— NEE CX E — SEC —— ! e» N \ as TS DM eS mM j DR: Sptemb' 1392) ER RW Gibson. | R'w-Gibson-lav C [LEA [uU m S. : ; "» f^ i ENS N rm. Do LN n7) "Mu A ^ XS Y T MT n h 1h Die Gattung Lepidium (L) R. Br. Eine monographische Studie. (Mitteilungen aus dem botanischen Museum der Universität Zürich. XXVIII.) ——me I TI — Von A. Thellung (Zürich). Mit 12 Figuren im Text. Neue Denkschriften der allgemeinen schweizerischen Gesellschaft für die gesamten Naturwissenschaften. Nouveaux mémoires de la société helvétique des sciences naturelles. Bd. XLI, Abh. 1. Preis Fr. 20. Auf Kosten der Gesellschaft und mit Subvention des Bundes gedruckt von Zürcher & Furrer in Zürich. Kommissions-Verlag von Georg & Co. in Basel, Genöve und Lyon. 1906. an II a S S SS PS SS SIS S SS SS SS ES PSP LS SS S S P PR S PS S S P S PS PS I S S t I I INI An e M MÀ M À— ——— M À——— 9 ——À Die Gattung Lepidium (L) hi. br. Eine monographisehe Studie. (Mitteilungen aus dem botanischen Museum der Universität Zürich. XXVIII.) Von A. Thellung (Zürich). Mit 12 Figuren im Text. ————c << ME — Auf Kosten der Gesellschaft und mit Subvention des Bundes gedruckt von Zürcher & Furrer in Zürich. Kommissions-Verlag von Georg & Co. in Basel, Genéve und Lyon. 1906. Inhalts-Übersicht. Seite Vorwort c : : - à 5 : . : . : c . : - . 6 5 A. Allgemeiner Tell. I. Geschichte der Nomenklatur und Systematik der Gattung Lepidium (L.) R. Br. : 9 II. Die Gattung Lepidium (L.) R. Br. und ihre Sektionen nach dem heutigen Stande unserer Kenntnisse. a) Die Stellung der Gattung im Prantl’schen Cruciferensystem 2 3 : 6 3 34 b) Morphologie und Biologie . : : : © 2 5 . : ; : : : 31 c) Anatomie und Physiologie ; . : : : i . : 50 d) Für die spezifische Abgrenzung verw Srbaro M RETE 5 : t a ; 4 : 59 e) Sektionseinteilung : c : ; . : c : : . : : : 56 f) Phylogenie und Pifanzenkecgraehre : : : . : . . . © : : 60 B. Pars systematica. I. Diagnosis generis Lepidii . ; ; : ; a , ; " : : , : s 72 II. Clavis sectionum . : ; 5 c - 5 . : : : : : - : c 74 III. Distinctio et descriptio specierum. a) Species Europaeae, Asiaticae et Africanae : : : : : : : : . 75 b) Species Americanae . : i : E E : : : : : . 186 c) Species Australiae et Eine : © 6 - . ; : < c s: 2973 d) Nomina nuda . : £ ; ^ : : : : : : . 316 e) Species ex genere Be Sieiudndec : : : : ; : 3 : : 2316 Literaturverzeichnis . n : : : , : : © > ; : : : 2298319 Addenda et corrigenda : ; 6 ; : : : > : A : : : 20 Index nominum . a . : 4 ; : : 3 x > . . s E o 8p Vorwort. Veranlassung zu der vorliegenden Arbeit gab mir die Auffindung einer noch nicht beschriebenen Lepidium-Art im Jahre 1900, die ich inzwischen (1904) als L. negleetum publiziert habe. Kulturversuche, die ich mit dieser Art zusammen mit den nächst- verwandten Spezies (L. densiflorum Schrad., L. virginicum L. und L. ruderale L.) während 3 Jahren anstellte, um die Konstanz ihrer Unterscheidungsmerkmale zu prüfen, erweckten in mir ein erhöhtes Interesse an der Gattung Lepidium, und Herbarstudien, die ich während der. vergeblichen Bemühungen, Z. neglectum mit einer bereits beschriebenen Art zu identifizieren, vorzunehmen genötigt war, machten in mir den Wunsch rege, die in den Herbarien vielfach zu Tage tretende Unsicherheit in der Nomenklatur und der Abgrenzung der Arten möglichst zu beseitigen oder, mit anderen Worten, eine nomen- klaturkritisch-systematische Bearbeitung der Gattung Lepidiwm zu unternehmen. Die Arbeit wurde grösstenteils im botanischen Museum der Universität Zürich ausgeführt. Dank den vielfältigen Bemühungen des Direktors des genannten Institutes, meines hochverehrten Lehrers Herrn Prof. Dr. H. Schinz, stand mir das reiche Lepidium- Material folgender Herbarien zur Untersuchung zur Verfügung: Herbarium des botan. Museums Berlin (Herb. Berl.); Herbier Boissier (inel. Herb. Barbey-Boissier und Herb. Reuter & Barbey) in Chambesy bei Genf (Herb. Boiss., Barb.-Boiss., Reut. & Barb.); Herbarium Bornmüller in Weimar (Herb. Bornm.); — des botan. Gartens Breslau (Herb. Breslau); Herbier De Candolle in Genf (Herb. DC.); — Delessert in Genf (Herb. Deless.); Herbarium Degen in Budapest; — Haussknecht in Weimar (Herb. Hausskn.); Herbier du Musée bot. de Lausanne (incl. Herb. Gaudin, Muret, Schleicher, Wilezek); Herbarium des naturhist. Museums Lübeck, enthaltend das Herb. Drege (Herb. Lübeck); 6 [I, 6 Herbarium des botan. Gartens Petersburg (Herb. Petersbg.); — Thunberg in Upsala (Herb. Thunbg.); — des naturhist. Hofmuseums Wien (Herb. Hofmus. Wien); — des botan. Museums der Universität Wien (Herb. Univ. Wien); — des botan. Museums der Universität Zürich (Herb. Univ. Zürich). Ausserdem habe ich an Ort und Stelle folgende Herbarien konsultiert : Herbarium Ascherson in Berlin (Herb. Aschers.); Herbier De Candolle du Prodrome in Genf (Herb. DC. Prodr.); Herbarium Döll (im Badischen Landesherbar in Freiburg i. B.); Herbier du Musée de l'Université de Montpellier, incl. Herb. Cambessedes (Herb. Montpell., Cambess.); Herbier du Musée d'Histoire naturelle de Paris (Herb. Paris); Herbarium Schlechter in Berlin; — Schweinfurth in Berlin (Herb. Schweinf.); — des Polytechnikums Zürich. Es war bei dieser Arbeit nicht meine Absicht, eine möglichst weitgehende Zer- stückelung der Arten in Subspezies, Varietäten, Subvarietäten, Formen und Subformen ete. vorzunehmen, wie dies in manchen modernen Monographien geschieht, vielmehr habe ich mein Augenmerk hauptsächlich auf eine möglichst präzise Umgrenzung und Ab- trennung der Arten von ihren Verwandten gerichtet und in der Regel nur die wichtigeren Abänderungen mit Namen versehen, auf die übrigen dagegen lediglich in den Beschrei- bungen hingewiesen. Dabei habe ich, berechtigten modernen Strömungen folgend, den Begriff der Art ziemlich weit gefasst. Als mit dem hierarchischen Range von koordi- nierten Spezies unter einander verschieden betrachte ich Sippen, die sich entweder durch ein absolutes qualitatives, bei einigermassen gutem Zustand der zu bestimmenden Exemplare stets erkennbares Merkmal"), oder aber durch mehrere mehr relative und quantitative Charaktere, die + konstant kombiniert sein müssen, von einander unter- scheiden. Im Verhältnis von koordinierten Subspezies stehen Sippen, die entweder durch ein einziges und zwar + scharfes und konstantes, aber nur in günstigen Ent- wicklungsstadien erkennbares Merkmal?) differieren, oder aber durch ein oder mehrere ') Z. B. differiert Z. apetalum Willd. von dem sonst sehr ähnlichen Z. ruderale L. durch konstant keulenförmige (nicht eylindrische) Stengelhaare und ist mithin selbst in Bruchstücken des Stengels stets mit Sicherheit zu erkennen. ?) So müsste L. chalepense L., auch wenn das diese Sippe von L. Draba L. trennende Merkmal (am Grunde etwas verschmälerte, nicht herzfórmige oder gestutzte Frucht) scharf wäre und keine Über- Toe] j 1 labile Merkmale, deren Extreme zwar durch Übergänge verbunden sind, deren Amplitude aber sehr gross ist. Den Rang von Varietäten und Formen endlich erhalten Abände- rungen, die sich vom Typus der Art und unter sich durch sehr wenig abweichende, oder durch stark labile Merkmale mit meist kleiner Amplitude unterscheiden. Hinsichtlich der Natur der Standorte habe ich mich in der Regel auf allgemeine Bemerkungen im pflanzengeographischen Teil beschränkt und bei den einzelnen Arten auf diesbezügliche Angaben verzichtet, in der Überzeugung, dass es wenig Sinn hatte, die meist doch nur auf vereinzelte Beobachtungen gegründeten Angaben der Floren ohne Nachprüfung zu kopieren, und dass derartige Untersuchungen den Gegenstand spezieller ökologischer Studien, wie sie jetzt aktuell zu werden beginnen, zu bilden haben; nur bei den Halophyten und Gebirgspflanzen, deren Standortsansprüche auf die Verbreitung einen merklichen Einfluss ausüben, habe ich dies besonders hervorgehoben. Ähnliche Gründe haben mich auch bewogen, von der Angabe phänologischer Daten abzusehen; es ist ja u. a. klar, dass bei Arten von weiter Verbreitung, zumal wenn ‚sich diese über die beiden Hemisphären erstreckt, die einem speziellen Florenwerk entnommenen Angaben über die Blüte- und Fruchtzeit nur für einen ganz beschränkten Teil des Areals der Art Gültigkeit haben, und dass jede Verallgemeinerung direkt unrichtig wäre. Zudem fehlen selbstredend für den grössten Teil der aussereuropäischen Arten die ökologischen und phänologischen Daten. — Diese und ähnliche mir wohl bewusste Unvollkommenheiten haben mich veranlasst, an Stelle des anspruchsvollen Titels einer „Monographie“ den bescheideneren einer „monographischen Studie“ zu setzen; denn eine Monographie müsste doch eigentlich ein Compendium des gesamten Wissens über eine Pflanzengattung darstellen. Was die Nomenklaturgesetze anbetrifft, so habe ich mich möglichst strikte an die Beschlüsse des Wiener Kongresses von 1905!) gehalten. In denjenigen Fällen, wo der Kongress von der Aufstellung allgemein bindender Regeln Umgang genommen hat, habe ich mich stets bemüht, die Sachlage so auszulegen, dass an den bestehenden Namen möglichst wenig geändert werden musste. Mit wenigen Ausnahmen habe ich die Literatur erst von 1753 an berücksichtigt; die älteren ,prühistorischen^ Werke habe ich in der Regel nur dann in Betracht gezogen, wenn es galt, die Grundlage einer Spezies bis in ihre ersten Anfänge zurückzuverfolgen. gänge aufwiese, doch schon aus dem praktischen Grunde, dass eine sichere Erkennung der Fruchtform erst im ausgewachsenen Zustand möglich ist, als Subspezies betrachtet werden. !) d. h., soweit mir dieselben rechtzeitig bekannt geworden sind; ihre Publikation erfolgte erst, nachdem der grösste Teil meiner Arbeit bereits gedruckt war. oo [L 8 Die Arbeit enthält 12 Textfiguren (Zinkographien), die sämtlich nach Original- zeichnungen hergestellt sind; von der Anfertigung weiterer Illustrationen haben mich leider pekuniüre Rücksichten abzusehen genótigt. Wenn ich schliesslich noch dankend aller derjenigen gedenke, die zu meiner Arbeit in irgend einer Weise Beiträge geliefert haben, so drängt es mich, vor allem meinem verehrten Lehrer Herrn Prof. Dr. Hans Schinz in Zürich meinen herzlichsten Dank auszusprechen für sein wohlwollendes Interesse an meiner Arbeit und die viel- fültigen Fórderungen derselben, sei es durch seine zahlreichen Bemühungen zur Erlangung der ausländischen Herbarmaterialien oder durch seinen bewährten Rat in schwierigen Nomenklaturfragen, oder endlich durch die Nachprüfung schwer zugänglicher Original- exemplare und die Konsultation seltener Werke, die Herr Prof. Schinz mehrmals in Berlin und London in liebenswürdiger Weise für mich vornahm. — Ferner haben mich durch mündliche und schriftliche Mitteilungen, durch Zusendung von Herbarmaterial, durch Anfertigung von Skizzen und Photographien ete. in zuvorkommender Weise unter- stützt die Herren: Geheimrat Prof. Dr. P. Ascherson in Berlin, E. Baker in London, Dr. E. Bonnet: in Paris, Prof. Dr. Ch. Flahault in Montpellier, Prof. E. L. Greene in Washington D. C., Dr. G. Hegi in München, A. A. Heller in Los Gatos (Californ.), Sir Jos. D. Hooker in The Camp Sunningdale (Berkeshire), Henri Hua in Paris, Ing. A. Keller in Bern, Prof. Dr. J. Murr in Trient, R. Muschler in Berlin, Dr. O. Naegeli in Zürich, Dr. M. Rikli in Zürich, Prof. Dr. B. Robinson in Cambridge (Mass.), Dr. R. Schlechter in Berlin, Prof. Dr. C. Schröter in Zürich, Prof. Dr. G. Sehweinfurth in Berlin, Prof. Dr. H. Graf zu Solms-Laubach in Strassburg und Oberlehrer Fr. Zimmermann in Mannheim. Allen diesen Genannten sei auch an dieser Stelle mein wärmster Dank ausgesprochen. Zürich, im November 1905. A. Thellung. Da mit dem Druck der Arbeit erst im Juni 1906 begonnen wurde, so konnte die während des Winters 1905— 6 erschienene Literatur noch grósstenteils berücksichtigt werden. A. Allgemeiner Teil. I. Geschichte der Nomenklatur und Systematik der Cruciferen-Gattung Lepidium (L.) h. Br. Während Linné gleich den meisten seiner Vorgänger 1735 (Syst. nat. ed. 1.) den grössten Teil unserer Gattung als ‚„Nasturtium“ (mit dem Synonym ,Zberis Rupp.*) aufgeführt und den Gattungsnamen Lepidium!) (mit dem Synonym „Armoracia Rupp.*) in einem von dem heutigen abweichenden Sinne, nämlich für die spätere Cochlearia Armoracia L., verwendet hatte, vereinigte er schon in der 1. Auflage der Genera plan- tarum (1737) die zwei Tournefortschen Gattungen Nasturtium (Cresson)?) und Lepidium?) zu einer einzigen, für die er den Namen Lepidiwm wählte; die Begründung, weshalb der letztere Name vor Nasturtium den Vorzug bekommen sollte: ZLepidiwm sei ein antiker, !) Der Name Lepidium (Aezíótov bei Dioscorides) leitet sich von dem griechischen Worte A&z/c — Schuppe (Aezr/dıov — Schüppchen) ab und bezieht sich auf die schuppenartige Form des Schótchens mancher Arten. Mit Rücksicht darauf soll Lepidium einst als Sympathiemittel gegen Warzen und schuppende Hautkrankheiten verwendet worden sein. — Den Schriftstellern des Altertums waren schon vier Arten unserer Gattung bekannt: /8zjoíc oder /gtoíz des Dioscorides ist = Lepidium graminifolium L. (L. Iberis DC.), z&od@uor des Dioscorides = Nasturtium des Plinius = Lepidium sativum. L., Aenidıov des Dioscorides = Lepidium des Plinius = Lepidium latifolium L., und 9ocf des Dioscorides — Lepi- dium Draba L. ?) Tourn. Inst. rei herb. (1700) I. p, 213. Die Tab. 102 des IT. Bandes (Nasturtium) stellt Teile von Lep. sativum L. und Coronopus procumbens Gilib dar. Von den im Textteil (Bd. I. l. c.) ange- gebenen Arten lassen sich als zu unserer Gattung gehörig erkennen: L. sativum L., L. ruderale L. und L. perfoliatum L.; es handelt sich also hier vornehmlich um Arten mit flügelig gekielten Klappen und ausgerandeter Frucht, wie auch Linné in den Gen. plant. ed. 4. (1752) p. 238 und ed. 5. (1754) p. 291 bemerkt: ,Nasturtii T. pericarpium margine acutius, saepius apice magis emarginatum; Lepidii T. peri- carpium margine obtusum, non emarginatum apice." 3?) Auf Tab. 103 1. c. (Lepidium) sind Schötchen von L. latifolium L. und L. graminifolium L. erkennbar abgebildet. Die im Text (Bd. I. p. 215) genannten 5 Arten gehören sämtlich zur heutigen Gattung Lepidium: 1. L. latifolium L., 2. L. Draba L., 3. L. chalepense L., 4. L. graminifolium L. und 5. L.subulatum L.; No. 1 —4 besitzen nicht oder schwach gekielte und nicht ausgeraniete Frucht. A. Thellung, Lepidium. 3 10 [L, 10 Nasturtium dagegen ein moderner Name!), ist allerdings nicht stichhaltig, indem Nastur- tium. z. B. schon bei Plinius vorkommt. Linné änderte die Diagnosen unserer und der verwandten Gattungen in den verschiedenen Auflagen seiner Schriften nur unwesentlich; so differiert die Charakteri- sierung der Gattung Lepidium in den verschiedenen Editionen der Genera plantarum von der im Systema naturae in dem Punkte, dass Linné am erstgenannten Orte unserm Genus ,semina solitaria^, am letztern Orte dagegen eine ,silicula polysperma* zuschreibt, letzteres mit Recht, da mehrere der von Linné zu unserer Gattung gestellten Arten in der Tat ein mehr als 2-samiges Schótchen besitzen. — Die generischen Unterschiede von Lepidium gegenüber den nächstverwandten Silieulosen-Gattungen bringt Linné (z. B. im Syst. nat. ed. 6. (1748) p. 118) in folgendem Schema zum Ausdruck: Lepidium. Silicula .... valvulis carinatis. Cochlearia. Silicula turgida, valvulis gibbis. Iberis. Corolla irregularis, petalis 2 exterioribus majoribus. Thlaspi. Silicula basi angustior, emarginata, valvis navicularibus [in der 10. Aufl. IL. (1759) p. 1124 wird die Beschreibung folgendermassen verbessert: ,valvis marginato-carinatis* ]. Entsprechend diesen Differentialdiagnosen stellte Linné naturgemäss zwei Arten unserer Gattung, nämlich Z. campestre (L.) R. Br. und L. hirtum (L.) DC., wegen der breit flügelig umrandeten Schótchen, in völliger Übereinstimmung mit Tournefort?) zu der Gattung T’hlaspi. Lepidium Draba, das Linné in der 1. Aufl. der Spec. plant. (1753) unter diesem Namen beschrieben hatte, stellte er später (Syst. nat. ed. 10. (1759) wegen der schwach gekielten, etwas gedunsenen Fruchtklappen zu Cochlearia. Ander- seits aber fanden auch mehrere Arten, die wir heute zu anderen Gattungen stellen, in dem Linné'schen Genus Lepidium Aufnahme: so in der 1. Aufl. der Spec. plant. (1753) die heutigen Capsella procumbens (L.) Fr., Hutchinsia petraea (L.) R. Br., Teesdalea requ- laris Sm. (als Lepidium. nudicaule L.): ferner Hutehinsia alpina (L.) R. Br. (zuerst 1756 in Cent. Pl. II. beschrieben) und Coronopus didymus (L.) Sm. (Mant. 1767). Während Linné auf diese Weise mit grossenteils glücklichem Griff und richtigem Gefühl für die nahe Zusammengehörigkeit, obwohl ohne wissenschaftlich stichhaltige Begründung (indem seine Gattungsdiagnosen meist nur auf einen Teil der Arten passen), Spezies mit verschiedener Schötchenform unter seinem Genus Lepidium vereinigte, waren viele seiner Zeitgenossen hierüber anderer Ansicht. Wie schon Tournefort nach dem 1) Hort. Cliffort. (1737) p. 331: „Conjunetis genere Lepidio & Nasturtio, quibus limites inter- positae a natura sunt nullae, € nominum fiat conjunctio; Lepidium uti nomen probatum ab antiquissimis persistat, Nasturtium uli a recentioribus conflatum removeatur.* ?) Inst. rei herb. (1700) I. p. 212. Während die Tab. 101 (T’hlaspi) des II. Bandes die Frucht des Th. arvense L. darstellt, lassen sich unter dem im Textband angeführten Spezies folgende 2 zu Lepidium gehörige Arten mit Sicherheit erkennen: L. hirtum (L.) DC., L. campestre (L.) h. Br. und L. virginieum L. L 11] 11 Vorhandensein oder Fehlen einer flügeligen Berandung und Ausrandung der Frucht zwei Gattungen, Nasturtium und Lepidium, unterschieden hatte, so glaubten auch viele Botaniker der zweiten Hälfte des 18. Jahrhunderts die Arten mit schwach gekieltem, ganzem Schótchen nicht mit den Arten mit stark gekieltem oder sogar geflügeltem, an der Spitze deutlich ausgerandetem Schötchen in eine Gattung stellen zu dürfen. So teilte, um aus dieser Epoche 4 Beispiele herauszugreifen, 1. Crantz in Stirp. austr. fasc. I. (1762) p. 1 die mit Lepidium verwandten bivalven Silieulosen folgendermassen ein: * Silicula apice integra. Lepidium. ...... valvulis navicularibus (hieher werden gestellt: 1. L. Halleri Cr. [— Hutchinsia alpina (L.) R. Br.], 2. L. Linnaei Or. [Hutch. petraea (L.) R. Br. |, 3. L. Draba L., 4. L. latifoliwm L.). ** Silieula apice emarginata. Cochlearia. Valvulis gibbosis scabris (C. officinalis L., C. Armoraeia L.). Iberis. Valvulis navicularibus, alis carentibus (1. 7. Bursa pastoris Cr. |= Capsella (L.) Medik.]|, 2. I. ruderalis Cr. |= Lepidiwm L.]). Thlaspi. Valvulis alatis (I. Petalis aequalibus: 1. Th. sativum Cr. | — Lepidiwm L.], 2. Th. arvense L., 3. Th. alliaceum L., 4. Th. perfoliatum L., 5. Th. hirtum L. [= Lepidium DC.|, 6. Th. campestre L. | — Lepidium R. Br.], 7. Th. montamem L. — II. Petalis inaequalibus, exterioribus majoribus: 8. 7’h. wmbellatum Cr. | — Iberis L.], 9. Th. amarum Cr. [= Iberis L.]). 2. Adanson in Fam. des pl. II. (1763) p. 421 verteilte die zu Lepidiwm gehörigen Arten auf folgende 3 Gattungen: Nasturtium: (,Stil. méd.*) mit den Synonymen: Tourn. t. 102 | — Lepidium sativum !]: Draba Moris. s. 3. t. 21. £. 1. [— £L. Draba!]; Lepidium "Tourn. t. 103 | L. latifolium und graminifolium!). (p.422) Iberis Matth. („Stil. trés-court*): Moris. s. 3. t. 21. f. 2. [ L. virginicum !]; Le- pidium 9 à 13 Lin. Sp. 644 | D. subulatum, ruderale, virginicum, Iberis, bonariense |. Kandis Adans. („Corolle jaune*): Nasturtium Moris. s. 3. t. 25. f£. 17 | — Lep. perfoliatum!). 3. Allioni (Fl. Pedem. I. (1785) p. 248) gruppierte die hieher gehörigen Gattungen und Arten folgendermassen: Thlaspi. Silicula apice emarginata, valvis carinatis navieularibus (Th. hirtum L. campestre L. und ruderale All. |— Lepidium L.]). (p.250) Iberis. Differt a Thlaspi inaequalitate petalorum. (p. 252) Lepidium. Silieula ...... apice non emarginata, valvis navicularibus ( L. ro- tundifolium All. | — Thlaspi (L.) Gaud.|, L. procumbens L. |= Capsella Fr.], L. al- pinum L. |= Hutchinsia R. Br.], L. petraeum L. | — Hutchinsia R. Br.|, L. lati- folium L., L. Iberis |= graminifolium L. ]). , 12 [L, 12 Cochlearia. Silicula subrotunda, quasi didyma, loculis inflatis (C. Draba L. [= Le- pidium L.]). 4. Bei Medikus, Pflanzengattungen (1792) (Auszug in: Usteri, P. Neue Annalen der Botanik II. (1794) p. 32 seq.) fallen die zu Lepidiwm und den nächstver- wandten Genera gehórigen Arten auf diejenigen Gattungen, deren Differentialdiagnosen folgendes Schema wiedergibt : II. Kreuzblütler mit Schótchen. $4. Mit kahnfórmig ausgehöhlten Schalen, mit elliptischen Scheidewänden. I. Mit auf der kahnfórmigen Kante rund herum geflügelten Schalen. 1. Mit Schalen, die auf der ganzen Kante durchaus gleich geflügelt sind. Thlaspi, Iberis. 2. Mit Schalen, die auf dem oberen Teile der Kante am stärksten geflügelt sind. — Nasturtium, Nasturtioides. II. Mit ungeflügelten Schalen. 1. Ovalartig gebildete Schalen. Nasturtiolum. 2. Elliptische auslaufende Schalen!). Lepidium. III. Mit Schalen, deren obere Spitzen in Flügel auslaufen. Capsella. (p. 76) Thlaspi: Th. saxaltile Jacq., Th. secundum Medik. | — T'h. hirtun L. = Lepidium hirtum DO.], Th. campestre L. | — Lepidium R. Br.]. (p. 79) Iberis (mit ungleichen Blumenblättern): /. amara L., I. wmbellata L. (p. 80) Nasturtium (Schötchen oval, an der Spitze stärker geflügelt, Flügel höher als der Griffel): N. sativum Medik. | — Lepidium L.], N. erispum Medik. [= L. sativum B L. = L. sativum var. crispum DC. ]. (p. 81) Nasturtioides (Schötchen von Nasturtium, aber Blumenblätter fehlend, Staub- fäden 2): N. inconspieuum Medik. [— Lepidium ruderale L.]. (p. 82) Nasturtiolum (Schötchen oben und unten ausgerandet, mit ovalen Schalen): N. castratum Medik. |= Coronopus didymus (L.) Sm.]. (p.84) Lepidium Tourn. (Schalen kahnförmig, nicht geflügelt, oben und unten aus- laufend, ein länglicht ovales Schötchen bildend): L. graminifolium L., L. dian- drum Medik. |Imaginäre Art! Mixtum compositum aus L. graminifolium L. und L. virginicum L.; auf die erstere Art bezieht sich die der Gattungsdiagnose entsprechende Form des Schótchens, auf die letztere dagegen die im Spezies- * namen zum Ausdruck gelangende Reduktion der Staubblattzahl], L. /atöfolium L. Capsella Caesalp. (mit kahnfórmigen, am Ende in einen Flügel auslaufenden Schalen): C. Bursa. pastoris Medik. | — Thlaspi L.], C. spinosa. Medik. [= Le- pidium Ard., L.], C. cornigera Medik. |= Thlaspi ceratocarpon L.]. re oo er) *) Sollte richtig heissen; elliptische Schötchen, denn die einzelnen Klappen (Schalen) sind halb- elliptisch, — Th, L1 13 Jussieu Gen. plant. (1789) p. 241 folgt im der Umgrenzung der Gattung Lepi- dium im Wesentlichen Linne. Während Lepidium latifolium L. fast stets bei unserer Gattung belassen wurde, entsprechend der Tatsache, dass ja das antike „Aezeidıov* (,lepidium*) sich auf diese Art bezog, und dass auch Tournefort unseren Gattungsnamen in erster Linie für diese Spezies verwendete, erfuhren dagegen die Arten mit deutlich gekieltem und ausgeran- detem Schótchen, wie schon aus den obigen Beispielen ersichtlich ist, im Laufe der Zeit sehr wechselnde Schicksale. Viele Autoren verteilten sie unter die bereits bestehenden Gattungsnamen; so wurde z. B. Lepidiwm ruderale L. von Crantz und Adanson (von letzterem allerdings ohne binären Namen) zu /beris, von Allioni (l. c.) und später von Poiret zu T'hlaspi, von Scopoli (Fl. carn.) zu Nasturtium gestellt, während Medikus (l c.) und später Gärtner, Meyer & Scherbius Fl. Wett. (s. S. 16) die Art zum Typus je einer besonderen Gattung erhoben. Durchgehen wir rasch die wichtigsten der heute in anderer Weise umschrie- benen Gattungen, unter deren Namen Angehörige unseres Genus früher oder später beschrieben wurden, und machen wir von den letzteren einige der bekannteren als Beispiele namhaft, so treffen wir unter 1. Nasturtium folgende Namen: Eine Zepidium-Art wurde zuerst (irrig) unter Nasturtium beschrieben: N. nebrodense Rafin. in Desv. Journ. bot. appl. IV. (1814) p. 270 — Lepidium Guss. (1844). Übertragungen von bereits beschriebenen Lepidium-Arten fanden folgende statt: N. Draba Crantz Crucif. (1769) p. 91 = Lepidium L. 1753. N. graminifolium Gillet & Magne Nouv. Fl. franc. ed. 3. (1873) p. 48 — Lepi- dium L. (1759). N. hwmifusum Gillet & Magne l. c. p. 48 — Lepidium Req. (1825) = L. hirtum (L.) DC. ssp. oxyotum (DC.) Thell. N. Iberis Gärtn. Mey. & Scherb. Fl. Wett. II. (1800) p. 432 (ex descr.) = Lepi- dium L. 1753 = L. virginicum L. 1753. N. latifoliwn Gillet & Magne l. c. p. 48 = Lepidium L. (1753). N. perfoliatum Bess. Enum. pl. Volhyn. (1821) p. 26 — Lepidium L. 1753. N. ruderale Scop. Fl. Carn. ed. 2. II. (1772) p. 13: Bess.l.c. = Lepidium L. 1753. N. sativum. Medik. Pfl. gatt. (1792) p. 81 et in Usteri N. Annalen II. (1794) p. 45; Mönch Meth. (1794) p. 270 — Lepidium L. 1753. N. virginicum Gillet & Magne Nouv. Fl. franc. ed. 3. (1873) p. 47 — Lepidium L. 1753. In neuester Zeit zog O. Kuntze (Revis. gen. plant. I. (1891) p. 34), der damals das Jahr 1735 (Linnés Syst. nat. ed. 1.) als „starting point“ für die Nomenklatur der Gattungen angenommen wissen wollte, für unser Genus den von Linné in dem erwühnten 14 [I, 14 Werke in der Tat verwendeten Namen Nasturtium wieder hervor und-taufte (l. c. p. 937) alle ihm bekannten guten Species der Gattung Lepidiwm in die entsprechenden Arten von Nasturtium um. Gerade die auf diese Weise nötig gewordenen Massenumtaufungen in unserer Gattung und die daran sich schliessenden sekundáren Veründerungen — z. B. musste für die Arten der heutigen Gattung Nasturtium naturgemäss ein anderer Name gewählt werden — mögen viele Botaniker verhindert haben, sich der O. Kuntzeschen Auffassung dieses Nomenklaturproblems anzuschliessen. Seither hat sich O. Kuntze (z. B. in seinem in Verbindung mit T. v. Post herausgegebenen neuesten Werk, dem Lexicon generum phanerogamarum [1904]) für das Jahr 1737 (1. Aufl. von Linnés Genera plantarum) entschieden; es kann also der Name Lepidiwm, auch abgesehen davon, dass ja jetzt allgemein das Jahr 1753/4 als Ausgangspunkt für die Nomenklatur der Genera angenommen wird, selbst nach dem genannten Autor für die Arten unserer Gattung nach dem eingangs (S. 9) Gesagten zu Recht bestehen bleiben und dürfte mithin für alle Zeiten gesichert sein. 2. Iberis (im Sinne von Adans. Fam. plant. II. (1763) p. 405). Durch sekundäre Umtaufung wurden in diese Gattung gestellt: I. campestris Wallr. Sched. crit. (1822) p. 34 — Lepidium (L. 1753 sub T'hlaspi) R. Br. I. graminifolia Roth Man. bot. II. 2. (1830) p. 900 — Lepidium L. 1759. ; I. linearifolia DC. Syst. II. (1821) p. 405 — Lepidium linifolium (Desv. 1814 sub Lepia) Steud. 1841 (non Zberis linifolia L.). I. ruderalis Crantz Stirp. austr. ed. 1. I. (1762) p. 21 = Lepidium L. 1753. I. virginica Rehb. Fl. germ. exe. (1830—2) p. 662 et Icon. II. (1837—8) t. X. fig. 4216; Fisch. & Mey. Ind. sem. h. Petrop. II. (1835) p. 40 — Lepidium L. 1753. 3. Thlaspi. Unter diesem Gattungsnamen erhielt eine grössere Anzahl von Lepidiwm - Arten ihre erste Beschreibung: Th. africanum Burm. f. Fl. Cap. Prodr. (1768) p. 17 = Lepidium DC. 1821. Th. campestre L. Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 646 — Lepidium R. Br. 1812. Th. cartilagineum J. Mayer in Abhandl. Böhm. Gesellsch. 1786 p. 235 t. 7 = Le- pidium (J. May.) Thell. comb. nov. (= L. crassifolium W. K. 1799). Th. heterophyllum DC. et Lam. Fl.frang. ed.3.1V.(1805)p. 712 — Lepidium Benth.1826. Th. hirtum L. Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 646 — Lepidium DC. 1821. Übertragungen von bereits beschriebenen Arten fanden folgende statt: Th. humifusum Lois. Fl. Gall. ed. 2. II. (1828) p. 59 = Lepidium Req. 1825 — L. oxyotum DC. 1821. Th. ruderale All. Fl. Pedem. L (1785) p. 250 — Lepidium L. 1753. Th. sativum. Crantz. Stirp. Austr. ed. 1. I. (1762) p. 21, ed. 2. (1769) p. 22 = Le- pidium L. 1759. e ex 1, 15] 15 Th. subulatum Cav. Deser. (1802) p. 414 — Lepidium L. 1753. Th. virginicum Cav. l. c. p. 413 = Lepidium L. 1758. Ferner hat Poiret (Dict. encycl. VII. (1806) p. 534—47) ausser den eben genannten auch alle übrigen damals bekannten Lepidium- Arten mit stark zusammengedrückter und ausgerandeter Frucht — obschon er sich wohl bewusst war, dass dieses Merkmal, wie schon Linné hervorgehoben hat, rein künstlicher Art ist!) — in die Gattung Thlaspi übertragen, nämlich: L. apetalum Willd., L. bonariense L., L. Cardamine L., L. chalepense L.?), L. di- vericatum Ait., L. glastifolium Desf., L. graminifolium L.?), L. oleraceum Forst.?), L. pis- cidum Forst., L. Pollichii Roth [— L. virginieum L.|, L. spinosum Ard. und L. virginieum L. (als T'h. virginianum Poir.). Endlich wurden folgende bereits bekannte Arten der Gattung Lepidiwm unter Thlaspi irrtümlich als neu beschrieben, bezw. überflüssigerweise mit neuen Namen belegt: Th. bispinosum Ind. Kew. IV. (1895) p. 1067 (erronee!) — Lepidium spinosum Ard. Th. corsicum Soleir. ex Mutel Fl. franc. I. (1834) p. 101 — Lepidium oxyotum DC. 1821. Th. incanım Gilib. Fl. Lituan. IL. (1781) p. 55 — Lepidium. campestre (L. sub Thlaspi 1753) R. Br. 1812. Th. multifidum Poir. Diet. Encycl. VII (1806) p. 536 — Lepidium bonariense L. 1758. Th. pinnatifidum Phil. f. Cat. pl. vasc. Chil. (1881) p. 19 (erronee pro 7". multi- Jido) = Lepidium bonariense L. 1753. Th. pubescens Guss. Ind. sem. h. Boccad. 1825 ex ejus Fl. Sic. Syn. II. (1844) p. 154 — Lepidium nebrodense (Rafin. sub Nasturtio 1814) Guss. l. e. (1844). Th. scapiflorum Viv. Prodr. Fl. Cors. App. (1824) p. 3 = Lepidium ox@yotum DC. 1891. Th. tenuifolium Lam. Fl. franc. II. (1778) p. 407 = Lepidium ruderale L. 1753. Th. vulgatius Roucell Fl. Nord Franc. IL. (1803) p. 69 = Lepidium campestre (L. sub T'hlaspi 1753) R. Br. 1812. Vielfach wurden von den Autoren auch einzelne Arten oder Arten-Gruppen unseres Genus zu selbständigen Gattungen erhoben; bis zum Jahre 1812 wurden folgende drei beschrieben : l. Kandis Adans. Fam. plant. Il. (1763) p. 422. Als einzige Art zitiert Adanson (ohne binäre Nomenklatur): Nasturtium Moris. s. 3. t. 25. f. 17 — Lepidium ') Poiret schreibt l.c. p. 534 über die Gattung Tabouret, Thlaspi: ,....les capsules échan- erees à leur sommet distinguent ce genre des lepidium. Ge dernier caractere, si essentiel pour ne pas confondre deux genres si voisins, devoit nécessairement faire rentrer parmi les £h/aspi un grand nombre de lepidium. Quoi qu'il en soit, il faut convenir que la distinetion de ces deux genres est tres-peu na- turelle“ etc. ?) L. chalepense, graminifolium und oleraceum stellt Poiret aus Unkenntnis oder infolge der Untersuchung von unrichtig bestimmtem Material zu Thlaspi, da die Schötchen dieser Arten nicht aus- gerandet sind. 16 [L, 16 perfoliatum L.!, das der Autor wegen der „corolle jaune“ als eigene Gattung von Lepi- diwm abtrennen zu müssen glaubte. 2. Nasturtioides Medik. Pfl.gatt. I. (1792) p. 81; Mönch Meth. (1794) p. 270, begründet auf die Apetalie der Blüten und die Reduktion des Androeceums auf 2 me- diane Staubblütter; einzige Art: N. inconspiewum Medik. 1. c. = L. ruderale L. 1753. 3. Senckenbergia Gaertn., Mey. & Scherb. Fl. Wett. II. (1800) p. 413. Auch hier liefern die apetalen Blüten das generische Charakteristikum; die Gattung ist somit direkt synonym mit Nasturtioides Medik. S. ruderalis Fl. Wett. l. e. = Lepidium L. 1753. Dass umgekehrt auch zahlreiche Arten anderer Gattungen zeitweise zu Lepidium gestellt wurden, versteht sich nach der schon mehrfach erwähnten und durch Beispiele erläuterten Ungewissheit der Abgrenzung der einzelnen Gattungen von selbst und geht teilweise auch aus den angeführten Beispielen hervor; eine vollständige Liste der „Species ex genere excludendae*, wo diese Arten an ihren gehörigen Platz verwiesen werden, siehe am Schluss des speziellen Teils. Das Jahr 1812 bedeutet einen Wendepunkt in der Geschichte unserer Gattung, indem sie in diesem Jahre durch Rob. Brown in Ait. Hort. Kew. ed. 2. IV. zum ersten Mal eine scharfe, und zwar die auch heute noch gültige Umschreibung und Abgrenzung gegenüber den nächstverwandten Genera erhielt. Allerdings sind die Merkmale, mit denen R. Brown operierte, mehr äusserlicher und künstlicher Natur, und es muss in mehreren Füllen eher als ein glücklicher Zufall denn als wissenschaftliches Verdienst bezeichnet werden, dass die heutige Abgrenzung, die vielfach nach ganz anderen Gesichts- punkten vorgenommen wird, doch zu den gleichen Resultaten führt. — R. Brown cha- rakterisierte die Zepidium am nächsten stehenden angustisepten Siliculosen - Gattungen folgendermassen: (p. 76) Coronopus: Silicula didyma, evalvis, aptera, loculis 1-spermis..... (p. 80) dethionema: Silicula valvulis navicularibus alatis..... Filamenta longiora vel connata vel..... denticulata. Calix insertione inaequalis. (p. 80) Thlaspi: Silicula compressa, emarginata, valvulis navicularibus (saepius alatis), polysperma. Filamenta edentula. Calix insertione aequalis, patens. (p. 82) Hutchinsia: Silicula elliptica, integra: valvis navicularibus apteris; loculis dispermis. Filamenta edentula. (p. S3) Teesdalea: Silicula emarginata, valvis navicularibus, loculis dispermis. Fila- menta basi itus squamula aucta. (p. 83) Iberis: Silicula emarginata: valvulis navicularibus alatis, loculis monospermis. Petala. inaequalia. (p. 85) Lepidium: Silicula loculis monospermis, valvulis navicularibus. Petala aequalia. (p. 89) Cochlearia: Silicula subovata polysperma, valvis ventricosis..... Deu) 17 Auf Grund dieser Differentialdiagnosen trennte R. Brown, der zum ersten Mal die Einsamigkeit der Schötchenfächer zum erstklassigen Merkmal unserer Gattung erhob, die 2 Linnéschen Thlaspi-Arten: Th. campestre und Th. hirtum, die habituell allerdings sehr zu T'hlaspi hinneigen, endgültig von dieser Gattung ab und stellte sie zu Lepidium. Ebenso vereinigte er Cochlearia Draba L., die ja Linné selbst zuerst (1753) unter Le- pidiwm beschrieben hatte, auf Grund der zweisamigen Frucht wieder mit unserer Gattung. Anderseits aber entfernte er alle Lepidiwm-Arten seiner Vorgünger, die mehr als zweisamiges Schótchen aufweisen, definitiv aus unserem Genus: Lepidiwm procumbens L. (Capsella Fr.) würde R. Brown, wenn sie im Hort. Kew. vorgekommen wäre, wohl zu seiner Gattung Hutchinsia gestellt haben; Lepidium petraeum L. und L. alpinum L.') kamen in die Gattung Hutchinsia zu stehen; Lepidium nudicaule L. zu Teesdalea; Le- pidium didymum L. fand wegen der von unserem Genus erheblich abweichenden Aus- bildung der Frucht unter Coronopus Aufnahme. Im Jahre 1814 publizierte N. A. Desvaux, dem unsere Gattung die Aufstellung einer grösseren Zahl von neuen Arten verdankt, in seinem Journal de Botanique III. eine Abhandlung, betitelt: „Coup d’eil sur la famille des Plantes Cruciferes“. Gegenüber der eben besprochenen R. Brownschen Gruppierung der angustisepten Siliculosen besitzt die Desvauxsche den Vorzug einer viel grösseren Vollständigkeit?), anderseits aber bedeutet sie in einem gewissen Sinne, was nämlich gerade die Gattung Zepidium anbe- trifft, doch einen Rückschritt, indem einerseits unser Genus in drei Gattungen zerlegt wird, die sich nach dem heutigen Stand unserer Kenntnisse nicht als solche halten lassen, anderseits aber in einem dieser Genera (Lepia) auch Angehörige anderer Gattungen (Aethionema) Aufnahme finden. — Die Unterscheidungsmerkmale der mit Lepidium nächstverwandten Gattungen kommen in folgenden diagnostischen Phrasen zum Aus- druck (p. 168—166): SS. Silicules biloculaires. * Loges monospermes. XXII. Coronopus Gaertn.: Silicule indéhiscente, comprimée en sens opposé à la cloison plus élevée au sommet que les valves, et couverte d'aspérités. — C. vulgaris DC. [= C. procumbens Gilib. |. XXIII. Cardaria Desv.: Silicule turgescente, glabre, aigué au sommet, didyme, cordi- forme, à cloison dans le plus petit diamétre; style persistant et saillant. — C. Draba Desv. | — Lepidium L.]. !) In neuester Zeit hat G. Beck Fl. Nied. Ósterr. (1899) p. 495 diese Art wieder mit Lepidium vereinigt; die von Prantl in Natürl. Pfl. fam. III. 2. (1891) angegebenen, später zu besprechenden Merkmale verlangen jedoch auch nach meinem Dafürhalten eine generische Trennung. ?) Desvaux berücksichtigte, soweit möglich, alle damals bekannten Crueiferen-Arten, R. Brown dagegen offenbar nur die im Garten von Kew kultivierten. A. Thellung, Lepidium. 3 18 [I, 18 XXIV. Senebiera DC.: Silicule didyme; loges globuleuses, rugueuses; valves aussi élevées que les loges; loges indéhiscentes, monospermes. — 5$. integrifolia DC., S. didyma Pers. | — Coronopus (L.) 8m. ]. XXV. Cotyliscus Desv.: Silicule cordiforme comme didyme, indéhiscente, concave en dessus, gibbeuse en dessous, et divisée par un sillon profond; cloison plus haute que les valves, dans le plus petit diametre. — C. wiloticus Desv. (Coch- learia Delile) | — Coronopus Spreng., Prantl |. XXVI. Biscutella L. (Thlaspidium Tourn.): Silicule didyme, plane, indéhiscente, à loges monospermes et dissépiment dans le plus petit diametre. XXVII. Lepidium, L. (Iberis, Kandis Adans.): Silicule comprimée sur les 2 faces, déhiscente, oblongue, échancrée, tronquée ou aigué au sommet; graines grosses, pendantes, solitaires; cloison opposée aux valves. XXVIII. Lepia Desv. |non Hill 1769!]: Silicule comprimée, elliptique, déhiscente, échan- crée au sommet, comme membraneuse vers la partie supérieure; loges déhis- centes, monospermes; graines pendantes; cloison dans le plus petit diametre; pétales égaux. Pl. 25!) fig. 14. Die heute zu Lepidium gerechneten Arten verteilen sich dabei auf folgende Gattungen : 1. Cardaria Desv. (p. 163) mit der einzigen Spezies: C. Draba Desv. = Lepidium L. 1753. Spach (Hist. vég. Phan. VI. [1838] p. 542—46) verwendete diesen Gattungsnamen in etwas erweitertem Sinne für folgende Arten: C. amplexicaulis = Lepidium Willd. 1800 C. Cochlearia = Lepidium Draba L. 1753 C. erassifolia — Lepidium W.K. 1799 — Lep. cartilagineum (J. Mayer 1786 sub Thlaspi) Thell. comb. nov. C. latifolia = Lepidium L. 1753, die sämtlich schwach gekieltes, nicht ausgerandetes Schötchen besitzen. Opiz (Seznam [1852] p. 26) stellte auch eine C. brachypetala auf, die nach dem Ind. Kew. — Lepidium Draba L. 2. Lepia Desv. (p. 166). Unter dieser Gattung beschrieb Desvaux als neu folgende Lepidiwm-Arten : L. linifolia Desv. = Lepidium Steud. 1821 L. rotunda. Desv. — Lepidium DC. 1821. Ferner stellte der Autor folgende bereits beschriebene Zepidium-Arten zu seiner neuen Gattung: 1) Desvaux schreibt irrig: 24. 1, 19] 19 L. campestre (L. sub T'hlaspi 1753) R. Br. 1812, L. glastifolium Desf. Fl. Atlant. II. (1800) p. 66 et t. 147, L. hirtum (L. sub Thlaspi 1753) DC. 1821 und L. sativum L. 1753. Die Gattung Lepia Desv. umfasst mithin die heutigen Sektionen Lepia, Cardamon und Nasturtioides S& Monoploca der Gattung Lepidium, woran sich dann noch einige Arten des heutigen Genus Aethionema schliessen (Ae. chlorifolium Boiss., membranaceum DC., oppositifoliwm Boiss. ete.). Auch einige neuere Autoren verwendeten Lepia (im Sinne von Lepidium $ Lepia DC.) als Gattungsnamen, so Presl, der in Fl. Sie. (1826) p. St eine Zepia Bonanniana |— Lepidium Guss. 1828 — L. nebrodense (Raf. sub Nasturtio 1814) Guss. 1844] beschreibt, ferner Webb, der im Iter Hispaniense (1838) p. 76 das Lepidium stylatum Lag. & Rodr. (Ciene. Anal. nat. V. (1802) p. 276) als Lepia stylata aufführt, und endlich Fourreau in Ann. Soc. Linn. Lyon N.S. XVI. (1868) p. 338, wo ausser L. cam- pestre (L.) R. Br. und Z. hirtum (L.) DC. auch die 3 Jordanschen „Spezies“ Lepidiwm accedens, campicolum und errabundum (Diagn. [1864] p. 329—930), die = L. campestre zu setzen sind, in die Gattung Zepia übertragen werden. 3. Lepidium im engern Sinne, die heutigen Subsektionen Dileptium und Lepi- diastrum von $ Nasturtioides umfassend; Desvaux unterschied hier 2 Gruppen: * Silieule échanerée ( Nasturtiwm, Vent.) | — 88 Dileptium |. Hieher z. B. L. ruderale L., L. virginicum L. ** Silieule entiere (Lepidium) |— 8S Lepidiastrum ]. Z. B. L. latifolium L. Zu ganz analogem Resultat wie Desvaux kam auch der Cruciferenkenner Andrzejowsky, der (nach de Candolle) in einer nicht publizierten Arbeit nach den gleichen Gesichtspunkten von Lepidiwm die 2 folgenden Gattungen abtrennte: 1. Jundzillia Andrz. ex DC. Syst. Il. (1821) p. 529 (= Cardaria Desv. 1814) mit der Species J. Draba Andrz. ex DO. l. e. — Lepidium L. 9. Lasioptera Andrz. ex DOC. l.c. p. 534 (= Lepia Desv. 1814). L. campestris Andrz. ex DC. l.c. p. 535 = Lepidium. (L.) R. Br. L. hirta. Andrz. ex DC. 1l. c. p. 536 — Lepidium (L.) DC. 1817 stellte Rafinesque in seiner Florula Ludoviciana p. 85 eine Gattung Diüeptium auf, die nach der Beschreibung (,.... staminibus 2 .... ovarium com- pressum emarginatum, stigma sessile, emargina insertum. Siliculis subrotundis compressis emarginatis bilocularis [sic! — Th.| dispermis, valvis carinatis^) und der angefügten 20 [I, 20 Bemerkung: „This genus differs from Nasturtium by the number of stamina, small petals, &c. The name means two minute stamina. The Lepidiwm virginieum L. belongs to this genus^ sich, wenigstens zum Teil, auf Lepidiwm- Arten mit stark zusammen- gedrückter, ausgerandeter Frucht bezieht; de Candolle hat daher später mit Recht den Namen Jileptiwum in diesem Sinne für eine Sektion unserer Gattung verwendet. Rafinesque beschrieb unter diesem neuen Genus zunächst 2 Species: D. diffusum 1l. e. = Lepidiwn DC. Syst. II. (1821) p. 554 [scheint nach der Be- schreibung — Coronopus didymus (L.) Sm.| und JD. praecox l. c. p. 86 = Lepidium DC. l. c. [scheint = Z. virginicum L.]; später stellte der gleiche Autor auch ein D. virginicum auf (Am. Monthly Mag. (1818) p. 227), das das umgetaufte Z. virginicum L. darstellt. Die von Rafinesque in Journ. Phys. LXXXIX. (1819) p. 96 aufgestellte Gattung Discovium, die im Index Kewensis mit ? zu Lepidiwm gestellt wird, kann, wie mir scheint, nach der Originalbeschreibung nicht zu unserem Genus gehören; Discomum be- sitzt nämlich „loges polyspermes* des Schötchens. Die einzige Art, D. gracile Raf. l. c. (D. ohiotense DC. Syst. II. (1821) p. 700 & Prodr. I. (1824) p. 263) wird im Ind. Kew. mit ? = Lepidium virginicum L. gesetzt; dem widerspricht aber die Originaldiagnose (».... feuilles obtuses, entieres.... étamines tétradynamiques .... fleurs jaunes“ etc.) sehr entschieden. In der chronologischen Reihe folgt jetzt ein für die Geschichte unserer Gattung sehr bedeutsames Werk: A. Pyr. de Candolles Regni vegetabilis systema naturale. Im II. Bande (1821) dieses Werkes gibt der Autor auf S. 146 seine bekannte Einteilung der Cruciferen wieder, die an wissenschaftlichem Wert alle bisherigen Gruppierungsversuche in dieser Familie weit überragt. Bekanntlich hat der Autor hier als erster die Form und Lage der Kotyledonen des Embryos im Samen zum Gegenstand seiner Untersuchungen gemacht und zum erstklassigen Einteilungsprinzip erhoben. Die Familie zerfállt darnach in folgende 5 Subordines: Pleurorrhizeae, Notorrhizeae, Orthoploceae, Spirolobeae und Diplecolobeae; jede dieser Unterordnungen wird nach der Beschaffenheit der Frucht eingeteilt in: Siliquosae, Latiseptae, Angustiseptae, Nucamentaceae, Septulatae und Lomen- taceae. Aus der Kombination der Merkmale des Samens mit denen der Frucht ergeben sich dann die einzelnen Tribus. Die Gattung Lepidium stellt sich in diesem System zu den Notorrhizeae Angustiseptae = Trib. IX. Lepidineae, wozu u. a. auch Senebiera (= Co- ronopus) und Aethionema gehören. Die Differentialdiagnosen dieser 3 nahestehenden Gattungen lauten: Senebiera: Silicula didyma, valvis ventricosis aut subcarinatis subindehiscentibus 1-spermis. Lepidium: Silicula ovata aut subcordata, valvis carinatis aut rarius ventricosis, dehiscentibus, loculis 1-spermis. I, 21] 21 Aethionema: Silicula ovalis, saepius emarginata, valvis navicularibus, loculis 1—2-spermis. Stamina majora aut coalita aut dentata. Die übrigen nahe verwandten Gattungen stellt de Candolle zur Tribus III. Thlaspideae (= Pleurorrhizeae Angustiseptae): Thlaspi, Capsella, Hutchinsia, Teesdalea, Iberis etce.; zum Teil sehr mit Unrecht, indem z. B. Capsella Bursa. pastoris (L.) Medik., Hutchinsia alpina (L.) R. Br. und H. procumbens (L.) Desv. DC. (— Capsella Fr.) notor- rhizen Embryo besitzen; anderseits war dem Autor noch nicht bekannt, dass Lepidimm virginicum L. meist einen (schief) pleurorrhizen Embryo!) besitzt und nach diesem Merkmal folglich zu den Thlaspideae gestellt werden müsste. Die Gattung Brachycarpaea DC., deren Frucht derjenigen von Coronopus (Senebiera) sehr ähnelt, stellt den Typus der Trib. XXI. Brachycarpeae (= Diplecolobeae angustiseptae) dar und unterscheidet sich ausserdem sowohl von der letztgenannten Gattung wie auch von Lepidiwm durch die sehr ansehnlichen gelben oder roten Blüten. — Im Bestimmungsschlüssel (l. c. p. 158), wo eine Einteilung der Gattungen mit Umgehung der oft nicht leicht festzustellenden Lage der Kotyledonen versucht wird, unterscheiden die 1- (statt 2—oo -) samigen Schöt- chenfächer unsere Gattung von Capsella, Hutchinsia, Thlasyi, Teesdalea und einem Teil der Arten von Aethionema; Iberis, welche Gattung die Einzahl der Samen pro Frucht- fach mit Lepidiwm gemeinsam hat, differiert durch die zygomorph ausgebildete (statt aktinomorphe) Krone, die Aethionema-Arten mit 1-samigen Fruchtfächern durch ver- wachsene oder gezähnte längere Staubfäden. De Candolle, dem bereits das stattliche Kontingent von 50 Arten zur Verfügung stand, fühlte zwar auch das Bedürfnis nach einer Gruppierung dieser Arten zu höheren Einheiten; er verlieh demselben aber nicht durch Zersplitterung in mehrere Gattungen Ausdruck, sondern teilte als erster das Genus Lepidium in 7 Sektionen ein, in der richtigen Erkenntnis, dass z. B. die Desvauxschen ,Genera^ den Rahmen der Gattung in ihren Merkmalen nicht überschreiten, sondern durch Zwischenformen mit ihr ver- bunden sind. 8 I. Cardaria (Desv. pro gen. 1814) DC. (Jundzillia Andrz. Crucif. ined.) Sili- cula ovato-cordata, acuta, subdepressa, valvis subturgidis dorso apteris, stylo filiformi exserto superata. — Sectio fere media inter Senebieram et Lepidium, valvis concavis distincta, sed adeo ad sequentem habitu accedens, ut nullo modo sit a genere remo- venda. — 1 Spezies: L. Draba L. $ IL Eltipsaria DC. Silicula elliptica nec cordata nec emarginata, valvis carinatis apteris, stylo filiformi longo. — Habitus omnino Cardariae, siliculae Lepiae, sed styliferae; Cardariam cum ceteris Lepidiis arcte conjungens. L. chalepense L., L. oxyotum DO., L. glastifolium Desf., L. amplexicaule Willd. !) Auf Seite 536 dieses Werkes schreibt de Candolle auffallenderweise dem Lepidium virgi- nicum L. „cotyledones lineares incumbentes* zu, was ich nicht anders als durch Verwechslung mit den Samen einer anderen Art erklüren kann. 22 12 8 III. Bradypiptum DC. (ex Boadvs, tardus et uizerw, cado). Silicula elliptica, integra aut subemarginata, valvis carinatis apteris, stylo brevi exserto; calyx persistens vel tarde deciduus. L. caespitosum Desv., L. coronopifolium Fisch., L. Humboldti DC. 8 IV. Cardamon DC. (zaodauov Dioscorides). Silicula suborbiculata emarginata, valvis carinato-navicularibus dorso alatis, stylo brevissimo intra emarginaturam incluso. Cotyledones tripartitae. L. sativum L., L. spinescens DC. S V. Lepia (Desv. pro gen. 1814 ex p.) DC. (Lasioptera Andrz. Crucif. ined.). Silieula suborbiculata apice emarginata, valvis navicularibus alatis, alis stylo saepe adnatis, stylo brevissimo intra emarginaturam incluso. Cotyledones integrae. L. campestre (L.) R. Br., L. hirtum (L.) DC., L. leiocarpum DC. [— Aethionema coridifolium DC.]|, L. rotundum (Desv.) DC., L. spinosum Ard. 8 VI. Dileptium (Raf. pro gen. 1817) DC. (Nasturtioides Medik. 1792, Sencken- bergia Fl. Wett. 1800). Silicula subelliptica, apice breviter emarginata, valvis carinatis nec dorso nec apice alatis, stylo brevissimo (vix ullo) — Flores minimi interdum 2—4-andri aut rarius apetali. Hieher gehóren von bekannten Arten z. D.: L. ruderale L., L. virginicum L., L. subulatum L., L. perfoliatum L. etc. 8 VII. Lepidiastrum DC. ( Lepidium Boerh.). Silicula ovata aut elliptica, inte- gerrima nec ullo modo emarginata, stigmate subsessili apiculata; valvis carinatis apteris. Hieher z. B.: L. latifolium L., L. Iberis DC. [non L.! — L. graminifolium L.], L. crassi- folium. W. K. 1799 [= L. cartilagineum (J. Mayer 1786 sub Thlaspi) Thell.] etc. Die vorstehenden Sektionen erweisen sich heute, nachdem die Zahl der bekannt gewordenen Arten auf mehr als das Dreifache!) gestiegen ist, als nicht mehr im vollen Umfange haltbar. Als gute natürliche Sektionen können auch heute noch gelten: Car- daria, Cardamon und Lepia (in etwas verändertem Sinne). Dileptium und Lepidiastrum werden wohl richtiger als Subsektionen einer einzigen Sektion untergeordnet (da ent- schiedene Übergänge zwischen ausgerandetem und ganzem Schótchen vorkommen), wie dies später von Prantl (Nat. Pfl. fam. III. 2. [1891]) durchgeführt worden ist. 8 Ellipsaria besteht aus heterogenen Elementen: ZL. chalepense L. ist wegen der flügellosen, nicht aufspringenden Frucht zu 8 Cardaria zu stellen; L. oxyotum DOC. und L. glastifolium Desf. dokumentieren durch deutlich geflügeltes Schótchen, wobei die Flügel mit dem Griffel verwachsen sind, ihre Zugehörigkeit zu 8 Lepia,; L. amplericaule Willd. endlich gehört in die nächste Verwandtschaft von L. latifolium L. — $ Bradypiptum, auf die + !) d. h. wenn der Speziesbegriff so gefasst wird, wie DC. es getan hat; bei der heute üblichen weiteren Fassung des Begriffs erhalte ich ca. 125 Arten. Ad 93 dauernde Persistenz des Kelches begründet, ist vollends ganz künstlich, indem in geo- graphisch und morphologisch sehr verschiedenen Gruppen hin und wieder bleibende Kelche auftreten. Bisweilen ist dieses Merkmal allerdings für eine Spezies konstant, dient dann jedoch gerade zur Abgrenzung von nächstverwandten Arten; meist aber wechseln Persistenz und Caducität innerhalb einer und derselben Spezies. L. caespitosum Desv. [Ssp. des L. cartilagineum (J. May.) Thell] und L. coronopifolium Fisch. [Ssp. des L. lyratum L.] stelle ich wegen des ganzen Schótchens zu 88 Lepidiastrum, L. Hum- boldtü DC. [— L. bipinnatifidum Desv.] mit Rücksicht auf die deutliche Ausrandung des Schötchens zu $$ Dileptium. Auch die Sektion Zepia enthält in dem von DC. angeführten Umfange heterogene Elemente. Die Arten mit an den Griffel angewachsenen Flügeln — ausgenommen 4L. spinosum Ard. —, die nicht nur bei aller Formenmannigfaltigkeit sehr übereinstimmenden Habitus, sondern auch in ihrer Gesamtheit ein ziemlich eng umschriebenes Verbreitungsgebiet besitzen (mit Ausnahme von L. campestre (L.) R. Br. und ZL. heterophyllum (DC.) Benth., die als Ruderal- und Adventivpflanzen heute ein weiteres Areal einnehmen, beschrünkt sich die Verbreitung dieser Gruppe auf das Medi- terrangebiet), lassen sich als 8 Lepia (im Sinne Prantls) zusammenfassen. ZL. spinosum Ard. weist dagegen, abgesehen von dem genannten Merkmal der Verwachsung und den ungeteilten Kotyledonen, durchaus die Eigenschaften von S Cardamon (dicke und ziemlich kurze, an die Spindel fast angedrückte Fruchtstiele, stark zerteilte Blätter etc.) auf, weshalb ich aus dieser Art, zusammen mit dem nahe verwandten L. Aucheri Boiss., wegen der erwähnten intermediüren Stellung, eine neue Sektion Lepiocardamon konsti- tuieren möchte. Die noch bleibende Art der de Candolleschen Sektion Lepia mit freiem Griffel, L. rotundum (Desv.) DC., wird von Prantl l.c. mit Recht von $ Lepia getrennt und zu einer neuen Sektion, Monoploca (Bunge pro gen. 1845), gestellt, die ich allerdings lieber als mit $8 Dileptium und 88 Lepidiastrum koordinierte Subsektion einer grösseren Sektion (Nasturtioides | Medik.| Thell. unterordnen möchte. Während de Candolle in seinem Prodromus syst. nat. I. (1824) p. 203 seqq. die eben ausgeführte Sektionseinteilung beibehielt und auch Meisner (Plant. vasc. gen. [1836 —43] p. 14 n. 13)') und Endlicher (Gen. plant. [1836—40] p. 879 n. 4932)!) sich der de Candolleschen Auffassung in bezug auf die Abgrenzung unserer Gattung und die Einteilung in Sektionen anschlossen, nahmen andere Autoren, und zwar besonders Lokalfloristen, denen der Überblick über die Formenmannigfaltigkeit der ganzen Gattung fehlte, und die sehr wohl unter den wenigen in ihrem Gebiet vorkommenden Arten !) Hier wird Coronopus (Senebiera) wegen der doppelt quer gefalteten Kotyledonen, von Lepi- dıum, dessen Kotyledonen nur einmal, nämlich am Grunde, gefaltet sind, weit getrennt, in den Subordo V. Diplecolobeae DC. gestellt und macht zusammen mit Brachycarpeae DC. die Trib. IX. Senebiereae Meisn. p. 15 (Endl. p. 887) aus; doch ist diese Scheidung nicht ganz stichhaltig, da Lepidium owathiense Cham. Schlechtd. meist die gleiche Konfiguration der Keimblätter zeigt wie Coronopus, und auch bei L. Cumin- gianum Fisch. & Mey. und L. glastifolium Desf. dieses Verhalten zuweilen (als Abnormität?) zu beob- achten ist. 94 (1, 24 generische Unterschiede zu finden glauben konnten, wieder eine Auflösung unserer Gat- tung in einzelne ,Mikro-genera^ vor. Wallroth konstituierte — sehr unnótigerwelse — aus £L. Draba L. neuerdings eine eigene Gattung, nämlich Cardiolepis (Sched. erit. [1822] p. 340), die also ganz direkt synonym mit Cardaria Desv. (1814) ist, und benannte die Art C. dentata. Webb & Berthelot (Phytogr. Canar. I. [1836 —40] p. 96) erhoben 2. virginieum L. zum Typus einer neuen Gattung, die sie Oynocardamun nannten, und die nach Angabe der beiden Autoren selbst direkt synonym mit Dileptium Raf. 1817 (= Lepi- dium S DC. 1821) ist"). C. virginicum Webb & Berth. l. c. — Lepidium L. 1753. Der Gattungsname Cynocardamum wurde von Endlicher nach Heynh. Nom. Il. (1840) p. 180 auch für L. Menziesii DC. verwendet, das er in Cynocardamwm Menziesii umtaufte. 1838 zog Spach (Hist. vég. Phan. VI. p. 556) den alten Namen T’hlaspidium in verändertem Sinne?) wieder hervor, nämlich für Lepidium $ Cardamon DC. Einzige Art: Th. sativum. Spach 1. e. = Lepidiwm L. Ferner stellte Spach (l. c. p. 325) den Namen Lepidinella auf, der nach dem’ Autor selbst (l.c. p. 552) = Cynocardamum Webb zu setzen ist. Physolepidion, von Schrenk in Enum. Pl. nov. I. (1841) p. 97 aufgestellt, von Endlicher Suppl. IL. (1842) p. 108 in Physolepidium verbessert, sollte sich von Lepidium $ Cardaria durch stets 2-samige Schötchenfächer unterscheiden. Seither hat sich jedoch dieses Merkmal als nicht konstant erwiesen, worauf Boissier in Fl. Orient. I. (1867) p. 356 die Gattung mit Lepidiwm vereinigte und die Schrenksche Spezies Ph. repens l.c. als Lepidium repens bezeichnete; es handelt sich übrigens um eine schwache Varietüt von L. chalepense L. 1845 stellte Bunge in Lehm. Pl. Preiss. I. p. 259 eine Gattung Monoploca auf, unter welchem Namen er 2 australische Lepidiwm-Arten mit relativ sehr ansehnlichen Blüten und grossem, stark geflügeltem Schötchen mit freiem, fädlichem Griffel zusammen- fasste, nämlich: M. linifolia Bge. l. e. p. 260 [ex syn. non ex specim. — Lepidium (Desv.) Steud., Benth. M. rotunda Bge. 1. c. p. 260 — Lepidium (Desv.) DC. !) Die Gattung wurde keineswegs, wie Ascherson in Verhandl. Brandenbg. bot. Ver. XXXIII. (1891) p. 116 angibt, auf die bei LL. virginicum L. in der Regel zu beobachtende pleurorrhize Koty- ledonenlage begründet, sondern die Autoren heben ausdrücklich hervor, dass ihr Cynocardamum vir- ginicum aus Mexiko (leg. Berlandier), im Gegensatz zu den nordamerikanischen, westindischen, canarischen und maderensischen Exemplaren, inkumbente Kotyledonenlage besitze! ?) Tourneforts Thlaspidium (Inst. rei herb. [1700] t. 101!) ist = Biscutella L. 1, 25] 25 Auch F. v. Mueller beschrieb 2 Arten dieser Gruppe zuerst als Spezies von Monoploca, nämlich: M. leptopetala F. v. Muell. in Trans. Phil. Soc. n I. (1855) p. 35 und M. phlebopetala F. v. Muell. in Linnaea S 1852) p. 369, taufte aber später (Viet. Plant. I. [1860] p. 47- E in die entsprechenden Arten von Lepidium um. Denn, so verschieden auch die TOM Arten auf den ersten Blick von Lepidium zu sein scheinen, so sind doch die Unterscheidungsmerkmale mehr gradueller als prinzipieller Natur, und der Umstand, dass L. phlebopetalum die Monoploca-Charaktere nur in abgeschwüchtem Masse besitzt (vergl. auch den speziellen Teil unter L. leptopetalum) und somit zu den übrigen Lepidium-Arten (88 Dileptium) überleitet, macht die Gattung Monoploca als solche unhaltbar. Prantl hat sie daher (Nat. Pfl. fam. III. 2. [1891] p. 160) als Sektion zu Lepidiwm gestellt; ich möchte sogar noch weiter gehen und Monoploca, wie schon S. 23 bemerkt, mit SS Dileptium und 88 Lepidiastrum koordiniert als Sub- sektion zu $ Nasturtioides uan (siehe die CE auch bei der un June von Prantls Sektionsemteilung, S. 29). Fourreau (Ann. Soc. Y Lyon N. S. XVI. [1868]) zerlegte unsere Gattung in einige „Mikro-genera“, wobei als neue Namen (ohne Beschreibung) figurieren: 1. Cardamon Fourr. (p. 338) — Lepidium 8 DC. 1821 mit der Species: C. sativum. Fourr. l. c. — Lepidium L. In neuester Zeit hat G. Beck (Fl. Nied.-Österr. [1892] p. 495), unabhängig von Fourreau, die de Candollesche Sektion Cardamon, gestützt auf das Merkmal der 3-spaltigen Cotyledonen, gleichfalls zu einer eigenen Gattung erhoben und die Art als C. sativum. bezeichnet. 2. Lepidiberis Fourr. (p. 338) — Lepidium $ Lepidiastrum DC. ex p. L. graminifolia Fourr. l. e. = Lepidiwm L. L. polyclada Fourr. l. e. = Lepidium Jord. Diagn. (1864) p. 332 = L. gramini- folium L. Dass Fourreau hier auch das Desvauxsche Genus Lepia wieder aufleben liess und Lepidium campestre (L.) R. Br., L. hirtum (L.) DC. und L. accedens, campicolum und errabundum Jord. [alle 3 = L. campestre (L). R. Br.| in diese Gattung übertrug, wurde bereits (S. 19) erwähnt; ausserdem zog er auch den alten Namen Senckenbergia FI. Wett. 1800 (S. ruderalis Fl. Wett. — Lepidium L.) wieder ans Licht und verwendete den Namen Lepidium (Tourn.) einzig für L. latifolium L., während er L. Draba L., wie auch einige neuere Floristen (Caruel in Parlatore Fl. Ital, Rouy & Foucaud Fl. Franc.) unter der Desvauxschen Gattung Cardaria aufführte. Endlich sei noch als Kuriosität erwähnt, dass M. Gandoger in seiner Fl. Europ. II. (1884) p. 246—66, wo er für Europa nicht weniger als ca. 300 „Species“ von Lepi- dium unterscheidet, die 7 de Candolleschen Sektionen als ebensoviele Gattungen be- handelt. A. Thellung, Lepidium. 4 26 [I, 26 Gegenüber dieser Zersplitterung durch Lokalfloristen hielten Bentham & Hooker in ihrem kosmopolitischen „Standard work“, den Genera plantarum, an der Einheit unserer Gattung im R. Brown-de Candolleschen Sinne fest. Lepidiwm nimmt bei ihnen (Vol. I. 1. [1862] p. 62 seqq.) in der Familie der Crueiferen folgende Stellung ein: Series B. Siliqua brevis, per totam longitudinem dehiscens. Valvae intus con- tinuae, valde concavae, septo contrarie compressae, septum saepe angustissimum. Tribus VI. Lepidineae. Cotyledones incumbentes (exceptum Lepidium virginieum). rectae, incurvatae, vel longitudinaliter conduplicatae vel convolutae. * Valvae apterae (alatae in quibusdam Lepidiis). Lepidium. Siliqua dehiscens, forma varia, 2- rarius 4-sperma. Herbae plerumque erectae, floribus albis. Die nüchstverwandten Gattungen werden folgendermassen unterschieden: Thlaspi, Iberis, Teesdalea und Hutchinsia durch „Cotyledones accum- bentes*. 4dethionema:; valvae late alatae polyspermae rarius 1-spermae. Capsella: Siliqua polysperma. Noccaea (N. alpina = Hutehinsia (L.) R. Br.): Siliqua 2-sperma'), seminibus laevibus. Herbae alpinae, scapiferae; folis pinnatisectis. Senebiera (= Coronopus): Siliqua didyma, valvis 1-spermis indehiscentibus. Hymenophysa: Siliqua ovato-globosa, 2—4-sperma, valvis enerviis vel uni- nerviis. Habitus Lepidii. Stroganovia: Siliqua obovoidea, inflata, 2-sperma, valvis uninerviis. Dass diese Gruppierung keine ganz natürliche ist, geht schon daraus hervor, dass Lepidiwm virginicum L. wegen des schief-pleurorrhizen Embryos eigentlich gar nicht in die Tribus der Lepidineae gehören würde, und dass bei der Gruppierung ,* valvae aplerae* einige Arten von Lepidium ausgenommen werden müssen. Ferner ist die Abgrenzung von Lepidium gegenüber Senebiera (Coronopus) durchaus ungenügend und gar nicht zutreffend, indem einerseits die Schótchen von Senebiera didyma (L.) Pers. (= Coronopus Sm.) sehr leicht aufspringen und anderseits bei Lepidium Draba L in der Natur nie ein Aufspringen zu beobachten ist! Auch Aethionema ist von unserer Gattung nur ungenügend unterschieden, da manche Lepidiwm-Arten auch breit geflügeltes Schöt- chen besitzen (bei L. hirtwm (L.) DC. z. B. beträgt die Flügelbreite oft fast die Hälfte der Lünge der ganzen Frucht). Für die Gruppierung der Arten innerhalb der Gattung akzeptieren Benth. & Hook. l.c. p. 87 die 7 de Candolleschen Sektionen, welchen sie noch folgende Namen hin- zufügen: Physolepidium: Schrenk Enum. pl. 97 (Walp. Rep. Il. 762) est Lepidii species siliqua inflata, loculis 2-spermis v. abortu l-spermis; valvis apteris. !) Sollte heissen: 4-sperma (Th.). I, 27] 97 Monoploca Bunge Pl. Preiss. I. 259 (Walp. Rep. V. 45, Ann. IV. 215), a Lepidio non differt. Durand (Ind. gen. phanerog. [1888] p. 17 n. 336, 98) schliesst sich der de Can- dolleschen Sektionseinteilung an. Schliesslich komme ich zu Prantls Bearbeitung der Orueiferen in Engler & Prantls ,Natürl. Pflanzenfamilien* (III. 2. [1891]). Es ist dem Verfasser gelungen, neue Einteilungsprinzipien aufzufinden, die an phylogenetischem Wert alle früher angewendeten weit übertreffen, so dass ein System zu stande kommt, das auf fast absolute Natürlich- keit Anspruch machen kann; die bei allen früheren Systemen häufigen „Ausnahmen“ sind hier auf ein Minimum reduziert. Allerdings muss gesagt werden, dass Prantls System in manchen Fällen mehr einen theoretischen und rein wissenschaftlichen Wert hat, indem einige als Einteilungsprinzipien verwendeten Merkmale (so die Beschaffenheit der Narbe) sehr schwer zu erkennen sind und daher der praktischen Bestimmung grosse Schwierigkeiten bieten. — Prantl weist an Hand des Beispiels des Aethionema hetero- carpum J. Gay auf die Unhaltbarkeit der sonst mit Vorliebe verwendeten Dehiscenz- verhültnisse und der Samenzahl der Frucht für eine natürliche Systematik hin, indem die genannte Art — wie auch noch einige andere — auf einem und demselben Exemplar zu verschiedenen Zeiten und an verschiedenen Teilen an Gestalt und Samenzahl sehr verschiedene Schliess- und Springfrüchte hervorbringt') Auch die notorrhize oder pleu- rorrhize Lage der Kotyledonen ist in manchen Gruppen kein natürliches Merkmal, wie die Beispiele des Lepidium virginieum L.?) und des Aethionema Buxbaumiti Boiss.?) lehren. An Stelle dieser und anderer künstlicher Merkmale setzt nun Prantl die Verzweigungs- verhültnisse und die sonstige Beschaffenheit der Haare, ferner den Bau der Narbe, welche Verhältnisse von den äusseren Faktoren ziemlich unabhängig sein dürften. Speziell für die Trichome kann ich nach meinen eigenen Untersuchungen über die Gattung Lepidium bestätigen, dass dieselben sich nicht nur für die Charakterisierung grösserer Gruppen, sondern mit Vorteil auch für die Abgrenzung nahe verwandter Arten verwenden lassen. Ferner muss die meines Wissens von Prantl zum ersten Mal durchgeführte*) systema- !) Schliessfrüchte kónnen übrigens nach Prantl in verschiedenen phyletisch gesonderten Gruppen als Endglieder von Reduktionsreihen der Samenzahl vorkommen. — Über die heterocarpischen Aethionema- Arten vergl. vor allem die interessanten Ausführungen von Solms-Laubach: Crueiferen-Studien II. in Bot. Zeitg. LIX. (1901) I. p. 61 ff. 2) Diese Spezies besitzt, im Gegensatz zu den meisten ihrer Gattungsgenossinnen, in der Regel einen (schief) pleurorrhizen Embryo. 3) Nach Solms-Laubach I. e. bildet diese Art in den 2-fächerigen Springfrüchten pro Fach 2-5 notorrhize Samen mit bei Benetzung verschleimender Testa, in den Schliessfrüchten dagegen je 1 schief pleurorrhizen Samen mit glatter, nicht verschleimender Testa. 3) Der Entdecker dieses Einteilungsprinzips ist wohl Pomel, der (Mat. fl. Atlant. [1860] p. 12) Lepidium zu seinen ,Pleuroplocées (cotylédons pliés ou roulés en travers)" stellt und dabei bemerkt: „Ce sont les cotylédons et non la radicule qui sont pliés; dans les Senebiera c'est encore la méme chose, 98 [I, 28 tische Verwendung des Ursprungs der Kotyledonen im Embryo (im Gegensatz zu ihrer Lage) die mehrere sonst von Lepidiwm sehr schwer abzutrennende Gattungen scharf von unserem Genus scheidet, als sehr glücklich bezeichnet werden (über Details vergl. den folgenden Abschnitt, S. 34, 36); nach dieser Betrachtungsweise des Embryos gehört z. B. auch Lepidiwm virginicum L. trotz der pleurorrhizen Kotyledonenlage voll und ganz zu dieser Gattung. Auch ist Prantl durch die Verwendung der Honigdrüsen für die Systematik den Resultaten einiger neuerer Untersuchungen (z. B. von Velenowsky in Sitz. K. Böhm. Ges. d. Wissensch. Prag VI. 12. [1884]) gerecht geworden. Dass dem Spezialisten, der sich längere Zeit mit einer kleinen Gruppe von Gat- tungen beschüftigt, im Detail einige kleinere Mángel der Prantlschen Einteilung auffallen müssen, ist sehr begreiflich. So ist die Abgrenzung der Gattung Coronopus von Lepidium, obgleich ungleich schärfer als z. B. bei Bentham & Hooker. immer noch nicht ganz erschöpfend; Prantl schreibt nämlich der Gattung Lepidiwm ei „zweiklappig-aufsprin- gendes* Schötchen zu, was für L. Draba L. nicht zutrifft‘). Ferner besitzen manche Lepidium-Arten ziemlich entschiedene Drüsenhaare, was nach Prantls Darstellung nicht der Fall sein sollte. Die Stellung unserer Gattung im Prantlschen System soll, da ich dieselbe fast unverändert akzeptieren kann, im folgenden Abschnitt besprochen werden; dagegen sollen hier noch einige Worte der Kritik der Sektionseinteilung nach Prantl gewidmet werden. Diese lautet (l. c. p. 160): Sect. I. Cardaria (Desv. als Gatt.): Fr. eiförmig, gedunsen, ungeflügelt, vorne nicht ausgerandet, mit füdlichem Griffel. — Z. B. L. Draba L. Sect. I. Monoploca (Bunge als Gatt.): Fr. rundlich bis elliptisch, vorne ge- flügelt, mit freiem, füdlichem Griffel. — Z. B. L. monoplocoides F. v. Muell.*), L. linifolium Benth. etc. in Australien. mais il y a un rudiment d'un second pli (embryon presque diplécolobé)*. [Zitiert nach Solms-Laubach in Bot. Zeitg. LXI. (1903) p. 71.] Der Ausdruck ,cotylédons pliés en travers* ist gleichbedeutend mit dem Prantlschen: „Keimblätter hinter der Krümmung des Embryos entspringend*. !) Die Tatsache der Indehiscenz des Schötehens von Lepidium Draba L. und seinen Subspeeies, die mir sowohl in der Natur wie in den Herbarien ausnahmslos entgegentrat, finde ich in der Literatur zum ersten Mal ausdrücklich erwähnt von Caruel in Parlatore Fl. Ital. IX. (ca. 1890) p. 658, der L. Draba auf Grund dieses Merkmals wieder von unserer Gattung abtrennt und für diese Art den Desvauxschen Namen Cardaria Draba akzeptiert. Der Auffassung Caruels schlossen sich dann auch Rouy & Fou- caud an (Fl. Franc. II. [1895] p. 78), während die neuesten italienischen und französischen Floren (Fiori & Paoletti, Coste) die Art wieder zu Lepidium. stellen, und zwar meines Erachtens mit Recht; denn das Vorkommen einer kleistokarpen Form auch in der Sektion Lepia (L. Smithii Hook. var. alatostylum Towns.) zeigt, dass die Indehiscenz des Schótchens allein nicht einmal eine absolut sichere sektions- weise Trennung zuliesse, und auch das Vorkommen von orientalischen Subspecies und Varietáten, die die übrigen charakteristischen Merkmale des L. Draba (gedunsenes, eiförmiges, am Grunde gestutztes oder etwas herzförmiges Schötehen, pfeilförmig geöhrte umfassende Stengelblätter) in abgeschwächtem Masse oder gar nicht mehr besitzen, erschweren die Abtrennung dieser Art von den übrigen Lepidium-Spezies sehr. 2) Das Beispiel ist unglücklich gewählt, da gerade bei dieser Art der Griffel mit den Flügeln ver- wachsen ist! 1, 29] 29 Sect. III. Lepéí« (Desv. als Gatt.): Fr. eifórmig bis länglich, vorne flügelig gekielt, die Flügel dem Griffel angewachsen. — Z. B. L. campestre (L.) Br., L. nebro- dense Guss., L. glastifolium Desf. ete. Sect. IV. Dileptium DC. (erweitert): Fr. elliptisch, vorne verschmälert, zu- weilen kurz flügelig gekielt, mit freiem, meist ganz kurzem Griffel. — a) Fr. ungeflügelt (Lepidiastrum DC.); z. B. L. latifolium L. — b) Fr. geflügelt: L. ruderale L., L. virgini- cum L. etc. Sect. V. Cardamon DC.: Fr. oval bis länglich, vorne geflügelt, mit kurzem, freiem Griffel; die Keimblätter 3-teilig. — L. sativum L. etc. Die von Prantl gegenüber Bentham & Hooker und auch de Candolle vor- genommenen Änderungen kann ich nur gutheissen. Für die Eliminierung der de Can- dolleschen Sektionen Ellipsaria und Bradypiptum habe ich mich schon früher (S. 22/3) ausgesprochen und dieselbe dort begründet, ebenso die Auflösung von 8 Lepia DC. in Lepia im engern Sinn und Monoploca. Auch die Vereinigung von $ Dileptium und 8 Lepidiastrum scheint mir dringend geboten, da in engen Verwandtschaftskreisen, ja zuweilen selbst bei einer und derselben Spezies, Übergänge existieren. Dagegen finde ich mit Rücksicht auf folgende zwei Punkte die Prantlsche Sektionseinteilung noch nicht ganz erschöpfend und natürlich: 1. Lepidium spinosum Ard. und L. Aucheri Boiss. müssten wegen der mit dem Griffel verwachsenen Flügel des Schótchens und der ungeteilten Kotyledonen!) zu 8 Lepia gestellt werden, haben aber den Habitus und andere wichtige Merkmale (Behaarung, fiederig zerteilte, am Grunde verschmälerte Stengelblätter, kurze und dicke, an die Axe angedrückte Fruchtstiele etc.) mit 8 Cardamo» gemeinsam (S Lepia hat ungeteilte, am Grunde fast stets pfeilfórmige Stengelblütter, ferner meist wagrecht abstehende, dem Schótchen an Lünge etwa gleichkommende Fruchtstiele). Es scheint mir daher am richtigsten, diese zwei isoliert stehenden Typen zu einer eigenen Sektion, die ich, um ihre inter- mediäre Stellung schon durch den Namen zu bezeichnen, Lepiocardamon» nenne, zu erheben. 2. Die Sektion Monoploca (Bunge) Prantl kann in der gegebenen Umgrenzung nieht als natürlich bezeichnet werden, da pflanzengeographisch sehr verschiedene Arten das Merkmal des geflügelten und ausgerandeten Schötchens mit freiem, fädlichem Griffel gemeinsam haben, z. B.: a) Einige australische Arten (LL. rotundum (Desv.) DC., L. lini- folium (Desv.) Steud., L. leptopetalum F. v. Muell, L. phlebopetalum F. v. Muell. etc.), die ! Dem L. Aucheri werden zwar von Hooker fil. & Thomson in Praecurs. fl. Ind. (Journ. Linn. Soc. V. [1861] p. 174) 2—3-spaltige Kotyledonen zugeschrieben, ebenso werden L. Aucheri Boiss. und L. cor- nutum. Sibth. & Sm. (= L. spinosum Ard.) von Boissier Fl. Orient. I. (1867) p. 354 zu 8 Cardamon DC. (, Cotyledones partitae*) gestellt; in Wirklichkeit haben jedoch beide Arten stets ungeteilte Keimblätter (vergl. auch Solms-Laubach in Bot. Ztg. 1906 p. 29). Die obige Angabe beruht eben einzig auf der vor- gefassten Meinung, dass L. Awcheri und spinosum wegen der habituellen Ähnlichkeit zu $ Cardamon gehóren müssten. 30 [I, 30 eine natürliche Gruppe unter sich bilden. b) Die nordamerikanische Gruppe der „Alys- soidea* (L. alyssoides Gray, LL. montanım Nutt. etc.), die zu den genannten australischen Arten sonst in keinem direkten verwandtschaftlichen Verhältnis steht. c) Einige isolierte Arten, wie L. quitense Turez., L. cyclocarpum Thell. (das dem 2. virginieum L. [88 Di- leptium!| nahe steht), etc. Angesichts dieser Tatsachen ziehe ich es vor, Monoploca als nur systematisch, nicht aber phylogenetisch-pflanzengeographisch verwertbare Subsektion meiner Sektion Nasturtioides, die auch Dileptium und Lepidiastrum umfasst, unterzu- ordnen, umso mehr, als die morphologische Abgrenzung von den beiden letztgenannten Subsektionen durchaus keine scharfe ist. Endlich sei noch bemerkt, dass Lepidiwm in der Prantlschen Umgrenzung bei Dalla Torre & Harms, Genera Siphonogamarum III. (1900) p. 182 als Nr. 2883 (21) figuriert, und dass T. v. Post & O. Kuntze (Lexic. gen. phanerog. |1904]| p. 323 n. 103, 78), im Gegensatz zu Prantl, sämtliche 7 de Candolleschen Sektionen, zum Teil mit veränderten Namen, rehabilitieren und Monoploca Prantl (Bge.) als 8. Sektion dazufügen. j Fassen wir zum Schlusse dieser historischen Übersicht nun noch die angeführten Literaturzitate und Synonyme unserer Gattung mit einigen anderen noch nicht erwühnten kurz tabellarisch zusammen. Lepidium (L.) R. Br., genus Crueiferarum. L. Gen. plant. ed. 1. (1737) p. 192, ed. 5. (1754) p. 291, Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 643, ed. 2. (1763) p. 897, Syst. nat. ed. 10. II. (1759) p. 1124 & 1127, Mant. I. (1767) p. 91, IL. (1771) p. 253 — emendandum (non Syst. nat. ed. 1. [1735] ); Crantz Stirp. Austr. I. (1762) p. 1 — emendandum; All. Fl. Pedem. I. (1785) p. 252 — emendandum; Juss. Gen. plant (1789) p. 241 — emendandum; Medik. Pfl. gatt. (1792) p. 84 — am- pliandum ; R. Brown in Ait. Hort. Kew. ed. 2. IV. (1812) p. 85; Desv. in Journ. bot. III. (1814) p. 165 — ampliandum; DC. Syst. II. (1821) p. 527, Prodr. I. (1824) p. 203; Meisn. Pl. vasc. gen. (1836—43) p. 14 n. 5; Endlich. Gen. plant. (1836—40) p. 879 n. 4932; Benth. & Hook. Gen. plant. I. 1. (1862) p. 87; Durand Ind. gen. phanerog. (1888) p. 17 n. 336, 98; Prantl in Engler & Prantl Nat. Pfl. fam. IIT. 2. (1891) p. 160; Jackson Ind. Kew. III. (1894) p. 56, Suppl. 1. III. (ad a. 1895) p. 245, Suppl. 2. (ad a. 1900) p. 103; Dalla Torre & Harms Gen. siphonog. III. (1900) p. 182 n. 2883 (21); Post & Kuntze Lexic. gen. phanerog. (1904) p. 323 n. 103, 78. : Arabis Rottl. in Ainsl. mat. med. Hind. ex Wight Ill. Ind. I. (1831) sub t. 12 — non L. Capsella Medik. Pfl. gatt. (1792) p. 86 ex p. Cardamon Fourr. in Ann. Soc. Linn. Lyon N. S. XVI. (1868) p. 338 [nomen nudum |; G. Beck Fl. Nied. Ósterr. (1892) p. 495. Cardaria Desv. in Journ. bot. III. (1814) p. 162; Spach Hist. vég. Phanerog. VI. (1838) p. 542; Fourr. in Ann. Soc. Liun. Lyon N.S. XVI. (1868) p. 338; Gillet & Magne L, 81] 31 Nouv. Fl. franc. ed. 3. (1874) p. 49; Caruel in Parl. Fl. Ital. IX. (ca. 1890) p. 658; Rouy & Fouc. Fl. Franc. II. (1895) p. 78. Cardiolepis Wall. Sched. crit. (1822) p. 340. Clypeola Walt. Fl. carolin. (1788) p. 173! — non L. Cochlearia L. Spec. plant. ed. 2. (1763) p. 904 etc. ex p.; All. Fl. Pedem. I. (1785) p. 252 ex p. Cynocardamaım Webb & Berth. Phytogr. Canar. I. (1886—40) p. 96; Spach Hist. vég. Phan. VI. (1838) p. 552. Dileptium Raf. Fl. Ludov. (1817) p. 85 et in Am. Monthly Mag. (1818) p. 227. Draba Baumg. Enum. stirp. TRES. IL. (1816) p. 232 — non L. Iberis Adans. Fam. plant. II. (1763) p. 422; Crantz Stirp. Austr. I. (1762) p. 21 ex p.; Wallr. Sched. crit. (1322) p. 34; Rchb. Fl. Germ. exe. (1830—2) 662 ex p. et Icon. IL (1837—8) t. X. fig. 4216 — non L. bans Andrz. ex DC. Syst. II. (1821) p. 529. Kandis Adans. Fam. plant. II. (1763) p. 422 Lasioptera Andrz. ex DC. Syst. II. (1821) p. 534. Lepia Desv. in Journ. bot. III. (1814) p. 166 ex p. [non Hill. 1769]; Presl. Fl. Sie. (1826) p.84; Webb It. Hisp. (1838) p. 76; Fourr. in Ann. Soc. Linn. Lyon N. S. XVI. (1868) p. 338. Lepidiberis Fourr. in Ann. Soc. Linn. Lyon N.S. Lepidinella Spach Hist. vég. Phan. VI. (1838) p. Monoploca Bunge in Lehm. Pl. Preiss. : (1845) 215); F. v. Muell. in Linneae XXV. (1852) (1855) p. 39. Nasturtioides Medik. Pfl. gatt. (1792) p. 81; Mönch Meth. (1794) p. 270. Nasturtium L. Syst. nat. ed. 1. a Adans. Fam. pl. II. (1763) p. 421; Crantz Crucif. (1769) p. 91 saltem ex p.; Scop. Fl. Carn. ed. 2. IL. (1772) p. 13 ex ».; Medik. Pfl. gatt. (1792) p. 80; Mönch Meth. (1794) p. 270; G. M. S. Fl. Wett. II. (1800) p. 432; Bess. Enum. pl. Volt 1821) p. 26; Gillet & Magne Nouv. Fl. franc. ed. 3. (1874) p. 47/8; O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 34 & 937 — non R. Br. Physolepidion Schrenk Enum. pl. (1841) p. 97 (Walp. Rep. II. 762); Physolepidium Endlich. Suppl. (1842) p. 108. Senckenbergia Gärtn. Mey. & Scherb. Fl. Wett. II. (1800) p. 413; Fourr. in Ann. Soc. Linn. Lyon N. S. XVI. (1868) p. 338. i Thlaspi L. Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 646 etc. ex p.; Orantz Stirp. Austr. I. (1762) p. 21, ed. 2. (1769) p. 22: (saltem ex p.); Lam. Fl. franc. II. (1778) p. 405 ex p.; All. Fl. Pedem. I. (1785) p. 248; Medik. Pfl. gatt. (1792) p. 76 ex p.; Cav. Descr. (1802) p. 413 (saltem ex p.); Poir. Dict. eneyel. VII. (1806) p. 534 ex p., ete. Thlaspidiunm Spach Hist. vég. Phan. VI. (1838) p. 557 — non Adans. Fam. pl. II. (1763) p. 422 (quod = Biseutella L.). XVI. (1868) p. 338 [nomen nudum |. 325 (nomen). p.259 (Walp. Rep. V. 43, Ann. IV. p- 369 & in Trans. Phil. Soc. Vict. I. 32 [1, 32 Anhangsweise sei hier noch die Stellung der Gattung Lepidiwm in zwei mehr biologischen, besonders auf die Beschaffenheit der Honigdrüsen gegründeten Cruciferen- Systemen angeführt. 1. Velenowsky, Jos, Über die Honigdrüsen der Cruciferen, Sitz. K. Böhm. Gesellsch. d. Wissensch. Prag VI. 12. (1884), 56 p., gibt folgende Einteilung (zitiert nach Knuth, Handb. d. Blütenbiologie 2. I. [1898]): ]. Siliquosae. Obere und untere Drüsen stets entwickelt. II. Silieulosae. a) Latiseptae. Nur die unteren Drüsen entwickelt; diese sind stets frei, d. h. auf der Innen- und Aussenseite nie zusammenhängend, deutlich oder ungefähr 3-seitig. 1. Alysseae. 2. Lunarieae. b) Angustiseptae. Auch die oberen Drüsen zuweilen entwickelt, den unteren, mit denen sie durch einen seitlichen Querwall gleichsam verbunden sind!), gleichend. «) Nur die unteren Drüsen entwickelt, dreiseitig, hinten stets offen, vorne entweder offen oder geschlossen, an den Seiten meist wallförmig verlängert ('hlaspi, Car- poceras, Capsella, Teesdalea, Aethionema, Eunomia). ß) Nur die unteren Drüsen entwickelt, prismatisch, an der oberen Fläche abgestutzt, vorn und hinten frei, an den Seiten nicht verlängert (Iberis). y) Untere und obere Drüsen entwickelt oder nur die ersteren, jedoch in der Stellung der letzteren?), so bei einigen Arten der Gattung Lepidium und bei Coronopus didymus, die unteren an den Seiten in einen starken Wall verlängert, hinten frei, vorn an den herablaufenden Enden geschlossen oder frei; die oberen einfach, mit den unteren nicht zusammenhängend (Cardaria, Physolepidium, Lepidium, Coronopus). 2. Bayer, A., Beiträge zur systematischen Gliederung der Cruciferen. Beih. Bot. z. Centr.bl. Abt. IT. 2. (1905) p. 119 seqq. In der p. 139 gegebenen Einteilung bildet Le- pidium den Typus der Silieulosen-Gruppe 9. Lepidieae / Lepidium, Cardaria, Coronopus]. Saftdrüsen gesondert, nicht zusammen- hängend; die lateralen paarig (je 1 an jeder Seite des kurzen Filamentes), die ! Wie Velenowsky später an anderer Stelle selbst angibt, trifft dies für Lepidum nicht zu, indem hier die oberen Drüsen mit den unteren nicht zusammenhängen. ?) Der Grund hievon ist der, dass bei den betr. Arten die Verdoppelung der medianen Staubblätter unterbleibt, infolgedessen die lateralen Drüsen, den frei werdenden Raum benützend, medianwärts rücken; die medianen Drüsen fallen dann völlig aus, weil gerade an ihrer Stelle ein Staubblatt steht. (Th.) 22 1, 33] medianen einfach (je 1 zwischen den 2 Staubfüden des oberen Paares)'). — Auf p. 161 werden die Drüsen der Zepidieae folgendermassen beschrieben: Laterale Drüsen im Umriss dreieckig, niedrig pyramidal, oft bedeutend verbreitert?), von einander abstehend; die medianen einfach, dreieckig, frei. — (p. 162:) Bei dian- drischen Lepidium-Arten finden sich nur einerlei?) Drüsen, und zwar je I an jeder Seite des Filaments, also zusammen 4 freie Saftdrüsen, die in der Form denen von normalen Blüten gänzlich entsprechen. Bei Cardaria sind die lateralen Drüsen viel grösser als bei Lepidium, etwas umfassend, so dass sie als dicke Halbringe erscheinen, welche den medianen Drüsen entgegen in dicke Fortsätze sich verlängern (Taf. IV. fig. 9 b, c)*). Dagegen haben die Isatideae je einen vollständigen drüsigen Ring um die Basis aller Staubblätter herum. Die Capselleae, Cumelineae, Lunarieae, Alysseae und Iberideae haben nur late- rale Drüsen, und zwar sind sie bei den Capselleae (Capsella, Thlaspi) wulstförmig, innen schmal offen, aussen dick, mit seitlichen verdickten Fortsätzen; bei den Camelineae wulstförmig, innen breit offen, aussen tief ausgesattelt, fast 2-lappig, mit sehr kurzen seitlichen Fortsätzen; bei den Lunarieae jederseits 1 laterale Drüse als ein solider Ringwulst, an der Aussenseite 2-lappig; bei den Alysseae und Iberideae (beris, T'eesdalea, Aethionenut, Hutehinsia, Eunomia) 4 laterale Drüsen, paarig (je 1 an jeder Seite des kurzen Filaments), gesondert, frei. ! Hier dürfte auf die durch die diandrischen Lepidium-Arten, denen die medianen Drüsen völlig fehlen, geschaffenen Ausnahmen hingewiesen werden. ?) Es gibt jedoch auch Lepidium-Arten, deren Drüsen fädlich verlängert sind, zuweilen die halbe Länge des Kelches erreichen und dann rudimentären Petalen zum Verwechseln ähneln (z. B. L. frif'urcum Sond., L. Schinzii Thell.); vgl. Fig. 3 2, S. 41. i 3) und zwar sind es, wie schon Velenowsky l.c. richtig bemerkt hat, die unteren (oder, wie Bayer sie richtiger nennt, lateralen) Drüsen, die medianwärts zusammengerückt sind. An anderer Stelle (p. 130) erklärt Bayer die 2 seitlich am Grunde des langen Filaments befindlichen Drüsen irrig als durch Spaltung aus einer medianen Drüse hervorgegangen. !) Die hier geschilderten Verhältnisse scheinen nicht ganz konstant zu sein, indem ich an den von mir untersuchten Exemplaren von Lepidium (Cardaria) Draba L. keinen wesentlichen Unterschied gegenüber anderen Lepidium-Arten finden konnte. A. 'l'hellung, Lepidium. 5 Il. Die Gattung Lepidium (L.) R. Br. und ihre Sektionen nach dem heutigen Stande unserer Kenntnisse. a) Die Stellung der Gattung im Prantlschen Cruciferensystem. Nach Prantl in Engler & Prantls Natürl. Pflanzenfamilien III. 2. (1891) p. 154-9 dokumentiert sich die Zugehörigkeit einer Oruecifere zur Gattung Lepidium durch fol- gende Merkmale: 1l. Haare unverzweigt') oder fehlend; keine [mehrzelligen?)| Drüsenhaare oder Drüsenhöcker. : 2. Narbe über den Placenten stärker entwickelt, auf gestutztem oder seicht 2-lappigem, vorne zuweilen eingezogenem Griffel (Sinapeae)?). 3. Keimblätter hinter der Krümmung des Embryos entspringend; Blüten |perigyn oder| mit seitlichen und medianen Honigdrüsen*) (Lepidiinae). 4. Fächer der Frucht 1-samig (selten 2 Samen nebeneinander); Blüten höch- stens ganz schwach perigyn; meist auch mediane Honigdrüsen*). !) Verzweigte Haare werden iu der Literatur irrig angegeben von folgenden Lepidium-Arten: von L. humifusum (.Req.*) Coss.! durch Gosson Comp. Fl. Atlant. II. (1883— 7) p. 268 (,.... pilis sim- plicibus vel perpaucis bifurcis....*): von L. Aucheri Boiss.! durch Post Fl. Syr. Palaest. Sin. (ca. 1883) p. 89 (....sparingly stellate-pubescent....*); von L. perfoliatum L. durch G. Beck Fl. Nied. Österr. (1892) p. 493 („Grundblätter .... einfach- und gabelhaarig“); von £L. Kawarau Petrie! durch Th. Kirk Stud. Fl. N. Zeal. (1899) p. 36 (,.... glabrous or with few white or 2-fid hairs*; von L. diversifolium Freyn & Sintenis! durch die Autoren in Bull. Herb. Boiss. 1903 p. 698. ?| Die Prantlsche Angabe: „keine Drüsenhaare oder Drüsenhócker* scheint in dieser Form für einige Lepidium-Arten nicht zuzutreffen: L. apetalum Willd. (L. mieranthum Ledeb.), L. sordidum Gray und einige andere besitzen stark keulig angeschwollene Stengelhaare, die Drüsenhaaren zum mindesten zum Verwechseln ähneln; für ihre Natur als Drüsen spricht die von den amerikanischen Autoren dem L. sordidum zugeschriebene Viscosität des Stengels. (Leider konnte ich keine dieser Arten lebend unter- suchen.) Diese Keulenhaare sind jedoch stets 1-zellig und dadurch von den Gebilden, die Prantl hier unter seinen ,Drüsenhaaren* versteht, verschieden. *) Diese Differenzierung der Narbe lässt sich allerdings in der Regel nur bei den relativ gross- blütigen Arten deutlich wahrnehmen; in vielen Fällen scheint die Narbe rundum gleichmässig entwickelt, ja bei L. Draba L. sogar über den Medianen der Fruchtblätter stärker! Vgl. Fig. 6, S. 46. *) Die medianen Honigdrüsen fehlen stets da, wo die Verdoppelung der medianen Staubblätter unterbleibt, weil dann an der Stelle, wo sie sich enlwiekeln sollten, je ein Staubblatt steht; sie fehlen aber auch (oder sind wenigstens verschwindend klein) trotz des Dédoublements bei den nordamerikanischen Lepidium-Arten der Gruppe „Oxycarpa* (L. tatipes Hook., L. oxycarpum Nutt., L. dictyotum Gray ete.). 5) Dies ist der Fall bei manchen Exemplaren des Lepidium repens (Schrenk) Boiss. Bei 2-sa- samigen Fruchtfächern sind nach Ledebour Fl. Ross. I. (1842) p. 765 die „funiculi umbilieales oppositi, a styli basi aequidistantes“. Schrenk selbst gründete, gestützt auf das, wie er glaubte, konstante Merkmal I, 35] 35 5. Same von der Spitze des Faches hängend. 6. Frucht rundlich, elliptisch oder länglich, am Grunde abgerundet bis herzförmig'). 7. Frucht 2-klappig?), mit lanzettlicher bis elliptischer Scheidewand. Die nächstverwandten Gattungen unterscheiden sich nach Prantl von Lepidium folgendermassen : Coronopus: Scheidewand ganz schmal, linealisch. Frucht nicht aufspringend oder die Samen von den Klappen eng umschlossen. Stroganovia und Stubendorffia: Frucht verkehrteiförmig, am Grunde keilig!). a) Stroganovia Kar. & Kir.: Frucht 2-klappig, ungeflügelt, verkehrteiförmig, gedunsen, am starken Mittelnerv der Klappen + deutlich gekielt; Griffel kurz, Same 1 im Fach, gross (Abbildung bei Prantl 1. c.). b) Stubendorffia Schrenk (1 Spec.): 1-samige Schliessfrucht mit Scheidewand, flügelig gekielt, hängend, verkehrteifórmig, netzaderig, mit 1 grossen Samen im Fach; Griffel ganz kurz; Embryo schief pleurorrhiz (Abbildung bei Prantl l. c.). Hymenophysa €. A. Mey.: Frucht aufgeblasen-kugelig, nicht aufspringend (?); Keim nicht wie bei Lepidium geformt’). Systematische Stellung noch zweifelhaft. Zur Unterscheidung dieser 4 Genera unter sich und von Lepidium schlage ich, da mich die Prantlsche Einteilung aus den angeführten Gründen nicht befriedigt, folgenden Schlüssel vor: 1. Frucht hängend, am Grunde keilig, schmalwandig, 2-fächerig aber 1-samig, nicht aufspringend, fast ringsum geflügelt, reif stark netzaderig. Stubendorffia. 1*. Frucht nicht hängend, selten keilig und dann nicht oder nur oberwürts geflügelt und zugleich aufspringend. der 4-samigen Frucht, auf diese Art eine eigene Gattung, Physolepidion (Enum. pl. nov. [1841] p. 97), die aber später von Boissier Fl. Or. I. (1867) eingezogen wurde, da sich das erwähnte Merkmal als nicht beständig erwies. ! Die Abgrenzung von Stroganoria und Stubendorffia von Lepidium mittelst der am Grunde keiligen Frucht ist durchaus ungenügend, da bei Lepidium hin und wieder keilig-verschmälerte, sogar am Grunde ausgesprochen konkav-randige Früchte (z. B. L. puberulum Bunge. L. Aschersonii Thell.) vor- kommen; s. den gleich nachfolgenden Schlüssel zur Unterscheidung dieser 3 Genera. Übrigens erschöpft die Angabe: „Frucht rundlich, elliptisch oder länglich“ die grosse Mannigfaltigkeit in der Form der Frucht von Lepidium. bei weitem nicht (vergl. Fig. 5, S. 45). ?) Ausgenommen Lepidium $ Cardaria und L. Smithii Hook. var. alatostylum "Townsend. — Th. 3) Dieser Ansicht Prantls kann ich mich nicht anschliessen; denn nach meinen Beobachtungen ist der Embryo von Hymenophysa pubescens C. A. Mey. mit dem von Lepidium Draba L. identisch, unterscheidet sich mithin vom Embryo der übrigen Lepidium-Arten dadurch, dass die Kotyledonen nur sehr kurz — doch noch immer deutlich — hinter der Krümmung des Eimbryos entspringen. 36 II, 36 2. Scheidewand linealisch. Frucht ungeflügelt, nicht aufspringend oder die Klappen (wegen der sehr schmalen Scheidewand) die Samen eng umschliessend. Samenschale bei Be- netzung nicht verschleimend. Griffel meist sehr kurz. Coronopus. 2.* Scheidewand lanzettlich bis elliptisch oder fast kreisrund. Frucht aufspringend, die Klappen die Samen entlassend, oder Schliessfrucht mit verlängertem (mindestens !/s der Länge der Scheidewand erreichendem) Griffel. Samenschale bei Benetzung ver- schleimend (bei Hymenophysa nur schwach). 3. Kugelig-aufgeblasene Schliessfrucht, fast häutig, glatt (nicht netzaderig), mit schwachem undeutlichem Rahmen und zarter, meist unterbrochener Scheidewand; Samen 1—2 pro Fach, bei Benetzung nur schwach verschleimend. — Habitus des Lepidium. Draba L., von dieser Art in jungem Zustand der Früchte schwer zu unterscheiden; ob generisch verschieden ? Hymenophysa'). 3.” Frucht deutlich zusammengedrückt und schmalwandig, oder aber aufspringend. Rahmen derb, deutlich, am Grunde oft verbreitert und verdickt; Scheidewand derber. Same stark verschleimend. 4. Frucht + verkehrteifórmig, am Grunde keilig, fast breitwandig. Dem Lepi- dium (2) Kirilowii Trautv. und L. Iyratum L. ssp. coronopifolium (Fisch.) nahe- stehend und vielleicht nicht generisch davon verschieden. Strogamovia. 4.* Frucht ausgesprochen schmalwandig (nur bei L. Iyratum L. ssp. coronopifoliwm Fisch. zuweilen fast breitwandig, aber dann nicht keilig). Lepidiwin. Bei Subularia und Teesdalea (ebenfalls zu den Lepidiinae gehörig) zeigen die Fruchtfächer mehrere übereinanderstehende Samen. Iberis, Aethionema?), Thlaspi und Cochlearia (— Cochleariinae) unterscheiden sich von Lepidium sehr scharf durch die an der Krümmung des Embryos entspringenden Kotyledonen?), ausserdem durch das konstante Fehlen der medianen Drüsen trotz des Dedoublements der medianen Staubblätter. !) Die Gattung Ochthodium, von Prantl ebenfalls in die Nähe von Lepidium gestellt, besitzt auch fast kugelige Schliessfrucht, die aber im Gegensatz zu Hymenophysa eckig-höckerig und, wie die breite, derbe Scheidewand, hartwandig ist; Griffel konisch, Blüten gelb. ?) In die nächste Verwandtschaft von Aethöonema und mithin zu den Cochleariinae gehört wohl auch die Gattung Acanthocardamum Thell, in Vierteljahrsschrift der Zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 221, deren einzige Art (4. erinaceum) von Boissier unter Lepidiwm beschrieben worden war; sie unterscheidet sich von dieser Gattung ausser den Merkmalen der CocAlear?inae auch durch die aufrecht- zusammenschliessenden Kelchblätter, deren laterale am Grunde etwas sackarlig ausgehöhlt sind. 3) Die Auffindung dieses vorzüglichen Merkmals ist vermutlich das Verdienst Pomels (Mat. Fl. Atlant. [1860] & Contrib. à la classification methodique des Cruciferes, These 1883), der die diese Kon- figuration des Emhryos aufweisenden Cruciferen treffend als Pleuroploceen bezeichnete; vgl. auch S. 27, Anm. 4. 22 SQ jua Capsella: Haare wenigstens teilweise verzweigt. Hutchinsia: teils mit verzweigten Haaren (z. B. 4. alpina (L.) R. Br ), teils mit an der Krümmung des Embryos entspringenden Kotyledonen (z. B. H. procumbens (L.) Desv. [— Capsella Fr.]). Braehyearpaea (nach der Fruchtform der Gattung Coronopus sehr ähnlich) gehört zu den Thelypodieae- Heliophilinae: Narbe ringsum gleich entwickelt auf unge- teilten oder über den Medianen der Fruchtblätter verlängertem oder zurückgeschlagenem Griffel; Keimblätter verlängert, spiralig gerollt oder meist zweimal quer gefaltet. b) Morphologie und Biologie. Über die Ausbildung der vegetativen Organe in unserem Genus lässt sich wenig Übereinstimmendes sagen. Die Arten der Gattung Lepidiwm sind 1- oder 2-jährige Kräuter oder ausdauernde Stauden oder kleine Halbsträucher oder selbst Sträu- cher, die, abgesehen von Cruciferen-Typus, sehr abweichenden Habitus besitzen. Die Wurzel der 1- und 2-jährigen Arten ist dünn, spindelig, blass gefärbt; die der aus- dauernden Spezies kräftiger, oft oberwärts verzweigt und dadurch mehrköpfig, mit einer Rosette von Blättern abschliessend, deren häutige oder faserige Überreste die Blüten- stengel am Grunde einhüllen (besonders auffällig und als „Stroh-tunica“ von ökologisch- biologischer Bedeutung sind diese Blattstielreste bei einigen Arten der hohen Anden, die zur ökologischen Gruppe der ,Polsterpflanzen* zu zählen sind). Die Grundachse der halbstrauchigen und strauchigen Arten ist mir unbekannt. Bei einigen Arten (z. B. L. lati- folium L., L. Draba L.) erfolgt durch kriechende Wurzelüste vegetative Vermehrung. — Die Stengel entspringen bald einzeln aus dem Zentrum der basalen Blattrosette, bald zu mehreren aus den Achseln der Grundblätter oder deren Rudimente; sie sind aufrecht bis niederliegend, stielrund (bisweilen etwas gestreift-gerillt) oder + kantig-gefurcht, meist behaart, mit stets 1-zelligen und einfachen!), geraden oder gekrümmten, cylindrischen oder an der Spitze verdünnten oder keulig angeschwollenen (drüsigen ?) Haaren (vgl. unten Fig. 9), fast stets beblättert und verzweigt; die Verzweigung ist bald mehr pyramidal, bald (wegen der grösseren Länge der unteren Äste) mehr corymbüs, zuweilen dadurch, dass ursprünglich endstündige Blütenstünde durch stark auswachsende übergipfelnde Achselsprosse zur Seite gedrängt und scheinbar blattgegenständig werden, sympodial. — Die Laubblätter weisen eine grosse Mannigfaltigkeit auf. Mit Rücksicht auf die Konsistenz sind sie bald zart, bald (bei xerophytisch oder halophytisch angepassten Arten) + häutig oder lederig-dicklich. Die Kotyledonen und die ersten Laubblätter 1 !) Vergl. S. 24, Fussnole 1. 38 [I, 38 sind gegenstündig, die Grundblütter (wechselstündig) durch Verkürzung der Internodien rosettig gedrängt, die Stengelblätter deutlich wechselständig; zuweilen kommen in den Achseln der Stengelblätter, namentlich unterwärts, „sterile Blattbüschel* vor, eine Folge unterbliebenen Längenwachstums von Ästen. Was die Form der Laubblätter anbetrifft, so kommen in der Gattung linealisch-pfriemliche bis fast kreisrunde, ganzrandige, buchtig- ausgeschweifte, gekerbte, gesägte, fiederig-gelappte, fiederspaltige, 1—3-fach fiederteilige oder gefiederte, am Grunde stielartig verschmälerte bis tief herz- oder pfeilförmig stengel- umfassende Blätter vor. Die Behaarung der Blätter ist, wenn vorhanden, in der Regel der des Stengels ühnlich, doch macht sich zuweilen eine leichte Heterotrichie geltend, indem z. B. bei L. desertorum Eckl. & Zeyh. die Haare am Grunde des Blattrandes doppelt so lang und stärker gekrümmt sind, als die benachbarten des Stengels. Im allgemeinen nimmt die Zerteilung der Laubblütter und meist auch ihre Breite von der Basis zur Spitze des Stengels ab; in sehr abrupter Weise geschieht dies z. B. bei L. perfoliatum L., dessen untere Blätter 2—3-fach fiederteilig sind und durch Verminderung der Teilung nach oben rasch in rund- liche, ungeteilte und ganzrandige, mit tief herzfórmigem Grunde stengelumfassende Blätter übergehen (Fig. 1. —, Tournefort nannte daher die Art sehr treffend: ,Na- sturtium orientale foliis inferioribus Millefolium | = Achillea Millefolium L.], superioribus Perfoliatam |— Bupleurum ro- tundifolium L. | referentibus“ ). — Die an den Verzweigungen meist end- und achselständigen, seltener scheinbar blatt- gegenständigen Blütenstände sind tragblattlose!) Trau- ben, die zum Beginn der Anthese corymbös verkürzt, zur Fruchtzeit dagegen meist verlängert sind (ausgenommen L. latifolium L., L. fasciculatum Thell. etc. mit verkürzten Fruchtständen); oft finden sich am Stengel und an den Ästen ausser den terminalen verlängerten auch axilläre verkürzte Fruchttrauben (z. B. L. apetalum Willd., L. ra- mosissimum A. Nels.). Zuweilen sind die Blütenstände in grosser Zahl vorhanden und dann zu einem corymbös- oder pyramidal-rispigen Gesamtblütenstand vereinigt. — Die Blüten sind ziemlich ansehnlich bis sehr unscheinbar (4L. bonariense L. heisst daher bei Dillenius Hort. Eltham. IL. (1732) p. 981: „Thlaspi bonariense multiscissum Jlore invisibili^ [sic!|, und doch sind dies noch lange nicht die kleinsten Blüten der Gattung!), zwitterig mit Ausnahme des neuseeländischen ZL. sisymbrioides Hook. f. und seiner Subspezies (LL. Solandri Kirk, L. Matau & Kawarau Petrie), welche sub- Fig. 1. Heterophyllie von L. per- foliatum L. (etwas schematisiert). !) Als Abnormität wurde die Ausbildung von Traebláttern beobachtet bei L. campestre (L.) R. Br. und L. satırum L. dureh Guillard (nach Penzig, Pflanzen-Teratologie I. [1890] p. 269). I, 39] : 39 diöcische Blüten aufweisen!) Die Kelchblätter sind kreisrund bis linealisch-lan- zettlich, schwach konkav, alle 4 ziemlich gleich gestaltet, am Grunde nicht sack- artig ausgehölt, grün oder rötlich überlaufen, mit häutigem, weissem oder rötlichem Rand, der oft zur Erhöhung der Auffälligkeit beiträgt, namentlich bei apetalen Arten, wo er zuweilen das Vorhandensein von Kronblättern vortäuscht. — Die Kronblätter zeigen in manchen Gruppen, namentlich im Vergleich mit anderen Cruciferen, eine ausgespro- chene Tendenz zur Reduktion und sind dann, wie dies allgemein für rudimentäre Organe eilt, bei einer und derselben Spezies an Form und Grösse oft ziemlich veränderlich. Bei $ Cardaria, Lepia, Lepiocardamon und Cardamon sind sie regelmässig vorhanden und meist doppelt so lang als der Kelch, + deutlich benagelt, mit rundlicher bis breit spate- liger Platte und schlankem Nagel. Innerhalb der Sektion Nasturtioides treffen wir dagegen alle Übergänge von recht ansehnlichen Blüten (Gruppen der australischen , Monoplocoidea* und der nordamerikanischen „Alyssoidea“ [letztere im blühenden Zustand teilweise stark an Alyssum maritimum (L.) Lam. erinnernd |) durch rudimentäre Kronblätter (z. B. L. densi- florum Schrad., L. apetalum Wild. |L. mieranthum Ledeb.]) zur völlig apetalen Blüte (z. B. L. ruderale L.). Die rudimentüren Kronblätter sind, wenn fast so lang wie der Kelch, oft fädlich oder borstlich ausgebildet und dann von den Autoren mehrfach für sterile Filamente (,filamenta antheris destituta^) gehalten worden; wenn sie noch kürzer werden, sehen sie oft den Honigdrüsen zum Verwechseln ähnlich (ihre Natur als Kron- blütter lässt sich jedoch auch dann meist leicht aus ihrer Stellung an der Blütenaxe und ihrer Abfälligkeit eruieren) Was die Farbe der Kronblütter anbetrifft, so sind sie in der überwiegenden Mehrzahl der Fälle rein weiss (im rudimentären Zustand oft gelblich oder grünlich); rötliche Kronblütter kommen nicht selten bei L. sativum. L. und > se 2 0 [b Q «DD» «IDITD» a >) c» er fe) a b (t d e f Fig. 2. Schemata des Andreceums. a: typisches Cruciferen- Andreeceum. D: Andreceum von L. oleraceum Worst, c—-f L. virginicum L. L. spinosum Ard. vor; rotgeaderte bei L. rotwmdwum (Desv.) DC., L. phlebopetalum F. v. Muell. etc.; gelbe endlich bilden das normale Verhalten bei L. flavum Torr., L. glasti- ‚folium Desf. und L. perfoliatum L. — Das Andr@ceum (Fig. 2)?) ist in unserer Gattung sehr wechselnd ausgebildet. Das normale Cruciferen-Andreceum : A 2 4- (2 x 2) = 6 ! Dies ist wohl der einzige Fall von [unvollständiger] Diklinie in der Familie der Gruciferen; Prantl scheint ihn nicht gekannt zu haben, während Kirk (Stud. Fl. N. Zeal. [1899]) richtig darauf auf- merksam macht. — Über Détails vergl. den speziellen Teil. 2) Vergl. über die Morphologie der Blüten, Früchte und Samen auch die trefflichen Gasparyschen Figuren in Nees ab Esenbecks Genera. plantarum, wo auf Taf. 613 Teile von Lepidium ruderale L. (Fig. 1—16, 18—19), £L. perfoliatum L. (Fig. 17) und Z. sativum. L. (Fig. 20 —27) abgebildet sind. 10 [1, 40 bildet bei allen Sektionen ausser 8 Nasturtioödes die Regel; dagegen zeigt sich in der letzteren Sektion, die die Hauptmasse der Arten enthält, eine grosse Mannigfaltigkeit. Bald besteht die Abweichung vom Typus (Fig. 2, 4) darin, dass die Verdoppelung der medianen Glieder unterbleibt : A 2 4- 2 — 4 (b, z.B. L. oleraceum Forst.), bald hinwiederum darin, dass die lateralen Staubblütter ausfallen : A 0 + (2 »« 2) = 4 (ve, z. B. L. quitense Turez.); dazu kann noch die Verdoppelung der medianen Glieder nur auf der Vorder- (4) oder Hinterseite (e, A 0 + (2 —+ 1) — 3) oder auf beiden Seiten (f, A 0 -- (2 »« 1) — 2) unterbleiben (2. virginieum L.) Die Zahl der Staubblütter beträgt mithin 6—2, wobei die Zahlen 3 und 4 auf verschiedene Weise zustande kommen können. Für die Syste- matik ist als + spezifisch konstant nur das Vorhandensein oder Fehlen der lateralen Staubblätter verwendbar, indem sich z. B. L. idahoönse Heller von LL. virginicum L. durch komplettes Andreceum, L. integrifolium Nutt. von L. Vaseyanım Thell. durch den Ausfall der lateralen Staubblütter konstant unterscheidet; dagegen wechselt das einfache Auf- treten der medianen Staubblätter mit dem Dédoublement derselben oft nicht nur bei verschiedenen Exemplaren derselben Art, sondern z. B. bei L. virginicum L., L. densi- florum Schrad. und L. ueglectum 'Thell. lassen sich Andreeceen nach Fig. 2 c, d, e und f im gleichen Blütenstand neben einander beobachten!) (die Form des L. virginicum mit vorherrschend 3-münnigen Blüten wurde von Stokes Bot. mat. med. III. (1812) p. 426 als L. triandrum bezeichnet)) — Die Antheren sind stets, unabhängig davon, ob Verdoppelung der medianen Glieder eintritt oder nicht, dithecisch (4-fácherig)?), welche Tatsache gegen die Spaltungstheorie der medianen Staubblütter der Cruciferen spricht; man wird wohl richtiger, statt von einem Dédoublement, von einer Verdoppelung der medianen Glieder zu sprechen haben (das gleiche dürfte auch für die Kronblütter gelten). — Vorzugsweise von der Ausbildung des Andreceums sind in ihrer Zahl und Stellung abhängig die Honig- oder Saftdrüsen (Fig. 3). Bayer (Beiträge zur systematischen Gliederung der Cruciferen, Beih. Bot. Centr. bl. XVIII. Abt. II. 2. (1905) p. 119 seqq., wo besonders die Verhältnisse der Honigdrüsen für die Systematik herangezogen werden) charakterisiert (1l. c. p. 129) dieses Abhängigkeitsverhältnis sehr treffend folgendermassen: „Die Form der Staubfadenbasen, ihre Grösse an der Insertionsstelle, die Grösse und Gestalt des Fruchtknotens, die Breite der Anheftungsstelle der Kronblätter, der Modus !) Vergl. hierüber auch: A. W. Eichler in Flora XLVIII. (1865) p. 505, wo Schemata des Auf- tretens der Staubblätter von L. ruderale L. und L. virginicum L. gegeben werden; Nr. 7—10 sind die eben erwähnten 4 Fälle Eichler beobachtete auch, obwohl selten, an L. virginicum, dass sich eines der transversalen Staubblätter ausgebildet hatte, wobei die beiden medianen einfach waren (Nr. 6) oder das hintere dedoubliert (Nr. 5). ?) Die in der Literatur zitierten Fälle reduzierter Staubblattzahl werden von Penzig (Pflanzen- Teratologie I. [1890] p. 269) angegeben. 3) Einzig in einem abnormen Fall der Verwachsung zweier medianer Filamente bis an die Staub- beutel (bei Z. dictyotum Gray) fand ich unvollständig ausgebildete Antheren, indem an jeder die eine Theca verkümmert war. ], 41] 41 des Anschliessens der Kelchblütter — dies sind die Ursachen, die die Stellung, Grósse und Form der Honigdrüsen am meisten und sozusagen ausschliesslich bedingen.“ Für unsere Gattung lassen sich diese Verhältnisse am einfachsten durch die Annahme eines ursprünglich kontinuierlich das Gyne:ceum umgebenden Drüsen-Ringwulstes (Fig.5, «) erklüren, der schon durch die starke laterale Ausdehnung der angustisepten (d. h. dorsi- ventral zusammengedrückten) Frucht in einen vorderen und einen hinteren Halbring (5) zerlegt und dann durch die annähernd in gleicher Höhe an der Blütenaxe auftretenden medianen Staubblattanlagen noch weiter zerstückelt wird (c, d)') Die zwischen den Staubblüttern bleibenden Reste des Ringwulstes runden sich zu hóckerartigen (7, m) oder ZA {N *O*O $ / | | * |J à f m n Fig. 3. Honigdrüsen. a—k: Schemata des Auftretens (die Ringe bedeuten den Querschnitt der Staub- fadenbasen, die schwarzen kreisrunden Flecken in e—% die Drüsen). /—n: Form der Drüsen (l: L. Draba L., m: L. virginicum L., n: L. Schinzii Thell.). — Vergr. und schematisiert. auch fädlich verlängerten (4)?) Gebilden ab, die, mit den Staubfäden alternierend, jeder- seits ihren Grund begleiten (e, f, g). Ihre Zahl und Stellung richtet sich also — bei der Gattung Lepidium —, wie aus den gegebenen Schemata ersichtlich, einzig nach dem einfachen Auftreten oder der Verdoppelung der medianen, nicht aber nach dem Vorkommen oder Fehlen der lateralen Staubblütter; das letztere wirkt nur insofern etwas modifi- zierend, als die lateralen Staubblütter, wenn vorhanden, die vordere und hintere laterale Drüse auf jeder Seite noch stürker von einander trennen, als dies durch das laterale Vorspringen der Schótchenklappen allein der Fall würe. Eine scheinbare Ausnahme von der eben entwickelten Hypothese, die aber die Regel bestátigt, bildet das Verhalten der 1) Bayer ist (l. c. p. 133) ebenfalls der Ansicht, dass sich „der Blütenboden überall da drüsig emporhebt, wo es genug Raum für Drüsen gibt*. ?) Zuweilen ist in der Ausbildung von rudimentüren Petalen und Honigdrüsen zwischen nahe ver- wandten Arten eine Korrelation zu beobachten in dem Sinne, dass, je grósser die Pelalen, desto kleiner die Nektarien sind, und umgekehrt. Diese umgekehrte Proportionalitàt zeigt sich in folgenden Beispielen: a) (Grex Bzpinnatifida): L. calyeinum Godr.: Petalen borstlich, fast so lang wie der Kelch, Drüsen !/s so lang als derselbe; Z. pubescens Desv.: Pelalen borstlich, !/5—!/» so lang als der Kelch, Drüsen !/s so lang; L. Rahmeri Phil.: Petalen linealisch-spatelig, ca. ?/5 so lang, Drüsen !/s;—'/s so lang als der Kelch. b) (2 kapländische Arten): LL. africanum (Burm.) DC.: Krone !/o—!/3s des Kelches, Drüsen !/s—'/4 seiner Länge; L. Schinzii Thell.: Krone 0, Drüsen Ys der Länge des Kelches. A. Thellung, Lepidium. bh 42 [I, 42 nordamerikanischen Gruppe der „Oxycarpa“ (L. latipes Hook., L. oxycarpum | Nutt., L. dietyotum Gray etc.), bei denen trotz Dédoublements die medianen Drüsen nicht entwickelt oder wenigstens kaum bemerkbar sind; der Grund hiefür liegt darin, dass hier die medianen Staubblätter jedes Paares sehr nahe an einandergerückt sind und zwischen sich keinen Raum für die Entwicklung einer Drüse lassen (Fig. 3, %). Endlich erleidet auch diese Ausnahme wiederum eine Ausnahme dadurch, dass bei einigen Arten, namentlich bei relativ grossen Blüten, trotz des paarweisen nahen Zusammenrückens der medianen Staubblätter die medianen Drüsen nicht unterdrückt, sondern entweder nach aussen (i, bei der australischen Gruppe der ,Monoplocoidea", z. B. L. leptopetalum F. v. Muell. oder nach innen (k, L. /yratum L.) verlagert sind. In gutem Einklang mit der eingangs erwähnten Drüsenring-Hypothese steht dagegen das Verhalten von LL. glasti- folium Desf., bei welcher Art die medianen Staubblätter paarweise ungewöhnlich weit von einander abgerückt und die medianen Drüsen, in Korrelation damit, stürker aus- gebildet sind als die lateralen (im Gegensatz zu den meisten anderen Lepidium-Arten, wo das Gegenteil der Fall ist). Was die Biologie der Blüten anbetrifft, so gibt Knuth in seinem Handbuch der Blütenbiologie 2. I. (1898) eine Zusammenstellung der bis dahin publizierten dies- bezüglichen Beobachtungen. Über die ganze Gattung bemerkt Knuth (l c. p. 120): „Kleine, weisse oder gelbe, homogame oder protogyne Blüten mit halbverborgenem Honig. 4 oder 6 Nektarien. Zuweilen fehlt die Blumenkrone.* Dazu móchte ich folgen- des beifügen: Zum Unterschied von vielen anderen Cruciferen sind in unserem Genus die Kronblätter, auch wo sie relativ gut ausgebildet sind, lediglich Schauapparate (auch die + breit weissrandigen Kelchblütter tragen zuweilen zur Erhöhung der Auf- fälligkeit bei); sie bilden wohl nie durch Zusammenschliessen der Nägel ein Honig- reservoir und können auch, da sie + abstehen, dem besuchenden Insekt keinen bestimmten Weg zum Nektar vorschreiben, wie dies bei hóher organisierten Cruciferenblüten der Fall ist". Hand in Hand mit der Reduktion der Krone geht dann die zunehmende Neigung zur Autogamie, die bei apetalen Arten (z. B. L. ruderale L.) schliesslich zur Autokarpie führt; dass in diesen Fällen die Autogamie sekundär durch Reduktion aus der Entomophilie hervorgegangen ist, geht zur Evidenz aus der Tatsache hervor, dass auch bei apetalen Arten die Drüsen stets deutlich erkennbar sind und die sekretorische Fühigkeit noch nicht eingebüsst haben. Im allgemeinen haben in engen Verwandtschafts- kreisen die ausdauernden Arten ansehnlichere und komplettere, aber weniger zahlreiche Blüten als die einjährigen, bei denen sich eine Tendenz zur Erhöhung der Quantität der Blüten auf Kosten der Qualität zwecks einer reichlicheren Samenproduktion geltend !) Vergl. Günthart, A., Beiträge zur Blütenbiologie der Cruciferen ete. (in Bibliotheca botanica LVIII. [1902]). Verf. fand bei manchen Genera ein enges Zusammenschliessen der Kronblätter, wodurch ein Honigreservoir zustande kommt; dieser ,Kronteller* zeigt an ganz bestimmten Stellen Lücken, nämlich auf der lateralen Seite, wo die grósste Ansammlung von Drüsengewebe und, infolge einer Drehung der Antheren nach dieser Seite, zugleich auch von Pollen zu beobachten ist. I, 43] 43 macht (so hat das halbstrauchige L. sublatum: L. vor dem in mancher Hinsicht ähnlichen einjährigen, diandrischen und apetalen L. ruderale L. komplettes Andreceum und ansehn- liche Kronblätter voraus, und das am Grunde etwas holzige L. abrotanifolium Turcz. hat allein unter der amerikanischen Gruppe der „Bipinnatifida“ zuweilen den Kelch etwas überragende Petalen, während bei den übrigen ausdauernden oder einjährigen Arten die Kronblätter rudimentär sind oder völlig fehlen). Im einzelnen werden von Knuth besprochen die blütenbiologischen Einrichtungen von L. Draba L. (nach Kirchner, Fl. Stuttg. [1888] p. 308, 309; Kerner, Pfl. leben II. [1891| p. 337), L. sativum. L. (nach Herm. Müller, Befr. [1873] p. 139, Weit. Beob. II. [1879] p. 204; Kirchner, Fl. Stuttg. p. 310; Kerner, Pfl. leb. II. p. 333), D. ruderale L. (nach Kirchner Fl. p. 310; Knuth, Nordfries. Ins. III. [1894] p. 30; Warnstorf, Blütenbiolog. Beob. Ruppin in Verh. Brandenbg. XXXVIII. [1896], Z. campestre (L.) R. Br. (nach Kirchner Beitr. Biol. in Progr. 72. Jahresfeier Akad. Hohenheim [1890] p. 28, 29). Das hesultat dieser Untersuchungen, mit denen meine eigenen Beobachtungen durchaus übereinstimmen, ist folgendes: Die Arten mit relativ ansehnlichen, kompletten Blüten (4L. Draba, sativum, cam- pestre!)) haben die Eigentümlichkeit gemeinsam, dass anfangs, zur Zeit des ersten Auf- blühens, die Antheren durch spontanes Abbiegen nach aussen?) von der Narbe entfernt sind, wodurch Autogamie verhindert wird; die Blüte ist also in diesem Stadium hin- sichtlich der Bestäubung auf den Insektenbesuch angewiesen, zu dem die reichliche Nektarproduktion, auf welche die Schauapparate und oft auch ein bemerklicher Honig- duft?) aufmerksam machen, auffordert. Später legen sich die Blütenteile zusammen, wobei sich die Antheren so sehr der Narbe nähern, dass spontane Selbstbestüubung eintreten muss. Diese Autogamie ist wohl ein Notbehelf bei ausbleibender Fremdbestäubung‘). Nach Kerner wären diese 3 Arten schwach proterogyn. Ganz anders verhalten sich dagegen die kleinblütigen Arten, z. B. das apetale L. ruderale L. Die mit der Narbe gleich hoch stehenden und gleichzeitig mit ihr ent- wickelten Staubbeutel bewirken regelmässig spontane Selbstbestäubung, die nach Comes !) Das Gleiche gilt auch für das von mir selbst lebend beobachtete L. heterophylium (DG.) Benth. 2) Diese Krümmung der Antheren nach dem Verstäuben lässt sich bei sämtlichen Arten der Sektion Lepia auch an getrocknetem Material konstatieren, ferner auch bei der relativ grossblütigen australischen Gruppe der „Monoplocoidea“; offenbar sind die blütenbiologischen Verhältnisse bei allen diesen Arten die gleichen. 3) Z. B. bei L: Draba. — Th. 3) Dafür, dass diese Autogamie nicht immer zur Autokarpie führt, sprechen folgende 2 Beobach- tungen: a) Ein Stock von L. campestre trieb während des Winters unter Glas einen Blütenstand, setzte aber keine Früchte an. b) Eine (etwas monströse) Form von L. sativum, deren Kronblätter stets mützen- förmig verklebt waren, wodurch Fremdbestäubung unmöglich gemacht, Autogamie dagegen begünstigt wurde, bildete ebenfalls keine normalen Früchte aus. — Allerdings sind diese Resultate vielleicht nicht ganz einwandsfrei, da es sich im einen Fall um abnorme Bedingungen, im anderen um eine etwas mon- stróse Form gehandelt hat. 44 [I, 44 (Über die Bestäubung der Pflanzen, in Redinconto R. Acad. Se. fis. et mat. Napoli II. [1879]) von Erfolg ist. Nach Warnstorf sind die Antheren der 2 Staubblütter schon beim Öffnen der Blüten durch die 2 Kelchblätter an die empfängliche Narbe gedrückt'). Die Fruchtstände sind, wie schon früher bemerkt, in der Regel verlängerte Trauben. Die Traubenspindel ist gleich dem Stengel und den Ästen bald stielrund, bald + kantig-gefurcht, wie der Stengel behaart oder kahl, in einigen Fällen (L. spino- sum L. [8 Lepiocardamon], L. sativum L. ssp. spinescens (DC.) |$ Cardamon], L. rigidum Pomel [8 Lepia], L. dubium Thell., L. Aschersonii Thell und einigen anderen Arten der Sektion Nasturtioides — mithm als Konvergenzerschemung in den verschiedensten Gruppen — sehr derb und steif und an der Spitze dornig; die biologische Bedeutung dieser Dornbildung dürfte nach Ascherson (in Ber. deutsch. bot. Gesellsch. X. [1892] p. 101) die Abschreckung naschhafter Körnerfresser sein. Die Fruchtstiele sind sehr ver- schieden gestaltet, sehr schlank bis ziemlich dick, stielrund bis stark dorsiventral abge- flacht, aufrecht bis wagrecht abstehend, oft bogig auswärts gekrümmt, meist gleich der Axe behaart oder kahl?), !/» bis 3 mal so lang als das Schötchen. Fruchtknoten und Frucht weisen in ihrer äusseren Gestaltung ebenfalls eine grosse Mannigfaltigkeit auf. Stets ist die Frucht jedoch ein angustiseptes, durch die mediane, lanzettliche bis elliptische Scheidewand in 2?) dorsiventral zusammengedrückte !) Irrig ist die Bemerkung Knuths über L. ruderale, „dass von den ursprünglichen 6 Staubblättern nur die 2 kürzeren vorhanden sind, während an der Stelle der 4 längeren je eine kleine Honigdrüse sitzt". Die 2 bei dieser — und allen übrigen diandrischen Lepidiwm-Arten — allein vorkommenden Staubblätter sind, wie aus ihrer Stellung in der Medianebene der Blüte hervorgeht, den durch Verdoppelung der medianen Anlagen entstandenen 4 längeren Staubblättern der normalen Cruciferenblüte homolog und haben mit den kürzeren (lateralen) Staubblättern derselben nichts zu schaffen. 2) Eine leichte Heterotrichie weist z.B. L. pinnatifidum Ledeb. auf, indem die Blütenstandaxe ganz kahl oder mit äusserst kurzen Haaren besetzt ist, während die Haare der Blütenstiele den Durch- messer derselben annähernd an Länge erreichen. 3) Als Abnormität, die aber erheblich fixiert zu sein scheint, kommen bei Z. sativum L. zuweilen 3 Fruchtblätter vor (f. trivalve A. Braun, Fig. 4, d). Beim Abfallen der 3 Klappen bleibt ein zentrales 3-seitig- prismatisch - ellipsoidisches Gebilde (Fig. 4, e) zurück, dessen Kanten von den 3 Rahmenstücken, dessen (konkave) Flächen von den 3 Septen gebildet werden; allerdings sind oft nur 2 dieser Membranen vollständig ausgebildet. — Neuerdings hat C. Gerber (Siliques emboitées de Lepidiwm Villarsii G.G. et leur signification in C. R. Acad. Sci. Paris GXXXIX. [1904] p. 302—305) eine Form mit 4-flügeligem (4-fäche- rigem) Fruchtknoten von £L. pratense Serres beschrieben und daraus die Karpellarnatur der falschen Scheidewände der Cruciferenfrüchte abgeleitet. Solms-Laubach dagegen bekämpft diese schon mehrmals aufgestellte Hypothese, indem er (Gruciferen-Studien I. in Bot. Zeitg. LVIII. [1900] I. p. 167 seqq.) darauf aufmerksam macht, dass, wenn bei einer Frucht mehr als 2 fruchtbare Karpelle auftreten (bei Tetra- poma 4), zugleich auch die Zahl der Replur-Stücke und der Septa den entsprechenden Betrag erreicht (dieses Verhalten zeigt ja auch unser L. sativum. f. trivalve). Auch E. Hannig (Untersuchungen über die Scheidewände der Grueiferenfrüchte in Bot. Zeitg. LIX. [1901] I. p. 207 seqq.) bekennt sich infolge seiner Untersuchungen über den Gefässbündelverlauf in Fruchtwand und Septum als Gegner der erwähnten Hypo- these; denn, sagt er, wollte man 4 Phyllome an der Gruciferenfrucht annehmen, wobei die 2 Replum- Hälften als je ein medianes steriles Karpell zu betrachten wären, so käme man zu dem widersinnigen Resultat, dass von diesen Blättern aus Gefässtränge in die danebenstehenden Blätter (die Klappen) übertreten. 1, 45] 45 Fächer getrenntes Schötchen, das bei der grossen Mehrzahl der Arten bei der Reife 2-klappig aufspringt und die Samen entlässt; einzig bei 8 Cardaria (L. Draba L. und Ssp.) und der zu $ Lepia gehörigen Mutationsform L. heterophyllum (DC.) Benth. var. alatostylum (Townsend) Thell. fehlt die Dehiscenz, und die Samen werden dann nur durch Verwitterung der Fruchtwand frei!). — Die ausgewachsene Frucht ist bei manchen Arten (S Cardaria, 8 Nasturtioides S& Lepidiastrum, z. B. L. latifolium L.) weder geflügelt noch ausgerandet (Fig. 4, a); bei anderen wird sie dadurch, dass die oberen Enden der Fig. 4, a—c: Schötchen-Typen im transversalen Längsschnitt (schematisiert. Die Höhlung der Frucht ist schraffiert, d, e: L. sativum L. f. trivalve; d: Frucht im Querschnitt, vergr. und schemalisiert; e: Rahmen und Scheidewände, vergróssert. Klappen zu beiden Seiten des Griffels in freie kompakte (nicht hohle) Zipfel auswachsen (S Nasturtioides SS Monoploca und 88 Dileptium), geflügelt und ausgerandet (b); endlich können noch die Flügel mit dem Griffel + verwachsen (v, S Lepia und 8 Lepiocardamon). In erster Linie auf diese Verhültnisse gründen sich die verschiedenen Sektionen und Subsektionen. — Nach dem Umriss ist die Frucht breit herzeifórmig, querelliptisch, kreisrund, breiter oder schmäler eifórmig, elliptisch, verkehrteifórmig oder rhombisch (Fig. 5 a bis y), an der Spitze je nach der Form der Ausrandung und der Flügellappen bppoov00060 a Fig. 5. Umrissformen der Frucht. a: L. Draba L., b: L. neglectum hell, c: L. virginicum L., d: L. ruderale L. e: L. divaricatum Soland., f: L. puberulum Bunge, g: L. Meyeni Walp., h: L. densiflorum Schrad., i: L. hirtum (L.) DC. k: L. linifolium (Desv.) Steud. — Meist etwas vergróssert und schematisiert. zu beiden Seiten derselben bald im Umriss abgerundet, bald gestutzt, bald eckig-spitz (Fig. 5, bis &). Die Fruchtklappen sind bald kahl, bald behaart, zur Reifezeit oft deut- lich grubig-netzaderig. Die Scheidewand ist lanzettlich bis elliptisch, meist etwas rhombisch, oft schwach halbmondförmig aufwärts gekrümmt, ihr Rahmen, von der Medianseite gesehen, am Grunde oft auffällig verdickt und verbreitert. Der Griffel ist ziemlich verlängert bis (fast) fehlend, die Narbe oft halbkugelig-kopfig, rundum ziemlich !) Dass diese Indehiscenz ein geringes phylogenetisches Alter besitzt, geht daraus hervor, dass die Fähigkeit der Testa, bei Benetzung zu verschleimen, obgleich funktionslos geworden, noch nicht verloren gegangen ist. 46 [1, 46 gleichmässig entwickelt oder über den Rahmenstücken, bei L. Draba L. jedoch. über den Medianen der Fruchtblütter, stärker ausgebildet (Fig. 6). — Die Samen hängen in den Fruchtfächern einzeln von der Spitze der Scheidewand herab (nur bei L. repens (Schrenk) Boiss. einer Form von L. Draba L., kommen zuweilen 2 Samen nebeneinander vor), an E 5 Fig. 6. Narbenformen. «a:'Narbe, Griffel und Spitze des Schöt- | PA ll N z ! chens von L.latifolium L., b von L. oleraceum Forst., c von | | | / | | L. Draba L.; alle von der Medianseite gesehen, vergr. und schematisiert. a b ( deutlichem, borstlich-fädlichem Funieulus (Fig. 7, 4). Die Samenanlagen sind kampylo- trop. Nach der Form sind die Samen ellipsoidisch oder ovoidisch (d. h. am oberen Ende verjüngt), meist + zusammengedrückt; ihr Querschnitt (Fig. 7) hängt mit dem Grade der Kompression der Frucht zusammen und ist: fast kreisrund (5), deutlich 3-eckig, wobei eine Fläche der Scheidewand zugekehrt ist (c), elliptisch (4) oder endlich flach zusammengedrückt (e). Die Samenschale ist oft scheinbar doppelt, d. h. aus 2 von einander abhebbaren Schichten, einer inneren weisslichen und einer äusseren gelb- bis schwarzbraunen, bestehend; die „innere Schicht“ ist, wie neuerdings Hannig (Botan, Zeitung 64. (1906) I. (Jan.) p. 1 seqq.) hervorhebt, ein Rest des auch bei den Cruciferen nie völlig vom Embryo aufgezehrten Endosperms. Die Oberfläche der Testa ist meist ziemlich glatt bis schwach netzig-grubig oder höckerig, in einzelnen Fällen auch mit verlängerten Papillen besetzt und dadurch etwas samtglänzend (L. campestre (L.) R. Br.). Zuweilen, namentlich bei stark zusammengedrückter Frucht, ist die äussere Schale auf der lateralen (äussern) Seite, wo das Würzelchen des Embryos liegt, in einen längs- von der Medianseite gesehen (Schema); 6 an Y AY KISS) QN I ( |) n XL | bis e: Samen-Querschnitte, 6 von L. cam- a b c d e pestre (L.) Br., e von L. owaihiense Cham. Schl, d von L. Draba L., e von L. neglectum Thell.; alle vergr. Fig. 7. Samen. a: Replum mit dem von der Spitze desselben herabhängenden Samen, || verlaufenden, mehrere Zellreihen breiten, membranös -durchscheinenden Flügelrand aus- gezogen (Fig. 7, e). Allgemein ist rasches Verschleimen der Testa bei Benetzung zu konstatieren!). — Was die Gestalt und Lage des Embryos anbetrifft, so ist derselbe, wie bei den meisten Cruciferen, entsprechend der Krümmung des Embryosackes in der Mitte quer zusammengeklappt; die Umbiegungsstelle liegt am unteren Ende des Samens; im medialen Schenkel des Embryosackes finden sich die 2 Kotyledonen, im lateralen die ! Wenn Rayneval in Bull. Soe. bot. Frane. Il. (1855) p. 738 seinem L. Descemet?i (= L. car- tilagineum (J. May.) Thell. var.) „semina non mucilaginosa* zuschreibt, so kann dies meines Erachtens nur das Kennzeichen eines unreifen Samens sein. 1, 47] 47 Radieula') Diese Umbiegung, die den reifen Embryo meist in der Länge halbiert, findet nun aber nicht, wie dies bei der Gruppe der Cochleariinae der Fall ist, an der Ursprungs- stelle der Kotyledonen statt (Fig. 8, b). sondern sie knickt, da die Radieula kürzer ist als die Kotyledonen, den unteren Teil derselben ab, so dass sie mit ihrem Ursprung auf die andere Hälfte übergreifen oder, wie Prantl sich ausdrückt, hinter der Krümmung des Embryos entspringen (Fig. 8,@). Dabei ist hinsichtlich der Lage der Kotyledonen unter sich und zur Radicula der Embryo in der überwiegenden Mehrzahl der Fälle notorrhiz (c); mur bei fünf Arten (Z. virginieum L., L. Serra Mann., L. Remyi Drake, L. owaihiense Cham. & Schl. [Fig. 7, c| und Z. cyelocarpım Thell.) bildet der schief pleurorrhize (pseudo-pleurorrhize) Embryo („Pseudopleurorrhizie“, Pomel Contrib. à la classification méthodique des Cruciferes, These prés. Paris. Alger 1883 — Fig. S, d) ! Über das Zustandekommen der Lagerung der Keimlinge bei den Cruciferen- Embryonen hat kürzlich E. Hannig (Bot. Zeitung 64. (1906) I. p. 1—14, mit 1 Taf. u. 3 Textfig.) sehr bedeutsame Unter- suchungen veröffentlicht. Die uns hier interessierenden Resultate seiner Studien, die vornehmlich an ZLep. ruderale L. und Lep. virginicum L. vorgenommen wurden, sind folgende: Die Untersuchungen über die primäre Orientierung der Embryonen zeigen, dass der + konstanten Lagerung der Kotyledonen im reifen Samen eine regellose im unreifen Keim gegenübersteht; z. B. zeigt L. ruderale, dessen Embryo bei der Reife die notorrhize Embryolage aufweist, in jüngern Entwick- lungsstadien des Samens in der grossen Mehrzahl der Fülle eine pleurorrhize oder schiefe Lage der Koty- ledonen; schon in den jüngsten Anlagen sind dieselben verschiedenartig orientiert. Beim fortschreitenden Längenwachstum des Embryos und bei seinem Übertritt aus dem Mikropylen-(Synergiden-)Schenkel des Embryosacks (wo bekanntlich die Eizelle liegt und die erste Entwicklung des Embryos sich abspielt) in den Chalaza-(Antipoden-)Schenkel findet durch mechanischen Zwang infolge der Raumverhältnisse eine Überkrümmung der Kotyledonen statt, ohne dass dabei eine Änderung in ihrer Querschnitts- orientierung zu bemerken ist; die Regelung derselben tritt erst ein, nachdem die Überkrümmung + weit vorgeschrilten ist. — Dass die Krümmung des Embryos nicht etwa eine spontane Nutationsbewegung ist, wie auch schon angenommen wurde, hat Hannig schon früher (Botan. Zeitung 1904 p. 45 seqq.) dadurch nachgewiesen, dass er Embryonen aus dem Embryosack befreite und in einer geeigneten Nährlösung kul- tivierte, wobei die Krünimung ausblieb. Zudem lässt sich leicht beobachten, dass bei jungen Samen, wenn die Testa und der Embryosack an geeigneter Stelle verletzt werden, der Embryo, zufolge einer energischen Rückkrümmung der Kotyledonen, aus dem Embryosack herausschnellt, ein offenkundiges Anzeichen dafür, dass er sich vorher in einer Zwangslage befand. Allerdings stósst der Embryo bei seinem Wachstum und der Überkrümmung nicht an die Ovulumwand selbst an, sondern an schwer lósliche periphere Endosperm- partieen, die er nicht zu durchdringen vermag; er wüchst vielmehr in eine zum voraus aufgelockerte Zone des Endosperms hinein. — Die anfangs unregelmässige Lagerung der Kotyledonen geht erst während der Vollendung des Längen- und Diekenwachstums durch nachträgliche Drehung in die typische Orientierung über. Diese Drehung wird bedingt einerseits durch die Grössenverhältnisse des Embryosacks, anderseits durch diejenigen der Kotyledonen- (und Stiel-) Querschnitte, die als gegeben zu betrachten sind; so ist z. B. klar, dass die flachen und breiten Kotyledonen des Lepidium virginicum (Fig. S, d) in dem flach- gedrückten Embryosack nur in (schief) pleurorrhizer Lage Platz finden können, die im Querschnitt rund- lichen oder fast quadratischen Keimblätter des Z. ruderale (Fig. S, c) dagegen in notorrhizer Orientierung. — An der nachträglichen Drehung der Kotyledonen in die typische Lage nimmt übrigens nur die im Antipodenschenkel liegende Partie der Kotyledonen teil; die Basis der Keimblätter im Synergidenschenkel behält + die ursprüngliche unregelmässige Lage bei, weil der Gesamtquerschnitt der Kotyledonenbasen annähernd rundlich ist, mithin in jeder Orientierung ungefähr gleich gut Platz findet. 48 [I, 48 die Regel. (Als Abnormität beobachtete ich diese Kotyledonenlage z. B. auch bei L. gla- stifolium Desf.)'). Die Form der Kotyledonen im Samen ist bei notorrhizer Lage meist linealisch-zylindrisch (durch Druck etwas kantig) beim pleurorrhizen Embryo dagegen flach zusammengedrückt, von der Flüche gesehen eifórmig oder elliptisch bis fast kreis- rund ( L. Serra Mann., Fig. 8, e). Einzig?) L. sativum L. und seine Varietäten (S Cardamon) Fig. S. Embryonen. a: Embryo der Lepidiinae, b: der Cochleariinae; c und d Querschnitte durch einen notorrhizen resp. schief pleurorrhizen E.; e: E. von L. Serra Mann; f und g: E. von L. sativum L. (Kotyledonen 3teilig!), 9 Querschnitt; A: E. von LL. owaihiense Cham. und Schl., 2 von Coronopus didymus (L. Sm. — Alle vergr. zeigen in der Regel den seltenen Fall 3-teiliger Kotyledonen (f, g)*). Auch L. owaihiense Cham. & Schl. und Z. Ciumingianum Fisch. & Mey. stellen mit ihren ausser am Grunde auch in der Mitte häufig + quer geknickten Kotyledonen ein sehr auffülliges Verhalten !) Vergl. auch Solms-Laubachs neueste Cruciferen-Studie (IV.): Die Varianten der Embryolage (Botan. Zeitung LXIV. (1906) 2. (Febr.) p. 15—42). Verf. fand bei Lep. owaihiense Cham. & Schl. (Exsiec. Heller 1895 n. 3265) — zweifellos als seltene Abnormität — pleuroploke Kotyledonen mit kontorten und schräg notorrhizen Spitzenteilen, wobei die Kotyledonen lóffelfórmig ausgehöhlt waren und der Rand des einen in die Vertiefung des andern griff (Solms l.c. fig. 37), und zwar beobachtete er dieses Verhalten nach freundlicher brieflicher Mitteilung in gleicher Weise bei mehreren Samen. Ich selbst fand die Kotyledonenlage bei dieser Spezies ziemlich schwankend, doch stels + dem schief pleurorrhizen Typus entsprechend (Fig. 7, c); zuweilen sah ich die Trennungslinie der Kotyledonen (auf dem Querschnitt) + wellig und verbogen, doch nie in der von Solms angegebenen extremen Weise. 2) Oliver FI. trop. Afr. I. (1868) p. 69 schreibt dem L. Armoracia Fisch. & Mey. irrig pleuror- rhizen Embryo (,radicle aceumbent*) zu; wenn er diese Kotyledonenlage wirklich beobachtet hat, so kann es sich nur um eine accidentelle Abnormitát gehandelt haben. *) Für Lep. Aucheri Boiss. werden von Hooker fil. € Thomson Praecurs. fl. Ind. in Journ: Linn. Soc. V. (1861) p. 174 irrig 2—3-spaltige Kotyledonen angegeben, ebenso stellt Boissier Fl. Or. I. (1867) p. 354 L. cornutum Sibth. & Sm. (= L. spinosum Ard.) und L. Aucheri Boiss. zu 8 Cardamon, welche Sektion er durch ,Cotyledones partitae* charakterisiert. Tatsächlich konnten weder Solms-Laubach (Cruciferen-Studien IV.,l. c.) noch ich bei diesen Arten je einen geteilten Kotyledo finden. Offenbar haben sich die orientalischen Autoren durch die habituelle Ähnlichkeit der 2 genannten Arten mit L. sativum L. (S Cardamon!) dazu verleiten lassen, alle 3 Spezies in die gleiche Sektion zu stellen und das für LL. sa- tivum charakteristische Merkmal der 3-spaltigen Keimblätter ohne Nachprüfung auch auf die beiden andern Arten auszudehnen. 53) Solms-Laubach (Gruciferen-Studien IV. l.c.) und auch ich selbst beobachteten als seltene Ausnahme 2-spaltige oder auch völlig ungeteilte Kotyledonen; anderseits traf Solms aber auch hie und da Rudimente eines zweiten unteren Fiederpaares ın Form eines nur einerseits entwickelten Läppchens an. 49, I] 49 dar (Fig. 8, 7), das an ein ähnliches bei den Coronopus-Arten (z. B. C. didymus (L.) Sm., Fig. 8, ö) erinnert!) Biologie der Früchte und Samen. Da die Dehiscenz der Schötchen die Regel bildet und die seltene /ndehiscenz phylogenetisch noch jung ist?), wird man in der Regel vergeblich nach Einrichtungen zur Verbreitung der Frucht suchen. Immerhin zeigt sich bei dem kleistokarpen L. Draba L. eine deutliche Runzelung der Fruchtklappen?), die viel- leicht als Anfang einer Bildung zum genannten Zwecke aufgefasst werden darf, die jedoch noch lange nicht so stark ausgeprügt ist wie z. B. bei der verwandten Gattung Coronopus, deren Arten eime Schliessfrucht oder eine in 2 einsamige Coccen zerfallende Spaltfrucht besitzen und durch Zacken oder stark vorspringende Runzeln an den Fruchtklappen ausgezeichnet sind. Die häufig auftretenden Flügel an den Fruchtklappen können nicht, wie man dies etwa auf den ersten Blick annehmen kónnte, als Anpassung an die Windverbreitung aufgefasst werden*), da beim Sich-Loslósen der Klappen vom hahmen die Samen entweder an der Placenta hängen bleiben oder selbständig abfallen, nie aber — im Gegensatz zu den aufspringenden Coronopus-Früchten —, von den Valven um- schlossen, mit ihnen verbreitet werden. Ich móchte vielmehr in den über das Ende des Septums vorspringenden Flügelzipfeln zweckmässige Angriffspunkte für mechanische Eingriffe (etwa das Vorbeistreifen von Tieren, eventuell auch Windwirkung etc.), die die Frucht gewaltsam zur Dehiscenz bringen, erblicken?) Sehr im Einklang mit dieser Annahme steht die Tatsache, dass bei dem kleistokarpen L. Draba L. die Frucht nicht nur nicht ausgerandet, sondern sogar bei einzelnen Formen (ssp. chalepense | L.]) deutlich in den Griffel zugespitzt ist, und dass auch bei der in der Sektion Zepia vereinzelt dastehenden Schliessfrucht des L. heterophyllum (DC.) Benth. var. alatostylum (Townsend), im Gegensatz zu allen übrigen Formen dieser Sektion, diese Zuspitzung zu beobachten ist. Dagegen dürften vielleicht die robusten und an der Spitze stark dornig verhürteten Fruchtstandsaxen des L. spinosum Ard. als Vorrichtung zur Fruchtverbreitung gedeutet !) Verel. S. 23, Anm. 1. — Der Embryo von Coronopus didymus (und ebenso von C. niloticus (Delile) Spreng.) unterscheidet sich von dem fast aller Lepzdiuwm-Arten noch immer durch die dicke, an ihrem unteren Ende umgebogene und so an den medialen Rand des Samens reichende Radicula; dieses letztere Verhalten traf ich in der Gattung Lepidium einzig bei L. Serra Mann (Fig. 8, €). ?) Vergl. S. 45, Anm. 1. 3) Bemerkenswert ist, dass bei L. Draba L. nicht selten der eine oder andere Same abortiert ; diese Art ist somit augenscheinlich auf dem Wege, eine einsamige Schliessfrucht auszubilden, wie dies z. B. bei Stubendorffia bereits verwirklicht ist und auch an anderen Zweigen des Gruciferen-Stammbaums hin und wieder als Endglied von Reduktionsreihen vorkommt (Rapistrum, Neslea, Isatis ete.). *) Dagegen dürfte Stubendorfiia mit den hängenden, breitgeflügelten, einsamigen Schliessfrüchten — ähnlich Isafis — sehr wohl an die Fruchtverbreitung durch den Wind angepasst sein. 5) Diese Auffassung, dass die Fortsätze der Fruchtklappen gewissermassen einen Hebelarm für 1887] p. 85) für Anastatica wahrscheinlich gemacht und von Ascherson in Ber. deutsch. Bot. Ges, X. (1592) p. 101 auf Lepidium spinosum Ard. übertragen worden; es handelt sich also um eine Ausstreuvor- x richtung, somit um eine indirekte Wirkung bei der Samenverbreitung. einen die Frucht treffenden Stoss darstellen, ist schon von Volkens (Fl. der ägypt.-arab. Wüste A. Thellung, Lepidium. 7 50 [1, 50 werden, indem sich leicht vorstellen lüsst, dass sich die ganzen kompakten zylindrisch- pfriemlichen Fruchtstände oder auch die ganze einjährige fruchtreife Pflanze in das Fell von Tieren einbohren und auf diese Weise verbreitet werden. In vorzüglichem Einklang mit dieser Hypothese steht die von Ascherson und Graebner nachgewiesene H y gro- chasie der Früchte des L. spinosum (Ber. deutsch. bot. Gesellsch. X. [1892] p. 100 seqq., wo die entsprechenden anatomischen Verhältnisse ausführlich geschildert und illustriert werden): m trockener Umgebung verhält sich das Schötchen als Schliessfrucht und kann somit leicht über grössere Strecken verbreitet werden, ohne seinen Inhalt, die Samen, zu verlieren; gelangt dagegen der Fruchtstand an einen feuchten, zur Keimung geeigneten Ort, so erfolgt die Dehiscenz, und die Samen werden entlassen. — Spezielle Einrichtungen zur Samenverbreitung fehlen fast völlig. Die meisten Samen sind durch ihre Kleinheit für die Windverbreitung geeignet; bei sehr flachen Samen dürfte der (allerdings schmale) Flügelrand zur Vergrösserung der Angriffsfläche für den Wind beitragen. Dass die in unserer Gattung ausnahmslos zu konstatierende klebrige Verschleimung der Testa bei der Verbreitung und Befestigung der Samen eine holle spielt, ist allgemein anerkannt; sehr bezeichnender Weise fehlt dieses Phänomen bei der nahe verwandten, aber eminent schliess- oder spaltfrüchtigen Gattung Coronopus, deren Samen zeitlebens in den Frucht- klappen eingeschlossen bleiben, und ist bei der dem Z. Draba L. nahestehenden Gattung Hymenophysa nur in abgeschwüchtem Masse vorhanden!). c) Anatomie und Physiologie. In der physiologischen und systematischen Anatomie der Cruciferen spielen in neuerer und neuester Zeit die Eiweisschläuche Heinrichers oder die Myrosinzellen der fran- zösischen Autoren, die das Ferment M yrosin enthalten, eine grosse Rolle. Dieses Ferment hat bekanntlich die Fähigkeit, auf in anderen Zellen lokalisierte Glukoside, wenn es mit ihnen durch Verletzung der Gewebe infolge mechanischer Eingriffe (z. B. des Zerreibens der Blätter) in Berührung kommt, in der Weise spaltend einzuwirken, dass die nament- lich von den Kresse-Arten her allgemein bekannten, charakteristisch riechenden Senfóle entstehen. Über die chemische Natur der ätherischen Öle und der Glukoside der Kressen- Arten hat J. Gadamer Untersuchungen angestellt (Ber. Chem. Ges. XXXII. [1899] p. 2335). Er fand, dass das ätherische Öl von Lepidiwm sativum vorzugsweise aus Benzylsenföl mit geringen Mengen von Benzyleyanid besteht; das Glukosid, aus dem das Senföl durch die Einwirkung des Myrosins hervorgeht, wird als Glukotropaeolin bezeichnet. [Früher hatte Guignard (Journ. de Bot. IV. [1890]) gefunden, dass bei Lepidium sativum aus dem Glukosid nicht Allylsenfol, sondern ein Nitrit der «-Toluolsäure entsteht.] — Untersuchungen über die Lokalisierung der mit Millonschem Reagens sich rot fárben- !) Das Ausbleiben der Verschleimung der Testa bildet bei den schliessfrüchtigen Crueiferen die Regel. — Vergl. auch S. 27, Anm. 3. i, 51] 51 den Fermentzellen verdanken wir vor allem Guignard (Recherches sur la localisation des principes actifs des Cruciferes in Journ. de Bot. IV. [1890] p. 385-94, 412-30, 435-55). Verf. wies die Myrosinzellen bei der Gattung Lepidium in folgenden Organen mach: a) in der Wurzel (besonders im Bastparenchym): L. Draba, L. latifolium. b) im Stengel (im Pericykel): L. sativum, L. Draba, L. graminifolium. c) im Blatt. Die untersuchten Zepidium-Arten verteilen sich auf folgende zwei Lokalisationstypen: 1. Die Fermentzellen finden sich zum Teil im Mesophyll zerstreut, zum grösseren Teil vertreten sie einzelne Zellen der Parenchymscheiden der Nerven- leitbündel oder liegen direkt den Nervenleitbündeln an: Z. sativum, L. Draba. — 2. Die Myrosinzellen finden sich ausschliesslich an Stelle einzelner Zellen der Parenchymscheiden der Nervenleitbündel: Z. affine Ledeb. d) im Samen (auf der dorsalen Seite der Bündel der Kotyledonen): L. sativum, L. campestre. In neuester Zeit hat J. H. Schweidler (Die systematische Bedeutung der Eiweiss- oder Myrosinzellen der Cruciferen ete. in Ber. deutsch. bot. Gesellsch. XXIII. [1905] p. 274 seq.) die Frage studiert, inwieweit sich die Lokalisierung der Fermentzellen für die Einteilung der Familie verwerten lüsst. Verf. unterscheidet nach dem Lokalisations- typus 3 Gruppen (Unterfamilien): 1. Exo-Idioblastae: Cruciferen mit ausschliesslich im Mesophyll lokalisierten, chlorophyllführenden Idioblasten (,Mesophyll-Idioblasten*). 2. Endo-Idioblastae: Cruciferen mit an die Leitbündel gebundenen, chloro- phyllfreien Idioblasten (,Leitbündel-Idioblasten*). 3. Hetero-Idioblastae: Cruciferen mit Mesophyll- und Leitbündel-Idioblasten. Die von Schweidler untersuchten Lepidiwm-Arten gehóren nach der l. c. p. 283 gegebenen tabellarischen Übersicht zu den Endo-Idioblastae mit Ausnahme des L. Draba L., das zu den Hetero-Idioblastae zu stellen ist!). Die folgenden anatomischen Daten entnehme ich der Zusammenstellung in Sole- reders Systematischer Anatomie der Dikotyledonen (1899). Wurzelstruktur: Die unmittelbar nach aussen von der Endodermis gelegene Zellschicht weist häufig charakteristische Verdickungsleisten auf (,réseau de soutien sus-endodermique* Van Tieghem). Solereder reproduziert die schematische Dar- stellung einer mit dieser netzfórmigen Verdickung versehenen Wurzelzelle von L. sativum nach Van Tieghem. Axenstruktur: Die innerste Zellage der primären Rinde ist häufig als Stärkescheide ausgebildet. Rindenständige Gefässbündel finden sich nach Dennert bei L. latifolium. !) Man bemerke den Gegensatz zu Guignard, nach dessen Untersuchungen sich 2. sativum und L. Draba hinsichtlich der Verteilung der Idioblasten gleich verhalten sollten. 52 [I, 52 Blattstiel: Nach Plitt und Petit weisen manche Lepidium-Arten zusammen- gesetzte Leitbündel auf, die aus mehreren in einen Kreis angeordneten Leitbündeln be- stehen und in ihrer Gesamtheit einen Kreis oder ein Hufeisen bilden. Drüsige Blattzähne fand Reinke bei L. latifolium: die Blattzähne enthalten eine hyaline Zellgruppe und haben darüber eine Epidermis mit eigentümlich gestrichelten Zellen, welche eine Gruppe von Spaltóffnungen enthält!). Über die Struktur der Samenoberhautzellen der Cruciferen, aus unserer Gattung speziell von Z. ruderale und sativum, finden sich Untersuchungen von M. Abraham in Pringsh. Jahrb. XVI. p. 599—637 veróffentlicht. Ferner ist ein Querschnitt durch die Testa des Samens einer Lepidiwm-Art von Caspary in Nees' Genera plantarum auf Tafel 613 abgebildet worden. Endlich sind noch 2 entwicklungsgeschichtliche Untersuchungen zu verzeichnen: E. Hannig (Untersuchungen über die Scheidewünde der Cruciferenfrüchte, Bot. Zeitg. LIX. [1901] I. p. 207 seq.) schildert die ontogenetische Entwicklung des Gync- ceums (Anlegung des Fruchtknotens und der Scheidewand, Verwachsung der Septum- hülften etc.) bei Lepidium Draba, sativum, virginicum und namentlich eingehend bei L. ruderale (p. 209—211) und untersucht ferner den Gefässbündelverlauf in Fruchtwand und Septum. Die Tatsache, dass aus den Rahmenstücken Gefässtränge in die daneben- stehenden Klappen übertreten, spricht sehr gegen die Auffassung der Repla als zweier medianer Karpelle (vergl. auch S. 44, Anm. 3). Die normal verlaufende Doppelbefruchtung der Cruciferen wird von Guignard (Journ. de Bot. XVI. [1902] p. 361 seq.) am Beispiel des Lepidiwm sativum ausführlich geschildert und durch Abbildungen erlüutert. Auch sonst ist L. sativum wegen der sprichwörtlichen raschen Keimung seiner Samen vielfach als günstiges Objekt für zahlreiche physiologische Versuche verwendet worden, die hier anzuführen den hahmen dieser in erster Linie systematischen Arbeit überschreiten würde. d) Für die spezifische Abgrenzung verwertbare Merkmale. Während für die Sektionseinteilung, wie aus dem folgenden Abschnitt ersichtlich, in erster Linie die Ausbildung der Frucht zur Verwendung kommt, ist dies bei der Abgrenzung der einzelnen Arten nicht immer in gleichem Masse der Fall; denn vielfach ist die Variationsbreite innerhalb einer Art, nicht nur in der absoluten Grósse, sondern auch in der Gestalt der Frucht (Verhältnis von Länge und Breite, relative Flügel- breite und Griffellänge, Form der Ausrandung etc.), so gross, dass sie in ihren Extremen !) Rein morphologisch müssten die Blattzähne des L. latifolium L., wie auch die des nahe ver- wandten L. Armoracia Fisch. & Mey., als „knorplig bespitzt^ bezeichnet werden. I, 53] 53 die Variationsbreite nahe verwandter Arten nicht nur berührt, sondern sogar in dieselbe übergreift. Die Merkmale der Frucht werden daher oft mit mehr Vorteil für die Charakterisierung grósserer Artengruppen verwendet, während für die Trennung der einzelnen Spezies vegetative Merkmale, besonders die Ausbildung der Trichome, herbei- gezogen werden müssen. — Bemerkenswert ist vor allem die Tatsache, dass in ver- schiedenen Teilen unserer Gattung die spezifische Konstanz sich an ver- schiedenen Organen äussert. Beispielsweise finde ich zur Unterscheidung der nordamerikanischen £L. virginicum L., L. densiflorum Schrad. und L. austrinum Small, ebenso in der eurasiatischen Gruppe L. ruderale L., L. apetalum Willd. und L. pinna- lifidum Led., fast einzig in der Gestalt der Trichome konstante spezifische Unterschiede, während das Vorhandensein oder Fehlen oder wenigstens die stärkere oder schwächere Ausbildung der Kronblätter und die Form der Frucht grosse individuelle Schwankungen aufweisen und die Ausgestaltung der Honigdrüsen gar keine Unterschiede erkennen lässt; umgekehrt zeigen die kaplündischen Arten L. divaricatum Soland., L. africanum (Burm.) DC., L. deserterorum Eckl. & Zeyh., L. trifurewm Sond. etc. eine hohe spezifische Konstanz in der Form, namentlich der Ausrandung der Frucht und in der Griffellänge, ebenso in der Ausbildung der rudimentären Petalen und der Honigdrüsen, während die Form der Haare entweder ganz indifferent ist oder nur zur Abgrenzung von Subspezies und Varie- täten verwendet werden kann; bei vielen südamerikanischen Arten endlich zeigen Kron- blätter, Honigdrüsen und Haare eine gewisse Konstanz, wogegen Fruchtform und Griffellänge in ungewöhnlich hohem Masse schwanken (z. B. L. Meyeni Walp., wo inner- halb der gleichen Spezies, durch Übergänge verbunden, kreisrunde und elliptisch-rhom- bische Schötehen mit bald in der Ausrandung eingeschlossenem, bald sie bedeutend überragendem Griffel vorkommen). — Die Lebensdauer des Individuums (1—2-jährig einerseits und ausdauernd anderseits) scheint in der Regel spezifisch konstant zu sein, nicht aber sind Ein- und Zweijährigkeit für die Aufstellung von Differentialdiagnosen verwendet werden — auch abgesehen davon, dass sich diese Verhältnisse an Herbar- material nur sehr schwer feststellen lassen —, da hin und wieder, z. B. bei 2. virginicum L., die Descendenten einer und derselben Mutterpflanze teils im ersten Jahre der Aussaat blühen, teils aber in der ersten Vegetationsperiode nur eine überwinternde Blattrosette erzeugen. Zahl, Ursprung und Richtung der Stengel sind zuweilen für eine Spezies konstant, so namentlich in der Sektion Lepia, wo L. campestre (L.) R. Br., £L. glastifolium Desf. und ZL. rigidum Pomel einen einzeln aus dem Zentrum der grundständigen Blattrosette entspringenden, steif aufrechten Stengel, die übrigen Arten dagegen mehrere laterale, radial angeordnete, am Grunde niederliegende Stengel besitzen. Im übrigen sind Wuchsform und Verzweigungsverhältnisse in der Regel zu sehr von äusseren Faktoren abhängig, um für die spezifische Abgrenzung Verwendung finden zu können; innerhalb gewisser Grenzen systematisch verwertbar sind jedoch: monopodialer oder sympodialer Aufbau, ferner der Verlängerungsgrad der Fruchtstände, indem sich z. B. L. ramosissimum A. Nels. von ZL. densiflorum Schrad. und L. apetalum Willd. von L. ruderale L. konstant 54 fi, 54 durch das Vorkommen verkürzter achselstündiger Blütenstünde neben den verlängerten endständigen unterscheiden. — Form und Konsistenz der Laubblätter tragen oft zu dem charakteristischen Habitus einer Art bei. Einen hohen systematischen Wert besitzt oft die Form der Stengelblütter an ihrer Insertionsstelle (verschmälert, abgerundet oder geóhrt) Zahuung und Zerteilung der Blätter sind zuweilen sehr wenig konstant; z. B. kommen innerhalb der Kollektiv-Art Z. divaricatum Soland. doppelt fiederspaltige bis linealische, ungeteilte Stengelblätter vor. — Die Haare (Fig. 9) liefern oft erstklassige Merkmale für die spezifische Abgrenzung; z. B. unterscheiden sich LL. apetalwm Willd. (Fig. 9, b) und L. sordidum Gray von den sonst sehr ähnlichen L. ruderale L. (Fig. 9, a), bezw. L. reticulatum Howell durch die keulig angeschwollenen (drüsigen?) Haare des Stengels, und L. virginicum L. zeichnet sich vor den nächstverwandten Arten (L. densi- florum. Schrad., L. neglectum Thell. etc.) durch die schlanken Sichelhaare (Fig. 9, c) aus, während in anderen Fällen, wie schon einleitend bemerkt, die Ausgestaltung der Haare als systematisch wertlos bezeichnet werden muss. — Die Form der Kelchblätter ist oft ) Fig. 9. Haarformen. a: Kurzcylindrische Haare am Stengel von % L.ruderale L.; b: Keulenhaare am Stengel von L. apetalum ) Willd.; c: Sichelhaare am Blattrand von L. virginicum L. a b c spezifisch konstant; sie trennt z. B. L. ruderale L. von L. pinnatifidum Ledeb., L. Iyra- tum. L. von L. graminifolium L., ete. — Dass die Ausbildung der Kronblätter in manchen Verwandtschaftskreisen für eine Art konstant, in anderen dagegen individuell sehr schwankend ist, wurde bereits erwähnt; beispielsweise habe ich die Abgrenzung von L. latifolium L., L. lyratum L., L. graminifolium L., L. Schweinfurthii Thell. und L. Ar- moracia Fisch. & Mey. hauptsächlich auf Grund der Verhältnisse der Kronblütter vor- genommen, während anderseits L. virgimicum L. Formen mit ansehnlichen, den Kelch oft ums Doppelte überragenden Petalen und solche mit rudimentüren Petalen umfasst. L. ruderale L. ist, entgegen manchen Literaturangaben, eine eminent apetale Art. (An- gaben über rudimentäre Kronblätter sind übrigens stets mit einiger Vorsicht aufzunehmen, da einerseits der weisse Hautrand der Kelchblätter oft bei flüchtiger Betrachtung das Vorhandensein von Kronblättern vortäuscht und auch verlängerte Honigdrüsen | vgl. Fig. 3 v, S. 41] für Petalen gehalten werden können, anderseits aber fädlich oder borstlich aus- gebildete Petalen auch schon für sterile Filamente gehalten worden sind.) Erwühnenswert ist auch die Tatsache, dass, wo die Ausbildung der Petalen individuellen Schwankungen unterworfen ist, sie sich auch auf einem und demselben Individuum zu àndern pflegt in der Weise, dass von den ältesten (zuerst sich öffnenden) Blüten zu den jüngsten eine fortschreitende Reduktion der Kronblätter stattfindet; so sind z. B. bei L. neglectum. 'Thell. oft an den untersten Blüten die Kronblätter + so lang wie der Kelch, an den mittleren Blüten desselben Blütenstandes nur noch !/»—?/s so lang, an den letzten Blüten endlich völlig rudimentür. Was die Farbe der Kronblütter anbetrifft, so ist die Alternative: I, 55] 55 gelb einerseits, weiss oder rótlich anderseits, für eine Spezies konstant, wührend weisse und + rötliche Kronblätter oft innerhalb der gleichen Art zu konstatieren sind. — Über spezifische Konstanz und individuelle Schwankungen des Andreceums wurde schon früher (S. 40) berichtet. Die Kürze und die basale Verdickung der Filamente einiger südamerikanischer Arten lässt sich diagnostisch verwerten. — Die Honigdrüsen weisen im allgemeinen wenig individuelle Variabilität auf. Wenn sie gleichwohl nur selten für Differentialdiagnosen sich eignen, so liegt der Grund darin, dass sie in manchen Ver- wandtschaftskreisen zu einförmig ausgebildet sind. Mit Vorteil habe ich sie namentlich bei den südamerikanischen und südafrikanischen Arten zur spezifischen Abgrenzung ver- wendet. — Die Richtung der Fruchtstiele und ihre Länge (im Verhältnis zur Frucht), sowie der daraus resultierende Habitus der Fruchtstände geben oft gute systematische Merkmale zur Unterscheidung nahe verwandter Arten ab; es ist aber zu bemerken, dass allgemein die unteren Fruchtstiele einer Traube länger sind als die oberen (z. B. sind bei L. virginicum L. die unteren meist 1'/ mal so lang als die Frucht, die obersten + so lang wie dieselbe). — Auf die Ausbildung der Frucht in erster Linie gründen sich die verschiedenen Sektionen. In einzelnen Artengruppen (z. B. Grex Monoplocoidea, Grex Oleracea) beruht auch die spezifische Abgrenzung hauptsächlich oder fast ausschliesslich auf der Form des ganzen Schötchens und speziell der Flügelfortsätze und der Ausran- dung, sowie der Griffellànge. Auch die Beschaffenheit der Fruchtklappen (netzig-grubig oder glatt, behaart oder kahl, matt oder glänzend etc.) liefert oft spezifische Charaktere. — Was endlich noch die Samen anbetrifft, so ist die Oberfläche der Testa (+ deutlich grubig-hóckerig) in unserer Gattung zu gleichmässig und einfórmig ausgestaltet, als dass Differentialdiagnosen darauf gegründet werden kónnten; von etwas grósserer Bedeutung scheint der einigen Arten zukommende membranóse Flügelrand auf der Aussenseite des Samens zu sein, der z. B. L. neglectum Thell. (Fig. 7 e, S. 46) von L. densiflorum Schrad., L. bonariense L. von L. spicatum Desv. trennt. Wie schon früher erwähnt, bildet der schief pleurorrhize Embryo (Fig. 7 c, 8d &e) bei 5 Arten ( L. virginicum L., L. cyclocarpum Thell., L. owaihiense Cham. & Schl., L. Remyi Drake und L. Serra Mann) — im Gegen- satz zu allen übrigen — die Regel, doch lassen sich bei L. virginicum L. alle denkbaren Übergünge von der pleurorrhizen zur notorrhizen Kotyledonenlage konstatieren, und zwar zum Teil in Korrelation mit einem Schmalerwerden und einer geringeren Kompression der Frucht (ssp. centrali-americanum Thell.), zum Teil aber auch bei sonst in keiner Weise vom Typus der Art abweichenden Exemplaren (vgl. auch 5. 47 & 48). 56 [I, 56 Dem Bedürfnis nach einer Gruppierung der ca. 123 Arten unserer Gattung zu hóheren Einheiten entspricht die folgende e) Sektionseinteilung (Fig. 10). 1. Frucht nicht aufspringend, weder geflügelt noch ausgerandet, schwach gekielt, etwas gedunsen; Griffel frei, mindestens '/s so lang als die Scheidewand, schlank. Kotyledonen nur sehr wenig hinter der Krümmung des Embryos entspringend. Narbe über den Medianen der Fruchtblätter stärker entwickelt (Fig. 6 c, S. 46). 8I. Cardaria (Desv. pro gen. 1814) DC. 1821 (Jundzillia Andrz. ex DC. 1821, Cardiolepis Wallr. 1822, Physolepidion Schrenk!) 1841). — Ausdauernde Pflanzen. Stengel- blütter stets ungeteilt, am Grunde meist herz- oder pfeilfórmig geóhrt. Blüten ziemlich ansehnlich; Blütenhülle und Andreceum komplett. Frucht breit herzeiförmig bis eifórmig- elliptisch, auf + wagrecht abstehendem, sehr dünnem, viel längerem Fruchtstiel. — ) & (|) > ahi AN , IE II. III. IV. V.a IVA Vie Fig. 10. Sektions-Typen (Schemata). Die Zahlen entsprechen den Nummern der Sektionen. Eine vielgestaltige Art, L. Draba L. (inel. L. chalepense L., L. repens (Schrenk) Boiss., L. propinguum Fisch. & Mey., L. diversifolium Freyn & Sintenis ete.), im Mediterran- gebiet, im Orient, in Sibirien etc., jetzt als Ruderalpflanze im grössten Teil von Europa eingebürgert und auch in anderen Erdteilen verschleppt. 1*. Frucht aufspringend oder sehr selten ( L. heterophyllum (DC.) Benth. var. alatostylum (Townsend) Thell., zu 8 Lepia gehörig) nicht aufspringend und zugleich geflügelt. Kotyledonen mit ihrem Ursprung deutlich über die Krümmung des Embryos hinüber- greifend. Narbe rundum gleichmässig oder über den Rahmenstücken stärker ent- wickelt (Fig. 6 a & b, S. 46). 2. Frucht an der Spitze deutlich geflügelt (nur sehr schmal bei Z. hirtwm (L.) DC. ssp. stylatum (Lag. & Rodr.), 8 Lepia), die Flügel + hoch mit dem Griffel ver- wachsen. Haare meist schlank, nie keulig. 3. Fruchtstiele + wagrecht abstehend, cylindrisch oder etwas kantig, etwa so lang wie die Frucht. Griffel länger (seltener nur so lang) als die Flügel- fortsätze. Kotyledonen ganz. Mittlere und obere Stengelblütter ungeteilt, am Grunde geóhrt oder abgerundet. !) Begründet auf 4-samige Fruchtformen von L. Draba L. ssp. chalepense (L.) var. repens (Schrenk). T, 57] 57 8 II. Lepia (Desv. pro gen. 1814 ex p.) DC. 1821 (Lasioptera Andrz. ex DC. 1821). — Stengel oft mehrere, radial angeordnet. Grundblätter leierförmig-fiederspaltig, mit rundlichen, stumpfen Abschnitten; Stengelblätter eiförmig bis lanzettlich, meist buchtig-gezähnelt, in der Regel am Grunde herz- oder pfeilfórmig geöhrt, seltener nur abgerundet, wie die ganze Pflanze oft grauhaarig. Blüten meist ansehnlich; Blütenhülle und Andreceum komplett. Form der Frucht ziemlich mannigfaltig. Scheidewand meist asymmetrisch, etwas halbmondförmig aufwärts gekrümmt. Samen kaum zusammen- gedrückt. — 7 Arten: L. campestre (L.) R. Br., L. heterophyllum (DC.) Benth. (L. Smithii Hook.), L. pratense Serres (L. Villarsii Gr. Godr., incl. L. Reverchoni Debeaux), L. atlanti- cum (Ball) Thell, L. hörtum (L.) DC. sens. ampl. (incl. L. nebrodense (Raf.) Guss. [L. Sie- beri Mann, L. Bonannianum (Presl) Guss., L. Gussoni Sehrad.| L. petrophilum Coss., L. stylatum Lag. & Rodr., L. oxyotwn DC. |L. humifusum Req.], L. calycotrichum Kunze [L. granatense Coss.] und L. dhayense Munby), L. glastifolium Desf. und L. rigidum Pomel (L. parviflorum Pomel, L. acanthocladum Coss.), vorzugsweise im Mediterrangebiet, z. T. Pflanzen der subalpinen und alpinen Region; L. heterophyllum ausserdem in Westeuropa bis England und zuweilen verschleppt, L. campestre als Ruderalpflanze im grössten Teil von Europa und im Orient und ausserdem in anderen Erdteilen adventiv. 3* (vergl. auch 3**). Fruchtstiele aufrecht, flach-zusammengedrückt, beträchtlich kürzer als die Frucht. Griffel viel kürzer als die Flügelfortsätze Kotyledonen ungeteilt. Stengelblätter meist fiederig zerteilt oder wenigstens eingeschnitten, am Grunde verschmälert. S II. Lepiocardamon Thell.). — Einjährige Arten, habituell an Z. sativum L. erinnernd. Blüten ziemlich ansehnlich, komplett. Fruchtstände schlank, oft pfriemlich verjüngt, aber wegen der an die Spindel angedrückten Früchte sehr kompakt. — Zwei Arten, vorzugsweise im Orient: L. spinosum Ard. (L. cornutum Sibth. & Sm., L. Carre- rasii Rodrig.) und L. Aucheri Boiss., ersteres auch auf Kreta und in den Balkanlündern und verschleppt im westlichen Mediterrangebiet. 3**. Fruchtstiele fast aufrecht (unter 20—30° von der Axe abstehend), cylindrisch oder etwas kantig, deutlich kürzer (oft nur '/» so lang) als die Frucht. Griffel etwas kürzer bis etwas länger als die Ausrandung, mit den sehr kurzen Flügel- fortsätzen nur wenig verwachsen. Kotyledonen (fast stets) 3-teilig. Stengel- blätter wie bei 3*. Vergl. 8 IV. Cardamon. 2*. Frucht ungeflügelt oder geflügelt, mit vom Griffel freien Flügeln (ausgenommen 4 Arten von $ Nasturtioides?)). !) In Vierteljahrsschrift der Zürch. naturf. Gesellschaft LI. (1906) p. 146. Die hiehergehórigen Arten vereinigen den Habitus des L. sativum L. (S Cardamon) mit der breitgeflügelten Frucht (wobei der Griffel sehr deutlich mit den Flügeln verwachsen ist) der Sektion Lepia, daher der Name. ?) 1. L. monoplocoides F. v. Muell. (Austral.), unterscheidet sich von $ II. — IV. durch apetale Blüten, fehlende laterale Staubblätter und dickliche, linealische, ganzrandige Laubblätter. 2. L. lexuosum Thbe. A. Thellung, Lepidium. Ss 58 [I, 58 4. Kotyledonen (fast stets) 3-teilig oder 3-spaltig. Frucht meist 5—6 mm lang, an der Spitze deutlich geflügelt und ausgerandet, auf kürzerem, cylindrischem, von der Axe nur wenig (20—30 ?) abstehendem Stiel. Griffel etwas kürzer bis etwas länger als die Ausrandung, meist am Grunde kurz mit den Flügeln verwachsen. Blütenhülle und Andreceum komplett; Krone den Kelch deutlich überragend, oft rötlich. S IV. Cardamon DC. 1821. (Lepia Desv. 1814 ex p.; T’hlaspidium Spach 1838; Cardamon Fourr. 1868, G. Beck 1892; Lepidiwm $ Nasturtium (Haller 1745) O. Kuntze 1904"). — Einjährige Art. Pflanze ziemlich kahl, zerstreut borstlich, meist bläulich bereift. Stengelblätter fiederig zerschlitzt oder wenigstens eingeschnitten, am Grunde verschmälert. Fruchtstände schlank, aber dicht, nach der Spitze pfriemlich verjüngt. — Einzige Art: L. sativum L. (incl. L. spinescens DC.). Wildformen in Aegypten und im Orient; ausser- dem in Kulturformen in allen Erdteilen gebaut und verwildert, in Europa auch als Un- kraut unter Lein. 4*. Kotyledonen stets ganz. Frucht oft kleiner. Fruchtstiele meist so lang oder länger als die Frucht (wenn kürzer, oft zusammengedrückt), öfter unter 45— 90? abstehend. Blüten häufig inkomplett (Krone rudimentär oder fehlend, Andr@ceum oligomer). Pflanze wohl nie blaubereift. 8 V. Nasturtioides (Medik. 1792 pro gen.) Thell. (Kandis Adans. 1763?); Lepidium 8 Nasturtiastrum Gren. & Godr. 1848). — Hieher gehört die Hauptmasse der Arten (ca. 110), die über das ganze Verbreitungsgebiet der Gattung zerstreut sind. Es ist mir unmöglich, diesen Artenkomplex noch weiter in natürliche Sektionen zu zer- gliedern; höchstens lassen sich in den einzelnen Erdteilen ,Artengruppen* („Greges“) konstituieren, die aber fast nie durch ein prägnantes Merkmal charakterisiert werden können, deren Umgrenzung daher dem subjektiven Urteil des Monographen überlassen werden muss. Die folgenden 3 Subsektionen haben nur klassifikatorischen (einer raschen (Kapland), von $ IL.—IV. durch wenigstens oberwärts (im Blütenstand) keulig angeschwollene Haare ver- schieden; ausdauernd, mit schopfiger Grundachse; Laubblätter dicklich-lederig, die stengelständigen ellip- tisch-lanzettlich, ganzrandig, am Grunde abgerundet. 3. L. Gerloffiamum Vatke und 4. L. Schaffneri Thell. (Centr.-Am.) unterscheiden sich von $ IL —1V. durch das Fehlen der lateralen Staubblätter, von $ Lepia ' ferner durch am Grunde verschmälerte Stengelblätter und die Ausrandung an Länge nicht erreichenden Griffel, von $ Lepiocardamon und $ Cardamon ausserdem durch schlanke, unter mindestens 45? ab- stehende, dem Schótchen an Länge etwa gleichkommende Fruchtstiele. !) Post & Kuntze, Lexic. gen. phan. p. 323. Dieser Name scheint mir unzweckmässig, 1. weil das Synonym Hallers als „prähistorisch“ (vor 1753) ausser Betracht fällt, und 2. als Homonym von Nastur- tium. R. Br. ?) Ich habe mich nicht entschliessen können, diesen nichtssagenden Namen, obgleich ihm die Priorität zukäme, für die obige Sektion zu verwenden, zumal da Adanson die Gattung Kandis einzig auf die gelbe Farbe der Kronblätter des L. perfoliatum L. begründet hat. Überhaupt könnten des Autors „Familles des plantes“, da noch ohne binäre Nomenklatur, als ,práhistorisch* meines Erachtens ohne grossen Schaden übergangen oder wenigstens nur in beschränktem Masse berücksichtigt werden. 1, 59] 59 Übersicht dienenden), nicht aber phylogenetisch - pflanzengeographischen Wert, da Ver- treter aller 3 Gruppen im ganzen Verbreitungsgebiete der Gattung vorkommen und Übergänge zwischen ihnen nicht nur in engen Verwandtschaftskreisen, sondern zuweilen innerhalb einer und derselben Spezies vorkommen. 5. Frucht nicht oder kaum geflügelt und ausgerandet, durch den (oft sehr kurzen) vorragenden Griffel stachelspitzig. SS Va. Lepidiastrum (DC. 1821 pro sect.) Thell. (Lepidiberis Fourr. 1868). — Hieher von bekannteren Arten in Eurasien z.B. L. latifolium L., L. graminifolium L., L. lyratum L. (incl. L. coronopifolium Fisch., L. lacerum €. A. Mey., L. persicum. Boiss. etc.), L. perfoliatum L., L. vesicarium L. etc.; in Afrika: L. Armoracia Fisch. & Mey. (Abess.), L. africanum (Burm.) DC., L. pinnatum Thunbg. etc. (Kap.); in Nordamerika: L. Jaredi Brandegee, L. anum Wats.; in Südamerika: £L. Philippianum (O. Kuntze) Thell.; im australisch-polynesischen Gebiet: einige Arten der , Pseudo-ruderalia*, ferner L. oleraceum Forst., L. Serra Mann etc. 5*. Frucht deutlich geflügelt und ausgerandet. 6. Griffel undeutlich, kürzer, seltener fast so lang als die Ausrandung. 88 Vd. Düleptium (Rafin. 1817 pro gen.) Thell. (Lepidium $ DC. 1821; Na- turtioides Medik. 1792 sens. strict.; Senckenbergia Gürtn. Mey. & Scherb. 1800; Oyno- cardımum Webb & Berth. 1836; Lepidinella Spach 1838; Lepidium $ Iberis (Haller 1745, Boehm. 1760 sub Nasturtio) O. Kuntze 1904'). — Hieher die überwiegende Mehr- zahl der Arten. In Eurasien z.B. L. ruderale L., L. pinnatifidum Ledeb., L. apetalum Willd., L. subulatum L., L. Cardamine L.; in Afrika: L. divaricatum Soland., L. tri- fureum Sond.; m Amerika die Gruppen Virginica (L. virginicum L., L. densiflorum Schrad. etc.) und Bipinnatifida und zahlreiche isolierte Arten; in Australien und Polynesien ein Teil der Oleracea und mehrere Psewudo-ruderalia, ete. 6*. Griffel verlängert, so lang oder (häufiger) länger als die Ausrandung. SS Ve. Monoploca (Bunge 1845 pro gen.) Thell. (Zepidium 8 Prantl) — Hieher in erster Linie die australische Gruppe der Monoplocoidea (L. leptopetalum F. v. Muell., L. linifolium (Desv.) Steud., L. rotundum (Desv.) DC. etc.), ferner einige Arten der austra- lisch-polynesischen Grex Oleracea; in Nordamerika die Grex Alyssoidea (L. alyssoides Gray, L. montanum Nutt., L.flavwm Torr. etc.); in Südamerika die Gelida (L. Meyeni Walp. ete.) und einige isolierte Arten wie JL. quitense Turez., L. Trianae Thell.; in Eurasien Formen des L. perfoliatum L. mit deutlicher ausgerandeter Frucht, in Afrika (Abessinien) einzelne Abünderungen des LL. Armoracia Fisch. & Mey. !) Post & Kuntze, Lexic. gen. phanerog. p. 323. Dieser von O. Kuntze vorgeschlagene Name dürfte, als Homonym von Iberis L., schwerlich Anklang finden. 60 [L, 60 f) Phylogenie und Pflanzengeographie. Verwandtschaftsverhültnisse. Lepidiwm hat mit mehreren Gattungen der Lepidiinae die 1-samigen Fruchtfächer gemeinsam. Diese Abweichung von der viel- samigen und wohl auch ziemlich breitwandigen Urcrucifere hängt schon mit der äusseren Form der Frucht zusammen, indem durch die starke dorsiventrale Kompression, die das Schótchen angustisept werden lässt, der Raum für die Samen in der Weise verringert wird, dass dieselben höchstens noch über-, nicht mehr aber nebeneinander stehen können (auf diesem Stadium der phylogenetischen Entwicklung stehen von den Lepidiinae z. B. Subularia und Teesdalea). Kommt dann noch, wie dies bei Lepidiwm der Fall ist, eine Verkürzung der Frucht (oft bis auf die Lünge des Querdurchmessers) hinzu, so bleibt in jedem Fach nur noch für 1 Samen Raum (bei schwächer komprimiertem, + ge- dunsenem Schötchen kommen zuweilen 2 Samen nebeneinander vor, so oft bei Hymeno- physa und als seltene Ausnahme bei L. Draba L.). Diese geringe Samenzahl pro Frucht wird jedoch biologisch durch die grosse Reichblütigkeit der meisten Arten mehr als kompensiert, indem z. B. bei mässig verzweigten Exemplaren von L. campestre (L.) R. Br. 600, von L. Draba L. 800, von L. virginicum L. 1000 Blüten noch gar keine besonders hohen Zahlen darstellen; bei dem südafrikanischen L. myriocarpum Sond., das seinen Namen sehr mit Recht trägt, schätzte ich ca. 15000 Blüten auf einem nicht einmal besonders üppig entwickelten Exemplar! — In der angeführten Richtung noch weiter einseitig differen- ziert sind die Coronopus-Arten, die, wie schon mehrfach (S. 35/6, 49, 50) erwähnt, ent- weder 2-samige Schliessfrüchte (mit Scheidewand) oder in 2 1-samige Kokken zerfallende Spaltfrüchte besitzen, wobei die Samen stets von den Klappen eng umschlossen bleiben Fig. 11. Karpobiologische Verhältnisse von Coronopus didymus (L.) Sm. a: Frucht im transversalen Längssehnitt, links mit, rechts ohne Samen, der Hohlraum der Klappen schraffiert; b: losgelöste Klappe, den Samen einschliessend, von der Medianseite gesehen. Vergr. und schematisiert. (bei der aufspringenden Frucht des C. didymus (L.) Sm. ist die beim Sich-Loslösen von der schmallinealischen Scheidewand entstehende schlitzförmige Öffnung der Klappen zu kurz und namentlich zu eng, um den Samen herausfallen zu lassen | Fig. 11]; die Schmalheit der Scheidewand, die ein vorzügliches diagnostisches Kennzeichen der Gattung Coronopus abgibt, hat mithin hier auch eine karpobiologische Bedeutung). Im Zusammenhang damit verschwindet bei Coronopus jegliche Einrichtung zur Samenverbreitung (auch das klebrige Verquellen der Testa bei Benetzung), und es treten dafür an den Fruchtklappen äusser- lich Vorsprünge (Zacken, Runzeln ete.) auf, die wohl als Einrichtungen zur Frucht- verbreitung zu deuten sind!) Es sei hier auch nochmals daran erinnert, dass die !) In ganz analoger Weise zeigen schliessfrüchtige Cruc?feren-Gattungen auch aus andern Gruppen (z. B. Bunias, Rapistrum, Neslea, Succowia etc.) zackige oder runzelige Oberfläche der Frucht. I, 61] 61 Indehiscenz bei Lepidium Draba L., im Gegensatz zu den exquisit schliess- oder spalt- früchtigen Coronopus-Arten, als phylogenetisch jung bezeichnet werden muss, da einerseits Vorrichtungen zur Verbreitung der Frucht als Ganzes fast völlig fehlen und anderseits die Fähigkeit zur Verschleimung der Testa, die anerkanntermassen bei der Verbreitung der Samen eine Rolle spielt, obwohl funktionslos geworden, noch nicht verloren gegangen ist. — Die ebenfalls zu den Lepidiimae gehörigen Genera Stubendorffia und Ochtho- dium scheinen zu unserer Gattung in keinem näheren verwandtschaftlichen Verhältnis zu stehen. — Mit Lepidiwm sehr nahe verwandt und vielleicht nicht generisch davon ver- schieden sind dagegen die Gattungen Hymenophysa und Stroganovia, die beide ihren phylogenetischen Anschluss an ganz bestimmten JLepidiwm-Arten besitzen (HAymenophysa an L. Draba L., Stroganovia durch die Vermittlung von L.(?) Kirilowii Trautv.!) | — Stro- ganovia intermedia Kar. & Kir.| an L. /yratim. L., besonders dessen Ssp. coronopifolium [Fisch.]); ich möchte daher in diesen beiden Genera Progressivbildungen vom Typus der Gattung Lepidiwm aus erblicken. Den Schriftstellern des Altertums waren bereits 4 Arten aus unserer Gattung bekannt: L. Draba L., graminifolium L., latifolium L. und sativum L. (vgl. S. 9, Fuss- note 1); €. Bauhin kannte deren 8, Tournefort 13; Linné beschrieb 18 Spezies (wovon nach unserer heutigen Auffassung 3, nämlich £L. chalepense, suffruticosum und Iberis, als Ssp. bezw. Var. oder Synonym zu anderen Spezies zu ziehen sind), Willdenow 27; A.Pyr. de Candolle führt in seinem Systema (1821) 49 sicher bekannte Arten, im Prodromus (1824) deren 50 auf (wovon nach meiner Fassung des Speziesbegriffes 32 als solche aufrechtzuerhalten sind); von den von De Candolle lI. c. aufgezühlten 8 „Spezies non satis notae* betrachte ich 2 als gute, zu unserem Genus gehörige Arten, 4 als Varie- täten oder Synonyme, und 2 als aus der Gattung auszuschliessen. — Seither hat durch die eingehende botanische Erforschung weit entlegener Länder, namentlich in der Neuen Welt und auf der Südhemisphüre, die Zahl der bekannten Arten rapid zugenommen. Bentham & Hooker (1862) schützen die Zahl der guten Arten auf 80, wührend damals schon weit über 100 in der Literatur aufgeführt waren. Bis heute sind unter dem Namen unseres Genus ca. 315 Arten beschrieben worden — einschliesslich der von mir neu aufgestellten oder zum ersten Mal mit Diagnose versehenen Arten, aber aus- schliesslich der unpubliziert in den Herbarien aufgefundenen nicht gültigen Namen und der aus der unrichtigen Verwendung von Namen bereits beschriebener Arten resultie- renden Synonyme (bezw. Homonyme), sowie der durch sekundäre Umtaufungen irrig in unsere Gattung gestellten Arten. Von diesen 315 Spezies sind 40, als zu anderen Genera gehörig, aus der Gattung Lepidiwm auszuschliessen. Von den restierenden 275 Namen beziehen sich 118 auf gute Spezies, wozu von den mir nicht genügend bekannten 9 Arten noch ca. 5 kommen dürften; also ca. 123?) weit gefasste Spezies. 27 von den !) Vergl. auch im speziellen Teil die Bemerkungen zu L. Airilowi?. ?) Davon konnten 122 in den Schlüssel und in die fortlaufende Nummerierung aufgenommen wer- den; den Rest der nicht genügend bekannten Arten habe ich jeweils anhangweise hinter denjenigen Arten eingeschaltet, mit denen sie nach den Beschreibungen am nächsten verwandt zu sein scheinen. 62 [I, 62 nunmehr bleibenden 152 Arten habe ich als Subspezies den bereits erwühnten 123 Spezies untergeordnet — bei einer etwas engeren Fassung des Speziesbegriffes würde man somit ca. 150 Arten erhalten. Der Rest der Namen (125) stellt nach meinen Untersuchungen Varietüten oder blosse Synonyme der schon berücksichtigten Arten und Unterarten dar. Ein Bastard ist beschrieben worden: L. ambiguum Lange (Spanien) sollte angeblich ein Kreuzungsprodukt von L. Cardamine L. und L. subulatum L. sein, doch habe ich mich von der Hybridennatur dieser Form nicht überzeugen kónnen (vergl. den speziellen Teil unter L. subulatum L.) Den Eindruck von Bastarden machen auch L. hirtum (L.) DC. ssp. calycotrichum (Kunze) var. stylatiforme Thell. (= L. hirtum ssp. calycotrichum (Kunze) X ssp. stylatum (Lag. & Rodr.)?) und L. Chichicara Desv. var. pseudo-bipinnatifidum Thell. (= L. bipinnatifidum Desv. > Chichicara?). Die ca. 123 Arten der Gattung Lepidium sind über die Subtropen und die ge- mässigten Zonen beider Hemisphären der Alten und der Neuen Welt zertreut; sie meiden im allgemeinen die Polarlánder') und die Tropen oder treten in den letzteren (Südamerika; Angola, Abessinien) fast nur in den Gebirgen auf. Nicht nur die Kontinente selbst, son- dern auch viele in den genannten Zonen gelegene Trümmer alter Festlandsmassen und vulkanische Inseln weisen Vertreter unseres Genus auf (Neuseeland, Madagaskar, Mas- karenen, Hawai-Inseln, St. Helena, Ascension etc.) Gemeinsame Arten zwischen durch grössere Meeresstrecken getrennten Kontinenten fehlen — abgesehen natürlich von ver- schleppten Vorkommnissen — völlig, auch Nord- und Südamerika haben nur 2 Arten, L. pubescens Desv. (einerseits in Chili, anderseits im westlichen Nordamerika) und L. viz- ginicum L. (von dem eine Varietät nur aus Südamerika bekannt ist), gemeinsam; dass die an das Mittelmeer anstossenden Teile von Eurasien und Afrika gemeinsame Spezies aufweisen, ist nach den allgemeinen geogenetischen und pflanzengeographischen Beziehungen der Mittel- meerlünder nicht anders zu erwarten. Mit Rücksicht auf die Standortsansprüche sind die Arten der Gattung Lepidiwm ursprünglich Felsen-?), Sand-, Wüsten- oder Steppen-, seltener Weidepflanzen; zu einem betrüchtlichen Teil sind es ausgesprochene Halophyten. Mehrere Arten haben aber in einem Teil ihrer Individuen diese natürlichen Lokalitäten verlassen, sind auf die vom Menschen geschaffenen künstlichen Standorte (Kultur- und Ruderalland) übergegangen (, Apophyten*) und werden jetzt durch die unbeabsichtigte Tätigkeit des Menschen verbreitet, bezw. verschleppt („Anthropochoren‘); z. B. ist L. virginicum L., ursprünglich in Nord- und Zentralamerika heimisch, im Begriff, auf diese Weise ein Kosmopolit zu werden. Eine Art, L. sativum L., ist vom Menschen als Salatpflanze in einem grossen Teil der Erde in Kultur genommen worden und tritt nicht selten ver- wildert auf; auch Z. latifolium L. wird zuweilen als Küchengewüchs gezogen und ver- wildert ab und zu. i !) „Lepidium* granlandicum Hornem. ist aus der Gattung auszuschliessen. ®2) Die Felsenpflanzen sind vorzugsweise Gebirgsbewohner; sie steigen z. B. in der Sierra Nevada Spaniens bis in die Gipfelregion (3400 m), im Himalaja bis gegen 5000 m., in den Rocky Mountains über 3000 m, in den Anden bis 5000 m. 1, 63] 63 Eine Gattung, die eine so ausgedehnte und ziemlich gleichmässige Verbreitung auf der Erde zeigt und namentlich auch viele endemische Vertreter auf den ältesten Festländern und isolierten vulkanischen Inseln aufzuweisen hat, muss notwendig ein relativ hohes geologisches Alter besitzen. Immerhin darf nicht ausser Acht gelassen werden, dass die Gattung nicht notwendig monophyletischer und monotoper Entstehung zu sein braucht, dass vielmehr manche Kennzeichen, die Lepidiwm von anderen Gattungen der Lepidimae unterscheiden (so die Verkürzung der Frucht und die Monospermie der Fruchtfücher), an verschiedenen Orten unabhüngig von einander, nach von den Vorfahren überkommenen gemeinsamen gleichsinnig gerichteten Entwicklungstendenzen, zur Aus- bildung gelangt sein kónnen, wie wir auch heute bisweilen unter unseren Augen an rüumlich getrennten Punkten gleichzeitig das Auftreten identischer neuer Rassen (z. B. bei Getreidearten) beobachten kónnen. Von vorneherein liesse sich erwarten, dass das fossile , Lepidium antiquum“ Heer! aus dem oberen Miocün von Öningen (Fig. 12) über die Entwicklung der Gattung Aufschluss gewühren kónnte. Das genannte Fossil, das O. Heer in der Fl. tert. Helv. III. (1859) p. 31 beschrieben und auf Taf. CVIII. fig. 7 abgebildet hat, findet sich in der paläontologischen Sammlung der Universität und des Polytechnikums in Zürich; es stellt ein verkehrteiförmiges, 4,3 mm langes und 2,8 mm breites, auf kurzem, dickem (1,2 mm langem und 0,7 mm breitem) Stiel sitzendes, an der Fig. 12. „Lepidium‘“ antiquum Heer! aus dem Miocün von Oeningen, 7 (mach dem Fossil in der paläontologischen Sammlung der Universität und des Polytechnikums in Zürich). Spitze abgerundetes und ganzes schötchenartiges Gebilde (ohne vorragenden Griffel) dar, das durch eine mediane dunkle Linie (wohl Andeutung einer Scheidewand) in zwei etwas ungleiche Hälften zerlegt wird. Die dunkeln Punkte auf der Oberfläche (wohl Rostflecke, die sich übrigens seit der Zeit, da Heer die Frucht abbildete, etwas verändert haben!) fasst Heer als die Andeutung von Samen auf und schreibt demgemäss dem L. antiquum eine „silicula polysperma* zu; aber gerade dadurch wird die Zugehörigkeit des Fossils zur Gattung Lepidium (mit ihren heutigen generischen Merkmalen) unmöglich, und es könnte, wenn man an seiner nahen Beziehung zu Lepidium festhalten wollte, höchstens als „Palaeo-Lepidium“ bezeichnet werden, wobei dann angenommen werden müsste, dass die Reduktion der Samen auf 1 pro Fach sich seit der Tertiärzeit vollzogen hätte. Dazu ist aber kein zwingender Grund vorhanden, da das Fossil der Frucht der Lepidiwm- Arten keineswegs ähnlicher ist als z. B. der von Camelima, mit der ich es am ehesten vergleichen móchte. Wenn sich über die Entstehung und Herkunft der ganzen Gattung wegen ihrer ziemlich gleichmässigen Verbreitung über die gemässigten und wärmeren Zonen der ganzen Erde nichts Sicheres nachweisen lässt, so gewähren doch einzelne Sektionen 64 [I, 64 Anhaltspunkte über solche Fragen. $ Cardaria mit der einzigen Spezies L. Draba L. hat ihren Ursprung zweifellos im Orient, wo alle wichtigeren Abünderungen dieser polymorphen Art vorkommen, wührend das übrige Mediterrangebiet, wo die Pflanze wohl auch noch als wild zu betrachten ist, nur die Ssp. eu-Draba Thell. aufweist; die Vor- kommnisse im übrigen Europa, sowie in anderen Erdteilen, sind das Resultat von rezenter Verschleppung durch den Menschen. — Die 7 Arten von $ Lepia sind fast ausschliesslich auf das Mediterrangebiet beschränkt; einzig L. campestre (L.) R. Br. und L. heterophyllum (DC.) Benth. weisen ein weiteres Verbreitungsgebiet auf: ersteres findet sich im gróssten Teil von Europa (teilweise wohl auch adventiv) und im Orient, ferner eingeschleppt in anderen Erdteilen, letzteres bewohnt Südwesteuropa bis nach England, Belgien und ostwärts bis zur Rhone und tritt ausserdem adventiv auf. Heimat des mit L. heterophyllum nahe verwandten L. pratense Serres sind die Gebirge SO.-Frankreichs und O.- und SO.-Spaniens. 2. atlanticum (Ball.) Thell. ist mir nur aus dem marokkanischen Atlas bekannt. Unter dem Namen L. hirtum (L.) DC. habe ich mit dem Range von Ssp. eine gróssere Zahl (7) von Formen vereinigt, die zwar mor- phologisch Übergünge aufweisen, aber teilweise geographisch getrennt sind. Die Ssp. eu-hirtum 'Phell. bewohnt vorzugsweise die tieferen Regionen Südeuropas (von Spanien bis Griechenland) und lässt sich über die ägäischen Inseln bis zum Libanon verfolgen; die Ssp. nebrodense (Raf.) Thell. enthält Gebirgsbewohner von Süditalien, Sizilien, Griechenland und Kreta; die Ssp. dhayense (Munby) Thell. ist auf die montane Region des algerischen Atlas beschränkt, die Ssp. petrophilum (Coss.) Thell. auf die Gebirge SO.-Spaniens (Sierra Nevada etc.), die Ssp. stylatum (Lag. & Rodr.) Thell. auf die Sierra Nevada Spaniens und die Gebirge Marokkos; die Ssp. oxyotum (DC.) Thell. ist mit Sicherheit nur aus Korsika und Kreta bekannt, und die Ssp. calycotrichwm (Kunze) Thell. endlich ist Südspanien und Marokko gemeinsam. 4. glastifoliwm Desf. und L. rigi- dum Pomel sind endemische Produkte des algerisch-tunesischen Atlasgebietes. Das kleine Areal vieler Arten und Unterarten lässt in $ Lepi« eine erdgeschichtlich junge, noch sehr variationsfähige Gruppe erkennen, womit die schwierigen morphologischen Abgren- zungen innerhalb derselben in vollem Einklang stehen. Sehr bemerkenswert ist das spanische L. Cardamine L. als Zwischenform, die 8 Lepia mit S Nasturtioides verbindet und daher als der Stammform der Sektion Lepia nahestehend betrachtet werden dürfte; nach dem Bau der Frucht gehört sie nämlich zu 8 Nasturtioides SS Dileptium, hat aber den Habitus (leierfórmig gefiederte Grundblütter mit rundlichen, stumpfen Abschnitten, ziemlich breite, am Grunde geóhrte Stengelblütter, wagrecht abstehende, dicht ab- stehend grauhaarige Fruchtstiele etc.) mit 8 Lepia gemeinsam. — Für die 2 Arten von 8 Lepiocardamon dürfte der Entstehungsherd im Orient zu suchen sein; JL. spinosum Ard. findet sich in den Balkanländern, Kreta, Kleinasien, Syrien und Palästina, ausser- dem (durch rezente Verschleppung) im westlichen Mittelmeergebiet (Balearen, Südspanien); L. Aucheri Boiss. bewohnt Mesopotamien, Persien, Affghanistan, Belutschistan und Tur- kestan und tritt ausserdem vereinzelt (adventiv?) in Syrien und Ägypten auf. — Die I 65] 65 einzige Art der Sektion Cardamon, L. sativum L., besitzt Wildformen in Abessinien, Kordofan, Ägypten, Sinai, Arabien, Palästina, Syrien, Mesopotamien, Persien, Ostindien (Panjab) und im westlichen Himalaya; ausserdem kommt die Art fast auf der ganzen Erde kultiviert und verwildert vor, ferner in Ägypten und Europa als Unkraut unter Lein. — Der Umstand, dass sämtliche 4 genannten Sektionen — und ebenso die noch folgende — Vertreter im Orient aufweisen, sowie die Tatsache, dass sich gerade hier die mit Lepidiwm nächstverwandten (vom Typus unserer Gattung abgeleiteten) Genera (Hymenophysa, Stroganovia) finden, zeigen deutlich, dass die Gattung Lepidium hier in progressiver Entwicklung begriffen ist, d. h. dass im Laufe geologischer Zeiten hier ein Zerfall in einzelne kleinere Genera zu erwarten ist, während in anderen Gegenden, wo ebenfalls Formenmannigfaltigkeit herrscht (z. B. Nordamerika), die Variation weder generische noch auch nur Sektions- Merkmale betrifft, mithin eine Entwicklung des Stammbaumes mehr in die Breite vor sich geht. — Für die Herkunft der Sektion Nasturtioides als ganzes gilt, da ihr Verbreitungsareal mit dem der ganzen Gattung identisch ist, das oben über diese Gesagte. Zwecks phylogenetisch-pflanzengeographischer Betrachtungen sind wir genötigt, $ Nasturtioides — grösstenteils ohne Rücksicht auf die Subsektionen, die, wie schon erwähnt, meist nur klassfikatorischen Wert haben — in einzelne Artengruppen zu zerlegen, und zwar wollen wir diese, nach Kontinenten, bezw. Kontinentgruppen gesondert, im Folgenden rasch durchgehen. 1. Eurasien und Afrika. Nördlich extratropische Gebiete der 3 Teilkontinente. — 88 Döleptium: Von den 2 ausgesprochen makropetalen Arten L. subulatwum L. und LL. Cardamine L. bewohnt ersteres Zentral-, Ost- und Südspanien und das marokkanisch-algerische Atlasgebiet, letzteres ist ein endemischer Halophyt der zentralen oder neukastilischen Steppe Spaniens; der angebliche Bastard der beiden Arten, L. ambiguum Lange, scheint mir eher eie .Form von Z. subulatum zu sein (siehe den speziellen Teil). Die 4 mikropetalen oder apetalen Spezies dieser Subsektion, die als Grex Ruderalia zusammengefasst werden können, weisen folgende Areale auf: £L. ruderale L. bewohnt fast ganz Europa (z. T. infolge rezenter Einwanderung mit Hülfe der modernen Verkehrsmittel), Kleinasien, Armenien, Mesopotamien und das kaukasisch-kaspische Gebiet und findet sich ausserdem sehr spo- radisch (und wohl nur verschleppt) in Sibirien (Barnaul!, Irkutsk!) und in der Mand- schurei (am Kerulen!), ferner adventiv in anderen Erdteilen (z. B. Nordamerika); die übrigen Angaben aus Asien (China, Hoch- und Innerasien etc.) sowie von der Süd- hemisphäre (Südamerika, Südafrika, Australien) und aus dem tropischen Afrika (Angola, Abessinien) beruhen, soweit ich Belege dafür sah, ausschliesslich auf der Verwechslung mit anderen, teilweise allerdings ähnlichen Arten. 2. pinnatifidum Ledeb. (nel. L. fasti- giatum Ledeb.) besitzt sein Areal von den Steppengebieten um das kaspische Meer (besonders am Unterlauf der Wolga) durch Turkestan und Affghanistan bis nach Kaschmir. L. apetalum Willd. findet sich in Hoch- und Innerasien vom Himalaya, Hindukusch und A Thellung, Lepidium. 9 66 [1, 66 Altai ostwärts bis an den pacifischen Ozean; L. capitatum Hook. f. & Thoms. endlich ist ein endemisches Produkt des tibetanischen Himalaya und der ostwürts daran sich schliessenden chinesischen Gebirgsländer. [Zu 88 Dileptiwm gehören auch die in Europa hin und wieder eingeschleppten nordamerikanischen L. virginicum L., L. den- siflorum Schrad. und L. »eglectum "Thell.] — S8 Lepidiastrum: L. perfoliatum L. (mor- phologisch zwischen $88 Dileptium, Lepidiastrum und Monoploca schwankend!) bewohnt - Südosteuropa (Österreich-Ungarn von Wien an östlich, sämtliche Balkanländer und Süd- russland) und tritt im übrigen Europa hie und da adventiv auf; in Asien: von Klein- asien, Syrien und vom Kaukasus ostwärts bis an die innerasiatischen Hochgebirge, Dsungarei, West-Sibirien. L. vesicarium L. ist in seiner Verbreitung auf Kaukasien, Armenien und Persien beschränkt. Das Areal von L. cartilagineum (J. Mayer) Thell., einer ausgesprochenen Salzpflanze, umfasst Osteuropa (Nied.-Österreich, Ungarn, Süd- und Ostrussland) und Südwestasien (Kleinasien, Armenien, Kaukasien, Persien, Belutschistan, Affghanistan, Turkestan, lli-Gebiet, Dsungarei); die Ssp. caespitosum (Desv.) Thell. ist nur aus Kleinasien und Armenien bekannt. L.(?) Kirilowii Trautv. (Stroganovia inter- media Kar. & Kir.) scheint ein Endemismus der dsungarischen Gebirge (Alatau, Tarbagatai, Thianschan etc.) zu sein. Unter dem Namen 2. latifolium L. habe ich eine Anzahl von Sippen vereinigt, die in ihrer Gesamtheit über die ganze nórdliche extratropische Zone der Alten Welt (mit Ausnahme der höheren Breiten) zerstreut sind. Die Ssp. eu-latifolium Thell. nimmt den westlichen Teil des Areals der Gesamtart ein; nur sie findet sich in Nordafrika und Europa, und zwar ist sie über den letzteren Erdteil — ausser dem hóheren Norden — ziemlich gleichmüssig verbreitet (an salzhaltigen Orten wohl als ursprünglich wild, sonst als verwildert, bezw. in anderer Weise adventiv zu betrachten), ausserdem bewohnt sie den Orient (von Kleinasien und Syrien bis Affghanistan), Tibet, das kaspische Gebiet, Turkestan und die Dsungarei und findet sich endlich als Relikt früherer Kultur eingebürgert in Mexiko. Die Ssp. sibiricum (Schweigg.) Thell. ( L. affine Ledeb.) bewohnt Persien, Affghanistan, Turkestan, das westsibirische Tiefland und |. namentlich das innerasiatische Hochland vom Himalaya und Altai ostwärts bis zum pacifischen Ozean; die Ssp. obtusum (Basiner) Thell. ist aus Tibet, Turkestan, der Dsun- garei, von Altai und aus der Wüste Gobi bekannt, die Ssp. amplexicaule (Willd.) Thell. aus Turkestan, der Wüste Gobi, Dsungarei, Mongolei und vom Altai. In ähnlicher Weise ist L. /yratum L. (sens. ampl.) aus mehreren Subspezies zusammengesetzt, die in ihrer Gesamtheit über Südrussland, das kaspisch-aralensische Steppengebiet, Kaukasien, Armenien, Persien, Turkestan und die Dsungarei zerstreut sind; davon ist die Ssp. eu- lyratum Thell. nur aus dem östlichen Kaukasien und Armenien bekannt, die Ssp. coronopi- folium. (Fisch.) Thell. aus dem kaspisch-aralensischen Gebiet (namentlich an der unteren Wolga) und der Dsungarei, und die Ssp. lacerum (C. A. Mey.) Thell. bewohnt in 6 geo- graphisch ziemlich getrennten Varietäten Südrussland, Persien, Turkestan, das aralensische Gebiet und die dsungarisch-kirgisische Steppe. L. graminifolium L. ist eine vorzugsweise mediterrane Art, sie findet sich in Süd-, West- und Südost- (in einzelnen mediterranen I, 67] 67 Ausstrahlungen auch in Zentral-) Europa, im algerischen Atlas, in Kleinasien und Syrien. Vielleicht nicht spezifisch davon verschieden ist L. Schweinfuwrthii Thell, das nur in einem Exemplar aus Arabien (Jemen) bekannt ist. Im tropischen Afrika sind folgende 3 Arten der Sektion Nasturtioides nach- gewiesen: In Abessinien L. Armoracia Fisch. & Mey. (in 2 Ssp.; auch in Arabien), das seine nächsten Verwandten in den eurasiatischen L. graminifolium L. und L. latifolium L. besitzt, und Z. divaricatum Soland. ssp. linoides (Thbg.) Thell, das ganz identisch auch im Kapland vorkommt und einen Teil einer über Südafrika und einige an Afrika angren- zende Inseln (Ascension, St. Helena, Madagaskar, Maskarenen) verbreiteten Spezies dar- stellt; in Angola tritt L. africanum (Burm.) DC. var.(?) aethiopicum (Welw.) Thell. auf, wührend die übrigen Varietüten dieser Spezies Südafrika bewohnen. Das südliche extratropische Afrika endlich beherbergt eine Reihe (10) von Endemismen, die grósstenteils das Kapland bewohnen; nur L. divaricatum Soland. besitzt ein weiteres Verbreitungsgebiet, indem es sich in einzelnen Formen auf dem Festland von Afrika nach Deutsch-Südwestafrika, in die Oranja-Kolonie und bis zur Delagoabay ausdehnt und ausserdem einige Inseln (Mauritius, Madagaskar, St. Helena und Ascension) bewohnt, und L. Schinzii Thell. ist nur aus dem Basuto-Land und der Transvaal-Kolonie bekannt. — SS Dileptium: L. divaricatum Soland., L. trifurcum Sond. — SS Lepidiastrum: Makropetale Arten: L. bipinnatum "Thunbg., L. flexwosum Thunbg. (steht dem eurasia- tischen L. cartilagineum (J. May.) Thell. sehr nahe); mikropetale oder apetale Arten (von den Autoren häufig mit dem eurasiatischen L. ruderale L. verwechselt): L. pinna- lum Thunbg. (non Sond.), L. decumbens Desv., L. africanum (Burm.) DC., L. desertorum Eckl. & Zeyh., L. myriocarpum Sond. und L. Schinzii Thell. (letzteres dem 2. trifurcum Sond. sehr nahestehend). 2. Amerika. Nord- und Zentralamerika. — SS Lepidiastrum: L. Jaredi Brandegee (Kali- fornien) und Z. »anım Wats. (N. Nevada) kenne ich nur nach der Beschreibung; ZL. la- tifolium L. (aus Eurasien) ist in Mexiko eingebürgert. — $$ Monoploca: Hieher gehört eine natürliche Artengruppe, die Alyssoidea, bestehend aus 7 Felsen- und Wüstenpflanzen der Rocky Mountains und der ihnen im Westen vorgelagerten Gebirge und Wüsten, nämlich: £L. flavum "Torr. (Ariz., Kalif., Nevada), L. alyssoides Gray (Nord-Mexiko, West- Texas, New Mexiko, Ariz., Nevada, Utah, Color.), L. montanum Nutt. (N. Mex., Ariz., Kalif., Utah, Idaho), L. scopulorum Jones (N. Mex., Nevada, Utah, Color; Wyom.), 7. Vaseyanum Thell. (West-Texas, N. Mex., Color.), L. integrifolium Nutt. (Utah, Wyom.), und Z. Fremontü Wats. (Ariz., Kalif, Nevada). Die geringe Verbreitung und die Schwierigkeit der morphologischen Abgrenzung einiger Arten lassen in den Alyssordea eine erdgeschichtliche junge und noch ziemlich variationsfähige Gruppe erkennen (ähnlich der mediterranen Sektion Lepia.) — SS Dileptium: Grex Virginica. Da die hiehergehörigen Arten teilweise ruderal und adventiv auftreten, sind die Grenzen der ursprünglichen 68 [I, 68 Verbreitungsgebiete vielfach verwischt und umschliessen nicht so kompakte Areale, wie dies z. B. bei den nahe verwandten eurasiatischen Ruderalia der Fall ist. Immerhin lässt sich feststellen, dass L. virginicum L., das heute über die ganze Union und Mexiko verbreitet ist und ausserdem in Kanada, Guatemala, Westindien, den Azoren, Canaren, Madeira und als Adventivpflanzen in den verschiedensten Teilen der übrigen Erde auf- tritt, seinen Ursprung mit grósster Wahrscheinlichkeit im südlichen Teil von Nordamerika genommen hat, da die Art hier den gróssten Formenreichtum aufweist und Abarten bildet, die zu verwandten Spezies überleiten (eine Varietüt, var. Pavoniamwm Thell., ist nur aus dem südamerikanischen Columbien bekannt, mithin ist die Art wohl auch in gewissen Teilen von Südamerika als ursprünglich wild zu betrachten). Umgekehrt ist L. densiflorum Schrad. entschieden nördlichen Ursprungs, obwohl auch diese Art heute im grössten Teil der Union anzutreffen ist; denn einerseits liegt das Schwergewicht ihrer Ausbreitung im britischen Nordamerika (nach Hooker Fl. Bor. Am. I. [1840] p. 68 „from Hudson's Bay to the Pacific, and from lat. 50° to 68?*, mithin bis in die Polar- zone!), und anderseits finden sich auch die 2 mit L. densiflorum nüchstverwandten Arten, L. ramosissimum A. Nelson und L. Bourgeauanum Thell., in den nórdlicheren Staaten der Union und in Kanada (ersteres in Colorado, Wyoming, im Yellowstone-Nationalpark und im Saskatchawangebiet, letzteres nur am letztgenannten Ort). L. neglectum Thell. ist mir aus Texas, Kansas, Illinois, New York und von Washington D. C. bekannt ge- worden (ausserdem, wie auch L. densiflorum, als Adventivpflanze aus Europa). und zwar beziehen sich, wie es scheint, sämtliche Vorkommnisse auf künstliche Standorte; die Urheimat der Art ist somit noch unbekannt. L. divergens Osterhout, das ich nur der Beschreibung nach kennte, dürfte wohl eine Form von L. densiflorum oder L. ramosissi- mum sein. — Sehr bemerkenswert ist L. idahoönse Heller (Idaho) durch die eigentüm- liche Mittelstellung, die es zwischen den Alyssoidea (SS Monoploca) einerseits und den Virginica (8S Dileptium) anderseits einnimmt; mit der ersteren Gruppe hat es nämlich den Bau der Blüten (sehr ansehnliche Krone, komplettes Andreceum), mit der letzteren (besonders mit L. virgimicum L. selbst) dagegen den vegetativen Aufbau (Blattform, Haare) und den Typus der Frucht — mit Ausnahme des Griffels, der durch etwas deutliehere Ausbildung ebenfalls auf die Alyssoidea weist — gemeinsam. Ob es sich um eine der gemeinsamen Stammform beider Gruppen nahestehende, oder aber um eine ursprünglich durch Kreuzung entstandene ,hybridogene* Art handelt, dürfte schwer zu entscheiden sein. L. austrinum Small (Texas, Mexiko) stellt eine Übergangsform zwischen den Virginica und L. lasiocarpum Nutt. dar; mit den ersteren hat es die nicht kompri- mierten Fruchtstiele, mit dem letzteren die Behaarung gemeinsam. — Die Nord- und Zentralamerika angehórigen Arten der Grex Bipinnatifida sollen, da der Schwerpunkt der Verbreitung dieser Gruppe in Südamerika liegt, spüter im Zusammenhang mit den übrigen Spezies besprochen werden. — Durch den mit den Fruchtflügeln verwachsenen Griffel sind sehr auffällig und erinnern durch dieses analoge Verhalten etwas an $ Lepia die zentralamerikanischen L. Gerlofjianum Vatke (Mexiko, Guatemala) und £L. Schaffneri I, 69] 69 Thell. (Mexiko). L. sordidum Gray (Mexiko, Texas) bietet durch seine keuligen (drüsigen ?) Haare ein frappantes Analogon zu dem innerasiatischen L. apetalum Willd.; es liegt nahe, für diese beiden sehr nahe verwandten, vikariierenden Arten einen gemeinsamen arktotertiàren Ursprung anzunehmen. — Durch deutlich zusammengedrückt - abgeflachte Fruchtstiele sind ausgezeichnet: L. nitidum Nutt. (pacifisches Gebiet der Union), das die nüchstverwandte Art im LL. chilense Kunze (Chile) besitzt, L. lasiocarpum Nutt. (Mexiko, Weststaaten der Union) und die ebenfalls auf das westliche Gebiet der Union beschrünkte Grex Oxycarpa, eine junge, entwicklungsfühige Gruppe, deren folgende 5 Spezies teil- weise ziemlich schwer gegen einander abzugrenzen sind:. L. latipes Hook. (Kaliforn.), L. oxycarpum Nutt. (Kaliforn.), L. dietyotum Gray (Kaliforn., Nevada, Oregon, Idaho, Washington), L. acutidens (Gray) Howell (Kalif., Oregon) und £L. oreganwm Howell (Oregon). Südamerika. — S88 Lepidiastrum: L. Philippianum (©. Kuntze) Thell. ist eine isoliert stehende Art der Anden von Chile und Bolivia. — 88 Dileptium und Monoploca (sind hier nicht scharf geschieden oder trennen gerade nächstverwandte Arten oder Subspezies der gleichen Art von einander): Zur Grex Gelida gehören 3 Arten der alpinen Region der Anden von Peru, Bolivia, Chile und Argentinien, die durch Zwergwuchs und reichliche Blattreste am Grunde der Stengel sich dem Typus der alpinen Polsterpflanzen nähern, nämlich: L. depressum Thell. (Bolivia), L. Meyeni Walp. (Peru, Bolivia, Argen- tinien) und £L. brevicaule Barn. (Chile). — L. quitense Turez. (Ecuador) steht in Süd- amerika ziemlich isoliert da; seine nächsten Verwandten sind die nordamerikanischen Alyssoidea. Auch L. Fraseri Thell. (Ecuador) und L. Cumingranum Fisch. & Mey. (in 2 Ssp. in Chile; vielleicht gehört auch das chilensische LL. spathulatum Phil. hieher) sind einzel- stehende Arten. Von den 4 Spezies, die ich als Grex Oblanceolata zusammenfasse, bewohnt L. Trianae Thell. [88 Monoploca!] Columbia und Bolivia, Z. eyelocarpum "Thell. [88 Mono- ploca| Peru, L. ecuadoriense Thell. |S$ Dileptiwn!]| Ecuador und Z. Chichicara Desv. [88 Dileptiwn| Peru und Bolivia (in einer Var. auch Ecuador). L. myrianthum Phil. vertritt den Typus des L. ruderale in Chile. Z. chilense Kunze (Chile) steht dem Z. nitidum Nutt. ( Weststaaten der U. S. A.) sehr nahe und würde, bestünde nicht eine so weite geographische Trennung, demselben vielleicht richtiger als Ssp. untergeordnet werden. — Die Grex Bi- pinnatifida endlich stellt eine natürliche und ziemlich scharf umschriebene Gruppe dar, deren Vertreter durch Nord-, Zentral- und Südamerika (hier vom Aequator bis zur äussersten Süd- spitze) zerstreut sind — nach dem eingangs über die Verbreitung der ganzen Gattung Ge- sagten selbstredend mit Ausschluss der tiefer gelegenen tropischen Gebiete. Beginnen wir mit Nord- und Zentralamerika, so treffen wir hier folgende 5 Arten: L. oblongum Small (Indian Territory), das ich nur der Beschreibung nach kenne, ist vielleicht nicht ver- schieden von Z. retieulatum Howell, dessen Verbreitungsgebiet sich über Mexiko, Arkansas, New Mexiko, Arizona und Kalifornien erstreckt (ausserdem wurde die Pflanze auch schon adventiv in Europa und Australien beobachtet). Das kalifornische £L. Robinson Thell. stellt eine bemerkenswerte Zwischenform zwischen L. reticulatum und L. virginicum L. dar, indem es mit der ersteren Art die fiederspaltigen Blätter und die sympodiale Ver- 70 [I, 70 zweigung, mit der letzteren dagegen die deutlicheren Kronblätter und die abstehenden, die kreisrunde Frucht an Länge übertreffenden Fruchtstiele gemeinsam hat; auch hier muss die Frage, ob es sich um eine Reliktform des phylogenetischen Überganges oder um eine hybridogene Spezies handelt, wohl offen gelassen werden. L. pubescens Desv. bewohnt einerseits Kalifornien, anderseits in ganz identischer Form auch Chile und Peru. Die naturgemäss sich aufdrüngende Frage, ob vielleicht das eine Areal eine auf Ver- schleppung zurückzuführende Dependenz des anderen darstellt, wird sich erst dann ent- scheiden lassen, wenn beide Verbreitungsgebiete einmal genau bekannt sein werden. Der Umstand, dass die nächstverwandte Art, L. subvaginatum Thell., sich in Chile findet, deutet heute schon darauf hin, dass, wenn man das eine der beiden Vorkommnisse als nieht ursprünglich spontan auffassen will, der Ursprung der Art in Südamerika zu suchen ist. L. costaricense 'Thell. ist mir nur aus dem Hochland von Costariea (in einer abwei- chenden Form auch aus Nicaragua oder Guatemala) bekannt. — Die S8 spezifisch süd- amerikanischen Arten der Bipinnatifida weisen folgende pflanzengeographische Verhältnisse auf: L.abrotanifoliwm Turez. findet sich in Ecuador, Peru und Bolivia als Gebirgsbewohner; L. bipinnatifidum Desv. bewohnt Columbia, Ecuador, Peru und Bolivia; südlich folgen, als mit L.bipinnatifidum nahe verwandte vikarisierende Arten, die chilensischen L. pubescens Desv. (wie schon erwähnt, auch in Kalifornien), L. subvaginatum Thell. und Z. auriculatum Regel & Keke., während das mit 2. awriculatwm nächstverwandte JL. calycimum Godr. auf der Ostseite des Kontinentes vikarisierend in Argentinien, Uruguay, Paraguay und Südbrasilien auftritt (einmal auch adventiv in Europa). L. Rahmeri Phil., das den übrigen Bipinnatifida etwas ferner steht, ist auf Nord-Chile beschränkt. Die 2 noch bleibenden, unter sich nahe verwandten Arten, L. bonariense L. und LL. spicatum Desv., verteilen sich in der Weise, dass L. bonariense Südbrasilien, Uruguay (wohl auch Paraguay) und Ar- gentinien südwürts etwa bis zum Rio Negro bewohnt (an einzelnen Stellen finden auch Übergriffe über den Kamm der Anden ins chilensische Gebiet statt), während L.spicatum über Patagonien (vom Rio Negro an südlich) und die Lünder um die Magalhaensstrasse verbreitet ist. Das Verhalten einiger Bipinnatifida illustriert die bei Anwendung der geographisch-morphologischen Methode monographischer Bearbeitung (im Sinne R. v. Wett- steins) häufig sich ergebende pflanzengeographische Regel, dass gerade die nüchstver- wandten Arten (z. B. L. aurieulatum und calycinum, L. bipinnatifidum und pubescens, L. bonariense und spicatum) räumlich getrennt sind, während die Areale ferner stehender Arten keine gegenseitige Abhängigkeit aufweisen (so findet sich L. calyeinum mitten im Verbreitungsgebiet von L. bonariense). 3. Australien und Polynesien. Die diesen geographischen Gebieten eigenen Arten der Sektion Nasturtioides lassen sich — ohne Rücksicht auf die Subsektionen — auf 5 natürliche und ziemlich scharf charakterisierbare Artengruppen verteilen. a) Die 7 Arten der Grex Monoplocoiden (grösstenteils zu 88 Monoploca gehörig) sind ausschliesslich Bewohner des Festlandes von 171] 71 Australien, und zwar sind sie in ihrer Gesamtheit in sämtlichen Gebieten desselben (auch im tropischen Teil) vertreten. Z. monoplocoides F. v. Muell. bewohnt die östliche Hälfte des Kontinentes (Vict., S.-Austr., N. S. Wales, Queensl.), LL. pedicellosum F. v. Muell. (mir nur nach der Beschreibung bekannt) N.-Australien, L. strongylophylluum F. v. Muell. (móg- licherweise keine einheitliche Art) Queensland, S.- und W.-Australien; L. rotundum (Desv.) DC. S.- und W.-Australien; L. leptopetalum F. v. Muell. findet sich im extratropischen Teil (Vict., N. S. Wales, S.- und W.-Austr.); L.linifolium (Desv.) Steud. ist nur aus W.-Australien bekannt; L. phlebopetalum F. v. Muell. endlich bewohnt den ganzen extratropischen Teil (Viet., N. S. Wales, S.-Austr., Alexandraland, W.-Austr.). — b) Als Grex Papillosa fasse ich 3 Arten des extratropischen Australien zusammen: Z. papillosum F. v. Muell. (Vict., N. S. Wales, S.- und W.-Austr.), L. Drummondii Thell. (W.-Austr.) und L. Mwellerà Ferdinandi Thell. (S.-Austr.). — e) Die 11 Arten der Grex Oleracea bewohnen in ihrer Gesamtheit Süd- und Südostaustralien, Tasmanien, Neuseeland und einige Inseln des pacifischen Ozeans. L. foliosum Desv. findet sich im südlichen West- und in Südaustralien, Neusüdwales, Victoria, Tasmanien und einigen benachbarten kleinen Inseln. £L. Howei insulae Thell. ist mir nur aus Lord Howes Insel bekannt. Endemische Produkte Neuseelands sind: L. oleraceum Forst, L. incisum Banks & Soland., L. Banksii Th. Kirk. und L. obtusatum Th. Kirk. L. bi- dentatum Montin findet sich auf einigen Inseln des südpacifischen Ozeans (südlich des Aequators). Auf die Hawai-Inseln endlich sind als endemische Sträucher beschränkt: L. owaihiense Cham. & Schl., L. Serra Mann, L. Arbuscula Hillebr. und L. Remyi Drake. — d) Die Grex Pseudo-Ruderalia, deren Verbreitung sich über den südlichen Teil von Australien (W.-, S.-Austr., N. S. Wales, Viet. und Tasmanien erstreckt, stellt das in 10 Spezies aufgelóste L. ruderale Benth. Fl. Austral, non L. dar, wozu als elfte Art das mir nur aus der Beschreibung bekannte £L. Merralli F. v. Muell. (Parkers Range in W.- Austr.) kommen dürfte. Meine Zerlegung dieser Gruppe in die einzelnen Spezies kann nur als provisorisch, d. h. dem mir zugünglichen spürlichen Material entsprechend, gelten; denn ich bin überzeugt, dass, wenn mir reichlicheres Herbarmaterial zur Untersuchung vor- läge, das Resultat der diesbezüglichen Studien entweder eine bedeutende Erhöhung, oder aber eine namhafte Reduktion der Artenzahl würe. Die mir bekannt gewordenen Spezies sind folgende: ZL. puberulum Bunge (West-Australien), L. pseudo-ruderale Thell. (Süd- und West-Australien; dies ist diejenige Art, die dem eurasiatischen L. rwderale L. habituell am nächsten kommt), L. hyssopifolium Desv. (Süd-Australien, Victoria, N: S. Wales), L. sagittulatum Thell. (N. S. Wales), L. fasciculatum Thell. (Victoria), L. pseudo-tasmanicum Thell. (Tasmanien), L. Desvauxii Thell. (West-Australien, Victoria, Tasmanien), L. tas- manicum 'Thell. (Tasmanien), L. Aschersonii Thell. (Süd-Australien ?) und L. dubium Thell. (Victoria). — e) Die Gruppe der Neozelandica endlich umfasst 3 Endemismen Neusee- lands: L. sisymbrioides Hook. £., L. Kirkii Petrie und L. tenwicaule Th. Kirk. B. Pars systematica. I. Diagnosis generis Lepidii ). Plantae annuae, biennes, perennes, suffruticosae vel fruticulosae. «dix specierum annuarum et biennium tenuis, fusiformis, pallida; perennium crassior, saepe superne ramosa et inde multiceps, apice rudimentis foliorum delapsorum vestita et in rosulam foliorum basilarium desinens. Cales modo solitarii e centro rosulae basilaris enascentes, modo complures ex axillis foliorum basilarium vel eorum rudimentorem, erecti usque decumbentes, cylindriei (interdum leviter striati) vel anguloso-sulcati, saepissime pilosi pilis semper unicellularibus et simplicibus, rectis vel curvatis, cylindricis vel apice attenuatis vel claviformi-incrassatis (fig. 9, p. 54), fere semper foliosi et pyramidato- vel corymboso- ramosi. Folia varia; modo tenuia, modo membranacea usque coriaceo-crassiuscula, lineari- subulata usque suborbiculata, integerrima vel repanda vel dentato-serrata vel pinnatilobata vel pinnatifida vel 1 —5-pinnatipartita vel -pinnata, basi quasi in petiolum attenuata usque profunde cordato- vel sagittato-auriculata, plerumque pilis eis caulis similibus pilosa; caulina inferiora magis divisa quam superiora (fig. 1, p. 38). AKacemi saepius in ramis et eorum ramificationibus terminales et axillares, rarius a ramulis axillaribus superati et inde folio oppositi, floriferi plerumque corymbosi, fructiferi fere semper elongati (raro [L. latifolium L. ete.| omnes corymboso-abbreviati, aut praeter racemos terminales elongatos etiam racemi axillares corymbosi exstantes). Flores satis conspicui usque valde inconspicui, fere semper hermaphroditi (subdieci in L. sisymbrioideo Hook. f.). Sepala orbiculata usque lineari-lanceolata, leviter concava, inter se aequalia, basi non saccata, albo- vel rubello- marginata, interdum subpersistentia. Petala varia, satis conspicua et calyce subduplo longiora usque rudimentaria vel nulla, saepe distincte unguiculata, rudimentaria filiformia vel setacea, filamentis vel glandulis saepe similia, ceterum alba vel albida vel rarius rubella (L. sativum L., L. spinosum Ard. etc.) vel flava ( L. glastifolium Desf., L. perfoliatum L., L. Jlawwum Torr.). Stamina quoad numerum et positionem varia: 2 -j- (2 »€ 2) vel 2+2 vel 0 -4- (2 »« 2) vel 0 -- (2 4- 1) vel 0 4- (2 »« 1) (fig. 2, p. 39); antherae quadriloculares, defloratae saepe recurvatae; filamenta interdum brevia et basi incrassata. Glandulae 4-6, a numero !) Bibliographiam et synonyma generis vide p. 30/31. I, 73] 73 et positione staminum dependentes (fig. 3, p. 41), tuberculiformes usque filiformi-elongatae ; medianae lateralibus fere semper minores et plerumque inter, raro intra vel extra filamen- torum geminatorum bases sitae, saepe etiam nullae. Racemorum fructiferorum axis aeque ae caulis et rami modo cylindricus, modo anguloso-sulcatus, interdum crassus rigidus et apice spinescens; pedicelli gracillimi usque satis crassi, cylindrici usque complanto-compressi, suberecti usque horizontaliter patentes, saepe extrorsum arcuati, silicula dimidio breviores usque triplo longiores. Silieula angustisepta, a dorso compressa, bilocularis!), plerumque bivalvi-dehiscens (non nisi in L. Draba L. et L.heterophyllo (DC.) Benth. var. alatostylo (Townsend) Thell. indehiscens), late cordato-ovata vel transverse elliptica vel orbiculata vel ovata vel elliptica vel obovata vel rhombica (fig. 5, p. 45), exalata et apice integra aut + alata et apice emarginata, stylo haud raro ad alas adnato (fig. 4); valvulae carinatae vel alatae, maturae saepe reticulato-alveolatae, glabrae vel pilosae; replum basi saepe dilatatum et inerassatum ; septum lanceolatum usque ellipticum, saepe leviter rhombicum, haud raro semilunato- sursum curvatum; stylus satis elongatus usque subnullus, stigmate saepe dis- tineto subcapitato, plerumque circumcirce aequali vel supra repla magis aucto, raro (L. Draba.L ) supra carinas valvarum magis producto (fig. 6, p. 46). Semina in loculis solitaria (rarissime 2 juxtaposita), ex loculi apice pendentia, ellipsoidea vel ovoidea, + compressa, sublaevia usque leviter alveolato-tuberculata, sub aqua mucilaginosa, margine exteriore interdum anguste membranaceo-alata (fig. 7); embryo notorrhizus vel (rarius) oblique pleu- rorrhizus, cotyledonibus linearibus usque suborbiculatis, semper ultra embryonis curvaturam nascentibus et inde basi transverse plicatis, interdum medio iterum plicatis (fig. 8, p. 48). Descriptae sunt species ca. 315, quarum 40 ex genere excludendae, 125 pro synony- mis vel varietatibus, 27 pro subspeciebus habendae; remanent bonae species ca. 123 (sensu lato; cum subspeciebus ca. 150), per totius terrae regiones subtropicas et temperatas distributae, rarae in regione tropica. Plantae ex origine saxicolae (saepe regionum edi- tarum), arenicolae, salinicolae et desertorum, sed hodie nonnullae ruderales. Genera affınra differunt: Hymenophysa et Ochthodium: silicula subglobosa, fere latisepta; Stroganovia: silicula latisepta et basi cuneata (in Lepidio raro fere latisepta et simul basi + rotundata); Coronopus: septo anguste lineari, silicula aut indehiscente aut in 2 coccos monospermos dehiscente, seminibus non mucilaginosis; Stubendorffia: silicula pendula, basi cuneata, biloculari sed monosperma, indehiscente, eircumeirce alata (in Lepidio silieula nunquam pendula, raro basi cuneata et simul superne tantum alata et dehiscens); Subularia et Teesdalea: seminibus in utroque loculo binis vel compluribus superpositis ; Iberis, Aethionema?) Thlaspi, Cochlearia (= Cochleariüinae): cotyledonibus ad embryonis curvaturam nascentibus, glandulis medianis semper nullis ; !) raro triloeularis (2. sativum L. var. trivalve) vel 4-locularis (forma monstrosa L. pratensis Serres). ?) Item verisimiliter etiam Acanthocardamum Thell. 1906. A. Thellung, Lepidium. 10 74 1, 74 Capsella: pilis, saltem partim, ramosis; Hutchinsia: pilis partim ramosis vel cotyledonibus ad embryonis curvaturam nascentibus ; Brachycarpaea (Thelypodieae-Heliophilinae): stigmate cirvcumcirce aequali, stylo indi- 15; viso vel supra valvarum carinas elongato vel subreflexo, cotyledonibus elongatis. transverse biplicatis. II. Clavis sectionum (Fig. 10, p. 56). Silieula indehiscens, neque alata neque emarginata, leviter tantum carinata, turgida ; stylus liber, elongatus (cum minimum !/s longitudinis septi adaequans), gracilis. Stigma supra valvarum carinas magis productum. Cotyledones paulo tantum ultra embryonis curvaturam nascentes. Flores completi. Pedicelli fructiferi graciles, patentes, quam silieula (sine stylo) duplo vel triplo longiores. — Spec. unica in Eurasia et Africa boreali, praeterea adventicia. 8I. Cardaria (Desv.) DC. (p. 75 et 84). Silicula dehiscens (raro indehiscens et simul alata). Stigma circumeirce aequale vel supra repla magis auctum. Cotyledones conspicue ultra embryonis curvaturam na- scentes. 2. Silicula, saltem apice, alata (peranguste tantum in L. rto (L.) DO. ssp. stylato (Lag. & Rodr.) Thell.), alis ad stylum + adnatis. Pili graciles, nunquam claviformes. 3. Pedicelli fructiferi + horizontaliter patentes, cylindrici vel subangulosi, sili- culae subaequilongi. Stylus lobos alares superans (raro tantum adaequans). Cotyledones integrae. Flores completi. Folia caulina indivisa sessilia, basi auriculata vel rotundata. — Spec. 7, praesertim in regione mediterranea, praeterea in Europa reliqua et in Oriente, etiam adventiciae. SIL Lepia (Desv.) DC. (p. 76 et 90). 3* (confer etiam 3**). Pedicelli fructiferi erecti, compresso - complanati, quam silieula conspicue breviores. Stylus lobis alaribus multo brevior. Cotyledones integrae. Flores completi. Folia caulina plerumque pinnatim divisa vel saltem lobata, basi attenuata. — Spec. 2 in Oriente et Europa austr.-orient., etiam advent. 8 HI. Lepiocardamon Thell. (p. 77 et 117). 3**. Pedicelli fructiferi suberecti (sub 20— 30? patentes), cylindriei vel leviter angulosi, quam silicula conspicue (saepe duplo) breviores. Stylus quam emar- ginatura paulo brevior usque paulo longior, cum lobis alaribus brevibus paulo tantum connatus. Cotyledones (fere semper) trifidae vel tripartitae. Folia caulina ut sub 3*. Confer 8 IV. Cardamon. I, 75] 75 2*. Silicula. exalata vel alata, alis a stylo liberis (exceptis 4 spec. ad $ Nasturtioides pertinentibus!)). 4. Cotyledones (fere semper) tripartitae vel trifidae. Silicula plerumque 5—6 mm longa, apice distincte alata et emarginata, pedicello cylindrico, ab axi paulo tan- tum (20—30 °) patente longior. Stylus quam emarginatura subbrevior usque sub- longior, basi plerumque breviter ad alas adnatus. Flores completi; petala calycem conspicue superantia, saepe rubella. Planta satis glabra (parce setulosa), saepissime glauco-pruinosa. — Spec. unica in Afr. bor. et in Oriente, praeterea culta et sub- spontanea. 8 IV. Cardamon DC. (p. 77 et 121). 4*. Cotyledones semper integrae. Pedicelli saepius siliculae aequilongi vel longiores (cum breviores, tune saepe compresso-complanati), plerumque sub 45— 90° patentes. Flores saepe incompleti (petala rudimentaria vel nulla, staminum numerus reductus). Planta vix unquam pruinosa. — Spec. ca. 112 per totam generis aream distributae. 8 V. Nasturtioides (Medik.) Thell. (p. 77 et 126). 88 Va. Lepidiastrum (DC.) Thell. Silieula non vel vix alata neque emargi- nata, stylo (saepe brevissimo) exserto apiculata. S8 Vb. Dileptium (Rafın.) Thell. Silicula distincte alata et emarginata; stylus inconspicuus, quam emarginatura brevior, rarius fere aequilongus. 8 Ve. Monoploca (Bunge) Thell. Silicula distincte alata et emarginata; stylus emarginaturam superans, rarius tantum ei aequilongus. [7^ Ill. Distinctio et descriptio specierum. a) Species Europaeae, Asiaticae et Africanae. Clavis specierum. SIL Cardaria (Desv.) DC. (vide pag. 74 et 84). — Spec. unica polymorpha; Reg. mediterr., Eur. fere omn. (introd. rec.), Oriens, Sibir. occ., praeterea advent. 1l. L. Draba L. SS JR monoplocoides F. v. Muell. (Austral.); differt a 8 IL.—IV. floribus apetalis, staminibus lateralibus nullis et foliis linearibus integerrimis crassiuseulis. 2. Z. flexuosum ''hunbg. (Afr. austr.), diffe- rens a $ IIL.—IV. pilis saltem in inflorescentia parlim elaviformi-inerassatis; planta perennis, basi rudimentis foliorum comosa; folia erassiusculo-eoriacea, caulina elliptico-lanceolata integerrima, basi rotundata. 3. L. Gerloffianum Natke et 4. L. Schaffneri Thell. (Am. centr.) differunt a $ IL—IV. staminibus lateralibus nullis, a $ Lepia insuper foliis caulinis basi altenuatis et stylo quam emarginatura breviore, a $ Lepio- cardamon et $ Cardamon etiam pecidellis frucliferis gracilibus patentibus, silieulae subaequilongis. 76 15 02 8 II. Lepia (Desv.) DC. (vide pag. 74 et 90). 1l. Planta annua vel biennis. Silicula dense papilloso-squamuloso-asperula, ceterum glabra. Styli pars libera cum maximum "» mm longa. Caulis plerumque solitarius e centro rosulae basilaris, strictus, rigidus, superne plerumque corymboso-ramosus. — Eur. fere omn., Oriens; praeterea advent. 2. L. campestre (L.) R. Br. 1*. Planta perennis, basi rudimentis foliorum fibrosis vel membranaceis vestita (ZL. glastifolium et L. rigidum interdum biennia, sed styli pars libera 1!'/»—2 mm). Silicula non vel leviter tantum squamuloso-papillosa, ceterum glabra vel pubescens usque hirsuta. Styli pars libera plerumque cum minimum 1 mm longa, raro brevior et tune silicula hirsuta. 2. Caules complures, ex axillis foliorum basilarium vel eorum rudimentorum enati, e basi decumbente ascendentes usque suberecti, saepe flexuosi. Petala alba. Racemi satis densi, axi apice nunquam spinescente. 3. Silicula etiam junior glaberrima; planta reliqua saltem basin caulis versus + pubescens vel canescens. Styli pars libera plerumque 1 mm longa. 4. Alarum latitudo apice !/s—!/. longitudinis septi adaequans. Folia caulina basi plerumque manifeste sagittata. 5. Silicula a basi sensim latius (apice ad !/4 longitudinis septi) alata. Pe- dicelli glaberrimi. Caules satis elati (20—30 cm), simplicissimi, saltem inferne pilis subreflexis pubescentes. — Gall. austr.-orient., Hisp. orient. et austr.-orient. 3. L. pratense Serres. 5*, Silicula parte tertia inferiore angustissime, inde ad apicem late (ad '/s longitudinis septi) alata. Pedicelli pubescentes vel villosuli. Caules aut pumili et simplices aut elatiores et superne + ramosi, pilis patentibus + pubescentes vel villosi. — Eur. occ. 4. L. heterophyllum (DC.) Benth. 4*. Alarum latitudo apice !/;s — '/s longitudinis septi adaequans. Planta pumila, caulibus simplicibus. Pedicelli, sicut tota planta (excl. silicula) canescenti- villosuh. Folia caulina elliptico-oblonga, basi truncata vel rotundata sub- exauriculata. — Atlas Marocc. 5. L. atlanticum (Ball.) Thell. 3*. Silicula saltem junior pubescens vel hirsuta, rarissime glabra!) Planta valde variabilis. — Reg. mediterr. 6. L. hirtum (L.) DC. ') L. hirtum ssp. calyeotrichum (Kunze) var. glabrum Willk., cujus silicula glaberrima, differt a L.pratensi et L. heterophyllo planta omnino glaberrima et silicula anguste elliptica (fere 1 : 2), a L. atlantico planta glaberrima et silieula latius alata, foliis sagittatis; L. hirtum ssp. odyotum (DC.) var. -1 -1 77) 2.* Caulis in centro rosulae foliorum basilarium solitarius, saepius erectus et strictus, rigidus. Folia glaberrima, margine angustissime membranacea. 6. Petala (saltem sicca) flava. Sepala 2'/»—3 mm longa. Silicula (6'/s—) 7-9 mm longa, (4!/—) 5—6 mm lata, a basi late (apice plerumque ad '/s longitudinis septi) alata; valvulae laeves. Racemi fructiferi densi, axi (et plerumque pedicellis) + dense pubescentibus, axi apice vix attenuato neque denudato, non spinescente. — Afr. bor. occ. 7. L. glastifolium Dest. 6.* Petala alba. Sepala 2—2'/ mm longa. Silicula 41% —6 mm longa, 3—4 mm lata, parte tertia inferiore angustissime, inde latius (apice ad '/4— '/s longitudinis septi) alata; valvulae leviter squamuloso-papillosae. Racemi fructiferi laxi, axi glaberrimo rigido, subulato-attenuato, apice plerumque denudato et subspinescente, pedicellis glaberrimis vel raro minutissime pubescentibus. — Afr. bor. occ. 8. L. rigidwm Pomel. 8 IL Lepéocardamon "hell. (vide pag. 74 et 117). 1. Silicula matura 5—6 mm longa, anguste ovata, lobis alaribus ipsorum latitudine ple- rumque duplo longioribus, septi longitudinis ca. ?/; aequantibus. Racemi floriferi propter sepala et petala satis diu persistentia elongati et subulato-attenuati; fructiferi apice attenuati, axi rigido superne nudo et in spinam desinente. Caulis plerumque erectus. Folia dissecta lobis angustis. — "Terr. Balcan., Candia, As. min., Syr., Palaest. ; Balear. et Hisp. austr. (advent. ?). 9. L. spinosum Ard. 1.* Silieula matura 3—3'/» mm longa, rectangulari-ovata, lobis alaribus ipsorum latitu- dine paulo tantum longioribus, septi longitudinis ca. '/s aequantibus. Racemi floriferi capitato-abbreviati, obtusi, fructiferi cylindrici. Caulis plerumque decumbens, divari- catim ramosissimus. Folia saepe indivisa, obtuse lobata. — Mesopot., Pers., Belutsch., Affghan., Turkest.; praeterea sporadice (advent.?) in Syr. et Aegypt. 10. L. Aucheri Boiss. 8 IV. Cardamon DC. (vide pag. 74/5 et 121). Spec. unica in Afr. bor. orient. (Abess., Kordofan, Aegypt.) et As. austr.-occ. (Sinai, Arab., Palaest., Syr., Mesopot., Pers. Ind. or.); praeterea fere ubrique terrarum cult. et, subspont. 11. L. sativum L. S V. Nasturtioides (Medik.) Thell. (vide p. 75 et 126). 1 (1* p. 80). Silicula apice + distinete emarginata; stylus (cum stigmate) quam emargi- natura brevior vel ei aequilongus (83 Dileptium [DC.]). leiogynaum Thell, silicula ab initio glaberrima, differt a Z. pratensi pedicellis pubescenlibus, a LL. hete- rophyllo silieula angustius (apice ad Yı longitudinis septi) alata, ab utraque specie insuper silicula conspicue minore (^ 4 mm longa), a Z,. atlantico silicula minore sed (relative) latiore, basi rotundato-obtusiuscula et foliis distincte sagittatis. 78 [L, 78 n2 Stamina 2-1- 4!) Petala alba conspicua, calyce subduplo longiora, distincte unguicu- lata, lamima obovata. Silicula ovata, pedicello erecto-patente brevior. Pili cylindrici. Racemi fructiferi elongati. 3. Planta suffruticosa aut saltem perennis, basi rudimentis foliorum delapsorum copiosis vestita; folia caulina plantae spontaneae plerumque lineari-subulata integerrima, saepe fere acicularia, raro linearia et + dentata. — Hispan., Afr. bor. occ. 12. L. subulatum L. 3.* Planta biennis, prima anno rosulam foliorum lyrato-pinnatorum et caulem humilem subsimplicem, secundo anno caulem elatum ramosum edens; folia caulina inferiora lyrato-pinnata lobo terminali obovato, basi + auriculata, superiora subovata vel obovato-oblonga basi + incisa, saepe subauriculata. — Hispan. centr. 13. L. Cardamine L. 2.* Stamina 2—4 mediana, lateralia (fere) semper nulla. Petala nulla vel rudimentaria vel calyce subaequilonga, raro calyce subduplo longiora (4L. virginicum) et tunc sili- cula suborbiculata. Folia caulina nunquam subulata, non auriculata nisi in L. apetalo. 4. Caulis pilis claviformibus (apice incrassatis) obtusis sub lente quasi granulatus. Petalorum rudimenta (fere) semper praesentia. Racemi axillares etiam fructiferi fere semper corymboso-abbreviati. Foliorum caulinorum majora saepe basi lata subauriculata sessilia. 5. Silicula ovata, basi attenuato-acutiuscula. Folia caulina basi lata subauriculata semiamplexicaulia, raro fere attenuata et simul lanceolata. — As. centr. et or. 14. L. apetalum Willd. 5.* Silicula late ovata vel suborbiculata, basi late rotundato-obtusa vel subtruncata. Folia caulina obovato-lanceolata, basi cuneato-attenuata. — Himal. ad Chin. 15. L. capitatum Hook. f. X Thoms. 4.* Caulis pilis cylindricis obtusis vel attenuato-acutis pubescens v. hirsutulus, rarius glaber. Racemi omnes + elongati. Folia caulina basi attenuata. 6. Silieula orbiculata vel obovata vel late ovato-orbiculata vel transverse elliptica, (2'/4—)2'/2—3 mm lata. Species annuae ex Am. bor. introductae. 7. Pih caulis et foliorum graciles (1 : 4—8), acuti, falciformi-curvati, + adpressi, folia inferiora inde setulosa. Petala (exceptis floribus summis) conspicua, calyce distinete (usque duplo) longiora. Silicula orbiculata, apice distincte alata, pedicello erecto-patente (60 ") brevior. Semina anguste alato-margi- nata. Embryo plerumque pleurerrhizus. Folia caulina superiora lineari- lanceolata acuta, plerumque remote serrata. — Canar., Madeira (indig.?); adv. Eur., As. 58. L. virginieum L. ') Stamina 2 4-4. Petala flava, ealyce 1!/e—plo longiora. Confer L. perfoliatum (13 n. 20). Tod] 79 7.* Pili caulis eylindrici, obtusiusculi, recti, patentes, plerumque breves. Folia inferiora brevissime pubescentia. Petala nulla vel rudimentaria, raro (in primis floribus) calyci subaequilonga. Embryo notorrhizus. 8. Silieula obovata, 2!» mm lata, apice rotundato-obtusiuscula, distincte alata, anguste sed satis profunde emarginata, pedicello erecto-patente aequilonga. Semina subexalata. Folia superiora lineari-lanceolata, acutiuscula, plerumque remote serrata, margine basin versus pilis satis gracilibus (1:3—5) acutis plerumque sursum curvatis, apicem folii versus decrescentibus et dentiformibus obsita. — Adv. Eur. 59. L. densiflorum Schrad. Silicula orbiculata vel transverse elliptica, rarius late ovata, 9 mm lata, apice + obtusiusculo-rotundata, anguste emarginata, distincte alata, pedicello ple- rumque paulo brevior. Semina anguste alato-marginata. Folia superiora linearia acutiuscula, plerumque integerrima, subuninervia, margine pilis plerumque bre- vibus (1: 2-3) rectis patentibus obtusiusculis papilliformibus obsita. Petàlorum rudimenta semper praesentia. — Adv. Eur. 62. L. neglectum Thell. 6.* Silicula ovata vel elliptica, 2—2!/, mm lata. — Species indigenae. 9. Pedicelli graciles, recti, erecto-patentes (45 60°), silicula paulo longiores; racemi inde satis laxi. Folia superiora linearia vel subspathulata, obtusiuscula, basi sub- attenuata, integerrima. — Spec. eurasiaticae. 10.) Racemorum axis et pedicelli aequaliter pubescentes (raro aequaliter glaber- rimi), pilis brevibus diametro pedicellorum fere duplo brevioribus. Sepala cito post anthesin linearia. Petala nulla. Silicula glabra, ovata, apice distincte emarginata lobulis alaribus acutiusculis porrectis vel leviter convergentibus, stylo (cum stigmate) conspicue longioribus. Folia superiora linearia. — Eur. fere omn., As. austr.-occ.; praeterea adv. 16. L. ruderale L. 10.* Caulis et racemorum axis glaberrimi nitidi, raro pilis brevissimis eis pedicel- lorum conspieue brevioribus leviter pubescentes; pedicelli semper pilis gra- cillimis patentibus diametrum pedicelli longitudine aequantibus pubescentes. Sepala post anthesi elliptico-lanceolata. Petalorum rudimenta saepissime praesentia. Silicula junior pilis gracillimis pubescens, elliptico-ovata, apice levissime tantum vel vix emarginata (inde circumferentia fere obtusa), lobulis alaribus brevissimis obtusissimis porrectis stylo (cum stigmate) aequilongis vel subbrevioribus. Folia superiora plerumque oblanceolato-spathulata. — Reg. Casp. ad Himal. 17. L. pinnatifidum Ledeb. 1| Confer L. ruderale var. intercedens, inter L. ruderale et L. pinnatifidum intermedium, sed ad priorem speciem propius accedens; differt a Z. ruderali silicula levius emarginata (stigmate mar- ginem anteriorem siliculae subattingente), magis elliptica, sepalis saepe paulo latioribus, petalorum rudimentis interdum praesentibus, pilis pedicellorum (si exstant) diametrum eorum subaequantibus; ad a 2. pinnati- fido racemorum axi et pedicellis aut aequaliter pubescentibus ant aequaliter glabratis, silieula fere semper glabra, paulo distinetius emarginata, sepalis angustioribus (lineari-lanceolatis), foliis summis linearibus, planta minus elata (ad 15 em). 80 [I, 80 9.* Pedicelli silieulae aequilongi, suberecti vel e basi suberecta extrorsum arcuati. Folia caulina saepe pinnatifida vel pinnatim incisa lobis acutis, superiora acuta saepe serrata. — Species africanae. 11. Pedicelli fruetiferi extrorsum arcuati. Petala rudimentaria praesentia. Glan- 11.* dulae oblongae, calycis '/s—'/i longitudine aequantes. Silicula anguste ellip- tica vel anguste ovata, apice levissime et satis late emarginata, circumferentia fere truncatula propter lobulos alares brevissimos obtusissimos fere porrectos: stylus (cum stigmate) emarginatura plerumque brevior. Foliorum forma varia. — Abess., Afr. austr. et ins. nonnull. 18. L. divaricatum Soland. ap. Ait. Pedicelli fructiferi suberecti, racemi inde densissimi, siliculis fere imbricatim approximatis. Petala nulla. Glandulae elongatae fere filiformes, calycis '/s aequantes. Silicula parva, elliptica, apice levissime emarginata, circumferentia obtusiuseula propter lobulos alares obtusos convergentes; stylus (cum stigmate) emarginaturam explens. Foliorum caulinorum majora pinnatifida, margine pilis brevissimis obtusiusculis rectis papilliformibus obsita. Caulis pilis brevissimis rectis vel irregulariter curvatis leviter pubescens. — Confer etiam L. Schinzi (n. 36). — Afr. austr. 19. L. trifureum Sond. 1.* Silicula apice subintegra vel + emarginata, sed stylo (aut saltem stigmate) semper exserto (88 Lepidiastrum [DOC.]. — Confer etiam L. capitatum |n. 15|, a speciebus sequentibus pilis omnibus clavato-incrassatis diversum). 12-2 Bet ala conspicua, calyce longiora vel saltem ei aequilonga. (Confer etiam L. subu- latum, 3. n. 12). 18. Petala flava, anguste spathulata. Folia inferiora a superioribus diversissima, nempe bipinnatifida lobis sublinearibus; superiora ovata-orbiculata, integer- rima, basi profunde cordata amplexicaulia (fig. 1, p. 38). — Eur. austr.-or., As. austr.-occ.; praeterea advent. 20. L. perfoliatum L. 13.* Petala alba. Planta non hoc modo heterophylla. 14. Caulis genicula (fere semper) tumido-inflata, subturbinata, intus lacu- nosa. Folia superiora pinnatipartita lobis et rhachi lineari-filiformibus. Sepala suborbiculata, late albo-marginata; petala calyce duplo longiora, lamina subrotunda. Silicula rhombico-ovata acuta. Planta glabra, annua. — Caucas., A : m ; ; 2 men Lus 21. L. vesicarium L. 14.* Caulis genicula nunquam inflata. Foliorum laciniae non lineari-filiformes nisi in 2. bipinnato. Plantae perennes. 15. Folia basilaria bi- vel tripinnatipartita lobis confertis lineari-fili- formibus, rhachi angusta; caulina media et superiora pinnatipartita 1, 81] 81 vel tripartita lobis lineari-filiformibus, summa integerrima. Petala obovato-oblonga calyci aequilonga. Silieula anguste rhombico-ovata, pedicello patente subbrevior; racemi fructiferi laxi. — Afr. austr. 22. L. bipinnatum Thbg. 15.* Foliorum lobi nunquam lineari-filiformes. 16. Planta saltem superne (ad racemorum axes et pedicellos) pilis partim clavi- formibus obtusissimis obsita. Folia crasso-coriacea, basilaria obtuse pinnatilobata vel + dentata vel integerrima, caulina media et superiora semper integerrima saepe basi auriculata. Caules flexuosi, plerumque corymboso-ramosi. Petala calyce subduplo longiora. Silicula ovata, matura distincte reticulato-alveolata, pedicello satis crasso anguloso subpatente (60°) subbrevior. 17. Silicula 5 mm longa, apice distincte alata; stylus 1 mm longus, basi ad alas adnatus. Folia caulina elliptico-lanceolata, basi non attenuata semiamplexi- eaulia. Caules complures, + decumbentes. — Afr. austr. 23. L. fleweuosum "Thbg. 17.* Silieula exalata vel subexalata; stylus liber. Silicula et stylus plerumque multo breviores aut folia caulina linearia aut cylindrica. — Eur. or., As. austr.-occ. 24. L. cartilagineum (J. May.) Thell. 16.* Pili eylindrici, nunquam claviformes (leviter incrassati interdum in Z. Amoracia eujus petala calyce vix longiora). Silicula matura laevis vel levissime reticu- lato-nervosa. 18. Silicula (immatura) anguste oblongo-obovata (1:2'/2), basin versus longe et sensim angustata. Sepala 2'/z mm longa. Petala calyce subduplo longiora, distincte unguiculata, lamina subrotunda in unguem ipsa sublongiorem con- traeta. Folia caulina ovato-lanceolata integerrima basi auriculis brevibus rotundatis + amplexicaulia ; summa bracteiformia apice scariosa. — As. centr. 25? L.(?) Kirilowii Trautv. 18.* Silicula ovata vel elliptica usque orbiculata, basi rotundato-obtusiuscula vel breviter attenuata. Sepala 1—1'/» mm longa. Petalorum lamina ungue longior. 19. Sepala suborbiculata vel lata obovata, fere a basi late albo-marginata et inde quasi variegata. Petala calyce subduplo longiora, lamina obovato- suborbiculata in unguem angustum contracta. Folia coriacea vel coriaceo- membranacea, summa reducta bracteiformia, apice margine scariosa. 20. Caulis plerumque erectus et strictus, rigidus, pyramidato-ramosus (corymboso-ramosus in ssp. obtuso). Racemi fructiferi numerosissimi, corymboso-abbreviati, in paniculam vel corymbum densa subaphylla dispositi, rarius minus numerosi et + elongati et tunc folia caulina basi aurieulata. Folia summa (bracteiformia) ovata usque lanceolata. Stigma conspicuum, styli apice 2—93-plo latius. — Eur., As. extra- trop., Afr. bor. 26. L. latifolium L. A. Thellung, Lepidium. 11 n2 19.* [1, 82 20.* Caulis plerumque flexuosus et corymboso-ramosus. Racemi haud numerosi, elongati. Folia caulina basi attenuata, summa (bracteiformia) anguste linearia, saepe fere filiformia. Stigma styli apice paulo latius. — Ross. merid., As. occ. 27. L. Iyratum L. (sens. ampl.) Sepala ovata, a medio haud late albo-marginata. Petala calyci subaequilonga usque 1'/s-plo longiora, non vel indistincte unguiculata, lamina obovato-spathu- lata in unguem satis latum attenuata. Folia summa minus reducta, vix bractei- formia, apice herbacea v. apiculo cartilagineo terminata. Racemi fructiferi semper elongati, haud numerosi. 2]. Folia coriacea, caulina elliptico-lanceolata usque lanceolata, utrinque acuta, plerumque + dentata usque leviter pinnatim incisa lobis acutis. Petala calyce paulo longiora, lamina obovata in unguem attenuata. Silicula semper distincte, quamvis interdum brevissime, emarginata, ceterum forma varia. Stamina saepius 2. — Abess. et Arab. 28. L. Armoracia Fisch. & Mey. Folia herbacea, vix coriacea, caulina superiora plerumque linearia vel lineari- spathulata obtusiuscula integerrima. Silicula ovata, plerumque acutissima, non vel vix emarginata, pedicello plerumque sub 45? patente subbrevior. 22. Petala obovata, in unguem brevem attenuata, calyce plerumque 1 !/»-plo longiora. Stamina fere semper 2 1-4 (rarissime 2 sec. Rouy). Silicula plerumque 3 (2!/4-—4) mm longa. Planta 30—100 cm alta. — Eur. austr., occ. et austr.-or., As. min., Syr., Afr. bor. occ. 29. L. graminifolium L 22.* Petala elliptico-oblonga, basi non contracta, calyce perpaula longiora. Stamina 2—+- 2 (semper?). Silicula 2 mm longa. Planta + 10 em alta. — Forma reducta L. graminifolii? — Arab. felix. 30. L. Schweinfurthii Thell. 12.* Petala nulla vel rudimentaria, calyce breviora. 99 29. Racemorum axes glaberrimi vel pilis brevissimis eis pedicellorum conspicue brevioribus tenuissime pubescentes; pili pedicellorum gracillimi, diametrum eorum longitudine subaequantes. — As. austr.-occ. Confer 17. L. pinnatifidum var. fastigiutum. 23.* Planta non hoc moda heterotricha. Spec. Afr. austr 24. Silieula cum minimum 2'/, mm longa. Petalorum rudimenta praesentia, calycis plerumque !'/,—?/s, raro ad '/; longitudine aequantia. Glandulae breves calycis !'/s—'/4 aequantes. 25. Silieula ovata, basi rotundata, 2 mm lata, pedicello arcuato-patenti aequilonga. Folia tenera, cireumferentia obovato-oblonga, pinnata vel pinnatim incisa. — Afr.austr. 3]. p, pinnatum Thbg. (non Sond.). I, 88] 8: 2] [dv] 25.* Pedicelli inferiores silicula longiores aut erecto-patentes. Folia subcoriacea aut angustiora. 26. Silicula late obovato-rhombica (1: 1'/), plerumque ultra 2 mm lata, apice fere rotundato-obtusa. Styli pars exserta ca. !// mm. Folia subcoriacea, obovato-oblonga, plerumque obtusa, grosse et obtuse incisa vel crenata. Racemi fructiferi densi pedicellis plerisque retrorsum arcuatis. — Afr. austr. 92. L. decumbens Desv. 26.* Silicula anguste elliptica aut anguste ovato-elliptica (1: 1'/»), ad 2 mm lata, magis acuta. Stylus brevior. Folia vix coreacea, lineari-lanceolata usque anguste oblonga, plerumque acuta, acute dentata vel serrata usque inte- gerrima. Racemi fructiferi laxiores, pedicellis plerisque suberectis usque horizontaliter arcuatis. — Afr. austr., Angola. 33. L. africanum (Burm. f.) DC. 24.* Silicula ad 2 (rarius ad 2!/4) mm longa. Petala in Z. myriocarpo praesentia et simul o9 - TUER glandulae '/s calycis attingentes, in ceteris speciebus petala nulla et glandulae elon- gatae, subfiliformes, calycis ca. '/s longitudine aequantes. 27. Silicula late triangulari-ovata, longitudini fere aequelata, basi truncata vel sub- cordata. Pedicelli inferiores arcuato-patentes; racemi fructiferi basi laxi, apice densi. Petala nulla. — Afr. austr. 34. L. desertorum Eckl. & Zeyh. 27.* Silicula ovata vel anguste elliptica, basi + acuta vel (in silicula elliptica) sub- rotundata. Pedicelli + erecti. 28. Pedicelli inferiores silicula conspicue longiores; racemi modice densi. Silicula minima, ovata, utrinque acuta, stylo conspicue exserto apiculata. Petala praesentia. Folia longe linearia, integerrima. Planta subglaberrima. — Afr. austr. 35. L. myriocarpum Sond. 28.* Pedicelli siliculae aequilongi; racemi fruetiferi densissimi anguste cylindrici, siliculis quasi imbricatim approximatis. Silicula ovato-elliptica, basi obtusa, apice obtusiuscula; stylus inclusus, stigma exsertum. Petala nulla. Foliorum caulinorum majora pinnatifida. Caulis pilis gracilibus retrorsum arcuatis sub lente quasi granulato-asperulus. Folia margine pilis triangularibus acutis, basin folii versus leviter retrorsum curvatis obsita. — Afr. austr. — Confer etiam LL. trifurcum (n. 19). 36. L. Schimzii Thell. Species mihi non satis nota: L. affghanum Boiss. — Affghanistan. 84 [I, 84 8 I. Cardaria ( Desv.) DC. Syst. II. (1821) p. 529; Prodr. I. (1824) p. 203; Benth. & Hook. Gen. plant. I. 1. (1862) p. 87; Durand Ind. gen. phan. (1888) p. 17 n. 336, 98; Prantl in Engler & Prantl Nat. Pfl. fam. III. 2. (1891) p. 160; Post & Kuntze Lexic. gen. phan. (1904) p. 323 n. 103, 78; Cardaria Desv. in Journ. bot. III. (1814) p. 163; Spach Hist. vég. Phan. VI. (1838) p. 542; Fourr. in Ann. Soc. Linn. Lyon N. S. XVI. (1868) p. 338; Caruel in Parl. Fl. Ital. IX. (ca. 1890) p. 658; Rouy & Fouc. Fl. Franc. IIl. (1895) p. 78; Jundzillia Andrz. ex DC. Syst. l. e.; Cardiolepis Wallr. Sched. erit. (1822) p. 340; Physolepidion Schrenk Enum. pl. (1841) p. 97; Physolepidium Endlich. Suppl. (1842) p. 108; Walp. Rep. II. 762. Die auch von einigen neueren Autoren durchgeführte generische Abtrennung des L. Draba L. von den übrigen Arten unserer Gattung — als Cardaria Draba (L.) Desv. — entbehrt nicht einer gewissen Berechtigung. Allerdings hätte diese Trennung nicht, wie dies bei den genannten Autoren der Fall ist, oder nieht ausschliesslich, auf Grund der indehiscenten Frucht zu geschehen, sondern besonders mit Rück- sicht auf die S. 74 im Bestimmungsschlüssel für die Sektionen angegebenen Merkmale des Embryos und der Narbe. Auch das Verhalten der Honigdrüsen würde nach den Spezialuntersuchungen A. Ba yers (vergl. S. 33) eine generische Trennung befürworten, und ebenso die anatomischen Befunde J. H. Sch weidlers hinsichtlich der Lokalisierung der Myrosinzellen im Laubblatt (vergl. S. 51). 1. L. Draba L. Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 645 (incl. var. 8); Cardaria Cochlearia Spach Hist. vég. Phan. VI. (1838) p. 543 (incl. var.). Perenne. Radix elongata, sursum valde ramosa, ramis longe repentibus in caules fertiles et steriles abeuntibus. Cawles fertiles plerumque erecti, + anguloso-sulcati, pilis brevibus gracilibus reflexo-subadpressis + pubescentes (rarius glabri), foliosi, superne corymboso-ramosi ramis plerumque iterum ramosis supra extremas ramificationes sae- pissime exfoliatis. Folia plerumque pilis eis caulis similibus subadpressis + canescentia, rarius glabra; basilaria in petiolum attenuata, plerumque sinuata vel sublyrata (in planta florifera saepissime destructa); caulina inferiora basilaribus similia sed minus profunde sinuata; media et superiora sessilia, obovato- vel elliptico-oblonga (saepe leviter panduri- formia) usque lanceolata, basi saepius cordato-sagittata, auriculis forma varia amplexi- caulia (in una varietate attenuata marginibus fere rectis [leviter convexis|), margine remote sinuato-dentata (rarius satis profunde dentata vel integerrima). Racemi floriferi breves, subcorymbosi (pedicellis flore subduplo longioribus), in corymbum + densum dispositi. Flores conspicui, odorati; sepala ovato-orbieulata, satis late (ad '/4 longitudinis) albo- marginata, plerumque glabra; petala calyce duplo longiora, alba, unguiculata, lamina late obovata in unguem ea breviorem attenuata; stamina 2-1-4, petalis subbreviora, antheris semper luteis vel albidis, filamento ca. 4 plo brevioribus, defloratis leviter ex- trorsum curvatis, filamentis basi leviter incrassatis et latere exteriore quasi in calcar breve glandulas leviter obtegens productis; glandulae 6, abundanter mellificae, subtri- angulares, quarum laterales satis conspieuae (calycis ca. Ys longitudine adaequantes); I, 85] 85 ovarium triangulari-ovatum usque ellipticum, stylo ei subaequilongo cylindrico vel leviter obconico terminatum; stigma hemisphaericum, basi truncatum, stylo fere duplo latius, supra valvulas magis productum!) (fig. 6 c, p. 46). Kacemi fructiferi arcuato-ascendentes, elongati, laxi, axi anguloso-sulcato leviter pubescente vel glaberrimo, pedicellis gracilibus pro genere longissimis, nempe septo 2—4 plo longioribus, filiformi-cylindricis, plerumque horizontaliter patentibus, saepissime glaberrimis. Silicula forma varia, late ovato-cor- data vel transverse elliptica usque elliptico-orbiculata, longitudine saepe latior, basi cor- data usque rotundata, apice integra, obtusa vel acuta, turgida sed supra replum con- stricta et inde subdidyma, haud raro irregularis propter abortum alterutrius seminis, stylo gracili, septi '/s —'/s longitudine adaequante superata; valvulae dorso fere rotun- dato-obtusae vel (praesertim apicem versus) leviter carinatae nou marginatae, subtiliter granuloso-verruculosae, interdum pubescentes, maturae saepe reticulato-alveolatae, ad replum firme adnatae, inde silicula indehiscens; replum basi valde dilatatum; septum ovato-lanceolatum. Semina ovoidea vel ellipsoidea, modice compressa, fere laevia, im- marginata, fusca; embryo notorrhizus, cotyledonibus paula tantum ultra embryonis cur- vaturam nascentibus. Meist 20—50 em hoch. Stengelblätter meist 3—4 em lang, 1—1!/» em breit (in einzelnen Varietäten auch schmäler). Kelch 1'/, —2 mm lang. Frucht 3!'/» — 4'/. mm lang und breit. Same 2—2'/. mm lang, 1!/4— 1'!/» mm breit. — Die Schliessfrucht ist nur mit Anwendung von Gewalt zu öffnen. Der häufige Abort eines Samens steht wohl mit der Kleistokarpie in Korrelation. — Die Pflanze ist, auch abgesehen von den Merk- malen der Subspezies und Varietäten, je nach dem Standort im Habitus ziemlich ver- änderlich; z. B. sind — ceteris paribus — die Sonnenformen stärker grauhaarig, mit steifem, geradem Stengel und stärker gezähnten Laubblättern, die Schattenformen mehr grün, mit schwächerem, oft verbogenem Stengel und fast ganzrandigen Laubblättern. Area geogr.: Reg. mediterr., Eur. fere omnis (introd. rec.), Oriens, Sibir. occid.; praeterea advent. Dispositio subspecierum et varietatum: 1. Silicula matura basi subeordata. Folia semper basi auriculata, plerumque obovato- vel elliptico-oblonga, basin versus saepe constricta (subpanduriformia). Ssp. I. eu-Draba Thell. Var. p. diversifolium (Freyn & Sintenis) Thell., folis radicalibus et caulinis inferioribus lyrato-pinnatipartitis lobis anguloso-dentatis; mediis et superioribus, ut in typo, indivisis ; var. y. dentatwn Baguet, foliis manifestius dentatis ; var. à. erassifolium Terracciano, foliis crassioribus ; var. e. matritense (Pau) Thell., planta subglaberrima. ! Die übrigen Lepidàwm-Arten besitzen — in Übereinstimmung mit Prantl, der dieses Merkmal für die Klassifizierung der Gruciferen verwendet hat — über den Rahmenstücken stärker ausgebildete, oder aber auch ringsum ziemlich gleichmässig entwiekelte Narben (Fig. 6, S. 46). 86 [I, 86 1.* Silieula matura basi truncata vel rotundata vel leviter attenuato-acutiuscula. Ssp. II. ehatepense (L.) Thell. 2. Folia caulina basi cordato- vel sagittato-auriculata amplexicaulia. 3. Folia caulina obovato- vel elliptico-oblonga vel ovata, basin versus saepissime constricta et inde leviter panduriformia. 4. Silieula acuta, latitudine plerumque longior. Var. «e. typicum Thell. f. glabratum DC., planta fere omnino glabra; f. pubescens DC., planta pubescens; f. canescens DC., planta multo magis villoso-velutina et cinerea. 4.* Silicula obtusa, longitudine plerumque latior. Var. B. repens (Schrenk) Thell. 3.* Folia caulina lanceolata vel late lanceolata, supra basin non constricta. Var. y. aurieulatum (Boiss.) Thell. Planta glaberrima subnitida, rarius (f. canescens Thell.) + pubescens. 2.* Folio caulina basi exauriculata, attenuata (marginibus leviter convexis). Planta glabra. Var. à. propinquuan (Fisch & Mey.) Thell. Ssp. I. eu-Draba Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturforsch. Gesellsch. LI. (1906) p. 150; L. Draba L. Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 645 (excl. var. ß.); DC. Syst. II. (1821) p. 529, Prodr. I. (1824) p. 203; Koch Synops. (1837) p. 71; Gren. & Godr. Fl. Franc. I. (1848) p. 153; Boiss. Fl. Orient. I. (1867) p. 356; Hook. Fl. Brit. Ind. I. (1875) p. 160 saltem ex p.; Nyman Consp. Fl. Eur. I. (1878) p. 64; Willk. & Lge. Prodr. Fl. Hisp. III. (1880) p. 788; Coss. Comp. Fl. Atl. II. (1883 — 7) p. 265; Beck Fl. Nied.-Oesterr. (1892) p. 493; Robinson in Gray & Wats. Synopt. Fl. N. Am. I. 1. (1895) p. 124; Durand & Schinz Consp. Fl. Afr. I. 2. (1898) p. 135; Fiori & Paoletti Fl. anal. d'Ital. I. 2. (1898) p. 466; Benth. & Hook. Handb. Brit. Fl. ed. 7. (1900) p. 46; Cochlearia Draba L. Syst. ed. 10. IT. (1759) p. 1129, Spec. plant. ed. 2. II. (1763) p. 904; Jaeq. Fl. Austr. IV. (1776) p. 8 t. 315; All. Fl. Pedem. I. (1875) p. 252; Lam. Dict. encycl. II. (1786) p. 165; Vill. Hist. pl. Dauph. III. (1789) p. 298; Mónch Meth. (1794) p. 266; Willd. Spec. plant. III. (1800) p. 451; Hoffm. Deutschl. Fl. ed. 2. I. (1804) p. 41; DC. Fl. franc. ed. 3. IV. (1805) p. 702; Sibth. & Sm. Prodr. fl. Graec. II. (1813) p. 9; Delile Fl. Aegypt. ill. (1813) n. 579 — et auct. veler. nonnull.; Nasturtium Draba Crantz Crucif. (1769) p. 91; O. Kuntze Revis. 1. (1891) p. 937; Cardaria Draba Desv. in Journ. bot. III. (1814) p. 163; Fourreau Cat. pl. spont. Rhóne in Ann. Soc. Linn. Lyon N. S. XVI. (1868) p. 338; Gillet & Magne Nouv. Fl. franc. ed. 3. (1873) p. 49; Caruel in Parlat. Fl. Ital. IX. (ca. 1890) p. 658; Rouy & Fouc. Fl. Franc. II. (1895) p. 78; Jundzillia Draba Andrz. ex DC. Syst. II. (1821) p. 529; Lepidium arvense Mil. Gard. Dict. ed. 8. (1768) n. 2; L. drabifolium St. Lag. in Ann. Soc. Bot. Lyon VII. (1880) p. 129; L. chalepense Ledeb. herb. et Fl. Ross. 1, 87] 87 I. (1842) 203 — non L. sec. Boiss. Fl. Or. I. (1867) p. 356; Draba ruderalis Baumg. Enum. stirp. Transsilv. II. (1816) p. 232; Cardiolepis dentata Wallr. Sched. crit. (1822) p. 340; Cardaria Cochlearia a. didymocarpa Spach Hist. vég. Phan. VI. (1838) p. 542; C. brachypetala Opiz Seznam (1852) p. 26. Icones: Jacq. Fl. Austr. IV. (1776) p. 8. t. 315; Engl. Bot. V. Suppl. I. t. 2683; Sturm Fl. Deutschl. XVI. (1837) 68!, ed. 2. VI. (1902) p. 155! (sub Orueifera Cardaria Krause); Reichenb. Icon. fl. Germ. Helv. II. (1837—8) t. IX. fig. 4211!; Fiori & Paoletti Ie. fl. Ital. I. (1895—9) p. 169 n. 1479!; Britton & Brown Ill. fl. North. U. S. II. (1897) p. 111!; Coste Fl. descr. ill. Frane. I. (1901) p. 139! Area geogr. subspeciei: Asia occidentalis, regio mediterranea; hodie Europa fere omnis excl. reg. bor. (recenter introducta); praeterea adventicia in America boreali (et verisimiliter etiam alibi). Die Vorkommnisse im Mediterrangebiet móchte ich noch als ursprünglich wild betrachten, während die Standorte im übrigen Europa grósstenteils nachweislich durch rezente Einwanderung — namentlich längs den Eisenbahnen — im Laufe des letzten Jahrhunderts eingenommen worden sind. Ich sah Exemplare der Ssp. ew-Draba aus: Portugal, Spanien, Frankreich, Eng- land, Belgien, Schweiz, Deutschland, Süd-Schweden [auch Süd-Norwegen und Dänemark nach Nyman|, Österreich-Ungarn, Süd-Russland, Sardinien, Italien, Balkanländer, Kreta; Kleinasien, Cypern, Syrien, Sinai (leg. Musa 1887 — Herb. Barb.-Boiss., Montpell., Schweinf.), Arabien (Jemen, leg. Deflers 1887 — Herb. Paris), Mesopotamien, Armenien, kaukasisch-kaspisches Gebiet, Persien, Affghanistan (?), Turkestan, Turan, Dsungarei, Altai, Thianschan; Algerien, Tunesien, Tripolis, Ägypten [auch Marokko nach Durand & Schinz]; ferner adventiv in Nordamerika (Connecticut, Utah, Colorado); St. Helena (1901, v. Braun — Herb. Berl.). Var. B. diversifolium (Freyn und Sintenis) Thell. L. diersifolium Freyn & Sintenis! Pl. ex As. med. p. 30, exsicc. n. 1571, in Bull, Herb. Boiss. 2"* serie III. (1903) p. 698; Fedtschenko Consp. Fl. Turkest. VI. Crucif. in Beih. Bot. Centr. bl. XIX. Abt. 2. II. (1906) p. 328 n. 408. Reg. Transcasp.: Krasnowodsk, 1901, P. Sintenis n. 1571. — Herb. Bornmüller, Berl. Var. y. dentatwm Baguet in Bull. Soc. Bot. Belg. XXX. (1891) p. 181 sec. Durand Prodr. Fl. Belg. X. (1899) p. 333. — Im Gebiet des Typus. Var. à. erassifoliuwm Terracciano Synops. pl. vasc. Mont. Pollini in Ann. Istit. bot. Rom. IV. (1891) p. 74; Cardaria Draba var. dunensis Rouy & Foue. Fl. Franc. II. (1895) p. 78. — Halophyt, besonders auf Dünen. Var. &. matritense (Pau) Thell. L. matritense Pau Not. bot. Esp. I. (1887) p. 8, IV. (1891) p. 18 sec. Willk. Suppl. Prodr. Fl. Hisp. (1893) p. 298. — Im Gebiet des Typus. L. Draba var. longistylum Trautv.! Enum. pl. Songor. in Bull. Soc. imp. nat. Mose. XXXIII. 1. (1860) p. 125 a typo non differt. 88 II, 88 Ssp. II. chalepense (L.) Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturforsch. Gesellsch. LI. (1906) p. 150; £L. chalepense L.!') Cent. plant. II. (1756) p. 23, Amoen. IV. (1759) p. 321, Byst. nat. ed. 10. II. (1759) p. 1127, Spec. plant. ed. 2. II. (1763) p. 898; DC. Syst. II. (1821) pag. 530, Prodr. I. (1824) p. 203; Boiss. Fl. Orient. I. (1867) p. 357; Post Fl. Syr. Palest. Sin. [1896] p. 90; L. Draba p. L. Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 645; Thlaspi chalepense Poir. Dict. encycl. VII. (1806) p. 547 n. 32; Nasturtium chalepense O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; Cochlearia Draba Delile Fragm. Fl. Arab. Petr. (1833) p. 16! — non L.; Lep. Draba Decaisne Florula Sinaie. in Ann. sc. nat. ser. 2. III. (1835) p. 272 — non L.; Cardaria Cochlearia B. holocarpa Spach Hist. vég. Phan. VI. (1838) p. 542; L. eyelocarpum C. Koch! ined. in Herb. Berol. Area geogr. subspeciei: Africa boreali-orientalis (?), Asia occidentalis. Ich sah Exemplare aus: Kordofan (?), Sinai, Arabien, Syrien, Kleinasien, Armenien, kaukasisch-kaspisches Gebiet, Persien, Belutschistan (?), Affghanistan, Turkestan (ferner Dsungarei nach Ledebour). De Candolle hatte (Syst. & Prodr. l. c.) L. chalepense L., im Gegensatz zu L. Draba L., in seiner Sektion Ellipsaria untergebracht, und auch Boissier (Fl. Or. l. c.) stellte L. Draba und L. chale- pense zu verschiedenen Sektionen (letzteres zu $ Lepidiastrum). [Linné hatte, wie aus den obigen Sy- nonymen ersichtlich, sogar generische Differenzen zwischen den 2 genannten Arten zu finden geglaubt, da er von 1759 an L. Draba wegen der stärker gedunsenen Frucht zu Cochlearia stellte. Dem gegen- über wiesen Spach (Hist. vég. Phan. l.c. [1838], Cosson (Comp. fl. Atl. II. (1883—7) p. 265 in obs.) und Post (Fl. Syr. ete. l. c.) auf die nahe — nur zu nahe — verwandtschaftliche Beziehung der beiden Arten hin, indem sie die Differenz in der Form der Frucht richtig als nur geringfügig und nicht einmal sehr konstant erkannten. Tatsächlich kommen zwischen L. Draba und L. chalepense Übergänge vor (z. B.: Libanon: Gebel Kenisa, 1888, Schweinfurth — Herb. Achers., Schweinf.; Pers. occ.: Sultanabad, 1890, Th. Strauss — Herb. Univ. Wien), und auch schon der Umstand, dass zur sicheren Erkennung gut ausgebildete Früchte notwendig sind, erschwert die Unterscheidung der beiden Ssp. sehr. Var. e. typicum Thell. — f. glabratum, pubescens & canescens DC. Syst. II. (1821) p. 530 (pro L. chalepensis var. a, B & y). Area geogr.: Kordofan (?), Sinai, Arab., Syr., As. min., Mesopot., Pers., Belutsch. (?). Standorte: ? Kordofan, 1839, Figari. — Herb. Montp. (junge Exemplare, die Ssp. nicht sicher bestimmbar). Sinai: 1832 n. 135 & 1839, Bové — Herb. Boiss. Paris; 1837 Botta — Herb. Paris, Petersbg; Et-Tor in ruderatis, 1903, Muschler (Herb. Muschler). — El Bostàn, 1893. F. Grotan n. 54. — Herb. Barb.-Boiss. Arab. petraea: in valle Raphidim pr. eeclesiam Arbain, 1835, W. Schimper (Hohen- acker 1843 m. 400). Syria: Viele Exemplare von verschiedenen Standorten vom Libanon, Damaskus etc. leg. Blanche, Gaillardot, Schweinfurth in Herb. Aschers., Boiss., Hausskn., Schweinf. ! Der Güte des Herrn Prof. Dr. H. Schinz in Zürich verdanke ich eine genaue Beschreibung des Linnéschen Originalexemplars. 1, 39] 89 Syria: Libanon: Brummana, 1897, Bornmüller n. 98. — Herb. Bornm. — Antilibanon, 1881/2, Peyron. — Herb. Boiss. Reut. & Barb. — Bekaa, 1846, Boissier. — Herb. Boiss. As. min.: Phrygia: Akscheher (Wilajet Konia), 1899, Bornmüller n. 4102 (vers. var. repens). — Herb. Bornm. — ? Anatolia: ad Tokat (Wilajet Siwas), 1893, Bornmüller n. 3259/60 (zur sichern Bestimmung zu jung). — Herb. Barb.-Boiss. Mesopot. (sine loco), 1835, Aucher-Eloy n. 329. — Herb. Paris. Pers. austr.-0cc.: in m. Sawers (?) et Teng Nalli, 12000', 1868, Haussknecht. — Herb. Boiss., Hausskn. — '[schitschian, 1882, Pichler. — Herb. Univ. Wien. — Sehiras, Stapf. — Herb. Univ. Wien. — bor.: Elburs, 1902 n. 6282; Prov. Yesd (?), 1892 n. 2222; Prov. Kerman (Pers. austr.) 1892 n. 2223 — leg. Bornmüller (Herb. Bornm.). — Nr. 2221 scheint — Hymenophysa pubescens C. A. Mey. ? Belutschistan, 1888, Duthie n. 8600 (zu jung). — Herb. Univ. Wien. Var. B. repens (Schrenk) Thell. Physolepidion repens Schrenk Enum pl. nov. (1841) p. 97; Ledeb. Fl. Ross. I. (1842) p. 765 (Physolepidium); Lepidium repens Boiss.! Fl. Orient. I. (1867) p. 356; Fedtschenko Consp. Fl. Turkest. VI. Crucif. in Beih. Bot. Centr. bl. XIX. Abt. 2. II. (1906) p. 328 n. 404; Nasturtium repens O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. Area geogr.: As. min., Turkest., Affghan., Songar. Standorte: As. min.: 1837, Aucher-Eloy n. 328. — Herb. DC., Deless., Paris. — Phrygia: Akscheher (Wilajet Konia), 1000 m, 1899, Bornmüller n. 4102 ex p. (cum ssp. eu-Draba). — Herb. Barb.-Boiss. Turkestan: Krassnow, Flora Iliensis, 1886, leg.? — Herb. Petersbg.; Turcomania: Aschabad, 1897, Litwinow n. 596 — Herb. Bornmüller, Hausskn.; 1900, Sintenis n. 59 — Herb. Berl, Bornmüller, Deless. — Sehirabad, 1881, Capus n. 153. — Herb. Paris. Affghan.: Griffith n. 1398/1 — Herb. Petersbg.; n. 1513 — Herb. Boiss. — Kabul, Honigberger. — Herb. Hofmus. Wien. Songar.: Desertum soong.-kirghis.: Schrenk sec. Ledeb. Fl. Ross. l. c. Exemplare aus Belutschistan, Stocks 1850, dürften zu Hymenophysa (?) ge- hóren (Herb. Boiss.). Var. y. auwrieulatum. (Boiss.). Thell. L. propinquum B aurieulatum Boiss.! Fl. Orient. I. (1867) p. 357; L. auriculatum Haussknecht ! in Sintenis It. orient. 1890 n. 3116 (in sched., sine descr.) - non Regel & Kcke. Area geogr.: As. min., Syr., Armen., Pers. (praeterea Turcoman. sec. Boiss. 1. c.). A. Thellung, Lepidium, 12 90 (I, 90 Standorte: As. min.: leg. Fontanier — Herb. Paris. — Cilie.: Sara pres Ermenek, 1872, Peronin n. 171. — Herb. Paris. Syr.: Libanon: Chan Mderidj (Strasse Beyrut-Damascus), 1880, Schweinfurth n. 1046 — Herb. Schweinf. Armen.: ad Koschadara, Szovits. — Herb. Boiss. — tureica: Erzingham, in herbidis prope pag. Sipikor, P. Sintenis 1889 n. 1197 — Herb. Berlin, Hofmus. Wien; n. 1294 — Herb. Univ. Wien; 1890 n. 3116 — Herb. Barb.- Boiss, Bornm., Degen, Hausskn. — Szanschak Gümüschkhane, Maorangeli, in campis, 1894, P. Sintenis It. or. n. 5612. — Herb. Barb.-Boiss., Berlin, Bornm., Degen, Hausskn., Hofmus. Wien. f. canescens Thell. As. min.: Caria, 1843, Pinard. — Herb. Boiss., Döll. — Qilie.: Bulghar Maaden, 1895, W. Siehe n. 631. — Herb. Barb.-Boiss., Degen, Deless., Paris. — QCappadoc.: Hadjin, Manissadjian, Haussknecht n.787 — Herb. Hausskn., Paris. Pers.: Elwend, 1895, Th. Strauss. — Herb. Hausskn. Var. à. propingqwum (Fisch. & Mey). Thell. L. propinguum Fisch. & Mey.! in Hohenack. Enum. Talüsch (1838) p. 142 (Bull. Soc. nat. Mose. XII. [1838] p. 378); Ledeb. Fl. Ross. I. (1842) p. 202; Walp. Rep. I. (1842) p. 176; Boiss. Fl. Orient. I. (1867) p. 357; Fedtschenko Consp. Fl. Turkest. VI. Crucif. in Beih. Bot. Centr. bl. XIX. Abt. 2. II. (1906) p. 318 n. 405; Nasturlium pro- pinquum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. Area geogr.: Caucas., Turkest. Standorte: Caucas.: Iberia (Georgia): pr. Helenendorf, 1838, Hohenacker. — Marienfeld, ©. A. Meyer. — Herb. Boiss., Petersbg. — Tiflis, 1882, Schumann. — Herb. Berlin. — Gamborg, 1873, Rehmann. — Herb. Boiss. Transcaue.: Kachetia, pr. Czalauban, 1900, Hryniewiecki (vers. var. auriculatum) — Herb. Bornmüller; ,Armenia*, Szovits — Herb. Boiss., Petersbg. Turkestan: Turcomania, leg.? — Herb. Petersbg. $ II. Lepia (Desv.) DC. Syst. II. (1821) p. 534, Prodr. I. (1824) p. 204; Benth. & Hook. Gen. plant. I. 1. (1862) p. 87; Durand Ind. gen. phan. (1888) p. 17 n. 33, 98; Prantl in Engler & Prantl Nat. Pfl. fam. III. 2. (1891) p.160; Post & Kuntze Lexic. gen. phan. (1904) p. 523 n. 107, 78; Lepia Desv. in Journ. bot. III. (1814) p. 166 ex p. (non Hill 1769); Presl Fl. Sie. (1826) p. 84; Webb It. Hisp. (1838) p. 76; Fourr. in Ann. Soc. Linn. Lyon N. S. XVI. (1868) p. 938; Lasioptera Andrz. ex DC. Syst. II. (1821) p. 534. 1, 91] 91 Diese fast ausschliesslich auf das Mediterrangebiet beschränkte Sektion ist mit der australischen Grex Pseudo-Ruderalia wohl diejenige Gruppe, die der systematischen Bearbeitung die grössten Schwierig- keiten bietet. Offenbar handelt es sich um eine phylogenetisch junge Artengruppe, die noch in voller Entwicklung und Umprägung begriffen, und in der es vielfach noch nicht zur Ausbildung konstanter spe- zifischer Merkmale gekommen ist. Während die Botaniker der ersten Hälfte und der Mitte des vorigen Jahrhunderts, denen noch spärliches Material aus diesem Verwandtschaftskreis vorlag, eine Reihe von geo- graphisch und morphologisch gut abgegrenzten Spezies unterscheiden zu können glaubten, hat sich in neuerer Zeit, nachdem durch zahlreiche Herborisationen in den mediterranen Gebirgen das Herbarmaterial der europäischen Museen bedeutend zugenommen hat, die Schwierigkeit oder Unmöglichkeit einer spezifischen Trennung dieser Lokalformen und damit das Bedürfnis nach weitgehender Reduktion der Artenzahl fühlbar gemacht. Schon 1855 zog Cosson (Bull. Soc. Bot. Franc. II. p. 287) sein Z. granatense (1849), wie auch das algerische L. dhayense Munby (1855) zu L. calyeotrichum Kunze (1846). Eine noch viel ausgedehn- lere — meines Erachtens teilweise sogar zu weitgehende — Reduktion nahm dann J. Ball vor (Spicileg. Fl. Maroec. in Journ. Linn. Soc. XVI. (1878) p. 331), indem er aus der nächsten Verwandtschaft des L. hir- tum (L.) DC. (exel. L. campestre (L.) R. Br., L. glastifolium Desf. und L. rigidum Pomel) nur noch 2 Spezies bestehen lässt, nämlich LL. hirtum (L.) DC. und Z. nebrodense (Raf.) Guss.; zu ersterem zieht er — meines Erachtens irrig — L. heterophyllum (DC.) Benth. (L. Smithit Hook.) und L. pratense Serres (L. Villarsii Gr. Godr.), zu letzterem L. calycotrichum Kunze (L. granatense Coss., L. dhayense Munby), ferner bezweifelt er die spezifische Verschiedenheit von LL. microstylum Boiss. & Heldr., L. petrophilum Coss., L. o@yotum DC. (L. hwmifusum Req.) und L. stylatum Lag. & Rodr. von LL. nebrodense. Mit dieser Verteilung der uns hier interessierenden Formen auf die 2 Typen L. hirtum und L. nebrodense kann ich mich jedoch nicht einverstanden erklären, denn in Übereinstimmung mit mehreren rezenten Floristen (Rouy & Foucaud Fl. Franc, Fiori & Paoletti Fl. Ital.) bin ich der Ansicht, dass gerade L. hirtum und L. nebrodense so nahe verwandtschaftliche Beziehungen aufweisen, wie irgend 2 andere Arten dieser Gruppe, und dass letzteres dem ersteren als Ssp. unterzuordnen ist, während ich, wie Rouy & Foucaud, LL. heterophyllum und pratense als von LL. hirtum gesonderte Spezies betrachtet wissen möchte. — Ferner beschäftigte sich Cosson (Ill. Fl. Atl. II. [1SS4] p. 66 et Comp. Fl. Atl. II. [1883-7] p. 269) eingehend mit Lepidium $ Lepia. Er unterscheidet hier (nach Abzug von L. campestre, glasti- folium und rigidum) & Arten: L. humifusum ,Req.* (incl. L. pratense Serres [L. Villarsii Gr. Godr.] und L. calycotrichwm Kunze [L. granatense Coss, L. dhayense Munby], L. heterophyllum (DC.) Benth. (L. Smithii Hook.), L. hirtum (L.) DC. (incl. L. microstylum Boiss. & Heldr. und L. nebrodense (Raf) Guss. [als Var.]) und L. petrophilum Coss. Auch diese Gruppierung scheint mir noch nicht das Richtige zu treffen. Abgesehen davon, dass, wie schon Ball richtig hervorgehoben hat, L. humifusum Req. (1825) den älteren Namen L. o@yotum DC. (1821) zu führen hat, ist sicherlich die Identifikation von L. pratense Serres mit dieser Art unrichtig, und L. calycotrichum und L. dhayense zeigen, wie auch Rouy annimmt, mindestens ebenso nahe oder noch nähere Beziehungen zu L. nebrodense als zu L. oxy- otum (humifusum), weshalb ich es vorziehe, diese letzteren Formen unter einander zu koordinieren; end- lich kann 2. petrophilum nicht als selbständige Spezies bestehen bleiben, da zu L. nebrodense Übergänge existieren. Durchaus zutreffend finde ich dagegen die Identifikation von LL. microstylum mit L. hirtum und die am Schluss angefügte Bemerkung: „Lepidia hujus gregis quoad plantae indumentum, foliorum formam, siliculae emarginaturam, longitudinem styli variabilia et pleraque aegre delimitanda.“ — Will- komm & Lange (Prodr. Fl. Hisp. III. [1880] p. 782 seq.) betrachten die in ihrem Gebiet vorkommenden L. stylatum, hirtum, petrophilum, heterophyllum und calycotrichum als gesonderte Spezies. — Die neueren französischen und italienischen Floristen (Rouy & Fouc. Fl. Franc. II. [1895] p. 81 seq., Fiori & Pa- oletti Fl. anal. Ital. I. 2. [1898] p. 466) betrachten übereinstimmend L. nebrodense (L. Bonannianum [Presl] Guss.) als Ssp. von L. hirtum, L. humifusum Req. (= oxyotum DC.) dagegen als eigene, für Korsika endemische Art. Für das erstere Vorgehen habe ich mich schon oben ausgesprochen, dem letzteren kann ich dagegen nicht beipflichten, da ich mit Ball auf die entschiedenen Zwischenformen 92 [I, 92 zwischen L. o@yotum und nebrodense Gewicht legen möchte. Auch halte ich es für richtiger, L. caly- cotrichum Kunze neben L. nebrodense als Ssp. zu L. hirtum zu stellen, statt, wie die genannten Autoren es tun, dasselbe als Varietät oder Synonym zur Ssp. nebrodense zu ziehen. Wenn Rouy & Fouc. l. e. L. calycotrichum und dhayense als „var. B microcarpum Rouy* der Ssp. nebrodense unterordnen und diese Form vom Typus des 7. nebrodense durch ,siliques presque de moitié plus petites" unter- scheiden, so kann ich mich dieser Ansicht durchaus nicht anschliessen; denn, abgesehen von den Prioritäts- gesetzen, ist der neue Varietätenname dadurch unzutreffend, dass die Frucht von 2. calycotrichwm bei der Reife oft 7 mm lang ist, bei LL. nebrodense dagegen selten über 6 mm! — Bubani (Fl. Pyren. III. [ed. Penzig 1901] der Zwischenformen selbst zwischen der eben besprochenen Gruppe und L. campestre gefunden zu haben glaubt, verzweifelt völlig an der Möglichkeit von spezifischen Abgrenzungen in der Sektion Lepia und bemerkt am Schlusse seiner Ausführungen (p. 242) resigniert: „Non ego obstupescerem, si quis harum stirpium studium feliciter aggressus, etiam culturae auxilio suffultus, nobis enuntiaret L. cam- pestre esse speciem polymorpham. comprehendens ferme totas memoratas, in hoc capite, stirpes.^ Damit hat Bubani nach meinem Dafürhalten freilich das Kind mit dem Bade ausgeschüttet; denn es scheint mir doch möglich, innerhalb dieser Gruppe 7 + gut abgegrenzte Spezies zu unterscheiden, zwischen denen mir in dem reichen Herbarmaterial keine manifesten Übergänge vorgekommen sind: 1. L. campestre (L.) R. Br, 2. L. heterophyllum (DC.) Benth. (L. Smithii Hook.), 3. L. pratense Serres (L. Villarsii Gr. Godr.), 4. L. atlanticum (Ball) Thell., 5. L. hörtum (L.) DC. mit den Ssp. I. eu-hirtum Thell., II. nebro- dense (Raf), HI. dhayense (Munby), IV. petrophilum (Coss.), V. stylatum (Lag. & Rodr.), VI. oxyotum (DC.) und VII. calycotrichum (Kunze)!), 6. L. glastifolium Desf. und 7. L. rigidum Pomel (L. acantho- eladum Coss. & DR.) Allerdings muss ich gestehen, dass ich, um einer weitergehenden Zusammenziehung der Arten, die meines Erachtens denn doch naturwidrig wäre, aus dem Wege zu gehen, hier den Spezies- begriff etwas enger gefasst habe als in den meisten übrigen Teilen meiner Arbeit. 2. L. campestre (L.) R. Br. in Ait. Hort. Kew. ed. 2. IV. (1812) p. 88; DC. Syst. II. (1821) p. 535, Prodr. I. (1824) p. 204; Koch Synops. (1837) p. 72; Torr. & Gray Fl. N. Am. I. (1838—40) p. 115; Gren. & Godr. Fl. Franc. I. (1848) p. 149; Boiss. Fl. Orient. I. (1867). p. 355; Nyman Consp. Fl. Eur. I. (1878) p. 65; Willk. & Lge. Prodr. Fl. Hisp. III. (1880) p. 783; Beck Fl. Nied.-Österr. (1892) p. 493; Rouy & Fouc. Fl. Franc. II. (1895) p. 81; Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p. 126 (excl. ssp. Smithii); Fiori & Paoletti Fl. anal. d'Ital. I. 2. (1898) p. 467; Th. Kirk Stud. Fl. N. Zeal. (1899) p. 36; Benth. & Hook. Handb. Brit. Fl. ed. 7. (1900) p. 46; T’hlaspi campestre L. Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 646; Crantz Stirp. austr. I. (1762) p. 23; Scop. Fl. Carn. ed. 2. HI. (1772) n. 807; Poll. Palat. II. (1777) p. 210 n. 609; Curt. Fl. Lond. II. (1777) cum tab.!; Huds. Fl. Angl. ed. 2. I. (1778) p. 281; All. Fl. Pedem. I. (1785) p. 249; Vill. Hist. pl. Dauph. III. !) Neuerdings hat R. Huter in Österr. Bot. Zeitschr. LIV. (1904) p. 264 seq. von L. hirtum, hetero- phyllum, pratense, calycotrichum, petrophilum, nebrodense und oxyotum die charakteristischen Merkmale in kurzen und treffenden diagnostischen Phrasen zusammengestellt; doch sind auch diese Unter- scheidungsmerkmale, weil einer beschränkten Zahl von Exsikkaten entnommen, nicht überall anwendbar und lassen uns bei schwierigen Übergangsformen, gerade so gut wie die übrigen Versuche von Bestimmungs- schlüsseln, im Stich. Ich kann daher H uter nur beistimmen, wenn er eingangs sagt, dass „in dieser Gruppe alle Vorsicht nótig sei, um Verwechslungen zu vermeiden*; ja, ich móchte sogar hinzufügen, dass bei aller Vorsicht solehe manchmal nicht zu vermeiden sind, da selbst die Huterschen Exsikkaten einige wenige unrichtige Bestimmungen aufweisen. 93 1] 93 (1789) p. 299; Mönch Meth. (1794) p. 268; Willd. Spee. III. (1800) p. 444; Smith Fl. Brit. (1800) p. 684; DC. Fl. franc. ed. 3. IV. (1805) p. 712; DC. & Lam. Syn. Fl. Gall. (1806) p. 381; Poir. Dict. encycl. VII. (1806) p. 537; M. Bieb. Fl. Taur.-Cauc. I. (1808) p. 100; Gmel. Fl. Bad. Als. III. (1808) p. 25 — et auct. veter. wounull.; Lepia campestris Desv. in Journ. Bot. III. (1814) p. 165; Presl Fl. Sie. (1826) p. 83; Fourreau Cat. pl. spont. Rhöne in Ann. Soc. Linn. Lyon N. S. (1868) p. 338; Lasioptera campestris Andrz. ex DC. Syst. II. (1821) p. 535; Iberis campestris Wallr. Sched. crit. (1822) p. 341; (7) Lep. cristatum Lapeyr.') Hist. abr. pl. Pyren. I. (1813) p. 366 n. 9; Lois. Fl. Gall. ed. 2. I. (1828) p. 58 — fide Benth. Cat. Pyren. Langued. (1826) p. 952); L. aristatum Gren. & Godr. Fl. Franc. I. (1845) p. 149 in syn. (erronee pro L. cristato); L. campi- colum, accedens?), errabundum & vagum Jord. Diagn. (1864) p. 329—31; Lepia campicola, accedens & errabunda Fourr. Cat. pl. spont. Rhóne in Ann. Soc. Linn. Lyon N. 8. XVI. (1868) p. 338; Lepidium campestre var. « campicolum, B. foliosum, y confusum, Ö accedens, € errabundum et & vagum Rouy & Fouc. Fl. Franc. II. (1895) p. 81/2; Thlaspi hirsutum var. « Lam. Fl. franc. IL (1778) p. 465; Th. incanum Gilib. Fl. Lituan. II. (1781) p.55; Th. vulgatius Roue. Fl. Nord Franc. IL. (1803) p. 69; Th. hirtum Georgi Beschr. Russ. R. III. 4. (1800) p. 1122; Lapeyr. herb. ex Serres sec. Mutel FL. franc. I. (1834) p. 911 — non L.; Th. montanum Poir. Dict. encycl. VII. (1806) p. 536 excl. syn. Linn. ex ipso Poir. in suppl. V. (1817) p. 27795). Icones: Fl. Dan. VII. t. 1221; Schkuhr Handb. t. 180! (fruct.); Curt. Fl. Lond. II. (1777) t. OXV ! ; Engl. Bot. XX. t. 1385; Reichenb. Ic. Fl. Germ. Helv. II. (1837 —8) t. IX. f. 4214!; Fiori & Paoletti Icon. fl. Ital. I. (1895 — 9) p. 170 f. 1487!; Britton & Brown Mm. fl. North. U. S. II. (1897) p. 111!; Coste Fl. deser. ill. Franc. I. (1901) p. 137! Annuum vel bienne. Radix fusiformis, pallida, saepissime uniceps. Caulis fere semper unicus, erectus, strietus, + anguloso-sulcatus, pilis gracillimis horizontaliter patentibus den- sissimis molliter pubescens, rarius subglaber, dense foliatus, plerumque superne corymboso- ramosus (raro simplex in speciminibus depauperatis), ramis arcuato-ascendentibus foliatis in racemos abeuntibus. Folia basilaria plantae florentis saepe (in planta bienni) destructa, lyrato-pinnata vel -pinnatilobata, saepe subglabra; caulina laete vel obscure virentia, inferiora oblonga, in petiolum brevem attenuata, reliqua triangulari- vel ovato-lanceolata obtusinseula, basi cordato-sagittata auriculis ovato-lanceolatis obtusiusculis amplexicaulia, !) Wird von Desvaux in Journ. Bot. III. (1814) p. 163 adnot. 33! und, ihm folgend, von de Can- dolle in Syst. II. (1821) p. 526 irrig = Senebiera Coronopus [= Coronopus procumbens Gilib.] gesetzt, von Fiori & Paoletti Fl. anal. d'Ital. I. 2. (1898) p. 471 = Thlaspi alliacewm L. Wer hat schliesslich Recht ? ?) Bentham schreibt l. c.: „La silieule cristée dont parle M. de Lapeyrouse, en décrivant son L. eristatum, est une déception due aux pétales flétries et adhérentes à la silicule, par la dessication de l'échantillon sur lequel il a établi l'espéce.* 3) Fehlt im Index Kewensis. *) Die Beschreibung ist nach einem unter unrichtigem Namen im Hort. Paris. kultivierten Exem- plar angefertigt. 94 [I, 94 margine repando-denticulata denticulis patentibus triangularibus acutiusculis, sinubus ob- tusis, saepe leviter crispata, apice integerrima, plerumque sicut caulis pubescentia. Flores minus conspicui quam in ceteris speciebus (perennibus) hujus gregis; sepala ovata ob- tusa, albo-marginata; petala calyce 1!/z-plo longiora, unguiculata, lamina obovato-cuneata (1:1'/s»— 2), in unguem ipsa sublongiorem sensim attenuata; stamina 2-|-4, antheris ante anthesin rectangulari-ellipticis flavis, defloratis oblongis recurvatis saepe lividis, filamento ca. 6 - plo brevioribus; glandulae 6, inconspicuae (medianae saepe rudimentariae), calycis ca. '/io longitudine aequantes; ovarium quadrato-ovatum, apice circumferentia saepe truncatum, leviter emarginatum, stylo brevi crasso apiculatum, basi attenuatum. Racemi fructiferi elongati laxiusculi, axi crasso leviter anguloso-sulcato aeque ac caulis pubescente vel raro glabrato, pedicellis crassis horizontalibus vel subreflexis, siliculae subaequilongis vel parum brevioribus, plerumque pilis gracillimis eis axis similibus dia- metrum pedicelli vix longitudine aequantibus pubescentibus. Silicula ascendens (cum pedi- cello angulum obtusum formans), inferne valde convexa, superne leviter concava propter margines alares sursum curvatos, late ovata, apice emarginata et circumferentia fere truncata, basi subrotundata, parte basilari turgida, apicem versus valde compressa, fere a basi, sed a parte tertia inferiore latius (apice ad !/s fere longitudinis septi) alata, lobis alaribus obtusis leviter convergentibus; valvulae papillis squamiformibus -- densis conspicuis asperulae; septum rhombico-ellipticum, semilunato- sursum curvatum, in stylum brevem (septi longitudinis '/ — ?/ aequantem, ex emarginatura vix exsertum) acumi- natum; styli pars libera parte adnata brevior vel aequilonga. Semina ovoidea, vix com- pressa (sectione transversali rotundato-triangularia), + distincte tubereulato-papillosa et inde interdum leviter velutina, immarginata, fusca; embryo notorrhizus. Meist 20 — 50 em hoch, doch auch Zwergformen von wenigen cm Höhe. Grund- blütter (mit Stiel) oft 5 — 7 em lang, 1 em breit. Stengelblätter meist 1 — 2 cm lang, Us —?/s cm breit. Kelch ca. 1!/» mm lang. Frucht meist 5 mm lang, 4 mm breit. Same meist 2 mm lang, 1 mm breit. Habituell etwas veründerlich in Bezug auf die Verzweigung, ferner auf Farbe, Form und Gedrängtheit der Stengelblütter; doch scheint es mir ungerechtfertigt oder selbst unmöglich, auf die Kombinationen dieser Merkmale bestimmte Typen zu begründen und aus diesen Formen, deren Zahl ins Unendliche vermehrt werden könnte, auch nur Varietäten zu konstituieren. Einer Benennung würdig erscheinen mir nur folgende » 3 1m Gebiet des Typus vorkommende Formen: Variat: f. sinvplex Pauquy Fl. Dept. Somme (1831) p. 43 (pro var.); Rouy & Fouc. Fl. Frane. II. (1895) p. 82 (LL. campestre var. 5), caule pumilo simplicissimo ; f. plwricaule Thell., caulibus compluribus; f. glabratum Lej. & Court. Comp. fl. Belg. II. (1831) p. 313 (pro var.); L. cam- 1, 95] 95 pestre y subglabrum Hagenb.*) Fl. Basil. IT. (1834) p. 114; var. Reuteri O. Kuntze Taschenfl. Leipzig (1867) p. 182; f. subglabrum A. Schwarz Fl. Nürnberg-Erlangen II. (1897) p. 330 — planta subglabra, viridis. Varietas excludenda: L. campestre b. cinereum Mutel Fl. franc. I. (1834) p. 96 (videtur = L. hirtum (L.) DC. ssp. eu-hirtum Thell.). Area geogr.: Europa fere omnis (excl. reg. bor.), Asia minor, Armenia; prae- terea adventicium. Ich sah Exemplare aus: Portugal, Spanien, Frankreich, England, Belgien, Deutsch- land, Skandinavien, Schweiz, Österreich - Ungarn, Südrussland, Italien, Balkanlünder; Kleinasien (Anatolien, Paphlagonien), Armenien (Szovits 1829 n. 290; Gumuschkane, Sintenis 1889 n. 1371), Kaukasien; ferner adventiv aus Nordamerika (Ontario, New-York, Long Island, Pennsylvanien, Virginien, Kansas). 3. L. pratense Serres ! ap. F. Schultz Fl. Gall. et Germ. exsicc. Introd. (1840) p. 5; Rouy & Fouc. Fl. Franc. II. (1895) p. 84; Coste Fl. descr. ill. Franc. I. (1901) p. 138; L. heterophyllum var. pratense F. Schultz! l. c. et Arch. fl. Franc. et Allem. (1840) p. 123; L. Villarsii Gren. & Grodr.! Fl. Franc. I. (1848) p. 150; T’hlaspi hirtum Vill. Hist. pl. Dauph. IIT. (1789) p. 299 (saltem ex p., quoad loc. Gap) — non L.; L. hirtum Mutel Fl. franc. I. (1834) p. 96 ex p. (quoad loc. Delphin.) — non DC. Icones: Coste Fl. descr. ill. Franc. l. c. p. 138! Perenne. Radix satis crassa, perpendicularis, superne ramosa, multiceps, collo rudimentis fibrosis foliorum delapsorum vestita. Caules complures ex axillis foliorum basilarium vel eorum rudimentorum enati, e basi arcuata et decumbente suberecti, satis elati et rigidi, anguloso-striati, saltem inferne pilis albidis gracillimis satis longis subre- flexis pubescentes, foliati, simplicissimi (semper?), in racemum unicum terminalem abe- untes. Folim leviter coriacea; basilaria longe petiolata, indivisa (semper?), elliptica, margine minute repando-sinuata vel subintegerrima, saepe pilis longis gracillimis pubescentia; caulina media et superiora glaberrima, rarius pilis longis pubescentia, lanceolata vel triangulari-lanceolata, plerumque acuta, marginis parte inferiore repando- denticulata dentibus brevibus triangularibus acutiusculis patentibus, superne integer- rima, basi sagittata (confer var. Ramburei) sessili amplexicaulia, auriculis angustis elongatis saepe acumine subfiliformi quasi appendiculatis. Flores conspicul; sepala ellip- tica, albo-marginata; petala alba, calyce 1!/»-plo longiora, distincte unguiculata, lamina obovata vel subrotunda, in unguem angustum ei subaequilongum contracta; stamina 2 -- 4, filamentis quam anthera ca. 4- plo longioribus, antheris flavis vel fulvis, defloratis oblongis extrorsum curvatis; glandulae 6 oblongae minimae, calycis ca. '/ıs longitudine attingentes ; ovarium ellipticum, apice alatum, emarginatum vel integrum, stylo longitudinem !) L. campestre B subglabrum DC. Syst. II. (1821) l. c. („in summis montibus Legionensibus cirea Arvas, Lagasca*) ex loco verisimillime ad L. heterophyllum (DC.) Benth. spectat. 96 [I, 96 ejus subaequante apieulatum. Racemi fructiferi laxi, axi satis crasso et rigido, anguloso- suleato, glaberrimo vel (raro) pilis sparsis satis longis minute pubescente; pedicellis satis crassis rectis anguloso-suleatis horizontaliter patentibus glaberrimis, siliculae (excl. stylo) subaequilongis. Silicula leviter ascendens (cum pedicello angulum obtusum formans), compressa, elliptica, utrinque- cireumferentia obtnsiuscula, a basi ad apicem sensim latius (ad '/A longitudinis septi) alata, apice plerumque distincte emarginata, lobis alaribus brevibus porrectis plerumque obtusis; stylus emarginaturam conspicue superans, pars ejus libera parte adnata longior; valvulae satis late alatae, maturae fere laeves; septum lanceo- latum, semilunato- sursum curvatum, in stylum conspicuum (septi longitudinis plerumque !/» —?/s aequantem, sed in var. Ramburei breviorem) attenuatum. Semina anguste ellipsoi- dea, vix compressa, minute alveolata (fere laevia), immarginata, fusca; embryo notorrhizus. Meist 20—30 cm hoch. Grundblätter mit Stiel meist 6—10 cm lang, ?/4—1!/s em breit. Stengelblätter 1—2 cm lang, 3—4 mm breit. Kelch 1?/,— 2 mm lang. Frucht 5!/5—'77 mm lang, 3—4 mm breit. Same 2!/e mm lang, 1—1'/. mm breit. Ähnelt habituell (wegen der Kahlheit) dem Thlaspi montanum L. Scheint von L. heterophyllum (DC.) Benth. durch die im Schlüssel angegebenen Merkmale spezifisch verschieden und auch geographisch + gesondert. Area geogr.: Gallia austr.-orient., Hipania orient. et austr.-orient.!) Variat: Var. «. typicum Thell.: Silicula distinete emarginata; stylus plerumque !/s — ?/5 longitudinis septi adaequans, pars ejus libera 1—2 mm; folia basilaria leviter repando- sinuata usque integerrima, caulina sagittata auriculis elongatis; var. B. Reverchoni (Debeaux) Thell.: Differt a typo silicula non emarginata ; var. (?) y. Rambwurei (Boiss.) Thell.: Silicula emarginata; stylus minus quam dimidium septi longitudine adaequans, emarginaturam paulo superans, pars ejus libera minus quam 1 mm longa; folia basilaria lyrato-dentata, caulina, praesertim in surculis lateralibus, partim non auriculata, basi lata vel attenuata sessilia. Var. e. typicum Thell. Gall. austr.-orient.: Hautes-Alpes: Quint pres Gap, Serres — Herb. Hausskn.; Grenier in F. Schultz herb. norm. nov. ser. Cent. V. n. 433; 1850, Blanc in Billot Fl. Gall. Germ. exs. n. 719 & 719 bis; Mont Aurouse pres Gap, 1867, Leresche — Herb. Boiss.; 1871, Reverchon — Herb. Montp.; La Roche des Arnauds, prairie du Quint, 1885, Ad. Pellat, Soc. dauph. n. 4828. — Ribiers, Mt. Roynouse, 1873, Reverchon. — Herb. Montp. — Basses-Alpes: Annot, Col d'Allons, 1874, Reverchon. — Herb. Boiss. etc. Col de la Madeleine, 1896, Vidal n. 3945. !) Die Angabe von „Lepidium Villarsit Gr. Godr.“ aus den Pyrénées-Orientales (Mont - Louis, Vallée de Llo, Costa-Bona) dureh Companyo Hist. nat. Pyr.-Or. II. (1864) p. 90 beruht wohl auf Ver- wechslung mit L. heterophyllum (DC.) Benth. var. alpestre F. Schultz. I, 97] y 97 Hisp. orient.: Prov. Teruel: Sierra de Javalambre, 2000 m, 1892, E. Reverchon. — Herb. Barb.-Boiss., Deless. Var. ß. Reverchoni (Debeaux) Thell. L. Reverchoni Debeaux! in Willkomm & Lange Suppl. Prodr. Fl. Hisp. (1895) p. 332 et in Bull. Assoc. Pyren. 1894— 5. Hisp. or.: Prov. Teruel: Sierra de Javalambre, 2000 m, 1895, Reverchon n. 867 (Orig.); Ch. Magnier Fl. sel. exs. fasc. XIII. (1894) n. 3209 (ad var. typicum vergens !). — (Nov. Castil.): Serrama de Cuenza, 1898, M. Gandoger. — Herb. Degen, Hofmus. Wien. Hisp. austr.-or.: Prov. de Jaen: Sierra de Cazorla, 1800 m, 1901, E. Reverchon n. 867. — Sierra Alfacar pr. Granada, 1876, M. Winkler (Z. heterophyllum viride). — Herb. Berlin. Var. (?) y. Ramburei (Boiss.) Thell. L. Ramburei Boiss.! Voy. bot. Esp. II. (1839—45) p. 52 & t. 14 fig. b!5; Walp. Rep. I. (1842) p. 177; Willk. & Lge. Prodr. Fl. Hisp. III. (1880) p. 783; Nyman Consp. Fl. Eur. Suppl. II. 1. (1889) p. 39; Nasturtium Ramburei ©. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. Hisp. austr.-or.: Prov. Malacitana: Sierra Prieta, pr. pagum Colmenar, Rambur. — Herb. Boiss., Paris. Ist nur in einem kümmerlichen Exemplar bekannt. Macht den Eindruck einer monstrósen Form (forma putata ?). 4. L. heterophyllum (DC.?) Benth. ! Catal. pl. Pyren. Langued. (1826) p. 95; Gren. & Godr. Fl. Franc. I. (1848) p. 149; Nyman Consp. Fl. Eur. I. (1878) p. 65; Willk. & Lge. Prodr. Fl. Hisp. III. (1880) p. 783; Rouy & Fouc. Fl. Franc. II. (1895) p. 82; Coste Fl. descr. ill. Frane. I. (1901) p. 138; ? T'hlaspi heterophyllum DC.?) Fl. franc. ed. 3. IV. (1805) p. 712, Syst. II. (1821) p. 381, Prodr. I. (1824) p. 176; Poir. Dict. encycl. VII. (1806) p. 536 n. 4; Lois. Fl. Gall. (1806) p. 395; Nasturtium heterophyllum ©. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. Smithii Hook.! Brit. Fl. ed. 3. (1835) p. 300; Boreau Fl. Centr. Fr. ed. 3. II. (1857) p. 55; Brebisson Fl. Normand. (1869) p. 35; Hook. Stud. fl. Brit. Isl. (1870) p. 37; Durand Prodr. Fl. Belg. fasc. X. (1899) p. 331; Benth. & Hook. Handb. Brit. fl. ed. 7. (1900) p. 46; L. campestre ssp. Smithii Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p. 126; Thlaspi hirtum Huds. Fl. Angl. ed. 2.1. (1778) p. 281; Smith Fl. Brit. II. (1800) p. 684 et Engl. bot. V. 26. n. 1808 — non L.; Lep. hirtum Sm. Comp. fl. Brit. ed. 3. (1818) p. 98; Lej. & Court. Comp. fl. !) Die Abbildung ist dadurch ungenau, dass alle Stengelblätter mit verschmälertem Grunde dar- gestellt sind, während in Wirklichkeit ein Teil der Blätter des Hauptstengels pfeilfórmig geóhrten Grund besitzt. Diese Variabilität lässt in der Pflanze eine Monstrosität erblicken, Es scheint mir daher zweck- mässig, selbst für den Fall, dass der Boissiersche Name sich je als älter nachweisen liesse als L. pra- tense Serres (1840), diese letztere Bezeichnung für die Gesamtart beizubehalten. ?) Im Herb. DC. Prodr. existiert die Pflanze nicht; A. Pyr. de Candolle hatte sie seinerzeit im Herb. Clarion gesehen, über dessen Verbleib De Candolles Phytographie keine Auskunft gibt. A. Thellung, Lepidium. 13 98 [1, 98 Belg. II. (1831) p. 313; Th. Kirk. Stud. fl. N. Zeal. (1899) p. 36 — non DC.; Thlaspi campestre ß Gouan Ill. et obs. bot. (1773) p. 40 ex p. (quoad loc. vallis Eynes); Th. cam- pestre Brot. Fl. Lusit. I. (1804) p. 568 ex loc. — non L.; L. campestre f. prostratum Voll- mann!!) in Mitteil. Bayer. Bot. Ges. XIX. (1901) p. 195; L. occidentale Gay! ined. (et ex Gren. & Godr. 1. e); L. arvasense Gandoger! in Bull. Soc. Bot. Franc. XLV. (1898) p. 593; L. Benthami Jord.!?) ined. in Herb. Boiss., Reut. & Barb. Icones: Engl. Bot. V. 26 n. 1803; Coste Fl. descr. ill. Frane. I. (1901) p. 138! Perenne. Radix crassa, multiceps, collo rudimentis foliorum veterum vestita. Caules complures ex axillis foliorum basilarium vel eorum rudimentorum enati, e basi arcuata ascendentes, subeylindriei (leviter anguloso-striati) plerumque pilis graeillimis densissimis patentibus + molliter pubescentes vel canescentes, foliosi, simplices vel parce ramosi vel rarius (in plantis elatioribus) superne corymboso-ramosi, ut rami in racemos abeuntes. Folia basilaria saepe glabra, longe petiolata, lyrato-pinnatifida lobo terminali subrotundo, lateralibus multo minoribus; caulina saepissime pilis eis caulis similibus pubes- centia vel canescentia, rarius fere glabra, inferiora oblonga, basi attenuata, reliqua ovato- lanceolata usque lanceolata, basi profunde sagittata amplexicaulia auriculis acutis vel obtusiuseulis, marginis dimidio inferiore dentata vel subineisa dentibus triangularibus patentibus, apicem versus plerumque integra, obtusiuseula. Flores satis conspicui; sepala ovato-lanceolata obtusa, anguste albo-marginata, dorso pubescentia; petala alba, calyce 1!/»-plo longiora, distinete unguieulata, lamina orbiculato-obovata in unguem ei subaequi- longum contracta; stamina 2 +4, calyce sublongiora, antheris ante emissionem pollinis fulvo-rubris ovali-quadratis filamento triplo brevioribus, post anthesin plerumque violaceo- nigris recurvatis filamento 6-plo brevioribus; glandulae 6 inconspicuae (calycis ea. '/is longitudine aequantes). Ovarium anguste ellipticum, apice plerumque emarginatum, basi acutum. Racemi fructiferi densi, axi erasso subeylindrico (leviter anguloso-striato) ple- rumque pubescente, pedicellis satis crassis rectis, pilis gracilibus diametrum pedicelli longitudine subaequantibus dense (vel rarius tenuiter) pubescentibus vel villosulis, hori- zontaliter patentibus, silieula tota plerumque brevioribus (septo subaequilongis). Silicula leviter ascendens (cum pedicello angulum obtusum formans), basi leviter, apicem versus valde compressa, inferne valde convexa, superne propter margines sursum curvatos concava, elliptica vel late elliptica vel late ovato-elliptica, basi plerumque obtusa, apice circum- ferentia + rotundato-obtusa vel leviter truncata, emarginata vel (rarius) integra, inter- dum in stylum acuminato-producta, fere a basi, sed a parte tertia inferiore latius, alata lobis alaribus apice obtusis, convergentibus vel (rarius) porrectis, septi longitudinis '/s aequantibus; valvulae basi carinatae, inde alatae, laeves vel papillis squamiformibus minute asperulae; septum elliptico- vel lanceolato-rhombicum, valde semilunato- sursum curvatum, !) Die Vermittlung von Originalexemplaren der Vollmannschen Pflanze verdanke ich der Freund- lichkeit des Herrn Dr. G. Hegi in München. 2) „L. heterophyllum Benth., non Thlaspi het. DC. A LL. Smithii certissime distinctum!" De Pyren. orient. eult. Jordan. 1,39] 99 in stylum conspicuum (!/» ejus longitudinis aequantem) attenuatum; styli pars libera parte adnata longior, emarginaturam conspicue superans. Semina ovoidea vel ellipsoidea, vix compressa (sectione transversali rotundato-triangularia), fere laevia (leviter alveolata), immarginata, fusca; embryo notorrhizus. Meist + 10—20 cm hoch. Grundblätter mit Stiel bis 10 em lang, oft 1 em breit. Stengelblätter meist 2 cm lang, '/s em breit. Kelch 1!/»—2 mm lang. Frucht 4!/;—6 mm lang, 3!/—4 mm breit. Same 1°/« mm lang, 1—1'/4 mm breit. Area geogr.: Europa occid. ad Angl, Belg. et Rhodanum; praeterea advent. Ich sah Exemplare aus: Portugal (Oporto, Serra d'Ossa), Spanien (Neu-Kastilien [Sierra de Guadarrama, Sierra de Gredos|, Asturien [Pico d'Arvas], Katalonien [nach Willk. & Lge. l. c. auch Galizien und Aragonien")], Frankreich (z. B. Roussillon, Languedoc, Marche, Bour- gogne, Poitou, Anjou, Bretagne, Maine, Normandie, Isle de France; mithin im grössten Teil von Frankreich, ostwärts bis zur Saóne und Rhone) und Grossbritannien (England, Irland [und selten in Schottland nach Hooker]); ferner adventive Vorkommnisse aus Belgien, Deutschland (Bayerischer Wald: zwischen Eisenstein und Ludwigsthal, Voll- mann), Schweiz (früher um Genf verwildert); nach Literaturangaben auch in Nord- amerika und Neuseeland. Exsice.: A. Moller Fl. Lusit. exs. 1095; Bourgeau Astur. 2601; Soc. Dauph. 3196 (Finistere) et 3196 bis (Orne); Lenormand Fl. Gall. Germ. Cent. III. 49 (Calvados); F. Schultz Herb. norm. Cent. III. 220/1 (Vienne). Variat: a) quoad plantae indumentum: Var. «. alpestre F. Schultz Fl. Gall. Germ. Introd. (1840) p. 3, Arch. Fl. Fr. All. (1840) p. 122; Rouy & Fouc. Fl. Franc. II. (1895) p. 83; L. heterophyllum var. e pyre- naicum Gren. & Godr. Fl. Franc. I. (1848) p. 150; Willk. & Lge. Prodr. Fl. Hisp. III. (1880) p. 784; ? Thlaspi heterophyllum DC. l. c. sens strict. — Folia viridia, glabra vel minutissime pubescentia, pedicelli tenuiter pubescentes. — Besonders in den Pyrenäen. Var. B. campestre F. Schultz Fl Gall. et Germ. Introd. (1840) p. 3; £L. heterophyl- lum var. B canescens Gren. & Godr. Fl. Franc. I. (1848) p. 150; Willkomm & Lge. Prodr. Fl. Hisp. III. (1880) p. 784; L. heterophyllum var. B. medium & y. canescens Rouy & Fouc. Fl. Franc. 11. (1895) p. 883; L. Smithii Hook. l. c. sens. striet.; L. heterophyllum var. Smithii Thell. in sched. determ. — Folia pubescentia usque canescentia, pedicelli canescenti-villosuli. — Die häufigere Form. b) quoad siliculae superficiem: Var. a) leiocarpum Thell., silicula laevis vel minutissime papillosa. — Die häufigere Form. !) Die Angabe dieser Art aus Andalusien (leg. Reverchon) durch Willkomm scheint mir fraglich, da alle von den Autoren (auch Willkomm) als ,Z. heterophyllum“ bestimmten südspanischen Exem- plare, die ich sah, zu L. hirtum ssp. calycotrichum gehören. 100 [I, 100 Var. b) papillosum (Dunn) Thell.; L. Smithü var. papillosum Dunn in Journ. of Bot. XXXIV. (1896) p. 477. — Silieula papillis squamiformibus concavis distinctius asperulae. — Z. B. England, Spanien. c) quoad siliculae emarginaturam: Var. 1. emarginatum Thell., silicula emarginata, dehiscens. — Häufigste Form. Var. 2. integrum Thell., silicula non emarginata sed apice rotundato-obtusa, dehiscens. — Seltener. Var. 3. alatostylum (Townsend) Thell.; L. Smithii var. alatostylum "Townsend in the Hands Flora (1883), Journ. of Bot. XXXVIII. (1900) p. 420, XLI. (1903) p. 97; J. T. Boswell in Journ. of Bot. XXI. (1884) p. 215. — Silicula non emarginata, sed lobi alares in stylum producti et cum eo angulum obtusum formantes, inde silicula indehiscens. — Rebridge near Southampton (Angl. austr.). [Non vidi.] Diese Form — der einzige Fall von Indehiscenz nicht nur in der Sektion Zepia, sondern in der ganzen Gattung Lepidium (excl. S Cardaria) — bietet ein theoretisches Interesse insofern, als sie den phylogenetischen Übergang von der Springfrucht zur Schliessfrucht demonstriert. — Vergl. auch S. 49. 5. L. atlanticum (Ball) Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturforsch. Gesellsch. LI. (1906) p. 151—52; L. nebro- dense var. atlanticum J. Ball!') Spicileg. Fl. Marocc. in Journ. Linn. Soc. XVI. (1878) p. 331 ex p. (cum L. hirto ssp. dhayensi); L. humifusum Coss. Comp. fl. Atlant. II. (1883-7) p.267 & Ill. fl. Atl. II. (1884) p. 66 ex minore p.!) (excl. t. 45!) — non Req.! Perenne. Caules complures, pumili, e basi decumbente ascendentes, fere cylindriei (leviter anguloso-striati), pilis gracillimis satis longis patentibus dense villoso-pubescentes, simplieissimi, in racemum unicum abeuntes. Folia basiaria satis glabra, repando-sinuata ; caulina media et superiore parva, oblongo-elliptica, obtusiuscula, margine denticulata vel subintegerrima, basi truncata vel rotundata subexauriculata, pilis eis caulis similibus canescenti-villosula. Flores satis conspicui; sepala anguste elliptica, albo- vel rubello- marginata; petala calyce 1'/s-plo longiora, distincte unguiculata, lamina late obovata in unguem ea sublongiorem contracta; stamina 2 —+-4, antheris oblongis defloratis recurvatis flavis; glandulae 6 brevissimae inconspicuae (calycis ca. '/ıs longitudine aequantes); ovarium anguste ellipticum, vix emarginatum, stylo eo duplo breviore terminatum. Racemz? fructi- feri breves, satis densi, axi leviter anguloso villoso-pubescente, pedicellis satis gracilibus cylindricis pilis diametrum eorum longitudine aequantibus vel superantibus pubescenti- villosulis, patentibus, silieulae subaequilongis. Silicula anguste elliptica, compressa, basi acuto-attenuata, apice circumferentia obtusiuscula, leviter emarginata, a parte tertia in- feriore anguste (apice ad !/s—!/s longitudinis septi) alata; valvulae ab initio glaberrimae !) Wird von Cosson Comp. fl. Atlant. und Ill. fl. Atl. l. e. zu seiner Sammelart £L. hwmifusum „Reg.“ gezogen, die von afrikanischen Formen auch Z. calycotrichum Kunze und Z. dhayense Munby (beides Ssp. von £L. hirtum |L.] DC.) umfasst. 1, 101] 101 et laeves; stylus septi longitudinis ca. '/s adaequans, pars ejus libera parte adnata longior, distincte exserta. Semina ignota. Stengel 6-9 cm lang. Stengelblätter + 7 mm lang, 2-3 mm breit. Kelch 1?/,-2 mm lang. Frucht 5'/»—6 mm lang, + 3 mm breit. Freier Teil des Griffels + 1 mm lang. Area geogr.: Atlas Maroccanus. Standorte: Atlas major: reg. sup., in jugo Tagherot, 2530 ad 3630 m, 1871, J. Ball ex p. (cum L. dhayensi) — Herb. Berlin, Petersbg.; Atlas above Arround, 1871, Naw — Herb. Berlin. A L. heterophyllo (DO.) Benth. et £L. pratensi Serres, quibus silicula ab initio glaberrima accedit, differt siliculae alis multo angustioribus (apice '/s—'/s longitudinis septi aequantibus) et foliis basi non sagittatis, a L. pratensi insuper pedicellis villosis. Propius affine L. hirío (L.) DC., sed a formis plerisque hujus speciei facile distinguendum silicula ab initio glaberrima!); praeterea a ssp. eu-hirto, nebrodensi, dhayensi et petrophilo differt siliculae alis multo angustioribus, a ssp. stylato silicula majore apice distincte emar- ginata et paulo latius alata, a ssp. oxyoto silicula majore sed (relative) angustiore, distincte emarginata, basi attenuato-acuta et folus non sagittatis; a ssp. calycotricho distinguitur silicula angustius alata et pilis pedicellorum diametrum horum longitudine aequantibus. 6. L. hirtum (L.) DC.! Syst. II. (1821) p. 536, Prodr. I. (1824) p. 205 — excl. syn. Smithii; Thlaspi hirtum L. Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 646 — non auct. Angl. Perenne. Radix saepe valida, apice divisa, pluriceps, collo rudimentis fibrosis foliorum delapsorum vestita. Caules complures ex axillis foliorum basilarium et eorum rudimentorem enati, e basi decumbente ascendentes usque suberecti, plerumque satis crassi, anguloso-striati, pilis albidis gracillimis satis longis + patentibus hirsutuli usque pubescentes, rarius glabrescentes vel (rarissime) glaberrimi (ssp. calycotrichum var. glabrum), foliosi, simplices et in racemum unicum abeuntes, rarius (in speciminibus luxuriantibus) superne ramosi. Folia basilaria longe petiolata petiolo basi membranaceo, elliptica vel oblongo-lanceolata, integerrima vel sinuato-repanda usque lyrato-pinnatipartita, exteriora plerumque subglabra, interiora saepius canescenti-pubescentia; caulina media et superiora ovata usque lanceolata, acuta vel obtusiuscula, margine, saltem basin versus, plerumque + dentata dentibus triangularibus acutis saepissime patentibus, rarius integerrima, basi sessili plerumque sagittato-auriculata amplexicaulia, rarius (ssp. stylatum) basi leviter cordata vel fere rotundata lata semiamplexicaulia, plerumque pilis eis caulis similibus hirsutula usque pubescentia, raro glabrescentia vel glaberrima (ssp. calyeotrichum var. glabrum). Flores satis cospicui; sepala elliptica, albo-marginata, dorso fere semper pilis 1) L. hirtum ssp. oxyotum (DC.) var. leiogynum Thell., eujus silieula ab initio glaberrima, differt silieula minore sed relative latiore, matura basi rotundato-obtusiuscula, foliis distinete sagillatis; ssp. caly- cotrichum (Kunze) var. glabrum Willk. distinguitur planta omnino glaberrima et silicula latius alata. 102 (I, 102 gracillimis satis longis saepe leviter flexuosis hispidula vel pubescentia; petala alba, calyce 127/,—2-plo longiora, distincte unguiculata, lamina obovata vel obovato-spathulata in unguem ea sublongiorem attenuata; stamina 2 -|-4, filamentis quam anthera saepe vio- lacea, oblonga vel ovata, deflorata extrorsum curvata, 4 —5-plo longioribus; glandulae brevissimae (calycis !/:— /is longitudine aequantes) inconspicuae, triangulari-ovatae; ovarium + anguste ellipticum, apicem versus alatum (in ssp. stylato angustissime tantum), integrum vel emarginatum, fere semper pilis longis + pubescens vel hirsutum, rarissime ab initio glaberrimum (ssp. oxyotum, ssp. calycotrichum). Racemi fructiferi modice elongati (interdum satis breves), + densi, axi anguloso-striato pilis satis longis patentibus ple- rumque dense hirsutulo vel pubescente, raro glabrescente vel glaberrimo, pedicellis plerumque satis crassis (gracilioribus in ssp. stylato et petrophilo), anguloso-striatis, pilis diametrum eorum longitudine saepissime aequantibus vel superantibus plerumque pube- scentibus vel hirsutulis, raro glabris. Silicula forma varia, anguste ovata, ovata, elliptica, rhombico-elliptica vel obovata, apice emarginata vel integra, saltem apicem versus (saepe a basi) alata, alarum latitudine valde variabili, apice !/:0—?/:e longitudinis septi adae- quante, stylo longitudine valde variabili, sed fere semper exserto terminata; valvulae etiam maturae fere semper pilis satis longis + pubescentes vel hirsutulae, interdum leviter papillosae ; septum ovato- vel elliptico- vel obovato-lanceolatum, saepe semilunato- sursum curvatum, in stylum + eonspicuum acuminatum. Semina ovoidea vel anguste ovoidea, vix compressa, leviter papilloso-alveolata, immarginata; embryo notorrhizus. Meist 10—20 em hoch. Grundblätter mit Stiel meist 5 em lang, 1.cm breit; Stengelblätter meist 1—1!/e cm lang, 3—5 mm breit. Kelch 1!/;—2'/» mm lang. Frucht (4—) 4!/2—7 mm lang, 2!/;—4'/; mm breit. Same 1?/41—2'/4 mm lang, 1—1'/s mm breit, Area geogr.: Reg. mediterranea (excl. Afr. bor. or.), praesertim in reg. mont. et alp. Ich habe mich genötigt gesehen, unter dem gemeinsamen Namen L. hirtum (L.) DC. mit dem Range von Ssp. eine Anzahl (7) von Arten zu vereinigen, die sich beim Studium eines reichen Herbar- materials als fast lückenlos durch Übergänge verbunden erweisen, so charakteristisch sie auch vielfach in ihrer extremen Ausbildung sind; so dürfte es befremdend erscheinen, dass ich L. sfylatum Lag. & Rodr., dessen schmal eiförmige Frucht nur sehr schmal (oft nur zu !/io der Scheidewandlänge) geflügelt ist und daher von den Autoren — irrig — meist als flügellos beschrieben wird, mit L. hirtum (L.) DC. sens strict., dessen Flügelbreite der Scheidewandlänge fast gleich kommt, zu einer Spezies zusammengezogen habe, und doch bilden die verschiedenen Formen des L. calyceotrichum Kunze fast eine gleitende Reihe von einem Extrem zum andern! Alle diejenigen Autoren, die sich etwas eingehender mit dieser Gruppe von Lepidium-Arten befasst haben, sprechen sich übereinstimmend über die Schwierigkeit oder selbst Unmöglichkeit einer spezifischen Abgrenzung der dem L. Airtum nächstverwandten Arten aus und betonen einmütig die Notwendigkeit einer Reduktion der Artenzahl. Über einige vor mir gemachte Versuche einer naturgemässen Zusammenziehung oder Subsumierung der Formen dieses Verwandtschaftskreises habe ich bereits berichtet (S. 91). Clavis subspecierum: 1. Silieula junior distincte emarginata. 2. Silicula obovata, latissime alata (alarum latitudo apice '/a—*/; longitudinis septi), apice vix angustata, circumferentia truncata propter lobos alares latos porrectos 1, 103] 103 obtusiusculos. Silieula et pedicelli pilis longis (diametrum pedicellorum fructi- ferorum longitudine plerumque superantibus) + dense hirsuta. Folia caulina ple- rumque lanceolata, distincte sagittata. — Eur. austr., ins. Aegae., Syr. Bsp. I. eu-hirtum Thell. 2* (confer etiam 2**). Silicula + elliptiea (raro leviter rhombica et tune stylus bre- viter exsertus), apice obtusiuseula propter lobos alares subconvergentes obtusos, septi longitudinis !/»—'/5 aequantes. 3. Pili siliculae et pedicellorum fructiferorum diametrum horum longitudine aequan- tes vel superantes!). 4. Folia caulina ovata, basi fere rotundata, subexauriculata. Styli pars libera ] mm longa. — Sicil, Ital. merid., Graec., Creta. Ssp. II. nebrodense (Raf.) Thell. 4.* Folia caulina lanceolata vel triangulari-lanceolata, basi manifeste sagittata. Silicula distincte emarginata. Styli pars libera 1'/» —2 mm longa. — Atlas. Ssp. III. dhayense (Munby) Thell. 3.* Pili siliculae et pedicellorum fructiferorum diametro horum conspicue breviores. Folia caulina distincte sagittata. Silieula anguste elliptica (fere 1:2), leviter tantum emarginata. Styli pars libera 1'/»—2 mm. — Confer ssp. VII. calyco- trichum var. emarginatum. 2.** Silicula rhombico-elliptica, basi breviter, apice longe attenuata marginibus rectis vel leviter eoncavis, apice ipso circumferentia truncatula propter lobulos alares angustos porrectos; styli pars exserta 2 mm longa. Pili siliculae et pedicellorum subtilissimi, diametrum horum longitudine superantes. — Hisp. austr. Ssp. IV. petrophilum (Coss.) Thell. 1.* Silicula junior apice subintegerrima. 5. Silicula relative parva (plerumque 4 mm longa), anguste ovata, acuta, angustissime (ad '/o—'/s longitudinis septi) alata, stylo longo (silieulae longitudinis ?/i,— */5 aequante) terminata. Folia caulina + elliptica, basi rotundata semiamplexicaulia. Planta tenera, caulibus saepe fere filiformibus. — Hisp. austr., Atlas Maroce. Ssp. V. stylatum (Lag. & Rodr.) Thell. 5* (confer etiam 5**). Silicula parva (+ 4 mm longa), late elliptica vel late ovata, matura basi + rotundato-obtusa, apice plerumque truncata et anguste (ad !/,— '/s longitudinis septi) alata, raro acutiuscula propter alas angustissimas ("/s longitu- dinis septi) Folia caulina basi manifeste sagittata. Planta plerumque pumila. — Corsica, Creta. Ssp. Vl. ooyotum (DC.) Thell. 1) Auf diese Differenz in der relativen Länge der Haare der Fruchtstiele hat zuerst R. Huter in Osterr. Bot. Zeitschr. XLIV. (1904) p. 264 seq. aufmerksam gemacht. 104 LI, 104 5.** Sılieula major, plerumque + anguste elliptica, basi + attenuato-acuta, apice obtusi- uscula vel truncata, ad '/s—'/» longitudinis septi alata. 6. Pih siliculae et pedicellorum fructiferorum diametro horum conspicue breviores, raro nulli. Folia caulina lanceolata vel triangulari-lanceolata, manifeste sagittata. Silicula ad !/s--'/s longitudinis septi alata. — Hispan.; Atlas. Ssp. VIL. ealycotrichum (Kunze) Thell. 6.* Pili silieulae et pedicellorum diametrum horum longitudine aequantes vel superantes. m 7. Silicula apice truncata. Alarum latitudo apice !/» longitudinis septi. Folia caulina sagittata. — Confer ssp. I. eu-hirtum var. Willkomanii. 7.* Silicula apice obtusa. Alarum latitudo !/s longitudinis septi. Folia caulina ovata, basi subexauriculata. — Confer ssp. II. nebrodense var. integrum. L. hirtum (L.) DC. ssp. I. eu-hirtum Thell. in Vierteljahrsschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 154; L. hörtum DC. Syst. II. (1821) p. 536, Prodr. I. (1824) p. 205 (excl. syn. Smithii) — sens. strict.; Gren. & Godr. Fl. Franc. I. (1848) p. 150; Nyman Consp. Fl. Eur. I. (1878) p. 65, Suppl. II. 1. (1889) p. 39; Willk. & Lge. Prodr. Fl. Hisp. III. (1880) p. 783; Caruel in Parlat. El. Ttal. IX. (ca. 1893) p. 668; Rouy & Fouc. Fl. Franc. II. (1895) p. 84; Coste Fl. descr. ill. Franc. I. (1901) p. 138 — (non Sm. Comp. Fl. Brit. ed. 3. (1818) p. 98, quod = L. heterophyllum (DC.) Benth.); Thlaspi hirtum L. Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 646 sens. striet.; Crantz Stirp. Austr. I. (1762) p. 22; Gouan Ill. et obs. bot. (1773) p. 40; All. Fl. Pedem. I. (1785) p. 248; Mönch Meth. (1794) p. 268; Willd. Spec. pl. III. (1800) p. 444; DC. Fl. franc. ed. 3. IV. (1805) p. 713; DC. & Lam. Syn. FI. Gall. (1806) p. 381; Poir. Diet. encycl. VII. (1806) p. 539 n. 9; ? Baumg. Fl. Transsilv. II. (1816) p. 243 et auct. veter. nonnull. — non Huds. Fl. Angl. ed. 2. 1. (1778) p. 281, »ec Sm. Fl. Brit. II. (1800) p. 684, nec Engl. Bot. V. 26. n. 1803 (quod — L. heterophyllum [DC.| Benth.); neenon Chaix in Vill. Hist. pl. Dauph. III. (1789) p. 299 (quod, saltem ex p., — L. pratense Serres ex loc.); Lepia hirta Desv. in Journ. Bot. III. (1814) p. 166; Fourr. Cat. pl. spont. Rhóne in Ann. Soc. Linn. Lyon N. S. XVI. (1868) p. 338; Lasio- ptera hirta Andrz. ex DC. Syst. II. (1821) p. 536; Nasturtium hirtum O. Kuntze Revis. I (1891) p. 937; L. hirtum & typicum Fiori & Paoletti Fl. anal. d'Ital. I. 2. (1898) p. 466; L. microstylum Boiss. & Heldr.!') Diagn. Ser. 2. VI. (1859) p. 21; Boiss. Fl. Orient. I. (1867) p. 355; Nasturtium microstylum ©. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. Nebrodense B microstylum Boiss. Fl. Or. Suppl. (1888) p. 62; L. Maguolià;; Bubani Fl. Pyren. III. (ed. Penzig 1901) p. 240; T'hlaspi hirsutum B Lam. Fl. franc. II. (1778) !) Die Identifikation von Z. mierostylum mit L. hirtum wurde bereits richtig von Cosson in Ill. Fl. Atlant. II. (1884) p. 66 & Comp. Fl. Atl. (1883 —7) p. 269 vorgenommen, während Nyman Consp. l. e. die Pflanze zu L. nebrodense (Raf) Guss zieht; tatsächlich stellt L. mierostylum bis zu einem gewissen Grade eine Übergangsform dar, die aber der ssp. eu-hirtum näher steht. I, 105] 105 p. 465; Thl. secundum Medik.') Pfl. gatt. (1792) p. 77 et t. 2. f. 18 sec. Usteri Neue Annalen II. (1794) p. 34; Thl. nemorosum Adami Hoffm. ex Steud. Nom. ed. 2. IL. (1841) p. 27; Thl. campestre B. Vill. Histor. pl. Dauph. III. (1789) p. 300; (2) Lepidium campestre b. cinereum. Mutel Fl. franc. I. (1834) p. 96?). Icones: Medik. Pfl. gatt. (1792) t. 2. £. 18; Reichenb. Icon. Fl. Germ. Helv. II. (1837—8) t. IX. f. 4213!; Fiori & Paoletti Icon. fl. Ital. I. (1895—9) p. 170 t. 1481!; Coste Fl. deser. ill. Franc. I. (1901) p. 138! Caulis modice elatus, plerumque dense hirsutulus vel villosus, saepissime simplex. Folia caulina lanceolata, rarius ovato-lanceolata, obtusiuscula, margine repando-dentata dentibus triangularibus patentibus acutis, vel subintegerrima, plerumque canescenti-villosa. Racemi fructiferi densi; pili pedicellorum diametrum eorum longitudine plerumque su- perantes. Silicula plerumque obovata, basi attenuato-acuta vel obtusiuscula, apice cireum- ferentia -- truncata, parte tertia inferiore angustissime, inde sensim latius, apice ad !/; — */5 longitudinis septi alata, inferne convexa, superne propter margines alares leviter incurvatos subconeava, + emarginata, lobis alaribus in utroque latere emarginaturae plerumque porrectis et obtusiusculis; stylus ad vel ultra medium ad alas adnatus, pars ejus libera brevissime tantum exserta; valvulae pilis satis longis plerumque rectis hir- sutae vel villosulae; septum lanceolatum, semilunato-curvatum. Meist 10—20 em hoch. Frucht meist 5—7 mm lang, 3—4 mm breit. Freier Teil des Griffels + 1 mm lang. Area geogr.: Eur. austr. (ab Lusit. ad Graec.) ins. Aegae., Syr. Ich sah Exemplare aus: Spanien?): Murcia, Valencia, Süd-Aragonien (Prov. Teruel) [auch Galizien naeh Will- komm |; Süd-Frankreich: Béarne (Basses-Pyrénées), Roussillon (Pyrenäen), Languedoc ( Vorberge der Cevennen), Provence (Aix, Toulon, Basses-Alpes ete.); Italien: Nizzardo, Ligur. occ., Imolese e Calabr. alla Sila (nach Fiori & Paoletti). Griechenland‘): Aetolien: in reg. super. Sympetherico montis Veluchi, 1857, Samaritani & Guieciardi n. 3352 — Herb. Berl., Boiss. — Attika: Reg. super. m. Parnethis, 1859, Heldreich n. 1211 & 3487" — Herb. Berl, Boiss.; leg. W. Spruner — Herb. Doll; — Morea: Achaia: in m. Kyllenes (Ziria hod.) reg. sup., 5000—7122', 1848, 1887, Heldreich — Herb. Berl.; Laconia, Heldreich — Herb. Boiss. (L. mierostylum) ; Laconia, Mt. Malevo pr. Hajos Petros, 3000', 1857, Orphanides n. 636 (forma !) Dieser Name fehlt im Index Kewensis. 2) Plante de 4—6 po., à tiges simples, hérissées de petits poils cendrés; silieule plus alongée (St. Eynard pres Grenoble, Mutel*. — Vom gleichen Ort gibt Villars l.c. sein Z"Alasp? campestre B. (= Lep. hirtum) an. 3) Nach Willk. & Lge. auch in Portugal. *) In Griechenland sind die Ssp. eu-hirtum und nebrodense kaum von einander zu unterscheiden. A, Thellung, Lepidium. 14 106 [I, 106 ad ssp. II. nebrodense vergens) — Herb. Berl., Boiss., Petersbg.; Arcadia centr., ad radices m. Maenali, 2700—5500', 1861, Heldreich — Herb. Berl, Boiss.; Phy- galia(?), Chaubard — Herb. Paris; ohne Standort, 1833, Montbret — Herb. Hofm. Wien. — Euboea: M. Dirphye (Delphi), 1858 n. 776, 1876, Heldreich — Herb. Berl., Boiss. Haussknecht, Paris; in m. Xerobuno et Delphus, 1876, Th. Pichler — Herb. Boiss., Petersbg. — Awischen Mirtoa und Cartania, Sartori in Herb. Heldr. (Berlin). Ägäische Inseln: Chios, 1836/7, Aucher-Eloy n. 317 — Herb. Boiss, DC., Paris. Syrien: Libanon: Tom Niha, 1877, J. Ball — Herb. Boiss.; Tripoli, Mt. Akkar, 1879, Brzozowsky — Herb. Boiss.; Liban, 1880, Blanche — Herb. Barb.-Boiss. Variat: Var. «. typicum Thell.: Silicula distincte emarginata, pilis longis satis rigidis dense hirsuta. — Die gewöhnlichste Form. Exsiec.: Porta & Rigo 1891 n. 323 ex p. (Valene., Murc.); Reverchon & Derbez 1886 n. 196 (Basses-Alpes); Billot Fl. Gall. Germ. 2623 (Var); Soc. Dauph. sér. II. 1890 n. 27 (Aix-en-Provence); Aucher-Eloy n. 317 (Chios). Var. f. psilopterwm Willkomm! ap. J. Hervier pl. Esp. in Rev. gen. de Bot. IV. (1892) p. 152 et in Suppl. Prodr. Fl. Hisp. (1893) p. 297. — Silieula distincte emarginata, pilis brevioribus laxioribus et mollioribus quam in var. «. potius pubescens quam hirsuta, alis subglabris; folia saepe latiora et profundius dentata. — Besonders in Spanien, Prov. Teruel (Valacloche, Royuela etc.); ganz ähnlich auch im Libanon. Exsicc.: E. Reverchon Teruel n. 815 ex. p., 3011. Var. y. Willkommii Thell.: Silieula non vel vix emarginata, ceterum ut in var. B. — Spanien, Prov. Teruel: Valacloche, 800 m., 1895, E. Reverchon n. 815 ex p. (cum var. ß.). Die Var. ß. und y. stellen Übergangsformen zur Ssp. calycotrichum dar. Varietas mihi 1gnota: var. psilocarpum Willkomm, nomen nudum in: Engler & Drude Veg. d. Erde I. (1896) p. 207 (Valenc.-Aragon.). L. hirtum (L.) DC. ssp. II. nebrodense ( Raf.) Thell. in Vierteljahresschrift d. zürcher. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 154; Nasturtium nebrodense Rafin.!) in Desv. Journ. bot. appl. IV. (1814) p. 270!; DC. Syst. Il. (1821) p. 250, Prodr. I. ! teste Gussone (Fl. Sie. Syn. II. 1. (1843) p. 154) sec. specim. ipsius auctoris in herb. Ten. — Indessen scheint die Bedeutung des Rafinesque'schen Namens doch nicht so ganz sicher festzustehen; z. B. verneinen Rouy & Foucaud Fl. Franc. l. c. (1895) direkt die Identität von Nasturtium nebrodense Raf. mit unserer Ssp. — allerdings ohne positive Angabe von Gründen [eine diesbezügliche persónliche An- frage an Herrn Rouy blieb leider ohne Antwort| —, während die neuesten italienischen Floristen, Fiori & Paoletti l. c. (1895), an der früheren Gussone'schen Auffassung der Identität festhalten. Sollte sich diese letztere Annahme je mit Sicherheit als irrig nachweisen lassen, so wäre unsere Sippe als Ssp. Sieberi (W. Mann) zu bezeichnen, I, 107] 107 (1824) p. 139; O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; Sisymbrium nebrodense Poir.Diet. encycl. Suppl. V.(1817) p. 161; Lepidium nebrodense Guss. Fl. Sic. Syn. IH. 1. (1843) p. 154, 846 (excl. syn. L. heterophyllum Benth. et L. stylatum Lag.); Bertol. Fl. Ital. VI. (1844) p. 587 ; Nyman Consp. fl. Eur. I. (1878) p. 65; L. hirtum 8 nebrodense Fiori & Paoletti Fl. anal. d'Ital. I. 2.(1898) p. 466; L. Sieberi W. Mann in Syllog. pl. nov. ideoque minus cognit. a soc. Ratisbon. edita I. (1824) p. 171! (Creta); T'hlaspi pubescens Guss.! Ind. sem. h. Boccad. (1825) ex ejus Fl. Sic. syn. Il. 1. (1843) p. 154; Lep. pubescens Tineo Cat. pl. h. Panorm. (1827) p. 150 — non Desv.! (1814); Lepia Bonanniana Presl!) Fl. Sie. (1826) p. 84; Walp. Rep. I. (1842) p. 177; Lepid. Bonannianum Guss.! Fl. Sie. prodr. II. (1828) p. 211; Tenore Syll. fl. Neap. (1831) p. 312, Fl. Nap. V. (1835/6) p. 53 (excl. syn. Lag.), ad fl. Neap. syll. app. V. (1842) p. 18 (excl. syn. Lag.); Caruel in Parlat. Fl. Ital. IX. (ca. 1890) p. 669; Rouy & Fouc. Fl. Franc. II. (1895) p. 84 (pro L. hirti forma); L. Gussoni Schrad.!?) ex Steud. Nom. ed. 2. Il. (1841) p. 27; L. rosulatum Tornab. Fl. Sie. (1887) p. 122 fide Caruel in Parlat. Fl. Ital. IX. (ca. 1890) p. 669; L. caly- cotrichum Ces. Pass. Gib. Comp. fl. Ital. (1869/70) p. 826 — non Kunze!; Thlaspi recur- vatum Sieber! ined. in Herb. Berol. Caulis plerumque pumilus, saepe flexuosus, saepissime patenter hirsutulus vel villosulus, rarius tantum pubescens vel glabrescens, simplicissimus. Racemi fructiferi satis breves. Silicula elliptica, basi acutiuscula, apice circumferentia obtusiuscula, a tertia parte inferiore late (apice ad '/a — '/: longitudinis septi) alata, fere semper emarginata, lobis alaribus in utroque latere emarginaturae + convergentibus obtusiusculis; styli pars libera parte adnata plerumque aequilonga vel longior, distincte exserta, rarius brevior et vix exserta; valvulae pubescentes vel hirsutulae; septum elliptico-lanceolatum, leviter sursum curvatum. Meist + 10cm hoch. Frucht 5—7 (—8) mm lang, 4—5 mm breit. Freier Teil des Griffels ?/,—1 mm lang. Area geogr.: Sicil?) Ital. merid., Graec., Creta. Ich sah Exemplare aus: Sizilien: Nebroden: (M. Madonie, Soro, del Ferro, Culma grande ete.): zahlreiche Exem- plare in allen Herbarien, leg. Gussone, Heldreich, Todaro in F. Schultz herb. norm. nov. ser. cent. V. n. 434, Huet de Pavillon, Citarda, H. Ross n. 311 etc. Süditalien: in montib. Calabriae, 1832, Tenore — Herb. Paris; ausserdem nach Fiori & Paoletti: Nap. al Maltese. Griechenland‘): in m. Panachaico supra Patras, 1878, Heldreich — Herb. Berl.; Agrapha (Dolopia veterum), 1885, M. Ghavella — Herb. Hausskn. ! Wird von Sprengel Syst. Cur. post. (1827) p. 240 = L. hirtum gesetzt. ?) Originalexemplare (cult. in h. Gotting.) im Herb. Petersburg, ferner kultivierte Exemplare (z. B. in h. Friburg., leg. A. Braun) im Herb. Berlin, Doll. ?) Wird von französischen Autoren (z. B. Le Grand in Bull. Assoc. franc. Bot. 2° année (1899) p.63; Rouy & Foucaud l.c.) auch aus Korsika erwähnt, doch sah ich von dort nur die Ssp. oxotwm. *) Vergl. S. 105, Anm. 4. 108 [I, 108 Griechenland: Euboea: m. Dirphye (Delphi): Elatukia, 1858, Heldreich — Herb. Berl. Kreta: in mont. Sphacioticis supra Askyphoras (?), 1846, Heldreich — Herb. Boiss., DC.; Distr. Mylopotamos in saxosis m. Briloriti (?), 1899, A. Baldacci n. 287. Variat: Var. B. pubescens (Guss.) Thell.; Thlaspi pubescens Guss.! l. c. sens. strict. — Caules et folia leviter tantum pubescentia. — Sicil. Var. y. integrum Thell.: Silicula apice non vel vix emarginata. — Sicil.: Mte. del Ferro (Nebrodium), 12—1300 m, 1855, Huet de Pavillon ex p. (cum typo). Varietas mihi ignota: Var. Gussonei Terracciano, Intorno ad alcune piante della fl. di Terra di Lavoro (R. A. Napoli IV. ser. 2*. [1890] 10 p.) L. hirtum (L.) DC. ssp. III. dhayense (Munby) Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 155; L. dhayense Munby !!) in Bull Soc. bot. Franc. IL (1855) p. 882; L. humifusum Coss.! Ill. Fl. Atlant. II. (1884) p. 66 et t. 45!, Comp. Fl. Atl. II. (1883—7) p. 269, saltem ex p. — non Regq.!; item et Battand. & Trabut Fl. Algér. (1888 — 90) p. 44 et Durand & Schinz Consp. Fl. Afr. I. 2. (1898) p. 136; L. calycotrichum Debeaux Fl. Kabyl. Djurdjura (1894) p. 79 (ex loc.) — non Kunze!; L. nebrodense var. atlanticum. J. Ball! Spicileg. Fl. Maroce. in Journ. Linn. Soc. XVI. (1878) p. 331 ex minore p. — non Z4. atlanticum Thell. Icones: Cosson Ill. Fl. Atl. II. t. 45! (1884). Planta saepe satis robusta. Caules plerumque satis crassi, anguloso-sulcati, pilis satis longis patentibus pubescentes vel canescentes, simplicissimi. Folia pubescentia vel canescentia, caulina media et superiora ovato- vel oblongo-lanceolata obtusiuscula, margine plerumque manifeste denticulata, basi sagittata. Pedicelli floriferi pilis eorum diametrum longitudine manifeste superantibus pubescentes vel villosuli. Racemi fructiferi satis densi, modice elongati, axi satis crasso anguloso-striato, pedicellis satis robustis pilis diametrum eorum longitudine plerumque superantibus patulis pubescentibus, ple- rumque fere horizontaliter patentibus, quam silicula plerumque subbrevioribus. Silicula matura elliptica, modice compressa, plerumque utrinque obtusiuscula, apice distincte et satis anguste emarginata, a tertia parte inferiore ad apicem sensim latius (apice ad !/s — !/s longitudinis septi) alata; stylus ex emarginatura distincte exsertus; valvulae pilis subtilibus diametrum pedicellorum longitudine aequantibus pubescentes, praeterea saepe leviter papilloso-tuberculatae; septum elliptico - lanceolatum, semilunato- sursum curvatum, in stylum conspicuum (septo ca. duplo breviorem) acuminatum. Meist 10—20 em. Frucht 5!/»—7 mm lang, 4— 5 mm breit (bei kleinen Exem- plaren zuweilen schmäler). Griffel meist um 1'/—2 mm vorragend. Area geogr.: Atlas (Alger., Marocc.)- !) Wird von Gosson in Bull. Soc. Bot. Frane. II. (1855) p. 287 irrig mit Z. granatense Coss. (= L. calycotrichum Kunze) identifiziert. 1, 109] 109 Standorte: Algerien: Prov. Oran: Dhaya, 1853 & 1856, Munby (Orig.); 1873 & 1875, A. Warion Pl. Atl. sel. 1876 n. 17. — Gharrouban, 1855/6, Bourgeau. — Herb. Boissier. — Sommet du Djébel Dréat, 1888, Battandier & Trabut n. 404. — Versant septentr. des m. du Djurdjura (Prov. d'Alger) 1853, E. Cosson. — Sommet du Djurdjura au pied du pie de Tiz Tsennent, territ. des Beni-Bou Adou (Prov. d'Alger), 1854, Perreaudiere (E. Bourgeau 1856). — Ain Ghoralea, au sud de Tlemcen, 1856, Kralik (Bourgeau Pl. Algér. n. 236). — Partie supér. du Djébel Ksel, à la base du Kef el Mardjen, env. de Géryville (El Biod), sud de la Prov. d'Oran, 1856, Kralik (Bourgeau Pl. Algér. n. 236"i5). Marokko: Atlas major: reg. sup. in jugo Tagherot, 2550 — 5630 m, 1871, J. Ball (It. Maroce.) ex p.! (cum L. atlantico) — Herb. Berlin. L. hirtum (L.) DC. ssp. IV. petrophilum (Coss.) Thell. in Vierteljahresschrift der zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 155; LL. petrophilum Coss.! Not. pl. erit. (1849) p. 148; Nyman Consp. Fl. Eur. I. (1878) p. 65; Willk. & Lge. Prodr. Fl. Hisp. III. (1885) p. 785; Nasturlium petrophilum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 997; L. heterophyllum Boiss.! Voy. bot. Esp. II. (1839 — 45) p. 51 ex p. (cum ssp. calycotricho) — non (DC.) Benth. ! Planta plerumque gracilis et satis pumila. Caules saepe tenues et flexuosi, pilis patentibus pubescentes vel hirsutuli, simplieissimi — Folia caulina oblongo-lanceolata, obtusa, plerumque argute et interdum satis profunde dentata, basi sagittata auriculis saepe elongatis acutissimis. Racemi densi, modice elongati, pedicellis satis gracilibus, pilis eorum diametrum plerumque longe superantibus pubescentibus vel villosis, siliculae (excl. stylo) subaequilongis. Silicula rhombico-ovata, modice compressa, basi attenuato- acuta, apice longius attenuato-producta marginibus rectis vel leviter concavis, distincte et acute emarginata, a medio ad apicem sensim latius (apice ad !/» — '/s longitudinis septi) alata, lobis alaribus angustis porrectis saepe acutiuseulis; stylus longus gracilis, pars ejus libera parte adnata longior, ex emarginatura longissime exserta; valvulae pilis longis tenuissimis saepe flexuosis pubescentes; septum late rhombico-ellipticum, in stylum ei subaequilongum acuminatum. Meist + 10 em hoch. Frucht 5—7 mm lang, 3—3'/» mm breit. Freier Teil des Griffels 1!'/—2!/» mm lang. Area geogr.: Hisp. austr. (Regn. Granat.). Standorte: Sierra Nevada: 4000 — 6500‘, 1837, Boissier (pro £L. heterophyllo); Veleta, 1847, Schimper — Herb. Berl.; San Geronimo, P. del Campo pl. Hisp. (ed. Hohenacker n. 6); Benaleazar, 1857, P. del Campo — Herb. Deless.; Darranco del Ceresal, 1852, Alioth — Herb. Deless.; Picacho de Veleta, 9000—9500', 1877, Leresche (pro 110 (1, 110 L. stylato) - Herb. Lausanne ; Val Monachil, 2300-2400 m, 1879, Huter, Porta & Rigo n. 686 (pro L. stylato); 1891, Porta & Rigo n. 599 ex minore parte (cum L. stylato). Sierra del Almeria, 1851, Bourgeau. Sierra de Baza: reg. mont. super, 1851, Bourgeau n. 1552; 1902, Gandoger — Herb. Bornm. Sierra de las Cabras pr. Antequera, 1889, Huter, Porta & Rigo n. 688 (pro L. hetero- phyllo 8. pyrenaico). Sierra ben Amor, 1890, Coincy — Herb. Paris. L. hirtum (L.) DC. ssp. V. stylatum (Lag. & Rodr.) Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 155; 2. stylatum Lag. & Rodr. in Anal. cienc. nat. V. (1802) p. 276; Boiss. Voy. bot. Esp. Il. (1839—45) p. 51 et t. 5 fig. 6!; Walp. Rep. I. (1842) p. 177; Nyman Consp. Fl. Eur. I. (1878) p. 65; Willk. & Lge. Prodr. Fl. Hisp. III. (1880) p. 785; Lepia stylata Webb It. Hisp. (1836) p. 76; Nasturtium stylatum ©. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. Icones: Boiss. Voy. Esp. II. (1839 — 45) t. 5. fig. 6.!; Webb Otia Hisp. (1853) t. 42. Planta tenera, pumila. Caules graciles, interdum fere filiformes, flexuosi, simpli- cissimi. Folia plerumque omnia integerrima, rarius basilaria et caulina inferiora lyrata; caulina media elliptico-oblonga, basi rotundata sessili semiaplexicaulia. Flores parvi; antherae violaceae; stylus ovario ovato-lanceolato integerrimo fere longior, ex flore plerumque exsertus. Racemi fructiferi satis laxi, modice elongati, pedicellis gracilibus eylindrieis, pilis gracillimis eorum diametrum longitudine superantibus pubescentibus, e basi suberecta plerumque arcuato-patentibus siliculae subaequilongis. Silicula anguste ovata, modice compressa, basi rotundato-obtusiuscula, apice acutiuscula integerrima, angustissime tantum (apice ad '/s— 'Ao longitudinis septi) alata, stylo longo subulato- attenuato longissime exserto quasi rostrata; valvulae pilis longis subtilissimis saepe flexuosis pubescentes; septum ovatum, in stylum ejus longitudinis plerumque */s aequan- tem acuminatum. Meist 5—7 cm hoch. Stengelblätter klein, meist 5—7 mm lang, 2'/»—3 mm breit. Frucht 4 (—5) mm lang, meist 2!/» mm breit. Griffel meist 2—2!'/» mm vorragend. So charakteristisch Z. stylatum auch beim ersten Anblick durch die äusserst schmal geflügelte Frucht und die nicht pfeilförmigen Stengelblätter erscheint, so zeigt es doch sehr nahe verwandtschaftliche Beziehungen zu L. petrophilum Goss. mit dem es die feine Behaarung und die Schlankheit der Blüten- stiele, sowie das ungewöhnlich breite Septum gemeinsam hat, und namentlich aber auch Übergänge zu L. ealyeotriehum Kunze, von dem eine Form (z.B. Huter, Porta & Rigo 1879 n. 687 ex p.) auch nur schmal (ca. '/s der Scheidewandlänge) geflügelte Frucht, konisch-pfriemlichen Griffel und am Grunde kaum geöhrte Stengelblätter besitzt; namentlich in jungen Stadien ist Z. calyeotrichum, da seine Fruchtflügel dann meist schwer wahrnehmbar sind, von L. stylatum oft nicht leicht zu unterscheiden. Ferner kommen auch manche Formen des £L. oxyotum DC. mit nur schmal (bis zu !/s — !/; der Scheidewandlänge) ge- flügelter Frucht dem LL. stylatum sehr nahe. Ich habe mich daher genötigt gesehen, L. stylatum als mit L. petrophilum, L. calycotrichum und L. oxyotum coordinierte Ssp. zu L. hirtum (L.) DC. sens. ampl. zu ziehen. EUM) 111 Area geogr.: Hisp. austr. (Regn. Granat.), Atlas Marocc. Standorte: Sierra Nevada: in summis (8000— 10000^, 1837, Boissier; Mulahacen, Picacho de Veleta, 1844, Willkomm n. 207, 1849, Reuter; rég. neigeuse au Picacho de Veleta, 1851, E. Bourgeau n. 1028; Picacho de Veleta, 1852, P. del Campo (Bourgeau n. 6); Cueva de Pandero, Vacares, Picacho, Mulahacen, 1855, Alioth — Herb. Deless.; Mulahacen, Picacho de Veleta, 1873 & 76, M. Winkler — Herb. Breslau, Hausskn.; 1876, Hackel — Herb. Univ. Wien; 1878, Hegelmaier — Herb. Berlin; Pieacho et Berreguil de Dilar, 24—2600 m, 1879, Huter, Porta & Rigo n. 685; Coral et Picacho de Veleta, 25—953000 m, 1891, Porta & Rigo n. 599 ex p. (eum AZ. petrophilo). Marokko: Gebirge Marokkos, 1872, Dr. Rein — Herb. Deless. Variat: Var. B. Zyratum Kunze! ined.: Folia baslaria et caulina inferiora lyrata. — Sierre de Yunquera, 1845, Willkomm mn. 833 ex minore p. (cum JL. calycotricho) — Herb. Paris. L. hirtum (L.) DC. ssp. VI. owyotwum (DC.) Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 156; L. oxyotum DOC.!!) Syst. II. (1821) p. 530, Prodr. I. (1824), p. 204, excl. loc. Syr.?); Boiss. Fl. Orient. I. (1867) p. 356 (excl. loe.) et Suppl. (1888) p. 62; J. Ball Spieileg. Fl. Maroce. in Journ. Linn. Soc. XVI. (1878) p. 331; Nasturtium oxyotum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; Thlaspi scapiflorum Viv.) Prodr. Fl. Cors. App. (1824) p. 3; Lois. Fl. Gall. ed. 2. I. (1828) p. 60; Walp. Rep. I. (1842) p. 155; Lep. humifusum Req.! in Ann. sc. nat. ser. 1. V. (1825) p. 385 et ex Spreng. Syst. IV. cur. post. (1827) p. 240; Duby Bot. Gall. I. (1828) p. 48; Bertol. Fl. Ital. VI. (1844) p. 586; Gren. & Godr. Fl. Franc. I. (1848) p. 152; Ces. Pass. & Gib. Comp. fl. Ital. (1869— 70) p. 825; Nyman Consp. fl. Eur. I. (1878) p. 65; Arcang. Comp. Fl. Ital. (1882) p. 50; Caruel in Parlat. Fl. Ital. IX. (ca. 1890) p. 671; Rouy & Fouc. Fl. Franc. II. (1895) p. 85; Fiori & Paoletti Fl. anal. d'Ital. II. 1. (1898) p. 466 — non Coss. Comp. fl. Atlant. II. (1883— 7) p. 267 et Ill. Fl. Atl. I. t. 45! (1884), quod — ssp. Il. dhayense + VIL. calycotrichum + L. atlanti- cum (Ball) Thell.; Thlaspi humifusum Lois. Fl. Gall. ed. 2. I. (1828) p. 59; Nastwrtium ! Sprengel erklärt (Syst. II. [1825] p. 866) L. oxyotum DC. (wegen der irrtümlichen Angaben de Candolles bei der Originalbeschreibung: ,Syria^ und ,valvulis apteris^) — L. chalepense L. ?) De Candolle giebt (Syst. l. e.) als Heimat seiner Art „Syria, Labillardiere* an. Die Exem- plare im Herb. Labill. tragen jedoch nach Ball l. c. keine Standortsangabe, können mithin sehr wohl aus Korsika stammen. Ball verwendet daher — meines Erachtens durchaus mit Recht — den DG.schen Namen für die korsische Pflanze, während Cosson (Ill. fl. Atl. & Comp. Fl. Atl.), sowie auch die neueren französischen und italienischen Floristen (Rouy & Foucaud, Fiori & Paoletti) den Namen humifusum Req. vorziehen. 3) ex herb. Viv, sec, Bertoloni fide Caruel in Parlat. Fl. Ital. IX. (ca. 1890) p. 671, 112 11, 112 humifusum Gillet & Magne Nouv. Fl. franc. ed. 3 (1873) p. 48; O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 997; Thlaspi corsicum Soleir.!) ined.; LL. corsicum Gay! ined. (Herb. Montpellier); Hutchinsia grandiflora Soleir. Herb. cors. ex Nym. Consp. Fl. Eur. I. (1878) p. 65 (Soleir. n. 5199 sec. Coss. Comp. fl. Atl. II. (1883 — 7) p. 267); Thlaspi diffusum Salzmann! ined. (Herb. Montp.). Icones: Fiori & Paoletti Icon. Fl. Ital. I. (1895—9) p. 170 n. 1480!; Coste Fl. descr. ill. Franc. I. (1901) p. 138! Planta plerumque gracilis et pumila. Caules pilis subtilibus patentibus pubescentes vel villosuli, simplieissimi. Folia caulina lanceolata vel triangulari-lanceolata vel ovato- elliptiea, satis glabra, plerumque obtusa, margine saepius subintegerrima, rarius denti- culata, saltem superiora basi manifeste sagittata auriculis acutis. Petalorum lamina saepe late obovata (latior quam in ceteris ssp.). Racemi fructiferi modice elongati, satis laxi, pedicellis saepe gracilibus cylindricis, pilis patentibus diametrum eorum longi- tudine subaequantibus pubescentibus vel canescentibus, e basi erecto-patente plerumque arcuato-patentibus vel subdeflexis, siliculae subaequilongis vel paulo brevioribus vel paulo longioribus. Silieula pro 8 Lepia parva, late elliptica vel late ovata, compressa, (matura) basi rotundato-obtusiuscula, apice truncata vel rotundata vel rarius acutiuscula propter alas angustissimas, a parte tertia inferiore ad apicem conspicue (apice ad | '/s— | !/1— !/s [—/s] longitudinis septi) alata, non emarginata nisi incipiente dehiscentia, stylo con- spicuo (parte libera silieulae longitudinis !/s — '!/; aequante) terminata; valvulae juniores et saepissime etiam adultae pilis subtilibus pubescentes, raro ab initio glabrae; septum rhombico-ellipticum vel rhombico-lanceolatum, leviter sursum curvatum, in stylum ejus longitudinis !/»—?/5 aequantem acuminatum. Meist 7—10 em hoch. Stengelblütter meist 1 cm lang, 2'/s—4 mm breit. Frucht 3—4(—5) mm lang, 2!/44—3(—3!/2) mm breit; freier Teil des Griffels ?/5—1 mm lang. Area geogr.: Corsica, Creta. Standorte: Korsika: Niolo (?), 1825, Requien (4. humifusum, Orig.) — Herb. DC.; Mte. Coscione, 1826, Soleirol — Herb. Montp.; Chaine de montagne entre le Golo et le Tavig- nano(?), 1841, leg.? — Herb. DC.; Bastélica, Mte. Renoso, 1878, Evisa, Mte. Nino, 1800 m., 1885, Bouche de verde sur Aitone, 1884/5, Reverchon n. 79; Mte. Coscione, Serra de Scopamene, 1879, E. Reverchon, distrib. Bailey — Herb. Hausskn.; Mte. Rotondo, 1880, E. Levier: Mte. d'Oro, 1900 m, 1899, Liebmann — Herb. Hausskn.; ob Vizzavona, 1200 m, 1900, M. Rikli — Herb. Univ. Zürich ; Montagnes entre Vizzavona et Ghironi (?), 1000 m, 1904, Burnat etc. — Herb. Montpellier. Kreta: Amalos, 1884, E. Reverchon n. 221; distr. Lasithi, m. Lazaro, 1900, Chr. Leonis n. 133. — Herb. Hofmus. Wien. !) Wird von Mutel Fl. franc. I. (1834) p. 101 irrig zu Zh. heterophyllum DC. gezogen. I, 113] 113 Variat: Var. e. typieum Thell.: Silicula junior pubescens, matura apice truncata vel rotundata, alarum latitudo apice !/,—'/s longitudinis septi adaequans. — Corsica, Creta. Var. B. Zeiogynum Thell.: Differt a typo silicula ab initio glaberrima. — Corsica, Creta, cum typo. Var. y. acutum Thell.: Silieula ovata, apice acutiuscula, alarum latitudo apice !/s — !/s longitudinis septi adaequans. — Corsica, cum typo (Reverchon 1885 n. 79 ex p.). L. hirtum (L.) DC. ssp. VII. catycotrichum (Kunze) Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 156; L. calycotrichum Kunze! Chlor. austr.-hisp. p. 77 n. 833 in Flora XXIX. (1846) p. 756; Walp. Ann. 1. (1848—9) p. 44; Nyman Consp. fl. Eur. I. (1878) p. 65; Willk. & Lge. Prodr. fl. Hisp. IH. (1880) p. 784; Willk. Ill. fl. Hisp. Balear. I. (1881—5) p. 144 et t. 86. A!; Nastur- tiwm. calycotrichum ©. Kuntze Revis. 1. (1891) p. 937; L. granatense Coss.") Not. pl. crit. (1849) p. 27, 51 et 148; L. heterophyllum Boiss.! Voy. bot. Esp. IL. (1839—45) p. 51 ex p. (cum ssp. petrophilo) — non Benth.!; L. humifusum Coss. Comp. fl. Atlant. II. (1888—7) p. 267 ex p. et Ill. fl. Atl. II. (1884) p. 66 ex p. (excl. t. 45!) — non Req.!; item et Battand. & Trabut Fl. Algér. (1888—90) p. 44 et Durand & Schinz Consp. fl. Afr. 12221898) p- 136. Icones: Willk Ill. fl. Hisp. Balear. I. (1881—5) t. 86 A! Planta modice elata. Caules pilis gracilibus patentibus diametro eorum multo brevioribus pubescentes vel canescentes, rarius glabrescentes vel glaberrimi, simplicis- simi. Folia caulina lanceolata vel ovato- vel triangulari-lanceolata, saepius manifeste dentata, basi fere semper distincte sagittata, canescentia vel rarius viridescentia vel rarissime glaberrima. Pedicelli floriferi pilis gracilibus sed satis brevibus (diametrum eorum longitudine vix aequantibus) tomentoso-pubescentes, rarissime glaberrimi. Racemi fructiferi modice elongati et densi, axi satis crasso sulcato-striato, pedicellis satis robustis, pilis eorum diametro conspicue brevioribus canescentibus, rarissime glaberrimis, silicula subbrevioribus. Silicula plerumque anguste elliptica (1: 1?/;—2), modice compressa, basi acutiusculo-attenuata, apice circumferentia obtusiuscula, non vel leviter tantum emarginata, a parte tertia inferiore sensim latius (apice ad !/s—!/; longitudinis septi) alata, lobis alaribus apice angustis leviter convergentibus obtusis; stylus emarginaturam conspicue superans; valvulae pilis brevibus (diametro pedicellorum conspicue brevioribus) tomentosulae, rarius tantum pubescentes vel glaberrimae; septum elliptico-lanceolatum, semilunato- sursum curvatum, in stylum eo duplo fere breviorem acuminatum. Meist 10—15, seltener bis 20 cem. Frucht 6—8 mm lang, 3!/s—4'/» mm breit; freier Teil des Griffels meist 1'/»—2 mm lang. !) Später (in Bull. Soc. bot. Franc. II. [1855] p. 287) hat Cosson diesen Namen auch auf das algerische Z. dhayense Munby (= L. hirtum ssp. III. nob.) ausgedehnt. A. Thellung, Lepidium. 15 114 [I, 114 Differt a ceteris ssp. L. hirti pilis pedicellorum et siliculae brevibus, planta inde saepe fere tomentosula, a ssp. dhayensi (cui proximum) insuper silieula non vel vix emar- ginata et angustiore, a ssp. eu-hirto etiam silicula angustius alata, ete. Area geogr.: Hisp. austr. (Regn. Granat.), Atlas Maroce. Standorte: Gebirge Südspaniens: Sierra de Yunquera, 5000‘, 1845, Willkomm It. Hisp. n. 833 (Orig.! — Herb. Paris; Sierra Nevada, 1837, Boissier (mixtum cum ssp. sfylato); Sierra de las Nieves, 1849, Bourgeau n. 33 — Herb. Boiss., Paris; Cerro de San Cristoval, 1849, Reuter — Herb. Boiss.; Sierra Prieta und Yunquera (Prov. Mala- citana), 1879, Huter, Porta & Rigo n. 687 (pro LL. heterophyllo); Sierra de Ronda, 1849, Boissier et Reuter, 1889 E. Reverchon; Sierra de Grazalema, 1890, 1892 n. 513!) ez p., E. Reverchon. Marokko: Acakaoublagh, Sud-Ouest du Maroc, Mardochée, 1876, Beaumier (Herb. Coss.) — Herb. Berlin, Boiss., Petersbg. Variat: Var. B. glabrum Willk.! in Willk. & Lge. Prodr. fl. Hisp. III. (1880) p. 784: Planta tota glaberrima. — Sierra de Yunquera, 1845 (?), Willkomm — Herb. Boiss.; Sierra de Grazalema, 1890, E. Reverchon n. 513 (saltem ex p.) — Herb. Barb.-Boiss. Var. y. emarginatum Thell.: Silicula manifeste emarginata. Sierra de Graza- lema, 1890, Reverchon ex p. (cum typo); Sierra de las Nieves, 1849, Bourgeau n. 93. Var. à. stylatiforme Thell.: Silicula anguste ovata, ad !/;—/s tantum longi- tudinis septi alata; folia caulina subexauriculata. Differt a ssp. stylato silicula paulo latius alata et apice leviter emarginata (non integerrima). — An proles hybrida (Z. calyco- trichum X stylatum)? Sierra de Yunquera, 1879, Huter, Porta & Rigo n. 687 ex minore p. — Herb. Deless. L. calycotrichum var. brachystylum Willkomm l. c. (1880) sec. Pau (Not. bot. fl. Esp. V. (1893) p. 15) ad ssp. eu-hörtum pertinet (Aragon. austr.). [Non vidi.] 7. L. glastifolium Desf.! Fl. Atlant. II. (1799) p. 66 & t. 147!; Willd. Spec. III. (1800) p. 437; DC. Syst. II. (1821) p. 531, Prodr. I. (1824) p. 204; Coss. Comp. fl. Atlant. II. (1883— 7) p. 270, Il. fl. Atl. II. (1884) p. 69 in adnot. & t. 46 (1884) f. 15—17!; Battand. & Trabut fl. Algér. (1888—90) p. 44; Debeaux Fl. Kabyl. Djurdjura (1894) p. 37; Durand & Schinz Consp. fl. Afr. I. 2. (1898) p. 136; T’hlaspi glastifolium Poir. Dict. encycl. VII. (1806) p. 538; Lepia glastifolin Desv. in Journ. bot. HI. (1814) p. 166 n. 8; Nasturtium | glastifolium O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; Thlaspi campestre Poir. Voy. Barbar. (1789) p. 197 — non L.; Thlaspi numidiense Poir.! ined. in Herb. Paris. ) Nach Pau (Not. bot. fl. Esp. V. (1893) p. 15) würde dieses Exsikkatum zur Ssp. petrophilum gehören (?). 1, 115] 115 Icones: Desf. Fl. Atlant. I. (1799) t. 147 !; Coss. Ill. fl. Atl. IT. t. 46 (1884) f. 15-17! Perenne (sec. Battand. & Trab. 1. c. etiam bienne). Radix crassa, superne plerumque ramosa, rosulas foliorum basilarium 2—3 emittens, collo rudimentis fibrosis foliorum delapsorum vestita. Caulis in centro rosulae basilaris solitarius, saepius erectus, plerumque crassus et rigidus, cylindrieus (leviter anguloso-striatus), superne (ut rami) pilis albis gracillimis elongatis + patentibus saepe leviter flexuosis pubescens, foliatus, superne corymboso-ramosus, ramis et ramulis in racemos abeuntibus. olia glabra, angustissime membranaceo-marginata, interdum leviter coriacea; basilaria longe petiolata, oblonga vel obovata, integra vel sinuato-repanda vel lyrato-pinnatipartita; caulina media et superiora sessilia, triangulari-lanceolata, plerumque acuta, margine grosse dentata vel (saepius) leviter repando-undulata vel integerrima, basi sagittata amplexicaulia auriculis saepe elongatis. Flores conspicul, in racemis confertis (sed propter sepala et petala et stamina [sine antheris!] satis diu persistentia + elongatis); sepala anguste elliptica, fere a basi flavo-margmata; petala flava, calyce 1?/s-plo longiora, distincte unguiculata, lamina late obovata apice rotundata, in unguem ea paulo longiorem attenuata; stamina 2 -L 4, fila- mentis anthera lineari-oblonga, deflorata recurvata, 4—5-plo longioribus; glandulae 6 triangulari-ovatae brevissimae (calycis ca. '/ıs longitudine aequantes), quarum medianae satis distinctae (propter filamentorum medianorum bases distantes); ovarium anguste ellip- ticum, alatum, plerumque emarginatum, stylo eo duplo vel triplo breviore terminatum. Racemi fructiferi elongati, satis densi, axi anguloso-striato pilis albis gracillimis satis longis + patentibus villosulo vel pubescente, pedicellis satis crassis leviter angulosis pilis eorum diametrum longitudine fere attingentibus pubescentibus, patentibus (60 ?), rectis vel leviter extrorsum arcuatis, silieula ispsa (excl. stylo) paulo brevioribus (septo sub- aequilongis). Silicula ampla, late elliptica vel late ovato-elliptica, utrinque circumferentia obtusiuscula, a basi conspicue et sensim latius (apice ad '/s fere longitudinis septi) alata, facie inferiore valde convexa, facie superiore propter margines alares incurvatos concava, apice retusa vel emarginata, stylo conspicuo exserto apiculata; valvulae maturae laeves subnitidae; replum basi valde dilatatum et incrassatum; septum elliptico-lanceolatum, semilunato- sursum curvatum, in stylum conspicuum (septi longitudinis !/2-'/s adaequantem) acuminatum. Semina ovoidea, leviter tantum compressa (sectione transversali ovato-elliptica), distincte alveolato-papillosa subimmarginata, obscure fusca; embryo normalis notorrhizus. Meist 30—50.cm hoch. Grundblätter (mit Stiel) bis 10 em lang, bis 2 cm breit. Stengelblätter meist 2—3 em lang, 6—8 mm breit. Kelch 2'/»h—3 mm lang. Frucht (6!/—) 7—9 mm lang, (4!/—) 5—6 mm breit. Griffel meist 1'/,—2 mm vorragend. Same meist 3 mm lang, 1'/—2 mm breit. Area geogr.: Atlas (Alger., Tunet.). Standorte: Algerien: sine loc., Herb. Desfontaines (Paris; Herb. DC. Prodr., Deless., Montpell.); sine loc., Monard — Herb. Boiss.; Stauli, 1832, W. Schimper Un. it. Alg. — Herb. 116 [I, 116 Boiss.; Alger, 1836, M. Dufour — Herb. Paris, 1849 Boissier et Reuter — Herb. Petersbg., 1867 Durando — Herb. Petersbg.; circa Birkadem, 1849, Reuter — Herb. Boiss.; ibidem 1850 Jamin pl. Alger. n. 5.; Maison Carrée, 1853, Durando — Herb. Deless.; ibidem, 1856, Munby Cent. III. n. 254, 1886 Battandier & Trabut n. 30 — Herb. Hausskn.; Mosquée à Philippeville, 1854, Pressoir n. 109 — Herb. Hausskn.; Djebel Edough (Prov. de Constantine), 1861, Herb. Cosson (Herb. Boiss. Paris); Birmandreis, 1879, Gandoger n. 24 — Herb. Heldreich (Berl.); Marabout de Sidi-Erzin, pres le gué de Constantine à 18 km d'Alger, 1880, C. Allard (Soc. Dauph. 1881 n. 2768); Djebel Magris, 1600 m, 1898, E. Reverchon n. 365: Kabylie, Monts Babors, 1898, E. Reverchon n. 367. Tunis: Ain Draham, 1885, Robert — Herb. Hausskn., Montp. Cosson (Comp. fl. Atl. l. c.) gibt ausserdem folgende Exsikkaten an: Choul. 109, Munby 254. 8. L. rigidum, Pomel Nouv. mat. fl. Algér. (1874) p. 378; "hell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Ge- sellsch. LI. (1906) p. 157; L. parviflorum Pomel l. ce.; L. acanthocladum Coss. & Durieu in Herb. Alger. (1855) plurim. [exsice. sine descr.!| et ap. Munby Cat. ed. 2. (1866) p. 4 [nomen!]|; Coss. Comp. fl. Atlant. II. (1883—7) p. 269, IIl. fl. Atl. IT. (1884) p. 68 et t. 46 (1884) fig. 1—14!; Battand. & Trabut Fl. Algér. (1888—90) p. 44; Durand & Schinz Consp. fl. Afr. I. 2. (1898) p. 134; L. acanthocladum var. parviflorum & var. rigidum Durand & Schinz 1. c. Icones: Coss. Ill. fl. Atl. t. 46 (1884) fig. 1—14! Perenne (etiam bienne sec. Battand. & Trab. l. c.). Radix satis crassa, perpen- dicularis, apice plerumque ramosa et rosulas foliorum 2—3 emittens, collo rudimentis fibrosis foliorum delapsorum vestita. COmulis in centro rosulae foliorum radicalium soli- tarius, erectus, satis crassus et rigidus, anguloso-striatus, plerumque glaberrimus (rarius inferne pilis longis sparsis minute pubescens), foliatus, superne corymboso-ramosus ramis et ramulis in racemos abeuntibus. Folia glabra, angustissime membranaceo-marginata, saepe leviter coriacea; basilaria (rosulata) longe petiolata, oblonga, minute repando- sinuata, rarius lyrato-pinnatipartita; caulina media et superiora sessilia, triangulari- lanceolata, integerrima vel parte inferiore repando-undulata, plerumque acuta, basi sagittato-auriculata amplexicaulia, auriculis saepe elongatis et acutissimis. Flores con- spicui, in racemis jam per anthesin laxiusculis (propter calycem et petala et filamenta satis diu persistentia); sepala elliptica, albo-marginata; petala alba, calyce 1?/s-plo lon- giora, distincte unguiculata, lamina late obovata apice fere truncata, basi in unguem ipsa longiorem, calyci subaequilongum contracta; stamina 2-i-4, filamentis quam anthera 4—5-plo longioribus; glandulae 6 oblongae inconspicuae, calycis ca. 'As longitudine aequantes; ovarium ellipticum, alatum, stylo eo subduplo breviore terminatum. Aacemi fructiferi laxi, axi satis crasso et rigido, anguloso-striato, glaberrimo, subulato-attenuato, I, 117] 117 apice plerumque denudato et subspinescente, pedicellis satis crassis, leviter anguloso- striatis, glaberrimis vel rarius pilis sparsis gracillimis patentibus diametrum eorum fere longitudine aequantibus minute pubescentibus, erecto-patentibus (60°) vel e basi erecto- patente arcuato-patentibus, siliculae (excl. stylo) subaequilongis. Silicula ovata usque elliptiea, compressa, inferne valde convexa, superne planiuscula, basi acutiuscula, apice acutiuscula vel fere obtusa, non vel vix emarginata, stylo conspicuo exserto apiculata, parte tertia inferiore angustissime, inde ad apicem sensim latius (apice ad '/4— '/s longi- tudinis septi) alata; valvulae maturae leviter squamuloso-papillosae; replum basi valde dilatatum et incrassatum; septum lanceolatum, semilunato- sursum curvatum, in stylum satis longum (septi longitudinis !/»—?/; attingentem) saepe conico-subulatum attenuatum. Semina (immatura) anguste ellipsoidea, fere laevia, immarginata. 15—40, meist 20—530 cm hoch. Grundblätter mit Stiel meist 4—7 cm lang, 0,7—1 em breit. Stengelblütter meist 1—2 cm lang, £— 7 mm breit. Kelch 2—2!/s mm : lang. Frucht (ohne Griffel) 4!/» —6 mm lang, 3—4 mm breit. Same ca. 2 mm lang, 1 mm breit. Freier Teil des Griffels 1!/» - 2 mm lang. Area geogr.: Atlas (Alger.). Standorte: Algerien: Constantine Dukerley (pro L. glastifolio) — Herb. Berlin; Batna, 1857, A. Nenon (,Camelina sativa var. glabrata*); Forét de Teniet-el-Haad (Prov. d'Alger), 1873, Letourneux — Herb. DC., Petersbg.; ibidem 13875, Cosson, Warion Fl. Atl. sel. 1876 n. 16, 1887, Battandier & Trabut n. 214. [Nach Pomel |. c. ferner: Ain-Mimoun; Bou-Taleb (Reboud)]. $ III. Lepiocardamon Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 146: Lepia Desv. in Journ. Bot. III. (1814) p. 166 ex minima p.; Lepidiwm $ Lepia DC. Syst. II. (1821) p. 534 et auct. ex minima p.; S Cardamon Boiss. Fl. Or. I. (1867) p. 354 ex p. — non DC. 9. L. spinosum Ard. Anim. Specim. II. (1764) p. 34 t. 16!; L. Mant. II. (1771) p. 253; DC. Syst. II. (1821) p. 537, Prodr. I. (1824) p. 205; Boiss. Voy. bot. Esp. II. (1839 — 45) p. 50; Nyman Consp. fl. Eur. I. (1878) p. 64; Ascherson & Graebner in Ber. deutsch. bot. Gesellsch. X. (1892) p. 100 cum. tab.; Capsella spinosa Medik. Pfl. gatt. I. (1792) p. 85 sec. Usteri in Neue Annalen II. (1794) p. 46; Mönch Meth. Suppl. (1802) p. 89; T'hlaspi spinosum Poir. Dict. encycl. VII. (1806) p. 545 n. 25; Hornem. Hort. Hafn. IL. (1815) p. 604; Nasturtium spinosum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. cornutum Sibth. & Sm.!) !) Wäre nach Sprengel Syst. II. (1825) p. 895 = Notoceras (Sisymbrium) cardaminefolium DC. (?). 118 [I, 118 [cotyledonibus partitis!]); Post Fl. Syr. Palest. Sin. [1896] p. 89; L. Carrerasii Rodriguez ! ") Supl. ad Catal. pl. de Menorca (1874) p. 3 excl. syn. , L. sativum Cambess.*?), Florula de Menorca (1904) p. 10; Willk. & Lange Prodr. Fl. Hisp. III. (1880) p. 789; Mares & Virgineix Cat. rais pl. vasc. Baléar. (1880) p. 25; Willk. Ill. fl. Hisp. Balear. I. (1881— 5) p. 146 & t. LXXXVI. B!; Burnat & Barbey Voy. Baléar. (1882) p. 9; Nasturtium carrerasii O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L.spinosum var. Carrerasii Aschers. & Willk.") in Ber. deutsch. bot. Gesellsch. X. (1892) p. 100 in adnot.; T’hlaspi bispinosum Ind. Kew. IV. (1895) p. 1067 (erronee pro T’hl. spinoso?)) ; item Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 158 im syn.; L. spinescens var. bipinnatisectum Candargy Fl. Lesbos in Bull. Soc. bot. Franc. XLV. (1898) p. 111 (ex descr. et loc.). Icones: Ard. Anim. specim. II. (1764) t. 16!; Sibth. & Sm. Fl. Graec. VII. (1830) t. 617; Willk. Ill. fl. Hisp. Balear. I. (1881—5) t. LXXXVI. B!; Graebner in Ber. deustch. bot. Gesellsch. X. (1892) post p. 100! Annuum. Radix fusiformis, satis crassa. Cawlis unicus, erectus, crassiusculus, satis rigidus, subcylindrieus, glaber, ramosus, ramis et ramulis in racemos abeuntibus. Folia subglabra (margine basin versus breviter setaceo-ciliata); radicalia petiolata, pin- natipartita rhachi angusta et distincta, segmentis distantibus saepe inaequalibus: inferio- ribus ovato-semilunatis (antice convexis) erenatis, superioribus antice incisis lobis longe lanceolatis, summis (ut lobo terminali) longe linearibus integerrimis; caulina inferiora et media irregulariter pinnatim incisa, superiora linearia elongata integerrima acutius- cula. Flores conspicul, in racemis propter sepala, petala et filamenta satis diu persi- stentia elongatis, subulato-attenuatis; sepala ovato-elliptica, albo-marginata; petala alba . vel rubella, calyce subduplo longiora, unguiculata lamina obovato-spathulata in unguem ea breviorem attenuata; stamina 2-1-4, antheris saepe violaceis; glandulae 6 ovato- oblongae inconspicuae (calycis longitudinis ca. '/i» attingentes). Zacemi fructiferi gra- ciles sed satis densi, apice attenuati, axi satis crasso et rigido, subulato-attenuato, apice nudo et spinescente, pedicellis complanato-compressis (fere latitudinem valvulae singulae aequantibus), (ut silicula) ad rhachin adpressis, silicula duplo vel triplo brevioribus. Silicula oblongo-ovata (fere 1:2), leviter compressa, apice quasi bifida, 1. e. in 2 lobos solidos porrectos, latitudine ipsorum longiores (septi longitudinis ca. ?/s aequantes), parte !) Ist eine etwas weniger xerophytische Form des L. spinosum, die sich vom orientalischen Typus der Art durch einigermassen abweichende Blattform unterscheidet. ?) Cambess. Enum. Balear. (1827) p. 38 n. 40! Es handelt sich um ein von Hernandez auf Mi- norca gesammeltes Lepidium, das Rodriguez anfänglich (l. c.) zu seinem L. Carrerasii ziehen zu müssen glaubte: in seiner jüngsten Publikation (Florula de Menorca [1904] p. 10) äussert er sich dagegen (unter L. Carrerasii) folgendermassen: „No pertinece ä esta especie el exemplar que, con el nombre de Lepidium sativum L., existe en el herbario de Cambessedes procedente de Menorca, siendo tan incompleto que es imposible determinarlo.* — Tatsächlich ist das fragliche Exemplar, das noch heute im Herb. Mares (Univ. Montpellier) existiert, ein unzweifelhaftes L. sativum L. 5) Der Ind. Kew. zitiert: Thlaspi bispinosum Hornem. Hort. Hafn. II. 604; an dieser Stelle steht jedoch in Wirklichkeit: 7'Al. spinoswm Hornem.! I, 119] 119 inferiore ad stylum adnatos, superiore liberos producta; stylus lobis alaribus fere duplo brevior, dimidio inferiore ad alas adnatus, stigmate depresso-capitato; valvulae carinatae, apice alatae, maturae subtrinerviae reticulatae glaberrimae subnitidae; replum basi valde dilatatum et inerassatum; septum oblongo-lanceolatum, in stylum ejus longitudinis ca. !/ — !/ı attingentem attenuatum. Semina anguste ovoidea (1:2), leviter compressa, levissime alveolato-papillosa, immarginata, fusco-rufa vel nigrescentia; embryo notor- rhizus, cotyledonibus integris. Meist 10 - 30 em hoch. Grundblätter bis 10 em lang, im Umriss bis 3 em breit; Spindel und vorderste Abschnitte oft nur 1 mm breit. Kelch 1—1'/4 mm lang. Früchte dicht dachziegelig angedrückt, 5 — 6 mm lang, 2!/» —3 mm breit. Same meist 2 mm lang, 1 mm breit. — Die Dornbildung an der Spitze der fruchttragenden Traubenspindel wird von Ascherson (Ber. d. deutsch. bot. Ges. l. c. p. 101) als Mittel zur Abschreckung naschhafter Kórnerfresser (Vógel) aufgefasst; man kónnte wohl auch daran denken, dass die ganzen Fruchtstände oder auch die ganze einjährige Pflanze sich mittelst der starren Spitzen in das Haarkleid vorüberstreifender Tiere einbohren und so verbreitet werden, eine Hypothese, die mit der Tatsache der Hygrochasie in gutem Einklang steht (vgl. oben [S. 50] unter Biologie). Area geogr.: Terr. Balcan., Creta, As. min., Syr., Palaest.; praeterea advent. et quasi inquilinum in ins. Balear. et Hisp. austr. Ich sah Exemplare aus: Türkei): Saloniki, Konstantinopel; Griechenland: Helikon, Berg Ithome, Ins. Kephalonia, Eubóa, Morea (Tripolizza etc.), Sporaden (Ins. Skopelos); Kreta: Malaka, Rettimo, Kissamos, Kanea, Distr. Pedhiadha (?) etc. ; Kleinasien: Skutari, Smyrna, Ins. Karpathos, Pamphylien, Anatolien (Alaya); Syrien: Tripoli, Beyrut, Libanon; Palästina: Galiläa, dit. Safed. — Minorca: Chemin de la Mezquita (1870 Rodriguez, L. Carrerasài Orig.!); Mahon, Distr. Bisinarmefia ; in Spanien wurde die Art nach Boissier (Voy. l. c.) einmal an folgender Lokalität beobachtet: „Regn. Granat.: Malacae extra urbem ad viam qua itur ad pascua /q Dehesilla dicta leg. Haensler*. 10. L. Aucheri Boiss.! in Ann. sc. nat. ser. 2. XVII. (1842) p. 195, Fl. Orient. I. (1867) p. 354 (false sub 8 Cardamon |cotyledones partitae!]); Walp. Rep. I. (1842) p. 177; Hook. fil. & Thoms. Praecurs. fl. Ind. in Journ. Linn. Soc. V. (1861) p. 174?); Regel & Herder Enum pl. !) Auch in Serbien (ad Burgas) nach Velenovsky. ?) Hier werden dem Z. Aucheri irrig 2—3spaltige Kotyledonen zugeschrieben. 120 [1, 120 Sem. in Bull. soc. nat. Mosc. XLIII. 1. (1870) p. 279; Trautv. in Act. h. Petrop. VII. 1. (1883) p. 108; Aschers. & Schweinf. Ill. Fl. Egypt. (1887) p. 40; O. Kuntze in Act. h. Petrop. X. 1. (1887) p. 166; Post. Fl. Syr. Palest. Sin. [1896] p. 89; Durand & Schinz Consp. fl. Afr. I. 2. (1898) p. 135; Fedtschenko Consp. Fl. Turkest. VI. Crucif. in Beih. bot. Centr. bl. XIX. Abt. II. 2. (1906) p. 328 m. 401; Nasturtium Aucheri O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. babylonicum Aucher! ined. in herb.; L. Kaji Post! ined. in Herb. Barb.-Boiss. Annuum. Radix fusiformis, perpendicularis, pallida. Planta plerumque a basi divaricatim ramosissima, ramis diffusis. Caules et rami cylindrici, leviter striati, glabrius- culi vel superne pilis brevibus rectis cylindricis patentibus pubescentes, foliati. Folia glabra vel pilis gracilibus saepe curvatis pubescenti-setulosa; basilaria circumferentia oblonga vel obovata, pinnatim incisa vel lobata lobis obtusis integris vel obtuse crenatis, rarius pinnatifida pinnulis + obtusis saepe pinnatim lobatis; caulina basilaribus similia, sed minus profunde lobata, saepius tantum crenata, summa plerumque integerrima. Racemi in ramulis axillares et terminales, floriferi capitato-abbreviati, obtusi. lores satis parvi; sepala ovata, albo-marginata; petala eis subduplo longiora, unguiculata, lamina obovato-oblonga in unguem attenuata; stamina 2 -- 4; glandulae 6 inconspicuae. Racemi fructiferi dense cylindrici, axi leviter striato, saepe pilis eis caulis similibus pubescente, siliculis imbricatim adpressis obtecto; pedicelli compresso-complanati (apice !/5 —!/s latitudinis siliculae aequantes), suberecti, septo (sine stylo) aequilongi, silicula tota ideo conspicue breviores. Silicula junior pubescens (praesertim ad replum), matura ovato-subquadrata, compressa, basi et apice circumferentia truncata, apice satis profunde (ca. ad '/ 4 longitudinis silieulae) emarginata emarginaturae marginibus angulum acutum vel rectum formantibus, a medio ad apicem alata, lobis alaribus satis brevibus (ipsorum latitudine paulo longioribus, septi longitudinis ca. '/» aequantibus) porrectis parte in- feriore ad stylum adnatis; replum basi valde et subito dilatatum; septum late lanceo- lato-subulatum, basi fere truncatum, apice in stylum eo triplo breviorem, ad '/» — ?/s suae longitudinis ad alas adnatum quam emarginatura multo breviorem attenuatum ; stigma hemisphaerico-subcapitatum, supra repla magis auctum. Semina ovoidea, com- pressa, sublaevia, immarginata, luteo-fusca; embryo notorrhizus, cotyledonibus integris. 10—40, meist 20—30 em hoch, bezw. lang. Grundblätter bis 5 cm lang und 1 cm breit; Stengelblütter kleiner. Kelch ca. 1 mm lang. Frucht 3 —53'/» mm lang, + 2mm breit. Same meist 1 mm lang, ?/4 mm breit. Area geogr.: Asia austr.-occ. (Turkest., Affghan., Belutsch., Pers., Mesopot.); praeterea sporadice (advent.?) in Syr. et Aegypt. et semel advent. in Eur. Standorte: Turkestan: Turkmenensteppe, 1886, O. Kuntze — Herb. Berlin; ebenda: in salsis ad. fl. Tedschan pr. Karrybent, 1898, D. Litwinow n. 595. 121] 121 Affghanistan: 1861/2, Herb. Griffith (Herb. of the late East India Comp. n. 1400); 1885, J. E. T. Aitchison n. 451. Belutschistan: 1851, Sticks — Herb. Boiss. Persia austr.: Aucher-Eloy n. 4142. Mesopotamien: Bagdad, ad Euphratem et Tigrem, 1835 — 7, Aucher-Eloy n. 319 (L. babylonicum Auch.); inter Basra et Bagdad, 1868, leg. (Haussknecht?) — Herb. Boiss, Hausskn. (L. spinosum, det. Boiss.); in desertis ad Bagdad, 1893, Bornmüller n. 912. Syrien: Nedjha, 3 h. south of Damascus, roadside, 1886, Post — Herb. Barb.-Boiss. Ägypten: Nildelta: Tell-el-Kebir, am nördlichen Wüstenrande, 1864, Schweinfurth — Herb. Aschers., Schweinf.; Ismailich (Aeg. infer.) am Stationshause, 1905, Muschler — Herb. Muschler. Adventiv in Europa: Deutschland: Hamburg: Wollkämmerei a. Reiherstieg (Ruderalplatz), 1895, W. A. Zimpel n.5 — Herb. Berl. Variat: Var. B. Borszezowi Regel in Bull. soc. nat. Mosc. XLIII. 1. (1870) p. 279; O. Kuntze in Act. h. Petrop. X. 1. (1887) p. 166; Fedtschenko Consp. fl. Turkest. VI. Crucif. in Beih. Bot. Centr. bl. XIX. Abt. II. 2. (1906) p. 328 n. 401; var. ß. integri- folium ©. Kuntze! in herb. — Folia basilaria angulato- vel sinuato-dentata, caulina leviter crenata; racemi fructiferi paulo laxiores. — Kara-Kum (transaralensische Steppen), Turkmenensteppe. $ IV. Cardamon DC. (confer p. 74/5). DC. Syst. II. (1821) p. 533, Prodr. I. (1824) p. 204; Benth. & Hook. Gen. plant. I. 1. (1862) p. 87; Durand Ind. gen. phan. (1888) p. 17 n. 336,98; Prantl in Engler & Prantl Nat. Pfl. fam. III. 2. (1891) p. 160; Cardamon Fourr. in Ann. Soc. Linn. Lyon N. S. XVI. (1868) p. 338; G. Beck Fl. Nied. Österr. (1892) p. 495; Lepia Desv. in Journ. Bot. III. (1814) p. 166 ex minima p.; Thlaspidium Spach Hist. vég. Phan. VI. (1888) p. 556 [205 Tournef.|; Lepidium S Nasturtium (Haller 1745) O. Kuntze in Post & Kuntze Lexic. gen. phan. (1904) p. 323. 11. L. sativum L. Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 644; emend. Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 159. Annuum. Radix tenuis, fusiformis, pallida, perpendicularis. Caulis unicus, plerumque erectus, interdum satis crassus, fere cylindricus (leviter striatus), saepissime glaberrimus, plerumque leviter glauco-pruinosus, modice ramosus, ramis suberectis vel patentibus, racemos axillares et terminales gerentibus. Folia tenuia viridia, saltem margine petioli A. Thellung, Lepidium. 16 122 [I, 122 pilis gracillimis acutis saepe faleiformi- sursum curvatis remote setulosa; basilaria ple- rumque lyrato-pinnata pinnulis saepe obovatis + incisis vel dentatis; caulina inferiora saepe bipinnata vel pinnata pinnulis pinnatifidis approximatis, lobis apiculatis; media et superiora forma varia, plerumque + pinnatim laciniata lobis apiculatis, rarius tantum dentata, interdum sublyrata; summa plerumque linearia integerrima acuta. Flores con- spieui, completi; sepala elliptica, late albo-marginata, dorso saepe setuloso-pubescentia; petala ealyce 1'/—1?/s-plo longiora, oblongo-spathulata, indistincte unguiculata, alba vel saepe rosea; stamina 2 -1-4, filamentis quam anthera violacea 4-plo longioribus; glan- dulae 6 ovatae, quarum medianae minores, calycis ca. '/1» longitudine attimgentes. facem fructiferi valde elongati, laxi, apicem versus subulato-attenuati, axi plerumque glaberrimo subcylindrieo interdum crasso rigido et apice spinescente, pedicellis satis crassis cylin- drieis glabris suberectis (20—30°), silieulae longitudinis !/»—?/4 aequantibus. Silicula modice compressa, plerumque orbiculato-ovata, rarius elliptica vel obovato-oblonga (1:2), a medio vel a parte tertia inferiore ad apicem conspicue (ad !/s—'!/; longitudinis septi) alata, distincte emarginata, lobulis alaribus in utroque latere emarginaturae brevibus (latitudine ipsorum brevioribus) obtusis porrectis, basi fere semper ad stylum + distincte adnatis; stylus quam emarginatura paulo brevior vel aequilongus vel paulo longior, stigmate parvo stylo vix latiore; valvulae glaberrimae, maturae laeves; septum late oblanceolatum, basim versus contractum, stylo apiculatum. Semina ovoidea, leviter tantum compressa (sectione transversali triangulari-rotundata), fere laevia, immarginata, rufo-fusca ; embryo notorrhizus, cotyledonibus fere semper trifidis vel tripartitis (fig. 8 f X g, p. 48). Meist 20—40 em hoch. Stengelblütter 2—3 em lang, im Umriss !/e—1 cm breit. Kelch 1—1!/; mm lang. Frucht meist 5—6, seltener 4 oder 7 mm lang, 3—4, seltener 6 mm breit. Same 2—3 mm lang, 1—1'/» mm breit. Lage der Kotyledonenlappen etwas veründerlich. 5 Area geogr.: Afr. bor.-or., As. austr.-0cc.; praeterea ubique terrarum cultum et subspontaneum. Dispositio subspecierum et varietatum 1. Racemorum axis modice crassus, pedicellis duplo vel triplo crassior, apice non spi- nescens. Pedicelli quam silicula plerumque paulo tantum breviores. Ssp. I. eu-sativum Thell. r2 Silicula ovato-orbieulata vel late ovato-elliptica; stylus basi brevissime ad alas adnatus. 3. Stylus quam emarginatura brevior vel ei subaequilongus. Silicula plerumque ultra 5 mm longa. 4. Folia caulina pinnata vel pinnatim incisa, margine non crispa. Var. «a. typicum Thell. I, 123] 123 4* (eonfer etiam 4**). Folia caulina pinnatim laciniata, laciniis apicem versus dense pectinato- vel fimbriato-incisis et crispatis. Var. B. erispwm (Medik.) DC. 4.** Folia caulina indivisa, dentata vel leviter lobata, interdum subyrata. Var. y. latifoliwm. DC. 3.* Stylus emarginaturam + distincte superans. Silieula plerumque minus quam 5 mm longa. Var. 0. sélvestre Thell. 2.* Silieula oblongo-obovata (1:2), plerumque 6 mm longa; stylus emarginaturam superans, conspicue ad alas adnatus. Var. &. Schimperi Thell. 1.* Racemorum axis crassus (pedicellis multoties crassior), rigidus, apice spinescens; pedi- celli quam silicula saepe duplo breviores. Silicula plerumque minus quam 5 mm longa ; stylus emarginaturam distincte superans. Foliorum laciniae saepe lineares. Ssp. Il. spénescens (DC.) Thell. Ssp. I. eu-sativum Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 159/60; Z. sativum L. Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 644 seus strict; DC. Syst. II. (1821) p. 533, Prodr. I. (1824) p. 204; Koch Synops. (1837) p. 72; Ledeb. Fl. Ross. I. (1842) p. 203; Gay Fl. Chil. I. (1845) p. 66 n. 8; Gren. & Godr. Fl. Franc. I. (1848) p. 149; Boiss. Fl. Orient I. (1867) p. 354; Hook. Fl. Brit. Ind. I. (1875) p. 59; Nyman Consp. fl. Eur. I. (1878) p. 65; Willk. & Lge. Prodr. fl. Hisp. III. (1880) p. 782; Coss. Comp. fl. Atlant. II. (1883—7) p. 271; Rouy & Fouc. Fl. Franc. II. (1895) p. 80; Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p.126; Durand & Schinz Consp. fl. Afr. I. 2. (1898) p. 138; Fiori & Paoletti Fl. anal. d'Ital. I. 2. (1898) p. 467; Th. Kirk Stud. fl. N. Zeal. (1899) p. 37; Thlaspi sativum Crantz Stirp. Austr. I. (1762) p. 21; Cav. Prael. (|1802] 1827) n. 932; DC. Fl. franc. ed. 3. IV. (1805) p. 708; Poir. Dict. encycl. VII. (1806) p. 542 n. 18; Hornem. Hort. Hafn. II. (1815) p. 605; Lois. Fl. Gall. ed. 2. I. (1828) p. 59; Nasturtium sativum Medik. Pfl. gatt. (1792) p. 81 sec. Usteri in Neue Annalen II. (1794) p. 45; Mönch Meth. (1794) p. 270; Gürtn. Mey. & Scherb. Fl. Wett. II. (1800) p. 431; O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 35 & 937; Lepia sativa Desv. in Journ. Bot. III. (1814) p. 166; "hlaspidium sativum Spach. Hist. vég. Phan. VI. (1838) p. 557; Cardamon sativum Fourr. Cat. pl. spont. Rhóne in Ann. Soc. Linn. Lyon N. S. XVI. (1868) p. 338; G. Beck Fl. Nied.-Österr. (1892) p. 495; L. hortense Forsk. Fl. Aegypt.-Arab. (1775) p. LXIX. n. 311, teste Delile Fl. Aegypt. Il. (1813) p. 19; Thlaspi Nasturtium Berg. ex Desv. in Journ. Bot. III. (1814) p. 165 not. 46! et ex Steud. Nom. ed. 1. (1821) p. 473; Arabis chinensis Rottl. (in Ainsl. Mat. med. Hind.) ex Wight Ill. Ind. Bot. I. (1831) p. 33 et sub t. 12!; T’hlaspi Pollichii DC. Fl. franc. ed. 3. tom. V. (vol. VL) (1815) p. 596 n. 4247 et auct. veter. nonnull., non Poir. (nec L. Pollichii Roth!); L. incisum Wierzbicki! exs. n. 2574 (Banat.) et auct. nonnull., non Roth! 124 [I, 124 Icones: Gaertn. Fruct. sem. II. (1791) t. CXLI (fruct.)!; Schkuhr Handb. ed. 2. (1808) t. 180 (fruct.)!; Hayne Arzneigew. VI. (1819) t. 11!; Fl. Dan. X. t. 1761; Sibth. & Sm. Fl. Graec. VII. (1830) t. 616; Wight Ill. Ind. Bot. I. (1831) t. 12!; Reichenb. Ic. fl. Germ. et Helv. II. (1837—8) t. IX. fig. 4212!; Nees Gen. X., X.; Fiori & Paoletti Icon. fl. Ital. I. (1895—9) p. 170 n. 1486!; Britton & Brown Ill. Fl. North U. S. II. (1897) p. 112!; Coste Fl. deser. ill. Franc. I. (1901) p. 137 n. 334!; Sturm Fl. Deutschl. ed. 2. VI. (1902) p. 153! (sub Crueifera Nasturtium Krause). Area geogr. subspeciel: Afr. bor.-or., As. austr.-occ.; praeterea cult. et subspont. ; in Aegypt. et Eur. interdum in Lini usitatissimi agris. Über die Heimat dieser bekannten Kulturpflanzen waren die Autoren lange im Unklaren. Als Kuriosum zitiere ich folgende diesbezügliche Bemerkung von Gaertner, Mayer & Scherbius Fl. Wett. II. (1800) p. 431: , Wohnort: Ihr Vaterland ist unbekannt; nach Scouten sollte man glauben, es seyen die Inseln der Magellanischen Meerenge.^ Nyman (Consp. fl. Eur. I. [1878] p. 65 hält die Pflanze für in Ost-Russland und Siebenbürgen (nach Schur) einheimisch. Alph. de Candolle (Origine des plantes cultivées [1883] p. 68) hält den Ursprung des L. sativum aus Persien als wahrscheinlich, da die einzigen ihm bekannten möglicherweise wildgewachsenen Exemplare diejenigen von Kotschy von der Insel Karek im persischen Golf sind — merkwürdigerweise sind ihm also gerade die ägyptischen Exemplare, die von den Sammlern (Sieber, Kotschy) ausdrücklich als spontan bezeichnet werden, völlig entgangen! —; mithin nimmt de Candolle die Vorkommnisse in Syrien, Ägypten und Abessinien als eingeführt an. In dem reichen Herbar- material, das mir für diese Arbeit zur Untersuchung zur Verfügung stand, habe ich nun — auch abgesehen davon. dass ich L. spinescens DC. für eine ausgesprochen xerophytische Wildform des L. sativum halte — zahlreiche nach den Sammlern wildgewachsene Exemplare getroffen, die dartun, dass die Heimat der Art im Orient (SW.-Asien) und in NO.-Afrika zu suchen ist; so namentlich die Var. silvestre Thell., die ich nie ausdrücklich als kultiviert oder verwildert bezeichnet sah. Die Wildformen nehmen in ihrer Gesamt- heit folgendes Areal ein: Kordofan, Abessinien, Ägypten, Sinai, Arabien, Palästina, Syrien, Mesopotamien, Persien, Pandjab, West-Himalaya. Var. c. Zypieum Thell in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 160. — Planta culta et subspontanea, interdum linicola. — f. trövalve (A. Braun) Thell. 1. c.; L. sativum var. trivalve A. Braun! in Flora XXIV. 1. (1841) p. 266 et tab. II. fig. C. 2! (diagr.), erblich fixierte Monstrosität mit 3 Karpellen, von A. Braun aus abes- sinischen Samen im Karlsruher Garten gezogen. Der Autor beobachtete auch einzelne 4-klappige Früchte (Diagr. l.c. fig. C. 3!). Var. B. erispum (Medik.) DC. Syst. II. (1821) p. 534; Nasturtium crispum Medik. Pf. gatt. (1792) p. 81 sec. Usteri in Neue Annalen II. (1794) p. 45; L. sativum f. L. Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 644. — Cultum et subspontaneum. Var. y. latifolium DC. Syst. II. (1821) p. 534; L. obovatum Kit." ex Spreng. Syst. II. (1825) p. 868 n. 38°); L. sativum B. obovatum Ledeb. Fl. Ross. I. (1842) p. 203; L. lyratum hort. veter. et herb. nonnull, non L. — Cultum et subspontaneum. !) Unter dem Namen „L. obovatum Kit.“ im Herb. Petersburg und im Herb. Kerner (Univ. Wien) liegende Exemplare gehóren tatsáchlich hieher. 2) Im gleichen Werke p. S69 n. 47 setzt Sprengel L. obovatum Kit. auch = L. incisum „Roth“ [riehtig: M. Bieb. non Roth], worunter wenigstens teilweise, das kaspisch-kaukasische L. pinnatifidum I, 125] 125 Var. 0. silvestre Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 160. Area geogr.: Cordofan, Abess., Aegypt., Sinai, Arab., Palaest., Armen. (an spon- taneum ?), Pers. Pandjab, Tibet. Standorte: Kordofan: Bara, 1875, J. Pfund n. 702/3 — Herb. Berlin, Schweinf.; sine loc.: Exped. Colston n. 76 — Herb. Paris. Abessinien: Shiré, Quartin-Dillon et Petit n. 22 — Herb. Paris, Petersburg; semina misit Schimper. Ägypten: Nubien: pl. spontanea, 1831, Sieber — Herb. Berlin, Hofmus. Wien.; in limo Nili coerulei pr. Chartum frequens, pl. spontanea, Kotschy it. Nub. 1839 n. 432 — Herb. Petersbg., Hofm. Wien; pr. Dabbé, Pr. Paul de Wurttemberg — Herb. Hofm. Wien; ad Achmim, 1858, Unger it. aeg. n. 163 — Hofm. Wien; Wadi Ibrim ad ripas Nili, 1860, R. Hartmann — Herb. Berlin; N.-Nubien: Korosko, Pfund — Herb. Schweinf.; ad ripas Nili haud procul a Wadi Halfa, 1881, Letourneux — Herb. Paris. Unter-Ägypten: Kene, 1831, Montbret — Hofmus. Wien; zwischen Kairo und Keneh (linkes Nilufer), 1864 & 69, Schweinfurth n. 1287 — Herb. Berlin, Schweinf., Hofmus. Wien; Kairo, Aucher-Eloy n. 362 — Herb. Boiss. ; Schwalben- ufer zwischen Farschut und Girgeh, 1874, Ascherson — Herb. Aschers.; Sokna, Palmgarten, 1879, E. Rolfs — Herb. Berlin; ad ripas Nili, 1846, Boissier — Herb. Boiss., Petersbg., Reut. & Barb.; Alexandria, Pfund — Herb. Aschers. Sinai: 1837, Botta — Herb. Paris. Arabien: leg. G. Ehrenberg — Herb. Berlin; Taifa, 1838, Botta — Herb. Boiss., Paris; Jeddah, 1881, J. Zohrab — Herb. Boiss., Schweinf. Syrien: Palästina: Hermon, Djebel el Cheikh, 1881, Letourneux — Herb. Paris. Armenien: Etschmiadsin, K. Koch [wohl kultiviert?] — Herb. Berlin. Persien: Ispahan, Aucher-Eloy n. 327 — Herb. Boiss., Paris; Mont Zerdkou, Aucher- Eloy n.320 — Herb. Paris; ins. Karek (sinus Pers.), 1842, Kotschy Pl. Pers. austr. ed. Hohenacker 1845 n. 25 ex p.; ins. Hormus (kult.?), 1895, J. Born- müller n. 61 — Herb. Bornm. West-Himalya: Khapalu (Tibet, Prov. Balti) Prov. Rajauri (2000 — 4000‘), 1856, Schlagintweit — Herb. Breslau, Paris; Pandjab: Raulpindi, 1900—2600', 1856, Schlagintweit — Herb. Breslau; reg. trop., Thomson — Herb. Berlin. Ledeb. zu verstehen ist; ebenso Steud. Nom. ed. 2. II. (1841) p. 27 und der Index Kewensis. Gestützt darauf, habe ich denn auch im Bull. Herb. Boiss. 1904 p. 707 L. obovatum Kit., allerdings mit ? und unter Berufung auf Steudel, irrig als Synonym von L. pinnatifidum Ledeb. erklärt. 126 [I, 126 Var. &. Schimperi Thell. l. c. p. 161. Area geogr.: Aegypt. infer., inter Linum. Standorte: Unter-Ägypten: 1835, sine loc, W. Schimper, inter „Turra“ et „Sacarra“ in Lini sativi agris, 1835, W. Schimper n. 62 ex. p. — Herb. Berlin, Boiss., DC., Deless., Hausskn., Lausanne, Petersbg., Reut. & Barb., Hofmus. Wien ; Leinfelder bei Medinet Fajam, 1877, Schweinfurth — Herb. Schweinf.; Kairo, grosses Leinfeld zwischen Birket-el-chiàm und Nahiah, 1880, P. Ascherson (3. Reise Ägypt.) n. 15 — Herb. Aschers., Barb.-Boiss., Hofmus. Wien. Ssp. II. spinescens (DC.) Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 161; L. spinescens DC.! Syst. II. (1821) p. 534, Prodr. I. (1824) p. 204; Boiss. Fl. Orient. I. (1867) p. 354; Post Fl. Syr. Palest. Sin. [1896] p. 89; Nasturtium spinescens O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; Nasturtium spinosum Desv.! ined in herb. (Paris). Icones: Deless. Icon. select. II. (1823) t. 72! Von der vorigen Ssp. nur in + vorgerückten Reifestadien sicher zu unterscheiden. Area geogr.: Ägypt., Syr., Mesopot., Pers. Standorte: Ägypten: Girgeh, 1867, E. Nost n. 74 — Herb. Hausskn.; ? Galata, mittelägypt. Wüste, arabische Seite, Wadi Omrudj (?), 1500 m, 1877, G. Schweinfurth n. 211 (junge, nicht sicher bestimmbare Exemplare) — Herb. Schweinf. Syrien: leg. Ehrenberg — Herb. Berlin; Kotschy n.84 — Herb. Berlin; ,Syria et Mesopotamia“, 1869, A. Socin — Herb. Berlin; Damaskus, Labillardiere (Orig. des L. spinescens DC.!) — Herb. Deless.; Libanon: Keneise 1857 n. 1565, zwischen Beyrut und Damaskus 1877 n. 1966, Gaillardot — Herb. Boiss., Hausskn., Lau- sanne; Libanon, 1881, Daibes — Herb. Univ. Zürich; Tripoli ete., mehrfach, Blanche — Herb. Hausskn., Lausanne; Racheia (bei Damaskus), 1884, Letour- neux — Herb. Aschers., Reut. & Barb.; Libanon: in campis subalpinis in m. Sanin, 1700', 1897, Bornmüller n. 96 — Herb. Bornm.; inter Aleppo et Aintab, 2000', 1865, Haussknecht; Antilibanon, 1877, €. Gaillardot n. 1969 — Herb. Boiss. Mesopotamien: ad pagum Beschabur pr. urbem Dschesirah, 1841, Kotschy n. 239 — Herb. Hofmus. Wien; in deserto fl. Chabur, 1867, leg. (Haussknecht?) — Herb. Hausskn.; Kurdistan: Süverek, P. Sintenis 1888 n. 741 — Herb. Univ. Wien. Persien: Aucher-Eloy n. 322 (pro L. vesicario) — Herb. Montp. $ V. Nasturtioides (Medik.) Thell. (confer p. 75). Nasturtioides Medik. Pfl. gatt. (1792) p. 81, Mönch Meth. (1794) p. 270 — sens. ampl.; Kandis Adans. Fam. plant. II. (1763) p. 422); Lepidium $ Nasturtiastrum Gren. & 1) Über die Gründe, die mich bewogen haben, diesen Namen, obgleich ihm die Priorität zukäme, zu übergehen, siehe S. 53. I, 127] 127 Godr. Fl. Franc. I. (1848) p. 151; Lepidium $ Dileptium Prantl in Engler & Prantl Nat. Pfl. fam. III. 2. (1891) p. 160 (non DC.). SS V. a. Lepidiastrum (DC.) Thell.; Lepidiwm $ Lepidiastrum DC. Syst. II. (1821) p. 547, Prodr. I. (1824) p. 207; Benth. & Hook. Gen. plant. I. 1. (1862) p. 87; Durand Ind. gen. phan. (1888) p. 17 n. 336, 98; Post & Kuntze Lexic. gen. phan. (1904) p. 323 n. 103,78; Lepidiberis Fourr. in Ann. Soc. Linn. Lyon N. S. XVI. (1868) p. 338. SS V. b. Dileptium (Rafin.) Thell.; Dileptium Rafin. Fl. Ludovic. (1817) p. 85 et in Am. Monthly Mag. (1818) p. 227; Lepidium $ Dileptium DC. Syst. II. (1821) p. 537, Prodr. I. (1824) p. 205; Benth. & Hook. Gen. plant. I. 1. (1862) p. 87; Durand Ind. gen. phan. (1888) p. 17 n. 336, 98; Nasturtioides Medik. Pfl. gatt. (1792) p. 81, Mönch. Meth. (1794) p. 270 sens. strict.; Senckenbergia Gärtn. Mey & Scherb. Fl. Wett. II. (1800) p. 413; Fourr. in Ann. Soc. Linn. Lyon N. S. XVI. (1868) p. 338; Cynocar- damum Webb & Berth. Phytogr. Canar. I. (1836 —40) p. 96; Spach Hist. vég. Phan. VI. (1838) p. 552; Lepidinella Spach Hist. vég. Phan. VI. (1838) p. 395; Lepidium $ Iberis (Haller 1745, Behm. 1760 sub Nasturtio) O. Kuntze in Post & Kuntze Lexic. gen. phan. (1904) p. 323 n. 103, 78. SS V. e. Monoploca (Bunge) Thell.; Monoploca Bunge in Lehm. Pl. Preiss. I. (1845) p. 259; F. v. Mueller in Linnaea XXV. (1852) p. 369 et in Trans. Phil. Soc. Viet. I. (1855) p. 35; Lepidium $ Monoploca Prantl in Engler & Prantl Nat. Pfl. fam. III. 2. (1891) p. 160; Post & Kuntze Lexic. gen. phan. (1904) p. 323 n. 108, 78. 12. L. subulatum L. Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 644; DO. Syst. II. (1821) p. 539, Prodr. I. (1824) p. 205; Nyman Consp. fl. Europ. I. (1878) p. 64; Willk. & Lange Prodr. Fl. Hisp. III. (1880) p. 786; Coss. Comp. fl. Atlant. II. (1883 — 7) p. 266, Ill. fl. Atl. III. (1888) p. 98 & t. 64!; Battand. & Trab. Fl. Algér. (1888-90) p. 43; Durand & Schinz Consp. fl. Afr. I. 2. (1898) p.138; T'hlaspi subulatum Cav. Descr. (1802) p. 414, Prael. ([1802] 1827) n. 935; Na- sturtium subulatum ©. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. Icones: Asso Syn. stirp. Aragon. (1779) t. VI. f. 3!; Coss. Ill. fl. Atlant. III. t. 64! (1888). Suffruticosum vel saltem perenne. Radix crassa, intus lutea. Caules complures ex eadem radice, basi lignosi, cortice griseo-brunnea tecti, saepe decumbentes et ramos steriles breves densissime foliatos et ramos floriferos edentes; rami fertiles graciles, herbacei, ple- rumque strieti, pilis brevibus rectis cylindricis patentibus vel subreflexis pubescentes vel rarius glabri, foliosi, superne iterum corymboso- vel paniculato-ramosi, ut ramuli racemos axillares et terminales gerentes. Folia (plantae florentis) omnia lineari- vel lanceolato- subulata, saepe fere acicularia, a basi attenuata, integerrima, acutissima (in speciminibus cultis latiora et saepe remote serrata), conferta, rigida, glauca, sicca longitudinaliter striata. Flores satis conspicui (quamvis parvi); sepala ovato-elliptica obtusa albo- 128 [I, 128 marginata; petala calyce subduplo longiora, alba, indistincte unguiculata lamina late rotundato-obovata in unguem ipsa breviorem attenuata; stamina 2 1-4, filamentis quam anthera flava 4-plo longioribus; glandulae 6 inconspicuae brevissimae (calycis ca. "/ıo longitudine aequantes) Zacemi fructiferi elongati, satis laxi, axi gracili subeylindrico plerumque pilis eis caulis similibus pubescente, rarius glaberrimo, pedicellis gracilibus cylindrieis saepius pubescentibus patentibus (+ 60°), quam silicula paulo usque duplo longioribus. Silicula rhombico-ovata, rarius ovato-orbiculata, compressa, basi rotundato- obtusa, apice cireumferentia anguloso-acuta et satis acute emarginata, a parte tertia superiore ad apicem anguste alata lobulis alaribus apice acutis, plerumque porrectis; stylus brevissimus vel brevis, marginem anteriorem siliculae non vel vix attingens; valvulae glabrae et satis laeves, inferne carinatae, superne anguste alatae; septum oblongo- lanceolatum, stylo brevi apieulatum. Semina ovoldeo-ellipsoidea, compressa, minute al- veolato-reticulata, immarginata, flavo-brunnea; embryo notorrhizus. Meist 10—30 em hoch, oft dichte Büsche bildend. Stengelblätter 1—2 cm lang, 1/» —9/4, seltener bis 1 mm breit, die unteren in ihren Achseln oft sterile Blattbüschel (d. h. unentwickelte Zweige) tragend. Kelch + 1 mm lang. Frucht 2— 2'/z mm lang, 1!/5h—9 mm breit. Same 1 mm lang, °/s mm breit. Area geogr.: Hispan. bor.-or., or., centr. et austr.; Marocc., Alger.). Planta halophila. !) Einige ältere schweizerische Floristen (Suter Fl. Helv. II. [1802] p. 48, Gaudin Fl. Helv. IV. [1829] p. 208) nennen Z. subulatum, allerdings als fraglich, aus dem Wallis. Diese Angabe geht auf J. J. Scheuchzer zurück, der in Itin. Helv. alp. VII. (1723) p. 519 schreibt: ,7Alasp? fruticosum folio Thymbrae hirsuto C. B. Thlaspi fruticosum alterum. Lob. J. B. sub hoc titulo recondo Thlaspi fruti- cosum, lignosum, ramosum, multiflorum, pedale et semipedale, in arenosis Vallesiae inferioris obvium: Descriptioni respondens, nisi diversitalem insinuent capsulae seminales in extremo bifidae." Aus dem letz- teren Satze geht hervor, dass Scheuchzers Pflanze gegenüber den von ihm zitierten Beschreibungen und Abbildungen in der Form (Ausrandung) der Frucht differiert. Allerdings ist der Text zweideutig in dem Sinne, dass nicht klar ersichtlich ist, ob die ,capsulae.... bifidae“ der Walliser Pflanze oder der Pflanze des Bauhin und des Lobelius zukommen. Nach dem von Scheuchzer zitierten Fundort (Unterwallis) kann sich seine Angabe nur auf L. ruderale L. (einjährig mit ausgerandeter Frucht) oder L. gramini- folium L. (ausdauernd, oft am Grunde holzig, mit ganzer Frucht) beziehen. Da Scheuchzer seine Pflanze als ,fruticosum, lignosum* ete. beschreibt, so würde man a priori sein Zitat auf L. gramànifoliwm beziehen. Die Einsicht der zitierten Figuren des Bauhin und Lobel belehrt uns jedoch eines Anderen. Thlaspi fruticosum folio Thymbrae hirsuto €. B. P. ist nämlich nach der Reproduktion bei Morison, Plant. hist. univers. Oxoniens. II. (1680) p. 298 & tab. 18. sect. 3 f. 33!, wie auch TAlaspi fruticosum alterum Lobel. Plant. stirp. hist. (1576) p. 109 cum tab.! (auch reproduziert bei J. Bauhin & Cherler Hist. plant. univ. II. (1651) p. 930!), eine Lepidiwm-Art mit eifórmiger, spitzer, ganzer Frucht, mithin Z. gramini- folium. L. (bezw. wegen des niedrigen Stengels und der Angabe ,fruticosum*, dessen Var. suffruticosum (L.) Thell), und die erwähnte zweideutige Stelle kann mithin nur so verstanden werden, dass die Walliser Pflanze eine ausgerandete Frucht besitzt. Mit Recht hat daher schon Haller in Enum. meth. stirp. Helv. indig. I. (1742) p. 544! die Vermutung ausgesprochen, dass Scheuchzers Fund zu L. ruderale L. zu ziehen sein dürfte. Nicht unmöglich scheint mir auch die Annahme, dass Scheuchzer, da er seine Pflanze als halbstrauchig und holzig schildert, unter derselben beide Arten, L. ruderale L. und L. gra- I, 129] 129 Standorte: Spanien: Pyrenäen: Navarra, Aragonien, Catalonien; Ost-Spanien: Süd-Aragonien (Sierra de Valacloche, Prov. Teruel) Valencia (Elche); Central-Spanien: Alt- und Neu-Kastilien (Sierra de Guadarrama, Aranjuez, Ciempozuelos); Süd-Spanien: Andalusien (Almeria [Sierra Alhamilla], Baza, Jaén, Granada ete.). Algerien: Chott el Khreider!, Chott el Chergui, Chott el Barbi(?) (Prov. Oran); El Haouita ad Mouila; Ain el Ibel (Sahara). Exsiec.: Willkomm Fl. Hisp. exs. 1845 n. 48, 1207 (Baza); Bourgeau 1851 n. 1027 (Baza), 1854 n. 2094 (Ciempozuelos); Franqueville in €. Billot Fl. Gall. Germ. exs. 1856 n. 2015 (Pyren. Arag.); Loscos 1877 n. 7 (Arag.); Huter, Porta & Rigo 1879 n. 689 (Granada); Laguna in F. Schultz herb. norm. n. ser. cent. XVI. n. 1521 (Aranjuez); Porta & Rigo it. II. Hisp. 1890 n. 51 (Almeria); Reverchon in Magnier Fl. sel. exs. 1893 n. 3207 et in Baenitz herb. Eur. 1894 n. 829 (Teruel); Balansa 1852 n. 370 (Prov. Oran); Kralik 1856 n. 236a (ibidem); Battandier & Trabut 1886 n. 116 (ibidem). Vaniat: Var. B. Zineare (DC.) Thell.; L. lineare DC.! in Dict. encycl. V. (1804) p. 46, Syst. II. (1821) p. 550, Prodr. I. (1824) p. 207; Nyman Consp. fl. Eur. I. (1878) p. 64, Suppl. II. 1. (1889) p. 38; Willk. & Lge. Prodr. fl. Hisp. III. (1880) p. 786; Nasturtium lineare O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. — Folia basilaria, saltem partim, lobo uno alterove angusto pinnatim incisa; caulina quam in typo latiora, linearia vel lineari- lanceolata, saepe serrata vel basin versus subincisa!) — Hispan., Celsius ex DC. l. c. (an specimina culta?) — Herb. DC. Prodr., Deless.; praeterea spec. culta in compluribus herbarüs. — Hue versimiliter trahendum: L. ambigwaum Lange Pug. plant. impr. hisp. IV. (1865) p. 269 et t. II. £. 11?) (L. Cardamines X subulatum? Lange); Nyman Consp. fl. Eur. I. (1878) p. 64 n. 9*, Suppl. II. 1. (1889) p. 39; Willk. & Lge. Prodr. fl. Hisp. III. (1880) p. 787; Rouy in Bull. Soc. Bot. Franc. XXXIII. (1886) p. 526 — (non F. v. Muell. 1855). — Hisp.: Castil. nov. (Ciempozuelos, Aranjuez). L. subulatum L. büsst in der Kultur von seinem charakteristischen xerophytischen Habitus, der namentlich auf den fast nadelartigen Stengelblättern beruht, beträchtlich ein; die Laubblätter werden breiter (linealisch bis linealisch -lanzettlich, die unteren oft linealisch-spatelig), meist etwas sägezähnig minifolium L., verstanden haben und daher Merkmale beider in seiner Beschreibung zum Ausdruck gebracht haben möchte (schon die Angabe „pedale et semipedale* ist sehr verdächtig!), ähnlich wie spáter de Glairville die beiden genannten Arten nicht genügend unterschieden und daher (Man. herb. [1811] p. 214 n. 507) unter dem gemeinsamen Namen 4L. exiguiflorum. beschrieben hat. ! De Candolle stellte (Syst. & Prodr. l. c.) sein LL. lineare zu $ Lepidiastrum und unterschied es demgemäss von LL. subulatum auch durch nur schwach ausgerandete Frucht mit etwas vorragendem Griffel; die Untersuchung der authentischen Exemplare hat mir jedoch gezeigt, dass die Narbe nur schein- bar die Ausrandung überragt, indem infolge des Trocknens die Flügelränder der Frucht etwas eingerollt sind und daher zu kurz erscheinen. ?) Af Kjeb. Naturhist. Foren. Vidensk. Meddelser 1865 (p. 74). A. Thellung, Lepidium. 17 130 — [I, 130 oder am Grunde selbst etwas fiederig eingeschnitten, die Grundblätter weisen häufig einige entfernte schmale Fiederlappen auf: dies ist L. lineare DC.!, das möglicherweise auch auf kultivierte Exemplare begründet wurde. Mit solchen Kulturformen, die sich habituell stark dem L. Cardamine L. nähern und sich von demselben ausser dem Schnitt der Grundblätter fast nur durch die holzigen, mit zahlreichen Blattstielresten besetzten Stengelbasen unterscheiden, ist nun auch LL. ambigwum Lange nach der Beschreibung und Ab- bildung völlig identisch. Die Vermutung Langes, L. ambiguum. sei ein Bastard von L. subulatum L. und L. Cardamine L., liegt mit Rücksicht auf den intermediüren Habitus und das vereinzelte Vorkommen unter den mutmasslichen Stammarten allerdings sehr nahe — auch Rouy, der die Pflanze selbst sammelte, hält sie für hybrid —; doch bin ich wegen der bereits erwähnten Identität des Z. ambiguum mit Kultur- formen des L. subulatum, die in den Herbarien hin und wieder anzutreffen sind und selbstredend nicht wohl sämtlich hybrid sein können, sehr zu Ansicht geneigt, dass L. ambiguum Lange wohl doch nur eine besondere Standortsform des Z. subulatum L. darstellt, mit dem es den halbstrauchigen Wuchs gemeinsam hat. 13. L. Cardamine!') L. Cent. pl. I. (1755) p. 17, Amoen. acad. IV. (1759) p. 278, Lefl. It. Hisp. (1758) p. 154 (Cardamines), Spec. plant. ed. 2. II. (1763) p. 899; DC. Syst. II. (1821) p. 542, Prodr. T. (1824) p. 206; Nyman Consp. fl. Eur. I. (1878) p. 64; Willk. & Lge: Prodr. fl. Hisp. III. (1880) p. 787; Willk. in Engler & Drude Veg. d. Erde I. (1896) p. 147; Thlaspi Car- damines Poir. Dict. encycl. VII. (1806) p. 545 n. 24 (excl. syn. Lippi et specim. aegyptiaco) ; Nasturtium Cardamines Vent. ex O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. Icones: Act. Stockh. (Svensk Acad.) 1755, 8. 9 („Spansk Krasse*); Arduino Anim. spec. I. (1759) t. 8! Bienne. Radix haud crassa, fusiformis, pallida, primo anno rosulam foliorum basi- larium et caulem humilem subsimplicem, secundo anno caules elatos et ramosos foliis basilaribus + destitutos efferens. Cales secundi anni plerumque complures, ascendentes, subflexuosi, teretes, pilis gracilibus patentibus vel subreflexis + pubescentes vel villosuli, ramosi ramis patentibus vel ascendentibus. olia basilaria (in planta florifera plerumque nulla) Iyrato-pinnata (eis Cardaminum nonnullarum similia) pinnulis plerumque 3—4-jugis suboppositis rotundato-ovatis subintegerrimis, lobo terminali majore subrotundo bas reni- formi, plerumque glabra; caulina parece pilosa, inferiora et media basilaribus similia, sed minus profunde divisa, saepe tantum lyrato-pinnatim incisa lobo terminali obovato-oblongo, basi saepe subauriculata; superiora ovata vel elliptico-lanceolata vel oblanceolata, basi ineiso-auriculata; summa saepe integerrima. Flores satis conspicui; sepala orbiculari-ovata obtusissima, albo-marginata; petala calyce subduplo longiora, unguiculata, lamina late obovata in unguem ea paulo breviorem contracta; stamina 2 1-4, antheris flavis, deflo- ratis interdum lividis; glandulae 6 brevissime inconspicuae. Aacemi in ramis terminales et axillares, propter ramos axillares magis elongatos interdum fere folio oppositi, fructi- feri elongati satis laxi, paniculam vel corymbum ampla formantes, axi subeylindrico pubescente, pedicellis gracilibus, pilis brevibus patentibus pubescentibus, plerumque fere !) In der ersten Publikation (Cent. pl. 1. e.) schreibt Linné „Cardamine*; warum er selbst später diesen Namen in „Cardamines“ abgeändert hat, worin ihm alle Autoren gefolgt sind, ist mir nicht bekannt. 1, 131] 131 horizontaliter (rarius ad 60°) patentibus, silicula conspicue (saepe 1'/.—2-plo) longioribus. Silicula ovata (leviter rhombica), valde compressa, basi rotundato-obtusa, apice cireum- ferentia anguloso-acuta, emarginata, extremo apice truncatula propter lobulos alares in utroque latere emarginaturae acutiusculos + porrectos; valvulae carinatae, a medio vel a parte tertia superiore ad apicem anguste alatae; septum lanceolatum. Semina parva, ovoidea, compressa, luteo-fusca, leviter alveolata, immarginata; embryo notorrhizus. Meist 15-20 cm hoch. Grundblätter bis 8 em lang, mehrpaarig gefiedert. Stengel- blätter 1-2 cm lang, der Endlappen der unteren bis 5 mm, die oberen meist 2 mm breit. Kelch 3/-1 mm lang. Frucht 2!/;-3 mm lang, 2-2!'/, mm breit. Same 1 mm lang, ?/; mm breit. Von der vorigen Art im allgemeinen leicht zu unterscheiden durch die zweijihrige Wurzel und die sehr charakteristisch gestalteten Grundblätter, sowie in der Regel durch die geteilten oder tief einge- schnittenen, viel breiteren Stengelblätter; vergl. jedoch L. subulatwm var. lineare. Ähnelt in mancher Hinsicht auch der Sektion Lep?a (durch die relativ ansehnlichen Blüten, die abstehenden, dicht behaarten Fruchtstiele, die leierfórmig-gefiederten Grund-, die oft geöhrten Stengelblätter etc.) und dürfte daher wohl als der gemeinsamen Stammform dieser und der übrigen Sektionen nahestehend aufgefasst werden. Area geogr.: Hisp. centr. (Castell. nov., Regn. Murc.); planta halophila. Standorte: Neu-Kastilien: Madrid, Ciempozuelos, Aranjuez, Ribas, La Guardia, Horcajada, Car- rascosa etc.; Murcia: inter Albacete et Balazote, 800—900 m, Porta & Rigo 1890/1 n. 513, 725. 14. L. apetalum Willd. ! *) Spec. plant. IIl. (1800) p. 439 (et Herb. n. 11822!); Ascherson in Verhandl. Brandenb. Bot. Ver. XXXIIL (1891) p. 108 seq. ex p. (quoad pl. sibiricam, non europaeam neque americanam); Thellung in Bull. Herb. Boiss. 2"* série IV. (1904) p. 702 seq. — non Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. 1. 1. (1895) p. 127, nec auct. germ. rec. quoad pl. ex Am. bor. introd., quae — 4L. densiflorum Schrad.!?); Thlaspi apetalum Poir. Dict. encycl. VIL. (1806) p. 547 n. 31; L. mieranthum Ledeb.?) Icon. pl. nov. Ross. impr. Altaic. I. (1829) p. 22 et t. 92, Fl. Ross. I. (1842) p. 205 (incl. var. f. apetalum, excl. syn. plurim. et loc. Taur., Kislar et Casp., quae ad L. pinnatifidum Ledeb. pertinent); Fisch. & Mey. Ind. II. Hort. Petrop. (1835) p. 40 — »on auct. germ. rec. quoad pl. advent. (quae — LL. densiflorum Schrad.); L. micropetalum Stev. ined. in herb. Zeyheri sec. Ledeb. Fl. Ross. !) Eine genaue Beschreibung des Willdenowschen Originalexemplares (in Berlin), die mir eine sichere Identifikation dieser vielfach verkannten Spezies ermóglicht, verdanke ich der Güte meines verehrten Lehrers Herrn Prof. Dr. Schinz in Zürich. — Ledebour zog in Fl. Altaica III. (1831) p. 195 L. apetalum mit ? zu L. ruderale L. *) Vergl. auch die Geschichte des LL. densiflorum Schrad., die mit der des L. apetalum vielfach verquickt ist. 3) Zu dieser Art zieht Spach (Hist. vég. Phan. VI. (1838) p. 550, not.) fälschlich: LL. ineisum M. Bieb. non Roth [ist Z. pinnatifidum Ledeb.— Th.], L. densiflorum Schrad. [eine spezifisch verschiedene nord- amerikanische Art — Th.] und L. decumbens & divaricatum Hort. [= L. decumbens Desv.! vom Kap — Th.]. 132 [I, 132 I. (1842) p. 205; L. incisum Ledeb. Fl. Altaic. III. (1831) p. 193; Edgeworth in Trans. Linn. Soc. XX. (1846) p. 331); Franchet! Plant. David. ex Sinar. imp. I. n. 83 in Nouv. Arch. Mus. hist. nat. Paris 2v* ser. V. (1883) p. 191; Pritzel in Diels Fl. Centr. Chin. (in Englers Bot. Jahrb. XXIX. [1901]) p. 356 — non Roth! (quod = L. virginicum L.), nec M. Bieb. Fl. Taur.-Caue. nec DC. Syst. & Prodr. (quod — L. pinnatifidum Ledeb.), nec auct. germ. rec. quoad pl. advent. (quae = L. densiflorum Schrad.); L. incisum B apetalum DC. Syst. II. (1821) p. 541; L. ruderale Bunge Enum. pl. Chin. bor. coll. 1831 (1832 p. 6 n. 38 in Mém. div. sav. Acad. St. Pétersb. sér. 80 (et ex Debeaux Fl. Tien-tsin in Act. Soc. Linn. Bordeaux XXXIII. [1879] p. 34); Hook. f. & Thoms. in Journ. Linn. Soc. V. (1861) p. 174/5; Hook. Fl. brit. Ind. I. (1875) p. 160; Pritzel in Diels Fl. Centr. Chin. (in Englers Bot. Jahrb. XXIX. [1901]) p. 356; Fedtschenko! Voy. Turkest. II. (1902) p. 19 ex p. (cum L. pinnatifido Ledeb.) — non L.; L.ruderale f. micranthum Glehn! ap. Maxim. Fl. Tangut. I. 1. (1889) p. 73 et Enum. pl. Mongol. I. (1889) p. 68; O. Fed- tschenko in Act. h. Petrop. XXIII. 2. (1904) p. 431; L. ruderale y. auriculatum Maxim.! Fl. Tangut. I. 1. (1889) n. 122; PI. Chin. in Act. h. Petrop. Xl. I. (1890) p. 58; L. ru- derale var. apetalum Fedtschenko Consp. Fl. Turkest. VI. Crucif. in Beih. Bot. Centr. bl. XIX. Abt. II. 2. (1906) p. 330 n. 418. s Icones: Ledeb. Ic. pl. nov. fl. Ross. impr. Altaic. I. (1829) t. 98. Annuum vel bienne. Radix tenuis, fusiformis, pallida. Cawles nunc solitarii, stricte erecti, nune complures ex eadem radice, laterales plerumque decumbentes vel ascenden- tes; omnes subcylindrici (leviter striati), pilis claviformi-incrassatis brevibus sub lente 4 granulato-asperuli, dense foliati, ramosi ramis plerumque patentibus in racemos terminales elongatos desinentibus et fere semper racemos brevissimos etiam fructiferos ecorymbosos in axillis foliorum gerentibus. Folia radicalia petiolata, oblonga, pinnatifida vel subpinnata, lobis plerumque angustis et integris, rectis, superioribus saepe confluentibus; media oblonga vel lanceolata, rarius fere obovata, + profunde et grosse dentata vel lobata lobis acutis integris patentibus, basi lata sessilia et saepissime auri- culato-amplexicaulia, margine pilis brevissimis (1: 1—2) patentibus obtusis cylindricis vel tuberculiformibus obsita; superiora minora et angustiora, summa linearia obtusius- cula integerrima vel apicem versus remote serrata. Flores inconspicul; sepala ovata (multo latiora quam in L. ruderali) caduca, dorso hispidulo-pubescentia, albo-marginata, apice saepe purpurascentia; petala calyce breviora, saepe rudimentaria (sed rudimenta fere semper praesentia), filiformia, glandulis saepe similia; stamina 2—4 mediana, late- ralia nulla; glandulae 4—6 breves inconspicuae, triangulari-ovatae, calycis ca. !/s—'/io longitudine aequantes. Racemi fructiferi terminales elongati laxiusculi, axillares breves et densi, axi anguloso-striato pilis claviformibus granuloso-pubescente, pedicellis gracilibus 1) L. ineisum Edgew. wäre nach Hook. f. & Thoms. in Journ. Linn. Soc. V. (1861) p. 175 zu L. ca- pitatum Hook. f. & Thoms. zu ziehen, doch kann nach dem Fundort (Himal.) ebenso gut L. apetalwm gemeint sein, umso mehr, da Edgeworth selbst seine Pflanze als mit der altaischen völlig identisch bezeichnet. I, 183] 133 pilis brevissimis pubescentibus erecto-patentibus vel saepe extrorsum arcuatis silicula plerumque longioribus. Silicula ovata vel elliptica, compressa, basi et apice subacuta (eircumferentia angulosa, non rotundata), apice angustissime alata, leviter sed satis late emarginata, lobulis alaribus in utroque latere emarginaturae satis acutis porrectis vel leviter convergentibus, stigma plerumque superantibus; septum oblongo -lanceolatum, stylo brevissimo apiculatum. Semina ellipsoidea-ovoidea, compressa, fere laevia, immar- ginata, rufa; embryo notorrhizus. Im Habitus sehr veränderlich. Stengel (10--) 20—30 (—50) em lang, niederliegend bis fast aufrecht, fast einfach bis sehr reichästig, die Äste bald sparrig abstehend, bald ziemlich aufrecht. Stengelblätter meist 2—3 cm lang, 3—7 mm breit; nach ihrer Form unterschied Ledebour in Fl. Alt. III. (1831) p. 193 2 Varietäten («. latifolium: foliis caulinis latioribus, incisis dentatisve; B. angustifolium: folis caulinis angustioribus, den- tatis integerrimisve), an denen ich jedoch nicht festhalten móchte, da die Form der Blätter zu sehr variabel ist. Kelch + ?/ / mm lang. Frucht 2—2!/» (—3) mm lang, 1'/s—2 (—2!/2) mm breit. Same 1—1!/, mm lang, !/s—?/, mm breit. Pilis caulis claviformibus valde distinctum et inde a speciebus affinibus et saepe habitu similibus: L. ruderali L. et L. pinnatifido Ledeb., facile dignoscendum. Area geogr.: As. centr. et or. Standorte: Sajanisches Gebirge, Baikalien, Dahurien: Irkutsk, 1828, Turezaninoff — Herb. Petersbg ; 1888, Karo — Herb. Barb.-Boiss., Berlin, Hausskn.; Krasnojarsk und Irkutsk, 1846, Turezaninoff — Herb. Reut. & Barb.; ,Dahuria*, Radde — Herb. Berlin, Petersbg.; Maak — Herb. Boiss.; 1819, Fischer — Herb. DC. Prodr. („Z. ruderale*); Kjachta leg? — Herb. Petersbg.; Nertschinsk, 1822, Fischer (,L.ruderale*) — Herb. DC. Prodr.; 1889, Karo n. 231; Blagowjeschtschensk, 1898, Karo n. 9 — Herb. Deless., Hofmus. Wien. Altai: leg. Ledebour 1829—539, C. A. Meyer 1836 — Herb. Berlin, Paris, Petersbg., Hofmus. Wien, Univ. Wien; Altai orient., 18239, Herb. Bunge — Petersbg.; Alt. austr., 1877, G. N. Potanin — Herb. Berl, Petersbg. Ih-Becken: Flora Iliensis: Sary Jassik (?) — Herb. Breslau. Mongolei: Mong. bor.: circa lacus Ubsa, 1879, Potanin — Herb. Berl., Paris, Petersbg.; Thianschan orient, 1877, Potanin — Petersbg.; Mong. occ.: Nan-Shan 1879, Keria 1885, Przewalsky — Petersbg.; Mont. Alaschan, 1873, Przewalsky n. 218, 248 — Herb. Barb.-Boiss., Petersbg., Hofm. Wien; Gobi 1883 Przewalsky, 1886 Potanin — Petersbg.; Changai 1877, 1886, Potanin — Herb. Petersbg. China: Prov. Tschili, 1884, Potanin — Herb. Paris, Petersbg.; Tientsin, Prov. Petschili, 1861, O. Debeaux — Herb. Boiss.; Peking, 1877, Brettschneider — Petersbg.; 1863, David n. 2345, 2370 — Herb. Berlin, Paris; Prov. Kansu, 1880, Prze- walsky n. 113 — Petersbg.; 1885 Potanin — Petersbg.; Terra Tangutorum 134 [I, 134 (Prov. Kansu), 1872, Przewalsky n. 286 — Petersbg.; Prov. Schansi, 1884, Po- tanin — Petersbg.; Chefoo, Prov. Shantung, 1861, Gilb. King n. 7409 — Hof- mus. Wien; Environs de Laohouloou (Mong. or.), Géhol, 1864, A. David n. 1959 — Herb. Paris; Prov. Yun-nan, 1883—5, Delavay — Paris; Chensi sept.: Juan- ma-tien pr. Tciu-ze-scen, 1897, Miss. Giuseppe Graldi n. 1495 — Herb. Berl.; ibid., Huan-tou-san, 1897, Graldi n. 3396 — Herb. Berl. Korea: in arenosis maritimis pr. Chinanofio (?), 1901, U. Faurie — Herb. Berl. Turkestan: Pamir: Polour et Kar Yagdé, 1892, Dutreuil — Herb. Paris; Yarkand, 1870, leg.? — Petersbg.; Distr. Kuldscha, 1875, Larionow — Petersbg.; Alpes Alexandri: in valle fl. Kaschkara, 1896. Brotherus n. 123. Kaschmir, Himalaya, Tibet: Kaschmir: Skardu (Prov. Baltistan), 7—8000', J. F. Duthie n. 12068 — Herb. Petersbg., Univ. Wien; Prov. Ladák: Leh, 1856, Schlagintweit — Herb. Barb.-Boiss, Paris, Petersbg.; Prov. Balti: Khapalu (Shayok), 1856, Schlagintweit — Herb. Berlin, Breslau; Tibet bor., 1884, Przewalsky n. 190 — Petersbg.; Tibet or.: Tongolo, Principauté de Kiala, 1893, J. A. Soulié n. 691 ex p. (cum Z. capitato) — Herb. Barb.-Boiss.; Prov. Nubra: Tsarasa to Aranu (Nubra valley), 1856, Schlagintweit — Breslau, Univ. Wien; Tibet occ., reg. temp., 10—14000', Thomson — Herb. Berl., Boiss., DC., Montpellier (Herb. Planchon), Paris, Petersbg., Hofmus. Wien. 15. L. capitatum Hook f. & Thoms.! in Journ. Linn. Soc. V. (1861) p. 175; Hook. Fl. Brit. Ind. I. (1875) p. 160; Nasturtium capitatum ©. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. Valde offine L. apetalo Willd. et ejus forsan subspecis, sed differt silicula latiore, basi late rotundata vel fere truncata, foliis caulinis obovato-lanceolatis basi cuneato- attenuatis, petalis saepe magis conspicuis, calycem subaequantibus, staminibus saepius 4, stigmate saeplus emarginaturam aequante vel superante. Area geogr.: Himal. ad Chin. Variat: Var. e. typicum Thell., planta pumila, caulibus saepe compluribus, + 10—15 cm altis, racemis fere omnibus brevibus saepe capitatis ; Var. B. chinense (Franchet) Thell, planta elata robusta, caule plerumque unico erecto folioso, + 30—50 em alto, racemis terminalibus elongatis. Standorte: Var. e. typicwm Thell. — Himal., Tibet. Tibet occ., 10—14 000', Thomson — Herb. Berl., DC., Petersbg., Hofm. Wien; Tibet bor. Przewalsky 1884 n. 47 & 299 — Herb. Barb.-Boiss., Petersbg., Hofm. Wien; Tibet or.: Tongolo (Principauté de Kiala), 1893, Soulié n. 691 ex p. (cum L. apetalo !) — Herb. Barb.- Boiss.; n. 478 & 460 — Paris; Kumon (Himal.), 13000‘, Strachey & Winterbottom n. 2 — Paris; Kumaun, near the Lebung (?) glacier, 13—14 000', 1886, Duthie — Herb. Berlin. I, 135] 135 Var. B. chinense (Franchet) Thell.; L. chinense Franchet! Plant. David. ex Sinar. imp. I. n. 84 in Nouv. Arch. Mus. hist. nat. Paris 2* sér. V. (1883) p. 191; Pritzel in Diels Fl. Centr. Chin. (in Englers Bot. Jahrb. XXIX. [1901]) p. 356; L. apetalum var. chinense Thell. in sched. (Herb. Paris); L. polyphyllum Franchet! ined. in Herb. Paris. Area geogr.: China. Chensi merid., 1873, David; Se-tchuen, environs de Ta-tsien-lou, Prince Henry d'Orleans; Prov. Yun-nan, 1883/5, Delavay n. 6784; 1897, Ducloux n. 190; Chin. bor.: Prov. Kouy-Tcheou: Kony-Yang, 1898, Bodinier n. 2289 — alle Exemplare im Herb. Paris; Chin. centr.: Prov. Sze-ch' uan, Tsaku las, 1891, v. Rothorst n. 2525 — Herb. Berlin. 16. L. ruderale L. Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 645; DO. Syst. IL. (1821) p. 540, Prodr. I. (1824) p. 205; Koch Synops. (1837) p. 72; Ledeb. Fl. Ross. I. (1842) p. 204 (excl. loc. nonnull.); Gren. & Godr. Fl. Frane. I. (1848) p. 151; Boiss. Fl. Orient. I. (1867) p. 361; Nyman Consp. fl. Eur. L (1878) p. 64; Willk. & Lge. Prodr. fl. Hisp. III. (1880) p. 787; Beck Fl. Nied.-Österr. (1892) p. 494; Rouy & Fouc. Fl. Franc. II. (1895) p. 88 (incl. var. « & B); Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. 1. 1. (1895) p. 128; Fiori & Paoletti Fl. anal d'Ital. I. 2. (1898) p. 467; ? Th. Kirk. Stud. fl. N. Zeal. (1899) p. 36‘); Benth. & Hook. Handb. Brit. Fl. ed. 7. (1900) p. 47; Iberis ruderalis Crantz Stirp. Austr. ed. 1. I. (1762) p. 21; Nasturtium ruderale Scop. Fl. Carn. ed. 2. II. (1772) p. 13 n. 801; Bess. Enum pl. Volhyn. (1821) p. 26; Gillet & Magne Nouv. fl. franc. ed. 3. (1873) p. 47; O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 35 (excl. loc.) et 937; Thlaspi ruderale All. Fl. Pedem. I. (1785) p. 250; Poir. Diet. encycl. VII. (1806) p. 544 n. 21; DC. Fl. franc. ed. 3. IV. (1805) p. 707; Lois. Fl. Gall. ed. 2. I. (1828) p. 59; Senckenbergia ruderalis Gaertn. Mey. & Scherb. Fl. Wett. II. (1800) p. 432; Fourr. Cat. pl. spont. Rhóne in Ann. Soc. Linn. Lyon N. S. XVI. (1868) p. 338; Thlaspi tenuifolium Lam. Fl. franc. II. (1778) p. 467; Lepidium tenwifolium Ingegnatti Cat. spec. Mondovi (1877) p. 70 ex Caruel in Parlat. Fl. Ital. IX. (ca. 1890) p. 664; Lepidium apetalos Gilib. Fl. Lituan. IV. (1782) p. 54; Nasturtioides inconspicuum Medik. Pfl. gatt. I. (1792) p. 81 sec. Usteri in Neue Annalen II. (1794) p. 46; Mönch Meth. (1794) p. 270; L. exiguiflorum [Clairv.] Man. herb. (1811) p. 214 n. 507 ex p. (quoad descr. „f. infér. pinnatifides^ et loc. ,Bàle*; eum L. graminifolio L.); L. angulosum d'Urville!?) Enum. pl. ins Archipelag. aut. litt. Pont. Euxin. (1822) n. 578 (in Mém. Soc. Linn. Paris I. p. 334) — (non Thell. in Bull. !) Aus dem australisch- polynesischen Gebiet sah ich noch kein echtes LL. ruderale; es ist aber nicht ausgeschlossen, dass sich die Pflanze dort eingeschleppt findet. ?) Originalexemplare im Herb. DC. Prodr. — Spach erklärt (Hist. vég. Phan. VI. (1838) p. 550 not.) IL. angulosum D’Urv., verführt durch die der Originalbeschreibung hinzugefügte Bemerkung des Autors: Omnino simile L. vesicario, sed nunquam genicula tumida vidi*, irrig = L. vesicariwm L. 136 [I, 136 Herb. Boiss. 1904 p. 707), quod = L. pinnatifidum Ledeb.); L. glaucescens Dumort. Fl. Belg. Prodr. (1827) p. 119; Walp. Ann. I. (1842) p. 178; L.ruderale 8 glaucescens Lej. & Court. Comp. fl. Belg. IT. (1831) p. 314: L. ibericum Schrad.! ex Fisch. & Mey. Ind. III. h. Petrop. (1837) p. 39; L. subulatum Lapeyr.?) Hist. abr. pl. Pyren. suppl. (1818) p. 90 (quoad loc.); Suter Fl. Helv. II. (1802) p. 48 et Gaudin Fl. Helv. IV. (1829) p. 208 (quoad loc. Vallesia)?) — non L.; L. Iberis Ten. Fl. med. univ. I. (1823) p. 520, Fl. Nap. V. (1835— 6) p. 51 ex Bertol. Fl. Ital. VI. (1844) p. 580 — non L.!; L. graminifolium Ruch. Fl. Ven. (1818) p. 158 ex Bertol. l. e. — non L.; L.incisum Nyman Consp. fl. Europ. I. (1878) p. 64 n. 12%) (quoad loc. Taur. et synon. Urvillei) — non Roth! nec M. Bieb. nec alior. Icones: Fl. Dan. II. t. 184; Svensk Bot. t. 321; Engl. Bot. XXIII. t. 1595; Schkuhr Handb. ed. 2. (1808) t. 180 (fruct.)!; Tratt. Archiv (1812—14) t. 217; Sturm Fl. Deutschl. XVI. (1837) 68! (fig. b pessima quoad longitudinem styli!) et ed. 2. VI. (1902) t. 21 (male! sub Orueifera ruderalis Krause); Dietr. Fl. Bor. IX. t. 624; Reichenbach Ic. fl. Germ. et Helv. II. (1837—8) t. X. f. 4215!; Nees Gen. X., X.; Fiori & Paoletti Icon. fl. Ital. I. (1895— 9) p. 170 f. 1484!; Britton & Brown Ill. fl. North. U. S. II. (1897) p. 111!; Coste Fl. deser. ill. Franc. I. (1901) p. 139 n. 343! Annuum vel bienne. Radix tenuis, fusiformis, pallida, perpendicularis. Caulis plerumque unicus, suberectus, fere cylindricus (leviter anguloso-striatus), pilis brevissimis cylindricis obtusis patentibus + pubescens (raro glabratus), superne (rarius a basi) corymboso-ramosus ramis arcuato-ascendentibus sicut ramuli in racemos abeuntibus. olia obscure vel glauco-viridia, praesertim margine pilis brevibus rectis eis caulis similibus obsita; basilaria longe petiolata, bipinnatipartita, rarius simpliciter pinnatipartita laciniis !) Als ich I. c. für das kaukasisch-kaspische LL. pinnatifidum Ledeb. den auf eine Pflanze der Krim gegründeten D'Urvilleschen Namen vorschlug, liess ich mich einerseits durch die fehlerhafte Original- diagnose (,caule glaberrimo ..... foliis cunctis pinnatifidis^, während tatsächlich die Stengel fein pubescent und die oberen Stengelblätter ganzrandig und linealisch sind) dazu verleiten, anderseits durch den Vor- gang Sprengels (Syst. veg. II. [1825] p. 869 n. 47) und Boissiers (Fl. Orient. I. [1867] p. 362), die beide L. angulosum D'Urv. = L. incisum „Roth“ [riehtig: M. Bieb., non Roth!] setzen, unter welch’ letzterem Namen sie grösstenteils L. pinnatifidum Ledeb. verstehen. Seither hat mir jedoch die Untersuchung D'Urvillescher Originalexemplare (im Herb. DC. Prodr.) gezeigt, dass L. angulosum D'Urv., im Gegen- satz zu der Auffassung aller Autoren, ein simples L. ruderale L. ist, bezw. eine durch ziem- lich hoch hinauf geteilte Stengelblütter ausgezeichnete Form desselben. ?) Ex Benth. Catal. pl. Pyren. Langued. (1826) p. 95, Mutel Fl. franc. I. (1834) p. 96 et teste Godron sec. Willk. & Lange Prodr. fl. Hisp. III. (1880) p. 787. — Lapeyrouse selbst gibt l. c. an: $c Sillie. aeuminatis .... fleurs blanches .... Calliouvre (Pyren. Orient.. M. Xatard 1815*. Die Be- schreibung kónnte sich wohl nur auf L. graminifolium L. beziehen, doch braucht sie ja durchaus nicht nach den Xatardschen Exemplaren angefertigt zu sein. *) Die irrige Angabe dieser Art geht auf J. J. Scheuchzer zurück; vergl. das Aktenmaterial bei L. subulatum L. (S. 128, Anm.) *) Die europäische Flora ist durch diese Erkenntnis um eine Art ärmer geworden, indem sich die von Nyman nur infolge des D'Urvilleschen Synonyms angegebene einzige Lokalität (,Tauria*^) des L. incisum „Roth“ als Standort des L. ruderale L. entpuppt. I, 137] 137 incisis, lobis patentibus remotis late linearibus vel subspathulatis integerrimis obtusis pilo terminali apiculatis; caulina inferiora basilaribus similia, sed minus divisa; superiora et saepe jam media linearia vel anguste lineari-spathulata integerrima (rarius basi lacinia unica aucta) obtusiuscula. Flores inconspicui; sepala anguste ovato-lanceolata sed cito post anthesin (propter margines involutos) linearia (in var. intercedente paulo latiora), albo-marginata; petala nulla!) (in var. zntercedente petalorum rudimenta interdum prae- sentia); stamina 2 (—4?) mediana; glandulae 4 (—6 7?) minimae calycis ca. '/io longi- tudine attingentes triangulari-ovatae. Aacemi fructiferi laxi, elongati, axi gracili angu- loso-suleato pilis eis caulis similibus pubescente (raro glaberrimo), pedicellis tenuibus subeylindrieis, pilis eis axis aequilongis, pedicelli diametri ca. '/» longitudine adaequan- tibus pubescentibus vel raro glaberrimis, erecto-patentibus (45°) silicula plerumque 1'/,- plo longioribus, rarius tantum aequilongis. Silicula ovata, rarius fere elliptica, modice compressa, basi breviter attenuato-acutiuscula, apice circumferentia anguloso-acutiuscula, distincte (ca. ad !/s longitudinis septi) emarginata, emarginutarae marginibus angulum fere rectum vel acutum formantibus, lobulis alaribus im utroque latere acutiusculis por- rectis vel leviter convergentibus; stylus fere nullus, stigmate in fundo emarginaturae subsessili; valvulae carinatae, apice anguste alatae, maturae fere laeves subnitidae ; septum oblanceolatum obtusiusculum stigmate apieulatum. Semina ovoldea, compressa, fere laevia, immarginata, flavo-fusca; embryo notorrhizus. Meist 15— 30 em hoch. Grundblätter mit Stiel oft 5 — 7 cm lang, im Umriss 1—2 em breit; mittlere und obere Stengelblätter meist 1'/» — 2 cm lang, 1'/» —2 mm breit. Kelch + ?/; mm lang. Frucht 2—2!/» mm lang, 1!/; —2 mm breit. Same 1 mm lang, ?/5——?/, mm breit. Zeigt im frischen Zustand einen charakteristisch stinkenden Geruch. Area geogr.: Eur. fere omn. (excl. reg. bor.); As. min., reg. cauc.-casp., Armen., Mesopot.; sporadice in Sibir. (an introductum?); praeterea advent. Ich sah Exemplare aus: Spanien, Frankreich, Belgien, Luxemburg, England, Deutschland, Schweden, Norwegen, Finn- land, Schweiz, Österreich-Ungarn, Russland (besonders im Süden), Korsika, Italien, Balkan (Bulgarien, Macedonien, Thessalien, Thracien, Dobrudscha); Kleinasien (Anatolien: Amasia), Kaukasien (Georgien etc.), kaspische Steppen, Armenien (Erzerum, Gumusch-Khané, Ispir), Mesopotamien (Diarbekr, Babylon); Sibirien (Barnaul, Patrin — Herb. Deless., Petersburg; Irkutsk 1888, Karo — Herb. Berlin), West-Mongolei (Valée du Kéroulen, !) Zeitweises Vorkommen von Kornblättern wurde irrig angegeben von: Scopoli Fl. Carn. ed. 2. II. (1772) p. 13; Gouan Ill. et obs. bot. (1773) p. 40 n. 3; Roth Tent. fl. Germ. II. 2. (1793) p. 92 obs. ; Withering Bot. Arrang. ed. 3 (1796) p. 568; Gmelin Fl. Bad. Als. III. (1808) n. 970; De Candolle Syst. II. (1821) p. 540 n. 20; Hagenbach Tent. fl. Basil. II. (1834) p. 145 n. 3; Boreau Fl. centr. Franc. (1840) n. 178; Godet FI. Jur. I. (1852) p. 61; G. Beck FI. Nied.-Osterr. (1892) p. 494, ete. — Tatsächlich habe ich weder in der Natur noch in den Herbarien beim europáischen Typus der Art je Kronblattrudimente finden können; die Angabe solcher beruht also wohl auf der Verwechslung mit anderen Arten oder auch darauf, dass die Honigdrüsen für rudimentüre Petalen angesehen wurden (diese werden oft als gelblich geschildert). A. Thellung, Lepidium. 18 138 [I, 138 1895—06, Chaffanjon — Paris) — Ferner adventiv in Nordamerika: Texas, Prairies voisines du Port Lavaca(?), 1849, Trécul n. 1142 — Herb. Paris. Variat: Var. B. intercedens Thell.: Silicula levius emarginata (stigma marginem an- teriorem emarginaturae fere attingens), magis elliptico-orbiculata. Sepala paula latiora. Pili pedicellorum, si exstant, diametrum horum longitudine fere aequantes. Petalorum rudimenta interdum praesentia. Folia caulina saepe magis dentata vel incisa. Differt a L. pinnatifido, cui characteribus nonnullis accedit, racemorum axi et pedicellis aut aequa- liter pilosis aut aequaliter glabris, silicula (fere semper) glabra, paulo distinctius emar- ginata, sepalis paulo angustioribus, foliis superioribus linearibus, planta pumila (ad 15 em alta). Area geogr.: Sibir. austr.-occ. Standorte: Ili-Becken: prope Issykkul leg.? — Herb. Breslau. Songarei: 1846, Turczaninoff — Herb. Boiss. ; 1861 Schrenk — Herb. Berlin, Boiss., Breslau, DC., Paris, Petersburg. Westsibir. Tiefland: ad fl. Irtysch inter Omsk et Semipalatinsk, 1840, Karelin, & Kiriloff n. 38 — Herb. Berl, DC., Paris, Petersbg., Hofmus. Wien. Die zahlreichen Angaben des Z. ruderale aus den übrigen Teilen Asiens, sowie aus anderen Erdteilen (namentlich von der Südhemisphäre) beruhen fast ausschliesslich auf der Verwechslung mit ähnlichen Arten. Einige der wichtigsten derartigen Fälle sollen im Folgenden angeführt und richtiggestellt werden. a) Asien: L. ruderale Bunge Enum. pl. Chin. bor. coll. 1831 (1832) p. 6 n. 38 in Mém. div. sav. Acad. St. Pétersbg. sér. 80; Hook. f. & Thoms. in Journ. Linn. Soc. V. (1861) p. 174; Hook. Fl. Brit. Ind. I. (1875) p. 160; Fedtschenko! Voy. Turkest. III. (1902) p.19 ex p., et collector. ross. nonnull. = Z. apetalum Willd. L. ruderale Fedtschenko! Voy. Turkest. III. (1902) p. 19 ex altera p., et auct. ross. nonnull. quoad pl. casp.-turkest. — L. pinnatifidum Ledeb. b) Afrika: L. ruderale Oliver Fl. trop. Afr. I. (1868) p. 69 = L. Armoracia Fisch & Mey. ssp. intermedium. (A. Rich.) + L. divaricatum Soland. ssp. linoides ('Thbg.) quoad pl. Abess., L. africanum (Burm.) DC. var.(?) aethiopicum (Welw.) quoad pl. Angol.; L. ru- derale var. alpigenum (A. Rich.) Oliver l. e. = L. Armoracia Fisch & Mey. ssp. inter- medium (A. Rich.) var. alpigenum (A. Rich.). L. ruderale Melliss St. Helena (1875) p. 237; Baker Fl. Maurit. Seychell. (1877) p. 8 = L. divaricatum Soland. ssp. linoides (Thbg.) var. iberioides (Desv.). L. ruderale Schweinfurth Samml. arab.-aethiop. Pfl. in Bull. Herb. Boiss. IV. (1896) App. I. p. 181 n. 481; Schinz Pfl. welt D.-SW.-Afr. in Bull. I, 139] 139 Herb. Boiss. IX. (1896) App. III. p. 88 — L. divaricatum Soland. ssp. linoides (Thbg.) var. subdentatum (Burch.) Sond. sec. exsiec.; Schinz & Junod, Kenntn. Pfl. welt Delagoabay in Mém. Herb. Boiss. n. X. (1900) p. 37 — L. divaricatum Soland. ssp. eu-divaricatum Thell. var. dissectum Thell. L. ruderale Durand & Schinz Consp. fl. Afr. I. 2. (1898) p. 137/8 = L. Armoracia Fisch & Mey. ssp. intermedium (A. Rich.) + L. divaricatum Soland. ssp. lönoides ('Phbg.) quoad pl. Abess.; LL. Africanum (Burm.) DC. var.(?) aethiopicum (Welw.) quoad pl. Angolens.; L. africamwm (Burm.) DC., L. divaricatum Soland., L. desertorum Eckl. & Zeyh. etc. quoad pl. Afr. austr.; L. ruderale var. alpigenum (A. Rich.) Oliver = L. Armoracia Fisch & Mey. ssp. intermedium (A. Rich.) var. alpigenum (A. Rich.). c) Nordamerika: L. ruderale J. Richardson in Franklin Narr. Journ. shor. Polar Sea (1823) p. 16 (744); Torr. & Gray Fl. N. Am. I. (1838 —40) p. 115; Hook. Fl. Bor. Am. I. (1840) p. 68; A. Gray Pl. Fendl. (1849) p. 10 n. 45! — L. densiflorum Schrad. Nasturtium ruderale ©. Kuntze Revis. I. (1891) p. 35 (non Scop.) — L. costari- cense Thell. ex loc. d) Südamerika: L.ruderale Eichler! in Martius Fl. Brasil. XII. 1. fasc. 39 (1865) p. 310 — L. bona- riense L. + L. calycinwm Godr. L. ruderale Spegazzini Pl. Patagon. austral. (1897) p. 494, Nov. Addenda ad fl. Patagon. (1902) p. 227 n. 790 — L. spicatum Desv. (L. racemosum Griseb.). e) Australien: L. ruderale Hook. Fl. Tasman. 1. (1860) p. 25 — L. Desvauxii Thell., L. pseudo- tasmanicum Thell. et L. tasmanicum Thell.; L. ruderale Benth. Fl. Austr. I. (1863) p. 86 — L. puberulum Bunge + L. hyssopifolium Desv. + L. Desvauxü, faseiculatum, pseudo- ruderale, pseudo -tasmanicum et sagittulatum Thell. + L. Merralli F. v. Muell. + L. fo- liosum Desv. var. fruticulosum (Desv.); L. ruderale var. crispum (Desv.) Benth. l. c. — L. foliosum Desv. var. crispum (Desv.) -4- var. fruticulosum (Desv.); L. ruderale var.(?) spinescens Benth. l. c. — L. Aschersonii et L. dubium Thell. Varietas dubia: L. ruderale 8 completum @. Beck Fl. Nied.-Österr. (1892) p. 494 („Blüten mit 4 kleinen weissen Kronblättern“). Offenbar handelt es sich um eine dem LL. ruderale ähnliche eingeschleppte nordamerikanische Art ( L. virginicum L., L. densiflorum Schrad. oder L. neglectum Thell.); eine diesbezügliche persönliche Anfrage an Herrn Prof. Dr. G. Beck in Prag blieb leider ohne Antwort. 140 [I, 140 17. L. pinnatifidium Ledeb. ! Fl. Ross. I. (1842) p. 206; Walp. Rep. I. (1842) p. 178; Nasturtium pinnatifidum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. dentatum'‘) M. Bieb. ex Georgi Beschr. d. Russ. Reich. IIT. 4. (1800) p. 1021 (sine deser.; ex loc.); L. flaccidum?) Roth ex Turez. in Bull. soc. nat. Mose. XXVII. (1854) p. 309; L. bonariense Pallas Reise II. (1770) p. 392 (ex loce.) — non L.; L. incisum M. Bieb. Fl. Taur.-Cauc. II. (1808) p. 98; DC. Syst. II. (1821) p. 541 et Prodr. I. (1824) p. 205 (excl. var ß., ex loc.); Boiss. Fl. Orient. I. (1867) p. 362 (excl. syn. , L. mieranthum Ledeb.“) — non Roth!?) N. Beitr. I (1802) p. 224 (quod = L. virginicum L.), wec Ledeb. Fl. Altaic. III. (1831) p. 193 (quod — L. apetalum Willd.); L. mieranthum Ledeb. Fl. Ross. I. (1842) p. 205 ex p. (quoad loc. „Kislar“ et „litt. mar. easp.*) — non Ledeb. Icon. fl. Ross. impr. Altaic. I. (1829) p. 22 et t. 92 (quod = L. apetalum Willd.); L. ruderale Fedtschenko! Voy. Turkest. III. (1902) p. 19 ex p. (cum L. apetalo) et auct. ross. nonnull. quoad pl. casp.-turkest. — non L.; ? L. ruderale var. foliis omuibus integerrimis Spreng. Syst. veg. II. (1825) p. 869; L. rude- rale var. tetrandrum Regel! ined. in Herb. Petrop.; L. ruderale var. Ledebourii Vatke! ined. in Herb. Berol.; L. angulosum Thell.*) in sched. determ. et in Bull. Herb. Boiss. 2”° ser. IV. (1904) p. 707 — non D’Urv.! Enum. pl. ins. Archipel. aut. litt. Pont. Euxin. (1822) n. 578 (quod = L. ruderale L.); L. pubescens Stephan! ined. in herb. (Petrop.) — non Desv.!?) Annuum vel bienne. Radix fusiformis, pallida. Caulis plerumque suberectus, saepe flexuosus, leviter anguloso-sulcatus, glaberrimus, subnitidus, foliatus, ramosus ramis saepe fastigiatis. Folia basilaria pilis raris rectis adspersa, circumferentia late lanceolata, pinnatifida (rarius pinnatipartita) lobis divergentibus inciso-dentatis, superiori- bus confluentibus, rhachi apicem versus dilatata, basin versus angustata sed in ipsa insertione vaginantim ampliata; caulina glaberrima, inferiora basilaribus similia sed minus divisa, media grosse dentata, summa oblanceolato-spathulata integerrima obtusiuscula basi attenuata. Racemi in ramis terminales (elongati) et axillares (breviores). Flores inconspicui; sepala ovato- vel elliptico-lanceolata (etiam post anthesin), albo-mar- ginata, dorso setuloso-pubescentia; petala rudimentaria, lineari-spathulata, calyce plerum- que breviora et semper multo angustiora, interdum nulla; stamina 2—4 mediana; glan- dulae 4—6 inconspicuae calycis ca. '/ıo longitudine aequantes. Aacemi fructiferi satis laxi, axi gracili suleato fere semper glaberrimo (raro pilis eis pedicellorum conspicue brevioribus pubescente), pedicellis gracillimis pilis relative longis (diametrum pedicelli 9) „L. dentatum Roth“ im Herb. Petersbg. gehört tatsächlich hieher. ?) . LL. flaccidum* Herb. Steph. (Herb. Petersbg.) ist tatsächlich unsere Art. 3) Über die Geschichte des L. incisum Roth vergl.: Thellung in Bull. Herb. Boiss. 2m® ser. IV. (1904) p. 697 seq. 4) Meine Bestimmungen in den Herbarien sind also dahin zu berichtigen, dass die von mir als L. angulosum bezeichneten Exemplare den Namen Z. pinnatifidum Ledeb. zu führen haben. 5) EL. obovatum Kit, das ich in Bull. Herb. Boiss. 1904 p. 707 mit? auch zu unserer Art gezogen hatte, ist = Z. sativum L. var. latifolium DC. 1, 141] 141 longitudine fere aequantibus) patentibus pubescentibus, rectis, erecto-patentibus (+ 45 *), silieula plerumque longioribus. Sicula late elliptica vel ovato-elliptica, valde compressa, apice circumferentia obtusiuscula, minutissime alato-carinata levissimeque et obtuse emarginata, stigmate in fructu juniore emarginaturam superante, in fructu adulto ple- rumque aequante; valvulae (saltem juniores) pilis eis pedicellorum similibus pubescentes, maturae vix reticulatae; septum lineari-oblanceolatum, stigmate apiculatum. Semina anguste ovoideo-ellipsoidea compressa, leviter alveolato-tuberculata, immarginata, luteo- vel rufo-fusca; embryo notorrhizus. Meist 20—40 cm hoch. Grundblätter mit Stiel ca. 5—8 em lang (bei zweijährigen Exemplaren sind zur Blütezeit nur noch ihre häutigen, scheidig erweiterten Blattstiel- reste vorhanden). Mittlere Stengelblütter ca. 3, obere 1'/»—1 cm lang bei 2 — 3 mm Breite. Kelch ca. 1 mm lang. Frucht 2—2°/ı mm lang, 1?/,—2!/s mm breit, sehr seicht und stumpfwinkelig ausgerandet. Same 1—1'/.mm lang, !/ °/ı mm breit. Von L. ruderale L. durch die im Schlüssel angegebenen Kennzeichen fast stets leicht zu unter- scheiden; Schwierigkeiten hinsichtlich der spezifischen Abgrenzung macht jedoch dessen Var. 2nfercedens. Area geogr.: Reg. Casp. ad. Himal. (Desert. Caspic. [praesertim ad Wolgam inferiorem], Turkest., Affghan., Kaschmir). Standorte: Kaukasisch-kaspisches Steppengebiet: Caucas. et ad mare Casp., 1819, Fischer (pro L. inciso) — Herb. DO. Prodr.; reg. Casp, Wiedemann — Herb. Berl., Hausskn.; Astrachan, 1855, 1858, Claus n. 4102/3 — Herb. Petersbg.; leg. Sie- maschko — Herb. Petersbg.; 1855, Gremiatschensky — Herb. Univ. Wien; Gouv. Samara: Sergiensk, Gremiatschensky — Herb. Univ. Wien; in littore orientali maris Casp, Karelin — Herb. Petersbg.; Kislar (Caucas.), Steven 1820 (,L. incisum") — Herb. DC. Prodr., Hofmus. Wien. Turkestan: sine loc, Fedtschenko (cum Z. apetalo, pro L. ruderali) — Herb Berl.; Chiwa leg.? — Herb. Petersbg.; Korolkow & Krause — Herb. Hofm. Wien; Alatau (Balchaschsee): Kokmainak, 1876, A. Regel it. Turkest. („L. ruderale*) — Herb. Berl. Affghanistan: Herb. Griffith n. 1399/1 — Herb. Paris; Kabul, Honigberger — Hofmus. Wien. Kaschmir: 1876, C. B. Clarke n. 28481 — Herb. Petersbg.; Srinagar, 1856, Schlag- intweit n. 4507 — Herb. Breslau, Petersbg. Dramas Var. fastigiatum (Ledeb.) Thell: L. fastigiatum Ledeb. Fl. Ross. I. (1842) p. 205; Walp. Rep. I. (1842) p. 178; Fedtschenko Consp. Fl. Turkest. VI. Crueif. in Beih. Bot. Centr. bl. XIX. Abt. II. 2. (1906) p. 330 n. 420; Nasturtium fastigiatum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. — Stigma, etiam in silicula adulta, ex emarginatura distincte exsertum. — Reg. Casp., in area typi. 149 [I, 142 18. L. divaricatum Soland. ! ap. Ait. Hort. Kew. ed. " II. (1789) p. 441; DC. Syst. II. (1821) p. 543, Prodr. I. (1824) p. 206; emend. Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 166; Thlaspi divaricatum Poir. Dict. encycl. VII. (1806) p. 543 n. 20; Nasturtium divaricatum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937 — sens ampl. Perenne? Radix fusiformis, saepe multicaulis. Cales ascendentes vel erecti, ramosi, foliati, subeylindriei (leviter longitudinaliter striati), glabri vel varie pilosi (compar. ssp. !). Folia varia, bipinnatim incisa usque integerrima (compar. ssp.!), varie pilosa. Racemi in ramis et ramulis terminales et axillares. Flores: sepala ovata, albo-marginata, caduca ; petala calyce breviora (!/»—*/s ejus longitudine aequantia), oblonga; stamina 2; glan- dulae 4 oblongae, latitudine duplo longiores, !/i— !/s calycis longitudine aequantes. Racemi fructiferi elongati, satis densi, axi saepe sulcato, aeque ac caulis pubescente vel glabro, pedicellis e basi suberecta arcuato-patentibus plerumque pubescentibus siliculae subaequi- longis. Silicula anguste elliptica, rarius anguste ovata aut anguste obovata (1: 1!/2), leviter compressa, apice rotundato-obtusa vel fere truncata, distincte, quamvis leviter, emarginata, stylo quam emarginatura breviore, stigmate incluso; valvulae naviculares, apice anguste alatae, glabrae, subnitidae, maturae leviter reticulatae; septum lanceolatum vel oblan- ceolatum (basi attenuatum), saepe asymmetricum (inferne magis convexum); stylus fere nullus. Semina ovoidea, leviter compressa, fere laevia, immarginata vel inferne angustis- sime alato-marginata, flavo-fusca; embryo notorrhizus. 10—40 em hoch. Untere Laubblätter bis 6 cm lang, bis 1!/» cm breit; mittlere Stengelblütter 2—3 cm lang, wenn geteilt, bis 1 cm breit, wenn ungeteilt, 1'/»—3 mm breit. Fruchttrauben 6—8 cm lang. Kelch ?/5—?/, mm lang. Frucht 1?/,—3 mm lang, 1'/5—2 mm breit. Same + 1'/ mm lang, + °/s mm breit. Area geogr.: Abess., Afr. austr. et ins. Afr. nonnull. Dispositio subspecierum et varietatum. 1. Caulis et folia glabra, subnitida, rarius pilis brevibus obtusiusculis rectis vel leviter curvatis minute pubescentia et caulis inde sub lente quasi leviter granulatus. Racemorum fructiferorum axis conspicue sulcatus. Petioli margine basim versus glabri vel bre- vissime pilosi. 2. Folia caulina inferiora et media pinnatifida lobis lanceolatis vel anguste ovato- lanceolatis extrorsum curvatis interdum dentatis vel incisis, acutis vel obtusiusculis ehuacunimabs; Ssp. I. eu-divaricatum Thell. Var. B. disseetum Thell.: Foliorum lobi pinnatim incisi. 2.* Folia basilaria subpinnatifido-serrata dentibus porrectis; caulina indivisa, acuta, + serrata (praesertim apice) vel subintegerrima, dentibus porrectis, vix patentibus. Ssp. Il. Zinoides (Thunbg.) Thell. I, 143] 143 Var. a. typieum Thell.: Folia caulina media et superiora linearia usque lineari- lanceolata, levissime dentata usque integerrima; silicula plerumque ? mm longa. Var. B. subdentatum (Burch.) Sond.: Folia caulina oblongo-lanceolata, apicem versus profundius serrata; silicula ut in var. a. Var. y. éberioides (Desv.) Thell.: Differt a typo silieula 1?/4-2!/, mm longa. 1.* Caulis, ut racemorum fructiferorum axis (vix sulcatus), pilis subreflexis vel retrorsum curvatis satis longis gracilibus acutis dense pubescenti-hirsutulus. Folia caulina ple- rumque oblanceolata, apice serrata, obtusiuscula, quorum majora saepe + pinnatifida vel lyrato-pinnatifida; petioli, saltem inferiores, pilis elongatis setiformibus ciliati. Ssp. HI. Eekloni (Schrad.) Thell. Var. B. pumilum (Sond.) Thell.: specimina nana, + 5—10 cm alta. Var. y. silvatieum (Eckl. & Zeyh.) Thell.: Caulis fere lanuginoso-villosus; foliorum caulinorum majora indivisa obovata obtusissima crenato-dentata. Var. à. hírtellum (Sond.) Thell.: Folia caulina + pinnatifida lobis satis angustis. Ssp. I. eu-divaricatum Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturforsch. Gesellsch. LI. (1906) p. 167; L. divaricatum Soland.! l. e. seus. strict. ; L. pinnatum Sond. in Harvey & Sond. Fl. Capens. I. (1859—60) p. 30 (saltem ex p.); Durand & Schinz Consp. fl. Afr. I. 2. (1898) p. 137 — non T’hunbg.! Area geogr.: Afr. austr. Standorte : Kapland: Graaf Reinet, Bolus n. 25 — Herb. Univ. Zürich; Claremont pr. Capetown, 80 ped., 1891, Schlechter n. 3 ex p. (cum Coronopode didymo, pro Senebiera di- dyma) — Univ. Zürich. Deutsch-Südwestafrika: Gross-Namaland: Keetmanshoop, 1889, Fenchel n. 103 — Univ. Zürich; Hereroland, 1888, Nels n. 3 — Univ. Zürich. Kultivierte Exemplare (Hort. Kew., Banks) in Herb. DC. Prodr., Deless., Paris. Var. 8. dissectum Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 167; L. ruderale, forma? Schinz & Junod, Pfl. welt Delagoabay in Mém. Herb. Boiss. n. X. (1900) p. 37 — non L. Delagoabay: Khocene, 1890, Junod n. 314 — Univ. Zürich. Ssp. II. linoides (Thunbg.) Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 167; L. linoides 'Thunbg. ! ') Prodr. pl. Capens. II. (1800) p. 107; Pers. Synops. seu Encheir. II. (1807) p. 188; Thunbg. !) Wird von DC. in Syst. II (1821) p. 522 und Prodr. I. (1824) p. 202 irrtümlich mit einer sehr ähnlichen Coronopus-Art, die DC. im Herb. Burchell sah und als Senebiera linoides beschrieb, (aller- dings mit ?) identifiziert, ebenso von Spreng. Syst. II. (1825) p. 853. 144 [I, 144 Fl. Capens. (ed. Sehultes 1825) p. 490; Eckl. & Zeyh. Enum. pl. Afr. austr. (1834-7) p. 6 n. 38! (excl. syn. DC.); Harvey & Sond. Fl. Capens. I. (1859—60) p. 28; Durand & Schinz Consp. Fl. Afr. I. 2. (1898) p. 137. Area geogr.: Abess, Afr. austr., St. Helena, Ascension, Madagaskar, Mauritius. Var. e. typieum Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 168. Kapland: Herb. Thunberg; Valls ,Tulbagh* altit. I. (Worcester) Ecklon & Zeyher n. 38 — Herb. Berlin, Petersbg.; Glenfilling (SO.-Kapland), 1838—9, Drege n. 7541 ex p. (cum L. myriocarpo) — Herb. Deless.; Simonsbay, 1853, Boivin — Herb. Boiss.; Capstadt, 1883, Wilms mn. 2020 (unicum) — Berlin; Div. Malmesbury: Hopefield, 1857, Bachmann n. 1296 — Univ. Zürich; Reg. occ.: Brackdamm, in collibus, 2000 m, 1897, R. Schlechter n. 11143 — Herb. Berlin, Schlechter. Var. B. subdentatum (Burch.) Sond. in Harvey & Sond. Fl. Capens. I. (1859—60) p. 28; Durand & Schinz Consp. fl. Afr. I. 2. (1898) p. 137; L. subdentatum Burch.! Cat. geogr. pl. Afr. austr. extratrop. n. 1299, descr. ap. DC. Syst. II. (1821) p. 545, Prodr. I. (1824) p. 206; L. linoides B foliis latioribus Eckl. & Zeyh. Enum. pl. Afr. austr. (1834— 7) p. 6 n. 38 ex Sond. l c.; L. capense Eckl. & Zeyh.! Enum. pl. Afr. austr. (1834— 7) p. 6 n. 43 ex p.(cum L. africano) — non Thunbg.!; L. ruderale Oliver Fl. trop. Afr. I. (1868) p. 69 ex p.; Schweinfurth Samml. arab.-üthiop. Pfl. in Bull. Herb. Boiss. IV. (1896) App. II. p. 181 n. 481; Schinz Pf. welt D.-SW.-Afr. ibidem (1896) App. III. p. 88 — non 7. Stellt eine Übergangsform gegen die Ssp. eu-divaricatum dar, steht jedoch der Ssp. lönoides entschieden näher. Abessinien: 1872, Hildebrandt n. 495 — Herb. Petersbg.: Cabetta, 1860, Russel n. 171 — Herb. Paris; Colonia Eritrea: au-dessous de Gheleb, 1700 m, 1891, Sehweinfurth n. 1177 — Herb. Barb.-Boiss., Schweinf.; ibid., 2200 m, 1891, Schweinfurth n. 1579 — Herb. Schweinf.; Passage d'Asraou au nord d’Aidereso, 1390 m, 1892, Schweinfurth & Riva n. 666 — Herb. Barb.-Boiss.; Petersbg., Univ. Zürich; Saganeiti, pente nord vers Selet, 2000-2200 m, 1892, Schweinfurth & Riva n. 991 — Herb. Barb.-Boiss.; ibid., 1892, Riva n. 1748 — Herb. Schweinf. ; Plateau von Kohaito, 2600 m, 1894, Schweinfurth n. 221 — Herb. Schweinf. ; Spitze des Bizen, 2400 m, 1892, Schweinfurth n. 1848 — Herb. Schweinf. Deutsch-Südwestafrika: Gr. Namaland: ! Aus, 1883 n. 340, ! Gubub, 1884 n. 341, Schinz — Herb. Univ. Zürich; Keetmanshoop, 1887, Fenchel n. 1 — Univ. Zürich. Kapland: ohne Standort: Burchell — Herb. DC. Prodr.; Boivin n. 710 ez p. — Herb. Paris; Zwartkopsrivier (Uitenhage), Zeyher n. 637 — Herb. Schlechter; Div. Malmesbury: Darling, 1883, Bachmann n. 580 — Herb. Berl., Hausskn.; Queens- town, 3500‘, 1893, Galpin n. 1540 — Herb. Schlechter. Kultivierte Exemplare: Hort. Carlsr. 1790 [??]. — Herb. Döll. I, 145] 145 Var. y. iberioides (Desv.) Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 169; L. iberioides Desv.! in Journ. bot. III. (1814) p. 165 et 176; DC. Syst. II. (1821) p. 544, Prodr. I. (1824) p. 206; L. ruderale Melliss St. Helena (1875) p. 237; Baker. Fl. Maurit. Seychell. (1877) p.9 — non L.; L. iberis Sieber! Fl. Maurit. (exsice.) II. n. 374 — non L.! St. Helena, 1864, Maximowiez — Herb. Petersbg. Ascension, 1857—8, Wawra n. 371 (Reise d. k. k. Corvette Carolina) — Herb. Hof- mus. Wien; Gipfel des Green Mount in Kartoffeläckern, 1874, Naumann n. 117 — Berlin, Breslau. Madagaskar, Chapetier — Herb. Cambess. (Montp.). Mauritius, Commerson — Herb. Desvaux (Paris), DC. Prodr., Deless., Cambess. (Montp.); leg. Bouron — Herb. Montp.; 1826, Sieber Fl. Maurit. II. n. 374 — Herb. Berl., DC., Paris, Petersbg.; lieux cultives des plaines Wilhelms ....(?), 1849, leg.? — Herb. Paris. Ssp. III. Eekloni (Schrad.) Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 169; £L. Eckloni Schrad !!) Ind. sem. h. Gotting. 1830 p. 3; Eckl. & Zeyh. Enum. pl. Afr. austr. (1834—7) p. 6 n. 41; L. subdentatum H. Gotting.! (olim) — non Burch.! Area geogr.: Afr. austr. (Cap.). Kapland: Kampsbay, 1815, leg.? (Herb. Link) — Berlin; ad mont. Leonis, 1815, Ber- gius (,L. capense*) — Berlin; ad urbem Cap tum apud Doornhoodge et Wyn- berg, Ecklon & Zeyher n. 41 — Petersbg.; ad pedem m. tabul, Ecklon („Z. pinnatum“) — Herb. Doll; Glenfilling (SO.-Kapland, zwischen Zondagriver und Keiskamma), 183S—9, Drege n. 7543 a — Herb. Berlin, Boiss., Paris, Hofmus. Wien; Omsamwubo (SO.-Kapland), 1828—9, Drege n. 7543b — Herb. Breslau, Hofmus. Wien; Simonsbay, 1853, Boivin n. 710 ex p. — Herb. DC.; Greenpoint et Seapoint pr. Capstadt, 1883, Wilms n. 3021 (unicum) — Berlin. Viele kultivierte Exemplare (ex h. Berol, Genev., Gotting., Petrop. etc.) in den meisten grösseren Herbarium (als L. subdentatum, Eckloni etc.). Var. B. pumilum (Sond.) Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 170; L. linoides y. pumi- lum Sond. in Harv. & Sond. Fl. Capens. I. (1859 —60) p. 28; Durand & Schinz Consp. fl. Afr. I. 2. (1898) p. 137. Kapland: Claremont, Railway Station, 1892, Sehlechter n. 339 — Herb. Univ. Zürich. — Sonder gibt l. c. seine Var. an von: Winterveld, 3-4000 ft., Drege (Herb. Sond.). !) Wird von Regel in Ind. sem. hort. Petrop. 1856 p. 33 irrtümlich zu L. capense Thbg. gezogen, ebenso von Sonder in Harv. & Sond. Fl. Capens. I. (1859—60) p. 29. A. Thellung, Lepidium. 19 146 [1, 146 Var. y. silvatieum (Eckl. & Zeyh.) Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 170; L. silvaticum Eckl. & Zeyh.!!) Enum. pl. Afr. austr. (1834—7) p. 6 n. 37; Walp. Rep. I. (1842) p. 177; ? L. subdentatum Meissn. Pl. Krauss., non Burch., ex Sond. l. c. p. 29. Kapland: in collibus pr. Adow, altit. III. (Uitenhagen), Ecklon & Zeyher n. 37 — Herb. Berlin, Petersbg. Var. à. hirtellum (Sond.) Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 170; Z. hirtellum Sond.! in Harvey & Sond. Fl. Capens. I. (1859—60) p. 30; Durand & Schinz Consp. fl. Afr. I. 2. (1898) p. 136; Nasturtium hirtellum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. pinnatum Eckl. & Zeyh.! Enum. pl. Afr. austr. (1834--7) p. 7 n. 45 — non Thunbg. ! Kapland: Quaggasvlackte (Uitenhage), Ecklon & Zeyher n. 45 — Herb. Petersburg; angenühert auch: Cap Aghullas, in den Stranddünen, Ecklon — Herb. Petersbrg. Formae intermedia inter subspecies commemoratas: a) Ssp. eu-divaricatum—linoides. Kapland, 1892, Fleck — Herb. Univ. Zürich. b) Ssp. eu-divaricatum — Eckloni. Kapland: Terra media: Cambdeboo pr. Hamerpuil, 3000 ped., 1838—9, Drege n. 7544 — Herb. Deless.; Grahamstown, Mc. O wan, Herb. Hance n. 16085 — Petersbg. c) Ssp. linoides— Eck toni. Kapland: „Pr. b. Sp.“, Krebs n. 14 — Herb. Berl.; Hantam-Geb., 1869, Dr. Meyer — Berlin; Reg. oce.: Onder-Bokkeveld, Papelfontein, in collibus, 2200', 1897, Schlechter n. 10902 — Herb. Berl., Schlechter, Univ. Zürich; Pietersburg, 1903, Junod n. 1748 — Univ. Zürich. Orange-Kolonie: Bloemfontein, 1875 —80, A. Rehmann n. 3846 (saltem ex p.)?). 19. L. trifureum Sond.! Beitr. Fl. S.-Afr. in Linnaea XXIII. (1850) p. 4; Harvey & Sond. Fl. Capens. I. (1859—60) p. 30; Durand & Schinz Consp. Fl. Afr. I. 2. (1898) p. 138; Nasturtiwm tri- fureum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. linoides & B. subdentatum | Szyszylowics Polypet. Thalamifl. Rehmann. (in Osobne odbicie z Tomu XVII. Rozpr. i Spraw. Wydz. matem.-przyrodn. Akad. Umiejetnosci) I. (1887) p. 108 — non T’hbg.! ! Sonder in Harvey & Sond. Fl. Capens. I. (1859— 60) p. 29 stellt L. silvatcuz irrtümlich als Var. B. zu L. capense Thunbg. ?) Von Szyszylowies in Polypet. Thalamifl. Rehmannianae I. (1887) p. 108 als „L. desertorum E. & Z.?* bestimmt. I, 147] 147 Perenne. Radix crassa, descendens. Caules plerumque complures, suberecti, teretes (leviter striati), fere glabri, pilis brevibus crassiusculis + obtusis reetis vel irregulariter eurvatis sub lente tenuiter pubescentes, foliati, ramosi ramis et ramulis in racemos abeuntibus. Folia basilaria mihi ignota, caulina saepe fasciculata, quorum majora pin- natifida vel pinnatipartita lobis lanceolatis integris aut inciso-dentatis, aut saltem pin- natim incisa; minora apice serrata vel integerrima, linearia, obtusiuscula, ut lobi foliorum incisorum acumine subcartilagineo mucronulata. Flores: sepala ovata, albo-marginata ; petala nulla; stamina 2 (—4); glandulae elongatae, filiformes, calycis !/a—!/» longitudine aequantes. Aacemi fructiferi modice elongati, densi, axi sulcato leviter pubescente, pedicellis subadpressis, saepe leviter anguloso-complanatis, siliculis quasi imbricatis aequi- longis. Silicula parva, elliptica, leviter compressa, apice obtusiuscula, leviter emarginata, stigmate emarginaturam explente; valvulae naviculares, carinatae, apice alulatae; septum oblanceolatum. Semina anguste ovoidea (1:2), leviter compressa, sublaevia, immargi- nata, flavo-fusca; embryo notorrhizus. + 20 em hoch. Grössere Stengelblütter 2—3 em lang, ihre Spindel und Abschnitte ca. l'/s mm breit; kleinere 1'/ cm lang, 1 mm breit. Kelch ca. ?// mm lang. Frucht 2—2'/ mm lang, 1°/ı mm breit. Same 1'/ mm lang, !/»—?/4 mm breit. Area geogr.: Afr. austr. Kapland: Mittl. Hochland: Nieuweveld, zwischen Brakrivier und Uitvlugt, 3000—4000', 1838/9, Drege, n. 7542 a — Herb. Deless., Paris, Hofmus. Wien; Roggeveld: Vic- toria, 1875/80, Rehmann n. 3219!) — Herb. Univ. Zürich; Karroo: Potatosriver, 1875/80, Rehmann n. 3034!) — Univ. Zürich.; Karroo: Draaikop, 1875/80, Rehmann n. 3033 ex p.?) — Univ. Zürich. — Sonder gibt in der ersten Publi- kation als Standort an: Modder River, Betehuanaland, Burke & Zeyher n. 23. 20. L. perfoliatum L. Spec. plant. ed. 1. (1753) p.643; DC. Syst. II. (1821) p. 541, Prodr. II. (1824) p. 206; Koch Synops. (1837) p. 72; Ledeb. Fl. Ross. I. (1842) p. 206; Boiss. Fl. Orient. I. (1867) p. 362; Nyman Consp. fl. Europ. I. (1878) p. 64; Willk. & Lge. Prodr. fl. Hisp. IIT. (1880) p. 787; Beck Fl. Nied. Österr. (1892) p. 493; Post Fl. Syr. Palest. Sin. [1896] p. 90; Grecescu Consp. fl. Roman. I. (1898) p. 75; Haläcsy Consp. fl. Graec. I. (1901) p. 114 (obs); Nasturtium perfoliatum Bess. Enum. pl. Volhyn. (1821) p. 26 n. 793; O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; Kandis Andans. Fam. plant. II. (1763) p. 422; Alyssum heterophyllum R. P. in herb. Lamb. ex Steud. Nom. ed. 2. II. (1841) p. 27; Thlaspi heterophyllum Cav. mscr. (non DC.) ex Steud. l. c. !J Von Szyszylowies in Polypet. Thalamifl. Rehmann. I. (1887) p. 108 als 7. linoides Thbg. bestimmt. ?) .L. linoides subdentatum* det. Szyszylowies l. e. p. 108. 148 [I, 148 Icones: Jaeq. Fl. Austr. IV. (1776) t. 346; Trew Pl. rar. II. (1779) t. 13; Tratt. Archiv t. 218; Sturm Fl. Deutschl. XVI. (1837) 68!; Reichenb. Ic. fl. Germ. Helv. II. (1837—8) tab. X. f. 4217! Annuum vel bienne. Radix tenuis, fusiformis, pallida. Canlis unicus suberectus, fere cylindrieus (levissime striatus), pilis gracilibus eylindrieis acutis remote setulosus, rarius fere glabratus, foliosus, fere a basi vel superne tantum ramosus (raro in speci- minibus nanis subsimplex), ramulis in racemos abeuntibus. Folia saltem inferiora ad rhachin pilis gracilibus satis longis setuloso-pubescentia; basilaria tenuia, longe petiolata petiolo basi leviter dilatato et membranaceo, circumferentia elliptico- vel obovato-lanceo- lata, bipinnatifida lobis bi- vel trifidis vel pinnatifidis, lobulis breviter linearibus obtusius- culis apieulatis satis dense approximatis; caulina inferiora a superioribus diversissima, nempe basilaribus similia sed saepe minus divisa et subsessilia, rhachi basi saepe sub- auriculata; superiora late ovata vel ovato-suborbiculata acutiuscula indivisa integerrima, basi profunde cordata sessilia auriculis magnis saepe '/ longitudinis folii attingentibus amplexicaulia, retieulato-nervosa, glaberrima, saepe leviter coriacea; folia caulina media inter utramque formam deseriptam transitum formant). Flores: sepala late elliptiea, anguste scarioso-marginata, dorso pilis satis longis setuloso-pubescentia; petala flava, calyce l'/;-plo fere longiora, indistincte unguiculata, lamina anguste spathulata apice saepe truncata sensim in unguem ipsa duplo longiorem attenuata; stamina 2-1-4 fila- mentis quam anthera fere 4-plo longioribus; glandulae 6 brevissimae sed distinctae, ovatae, calycis ca. '/i» longitudine aequantes. Ztacemi fructiferi elongati, modice densi, axi cylindrico plerumque glaberrimo, pedicellis satis gracilibus eylindrieis glaberrimis patentibus (+ 60°) silieulae subaequilongis. Silienla forma satis varia: suborbiculata vel late ovata (apice acutiuseula) vel rhombico-elliptica (utrinque acutiusculo-angulosa) vel transverse elliptica (longitudine fere latior), semper apice + emarginata, stylo emar- ginaturam longitudine aequante vel saepius superante; valvulae carinatae, apice angu- stissime alatae, maturae saepe retieulato-nervosae; septum oblanceolatum, stylo apicu- latum. Semina ovoidea, compressa, fere laevia, latere exteriore et inferiore anguste alato-marginata, fusca; embryo notorrhizus. Meist 20— 40 cm hoch. Grundblätter mit Stiel oft 6 — 10 cm lang, im Umriss 1'/’; —9 em breit, Abschnitte letzter Ordnung und Spindel '/, —?/; mm breit. Lappen der mittleren Stengelblütter oft breiter (1—1'/» mm). Obere (ungeteilte) Stengelblütter oft 1'/; em lang und 1—2 em breit. Kelch + 1 mm lang. Frucht 3—4 mm lang und 1) Der Übergang von den doppelt fiederspaltigen unteren zu den ungeteillen und ganzrandigen oberen Stengelblättern vollzieht sich meist in sehr abrupter Weise, mit wenigen Zwischenformen; wenn deren 3 vorhanden sind, so lassen sie sieh (von unten nach oben) etwa folgendermassen charakterisieren : das erste Blatt ist noch bis zum Grund fein zerteilt, weist aber bereits unverhältnismässig grosse und breite Öhrchen am Grunde der Blattspindel auf; das nächste ist in der unteren Hälfte ganz, in der oberen fieder- ] spaltig, das 3. endlich nur noch an der Spitze fiederspaltig (vergl. Fig. 1, S. 38). I, 149] 149 breit, selten weniger. Same meist 1?/; mm lang, 1 mm breit. Ziemlich veränderliche Art; doch scheinen mir die Abänderungen kaum den Wert von Varietäten zu besitzen. o Area geogr.: Eur. austr. or., As. austr.-occ. ad Himal. et m. Altai; praeterea advent. in Eur. centr. et occ. et alibi. Ich sah Exemplare aus: Österreich-Ungarn (von Wien an östlich), Rumänien, Südrussland, Balkanstaaten (Serbien, Bulgarien, Ostrumelien, Dobrudscha, Türkei, Griechenland [hier wohl erst in neuerer Zeit eingewandert | und Inseln); Kleinasien, Cypern, Syrien, Mesopotamien, Armenien, Kaukasus, Persien, Affghanistan, Turkestan, Dsungarei, Altai; ferner adventiv aus: Deutschland, Niederlande, Schweiz, Italien, Istrien, Dalmatien, Frankreich, Spanien (hier schon lange eingebürgert); wird auch aus Algerien als adventiv angegeben. Variat: a) quoad caulis ramificationem: f. l. simples L. Richter in Österr. bot. Zeitg. 1872 p. 167; var. gracile ©. Kuntze in Act. h. Petrop. X. 1. (1887) p. 167. — Caulis pumilis (ad 15 em), subsimplex. f. 2. elatwm O. Kuntze l. c.: Caulis elatior, superne ramosus. f. 3. ramosissimamum O. Kuntze l. c.: Caulis fere a basi ramosissimus. b) quoad siliculae formam: 1. Stylus emarginaturam superans: f. suborbieulatum, ovatum, rhombico-ellipticum, transverse ellipti- cuan Thell., etc. 1*. Stylus emarginaturam non superans: f. dDrachystylum Thell. — (Krasnowodsk ['Turcoman.]. 1901, P. Sintenis n. 57 b). 21. L. vesicarium L. Spec. plant. ed. I. (1753) p. 643; M. Bieb. Fl. Taur.-Cauc. II. (1808) p. 96; DC. Syst. II. (1821) p. 541, Prodr. I. (1824) p. 205; Ledeb. Fl. Ross. I. (1842) p. 206; Boiss. Fl. Orient. I. (1867) p. 361; L. Pichleri Boiss.! Fl. Orient. Suppl. (1888) p. 63 (= forma culta, geniculis caulinis vix inflatis). Annuum (semper?) Radix fusiformis, fibrosa. Caulis erectus, subcylindricus (leviter longitudinaliter striatus), glaberrimus, subnitidus, foliatus, superne ramosus ramis saepe subdichotomis ramulis in racemos abeuntibus, geniculis (fere semper) tumido- inflatis subturbinatis intus lacunosis. ol parce pilosa; basilaria (rosulata) longe petiolata, bi- vel tripinnatipartita lobis lineari-lanceolatis; caulina inferiora bi- pinnatipartita lobis linearibus, superiora sessilia pinnatipartita lobis distantibus aeque ae rhachis lineari-filiformibus, summa integerrima lineari-filiformia. Flores conspicul; sepala suborbieulata, late (ad '/,— '/5 latitudinis) albo-marginata; petala calyce duplo 150 [1, 150 longiora, distincte unguiculata lamina suborbiculata in unguem ea breviorem contracta; stamina 2--4; glandulae 6 minimae vix visibiles. — Aacemi fructiferi elongati, satis laxi, axi gracili leviter sulcato-striato glaberrimo, pedicellis gracillimis rectis glaberrimis patentibus (50 — 60°) silieula conspicue (plerumque 1'/» —2-plo) longioribus. Silicula rhombico-elliptiea vel -ovata, utrinque acuta, apice angustissime alata levissimeque emarginata, stigmate exserto apiculata: valvulae carinatae, apice angustissime alatae, glaberrimae et laeves; septum rhombico-lanceolatum, stylo brevi apiculatum. — Semina anguste ovoidea, compressa, fere laevia, immarginata, fusca; embryo notorrhizus. Meist 20—30 em hoch. Grundblätter (mit Stiel) bis 8 cm lang, im Umriss bis 2 cm breit; mittlere Stengelblätter im Umriss 2—3 cm lang, + 1 cm breit, ihre Lappen und Spindel meist unter !» mm breit; obere kleiner, ihre Lappen oft fast fädlich. Kelch ca. 1!/; mm lang. Frucht 2'/«—3 mm lang, 1?/5—2!'/, mm breit. Same 1'/« mm lang, ?/ 4 mm breit. Steht einerseits mit Rücksicht auf die Blütenverhältnisse dem 2. lyratum L. (sens. ampl.) nahe, anderseits wegen der elwas geflügelten und ausgerandeten Frucht und der ganz kahlen, gänzenden Trauben- spindel dem Z. pinnatifidum Ledeb. Ganz charakteristisch sind für Z. vesicarium die (fast ausnahms- los zu konstatierenden) blasig aufgetriebenen Stengelknoten, über deren biologische Bedeutung an der le- benden Pflanze am natürlichen Standort Untersuchungen angestellt werden müssten. Area geogr.: Caucas., Armen., Pers. Standorte: Kaukasien: Elisabethpol, Helenendorf, Tiflis, Serwan, Nachitschewan und anderwärts im transkaukasischen Steppengebiet ; Armenien: Kars, Eriwan, Ormiah, Aderbeidschan ; Persien: Teheran, Kaswin, Hamadan, Maehran, Kermadan, Ispahan, Chorassan (zwischen Schahrud und Nischapur). 22. L. bipinnatum Thunbg.! Prodr. pl. Capens. II. (1800) p. 107, Fl. Capens. (ed. Schultes 1823) p. 491; DC. Syst. II. (1821) p. 553, Prodr. I. (1824) p. 208; Eckl & Zeyh. Enum. pl. Afr. austr. (1834— 77) p. 7 n. 46; Harv. & Sond. Fl. Capens. I. (1859—60) p. 30; Durand & Schinz Consp. Fl. Afr. I. 2. (1898) p. 135; Nasturtium bipinnatum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; Nasturtium riparium „n. spec.“ O. Kuntze Revis. Ill. 2. (1898) p. 6 ex deser., excl. syn. L. riparium Schlechtd. (quod = L. desertorum Eckl. & Zeyh.). Perenne. Radix crassa, multiceps, apice rudimentis foliorum veterum vestita. Caules plerumque complures, ascendentes vel suberecti, subcylindrici (leviter striati), inferne gla- berrimi nitidi vel minutissime pubescentes, superne (saltem floriferi) pilis brevibus gra- eillimis (fere acieularibus) rectis horizontaliter patentibus leviter farinoso - pubescentes, foliati, ramosi ramis erecto-patentibus in racemos desinentibus. Folia basilaria pilis eadem forma qua caulis minute pubescentia, tripinnatipartita lobis confertis linearibus vel filiformibus, rhachi angusta, insertione vaginantim dilatata et lutea, parte basilari persistente; caulina minus divisa, media saepe simpliciter pinnatipartita lobis lineari- I, 151] 151 filiformibus, superiora tripartita vel integerrima linearia vel lineari-filiformia. Flores: sepala late ovata, albo-marginata, caduca; petala calyci aequilonga, obovato-oblonga, in unguem brevem indistinctum attenuata; stamina 2 -1-4; glandulae 6 brevissimae, calycis ca. 'Ae — '/s longitudine aequantes. Aacemi fructiferi elongati, laxi, axi gracili fere cylindrico (leviter anguloso-striato) subglabro, pedicellis gracilibus rectis fere glabris (floriferis farinuloso - pubescentibus) patentibus silicula sublongioribus. Silieula anguste rhombico-ovatà, valde compressa, utrimque attenuata, apice fere integra, obtusiuscula, stylo distincto apiculata; valvulae carimatae, subexalatae; septum anguste rhombico- ellipticum vel lanceolatum (1:4 —6), leviter sursum curvatum, stylo apiculatum. Semina ovoidea, compressa, fere laevia, immarginata, fusca; embryo notorrhizus. (20—) 40—100 em hoch. Grundblütter 6 —15 em lang, im Umriss bis 3 cm breit, ihre Abschnitte ca. !/s — !/ mm breit. Stengelblätter kleiner, ihre Spindel und Ab- schnitte meist weniger als 1 mm breit. Kelch ca. 1 mm lang. Frucht 3—3!/» mm lang, 1*?/4—2 mm breit; Griffel fast !/ mm lang. Same 1'/,—1!/» mm lang. ?/: mm breit. Area geogr.: Afr. austr. Standorte: Kapland: in Medlerste Roggeveld, Herb. Thunberg; sine loc.: Burchell, Cat. geogr. pl. Afr. austr. extratrop. n. 2884 („L. linoides?*) — Herb. DC. Prodr., Petersbg.; Reg. Carroidea: juxta rivulos pr. Graaff Reinet, 1890, Bolus n. 1101 — Herb. Berlin, Breslau, Paris, Hofmus. Wien; ibidem, Bolus n. 48 — Herb. Univ. Zürich ; Beaufortwest (Karroowüste) nach ©. Kuntze l. c. (1898). 25. L. flexuosum Thunbg.! Prodr. pl. Capens. II. (1800) p. 107, Fl. Capens. (ed Schultes 1823) p. 490; DC. Syst. II. (1821) p. 552, Prodr. L (1824) p. 207; Harvey & Sond. Fl. Capens. I. (1859— 60) p. 28; Durand & Schinz Consp. fl. Afr. I. 2. (1898) p. 136; Nasturtium flexuosum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937, III. 2. (1898) p. 6. Perenne. Radix crassa, multiceps, apice rudimentis vaginantibus foliorum veterum vestita. Caules complures, decumbentes vel ascendentes, flexuosi, leviter anguloso-striati, saltem superne (in inflorescentia) pilis brevibus crassis obtusiusculis, partim claviformi- incrassatis, retrorsum curvatis minute pubescentes, foliati, superne corymboso-ramosi ramis in racemos abeuntibus. Folia crassa, subcoriacea, basi plurinervia; basilaria longe petiolata, oblonga, obtusa, integerrima vel repando-pinnatilobata lobis et sinubus obtusis, glaberrima vel pilis eis caulis similibus parce obsita, petiolo basi vaginantim dilatato; caulina lanceolata- vel lineari-oblonga obtusiuscula integerrima, basi lata rotundata am- plexicauli sessilia. Flores satis conspicui; sepala ovata, albo-marginata; petala calyce subduplo longiora, obovato-spathulata, in unguem angustum contracta; stamina 2 3- 4; glandulae 6 brevissimae sed conspicuae, obtusae, ipsorum latitudine vix longiores, calycis ca. '/io longitudine aequantes. Aracemi fructiferi in paniculam vel corymbum subaphylla dispositi, elongati, laxiusculi, axi anguloso-sulcato, pedicellis crassis distincte anguloso- 159 [I, 152 compressis e basi suberecta arcuatis, erecto-patentibus (+ 60°), silieula sublongioribus. Silicula, ovata (1 :1'/2), compressa, basi rotundato-obtusa, apice acuta, fere integra, stylo (relative) longo exserto apiculata, superne distincte alata, styli basi ad alas adnata; valvulae carinatae, a medio ad apicem alatae, maturae reticulatae; septum oblanceolatum, in stylum longiusculum acuminatum. Semina ovoidea, leviter compressa, fere laevia, immarginata; embryo notorrhizus. +20 em hoch. Grundblätter (mit Stiel) bis 8 em lang. Stengelblütter 2!/»—5!/» em lang, 3—5 mm breit. Kelch 1'/—2 mm lang. Frucht (ohne Griffel) 5—5'/» mm lang, 3!/; mm breit; Griffel ca. ?/4 mm vorragend; Flügelbreite an der Spitze ca. '/» mm. Same 1'/h mm lang, 1 mm breit. Steht dem osteuropäisch-westasiatischen L. eartilaginewm (J. May.) Thell., namentlich dessen Var. pumilum (Boiss.) und Ssp. caespitosum (Desv.) nahe, unterscheidet sich aber spezifisch davon durch die deutlich geflügelte Frucht mit an die Flügel angewachsenem Griffel. Area geogr.: Afr. austr. Standorte: Kapland: ad littus Verlooren Valley, Herb. Thunberg; Div. Malmesbury: um Hope- field, Coeuratenberg, 1887, Bachmann n. 941 — Herb. Univ. Zürich; ? Modder- riverstation (nach ©. Kuntze 1. c. (1898). 24. L. cartilagineum (J. May.) Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 173; Thlaspi cartilagineum J. Mayer in Abh. d. bóhm. Gesellsch. 1786 p. 235 & t. 7. f. l., Georgi Beschr. d. Russ. Reich. III. 4. (1800) p. 1122 — ex Ledeb. Fl. Ross. I. (1842) p. 208 — sens amp. Perenne. Radix crassa, dura, plerumque multicaulis, apice rudimentis foliorum veterum vestita. Caules suberecti vel arcuato-ascendentes, teretes vel superne anguloso- striati, inferne plerumque glabri, superne pilis (saltem partim) claviformibus granulato- pubescentes, foliati, plerumque a medio corymboso-ramosi ramis subpatulis vel arcuato- ascendentibus, inferioribus quam superioribus multo longioribus, fastigiatis, apice tantum in racemos divisis. Folia crasso-coriacea, plerumque glauca, saepius glabra; basilaria longe petiolata, petiolo sulcato insertione vaginantim dilatato, lamina ovato vel suborbi- culata, rarius lanceolata vel lineari-oblonga, plerumque obtusa, saepius integerrima; caulina inferiora saepe subpanduriformia sessilia insertione dilatata et sagittato-amplexi- culia, rarius angustiora et exauriculata; media et superiora saepe triangulari-lanceolata basi sagittata (sed confer ssp. et var.!). Flores conspicui; sepala ovata, late albo-mar- ginata; petala calyce subduplo longiora, alba, unguiculata, lamina late obovata in unguem angustum ea breviorem attenuata; stamina 2 +- 4; glandulae 6 brevissimae (calycis ca. !ho longitudine aequantes). Racemi fructiferi plerumque satis breves et densi, axi angu- loso-suleato, ut pedicelli pilis partim claviformibus hirtello-pubescente, pedicellis angulosis subpatentibus (+ 60?) silicula plerumque conspicue (sape 1'/,-plo) longioribus. Silicula I, 153] 153 ovata, saepe subrhombica, basi fere obtusa, apice acuta integra stylo exserto apiculata; valvulae acute carinatae, maturae conspicue reticulatae; septum lanceolatum, stylo api- culatum. Semina ovoldea, compressa, leviter alveolato-tuberculata, immarginata, fulvo- fusca; embryo notorrhizus. 10—40, meist + 20 em hoch. Grundblätter mit Stiel bis 12 cm lang, bis 3 (-6) cm breit. Mittlere Stengelblütter + 2 cm lang, (1—) 2—5 mm breit. Einzelfruchtstände meist nur 1'/—3 cm lang, zu einem flachgewölbten, breiten, trugdoldigen Gesamtblüten- stand vereinigt. Kelch 1—3 mm lang. Frucht 2!'/;—5 mm lang, 2—3!/» mm breit. Same 1'/.--2 mm lang, 1—1'/« mm breit. Area geogr.: Eur. or., As. occ.; planta eximie halophila. Dispositio subspecierum et varietatum: 1. Calyx 1—1'/; mm longus. Silicula (etiam matura) 2!/ —3'/z mm longa. Stylus !'/a—!/» mm longus. Caulis plerumque ultra 10 em (saepissime + 20, etiam ad 40 em) altus (except. var. pumilo). Folia raro omnia linearia (var. Descemetii). Ssp. I. erassifolium (W. & K.) Thell. 2. Radix crassa. Folia nunquam omnia linearia. 3. Caulis plerumque elatus (+ 20—30 em). Folia caulina ovata vel ovato-lance- olata, basi cordata vel subsagittata amplexicaulia (indistincte in var. erenati- folio). 4. Folia basilaria integerrima, elliptica vel ovata, in petiolum attenuata. Var. «e. typieum Thell. Caulis plerumque inferne glaber, superne pilosus, rarius (f. denudatum Boiss.) etiam superne subglaber vel (f. Rörswtutum Thell.) etiam. inferne pilosus. Planta interdum (f. ramosissimaum Boiss. & Heldr.) a basi di- varicatim ramosissima, altitudine amplior. Pedicelli interdum satis crassi (!/» mm lati; in typo '/ mm): f. pachypodum (Hausskn.) Thell. 4* (confer etiam 4**). Folia basilaria remote dentata, ovata, basi in petiolum attenuata. Var. 8. dentatum Boiss. & Bal. 4.** Foliorum basilarium limbus ovato-orbiculatus, basi truncatus, margine eircumeirce regulariter obtuse et satis profunde crenatus; folia caulina reducta. Var. y. erenatifolium (Boiss. & Bal.) Thell. 3.* Caulis pumilus (plerumque 7 —10 cm altus). Folia caulina lanceolata, basi lata fere semper exauriculata semiamplexicaulia. Var. 0. pwmilum (Bolss. & Bal.) Thell. 2.* Radix tenuis. Folia omnia lineari-filiformia, caulina basi exaurieulata. Caulis spithamaeus, paucifolius. Var. © Descemetii (Rayneval) Thell. A. Thellung, Lepidium. 0 154 [I, 154 1.* Calyx 2!/—3 mm longus. Silicula 4—5 mm longa. Stylus */,—1 mm longus. Caulis 7—10 em altus, basi rudimentis petiolorum fibrosis vaginantibus dense involucratus, surculos foliorum steriles quasi intravaginales gerens et inde subbulbosus. Folia omnia anguste linearia, subcylindrica, obtusa, caulina basi exauriculata. Ssp. II. eaespitosum (Desv.) Thell. Ssp. I. erassifolium (W. & K.) Thell. Thlaspi cartilagineum J. Mayer l. c. sens. strict.; L. salinum Pallas Ind. Taur. m Nov. Act. soc. imp. Petrop. X. 1797 (sme descr.), Georgi Beschr. d. Russ. Reich. IIT. 4. (1800) p. 1121 (sine descr.?) ex M. Bieb sec. Ledeb. Fl. Ross. I. (1842) p. 208; L. salsum Pallas Reise in d. südl. Statth. d. Russ. Reich. in d. Jahren 1793 und 1794 II. (1799) p. 336, ed. gallica (1805) p. 364 (sine descr.) ex Trautvetter in Act. h. Petrop. VIII. 1. (1883) p. 109; L.ver- rucosum DC.!!) in Mém. soc. hist. nat. Paris VII. (1799) p. 145, Dict. encycl. V. (1804) p.46; L. erassifolium Waldst. & Kit.! Pl. rar. Hung. I. (1799)?) p. 4 t. 4; Willd. Spec. III. (1800) p. 435; M. Bieb. Fl. Taur.-Cauc. II. (1808) p. 97; DC. Syst. II. (1821) p. 549, Prodr. I. (1824) p. 207; Ledeb. Fl. Altaic. III. (1831) p. 185, Fl. Ross. I. (1842) p. 208; Boiss. Fl. Orient. I. (1867) p. 357; Nyman Consp. fl. Eur. I. (1878) p. 64; Beck Fl. Nied.- Österr. (1892) p. 494; Post Fl. Syr. Palest. Sin. [1896] p. 90; Grecescou Consp. fl. Roman. I. (1898) p. 76; Cardaria crassifolia Spach Hist. vég. Phan. VI. (1838) p. 545; Nasturtium crassifolium O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. Candolle? Desv.!?) in Journ. Bot. III. (1814) p. 165; L. adscendens (Pallas?) ined. in herb. Fischer! (Petrop.); L. muricatum*) (Pallas?) ined. in herb. Fischer! (Petrop.); L. salsugineum W. & K. sec. specim. in h. Boiss. Icones: J. Mayer in Abh. Bóhm. Gesellsch. 1786 t. 7 £. 1; Waldst. & Kit. Pl. rar. Hung. I. (1799) t. 4; Reichenb. Icon. fl. Germ. et Helv. II. (1837—8) t. X. f. 4220! Area geogr. subspeciei: Eur. or., As. occ. Ich sah Exemplare aus: Nied.-Österreich (Bruck a. Leitha), Ungarn (Neusiedlersee, Donau-Insel Csepel, Szumjog, Félegyhaza, Zicklaken b. Andau, Soroksar etc.), Rumänien (Moldau), Süd- und Ost-Russ- land (Krim, Ins. Taman, Poltawa, Sarepta, Samara, Astrachen, Süd- Ural, Orenburg), !) Originalexemplar (ex herb. Vaillant) im Herb. Paris. Der Name bezieht sich auf die häufig zu beobachtenden, durch einen Pilz verursachten Pusteln auf den Laubblättern. In Würdigung dieser Tat- sache hat de Candolle später den genannten, auf einen pathologischen Zustand begründeten Namen fallen gelassen. ?) 1799 nach Grecescou Consp. fl. Roman. I. (1898) p. 76; 1802 nach Pritzel. Offenbar ist die erstere Jahreszahl die richtige, da das Werk schon 1800 von Willdenow Spec. l. c. zitiert wird; indessen ist nach O. Kuntze Revis. gen. plant. I. (1891) p. CXXXIV Willd. Spec. pl. III. p. 435 erst 1801 erschienen! ?) Bezieht sich auf das gleiche Exemplar wie L. verrucosum DC., das Desvaux für von L. cras- sifolium W. K. verschieden hielt und — aus den schon erwähnten Gründen — als ,nomen ineptum* umtaufte. *) Der Name gründet sich ebenfalls auf ein von einem Pilz infiziertes Exemplar. I, 155] 155 Kleinasien (Anatolien: Angola, Koniah; Kappadokien: Caesarea, Kara-hissar, Nidge Weiss (?)), [Syrien: Damaskus nach Post 1. c.], Armenien (Erzerum, Araxes, Aderbeid- schan), Persien (Teheran, Tschitschian, Sultanabad), Belutschistan, Affghanistan, Turke- stan (Turkmenensteppe, Balchaschsee), Dsungarei, Altai. Var. «@. typicum Thell. — In tota area subspeciei. f. denudatum Boiss.! ined. in herb. — Cilicia: Vallis Gereme ad m. Argaeum, Kotschy 1859 n. 301 — Herb. Boiss., Hofmus. Wien. f. hirsutulum 'Thell. — Belutschistan, Dr. Stocks (?) — Petersbg. f. ramosissinwn Boiss. & Heldr.! (pro var.) in Boiss. Diagn. pl. orient. nov. ser. 1. VIIT. (1849) p. 44, Fl. Orient. I. (1867) p. 358; Walp. Ann. II. (1851-2) p. 51. — Anatolia: Koniah, 1845, Heldreich — Herb. Berl., Boiss., DC., Deless., Petersbg., Hofmus. Wien. f. pachypodum (Hausskn.) Thell.; £L. pachypodum Haussknecht! in Th. Strauss Pl. Pers. occ. 1897 (in sched., sine deser.). — Pers. oce.: Prov. Irak-Adschmi: Sultana- bad, in m. Latetar, 1897. Th. Strauss, distrib. Bornmüller — Herb. Barb.-Boiss., Berl. Bornm., Hausskn. Var. B. dentatum Boiss. & Balansa! in Boiss. Diagn. ser. 2. VI. (1859) p. 22, Fl. Orient. I. (1867) p. 358; Walp. Ann. VII. (1868) p. 159. — In area typi, sed in Eur. in Rossia tantum. Standorte: Süd-Russland (Sarepta, Orenburg), Kleinasien (Anatolien: Caesarea, Angora, Karahissar), Armenien (Van, Araxes), Persien (Prov. Hamadan), Turkestan (Aschabad), Dsungarei. Var. y. erenatifolium (Boiss. & Bal.) Thell.; L. erenatifolium Boiss. & Balansa! in Boiss. Diagn. ser. 2. VI. (1859) p. 22, Fl. Orient. I. (1867) p. 358; Walp: Ann. VII. (1868) p. 156; Nasturtium crenatifolium ©. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. — As. min. Standorte: Kleinasien: Anatolien (Kappadokien): Kara-hissar, 1856, Balansa — Herb. Boiss.; Caesarea, 1857, Balansa (cum var. f!) — Herb. Boiss.; plaine de Césarée, 1894, Pere Girard — Herb. Barb.-Boiss. Var. à. pumilum (Boiss. & Bal.) Thell.; L. pwmilum Boiss. & Balansa! in Boiss. Diagn. ser. 2. VI. (1859) p. 21, Fl. Orient. I. (1867) p. 358; Walp. Ann. VII. (1868) p. 158; Nasturtium pumilum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. — As. min. Standorte: Kleinasien: Anatolien (Kappadokien): Caesarea, 1100 m, 1856, Balansa n. 448, 999 — Herb. Boiss., DC., Hausskn., Hofmus. Wien; „Natolia“, Tschihatscheff — Herb. Petersbg.; salzhaltiges Seeufer von Nidge Weiss (?), 1898, W. Siehe n. 46 — Herb. Berlin, Hausskn., Petersbg. 156 : Sm 56 Var. e. Descemetii (Rayneval) Thell.; L. Descemetii Raineval!) in Bull. Soc. Bot. Frane. II. (1855) p. 738. — Ross. austr.: ins. Djarilgatsch maris Nigri, 1845, Desce- met sec. Rayneval l. c. Ssp. II. caespitosum ( Desv.) Thell. L. caespitosum Desv.! in Journ. Bot. III. (1814) p. 165 et 178; DC. Syst. II. (1821) p. 532, Prodr. I. (1824) p. 204; Boiss. Fl. Orient. I. (1867) p. 358; Nasturtium caespitosum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. So charakteristisch IL. caespitosum auch durch die — namentlich im Verhältnis zu dem sonstigen Zwergwuchs — relativ grossen Blüten und Früchte, sowie durch die sämtlich linealischen Laubblätter und die am Grunde zwiebelig verdickten Stengel von ZL. erassifolium verschieden scheint, so bilden doch die Var. 0. pumilum und s. Descemetii des letzteren zu ausgesprochene Übergänge, als dass eine spezifische Trennung gerechtfertigt oder auch nur möglich wäre. Area geogr.: Armen., As. min. Standorte: Armenien: Erzerum, in paludosis secus Euphratem, 1853, Huet de Pavillon — Herb. Boiss., DC., Hausskn., Paris; Ispir, 1855, Huet de Pavillon — Herb. Boiss. — Das Desvauxsche Original (Herb. Paris), das vermutlich von Tournefort stammt, trägt nur die Angabe „in Oriente". Kleinasien: ,Natolia*, Tschihatscheff — Herb. Petersbg. 25. L. (?) Kirilowii Trautvetter ! in Bull. Soc. Nat. Mose. XXXIII. 1. (1860) p. 130; Stroganovia intermedia Kar. & Kir. Enum. pl. Soongor. n. 132 in Bull. Soc. Nat. Mose. XV. (1842) I. p. 162; Ledeb. Fl. Ross. I. (1842) p. 770; Schrenk Enum. II. plant. nov. (1842) p. 63; Fedtschenko Consp. Fl. Turkest. VI. Crueif. in Beih. Bot. Centr. bl. XIX. Abt. II. 2. (1906) p. 331 — sec. Trautvetter l. c. Perenne, basi rudimentis foliorum delapsorum vestitum. Cawlis plerumque unicus, elatus, satis robustus, anguloso-striatus, glaberrimus, superne flexuosus et + corymboso- ramosus, praesertim ad ramificationes foliatus. olia membranaceo-coriacea, glabra, fere viridia vel vix glauca, basilaria longe et anguste petiolata lanceolata integerrima acuta, rarius folium unicum spathulatum obtusum; caulina inferiora basilaribus similia, sed basi latiora; superiora ovato-lanceolata, acuta, integerrima, basi amplexicaulia au- rieulis brevibus rotundatis; summa bracteiformia, apice scariosa. Racemi ad ramorum apices in ramulis terminales. Flores conspicui; sepala late obovato-rotundata, fere a basi late albo-marginata et inde quasi variegata; petala calyce subduplo longiora, di- ') Ich habe die Pflanze nicht gesehen; die vortreffliche, sehr präzise Beschreibung lässt jedoch keinen Zweifel darüber aufkommen, dass es sich um eine Varietät des L. crassifoliwm. handelt. I, 157] 157 stincte unguiculata, lamina subrotunda in unguem angustum ipsa sublongiorem contracta ; stamina 2-1-4; glandulae 6 ovatae vel semicirculari-rotundatae, calycis ca. '/i» longi- tudine aequantes. Racemi fructiferi elongati, modice densi, axi leviter striato glaberrimo, pedicellis tenuibus subeylindrieis erecto-patentibus (45— 60?) silicula immatura subduplo longioribus. Silicula immatura angustisepta, anguste oblongo-obovata (1:2!/»), basin versus longe et sensim angustata, apice obtusa vel minute emarginata, stylo brevi vel brevissimo exserto apiculata; stigma disciforme, styli basi vix duplo latius; valvulae obtuse carinatae, apice subexalatae, glabrae et laeves. Semina adhuc ignota. + 50 em hoch. Grundblätter mit Stiel bis 15 cm lang. Obere Stengelblätter + 5 em lang, + 1 em breit. Kelch 2!/;» mm lang. Frucht (unreif) ca. 3 mm lang, 1!/ mm breit. Die Zugehörigkeit des JL. Kirilowii zu unserer Gattung ist einigermassen fraglich. Leider sind von den Fruktifikationsorganen der Art nur Blüten und unreife Früchte bekannt, die systematische Stellung ist daher noch unklar. Trautvetter l. e. hebt richtig hervor, dass die (jung!) angustisepte Frucht die Art wohl generisch von Stroganovia brachyota Kar. & Kir. trennt, und bringt sie daher vorläufig in der Gattung Lepidium ($ Dileptium DC. [riehtig: S$ Lepidiastrum! — Th.]) unter. Gegen diese Zugehörig- keit spricht jedoch der ganze, mit Stroganovia sozusagen identische Habitus und die verkehrteiförmig- keilige Frucht, wie solche bei keiner asiatischen ZLepidium-Art vorkommt, aber gerade für die Gattung Stroganovia charakteristisch ist. Die Entscheidung, ob die Art zu Stroganovia oder Lepidium zu rechnen oder vielleicht als Typus einer neuen Gattung anzusehen ist, dürfte wohl nur mit Hülfe von gut ausge- bildeten Früchten und Samen zu treffen sein. Von den Lepidium-Arten steht L. Kirilowii zweifelsohne dem L. Iyratum L. (inkl. L. corono- pifolium Fisch, & lacerum €. A. Mey.) am nächsten, unterscheidet sich aber davon wesentlich durch grössere Blüten, Kronblätter, deren Nagel länger (statt kürzer) ist als die Platte, am Grunde lang ver- schmälerte (statt stumpflich abgerundete oder sehr kurz verschmälert-spitze) Frucht, sowie durch sämt- lich ganzrandige Blätter und zugleich geöhrt-stengelumfassende Stengelblätter. Übrigens dürfte auch für die echten Stroganovia-Arten der phylogenetische Anschluss an die Gattung Zepidium bei L. Iyratum zu suchen sein; denn wenn bei dieser letzteren Art, was ab und zu vorkommt, ein Same abortiert, so er- scheint die Frucht ziemlich latisept und am Grunde etwas verschmälert und unterscheidet sich im Aus- sehen nur wenig mehr von der von Stroganovia. Nach dem eben Gesagten dürfte es vielleicht richtiger sein, Stroganovia als Sektion in die Gattung Zepidium einzubeziehen, um so mehr, da ja L. Kirilowii (= Str. intermedia) einen offenkundigen Übergang zwischen den beiden Gattungen darstellt. Immerhin möchte ich mir, da mir bis jetzt nur sehr spärliches Material aus der Gattung Stroganovia vorgelegen hat, kein definitives Urteil in dieser Frage erlauben. Area geogr.: As. centr. Dsungarei: Tarbagatai, 1861, Schrenk — Herb. DC. ete.; ferner nach Ledebour Fl. Ross. l. e.: in m. Alatau inter fl. Baskan et Sarchan, Karelin & Kiriloff, ad fl. Tentek, Swetaéw; Fedtschenko (l. c.) gibt die Art auch vom Tian- schan und Kopetdagh an. 158 [I, 158 26. L. latifolium L. Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 644 — sens. ampl. Perenne. Radix crassa, valida, sub terra ramosa, ramos repentes elongatos emittens!), collo rudimentis foliorum delapsorum vestita. Caulis ex radicis capite unicus, saepe robustus, plerumque elatus, erectus et strictus, rarius flexuosus, fere cylindricus (leviter anguloso- striatus), glaberrimus vel raro (in ssp. obtuso) superne pilis gracillimis cylindricis patentibus pubescens, foliosus, superne pyramidato- vel rarius corymboso-ramosus, ramis apice in ramu- los et racemos numerosissimos divisis. Folia coriacea, aeque ac caulis glaberrima vel pu- bescentia, inferiora interdum canescentia; basilaria longe petiolata, plerumque ovata, crenato- dentata vel rarius + tri- vel pinnatifido-lyrata laciniis obtuso-rotundatis; caulina inferiora basilaribus similia sed minus longe petiolata; media et superiora ovata vel ovato- usque lineari-lanceolata (et tune acutissima), rarius elliptica vel obovato-oblonga, acuminata vel acuta vel obtusa, + dentata vel integerrima, basi + in petiolum brevem attenuata vel basi lata obtusa sessilia vel basi cordato- vel sagittato-aurieulata amplexicaulia ; summa bractei- formia, ovata usque lineari-lanceolata, apice albo-marginata. Racemi numerosissimi, floriferi hemisphaerico-abbreviati, in paniculam densam pyramidatam vel corymbiformem dispositi. Flores satis conspicul; alabastra subglobosa; sepala suborbiculata, fere a basi late albo-maginata (marginis latitudine apice '/—?/; longitudinis sepali attingente) et inde quasi variegata, dorso plerumque pilis gracilibus pubescentia; petala calyce sub- duplo longiora, distincte unguiculata, lamina suborbiculata vel late obovato - orbiculata, in unguem ipsa breviorem contracta vel breviter attenuata; stamina 2-1-4, longiorum filamenta quam anthera 4—5-plo longiora; glandulae 6 inconspieuae, ovato-oblongae, calycis ca. '/io longitudine attingentes. Racemi fructiferi aut floriferis similes, i. e. hemi- sphaerico-corymbosi, aut (ssp. amplexicaule) + elongati, axi gracili leviter sulcato-striato glaberrimo nitido vel (ssp. obtusum) pilis gracilibus pedicelli diametrum saepe longitu- dine aequantibus pubescente, pedicellis gracillimis subcapillaribus (in ssp. obtuso minus tenuibus) cylindricis glaberrimis aut pubescentibus, quam silicula plerumque (imprimis inferioribus) 1!/»— 3-plo longioribus, superioribus suberectis, inferioribus patentibus vel (in racemis elongatis) omnibus erecto-patentibus. Silicula saepe leviter tantum compressa, plerumque late elliptica (1:1!/4— 1!/s) vel suborbiculata, rarius ovata vel late ovato- orbiculata (basi truncata vel leviter cordata) vel ovato- transverse elliptica (longitudine latior), apice integra vel levissime emarginata, stigmate subsessili relative grandi disci- formi vel hemiphaerico, quam stylus 2 — 3-plo latiore terminata; valvulae leviter cari- natae, exalatae, plerumque (saltem juniores) pubescentes, maturae vix reticulato-nervosae ; septum lanceolatum vel elliptico-lanceolatum (1:3!/» — 4), stylo brevissimo (subnullo) cum stigmate apiculatum. Semina ellipsoidea vel late rotundo-ellipsoidea, modice com- pressa, fere laevia, immarginata; embryo notorrhizus. !) Nach Warming treten auf den Wurzeln Adventivsprosse auf (Penzig, Pflanzen-Teratologie I. [1890] p. 269). I, 159] 159 Meist '/—1 m hoch. Grundblätter mit Stiel oft 15 cm lang, 5 cm breit. Stengel- blätter bei Ssp. ew-latifolium und sibiricum meist 5— 10 em lang, 1— 2 em breit (auch schmäler), bei den übrigen Ssp. meist 2—3 em lang und 7— 12 mm breit. Kelch 1—1'/; mm lang. Frucht 1?/,— 2! mm lang, 1!/» —2!/; mm breit. Same je nach der Form der Frucht schmäler oder breiter ellipsoidisch, 1 — 1!/ mm lang, ?/s bis fast ] mm breit. Area geogr.: Eur. (excl. reg. bor.), As. extratrop. (excl. reg. bor.), Afr. bor.; paterea cult. et subspont. Dispositio subspecierum et varietatum. 1. Folia caulina basi non auriculata (rarius leviter aurieulata in ssp. obtuso, et simul racemi fructiferi densissime corymbosi). Racemi fructiferi omnes corymboso-abbreviati. 2. Pedicelli gracillimi, fere capillares, inferiores quam silieula plerumque 2—3- plo longiores. Calyx caducus. Racemi haud valde compacti, in paniculam plerumque pyramidalem dispositi. 3. Folia caulina quasi in petiolum attenuata, marginibus basin versus subconcavis. Silicula saepius etiam matura pubescens, plerumque 1'»—2 mm longa. Ssp. l. eu-latifolium Thell. Folia caulina plerumque ovata vel ovato-lanceolata (ceterum dentata vel integerrima), rarius lineari-lanceolata vel sublinearia: var. B. Vénearifoltium Trautv.; folia inferiora interdum patule velutino-pubescentia vel -canescentia: var. y. velutinum Heldr.; silicula plerumque elliptica, obtusiuscula, raro ovata et acuta: var. 0. oxycarpum Thell. 2*. Folia caulina sessilia, marginibus basi convexis vel rectis, ceterum dentata vel integerrima. Flores et fructus plerumque paulo majores; silieula glabra vel glabrescens, saepe 2!» mm longa. Ssp. Il. söbörieum (Schweigg.) Thell. Folia caulina plerumque elliptico- vel ovato-lanceolata (ceterum dentata vel integerrima), rarius lineari-lanceolata: var. B. stenophyllum Thell. 2.* Pedicelli erassiores, quam silicula plerumque 1!/z-plo longiores. Calyx persistens. Racemi fructiferi valde compacti, in corymbum densum dispositi. Folia caulina sessilia, plerumque elliptica, obtusa, basi rotundato-obtusa vel subcordato-auriculata. Planta glabra vel superne tantum levissime pubescens. Ssp. III. odtusum (Basiner) Thell. Var. B. angustifolium (C. A. Mey.) Thell.: Folia caulina anguste ovato- lanceolata acuta, ut tota planta (saltem superne) conspicue pubescentia (f. 1. p«bes- cens Thell.) vel subglabra (f. 2. glabrescens Thell.). 1*. Folia caulina, praesertim superiora, basi cordato- vel sagittato-auriculata amplexicaulia. Racemi fructiferi terminales + elongati, laterales corymboso-abbreviati. Ssp. IV. amplexicaule (Willd.) Thell. 160 [I, 160 Var. «. typicum Thell.: Folia caulina leviter cordato-auriculata, fere viridia. Var. B. cordatum (Willd.) Thell.: Folia caulina profunde cordato -sagittata, glauca. — Variat quoad silieulae formam: f. orbiculatum, ovato-orbiculatum et elliptico-orbiculatum Trautv. Die 4 Subspezies des Z. latifolium sens. ampl. sind von den Autoren ursprünglich als ebenso viel Spezies beschrieben und (mit Ausnahme der Ssp. sibiricwm) bis in die neueste Zeit meist als solche betrachtet worden. L. sibiricum Schweigg. 1812 (L. affine Ledep. 1821) wurde schon 1831 von C. A. Meyer in Ledeb. Fl. Altaic. als Varietät zu 2. latifolium gezogen, und Boissier unterschied in seiner Flora Orientalis diese auch in seinem Gebiet vorkommende Form vollends gar nicht von 12. latifolium. Dem- gegenüber trat Haussknecht in Mitteil. Thüring. Bot. Ver. 1890 p. 11 für die spezifische Verschiedenheit des L. affine (sibiricum) von L. latifolium ein, und zwar nach seiner etwas engen Fassung des Spezies- begriffes, wie sie uns z. B. in seiner Monographie der Gattung Epilobium entgegentritt, durchaus mit Recht. Meiner Ansicht nach liegt nun die Wahrheit zwischen der Auffassung Boissiers und der Haussknechts in der Mitte, und entsprechend der heute vorwiegenden Tendenz zur Reduktion polymorpher Formenkreise auf weitgefasste Arten dürfte der richtige hierarchische Rang des L. sibiricum der einer Ssp. des 1. lati- folium sein. — Hat man einmal 2. sibiricum. (affine) zur Ssp. degradiert, so kann auch an der spezifi- schen Selbständigkeit von Z. amplexicaule und cordatum Willd. von 7. latifolium nicht mehr festgehalten werden; denn 4L. siböricum steht in seinen Merkmalen völlig in der Mitte zwischen Z. latifolium (sens. striet.) und Z. amplexicaule und bildet nach beiden Seiten — allerdings nicht häufig — schwierig abzu- grenzende Zwischenformen, so dass zwischen den beiden Extremen fast eine gleitende Reihe besteht. — Am ehesten dürfte noch Z. obtusum Basiner eine eigene, von 2. latifolium gesonderte Spezies darstellen ; doch sind auch hier die Unterschiede mehr quantitativer als qualitativer Natur und treten erst bei der Fruchtreife ganz deutlich hervor. Ssp. I. eu-latifoliwm Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 177; L. latifolium L. Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 644 sens. strict.; DC. Syst. II. (1821) p. 548, Prodr. I. (1824) p. 207; Koch Synops. (1837) p. 73; Gren. & Godr. Fl. Franc. I. (1848) p. 266; Boiss. Fl. Orient. I. (1867) p. 359 (excl. syn.: L. affine Ledeb.); Hook Fl. Brit. Ind. I. (1875) p. 160 (excel. var.); Nyman Consp. fl. Eur. I. (1878) p. 64; Hemsley in Biol. Centr.-Am. I. (1879) p. 39; Willk. & Lge. Prodr. fl. Hisp. III. (1880) p. 786; Coss. Comp. fl. Atlant. IL (1883—7) p. 266; Beck Fl. Nied.-Österr. (1892) p. 494; Rouy & Foucaud Fl. Franc. IT. (1895) p. 86; Post Fl. Syr. Palest. Sin. [1896] p. 90; Durand & Schinz Consp. fl. Afr. I 2. (1898) p. 137; Fiori & Paoletti Fl. anal. d'Ital. I. 2. (1898) p. 466; Benth. & Hook. Handb. Brit. Fl. ed. 7. (1900) p. 46; Cardaria latifolia Spach Hist. vég. Phan. VI. (1838) p.546; Nasturtium latifolium Gillet X Magne Nouv. Fl. franc. ed. 3. (1873) p. 48; O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. latifolium e. acuminatum & B. acutum C. A. Mey. in Ledeb. Fl. Altaie. III. (1831) p. 189; Z. latifolium a) acutum Ledeb. Fl. Ross. I. (1842) p. 207; L. Dioscoridis (Anguillar. Sempl. p. 120) Bubani Fl. Pyren. III. (ed. Penzig 1901) p. 244; L. heliopolitanum Ehrenbg.! ined. in herb. Berol. (ex Aegypt.). Icones: Fl. Dan. IV. t. 557; Svensk Bot. VIII. t. 638; Engl. Bot. III. t. 182; Baxter Brit. Bot. (1834-43) IIT. t. 236 ; Sturm Fl. Deutschl. XVI. (1837), 68!; Reichenb. Icon. fl. Germ. I, 161] 161 Helv. II. (1837-8) t. X. f. 4219!; Fiori & Paoletti Icon. fl. Ital. I. (1895-9) p. 170 n. 1482!; Coste Fl. descr. ill. Franc. I. (1901) p. 139! Area geogr. subspeciei: Eur. fere omn. (excl. reg. bor.), Afr. bor., As. austr.- occ. ab Arab. et As. min. ad Himal. et m. Altai); praeterea advent. (Mexico). Ich sah Exemplare aus: Portugal, Spanien, Frankreich, Grossbritannien, Deutschland, Dànemark, Schweden, Oeland, Oesel, Schweiz, Österreich-Ungarn, Süd-Russland, Sardinien, Italien, Sizilien, Türkei (Rume- lien ete.), Rumänien, Dobrudscha, Griechenland; Algerien, Ägypten (nach Literaturangaben auch Marokko); Arabien (Jemen), Syrien, Cypern, Kleinasien, Mesopotamien, Armenien, Kaukasien, Kaspisches Gebiet, Persien (Prov. Kerman), Affghanistan, Tibet, Turkestan, Dsungarei; verwildert und eingebürgert in Mexiko. Zahlreiche Standorte in Europa sind auf rezente Eimwanderung, bezw. Einschleppung (teils auch auf Verwildern aus Kultur) zurückzuführen; die Pflanze ist hier wohl nur an salzhaltigen Orten ursprünglich wild. Var. B. linearifolium Trauvetter! Enum pl. Songar. in Bull. Soc. Nat. Mose. XXXIII. 1. (1860) p. 129. — Z. B.: Arabien, Konstantinopel, Cilicien, Dsungarei. Var. y. velutinum Heldreich! in herb. (1891). — Z. B.: Griechenland, Syrien. Var. à. oxycarpwne Thell. — Z. B.: Sizilien. L. latifolium var. substylatum Bunge in Lehm. Reliqu. bot. I. (1848) p. 213, Boiss. Fl. Orient. I. (1867) p. 359, a typo vix diversum videtur. Varietates mihi ignotae: Var. intermedium Korsh. ex Fedtschenko Consp. fl. Turkest. VI. Crucif. in Beih. Bot. Centralbl. XIX. Abt. II. 2. (1906) p. 329. Var. lanceolatum Bunge Reliqu. Lehmann. (1848) n. 135. Ssp. II. sibirieum (Schweigg.) Thell. L. sibiricum Schweigg. Enum pl. hort. Regiomont. (1812) p. 43 et hort. veter. nonnull.! — non Pallas Reise III. (1776) p. 34 (quod — Draba repens M. Bieb.); Z. affine Ledeb. Ind. sem. h. Dorpat. 1821 App. IL. p. 22; DC. Prodr. I. (1824) p. 207; Bunge Enum. pl. Chin. bor. coll. 1831 (1832) p. 6 n. 39; Haussknecht in Mitteil. Bot. Ver. Ges.- Thüring. 1890 p. 11; L. latifolium var. erassifolium Georgi It. I. (1775) p. 224 ex Ledeb. Fl. Ross. I. (1842) p. 207; L. latifolium y. affine €. A. Mey. in Ledeb. Fl. Altaic. III. (1831) p. 189, Fl. Ross. I. (1842) p. 207; Turez. Fl. Baie. Dahur. I. (1842 — 5) p. 172; L. latifolium var. glabrescens Boiss.! in Ann. sc. nat. XVII. (1842) p. 196; Walp. Rep. I. (1842) p. 178; L. latifolium var. mongolicum Franchet! Pl. David. ex Sinar. imp. I. n. 82 in Nouv. arch. Mus. hist. nat. Paris 2"" série V. (1883) p. 191; L. latifolium var. tibeticum P. Hennings! ined. in herb. Schlagintweit — ex p. (cum ssp. obtuso); L. latifolium var. sibiricum Franchet! ied. in herb. Paris; L. latifolium var. pubescens O. Debeaux Fl. Tien-tsin in Act. Soc. Linn. Bordeaux XXXIII. (1879) p. 34 — non Ledeb.,; L. latifolium Forbes & Hemsley Enum. pl. Chin. etc. in Journ. Linn. Soc. XXIII. (1886) p. 48; Pritzel in Diels Fl. Centr.-Chin. (Englers Bot. Jahrb. XXIX. [1901]) p. 356 — non LZ. A. Thellung, Lepidium. 921 162 [I, 162 Area geogr.: Pers. Affghan., Turkest., As. centr. et or. Standorte: Persien: Elbrus, Bahramkerd (Prov. Kerman), Isfahan, Kohrud, Tabris (pers. Armenien); Affghanistan: Kabul, Hari-rud Valley; Turkestan: Aschabad und Baharda (Turkmenensteppe), Krasnow und Kuldscha (lli- Gebiet), Thianschan or., Kohistan, Alatau (Kokmainak ete.), Tarbagatai, Kirgisen- steppe, Ferghanah; Altai, Dsungarei; Transbaikalien: Kjachta, Werchne Udinsk, Argun; Mongolei: Alaschan, Sartchy, Kirlan Kutscha, Géhol (env. de Lao-hou-loou), Saisan- Nor, Gobi, Kerulen, Ordos, Kansu (terr. Tangut. ete.); China: Peking, Prov. Schansi; Tibet: Prov. Balti, Ladak, Chamba, Gnari Khorsum ; Kaschmir: Hunza Valley (Distr. Gilgit). Var. B. stenophyllum "Thell. — Turkestan: Issykkul, 1896, Brotherus n. 769 — Herb. Berlin; Himalaya, leg.? — Petersbg. Ssp. III. obtusum (Basiner) Thell. L. obtusum Basiner! in Bull. phys. math. Acad. St. Pétersb. IT. (1844) p. 203, Reise d. d. Kirgisenst. in Baer & Helm. Beitr. z. Kenntn. d. Russ. Reich. XV. p. 301; Walp. Rep. V. (1845 — 6) p. 42; Bunge Reliqu. bot. Lehm. I. (1848) p. 37; Boiss. Fl. Orient. I. (1867) p. 359; Trautvetter in Act. h. Petrop. VIII. 1. (1883) p. 108; Nasturtium obtusum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. latifolium var. obtusifolium Trautv.! in Bull. Soc. nat. Mosc. XXXIII. (1860) 1. p. 129; L. latifolium var. platycarpum Trautv.! l. c. p. 129 (saltem ex p.); Hook. Fl. Brit. Ind. I. (1875) p. 160; L. latifolium var. tibeticum P. Hen- nings! ined. in herb. Schlagintweit — ex p. (cum ssp. sibirico). Area geogr.: As. centr. et occ. Turkestan: Kara-Kur (Aralsee), 1841, Lehmann n. 136 — Herb. Berlin, Boiss., Hofm. Wien; Chiwa,*1842, Basiner (Orig.!) — Petersbg.; Syr-Darja, 1869, Burnod — Herb. Paris; Balchaschsee, 1843, €. A. Meyer — Herb. Boiss.; fl. Amu- Darja pr. Tschardschin, 1897, Litwinow n.11; Alatau, Regel — Paris; Kirgisen- steppe, 1852, Grigorieff — Petersburg; Yarkand, 1870, Henderson — Petersburg. Dsungarei: Schrenk (z. B.: Ufer des Dshisdy, 1842 — Petersburg). Mongolei: ad lacus Ubsa et Kirghis-nor, 1879, Potanin — Paris, Petersburg; Gobi, 1886, Potanin (mixt. cum ssp. amplexicauli, pro L. latifol. var. platycarpo) — Herb. Barb.-Boiss., Berlin, Paris, Petersbg.; in valle Irtysch nigri (Mong. bor.), 1876, Potanin — Petersbg.; Ordos, 1884, leg.? — Petersbg. Tibet oceid., reg. temp., 10—14000', Thomson — Herb. Boiss., Planchon (Montpell.), Paris; Prov. Nubra et Prov. Balti, 1856, Schlagintweit — Herb. Paris, Univ. Wien etc.; Prov. Ladak, 1856, Schlagintweit — Petershg. I, 163] 163 Var. f. angustifolium (C. A. Mey.) Thell.; L.latifolium 9. angustifolium ©. A. Mey.! in Ledeb. Fl. Altaic. III. (1831) p. 189; Z. latifoliwm B. pubescens Ledeb. Fl. Ross. I. (1842) p. 207; Fedtschenko Voy. Turkest. IIl. (1902) p. 19. f. pubescens Thell.: , Altai^, C. A. Meyer — Herb. Hofmus. Wien; Altai austr. : cirea lacum Bu...(?), 1877, Potanin — Petersbg. f. glabrescens Thell.: Songaria, Schrenk — Petersbg.; Altai in pratis sub- salsis leg.? — Herb. Fischer (Petersbg.); Mong. bor.: ad lacum Kirghiz-nor, 1879, Potanin — Petersbg.; Turkestan: untere Borotala, 1878, und Algoi, 6 — 8000', 1879, Regel — Petershg. Ssp. IV. amplesicaule ( Willd.) Thell. L. amplexicaule Willd.! Spec. plant. III. (1800) p. 436; DC. Syst. II. (1821) p. 531, Prodr. I. (1824) p. 204; Ledeb. Fl. Altaic. III. (1831) p. 188, Fl. Ross. I. (1842) p. 207; Cardaria amplexicaulis Spach. Hist. vég. Phan. VI. (1838) p. 544; Nasturtium amplexi- caule O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937 — sens. ampl. Area geogr.: As. centr. Var. e. typieum Thell.; L. amplexicaule Willd.! sens. strict. „Sibiria“, Stephan — Herb. Berlin; Dsungarei: ad lacum Saisang-nor, leg.? -- Herb. Paris; desertum soongoro-kirghis. inter Usunbulak et Sorkoi-Piket, 1840, Karelin & Kiriloff n. 115 (pro Z. cor- dato) — Petersbg.; sine loc., Schrenk — Herb. Berl. ,Altai*, C. A. Meyer — Herb. Petersbg.; 1837, Bunge — Herb. DC; Altai austr., 1876, Potanin — Petersbg. Transbaikalien: Kjachta, 1829, Turczaninoff. Mongolei: lacus Ubsa et Kirghis-nor, 1879, Potanin — Herb. Paris, Petersbg.; Thianchan orient, 1877, Potanin — Herb, Paris; Gobi med. et austr., 1886, Potanin — Petersbg. Var. B. cordatum (Willd.) Thell.; L. cordatum Willd.! herb. n. 11 817 ex Stev. ap. DC. Syst. II. (1821) p. 554, Prodr. I. (1824) p. 208; Ledeb. Ic. pl. nov. fl. Ross. impr. Altaic. I. (1829) t. 154, Fl. Altaic. III. (1831) p. 186, Fl. Ross. I. (1842) p. 207; Trautv. Enum. pl. Songar. in Bull. Soc. nat. Mose. XXXIII. 1. (1860) p. 130; Boiss. Fl. Orient. I. (1867) p. 359; Nasturtium cordatum ©. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. am- plexicaule Stev. herb., non Willd, sec. DC. Syst. l. c. Icones: Ledeb. Ic. pl. nov. fl. Ross. impr. Altaic. I. (1829) t. 154. Sibirien: ad fl. Irtysch, Pallas — Herb. Berlin. Turkestan: Desert. Aralens, Lehmann —- Herb. Boiss.; desert. soongoro - kirghis., 1840, Karelin & Kiriloff n. 115 (ex p., cum ssp. «ffin?) — Herb. Boiss.; Bal- chasch, 1843, Schrenk — Petersbg. Dsungarei: Ters-Akkan, 1842, Schrenk — Petersburg; 1860, Schrenk — Herb. DC., Paris. 164 [I, 164 „Altai“, C. A. Meyer — Petersbg.; Ledebour — Herb. Breslau; Bunge — Herb. Boiss., Petersbg.; Zingissee (?), Sievers — Petersbg. Mongolei: Saisan-nor; Gobi, 1886, Potanin (mixt. cum ssp. obtuso) — Herb. Berlin, Petersbg. ; Thianschan or., 1877, Potanin — Petersbg.; Kirghiz-nor, 1879, Potanin — Petersbg. f. orbieulatum, ovato-orbiculatum et elliptico-orbieulatum Trautvetter Enum. pl. Songar. in Bull. Soc. nat. Mosc. XXXIII. 1. (1860) p. 130. — Songaria. Formae intermediae inter ssp. commemoratas: a) Ssp. eu-Latifolium —sibiricuam : Turkestan: Transkasp.: Aschabad; Suluklii (Saratowka), 1900, P. Sintens n. 915 — Herb. Berl. etc. b) Ssp. sébiricum —aamplexicaule : „Sibiria“, Patrin — Herb. Deless.; China bor.: Prov. Schansi, 1884, Potanin —- Herb. Paris. 27. L. lyratum L. Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 644 — sens. ampl. Perenne. Radix satis crassa, multiceps, collo rudimentis membranaceis vaginan- tibus foliorum delapsorum vestita. Caules e radicis capitibus plerumque solitarii, + erecti, modice vel satis graciles, cylindrici vel leviter anguloso-sulcati, subnitidi, glaberrimi vel pilis gracillimis cylindricis patentibus vel + irregulariter adpressis pubescentes, remote foliati (folia saepe bracteiformia ad basin ramorum), saepe flexuosi, plerumque corym- boso-ramosi ramis apice iterum corymboso-ramosis, ramulis in racemos desinentibus. Folia coriacea, primo intuitu glaberrima (sed fere semper saltem superiora basin versus margine pilis gracillimis patentibus minute ciliata) aut + pubescentia, rarius fere canes- centia; basilaria cireumferentia oblonga vel lanceolata, plerumque + pinnatifida vel pin- natipartita vel pinnatim incisa vel saltem dentata, raro integerrima, longe petiolata petiolo basi membranaceo dilatato semiamplexicauh; folia caulina inferiora basilaribus saepe similia sed minora et brevius petiolata, superiora saepe lineari-filiformia inconspicua bracteiformia ad basin ramulorum, apice scariosa. Racemi floriferi corymbosi. Flores satis conspicui; alabastra subglobosa; sepala suborbiculata vel late obovato-suborbiculata, fere a basi late albo-marginata (marginis latitudo apice saepe ?/s longitudinis sepali), inde quasi variegata, saepe subpersistentia; petala calyce subduplo longiora, distincte ungui- culata, lamina subrotunda vel late obovato-subrotunda in unguem angustum ipsa brevio- rem contracta vel breviter attenuata; stamina 2 + 4, filamentis majoribus quam anthera ca. 4-plo longioribus; glandulae 6 ovatae quarum medianae minores, ad basin interiorem filamentorum leviter confluentes, calycis ca. '/io longitudine aequantes; ovarium ovatum, stylo longitudine varia apiculatum. Racemi fructiferi modice vel satis elongati, axi leviter I, 165] 165 anguloso-suleato glaberrimo vel pilis gracillimis cylindricis patentibus pubescente, pedi- cellis tenuibus subcylindricis, apice leviter incrassatis, saepe pilis gracilibus diametrum pedicelli longitudine subaequantibus pubescentibus suberectis aut + patentibus, silicula longioribus vel rarius subaequilongis. Silicula saepe leviter tantum compressa, ovata vel elliptica vel rarius orbiculato-ovata, abortu alterutrius seminis interdum asymmetrica, apice non emarginata, stylo longitudine varia sed semper distincte exserto apiculata; valvulae carinatae exalatae, interdum pubescentes, maturae saepe leviter reticulatae; septum anguste elliptieum usque oblanceolatum (1: 4), stylo apieulatum. Semina anguste ovoldea, modice compressa, fere laevia, immarginata, flavo-fusca vel fusca; embryo notorrhizus. Meist 20—40 cm, einzelne Varietäten auch bis über 1 m hoch. Grundblätter mit Stiel meist 5 (3—15) em lang, im Umriss meist !'/—1 em breit. Stengelblütter kleiner, die obersten oft nur 1-1!'/» em lang, a mm breit. Kelch 1—-1!/» mm lang. Frucht 2-2!» mm lang, meist 1'/s-1!/s (bei der Var. Turezaninowü bis 2!/s) mm breit. Same 1!/ı-1°/ı mm lang, ?/5—?/, mm breit. Ähnelt in manchen Formen dem L. graminifolium L., unterscheidet sich aber ausser den im Schlüssel zum Ausdruck gebrachten Merkmalen der Blüte und der obersten Stengelblütter auch durch mehr lederige Blütter, mehr corymbóse (statt pyramidale) Ver- üstelung, die meisten Formen auch durch längeren Griffel etc. Ich habe unter dem Namen L. Iyratum L. (sens ampl.) mit dem Range von Subspezies 3 Sippen (L. lyratum L. sens. striet., L. coronopifolium Fisch. und L. lacerum C. A. Mey.) vereinigt, die den älteren russischen Botanikern (C. A. Meyer, Ledebour), denen offenbar noch spärliches Material aus diesem Verwandtschaftskreise vorlag, als gute Spezies erschienen waren. Selbst Boissier behandelte sie in seiner Flora Orientalis I. (1867) noch als solche und fügte als vierte, mit den übrigen koordinierte Art, sein L. persicum hinzu, das er allerdings selbst schon als dem L. lacerum nahestehend und vielleicht nur als südliche Form davon verschieden erklärte. Dagegen erkannte Trautvetter, der 1860 die Schrenk- sche Pflanzenkollektion aus der Dsungarei im Bull. soc. nat. Mosc. bearbeitete, aus diesem reichen Material die Unmöglichkeit einer spezifischen Trennung der 3 genannten Sippen und zog L. lacerum, wie auch das 1841 von Schrenk aufgestellte L. soongoricum (das dann von Boissier 1867 als Synonym zu L. coro- nipofolium gestellt wurde), als Varietät zu dieser letzteren Art. L. Iyratum liess er dagegen als geson- derte, dem Z. lacerum nahestehende Spezies bestehen. (Später, in Act. h. Petrop. X. 1. (1887) p. 101, hielt Trautvetter — in mir schwer verständlicher Weise — diese Art für eine Form des L. graminifolium L.). — Während Trautvetter die Gruppierung seiner Varietäten hauptsächlich auf Grund der Blattform vornahm, erklärte Regel in Bull. Mosc. XLIII. (1870) I. p. 278, nach meiner Ansicht in durchaus zutreffender Weise, die Griffellänge als erstklassiges Einteilungsprinzip in diesem Formenkreis: „ZL. lacerum unterscheidet sich [von L. coronopifolium| nur durch kürzeren Griffel. Beide Hauptformen, die kurz- und langgriffelige, durchlaufen die gleichen Formenreihen, mit kahlen und behaarten Blättern, mit ungeteilten oder verschie- den gelappten Blättern, mit niedrigem und hohem Stengel“ etc. — Auch in den übrigen meist in neuerer Zeit als „Spezies“ aufgestellten Formen;aus dieser Verwandtschaft (L. ferganense Korsh., L. karataviense Regel & Schmalh., L. Meyeri Claus und L. Turezaninowii Lipsky) kann ich nur unbedeutende Varietäten der 3 genannten Haupttypen erblicken. Area geogr.: Ross. austr., As. occ. 166 [I, 166 Dispositio subspecierum et varietatum. 1. Stylus brevissimus, '/s longitudinis ovarii (in flore), !/s— '/ıo longitudinis siliculae ma- turae adaequans. Folia caulina inferiora lyrato-pinnatipartita lobis latis plerumque subrotundis, margine circumcirce regulariter crenatis, terminali maximo; media et superiora obovato-oblanceolata. Calyx caducus. Ssp. I. eu-Iyratum Thell. 1* (confer etiam 1**). Stylus brevis vel mediocris, ca. ?/s— '/4 longitudinis ovarii (in flore), !/4—'/s longitudinis siliculae maturae adaequans. Folia inferiora + pinnatim incisa vel pinnatipartita lobis angustis, vix unquam lyrato-pinnatipartita lobis sub- rotundis. Calyx saepe persistens. Ssp. II. TZacerum (€. A. Mey.) Thell. 2. Folia basilaria fere integra vel pinnatilobata vel pinnatifida lobis satis latis ap- proximatis obtusiusculis; caulina plerumque satis conspicua, lanceolata vel oblonga. 3. Planta + robusta, ramis non filiformibus. Pedicelli fructiferi + patentes, quam silicula conspicue longiores, racemi fructiferi inde haud graciles. Calyx 1!/4—1!/» mm longus. 4. Folia caulina incisa vel + profunde dentata. Var. e. typiewm Thell. f. canum, Bunge: fola inferiora incana. 4.* Folia caulina elongato-lanceolata, integerrima vel levissime dentata; planta saepe ultra 1 m alta. Var. 8. eremophilum (Schrenk) Thell. 3.* Planta gracilis, ramis subfiliformibus, saepe fere erectis. Pedicelli fructiferi gracillimi, suberecti. siliculae + aequilongi, racemi fructiferi inde graciles, vir- gati. Calyx 1 mm longus. Folia caulina + incisa vel dentata. Var. y. persicum (Boiss.) Bunge. f. canescens Thell.: folia inferiora incana. Lo Folia basilaria pinnatipartita lobis remotis angustis; caulina parva, saepe bractei- formia, linearia et integerrima vel inferiora lobis paucis linearibus pinnatifida. 5. Foliorum basilarium lobi lineari-subulati acuti. Rami suberecti, gracillimi (fere filiformes). Var. à. karataviense (Rgl. & Schm.) Thell. 5.* Foliorum basilarium lobi aut latiores aut obtusiusculi. Rami + patentes, cras- siores. 6. Silieula orbiculato-ovata, 2'!/» mm lata. Foliorum basilarium segmenta ple- rumque 4—6, anguste linearia. Var. e. Turezaninowii (Lipsky) Thell. 6.* Silicula ovata, 1'/2—2 mm lata. Foliorum basilarium segmenta saepius 1— 3, anguste lanceolata!) Var. & Meyeri (Claus) Thell. ') Differt a ceteris formis LL. lyrati petalis brevioribus (calyce 1!/s-plo longioribus) et paulo angu- stioribus; a £L. graminifolio L. semper distinctum sepalis suborbieulatis late membranaceis et foliis valde coriaceis. I, 167] 167 1**. Stylus longus, !/e—?/s longitudinis ovarii (in flore), ca. '/ longitudinis silieulae ma- turae adaequans. Folia caulina elongato-lanceolata, omnia integerrima vel inferiora lobis paucis angustis basin laminae versus pinnatifida. Calyx interdum subpersistens. Ssp. III. coronopifolium (Visch.) Thell. 7. Folia basilaria basin laminae versus lobis angustis patentibus subpinnatifida vel saltem dentata. Var. «. typicum Thell. 7.* Folia basilaria integerrima. Var. B. soongoricum (Schrenk) Trautv. Ssp. I. eu-Iyratum Thell. L. Iyratum L. Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 644 sens. strict.; DC. Syst. IL (1821) p. 548, Prodr. I. (1824) p. 207; Boiss. Fl. Orient. I. (1867) p.360, Suppl. (1888) p. 63; Traut- vetter in Act. h. Petrop. VI. 1. (1876) p. 109 et X. 1. (1887) p. 101; Nasturtium lyratum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. orientale auct. et herb. veter. nonnull.; JL. coro- nopifolium var. astylum Trautv.! in herb. Icones: Tournef. Voy. Il. (1717) p. 339 t. 339. Area geogr.: Caucas., Armen. Standorte: Armenien: inter monasterium Etschmiadzin et fluv. Araxem, Tournefort sec. Boiss. l c.; Erzerum ad fl. Olti-Tschai, 1874, Radde sec. Trautvetter l. c. (1876); Aderbeidschan (persisch-Armenien), Aucher-Eloy n. 4136 ex p. / (cum ssp. lacero var. persico ad Isfahan collecto). Kaukasien: Daghestan: pr. Achty, 1873/4, Becker — Herb. Boiss., Breslau, Hausskn.; ibidem, 3600', 1898, Alexeenko. Ferner ein Exemplar ohne Standort (,hab. in Oriente*) im Herb. Burmann (Deless.). Ssp. II. lacerum (C. A. Mey) Thell. L. lacerum. €. A. Mey.! in Ledeb. Ic. pl. nov. fl. Ross. impr. Altaic. I. (1829) t. 162, Fl. Altaie. IIT. (1831) p. 191, Fl. Ross. I. (1842) p. 203; Walp. Rep. I. (1842) p. 176; Boiss. Fl. Orient. I. (1867) p. 360; Nasturtium lacerum. ©. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. coronopifolium var. lacerum Trautv. Enum. pl. Songar. in Bull. Soc. nat. Mosc. XXXIII. 1. (1860) p. 126 (incl. f. glabra). Icones: Ledeb. Ic. pl. nov. fl. Ross. impr. Altaie. I. (1829) t. 162. Area geogr.: Ross. austr. desert. Aralens., Turkest., Songar., Pers., Affghan. Var. «. typicum Thell.; L. lacerum €. A. Mey.! l. c. sens. strict. — Desert. soon- goro-kirghis. ,Altai*, C. A. Meyer — Herb. Fischer (Petersbg.). Dsungarei: in argillosis inter rivulos Tschulak et An et alibi haud frequens, 1841, Karelin & Kiriloff n. 1253 — Herb. Berlin, Boiss., DC.; sine loc., 1846, Turc- zaninoff — Herb. Boiss.; ad fl. Ajagus, 1860, Schrenk — Herb. Boiss. 168 [I, 168 f. canum Bunge! in Lehm. heliqu. bot. I. (1848) p. 212; Boiss. Fl. Orient. I. (1867) p. 360 (pro var.). Desertum aralense, Lehmann — Herb. Berlin, Boiss. Var. B. eremophilum (Schrenk) Thell.; L. eremophilum Schrenk! in Bull. Phys. Math. Acad. St. Pétersb. II. (1844) p. 299; Walp. Rep. V. (1845—6) p. 42; Fedtschenko Consp. fl. Turkest. VI. Crucif. in Beih. Bot. Centralbl. XIX. Abt. II. 2. (1906) p. 329 — non Trautv.! Enum. pl. Songar. in Bull. Soc. imp. nat. Mosc. XXXIII. 1. (1860) p. 128 (quod = ssp. coronopifoliwm var. typicum); L. coronopifolium B. lacerum elatum Regel in Bull. Soc. nat. Mosc. XLIII. 1. (1870) p. 278; L. ferganense Korsh.') Fragm. fl. Turkest. I. n.32 in Bull. Acad. Imp. St. Pétersb. ser. 5. IX. (1898) p. 417; Fedtschenko Fl. Thian- Chan occid. I. (1904) p. 178, Consp. Fl. Turkest. VI. Crucif. in Beih. Bot. Centralbl. XIX. Abt. II. 2. (1906) p. 328; L. coronopifolium A. Regel Reisebr. (1878) p. 185, non Fisch., ex Fedtschenko |. c. Turkestan: Kuldscha (Tli-Gebiet), 1877, Regel — Herb. Bornm., Berlin; W.-Thianschan und Fergana nach Fedtschenko |. c. (1906). Dsungarei: Akmolly-Gebiet: Ters-Akkan, Schrenk — Petersbg. Var. y. persicum (Boiss.) Bunge in Lehm. Reliqu. bot. I. (1848) p. 212; Boiss.! Fl. Orient. I. (1867) p. 360°); L. persicum Boiss.! in Ann. sc. nat. XVII. (1842) p. 196, Fl. Orient. I. (1367) p. 360, Suppl. (1888) p. 62; Walp. Rep. I. (1842) p. 178; Nastur- tium. persicum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. coronopifolium B. Aucherianum Boiss.!?) Fl. Orient. I. (1867) p. 360. — Pers. (incl. Kurdistan), Affghan., Chiwa. Standorte: Kurdistan: montes Avroman & Schahu, 1867, Haussknecht — Herb. Boiss. Paris. Persien: Alburs-Gebirge, 1848, Buhse — Herb. Petersbg.; inter Teheran et Tabris, 1859 n.34, Herb. Bunge — Herb. Boiss.; Ispahan, 1837 n. 321, 4136 (ex p.! cum ssp. ezt-/yrato in prov. Aderbeidschan lecto), 4141, Aucher-Eloy — Herb. Boiss, DC., Paris, Petersbg.; m. Elwend-Choremabad (Pers. med. occ.), 1903, Th. Strauss n. 210 — Herb. Bornm.; m. Sawers (Pers. austr. occ.), 1868, Hauss- knecht — Herb. Boiss, Hausskn.; Kuh-Barfi pr. Schiras, 1842 n. 343%, 1845 n. 343 (ed. Hohenacker) Kotschy — Herb. Boiss. DC., Petersbg. etc.; ibidem, 1885, Stapf — Univ. Wien; Kuh Saebs Buschom, Stapf — Univ. Wien; Kamser, 1863, Bélanger n. 636 — Paris; Ipchee, Kurzar, Griffith — Herb. Boiss.; pr. Schahrud, 1858, Herb. Bunge n. 35 — Paris, Petersbg. !) In der Identifikation des L. ferganense Korsh. mit L. lacerum. elatum Regel bin ich dem Vorgange Fedtschenkos (Fl. Thian-Chan occ. I. [1904] p. 178) gefolgt. ?) Sollte sich nach Boissier Fl. Or. l.c. durch deutlichen Griffel von dem echten L. persicum Boiss. unterscheiden; dieser Unterschied existiert jedoch an dem von Boissier zitierten Exsikkatum Kotschy n. 343. nicht. 3) Ist nach den authentischen Exemplaren im Herb. Boiss. von dessen L. persicum kaum ver- schieden durch etwas làngeren Griffel. I, 169] 169 Affghanistan: leg. Griffith n. 1399/2 — Herb. Boiss., Petersbg. Chiwa, leg. Korolkow & Krause — Herb. Barb.-Boiss. f. canescens Thell. — In m. Santurun-Kuh (Pers. med. occ.), 1903, Th. Strauss n. 158 — Herb. Bornm. Var. à. karataviense (Regel & Schmalh.) Thell.; L. karataviense Regel! & Schmalh. Descr. pl. nov. fasc. V. n. 45 in Act. h. Petrop. V. 1. (1877) p. 242; Fedtschenko Fl. Thian-Chan. occid. I. (1904) p. 176, Consp. fl. Turkest. VI. Crucif. in Beih. Bot. Centralbl. XIX. Abt. II. 2. (1906) p. 330; ? L. cramboideum C. Koch! ined. in herb. Berol. (Turkest.)'). Turkestan: in m. Karatau, Balakschi-ata, A. Regel. Var. e. Turezaninowii (Lipsky) Thell.; £L. Turezaninowi Lipsky in Denkschr. d. Kiewer Natf. Ges. XII. (1894) p. 41217); L. ceratophyllum Lipsky herb. ex ipso auctore l. e. p. 415. — Tauria. Krim: bei der Stadt Theodosia an 2 Orten, W. Taliew — Herb. Degen. Var. & Meyeri (Claus) Thell.; L. Meyeri Claus!?) Lokalfl. d. Wolgag. in Beitr. z. Kenntn. d. Russ. Reich. VIII. (1851) p. 286; L. graminifolium Pallas Reise III. (1776) p. 654. non ZL., sec. Claus l. c. — Ross. austr. Wolga infer.: Kamischin, Gremiatschensky — Herb. Univ. Wien; Saratow, 1852, Claus — Petersbg. Prov. Don: Distr. Medwjediza, pr. Kletskaja, 1900, Karassew — Herb. Bornm., Degen. Ssp. III. coronopifolium ( Fisch.) Thell.; L. coronopifolium |Pallas ex] Fisch.! Cat. hort. Gorenk. 1809 p. 79; DC. Syst. II. (1821) p. 532, Prodr. I. (1824) p. 204; Ledeb. Fl. Ross. I. (1842) p. 203; Trautv. Enum. pl. Songor. in Bull. Soc. nat. Mosc. XXXIII. 1. (1860) p. 126 (excl. var. lacero); Boiss. Fl. Orient. I. (1867) p. 360 (excl. var. 8 Aucheriano); Nasturtium coronopifolium ©. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. laciniatum Willd. herb. ex Stev. in DC. Prodr. I. (1824) p. 204; L. diffusum Fischer! ined. in herb. (Petrop.). Area geogr.: Ross. austr.-or., desert. Aralens., Songar. Var. a. typicum Thell.; L. coronopifolium var. genuinum & var. songaricum forma 4. pinnatifida Trautv. Enum. pl. Songar. in Bull. Soc. nat. Mosc. XXXIII. (1860) I. p. 126; L. eremophilum "Trautv.! l. c. p. 128 — non Schrenk ! SO.-Russland: Sarepta, 1819, Fischer — Herb. DC. Prodr.; ibidem, 1881 n. 107, 1887, Becker — herb. mult.; ad lacum Inderiensem, 1819, Fischer — Herb. DC. Prodr.; Astrachan; Ural, Lehmann — Herb. Boiss. ; Uralsk, Burmeister — Paris. !) Ein blattloses Fruchtexemplar, die Var. daher nicht sicher bestimmbar. ?) L. Turezaninowi fehlt im Index Kewensis. 3) Wäre nach Trautvetter Enum. pl. Songar. in Bull. Soc. nat. Mose. XXXIII. 1. (1860) p. 128 — L. eremophilum Schrenk, ist jedoch nach den Originalexemplaren sowohl von dieser Art als auch von L. eremophilum Trautv.! l. e. (non Schrenk!) durchaus verschieden. A. Thellung, Lepidium. 99 170 [1, 170 Aralsee, Lehmann — Herb. Boiss. Dsungarei, Schrenk — Herb. Berlin, Boiss. Var. B. soongoricum (Schrenk) Trautv. Enum. pl. Songar. in Bull. Soc. nat. Mose. XXXIII. 1. (1860) p. 126 (incl. forma 1. typica, 2. orbiculata et 3. puberula, excl. forma 4. pinnatifida quae ad meam var. typicum spectat); L. soongoricum Schrenk Enum. pl. nov. (1841) p. 98: Walp. Rep. I. (1842) p. 176; Ledeb. Fl. Ross. I. (1842) p. 765. Dsungarei: ad fl. Ters-Akkan, 1842, C. A. Meyer — Herb. Boiss.; Flussufer der Nura und Steppen um Aktau, 1843, leg.? n. 351 — Herb. Petersbg.; loc. divers., Schrenk — Herb. Berlin, Boiss., Breslau etc. 27a. L. afghamum Boiss. Fl. Orient. I. (1867) p. 358; Nasturtium afghanicum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937 — Non vidi.) „Perenne, glabrum, collo fibroso, caule elato superne subdichotome et subdivari- catim corymboso, foliis crassis rigidis lineari-lanceolatis integerrimis acutis in petiolum sensim attenuatis, racemis sub anthesi capitatis fructiferis subelongatis, siliculis pedicello stricto subbrevioribus glabris ovatis basi rotundatis stylo brevi. Affghanistan: hab. ad Keratkuh inter Herat et Tebes ubi specimen unicum legit cl. Bunge. Bipedale, folia cum petiolo 3—4 pollices longa, 2—4 lineas lata, silicula cum stylo 3 lineas longa. A praecedentibus [L. erassifolium W. & K., pumilum Boiss., caespitosum Desv. ete.| silicula non reticulata, a L. lacero et persico quibus magis affine silicula triplo majori [sie] statim distinguendum* Boiss. l. c. An subspecies L. Iyrati L. (sens. ampl.) ? 28. L. Amoracia Fisch. & Mey.! Ind. sem. hort. Petrop. IX. (1842) p. 77 (an 87?); Walp. Rep. II. (1843) p. 762; Oliver Fl. trop. Afr. I. (1868) p. 69; Engler Hochgeb. fl. trop. Afr. (1892) p. 223; Schwein- furth Samml. arab.-aethiop. Pfl. in Bull. Herb. Boiss. IV. (1896) App. Il. p. 181 n. 485; Durand & Schinz Consp. fl. Afr. I. 2. (1898) p. 135; emend. Thell. in Vierteljahres- schrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 175; Nasturtium Armoracia O. Kuntze Revis. 1. (1891) p. 937. Perenne. Zadix crassa, multiceps, apice rudimentis vaginantibus foliorum veterum vestita. Caules complures, ascendentes vel erecti, fere cylindrici (leviter anguloso-striati), inferne subglaberrimi, nitidi, superne, saltem in inflorescentia, pilis brevibus crassis ob- tusiuseulis eylindrieis vel apice saepe leviter incrassatis patentibus vel + retrorsum cur- vatis leviter pubescentes usque farinulosi, foliati, ramosi ramis erecto-patentibus in racemos !) Im Herbarium Boissiers findet sich von dieser Art kein Beleg. i711] i7i abeuntibus. Folia erassiuscula, membranaceo-subcoriacea, plerumque, saltem ad margines basin versus, pilis brevibus eis caulis similibus pubescentia; basilaria oblonga, acuta, pinna- tim incisa lobis acutis saepe extrorsum curvatis, aut saltem serrata; caulina media elliptico- lanceolata vel lanceolata vel oblongo-oblanceolata, acuta, serrata, rarius serrato-incisa, basi attenuata; superiora lanceolata, serrata (raro integerrima), sessilia. Flores: sepala ovata, albo-marginata, saepe purpurascentia; petala calyce vix longiora, unguiculata, lamina late obovata in unguem brevem attenuata; stamina 2 (—4) mediana (lateralia nulla), raro (in ssp. intermedio) 2 --4, filamentis quam anthera 4-plo longioribus, basi leviter dila- tatis; glandulae 4 (—6) brevissimae, latitudine vix longiores, calycis ca. 's—'/io longi- tudine adaequantes. Zéacem? fructiferi modice elongati, laxiusculi, axi saepius pubescente leviter anguloso-sulcato, pedicellis aut tenuibus fere rectis erecto- patentibus (45°), aut crassioribus et arcuato-patentibus, siliculae subaequilongis. Silicula modice compressa, aut late ovato-orbiculata fere obtusa, aut ovata apice acuta, semper leviter emarginata et stylo exserto apiculata; valvulae carinatae, subapterae, maturae leviter reticulatae; septum rhombico-ellipticum stylo conspicuo apiculatum; stigma disciforme, stylo fere duplo latius. Semina ovoidea, modice compressa, fere laevia, immarginata, lutea vel luteo- fusca; embryo notorrhizus !). 10-—50 em hoch (vergl. die Var.). Grundblätter (mit Stiel) bis 5 cm lang, bis 8 mm breit. Grössere Stengelblätter 2—3 cm lang, 3—5 mm breit, oberste kleiner. Kelch 1—1'/amm lang. Frucht 2!/2—5 mm lang, 2'/ı mm breit. Same 1!/4 mm lang, ?/; mm breit. Area geogr.: Abessinia, Arabia felix. Clavis subspecierum et varietatum. ]. Silieula late ovato-orbiculata, obtusiuscula. Pedicelli graciles, fere recti, erecto- patentes, inferiores quam silicula paulo longiores. Planta 30—50 cm alta. Foliorum eaulinorum majora oblongo-oblanceolata, serrata. Ssp. I. abyssinieum (Hochst.) Thell. 1*. Silicula ovata, acuta. Pedicelli silieulae aequilongi vel ea paulo breviores. Ssp. II. intermedium (A. Rich.) Thell. 2. Planta elata (30—50 em). Foliorum caulinorum majora lanceolata, acute serrata. Pedicellis graciles, fere recti, erecto-patentes. Var. «. typieum Thell. 2*. Planta pumila (10 — 15 em). Folia caulina lanceolata, serrata vel (saepius) pin- natim incisa, raro subintegerrima. Pedicelli fructiferi crassiores, e basi erecto- patente arcuato-patentes vel subrecurvati. Silicula 3 mm longa (paulo major quam in formis praecedentibus). Var. p. alpigenum (A. Rich.) Thell. !) Oliver schreibt l. c. dem £L. Armoracia irrig einen pleurorrhizen Embryo („radicale ac- cumbent*) zu. 172 [I, 172 Ssp. I. abyssinicum. (Hochst.) Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 176; L. abyssinieum Hochst. ! in Pl. Sehimp. Abyss. sect. II. n. 741 (exsicc.), descr. ap. A. Rich. Tent. fl. Abyss. I. (1847) p. 21; L. Armoracia Fisch. & Mey.! l. c. sens. strict. Abessinien: in m. Kutbi (vel Kubbi) (Abess. sept.) pr. Adua, 1838, Schimper sect. IL n. 741 — Herb. Boiss., DC., Deless., Döll, Paris, Petersbg., Hofmus. Wien; aus den Samen dieser Pflanze kultivierte Exemplare (ex hort. Carlsruh.) im Herb. Doll, Schweinf., Univ. Wien, Univ. Zürich; ,Abyssinia^, Dillon — Herb. Montp.; ferner kultivierte Exemplare des L. Armoracia Fisch. & Mey. im Herb. Petersburg. Arabien: Yemen: Menacha, Quelle am Hospital, 2200 m, 1889, Sch weinfurth n. 1392 ex p. (eum ssp. intermedio var. alpigeno et L. Schweinfurthii) — Herb. Schweinf. Ssp. II. intermedium (A. Rich.) Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 176; L. intermedium A. Rich. Tent. Fl. Abyss. I. (1847) p. 21 — sens. ampl.; L. ruderale Oliver Fl. trop. Afr. I. (1868) p. 69 ex p. (cum ZL. divaricato ssp. linoideo); item et Engler Hochgeb. fl. trop. Afr. (1892) p. 233 et Durand & Schinz Consp. fl. Afr. I. 2. (1898) p. 137 (quoad pl. Abyss.). Var. e. typieum Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 176; L. intermedium A. Rich. l. c. sens. strict. Abessinien: Colonia Eritrea: Environs de Saganeiti, 2200 m, 1892, Schweinfurth & Riva n. 1729 — Herb. Barb.-Boiss., Petersbg., Schweinf., Univ. Zürich. — A. Richard selbst gibt für seine Art an: Prov. Tehelicote, Ant. Petit. Var. B. alpigemum (A. Rich.) Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 177; L. alpigenum A. Rich.! Tent. fl. Abyss. I. (1847) p. 22; L. ruderale var. alpigenum Oliver Fl. trop. Afr. I. (1868) p. 69; Durand & Schinz Consp. fl. Afr. I. 2. (1898) p. 137; 2? L. alpinum Forsk. Fl. Arab. Felicis in Fl. Aegypt.-Arab. (1775) p. CXVI — non L.; L. ruderale Deflers! Voy. Yemen (1889) III. Bot. p. 109 — non £I. Abessinien: Massoua à Adowa, Quartin-Dillon (Original des L. alpigenum) — Herb. Paris; Route de Cabetta à Cohaito, 1860, Russel n. 131 — Herb. Paris; Colonia Eritrea: environs de Saganeiti, 2200 m, 1892, Schweinfurth & Riva n. 792/3 — Herb. Boiss., Petersbg., Schweinf., Univ. Zürich; Halai (Col. Eritr.), 2600 m, 1894, Schweinfurth n. 217 — Herb. Berlin, Schweinf, Univ. Zürich; Asmara (Col. Eritr.), 2400 m, 1891, Penzig — Herb. Schweinf. Jemen: Menakha, Wadi Mazeb, 2100 m, 1887, Deflers n. 386 — Herb. Barbey- Boissier, Paris; Menacha, Quelle am Hospital, 2200 m, 1889, Schweinfurth n. 1392 ex p. (cum ssp. abyssinico et L. Schweinfurthii) — Herb. Schweinf. I, 173] 103 29. L. graminifolium L. Syst. nat. ed. 10. II. (1759) p. 1127, Spec. plant. ed. 2. II. (1763) p. 900; Vill. Hist. pl. Dauph. III. (1789) p. 286; Willd. Spec. plant. III. (adi p. 138 (excl. syn. Rothii et natato: ,silic..... emarginatae W.*); Koch Synops. ERU p. 72; Ledeb. Fl. Ross. I. (1842) p. 208; Gren. & Godr. Fl. Franc. I. (1848) p. 152; Boiss. Fl. Orient. I. (1867) p.961; Nyman Consp. fl. Europ. I. (1878) p. 64; Willk, & Lge. Prodr. fl. Hisp. III. (1880) p. 785; Cosson Comp. fl. Atlant. II. (1883— 7) p. 267; Battand. & Trabut Fl. Alger. (1888—90) p. 44; Beck Fl. Nied.-Oesterr. (1892) p. 494; Rouy & Foucaud FI. Franc. Il. (1895) p. 86; Post Fl. Syr. Palest. Sin. [1896] p. 90; Durand & Schinz Consp. fl. Afr. I. 2. (1898) p. 136 (excl. loc. Abyss.); T’hlaspi graminifolium Poir. Dict. encycl. VII. (1806) p. 546 n. 27 (excl. notato: ,siliques ..... echancrees à leur sommet*)!); Iberis graminifolia Roth Man. bot. II. 2. (1830) p. 900; Lepidiberis graminifolia Fourr. Cat. pl. spont. Rhöne in Ann. Soc. Linn. Lyon N. S. XVI. (1868) p. 338; Nasturtium graminifolium Gillet & Magne Nouv. Fl. franc. ed. 3. (1873) p. 48; O. Kuntze Revis. 1. (1891) p. 937; L. Iberis |L. Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 645 quoad syn. Bauhini?) et loc. plurim., non ex descr., nec L. herb.!| Mill. Gard. Dict. ed. 8. (1768) n. 4 (excl. syn. Tournef. Inst. 216): Reichard Fl. Maeno-Francof. (1772 —8) p. 442; Poll. Palat. II. (1777) p. 209 n. 607!; All. Fl. Pedem. I. (1785) p. 252; Ucria Hort. PundruR (1789) p. 270; Hoffm. Fl. Germ. (1791) p. 226; Roth Tent. fl. Germ. II. 2. (1793) p. 90; Savi Fl. Pis. II. (1798) p. 88; Sut. Fl. Helv. II. (1802) p. 48; Cav. Prael. ([1802] 1827) n. 927; DC. Fl. franc. ed. 3. IV. (1805) p. 705; DC. & Lam. Syn. fl. Gall. (1806) p. 380; Lois. Fl. Gall. (1806) p. 394, ed. 2. II. (1828) p. 59; Stokes Bot. mat. med. lil. (1812) p. 426; Bertol. Amon. Ital. (1819) p. 163; DC. Syst. II. (1821) p. 550, Prodr. I. (1824) p. 207; Duby Bot. Gall. I. (1828) p. 49; Lej. & Court. Comp. fl. Belg. II. (1831) p. 314; Hagenb. Fl. Basil. II. (1834) p. i Mutel Fl. franc. I. (1834) p. 97; Nyman Syll. fl. Eur. (1854—5) n. 527, Consp. fl. Eur. I. (1878) p. 64; Caruel in Parlat. Fl. Ital. IX. (ca. 1893) p. 662 — non L./; Nastur id Iberis Gaertn. Mey. & Scherb. Fl. Wett. II. (1800) p. 432 (saltem ex loc.); L. iberis seu graminifolium Forsk. Florula Estaciensis p. VIII. in Fl. Aegypt.-Arab. (1775); L. Iberis var. graminifolium Paoletti in Fiori & Paoletti?) Fl. anal. d'Ital. I. 2 (1898) p. 467; L. gramineum Lam. Fl. franc. Il. (1778) p. 469!; L. diandrum*) Medik. !) Später (Suppl. III. [1813] p, 133) will Poiret L. graminifolium unter die Gattung Iberis ge- stellt wissen, infolge der Einsicht eines unrichtig benannten Exemplars (mit unregelmüssiger Krone und ausgerandeter Frucht) im Herb. Desf. 2) Iberis se folio C. B. pin. 97 ist nach der Reproduktion bei Morison Plant. hist. univ. Oxon. II. (1680) sect. 3. t. 21 f. 1! — L. graminifolium L. 3) Der Typus ids L. Iberis dieser Autoren ist imaginär, nämlich aus Merkmalen des L. gramini- folium. (ausdauernde Wurzel) und des LL. virginicum L. (rundliche, ausgerandete Frucht) zusammen- geschweisst. *) Ebenfalls imaginäre Art! Die Beschreibung der Frucht bezieht sich auf L. graminifolium L., das in dem Speziesnamen zum Ausdruck kommende oligomere Andr®ceum dagegen auf L. virginicum L. — dies alles infolge der Zweideutigkeit des Linné'schen Z. Iberis! 174 (1,174 Pfl. gatt. (1792) p. 84 sec. Usteri in Neue Annalen I. (1794) p. 45 (quoad descr. sili- culae, non ex nomine quod ad L. vörginieum L. spectat), item et Nasturtium diandrum Mönch Meth. (1794) p. 270!; ? L. arcuatum DC.') in Mém. soc. hist. nat. Paris de l'an VI. (1799) p. 145; Dict. encycl. V. (1804) p. 47 — ex DO. Syst. II. (1821) p. 552 (cum?); L. miscellaneorum Schult. Obs. bot. (1809) p. 122 n. 940; L. exiguiflorum |Clairv. | Man. herb. (1811) p. 214 n. 507 ex p. quoad descr. ,fll. lyrées, serrates* et loc. ,Léman* ; cum Z. ruderali L.); L. intermirtum Ten. ad. Fl. Neap. syll. app. V. (1842) p. 18; Walp. Rep. II. (1843) p. 762 —- teste Caruel in Parlat. Fl. Ital. IX. (ca. 1890) p. 662; L. polycladum, mixtum, virgatum et Sibthorpianum?) Jord. Diagn. (1864) p. 332—4; Lepidiberis polyelada Fourr. Cat. pl. spont. Rhóne in Ann. Soc. Linn. Lyon N. S. XVI. (1868) p. 338; L. graminifolium var. e. polycladum, 8. mixtum et y. virgatum Rouy & Foue. Fl. Franc. II. (1895) p. 86; L. iberifolium St. Lag. in Ann. Soc. Bot. Lyon. VII. (1880) p. 129; L. ruderale Ten. Syll. fl. Neap. (1831) p. 313 ex Caruel in Parlat. Fl. Ital. IX. (ca. 1890) p. 662 — non L.; L. polycephalum Gandoger! ined. in herb. (Alger.). Icones: Cav. Ic. II. (1793). t. 151 f. 2!*); Lam. Encycl. Ill. II. 2. (1794) t. 556 f. 1; Schkuhr Handb. ed. 2. (1808) t. 180 (fruct.)!; Sibth. & Sm. Fl. Graec. VII. (1830) t. 618; Sturm Deutschl. Flora XVI. (1837), 68!, ed. 2. VI. (1902) t. 22! (sub Crucifera graminifolia Krause); Dietr. Fl. bor. (1833 — 44) VII. t. 454; Reichenb. Ic. fl. Germ. Helv. II. (1837-8) t. X. f. 4218; Fiori & Paoletti Ic. fl. Ital. I. (1895-9) p. 170 n. 1483!; Coste Fl. deser. ill. Franc. I. (1901) p. 139! Perenne. Zadix valida, crassa, perpendicularis, superne ramosa ramis brevibus erectis et inde multiceps, collo rudimentis foliorum delapsorum vestita. Cawles e radicis capitibus solitarii, elati, plerumque erecti, fere cylindrici (leviter anguloso -striati), pilis brevissimis cylindricis obtusis patentibus -- pubescentes vel subglabri, foliosi (folia caulina saepe fasciculata), plerumque recti et rigidi, ramosi ramis suberectis ') Die Beschreibung der Grundblätter im Diet. eneyel. l. c. passt sehr wenig auf L. graminifolium („les feuilles inférieures sont pinnées et les pinnules sont elles-mémes pinnatifides; elles ressemblent assez à celles du lepidium ruderale*), wohl aber die der Blüten und Früchte. Im Herb. Jussieu, wo de Candolle die Pflanze zur Zeit der ersten Beschreibung gesehen hatte, existiert sie heute nicht mehr; offenbar hatte er sie auch für die Abfassung des ,Systema* nicht mehr zur Hand, da er ihre Identität mit L. graminifoliwm als fraglich bezeichnet. Es scheint mir nicht unmóglich, dass die beschriebenen Basalblütter zu einem anderen Exemplar gehörten als die Blüten und Früchte, und dass L. arcuatum DC. somit ein Mixtum-Compositum aus L. graminifolium L. und L. ruderale L. darstellt, ähnlich wie schon früher J. J. Scheuchzer und später De Clairville (vgl. S. 125, Anm., Schluss) diese 2 Arten in ihren Beschreibungen vermengt haben. ?) L. Sibthorpianum Jord. fehlt im Index Kewensis. 3) Diese Abbildung wird von Desvaux in Journ. Bot. III. (1814) p. 164 not. 38!, ebenso von de Candolle in Syst. II. (1821) p. 550, Prodr. I. (1824) p. 207 auf L. suffruticosum L. bezogen. In Wirklichkeit ist die abgebildete Pflanze ein (allerdings auffallend niedriges) echtes L. graminifolium L., an dem von Suffrutieosität nichts zu bemerken ist; vielmehr sind die Stengel bis zum Grunde beblättert dargestellt. I, 175] 175 usque subdivaricatis iterum ramosis, ramulis racemos terminales et axillares gerenti- bus. Folia satis tenera (non vel vix coriacea), interdum glaucescentia; basilaria pilis satis gracilibus acutis plerumque falciformi-curvatis saepe satis dense obsita, longe petiolata (petiolo insertione leviter dilatato et membranaceo), lanceolato -spathulata, crenato-dentata vel basi + pinnatim incisa et inde sublyrata, lobis satis latis obtu- siusculis saepe extrorsum curvatis; caulina media lineari-lanceolata vel paulo spa- thulata, leviter dentata vel integerrima; superiora plerumque linearia obtusiuscula integerrima, margina basin versus saepissime minute ciliata. Flores satis conspicui; sepala ovata vel late ovata, margine apicem versus satis anguste (cum maximum ad !/s longitudinis sepali) albo-marginata; petala alba calyce 1!/»-plo longiora indistincte ungui- culata, lamina obovato-spathulata in unguem brevem sensim attenuata, apice interdum truncata; stamina 24-4 (raro 2 sec. Rouy), filamentis quam anthera 3—4-plo longiori- bus; glandulae 6 (raro 4) brevissimae sed distinctae oblongae, calycis '/io — !/i» longi- tudine attingentes. Racemi fructiferi elongati, saepe fere virgati, apice attenuati, axi anguloso-suleato pilis brevissimis cylindricis patentibus pubescente vel glabrescente, pedi- cellis haud gracilibus leviter anguloso-striatis saepe pilis pedicelli diametro multo bre- vioribus pubescentibus, erecto-patentibus, siliculae subaequilongis vel inferioribus paulo longioribus. Silicula ovata, rarius fere elliptica, modice compressa, basi rotundato- obtusiuscula, apice fere semper acuta, fere integra, stylo plerumque brevissimo sed di- stincte exserto apiculata; valvulae carinatae, apice subexalatae, maturae fere laeves; septum elliptieo-lanceolatum (1:2'/»-3) acutum stylo plerumque brevissimo apiculatum. Semina anguste ovoidea, modice compressa, fere laevia, immarginata, fulvo-fusca; embryo notorrhizus. Meist 40 — 70 cm, seltener (var. suffruticosum) nur 20—930 em oder bis 1 m und mehr hoch. Grundblätter mit Stiel oft bis 10 cm lang und 5 — 8 mm breit; Stengel- blätter meist 2 cm lang und 1—2 mm breit. Kelch ca. 1 mm lang. Frucht 2!/;—4 mm lang, 11/—3 mm breit. Same + 1!'/»mm lang, ?/—1 mm breit. Area geogr.: Reg. mediterr. (Atlas Alger. Eur. austr., As. min., Syr.) Eur. occ. et austr.-or., rarum in Eur. centr. Ich sah Exemplare aus: Algerien, Portugal, Spanien, Balearen, Frankreich, Südwestdeutschland und Südwest- schweiz als mediterrane Einstrahlung, Korsika, Sardinien, Italien, Sizilien, Südtirol, Istrien, Krain, Plattensee (Ungarn), Kroatien, Dalmatien, Serbien, Bulgarien, Türkei (Albanien, Rumelien), Griechenland (auch Morea und Inseln) Krim; Kleinasien (Brussa | Bithynien], Troas), Syrien (Marasch). — In Belgien ist die Pflanze nach Durand Prodr. fl. Belg. fasce. X. (1899) p. 332 vielleicht nur eingeschleppt. Angaben aus Abessinien (Durand & Schinz l. e.) beruhen wohl auf Verwechslung mit £L. Armoracia Fisch. & Mey. ssp. intermedium. 176 [I, 176 Die Pflanze ist einigermassen veränderlich im Habitus, der Verzweigung ete., doch scheint es mir ungerechtfertigt oder sogar unmöglich, bestimmte Typen aufzustellen; ich kann daher in den Jordan'schen „Spezies“ L. polycladum, mixtum, virgatum und Sibthorpianum nicht einmal gute Varietäten erblicken. Erwähnenswert erscheinen mir nur folgende Abänderungen: Variat: Var. B. sufruticosum (L.) Thell.; L. suffruticosum L.') Mant. I. (1767) p. 91; DC. Syst. II. (1821) p. 550, Prodr. I. (1824) p. 207 (excl. syn. L. graminifolium Cav.); Nymau Consp. fl. Eur. I. (1878) p. 64; Willk. & Lge. Prodr. fl. Hisp. III. (1880) p. 786; Cardiolepis suffruticosa Wallr. ex Steud. Nom. ed. 2. II. (1841) p. 48; Nasturtium suffruti- cosum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. lanceolatum Presl?) Fl. Sic. I. (1826) p. 82; Walp. Rep. I. (1842) p. 178. — Radieis rami saepe supra terram prodeuntes, lignosi; caules pumiliores, basi lignescentes, propter ramos inferiores abbreviatos et ad fasciculos foliorum steriles reductos subsimplices (saltem inferne); calyx plerumque purpurascens; petala paulo latiora. — Hispan. Balear. — Angenäherte Formen auch in Korsika, Sizilien (LL. lanceolatum Presl) ete. Var. y. iberideum (Rouy) Thell.; L. graminifolium forma L. iberideum Rouy in Rouy & Foue. Fl. Franc. II. (1895) p. 36: L. Iberis var. iberideum Paoletti in Fiori & Paoletti Fl. anal. d'Ital. I. 2. (1898) p. 467. — Stamina 2. — Corsica: Bonifacio, Kralik sec. Rouy l. c. (non vidi). Var. à. substylatum Thell. — Stylus longior, ca. '/ı longitudinis siliculae adaequans. — Sardinia (leg. Moris — Herb. Paris). Var. e. glaucescens Gillot in Bull. Soc. Bot. Frane. XXIV. (1877) p. XLIII ; Rouy & Fouc. Fl. Franc. II. (1895) p. 86. — Planta + glauca. — Ad ex. Corsica. 30. L. Schweinfurthii?) Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 178; L. Armoracia Schwein- furth! Samml. arab.-aethiop. Pfl. in Bull. Herb. Boiss. IV. (1896) App. II. p. 483 ex p. (quoad loc. arab.) — non isch. & Mey.! Perenne. Cawliwm partes basilares subterraneae, repentes, fasciculos foliorum et ramos floriferos emittentes; rami humiles, leviter striati, pilis brevibus obtusis crassius- culis retrorsum curvatis leviter pubescentes, foliati, parce ramulosi, ramis et ramulis in racemos abeuntibus. Folia tenuia (non coriacea); basilaria longe petiolata, oblanceolata, indivisa et tantum apice serrata, aut laminae basi versus lobulis 2 angustis extrorsum !) Spach (Hist. vég. Phan. VI. (1838) p. 550 not.) identifiziert L. suffruticosum direkt mit L. gra- minifolium. *) Wird von Bertoloni Fl. Ital. VI. (1844) p. 582 zu L. graminifolium L. gezogen, während Sprengel (Syst. cur. post. [1827] p. 240) — meines Erachtens mit Recht — auf die Angabe ,caule .... basi suffrutescente" Gewicht legt und daher Z. lanceolatum Presl — L. suffruticosum L. setzt. 3) Nach dem berühmten Afrika-Forscher, dem Entdecker dieser Spezies. 1,179 157 curvatis quasi hastulata, glabra, petiolo basi subdilatato, margine et ad nervum medianum pilis brevissimis minutissime pubescente; caulina linearia, obtusiuscula, basi angustata, integerrima, ad margines basin versus pilis brevibus curvatis minutissime ciliata. Flores: sepala ovata, albo- marginata, caduca; petala calyce perpaulo longiora, oblonga, basi non contracta (marginibus basi convexis); stamina 2 + 2 (semper?); glandulae 4 bre- vissimae sed distinctae, latitudine vix longiores, calycis ca. '/s longitudine aequantes. Racemi fructiferi elongati, laxi, axi sulcato pilis brevibus obtusis crassiusculis retrorsum curvatis pubescente, pedicellis gracilibus erecto-patentibus (+ 45°) silieula sublongioribus. Silieula parva, ovata, acuta, apice fere integra, stylo exserto apiculata; valvulae carinatae, subapterae; septum anguste oblanceolatum (1:4—5), stylo apieulatum. Semina anguste ovoidea (1:2), leviter compressa, fere laevia, immarginata, fusca; embryo notorrhizus. Blütentragende Aste ca. 10 cm lang. Grundblätter (mit Stiel) bis 6 cm lang, bis 4 mm breit. Stengelblätter 2 cm lang, 1!/» mm breit. Kelch etwas unter 1 mm, Krone ] mm lang. Frucht 2 mm lang, 1!/s mm breit. Same 1 mm lang, '/z mm breit. Steht dem L. graminifolium L. und dem L. Armoracia Fisch. & Mey. nahe und ist vielleicht von einem derselben nicht spezifisch verschieden (die Form und Konsistenz der Laubblätter weist auf L. graminifolium, die Kürze der Petalen und die Oligomerie des Andreceums eher auf L. Armoracia). Bemerkenswert ist, dass an dem einzigen bekannten Fundort des L. Schweinfurthii auch L. Armoracia ssp. intermedium (A. Rich.) var. alpigenum (A. Rich.) und ssp. abyssinieum (Hochst.) vorkommen. Area geogr.: Arabia felix. Jemen: Menacha, Quelle am Hospital, 2200 m, Sehweinfurth n. 1392 ex p. (cum L. Ar- moracia ssp. abyssinico et ssp. intermedio var. alpigeno) — Herb. Barb.-Boiss., Schweinf. 31. L. pinnatum Thunbg. ! Prodr. pl. Capens. I. (1800) p. 107, Fl. Capens. (ed. Schultes 1823) p. 491; DC. Syst. II. (1821) p. 553, Prodr. I. (1824) p. 208; Thellung in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 188. — non Sonder in Harv. & Sond. Fl. Capens. I. (1859—60) p. 30, nec Durand & Schinz Consp. Fl. Afr. I. 2. (1898) p. 137, quod — L. divaricatum Soland. ssp. eu-divaricatum Thell. Der Identifikation von L. pinnatum Thunbg. (S& Lepidiastrum !) mit L. divaricatum Soland. (88 Dileptium!) durch Sonder l. c. kann ich nach Prüfung der Originalexemplare unmöglich beistimmen. Rätselhaft bleibt mir auch, wie Sonder dazu kam, für seine Sammelart (die Beschreibung bezieht sich zwar fast ausschliesslich auf 2. divaricatum) den (jüngeren!) Thunbergschen Namen (1800) zu verwenden und den viel àlteren Solanderschen (1789) zum Synonym zu degradieren; der Index Kewensis zieht daher mit Recht den Namen L. divaricatum Soland. vor. Perenne. Partes basilares ignotae. Caulis fructieulosus videtur, cylindricus, leviter striatus, ut rami et folia glaberrimus vel pilis brevissimis obtusiusculis rectis vel leviter eurvatis remotissime pubescens, foliatus, ramosus ramis et ramulis in racemos abeunti- bus. Folia tenera (non coriacea); caulina saepe fasciculata, pinnatipartita aut pinnatifida A. Thellung, Lepidium. 93 178 [1, 178 (confer var.). Flores minimi, inconspicui; sepala ovata, albo-marginata, caduca; petala calyce ca. duplo breviora, oblonga; stamina 2 (—4) mediana; glandulae 4 (—6) oblongae, !/4 calycis longitudine aequantes. Racemi fructiferi modice elongati, satis densi, axi sul- cato glaberrimo vel minutissime pubescente, pedicellis e basi suberecta plerumque hori- zontaliter arcuatis, silieulae aequilongis. Silicula ovata, basi rotundato-obtusa, apice attenuata obtusiuscula, brevissime sed distincte emarginata, stylo breviter exserto; valvulae carinatae subexalatae; septum oblanceolatum, basi contractum (subpanduriforme), 1:3!/—4. Semina anguste ovoidea, compressa, fere laevia, immarginata, rufo-fusca; embryo notorrhizus. 20—30 em hoch. Stengelblütter meist 2 cm lang, im Umriss '/s cm breit. Kelch !—3/, mm lang. Frucht meist 2!/» mm lang, 1?// mm breit. Same 1'/ mm lang, ®/ mm breit. Area geogr.: Afr. austr. Variat: Var. «. typicuwm Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 184; L. pinnatum Thunbg.! herb. — Folia caulina pinnatipartita lobis distan- tibus oblongis obtusiusculis apiculatis integerrimis vel paucidentatis, rhachi inter eos angusta et distincta. Kapland: In collibus pr. urbem Cap, Thunberg herb.; ,C.b.sp.*, 1829, leg.? n. 43 — Herb. Paris. Var. p. pinnato-ineisum Thell. 1. c.; L. capense b. E. Mey.!!) in Herb. Drege — non Thunbg.! — Folia caulina basi pinnatifida, apicem versus pinnatim incisa lobis late lanceolatis + extrorsum curvatis acutiusculis saepe dentatis, superioribus confluenti- bus, rhachi superne dilatata et indistincta. Kapland: Terra austr.-occ.: Paarlberg, 1—2000', 1838—9, Drege ( L. capense b. E. Mey.) — Herb. Boiss., Breslau, Deless., Montp., Paris, Petersbg., Hofmus. Wien. 32. L. decumbens Desv. ! in Journ. Bot. IIT. (1814) p. 165 et 176; DC. Syst. II. (1821) p. 553, Prodr. I. (1824) p. 208; Thellung in Vierteljahresschr. d. zürch. naturf. Ges. LI. (1906) p. 184; L. divaricatwum Willd.! herb. n. 11829 et hort. Berol. et hort. veter. nonnull. (et ex Desv. l. c.); Eckl. & Zeyh ! Enum. pl. Afr. austr. (1834—7) p. 7 n. 44 ex p. (cum L. africano y. serrato) — non Soland. ap. Ait.!; L. fleruosum Eckl. & Zeyh.! Enum. pl. Afr. austr. (1834—7) p. 6 n.42 — non Thunbg.! Eine bisher verkannte Art. Desvaux, der richtig die spezifische Verschiedenheit der Berliner Gartenpflanze von dem echten 2. divaricatum Soland. erkannte, wusste über ihre Herkunft nichts Sicheres. !) Wird von Sonder l. c. ebenfalls zu derjenigen Art gezogen, die er zwar L. pinnatum Thbg. nennt, die aber nach der Beschreibung L. divaricatum Soland. ist. I, 179] 179 Die Etiquette seines Originalexemplars (im Herb. Paris) trägt zwar die Angabe: „ad c. b. spei“, doch be- merkt Desvaux im Journ. Bot. l. c.: ,jignore si elle est du cap de Bonne-Espérance*. De Candolle, der die Desvauxsche Pflanze nicht gesehen hatte und (Syst. & Prodr. l. c.) daher. nur die Original- beschreibung kopiert, setzt bei der Angabe der Heimat ein ?. Von Spach (Hist. vég. Phan. VI. (1838) p. 550, not.) und, ihm folgend, von Steudel (Nom. bot. ed. 2. II. (1841) p. 27) wird L. decumbens irrig zu L. micranthum Ledeb. (= L. apetalum Willd.) gezogen, mit dem es allerdings einige habituelle Ähn- lichkeit aufweist, ebenso vom Index Kewensis zu L. incisum „Roth“, welche Kollektivart — im Sinne des Ind. Kew. — u. a. auch Z. apetalum Willd. umfasst. Sonder (Fl. Capens. I. [1859—60]) kannte die Art gar nicht; die hierhergehórigen Exsikkaten bestimmte er teils als L.. capense (Eckl. & Zeyh. n. 42), teils als L. africanum (Eckl. & Zeyh. n. 44). Perenne'). Radix crassa, multiceps, apice rudimentis foliorum vestita. Caules complures, + decumbentes, cylindrici (leviter striati), pilis gracilibus + retrorsum cur- vatis leviter pubescentes, foliati, ramosissimi ramis subporrectis, ut ramuli in racemos desinentibus. Folia subcoriacea; basilaria pinnata vel lyrato-pinnata, pinnulis obovatis inciso-crenatis, terminali submajore, rhachi angusta, insertione dilatata; caulina obovato- oblonga, obtusa, obtuse grandidentata, basi attenuata et margine pilis setiformibus ciliata. Flores inconspicui; sepala late ovata, albo-marginata; petala calycis Y,—?/s longitudine adaequantia; stamina 2 (—4) mediana; glandulae 4 (— 6) e basi latiore subito attenuatae, elongatae (calycis '/ longitudine attingentes), apice quasi leviter incrassatae. Racemi fructiferi elongati, densi (imprimis apice), axi sulcato levissime pubescente, pedicellis plerumque arcuato-patentibus vel arcuato-subdeflexis, inferioribus silicula sublongioribus, ceteris aequilongis. Silicula late obovato-rhombica (1:1!/4), apice quasi rotundata, vix emarginata, stylo distincte exserto; valvulae carinatae subapterae; septum oblanceolatum (1:4—5), stylo apieulatum. Semina ovoidea, compressa, fere laevia, immarginata, fusca ; embryo notorrhizus. Meist 15—20 em hoch. Grundblätter bis 5 cm lang, bis 1'/s cm breit. Stengel- blätter 2—5 cm lang, !/—1 cm breit. Kelch fast 1 mm lang. Frucht meist 2°/« mm lang, 2!/4 mm breit. Griffel ca. !/4 mm vorragend. Same 1'/, mm lang, ?/; mm breit. Area geogr.: Afr. austr. Standorte: Kapland: sine loc., Herb. Desvaux (Paris); in litore ap. Cap Aghullas (Zwellendam) et Port Elisabeth (Uitenhage), Ecklon & Zeyher n. 42 (als Z. flexuosum, von Sonder als L. capense bestimmt) — Herb. Petersbg.; in campis gramineis ad K’neisna (Georg), Ecklon & Zeyher n. 44 (als L. divaricatum, von Sonder als L. africanum bestimmt) — Herb. Petersbg.; in littore maris False Bay pone Simonstown, 1892, Schlechter n. 661 („L. cf. africamun*) — Herb. Barb.-Boiss., Breslau, Petersbg., Schlechter, Hofmus. & Univ. Wien, Univ. Zürich. Zahlreiche kultivierte Exemplare aus den Gärten von Berlin, Karlsruhe, Paris, Petersburg ete. (L. divaricatwm hort.) im Herb. Berlin, Deless., Döll, Petersbg., Hofmus. Wien etc. !) Desvaux beschreibt die Art irrig als einjährig. 180 [I, 180 33. L. africanum (Burm. f.) DC.1") Syst. II. (1821) p. 552, Prodr. I. (1824) p. 207; Deless. Icon. select. pl. II. (1823) t. 73!; Sond. in Harv. & Sond. Fl. Capens. L (1859— 60) p. 29; Durand & Schinz Consp. fl. Afr. I 2. (1898) p. 135; emend. Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 186; Thlaspi africanum Burm. f.! Fl. Cap. Prodr. (1768) p. 17; ? L. subden- tatum Eckl. & Zeyh. Enum. pl. Afr. austr. (1884 —7) p. 6 n. 39 — non Burch. (sec. Sond. Fl. Cap. l. c.; non vidi); L. capense Eckl. & Zeyh.! l. c. p. 6 n. 43 — non T’hunbg.!; ? Sisymbrium serratum Thunbg.?) Prodr. pl. Cap. II. (1800) p. 109, Fl. Capens. (ed. Schultes 1823) p. 496 et herb. — fide Sonder in Fl. Cap. l. c. [L. divaricatum Eckl. & Zeyh.! Enum. pl. Afr. austr. (1894— 7) p. 7 n. 44, non Soland.!, das von Sonder l. c. ebenfalls zu L. africanum gezogen wird, halte ich, wenig- stens z. Teil, für identisch mit L. decumbens Desv.; vgl. die vorige Art.] Icones: Deless. Icon. sel. pl. II. (1823) p. t. 73! Perenne (semper?) Radix satis crassa, multiceps. Cawles ascendentes vel sub- erecti, cylindriei (leviter striati), saepe pilis gracilibus + curvatis pubescentes, foliati, ramosi ramis et ramulis in racemos abeuntibus. olia basilaria saepe pinnata vel lyrato- pinnata segmentis semi-ovatis antice incisis, postice dentatis vel integerrimis, terminali saepe majore, petiolo basi dilatato; caulina anguste oblanceolata usque linearia, saepe pinnatim incisa aut serrata, basi attenuata, frequenter pilis setiformibus margine ciliata. Flores inconspicui; sepala ovata, albo-marginata; petala !/»—*/s longitudinis calycis adaequantia, oblonga?); stamina 2 (—4)?); glandulae 4 (—6), e basi latiore oblongae, calycis ea. !/4 (in var. aethiopico tantum '/s) longitudine adaequantes. ZAacemi fructiferi elongati, laxiuseuli, axi suleato saepe pubescente, pedicellis e basi subadpressa suberectis vel arcuato-patentibus, siliculae aequilongis vel sublongioribus. Stlicula elliptica vel an- guste ovato-elliptica, compressa, apice acutiuscula, levissime emarginata, stigmate exserto; valvulae carinatae subapterae; septum oblanceolatum (1:4—5), basi attenuatum (sub- panduriforme), stylo brevissimo apiculatum. Semina ovoidea, compressa, leviter papilloso- granulata, immarginata, fusca; embryo notorrhizus. Meist 20—40 cm. Grundblätter bis 8 em lang und 2 cm breit. Stengelblätter 2—3 em lang, 1!/—3 mm breit. Kelch !/»—?/. mm lang. Frucht 21!/—3 mm lang, 13/—2 mm breit. Same 1'/ mm lang, ?/4 mm breit. ! Wird von Hooker in Journ. Linn. Soc. V. (1861) p. 175 irrig zu L. ruderale L. gezogen, ebenso vom Index Kewensis (1894) und von Schinz in: Pfl. welt D.-SW.-Afr. in Bull. Herb. Boiss. IV. (1896) App. III. p. S8; ähnlich bezweifelt Bolus in: Flow. Pl. and Ferns of Cape Penins. in Trans. South Afr. philos. soc. XIV. part. HI. (1903) p. 235 die spezifische Verschiedenheit von L. capense, africanum und pinnatum unter sich und von L. ruderale L. ?) Nicht gesehen; dagegen liegt im Herb. Thunberg ein nicht publiziertes L. serratum, das ich als Varietät zu L. africanum ziehe, das sich aber mit der Beschreibung des Originals des Sösymbrium serratum in der Flora Capensis nicht deckt. 3) Wenn Sch weinfurth in Bull. Herb. Boiss. IV. (1896) App. II. p. 483 einem von Bergius als „L. flexuosum“ gesammelten, im Herb. Berlin befindlichen Exemplar, das ich zu LL. africamum var. serratum ziehe, „6 Staubblätter, aber keine Petala“ zuschreibt, so hielt er offenbar die Petalen für Stamina. I, 181] 181 Area geogr.: Afr. austr. et Angola. Variat: Var. «. typicum Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Ges. LI. (1906) p. 187; T'hlaspi africamum Burm. f.! l. c. sens. strict. ; Deless. le. l. c. t. 73!; L. capense Eckl. & Zeyh.! Enum. pl. Afr. austr. (1834—7) p. 6 n. 43 ex p. (cum var. y.) — non Thbg.! — Folia caulina circumferentia lineari-lanceolata vel lineari-oblanceolata, pinna- tim incisa lobis paucis (saepe utrinque singulis) lanceolatis acutis leviter extrorsum cur- vatis. Caulis satis dense pubescens. Kapland: ohne Standort, Herb. Burmann fil. — Herb. Deless.; 1816, Bergius — Herb. Berlin; zwischen Gebüsch auf dem Gipfel des Lówenrücken, Ecklon n. 458 — Herb. Doll, Hausskn., Petersbg.; ohne Standort, Drege n. 229 — Herb. Lübeck. Var. B. capense ('Thunbg.) Thell. l. c. p. 187/8; Z. capense Thunbg.! Prodr. pl. Capens. II. (1800) p. 107, Fl. Capens. (ed Schultes 1323) p. 491; Harvey & Sond. Fl. Capens. I. (1859—60) p. 29 (excl. var. ß.); Durand & Schinz Consp. fl. Afr. I. 2. (1898) p.135 — non Burch.! nec DC. Syst. II. (1821) p. 552, Prodr. I. (1824) p. 207 (quod = var. à. Bur- chelli Thell.); L. diversifolium Pers. Syn. Il. (1807) p. 188 n. 28! L. capense Thunbg. wird von Hooker in Journ. Linn. Soc. V. (1861) p. 175 (mit dem falschen Autornamen ,Br.*) irrig zu L. ruderale L. gezogen, ebenso von Schinz in: Pfl. welt D.-SW.-Afr. in Bull. Herb. Boiss. IV. (1896) App. III. p. 88; ferner bezweifelt Bolus in: Flow. Pl. and Ferns of Cape Penins. in Trans. South Afr. philos. Soc. XIV. part. III. (1903) p. 225 die spezifische Verschiedenheit von L. capense, africanum und pinnatum unter sich von L. ruderale L. — L. fleeuosum Eckl. & Zeyh.! Enum. pl. Afr. austr. (1834—7) p. 6 n. 42, non Thunbg.!, das von Sonder in Fl. Capens. l. c. hieher ge- zogen wird, ist nach meinem Dafürhalten — L. decumbens Desv. (vergl. die vorige Art); L. Eckloni Schrad.! Ind. sem. h. Gotting. 1830 p. 3, von Regel in Ind. sem h. Petrop. 1856 p. 33 und, ihm folgend, von Sonder in Fl. Cap. l. e. mit L. capense Thunbg. identifiziert, halte ich für eine Ssp. des L. divari- catum Soland.; L. silvaticum Eckl. & Zeyh.! Enum. pl. Afr. austr. (1884— 7) p. 6, n. 37, das Sonder 1. c. als Var. B. zu L. capense Thbg. zieht, stelle ich als Var. zu L. divaricatum Soland. ssp. Eckloni (Schrad.). Folia caulina anguste oblongo-lanceolata, superne dentato-serrata dentibus haud profundis modice aeutis. Caulis minus pubescens, saepe subglaber. Pili petioli brevissimi. — Neigt durch die etwas breiteren Stengelblütter einigermassen gegen L. decumbens Desv., ist aber durch die im Schlüssel angegebenen Merkmale noch immer spezifisch davon verschieden. Kapland: Ohne Standort, Herb. Thunberg; ohne Standort (leg. Dr&ge?) n. 1 — Herb. Lübeck; in elivis montis Leonis, 100', 1892, Schlechter n. 1041 — Herb. Schlech- ter, Univ. Zürich. Var. y. serratum (Thunbg.) Thell. 1. c. p. 187/8; L. serratum "Thunbg.! ined. in herb.; L. capense Eckl. & Zeyh.! Enum. pl. Afr. austr. (1834—7) p. 6 n. 43 ex p. (cum var. «.) — non Thbg.!; L. divaricatum Eckl. & Zeyh.! l. c. n. 44 ex p. (cum LZ. decum- bente) — non Soland.! nee alior. — Folia caulina fere linearia, acutissima, acute serrata. Caulis + 30 em altus, erectus, satis dense pubescens vel (f. glabratum Thell. l. c. p. 187 & 189 subglaber, nitidus. 182 [1, 182 Kapland: ohne Standort, Herb. Thunberg; Sonnerat 76 — Herb. Cambessedes (Montp.), Paris; 1816, Bergius („Z. flexuosum*) — Herb. Berlin; K’neisna (Georg), Ecklon & Zeyher n. 44 ex p. — Herb. Schlechter. — Ferner ein Exemplar (von Ecklon?) im Herb. Petersbg. f. glabratum Thell.: Kapland: In dorso montis Leeuwenberg (Cap), tum ad fl. Zwartkopsriver (Uitenhage), Ecklon & Zeyher n. 43 ex p. (cum LL. afric. typ.) — Herb. Berlin, Hofmus. Wien ; ohne Standort, leg.? — Herb. Boiss.; Namaqualand: Steinkopf, 1398, M. Schlech- ter n. 120 — Herb. Schlechter. Var. 0. Burchelli Thell. 1. c. p. 187 & 189; L. capense Burch.! Cat. geogr. pl. Afr. austr. extratrop. n. 137! (et 197 et 293 ex DC.); DO.! Syst. II. (1821) p. 552, Prodr. I. (1824) p. 207 — non Thunbg.! — Folia caulina linearia acutissima subintegerrima ; cetera ut in var. y. Afr. austr. extratrop., sine loc., Burchell n. 137 — Herb. DC. Prodr. Var. (?) e. aethiopieum (Welw.) Thell. l. c. p. 187 & 189; Z. aethiopicum Welw.! mss. in herb. ex Hiern Cat. Afr. pl. coll. Welwitsch (1896) p. 25; LL. ruderale var. aethiopicum Hiern l. c.; L. ruderale Oliver Fl. trop. Afr. I. (1868) p. 69 ex p. (quoad pl. Angolens.) — non Z.; item et Durand & Schinz Consp. fl. Afr. I. 2. (1898) p. 137. — Folia caulina anguste oblongo-cuneata, apice acute serrata. Caules pilis satis longis cur- vatis dense pubescenti-hirsutuli, ascendentes, 10—15 em longi. Pili petiolorum relative longi, setiformes Petala calycem longitudine fere aequantia; glandulae !/s longitudinis calycis attingentes (in ceteris var. !/4). An spec. propria? Angola: Huilla, between Humpata and Serra de Uiahoia, 5000', 1860, Welwitsch n.1190 — Herb. DC., Paris, Schweinfurth. 34. L. desertorum Eckl. & Zeyh. Enum pl. Afr. austr. (1834 — 7) p. 6 n. 40; Walp. Rep. I. (1842) p. 178; Harv. & Sond. Fl. Capens. I. (1859—60) p. 29; Durand & Schinz Consp. Fl. Afr. I. 2. (1898) p. 135; LL. fe- nestratum E. Mey.! in Herb. Drege (et ex Sond. l. c); L. riparium de Schlechtend! ined. in herb. Berol.; Nasturtium riparium O. Kuntze Revis. III. 2. (1898) p. 6 quoad syn. Schlecht., excl. deser. Wird von Hooker in Journ. Linn. Soc. V. (1861) p. 175 sehr mit Unrecht zu L. ruderale L. gezogen, ebenso von Schinz in: Pfl. welt D.-SW.-Afr. in Bull. Herb. Boiss. IV. (1896) App. III. p. 88. Perenne (semper?). Radis fusiformis, saepe satis tenuis. Caules complures ex eadem radice, plerumque humiles, ascendentes vel suberecti, graciles, subcylindrici (leviter striati), pilis brevissimis fere semper rectis et patulis imprimis superne tenuiter pubes- centes, foliati, ramosi ramis racemos terminales + elongatos et axillares breves (fere 1, 183] 183 corymbosos) gerentibus. Folia basilaria pinnatipartita vel lyrato-pinnatipartita lobis ovato-lanceolatis dentatis vel incisis, terminali submajore, rhachi angusta, basi vaginantim ampliata, superne in segmentum terminale dilatata; caulina glabra vel brevissime pubes- centia, basi marginis fere semper pilis gracilibus, eis caulis duplo longioribus, saepe falcato- curvatis ciliata, quorum majora pinnatim incisa lobis saepe extrorsum curvatis integris vel dentatis vel pinnatim incisis, minora linearia integerrima acuta. Flores inconspicui; sepala late ovata, obtusa, albo-marginata, subpersistentia; petala nulla; stamina 2 (—4) mediana; glandulae 4 (— 6) filiformes, elongatae, calycis '/» longitudine aequantes. Racemi fructiferi terminales basi laxi, pedicellis arcuato-patentibus silicula saepissime longioribus, apice valde densi (fere capitulati), pedicellis siliculae subaequilongis; racemi laterales corymboso-abbreviati; pedicelli angulosi, saepe leviter compressi. Silicula late triangulari- ovata, latitudine parum longior, leviter compressa, basi truncata vel subcordata, apice attenuata obtusiuscula levissime emarginata, stigmate brevissime exserto; valvulae cari- natae subapterae; septum rhombico-ellipticum (1: 2— 3), stylo brevissimo apiculatum. Semina ovoidea, leviter compressa, fere laevia, immarginata, flavo-fusca; embryo notorrhizus. Meist 8—15, seltener bis 20 und mehr cm hoch. Grundblätter bis 4 em lang, bis 1 cm breit. Stengelblütter meist + 2 cm lang, im Umriss !'/»—1 cm breit. Kelch ca. !/ mm lang. Frucht 1?/4—2 mm lang, 1!/z— 1?/; mm breit. Same 1 mm lang, !/» mm breit. Area geogr.: Afr. austr. Kapland: ,Prom. b. sp.*, 1820, Mund & Maire (L. riparium Schlechtd.) — Herb. Berlin, Lübeck; Reg.occ.: Zilverfontein, 2000', 1838, Drege (L. fenestratum a. E. Mey.) — Herb. Deless., Lübeck, Paris, Hofmus. Wien; reg. austr.: Kendo (Groote Zwartebergen), 3-4000', 1839, Drege (L. fenestratum b. E. Mey.) — Herb. Berlin, Boiss. Breslau, Paris, Petersbg., Hofmus. Wien; Roggeveld: Rhenosterkop, 1875 bis 1880, Rehmann n. 3178 — Herb. Univ. Zürich; ,Cape Colony*, 1892, Fleck — Univ. Zürich; Riversdale, 1892, Schlechter — Herb. Schlechter; Reg. occ.: Van Rhynsdorp, 400’, 1896, Schlechter n. 8092/3 — Herb. Barb.-Boiss., Berlin, Schlechter; Reg. occ.: Karree Bergen, 1800’, 1896, Schlechter n. 8266 — Herb. Barb.-Boiss., Berlin, Breslau, Deless., Lausanne, Paris, Petersbg., Schlechter, Hofmus. Wien, Univ. Zürich; Namaqualand: Steinkopf, 1898, M. Schlechter n. 120* — Herb. Berl., Schlechter. 55. L. myriocarpum Sond.! Beitr. Fl. S.-Afr. in Linnaea XXIII. (1850) p. 4; Walp. Ann. II. (1851/2) p. 51; Harvey & Sond. Fl. Capens. I. (1859—60) p. 28; Durand & Schinz Consp. Fl. Afr. I. 2. (1898) p. 137; Nasturtium myriocarpum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. Perenne? Radix satis crassa, perpendicularis, ramosa. Caulis elatus, suberectus, crassus, teres, fere glaberrimus, subnitidus, foliatus, paniculatim ramosissimus ramis 184 (I, 184 ramosissimis, ramulis in racemos numerosissimos graciles abeuntibus. Folia basilaria in meis speciminibus destructa, probabiliter lineari- oblonga; caulina omnia anguste linearia (saepe fere filiformia) integerrima acuta fere glaberrima (margine pilis bre- vissimis sursum curvatis minutissime denticulato-ciliata). Flores: sepala ovata, albo- marginata, ut petala saepe violaceo-picta, caduca; petala calyce breviora, anguste oblonga; stamina 2 (—4) mediana; glandulae 4 (—6) e basi latiore anguste oblongae, apice subin- cerassatae, calycis ca. !/4 longitudine attingentes. Racemi fructiferi graciles, modice elongati, satis densi et multiflori, axi suleato subglaberrimo, pedicellis suberectis, inferioribus silicula longioribus, superioribus ei subaequilongis. Silicula minima, ovata, leviter compressa, utrinque acuta, apice levissime emarginata, stylo distincte, quamvis brevissime, exserto (latitudini stigmatis aequilongo); valvulae carinatae, subapterae; septum (relative) latum, ellipticum (1:2—3), stylo apieulatum. Semina minima, anguste ovoidea (1:2), leviter compressa, sublaevia, immarginata, flavo-fusca; embryo notorrhizus. 50— 70 em hoch, sehr reich verzweigt. Stengelblätter ca. 2 — 3 cm lang, kaum 1 mm breit; Astblätter 1 cm lang, !/» mm breit. Blütenstünde reich- (im Durchschnitt ca. 60-)blütig; Fruchtstände schlank, ca. 3 mm dick, 4—5 cm lang. Kelch ca. '/ mm lang. Früchte sehr zahlreich (an meinen Exemplaren ca. 15000!), ohne Griffel 1'/; mm lang, 1—1!/ mm breit. Same fast 1 mm lang, fast !/» mm breit. Area geogr.: Afr. austr. Kapland: Reg. austr.-or.: Glenfilling (zwischen Zondagriver und Keiskamma), unter 1000', 1838-9, Drege n. 7541 ex p.') (Orig.) — Herb. Paris; Thaba Boisin (wo ?), Lessonto, sables de la riviere, 1903, Junod n. 1912 — Herb. Univ. Zürich. Ferner gibt Sonder in Fl. Cap. l. c. folgenden Standort an: banks of Caledon River, Burke & Zeyher. 36. L. Schinzii?) Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 182. Afüne L. trifurco Sond. (n. 19) et ejus forsan subspecies. Perenne? Radix satis crassa, ramosa, perpendicularis. Cawlis plerumque unicus, suberectus, subeylindrieus (leviter striatus), pilis gracilibus acutiusculis e basi patente arcuato- retrorsum curvatis sub lente quasi granulato-asperulus, foliatus, ramosus ramis arcuato-suberectis racemos terminales et axillares gerentibus. Folia inferiora mihi ignota ; caulinorum majora pinnatifida lobis obtusiusculis, minora fasciculata, firma, oblanceolata, ! Unter dieser Nummer findet sich im Herb. Delessert ein Exemplar von L. divaricatum Soland. ssp. linoides (Thunbg.)! 2) Nach meinem hochverehrten Lehrer Herrn Prof. Dr. Hans Schinz in Zürich, erstklassigem Kenner der afrikanischen Flora, dem ich für die zahlreichen Förderungen meiner Arbeit, namentlich für seine vielfältigen Bemühungen zur Erlangung der auswärtigen Lepidium-Herbarmaterialien und schwer zu- gänglicher Literatur, zu grossem Danke verpflichtet bin. 1, 185] 185 obtusiuseula, apice subdentata vel subincisa, margine pilis brevissimis triangulari-acutis, basin folii versus leviter retrorsum curvatis obsita. Flores: sepala anguste ovata, albo- marginata, caduca; petala nulla; stamina 2 (—4) mediana; glandulae 4 (—6) filiformi- elongatae, apice saepe leviter incrassatae, calycis '/s—!/» longitudine aequantes. Racemi fructiferi axillares breves, subcorymbosi, terminales elongati, graciles sed densissimi, siliculis quasi imbrieatim approximatis, axi leviter anguloso pilis eis caulis similibus pubescente, pedicellis ad axem adpressis silieulae aequilongis. Silicula parva, ovato- elliptica, compressa, basi obtusa, apice obtusiuscula, levissime emarginata, stylo brevissimo emarginaturam replente, stigmate disciformi exserto; valvulae carinatae, subexalatae; septum anguste rhombico-ellipticum (1:4), stylo apiculatum. Semina anguste ovoidea (1:2), compressa, sublaevia, immarginata, luteo-fusca; embryo notorrhizus. + 30 em hoch. Grössere Stengelblütter 1—1'/e em lang, Spindel und Abschnitte ca. | mm breit; kleinere + 5 mm lang, + 1 mm breit. Kelch !'/s—?/, mm lang. Blüten- r stände sehr schlank, fast cylindrisch, ca. 3 mm dick bei 5 cm Länge. Durch die sehr dichten Fruchtstände mit fast dachig genäherten Früchten sehr ausgezeichnet. Steht indes dem L.rifurcum Sond. nahe und müsste, falls sich Übergänge finden sollten — bis jetzt sind mir allerdings keine solchen vorgekommen — demselben als Subspezies untergeordnet werden. Der Unterschied von L. trifurcum besteht 1. in der spitzeren, durch die deutlich vortretende Narbe stachelspitzigen Frucht, 2. in der viel dichteren Behaarung und der abweichenden Form der Haare, die spitz und — namentlich am Blattrand — + hakig zurückgekrümmt sind. Area geogr.: Afr. austr. Transvaal-Kolonie: Johannesburg, on river banks, C. S. C. A. Herbarium (by Laidley & Co.) n. 335 (,Thlaspi....*) — Herb. Univ. Zürich; Modderfontein, wüste Plätze, 1896, Conrath n. 8 b — Univ. Zürich. Basuto-Land: Sebitsa, Dieterlen n. 137 — Herb. Montpellier. A. Thellung, Lepidium. e 94 186 [1, 186 b) Species Americanae. Clavis specierum. 1. Silieula indehiscens, neque alata neque emarginata, basi subcordata, apice + acuta, turgida; stylus longus (plerumque '/» silieulae adaequans). Folia caulina superiora basi sagittata vel cordata amplexicaulia. (8 Cardaria.) — Spec. ex Eurasia introducta. 1. L. Draba L. 1.* Silieula dehiscens, plerumque alata et emarginata (si non, magis compressa, stylo breviore, et folia caulina basi attenuata). 2. Silicula apice late alata, stylus emarginaturam superans, basi ad alas adnatus. Pedicelli fructiferi horizontaliter patentes, siliculam longitudine + adaequantes. Folia caulina sagittata vel cordato-sagittata. Stamina 2-1-4. (8 Lepia.) — Spec. ex Europa introductae. | 3. Annuum vel bienne. Caulis plerumque unicus, strictus. Stylus emarginaturam vix superans (pars ejus libera '/» mm). 2. L. campestre (L.) R. Br. 3.* Perenne. Caules complures, decumbentes vel arcuato-adscendentes. Stylus emarginaturam longe superans (pars ejus libera 1 mm). 4. L. heterophyllum (DC.) Benth. 2.* Stylus liber, rarius ad alas adnatus et tune folia caulina basi attenuata et aut stamina 2—4 mediana (L. Gerloffiamwm, L. Schaffneri) aut pedicelli suberecti (L. sativum). 4. Cotyledones fere semper trifidae vel tripartitae. Silicula ovata, ca. 5 mm longa, apice circumferentia rotundata, late alata, stylo basi breviter ad alas adnato, emarginaturam fere adaequante; pedicelli silicula subbreviores, subadpressi, crassiusculi. Folia caulina pinnatim laciniata. Planta glabra vel minute setu- losa, saepe glauco-pruinosa. (8 Cardamon.) — Spec. culta et subspontanea. 11. L. sativum L. 4.* Cotyledones semper integrae. Plantae non omnes illos characteres in uno spe- cimine reunientes. (8 Nasturtioides.) 5. Silieula neque alata neque emarginata, stylo (brevi) apiculata. (SS Lepi- diastrum.) 6. Silicula ovata, basi rotundata, apice acuta. — Am. bor. occ. 7. Planta annua, gracilis, glauca, pubescens, 10—20 cm alta; silicula 2'/» mm longa. (Non vidi. — Californ. 37. L. Jaredi Brandegee. I, 187] 187 7.* Planta perennis, compacte caespitosa, 1—1'/» em alta; racemi 1—5- flori; silicula 2 mm longa. (Non vidi.) — N. Nevada. 41. LL. nanum Wats. 6.* (confer etiam 6**). Silicula rhombico-ovata, utrinque acuta. Planta perennis suf- fruticosa caespitosa pumila (ad 10 cm). Folia subcoriacea, pubescentia; basilaria oblongo-lanceolata, apice plerumque dentata; caulina angusta. Petala calyci sub- aequilonga. Staminum filamenta basi incrassata et dilatata, antherae subaequilonga vel 1'/»-plo longiora. — Andes chilens. et boliv. 38. L. Philippianum (0. Kuntze) Thell.'). 6.** Silicula late elliptica, utrinque obtusa, pubescens. Planta perennis, elata (30-100 cm), robusta, ramosa. Folia caulina ovata vel ovato-lanceolata, basi quasi in petiolum attenuata. Racemi numerosissimi, in paniculam amplam dispositi, etiam fructiferi corymboso-abbreviati. Petala calyce duplo longiora. Filamenta filiformia, quam anthera 3—5-plo longiora. — Mexico (ex Eurasia introductum). 26. L. latifolium L. (ssp. eu-latifolium Thell.). 5.* Silicula apice + alata et emarginata. 8 (8* p. 189). Stylus emarginaturam superans vel (rarius) ei aequilongus. ($8 Monoploca.) 9. Grex Gelida Thell. (incl. 41. L. nano). Plantae perennes nanae (ad 10 cm) caespitosae Andium, basi rudimentis foliorum membranaceis vaginantibus !/s—2 em longis (in IL. brevicauli brevioribus) vestitae. Caules subsimplices, paucifoliati. Folia basilaria satis glabra, plerumque pinnatifida vel pinnatipartita, caulina basilaribus similia sed minus divisa. Staminum filamenta basi dilatata et incrassata, quam anthera 2—3-plo longiora. Silicula ovato- aut elliptico-rhombica aut late elliptica. 10. Silieula anguste rhombica, vix 2 mm lata. Folia caulina pinnatifida lobis incisis, eis L. abrotanifolii similia. Caules patule pubescentes. Glandulae elongatae. — Bolivia. 39. L. depressum Thell. 10.* Silieula rhombica usque elliptico-orbiculata, raro minus quam 3 mm lata (et tune late elliptica). Folia caulina indivisa aut simpliciter pinnatim ineisa. Caules subglabri vel pilis + adpresso-curvatis pubescentes. 11. Petala calyce longiora. Silicula plerumque 3 mm lata. Radix crassa, apice rudimentis petiolorum dense vestita. — Peruv., Boliv., Argent. — QOonfer 41. L. »amun. 40. L. Meyeni Walp. 11.* Petala nulla. Silicula 1!/s—1?/4, mm lata. Radix tenuis, rudimenta petiolorum pauca. — Chili. 42. L. brevicaule Barn. 9.* Plantae elatiores, raro pumilae et tunc annuae aut perennes Am. bor. Peti- olorum rudimenta breviora vel nulla. Staminum filamenta subfiliformia, quam anthera plerumque 4—5-plo longiora. !) Hue. forsan pertinens: 38a. L. Reicheö Phil, planta nana Andium Chilensium. 188 [I, 188 12. Grex Alyssoidea Thell. Plantae perennes vel rarius biennes aut annuae, saepe elatae. Flores conspicui (saepe eos Alyssö maritimi (L.) Lam. referentes); petala calyce 1?/5—2-plo longiora, plerumque distincte unguiculata, lamina lata, alba vel (in una spec.) lutea. Stamina 2 —-4 (in L. integrifolio tantum 2 et simul folia omnia inte- gerrima, oblonga vel oblanceolata) — Am. bor. et centr. 13. Petala flava. Silicula apice bidentata, dentibus divergentibus, triangularibus, acutis; stylus longus gracilis, !'/» longitudinis septi adaequans. — Arizona, Calif., Nevada. 493. L. flavwam Torr. 13.* Petala alba (sicca interdum livida). Emarginatura levis, dentes porrecti vel sub- : divergentes et tunc obtusi; stylus cum maximum //s longitudinis septi adaequans. 14. Silieula cum maximum 4 (plerumque 3) mm lata, ovata vel elliptica, raro fere orbiculata. Pedicelli floriferi stylo plerumque crassiores. Foliorum segmenta raro linearia. 15. Stamina 6 [2—2-(2»« 2)|. Petala distincte unguiculata, lamina lata, ungue angusto. Folia, saltem inferiora, plerumque divisa aut dentata (confer 47. L. Vaseyanum). 16. Folia radicalia et plerumque caulina media divisa vel profunde dentata. 17. Planta foliosa. Folia non coriacea. Silicula valde compressa, septo inde angusto (1:3—4), elliptica vel ovata et tunc folia superiora linearia integerrima. 18. Folia superiora linearia integerrima (raro pinnatifida segmentis linearibus et tunc planta glabra). Silicula ovata subacuta. Planta florens referens Alyssum mariti- mum (L.) Lam. — Mex. bor., Texas occ., N. Mex., Ariz., Nev., Utah, Color. 44. L. alyssoides Gray. 18.* Folia superiora + incisa vel partita vel saltem dentata. Planta + pilosa. Silicula plerumque late (rarius anguste) elliptica, apice + rotundata. — N. Mex., Ariz., Californ., Utah, Idaho. 45. L. montanum Nutt. 17.* Folia caulina pauca. Planta plerumque glabra, basi lignescens, pumila. Folia subcoriacea, divisa vel dentata. Silicula ovata, apice plerumque attenuata, leviter compressa, septo inde re- lative lato (1:2—3). Stylus !/s fere septi longitudine adae- quans. — N. Mex., Nevada, Utah, Color., Wyom. 46. L. scopulorum. Jones. 16.* Folia basilaria coriacea, spathulata, non nisi apice tridentata (rarius integerrima), caulina pauca. Planta suffructescens. Septum I, 189] 189 be angustum (1: 3—4), stylus brevis ('/s—'/e septi) — Texas oce., N. Mex., Color. 47. L. Vaseyanum Thell. 15.* Stamina 2 (mediana). Petala indistincte et late unguieulata. Planta biennis, elata, superne quasi farinosa, foliosa, foliis crassis, omnibus integris; radix crassa. — Utah, Wyoming. 48. L. integrifolium Nutt. 14.* Silicula relative grandis (5—8 mm lata), valde compressa, orbiculata vel late obcordata. Planta florens simillima L. alyssoideo var. Jonesii et aegre distinguenda ovario saepe obcordato, pedicellis gracillimis stylo vix cras- sioribus. Planta elata, floribunda, glabra, glauca; folia summa anguste linearia, integerrima, acuta. — Ariz., Calif, Nevad. 49. L. Fremontii Wats. 12.* Flores minus conspicui; petala calyci subaequilonga, anguste spathulata. Sta- mina 2—4 mediana. Folia caulina dentata vel pinnatifida, raro omnia integer- rima et simul anguste linearia. 19. Folia caulina pinnatipartita lobis distantibus linearibus acutissimis, rarius omnia integerrima linearia vel lineari-subulata acutissima. — Ecuador. 50. L. quitense Turcz. 19.* Folia caulina indivisa, plerumque oblanceolata, neque integerrima neque linearia (Grex Oblanceolata Thell. ex p., cum 56. LL. Chichicara, ete.). 20. Perenne. Silieula rhombico-obovata vel elliptica, ad 2'/;» mm lata. Semina immarginata; embryo notorrhizus. 21. Stylus emarginaturam superans. Folia caulina basi attenuata. — Columbia, Bolivia. 51. L. Trianae Thell. 21.* Stylus emarginaturam adaequans. Folia caulina basi lata sessilia. — QOonfer 56. L. Chichicara var. lanceolatum. 20.* Annuum. Silicula orbiculata, 4 mm lata. Semina margine exteriore anguste alata; embryo oblique pleurorrhizus. — Peruv. 52. L. eyelocarpum Thell. Stylus brevis vel brevissimus, cum stigmate marginem anteriorem emarginaturae non attingens (fere attingens in 53. L. idahoönsi et interdum in 79. L. sordido). (S8 Dileptium.) 22 (22* p. 197). Pedicelli teretes, interdum leviter angulosi. 23 (23* p. 197). Caulis pilos conicos vel eylindricos, sed non vel vix (et tan- tum apicem caulis versus in 59. L. densifloro var. elongato, 60. L. ramosissimo et 61. L. Bourgeauano) claviformes gerens, inde pubescens vel hirsutulus, at non granulatus. 24 (24* p. 197). Stylus brevissimus, ab alis liber. 190 [1, 190 25. Stamina constanter 2-+4. Flores conspicui, eis ZL. alyssoidei similes; petala 2!/,—3 mm longa, distincte unguiculata, lamina subrotunda. Silicula late ovato-orbiculata, pedicello brevior, 3 mm longa, 2'/,—5 mm lata; stigma quam emarginatura vix brevius. Annuum, caule erecto ramoso. Folia setulis faleiformibus adspersa. Valde affine 58. L. virgimico. — Idaho. 53. L. idahoense Heller!) 25.* Stamina 2—4 mediana. Petala cum maximum 2 mm longa (2!/» mm in L. Cumin- giano), oblongo-spathulata?), indistincte unguiculata, saepe etiam rudimentaria vel nulla. Stylus plerumque brevissimus, stigma quam emarginatura conspicue brevius. 26 (26* p. 193). Folia caulina media et superiora indivisa (confer etiam 68. L. abro- tanifolium et 76. L. spicatum). 27. Plantae perennes Am. austr. occ., basi rudimentis petiolorum vestitae. 28. Planta basilignosa. Caules erecti, stricti, ramosi, pilis subtilibus paten- tibus quasi velutino-pubescentes. Folia caulina subcoriacea, lanceolata, basi indistincte attenuata, acuta, integerrima vel rarius unidentata vel nonnulla trifida. Calyx subpersistens; petala calyce breviora. Silicula ovata, apice plerumque satis profunde (ad '/—!/s longitudinis septi) emarginata, dentibus triangulari-acutis + porrectis, inde circumferentia angulosa. — Ecuador. 54. L. Fraseri Thell. 28.* Planta non vel vix lignosa. Calyx prompte caducus; petala calyce plerumque longiora vel subaequilonga, oblongo-spathulata. 29. Planta elata, robusta, radice crassa, apice ramosa. Folia caulina media longe lineari-lanceolata vel linearia, plerumque 4 cm longa, in- tegerrima vel leviter et remote serrata, insertione saepe subdilatata, superiora linearia vel lineari-subulata. Calyx 1'/» mm longus. Sili- cula 4—6 mm longa, 3!/e—4'/» mm lata, late ovato-orbiculata et apice obtusa, aut elliptica, pedicello aequilonga usque duplo longior. — Chili. 55. LL. Cumingiamıum Fisch. & Mey.?). 29.* Folia caulina etiam superiora oblongo-lanceolata vel lanceolata, plerumque manifeste serrata, raro in speciminibus nanis subinte- gerrima. Calyx ad 1 mm longus (paullo longior in 57. L. ecuadoriensi). 30. Folia caulina basi quasi in petiolum attenuata, non amplexi- caulia. Pili caulis graciles, + curvato-subadpressi. Silicula late ovato-orbiculata vel orbiculata, plerumque 3 mm longa et lata (raro 4 et tunc apice angulosa). — Confer 58. L. virginicum. !) 52a. L. simile Heller (quod non vidi) ex deser. autoris a L. ?doho8nsi differt: inflorescentia puberula (non glabra), petalis viridescentibus, inconspicuis, 1 mm longis, silieula 2 mm lata, puberula, pedicello 3 mm longo. — In descriptione, id quod dolendum est, nihil dicitur de androeceo et de forma pilorum. ?) Gonfer 58. L. virginicum var. macropetalum. 3) Hic forsan quaerendum: 55a. L. spathulatum Phil. (Chili). 1, 191] 191 30.* Grex Oblanceolata Thell. ex p. (cum 51. L. Trianae et 52. L. cyclocarpo). Folia caulina basi non vel vix attenuata, basi lata vel satis lata saepe auri- culata semiamplexicaulia vel amplexicaulia. Pili caulis plerumque recti et pa- tentes. Silicula obovata vel elliptica. 31. Silicula 3—3!/» mm longa, 2'/» mm lata, plerumque elliptica. Petala calyci *Á mm longo aequilonga vel breviora. Caules cum minimum 10 cm alti, plerumque ascendentes vel erecti, ramosi. Folia caulina oblongo-oblanceolata, basi lata saepissime auriculata. — Boliv., Peruv. 56. L. Chichicara Desv. 31.* Silieula 4—4!/» mm longa, 3 mm lata, obovata. Petala calycem 1'/ı mm longum superantia, spathulata. Caules ad 6 cm longi, decumbentes, sub- simplices, parce foliati. Folia caulina oblanceolato-cuneata, basi attenuata subvaginantim semiamplexicauli. — Ecuador. 57. L. ecuadoriense Thell. 27.* Plantae annuae vel biennes, Am. bor. et centr. (exceptis L. myriantho | Am. austr. | et L.ruderali [ex Eur. introd.|) inhabitantes, nonnullae alibi adventiciae. 32. Grex Virginica Thell. Folia basilaria lyrato-pinnatifida vel pinnatipartita seg- mentis ovatis antice dentatis vel incisis, rhachi apice dilatata et segmentis superioribus + confluentibus, rarius fere indivisa oblanceolata incisa vel dentata; caulina media indivisa, plerumque serrata, rarius integra, acuta, interdum (Z. virginicum var. pinnatisectum, L. ramosissimum var. robustum) satis profunde incisa. Caulis plerumque unicus, superne tantum ramosus. Silicula 3—4 mm longa, 2'/44A—3!/s mm lata (minor in 63. L. austrino). 39. Caulis pilos graciles + faleiformes et arcuato-adpressos gerens. Folia basi- laria pilis satis longis falciformibus vel basi tantum arcuatis setulosa, cau- lina pilos adpressos ejusdem formae graciles (1: 3— 6) ad margines gerentia. Petala sepalis plerumque longiora (saltem in primis floribus), saepe eis duplo longiora, rarius rudimentaria. Silicula plerumque orbiculata (rarius ovata vel obovata), pedicello patente vel erecto-patente plerumque brevior. Se- mina margine exteriore alato-marginata; embryo saepe oblique pleurorrhizus. — Am. bor., centr. et austr., India occ.; praeterea saepe advent. 58. L. virginieum L. 33.* (Confer etiam 33**). Caulis pilos breves cylindricos + rectos gerens. Folia inferiora pilis brevissimis tenuiter pubescentia, caulia superiora pilos satis rectos vel + curvatos et tune erecto-patentes et breviores (1: 2—3[—4]) ad margines gerentia. Petala plerumque rudimentaria (non nisi in primis floribus sepala superantia). Embryo semper notorrhizus. 34. Silieula obovata vel elliptica, rarius ovata et tunc apice circumferentia angulosa, plerumque 2—2'/» mm (in Z. densifloro var. elongato 3 mm) 192 [I, 192 lata, pedicello crassiusculo aequilonga. Semina plerumque non marginata. Folia superiora saepius lineari-lanceolata, acuta, plerumque remote serrata, ad mar- gines basin versus pilis ex basi patente sursum curvatis acutis (1: 3—4), apicem versus decrescentibus et dentiformibus adspersa. Semina exalata. 35. Silicula obovata, apice angustissime (sed satis profunde) emarginata, cir- cumferentia inde + rotundata. Racemi axillares abbreviati rari vel nulli. — Am. bor. (U. S. A., Canada) et advent. 59. L. densiflorum Schrad. 35.* (Confer etiam 35**). Silieula elliptica vel ovata, apice satis late et pro- funde emarginata, in 2 dentes acutiusculos et + porrectos producta, cir- eumferentia ideo subangulosa. Praeter racemos in ramis terminales, fructi- feros elongatos, racemi numerosi axillares etiam in fructu corymboso- abbreviati praesentes. — Color., Wyoming, Yellowstone Park, Saskatchawan. 60. L. ramosissimum A. Nels. 25.** Silieula obovata, apice cireumferentia angulosa, dentibus alaribus acutius- culis + porrectis. Racemi fructiferi omnes elongati. Folia caulina superiora linearia, eis L. ruderalis similia (in praecedentibus lineari-lanceolata). — Saskatehawan. — Differt a L. ruderali etiam petalorum rudimentis prae- sentibus et sepalis latioribus. 61. L. Bourgeauanum Thell. 34.* (Confer etiam 34**). Silicula late ovata vel orbiculata vel transverse elliptica, 3 mm lata, apice leviter emarginata et circumferentia + obtuso-rotundata, pedi- cello gracili fere semper brevior. Semina latere exteriore (ubi radicula) alato- marginata. Folia superiora linearia, acutiuscula, fere semper integerrima, ad margines basim versus pilis brevibus (1:1—2), obtusiusculis, plerumque rectis et patentibus, apicem versus paulo deerescentibus obsita. — Texas, Kansas, Illinois, New York, Washington D. €.; praeterea advent. 62. L. neglectum. Thell. 24.** Silieula elliptica, 3: 2!/» mm, pedicello horizontali aequilonga; petala nulla; planta a basi ramosissima, ramis divergentibus et procumbentibus; folia inferiora spathulata, superne paucidentata, in petiolum alatum attenuata, superiora inte- gerrima. (Non vidi) Prob. varietas 59. L. densiflori; am 60. L. ramosissimum? — Colorado. 60a. L. divergens Osterhout. 33.** Caulis pilis satis longis (plerumque !/s—1 mm) rectis horizontalibus vel subreflexis + eanescenti-hirsutulus; folia pilis gracilibus longiusculis (ca. '/» mm) + curvato- adpressis setuloso-canescentia. Silicula elliptica vel obovata, rarius fere orbiculata, 2'/.—3 mm longa, 2—2'/» mm lata, plerumque etiam matura pilis adpressis + pu- bescens. Petala parva, distincta. — Texas, Mexico. 63. L. austrinum Small. I, 193] 195 32.* (confer etiam 32**). Folia obscure virentia; radicalia (in planta fructifera delapsa) bipinnatipartita (rarius simpliciter pinnatipartita), rhachi et lobis late linearibus, lobis obtusiuseulis; caulina superiora (et plerumque jam media) linearia vel leviter spathulata obtusiuscula integerrima. Planta foetidissima. Caulis pilis brevibus rectis patentibus minute pubescens. Sepala post anthesin linearia. Petala semper nulla. Silicula parva (2—2'/» mm longa, 1'/z-—2 mm latä), ovata, apice circumferentia angulosa propter emarginaturam satis apertam, pedicello erecto-patente (45°) pilis ejus diametro duplo brevioribus pubescente fere semper brevior. — Ex Eurasia introductum. : 16. L. ruderale L. 32.** Folia inferiora et media ignota; superiora parva, oblongo-linearia, + serrata vel inciso-serrata. Caules complures, ramosissimi, superne ut racemorum axes et pedicelli pilis subtilibus flexuosis + adpressis pubescentes. Petalorum rudi- menta praesentia. Silicula parva, 2 mm longa, 1'/ mm lata, ovata, apice dis- üncte et satis acute emarginata, dentibus acutis porrectis, cireumferentia ideo angulosa, pedicello erecto-patenti (45°) tenui recto pilis diametrum ejus longi- tudine subaequantibus pubescenti aequilonga. — Chili. 64. L. myrianthram Phil. 26.* Folia caulina media (et saepe etiam superiora) pinnatifida vel pinnatipartita (confer etiam 58. L. virginicum var. pinnatisectum, 60. L. ramosissimum var. robustum, 16. L. ruderale et 64. L. myrianthum). 36. Planta perennis nana caespitosa Andium chilensium, basi rudimentis membrana- ceis petiolorum vestita. Folia basilaria pinnatifida lobis ovato-rotundatis obtusis, basi lata sessilibus; caulina pauca, basilaribus similia sed minus divisa, saepe tantum profunde crenata. Calyx caducus. Petala nulla. Staminum filamenta basi dilatata, quam anthera 2—2'/2-plo longiora. Silicula parva (2 mm longa, 1?/4 mm lata), late elliptica, leviter emarginata. — Confer 42. L. brevicaule (ad gregem Gelidorum . pertinens). 36.* Plantae annuae vel perennes et tunc basi rudimentis magis fibrosis quam mem- branaceis vestitae et simul petalorum rudimenta praesentia. Filamenta subfili- formia, quam anthera (3—) 4—5-plo longiora. 37. Perenne. Folia caulina oblanceolata vel obovato-oblonga, a parte tertia inferiore ad apicem pinnatim incisa lobis fere contiguis, basi lata sessili fere semper auriculata amplexicaulia vel semiamplexicaulia. Calyx caducus. Silicula 2!/ —8 mm lata, elliptica vel leviter obovata, apice acute emar- ginata, cireumferentia plerumque anguloso-acuta. — Confer 56. £L. Ohichicara var. pseudo-bipinnatifidum. 37.* Folia caulina aut basi attenuata, aut auriculato-amplexicaulia et simul calyx subpersistens. — Grex Bipinnatifida Thell. Plantae annuae usque perennes, interdum basi sublignosae. Folia basilaria plerumque pinnatipartita A. Thellung, Lepidium. 95 194 [I, 194 lobis patentibus distantibus + incisis et rhachi angusta distincta, aut bi- vel tri- pinnatipartita lobis + approximatis (in 72. L. costaricens? lyrato-pinnatisecta rhachi apice dilatata et indistincta); folia caulina basilaribus similia, sed minus divisa, media plerumque pinnatipartita vel pinnatifida lobis saepius incisis aut dentatis, rhachi basi angustata aut dilatata et saepe auriculata; folia summa saepe integer- rima. Caules saepe complures, e basi decumbente arcuato-ascendentes, pilis gracilibus patentibus vel rarius subadpressis pubescentes; rami saepe fastigiati, raceıni inde haud raro folio oppositi. Calyx saepe diu persistens. Petala plerumque rudimentaria, interdum nulla, raro (68. L. abrotanifolium, 74. L. Robinson) calyci aequilonga vel sublongiora. Stamina 2 (—4) mediana. Glandulae semper distinctae, nunc + fili- formes et elongatae, nunc latitudine vix longiores. Silicula elliptica vel ovata vel obovata, rarius orbiculata, pedicello plerumque aequilonga vel paullo brevior (in 71. L. Rahmeri duplo longior, in 74. L. Robinsonii conspicue brevior), semper emar- ginata stigmate subsessili. 38. Folia caulina 1—2 em longa, pinnatifida lobis plerumque 5—7, omnino angustis acutis. Caulis minute pubescens, basi valde ramosus ramis divaricatis + decum- bentibus. Pedicelli pubescentes. Silicula oblonga vel ovalis (2:3 mm), apice leviter alata. Petala nulla vel obsoleta. — Indian Territ. — An hujus loci? non vidi. 73a. L. oblongum. Small. 38.* Planta non omnes characteres enumeratos reuniens. 39. Rhachis foliorum caulinorum mediorum et superiorum basi subdilatata et + auriculata. Calyx subpersistens. 40. Pedicelli inferiores quam silicula paullo longiores; silicula anguste obovata, 2!/»—3 mm longa, 1?/,—2 (—2!/s) mm lata. Folia caulina cir- cumferentia fere obovata et obtusa, lobis satis latis, approximatis. — Columbia, Ecuador, Peruv., Boliv. 65. L. bipinnatifidum Desv. 40.* Pedicelli siliculae aequilongi vel breviores; silicula cum minimum 2!/s mm lata. Foliorum segmenta angustiora, magis remota, spatia inter ea ipsorum latitudine multo majora. 41. Petala praesentia, cum minimum !/s calycis longitudine aequantia, setacea aut filiformia. 42. Glandulae calycis !/s longitudine adaequantes, petala ei ple- rumque aequilonga. Silicula (matura) inferne convexa, superne subconcava, apice + rotundato-obtusa, emarginatura haud profunda (ca. !/s—!/s longitudinis septi), dentibus alaribus in utroque latere emarginaturae obtusis aut acutiusculis et tunc convergentibus. — Argentin., Urug., Parag., Brasil. austr. 66. L. calyeinum Godr. I, 195] 195 42.* Glandulae calycis '/s, petala ejus '/s—'/» aequantia. Silicula plana, apice eircumferentia angulosa, emarginatura satis profunda (!/i— '/s longitudinis septi), dentibus alaribus triangulari-acutiusculis, latitudini aequilongis, por- rectis. 43. Caulis elatus, rigidus, strictus, plerumque superne tantum corymbose ramosus. Folia caulina erecto-subadpressa, rhachi basin versus sub- vaginanti-dilatata et caulem semi-involvente, cordato- vel sagittato-auri- culata. Racemi fructiferi laxi, axi rigido. 70. L. subvaginatum Thell. 43.” Caulis aut humilis, foliis basilaribus vix longior, fere simplex, sub- flexuosus, aut elatior et a basi dense ramosus, flexuosus. Folia caulina patentia, rhachi basi aeque-lata aut leviter dilatato-rotundata, vix auriculata, caulem non involvente. Racemi fructiferi satis densi, axi saepe flexuoso. — Confer 69. L. pubescens. 41.* Petala nulla. Glandulae calycis !/i—'/s longitudine adaequantes. Silieula L. ca- lycini. Planta ramosa. — Chili. 67. L. auriceulatum Rgl. & Kcke. 39.* Rhachis foliorum caulinorum non auriculata, basi attenuata aut aeque-lata aut levis- sime dilatata. Petala (saltem rudimentaria) praesentia. 44. Perenne, basi sublignosum. Silicula anguste obovata, satis late et leviter emar- ginata, circumferentia apice truncata aut leviter angulosa. Pedicelli fructiferi arcuati. Calyx subpersistens. Petala saepe conspicua, calycem interdum supe- rantia. Caulis, imprimis superne, pilis patulis fere velutino-pubescens. Glan- dulae elongatae. — Ecuador, Boliv. — Confer 54. L. Fraseri. 68. L. abrotanifolium Turez. 44.* Non vel vix lignosum. Silicula elliptica aut ovata aut suborbieulata aut late obovata. 45. Silicula ovata, apice bidentato-angulosa, dentibus porrectis triangulari-acutis, ad !/s—'/4, longitudinis septi emarginata. Glandulae elongatae (!/s longi- tudinis calycis). Calyx subpersistens. Caulis pilis patentibus hirsutulo- pubescens. — Chili, Peruv., Calif. 69. L. pubescens Desv. 45.* Silicula elliptica usque suborbiculata aut obovata, leviter aut anguste emar- ginata, dentibus obtusis aut convergentibus. Glandulae breves ( !/5—'/s calycis). 46. Silicula pedicello duplo longior, suborbiculata, 3!/»—4 mm longa et lata, acutissime emarginata (marginibus fere parallelis). Caulis patule pubescens. Foliorum segmenta obtusiuscula. — Chili. 71. L. Rahmeri Phil. 46.* Silieula pedicello aequilonga (raro paullo longior) vel brevior, elliptica vel obovata. 196 [1, 196 47. Folia basilaria lyrato-pinnatisecta; caulina pinnatisecta rhachi basi angusta, apicem versus dilatata. Silieula 4 mm longa, obovata, apice circumferentia leviter angulosa, late (ad ?/; mm) alata profundeque emarginata. Semina subimmarginata. Calyx sub- persistens. — Am. centr. 72. L. costaricense Thell. 47.* Folia basilaria bipinnatisecta, saepe Hutchinsiae alpinae (L.) R. Br. formam referentia, caulina rhachi aeque-lata vel basin versus subdilatata. Silicula plerumque elliptica, ad 3'/» mm longa, minus late (cum maximum '/» mm) alata. Calyx prompte caducus!). 48. Racemi partim laterales folio oppositi, a ramis axillaribus superati, planta inde corymboso-ramosa. Silicula elliptica vel obovata, angustissime emarginata (mar- sinibus saepe fere parallelis). Foliorum segmenta plerumque obovato-lanceolata obtusiuscula, brevissime acuminata. 49. 49.* Petala rudimentaria. Silicula pedicello e basi suberecta arcuato-patenti aeque-longa vel sublongior. Caules pilis gracilibus patentibus hirsutulo- pubescentes. — Am. bor. et centr., etiam alibi advent. 75. L. reticulatum Howell ex Greene. Petala calyei subaequilonga. Silicula pedicello recto patente conspicue bre- vior. Pili caulis curvato-subadpressi. — Californ. 74. L. Robinsonii Thell. 48.* Racemi in ramis terminales et axillares, planta inde magis pyramidato-ramosa. Silieula elliptica; margines emarginaturae angulum acutum formantes. Foliorum segmenta plerumque a medio ad apicem sensim attenuata, acuta. 50. 50.* Semina anguste alato-marginata. Silicula 2,5 - 9 mm lata, vix reticulata, apice cireumferentia leviter acuta. Caulis pili (saltem inferne) graciles acuti arcuato-adpressi; foliorum margo basin versus pilis gracilibus falciformi- sursum curvatis ciliatus. — Argentin., Urug., Brasil. austr. 75. L. bonariense L. Semina immarginata. Silicula minor, 1,5—2,2 mm lata, distincte reticulata, apice obtusior propter dentes alares aut obtusos aut magis convergentes. Racemi graciliores (saepe 5 mm in diam.). Caulis pili breviores, obtusius- culi, rectiores; foliorum margo basin versus glaber vel pilis brevissimis fere rectis obsitus. — Patagon., Reg. Magellan. 76. L. spicatum. Desv. !) Hie quaeri potest forma gracilenta denauperata, foliorum rhachi basi non auriculata, 66. L. ca- Iyeini, differens a speciebus sequentibus calyce subpersistente, a Z. reticulato et L. Robinsonii insuper silieula late obovata vel late elliptica, emarginatura latiore (angulum acutum vel fere rectum formante); a L.bonariensi et L. spicato- etiam foliorum pinnulis linearibus obtusiuseulis, caulibus pilis longiuseulis inferne subreflexo-adpressis, superne patentibus pubescentibus et racemis lateralibus folio oppositis. Confer etiam 68. LL. abrotanifolium var. Steinmanni, plantam. alpicolam Andium boliviensium, caulibus humilibus basi sublignosis, differentem a speciebus sequentibus petalis calycem subaequantibus (non eo mullo brevioribus) et indumento fere velutino (non hirsutulo). I, 197] 197 24.* Silicula conspicue alata (apice ad '/s-'/4 longitudinis septi); stylus distinctus (sed marginem anteriorem emarginaturae non attingens), dimidio suo in- feriore ad alas adnatus. Planta pilis longiusculis patentibus hirsutula, rarius tantum pubescens. Silieula ovato- vel obovato-elliptica. 51. Folia caulina indivisa, tantum serrata. Alarum latitudo apice plerumque !/ longitudinis septi adaequans. — Am. centr. 77. L. Gerloffianum Vatke. 51.* Folia caulina pinnatipartita, lobis angustis distantibus, rhachi distincta. Alarum latitudo apice plerumque '/4 longitudinis septi adaequans. — Mex. 78. L. Schaffneri Thell. 23.* Caulis pilis obovato-clavatis sub lente quasi granulatus. Folia caulina pinnatifida vel bipinnatifida. Silicula parva. Habitu ad L. reticulatum accedens. — Mex., Texas. 19. L. sordidum. Gray. 22.* Pedicelli + compresso-complanati (tantum leviter interdum in 82. L. las?ocarpo ssp. Wrightii; confer etiam 54. L. Fraseri, 42. L. brevicaule et Bipinnatifida nonnulla, quorum pedicelli leviter compressi). Stamina lateralia nulla. 52. Dentes alaras in utroque latere emarginaturae longitudine latiores, + conver- gentes et obtusi, silicula inde apice circumferentia + rotundata, rarius (81. Z. chilense) dentes + porrecti et acutiores (sed semper longitudime latiores), cir- cumferentia inde angulosa. Stamina 2 et glandulae 4, aut stamina 4 (mediana) et glandulae 6. Valvulae non vel vix reticulatae. 53. Silicula plerumque orbiculato-ovata, fere a basi alata, superne subconcava, inferne valde convexa propter margines leviter sursum curvatos, glaberrima et laevissima, nitida. Petala calycem plerumque excedentia, oblongo- spathulata. Folia, saltem basilaria, pinnatipartita lobis remotis, aeque ac rhachi anguste linearibus acutissimis (raro, in speciminibus depauperatis, etiam folia basilaria integerrima longe linearia acutissima)!). 54. Stamina 4 (mediana), glandulae 6. Silicula 4—4!/» mm longa, 3!/s—4 mm lata, apice circumferentia fere rotundata, satis leviter (ad !/s—!/s | —!/4] longitudinis septi) et anguste emarginata (marginibus saepe fere parallelis), dentibus alaribus convergentibus satis obtusis. — Am. bor. occ. 80. L. nitidum Nutt. 54.* Stamina 2, glandulae 4. Silicula superne minus concava, 3\e mm longa, 3 mm lata, apice circumferentia angulosa, satis profunde (ad !/s—'/4 longitudinis septi) et late emarginata, dentibus alaribus fere porrectis acutiuseulis. Planta saepe humilior, gracilior, caule magis piloso, foliis saepius indivisis minus pilosis. — Chili. — An satis di- versum a praecedente? 8l. L. chilense Kunze. !) Hoc loeo forsan inserendum: 81a. L. angustissimum Phil. (Chili). 198 [I, 198 53.* Silieula utrinque aeque leviter convexa vel fere plana, a medio alata, fere semper pubescens et inde opaca. Petala nulla vel rudimentaria et setacea. Folia indivisa oblonga aut pinnatilobata lobis latis approximatis obtusis, raro (ssp. Palmeri) pinnatipartita lobis remotis angustis et tunc silicula elliptica, pubescens. Tota planta plerumque hirsutula. — Am. bor. occ., Mex. 82. L. lasiocarpum Nutt. 52.* Grex Oxycarpa Thell. Silicula a medio vel apice tantum alata; dentes alares in utroque latere emarginaturae latitudini aequelongi vel (saepius) longiores (raro [in L. dietyoto] paulo breviores et simul silicula dense reticulata), saepe porrecti vel divergentes, + acuti, silicula ideo apice circumferentia angulosa. Stamina (fere semper) 4 mediana et glandulae 4 (medianae nullae). Folia plerumque longe linearia, indivisa vel lobis paucis remotis angustis pinnatifida. Caulis pilis patulis pubescenti-hirsutulus. 55. Dentes alares dimidium septi longitudine superantes, adulti paralleh. Petala oblongo-spathulata, calyce duplo longiora, viridescentia, margine alba et ciliata! Silieula + 6:3!/» mm; valvulae dense reticulato-nervosae. — Californ. 83. L. latipes Hook. 55.* Dentes alares dismidio septi breviores vel. aequilongi (raro longiores et tunc + divergentes) Petala nulla vel rudimentaria et alba glabra. 56. Emarginatura rotundato-obtusa, rarius angulum acutum formans. Dentes alares e basi late triangulari subacuminati (margine utroque subconcavo), breves, valde divergentes. Racemi fructiferi laxissimi elongati, pedicellis gracilibus recurvatis, inferioribus septo longioribus, superioribus ei aequi- longis. Planta minus dense pubescens quam in speciebus sequentibus. Val- vulae maturae leviter tantum reticulatae. — Californ. 84. L. owycarpuan Torr. & Gray. Emarginatura angulum acutum formans vel marginibus fere parallelis. Dentes aut convergentes aut porrecti aut divergentes et tunc latitudine longiores et obtusiusculi aut semi-acuminati (margine interiore recto). Pedi- celli fructiferi cum maximum septo aequilongi, raro sublongiores et tunc suberecti. 57. Dentes longitudini aeque-lati vel sublatiores, cum plurimum !/s septi longitudine adaequantes, obtusiusculi, margine exteriore convexo. Sili- cula dense reticulata, opaca, junior pubescens. Emarginaturae margines fere paralleli vel ad 45? divergentes. — Am. bor. occ. 85. L. dietyotum Gray. 57.* Dentes aut latitudine longiores, Y/s— !/» septi adaequantes et tunc interdum obtusiusculi, aut breviores et latitudine vix longiores et tunc acuti marginibus exterioribus concavis vel rectis. Valvulae minus dense reticulatae vel fere laeves. I, 199] 199 58. Silicula opaca, junior pubescens, adulta distincte reticulata. — Californ., Oregon. 86. L. acutidens (Gray) Howell. 58.* Silicula nitida, glabra, adulta vix reticulata. — Oregon. 81 a. (67.) (58 IIL.) 60 a. ONT Bs 37. 41. Tora: 38 a. 33) Dora L. L. Jis, L. L. 87. L. oregamım Howell. Species mihi non satis notae: angustissimum Phil. — Chili. araucanum Phil. — Chili. californicum Nutt. — Californ. divergens Osterhout — Colorado. glaucum Greene — N.Mex. Jaredi Brandegee -- Californ. namnum Wats. — N. Nevada. oblongum Small — Indian Territ. Reichei Phil. — And. Chilens. simile Heller — Idaho. spathulatum Phil. — Chili. Species ex genere excludendae. groenlandieum Hornem. — Groenl. lanatum Barn. — Chili. 57. L. Jaredi Brandegee in Zo& IV. (1894) p. 398; Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p. 124. — Non vidi. „Annuum, gracile, glaucum, pubescens, 10—20 cm altum; folia anguste lanceolata, integerrima vel leviter dentata; racemi complures approximati, satis laxi; pedicelli fili- formes, 10 mm longi; flores lutei, paulo ultra 2 mm longi; silicula ovata, basi rotundata, apice + acuta, non emarginata nisi incipiente dehiscentia; valvulae glabrae, carinatae.* Robinson 1. c. (anglice). Area geogr.: Californ. Kalifornien: near Goodwin, San Luis Obsino Co., Jared; near Riverdale, Fresno Co., A. Eaton — sec, Robinson |. c. 200 [1, 200 38. L. Philippianum (0. Kuntze) Thell. comb. nov. L. suffruticosum Phil. in Linnaea XXVIII. (1856) p. 670; Walp. Ann. VII. (1860) p. 159; Reiche Fl. Chil. I. (1896) p. 64 — non L.; Nasturtium Philippianum O. Kuntze Revis. T5 0589/1 pP: 937. Perenne. Radix crassa, lignosa, sub terra ramosa et inde multiceps. Cawles singuli ex radicis capitibus, humiles, decumbentes vel suberecti, anguloso-striati, pilis gracilibus (ca. 1: 10) rectis patentibus + pubescentes, parce foliati, plerumque simplices et in race- mum unieum terminalem abeuntes. Folia ad basin caulium rosulata, subcoriacea, pilis gracilibus (1: 6—10) fere rectis + pubescentia, lanceolata vel oblongo-lanceolata, apice plerumque dilatata et 3—5-dentata, basi in petiolum attenuata, petioli basi membranacea, insertione dilatata et persistente; caulina plerumque pauca, basilaribus similia, saepe serrata vel subincisa, basi angustata sessilia. Racemi floriferi corymboso - abbreviati. Flores: sepala ovata, late albo-marginata: petala oblongo-spathulata, calyci subaequi- longa; stamina 2-1-2 vel 2-1-4 (lateralia semper praesentia vidi), filamentis brevissimis (quam anthera plerumque vix longioribus usque 1!/s-plo longioribus) basi dilatatis et inerassatis; glandulae 4— 6, breves sed distinctae, late triangulares, calycis ca. !/s—'/io longitudine aequantes. Racemi fructiferi modice elongati, satis densi, axi leviter anguloso pilis eis caulis similibus pubescente, pedicellis satis crassis anguloso-striatis, erecto-pa- tentibus, siliculae subaequilongis. Silieula matura anguste rhombico-ovata, compressa, utrinque attenuato-acuta, extremo apice obtusa, non emarginata, stylo brevi exserto vel saltem stigmate apiculata, saepe abortiva et tunc duplo minor, ovato-elliptica, pedicello duplo brevior; valvulae carinatae exalatae glabrae; septum lanceolatum, leviter sursum curvatum, stylo apiculatum. Semina non satis nota. Stengel meist 4—10 cm hoch. Grundblätter 2—3 cm lang, 2—3 mm breit, Stengel- blätter kleiner; Kelch ca. 1'/» (selten bis 2'/2) mm lang. Frucht 5—5!'/» mm lang, 2!/—3 mm breit. Unterscheidet sich von dem ebenfalls hochandinen Z. Meyeni Walp. durch weniger schopfige Grundachse, indem nur die Basalteile der Blatistiele persistieren (dort der ganze 1—2 cm lange Blattstiel), durch stärker behaarte Blätter, meist kleinere Blüten, sehr kurze Staubfüden (meist 1—1!/» statt 2—3 mal so lang als der Staubbeutel), namentlich aber durch die schmal rhombisch-eifórmige, nicht ausgerandete Frucht. Area geogr.: Andes Chilens. et Boliviens. Var. e. typicum Thell. — Caules subsimplices, parce foliati; folia satis dense pubescentia. Calyx 1!'/—1?/ , mm longus; petala ei aequilonga. Staminum filamenta antherae subaequilonga. Stylus distinctus quamvis brevissimus (cum stigmate '/ mm). Chile: Cordillera de Santiago, Philippi n. 630 (ex p.) — Herb. Petersbg., Hofmus. & Univ. Wien. Var. B. brachystylum Thell. — Differt a typo stylo nullo (stigmate sessili), foliis glabrioribus, caulinis saepe pinnatim incisis, staminum filamentis longioribus (quam anthera 1'/»— fere 2-plo longioribus) — Cum typo. Chile: Cordillera de Santiago, Philippi n. 630 ex minor parte — Herb. Petersbg. I, 201] 201 Var. y. boliviense Thell. — Caules ramosi ramis erectis, magis foliati. Racemi fructiferi magis elongati. Calyx 2—2!/; mm longus; petala eo paulo longiora. Staminum filamenta quam anthera fere duplo longiora. Stylus elongatus (fere 1 mm). Bolivia: Chivesivi, Vallée de la Paz, 8500—12500', 1839, Pentland — Herb. Paris. 98a. L. Reichei Philippi ex Reiche Fl. Chil. I. (1896) p. 64. — Non vidi. Planta nana, radice verisimiliter perenni, caulibus satis gracilibus, glabra. Folia linearia integra vel 1—3-dentata. Silicula ovalis, apicem versus leviter attenuata, bre- vissime emarginata, stigmate sessili. Pedicelli siliculae aequilongi. — Caulis 3,5 em altus. Chile: Cordillera de Santiago (Valle Largo).^ Reiche |. c. (hispanice). Ex descriptione forsan affine L. Philippiano (O. Kuntze) Thell. 39. L. depressum Thell. n. spec. Perenne. Radix crassa, valida, sublignosa, apice ramosa et inde multiceps. Cmules ex radicis capitibus plerumque singuli, nani, decumbentes, pilis gracilibus brevibus eylin- dricis patentibus vel subreflexis dense (fere velutino-) pubescentes, foliati, ramosi. Folia basilaria fere bipinnatifida, petiolo basi membranaceo persistente; caulina pinnatim laci- niata lobis lanceolatis acutis, superioribus confluentibus, subglabra; summa indivisa. Flores inconspicui; sepala ovata, albo-marginata, satis diu persistentia; petala calyce subbreviora usque sublongiora, lineari-oblonga; stamina 2 mediana, filamentis quam anthera paulo ultra duplo longioribus, basi leviter incrassatis. Glandulae 4, oblongo- lanceolatae, apice truncatae, calycis ca. !/4 longitudine attingentes. Racemi fructiferi modice elongati, satis laxi, axi anguloso-sulcato pubescente, pedicellis e basi erecto-patente horizontaliter arcuatis, leviter anguloso-compressis, siliculae aequilongis. Silieula anguste rhombico-elliptica, utrinque attenuato-acuta, extremo apice distincte emarginata, stylo exserto apiculata; valvulae carinatae, a medio ad apicem anguste alatae, glabrae et laeves; septum oblanceolatum, stylo apiculatum. Semina ovoidea, compressa, fere laevia, immarginata; embryo notorrhizus. Stengel + 8 em lang. Stengelblütter ca. 1 em lang, im Umriss ca. !/e em breit, ihre Abschnitte + 1 mm breit. Kelch kaum über 1 mm lang. Frucht 3!/»j—4 mm lang, kaum 2 mm breit. Same 1'/,mm lang, °/ı mm breit. Stellt ein Bindeglied zwischen den Greges D?pznnatifida (besonders L. abrotanifoliwm Turez.) und Gelida (L. Meyeni Walp.) dar; mit L. abrotanifolium hat L. depressum den auf dem Schnilt der Laubblätter und der schmalen Frucht beruhenden Habitus und die Behaarung gemeinsam, dokumentiert aber durch die bleibenden Stiele der Grundblätter, die ansehnlicheren Kronblätter, die kurzen, am Grunde etwas verdickten Filamente und namentlich durch den die Ausrandung überragenden Griffel die Zugehörig- keit zu den Gelda. Die Form der Frucht ist übrigens identisch mit der des L. qwitense Turez. Area geogr.: Andes Boliv. A. Thellung, Lepidium. 26 202 [I, 202 Bolivia: Omasuyos, viciniis Achacache, 4000 m, 1857, G. Mandon Pl. And. Boliv. n. 922 ex minore p. (cum L. abrotanifolio et Coronopode spec., pro „L. bipinnatifido var. depresso Wedd.*) — Herb. DC., Hofmus. Wien. 40. L. Meyeni Walp.! in Nov. Act. Acad. Leop. Carol. XIX. Suppl. I. (1843) p. 249, Rep. V. (1845— 6) p. 42 — sens. ampl. Perenne. Radix crassa, valida, multoties longior quam planta supra terram pro- diens, cortice fusco-atra tecta, superne ramosa, multiceps, collo petiolis persistentibus membranaceis foliorum veterum comosa. Cawles humiles, e basi extrorsum arcuata ple- rumque decumbentes, striati, glabri vel pilis brevissimis tenuiter pubescentes, subaphylli (folia caulina reducta), parce ramosi, ut rami in racemos desinentes. Folia basilaria dense rosulata, longe petiolata petiolo subadpresso fere vaginantim dilatato membranaceo per- sistente, lamina patente plerumque glabra, circumferentia oblonga, plerumque pinnati- partita vel lyrato-pinnatipartita lobis obtusis subrotundis vel semi-ovatis (antice convexis et saepe crenatis, margine posteriore fere recto), terminali saepe majore obovato crenato, rarius indivisa (tantum lobata); caulina, sie exstant, basilaribus similia sed minora et saepe indivisa, lobata vel profunde crenata. Flores: sepala ovato-elliptica, a basi late albo-marginata, plerumque satis cito caduca; petala calyce longiora, obovato-spathulata, unguiculata; stamina 2—4 mediana (raro 6 sec. Weddell in Ann. sc. nat. ser. 5. (bot.) I. (1864) p. 283), filamentis quam anthera 2—3-plo (raro fere 4-plo) longioribus, basi distincte incrassatis et dilatatis; glandulae 4—6 breves sed distinctae, semi-circulares, calycis ca. !/s —!/io longitudine aequantes. Racemi satis pauci- (10—20-)flori, fructiferi + elongati, satis laxi, axi anguloso-sulcato subglabro vel tenuiter pubescente, pedicellis saepe compresso-angulosis suberectis vel e basi suberecta + extrorsum arcuatis, inferio- ribus quam silicula saepe duplo longioribus, ceteris ei subaequilongis. Silicula forma varia, suborbieulata vel late ovato-orbiculata vel + rhombico-ovata vel -elliptica, modice com- pressa, apice semper emarginata stylo emarginaturam longitudine aequante vel superante; valvulae carinatae, a medio ad apicem anguste alatae, glabrae; septum anguste rhombico- ellipticum vel rhombico-lanceolatum, stylo Ipse pREuL Semina ovoldea, compressa, fere laevia, immarginata; embryo notorrhizus. Hochandine Polsterpflanze, die hüutigen, stehenbleibenden Stiele der Grundblätter eine „Strohtunica“ bildend. Stengel 2—10 em hoch, selten mehr. Grundblätter 2—3 cm lang, im Umriss ca. !/» cm breit, ihr Stiel an der Insertion 2-3 mm breit. Kelch 1'/.-3 mm lang. Frucht 4-5!/g mm lang, 3-5 mm breit. Same 1?/4-2!/» mm lang, 1-1'/. mm breit. Area geogr.: Andes Peruv., Boliv., Argent. Dispositio subspecierum et varietatum. 1. Stylus emarginaturam superans. Calyx (plerumque) 2—3 mm longus. 2. Calyx + 2 mm longus, caducus vel in fructu patens. Folia basilaria aut circum- I, 203] 203 ferentia + elliptica et pinnatipartita, aut indivisa et circumferentia lanceolata. Filamenta quam anthera 2—3-plo longiora. Stylus !/—!/. mm longus. Silicula leviter emarginata, lobulis alaribus brevibus obtusiusculis. | Ssp. I. gelidum (Wedd.) Thell. Variat quoad siliculae formam: f. 1. rotundatum Thell., silieula suborbieulata vel ovato-orbiculata ; f. 2. rhombicwune Thell., silicula manifeste rhombica. 2.* Calyx + 3 mm longus, diu persistens et ad fructum adpressus. Folia basilaria cireumferentia elliptica, pinnatim lobata, magis pilosa quam in ceteris ssp. Fila- menta quam anthera fere 4-plo longiora. Stylus ?/. mm longus. Silicula profun- dius emarginata, lobis alaribus triangularibus acutis. Planta elatior (ultra 10 cm). Ssp. Il. marginatum (Griseb.) Thell. 1.* Stylus (cum stigmate) marginem anteriorem emarginaturae attingens. Calyx plerumque 1'/ mm longus. Folia ut in ssp. I. Silicula plerumque orbiculata, leviter emarginata. Ssp. HI. «ffine (Wedd.) Thell. Ssp. I. gelidum ( Wedd.) Thell. L. gelidum. Weddell! Chlor. And. II. (1857) sub t. 86 € f. 1—7! (sine descr.) et in Ann. sc. nat. ser. 5. (bot.) I. (1864) p. 283; LL. Meyeni Walp.! l. e. sens. strict.; L. Orbignyanum Wedd.! ined. in herb. Paris. — Peruv., Boliv. Peru: in planitie circa Pisacomam, 15000‘, 1831, Meyen n. 33 (Orig.!) — Herb. Berlin; Alta de Toledo, 15500‘, 1831, Meyen (mixt. cum L. bipinnatifido) — Herb. Berlin; pr. vicum Moho (Pérou austr.), 1847, Weddell n. 4498 — Herb. Paris. Bolivia: Potosi, D'Orbigny n. 1444 (L. Orbignyanum Wedd.!) — Herb. Paris; Prov. de Ciuti (Dép. de Chuquisaca), reg. alp., 1846, Weddell n. 3955 (L. gelidum, Orig. !) — Paris; Prov. Omasuyos, viciniis Achacache, Paqchani, 3925—3950 m, 1856 —61, G. Mandon n. 931 & bis & ter — Herb. Boiss., DC., Paris, Hofmus. Wien; viciniis urbis La Paz, via ad Coroico Lancha, reg. alpina (5000 m), 1857, G. Mandon n. 928 — Herb. Boiss, DC., Paris, Petersbg.; Prov. Larecaja, vieiniis Sorata, Apachetu de Chuchu, 4400 m, 1860, G. Mandon n. 926 — Herb. Paris; Tomarape, La Paz: Sicasica, 3800 m, 1876, Stübel n. 15 f — Herb. Berl.; Boliv. austr.: Es- che-mókro bei Tupiza (Tarija?), 4300 m, 1904 n. 2765, und Punta Patanca, 3800 m, 1904 n. 2826, K. Fiebrig — Herb. Berl; sine loc.: Miguel Bang, distrib. Britton & Rusby n. 2802 (pro L. affini Wedd.) — Herb. Barb.-Boiss., Breslau, Hofmus. Wien, Univ. Zürich. f. 1. rotundatum Thell.; L. gelidum var. «., 0. & e. Wedd. in Ann. sc. nat. ser. 5. (bot.) I. (1864) p. 283. — Bolivia (Mandon n. 931 & ter; Fiebrig n. 2826). f. 2. rhombiceum Thell.; L. gelidum. var. B. & y. Wedd. l. e. — Peru (Meyen); Bolivia (Mandon 928, 931 bis; Bang n. 2802; Stübel n. 15 f; Fiebrig n. 2765). 204 [1, 204 Ssp. II. marginatum (Griseb.) Thell. L. marginatum Grisebach! Pl. Lorentz. in Abh. Götting. XIX. (1874) p. 24. — And. Argent. Argentinien: Catamarca, in alpinis Vayas altas pr. Belen, 9—11000', Lorentz — Herb. Berlin. Ssp. III. affine ( Wedd.) Thell. L. affine Weddell! Chlor. And. III. (ined.) et in Ann. sc. nat. sér. 5. (bot.) I. (1864) p. 284— (non Ledeb. 1821, quod — L. latifolium L. ssp. sibiricum (Schweigg.) Thell.). — And. Boliv. Bolivia: Prov. Omasuyos, vicinis Achacache, Taypichuru, in glareosis, 4000 m, 1857 n. 927 (ex majore p.) et 1861 n. 930 ex p. (cum Z. Chichicara Desv. var. lanceolato (Walp.) pro L. Chichicara var. alpino Wedd.), G. Mandon — Herb. Boiss., DC., Paris, Hofmus. Wien. 41. L. namum Wats. Bot. King Rep. (1871) p. 30 & t. IV. f. 5—7!; Wheeler Rep. U. S. Geogr. Surv. VI. Bot. (1878) p. 66; Robinson in Gray & Wats. Syn. Fl. N. Am. I 1. (1895) p. 124/5; Nastur- tium nanum OÖ. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. Perenne, nanum, sublignosum (?), satis glabrum. Radix crassa, superne dense corymboso-ramosa et inde multiceps, ramis crassis brevibus, apice folia quasi rosulatim approximata gerentibus; planta tota inde pulvinar hemisphaericum formans. Folia parva, obovato-spathulata, apice 3-lobata lobis rotundatis obtusis, petiolo lato margine eiliato. Caules Hloriferi scapiformes subaphylh, 1—5-flori. Flores ignoti. AKacemi fructiferi fola parum superantes, laxi, axi pubescente, pedicellis suberectis pubescentibus, inferiori- bus siliculam longitudine superantibus, superioribus ei subaequilongis. Silicula anguste ovata, apice valde producto-attenvata marginibus leviter concavis, ipso apice circumferentia truncatula (ex figura et descr. orig. leviter emarginato-bidentulata, sec. cl. Robinson inte- gra), verisimiliter anguste alata, stylo gracili elongato (!/s longitudinis septi aequante) ter- minata; septum elliptico-lanceolatum, leviter rhombicum, in stylum conspicuum attenuatum. Cotyledones (ex. descr. orig.) accumbentes [? — Th.]. — Nonnisi figuram citatam vidi. Pflanze 2—3 cm hoch. Rosettenblätter + 5 mm lang, an der Spitze 2—2!/» mm breit. Frucht ohne Griffel + 3 mm lang, 1'/.—2 mm breit. Area geogr.: Am. bor. occ. (Nevada); planta alpicola. N. Nevada: Holmes Creek Valley. 6000 ft., Watson; near Halleck Station, Wheeler. Ad gregem ,Gelidorum" pertinens. Valde affine 40. Lepidio Meyeni Walp. (Andium peruvianarum, boliviensium et argentinarum) et forsan ab eo non specifice distinctum; differt tamen (ex figura) silicula minore (3:2 mm), basi rotundata, apice eximie attenuata (in L. Meyeni silicula plerumque rhombica vel elliptica usque orbiculata, sed forma satis variabili!), foliis minoribus apice 3-lobatis, et praesertim, ut videtur, petiolorum rudimentis brevissimis (in figura 1 mm longis). A 42. L. brevicauli Barn. I, 205] 205 (And. chilens.) differt radice crassa lignosa ramosissima, silieula ovata apice attenuata (non elliptica); 39. L. depressum Thell. distinguitur foliis caulinis pinnatifidis lobis incisis, caulibus patule pubescentibus et silicula anguste rhombica; 38. L. Philippianum (O. Kuntze) Thell. differt caulibus elatioribus foliatis patule pubescentibus, racemis multifloris, silicula non emarginata, etc. — Species imperfecte nota propter defectum florum ; specimina non vidi. Im Bestimmungsschlüssel (S. 187) steht die Art unter $$ Dileptium, entsprechend der Angabe Robinsons, der ihr eine nicht ausgerandete Frucht zuschreibt; erst während des Druckes der Arbeit habe ich die vorzügliche Abbildung Watsons zu sehen bekommen und mich dabei vom Gegenteil über- zeugt, da die Figur eine deutliche Ausrandung der Frucht aufweist. Z. nanum Wats. ist somit unmittelbar neben das andine Z. Meyeni Walp. zu stellen; auf diese nahe systematisch-pflanzengeographische Beziehung zwischen dern westlichen Nord- und dem westlichen Südamerika hätte im pflanzengeographischen Teil (S. 67 und 69) hingewiesen werden müssen. 42. L. brevicaule Barneoud ! in Gay Fl. Chilen. I. (1845) p. 165; Walp. Ann. I. (1848—9) p. 44; Reiche Fl. Chil. I. (1895) p. 65 — (non Hoppe ap. Mert. & Koch 1833, quod — Hutchinsia alpina (L.) R. Br. var.); Nasturtium brevicaule O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. Perenne (annuum ex Gay l.c.). Radix verticalis, tenuis sed satis longa, apice petiolis membranaceis lamina destitutis vestita. Caules complures, nani, decumbentes vel ascendentes, graciles, cylindrici, pilis gracilibus (1:6—10) cylindrieis apice attenuato- acutis irregulariter curvatis pubescentes, simplices, parce foliati, in racemos abeuntes. Folia pilis eis caulis similibus obsita (imprimis ad nervum medianum); basilaria rosulata circumferentia lanceolata, longe petiolata petiolo membranaceo insertione dilatato, lamina pinnatipartita lobis ovato-rotundatis obtusis basi satis lata sessilibus integerrimis vel leviter erenatis, rhachi inter segmenta distincta; caulina basilaribus similia, sed subses- silia et minus divisa, saepe tantum crenata. Racemi terminales, floriferi corymbosi. Flores inconspicui; sepala ovato-lanceolata anguste albo-marginata, dorso pilosa; petala nulla (semper ?); stamina 2 filamentis basi dilatatis, quam anthera 2'/e-plo longioribus; glandulae 4 oblongae, calycis '/—'/s longitudine aequantes. Aacemi fructiferi breves, axi subcylindrico pilis eis caulis similibus pubescente, pedicellis erecto-patentibus leviter complanatis pilis patentibus diametrum pedicelli longitudine fere aequantibus pubescenti- bus, quam silicula + 1'/s-plo longioribus. Silicula parva, late elliptica, basi et apice obtusa, compressa, apice leviter et satis late emarginata, stigmate marginem anteriorem emarginaturae subattingente; valvulae carinatae apice vix alato-marginatae, maturae levissime reticulatae; septum late lanceolatum (1:3), basi contractum, stylo apieulatum. Semina non satis nota. € Stengel 4—7 em lang. Grundblätter mit Stiel 2—2'/» em lang, im Umriss 3 mm breit, jederseits mit 3—4 rundlichen, ca. 1 mm breiten Läppchen; der häutige Stiel ca. */, mm, an der Insertion ca. 1 mm breit. Kelch !'/—?/5 mm lang. Frucht 1?/,—2 mm lang, 1!/s —1?/4 mm breit. 206 [I, 206 Area geogr.: And. Chilens. Chile: Cordillera de Coquimbo, 3300 m, n. 335, leg.? — Herb. Paris. 43. L. flavum. Torrey Pacif. R. Rep. IV. (1857) p. 67; Wats. Bot. King Rep. (1871) p. 30; Coville Contrib. U. S. Nat. Herb. IV. (1893) p. 65; Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p.125; Nasturtium flavum. ©. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. Annuum (sec. Robinson |. c.). Radix perpendicularis, fusiformis. Caules plerumque complures ex eadem radice, + decumbentes, leviter sulcati, glabri, saepe a basi ramo- sissimi ramis erecto-patentibus vel fere divaricatis. o/im subcoriacea, glabra, nitida; radicalia rosulata, regulariter pinnatifida vel pinnatilobata lobis brevibus rotundatis fere integris, sinubus angustis acutis; caulina cireumferentia obovata usque oblanceolata, media dentata, summa plerumque integerrima. Racemi in speciminibus elatioribus numerosissimi, saepe a basi plantae incipientes et interdum in caulis bifurcationibus subsessiles. Flores satis conspicui; sepala ovata obtusa, scarioso-marginata; petala flava (sicca fulva), calyce subduplo longiora, unguiculata, lamina obovato-spathulata in unguem ei subaequilongum attenuata; stamina 2-1-4; glandulae 6 breves sed distinctae. Racemi fructiferi breves (saepe fere corymbosi), satis densi, axi leviter sulcato glabro, pedicellis leviter anguloso- compressis arcuato-patentibus siliculae (cum stylo) subaequilongis. Si/ieula late elliptica, apice profunde et obtuse emarginata, quasi bidentata dentibus triangularibus (latitudini aequilongis) acutis divergentibus, stylo (relative) longissimo (septi longitudinis '/e—9?/4 attingente), ex emarginatura longissime exserto apiculata; valvulae carinatae, parte tertia superiore alatae, maturae distincte reticulato-nervosae; septum elliptico -lanceolatum (1:3—4) stylo subulato-attenuato apiculatum. Semina ovoidea, compressa, fere laevia, subimmarginata, fulvo-fusca; embryo notorrhizus. Durch die gelbe Krone zugleich mit der zweizühnigen Frucht und dem sehr langen Griffel sehr ausgezeichnet. Stengel meist 15—20 em hoch. Grundblätter bis 3 em lang, /s em breit; mittlere Stengelblätter + 2 em lang, 3—5 mm breit. Kelch + 1!/» mm lang. Frucht (mit den Zähnen) 2!/,—3 mm lang, 2—2!/ mm breit; Griffel ?/4—1!/» mm lang. Same meist 1!/. mm lang, ?/; mm breit. Area geogr.: Am. bor. occ. (reg. pacif.). Standorte: Nevada: Browns, A. Grunow — Herb. Hofmus. Wien; Humboldt lake, 1882, M. E. Jones n. 3001 — Herb. Berlin. Kaliforn.: sine loc., E. Palmer n. 18 — Herb. Boiss., Univ. Wien; Mohave River, 1882, Parish n. 688; Mojave Desert, 1880, Bush — Herb. Paris; ibidem, 1882, Pringle — Herb. Boiss, Hausskn., Univ. Wien; Lancaster, los Angeles Co., 1902, Elmer n. 3653 — Herb. Deless. Arizona, 1876, E. Palmer — Herb. Petersbg. (ex Herb. A. Gray). Nieder-Kaliforn.: Orcutt nach Robinson |. c. I, 207] 207 44. L. alyssoides A. Gray! Pl. Fendl. in Mem. Am. Acad. N. S. IV. (1849) p. 10, Pl. Wright. I. (1852) p. 10, II. (1853) p. 15; Wats. Bot. King Rep. (1871) p. 29; Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p. 125; Nasturtiwm alyssodes O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. Eastwoodiae Wooton in Bull. Torrey Bot. Club 1898 p. 258 (ex deser.). Perenne. Caulis saepius solitarius, plerumque elatus, + erectus, leviter anguloso- suleatus, glaber vel superne subpubescens, foliosus, superne corymboso-ramosus ramis suberectis, ut ramuli in racemos desinentibus. Fola vix coriacea, plerumque glabra; inferiora saepissime pinnatipartita lobis paucis angustis acutis integerrimis vel incisis; superiora plerumque integerrima longe linearia acuta uninervia, rarius pinnatifida lobis linearibus distantibus acutis. Flores conspicui, eis Alyssö maritimi (L.) Lam. similes; sepala ovata, albo-marginata; petala calyce subduplo longiora, distincte unguiculata lamina suborbiculata in unguem angustum ei subaequilongum contracta; stamina 2 -— 4; glandulae 6 brevissimae. Racemi fructiferi elongati, satis densi, axi leviter anguloso- suleato plerumque glabro, pedicellis gracilibus erecto-patentibus vel patentibus (45-60?) silieula longioribus. Silicula plerumque ovata (rarius anguste elliptica), apice leviter et satis anguste emarginata, stylo semper exserto (quamvis brevi) apiculata; valvulae cari- natae, apicem versus anguste alatae, maturae leviter reticulatae; septum lanceolatum (1:4), stylo ejus longitudinis plerumque '/4 attingente apiculatum. Semina ovoideo-ellip- soidea, compressa, subalveolato-papillosa, immarginata; embryo notorrhizus. 20—50 cm hoch, selten weniger oder mehr. Obere Stengelblütter meist 2—4 cm lang bei 1-1'/z mm Breite. Kelch + 1'/» mm lang. Frucht 4 (2!/-5) mm lang, 3 (2-4) mm breit, höchstens '/; mm breit geflügelt. Same meist 1'/» mm lang, °/« mm breit. Area geogr.: Am. bor. occ. et austr.-occ. Ich sah Exemplare des Typus aus: Utah: Green River, 1890, Jones — Herb. Barb.-Boiss. Colorado: Pike's Peak, 1871, Canby — Herb. Hofmus. Wien; Pueblo, 1873, Greene — Herb. Univ. Wien; ibidem 1878, Popenoe — Herb. Barb.-Boiss. Arizona: Tucson, 1884, Parish n. 11 (pro L. montano) — Herb. Petersbg. N. Mexico: sine loc.: 1847, A. Fendler n. 46 — Herb. Berlin; 1851 n. 853, 1852 n. 1324, Ch. Wright — Herb. Boiss., Paris; 1881, Vasey — Hofmus. Wien; Rio Grande Valley below Donana, Parry etc. — Herb. Paris; ibidem, 1897, Wooton n.153 — Herb. Barb.-Boiss., Berl. Deless., Paris, Petersbg.; Gray, Lincoln Co., 6000", 1898, Miss J. Skehan n. 48 — Herb. Hofmus. Wien; Roswell, Chaves Co., 3800', 1900, Earle n. 254 — Berl, Deless., Hofmus. Wien. Texas: El Paso, 1849, Ch. Wright n. 17 — Paris; ibidem, 1881, Vasey — Paris; 1885, Jones n. 4199 — Herb. Barb.-Boiss., Univ. Wien; Moxon Spring, 1883, ex Herb. A. Gray n. 75 — Herb. Barb.-Boiss.; Sierra Blanca, 1897, Pringle — Herb. Bornm.; Barstow, 1902, Earle n. 24° — Deless. 208 [I, 208 Mexico: Samalayuca, State of Chihuahua, 1886, Pringle n. 712 — Herb. Berlin, Bres- lau, Deless., Hausskn., Reut. & Barb., Hofmus. & Univ. Wien. Variat: Var. f. Jonesii (Rydbg.) Thell.; L. Jonesi; Rydberg! in Bull. Torrey Bot. Club 1902 p. 233; L. montanum var. alyssoides Jones in Zoé IV. (1893) p. 266, non L. alys- soides Gray, sec. Rydberg l. c. — Stylus (relative) longus, !/s longitudinis septi adaequans; folia pleraque pinnatifida lobis distantibus linearibus acutis. Differt a L. montano etiam folis et caule glaberrimis (semper?). Utah: „Southern Utah“, 1874, C. C. Parry n. 18 — Herb. Boiss., DC., Paris; St. George, 1880, M. E. Jones n. 1636 — Herb. Berlin; Cainville, 4000', 1894, M. E. Jones n. 5696 b — Herb. Barb.-Boiss.; Price, 1900, S. G. Stokes (sec. Rydberg lI. c.). Nevada: Trinity Mountains, 1868, S. Watson n. 120 (sec. Rydberg |. c.). Var. y. stenocarpum Thell.: Silicula anguste elliptica (4 mm longa, 2!/4 mm lata). Colorado: Gunnison Watershed, Montrose, 5810', 1901. C. F. Baker n. 12 — Herb. Berl, Breslau, Deless., Univ. Zürich. Var. à. mimus Thell.: Caulis 10—15 cm altus, a basi divaricatim ramosus, aeque ac rami dense pubescens; folia caulina 1—1'/ em longa, lineari-spathulata obtusiuscula; flores paulo minores (2—2'/» mm longi); racemi numerosissimi, floriferi capitato-corymbosi. Colorado: South Park, 1872, C. Porter — Herb. Reut. & Barb.; ibidem, 1876, J. N. Luow(?) n.18 — Herb. Reut. & Barb. Var. e. polycarpum Thell.: Caulis glaber, elatus, ut rami primarii ramosissi- mus; racemi numerosissimi, etiam fructiferi satis breves (2—3 cm), densissime aggregati, corymbum compactum formantes. Colorado: near Cafion City, 1874, G. Engelmann — Herb. Berlin; Arkansas River above Canyon City, 1878, M. E. Jones n. 766 — Herb. Reut. & Barb. 45. L. montanum Nutt. in Torr. & Gray Fl. N. Am. I. (1838—40) p. 116, 669; Walp. Rep. I. (1842) p. 176; Gray Pl. Wright. II. (1853) p. 15; Torrey Pacif. R. Rep. VII. (1857) p. 8; Wats. Bot. King Rep. (1871) p. 29; Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p. 125; Howell Fl. Northwest Am. I. 1. (1897) p. 62; Nasturtium montanum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. corymbosum Hook. & Arn. Bot. Beech. (1841) p. 323; Walp. Rep. I. (1842) p. 177; L. utahviense Regel! in Act. h. Petrop. I. (1871) p. 92; .L. T'urberi Wooton in Bull. Torrey Bot. Club 1898 p. 259 ex descr. (forma ramosa villoso-hirsuta foliis omnibus pinnatifidis). Bienne sec. Robinson l. c. Radix simplex, fusiformis. Caules satis elati, plerumque complures ex eadem radice, rarius solitarii, + erecti, vix anguloso-sulcati, pubescentes 1, 209] 209 vel hirsutuli pilis plerumque + cylindricis (intermixtis nonnullis brevioribus claviformi- bus), dense foliati, superne corymboso-ramosi. Folia haud coriacea, pilis eis caulis simi- libus + pilosa; inferiora bipinnatifida vel pinnatifida lobis dentatis, superiora pinnatifida lobis contiguis.sinubus angustis, aut saltem + dentata dentibus subpatentibus. Flores conspieui; sepala ovata, albo-marginata; petala calyce subduplo longiora, distincte ungui- culata, lamina plerumque suborbiculata in unguem ei subaequilongum contracta; stamina 2-4; glandulae 6 brevissimae. Racemi fructiferi + elongati, densi, pedicellis patentibus gracilibus plerumque pubescentibus, quam silicula (saepe duplo) longioribus. Silicula valde "eompressa, plerumque late elliptica vel fere orbiculata, apice rotundata et leviter emar- ginata, stylo longo (!/s longitudinis septi aequante) emarginaturam longe superante apiculata; valvulae carinatae, parte tertia superiore anguste alatae; septum lanceolatum (1:4). Semina ovoidea vel ellipsoidea, compressa, subpapillosa, margine exteriora ple- rumque anguste alato-marginata; embryo notorrhizus. Meist 30—50 em hoch. Stengelblütter oft 2—3 cm lang, im Umriss 1 cm breit. Kelch + 1 mm lang. Frucht 2!/»—3!'/» mm lang, 2!/»—3 mm breit, an der Spitze schmal (ca. !/4 mm) geflügelt. Same 1—1!/» mm lang, ?/—1 mm breit. Der vorigen Art sehr nahe verwandt und nieht immer leicht von ihr zu trennen, indem einzelne Varietäten der beiden Spezies Übergangsformen zwischen ihnen darstellen. Wollte man daher Z;. alyssoides als Ssp. zu Z. montanum stellen, so müssten jedoch mit gleichem Recht auch Z;. scopulorum Jones, L. Va- seyanum Thell., L. integrifolium Nutt. und Z. Fremontii Wats. zu L. montamum gezogen werden, da alle diese Spezies nicht immer scharf von einander abgrenzbar sind; doch würde mir diese Zusammen- ziehung allzu naturwidrig erscheinen. Ich habe daher mit Bewusstsein hier den Speziesbegriff etwas enger gefasst als in den meisten übrigen Teilen meiner Arbeit. Area geogr.: Am. bor. occ. N. Mexico: sine loc., 1851—5, Ch. Wright n. 854 — Herb. Boiss., Paris; aus Samen dieser Pflanze 1853 im Garten Boissiers in Valleyres kultivierte Exemplare im Herb. Boiss., Reut. & Barb.; Mangas Springs, 18 miles northwest of Silver City, Grant Co., 1903, Metcalfe n. 117 — Herb. Deless. Arizona: Tucson, 1880, Lemmon Herbarium n. 21 — Petersbg.; Sta. Catalina Moun- tains, 1881, €. G. Pringle — Herb. Boiss., Breslau, DC., Hausskn., Reut. & Barb. ; valley near Camp Lowell 1882, Pringle — Herb. Deless., Univ. Wien. Kaliforn.: Yreka, Siskiyou Co., 1876, E. L. Greene n. 844 — Herb. Univ. Wien; Pacific Slope, 1881, Vasey — Herb. Paris. Utah: Juab, 1902, Goodding n. 1075 — Herb. Deless. Variat: Var. B. papilliferum Henderson in Bull. Torrey Bot. Club 1900 p. 542. — Tota fere planta, imprimis stamina, papillis conspicue claviformibus (oblanceolatis vel obovatis) vestita. South-Idaho: Nampa, sec. Henderson. A. Thellung, Lepidium. " SI 210 [1, 210 Var. (?) y. stenocarpum Thell. — Silicula relative angusta (4 mm longa, 2!/» mm lata), subrhombica (utrinque attenuato-acutiuscula); stylus brevis (!/s— !/z longitudinis septi adaequans); petalorum lamina angustior (obovato-oblonga), in unguem subattenuata. Idaho: Blackfoot, Snake Plains, 1893, E. Palmer n. 279 — Herb. Univ. Zürich. 46. L. scopulorum Jones! in Proc. Calif. Acad. ser. 2. V. (1895) p. 625; Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p. 125; L. montanum var. alpinum Wats. Bot. King Rep. (1871) p. 29; L. integrifolium var. heterophyllum Wats. in Am. Nat. IX. (1875) p. 268; L. heterophyllum Jones in Zo& IV. (1893) p. 284, non Benth. (1826). Perenne. Caules plerumque satis pumili, + erecti, basi lignescentes, subcylindrici, plerumque fere glabri, parce foliati, ramis paucis in racemos abeuntibus. folia sub- coriacea, subnitida, saepe pallido-marginata, saepissime glabra; inferiora longe petiolata, circumferentia oblonga vel obovata, in petiolum angustata, pinnatifida lobis latis integris vel dentatis; media et superiora angustiora (oblongo-lanceolata), subsessilia, + pinnatim incisa vel saltem lobata vel dentata. Flores conspicul; sepala ovata, albo-marginata; petala calyce subduplo longiora, distincte unguiculata, lamina subrotunda in unguem ei subaequilongum contracta; stamina 2-1-4; glandulae 6 brevissimae. Aacemi fructiferi satis breves et densi, pedicellis subsulcatis, plerumque vix pubescentibus, fere horizon- taliter patentibus, quam silicula 1!/»—2-plo longioribus. Silicula ovata, modice compressa, apice saepe eximie angustata marginibus rectis vel leviter concavis, acuta, haud profunde emarginata, stylo (relative) longo ('/, longitudinis septi aequante) apiculata; valvulae leviter carinatae, apice angustissime alatae, maturae reticulatae; septum (relative) latum, ellipticum (1:2—3), stylo conspicuo apiculatum. Semina ovoidea, leviter compressa (sub- triquetra), vix papillosa, immarginata; embryo notorrhizus. Differt a L. alyssoideo et L. montano caulibus minus elatis, basi lignescentibus, parce foliatis, foliis distincte coriaceis, silicula multo levius compressa, septo inde latiore; a L.alyssoideo praeterea folis caulinis superioribus incisis vel dentatis, a LL. montano etiam silicula ovata apice angustata. Meist 15—20, seltener bis 25 cm hoch. Grundblätter mit Stiel 7—9 cm lang, Stengelblätter kleiner. Kelch + 1!/» mm lang. Frucht 3—4!/; mm lang, 2—2!/» mm breit. Same 1—1!/» mm lang, + ?/; mm breit. Area geogr.: Am. bor. occ. (Rocky Mountains). N. Mexico: Rio Grande, Dona Ana Co. Emory Exped. n. 51 — Herb. Berlin. Utah: South. Utah, 1874—5, C. C. Parry n. 16 — Herb. Boiss, DC., Paris; Alta, Wahsatch Mts., 8000', 1879, M. E. Jones n. 1270 — Herb. Berl., Boiss., Petersbg., Univ. Wien; Lake Blanche, 10000', 1895, M. E. Jones — Herb. Barb.-Boiss. Wyoming: Henrys Fork, Uintah Mts., 1902, Goodding n. 1190 (,Z. montanwm*) — Herb. Deless. 5:311] 211 Variat: f. nanım Thell. — Caulis 6—10 cm altus. Wyoming (N. W.), 1875, C. €. Parry n. 23 — Herb. DC., Paris. f. canescens hell. — Planta + griseo-pubescens. Nevada: Eagle Valley, Ormsby Co., 1446 m, 1902, C. F. Baker n. 1190 — Herb. Deless. 47. L. Vaseyanum "hell. nom. nov.; L. spathulatum Vasey! ined., non Philippi 1860; L. scopulorum var. spathulatum Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p. 125. Affine antecedenti, sed differt basi magis lignosa, foliis spathulatis omnibus inte- gerrimis vel basilaribus apice tridentatis, silicula magis compressa, septo inde angustiore (1:3—4), stylo multo breviore (!/—'/e« longitudinis septi adaequanto); a L. integrifolio Nutt., quocum convenit foliis saepe omnibus integerrimis, recedit basi lignosa, staminibus 2 -|-4, petalis distinctius et angustius unguiculatis. — Silieula ovata acutiuscula, pedi- cello patente brevior. Planta plerumque glaberrima. 10—20 em hoch. Grundblätter (mit Stiel) 5—10 cm lang, bis 1 cm breit; Stengel- blätter kleiner, meist lanzettlich. Kelch ca. 1'4 mm lang. Frucht 3—3!/» mm lang, 2!/» mm breit. Area geogr.: Am. bor. occ. (Rocky Mountains). W.-Texas: Musquez-Cafion, 1883, Havard n. 76 — Herb. Berlin. N. Mexico: Organ Mts., 1881, Vasey (,L. integrifolium*) — Herb. Paris. Colorado: Bear River, 1868, Vasey n. 51 (Orig.!) — Herb. Barb.-Boiss. 4S. L. integrifolium Nutt. in Torr. & Gray Fl. N. Am. I. (1838—40) p. 116; Walp. Rep. I. (1842) p. 176; Hook. Cat. Geyer pl. in Lond. Journ. Bot. VI. (1847) p. 71; Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p. 125; Howell Fl. Northwest Am. I. 1. (1897) p. 62; Nastur- tum integrifolium ©. Kuntze Revis. L (1891) p. 937; L. utahense Jones! in Bull. Torrey Bot. Club VIII. (1881) p. 70 et im Zoé IV. (1893) p. 266. Bienne sec. Robinson l. e. Radix valida, crassitie fere digiti parvi. Caulis unicus, elatus, erectus, herbaceus, basi rudimentis foliorum anni praecedentis cinctus, anguloso- striatus, glaber vel superne pilis brevissimis gracilibus cylindricis pulverulento-pubescens, foliosus, saepe a basi ramosus. Zolia crassiuscula, omnia integerrima, oblongo-oblan- ceolata vel spathulata, acuta vel apiculata, satis glabra, inferiora longe petiolata petiolo basi dilatato et semiamplexicauli, media et superiora minora, basi lata sessilia. Racemi in ramis et ramulis terminales. Flores conspicui; sepala ovata, albo-marginata; petala calyce fere duplo longiora, indistincte et satis late unguiculata; stamina 2 mediana; glandulae 4 brevissimae, quarum laterales infra valvarum carinam fere confluentes. 219 [I, 212 Racemi fructiferi elongati, modice densi, axi leviter anguloso-striato, pedicellis satis crassis leviter compresso-angulosis patentibus (ca. 60°), quam silieula 1'/»—2-plo lon- gioribus. Silicula ovato-elliptica, modice compressa, utrinque obtusiuscula, apice leviter emarginata, stylo exserto apiculata; valvulae carinatae, apice anguste alatae, maturae leviter reticulatae; septum oblanceolatum (1: 4—5), stylo '/s-"/s ejus longitudinis aequante apieulatum. Semina ovoldea, leviter compressa, fere laevia, immarginata; embryo no- torrhizus. Meist 20—50 cm hoch. Untere Laubblätter bis 10 cm lang, obere 2—4 cm lang, 2—5 mm breit. Kelch + 1!/s mm lang. Frucht 3—5 mm lang, 2—3'/» mm breit. Ähnelt durch den Habitus (dicke, an der Spitze faserig-schopfige Grundachse, dickliche, ganzrandige Stengelblätter) einigermassen den altweltlichen 2. cartilagineum (J. May.) Thell. und L. fleeuosum Thunbg., unterscheidet sich aber durch deutlich ausgerandete und geflügelte Frucht (wobei die Flügel vom Griffel frei sind), weniger deutlich netzig-grubige Fruchtklappen, nur 2 Staubblätter, nicht keulige Haare etc. Area geogr.: Am. bor. occ. (Rocky Mountains). Utah: Milford, 5000‘, 1880, M. E. Jones n. 1821 (L. utahense, Orig.!); Richfield, in alkaline meadows, 6000‘, 1894, M. E. Jones n. 5411 — Herb. Barb.-Boiss. Wyoming: Lettermann sec. Robinson |. c. Montana (?): Sources of the Muddy River on the upper Missouri and valley of Bear River (Colorado?) Geyer n. 81 — Herb. Deless., Hofmus. Wien. S. E. Washington: Nuttall sec. Robinson l. c. 49. L. Fremontii Watson Bot. King Rep. (1871) p. 30 t. IV. f. 3—4!; Coville Contrib. U. S. Nat. Herb. IV. (1893) p. 65; Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p. 125; Nasturtium Fre- montii ©. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. Icones: Wats. Bot. King Rep. (1871) t. IV. f. 3—4! Perenne. Caulis elatus, suberectus, basi sublignosus, leviter anguloso -sulcatus, glaber, foliosus, plerumque valde ramosus, racemis numerosis in ramis terminalibus et axillaribus. Folia glabra, glauca, duriuscula; inferiora pinnatifida lobis remotis linearibus acutis saepe bifidis rhachi aeque-latis; superiora integerrima, anguste linearia, acuta. Racemi floriferi corymbosi. Flores ei L. alyssoidei, conspicui, completi. facem? fructiferi satis breves, laxiusculi, axi anguloso-suleato glaberrimo nitido, pedicellis gracilibus sub- glabris + patentibus silieulae subaequilongis. Silicula (relative) latissima, valde plano- compressa, late obcordata vel fere orbicularis vel transverse elliptica, apice in 2 lobos obtusos semicirculares divergentes vel porreetos producta, stylo exserto apiculata; val- vulae carinatae, apice vix alatae; septum anguste lanceolatum (1: 6— 7), stylo Vio — 1/1 ejus longitudinis adaequante terminatum. Semina matura non vidi. Durch die breiten, flachen Früchte sehr auffällig. Meist 20—60 cm hoch. Obere Stengelblätter meist 3 cm lang, 1'/ mm breit. Kelch + 1'/» mm lang. Reife Frucht I, 213] 213 5-7 mm lang, 5'/»-8 mm breit; Griffel !/-1 mm lang. Macht den Eindruck einer monstrósen Form von /. alyssoides Gray var. Jonesii (Rydbg.), von dem es im blühenden Zustand kaum zu unterscheiden ist. Die Früchte sind in der Form sehr variabel und abortieren meist. Area geogr: Am. bor. occ. Ich sah Exemplare aus Arizona, Kalifornien (besonders Mohave-Wüste), Ne- vada; ausserdem Colorado, Rothrock & Wolf nach Robinson l. c. 50. EL. quitense Turecz.! in Bull. Soc. Nat. Mosc. XXVII. (1854) p. 309 n. 1801. Suffruticosum. Caules et rami primarii basi lignescentes, subteretes, pilis brevibus rectis subtilissimis pubescentes, ramosi. Folia ramorum inferiora puberula, saepius pinnati- partita lobis paueis (utrinque 1—3) remotis lineari-subulatis integerrimis acutissimis e basi suberecta + extrorsum curvatis, rhachi angusta et inter segmenta distincta; superiora lineari-subulata integerrima acutissima; omnia im axillis ramos steriles abbreviatos foliatos gerentia. Flores modice conspicui; sepala ovato-lanceolata, albo-marginata; petala ealycem longitudine aequantia, obovato-oblonga cuneiformia indistinete unguiculata, sieca flavida; stamina 4 mediana; glandulae 6 breves semicirculari-ovatae. Racemi fructiferi elongati, modice densi, axi leviter anguloso-striato tenuiter pubescente, pedicellis anguloso-com- pressis (saepe fere bialatis), e basi suberecta arcuato-patentibus silicula vix usque 1!/»-plo longioribus. Silicula anguste rhombico- vel elliptico-ovata, utrimque acuta vel acutiuscula, apice distincte et satis anguste emarginata, stylo (cum stigmate capitato) emarginaturam superante; valvulae carinatae, a medio ad apicem anguste alatae; septum lanceolatum, stylo apiculatum. Semina non satis nota. Bis 60 em hoch. Untere Laubblätter 3 cm lang, Spindel und Abschnitte (wenn letztere vorhanden) kaum 1 mm breit; obere Astblütter + 1'/» cm, die zweigständigen /e—°/sı em lang. Kelch + 1'/e mm lang. Frucht 3—3'/» mm lang, + 2'/ mm breit. Area geogr.: Ecuador. Variat: Var. e. typicum Thell.; L. quitense 'lurez.! l. c. sens. strict. — Folia caulina, saltem inferiora, pinnatipartita; silicula anguste rhombico-ovata, 3!/» mm longa, pedicello subaequilonga. Ecuador: Plaines of Pomasqui, 1850, Jameson n. 892 — Herb. Boiss., Deless. — : in collibus aridis pr. Pomasqui, 1886, Sodiro n. 57 — Herb. Berl. Var. B. integrifolium Thell. — Folia omnia integerrima, lineari-subulata; sili- cula rhombica. Ecuador: in rubestribus aridis sec. torrentem Guallabamba, 1886, Sodiro n.56 — Herb. Berl. Var. y. mierophylium (Willd.) Thell.; L. microphyllum Willd.! ined. in herb. — Folia partim pinnatipartita; silicula elliptico-ovata, 3 mm longa, pedicello 1!/s-plo brevior. Ecuador: sine loc., ded. Bonpland — Herb. Willd. (Berol.), Paris. 214 [1, 214 51. L. Trianae Thell. n. spec. L. Chichicara Planchon & Triana! Prodr. fl. Neo-Granatens. in Ann. sc. nat. 4"* ser. XVII. (1862) p. 66 — non Desv.!; L. bogotense "Triana! in Herb. Planchon (Montpell.). Perenne. Radix satis crassa, apice rudimentis foliorum delapsorum vestita. Cales ascendentes usque suberecti, cylindrici, leviter anguloso-striati, pilis gracilibus patentibus vel arcuato-subadpressis minutissime pubescentes (praesertim superne), foliati, fere a basi ramosi ramis erecto- vel arcuato-patentibus, ut ramuli in racemos abeuntibus. Folia basilaria rosulata, pinnatipartita lobis inciso-dentatis vel apice trifidis, erecto-patentibus (60°), rhachi alata apice dilatata, basi in petiolum membranaceum insertione dilatatum attenuata; caulina media ad nervos et margines minute puberula, anguste oblanceolata, apice inciso-serrata saepe trifida, basi attenuata; summa lineari-oblanceolata acuta inte- gerrima. Flores: sepala ovata, albo-marginata, caduca; petala calyce sublongiora, oblongo- spathulata; stamina 2 mediana; glandulae 4 triangulares, latitudine vix longiores. Racemi fructiferi elongati, laxiusculi. axi anguloso-sulcato pubescente, pedicellis modice gracilibus arcuato-patentibus silieulae subaequilongis. Silicula rhombico-obovata, compressa, apice angustissima alata levissimeque (ad '/io— !/i» longitudinis septi) emarginata, stylo ex emarginatura distincte exserto terminata; stigma disciforme; valvulae carinatae, parte tertia superiore angustissime alatae; septum oblanceolatum, basin versus contractum. Semina ovoidea, compressa, fere laevia, immarginata, fulvo-fusca; embryo notorrhizus. Affıne L. Chichicarae Desv., sed differt stylo emarginaturam superante et foliis caulinis basi attenuatis. Bis 30 em hoch. Grundblätter bis 10 cm lang, bis 2!/» cm breit. Stengelblätter 1'/5—3 em lang, 1!/»—53 mm breit. Frucht 3!/4—4 mm lang, 2'/» mm breit. Area geogr.: Columbia; Bolivia. Columbia: Bogota, 2700—2800 m, 1851— 7, J. Triana — Herb. DC., Paris, Planchon (Montpell.), Hofmus. Wien. Bolivia: Pov. de Tomina (Dép. de Chuquisaca), 1845—6, Weddell — Herb. Paris. 52. L. eyelocarpum Thell. n. spec. Annuum. ZAadix tenuis, fusiformis, perpendicularis. Omulis erectus, subflexuosus, fere cylindricus, pilis gracilibus longiusculis acutis e basi patente arcuato-subadpressis + pubescens, ramosus ramis suberecto-patentibus racemos terminales et folio oppositos geren- tibus. Folia basilaria in meis speciminibus nulla; caulina inferiora longe petiolata petiolo limbum longitudine aequante, obovato-oblonga, cireumcirce sed praesertim a medio ad apicem acute et regulariter dentata, facie fere glabra, margine pilis gracilibus acutis arcuato- sursum adpressis ciliata; petiolus basi vaginanti-dilatatus et semiamplexicaulis, margine pilis gracilibus curvatis setulosus; folia caulina superiora oblongo-oblanceolata remote dentata basi attenuata sessilia. Flores: sepala ovata, albo-marginata ; petala calyci subaequilonga, anguste spathulata; stamina 2 mediana, filamentis quam anthera 4-plo I, 215] 215 longioribus; glandulae oblongae, calycis ca. !/; longitudine aequantes. Zacemi partim folio oppositi, pauciflori, fructiferi laxiusculi, axi leviter anguloso pilis eis caulis similibus sed minus curvatis pubescente, pedicellis gracilibus subfiliformibus minute pubescentibus, patentibus, quam silicula subbrevioribus usque 1'/z-plo longioribus. Silieula orbiculata vel late ovato-orbiculata, valde compresso-complanata, utrinque rotundata, apice bre- vissime sed distincte emarginata, stylo manifesto filiformi emarginaturam superante; valvulae carinatae, a medio ad apicem anguste (ca. ad '/io longitudinis septi) alatae, glabrae, non reticulatae, subnitidae; septum lanceolatum, stylo distincto apiculatum. Semina ovoidea, valde compressa, sublaevia, latere exteriore alato- marginata; embryo oblique pleurorrhizus videtur. Meist 10—40 cm. Untere Stengelblütter mit Stiel 2'/» cem lang, 6 mm breit; obere 1—1'/s cm lang, oberwürts 3—6 mm breit. Kelch 1!/;5 mm lang. Frucht (gut ausgebildet) 31/, —4'/ mm lang und breit. Same 1°/« mm lang, 1 mm breit. Aftine L. virginico L. forma pilorum et foliorum et semine, sed calyce et silicula majoribus, stylo distincto emarginaturam levissimam superante specifice diversum. Area geogr.: Peruv. „Amancaes, Mathew, 752, 1837 Hooker* — Herb. Hofmus. Wien. Die Herbaretiquette trägt nur die eben zitierte Bemerkung ohne Angabe des Landes. Die Ermitt- lung der Lokalität Amancaés (Hügel bei Lima), die mir selbst nicht gelang, verdanke ich, durch die gütige Vermittlung von Herrn Prof. Schinz in Zürich, Sir Jos. D. Hooker in The Camp Sunningdale (Berkeshire) und Herrn Dr. A. Zahlbruckner in Wien. | Amancaés-Berge bei Lima, 200—800 m, 1902, Weberbauer n. 1614 — Herb. Berlin. 55. L. idahoense Heller ! in Bull. Torrey Bot. Club 1899 p. 312. Annuum. Zadix tenuis, fusiformis. Caulis suberectus, fere cylindricus, fere glaber- rimus, subnitidus, inferne saepe purpurascens, foliatus, superne corymboso-ramosus. Folia basilaria margine et ad nervos setulis disseminatis albidis falciformi-curvatis obsita, longe petiolata, lyrato-pimnatipartita lobo terminal ovato-subrotundo crenato, lateralibus basin versus cito decrescentibus satis latis antice crenatis, margine posteriore integerrimis vel unidentatis, rhachi distincta in lobum terminalem dilatata; caulina inferiora in petiolum attenuata, pinnatim incisa, remote setulosa; media et superiora lanceolata vel lineari- lanceolata, sessilia, + serrata, acuta, margine pilis gracilibus (1: 4—5) faleiformi- sursum eurvatis obsita; summa linearia integerrima acuta. Flores conspicui; sepala elliptico- ovata, late albo-marginata; petala calyce subduplo longiora, distincte unguiculata lamina late obovato-subrotunda in unguem ea breviorem contracta; stamina 2-1-4; glandulae 6 brevissimae. Racemi fructiferi elongati, satis laxi, axi gracili leviter anguloso-sulcato glaberrimo, pedicellis tenuibus patentibus, inferioribus silicula 1'/.—2-plo longioribus, 216 [1, 216 superioribus ei subaequilongis. Silicula ovato-orbiculata, compressa, basi late rotundato- obtusa, apice cireumferentia leviter angulosa, breviter et satis anguste emarginata, stylo cum stigmate marginem anteriorem siliculae fere attingente; valvulae carinatae, a medio ad apicem anguste alatae, glaberrimae; septum lanceolatum (1:4), stylo apieulatum. Semina ignota. 20—50 em hoch. Grundblätter mit Stiel 3—5 cm lang, im Umriss ca. 1 cm breit; mittlere Stengelblütter + 2 cm lang, + 3 mm breit; oberste kleiner und schmäler. Kelch 1!» mm lang. Frucht 3 mm lang, 2°/« mm breit. Diese Art ist sehr bemerkenswert dureh die intermediäre Stellung, die sie zwischen der Gruppe der Alyssoidea einerseits und der der Virginica anderseits einnimmt; mit den ersteren (besonders L. alys- soides Gray) hat sie die ansehnlichen, kompleten Blüten, mit den letzteren (namentlich LL. virginécum. L.) die einjährige Wurzel und besonders die Behaarung gemeinsam; die Fruchtform und die Griffellänge hält etwa die Mitte zwischen den beiden genannten Arten (JL. alyssoides: Frucht eiförmig, der Griffel die Aus- randung deutlich überragend; LL. virginicum: Frucht meist kreisrund, Narbe sitzend). Ob es sich um ein der gemeinsamen Stammform nahestehendes phylogenetisches Relikt, oder aber um eine hybridogene Spezies handelt, dürfte schwer zu entscheiden sein. Area geogr.: Idaho. Idaho: along the Clearwater river, about 8 miles east of Lewiston, 1892, Sandberg, Mae Dougal & Heller n. 145 — Herb. Barb.-Boiss., Berlin, Univ. Zürich; right bank of the Snake River, near Lewiston (Nez Perces Co.), 800', 1896, Heller n. 3044. 53a. L. simile Heller in Bull. Torrey Bot. Club 1899 p. 312. — Non vidi. ,Annuum. Caulis 30—35 cm altus, inferne dense, superne levius puberulus, superne corymboso-ramosus. Folia basilaria 3—4 cm longa, obovato-oblonga, parte inferiore piunatilobata vel -partita, parte superiore plerumque integra, obtusa, puberula; folia caulina inferiora basilaribus similia, sed angustiora et acutiora; caulina superiora inte- gerrima vel subintegerrima, lanceolata vel lineari-lanceolata; inflorescentia puberula; pedicelli gracilis, 3 mm longi, ascendentes; petala viridescenti-alba, inconspicua, spathu- lata, ca. 1 mm longa; silicula + 2 mm lata, latitudine paulo longior, leviter emarginata, imprimis marginibus puberula; stigma subsessile. Snake River near Lewiston, Nez Perces Co., Idaho, 800 ped., 1896, Heller n. 3044* (Herb. Heller). Crescit cum L. idahoönsi cui simile, sed differt inflorescentia pubescente, pedicellis brevioribus (3 mm, non 4), petalis viridescentibus brevioribus (1 mm), silicula minore (2 mm lata)" Heller 1. c. (anglice). In descriptione, id quod dolendum est, nihil dicitur de staminibus et de forma pilorum. Videtur esse forma L. virginici L. I, 217] 917 54. L. Fraseri Thell. n. spec. Perenne, basi sublignosum. Caules erecti, satis cylindrici, pilis gracilibus subtilibus patentibus quasi velutino-pubescentes, ramosi ramis rectis suberectis racemos folio oppo- sitos et terminales gerentibus. Folia caulina media et superiora tantum nota, subcoriacea, lanceolata, apice distincte, basi leviter attenuata, acuta, apice subserrata vel integerrima, rarius nonnulla trifida vel subpinnatifida, glabra. Flores inconspicui; sepala ovata, albo- marginata, in fructu satis diu persistentia; petala calyce breviora, oblongo-linearia; stamina 2 mediana; glandulae 4 distinctae, e basi latiore oblongae, apice truncatae et quasi incrassatae. Aacemi fructiferi elongati, satis densi, axi satis crasso leviter angu- loso-suleato pubescente, pedicellis angulosis, e basi suberecta arcuato-patentibus, siliculae subaequilongis vel inferioribus paulo longioribus. Silieula ovata, apice circumferentia angulosa, satis profunde (ad !/s fere longitudinis septi) et late emarginata, dentibus alaribus in utroque latere emarginaturae triangulari-acutis latitudini aequilongis por- rectis (sed confer var.) stylo quam emarginatura conspicue breviore; valvulae cari- natae, a medio ad apicem conspicue alatae, maturae fere laeves; replum basi conspicue dilatatum et incrassatum; septum oblanceolatum, leviter sursum curvatum, stylo brevi apiculatum. Semina late ovoidea, compressa, laevia, immarginata, fusco-rufa; embryo notorrhizus. Stengel (oder Zweigstücke?) 20 cm lang. Stengelblütter 1—1!/» cm lang, 2—3 mm breit. Frucht 3—3!» mm lang, 2—2!/» mm breit. Same 1'/« mm lang, fast 1 mm breit. Affme L. abrotanifolio Turez. caulibus basi sublignosis, pubescentia fere velutina, floribus ete., sed satis diversum videtur folis caulinis indivisis, rarius nonnullis uni- dentatis vel trifidis vel subpinnatifidis dentibus vel lobis lanceolatis (fere a basi attenu- atis) acutis extrorsum curvatis (in L. abrotanifolio foliorum lobi plerumque recti, obtusiusculi, subito acuminato-apiculati, maxima latitudine supra medium sita), caulibus et ramis fere rectis (non flexuoso-curvatis) strictis et silicula ovata vel elliptica (non anguste obovata); a L. Chichicara Desv. differt folus caulinis basi non auriculatis, calycibus subpersistentibus, caule suffruticoso etc., a ZL. virginico caulibus sublignosis, calycibus subpersistentibus, folis caulinis crassioribus basi minus attenuatis, siliculae forma etc. Area geogr.: Ecuador. Ecuador: sine loc., 1860, Fraser — Herb. DC. Variat: Var. B. decipiens Thell.; L. heterophyllum Sodiro! in herb., non Benth. nec Jones. — Silieula angustior, + elliptica, minus profunde (vix ad '/e longitudinis septi) emar- ginata, dentibus alaribus brevioribus et obtusioribus. Ecuador: sine loc., 1860, Fraser (cum typo) — Herb. DC.; in, m. Pichincha, 3000— 3800 m, 1873, A. Sodiro n. 55 — Herb. Berlin. A. Thellung, Lepidium. 98 218 [1, 218 55. L. Cumingianum Fisch. & Mey. ! in Ind. sem. h. Petrop. 1835 p. 30; Linnaea X. (1836) Litt. ber. p. 93; Walp. Rep. I. (1842) p. 177; Gay Fl. Chil. I. (1845) p. 162; Nasturtium Cummingianum 0. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937 — sens. ampl.; L. spicatum Gay Fl. Chil. I. (1845) p. 162; Thell. in sched. determ. ante mens. August. 1905 — non Jesr.! Perenne. Radix valida, in ramos crassos divisa. Cawlis plerumque unicus, elatus, erectus, strictus, anguloso-sulcatus, pilis gracilibus imprimis in inflorescentia leviter pubescens, praeterea primo intuitu glaber, ramosus ramis suberectis, ut ramuli in race- mos abeuntibus. Folia basilaria longa, longe petiolata, lanceolata vel oblanceolata, sub- integra vel serrata vel lyrato-pinnatim incisa, subglabra (margine tantum pilis gracilibus rectis subeiliata) aut villoso-pubescentia pilis ejusdem formae; caulina inferiora saepe apicem versus incisa; media margine plerumque pilis rectis oblique erecto-patentibus ciliata; longe lineari-lanceolata vel linearia, remote minutissimeque serrata vel integerrima, acuta, basi plerumque subdilatata sessilia, interdum fere rotundata; summa linearia vel lineari-subulata i. e. e basi latiore sensim attenuata. Flores: sepala ovata, albo-marginata, caduca; petala oblongo-spathulata, in unguem brevem attenuata, calycem paulo superantia, albida; stamina 2 vidi; glandulae 4 forma mire variabili, mox late triangulari-ovatae valde complanatae, mox bifidae, mox quasi bipartitae lobis elongatis subeylindrieis. Racemi fructiferi satis densi, axi anguloso-suleato plerumque pubescente, pedicellis leviter angulosis, e basi suberecta plerumque arcuato-patentibus, siliculae sub- aequilongis. Silicula elliptica usque orbiculata, compressa, apice distincte alata et emar- ginata, stigmate in fundo emarginaturae subsessili; valvulae carinatae, a medio alatae, glaberrimae et laeves, subnitidae; septum late oblanceolatum, basim versus contractum (leviter panduriforme), subsymmetricum, stylo apieulatum. Semina anguste ovoidea, leviter compressa (sectione transversali subtriangulari), sublaevia, saepe anguste alato-marginata, fusca; embryo notorrhizus, cotyledonibus — praeter plicaturam basalem — in medio ' leviter transverse plicatis. (20—)30— 60 em hoch, robust; Stengel oft 3—5 mm dick. Grundblätter mit Stiel bis 20 em lang, bis 2!/s cm breit. Mittlere Stengelblätter meist 4 cm lang, 2—3 mm breit. Kelch 1!» mm lang, Krone ca. 1°/« mm. Frucht 4'/;—6 mm lang, 3'/»—4'/» mm breit; Flügelbreite an der Spitze der Frucht '»—?/, mm. Same meist 2'/« mm lang, 1'4mm breit. ud ns R. 1 Area geogr.: Chile. Dispositio subspecierum et varietatum. 1. Silicula elliptica, latitudine conspicue longior, pedicello subaequilonga, satis profunde emarginata lobulis alaribus + acutis et porrectis, circumferentia inde subangulosa. Ssp. I. Berteroniamum (Steud.) Thell. I, 219] 219 Variat: Var. B. eanescens Thell. — Folia, saltem basilaria, dense pubescenti-villosula. Var. y. subsagittatum Thell. — Folia caulina basi leviter cordato- vel sagit- tato-auriculata. 1.* Silicula suborbiculata, latitudine vix longior usque paulo brevior, pedicello saepe sublongior, levius emarginata lobulis alaribus obtusiusculis et leviter convergentibus, circumferentia inde + obtusa. Ssp. II. orbieulatum Thell. Ssp. I. Berteronianum (Steud.) Thell. L. Berteronianum Steud.! Nom. ed. 2. II. (1841) p. 26 (nomen); L. bonariense Bertero! Herb. n. 367!) et 1082 — non L. (et sec. Steud. 1. c.); L. Cumiöngianum Fisch. & Mey.! l. c. sens. strict.; Reiche Fl. Chil. I. (1896) p. 63. Chile: Santiago, 1818, Bertero n. 366 (, Lepidium n. spec., L. Iberidi affine*) — Herb. Deless.; Cachapual, 1828, Bertero n. 367 — Herb. Deless.; Valparaiso, 1829, Bertero n. 1082 — Herb. DOC., Deless., Paris; Concon, Valparaiso, 1829, Bert. herb. n. 1082 et 387°), Unio itiner. 1835 — Hofmus. Wien; sine loc., 1834, Cuming — Herb. Petersbg., Hofmus. Wien; Valparaiso, 1835, Matthews — Herb. Deless. Ausserdem kultivierte Exemplare (Hort. Dorpat., Petrop.) im Herb. Petersbg. Var. B. canescens Thell. — Bertero n. 366. Var. y. subsagittatium Thell. — Specim. in Herb. Petrop. Ssp. II. orbieulatum Thell. L. spicatum Philippi! Herb.; Reiche Fl. Chil. I. (1896) p. 63 (excl. loc. Magellan.)?) — non Jesv./! Chile: Tarapaca, Philippi — Herb. Berlin, Univ. Wien. 55a. L. spathulatum Philippi Florula Atacamensis (1860) p. 8 n. 14; Reiche Fl. Chil. I. (1896) p. 62; Nasturtium spathulatum ©. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. — Non vidi. ,Perenne. Planta sublignosa, stricta, ramosa, leviter villosa. Folia inferiora spa- thulata, grosse serrata, sessilia; superiora oblonga, serrata. Rami patentes, irregulares. Racemi longi, terminales et axillares, flores parvi. Silicula ovato-orbiculata, longitudine latior, emarginata sinu acuto, stylo sinui aequilongo coronata. Pedicelli quam silicula 2—3-plo longiores. Caulis 40 em altus; folia inferiora 6 cm longa, 1,5 cm lata. Silicula 4 mm lata. !) Steudel schreibt irrig: n. 387. 2) Sollte heissen: 367. 3) Irregeleitet durch den Vorgang Reiches, habe ich Z. Cumingianwm in meinen Bestimmungen — vor August 1905 — fälschlich als JL. spicatum „Desv.“ bezeichnet. 220 [I, 220 Chile: Provincia de Atacama (Cachinal de la costa, Paposo).“ Reiche l. c. (hispanice). Ex descriptione LL. Oumingiano affine videtur. 56. L. Chichicara Desv. ! in Journ. Bot. III. (1814) p. 165 et 179 (saltem ex p.!) et excl. loc. ,Para*?)); DC. Syst. II. (1821) p. 544, Prodr. I. (1824) p. 206 (excel. loc. „Para“) — non Triana & Plan- chon Prodr. fl. Neo-Granatens. in Ann. sc. nat. 4"* ser. (bot.) XVII. (1862) p. 66, quod — L. Trianae Thell.; Nasturtium Chichicara ©. Kuntze Revis. IIT. 2. (1898) p. 6 (saltem quoad syn. Desv.); ? Nast. pubescens Q. serratifolium O. Kuntze l. c. (ex descr. et loc. Boliv., non Lepidiwm pubescens Desv.). Perenne. Radix satis crassa, saepe multiceps, collo rudimentis foliorum veterum vestita. Cawles arcuato-ascendentes, subcylindrici, leviter anguloso-striati, pilis brevibus eylindrieis acutiusculis patentibus remotis pubescentes, foliati, ramosi ramis erecto- vel arcuato-patentibus racemos axillares et terminales gerentibus. Folia basilaria imprimis subtus ad nervos hirsutulo-pubescentia, aut pinnatisecta lobis semiovatis antice convexis crenato-incisis, postice margine recto integerrimo vel paucidentato, rhachi inter segmenta propter lobos decurrentes late alata et indistincta, petiolo insertione dilatato; aut indi- visa pinnatim incisa vel dentata; caulina subglabra vel margine et ad nervos minute ciliata, plerumque indivisa, e basi lata saepe auriculata sessili oblanceolata vel obovato- oblanceolata, apicem versus inciso-serrata, rarius subpinnatifida lobis incisis, aut fere integra. Flores: sepala ovata, dorso hispidula, albo-marginata, caduca; petala calyci sub- aequilonga vel breviora, oblongo-spathulata vel linearia; stamina 2 mediana vidi; glan- dulae 4 breves sed distinctae, triangulari-lanceolatae. Aacemi fructiferi elongati, satis densi, axi leviter anguloso-suleato pubescente, pedicellis leviter angulosis pubescentibus e basi suberecta arcuato-patentibus silieulae subaequilongis. Silieula + elliptica vel leviter obovata, utrinque subacuta, apice circumferentia angulosa, leviter (ad '/s ca. longitudinis septi) emarginata, emarginaturae marginibus angulum acutum formantibus, dentibus alaribus acutiusculis porrectis vel leviter convergentibus, stylo (cum stigmate dis- ciformi) quam emarginatura breviore vel (rarius) ei aequilongo; valvulae carinatae, apicem versus distincte alatae; septum oblanceolatum, stylo distincto apiculatum. Semina ovoldea, compressa, fere laevia, margine exteriore levissime alato-marginata, fulvo-fusca; embryo notorrhizus. ! Desvaux unterschied Z. Chichicara nicht genügend von seinem L. bipinnatifidum, indem er eigenhändig Exemplare des letzteren als ,L. Chichicara“ etiquettierte. Auf diese Tatsache haben übrigens schon Triana & Planchon in Ann. sc. nat. 4m série (bot.) XVII. (1862) p. 65 aufmerksam gemacht. ?) Die Fundortsangabe „Para“ bei Desvaux l. c. beruht auf einem Irrtum, der, wie schon Triana & Planchon in Ann. se. nat. 4me série (bot.) XVII. (1862) p. 65 nachgewiesen haben, dadurch zu Stande kam, dass Desvaux die auf der Etiquette des Finders (Dombey) angegebene Bemerkung ,Chichicara para empeines“ (— Chichieara, gegen die Lepra dienlich) als Ortsbezeichnung auffasste und das Wort „para“ für den Namen der brasilianischen Provinz Para nahm; vergl. hierüber auch: A. W. Eichler in Martius Fl. Brasil. fasc. 39, (1865) p. 310, 22 221 10—30 em. Grundblätter bis 8 cm lang, bis 2 cm breit. Mittlere Stengelblätter 9 o 2—3 cm lang, 3—5 mm breit. Kelch ?/, mm lang. Frucht (2!/»s—) 3—3'/s mm lang, (2—) 2!/» mm breit. Same 1'/ mm lang, ?/—1 mm breit. LL. Chichicara ist in den Herbarien oft mit L. bipinnatifidum Desv. vermengt und verwechselt (so schon von Desvaux selbst!), doch meist leicht davon zu unterscheiden durch die fast stets ungeteilten oder nur oberwärts unvollständig fiederspaltigen Stengel- blätter, den abfälligen Kelch, die breitere (meist über 2 mm breite), + elliptische, spitzer ausgerandete Frucht, die nicht kürzer ist als ihr Stiel, die kürzeren, an der Spitze nicht verdickten Honigdrüsen etc. Area geogr.: Ecuador, Peruv., Boliv. Peru: sine loc, Dombey — Herb. Paris, Petersbg.; „Para“ [erronnee!|, Dombey — Herb. Desvaux (Paris); Pérou, 1839—40, Cl. Gay — Herb. Paris; Arequipa (?), 1831, Meyen — Herb. Berlin; Cuteroo, 1879, Jelsky n. 235 ex p. (cum LL. bi- pinnatifido, pro L. virginico) — Herb. Berlin, Hofmus. Wien; Andes pr. pagum Chicla, 12—13000', 1882, J. Ball (pro L. affini Wedd.) — Herb. Petersbg.; an der Lima-Oroya-Bahn: Tambo de viso, 2650 m, 1901, Weberbauer n. 140 — Herb. Berlin. Bolivia: Prov. de Tomina (Dep. de Chuquisaca), 1845—6, Weddell n. 3849 — Herb. Paris; Prov. Yungas, Chupe(?), D'Orbigny n. 375 — Herb. Paris; Prov. Lare- caja, vicinus Sorate, reg. temp., 2700 m, 1858—9, G. Mandon n. 921 ex p. (cum L. bipinnatifido) — Herb. Boiss. DC., Deless., Paris, Hofmus. Wien; Vie. La Paz, 10000', 1889, Miquel Bang, Pl. Boliv. a Britton & Rusby distrib. n. 23 ex p. (eum var. lanceolato et L. bipinnatifido) & n. 15 — Herb. Barb.-Boiss., Berlin, Breslau, Deless., Petersbg., Hofmus. Wien, Univ. Zürich; Boliv. austr.: Pinos bei Tarija, 1904, K. Fiebrig n. 3235 — Herb. Berl. Variat: Var. B. pseudo-bipinnatifidum 'Thell. — Folia caulina a parte tertia infe- riore ad apicem pinnatifida lobis saepe dentatis vel incisis, eis L. bipinnatifidi Desv. similia; sed differt ab hac specie silicula ovato-elliptica (non obovata), 2'/» mm lata, calyce caduco; an proles hybrida (Z. bipinnatifidum >< Chichicara)? — Extreme Form: Ecuador: in altiplanitie passim, 1871, A. Sodiro n. 58 ex p. (cum LL. bipinnatifido) — Herb. Berl. — Angenäherte Formen auch in Bolivia. Var. y. lanceolatum (Walp.) Thell.; Z. lanceolatum Walpers! in Nov. Act. Acad. Leop. Carol. XIX. Suppl. I. (1843) p. 249, Rep. V. (1845—6) p. 43. — Planta pumilior (+ 10 em); folia caulina lanceolata, saepe fere integra, basi lata sed exauriculata et minus distincte rotundata sessilia; silieula paulo minor, stylo marginem anteriorem emarginaturae attingente. Peru: Lag. di Titicaca, 12400, Meyen (Orig.!) — Herb. Berlin. bo DD [80] [1,222 Angenüherte Formen: Peru: in planitie cirea Pisacomam, 15000', 1831, Meyen (von Walpers als L. virgini- cum bestimmt) — Herb. Berlin. Bolivia: Prov. Omasuyos, viein. Achacache, mont. Avichaca et Gualata, reg. alp. (4000—4200 m), 1861, G. Mandon n. 922 ex p. (cum L. abrotanifolio, pro L. bi- pinnatifido var. depresso) & n. 930 ex p. (cum L. Meyeni) — Herb. Paris; La Paz, 1889, M. Bang, Pl. Boliv. a Britton & Rusby distrib. n. 23 ex p. — Herb. Hof- mus. Wien. 57. L. ecuadoriense Thell. n. spec. Affne L. Chichicarae Desv. et ejus forsan ssp. Perenne. Radix valida, multiceps. Cawles complures, nani, e basi extrorsum arcuata decumbentes, leviter anguloso-striati, pilis subtilibus brevissimis inferne subreflexis, su- perne + patentibus et rectis pubescentes, subsimplices, parce foliati. Folia basilaria longe petiolata, oblongo-elliptica, crenata; caulina oblongo-cuneata, apice plerumque tridentata, basi attenuata exauriculata, sed saepe vaginantim semiamplexicaulia. Flores haud con- spieui; sepala elliptica, albo-marginata, caduca; petala calyce (plerumque 1'/s-plo) lon- giora, spathulata; stamina 2 mediana, filamentis quam anthera fere 4-plo longioribus; glandulae 4 breves sed distinctae, semicirculari-ovatae. Aacemi fructiferi (in caulibus terminales et axillares) satis breves, modice densi, axi anguloso-striato pubescente, pedi- cellis leviter anguloso-compressis haud gracilibus suberectis vel + arcuato- patentibus, silieulae subaequilongis. Silieula obovata, compressa, basi acutiuscula, apice distincte et anguste emarginata lobulis alaribus obtusiusculis subeonvergentibus, inde circumferentia satis obtusa, stylo (cum stigmate) quam emarginatura distincte breviore; valvulae cari- natae, a medio ad apicem distincte alatae; septum oblanceolatum, stylo apiculatum. Semina non satis nota. Stengel bis 5 cm lang. Grundblütter (mit Stiel) 3—4 cm lang, 8 mm breit. Stengel- blütter ca. 1 cm lang, an der Spitze 2—3 mm breit. Kelch fast 1'/; mm lang. Frucht 4—4!/; mm lang, 3 mm breit; Flügelbreite an der Spitze '/» mm. Area geogr.: Ecuador. Ecuador: Cotopaxi, Parano- Region, 4100 m, 1903, Prof. Dr. Hans Meyer — Herb. Bornmüller. 58. L. virginicum L.!?) Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 645 — sens. ampl. Annuum vel bienne. Radix tenuis, fusiformis, pallida. Caulis plerumque unicus, + erectus, pilis gracilibus acutis e basi patente arcuato-subadpressis + pubescens, raro 1) Eine genaue Beschreibung des Linnéschen Originalexemplares verdanke ich der Güte meines verehrten Lehrers Herrn Prof, Dr. H. Schinz in Zürich. I, 223] 223 fere glabratus, subcylindricus, foliatus, plerumque superne (rarius a basi) corymboso- ramosus ramis et ramulis in racemos abeuntibus. Folia basilaria setulis leviter faleiformi- curvatis relative longis adspersa, lyrato-pinnatipartita lobo terminali plerumque ovato- subrotundo crenato, lateralibus basin versus cito decrescentibus dimidiato-ovatis antice convexis et crenatis vel + incisis, margine posteriore fere recto et subintegerrimo, rhachi inferne distincta, superne in lobum terminalem dilatata et propter segmenta superiora saepe confluentia indistineta; caulina inferiora basilaribus simila sed minus divisa lobulis lateralibus minutis terminali obovato; media oblongo-lanceolata vel lan- ceolata, quasi in petiolum attenuata, acuta, acute serrata dentibus plerumque leviter extrorsum curvatis (margine interiore convexo, exteriore recto vel subconcavo), rarius profundius inciso-serrata, imprimis margine setulis gracilibus (1:4— 6) sursum curvatis ciliolata; superiora lineari-lanceolata vel linearia, acuta, remote serrata vel integerrima, margine pilis gracilibus (1: 3—5) arcuato-subadpressis adspersa, raro glaberrima. Flores satis conspicui usque inconspicul; sepala elliptica, albo-marginata, caduca; petala calyce duplo longiora usque paulo breviora, obovato-spathulata et distincte unguiculata usque lineari-oblonga; stamina 2—4 mediana vidi!); glandulae 4—6 brevissimae indistinctae. Racemi fructiferi (in ramis axillares et terminales) elongati, satis densi, axi leviter anguloso-striato pubescente vel (rarius) subglaberrimo nitido, pedicellis gracilibus cylin- dricis fere rectis patentibus (+ 60°), inferioribus quam silicula plerumque 1'/s-plo lon- gioribus, superioribus ei aequilongis, rarius omnibus siliculae aequilongis. Silicula sub- orbiculata, rarius + late obovata, apice distincte (quamvis leviter) et satis late emarginata (emarginaturae marginibus angulum -- rectum formantibus), lobulis alaribus obtusius- culis + convergentibus, circumferentia inde obtusiuscula, stylo subnullo, quam emargina- tura conspicue breviore; valvulae carinatae, a medio ad apicem anguste alatae?), maturae subnitidae vix reticulatae; septum oblanceolatum (1: 4), basin versus leviter contractum, stylo brevissimo apiculatum. Semina ovoidea, plerumque valde compressa, sublaevia, margine exteriore et inferiore fere semper + distincte alato-marginata, flavo-fusca; embryo saepius oblique pleurorrhizus?) cotyledonibus (in semine) ovatis vel ovato lanceo- latis, rarius + notorrhizus cotyledonibus + anguloso-cylindricis. !) Als sehr seltene Ausnahme beobachtete A. W. Eichler den Fall, dass sich eines der lateralen Staubblätter ausgebildet hatte (Flora XLVIII. [1865] p. 505). 2) Thomé Fl. Deutschl. Österr. Schw. I. (1886) p. 185 und ebenso Potonié Ill. Fl. N.- u. Mittel- deutschl. (1889) p. 274 schreiben dem 2. virginieum L. irrtümlich ungeflügelte Frucht zu; es ist dies eine Folge der Zweideutigkeit des Linnéschen L. Iberis, das als Synonym zu L. virginicum zu ziehen ist, aber auch Z,. graminifolium L. (mit nicht ausgerandeter, ungeflügelter Frucht) in sich schliesst. 3) Dieses Merkmal der Kotyledonenlage veranlasste Reichenbach, in seiner Flora Germanica exeurs. (1830— 2) p. 662 unsere Pflanze als Iberis virginica zu bezeichnen; später (Icon. fl. Germ. Helv. IL. [1837—8] sub t. X. f. 4216) drückt sich der genannte Autor folgendermassen aus: ,E flora [sic] Lepi- dium, Iberis contra ex fructu semineque.“ Dem gegenüber hoben schon Webb & Berthelot (Phytogr. Canar. I. [1836—40] p. 97) richtig hervor, dass Pleurorrhizie und Notorrhizie in diesem Fall nur graduell, nicht aber prinzipiell verschieden sind, da sich bei L. virginicum — namentlich bei mexikanischen Exem- plaren — alle Übergänge vom einen zum anderen Extrem konstatieren lassen. 224 [I, 224 Meist 30—50 em hoch. Grundblätter (mit Stiel) bis 8 cm lang, 1—1'/e em breit. Mittlere Stengelblütter meist + 3 em lang, + 5 mm breit; obere kleiner und schmäler, oft 1'/; em lang, 2 mm breit. Kelch meist ?/mm lang. Frucht 3—4 mm lang (selten etwas weniger), 2'/^—23 mm breit. Same meist 1'/ mm lang, °/ı mm breit. Area geogr.: Am. bor. et centr., Ind. occ., Azor., Canar., Madeira, forsan etiam in Am. austr. occ. indigenum ; praeterea saepe adventicium. Dispositio subspecierum et varietatum. 1. Silieula orbiculata vel late ovato-orbiculata, pedicello gracili plerumque conspicue brevior (except. var. Pavoniano); petala calycem plerumque distincte superantia (saltem in primis floribus). 2. Folia superiora lineari-lanceolata, utrinque attenuata, manifeste (quamvis remote) serrata, nervis lateralibus plerumque distinctis; basilaria lyrato-pinnatipartita lobis integris antice crenato-dentatis, terminali maximo. Embryo fere semper oblique pleurorrhizus. Ssp. I. eu-virginicum Thell. Var. «. typicum Thell.: Caulis unicus, satis elatus, superne tantum ramosus, minute pubescens. Folia caulina media et superiora serrata dentibus haud profundis. Petala cum maximum 1'/» mm longa, indistincte unguiculata. Silicula suborbiculata, 3 mm longa et lata, satis anguste (apice cum maximum ad !/» mm) alata, circumferentia apice satis obtusa propter lobos alares brevissimos convergentes. Var. p. ramosum Thell.: Caulis humilis, a basi ramosus. Var. y. pubescens Schmitz: Planta dense pubescens. Var. 0. pinnatisectum O. E. Schulz: Folia media profundius inciso-serrata. Var. e. macropetalum Thell.: Petala 2 mm longa, distincte unguiculata, lamina late obovata. Var. £. Pavonianwunm: Thell.: Silicula major (4 mm longa), latius (apice ultra !/» mm) alata, cireumferentia apice angulosa propter lobulos alares acutiores porrectos. 2* (confer etiam 2**). Folia superiora linearia integerrima, subuninervia; basilaria ut in ssp. L, caulina media serrata. Embryo saepius notorrhizus. Ssp. IL tewanum (Buckl.) Thell. Variat: Var. B. pubescens (Greene) Thell.: Planta quam in typo densius pubescens, saepe fere canescens. 2.** Planta eximie biennis, primo anno rosulam foliorum et caulem simplicem edens, foliis basilaribus hirsutulo-pubescentibus pinnatipartitis segmentis antice profunde pinnatim incisis, terminali vix majore; secundo anno folia delapsa, caulis basi rudimentis petiolorum vestitus, humilis, fere a basi corymboso-ramosus!). Folia !) Diese Verhältnisse gebe ich nach einer liebenswürdigen schriftlichen Mitteilung von Prof. Dr. B. Robinson in Cambridge (Mass.) wieder. 1, 225] 225 caulina media grosse dentata, superiora linearia integerrima. Embryo notorrhizus. Radix saepe insuete longa. Ssp. III. Menziesii (DC.) Thell. 1.* Silicula obovata vel elliptica, pedicello (quam in typo crassiori) subaequilonga. Petala calyce breviora. Habitus inde fere L. densiflori, sed pili caulis + curvato-adpressi (non recti patentes), graciliores, pili foliorum inferiorum satis longi, folia inde sub- setulosa (non brevissime pubescentia), ei foliorum superiorum marginum graciles, falci- formi- sursum curvati; petala alba, plerumque distinctiora. Ssp. IV. centrali-americamum Thell. Var. 8. canescens Thell.: Planta dense pubescenti-subcanescens. Ssp. I. eu-virginicum Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 163; L. virginicum L.! Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 645 sens. strict.; Willd. Spec. plant. III. (1800) p. 440; Michx.! Fl. Bor. Am. II. (1803) p. 27; Pursh Fl. Am. sept. II. (1814) p. 435; DC. Syst. II. (1821) p. 538 (excl. notato: „cotyl. lineares incumbentes*), Prodr. I. (1824) p. 205; Torr. & Gray Fl. N. Am I. (1838 —40) p. 115; Hook. Fl. Bor. Am. I. (1840) p. 69; Gren. & Godr. Fl. Franc. I. (1848) p. 152; Lowe Man. fl. Madeir. I. (1868) p. 34; Hemsley Biol. Centr. Am. I. (1879) p. 39; Hillebrand Fl. Hawai. Isl. (1880) p. 11; Ascherson in Verhandl. Brandenb. XXXIII. (1891) p. 108 seq.; Willk. Suppl. Prodr. fl. Hisp. (1893) p. 298; Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p. 126/7; Rouy & Fouc. Fl. Franc. II. (1895) p. 89; Garcke Fl. Deutschl. (17. Aufl. [1895] p. 64); Aschers. & Graebn. Fl. nordwestd. Flachl. (1898—9) p. 370; Durand & Schinz Consp. fl. Afr. I. 2. (1898) p. 138; Fiori & Paoletti Fl. anal. d’Ital. I. 2. (1898) p. 467; Coste Fl. deser. ill. Franc. I. (1901) p. 140; O. E. Schulz in Urban Symb. Antill. III. 3. (1903) p. 494; Schinz & Keller Fl. d. Schweiz 2. Aufl. II. (1905) p. 84; "hlaspi virginieum Cav. Descr. (1802) p. 413, Prael. ([1802] 1827) n. 933; Hornem. Hort. Hafn. II. (1815) p. 605; Thlaspi virginianum Poir. Dict. encycl. VII. (1806) p. 544 m. 22; Dileptium virginicum | Rafin. in Am. Monthly Mag. (1818) p. 227; Iberis virginica Reichenb. Fl. Germ. exc. (1830— 2) p. 662, Icon. fl. Germ. Helv. II. (1837— 8) t. X. sub f. 4216!; Fisch. & Mey. Ind. sem. h. Petrop. II. (1836) p. 13; Cynocardamum virginicum Webb & Berth. Phytogr. Canar. I. (1836—40) p. 97; Spach Hist. vég. Phan. VI. (1838) p. 554; Nasturtium virginicum Gillet & Magne Nouv. Fl. franc. ed. 3. (1873) p. 47; O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 35; Lepidium Iberis L.! ") herb. et Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 645 (ex descr.; excl. syn. Hort. Oliffort. et Bauhini?) et loc. fere omn.); Schkuhr Handb. II. (ca. 1796) p. 222 et t. 180! ; Willd. herb. n. 11828! et Spec. plant. III. (1800) p. 441 (excl. loc. plurim. !) Mein verehrter Lehrer Herr Prof. Dr. H. Schinz in Zürich hatte die Güte, eine genaue Prü- fung des Linné'schen Originalexemplars für mich vorzunehmen. ?) Iberis latiore folio C. B. pin. 97 ist nach der Reproduktion bei Morison Plant. hist. univ. Oxon. II. (1680) sect. IH. tab. 21 f. 1! = L. graminifolium L. A. Thellung, Lepidium, 29 226 [I, 226 et syn. Rothii et notato: ,silic. ovatae acutae W.*); Roth N. Beitr. (1802) p. 220 seq.; Gmel. Fl. Bad. Als. III. (1808) p. 22 not.; Descourt. Fl. méd. Antill. (1821) p. 193 t. 41; Ducau in Ferrouss. Journ. Sc. nat. sect. 2. V. 2. (1824) p. 347; Koch in Rehl. Deutschl. Fl: IV. (1833) p. 514; Bubani Fl. Pyren. III. (ed. Penzig 1901) p. 237 et auct. veter. nonnull. — non Reichard Fl. Maeno-Francof. (1772—8) n. 442, nec Poll. Palat. II. (1777) p. 209, nec Roth Tent. fl. Germ. II. 2. (1793) p. 90, nec DC. Fl. franc. ed. 3. IV. (1805) p. 705, Syst. II. (1821) p. 550, Prodr. I. (1824) p. 207, nec Cav. Prael. ([1802] 1827) n. 924 ete., quod — L. graminifolium L.; Nasturtium Iberis Gaertn. Mey. & Scherb. Fl. Wett. II. (1800) p. 432!) ex deser. (non ex loc. qui verisim. ad L. graminifolium L. pertinet); Olypeola caroliniana Walter Fl. Carolin. (1788) p. 173!; Lepidium diandrum Medik. Pfl. gatt. (1792) p. 84 sec. Usteri in Neue Annalen II. (1794) p. 45, Nasturtium diandrum Mönch. Meth. (1794) 270 — ex syn. et nom., non ex descr. siliculae (quae ad L. gra- minifolium L. spectat); L. Pollichii Roth!?) Tent. fl. Germ. II. 2. (1793) p. 91 (excl. syn. Pollichii et loc.); item et Lois. Fl. Gall. I. (1806) p. 394; T’hlaspi Pollichii Poir. Dict. encyel. VII. (1806) p. 547 n. 30; Lois. Fl. Gall. ed. 2. I. (1828) p. 59 (excl. loc.) — non DC. Fl. franc. ed. 3. tom. V. (vol. VI.) (1815) p. 596, quod — L. sativum L.; L. incisum Roth!?) N. Beitr. (1802) p. 224 — non M. Bieb. Fl. Taur.-Cauc. II. (1808) p. 98, nee DC. Syst. II. (1821) p. 541, Prodr. I. (1824) p. 205, »ec Boiss. Fl. Orient. I. (1867) p. 362, quod — L. pinnatifidum Ledeb., nee Ledeb. Fl. Altaie. IIT. (1831) p. 193, quod — L. apetalum Willd., »ec auct. germ. rec. quoad pl. advent., quae — L. densi- florum. Schrad!; Nasturtiwm incisum. O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 35 ex syn. (excl. loc.); L. triandrum Stokes Bot. mat. med. Ill. (1812) p. 426; ? Dileptium praecox Rafın. Fl. Ludov. (1817) p. 86 n. 273°); Lepidium praecox DC. Syst. Il. (1821) p. 554, Prodr. I. (1824) p. 208; L. chilense Desf.! [sec. specim. in herb. Paris.| ex Spach Hist. vég. Phan. VI. (1838) p. 550 not. et ex Steud. Nom. ed. 2. II. (1841) p. 26 (nomen nudum) — non Kunze (1843)!; Senebiera mexicana Hook. & Arn. Bot. Beechey Voy. (1841) p. 216 ex Hemsley in Biolog. Centr. Am. I. (1879) p. 39; L. majus Darraq! Not. fl. envir. Bayonne, ap. Mores Vues hist. descr. ed. 2. (1846) p. 454 n. 63*) et in Bull. Soc. Bot. Franc. ! | Wird von Steudel Nom. ed. 2. II. (1841) p. 27 = L. graminifolium L. gesetzt. 2) Originalexemplare (, Z;. incisum Roth, olim Z. Pollich?i dictum*) im Herb. Petersbg. Die beiden Namen sind auf die gleichen Exemplare begründet. 3) Wird vom Index Kewensis zu unserer Art gezogen, was nach der Beschreibung wohl möglich ist. Viel weniger wahrscheinlich scheint mir dagegen die vom Ind. Kew. vorgenommene Indentifikation des Dileptium diffusum. Raf. l. c. p. 85 n. 272 (= Lepidium diffusum. DC. Syst. l. e., Prodr. l. c.) mit L. virginicum ; nach der Beschreibung: ,Caules procumbentes, diffusi, ramosissimi; folia parva, pinnati- fida, pinnulis dentatis; .... petala minutissima, calyce breviora ....* wäre vor allem an Coronopus di- dimus (L. Sm. zu denken, wenn nicht die noch hinzugefügte Bemerkung: „edule ut Nasturtium“ bei dem bekannten üblen Geruch des Coronopus didymus einigermassen dagegen sprüche. — Ganz für aus- geschlossen halte ich dagegen die vom Ind. Kew. mit ? angegebene Zugehörigkeit des Discovium gracile Rafin. in. Journ. phys. LXXXIX. (1819) p. 96! (D. ohiotense DC. Syst. II. (1821) p. 770, Prodr. I. (1824) p. 263) zu IL. virginicum; vergl. den allgemeinen Teil (Geschichte der Gattung) S. 20. *) Zitiert nach Bubani Fl. Pyren. III. (ed. Penzig 1901) p. 237. I, 227] 227 XV. (1868) p. XIII. n. 4; Nym. Consp. fl. Eur. I. (1878) p. 64; Nasturtium majus O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. micropterum Miquel Stirp. Surinam. sel. (1850) p. 106 t. 32! (et ex Bubani Fl. Pyren. II. [ed. Penzig 1901] p. 237); Walp. Ann. II. (1851—2) p. 50; L. graminifolium Roth Tent. fl. Germ. II. 2. (1793) p. 90; „Nolte bei Reichenb. fil.* (1881) p. 27 — non L. Icones: Schkuhr Handb. II. (ca. 1796) t. 180!; Descourt. Fl. med. Antill. (1821) p. 193 t. 41; Gray Gen. pl. Am. bor. I. (1848) p. 167 t. 73 fig. 1—7!; Reichenb. Icon. fl. Germ. Helv. II. (1837—8) t. X. f. 4216!; Miquel Stirp. Surinam. sel. (1850) t. 32!; A. Winkler in Verhandl. Brandenb. XXXIII. (1891) p. 107! (plantae germinatae); Fiori & Paoletti Icon. fl. Ital. I. (1895—9) p. 170 n. 1485!; Britton & Brown Ill. fl. North. U. S. II. (1897) p. 112!; Coste Fl. descr. ill. Franc. I. (1901) p. 140! Wie aus der stattlichen Zahl (24) von Synonymen ersichtlich ist, hat die Art eine bewegte nomenklatur- historische Vergangenheit hinter sich. Die Geschichte des L. Iber?s L. ist bereits von Ascherson in Verhandl. Brandenb. Bot. Ver. XXXIII. (1891) p. 108 seq. in eingehender und durchaus einwandsfreier Weise dargestellt worden, und ich selbst habe im Bull. Herb. Boiss. 2° série IV. (1904) p. 697 Anm. 2. ihre Hauptpunkte kurz wiederholt. Die Linnésche Art ist von Anfang an (Spec. plant. ed. 1.) zweideutig dadurch, dass sich die von Linné angegebenen Synonyme (C. Bauh. pin. 97, Moris. hist. univ. oxon. II. sect. 3. t. 21 f. 1.) und Fund- orte (Germania, Gallia, Italia, Sicilia) auf L. graminifolium L. beziehen, während Linné's Herbar- exemplar und die wohl diesem entnommene Diagnose zu L. virginieum gehören. Die natürliche Folge dieser Zweideutigkeit des Linnéschen Namens war eine grosse Meinungsverschiedenheit der Autoren über die Deutung desselben. Diejenigen, welche, wie Reichard, Pollich, Roth (Tent. fl. Germ.), Cavanilles, De Candolle etc, sich an die Synonyme hielten, mussten notwendig L. yraminifolium darunter ver- stehen, während diejenigen Botaniker, die vor allem die Diagnose (und das Herbarexemplar) für massgebend erachteten, wie Schkuhr, Roth (N. Beitr.), Koch ete., die mit der Linnéschen Beschreibung übereinstim- mende, damals häufig in den botanischen Gärten kultivierte Pflanze [L. virginicwm L., wie wir jetzt wissen] darin sehen wollten. Die Identität von L. Iberis L. mit L. virginieum L. war bereits von Koch in Rehlings Deutschl. Fl. (l. c.) wahrscheinlich gemacht, dann von Ascherson l. e. (1891) mit Bestimmtheit ausgesprochen worden; endlich wurde sie mir kürzlich durch eine erneute Prüfung des Linnéschen Original- exemplars, die mein verehrter Lehrer Herr Prof. Dr. H. Schinz in Zürich in liebenswürdiger Weise für mich vornahm, bestätigt. Da die beiden Linnéschen Namen vom gleichen Alter (1753) sind, ist die Wahl des einen oder anderen dem subjektiven Urteil überlassen; ich habe es vorgezogen, den vielumstrittenen Namen L. Iberis zum Synonym zu degradieren und den heute allgemein gebräuchlichen Namen L. virginicum zu verwenden, während Bubani Fl. Pyren. l. c. den Namen £. Iberis vorzieht — wohl deswegen, weil der Pflanzenname Iberis (nicht im Sinne Linnés) schon im Altertum und Mittelalter eine Rolle spielt ; selbstverständlich ist aber die ößneis des Dioscorides nicht das amerikanische LL. virgénicum, sondern das europäische L. graminifolium L.! — Ebenso habe ich im Bull. Herb. Boiss. 1. c. p. 697 seq., zum Teil in Anlehnung an den zitierten Aufsatz Aschersons, die nomenklatorische Geschichte des J,. Pollichii und incisum Roth dargelegt. Den erstgenannten Namen (1793) gründete Roth auf Exemplare einer Garten- pflanze, die er von Reichard unter der irrigen Bezeichnung ,L. Iberis Poll. Palat." [tatsächlich ist die Pflanze der Pfalz L. graminifolium L.| erhalten hatte und richtig als von Z. graminifolum verschieden erkannte. Als Roth später die echte Pollichsche Pflanze aus der Pfalz durch Koch erhielt und erkannte, dass dieselbe von seinem £L. Pollichii verschieden war, änderte er den letzteren Namen, der nach dieser Erkenntnis keinen Sinn mehr hatte, in L. incisum ab (N. Beitr., 1802). Beide Namen sind also auf die gleichen Exemplare gegründet, die noch heute im Petersburger Herbar existieren und zur Evidenz dartun, dass — wie schon Willdenow (Enum. hort, Berol, I, [1809] p. 666!), Koch (in Rehl. Deutschl. Fl. IV. 228 [I, 228 [1833] p. 514), Fischer & Meyer (Ind. pl. hort. Petrop. II. [1835] p. 40) und Ascherson (Verhandl. Brandenb. XXXIII [1891] p. 108 seq.) ausgesprochen haben — L. Pollichii und incisum Roth blosse Synonyme von L. virginicum L. sind. Wie aus den oben angeführten Synonymen des weiteren hervor- geht, wurden die 2 Rothschen Namen von anderen Autoren in verschiedener unrichtiger Weise ausgelegt. So verwendete Marschall v. Bieberstein 1808 in seiner Flora Taurico-Caucasica den Namen Z. ineisum „Roth“ — aus welchen Gründen, ist schwer zu verstehen — in durchaus unrichtiger und ungerechtfertigter Weise für das in seinem Gebiet wachsende L. pinnatifidum Ledeb. und gab damit den ersten Anlass, die Heimat der Pflanze in Asien statt in Nordamerika zu suchen; seiner Auffassung schlossen sich auch De Candolle (Syst., Prodr.) und Boissier (Fl. Orient) an. Ledebour, der 1829 die Pflanze des Altai- Gebietes [L. apetalum Willd.] als neue Art unter dem Namen £L. micranthwm. beschrieben hatte, über- trug in seiner Flora Altaica (1831) den Rothschen Namen L. imciswm auch auf diese Spezies. Endlich sei noch erwähnt, dass manche Autoren unter L. Pollichii und incisum Roth auch Formen des L. sa- tivum L. verstanden (s. bei dieser Art), und dass neuere deutsche Autoren (zuerst O. Kuntze) den Namen L. incisum fälschlich auch auf das adventiv auftretende nordamerikanisehe LL. densiflorum Schrad., das sie irrig als mit den asiatischen Pflanzen (L. énciswm M. Bieb., Ledeb., non Roth) identisch betrachteten, ausgedehnt haben. — Das Synonym Z. graminifolium Roth Tent. fl. Germ. (1793) rührt davon her, dass Roth in diesem Werke — wie er später (N. Beitr., 1802) selbst auseinandersetzt — L. Iberis (= vir- ginicum) und L. graminifoliwm völlig mit einander verwechselte in der Weise, dass er unter dem Namen der einen Art die Merkmale der anderen aufführte; eine Folge dieser Verwechslung ist auch die auszu- schliessende Bemerkung Willdenows (1800): ,silieulae ovatae acutae* bei Z. Iberis. Area geogr. subspeciei: Am. bor. (praesertim or.) et centr., India occ., Azor., Madeira, Canar., forsan etiam in Am. austr. occ. indigenum ; praeterea saepe advent. Ich sah Exemplare des Typus aus: Kanada, Vancouvers Island, Oststaaten der U. S. A. (Massachusetts, Connectieut, N. Jersey, Pennsylvanien, Delaware, Distr. of Columbia, Virginien, Carolina, Georgia, Florida, Wis- consin, Illinois, Ohio, Missouri, Kansas, O.-Texas, Louisiana); Oregon; Mexiko; West- indien (New Providence [Bahama-Ins.|, Cuba, Jamaica, Haiti, Portorico, Ste. Croix. Gua- deloupe, Martinique, St. Vincent, Barbados); Peru; Brasilien (hier sicher nur verschleppt, z. B. Rio de Janeiro, Sao Francisco); Azoren (Terceira), Madeira (Funchal, Santo Mar- tino, Ponte Novo), Canaren (Teneriffa. — Ferner ganz zweifellos verschleppt: Portugal (Coimbra), Spanien, Frankreich (Bayonne, O.-Pyrenäen, Montpellier!, Bordeaux, Angou- léme, Cherbourg, Savoien [Evian] ete.), Belgien (Gent), Deutschland (Freiburg i./B.!, Karlsruhe, Andernach, Bonn, Hamburg, Nürnberg, Berlin!, Breslau ete.); Schweiz (Lau- sanne, Wallis, Basel, Zürich! ete.), Österreich-Ungarn (Fiume, Arco [Tirol], Salzburg, Krems a/Donau etc.; in Ungarn mit amerikanischem Kleesamen eingeführt), Italien (Genua, Lecco am Comersee); Japan (Ins. Nipon), Manila, Hawai-Inseln; Kapland (Port Elizabeth, Wilms). Var. B. ramosum 'Thell. — Ad ex.: Mexiko: ad fl. Colipa, 1841, Karwinsky n. 1110 — Herb. Petersbg. Guatemala: Jinotepe, 1841, Friedrichsthal n. 1199 ex p. (mixt, cum Z. costaricensi var. Friedrichsthalii) — Herb. Hofmus. Wien. 229 Var. y. pubescens Schmitz! ined. in herb. (Mus. palat. Vindob.). Mexiko: nicht selten. S.-Texas: Heller 1894 n. 1495. Var. 9. pinnatisectum O. E. Schulz! in Urban Symb. Antill. IIT. 3. (1903) p. 495. Portorico: leg. Krug — Herb. Berl. Mexiko: Mexique, 1840, Linden — Herb. Deless. U.S. A.: N. York, Bedford Park, 1899, Clute — Herb. Petersbg.; Pennsylvanien — Herb. Lausanne. Var. &. macropetalum Thell. — Specim. culta in Herb. Boiss., Petersbg. Var. £. Pavonianum Thell. Columbia: Bogota, Pavon — Herb. Deless. Ssp. II. teeanum (Buckl.) Thell. in Vierteljahresschrift d. zürch. naturf. Gesellsch. LI. (1906) p. 163; L. texanım Buckley in Proc. Acad. nat. sc. Philadelph. 1861 (1862) p. 449; Thellung in Bull. Herb. Boiss. 2* série IV. (1904) p. 707, 711 et in Schinz & Keller Fl. d. Schweiz 2. Aufl. IT. (1905) p. 85; L. intermedium A. Gray! Pl. Wright. II. in Smithson Contrib. V. (1853) p. 15; Walp. Rep. IV. (1857) p. 214; Watson Bot. King Rep. (1871) p. 25; Hemsley Biol. Centr.-Am. I. (1879) p. 38 — non A. Rich. Tent. fl. Abyss. I. (1847) p. 21 (quod = L. Armoracia Fisch. & Mey. ssp.), nec A. Gray Man. of bot. ed. 2. (1856) — 6. (1889), nec auct. quoad pl. U. S. orient. (quae — JL. densiflorum Schrad.); L. lasiocarpum var. tenwipes Wats. in Proc. Am. Acad. XVII. (1882?) p. 322 ex majore p. sec. Robinson in Syn. fl.; L. medium Greene! in Erythea III. (1895) p. 36; Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p. 127; Howell Fl. Northwest Am. I. 1. (1897) p. 63; Jepson Fl. West. Middl. Calif. (1901) p. 227; Small Fl. Southeast. U. S. (1903) p. 468. Area geogr.: U. S. A. occid.; Missouri, Alabama, Pensylvan. (verisim. advent.); Mexico; Azor.; praeterea advent. in Eur. centr. Ich sah Exemplare aus: Vancouvers Island, Washington (near Seattle, Wawawai), Oregon (Multnomah, Cascade Mountains), Kalifornien (Nevada City, Truckee [Nevada Co.], San Diego, Fall Brook, San Bernardino Valley), Utah (American Fork Cafion), Arizona (Camp Lowell, Sierra Tueson), N. Mexiko (Organ Mountains, Dona Ana Co. [Rio Grande Valley], at Mangas Springs, Upper Gila) Texas (Dallas, Austin); Missouri (St. Louis), Alabama, Pensylva- nien; Nieder-Kalifornien (Hancors Rach (?), Orcutt), Mexico (leg. Bourgeau, Ber- landier ete., mehrfach in alten Herbarien); Azoren (Guthnick 1838— 9, Herb. Boiss., Lausanne, Reuter & Barbey); adventiv in Zentraleuropa: Deutschland (Freiburg i./B., 1866, Katz — Bad. Landesherb. Freibg.; Dampfmühle Wandsbeck b/Hamburg, 1396, Schmidt — Herb. Murr), Ósterreich-Ungarn (Schottergrube an der Arlbergbahn bei Wilten-Innsbruck, 1898, Baer — Herb. Murr), Schweiz (Zürich mehrfach, 1902—4, Naegeli, Thellung — Herb. Univ. Zürich). 230 [1, 230 Eigentlich typisch ist die Pflanze nur in den Weststaaten der Union und in Mexiko; die übrigen Vorkommnisse stellen lediglich mehr oder weniger ausgesprochene Annäherungsformen dar. Var. B. pubescens (Greene) Thell.; L. intermedium var. pubescens Greene in Bot. Gazette V. (1880) p. 157; L. medium var. pubescens Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p. 127. U. S. A.: Arizona (Palmer 1876) & N. Mexico (at Mangos Springs, Greene 1880) sec. Robinson l. c.; Colorado: Near Pagosa Peak, 9000‘, 1899, €. F. Baker n. 353 — Herb. Barb.-Boiss., Berl. Breslau;? Kalifornien: at Santa Rosa Indian Village, 7500‘, 1899, H. M. Hall n. 1170 — Herb. Berl. (junge, nicht sicher bestimmbare Exemplare). Mexiko: Mexico City, 1900, C. G. Pringle n. 8284 — Herb. Berl., Breslau, Deless., Petersbg., Univ. Zürich; Chapoltopec pres Mexico, 1827, Berlandier n. 317 ex p. — Herb. Petersbg. Ssp. IIT. Menziesii (DC.) Thell. L. Menziesiüi DC.!*) Syst. II. (1821) p. 539, Prodr. I. (1824) p. 205; Torr. & Gray Fl. N. Am. I. (1838—40) p. 115 ex p. (cum Z. reficulato)?); Torr. Bot. Wilkes Exp. (1843) p. 233; Macoun Cat. Canad. pl. (1889) p. 9; Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p. 127 — non hort. europ., nec Hook Fl. Bor. Am. I. (1840) p. 68, aec Brew. & Wats. Bot. Calif. I. (1876) p. 46, nec auct. quod pl. californ. subapetalam, nec Godr. Fl. Juven. ed. 1. p. 8 in Mém. Acad. Montpell. (Sect. Medic.) I. (1853) p. 416, »ec Hemsley in Biolog. Centr. Am. I. (1879) p. 39 — quod = L. reticulatum Howell; Oynocardamum Menziesii Endlich. ex Heynh. Nom. bot. hort. II. (1846) p. 180 (saltem quoad syn. DC.); Nasturtium Menziesü O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; ? L. californicum Nutt. in Torr. & Gray Fl. N. Am. I. (1838—40) p. 115°); Walp. Rep. I. (1842) p. 176 — ex Robinson l. c.; L. occidentale Howell! in Erythea III. (1895) p. 32, Fl. Northwest Am. I. 1. (1897) p. 62; L. intermedium [non A. Gray] & L. virginicum [non L.] Brew. & Wats. Bot. Calif. I. (1876) p. 46, non 47, ex Robinson |. c. Area geogr.: Am. bor. occ. (reg. pacif.). Standorte: Vancouvers Island: 1875, Macoun — Herb. A. Gray *). !) Durch die gütige Vermittlung des Herrn Prof. Dr. H. Schinz liegen mir von Herrn E. Baker in London eine genaue Beschreibung mit Skizzen des De Candolleschen Originals im Herb. Banks (Brit. Museum) und die Photographie eines anderen authentischen Exemplars im Herb. Smith (Herb. Linn. Soc.) vor. ?) Die Beschreibung bezieht sich auf L. reticulatum; dagegen kann die nach ,Nultt. mss." hinzu- gefügte Bemerkung „petals 4* sehr wohl auf das echte Z. Menziesi? DC. hinweisen. 3) Die Beschreibung bei Torr. & Gray l. e. (,...silicles nearly orbicular....flowers diandrous (pe- tals 4); leaves...laciniately pinnatifid... Segments of the leaves linear... Pedicels twice the length of the silicles . ..*) kann sich ebenso gut auf L. Robinsonii Thell. als auf L. Menzies?i beziehen. *) Der Freundlichkeit des Herrn Prof. Dr. B. Robinson in Cambridge (Mass.) verdanke ich Proben und Skizzen des Materials dieser Art im Herb. A. Gray. I, 231] 231 Brit. Columbia: near Victoria, 1885, Fletcher — Herb. Gray; ibidem, 1887, Macoun — Herb. Gray. Washington: White Salmon, 1880) N. N. Suksdorf — Herb. Gray; W. Wash.: Chehalis Co., Hoquian, 1897, Lamb n. 1153 — Herb. Deless.; Olympic Mts., Clallam Co., 1900, Elmer n. 2697 — Herb. Deless. Oregon: Cape Foulweather, 1886, Th. Howell — Herb. Gray. Kalifornien: Waterman Hot Spring near San Bernardino, Parish sec. Robinson l. c. Ssp. IV. centrali-americanum Thell. L. apetalum Millspaugh! Contrib. coast and plain fl. Yucatan in Field Columb. Mus. Publ. Bot. I. n. 3. (1896) p. 297 et Pl. Utowanae in Publ. l. c. II. n. 1. (1900) p.43 et ap. Lesener in Engl. bot. Jahrb. XXXVI. (1905) Beibl. n. 80 p. 16 — non Willd.! nec alior. Area geogr.: Am. centr. et raro in Am. austr. Mexiko: Schiede n. 302 — Herb. Paris; environs de Mexico, 1827, Berlandier — Herb. Petersbg.; Parras (?) (States of Coahuila and Nueva Leon), 1880, E. Pal- mer n. 41. Yucatan: Izamal, 1895, G. F. Gaumer n. 456 — Herb. Berlin, Boiss.; Merida, 1896, S. Porfirio Valdez n. 14 — Herb. Berl, Boiss.; lItzimná bei Mérida, n. 3935, und Jitas, n. 3954, 1903, Seler — Herb. Berlin. Guatemala: 1865, Gust. Bernoulli n. 117 — Herb. DC.; Coban, Distr. Alta Verapaz, 1885, v. Tuerckheim n. 671 (ed. J. Donn. Smith) — Herb. Berl., Paris. Westindien: z. B. Martinique. Venezuela: Caracas, 1854, Gallmer — Herb. Berl. Peru: Pavon — Herb. Boiss. etc. Var. D. eanescens Thell. N. Mexico: Bear Mts. near Silver City, Grant Co. 19039, Metcalfe n. 168 — Herb. Deless. 59. L. densiflorwin Schrad. ! ) in Ind. sem. h. Gotting. 1832 p. 4; Linnaea VII. (1833) Litt. ber. p. 26; Walp. Rep. I. (1842) p. 177; Thellung in Bull. Herb. Boiss. 2° ser. IV. (1904) p. 696 seq.; L. ru- derale J. Richardson! in Franklin Narr. Journ. shor. Polar Sea (1823) p. 16 (744); Torr. & Gray Fl. N. Am. I. (1838 —40) p. 115; Hook. Fl. Bor. Am. I. (1840) p. 68; A. Gray! Pl. Fendl. (1849) p. 10 n. 45!; Torr. in Frém. Rep. (1850?) p. 87; Hook f. Arct. pl. p. 286, 320 — non L.; L. intermedium A. Gray Man. of Bot. ed. 2. (1856) —6. (1889); !) Originalexemplare (Hort. Gotting. 1831, Herb. Schrader) im Herb. Petersbg. 232 [1, 232 Macoun Chec list Canad. pl. (1889) p. 9; Mae Millan Metasperm. Minnesota Valley I. (1892) p.257 — non A. Rich. Tent. fl. Abyss. I. (1847) p. 21 (quod — L. Armoracia Fisch. & Mey. ssp. intermedium) nec A. Gray Pl. Wright. II. (1853) p. 15 (quod = L. virginieum L. ssp. texanum [Buckl.]); L. virginicum Macoun Cat. Canad. Pl. (1889) p. 57 ex p. quoad pl. orient. (sec. Robinson in Syn. fl.) — non L.; L. lasiocarpum var. tenuipes Wats. in Proc. Am. Acad. XVII. (1882?) p. 322 ex minore p. (sec. Robinson); L. incisum O. Kuntze! in Verhandl. Brandenb. Bot. Ver. XXVII. (1885) p. 178 ex p. (quoad pl. in Germ. introd.); Potonié Ill. Fl. N.- u. Mitteldeutschl. (1889) p. 274 et collector. germ. recentior. nonnull. — non Roth! N. Beitr. (1802) p. 224 (quod = L. virginieum L.), nec M. Bieb. Fl. Taur.-Cauc., DC. Syst. & Prodr., Boiss. Fl. Or. (quod = L. pinuatifidum Ledeb.), nec Ledeb. Fl. Altaie. (quod = L. apetalum Willd.); LL. micranthum Caspary in Brandenb. Verhandl. XVIIT. (1886) p. 33 in not.; M. Grütter in Deutsch. bot. Monatsschr. VIIL (1890) p. 79; A. Winkler in Brandenb. Verhandl. XXXIII. (1891) p. 79 et collector. germ. recent. nonnull. — non Ledeb.; L. micranthwm var. apetalum collect. germ. rec. nonnull. — non (Willd.) Ledeb.; L. apetalum Ascherson in Verhandl. Brandenb. Bot. Ver. XXXIII. (1891) p. 108 seq. ez p (quoad pl. americ. et pl. in Eur. advent.); Buchenau Fl. Nordwestd. Tiefebene (1894) p. 244; Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p. 127; Garcke Fl. Deutschl. (17. Aufl. [1895] p. 64); Britton & Brown Ill. f. North. U. S. II. (1897) p. 112; Howell Fl. Northwest Am. I. 1. (1897) p. 63; Aschers. & Graebner Fl. nordostd. Flachland. (1898—9) p. 370; Prodr. fl. Batav. I. 1. (1901) p. 168; Small Fl. Southeast. U. S. (1903) p. 468 et auct. germ. et americ. recent. fere omn. — non Willd.! L. ruderale var. incanım M. Grütter in Deutsch. Bot. Monats- schrift X. (1892) p. 68 (ex descr.). Icones: Gray Gen. U. S. ill. I. (1848) t. 73 fig. 5—10!; A. Winkler in Verhandl. Brandenb. Bot. Ver. XXXIIL (1891) p. 107! (plantae germinatae); Britton & Brown Ill. fl. North. U. S. II. (1897) p. 112! Die Geschichte dieser Art habe ich bereits im Bull. Herb. Boiss. 2* sér. IV. (1904) p. 696 seq. ausführlich geschildert. Wie aus den eben angeführten Synonymen ersichtlich ist, wurde die Pflanze von ihrem ersten Entdecker, J. Richardson, dem botanischen Vertreter von Franklins Landexpedition ins arktische Nordamerika im Jahre 1819, mit L. ruderale L. verwechselt, ebenso von mehreren anderen ülteren nordamerikanischen Botanikern (Hooker, Torrey und Gray in ihren früheren Werken). A. Gray verwendete für unsere Art zeitweise auch den von ihm selbst geschaffenen Namen L. intermedium, der sich jedoch in der ersten Publikation auf eine andere Pflanze bezieht und ohnehin als Homonym zu einem älteren Namen von A. Richard, der eine abessinische Pflanze bezeichnet, hinfällig ist. Mehrere Autoren (so Macoun l. c.) wussten L. densiflorum auch nieht scharf von L. virginicum L. zu trennen. — Der von mir in dem genannten Aufsatz aus der Vergessenheit hervorgezogene Name L. densiflorum Schrad. bezieht sich auf eine in den 90er- und 30erjahren des letzten Jahrhunderts in einigen deutschen und schweizerischen Gürten kultivierte Pflanze, die mit grósster Wahrscheinlichkeit aus den Samen der eingangs erwähnten Richardsonschen Exemplare gezogen wurde. 1840 indentifizierten Fischer & Meyer im Ind. sem. hort. Petrop. VI. p. 11 die deutsche Gartenpflanze — irrig — mit dem asiatischen L. mieranthum Ledeb. (= 1. apetalum Willd.), und damit war der Name .L. densiflorum Schrad. der Vergessenheit, bezw. der Synonymie anheimgegeben. In den SOerjahren des letzten Jahrhunderts trat dann unsere Art I, 233] 233 in stetig steigender Häufigkeit in Deutschland als Adventivpflanze auf. O. Kuntze hat das Verdienst, diesen Ankómmling zuerst als von LL. verginicum L., mit dem er von den ersten Sammlern verwechselt worden war, verschieden erkannt zu haben. Leider hielt auch er, wie früher Fischer & Meyer, die Adventivpflanze für identisch mit dem hochasiatischen 2. apetalum Willd. (bezw. dem von den russischen Botanikern davon nicht genügend unterschiedenen südwestasiatischen Z. pinnatifidum. Ledeb.), welche beide Arten von manchen russischen Autoren irrig als L. ineisum „Roth“ [richtig: L. incisum M. Bieb., Ledeb. ete., non Roth!] bezeichnet werden, und verwendete daher für unser L. densiflorwm. diesen letz- teren Namen. AZ. micranthwm Ledeb., unter welcher Bezeichnung einige andere Autoren (M. Grütter, A. Winkler) die deutsche Adventivpflanze aufführen, ist ebenfalls nur ein anderer Name für die asiatische Art. 1891 zog Ascherson l.c. für die letztere den ältesten, volleültigen Namen, L. apetalum Willd. (1800), aus der Vergessenheit, in der er sozusagen von Anbeginn an gelegen hatte, wieder hervor, und auch er trug kein Bedenken, das ehedem kultivierte. L. densiflorum Schrad. und die deutsche Adventiv- pflanze damit zu indentifizieren. Das asiatische Z. apetalum Willd. (L. mieranthum Ledeb.) und das nordamerikanische, in Zentraleuropa adventiv auftretende Z. densiflorum Schrad. sind jedoch, wie ich im Bull. Herb. Boiss. 1. e. gezeigt habe, 2 morphologisch und geographisch durchaus gesonderte Spezies. Der von Ascherson irrig auf die nordamerikanische Pflanze ausgedehnte Name L. apetalum „Willd.“ fand dann auch in der Heimat dieser, bei den amerikanischen Autoren, Eingang — zum ersten Mal wurde er von Robinson in Syn. fl. N. Am. (1895), unter Berufung auf Ascherson, in diesem Sinne verwendet —, und heute ist bedauerlicherweise die Sachlage die, dass der Name ZL. apetalum Willd. von keinem ein- zigen asiatischen Botaniker für die echte Willdenowsche Pflanze, dafür aber um so intensiver und all- gemeiner von den amerikanischen und deutschen Autoren für das davon spezifisch verschiedene nordameri- kanische, in Europa adventiv auftretende Z. densiflorum Schrad. verwendet wird. Annuum vel bienne. Radix tenuis, fusiformis, pallida. Caulis unicus, suberectus, fere cylindrieus, pilis brevibus cylindricis rectis patentibus pubescens, plerumque inferne simplex, superne ramosus ramis et ramulis racemos terminales et axillares gerentibus. Folia basilaria longe petiolata, circumferentia oblonga vel elliptica, profunde serrato- incisa lobis extrorsum curvatis, rarius fere pinnatipartita lobis lateralibus dimidiato- ovatis (antice convexis et crenatis, margine posteriore recto vel leviter concavo et inte- gerrimo), terminali submajore basi attenuato, pilis brevibus cylindricis obtusis fere papilliformibus obsita; caulina inferiora et media oblongo-lanceolata vel lanceolata, quasi in petiolum attenuata (petiolo insertione saepe leviter dilatato et semiamplexicauli, sed nunquam auriculato), acute serrata; superiora lineari-lanceolata, utrinque acuta, sessilia, plerumque remote serrata (raro fere integerrima) plurinervia (nervis lateralibus distinctis), margine basin versus pilis modice gracilibus (1:3—4) e basi patente sursum arcuatis, apicem folii versus decrescentibus erecto-patentibus dentiformibus (latitudine vix longio- ribus) acutis ciliolata. Flores inconspicui; sepala ovata, albo-marginata dorso setuloso- pubescentia (racemorum floriferorum apex inde setuloso-villosulus); petala rudimentaria vel nulla, rarius (in primis floribus, praesertim in var. elongato) calyce sublongiora, filiformia vel lineari-oblonga; stamina 2--4 mediana; glandulae 4— 6 brevissimae. Racemi fruc- tiferi omnes elongati, modice densi, axi fere cylindrico pubescente, pedicellis modice gracilibus fere rectis vel leviter extrorsum curvatis, + patentibus (45 — 60°), silieulae subaequilongis. Silicula obovata (rarius fere orbiculata), basi acutiuscula, apice circum- ferentia rotundato- obtusa, satis profunde sed angustissime emarginata (marginibus A. Thellung, Lepidium. - 30 234 [I, 234 plerumque fere parallelis), lobulis alaribus obtusis convergentibus; stylus subnullus, quam emarginatura multo brevior; valvulae carinatae, parte tertia superiore alatae, glabrae vel pubescentes; septum oblanceolatum, basin versus contractum, stylo bressimo apiculatum. Semina ovoidea, compressa, fere laevia, subimmarginata, flavo-fusca; embryo notorrhizus. Meist 20 — 50 em hoch. Grundblätter (mit Stiel) bis 5 cm lang, im Umriss bis lem breit. Mittlere Stengelblätter meist 2—3 cm lang, 4— 5 mm breit; obere oft 1—1'/ em lang, 2 mm breit. Kelch + ?/! mm lang. Frucht meist 3 (2!/s —3'/?) mm lang, 2!/» (2!/,—9) mm breit (bei der Var. elongatum grösser). Same meist 1 mm lang, a — 3/4 mm breit. Area geogr.: Am. bor., raro in Am. centr.; praeterea advent. in Eur. Variat: Var. e. typieum Thell. in Bull. Herb. Boiss. 2° série IV. (1904) p. 706; L. densi- florum Schrad! 1. e. sens. strict. — Silicula glaberrima vel junior tantum minute papil- losa; caulis tenuiter pubescens pilis brevibus rectis; folia non vel vix coriacea, superiora serrata dentibus angustis haud profundis; silieula 2 — 2'/» mm lata, + 3 mm longa; caulis inferne simplex, superne ramosus. Ich sah Exemplare des Typus aus: Kanada: Belleville, Lake Winipeg Valley, Lake Superior, Saskatchawan. Brit. Columbia: Hevelstoke. — Im arktischen Nordamerika ist die Pflanze nach Hooker Fl. Bor. Am. l. c. weit verbreitet: „from Hudsons Bay to the Pacefic, and from lat. 50? to 689*. U. S. A.: Washington (W. Klickitat Co. [Columbia River]), Idaho (Snake Plains near Pocatello), Montana (Spanish Basin [Gallatin Co.], Pony), Wyoming (Wind River, C. Y. Horse Ranch [Natron Co.]), Utah (Modena), Colorado (Fort Collins), N. Mexico (Aztec), South. Texas (Neueces Co.: at Corpus Christi), Nebraska (inter Omaha et North Platte), Wisconsin, Jowa (Ames, Charles City), Missouri (St. Louis), Vermont (Middleburg), N. Jersey (Hudson Co.), New York (Bedford Park). Mexiko: Staat Coahuila: Parras, west of Saltillo, 1880, E. Palmer n. 41 — Herb. Boiss. Adventiv in Europa: England: East Greenwich R. J. & Mickfud (?) R. J., 1878, C. W. Congdon — Herb. Reut. & Barb. Deutschland: Hamburg (Wandsbeck), Mecklenburg (Schwerin), Berlin (Charlottenburg, Bahnhof Moabit, Halensee!, Tegel!), Pommern (Misdroy), Westpreussen (Lnianno, Lindenbusch, Dritschmin, Thorn), Sachsen (Magdeburg), Baden (Mannheim, Rohrhof- Schwetzimgen, Achkarren), Bayern (Nürnberg). Schweden: Vermeland. Russland: Polen (Kijowa), Prov. €Czernigow (Browari, Distr. Ostior). Schweiz: Wallis (Riddes, Sion, Visp), Zürich !, Graubünden (Avers). I, 235] 235 Var. 3. pubecarpum (A. Nels.) Thell. in Bull. Herb. Boiss. 1904 p. 705; L. pubecarpum A. Nelson! in Bot. Gazette 1900 p. 189). — Silicula, etiam matura, pubescens. Montana: Dwelles, Gallatin Co., 1899, A. & E. Nelson n. 6793 (Orig.! — Herb. Breslau, Deless. Yellowstone Park: 1899, A. Nelson n. 6235. Wyoming: Evanston, 1884, A. Grunow — Herb. Berlin. Idaho: Snake Plains, near Pocatello, 1893, E. Palmer n. 8 ex p. (cum var. «.) — Herb. Univ. Zürich. Auch adventiv in Europa: Schweiz: Orbe (Kt. Waadt), 1886, Mehrlen — Herb. Univ. Zürich. Var. y. pubecaule Thell. l. c. p. 706. — Caulis, praesertim inferne, dense pubes- centi-villosulus, pilis (relative) satis longis, interdum subflexuosis. N. Mexico: sine loc., 1845, A. Fendler — Herb. Berlin, Boiss.; in a Canon 4 miles east of Santa Fe, 8000', 1897, A. A. & E. G. Heller n. 3673 — Herb. Barb.-Boiss., Breslau, Petersbg., Univ. Zürich. Var. à. elongatum, (Rydbg.) Thell. 1. c. p. 706; L. elongatum Rydberg! in Bull. Torrey Bot. Club 1902 p. 234. — Planta robustior, foliis subcoriaceis, grosse dentatis. Pilis caulis, imprimis in inflorescentia, saepe leviter clavati. Silicula major, 3!/s——4 mm longa, 9 mm lata. Washington: Almata, 1896, Elmer n. 21 — Herb. Berlin, Deless. Oregon: Cascade Mount., 49° N. Lat, 1859, Lyall — Herb. Berl, Paris, Petersbg.; Multnomah Co., 1877, Howell (Woolson Oreg. pl. n. 32) — Herb. Reut. & Barb.; Deshutes River, 1885, Howell — Herb. Deless., Paris, Reut. & Barb. Idaho: About Lewiston, Nez Perces Co., 900', 1896, Heller n. 3008 — Herb. Barb.- Boiss. Hausskn., Petersbg., Univ. Zürich; near Upper Ferry, Clearwater River, above Lewiston, 1892, Sandberg, Mac Dougal & Heller n. 60 — Herb. Berl., Petersbg. Nevada: Gardenville, 1902, C. F. Baker n. 1086 (nicht typisch) — Herb. Berl., Deless. Utah: Salt Lake City, 4300', 1880, M. E. Jones n. 1430 — Herb. Berl., Boiss., Petersbg. Var. &. ramosum (A. Nels.) Thell. l. e. p. 706); L. ramosum A. Nelson! in Bull. Torr. Bot. Club 1899 p. 125. — Caulis a basi dense ramosus. Yellowstone River, 1899, A. & E. Nelson n. 5745 — Herb. Breslau, Deless. South. Wyoming: Red Desert Region, 1898, Granger n. 4682. !) Die von mir ebenda aufgestellte Var. retrohispidum Thell. ziehe ich, als vom Typus der Art zu wenig verschieden, hiemit ein. 236 [1, 236 Colorado: Arboles, 6000‘, 1899, C. F. Baker n. 352 — Herb. Barb.-Boiss., Berl., Breslau, Deless. W.-Texas: Plains west of Pecos, 1902, Earle n. 382 — Herb. Deless. 60. L. ramosissimam A. Nelson ! in Bull. Torrey Bot. Club 1899 p. 124/5; Thellung in Bull. Herb. Boiss. 2° série IV. (1904) p. 705. Affine L. densifloro Schrad., sed specifice distinctum videtur silicula elliptica vel ovata, latius emarginata propter lobulos alares acutos porrectos, inde apice circumferentia fere anguloso-acuta, et racemis axillaribus numerosis corymboso-abbreviatis. Area geogr.: Am. bor. occ. Colorado: Argentine Pass, 10000', 1878, M. E. Jones n. 742 — Herb. Heut. & Barb. Wyoming: Laramie, Albany Co., 1899, A. & E. Nelson n. 6848 — Herb. Breslau, Deless.; ibidem: A. Nelson n. 1424 & 3356. Yellowstone Park: Soda Butte, 1899, A. & E. Nelson n. 5876 (pro L. apetalo) — Herb. Breslau. Variat: Var. ß. robustum. Thell. — Folia firma, subcoriacea; caulina inferiora pinnatim incisa vel fere pinnatifida lobis late lanceolatis, superiora grosse dentata, summa inte- gerrima. — Verhält sich zum Typus der Art wie die Var. elongatum zu L. densiflorum; unterscheidet sich von den „Bipinnatifida“ durch die corymbós-verkürzten achselständigen Fruchtstände. Kanada: Saskatchawan, 1858, Bourgeau (pro L. corymboso?), Pallisers Brit. N. Am. Exped. — Herb. Berl, Paris, Petersbg., Hofmus. Wien. 60a. L. divergens Osterhout in Bull. Torrey Bot. Club 1903 p. 237. — Non vidi. „Videtur bienne. Planta 1,5—2 dm alta, a basi ramosissima ramis divergentibus et procumbentibus, cauli centrali erecto aequilongis; caulis, rami et pedicelli minute pubescentes. Folia inferiora spathulata, 2-5 cm longa, apice rotundata vel acuta et pau- cidentata, in petiolum anguste alatum attenuata; caulina apicem plantae versus decres- centia et integerrima evadentia. Caules et rami fructiferi a parte tertia inferiora racemos gerentes. Pedicelli horizontaliter patentes, + 3 mm longi; flores minuti, apetali, sepalis cito caducis; silicula elliptica, 3 mm longa, 2,5 mm lata, emarginata, stigmate sessili; embryo notorrhizus.* Osterhout l. c. (anglice). Colorado: Tennessee Pass, Lake Co., 1902, n. 2642; at Yampa and Steamboat Springs in Routt Co. — sec. Osterhout. I, 237] 937 Secundum descriptionem autoris ad L. ramosissimum A. Nels. proxime accedit et verisimiliter forma hujus speciei. 61. L. Bourgeauanum Thell. n. spec. Annuum? Radix satis crassa, pluricaulis. Oaules decumbentes, subeylindriei, pilis rectis patentibus cylindricis obtusis apice saepe leviter incrassatis aeque ac rami et pedi- celli pubescentes, foliati, a basi ramosissimi, thyrsum densum formantes. Folia in meo specimine omnia linearia vel leviter spathulata, obtusiuscula, integerrima, pilis ad basin folii subeurvatis acutiusculis, apicem versus rectis et crassioribus pubescentia. Flores inconspicui; sepala anguste ovata, albo-marginata, caduca; petala rudimentaria; stamina 2 mediana; glandulae 4 distinctae, triangulari-lanceolatae. Racemi fructiferi omnes elon- gati, laxi, axi leviter anguloso-sulcato, pedicellis erecto-patentibus (45 ?) modice gracilibus fere rectis siliculae aequilongis. Silieula obovata vel fere elliptica, apice satis profunde emarginata, circumferentia angulosa propter lobulos alares acutos et fere porrectos; stigma in fundo emarginaturae subsessile; valvulae carinatae, a medio ad apicem conspicue (ad '/s fere longitudinis septi) alatae; septum oblanceolatum, stylo brevissimo apiculatum. Semina ovoldea, compressa, fere laevia, immarginata; embryo notorrhizus. Stengel 10—15 cm lang, dicht buschig verästelt. Stengelblütter 1—1!/e em lang, grösste Breite 1—1'/» mm. Kelch + ?/, mm lang. Frucht 3 mm lang, 2!/,—2!/» mm breit. Same 1'/; mm lang, ?/ mm breit. Affine L. densifloro Schrad. et L. ramosissimo A. Nels., differens ab utraque specie folis caulinis linearibus vel lineari-spathulatis obtusiusculis integerrimis, a priore etiam silieula apice cireumferentia acuto-angulosa (propter dentes alares + porrectos et acutos), a secunda insuper racemis omnibus elongatis. Habitu (propter foliorum formam) ad L. ruderale L. accedit, sed silicula + obovata, pedicello aequilonga, profundius emarginata, sepala post anthesin ovato-lanceolata (non linearia), petalorum rudimenta praesentia. An satis diversum a L. ramosissimo? Area geogr.: Canada. Kanada: Saskatchawan, 1857—8, Bourgeau (Pallisers Brit. N. Am. Exped.) — Herb. Petersbg. 62. L. neglectum Thell. in Bull. Herb. Boiss. 2* sér. IV. (1904) p. 708 et in Schinz & Keller Fl. d. Schweiz 2. Aufl. II. (1905) p. 85; L. medium Thell. in Mitteil. Bad. Bot. Ver. n. 184 (1903) p. 295 et n. 189 (1903) p. 335; Hóck Ankómmlinge d. Pfl. welt Mitteleurop. wühr. d. letzt. halb. Jahrh. VIIL in Beih. Bot. Centr. bl. XV. 2. (1903) p. 387; Neuberger Fl. Freiburg i. B. 2. Aufl. (1903) p. XXIV — non Greene! Annuum vel bienne. Radix tenuis, fusiformis, pallida. Caulis plerumque unicus, suberectus, fere cylindricus, pilis brevibus cylindricis rectis patentibus sub lente + pubes- cens, plerumque a medio ramosus ramis arcuato-erectis pubescentibus, ut ramuli in racemos abeuntibus. Folia saepe obscure virentia; basilaria pilis brevibus cylindricis minute pubescentia, longe petiolata, late elliptica vel ovata, crenata vel lyrato-sub- pinnatisecta lobo terminali basi attenuato, lateralibus minutis paucis, rhachi apicem versus dilatata; caulina inferiora elliptico-lanceolata, dentato-serrata, media lanceolata, quasi in petiolum attenuata, remote serrata; superlora sessilia linearia (saepe leviter unilateraliter curvata) acutiuscula, basin versus paulo attenuata, subuninervia, fere semper integerrima, margine pilis brevissimis (1: 2) rectis patentibus obsita. Flores incon- spicui; sepala ovata, albo-marginata, dorso setuloso-pubescentia; petala plerumque rudi- mentaria, rarius (in primis floribus) calycem paulo excedentia, saepissime linearia; stamina 2—4 mediana; glandulae 4—6 breves inconspicuae. Racemi fructiferi elongati, saepe flexuosi, interdum planta reliqua longiores, satis densi, axi leviter sulcato, pilis brevibus patulis pubescente, pedicellis gracilibus rectis patentibus (plerumque 60°) pu- bescentibus, inferioribus plerumque siliculam longitudine paulo excedentibus, superioribus ei aequilongis. Silicula plerumque orbiculata vel longitudine latior (transverse elliptica), rarius late ovata, basi semper rotundato-obtusa, valde compressa, apice leviter et satis late emarginata, circumferentia inde satis obtusa; stylus fere nullus, cum stigmate mar- ginem anteriorem siliculae non attingens; valvulae carinatae, a medio ad apicem distincte alatae; septum oblanceolatum, stylo brevissimo apiculatum. Semina ovoidea, valde com- pressa, fere laevia, margine exteriore et inferiore anguste alato-marginata; embryo notorrhizus. ; Meist 20—40 cm hoch. Mittlere Stengelblütter 2—3 cm lang, 2—3 mm breit, obere 1—2 cm lang, 1 —2 mm breit, oft etwas ungleichhälftig (schwach einseitig gekrümmt). Kelch + 1 mm lang. Frucht meist 3 (seltener nur 2'/2) mm lang und breit. Same fast 1'/» mm lang, fast 1 mm breit. Affine L. virginico L. et L. densifloro Schrad., sed characteribus in ,clavi specie- rum“ indicatis satis distinctum videtur. Area geogr.: Am. bor. (U. S. A. orient.); advent. in Eur. New York: Bedford Park, 1899, P. Wilson (mixt. cum Z. densifloro) — Herb. Mont- pell., Univ. Zürich. Washington D. €., 1900, Steele — Herb. Deless. Illinois: „Southern Ill*, Bebb — Herb. Berlin; Washington Co., 1873, French — Herb. Reut. & Barb.; Bloomington, 1882, M. Underwood — Herb. Breslau. Wisconsin: Madison, Hale — Herb. Planchon (Montpell.). Kansas: Riley Co., roadsides, 1895, Norton n. 25 — Herb. Hausskn., Paris, Univ. Wien; Cherokee Co., open ground, 1897, Hitchcock n. 25° — Herb. Paris. ? Texas: Dallas, 1871, G. Boll (2 schlecht erhaltene, nicht sicher bestimmbare Exem- plare) — Herb. DC. I, 239] 239 Adventiv in Europa: Frankreich: Cherbourg, 1884, Le Jolis — Herb. Lausanne. Deutschland: Baden: Freiburg i. B. mehrfach, 1900— 03, A. Thellung (Orig.) — Herb. Freiburg i. B., Thell., Univ. Zürich. Schweiz: Zürich (Bahnhof, Sihlquai, Maggi-Mühle ete.), 1902—4, Naegeli, Thellung — Herb. Univ. Zürich; Bahnhof Embrach (Kt. Zürich), 1902, Naegeli; Engadin: Schavaretsches b. St. Moritz, 1904, Branger. Österreich: Tirol: Rauchsche Schleppbahn bei Mühlau nächst Innsbruck, adventiv aus Abfällen von Kansas-Weizen [identisch mit dem Exsiccatum Norton n. 25 aus Kansas!], J. Murr — Herb. Murr. Siebenbürgen: Csucsa (zwischen Klausenburg und Grosswardein), 1895, L. Richter — Herb. Degen. 63. L. austrinum!) Small! Fl. Southeast. U. S. (1903) p. 468. Annuum vel bienne. Radix tenuis, fusiformis, pallida. Caulis plerumque unicus, suberectus, leviter anguloso-sulcatus, ut rami et racemorum axes pilis albis relative longis (!/a—1 mm) cylindricis rectis patentibus vel leviter declinatis canescenti-hirsutulus, ramosus ramis et ramulis in racemos abeuntibus. olia fere L. virginici L. quoad formam, sed densius et magis patenter pilosa (basilaria fere villoso-hirsuta); radicalia lyrato-pinnati- partita lobis lateralibus semi-ovatis (antice convexis et serrato-incisis, margine posteriore recto et subintegerrimo), terminali majore, basi in rhachin alatam angustato; caulina lanceolata, utrinque acuta, serrata, praesertim margine pilis albidis satis longis seti- formibus sursum curvatis obsita; summa lineari-lanceolata remote serrata. Flores: sepala anguste elliptica, albo-marginata; petala calyce paulo longiora usque paulo breviora, alba, anguste spathulata; stamina 2 mediana; glandulae 4 brevissimae sed distinctae. Racemi fructiferi densi, axi leviter anguloso hirsutulo- pubescente, pedicellis tenuibus eylindrieis leviter extrorsum arcuatis patentibus (60—90?), inferioribus silicula paulo longioribus, superioribus ei aequilongis. Silicula elliptica vel leviter obovata, apice distincte sed anguste emarginata, cireumferentia rotundato-obtusa propter lobulos alares conver- gentes; stylus fere nullus, quam emarginatura multo brevior; valvulae carinatae, a medio ad apicem distincte (ad '/s—'/s longitudinis septi) alatae, etiam maturae (praesertim ad carinam) pilis eis foliorum similibus hirsutulo-pubescentes; septum oblanceolatum, stylo brevissimo apieulatum. Semina ovoidea, compressa, margine inferiore anguste alato- marginata; embryo notorrhizus. Differt a L. lasiocarpo Nutt. quocum indumento convenit, pedicellis cylindricis (non compressis) et silicula minore (cum maximum 2°/ı mm lata): a L. vörginico L. pilis caulis !) Sollte der Name nicht „austinum* lauten, nach der Stadt Austin in Texas? 240 [I, 240 rectis et patentibus, a plerisque formis etiam silicula angustiore et pilosa; a £L. densifloro Schrad. pilis foliorum gracilibus setiformibus; a L. Gerloffiano Vatke stylo subnullo, non ad alas adnato, et silicula paulo angustius alata. 10—30 em. Grundblütter mit Stiel bis 8 em lang, im Umriss bis 2 cm breit; mittlere Stengelblütter meist 2 em lang, 3 mm breit; obere 1—1'/» em lang, 2 mm breit. Kelch ?/,—1 mm lang. Frucht 2!'/»—3 mm lang, 2—2!/; mm breit. Same 1'/ı mm lang, 3/a mm breit. Area geogr.: Am. bor. austr. (Texas) et centr. (Mex.). Texas: Kerrville, Kerr Co. (South Texas), 1894, A. A. Heller n. 1651 (Orig.!) — Herb. Barb.-Boiss., Breslau, Deless., Paris, Petersbg., Univ. Zürich. Mexiko: Monterey, State of Nueva Leon, 1880, E. Palmer n. 38 — Herb. Boiss., Petersbg., Univ. Wien. Sine loc.: Herb. Berlandierianum Texano-Mexicanum n. 2488 — Herb. Planchon (Montpell.). Variat: Var. B. orbiculare Thell. — Silieula suborbiculata, 2?/4 mm lata, levius et latius emarginata; semina distinctius alata. Mexiko: Monterey, State of Nueva Leon, 1880, E. Palmer n. 42 — Herb. Boiss. Univ. Wien. 64. L. myrianthum Philippi! Viaje a la prov. de Tarapacá in Anal. Mus. nac. Chile (1891) p. 5 n. 21; L. ruderale var. myrianthum Reiche Fl. Chil. I. (1896) p. 66. Annuum? Radix mihi ignota. (Caules complures, suberecti, leviter anguloso-striati, superne sicut racemorum axes et pedicelli pilis gracillimis flexuosis + adpressis pubes- centes, foliati, ramosissimi ramis suberectis racemos terminales, axillares et folio oppo- sitos gerentes. Folia basilaria et caulinorum majora in meis speciminibus nulla; ramalia parva, oblongo-linearia, + serrata vel inciso-serrata, pilis ejusdem formae quibus caulis + pubescentia. Racemi numerosi, multiflori. Flores minimi inconspicui; sepala anguste ovato-elliptica, albo-marginata; petala rudimentaria, sepalis duplo fere breviora, lineari- filiformia; stamina 2 mediana, filamentis (relative) brevibus (quam anthera 1'»-plo lon- gioribus); glandulae 4 breves oblongae, calyce 4— 6-plo breviores. Racemi fructiferi elongati, graciles, satis densi, axi leviter anguloso-sulcato pubescente, pedicellis gracilibus fere rectis erecto-patentibus (45°), pilis pedicelli diametrum longitudine aequantibus flexuoso-curvatis pubescentibus, siliculae aequilongis. Silicula parva, ovata, leviter com- pressa, apice haud profunde emarginata marginibus angulum acutum formantibus, lobulis alaribus in utroque latere acutiusculis subporrectis, circumferentia ideo anguloso-subacuta ; stylus fere nullus, quam emarginatura multo brevior; valvulae carinatae, apicem versus I, 241] 241 anguste alatae, maturae reticulatae; septum late oblanceolatum, basi vix contractum, obtusiusculum, stylo brevissimo apiculatum. Semina oblongo-ovoidea, haud valde com- pressa, levissime alveolata, immarginata, rufo-fusca; embryo notorrhizus. + 30 em hoch. Astblütter 8 mm lang, 1!/s mm breit. Kelch kaum '/» mm lang. Frucht 2 mm lang, 1!/, mm breit. Scheidewand 1::3—4. Same 1'/ mm lang, ?/s mm breit. Fruchtstände bis 10 cm lang, ca. 5 mm dick. Simile L. ruderali L. (spec. eurasiaticae), sed specifice diversum petalorum rudi- mentis praesentibus, pilis caulis et axium flexuosis subadpressis, pedicelli diametrum longitudine aequantibus (in Z. ruderali pili breves et recti, ei pedicellorum diametro horum duplo breviores), sepalis latioribus (in LL. ruderali cito post anthesin fere linearibus), folis ramalibus dentatis. — Prope etiam accedit ad L. pinnatifidum Ledeb. (As. austr.- occ.) sed differt silicula minore, glabra, distinctius et acutius emarginata, racemorum axibus aeque ac pedicellis pilis curvato-flexuosis pubescentibus (in L. pinnatifido axes glaberrimi vel pilis eis pedicellorum conspicue brevioribus obsiti) — Valde affine quoque L. divaricato Soland. (Afr.) et praesertim ejus ssp. linoideo var. iberioideo, sed differt silicula ovata (non elliptica), apice circumferentia angulosa (non obtusa vel truncatula), pedicellis rectis (non extrorsum curvatis), pilis horum longioribus. — A L. pseudo-ruderali Thell. (Austral.), cui persimile, distinguitur silicula ovata (non elliptica), profundius et angustius emarginata, stylo subnullo (in Z. pseudo-ruderali silicula levissime tantum et satis late emarginata, stigmate marginem anteriorem emarginaturae fere attingente). Area geogr.: Chile. Chile: Prov. de Tarapacá (Cueva de Colorados), 3880 m, 1888, Philippi — Herb. Berlin, Univ. Wien. 65. L. bipinnatifidum Desv. ! ) in Journ. Bot. III. (1814) p. 165 et 177; DC. Syst. II. (1821) p. 544, Prodr. I. (1824) p. 206; Triana & Planchon! Prodr. fl. Neo-Granatens. in Ann. sc. nat. 4* sér. XVII. (1862) p. 65 — non Bertero herb. nec Gay Fl. Chil. I. (1845) p. 165 mec Reiche Fl. Chil. I. (1896) p. 63 »ec Thell. in sched. determ. ante mens. August. 1905 (quod = L. auriculatum Rgl. & Keke. [+ L. pubescens Desv. -- L. subvaginatum Thell.]), »ec Bran- degee in Zoé II. (1893) p. 49 & IV. (1894) p. 300 nec Robinson in Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p. 128 (quod = L. reticulatum Howell); Nasturtium bipinnatifidum O. Kuntze levis. T. (1891) p. 937 ; L. Humboldtii DC.! Syst. II. (1821) p. 532, Prodr. I. (1824) p. 204; Thell. in sched. determ. — non Hemsley Biol. Centr. Am. I. (1879) p. 38, quod — L. reticulatum Howell; Z. coronopifolium Willd.! herb. n. 11825, Humb. Bonpl. & Kunth mss., non Fisch. !, et ex DC. Syst. II. (1821) p. 532; Senebiera dubia Humb. Bonpl. & Kunth!?) Nov. gen. ! In meinen Bestimmungen habe ich die Art als Z. Hwmboldt?i DC. bezeichnet. ?) Ein anderer Name für 2. coronopifolium Willd. herb., non Fischer. A. Thellung, Lepidium. 31 849 [L, 242 et spec. V. (1821) p. 76 (et ex DOC. 1. c.); Nasturtium dubium O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. auritum Turez.! in Bull. Soc. Nat. Mosc. XXVII. (1854) p. 307; L. sectifolium Steud.!!) in Regensb. Flora XXXIX. (1856) p. 412; Walp. Ann. VII. (1868) p. 158. Perenne (semper?). Radix satis crassa, plerumque multicaulis, apice rudimentis foliorum veterum vestita. Caules arcuato-ascendentes, teretes, pilis (imprimis superne) gracilibus patentibus hirsutulo-pubescentes, foliati, ramosi ramis ascendentibus racemos folio oppositos et terminales gerentes. Folia satis glabra, basilaria longe petiolata, pinna- tipartita lobis patentibus (60°) circumferentia ovatis, multifidis, terminali vix majore, rhachi inter segmenta angusta et distincta; caulina inferiora basilaribus similia, media?) circumferentia obovata, pinnatipartita lobis latis approximatis erecto-patentibus (45-60 ?), antice incisis, postice integris vel paucidentatis, lobulis et dentibus lanceolatis acutis, lobis a medio apicem et basin versus decrescentibus et simplicioribus, extremis integer- rimis, rhachi basin versus valde dilatata et aurieulato-amplexicauli; superiora simpliciter pinnatim incisa lobis saepe obtusiusculis. Flores: sepala ovata, albo-marginata, in fructu persistentia; petala lineari-setacea, calyce duplo breviora; stamina 2 mediana; glandulae 4 conspicuae, e basi dilatata lanceolatae, quasi truncatae et apice subincrassatae, sepalis 3—4-plo breviores. Racemi fructiferi elongati, satis densi, axi anguloso-sulcato pubes- cente, pedicellis leviter angulosis pubescentibus, arcuato-patentibus vel subrecurvatis, inferioribus siliculam longitudine superantibus, superioribus ei aequilongis. Silicula obovata, compressa, apice circumferentia subtruncata, satis late emarginata, dentibus alaribus in utroque latere obtusiusculis porrectis; valvulae carinatae, a medio ad apicem conspicue alatae; septum oblanceolatum, stylo brevissimo (quam emarginatura multo breviore) apiculatum. Semina ovoidea, compressa, sublaevia, immarginata; embryo notorrhizus. 10—30 em. Stengelblätter oft relativ gross, bis 5 cm lang und im Umriss 3 cm breit, mit oft sehr genüherten Abschnitten. Kelch ca. ?/, mm lang. Frucht 2!'/»—5 mm lang, 1?/,— 2!/, mm breit. Same + 1 mm lang, + ?/; mm breit. Area geogr.: Am. austr. bor.-occ. Standorte: Columbia: sine loc., 1843, J. Linden — Herb. Petersbg.; Bogota, 1844, Goudot — Herb. Paris; ibidem et Chechero, Tuquerres (Prov. de Pasto), 3000 m, 1851— 7, n. 150, Triana — Herb. Planchon (Montpell), Paris; prope cataractem Teque- ! Steudels Originalexemplare habe ich nicht selbst gesehen; dagegen hatte Herr Dr. E. Bonnet in Paris die Güte, ein im Herbarium Drake del Castillo befindliches Exemplar des von Steudel zitierten Exsikkatums Lechler herb. n. 1879 mit dem Original des L. bipinnatifidum Desv. für mich zu vergleichen, wobei er nur die vollständige Identität beider konstatieren konnte, wie nach der Beschreibung und dem Fundort des L. sectifolium zu erwarten war. 2) Raro etiam folio media (ut superiora) subindivisa et simul oblanceolata, eis L. Chichicarae Desv. similia; hae formae differunt a L. Chichicara silieulis angustioribus, inferioribus pedicello breviori- bus, calyce persistente etc. I, 243] 243 damam, 1852, Holton n. 681 — Herb. Boiss.; Timotes, reg. subfrig. ad muros, Moritz n. 1051 — Herb. Berlin, Hausskn.; um Popayán, 1700—2300 m, Lehmann n. 5424 — Herb. Berl.; „Columbia et Ecuador“, Lehmann n. 5603 — Herb. Berl. Ecuador: Quito, 2225, ded. Bonpland (Z. coronopifolium Willd.!, L. Hwmboldtii DC.!, Senebiera dubia H. B. K.!) — Herb. Berlin, Paris; ibidem, Jameson n. 772 (L. auritum Turez.!) — Herb. Deless., Petersbg.; „in Andibus Quitensibus*, 1859, Jameson — Herb. Boiss., DC., Paris, Petersbg., Hofmus. Wien; 1857—9, Spruce n.5100 — Herb. Boiss. Petersbg., Hofmus. Wien; 1860, Fraser — Herb. DC.; Hacienda Pesilla en el camino de la Esperanza á Quito, 3600 m, 1871, Stübel n. 84 — Herb. Berlin. Peru: leg. Dombey (?), Herb. Desvaux (Orig.!) — Herb. Paris; ,Chichicara para im- pegnes^, Dombey, von Desvaux irrig als L. Chichicara Desv. bezeichnet!) — Herb. Paris; Cheuchin in Peruvia, Dombey — Herb. Montp., Paris; reg. suban- dina, loc. cult. Cuchero, 1830, Poeppig n. 1687 — Herb. Boiss., Breslau, Hofmus. Wien; Alta de Toledo, 15500', 1831, Meyen (mixt. eum L. Meyeni) — Berl.; sine loc., 1827, Pavon — Herb. Boiss., Paris; 1339—40, Cl. Gay — Paris; Tapino; Lechler Herb. n. 1879 (L. sectifolium Steud.!) — Herb. Drake del Castillo (Paris); Tambillo, 1878, Jelski n. 234 — Hofm. Wien; Andes juxta pagum Chicla, 12-13000', 1882, J. Ball — Herb. Petersbg. Bolivia: La Paz, 1850, D'Orbigny n. 320 — Herb. DC.; ibidem, 10000', 1890, Miguel Bang n. 23 ex p. (cum L. Chichicara) (ex herb. Collegii Columb., a Britton & Rusby distrib.) — Herb. Barb.-Boiss., Berl, Breslau, Deless., Petersbg., Hofmus. Wien. 66. L. calyceinwm Godron !?) Fl. Juvenalis ed. 1. p. 8 in Mém. Acad. Montpell. (Sect. Medic.) I. (1853) p. 416, ed. 2. (1854) p. 58 in Mém. Acad. Stanislas sér. 3. XVII. 1853 (1854) p. 377; Walp. Ann. IV. (1857) p. 213 — (non Steph., quod — Smelowskya calycina C. A. Mey.); L. setipetalum Thell. ,n. spec.“ in sched. determ.; 2. rwderale Eichler! in Mart. Fl. Brasil. fasc. 39. (1865) p. 310 ex p.; Glaziou Pl. Brezil Centr. in Bull. Soc. bot. Franc. LII. (1905) p. [18] ex p. (cum L. bonariens? L.) — non L.; L. bipinnatum Gibert Enum. pl. Montevid. (1873?) p. 66 (prob. erronee pro L. bipinnatifido Desv.) — non Thunbg., nec L. bipinnatifidum Desv.!; L. pubescens Griseb.! Symb. fl. Argent. in Abh. Götting. XXIV. (1879) p. 16 ex p. (cum L. bonariensi L.) — non Desv.!; L. bonariense Willd. herb. n. 11 830 fol. 2! — non L. Annuum an perenne? Radix brunnea, saepe multiceps. Cawles saepe complures, ascendentes usque erecti, cylindrici, pilis sparsis longiusculis infere subreflexo-adpressis, superne patentibus subpubescentes vel fere glabri, foliati, ramosi ramis suberectis racemos !) Vergl. auch die Bemerkungen zu L. Chichicara (S. 220, Fussnoten 1 und 2). ?) Durch die gütige Vermittlung von Herrn Prof. Dr. Ch. Flahault in Montpellier bekam ich die Originalexemplare aus dem Herb. Godron (in Nancy) zur Ansicht. 244 [I, 244 terminales, folio oppositos et axillares gerentibus. Folia basilaria longe petiolata, petiolo insertione vaginanti-dilatato, bipinnatipartita lobis et rhachi angustis, linearibus vel fere filiformibus, imprimis ad rhachin pilis longiuseulis subsetiformibus pubescenti-hirsutula ; caulina media minus divisa, pinnatipartita lobis remotis angustissimis, aut pinnatim incisis aut integerrimis, rhachi lineari, sed fere semper basi infra primum par segmen- torum subito dilatata et sagittato- vel cordato-auriculata; summa similia aut trifida aut indivisa et basi lata sessilia. Flores: sepala ovata, albo-marginata, subpersistentia; petala calyci plerumque subaequilonga, setacea, alba; stamina 2 mediana; glandulae 4 breves, calycis ca. '/s tantum longitudine adaequantes, ovatae. Aacem? fructiferi satis densi, elongati, axi leviter anguloso-striato pubescente, pedicellis erecto-patentibus usque arcuato-subdeflexis, gracilibus, leviter angulosis, silieula subbrevioribus. Silicula late obovata vel late elliptica, matura inferne valde convexa, superne leviter concava, apice eireumferentia satis obtusa, distincte emarginata (ad '/;—!/s longitudinis septi); stylus quam emarginatura multo brevior; valvulae carinatae, a medio distincte alatae, laeves, subnitidae; septum oblanceolatum, stylo brevissimo apiculatum. Semina ovoidea, com- pressa, fere laevia, submarginata, rufo-fusca; embryo notorrhizus. 10—30 em hoch. Grundblätter (mit Stiel) bis 6 em lang, ca. 2 cm breit; Stengel- blätter relativ klein, 1—2 cm lang, '/s—1 cm breit; Spindel und Abschnitte '/»—1 mm breit, Grund der Spindel oft 2—3 mm breit. Kelch ?/,—1 mm lang. Frucht + 3 mm lang, 21/,—29/, mm breit (bei der var. macrocarpum grösser). Same 1!/4 mm lang, ?/4 mm breit. Area geogr.: Am. austr. austr.-or.; semel advent. in Eur. Süd-Brasilien: 1830, St. Hilaire (mixt. cum Z. bonariensi) — Herb. Berlin; Sellow — Herb. Berl. Paraguay: Cordillera de Altos, 1902, K. Fiebrig n. 296 — Herb. Berlin. Uruguay: Montevideo, Commerson n. 2210,2311 (mixt. cum L. bonariensi L.) — Herb. Berlin, Cambess. (Montp.), Paris; ibidem, 1828, Gay — Herb. Paris; 1838, Arsene Isabelle — Herb. DC., Deless., Paris, Hofmus. Wien; Anderson — Herb. Deless.; Concepcion, nahe der Lagune, 1875, Lorentz n. 238 (LL. pubescens, det. Griseb.) — Herb. Berl, Hofmus. Wien. Argentinien: Buenos Ayres, Commerson — Herb. Willd. (Berlin); ibid., Schnyder n. 1745 — Herb. Berl. Adventiv in Europa: Frankreich: Port-Juvénal pres Montpellier, 1853, Touchy (L. calycinum Godr., Orig.!) — Herb. Godron (Nancy). Variat: Var. B. macrocarpum Thell. — Silicula 4—4!/» mm longa, 9 mm lata, alarum latitudo apice °/ı mm; inde referens L. costaricense Thell., sed folia tenuisecta, rhachis insertione dilatata et auriculata. I, 245] 245 Brasilien: Estado de Sta. Catharina, auf Feldern im Campo bei Laguna, 1890, E. Ule n. 1655 — Herb. Berl. Var. y. graeile (Chod. & Hassl.) Thell.; L. bonariense f. gracilis Chodat & Hassler ! Pl. Hasslerianae in Bull. Herb. Boiss. 2° série III. (1903) p. 795. .— Foliorum rhachis linearis, basi non dilatata; planta depauperata. Paraguay sept.: Concepcion, 1901—2, E. Hassler n. 7545 — Herb. Berlin, Deless. 67. L. aurieulatum Regel & Körnicke ! in Ind. sem. hort. Petrop. (1857) p. 51; Walp. Ann. VII. (1868) p. 156; L. bipinnati- fidum Bertero herb. ex p., Gay Fl. Chilen. I. (1845) p. 165 ex p. (cum L. subvaginato et L. pubescente); Reiche Fl. Chil. I. (1896) p. 63 (saltem ex p., sed excl. var. tenuifolio) ; Thell. in sched. determ.') — non Desv.! nec alior. Annuum an perenne? Zadix plerumque tenuis, fusiformis. Caules saepe complures, humiles, + decumbentes vel ascendentes, fere cylindrici (leviter striati), pilis longiusculis inferne reflexo-subadpressis, superne patentibus hirsutulo-pubescentes, foliati, plerumque ramosissimi ramis racemos terminales et axillares gerentibus. Folia eis L. calycini similia, sed rhachi et lobis plerumque latioribus, rhachi basin versus sensim dilatata. Flores: sepala anguste ovata, albo-marginata, satis diu persistentia; petala nulla; stamina 2 mediana; glandulae 4 distinctae, calycis '/—"/s longitudine aequantes. Silicula fere L. calyeini, plerumque obovata. Valde affine L. calycino Godr. et ejus forsan ssp., sed differt — praeter aream geographicam — petalis constanter nullis, glandulis longioribus, racemis in ramis ter- minalibus et axillaribus, non folio oppositis. Area geogr.: Chile. Chile: Valparaiso, Bertero n. 1080 ex p. (cum ZL. subvaginato) — Herb. DC.; Valdivia (San Juan), 1852, Philippi n. 26, 317 — Herb. Berlin, Boiss., Paris, Petersbg., Hofmus. Wien; ibidem, 1850, Lechler n. 583a — Herb. Boiss., Paris, Petersbg. Hofmus. Wien; 1896, O. Buchtien (Baenitz, Herb. americ.) — Herb. Berl., Bornm., Breslau, Deless., Hausskn., Lausanne; pr. Coloniam Arique, 1854, Lechler n. 3210 — Herb. Petersbg., Hofmus. & Univ. Wien. , !) Als ich diese Art — L. aurieulatum — in den meisten Herbarien (vor August 1905) irrig als „Z. b7- pinnatifidum Desv." bestimmte, liess ich mich durch ein im Herb. Petersbg. unter der Bezeichnung „Z.. bi- pinnatifidum Desv.!, Pérou, Dombey* liegendes scheinbar authentisches Exemplar, das mit L. aurieulatum identisch ist, zu dieser falschen Auffassung der Desvauxschen Art verleiten. Die Autopsie des Desvauxschen Originals (Herb. Paris) hat mir dann später gezeigt, dass das echte L. bipinnatifidum Desv. (1814) von L. auriculatum verschieden und mit derjenigen Art identisch ist, die ich in den Herbarien als Z. Hum- boldtii DC. (1821) bezeichnet habe; mithin hat diese letztere Spezies den Namen L. bipinnatifidum Desv. zu führen, und Z. Humboldtii ist dazu als Synonym zu stellen. — Die Verschiedenheit der chilensischen Pflanze von dem von Columbien bis Peru verbreiteten echten .L. bipinnatifidum haben übrigens schon Triana & Planchon in Ann. sc. nat. 4* série XVII. (1868) p. 65 konstatiert. 246 [I, 246 Ausserdem viele kultivierte Exemplare (hort. Paris., Petrop., Genev. etc.) in Herb. Paris, Deless., Petersbg. ete.; Originalexemplare des L. «wriculatum Regel & Körnicke im Herb. Petersbg. Varietates mihi ignotae: Var. araucanum (Phil.) Reiche Fl. Chil. I. (1896) p. 65 pro var. L. bipinnatifidi ; L. araucanum Phil. in Anal. Univ. Santiago LXXXI. (1893) p. 335. — ,Planta nana, sed radice longa; caulis erectus, superne ramosus; silieula transverse ovata vel elliptica, recta, pedicello duplo longior, 3—4 mm lata. — Araucania (San Vicente et Curanilahue)*. Reiche Il. c. (hispanice). Var. curicoanum Phil. in Anal. Univ. Santiago LXXXI. (1893) p. 334; Reiche Fl. Chil. I. (1896) p. 65 (sub L. bipinnatifido) — „Folia omnia pinnatipartita; silieula orbiculata, pedicello horizontali duplo brevior. Caulis 9 cm altus. — Curicó.* Reiche l. c. (hispanice). 68. L. abrotanifolium Turez.! in Bull. Soc. Nat. Mose. XXVII. (1854) p. 308 n. 1796; ? Nasturtiwm pubescens y. punense O. Kuntze Revis. III. 2. (1898) p. 6 (ex loc. Boliv.: Puno pr. Oruro, 4500 m) — non L. pubescens Desv.! Perenne, partibus basilaribus lignescentibus. Radix crassa, multiceps, collo rudi- mentis fibrosis foliorum veterum vestita. Caules complures, basi sublignosi, subteretes, superne pilis subtilibus patentibus quasi velutino-pubescentes, ascendentes, flexuosi, foliati, ramosi ramis suberectis, ut ramuli in racemos abeuntibus. Folia subglabra; basilaria longe petiolata, petiolo basi subvaginantim dilatato, pinnatipartita lobis patentibus, aut multi- dentatis aut antice incisis, postice integris, rhachi inter segmenta angusta et distincta; caulina basi lata sessilia, minus divisa lobis magis approximatis, erecto-patentibus (30—45 9), saepe tantum antice unidentatis vel integerrimis, (ut dentes) oblongo-lanceolatis breviter acuminato-apiculatis, superioribus + confluentibus, rhachi inter eos latiuscula et indistincta ; rarius folia caulina media fere indivisa (tantum pinnatim incisa) Flores: sepala ovata, albo-marginata, persistentia; petala aut calyci subaequilonga oblongo-spathulata, aut multo breviora et setacea; stamina 2 mediana, filamentis quam anthera 4-plo longioribus; glandulae distinctae, lanceolatae, apice subtruncatae. Aacemi fructiferi elongati, satis densi, axi anguloso pubescente, pedicellis leviter compresso-angulosis pubescentibus, e basi suberecta arcuato-patentibus vel subrecurvatis, siliculae aequilongis. Sicula ple- rumque anguste obovata, compressa, apice cireumferentia anguloso-acutiuscula aut sub- truncata, leviter vel satis profunde emarginata, stylo cum stigmate (saltem in fructu maturo) quam emarginatura semper breviore; valvulae carinatae, apice anguste alatae, dentibus alaribus in utroque latere emarginaturae satis porrectis, obtusis vel obtusius- I, 247] 247 culis; septum oblanceolatum, stylo brevissimo apieulatum. Semina ovoidea, compressa, sublaevia, immarginata, rufo-fusca; embryo notorrhizus. Stengel 5—10 em lang, am Grunde von faserigen Blattresten eingehüllt. Grund- blätter oft doppelt fiederteilig, 2—-3 cm lang, im Umriss !/s—1 em breit; Lappen läng- lich- oder verkehrteiförmig-lanzettlich, meist stumpflich und kurz zugespitzt-stachelspitzig, ca. 1 mm breit. Stengelblätter kleiner, 1 —1'/» cm lang. Kelch 1 mm lang. Frucht meist 3!/» mm lang bei nur 2—2'/» mm Breite. Same + 1 mm lang, + ?/4 mm breit. Affine L. bipinnatifido Desv., sed differt: caulibus humilioribus basi lignescentibus, foliorum rhachi basi non vel vix dilatata (non auriculata), racemorum axi densius (fere velutino-, non hirsutulo-) pubescente, pedicelhs saepius leviter compressis, inferioribus silicula non longioribus. Area geogr.: Am. austr. bor.-occ. Ecuador: Antisana, 1850, Jameson (Orig.!) — Herb. Boiss. DC.; Cotopaxi, 1856, Rémy (pro L. Chichicara 8. alpino Wedd.; forma fol. caul. subindivisis) — Herb. Paris; Chimborazo, Paramo-Region, 4—5000 m, N.- und NW.-Seite, 1903, Prof. Dr. H. Meyer n. 199 — Herb. Bornm. Peru: an der Lima-Oroya-Bahn, Hintergrund des Tales Huillacachi, SW. von Matucana, > 3000 m, 1901, Weberbauer n. 178 — Herb. Berl.; La Oroya (Dep. Junin), 3700—3800 m, 1903, Weberbauer n. 2567 — Herb. Berl. Bolivia: Omasuyos, viciniis Achacache, 4000 m, 1857, Mandon n. 927 ex minima parte (cum L. Meyeni ssp. affini) — Herb. DC., Petersbg.; ibidem, Mandon n. 922 ex p. (cum L. depresso, L. Chichicara var. lanceolato et Coronopode spec., pro L. bi- pinnatifido) — Herb. Boiss, DC., Paris; Boliv. austr.: Escayache bei "Tarija, 3500 m, 1904, K. Fiebrig n. 2772 ex p. (cum var. B.) — Herb. Berlin. Variat: Var. 8. Steinmanni 'Thell. — Silicula (relative) latior, 5 : 2!/4 mm, fere elliptica ; calyx promptius deciduus. Bolivia: Hochland zwischen Orero(?) und Cochabamba, 4000 m, ca. 1900, Steinmann — dedit Solms-Laubach; Boliv. austr.: Escayache bei "Tarija, 3500 m, 1904, K. Fiebrig n. 2772 ex minore p. (cum typo) — Herb. Berlin. 69. L. pwbescens Desv.! in Journ. bot. III. (1814) p. 165 et 180 (excl. loc. ,Para*!); descr. pessima quoad sili- culae emarginaturam !?)); DC. Syst. II. (1821) p. 544, Prodr. I. (1824) p. 206 — non !) Die Angabe ,Para^ beruht auf einer von Desvaux missverstandenen Bemerkung des Finders (Dombey) auf der Originaletiquette; vergl. den analogen Fall bei L. Chichicara (S. 220, Fussnote 2). ?) Siehe Fussnote 1 auf folgender Seite. 248 [I, 248 Griseb. Pl. Lorentz. in Abh. Goetting. XIX. (1874) p. 25, Symb. fl. Argent. ibidem XXIV. (1879) p. 16 (quod = Z. bonariense L. + L. calyeinum Godr.), nec Bettfreund & Burmeister Fl. Argent. II. (1899) p. 122 t. 78! (quod = L. bonariense L.); Nasturtium pubescens O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. oxycarpum var. (?) strictum. Wats. Bot. Calif. I. (1876) p.46 et Bibl. Ind. p. 65; L. strictum Rattan Anal. Key (1888) p. 25; Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p. 129; Jepson Fl. West. Middl. Calif. (1901) p. 227; Thell. in sched. determ.'); JL. pubescens var. macrocarpa Kunze! in Poepp. Pl. Chil. L n. 169 (sine descr.); Lepia peruviana Desv.! ined. in herb. (Paris); L. bipinnati- fidum Bertero herb. ex p., Gay Fl. Chil. I. (1845) p. 165 ex p. (cum ZL. auriculato et L. subvaginato), item et Reiche Fl. Chil. I. (1896) p. 63 — non Jesv.! Annuum an perenne? Radix fusiformis, perpendicularis, saepe pluricaulis. Caules fere cylindrici, pilis gracilibus patentibus vel subreflexis pubescenti-hirsutuli, foliati, a basi ramosi ramis arcuato-ascendentibus racemos folio oppositos, axillares et terminales gerentibus; rarius (in speciminibus pumilis) caulis subsimplex, folis basilaribus vix lon- gior. Folia satis glabra, nonnisi petiolo ciliata; radicalia pinnatipartita lobis antice incisis lobulis angustis, postice integerrimis vel unidentatis, rhachi inter segmenta angusta et distincta; caulina basilaribus similia, pinnatipartita lobis saepius integerrimis erecto- patentibus (60°) lanceolatis vel linearibus acutiusculis, rhachi lineari vel basi paulo dilatata, insertione interdum rotundata, sed vix auriculata. Flores inconspicul; sepala ovata, albo-marginata, fere semper persistentia; petala rudimentaria sed distincta, fili- formia, calyce breviora; stamina 2 mediana vidi; glandulae distinctae, fere lineari-fili- formes, calyce 3-plo breviores. Racemi fructiferi elongati, satis densi, axi leviter striato pubescente, pedicellis saepe leviter compresso-angulosis, aut fere strictis et silicula sub- brevioribus aut e basi stricta arcuato- patentibus et siliculae subaequilongis. Silicula ovata, compressa, plana, apice circumferentia anguloso-acuta, a medio ad apicem satis late alata profundeque (ad !/s—'/i longitudinis septi) emarginata marginibus angulum acutum formantibus, lobulis alaribus in utroque latere triangulari-acutiuseulis, latitudini subaequilongis, porrectis; stylus subnullus, stigma in fundo emarginaturae fere sessile; septum oblanceolatum, stylo brevissimo apiculatum. Semina ovoidea, compressa, fere laevia, subimmarginata, rufo-fusca; embryo notorrhizus. 1) Desvaux schreibt: ,siliculis retusis^ [im Gegensatz zu: ,emarginatis^], während die Frucht in Wirklichkeit scharf und tief ausgerandet ist. In gutem Einklang steht dagegen mit der letztgenannten Tat- sache der von Desvaux l. c. ausgesprochene Zweifel, ob die Art nicht richtiger — wie er es in seinem Herbar tatsächlich getan hat — zu seiner Gattung Lepia, die er von Lepidium nur durch stärker ge- flüzelte Frucht unterscheidet, zu stellen wäre. — So lange mir von L. pubescens Desv. nur die bei DC. Syst. reproduzierte fehlerhafte Beschreibung des Autors zu Gebote stand, war eine richtige Auslegung des Desvauxschen Namens für mich schlechterdings unmöglich; ich habe daher die im Folgenden beschrie- bene Art in meinen Bestimmungen mit dem [jüngeren] Namen Z. strictum (Wats.) Rattan versehen. Eine durch Herrn Hua in Paris für mich angefertigte Photographie und später auch die Autopsie des Desvaux- schen Originalexemplars haben mich jedoch auf die grosse Differenz zwischen der Beschreibung des Autors und dem Tatbestand aufmerksam gemacht und mir zur Genüge klargelegt, dass L. strietum den älteren Namen Z. pubescens Desv. zu führen hat. I, 249] 249 5—15 cm. Untere Laubblätter bis 5 cm lang, im Umriss bis 3 em breit; Spindel bis 2 mm breit, die der Stengelblütter am Grunde oft fast 9 mm. Kelch ?/; mm lang. Frucht 2?/,1—3!/, mm lang, 2!/,—2?/, mm breit. Same 1—1'/4 mm lang, ca. */; mm breit. Area geogr.: Am. bor. occ. (Californ.); Am. austr. occ. (Peruv., Chile). Es ist mir nicht gelungen, zwischen der kalifornischen und der peruvianisch-chilensischen Pflanze konstante Unterschiede aufzufinden; im allgemeinen ist die letztere kleiner, die Blattzipfel sind schmáler und mehr gedrängt, doch treffen diese Merkmale gerade für das Desvauxsche Originalexemplar, das angeblich aus Peru stammt, nicht zu. Die naturgemäss sich aufdrängende Frage, ob das eine Verbreitungsgebiet eine durch Verschleppung entstandene Dependenz des andern darstellt oder ob die Pflanze an beiden Orten als ursprünglich einheimisch zu betrachten ist, wird sich erst dann mit einiger Sicherheit entscheiden lassen, wenn beide Verbreitungsbezirke einmal genau bekannt sein werden. Standorte: Kalifornien: Mt. Diablo Base, W. 121° alt. 100—500, 1874, Herb. W. P. Gibbons n. 31/e; Umpqua Valley, 1881, Howell — Herb. Boiss. Breslau, DC., Reut. & Barb.; San Francisco, 1882, M. E. Jones n. 3272 — Herb. Berlin; Sequoja Region, Agrie. Station, 2000', 1892, Geo. Hansen n. 577 (pro L. Menziesii) — Herb. Barb.-Boiss., Berlin, Breslau, Deless., Hausskn., Paris, Petersbg., Univ. Wien; near Nappa (Nappa €o.) 1902, Heller & Brown n. 5363 (pro L. bipinnatifido, corr. L. reticulatum) — Herb. Berl., Deless., Petersbg.; Monterey Co., Pacific Grove in pine woods, 1903, Heller n. 6633 (pro L. reticulato) — Herb. Berl. Peru: leg. Dombey (Lepia perwviana Desv.!) — Herb. Desvaux (Paris). Chile: Rancagua, 1818, Bertero n. 364 ex p. (cum L. subvaginato et Coronopode didymo) — Herb. Deless., Montp., Paris; ibidem (Mont. La Leona), 1329, Unio itin. (, Herb. Bertero n. 1080 et 364*) — Herb. Boiss, Döll, Paris, Petersbg., Univ. Wien; sine loc., ,Bertero misit 1830* — Herb. Berlin; Concon, 1827, Póppig — Hof- mus. Wien; ibidem, Póppig n. 169 — Herb. Berl, DC., Paris, Hofmus. Wien; sine loe., 1834, Cuming — Herb. Hofm. Wien; Valparaiso, 1832, Gaudichaud n. 201 — Herb. Berl., DC., Deless.; ibidem, 1868—71, Wawra (Fregatte Donau) n. 2780 — Hofmus. Wien; Santiago, 1855 n. 498, 1861 n. 26, Philippi — Herb. Berl. Boiss., Petersbg., Hofm. Wien. 70. L. subvaginatum (Steud.?) Thell. ? L. subvaginatum Steud. Nom. ed. 2. IL. (1841) p. 28 (sine deser.; ,Bertero herb. n. 366*'); L. Berteroi Planchon! ined. in herb. Paris. — [»o» L. Berteronianum Steud.!]; L. 1) Bertero herb. n. 366 ist nach den Exemplaren im Herb. Delessert = L. Cumingianum Fisch. & Mey. (= L. Berteronianum Steud.!, Bertero herb. n. 1082). Dagegen gehören Bert. herb. n. 364 und 365, wenigstens teilweise, zu meiner Art. Es scheint mir daher nieht unmöglich, dass Steudel sich im Nomen- klator, wo er für sein L. subvaginatum die Nummer 366 angibt, in der Zahl geirrt hat und unter diesem Namen doch die obige Art verstehen wollte. A. Thellung, Lepidium. 250 [I, 250 bipinnatifidum Bertero herb. ex p.; Gay Fl. Chil. I. (1845) p. 165 ex p. (cum L. auri- culato Rgl. & Keke. et L. pubescente Desv.); item et Reiche Fl. Chil. I. (1896) p.63 — non Desv. ! Valde affine L. pubescenti Desv. et ejus forsan ssp. Perenne (semper?). Radix satis crassa, flavo-fusca. Cawlis plerumque unicus, strictus, rigidus, nonnisi superne corymboso-ramosus, rarius jam inferne ramosus ramis a basi ultra medium simplicissimis, pilis gracilibus horizontaliter patentibus + pubescens; rami racemos terminales, axillares et folio oppositos gerentes. Folia basilaria bi- vel tripinnatipartita lobulis sublinearibus, rhachi primaria insertione dilatata et subvaginante, ceterum angusta et distincta; caulina fere erecta, minus divisa, pinnatipartita lobis linearibus vel lineari-lanceolatis acutis erecto-patentibus (45?) paucidentatis vel integerrimis, rhachi a medio ad basin valde dilatata et caulem quasi vaginantim semi-involvente, ipsa insertione cordato- vel sagittato-auriculata. Flores, silicula et semina L. pubescentis Desv. Racemi fructiferi elongati, satis laxi, axi anguloso-sulcato satis crasso et rigido, pubescente, pedicellis gracilibus e basi erecta leviter extrorsum curvatis (ca. ad 45°), siliculae subaequilongis vel subbrevioribus. Stengel 20—40 em hoch. Grundblätter bis 6 em lang und im Umriss 3 cm breit. Stengelblätter ziemlich klein, meist fast aufrecht-angedrückt, etwa so lang wie die Internodien (bei L. pubescens + abstehend und länger als dieselben), ca. 1—2 cm lang, 3—4 mm breit, die Spindel gegen den Grund sehr auffällig verbreitert (3—5 mm). Frucht 3—3!/» mm lang, 2!/» mm breit. Area geogr.: Chile. Chile: sine loc., 1830, Bertero — Herb. Berlin; Bridges — Herb. Berl.; Mt. Leona, Rancagua, 1818 (?), Bertero n. 364 ex p. (cum £L. pubescente et Coronopode didymo) et 365 — Herb. Cambess. (Montpell.), Deless., Paris; ibidem, 1829 (, Hb. Bert. n. 1080 et 364*), et sec. flumen Cachapual, Raneagua, 1828 (,Bert. herb. n. 365*), Unio itin. 1835 — Hofmus. Wien; Valparaiso, 1830, Bertero n. 1080 ex p. — Herb. DC., Deless., Paris; Colchagua, 1842, Cuming — Herb. Boiss, Hofmus. Wien; Constitucion, 1895, Reiche — Herb. Hausskn. 71. L. Rahmeri Philippi! Viaje a la Prov. de Tarapacá p.5 n. 20 in Anal. mus. nac. Chile 1891; Reiche Fl. Chil. I. (1896) p. 63. Perenne. Caules complures ex eadem radice, arcuato-decumbentes, flexuosi, sub- cylindriei (leviter anguloso-striati), pilis gracilibus acutis patentibus vel e basi patente + areuatis pubescentes, foliati, parce ramosi ramis inferioribus saepe abbreviatis (fas- ciculos foliorum steriles in axillis foliorum caulinorum formantibus), superioribus in racemos abeuntibus. Folia subglabra, nonnisi margine petioli minute ciliata pilis falci- 1, 251] 551 formi-curvatis, basilaria indivisa lanceolata subintegra, longe petiolata petiolo basi dila- tato; caula media oblanceolata, apicem versus lobis 1 —2 lanceolatis patentibus obtu- siusculis aucta et inde saepissime trifida; superiora sublinearia integerrima. Flores: sepala ovata, late albo-marginata, satis diu (sed non ad fructus maturitatem) persistentia; petala lineari-lanceolata calycis ca. ?/5 longitudine aequantia; stamina 2 mediana; glandulae breves latitudine vix longiores, acutiusculae. Zacemi pauciflori, fructiferi modice elongati et densi, axi leviter anguloso pubescente, pedicellis plerumque arcuato-patentibus gra- cilibus, quam silicula fere duplo brevioribus. Silicula orbiculata vel late elliptico-ovata, apice circumferentia satis rotundato-obtusa, distincte alata et emarginata marginibus fere parallelis; stylus fere nullus, stigma disciforme in fundo emarginaturae perangustae sessile; septum oblanceolatum, stylo brevissimo apiculatum. Semina anguste ovoidea, compressa, fere laevia, angustissime alato-marginata, fusco-rufa; embryo notorrhizus. 10—15 cm. Grundblätter mit Stiel 2 cm lang, 2 mm breit. Stengelblütter ca. 1 em lang, ihre Abschnitte und Spindel 1 mm breit. Kelch 1 mm lang. Frucht 3!/»—4 mm lang und breit; Flügelbreite an der Spitze '/» mm. Same 2 mm lang, 1 mm breit. Area geogr.: Chile. Tarapacá (Chile): Cerea de Cacalhuay, Philippi — Herb. Berlin. 72. L. costaricense Thell. in Bull. Herb. Boiss. 2° ser. IV. (1904) p. 713; LL. incisum O. Kuntze in Verhandl. Brandenb. Bot. Ver. XXVII. (1885) p. 178 ex p. (quoad pl. Costarie.) — non Koth!; Nasturtium incisum ©. Kuntze Revis. I. (1891) p. 35 (ex loc., excl. syn. Rothi); Nas- turtium ruderale ©. Kuntze l. e. p. 35 ex p. (quoad loc. Costarie.) — non (L.) Scop.; L. virginicum Polakowsky! Beitr. z. Kenntn. d. Fl. v. Costarica in Verhandl. Brandenb. Bot. Ver. XXIX. (1887) p. 76 — non L.!/; L. Hwmboldtà; J. Donn. Smith Enum. pl. Guatemal. etc. IV. (1895) p. 6 — non JDOC.!; L. bipinnatifidum J. Donn. Smith! m: H. Pittier Primit. fl. Costarie. Il. 1. (1898) p. 19 — non JDesv.! Annuum? Caulis plerumque unicus, suberectus, fere cylindrieus (leviter striatus), pilis gracilibus + arcuato-subadpressis tenuiter pubescens, foliatus, ramosus ramis erecto- patentibus in racemos desinentibus. olia omnia pilis gracilibus (etiam in foliis superi- oribus 1: 4—6) faleiformi- sursum adpressis obsita; basilaria longe petiolata, lyrato- pinnatipartita segmentis profunde incisis (laciniis ovato-lanceolatis breviter acuminatis), rhachi basi angusta, apicem versus in segmentum terminale (ceteris latius) dilatata; caulina media pinnatifida lobis arcuato-patentibus lanceolatis acutis, terminali latiore, rhachi basi angustata, non auriculata; superiora lanceolata acuta remote serrata vel iutegerrima, basi angustata. Flores inconspicui; sepala ovata, albo-marginata, apicem versus pubescentia, saepe diu persistentia; petala rudimentaria, calyce multo breviora, lineari-setacea; stamina 2 mediana; glandulae 4 breves sed conspicuae. Aracemi densius- 252 it, 252 culi, axi leviter anguloso pubescente, pedicellis erecto-patentibus saepe arcuatis leviter compresso-angulosis pubescentibus siliculae aequilongis vel subbrevioribus. Silicula majus- cula, obovata, compressa, basi leviter attenuato-acutiuscula, apice circumferentia leviter angulosa, profunde (ca. ad !/: longitudinis septi) emarginata marginibus angulum acutum formantibus, lobulis alaribus in utroque latere acutiusculis leviter convergentibus, stylo subnullo, stigmate in fundo emarginaturae subsessili; valvulae carinatae, a medio ad apicem conspicue alatae, laeves, subnitidae; septum oblanceolatum obtusiusculum stylo brevissimo apiculatum. Semina ovoidea, compressa, fere laevia, immarginata, rufo-fusca ; embryo notorrhizus. Affine L. bipinnatifido Desv., L. auriculato Rgl. & Kceke. et L. calyeino Godr., sed satis distinctum foliis Iyrato-pinnatifidis rhachi ab apice ad basim angustata (non dila- tata), siliculis multo majoribus etc. 15—40 em hoch. Grundblätter (mit Stiel) bis 7 cm lang, im Umriss bis 2 cm breit; Spindel schmal geflügelt, nur gegen die Spitze verbreitert; Abschnitte erster Ordnung im Umriss verkehrteifórmig-lünglich. Mittlere Stengelblätter + 3 cm lang, im Umriss 1—1!/» em breit; obere kleiner (1—2 cm lang). Kelch 1'/« mm lang (grösser als bei den verwandten Arten). Frucht 4—4!/» mm lang, 3—3'/» mm breit; Flügelbreite an der Spitze ca. ?//^ mm. Same 1'/;—1?/, mm lang, ?/,—1 mm breit. Area geogr.: Am. centr. Costa-Rica: auf dem lrazu, am Hause „S. Juen“, 1854—5, C. Hoffmann n. 139 Herb. Berlin; Curidabad, 1856, C. Hoffmann n. 460 — Herb. Berlin; San José, 1875, Polakowsky n. 78, 333, 533 — Herb. Berlin, Hofmus. Wien, Univ. Zürich; San José, chemin entre les cimetieres et l'Hospice des Aliénés, 1135 m, 1892, Tonduz n. 437 — Herb. Barb.-Boiss., Deless., Univ. Zürich; environs du Rancho Flores, 2043 m, massif du Barda, 1890, Tonduz n. 2129b — Univ. Zürich. — Weitere Standorte nach J. Donn. Smith 1. c. (1898) p. 19: Aguacaliente, 1300 m, 1888, Pittier n. 139; Rancho Angulo, Volcan lrazu, 1888, Pittier n. 139b; dans les plantations de café à San Rafael de Heredia, 1890, Tonduz n. 1972; Clai- rieres de l'Achiote, Volcan Poas, 2200 m, 1896, Tonduz n. 10936. — Zu L. costa- ricense gehört sehr wahrscheinlich auch das von J. Donn. Smith erwähnte Exsik- katum: Cartago (Costarica), alt. 425 pp., 1888, J. J. Cooper n. 5708. Variat: Var. B. Friedrichsthalii Thell. — Planta perennis (?), pluricaulis; caules pumili (5—8 em longi) decumbentes. Guatemala (?): Jinotepe!), 1841, Friedrichsthal n. 1199 ex p. (mixt. cum Z. virginico) — Herb. Hofmus. Wien. !) Ob wohl Jinotega in Nicaragua gemeint ist? 1, 253] 953 73. L. reticeulatum Howell Fl. Northwest Am. I. 1. (1897) p. 64?; Greene New or Noteworthy Spec. XVIII. in Pittonia III. (1897) p. 156 (non Heller & Brown exsice. n. 5363, Heller n. 6633, quod = L. pu- bescens Desv.); L. Menziesii hort. europ. (ad ex. h. Genev. 1839—40); Torr. & Gray Fl. N. Am. I. (1888— 40) p. 115 ex p.; Hook. Fl. Bor. Am. I. (1840) p. 68 ex deser.; Godr.! Fl. Juvenalis ed. 1. p. 8 in Mém. Acad. Montpell. (Sect. Medie.) I. (1853) p. 416; Brew. & Wats. Bot. Calif. I. (1876) p. 46 et auct. nonnull. quoad pl. Californ. micropetalam ; Hemsley in Biol. Centr.-Am. I. (1879) p. 39 (saltem ex p., quoad exsicc. Bourgeau n. 13) — non DC.!; Cynocardamum Menziesü Endlich. ex Heynh. Nom. bot. hort. IT. (1846) p. 180 (quoad pl. in hort. europ. cultam, excl. syn. DC.); L. Humboldtii Hemsley in Biol. Centr.-Am. I. (1879) p. 38 (saltem quoad loc. Orizaba) — non DC.! uec J. Donn. Smith Enum. pl. Guatemalens. etc. IV. (1895) p. 6 (quod = LL. costaricense Thell.); L. bipinnati- fidum. Brandegee in Zoé IV. (1893) p. 49 et IV. (1894) p. 300; Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p. 128; Jepson Fl. West. Middl. Calif. (1901) p. 226 — non JDesv.! nec auct. chilens., nec J. Donn. Smith in: Pittier Primit. fl. Costaric. II. 1. (1898) p. 19 (quod = L. costaricense Thell.). Annuum (semper?). Radix fusiformis, perpendicularis, satis tenuis, plerumque multicaulis. Cawles arcuato-ascendentes, teretes, pilis gracilibus patentibus + hirsutulo- pubescentes, foliati a basi ramosi ramis ascendentibus racemos folio oppositos, terminales et axillares gerentibus. Folia parce pilosa (imprimis ad margines et nervos); radicalia bipinnatipartita vel pinnatipartita segmentis circumferentia semi-ovatis dentatis vel incisis, lobulis plerumque oblongo-obovatis obtusiusculis brevissime acuminatis, segmento terminali lateralibus vix majore; caulina inferiora basilaribus similia; media pinnatifida lobis erecto- patentibus (45°) obovato-lanceolatis vel lanceolatis, obtusiusculis, apiculatis, rhachi apice saepe dilatata, basi attenuata. Flores inconspicul ; sepala ovata, albo-marginata, plerumque caduca; petala setacea, calyce multoties breviora; stamina 2; glandulae triangulari- lanceolatae, calycis /s—!/s longitudine aequantes. Zacemi fructiferi elongati, satis densi, axi anguloso pubescente, pedicellis saepe compresso-angulosis pubescentibus e basi sub- erecta arcuato-patentibus, siliculae aequilongis vel ea subbrevioribus. Silicula elliptica vel leviter obovata, compressa, apice circumferentia satis rotundato-obtusa, distincte (ad l/s—'/s longitudinis septi) emarginata marginibus fere parallelis vel angulum. acutum formantibus, lobulis alaribus brevibus obtusiusculis convergentibus, stylo fere nullo, stigmate in fundo emarginaturae subsessili; valvulae carinatae, a medio ad apicem an- !) In der Auffassung der Howellschen Spezies schliesse ich mich Greene (l. c.) an, im Gegensatz zu den Exsikkaten von Heller und Brown, wo unter dem Namen „L. reticulatum Howell* L. pubescens Desv. ausgegeben wird. Die Diagnose in der Fl. NW. Am. l. c., die auf die oben beschriebene Art nicht sonderlich passt, lässt keine sichere Identifikation zu; eine persönliche Anfrage an Herrn Th. Howell in Clackamas (Calif.) betreffend seine Spezies blieb leider ohne Antwort. Für den Fall, dass sich die Greene- sche Auffassung je als unrichtig erweisen sollte, möchte ich für die obige Art den Namen ZL. Greenei Thell, (L. reticulatum Greene l. c., non Howell) vorschlagen. 954 I, 254 guste alatae, maturae leviter reticulato-nervosae; septum anguste oblanceolatum, stylo brevissimo apieulatum. Semina ovoidea, compressa, fere laevia, subimmarginata, fulvo- fusca; embryo notorrhizus. 10—25 em. Grundblätter bis 6 cem lang, im Umriss oft 2 cm breit; ihre Abschnitte erster Ordnung ziemlich genähert, im Umriss ca. 3 mm breit; Spindel und Lappen 1—2 mm breit. Stengelblätter meist 1!/s cm lang, ihre Abschnitte meist 1—1'/» mm breit, die oberen + zusammenfliessend, die Spindel hier oft 3 mm breit. Kelch ®/«—1 mm lang. Frucht 3—3!'/» mm lang, 2—2'/» mm breit. Same 1'/ mm lang, ®/—1 mm breit. A L. pubescente Desv. facile distinguendum silicula elliptica vel obovata (non ovata), apice cireumferentia rotundato-obtusiuscula (non anguloso-acuta) propter lobulos alares convergentes obtusiusculos (non porrectos acutos), levius (ad !/s-!/s, non ad '/s-'/4 longitudinis septi) et angustius emarginata, sepalis cito caducis, glandulis brevioribus etc. Area geogr.: Am. bor. austr.-occ. et Am. centr.; praeterea advent. Kalifornien: prope coloniam Ross., 1834, Wrangel — Herb. Petersbg.; Berkeley, 1881, Greene — Herb. Barb.-Boiss.; San Diego, 1882, C. G. Pringle — Herb. Berl, Boiss., Deless., Paris, Petersbg., Reut. & Barb., Univ. Wien; San Bernar- dino, 1882, Parish n. 794 & 1187 — Herb. Bolss, Petersbg., Reut. & Barb., Univ. Wien. Arizona: near Camp Lowell, 1881, Pringle (ex minore p., cum L. vörginico ssp. texano) — Herb. Reut. & Barbey. N. Mexico: Rio Grande, Donana, Emory Exped. n. 53 — Berlin. [Indian Territory? confer 73a. L. oblongum Small.] Arkansas: Texarkana, 1883, Pringle — Herb. Berl, Barb.-Boiss., Deless., Reut. & Barb., Univ. Wien; Corning, 1884, Lettermann — Berl. Mexiko: sine loc.: Schaffner n. 339 ex p. (cum L. sordido), Ehrenberg n. 212 — Herb. Berl, Hausskn.; pr. la Joqua (?), Ehrenberg — Berlin; ad radices m. Orizaba, Schiede n. 436 (pro L. Hwmboldtii) — Berl.; ibidem, 1853, Fred. Müller n. 1938 — Berl, Hofmus. Wien; St. Angel, 1865, Bourgeau n. 13 — Berl.; San Luis Potosi, 1879, Schaffner n. 552 — Barb.-Boiss., Berl.; Coban, Alta Verapaz, 1885, v. Tuerckheim n. 671 — Berl.; Jaral, 1886, W. Schumann n. 299 ex p. (cum L. sordido); Dublan, 6800', Pringle n. 9192 — Berlin. Nieder-Kalifornien: San Luis Rey, 1850, Parry (pro L. californico Nutt.) — Paris; Guadelupe Island, 1875, Palmer n. 7 — Herb. Boiss. Adventiv: Frankreich: Port-Juvénal bei Montpellier, 1854 und 1857, Touchy — Herb. Montp. Australien: N. S. Wales: Neu England, C. Stewart (, 4L. ruderale var. depressum* F. v. Muell.) — Herb. Paris, Petersbg. Ferner zahlreiche kultivierte Exemplare in den Herbarien von Berlin, Montpellier, Paris, Petersburg, Hofmus. Wien etc. meist als , L. Menziesài*. I, 255] 955 Variat: Var. p. Karwinskyanum Thell. — Caules nani (2—5 em longi), terrae adpressi (verisim. forma regionum editarum). Mexiko: sine loc., 1841, Karwinsky n. 1111 — Herb. Petersbg.; W. Schaffner n. 331 — Berlin; Zacualtipam (?), 1827, Berlandier n. 317 ex p. — Herb. Boiss., Deless., Hofmus. Wien. 73a. L. oblongum Small Fl. Southeast. U. S. (1903) p. 468. — Non vidi. ,Annuum vel bienne. Planta minute pubescens. Caules plerumque basi ramosissimi ramis radialiter decumbentibus, 5—20 em longis, plerumque iterum ramosis; folia satis numerosa lamina pinnatifida, 1—2 cm longa, lobis plerumque 5—7 angustissimis acutis; pedicelli puberulenti; petala nulla vel obsoleta; silicula oblonga vel ovalis, + 3 mm longa, + 2 mm lata, apice anguste alata; embryo notorrhizus. — Locis siccis prope Sapulpa, In- dian Territory. Typus: Bush, Pl. Ind. Terr. n. 1163, in Herb. C. U.* Small l.c. (anglice). Ex descriptione verisimiliter L. reticulati Howell forma tenuisecta. 74. L. Robinsonii') Thell. n. spec. ? L. californicum Nutt. in Torr. & Gray Fl. N. Am. I. (1838— 40) p. 115 (vide p. 230 not. 3). Annuum. adir tenuis, fusiformis, pallida. Cuulis unicus, teres, pilis gracilibus faleiformi-subadpressis + pubescens, a basi ramosus (in speciminibus nanis etiam simplex), racemis folio oppositis et terminalibus. Folia basilaria pilis gracilibus curvatis setuloso- pubescentia, pinnatipartita lobis circumferentia ovatis, inciso-trilobatis lobulis obtusius- culis, segmento terminali lateralibus vix majore; caulina media minus pilosa, pinnati- partita vel pinnatifida lobis utrinque 1 —3 plerumque integerrimis obtusiusculis oblanceolatis erecto-patentibus, rhachi inter eos distincta, basi attenuata; superiora lineari-lanceolata vel linearia, obtusiuscula, paucidentata vel integerrima. Flores: sepala ovata, albo-mar- ginata; petala calyci subaequilonga, lineari-spathulata; stamina 2—4 mediana; glandulae 4—6 breves sed distinctae. Zéacemi fructiferi (saepe fere a basi plantae incipientes) valde elongati et laxi, axi gracili subeylindrico pubescente, pedicellis tenuibus eylindrieis rectis fere horizontaliter patentibus, silicula (plerumque 1!/s-plo) longioribus. Silieula late elliptica vel obovato-suborbiculata, valde compressa, apice circumferentia + rotundato- obtusiuscula, leviter et satis anguste emarginata lobulis alaribus brevissimis obtusis vel convergentibus, stigmate in fundo emarginaturae subsessili; valvulae carinatae, a medio ad apicem anguste alatae; septum oblanceolatum, stylo brevissimo apiculatum. Semina !) Nach Prof. Dr. B. Robinson, Havard University in Cambridge, Mass. dem Bearbeiter der Cruciferen in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am., dem ich für schriftliche Mitteilungen und die Zusendung von Proben aus dem Herb, A. Gray zu grossem Dauk verpflichtet bin, 256 [L 256 ovoidea, compressa, margine exteriore anguste alato-marginata, fere laevia; embryo oblique pleurorrhizus. 5—95 em hoch. Grundblätter bis 4 cm lang, im Umriss meist 1 cm breit; Lappen letzter Ordnung 2—3-, Spindel 1—2 mm breit. Stengelblätter oft 2 cm lang, im Umriss /s—1 em breit. Kelch 1 mm lang. Frucht + 3!/» mm lang, + 3 mm breit. Same 1'/4 mm lang, ?//—1 mm breit. Die Art ist sehr auffallend dureh ihre intermediäre Stellung zwischen der Gruppe der , Virginica* (speziell L. vörginieum L.) einerseits und den „Bipinnatifida* (L. reticulatum Howell) anderseits; mit der erstgenannten Spezies hat sie die angedrückt-gekrümmten Stengelhaare, die deutlichen Kronblätter, die breite Frucht auf längerem, geradem Stiel, die Kotyledonenlage etc. gemeinsam, mit der letzteren dagegen den sympodialen Aufbau (die ursprünglich endständigen Blütenstände werden durch die unter ihnen ent- springenden, stark auswachsenden Achselsprosse an Länge überholt und zur Seite gedrängt und erscheinen dadurch blattgegenständig) und die fiederspaltigen Stengelblátter. Ob es sich um eine der gemeinsamen Stammform beider Gruppen nahestehendes phylogenetisches Relikt, oder aber um eine hybridogene Spezies handelt, dürfte schwer mit Sicherheit zu entscheiden sein. Area geogr.: Am. bor. occ. (reg. Pacif.). Kalifornien: San Diego, 1882, M. E. Jones n. 3050 — Herb. Berl.; Pt. Lana(?), San Diego, 1884, Orcutt n. 1039 — Herb. Berl.; ? South. Calif, Vicinity of Riverside in the Sonoran Zone, 1200', 1903, Hall n. 3795 (fast blattlose, daher nicht sicher bestimmbare Exemplare) — Herb. Thell. 75. L. bonariense L.!') Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 645; Willd. Spec. IH. (1800) p. 441; R. Brown in Ait. Hort. Kew. ed. 2. IV. (1812) p. 87; DC. Syst. II. (1821) p. 543; Prodr. I. (1824) p. 206; Gay! Fl. Chil. I. (1845) p. 164; Reiche Fl. Chil. I. (1896) p. 64; T’hlaspi bonariense Poir. Dict. encyel. VII. (1806) p. 543 n. 19; Nasturtium bonariense ©. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; Thlaspi multifidum Poir.! Dict. encycl. VII. (1806) p. 545 n. 23; "'hlaspi piunatifidum Phil. f. Catal. pl. vasc. Chil. (1881) p. 19 et Reiche Fl. Chil. I. (1896) p. 64 in syn. (erronee pro Tl. multifido); L. mendocinum Philippi! Sert. mendoc. Alt. p. 2 in Ann. Univ. Santiag. XXI. (1862); L. ruderale Gay Fl. Chil. I. (1845) p. 63? (ex loc. „entre Santiago y Mendoza); Eichler! in Martius Fl. Brasil. fasc. 39. (1865) p. 310 ez p.; Glaziou Pl. Brezil Centr. in Bull. Soc. bot. Franc. LII. (1905) p. [18] ex p. (cum LZ. calycino Godr.) — non L.; L. pubescens Griseb.! Pl. Lorentz. in Abh. Goetting. XIX. (1874) p. 25 et Symb. ad Fl. Argent. ibidem XXIV. (1879) p. 16 ex p. (cum L. calycino Godr.); Bettfreund & Burmeister Fl. Argent. II. (1899) p. 122 t. 78! — non Desv.!; Nasturtium pubescens ! Die Pflanze fehlt in Linnés Herbar; der Autor gründete sie auf die vorzügliche Abbildung des Dillenius in Hort. Eltham. II. (1732) p. 381 t. 286 f. 370! (als „Thlaspi bonariense multiseissum flore invisibili^ [sie!]), welche in unzweideutiger Weise die im folgenden beschriebene Art darstellt, 1, 257] 557 a. pinnatisectum O. Kuntze Revis. III. 2. (1898) p. 6 ex p. (quoad loc. Cordoba) — non L. pubescens Desv.!; L. racemosum Chodat & Wilezek! Contrib. fl. Argent. in Bull Herb. Boiss. 2° ser. II. (1902) p. 188 — non G@riseb.! Icones: Dillen. Hort. Eltham. II. (1732) t. 286 f. 370! (optime!); Bettfreund & Burmeister Fl. Argent. II. (1899) p. 122 t. 78! (male). Perenne. Radix satis crassa. Caulis plerumque unicus, fere erectus, satis robustus et rigidus, teres, pilis reflexo-adpressis levissime pubescens, ramosus ramis suberectis vel erecto-patentibus racemos axillares et terminales gerentibus (racemi terminales a ramis axillaribus longitudine quidem saepe superati, sed in ipsius directione rami rema- nentes). Folia basilaria mihi ignota; caulina inferiora et media pinnatipartita vel saltem pinnatifida, segmentis distantibus erecto-patentibus (45?) saepe leviter extrorsum curvatis longe lanceolatis a medio sensim attenuatis et plerumque acutissimis antice pauciserratis vel subincisis, postice saepissime integerrimis, rhachi inter segmenta angusta distincta, basi non vel vix dilatata exauriculata, margine pilis gracilibus sursum curvatis distincte ciliata; folia superiora pinnatifida lobis integerrimis aut trifida aut indivisa serrata aut integerrima lineari-lanceolata acuta. Flores inconspicui; sepala ovata, albo-marginata, caduca; petala lineari-setacea, calyce breviora; stamina 2 (—4) mediana; glandulae 4 ( — 6) brevissimae sed distinctae, rotundatae, latitudine vix longiores. Aacemi fructiferi elongati, satis densi, axi satis crasso et rigido fere cylindrico pubescente, pedicellis gracilibus saepe leviter compresso-angulosis e basi suberecta leviter extrorsum curvatis et erecto-paten- tibus (+ 459), silieulae subaequilongis. Silicula elliptica usque suborbiculata, apice cir- cumferentia obtusiuscula vel vix angulosa, leviter et anguste emarginata lobulis alaribus brevibus acutiuseulis subconvergentibus (marginibus exterioribus leviter convexis, interi- oribus rectis), stigmate in fundo emarginaturae subsessili; valvulae carinatae, apicem versus anguste alatae; septum oblanceolatum, stylo brevissimo apiculatum. Semina semi- ovoidea, compressa, fere laevia, latere exteriore anguste alato-marginata, luteo-fusca; embryo notorrhizus. 15—40 em. Stengelblätter meist relativ gross, bis 5 cm lang und im Umriss 3 em breit, die oberen kleiner. Kelch ?/; mm lang. Fruchtstände ca. 1 cm im Durch- messer. Frucht 3—3!’ mm lang, 2!/—3 mm breit. Same 1'/» mm lang, 1 mm breit. — Erinnert dadurch, dass die an den Ästen endstündigen Fruchtstünde, im Gegensatz zu vielen anderen „Bipinnatifida“, nicht durch stärker auswachsende Achselsprosse zur Seite gedrängt sind, habituell an L. virginicum. L., unterscheidet sich aber davon durch ausdauernde Wurzel, fast stets geteilte Stengelblütter, rudimentäre Kronblätter, relativ schmälere Frucht auf etwas bogigem, gleichlangem, nur unter 45° (statt 60?) abstehen- dem Stiel, etc. Vor den meisten übrigen , Bipinnatifida zeichnet sich die Art auch durch die sehr kurzen, abgerundeten Drüsen und die langlanzettlichen, allmählich verschmälert- spitzen Laubblattzipfel aus. Area geogr.: Am. austr. austr.-or. usque ad fines Patagon. et ad And. Chilens. A. Thellung, Lepidium. 33 558 {1, 258 Brasilien: Minas Geraes, 1816—21, St. Hilaire n. 2311 — Herb. Berlin, Cambess. (Montpell., Paris; ibidem, 1845, Widgren — Herb. Petersburg; Langsdorff — Petersbg.; Prov. Rio Grande leg.? (Herb. imp. Brésil n. 1165) — Paris; Rio de Janeiro, pr. S. Joao, Beyrich — Berl.; sine loc., ca. 1820, Sellow n. 1677 — Berl. Uruguay: Montevideo, 1767, Commerson (T’hlaspi multifidum Poir. !) — Herb. Deless., Cambess. (Montpell.), Petersbg.; ibidem, 1825, Sellow — Herb. DC., Paris; 1852, Courbon — Paris; 1874, Gibert n. 184 — Hofmus. Wien. Argentinien: Buenos Aires, Commerson — Herb. Cambess. (Montpell.); Tucuman: Cindad, 1887, leg.? n. 14 — Herb. Paris; Cordoba, 1870—1, Lorentz n. 80 — Berlin; Cordoba, en la cercania da la cindad, 1877, G. Hieronymus n. 149 — Paris; Sierras Pampeanas: Puan, 1881, Lorentz n. 21 — Herb. Berlin; entre la mina Jareta y la altura del Espiritu Santo, Sierra Famatina, 1879, G. Hiero- nymus & Niederlein — Herb. Berlin: Mendoza (inter Santiago et Mendoza), Philippi (Z. mendocinum Phil.!) — Herb. Berl, Hofmus. Wien; Prov. de Men- doza: décombres à St. Rafael, 800 m, 1897, Wilezek m. 446 („L. racemoswm*) — Univ. Zürich; Rio Negro, Fortin Iniciativa, 1879, Lorentz & Niederlein — Berl. Chile: Cordillera de Coquimbo, 1838, et Cordilleras de los Patos, 1837, Cl. Gay — Paris. 76. L. spicatum Desv. !) in Journ. Bot. III. (1814) p. 165 et 178; DC. Syst. II. (1821) p. 539, Prodr. I. (1824) p. 205; Gay Fl. Chil. I. (1845) p. 162 ex minore p. (quoad loc. Magellan.); Spegazzini Pl. per Fuegiam a. 1882 coll. in Anal. mus. nac. Buenos Aires V. (1896) p. 49 — non Gay Fl. Chil. 1. (1845) p. 162 quoad pl. chilens., nec Reiche Fl. Chil. I. (1896) p. 63, nec Thell. in sched. determ. ante mens. August. 1905, quod = L. Cumingianum Fisch. & Mey.; Nastur- tium spicatum ©. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. racemosum Griseb.! Syst. Be- merk. üb. Philippis u. Lechlers Pfl. samml. p. 28 in Abh. Goetting. VI. (1854) p. 116; Walp. Ann. IV. (1857) p. 214; Philippi in Anal. Univ. Santiago LXXXI. (1893) p. 334; Reiche Fl. Chil. I. (1896) p. 66; Nasturtium racemosum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; Thlaspi multifidum B fol. caulinis linearibus-oblongis integris?) Poir.! Dict. encycl. VII. ! Desvaux und, ihm folgend, auch De Candolle (Syst. & Prodr.) schreiben dem L. spicatum folia linearia integra^ zu, während die meisten Stengelblätter in Wirklichkeit fiederspaltig sind. Diese unrichtige Angabe rührt, wie mich die Autopsie belehrt hat, davon her, dass an dem in schlechtem Zustand befindlichen Desvauxschen Originalexemplar die meisten Stengelblätter abgefallen und nur noch die oberen (ganzen) vorhanden sind. Die erwähnte fehlerhafte Beschreibung hat Gay (Fl. Chil. l. e. und Reiche (Fl. Chil. 1. c.) dazu verführt, das durch linealische und ganze Stengelblätter ausgezeichnete L. Cumingianum Fisch. & Mey. für L. spicatum Desv. zu halten, während Reiche die echte Desvauxsche Art als EZ. race- mosum Griseb. aufführt. Ich selbst hatte mich zu der Zeit, da ich in den meisten Herbarien meine Bestimmungen ausführte, der Reicheschen Auffassung angeschlossen; seither bin ich jedoch durch die persónliche Einsichtnahme des Desvauxschen Originals eines Bessern belehrt worden. ?) Tatsächlich sind zuweilen an LL. spicatum auch die mittleren Stengelblätter des Haupttriebes ungeteilt, die der Seitenäste dagegen fiederspaltig. I, 259] 259 (1806) p. 545 n. 23 B.; L. pubescens Spegazzini Nov. Addenda ad fl. Patagon. (III. & IV., Bonaria 1902) p. 226 — non JDesv.!; Nasturtium pubescens «. pinnatisectum OÖ. Kuntze Revis. IIT. 2. (1898) p. 6 ex p. (quoad loc. Patagon.)" — non ZL. pubescens Desv.!; L. bipinnatifidum |non Desv.!], racemosum & spicatum Wildeman in Exp. antarct. belg. (Voy. Belgica) rapp. sc. Bot. (1905) p. 95 (ex loc.). Affine L. bonariensi L., sed specifice distinctum videtur silicula minore (1,5 —2,2 mm lata), distinetus reticulata, apice etiam obtusiore propter lobulos alares aut brevis- simos obtusissimos aut magis convergentes, racemis gracilioribus (diam. + 5 mm), axi minus rigido, saepe curvato, pedicellis saepe erecto-subadpressis siliculis fere imbricatim approximatis, seminibus immarginatis, pilis caulis brevioribus obtusiusculis rectioribus, foliorum margine basin versus glabro vel pilis brevissimis fere rectis obsito. Area geogr.: Am. austr. extrem. Patagonien: Rio Negro, d'Orbigny n. 242 — Herb. Paris; ibidem, Carmen de Pata- gones, 1874, G. Berg n. 23 — Petersbg.; Cordillere, Penitente-Tal am Caleta Bark (?), 1883, P. Güssfeldt n. VIII* — Herb. Berlin. Magalhaens-Str.: leg. Commerson (L. spicatum Desv.!, Thl. multifidum B. Poir.!) — Herb. Desv. ( Paris), Cambess. (Montp.); ad portum Oazy Harbour (Penins. Brunswick), W.Lechler Pl. magell. ed. Hohenacker n. 1114 — Herb. Boiss., Petersbg., Hofm.Wien. L. spicatum stellt somit eine vikariierende Art zu L. bonariense L. dar, da es die Südspitze Südamerikas vom Rio Negro an südlich bewohnt, während das Verbreitungsgebiet des L. bonariense sich vom Rio Negro an nordwärts erstreckt. Varietas mihi ignota: Var. B. salinicolum (Spegazzini Nov. Addenda ad fl. Patagon. [HI & IV., Bonaria 1902] p. 226 pro var. L. pubescentis). — „Planta pusilla, 1—3 cm alt., fol. 15 —20 mm long., 3 attenuato-petiolatis, mediis dentatis vel incisis lobis latis et obtusis, superis pinnatipartitis lobis 2-3-jugis remotis subalternis lineari-spathulatis, inflorescentia solitaria laxe racemosa 25—30 mm long., siliculis orbieulatis 1,5 mm lat. et alt., quam pedicellis tertio brevioribus. 4 mm lat, infer. rosulatis integris obovatis vel oblanceolatis longiuscule Partes omnes, siliculis exceptis, pulverulento-puberulae. — Ad margines salinae Salitral del Eje prope Rio Negro.“ Spegazzini l. c. — An forma monstrosa? 77. L. Gerloffianum Vatke ! ined. in herb. Berol.; L. Menziesii Loesener! Pl. Selerianae in Bull. Herb. Boiss. 2° ser. IIL (1903) p. 90 ex p. — non DC.! ?) O. Kuntze gibt sein „Nasturtium pubescens a. pinnatisectum* aus Argentinien (Cordoba), Patagonien und Chile (Maule) an. Die erstere Pflanze kann nach der Lokalität wohl nur L. bonariense L. sein, die zweite nur L. spicatum Desv.; die chilensische Pflanze lässt sich bei dem grossen Reichtum dieses Gebietes an hier in Frage kommenden Arten, die alle möglicherweise O. Kuntze für Z. pubescens Desv. halten konnte, natürlich nieht eruieren. Vielleicht ist hier einmal ausnahmsweise die echte Desvaux- sche Art gemeint! 260 [I, 260 Annuum? Radix fusiformis, perpendieularis. Caulis plerumque unicus, erectus, superne anguloso-striatus, pilis albis (relative) longis ('/»—1 mm) patentibus vel sub- deflexis rectis + dense hirsutulus, rarius brevius pubescens, foliatus, ramosus ramis racemos axillares et terminales gerentibus. Folia radicalia ignota; caulina inferiora hir- sutula (saltem subtus ad nervos) lyrato-pinnatifida, dein basi tantum incisa; media lanceolata, inciso-serrata lobis contiguis acutis fere porrectis; superiora lineari-lanceolata, remote serrata, minus pilosa (margine pilis gracilibus acutis plerumque sursum curvatis setulosa); ramalia integerrima. Flores: sepala anguste ovata, albo-marginata; petala alba, calyce longiora, unguiculata lamina obovato-oblonga; stamina 2; glandulae 4 bre- vissimae. Zacem? fructiferi axillares breves, saepe corymboso-abbreviati, terminales elongati, satis densi, axi leviter anguloso-striato hirsutulo, pedicellis gracilibus e basi erecto-patente plerumque arcuato-patentibus siliculae subaequilongis. Silicula elliptico- ovata, compressa, apice circumferentia subtruncata vel fere rotundata, anguste emargi- nata lobulis alaribus obtusis porrectis vel leviter convergentibus, stylo distincto (ca. dimidium alarum latitudinis longitudine aequante), parte sua inferiore conspicue ad alas adnato; valvulae carinatae, a medio late (apice ad '/s fere longitudinis septi) alatae, glabrae, maturae fere laeves (subnitidae); septum rhombico-oblanceolatum, leviter asymmetricum (inferne magis convexum), in stylum distinctum acuminatum. Semina ovoidea, compressa, levissime alveolato-reticulata, immarginata, rufo-fusca; embryo notorrhizus. 20—50 cm. Untere Stengelblütter ca. 3 cm lang, !/se cm breit; mittlere ca. 2 cm lang, 3 mm breit, obere kleiner. Kelch + 1 mm lang. Frucht 2—3!/» mm lang, + 2!/» mm breit. Same ca. 1'/» mm lang, 1 mm breit. — Die Art ähnelt durch die Behaarung des Stengels dem L. austrinum Small, ist aber durch die charakteristische Verwachsung der Fruchtflügel mit dem Griffel und die kahle Frucht hinlänglich davon verschieden. Area geogr.: Am. centr. Mexiko: Anganguco (?) et pr. La Joya, C. Ehrenberg (Orig.!) — Herb. Berlin; circa Mexico, 1827, Berlandier n. 317 — Herb. Deless.; Toluca, Porphyrgebirge von San Miguel, 8200’, Carl Heller n. 270 — Hofmus. Wien. Guatemala: Dep. Quezaltenango: Ziha, 2400—2840 m, auf Grasplätzen, 1896, Seler n. 3164 — Herb. Berl.; Dep. Huehuetenango: Distr. Nenton, Chacula, Grasplätze und Viehweiden, 1896, Seler n. 3070 ex p. (cum ZL. virginico) — Herb. Berl. — Diese beiden Nummern wurden von J. Donn. Smith als 2. lasiocarpum Nutt. var. tenuipes Wats., von Loesener l. c. als L. Menziesiö DO. bestimmt. Variat: Var. B. micerocarpum Thell. — Silicula 2'/» mm longa, 2 mm lata; alae (etiam relative) paulo angustiores, apice vix '/s longitudinis septi latitudine aequantes. Mexiko: leg. Ehrenberg n. 212 ex p. — Herb. Berl. I, 261] 261 78. L. Schaffneri Thell. n. spec. Valde affine L. Gerloffiano Vatke, sed specifice distinctum videtur foliis caulinis mediis pinnatipartitis lobis paucis (utrinque 1— 2) distantibus anguste lanceolatis patentibus serratis vel integerrimis acutis, rhachi lineari distincta, et silieulae alis angustioribus (!/ tantum longitudinis septi latitudine aequantibus). Caules saepe com- plures. Folia radicalia pinnatipartita lobis remotis semi-ovatis antice inciso-crenatis, rhachi inter eos angusta et distincta. Differt a typo £L. Gerloffiani etiam silicula multo minore (2'/.—3 mm longa, 1?/4—2 mm lata). Habitu fere intermedium inter 2. Gerloffi- anum. et L. sordidum Gray. Area geogr.: Am. centr. Mexiko: sine loc, W. Schaffner pl. Mex. ed. Hohenacker n. 591 ex p. (mixt. cum fol. basilaribus L. sordidi! — „L. pubescens Desv.“, det. Grisebach) — Herb. Boiss., Hofmus. Wien; Ehrenberg n. 212 ex p. (cum ZL. reticulato et L. Gerloffiano var. microcarpo) — Herb. Berl.; Cantequilla (?), U hde n. 1052 (,v. Olfers dedit 1862*) — Herb. Berl. 79. L. sordidum. A. Gray! Pl. Wright. I. (1852) p. 10 (in Smithson. Contrib. III.) & II. (1853) p. 15; Coulter in Contrib. U. S. Nat. Herb. II. p. 21; Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. IL. 1. (1895) p. 128; Nasturtium sordidum OÖ. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. granulare Rose Stud. fl. Mex. & Centr. Am. pl. IV. in Contrib. U. S. Nat. Herb. VIII. 4. (1905) p. 294 (ex deser.) Annuum vel bienne. Radix fusiformis. Cuwlis suberectus, leviter flexuosus, angu- loso-striatus, pilis albidis conspicuis elaviformi-incrassatis sectione optica obovatis obtusissimis praesertim superne quasi granulatus, foliosus, fere a basi ramosus ramis erecto-patentibus racemos axillares et terminales gerentibus. /'olia basilaria pilis eis caulis similibus, sed levius incrassatis obsita, pinnatipartita segmentis patentibus circum- ferentia dimidiato-ovatis antice inciso-crenatis vel fere pinnatifidis (folium totum inde subbinnatipartitum), postice integerrimis vel unidentatis, lobulis obovatis vel obovato- oblongis approximatis brevissime acuminatis, rhachi inter segmenta primaria (distantia) angusta et distincta, sed insertione quasi vaginantim dilatata; caulina media pinnatipartita lobis angustis distantibus + dentatis vel incisis, pilis leviter claviformibus obsita, rhachi basi attenuata; superiora pinnatifida lobis paucis lanceolatis erecto-patentibus (45°) vel extrorsum arcuatis acutis, rhachi angusta basi attenuata: summa linearia vel lineari- lanceolata paucidentata vel integerrima. Flores inconspicul; sepala ovata, albo-marginata ; petala rudimentaria, lineari-setacea, calyce plerumque breviora. Stamina 2—4 mediana; glandulae 4—6 brevissimae inconspicuae. Racemi fructiferi axillares breves (saepe fere corymboso-abbreviati), terminales elongati, satis densi, axi anguloso-suleato granulato- pubescente, pedicellis gracilibus e basi suberecto-patente arcuato-patentibus (45— 60 e) 262 [I, 262 siliculae aequilongis. Silicula elliptica vel ovato-elliptica, compressa, apice circumferentia leviter angulosa, brevissime et satis anguste emarginata marginibus angulum acutum formantibus; stylus cum stigmate marginem anteriorem siliculae saepe fere attingens; valvulae carinatae, apice angustissime alatae, glabrae, maturae fere laeves; septum oblongo-oblanceolatum, stylo brevi apiculatum. Semina ovoidea, compressa, satis laevia, immarginata, flavo- vel fulvo-fusca; embryo notorrhizus. Meist 20—40 em hoch. Grundblütter mit Stiel bis 8 cm lang, im Umriss bis 2 cm breit; Abschnitte erster Ordnung im Umriss ca. 5 mm breit, Lappen zweiter Ordnung 1!/—2-, Spindel ca. 1 mm breit. Mittlere Stengelblätter oft 2—5 cm lang, Spindel und Abschnitte + 1!/» mm breit; obere kleiner. Kelch (!/»—)?/,—1 mm lang. Frucht in der Form etwas veränderlich, (1'/»—) 2—2°/ı mm lang, 1'/4A—2!/, mm breit. Same 1—1!/ mm lang, + ?/ mm breit. Indumento valde affine Z. apetalo Willd. [non auct. amer.!] (As. centr. et or.), sed specifice distinctum foliis caulinis pinnatipartitis usque bipinnatifidis (in L. apetalo folia caulina indivisa, grosse dentata), rhachi basi angustata et exauriculata (in L. apetalo fere semper basi dilatata et auriculata), et silicula levius emarginata stylo cum stigmate sinum fere explente (in L. apetalo silicula plerumque conspicue emarginata stigmate sub- sessili). Etiam magis forsan affine L. capitato Hook. f. & Thoms. (Himal., Chin.) item folis (saepe subpinnatifidis) basi attenuatis et silicula levissime tantum emarginata gau- denti, sed foliis caulinis manifeste divisis et silicula basi attenuato-acutiuscula vel indis- tinete tantum rotundata (non late rotundata usque subtruncata) satis diversum videtur. — Habitu persimile etiam Z. reticulato Howell (quocum in herbariis saepe confusum) et L. Schaffueri Thell., sed pilis claviformibus distinctissimum. Area geogr.: Am. bor. austr. W.-Texas: Fort Davis, 1880, Girard — Herb. Petersbg.; Rio Grande, 1888, Havard n. 217 — Paris. Mexiko: „Nueva Espana“, Pavon — Hofmus. Wien; Chopoltopek, 1827/8, M. Ber- landier n. 317 ex p. — Herb. Berl., Boiss., Deless., Petersbg., Hofmus. Wien; Alomeda, A. Schmitz n. 594 — Hofmus. Wien; Mexico, 1855, W. Schaffner n. 339 ex p. (cum L. reticulato; pro L. Humboldtii) — Berl.; um Jaral, 1886, W. Schumann n. 299 ex p. (cum JL. reticulato) — Berlin; Chihuahua, 1885, Pringle n. 11 — Herb. Berl, Boiss. Breslau, Deless. Hausskn., Paris, Reut. & Barb., Univ. Wien. 80. L. nitidum, Nutt. in Torr. & Gray Fl. N. Am. I. (1838-40) p. 116 & 168; Walp. Rep. I. (1842) p. 178; Benth. Pl. Hartw. (1839?) p. 298; Torr. Pacif. R. Rep. IV. (1857) p. 66, VIL. p. 8, et Bot. Mex. Bound. p. 34; Brew. & Wats. Bot. Calif. I. (1876) p. 46; Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p. 128; Howell Fl. Northwest Am. I. 1: (1897) p. 63; Jepson 1, 263] 263 Fl. West. Middl. Californ. (1901) p. 227; Nasturtium nitidum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. leiocarpum Hook. & Arn.! Bot. Beech. (1841) p. 334 — (non DC. 1821, quod — Aethionema coridifolium DC.); L. californicum collect. americ. veter. nonnull. — non Nutt. (confer p. 230 not. 3). Annuum vel bienne. Radix tenuis, fusiformis. Caules complures ex eadem radice et subsimplices procumbentes vel arcuato-ascendentes, aut caulis unicus a basi ramosus ramis patentibus saepe decumbentibus; caules et rami subeylindrici (leviter striati), pilis gracilibus rectis patentibus hirsutulo-pubescentes, rarius subglabri (superne tamen pubes- centes), foliati, in racemos desinentes. Folia subtus pubescentia et margine (imprimis basin versus) remote ciliata; radicalia plerumque pinnatipartita rhachi anguste lineari integra, lobis paucis erecto-patentibus (45°) linearibus acutissimis distantibus (rarius folia subintegra linearia); caulina similia, sed minus divisa, saepius integra linearia, acuta, remota; superiora saepe latiora, basi subrotundata, remote serrata vel integerrima. Flores: sepala ovata, albo-marginata, saepe purpurascentia; petala calycem plerumque distinete excedentia, oblongo- vel obovato-spathulata, alba; stamina 4 mediana; glan- dulae 6 ovato-lanceolatae distinctae (mediana utriusque lateris lateralibus saepissime major) Racemi fructiferi elongati, laxiusculi, axi anguloso-suleato pubescente, pedicellis valde compresso-complanatis apice leviter dilatatis, e basi suberecta arcuato-paten- tibus vel arcuato-deflexis, inferioribus quam silicula saepe paulo longioribus, mediis ei + aequilongis, superioribus brevioribus. Silicula ovato- vel elliptico-orbiculata, rarius late obovata, modice compressa, inferne valde convexa, superne plerumque leviter concava propter margines alares paulo incurvatos, apice circumferentia plerumque satis obtusa. manifeste sed anguste emarginata marginibus angulum acutum formantibus, lobulis alaribus obtusiuseulis convergentibus, stigmate in fundo emarginaturae subsessili; valvulae a basi ad medium anguste, superne latius (apice ad '/s—'/s| —'/4] longitudinis septi) alatae, glaberrimae laevissimae (enerviae) nitidae, saepe purpurascentes; septum (relative) latum (1:2!/»—3), late oblanceolatum, leviter asymmetricum (inferne magix convexum), stig- mate apieulatum. Semi»a anguste ovoidea (1: 1°/s), leviter compressa, fere laevia, immar- ginata, brunnea; embryo notorrhizus. Stengel meist 10 —20 cm lang. Grundblätter bis 7 cm lang, Spindel und Abschnitte 1; —2 mm breit. Stengelblütter kürzer, oft etwas breiter. Kelch + 1 mm lang. Frucht 4—4!/; mm lang, 3!/—4 mm breit. Same 1'/ mm lang, ®/«—1 mm breit. Area geogr.: Am. bor. occ. (reg. Pacif.). Ich sah Exemplare aus: Washington: Klickitat Co., Columbia River. Oregon: Umpqua Valley, Roseburg, Grant's Pass. Kalifornien: Stanford University (Sta Clara Co.), Sta. Rosa (Sonoma Co.), Stoney & Creek & Agric. Station (Amador Co.), San Francisco, Monterey Co., Mendocino Co., 564 [L, 264 San Bernardino, Wilmington, San José, Clear Creek, Marc Island, Berkeley, Pasa- dena, San Diego, Livermore (Alameda Co.). Nieder-Kaliforn.: San Quentin Bay. Varietes mihi ignota: Var. f. insigne Greene Fl. Francis. (1891) p. 274, Man. Bay-Reg. p. 24; Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p. 128. — „Planta firmior et rigidior, 10—20 em alta; racemi plerumque solitarii, breviores et densiores; silicula duplo latior [? — Th.], rotundato-obovata. Californ. centr.: Mt. Diablo Range.“ Greene |. e. (anglice). 81. L. chilense Kunze! in Poepp. Coll. pl. Chil. I. n. 170 (exsicc.) et Syn. pl. Am. austr. (mscr.), descr. ap. Walp. in Nov. Act. Acad. Leop. Carol. XIX. Suppl. I. (1843) p. 249, Rep. V. (1845—6) p. 43; Gay Fl. Chil. L (1845) p. 163 — non Desf.! (quod — L. virginicum L.); Nasturtiwm. chi- lense ©. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. spicatum var. chilense Reiche Fl. Chil. I. (1896) p. 63; L. tenuissimum Steud.! Nom. ed. 2. II. (1841) p. 28 (,L. an nova spec.?, Bert. herb. n. 1081*, sine descr.); L. tenwifolium Philippi! in Anal. Univ. Santiago LXXXI. (1893) p. 333; L. bipinnatifidum var. tenuifoliwum Reiche Fl. Chil. I. (1896) p. 65. Valde affine L. nitido Nutt. et forsan pro ejus subspecie habendum, sed differt: planta pumilior (plerumque 5—15 cm) et gracilior, caulibus magis setuloso-pubescentibus, foliis saepius longe linearibus indivisis acutissimis; stamina 2 mediana, glandulae 4; silicula paulo minor (3!/» mm longa, 3 mm lata), superne minus concava, late ovata, apice circumferentia angulosa propter emarginaturam profundiorem (ad '/,—'/s longi- tudinis septi) et latiorem (marginibus angulum + rectum formantibus), lobulis alaribus fere porrectis acutiusculis. Area geogr.: Chile. Chile: Valparaiso, 1830—3, Bertero n. 1081 (L. tenuissimum Steud.!) — Herb. DCO., Deless.; ibidem, 1895, O. Buchtien (L. ftenwifolium Phil.! — C. Baenitz Herb. Americ., pl. Chil.) — Herb. Breslau, Hausskn., Univ. Zürich; in pascuis loco dicto „Rauten“ Quillota, 1829, Herb. Bertero n. 1081, Unio itiner. 1895 — Herb. Boiss.; Chile bor.: Concon, 1827, Poeppig pl. Chil. I. n. 170 (Z. chilense Kunze), et Diar. n. 92 — Herb. Berlin, Paris, Hofmus. Wien. Mit Rücksicht auf die überaus grosse Ähnlichkeit des L. chilense mit dem nordamerikanischen L. nitidum Nutt. und sein immerhin spärliehes Auftreten in Chile scheint es mir nicht unmöglich, dass die Pflanze ursprünglich (als L. nitidum) aus dem westlichen Nordamerika in Chile eingeschleppt wurde und sich hier in Anpassung an die neuen Bedingungen gegenüber der Stammpflanze etwas verändert hat; denn fast sämtliche Unterscheidungsmerkmale gegenüber LL. nitidum beruhen auf Entwicklungshemmungen (aueh die breitere Ausrandung und der infolgedessen spitzere Umriss der Frucht an der Spitze sind nur Folgen geringeren Auswachsens der Flügellappen) die sehr wohl als Reaktion auf das extrem trockene Klima Chiles gedeutet werden kónnen. I, 265] 265 Sla. L. angustissimum Philippi in Anal. Univ. Santiago LXXXI. (1893) p. 333; Reiche Fl. Chil. I. (1896) p. 64. — Non vidi. Planta annua, glabra, parce ramosa. Folia omnia anguste linearia, quasi filiformia. Flores ignoti. Siliculae quasi sessiles, imbricatae, orbieulares, emarginatae, 4 mm longae. Caulis 13 em altus. Chile: Prov. de Ataeama (inter Chahareillo et Carrizal)* Reiche l. c. (hispanice). Ex descriptione affine videtur L. chilensi Kunze et forsan ejus forma foliis omnibus integerrimis. 82. L. lasiocarpuwm Nutt. in Torr. & Gray Fl. N. Am. I. (1838—40) p. 115; Walp. Rep. I. (1842) p. 176; Wats. in Proc. Am. Acad. XI. (1876?) p. 113 et XVII. (1882) p. 322; Brew. & Wats. Bot. Calif. I. (1876) p. 46; Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p. 128; Howell Fl. Northwest Am. I. 1. (1897) p. 63; Nasturtium lasiocarpum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. ruderale var. lasiocarpum Engelmann in Gray Pl. Wright. II. (1853) p. 15; L. lasiophyllum Brandegee in Proc. Calif. Acad. ser. 2. I. (1889) p. 207 — sens ampl. Annuum vel bienne. Caules plerumque complures vel unicus a basi ramosissimus, rarius unicus inferne simplex; caules et rami fere cylindrici, superne + anguloso-striati, pilis albidis longiusculis (plerumque '/»—1 mm) gracilibus patentibus vel subreflexis + dense hirsutuli, foliati, ut ramuli in racemos desinentes. Folia plerumque pilis eis caulis similibus satis rectis pubescenti-hirsutula; basilaria plerumque profunde pinnatilobata lobis approximatis satis latis + rotundatis et obtusis erenatis, sinubus angustis, interdum indivisa (tantum erenata), in ssp. Palmeri pinnatipartita lobis angustis distantibus; caulina inferiora basilaribus similia; media oblanceolata vel fere obovato-oblonga, basi attenuata, grosse inciso-dentata dentibus plerumque latiusculis + obtusis ; summa lineari-lanceolata vel linearia, remote serrata vel integerrima, obtusiuscula. Flores: sepala anguste ovata, albo- marginata, caduca; petala rudimentaria (lineari-setacea vel anguste lineari-spathulata, calyce plerumque breviora, fugacia); stamina 2 mediana; glandulae 4 conspicuae ovata-lanceo- latae calycis ca. '/ı longitudine attingentes. Racemi fructiferi elongati, densi, axi sulcato hirsutulo, pedicellis manifeste compresso-complanatis erecto- vel arcuato-paten- tibus, silieula plerumque brevioribus vel ei aequilongis. Silicula elliptica vel late ovato- orbieulata vel suborbiculata, compressa, apice distincte emarginata, circumferentia fere obtusa propter lobulos alares breves + convergentes et obtusos; stigma in fundo emar- ginaturae subsessile; valvulae carinatae, a medio ad apicem conspicue (apice ad '/4—!/5 longitudinis septi) alatae, pilis eis caulis similibus + pubescentes vel hirsutulae (saltem ad carinas) rarissime omnino glabrae, maturae fere laeves (non reticulatae); septum A. Thellung, Lepidium, 34 266 [1, 266 oblanceolatum, stylo brevissimo apiculatum. Semina ovoidea, compressa, fere laevia, latere exteriore anguste alato-marginata, flavo-fusca; embryo notorrhizus. Meist 10—30 cm. Grundblütter mit Stiel bis 5 cm lang. Mittlere Stengelblütter meist 2—3 cm lang, + '/»cm breit; obere ca. 1'/s cm lang, 2—3 mm breit; astständige noch kleiner. Kelch + 1 mm lang. Frucht (3!/,—) 5'/2 —4 mm lang, (2°/—) 3—3'/ mm breit; Ausrandung (Flügelbreite) bis ?/4 mm. Same + 1!/» mm lang, + 1 mm breit. Area geogr.: Am. bor. occ. et austr.-occ. Dispositio subspecierum et varietatum. 1. Silieula orbiculata vel late ovato-orbieulata, leviter (plerumque vix ad !/s mm) emar- ginata. Pedicelli saepe leviter tantum compressi. Folia ut in ssp. II. Ssp. I. Wrightii (Gray) Thell. Var. B. pubescens Thell.: Caulis pilis brevioribus (ca. '/; mm longis) sed semper rectis et patentibus pubescens; silicula glabra. 1.* Silicula elliptica, latitudine distincte longior; emarginatura satis profunda (plerumque ultra !/» mm), angusta. 2. Folia caulina indivisa vel pinnatilobata segmentis approximatis obtusis latis, superioribus confluentibus, rhachi apicem versus indistincta et dilatata. Silicula interdum glabrata. Ssp. Il. georginum (Rydbg.) Thell. 2.* Folia caulina pinnatipartita lobis remotis lanceolatis acutis, rhachi angusta et distincta. Ssp. III. Palmeri (Wats.) Thell. Ssp. I. Wrightii (Gray) Thell.; L. Wrightii A. Gray! Pl. Wright. II. (in Smithson. Contrib. V. [1853]) p. 15; Walp. Ann. IV. (1857) p. 214; Nasturtium Wrightii O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. S.-Kalifornien: Foothills of the San Bernardino Mts., 1882, Parish n. 64 — Herb. Boiss., Petersbg. Nevada: Calientes, 1902, Goodding n. 913 (pro L. pubecarpo) — Herb. Deless. Arizona: Mesas near Tucson, 1884, C. G. Pringle (mixt. cum ssp. georgino!]| — Herb. Breslau, Deless., Hausskn., Univ. Wien. N.-Mexico: 1851, Ch. Wright n. 855 (Orig.!) — Herb. Boiss., Paris. W.-Texas: El Paso, 1884, M. E. Jones n. 3781 — Herb. Barb.-Boiss., Deless.; Kimble (?) Co. Reverchon — Herb. Berl; Soyale (?) Creek, 1902, Earle n. 133 — Herb. Deless. Mexiko: valley of the Rio Grande, below Dofiana, leg. Parry, Wright etc. (Mexic. Boundary Survey) — Herb. Berl, Paris, Petersbg.; Rio Grande valley near Diaz (State of Coahuila), 700', Pringle n. 8317 — Herb. Breslau, Deless., Petersbg., Univ. Zürich. I, 267] 267 Var. B. pubescens Thell. Kalifornien: Candelaria Nevada, 6200', 1886, Shockley n. 9 (Calif. Acad. Sc. Herb.) — Herb. Barb.-Boiss. Forma intermedia inter ssp. I. Wrightii et ssp. Il. georginum: Nevada: Reno, 1882, Jones n. 3786 — Herb. Berlin. Ssp. II. georgimum (Rydbg.) Thell.; L. georginum Rydberg! in Bull. Torrey Bot. Club 1903 p. 253 (sens ampl.). Utah: „Southern Utah‘, 1874, C. C. Parry n. 19 — Herb. Boiss, DC.; St. George, 1880, M. E. Jones n. 1614 (Orig.!) — Herb. Berl, Petersbg., Univ. Wien. Nevada: Palisade, 1882, M. E. Jones n. 3785 — Herb. Berl. Kalifornien & Arizona, 1876, E. Palmer n. 569 — Herb. Boiss. Arizona: near Camp Lowell, 1881, €. G. Pringle — Herb. Boiss., DC., Paris, Reut. & Barb., Univ. Wien; near Tucson, 1884, C. G. Pringle ex p. (cum ssp. 1.) — Herb. Univ. Wien; ibidem, 1884, Parish n. 12 — Herb. Hausskn., Petersbg. North. New Mexico: Aztec, 5500', 1899, Baker n. 355 — Berl. Ssp. (2) III. Palmeri (Wats.) Thell.; L. Pılmeri Watson! in Proc. Amer. Acad. XXIV. (1889) p. 39. — An species propria? Kalifornien: Los Angeles Bay, 1887, E. Palmer (Orig.!) — Herb. Univ. Wien. Diese Ssp. bildet durch den Schnitt der Laubblätter einen Übergang zur Gruppe der Oxycarpa, mit der L. lasiocarpum die zusammengedrückten Fruchtstiele und die Form der Honigdrüsen gemeinsam hat, und speziell zu L.. dietyotum Gray var. macrocarpum Thell, von dem sich I. Palmeri jedoch noch immer durch die bedeutend kürzeren und breiteren Flügellappen der Frucht und die bei der Reife fast glatten (statt dicht netzaderigen) Fruchtklappen unterscheidet. 83. L. latipes Hook. ! Ie. plant. I. (1836— 7) t. XLI!; Torr. & Gray Fl. N. Am. I. (1838—40) p. 116; Walp. Rep. I. (1842) p. 177; Brew. & Wats. Bot. Calif. I. (1876) p. 45; Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p. 129; Jepson Fl. West. Middl. Calif. (1901) p. 227; Nasturtium latipes O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. Brown Heller! Pl. Calif. 1902 n. 5429 sine descr. (= forma elongata!)). Icones: Hook. Ic. plant. I. (1836—7) t. XLI! Annuum vel bienne. Radix fusiformis, pallida, perpendicularis. Caules complures ex eadem radice, caespitosi, decumbentes, plerumque pumili, foliis basilaribus vix longiores, ! Herr A. A. Heller in Los Gatos (Calif.) hält jetzt nach schriftlicher Mitteilung vom III. 1905 ebenfalls sein IL. Brownii für eine üppige Form des L. latipes. 268 [I, 268 satis crassi, fere cylindrici, pilis gracilibus horizontaliter patentibus longiusculis pubes- centi-hirsutuli, parce foliati, saepe ramosi ramis fere porrectis in racemos abeuntibus. Folia radicalia longa et angusta, plerumque pinnatipartita laciniis paucis remotis paten- tibus linearibus acutis saepissime integerrimis, rhachi lineari distinctissima, subtus pubescenti-hirsutula, margine petioli plerumque ciliata; caulina basilaribus similia vel saepius integerrima, longe linearia, acuta; summa breviora. Flores satis conspicul; sepala ovata, pilosa, albo-marginata; petala calyce cum minimum duplo longiora, obovato-spa- thulata, unguiculata lamina medio viridi, margine alba et ciliata!, diu persistentia; stamina 4 mediana; glandulae 4 laterales perconspieuae triangulari-lanceolatae calycis fere ?/s longitudine aequantes petalis oppositae, medianae nullae. Aacemi fructiferi + elongati, plerumque densi siliculis quasi spicato-imbricatis, axi leviter anguloso hirsutulo- pubescente, pedicellis compresso-complanatis latis, apicem versus dilatatis et hie !/s— '/4 latitudinis siliculae aequantibus, suberectis vel leviter extrorsum arcuatis, septo sub- aequilongis et inde quam silieula tota fere duplo brevioribus. Silicula cireumferentia anguste ovata (fere 1:2), satis acuta, apice in 2 lobos alares anguste triangulari-lanceo- latos (latitudine ipsorum fere triplo longiores) subacutos, juniores divergentes, postea porrectos vel saepius leviter convergentes (marginibus interioribus fere parallelis), septi ?/s—?/4 longitudine aequantes producta et inde profundissime et angustissime emarginata, stigmate in fundo emarginaturae subsessili; valvulae a basi ad medium carinatae, apice latissime alatae, juniores pubescentes, adultae distincte reticulato-nervosae et inde opacae ; replum basi valde dilatatum et incrassatum; septum oblanceolatum, stigmate apiculatum. Semina ovoldea, compressa, fere laevia, immarginata; embryo notorrhizus. Meist 3—10, selten bis 20 und mehr cm. Grundblätter bis 10 cm lang, Spindel 1—2 mm breit, an der Insertionsstelle verbreitert und häutig. Stengelblätter ähnlich, bis 5 cm lang, oft gegen die Spitze etwas breiter (bis 3 mm). Kelch 1 mm, Kronblätter 2—2'/2 mm lang. Frucht mit Flügelfortsätzen + 6 mm lang (Scheidewand + 3!/, Flügel- lappen + 2!/» mm), + 3!/» mm breit. Same fast 2 mm lang, 1'/ mm breit; Radicula tief geteilt. — Durch die eigenartig ausgebildeten Kronblätter sehr ausgezeichnet. Erinnert durch die dicht dachig genäherten, 2-spaltigen Früchte auf kurzem, flach- gedrücktem Stiel habituell an das orientalische LL. spinosum Ard. (S Lepiocardamon), aber Griffel fast fehlend (nicht mit den Fruchtflügeln verwachsen). Area geogr.: Am. bor. occ. (Californ.) Kalifornien: sine loc., 1833, Douglas (ex herb. Soc. hort. Lond.) — Herb. Boiss., DC., Hofmus. Wien; San Luis Rey (South. Calif.) 1850, Parry -— Paris; San Diego, 1882, C. G. Pringle — Herb. Boiss., Hausskn., Reut. & Barb., Univ. Wien; ibidem, 1882, M. E. Jones n. 3060 — Berlin; 1882, W. Cleveland — Petersbg.; Byron, 1889, E. L. Greene — Berl.; Tracy, 1892, Bioletti, Solanoco (?), 1892, Jepson — Petersbg.; Volo Co., near Black's, 1902, Heller & Brown n. 5429 (L. Brownii Heller!) — Herb. Deless., Petersbg. I, 269] 269 84. L. oxycarpum Torr. & Gray! Fl. N. Am. I. (1838—40) p. 116; Hook. & Arn. Bot. Beech. (1841) p. 324; Walp. Rep. 1. (1842) p.178; Brew. & Wats. Bot. Calif. I. (1876) p. 46; Greene FI. S. Francis. (1891) p. 274; Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p. 129; Howell Fl. Northwest Am. I. 1. (1897) p. 64; Jepson Fl. West. Middl. Calif. (1901) p. 227; Nasturtium oxy- carpum ©. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. Annuum vel bienne. Radix tenuis, perpendicularis. Caules complures ex eadem radice, eaespitosi, graeillimi, decumbentes et diffusi, pilis horizontaliter patentibus gra- cilibus rectis pubescentes, parce foliati et ramosi. Folia radicalia plerumque pinnatipartita lobis perpaucis remotis, ut rhachis linearibus, rarius indivisa, remote ciliata; caulina linearia vel anguste oblanceolato-linearia acutiuscula plerumque integerrima. Flores: sepala ovata, obtusa, albo-marginata; petala nulla (semper?); stamina 4 mediana; glan- dulae 4 (laterales) breves triangulari-lanceolatae, medianae nullae. Aacemi fructiferi terminales, valde elongati (caule reliquo plerumque multo longiores) laxissimi, axi gracili leviter anguloso-striato flexuoso pubescente, pedicellis compresso-complanatis sed gracilibus, subglabris, inferioribus septo sublongioribus, superioribus ei subaequilongis, omnibus e basi subereeta arcuato-patentibus vel fere recurvatis. Silicula ovata, com- pressa, apice in 2 lobos alares triangulari-acuminatos (margine plerumque utroque leviter concavo!) latitudine + aequilongos, septi '/s— '// longitudine adaequantes plerumque valde divergentes, rarius fere porrectos producta, late emarginata sinu angulum ple- rumque rotundato-obtusum, rarius rectum vel fere acutum formante, stigmate in fundo emarginaturae subsessili; valvulae a basi ultra medium carinatae, apice in alam productae, leviter retieulato-nervosae; septum late oblanceolatum obtusum, stigmate brevissime apieulatum. Semina anguste ovoidea, leviter compressa, indistincte papilloso-alveolata, immarginata, fusca; embryo notorrhizus. Stengel bis 20 em lang, sehr dünn und schlaff, kahler als bei den nächstverwandten Arten. Grundblätter bis 5 em lang, Spindel und Abschnitte 1 —2 mm breit; Stengelblütter meist 2 em lang, + 2 mm breit, spärlich bewimpert. Kelch ?/A—1 mm lang. Frucht +3 mm lang, + 2!/» mm breit. Same fast 1'/» mm lang, ?/« mm breit. Fruchtstiele an der Spitze !/s—'/s so breit als die Frucht; diese in der Form fast identisch mit der von L. flavum Torr. aber Griffel fehlend (statt die Ausrandung weit überragend). Area geogr.: Am. bor. occ. (reg. Pacif.). Kalifornien: sine loc., 1833, Douglas — Herb. Berl, Hofmus. Wien; leg. Coulter, J. Ball dedit 1845 — Herb. Boiss.; San Francisco, Rattan — Petersbg.; South. Vallejo, 1874, E. L. Greene — Herb. Petersbg., Univ. Wien; Berkeley, 1881, E. L. Greene — Herb. Hausskn.; Alviso, Sta. Clara Co., 1892, Bioletti — Herb. Barb.-Boiss., Petersbg. Vancouver’s Island: Macoun sec. Robinson |. c. Ferner kultivierte Exemplare (Z. diffusum hort.) im Herb. Petersbg. [5v] 1 oO ir m L2 -1 oO 85. L. dietyotum A. Gray in Proc. Am. Acad. VII. (1868) p. 329; Wats. Bot. King Rep. (1871) p. 30 t. IV. f. 1—2!; Greene Fl. S. Francis. (1891) p. 283, Man. Bay-Reg. p. 23; Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p. 129; Howell Fl. Northwest Am. I. 1. (1897) p. 64; Jepson Fl. West. Middl. Cahf. (1901) p. 227; Nasturtium dietyotum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. Icones: Wats. Bot. King Rep. (1871) t. IV. f. 1—2. Annuum vel bienne. Radix tenuis, fusiformis, perpendicularis. Caules complures, decumbentes vel ascendentes, caespitosi, saepe a basi ramosi, pilis horizontaliter paten- tibus longiusculis + hirsutulo- pubescentes, foliati. olia radicalia subtus pubescentia, margine pilis patentibus ciliata, aut linearia integerrima utrinque acuta, aut -- pinnati- partita lobis paucis distantibus linearibus (plerumque integerrimis) acutis, rhachi lineari; caulina longe linearia acuta. Flores: sepala ovata, albo-marginata; petala nulla vel rudimentaria; stamina 4 mediana; glandulae 4 plerumque triangulari-lanceolatae. Racemi fructiferi elongati, laxiusculi, axi anguloso-sulcato hirsutulo-pubescente, pedicellis com- presso-complanatis suberectis vel rarius leviter extrorsum curvatis, inferioribus septo aequilongis, superioribus eo brevioribus. Silicula circumferentia ovata, apice acutiuscula, in 2 dentes alares breves (septi '/i— !/s longitudine adaequantes) latitudini ipsorum aequilongos obtusiusculos (marginibus exterloribus convexis, interioribus rectis), leviter convergentes producta, inde satis profunde et anguste emarginata (marginibus fere pa- rallelis), stigmate in fundo emarginaturae subsessili; valvulae juniores pubescentes, adultae dense reticulato-nervosae opacae; replum basi dilatatum et incrassatum; septum anguste oblanceolatum, stigmate apiculatum. Semina ovoidea, compressa, praesertim margines versus papilloso-tuberculata, immarginata, fusco-lutea; embryo notorrhizus. Stengel 3—10 em lang. Grundblätter bis 6 cm lang; Stengelblätter bis 4 cm lang, 1—2 mm breit. Kelch ca. ?/ mm lang. Frucht + 3 mm lang, + 2 mm breit. Fruchtstiele an der Spitze ca. !/4 so breit als die Frucht. Same 1'/« mm lang, ?/! mm breit. Area geogr.: Am. bor. occ. Kalifornien: Mojave Desert, 1882, C. G. Pringle — Herb. Boiss., Hausskn., Reut. & Barb. , Univ. Wien; San Diego, 1882, Pringle (ex p.! cum 4. acutidente var. mücrocarpo) — Herb. Deless., Paris; Colton, 1882, M. E. Jones — Berlin; San Bernardino, 1882, Parish n. 792, 794 — Herb. Berl. Boiss. Petersbg., Reut. & Barb. Nevada: Empire City, 1882, Jones n. 3787 — Berlin. Oregon: Union Co., 1880 (?), Herb. Wm. €. Cusick n. 759 — Berl.; Umatila, 1882, Th. Howell — Herb. Hausskn., Paris; Tye Valley, Wasco Co., 1881, Howell — Herb. Berl, Boiss. Bresl, DC., Deless., Univ. Wien. I, 271] 271 Idaho: Hatwai Creek, roadsides, 1892, Sandberg, Me. Dougal & Heller n. 45 — Berl, Petersbg.; along the Clearwater, east of Lewiston, on Nez Percez Reser- vation, 1892, Heller n. 45 — Herb. Barb.-Boiss.; near Lewiston, Nez Perces Co., 1896, Heller n. 2990/1 — Herb. Barb.-Boiss, Deless., Hausskn., Paris, Petersbg., Univ. Zürich. Washington: Clickitat Co., 1886, W. N. Suksdorf n. 544 — Herb. Barb.-Boiss., Berl., Breslau, Deless., Paris. Vartat: Var. B. macrocarpum Thell. — Silicula 4 mm longa; foliorum basilarium lobi antice dentati. Kalifornien: near Livermore, 1889, E. L. Greene — Herb. Barb.-Boiss. Diese Varietät erinnert durch die grössere Frucht etwas an 2. lasiocarpum Nutt. ssp. Palmeri (Wats.) Thell., unterscheidet sich aber davon noch immer durch die höheren (der Breite an Länge fast gleichkommenden) Flügellappen und die dicht netzaderige Frucht. 86. L. acutidens (Gray) Howell! Fl. Northwest Am. I. 1. (1897) p. 64; L. dictyotum var. acutidens A. Gray in Proe. Am. Acad. XII. (1877) p. 54; Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p. 129; L. oreganum Greene Fl. S. Francis. (1891) p. 274 ex p. (quoad exsice.!) — non Howell! Affine L. dietyoto Gray et ejus forsan ssp., sed differt: tota planta robustior, racemis fructiferis magis elongatis laxioribus, pedicellis saepius arcuato-patentibus; sili- cula apice in 2 lobos alares porrectos vel subdivergentes latitudine longiores acutos (marginibus exterioribus saepissime leviter concavis), septi */5—"/s (rarius tantum '/s) longitudine aequantes producta; valvulae juniores pubescentes, adultae fere opacae et reticulatae, sed multo minus dense quam in Z. dietyoto. Stengel bis 25 em lang. Frucht meist 5 mm lang, 3—3'/» mm breit. Area geogr.: Am. bor. occ. (reg. Pacif.). Oregon: Alkali flat, Umatilla Co., 1882, Howell (Orig.) — Herb. Berl., DC., Deless., Hausskn. Kalifornien: sine loc, 1868—9, Kellogg & Harford n. 39 — Herb. Boiss.; Yreka, Siskiyou Co., 1876, E. L. Greene n. 725 — Herb. Univ. Wien; near Livermore, Alameda Co., 1889, Greene (pro L. oregauo) — Herb. Berl., Petersbg. Variat: Var. f. mierocarpum Thell. — Silicula 3 mm longa, dentibus alaribus obtu- sioribus, sed ?/; longitudinis septi aequantibus, inde et valvulis minus dense reticulatis a L. dictyoto differens. 272 [L, 272 Kalifornien: San Diego, 1882, M. E. Jones n. 3061 — Herb. Berl.; ibidem, 1882, C. G. Pringle (ex p.! cum L. dictyoto) — Herb. Deless., Paris. 87. L. oregamwn Howell ! Pacif. Coast Pl. coll. of 1887, descr. ap. Greene Fl. S. Francis. (1891) p. 274 (ex p.! cum L. acutidente);; Howell Fl. Northwest Am. I. 1. (1897) p. 64; L. strietum var. ore- ganum Robinson in Gray & Wats. Syn. fl. N. Am. I. 1. (1895) p. 129. Affine L. acutidenti (Gray) Howell, sed distinctum: tota planta minus dense pu- bescens; fola caulina saepius pinnatipartita lobis paucis linearibus acutissimis; silicula ab initio glabra, adulta levissime tantum et laxe reticulato-nervosa, fere nitida, quam in L. acutidente etiam latior (4— 4'/» mm longa, 3'/4—3!/» mm lata); dentes alares bre- viores (septi longitudinis !/s— '/, adaequantes), triangulares (latitudine vix longiores), semi-acuminati (marginibus exterioribus subconcavis, interioribus leviter convexis); pedi- celli fructiferi, quamvis complanato-compressi, paulo angustiores (ca. '/s latitudinis sili- culae). — Siliculis subnitidis et folis caulinis pinnatipartitis etiam ZL. wifidum Nutt. referens, sed silicula plana, lobulis alaribus acutis porrectis vel leviter divergentibus, floribus apetalis etc. distinctum. Über den systematischen Wert dieser Art kann ich, da mir von ihr nur ein einziges Exsikkatum vorliegt, kein abschliessendes Urteil fällen; bei reicherem Material dürften sich vielleicht Übergänge zu L. acutidens finden lassen, dem L. oreganum dann als Subspezies oder Varietät unterzuordnen wäre. So erscheint mir die Art jedoch sehr bemerkenswert durch ihre intermediäre Stellung zwischen L. acutidens und dem der Gruppe der „Oxycarpa* fernerstehenden L. nitidum. Area geogr.: Am. bor. occ. (Oregon). Oregon: Rogue River Valley, 1887, Th. Howell (Orig.!) — Herb. Barb.-Boiss., Deless., Univ. Wien. Species affinitate non satis nota: 897 a. L. glaucum Greene in Pittonia IV. (1901) p. 312. — Non vidi. „Anuum, erectum, 7—15 cm altum; caulis infra medium ramosus ramis fastigiatis in racemos graciles abeuntibus; folia valde glauca, glabra exceptis foliis basilaribus quae pinnata pinnulis satis incisis, minute pubescentia; flores minuti, sepala et petala alba; stamina ut videtur 4; silicula suborbieulata, 1?/,—2 mm lata, emarginata, immar- ginata, glabra et leviter lineolata, pedicello gracili ascendente 5—4 mm longo suffulta. New Mexico: Mesilla Park, 1900, Theo. D. H. Cockerell*. Greene l. c. (anglice). Nach freundlicher schriftlicher Mitteilung von Herrn Prof. E. L. Greene in Washington, D. C., ist dies vermutlich das einzige Exemplar, das in den Herbarien existiert. Die Beschreibung lässt keinen sichern Schluss auf die Verwandtschaftsbeziehungen dieser Art zu. i, 273] 973 c) Species Australiae et Polynesiae. Clavis gregum et specierum. 1. Silieula indehiscens, ovato-cordata, leviter compressa (turgida), neque alata neque emarginata, stylo conspicuo (septi plerumque !/» longitudine adaequante) filiformi apiculata. Pedicelli filiformes, fere horizontaliter patentes, quam silicula duplo vel triplo longiores. Flores completi. Folia caulina obovato-lanceolata, basi cordata vel sagittata. (8 Cardaria.) — Spec. eurasiatica, forsan etiam in Australia introducta. 1. L. Draba L. 1.* Silieula dehiscens. 9 a. Silieula conspicue alata; stylus alis distincte adnatus (breviter tantum vel vix in L. sativo). Flores completi, satis conspicui. — Spec. ex Eurasia introductae. € 3. Folia caulina indivisa, dentata, basi cordato- vel sagittato-auriculata. Pedicelli fere horizontaliter patentes pubescentes, siliculae subaequilongi. Silicula late (apice ad !/s—/4 longitudinis septi) alata. Cotyledones integrae. Planta ple- rumque pubescenti-canescens. (8 Lepia.) 4. Annuum vel bienne. Caulis plerumque unicus, stricte erectus. Styli pars libera ca. !/» mm. 2. L. campestre (L.) R. Br. 4.* Perenne. Caules complures, e basi arcuata ascendentes vel decumbentes. Styli pars libera ca. 1 mm. 4. L. heterophylium (DC.) Benth. 3.* Folia caulina + pinnatim laciniata, basi attenuata. Pedicelli suberecti (20-309), silieula paulo breviores. Silicula angustius (apica ad '/s longitudinis septi) alata. Cotyledones fere semper tripartitae vel trifidae. Planta annua fere glabra (remote setulosa), saepe glauco-pruinosa. (8 Cardamon.) — Cult. et subspont. 11. L. sativum L. 2.* Stylus ab silieulae alis (si exstant) liber aut raro (L. monoplocoides) alis adnatus et tune flores apetali, stamina 4 mediana, folia linearia integerrima. (S8 Nastur- tioides.) — Species indigenae. 5(5* p.275). Grex Monoplocoidea Thell. Silicula relative grandis, 5-8 mm longa, 4—6!/; mm lata, conspicue alata (alarum latitudo apice 1—2!'/» mm); stylus 1—2!/e mm longus. Flores maximi generis (exceptum Z. monoplocoides, cujus calyx 1 mm longus, petala nulla, stamina 4, sed distinctum a speciebus omnibus sequen- tibus stylo ad alas adnato); sepala 2—5 mm longa; petala calycem plerumque superantia; stamina 2-|-4. Folia coriaceo-crassiuscula semper integerrima. — Austral. 6. Calyx + 1 mm longus. Petala nulla. Stamina 4 mediana. Pedicelli com- presso-complanati. Silicula fere orbieulata, a basi conspicue alata, inferne A. Thellung, Lepidium. 3D 274 [I, 274 convexa, superne propter margines sursum curvatos concava, apice propter processus alares acuminatos conniventes quasi in rostrum breve apice bidentatum acuminata, stylo brevi tota sua longitudine ad alas adnato. Annuum, foliis anguste linearibus. — Austral. orient. (Viet., S.-Austr., N. S. Wales, Queensl.). 88. L. monoplocoides F. v. Muell. 6.* Calyx 2—5 mm longus. Petala calyce longiora vel ei aequilonga. Stamina 2 1-4. Pedicelli saepe angulosi, sed non complanati. Stylus ab alis liber. 7 -I Folia obovato-lanceolata vel late elliptica vel ovato-orbiculata, acumine parvo triangulari apiculata. Planta superne pilis gracilibus patentibus pubescens vel subvelutina, raro glabra. Silicula late elliptica vel rotundo-ovata, apicem versus alata, stylo lobos obtusos duplo vel triplo superante. 8. Pedicelli pertenues, silicula duplo vel triplo longiores. Affine Z. phlebopetalo sec. F. v. Muell.; non vidi. — N. Austr. 89. L. pedicellosum F. v. Muell. 8.* Pedicelli satis crassi, angulosi, siliculae subaequilongi. — Queensl., S. Austr., W. Austr. 90. L. strongylophylium F. v. Muell. Folia linearia vel lineari-lanceolata. Planta glaberrima vel pilis brevissimis papilli- formibus minute pubescens, interdum ad angulos quasi denticulata. 9. Silicula late ovato-suborbieulata subeymbiformis (inferne valde convexa, superne propter margines sursum curvatos concava), a basi ad apicem sensim latius alata, profunde (ad !/s longitudinis septi) et angustissime emarginata, mar- ginibus fere parallelis, lobis alaribus latitudine ipsorum sublongioribus obtusis, stylo emarginaturae '/»—?/; longitudine aequante. Folia limeari - oblanceolata vel linearia. — W. Austr., S. Austr. 91. L. rotundum (Desv.) DC. 9.* Silicula plana; stylus emarginaturam superans aut lobi alares acuti. 10. Silicula anguste elliptica (1:2), a medio ad apicem alata, haud profunde (ad '/e—!/s longitudinis septi) et satis acute emarginata, lobis alaribus porrectis obtusiusculis ipsorum latitudini subaequilongis, stylo filiformi quam emarginatura fere triplo longiore. Petala acuta, saepe angusta. Suffrutex folis anguste linearibus. — Austr. extratrop. (Vict., N. S. Wales, S. Austr., W. Austr.). 92. L. leptopetalum F. v. Muell. 10.* Silieula ovata vel ovato-orbiculata (1: 1—1'/3), fere a basi alata, profun- dius (ad '/; —'/s longitudinis septi) emarginata; stylus quam emarginatura cum maximum duplo longior. Petala oblongo-spathulata obtusa. 11. Silicula ovata, profunde (ad '/—'/» longitudinis septi) et acute emar- ginata, a basi ad medium anguste, apicem versus late alata, lobis alaribus apice porrectis triangularibus (latitudini aequilongis vel longioribus) acutissimis (marginibus fere rectis vel extorioribus leviter I, 275] 117° concavis); stylus emarginaturae subaequilongus. Planta perennis, basi sublignosa; folia lineari-lanceolata vel lanceolata, utrinque attenuato-acuta. — W. Austr. 93. L. linifolium (Desv.) Steud. Silieula late ovato-orbiculata, haud profunde (ad ca. !/s longitudinis septi) et satis late emarginata, parte tertia inferiore anguste, inde ad apicem conspicue alata, lobulis alaribus in utroque latere emarginaturae brevibus (latitudine ipsorum brevioribus) porrectis obtusiusculis; stylus emarginaturam plerumque superans. Planta annua, herbacea, foliis linearibus obtusiusculis basi subattenu- atis. — Austr. extratrop. (Vict., N. S. Wales, S. Austr., Terr. Alexandrae, W. Austr.). 94. L. phlebopetalum F. v. Muell. 5.* Silicula raro ultra 5 mm longa (grex Papillosa; L. bidentatum |grex Oleracea]), non vel multo angustius .alata (alarum latitudo cum maximum '/ mm) vel late alata (grex Pupillosa) et tunc stylus subnullus; stylus cum maximum '/e (—?/1) mm longus. Flores minores; calyx cum maximum 1'/ mm longus. 12. Grex Papillosa Thell. Caules leviter anguloso-striati, pilis satis longis (!/s-'/4 mm) cylindricis vel leviter compressis albis patulis vel subreflexis hirsutuli vel pubescenti-villosuli. Folia pilis eis caulis similibus + pilosa, basi saepe auri- culata. Racemi folio oppositi et terminales. Flores inconspicui; sepala ?/i,— 1 mm longa; petala nulla vel rudimentaria (calycis !'/—!/»s longitudine aequantia, subsetacea); stamina 2—4 mediana. Silicula satis grandis, (3!/2—) 4—5!/s mm longa, obovata vel oblongo-obovata, apice distincte (!/» —1'/» mm) alata pro- fundeque (ad '/—!/s longitudinis septi vel ad '/s tantum in planta pedicellis compressis septo conspicue brevioribus eximia) emarginata; stylus nullus, stigma in fundo emarginaturae sessile. — Austral. 13. Folia caulina basi quasi in petiolum attenuata, pleraque integerrima. Pedi- celli fructiferi septo conspicue breviores, complanato-compressi. Pih caulis compresso-cylindrici, leviter flexuosi, obtusiusculi. Petala setacea, calycis !/5— '/4 longitudine aequantia. Stamina 2 mediana. Silicula obovato-oblonga, haud profunde (ad '/--!/s longitudinis septi) emarginata marginibus fere parallelis. — 5S. Austr. 97. L. Mwuelleri Ferdinandi Thell. 13.* Folia caulina basi lata + auriculata sessilia, + dentata. Pedicelli fructiferi septo subaequilongi. Pili caulis recti, subulato-attenuati, acuti. Petala nulla. Stamina saepius 4 (mediana). 14. Silicula glabra, nitida, leviter (ca. ad '/;—'/s longitudinis septi) emar- einata dentibus alaribus convergentibus, marginibus interioribus fere parallelis, inde circumferentia apice fere rotundato-obtusa, ad 4 mm longa; pedicelli leviter compressi. — W. Austr. 96. L. Drummondii Thell. 14.* Silieula (etiam matura) + pubescens et inde opaca, profunde (ad '/s—!/» longi- tudinis septi) emarginata, quasi biloba lobis alaribus porrectis rotundato-obtusis, inde cireumferentia apice quasi truncata, 4'/»—5!/» mm longa. Pedicelli fructi- feri distincte compressi. — Austr. extratrop. (Vict., N. S. Wales, S. Austr., W. Austr. 95. L. papillosum F. v. Muell. 12.* Caules glaberrimi vel pilis brevioribus tenuiter pubescentes, neque hirsutuli neque villosuli. Silicula exalata vel plerumque angustius (cum maximum !/» mm) alata. — Oleracea differunt caule (anguloso-sulcato) saltem inferne, ut folia, glaberrimo et floribus magis conspicuis; Pseudo-Ruderalia silicula plerumque minore (2—3 mm longa, raro 3'/—4 et tune distincte rhombica vel orbiculata) et multo levius (cum maximum ad !'/; mm) emarginata; Neozelandica caule pilis partim claviformibus papilloso- pubescente vel subglabro et stigmate ex siliculae emarginatura saepe levissima subexserto. | 15 (15* p. 278). Grex Oleracea Thell. Plantae perennes. Caules et rami anguloso- suleati vel anguloso-striati, saltem inferne glaberrimi, toris foliorum delapsorum nodulosi. Folia coriaceo-crassiuscula vel coriaceo-membranacea glaberrima, ple- rumque oblongo-spathulata. Flores plerumque relative conspicui, semper petali- geri; sepala plerumque ultra 1 mm (1'/s-1'/g mm) longa; petala saepissime calycem superantia (calyce breviora in L. Remyi et L. inciso?) ; stamina lateralia plerumque praesentia (nulla in Z. inciso). Silicula forma varia, relative grandis (plerumque 3!/—'7 mm longa [in Z. Serra 2'/» mm tantum longa, sed 3—3'/ mm lata |, 2!/,—4 mm lata). — Austral, Tasman., N. Zeland., Polynes. 16. Silieula non vel vix emarginata!) exalata, stylo exserto apiculata, pedi- cello conspicue (plerumque 1'/—2-plo) brevior (raro subaequilonga et tunc folia pinnatipartita). 17. Silicula ovata, rarius fere elliptica, latitudine conspicue longior, modice compressa; pedicelli erecto-patentes (+ 45°), ut axis glabri. 18. Folia pinnatipartita lobis utrinque 1— 2 linearibus vel lineari- lanceolatis plerumque extrorsum curvatis. Pedicelli inferiores silicula paulo longiores, superiores ei aequilongi. — Lord Howe's Island. 98. L. Howei insulae Thell. 18.* Folia oblongo-elliptica vel late oblongo-cuneata, semper indivisa, aplcem versus serrata, iusertione lata plerumque semiamplexi- caulia. Pedicelli inferiores silicula subduplo, superiores 1!/»-plo longiores. — N. Zeland. 99. L. oleraceum Forst. 17.* Silicula longitudini aeque-lata vel latior, valde compressa; pedicelli patentes (60°), ut axis pubescentes. 1) L. bidentati formae silicula indistinete emarginata differunt a speciebus sub 16. enumeratis silicula anguste elliptica, pedicello aequilonga, simul cum foliis indivisis. 1, 277] 165 D -1 -1 19. Folia oblongo-spathulata, obtusa, integra vel apicem versus parce dentata. Racemi singuli vel bini vel terni ad apices ramorum, non nisi superne fructus gerentes, inferne nudi. Silicula late ovato-orbiculata, longitudini aeque-lata; stylus ca. !/is longitudinis septi attingens. — Ins. Hawai. 100. LL. arbuscula Hillebr. 19.* Folia lanceolata, utrinque acuta, toto margine regulariter acute serrata dentibus saepe extrorsum curvatis. Racemi ad ramorum apices numerosi, paniculam foliosam formantes (folia superiora lineari-filiformia). Silicula transverse elliptica, longitudine latior; stylus ca. '/s longitudinis septi attingens. — Ins. Hawai. 101. L. serra H. Mann. Silieula distincte alata et emarginata. 20. Silicula distincte rhombica, utrinque attenuata; stylus emarginaturam adae- quans vel paulo superans. Folia varia. — Australiae reg. austr., Tasman. 102. L. foliosum Desv. 20* (confer etiam 20** et 20***) Silieula late obovata (rarius fere [late] ellip- tica), basi attenuato-subacuta, apice cireumferentia rotundato-subobtusa, distincte (ad '/s longitudinis septi) alata, satis profunde et anguste emarginata; stylus cum maximum emarginaturae aequilongus. Caulis fruticulosus. Folia obovata, apicem versus serrata. — Ins. Hawai. 1083. L. owaihiense Cham. & Schl. 20.** Silicula anguste elliptica (1:1!/z—2), utrinque obtusiuseula, apice minu- tissime alata levissimeque emarginata, stylo distincte exserto. Caulis magis herbaceus; folia angustiora, integerrima vel apice tridentata. — Ins. pacif. austr. 104. L. bidentatwm Montin. 20.*** Silicula ovata, latitudine conspicue longior (except. L. Banksii cujus silicula ovato-orbiculata distincte emarginata, folia obovato-oblonga)!). 21. Folia anguste lineari-oblanceolata integerrima vel apice parce serrata, ad apices ramorum lignosorum conferta. Stylus emarginaturam non superans. — Frutex ins. Hawai. 105. L. Remyi Drake. 21* (confer etiam 21**). Folia inferiora longe petiolata, lineari-oblonga, pinna- tifida vel pinnata, pinnulis utrinque 4—6 lobatis et dentatis, superiora minora, lineari-spathulata vel cuneata, subdenta. Racemi folio oppositi (laterales) et terminales. Stamina 2 mediana. Silieula ovata, basi attenuata ; stylus in emarginatura inclusus. Planta herbacea. — N. Zeland. — Non vidi. 106. L. ineisum Banks & Soland. 21.** Folia indivisa, oblongo- vel obovato-cuneata. Plantae herbaceae. 29.* Silicula basi subcordata vel truncata; stylus emarginaturam plerumque superans. Planta suberecta. — N. Zeland. 107. L. Banksii Th. Kirk. 1) D. arbusculam et serram, quorum silieula longitudini aeque-lata vel latior, vix emarginata, vide sub 19. DD I 9,6] [I, 278 22.* Silicula basi attenuata; stylus emarginaturam non superans. Planta prostrata. — N. Zeland. — Non vidi. 108. L. obtusatum Th. Kirk. 15.* Caules et rami raro anguloso-suleati et simul, ut folia, pilosi; raro glaberrimi et tune teretes. Folia raro coriacea (Neozelandica) et tune pilis partim clavatis obsita. Flores minores; calyx plerumque minus quam 1 mm (!/—*/ı mm) longus (1—1'/4 mm in Neozelandicorum specie floribus subdiccis); petala nulla vel rudimentaria, calyce distinete breviora (calycis */s aequantes in L. Desvauxü [Pseudo- Ruderalia] ; calyce longiora in spec. introductis); stamina lateralia nulla vel praesentia in floribus subdieeis. Silicula plerumque minor. 23 (23* p. 280). Grex Pseudo-Ruderalia Thell.'). Pili non claviformes. Caules plerumque erecti, rigidi, foliosi. Flores hermaphroditi. Folia basilaria vix unquam regulariter pinnata. — Australia, Tasmania. 24. Folia linearia, integerrima vel lobis paucis angustis aucta. Racemi fructiferi breves. Flores minimi, apetali. Silicula pedicello duplo brevior, ca. 2 mm longa, rhombico-orbiculata (maxima latitudo paulo infra medium), levissime emarginata; stigma sessile; valvulae maturae reticulatae. — SW. Austral. — Non vidi. 109. L. Merralli F. v. Muell. 24.* Planta a descriptione citata diversa. Pedicelli vix unquam silicula duplo longiores (in L. dubio). 25. Silieula obovata, apice circumferentia rotundato-obtusa, basi cuneato- attenuata marginibus leviter concavis (inde fere pyriformis); stylus ex emarginatura exsertus. Planta pilis cylindricis patentibus puberula. Folia caulina basi attenuata. — W. Austr. 110. L. puberulum Bunge. 25* (confer etiam 25**). Silicula orbiculata aut obovata et apice rotundata ; stylus quam emarginatura brevior; folia caulina quasi in petiolum attenuata. — Species introductae?). !) — L.ruderale Hook.! Fl. Tasman. I. (1860) p. 25; Benth. Fl. Austral. I. (1863) p. 86—7 ex p. (exel. syn. 2. fruticulosum Desv. et var. crispo (Desv.) et ejus syn. Z. Novae Hollandiae Desv.); F. v. Muell. Fragm. phytogr. Austral. VII. (1869—71) p. 19, XI. (1878— $81) p. 27, 61, Syst. cens. Austral. pl. I. (1882) p. 6, ed. 9. I. (1889) p. 10, Key syst. Victor. pl. I. (1887—8) p. 217, II. (1885) p. 7; Bailey Queensl. Fl. I. (1899) p. 52 — non L. — Die von mir im folgenden vorgeschlagene Zerlegung dieser Gruppe in einzelne Arten entspricht dem relativ spärlichen Herbarmaterial, das mir zur Untersuchung vorgelegen hat; sie macht daher keinen Anspruch auf Unanfechtbarkeit und absolute Vollständigkeit. Ich zweifle nicht daran, dass die Untersuchung eines reicheren Materials Änderungen notwendig machen würde — sei es die Aufstellung von noch mehr neuen Spezies, oder aber eine betrüchtliche Reduktion der Artenzahl. 2) Hie quaeri possunt species sequentes, silicula distinete emarginata stigmate incluso: 1. Silieula obovata, pedicello aequilonga. Pili caulis recti patentes, pili foliorum brevissimi, folia inde tenuiter pubescentia. Petala nulla vel rudimentaria (calyce breviora). — Am. bor. 59. L. densiflorum Schrad. 1, 279] 219 25.** Silieula nunquam orbiculata, raro obovata et aut simul rhombica (apice eircum- ferentia acutiuscula) aut folia caulina basi dilatata et subauriculata. 26. Silicula elliptica"), apice fere truncatula, lobulis alaribus brevissimis obtusis porrectis?) Folia caulina obovato-lanceolata, apicem versus incisa vel lobata, basi attenuata. Folia et pedicelli pilis gracilibus + pubescentia. — $. Austr., W. Austr. 111. L. pseudo-ruderale Thell. 26.* Silicula + rhombica aut, si elliptica vel obovata, folia basi + sagittato - auri- culata. 27. Caules et folia glaberrima vel folia margine pilis perpaucis cylindricis obsita. 28. Folia caulina basi angustata. Silicula rhombico-ovata. Petalorum rudi- menta plerumque praesentia. — S. Austr., Victor., N. S. Wales. 112. L. hyssopifolium Desv. 28.* Folia caulina basi + sagittata vel cordata. Petala nulla. Glandulae elongatae. Septum basin versus transverse rugosum. 29. Racemi fructiferi elongati. Silicula elliptica, basi obtusiuscula vel acutiuscula. — Queensl. 113. L. sagittulatum Thell. 29.* Racemi fructiferi corymboso-abbreviati. Silicula obovata, basi longe attenuata marginibus subconcavis. — Victor. 114. L. fasceiculatum Thell. 27.* Caules et folia pilosa aut caulis glaber et pili foliorum + triangulares. Silicula + rhombica. — Confer 116a. L. ambiguum. 30. Pili foliorum marginum satis densi (saltem apicem folii versus), trian- gulari-acuti, latitudini subaequilongi ; folia inde minutissime denticulata. 31. Folia caulina basi attenuata, apicem versus pinnatim incisa lobis patentibus. Caulis fere cylindricus. — "Tasman. 115. L. pseudo-tasmanicum Thell. 31.* Folia caulina basi rotundata vel subauriculata. Caulis anguloso- suleatus. — Tasman., Vict., W. Austr. 116. L. Desvausii Thell. 1.* Silicula + orbieulata, pedicello plerumque brevior. Pili caulis et foliorum graciles, + falciformi-subadpressi, folia (saltem inferiora) fere setulosa. Petala calycem plerumque superantia. — Am. bor. et centr. 58. L. virginicum L. !) Confer 73. L. reticulatum Howell, semel ex Am. bor. (et centr.) in Australia introductum (sili- cula elliptica, pedicello aequilonga; folia caulina pinnatifida, rhachi basi angustata). 2) Verum 16. L. ruderale L. differt: Silicula ovata, apice cireumferentia angulosa, pedicello gracili recto erecto-patente (45?) brevior; emarginatura angulum acutum formans, lobulis alaribus acutiusculis porrectis; petala nulla; stamina 2; folia inferiora bipinnatifida lobis late linearibus, superiora linearia vel leviter spathulata integerrima obtusiuscula. Pili caulis et foliorum breviter eylindriei, recti, patentes. Indi- catur e Nova Zelandia; an vera species (ex Eurasia introducta) ? 280 [1, 280 30.* Pili foliorum marginum disseminati, cylindrici, latitudine longiores. 32. Foliorum caulinorum minora basi attenuata, majora pinnatim incisa. Silicula rhombico-ovata. Stylus quam emargimatura plerumque brevior. Racemi haud numerosi, fructiferi elongati, axi non spinescente. — "Tasman. 117. L. tasmanicum Thell. 32.* Folia caulina omnia basi lata sessilia, indivisa (semper?). Racemi numerosi, fructiferi intricati, axi apice spinescente. 33. Silicula pedicello paulo longior, rhombico-obovata, non emarginata; stylus conspicue exsertus. — 5. Austr. (?). 118. L. Aschersonii Thell. 33.* Silicula pedicello brevior, rhombico-elliptica; stylus vix exsertus. — Victor. 119. L. dubiwm Thell. 23.* Grex Neozelandica Thell. Pili partim, saltem in pedicellis vel in racemorum axi, claviformes (indistinete in L. Kirkii, cujus caules fere filiformes). Caules plerumque debiles, saepe flexuosi, parce foliati. Flores interdum subdiceci. Folia basilaria regu- lariter pinnata, vel oblongo-linearia integerrima in L. Kirkii. Silicula forma varia, apice + distincte emarginata, stigmate subexserto. — N. Zelandia. . 34. Flores subdieci! Silicula + vhombica, apice attenuata, saltem junior papilloso- pubescens, 3—4!/, mm longa, 2'/-3'/ı mm lata, pedicello subaequilonga. Petala in floribus masculis interdum praesentia. Glandulae calycis '/o—!/: longitudine attingentes. Folia basilaria pinnata, plerumque papilloso-pubescentia. — N. Zeland. 120. L. sisymbrioides Hook. f. 34.* Flores hermaphroditi. Silicula suborbiculata vel ovato-orbieulata, apice obtusius- cula vel acutiuscula, glabra, 2—2'/, mm longa, 1!/—2 mm lata. Petala nulla. Glandulae lineari-filiformes, calycis '/s—'/» longitudine aequantes. Folia sub- glabra. 35. Folia omnia integerrima. Caules fere filiformes, valde flexuosi; racemi fructiferi laxissimi. Silicula pedicello longior. — N. Zeland. 121. L. Kirkii Petrie. 35.* Folia basilaria pinnata pinnulis antice convexis pectinato-incisis, postice subintegerrimis. Caules saepe debiles, sed non subfiliformes. Pedicelli infe- riores silicula longiores, superiores ei aequilongi. — N. Zeland. 122. L. tenwicaule Th. Kirk. Species non satis nota: 116a. L. ambiguum F. v. Muell. — S. Austral. I, 281] 281 SS. L. monoplocoides F. v. Mueller ! in Trans. Phil. Soc. Victor. I. (1854) p. 35, Pl. Victor. I. (1860) p. 47, Fragm. phytogr. Austr. XI. (1878 —81) p. 27, Syst. cens. Austr. plant. I. (1882) p. 6, ed. 2. I. (1889) p. 10, Key syst. Victor. pl. I. (1887-—8) p. 127, II. (1885) p. 7, et in Victor. Naturalist XII. (1890); Benth. Fl. Austr. I. (1863) p. 85; Bailey Queensl. Fl. I. (1899) p. 52; Nasturtium monoplocoides O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. Annuum vel bienne. Radix tenuis, fusiformis. Caulis erectus, leviter anguloso- striatus, ad angulos pilis brevissimis (longitudine latioribus!) obtusissimis lateraliter com- pressis seriatim ordinatis quasi denticulato-asperulus, ramosus ramis erecto-patentibus in racemos abeuntibus. Folia coriaceo-crassiuscula glaberrima anguste linearia integerrima. Flores: sepala ovata, albo-marginata; petala nulla; stamina 4 mediana, bina basi con- tigua, filamentis basi dilatatis et incrassatis, quam anthera ovata fere recta 2!/s-plo longioribus; glandulae 6, quarum laterales conspieuae fere semicirculares, medianae minores extra filamentorum basin sitae; ovarium ovatum acuminatum apice bidentatum dentibus acutissimis fere parallelis, fere a basi alatum, stylo brevi ad alas adnato quam emar- ginatura breviore. Racemi fructiferi satis densi, axi leviter striato ad angulos papilloso- denticulato, pedicellis satis latis complanatis ad angulos leviter papillosis, arcuato-patentibus, septi longitudinem adaequantibus (ideo quam silicula tota conspicue brevioribus). Silieula suborbiculata, a basi late (apice ad '/s—!/» longitudinis septi) alata, cymbiformis (inferne valde convexa, superne concava propter margines alares sursum curvatos), apice propter processus alares semiacuminatos conniventes (marginibus exterioribus leviter concavis, interioribus rectis fere parallelis) quasi in rostrum breve apice bidentatum acuminata et angustissime emarginata, stylo loborum alarium ?/s—?/4, longitudine attingente et tota sua longitudine ad eos adnato; replum e basi dilatata et incrassata subulato- attenuatum; valvulae nitidae, levissime reticulato-nervosae; septum oblanceolatum leviter sursum curvatum, in stylum !/s—'/4 ejus longitudinis adaequantem acuminatum. Semina semicirculari-ovata, compressa, fere laevia, margine exteriore et inferiore anguste alata, flavo-fusca; embryo notorrhizus. 15—20 em. Stengelblätter ca. 9 cm lang, 1 mm breit. Kelch fast 1 mm lang. Frucht + 5 mm lang, + 4'/»mm breit, Flügelbreite an der Spitze ca. 1!/» mm. Same 2mm lang, 1!/ mm breit. — Durch die mit dem Griffel verwachsenen Fruchtflügel zugleich mit apetalen Blüten und oligomerem Andreceum nicht nur von den übrigen australisch-polynesischen Spezies, sondern von sämtlichen bekannten Lepidium-Arten verschieden. Abgesehen davon schliesst sich L. monoplocoides durch die Ausbildung der Frucht, die Form und Konsistenz der Laubblütter und der Trichome eng an die folgen- den Arten an. Area geogr.: Austral. (pars orient.). Victoria: Mallee scrub, on the Murray, towards its junction with the Murrumbidgee: F. v. Mueller. A. Thellung, Lepidium. 36 282 [1, 282 S.-Australien: sec. F. v. Mueller. N.S. Wales: Darling River: F. v. Muell.; ! Lachlan' s River, F. v. Mueller — Herb. Paris. Queensland: ,Southern Queensland*: Bailey l. c.; York's Peninsula, Trepper sec. F. v. Muell. $9. L. pedicellosum F. v. Mueller Fragm. Phytogr. Austr. XI. (1878) p. 27, Syst. cens. Austr. pl. I. (1882) p. 6, ed. 2. I. (1889) p. 10; Nasturtium pedicellosum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. — Non vidi. „Puberulum, foliis teneris obovato-lanceolatis integerrimis planis in basin petiolarem sensim angustatis, pedicellis flore longioribus, staminibus 6, antheris oblongis basi cordatis, siliculis rotundo-ovatis apicem versus alatis, stylo lobos obtusos duplo superante libero. N.-Austral.: ad flumen Sherlock-River, J. Forrest. Altitudo et duratio hujus speciei adhuc ignotae. Indumentum in inflorescentia patulum, in foliis adpressum. Folia utplurimum !2—1'' [— 1!/4—2'!/» em] longa, herbacea, apiculo acuto terminata. Pedicelli pertenues, floriferi circ. 3° [— 6 mm] longi, fructiferi 1/5—?/s" [= 1,25—1,6 cm] longi. Stylus demum fere ?/5"' [= 1,4 mm] longus. Silicula statu nondum plane evoluto vix 2'" |= 4,2 mm] excedens, inferne exalata; alae ad basin sinus perangusti !/s'"' [= 1 mm] latae. Inter congeneres Australianas haec species L. phlebopetalo proxima est, differens autem indumento, latitudine foliorum, pedicellis elongatis tenuioribus, antheris flavis, lobis siliculae terminalibus haud acutis, et forsan seminibus.^ F. v. Mueller l. c. Mihi tamen ex descriptione proximum videtur L. strongylophyllo F. v. Muell.! (Th.). 90. L. strongylophyllium F. v. Mueller ! in Benth. Fl. Austral. I. (1863) p. 84, Fragm. phytogr. Austr. XI. (1878— 81) p. 6, Syst. cens. Austr. pl. I. (1882) p. 6, ed. 2. I. (1889) p. 10; Bailey Queensl. Fl. I. (1899) p. 52; Nasturtium strongylophyllum ©. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. „Suffrutex glaberrimus, ramis basi denudatis* F. v. Mueller. In meo tamen specimine rami (saltem inter folia) pilis satis gracilibus (ca. 1:6) cylindricis obtusius- culis densissimis patentibus quasi velutino-pubescentes, satis crassi, fere cylindrici, toris foliorum delapsorum nodulosi. Folia conferta, crassiuscula (subcoriacea), late elliptica vel late obovata vel ovato-orbieulata obtusa, superiora acumine parvo trian- gulari apiculata, inferiora interdum quasi leviter emarginata, omnia basi in petiolum brevem velutino-pubescentem contracta vel attenuata. ltacemi in ramis terminales, floriferi densi, Flores eis L. leptopetali persimiles sed alabastra et sepala angustiora, I, 283] 283 illa anguste ellipsoidea basi attenuata, hae ovato-lanceolata, dorso ut pedicelli pubes- centia; petala calyce vix longiora, linearia vel anguste oblonga; stamina 2 —+- 4, antheris linearibus defloratis extrorsum curvatis; glandulae indistinctae; ovarium oblongo-obova- tum, ut stylus pubescens, apice acute emarginatum dentibus acutis, stylo filiformi septi longitudinis ca. ?/« aequante terminatum. Aacem fructiferi modice elongati, satis densi, axi leviter sulcato pubescente, pedicellis satis crassis angulosis pubescentibus patentibus, silieulae subaequilongis. Silicula elliptica (1:1'/e), utrinque obtusiuscula, satis profunde (ad Y/a—"/s longitudinis septi) emarginata, lobulis alaribus in utroque latere emargina- turae porrectis (?) obtusiusculis, stylo longo emarginaturam duplo vel triplo superante libero; valvulae carinatae, a medio ad apicem alatae, etiam maturae leviter pubescentes, reticulatae; replum angustum nonnisi basi dilatatum; septum lanceolatum, margines versus transverse rugosum, stylo longo gracili terminatum. Semina late ovoidea, facie fere orbieulata, modice compressa, fere laevia, subimmarginata, luteo-fusca; embryo notorrhizus, cotyledonibus in meo specimine (ultra plicaturam basilarem) medio trans- verse plicata (semper?). — Unum tantum et mancum specimen vidi. Laubblätter (mit Stiel) 2!/»—3 cm lang, meist 10—12 mm breit. Kelch und Krone ca. 5 mm lang. Frucht (an meinem Exemplar) 5'/» mm lang, 4 mm breit; Flügelbreite 1] mm. Same 2!/, mm lang, 2 mm breit. Die Art schliesst, wie es scheint, mehrere Formen ein, da ihre erste Beschreibung mit dem mir vorliegenden, von F. v. Mueller selbst als L. strongylophyllum ausgegebenen Exemplar sich nicht völlig deckt. Manche Merkmale meines Exemplars stimmen auf- fallend mit der Beschreibung des L. pedicellosum F. v. Muell. überein, das nur durch dünnere Blätter und sehr schlanke, die Frucht an Länge bedeutend übertreffende Frucht- stiele verschieden scheint. Area geogr.: Austral, imprimis pars bor. S.-Australien: Mount Vision, Me. Douall Stuart sec. F. v. Mueller. Queensland: „Inland localities* : Bailey l. c. Alexandra-Land (?): Mueller's Range, C. W. Birch sec. F. v. Mueller. N.-Australien: sec. F. v. Mueller. W.-Australien: ! North of Shark Bay, 1882, Forrest (edidit F. v. Mueller) — Herb. Petersbg. 91. L. rotundum ( Desv.) DC.! Syst. II. (1821) p. 537, Prodr. I. (1824) p. 205; Benth. Fl. Austral. I. (1863) p. 85; F. v. Muell. Fragm. phytogr. Austr. VII. (1869—71) p. 20, XI. (1878—81) p. 6, Syst. Cens. Austr. pl. I. (1882) p. 6, ed. 2. I. (1889) p. 10, et in Victor. Naturalist VII. (1890); Lepia rotunda. Desv.! in Journ. Bot. III. (1814) p. 166 et 181; Monoploca rotunda. Bunge! in Lehm. Pl. Preiss. I. (1844—5) p. 260; Nasturtium rotundum ©. Kuntze Revis. I. 284 (1, 284 (1891) p. 937; Monoploca linifolia Bunge! in Lehm. Pl. Preiss. I. (1844—5) p. 260 n. 2070 (sec. specimina, excl. syn. omn.). Icones: Hook. Ic. plant. VII. or new ser. vol. III. (1844) t. 609! Perenne. Radix satis tenuls, leviter tortuosa, perpendicularis, multiceps. Cales complures, satis pumili, suberecti, leviter angulosi, ad angulos pilis brevissimis longi- tudine ipsorum latioribus obtusissimis minutissime crenulati, subsimplices, parce foliati. Folia crassa, fere carnoso-coriacea, inferiora oblanceolata integerrima, caulina media et superiora lineari-oblanceolata vel linearia acutiuscula integerrima, basi subattenuata. Racemi terminales. Flores conspicui; sepala anguste elliptica, albo-marginata; petala calyce manifeste longiora, obovata, in unguem brevem attenuata, alba, plerumque rubri- nervia; stamina 2-4, antheris fere linearibus, defloratis leviter extrorsum curvatis; glandulae laterales distinctae, ovato-oblongae, medianae saepe minimae; ovarium late elliptieum, leviter papillosum, apice profunde (fere ad !/» longitudinis septi) et acute emarginatum, stylo emarginaturam paulo (cum maximum subduplo) superante. Facemi fructiferi satis breves, modice densi, axi anguloso-striato breviter papilloso, pedicellis crassiusculis angulosis papillis fere hemisphaericis tectis, fere horizontalibus, siliculae longitudinis ?/s—?/; aequantibus. Siliewla (relative) grandis, late ovato -suborbiculata, basi late rotundata, apice circumferentia obtusiuscula, parte valvari modice compressa, inferne propter margines leviter sursum curvatos valde convexa, superne concava, apice profunde (fere ad !'/» longitudinis septi) et angustissime emarginata, marginibus fere parallelis, lobis alaribus latitudine ipsorum sublongioribus leviter convergentibus obtusis, stylo emarginaturae !/»—?/s longitudine aequante; valvulae a basi ad apicem sensim latissime alatae, maturae reticulatae; replum, a latere mediano visum, subulatum 1. e. a basi ad apicem sensim attenuatum; septum oblique oblanceolatum (inferne magis con- vexum), obtusum, stylo filiformi-conico sursum curvato apiculatum, margines versus transverse rugosum. Semina semicirculari-ovoidea, modice compressa, fere laevia, immar- sinata; embryo notorrhizus. Meine Exemplare 10—15 em (nach F. v. Mueller selten bis fast 30 cm) hoch. Stengelblütter 2—2!/ em lang, 1—1?/. mm breit. Kelch ca. 2'/); mm lang. Frucht 5!/»—6!/» mm lang, mit umgebogenen Rändern 5—5'/» mm breit; Flügelhöhe an der Spitze ca. 2!/» mm. Same 2 mm lang, 1'/ mm breit. Area geogr.: Austral. (pars austr.-occ.). W.-Australien: sine loc, Herb. Desvaux (Orig.!) — Herb. Paris; Port du R. Georges (Lepia rotunda, det. Desv.!) — Paris; Swan River, Preiss n. 2070 (Monoploca linifolia Bunge!) — Herb. Berlin, Petersbg.; pr. oppidulum Freemantle, L. Preiss n.1941 — Herb. Berl, Breslau, Paris, Petersbg., Hofmus. Wien; ibidem, Hügel — Hofmus. Wien; Swan River, 1843, Drummond n. 681 — Herb. Boiss., Deless., Paris, Hofm. Wien; Swan, bei Cottesloe-Beach, 1900, L. Diels n. 1542 — Berlin; Vietoria, Chapman b. Geralton, 1901, L. Diels n. 3763 — Berlin. — Ferner nach 285] 285 Benth. Fl. Austr: Princess Royal Harbour, Masewell; Murchison River, Old- field. — Shark-Bay: F. v. Muell. S.-Australien: ad lae. Torrens, Young; Cooper's Creek, Flierl — sec. F. v. Mueller. [o] , 92. L. leptopetalum F. v. Mueller ! Pl. Victor. I. (1860) p. 48, Syst. cens. Austr. pl. I. (1882) p. 6, ed. 2. I. (1889) p. 10, Key syst. Victor. pl. I. (1887—8) p. 127, II. (1885) p. 7, et in Vict. Naturalist VII. (1890); Benth. Fl. Austral. I. (1863) p. 84; Diels & Pritzel Fragm. phytogr. Austral. occid. in Engl. Bot. Jahrb. XXXV. (1905) p. 203; Monoploca leptopetala F. v. Muell. in Trans. Philos. Soc. Victor. I. (1855) p. 35; Nasturtium leptopetalum ©. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. Suffrutex humilis. Rami lignosi, cortice griseo-luteo tecti, fere eylindriei (leviter striati), subnitidi, pilis brevibus (1: 3) rectis obtusis papilliformibus patentibus remo- tissime obsiti, fasciculos foliorum edentes et in racemos abeuntes. Folia crassa, carnoso- coriacea, linearia acuta integerrima, plerumque superne canaliculata, basi non attenuata sessilia, pilis papilliformibus minutissime pubescentia. lores pro genere maximi; ala- bastra ovata, basi rotundata; sepala anguste ovata, angustissime albo-marginata, mediana apicem versus leviter carinata et quasi corniculata; petala calyci subaequilonga, linearia vel lineari-subulata vel anguste rhombica subacuta; stamina 2 -4- 4 antheris fere linearibus post anthesin extrorsum curvatis; glandulae 6 extra stamina sitae contiguae (quasi leviter confluentes), valde conspicuae subglobosae; ovarium oblongo-obovatum acute emarginatum, stylo longo filiformi apice attenuato (stigmate capitulato), septi fere ?/4 longitudine adae- quante terminatum. ARacemi fructiferi satis breves, laxiusculi, axi leviter anguloso-sulcato minutissime pubescente, pedicellis crassiusculis suleatis fere rectis patulis, silienlae sub- aequilongis. Silicula pro genere maxima, anguste elliptica (1 : 2), plana, utrinque attenuata, apice haud profunde (ad '/s—!/s longitudinis septi) et satis acute emarginata, lobulis alaribus in utroque latere emarginaturae porrectis obtusiusculis latitudini ipsorum sub- aequilongis, stylo filiformi quam emarginatura fere triplo longiore; valvulae carinatae, a medio ad apicem alatae, nitidae, vix reticulatae; replum angustum, parte quarta in- feriore basin versus sensim dilatatum; septum lanceolatum, in stylum acuminatum, marginem versus transverse rugosum. Semina late ovoldea, modice compressa, fere laevia, margine exteriore anguste alata, fusca; embryo? Niedriger Halbstrauch nach F. v. Mueller. Astblütter 2—4 cm lang, ausgebreitet 2 mm breit, mit knorpeligem Spitzchen. Kelch 4—6-, meist 5 mm lang. Frucht + 8 mm lang, + 4 mm breit; Flügelbreite ca. 1 mm. Griffel meist 2'/—5 mm lang, in der Jugend mit dem untersten Teil der Flügel fast unmerklich verwachsen, später ganz frei. Same 3—3!/» mm lang, 2—2'/ı mm breit. 286 [I, 386 Diese Art besitzt in extremster Ausbildung die charakteristischen Merkmale der Grex Monoplo- coidea (= genus Monoploca Bunge in Lehm. Pl. Preiss. I. (1844—5) p. 259; Lepidium $ Monoploca Prantl in Engl. & Prantl Nat. Pfl. fam. III. 2. (1891) p. 160), nämlich — für die Gattung — ausserordent- lich grosse Blüten, stark entwickelte, ausserhalb (nicht zwischen) den Staubfadenbasen gelegene, etwas zusammenfliessende Honigdrüsen, zugleich mit den dicklichen, schmalen, ganzrandigen Laubblättern ete. [nach dem Verstäuben zurückgekrümmte Antheren finden sich in ganz gleicher Weise auch bei den relativ gross- blütigen Arten der Sektionen Lepia und Cardamon; vergl. den allgemeinen Teil, Abschnitt Biologie, S. 43]. Es liegt allerdings nahe, wie Prantl es getan hat, aus dieser Artengruppe eine besondere Sektion der Gattung zu konstituieren; doch bildet z.B. Z;. phlebopetalum F, v. Muell. (vom Autor zuerst ebenfalls unter Mono- ploca beschrieben) einen allzu ausgesprochenen Übergang zu anderen Gruppen, da es die meisten der genannten Eigenschaften zwar noch besitzt, aber in bedeutend abgeschwächtem Masse. Area geogr.: Austral. extratrop. Victoria: Murray River, F. v. Mueller — Herb. Hofmus. Wien. N. 5. Wales: Darling River, Lachlan River: F. v. Muell.; Cobar, 1883, Betche — Herb. Berl, Petersbg.; Mossigiel (ed. F. v. Muell) — Herb. Breslau, Paris; Murrum- bidgee (ed. F. v. Muell) — Petersbg. S.-Australien: Mt. Lyndhurst, 1899, Max Koch n. 470 — Berlin. W.-Australien: Murrinmurrin, 1902, W. J. George — Herb. Berl.; Gascogne River, Forrest (edidit F. v. Muell.) — Herb. Berl, Paris, Petersbg.; near Lake Austin, 1895, Peipers (edidit F. v. Muell. — Herb. Hausskn. 93. L. linifolium ( Desv.) Steud. Nom. ed. 1. (1821) p. 472, ed. 2. II. (1841) p. 27; Benth. Fl, Austral. I. (1863) p. 84; F. v. Muell. Fragm. phytogr. Austr. VII. (1869— 71) p. 20, XL (1878— 81) p. 6, Syst. cens. Austr. pl. I. (1882) p. 6, ed. 2. I. (1889) p. 10; Lepia limifolia Desv.! in Journ, Bot. HI. (1814) p. 166 et 181; Monoploca linifolia Bunge in Lehm. Pl. Preiss. I. (1844-5) p. 260 ex syn. (excl. specim.); Nasturtiwm linifolium O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; Iberis linearifolia*) DC. Syst. II. (1821) p. 405, Prodr. I. (1824) p. 181. Suffruticosum, elatum. Rami basi lignescentes, glaberrimi, anguloso-striati, iterum ramosi ramis ereeto-patentibus, foliati. Folia lineari-lanceolata, utrinque acuta, glaber- rima, tenuiter coriacea, superiora decrescentia. Flores conspicui; sepala anguste ovata, albo-marginata, mediana apice quasi corniculata; petala calycem superantia, spathulata, 1) Tatsächlich ähnelt die Frucht des L. linifolium der mancher Iberis-Arten zum Verwechseln, namentlich auch durch das ziemlich breit, vom Grunde an allmählich verschmälerte Replum. Der generi- sche Unterschied lieet in dem Samen, indem bei Lepidiwm (Lepidiinae) die Kotyledonen jenseits der Krümmung des Embryos, bei Iberis (Cochleriinae) dagegen an derselben entspringen; ferner ist der Embryo der Lepidiwm-Arten notorrhiz oder (selten) schief pleurorrhiz, bei Iberis ausgesprochen pleu- rorrhiz. Bis jetzt habe ich von Z. linifoliwm allerdings noch keine reifen Samen gesehen. — In die Gattung Iberis übertragen, musste der Name „linifolium*® von De Candolle verändert werden wegen der bereits bestehenden Kombination Iberis linifolia L. I, 281] 287 obtusa, indistincte unguiculata; stamina 2-|- 4, antheris defloratis extrorsum curvatis, medianorum filamenta basi contigua; glandulae 6 distinctae, rotundatae, medianae extra filamentorum bases sitae; ovarium anguste ovatum, apice attenuato-acutum, profunde et angustissime emarginatum, stylo longe exserto terminatum. Racemi fructiferi satis breves et laxi, axi leviter anguloso-striato glaberrimo, pedicellis haud gracilibus angulosis rectis fere horizontaliter patentibus, inferioribus silieulae subaequilongis, superioribus plerumque ea brevioribus. Silicula plana, valde compressa, late ovata, basi acutiuscula vel obtusiuscula, apice cireumferentia angulosa, profunde (ad '/»—'/s longitudinis septi) et acute emar- ginata, lobis alaribus in utroque latere emarginaturae porrectis triangularibus (latitudini ipsorum aequilongis vel saepius longioribus) acutissimis (marginibus rectis vel leviter concavis), stylo filiformi libero quam emarginatura paula breviore usque paulo longiore; valvulae basi carinatae, ad medium anguste, inde ad apicem sensim latius (apice ad V/s—/a longitudinis septi) alatae, maturae transverse et reticulatim nervosae; replum a basi ad apicem sensim attenuatum; septum anguste lanceolatum, stylo longo apiculatum. Semina ovoidea, valde compressa, (immatura) alato-marginata; embryo? Pflanze nach F. v. Mueller bis 1 m hoch. Die mir vorliegenden Aststücke sind 30—60 em lang. Grössere Laubblätter 4 cm lang, 2-—4 mm breit, sehr spitz; obere, den Blütenständen genäherte, + 1 cm lang, 1 mm breit. Kelch + 4 mm lang. Frucht 6—7!/» mm lang, 5—6 mm breit; Flügelhöhe an der Spitze 1?/—2'/; mm. Same 2'/ mm lang, 1'/» mm breit. Area geogr.: Austral. occ. W.-Australien: sine loc., Herb. Desvaux (Orig. — Paris; hiv. des Cignes (Lepia linifolia, det. Desv.!), leg.? — Herb. Paris; (Shark's Bay?), Gaudichaud n. 34 — Herb. Deless., Paris; Greenough's River, edidit F. v. Mueller — Paris; Gas- cogne: Carnavon, 1901, L. Diels n. 3622 — Berlin. — Ferner nach Bentham und F. v. Mueller: Flinder's Bay, Collie; Murchison River, Sanford; Cham- pion's Bay, €. Gray; Nichol-Bay, Walcott. 94. L. phlebopetalum F. v. Mueller ! Pl. Victor. I. (1860) p. 47, Fragm. Phytogr. Austral. VII. (1869—71) p. 19, XI. (1878-81) p. 60, Syst. cens. Austral. pl. I. (1882) p. 6, ed. 2. I. (1889) p. 10, Key syst. Victor. pl. I. (1887—8) p. 127, II. (1885) p. 7; Benth. Fl. Austral. I. (1863) p. 85; Monoploca phle- bopetala F. v. Muell. in Linnaea XXV. (1852) p. 369; Walp. Ann. IV. (1857) p. 214; Nasturtium | phlebopetalum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; L. rotundum var. phlebo- petalum Maiden & Betche in Proc. Linn. Soc. N. South Wales XXX. 3. n. 119 (1905) p. 354. Annuum? Radix tenuis, fusiformis, perpendicularis. Caules saepius complures et ascendentes (vel unieus et erectus), herbacei, leviter anguloso-striati, ad angulos pilis brevissimis triangularibus obtusis, latitudini ipsorum aequilongis vel saepius brevioribus, seriatim ordinatis quasi minutissime denticulati, foliati, ramosi ramis in racemos abeuntibus, ) ogg [I, 288 Ó Folia (plantae floriferae) omnia linearia, obtusiuscula, basi subattenuata, crassiuscula (leviter carnoso-coriacea), glaberrima. Racemi floriferi densi. Flores conspicul; sepala elliptico-lanceolata, albo-marginata, caduca; petala calyce 1!/5—1/s-plo longiora, oblongo- spathulata, alba nervis roseo-purpureis; stamina 2-1-4, antheris oblongis plerumque violaceis, defloratis vix curvatis; glandulae 6 breves sed distinctae, late oblongae, medianae extra staminum bases sitae; ovarium ovatum, compressum, leviter papillosum, apice haud profunde (ad !/, longitudinis septi) et acute emarginatum, lobulis alaribus obtusiusculis vel leviter acuminatis subdivergentibus, stylo emarginaturam longe (fere triplo) superante. Racemi fructiferi elongati, laxiusculi, axi aeque ac cauli papilloso leviter anguloso-sulcato, pedicellis satis crassis leviter angulosis et papillosis, erecto- patentibus (ca. 60°), fere rectis, siliculae longitudinis ?/s—?/4 aequantibus. Silieula late ovato-orbiculata, plana, valde compressa, basi semicireulari-rotundata, apice circumferentia anguloso-acuta, haud profunde (ad !/s ca. longitudinis septi) emarginata marginibus angu- lum acutum formantibus, lobulis alaribus brevibus (latitudine brevioribus) porrectis ob- tusiusculis, stylo filiformi brevioribus vel ei aequilongis; valvulae carinatae, parte tertia inferiore vix, inde ad apicem manifeste alatae, maturae glabrae nitidae medio transverse, margines versus reticulatim nervosae; replum (a latere mediano visum) a medio ad basin sensim dilatatum; septum oblanceolatum, obtusiusculum, stylo filiformi-conico apiculatum, margines versus transverse rugosum. Semi»a anguste ovoidea, compressa, fere laevia, margine exteriore et inferiore alato-marginata, fusca; embryo notorrhizus. 10—20 em hoch. Stengelblätter + 2 em lang, 1!/» mm breit. Kelch 2—2'/ mm lang. Frucht 6—7 mm lang, 5—6 mm breit; Flügelbreite an der Spitze ca. 1 mm. Same fast 3 mm lang, 1'/» mm breit. Area geogr.: Austral. extratrop. Victoria: Murray River: F. v. Mueller. N. S. Wales: Darling River: Mueller; between the Darling and Lachlan River, Burkitt sec. Bentham. S. Australien: Rocky Creek: Mueller;: N. W. interior, Mc. Donall Stuart sec. Benth.; !Mt. Lyndhurst, 1899, Max Koch n. 199 ex p. (cum Z. papilloso) — Herb. Berl, Montpell. Univ. Zürich; Spencers Golf, Waburton sec. Muell. Centr.-Australien: !Finke River, H. Kempe (edidit F. v. Muell.) — Herb. Paris, Petersbg. W.-Australien: sec. F. v. Mueller. Weitere Standorte nach Mueller: Wilkie's Creek, Bechler; Currewillughi, Dalton. 95. L. papillosum F. v. Mueller! in Linnaea XXV. (1852) p. 370, Pl. Victor. I. (1860) p. 46, Fragm. phytogr. Austral. VII. (1869— 71) p. 19, XI. (1878—81) p. 6, 28, Syst. cens. Austr. pl. I. (1882) p. 6, ed. 2, I. I, 289] 289 (1889) p. 10, Key Syst. Victor. pl. I. (1887—8) p. 127, II. (1885) p. 7; Walp. Ann. IV. (1857) p. 214; Benth. Fl. Austral. I. (1863) p. 86; Bailey Queensl. Fl. I. (1899) p. 52. Annuum? Radix tenuis, fusiformis. Cawles saepe complures, erecti, leviter angu- loso-striati, pilis satis longis (!/1—!/» mm) albis rectis gracilibus lineari-subulatis acutis patulis vel subreflexis satis dense hirsutuli, foliati, fere a basi ramosi ramis suberectis racemos folio oppositos et terminales gerentibus. Folia radicalia petiolata, lineari-oblonga, grosse dentata vel irregulariter pinnatifida, caulina media pilis eis caulis similibus levis- sime pubescentia, lanceolata, grosse serrata vel fere pinnatim incisa lobis saepe extrorsum eurvatis acutiusculis, basi lata sessili auriculata subamplexicaulia; summa minora, angu- stiora, subexauriculata. Flores inconspicui; sepala ovata, albo-marginata, saepe purpuras- centia, caduca; petala nulla; stamina 4 (rarius 3—2) mediana, lateralia nulla; glandulae brevissimae inconspicuae ; ovarium pilis setiformibus saepissime hirsutulo-pubescens. Racemi fructiferi elongati, laxiusculi, axi sulcato hirsutulo, pedicellis erecto-patentibus (+ 45°) rectis erassiusculis distincte compressis pubescentibus, septo subaequilongis (quam silicula tota ideo conspicue brevioribus). Silicula obovata, compressa, basi attenuato-acutiuscula, apice cireumferentia plerumque truncata, profunde (saepissime ad '/s—'/» longitudinis septi) emarginata, quasi biloba, lobulis alaribus in utroque latere emarginaturae porrectis vel leviter divergentibus rotundato-obtusius latitudine vix longioribus, stigmate in fundo sinus triangularis acuti subsessili; valvulae a basi ad medium carinatae, apice late alatae, plerumque etiam maturae pubescentes, adultae manifeste réticulatae; replum basi dilatatum et inerassatum ; septum oblanceolatum (1: 4) obtusiusculum, stigmate brevis- sime apieulatum. Semina ovoidea, compressa, fere laevia, angustissime marginata, fusca; embryo notorrhizus. 10—30 em hoch. Mittlere Stengelblütter + 2 cm lang, + 3 mm breit. Kelch ca. 1 mm lang. Frucht 4!/»—5!/» mm lang, 3'/s—4 mm breit, Flügelbreite an der Spitze + 1!/» mm. Same 2 mm lang, 1'/« mm breit. Area geogr.: Austral. extratrop. Victoria: Murray Desert: F. v. Mueller. N. S. Wales: Interior of the colony, A. Cunningham; between Darling and Lachlan Rivers, Burkitt — sec. F. v. Muell.; ! Mt. Brown, 1897, Ch. Walter — Herb. Univ. Zürich; sine loc., Gótz n. 66 — Berlin. Queensland: sec. F. v. Mueller. S.-Australien: ! Rocky River, F. v. Mueller (Orig.!) — Herb. Berlin; Crystal Brook, Spencer's Golf: F. v. Muell.; between Stokes' Range and Cooper's Creek, Wheeler sec. F. v. Muell.; ! Mt. Lyndhurst, 1898/9, Max Koch n. 199 ex p. (cum Z. phle- bopetalo) et 200 — Herb. Berl., Hofmus. Wien; between the Alberja and Mt. Olga, 1873—4, Giles — Herb. Petersbg. W.-Australien: Swan River, Shark-Bay, Murchison River: F. v. Muell; ! Lake Austin, 1895, Peipers — Herb. Hausskn. A. Thellung, Lepidium. 31 290 [I, 290 Ferner: Girilambone, 1886, Betche — Herb. Berlin; ad lacus Hindmarshi et Gillesi: F. v. Mueller. 96. L. Drummondii Thell. n. spec. Affine L. papilloso F. v. Muell. et ejus forsan ssp., sed distinguitur: planta gra- ciliore et pumiliore, brevius pubescente (pili caulis cum maximum '/4 mm longi); pedicellis levissime tantum compressis; silicula minore (3'/»—4 mm longa, 2'/» mm lata), glabra, subnitida, minus profunde (ad '/s—'/s tantum longitudinis septi) et angustius emarginata, cireumferentia apice magis rotundato-obtusa propter lobulos alares breviores (longitudine Ipsorum latiores) convergentes (marginibus exterioribus convexis, interioribus rectis fere parallelis). Area geogr.: Austral. occ. W.-Australien: Swan River, 1844, Drummond ser. 2. n. 50 — Herb. Boiss., Deless., Paris, Petersbg., Hofmus. Wien. 97. L. Mwelleri Ferdinandi The. n. spec. Affine L. papilloso F. v. Muell. et L. Drummondii Thell., sed characteribus in ,clavi specierum“ citatis specifice distinctum. Annuum? Radix fusiformis, pallida, leviter tortuosa, perpendicularis. Caulis ple- rumque unicus, a basi ramosus, leviter anguloso-striatus, saltem superne pilis satis longis albis compresso-cylindricis leviter flexuosis obtusis pubescenti-villosulus, foliatus, sub- dichotome ramosus et inde flexuosus; rami racemos folio oppositos et terminales gerentes. Folia basilaria ignota; caulinorum majora petiolata, oblongo-lanceolata, obtusiuscula, integerrima vel basin limbi versus utrinque lobulum lanceolatum saepe leviter extrorsum curvatum subacutum gerentia, satis glabra (petiolo minutissime pubescenti-ciliato); minora oblanceolato-linearia vel linearia basi angustata integerrima obtusiuscula, subglabra vel pilis eis caulis similibus leviter villosula. Flores: sepala ovato-lanceolata, albo-marginata ; petala lineari-setacea calycis !/; —'/4 longitudine aequantia; stamina 2 mediana; glandulae 4 brevissimae inconspicuae. Racemi fructiferi elongati, satis densi, axi subcylindrico villo- sulo, pedicellis satis crassis complanato-compressis, latere interiore pubescentibus, e basi suberecta + arcuatis, silieulae !/»—?/5 longitudine aequantibus. Silieula oblongo- obovata, basi acuta, apice obtusiuscula, haud profunde (ad 's—'/s longitudinis septi) et acutissime emarginata marginibus parallelis, lobulis alaribus convergentibus acutiusculis (margine interiore recto, exteriore convexo), stigmate in fundo emarginaturae sessili; valvulae carinatae, fere a medio ad apicem alatae, maturae reticulatae; septum oblan- ceolatum, in stigma breviter acuminatum. Semina ovoidea, compressa, facie fere laevia, angustissime alato-marginata margine papillis brevissimis quasi denticulato, luteo-fusca; embryo notorrhizus. I, 291] 291 10—20 em hoch. Grössere Stengelblütter 2—3 em lang, 1!/z —2 mm breit. Stengel- haare !/—!/ mm lang. Kelch °/—1 mm lang. Frucht 4!/—5 mm lang, 2°/ı—-3 mm breit. Flügelbreite kaum mehr als ' mm. Same 1!/» mm lang, 1 mm breit. Area geogr.: Austral. merid. S.-Australien: Mt. Lyndhurst, 1898, Max Koch n. 388 — Herb. Berlin, Hofmus. Wien. 95. L. Howe? insulae "hell. n. spec. L. foliosum Benth. Fl. Austral. I. (1863) p. 86 ex p. (quoad loc. „Lord Howe's Island“); F. v. Muell. Fragm. phytogr. Austral. IX. (1875) p. 76 et in Ann. of Bot. XXXVIII. (1896) [p. 221—284] — non Desv.! Perenne, sublignescens (partes basilares mihi ignotae). Caulis + erectus videtur, leviter anguloso-striatus, toris foliorum delapsorum nodulosus, glaberrimus, foliatus, ramosus ramis erecto-patentibus in racemos abeuntibus. folia crassiuscula subcarnosa, glaberrima, caulina media pinnatipartita lobis remotis utrinque 1—2 linearibus vel lineari-lanceolatis obtusiusculis apiculatis plerumque extrorsum curvatis, rhachi lineari inter lobos distincta et angusta, basi lata sessilia; summa lineari-cylindrica integerrima. Flores: sepala ovata, albo-marginata; petala calyce paulo longiora, spathulata; stamina verisimiliter 2 4- 4; glandulae 6 distinctae, calycis vix '/s longitudine attingentes, oblongae. Racemi fructiferi modice elongati, satis densi, axi anguloso-sulcato glaberrimo, pedicellis subangulatis erecto-patentibus (45—60?) leviter extrorsum arcuatis, inferioribus silicula paulo longioribus, superioribus ei aequilongis. Silicula elliptico-ovata, vix rhombica, compressa, utrinque obtusiuscula, apice non emarginata, stylo distincto apiculata; val- vulae carinatae, apice subexalatae, maturae leviter reticulato-striatae; replum basi dila- tatum et incrassatum; septum oblanceolatum, leviter sursum curvatum, acutum, stylo fere !/e ejus longitudinis adaequante apiculatum. Semina ovoidea, compressa, levissime granulata, immarginata, fusco-rufa; embryo notorrhizus. Zweigstücke 17 cm lang. Untere Astblütter abgefallen, mittlere 1'/g cm lang, im Umriss 4 mm breit; Abschnitte und Spindel ?/i—1 mm breit. Kelch fast 1!/s mm lang. Frucht 4 mm lang, 2!/» mm breit. Same 1?/. mm lang, ?//—1 mm breit. Affine L. folioso Desv. et L. oleraceo Forst., sed differt ab utraque specie foliis pinnatipartitis rhachi lineari et distincta, a priore insuper silicula non emarginata neque rhombica, a L. oleraceo etiam pedicellis inferioribus quam silicula paulo tantum (non subduplo) longioribus. Area geogr.: Howei insula (pr. Austral. orient.). Lord Howe's Island: leg. Jullagar, distrib. F. v. Mueller (pro L.olioso) — Herb. Paris. 299 [1, 292 99. L. oleraceum Forst. ! Plant. esculent. ins. Oc. austr. (1786) p. 69 n. 38 et Fl. ins. Austral. prodr. (1786) p. 46 n. 248!); Willd. Spec. plant. III. (1800) p. 437; DC. Syst. II. (1821) p. 547, Prodr. I. (1824) p. 207; Endlich. Bemerk. Fl. Südseeins. n. 1363 in Ann. Wien. Mus. Naturgesch. I. (1836) [p. 129—190]; A. Cunn. Precurs. n. 628; Hook. f. Fl. Nov. Zeland. I. (1853) p. 15 et Handbk. New Zeal. Fl. I. (1864) p. 14 ex p. (cum L. Banksii etc.); Th. Kirk in Trans. New Zeal. Inst. XIV. (1882) p. 379, Stud. fl. New Zeal. (1899) p. 34; Thlaspi olera- ceum Poir. Dict. encycl. VII. (1806) p. 547 n. 29 saltem quoad syn. Forst. sed excl. charact. generic. [silicula emarginata]!; Nasturtium oleraceum ©. Kuntze Revis. I. (1891) p. 957. Perenne, saepe suffruticosum. Cawles erecti vel suberecti, crassi, anguloso-sulcati, toris foliorum delapsorum saepissime nodulosi, glaberrimi, foliosi, ramosi ramis panicu- latis. Folia caulina coriaceo-crassiuscula, glaberrima, oblongo-elliptica vel saepius late oblongo-cuneata, basi sessili saepe semiamplexicaulia, apicem versus + profunde serrata. Flores: sepala late ovata obtusa, late albo-marginata; petala calyce 1'/s-plo longiora, unguiculata lamina obovata in unguem angustum subito contracta; stamina plerumque 2-2; glandulae 4 lanceolatae, calycis ca. '/ longitudine aequantes. Racemi numerosi corymbose dispositi approximati, fructiferi satis breves et densi, axi anguloso-sulcato glaberrimo, pedicellis gracilibus anguloso-striatis erecto-patentibus (+ 45°), inferioribus quam silicula saepe fere duplo, ceteris + 1'/e-plo longioribus. Silicula ovata, compressa, basi obtusiuscula, apice acutiuscula sed extremo apice leviter truncatula, non emarginata, stylo brevissimo (siliculae maturae '/s—!/ıo longitudine aequante) exserto apiculata; valvulae carinatae subexalatae, maturae leviter reticulatim nervosae; septum oblanceo- latum (1: 3'/2), basin versus saepe contractum, stylo apiculatum. Semina ovoidea, com- pressa, leviter alveolato-tuberculata, immarginata, fusco-rufa; embryo notorrhizus. Ganze Pflanze wohl bis 50 und mehr cm hoch, reichverzweigt. Gróssere Stengel- blätter meist 2—4 cm lang, 5—8 mm breit. Kelch 1!/,—1!/»e mm lang. Frucht 3!/s—4!/» mm lang, 2!/»—3 mm breit. Same 1!'/;—1?/, mm lang, + 1 mm breit. Area geogr.: N. Zelandia, ins. Chatham etc. Neuseeland: sine loc, Forster (Orig.!) — Herb. Thunbg.; leg. Hügel — Hofmus. Wien; leg. Sinclair (ex herb. Hook.) — Paris; 1847, Vedele (Voy. de M. Bérard) — Paris; Otago (South Island), 1837—40, Le Gouillon (Voy. de l'Astrolabe et de la Zélée) — Herb. Deless., Paris; ibidem, Petrie (distrib. Cockayne n. 330) — Berl. Univ. Zürich; Akaroa, presquile de Banks, 1338—40, Hombron (Voy. de l'Astrolabe et de la Zélée) — Paris; ibidem, 1843—5, Raoul — Herb. Deless., !) Die ,Commentatio de plantis esculentis* ist zweifellos vor dem ,Prodromus* erschienen, da sie darin zitiert wird; zudem sind in der erstgenannten Publikation die Spezies viel ausführlicher beschrieben. Der Index Kewensis zitiert jedoch den Prodromus. 1, 293] \ 293 Paris; 1843, Ste. Croix de Belligny — Paris; Nelson, Travers n. 251 — Berlin; New River, Thouroude — Paris. Snares (südl. der Stewart-Ins.): sec. Th. Kirk, Bot. of Snares in Journ. of Bot. XXIX. (1891) p- 236. Three Kings Islands: sec. Cheesemann, Further Notes of the Three Kings Isl. in Trans. N. Zeal. Inst. XXIII. (1891) p. 408—424. Chatham-Island: leg. R. Hawking — Hofmus. Wien. Stewart- und Auckland-Inseln: Th. Kirk Stud. fl. l. c. Variat: Var. «. frondosum (Banks & Soland.) Th. Kirk Stud. fl. N. Zeal. (1899) p.34; L. frondosum Banks & Soland.!!) mscr. et icon. ined. sec. Kirk. l. c. — Planta robusta; folia ampla, late cuneato-oblonga vel oblonga, saepe 7 —12 em longa, 2'/2 em lata, serrata. Var. B. acutidentatum Th. Kirk l. c. — Planta gracilior; folia 2!/»—5 cm longa, angusta, cuneata vel oblongo-spathulata, apicem versus acute serrata vel dentata. Var. y. serrulatum Thell. — Folia obovata, a medio ad apicem regulariter subtiliter et acute serrata. Neuseeland: New River, Godey — Herb. Paris. / 100. L. arbuscula Hillebrand! Fl. Hawai. Isl. (1888) p. 10; Drake Ill. fl. ins. mar. Pacif. fasc. VI. (1890) p. 106; Nasturtium arbuscula O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. Frutex tortuosus. ARami lignosi, toris foliorum delapsorum nodulosi, anguloso- striati, glaberrimi, apice folia rosulatim approximata gerentes et racemos singulos vel binos vel ternos emittentes. olia coriaceo-crassiuscula, glaberrima, oblongo-spathulata, obtusiuseula basi quasi in petiolum attenuata, plerumque a medio vel a parte tertia inferiore ad apicem leviter crenato-dentata, summa subintegerrima. Flores: sepala late ovata obtusa, dorso pubescentia; petala calyce 1'/e-plo longiora, distincte unguiculata lamina late obovata in unguem ea breviorem attenuata; stamina 2 1-4; glandulae 6 breves sed distinctae, medianae extra bases filamentorum contiguas sitae, lateralibus minores. Racemi fructiferi erecti, axi gracili striato glaberrimo tuberculato, inferne longe nudo, superne tantum fructifero, pedicellis gracillimis cylindricis, pilis brevibus cylindricis obtusis patentibus pubescentibus, erecto-patentibus, quam silicula subduplo longioribus. Silieula plana, valde compressa, late ovato-orbiculata, longitudini aeque-lata, basi fere truncata vel subcordata, apice obtusiuscula, non vel vix emarginata, stylo brevissimo (silieulae longitudinis vix '/i» attingente) apiculata; stigma capitato-diseiforme; valvulae carinatae exalatae, maturae rugulosae; septum anguste rhombico-oblanceolatum. Semina matura ignota. !) Vidi specimina in herb. Thunberg. 294 [I, 294 Affne L. serrae Mann et ejus forsan subspecies. Nach Hillebrand l. c. 2—4 Fuss hoch. Astblätter mit Stiel 2—5 cm lang, /s—1 em breit. Kelch 1'/ mm lang. Frucht 3—3!/» mm lang und breit. Area geogr.: Ins. Hawai. Oahu: Meyen (pro Z. owaihiensi) — Herb. Berlin; Weianae Mts. 1869, Hillebrand (Orig.! — Herb. Berlin. ^ 101. L. serra H. Mann ! Enum. Hawai. pl. n. 6 in Proc. Am. Acad. VII. (1867) p. 149, Fl. Hawai. Isl. in Essex Inst. Comm. V. (1868) p. 117; Hillebrand Fl. Hawai. Isl. (1888) p. 11; Nasturtiwm serra O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. Frutex diffusus ramosissimus. Aami hgnosi, toris foliorum delapsorum nodulosi, leviter striato-suleati glaberrimi, apice folia conferta et racemos numerosos paniculatim dis- positos gerentes. olia papyraceo-coriacea glaberrima, reticulatim nervosa, subtus pallide viridia, media longe petiolata lanceolata utrinque acuta vel leviter acuminata, toto mar- eine regulariter et satis profunde serrata dentibus saepe leviter extrorsum curvatis subacu- minatis acumine parvo cartilagineo apieulatis; summa (in inflorescentiae ramificationibus) anguste linearia integerrima. Flores: sepala ovato-elliptica obtusa, late albo-marginata, dorso pubescentia; petala calyce 1!/z-plo longiora unguiculata lamina late obovata in unguem ipsa breviorem attenuata; stamina 2 34-4; glandulae 6 distinctae, quarum medianae minores. Racemi fructiferi modice densi, saepe elongati, axi anguloso-suleato pilis brevibus cylindricis patentibus pubescente, pedicellis gracillimis teretibus pubescentibus patentibus (60—909) quam silicula subduplo longioribus. Silieula plana, valde compressa, transverse elliptica (longitudine latior) basi late rotundata vel subtruncata, apice non vel vix emarginata, stylo distincto (siliculae longitudinis + '/s attingente) exserto apiculata; stigma disciformi-capitatum ; valvulae carinatae exalatae, maturae tuberculato-rugulosae ; septum late oblanceolato-rhombicum, stylo apiculatum. Semina suborbiculata, valde com- pressa, margine superiore, exteriore et inferiore conspicue alata, leviter alveolato-rugu- losa, flavo-fusca; embryo oblique pleurorrhizus, cotyledonibus suborbiculatis (confer fig. nostr. 8 e, p. 48). Nach Hillebrand 2—3 Fuss hoch. Grössere Stengelblütter mit Stiel oft 10 cm lang und 1'/» cm breit; Zähne oft 2 mm lang. Kelch ca. 1!/ mm lang. Frucht 2!/—5 mm lang, 3—3!/» mm breit. Same + 1!/»mm lang und breit, durch die äussere Form (fast kreisrund, auf 3 Seiten deutlich geflügelt, sehr stark zusammengedrückt) und die Beschaffenheit des Embryos (Kotyledonen fast kreisrund, Radicula mit ihrem Ende fast an den medianen Rand des Samens anstossend) in der Gattung einzig dastehend; das Verhalten der Radicula erinnert etwas an Coronopus (vergl. S. 49 und Anm. 1). I, 295] 295 Area geogr.: Ins. Hawai. Kauai: 1854 (?), leg. Hillebrand — Herb. Berlin; Hanapepe, 1867, Mann & Brigham n. 588 (Orig.!) — Herb. DC.; 1868—71, Wawra n. 2103 (Fregatte Donau) — Petersbg., Hofmus. Wien; Hanapepe River near the falls, 1895, A. A. Heller n. 2427 — Herb. Barb.-Boiss., Breslau, Paris, Petersbg., Univ. Zürich 102. L. foliosum Desv. ! in Journ. Bot. III. (1814) p. 164 et 180 (sens. ampl.); DC. Syst. II. (1821) p. 546, Prodr. I. (1824) p. 206 (sens. ampl.); Benth. Fl. Austral. I. (1863) p. 86 (excl. loc. „Lord Howe's Island“ ad L. Howe? insulae pertinente); F. v. Muell. Fragm. phytogr. Austral. VII. (1869—71) p. 19, Syst. Cens. Austral. pl. I. (1882) p. 6, ed. 2. I. (1889) p. 10, Key syst. Victor. pl. I. (1887 —8) p. 127, IL. (1885) p. 7 et in Victor. Naturalist VII. (1891); Nasturtium foliosum ©. Kuntze Revis. I. (1891) p. 936. Perenne. Partes basilares mihi ignotae. Cawlis suberectus, anguloso-sulcatus, gla- berrimus, toris foliorum delapsorum nodulosus, foliosus, ramosus ramis erecto-patentibus in racemos abeuntibus. Folia crassiuscula subcarnosa glaberrima; caulinorum majora obovato-oblonga, aut basi lata (interdum subauriculata) sessilia, aut basi cuneato-angu- stata, semper apice dilatata et serrata aut dentata, basin versus integerrima; summa saepe integerrima. Flores: sepala ovata, albo-marginata; petala calyce longiora, distincte unguiculata lamina late obovata; stamina 2-1-4; glandulae 6 oblongae, calycis vix '/s longitudine aequantes. Racemi fructiferi modice elongati, satis densi, axi leviter anguloso- suleato glaberrimo, pedicellis erassiuseulis subangulatis erecto-patentibus (+ 45°), leviter extrorsum areuatis, quam silieula plerumque longioribus. Silicula ovato-rhombica, com- pressa, utrinque attenuato- acuta, apice breviter et satis acute emarginata, dentibus alaribus obtuse triangularibus porrectis, stylo emarginaturae + aequilongo; valvulae carinatae, apice anguste alatae, maturae leviter reticulatae; septum anguste rhombico- lanceolatum, stylo apiculatum; replum (a latere mediano visum) basi dilatatum et in- crassatum. Semina ovoidea, compressa, fere laevia, immarginata, rufo-fusca; embryo notorrhizus. Zweigstücke + 20 cm lang. Stengelblätter + 2—3 cm lang, + 3—6 mm breit. Kelch fast 1'/s mm lang. Frucht 4!/;—6 mm lang, 3—3'/ mm breit (in einzelnen Var. auch kleiner). Same 1°/ı mm lang, 1 mm breit. Area geogr.: Austral. extratrop., Tasman. Variat: Var. «. typicum Thell.; L. foliosum Desv.! l. c. sens. strict.; L. impressum Bunge! in Lehm. Pl. Preiss. I. (1844—5) p. 260; Walp. Rep. V. (1845—6) p. 42; L. cuneifolium Hook Journ. Bot. II. (1840) p. 406 (quoad pl. a Gunn lectam) et Fl. Tasman. I. (1860) p.25 ex p. — non DC.! — Racemi multiflori, elongati; silieula 4'/» —5'/s (—6) mm 296 [I, 296 longa; folia caulina basin versus angustata, sed insertione ipsa lata saepe subauriculata sessilia, plerumque 2 em longa, a medio ad apicem satis irregulariter et saepe satis profunde serrata. Var. B. eumeifolium (DC.) Thell.; L. cuneifolium DC.!!) Syst. II. (1821) p. 545, Prodr. I. (1824) p. 206; Hook. Fl. Tasman. I. (1860) p. 25 ex p. (cum var. «.) — Differt a typo foliis basi cuneatis, quasi in petiolum attenuatis. Var. y. fruticulosum (Desv.) Thell.; L. fruticulosum. Desv.!?) in Journ. Bot. III. (1814) p. 165 et 180; DC. Syst. IL. (1821) p. 553; L. fruticosum |erronee pro L. fruti- culoso] DC. Prodr. I. (1824) p. 208; L. Novae Hollandiae Desv.") in Journ. Bot. l. c. p. 177; DC. Syst. IL (1821) p. 546, Prodr. I. (1824) p. 206; L. foliosum var. abbreviatum Thell. in sched. determ. — Racemi pauciflori (5— 10), abbreviati; silicula minor (3!/s-4 mm longa); folia forma fere varietatis «., sed saepe minora. Var. à. erispum (Desv.) Thell.; L. crispum Desv.! in Journ. Bot. III. (1814) p. 165 et 176; DC. Syst. II. (1821) p. 547, Prodr. I. (1824) p. 207; L. ruderale var. crispum Benth. Fl. Austral. I. (1863) p. 87 (excl. syn. L. Novae Hollandiae Desv.) — Differt a var. y. foliis parvis (5—7 mm longis, 2—3 mm latis) obovatis fere toto margine dense et regulariter dentatis dentibus brevibus triangularibus subito acuminatis. Standorte der Spezies: Victoria: Detroit de Bass, 1801, Baudin (var. «., „L. australe*) — Herb. DC. Prodr., Paris, et var. y.: Herb. DC. Prodr., Cambess. (Montpell.), Paris; Western Port, 1801 (var. B.), R. Brown; ,Détroit d'Entrecasteaux (Artrecastaux)*, Ferd. Bauer (var. c.) — Berlin, Paris, Hofmus. Wien; Caley, „Herb. Maille(?), Dupl. Banks“ (var. ß., Orig.!) — Herb. Deless., Hofmus. Wien; Monceur, NE. Bass Str., 1874, Moseley (Challenger Exp.; var. «.) — Herb. Berl, Paris, Petersbg.; Phillip's Island, 1862 (var. «.), F. v. Mueller — Herb. Paris, Hofmus. Wien; King's Island: sec. F. v. Mueller. N.S. Wales: Port Jackson (var. «.), leg.? — Herb. Paris. S.-Australien: sec. F. v. Mueller. W.-Australien: Swan River pr. Freemantle, 1843, Preiss n. 1942 (var. «.) — Herb. DC., Petersbg. Tasmanien: sine loc, R. C. Gunn (pro L. cuneifolio, sed var. «.!) — Herb. Paris; South Port Island, leg.? (var. «.) — Herb. Boiss. Ferner: ,Nouv. Holl.“ (sine loc.), 1808 (var. «.), Labillardiere — Herb. DC. Prodr. (, L. oleraceum? Forst.*), Deless.; ,Nouv. Holl, partie mér.-occ.*, Labillardiere (var. y.) — Herb. Deless., Paris, Petersbg.; at Port Fairy: F. v. Mueller. !) Wird von Sprengel Syst. II. (1825) p. 868 irrig zu L. oleraceum Forst. gezogen, von Bentham Fl. Austral. I. (1863) p. 86 dagegen direkt mit LL. foliosum identifiziert. ?) L. fruticulosum und L. Novae Hollandiae Desv. werden von Sprengel Syst. II. (1825) p. 866 richtig unter einander identifiziert; Bentham Fl. Austral. I. (1863) p. 86 -7 zieht L. fruticulosum sehr irrig als Synonym zu L. ruderale ,L.*, L. Novae Hollandiae dagegen zu dessen „Var,“ erispum (Desv.). I, 297] 297 ^ 103. L. owaihiense Cham. & Schlechtend. ! in Linnaea I. (1826) p. 32; Endlich. Bemerk. Fl. Südseeins. n. 1365 in Ann. Wiener Mus. Naturgesch. I. (1836) [p. 129—190]; Hook. & Arn. Bot. Beechey (1841) p. 78; Walp. Rep. I. (1842) p. 177, Reliqu. Meyenianae in Nov. Act. Acad. Leop. Carol. XIX. Suppl. I. (1843) p. 249; A. Gray Bot. Exp. Wilkes (1854) p. 63; H. Mann Enum. Hawai. pl. in Proc. Am. Acad. VII. (1868) n. 5 et Fl. Hawai. Isl. in Essex Inst. Comm. V. (1868) jos dtr ‚| L. oahxense Hillebr. Fl. Hawai. Isl. (1888) p. 10; Nasturtium owahiense O. Kuntze Revis. L (1891) p. 937; L. piscidum Spreng. Syst. cur. post. (1827) p. 240 ex p.; Drake Ill. fl. ins. mar. Pacif. fasc. VI. (1890) p. 106, Fl. Polynés. franc. (1893) p. 4 ex p. — non Forst! Suffruticosum, diffuse ramosum. Rami basi lignosi, leviter anguloso-sulcati, glaber- rimi, toris foliorum delapsorum nodulosi, superne herbacei et saepe leviter pubescentes, folia approximata gerentes, in racemos laxe paniculatim dispositos, foliis conspicuis intermixtos, abeuntes. Folia coriaceo-membranacea, sicca distincte nervosa, glaberrima, media obovato-spathulata, obtusiuscula, basi in petiolum angustum sed insertione dila- tatum et saepe vaginanti-semiamplexicaulem attenuata, a medio vel apice tantum satis profunde dentata vel serrata; summa angustiora saepe integerrima. Flores: sepala ovata, albo-marginata; petala calyce ca. 1'/s-plo longiora, distincte unguiculata lamina obovato- spathulata in unguem ipsa breviorem attenuata; stamina 2-1-4; glandulae 6 oblongae distinctae. Racemi fructiferi satis densi, modice elongati, axi anguloso-suleato pilis brevibus conico-cylindrieis acutiusculis patentibus pubescente, pedicellis angulosis (leviter bialatis), pilis eis axis similibus sed leviter sursum curvatis pubescentibus, patentibus (+ 60°), silieulae subaequilongis. Silieula plerumque late obovata (rarius fere late elliptica), basi acutiuscula, apice circumferentia rotundato-obtusiuscula, satis profunde (ad '/s fere longi- tudinis septi) et anguste (acute) emarginata lobulis alaribus brevibus convergentibus, stylo eum stigmate in emarginatura incluso; valvulae inferne carinatae, a medio vel a parte tertia anteriore conspicue alatae, maturae fere laeves subnitidae; septum oblan- ceolatum, stylo brevi apiculatum. Semina ovoidea, compressa, sectione transversali saepe subtriangularia, fere laevia, margine exteriore anguste sed distincte alato- marginata, rufo-fusca; embryo oblique pleurorrhizus (semper ?), cotyledonibus (ultra plicaturam basi- larem) plerumque medio transverse plicatis (confer fig. nostr. 8/;, p. 48, et not. 1). Nach Hillebrand 1—1'/» Fuss. Mittlere Stengelblütter (mit Stiel) 2—4'/» cm lang, !/—1!/» em breit. Kelch 1—1'/, mm lang. Frucht 4—5 mm lang, 3'/h—4 mm breit. Same 1?/ mm lang, 1 mm breit. Area geogr.: Ins. Hawai. Hawaii-Inseln: O-Wahu (= Oahu), 1816, Chamisso (Orig.!) — Herb. Berlin, Hofmus. Wien; Woahoo (= Oahu?), 1825, Macrae — Berlin, DC., Deless.; Wahoo (= Oahu?), 1834, Bennett n. 23 — Berlin; ,Iles Sandwich‘, 1836, Gaudichaud (Voy. de la Bonité) — Herb. Berl, DC., Deless., Paris; Oahu, Meyen — Berl.; A. Thellung, Lepidium. 38 298 [I, 298 Oneeheoio (?), Beechey — Deless.; „Sandw. Islands“, 1838 —42, Wilkes — Paris; Oahu, n. 523 & 524 et Hawaii, n. 525, Remy — Paris; Kauai, Motokai, Hillebrand — Berlin; Maui, Bishop — Berlin; Oahu, Wawra n. 1649 & 1730 (Fregatte Donau, 1868— 71) — Hofm. Wien; sine loc., 1867, Mann & Brigham n. 343 — Herb. Boiss, DC.; Oahu: at the Pali, 1895, A. A. Heller n. 2365 — Herb. Barb.-Boiss., Breslau, Univ. Zürich; Ins. Laysan, 1896/7, Schauinsland — Herb. Berl. Im Herb. Thunberg liegt unter der Bezeichnung „L. piscidum Forst., ins. mar. Pacif, Forst.“ ein Exemplar von ZL. owaihiense neben dem echten L. piscidum Forst. (— bidentatum Montin). 104. L. bidentatwm Montin ) in Nov. Aet. phys. med. Acad. Caes. Leop.-Carol. nat. eurios. VI. (1778) p. 324 t. 5a ex Dryand. Bibl. Banks. III. (1797) p. 297, fide A. Pyr. DC. in Syst. II. (1821) p. 546; L. piscidum Forst.! Pl. esculent. ins. Oc. austr. (1786) p. 70 n. 39 et Fl. ins. Austral. prodr. (1786) p. 46 n. 249; Willd. Spec. pl. III. (1800) p. 437; R. Brown in Ait. Hort. Kew. ed. 2. IV. (1812) p. 88; DC. Syst. II. (1821) p. 546 [excl. loc. Ins. Sandwich.], item et Prodr. I. (1824) p. 206; Chamisso & Schlechtd. in Linnaea I. (1826) p. 32; Endlich. Bemerk. Fl. Süd- seeins. n. 1364 in Ann. Wiener Mus. Naturgesch. I. (1836) [p. 129—190]; Hook. & Arn. bot. Beech. (1841) p. 59; Drake Ill. fl. ins. mar. Pacif. fasc. VI. (1890) p. 106 et Fl. Polynés. franc. (1893) p. 4 ex p. (excl. loc. Ins. Hawai. ad LL. owaihiense Cham. & Schl. pertinente); T'Alaspi piscidum Poir. Dict. encycl. VIL. (1806) p. 546 n. 28; L. oleraceum Ait. Hort. Kew. ed. 1. II. (1789) p. 374 — non Forst.! (teste R. Brown in Hort. Kew. ed. 2. IV. (1812) p. 88). Perenne. Caulis suberectus, + herbaceus, fere cylindricus (leviter striatus), superne pilis brevibus cylindricis rectis obtusiusculis patentibus tenuissime pubescens, foliatus, ramosus ramis suberectis in racemos abeuntibus. Folia membranaceo-coriacea, glaberrima ; caulinorum majora oblongo-oblanceolata, apice utrinque dente unico notata, minora oblan- ceolata integerrima aeutiuseula. Flores: sepala ovata, albo-marginata; petala calyei aequilonga vel longiora, anguste spathulata, indistincte unguiculata, alba; stamina 2 -l- 4 vel 2 -- 2 (lateralia semper praesentia vidi); glandulae oblongae, satis conspicuae, calycis ca. /s longitudine aequantes; ovarium anguste ellipticum. — Zacemà fructiferi elongati, satis laxi, axi subcylindrico tenuiter pubescente, pedicellis saepe crassiusculis subangu- losis pubescentibus, e basi suberecta vel erecto-patente plerumque extrorsum arcuatis, !) Wird von Desvaux in Journ. Bot. III. (1814) p. 165 not. 44 zu Z. oleraceum Forst. gezogen, dagegen von R. Brown in Ait. Hort. Kew. ed. 2. IV. (1812) p. SS und ebenso von De Candolle Syst. |. c. (mit!) zu L. piscidum Forst. (nomen recentius!); der Irrtum Desvaux' rührt davon her, dass „ZL. ole- raceum“des Hort. Kew. ed. 1. (1789) [non Forst.] = L. piscidum Forst. ist, und dass vermutlich schon dort L. bidentatum mit dem unrichtigen „L. oleracewm* identifiziert wurde. 1, 299] 299 silieulae subaequilongis. Silicula anguste elliptica (1: 1!/»—2) vel minute obovata, com- pressa, apice levissime emarginata, stylo cum stigmate distincte exserto; valvulae cari- natae, apice angustissime alatae, maturae levissime reticulatae; septum oblanceolatum (1:4—5), leviter sursum curvatum, stylo distincto apiculatum. Semina ovoidea, com- pressa, fere laevia, immarginata, fusco-rufa; embryo notorrhizus. Ganze Pflanze wohl 30—50 em hoch. Stengel (an wildgewachsenen Exemplaren) oft ziemlich diek und mit wulstigen Blattnarben besetzt. Grössere Stengelblätter oft 3—5 em lang, bis 1 cm breit, kleinere oft 2 em lang, 9 mm breit. Kelch ca. 1'/» mm lang. Frucht 5—7 mm lang, 3—4 mm breit. Same 2 mm lang, 1'/ı mm breit. Area geogr.: Ins. mar. Pacif. austr. Inseln des pacifischen Ozeans südlich vom Aequator: Teautee et Huaheia (Gesell- schaftsinseln), Forster (Orig.!) — Herb. Jacq. (Hofmus. Wien), Paris, Thunbg.; Ins. Romanzoffi (mar. pacif. austr.) 1816, Chamisso, Eschscholtz — Herb. Berl, Petersbg.; Corole Isl, Beechey — Herb. Deless.; Ins. Malden (Manahiki- Archip.), 1825, Macrae — Paris. — Ferner nach Drake l. c.: Paumotu-Inseln, Savatier; Moorea, ilots de Tiaurea, Lépine; Tahiti, Vesco, Nadeaud; Iles Gambier, Le Gouillou. — Neu-Caledonien nach Jeannel in La Belgique Hor- ticole XXXIV. (1884) [p. 351—4]. - 105. L. Remyi Drake! Ill. fl. ins. mar. Pacif. fasc. VI. (1890) p. 106'). Arbuscula ramosissima. Rami inferne lignosi, leviter anguloso-sulcati, glabri, toris foliorum delapsorum nodulosi, superne herbacei, pilis brevibus conico -cylindricis acutiuseulis patentibus pubescentes, folia conferta gerentes et in racemos dense pani- culatim approximatos foliis inconspieuis intermixtos (inde paniculam aphyllam simulantes) abeuntes. olia coriaceo-crassiuscula, glaberrima, media anguste lineari-oblanceolata in petiolum angustum, sed ipsa insertione leviter vaginanti-dilatatum attenuata, integerrima vel apicem versus dente uno alterove serrata; summa linearia, integerrima. Flores: sepala ovata, albo-marginata; petala calyce subbreviora (semper?), lineari- oblonga; stamina 24-4; glandulae 6 oblongae distinctae. Racemi fructiferi breves, satis densi, axi anguloso-suleato pilis eis caulis similibus satis dense pubescente, pedicellis leviter angulosis (subbialatis) pilis eis axis similibus sed leviter sursum curvatis pubescentibus, erecto-patentibus (45 — 50*), silieulae subaequilongis. Silieula ovato-elliptica, basi rotundato-obtusiuscula, apicem versus attenuata, extremo apice truncatula, distincte (ad !/; ca. longitudinis septi) emarginata et alata, stylo cum stigmate in emarginatura angusta incluso; valvulae carinatae, a medio ad apicem alatae, maturae leviter reticulatae, sub- nitidae; septum rhombico-lanceolatum (1:4), leviter sursum curvatum, basi transverse !) Der Index Kewensis zitiert fälschlich: Fl. Polynés. Franc. p. 106. 300 [1, 800 rugosum, in stylum brevem attenuatum. Semina anguste ovoidea, compressa, margine exteriore anguste alato-marginata, sublaevia, rufo-fusca; embryo oblique pleurorrhizus. Wohl 30—50 cm hoch. Grössere Stengelblütter mit Stiel 4—5'/» cm lang, grösste Breite 3—4 mm. Kelch ca. 1'/; mm lang. Frucht 4—4!s mm lang, + 3 mm breit. Same 2!/ mm lang, 1 mm breit. Affine L. owaihiensi Cham. & Schl.; an satis diversum ? Area geogr: Ins. Hawai. Hawaii-Inseln: ohne nähere Angabe, 1851—5, Rémy n. 522 (Orig.!) — Herb. Paris. 106. L. inceisuwm Banks & Soland. ex Hook. f. Fl. Nov. Zeland. I. (1853) p. 15, Handb. New Zeal. Fl. I. (1864) p. 14 — [non Roth N. Beitr. (1802) p. 224 (quod — L. virginicum L.), uec alior.]; L. flexicaule Th. Kirk in Trans. N. Zeal. Inst. XIV. (1882) p. 380, Stud. fl. N. Zeal. (1899) p. 35; Nasturtium neozelandicum ©. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937. — Non vidi. .Perenne, glabrum. Caules numerosi, flexuosi, decumbentes. Folia inferiora 5—7!/ em longa, petiolo longe nudo suffulta, circumferentia lineari-oblonga, pinnatifida vel raro pinnata pinnulis utrinque 4— 6 lobatis et dentatis, apice obtusis; caulina minora, in petiolum alatum sensim angustata vel sessilia, integra, anguste lineari-spathulata vel cuneata grosse dentata. Racemi 2'/.—5 em longi, laterales et terminales, foliis oppositi, omnes florem unum solitarium infra basin gerentes. Flores perfecti; sepala ovata; petala!) anguste linearia obtusa; stamina 2. Silicula pedicello gracili erecto suffulta, ovato-cor- data?) basi attenuata?), apice anguste alata et breviter emarginata, stylo in sinu incluso. Nova Zelandia: North Island: Manukau et Waitemata Harbours, T. Kirk; Rangitoto Island, Cheeseman; Mercury Bay, Banks & Solander. Differt ab omnibus ceteris Novae Zelandiae speciebus racemis lateralibus et floribus diandris. Racemi primum terminales, sed ramis axillaribus elongatis cito superati et in positionem lateralem reducti. Planta quoad inflorescentiam Senebieram didymam | — Coro- nopodem didymum (L.) Sm. — Th.] referens.* Th. Kirk l. c. (1899) (anglice). 107. L. Banksii Th. Kirk! Stud. fl. N. Zeal. (1899) p. 35; L. Forsteri Th. Kirk l. c. p. 34 (erronee!); L. oleraceum A. Rich.! Fl. Nouv. Zél. (1832) p. 310 et t. 35! — non Forst.! (et ex Kirk l. c.). Icones: A. Rich. Fl. Nouv. Zél. (1832) t. 35! ! Hooker schreibt l. c. (1864) dem L. incisum apetale Blüten, dagegen 6—8 verlängerte Honig- drüsen zu; offenbar hielt er die Kronblätter für Honigdrüsen. ?) Was gilt? Eine Frucht, die zugleich ,ovate-cordate* und ,narrowed below“ sein soll, ist schwer vorstellbar! 1, 301] 301 Perenne. Partes basilares mihi ignotae. Caulis suberectus, anguloso-striatus, glaberrimus, ramosus. olia subcoriacea, glaberrima; caulina oblongo-obovato-cuneata acuta, basi integra, apicem versus dentata vel incisa. hacemi in ramis terminales. Flores: sepala late ovata, obtusa, late albo-marginata; petala spathulata, calyce vix longiora; stamina 4 (—6?); glandulae 4 (—6?) oblongae. Zacemi fructiferi satis densi, axi striato-suleato glaberrimo, pedicellis subeylindrieis (leviter striatis), pilis gracilibus patulis pubescentibus, suberectis, inferioribus quam silicula 1'/s-plo longioribus, supe- rioribus ei subaequilongis. Silicula + late ovata, basi truncata vel subcordata, apice cireumferentia anguloso-acutiuscula, distincte et satis late emarginata, stylo emargina- turam superante vel rarius tantum aequante, stigmate disciformi (quam stylo subduplo latiore); valvulae carinatae, apice anguste alatae, leviter reticulatim nervosae; septum oblanceolatum vel oblanceolato-rhombicum, stylo distincto apiculatum. Semina ovoidea, compressa, fere laevia, immarginata, fulvo-fusca; embryo notorrhizus. + 30 em hoch. Stengelblütter 2—3 cm lang, + 4 mm breit. Kelch 1!/» mm lang. Frucht 3!/»—4!/; mm lang, 2!/»—4 mm breit. Same 2 mm lang, 1!/; mm breit. Valde affine L. obtusato Kirk et verisimiliter ejus varietas, sed differt (sec. Th. Kirk) folis angustis et silicula cordata vel late ovata, basi non angustata. Area geogr.: N. Zelandia. Neuseeland: Baie de Tasman, Détroit de Cook, 1829, D'Urville (Exped. de l’Astro- labe; L. oleraceum A. Rich.!) — Herb. DC., Paris; South. Island: Open Bay Islands, South Westland, 1903, Cockayne n. 5078 B. (vers. var. ß.; pro L. oleraceo) — Berl. Variat: Var. B. ovatum Th. Kirk l.c. — „Silicula late ovata, basi plerumque truncata sed non cordata; stylus sinum latiorem longitudine adaequans. South Island: Pelorus Sound, J. Rutland; Kenepuru, J. Mc. Mahon.* Kirk l. c. (anglice); non vidi. 108. L. obtusatum Th. Kirk in Trans. N. Zeal. Inst. XXIV. 1891 (1892) p. 423; Stud. fl. New Zeal. (1899) p. 35. — Non vidi. ,Perenne, glabrum, ramosissimum, foliosum. Caules prostrati, 15—30 cm longi. Folia inferiora elliptica vel elliptico-oblonga, in petiolum nudum vel alatum sensim angustata, crenata vel grosse serrata; caulina oblonga vel obovata, breviter petiolata vel sessilia. Racemi numerosi, in ramis brevibus foliatis terminales; pedicelli graciles, ascendentes. Flores parvi; stamina 4. Silicula ovato-cordata [? — Th.!)|, apice leviter !) Offenbar ist die Frucht am Grunde verschmälert, da nach Kirks eigener Angabe dessen L. Banksii sich von L. obtusatum „by the cordate or broadly ovate pod, which is never narrowed below“ unterscheidet. 309 [1, 302 alata et anguste emarginata; stylus sinum non excedens, stigmate capitato. Semina oblique ovata. N. Zelandia: North Island: Sea-cliffs, Titirangi, Cheeseman; maritime rocks at the entrance to Port Nicholson, Miss Kirk. Differt a L. oleraceo habitu prostrato et siliculis emarginatis leviter alatis, stylo incluso. Glandulae brevissimae et obtusae.* Th. Kirk l. c. (anglice). 109. L. Merralli F. v. Mueller Deser. of new Austr. pl. in Victor. Naturalist VII. (1890) p. 114; Bot. Centr. bl. XLV. (1891) p. 124. — Non vidi. „Annuum, pumilum, debile, fere vel omnino glabrum; folia linearia, integra vel in lobos paucos angustos producta; racemi breves; flores minimi, apetali; stamina 4; antherae latitudini ipsarum subaequilongae; stigma sessile; silicula minima, pedicello ea + duplo longiore suffulta, rhomboideo-orbicularis, apice levissime emarginata, reticulato- nervosa; semina luteo-fusca, laevia. Australia: Parkers Range |SW.-Austr.,, Edwin Merrall. Videtur 7—12 cm altum. Folia 0,75—2,5 cm longa. Silicula bene evoluta ca. 2,5 mm longa. Differt a L. ruderali | Benth., non L. — Th.| caulibus valde pumilis, foliis angustissimis, pedicellis latioribus, siliculis minus conspicuis longitudini aeque-latis, magis turgidis, conspicue venulatis, apice obtusioribus, etiam levius emarginatis." F. v. Mueller l. e. (anglice). 110. L. puberulum Bunge! in Lehm. Pl. Preiss. I. (1844—5) p. 261; Walp. Rep. V. (1845— 6) p. 42; L. ruderale Benth. Fl. Austral. I. (1863) p. 86 ex p. — non L. Annuum? Radix satis tenuis, fusiformis, perpendicularis. Oaulis plerumque unicus (sed a basi ramosus), leviter anguloso-striatus, pilis densis brevibus gracillimis rectis eylindrieis obtusiuseulis horizontaliter patentibus sub lente dense puberulus, foliatus, ramosus ramis suberectis in racemos abeuntibus. Folia tenuia, praesertim margine pilis brevibus fere a basi attenuatis acutissimis erecto-patentibus minute ciliato-puberula ; basilaria longe petiolata petiolo basi dilatato, circumferentia oblonga, pinnatifida lobis divaricatis ovatis antice dentatis, terminali majore; caulinorum majora oblanceolata, acuta, praesertim apicem versus inciso-serrata, basi angustata; minora et summa sub- linearia integerrima acuta, basi angustata. Flores minimi; sepala ovata, albo-margi- nata, caduca; petala nulla; stamina 2 mediana; glandulae 4 setaceae calycis ca. !/4 lon- gitudine aequantes. ZAracemi fructiferi modice elongati, satis densi, axi et pedicellis pilis gracillimis rectis diametrum pedicellorum fere aequantibus pubescentibus, axi leviter L.303] 303 anguloso-suleato, pedicellis gracilibus fere rectis suberecto-patentibus (45°) siliculae sub- aequilongis. Siliew/a parva, obovata, basi cuneato-attenuata, apice circumferentia rotun- dato-obtusa, levissime et late emarginata (marginibus angulum obtusissimum formantibus), stigmate exserto; valvulae carinatae subapterae; septum late oblanceolatum (1 : 3!/s — 4), stylo brevissimo sed distincto apieulatum. Semina ovoidea, compressa, fere laevia, immarginata, rufo-fusca; embryo notorrhizus. 15—20 cm hoch. Grundblätter (mit Stiel) bis 7 em lang, im Umriss bis 1 cm breit. Stengelblätter 1!/—2 cm lang, oberwürts ca. 2 mm breit. Kelch ?/; mm lang. Frucht 2'/» mm lang, 1'/—1?/, mm breit. Same 1 mm lang, '/» mm breit. Area geogr.: Austral. occ. W.-Australien: Col. Swan-River, 1842, Preiss n. 1940 (Orig.) — Herb. Berlin, DC., Paris, Petersbg., Hofmus. Wien. lii. L. pseudo-ruderale Thell. n. spec. L. ruderale Benth. Fl. Austral. I. (1862) p. 86 ex p. — non LZ. Annuum. Aadixr tenuis, fusiformis, perpendicularis. Caulös plerumque unicus (sed a basi ramosus), suberectus, flexuosus, fere cylindricus (leviter anguloso-striatus), pilis brevibus acutis retrorsum arcuato-subadpressis minute pubescens, foliatus, ramosus ramis erecto-patentibus in racemos abeuntibus. olia basilaria fere glabra, pinnatilobata vel fere pinnatifida, lobis et sinubus + obtusis, lobis ovatis sinuato-dentatis; caulinorum majora circumferentia obovata vel obovato-lanceolata, basi angustata, apicem versus dilatata et pinnatim incisa aut saltem dentata, cireumferentia obtusiuscula, fere glabra, nonnisi margine petioli et ad nervos pilis brevibus acutis adpressis remote obsita; summa lineari-oblanceolata, apice utrinque unidentata vel integerrima. Flores: sepala ovato- lanceolata in flore, post anthesin fere linearia, albo-marginata, caduca; petala plerumque nulla, rarius unum alterumve exstans et setaceum, calyce 3—4-plo brevius; stamina 2(—4) mediana; glandulae 4 (—6) filiformi-setaceae, calycis ca. '/ı longitudine aequantes, saepe e basi divergente arcuato-conniventes. Aacemi fructiferi terminales elongati laxius- culi, axillares breviores, axi leviter anguloso-suleato tenuissime pubescente, pedicellis gracillimis (fere capillaribus) subrectis erecto-patentibus (45—50?), inferioribus quam silieula 1'/s-plo longioribus, superioribus ei subaequilongis, pilis gracilibus + patentibus diametrum pedicelli longitudine subaequantibus tenuissime pubescentibus. Silicula elliptica vel anguste elliptica (1: 1!/z—1?/4), utrinque obtusiuscula, valde compressa, apice leviter et satis late emarginata, stigmate marginem anteriorem emarginaturae fere attingente; valvulae carinatae, apice angustissime alatae, maturae laeves, subnitidae, indistincte reticulatae; septum oblanceolatum (1:4—5), stylo brevissimo apieulatum. Semana minima, anguste ovoidea (1:2), compressa, laevia, immarginata, luteo-fusca; embryo notorrhizus. 304 [I, 304 15—30 em hoch. Grundblätter bis 5 cm lang, im Umriss bis 1'!/g cm breit. Stengel- blätter 1!/»—2 em lang, oberwürts 3—4 mm breit. Kelch + */ mm lang. Frucht 2—2"/4 mm lang, 1!/s—1'/» mm breit. Same 1 mm lang, '/ mm breit. Haec species inter affines Australianas proxime habitu ad verum Z. ruderale L. (Eur., Oriens) accedit, sed silieula elliptica (non ovata), multo levius emarginata, foliis caulinis nunquam linearibus et simul integerrimis obtusiusculis, glandulis elongatis, pilis pedicellorum longioribus ete. specifice diversum. — Pilis pedicellorum et siliculae forma ad L. pinnatifidum Ledeb. (As. austr.-occ.) quoque accedens, sed differt silicula multo minore glaberrima, sepalis angustioribus, petalis plerumque nullis, glandulis elongatis ete. — Simile etiam L. divaricato Soland. (Afr.) et praesertim ejus ssp. li»oideo var. iberioideo silicula parva elliptica, sed diversum pedicellis multo gracilioribus rectis (non arcuatis), inferioribus quam silieula longioribus (non ei aequilongis), racemis inde laxiori- bus. — L. myrianthum Phil. (Chile) differt silicula ovata manifeste et acute emarginata, apice cireumferentia angulosa, pilis pedicellorum tortuoso-flexuosis etc. Area geogr.: Austral. merid. et occ. S.-Australien: Mt. Lyndhurst, 1898, Max Koch n. 324 — Herb. Berl., Hofmus. Wien; ibidem, 1899, Max Koch n. 272 — Berlin. W.-Australien: Gascogne: Carnavon, 1901, L. Diels n. 3683 — Herb. Berlin. 112. L. hyssopifolium Desv. ! in Journ. Bot. III. (1814) p. 164 et 179 ex p.); DC. Syst. II. (1821) p. 545, Prodr. I. (1824) p. 206; L. ruderale Benth. Fl. Austral. I. (1863) p. 86 ex p. — non L. Verisim. perenne (partes basilares non vidi) Cawlis suberectus, fere cylindricus (leviter anguloso-striatus), glaberrimus et subnitidus, ramosus ramis saepissime erecto- patentibus, rigidis, in racemos abeuntibus. Folia caulina lineari-lanceolata vel linearia, utrinque acuta, basi m petiolum attenuata, praesertim apicem versus remote serrata, subglaberrima (nonnisi basi petioli pilis paucis brevibus cylindricis obtusiusculis minu- tissime ciliata et interdum ad margines pilis remotissimis ejusdem formae obsita). Flores: sepala ovata, albo-marginata, caduca; petala calyce breviora et multo angustiora, lineari- oblonga vel fere setacea; stamina 2 (—4) mediana; glandulae 4 (—6) breviter cylindricae, !) Desvaux beschreibt die Pflanze als behaart („tige pubescente pulvérulente*), De Candolle dagegen als kahl. Diese Differenz rührt davon her, dass in Desvaux' Herbar neben einem Exemplar der kahlen Pflanze von Hawkesbury, die ich mit De Candolle L. hyssopifolium nenne, 2 Exemplare einer behaarten Art liegen, die ich als L. Desvauadi n. spec. bezeichne. Wiewohl nun Desvaux' Beschreibung augenscheinlich nach der behaarten Art angefertigt ist, so habe ich mich doch der Auffassung De Can- dolles, der in der Pflanze von Hawkesbury den Typus des 2. hyssopifolium Desv. erblickt, angeschlossen, da ja das De Candollesche Werk ungleich weiter bekannt ist als das sehr selten gewordene Desvaux- sche; De Candolles Auffassung ist meines Erachtens dadurch, dass ja die kahle Pflanze tatsächlich im Herbarium Desvaux' unter dem Namen L. hyssopifolium liegt, zulässig. [, 305] 305 calycis ca. !/s—!/5 longitudine aequantes. Racemi fructiferi valde elongati, laxi, apicem versus attenuati, axi satis crasso rigido apice attenuato, leviter sulcato-striato glaberrimo subnitido, pedicellis modice gracilibus fere rectis leviter angulosis glaberrimis, erecto- patentibus (45— 60 9), inferioribus quam silicula longioribus, superioribus ei subaequilongis. Silicula Yhombico-ovata, modice compressa, basi propter margines fere rectos acutiuscula, apice cireumferentia anguloso-acuta, distincte et satis acute emarginata marginibus angu- lum fere rectum formantibus, dentibus alaribus triangulari-acutiusculis latitudine ipsorum vix brevioribus, porrectis vel (in silicula juniore) leviter divergentibus; stylus quam emarginatura brevior, stigmate marginem anteriorem siliculae non attingente; valvulae carinatae, apicem versus anguste alatae; septum oblanceolatum (1: 4), stylo brevi apicu- latum. Semina anguste ovoidea (1: 2), modice compressa, fere laevia, immarginata, fusco- rufa; embryo notorrhizus. Die mir vorliegenden Zweigstücke sind 20—30 cm lang, die ganze Pflanze wohl bedeutend höher, vielleicht halbstrauchig (?). Stengelblätter 2—5 cm lang, 2-3 mm breit. Kelch ?/ mm lang. Frucht meist 3 mm lang, 2 mm breit, Flügelbreite an der Spitze ca. !/ mm. Same 1!/e mm lang, ?/: mm breit. Area geogr.: Austral. (pars austr.-or.). N. S. Wales: Hawkesbury, Ferd. Bauer (Orig.!) — Herb. Paris, Hofmus. Wien. Victoria: ,Australia felix^, R. Brown (It. Austr. 1802—5) — Herb. Deless., Petersbg. S.-Australien: ad fl. Torrens, F. v. Mueller (Zepidium No. 1) — Berlin, Petersbg.; Adelaide, 1852, F. v. Mueller — Herb. DC., Paris, Petersbg. ,Nov. Holland.^, d'Urville dedit 1825 — Berlin. 113. L. sagittulatum Thell. n. spec. L. ruderale Benth. Fl. Austral. I. (1863) p. 86 ex p. — non L. Perenne? Radix satis crassa, collo rudimentis membranaceis foliorum delapsorum vestita. Caulis erectus, striato-suleatus, glaberrimus, foliatus, ramosus ramis suberectis in racemos abeuntibus. Folia glaberrima; caulinorum majora e basi sessili sagittato- aurieulata lanceolato-subulata acuta integerrima (semper?); minora majoribus similia sed basi non vel vix auriculata. Flores: sepala ovata, albo-marginata; petala nulla; stamina 2 mediana; glandulae calycis '/,— '/s longitudine adaequantes, lineari-lanceolatae. Racemi fructiferi elongati, laxi, axi satis crasso striato-suleato glaberrimo, pedicellis gracillimis subteretibus glabris, e basi suberecta leviter extrorsum arcuatis, siliculae subaequilongis. Silieula elliptica, utrinque obtusiuscula, apice levissime et satis obtuse emarginata, lobulis alaribus in utroque latere brevibus obtusissimis porrectis, stylo (cum stigmate) emarginaturam longitudine aequante; valvulae carinatae, apice angustissime alatae, fere laeves, subnitidae; septum oblanceolatum, stylo brevissimo apiculatum, inferne transverse rugosum. Semina anguste ellipsoidea, compressa, fere laevia, immarginata, flavo-fusca; embryo notorrhizus. A. Thellung, Lepidium. 39 306 [1, 306 20—30 em hoch. Grössere Stengelblätter 1'/»—2 cm lang, am Grunde 1!/»— 2!/» mm breit. Kelch /»—°/s mm lang. Frucht 2!/; mm lang, 1'/» mm breit. Same 1'/ mm lang, ?/ 4 mm breit. Silieulis elliptieis (non rhombicis) simile L. pseudo-ruderali Thell., sed foliis e basi sagittata lanceolato-subulatis (non e basi angustata oblanceolato-obovatis) diversum. — Silieulae et racemorum forma etiam JL. divaricatum Soland. (Afr.) refert, sed petala nulla, folia caulina basi non attenuata sed subsagittata, pedicelli graciliores leviter tantum arcuati, etc. Area geogr.: Austral. (orient.). Queensland: Warrego-River, 1885, Betche — Herb. Berlin. 114. L. faseiculatum Thell. n. spec. L. ruderale Benth. Fl. Austral. I. (1863) p. 86 ex p. — non 1. Valde affine L. sagittulato 'lhell. et ejus forsan forma pathologica. Perenne? Caulis suberectus, satis rigidus, ut rami leviter anguloso-striatus glaberrimus nitidus, ramosus ramis foliatis pseudo- dichotome ramosissimis ramulis suberectis in racemos abeuntibus; racemi primum terminales, sed propter ramos axillares magis auctos fasti- giatos denique ex maxima parte folus oppositi. Folia e basi sessili sagittata lanceolato- subulata acuta, apicem versus inciso-serrata vel integerrima, glaberrima. Flores: sepala ovata, albo-marginata; petala nulla; stamina 2 mediana; glandulae calycis '/s longitudine aequantes, e basi triangulari lineari-lanceolatae apice quasi leviter incrassatae. Racemi fructiferi plerique folio oppositi, corymboso-capitati, fere hemisphaerici, axi subnullo, pedicellis satis rigidis leviter angulosis glaberrimis, inferioribus siliculae subaequilongis arcuato-patentibus, superioribus ea brevioribus suberectis. Silicula obovata, basi longe attenuata marginibus subconcavis, apice rotundato-obtusa, levissime emarginata margini- bus fere parallelis, stylo quam emarginatura subbreviore, lobulis alaribus obtusis con- vergentibus; valvulae carinatae, apicem versus angustissime sed distincte alatae, fere laeves, subnitidae; septum oblanceolatum, stylo brevissimo apiculatum, basi transverse rugosum. Semina anguste ovoidea, compressa, sublaevia, immarginata, fulvo-fusca; embryo notorrhizus. Wohl 30—50 em hoch, reichverzweigt mit ziemlich aufrechten Ásten. Stengel- blütter 1'/»—2 cm lang, am Grunde meist 3 mm breit. Kelch '/—?/, mm lang. Frucht 3 mm lang, fast 2 mm breit. Same 1!/« mm lang, *; mm breit. Das charakteristische Merkmal der trugdoldig-verkürzten Fruchtstände macht fast den Eindruck eines pathologischen Zustandes, Das andere Unterscheidungsmerkmal von L. sagittulatum Thell., die am Grunde keilig-verschmälerte Form der Frucht, hängt wohl mit den beschränkten Raumverhältnissen infolge der dicht büscheligen Gruppierung der Früchte zusammen. Area geogr.: Austral. (mer.-or.). Victoria: Swan Hill, leg.?, distrib. F. v. Mueller (pro L. ruderali) — Herb. Petersbg. I, 307] 307 115. L. pseudo-tasmanicum Thell. n. spec. L. ruderale Hook.! Fl. Tasman. I. (1860) p. 25 ex p. — non L. Perenne. Cawles complures, suberecti, leviter anguloso-striati, pili brevibus cylin- dricis obtusiusculis saepe subreflexis tenuiter pubescentes, subsimplices, foliati, in racemos abeuntes. Folia caulina media circumferentia lineari-oblonga, trifida vel rarius pinnatifida lobis remotis linearibus acutissimis extrorsum curvatis, rhachi sublineari basi angustata, margine pilis triangularibus acutis latitudine vix longioribus obsita et inde quasi denti- culata; summa linearia acuta integerrima basi angustata. Flores: sepala ovata, albo- marginata; petala calycis '/—'/» longitudine attingentia; stamina 2 mediana; glandulae calycis '/s longitudine aequantes. Racemi fructiferi simplices, satis laxi et breves, axi leviter striato-sulcato pilis eis caulis similibus pubescente, pedicellis gracilibus subtere- tibus pilis gracilibus pubescentibus, erecto-patentibus, inferioribus quam silieula paulo longioribus, superioribus ei subaequilongis. Silicula rhombico-elliptica, utrinque attenuato- acuta, apice angustissime sed distincte emarginata, lobulis alaribus in utroque latere acutiuseulis convergentibus, marginibus interioribus fere parallelis, stigmate in fundo emarginaturae subsessili; valvulae carinatae, apice anguste alatae, fere laeves; septum oblanceolatum. Semina anguste ovoidea, compressa, sublaevia, immarginata, rufo-fusca ; embryo notorrhizus. Stengel 20 cm hoch. Grössere Stengelblütter 2—2!/» cm lang, Spindel ca. 1 mm, Fiederlappen ca. ?/, mm breit. Kelch '/»—?/, mm lang. Frucht 3 mm lang, 2 mm breit. Same 1'/ mm lang, °/s mm breit. Habitus L. tasmanici Thell., sed foliis omnibus basi eximie angustatis, margine pilis triangularibus obsitis satis diversum videtur; affine quoque L. Desvauxii Thell. in Tasmania item provenienti, sed foliis trifidis lobis linearibus extrorsum curvatis, rhachi basi angustata, et caule minus robusto minusque anguloso-sulcato distinctum ; a L. hysso- pifolio differt caulibus pubescentibus, folis divisis et forma pilorum foliorum marginis. — A. L. divaricato Soland. (Afr.) quod foliorum forma refert, dignoscitur silicula + rhom- bica, pedicellis fere rectis et pilorum foliorum forma. Area geogr.: Tasman. Tasmanien: leg. W. Archer (ex herb. Hook.) — Herb. Deless. 116. L. Desvauxii Thell. n. spec. ? L. ambiguum F. v. Muell. in Trans. Phil. Soc. Victor. I. (1855) p. 34 — (non Lange) (confer n. 116a); L. hyssopifolium Desv.! in Journ. Bot. III. (1814) p. 164 et 179 ex p.'), non DC. Syst. II. (1821) p. 545, Prodr. I. (1824) p. 206; L. ruderale B. robustum Hook. Fl. Tasman. I. (1860) p. 25 (ex deser.); L.rwderale Benth. Fl. Austral. I. (1863) p. 86 ex p. — non L.; L.fruticulosum Thell. in sched. determ. — non Desv. ! (quod = L. foliosum Desv. var.). !) Vergl. die Bemerkung zu L. hyssop?folium Desv. (No. 112, S. 304). 308 [I, 308 Perenne, basi saepe sublignosum. Caulis suberectus, anguloso-sulcatus, pilis brevi- bus conico-cylindricis (ca. 1:3) acutiuseulis plerumque subreflexis puberulus, rarius fere glabratus, a basi ramosissimus ramis divaricatis rigidis subsimplicibus foliatis in racemos paucos (saepe singulos) abeuntibus. Folia e basi non attenuata (sed saepe aurieulata) aut apicem versus dilatata (obovato-oblonga) et + inciso-serrata, aut aeque-late vel sensim attenuata et tune plerumque integerrima, semper margine pilis triangularibus (latitudine vix longioribus) acutis + dense obsita et inde quasi denticulata. Flores: sepala ovata, albo-marginata; petala calycis plerumque !/»—*/s longitudine aequantia, linearia vel lineari-oblonga; stamina 2 mediana; glandulae 4 oblongo-ovatae calycis !/5—!/s longi- tudine attingentes. Racemi fructiferi laxi, aut satis breves et pauciflori axi crasso rigido distincte sulcato, aut elongati et multiflori axi gracili levius striato, axi plerumque pilis eis caulis similibus pubescente, pedicellis satis crassis rigidiusculis aut gracilioribus, leviter striato-angulatis, saepe pubescentibus, erecto-patentibus (45—60°), siliculae subaequilongis vel inferioribus sublongioribus. Silicula rhombico-ovata vel rhombico-elliptica, utrinque attenuato-acutiuscula, apice distincte et satis late emarginata, stylo emarginaturae aequi- longo vel subbreviore, lobulis alaribus in utroque latere acutiusculis porrectis; valvulae carinatae, apice angustissime alatae, fere laeves, subnitidae; septum oblanceolatum, stylo brevi apiculatum. Semina anguste ovoidea, compressa, fere laevia, immarginata, rufo- fusca; embryo notorrhizus. Bis 40 em hoch. Stengelblütter 1—2 cm lang, 1!/—5 mm breit. Kelch ?/;, mm lang. Frucht 2-3!/4 mm lang, 2-2'/» mm breit. Same 1'/4-1'/s mm lang, ?/5-?/, mm breit. Habitu intermedium inter L. hyssopifolium Desv., DC. et gregem Oleraceorum (praesertim LL. foliosum Desv.); differt a priore foliis basi non attenuatis margine semper pilis triangularibus obsitis et caule anguloso-sulcato fere semper pubescente; ab Oleraceis foliis manifeste pilosis plerumque tenuioribus et floribus fructibusque subminoribus. Area geogr.: Austral, Tasman. Variat: Var. e. typicum Thell. — Rami et racemorum axes satis crassi et rigidi, mani- feste sulcati; racemi satis breves; folia e basi lata auriculata superne dilatata et inde obovata vel oblongo-oblanceolata. W.-Australien: Swan-River, (1848?), Drummond ser. 4. n. 126 — Herb. Boiss., Deless., Paris, Petersbg., Hofmus. Wien. Victoria: Herb. Olfield — Univ. Wien. Tasmanien: leg. Lhotsky — Herb. Deless; Dufton — Berlin; Gunn (ex herb. Hook., mixt. cum ZL. tasmanico) — Herb. Paris, Petersbg., Hofmus. Wien; Archer (ex herb. Hook., cum var. f.) — Paris. Var. 8. Hookeri Thell. — Differt a typo foliis e basi lata sensim angustatis vel aeque-latis. I, 309] . 809 Tasmanien: leg. W. Archer (ex herb. Hook., cum var. «.) — Herb. Deless. „Nouv. Holl*, Labillardiere — Herb. Ventenat (Deless.). Var. y. gracilescens Thell. — Rami et racemorum axes tenuiores; racemi gra- ciles, elongati, laxissimi, axi levius striato; folia angustiora. W.-Australien: Swan-River, (18407), Drummond ser. 2. n. 51 — Herb. Boiss., Deless., Petersbg. „Nov. Holland.*, leg.? — Herb. Desvaux (Paris) sub L. hyssopifolio, mixt. cum illa specie. 116a. L. ambiguum F. v. Mueller in Trans. Phil. Soc. Victor. I. (1855) p. 34 — (non Lange); L. ruderale var. (?) spinescens Benth. Fl. Austral. I. (1863) p. 87 ex p.') — Non vidi. ,S Dileptium. — Perenne. Caulis erectus, ramosus, leviter scaber; folia superiora linearia, integerrima vel apice unidentata, basi lata sessilia; flores petaligeri; silieula pedicello aequilonga, evato-oblonga, apice attenuata, brevissime emarginata, stigmate subsessili in emarginatura incluso. S.-Austral.: Murray River. — Affine L. hyssopifolio; silicula 4 mm longa.“ F. v. Muell. l. c. (anglice). Ex descriptione forsan idem ae meum ZL. Desvauxii (n. 116). 117. L. tasmanicum Thell. n. spec. L. ruderale Hook.! Fl. Tasman. I. (1860) p. 25 ex p. — non L. Perenne? (partes basilares mihi ignotae) Caules suberecti, fere teretes, pilis brevibus cylindricis obtusiusculis patentibus pubescentes, copiose ramosi ramis erectis foliatis. Foliorum caulinorum majora e basi sessili saepe rotundata vel leviter auriculata cireumferentia lineari-oblonga acuta, apice trifida vel pinnatifida lobis remotis linearibus acutissimis saepe leviter extrorsum curvatis, rhachi lineari, margine pilis remotis breviter eylindrieis obtusiusculis patentibus obsita; minora majoribus similia vel integerrima, semper basi angustata. Flores: sepala ovata, albo-marginata; petala calycis !/»—"/s lon- gitudine attingentia; stamina 2; glandulae 4 ovato-oblongae, calycis '/« longitudine aequantes. Racemi fructiferi elongati laxi, axi leviter anguloso-striato pilis eis caulis similibus pubescente, pedicellis gracilibus subteretibus pubescentibus erecto-patentibus (45°) vel arcuato-patentibus (60°), inferioribus quam silicula sublongioribus, superioribus ei subaequilongis. Silicula rhombico-elliptica, utrinque attenuata, apice conspicue emar- ginata lobulis alaribus in utroque latere acutiusculis porrectis, stylo quam emarginatura !) L. ambiguum wird von Bentham l. c. zu „L. ruderale* var. (?) spinescens gezogen: ,....ap- pears to be the same or a similar variety in a luxuriant state without the thorns. Both are now included by F. Mueller in the L. ruderale.* 310 [I, 310 breviore; valvulae carinatae, apice anguste alatae, sublaeves; septum oblanceolatum, stylo brevissimo apiculatum. Semina anguste ovoidea, compressa, sublaevia, immarginata ; embryo notorrhizus. 40—50 cm hoch. Stengelblätter 2—2!/s cm lang, Spindel 1, Abschnitte ca. '/» mm breit. Kelch !'/»—?/, mm lang. Frucht + 3 mm lang, + 2 mm breit. Same 1!'/;mm lang, ?/ mm breit. Affine L. Desvauxii Thell., sed foliorum pilis eylindrieis obtusis (non triangulari- acutis) et foliorum forma diversum; item a L. pseudo-tasmanico Thell. differt foliorum piis et foliorum caulinorum majoribus basi non attenuatis; a LL. hyssopifolio Desv. distinguitur caule pubescente et foliorum majoribus basi non angustatis et pinnatifidis ; a L. divaricato Soland. (Afr.), cui foliorum forma simile, differt silicula rhombica. Area geogr.: Tasman.; (Austral. mer.-or. ?). Tasmanien: leg. R. C. Gunn (ex herb. Hook.) — Herb. Berl, Paris, Petersbg., Plan- chon (Montpell.), Hofmus. Wien. „Tasmania, Fort Jackson, Bathurst^, Gaudichaud — Herb. Deless. 118. L. Aschersonii') Thell. n. spec. L. ruderale var.(?) spinescens Benth. Fl. Austral. I. (1863) p. 87 ex p.; L. ruderale var. aciculiferum F. v. Mueller! in herb. Perenne? (partes basilares mihi ignotae). Caules + erecti, graciles, subcylindrici, pilis brevibus cylindricis patentibus tenuiter pubescentes, foliati, ramosissimi ramis sub- intricatis in racemos abeuntibus. Foliorum caulinorum majora mihi ignota; minora e basi lata sessili subauriculata lanceolato-subulata, apicem versus saepe dentata, margine piis remotis cylindrieis patentibus obsita. Flores: sepala ovata, albo-marginata; petala calycis !/»—?/s longitudine aequantia, linearia; stamina 2 mediana; glandulae 4 trian- gulari-oblongae, calycis !/, longitudine attingentes. Aacemi fructiferi breves laxiusculi, axi gracili cylindrico tenuiter pubescente, apice nudo et in spinam acicularem desinente, pedicellis gracilibus teretibus minute pubescentibus, erecto-patentibus (-- 45?), quam silicula subbrevioribus. Silicula rhombico-obovata, compressa, basi valde attenuata (marginibus subconcavis), apice anguloso-acutiuscula marginibus rectis, non emarginata, stylo brevissimo (ca. !/io longitudinis septi adaequante) sed distincte exserto apiculata; valvulae carinatae apterae, fere laeves; replum basi valde dilatatum et incrassatum; septum oblanceolatum in stylum attenuatum. Semina ovoidea, compressa, sublaevia, im- marginata, rufo-fusca; embryo notorrhizus. 1) Nach Geheimrat Prof. Dr. P. Ascherson in Berlin, der durch seine nomenklaturkritischen Studien über L. apetalum Willd., L. Iberis L., L.àncisum Roth. etc. (in Verhandl. Brandenb. Bot. Ver. XXXIII. (1891) p. 108 seq.) und durch andere Publikationen wertvolle Beiträge zur Kenntnis der Gattung Lepidium geliefert hat. Ascherson hat u.a. sehr mit Recht die spezifische Verschiedenheit des „L. ruderale* Benth. Fl. Austral. von dem echten eurasiatischen Z. ruderale L. betont, weshalb ich ihm zu Ehren diese Spezies aus der Gruppe der ,Pseudo-Ruderalia* als L. Aschersonii bezeichne. 1, 311] 311 Wohl + 30 em hoch. Kleinere Stengelblütter 3—5 mm lang, 1—1'/» mm breit. Kelch ca. *// mm lang. Frucht 4 mm lang, 2!/» mm breit. Same 1'/» mm lang, 1 mm breit. Silieulae forma et racemorum axi apice manifeste spinescente distincta species. Area geogr.: Austral. Australia: Skipton, distrib. F. v. Mueller — Herb. Berl., Paris. 119. L. dubium Thell. n. spec. L. ruderale var. (?) spinescens F. v. Muell.! in herb., Benth. Fl. Austral. I. (1863) p. 87 ex p.; „L. Novae Hollandiae?* Thell. in sched. determ. — non Desv.! (quod — L. folio- sum Desv. var. fruticulosum (Desv.)). Perenne? (partes basilares mihi ignotae). Caulis suberectus, cylindricus (vix stria- tulus), pilis satis gracilibus (1: 4 — 6) cylindrieis acutiusculis plerumque subreflexis pubescens, ramosissimus ramis gracilibus subintricatis in racemos abeuntibus. Joliorum caulinorum majora mihi ignota; minora e basi lata subauriculata lanceolato-subulata acuta, apice dentata vel integerrima, margine pilis remotis cylindricis patentibus obsita. Flores: sepala ovata, albo-marginata; petala calycis !/—?/s longitudine adaequantia; stamina 2 mediana; glandulae 4 calycis '/s longitudine attingentes. Aacem? fructiferi laxi, satis breves, axi crassiusculo rigido striato apice subspinescente, pilis eis caulis similibus sed subbrevioribus et magis patentibus pubescente, pedicellis gracilibus sub- teretibus pubescentibus, e basi suberecta arcuato-patentibus, quam silicula (abortiva, ut videtur) subduplo longioribus. Silicula (non omnino matura) rhombico-elliptica, apice minutissime emarginata, stigmate non exserto; valvulae carinatae subapterae. Semin« matura ignota. + 30 em hoch, sehr reich verzweigt. Kleinere Stengelblätter 3—4 mm lang, 1 mm breit. Kelch ®/ı mm lang. Frucht (nicht gut entwickelt) 1'/—1?/. mm lang, 1—1'/4 mm breit. Affine forsan L. Merralli F. v. Muell. pedicellis quam silicula minima subduplo longioribus, sed diversum videtur planta magis elata magisque ramosa et pilosa, foliis non linearibus, floribus petaligeris, silicula rhombico-elliptica (non rhombico-orbiculata longitudini aeque-lata, neque reticulato-nervosa). Area geogr.: Austral. (mer.-or.). Victoria: near Lake Corangamike, leg.?, distrib. F. v. Mueller — Herb. Berlin, Paris, Petersbg., Univ. Wien. 120. L. sisymbrioides Hook. f. Handb. N. Zeal. Fl. I. (1864) p. 14; Nasturtium sisymbriodes O. Kuntze Revis. I. (1891) p.997 — sens ampl. 312 [I, 313 Perenne. Radix crassa valida, apice divisa, collo rudimentis membranaceis foliorum delapsorum vestita. Caules plerumque erecti et stricti sed interdum graciles, fere cylin- drici (leviter anguloso-striati), pilis conspicuis albis adpressis, alteris cylindricis apice attenuato-acutis, alteris claviformibus obtusissimis, papilloso-pubescentes, rarius fere glabri, plerumque ramosi, varie foliati. Folia crassiuscula, pilis biformibus eis caulis similibus + papilloso-pubescentia, rarius fere glabrata; basilaria rosulata, pinnata pinnulis utrinque 6—20 integerrimis obtusis vel obtuse lobulatis vel pinnatifidis, rhachi inter segmenta angusta et distincta, apice non dilatata, basi petioli submembranacea et vaginantim dilatata; folia caulina inferiora basilaribus plerumque similia sed minus divisa, superiora saepe integerrima ovata vel ovato-lanceolata, basi lata subrotundata sessilia. Flores subdicci!; flos submasculus: sepala late ovata, obtusa, late albo-marginata; petala oblongo-spathulata calyce breviora vel nulla; stamina 4 (mediana) —6, calycem supe- rantia; glandulae 6 oblongae !/s calycis longitudine adaequantes; ovarium minimum, dense papilloso-villosum, abortivum; flos subfemineus: sepala ut in flore masculo, petala semper nulla vidi; stamina 4 (mediana) —6 abortiva, calyce breviora, antheris polline destitutis; glandulae 6 lineares calycis '/i— '/s longitudine adaequantes; ovarium fertile. Racemi fructiferi elongati, laxiusculi, axi satis rigido + anguloso-sulcato vel striato, pilis eis caulis similibus + papilloso-pubescente, pedicellis + anguloso-striatis patenter pubescentibus, e basi erecto-patente (+ 45?) saepe leviter extrorsum arcuatis, siliculae subaequilongis. Silicula elliptico- vel ovato-rhombica, utrinque vel saltem apice attenuata, breviter et satis anguste sed distincte emarginata, stylo + distincte exserto; valvulae carinatae, apice anguste alatae, juniores papilloso-pubescentes, maturae saepe glabres- centes, sublaeves; septum late oblanceolatum, interdum leviter rhombicum, in stylum brevem attenuatum. Semina ovoidea, compressa, fere laevia, immarginata, flavo-fusca; embryo notorrhizus. 5—20 em hoch. Grundblätter 2—5 cm lang, im Umriss 4—15 mm breit, Fiedern, wenn ungeteilt, ca. 1 mm breit, wenn geteilt, ihre Abschnitte ca. !/» mm breit. Kelch 1—1'/ mm lang. Frucht 3—4!/» mm lang, 2!/,—3!/, mm breit. Same 1'/,—1!/» mm lang, ®/«—1 mm breit. — Durch die Heterotrichie und Subdicecie sehr ausgezeichnet. Area geogr.: N. Zeland. Dispositio subspecierum et varietatum. 1. Folia caulina reducta, caulis inde quasi subaphyllus. Pinnulae foliorum basilarium antice pinnatifidae lobulis lineari-spathulatis obtusis. Ssp. I. Solandri (Kirk) Thell. Var. «. typicum Thell.: Silicula manifeste rhombica, utrinque valde attenuata marginibus subconcavis, lobulis alaribus in utroque latere emarginaturae productis, acutis, leviter divergentibus, stylo breviter tantum exserto. 1313] 313 Var. B. ovatum Thell.: Silicula late ovato-rhombica, basi lata fere obtusa, apice acuta leviter emarginata lobulis alaribus brevibus obtusis, stylo distincte exserto. 1.* Folia caulina conspicua, quorum inferiora plerumque pinnatifida. 2. Caulis ea. 5—10 cm altus, superne dense ramosus ramis suberectis. Foliorum basilarium pinnulae rotundatae, saepius integrae. Stamina 4 mediana. Planta plerumque dense griseo-papillosa. Ssp. II. Matau (Petrie) Thell. Var. B. Zobulatum Thell.: Foliorum basilarium pinnulae subpinnatilobatae lobulis obtusis rotundatis. 9.* (aulis ad 20 cm altus, foliosus, laxe ramosus ramis magis patentibus. Foliorum basilarium pinnulae pinnatifidae lobulis linearibus acutis. Stamina 2 +4. Ssp. HL. Kawarau (Petrie) Thell. Varietas mihi ignota: Var. (?)ß. dubium Th. Kirk: „Erectum, foliosum, scabridum, 30 cm altum et ultra, superne parce ramosum, ramis brevibus aut longis et patentibus. Folia radiealia eis typi similia vel magis divisa; caulina breviora, basi lata sessilia, pinnatifido-dentata. Racemi laxi, pedicellis patentibus. Stamina 4— 6. Petala 2—4 [? — Thell.] angusta. Silicula oblongo-ovata. Semina late oblonga, fusca.* Kirk (anglice). — Sec. descriptionem a typo vix diversum. Ssp. I. Solandri (Th. Kirk) Thell. L. Solandri Th. Kirk in Trans. New Zeal. Inst. XIV. 1881 (1882) p. 380); L. sisymbri- oides Hook. f. l. c. sens. strict.; Th. Kirk Stud. fl. N. Zeal. (1899) p. 37. Var. «e. typicum Thell. Neuseeland: South Isl.: Canterbury, Limestone debris, Irelissick Basin, Southern Alps, 2500', 1893, L. Cockayne — Herb. Berlin, Petersbg.; ibidem, Broken River, Jatle Land, 2400', 1893, Cockayne — Univ. Zürich. Weitere Standorte nach Th. Kirk l. c.: South Isl.: Lake Okan, Haast; Mackenzie Country, Armstrong; Otago: Waitaky Valley, Lake Wanaka, Buchanan; Kurow, Petrie. Var. f. ovatum Thell. Neuseeland: South Island: East Coast of Otago & Kurm Otago, Petrie — Univ. Zürich. Ssp. II. Matau (Petrie) Thell. L. Matau Petrie! in Trans. N. Zeal. Inst. XIX. 1886 (1887) p. 323; Th. Kirk Stud. fl. N. Zeal. (1899) p. 36. Neuseeland: South Island: Otago, Alexandra South, Petrie (Orig.!) — Herb. Univ. Zürich. !) Wird von Th. Kirk selbst (Stud. fl. N. Zeal. l. c.) als Synonym zu L. sisymbrioides gezogen. A. Thellung, Lepidium. 40 314 [I, 314 Var. B. Zobulatum Thell. Neuseeland: South Isl.: Otago, Maniototo Plain, 1500', Petrie (,L. Malau var.*) — Univ. Zürich. ‘ Ssp. III. Kawarau (Petrie) Thell. L. Kawarau Petrie! in Trans. N. Zeal. Inst. XVII. 1884 (1885) p. 270; Th. Kirk Stud. fl. N. Zeal. (1899) p. 36. Neuseeland: South Isl.: Otago, Kawarau River, Petrie (Orig.!) — Herb. Univ. Zürich. Var. (?) B. dubium Th. Kirk Stud. fl. N. Zeal. (1899) p. 36. Neuseeland: South Isl.: Otago, Earthquakes near Duntroon, Petrie, sec. Kirk l. c. 121. L. Kirkii Petrie! in Trans. N. Zeal. Inst. XXII. 1889 (1890) p. 439; Th. Kirk Stud. fl. N. Zeal. (1899) p. 37. Perenne. Radix satis crassa, multiceps, collo rudimentis foliorum veterum mem- branaceis vestita. Caules complures, pumili, decumbentes, gracillimi (fere filiformes), valde flexuosi, teretes, glabri, parce foliati ramosique, in racemos abeuntes. Folia basilaria subglabra, longe linearia obtusiuscula integerrima, basi quasi in petiolum atte- nuata, petiolo insertione membranaceo vaginantim dilatato; caulina fere linearia obtu- siuscula integerrima, basi non attenuata sessilia; margine glaberrima vel basin versus pilis gracilibus cylindricis minutissime ciliata. Flores: sepala fere orbiculata, late albo- marginata; petala nulla; stamina 4 mediana; glandulae 6 lineari-filiformes, calycis !/3-!/» longitudine aequantes. Racemi fructiferi elongati laxissimi, axi gracillimo fere filiformi valde flexuoso subterete glabro, pedicellis gracilibus cylindricis apice leviter incrassatis, saltem in flore pilis raris gracilibus, alteris cylindricis, alteris leviter claviformibus obsitis, areuato-patentibus, quam silicula subbrevioribus. Siliew/a orbiculato-ovata, modice compressa, apice acutiuscula, levissime emarginata stigmate subexserto; valvulae cari- natae, apice angustissime alatae, fere laeves; septum late oblanceolatum, stylo brevissimo apiculatum. Semina anguste ovoidea, modice compressa (sectione transversali subtriangu- laria), fere laevia, immarginata, flavo-fusca; embryo notorrhizus. Stengel meist 4—6 cm lang. Grundblätter 2—3 cm lang, 1 mm breit. Stengel- blätter + 3 mm lang, noch nicht 1 mm breit. Kelch °/ mm lang. Frucht 2'/; mm lang, 2 mm breit. Same 1'/ı mm lang, ?/s mm breit. Eine durch die zarten, fast fädlichen, verbogenen, niederliegenden Stengel und die äusserst lockeren Fruchtstände sehr ausgezeichnete Art, die jedoch durch die etwas keuligen Haare an den Blütenstielen die Verwandtschaft mit den übrigen „Neozelandica“ dokumentiert. Area geogr.: N. Zeland. Neuseeland: South Isl.: Otago, Maniototo Plain, 11—1500', Petrie — Herb. Berl., Petersbg., Univ. Zürich. I, 315] 315 122. L. tenuicaule Th. Kirk in Trans. N. Zeal. Inst. XIV. 1881 (1882) p. 381, Stud. fl. N. Zeal. (1899) p. 37. Perenne. Aadix crassa, valida, apice divisa et inde pluriceps, collo rudimentis membranaceis foliorum delapsorum vestita. Caules ascendentes usque suberecti, graciles, plerumque flexuosi, leviter anguloso-striati, fere glabri (pilis raris cylindricis vel sub- clavatis obsiti) parce foliati, ramosi ramis basi suberectis. Folia fere glabra (pilis eis caulis similibus parcissime obsita); basilaria pinnata pinnulis saepe petiolulatis semiorbi- ceulari-semilunatis, antice convexis dense pecinato-serratis, postice subintegerrimis, rhachi inter pinnulas angusta et distincta, apice leviter dilatata, basi insertione petioli mem- branacea et amplificata; caulina pauca parva oblongo-lanceolata leviter dentata vel inte- gerrima, basi non attenuata sessilia. Flores: sepala ovata, albo-marginata; petala nulla ; stamina 4 mediana; glandulae 6 filiformes, calycis '/s— !/» longitudine aequantes. Racemi fructiferi graciles et laxi, axi anguloso-striato satis crasso sed interdum flexuoso, sub- glabro, pedicellis gracilibus teretibus apice leviter incrassatis, striatis, pilis alteris cylindricis, alteris claviformibus pubescentibus, erecto- patentibus (+ 45°), interdum leviter extrorsum arcuatis, inferioribus quam silieula longioribus, superioribus ei aequi- longis. Silicula parva suborbiculata (maxima latitudo vix infra medium), apice levissime emarginata stigmate subexserto; valvulae carinatae, apice angustissime alatae, glabrae, maturae sublaeves; septum elliptico- vel rhombico-lanceolatum (1:3), stylo brevissimo apiculatum. Semina ovoldea, compressa, fere laevia, immarginata, flavo-fusca; embryo notorrhizus. Meist 8—15 cm. Grundblätter mit Stiel 3—6 cm lang, im Umriss ?/,— 1 cm breit; Fiedern 4—5 mm lang, 2!/;—3 mm breit. Kelch ?/;, mm lang. Frucht 1?/,—2 mm lang, 1!/o—1?/, mm breit. Same 1'/, mm lang, ?/s mm breit. Area geogr.: N. Zeland. Neuseeland: South Isl.: Otago, Kuron, Petrie (pro „Z. Solandri?*) — Univ. Zürich; E. of Dog Island, Foveaux Str. 1905, L. Cockayne n. 5077 b — Berlin. Weitere Standorte nach Th. Kirk l. c.: Otago: Cape Whanbrow, Awamoa, Petrie; Stewart Island, Ruapuke Island, Kirk. Varietas mihi ignota: Var. B. australe Th. Kirk Stud. fl. N. Zeal. (1899) p. 37; L. australe Th. Kirk in Trans. N. Zeal. Inst. XIV. 1881 (1882) p. 381. — , Erectum, ramosum ramis patentibus ; folia radicalia plerumque pinnata pinnulis petiolulatis; caulina numerosa, pinnatifida vel dentata vel lobata vel integerrima; silicula orbiculata vel orbiculato-ovata.“ Th. Kirk l. e. (anglice). — Sec. descriptionem a typo vix differt. Neuseeland: South Isl.: Otago, Cape Whanbrow: Th. Kirk. 316 [I, 316 d) Nomina nuda. L. album ..... Sempolowsky Beitr. zur Kenntnis des Baues der Samenschale, Leipzig 1874, sec. Just Bot. Jahresber. 1874 p. 506 et Ascherson in Ber. d. deutsch. bot. Gesellsch. X. (1892) p. 104. L. Andersoni Hook. f. & Thoms. ex Engler Versuch einer Entwicklungsgeschichte der Pfl. welt seit d. Tertiürzeit I. (1879) p. 122. — Himalaya. L. filifolium DC. ex Radde in Engler & Drude Veg. d. Erde III. (1899) p. 198. — Caucas. (,Dünen- und Tieflandsflora des Talysch-Landes*). An L. vesicartum. L.? e) Species ex genere Lepidio excludendae. L. alpinum L. Cent. plant. II. (1756) p. 23, Amoen. Acad. IV. (1759) p. 321 — Hut- chinsia alpina (L.) R. Br. L. alpimum O. F. Muell. in Fl. Dan. IV. 10. (1771) p. 5 et t. 569! [= L. grenlandicum Hornem. |. L. alpinum Sievers in Pall. N. Nord. Beitr. VII. (1796) p. 350 — Smelowskya calyeina (Steph.) C. A. Mey. L. americanum Vell. Fl. Flum. (1825) p. 271, VI. t. 108! (1827) — Coronopus didymus (L.) Sm. (et ex Eichler in Mart. Fl. Brasil. fasc. 39. (1865) p. 308). L. anglicum Huds. Fl. Angl. ed. 2. I. (1778) p. 280 — Coronopus didymus (L.) Sm. L. antiquum. Heer! Fl. tert. Helv. III. (1859) p. 31 et t. CVIIL. f. 7! — quid? (confer p. 63). L. bonariense Mill. Gard. Dict. ed. 8. (1768) n. 13 [non ZL.] = Coronopus didymus (L.) Sm. L. brevicaule Hoppe ex Mert. & Koch Deutschl. Fl. IV. (1833) p. 519 — Hutchinsia alpina (L.) R. Br. var. L. Bursa pastoris Willd. Prodr. fl. Berol. (1787) p. 211 = Capsella Bursa pastoris (L.) Medik. L. calyeinum Steph. ex Willd. Spec. pl. HI. (1800) p. 433 — Smelowskya calycina (Steph.) C. A. Mey. L. cepaefolium Reichb. in Moessl. Handb. ed. 2. II. (1827—9) p. 1125 — Thlaspi cepifolium (Wulf.) Koch. I, 317] 317 L. ceratocarpum Pall. Reise II. (1773) p. 740 = Thlaspi ceratocarpum (Pall.) Murr. L. chalepense Gmelini Fisch. ex DC. Syst. II. (1821) p. 388 [non Z.] = Thlaspi hastu- latum. Stev. L. chinense Stokes Bot. mat. med. III. (1812) p. 429 = Nasturtium sinense [Stokes | DC. L. chloraefolium Willd. ex Spreng. Syst. II. (1825) p. 865 — Aethionema chlori- folium. (Sibth. & Sm.) Boiss. L. cornutum D'Urv. in Mém. Soc. Linn. Paris I. (1822) p. 334 [non Sibth. & Sm.] — Andrzejowskya cardaminefolia (DC.) Thell. comb. nov. (Notoceras cardaminefolium DC. 1821, Andrzejowskya Cardamine Reichb. 1837). L. desertorum Schrenk Enum. pl. nov. (1841) p. 99 [non Eckl. & Zeyh.| = Stroga- novia brachyota Kar. & Kir. L. didymum L. Mant. I. (1767) p. 92 — Coronopus didymus (L.) Sm. ? L. diffusum. DC. Syst. II. (1821) p. 554 | Dileptium diffusum Rafin. Fl. Ludovic. (1817) p. 85 n. 23] = Coronopus didymus (L.) Sm.? (ex deser.) Confer p. 226 not. 2. L. erinaceum Boiss. Diagn. pl. Or. ser. 1. VI. (1845) p. 17 = Acanthocardamum eri- naceum (Boiss.) Thell. in Vierteljahrsschrift d. zürch. naturforsch. Gesellsch. LI. (1906) p. 221. L. fragrans Willd.! in Roem. & Usteri Mag. IV. (1790) 11tes St. p. 36 — Alyssum maritimum (L.) Lam. L. groenlandicum Hornem. Fors. dansk. oekon. Plant. ed. 3. I. (1821?) p. 698; Nasturtium grenlandicum ©. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; — planta valde dubia, nonnisi figura O. F. Muelleri in Fl. Dan. t. 569! (1771) [sub L. alpino| nota; an Cardamáine bellidifolia L. B. sinuata Vahl? ex Lange Consp. fl. Greenl. I. (1880) p. 45. L. Halleri Crantz Stirp. Austr. ed. 1. I. (1762) p. 5 = Hutchinsia alpina, (L.) R. Br. L. intricatunm Boiss. & Buhse in Mém. Soc. Nat. Mose. XII. (1860) p. 26 = Moriera spinosa Boiss. ? L. Kirilowii Trautv.! in Bull. Soc. Nat. Mosc. XXXIII (1860) I. p. 130 — Stroga- novia (2) intermedia. Kar. & Kir. (confer n. 25, p. 156/7). L. Tanatım Barn.! in Cl. Gay Fl. Chil. I. (1845) p. 167; Nasturtium lanatum O. Kuntze Revis. I. (1891) p. 937; — Crucifera classificatione dubia'). L. leiocarpum DC. Syst. II. (1821) p. 536 — Aethionema coridifolium DC. L. Linnaei Crantz Stirp. Austr. ed. 1. I. (1762) p. 7 = Hutchinsia petraea (L.) R. Br. L. marginatum Lapeyr. Hist. abr. pl. Pyren. I. (1813) p. 365 — Aethionema ovali- folium Boiss.?) (Ind. Kew.). L. membranaceum Steud. Nom. ed. 2. II. (1841) p. 27 = Aethionema membrana- ceum (Desv.) DC. L. nilotieum Sieber ex Steud. Nom. ed. 2. I. (1841) p. 26 = Coronopus niloticus (Delile) Spreng. Syst., Prantl. 1) Die authentischen Exemplare im Herb. Paris sind in zu mangelhaftem Zustand, um die gene- rische Zugehörigkeit des L. lanatum mit Sicherheit erkennen zu lassen. 2) Forsan melius: Ae. marginatum (Lapeyr.) comb. nov. 318 1, 318 L. L. L. L. L. L. nudicaule L. Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 643 — Teesdalea regularis Sm. (T. Lepi- dium DC.; non T. nudicaulis (L. sub Iberide) R. Br.). oppositifolium Labill Ic. pl. Syr. Dec. V. (1812) t. 9 — Aethionema oppositifolium (Pers.) Boiss. petraeum L. Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 644 — Hutchinsia petraea (L.) Br. petraeum Lour. Fl. Cochinch. (1790) p. 395 — Nasturtium sinense [Stokes] DC. procumbens L. Spec. plant. ed. 1. (1753) p. 643 = Capsella procumbens (L.) Fr. prostratum, Savi in Santi Viag. II. (1798) p. 18 t. 1 — Coronopus didymus (L.) Sm. pusillum; Lam. Fl. franc. II. (1778) p. 468 — Capsella procumbens (L.) Fr.; var. p. Lam. l. e. — Hutchinsia petraea (L.) R. Br. pygmaeum Lois.!) Fl. Gall. ed. 2. I. (1828) p. 58 | Hutchinsia pygmaea Viv. Fl. Cors. App. (1824) p. 3] = Thlaspi pygmaeum (Viv.) Jord. (1864) (Th. rivale Moris non Presl, Th. brevistylum Jord. 1846). rotundifolium All. Fl. Pedem. I. (1785) p. 252 — Thlaspi rotundifolium (L.) Gaud. ruderale Burm. f. Prodr. fl. Capens. (1768) p. 17 excl. syn. et patr. [non Z.] = Iberis pinnata L. sec. DC. Syst. II. (1821) p. 400. scapiferum Wallr. Sched. crit. (1822) p. 344 — Teesdalea nudicaulis (L.) R. Br. setosum Boiss. Diagn. ser. 2. I. (1853) p. 45 = Sisymbrium Griffithianum Boiss. sec. Hook. f. & Thoms. in Journ. Linn. Soc. V. (1861) p. 175. sibiricum Pallas Reise Ill. (1776) p. 34 = Draba repens M. Bieb.?) (Ind. Kew.). squamatum Forsk. Fl. Aegypt.-Arab. (1775) p. 117 = Coronopus verrucarius (Gar- sault) Muschler & Thellung comb. nov.?) stylosum Pers.! Syn. II. (1807) p. 187 = Nasturtium pyrenaicum (L.) R. Br. subalpinum Komarow! Mat. Fl. Turkestan. Bergland. in Trav. Soc. sc. nat. Pétersbg. XXVI. (1896) p. 108; Lipsky Contrib. Fl. As. med. in Act. h. Petrop. XVIII. 1. (1900) p. 15/16; Fedtschenko Consp. Fl. Turkest. VI. Crucif. in Beih. Bot. Centr. bl. XIX. Abt. IL. 2. (1906) p. 330 n. 416 — Stroganovia spec. tetraspermaum Dufour ex DC. Syst. I1.(1821) p. 390 — Hutchinsia petraea (L.) R. Br. Thlaspi Roxb. Hort. Beng. (1814) p. 48, Fl. Ind. III. (1832) p. 116 = Thlaspi arvense L. thlaspidioides Palas Reise III. (1776) p. 161 — Thlaspi alpestre L. Tournefortii Spreng. Syst. Il. (1825) p. 866 — Aethionema cordatum (Desf.) Boiss. ? tuberosum DC. Syst. II. (1821) p. 554 | Nasturtium tuberosum Rafin. Fl. Ludovic. (1817) p. 84 n. 271] = Cardamine rhomboidea (Pers. DC.? (Ind. Kew.). violiforme DC. in Mém. Soc. Hist. Nat. Paris VII. (1799) p. 145 — Ionopsidium acaule (Desf. 1799 sub Cochlearia) Reichenb. !) Fehlt im Index Kewensis. ?) Vel potius: Dr. sibirica (Pall) comb. nov. 3) — Cochlearia Coronopus L. 1753; Nasturtium verrucarium Garsault 1764—7; Coronopus procumbens Gilib. 1781; C. Ruelli All. 1785, etc. Literaturverzeichnis. Auswahl der benutzten Literatur. |l. Systematische Werke allgemeineren Inhaltes (ohne Bezug auf bestimmte Florengebiete) und morphologische, biologische und systematisch-anatomische Werke. 1700. Tournefort, Institutiones rei herbariae I. 1735. Linné, Systema naturae ed. 1. 1731. — , Genera plantarum ed. 1. 1753. | — , Species plantarum ed. 1. 1754. — , Genera plantarum ed. 5. 1759 — , Systema naturae ed. 10. II. 1759. — , Amenitates academicae IV. 1763. — , Species plantarum ed. 2. II. 1763. Adanson, Familles de plantes II. 1767. Linné, Mantissa plantarum. 1768. Miller, The Gardeners Dictionary ed. 8. 1771. Linné, Mantissa plantarum II. 1789. Jussieu, Genera plantarum. 1792. Medikus, Pflanzengattungen; Auszug in: Usteri, Neue Annalen der Botanik 11. (1794). 1794. Mönch, Methodus plantas horti Marburgensis . . .. . . describens. 1800[—1804]. Willdenow, Linnaei Species plantarum III. 1804—6. Poiret in: Encyclopédie méthodique (Botanique) V., VII. 1807. Persoon, Synopsis seu encheiridion botanicum II. 1812. Brown (R.) in Aiton, Hortus Kewensis ed. 2. IV. 1814. Desvaux, Coup d’eil sur la famille des Plantes Crueiferes in Journ. Bot. II. 1821. De Candolle (A. Pyr.), Regni vegetabilis systema naturale Il. 1821. Steudel, Nomenclator botanicus ed. 1. 1824. De Gandolle, Prodromus systematis naturalis regni vegetabilis I. 1824. Sprengel, Systema vegetabilium. 1836—43. Meisner, Plantarum vascularium genera. 1836—40. Endlicher, Genera plantarum. 1838. Spach, Histoire naturelle des végétaux. Phanérogames VI. 1841. Steudel, Nomenclator botanicus ed. 2. II. 1842— 47. Walpers, Repertorium botanices systematices I.— VI. 1848—608. — , Annales botanices systematices. 320 [1, 320 1869. Bentham & Hooker, Genera plantarum I. 1. 1865. Eichler (A. W.), Über den Blütenbau der Fumariaceen, Cruciferen und Capparidaceen in „Flora“. 1866. Pritzel, Iconum botanicarum Index ed. 2. I. 1872. — , Thesaurus literaturae botanicae ed. nova. 1879—89. Engler, Versuch einer Entwicklungsgeschichte der Pflanzenwelt seit der Tertiärperiode. 1883. De Candolle (Alph.), Origine des plantes cultivées. 1888. Durand, Index generum phanerogamarum. 1890. Penzig, Pflanzen-Teratologie I. 1891. Prantl, Cruciferae in Engler & Prantl, Natürliche Pflanzenfamilien III. 2. 1891. Kuntze (O.), Revisio generum plantarum I. 1894, Jackson, Index Kewensis plantarum phanerogamarum (a Linnaeo ad a. 1885) fasc. III.; Suppl. 1. (a. 1886—1895); Suppl. II. (a. 1896—1900). 1898. Knuth, Handbuch der Blütenbiologie IT. 1. 1899. Solereder (H.) Systematische Anatomie der Dicotyledonen. 1900. Dalla Torre & Harms, Genera Siphonogamarum III. 1900—6. Solms-Laubach, Gruciferen-Studien L—IV. in Botan. Zeitung: I. Capsella Heegeri (1900); II. Die heterokarpischen Aethionema-Arten (1901); III. Rapistrella ramosissima etc. (1903) ; IV. Die Varianten der Embryolage (1906). 1901—6. Hannig (E.), Untersuchungen über die Scheidewände der Cruciferenfrüchte, in Bot. Zeitg. LIX. I. (1901); Zur Physiologie pflanzlicher Embryonen: I. Über die Kultur von Cruciferenembryonen ausserhalb des Embryosacks (Bot. Zeitg. 1904 p. 45 seqq.), II. Über das Zustandekommen der Lagerung der Keimlinge bei den Cruciferen-Embryonen (Bot. Zeitg. 1906 p. 1— 14). 1902. Guignard, La double fécondation chez les Cruciféres in Journ. de Bot. XVI. 1902. Günthart (A.), Beiträge zur Blütenbiologie der Gruciferen etc. in Bibliotheca botanica LVIII. 1904. Post & Kuntze, Lexicon generum Phanerogamarum. 1905. Bayer (A.), Beiträge zur systematischen Gliederung der Cruciferen in Beih. Bot. Centralbl. XVIII. JA or MUS 2S 1905. Schweidler (J.H.), Die systematische Bedeutung der Eiweiss- oder Myrosinzellen der Cruciferen ete., in Ber. d. deutsch. bot. Gesellsch. XXIII. Il. Auf bestimmte Florengebiete bezügliche systematisch-pflanzengeographische Werke. a) Eurasien. 1762. Crantz, Stirpes Austriacae fasc. I. 1777. Pollich, Historia plantarum in Palatinatu..... nascentium ll. 1778. Lamarck, Flore francaise II. 1778. Hudson, Flora Anglica ed. 2. I. 1785. Allioni, Flora Pedemontana I. 1789. Villars, Histoire des plantes du Dauphiné III. 1793. Roth, Tentamen florae Germanicae II. 2. 1800. Gaertner, Meyer & Scherbius, Flora der Wetterau II. 1800. Smith, Flora Britannica Il. 1802. Suter, Flora Helvetica Il. 1805. De Candolle, Flore francaise ed. 3. IV. 1806. De Candolle & Lamarck, Synopsis plantarum in flora Galliea descriptarum. 1808. Marschall von Bieberstein, Flora Taurico-Caucasica ll. nn 1, 321] 321 1828. Loiseleur-Deslongchamps, Flora Gallica ed. 2. I. 1829. Gaudin, Flora Helvetica IV. 1831. Ledebour, Flora Altaica II. 1837. Koch, Synopsis florae Germanicae et Helveticae. 1837. Sturm, Deutschlands Flora XVI. 1837—8. Reichenbach, Icones florae Germanicae et Helveticae II. 1849. Ledebour, Flora Rossica I. 1842—59. Boissier, Diagnoses plantarum Orientalium novarum ser. 1.—2. 1848. Grenier & Godron, Flore de France I. 1861. Hooker (f.) & Thomson, Praecursores ad Floram Indicam (Cruciferae) in Journ, Proc. Linn. Soc. V. 1867. Boissier, Flora Orientalis I. 1868. Fourreau, Catalogue des plantes spontanées du Rhöne, in Ann. Soc. Linn. Lyon N. S. XVI. 1873. Gillet & Magne, Nouvelle Flore francaise ed. 3. 1875. Hooker, Flora of British India I. 1878. Nyman, Conspectus florae Europaeae I. 1880. Willkomm & Lange, Prodromus florae Hispanicae III. 1890. Caruel in Parlatore, Flora Italiana IX. 1890--2. Beck (G.), Flora von Nieder-Österreich. 1891. Velenovsky, Flora Bulgarica I. 1895. Garcke, Illustrierte Flora von Deutschland, 17. Aufl. 1895. Rouy & Foucaud, Flore de France II. [1896.] Post, Flora of Syria, Palestine, and Sinai. 1898. Fiori & Paoletti, Flora analitica d'Italia I. 2. 1898. Grecescu, Conspectul Florei Romaniei I. 1899. Durand, Prodrome de la flore Belge, fasc. X. 1900. Bentham & Hooker, Handbook of the British Flora. 1901. Haläcsy, Conspectus florae Graecae. 1901. Bubani, Flora Pyrenaica III. (ed Penzig). 1901. Coste, Flore descriptive et illustrée de la France 1. 1904. Rodriguez, Florula de Menorca. 1905. Schinz & Keller, Flora der Schweiz, 2. Aufl. 1906. Fedtschenko (O. et B.), Gonspeetus Florae Turkestanicae VI. Cruciferae, in Beih. Bot. Gentralbl. Bd. XIX. Abt. II. 2. p. 293 seq. b) Afrika. 1768. Burman (f), Prodromus florae Capensis. 1775. Forskäl, Flora Aegyptiaco-Arabica. 1799. Desfontaines, Flora Atlantica II. 1800. Thunberg, Prodromus plantarum Capensium II. 1823. — , Flora Capensis ed. Schultes. 1813. Delile, Florae Aegyptiacae illustratio. 1884—37. Ecklon & Zeyher, Enumeratio plantarum Africae australis extratropicae. 1836—40. Webb & Berthelot, Phytographia Canariensis I. 1843. Drege & Meyer (EJ, Zwei pflanzengeographische Documente, Beigabe zur Flora 1843 Bd. II. 1847. Richard (A.), Tentamen florae Abyssinicae I. 1859—60. Harvey & Sonder, Flora Capensis I. 1868. Oliver, Flora of tropical Africa I. A. Thellung, Lepidium, 41 1868. 1874, 1875. 1871. 1878. [I, 322 Lowe, A manual Flora of Madeira I. Pomel, Nouveaux matériaux pour la Flore Atlantique. Melliss, St. Helena. Baker, Flora of the Mauritius and the Seychelles. Ball, Spicilegium florae Maroccanae in Journ. Linn. Soc. XVI. 1882—90. Gosson, Illustrationes florae Atlanticae I. 1883 — 1887. 37. — , Compendium florae Atlanticae I. Ascherson & Schweinfurth, Illustration de la Flore d'Egypte. 1888—90. Battandier & Trabut, Flore de l'Algérie. 1898. 1906. Durand & Schinz, Conspectus florae Africae I. 2. Thellung, Die afrikanischen Lepidium-Arten, in Vierteljahrsschrift d. zürch. naturforsch. Ge- sellsch. LI. p. 144 seqq. c) Amerika. 1. Nord- und Zentralamerika. 1788. Walter, Flora Caroliniana. 1803. Michaux, Flora Boreali-Americana II. 1817. Rafinesque, Florula Ludovieiana. 1835—40. Torrey & Gray, A Flora of North America I. 1840. Hooker, Flora Boreali-Americana I. 1849. A. Gray, Plantae Fendlerianae in Mem. Am. Acad. N. S. IV. 1852-3. — , Plantae Wrightianae in Smithson. Contrib. IIL, V. 1879. Hemsley, Biologia Centrali-Americana I. 1889. A. Gray, A manual of botany of the Northern U. S. ed. 6. 1895. Robinson in Gray & Watson, Synoptical Flora of North America I. 1. 1897. Britton & Brown, An illustrated Flora of the Northern U. S. etc, II. [1897 —] 1903. Howell (Th.), A Flora of Northwest America I. 1898. Pittier (H.), Primitiae florae Costaricensis Il. 1. 1901. Jepson, A Flora of the Western Middle California. 1903. 1821. 1845. 1862. 1865. 1874. 1879. 1895. 1896. 1900. 1905. Small, Flora of the Southeastern U. S. 2. Südamerika. Humboldt, Bonpland & Kunth, Nova genera et species orbis novi V. Gay (Cl), Flora Chilena I. Planchon & Triana, Prodromus florae Neo-Granatensis in Ann. sc. nat. 4° ser. XVII. Eichler (A. W.) in Martius, Flora Brasiliensis fasc. 39. Grisebach, Plantae Lorentzianae in Abh. Goetting. XIX. — Symbolae ad floram Argentinam in Abh. Goetting. XXIV. Reiche, Flora de Chile I. Spegazzini, Plantae per Fuegiam a. 1882 collectae, in Anal. Mus. nac. Buenos Aires V. Bettfreund & Burmeister, Flora Argentina Il. Wildeman in Expedition antaretique belgique (voyage du Belgica), rapport scientifique, Botanique. d) Australien und Polynesien. . Forster (G.), De plantis eseulentis insularum Oceani australis Gommentatio botanica. — , Florulae insularum australium Prodromus. I, 323] ? 323 1832. Richard (A.), Essai d’une Flore de la Nouvelle-Zelande. 1836. Endlicher, Bemerkungen zur Flora der Südseeinseln, in Ann. Wiener Mus. Naturgesch. I. 1860. Hooker, Flora of Tasmania I. 1863. Bentham, Flora Australiensis I. 1864. Hooker, Handbook of the New Zealand Flora I. 1869—81. Mueller (F. v.), Fragmenta Phytographiae Australiae VII.—XI. 1882. — , Systematie census of Australian plants I. 1885. — , Key II. to the System of Victorian plants. 1887—8. — , Key to the System of Victorian plants. 1888. Hillebrand, Flora of the Hawaiian Islands. 1889. Mueller (F. v.), Second systematic census of Australian plants. 1890. Drake, Illustrationes florae insularum maris Pacifici fasc. VI. 1893. — , Flore de la Polynésie francaise. 1899. Kirk (Th.), The Student's Flora of New Zealand etc. 1899. Bailey, The Queensland Flora 1. Addenda et corrigenda. S. 17, Anm. 1. Moris Fl. Sard. I. (1837) p. 125/6 vereinigt auch Capsella (Hutchinsia) procumbens und Hutchinsia petraea wieder mit Lepidium. .90. Lies: „amplificandum* statt ,ampliandwum"*. .34, Anm. 1. Lies ,[1896]" statt ,(ca. 1883)". S. 34, Anm. 4. Lies: L. o@ycarpum „Torr. & Gray“ statt , Nutt.". .39. Gelbe Kronblätter besitzt auch L. Jaredi Brandegee nach Robinson. .47. Zu den Arten mit in der Regel schief pleurorrhizem Embryo ist L. Robinsonii Thell. hin- zuzufügen. S. 48/9. Auch L. strongylophyllum VF. v. Muell. besitzt, wie L. Cumingianum und L. owaihiense, in der Mitte quer gefaltete Kotyledonen (vergl. S. 285). S.67. L.nanum Wats., das ich inzwischen aus der Originalabbildung kennen gelernt habe, gehört zu $8 Monoploca und zeigt sehr nahe verwandtschaftliche Beziehungen zu dem südamerikanischen (andinen) L. Meyeni Walp. 8.96. L. pratense Serres var. typicum Thell. Weitere Vorkommnisse: SO.-Frankreich: Gap: Mt. Aurouse, Fort Alibao, 1865, Solms-Laubach — Herb. Aschers. Adventiv: Deutschland: Hafen von Mannheim, 1903, Zimmermann! 8.99. L. heterophyllwm (DC.) Benth. Weiteres Vorkommnis: Deutschland: ,Steinige Brachufer auf Melaphyr bei Cusel in der Pfalz, von mir als neu für Deutschland entdeckt^ F. Schultz — Herb. Polyt. Zürich. Die Pflanze ist hier, wie auch in Lothringen und im Saar- und Nahegebiet, móglicherweise noch als einheimisch zu betrachten. Q3 24 [1, 324 Adventiv ferner: Deutschland: Hafen von Mannheim, 1900—04, Zimmermann! S. 105. L. hirtum (L.) DC. ssp. I. eu-hirtum Thell. Adventiv: Deutschland: Hafen von Mannheim, 1898 & 1903, Zimmermann! S. 124. L. sativum. L. ssp. I. eu-sativum Thell. n un) un y) u U un Loret (Flore Pharaonique ed. 2. (1892) p. 110) erwähnt, dass Samen dieser Art in altägyptischen Grübern von Migliarini gefunden worden seien. Kürzlich habe ich in der Sammlung von Prof. Dr. G.Schweinfurth in Berlin Doubletten des betreffenden Fundes (aus dem ägyptischen Museum in Florenz, n. 3624) gesehen und kann die Bestimmung der Samen nur bestátigen. Ein darunter be- findliches ganzes Schótehen lässt erkennen, dass es sich dabei (wenigstens teilweise) um die Var. silvestre Thell. handelt; es liegt daher nahe, anzunehmen, dass die Var. typicum Thell. vielleicht erst seither in der Kultur entstanden ist. Leider fehlen irgendwelche Angaben über die Lokalitàt und das Alter des Fundes. .195. L. sativum L. ssp. I. eu-sativum Thell. var. 6. silvestre Thell. Weiterer Fundort: Aegypt.: spontaneum ad ripas Nili, Feres(?) near the Gebel Solseleh (?), 1892, E. Sickenberger — Herb. Univ. Zürich. .196. Ad L. sativum L. ssp. I. eu-sativum Thell. var. e. Schimperi Thell. adde: f. ovato-ellipticum Thell.: Silicula non oblongo-obovata, sed anguste ovato-elliptica; ceterum. cum var. Sch?mperi convenit silicula quam in ceteris varietatibus angustiore (1:2) et longiore (61/9—17!/e mm) et alis conspicue ad stylum exsertum adnatis. Aegypt.: Khargeh, Oasis, 1893, E. Sickenberger — Herb. Univ. Zürich. .132. Zu den Synonymen des L. apetalum Willd. ist hinzuzufügen: L. ruderale Forbes & Hemsley Enum. pl. Chin. etc. in Journ. Linn. Soc. XXIII. p. 48 (1886). .133. Ledebours Varietäten angustifolium und latifoliwm (Fl. Alt. 1. c.) sind unter L. incisum („Roth“) beschrieben, nicht unter L. apetalum Willd. .140. Lies „„L. pinnatifidum** statt „L. pinnatifidium‘. .147. L. trifureum Sond. Weiterer Fundort: Kapland: Middelburg, Road Railway Station, 1892, Flanagan n. 1396 — Herb. Schlechter. . 160, Anm. Lies L. affine „Ledeb.“ statt ,Ledep.*. .170. Lies „L. Armoracia** statt „L. Amoracia**. .911. L. integrifolium Nutt. — Syn.: L. Zionis A. Nelson! in Bot. Gazette XLII. 1. (Jul. 1906) p. 50 (Utah: Richfield, 1894, M. E. Jones n. 5411). .934. Zum Vorkommen von L. densiflorum Schrad.: East Greenwich R.J. liegt in den U. S. A., nicht in England, wie ich seither aus einer vollstindigeren Herbaretiquette ersehen habe. .239. L. neglectum Thell. Adventiv ferner: Schweiz: Gartenanlage beim Schulhaus Schwanden (Kt. Glarus), 1897, Wirz — Herb. Polyt. Zürich. .955. L. oblongum Small. — Syn.: L. interior Small l. c. p. 467 (erronee pro L. oblongo). VS zahlen sind ungenügend bekannt. Index nominum. Die gültigen Namen sind im allgemeinen vor den Synonymen dadurch kenntlich gemacht, dass mindestens eine auf sie verweisende Seitenzahl fett gedruckt ist. Die gültigen Speziesnamen zeichnen sich durch drei oder mehrere fette Ziffern aus; sind deren drei vorhanden, so bezieht sich die erste auf den pflanzengeographischen Teil, die zweite auf den Bestimmungsschlüssel, die dritte auf die Literatur- zitate, die Beschreibung, die Angabe des Vorkommens etc. Spezies mit nur ein bis zwei fetten Seiten- schiessende Arten. Kr — Acanthocardamum Thell. 36 not. 73 not. — erinaceum (Boiss.) Thell. 36 not. 317 Aethionema Benth. & Hook. 26 Alyssoidea Thell. = Lepidium $ Nasturtioides grex R. Br. 16. 32/3. 36. 73 De. 21 Buxbaumii Boiss. 27 chlorifolium (Sibth. & Sm.) Boiss. 19. : cordatum (Desf.) Boiss. 318 coridifolium DC. 22. 263. 317. heterocarpum J. Gay 27 marginatum (Lapeyr.) Thell. 317 not. membranaceum (Desv.) DC. 19. 317 oppositifolium (Pers.) Boiss. 19. 318 ovalifolium Boiss. 317 Alyssoidea Alyssum heterophyllum R. P. 147 maritimum (L.) Lam. 39. 188. 317 Anastatica L. 49 Andrzejowskya Cardamine Rehb. 317 cardaminefolia (DC.) Thell. 317 Arabis Rottl. 30 chinensis Rottl. 193 Armoracia Rupp. 9 Bipinnatifida Thell. = Lepidium $ Nasturtioides grex | Bipinnatifida Biscutella L., Desv. 18 Kursiv gedruckte [Ji] -1 Ziffern beziehen sich auf aus der Gattung auszu- T = Varietas. Brachycarpaea DC. 21. 37. 74 Bunias L. 60 not. Camelina Crantz 63 — sativa f glabrata Nenon 117 Capsella Benth. & Hook. 26 — (Qaesalp., Medik. 12. 30. 39/3. 37. 74 — DE. 91 — Bursa pastoris (L.) Medik 11/2. 21. 316 — cornigera Medik. 12 — procumbens (L.) Fr. 10/1. 37. 318 bis. 323 — spinosa Medik. 12. 117 Cardamine bellidifolia L. ß. sinuata Vahl 317 — rhomboidea (Pers. DC. 318 Cardamon Fourr., G. Beck 25. 30. 58. 121 — sativum Fourr., G. Beck 25. 123 Cardaria Desv. 17/8. 21. 94/5. 30. 39/3. 56. 84 — Spach 18. 30 — amplexicaulis Spach 18. 163 — brachypetala Opiz 18. 87 — Cochlearia Spach 18. 84 f didymocarpa Spach 87 T holocarpa Spach 88 — crassifolia Spach 18. 154 — Draba Desv. 17/8. 98. 33. 84, 86 j dunensis Rouy 87 — latifolia Spach 18. 160 Cardiolepis Wallr. 24. 31. 56. 84 326 Cardiolepis dentata Wallr. 94, 87 — suffruticosa Wallr. 176 Carpoceras Boiss. 32 Clypeola Walt. 31 — caroliniana Walt. 926 Cochlearia All. 12. 31 R. Br. 16 Crantz 11 L. 10. 31. 88. (emend.) 36. Armoracia L. 11 Coronopus L. 318 not. Draba Delile Arab. SS Draba L. 19. 17. 86 nilotica Del. 18 officinalis L. 11 Cochleariinae Prantl 36. 47/8. 73. 286 not. Coronopus R. Br. 16 — Desv. 17 Gaertn. 23 not. 26. 28. 32. 35/7. 49. 50. 60/1. 73. 202. 294. didymus (L.) Sm. 10. 12. 18. 20. 26. 32. 49. 60 cum ie. 143. 226 not. 249. 950. 300. 316ter. 317 bis. 318. niloticus (Delile) Spreng 18. 49. 317 procumbens Gilib. 9. 17. 93. 318 not. Ruelli All. 318 not. verrucarius (Garsault) Muschler & Thell. 318 vulgaris DC. 17 Cotyliseus Desv. 18 — nilotieus Desv. 18 Grueifera Cardaria Krause 87 — graminifolia Krause 174 — Nasturtium Krause 124 — ruderalis Krause 136 Cynocardamum Webb & Berth. 24. 31. — Menziesii Endlich. 294. 230.253 — virginicum Webb & Berth. 24. 225 318 13. 59. 127 Dileptium Raf. 19. 22, 24. 31. 59. 197 — diffusum Raf. 20. 226 not. 317 — praecox Raf. 20. 226 — virginicum Raf. 20. 995 Discovium Raf. 20 — gracile Raf. 20. 226 not. -- ohiotense DC. 20. 226 not. Draba Baumg. 31 — repens M. Bieb. 161. 318 [I, 326 | Draba ruderalis Baumg. 87 — sibirica (Pall) Thell. 318 not. 2 | Epilobium L. 160 Eunomia DC. 32/3 Gelida Thell. — Lepidium $ Nasturtioides grex Gelida Hutchinsia Benth. & Hook. 26 — R. Br. 16. 33. 37. 74 — DC. 21 — alpina (L.) R. Br. 10/1. 91. 316 bis. 317 — grandiflora Soleir. 112 — petraea (L.) R. Br. 10/1. 317. 318ter. 323 — procumbens Desv., DC. 21. 37. 323 — pygmaea Viv. 318 Hymenophysa C. A. Mey. 26. 35/6. 50. 6071. 65. 73 — pubescens C. A. Mey. 35 not. 89 26. 37. 196. 205. Iberis All. 11 — Benth. & Hook. 26 — R. Br. 16 Crantz 11. 31 DG. 91 L. 10. 39/3. 36. 59 not. 73. 173 not. 223 not. 286 not. Matth., Adans. 11. 14. 31 Medik. 12 Rehb. 31 Rupp. 9 Wallr. 31 amara L. 11/2 Bursa pastoris Grantz 11 campestris Wallr. 14. 93 graminifolia Roth 14 latiore folio C. B. 173 not. 225 not. linearifolia DC. 14. 256 linifolia L. 14. 286 not. pinnata L. 318 ruderalis Crantz 11. 14. 135 umbellata L. 11/9 virginica Rehb., Fisch. & Mey. 14. 223 not. 225 Ionopsidium acaule (Desf.) Rchb. 318 | Isatis L. 49 Jundzillia Andrz. 19. 21. 31. 56. 84 — Draba Andrz. 19. 86 | Kandis Adans. 11. 15. 31. 58. 126. 147 | Lasioptera Andrz. 19. 22. 31. 57. 90 1, 327] Lasioptera campestris Andrz. 19. 91 — hirta Andrz. 19. 104 Lepia Desv. 18. 22. 25. 31. 57. 58. 90. 117. 121. 948 not. — Fourr. 19. 25. 31 — Presl 19. 31 — aecedens Fourr. 93 — Bonanniana Presl 19. 107 — campestris Desv. 93 — campicola Fourr. 93 — errabunda Fourr. 95 — glastifolia Desv. 114 — hirta Desv. 104 — linifolia Desv. 14. 18. 286/7 — peruviana Desv. 248/9 — rotunda Desv. 18. 283/4 — sativa Desv. 123 — stylata Webb 18. 110 Lepidiberis Fourr. 25. 31. 59. 127 — graminifolia Fourr. 25. 173 — polyclada Fourr. 25. 174 Lepidieae 32/3 Lepidiinae Prantl. 34. 36. 60/1. 63. 286 not. Lepidineae Benth. & Hook. 26 — DC. 20 Lepidinella Spach 24. 31. 59. 127 Lepidium All. 11. 30 — Benth. & Hook. 26. 30 — Boerh. 99 — R.Br. 16. 93 not. 27 not. 4. 9S. 30. 32/6. 60/1. 63. 65. 72. 157. 223 not. 948 not. 286 not. 323 ap] — Crantz 11. 30 — Dalla Torre & Harms 30 — DC. 90. 30 — Desv. 18. 19. 30 — Durand 27. 30 — Endlich. 23. 30 — Fourr. 25 — Jackson Ind. Kew. 30 — Juss. 13 — L. Gen. ed. 1. ete. 9. 10. 30 — L. Syst. ed. 1.:9 — Medik. 12. 30 — Meisn. 23. 30 — Post & Kuntze 30 — Prantl 28. 30 — Tourn. 9. 10/1. 25 — $ Bradypiptum DC. 22. 29 — $ Cardamon Boiss. 117. 119 | Lepidium $ Cardamon DC. | 3271 22/4. (Prantl) 29. 39. 44. 48. 57. 58. 64/5. 74/5. 77. 121. 186. 273. 986 $ Cardaria (Desv.) DC. 21/2. (Prantl) 28. 35 not. 39. 45. 56. 64. 74/5. 84. 100. 186. 273 Dileptium DC. 22. 24. 29. (Prantl) 29.59. 197. 157 a) Lepidiastrum Prantl 29 Ellipsaria DC. 21/2. 29. 88 Iberis (Hall.) ©. Kuntze 59 127 Lepia (Desv.) DC. 21. 23. (Prantl) 29. 39. 43/5. 49. 56. 57. 58. 64. 67/8. 74. 75 not. 76. 90. 91/2. 100. 112. 117. 131. 186, 273. 286 Lepidiastrum DC. 21. 29. 59. 88. 197. 129 Lepiocardamon Thell. 23. 29. 39. 44/5. 57. 58 not. 64. 74. 75 not. 77. 117. 268 Monoploca Prantl 23. 28/9. 30. 59. 127. 187. 286 Nasturtiastrum Gren. & Godr. 58. 1296 Nasturtioides (Medik.) Thell. 23. 30. 39. 40. 44. 57. 88. 64/5. 67. 70. 75. 77. 126. 186. 273 SS Dileptium (Raf) Thell. 45. 59. 64/9. 75. 77. 127. 177. 189. 905 88 Monoploca (Bunge) Thell. 45. 59. 66/9. 70. 75. 127. 323 SS Lepidiastrum (DC.) Thell. 45. 59. 66/7. 69. 15. 80. 127. 157. 177. 186 Grex Alyssoidea Thell. 30. 39.59. 67. 68/9. 188. 216 Grex Bipinnatifida Thell. 41. 43. 59. 68. 69. 70. 193. 197. 201. 936. 2506/7 Grex Gelida Thell. 59. 69. 187. 193. 201. 204 Grex Monoplocoidea Thell. 39. 42/3. 55. 59. 70. 273. 286 Grex Neozelandica Thell. 71. 276. 278. 280. 314 Grex Oblanceolata Thell. 69. 189. 191 Grex Oleracea Thell. 55. 59. 71. 975. . 308 Grex Oxycarpa Thell. 34. 42. 69. 198. 267. 272 Grex Papillosa Thell. 71. 275 Grex Pseudo-Ruderalia Thell. 218. 310 not. Grex Ruderalia Thell. 65. 68 Grex Virginiea Thell. 59. 67. 68. 191. 216. 256 $ Nasturtium (Haller) O. Kuntze 58. 121 un My VE uy uy up Uy oup oum 590015601: 970 Lepidium abrotanifolium Turez. 43. 70. 187. 190. 194. 195. 9201/9. 217. 222. 246 T Steinmanni Thell. 196 not. 947 abyssinicum Hochst. 172 acanthocladum Coss. 57. 92. 116 y parviflorum Durand & Schinz 116 T rigidum Durand & Schinz 116 accedens Jord. 19. 25. 93 328 Lepidium acutidens (Gray) Howell 69. 199. 271. 272 T mierocarpum Thell. 270. 271 aethiopicum Welw. 182 affehanum Boiss. 83. 170 affine Ledeb. 51. 160/1. 324 affine Wedd. 2053/4. 221 africanum (Burm. f.) DC. 14. 41. 53. 139. 144. 179. 180 et not. t (?) aethiopicum (Welw.) Thell. 67. 138/9. 182 + Burchelli Thell. 181. 182 T capense (Thunbg.) Thell. 181 + serratum (Thunbg.) Thell. 178. 180 not. 181 f. glabratum Thell. 181/2 T typiceum Thell. 181. 182 album (Sempolowsky) 916 alpigenum A. Rich. 172 alpinum Forsk. 172 alpinum L. 11. 17. 316 alpinum O. F. Mueller 316 alpinum Sievers 316 59. 67. 83. alyssoides A. Gray 30.59. 67. 188. 190. 207. 208/10. | 912. 216 T Jonesii (Rydbg.) Thell. 189. 208. 215 7 minus Thell. 208 T polycarpum Thell. 208 T stenocarpum Thell. 208 ambiguum Lange 62. 65. 129. 130 ambiguum F. v. Muell. 278. 280. 307. 309 et not. | americanum Vell. 346 amplexicaule Willd. 18. 21/2. 160. 165 amplexicaule Stev. 163 Andersoni Hook. f. & Thoms. 316 anglicum Huds. 316 angulosum Thell. 140 angulosum D'Urv. 135 et not. 156 not. angustissimum Phil. 197. 199. 265 antiquum Heer 63 cum ie. 316 apetalos Gilib. 135 apetalum Aschers. ex p. et auct. germ. et amer. 939. 936 apetalum Millspaugh 23 apetalum Willd. 15. 34. 38/9. 53/4. 59. 65. 69. 18. 131. 132 not. 134. 138. 140/1. 179. 226. 228. 939/3. 262. 310 not. 324 T angustifolium (Ledeb.) Thell. 133 7 chinense Thell. 135 T latifolium (Ledeb.) Thell. 133 araucanum Phil. 199. 246 [I, 328 Lepidium arbuscula Hillebr. 71. 277 et not. 293 arcuatum DC. 174 et not. aristatum Gren. & Godr. 93 Armoracia Fisch. & Mey. 48. 52. 54. 59. 67. 82. 170. 171 not. 172. 177. 229. 324 * abyssinicum (Hochst.) Thell. 171/2. 177 * intermedium (A. Rich.) Thell. 138. 139. 171/2. lis SU SE T alpigenum (A. Rich.) Thell. 138/9. 171/2. 177 T typicum Thell. 171/2 Armoracia Schweinf. 176 arvasense Gandoger 98 arvense Mill. 86 ascendens (Pallas?) 154 Aschersonii Thell. 35 not. 44. 71. 139. 280. 310 et not. atlanticum (Ball) Thell. 57. 64. 76. 77 not. 92. 100. 108/9. 111 Aucheri Boiss. 93. 99. 34. 48. 57. 04. 77. 119 f Borszezowi Regel 121 T integrifolium O. Kuntze 121 auriculatum Hausskn. 89 auriculatum Regel & Kcke. 70. 195. 241. 245 et not. 246. 248. 250. 959 auritum Turez. 249/3 australe (Baudin) 296 australe Th. Kirk 315 austrinum Small 53. 68. 192. 239. 260 y orbieulare Thell. 240 babylonieum Aucher 120/1 Banksii Th. Kirk 71. 277. 292. 300. 301 not. T ovatum Th. Kirk 301 Benthami Jord. 98 Berteroi Planchon 249 Berteronianum Steud. 219. 249 et not. bidentatum Montin 71. 275. 976 not. 277. 298 et not. bipinnatifidum Bertero, Gay, Reiche 245. 248. 250 bipinnatifidum Brandegee, Robinson 253 bipinnatifidum Desv. 93. 62. 70. 194. 203. 220 not. 921. 241, 342 not. 943. 245 not. 247. 249. 952 T araucanum (Phil) Reiche 246 7 curicoanum Phil. 246 T depressum Wedd. 202. 222 T tenuifolium Reiche 245. 264 bipinnatifidum J. Donn. Smith 251 bipinnatifidum Wildeman 259 bipinnatifidum Desv. X Chichicara ? Thell. 62.221 bipinnatum Gibert 243 1, 329] Lepidium bipinnatum Thunbg. 67. S0. 81. 150 bogotense Triana 214 Bonannianum Guss. 19. 57. 91. T microcarpum Rouy 92 bonariense Bertero 219 bonariense L. 11. 15. 38. 55. 70. 139. 196 et not. 943/4. 948. 256. 259 et not. f. gracilis Chod. & Hassl. 245 bonariense Mill. 316 bonariense Pallas 140 bonariense Willd. 243 Bourgeauanum Thell. 68. 159. 192. brevieaule Barn. 69. 187. 193. 197. brevicaule Hoppe 3/6 Brownii Heller 267 et not. 268 Bursa pastoris Willd. 5/6 caespitosum Desv. 22/3. 156. 170 californieum collect. amerie. 263 californieum Nutt. 199. 230. 254/5 calycinum Godr. 41. 70. 139. 194. 195. 196 not. 243. 944/5. 948. 252. 256 + gracile (Chod. & Hassl.) Thell. 245 + macrocarpum Thell. 244 calyeinum Steph. 316 calycotrichum (es. Pass. Gib. 107 calycotrichum Debeaux 108 calycotrichum Kunze 57. 91/2. 102. 108 not. 110. 111. 113 T brachystylum Willk. 114 campestre (L.) R. Br. 10/2. 14/5. 19. 22/3. 38. 43. 46. 51. 53. 57. 60. 64. 76. 91. 92. 186. 273 f. glabratum (Lej. & Court.) Thell. 94 f. pluricaule Thell. 94 f. prostratum. Vollm. 98 f. simplex (Pauquy) Thell. 94 f accedens Rouy & Fouc. 93 T campicolum Rouy & Foue. 93 T cinereum Mutel 95. 105 T confusum Rouy & Fouc. 93 f errabundum Rouy & Fouc. 93 T foliosum Rouy & Fouc. 93 T Reuteri O. Kuntze 95 T subglabrum DC. 95 not; Hagenbach A. Schwarz 95 T vagum Rouy & Fouc. 93 * Smithii Robinson 92. 97 campestre Poir. 114 campicolum Jord. 19. 25. 93 107 237 204. 205 055909: A. Thellung, Lepidium. 95; | Lepidium Candollei Desv. 194 capense Burch., DC. 152 capense Eckl. & Zeyh. 144. 180/1 capense E. Mey, 178 capense Thunbg. 145 et not. 146 not. 179. 180. 181 capitatum Hook. f. & Thoms. 66. 78. 80. 132 not. 134. 262 T chinense (Franchet) Thell. 134. 135 f typicum Thell. 134 Cardamine L. 15. 59. 62. 64/5. 78. 130 Cardamine X subulatum? (Lange, Rouy) 62. 129. 130 - Carrerasii Rodriguez 57. 118 cartilagineum (J. May.) Thell. 14. 18. 22/3. 46. 66. 67. 81. 152. 912 * caespitosum (Desv.) Thell. 66. 152. 154. 156 * erassifolium (W. & K.) Thell. 153,4 T crenatifolium (Boiss. & Bal.) Thell. 153. 155 JT dentatum Boiss. & Bal. 153. 155 f Descemetii (Rayneval) Thell. 153. 156 T pumilum (Boiss. & Bal.) Thell. 152. 153. 155. 156 f typicum Thell. 153. 155 f. denudatum Boiss. 153. 155 f. hirsutulum Thell. 153. 155 f. pachypodum (Hausskn.) Thell. 153. 155 f. ramosissimum Boiss. & Heldr. 153. 155 cepaefolium Rehb. 3/6 ceratocarpum Pall. 817 ceratophyllum Lipsky 169 chalepense L. 9. 15. 21/2. 24. 56. 61. 88. 111 chalepense Ledeb. S6 chalepense Gmelini Fisch. 377 Chichicara Desv. 62. 69. 189. 191. 214. 217. 220. 2291/9. 949 not. 243 et not. 247 not. T alpinum Wedd. 204. 247 T lanceolatum (Walp.) Thell. 189. 204. 221. 947 T pseudo-bipinnatifidum Thell. 62. 193. 221 Chichicara Planch. & Triana 214 chilense Desf. 226 chilense Kunze 69. 197. 264. 265 chinense Franchet 135 chinense Stokes 377 chloraefolium Willd. 317 cordatum Willd. 160. 163 cornutum Sibth. & Sm. 29. 48. 57. cornutum D'Urv. 317 42 390 Lepidium coronopifolium (Pallas ex) Fisch. 157. 165. 169 | j astylum Trautv. 167 | 7 Aucherianum Boiss. 168/9 | T genuinum Trautv. 169 | jT lacerum Trautv. 167. 169 | f. glabra Trautv. 167 T lacerum elatum Regel 168 | T songarieum f. pinnatifida Trautv. 169. 170 | coronopifolium A. Regel 168 coronopifolium Willd. 241. 243 corsicum Gay 112 corymbosum Hook. 208. 936 costaricense Thell. 70.139. 194. 196. 214. 251. 253 | 7 Friedrichsthalii Thell. 228. 252 cramboideum C. Koch 169 erassifolium W. & K. 14 18. 22, 154 et not. 156 | et not. 170 crenatifolium Boiss. & Bal. 155 crispum Desv. 196 eristatum Lapeyr. 93 | Cumingianum Fisch. & Mey. 23 not. 48. 69. 190. | 218. 219 et not. 949. 258 et not. 323 * Berteronianum (Steud.) Thell. 218/9 | 7 canescens Thell. 219 | 7 subsagittatum Thell. 219 * orbieulatum Thell. 219 cuneifolium DC. 296 cuneifolium Hook. 295 cyclocarpum C. Koch 88 eyelocarpum Thell. 30. 47. 55. 69. 189. 191. 214 decumbens Desv. 67. 88. 131 not. 178. 179. 180/1 | densiflorum Schrad. 39. 40. 45. 53/5. 59. 66. 68. | 79. 131 et not. 132. 139. 192. 2925/6. 228/9. | 231. 939/4. 236/8. 940. 278 not. 324 | T elongatum (Rydbg.) Thell. 189. 191. 234. 235. | 236 T pubecarpum (A. Nels.) Thell. 235 T pubecaule Thell. 235 T ramosum (A. Nels.) Thell. 235 7 retrohispidum Thell. 235 not. T typicum Thell. 234 dentatum M. Bieb., Roth 140 et not. depressum Thell. 69. 187. 201. 205. 247 Descemetii Rayneval 46. 156 | desertorum Eckl. & Zeyh. 38. 53. 67. 83. 139. 146 not. 182 desertorum Schrenk 377 [I, 330 22/3. 59. | Lepidium Desvauxi Thell. 71. 139. 278. 279. 304 not. 307. 309. 310 f gracilescens Thell. 309 1 Hookeri Thell. 308 7 typieum Thell. 308 dhayense Munby 57. 91/2. 101. 108. 113 not. diandrum Medik. 12. 173. 226 dietyotum Gray 34. 40. 42. 69. 198. 270/2 jT acutidens Gray 271 T macrocarpum Thell. 267. 271 didymum L. 17. 517 diffusum DC. 20. 226 not. 317 diffusum Fisch. 169 diffusum hort. 269 Dioscoridis (Anguillar) Bubani 160 divaricatum Eckl. & Zeyh. 178—181 divarieatum hort. Willd. 313 not. 178/9 divaricatum Soland. ap. Ait. 15. 45: 52. 54, 59. 67. 80. 139. 142. 143. 177/S et not. 181. 941. 304. 307. 310 * Eckloni (Schrad.) Thell. 143. 145. 181 7 hirtellum (Sond.) Thell. 143. 146 T pumilum (Sond.) Thell. 143. 145 T silvaticum (Eckl. & Zeyh.) Thell. 143. 146 * eu-divaricatum Thell. 142. 143. 144. 177 7 dissectum Thell. 139. 142/83 * eu-divaricatum — * Eckloni 146 eu-divaricatum — * linoides 146 * linoides (Thunbg.) Thell. 67. 139. 142/83. 144. 172. 184 7 iberioides (Desv.) Thell. 138. 143. 145. 241. 304 T subdentatum (Burch.) Sond. 139. 143/4 7 typieum Thell. 143/4 * linoides — * Eckloni 146 divergens Osterhout 68. 192. 199. 236 diversifolium Freyn & Sint. 34. 56. 87 diversifolium Pers. 181 Draba Decaisne 88 Draba L. 9— 13. 17/9. 91. 94/6. 28. 33/5 not. 36/7. 41. 43. 45/6. 49. 50/2, 56. 60/1. 64. 73. 75. 84. 86. SS. 186. 273 B. L. 88 7 longistylum Trautv. 87 * chalepense (L.} Thell. 49. 86. 88 T auriculatum (Boiss.) Thell. 86. 89. 90 f. canescens Thell. 86. 90 T propinquum (Fisch. & Mey.) Thell. 86. 90 T repens (Schrenk) Theil. 56. 86. 89 % 1,331] Lepidium Draba L. T typicum Thell. 86. 88 f. canescens DC. 86. 88 f. glabratum DC. 86. 88 f. pubescens DC. 86. 88 * eu-Draba Thell. 64. 85/6. 89 + crassifolium Terrace. 85. 87 T dentatum Baguet 85. 87 T diversifolium (Freyn & Sint.) Thell. 85. 87 T matritense (Pau) Thell. 85. 87 drabifolium St. Lag. 86 Drummondii Thell. 71. 275. 290 dubium Thell. 44. 71. 139. 278. 280. 311 Eastwoodiae Wooton 207 Eckloni Schrad. 145. 181 ecuadoriense Thell. 69. 190. 191. 222 elongatum Rydbg. 235 eremophilum Schrenk 168/9 eremophilum Trautv. 169 erinaceum Boiss. 817 errabundum Jord. 19. 25. 95 exiguiflorum Clairv. 128 not. 155. 174 fasciculatum Thell. 38. 71. 139. 279. 306 fastigiatum Ledeb. 65. 141 fenestratum E. Mey. 1852/5 ferganense Korsh. 165. 168 filifolium DC. 316 flaceidum Roth 140 flavum Torr. 39. 59. 67. 72. 188. 206 flexieaule Th. Kirk 300 flexuosum Eckl. & Zeyh. 178/9. 181 flexuosum Thunbe. 57. 67. 75 not. 81. 151. 150 not. 182. 212 foliosum Benth. & F. v. Muell. ex p. 291 foliosum Desv. 71. 277. 291. 295. 296 not. 307/8 T abbreviatum Thell. 296 T crispum (Desv.) Thell. 139. 296 T euneifolium (DC.) Thell. 296 T frutieulosum (Desv.) Thell. 139. 296. 311 T typicum Thell. 295 Forsteri Th. Kirk 300 fragrans Willd. 317 Fraseri Thell. 69. 190. 195. 197. 217 T decipiens Thell. 217 Fremontii Wats. 67. 189. 309. 212 fruticosum DC. 296 frutieulosum Desv. 278 not. 296 et not. frutieulosum Thell. 307 351 Lepidium gelidum Wedd. 203 georginum Rydbg. 267 Gerloffianum Vatke 58 not. 68. 75 not. 186. 197. 940. 259. 261 7 microcarpum Thell. 260. 261 glastifolium Desf. 15. 19. 21/5 not. 29. 39. 42. 48. 53. 57. 64. 79. 14. 91/2. 114 laucescens Dumort. 136 laucum Greene 199. 272 ramineum Lam. 173 raminifolium Cav. 174 et not. 176 raminifolium L. 9. 11/5. 22. 95. 51. 54. 59. 61. 66. 67. 82. 198 not. 135. 136 not. 165/6. 173. 174 et not. 176/7. 223 not. 225 not. 226 et not. 227 glaucescens Gillot 176 iberideum (Rouy) Thell. 176 mixtum Rouy & Fouc. 174 polyeladum Rouy & Fouc. 174 substylatum "hell. 176 suffruticosum (L.) Thell. 198 not. 175. 176 7 virgatum Rouy & Foue. 174 * f. L. iberideum Rouy 176 eraminifolium Pallas 169 graminifolium Roth Tent. 227/8 graminifolium Ruch. 136 eranatense Coss. 57. 91. 108 not. 113 eranulare Rose 261 Greenei Thell. 253 not. groenlandieum Hornem. 62 not. 199. 316, 517 Gussoni Schrad. 57. 107 Halleri Crantz 11. 377 heliopolitanum Ehrenbg. 160 heterophyllum (DC.) Benth. 14. 22. 43. 57. 64. 76. 77 not. 91. 99. 95 not. 97. 98 not. 99 not. 101. 104. 107. 114. 186. 273. 323/4 + alatostylum (Townsend) Thell. 45. 49. 56. 73. 100 T alpestre F. Schultz 96 not. 99 T campestre F. Schultz 99 T canescens Gren. & Godr. 99; Rouy 99 T emarginatum Thell. 100 + integrum Thell. 100 + leiocarpum Thell. 99 T medium Rouy 99 T papillosum (Dunn) Thell. 100 T pratense F. Schultz 95 T pyrenaieum Gren. & Godr. 99. 110 T Smithii Thell. 99 T viride Winkler 97 [n iz) [i [s] [ni oO o [»] © Te a a ge p -I Lepidium heterophyllum Boiss. 109. 113 heterophyllum Jones 210 heterophyllum Sodiro 217 hirtellum Sond. 146 hirtum (L.) DC. 10/2. 14. 19. 29. 64. 76. 91/2. 101. 102. 104/6. 107. 110 y nebrodense Fiori & Paol. 107 T typicum Fiori & Paol. 104 * calyeotrichum (Kunze) Thell. 64. 92, 99 not. 100/2. 104. 106. 109. 111. 113 jy emarginatum Thell. 103. 114 7 glabrum Willk. 76 not. 101 et not. 114 T stylatiforme Thell. 62. 114 * calycotrichum x * stylatum (?) Thell. 62. 114 dhayense (Munby) Thell. 64. 92. 100/1. 103. 108. 111. 113 not. 114 35/6. 45. 57. | * eu-hirtum Thell. 64. 92. 95. 101. 103/4. 105. | 114. 324 7 psilocarpum Willk. 106 T psilopterum Willk. 106 T typicum Thell. 106 7 Willkommii Thell. 104. 106 * nebrodense (Raf.) Thell. 64. 92. 101. 103. 105. | 106 T Gussonei Terrace. 108 7 integrum Thell. 104. 108 7 pubescens (Guss.) Thell. 108 * oxyotum (DC.) Thell. 13. 64. 92. 101/2. 103. 107. 111 T acutum Thell. 113 7 leiogynum Thell. 76/7 not. 101 not. 113 7 typieum Thell. 118 * petrophilum (Coss.) Thell. 64. 92. 101/2. 103. 109. 113/4 * Sieberi (W. Mann) Thell. 106 not. * stylatum (Lag. & Rodr.) Thell. 56. 62. 64. 74. 92, 101/2. 103. 110. 114 T lyratum Kunze 111 hirtum Mutel 95 hirtum Smith 97 hortense Forsk. 123 Howei insulae Thell. 71. 276. 291. 295 Humboldtii DC. 22/3. 241 et not. 243. 245 not. 269 Humboldtii J. Donn. Smith 251 Humboldtii Hemsley 253/4 humifusum Coss. 34. 91. 100. 108. 113 humifusum Req. 13/4. 57. 91. 111/2 | [1, 332 Lepidium hyssopifolium Desv. 71. 139. 279. 304 et not. 307 et not. 308/10 Jaredi Brandegee 59. 67. 186. 199. 323 iberieum Schrad. 136 iberideum Rouy 176 iberifolium St. Lag. 174 iberioides Desv. 145 Iberis L., Schkuhr, Willd., Roth N. Beitr., Gmel., Descourt, Ducau, Koch, Bubani 11. 13. 61. 173 not. 219. 993 not. 9295/8. 310 not. Iberis MilL, Reichard, Poll, AlL, Ueria, Hoffm., Roth Tent. Germ., Savi, Sut., Cav., DC., Lois., Stokes, Bertol.. Duby, Lej. & Court., Hagenb., Mutel, Nym., Caruel 9. 11. 22. 173. 297 Iberis Sieber Maurit. 145 Iberis Ten. 136 Iberis T graminifolium Paoletti 173 T iberideum Paoletti 176 iberis seu graminifolium Forsk. 173 idahoönse Heller 40. 68. 189. 190 et not. 215. 216 impressum Bunge 295 3 ineisum Banks & Soland. 71. 276. 277. 300 et not. incisum DC., Boiss. 140 B. apetalum DC. 132 incisum Ledeb., Edgew., Franchet, Pritzel Chin. 132 et not. 298. 933 y angustifolium Ledeb. 324 7 latifolium Ledeb. 324 ineisum M. Bieb. 140. 228. 233 ineisum Nyman 136 incisum O. Kuntze (pl. Germ.), Potonie 232 incisum O. Kuntze (pl. Costaric.) 251 ineisum Roth 124 not. 136 not. 140 not. 179. 996 et not. 227/8. 233. 310 not. incisum Wierzbicki 123 integrifolium Nutt. 40. 67. 189. 209. 211. 324 T heterophyllum Wats. 210 interior. Small 324 intermedium Brew. & Wats. 230 intermedium A. Gray 229. 231/2 T pubescens Greene 230 intermedium A. Rich. 172 intermixtum Ten. 174 intrieatum Boiss. & Buhse 317 karataviense Reg. & Sehmalh. 165. 169 Kawarau Petrie 34. 38. 314 141. | Lepidium (?) Kirilowii Trautv. 36.61.66.81.156. 157.327 Lepidium Kirkii Petrie 71. 280. 314 Lepidium lacerum: C. A. Mey. 59. 157. 1, 338] laciniatum Willd. 169 lanatum Barn. 199. 317 lanceolatum Presl 176 lanceolatum Walp. 221 lasiocarpum Nutt. 65. 69. 198. 239. 265. 267 T tenuipes Wats. 229. 252 * georginum (Rydbg.) Thell. 266/7 * georginum — * Wrightii 267 * (?) Palmeri (Wats.) Thell. 266,7. 271 * Wrightii (Gray) Thell. 197. 266 T pubescens Thell. 266/7 lasiophyllum Brandegee 265 latifolium Forbes & Hemsley, Pritzel-Diels 161 latifolium L. 9. 11/3. 18/9. 22. 25. 29. 37/8. 45/6. 51/2. 54. 59. 61/2. 66. 67. 72. 81. 158. 160. 187 T acuminatum C. A. Mey. 160 T acutum C. A. Mey. 160 T acutum Ledeb. 160 T affine C. A. Mey. 161. 163 T angustifolium C. A. Mey. 163 T crassifolium Georgi 161 T glabrescens Boiss. 161 T intermedium Korsh. 161 T lanceolatum Bunge 161 T mongolicum Franchet 161 T obtusifolium Trautv. 162 T platycarpum Trautv. 162 T pubescens Debeaux 161 T pubescens Ledeb. 163 T sibiricum Franchet 161 T substylatum Bunge 161 T tibetieum P. Hennings 161/29 | * amplexicaule (Willd.) Thell. 66 159. 162. 163 | T typicum Thell. 160. 163 | T cordatum (Willd.) Thell. 160. 163 f. elliptieo-orbieulatum Trautv. 160. 164 | f. orbieulatum Trautv. 160. 164 | f. ovato-orbieulatum Trautv. 160. 164 * eu-latifolium Thell. 66. 159. 160 | T linearifolium Trautv. 159. 161 T oxycarpum Thell. 159. 161 f velutinum Heldr. 159. 161 * eu-latifolium — * sibiricum 164 * obtusum (Basiner) Thell 66. 51. 159. 161. 162. 164 T angustifolium (C. A. Mey.) Thell. 159. 163 T glabrescens Thell. 159. 163 339 165. 167. 170 | Lepidium latifolium L. T pubescens Thell. 159. 163 * sibiricum (Schweigg.) Thell. 66. 159. 161. 162. 204 T stenophyllum Thell. 159. 162 * sibirieum — * amplexicaule 164 latipes Hook. 34. 42. 69. 198. 267 leiocarpum DC. 22. 517 leiocarpum Hook. & Arn. 263 leptopetalum F. v. Muell. 29. 42. 59. 71. 274. 282. 285 lineare DG. 129. 130 linifolium (Desv.) Steud., Benth. 14. 18. 94. 28/9. 45. 59. 71. 275. 286 et not. Linnaei Crantz 11. 317 linoides Szysz. 146 T subdentatum Szysz. 146. 147 not. linoides Thunbg. 143. 147 not. 151 T foliis latioribus Eckl. & Zeyh. 144 T pumilum Sond. 145 lyratum hort. 124 lyratum L. 23. 42. 54. 59. 61. 66. 82. 150, 157. 164. 165/7. 170 coronopifolium (Fisch.) Thell. 36. 61. 66. 167. 169 T soongorieum (Schrenk) Trautv. 167. 170 f. orbieulata Trautv. 170 f. pinnatifida Trautv. 169. 170 f. puberula Trautv. 170 f. typica Trautv. 170 T typicum Thell. 167. 168. 169. 170 eu-lyratum Thell. 66. 166,7. 168 lacerum (C. A Mey.) Thell. 66. 166/7 T eremophilum (Schrenk) Thell. 166. 1€8 T karalaviense (Reg. & Sehmalh ) Thell. 166. 169 T Meyeri (Claus) Thell. 166. 169 T persicum (Boiss. Bunge 166. 168 f. canescens Thell. 166. 169 T Turezaninowii (Lipsky) Thell. 166. 169 T typicum Thell. 166,7 f. canum Bunge 166. 168 Magnolii Bubani 104 majus Darraq 226 marginatum Griseb. 204 marginatum Lapeyr. 917 Matau Petrie 38. 513 matritense Pau 57 x x * 334 Lepidium medium Greene 229 T pubescens Robins. 250 medium Thell. 237 membranaceum Steud. 3/7 mendocinum Phil. 256. 258 Menziesii DC. 94. 230 et not. 249 Menziesii hort. europ., Torr. & Gray, Hook. Bor. Am., Godr. Fl. Juv., Brew. & Wats., Hemsley | 9253/4 Menziesii. Loesener 259/60 Merralli F. v. Muell. 71. 139. 278. 302. 311 Meyeni Walp. 45. 53. 9203/5. 222. 943. 323 * affine (Wedd.) Thell. 203/4. 247 * gelidum (Wedd) Thell. 203 f. rhombicum Thell. 203 f. rotundatum Thell. 203 * marginatum (Griseb.) Thell. 208/4 Meyeri Claus 165. 169 micranthum Caspary, Grütter, Winkler f apetalum collect. gern. 232 micranthum Ledeb. 34. 39. 131. 140. 179. 298. 932/3 T apetalum Ledeb. 131 mieropetalum Stev. 131 microphyllum Willd. 213 micropterum Miquel 227 microstylum Boiss. & Heldr. 91. 104/5 miscellaneorum Schult. 174 mixtum Jord. 174. 176 monoplocoides F. v. Muell. 28. 57. 71. 75 274. 281 montanum Nutt. 30. 59. 67. 188. 207. 208. 209/10 T alpinum Wats. 210 T alyssoides Jones 205 T papilliferum Henderss. 209 T (?)stenocarpum Thell. 210 Muelleri Ferdinandi Thell. 71. 275. 290 muricatum (Pallas?) 154 myrianthum Phil. 69. 191. 193. 240. 304 myriocarpum Sond. 60. 67. 83. 144. 183 nanum Wats. 59. 67. 187. 199. 204. 205. 323 nebrodense Guss. 13. 15. 19. 29. 57. 91/2. 104. 107 7 atlanticum Ball 100. 108 y microstylum Boiss. 104 nezlectum Thell. 40. 45/6. 54/5. 66. 68. 79. 139. 192. 237. 324 niloticum Sieber 317 239 292 not. 273. 59. 69. 187. 200/1. 202. | | Lepidium nitidum Nutt. 69. 197. 262. [I, 334 364. 979 T insigne Greene 964 Novae Hollandiae Desv. 278 not. Novae Hollandiae Thell. 311 nudicaule L. 10. 17. 318 oahuense Hillebr. 297 oblongum Small 69. 194. 199. 254. 255. 324 obovatum Kit. 124 et not. 140 not. obtusatum Th. Kirk 71. 278. 301 et not. obtusum Basiner 160/2 occidentale Gay 98 occidentale Howell 230 oleraceum Ait. 298 et not. oleraceum Forst. 15. 39. 40. 46. 59. 71. 276. 291. 292. 296 et not. 298 not. 302 T aculidentatum Th. Kirk 293 t frondosum (Banks & Sol.) Th. Kirk 293 T serrulatum Thell. 293 oleraceum A. Rich. 300/1 oppositifolium Labill. 378 Orbignyanum Wedd. 203 orezanum Greene 271/2 oresanum Howell 69. 199. 272 296 et not. - orientale auct. veter. 167 owaihiense Cham. & Schl. 23 not. 46/8. 55. 71. 277. 994. 297. 298. 393 oxycarpum Torr. & Gray 34. 42. 69. 198. 269. 323 + strietum Wats. 48 oxyotum DC. 14/5. 21/2. 57. 91/2. 110/1 pachypodum Hausskn. 155 Palmeri Wats. 267 papillosum F. v. Muell. 71. 276. 288. 290 parviflorum Pomel 57. 116 pedicellosum F. v. Muell. 71: 274. 282. 283 perfoliatum L. 9. 11. 13. 16. 22. 34. 38 (cum ic.) 39. 58 not. 59. 66. 72. 78 not. 80. 147 . brachystylum Thell. 149 . elatum O. Kuntze 149 . ovatum Thell. 149 . ramosissimum O. Kuntze 149 . rhombieo-elliptieum Thell. 149 . simplex L. Richt. 149 . suborbieulatum Thell. 149 f. transverse elliptieum Thell. 149 T gracile O. Kuntze 149 persieum Boiss. 59. 165. 168. 170 petraeum L. 11. 17. 518 pelraeum Lour. 548 Lm m On om or om ors I, 335] Lepidium petrophilum Coss. 57. 91/2. 109/11 - pseudo-tasmanieum Thell. 71. 139. Philippianum (0. Kuntze) Thell. 59. 69. 187. 200. 201. 205 T boliviense Thell. 201 T brachystylum Thell. 200 T typicum Thell. 200 phlebopetalum F. v. Muell. 29. 39. 71. 274. 275. 982. 986. 287. 259 Pichleri Boiss. 149 pinnatifidum Ledeb. 44. 53/4. 59. 65. 79. 124 not. 131 et not. 132/3. 136 et not. 138. 140. 150. 996. 998. 232/3. 941, 304. 324 T fastigiatum (Ledeb.) Thell. S2. 141 pinnatum Eckl. & Zeyh. 146 pinnatum Sond. 143 pinnatum Thunbg. 59. 67. 82. 145. 177. 175 et | not. 180 not. 181 T pinnato-incisum Thell. 178 T typicum Thell. 178 piseidum Forst. 15. 298 et not piscidum Spreng. Drake 297 Pollichii Roth 15. 123. 226 et not. 227/8 polycephalum Gandoger 174 polyeladum Jord. 25. 174. 176 polyphyllum Franchet 135 praecox DC. 20. 226 pratense Serres 44 not. 57. 64. 73 not. 76. 77 not. 91/9. 95. 101. 104. 323 + Ramburei (Boiss. Thell. 96/7 7 Reverchoni (Debeaux) Thell. 96/7 T typicum Thell. 96/7. 323 procumbens L. 11. 17. 318 propinquum Fisch. & Mey. 56. 90 fT auriculatum Boiss. 89 prostratum Savi 378 pseudo-ruderale Thell. 71. 139. 241. 279. 303 279. 307. 310 pubecarpum A. Nels. 235. 266 puberulum Bunge 35 not. 45. 71. 139. 278. 302 pubescens Desv. 41. 62. 70. 195. 220. 241. 245/6. 247. 948 not. 250. 253 et not. 254. 957. 259 et not. T macrocarpum Kunze 248 pubescens Griseb. 243/4. 256. 261 pubescens Spegazzini 259 T salinicolum Spegazz. 259 pubescens Steph. 140 339 | Lepidium pubescens Tineo 107 — pumilum Boiss. & Bal. 155. 170 — pusillum Lam. 378 B. Lam. 518 — pygmaeum Lois. 3/8 — quitense Turez. 30. 39. 59. 69. 189. 201. 213 + integrifolium Thell. 213 T microphyllum (Willd.) Thell. 213 T typieum Thell. 218 — racemosum Chod. & Wilez. 256. 258 — racemosum Griseb. 139. 258 et not. — racemosum Wildeman 259 — Rahmeri Phil. 70. 194. 195. 250 — Ramburei Boiss. 97 — ramosissimum A. Nels, 38. 53. 68. 189. 192. 236. 337 y robustum Thell. 191. 193. 236 — yamosum A. Nels. 235 — Reichei Phil. 187. 199. 201 — Remyi Drake 47. 55. 71. 976. 277. 299 — repens Boiss. 24. 34. 46. 56. 89 — reticulatum Heller & Brown 253 et not. — reticulatum Howell 54. 69. 196 et not. 230 et not. 241. 249. 253 et not. 255/6. 261/2 279 not. f Karwinskyanum Thell. 255 — Reverchoni Debeaux 57. 97 — rigidum Pomel 44. 53. 57. 64. 77. 91/2. 116 — riparium Schlechtd. 150. 182/3 — Robinsonii Thell. 69. 194. 196 et not. 230 not. 255. 393 — rosulatum Tornab. 107 — rotundifolium All. 11. 378 — rotundum (Desv.) DC. 18. 29/4. 29. 39. 59. 71. 274. 283 T phlebopetalum Maiden &.Betche 287 — ruderale auct. non L. 1358/9 — ruderale Bunge, Hook. f. & Thoms., Hook. Brit. Ind., Forbes & Hemsley Chin., Pritzel Chin., Fedtschenko Turkest. ex p. 132. 138. 394 — ruderale Burm. Cap. 518 — ruderale Deflers 172 — ruderale Durand & Schinz 139. 182 — ruderale Fedtschenko Turkest. ex p. 138. 140 — ruderale Gay Chil, Eichler Brasil, Glaziou 139. 943. 956 — ruderale Hook. Tasman., Benth. Austral, F. v. Muell, Bailey etc. 71. 139. 278 not. 296 not. 302,7. 309 et not. 310 not. 336 un ces Lepidium ruderale L. 9. 11/6. 19. 22. 25. 29. 39. 40. | Lepidium sativum L. 49/5. 47. 59/4. 59. 65. 67. 69. 71. 79. 128 not. T latifolium DC. 123/4. 140 not. 131 not. 133. 185. 136 not. 139/41. 174 et not. T Schimperi Thell. 123. 126. 324 180/2. 191/2. 193. 232. 237. 941. 279 not. 304. f. ovato-ellipticum Thell. 324 310 not. | t silvestre Thell. 123. 124. 125. 324 bis — ruderale Melliss, Baker 138. 145 | T typieum Thell. 122. 124. 324 — ruderale Oliver 138. 144. 172. 182 | f. trivalve (A. Braun) Thell. 124 — ruderale Richards. Torr. & Gray, Hook. Bor. | * spinescens (DC.) Thell. 44. 123. 126 Am., A. Gray 139. 231 — scapiferum Wallr. 378 — ruderale Schinz & Junod 139. 143 — Schaffneri Thell. 58 not. 68. 75 not. 186. 197. — ruderale Schweinfurth, Schinz D. SW.-Afr. 138, | 261. 262 144 — Schinzii Thell. 33. 41. 67. SO. 83. 184 — ruderale Spegazz. Patag. 139 — Schweinfurthii Thell. 54. 67. 82. 172. 176. 177 — ruderale Ten. 174 -— scopulorum Jones 67. 188. 209. 210 — ruderale T aciculiferum F. v. Muell 310 f. canescens Thell. 211 T aethiopieum Hiern 182 f. nanum Thell. 211 + alpigenum Oliver 1338/9. 172 T spathulatum Robins. 211 T apetalum Fedtschenko 152 — sectifolium Steud. 242 et not. 243 f auriculatum Maxim. 132 — serra H. Mann 47/9. 55. 59. 71. 276. 277 et not. 7 completum G. Beck 139 | 294 T erispum Benth. 139. 278 not. 296 et not. | — serratum Thunbg. 180 not. 181 + depressum F. v. Muell. 254 — setipetalum Thell. 243 7 foliis omnibus integerrimis Spreng. 140 — setosum Boiss. 518 T glaucescens Lej. & Court. 136 | — sibirieum Pallas 318 T incanum Grütter 232 | — sibiricum Schweigg. 160/1 T intercedens Thell. 79. 188. 141 — Sibthorpianum Jord. 174 et not. 176 7 lasiocarpum Engelm. 265 — Sieberi W. Mann 57. 107 T Ledebourii Vatke 140 — silvatieum Eckl. & Zeyh. 146. 181 + micranthum Glehn 132 — simile Heller 190. 199. 216 T myrianthum Reiche 240 — sisymbrioides Hook. f. 38. 71. 72. 280. 311. 315 T robustum Hook. Tasman. 307 et not. T (?)spinescens Benth., F. v. Muell. 139. 309 et | * Kawarau (Petrie) Thell. 313/4 not. 310/1 | 7 dubium Th. Kirk 3153/4 T tetrandrum Regel 140 | * Matau (Petrie) Thell. 318 — sagittulatum Thell. 71. 139. 279. 305. 306 | + lobulatum Thell. 313/4 — salinum Pallas 154 * Solandri (Th. Kirk) Thell. 312/8 — salsugineum W. & K. 154 | T ovatum Thell. 313° — salsum Pallas 154 T typicum Thell. 312/38 — sativum Cambess. 118 — Smithii Hook. 57. 91/2. 97. 98 not. 99 — sativum L. 9. 11/4. 19. 29. 24/5. 29. 38/9. 43. T alatostylum Towns. 28 not. 35 not. 100 48. 50/2. 57;8. 61/2. 65. 72. 77. 118 not. 121. T papillosum Dunn 100 193/4. 186. 226. 228. 273 — Solandri Th. Kirk 38. 313. 315 f. trivalve A. Br. 44 not. 73 not. 124 | — soongorieum Schrenk 165. 170 B. L. 12. 124 i | — sordidum Gray 34. 54. 69. 189. 197. 254. 261 T crispum DC. 12 | — spathulatum Phil. 69. 190. 199. 219 T obovatum Ledeb. 124 — spathulatum Vasey 211 * eu-sativum Thell. 122/3. 328 — spicatum Desv. 55. 70. 139. 190. 196 et not. 219 T crispum (Medik.) DC. 123/4 not. 258 et not. 259 et not. 1337] Lepidium spieatum Gay, Thell. in sched. 918 spieatum Phil, Reiche 219 T chilense Reiche 264 spicatum Wildeman 259 spinescens DC. 22. 58. 124. 126 T bipinnatisectum Candargy 118 | spinosum Ard., L. 12. 15. 22/3. 29. 39. 44. 48/9. | 50. 57. 64. 72. 77. 117. 121. 268 T Carrerasii Aschers. & Willk. 118 squamatum Forsk. 518 strictum Rattan 248 et not. T oreganum Robinson 272 | strongylophyllum F. v. Muell. 71. 274. 282. 253. 393 stylatum Lag. & Rodr. 19. 57. 91. 102. 107. 110 | stylosum Pers. 518 subalpinum Komarow 318 subdentatum Burch. 144 - subdentatum Eckl. & Zeyh. 180 subdentatum H. Gotting. 145 subdentatum Meissn. 146 subulatum L. 9. 11. 15. 92. 43. 59. 62. 65. 78. 80. | 127. 198 not. 130. 136 not. T lineare (DC.) Thell. 129. 131 subulatum Lapeyr., Suter, Gaud. 136 subvaginatum Steud. 249 et not. subvaginatum Thell. 70. 195. 241. 245. 948. 249 | suffruticosum L. 61. 174 not. 176 et not. suffruticosum Phil. 200 tasmanieum Thell. 71. 139. 280. 307/8. 309 tenuicaule Th. Kirk 71. 280. 315 7 australe Th. Kirk 315 tenuifolium Ingegn. 135 tenuifolium Philippi 264 tenuissimum Steud. 264 tetraspermum Dufour 518 | texanum Buckl. 229 Thlaspi Roxb. 378 thlaspidioides Pallas 37/8 Thurberi Wooton 208 Tournefortii Spreng. 318 Trianae Thell. 59. 69. 189. 191. 214. 220 | triandrum Stokes 40. 226 trifureum Sond. 33. 53. 59. 67. 80. 33. 146. 154/5. 323 tuberosum DC. 518 Turezaninowii Lipsky 165. 169 utahense Jones 211/2 Nasturtioides Medik. 12. 16. 22. utahviense Regel 208 A. Thellung, Lepidium. 337 Lepidium vagum Jord. 93 — Vaseyanum Thell. 40. 67. 188. 189. 209. 211 verrucosum DC. 154 et not. vesicarium L. 59. 66. 80. 126. 135 not. 149. 150 Villarsii Companyo 96 not. Villarsii Gren. & Godr. 44 not. 57, 91/2. 95 — violiforme DC. 37/8 virgatum Jord. 174. 176 virginicum Brew. & Wats. 230 virginieum L. 10/5. 19—22. 94. 27—30. 39 —41. 45. 47. 52/5. 59. 60. 62. 66. 68. 69. 78. 139. 139/40. 173/4. 190. 191. 215/7. 221. 222. 323 not. 995. 996 not. 9227/8. 933. 938/9. 959. 956/71. 260. 264. 279 not. 300 centrali-americanum Thell. 55. 225. 231 + canescens Thell. 225. 231 * eu-virginicum Thell. 224/5 T macropetalum Thell. 190 not. 224. 229 T Pavonianum Thell. 68. 224. 229 T pinnatisectum O. E. Schulz. 191. 193. 224. 229 T pubescens Schmitz 224. 229 T ramosum Thell. 224, 228 7 typieum Thell. 224 * Menziesii (DC.) Thell. 225. 230 * texanum (Buckl.) Thell. 224. 229. 332. 354 T pubescens (Greene) Thell. 224. 230 virginicum Macoun 232 virginieum Polakowsky 251 — Wrightii Gray 266 Zionis A. Nelson 324 Monoploca Benth. & Hook. 27 — Bunge 23/4. 31. 59. 127. 286 F. v. Muell. 25. 31 leptopetala F. v. Muell. 25. 285 linifolia Bunge 24. 284. 286 phlebopetala F. v. Muell. 25. rotunda Bunge 24. 285 — 987 Monoplocoidea Thell. — Lepidium $ Nasturtioides grex Monoplocoidea Moriera spinosa Boiss. 317 31. 58/9. 126/17 — jinconspieuum Medik. 12. 16. 135 Nasturtiolum Medik. 19 — castratum Medik. 12 Nasturtium Adams. 11. 31 — Bess. 31 338 Nasturtium Boehm. 27 R. Br. 58 not. CGrantz 31 G.M.S. 31 Gillet & Magne 31 O. Kuntze 14. 31 L. Syst. ed. 1.: 9. 31. 226 not. Medik. 12. 51 Mónch 31 Scop. 31 Tourn. 9. 10/1 Vent. 19 afehanieum O. Kuntze 170 alyssodes O. K. 207 amplexicaule O. K. 163 arbuseula O. K. 295 Armoracia O. K. 170 Aucheri O. K. 120 bipinnatifidum O. K. 241 - bipinnatum O. K. 150 bonariense O. K. 256 brevicaule O. K. 205 caespitosum O. K. 256 calycotrichum O. K. 117 capitatum O. K. 134 Cardamines Vent. 130 carrerasii O. K. 118 chalepense O. K. 185 Chichicara ©. K. 220 chilense O. K. 264 cordatum O. K. 163 coronopifolium O. K. 169 crassifolium O. K. 154 crenalifolium O. K. 155 crispum Medik. 12. 124 Cumingianum O. Kuntze 215 diandrum Mönch 174. 226 dictyotum O. Kuntze 270 divaricatum O. K. 42 Draba Crantz 13. 86 dubium O. Kuntze 242 fastigiatum O. K. 141 flavum O. K. 206 flexuosum O. K. 151 foliosum O, K. 295 Fremontii O. K. 212 glastifolium O. K. 114 graminifolium Gillet & Magne 13. 173 Nasturtium groelandicum O. Kuntze 317 heterophyllum O. K. 97 hirtellum O. K. 146 hirtum O. K. 104 humifusum Gillet & Magne 13. 111/2 Iberis G. M. S. 13. 173. 226 [I, 338 incisum O. Kuntze ex syn. 226, ex loc. 251 integrifolium O. K. 211 lacerum O. K. 167 lanatum O. K. 317 lasiocarpum O. K. 265 latifolium Gillet & Magne 13. 160 latipes O. Kuntze 267 leptopetalum O. K. 285 lineare O. K. 129 linifolium O. K. 286 lyratum O. K. 167 majus O. K, 227 Menziesii O. K. 230 mierostylum O. K. 104 monoplocoides O. K. 281 montanum O. K. 208 myriocarpum O. K. 183 nanum O. K. 204 nebrodense Raf. 13. 106 neozelandicum O. Kuntze 300 nitidum O. K. 265 obtusum O. K. 162 oleraceum O. K. 292 oxyotum O. K. 111 owahiense O. K. 297 oxycarpum O. K. 269 pedicellosum O. K. 282 perfoliatum Bess. 13. 147 persicum O. Kuntze 168 petrophilum O. K. 109 Philippianum O. K. 200 phlebopetalum O. K. 287 pinnatifidum O. K. 240 propinquum O. K. 90 pubescens O. K. 248 T pinnatisectum O. K. 257. 259 et not. T punense O. K. 246 T serratifolium O. K. 220 pumilum O. K. 155 pyrenaicum (L.) R. Br. 318 racemosum O. Kuntze 258 Ramburei O. K. 97 I, 389] Nasturtium repens O. Kuntze 89 riparium O. K. 150. 182 rotundum O. K. 983 ruderale O. K. 139. 251 ruderale Scop. 13. 135 sativum Medik. 12/3. 123 serra O. Kuntze 294 sinense [Stokes] DC. 317 bis sisymbriodes O. Kuntze 311 sordidum O. K. 261 spicatum O. K. 258 spinescens O. K. 126 spinosum Desv. 126 spinosum O. Kuntze 117 strongylophyllum O. K. 282 stylatum O. K. 110 subulatum O. K. 127 suffruticosum O. K. 176 trifureum O. K. 146 tuberosum Raf. 318 verrucarium Garsault 518 not. virginieum Gillet & Magne 13. 235 Wrightii O. K. 266 Neozelandica Thell. = Lepidium $ Nasturtioides Neozelandica Neslea Desv. 49. 60 Noccaea Benth. & Hook. 26 — alpina Benth. & Hook. 26 Notoceras cardaminefolium DC. 117. 317 grex Oblanceolata Thell. = Lepidium $ Nasturtioides Oblanceolata Ochthodium DC. 67. 73 grex Oleracea Thell. = Lepidium $ Nasturlioides grex Oleracea Oxycarpa Thell. = Lepidium $ Nasturtioides grex Oxycarpa Palaeo-Lepidium Thell. 63 Papillosa Thell. — Lepidium $ Nasturtioides grex Papillosa Physolepidion Benth. & Hook. 26 — Schrenk 94. 31. 36. 56. 84 — repens Schrenk 24. 89 Physolepidium Endlich. 24. 31/2. 84 Pseudo-Ruderalia Thell. = Lepidium $ Nasturtioides grex Pseudo-Ruderalia 299 Rapistrum (L.) All. 49. 60 Ruderalia Thell — Lepidium $ Nasturtioides grex Ruderalia Senckenbergia G. M. S. 16. 29. 25 31. — ruderalis G. M. S. 16. 95. 135 59. 197 | Senebiera Benth. & Hook. 26 — DC. 20. 23 not. 27 not. 4 Desv. 18 Goronopus Poir. 93 didyma Pers. 18. 26. 143. 300 dubia H. B. K. 941. 243 integrifolia DC. 18 linoides DG. 143 mexicana Hook. & Arn. 226 Sisymbrium Griffithianum Boiss. 318 — nebrodense Poir. 107 — serratum Thunbg. 180 et not. Smelowskya calycina (Steph.) C. A. Mey. Stroganovia Kar. & Kir. 26. 35/6. 61. 65. — brachyota Kar. & Kir. 157. 317 — intermedia Kar. & Kir. 61. 66. 156/7. 317 — spec. 318 2453. 316 bis 73. 157. 318 | Stubendorffia Schrenk 35. 49 not. 60. 73 Subularia L. 36. 60, 73 | Succowia Medik. 60 Teesdalea Benth. & Hook. 26 — R. Br. 16. 39/3. 36. 60. 73 DC. 91 Lepidium DC. 317 nudicaulis (L.) R. Br. 3517/8 regularis Sm. 10. 317 Thelypodieae-Heliophilinae Prantl 74 Thlaspi All. 11. 31 Benth. & Hook. RaBr1603273% Cav. 31 Grantz 11-731 DC. 91 175103521 Lam. 31 Medik. 12. 31 Poir. 15. 31 Tourn. 10 africanum Burm. f. 14. 180/1 alliaceum L. 11. 93 alpestre L. 318 26 36. 73 340 Thlaspi amarum Crantz 11 apetalum Poir. 131 arvense L. 11. 318 bispinosum Ind. Kew. 15. 118 bonariense Poir. 256 bonariense multiscissum etc. Dillen. 256 not. brevistylum Jord. 318 Bursa pastoris L. 12 campestre Brot. 98 campestre L. 11/2. 14. 17. 92 campestre Poir. 114 p. Gouan 98 B. Vill. 105 Cardamines Poir. 130 cartilagineum J. Mayer 14. 152. 154 - cepifolium (Wulf.) Koch 316 ceratocarpon (Pall. Murr. 12. 316 chalepense Poir. 88 corsicum Soleir. 15. 112 divaricatum Poir. 142 diffusum Salzm. 112 fruticosum folio Thymbrae hirsuto C. B. 128 not. fruticosum alterum Lob. 128 not. glastifolium Poir. 114 graminifolium Poir. 173 hastulatum Stev. 317 heterophyllu Cav. 147 heterophyllum DC. 14. 97. 98 not. 99. 112 not. hirsutum «. Lam. 93 B. Lam. 104 Georgi, Lapeyr. 93 Huds. 97 hirtum L. 11/2. 14. 17. 101. 104 hirtum Vill. 95 humifusum Lois. 14. 111 93 hirtum hirtum incanum Gilib. 15. [I, 340 Thlaspi montanum L. 11 — montanum Poir. 93 — multifidum Poir. 15. 256. 258 B. Poir. 258/9 Nasturtium Berg. 123 nemorosum Adami Hoffm. 105 numidiense Poir. 114 oleraceum Poir. 292 perfoliatum L. 11 pinnatifidum Phil. f. piseidum Poir. 298 Pollichii DC. 123 Pollichii Poir., Lois. 226 pubescens Guss. 15. 107/8 pygmaeum (Viv.) Jord. 318 recurvatum Sieber 107 rivale Moris 318 rotundifolium (L.) Gaud. 11. 318 ruderale All. 11. 14. 135 sativum Crantz 11. 14. 123 saxatile Jacq. 12 scapiflorum Viv. 15. 111 secundum Medik. 12. 105 spinosum Poir. 117/8 subulatum Cav. 15. 127 tenuifolium Lam. 15. 135 umbellatum Crantz 11 virginianum Poir. 15.225 virginicum Cav. 15. 225 vulgatius Roucell 15. 93 Thlaspidium Spach 24. 31. 58. — "Tourn. 24 not. 3 — sativum Spach 24. 123 15. 256 Virginica Thell. = Lepidium $ Nasturtioides Virginica grex oM 4 z ^ v ^ Y 1 Huh D u A Ira h ? TAY ^ ! N NN NI mU in 1 V) NAE Y : a NAME! , ^ i » Ni y i ^ à ob ] M lj T^ " xls RUNS Dx n DONAT ug M n 1 Med" \ UAE i» t J Kan RAPI DUM SD d AAT hrere, Ps ed Lee ee QM Tv» ———— € —RÓ—À ee S S RA QL 124 pu In = VA DU MN 3 5185 on 3