"Y - nd Tft YU WV P ^ cwm oin TOIOIUW^éPE qn v - e NOn n n os p an pn y " ATE. LN Y Ve DISSERTATIO ZOOLOGICA, ENUMERATIONEM MAMMALIUM CAPENSIUM CONTINENS. "d ^ DpISSERTATIO ZOOLOGICA, ENUMERATIONEM MAMMALIUM CAPENSIUM CONTINENS; TRIBUS TABULIS 4A4DJUNCTIS: AUCTORE JOHANNE SMUTS, MATH. MAG. AC PHIL, NATUR, DOCT. 4Q LEIDAE AmuDp J. C. CYFVEER. MDCCCXXXII. / P1 ! 3 / P TYPIS J. G. L4 LAU. 400142 PATHI OPTIMO, CARISSIMO Li £345 L.5MUITS, OMNI, QUA FILIUM DECET, PIETATE AC REVERENTIA SEMPER COLENDO, Dissertationem hane | Zoologicum, in perpetuum obsequii pignus, Offert et Consecrat AUCTOR. Natura, quidquid genuit, et animal, et quod e terra ortum est, in suo quodque genere perfectum esse voluit. CICERO. PROOEMIUM. Lm regione natus atque educatus, quam Natura rebus produc- lis, aeque numero frequentibus, ac genere diversis, valde insig- nem reddidit, jam mature in illas infinitas figuras, quae oculo quotidie offerebantur, animum meum convertebam. — Hinc jam a teneris inde annis, votum ardentissiimum in me existebat, ali- quam quasi familiaritatem cum iis contrahendi. Quo accuratius tamen et meliore ordine eas deinceps cognoscere possem, ad Eu- ropam me conferre decrevi: ubi me mox, et in hac regione, tali comitate excipi sum expertus, quá vix amantissima mater libe- ros suos impertiri suevit. Quinque jam, et quod excurrit, anni elabebantur inde, a quo patriam exoptatam reliqui. Sed, eheu! quam velociter omne illud, vitae meae profecto suavissimum tem- pus, praeteriit! Interim desiderium paternae sedis aliquando re- visendae mihi incessit, ut illie cursum institutorum studiorum felicius continuem. Ántequam tamen eo revertar, occasio gradus Academici obti- nendi mihi non videbatur omittenda. Quapropter, ut Legi hac de re promulgatae satisfiat, in sequentibus, Dissertationis Inau- guralis instar, studiorum, quibus maxime delector, aliquod Spe- cimen conscripsi. In Europáà tamen corpora, de quibus agitur, non nisi vità defuncta contemplari licet, atque ea inde conscri- bere: in patriam redux, eadem majore studio atque aequiore ra- lione investigare spero. Quidquid igitur Benevolo Lectori deinceps hic offeretur, malim, ut opellam rerum temporibus necessariam, quam quo aliquod scien- liis incrementum adjungitur, censeat. Non enim nisi tenue, ac brevi spatio confecti laboris existimandum erit opus. Quia autem hoc loco non nisi Enwmeratio Mammalium, quae in Meridionali Africae Promontorio occurrunt, datur, sciant, me ge- nerum notas, pro cognitis habuisse; illis unice memoratis, qua- rum notitia minus est vulgaris. Eodem modo, non nisi praecipua addidi synonyma; breviore interdum descriptione insertá. Ubi ip- sa animantia mihi speculari licebat, Naturam attendi: quae mi- nus cognita, aut plane nova erant, fusius describuntur. Ceterum, quidquid eximiis meis Praeceptoribus, tum in hac ur- be, tum zsERoLiwr, quando illic morabar, debeam, jam non expli- candum videtur. Gratia inde debita, uti et ardentissiimum vo- ium, ut instituta, quibus praesunt, quam maxime floreant, sem- per mihi aderit, ac non nisi cum ultimo spiritu pectus meum deseret. Opes, quae mihi in sequentibus componendis praesto erant, in- dicare superest. Constabant partim in Bibliothecá opulentissimá Clarissimi nE:vwaAnRDrH, Promotoris mei quovis honore prosequen- di; et ad quam perlustrandam mihi perbenigne patuit aditus: par- tim in apparatu Musei nERoLINENsIS, quem singularis Celeberrimi rrcn- TENSTEINII benevolentia, uti propriam supellectilem usurpandum de- dit. Potissimum tamen mihi inserviebat infinita collectio, qualis in Regio Museo hujus urbis continetur; cujusque adhibendae fa- cultas, per ejus lllustrissimum Directorem rEWwwINCKIUM concessa, mihi utilior, ac suavior fuit, quam ut humilibus verbis hic prae- dicetur. Qua ratione tandem cuncta adhibita sint, mox ex ipso opere melius apparebit. Mestat, ut familiaritatem, quae mihi per hunc cursum Acade- micum cum Eruditissimo Doct. mgRwANNO SCHLEGEL intercessit, cu- jus diligentissimae conservationi gazae, ultimo loco dictae, tra- debantur, praecipuá grati animi significatione commemorem. Vivant sic omnes, qui me suá benevolentiàá prosecuti sunt, diu felices, meique memoriam cum amicitià usurpent: quemad- modum et ego illorum semper sum recordaturus! OPERIS CONSPECTUS. — 259 e a QUADRUMANA. SIMIAE. CERCOPITHECUS. ceRcoPrrHECUS Pygerylhraeus «ese Pag. |. PAPIO. PAPIO Porcarius .-........e* E PIPER ET: » 9. CGARNIVORA. CHIROPTERA. PTEROPUS. prEROPUS Jloflentottus (Nova Species)... .. . .. » . 3. » Micuchut s a e RE RU RC ETE » 5 RHINOLOPHUS. numvoLopeHUS Clivosus ....... en. ibid. NYCTERIS. wxcrzRIS ZÀheboiegn ....... e oen, » 6. » Capensis OT d qup c nc » 7E VESPERTILIO. VESPERTILIO "Üapensis «c.v PN LS Dun ibid. » T'ricolor (Nova Species) .. . . . ... » 106. » Epichrysus dem .........- ibid. » Platycephalus tem... sse » 107. INSECTIVORA. ERINACEUS,. ERINACEUS Capensis 4S 2... esee, » 8$& SOREX SOREX Capensts ^ . rS WWTOSH. oo lv o ibid. ^ Faris (Nova Species) ........- ... » 108. II MACROSCELIDES. MACROSCELIDES Z'ypus «ll les px » AJupesiras c c CHRYSOCHLORIS. cnnYsocuLoRis Capensós ....... hie » Aufa AE Nn Mp "T. CARNIVORA GENUINA. GULO. apro Capensus s e rh sob LP ule MUSTELA. wusrTELA Zorilla ...... PET EN con LUTRA. LUTRA Zmunquis ...... ee T m - EM CANIS. caus JP dolus ..... 2.4444 ir s eem »c Ufegalolts- iustos ese qvo »-" Mesomelus- BS lw RERTRSTIM : VIVERRA. viVERRA Z'gréna ew rt t mno » WFelina to i MER UcIcm CA "uA HERPESTES. HERPEsTES Griseus ...... 25$ qd E TITSN LE » Peniclatus ^ 11 xL nAMMUÁCOM « Puludinosus «RM Du EE RYZAENA. RYZAENA Capensis $e eser dee idc we velie de a RD Ms PROTELES. PROTELES Aalandià ............ NT A Pag. 9. » 10. lbid. » AT. ibid. ». 9; » .18. » ]4A » ]5. » 16. »- "7. » ]8. » ]19. » 20. p I 9.10022: » 023. Ie HYAENA. uvaevA Jfacwulata ........ 3Esncogn ie waugel. Pag. 24. » JiSOqE S dir EROR S o ANE ru voor ibid. FELIS. ERPEISZ0604— i EM. cuni id tal a » 95 DOES 171/77 17, 2E IPIS ES (OU NE eie PERDERE » 26 » Weopardusc zi V ru lee D TN TTL DEN SOAU Odo . oute ERSREEOEA. NEU UN ce dura o UAI TOM S » 98. » Caracal ..... PP NS ena ut P » 29. » Caligata «o nne » 30. PHOCA. pupcxz S Pousclla- dee eecrid s e supe QueUbe er » 3l GLIRES. GRAPHIURUS. enAPHIURUS Üapensós .. 4. ee » 89. SCIURUS, NOEURUS. SeloSMS aos e ero US vo s els RE P Rs "OBS MYOXUS. Mmvoxvus JMurimus .-...-..--.- e rrr » 94. MUS. xus Jecwumanus .... nes UO MN EE » 95. » MAattus? . 5 dq PUER RE » 26. C Donilvoncuu eut Prose HIS ibid. »5 9 LOTES e ERE t es po e » 92 » Jolichurus (Nova Species) -..... » 88. DENDROMYS. pEwpROMmys Jesomelas. ....... les » A0. MERIONES. wERIONES ScAlegeli? (Nova Species) ...... » Al. CTENODACTYLUS. CTENODACTYLUS /[assomii .......... ene » Ab. OTOMYS. oromxs Zrrorafus 3. 2a NS ARESEIE Pag. 45. » . Ünisulcatus ule » A6. PEDETES. PEDEIES-ÜGf er" xd Reese UR mee A GEE e vmi BATHYERGUS. BATHYERGUS JFarimus................ » 48. $ Opensis e o6. MM » 49: » Caecutiens T wu eee DUE ibid. CLAVICULIS IMPERFECTIS NULLISVE. HYSTRIX. uvsrRHIX Czrislala ... ooo eL » 850. LEPUS. LEPUS Capensis JM TMERREAT o M » 5l. »-- aSaquilis te vs vus E ANDERES » D3. » Arenarius .....- cea let ibid. EDENTATA. EDENTATA GENUINA. ORYCTEROPUS, ORYCTEROPUS Capensis SOT RE ete n ibid. : MANIS. wawmis Zemmanckw (Nova Species) -........ » 54. PACHYDERMATA. PROBOSCIDEA. ELEPHAS. ELEPBAS ficus uo 234007 25 C TEEE » 5S. PACHYDERMATA GENUINA. HIPPOPOTAMUS. nmiPPOPOTAMUS AÁmphibius .. . ne ibid. sus Zarvalus. «eene jo UM. dade. PHACOCHERUS. PHACOCHERUS Aebhéopicus . .. e RHINOCEROS. RHINOCEROS Africanus «ee » Sumusd* ou. MONA M des HYRAX. BERAXGUGUCHSIS S SE. n eu n s RuuT i arare ere » AvDoreus CIV. muc. SENSUS SOLIPEDIA. EQUUS&ZLeDEG . . MORE Xp R eoo Ide » Quagga Clic OD MENO IN Rc ME yo OEapschclliu uestem de es mE y Yos RUMINANTIA. CAMELOPARDALIS. camELOPARDALIS Graffa .... en. ANTILOPE. aAwruoPE ALeucophaead ........... sse » Equina Rr RI OBNPANTPL. 2 NUDO » 2/10/4122 17 SERPICEROR RECON ORE TES » Oryz CES UT ESSE. X E "TT. » Pugarga RM Bis. s lo es m e » UTClumpus ee c E PLI » Eicolvagus "C nere soy » dFsobellimog . ESSI UN La eim » CopLeolus.. te Ee S ree s A » BCODIPMU IA mE d iie Lou ue » neo gus ue ru ie rc SE E S ibid. ibid. VI ANTILOPE CATOBLEPAS (Gu sos Caffer CETACEA. BALAENA JMysticetus . . . » rnysETER. /acrocephalus pnELPHINUS Capensis » ANTILOPE. Traogulus ........ 2s RENE ER RAufescens? Melanolis ell TL e NS IEEE Pediotragus Mergens Pjgmaea Perpucilla? Sylvatica e * * c» 5. 5 s» *! 9 » c! c» 5» *9 $9 v eU. faiteljé je 94. s.» $9 (4 s * P 9» «,e€ 9 e € ^» € e. 9 cecí9 p a 9 Muse norte sy pe 1e *. Je o le Me. a qué c8d »; « "eA ei e Us e DAMALIS. * € ws. Me Ü.el 9 € c» T€ a RES eerii exe uere re w— we. "wr 1er 02 ad rei Ue, 9. qi ja em e mca "el e e Gra ra. e e 9 c; !? ? 0.» 9? $5 e$ $ Yej:e! jet. e a e re. maie e s me * o e» * c 9 1e. 95e ce 6: ^94 Pee e LT car wt 9h RT vi Lie ca Ne e Zuusrind VIX ERNST meus €; 2 Uu -& s. 7- UU - ue UD o9 €); co« 09 79) c9) 779. ce] X. 1. e] cie BALAENA. Sulcata PHYSETER. «. 9 - d€- Ce leg 2 Cawpce Né cie cen c liv. se; DELPHINUS. Heavisidi Pag. 8l. » 8&2. ibid. » 84. ibid. » $6. ibid. » 8. » $8. » $9. » 90. » 9l. » 92. » 93. » 94. » 95. » 100. » 101. » 102. » 103. » 104. ENUMERATIO MAMMALIUM CAPENSIUM. QUADRUMANA. SIMIAE. Genus CERCOPITHECUS. Species C. PYGERYTHRAEUS. DzswAn. Mamm. Suppl. p. 53, 818. Simia Sabaea, 'THuNB. in /Mém. de PAcad. de Pétersb. Tom. III. p. 301—2. | Simia Pygerythrus-Vervel. *. cuv. et cgorrn. Mamm. edit, form. A*e p. 63. T. 21. (bon.) | LN demum aetate, haecce species, eujus LE vAILLANT, aliique jam mentionem fecerunt, accuratius innotuit: fortasse, quia regiones interiores inhabitat. Omnis ejus habitus longe differt ab omnibus congeneribus; pro- xime tamen ei accedit c. amrsEovmrprs. Facile vero ab eo distin- guitur cauda breviore, flavo colore, minus explicitis genarum pi- lis, ac majore circulo crinium , qui faciem circumdat. Color primarius totius corporis est ex albido fulvus, qui in in- ferioribus corporis partibus purior est: partes autem superiores ca- nescunt, ita ut corpus accurate in duas quasi dividatur partes. l Eo e Pil illi sunt. pulli coloris, annulis vero ex albo sordide fulvis praediti. Árlus extrema versus minus nigricant; dum e contrario cauda sit magis fusca, et in apicem fuscum excurrat. Aures mediocres, vultus nudus, quem capilli longiores, circuli instar, cingunt. Hi plerumque candidi sunt; in lateribus longio- res: occupant omnem maxillam, ita ut superiora versus crines aliquot nigris intermisceantur. Mentum antice est nudum; ubi maxillae inferiori proximum est, variis pilis obtegitur. Jlensurae. Q0) Ab apice rostri usque ad caudae basin ......... 0,475. (audae c. X eU 0,415. Gapilise— crie 0,135. Pedum anticorum . . . .. A TNR 0,23. » Jposticopum . 322. 3. 0998. Degunt in plagis magis sylvestribus, nec prope urbem princi- pem Promontorii occurrunt. Genus PAPIO. GEOFFR. CYNOCEPHALUS. ILLIG. Species P. PORCARIUS. — Greorrn. m nn. du Mus. XIX. p. 102, 3. Simia. Porcaria, Bonn. Abhand. über die .A[fen mit. dem Schweinskopfe. Im. Naturf. XXIL. p. 7. T. 1, 2. C. Porcarius, pgsMAn. Mamm. p. 69, A0. Singe noir, vAILL. Poyag. en Afrique 1I. p. 311. Chacma, FR. cuv. et cEorFrnR. JMamm. ed. form. max. Fasc. 7. Baviaan (Col.) Simiarum, quae in Promontorio Bonae Spe? degunt, longe maxi- (m; PAPIONI SPHINX, congeneri suo valde affinis, constanter tamen vellere obscuriore, tenuiore eodemque longiore; prima quodam- modo Íronte distincta. (1) Metrum adoptavimus pro mensura. In hac specie nempe, pili singuli pallide griseo nigroque colore annulati sunt; dum in illa semper in flavescentem colorem trans- eant. Manus tam in adultis, quam in pullis nigrae sunt. Cauda ro- busta, mediocris, in apice penicillo nigro ornata. Pili in dorso longiores sunt; in ocoeipite vero longissimi, in junioribus speci- minibus comam efformantes. Protuberantia utrimque ad làtera nasi magna; colore tamen haud distincta. Dentes adprime excellunt robore; praesertim sunt den- tes canini longitudine sua conspicui, adeo ut cum cranii forma e- longata affinitatem indicent, quae ei cum animalibus carnivoris in- tercedit. Non raro invenitur molarium evolutio abnormis; dum propter exiguitatem alveolarum praerumpunt et in exteriori ma- xillae parte conspiciuntur: () quod idem in carnivoris observatur. JHensurae. Longitudo ab apice rostri usque ad caudae basin . . . . 0,89. Caudae ........ 0,43. Koi: Lose 2 05]: Pedum anticorum. . .... 0,40. » posücoruum . ... . O,h5. Sunt simiae ferocissimae, veloces ac validae; gregatim e latebris suis prodeunt, agros cultos saepius vastantes: disponunt tamen suos custodes, qui imminente periculo vocem quamdam edunt: qua audita, omnis turba maximá cum celeritate se in fugam conjicit. Incolunt montes Coloniae, atque adeo prope ipsam reperiuntur metropolin, in monte, cui a Zabula nomen est (Tafelberg). AM. CARNIVORA. CHIROPTERA. Genus PTEROPUS. zniss. Species P. HOTTENTOTTUS. Trww. JVova Species. (2) Primum hoc animal idem visum est, ac P. AMPLEXI-CAUDATUS Gtorrr., (1) Conf. nuporrunr, PAysil. Tom. II. Sect. 2. p. 46: »ArzTON, Abbüd. der Skel. T4* Lief. (2) Descriptionem et hujus speciei, et reliquorum crrkorrERORUM, Vir. lllustriss. TEMMINCK . be- nevolentissime mecum communicavit. l* en M us qui in insulis Z'mor, Amboina , ac Sumatra occurrit; e descrip- tione tamen aliquanto fusiore atque accuratiore contrarium mox elucebit. Jam magnitudine utrumque animal insigniter differt: etenim PT. HOTTENTOTTUS quinquies major est, oculi magis superiora ver- sus collocati, longius a naso, quam ab auribus distant: mem- brana ejusdem conformationis, atque illa AmPrExr-cAUDATI; in parte tamen introrsum versa frequentibus obsita est pilis. Basis membranae interfemoralis ad latus internum pilosa. Ad basin caudae perbrevis cernitur incisura, figuram inversae V prae se ferens. Juxta hane cauda, quae plane est libera, exori- tur. Cauda cum corpore comparata, habet tantummodo longitu- dinem dimidiam intervalli, quod est inde ab anteriore oculi mar- gine, usque ad nasi apicem. Illa autem AmPLrxi-cAvpaT: est lon- gior; quippe quae totà ejus intervalli longitudine gaudeat. Den- les incisores sunt perparvi, uniformiter seriati, sibique appro- ximati; dentes autem molares aequali intervallo a se invicem distant. Aures breves et rotundatae. — Rostrum longum ac com- pressum. Corpus haud crassum, vestitur pilis brevibus, mollibus ac lae- vibus, qui per superiorem ejus partem duplicem offerunt colorem; ad basin nitide griseum, ad apicem vero fuscum; qui etiam in speciminibus masculis praevalet: in inferioribus partibus uter- que sexus coloris est subgrisei. Denique haec species praeterea notas gravioris momenti non- nullas offert; quales sunt forma membranae interfemoralis ad Coxygem ; cauda libera ac brevis, et quidquid praeterea a nobis jam indicatum est: quae omnia sane sufficiunt, ut primo adspectu PT. HOTTENTOTTUS rzwx. ab AMPLEXI-CAUDATO distinguatur. JHensurae. Universa longitudo in speciminibus adultis... .. . .. . 0,13. Extensio alarum. (D. ......... 053. Longitudo antibrachii . . . . . . .. . 0,09. Caudae... . . . . .-. 2 200027 Excisura membranae interfemoralis . 0,25. (1) Occurrunt specimina quaedam, in quibus alarum extensio quoque major est. TR [T Habitat haec species circa Urbem Capensem; reperitur quoque in plagis longius remotis. Complura ejus specimina, quae tum pellibus, tum sceletis constant, conservantur in splendidissima collectione, quam Museum Zugduno- Balavum continet. Species PT. LEACHII. SurrH n Zool. Journ. N*. XVI. () 09/8/88) Supra fusco-cinereus, infra sordide cinereus, cauda libera. Dentes primores breves, validi, regulares, apice rotundati; caput elongatum ; auriculae mediocres, apice rotundatae. Longitudo a fronte ad caudae basin IV pollicum: caudae tres quartas pollicis partes, alarum extentio XIII pollicum. In hortis Promontorii Bonae Spe? vineta saepius devastans. (Surrn, l. c.) fI Genus RHINOLOPHUS. GEOFFR. Prosthematis membraná superiore transversá porrectá. Species RH. CLIVOSUS. CnETZscHM. n Rupp. Zool. Ail. p. À7. T. XVIII. Rh. Capensis, ricum. — Ferzeichn. der Doubl. p. ^. hh. Geoffroyi, suvru in. Zool. Journ. N*.. XVI. (9^ IÁARI Quod pertinet ad magnitudinem, differt hoc. animal minime a VESPERTILIONE AURITO umx Áures sunt magnae, acuminatae, ad marginem vero excisae; inferius autem cernitur membrana pilis tecta; quae ad meatum auditorium claudendum inservit. Organa olfactoria externa in hoc animali valde compositae sunt naturae. Membrana ferrum equinum aemulans, in media parte continet excavationem ; in qua narium cartilago infundibuliformis reperi- tur. Post eam apparet orbiculus transversus, densus, erectus (1) De rrzRoro rraAcHtr tenendum videtur, eum fortasse a praecedente non distinctum esse specie; descriptio tamen nimis succincta est, quam ut certi quid effari liceat, n m cartilagineae naturae; qui in media parte est excavatus, atque paululum supra infundibulum est inflexus: hine sese extendit mem- brana recta, tenuis et retrorsum vergens; dum procurrat ad po- siremam , in obliquo stantem, lanceolatam membranam; qua uni- versum conjungitur; ad basin plane pilis caret; haec organa non- nullis setis sunt. circumdata. Pili in genere sunt longi, lanati ac molles; in superiore corporis parte exhibent colorem e leviter cano-brunneum ; per dorsum ta- men hic est fuseior; in partibus inferioribus apparet color albes- cens, in rubicundum transiens. Membranae sunt pellucidae, ae quemadmodum aures, coloris e nigro-brunnei. JHensurae. Ab apice nasi usque ad caudae basin ... ..... ... 0,07. Caps e re 0,023. Qandae «0 mm at . . . 0,026. Expansio. alacri ves ox «s $3 10:26. liaec species occurrit tam in Africa Septentrionali, et media, quam in Australi. — Universe autem observatur, pilos in iis Africae Meridionalis esse coloris aliquanto fuscioris. Regium Museum modo commemoratum etiam hujus animalis complura habet specimina. Po ^w Genus NYCTERIS. GEOFFR. Species N. THEBAICA. N. Geoffroyi.. nEgswAnR. Mamm. p. 127, 190. GrorrR. in Zinn, de PHist. d'Egyple, Hist. Nat. 11. JW. LOIN 2. et De Porganisation et. de la. détermination. des. .Nycléres. an nn. du Mus. XX. p. 20, 2. T. I. N. Affimis, surru in. Zool. Journ. N*. XVI. Quatenus descriptionem wvcrgmnipis THEBAICAE ]. l. cum illa w. ArFINIS potuimus conferre, videntur ambo animalia revera haud a se invicem differre. Quandoquidem autem jam zorra. aliique speciem , priore loco dictam, plane fuseque descripserunt; nobis solummodo pauca addere libet. — C M as A reliquis hujus generis speciebus, quae jam innotuerunt, ad- prime differt auribus majoribus ac longioribus pro corporis men- sura. Quo etiam referri potest evolutio operculorum spiralium in circuitu narium, ut et labium inferius fissum (0; quod ad figu- ram V exciditur. Pili in universum sunt molles ac breves, superne in corpore brunnei coloris; in prona vero corporis parte exhibent colorem nitide griseo-brunneum. Sequens species videtur nobis denuo propriam constituere: at- tamen neque hanc, neque affines, nobis inquirere licuit. Species N. CAPENSIS. SuiTH im Zool. Journ, N*. XVI. Cervice dorsoque nigro-fuscis; colli lateribus sordide albis; partibus inferioribus subcinereis; membranis rubro-fuscis; apice tragi semicirculari cum crista villi albescentis. Longitudo a naso ad caudae basin plus quam II pollices; ex- tensio alarum X pollicum; altitudo aurium septem octavas polli- cis partes. In interioribus Africae Meridionalis partibus degit, item imn Insula Paschali (swmrrn). P9 ^A Genus VESPERTILIO. rriNw. Species v. CAPENSIS. (2 — SurrH i Zool. Journ. No. XVI. De nova hae specie non nisi pauca verba, quae nobis vix ac- curatam ejus cognitionem praebebunt, mihi commemorare licet. Supra flavo-fuscus, subtus flavo-albus; membranis nigro-fuscis , interfemorali longe ultra pedes extensa, et postice acuminata, ubi caudae est terminatio; auriculis identatis externe et apicibus subacutis, trago lineari subfalciformi. (1) Haec nota in iis speciebus, quas swrrH ]. ]. nobis descripsit, deésse videtur. (2) Hanc speciem swrrH a Vespertilione TEMMINCKII non distinctam credit; perperam: quemad- modum etiam censet ipse lllustriss. rTEMMINCK; cujus hac de re cognoscere mihi licuit sen- tentiam, Lee B ene: Longitudo corporis unius et trium quartarum partium pollicis; caudae trium quartarum pollicis partium , volatus amplitudo IX pollicum ; caput breve; capitis latera rostrumque nuda, nigra; la- bia ad oris angulos pilis brevibus fuscescentibus vestita. (swmirH). PA VA VA] INSECTIVORA. Genus ERINACEUS. riNx. Species E. CAPENSIS. SurrH i Philosoph. Magazine. January 1831. p. 61. llic nulla hujus speciei praeterea tamen additur descriptio. Maxime cum r. EUROPAEO convenire videtur; aliquatenus tamen distincta. (swrrm). (9S Genus SOREX. LINN. Species CAPENSIS. Gzorrn. e Zinn. du Mus. XVII. p. 1854. 9. T. IV. Fig. 2. S. Indicus et Capensis. | Idem in Dict. Class. XI. p. 325. Drzswan. JMamm. p. 152. Hoc animal nobis non plane est ignotum: primus autem BURMANN ejus mentionem fecit, in descriptione sua animalium Caopensium: censet GEOFFR. sCclo HILAIREUS speciem, quam diximus, minime cum soRICE INDICO esse confundendam. Observatur tamen, utramque speciem magnitudine dentium, colore, tereti crassaque caudae forma, amplitudine ac nuditate aurium inter se convenire: uti quoque musci odor, quem ambo spargunt, pariter acer est. () Rostrum longius est ac mobilius, quam in quadam alia specie. Cauda habet longitudinem dimidiae corporis partis, ac. secundum eam normam longior est, quam in rzwnrco: color ejus est ruber; (1) Cuvrzn in Opera, quod inscribitur Aégnme .4nim. Tom. I. p. 128. ed. ult., credit, quoque SORICEM MYOSURUM, CAPENSEM, FLAVESCENTEM et INDICUM GEOFFR. varietates ejusdem speciei esse habendas. Quandoquidem autem mihi nulla occasio fuit ipsorum sceleta con- ferendi, necesse est, ut sententiam hac de re proferre, nunc differamus. 9M) ann dum pilis, qui quasi detonsi videntur, obtegatur: ita tamen, ut subinde molliores illis intermixti cernantur. — Totum corpus est cinereum ; at in dorso color rutilo-fulvaster apparet; in late- ribus oris subruber. Degunt in antris subterraneis, ac videntur omnem Coloniam inhabitare. Rustici in iis delendis multum operae ponunt, tum propter damnum, quod agris frumentariis adferunt; tum ingrati acrisque odoris causá, quem late dispergunt. Oeconomia hujus animalis adhuc nos latet. HAIR Genus MACROSCELIDES. surTH. Denles Primores ?/;, discreti seu dimoti: superiores verticales compressi, et acuminali; inferiores procumbentes aciebus inciso- riis. Laniari **/,4, suprà primoribus breviores , discreti , lateribus compressi et coronis plus minusve bicuspidatis; infrà approxi- mati et partim ita imbricati, ut posteriorum margo anterior an- tecedentium lateribus paullum obducatur; anterior tricuspidatus; secundus, tertius et quartus bicuspidati. JMolares 9/55, suprà anterior quinquies cuspidatus; tertius et quartus quadricuspidati, quintus subtriangularis et tricuspidatus; infrà duo anteriores lateribus compressi, tricuspidati; tertius, quartus et quintus qua- dricuspidati. Rostrum angustum et antice in proboscidem longam et subcy- lindraceam desinens, nares in apice habet. Ocwl; mediocres. Auriculae magnae ac rotundatae. Corpus villosum. Pedes dis- tincti, plantigradi, pentadactyli; — Scelides antipedibus multo longiores. Cauda elongata, squamata, annulata, raropilosa. (surrn). Species M. TYPUS. SurTH i Zool. Journ, N*. XVI. Supra fuscus nitore fulvo, infra subalbus. Longitudo a naribus ad caudae originem IV pollicum; caudae III pollicum. Inhabitat campos Africae Austrinae interioris, prope sepes et fruteta versans, atque in subterraneis sese occulens antris. 2 e. MO Species M. RUPESTRIS. SurrH in Philos. Magazine, N?. A40. Fig. LXI. Quandoquidem ejus nusquam adhuc prolata est descriptio, hanc speciem solum verbo commemorasse liceat. lae aaa) Genus CHRYSOCHLORISe G. cvv. Species CH. CAPENSIS. DresMAn. Mamm. p. 156, 146. Talpa Asiatica, Lixw. 12. Tom. IL. p. 73. 2. Tnuuws. in Mém. de lAcad. de Petersb. 'Tom. III. Taupe Dorée, murr. Hist. Nat. XV. p. 370, 155. Blinde Mol (Col.) FoU/AAISIRÁIA Primus, qui hoc animalculum descripsit, fuit srBA, minus tamen recte Asiam ejus patriam opinatus. ( Longitudo corporis cylindri formam aemulantis, est circiter quinque aut sex pollicum ; cauda plane deést. Pili sunt molles; uti locum fere habet in TALPA EUROPAEA; pro maxima parte videntur colorem splendide subfuscum exhi- bere: unde in vivis speciminibus ad partes magis superiores cor- poris, radiis lucis eo accedentibus, eximius color cupreus re- splendet. Si vero specimina sint effarcta, proprietas haec ali- quatenus perit; in liquore tamen diutius remanet. Ceterum ille color dilutior est versus inferiores corporis partes. Observatur eo loco, ubi sunt oculi, macula albo-flavescens, quae ad rostrum usque sese extendit. Externe autem neque ocu- li, neque aures offenduntur. Pedes antici tribus unguibus gaudent: quorum exteriores sin- gulariter magnitudine ac robore excellunt; unde in fodiendo mul- tum juvant. (1) Conf. TAesaur. Nat. Tom. l. pag. 51. Tab. XXXII. Fig. ^. (4) et 5. (2). Ud. ME uus Videntur haecce animalia per totam Coloniam dispersa; agro- rum tamen cultorum amantiora. Olitores illis insidiantur, quum haud parum plantis teneris damni adferant; quippe superficiem terrae imprimis effodere solent. Species CH. RUFA. DrswaAn. Mamm. p. 156, 2A7. Talpa Rubra Americana , SggA , Thes. I. p. 51. Tom. XXXIL. F. 2. Ch. Hollentottus, surrm, in Zool. Journ. N*. XVI. lied-mole, eEgNN. Syn. p. 315, 246. Auctores idem animal indicare videntur; immerito vero szs4 illud in Americá degere dixit. Mihi dabatur occasio quaedam specimina examinandi; offerebat tamen sese nullum aliud dis- crimen, nisi in colore magis ferrugineo et opaco; quo haec spe- cies a praecedente dignosei possit. Quare ei hoc loco hono- rem propriae speciei attribuere admodum ambigo. A/SMS CARNIVORA GENUINA. Genus GULO. STORR. Species G. CAPENSIS. DzswAn. Mamm. p. 176, 270. Melis Mellivora, 'Umuws. in. MMém. de P4cad. de Petersb. Tom. III. p. 107. Fiatel, sPAnM. in Kongl. JVetensk. Acad. Handl. 1777. p. 49. Tom. IV. Fig. 3. Ratelus Mellivorus, BgxNET in. Zool. Gard. and. Menag. Mamm. Z. p. 13. cum Fig. (bona.) Ratel (Col.) Corpus suprà est canum, propter pilos albos ac subnigros mixtos; ita quidem, ut linea candida, quae a medio capite us- que ad mediam caudam procurrit, cujusque latitudo in lateribus 9* am dO ine decrescit, illud totum complectatur. Reliqua corporis pars pilis lucido-atris tegitur. Stria autem illa candida in pullis obsoletior est; uti e nonnullis exemplaribus mihi quam manifestissime | in- notuit. Cauda vix efficit quartam partem longitudinis, quae corpori inest. — Rostrum est obtusum; aures externe non observantur; cernitur tantum margo pertenuis eáà in parte,, ubi meatus audito- rius est collocatus. Pedes quinque digitis instructi; in quorum anterioribus sunt ungues longi, crassi, acuti, et ad fodiendum aptissimi. Degunt in variis Coloniae plagis, praeprimis in interioribus; dum e contrario prope urbem Capensem nusquam occurrant. 9A Genus MUSTELA. LINN. Rostro abbreviato; dentibus molaribus spuriis MES unguibus maniculorum crassis, obtusis, fossoriis. Species M. ZORILLA. DreswAn. Mamm. p. 181, 279. Tnuuwz. in Mém. de PA4cad. de Pelersb. 'Tom. III. p. 106. Fiverra Zorila, scuggB. Saügth, p. &55. 18 T. 123. Gestreepte Muishond (Col.) Color in hoc animali est ater; lineis quatuor albis inde ab occipite usque ad caudae basin procurrentibus; quae in dorso usque ad mediam ejus partem sibi invicem proxime accedunt: tum autem ita vergunt, ut ad caudae basin rursus concurrant. In sincipite et ad oculorum latera apparet macula alba. Cauda, cui parum capillorum alborum intermiscetur, ad basin densissime pilis convestitur. Auriculae parvae et rotundae, albis pilis teguntur. Pedes breves; ungues antipedum longi, curvi, adunci, atque acuminati; pedum autem posticorum magis plani et obtusi sunt. Glandulae anales foetidissimum secernunt humorem; quem ani- mal hoc, ubi agitatur atque irritatur, imprimis edere solet. Inhabitat maximam Coloniae partem, praecipue regiones sa- we MS e xosas. — Noctu exit praedatum: avibus, ovis atque amphibiis potissimum vescitur. Genus LUTRA. RAJ. AONYX. Podis vi» palmatis, digitis muticis; digito secundo cum. tertio per articulationem primam connato, utroque reliquis longiore. (vxssox.) Species L. INUNGUIS. F. cvv. in Dict. des Sc. Nat. XXVII. p. 248. A. de Lalandi, xgssow , Mamm. p. 157, A84. Isrp. cgorrnR. in Dict. Class. IX. p. 519. Otter (Col.) Corpus tegitur pilis mollibus ac leviter adnatis, coloris prae- cipue badii, qui in prisma ad caudam et in partibus pedum ex- terioribus saturatior evadit; in corporis lateribus contra dilutior; superior denique capitis pars leviter griseo-fusco irrorata est. Circuitus nasi, latera capitis ad oculos usque, gula, omneque pectus usque ad scapulas exhibent colorem album. Aures parvae pilis subfuscis vestitae, cinguntur margine albo. Mystaces sunt firmi atque albi coloris. Pedes antiei unguibus carent; in secundo tertioque digito pe- dum posticorum, observatur tamen eorum rudimentum; scilicet parvus discus, rotundus, ac corneus, in cujus centro tubercula crassa et orbicularia apparent. (0) JMenswur«e. Ab apice nasi usque ad caudae basin .............. 088. Caudae . . ... un, MucsTHSU DAE Capitis . ^. - MIMME oT Ng ULA UE TL Pedum:antücorum .. ... 7. | poy5e 20,20; »h» "posticosamit! Jolon a1 iegato. 022. Degunt in paludibus Africae Meridionalis. (1) In specimine tenerae aetatis, quod in locupletissima rLrrpENsrs Musei collectione servatur, observavi tamen, omnes pedum posticorum digitos unguibus manifeste perspicuis, coloris pal- lide albi, esse instructos. In pedibus anticis vero, eorum ne minimum quidem vesligium invenire licet. Colore differt. dictum specimen tantummodo in eo, quod color castaneus in eo griseus, ac macula alba labii superioris magis conspicua sit. m WE Genus CXANIS. rixN. Species C. PICTUS. ———— DrswAn. zn Mamm. Suppl. p. 538, 831. C. Aureus, mTHUNB. in JMém. de l4cad. de Pelersb. Tom. III. p. 302. Hiyaena. Picla, rEwMINCK. in. dmn. Gener. des. Sc. Phys. Tom. III. p. 54. T. 35. CnETZsCHM. in RüPP. Zool, Ail. Tom. XII. p. 35. H. Fenalica, Buncu Trav. 'Tom. I. p. 456. cum Fig. Wilde Hond (Col.) (9 ISI Primus, qui nobis accuratam descriptionem, nec non iconem hujus animalis donavit, Celeberr. rEwwiNck fuit. Dentes conveniunt proxime cum iis Canum; exiguà differen- uà, quod attinet ad spurios molares, unice exceptá. Numerus digitorum separat tamen hoc animal a canibus; quippe pedibus omnibus digiti tantum quatuor sunt: sceleton autem nullam ex- hibet differentiam. Magnitudine Hyaenam non aequat; color vero in hoc animali est maxime singularis, ac verbis difficillimus explicitu, quippe qui in variis hujus speciei corporibus sit diversus. Color primarius, qui per corpus maculis atris, candidisque ir- regulariter distribuitur, est leviter ochraceus; candidum tamen plerumque atro includitur. — Caput suprà, nucha ac regio tem- poralis pallide ochracea sunt; stria autem intermedia, a fronte ad nucham porrecta est nigra. Rostrum ad oculos usque nigrum cernitur, ut et stria per me- dium caput: ceterum illic color luteus, uti et in cervice praeva- let: maxilla inferior et gula ad pectus sunt colore sordide albo. Aures magnae lataeque sunt; cauda longitudine plus quam ter- liam totius corporis partem aequans, ad radicem est flava, in medio nigra, ad apicem alba. Non procul a caudae radice pilis est mediocris longitudo; quae ad apicem aliquantum crescit: de- nique sunt hi pili per omne corpus lubrici. Li MN ie JHensur«e. Longitudo ab apice nasi usque ad caudae basim . .... 0,89. - Caudae, pilis inclusis | 0,36. Capitis 1215, Lf0 . . 0,26. Auricularum ..... 0,13. Pedum anticorum. . . .... 0,54. ». postücorum 4.2... 0,58. Reperiuntur haec animalia vulgo in parte Orientali Coloniae, uti in dioécesibus, quae vocantur, Uitenhagen, Graafrhynet , cet. Solent autem gregatim exire praedatum, atque haud raro mag- nam ovium stragem faciunt. Postremis hisce annis eorum nu- merus valde videtur accrevisse: quod facile etiam ex eo intelli- gitur, quia non raro decem vel duodecim pullos, uno partu, edunt. A7 Species C. MEGALOTIS. DzEswAn. JMamm. Suppl. p. 538, 830. Cuv. Héqne 4nimal, Ed. 2". 'Tom. I. p. 153. C. Lalandi, ngswAmR. in Dict. Class. IV. p. 18. c. Fig. MzcaArLoTis Lalandü. mHAWwirT. sMrTH. in GRrIFF. The Animal. Kingd. 'Tom. II. p. 372, cum Fig. Hucusque, quod mihi constat, occurrit hujus animalis per totam Europam unum modo exemplar; scilicet in Museo Panr- SIENSI.— Quandoquidem autem mihi non contingit descriptionem quamdam, ex ipso animali factam proponere, liceat eam ex aliis scriptoribus huc assumere. Magnitudine aequat cawEw vuLPEN; aures tamen sunt multo lon- giores atque ampliores. Pellis est ferrea, luteo leviter variegata. Juxta dorsi spinam pili aliquanto sunt longiores, colorisque magis fusci. Aures interne sunt griseae; limbus tamen est niger, pilis va- riis albis admixtis. EE m Cauda densissimis pilis est obsita, qui nigrum colorem exhi- bent; in parte superiori tamen aliquantum pilorum griseorum il- lis intermiscetur. Caput griseum; sinciput usque ad nasi apicem nigricans; venter pallide albus, ungues quoque nigricare videntur. Primus, per quem nobis hoc animal innotuit, fuit pg LALANDE; ita tamen, ut multa adhuc de illo lateant. Plaga, in qua degit, minus accurate indicari potest. Species C. MESOMELAS. ScunEB. Saüglh, p. 370. 13. Tab. 95. Liww. Syst. Natur. Ed. cwEr. I. p. 73. Tuuws. m |Mém. de l'Acad. de Petersb. 'Tom. III. p. 302. Cov. Régne Animal. Ed. 2^. "Tom. I. p. 153. Per totam Coloniam offenditur hocce animal, atque Jackhals audire solet. Caput et cervix sunt grisei coloris, ita tamen, ut subinde pili leviter fusci, albi ac nigri ei immisceantur. Totum dorsum ad caudam usque pusillis maculis, quae can- dido ac nigro colori superstant, distinguitur. Radix caudae est fusca; reliqua vero pars nigra. Gulae, thoraci ac ventri color est sordide albus; in reliquis partibus color fuscescit; ad pedes posteriores paulo obscurior evadens. Degunt separatim; tempore tamen vespertino, in parvos videntur congregari greges, quo tutior ipsis reddatur venatus. Quia autem in antris subterraneis luce solent commorari, raro interdiu ap- parent. — Postquam tenebrae exortae sunt, nonnunquam ex ulu- latu, qualis ille est canum, eos agnoscere licet. A — m Genus VIVERRA. LINN. Folliculo anal nullo, sed levi impressione inter glandulas anales. (Genettae) cvv. Species V. TIGRINA. ScunEB. Saügth. p. 425. 5. Fig. 115. Tnuuxs. in Mém. de PAcad. de Pelersb. 'T. III. p. 306. Chai-Bizaam , voswAER JDisserl. d'une Éspéce Singuliére de élal Africam. | Amst. 1771. Tigrine JWeezel, Suaw Gén. Zool. 12. p. ^06. Moschus-Kat (Col.) Fundus velleris est colore luteo-griseo, qui ad gulam ac ven- irem dilutior fit. n lateribus nasi, ac sub oculis observatur macula alba. Ceterum est circulus oris niger, atque obtegitur vibrissis nigris albisque; quae inter se commiscentur. Mediocres auriculae in parte postica, uti et margo interior su- perne, raris pilis obsita sunt. Procurrit in dorso linea nigra, quae, in mediá ejus parte ex- orta, sese extendit ad caudae basin; hoc loco pili sunt longis- simi: porro apparent in utroque corporis latere quatuor series macularum nigrarum, quae, intervallo subaequali a se invicem distantes, varià gaudent magnitudine; ita tamen, ut quae media est, magnitudine ceteras superet. Quamvis ad cervicem hae ma- culae minus distinctae sunt, observantur tamen in utroque latere duae lineae, quae ab occipite usque ad pedes anticos extenduntur. Pedes sunt in parte anteriore coloris luteo-grisei; ceterum vero nigri. Cauda cingitur annulis alternis nigris, atque luteo-canis: apex niger est: annuli, qui sunt coloris luteo-grisei, offerunt inferius colorem nigrum. JMensurae. Longitudo a naso usque ad basin caudae . . .. .. .. . 0,53. Gandae .. v vr. 0,44. Caps 57... ve s 0. Pedum anticorum . ..... , 0,13. » posticorum. . . . . 25:0: 19. ac WE en Species V. FELINA. Tuuws. in K. Sv. Fel. 4c. Nya Handl. XXXII. p. 166. T. 7. Idem in Mém. de P4cad. de Pelersb. 11I. p. 306. f ^A Quemadmodum in specie praecedente observabatur, ita quoque in hoc animali adest linea nigra, quae per dorsum usque ad basin procurrit; ubi fundus velleris offert colorem e cano album; in utroque corporis latere apparent parvae, nigrae maculae; quae magis confluunt, lineam flexosam quasi efficientes: cujusmodi quinque lineae in latere utroque extant. Caput ac gula est plane coloris e nigricante grisei; in margine inferiore oculorum cernitur macula albescens: ceterum totus am- bitus oris, uti et in mystacibus, habet nigrum colorem. Auriculae ac pedes aequant ea priorum specierum. Cauda est multo longior, quam in iis, quae antecedebant: in nonnullis adeo speciminibus est illa ejusdem longitudinis, ac corpus. Ornatur autem cauda annulis nigris, nec non exalbidis ad apicem. JMensurae. Longitudo a nasi apice usque ad caudae basin . . . . 0,52. CQaudae 2 05224 0,41. Capitis ...,.. . 00095. Pedum anticorum . .... 0,10. » posticoum . . . .. 0,13. Ambae hae species, quas diximus, incolunt Africam Meridio- nalem quidem totam; frequentiores tamen in plagis, quae minus inhabitari possunt: vivunt plerumque in speluncis et rimis ru- pium, ac pascuntur potissimum avibus, minoribusque mamma- libus. in- MID. aas Genus HERPESTES. ru. MANGOUSTES. CUVIER. Species H. GRISEUS. DrzswmAn. JMamm. p. 212, 32A. Viverra Grisea, 'UnuwB. in. IMém. de P4cad. de Pétersb. III. p. 305, 15. V. Caffra, xxNN. Syst. Nat. Ed. cwEr, I. p. 85, 8. Hanc speciem mrnRPESTAE, rcuwEUMONI in Doreali degenti quam maxime simillhimam, non vero (uti narrat crorrn), in India Orientali habitantem, varii naturae scrutatores pro diversáà spe- cie habuerunt, et eam talem ad ceterarum seriem retulerunt. Pili singuli totius corporis fuliginoso alboque annulo sunt an- nulati; qui color in capitis lateribus, cervice ac dorso fit magis subobscurus; in ventre vero e griseo in exalbidum transit: sunt autem illi pili in. mediáà dorsi parte, in lateribus et praecipue retrorsus longitudine satis insignes. Circuitus maxillae superioris ad oculos usque, offert colorem e subfusco nigrum; quo partes quoque extremae artuum gaudent: nisi quod hic nonnulla puncta alba manifeste observari possint. Ungues longi sunt curvati, pulli coloris atque acuti: plantae pedum vero pilis carent. Cauda in basi densis pilis tecta, qui apicem versus longitudine decrescunt; at, uti niwwAEUs vere indicavit, apex habet nigrum colorem. (0 (1) Estne n. cnrsEUs merito distincta species habendus, an tantum varietas tcHNEUMONIs Ve- terum? PrrN. Hist Not. VWI, 25, 25. Amis. Hist. Amum. "yvevuóv. IL. 35. p. 422. Longitudo caudae cum eá corporis comparata offert, ratione HERPEsTAE ex Africa Meridio- nali, fere nullam differentiam; quippe À nasi apice usque ad caudae radicem mensura est ..... 25105,5091: CaudaeMipsiustt edens. ec or s SS Uev ee 0,45. Praecipue observandum videtur, apicem caudae, uti et in antecedente specie, nigrum esse; quam notam apud posteriores scriptores frustra quaesivi. Color in pilis valde convenit cum specie primo loco dicta; nec in junioribus speciminibus ullà ratione differt: apud adultiores maxima ex parte est multo liquidior. — Alba forma ex- hibet hic magis colorem impure luteum; os ac pedes, uti ejus, qui postremo loco memora- batur, sunt colore pullo: — hunc colorem habent vero minus manifestum. Nonne tamen parva haec aberratio jure habenda est e coelo calidiore oborta? JE ax. QU) JHensurae. Ab apice nasi usque ad caudae basin . . . . . . . . . . 0551. Capins WI... imp it DON 0,13. Couddecs. .2 7.2 s ORO: Degit hoc animal in plerisque Coloniae partibus, plerumque in antris subterraneis occultum: vescitur imprimis muribus, ac mi- noribus avibus, amphibiisque: saepe occurrit. etiam mansuefac- tum, uti animal domesticum; praesertim — propter officia, quae in delendis supra dictis animalibus praestat. Species H. PENICILLATUS. (!U. Pedes antici quinque dactylis; postici quatuor dactylis instructi, digitigradi. Plantae pilosae. Cuvign, Réqne Animal. Ed. 2^. 'Tom. I. p. 158. Mihi hanece speciem inquirenti statim se obtulit aberratio me- morabilis, quoad motas genericas. Meperi enim pedes posticos quatuor instructos esse digitis; nullo praeterea quinti digiti ve- stigio obvio. — Plantae autem pedum erant pilosae; cranio cete- roquin, ac dentibus ne minime quidem a structurá normali dis- crepantibus. (? Magis accurata descriptio dimensioque hujus animalis, fortasse hoc loco non inutilis erit. Color in hoc animali maxima ex parte est rutilo-fulvescens, in rufum migrans; id, quod ad superiores quoque corporis partes pertinet: pedibus posticis paullulo magis fuscescentibus. Ceterum pili in variis locis, annulis candidis ac fuscis decoran- tur; qui in lateribus corporis, sed praecipue in cervice et gena- rum tegumentis optime distingui queunt. (1) Hanc speciem descripsit sutrH. sub nomine MANGUSTAE LEVALLANTII. Conf. Zool. Journ. NO. XVI. et Bull. des Sc. Nat. XVIII. p. 275. (2) Haecce aberratio alios effugit. Contigit mihi, ut tria specimina in Museo LEIDENSI obser- varem; in quibus singulis eadem pedum confirmatio erat. Num illam aberrationem pro typo novi generis habere liceat, fortasse quaeretur. Mihi videtur merito in genere suo militare posse. cx M e. Gula atque maxilla inferior sunt sordide alba; at ambitus pos- tremus aurium nigricat. Caudae pars media pilis densissimis vestitur; apex est candi- dus: reliqui vero pili flavi sunt; interdum tamen pilis nigellis intermixtis. Longiores pedum ungues sunt acu. JHensuxrae. Ab apice nasi usque ad caudae basin . . . . . . .. ... 0,42. (audae, NN vu vus yk 0,23. CapUSes «BDELS ILI s. 0,08. Auriculrum . . . .. ...... 0,015. Pedum antcorum. . . , ....... e. 0,12. »| JMpestücorüm" s sy eL IU 0,15. Incolit plagas planiores atque aridas Coloniae. Species H. PALUDINOSUS. CuvirER, Héqne nimal. Ed. ult. Tom. I. p. 158. Mang. Urinatrix , suyrH in. Zool. Journ. N*. XVI. p. 437. Bullet. des Sc, Nat. XVIII. p. 271. Quemadmodum praecedens, ita et hoc animal in temporibus re- centioribus innotuit. ^Pilorum color est subfuscus, in nigrum transiens, annulisque subrubris aut subalbidis variegatus; attamen illud in senioribus speciminibus, praeterquam in lateribus] capitis, minus distinguitur. Margo maxillae utriusque est sordide fulvus. Cauda ad radicem densissime pilis est obtecta. Digiti pedum insigni gaudent longitudine, pilisque brevibus, ac prorsus ae- qualibus obteguntur. Ungues breves atque obtusi sunt. JMenswunrae. Ab apice nasi usque ad caudae radicem ........ 0,54. Candag R$, n i csapalno i n 0,30. Caps s. uos e c9 s ga 0,10. Pedum anticorum. . . ......... 0,14. DU DosHeomm uuo s rms 0,16. cca ll Corpus paululo coactius est, quam in praecedente specie; pro- uti etiam oeconomia in utráque differt. Habitat enim hoc animal in plagis paludosis atque in ripis mi- norum Ííluminum Africae Australis extremae; imprimis ranis, crustaceis, cet. victitans, et uti ferunt, urinans dexterrime. ^78 ^^IIÁI Genus RYZAENA. rLuIG. SURICATA. DESMAR. Species R. CAPENSIS. — Suricala Capensis, pgswmAn. Mamm. p. 214—330. Tnuuwn. m JMém. de Pcad. de Petersb. 1I. p. 305. Burr. Hist. Nat. XIII. p. 72, A8. Surikatje (Col.) Burrow, per quem primo hoc animal innotescebat, eam perpe- ram indigenam ÁÀmericae autumavit. Rostrum acutum, nasusque productus, proboscideus. Pili ha- bent colorem ex obscure-fusco, flavicante, nigroque variegatum; qui ad ventrem in sordidum transit. Striae sat obsoletae, trans- versae, imprimis dorsum exornant. Ad pedes reperitur argenteus color: cauda ferruginea, apice nigra. Dorsum est curvatum; unde fit, ut minus aequalem motum ha- beat bestia. lmponit omnem pedis plantam solo, et facile pedibus posticis erecta stare potest. Pedes molli pelle superinducti, ar- mantur longis acutisque unguibus fossoriis. JHensurae. Longitudo ab apice rostri usque ad caudae basin. .. . . 0,29. Capitis eec. 0,08. (audae; 2... 0,155. Ceterum habitat hoc animal in variis Coloniae plagis, praeser- lim in antris montosarum; facile mansuescit, atque ut animal do- mesticum colitur. D s Genus PROTELES. GEOFFR. Species P. LALANDII. Isrp. cEorrR. JDescripl. d'un nouveau Genre de Mammóif. in Mém. du Mus. XI. p. 370. Tab. 20. Viverra. Hyenoides , ngsuAR. Mamm. Suppl. p. 538, 832. Genelle Hwyenoide , cuvigR. Ossem. Poss. ''om. IV. p. 388. Hujus animalis forma externa plane convenit cum illà Hyaenae; nisi quod magnitudo vix dimidia sit illius nyAENAE MACULATAE. At non solum numero formáque dentium et unguium hoc ani- mal diífert ab mvarewaA; sed praeterea pluribus aliis quoque notis. Pili in universum sunt multo longiores; fundus velleris exhibet canitiem sordide luteam, quam sex aut septem distinguunt striae nigrae; quarum quaeque inde a dorsali linea ad ventris latus pro- currit: tres vero striae longitudinales offenduntur in parte ante- riore humeri. Tam pedes anteriores, quam posteriores obsoletius annulati sunt; juxta tarsos color nitide subfuliginosus evanescit. Ambitus rostri niger est; uti et margo postremus aurium: quae longae, acuminatae, sibi invicem approximatae et arrectae sunt. Jubae, longitudine insignes, a cervice usque ad caudam de- scendunt; quae brevis et pilosa, penicillo setarum fuliginosarum terminatur. Hoc animal spargit odorem ingratissimum ac foetidum, qui in ipsis pellibus siccis remanet. Jlensurae. À caudae radice usque ad nasum... ...... omuia 04. (Audaebenh., oue. estes . 06,17. dDilonum: in apice! caudáé]7 ..:553:2. 26 ese oes 0,10. Capitis qs 5. dms $$. uod OMS, ] Auriüm "oc. MX 41: 97.106508. Pedum anticorum . .......... 0,29. 2'' positorum. 1.9 0,21. Altitudo corporis ad pedes anteriores . 0,43. posteriores 0,21. EM Re Incolit plagas remotiores Coloniae: observatur potissimum noctu; quippe per diem in latibulis suis, antris subterraneis, sese abscon- deus. Accensendum est hoc animal rarioribus, aeque ac praecedens. Genus HYAENA. BRiss. Species H. MACULATA. TnuuwB. m JMém. de l4tcad. de Petersb. YII. 303. TEMM. m nn. Gén. de Plus. Y1T. 53. H. Crocutla, ziww. Geogr. Gesch. IT. p. 256, 149. H. Tachelée, cuvigR. Ossem. Poss. IV. p. 385. Tom. XXVIII. Fig. 1, 2. Tyger-Wolf (Col.) Haec Africae Meridionalis species indicat variis in partibus arctam cognationem cum HYAENA STRIATA; attamen ambae facile a se in- vicem dignosci possunt. CaocurA enim in universum colore sor- dide-luteo, non raro in fuscum transeunti, gaudet. Superiores corporis partes, praeter verticem ac cervicem, ma- culis fuliginosis sparguntur. Pedes postici sunt ad partes extremas nigri coloris; uti etiam cauda subfloccosa est. Juba, quae inde a parte posticá aurium, ultra medium dorsum sese extendit, haud brevior est illà HvAENAE STRIATAE. Est hoc animal per omnem Coloniam dispersum, atque haud raro altitudinem trium fere pedum attingit. PS Ih Species H. FUSCA. GEorrn. Collect, du Mus. H. Brunnea , vrHuNB. zfcad de Stotch. 1820. I part. pl. 2. Ggorrn. in Dict. Class. VIII. p. 444, 2. cum Fig. H. Filosa, survrn in. Linn. Transact. XV. 2. p. A461. Tab. 19. Strand-Wolf ( Col.) — Species, ad quam nunc accedimus, quaeque demum recentiori aetate iunotuit, multum differt a praecedente. ex UH enun. Corpus pilis confertis tegitur, qui in lateribus atque in dorso, singularem longitudinem habent. Pili vero ad caput breves, offerunt mixturam coloris nigri, albi atque ferruginei. Caput lotis et rostrum pbitosttis est, quam in praecedentibus: in margine orbitali exteriore duae offenduntur maculae nigrae, quae aliquatenus duas lineas verticillatas aemulantur. Aures mediocres, acuminatae, plerumque adstrictae et intus atque externe pilis teneris rubicundis vestitae. Quidquid inde a temporibus, ad humerorum marginem anterio- rem usque occurrit, sordide luteum offert colorem. Pectus, venter atque interior pedum pars, cum illis partibus colore conveniunt; nisi quod aliquantulum in subalbum transeant. Mentum ac latera inferioris labii sunt subnigra; gula autem fuscior est. Dorsum usque ad latera sunt e fusco grisea: minus tamen hoc apparet, quia quaedam adsunt lineae aut maculae minus regu- lares, quae transversae dorsum et partes laterales secant. Basis caudae est coloris impure fusci; penicillus apicis niger. Pedum partes externae sunt impure albae, atque obteguntur fasciis nigris. Uti videtur, degit hoc animal plerumque in viciniá littorum; quam ob rem etiam a Colonis, nomine Zwp:? Littoralis (Strandwolf) insigniri solet. laa d Genus FELIS. LINN. Species F. LEO. Liww. Syst. Nat. Ed. cwEr. Tom. I. p. 75. Cuv. Fiecherches sur les Espéces vivantes de gronds chals in nn. du Mus. XIV. p. 141. I. Tab. 15. Fig. 1—4. TrEMM. Monogr. p. 8A. South- African Lion, enrirr. anim. Kingd. V. A17. l. 6. Hoc animal, quod a proxime affinibus adeo per colorem helvo- lum, per penicillum ad caudae apicem ac per jubas levigatas, quae caput, verticem et humeros maris tantum ornant, distingui- ^ m6 — tur, nimis notum est, quam ut in eo describendo longi simus: hoc tantummodo addere lubet, inter varietates eam, quae est Africae Meridionalis, imprimis capite rotundo, crasso, molossino, maxillà inferiore magis prominente, auribus majoribus magisque acuminalis, et praesertim obscuriore jubarum colore, quae valde nigro obsaturantur, differre. Degunt hodie tantum magis in dissitis atque incultis Coloniae plagis. Species F. JUBATA. TzgMM. JMonogr. de Mamm. p. 89. Liww. Syst. Nat. Ed. cwEr. I. p. 79. 11. Cuv. Ossem. Fosf. IV. p. 130. 'Tuuwsz. in Mém. de PAcad. de Pelersb. YII, p. 304. Cuv. i Zinn. de Mus. XIV. p. 150. 7. Facile primo intuitu, per extensam corporis figuram atque agi- litatem externam, hoc animal a proxime cognatis distinguere licet. Pedes sunt longiores, unguibus acutis, tamen non retractili- bus, neque ad dilacerandum aptis, instructi. Fundus velleris pro maximá parte coloris ochracei, qui in su- periore corporis parte aliquanto fuscior evadit; in ventre et parti- bus pedum introrsum versis albidus color est. Pili sunt breves, in cervice atque in parte dorsi aliquanto lon- giores, et erecti: unde interdum jubae habebantur. A cantho interno oculorum usque ad labiorum commissuram, procurrit linea sigmoidea nigra; dum ceteroquin corpus parvis, rotundis nigrisque maculis obsitum sit, quae in dorso et ad la- lera pedum maximae evadunt; raro tamen continent plus septem lineis, nisi in capitis vertice ac mandibulis. Aures in parte medià extrinsecus exhibent colorem nigrum; intus idem est albus. Cauda mediocri longitudine, minime ta- men eam corporis aequat: suprà fulva, subtus alba, basi nigro maculata; dein cernuntur circiter tres aut quatuor annuli nigri albique, invicem alternantes; apice autem albo. uc ME aus Pars Occidentalis Africae, et imprimis Zndostan ab hac Fele in- habitatur, ubi venatui inservit. Ex opinione ruuwBERam: l.l. ac Cla- rissimi LrcmrENsTEINI, exstat haec species etiam in parte Meridio- nali Africae: cujus tamen probabilitatem mihi haud licet arguere. Species F. LEOPARDUS. TewM. Monoqr. p. 92. 'Tab. 9. Fig. 1. 2. LiwN. Syst. Nat. Ed. cwEgr. I. p. 77, 10. Cuv. in Zinn, du Mus. XVI. p. 148. 5. 'Tab. 16. Fig. 5, 6. (cran.) F. Pardus , vrivxB. in Mém. de l' Acad. de Pelersb. 11I. p. 303. lllustrissimus rEwuINCK hanc speciem credit Pardalen Veterum, nobisque in Opere jam laudato, ejus quam accuratissimam ex- hibuit descriptionem; opinionem suam compluribus documentis probans. Cauda modo longitudinem trunci habet, extremá parte scapu- lam attingens. Pili in corpore sunt crassi mediocris longitudinis. Fundus vel- leris exhibet colorem dilute flavum in dorso; qui tamen in la- teribus dilutior, atque in ventre et infimà caudae parte albus evadit. — Totum corpus permultis induitur maculis, quae se in- vicem satis attingunt. Maculae, quae in lateribus, extremáà dorsi parte atque in caudá variis locis sese exhibent, constant tribus aut quatuor ocellis an- nularibus parvis, nigris: dum macula lutea, aliquanto fuscior quam in reliquis pilis, per eos cingatur. Ex hisce autem facile causa apparet, quare maculae hae compo- sitae rosarum nomine (laches in roses) insigniantur. Reliquam partem occupant maculae aliquot minores majoresve, quae simplices rotundam aut ovalem formam habent. Aures sunt orbiculatae, nigrae in basi, sed luteae in apice; linea nigra procurrit, ubi mystaces incipiunt. In caudae extremá parte observantur duo aut tres annuli, al- ternantes, nigri albique. Hos and IL JMenswurae. Longitudo ab apice rostri usque ad caudae basin . . . .... 1,21. (Capitis xov. EXHI 0,24. (audae iy P ox ;. 10,93; Pedum anticorum ....... 0,48 », pesücorum ....... 0,54 Hoc animal totam inhabitat Africam, atque adeo in nostro Meridionali Promontorio haud raro invenitur; imprimis tamen im parte ejus Orientali exstat. Species F. SERVAL. TrEMw. JMonoqg. de Mammal. p. 103. Cuv. in Znn. du Mus. XIX. p. 156, 16. PF. Capensis, vuUNB. in lMém. de Plcad. de Pelevsb. Tom. III. p. 304. FonsTER in Ph. Transact. LXXI, p. 1. G. cuv. im Menag. du Mus. d'. w. c. Fig. bon. Tijger Bosch-Kat (Col.) Hoc animal magnitudinem praecedentis speciei haudquaquam attingit: cauda multo brevior est; aures longae et acuminatae. Corpus universe pilis longioribus occupatur; quod praecipue locum habet in femoribus et parte introrsum versá extremitatum: pili in caudae basi sunt quoque longiores. Color primarius est splendide fulvus, saturatior in extentione dorsi; in ventre, in parte pedum interius versà, ac gulà species alba exhibetur. Quemadmodum in praecedente, corpus hic occupant maculae nigrae, elongatae; quae tamen magis regulariter sunt dispositae. Ceterum existunt eaedem maculae in capitis lateribus; in pec- tore atque inferioribus pedum partibus perparvae, punctorum ni- grorum instar. Maculae, quibus in cervice, scapulis ac dorso gaudet, multo sunt angustiores, et tam prope se invicem positae, ut fere lineae duae in utroque latere esse videantur; quae inde a vertice ad scapulas usque procurrunt. an M) in margine superiore antipedum, cernimus sirias duas latas nigri-coloris, fasciae transversae instar. Aures in basi atque api- ce nigrae: margo superior in parte introrsum versá occupatur pi- lis longioribus luteis. Cauda sex aut septem nmigri-coloris annulis alternantibus est instructa; in ultimá scilicet ejus parte. In junioribus speciebus pili multo longiores et maculae minus regulares sunt. : Mensurae. Longitudo ab apice rostri usque ad caudae basin . . . . 0,85. (pits e c eetsrss 0,17. Gaudae .. . .. ... 0,26. Auricularum . . . .. 0,08. Pedum anticorum ...... 0,29. » posücoum .. . . .. 0,4. Hocce animal degit in totà Meridionali Africá, atque imprimis magno numero in circuitu Portus, qui ab rLrsABETHA, nomen ha- bet (Port Elisabeth). Species F. CARACAL. Tegww. Monogr. Mamm. p. 118. ZAvyE AnisTOT. Hisl. Anim. 1I, c. 7. n. 3l. Cuv. m nn. du Mus. XIV , p. 154. 11. Tuuws. in Mém. de l'Acad. de Petersb. 111, p. 306. Roode-Kat (Col.) Quod attinet ad formam externam hujus animalis, convenit eà, uti et instructis penicillo auribus, maxime cum Lynce; qualis proinde quoque apud Veteres habebatur. Pili in adultioribus sunt breves atque elongati; in junioribus magis lanati, et maculati. Maxima corporis pars exhibet colorem rufum vinaceum, aliquando quoque in brunneum transeuntem: in dorso autem obscurissime. ^ Latera corporis sunt magis pure Isabellina, ad caput obsaturatiora; quippe hoc loco aliquot pili nigri ac lucide pulli inter se commiscentur. Orbita oculorum, uti et margo labii superioris sunt coloris albi: mystaces exoriuntur e striáà nigrá, quae sub oculis observatur; maxilla inferior ac gula, venter et pars introrsum versa pedum est alba. Cauda in apicem exiens unicolor cernitur. Margo aurium extrinsecus subnigris pilis albisque intermixtis occupatur. Apicem longus penicillus nigri coloris obtinet: cete- rum in corpore nullae cernuntur maculae manifestae. Ungues pedum exhibent colorem e luteo album. Menswur«ae. . Ab apice rostri usque ad caudae basin... ....... 0,86. Vapiüs ...... "TT TEM 0,18. Gaudae; -. Y. ur els 0,29. Aurcularüm. ^... 2 0,07 PeHeHnht . u.s: x 0,05 Pedüm^anticórum. .... 22 ss 0,30 2... posticOBumis t. 16 sd roafy. Ia 0,41 Horum animalium patria est tam Senegal et Barbaria, () quam apex Meridionalis Africae; ubi inter illa, quae haud valde rara sunt, ea numerare licet. Species F. CALIGATA. Bnucr Poyage IV , T. 30. TEgwM. Monogr. de Mamm. p. 123. F. Caffra, ngswAn. Mamm. Suppl. p. 540, 837. Felis Chaus, vnuwB. in DMém. de P4cad. de Petersb. Tom. III. p. 304. F. cuviEn et cEorrFR. JMamm. c. Fig. Wilde Kat (Col.) Color velleris videtur in hoc animali pro diverso sexu, quemad- modum et pro diversis vitae periodis, aberrationi obnoxius esse. Universe est color in sexus masculini adultis speciebus e cae- ruleo griseus, cinereis intermixtis pilis; in corpore observantur (1) Specimina, quae in dictis regionibus reperiuntur, nihil discriminis offerunt. uo M fasciae transversae, quae colorem minus manifeste subnigrum ex- hibent. In speciminibus autem sexus foeminini multo lucidior est dic- tus color, et sunt fasciae obliquae colore magis subrubro. Pili in superiore corporis parte, e rubro griseam speciem ha- bent; variis locis tamen aliquot nigri pili iis intermiscentur: qui quidem in cervice et per dorsum majore numero occurrunt. In- ferior corporis pars ostendit colorem lucide fuscum. — Antipedes fas- ciae ires, posticos autem quatuor colore subfusco ornant. Gula quidem et mystaces sunt coloris albi. Auriculae exhibent extrinsecus colorem rufum; (U ad apicem cernitur penicillus perparvus, pilis e fusco nigris constans. Pars posterior pedum, plantarumque ater. Cauda in parte inferiore exalbida: ad apicem occurrunt tres aut quatuor annuli subnigri, alternantes. Mensurae. Longitudo ab apice rostri usque ad. caudae basin. . . . . 0,68. (audae cL ees 0,37. (CBpIUSC ces ere a 0,15. Pedum anticorum . . . . .. 0,28. » posücoum ..... 0,34. Videtur haec species tam Africam Septentrionalem, et mediam, quam Promontorium ejus Australe inhabitare; ita ut postremo loco in plerisque reperiatur plagis. Genus PHOCA. .rixw. "A uriculis (externis) parvis (orAR1AZ.) AUCT. Species PH. PUSILLA. ScHnEB. Süugth, p. 31^. 9. Tab. 85. Fig. V. De Lalandi, r. cuv. in. Dict. des Sc. Nat. XXXIX. p. A23. Pelit Phoque , porr. Hist. Nat. XIII, p. 341. T. A3. Zeehond. (Col.) In maxilla superiore sex exstant dentes incisores, quorum duo extremi sunt maximi, atque a ceteris remoti. (1) Haec videtur omnino esse constans ac characteristica nota. in D ue Caput magis rotundum, rostrum minus obtusum quam in orant pERONH. (0 Auriculae perangustae; extremitates posticae medio- eri longitudine; tres distincte apparentes ungues hic observantur: membrana digitorum, quae sese extendit, in quinque inter se in- vicem satis magnitudine convenientibus lobis terminatur. Ungues autem in pedibus anticis non cernuntur. Membrana pedum anti- corum in margine irregulariter est excisa. QCauda perbrevis; pili sunt levigati ac molles; color totius velleris lucide niger. Ad oras Promontorii Africae Meridionalis occurrit haec species, potissimum in sinu, qui a Simone dicitur, (Simons- Baa) ). Species PH. ANTARCTICA ? TuvwB. i Mém. de P4cad. de Pelersb. III. p. 322. In mari Australi ad Promontorium Bonae Spei. GLIRES. Genus GRAPHIURUS. Fn. cvv. et cEorrn. JMamm. Ed. Form. Max. Char. Gen. (Vide descriptionem Speciei.) Species GR. CAPENSIS. Denles $ncisores ?/; simplices; J[olares */,,, valde minuti, primo forma vestigii linearis; sequentibus cylindricis, coronidibus applanatis glabris. (An ex usu frequenti?) Pedes breves, graciles, longitudine fere aequales; antiei digi- tis quatuor, loco pollicis tuberculo, unguiculo plano instructi: (1) Ofaria eERoNit, Jam. p. 250, 382., a variis scriptoribus censetur nequaquam a Pusillá differre: quod minus rectum est. Diversa enim est non tantum colore, sed quoque figurá, atque adeo proporlione corporis, ob majorem extremitatum extensionem. ——MS-—— postici digitis quinque externis brevioribus; unguibus validis, acutis, compressis, fornicatis praediti. ^ Cauda brevis, robusta, cuneiformis; oculi minores quam in Myoxo; pupillá rotundá. .A4«- riculae magnae, rotundatae, simpliees; rostrum sub-productum; rictus oris angustus; vellus densissimum, constans pilis lanosis, sericeis intermixtis: hi caudam investiunt, eam penicilli-formem reddentes. Superior capitis pars, cervix, humeri, dorsum, femora et supe- riores extremitatum partes coloris fusci et brunneo-grisei sunt. Apex rostri, latera, pronae capitis partes rubro-alba: stria lata nigro-brunnea procurrit inde ab oculis usque ad aures; macula pilis albis constans, ad supremam anticamque baseos aurium par- tem est. Cauda pilis griseo-brunneis, in parte superiore albis quoque in- termixtis, ad apicem ex-albida apparet. Genus SCIURUS. mw, Ü Species S. SETOSUS. S. Erylhopus, ccorrn. Coll. du Mus. S. Capensis, THUNB. in Mém. de l4cad. de Pelersb. YII. p. 310. -Aquimp Hottent. Magnitudine videtur hocce animal non a vulgari esse distinctum. Corpus pilis crassis, setosis tegitur; qui in parte superiore gau- dent colore sub-ferrugineo: in ventris tamen lateribus evadit hic pallidior; ad pedes idem est pallidissimus. Linea alba in utroque corporis latere, plane conspicua, deten- ditur a medià scapulà ad pedes posticos usque: venter et partes pedum internae habent colorem impure album. (1) Serunus ocurAmis im Zool Journ. NO. XVI. p. 439, nonne eadem est species? Descriptio, quae illic additur, plane quidem differt ab eá, quae hoc loco exstat: sed credendum est, SMITHIUM suam fecisse ad specimen valde tenerae aetatis. Locus, in quo degit, secundum eundem Scriptorem est Simus Plettenbergensis, ( Plettenberqs- Baa). 5 EM e Margo labii superioris, mentum, gula pectusque sunt candida; linea nigra, minus tamen conspicua, quae inde a palpebrá inferiore usque ad scapulam procurrit, separat in unoquoque latere colo- rem fuscum ab albo. ij Marginem orbitalem superiorem linea candida exornat. Auriculae sunt parvae ac pilosae, sine ullo penicillo. Cauda, ad basin tenuibus pilis obsita, habet eos in mediá par- te et ad apicem mediocres. Constant autem illi caudae pili mix- turá coloris pulli atque albi. JMensur«e. A nasi apice usque ad caudae basin . . . . . . EP SESEC Caudae ...... | ar dioece 0,23. (apis Su os do Eee DUENOE URS Pedum àuticorum | 7.5. 7. S912 . . 0,08. » . posticorum j^. 20150843. 3 SSQ5 DOE Habitat hoc animal in. sylvis ac regionibus Coloniae inferiori- bus; attamen, nisi fallor, raro tantum occurrit. Specimina Senegalensia minime a scivmrs Africae Meridionalis differre videntur. Genus MYOXUS. SsCHRER. Species M. MuRiNUS. () DzswAnR. JMamm. Suppl. p. 542, 8A. M. Lalandianus, scnuiNz. in cuv. Thierr. IV. p. 393. M. Erythrobronchus, sarru, Zool. Journ. XVI. p. ^38. Corporis pars supina est murini coloris, parum fusco induta; venter autem exalbidus. Specimina juniora ostendunt in proná parte corpus omme albi coloris. In adultioribus margo labii superioris, gula, pectus, item (1) M. MURINUS, LALANDIANUS et ERYTHROBRONCHUS pro uná eádemque specie sunt habendi. Quem enim DESMAR. descripsit, erat pullus. Qui a swrruro commemoratur, est aetatis adul- lioris: atque inde cernitur in iis major coloris novitas. Quum mihi nova hujus specimina comparare liceret, de illà re statim certior factus sum. AME M pars interior pedum anticorum, ac tarsi pedum posteriorum colo- rem ferrugineum assumunt; qui tamen in iis, qui ultimo loco commemorabantur, aliquantum est laetior. ; Auriculae sunt magis rotundae; quod vero ad partes interiores exterioresque earum perlinet, pilis hae carent. Mystaces longi nigrique apicem versus. Digiti dilutiores sunt ac pilis brevibus incumbentibus teguntur: pili autem. corporis magis sunt lanati ac molles. Cauda pilos densos offert, imprimis mediam partem versus de- pressa: plus tamen pilorum rubrorum his intermiscetur, quam pilis, qui sunt in corpore. JMensurae. Longitudo ab apice rostri usque ad caudae radicem. . . ... 0,12. Caudae- ; 2.2... 0,06. Caps 9.1529. 0,04. .-Auricularum. .... . 00012. Pedum anticorum. . . . . . . 0,03 » postionnum . . . . .. 0,038 Habitant in arboribus; at potissimum in regionibus sylvestribus Coloniae reperiuntur: praecipue tamen in parte Orientali prope Knysnam, Portum Elisabethae cet. laa aa] Genus MUS. riNN. Species M. DECUMANUS. Parr. Glir. p. 91, A0. Liww. Syst. Nat. Ed. cwEr. I. p. 127, 6. ZiwM. Geoqr. Gesch. 1I. p. 361, 271. DeswaAn. in Dict. d. Sc. Nat. XLIV. p. A71. Idem in Mammal. p. 299, 473. Hoc animal, quod ex Asiá originem ducit, hominesque ad ulti- mas usque prosecutum est Colonias, non raro quoque apud nos offenditur. Dorsum fusci est coloris; varüs locis tamen ei immiscentur pili subnigri: ad corporis latera color rufescit; in ventre autem 5* "- idem sordide albet. Pro variis tamen regionibus diversae obser- vantur aberrationes. Differt a wunE marrTO, non tantum colore, sed imprimis caudae longitudine. Apud priorem enim haec raro obtinet plus, quam duas tertias partes longitudinis, quae est corpori: in posteriore aequat eadem illam corporis plane. Quandoquidem hujus animalis indoles notissima est, videtur minus necessarium hoc loco plura de eo addere. à Species M. RATTUS. riNN, Num haecce species in Colonià nostrà revera exstet, pro certo vendere nolim. f 8m Species M. PUMILIO. SeAnMw. in Kongl. JFelensk. Akad. Handl. 4f. 78^. p. 339. T. 6. Bnawps, AMuis. p. 103, 30. Linealed. Mouse, suAw , Gen. Zool. II. 1. p. 69. T. 133. Fn. cuv. et cEorrR. JMamm. 61. Fasc. ——— Pili in hoc. animali mediocriter sunt longi, coloris praesertim fusci; luteo ae griseo intermixto: qui manifeste distinguitur per quatuor lineas subnigras; quae, pari intervallo, inde a cervice per dorsum ad caudae radicem usque decurrunt. Quidquid autem dictis his lineis interjacet, plerumque colore sordide albo aut griseo, luteo intermixto, gaudet. Caput pusillum. Auriculae intus obteguntur pilis brevibus ac pullis; qui extrorsum videntur esse subnigri: ad marginem autem color nigricans praevalet. Cauda brevis, pilosa atque annulata est; suprà nigri coloris; dum inferior pars alba sit. Ejus longitudo minus accurate definiri posse videtur. () (1) In Museo BEROLINENs: unum hujus speciei reperiebam specimen; cnjus cauda corporis longi- tudinem aequabat. Lee a Dzswman. in JZammalogiá suà varietatem quamdam citat, quae magnitudine erat distincta. Varietas in /fuseo sERoLINENS! hujusce est mensurae: Ab apice rostri usque ad. eaudae. basin... e esu 0,15. (audae p . Hen s DIN. DOLONO! Aurlcuülarüm fr.brxg vt; sl 0,01 Ceterum. conveniunt dictae species satis colore. In variis Coloniae partibus adsunt. Doct. sPARwANN memorat, a se horum wuniuw PuwmiLIONUM magnam copiam esse visam in silvis Sittikama.. Species M. COLONUS. LicHTENST., BRANTS, JMuis. p. 12^, Al. Specimen hujus animalis in /fuseo szmoLrwENs: exstat, et com- memoratum est per snawrsruM, loco laudato. Definitio autem ab hoc Viro Doctissimo ibi prodita, videtur, quatenus istud animal novimus, lacunam nullam reliquisse. Quam ob rem haud est, quod eam hoc loco non proferamus. Omnis pars supina est grisei coloris; abdomen versus rubro- fusco induta, qui tamen in lateribus est dilutior: subtus autem aliquatenus in album transit. Quod idem valet de pedibus atque ore. Corpus est crassum graviusque. Cauda, corporis longitudinem exaequans, est fere penitus nuda; annulata colore exalbido. Fertur ad plagas Orientales Coloniae prope Sinum A/goacum (Algoa- Baa:j) habitare. Quaedam ad ejus vitae rationem pertinentia indicare, in aliud tempus differimus. — T Nova Species. Conf. Tab. 1I. M. DOLICHURUS. Nomen, quod huic animali assignamus, primariam ejus notam, quae primá fronte cuivis in oculos incurrit, optime indicat. Cauda longissima inter wvumzs cognitos est MURI ALEXANDRINO; neque in hoc illius longitudo eam corporis valde superat. At in specie, quam nunc descripturi sumus, cauda corpore multum lon- gior existit. Animalculum hoc elegantissimum et perpulchrum, omnes notas Murium habitüs prae se fert. Magnitudine medius est inter munEw MUSCULUM àC MUREM RATTUM. Caput formam habet vulgaris munis muscuLi: nasus est medio- cris, pilisque brevibus obsitus; qui ad utrumque latus in orbis speciem eriguntur. Vibrissae satis longae ac nigri coloris, parce ad ambo labii superioris latera offenduntur. Oculi sunt medii inter nasum atque aurem; et dum illi in omnibus Muribus valde conspicui sint, potius parvi, quam mediocres hic dicendi erunt. Auricula est rotundata, magnitudine cum illà wunis marrI con- grua; ubique pili breves, sed rariores eam investiunt: qui in.la- lere exteriore longiores et frequentiores evadunt. Corpus atque extremitates, caudà exceptá, plane conveniunt cum iis Murium: eádem ratione sese quoque habent digiti pedum, praeter pollices; qui perbreves spuriis unguibus occupantur: cete- rum sunt ungues breves, at acuti. Caudae longitudo multo major est, quam illa corporis; aunuli in eà sunt aeque manifesti et frequentes, atque in. MURE RATTO; paucis solummodo iisque brevibus pilis interspersis: qui tamen basin versus, quantum caudae crassitudo imminuitur, copiá ma- jore reperiuntur, caudamque apice setoso, mediocri ac rigido ter- minant. Pili universe longitudinis mediocris sunt permolles; inferiora tamen versus breviores. Quemadmodum in omnibus Muribus, etiam hic digiti pedum pilis rigidis, brevibus ac paucis sunt obsiti; qui adeo ultra un- gues prominent, eosque aliquantulum abscondunt. RED E Color hujus animalis est saturate fuscus, intermixto silaceo: id, quod per pilos bicolores ac variegatos efficitur. Latera ver- sus idem color evadit laetior, et videtur in variis locis, imprimis ad pedes, pure silaceus. Hoc lucido colore cohaeret omnis inferior corporis in hoc animali pars, ita ut inde color pulcher pallidus oriatur. Praecipue autem hocce animalculum superbit maculá sub quovis oculo nigrá, ad extremam usque orbitam protensá, ubi penitus evanescit. Dentes incisores sunt laevigati; quod et in Muribus observatur: antica cranii pars mediocriter est extensa. Dentes molares ubi- que tres numero exstant; illis Murium plane similes. Nulla cranii pars porro offert aliquid singulare: verbo, exhibetur nobis verus omnino Mus. JMenswurae. Longitudo ab apice rostri usque ad caudae basin . . . . 0,125. (audae: 2... . . 0,145. Antibrachi ..... 0,015. Plantae pedum anticorum. . ... . 001L. (CEIUIS. c peres uet 0,026. Plantae pedum posticorum . . . .. 0,025. Osss Humeri ....... 0,013. TEN Ulndee TIT 0,02. . Ossis Femoris ....... 00024. "ibiuasenp o 73816 0,027. Non longo tempore abhinc specimina ejus ex Africa Meridionali ad Regium Juseum rErENsE pervenerunt; illic autem imprimis prope urbem Capensem degit: nihil nobis ulterius de bestiolà hac nitidissimà innotuit. Genus DENDROMYS. swriTH. Jjentes primores ?/;; suprà in pagináà anticá sulco longitudinali exarati; infrà longi, graciles, scalpro cuneato. | Pro Lamwrüis diastema. — Molares 93/53; suprà primus tuber- culis sex in duplice serie; duobus praeterea indistinctus: quorum unum ad anteriorem partem coronae dentis; alterum juxta alte- rum seriei internae tuberculum, pone lamina transversa inciso- — A) — ria. Secundus duabus aut tribus longitudinalibus laminis inci- soriis, secus marginem externum coronae Suae; cujus in medio tria aut quatuor obtusa tubercula transversa seriatim Jacent: ter- tius. duabus laminis ineisoriis transversis, sulco interjacente: infràá, primus tuberculis sex fere in duplice serie; secundus qua- tuor obtusis, eodem ordine dispositis; tertius perparvus, undatis aliquot laminis transversis et sulcis interjectis. Rostrum acutum. Labium fissum. Auriculae oblongae nudius- culae, et intus juxtà cranium duabus valvulis transversis mem- braneis; quarum inferior meatui auditorio externo superjacet. Pedes distincti, ambulatorii; antici digitis tribus et verrucá hal- lucari; postici pentadactyli. Unques faleculares. Cauda elongata, annulata, raro-pilosa. Species D. MESOMELAS. BnAwTs, Muis. p. 122, A0. SurrH, Zool. Journ. XVI. p. A38. — Partes superiores corporis gaudent colore impure fusco; digiti, quemadmodum etiam gastreum exalbido; extremitates extrinsecus belle fulvastri. Hic linea nigra, quae a cervice incipiens, per dorsum usque ad caudae radicem procurrit, observatur. | Pili longi ac molles, reperiuntur imprimis densi ad genas. Auriculae satis copiose pilis obteguntur. Cauda annulata pilosissima brevior; suprà nigra, () infrà alba. JMenswurae. Longitudo ab apice rostri usque ad caudae basin . . . . 0,10. Gaudaem ov s . . 0,075. Degunt in partibus Orientalibus Coloniae; imprimis vero repe- riuntur in circuitu Portus Elisabethae. Smin memorat, haec ani- malia in arboribus degere solere; unde nomen genericum iis tri- butum. (1) At specimen, quod in Museo BEZROLINENSI conservatur, differt a surruro, l. 1; ibi scilicet caudae longitudo eam corporis superat. M un Genus MERIONES. irLIc. Nova Species Tab. I. Fig. M. SCHLEGELII. Specimina complura memorabilis hujus animalis, in quo descri- bendo nunc versabor, Museum Z/tegium hac in urbe, indefesso na- turae investigatori nomsrockio debet. Diu dubitabam atque ambigebam, utrum hocce animal generi MURIUM àn MERIONUM esset accensendum: posterius tamen denique aptius justiusque censui. Exhibet enim revera transitum , perquam manifestum, ab uno ad alterum genus. Accedit quidem ad mrmiowvw genus dentibus incisoribus, sul- catis; nec non majore latitudine molarium dentium; qui in la- mellas magis transversas dividuntur. Color tamen ex murino at- que isabellino mixtus, genus intermedium prodit; uti statim ap- paret. Quoad extremitates robustas, convenit hocce animalculum cum MURIBUS; quidquid tamen pedibus ratione gracilitatis ac teneri- tatis deést, suppletur longitudine; quà major cum mrnrowuwm ge- nere cognatio ei fit. Adulta magnitudine non multo inferior est MURE RATTO uwx — Habitus parem indicat dexteritatem, tum cur- rendi, tum saliendi. F igura quoque ac color nobis statim munivM genus in mentem revocant. Uti in plerisque gliribus, dentes incisores labiis tantum dimi- dià ex parte teguntur, ac statim propter colorem luteo-brunneum in conspectum cadunt. mNasus non ita multum, uti videtur, pro- ductus, glaber est, atque circulum nares conjungentem exhibet: in circuitu autem haud secus ac labia pilis brevibus, plerumque erectis, cingitur, qui directionem suam secundum organa, quae obvestiunt, mutant, atque infra mentum speciem quamdam annuli efficiunt. Ad latera narium supra oris rictum, exsurgunt mystaces, e pilis firmis, in series dispositis, nigri ac subalbi coloris com- positi. Prominent autem exterius formá eleganter inflexà in ma- xillis; longitudine quidem sunt diversi, ita tamen, ut haec supe- riora versus sensim imminuatur. 6 — RR In postremá parte dimidiá intervalli, quod inter nasum auresque est, siti sunt oculi mediocres; qui, quamvis proportione majores quam in wuRiBUS, haudquaquam tamen magnitudinem, quam dipo- dum species in ipsis offerunt, exaequant. Aures quoque pro mole majores sunt, quam in wunmrBUs, atque eas wuRIS RATTI magnitudine antecellunt. Forma est amplior; superior pars marginis posticl leviter excisa: in parte interiore paucis modo pilis obtegitur; latus exterarum contrà pilis multo densioribus, imprimis in parte anticá, con- vestitur. Forma colli ac corporis nihil singulare offert, neque ab illá MURIUM discrepat; nisi quod in universum aliquanto fortior atque obesior sit. Extremitates contrà, praecipue tibia, tarsi et antibrachium, longissimae sunt; attamen earum robur pro dimensione multo mi- nus est. Tam antici quam postici pedes gaudent digitis quinque; qui im- primis in posticis modice longi, a se invicem sunt fissi. Medius digitus ceteros longitudine superat: duo autem proximi paulo bre- viores sunt; extremi denique imprimis brevissimi. Pollex brevitate est insignis; qui parvo ungue munitus, e situ opposito extremitates anteriores ad prehendendum aptas et ita ve- ras manus reddit: reliqui ungues sunt multo longiores, quam vulgo in wuRriBus; rectiores proinde et minus falcati, valde com- pressi, in parte inferiore excavati; magnitudo ratione symmetricá cum digitis decrescit. Cauda teres, uti in plerisque wunrBus, longissima est; attamen mensurá longitudinem corporis nunquam excedit. Deformis istius uropygii ad caudae basin, quod multis muribus adeo proprium est, jam hic quoddam extat vestigium; attamen sat exiguum. Sensim crassitudine. caudae decrescente, tandem in apicem obtusum excurrit: annuli ipsius sunt minores, quam in MURE RATTO; at propter crassiores mollioresque pilos, quibus obteguntur, minus conspicui: apicem versus pili evadunt longio- res, praesertim in parte superiore; nec tamen penicillum, nec se- ries pilorum elongatas, quae in reliquis wEmrowuw speciebus obser- vantur, efficiunt. i fm | — 49 — Omne animal tegitur vellere perquam tenero, denso, modice longo et laevigato: quod in corpore videtur longissimum, in capite autem rigidius, breviusque. Extremitates eodem villo teguntur usque ad antibrachium ac femur; ubi subito observatur brevissimus, investitque superficiem anticam manuum ac pedum: mutatur in pilos breves, ad utram- que partem versos, laevigatosque, ita ut cutis leviter pelluceat. Color totius animalculi, primo adspectu, quasi e brunneo-nigro atque isabellino mixtus videtur; in lateribus tamen color isabelli- nus praevalet: in parte supinà ac retrorsum versá, imprimis ille niger dominatur. Partes pronae e contrario magis in album co- lorem transeunt. Si vero accuratius inspiciuntur, villus per cunc- tas partes supinas ac laterales animalis, colorem splendide fumi- gatum ad basin exhibet. Pili breviores in extremis partibus, circa nasum labiaque in proná caudae parte sunt albidi: inde ab utroque oculo ad aurem usque, procurrit stria pallida, vix conspicua; alia ejusmodi, at latior, evanescit pone aurem; postquam basin extrorsum com- plexa est. Reliquae auris partes gaudent colore fusco, nigro; ac tantum in margine antico apparent pili longiores coloris isabellini. Specimina diversa, quae inquisivi, a se invicem colorum dis- tributione plus minus distincta, aliquantulum discrepabant. Juniores majoribus figurá coloreque simillimi, tantum isabel- lino coloris nitore destituuntur: id, quod etiam in diversis speci- minibus aliquantulo plus minusve conspicuum est. mI DESCRIPTIO SCELETI. Conf Tab. IIL Fig. 1—5. — In sceleto etiam animalculum hoc valde memorabile, cum u- troque genere wunrUx et wmERIONUM arctá cognatione Jungitur. Dentes incisores sunt perangusti, curvati, et introrsum flexi; pars autem extrorsum conversa, est colore e brunneo luteo: su- periores sulco mediocri longitudinali exarantur. Magno intervallo disjunguntur iidem a dentibus molaribus; quorum in utroque la- tere maxillae tam superioris quam inferioris, tres retrorsum ten- 6 * im. D on dentes sensim magnitudine decrescunt: primus undulis transversis elevatis tribus, posterior solum duabus gaudet; quae valde an- gustae, altiore margine continentur. Ultimus autem dens in ma- xillá inferiore offert tantum unam. Cranium in parte posticá est latius parte anticá; arctius, quam in muniBUs; unde foramina palativa atque infra-orbitalia figuram elongatam nanciscuntur. Superior ossis Lacrymalis pars formam magis habet squamulae tenuis atque eminentis. Ossa Jugalia sunt tenerrima; maxilla superior accipit ea tantum unico ramo; cujus pars altissima lata et deorsum flexa est; at sub figurá tenuis la- mellae, in lateribus capitis arcuate procurrit, ita. ut in uno latere foramen infra-orbitale constituat ; per alterum autem anticae Mas- seteris parti opportunum insertionis locum offerat: qui in his ani- malibus proprium musculum mandibulo-maxillarem efficit. Ramus autem adscendens maxillae inferioris valde retrorsum dirigitur. Tympani cavitas longe majorem constituit bullam, quam ple- rumque in MURIBUS observatur; unde sic magis accedit ad mrnro- wuM speciem. Scapula multo angustior est eá muRIUM, nec margo anterior in angulum exit. Digiti pedum ac claviculae, quas in mwrRrowiBsus adeo sunt te- nues, differunt tantum ab iis mvnivx majore longitudine. Reliquae in sceleto partes offerunt praeter eas, quas diximus, nullas memorabiles differentias. JMensurae. Longitudo ab apice rostri usque ad caudae basin . . . ... 1,162. à (audae. $ 5. eso 0,144. Antibrachit ....... 0,026. Plantae pedum anticorum . . . .. ... 0,018. ruris... e. v V 0,04. Plantae pedum posticorum . . . . ... 0,038. Ossis humeris milo. 0,018. Ulnae.s..4 «aene reur: ania Ossis femoris . . . .. NEA EUPS E "IbIde. :*. s or . . 0,041. Quid Gerbülus Afra, cnav, Isis 1831, p. 78? citat quoque Mus Cericeus TEMM. Pilis mollibus suprà castaneis, vellere plumbeo, infrà mentoque albis, capite acuto, caudá lon- gitudine corporis. Longi. 6". Cauda 5". — In Promontorio BONAE SPEI. EU Incolit Africam Meridionalem; atqui in Portu — Elisabethae primum detectus fuit; vivendi rationem tamen, item distributio- nem Geographicam ipsius, quippe minus cognitas exponere, in aliud tempus differre oportet. Genus CTENODACTYLUS. GnAv, Spec. II. Tab. 10. Isis 1821. p. 738. Dentes. incisores ?/5; robusti; truncati; morales ?3/;5, lamel- losi, coronidibus bilobatis. Podia omnia digitis quatuor et verrucá hallucari obsoletá: Un- gues laxati, falculati. — Dégié interne cum appendiculis osseis pectinatis. Cauda brevissima pilosa est. Species C. MASSONII. Gnav, Spec. 1I. Tab. 10. Isis 1831. p. 738. Corpore pallide fulvo, subtus albido; pilis in basi plumbeis, in apice nigrescentibus; auriculis externe pilis densis tectis, velleris longitudine; mystacibus longissimis atris. Num revera ex Africá Meridionali? In Museo rzipENsi speci- men ejus conservatur ex ADarbariá. Genus OTOMYS. EURYOTIS. BRANTS. Species 0. IRRORATUS. E. lHrroratus, BRANTS, Mus. p. 95, 27. c. Fig. (bon.) Licum. Darstell. Neuer. Sáugethieren, 'Tab. XXX. Auriculae, quae imprimis characteristicae sunt, pro corporis mensurá permagnae, latae, fere orbiculares et prope se invicem -—-—F — collocatae: meatum auditorium plane obtegunt longi, iique ad basin collocati pili. Color pilorum constat fusco, flavido, rufo nigroque; apices sci- licet uno horum colorum ornantur; ad basin vero omnes sunt schisticolore: ad apicem nasi breves et erecti. Ceterum sunt tenerrimi, incumbentes, mediocris longitudinis; in pedibus tamen breves. Posticae extremitates sunt brevissimae. Ungues vero superant eos antipedum: plantae pedum ad calcem usque nudae. Cauda, quam corpus parte tertià brevior, obtegitur pilis brevissi- mis; qui angulos penitus obtegunt, et apicem versus breviores eva- dunt. Suprà color griseus; nigro intermixto: subtus autem albus. Mensurae. Ab apice rostri usque ad caudae basim... ....... 0,22. (audae. 1 9 1 come 0,105. Caps. . 2 lee 0,05. Aurcularum ...... 0,023. Degunt in sylvis, magis partes Orientales Coloniae versus. Species O0. UNISULCATUS. F. cvviER et cEorrFn. /Mamm. Fasc. 60. Hanc alteram speciem in Opere suprà laudato tantum inveni- mus descriptam: traduntur autem ejus sequentia insignia. Pellis abunde occupatur pilis mollibus, bifariis, brevissimis: qui majore numero extant ac colorem constituunt, sunt lanati. Ibi ope microscopii observantur in iis annuli opaci atque hilares, al- ternantes. Pili lanati exhibent duabus tertiis partibus suae longitudinis schisticolorem: deinceps extat color luteo-albus; in apice idem ni- ger est. E Im Genus PEDETES. ic. HELAMYS. FR. CUV. Species P. CAFFER. Yerbua Capensis, m. FonsrER in K. Sv. Pet. cad. Handl. Y778. p. 108. Tab. 3. P. Capensis, ngsmAn. in Nouv. Dict. XXV, p. 103. Dipus Caffer, vmvuwB. in Mém. de PA4cad. de Petersb. Tom. III. p. 309. H. Capensis , rR. cuvign in Dicl. de Sc. Nat. 'Tom. XX. p. 34^. Spring-Haas (Col.) À genere dipodum, quibuseum, quod ad formam externam per- tinet, aliquatenus convenit, statim facile dignosci potest caudá, magis aequaliter pilosà; item numero, ac potissimum singulari unguium pedum posticorum formá. Etenim hos magis dimidias ungulas dicere liceret; quippe ii latissimi ad basin, longitudinis mediocris, mucronati sunt, atque, ut ita dicam, pyramidalem fi- guram exhibent. Subtus ungues sunt excavati; unde quam ap- tissimi evadunt ad amoliendam terram. Corpus tegitur pilis mollibus, mediocris longitudinis; quibus maximá parte est color e fusco griseus: hic ad cervicem et latera ventris dilutior evadit color. Omnis maxilla inferior, gula, pectus, venter ad partes interio- res pedum anticorum et posticorum, uti et pili ad unguium basin, sunt alba. Color albus ventris procurrit ad partes superiores, ibique efficit striam, quae marginem anticum superiorem pedum posticorum constituit. Auriculae longae, acuminatae, ad basin densissimis pilis ob- vestitae sunt. Cauda gerit pilos crassiores ac paulo longiores; media ejus pars densissimis pilis tegitur, minime tamen super-impositis. In parte anticá baseos usque ad medium illi pili sunt coloris russi; in parte proná vero albi: reliqua pars habet colorem prorsus nigrum. M JMensurae. Ab apice nasi usque ad caudae basin... ....... 0,57. Qaudae;", ., . QUOD 0,49. Qapitis ' iD. 7229906 PE s 0,13. Amculàrum 209) Lg.268 0,07. Pedum anticorum. . .......... 0,12. » .QpoSHUGORÜRR . 205 5055... Que 0,29. Animal hoc incolit interiores Coloniae regiones, imprimis Orien- lem versus, interdiu in antris sese occultans: maximum damnum adfert campis frumentariis; quippe quos noctu valde devastat. Genus DATHYERGUS, mnRANTS. Species B. MARITIMUS. BnawTs, Mus. p. 335. Zrclomys IMaritimus, tHuNB. à Mém. de l'Acad. de Pelersb. Tom. III. p. 308. Dzswan. zn JVouv. Dict. p. 323, 1. Land-Moll (Col). Corpus magni hujus saTHvrEnc: figurá conicá; partibus extremis tamen crassioribus, quam anticis. Caput satis magnum, longius- que productum, quam in specie mox secuturàá. Dentes superiores incisores sunt in mediá parte sulco profundo exarati; pedes breves ac firmi, omnes digitis quinque instructi; quorum exteriores pedum anteriorum longitudine eminent; plan- tae pedum depiles sunt. Cauda brevis compressa, setis rigidis albis accincta. Reliqui pili molles, non nitentes; corpus in parte supiná ex- hibet colorem leviter fuscum; qui in parte inferiore in griseum abiit. | Hoc animal degit in Promontorio sowax spzr, tantum prope colles arenosos: ad fodiendum videntur terram humidiorem eligere; im- primis vero ea loca, in quibus crescit. QCuwowra Capensis, magni- ludine insignis, cujus radices copiosae sunt, praecipuum alimen- lum huic bestiae videntur suppeditare. | [adi — A Species B. CAPENSIS. Bnawrs, JMuis. p. 36, 5. JMus Capensis, PALL. Glir. p. 76. 8. DzsMaAn. in Nouv. Dict. MI, p. 323, 2. "Arclomys Capensis, TRUNB. Mém. de l'4cad. de Pelersb. YII, p. 308. Bles-Moll (Col.) Corpus in hoc animali est deformius, magisque trochleare, co- lore sub-cano indutum; qui saepe in luteo-canum transit. Caput crassum ac rotundum semper exhibet speciem magis fus- cam; circuitus vero aurium, oculorum atque oris margine hirto circumdatur. (*) Oculi sunt perparvi. Digiti pedum anteriorum sunt pro corpo- ris dimensione majores, quam iidem in specie praecedente repe- riuntur: ungues tamen magnitudine illis cedunt. Cauda brevis et in apice penicillo, e setis sordide albis com- posito, munita. Quod ad magnitudinem pertinet, est illa longe minor in hac, quam in priore specie. (? Incolit hortos ac plagas fertiles Coloniae, et reperitur adeo in regione CAFFRORUM. Species B. CAECUTIENS. LICHTENST. Dentibus Incisoribus laevigatis, oculisque extrinsecus non conspicuis. BnawTs, Muis. p. 37, 7. B. Hollentoltus , tss. et cAnN. in Bullet. de Sc. Nat. VIII, p. 77, 80, 2. 4n. B. Ludwig, surrH in Zool. Journ. N*. XVI. p. 439. —— Haec species staturá multum minore a praecedentibus valde dif- (1) Illud semper atque in omni aetate observatur: in his, qui magis sunt adulti, cernitur quoque macula alba in vertice capitis. (2) Hancce speciem quam certissime a praecedente differre, ac merito pro distinctá esse haben- dam, nemo amplius omnino dubitabit. De differentiáà sceletorum videatur Opus, patrio idiomate conscriptum; cui titulus. est: Bugdrage tot de Natuurk. W'etenschappén Niror. Cl. vRoLIK et MULLER. 4 -— D e fert. Caput magis acuminatum; genae multo magis obteguntur; prope nares exstat pecten setarum contra se invicem adsurgentium. Ungues in pedibus anterioribus parvi ac curvati, habent fere eandem magnitudinem: pedes vero posteriores eosdem planos ex- hibent. Cauda ejusdem est naturae, atque in praecedentibus. Nulli oculi externi hic conspiciuntur. () Color totius animalis est caeruleus; qui tamen in parte proná aliquantum dilutior fit. Incolunt haec animalia varias Coloniae plagas; ac, sicuti spe- cies modo dicta, in hortis inveniuntur; minori tamen copiá. Quamnam vitae rationem sequantur, adhuc ignotum est. E CLAVICULIS IMPERFECTIS NULLISVE. Genus HYSTRIX. rLiNN. Species H. CRISTATA. Liww. Syst. Nat. 12, I. p. 76, 1. Hysirix , Pxiw. Hist. Nat. VIII, c. 35. "Yovo«E AmisTOT. Hisl. Anim. lI, c. 7, 02. 'Tuuws. zn Mém. de PAcad. de Petersb. III, p. 310. Hoc animal, quod hodie etiam in nonnullis Europae Australis regionibus occurrit, et ab illis, quae Africam incolunt, minore corporis magnitudine, uti et universe tenuioribus aculeis differt, haberi potest ex Africà originem duxisse. Oculi sunt pusilli: labium superius fissum; praeter aculeos ob- tegitur corpus setosis ac lanatis pilis; quorum posteriores coloris magis rubicundi sunt. Vertex pilis longis, quos animal pro lubitu, ut cristam erigere potest, occupatur; rostrum, latera cervicis, gula et anticae hume- rorum partes, pectus ac venter brevibus pilis obteguntur. Aculei occupant dorsum et latera; caudales muniuntur ad ra- dicem tubulo, qui cuti adhaeret. Aculei teretes sunt striis longitudinalibus instructi; ad apicem (1) In specimine effarcto, quod in Museo nEROLINENsI hospitatur, cutem ne minime quidem atte- nuatam observavi eo loco, ubi oculi forent ^ Quapropter mirum videtur a sMiTHIO in de- scripüone suá, l. l, nullam hujus rei factam esse mentionem. m-——- nonnulli ancipites, dum in acutam exeant cuspidem. Occupantur autem hi aculei annulis alternantibus nigro-fuscis atque albis. Offenduntur haec animalia etiam in parte Meridionali Africae. Interdiu in antris subterraneis occulta, noctu prodeunt; quo etiam tempore venatum exeunt, alimentum quaesitura. fI Genus LEPUS. rmx. Species L. CAPENSIS. Tuuws. in Mém. de P Acad. de Pelersb. 'Tom. IIE, p. 309. F. cuviEeR in Dict, de Sc. Nat. XXVI, p. 308. Cap. Hare, PENN. Syn. p. 253, 189. Gzrorrnz. in Dict. Clas. 1X, p. 382. Licet tePus cAPENSIS universe quidem magná parte cum LEPORE EUROPAEO conveniat, potest tamen, perscrutatione diligenti insti- tutá, omnino ab eo dignosci. Auriculae sunt multo longiores, atque adeo longitudinem supe- rant capitis. Margo superior occupatur pilis subnigro-griseis. Color in superiore corporis parte constat mixturá coloris nigri ac leviter fuliginosi. Circuitus cervicis, pectoris ac menti offert colorem subrubrum: venter ac pars superior pedum posticorum in partibus introrsum versis, uti et inferior caudae pars sunt albi coloris; dum ejusdem caudae superior pars sit nigra. Pedes antici ac postici, nec non latera ventris sunt rufi coloris; ille in pedibus anticis est tamen magis fuscus. Ungues sunt in pedibus posticis longissimi, omnesque magis subulati. Mystaces albi; nigris tamen intermixtis capillis. Magnus horum animalium numerus invenitur in variis Coloniae planitiebus; unde nomen Vlakte-Haas ab incolis acceperunt. g* e BO o Species L. SAXATILIS. F. cvvieR in Dicl. des Sc. Nat. XXVI , p. 309. Grorrn. im Dict. Class. IX, p. 382. Cano-rufus, infrà albicans, collo suprà nucháque rufo-fulvus: auriculis postice rufescentibus, apice nigro-fusco, digitis subtus saturate badiis, caudá supra nigro-fuscá, subtus albá. Degunt in locis montosis. Species L. ARENARIUS, Isip. cEorrn. :n Dict. Class. l. l. Suprà cano-cinereus, variegatus: artubus, gulàá, lateribus, re- gione ophthalmicá apiceque rostri rufis; capite subtus albo- rufescente; gastreo albo; caudà supra nigrá, subtus albà. In locis sabulosis Promontorii soware sprr. (D: EDENTATA. EDENDATA GENUINA. Genus ORYCTEROPUS. cEOrrR. MYRMECOPHAGA. PALL., ALII. Species Q0. CAPENSIS. DzsMmAn. Mamm. p. 372, 589. F. cuvign i Dict des Sc. Nat. XXXVI, p. 511. c. Fig. M. Capensis , THUNB. in Mém. de Acad. de Petersb. IL, p. 301. Aard-Varken (Col.) — Hoc animal, quod toto suo habitu et structurá ab omnibus spe- ciebus, de quibus aut loquebamur, aut deinceps locuturi sumus, prorsus differt, summo jure typus novi generis declaratum fuit. (1) An revera distincta sit species, rogat fortasse quis? Affirmare nequeo. Equidem enim eam comparare non potui. MER -- MN Accedit prope ad wvmwEcoPmaAGas, atque eodem fere modo nu- tritur; quamobrem etiam antiquiores rerum Naturalium Sceripto- res ipsum wv&wEcoPmaagis annumerare solebant. () Dentes Molares, quorum maxilla superior sola septem, inferior autem sex continet, sunt valde singulares, atque hoc loco sw: ge- neris merito dicendi. (? Corpus crassum atque obesum, aliquam quidem similitudinem offert cum illo suis: est autem maximáà parte pilis brevibus, levigatis obtectum; qui badii sunt coloris. In margine pedum anticorum extrorsum verso, et in posteriore corporis parte hi pili sunt multo longiores ac fuliginosi; in late- ribus autem pedum posticorum habent iidem pili longitudinem maximam (9 í In capite, corporis lateribus ae caudá color est multo dilutior, magisque in luteum transit. Cauda teres, habensque longitudinem mediocrem, est robusta, ad basin crassissima; apicem versus sensim decrescit: solet au- tem haec, uti et caput, pilis laevibus tegi. Pedes valde robustis, latisque unguibus fossoriis muniuntur, imprimis antici; quorum unguis secundus ceteros longitudine su- perat. Exstant autem hi in pedibus anterioribus quatuor, in pos- terioribus quinque numero. Aures longissimae, acuminatae, infundibiliformes, conveniunt tam colore, quam perspicuitate, ut plurimum, cum chartá Perga- mená; ceterum nullis pilis teguntur. JMensur«e. Ab apice nasi usque ad caudae basin . .......... . 230790: Gatdael* 4X 892, anto ol us 0,58. Capitis . . NAE ono in ani: 0,31. Aurium,o do TTE EAT YS 0,18. Pedum anticoEum,. 4... v uosue rmi mmm e 0,26. ».:. posüeorum |... crue OTTNLUS yi Unguis secundus in pede anteriore .......... 0,065. (1) Conf. r. cuviER Des Dents Mamm. (2) GnirrrTH. Te Animal Kingdam, errat, huic animali molas 9-6/6.6 tribuens. Descriptio ejusdem simili modo est minus accurata. Contrarium demum eorum, quae de unguibus tradit, adsumi debet. Ossa tarsi ac metatarsi exhibent magnam analogiam cum iis PACHYDERMATUM. (3) Pili hi longiores, in adultioribus minus accurate videntur, atque aetate provectá penitus evanescunt. e HE Ll. Videntur haec animalia per omnem Coloniam esse sparsa, adeo ut paucis tantum milliaribus a Metropoli absint. Interdiu ta- men raro occurrunt; sed degunt tunc temporis in speluncis sub- terraneis; quas sibi effodiunt. Genus MANIS. riNN. Nova Species. Conf. Tab. lII, Fig. 1 et 2. (cran.) M. TEMMINCKII. Nova species generis wawrs, quam Historiae Naturalis cultores studio haud satis laudando Doct. monsroku debent, absque dubio memoratu dignissima, novum idque insigne ad horum animalium rationem cognoscendam suppeditat incrementum. Unum modo specimen ad nos ex interioribus Coloniae partibus pervenit; dum ex investigatione adeo será aut hoc animal minime esse frequens, aut valde procul a Metropoli degere, conjicere liceat. Àt, quamquam dolendum est, ab incolis non nisi sceletum et particulas quasdam squamarum singularum fuisse repertas, potest tamen ex his partibus, plenissimo jure, nova species condi. Magnitudine et habitu proxime accedit ad wawEw sRACHYURAM: caput vero brevissimum, magnaeque squamae primá fronte diffe- rentiam quamdam hic indicant. Constructio sceleti robustior, nec non cauda nodosa crassaque omnem ansam tollit ejus cum wANI MACROURA et cum MANE JAYA- NICA confundendae. Cranium, etiamsi modo obiter comparatum, magnam discrepan- - liam docet: est enim semper proportione tertià parte brevius, quam illud reliquarum specierum. Provenit vero id, uti luce cla- rius patet, ex partibus anterioribus cranii. — Si autem magna illa cranii latitudo, notatu dignissima, excipiatur,. offerunt ossa parietalia ac temporalia, revera hic nihil singulare. Ossa fron- .talia e contrario, mediá parte sunt valde conversa; sed postice, ubi ultimum marginem orbitae efficiunt, eadem sunt latissima. Margo anticus, qui cum narium ossibus jungitur, oblique extror- v sum procurrit. Ultima haecce proprietas debet tamen magis na- rium ossibus attribui; quae imprimis suá magnitudine, latitudine ac singulari brevitate excellunt. Unum quoque eorum in infimá postici marginis parte desinit, in angulum deorsum porrectum; quocirca necessarium est, ut frontalium ac maxillarium circuitus, lantum imminuatur, quantum illa sese extendunt. Parte anticá sunt ossa narium, quemadmodum in reliquis spe- ciebus, excisa; margo lateralis tamen, qui ea cum ossibus inter- maxillaribus copulat, brevior latiorque est, quam vulgo. Inde latera ossium intermaxillarium lineá fere perpendiculari, parum modo revergentia, assurgunt; ita ut pars antica in breve rostrum abeat. | Apparent ita ossa maxillaria per omnes, quas diximus, condi- tiones constricta, proportione valde pusilla: sed propter majorem anticae partis in capite altitudinem, etiam pro mensurá latiora. Hine adquirit processus Zygomaticus spatium, ut cum brevi ac crassà basi prodeat: desinit tamen mox in figuram obtusam, conicae altitudinis; processum oppositum suum latum, qui ei ex osse temporali obvius est, non attingens. Processus mastoideus minus, at e contrario cavitas tympani ma- gis evoluta sunt, quam illa ceterarum specierum. Fieri haud potest, quin hae modificationes aliquid efficiant ratione partium pronarum cranii. Intervallum inter choanas atque ossa interma- xillaria aequaliter abbreviatum est. Stria rudis, quae, uti margo evolutus, singulas maxillas parte pronà per totam longitudinem percurrit, hic magis est flexa: quare spatium, quo palatum efficitur, latius apparet; ut ita sine dubio absentia dentium compensetur. Maxilla inferior formá est eádem, atque in reliquis congeneri- bus. Dimensio tamen secundum capitis formam modificatur; quo- circa est multo brevior, latior ac rectior. Processus coronoideus perbrevis sursum procurrit, Foramina maxillaria, praecipue anticum, sub formá striae ex- tensae ac profundae manifeste conspiciuntur. Septum osseum, quod cerebrum a cerehello disjungit, multo angustius, adeoque longe majus spatium conjunctionis cerebro u- trique praebet. zd eu Cauda est mediocris, crassissima latissimaque; corpus compres- sum, collum ac digiti perbrevia. Septem colli vertebrae sunt perparvo corpore: hinc cernitur collum tertiá parte brevius, quam in mawr JavawiCA. Breves prae- cipue sunt processus spinosi. [ Corpora quoque vertebrarum dorsi sunt angustissima; processus spinosi anteriorum valde retrorsum tendunt. Memorabile tamen videtur, eas hoc loco tantum duodecim numero esse inventas. (D Cum numero vertebrarum, uti facile intelligitur, omnino convenit numerus costarum. Hae sunt multo latiores, sed, praesertim ad basin, breviores, magisque introrsum flexae. Quinque lumborum vertebrae nihil singulare exhibent; at ipso- rum corpora sunt angustiora; processus transversi robustiores, mi- nusque flexi, quam in MANI JAVANICA. Os sacrum constat vertebris tribus (in mawi 3AvawICA quatuor); quae in animali Capensi multo robustiores sunt. Tubera processus obliqui, quae in his animalibus proprii pro- cessus haberi debent, hic concreta sunt et quasi ponticulum ef- ficiunt supra foramina sacralia. In mawr jAvawicA vero elongata sursum tendunt. Pelvis latior, sed brevior quam in 3avawicA; adprime robusta est superior ossis Ilii pars, cujus crista validissima exstat. Os pubis tenerrimum est; unde pelvis deorsum acutior, exten- sior atque angustior evadit: foramen obturatorium est perparvum. Cauda continet vertebras viginti et unam (in maxi JAvawICA sunt viginti septem); quae ad caudae basin minimae, sed apicem ver- sus, uti jam e parvo numero elucet, non tam leni gradatione decrescunt: corpora vertebrarum robusta; at processus transversi latissimi; obliqui magis erecti. Ossa propria in inferiore caudae parte habent figuram notae numeralis V: breviora interim, at latiora, sunt quam in MANI JAVANICA. Extremitates apparent perrobustae; imprimis tamen excellit suá brevitate antibrachium. Scapula est lata; margo posticus concavus, anticus autem con- vexus. Incisura semilunaris minus conspicitur. Processus cora- coidei nullum vestigium apparet. (1) In «. :sAVANICA quindecim exstant. — C s Antibrachium, quod. in wmaxr JavaNrCA "ad partem interiorem cu- biti est perforatum, in hac. specie integrum est; cernitur tantum hic parva incisura. Calcaneus crassus ac deformis, admodum in oculos cadit; quip- pe eujus tuber postremum valde. sursum tendit. Item ossa me- tatarsi ac praecipue phalangum. Pedes quinque unguibus sunt instructi; illi pedum posticorum breves sunt; anticorum vero cum iis MANIS BRACHYURAE conve- niunt. Qui medius est, superat magnitudine ceteros. Latus u- trumque versus, eádem ratione, atque in reliquis speciebus, su- bito eorum magnitudo decrescit. Squamae magnitudine illas mawris sRAcHYumaE valde praecellunt; cul inter species cognitas hae quidem sunt maximae. Quod ad ea- rum structuram pertinet, conveniunt cum reliquis speciebus; ip- sarum tamen formam accurate definire, perdifficile foret. Speci- men, quod ad nos pervenit, diu humi protractum videtur: omnes enim ejus squamae sunt magis minusve AQUIS ; atque in margine detrusae. JMensurae Sceleti. Àb apice rostri usque ad primam vertebram caudae . . . .. 0,48. Caudae . . . .. 0,395. Latitudo | Caudae ad basin 0,085. EAT Capitis. .... 0,09. ^Humer .... 0007. Ulnae ...,. 0,06. Ossis Femoris . .. . 0,10. Tibiae ..... 0008. Ratio vivendi hujus animalis me latet. Verosimiliter tamen non differt ab eà reliquarum specierum. E regionibus, ultra Zat- takou siis, allatum est; at suum nunc inter rariora obtinet lo- cum, in splendidissimo Meo Aegio hujus urbis. - [e PACHYDERMATA; PROBOSCIDEA. : Genus ELEPHAS. LINN. Species E. AFRICANUS. Cuv. in Zinn, du Mus. VIII, p. 120. seqq. c. Fig. Idem, Ossem. Foss. I, p. 50 et 198. Tab. 9. Fig. 3. cet. Zffricanischer Elephant, GogrnE et D'ALTON, in Nov. ct. Cur. XII, 1l. Tab. 35. igit Hujus tam universe cogniti SIE , amplá enumeratione notas characteristicas indicare, non est hujus loci. Est autem omnium, quae exstant animalium quadrupedum, rriEPHas maximus: — suffi- ciat jam observasse, caput in ELEPHANTO AFRICANO multum ro- tundius; frontem convexam; aures extensiores ac figurae magis or- bicularis; proboscidem in utroque sexu longe majorem, quemad- modum et dentes primores, quam in twDicis reperiri. Dentium molarium coronae offerunt tamen hic majorem diffe- rentiam; etenim ELEPHAS AFRICANUS exhibet eas manifestis rhom- bis distinctas. Ceterum adest haec rudis moles, inde a Senegal? usque ad ver- ticem Meridionalem Africae, continuo. PACHYDERMATA GENUINA. Genus HIPPOPOTAMUS. riNx. Species H. AMPHIBIUS. JHoréáuiwg (mnog AmisTOT. Hisl. 4mm. lI, 7. N^. 29. Hippopolamus, eri. Hist. Nat. VIIL, 25. seq. Cuv. sur PHippopolame et son dicii in Zinn; e Mus. dV. p: 299. .eatico: : — 0€ Ingentes hi fluviorum habitatores in Africá jam satis innotu- erunt; unde minime videtur necessarium, eorum hoc loco amplam Brolere descriptionem. e BB a "Singularis magnitudo ac moles corporis; pedes breviores, qui quatuor singuli suut Ííragrantes; caput mediocriter magnum, in quo, pro ratá corporis parie, perparvi oculi conspiciuntur; item auriculae pusillae prorsus prohibent, ne in agnoscendo hocce ani- mali quaedam confusio existat. Cauda brevis, in apice setis haud longis, quemadmodum et rostrum, ac superior aurium margo oc- cupatur; per rehquam corporis partem illae modo parcae obser- vantur. Haec animalia antea degebant quoque in fluviis Septentrionali- bus Africae; at in illis non amplius apparent. In Senegali 0) tan- tum nonnulli nrerororami offenduntur. — In Promontorio Africae Meridionali , uti videtur, sunt frequentiores, atque adeo prope moenia Metropolis in flumine, quod apud incolas Berg-rivier audit; uti et in fluviis magis dissitis ad oram Occidentalem, iidem exstant. [Ad] Genus SUS. ix. Species S. LARVATUS. F. cvv. Du Sanglier a Musque cet. in. Mém. du Mus. VIIT, p. A47, 422. Sus Africanus, scHREB. Saügth., 'T'ab. 327. (caput). Tuvuws. i Mém. de lA4cad. dc .Petersb. 111, p. 320. S. DANIELS, Jffrican Scenery. Tab. 22. Magnitudine aequat omnino PHACOCHERUM AETHIOPICUM. Corpus enim hujus Suis maximá parte, occupatur longis rigidisque setis; quae in ventre et in parte pedum interiore sunt breviores: in iis, qui ultimo loco dicti sunt, adeo raro hae cernuntur. Aures sunt ma- jores, acuminatae, cum illis Porci vulgaris proxime convenientes. Earum margo longis fusco-nigris setis instructus est, quae ad apicem quamdam speciem. penicilli efficiunt. Capitis circuitus gaudet sub- lute-albis capillis; forma multo coüctior est; at in partibus pos- (1) -DzswAUVL Defermination. de. Espéces vivantes d" Hippopotames, in. Journ. de Physiol. N, p. 35^. Scriptor idem perhibet, hunc, quod attinet ad. sceletum, reverá ab miPPoroTAMO Africac Australis differre. S * —— 80 — ticis aliquanto latior. :Ceterum similis. videtur illi Suis vulgaris. Insigne characteristicum tamen observatur hic; scilicet «duae -ex- crescentiae nudae: quae prope se invicem in mediá parte spatii, quod inter rostrum aique oculos est, positae sunt. Dentes canini tam in maxillà inferiore, quam superiore ex- lerné conspiciuntur, ét sursum versus curvati sunt; iis tamen non singularis est magnitudo. Sotac sunt in dorso longissimae, ac differunt colore tantum ab illis capitis; nigris intermixtis. Ad corporis latera observatur mixtura coloris rubri et nigro-brunnei; qui pedes versus saturatior evadit. Cauda, uti in plerisque locum habet, ad apicem nigro penicillo instruitur. Color universe videtur quibusdam aberrationibus obnoxius, et tunc plerumque ad formam fusciorem vergere. Si haec insignia, quae diximus, rite teneantur, non dubium est, quin facile hoc animal internoscatur. Denique sedes ipsius sunt regiones sylvestres Coloniae; vide- tur tamen magis in partibus Orientalibus inveniri. fe Genus PHACOCHERUS. ra. cuv. Species PH. AETHIOPICUS. Fn. cuv. Sur les Phacochaeres in Mém. du Mus. VIII, p. 447. Tab. 23. Fig. a, b. (cran.) Aper. Aelhiopicus, PArLn. Misc. p. 16. Tab. 2. Spec. II. D. 5d. rr Tuuws. in Mém. de l'4cad. de Petersb. S p. 32. Hoc animal, cujus nobis pranras in Opere citato, accuratam, qualis ejus erat consuetudo, dedit descriptionem, maximi est mo- menti. Singularis capitis forma et dentium longitudo est: facile ergo hinc efficitur, ut a proxime antecedentibus distinguatur. Mediocris quum universe sit magnitudinis, apparet corpus pau- lulo esse coürctius, quam illud svuw LARvaAroRUx, excelsiusque pe- dibus anticis. x8» — Caput supra frontem .depressam latum, habet magnitudinem enormem, ac formam admirabilem. Rostrum est maximum, la- tum et inferius versus spectans. Dentes canini maxillae superioris atque inferioris singularem longitudinem habent, curvati, et sursum tendentes: ii tamen ma- xillae inferioris multo breviores sunt. Oculi parvi, proximeque auribus collocati: sub quovis sulco laerymali cernitur lobus Zygomaticus magnae, rigidae ac com- pressae formae; dum simul sit orbicularis et directionis hori- zontalis, at minus moveri queat: unde haud parum singularis capitis figura efficitur. Maxima corporis pars parce crinibus longis, densisque tegitur, obscuro-fusci coloris; vertex capitis et nucha, ad medium dorsum usque, obteguntur setis enormibus, nigro-fuscae speciei; in vertice autem sunt hi radiatim divergentes. ^ Auriculae reclinatae sunt, ad partem inferiorem marginis exterioris oblique truncatae: mar- gine toto pilis setaceis albis instructo. Cauda subnuda ad apicem floccosa, setis nigro-brunneis instructa. Animal, de quo hoc loco agebamus, moratur in regionibus syl- vestribus, imprimis tamen partium interiorum Coloniae. Excellit agilitate, non parum ob arma sua robusta timendum. (! Genus RHINOCEROS. LiNwW. Species R. AFRICANUS. R. Bicorms, pgswAR. Mamm. p.00, 628. et nn, du Mus. 1II, Tab. 4. Fig. 2, 5. P. cawPzR, De Crono Hhmocerolis 4ffricani, cet. in Act. "cad. Petrop. Yi'T7. 2. p. 103. | Rh. Bicorne du Cap. cuv. Ossem. Foss. IT, p. 29—33. Tab. 18. Fig. 1, 3. RuuwocERos ArniCANUs differt potissimum a sUMATRENSI, qui ei (1) Figura, quam exhibuit cnassrrH, est omnino nullus momenti: dentes v. g. plane diverse sunt collocati. zw» I proxime affinis est, dentibus incisoribus, haud externé apparenti- ' bus; ( item propter universam ossium intermaxillarium absentiam. Quod ad numerum cornuum spectat, mmiNocEROs ArFRICANUS nihil diseriminis in eo offert; sunt haec tamen majora: anticum retro curvatur; dum alterum, conicam formam habens, rectum sit. Nullae omnino rugae in pelle observantur; quod omnibus reli- quis speciminibus , plus aut minus proprium est: in margine au- rium et caudae apice reperiuntur solummodo aliquot setae; quae sunt breves, rigidae ac nigri coloris. Labium superius eminens, non parum idoneum est ad dentium incisorum absentiam supplendam. ^ Aures atque oculi sunt pro totius animalis mole valde parva. Cauda brevis, ad basin rotunda, in apice oblique compressa. Magnitudine videtur exteros superare. Iacolit maximam partem Africae. Species RH. SIMUS. BuncHELL. Sur une mowelle. Espéce de hhnocéros, Journ, de Phys. LXXXV. p. 163. c. Fig. long. hh, du Burchell, pgswAn. Mamm. p. A01. Cornibus duobus; cute plicis Subndlls: rostro simotruncato ; RHINOCEROTE BICORNI longe major. Quonam jure hic pro distinctà specie est habendus? Si, quod mihi videtur, dicere liceat; non est, nisi specimen adultum. (1) Conf. Clar. c. vRoLIK, in Museo, suprà laudato, quod inscribitur: Bydragen tot de Natuur. JF'etenschapp. "Tom. V, Part. III. p. 377. — 44mest. 2830. — llb Genus HYRAX. HERM. Species H. CAPENSIS. SCHRED. ScunEB. Sáugth. p. 20, 1. Tab. 240. Cavia Capensis, PALLAS Miscell, p. 34. 'Tab. 3. Specil. II, p. 22. Tab. 2. Daman. coviER, JDéscription Osléologique et Comparat. in.z4nn. du Mus, 1II, p. 171. Tab. 19, 20. Idem , Ossem. Foss. 1I, p. 127—141. Tab. 1, 2, 3. (scelet.) Klip-Das (Col.) Primus, qui hujus animalis sub nomine cavraE cAPENSIS quam- dam exhibuit descriptionem, fuit profecto korsr: quare diu, atque adeo a BurrowE aliisque, hoc nomine indicari solebat: mzmmaa illud singulare genus habens, animalibus rodentibus, uti et praecedentes fecerant Naturae perscrutatores, accensuit. Illustrissimus cuviez&. tamen in Dissertatione eximiá, suprà lau- datá, nobiscum communicavit accuratissimam ipsius sceleti de- scriptionem, et, propter arctam suam cognationem, dictum animal sectioni PACcHYDERMATUM adjunxit. Corpus mediocriter est extensum, pedibus humile et maximà parte pilis lanatis obtectum. Caput, collum ac corporis latera sunt coloris griseo-amethystini. Dorsum magis brunnei coloris; qui inferius ad ventrem subal- bus evadit: pili longiores et nigri, variis locis e pilis lanatis pro- deunt. Pedes tamen occupantur brevibus ac plane incumbentibus pilis. Oculi sunt mediocres ac validissimo periophthalmio instructi. Degunt haec animalia solummodo in regionibus montanis ac saxosis Coloniae; adeo in monte Tabular? (Tafelberg) magno nu- mero oceurrunt: quo loco in rupium rimis antrisque sese occul- tant. Species H. ARBOREUS. SurrH in Linn, Transact, XVII, 17, p. 468. Boom-das (Col.) Vellere suprà e rufescenti, fusco nigroque mixto, subtus maculá- que dorsi medii albis (surrn 1. 1.). — (i Idem indicat in descriptione suá, etiam paucis verbis, differen- uam aliquam, ratione dentium: ita ut eorum magnitudo illos praecedentium omnino superet. Fertur hoc animal imprimis in cavis arboribus commorari. SOLIPEDIA. Genus EQUUS. rixw. Species E. ZEBRA. Lixw. Syst. Nat. Edit, 12, I. p. 101, 3, Asinus Zebra, GnAY in Zool. Journ, 1I. Junii 182^. p. 2A1. TaurowB. m. Mém. de l'Acad. de Petersb. YII, p. 319. E. Montanus, BuRcHELL Trav. in S. Afr. Zebra (Col.) — Fasciae albae nigraeque, quibus totum animal hoc exornatur, sunt maxime nota characteristica. Eaedem, ita dictae alternantes, differunt formá, magnitudine, ac directione inter se. ln anticá capitis parte longitudinaliter dispositae, illic perangustae magno numero adsunt, atque exhi- bent colorem luteo-brunneum; ad capitis autem latera plane for- mam triangularem offerentes. — Apex aurium est albus; extrin- secus occupatur annulis promiscuis transversis; qui oblique per dorsum ac corporis latera sese extendentes, latitudine accrescunt. In posticá femorum parte sunt hi annuli latissimi, et arcuati: ex- istunt.vero tres aut quatuor numero. Jubae erectae habent me- diocrem longitudinem; pilis nigris albisque alternantibus. Linea dorsalis, quae in duabus reliquis speciebus adeo manifesta appa- ret, hic indistincta; cauda asinina, albis nigrisque pilis instruitur. In proná ventris parte observatur linea subnigra dentata; quae multo latior est, quam in utrisque sequentibus. Pedes fasciis obliquis angustioribus ad ungulam usque instructi. Degunt in Africá, atque in eá, uti videtur, inde ab Abyssiniá usque ad promontorium ejus Meridionale sese extendit. lease] Species E. QUAGGA. Liww. Syst. Nat. Edit. cwzgr. I, p. 213. ^. — E Tuuws. in JMém. de cad. de Petersb. TIL, p. 319. Quagga , BUFFON, .Hist. INat. Suppl. III, Tab. A. "sinus Quagga, GRAY, Zool. Journ. II. Junii 1824. Quagga (Col.). Minor quam zrsR4: aures sunt breviores; caput omnisque habi- tus magis cum illo xqur convenit. Color.albus, qualem in praecedente specie reperimus, hoc loco non cernitur. Fundus velleris hie magis isabellinus est; praeser- tim in anticá corporis parte: ita vero, ut retro-versus in parte femorum idem color levior evadat; dum venter pedesque eum ex- albidum offerant. Fasciae, quae huic colori sunt impositae, atque unice caput, cervicem, corporisque anticam partem occupant, sunt multo la- tiores, paucioresque numero; colorem referentes fuscum: retro-ver- sus isabellinae, dum sibi succedant, obsoletiores; at tandem peni- tus extinguuntur. Linea dorsalis hic imprimis est lata, coloris sub-brunneo nigri, atque accurate margine angusto isabellinae speciei includitur. Apex aurium extrinsecus, uti in praecedente specimine, gau- det albo colore. Juba hic brevior, quam in reliquis; dum pauciores pili albi intermisceantur. In ventre observatur etiam stria obscura; quae tamen multo angustior est, quam in reliquis. Supra ungulas in posticá pedum parte, maculam pilorum brunneorum observare licet. QAI Species E. BURCHELLII, Asinus Burchellii, cx Av in. Zool. Journ, N^. II. Junii 1824. p. 2A1. E. Zebra, puncn. Trav. in S. Afr. — Lzss. Mamm. p. 356, 920. Zere Mále, vn. cuv. Menag. du Mus. c. Fig. bon. Daauw (Holt) BuncmrnL primus fuit, qui nos in descriptione itineris sui per 9 -— m Meridionalem Africae partem l1. L, de hac specie accuratius edo- cebat. | Juba, fasciis nigricantibus albisque alternis distincta, tamen multo longior ac copiosior, quam in duabus prioribus offendi- tur. Fundus velleris albus, caput, dorsum usque ad anticam femo- rum partem fasciata sunt. Striae in anteriore parte capitis fre- quentes, angustae, colore sub-brunneo, sensim sese conjungentes; ita ut nasum badii coloris tandem efficiant. Fasciae transversae, alternantes; quae in cervice per dorsum sese extendunt, nigrum ac fuscum colorem exhibent. Illae prioris speciei sunt latiores: quae posteriore loco significabantur, occupant interdum fere to- tum intervallum, quod inter nigri coloris fascias sese offert, et relinquunt modo angustum alborum pilorum marginem: sunt tamen hi irregulares ac variis in locis obsoletiores; imprimis in speciebus minus adultis. Linea dorsalis angusta est, alboque marginata; posteriora versus sese dilatans, tandem in caudam desinit: quae asinina albis ni- grisque pilis ornatur. Extremitates venterque sunt, si lineam angustam brunneo-nigram excipias, albi coloris. Magnitudo major esse videtur, quam illa ZEBRAE. BuncnrernL contendit, hoc animal in planis modo Coloniae cam- pis reperiri: ZrsnRam contra in regionibus montanis. Ü) Degit gre- gatim, ac nunquam, uti videtur, cum duabus reliquis, quae ei adeo affines sunt, speciebus sese conjungit. (1) Haec demum est causa, quare nostrae ZEBRAE nomen EQUI MONTANI idem Itinerator tribuit: credit quoque (quod affirmavit etiam onAv l.l), se aliquam differentiam reperisse in forman- dis ungulis. In zrsRA scilicet hae multo angustiores forent. RUMINANTIA. Genus CAMELOPARDALIS. GMEL. Species €. GIRAFFA. PrrN. Hisl. Nat. VIIT, C. 27. KopnhonágOoMuc, oPP1AN. Cyneg. III, A61. Tuuws. in JMém. de PA4cad. de Pelersb, YII, p. 311. F. cvviER in Dict. des Sc. Nat. XVIII, p. 555. CarTzscHM. in liupp. Zool. 4il, p. 23. Tab. 8. Fig. "nim. 'Tab. 9. Fig. (cran.) / ——— Si enumerare. velim Scriptores, qui nobis de hoc animali, non minus memorabili, quam universe cognito, quaedam memorave- runt, non parum loci eo insumatur. Quandoquidem autem hac- lenus omnia supervacua conati sumus evitare, eodem rursus pro- grediemur modo; tantum maxime memorabilem observationem Doct. cnETZSCHMARID hic in medium proferentes. Veri generis characteres, quibus solis hoc animal ab omnibus ruminantibus, quae innotuerunt, bestiis distinguitur, praesertim quoque in formatione cornuum siti sunt; quod praecedentes obser- vatores effugerat. Colore ac picturá femella minime distinguitur a mare; illa ta- men semper tantum duo habet cornua; hic vero tria: quorum tertium ante duo reliqua collocatum, eo apparet loco, quo ossa frontalia aliquam efficiunt elevationem, et per suturam frontalem conjunguntur. Cornu hoc, habens longitudinem fere trium polli- cum, utrique ossi frontali per suturam squamosam adnectitur. Cetera duo cornua in utroque sexu similis suturae ope cum occipitis osse, nec non cum ossibus frontalibus junguntur; adeo- que per hane suturam plane a se invicem discreta sunt: quare pro singularibus ossibus haberi debent. (? Si quis ampliorem, eandemque accuratiorem descriptionem harum partium petit, consulat suprà memoratum cnErzscumanEx, loco laudato. (1) Omnis massa ac Formatio harum eminentiarum , ab aliis massis osseis minime differt, CnETZsCHM. l.l proinde ea dici vult, cormuum ossa — (KHornknocken). 9 * — Rae Haec ita dicta cornua obteguntur pelle; quae, quemadmodum et caput, colorem leviter brunneum exhibent. Illa autem ad apicem sphaerae instar fere sunt rotundata, atque in adultis animalibus cernuntur setis nigris occupata. Fundus velleris universe est isabellinus, discolor; in quibusdam tamen locis offenditur color saturatior. In illo reperiuntur fuscae ac leviter brunneae maculae, variam figuram exhibentes; quae ad caput fiunt minores. Juba procurrit inde a vertice usque ad medium dorsum. Cauda tenuis in pilorum longiorum nigrorumque penicillum exit. | Ceterum incolit /Vubiam, regnum Kordofanwm, et complures a- lias regiones Africae; etiam, quae Meridiem spectant. fA Genus ANTILOPE. AEGOCERUS. () Cornua maxima in serwu uiroque, acumiünala, simpliciter re- flexa, annulata, super orbitis locata. — Rhinarium. subdishinctum; sinus suborbitales porique ingwuinales nulli; cauda ad suffragi- nes usque descendens. Juba reversa; macula alba ante oculos; gutture mandibulá sub-barbata; mammae duae; statura magna; hu- meri uropygio altiores. Species A. LEUCOPHAEA. PArr. Specil Zool. Y, p. 6. XII, p. 12. Idem, Miscell. Ph. Lrcmm. in Berl. Mag. VI, p. 159. 'Tuows. in JMém. de l'Acad. de Petersb. TIT, p. 314. Tzeiran, murr. Hist, Nat. Suppl. VY, p. 168. Tab. 20. HauirT. surTH in Griff. 4nim. Kingd. V, 817, 16. Blaauw-bok (Col.) Haec species, quam recentiores ltineratores, frustra investigare conabantur, hodie plane videtur extincta. (1) Sectiones seu subdivisiones a Cl. x. surruro sunt propositae. mr m Insigne praesertim memorabile constituunt in hac specie cornua; quae duobus pedibus longiora, compressiuscula fere, haud diver- gentia, atque acinaciformia retrorsum vergunt, ad basin annulata: sunt vero hi annuli viginti aut triginta numero prope se invicem collocati; ita ut nullae striae observentur. Aures longae atque acuminatae, grisei coloris in margine postico; intus vero albae speciei. Sinciput fusco-griseum; quem colorem etiam margo an- iicus extremitatum exhibet. Juba brevis per cervicem, albis ad caput sursum reversis pilis constans; venter ac pars pedum in- irorsum versa, sunt albi coloris: ejusdem speciei cernitur macula ante oculum utrumque; maxima corporis pars occupatur colore splendido ex argenteo, coeruleo canescente; qui tamen secundum quorumdam ltineratorum relationes post mortem minus lucidus evadit. Cauda floccosa nigris albisque pilis inter se mixtis ob- tegitur. - Altitudo fere quatuor pedum est. Antea reperiebatur hoc animal in Dioécesi, cui nomen est Zwel- lendam. Species A. EQUINA. DrzsMAR. |Mamm. p. A476, 730. Grorrn. Calíal. du Mus. E. Cuv. HRéqne Animal. Edit. II, Tom. I. DzsMAUuz. in Dict. Class. VI, p. A46, 29. c. Fig. (caput.) Hawirr. swirH in Griff. 4nimal. Kingd. V, 510, 3. — Prorsus magnitudine et formá affinis est praecedenti; attamen e judicio naturam investigantium, tanquam leucophaea distincta, propriaque species existimanda est. Quandoquidem ipsum animal in naturá conspicere nequibamus, illud hoc loco commemorare liceat, quod alii de eo retulerunt. "Cornua sunt robustissima, sed aliquanto breviora, valde recur- vata; incipiunt propius basin, et per intervallum majus quam duorum pedum procurrunt, ad basin annulata: dum hi annuli ma- gis juxta se invicem ' collocati sint, quam in praecedenti specie: c Ze ab orbitis vero longius dimoventur. Aures longitudine majores quam novem pollicum, sunt pilis rudibus undulatis, relaxis, rufo alboque mistis. In inferiore gulae parte cernuntur hi pili longio- res albae speciei, atque in adversam partem vergentes. Stria al- bis pilis constans per anteriorem oculorum angulum procurrit, e penicillo pilorum longorum formata: idem color albus ornat quo- que orbitas. Macula in sincipite, oris ambitus ac rostrum, uti etiam venter exhibent speciem albam: reliqua pars maxillae atque externae aurium partes sunt coloris badii aut rubri. Juba autem in cervicali brevi reversa, alba. Altitudo ad humeros fere quatuor pedum, quatuorque pollicum. Daxigns hoc animal in jugis elevatis ad fontes Gariep inve- niebat. Species A. BARBATA. HawrirTr. swrTH apud Griff. 4mm. Kigd. V , 813, 6. Takhaize, nAwIELS fric. Scen. n. XXIV. 'TnurER et SoOMMERVILLE in Geogr. Ephem. 1807. p. 277^. — Ut constet, num hanc revera propriam speciem credere opor- leat, requiritur absque dubio accuratior adhuc illius consideratio. Auctore swmirmio l. L, sequentia de eà constant. , Magnitudo adaequat 4. rQuiwam. Cornua arcuata, recurvata; minor hic adest numerus annulorum et ad basin fere se invicem adtingunt. Barba menti promissa, jubaque in cervicali longo fluctu- ante obscura; corpore caeruleo, cineraceo rufove; cauda flocco nulla. lene d ORYX. Cornua sezui utrique communia, horizontalia, longissima, gra- cilia, carinis priva, acuminata, nigra, annulis subspiraliter .con- loris per. longitudinis dimidium infimae ornata; auriculae .lon- gae; sinus suborbitales parvi nullive;g rhinarium ovillum; stria saturatius tincla per oculos ducta; juba cervicalis reversa; cauda Eu. dM ad suffragines descendens, fasciculo pilorum longiorum. terminata ; scopae nullaes pori inguinales nulli ; mammae duae; statura gran- dis; color in. undversum rufus vel vinaceo-cinereus, in fundo albo. Species A. ORYX. Parr. Spec. Zool. l, p. 14. Liww. Syst. Nat. Ed. cr. I. p. 189, 14. LicumrENsT. in Berl. Mag. VI, p. 155, 2. Tuuws. in Mém. de P Acad. de Petersb. 'Yom. III, p. 313. Pasan, Burr. Hist. Nat. XII, p. 212, 272. Tab. 33. Fig. 3: Suppl. VI, p. 15, 7. Tab. 17. HawirTm. smrTH in Griff. nim. Kingd. V , 814, 77. Gems-bok (Col.) — Haec species revera, pro typo hujus sectionis seu subdivisionis, a Clar. n. surrgro propositae, est habenda, et jam a variis auctoribus, quam accuratissime describebatur: pauca hinc modo sunt dicenda. Cornua in specimine adulto masculino, fere longitudine trium pedum; in foeminá tamen ea minora sunt; divergunt leviter recur- vata, annulis 28—33 instructa: macula nigra, quae in striam fron- talem est producta, circumdat basin cornuum; altera per oculos ducta, usque ad angulum oris procurrit et conjungitur cum tertiá, quae nasum circumdat: reliqua pars capitis, uti et aures albi co- loris; corpus pro maximá parte gaudet specie vinaceo-testaceá; in pectore, fronte, ventre, artubusque offenditur albus color; tae- nia a nucha usque ad caudae basin protensa est; fascia lata cubiti transversa, secus laterum longitudinem procurrit, et in plagam amplam in femoribus supra poplites terminatur: macula quoque infra crurum flexuras nigra conspicitur. Solitaria, aut cum gregibus minoribus in tractu montium ni- variorum (Sneewwbergen) haec species reperitur. Fa Ru GAZELLA. Cornua utriusque prope orbitas 4nsería, magis verticale refleza , apicibus antrorsum versis, simulque ezirorsum et denuo introrsum ie fleza, hinc ljrata, nigra, annulata. ac | striata. Sinus lacrymales arcli; pori ingwuinales; nasus ovillus; scopae fasciaeque laterum sa- lurate coloratae 4n plerisqueg oculi maximi, obscuri; cauda brevis Jloccosa;; mammae duae vel quatuor. .Degunt gregariae in campis. Species A. EUCHORE. FonsT. in Jiner. SrAnw. in ct. Holm. 1780. p. 275. 4A. Pygarga, BuvuMB. Handb. 10. p. 119. Tnuuws. in Mém. de Acad. de Petersb. III, p. 316. Pronkbock , voswAEn, Beschr. eener mieuwe soort van kleine Harlebok. Amst. 1784. c. not. Gazele à bourse sur le dos AnrnAM. Burr. Hist. Nat. Suppl. IV. p. 142. Tab. 60. Spring-bok, Pronk-bok (Col. 'Tsebé (Caffror.). Quandoquidem haec species e cunctis, quae in Africa Meridio- nali extant, maxime cum PxcAncA convenit; non mirum est, eam quoque a praecedentibus naturae investigatoribus, cum hac esse confusam. Cornua sunt robusta; tres quartae eorum partes an- nulatae, ita ut hi annuli plane juxta se invicem collocentur, ad- eoque numerum vicenarium egrediantur. Eadem in basi fuligi- nosà posita, in medià parte extrorsum versa, ad apicem contrà introrsum flectuntur; aut, si malis, revera sunt lyrata. Color in corpore pro maximáà parte est dilute fuscus; in lateribus procur- rit fascia longitudinalis lata, obscura; quà color albus, qui in ventre est, a reliquis separatur. Caput, excepta stria fusca, quae per oculum ad oris angulum sese extendit, album est; uti et colli prona pars: latus internum. femorum candidum. In medio dorso exoritur sub saltu erectili, stria alba, longis pilis constans; quae ad caudae basin usque procurrit: apex caudae ad partem superio- rem, parcis nigri coloris pilis occupatur. Degunt in planitiebus, ac plagis clivosis Coloniae: continuo tamen alimenti causá commutant sedem; sese tunc haud raro, cum gregibus plus mille constantibus, ex uno ad alterum locum. con- ferentes. $$ CUT QVAAAVÉRS Species A. PYGARGA. Parr. Spec. XII, p. 15, 10. Liww. Syst. Nat, Ed. cwzgr. I, p. 187, 10. SprAnnM. in zíci. Stockh. 1780. 3, 4. Zxww. Geogr. Gesch, 1I, p. 119, 3A. Hawirnr. surTH, apud Griff. 4nim. Kingd. V , 820, 13. Bonte-bok , Bles-bok (Col.). Cornua aliquatenus conveniunt cum iis praecedentis speciei; hic tamen illa pulchra deést forma lyrata, quae priorem adeo de- corat. In maculá subfusci coloris collocata, apparent praecipue robusta, atque in margine antico duodecim aut quatuordecim, magis a se invicem dissitos semi-annulos ostendunt: quorum inter- vallum est sulcatum. ^ Ad basin convexa, in medià parte sensim concavantur. Colores, in corpore sese invicem excipientes, videntur uti picti. Dorsum ac supera humerorum pars sunt coloris helvoli: hic sa- turata purpureo fascia, quae corporis latera, marginem scapu- larum exteriorem, ac femora occupat, terminatur et a pure-albo ventre disjungitur. Capitis latera, gula ae colli antica pars brunneo-rubra; inter cornua prodit stria, angusta alba; quae ad oculorum plagam pro- currens, subito sese effundit et vultum occupat; ad nasi marginem usque tendens, () | i Auriculae sunt longae atque acutae, extus rufescentes; dum margo interior pilis longioribus albis obtegatur. Margo anterior et pars introrsum versa femorum, etiam pedum anticorum (maculà purpureà exceptá) colorem album habent. (1) Hic ejus albus color, tam in capite quam ad uropygium, observatur tantum ín speciminibus adultis; differentia vero cornuum in toto hoc genere facile conspicitur. In opusculo, cui no- men est: Zool. Journal NO. XVII. Part. II. p. 2. descriptionem offendimus ANTILOPAE, tan- quam novae; quae vocatur ANTILOPE PERSONATA: vitiose autem additur Jompté-bok, debebat esse Bonte-bok. Certum tamen affirmare possum, nihil aliud esse, nisi pullum nostrae PYGAnGAF., Complures ejus species, adeo vivas conspexi; atque etiam nomen, a Colonis impositum, uti revera sese habet, illud satis jam indicat. Descriptionem datam confeci e duobus adultis speciminibus, per me ex Africa Meridionali huc delatis; quaeque nunc Regii Musei, quod in hac urbe egt, gazis accesserunt. 10 as MU" Eodem colore instructa cernitur macula orbicularis ad uropi- gium; quae ad mediam procurrit partem caudae, sed ad apicem pilis longissimis, iisdemque nigris, occupata est. In margine antico extremitatum, imprimis interiorum observa- tur stria, fuscis pilis constans; quae inde ab ungulá ad genu pro- currit. Reperi autem nihil discriminis in utroque sexu. Hae awriLoPAE gregatim degunt: minime tamen tantus eorum si- mul conspicitur numerus; quantus praecedentis speciei. Circa au- tem Zatun Fluvium, qui dicitur, (Breede Rivier) ac plagam, cui nomen est Ziwellendam potissimum occurrunt; proinde magis Ori- entalem partem versus. In medià Africá hoc animal non videtur adesse. ANTILOPE. Cornua solis 4n. masculina, mec revera lyrata, infra cristam frontalem. affiva, saepe subspiralia vel spiralia; sinus suborbitales ampli; pori inguinales; rhinarit loco spatium exiquum nudum ; mammae duae; scopae plerisque. — Species A. MELAMPUS. LicumENsT. in Berl. Mag. VI, p. 167, 11. Idem, leizen 1L, p. 54^. Tab. A. ScunEB. Saüglh. p. 122A, 2^. Tab. 274. c. Fig. ricum. DzswAn. |Mamm. p. A56, 698. Pallah, s. nAwrELS fric. Scen. n. 9. H. surrH in Griff. 4mm. Kingd. IV, p. 98. Fig. cor. —— Cl. nrcurENsTEINIUS primus fuit, qui hujus elegantissimae speciei descriptionem figuramque nobiscum communicavit. Forma animali elegantissima gracilisque est; mares cornibus nigris, quae majore quam viginti pollicum longitudine gaudent, instructi sunt; adscendunt autem hae cornua oblique sursum ex- irorsumque; itaque collocata sunt, ut cum basi angulum obtusum forment. In parte superiore eadem sunt laevigata introrsum — MA) imm flexa, ad basin usque per duas tertias longitudinis partes striata, annulisque scabris ruditer instructa: sunt autem hi annuli fere septendecim numero. Feminae, quae est sententia paAwrELIS, his cornibus destitutae sunt. Valde in artubus elevatur; collum longum. Auriculae fere lon- gitudine septem pollicum gaudent, ad internam partem albae; apice vero nigro: idem color etiam exstat ad os; quo et labia sunt induta: maxima corporis pars gaudet colore fulvo; in dorso idem est fuscus; gastreum, cruraque alba; stria vero saturata infra or- bitam conspicitur. In nonnullis speciminibus stria nigra dupli- cata colorem album ab illo, qui in superiore corporis parte lo- cum habet, separat; raro tamen linea dorsalis saturata conspicitur. Cauda fere longitudine octo pollicum, albi coloris flocco destituitur. Color pilorum in feminà cum illo maris prorsus convenit; at praeter differentiam jam memoratam, duriusculae sunt, longiores. Mas adultus ad humeros trium pedum, fere quinque pedes longus est. Degunt in regionibus Caffrorum gregatim; numerum tamen sep- tem aut octo non superant. Fa II REDUNCA. Cornua solis in mare, pone orbilas sita, nigra, reclinata, api- cibus procurvis, 4nferne annulata, sursum laevia, brevia, graci- lia; auriculae longae, apertae, ovales; sinus suborbitales 4mper- fecti ; rhinariwun parvum pori énguinales; .scopae mullaeg cauda clunibus haud longiorg vellus elongatum, wndulatum; habitus 4n universum robustior ; mammae quatuor. Species A. ELEOTRAGUS. LicurENsT. in Berl. Mag. VI, p. 173, 24. Idem, Saügth. 'T'ab. 9. d. 9. TuuwB. in /Mém. de l'4cad. de Pelersb., 'Tom. III, p. 314. . ALLAM. BUFF. Suppl. V, p. 3^4. Tab. 13, 14. H. swrrH apud Griff. Anim. Kingd. IV, p. 237. Riet-bok (Col.). 10 * ihe MO cm Species A. ISABELLINA. ArzELIUS in JVov. 44ct. Upsal. VIII, p. 244. LicumENsT. Saügth. 'Tab. X. H. swrrH apud Griff. 4mim. Kingd. ':Tom. IV , p. 240. Rüet-bok (Col.) —HÀÀ Jam ex investigatione ac descriptione Celeberrimi rzicurENsTEINUI l. L, revera patet, 4. isABELLINAM, quae a variis scriptoribus pro distinctà specie fuit habita, nihil aliud esse, nisi varietatem A. ELEOTRAGI, (D Differentia scilicet hic maximá parte, constat majore evolutione variarum corporis partium; quaeque praesertim in cornibus ob- servatur: ita tamen, ut varietas locorum, in quibus degit haec species, in oculos incurrat: 4. rsABELLINA enim locis sylvestribus, ELEOTRAGUS vero clivosis gaudet. Illa, quae rsaBELLINAE insigniebatur nomine, videtur magnitudine alteram antecellere; uti mox e mensuris, per Cl. ricurENsrEINIUM institutis, patebit. Cornua in genere pro mensurá corporis non valde magna, sed robusta, ad basin approximata et rugosa, ad mediam usque par- tem annulis instruuntur; infra planum faciei recumbentia; ad api- cem regulariter procurvata, nitent, laeviaque sunt. Annuli tamen in rrEorRAGO, ubi cornua minora sunt quam in ISABELLINA, exstant undecim numero; in illà, quae ultimo loco dicebatur, sunt novem, scilicet in parte posticàá. (1) Cl. nawrLTON sMrTH videtur ejus esse sententiae, ut A. ISABELLINAM pro varielate A. FULVO- RUFULAE ./lamand., apud smurr. habeat; quae ex ejus sententià censeri debet adulta 4, REDUNCA, Jdanson. Valde mihi dubium videtur, num A. FULVO-RUFULA J//azm., etiam sub nomine A. LALANDII apud pEsMOUL. aliosque descripta, species distincta sit: varia specimina, sub nomine Ztoode Rhee-bok (Col.), e patriá meá huc ad Regium Museum fuerunt delata; sed revera erant nihil aliud, nisi ELEOTRAGI minores natu. In Museo Regio saepius memorato, specimen masculinum, non adultum, ELEOTRAGI exstat. In hoc cornua minus divergentia et valde antrorsum curvata sunt; ad basim approximata, quinque semi-annulis instructa: ubi cum descriptione A. FULVO-RUFULAE a Cl. m. surTHIO datá comparatur, maximá parte convenit Quomodo tamen hae species seu varietates reverá sint accipiendae, affirmari nequit; nam observare decet series seu specimina in diversis aetatibus, uti mihi videtur; si recte specificam existentiam alicujus animalis, et. praesertim ANTILOPARUM, determinare velis. dus M au Differentia praeterea, quae in cornibus offenditur, haec est, ut in ELEOTRAGO ea minus divergentia sint, quam in ISABELLINA. JMenswurae. Q0) ELEOTRAGUS. ISABELLINA. Lom fmm as Longitudo ab apice rostri usque ad basin caudae & Ped. 6 Poll. 5 Ped. 9 Poll. Caudae. . . 9 » 10 » Cornuum 8 » 1» 1 » Distantia a basi usque ad Ápicem. . . 6 » 10 » Auricularum 6 » 7 » Altitudo ad Humeros. . 2 » 6 » 3 » Pars superior corporis gaudet colore cinereo-canescente, ochra- ceo induto; unde in nonnullis speciminibus adultis color lacteo-lu- teolus formatur; macula nuda triangularis ante oculos observatur; collo rufescente; pili, quibus oculi circumdantur, albi; hic color etiam ventrem atque apicem caudae occupat. In genere vellus lanatum hirsutumque est; in gutture sunt pili longiores atque albidi coloris. Degunt per paria in terrà Caffrorum prope aquas, plantis pa- lustribus vescentes. Errornacus tamen, uti memoratum est, magis in locis clivosis occurrunt. Species A. CAPREOLUS. LicumTENsT. in Berl. Mag. VI, p. 147, 25. Jdem, Saügth. 'Tab. 8. d' et 9. Tuus. in /Mém. de l'4cad. de Pelersb. YII, p. 312. ArzEL. in JVov. 4íct. Upsal. VII, p. 257, 202. A. Fillosa, muncn. Trav. in S. Afr. H. swrrH in Griff. 4nim. Kingd. V , 835, 28. Haec awrmLoPA, uti propria species, nobis demum innotuit per LICHTENSTEINIUM, Virum Eruditissimum. Singularis longitudo colli, nec non cornua longa, tenuia, subu- lata potissimum hancece speciem insigniunt ita, ut facile inde ab omnibus reliquis speciebus dignoscatur. Cornua, prope oculos ad partem superiorem collocata, fere perpendiculariter sese habent; (1) Secundum Cl. n1icurENsTEINIUVM, l. |l. z— Fus dum e media parte ad apicem usque, directione suá antrorsum in- flectantur; ad basin annulis fere tredecim instructa: parte superi- ore laevigata et acuminata sunt. Cornibus hujusmodi ornatur tan- tum maris caput. Auriculae pariter suá longitudine oculos in se convertunt, atque in occipite humillimo sunt collocatae: apex acuminatus albi co- loris est; in posticà regione griseus evadit. Oculi magni sunt pilis albis circumdati. Sinus laerymales, quam- quam externe non valde manifesto observantur, magni sunt. Pili sunt lanati, in dorso manifeste per colorem rubrum atque al- bum annulati; nonnullis in locis tamen sunt iidem ad apicem ni- gri. In ventre longiore pili extant albi, et ad partem internam fe- morum, usque ad caudae apicem; quae cauda, quemadmodum et corpus, pilis lanatis est vestita; anticus margo extremitatum magis flavescit; ungulae nigrae, aliquatenus truncatae exstant. Femella praeter insigne suprà memoratum, nullam differentiam exhibet. Mas adultus, duobus pedibus et quinque pollicibus ad humeros altus est. Videtur haec species per omnem Coloniam esse dispersa: delec- tatur tamen magis plagis clivosis; atque adeo raro in planis offen- ditur campis. Etiam in vicinià Urbis Capensis, apud montes a Tigride dictas (Tger-bergen) atque in collibus circumjacentibus haud raro conspicitur; ita tamen, ut non facile plures, quam octo aut decem numero, eodem tempore appareant. Species A. SCOPARIA. Scunzgn. Saügth. p. 861. A. Ourebi, snAw, Gén. Zool. II, p. 320. Ourebi, ALLAM. BUFF. Hist. Nat. Suppl. V, p. 33. A. Scoparia, HAMILT. sMITH apud Griff. p. l2. mim. Kingd. V , 836, 29. LicurENST. Saügth. Tab. XIII. d. $. Ourebi, Bleek-bok (Col). — Cornua differunt omnino formá atque insertione ab iis priorum i QE une specierum: indicant potius propiorem affinitatem cum sequenti subdivisione, quae a Cl. m. swrruro nomine rRAGULUs insigniebatur. Cornua sunt sub-erecta, ad basin decem aut duodecim rugosis an- nulis instructa; apicem versus, ubi tantum inflexio, haud valde me- morabilis, antrorsum versus offenditur, atque duplice intervallo a se invicem distant, quam quod ad basin est, laevia sunt. XAuri- culae dimidiam totius capitis exhibent longitudinem, in margine brunneo colore cinctae; dum ad basin utriusque macula nuda ob- servetur; uti sub infimo oculi cantho manifestus saccus lacrimalis apparet. Color rufulus in pilis, quem adeo frequenter in AwrrLorrs con- spicimus, plane hic deést. | Ea tamen sese distinguit colore helvolo pallideque fulvo; qui maximam corporis partem occupat: in vertice ac per dorsum evadit opacissimus. X Suprà quemque oculum apparet stria arcuata alba; labium superius ad ambo na- si latera, mentum, gula, pectus, venter atque latus internum fe- morum etiam albo colore sunt instructa. Pili in genere longiores sunt; singularis autem eorum longi- tudo apparet ad genu: ubi in utroque sexu occurrit scopa, quae cum pilis corporis superroris plane convenit. ^ Insignitur haec species adprime etiam longioribus nigrae speciei pilis, qui bre- vem caudam maximà parte exornant. () Femella, praeter cornuum absentiam, nullum alicujus momenti discrimen in colore offert. | Maris adulti longititudo fere quatuor pedum est; altitudo ad hu- meros duorum pedum triumque pollicum. Degunt in variis Coloniae partibus etiam in terrà Caffrorum. TRAGULUS. Cornua solis in d prope orbitas vel 4n $isdem collocata, auri- bus breviora, mügra, tereta, erecta, diüstantia, parallela recta, quidpiam anirorsum | ac retrorsum inclinata, plerumque annulis rugisque nullis; stris nullis; auriculae longae; corpus in. genere gracilentum ;. artubus elevatis tenellis; caput rotundatumg; macula (1) Ideo srcusrErIN hanc speciem dixit ANTILOPAM MELANURAM. 80 — ante et. circum. oculos nigras sinus suborbitales; rhinarium par- vum nigrums cauda brevissimag pori inguinales; mammae duae; scopae nullae. Species A. OREOTRAGUS. FonaT. JMss. p. 58. LicurENsT. in Berl. Mag. VI, p. 176, 26. Idem, Saügth. 'Tab. XV. d. 9. Tuuwz. in Mém. de PAcad. de Pelersb. III, p. 311. A. Sallatrix, Bopp. Elencl. p. 1&1. n. 17. HawirT. swrrH apud Griff. 4nim. Kingd. V, 837, 30. Kainsi (Hotlent.) , Klip-springer (Col.). Staturà, picturá ac vivendi ratione differt hic montium incola manifesto, a cunctis Africae Meridionalis awrriLoPrs, quae hucus- que innotuerunt. [lla elegans, protensa atque externe agilis cor- poris structura, desideratur in hoc saltatore. Pro magnitudine autem ejus, indicant nobis corpus pedesque singulare robur. Caput breve ac compressum: margo Oorbitalium magis prominet. Cornua procul a se invicem disjuncta, verticalia, subulata, ro- tunda, fere plane erecta surgunt: ad basin reperiuntur crassa; sex aut septem annulis perspicuis annulata; ad apicem laevia. Aures habent mediocrem longitudinem, suntque latae, intus albidae; in regione posticá cinereus color intermiscetur. Oculos cireumdat margo niger. Pili, qui hoc animal investiunt, sunt prae- cipue duri, setosi, ac singulariter elastici: ceterum ad basin reperimus hic pilos undatos; sed apicem versus ancipiti more compressos: dum separatim iidem constent trium colorum mixturá. Ad radicem enim cernitur cinereus, in mediá parte fusco-niger; ad verticem est luteus color. Quomodo proinde ex iis mixtura ex- istat, colorem olivaceum aequans, facile intelligetur; in capite et dorso saturatius evadit. Ungulae breves sunt, obtuso-rotundatae ac nigrae; pedis pla- num habet formam ovalem. Ungulae spuriae sunt planae, ac prope se invicem stant; primá fronte jam moram, quam adferunt, intel- ligere possumus, - e Mas adultus ad humeros altitudinem duorum pedum non ae- quat. Unice incolit haec species Africae Meridionalis montes, in quo- rum cacuminibus et verticibus inaecessis sese delectat: alimen- tum, quo maxime gaudet, etiam hic investigare novit. Species A. TRAGULUS. LicuTENsT. in Berl. Mag. VI, p. 176, 27. DzswAm. Mamm. p. A58, 703. A. Campeslris , vRuNB. in JMém. de l Acad. de Petersb. YLL, p. 313. LicumENsT. Süugth. Tab. XIV. d. 9. A. hupestris, iiaminT. sMriTH in Griff. 4mimal. Kingd. V, 838, 31. Steen-bok (Col.). Primus, qui hanc axrIoPAx, uti singularem speciem nomine per nos suprà posito insigniebat, fuit ronsrER: minus tamen recte ANTILOPAM SCOPARIAM aliasque, credidit tantummodo ejusdem speciei varietates. "Tribuit autem ei, quam nune descripturi sumus, cog- nomen varietatis RUPESTRIS; ita simul indicans locum, in quo com- moratur, nomenque, quo Coloni hoc animal significare solent. () Praecipuum insigne in hoc specie sunt auriculae longae, quae fere longitudine caput aequant: hoc autem pro mensurae ratione parvum est, ovalemque formam habet; naso magis acuto instruc- tum. Cornua formae subulatae, fere erecta, ad apicem, tantum paulo antrorsum procurva; annulorum vestigium non nisi ad ba- sin cernitur: postica e contrario eorum pars tribus aut quatuor striis, quae in longitudine procurrunt, instructa est, 1) De nominibus animalium per Colonos inductis conf. LtcHTENSTEIN. l |l. Rectissime enim ait hic Vir Doctissimus. — »Doch hat dieser letzte Name wohl nur eigentlich darin seinen »Ursprung, dass die ersten Europàáer, die die Capcolonie bevólkerten, die Benennungen der »Africanischen 'Thiere aus der Europàischen Naturgeschichte entlehnten; ohne Kenntniss der- »selben zu haben; und so das Kamel, das Elennthier, den Hirsch und den Steinbock, mit »vielen andern nach Süd-Africa verpflanzten; wo von allen diesen nichts wahrhaft Aehnliches »anzutreffen ist," 11 — es AÀ cornuum basi usque ad occiput apparent duae striae nigri coloris; numeri quinarii, V, formam prae se ferentes: hae praeser- tim in foeminá ecorni manifestius etiam observantur; procurrit ejusmodi stria a naso inde usque ad mediam capitis partem; dum universe hoc loco color rubro-brunneus hilariter splendideque con- spiciatur. Evadit idem color tamen in supremá capitis parte pu- rissimus; in corporis lateribus laevior est, offerens magis argen- ieo-griseam speciem. Pars prona colli atque extremitates sunt luteo-brunnei coloris. Cauda brevis est atque exhibet eundem colorem, qui in dorso est; mentum, gula, ac venter sunt albae speciei. Mas adultus tribus pedibus et sex pollicibus longus est; ad humeros viginti pollicibus altus. Cornua sex pollicum sunt. Hoc animal offenditur per omnem Coloniam in planitiebus ; sive sit solitarium, sive ejus par unà degat. F9 IRA Species A. RUFESCENS ? HawinT. swrTH in Griff. 4dnimal. Kigd. V, 839, 32. et IV, p. 248. — Haec species mihi videtur natu minor, quam TRAGULUS noster; sive a Colonis Steen-, sive Vlakte Steen-bok vocetur: nam utro- que nomine promiscue utuntur. Comparatio speciminum quorun- dam juniorum instituta cum descriptione, quam dedit m. swrrm l|. L, hane nostram opinionem omnino confirmavit. Species A. MELANOTIS. ArzEL. in JVov. 4ict. Upsal. VII, p. 257. Tuuws. in Mém. de lAfcad. de Petersb. IIT, p. 312. Grüjsbock, ronsT. JMss. Suppl. VI, p. 185. LicmmrENsT. Süugth. Tab. XII. d. 9. A. Grisea, HAM1LT. sMITH in Griff. Anim. Kingd. V, 840 , 35. Grijs-bok (Col.). Nonnulli rerum naturalium perscrutatores habebant hane spe- SECO MN ciem, non raro tantum pro varietate praecedentium. At non modo diversus pilorum color huic speciei soli proprius videtur; sed trahit quoque animi attentionem, maximoque insigni est in ele- gante figurá, caput pusillum; cui adjungi merentur brevia cornua, longaeque auriculae; quae primà fronte, uti plane singulare quid, oculorum aciem afficiunt. Cornua circiter dimidià capitis longitudine instructa, supra oculos spatio longo a se invicem posita; satis aequali intervallo procurrunt; apicem versus aliquatenus procurva: ad basin autem idem haud cernere licet; annulata sunt duobus tribusve annulis planis; juxta apicem eadem laevia, lucida nigraque sunt. Sinus lacerymalis valde manifestus; cutis glabra, quae hie ap- paret, procurrit formá semicirculari circa oculum. ^ Auriculae in margine postico coloris subnigro-rubri; margo internus parce tantum longioribus albae speciei pilis occupatur. Color maxi- mà parte constat pilis, lucide splendideque ferrugineis, ac fuscis; aliquot pilis albis inter se commixtis: purissime tamen idem cerni- tur in capite, et per cervicem; in dorso atque in lateribus cor- poris prodeunt hi longiores pili etiam; atque vel in nonnullis speciminibus tam frequentes adsunt, ut alter color plane videa- tur perire, idemque existat, quod, ubi hominum capilli cani- tiem induunt, observari solet. () Corporis latera versus evadunt iidem pili albi breviores; at deficiunt plane in pedibus ac ven- tre: dum color, qui illic exstat, luteo-subferrugineus est. Cauda perbrevis est pilis, quales in dorso, instructa. Femina, praeter absentiam cornuum, minoremque extentionem auricularum, nullum aliud offert discrimen. À. rRAGULO minor. Elegans haecce awTrILoPA, quaeque propter carnem valde appe- titur, sese magis universe per Coloniam extendere videtur. In planitiebus ac plagis, quae parce fruticibus sunt densatae, non occurrit; sed potissimum rimas, magisque condensata loca eligit. Velocitate atque agilitate reliquas AwrrLoPAs minime imitatur; unde haud raro quoque eam canes assecuti capiunt, (1) Hinc accidit, ut hoc animal nomine, Grzs-bok a Colonis insigniatur: pili tamen albi semper adsunt, atque adeo in recens natis pullis clare cernuntur. WES mr Species A. PEDIOTRAGUS, : Zn. revera pro distinctá specie habenda? ArzEL. in JVov. 44ct. Upsal. VII, p. 260. A. Traqulus var. Palldus, LrcmmENsT. in Berl. Mag. VI, p. 176, 27. A. Pallda, NHAwirr. swrTH in Griff. 4mimal. Kingd. V, 8A1, 16. et IV, 251. Cornibus rectissimis retrorsum inclinatis, teretibus, circa qua- dripollicaribus, acuminatissimis, antice cariná obsoletá; annulo oculos cireumcingente nudo, nigro; auriculis latioribus breviori- busque, quam in 4A. MELANOTI; cauda fere tres pollices longa; corpore suprà pallide rufo, flavo-albicante, subtus albo; 9? rubi- cundior; mammis duabus. Raro in campis terrae Caffrorum adest secundum n. surrmvx, l. 1. CEPHALOPHUS. Cornua solis maribus propria, parva recta vel subrecta, re- clinala, summá n fronte locata, migra, rugosa aut annulata; rhinarium sat amplum, migrum; pi sincepitis plus. minus. 4n fasciculi speciem. elongati, vel divergentes; saccus nter orbitas naresque per foramen rimamwve hians, cum sinu lacrymali, qui inlerdum | deést, haud cohaerens; scopae plerisque nullae; suffra- gines breves; gambae scelidum elongatae; mammae duae aut qua- tuor; cauda brevis, floccosa; color 4n genere obscurus; slatura media. vel parva. Species A. MERGENS. Braiwv. in Bullet. de la. Soc. Phil. 18l7. DzeswAn. Mamm. p. A63, 711. A. Niclilans , THuNn. in Mém. del Acad. de Petersb. IL, p. 312. LicumENsT. in Berl. Mag. VI, p. 177, 28. Idem, Süáugth. Tab. XI, c. Fig. d. HawrirnT. suiTH in Griff. 4dnim. Kingd. V, 849, 42. Duiker (Col.). Nihil amplius videtur superesse dubii, quin caPRA SYLVESTRIS 2c M AFRICANA, quam nobis valde mancá ratione descripsit &miwwrvs, () undeque non parva confusio in ANTILOPARUM genere extitit, nulla alia habenda sit, quam femina hujus mrncENTIS. Cornua, quae media inter aurem oculumque sunt inserta, appa- rent recta, subulata, divergentia, et magis in planum faciei re- clinata, quam erecta sunt; ad basin valde prope se invicem col- locata, quatuor aut sex annulis planis cinguntur. Maxime autem in oculos incurrit penicillus pilorum fusco-ni- grorum, qui inter cornuum bases apparet, atque adeo feminam ecornem insignit. Stria glabra, incisurae instar, cernitur obli- quà directione sub cantho oculorum; color universim saturate fusco-luteus; nigro in dorso intermixto. Stria a vertice ad na- sum procurrens, uti et margo pedum anticus nigrum exhibent colorem: venter, item prona caudae pars sunt albi coloris: hic tamen parte superiore est e nigro brunneus. Mas adultus ad humeros fere uno pede ac novem pollicibus la- tus est. Pro aetatis discrimine, exstat quoque apud haec animalia ali- quod discrimen in colore, et habitu corporis; exempli gratiá, in speciminibus natu minoribus, conspicitur color vulgaris, nigris griseisque pilis intermixtis. Contigit nobis complura hujus speciei specimina explorare; un- de necessarium evasit, ut 4. BuRCcHELH atque 4. Proox, (D ita distinguantur; quod prior sit specimen adultum; posterior au- tem pullus. Incolunt campos planos, atque, uti videtur, sese per omnem Coloniam disperserunt: sunt tamen in Dioécesi wiGRAE TERRAE (Zwartland), imprimis numero frequentes. eperiuntur solitarie degentes; aut ita, ut par tantum earum simul offendatur. (1) Conf. Ephemerides Naturae Curiosorum , Decur. II, ann. 4. pag. 13l, Fig. 13. (2) Clar. r1cHTENSTEIN jam antea hoc nomine A. MERGENTEM insigniverat. —-. 855 — Species A. PYGMAEA. Parr. Specl. XII, p. 18, 20. A. Minuta, ronsm. in. |Mss. A. Monticola, "Tow. in Mém. de P Acad. de Pelersb. Y1L, p. 315. LicurENsT. Sáugth. Tab. XVI, 1. d. 9. 4. Coerula, uAwrLT. surTH in Griff. Animal. Kingd. V, 853, 46. Daurzgr's Scenery of Soulh. Afr. c. Fig. Var. A. PERPUCILLA. H. swrrn l. l, p. 854, A7. Blaauw-bokje (Col.). Inter Africae Meridionalis AwrriLoPAs, quae hucusque innotue- runt, haec omnium est minima: non tamen est, quod eleganti staturà, agilitate ac picturá congeneribus suis cedat. Corporis extentio singularis pro brevium artuum normá, quam ANTILOPAE in silvis degentes adeo propriam habent, etiam in hac specie clarissime observatur. Caput est elongatum, atque acuminatum; nullus saccus lacryma- lis externe. apparet. Auriculae breves sunt, rotundatae atque apertae; fere longi- tudine cornuum gaudent: collocantur autem in occipite procul ab oculis. Cornua ipsa bipollicaria inter se parallela sunt; dum maxima, retrorsum versa sese extendant; fere in dorsi nasalis pla- no posita, ad apicem modo parum proclinant. Observantur ad basin, quae partim pilis obtegitur, quinque aut sex semi-annuli. Maxima pars corporis est schisticoloris, aut, si mavis, habet speciem purpureo-coeruleam, fusco colore intermisto; per dorsum tamen atque in vertice saturatior est: capitis autem latera, extre- mitatesque magis fuscescunt. Labia, mentum, macula ad gulam, venterque habent albam spe- ciem: qui color in caudae margine prono similiter offenditur. Mas adultus ad humeros tredecim pollicibus altus est. Degunt in locis sylvestribus Coloniae remotis: etiamque in terra Caffrorum. : AV A^ LM TRÁAGELAPHUS. Cornua 4n d solis? carinis angulos subspirales formantibus, supremis ossibus frontalibus imposita; rhinarW loco spatium | ezi- guum migrum; sinus lacrymales: nulli; color maculis strigisque albis insignitus; formae elegantes, imo caprinae; mammae qua- luor. Species A. SYLVATICA. SprAnM. in Zícl. Holm. 1780. III, 7. p. 197. Tab. 7. LicuTENsT. in Berl. Mag. VI, p. 173, 23. Tuuws. in JMém. de l'A4cad. de Pelersb. II, p. 315. ALLAM. BUFF. Hist. Nat. V, p. 35. Tab. 15. HawirT. swrTH. in Griff. Anim. Kingd. V , 858. Bosch-bok (Col.). Cornua in hae specie maxime a typo ANTILOPARUM in genere dií- ferunt. Hic scilicet sunt subspiralia, fere decem pollicibus alta, in parte anticá posticáque per carinam obsoletam notata. Valde superiori capitis parti inserta sunt, atque parallela cum facie ex- surgunt: introrsum extrorsumque curvata, ita ut inter se formam magis minusve lyratam constituant: ad apicem vero extrorsum antrorsumque curvata cernuntur. Auriculae magis rotundatae sunt, atque angustae; pars interna colore albo instructa. Maxime gaudet pars corporis in parte superiore colore splen- dide castaneo-fusco; stria spinalis longitudinalis angusta alba cer- nitur. Maculae nonnullae albae, hie illic non numerosae, illi colori castaneo fusco sunt impositae. Sunt autem illae characteristicae, et sex numero in femore observantur; tres ad latera capitis; una, sed ea maxima, ad gu- lam: duae, quae formam elongatam habent, in parte anteriore antibrachii conspiciuntur: nonnullae minores, tamen non constan- ter, in aliis speciminibus offenduntur; quas enumeravi, in junio- ribus speciminibus jam locum habent. Mas adultus duos pedes atque octo pollices altus est; quinque vero pedes cum tribus pollicibus longus cernitur. Monogami degunt in sylvis magis remotis Coloniae. e eu. Genus DAMALIS. ACRONOTUS. Cornua $n sezu utroque, flevurá duplice plus minus. distincta, basi approzimala, inferne annulata, apice laevia et recurvata; capul angustum. longum; rhinarium parvum nullumve; sinus la- erymales parvis; scopae mullae; pori 4ngwinales; humeri eleva- lores; uropygium depressum; cauda floccosa usque ad mesocqynia descendens; mammae duae vel quatuor$ celeritas haud 4nsignis. — Species D. CAAMA. Cuv. in Dict. des Sc. Nat, II, p. 242. Caama, Idem, Ménag. du Mus. Ed. in 8. I, p. 348. A4. Bubalis, x1cnrENsT. in. Berl. Mag. VI, p. 163. A. Dorcas , ruuws. in Mém. de P Acad. de Pelersb. Y1I , p. 316. D. Caama, naAwinr. sMrTH in OGrif. nmm. Kügd. V, 877, 2. et IV, p. 388, c. Fig. ; Harte-beest (Col.), Kaama (.Hotl.), Licama (Caff.). Propter affinitatem haec species diu cum 4. sUBALIA, PALL., quae in Africae Borealis desertis occurrit, erat confusa. Illustr. cuvrER tamen ab eà hanc disjunxit, atque nobiscum revera, uti speciem distinctam communicavit. Caput longius est, tamen gracilius, quam in congenere suo; cornua carinae suprà ossa frontalia inserta sunt: ad basin perquam approximata, ita ut quasi ex unà radice videantur ex- surgere, atque a nonnullis etiam ita descripta fuerint. "Valde ro- busta, nigra, ad basin divergentia, directione parallelà cum fronte; mox tamen antrorsum: ad apicem vero, ubi laevia sunt, retrorsum curvantur; antice nodis quinque aut sex prominentibus instructa. Macula permagna ad basin cornuum; stria lata eodem colore procurrit e mediá fronte usque ad nares; altera a medià parte scapulae decurrit in marginem anteriorem antipedum; subtus, at- que macula clunium ampla triangula, alba est: macula illa ad basin ope alterius valde amplae, scilicet nigrae, terminatur. Maxima pars corporis gaudet tamen colore pallide fulvo, vel laete ochraceo; apex caudae niger est. —— Rn Mas adultus, a naso ad caudam, pedes septem cum dimidio lon- gus est; ad interscapulium vero quinque pedibus. Degit haec species gregatim, gregibus tamen minoribus, decem vel duodecim numero; non turbà majore. Terra Caffrorum ejus est sedes. IA Species A. LUNATA. HawinT. swrTH in Griff. nmn. Kingd. V, 880, 5. et IV 57p..352,. e, Fie. Sassanjby, DANIELS fric. Scener. Cornua ad basin valde approximata sunt, robusta, summitati ossium frontalium inserta, extrorsum versa, ad apicem vero in- irorsum curvata; ita ut duos semi-circulos videantur formare: duodecim annuli obsoleti adsunt; tres ad basin valde sibi appro- ximati, ceteri irregulares; apicem versus evanescunt: distantia a basi ad apicem usque tredecim; apicum vero inter se duodecim polleum est. Auriculae pollicum septem cum dimidio asininae sunt; in margine atque intus pilis albis large instructae. Sinus lacrymalis conspicitur sub cantho oculorum. Corpus obesum, collo brevi, capite lato, humeris elevatissimis, dorsoque devexo instructum. Stria obscura nigra, quae ad basin cornuum Oritur, decurrit per mediam faciem ad nares usque: co- lor in superiore corporis parte saturate nigricans, purpureo-fuscus; infràá, uti et praesertim extremitates rufescunt magis; quae valde firmae ungulisque brevibus robustis, nigris sunt instructae. Cauda mediocris pilis longis vestitur. Femina adulta quatuor cum dimidio pedes longa est: ad humeros circiter trium; ad prymnam duorum pedum cum octo pollicibus altitudinem habens: cauda septendecim pollicum est. Occurrunt in plagis, quas ita dicti sozEsmawwr incolunt, Africae Australis, ac rarioribus omnino adnumerari debent. 12 — m BOSELAPHUS. Cornua sexui utrique communia, gravia, robustissima, 4n sum- milale ossium frontaliwm collocata, transversim rugosa, recta a- picibusve leviter procurva, fusca vel cineracea, circa suum azim (cwm. plano facie? in directione elongatá situm) per carinam plus minus prominulam spiralem contorila; embolis ad basin. sinu am- plo. instructis, celerum passim porosis; rhinarium distinctum; sinus suborbitales nulli; collum jubatum; palearia lata, profunda, pilis. longis limbatag femellarum ubera papillis quatuor | munita ; statura marzima. Species D. OREAS. Parr. Specl. Zool. XII, p. 17, 17. Tuuws. in Mém. de PAcad. de Petersb., "Tom. III, p. 314. Coudou , pvrr. Hist. Nat. XII, p. 357. Tab. A6, 6. (cornua). A, vosMAER, JDeschrjvig van het .Afrikamische Dir, cet. Amst. 1783. 4. Tab. aen. 17. D. Oreas, HAwivr. swmrrH, in Griff. 4nimal. Kingd. V, p. 355. c. Fig. Eland, (Col.) Canna, t Gann, (Holt.) Impoofo, (Caffr.) —— Inter genus ANTILOPARUM, de quibus dictum est, onzas noster, reliquas species magnitudine videtur superare. Cornua, quae utroque sexui communia sunt, exstant in mare adulto bipedalia; in foeminá tamen minora cernuntur recta: in adultissimis ad apicem parum procurvata. Singula videntur quasi e duobus formata; ita ut prius axim constituat; alterum pene circa prius spiraliter extrorsum volutum: in fronte incipiens, propemodum ad apicem usque adscendit. Corpus taurinum est; caput longum; frons magis quadrata; linea. facialis recta. In mediá fronte observatur crista setosa, reversa et rufis pilis constans, secus illam per culmen cervicis ad humeros usque, qui altissimi sunt, recurrit: illic tamen hi pili numerosi atque longio- res exstant. Palearia, quae hic valde evoluta sunt, in parte an- teriore pilis setosis, fuscis ornantur. e of Caudae longitudo fere bipedalis; ad apicem floccus largus, pilis rigidis, nigris constans conflatur. Color in genere est rufo-fuscescens cinereusque; artubus sub- nigris; in parte anteriore abdomen album exstat. Mas adultus circiter quinque pedibus ad humeros altus est; novem pedes longus: circumferentià pone brachia plus quinque pedes aequante. Degunt gregatim in dioécesibus, quae nomine Karoo insigni- untur. . Species A. CANNA? Haw. surrH in Griff. Animal, Kingd. IV , p. 198. pl. (corn.) Cape Elk, var. nANIELS Afric. Scener. Bastaard Eland, (Col.) In Opere Cl. m. surruu Ll Ll, hoec animal, uti species distincta describitur. Ut hac de re tamen statuatur, absque dubio accuratior inves- tigatio opus erit. Differentia, quae cornuum ratione hic atten- ditur, eadem est, cui AwTILOPAE in variis vitae periodis universe sunt obnoxiae. STREPSICEROS. Cornua solis in d, rugis nullis, pollide colorata, apicibus ob- scura, spiralia, curvala, in summatale crisiae frontalis emorta, embolis ad basin cavilale exsculptis, sursum porosis; rhinarium latum, humidum; palearia genuinag collum longiter jubatum; men- tum barbatum; siriga suprà ocularis alba: auriculae lataeg hu- meri elevati; cauda pilis longis tecta; wbera papillis quatuor ; statura. grandis. 12* MD $pecies D. STREPSICEROS. Parr. Spec. I, p. 17, — XII, p. 19, 67. Tuuws. in /Mém. de l'Acad. de Petersb. III, p. 317. VosMAER , Beschr. cet. van een Harte-bok, | Amst. 1783, c. Tab. aen. col. S. DANIELS, fric. Scenery n. 1V. D. Sirepsiceros, uAM1rT. surTH in Griff. Animal. Kingd. V, 883, 1. Koudoe, (.Hotl.) Characteristica in hac specie perpulerá AwriLoPARUM sunt cor- nua. Ossium frontalium summitati inserta, sunt crassa ac com- pressa; in anticá parte instructa cariná; quae carina cum cornu format duos circulos, plane spirales: apices antrorsum extrorsum- que sunt curvali; ad basin ipsi rugosi; tunc laeves pallidique co- loris, apices obscuri; extremitates cornuum albae sunt; atque regulariter divergentes. Auriculae oblique, uti in Bove, instructae, sunt latissimae; ad apicem vero acuminatae. Collum crassum inter scapulia elevata; palearia anterius quadrata, pilis longis fimbriatim instructa. Color pilorum in íronte niger est; stria alba supra orbitas sese portendit; exit autem illa stria in metopio ita, ut formam lunulatam efficiat: mentum album est atque barbatum; in cervice jubae conspiciuntur erectae. Corpus gaudet colore testaceo, cineraceo. Linea spinalis alba, per quatuor aut quinque alias lineas transversas, ventrem versus decurrentes, item per quatuor prymnas intersecatur; ad partem in- feriorem corporis magis rufa. Clunes albae sunt; uti etiam cauda in parte superiore; rufis pilis tamen marginata: ad apicem pili longi, nigri eandem tegunt. Mas adultus ad humeros quatuor pedes altus est; circiter octo autem pedes longus. Feminae minores sunt, cornibus destitutae. Degit haec species solitaria, aut per paria in locis sylvestribus, magis Orientalem Coloniae partem versus: etiam in terrá Caflro- rum, atque in planitiebus, quae prope montes, Karoo dictos, repe- riuntur. f ^88 8 Genus CATOBLEPAS. Species C. GNU. Bos Connochaeles , ronsT. Mss. p. 66. B. Gnu, 'TuuwB. in /Mém. de l'Acad. de Pelersb. YI, p. 359. KarofAeyp , AELIAN. IVa. Znim., VII. c. 5. Priv. Hisl. Nat. VIII. 21, c. rar. Gnou ou Nou, Burr. Hist. Nat. Suppl. VI, p. 29, Tab. 8. HawinT. smrTH in Griff. 4mimal. Kingd. V , 885, 1. U Gnu, (Hott.) Wilde-Beest, (Col.) Cornua obscura, lata laeviaque exoriuntur in summitate capitis, ad basin valde sunt approximata; antrorsum supra oculos excur- runt; sursum verticaliter in unco acuminato terminata. i Caput valde quadratum est, facies pilis setaceis, nigris, irregu- lariter dispositis ornatur; fasciculus similium pilorum infra glan- dulam oculi utriusque adest: nonnulli tamen pili longiores al- baeque speciei, stellatim oculum circumdant, atque in circuitu oris etiam offenduntur. Juba verticaliter erecta, longitudine cir- citer quatuor pollicum, fere extenditur in centro nigro a poste- riore cornuum parte; ad latera eadem est alba. Mandibulae barbá comosá armatae: fimbria, quae fere a gut- ture inter antipedes, ad sterni finem usque sese extendit, saturate fusca est. Humeri profundi; corpus subteres; coxae tubere adiposo in- structae; artus elevati, elegantissimi sunt. Ungulae acuminatae, colore atque pilis longis albis vestitae. Color pilorum pro maximá parte fusco saturatus est. Feminae minores sunt, atque in lis cornua ad basin non adeo approximata sunt. () Mas adultus ad humeros tribus pedibus et decem pollicibus al- tus est. Longitudo ejusdem est quinque pedum cum dimidio. (1) In Museo LEIDENSI specimen exstat minus natu, quod cornibus longitudine fere trium pol- licum instructum est. Habent ea cornua formam conicam atque perpendiculariter summitati ossium frontalium imposita sunt. Quare ex eo concludere licet, illud hic revera locum ha- bere, quod in cornibus zovis evolvendis ac formandis observatur. —A Degunt gregatim in Meridionali atque mediá Africá. In di- oécesibus, A«roo dictis, etiam nonnunquam conspiciuntur. Species C. TAURINA. Kocnu, rRUTER et soMMERVILLE in Géogr. Ephem. 1807, p. 273. DaxiELS, Zffrican Scenery T, n. 3. Kokong, LicuTrENsT. in Berl. Mag. VI, p. 1606. Hair. smiTH in Griff. Animal. Kingd. IV, p. 886, 2. Bastaard Wilde-Beest, (Col.) Far. c. concosw. — Primus, qui hoc animal, uti speciem distinctam commemora- bat, fuit rrcmrENSTEINIUS. Cornua maximá parte cum specie praecedente conveniunt; ad basin tamen minus lata, irregulariter rugosa, magis a se invicem distant et nigra sunt: quod ad latera pertinet, pone auriculas de- flexa, denique repente sursum curvantur, non vero frontem versus. Caput, collum, humerique crassissima validissimaque sunt; pri- mum tamen proportione breviora, latioraque, quam in praece- dente. Oculi valde in supremá capitis parte collocati. Collum in- structum est jubà longá, fluctuante, obscurá; quae sese ultra sca- pulium extendit. Protuberantiá cartilagineae naturae metopium instructum | est, atque pilis longis nigris vestitur; ad canthum oculorum inferiorem cernitur macula ampla, glandulacea, nuda, circuli formam habens, humoremque viscidum secernens. Mentum ornatur barbá obscurá, setosá, secus palearia ad pec- tus usque decurrente. Color corporis in genere est saturate cinereus, canescens. Cauda tres pedes cum tribus pollicibus longa est; pilis longis, nigris oecupatur. Mas adultus fere quatuor cum dimidio pedes ad humeros altus est: ejus autem longitudo est quinque pedum, inde a pectore ad uropygium usque. Auriculae decem pollicibus longae. Degunt gregatim in Terra Caffrorum. | (9 I AI Eum. DA. omes Genus DBOS. Species B. CAFFER. SpPAnMAN in K. Svensk. Felensk. Acad. Handl. l779. p» 95 3. CuviER , Oss. Foss. VI, p. 132, Tab. 9. Fig. 14, 15. (cron.) Tuuws. in JMém. de l4fcad. de Pelersb. IY1T, p. 318. Cape-Ox , suAw , Gén. Zool. II, 2. p. A16. Hawirnr. surrH in Griff. Animal. Kingd. V, 889, l. et IV, p. 384. c. Fig. Juvena. Buffel, (Col.) Quaraho, (.Hottent.) Illustr. sPanuaN, in Opere laudato, jam accuratissimam descrip- tionem hujus speciei nobiscum communicavit. Insignia ejus sunt: Cornua ponderosissiima ac saturate colorata, horizontaliter ex- tensa, ad basin contigua; octo usque ad decem pollicibus lata; apices sursum diriguntur, atque mucronati: distant vero inter se circiter quinque pedes; ad basin valde cellulosa. Auriculae valde amplae ac subpendentes. ^ Mandibulae barbá instructae. Palearia vasta, valde laxa, in junioribus speciminibus copiose pilis nigris instruuntur; dorsum rectum; extremitates breves, sed robustae sunt; cutis nigra, subnuda in adultis; cauda unum cum dimidio pedem longa, ad basin nuda, ad apicem vero pilosa. Corpus fuscum est, pilis brevibus instructum; facies, mentum, collum, pilis longioribus ornantur. n junioribus speciminibus hi magis nigrescunt, et sunt. in genere longiores. () Species adulta, ad humeros quinque cum dimidio pedes alta reperitur; novem autem inde a naso ad caudae basin longa est. Degunt magis dissitae in sylvis ad Orientalem Coloniae partem. (1) Specimen in Museo nEROLINENSI exstat, in cujus capite linea frontalis alba observatur. mU A CETACEA. 5i accuratam absolutamque Cetaceorum conficere velim mono- graphiam, suscipiam opus, quod pro conditione, in quá nunc ver- satur scientia, quam difficillimum esset peractu. In paucis tantum Museis eorum extant sceleta; in paucioribus etiam occurrunt specimina efífarcta: quae tamen omnem vulgo amiserunt formam, atque sic haud parvam confusionis praebent ansam. Illorum vero icones, ad vivum confectae, originem suam vulgo hominibus imperitis debent; vel adeo ex animalibus, longiore in- lervallo in. mari conspectis, desumtae sunt: quare potius ex opi- nione propositae, quam ad naturam expressae videntur. "Tantum denique abest, ut plerasque majores hujus familiae species rite 'cognitas habeamus, ut magnopere dubium sit, utrum reverá éx- lent, an mere fictitiae sint. Quum porro haec animalia in variis maribus, tam prope po- lum Arcticum et Antarcticum, quam in lis zonarum aestuosae ac temperatae inveniantur; atque aqua, quippe elementum ubi- que dispersum et cohaerens, iis nullos definitos limites adsigna- verit, certa eorum sedes indicari nequit. Quod igitur ad Geographicam Cefaceorum distributionem atti- net, haec debet ad certas reduci leges; quas ut admittamus, va- riae, at inter se congruentes observationes, nos omnino (nunc jam) incitant, Quum.autem et aér et mare eandem fere naturam ad utrum- que polum prae se ferant, recte et necessario concludimus, in locis utrisque hujus familiae animantia, quae maxime inter se conveniunt, adesse oportere. Hinc Zalaenae, Balaenopterae, Ph- seleres ac. Delphini maria utriusque poli inhabitant. ! Videntur tamen aliae quaedam causae illic ullam generum specierumque adferre mutationem; ita, verbi gratia, Jalaenae, Balaenopterae, ac Delphini ad polum Meridionalem differunt ab il- lis poli Septentrionalis; at PAyseter solus in quovis mari, eádem formáà probabiliter gaudet. — 58 — Diversitas autem, quae in speciebus Aolaenarum, Balaenopte- rarum ac JDelphinorum, ratione utriusque hemisphaerii observa-. tur, solummodo parvis aberrationibus quarundam partium con- stat, ac porro universe ad formam generalem pertinet: quam ob rem eliam cunctae species Antarcticae alium typum originalem offerunt, atque illae, quae Oceanum Septentrionalem pervagantur. Utraeque idcirco ad eundem quidem typum, sed suá statione mu- tatae et formatae, pertinere videntur: aut, si malis, in ambobus hemisphaeriis vicissim idem genus referunt. Ita in Oceano Boreali, unam solummodo speciem Zalaenarum AMysticetorum, jure statuere licet; cujus analogia in maribus Ant- arcticis hemisphaerii Meridionalis obvia est. () Docuerunt multae investigationes JZalaenopteras Septentrionales omnes ad unam speciem pertinere; (? quae eadem in specimini- bus Meridionalibus, per lllustrissimum cuvrERiUM descriptis, repe- tita offertur. Ita Delphino Peronii, Oceani Australis incolae, opponitur Zel- phinus Leucas; quemadmodum nemo analogiam, quae inter nos- trum Jelphinum Heavisidi? (cna) ac Delphinum Phocaenam; inter nostrum Jelphinum | Capensem ac Delphinum Delphin ex- stat, negabit. Quis denique est, qui dicat, quantam naturae analogiam sequentis aevi investigatores, detecturi sint; postquam omnes hae cognatae species inter se comparari potuerint: quando alimenta horum Cetorum, eorum vivendi ratio ac locorum, in quibus commorantur, commutatio innotuerit; quando molusca, quae iis alimento esse solent, secundum suas species invicem con- ferri inceperint: denique, quando etiam inferiores illi organismi e regno plantarum, quae maris fundum occupant, mutuam collatio- nem subire potuerint. In vasto enim rerum naturae regno ne- cesse est, ut unum ex altero sequatur; et, ratione demum totius connexus habitàá, certos specierum limites eruere licebit. Hucusque tamen omnia, quae diximus, merae hypotheses seu conjecturae sunt censenda. Quod vero ad Cefíacea, quae in mari- (1) Conf. cuvteR,, Ossem. Foss. Tom. V, p. 361—363, cet. (24) Vid. cuvizR: atque imprimis Opusculum Doctissimi SCHLEGELII, in Linguáà Datavá concinna- tum , quod inscribitur: J'erhandeling over eene in het jaar. 4826 gestrande P in-visch. 13 IX bus Ásiaticis atque Ámericanis extant, attinet, de iis nobis non- dum aliquid certi innotuit, illorumque cum ceteris conveni- entia, quà ejusdem speciei esse probantur, solá adhuc nititur opinione. (9?) Memoratu tamen dignissimum est, istas observationes cum iis, quas distributio Geographica Cheloniarum marinarum frequenter nobis obtulit, ad amussim concordare. Etsi verum sit, eorum organismum, uti et illum Amphibiorum calidiores Zonas proximorum convenire; nihilominus tamen ipso- rum distributio legibus quibusdam obnoxia est, atque cum illa Cetaceorum comparata, nobis occultam naturae indigetat viam. Etenim inter tres ad. hunc usque diem cognitas generis Cheloniae species, Genus Cheloniae, prima Chelonia Cephalo, tantum in ma- ribus, quae partem Septentrionalem Aequatoris occupant, degit: species secunda, seu Chelonia Viridis, in. maribus ab Aequatore Meridiem versus sitis, sedem suam fixisse videtur: tertia denique Chelonia Zmbricata, quippe troporum incola, in orbe utroque reperitur. Pari modo, uti quaeque species Sphargidum e diversis terrae ae- quoribus prodit; ita ad unum idemque genus pertinet utrumque animal, quod ultimo loco dicebatur; CAhelonia Zmbricata , Sphargis, Mercurialis: nihilominus P/Ayseter solus specie analogà caret. Quanti itaque momenti sit sedem, quam ambae species obti- nuerunt, cognoscere? Incertum vero est, utrum haec animalia, proinde ac -Buicenaor Balaenopterae, ac Delphin: e sedibus suis migrent, et eádem ratione in loca sua aestiva ad genus propa- gandum redeunt; an adeo hae species Cosmopolitarum nomine insigniri mereantur: unde continua mutatio, quam aéris conditio patitur, nullam vim in illis exercet. Balaenae, Balaenopterae et Delphini, quotannis ejusmodi com- migrationes instituere videntur: fortasse comitantur illas innu- meras piscium migrantium turmas, quo melius alimentum suum obtineant. Uti autem videtur, haec animalia, saltem nonnulla ip- sorum, e locis, in quibus antea degerant, propter frigus ac gla- (3) Specimen pnrLrnrwr cLomBrcrPITIS, quod ab eruditissimo srEBoLDo e regione Japonicá huc adductum, in Museo LUGDUNO-BATAYVO exstat, sententiam híc allatam admodum confirmare censetur. agg ciem discedunt, quoniam tunc ipsorum nutrimentum consuetum (molusca minora), deletur, atque sic maria, sub coelo minus in- fausto atque temperatiore sita, petunt; in quibus per unum- quodque anni tempus ingens horum animaleulorum ipsis offertur multitudo. Tune quidem ad Aequatorem usque procedere, et loca, quem hucusque inhabitárant, vicissim egredi videntur; id quod et Cheloniae suprà memoratae faciunt: quae, quando tempus pari- endi venit, propriam sedem relinquunt; haud raro autem, si tan- tummodo loci conditio iis faveat, omnes. species in unum collectae, simul hoe munere fungi reperiuntur. Per ejusmodi igitur demigrationes Cetacea ad Aequatoris par- tes perveniunt. Quidquid de speciebus, in hemisphaerio Austrino degentibus, constet, et de his innotuerit; licet tantum hoc loco de iis animali- bus nonnulla dicere, quae per tempestatem in littoribus meae patriae appulerunt, aut in vicinis sinubus capta sunt. Multae tamen Jelphinorum species videntur, Cosmopolitarum instar, magis esse dispersae; aut in certis maribus, spatio longe angustiore, quam illa Ce/íacea contineri. lta Delphinus Leucas raro tantum a polis discedere fertur: Zelphinus autem Pocaena, Tursio et Delphis in. omnibus maribus Septentrionalibus ad ae- quatorem usque, in quovis anni tempore reperiuntur. Haec quamvis ita sese habeant, perdifficile tamen est, eá de re aliquid accurati certique statuere; quod praeterea fines hujus qualiscunque opellae excedere videtur. Difficultates tamen, quae sese hic offerunt, non tantae haben- dae sunt, ut imprimis, quum magna argumenti gravitas cuique appareat, propterea omnis longior inquisitio differatur; e contra- rio unumquodque periculum hac in re factum, a quovis scien- tiarum fautore ingenuo probatum iri, et spero et confido. Superest, ut paucis indicem, Jfenodontem JMonocerotem , qui qua- si ad polum Arcticum repulsus videtur, quantum constat, apud polum Antarcticum specie nullà analogá referri. () (4) Vir amicissimus SCHLEGEL, qui jam diu in eo est, ut opinionem suam in Faund Japonicá rite explicet, benevole haec mecum communicavit, PA 13 * — 100 — Genus BALAENA. LINX. Species B. MYSTICETUS. (AwTARCTICA.) (1) Jam in itinerariis peregrinatorum priscorum, non raro mentio- uem videmus factam magnae JZalaenarum multitudinis, quas in itineribus suis circa polum Meridionalem observaverant. Confir- marunt id quoque recentiores; uti PERON, BORY ST. vINCENTIH, alii- que: quumque animalia haec ad tropos, per quaedam anni tem- pora adessent, factum est, ut inde statim periodica quaedam eorum commigratio statueretur. Cognoscebatur sane istos gigan- tes, tantum certis temporibus, ad oras Africae Meridionalis ap- parere. Recentiore aetate demum apud nos JZalaenas ac Balae- nopleras venari, coeptum est: (2 quod hodie non tantum in sinu montis Zabularis, sed in compluribus quoque aliis locis, impri- mis ad oras, haud raro contingit. In orbe vero opposito exercent Angli et Americani (plerumque in mari Australi) hanc capturam; quorum expeditiones, uti e no- vissimis apparet relationibus, semper felici exitu gaudent. 9) Pri- mas horum animalium indicationes, quae scientiis aliquatenus pro- dessent, quod ad species eas, quae in nostro Promontorio appa- rent, spectat, protulit rarawpEe. Quidquid autem huic eá de re innotuerat, in lucem edidit cuvrgg. (9 Quare, quoniam mihi nil ulterius de iis occurrit, eorum tantum, quae illic extant, nunc aliquam epitomen addere lubet. Balaena nostra Meridionalis, quoad staturam, quae ipsi assig- natur, universe minor magisque depressa esse videtur, quam Arctica. Cuvreg. exhibet nobis icones cranii adulti, nec non ejus in (1) Quod attinet ad denominationes Specierum in hoc commentario de BALAENIS, sequar senten- tiam Amici aestimatissimi SCHLEGELII; qui, ut facilius species ipsae distinguantur, ac confu- siones, quae e praecedente nominum similitudine profluxerunt , evitentur, haec omnino com- moda, nec non intellectu facilia nomina suasit. Conf. ejus Tractatus, suprà jam allegatus, quique inscribitur: Z"erhandeling over eene F'invisch. Occurrit m "Tom. IH Operum primae Classis tegit Instituti. Batavt. (2) Hzssrz, Journal] a visit to South Africa: TTAe South African, COMM. ADVERT. An. 1831. cet. (3) Sonnzssv Zoyage, Tom. IIl, p. 529. seqq. (À) Ossim. Foss. Tom. V. — 101 — juniore specimine. (9? Cognitio evolutionis horum craniorum fortasse non minoris esset momenti, quam memorabilis; quippe quà complures tollerentur errores. (9 Quodsi universe haec crania comparentur cum illis Aalaenarum, quae ad Groenlandiam capiuntur; cranium speciei Meridionalis, quoad magnitudinem, multo majores exhibet dimensiones. Bre- vius enim est in partibus posticis, ratione ambitus totius habità; ac multo minus incurvatur. Maxilla inferior est multo rectior ac firmior. Ossa temporalia hic antrorsum; in Septentrionali contra retrorsum diriguntur. Ossa sincipitis in lateribus sunt magis horizontalia, et elasmia multum breviora, quam in Jalaená Arcticá. Reliqua sceleti pars videtur quoque aliquot aberrationes offerre; quae tamen non sem- per aeque insignes sunt. Quum autem hae comparationes, solummodo nonnulla ossa spe- cierum, incertae originis, spectent, et concretione vertebrarum col- li, (quae tamen in diversis speciminibus ejusdem magnitudinis in- signiter variat,) innitantur; reliquam explicationem hic silentio praeterire, nobis satius videtur. (? Species B. SULCATA. (ANTARCTICA.) Rorgual du Cap. cuvig&. Oss. Poss. — Haec species in hemisphaerio Australi vice fungitur Zalaenopterae Oceani Borealis, multiplice denominatione Zjalaenae Aostratae, Boópis, Musculi, Rorqualit, Physal? indicatae; quibus sub nomi- nibus saepius ejus descriptio repetita est. Quod attinet ad descriptionem harum specierum, lectores ab- lego hie ad Tractatum nostri scmLEerLi, supra laudatum; quum adeo ex icone et descriptione a Viro illo eruditissimo datis, exterior hujus animalis forma nobis accurate innotuerit. Ceterarum au- (9) Conf. Oss. Foss. Tom. V, Tab. XXV, Fig. l—A. "Vid dd. Fig. 5, 8. (6) Conf. scenrEcxEr l. L, p. 16 et 17. (7) Non probabilior videtur cuvrrnrt sententia, aam: adhuc adesse speciem. Cf. cuv.l.l., p. 369. — 102 — tem specierum quum nullae bonae icones extent, ne discrimen quidem in externá utriusque hujus speciei formá, edicere alicui licet. Differentia vero praecipua, quae fere in craniis ambarum spe- cierum nobis offertur, huc redit. Cranium in specie Antarctica, ratione posterioris partis, multo est latius; quod per latitudinem enormem ossium frontalium, et per directionem extrorsum obli- quam ossium temporalium omnino efficitur. Ipsum vero cranium brevius compactum, rectiusque est. "Verbo, videtur hac parte ea- dem formae aberratio locum habere, quae in illo Zalaenarum ob- servatur. (9 Etiam hucusque difficillimum est definire in hisce animalibus, quatenus eae sceleti partes inter se differant. | Numerus verte- brarum certe quam maxime variat. Ü | At quum parvae mu- tationes in tam longá, uniformique columná plane nihil possint efficere, quod ad functiones organorum vicinorum peragendas per- tinet; potius haec differo, donec accuratior inquisitio instituta fuerit. In extremitatibus differentia exigua videtur exstare: pelvis vero, quippe ossibus cartilaginosis constans, maxime diversas formas subire cernitur. (9 f /AARAISÁRÁ Genus PHYSETER. uiNw. Species P. MACROCEPHALUS, CACHELOT. — in dies verisimilius evadit, omnia, quaecunque naturae per- scrutatores circa varias P/Ayseterum species somniaverint, ad unum idemque animal referri posse. Physeter noster, adeo celeber propter suum Spermacaetum, in certis anni tempestatibus, magno numero in troporum maribus oc- (1) Directio zazxz/ae inferioris, qualis fere in ommibus figuris cuviznir nobis offertur, est minus accurata. llla e contrario, quam RUDOLPHI dedit, probanda. (2) Conf. scarrerr ] | p. 14. (3) Conff. nuporPHI, CUVIDR, SCHLEGEL, locis allegatis. — 105 — currit; non raro quoque cernitur in Sinu Zabulari: aut etiam per tempestatem in oras appellitur. Quandoquidem nihil, quádam auctoritate comprobatum, quod ad Physeterem pertinet, mihi cognitum est; ejus jam omittam de- scriptionem. Sceleton ipsius cognosci potest e cuviemio. (D Genus DELPHINUS, LINN. Species D. CAPENSIS. — D. LONGIROSTRIS. GRAY. Gnav, Zool. Miscell. I. p. 1 et 2. Comparatio cranii originalis e collectione smookrawaA, ? e quo cRAY JDelphinum suum Longirostrem constituit, cum magno nu- mero Jelphinorum Capensvum instituta, me edocuit, utramque speciem omnino eandem esse habendam. Est autem haec species omnino analoga Zelphino Delphidi (Arctico); quocum in plurimis convenit. Quantum illud, quod in distinguendà externá B'alaenarum formà valet, etiam hic locum habeat, cognovi ex accuratà comparatione Delphini Delphidis eX Delphini Phocaenae, cum suis analogis ad polum Antarcticum: fortasse ergo par eos denominandi methodus, etiam hic, uti in Jalaemis, deinceps haud immerito adhiberi possit. Delphinus Africae Meridionalis, formis externis nequaquam ab Europaeo differt; uti patet ex accuratà icone, quam exhibuit GRAY; et quam comparavi cum specimine effarcto Delphin? Del- phidis, quod in Museo Regio hospitatur. Nulla enim mihi sese obtulit differentia, quod ad formam per- tinet; nisi quam animalia exposita subire solent. Crania autem Delphinorum Africae Austrinae exhibent, in ae- quali magnitudine, longe majorem tenuitatem diversamque di- mensionem. (1) Oss. Foss. Tom. IIT, p. 242. (2) Haec emtione ad Museum LUGDUNO-BATAVUM pervenit, — 104 — Primo sunt ipsa multo angustiora; rostrum multo longius et regu- larius productum; dentes minores et numerosiores; maxilla in- ferior, antrorsum multum infirmior. Comparatio Craniorum. Delphinus Capensis. Delphinus Delphis. (C a ES — (CT ca Longitudo inde a spiraculo usque ad apicem miaxilae SHperionis'.- 9 toma 0,31. 0,33. À margine superiore cavitatis occipitis usque ad cristam occipitalem. .. ........ 0,75. 0,095. Lattudo maxima crani ........ TP UE SS 0,175. Longitudo maxillae inferioris ,. ...... 0,345. 0,37. Dentes in maxillà superiore ..... Num. 53. A5. Dentes in maxillá inferiore. . . . . . » 5A. À3. Delphinus Capensis non. raro offenditur in plagis Meridionali- bus; imo saepe in sinu Z'abulari. Species HEAVISIDII. GRAY, Zool. Misc. 1, 2. () Phocaena Homei, surrn in. Zool. Journ. 'Tom. IV, p. 440. Delphinus hic analogus est Phocaenae maria Arctica inhabi- tanti. Discrimen inter utramque JPAocaenam revera magis in oculos cadit, quam quae inter ambas Jelphinum species locum habet. Corpus scilicet in specie Meridionali multo magis est extensum; cauda longior, nec non angustior; caput superné minus rotundum. Pinnae pectoris breviores ac magis rotundatae. (1) Dubium est, num DELPHINUS OESCURUs GRAYI, ll, huc quoque quodammodo referendus sit. Forsitan complures species DUSUMIERII, QUAYI ac GUIMARDI his accensendae forent, Propter difficihorem tamen investigationem atque incertas relationes , credo, neminem mihi yitio versurum, si eas silentio praetermittam. — 105 — JMensuxra. Inde ab apice rostri usque ad spiraculum . ....... 0,17. A spiraculo usque ad anteriorem partem pinnae dorsalis 0,41. Hinctusquecad' eaüdam 2... o2. 257 550/794 Pinnaejpectoralis33in28 pxotio sr. Qu; p... 0,15. Insignem quoque notam externam suppeditat color albus, in ven- ire ac pectore: macula scilicet triangularis apparet post, uti linea obliqua ante pectoris pinnas. | In ventre similiter macula alba observatur; quae, in ires ra- dios divisa, retrorsum vergit. Duo radii extremi directione obliquá adscendunt in altum. Etiam sceleton veras exhibet differentias. ^ Cranium est multo magis depressum; imprimis, quia magna Ooccipitis crista, quae iransverse per caput extenditur, retro cedit. Os occipitis minus extensum est; dentes numero plures, deformiores, ac magis fas- tigali. Maxilla inferior fortius prominet. Comparatio. Delph. Phocaenae. Delph. Heavisidü. . fa S eas Ln m Dentes in Maxillà Superiore . . Num. 24. Num. 26. »3 55 » Inferiore .. » 20. » 25 ad 206. Vertebrae dorsales .......: » 13. » 13: » Lumbales et caudales » AA. » A6. Longitudo totius capitis .... 0,25. 0,30. Sceleton e contrario, speciei Árcticae est generatim multo ro- bustius; imprimis vero in oculos incurrunt processus spinosi ac iransversi; qui in Capensibus multo sunt longiores et arctiores. Minores quoque dimensiones observantur ad scapulam. | Pariter, ac species praecedens, haec quoque in variis Promon- torii Africae Meridionalis sinubus degit, 14 — 106 — ADDITAMENTUM AD Grwss VESPERTILIONUM, quod memorabatur supra pag. 7 seq. Species v. TRICOLOR. (Nova Species.) — Magnitudo novae hujus speciei tertiàá parte minor est, quam ea VESPERTILIONIS SEROTINI. Auriculae longae sunt, obtusis ac reflexis acuminibus, in anticá parte emarginatae. | Tragus longus est, falcatus et introrsum flexus. Rostrum breve ac tumidum. Dentes 2/5 acuminati sunt in maxillà superiore; in inferiore sex, iribus lobis instructi, adsunt. Pili sunt laeves, in superioribus partibus minus longi ae tripli- cis coloris; scilicet brunneo-nigri ad basin, luteo-albi in mediá parte, atque ad apicem rubri. Inferior corporis pars duplicem speciem offert; nimirum fuscam ad basin: at in reliquá portione exstat color luteo-albus; latera colli ac pectus colore lucide rufo tinguuntur. Membranae sunt pallide fuscae. Universa longitudo est trium pollicum ac decem linearum. Alarum vero extensio aequat duodecim pollices. Antibrachium pollicem unum cum decem lineis longum est. Species v. EPICHRYSUS. (Nova Species.) — Haec species magnitudinem vrEsPrRTILIONIS NOCTULAE non videtur adsequi. Aures, mediocri longitudine instructae, sunt erectae, acuminatae, extrorsum valde emarginatae; auriculae rectae, lan- ceae formam prae se ferentes; rostrum paulo obtusius; cauda lon- gissima; nasi aperturae sibi proximae sunt. Pellis densissima, brevis, glabra; pili sunt versicolores; in su- — 107 — periore parte brunnei, ad basin albi, in mediá parte lutei, atque acuminibus ardenter rubris instructi. Inferne ad basin iidem ex- stant brunnei; apicem versus autem lucide russei conspiciuntur. Longitudo universa est .. .......... 4 pollicum. Gaudaerugt, aom Fare o nt » Molatus: i ursode -enedlerwnsb.) 12 » Species V. PLATYCEPHALUS. (Nova Species.) 2, Paulo major, quam vrsPERTILIO PIPISTRELLUS. Caput valde depres- sum; oculi obtusi, lati. Os late patens. Aures sunt oblique ex- pansae, superne dimidià parte pilosae, ad apicem rotundatae; inferius versus ad brachiorum commissuram in appendice mem- branaceá exeuntes. Auricula conspicitur instar folii introrsum conversa. Pellis est crassa, lanosa et mediocriter longa. In superiore parte color ejus est brunneo-niger, item ad basin; in apice autem brunneo-ruber. In partibus inferioribus sunt acumina speciei albo-brunneae. Regio pubis est sub-alba. Membranae interfemoralis pars superior dimidiá portione est pilosa; inferior vero inermis. Longitudo Corporis... ..... $..9 pol I Lin (i auddoh ouem de esus s 1] » Molatusca i esot8 siis de Du» Anfibrachiis Jd oAugan e mcd ]i » Hae novae species, tres numero, repertae sunt prope Urbem Capensem, et per Eruditissimum monsrock ad Regium Museum, saepius memoratum dimissae; ubi earum sceleti atque effarcta spe- cimina conspici possunt. MS Bu Genus SOREX. Species. S. VARIUS. (Nova Species.) . Hujus generis una tantum species mihi innotuit; quae in cir- cuitu sinus Arcoacr (4/goa-DBaa?) offenditur, et nunc ad Regium Museum in hac Urbe deferebatur; quo loco igitur jam extat. Manifeste utique incurrit in oculos magna illa convenientia, quae huie nostro somnrci cum soRICE ARANEO intercedit; optabile vero restat, ut ii, quibus major harum specierum mutuo com- parandarum datur ansa, accuratiores notas characteristicas, earum ratione constituere tentent. Distinguitur autem haecce species a somrcE ARANEO per rostrum brevius, pilos molliores, magisque lanosos; qui simul minus uni- colores reperiuntur; item per breviores, pilosas ac sub vellere latentes aures. Utraque tamen species magnitudine ac dimen- sione prorsus inter se convenit. Hujus speciei ora valde sunt robusta: dentes lucide albi; ceterum cum iis somrcIS ARANEI conveniunt. Rostrum est acuminatum. Mystaces frequentes ac mediocri longitudine instructi; aures par- vae, pilis obsitae latent. Extremitates iis soRiCIS ARANEI pares sunt. Cauda tamen paulo est tenuior: etiam hic singuli illi desunt pili longiores, qui somrcEw ARANEUNM insigniunt. Omnis longitudo, inde a nasi apice ad caudae basin usque, est 0,09. Caudae ipsius... .. 0,04. Pellis est mollissima et aliquantum lanosa; pari longitudine in- structa. Color variegatur russeo-brunneá ac subnigrá specie: ita tamen, ut omnes pili ad basin nigri, in acuminibus vero rubro- brunnei cernantur. Inferiora versus color quidem ultimo loco dic- tus frequentior evadit; mox autem pallidior videtur, atque ad ventrem in subalbam commutatur speciem. —— án O0 &, 00001 ——— ; Zu. 7. AARIONEN — CHLEGELH. od 3 ^ * ! M i : 1 D D | H ' 5 $ E I E ! ES et ! . 2 y D ] i " CEPI RH) Kdu2d2HD2/70(07 AdLLAT. eu do f- 4 IMAROAVAEALY— UYCHLIAGBELIT. lig. 6: MEANS THEMMINCRKUL Ju6. HL. CORRIGEND A. —————— name Qe um Pag. 5 versu 1l eztentio legatur eztensio » 48 .» ult. videntur » — videtur » 74 » l wropi- » wropuy- » » » 29 hae » . haec » 75 » 15 duriusculae » — duriusculi » 8l » 21 hoc » Áac » 98 » 27 redeunt » — redeant 5i quid aliud emendandum occurrit, indulgenter accipiat DBene- volus Lector! fa " E Lr - fon me 1 ' LI L B D L x E " [ a ds * AN «s ed je LI Li " A ! 5 L lg :oss xx 4 i zm n " * D i * n Á 14 d D i B | P» U " ] * 2 LU d - AR" m - wp I » ] ) Li ; , * " E E E " T» D x m z SN 4 ] ] : B | D p ] B E ( B — B rs ü ] is H " e ] B 3 | T - ] ] | | ! E : H ! E | ! " - | E - * i t Ht - v ^ | L4 ! : | ] * * i E T "p: x Xp » u ] H ud M i n D Ft ! D D ! :