach oben breiteren Flügeln, die durch Einrollen undeutlich werden, auf dem abgerundeten oberen Ende mit mehr oder weniger kurzem, fast walzlichem Schnabel. C. tristis hat etwas schmal-eirunde, zur Schnabelspitze hin lang verschmälerte Utrieuli. Den Früchten nach steht ©. Pontica der C. ustulata Wahlbeg., namentlich der Form derselben, welche Fischer C. coriophora nannte, sehr nahe; habituell und sonst ver- wandtschaftlich ist sie am nächsten der C. nivalis Boott. 113. C. nivatis Boott, Illustr. I, p. 13, t. 35. — Laxe caespi- tosa prolifera, crasse-fibrosa. Culmis erectis apice cernuis sub- teretibus laevibus, inferne foliosis basi vaginis squamaeformibus coriaceis pallide fuseis teetis; foliis late-linearibus sursum longe attenuato-acuminatis planis solidis rigidis carinatis; spiculis saepius 4, oblongis v. eylindricis basi attenuatis, terminali mascula, reliquis femineis basi laxifloris, infimis 1 v. 2 longe- peduneulatis atque demum pendulis; bracteis subulato-subseta- (135) 22* 356 K.Fr Meinshausen. ceis, hasi longe-vaginatis; perigyniis late-elliptieis apice obtusis rsstello brevissimo coronatis, atropurpureis marginibus plus minus albidis enerviis, ore obliquo emarginato demum albo- hyalino, squamam lanceolatam acutam v. acuminatam purpu- ream, nervo medio albido saepe excurrente, aequantibus latio- ribusque. C. Oliveri Boeckl. („Flora* 1880, vol. 63, p. 455). Hab.: Bisher nur in den Gebirgen Turkestans: im Terskei Alatau, Naryn (Buniakowsky); im Karategin-District, in den Alpen oberhalb des Dorfes Teref, den 17—19 Juli 1882 (A. Regel). Als Gebirgspflanze Mittel-Asiens ist sie sonst nicht selten, findet aber hier ihre Nordgrenze. An dieser sehr charakte- ristischen und gracilen Art zeigen sich nur sehr geringfügige Abänderungen, die auch nur die längeren oder kürzeren Aehrchen und deren feine Stielchen betrefien. Die Abbildung in Boott’s Illustr. 1. e. ist meisterhaft und passen unsere Exemplare vollständig auf dieselbe. Ks finden sich indess in der Beschreibung daselbst etliche Eigenthümlichkeiten der Art nicht notirt, die aber hervorgehoben zu werden verdienen. So z.B. finden sich bei unseren Exemplaren an der Basis fructi- fieirender Blattbündel stets 3—4 schuppenförmig verkürzte Blätter, wie sie die Abbildung auch angiebt, die aber in der Beschreibung nicht erwähnt werden; ferner sind die gipfel- ständigen Aehrchen fast stets männliche. Schliesslich sind die Schüppchen genau so, wie sie die Zeichnung giebt, mit einem, besonders im unteren Theile des Aehrchens, oft kurz auslaufenden weisslichen oder gelblichen stärkeren Rückennerv versehen, dagegen heisst es in der Diagnose nur „sub- concolor*“. 114. C. ustulata Wahlenb., Acta Holm. 1803, n. 98. — Anders, Cyper. p. 37, t. VI, £. 68. — Boott, Ilustr. I, p. 70, t.’ 193. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 295. Hab.: Nur im arctischen Norden von Europa und Asien und auf den Alpen höherer Gebirge des Südens: Lappland (Kastren ex Steven); Songorien, in den Alpen des Alatau 9000 (Sehrenk); Turkestan, an den Quellen des Algoi und Aryslin 9—10000° (4. Rgl.); Alpen im Altai (Fl. Altai); Ost-Sibirien, (136) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 397 an der Birussa (Stubendorff). Ferner: Fretum Seniavin (Mer- tens): St. Laurenz (Cham.); Kotzebue-Sund (Eschseh ); Anadyr (Dr. A. Bge. fıl.). 3. pallida. Spicula terminalis saepe androgyna, apice femi- nea. Perigynia late-ovata obtusiora subabrupte brevius rostel- lata; squamis brevioribus pallide-fulvis. Folia latiuscula. C. coriophora Fisch. ex plantis. — Kunth, Enum. II, p. 463. Hab.: In Ost-Sibirien: „in rupestribus subalpinis Dahu- riae* (Turez., Wlassow); Doroninsk (Fischer); Werchne-Udinsk (Maack). Die beständigen Merkmale der Varietät sind: die verkehrt- eirunden (nicht eirunden oder. länglich eirunden) stumpfen Aehrchen; die rundlich-ovalen Früchtehen, auf deren stumpfem Gipfel das kurze Rostrum sich eigenthümlich ausnimmt (bei C. ustulata eirund, oben in das kurze Rostrum ver- schmälert) und der höhere, härtere Halm und die Blätter. Sie ist kaum mehr von C. nivalis Boott als von C. ustu- lata verschieden und scheint die Verwandtschaft dieser beiden Arten zu vermitteln. 115. C. laxa Wahlenb., Acta Holm. (1803) p. 156.— Anders,, Cyper. p. 36, t. VI, f. 68. — Boott, Illustr. II, p. 78, t. 213.— Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 297. i Hab.: In Finnmarken am Bottnischen Meere und in Ost-Sibirien. an der Bureja bei Nemilem (Fr. Schmidt). — Im Ussuri-Gebiete ist die Pflanze neuerdings von Paltschewsky gefunden. Im Habitus gleicht die Pflanze der ©. limosa sehr. 116. C. macrogyna Turez., Catalog. Baical.-Dahur. n. 1257. — Booti, Illustr. L, p- 7,.t. 22! C. tristis 3. Turez. Fl. Baical.-Dahur.-II 2, p. 284 (excel. ©. stenocarpa Turcz.). | ©. ferruginea 8. Trevir. in Ledeh., Fl. Ross. IV, p. 297 (excl. C. chlorostachys Stev.). Hab.: In Turkestan wurde die Pflanze 1880 in der Talgar Schlucht gesammelt (von 4. Regel). In der Flora Baik.-Dah. nennt Turezanınow 2 Fundorte: „in rupestribus ad torrentem Kuduk 1823“ und „ad torrentem Tessa 1834“ eine „forma ex- (137) 358 K. Fr. Meinshausen. celsa polystachya“, ex plant.! An der Birussa 1858 (Stubend.); Olenek 1874 (Üzekan. sub ©. frigida); in den Ssajanischen Gebirgen sammelte sie Lessing. Die Art unterscheidet sich einerseits von C. frigida in der Tracht und Form der Blätter, ferner durch die dünnen, häutigen, breiten Perigynien und andererseits von 0. ustu- lata durch die Form der Früchtehen und durch die langen Narben. 117. C. fuliginosa Sternb. et Hoppe. Denkschr. Regensb. 1815, p- 159, t. 3, non Schkuhr. — Anders., Cyper. p. 26, t. VII, f. 90. — boott, Illustr. II, p. 77, t. 212. C. frigida ß. Trevir. in Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 494. C. misandra R. Dr. — Parry, Voyage Suppl. 283, 309. Hab.: In unserer Flora sind bisher nur die beiden nor- dischen Fundorte bekannt: in den Gebirgsgegenden am Olenek und Lena (Ozekan. et Müller), auf der Insel St. Laurenz (Cham.). Hoppe und Sternberg |. c. meinen, dass die von Schkuhr (Riedgräser p. 91, t. CC, f. 47) abgebildete Pflanze eine Form von C. atrata wäre, eine Ansicht, die ich nur insofern theile, als das Habitusbild C. atrata darstellt, die abgebildeten Früchtchen dagegen wenn nicht zu ©. frigida selbst, so doch zu einer zunächst verwandten Art gehören. 118. C. tristis M. a Bieb., Fl. Taur.-Caucas. II, p. 615. — Ledeb:, Fl. Ross. IV, p.. 294. C. stenocarpa Turez. (ex plant.)). C. sempervirens y. Boott, Ilustr. IV, p. 218. Hab.: In den kaukasischen Provinzen sehr häufig: Tuschetien, Chewsurei, Gumbet, Daghestan, Salatavien, Osse- tien (Rupr., Owerin, Brother.): Ararat (Moritz): Kassaut, Tufan- dagh etc. (Meyer, Steven), Mittel-Asien, Songorien (Schrenk, Karel. et Kiril.), Turkestan (A. Regel): Altai (Fl: Alt.); Dahur:- Baical. (Turcz.); Minussinsk (Martianow); Taimyr (Middend.). Die Art ist durch die Blätter, besonders durch die harten, meist dunkeln, glänzenden, unten stumpflich-Kantigen Perigy- nien leicht kenntlich und von ©. frigida verschieden. Vergl. C. Pontica, 119. C. ferruginea Schkuhr. Riedgr. p. 92, t. M. 48. Hab.: Nur in Turkestan (A. Regel). (138) ke Die Oyperaceen der Flora Russlands. 359 Das lange Rostrum ändert ab, auch an demselben Exem- plare und ist oft kurz. 120. C. frigida All. Fl. Pedem. n. 2344. Var. densa: dense caespitosa, caudiculis basi foliosis in- erassatis; eulmis tenuibus elongatis apice cernuis laevibus; 'spieulis variegatis, squamis fulvis. Perigynia pallida, rostro elongato plus minus fulvido variegato. Hab.: Im Kaukasus: in den Gebirgen von Darial und Wladikawkas (Ruprecht). Die Pflanze ist kaum über '/2 Fuss lang, an der Basis dieht und diek mit schmalen langen Blättern bedeckt, fast so lang als der Halm, erinnert an Carex fuliginosa, welche nur viel feiner und schlanker und sehr. blass ist, besonders aber durch die schmalen langen Perigynien von allen vor her- gehenden Arten verschieden ist. 121. C. Ktausipali sp. n. Breviter laxe stolonifera fibrosa. Culmis 1—1'/ı ped. erectis gracilibus obtuse-triquetris laevibus, apice saepe parum scabris, inferne foliosis'; foliis late-linearibus, planis apice acuminatis, culmo brevioribus; spieulis 3—4, ra- rissime 5, distantibus graeilibus demum elongatis variegatis, terminali mascula longepeduneulata, femineis 2—3 longius pedunculatis pendulis, laxifloris, 1/’„—2 pollicaribus; bracteis foliaceis lineari-subulatis vaginatis peduneulo brevioribus; peri- gyniis fusiformibus basi breviter, attenuatis triquetris mollius tunicatis pallide - (demum obseurius) purpureo-pictis, squama ovato-lanceolata acuminata ferruginea dorso carina pallida margine anguste hyalina longioribus v. aequilongis. C. ferruginea var. — Fr. Schmidt, Reisen p. 196. Hab.: Insel Sachalin, auf dem Gipfel des Ktausipal, den 11 Juli (Fr. Schmidt). 122. C. bostrychostigma Maxim. („Mel. biolog.“ XII, p. 568). — Crasse breviter stolonifera valde fibrosa; eulmis ultra-pedalibus, acute-triquetris laevibus remotiuseule foliosis; foliis linearibus planis sursum longe -attenuatis acuminatis pallide viridibus: inflorescentia elongata e spieulis 6—7 ceylindrieis, terminali lineari-cylindrica erecta, reliquis femineis pallidis, summa minore masculae approximata, inferioribus exserte pedunculatis plus minus cernuis; bracteis foliaceis, infima longe-vaginata (139) 360 K. Fr. Meinshausen. anguste-linearis spiculam superans, sequentes sensim minores brevioresque, summa squamaeformis evaginata: stylus inelusus, stigmatibus 3 longissimis perigynio duplo longioribus: peri- gyniis anguste-ellipticis in rostum purpureo-pietum longe-atte- nuatis, fere fusiformibus costato-nervatis subtriquetris striato tenuissime-nervatis albido-viridibus, squama lanceolato-acumi- nata purpurea v. fuscescens dorso medio viridula marginibus hyalinis. Hab.: Im Mandshurenlande, am Cruiser-Flusse, an schattigen, feuchten Stellen (Maxim.). Voriger ähnlich und nahestehend, aber kleiner, feiner, viel blasser und die Aehrchen sind mehrzählig, kleiner und oberhalb dichter. Die Blüthen im Aehrcehen sind sehr locker vertheilt, die obersten dichter, die Perigynien fast an die Spindel gelehnt aufrecht. Die Art ist ausgezeichnet und fällt durch die blasse Farbe und die langen Narben, die zierlich gelockt sind, auf. 4. Chlorostachyae. Inflorescentia longiuseula rarius brevis conterta. Spiculae saepius longepedunculatae viridulae. Bracteae foliaceae basi vaginatae. Perigynia achenium arcte v. laxe subinflato-clau- dentia trigona faciebus subaequalia rostro suberecto brevi v. elongato cylindrico nee apice complanato ore aperto. ® » 123. C. leucochlora Bge. „Mem. de l’Acad.*“ II, p. 142 (1835). Hab.: In Mandshurien: Ussuri-Gebiet, Prairien am Nautou, den 19. Mai (Maxim.), bei Wladiwostok am Sedemi- Flusse (Jankowsky). 124. C. sachalinensis Fr. Schm., Reisen p. 194, t. 6.. Hab.: Insel Sachalin: in moosigen Nadelwäldern bei Askaiwo, Kussunai und Manue häufig (Fr. Schmidt). 125. C. Sedakowii C. A. Mey. (ex plant.). — Radix fibrosa. Cul- "mis subtilissime-capillaribus triquetris laevibus 2—6 polli- caribus basi foliatis; foliis angustissimis culmo multo bre- vioribus, vaginis albidis; inflorescentia abbreviata e spieulis 2—4 pallidis pauci-(1—5) floris, terminali mascula saepissime minima, reliquis femineis, duabus summis unifloris sessilibus (140) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 361 saepissime masculae aggregatis, infima (v. binis\ remotius longe exserte - peduneulatis subpendulis; bracteis spieularum peduneulorum vaginantibus foliaceis viridibus v. albo-membra- naceis mutieis, summis squamaeformibus:; perigyniis trigonis obovatis breviter - rostellatis laeviusculis v. obsoletissime ner- vatis viridulis, squama late-ovata fulvida sursum margine late hyalino-membranacea longioribus. Stylus vix exsertus. Hab.: In Ost-Sibirien nicht selten. Im Herbarium von Chamısso liegen Exemplare ‚von Redowsky gesammelt, die 0. A. Mey. beschrieben hat; bei Werchne-Udinsk, Poperetschni- Wodi und von Kuljskie-Wodi (Sedakow und Maack),; an den Quellen der Bureja und am Amgun beim Dorfe Nemilen (Fr. Schmidt sub C. capillaris). 126. C. alba Scop., Fl. Carn. p. 206 (Ed. HI). — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 288. Hab.: Bei Warschau (Szubert ex plant.). In Ost-Sibirien: Tunguska (Üzekan.), Olenek (Üzekan.), Aldan, pr. Irkutsk (Turez. et Maack); Mandshurien (Maxim); Kaukasus (Zipsky). 127. C.Chamissonis sp. n.”). — Dense caespitosa, fibrosa. Cul- mis humilibus rigidiuseulis triquetris 1—2"/2 poll. (juvenilibus), foliosis vaginis longiusculis basi teetis; foliis longissimis linea- ribus apice attenuato-acuminatis, acute-carinatis marginibus involutis viridibus culmum subsuperantibus; spiculis 6—7 gracilibus eylindrieis, terminali mascula diluta, reliquis femineis bifurcatis vel ternatis longepedunculatis, laxifloris nutantibus; bracteis foliaceis longissime-vaginatis erectis longe superantibus; perigyniis oblongo-elliptieis utrinque attenuatis subtrigonis bre- vius attenuato-rostellatis ore albido, syquamam obovatam obtusam v. breviter mueronulatam membranaceam fulvam nervo viridi marginibus albo-hyalinis subaequantibus v. paulo longioribus. C. nana Cham. (ex spec. pluribus herb. Acad. Petrop.). — Steud., Synop. II, p. 228 (non Boot). C. capillaris Aurel et Krause, ex spec., Alaska 1882. Hab.: Zahlreiche Exemplare im Herb. Cham., von Redowsky gesammelt; Alaska (Kurtz, neuerdings durch Aurel und Krause schöne Exempl. im Herb. der geogr. Gesellschaft zu Bremen). *) Extra fines Rossiae. (Red.) (141) 362 K.Fr. Meinshausen. Steudel (Synops. II, l. ce.) beschreibt eine C. nana Cham., welche wegen der 2—3 Aehreben nur die ihr ver- wandte C. capillaris sein kann, da unsere Pflanze stets mehr, und selten nur 5 Aehrchen hat. Am nächsten steht sie C. Mielichoferi Schkuhr, ist aber viel kleiner als jene. C. Chamissonis hat, obgleich sie ihres kräftigen Wuchses und der reichen Inflorescenz wegen auch habituell verschieden ist, mit ©. Sedakowii gemein, dass an der männlichen Aehre einige weibliche Blüthen sitzen und die untersten Blüthen- stiele gabelartig sich verzweigen. 128. C. capillaris L. Spec. plant. n. 1386. — Anders., Cyper: p. 32, t. VIL, £. 77. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 295. C. chlorostachys Stev. „Mem. de la Soe. nat. d. Mose.“ IV, p. 68 ex hb. MB.! R Hab.: Im europäischen und asiatischen Russland: sie scheint überall häufig, oft gemein zu sein. In Lappland, Finnland, Olonez, Ingrien, Estland, Livland, Kurland, Kaukasus (Rupr., Owerin, Steven etc.), Turkestan (Kegel), Ost-Sibirien, namentlich im nördlichen, Angara 1867, Olenek (COzekan. et Müller 1857, 1874, 1878), Minussinsk (Martianow), Irkutsk (Turez., Tschukin), Doroninsk (Steven), Bureja (Fr. Schmidt), Jenissei (Fr. Schmidt), Nishne-Udinsk (Maack), Unalaschka (Eschscholtz). Die C. chlorostachys Steven, wie sie von Steven selbst mitgetheilt im Herbarium M.aBieb. vorliegt, ist von unserer ingrischen ©. capillaris nicht zu unterscheiden! Die C. capillaris ändert ab: so z. B. sind die von Uzeka- nowsky in den Gebirgsländern an der Dena gesammelten Exemplare mit stark gefärbten dunklen Blüthenschuppen, wo- durch die Pflanze ein verändertes Aussehen erhält; ferner hat die von A. Regel in Turkestan gesammelte niedrige dunkel- srüne Form mit härterem Halme, sehr aufgeblasene und harte Utrieuli und stärkere breitere Blätter. 129. C. Glehnii Fr. Schm., Reisen p. 194, t. VII, f. 16—21. Hab.: Insel Sachalin, in Moorsümpfen bei Oko, den 13. Juli 1861 (Fr. Schmidt). Von ©. strigosa besonders durch die unteren von ein- ander so sehr entfernten, arm- und lockerblüthigen Aehrchen unterschieden. (142) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 363 130. C. strigosa Hudson, Fl. Angl. p. 411 (Ed. II). — „Linn. Transact.“ II, p. 169, t.20, f. 4. — Anders., Cyper. p. 28, t. VII, f. 99. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 293. ©. leptostachys L. ll. Suppl. n. 414. — Schkuhr, Riedgr. t. 53 (bona). Hab.: Kaukasus: „in montibus silvatieis circa aquas calidas pr. Lenkoran“ 1839 (C. A. Mey.). 131. C. oligostachys Meinsh. („Melanges biol.“ t. XII, p. 566). — Laxe caespitosa tenuiter fibrosa. Culmis flaceidis superne acute- triquetris laevibus.-1'/2 ped., inferne foliatis basi vaginis squa- maeformibus fuseis sensim majoribus obsitis; foliis late-linea- ribus planis flaceidis flavido-viridibus, culmo longioribus; spi- eulis 3—4 fulvo-stramineis distantibus, terminali mascula lineari-oblonga basi attenuata pedicellata erecta, reliquis femi- neis ovatis v. oblongis laxe 3—4-floris tenuissime longepedun- culatis nutantibus v. pendulis; bracteis foliaceis spiculam superantibus basilongevaginatis; perigyniis compresse-triquetris ovatis apiee sensim longe attenuata rostratis obsolote-nervatis, ore hyalino oblique truncatis, squamanı ovatam acuminatam mar- gine fulvo, dorso medio viridi-trinervatam duplo superantibus. Hab.: In Mandshurien stellenweise (Maxim.). Habituell gleicht sie etwas der C. strigosa Huds,, ist aber von dieser durch die kurzen, sehr langgestielten Aehrchen und doppelt so grossen Perigynien neben vielen anderen Merkmalen verschieden. 132. C. silvatica Huds., Fl. Angl. p. 953. — Anders., Cyper. p: 21, t. VII, f. 100. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 295. Hab.: In Europa ist der 57. Gr. n. Br., und zwar in Ingrien der nördlichste Punkt ihrer Verbreitung. Von Ingrien durch Estland, Dagoe (Winkler), Livland u. s. w. bis zum Kaukasus sporadisch und im Allgemeinen nicht häuflg; bei Stawropol (Hoefft), in Ossetien (Brother.), Imeretien (Szovits, Rupr., Owerin), ]berien (Wilhelms), Lenkoran (Mey.), Gilan (@mel.), Abchasien (Nordm.). 133. C. Turezaninowiana Meinsh. in „Acta H. P.*“ XII (1891), p. 411°). — Caespitosa fibrosa. Culmis 1—2 ped., triquetris *) ©, Turezaninowiana Meinsh.= C. Arnelli Christ in Scheutz, Plantae Vasculares Jenisseenses. Stockholm 1888, p. 177. (Red.) (143) 364 K. Fr. Meinshausen. scabris foliosis, basi rudimentis foliorum laceris fuscis dense teetis; foliis latiuseulis planis carinatis longe-acuminatis albido- viridibus; spieulis 4—6 eylindrieis stramineis laxifloris, termi- nali masecula eylindrica rarius basi femineis paueis, reliquis femineis, superioribus subinde apice plus minus maseulis, peduneulis longiusculis demum pendulis; bracteis foliaceis sursum longe-attenuatis planis basi vaginatis; perigyniis ven- tricoso-elliptieis intlato-subtrigonis, lateribus acute sursum longe attenuato-rostratis, ore profunde-bilobo, squamam ovatam apice subulato-attenuatam fulvidam, dorso medio viridi demum pallidiore obsolete-trinerviam subaequantibus. C. silvatica 8. spieulis masculis saepe androgyniis. Turez., Fl. Baie.-Dahur. II 2, p. 170. C. Maximowiezii Boeckl. in „Linnaea“ vol. XLI, 1877, p. 447. C. silvatica Maxim., Prim. Fl. Amur. p. 312. Hab.: Scheint im ganzen, namentlich im östlichen Sibirien häufig zu sein. Vom Ural bis Ufa in Laubwäldern: bei Tomsk, Buchtarminsk (Fl. Alt. sub C. silvatica); Tschetschulicha (C. A. Mey.): Jenissei, Padun (Czekan.); in umbrosis ad thermas Turkenses (Turez. 1. e.); Mandshurien (Maack, Maxim., Fr. Schmidt sub C. silvalica). Das etwas dicke und harte rasenartige Rhizom treibt aus der von Blattresten dicht bedeckten Stengelbasis seitliche aufstrebende neue Triebe und einen besonders vielblättrigen Halm, welcher völlig entwickelt mit der vorangehenden Art in vielen Stücken übereinstimmt und ähnlich ist, sich aber sogleich und sehr auffällig durch die recht langen faser- fetzigen braunen, oft schwärzlichen Blattreste, wie auch ganz besonders durch die aufgeblasenen dünnen, grünen, später gelblichen Schläuche der Früchtchen, welche etwa wie die von C. ampullacea geformt sind, auszeichnet. C. silvatica bildet lockergestellte und seitlich. abstehende Wurzeltriebe, daher die Blattrestspuren auch nur sehr gering und stets sehr kurz sind. Auch die Schuppen, mehr aber die an- schliessenden braunen härteren Schläuche des dreikantigen Acheniums lassen die Art leicht erkennen. | (144) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 365 5. Rostrales. Inflorescentia approximata brevis. Spiculae eylindricae v. subglobosae, dense multiflorae v. pauciflorae, peduneulatae, erectae v. pendulae viridulae demum stramineae. Perigynia subteretia vix inflata, saepius anguste-lanceolata v. subulata multi-et saepius erebre subeostata dense nervosa, rostro longe- attenuato apice bicuspidato. 134. C. pseudo-Cyperus L. Spec. plant. n. 1387. — Anders., Cyper. p. 16, t. VII, £. 111. — Boott, Illustr. IV, p. 140, t. 451 et 452. — Ledeb., Fl. Ross..]V, p. 308. Hab.: Im ganzen europäischen wie auch asiatischen Russland an geeigneten Plätzen. In Ingrien gemein (Fl. Ingriae), Estland, Insel Dagoe (Winkler), Livland (©. A. Mey.), Mohilew (Downar), Warschau (Szubert), Moskau (Fischer), Wilna (hb. Mey.), Shitomir (Golde), Orel (Gruner), Ssergiewsk (Pabo), Stawropol (Hoefft), Kursk (Hoeft), Kaukasus (Rupr. etc.), Sibirien, Omsk (@Golde), Minussinsk (Martianow). 135. C. capricornis Meinsh. („Melanges biol.“ XII, p. 569). — Radix valde fibrosa. Culmis ereetis triquetris ad angulos scabris subped. paucifoliis; foliis culmeis latis planis apice longe-acu- minatis margine reflexis; inflorescentia brevis conferta, e spi- eulis 4—5 einereo-stramineis, terminali mascula ovato-eylindrica fulvida, reliquis femineis late-oblongis densifloris, omnibus breviter peduneulatis erecto-patulis; bracteis foliaceis longis- simis inflorescentiam 4-6 -plo superantibus basi auriculatis, brevissime vaginato-ampleetentibus; perigyniis elongato-subu- latis rostro erecto apice longe bicuspidato arcuato divaricatis, olivaceo -stramineis, squama subulata apice longius attenuato- aristata nervo medio validiusculo fere duplo longioribus. C. pseudo -Cyperus var. brachystachya Rgl. in Maack, EI Ussur..p:-165, 7. RIL 1.1817. Hab.: Im süd-östlichen Ussurilande am Flusse Suifun, den 20. Juni 1872 (Goldenstädt), ad lacum Chanka (Maack). Die Art steht ihren verwandtschaftlichen Beziehungen nach etwa zwischen ©. pseudo-GCyperus und C. rostrata Michx. Mit ersterer hat sie die äussere Tracht, die ähnlichen Blätter und den reichblüthigen Blüthenstand gemein. Die (145) 366 ‚K.Fr.M einshausen. Aehrchen sind aber kürzer und dicker, die Bracteen, nament- lich an kleineren Exemplaren im Verhältniss viel kürzer und sehr schmal. Die Früchte dagegen sind in ihrer Form denen von C. rostrata ähnlicher: von pfriemlicher Form (nicht eiförmig mit verschmälertem Rostrum); die Caryopse ist im Utrieuli 4mal kürzer (nicht wie bei jener "> mal kürzer). 136. C. rostrata Mich. Fl. II, p. 173. — Boott, Illustr. II, p. 91, t. 277. — Caespitosa, prolifera. Culmis rigidis obtuse- triquetris laevissimis subped. basi foliosis; foliis latis sursum sensim attenuatis planis carinatis margine reflexis culmo bre- vioribus; spieulis 3 demum flavidis, terminali mascula anguste- elliptica breviter pedunculata ferruginea, reliquis femineis sub- globosis laxe pauci (5—8) floris, suprema breviter pedunculata suberecta; bracteis foliaceis inflorescentia longioribus basi raginatis; perigyniis lanceolato-subulatis obtuse-triquetris, basi breviter contractis apice in rostrum longum attenuatis, _ore bifido, erebre nervatis, inferioribus demum patentissimis, squama ovata v. obtusa mutica aequilata pallide ferruginea, nervo medio viridi, subduplo longioribus. C. Michauxiana Boeckl. in „Linnaea“ XLI, p. 336. Hab.: Kamtschatka (Mertens, Rieder). 6b. Vesieariae. Inflorescentia interrupta elongata. Spiculae saepissime eylindricae. Bracteae foliaceae latae planae. Perigynia sub- membranacea inflata ovata conica v. eylindrico-rostrata ner- vata, ore plus minus profunde dentato v. aristato-bifurcato. a. Aphyllopodae. 137. C. udensis sp. n. Caespitosa v. breviter-prolifera. Cul- mis tenuissimis ereetis strietis acute-triquetris scaberrimis sub- pedalibus, inferne foliatis basi squamis brevibus fusco-purpuras- centibus tectis; foliis linearibus planis pallide-viridibus eulmum subaequantibus; spieulis 3—5 oblongis utrinque attenuatis, terminalibus masculis 1—2, rarius 3, summa cylindrica fusca, lateralibus minimis, femineis 2, rarius 3, laxifloris patulis (146) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 367 einereo-fuseis breviter pedunculatis ereetiuseulis; bracteis folia- ceis anguste-linearibus culmum subaequantibus v. brevioribus basi auriculato-ampleetentibus v. brevissime -vaginatis; peri- gyniis anguste ovato-conieis apice attenuato-rostratis, ore ru- bescente marginato bidentato, crebre nervatis, syuamam lanceo- lato-subulatam albidam castaneo-marginatam aequantibus. ©. Bongardiana v. gracilis Trautv. et Mey.. Fl. Ochot. p. 701. Hab.: Im Gebiete von Ochotsk an der Mündung des Flusses Uda 1844 (Exp. Middendorff). Mit C. Bongardiana € A. Mey. (C. utrieulata Boott) hat unsere Pflanze überhaupt nur die Gruppencharak- tere gemein. Sie ist eine vollkommene Aphyllopode und ausser den in der Flora Ochotensis !angegebenen Merkmalen kommt noch als besonderes Merkmal hinzu, dass sie der-langen Vagina der Bracteen entbehrt, die. die anderen Arten auszeichnen. C. udensis ist die feinste und schmächtigste der Arten dieser Gruppe, welche ausserdem die kleinsten Früchtehen hat. 138. C. vesicata sp. n. — Laxe caespitosa, fibrosa. GCul- mis 1/o—2 pedal., gracilibus acute-triquetris scabris foliatis; foliis linearibus acuminatis planis saepius culmum aequantibus, inferioribus sensim brevioribus antice vagina fibrilloso-laceris; spiculis 4—5 ceylindrieis, terminalibus 2 masculis approximatis linearibus ima paulo minor bractea minuta suffulta; femineis 2—3, rarissime 1, a mascula saepius longe remotis, laxi- useulis, inferioribus plus minus longe peduneulatis saepe pendulis, superior saepe subsessilis (rarius omnibus brevibus peduneulatis); bracteis foliaceis culmo pluries longioribus, infima brevissime vaginato-amplectente; perigyniis oblongis apice breviter eylindrico-rostratis, ore brevissime-bidentato, in- flatis pellueidis glabris, remotius perspicue nervatis, saepius purpureo-pietis demum flavidis, squama lanceolata acuminata fusca, nervo medio validiusculo pallido, latioribus et subduplo longioribus. C. vesicaria Fr. Schm., Reisen p. 197. Hab.: Mandshurien, in Sümpfen am Palmira-Flusse (Maxim. It. II); Kamtschatka (Rieder); Sachalin, in Sümpfen am kleinen Timowka-Flusse, den 27. Juni 1830 (Augustinow.); ebendaselbst am Tunai, Tangi und bei Traiziska (Fr. Schm.). (147) 368 K. Fr. Meinshausen. Von €. vesicarial. ist sie, abgesehen davon, dass sie eine echte Aphyllopode ist, durch den sehr zierlichen und schlanken Bau und durch das verhältnissmässig festere Gefüge der Halme und Blätter unterschieden. Die Blattscheiden bei C. vesicaria zerbrechen gewöhnlich oder reissen glasartig ab und nicht immer findet man bei ihnen haarartig-rissige Fetzen der untersten Blattränder; bei unserer Pflanze sind die Scheiden stets mit netzfasrig-rissigen Geweben, wie sie auch bei ©. strieta vorkommen, bedeckt. Auch sind die Utrieuli härter und glänzend und die etwas entfernteren Nerven treten stärker, namentlich die seitlichen, als seien 'sie aufgelegt, hervor; bei ©. vesicaria sind alle Nerven ziemlich gleich und oft etwas undeutlich. Habituell ähnelt unsere Pflanze der bei Boott, Illustr. t. 72, gegebenen Abbildung von Ü. mo- nile, es sind aber die Utrieuli daselbst andere und die Be- schreibung passt gar nicht. 139. C. burejana sp. n. — Caespitosa prolifera. Culmis erectis gracilibus 2—2!/>2 pedal., acute-triquetris scabris, saepe inferne laevibus debilibus sparsifoliis basin versus minoribus squamaeformibus atropurpureis fibrillosis; foliis latiuscule-linea- ribus carinatis planis subtus vaginisque hirsutis vel puberulis viridibus; spieulis 6—8 eylindrieis subereetis laxiusculis, ter- minalibus 2—3 (v. pluribus) masculis anguste-eylindricis sessi- libus contiguis, infima vix breviter bracteata, reliquis femineis crassiusculis iaxifloris exserte— (infima saepe longe-) peduneu- latis; bracteis foliaceis longissimis culmo longioribus, omnibus praecipue infima longe-vaginatis; perigyniis ovatis sursum sen- sim longe-attenuatis profunde bilobo-incise-dentatis, lacinia demum involuta subulata, ore purpurascente picto submembra- naceo crebre-nervatis glabris v. varie ad nervos pilosiuseulis, squama ovata longe acuminato-aristata pallida latioribus lon- gioribus v. aequantibus. 0. orthostachys Fr. Schm., Reisen p. 71. C. Bongardiana var. Fr. Schm., Reis. 'p. 197. C. orthostachys y. pilosiuscula Maxim., Primit. Fl. Amur. Hab.: Wie es scheint, ist sie keine seltene Pflanze in Ost-Sibirien, da sie von so verschiedenen Fundorten vorliegt: am Amur 1853 (Maxim.); am Schilka-Flusse 1859 (e. fr. glabro); (148) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 369 ebenso am Amur an den Quellen der Bureja 1862 und Nemi- lem 1859 (Fr. Schm. sub C. Bongardiana): Mandshuria austro-orient. ad fl. Suilun (Fr. Schm.): Kamtschatka (Kastalsky, Esehscholtz): Insula Sachalin, Staraja Adguewa, Troiziska und Kussunai (Fr. Schm., Glehn). Sie ist viel weicher, grüner und feiner, namentlich durch die Wurzel und die rauhen Halme von C. aristata RR. Br. (C. orthostachys C.A.Mey) unterschieden. Bei dieser sind die Aehrehen lockerblüthig, bei jener dagegen sehr dicht- blüthig und die stachelspitzigen auswärts gebogenen Zähne des Fruchtschnabels unterscheiden sie sehr. Von ©. udensis, der sie durch feinere Halme und überhaupt habituell sehr ähnelt, ist sie durch die stärkeren Nerven der Utrieuli und die langen breiten Spitzen derselben verschieden. 140. C. glaberrima sp. n. — ÜCaespitosa prolifera. Culmis erectis robustis rigidis 1—3 ped., triquetris glaberrimis paueifoliis albide v. pallide-viridibus; foliis lineari-subulatis longissime - acuminatis carinatis margine revolutis inferioribus sensim brevioribus basalibusque squamaelormibus fuscis; vagi- nis antice non fibrilloso fissis; spieulis 3—7 remotiuseulis, terminalibus 1-4 masculis ereetis subapproximatis demum pallidis (albidis) summa maxima, squamis ovatis apice atte- nuato-acuminatis, femineis, 2—3 cylindrieis crassis (in speci- minibus minimis brevibus) stramineis exserte pedunculatis remotiusculis; bracteis foliaceis eulmum aequantibus v. paulo- brevioribus plerumque longe-vaginatis; perigyniüs ovato-conicis longius attenuato-rostratis, ore demum expanse subspinoso- bifurcato, densius perspicue-nervatis, squama ovato-subulata longe-attenuata v. ovata apice subulato aristata latioribus sub- aequantibus v. longioribus. ©. vesiearia v. distigmatica Trautv., Syllab. plant. Sib. bor. orient. Bung. („Acta.H.P.“ X, 539). C. vesicaria ß. Boott, Illustr. p. 162, t. 537 (optima!). Hab.: In Russland nur auf Asien beschränkt: am Irtysch-Flusse bei Omsk häufig (Golde, Killomann); an den Ufern des Karassin-Sees bei Minussinsk (Martianow); am Onon-Flusse 1832 (Turez.); an den Ufern des unteren Laufes „Tpyası Huep. CII6. Bor. Cana“, rn. XVII. 23 (149) 370 K. Fr. Meinshausen. der Tunguska 1874 (Czekan.); an der Lena-Mündung, an der Jana 1885, und auf der Insel Ljachow 1836 (Dr. A. Bunge); in Mandshurien (Palezewsky); an den Ufern des Amur 1855 (Maack); und ebenso am Alan-Flusse 1857 (Radde).*) Boott sagt im Text (p. 162) zu dieser Pflanze nur: „Saturna Island, N. W. Amur. Dr. Lyall.“ Die Abbildung drückt vortrefflich den harten Typus unserer Pflanze aus, und passt genau auf unsere Exemplare, nur sind die langen Scheiden der Bracteen doch nicht deutlich genug, wie sie an unseren Pflanzen in allen Sammlungen uns entgegentreten. Von C. vesicaria ist sie sehr verschieden: habituell und ver- wandtschaftlich steht sie der ©. aristata näher, ist aber durch den gänzlichen Mangel der Behaarung auf Blättern und Halmen, wie auch durch die nicht rissigen Blattränder und anders geformten Blüthenschuppen gut von dieser unter- schieden. Eigenthümlich ist, dass sie im Norden ihrer Ver- breitung Griffei mit 2, im Süden meist Griffel mit 3 Narben entwickelt. b. Phyllopodae. 141. C. aristata R. Br. Frankl. Nar. App. 764 (1823); Richards. app. 36; Dewey in Sillim., Journ. tom. 28, t..V, f. 67.— Dense caespitosa subrepente-prolifera. Culmis ereetis va- lidis rigidis 2—3 pedalibus, triquetris laevibus, superne inter spicas plus minus scabris foliosis basi rudimentis foliorum dense hirsutis tectis, vaginis fibrillosis; folüs late-linearibus subplanis subtus vaginisque hirsutis; spi- culis 5-8 eyıindricis erectis cinereo-stramineis, terminalibus 3—4 rarius 6, masculis subaequalibus sessilibus erectis (fere adpressis) contiguis eylindrieis tenuibus saepe subremotis, reli- quis 2—3 femineis elongatis ad culmum fere adpressis densifloris basi attenuatis, brevius exserte pedunculatis; bracteis longe- vaginatis culmo longioribus; perigyniis ovato-lanceolatis sensim attenuato-rostratis, ore ampliato apice divergente spinoso-- bicuspidato, densius nervatis glabris, squama ovata apice *) Specimina Palezewskyi et Raddei non adC.glaberri- mam Meinsh. pertinent, sed ad €. Raddei Kükenthal (1899), quae autori haud nota fuit. (Cfr. infra Addenda). VW. Komarov. ‚ (150) Die Öyperaceen der Flora Russlands. 371 acuminata v. abrupte aristata pallida, longioribus v. sub- aequantibus. C. orthostachys C.A.Mey. in Ledeb., Fl. Alt. IV, p. 236. - Ledeb,, Fl. Ross. IV, p. 316. — F'ries., Herb. Norm. XIII, n. 80! Hab.: In Europa und Asien häufig, aber sporadisch: Ingrien (Fl. Ingr.); Kursk (Czernajew); Orel, am Flüsschen Polna (Gruner): Tambow (Litwinow): Omsk (G@olde); Karakol (Lessing): Altai (Fl. Alt., Sass.); Minussinsk (Martianow); Argun und Schilka 1831 (Turez.); Amur (Maack). 142. C. pseudo-hirta sp. n.“). — Radix caespitosa prolifera. Culmis elongatis 12—20 poll. ereetis obtuso-triquetris laevibus, apiee inter spicas acute - triquetris angulisque scabriuseulis, plus minus foliatis; foliis planis albide-viridibus glaberrimis rarius antice ad faucem v. ad marginem ligulae pilosiuseulis v. hirtellis; spieulis 5—8, terminalibus 2—5 masculis approxi- matis, reliquis femineis, saepius 3, rarissime 4, oblongis inter- ruptis vel remotis, brevius v. longius pedunculatis, bracteis foliaceis basi plus minus longe vaginatis culmum subaequan- tibus; perigyniis inflatis ovatis apice sensim attenuato-rostratis, ore subspinoso - divergente patulo-bifurcato, nervatis demum stramineis, squama membranacea ovata longe acuminata ima longe aristata latioribus longioribus v. subaequantibus. C. orthostachys var. Turez., Fl. Baic.-Dahur. II, 2, p. 284. Gamma TanerlacıeD. 287. Hab.: In Ost-Sibirien: Werchne-Udinsk (Maack, forma subglabra); an der Schilka (Maack, Turez.. forma subhirsuta vaginis foliorum, rostroque piloso-hirsutis sub C. hirta Turez.), ad Auvium Onon pr. pag. Schinzi (Turez. ‘ex plant. forma glabra); ad torrentem Chara-Murum (Turez. ex plant. spieulis glabris sed folia basi eulmi piloso-hirtis, vaginis bractearum glabris v. hirsutis); ad fl. Amur (Maack, sub C. ortho- Stachysy. pilosiuscula: „CO. hirfa Turez. differt tan- tum spieis fem. brevibus an eadem planta“ (Maxim.). Spieulis angustissimis longissimis, masculis numerosioribus, squamis masculis membranaceis, superioribus obtusis; femineis longe- ®) Species haec a el. Kükenthal (1599) pro nova Carex amu- rensis descripta est: tamen nomen antiquius C. drymophila T’urcz. (1834) reti- nendum esse censeo. (Cfr. infra Addenda). V. Komaror. (151) 23° SUR K. Fr. Meinshausen. peduneulatis. Dieselbe Pflanze sammelte Dr. Eschseholtz in Kamtschatka.. In unserem Herbarium beflndet sich eine Form vom Amur, welche Maack mit der Bemerkung C. drymo- phila dem Museum gab, welche von Turezaninow's Pflanze wenig unterschieden ist. Ferner aus Sachalin (Glehn 1861, Augustinowiez 1886). C. hirta ist sie jedenfalls zunächst verwandt; der Habifine und die Farbe, die Gestalt der Aehrchen, namentlich die dünn- häutigen und später abstehenden aufgeblasenen Früchtchen unterscheiden sie.sehr von dieser. 143. C. hirta L. Spec. plantar. n. 1389. — Anders., Cyper. p- 21,.t. VII, f£. 101. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 319. Hab.: Scheint nur im europäischen Russland sich ver- breitet zu haben und den Ural nicht zu übersteigen, aber hier überall häufig: Finnland, Ingrien (Fl. Ingr. gemein!); Estland, Dagoe (Winkler) ete.; Witebsk (Meyer); Twer (Puparew); Tula (hb. Acad.): Mehllew (Downar): Shitomir (Golde); Jekateri- noslaw (Gruner); Orel (Gruner); Nowo-Sewersk (Mertens); Jelisawetgrad (Lindem.); auch im Kaukasus: Guria (Nordm.), Ossetia (Brotherus), Iberia (Wilhelms), Pjatigorsk (Hoefft), Kiaschaur (Owerin); Taurien (Gruner). Weiter liegen keine Be- lege vor. 144. C. vesicaria L. Spec. plant. n. 1388. — Anders., Cyper. p- 18, t. VII, f. 169. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 317. Dense caespitosa prolifera. Culmis erectis strietis acute- triquetris inferne foliatis; foliis latiusculis planis margine scabris culmo saepius longioribus laete - viridibus; inflores- centia elongata pallida e spiculis 3—7 erectiusculis subremotis, terminalibus masculis 1—3 elongato-cylindrieis, reliquis 2—4 femineis saepius oblongo-cylindrieis longius v. brevius pedun- culatis, summa saepe sessili, patulis, ima demum pendula; bracteis foliaceis planis culmo longioribus basi brevissime amplectentibus (rarissime vaginatis); perigyniis patulis ovato- conieis inflatis nervosis, in rostrum apice divergenti-bicuspi- datum attenuatis, squama lanceolata pallida utraque lateribus fulvidis, Jongioribus latioribusque. Hab.: Archangelsk (Boguslaw), Finnland, Ingrien (Fl. Ingria), Estland, Livland, Warschau (Szubert), Shitomir (Golde), (152) Die Cyperaceen der Flora Russlands. BYE) Charkow (Czernajew), Woronesh (Gruner), Mohilew (Downar), Nowgorod, Sewersk (Mertens), Simbirsk ( Vesenmeier), Astrachan (Claus), Kaukasus (©. A. Mey.), Ural (Nesterowsky), Sibirien: Omsk (Golde), Songorien (Schrenk), Turkestan (A. Regel), Je- nissei, Olenek (Czekan.), Tunguska (Makiejew 1866), Wilui (Maack), Werchne-Udinsk (Maack), Minussinsk (Martianow). Var. 3. alpigena. Statura humilior. Spieula mascula brevis subsessilis, brnnnea. Hab.: In Lappland (F. Nyland.), Altai (hb. Meyer), Son- gorien (Sehrenk). Irkutsk, Angara 1867 (Üzekan.), Doroninsk (Steven), Chamar (Turez.), Angara (Fr. Schmidt). Var. y. reflexa.. Statura humilior gracilis, culmis foliis tenuissimis:; floribus femineis laxis demum reflexis. ‘Hab.; An der Tunguska (Czekanowsky et Müller), Bure)ja (Fr. Schmidt), 145. C. utriculata Boott. Hook, Fl. Boreali-Amer. II, p. 221. — Boott, Mlustr. I, p. 14, t. 39. Caespitosa, fibrosa. Culmis rigidis 2—3 ped., triquetris laevibus glabris inter spicas scabris, inferne praeceipue basi foliosis spongiose crassis; foliis crassis rigidis acute-carinatis glaueis basi fusco-purpureis, basi latiuscula sursum sensim longe attenuato-acuminatis; spieulis 6—7, terminalibus saepius 3 masculis gracilibus invicem remotiusculis erectis sessilibus; femineis 3 remotis sessilibus v. pedunculatis basi laxifloris; bracteis foliaceis longissimis rigidis basi breviter vaginatis; peri- gyniis ovato-cuneatis inflatis in rostrum apice bifurcatum atte- nuatis, nervatis nitidis, squama lanceolata acuta v. acuminata subceuspidata purpureo-fusca dorso medio pallida demum can- descente, latioribus longioribus. C. ampullacea Glehn., Witim Olekma Flora p. 92, n. 287. ©. vesicaria Maxim. (ex specim. Amur. in herb. Academ.). ©. Bongardiana (€. A. Mey. in Trautv., Fl. Ochot. p. 101! Hab.: Gouv. Archangelsk (KÄriwosch., 1882); Ingrien, in versumpften Gräben neuerdings gefunden (Meinsh.); in Ost- Sibirien, am Amur 1855 (Maxim.): Siteha (Bongd.); Tunguska infer. mittl. Laurin Gebirge d. 6. Juli 1873 (Ozekan. et Müller); Uda-Ufer 1844 (Middend.); Witim Olekma (Poljako). (153) 374 K. Fr. Meinshausen. ‚Die Exemplare unserer Herbarien stimmen sowohl mit den amerikanischen wie auch mit der Beschreibung und Ab- bildung in Boott’s Illustrationen vollkommen überein. Mit C.rhynehophysa C.A.Mey. ist sie nicht zu verwechseln, da die Früchtechen andere und Halm und Blätter hart und fest sind. 146. €. pilosiuscula Gobi”), Fl. Novgor. p. 108 (non Boeck. in „Flora“). — Stolonifera repens, fibrosa; caespites pauci- v. multi- culmes. Culmis 1—2 ped., erectis triquetris scabris inferne foliosis; foliis latis planis glabris margine scabris culmum subaequan- tibus pallide-viridibus extimis basi fuscescentibus; inflorescentia elongata fuscescente, -spieulis 5, terminalibus 1—5 maseulis, summa majuscula tenui eylindrica erecta, secunda minima, tertia ab ea subremota paulo major; reliquis femineis oblongo -eylindrieis crassis erectis (infima longius-) pedun- eulata, patulis; bracteis foliaceis, superioribus minoribus angustioribus, infima basi longius vaginata, vagina antice pallida pilosiuscula; perigyniis ovatis inflatis apice in rostrum lonzum pallidum eylindricum attenuatis, ore 'subbifido, ner- vatis pilosiusculis, squama lanceolato-subulata pallida sub- membranacea margine purpurea dorso .trinervia, Jlatioribus longioribusque. Hab.: Gouv. Nowgorod, feuchte, sandige Bachufer un- fern des Dorfes Katkowa (Gobi). Auf den ersten Blick erscheint die Pflanze als eine weiche und breithlättrige C. vesicaria, oder der starken und sehr abstehenden Aehrchen wegen als eine kleine Form unserer C.rhynehophysa. Sie steht aber in dem Baue wie auch in der Form der Utrieuli und besonders in der purpurnen Färbung, wie sie oft bei €. hirta vorkommt, ebenso in dem kurzen so charakteristischen. Rostrum, wenn sonst von der Behaarung abgesehen wird, der C. hirta näher. Bei C. pilosiuscula sind aber die Fruchtschläuche sehr dünn und stark aufgeblasen, weswegen sie auch so sehr abstehen, wie etwa bei ©. rhynchophysa, da aber die männlichen *) Ofr. Kükenthal in „Allg. Bot. Zeit.“ 1898, Nr. 12, qui Ha speciem pro (©. hirta » C. laevirostris (C. rhynchophysa) habet. ( Red.) (154) Die Cyperaceen der Flora Russlands, 379 Aehrchenschuppen so abstehen, könnte es als besonderes Merkmal angesehen werden. Bei C. hirta stehen die Utri- euli stets mehr aufrecht. 147. €. rhynchophysa C.A.Mey. Index sem. Hort. bot. Petrop. Suppl. IX, 1842. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 318. Brevius stolonifero-repens, valde fibrosa. CGulmis 2—3 pedalibus, crassis robustis acute -triquetris scabris, inferne foliosis vaginis efibrillosis; foliis saepius latissimis planis carinatis molliusculis; inflorescentia elongata robustissima e spieulis 6 v. pluribus, terminalibus maseculis, summis 'saepius valde aggregatis, eylindrieis sessilibus brunneis; femineis 3—5, summis plus minus approximatis densifloris reetis patulis, in- fima subremota exserte pedunculata, summis sessilibus; brac- teis foliaceis latissimis culmo longioribus, imis breviter-vagi- natis; perigyniis-demum subhorizontaliter patentibus globoso- inflatis nitidis nervosis stramineo-ferrugineis rostro tenui elon- gato apiece divaricato bidentato, squama ovato-lanceolata v. lanceolato-aeuminata. Hab.: Im nördlichen Kuropa und Asien nicht selten: in Nord-Ural (Exp. Hofm.), Finnland (Sehychowsky), Ingrien (Fl. Ingr.), Estland, Insel Dagoe (Winkler), Livland (C. A. Mey.), Mohilew (Pabo), Perm (Nesterowsky), Witebsk (Meyer), Kasan (Claus), Ost-Sibirien, Angara (Ozekan. 1868), Werchne-Udinsk (Maack), Minussinsk (Martianow), Irkutsk (Kruse, Pflugrad), Onon (Turez.), Bureja (Fr. Schmidt), Ochotsk (Middend.), Kam- tschatka (Mertens, Nikolsky, Wosnessensky), Sachalin (Fr. Schmidt, (lehn, Augustinowicz). 148. C. ampullacea Good. Transact. II, p. 207. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 8318. — Anders., Cyper. p. 19, t. VIII, f. 106. — Boott, Dlustr. IV, t.-501. Hab.: Gouv. Archangelsk (Boguslaw), Finnland (Scehy- chowsky), Ingrien (Fl. Ingr.), Estland, Insel Dagoe (Winkler), Livland (C. A. Mey.), Twer (Puparew), Witebsk (Ney.), Wilna (Mey.), Mohilew (Downar, Pabo), Ssergiewsk (.Pabo), Charkow (Ozernajew), Warschau (Szubert), Shitomir (Golde), Orel (Gruner); in den kaukasischen Provinzen (0. A. Mey.), Tschaikent (Kolenati n. 1637), Berg Somlja (Nordmann); Sibirien, Omsk (G@olde), Minu- ssinsk (Martianow), Tunguska (Üzekan. 1875), Olenek (Ozekan. et Müller, 1873), Irkutsk (Maack). (155) 376 K.Fr. Meinshausen. Den Namen C. rostrata führt der Autor selbst in seinen British Plants II, p. 111, unter C.ampullacea Good. als Synonym auf. | 149. C. rotundata Wahlenb. Acta Holm. 1803, p. 133. — Anders., Cyper. p. 21, t. VIII, f. 105. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 300. C. pulla v. tristigmatica Trautv. (ex pl. Czekanowskianis). ©. ampullacea 3. borealis Fr. Schmidt, Fl. Jenissei. Hab.: Lappland, Kola, Kildin (Baer, Fellmann), Ponoi (Schrenk), Sosnowez (Middendorff), Samojedenland (Schrenk), Kanin, Mesen (Ruprecht), Archangelsk (Boguslaw), Ust-Jokki (hb. ©. A. Mey.), Sibirien, Olenek 1874 (ÜUzekanowsky), Jenissei, Dudino (Fr. Schmidt), Narynchoroi (Ladyshensky), Uda-Fluss (Middendorff). Eine kräftige Form mit breiten, flachen Blättern und stärkeren, grösseren Aehrchen: 3. major ist in Finmarken von Blytt und von den Inseln des Stillen Oceans: Insel St. Laurenz (Eschsch., Chamisso als C. deusta), Fretum Seniavin (Mertens), Insel Sachalin 1860 (Glehn), Anadyr (Dr. A. Bunge) gesammelt. ‘. Tumidae. Infloresceentia interrupta elongata. Spiculae saepissime eylindricae ferrugineae v. fuscae. Bracteae foliaceae latae planae. Perigynia subcoriacea turgida, ovata rostro brevi subconico apice constrieto, ore divergente bidentata. 150. C. riparia Curt. Fl. Lond. 4, t. 6. — Anders., Cyper. p. 16, t. VII, f. 111. — Fries, Herb. Norm. IX, n. 78. — Ledeb.. Fl. Ross. IV, p. 314. — Boott, Illustr. Ill, p. 112, t. 355. Hab.: Europa: Archangelsk (Boguslaw), Ingrien (Fl. Ingr.), Oesel (Mey.), Warschau (Szubert), Shitomir (Golde), Uman (Golde), Elisawetgrad (Lindemann), Jekaterinoslaw (Mertens), Orel (Gruner), Sarepta (hb. Mey.), Ssergiewsk (Pabo), in den kaukasischen Provinzen: Gilan (G@mel. jun.), Lenkoran (Hohen- acker), Gandsha (Kolenati n. 1283), Pjatigorsk (Hoefft, Mey.), Ural, Orenburg (KRelig. Lehmann.), Turkestan bei Tchinas (KRussow), Songorien (Schrenk), Altai (Meyer), Minussinsk (Martianow). (156) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 377 151. C. paludosa Good. Transact. II, p. 202. — Anders., Cyper. p. 17, t. VIII f. 109. — Ledeb. Fl. Ross. IV, p. 315. Hab.: Gouv. Astrachan (Boguslaw), Ingrien (Fl. Ingr.), Estland, Insel Dagoe (Winkler), Livland, Dorpat (Meyer), Kur- land, Leiden (Meyer), Twer (Puparew), Mohilew (Downar), Kursk (Lindem.), Jekaterinoslaw (hb. Acad.), Astrachan (Claus), Samara (@. Borsez.), Kaukasus: Pjatigorsk (Hoefft), Kisilagatsch und Lenkoran (Meyer), Insel Sara (Kieseritzky), Tschaikent (Kolenati n. 1638), Gandsha (n. 1421) et Abasechia ad fl. Se- lenezuk (s. n. 169 et 172, Kolenati), Carthalinien (Brotherus). Turkestan (Zgl), Hungersteppe (Russow). Sibirien: Tunguska (Üzekan. et Müller 1873), Minussinsk (Martianow), Nertschinsk (Sensinow). Die ©. paludosa ist eine sehr mannigfaltige Art, bis- weilen kaum spannenlang, oft aber auch, namentlich unter (rebüsch an Bächen, über 2 Fuss hoch, im letzteren Falle C. riparia sehr ähnlich. Gewöhnlich 1—1!/e‘ hoch und gleicht dann niedrigen Pflanzen der C. acuta. Grosse Exemplare der letzteren, namentlich wenn sie einzeln stehen, können leicht mit C. riparia verwechselt werden, aber durch die Utrieuli und das Rostrum sehr von einander verschieden. Unter den in den Floren aufgeführten Abarten ist: var. Kochiana mit begrannter Schuppenspitze, und auch C. Olgae Kegel (in Descript. Plant. Nov. Fedtschenk. p. 83) zu erwähnen. 152. C. songorica Karel. et Kiril., Enum. plant. Songor. orient. p- 206. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 306. — Schrenk in Fisch. et Mey., Enum. plant. nov. Song. Pars altera, p. 3. — Bott, Ilustr. IV, p. 200. Rhizoma repente-stoloniferum; culmis eurvatulis rigidis triquetris superne inter spicas scabris foliosis, basi rudimentis foliorum fuscis tectis: foliis latiusculis acuminato longe-atte- nuatis planis v. plicatis; spieulis 3—5 erectis subremotis densi- floris, terminalibus 2 masculis cylindrieo-subelavatis pallide- fulvidis, secunda plerumque minor basi sessilis, squamis lan- ceolato-linearibus acuminatis: femineis 2, rarius 4 subremotis oblongo-cylindrieis subsessilibus rarius infima erecto-peduncu- lata; bracteis foliaceis longissimis culmo paulo longioribus, infima breviter vaginata, summa minima; perigyniis ovato- (157) 378 K.Fr. Meinshausen. turgidis obtuse-subtrigonis apice breviter angusteque subden- tato rostratis spongiosis subtilissime-nervatis laevissimis nitidis aurantiacis, squamam ovatam acuminato-attenuatam fulvam carina producta marginibusque pallidis subaequantibus. Hab.: In den Steppen und niedrigeren Gebirgsländern Mittelasiens an Bachufern sehr häufig: Vorberge des Alatau und am Flusse Lepsa, Nura und anderen Flüssen in der Son- gorei (Exped. A. @. Schrenk, Karel. et Kiril.),;, im Turkestan an vielen Orten, häufig am lli (Ztegel, Val. Russow). Der Beschreibung sind die Exemplare der Schrenk- schen Expedition’ zu Grunde gelegt im Vergleich zu denen anderer Fundstellen. Von C. nutans Host, mit welcher ich sie selbst an dem Bache' Nura zu sammeln Gelegenheit hatte, unterschied ich sie schon an Ort und Stelle sogleich von dieser durch die Färbung und besonders durch ihre Halm- biegungen, während ©. nutans dunkel-grün und meist steif- aufrecht ist. Ganz besonders ist sie aber durch die glatten, glänzenden (nicht matten, etwas rauhen, gefärbten) Früchtehen mit dem sehr dünnen und kurzgezähnten Rostrum ausge- zeichnet. 153. C. nutans Host. Gram. p. 61, t. 83. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 315. — Boott, Illustr. IV, p. 194. Hab.: Im europäischen Russland nur im südlicheren Theile, sonst im Kaukasus, Sibirien und Central-Asien:. Cher- son (Lindemann), Sarepta (Wunderlich, Claus), Tambow (Ledeb.), Samara (@. Borscz.), Manitsch (Pabo), Charkow (Üzernajew), Bessarabien (Lindemann), Kislar (Steven), Jekaterinoslaw (Mer- tens, Gruner), Astrachan (Gruner, Claus, Weidem.), Bogdo (Tauscher), Perm (Graf), Ural, Orenburg (Lessing, Relig. Leh- manni). Kaukasus: Lenkoran (Ü. A. Mey.), Georgia (Wil- helms), Alagös (©. Koch), Gilan (@mel. jun.), Maschuka (Hoefft). Turkestan: Sarawschan, Kuldsha (4. Regel, V. Russow), Son- gorien (Exped. Schrenk, Karel, et Kiril,): Minussinsk (Martianow). Diese Art ändert häufig ab. 154. C. pumila Thunb. Fl. Japonica p. 59. — Boott, Illustr. IV, P.-217. Hab.: Scheint keine seltene Pflanze des Litorals von Manashurien zu sein. Bei der Olga-Bai fand sie 1861 Fr. (158) Die Oyperaceen der Flora Russlands. 379 Schmidt, und am Meeresstrand unfern Wladiwostok sammelte sie 1884 Jankowsky in grosser Menge. Die Pflanze hat mit ©. nutans zu wenig Verwandtes, um sie als Abart von dieser ansehen zu können. 155. C. evoluta Hartm. Vet. Ac. Handb. 1818, p. 156, 157. -— Anders. Cyper. p. 20, t. VII, f. 122. — Boott, Illustr. I, p. 49, t.133. Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 319. Hab.: Torneo (Schychowsky ex plant); Ingrien (Fl. Ingr. Meinsh.). 156. C. filiformis L. Spec. plant. 1385. — Anders., Gyper. p-.20, t. VIU, £. 103. — Boott, Ilustr. I, p.50, t. 132. — Ledeb,, Bl. Ross. IV; :p. 39. Hab.: Archangelsk (Boguslaw), Knjashnaja-guba (Fell- mann), Fennia, Ingria (Fl. Ingr.), Estland, Insel Dagoe (Winkler), Livland (C. A. Mey.), Petrosawodsk (Günther), Witebsk (©. A. Mey.), Twer (Puparew), Moskau (Fischer), Warschau (Szubert), Ural, Mohilew (Downar, Pabo), Charkow (Czernajew), Kursk (Hoefft), Minussinsk (Martianow), Sachalin (Fr. Schmidt). 157. C. Pierotii Miquel, Prolus. Fl. Japon. p. 80. — Stolo- nifera; culmis ereetis 1/2 ped. triquetris gracilibus tenuissimis strietis laevibus apice inter spicas scabris basi vaginis brevibus fuscis foliisque sursum sensim longioribus maculis purpureis pietis, arcte teetis, infra usque ad medium foliis 3 superne nudis: foliis anguste-linearibus involutis subfiliformibus culmis saepe longioribus; infloresceentia elongata e spieulis 2—3 pauci- laxifloris, terminali mascula tenui eylindrica longepedunculata ereeta nuda, rarius et secunda mascula sed paulo minor, femineis 1-2 invicem remotius-ovatis v. suboblongis subsessilibus oli- vaceis (maturis), basi bractea foliacea longissima, infima cul- mum excedente basi subvaginato-ampleetente; perigyniis ovatis turgidis breviter latiuscule attenuato rostratis ore bidentato, subtrigono-teretibus, leviter nervosis opacis glabris breviter stipitatis, squama persistente submembranacea late-ovata apice acuminata demum pallida, longioribus. Hab.: Mandshuria austro-orientalis, Possiet-Bai, Lagunen bei Port Louis und in Süsswasserpfützen, den 19. Juli 1860 mit reifen Früchten (Maxim.). (159) 380 K.Fr. Meinshausen. In ihrer äusseren Gestalt gleicht sie der von Boott auf Tafel 63 abgebildeten C. oligosperma Michx., jedoch Herbarienmaterial und Beschreibung passen weder auf Wurzel und Blätter, noch auf den Blüthenstand. Ebenso ist auch die ihr nahestehende C. suberea Boott von ihr sehr ver- schieden, was uns auch aus der Abbildung in Boott Tafel 546 entgegentritt. Unsere Pflanze ist ein sehr feines, gerades, aufrechtes, schlankes, etwa 1'!/» Fuss hohes Gewächs, der C. filiformis L. nieht unähnlich: die Aehrchen sind meist sehr kurz und armblüthig: die männlichen auf sehr langen geraden Stielen aufrecht, das Aehrchen etwas fein walzlich nach unten verschmälert, und wenig unterhalb getrennt, die oft dunkelbraunen Schüppchen deuten das Fehlschlagen eines zweiten, auch wohl noch tiefer eines dritten männlichen Aehr- chens an (daher Miquels Angaben bis zu 3 männlichen Aehrcehen). An der Spindel des weiblichen Aehrchens erkennt man deutlich, dass es mehr oder weniger flexiert ist, was von Miquel, nicht aber von Boott erwähnt wird. S. Fulvellae. Inflorescentia elongata rarius abbreviata congesta. Spi- culae breviter-pedunculatae. Bracteae foliaceae basi plus minus longe-, rarissime evaginatae. Perigynia cartilaginea indurata subeompresse-inflato-ovata rostro plus minus breviter atte- nuato applanato bidentato producta nervosa, marginibus sub- costatis. Squama dorso saepe excurrente-nervata. | 158. C. hordeistichos Vill., Plant. Dauph. II, p. 221, t. VI. — Boott, Illustr. IV, p. 133, t. 430. C. secalina Wahlbg., Acta Holm., 1803 n. 66. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 300. Hab.: Odessa: am unteren Don (Lindemann), Charkow (Czekan.). Astrachan (Blum., Eichw., Ledeb., Gremiatschensky, (Claus): Kaukasus (Owerin), Swant (Meyer, Hohenacker), Pjati- gorsk (Hoefft), Carthalinien (Brotherus); Altai (Fl. Altai). 159. C. Karelini sp.n. — Laxe caespitosa, fibrosa; culmis majuseulis bipedalibus erecto-adscendentibus trigonis laevissi- mis inferne remote-, basi densius foliatis; foliis longissimis (160) Die Gyperaceen der Flora Russlands 381 validiuseulis latiuseulis planis canalieulatis carinatis, basi fuseis; spieulis 4—5 subapproximatis, terminali mascula cylin- drica erecta, interdum basi secunda minima squamis ovato- oblongis obtusis pallide - fuseis, reliquis femineis oblongo- cylindrieis breviter exserte peduneulatis; bracteis foliaceis sed multo angustioribus, infima longe-vaginata antice ad faucem acuminato -ineisa fulvido - marginata; perigyniis subacute- triquetris biconvexis ovatis utrinque breviter attenuatis ore bidentato, longitudinaliter praecipue secus margines validiores subreticulato-nervosis glauco-cinereis, squama late-ovata sub- orbiculata acuminata v. cuspidata fulva, medio viridi - 3-nervia. Hab.: Songorien, an den Ufern des Flusses Lepsa, den 7. Juni 1840 (Exped. A. Schrenk). Eine sehr grosse und kräftige Pflanze, welche unter allen Arten dieser Gruppe sehr ausgezeichnet ist. Von O. distans ist sie verschieden durch den kräftigen Wuchs und die bläu- liche Färbung, auch die Aehrehen sind grösser und weniger von einander entfernt, und ebenso sind die Utriculi grösser, bläulich-grün, mit starken und eigenthümlichen Nerven be- deckt, sonst habituell ziemlich ähnlieh. Die Färbung und die langen Braeteen hat auch CO. extensa, aber nie so breite - Blätter und nicht so regelmässig entfernte Aehrcehen und auch kleinere Utrieuli. 160. C. chorgosica sp. n.*). — Radix fibrosa; culmis erectis acute-triquetris laevissimis paueifoliatis subpedalibus basi folio- sis; foliis latiusculis planis, pallide einereo-viridibus; spiculis pallide einereis 4—6 item omnibus femineis, terminali sola mascula elongata erecta fusca, saepius autem mediis paucis masculis reliquis femineis, summis nonnunguam apice mas- eulis, saepius ad terminalem congestis inferioribus propin- quius interruptis, infima subremota peduneulata: bracteis folia- ceis longe-vaginatis, vagina antice membranacea oblique truncata; perigyniis ovatis inflatis apice breviter lateque ro- stratis, ore obtuse emarginato divergente bidentato, evanes- cente-nervatis pallide cinereis, squamam ovatam v. lanceo- *) Extra fines Rossiae. (Red.) (161) 382 K.Fr. Meinshausen. latam cuspidatam pallide-ferrugineam trinerviam nervo medio validiore dorso hispido scabro subaequantibus. G. diluta Regel. Hab.: Turkestan, an dem mittleren Chorgos (4. Regel). Am nächsten steht sie der Verwandtschaft nach der C.dilutaMB. und kann leicht als eine üppige Form derselben angesehen werden, namentlich der zahlreicheren grösseren Aehr- chen wegen. In bemerkenswerther Weise ist sie jedoch unter- schieden durch die langen breiten Blätter, von denen 2 bis 3 den Halm hinauf etwas entfernt von einander besetzen, durch die mattgrauliche Färbung der etwas weichen Utrieuli mit dem breiten Rostrum, mit den sehr schwachen, gewöhnlich geglätteten Nerven, und mit den geschärften Seitenkanten; ferner durch die verschieden geformten Blüthenschuppen, welche bald schmäler, bald breiter eirund mit schmaler langer Spitze enden. Auch mit ©. binervis hat sie der dickeren Form der Aehrehen wegen einige Aehnlichkeit, ist aber durch die schwachen Nerven der Utrieuli leicht zu erkennen. 161. C. diluta M.Bieb., Fl. Taur.-Cauc. Il. p. 388. — .Boott, Ilustr. IV, p. 159, t. 448. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 299. Hab.: In Süd-Russland, aber häufiger in Asien: Char- kow (Czernajew), Odessa (hb. Acad., an Amann?), Don (Linde- mann), Astrachan (Ledeb., Blum, Claus, Eichwald), Taurien (Steven). Kaukasien:! Swant (Meyer, Hohenacker). Pjatigorsk (Hoefft), Iberia (Owerin), Carthalinien (Brotherus). Sibirien: Omsk (Golde), Altai, Irtysch, Loktjewsk (hb. Meyer, Exped. Schrenk, Buxbaum, Cent. V, p. 33, t. 59 spec.! — (@mel., Fl. Sibir. 75, ex speeim!). Songorien (Sehrenk, Kir. et Karel.), Werehne-Udinsk (Maack). Im Turkestan nicht häufig: Mangildy und am mittleren Chorgos-Flusse (Argl.). Die Art ist leicht zu erkennen durch die blasse, fast weissliche Färbung, auch durch die Aehrehen, deren obere, meist 2, sich an das gipfelständige, männliche lehnen, wäh- rend die unteren mehr oder minder entfernt von einander sind. Die starken Nerven, welche die Früchtchen sehr charak- terisiren, werden zuweilen zum Rostrum hin schwächer, was leicht irre führen kann, da die Utriculi von der Schuppe bis fast zur Spitze hin gedeckt sind. (162) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 383 162. ©. binervis Sm. Transact. of Linn. soc. N, p. 268. — Boott, Illustr. IV, p. 163, t. 538. Hab.: Taurien (Steven, Preseott, Lindemann), Kaukasus, Iberien (Wilhelms), Omsk (Killomann), Samarkand, Hunger- steppe (Russow). Ihrer Gestalt nach ähnelt die Pflanze der C. distans, ist aber grösser und kräftiger; bei jener sind die Aehrchen regelmässiger und weiter von einander entfernt, die Farbe blasser, namentlich aber die seitlichen Nerven der Utriculi nur wenig, stärker als die mittleren im Discus der Fläche, wogegen bei C. binervis die Seitennerven sehr stark her- vortreten und die sehr schwachen centralen dadurch fast gänz- lich verschwinden. Treviranus scheint sie in der Flora Rossica zu ©. distans gestellt zu haben. 163. C. distans L. Spec. plant. II, p. 1387. — Anders., Cyper. p. 28, t. VIII, f. 96. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 298. Hab.: Alant (Kihlmann), Estland (Edm. Russow, Werner, Lehmann), Livland, Dorpat, Arensburg (Meyer), Sarepta (Claus), Shitomir (G@olde), Charkow (Ozernajew), Mohilew (Pabo), Jelisa- wetgrad (Lindemann), Krim (Leveille). Kaukasus: Elisa- wetpol (Kolenati, n. 1675), Swant (Meyer, Hohenacker), Tur- kestan: Samarkand (Val. Russow). C. diluta M.B. ist durch das meist sehr kurz gestielte Gipfelährchen, wie auch durch die blasse, fast weisslich grüne Färbung, C. distans dagegen durch die gewöhnlich sehr von einander entfernt und einzeln gestellten Aehrchen leicht zu unterscheiden. 164. €. fulva Good. Transact. II, p. 177, t. 20, f. 6.— Boott, Ilustr. IV, p. 187, t. 441—442. — Ledeb., Fl. Ross. IV,'p. 297. Hab. Fennia (Sehychowsky), Ingrien (Fl. Ingr.), Estland, Insel Dagoe (Winkler), Livland (C. A. Meyer), Taurien (Compere ex:hb. Mey.). 165. C. extensa Good. Transact. II, p. 175, t. 21, f. 7. — Anders., Cyper. p. 26, t. VII, f. 21. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 299. Hab.: Livland, Dorpat (Meyer), Insel Moon (Fr. Schmidt), Kaukasus-Kaspi, Insel Sara (Meyer). (163) 384 K.Fr. Meinshausen. 166. C. Oederi Ehrh. Gram. p. 79. — Anders., Cyper. p. 25, RN EEE A C. flava °.. minor Trevir. in Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 300. Hab.: Knjashnaja-guba (Fellmann), Finnland (Sehychow- sky), Ingrien (Fl. Ingr.), Estland (Sehychowsky), Insel Dagoe (Winkler), Livland (Meyer), Kurland (Lindemann), Warschau (Szubert), Kaukasus (Meyer), Songorei (Exped. Schrenk), Angara 1868 (Üzekanowsky). 167. C. flava L. Spec. plant. n. 1384. — Anders., Cyper. p- 24, t. VII, f. 93. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 299. Hab.: Finnland (Schychowsky), Ingrien (Fl. Ingr.), Est- land, Insel Dagoe (Winkler), Livland, Dorpat (Meyer), Kurland, Mitau (Meyer, Lindemann), Witebsk (Meyer), Twer (Puparew), Mohilew (Downar, Pabo), Tula (hb. Acad.), Shitomir (Golde). 9 Depauperatae. Inflorescentia interrupta elongata v. approximata. Spi- culae heteromorphae, pauci- v. uniflorae. Bracteae Toliaceae longissimae. Perigynia indurata ovata v. elliptica trigona faciebus nervatis, angulis obtusis, rostro breviter attenuato compresso ore hyalino. 168. C. depauperata Good. Transact. II, p. 181. — Ledeb., Pl. .Ress. IV,'p.. 292. Hab.: Tauria meridionalis (Compere). 169. GC. phyliostachys C. A. Mey., Enum. Caucas.-Casp. p. 30. — Boott, Illustr. I, p. 40, t. 106. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 269. Hab.: Caucasus,. in silvis montosis umbrosis pr. pagum Perimbal, den 7 Jun. 1830 (Meyer l:. c. n. 151), Daghestan (Lipsky). IO. Vaginatae. Culmis basi vaginis majuseulis paueis convolutis sursum ampliatis brachyphyllis. Inflorescentia plus minus remota elongata. Spieulae ceylindricae pedunculatae patulae nunquam pendulae. Bracteae subfoliaceae breves longe vaginantes. Perigynia ovata apice rostro brevius v. longius attenuato subobliquo. (164) . = os gr Die Cyperaceen der Flora Russlands. 170. C. foliosissima Fr. Schmidt, Reisen, p. 195, t. 17. — Stolonifero-repens, stolonibus tenuibus longis, squamis lanceo- latis demum fimbrilloso-laceris distanter tectis; culmis semi- pedalibus triquetris laevibus strietis basi dense foliosis; foliis latiusculis planis firmis glaucis subtus scabris culmo longio- ribus, eulmeis basi paueis brevissimis acuminatis; spieulis 4 remotius dispositis, terminali mascula lanceolata erecta, reli- quis femineis, eylindrieis erectis strietis laxifloris, nonnunguam apice masculis infima exserte peduneulata; bracteis foliaceis longe vagipatis; perigyniis ovatis apice longius attenuatis oblique rostratis, ore breviter excurvato bidentato, nervatis, squama lanceolata acuminata apice breviter cuspidata dorso trinervata brevioribus. Hab.: Insula Sachalin, Oko, im südlichen Theile der Insel, d. 13. Jul. (Fr. Schmidt). 171. C. pilosa Scop. Fl. Carniol. p. 226. — Lede., Fl. Ross. IV, p. 290. C. foliata Fr. Schm. (Flora Sachal.) non Turez. C. pilosa 8. Beckeri €. A. Mey. in Claus, Wolga Flora, DITEB2. Hab.: Moskau (Fischer), Kasan (Claus), Mohilew (Dow= nar, Pabo), Shitomir (Golde), Kursk (Lindemann, Hoefft), Pol- tawa (nb. Acad.), Jelisawetgrad (Lindemann), Uman (Golde), Ukraina, Mereffa (hb. Acad.), Amur (Fr. Schmidt 1859, Schrenk 1855), Mandshurien (Maxrim.), Insel Sachalin (@lehn 1863). Forma gracilior tenuior. Hab.: An der Oka (Rupreeht): Sachalin: Traiziska (Fr. Schmidt, Glehn), Kussunai (@lehn, Drylkin). Die asiatische Pflanze ist von der europäischen nicht verschieden und die C. pilosa,ß: Beckeri:C. A.Mey,, welche an der Wolga bei Sarepta gesammelt ist, ist nur eine Form trockener Standorte. 172. C. vaginata Tausch. Botan. Zeitg. 1821, p. 557. — Boott, INlustr. IV, p. 148, t. 478. — -Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 291. C. faleata Turez. Fl. Baie.-Dahur. 11,2, p. 276 ex plant.! C. Petersii ©. A. Mey. ex plant.! „Tpyası Imırep. CI6. Bor. Caxa*, v. XVII. | 24 (165) 356 K. Fr. Meinshausen. Hab.: Lapponia Kemensis (4. Schrenk), Schibina (Bro- therus), Kandalak (Brotherus), Ural borealis (Hoffm.), Ladoga (Rupr.), Ingrien (Fl. Ingr.), Estonia, Dagoe (Winkler), Livonia . (©. A. Mey.), Twer (Puparew), Kasan (Claus), Ost-Sibirien, Irkutsk (Turez.), Udskoi (Middend.), Jenissei (Fr. Schmidt), Olenek 1874 (Czekan. et Müller), ad fontes fluv. Amgun et Bu- reja (Fr. Schmidt, Maxim. sub ©. falcata), Kamtschatka (hb., Cham. sub C. nemostachys, Meyer sub C. Petersii). C. faleata Turez. ist genau -unsere C. vaginata Tausch und C. Petersii Mey. ist nur eine Schattenform, wie sie sich auch bei uns mit dünneren breiteren Blättern an beschatteten Plätzen findet. 173. C. brevicollis DC. Fl. France VI, p. 295. — .Boott, IHustr. IV,..p--181. C. Michelii ß. Trevir. in Ledeb., Fl. Ross. IV,.p. 293. Hab.: Prov. Mohilew, pr. Uman (Golde), Bessarabia (Lipsky), Podolia (Schmalhausen), Carthalinia — alpe Schawanbad (Brotherus). 174. C. Michelii Host. Syn. p. 507. — Boott, Illustr. IV, p. 191.— Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 293. Hab.: Kursk (Hoefft, Lindem.), Shitomir (@olde), Orel (Gruner), Charkow (Üzernajew), Uman (Golde), Nowo-Tscher- kask (Pabo), Jekaterinoslaw (Haupt), Jelisawetgrad (Lindem.), Tauria (Compere, Steven); Kaukasus: Balta (Brotherus), Georgien (Wilhelms), Titlis (Owerin, Ruprecht), Somchetien (Szovits), Pjatigorsk (C. A. Mey.), Lars (C. Koch). 175. C. longerostrata C.A. Mey. ÜUyper. nov. p. 26, t. 12. — Ledeb., -Fl. Ross. IV, p. 293. C. Michelii 8. Boott, Illustr. 1. c. C. kamtschatcensis Ath. Enum. Oyper. II, p. 477. Hab.: Am Amur von vielen Fundorten (Fr. Schmidt, Maxim.), Kamtschatka (Eschsch., Mertens, Chamisso), Sachalin (Fr. Schmidt, Glehn, Augustinowiez). C. Michelii und C-longerostrata haben mit ein- ander grosse Aehnlichkeit, sind aber verschieden durch (166) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 387 das Rhizom und die Sprossentwickelung. Die Utrieuli bei C. Michelii sind hart und dickhäutig, mit starken Nerven dicht bedeckt, bei C. longerostrata dünnhäutig, mit schwachen Nerven, zuweilen fast nervenlos, ganz abgesehen von der Formverschiedenheit, 176. C. dueensis sp. n. — Laxe caespitosa, caespitibus basi rudimentis foliorum marecidis fuseis dense teetis. Culmis tenuibus gracilibus subpedalibus pallide-viridibus teretiuseulis laevibus; foliis anguste-linearibus carinatis marginibus excur- vatis culmo saepissime longioribus; spiculis saepissime 3 approximatis, terminali mascula rhombeo-ovata v. clavata fulva reliquis femineis ovatis, oblongo-ovatis v. oblongis laxifloris peduneulatis, infima subinde radicali breviter lineari longissime- pedunculata; bracteis brachyphyllis longevaginatis lamina ovata acuminata submembranacea, rarissime in speciminibus peeuliaribus foliaceae viridulae; perigyniis erectiusculis elliptieis utrinque attenuatis subtriquetris rostro suboblique produeto ore subbidentato, striato-leviter-nervatis puberulis olivaceo- viridibus, squama ovata breviter cuspidata fulva subduplo longioribus. ©. pediformis var. peduneulata Fr. Schm., Flora Sachal. (non Ma.xım.). | Hab.: Insel Sachalin, Kussunai, Arkai bei der Ansie- delung Due, den 30. Mai 1861 (Fr. Schmidt, Glehn); aul gras- reichen Bergen daselbst sehr häufig, den 27. Juni 1880 (Augustinowiez). Durch die Form der Wurzel und die Blattbüschel erinnert sie an C.rhizodes Anders (CE. pediformis Fl, Ingr.) und verwandte Arten. Die Halme und Blätter sind viel feiner und schlanker als bei vorhergehender Art. Die Aehrehen und die Bracteen von ähnlichem Bau erscheinen aber sehr aus- gereckt und schlanker, namentlich sind die Perigynien sehr verlängert und schmal. Sehr eigenthümlich sind die aus der Basis des Halmes entwickelten langgestielten, verlängerten, dünnen weiblichen Aehrchen. (167) 234* 388 K. Fr. Meinshausen. ’ 11. Platyphyllae. Inflorescentia elongata. Spiculae pedunculatae remotae erectae (in planta nostra) androgynae. Bracteae cucullato- vaginatae aphyllae. Perigynia elliptiea triquetra, faciebus tri- nervatis, rostro minimo. Squamae membranaceae ovatae. 177. €. siderostieta Hance. „Journ. of Botany“, II, p. 560, n. 290 (1879). C. pachygyna Franchet et Sav., Fl. Japon. Il, p. 560. Pseudocarex plantaginea Mig. Prolus. p. 75. Hab.: Mandshuria austro-orient. ad fl. Sedem (Jankow- sky), Ussuri (Maxim.). 12. Paniceae. Inflorescentia elongata interrupta rarius continua brevis. Spieulae oblongae v. lineares, breviter- v. longe-pedunculatae, saepe pendulae. Bracteae foliaceae, planae auriculato-amplec- tentes v. evaginatae. Perigynia ventricosa ovata, apice rostro brevi excurvato apieulato. Culmi inferne foliosi, nee basi inflato vaginati. — (Contra $S Chlorostachyae perigyniis non inflatis rostro plus minus excurvato; in illis perigyniis subinflatis submembranaceis rostro erecto). 178. C. pendula Huds. Fl. Angl. p..382 (Ed. I, 1762). — Boott, Illustr. IV, p. 197, — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 296. C. maxima Seop. Hab.: Tauria (M. Bieh., Steven), Caucasia, prepe Kutais (Owerin), Imeretia (Szovits), Carthalinia (Lagowsky ex hb. Trautvetteri). 179. C. dispalata Boott in Parry, Exped. ll, p. 225. — Boott, Nlustr. IV, p. 205. — Fr. Schmidt, Reisen auf Sachalin, p. 196, t. VII, f. 6—10. Hab.: Insel Sachalin, an feuchten Bachufern durch das Gebiet von Du& und Arkai nach Süden (Fr. Schmidt, Glehn), Ufer an der Mündung des Flusses Pilinga in den Murawo, den 26. Jan. (Augustinowiez). Die Pflanze entwickelt sich etwas mannigfaltig und jün- eere Individuen, wenn auch schon ausgewachsen, sehen oft (168) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 3859 ganz anders aus. Sie ist zuweilen niedriger, schlanker und sehr dünn, dann gewöhnlich dunkelgrün. An jungen Frücht- chen erkennt man deutlich starke Runzeln und auf der Ober- fläche oft auch einzelne Börstehen und Haare, die später wohl verschwinden müssen, da ausgewachsene, reifende Perigynien solche nient wahrnehmen lassen. 180. C. glauca Scop. Fl. Carn. II, p. 216. — Anders., Cyper. p. 31, t. VO, £. 79..— Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 296. Hab.: In Ingrien nicht häufig (Fl. Ingr.), Estland, Reval (Russow), Insel Dagoe (Winkler), Werder (Schychowsky), Liv- land, Oesel (Meyer), Jurjew (keiedel), Taurien (Compere); Cauc.: Gelendschik (Nordmann). 181. C. glaucaeformis sp. n. — Radice repente prolifera fibrosa; eulmis rigidis acute-triquetris scabris, inferne foliatis, foliis glauco-viridibus linearibus sursum longe-attenuato-acu- minatis marginibus reflexis, inferioribus abbreviatis fuscis eulmo multo brevioribus; spieulis 3, remotiuseulis, terminali 1. mascula oblongo-eylindrica, femineis 2 oblongis densifloris erectis brevissime pedicellatis, bracteis foliaceis breviter auri- culato-amplectentibus spiculas subaequantibus: perigynis ova- tis compresse-triquetris, nervatis. sublaevibus, rostro minimo tunicato marginato, squamis ovatis acutis atrofuscis nervo medio viridi notatis aequilongis. -Hab.: In Mandshuria austro-orientali bei der Ansie- delung Grigorjewka 1889 (Palczewsky). In der Grösse und auch habituell gleicht sie ©. glauca sehr, auch ist sie dieser Art zunächst verwandt, doch bei näherer Betrachtung von ihr durch schmälere rauhe scharfrandige Blätter und die stark erhabenen Nerven der Nüsschen leicht zu unterscheiden. 182. C. Halleriana Asso. Syn. t. 9, f. 2 (1779). C. alpestris All., Pedem. p. 270.— Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 292. Hab.: Taurien (M.a Bieb.), Kaukasus (C. A. Mey.), Tiflis (Owerin). 183. C. pallescens L. Sp. pl. n. 1886. — Anders., Cyper. p. 32, t. VII, f. 78. — Boott, Illustr. IV, p. 139, t. 450 (haud bona). — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 139. (169) 390 K. Fr. Meinshausen. Hab.: In Ingrien gemein (Fl. Ingr.), Estland, Insel Dagoe (Winkler), Livland und Witehsk (C. A. Meyer), Kurland (Eich- wald), Twer (Puparew), Mohilew (Pabo), Shitomir (G@olde), Now- gorod-Sewersk (Mertens), Orel (Gruner), Jelisawetgrad (Lindem.). Kaukasus: Lenkoran (Meyer, Hohenacker), Lars (brothe- rus), Dagestan (Rupr.). Slatoust (Nesterowsky), Altai (Ledeb., Bumnge). — Gmel., Fl. Sibirica I, p. 140, ex specim.! 184. C. panicea L. Spec. plant. n. 1386. — Anders, Cyper. p. 33, t. VOL, f. 76. — Boott, Ilustr. IV, p. 147, t. 472. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 300. Hab.: Lappland, Sakkelo (Fellmann), Abo (Ruprecht), Archangelsk (Boguslaw, Ruprecht), Ingrien (Fl. Ingr.), Estland, Livland, Kurland (0. A. Mey.), Witebsk (Meyer), Mohilew (Dow- nar),. Shitomir (Golde), Sergiewsk (Pabo), Kaukasus (@mel., ©. A. Mey.), Wladikawkas (Ruprecht). Turkestan, im Saraw- schan-Gebiete zum See Kuli-Kalon; bei Mongötö (A. Regel). Irkutsk, bei Kultuk (Haupt, Maack). Abänderungen dieser Art, insbesondere der Petersburger Flora, sind folgende: | a. humilis. Culmis saepius geniculato-adscendentibus duri- usculis° 3—6-poll., foliis radicalibus excurvatis. Spiculae densius dispositae duriusculae (colore viri- diore). In pratis et pascuis elevatioribus subsiceis copiose. b. intermedia. Culmis foliisque gracilibus S—10 - poll. plus minus striete adscendentibus; pedunculis saepe patulis rarius pendulis; perigyniis patulis. In pratis humidis graminosis. c. strieta. Forma insignis, 1—1'/s2 pedalis; culmis foliisque erectis strietis colore pallidissimo fere albido (habi- tu quasi ©. fulvae similis). In eirculo urbi Petro- poleos haud raro, praeeipue in insulis ad ostiam Ne- wae fl, et in Fennia pr. Torneo; forma haec a Regelio in Turkestania lecta est. d. hybrid. (— C. livida X panicea) Uhlm., Botan. Oen- tralbl. XXX, 1887, 0.15, p. 2. In der Umgegend von Petersburg mit den Stammarten. (170) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 391 185. C. livida W. Fl. Lapp. p. 236. -- Anders. Uyper. p. 28, t. VII, n. 74. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 292. — Boott, Illustr. I] p. 78. t. 214, 215. — Uhlw., Centralbl. 1. c., p. 16. Hab.: In dem Nordgebiete von Ingrien, dem Karelischen Isthmus (Meinsh.). Wächst auch in Finnland, jedoch habe ich keine Exemplare gesehen. ’ Auf der Insel Sitcha sammelte sie Mertens. 186. C. ebracteata Trautv., Plantae Üzekanowskianae p. 125. — Glaberrima, radice caespitoso -fibrosa; culmis tenuissimis laevissimis, basi foliosis; foliis lineari-subulatis rectiusculis, adultis exeurvatis glaucescenti-viridibus planis culmo multo brevioribus; inflorescentia elongata fusco-ferruginea; spiculis pedunculatis, saepius 3, remotis lineari-oblongis, terminali mascula lineari-subelavata squamis fuseis, femineis tenuibus 5—12-floris laxiusculis exserte - peduneulatis erectiusculis: bracteis tubuloso-vaginantibus superne ex emarginatura brevius mucronulatis v. muticis, dorso subcostato - 3 - nervatis; perigy- niis ovato-ellipticis obtuse-trigonis glaberrimis, apice rostello fusco scarioso subexcurvato attenuato obsolete-nervatis, squa- mam orbiceulato-ovatam acutiusculam v. obtusam amplectentem fusco-scariosam longe superantibus. ©. pediformis var. rostrata Maxim., Fl. Amur. p. 310. Hab.: In Ost-Sibirien: in den Gegenden am Olenek (Czekan.), Amur, im Laubwalde bei Poddale (Maxim). Habituell hat die Pflanze wohl Aehnlichkeit mit einer C. pediformis, besonders in den durchsichtigen, langen Bracteenscheiden, ist aber des Fruchtbaues wegen in die Gruppe der Paniceen zu stellen. Die Utriculi sind voll- kommen kahl. Ihrer Form nach stellt sie eine sehr feine und schlanke C. panicea dar. 187. C. pedata Wahlbg.. Fl. Lappon. p. 239, t. 14 (haud bona). — Anders., Cyper. p. 27, t. VII, £.49. — Boott, Illustr. IV, p. 215. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 236. Hab.: Lappland (Fellmann), Gawrilowa (4A. @. Schrenk), Alpe Chibina (F. Nyland.), Virz-Varysch (4. @. Schrenk): Ost- Sibirien: Jenissei, Dudino (Fr. Schmid), Lena-Mündung (Üzekan. et Müller). (171) 392 K.Fr. Meinshausen. 13. Supinae. Inflorescentia contracta abbreviata, rarius interrupta remota. Spich 'mascula terminalis saepius longe eylindrica v. clavata; femineae globosae v. oblongo-ovatae. Bracteae foliaceae breves. Perigynia globosa turgida indurata nitida, brevissime rostellata, subcostato-nervata v. angulata. 188. C. supina Wahlbg., Acta Holm. 1803, p. 158. — Ledeh., Fl. Ross. IV,.p. 305. C. obesa’y. Boott, Illustr. »IV,-p. 161, t. 535. Hab.: Im südlichen Russland häufig: Poltawa, Jekate- rinoslaw (hb. Acad.), Charkow (Üzernajew), an der Wolga in den Steppen (Ledebour, Weidemann), Sarepta (Wunderlich), Shitomir (Golde), Manitsch (Pabo); Kaukasus: in Armenien (©. Koch); in campis siceis versus pag. Sivirs (©. A. Mey. 1830) *): Ural, Guberlinsk (Lessing): desertis Trans-Ural (El. Borsezow), Buchtarminsk (Fl. Alt); Songorien (Karel. et Kiril., Exped. Schrenk). Var. costata. Robustior strietior, foliis longioribus. Peri- gynia majora lutescentia nitida. C. costata Turcz. 1828 (ex plant.). — C.aprica Turez. 1833 (ex plant.). Hab.: Ost-Sibirien, Transbaikalien bei Kiachta (Zurezan.), Kirensk an der Lena (Stubendorff), Kulskija Wodi (Maack), Minussinsk (Martianow). 189. C. obesa All. Fl. Pedemont. n. 2330. C. conglobata Kıt. Spee. IV, p. 281. C. nitida $. Trevir. in Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 306. C. borotalicola Agl. (ex plant.). Hab.: In den Bergländern Tauriens (Pallas, Steven); Kaukasus: Ossetien -Lars (Brotherus), Tiflis (Owerin, Rup- recht), Maschuka (Meyer), Helenendorf (Kolenati n. 2648). Bergländer des Songorenlandes (Lehmann, Schrenk, ®) Die in Bossier, Fl. Orient. t. V, p. 415. unter C. supina angegebenen im Kaukasus von Ruprecht gefundenen Exemplare er- weisen sich, nach den in unserem Herbarium vorliegenden Original-Exem- plaren des Sammlers, als zu €. rupestrisAÄll.! gehörig, und bleibt ©. supina daher nur eine Pflanze der flachen oder wenig hügeligen Steppen und fehlt im Gebirgslande des Kaukasus. (1:72) |— iu Die Cyperaceen der Flora Russlands. 393 Karel. et Kiril),, Turkestan (4. Regel), Urgut-Tass (V. Rus- sow); Altai (Fl. Alt.). 190. €. orientalis sp. n. — Radice stolonifero-repente; cul- mis pluribus, basi dense-caespitosis rudimentisque folio- rum cinereo-fuseis tectis 8—10 poll. gracilibus subcurvatulis rigidiusculis acute-triquetris inferne foliatis; foliis lineari- acuminato-attenuatis carinatis marginibus reflexis culmo .bre- vioribus; spieulis 4—6, imis remotioribus brevibus peduneu- latis, terminali mascula oblonga subelavata, saepe basi femi- neis paucis; femineis minoribus ovatis rarius oblongis, supe- rioribus minoribus 5—10-floris atrofuseis subinde apice mas- eulis; bracteis foliaceis, infima lineari-subulata saepe culmo longior: perigyniis ovatis turgidis nervatis marginibus acute- costatis, rostro calloso parum constrieto ore profunde biden- tato, squama ovata acuminato-attenuata atropurpurea bre- vioribus. Hab.: Turkestan: Sarawschan (V. Russow), Mongötö, 10 bis 1100° hoch, d. 4 Jul., und in den Bergen Tschimgan am Tschirtschik, 6--7000 ’ hoch, d. 21 Jul. 1881 (4. Regel). Sie gehört allen ihren Merkmalen, namentlich dem Baue ihrer Früchtchen nach, in diese Gruppe und steht verwandt- schaftlich ©. conglobata am nächsten, unterscheidet sich aber von dieser durch die Form und Anheftung der Frücht- chen in den Aehrchen, wie auch durch die langen feinen über- ragenden Bracteen. Habituell, namentlich der dunklen, schwärz- lichen Aehrchen wegen könnte sie leicht für eine feine schlanke C. nutans gehalten werden, aber der Schnabel der Utrieuli ist anders gebildet. 14. @Globulares. Inflorescentia brevis approximata, rarissime remota, «@ spieulis paueis globosis v. oblongis. Bracteae rarius foliaceae, vaginatae v. evaginatae. Perigynia reticulata v. globoso-ovata, fere semper pubigera, basi breviter attenuata subsessilia, rostro brevissimo recto. 191. C. Grioletii Roem. et Schult. Schkuhr, Caric. 2, p. 76, t. 209. — Boott, Ilustr. IV, p. 209. — Kunth, Enum. Il, p. +41. ©. tomentosa 0. A. Mey., Verzeichn. Cauc.-Casp. p. 31, n. 192 (non Linn.). (173) 394 K.Fr. Meinshausen. C. Hohenackeriana ©. A. Mey. (ex plant.)). Hab.: Kaukasus, in den bewaldeten Bergen Lenkoran (©. A. Mey., Hohenacker). Auf der Reise durch Carthalinien, Imeretien und Mingrelien von Dr. Lagowsky gesammelt. Die Art ist durch die entfernten Aehrchen und die langen überragenden und langscheidigen Bracteen, wie auch durch die weichwollige weisse Bekleidung der Utrieuli ausser anderen Eigenthümlichkeiten von C. tomentosa sehr verschieden. Treviranus scheint sie nicht gesehen und in Ledeb. Fl. Ross. unter seine ©. tomentosa gemischt zu haben, da auch für C.tomentosa der Standort Lenkoran fehlt. 192. C. mandshurica sp. n. — Radice repente-stolonifera ; eulmis pedalibus validiuseulis rigidis triquetris scabris usque ad medium remotiuseule foliatis: foliis latiuseulis planis albido- viridibus eulmo multo brevioribus, inferioribus sensim bre- vioribus confertioribus basi squamaeformibus fusco-purpureis; spieulis sub + erectis, contiguis infima subinde remota, termi- nali maseula oblongo-eylindrica majuscula fulva, reliquis femi- neis ovato-oblongis densifloris ima remotiuseula breviter-pedun- culata; bracteis foliaceis evaginatis, infima lineari acute-cari- nata complicata basi dilatato-aurieulato-ampleetente culmo paulo brevior acuta strieta; perigyniis sparse pilosis, ovato- subglobosis, rostello longiusculo attenuato ore hyalino sub- bilobo, 3—5 nervatis, squamam ovato-lanceclatam v. euspi- datam albido-hyalinam carinatam, subaequantibus. Hab.: Ost-Sibirien, in Laubwäldern bei Li-Fudin im Ussurilande, d. 20. Mai, und am Wai-Fudin auf Wiesen, an erhebenen trockenen Stellen, d. 13. Juni 1860 (Maximowiez, Iter secundum). Habituell hat die Pflanze mit grossen und sehr starken Exemplaren der C. tomentosa grosse Aehnlichkeit, sie ist aber stets viel kräftiger und weniger beblättert und hat meist 3 weibliche Aehrchen (bei ©. tomentosa nur 1 oder 2), be- sonders aber unterscheiden sie von verwandten Arten die Früchtehen, die gewöhnlich mit 3 starken Nerven versehen sind und der längere Schnabel (Eigenschaften, welche bei ©. tomen- tosa fehlen), auch ist die Behaarung loser und weicher. Mit den anderen Arten unserer Flora kann sie nicht verwechselt (174) Die Gyperaceen der Flora Russlands. 395 werden; der ©. RiehardsoniR. Br, nach der Abbildung in Boott, Illustr. t. 298, ist sie ähnlich, stimmt aber (p. 100) mit der Beschreibung ganz und gar nicht überein. 193. C. tomentosa L. Mant. I, p. 123. — Anders., Cyper. p. 31, t. VOL £. 80. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 303. Hab.: Im europäischen Russland geht die Nordgrenze über Oesel (Klinge) und Witebsk (©. A. Mey.), weiter nach Süden wird die Pflanze häufiger: Mohilew (Downar), Shitomir (Golde), Nowgorod-Sewersk (Mertens fil.), Sergijewsk (Pabo, Claus), Charkow (Czernajew), Taurien (Pallas, Uzernajew, Steven). Ciskaukasien, Stawropol (Hoefft); im Kaukasus, Kassaut (herb. 0. A. Mey.), Pjatigorsk (Owerin), Ossetien (Brotherus), Salatavia (Owerin), Georgien (Wilhelms). In Asien scheint sie zu fehlen, obwohl ein paar sehr zweifelhafte und sehr junge Exemplare mir vorlagen, das eine aus Minussinsk von Martianow, das andere von der Angara 1868 von Üzekanowsky gesammelt. 194. C. subumbellata sp. n. — Radice dense- caespitosa; culmis rigidis suleatis acute-triquetris scabriuseulis, basi dense foliosis; foliis basi lata sursum sensim longe acuminato-atte- nuatis planis acute-carinatis marginibus reflexis strictis pallide einereo-viridibus eulmum subaequantibus; spiculis saepius 5 ovato-elliptieis ferrugineis, terminali mascula brevissime pedun- culata erecta, femineis summis masculae congestis exserte pedunculatis, infima remota, saepe. subradicalis longe-pedun- culata; bracteis foliaceis vagina subtunicata sursum valde ampliata longitudine spieulae; perigyniis trigono-subglobosis basi brevi stipitata apice breviter attenuatis ore oblique trun- cato, utrinque marginibus evanescente costato-nervatis, Squa- mam ovatam acuminatam v. cuspidatam purpureo-ferrugineam, nervo medio viridi, subaequantibus v. brevioribus. C. pediformis var. Fr. Schmidt ex plant. Hab.: Insel Sachalin, bei Du&, d. 20. Mai 1860 (Fr. Schm.). Die Art ist durch kurzen Wuchs und kräftige Gestalt ausgezeichnet und hat flüchtige Aehnlichkeit mit der Abbildung t. 292, welehe Boott in seinen Illustrationen von €. um- bellata giebt. Mit der Pflanze im Herbarium hat sie gar nichts gemein und stimmt auch ebenso wenig mit der Beschrei- (175) 396 K.Fr. Meinshausen. bung überein. Sehr eigenthümlich verhalten sich bei unseren Exemplaren die untersten fast aus der Wurzel hervortretenden langgestielten Aehrchen, an denen die untersten Blüthen- schüppchen immer die grössten, nach oben im Aehrchen stets kleiner werden, jedoch lebhafter gefärbt erscheinen. 195. C. sabinensis Less. Kunth, Enum. Il, p. 440. — Trautv., Plant. Sikir.: orient. („Aeta-H. P.“* V, 1877, p- 128): Radice dense-caespitosa fibrosa; culmis tenuibus gracili- bus 10—12 poll., trigono-teretibus laevissimis basi foliosis; foliis linearibus planis carinatis rigidiusculis culmo brevio- ribus, laete viridibus: spiculis 2—-4 obovatis v. globosis pallide- ferrugineo-cinereis, terminali mascula subelavata pedunculata, reliquis femineis exserte-pedunculatis, suprema saepius mascu- lae approximata, ima nonnunguam valde remota tune longius pedunculata; bracteis foliaceis, subulatis, infima saepe longius vaginata; perigyniis elliptieis v. globoso-triquetris breviter- stipitatis, apice brevius conico vix oblique rostratis subbiden- tatis, nervatis hispido-puberulis, squamam obovatam acutam v. acuminatam dilute-fulvam nervo medio viridi marginibus albo- hyalinis demum omnino hyalinam, subaequantibus v. longioribus. C. pediformis v. rostrata Fr. Schmidt (ex plant. Burejanis). ©. pediformis v. pedunculata Fr. Schmidt (ex plant. Sacha- linensibus). C. sabinensis Lessing (ex spec. in herb. Acad. Petrop., pro parte). ©. praecox @Glehn (ex plant. Czekanowskianis). Hab.: In Ost-Sibirien, Kultuk (Turez. 1828), Olenek und Angara (Ozekan. 1868 und 1875), Amur (Maack), Kamtschatka (Mertens, Chamisso), Sachalin, Truotoga (Fr. Schmidt 1861), Duö (Augustinowicz). Ich vermuthe, dass hierher auch die Exemplare gehören könnten, welche in Franchet et Savatier, Enum. Pl. Japonicae als C. montana 3. oxyandra beschrieben ist. Eine Form gehört ebenfalls hierher, welche „forma minor — humilior, rigidior, foliis numerosioribus multo latioribus* Fr. Schmidt 1866 im Jenissei-Gebiete bei Dudino sammelte und sie als C. pediformis var. caespitosa bestimmte. In der Gestalt und mehreren anderen Eigenthümlich- keiten kommt sie der folgenden Art sehr nahe, ist aber von (176) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 397 dieser durch ihre gestielten und anders geformten weicheren Utrieuli und durch die meist sehr kleinen, namentlich durch das männliche gipfelständige Aehrchen sehr verschieden. 196. C. polyrrhiza Wallr. Sched. crit. p. 492. — Radice dense caespitosa fibrosa; culmis pedalibus gracilibus acutangulis sae- pius scabris basi foliosis undique rudimentis foliorum fusco- ferrugineis fibroso-laceris dense tectis; foliis linearibus lon- gissimis erectis pallide - viridibus: spieulis 2—4 densifloris oblongis approximatis, terminali mascula majore oblonga, reli- quis femineis sessilibus v. ima exserte-pedunculata; bracteis brevibus basi breviter submembranaceo-vaginatis; perigyniis ovatis triquetris pilosis, rostro brevi eylindrico emarginato bidentato leviter nervatis, squama castaneo-fusca nervo medio pallido, obovata obtusa v. acuminata, longioribus v. sub- aequantibus. C. longifolia Host, Gram. 4, t. 85. GC. umbrosa Host. Hab.: Archangelsk (Boguslaw), Gub. Moskau (Petunmni- kow), Shitomir (Golde), Mohilew (Downar). Im Kaukasus sind von Ruprecht in Chewsuria, Pschavia, Tindal und Daghestan sehr verkümmerte und schlecht entwickelte Individuen dieser Art gesammelt worden, die Boissier in seiner Flora Orientalis V,p.411, als neue Art ©. Huetiana Boiss. beschrieben hat. 197. C. praecox Jacg., Fl. Austr. V, p. 25, t. 446. — Anders., Cyper. p. 29, t. VII, f. 84. — Ledeb. Fl. Ross. IV, p. 301. Hab.: Ingrien (Fl. Ingr.), Estland, Ins. Dagoe (Winkler), Livland - Jurjew (©. A. Mey.), Witebsk (C. A. Mey.), Charkow (Czernajew), Shitomir (Golde), Kursk (Lindemann), Mohilew (Downar, Paho), Jelisawetgrad (Lindemann). Kaukasus: El- borus (C. A. Mey.), Kasbek, Ossetien, Carthalinien (Brotherus), Wladikawkas und Tiflis, Daghestan, Alagir, Iberien (Arupreeht, Owerin), Armenien (CO. Koch). Ural, Slatoust (Nesterowsky), Altai, Barnaul (Fl. Alt.), Sibirien (hb. Steller). Die Art ist durch die glatten Sprossen des Rhizoms, auch dureh die grünen Halme und Blätter, namentlich aber durch die scheidenlosen Bracteen und die verbreiterten braunen Aehrchen von C. polyrrhiza verschieden. 198. C. montana L. Spec. plant.’ n. 1385. — Anders., Oyper p. 29, t. VIL f. 85. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 301. (LK) 398 K. Fr. Meinshausen. Hab.: Livland-Jurjew (C.A. Mey.), Estland, Reval (Russow), Moskau, an den Ufern der Oka (Petunnikow), Now- gorod-Sewersk (Mertens), Kursk (Hoefft), Shitomir (Golde), Orel (Gruner), Simbirsk (Wesenmeier): Kaukasus - Tiflis (Owerin); Ural, Slatoust (Nesterowsky). Die unter dem Namen ©. collina Will. im Herbarium sich findende Pflanze ist nur eine blassere Standortsform mit wenig breiteren Blättern, sonst aber von der Art nicht ver- schieden. 199. C. amblyolepis Trautv., Fl. Ochot. in Middend. Reisen p. 99. Radice dense caespitosa, stolonifera; culmis 5—7 poll. sub- teretibus plus minus scabris, gracilibus debilibus, inferne foliosiss rudimentis foliorum mareidiis undique tectis; foliis linearibus planis longis culmo brevioribus; spieulis 3, atropur- pureis sessilibus, terminali mascula lineari-oblonga acuta, reli- quis femineis globosis pauci (3—6)-floris; bracteis squamae- formibus evaginatis: perigyniis dense albo-tomentosis sub- elobosis, apice rostro obtuso brevi atropurpureo ore hyalino enıarginato, enerviis stipitatis, squama ovata acuta atropur- purea, nervo medio viridi, vix longioribus. Hab.: Ost-Sibirien, in den Berggegenden an der Tun- euska (Üzekanowsky), Wilui (Maack), Udskoi (Exped. Middend.), Amgun, Bureja (Fr. Schmidt), Amur (Fr. Sehmidt, Glehn), Man- dshuria austr. orient. (Maxim., Iter II), Sibirien (Steller ex hb. Acad.), Kamtschatka (Eschscholtz), Koraginsk (Mertens). Der €. montanaL. ist sie in ihrer Gestalt ähnlich, aber von dieser durch ihre dreikantig-kugligen, mit kurzem eylindrischem Rostrum gekrönten (nicht kugligen und in das kurze Rostrum verschmälerten) Früchtchen verschieden, ebenso von C.pensylvanica Lam. und ©. marginata Mhlbg,, welche beide stets sehr lange Rostra haben. 200. €. chloroleuca sp. n. —- Radice caespitosa-stolonifera culmis basi dense foliosis fulvo-ferrugineis, flliformibus, tere- tibus scabris 5—6 poll. erectis, inferne foliis paueis brevibus; foliis linearibus apice longe-attenuatis acuminatis rectis culmo brevioribus pallide viridibus; spieulis 2—3 purpurascenti- viridibus, terminali mascula lineari-subelavata, femineis 1—2 sessilibus subglobosis paucifloris, suprema basi masculae con- esta, infima plus minus discreta: bracteis basi auriculato- (178) “ Die Cyperaceen der Flora Russlands, 399 dilatatis atropurpureis apice subulato-foliaceis, infima spieulam superante; perigynis globosis acute-triquetris abrupte breviter conieco-rostellatis viridi-Ferrugineis pubescentibus enerviis ore membranaceo integro v. subbidentato, syquamam oblongo-ovatam fusco-purpuream marginibus albo-hyalinis nervo medio pallido, subaequantibus. C. mucronata Turez. (ex plant.). Zedeb., Fl. Ross. IV, p. 308! Hab.: Ost-Sibirien, Tunka 1832 (Turcz.), Kulskije Wodi (Maack), Irkutsk, am Jenissei und an der Angara 1868 und (Ozekanowsky 1875), am Amur (Maxim., Iter secund.), ebenso am Amur (Fr. Schmidt, Radde). Die Art gleicht habituell der vorhergehenden, ebenso in der Farbe der C. amgunensis Fr. Schm., ven beiden ist sie aber durch die Früchtchen und deren Rostrum verschieden. Sie scheint im nördlichen Ost-Asien sehr verbreitet zu sein, ist vielfach übersehen worden und findet sich ausserdem unter mannigfaltigen Namen in unseren Herbarien. Lessing hatte sie mit seiner ©. sajanensis vereinigt, von der sie durch das sehr kurze männliche Aehrchen sich auffallend unterscheidet. 201. C. globularis L. Spec. plant. n. 1385. — Anders., Cyper. p. 80, t. VIN, f. 81. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 304. Hab.: Lappland, Finnland, Samojedenland (Sehrenk), Ingrien (Fl. Ingr.), Estland, Livland, Ural - Iremel (Lessing). Ost-Sibirien (@mel.), Tunguska (Ozekanowsky), Chamar (Turez.), Sajanische Gebirge (Lessing), Jenissei (Maack), Amur (Maxim.), Amgun (Fr. Schmidt), Sachalin (Fr. Schmidt, @Glehn, Augusti- nowicz), Insel Koraginsk (Mertens). 202. C. pilulifera L. Spec. plant. n. 1388. — Anders., Gyper. p. 30, t. VII, f. 82. — Boott, Ilustr. III, p. 96, t. 283.— Ledeb,, Fl. Ross. IV, p. 302. Hab.: Nur im nördlichen europäischen Russland mit sehr beschränkten Verbreitungsbezirken, stellenweise oft aber auch sehr gemein: Finnland, Ingrien, Estland, Livland, Kur- land und Witebsk; weitere Belege und Nachrichten fehlen. 203. C. amgunensis Fr. Schmidt, Reisen, p. 69, t. 1. — Radice prolifero-repente dense caespitosa; eulmis filiformibus 6—12 poll. triquetris plus minus 'scabris basi foliosis externis mor- tuis cinereo - fuscescentis; foliis anguste -linearibus strictis albido-viridibus culmo brevioribus: spieulis plerumque 3, capi- (179) 5 . +00 K.Fr. Meinshausen. tato-congestis, terminali mascula abbreviata cuneata ferruginea demum pallida, reliquis femineis saepius 2 globosis sessilibus pauci (3—6) - floris; bracteis aurieulato-ampleetentibus subseta- ceis spieula vix longioribus; perigyniis ovato - globosis sub- trigonis, basi breviter-attenuatis apice in rostrum brevem cylindrieum produetis nervosis cano-pubescentibus (rostrum dimidium perigyni fere aequans, ore brevissime-bilobo), squa- mam ovatam acutam v. acuminatam fulvidam nervo medio albido, marginibus albo-hyalinis, subaequantibus. Hab.: Ost-Sibirien, Gegenden am Flusse Angara (Üze- kanowsky 1868), am Amgun (Fr. Schmidt). Die Art ähnelt der amerikanichen C. Emmonsii De w., ist aber durch die Utrieuli leicht zu unterscheiden. 204. C. ericetorum Poll. Hist. plant. Il, p. 580. — Anders., Cyper. p. 30, t. VII, f. 83. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 303. Hab.: Im nördlichen Theile des europäischen wie auch asiatischen Russlands eine oft sehr gemeine Pflanze auf Sand- boden: im Samojedenlande (4A. Schrenk), Lappland, Finnland, Archangelsk, im nördlichen Ural, in Ingrien (sehr gemein), Estland, Livland, Twer, Wilna, Moskau, Shitomir, Mohilew, Warschau, Kursk, Jelisawetgrad (von allen diesen Fundorten liegen, zum Theil von vielen Sammlern, zahlreiche Belege in unseren Herbarien). Weiter südlich scheint sie zu fehlen oder doch nur sehr selten vorzukommen. In Asien ist sie erst wieder im nördlichen Altai (Fl. Alt.); für Sibirien nennt sie Steller, Jenissei (Ozekanowsky, Stubendorff), Irkutsk (Turezan., Maack), Werchne-Udinsk (Sedakow, Maack), an der Tunguska (Uzekanowsky 1873). 205. C. melanocarpa Cham. Trautv., Fl. Taimyr. p. 21. — Ledeb., Fl. Ross. IV. p. 302. C. brachyphylla et C. ornata Turez., Fl. Baie.-Dahur. II. 2, p. 281, 282. Hab.: Ost-Sibirien, von S$teller Exemplare in unserem Herbarium stimmen vollständig überein. Jenissei (Fr. Schmidt), Dahurien, auf der Alpe Kawokta und Marchon (Turczan.), Tunguska (Üzekan. 1873), ebenso vom Olenek 1874, Wilui (Maack), Taimyr (Middendorff), Insel St. Laurenz (Chamisso). C. melanocarpa Cham. ist vielleicht nur eine nor- dische Abart von C. eriecetorum; sie unterscheidet sich (150) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 401 von dieser durch Kleinheit und Feinheit; die Utrieuli sind halb so gross, meist sehr dunkel, oft schwarz; gewöhnlich wächst sie sehr dicht und rasig und nur selten mit seitlichen Sprossen. 15. Digitalinae. Inflorescentia saepius interrupta, elongata, rarius approxi- mata v. congesta. Bracteae ampliato-vaginatae, brachyphyllae rarissime foliaceae. , Perigynia plus minus trigona obovato- globosa basi spongiose dilatato-stipitata, apice rostro brevis- simo saepissime excurvato. 206. C. ornithopoda W. Spec. plant. IV, p. 255. — Anders,, Cyper. p. 28, t. VI, f. 87. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 290. Hab.: Europa: Ingrien (Fl. Ingr.), Estland, Insel Dagoe (Winkler), Livland (C©.A.Mey.), Kurland (Lindemann): Kau- kasus: Kaischaur (Ruprecht). Aus Asien fehlen bis jetzt alle Nachrichten. 207. C. digitata L. Spec. plant. n. 1383. — Anders., Uyper. p- 28, t. VII, f. 88. — Ledeb., Fl. Ross. IV, r. 289. ‚ Hab.: Im ganzen europäischen Russland, doch meist unbewaldete Gegenden, namentlich Steppenländer meidend, von dem 62. Gr. n. Br. etwa bis in die kaukasischen Gebirgs- länder häufig. Ladoga (Ruprecht), Ingrien (Fl. Ingr.), Estland, Insel Dagoe (Winkler), Livland (©. A. Mey.), Twer (Puparew) Witebsk (C. A. Mey.), Mohilew (Downar), Charkow (Ozernajew), Moskau (Annenkow), Woronesh (Gruner), Warschau (Szubert). Shitomir (Golde), Nowgorod-Sewersk (Mertens fil.), Kaukasus: Stawropol (©. A. Mey., Hoefft), (Georgien (Wilhelms), Transkau- kasien (Kolenati, n. 1359), Tiflis (Ruprecht, Owerin), Imeretien (Eichwald). Ossetien (Brotherus); Ural (Nesterowsky). In Asien bisher nicht bekannt, findet sie sich in Man- dshurien in einer sehr blassen Form: — 2. pallida. Inflorescentia gracilior, pallidior; iloribus laxioribus squamisque tenuioribus marginibus laete olivaceis. Hab.: Mandshurien, auftrockenen Waldstellen im oberen Laufe des Li-Fudin, von Maximowiez (lter secund. 1860) in zahlreichen, durch ihre Farbe sehr auffällig, sonst nicht ver- schiedenen Exemplaren gesammelt. „Ipyası Hmirep. CII6. Bor, Cana“. tr. XVII. 2] (181) 402 K.Fr. Meinshausen. 208. C. humilis Leyss. Fl. Holl. p. 175. — Ledeb., Fl. Ross. IV, p: 259. Hab.: Nur im südlichen europäischen Russland und zwar: Shitomir (Golde), Alexejewsk am Don (Pabo), Charkow (Czernajew); Tiflis (Owerin), Iberien (Ruprecht). 209. C. floribunda sp. n. — Rhizoma dense caespitosum, fasciculis brevibus tenuibus atrofuseis; culmis filiformibus acute - triquetris scabris rarius laevibus, basi foliosis; foliis linearibus acuminatis glaucescentibus longiuseulis rigidiuseulis culmo dimidio brevioribus; spiculis 3—5 purpurascentibus, terminali mascula minima oblongo -lineari, sub S8-flora, femineis ovatis, inferioribus remotis exserte - pedunculatis; bracteis brachyphyllis vaginaeformibus, lamina lanceolata, a latere purpurascente pietis tubi dimidii longitudine; peri- eyniis obovato-triquetris, apice obtuso, rostello minimo obliquo coronatıs evanescente-pilosis, basi latiusceule spongioso-stipitatis, squama lanceolata acuminata v. obtusa mucronulata purpurea, nervo medio pallido, marginibus plus minus late albo-hyalinis, subdimidio brevioribus. ' C. pediformis C.A. Mey. var. floribunda Korsk. („Acta H. P.“ XII, p. 409). Hab.: Ost-Sibirien: Werchne-Udinsk (Maack 1865). Irkutsk (Üzekan.), Amur (Radde, Maack), im Ussuri-lande (Palezewsky). Von @Gmelin Fl. Sibirica n. 73, mit der Notiz: „CO. saxatili affinis“ — liegen in unserem Herbarium Exemplare, die zu dieser Art gehören. Von ©. pediformis ©. A.Mey., wie überhaupt von den 4 letzten Arten, welche grosse Verwandtschaft mit einander haben, unterscheiden sie sich durch den kurzen rasenartigen Wuchs und durch die viel feineren, längeren und schwächeren Halme und Blätter und durch die, namentlich bei gut ent- wickelten Individuen, zahlreicheren Aehrchen mit den abste- henden langen zugespitzten Blüthenschüppchen (letztere auch bei C. rhizopoda und C. macroura). 210. C. pediformis €. A. Mey., Cyper. nov. p. 219, t. 10. — Ledeb., Fl. Alt. IV, p. 225! Rhizoma crassum dense-caespitosum sublignosum; culmis 5—12 poll., acute-angulatis scabris v. laevibus rigidis basi folio- sis vaginisque foliorum marecidiis fuseis densius tectis; foliis (182) Die Gyperaceen der Flora Russlands. 403 linearibus longe-acuminatis planis glauco-viridibus; inflores- centia plus minus longa pallide castanea, e spieulis 3—4 oblongo-eylindrieis, terminali mascula minima brevi laxiflora, squamis anguste-oblongis saepius convolutis, reliquis femineis, suprema saepe masculae approximata, reliquis v. ommibus remotius exserte (praesertim infima longius) podunculatis; brac- teis brachyphyllis vaginantibus saepius pallide-viridibus, apice a dorso castaneis marginibus albo-hyalinis demum omnibus pallidis v. albidis; perigynis obovatis obtuse-triquetris, late spongiose stipitatis, apice obtuso rostello brevissime-exeurvato, plus minus elevatim nervatis, squama obovata obtusa apice acutiuscula v. abrupte acuminata rubro-castanea, carina albida marginibus late albo-hyalinis, brevioribus v. paulo longioribus. Hab.: Bei Orenburg (Relig. Lehmann.), Altai, Buchtar- minsk (Fl. Alt.), Songoria, Tarbagatai (Exped. Schrenk), Tur- kestan, Naryngol und mittlerem Taldy (A. Regel). — ß. pellueida: humilis, spiculis fem. 2, floribus pau- cioribus confertioribus pallidis, squamis interdum perigynio paulo longioribus acuminatis. C. Kirilowii Zurez. Fl. Baical.-Dahur. II, 2, p. 275. C. pellueida et ©. amblocarpa Turez. (ex plantis). Hab.: Irkutsk (sub ©. pellucida), ebenso — in alpe Nuchu-Daban ad fontem Dshilgyn (Turezan. sub C. amblo- carpa), Schilka (Maxim., 1859), an den Quellen des Amgun (Fr. Schmidt), Chamanski-gori pr. Padun (Üzekanowsky 1868), Tarbagatai (Schrenk), Turkestan, am Ili-Flusse und an dem oberen Taldy (A. Regel). Die Art ist von C.A.Mey. l. c, wie auch später von Kunze in seinen Nachträgen zu Schkuhr'’s Riedgräsern p- 68, schon so ausführlich besprochen und in der Abbildung t. XVI, die buchtarminskische Pflanze darstellend, so trefflich gegeben, dass kaum noch etwas hinzuzufügen nöthig erscheint. 211. C. rhizodes Biytt, Enumer. pl. Christ. p. 66. — Anders., Cyper. p. 28, t: VII, £. 26, sub C. pediformis. — C. pedi- formis Hb. et Florae Ingricae p. 412, Hb. V, n. 710! Caespitosa, caespitibus plus minus longis sublignosis fusco-purpureis dense collectis; culmis tenuissimis longissimis debilibus nudis basi foliosis: foliis linearibus albido-viridibus longiuseulis erectis culmo pluries brevioribus; spieulis 3—4, (183) 25* 404 K. Fr. Meinshausen. terminali mascula brevissima cylindrica laxe pauciflora, femi- neis 2 rarius 3, linearibus longe exserte-peduneulatis purpureis laxifloris; bracteis brachyphyllis longe-vaginantibus sursum ampliatis, lamina brevi attenuata; perigyniis subpyriformibus trigonis basi longe lateque stipitatis, apice rostello brevissimo obliquo coronatis, obscure nervatis, piloso-puberulis, sguamam late-ovatam obtusam v. abrupte subulate-cuspidatam fusco- purpuream nervo viridi marginibus late-hyalinis, subaequantibus. Hab.: Ingrien (Fl. Ingr.), Perm, Njinsk (Teplouchow), Minussinsk (NMartianow), Kussunai? (Fr. Schmidt). Var. abbreviata. Caespites abbreviati tenues multiculmi. Hab.: Sergiewsk (Pabo), Irkutsk (Haupt), Tunguska (Czekan. 1873), Sibirien (Redowsky ex hb. Acad.), Amur, ad fontes Burejae (Fr. Schmidt), Mandshuria (Radde). Durch die dünnen, sehr verlängerten purpurbraunen, etwas holzigen aufrechten Rhizomäste und die starren, sie deckenden Blattreste, wie auch durch die langen, schlaffen, jüngeren Blätter und dünnen, langen, schwachen Halme, ist die Art von den anderen sehr ausgezeichnet. Die Rhizomver- zweigung bei der Varietät ist kürzer, aber sonst im Uebrigen mit der Art übereinstimmend. 212. C. macroura sp. n. — Rhizoma caespitosum, fascieulis | foliorum ruadimentis fuscis dense tectis; culmis filiformibus strietiusculis acute-triquetris laevibus basi foliosis:; foliis linea- ribus apice longe-acuminatis pallide-viridibus culmo brevio- ribus; spieulis 3 erectiusculis, terminali mascula maxima ellip- tica dense multiflora breviter pedunculata; squamis obovatis imis obtusis, summis acutis marginibus albo-hyalinis dense tectis; femineis semper 2 eylindrieis laxifloris, invicem remotis exserte - pedunculatis erectis; bracteis praesertim ima longe vaginata subfoliacea, lamina breviter attenuata; perigyniis sub- trigono-obovatis late stipitatis, apice obtuso brevissime rostel- lato puberulis obsolete - nervatis, squamam ovatam obtusam v. acuminatam purpuream nervo medio viridi marginibus albo- hyalinis, subaequantibus. Hab.: Sibirien, am Tobol (Haupt), Irkutsk (Maack, Wit- kowsky). Tunguska (Makiejew, 1866), Angara, Padun (Üzeka- nowsky, 1868), Minussinsk (Martianow). Addenda. Nonnullas species in manuscriptu Meinshauseni ommissas vel post mortem ejus editas (siqno + notatae sunt) et alias quasdam haud inutiles indicationes lector inveniet in operibus sequentibus. /. To.avde, llepennchp COCyANCTEIXB pacrenHii, Co6panH- HbIXb Bb 1884—1886 T. Bb OKPEeCTHOCTAXB T. OMCKA U JIesRa- INHXBb OJM3b HeTo TOCCeIoBp. („Seripta botanica“ 11, 1889, cTp. 102—103). | Carex Goldeana Meinsh. (ined.) nil aliud est nisi C. omskiana Meinsh. 2. Albow N., Prodromus florae Colchicae. („IpyAası Tudsmeeraro Boraumyecraro Cana“. Bemyckp I. Upmiosk. 1. Tucpsmep 1895): Pag. 247. Scirpus Holoschoenus L. 7. australis Koch. (Boissier, #1.-Or: V,2382): Circassia: Noworossijsk. — 248. $Seirpus lacuster L. 3. digynus Godr. (S. Tabernaemon- tani Gmel.) est Scirpus lacuster L. f. glauca Meinsh. — 248. Carex muricata L. var. divulsa Boott (C. divulsa Good. Boissier, Fl. Or. V, 403) vide p. 324. — 250. Carex maxima Scop. var. angustifolia Albow: „Foliis angustioribus, spiculis femineis 3 abbreviatis interdum apice masculis, spicula mascula terminali solitaria. An forma hybrida inter ©. maximam et C. glaucam?“ ab. Guria. (155) +06 ; K.Fr. Meinshausen. + — 251. C. latifolia Boiss. et Bal. „Radice stolonifera, eulmis elongatis foliosis, foliis late linearibus acutis margine scabridis, spica elongata spieulis tenuiter eylindrieis longis densiusculis superioribus binis vel solitaria maseulis sessilibus vel brevissime pedunculatis, caeteris (4-5) femineis supremis masculis approximatis interdum eis subeontiguis breviter peduneulatis vel sessilibus, mediis et infe- rioribus remotis longe-pedunculatis omnibus erectis, peduneulis gracilibus, bracteis longe-vaginatis foliosis spiculas superan- tibus, glumis lanceolatis dorso viridibus carinatis anguste membranaceo-marginatis, utrieulis glumis sublongioribus eis C. sylvaticae multo minoribus viridibus ovatis obtuse- triquetris in rostrum eis duplo triplove brevius lineari-cylindri- cum apice retusum abeuntibus. Utrieuli cum rostro 3—3'/2 mm. (in C. sylvatica 5—5!/2 mm.).“ Hab.: Abchasia, Mingrelia, Pontus Lazicus in regione alpina et subalpina. 252. Carex sp.n. (Sect. Legitimae Koch) „intermedia inter C. Mielichoferi Schk. et C. vaginata Tausch.“ Hab.: Mingrelia eirca 2000 m. — 252. Carex sp. n. „prope C. depauperatam, C. sempervirentem, C. fuliginosam etc. collocanda.“ Hab.: Abchasia in pascuis alpinis. 3. Kükenthal, Aufzählung der von Herrn Dr.V.F.Brothe- rus im Jahre 1896 in Turkestan gesammelten Cyperaceen. („Botanisches Centralblatt* LXXV Band, 1898, p. 107—109). Pag. 108. Carex stenophylla Wahlenb. var. planifolia Boiss. Kujuk ad viam publicam inter Taschkent et Aulie-Ata. „Diese, zuerst in Syrien festgestellte, Varietät verbindet die Carex stenophylla Wahlenbg. mit ©. divisa Hauds., oder noch besser mit C. ineurva Ligh.“ — 108. Carex stenophylia Wahlenb. var. curaica Kük. — C. curaica Kunth (vide p. 316). (186) Ds Die Cyperaceen der Flora Russlands. Addenda. 407 + — 108. Carex foetida Vill. — Terskei Alatau: Kokbulak ad fontes fl. Naryn in regione alpina. — 109. cCarex disticha Huds. (= Ü. intermedia Good.) var. compactior Kükenth.: „spiculis supremis et infimis apice masculis, mediis ex toto masculis, spica magis condensata: utrieulis brevioribus quam in typo.“ Alatau transiliensis: Kokdschon in valle fl. Kebin majoris. — 109. Carex älpina Sw. var. melanocephala (Turez.) — C. melanocephala Turecz. (vide p. 348). 4. Kükenthal G, Üarex orthostachys C.A.M. und ihr Verwandtschaftskreis. („Botanisches Centralblatt“, Band LXXVI, 1899): Pag. 90. Carex aristata R. Br. 3. glabra UVechtr. („Verhandl. Brand. botan. Ver.“ 1866, p. 103). Foliis, vaginis, utriculis glaberrimis. Hab.: Bei Charkow (Üzernajew), bei Jeletz (Herb. Univ. Moskau). — 92. Carex trichocarpa Muehlenb. 3. ortostachys Kükenthal = Carex orthostachys 0.A.Mey. in Ledeb. Fl. altaica IV, p. 231; Turezanınow, Fl. Baie.-Dahur. U, p. 283—284, excl. variet.; Trevir. in Ledeb. Fl. Ross. IV, p. 316. „Foliis glabris (rarius pilosulis); vaginis pilosis; spieulis masculis paucioribus (1—3) remotis; squamis lanceolatis aris- tatis; spiculis femineis totidem remotis; utrieulis glabris.*“ Hab.: Altai, Dahurien. — 92. Carex trichocarpa Muehlenb. y. imberbis Gray, Man. ed. V, p. 597. „Tota planta glaberrima exceptis solis vaginis in speciebus americanis scabris.“ Hab.: In Nordamerika; in Sibirien: Dahurien ad fl. An- gara (Turczan.), in sabulosis ad Argun (Turezan.). — 93. Carex trichocarpa Muehlenb. =. maxima Kükenth.; Carex orthostachys C.A.M. var. drymophila (Turez.), Regel, Tent. Fl. Ussur., p. 167 (1861). (187) 408 F.Fr. Meinshausen. „Culmo elato valido obtusangulo; spieulis maseulis longio- ribus minus remotis; femineis crassioribus subsessilibus. Utri- culis 10 mm. longis aeque atque foliis et vaginis glabris.“ Hab.: Auf Niederungen und am Rande sumpfiger Wal- dungen am unteren Ussuri oberhalb der Kii-Mündung und am Sungatschi (Maack). + — 94. Carex amurensis Kükenth. (C.orthostachys var. hirtaeformis Maxım., Prim. Fl. Amur, p. 316; C. ortho- stachys Fr. Schmidt, Fl. Sachal. p. 193 in „Mem. Acad. Petrop.“ Tonı. XI; C.aristata R.Br. var. hirtaeformis Franchet, Nouv. Arch. d’Hist. Nat., III Serie, Tom.X, fasc. 1, p. 883. 1898). Hab.: Am unteren und südlichen Amur in Laubwäldern, an Waldrändern und in Gebüschen häufig; am oberen Amur. An sandigen Flussufern durch die Insel Sachalin, Berge um Peking. — 95. Carex amurensis Kükenth. 5. abbreviata Kükenth. (C.hirta var.y. Trevor. in Ledeb. Fl. Ross. IV, p.319; C.hirta var. glabrata Turcz., Cat. Baic. Ne 1259). „Foliis omnibus latis et brevibus; spiculis abbreviatis 11/2—3 em. longis.“ Hab.: Dahurien, in umbrosis ad fl. Schilka (Turez.). — 95 Carex amurensis Kükenth. var. mandschurica Kükenth. (C. orthostachys var. genuina Maxim., Prim. Fl. Amur. p- 316; C. aristata var. genuina Franchetin „Nouv. Arch. d’Hist. Nat.“ III Serie, Tom. X, fase. 1,: p. 82. 1898). Vaginis subvillosis caeterum glabris. Hab.: Im nördlichen China in den Bergen nördlich von Peking etc. k — 96. Carex amurensis Kükenth. var. drymophila Turez. (Cat. Baic. N 1250; C.orthostachysvar.drymophila Maxıim.). „Spieulis 2—3 em. longis tenuibus; foliis, vaginis, utri- culis glabris, his nonnisi ad margines rostri scabridis, dentibus rostri brevibus.“* Hab.: Baikalien; prope Ajan; am südlichen Amur. 7 — 97. Carex Raddei Kükenth. Hab.: In der Mandshurei: ad fl. Amur inter Ust-Stre- lotschnaja et ostia fl. Dsaja; Montes Burejae (Radde). (188) Die Cyperaceen der Flora Russlands. Addenda. 409 — 97. Zum Schluss seiner Arbeit giebt der Verfasser eine kurze tabellarische Uebersicht: I. Utrieulis submembranaceis abrupte rostratis, 1. C. amurensis Kük. II. Utrieulis subeoriaceis sensim rostratis. a. Utrieulis lanceolato-conieis, laxiuscule circa rhachin dispositis, ceulmo tenui flaceido. 2. €. Raddei Kük. Utriculis ovato conieis + dense dispositis, culmo valido erecto: b. Spieulis tenuibus minus densis, utrieulis textura firma, den- tibus rostri brevibus rigidis, culmo basi vix incrassato. 3. €. trichocarpa Muehlenb. Spieulis erassis densifloris, utrieulis textura minus firma, den- tibus rostri longis tenuibus reflexo-patulis, culmo basi valde incrassato. 4. C. aristata R. Br. 5. Lipsky W., Novitates Florae Caucasi. („Acta Horti Petrop.“ Tom. XIII, 1894): + Pag. 346—347. Carex colchica (C. ligerica) Gay, De Cari- cibus quibustam. („Ann. Se. nat.“ II ser. 10 t., p. 303: C. col- chica Gay; p. 360: C. ligerica Gay). „Species, quae omnino ©. Jigericae Gay (Ö.pseudo- arenariae Kehb.) congruit, late per Rossiam australem dis- persa est a Danubio (in Bessarabia) usque ad Volgam; in Cau- caso quoque a me in arenosis maritimis Ponti et Caspii reperta est, — specimina omnino non differentia ab aliis e Rossia australi et ex aliis provineiis Europae.“ „Igitur a proxima specie C. Schreberi Schk. differt hisce notis. Planta robustior et crassior; spica crassior longior et saepe laxior, utriculi majores magis elongati et apice alis binis denticulatis instructi, ideoque utrieuli formae parum diversae.“ 6. /Iuncziü B., Dıopa Rapkasa, 1899. (Lipsky W., Flora Caucasi): + Pag. 476. Carex vulpinoides Michx. (.Boiss., Fl. Or. V, p. 402; Boott, I. III, p. 125, tab. 403—409). Caucasus. (189) 410 K.Fr. Meinshausen. + — 476, Carex diandra Roth. (Trautv. in „Acta Horti Petrop.“ II, p. 894). Armenia. + — 477. Carex gynobasis Vill. (Boiss., Fl. Or. V, p. 409). Transcaucasia. + — 478. Carex laevigata Sm. (Boiss., Fl. Or. V, p. 427). Anapa, Noworossijsk. + — 473. Cyperus tremulus Poir. (Dorss., Fl. Or. V, p. 360). Grusia. ; f 7. Scheuts N. %., Plantae vasculares Jeniseenses. Stock- holm, 1887: Pag. 173. Carex Dawalliana Smith. 3. pallida Christ. Squamis et utrieulis pallidis. Hab.: Regio subarctica 25 leucas (BepcTp) PuUpre Troitskij monastir ad Nischnje Tunguska, Plachino. — 174. Carex incurva Lightf. 3. setina Christ. „Differt a typo foliis tenuissimis (non juncifoliis) numerosis setaceis et angus- tissimis, radice dense caespitosa (fere nardina), stolonibus pro- eurrentibus et remotis, uti videtur, destituta, utriculo minore, capitulis minutis aterrimis; utrieulus praeter colorem et dimen- sionem similis typo“ (Christ.). Hab.: Regio arctica, Tolstoi nos ad ripam Jeniseae. — 174. Carex chordorhiza L. . gynocrates Anet. (non Wormsk.). „Haec varietas est forma tenuis submonostachya C. chor- dorhizae, teste Christ. ©.gynocrates Wormskj. vera est longe alia eaque teste Drejero distincta species.“ Hab.: Regio arctica, ad fl. Mesenkin, in Nikandrev- skoj ostrov. — 175. Carex canescens L. 3. subloliacea Laestad. = C. lap- ponica O.F.Lang in „Linnaea“ XXIV. Ad Jenisean (vide supra p. 329). — 176. Carex Schreberi Schrank = ©. brizoides Wımm., a“. campestris Wimm. (Ledeb., Fl. Ross. IV, p. 284, teste Christ.) (190) Die Cyperaceen der Flora Russlands. Addenda. 411 — 176. Carex alba Scop. (J.edeb., Fl. Ross. IV. p. 288). Duae formae lectae, quarum altera foliis setaceis C. ebur- neae Boott (Amer. boreal.) similis, sed recedens utrieulis majo- ribus typi: regio subarctica ad rupes calcareas prope ostium fl. Nischnje Tungusca; altera forma omnino typo Europae mediae similis: regio subarctica, ad Plachino. — 177. Carex panicea L. ?. pelia Lang. Cfr. Blytt, Norges Fl. I, p. 235, sub nomine C. Langii Steudel. Hab.: Regio subarctica: 9 Leucas supra Plachino; aretica: Dudino. (Christ determ., qui eam aestimat formam depaupe- ratam borealem). — 177. Carex Arnelli Christ sp. nova in litt. (vide supra p. 363). Hab.: Regio montana: inter Krasnojarsk et Jenisseisk (Arnell.); regio silvatica: Vorogova. + — 178. Carex Brenneri Christ. sp. nova (in litt.). „Carex e grege Caricis praecocis Jacq. sed optime diversa. Spica mascula solitaria brevi pallida longe pedunculata; spieis femineis 1 ad 3, duabus approximatis, tertia infima remota (6 cent. infra spicas supernas) pedunculatis suprema subsessili; bracteis haud dilatatis nec cordiformibus, angustissimis pallidis nec brunneis, suprema amplexicauli, media et infima bene vagt- nantibus (vagina 1 ad 1'/2 cent. longa) decussatis, rarius setaceo elongatis. Spicis femineis elongato-ovatis, istis Ö.praecocis minoribus et angustioribus; stigmatibus 3, utriculis illis C. praecocis minoribus, oblongo - ovatis nec inflato - ovatis, obsolete trigonis, in rostrum illo C. praecocis longius sen- sim productis, dense pubescentibus, gluma nervo haud excur- rente mutica; culmis numerosissimis nutantibus C.praecoce plerumque altioribus (30 ad 40 cent.) filiformibus tenuissimis; radice caespitosa haud stolonifera, foliis radicalibus angustis, numerosis pallide-virentibus mox albescentibus emortuis, fila- mentis nervorum solutis“ (Ohrist.). Hab.: Regio subarctiea: satis frequenter in illo territorio oceurrere videtur. Regio arctica: Dudino, Tolstoi nos. Habitus ©. ferrugineae Schkuhr seu C.firmae Host. cujusdam pallidae et marcidae; caespite denso multiculmi (191) 412 K.Fr. Meinshausen, vaginisque, culmis tenuissimis a ©. praecoce recedens. C. polyrrhiza Wallr. insuper bracteis bene foliaceis, spiea feminea brunnea elongata breviter pedunculata staturaque robusta diserepat. Carex polyrrhiza et praecox utri- culis multo majoribus rotundioribus gaudent (Ohrist.). — 180. Carex limula Fries, Summa Veg. Scand. p. 229. Carex decolorans Wimm. (Jahresb. Schles. Ges. 1849. p. 81, teste Christ). C. hyperborea Wimm. (Fl. Schles., 3. Aufl., p. 84), non Drejer (teste Christ). Hab.: Regio arctica, Dudino. Planta sibirica haud male cum groenlandica convenit; differt a planta suecica et sudetica gracilitate et bracteis an- gustis fere setaceis nec foliaceis. Caetera quadrant (Christ.), — 180. Carex limula Fries. 9. submiliaris Christ (var. nova). Hab.: Regio arctica: Nikandrovskoj ostrov. Varietas differt a C. limula scand. et sudet. gracilitate, spieis femineis densis eylindrico-ovatis crassis bracteis setaceis. Habitu ©. miliarem Michx. Canadae (Boott, Ill. Car. n. 187) aemulat, sed utriculis compressis nec globoso- bullatis, spica mascula ovata nec subalata differt (Christ). — 180. Carex salina Wahlenb. 3. haematolepis (Drej.). Hab.: Regio silvatica: Nikulina. n Fortasse forma colorata C. salinae. De hac Carice et speciebus affinibus conferas Lange, Conspectus Florae Groen- landiae. — 181. Carex aquatilis Wahlenb. 3. epigejos Laestad. Anders., Cyper. Scand. p. 47 non F'ries., cujus planta hoc nomine desig- nata est C. discolor Nylander. Hab.: Regio aretica: Tolstoi nos, Nikandrovskoj ostrov, Brachovskij ostrov. | — 181. Carex pulla Good. 3. sibirica Christ (var. nova). „Forma singularis, pedunculis longissimis filiformibus spicae femineae; glumis spicae femineae amplioribus, valde seariosis* (Christ). Hab.: Regio arcetica, Dudino. (192) Die Cyperaceen der Flora Russlands. Addenda. 413 + — 181. Carex mollissima Christ (sp. nova). Üarex ex affi- nitate C. vesicariae L.: „Spica mascula solitaria claviformi 1!/2 centim. longa; spieis femineis plerumque quatuor quarum tres approximatae brevissime - pedunculatae; inferiore remota pedunculata subnutante; omnibus late-ceylindrieis 3 cent. longis densifloris, ©. vesicariae paulo minoribus quandoque basi compositis, bracteis vaginatis foliaceis longis late-linearibus, infima spicam masculam multo superante; stigmatibus tribus; utriculis densis patentibus, squamas ovatas acutas fulvas supe- rantibus globoso-ovatis dorso bullatis, sensim in rostrum utri- culo paulo brevius producetis, laevibus viridibus dorso subtri- nervibus, rostro laevi bifido.. Culmo 30 —45 cent. alto, foliis tribus instructo, trigono angulis scabris, foliis late-linearibus fere 1 cent. latis planis margine scabris acuminatis culmum aequantibus; textura totius plantae mollissima flaceida. Rhizo- mate longissime-stolonifero. Planta aquatica, cellulis magnis latis veluti ©. vesicaria aut ampullacea constituta.“ (Christ). Hab.: Regio silvatica: Asinovo, Tschulkowa, Alinskoje. 8. Hlma.ıvaaysens H., Dııopa Operrweii u ldsknoii Pocein... kiepp. Tomp II. 1897. (Schmalhausen J., Flora Rossiae mediae et meridionalis... Kiew. 11. 1897). (In hoc opere lector synonimiam sat amplam inveniet, in opere Meinshauseni praetermissam). + Pag. 544. Seirpus pungens Vahl. Se. Rothii Hoppe. Ad ripas fluviorum eirca Petropolin. — 544. Seirpus lacuster L. Sc. macrophyllus Bess. — 545. Seirpus lacuster L. 3. Tabernaemontani Gmel. (Sp.); Sc. Wolfgangii Bess; Sc. Andrzejowskii Bess.; Sc. Janii Bess; Sc. Lithuanicus Bess. — 545. Seirpus supinus L. 3. melanospermus C.A.Mey. (SP.). Kiew, Astrachan, Don. — 547. Seirpus maritimusL. Sc.Koshewnikowii(ZLitw.). (193) 414 K. Fr. Meinshausen. — 554. Carex muricata L. b. nemorosa Limnitzer est ©. di- vulsa Auctorum (vide supra p. 324). Ad hanc spec. pertinet ac C. Astrachanica Willd. — 555. C. Schreberi Schrk. C. praecox Schreh., C. bri- zoides a. campestris Wimm. — 553. C. Ligerica Gay. U. pseudo-arenaria ERehb. (vide supra p. 000). — 557. C. echinata Murr. ©. stellulata @ood. — 561. C. vulgaris Fr. ©. Goodenovii Gay. — 561. C. vulgaris Fr. d. tricostata Fr. (sp.). In paludibus Rossiae occidentalis hie inde oceurrit. — 562. C. acuta L. C. graecilis Curt,. C. Moen- chiana Wender. — 563. C. glauca Murray. ©. flacca Schreb. — 564. C. supina Wahlenb. ©. Schkuhrii W., C.obesa All.; C. obtusata Lilebl. — 565. C. vaginata Tausch. ©. sparsiflora Tausch. — 569. C. gynobasis Vill. GC. alpestris All, C. Halle- riana Arso (vide supra p. 301). Tauria, Transcaucasia. — 572. C. flava L. 3. Oederi Ehrh. (sp.); C. oedocarpa Anders. 13. on 3. C. silvatica Huds. ©. Drymeja Fhrh. 4. C. ampullacea Good. C. rostrata With. — 574. C. rhynchophysa C. A.Mey. Ü. utriculata Boott *) (vide supra p. 374—375). — 575. C. gracilescens Hartm. est C. vesicaria L. x C. riparia Curt. — 575. C. paludsa Good. C. acutiformis Zhrh,., C. spadicea Roth. — 576. C, orthostachya C.A.Mey. C. Siegertiana Uechtr. ot =] *), Carex rhynchophysaC.A.M. et C. utriceulata Boott species diversae sunt. (V. K.) (194) Die Cyperaceen der Flora Russlands. 415 9. Sommier S., Flora dell’ Ob inferiore. Firenze 1896. Pag. 103. Eriophorum russeolum Fr. var. majus Sommier. „Plantae robustiores, squamae latius et distinetius albo-marginatae, setae intensius rufescentes, achenia sub apice, praesertim ad costas, sub lente valida hispidula; sed in Muji, ubi cum typo crescebat, formae intermediae non deficiebunt. — In sphagnosis subpaludosis silvarum et in tundra.“ — 103. Carex rotundata Wahlb. var. Sommieri Christ (var. nov.). „Differtt a typo statura multo minore, rhizomate crassiore, eulmis incurvis, spieis femineis minimis subglobosis, utriculo minore rotundissimo, spica feminea pusilla brevi clavata. Est varietas terrae siccae.“ Hab.: Obdorsk, in tundra. — 104. Carex aquatills Wahlb. var. epigejos Hartm. (vide supra p. 412). — 104. Carex limula Fries. (vide supra p. 412). V. Komarov. Ka ul ne en; Ela n ak Re a of URfr seiheirehbeh ae Mi ERe" er u ana ira Mina?“ 1: AU 3 er a } ; alas yfk NEUE 4 a Va f we I he Sr a 3 = ER Y 1 { f AD 1} TEN BANN ANA PN I Y A Jan DRK rn, { Y RUE N UN, U? u 2 “ 4 ns nd nn 5 [25 Netın new York Bolanical bargen Library QL 35 .A1 M38 1900 ger raceen mm 3 5185 00005 1258