ollege L Madison Av. and 49th St. New York. Beside the main topic this book also treats of. "Subject No. ; On page Subject No. On pase : Joe. ai /$2e. FLORJE ITALICJE FRAGMENTA, eec In foto ^/SEU PLANTAE rariores, vel nondum cognite, in varus Italiz regionibus detecte, descriptionibus, et figuris illustrata A, D^ VIVIANI "Medic. Doct. in Imperiali Atheneo Genuensi Botanices et Historie Naturalis Professore, Scholarum Medicine , et Pharmacie ejusdem Athenei Membro etc. BOAUS'O,ISGPUSb. UU. SQ*PR PM US CUM TABULIS AENAEIS XXVI. ^ óe tu avessi ornamenti quant'hai voglia Potresti arditamente Uscir dal. bosco, e gir infra la gente. PeTRARCA. , GENU/E, Typis J. Gioss1, in platea Vinearum N. 422. AQng à LOU PRZEFATIO. Hvsvscs operis Prodromum in Annalium Botanicorum vol. 1, parte 2.* duobus abhinc annis evulgavi, ubi octoginta et amplius species in diversis Italie regionibus a me collecte, quarum viginti ! quatuor nondum detecte , relique descriptionum defectu minus cognite , vel synonimorum ambagibus irretite , criticis disqui- sitionibus institutis, illustrantur. Floram Italicam universam , ad. scientie incrementum, simulque Italie decus, audaciori fortasse conamine jamdiu molitus, fasciculis aliquo sese ordine excipien- tibus, ea constitui typis mandare; que per peregrinationes haud intermissas mihi spectanda occurrant; ut'ex hiscetandem Fragmen- tis corpus integrum Dotanicis exoptatissimum, possit compiugi. In iconibus parandis, elaborate graphice artis gloriolam duxi abdicandam , ut plantarum imaginibus, nullo fuco exornatis, suaque se simplicitate commendantibus, vulgatiori earumdem. cognitioni prospicerem. In hisce enim, propria manu, exa- randis animo insederat, characteres plantarum , Botanicorum omnium consensu, in quadruplici tantum partium inspectione , videlicet situ, figura, proportione, ac numero, ita comprehendi , ut que aliunde petantur note, lubricis mutationibus perpetuo obnoxie, specierum discrimina obnubilent potius, quam col- lustrent. Qui characteres, castigata delineandi ratione , sine ullo artificum lenocinio apprimé exhibentur: imo ea ipsa (ut ut mi- nuscula videantur) que a vestitu, ut ajunt, desumuntur , facile , et quidem ad veritatem consoné , in albo foliorum disco , exprimi possunt. Hinc folium villosum potius quam hispidum , vel hirsu- tum, vel tomentosum , oculis subiicimus ; que partium affectiones coloribus offuscantur, vel graphio attingi, preterquam in foliorum 1V margine , nullimode possunt , uti et Sellierii, et Redoutei , et An- drewsii, vel Sowerbei tabulas inspectanti in oculos statim incurrit. Hinc absque scientie detrimento , Plantarum Italicarum com- mode cognitioni consuluisse gaudemus; nihil inde veriti si opus nostrum elegantioribus Pinacothecis interdictum , Botanicorum manibus teratur, et ad Botanicen amplificandam , pro suo mo- dulo , conferat. Ne vero in novitatis studium mihi vertant Iconographi hanc delineandi rationem , noverint ipsi, usque a primis scientie incu- nabulis, summos in arte viros eam preoptasse , Brunsfelsium , et Fuchsium, et Mathiolium, et Plmeriüm. quorum sané exemplum maximi est ponderis. Quod si horum Auctorum icones non semper Botanicorum votis respondent , id omnino tribuendum delineandi peritie adhuc minus exculte, lignearum quibus imagines exci- piebantur tabellarum asperitati , ac presertim structure partium , e quibus existit fructificatio, inscienter neglecte. Icones vero, recentiori evo, sub eadem artis parsimonia , prolatas , speciebus Plantarum sistendis abunde sufficere, Botanici preestantissimi uti Linneus in Floris Zeylanica, et Laponica, Vahlius in Symbolis, Michausius in Flora Boreali-Americana, Desfontanesius, Jussieus, et Smithius passim in operibus periodicis , ubicumque generis cujusdem monographiam adgrederentur , citra dubitationis aleam posuere. Neque minus quam ab Iconographorum luxuria, in hoc opere coagmentando , ab eorum sententia recedendum existimavi , qui preter descriptionem et iconem nil ultra, pro speciei alicujus il- lustratione, requiri pro certo habent: qua de re synonima singulis speciebus pro more adjecta tuto negligi posse, imo etiam, eetate velut obsoleta, exulatum abigenda esse contendunt ; . perinde S ac si veterum Dotanicorum testimonia , tanta cura , et studio a summis viris collecta, eo tantum collimarent, ut speciei alicujus facies innotesceret, non vero viam quoque sternerent, ut quid de ea docta saperet antiquitas, compendiaria per synonimiam , ut ajunt, methodo, facilé perquireretur. Non ae enim Botani- cis Scriptoribus seculi presertim xv, et xvi ingenii tenuitas, ut nihil ultra plante nomen, et iconem suis operibus trade- rent: Tanta eo &vo doctrina, tanta veterum Auctorum cognitio cum Dotanices studio conjungebatur , ut in eorum scriptis , syste- matico licet ordine destitutis, quidquid Plantarum cognitio in. veterum Latinorum , et Grecorum libris enucleandis , in Poetis presertim georgicis explicandis, in medicis earumdem viribus perquirendis , in scientie tandem historia retexenda , adiumenti afferre potest, incredibili pene studio, miraque eruditione undi- que collectum. reperiatur. Que omnia sicco pertransire pede ignorantie in barbariem vergentis est : Fucate enim icones , licet undique artis lenocinüss intumescant, non ultra oculos animum afficiunt; at ubi veterum scriptorum doctriná, synonimorum ope, ditari queant, suavi oblectatione toti perfundimur, quod Dotanices imperium per prisca tempora ita late patescere vide- mus, ut nihil unquam a preestantissimis viris pro scientia il- lustranda peractum fuerit, quod a nobis in ejusdem emolumen- tum verti non possit. Hac animo perpendens, summorum Dotanicorum Linnaei, Vahlii, Desfontanesii, Jussieui, Labillardierii, Smithiique auctoritate ful- tus, veterum Scriptorum monumenta , pro speciebus italicis il- lustrandis, qua maxima potui sedulitate, perquisivi. Hinc mirum fortasse cuipiam videri poterit, priscis Botanicis quamplurium specierum cognitionem amandare haud fuisse distentum , quas VI si fiderem recentiorum de iisdem silentio, novas veluti mihi arrogare facile esset. At apud graviores, equioresque Dotanicos haud inde credam nihi quidpiam detractum iri, quorum suf- fragia diligentia potius quam. novitatis gratia mereri studeo, et exopto. Haud illud enim viros accuratissimos fugerit, oblivioni jamdiu traditas species duplici jure eum sibi vindicare posse, ut recens inventas qui easdem in natura primum , inde in veterum Botanicorum libris reperiendas adsumpserit. Qua methodo si re- centiorum quorumdam innovandi libidini minime studuisse vi- dear, id ipsi sibi vitio vertant. Quid enim ineptius quam novis divitiis regnum vegetabile sua cura locupletatum jactare, quod species nonnullas , synonimorum incuria, mox obsoletas , mutato nomine novas veluti in Plantarum Elencho intrudere curave- rint? Qua synonimorum incuria tot commentitie in Botanico- rum libros irrepsere species ut qui, criticis disquisitionibus in- sütutis, easdem expungerit, et a legitimis segregaverit, multo magis scientia. incremento consuluisse gloriari queat, quam si novis inventis eamdem ditescere adlaborarit. At vero in Plantis Italicis precipue illustrandis synonimorum animadversio nunquam satis inculeanda: Regionem enim feraci solo, et vario coeli aspectu jamdiu spectatam , Botanici solertis- simi, a scientie primordiis. ad nostra usque tempora , longe la- teque .pervagati sunt : Plura etiam nostrorum cura ea sedulitate collecta fuere, et geographicis limitibus sic circumscripta, ut singule fere: Italie regiones patriis nunc floris ornentur, super- biantque. Hinc mirari desinemus, recentiorum frequenter in- venta, et species ipsas minoris momenti characteribus commissas, nonnullis abhinc seculis Botanicis innotuisse, ut quidquid earum- dem cognitioni necessarium ducerent haud illos omississe. Cum L VII vero institutis tunc continue peregrinationibus , speciebus nostris perquirendis pertinaciter vacaverint, nihil nos in earumdem cognitione ultra ipsos profecisse fatendum est, quin species omnes eorum scriptis tradite , nostra cura, et studio reviviscant. Non enim , ut optime de iis sensit immortalis Hallerus, antiquanda sunt quce zn tanta peritia sanxerunt. Huic methodo addictus , operis hujus specimen, in Annalium Botanicorum vol. 1, p. 2.^ anno 1965, eo animo typis commit- tere curavi, ut que propria sententia mihi suaseram, Botafiüi- corum suffragio, ubi recte de scientia sentirem , firmaretur. Ho- rum autem judicia votis haud defuisse et presstantissimorum vi- rorum litteris, et prolatis in nonnullis Germanie operibus pe- riodicis ab iisdem sententiis, et mutationibus receptis, jucunda animi delectatione , gratoque officio perspexi. Quibus in. novas peregrinationes arrectis viribus, Ligurie speciebus investigandis (neque enim publicum docendi munus remotiores Italie regiones petere sinebat) totus incubui. Illud enim animo conceperam, ut regionis, pro coeli suavitate ditissime thesauros, partim in meis Botanicis annalibus a me relatos, partim a Cl. Bertolonio popu- lari meo publici juris factos, novis additamentis locupletatos in Botanicorum frugem converterem. Hinc Ligusticas species , a Dotanicis Genuensibus minime pre- iermissas, in ulumam Flore Gallice editionem recipere facile erat Cel. Decandollio : Quod si peregrinationibus apud nos, pro re herbaria , institutis, ipsi nonnullas adhuc autoptis preetervisas reperire contingat, toto animo gratulabimur; quod Avcvusrr Narortrowis faventibus auspiciis, ea illi commodius perficere datum fuerit, que nos, scientie. tantum amore et illecebris suffulu , adgredi haud omisimus. Dabam Genuc Kalendis martii 1008. INDEX Specierum hoc fasciculo contentarum. (*) Pag. | Tab. Fig. eoru pinnata . 3 1 I 2 Potamogeton oblongum. . 2 I 3 Globularia incanescens . . . . p Hn 4, Echium calycinum . ER D pe IS 2 IV 5 Lithospermum graminifolium PATE mas vacet tonat Mode de 3 V 6 Rosa atro-virens . 4 VI 7 Erica ramulosa . 4 VII 9 Genista scariosa. 5 VIII H 9 Cistus ovatus. DU. 6 VIII 2 10 Thymus Zygis (hujus. descriptio, i n SUUcHH fasciculo re- IDenieturay ene US Ed quse Mi a ies cest depu ei er ie Ro VIII 3 Ornithopus Lotoides : RED UA SEN 7 12 Bellium Bellidioides 7 123 Dellium dentatum . 8 14 Anthemis incisa. . 9 15 Adianthum fragrans BUT SN EUN UNDE Nr TEN 9 16 Serapias tüiloba- FE Ar t NNI EM Fa e 11 17 Orchis brevicornu . PEE TUNES Pet aate 11 10, Trifolium 'nigrescens £720 46 Potes UD ie 12 19 Cistus acuminatus . 13 20 Ornithopus pygmeus . 13 21 Ornithopus perpusillus. SV ES RUE PER ET Mme INS RON Ple EU 14 22/'Sehnum xieiduiim so s Meine Ape IC ET e 14 XV s 14 15 15 16 16 17 17 18 19 - m s Los] BeM-Bt 23 Veronica cymbolarizefolia. 24 Veronica hederefolia . 25 Scabiosa Leucantha. 26 Asplenium cuneifolium 27 Gnaphalium bellidiflorum 28 Hieracium stoloniferum 29 Athamantha Cervaria . 3o Athamantha latifolia 31 Triticum unilaterale S NO NUN ee RP EEUDPUI Er 2M E Le fons hüspanicum-/u s eter o ee SACS RE e MTS 21 XXII O99o c o Eenelum ewe ig ossis I AUS opum eode P qe 23 XXV SAI SOR c zo Haller SE uS EIN oU dq CPI MEDLINE LUS 24 XXVI a 3950 502^. 7 "biunciale s 26 ee c cq EE ER LORS HEU DNE DRQUS 26 XXIV 360r di omantimbrn se! ^de obe Rp a etai eire: aad NO e Ud 27 371 8 ovi sovfárcburm Veo Tue SOLDES A EO E RARO GR UTE 28 XXVI 2 (*) Iconum numerus, et figurarum citatio juxta hunc Indicem recipiatur ; cum errores nonnulli in ultimo praesertim folio irrepserint. SANTOLINA PINNATA. (Tab.L) S. glabra; pedunculis unifloris ; foliis pinnatis, pinnis linearibus, brevissimis, acutis, Caulis suffruticosus, erectus, striatus, a basi ipsa in ramos divisus, simplices, unifloros, parce foliosos. Folia petiolata, pinnata, seu potius dentato-pinnata, pinnis linearibus , brevibus, acutis, extimis quandoque confluentibus , interioribus brevioribus. Flores dilute flavescentes. Calix hemisphaericus , imbricatus, foliolis adpressis, ovato-acutis, carinatis. Corollulae plurimae , calyce duplo longiores, limbo quinquefido, laciniis linearibus , acutis. Receptaculum paleaceum: paleis carinatis, longitudine seminum. Semina oblonga, striata. Pappus nullus. 'Pota planta lutescens , glabra. Reperi frequentissimam in montibus marmoreis Carrarensibus anno 1802 , eam- demque paulo post, phrasi tantum specifica, indicavi in Elencho Plantarum H. Do- tanici Di-Negro. POTAMOGETON OBLONGUM. ( Tab. II. ) P. Foliis omnibus natantibus oblongis ; stipulis petiolo triplo brevioribus. P. oblongum. ( iviani 4nnal. Botan. Fol. 1 , p. 2, p. 102.) Caulis articulatus, simplex, teres , internodiis superioribus adproximatis, inferiori- bus magis elongatis, in radicem repentem abeuntibus. Folia omnia conformia , et natantia quatuor centim. longa , duo centim. lata, longe petiolata, oblonga, apice acutiuscula, subtus nervosa, rufescentia ; petioli superne plani ; stipulae triplo, quau- doque etiam quadruplo petiolis breviores , membranaceae , amplexicaules , marcescen- tes. Pedunculi axillares solitarii, foliorum longitudine. Spica cylindrica 2 centim. longa: flores eubverticillati, contigui. Semina glabra, rotundata, basi compressiuscula. T 2 Reperi in paludosis summi verticis montis $caggía , supra Pegli, in Plaga occi- dentali Liguriae. 24 Obs. E loco suo natali in hortum Grimaldianum advexi, ubi quinque abhinc amnis , immutata facie sponte propagatur. A. P. natante habitu constanter longe minori distinguitur. Differt vero praecipue foliis oblongis , non vero late ellipticis ; item petiolorum respectu , stipu- larum longitudine etc. etc. GLOBULARIA INCANESCENS. ( Tab. III. ) G. Caule herbaceo; foliis canescentibus , radicalibus spathulatis , integerrimis , caulinis ovato-lanceolatis. Caulis herbaceus, teres, rigidulus, foliosus, 10-12 centim. longus, apice uni- florus. Folia canescentia, margine scariosa , radicalia longe petiolata, late spa- thulata, subundulata, integerrima ; caulina ovatolanceolata, sessilia. ÀÁnthodiü foliola lineari-lanceolata. Calyx quinque-partitus , hirsutus , laciniis linearibus acutis. Corolla, purpurea irregularis , labium inferius trifidum ; laciniis linearibus , supe- rius lacinia unica subaequal. Reliqua G. vi/garis. X Reperi in montibus Carrarensibus cum Santolina pinnata, Hyperico Choris, Lithospermo graminifolio, Selino rigidulo. Centaurea arachnoidea , Eryngio circin- nato, alüsque rarioribus, vel novis speciebus, paullatim in hoc opere evulgandis. Obs. Praeter notas indicatas differt a G. vulgari habitu constanter elatiori , licet. aridissimas rupes incolet calcareas. ECHIUM CALYCINUM. (Tab. IV.) E. Corolla subregulari; staminibus duplo brevioribus; calycibus in fructu, inflatis, cernuls. E. Calycinum ( Z?viani , nnal. Botan. Fol. 1, p. 2 , p. 1604. Echium annuum , folio Lythospermi arvensis , flore caeruleo parvo Micheh: TE Hort. Pis. pag. 56, tab. 35, £. 5, non bona. Buglossum scorpioides hirsutum, flore caeruleo. Hocc. /Mus. 165, tab. 152. Fortasse hic spectant etiam duo synonima sequentia, quod Autoptae determinent: Buglossum sylvestre minus flore parvo retuso. Zar. icon. 1255, p. 16, num. Y49. Echium montanum parvum caeruleum. Cupani p. 67. 3 T'ota planta hispida. Caulis 15-24-centim. altus, adscendens, a basi ipsa ra- mosus, tuberculis sanguineis obsitus. Folia radicalia oblonga, acuta , hispida, villis nonnullis triplo longioribus. Flores in spicam secundam , apice vix revolutam, dispositi, remotiusculi, subsessiles , supraxillares. Calyx quinquepartitus , foliolis (in flore) lanceolato-oblongis , conniventibus, corolla duplo brevioribus, (in fructu ) calyx inflatus, laciniis irregulariter reflexis, et contortis. Corolla pallide cae- rulea, extus hirsuta, limbo oblique truncato, quinquelobo, subregulari; stamina corolla duplo breviora ; stylus longitudine calycis, totus hispidus ; stigma bifidum. Semina quatuor, incurva, trigona, tuberculata. Reperi, una tantum vice, in Liguria, prope Genuam, in collibus maritimis $. Nazzaro. In Apuliae maritimis, et in agris et olivetis, circa Cajetam 7Zicheli. In Corsica Boccone. Romae, via qua a Basilica S. Mariae Majoris ducit ad .Basilicam S. Crucis in Hyerusalem inter arbores in fossarum ageribus Zarrellier, neque alibi unquam observatum fuisse addit. Obs. Rara, aeque ac elegans Echii species, in citatis veterum Botanicorum operibus male descripta, imperfectisque iconibus commissa ; hinc a Linneo , reliquisque Specierum plantarum editoribus usque adeo neglecta fuit; at eo magis spectandam puto quod, calycis structura , Anchusae , et Lycopsidis generum affinitatem cum Echii demonstret. LITHOSPERMUM GRAMINIFOLIUM. (Tab. V.) L. Caule suffruticoso ; foliis linearibus scabris, margine revolutis. L. Graminifolium. Z/viíani, Annal. Botan. Fol. 1, p. 2, p. 165. Lithospermum angustifollum umbellatum, Bah. Pin. 258, big. Plukn. 42, fig. 7. Bocc. sic. p. 77, tab. 41, fig. 11. C. Planta densos caespites efformans. Caulis 12-20 centim. altus, simplex, foliosus tomentosus, basi foliis emarcidis fultus. Folia sessilia , adproximata, linearia , reflexa, acuminata, superne scabra, intense viridia, inferne incana. Flores terminales, in spica 5-5fida, subrevoluta , secunda, dispositi. Calyx quinqueparüitus , laciniis h- nearibus acutis, tubo corollae duplo brevioribus. Corolla caerulea, tubulosa , limbo quinquefido, laciniis ovatis , fauce nuda. Stamina cum laciniis corollae alternantia. Antherae lineares, subsessiles. Stylus corolla longior, persistens. Semina ossea, ni- tidissima. E Reperi ad radices montium marmoreorum Carrarae, in Hetruriae finitimis. In montibus Euganeis 7Zarsani. 2X n (^ Obós. Planta in ltaha tantum hactenus observata , ubi raro etiam occurrit. Nullibi , licet di- tissima reyisere datum fuerit herbaria, et hortos , eamdem reperi. Hanc Linnaeus in Se- guierii , et Arduinii fidem in Supplemento excepit, nulla vero ejusdem mentio , hosce apud auctores , invenitur. Neque fortasse ex siccis speciminibus , vel alienis descriptionibus , recte de hac sentire. potuit idem Clar. Auctor , qui a Lithospermi genere, contra fructificatio- nis notas omnes, eamdem disgregavit. Pleniorem speciei hujus cognitionem haud reddunt synonima , quibus in Suppl. fulcitur. J. Bahuinus , qui ex Horto Patavino eamdem habue- rat , imperfectissimae descriptioni committit, Vix quidquam melius a Bocconio additur, licet hanc, non omnino spernenda figura , exhibeat. Pluknetius, Bocconii tantum synonimum excri- bit, addita tabula tam male speciem hanc exhibente , ut aliae speciei repraesentandae de- stinatam crederes, nisi pessimae figurae, in eodem opere, frequenter occurrerent. Illud etiam adnotandum, quod cum Bocconius hujus speciei figuram, eadem pagina secus illam L. purpureo- caerulei Jacq. collocaverit , cui adfinitate quadam conjungitur , cum eadem specie , vel cum ejusdem varietate a nonnullis confunditur. In montibus Euganeis etiam , pulcherrimam hanc speciem , reperiri De Marsani Vicentinus , Botanices, et Historiae naturalis studiosissimus , mihi retulit. ROSA ATRO-VIRENS. (Tab. VI.) R. germinibus ovatis, pedunculis, calyceque aculeato-glanduhferis ; caule, petiolisque aculeatis : foliolis elliptico-acuminatis, nitidis, argute serratis. R. Atro-virens : Fviani , Annal. Bot. Vol. 1, p. 2, p. 171. Caulis aculeis rariusculis, basi dilatatis, recurvis, validis, remotis armatus. Folia bi-5juga, summa quandoque ternata. Foliola elliptica, acuminata, utrin- que nitida, rigidula, superne atro-virentia, argute serrata, serraturis apice nlgri- cantibus; impari tantum petiolato. Petioli rariter aculeati, bracteae ciliato-glan- dulosae. Flores corymbosi, pedicelis quandoque binis, Aternisve, simul veluti in umbellam erumpentibus, toti aculeis glanduliferis una cum germine , et calyce tectis. Calicis laciniae integrae ovato-acuminatae, corolla duplo breviores , intus rufo-villosae. Petala alba, obovata, obtusé emarginata, seu potius biloba. Germen ovatum. Reperi in. Liguriae Promontorio Portofino , prope aedes Gnecco. f ERICA RAMULOSA. ( Tab. VIL.) E. antheris cristatis , foliolis quaternis reflexis ; floribus umbellatis ; corolla tu- bulosa quadrifida ; laciniis in. tubum coeuntibus, apice tantum revolutis. E. ramulosa. F'ipiani , Znnal. Botan. Vol. 1 , p. 2, pag. 169. ,Érutex ab !/2 ad r met, ramis undique sparsis, divaricatis, virgatis, apice quandoque umbellae loco in ramulos veluti umbellatos erumpentes ; cortice nudo, rimoso , rufescente. Folia quaterna, adproximata , patula , ramorum basi praeser- üm reflexa, quandoque veluti bifaria, !/» centim. longa, 1 millim. lata, superne convexiuscula , margine subreflexo , cum pagina inferiore connato, linea vire- scente per dorsum exarata. Flores in extremis ramis umbellati , cernui, breviter pedunculati, dilutae purpurei: umbella r0o-15 flora: pedunculi corollà paulo breviores, bracteis unà alteráve lineari suffulti. Calix 4phillus , corollae adpressus, ipsà triplo brevior, rubescens, foliolis lanceolato-acutis, extus lineatus. Corolla tubulosa, quadrifida, laciniis in tubum ita dispositis ut corolla non reapse qua- drifida, sed ore tantum quadridentato appareat. Stamina corollà duplo breviora. Antherae cristatae. Stylus vix exsertus. H. in littore Neapolitano : /Vicodemi. Obs. Ericae umbellatae nomine, Neapoli, D. Hippolito Duratio Botanices Fautori studiosissimo, missa fuit. Cum de ejusdem loco natali Nicodemum olim Neapoli, inde Lugduni Hortus Bo- tanici Praefectum peritissimnm sciscitarer , in littore Neapolitano hanc reperiri asseruit, eamque Clariss. Cyrillum , novam voluti speciem , publicis juris facere cogitasse. Cum per 4, annos eamdem in lorto Botanico olim Duratiano , nunc Di-Negro cultam observassem, absolutam de eadem descriptionem , et iconem parare potui. GENISTA SCARIOSA. ( Tab. VIII.) G. (inermis) ramis triquetris ; folis simplicibus , margine scariosis, rameis lanceolatis , caulinis obovatis; leguminibus subfalcatis nudis. G. Scariosa. P'iviani , Z4nnal. Botan. Vol. 1, p. 2 , p. 175. G. Januensis. Fipiani , Elench. Pl. H. Botan. Di-Negro p. 1o. anno 1802 -- Bertol. Pl. Jan. 1804. Caulis adscendens, a basi ipsa in ramos divisus, contortus, obsolete angu- latus,angulis in squamis fatiscentibus. Rami, juniores praesertim , exquisite tri- quetri, foliosi. Folia omnia simplicia, sessilia , margine scariosa , quae in ramis junioribus primo anno prodeunt lineari lanceolata, e quorum axillis sequente anno vel novi rami, vel folia 2-5 eodem etiam puncto prodeunt, breviora , ob- tusa, quandoque obovata, et emarginata. Stipulae 2 minimae setaceae ad ramu- lorum, et foliorum basim. Flores flavi, in extremis ramis racemos!, racemis 6 foliosis. Pedunculirubescentes solitarii, superne bracteis 2-5ve minimis, muniti. : Calyx profunde 5dentatus , dentibus acuminatis , duobus superioribus profundius incisis. Vexillum plicato-concavum : Alae deflexae, lineares, obtusae, Carina paulo breviores. Carina basi bipartita. Stamina monadelpha. Siliqua 4-7 sperma , subíul- cata, compresso plana, apice stylo persistente acuminata, saepe medio coarctata, semine aliquo abortiente. 'l'ota planta glaberrima. Reperi in collibus Ligusticis: Genuae, in Oregina; Pegli, sotto S. Alberto. - Nell'Isola Palmaria , sulla cima verso il mare a mezzodi. Obs. Speciem hanc ut videre est in adnotationibus ad Cat. Hort. Di-Negro , eamdem olim suspicabar , ac G. triquetram Merit. Prodr. St. nov. cui Auctor hic in synonimon adduxerat Genistae speciem a 'T'ournefortio in Insula Palmaria , in Plaga orientali Liguriae , collectam, et in ejusdem Herbario repertam : hinc Insula haec pro Genistae triquetrae patria ab Heri- tiero sistitur. Cum plantae hujus praecipue determinandae causa diversis anni temporibus Palmariam peterem, totamque pervagarem , novam reapse Genistae speciem , hujusque ge- neris solam , ibi laete vigentem reperi , quae dum 'T'ournefortii speciei cum nostra identitatem firmabat , Heritieri plantam vel omnino diversam , vel ex sicco specimine inexacte descri- ptam testabantur. Nostra enim foliis ommibus sessilibus , simplicibusque gaudet , contra petiolata, et ternata ab Meritiero dicuntur. At non diutius hisce ambagibus detinebar, nam speciem a nostra , et hinc a Tournefortiana omnino diversam observavi in Heritieri plantis siccis , et inaeditis iconibus , quas Clariss. Decandolii gratià, Parisiis revisere datum fuit, Haec foliis quidem ternatis , petiolatisque gaudet : Heritierus , Decandolii fide, eamdem co- luerat ex seminibus e Germaniae horto quodam missis. Hinc in Her. Prodr. pro hac specie excludi debet locus matalis, et 'l'ourn. synonimon ; utraque enim ad nostram spectant. In Spec. Pl. IP'illd. Heritieri Prodromi species, in hujus auctoris fidem, recensetur, at pro loco natali non amplius Insula Palmaria, sed Corsica citatur, quanam vero auctoritate ignoro. Januensis nomen , quo primum in citato Cat. eamdem evulgavi, utpote severioribus nomen- claturae legibus minus consentaneo, in longe aptiorem ( scariosae) mutavi, quod essen- tialem differentiae notam exhibet. Cui mutationi eo facilius indulsi, quod species haec in Catalogo tantum evulgata , solaeque specificae definitioni commissa , nondum apud Bota- nicos firmius invaluerat. CISTUS OVATUS. (Tab. VIII. fig. 2. ) C. suffruticosus ; stipulatus, hispidus; foliis superioribus ovato-acutis, inferiori- bus subrotundis. C. Ovatus. Piviani, Annal. Bot. Vol. x, p. 3, p. 174. Caules decumbentés, suffruticosi, basi ruffescentes, ramosissimi, hispidi, 7 uti et tota planta. Folia ovato-acuta, opposita , brevissime petiolata, ciliata, utrinque hispida, margine plano, intense viridia, inferiora subrotunda, saepius emarginata. Stipulae erectae,lineari lanceolatae. Flores in racemum brevem , se- cundum, dispositi. Bracteae , seu potius folia floralia, ad pedicellorum latera erüumpentia, lineari-lanceolata, undulata , pedicellos aequantia. Calycis foliola latiora trinervia, nervis pubescentibus. Petala tenuissime crenulata, flava, calyce duplo longiora. Stamina uti in nonnullis congeneribus , tactu retractllia; Fructus reflexi. Reperi in montibus silvosis Viterbum inter, et JZtonciglione. P . ORNITHOPUS LOTOIDES. (Tab.IX.) O. folus inferioribus ternatis, superioribus pinnatis ; omnibus sessilibus. O. Lotoides. Z7viani, 4nnal. Bot. Fol. 1, p. 2 , p. 1775. Radix simplex, perpendicularis. Caulis suberectus, subinde ramulosus, teres, villosus. Folia inferiora ternata , sessilia, duo lateralia longe minora, subrotunda, quandoque reniformia ; extimo ovato, basi attenuato; superiora Lot tetraphylli aemula, pinnata pinnis bijugis, interioribus ad basim petioli, formá , et magui- tudine inferiorum , extimis oblongis , cuneiformibus , imparem , magnitudine ae- quantibus. Stipulae oppositifolIaae binae, acutae, minimae , caulem arcte se- mi-amplexantes. Pedunculi axillares , nudi, folis paulo breviores, biflori. Calix brevis, quinquedentatus. Corolla lutea. Legumen arcuatum , articulatum , articulis incrassatis, apice stylo persistente munitum. H. in littore Neapolitano 9 /Vicodemi. Obs. Habitu Lotum tetraphyllam xefert. Proximus quidem O. scorpioidz, cum eodem vero , neque varietatis titulo , sociandus. Differentiae notas abundé suppetunt foliolorum numerus, et forma : constantissime enim omnia ternata reperiuntur in O. scorpioide ; magnitudinis etiam ratio inter folium extimum , et duo interiora in S$corpioide differentiam — sistit , quae in Lotoide longe diversa. landem folii extimi forma in hoc obovata, in Lotoide oblonga, cuneiformia etc, BELLIUM BELLIDIOIDES. ( Tab. X. fig. 1.) B. scapis nudis, filiformibus. Lin. Mant. 285, excl. syn. 'Uriumfetti. Bellis maritima minima, roris solis folio, cyrenaica. Bocc. /Mus. 149, t. 107. Belis aunaa Linn. Sp. Pl. 1349 synonima mixta cum specie sequenti , et vera Bellide annua. 8 Radix fibrosa; propagines emittens, filiformes, nudas, humifusas ; apice adsur- gentes, in novam plantam tandem radicantes. Folia obovata, 5 lin. lata, ro longa, in longissimum petiolum attenuata, adscendentia, integerrima , superne scabrius- cula. Culmus filiformis 4-8 unic. longus, hispidulus. Anthodium haemisphaericum, foliolis 15-15 lanceolato-linearibus, hirsutis, unicá serie dispositis. Corollulae ligulatae albae, emarginatae, disci flave, Afidae. Semina oblonga, angulata, angulis praesertim hirsutis, apice aristis 5, cum totidem squamulis ovatis, acutis , brevioribus , alternantibus. BReceptaculum nudum. ( Vide adnotationem ad se- quentem speciem. ) H. Specimina duo in Herbario meo serbo; quonam in loco ea collegerim , memoria excidit; certo in ltali meridionali. 9 BELLIUM DENTATUM. (Tab. X. fig. 2.) B. caule folioso ; folus dentatis. Bellis annua. Lin. Sp. Pl. 1249, synonima mixta cum specie antecedenti, et vera Bellide annua. Bellis minima annua: Triumfetti, Observ. p. 80, tab. bona. Bellis minima "Triumfetü: tai S$yH. stírp. Exot. p. 76. Bellis Montana minor ramosa glabra cotyledonides Nurcina: Zarrel. icon. 1257. Belis minima caule folioso pubescens Cup. Cath. Bellium Bellidioides: Des-Font. Fl. At. Il. p. 279. Radix simplex. Caulis brevissimus vix ultra » centim. longus, ramulo uno, alterove a basi ipsa divisus, parcé foliosus, purpurascens, pubescens. Po/ía radi- calia in orbem posita , obovata, in petiolum attenuata, dentata , carnosula, glabra. Flores in extremis ramis, in pedunculum nudum elongati , solitarii, magnitudine , et facie Bellidis peremnis. Anthodium haemisphoericum, foliolis 12-15 subaequali- bus, linearibus obtusis. Corollulae ligulatae , albae, circum 50, unica serie dispositae , lineares , calyce duplo longiores , disci luteae , Afidae. Semina arisus 5-8 cum totidem squamulis brevioribus alternantibus. Receptaculum nudum. Reperi Romae ad agrorum margines. 9 Obs. Bellii genus in Mantissa Linnaeus condidit, descriptione ex planta viva petita, direm- ptis e Bellide annua 'Triumfetti , Rai, et Bocconii supra citatis synonimis , quibus novam, wnicamque Dellii speciem fulciret. Plantae hujus locum , natalem e 'T'riumfetto. exscripsisse 9 videtur , licet species ab auctore hoc recensita ; ut ex relatis descriptionibus videre est ; a B. Bellidioide , omnino discrepet. Utriusque specimina in meo Herbario serbo: quorum quae Romae in locis a 'Triumfetto ipsomet indicatis , collegi, omnino hujus auctoris descriptioni , et tabulae conveniunt : alia vero , dum ab hisce omnino recedunt, descriptioni l. cit. /Man- tissae pro B. Bellidioide congruunt. 'Triumfetti speciem pro Bellide annua denuo habere vetat praecipue character genericus , et totius plantae habitus. Hanc etiam Clariss. De- Fontaines in Darbaria legit , licet ''riumfetti synonimo potius quam Mantissae descriptioni fidens , pro Bellio Zellidiorde Linnaei receperit ; harum vero plantarum speciminibus , descriptio- nibus , et iconibus comparatis , a summi hujus Botanici auctoritate decedere necesse fuit. ANTHEMIS INCISA. ( Tab. XI, fig. r.) À. caule ramoso; foliis sessilibus, oblongis, dentato incisis , apice tridentatis. A. incisa. P'iviani, Annal. Botan. Vol. 1, p. 2, p. 185. Caulis palmaris, erectus, teres , ramosus , villosulus. Folia sessilia, oblonga, dentato-incisa, carnosa, nuda, laciniis acutis, raró dentatis, extima profundé tridentata. Pedunculi uniflori, apice incrassati, nudi. Anthodium. haemisphaeri- cum , foliola omnia adpressa, inferiora acuta, brevia, superiora obtusa , margine scariosa. Corolla lutea, 15 millim. lata : Corollulae radii concolores, obovatae, su- pra bisulcatae , apice obtuso, emarginato, veluti eroso. Receptaculi paleae brevis- simae, truncatae. Semina r-o2dentata. Differt ab A. zixta: radio concolore , foliis dentato-incisis , minime vero laci- niatis , et pinnatifidis, calyce non hirsuto etc. Reper prope Genuam secus mare: a $. JVazzaro. OQ ADIANTHUM FRAGRANS. (Tab. XI, fig. 2.) À. fronda bipinnata, pinnulis inciso-crenatis , obtusis ; stipite strigoso. A. fragrans: Ziviani , Elench. Pl. H. Bot. Di-Negro. Annal. Botan. Fol. 1, p. 25 p. 19o. /Mur. Syst. Veg. 940. Polypodium fragrans: frondibus bipinnatis, pinnis ovatis sublobatis , obtusis, subtus nudis, margine reflexis, fructificationibus marginalibus : Linn. 7Mant. 507, non vero Sp. Pl. 1550; nec Syst. IVat. ed. 12, 695 , ubi eodem nomine species omnino diversa recensetur. P. fragrans: Des-Font. Fl. 4tl. vol. II, p. 408 , tab. 257, etiam ex ejusd. oun Pteris acrostica: Balbis: J4ddit. ad Fl. Pedem. et. Miscell. p. 46.- 2 10 Stirps habitum Asplenii Ádianthi nigri in parvo referens: 8-12. ad summum centim. altitudinem, apud nos, nunquam excedens. Radix fibrosa. Stipites ex eadem radice plures, caespitosi, erecti, filiformes , fragiles , purpureo nigricantes, inferne hirsutie paleacea tecti, superne glaberrimi. Frons ovato-oblonga , plana, bipinnata , pinnis suboppositis, brevissime petiolatis , summis confluentibus. Pin- nulae sessiles, ovatae, incisae, crenatae, laciniis rotundatis, margine squamoso, reflexo, pellucido, fructificationis globulos tegente. Fructificatio globuli rotundi primum virides, maturi nigricantes , annulo elastico cincti. Reperi unico tantum loco in Plaga orientali Liguriae. Legnaro nella Falle di Levanto : prope torrentem Za/le da Fonda ,secus viam, in murorum fissuris. Obs. Rara in Italia species , neque satis adhuc distincta , dubio adhuc persistente in Lin- naeanis synonimis , quae species duas omnino diversas, sub eadem denominatione exibent. Quod primum , fragrantis nomine , Polypodium Linnaeus recensuit in Sp. P1. p. 1550 Hudsonii, et Ammani synonimis sancitum , septentrionalium regionum incola est, differtque a specie nostra, folis confertis, lobis serratis etc. Speciem hanc a Sibiria etiam , uti, et Linnaeana, acceptam , accuratius descripsit Clar. Roth primum in Observ. Bot. n. 15, et denuo novo exa- mini subjectam in Polystichi genus recepit in Cath. Bot. 1471 , ob involucrum capsularum centro tantum frondi affixo. Diversa vero a specie hac , etiam quoad genus ; facile digno- scitur Filicula altera , P. fragrantis nomine, a Linnaeo iterum in Mantissa l. c. relata , quae ex descriptione addita, nostrae omnino congruit: huic pro loco natali , fide Fr. Gabrielis Baro Capuccini (*), Gallia australis indicatur, ubi rarissime occurrere suspicor , quod ejusdem neque in Fl. Gallo Prov. Gerardi, neque apud Lamark in F7. franc. mentio fiat. Ex descri- ptione hac Linnaeana Mantissae speciem hanc , quoad genus ab illa differre, quae eodem nomine in Sp. Pl.vecensetur, sensit Murrayus , rectéque in Adianthi genus eamdem collocavit. In Flora vero Atlantica, Polypodii fragrantis nomine iterum prodiit, et a Clariss. Dalbis Pte- rides inter adnumerata fuit , achrosticae nomine. Cum speciei hujus atlanticae , paullo licet elatioris , etiam ex Cl. Des Fontaines herbario cum mea identitatem recognoverim , et Pteridem achrosticam Balbis a mea non differre , ex celeb. hujus Dotanici litteris , deduxerim , hasce cum P./ragrante Mantissae facile erat combinare. Ne quid vero pro hac, quoad genus, decertaretur, optimo microscopio fructificantem frondem subieci; hinc globulos annulo ela- stico cinclos, sub frondis marginem reflexum , squamosum evidentissime conspexi , et figu- ra 5 delineavi, (*) Historiam naturalem coluisse videtur; cujus no men, novae Scolopendrae speciei (S. Gabriae!is ) ab eodem detectae, Linnaeus indidit. Z7. Sys? nat. t. r, pars 2 , p. 1063. II SERAPIAS TRILOBA. (Tab. XII, fig. 1.) S. nectarü labio trilobo: lobis omnibus exsertis, subaequalibus , rotundatis, crenato-u ndulatis. S. triloba. Fzviani, Annal. Botan. Fol. 1 , p. 2, p. 186. Bulbi duo ovati. Culmus 22 centim. alt. erectus, teres, purpurascens , foliosus. Folia radicalia , et caulina inferiora lineari lanceolata, 4-5 centim. longa , 12 millim. lata, ob- tusé carinata, erectiuscula, laevia ; superiora in vaginae modum caulem amplexantia. Bracteae maguae, germine duplo longiores, acuminatae , erectae , purpurascentes, venis saturatioribus exaratae. Corollae petala tria exteriora longitudine aequalia, ovato-acuta, basi etiam distincta, in fornicem conniventia, superné ultra medium reflexa: duo interiora (lateralia) exterioribus longitudine aequalia, magis acumi- nata, basi latiora; omnia rubescentia, lineis saturatioribus notata. Nectarii la- bium diametro longitudinali, et transversal 14-16 millim., intensé , purpureum, fauce alba, trilobum , in prima floris eruptione late canaliculatum, tandem planum, patentissimum , lobis omnibus exsertis, subaequalibus, crenato-undulatis. In collibus siccis, apricis, subtus Granarolo prope Genuam reperit Botanices cultor fragrantissimus E. Vincens, mihique amicissime communicavit: sequenti anno eamdem reperi in collibus maritimis a. Quinto prope Genuam. Obs. Serapidum speciosissima , et ab omnibus hucusque cognitis abunde distincta. ORCHIS BREVICORNU. ( Tab. XII, fig. 12.) O. bulbis subrotundis; petalis lateralibus patentibus , reflexis; nectarii labio trifido; cornu obtuso, conico, brevissimo. O. brevicornis. Zviani, Annal. Bot. Fol. v , p. 2, p. 184. & Minor: petalis lateralibus intense viridibus, rubro puntatis , albo -marginatis; labii lobis lateralibus acutis; argute serratis. Radix bulbi duo subrotundi. Scapus 24 centim. longus, rubescens, teres, duobus tribusve squamis, seu potius foliorum vaginis laxe amplexantibus , acutis , cinctus. Folia 10.centim longa, 6-7 millim. lata , linearia , acuta, glaberrima , carinata, erecta. Spica rara, 10 centim. longa, cylindrica : bracteae purpureae , acuminatae , erectae, germine breviores: Petala 5 exteriora purpurascentia , longitudine fere aequalia , ere- cta; duo lateralia patentia, quandoque reflexa, ovato-acuta, basi obliqua, striis I2 virescentibus exarata: duo interiora paullo angustiora, et breviora, in fornicem conniventia , apice sibi invicem adposita. Nectarii labium rubrum , fauce albicante: punctis sanguineis notata, trifidum , laciniis lateralibus oblongis, oblique truncatis , margine exteriore denticulatis , quandoque deflexis ; media paullo longiori , antice latiori, truncata, emarginata, serrato-denticulata. Cornu 5 millim. longum , obtu- sum, conicum, subincurvum, germine triplo brevius, odor nullus. Reperi in collibus Oreginae, et Feritoris intra moenia Genuae. Varietatem £ mihi attulit ex 7Zonte Fasce prope eamdem urbem Botanices studiosissimus, amicus, et auditor meus Doctor Lando. Obs. Distinctissima ab O. rmaseula , praecipué cornu , etiam in var. £, constanter longe minori, formaeque diversae; bracteis brevioribus , foliis angustioribus, et longioribus: huius veró habitum refert. TRIFOLIUM NIGRESCENS. (Tab. XIII.) Lotoidea: Leguminibus tectis polyspermis. T. Capitulis umbellaribus ; leguminibus tetraspermis; capitulis nudis; calycibus inaequalibus , corolla duplo-brevioribus ; foliolis omnibus cuneato-rotundatis, den- ticulatis; stipulis membranaceis, maximis, nigro notatis. Caules caespitosi, decumbentes , teretes , flexuosi, hirsuti, inferne stipulis are- scentibus tecti. Folia ternata, longe petiolata, stipulis petiolaribus, latis , ample- xicaulibus, membranaceis, rotundato-acuminatis , stris nigricantibus , ad basim praesertim , exaratis: Foliola glabriuscula , brevissime petiolata, basi cuneata, in- tegerrima, superne denticulato-serrata. Pedunculi elongati, filiformes , hirsuti. Flores multi, in capitulum nudum congesti, lutescentes. Pedicelli breves, bracteola mi- nima, ovata, suffulü (*) Calyx glaber, albicans, striatus, profunde quinque- dentatus, dentübus omnibus erectis, duobus superioribus, paullo longioribus. Corolla calyce duplo longior: Vexillum oblongum: Alae conformes, vexillo du- plo breviores. Fructus trispermus. Reperi in littore Romano, non longe ab Ostia, nunc Fiumicino. O €) Capitula in Trifoliis zuda dicimus ubi bracteis, involucri speciem gerentibus, uti in 7. rratense , ai- pestre eic. ete, non cinguntur. 13 CISTUS ACUMINATUS. (Tab. XIV. fig. 1.) C. herbaceus, extipulatus ; foliis omnibus ellipticis, utrinque acuminatis, tri- nervis; racemis ebracteatis, petalis denticulatis. C. acuminatus. Jiviani , 4nnal. Bot. Vol. 1 , p. 2, pag. 175. Caulis herbaceus, erectus, spithameus, hirsutus, uti et tota planta, simplex, teres, punctulatus, purpurascens. Folia radicalia erecta, 4 centim., et paulo etiam longa, 7 milim.lata, utrinque acuminata, hirsutissima, trinervia, margine revo- luta: caulina 1-2 paria, opposita, sessilia, lanceolato-acuminata, prope flores mini- ma. Flores racemosi, remoti, maguitudine, et colore Cist Helianthemi, supra axillares. Petala obovata , limbo inaequaliter denticulato : Calycis foliola tria majora margine altero cartilaginea ; duo minora (in fructu) patentia. Stamina omnia fer- tilia. Stigma albo-pubescens. Fructus hirsuti, deflexi, ut in C. guttato ; hinc race- mus, maturationis stadio, secundus. Reperi prope Genuam: in summo feré vertice montis del Gazzo. (2) ORNITHOPUS PYGMAEUS. (Tab. XIV, fig. 2.) O. Foliis pinnatis , pedunculatis , foliolis sublinearibus , mucronulatis , extus hispi- dis: lomentis teretibus, incurvatis. Caulis filiformis, simplex hispidus, erectus: 7-8 centim. altus. Folia pinnata, longe petiolata , 4-6 juga ; foliola carnosula, sublinearia, apicem versus paullo latiora, mucronulata, superne glabra, inferne pilis raris hispida. Stipulae ad basim folio- rum minimae, scariosae, ad lentem obtusae , rufescentes. Peduncuh elongati, fili- formes , axillares, biflori, prope calycem stipula minima suffulti. Pedicelli bre- vissimi. Calyx cylindricus tubulosus , dentibus acutis, subaequalibus. Corolla pur- purascens. Fructus glaber, incurvus, isthmis obsoletis, stylo persistente setaceo. Reper in littore Romano. O Obs. Statura pygmaea tantum cum O. perpusillo congruit; caeterum longe diversus. Hujus, vero phrasis specifica in Specierum plantarum elencho novis characteribus committi debet, ne cum specie nostra confusionem pariat. Folia enim pinnata et legumina incurva, utris- que conveniunt: Hinc phrasim sequentem proponimus: 1d ORNITHOPUS PERPUSILLUS. O. Foliis pinnatis, sessilibus; foliolis ovatis, utrinque pilosis, lomentis incur- vatis, moniliformibus. Synonimis a. Willdenowio in Sp. Pl.recensitis adde: O. perpusillus. Smith. Fl. Brit. Fol. 2 , p. 777. English Bot. Tab. 569 optima. SELINUM RICIDULUM. (Tab. XV.) S. Caule tereti, striato ; involucro universali monophillo ; vaginis foliorum arcte caulem amplexantibus ; pinnulis linearibus, mucronatis. S. rigidulum. Ziani , 4nnal. Bot. Fol. v, p. 2 , p. 164. S. appuanum. /7viani, Catal. Hort. Di-Negro p. 55. 'Tota planta rigidula: Caulis erectus, alt. 4 decim. teres, glaber, striatus: Folia radicalia pinnata , 10-16 juga, pinnis oppositis laciniato-pinnatifidis , laciniis linearibus, mucronatis ; Caulina, et ad basim pedunculorum praesertim, simpli- citer pinnata , pinnulis lineari-elongatis, remotis; petioli vaginantes , vaginà ramos, pedunculosve arcte amplexante. Pedunculi nudi, filiformes. Involucrum universale foliolum unum, lineare , acutum ; partiale foliola 5-6, umbellulà paullo breviora, mucronata: Umbella universalis pauciflora , concava , pedunc. 5-7 ; partialis con- vexa multiflora. Petala albà obovata, cum acumine inflexo: Fructus ovatus, com- pressus, costis utrinque quatuor elevatus. Reperi in montibus Carrariensibus , inter fissuras rupium marmorearum. 27 Obs. Elegantissima species, habitu rigidulo , tenui, pinnis lineari laciniatis , laciniis mucro- natis , ad basem veluti decussatis , spectanda. Hisce characteribus , caeterisque ex descri- ptione desumendis , differt a Selino Chabraer. VERONICA CYMBALARIAEFOLIA. (Tab. XVI, fig. 1) V. foliis reniformibus, subseptemcrenatis; calycibus fructiferis patulis, foliolis subrotundis, hirsutis. V. Cymbalariaefolia. 'ieiani , Annal. Bot. Vol. 1, p. 2, p. 155. V. Cymbalariaefolia. Gmel. Tub. p. 6. V. Chia, cymbalariae-folio , verna, flore albo , umbilico virescente. Tourn. cor. 7. Buxb. cent. 1, p. 25, t. 59, fig. 1. 15 V. hederifolia var. & Linn. Sp. pl. 19. ^ folis superioribus trilobis, cuneatis. Caules diffusi, laxe caespitosi, a basi ipsa ramosi, ramis ramulisque oppositis, adscendentibus, incurvis. Folia petiolata , plana , basi truncata , nec cordata, carno- sula, subtus purpurescentia, reniformia, 5-7 crenata, lobulo medio maximo: Infe- riora, ad ramorum ortum, opposita, superiora alterna: cotyledonalia persistentia, petiolata , oblonga, integerrima. Pedunculi axillares, solitarii, petiolis duplo longio- res , florigeri erecti, in fructu maturo deflexi, quandoque secundi. Calycis foliola quatuor, subrotunda, extus hirsuta, corolla vix elapsa, erecta, conniventia, iu fructu tandem patentissima. Corolla alba, calyce vix longior; lacinüs rotundatis subaequalibus, fauce virescente. Capsula biloba, hirsuta, bilocularis , bivalvis: cocculae , singulo lobo, duae, coalitae , mono, aut dispermae. '"l'ota planta hirsuta. Reperiin muris, et locis cultis. Genuae frequentissima in hortis. Romae in ruderatis , nel Colosseo ec. & prope Genuam, in via, quae secus mare ducit $. JVazzaro. Obs. Veluti speciem a Veronica hederifolia abunde diversam in meis lectionibus semper de- monstravi : nunc vero auctoritate Clar. Smithii , qui in sua F7. Brit. Vol. 1, p. 25, uti spe- ciem reapse distinctam indicat, descriptione , et tabula ornare placuit. Hinc etiam Cymba- lariae nomine eamdem evulgavit Bertolonius, Soc. Med. Gen. Fol. 1. Ramulum fructiferum V. hederaefoliae addidi ( ''ab. r,fig.2) differentiae aptius cum no- stra eruendae causa , nam apud nos eadem fere tempestate florentes , generatim con- funduntur, quam notissimae aliundae speciei illustrandae causa. Varietatem /£ unica vice, loco citato, inveni; foliis superioribus late sic in petiolum attenuatis , ut cuneata adpareant: tota etiam planta hirsutior, et humilior. VERONICA HEDERAEFOLIA. ( Tab. XVI, fig. 2.) V. folus cordatis, reniformibus , subseptem crenatis; calycibus fructiferis ere- ctis pyramidatis , foliolis acutis. V. hederaefolia Lin. Sp. PI. 19. Smith. Brit. 1, p. 34. Des Font. Atl. 1. p. 14. Savi Pis. 1, p. 16. Allion. Pedem. 1, p. 78. Cranta Austr. 560, n. 18. Fi- viant , Annal. Bot. Vol. 1, p. 2, p. 156. SCABIOSA LEUCANTHA. (Tab. XVII. ) S. corollulis quadrifidis, aequalibus; squamis anthodi, et pceracuhN ovatis obtusis: foliis decursive pinnatis. 16 S. Leucantha : Linn. Sp. PI. Bertol. Pl. Gen. 28. IW'illdenow Sp. PI. 1, 547. Scabiosa alba Belgicorum hortorum: Clus. Hist. lib, 4 , p. iiij, figura mala. Scabiosa montana calidarum regionum: Lugdun: Hist. 2 , p. 1110, figura mala. Caulis erectus bipedalis, albo-striatus , strictus, glaber, teres. Folia decursive pinnata , rigidula , pinnis in foliis inferioribus , et radicalibus ellipticis, raro , et inae- qualiter dentatis, in superioribus , linearibus , subintegerrimis. Flores magui , in ex- tremis ramis, albi. Anthodii squamae ovatae, corollulis duplo , triploque breviores, in receptaculi squamas aridiores, et scariosas abeuntes, singulae corollulae subje- ctae, Corolla 4fida: lacinià exteriori latiori, et longiori. Semina triquetra, pube- scentia, calyculo duplici, ciliato, setaceo, coronata. Reperi frequentissimam in collibus Ligusticis ; etiam intra ipsa Genuae moenia. 2 Obs. Scabiosa 7'renta Hacquet Pl. alp. p. 15, tab. 4, f. t, a Willdenowio l. c. in varietatem S. Jeu- canthae receptae non hujus loci est , sed S. transilvanicae potius varietas. ASPLENIUM CUNEIFOLIUM. ( Tab. XVIII) A. Frondibus bipinnatis, foliolis alternis , sessilibus, cuneiformibus , apice ser- rato-dentatis. Stipitis caespitosi, erecti, basi incrassati hirsuti; hinc nitidi, rufescentes, angulosi: 2-2 '/; decim. longi. Frons lanceolata, plana, bipinnata, pinnae al- ternae, remotae, breviter petiolatae, petiolo plano; interiores , 3-5 jugae , exti- mae confluentes ; foliola subsessilia, cuneiformia, avenia, apicae serrato-dentata , superiora incisa, trifida , per stipitem decurrentia. Fructificatio in lineolas oblique alternantes per discum foliolorum disposita , membrana longitudinaliter , et interne dehiscente involutas. Globuli rufescentes , annulo elastico-cincti. 'l'ota frons, ultra basim , glaberrima. Reperi in fodinis subterraneis montis /tamazzo, prope Genuam supra Sestrz a Ponente, in fissuris Serpentini pyritiferi, unde sal catharticum extrahitur. GNAPHALIUM BELLIDIFLORUM. ( Tab. XIX. ) TT TT Herbacea Argyrocoma. G. Caulibus procumbentibus, diffusis; foliolis linearibus , obtusis , incanis , im- bricatis ; squamis calycinis interioribus in radium elongatis, integerrimis. Caules ex eadem radice plures, suffruticosi, diffusi, ramosi , filiformes, basim versus nudi , cicatricibus asperati; superne , et in ramis praesertim, foliis imbricatis tecti, la- 17 nati; rami breviores. Folia sessilia, lineari-obtusa, tomentoso-sericea , basi paullo an- gustiora, 1 millim. lata, 5-4 longa, imbricata, nervo medio inferne exarata, supe- riora longiora , nunc in gemmam veluti coarctata , nunc in extremis ramis praeser- tim, secunda, subreflexa. Flores in ramis, ramulisque terminales, subsessiles, solitarii, I centim. cum dimidio fere diametri , respectu totius plantae , magni. Calyx externe foliolis lanceolatis : laxe imbricatis , tectus, foliola interiora membranacea, lineari-ob- tusiuscula , alba , persistentia , integerrima , duplici-triplicive serie disposita, florem radiatum componentia , Zel/lidis perennis florem quodammodo referentem. Semina hispida, pappo brevi, ad lentem plumoso. Reperi inter meas plantas siccas , in Italia meridionali lectas; locus incertus. 2X Obs. Habitus tantum respectu , inter C. lierbacea collocavi, licet cauliculi lignosi suffruticem suspi- cari faciant. HIERACIUM STOLONIFERUM. (Tab. XX.) T Scapo Unifloro. H. scapo unifloro , nudo, stolonifero , calyce glanduloso, hispido ; foliis in lon- gum petiolum attenuatis , glabris, obsolete runcinatis, vel integerrimis. Radix fibrosa, parvos tuberes in extremis fibris proferens, apice stolonifera, stolo- nibus, hinc inde, foliosis, apice nudis, filiformibus, rufescentibus. Folia in lon- gum, quandoque filiformem , petiolum attenuata , eglaberrima , obscure-viridia, subtus rubescentia, obsolete runcinata, saepius dentata, dentibus remotis, saepe inte- gerrima. Culmus nudus; fistulosus, lactescens, teres , maculis , punctisque rubris basim versus, pictus , superne setis patentibus, glandulosis, nigricantibus , uti infe- rior pars calycis, tectus. Calyx cylindricus, imbricatus, foliolis adpressis; infe- riora breviora-albicantia, lineari, lanceolata; interiora linearia, nigricantia, ob- solete carinata, apice membranacea. Corolla lutea 2 '/, centim. diam. Corollulae 5 dentatae. Semina linearia, laevia, glaberrima. Pappus sessilis, pilosus, pilis numerosissimis, sericeis. Receptaculum tuberculatum. | Reperi in orientali plaga Liguriae — ze//a Falle di Levanto — prope pagum Lignarii in meis Olivetis Piccetto. CO ATHAMANTHA CERVARIA. (Tab. XXI. £ 2 foliolum.) À. foliolis lanceolato-acuminatis , argute serratis, incisis, basi cuneatis; semini- bus nudis. 18 A. Cervaria: Sp. PI. 559. IF'ild. Sp. Pl. I 1401. Jacq. Austr. tab. e: Fiviani, Znnal. Bot. Fol. 1, p. 2 , p. 165. Daucus secundus Mathioli Lugd. 716. (licet Mathiolus hoc nomen speciem sequentem appellet : ) itemque ejusdem operis fig. p. 765. Vide adnot. ad speciem sequentem. ATHAMANTHA LATIFOLIA. ( Tab. XXII, fig. 1.) À. foliolis ovato-oblongis, dentatis, basi oblique truncatis , lobatis, lobis obtu- sis , extimo cordato, latiore. A. Cervaria: Bertol. Pl. gen. 44. Daucus secundus : 7Jathioli , edit. F'algrisiana, fig. bona: descriptio nulla additur, neque loco natalis indicatur. Caulis erectus 4-7 decim. altus, profunde sulcatus, rigidus, ramosus. Folia interiora bipiunata , circumscriptione triangularia : pedanculi, et pedicelli profunde striati, superne angulo acuto elevati. Foliola fere omnia sessilia , coriacea, dentata, dentibus mucrone brevi instructis: interiora ovato-subrotunda, triloba, lobis acutis, extimo latiori, exteriora ovato-oblonga, acutiuscula, basi oblique truncata, extima cordata, triloba , lobis etiam quandoque incisis: omnia coriacea, nitida, margine subrevoluto : ad basim pedunculorum vagina ampla , margine membranaceo, apice folii quandoque rudimentum exhibens. Umbellae terminales, convexae: radii 15-24, partiales etiam numerosiores, convexae. Involucrum universale varium, quandoque folio unico spathaceo constans, alias polyphyllum, foliolis linearibus, margine cartilagineo. Partiale polyphyllum reflexum. Corollae albae, petala involuta, Se- men ovatum, compressum , supra costis 5 exaratum, margine cartilagineo cinctum. Reperi frequentissime in collibus prope Genuam 2z Obs. Species Italica , foliorum firmitie coriacea , glabritie, crenulis in setam abeuntibus , aliisque notis, cum specie praecedenti confusa, licet omnino distincta. Neque earumdem discre- pantiam clar. Jacquinii tabula , multo minus veterum auctorum descriptiones inconcinnae , rudesque icones detegere valebant. Ilujus vero statim constitit, ubi primum, anno 19805, in syl- vula supra Neuchátel , prope vineas, in veram A. Cervariam incidi: iisdem fere locis (a Ja chaud de fond) in monte jura Bahuinius eamdem observaverat, et figura satis bene expressit, ut foliola basi cuneata , et triangularem foliorum formam conspicias. Cum specie hac coeunt ci- tata a Bahuinio synonima , excluso tamen Dauco secundo Mathioli , nam in citata icone Ma- thiolus optimae ZAthamantae latifoliae noswae figuram exhibet. Fortasse ad speciem nostram quoque spectat Oreoselinum Api folio minus Seguierii PI. J"eron. 11 ; 21 , vel planta huic fere similis , quam oculatissimum Michelium in Monte Baldo collegisse Seguierius scribit , enun- A ciatam postea a Tillio in Horto Pisano pag. 126 sub nomine Oreoselinum pii folio minus, ad. singulos nodos ramosum , et in. summitate caulis plures umbellas in praelongis , et foliolis pediculis proferens Michelii. Hisce rationibus permotus, propriisque observationibus fulcitus, species duo , eodem nomine confusas in hujus operis prodromo (nal. Bot. 1l. c.) discriminare suscepi. Quod si fortasse cuipiam inconsulte id factum fuisse videtur , hoc potius in ejusdem, pro hac specie , inscitiam , quam in meam culpam verti debet: nam ubi harum plantarum Specimina singula propriis locis natalibus collecta , inspicienda servantur, earumque diffe- rentia auctorum synonimis , auctoritate , figuris sancitur , veteri adhuc confusioni , pro hisce speciebus , indulgere , alienum a veritate animum commonstrat. TRITICUM UNILATERALE. ( Tab. XXIII. ) T. Spiculis ovato-lanceolatis , compressis, unilateralibus ; calycibus , corollis- que obtusis , muticis ; rachi flexuosa. T. unilaterale: Linn. Mant. 55. Lam. Dict. Enc. V. 5. Host. Gram. tab. 57, folia latiora nimis et longiora. Wild. Sp. Pl. I 488. Fiviani , Annal. Botan. TOL YUp4 2) p. 149: T. loliaceum : Szuith. Brit. 1 159. Engl. Bot. t. 221. IV'illd. Sp. Pl. I 448. T. maritimum : Z?//ars Delph. Fol. Il, p. 166, quoad. descriptionem. Festuca n. 8, p. 96. Ger. Prov. . Poa loliacea: Huds. Fl. Angl. 45. Gramen exile diriusculum , maritimum : Scheuchzer. 272. Rai. Hist. 1287. Gramen parvum marinum, spica loliacea : Joris. Ist. 5, sect. 8, t. 2, f. 6 bona. Gramen loliaceum maritimum biunciale : /74orrs. in descriptione. Gramen exile durius maritimum, folis circumvolutis, veluti junceis , brevibus : Pluk. Phyt. tab. 52, f. 7. Gramen exile durius Norvegicum, aut Danicum , scopario gramini cognatum: J. Bah. Hist. II, p. 465 cum tabula mala. Gramen loliaceum exile durius : Jteliq. Atudb. (spiculae, basi etiam spicae, solitariae exhibentur. ) ; Culmi 7-10 centim. alti, rigiduli, depressi, foliosi, teretes, glabri, basi ramosi. Folia plana, lineari-lanceolata, brevia, patentia, exsiccatione involuta, dorso aspe- riuscula. Vaginae internodia subaequantes , sulcato-striate, laeves, ligula truncata vix 2 millim. longa. Spica 5-4 centim. longa, simplex, in majoribus, soloque pinguiori collectis speciminibus , basi ramosa. Rachis flexuosa, sulcato-angulata, laevis. Spiculae ovato-lanceolatae, compressae, rigidae, 5-oflorae, sessiles , racheos basi, quandoque, binae, ternaeque, pedicellis etiam in ramulos abeuntibus. Cal. valvulae subaequales , 20 obtusae, margine membranaceo, trinerviae. Corollae gluma exterior calycinis glumis conformis ; interlor brevior, obtusior, membranacea, nervis duobus lateralibus. Reperi in herbidis siccis maritimis : frequentissime in littore Ligustico, a Sestri di Ponente. nella spiaggia; nelle strade a SS. INazzaro e Celso , nella spiag- gia di Luni , e di Massa. O Floret Junio. Obs. Graminis hujus historia non satis Dotanicis spectandum offert exemplum , quomodo confusio , cum in speciei alicujus determinatione irrepserit, in adfiniores paullatim con- tendat, novam in diem errorum sobolem paritura. 'l'riticum unilaterale primum in Mantissa p. 55 a Linnaeo descriptum apparuit , fulcitum synonimis Bah. Hist. Il, p. 469. Rai. Hist. 1287. Pluck Phyt. 52, f. 7. Scheuch. Mgr. 272. Bocc. mus. 2, t.57.Hac vero denomina- tione , uti et ex brevi ejusdem descriptione patet , Linnaeum speciem nostram indicasse haud du- bito , cum validiora , quibus haec fulciebatur synonima , pro Poa /olacea constituenda , a nupe- rioribus carpta fuerint , Docconii tantum illo ommisso , ut quid etiam fortasse 'T. unZlateralz relinqueretur , quo in diversam speciem Poam ZJoliaceam reciperent. Prima confusionis origo Hudsonio tribuenda , qui in Poarum genere , specie hac admissa , huic male retulit in sy- nonimum 'T. maritimum Zinn. reliquaque. Pluknetii Phyt. 52, fir. Moris. Hist. 5, sect. 8, t, 2, f. 6. Dah. pin. Gramen maritimum | panicula loliacea: quibus synonimis duae quidem comprehenduntur species : quae Linnaei nempe , et G. Ba! , sunt ad T. rzmaritimunm reapse spectant, reliqua in 'TI'. unilaterale coeunt. Hudsonii errori manum praebuit Lin- naeus ipse qui Morisonii syn. Hist. Ill, sect. 8, t. 2, f. 2. 'T. maritimo male adjecit , cum optime, figura illa, speciem nostram repraesentet. Notandum quoque Morisonii figurae Bahui- nianam phrasim: Gramen maritimum panicula loliacea adnecti;licet phrasis haec reapse spectet 'T. maritimo, et pro nostra specie sint, superius a nobis citata, Bahuiniana synonima. Reichardus , in sua Sp. plant. editione , optime quidem T. maritimum Linnaei in speciem disünctam retinet, at quae primum a Linnaeo speciei huic tributa fuere synonima , et quae P. loliaceae Hudsonius addiderat , in unum congessit. Caeterum Hudsonius , licet 'T'. maritimum Linn. speciei huic male adsciverit , Scheuchzerii tamen synonimon Zgr. »74 concinnà de- scriptione, patentissime speciem hanc exhibens , omisit : eadem confusio in Syst. veg. ed. XIV. ubi Poa loliacea Hudsonii male 'T. maritimo consociatur; Linnaeani herbarii inspectione , du- bia omnia amoveri posse sperabam , at nulla T. unilateralis specimina inventa ibi fuisse credo: nam, rigidiori critico examine instituto , a Clariss, Smithii auctoritate recedere cogor, qui in Fl. Brit. l.c. 'T.loliaceum , distinctam veluti speciem describit , et verum "T. unilaterale Linnaei optime exhiberi monet in tab. 2, f. 5, sect. 8. HII. Moris. Si quid vero et Linnaei phrasi, et synonimis ab eodem citatis fidendum , nullo pacto ad speciem nostram Fig. illa referri potest, cum et synonimis a Linnaeo citatis repugnet , et flosculos subaristatos exhi- beat, dum mutici in Linnaeana phrasi dicuntur: imo ob flores muticos Linnaeus ipse huc recte revocavit synonimon Scheuchzerii ?72, quod a Loeflingio ad Festucam maritimam relatum fuisse censuit. Caeterum non hic Linnaeanas tantum quas recensenius species extricare in enimo est, quam Botanicorum descriptiones concordare, et singulas propriis locis adiicere. i 21 In recentiori Spec. pl. editione Clariss. Wildenowius T. loliaceum , distinctam veluti speciem ab unilaterali exibet , direptis quoque Linnaeanis synonimis ad primum fulciendum ; uni- laterali , solis Bahuini , et Bocconii, ineptis sane, munito figuris. Hoc vero adnotandum, quod Bauhinii synonimon , Scheuchzerii tantum auctoritate ad 'T'. unilaterale firmandum adje- ctum fuit, cumque Scheuchzerii optima descriptio ad leliaceum pertinere unanimiter nunc assentiatur, Bahuini synonimon unilaterali adhuc relinqui absurdum. Tanta vero in Scheuchze- riana descriptione veritas , ut speciem nostram Gerardii Festuca n. 8 insufficienti phrasi tan- tum commissá , innui eo credam , quod Scheuchzerii descriptio a Gerardio citetur. Hujus vero auctoris synonimon male quidem Lamarchius , in Dict. Enc. ad 'T. maritimum refert. At non plenam satis speciei hujus cognitionem Lamarkio constituisse eo patet, quod in sua Fl. Franc. T. unilaterale in varietatem 'T. tenelli recipiat, a quo toto coelo differt. Dota- nicorum synonima, malo quidem exitu, conciliare adgressus est Villars in F7. De/phin. : nam 'I. unilateralis nomine, speciem a nostra omnino diversam descripsit , cui Scheuchzerii sy- nonimon 272 inconsulte adjecit: speciem vero nostram, 'I' maritimi nomine, recenset, et quó Linnaei pro hac specie phrasim magis conformem redderet , non spica ramosa, sed spica (basi) ramosa , scribit : hac falsa denominatione , synonima 'I'. hispanici , et Poae loliaceae , pro eadem specie , coacervantur. Hinc hujus auctoris descriptione , pro specie nostra retenta , synonima inter tres T. species dividenda. In elegantissimis Graminum iconibus Clar. Hostii species nostra eodem nomine exhibetur; at -plantam cultam ibi delineatam fuisse suspicor, nam habitus minus rigidus, folia longiora , et spicae non tam imbricatae exlüben- tur, quam in natura semper observavi. Ex hac Auctorum critica disquisitione concludi posse puto. I. 'T. unilaterale Lin. Sp. Pl. et quoad descriptionem , et quoad synonima optime cum specie nostra convenire. II Speciem hanc, intermixtis synonimis, 'T. loliacei nomine , inter nuperiores irrepsisse. Hisce addere possem quod 'T. unilaterale , licet Italiae indigena veluti species habeatur, nullibi in Italia reperire mihi datum fuerit, ejusdemque specimina perperam in iis, quae revisere datum fuit Herbariis, perqui- $15se; ubi frequentissime hoc nomine specie nostra, vel varietas aliqua Poae rigidae reperiebatur. TRITICUM HISPANICUM. (Tab. XXIV.) T. spica simplici secunda ; spiculis ovato-acutis, sexíloris , aristatis, alternis. T. maritimum : calycibus sexfloris ; flosculis secundis, apice aristatis : 7Zant. 2, obs. p. 525. Viviani , Annal. Bot. I, p. 2, p. 152. T. Hispanicum : Ziezch. Syst. plant. 1, p. 240, n. 8. IV /ld. Spec. plant. 1 , p. 479. 'T. Festucoides : Zertol. P4. Gen. p. 25. Festuca maritima; spica lineari, secunda recta; flosculis adpressis , subarista- tis. Lin. Spec. Pl. p. 110. — Loefl. it. Hisp. 44. (edit. Germ. ). "'riticum unilaterale : Z7/ars Dauph. quoad. descriptionem. Culmi caespitulos?; 12-15 centim. alt, adsurgentes, simplices, rigidul, tere- 22 tes, glabri, uti et tota plànta, supremo internodio longiori, subnudo. Folia plana, patentia, sicca, involuta, brevia; vaginae striatae; stipula truncata, : mil- lim. longa. Spica simplex, tenuis, 4-6 centim. longa. Rachis vix flexuosa ; sub- triangularis, latere postico-latiori , nudo. Spiculae alternatim , angustioribus rachis lateribus, adpressae, brevissimé pedicellatae; primum lanceolatae, oblongae, se- mine maturo, ovato-acutae, subcompressae, non ultra earumdem longitudinem remotae. Glumae calycinae subaequales, ovato-acutae , muticae, spicula dimidio breviores, altera 5nervi. Corollae gluma exterior conformis , marginibus albicanti- bus, membranaceis; nervo medio in aristam , valvulam ipsam aequantem , produ- cto: gluma interior plana, inermis, obtusa, submembranacea; marginibus in- trorsum plicatis. Differt a 'T. Halleri: spiculis non linearibus, sed ad figuram ovatam, etiam immaturo semine, tendentibus; flosculorum numero longe minori, spiculis con- stanter aristatis, staturá duplo, triplove etiam minori...a TT. T'enello : spiculis non linearilanceolatis , valvularum , et totius plantae glabriüie, aristá longe breviori. Reperi in Littore Ligustico, Sestri di Ponente. O Obs. Planta haec , primum a Loeflingio suo in Ztinere Hispanico descripta fuit, interque Festu- cas collocata. In descriptione Loeflingiana , licet imperfecta, satis habetur , quo speciem nostram adumbratam videas. Pro synonimis a Loeflingio adiiciuntur: Gramen pumülum loliaceo si- mile: laii Hist. et quae Rajanae phrasi adnectitur a Scheuchzerio descriptio Agr. p. 272. Hoc vero synonimon non omnino speciei nostrae congruit , quae ut idem Loeflingius advertit a Poae rzgidae fructificatione recedit ; Scheuchzerii vero planta omnino cum eadem , hac parte , convenit. Spiculae enim in specie nostra sessiles , ovatae, et aristatae sunt: contra in Gram, panicula multiplici majore Scheuch. seu in Poa rigida , sunt pedunculatae , lineares, muticae : qui characteres , dum Loeflingii plantam , eamdem speciem ac nostram esse demon- strant , Scheuchzerii synonimon alibi revocandum esse confirmant. Neque fortasse errant, qui varietatem Poae rigidae , eodem synonimo , expressam esse contendunt. Linnaeus in 2 edit. Spec. Plant. Loeflingii plantam inter Festucas retimuit , Scheuchzerii synonimo tantum , juxta paginae numerum 272,citato. Cum vero eàdem paginà etiam Triticum unZ/aterale nostrum describatur, hinc hujus descriptio ad 'I'. Hispanicum , seu Festucam maritimam in Linnaei et Loeflingii fidem vulgo relata ; et magna inde parta confusio , non facile extricanda , quin Loeflingii originale opus denuo inspiceretur. At speciei hujus , postremo saltem , non satis Linnaeo constitisse eo patet , quod in Syst. /Vat. edit. XII. reform. nulla ejusdem mentio re- periatur. In Zantissa vero Obs. p. 525. Festucam maritimam , 'T'riticorum generi , associat , sic correcta phrasi ; « 'T's maritimum ; calycibus sexfloris , flosculis secundis , apice aristatis, dicen- 25 » da ; excluso synonimo Scheuch. cum flores omnino spicati sint » qua correctione nullus dubi- tandi locus relinquitur , plantam nostram Linnaeum hic designasse , et pro synonimo Scheuch. p. 272. (hoc loco saltem ) non illud a. Loeflingio citatum intellexisse , sed quod ad 'T. uni- laterale retulimus : in hac vero correctione redigenda Linnaeo fortasse aufugerat , aliam 'T'ri- ' tici speciem , maritimi nomine, jam recensuisse, omnino a Loeflingiana diversam : hinc Reichardius in sua Sp. Pl. edit. speciem nostram 'T. Hispanic? nomine reproduxit , Loeflingii tantum synonimo , non vero Linnaei correctiore definitione recepta. "Tanta confusione fortasse percitus Murrayus , neque Loeflingianae Festucae , neque ejusdem synonimorum ullibi me- minit : si quid vero ex synonimo Gerardii Ga/loprov. (Festuca n. 9) quod ad T. tenellum Murrayus apposuit, arguendum est , eamdem hoc nomine confundisse probabile est , deceptus praecipue synonimo a Gerardio pro sua Festuca citato Moris. Hist. p. 182, s. 8 , t. 2, f. 5, qua prae- sertim figura , habitus speciei nostrae. quodammodo exhibetur. Idem silentium de hac specie, uti etiam de ejusdem synonimis , in Dictron. Encyclopedico. Clar. Petagna in suis Instit. Bot. vol. 25 p. 209 speciem hanc , sub 'T. Zene!li nomine , recensisse arbitror, licet 'T. Hispani- cum Loeflingii, et Linnaei auctoritate memoret; nam in Italia meridionali numquam verum 'T. tenellum , neque 'T'. Haller? nostrum , repertum fuisse censeo. Villarsius , Loeflingii syno- nimo , reliquisque ad 'T'. unzlaterale spectantibus , suum 'T. maritimum. composuit. Caeterum species haec valde rara, neque unquam in Hortis aliunde ditissimis , uti "Ticinensi, Lugdu- nensi, et Parisiensi Academico , observavi. Hinc tabula sistendum esse duxi. TRITICUM TENELLUM. (Tab. XXV.) T. spica simplici: spiculis alternis, lanceolatis , compressis, scabris ; floscu- lis. aristatis. T. tenellum : calycibus subquadrifloris , flosculis muticis , acutis , foliis setaceis. Linn. Sp. Pl. p. 127 cum synonimis. F'iviani , Annal. Bot. Fol. 1, p.2 , p. 154. Festuca spica secunda recta ; spiculis compressis , subaristatis. Ger. Flor. Gallo Prov. n. 9, p. 96. Gramen loliaceum minus, spica simplici: Bah. Pin. 9, Prodr. 19. Gramen loliaceum foliis, et spica tenuissimis : /Zoris. Hist. 5, p. 192 , sect. 8, t. 2, f. 5. Tourn. bi7. Festuca tenella: plurium Catal. "Triticum tenellum: am. PF]. Franc. exclusa varietate /, quae ad. T. uni/a- Lterale spectat: item. ejusdem Auctoris E. teriellum Dict. Enc. exclusá var. 8 quae ad praecedentem speciem pertinet. | [d Culmus 5 decim. alt, simplex, erectus, sulcato-angulatus, tenuis, laevis: fo- lia brevia 4-6 centim. longa, acuta, plana, 2 millim. lata , laevia : vagina inter- nodis paullo brevior, striata brevis, ore utrinque in ligulam brevissimam elevato, 24 medio nudo. Spica simplex 8-rir centim. longa, rachis sulcato-angulata, lineis albis longitudinaliter exarata ad spicularum insertionem annulo albo notata. Spi- culae 5florae, alternae, adpressae, brevissimé pedicellatae , lanceolato-ellipticae , aristatae scaberrimae. Valvulae calycinae lineares, acutae, margine membrana- ceo, nervo carinatae, spiculà duplo breviores, inermes, altera paullo minori. Glu- ma corollae exterior lanceolata, dorso, nervo praesertim , scabra ; margine mem- branaceo, in aristam !/5 ipsius longitudine terminata; interior brevior ; acuta , submembranacea. | Reperi iu collibus maritimis Liguriae ne//a Jalle di Levanto. Hujus etiam specimina observavi in Herbario Griolet , a Molinerio , nomine Tritici maritimi, missa; caule elatiore, magis denudato, tereti, spicà magis attenuatá , locustis minus scabris; et paullo remotioribus : in reliquis, ita speciei huic con- gruentia, ut pro eadem, locis fortasse opacis culta, absque dubio recognoverim. V. Obs. ad sequentem speciem. TRITICUM HALLERI. (Tab. XXVI.) T. spica simplici; spiculis alternis , linearibus, teretiusculis , muticis , 5-9flo- ris. FPiviani, Annal. Bot. Fol. 1, p. 2, p. 155. T. radice fibrosa ; foliis angustissimis, locustis muticis , folliculis ovatis, obe- sis. Hall. Hist. p. 212, n. 1450, exclusis Linnaei , et Moris. synon. quae ad T. tenellum spectant. 'T. tenellum. var. 8 spiculis teretioribus , et muticis : Dict. Enc. T. tenellum /7////d. Sp. Pl. Y. 482: hic spectat brevis, quae additur descriptio: Synonima mixta cum praecedenti specie. Culmi plures, basi tantum ramosi, adscendentes, altit. 5 decim. erecti, sim- plices, teretes , superne sulcati, nodis nigerrimis: folia plana, angusta, brevia, 6 centim. longa, 2 millim. lata, sicca, convoluto-setacea, margine retrorsum scabra. Vagina internodiis 1/5 circa minor , striata, sulcata , retrorsum aspera, mar- ginibus superne membranaceis , utrinque in ligulam productis, ore interiore nudo. Rachis sulcato-angulata , 6-9 centim. longa. Spiculae alternae, disticae , glabrae, numero florum (4-10) et diametro variae: ante eflorescentiam ovato-acutae , teretes : semine maturo magis elongatae, compresciusculae, veluti lineari-ellipti- cae, 1 centim. longae: glumae calycinae lanceolatae, apice et margine submem. branaceo; spicula triplo, fere , breviores, valvula altera paullo brevior, carinata, 25 obsoleté trinervata, obtusior, gluma corollae-exterior lineari acuta; anervia, mu- tica, rigidula, interior paullo brevior, obtusa, plana, dorso membranaceo, ner- vis lateralibus viridibus. Reper in Helvetia Cisalpina: Lugarno, in plateis. Obs. Mirum videri potest, quomodo duo "l'riticorum species mox descriptae , eodem fe- nelli nomine confusae diu perstiterint, licet habitu, caeterisque caracteribus sint distin- ctissimae: attamen tanta reperiebatur , in hisce TTriticorum speciebus , synonimorum con- fusio , ut olim recepta nomina unusquisque retineret, quin eorumdem improbi laboris concordantiam , adgrederetur. Ubi vero figurà , et apta descriptione duo hae species illustren- tur, nullum in iis discriminandis dubium supererit. Utrasque iisdem locis natalibus collegi : unde primum ab auctoribus evulgatae fuere : hinc facilius, et totius synonima propriis speciebus revocare potui. Speciem hanc nostram, eamdem esse ac Hallerii n. cit. ex Herbario ipsius Auctoris Parisiis nunc serbato, ex Hallerii Filii , magni in plantis patriis digno- scendis facienda auctoritate , tandem ex speciminibus eodem loco natali a me collectis , recognovi. Hallerus speciei huic 'Y. fenelli synonimon Linnaei adposuit, reliquaque pro hac specie a Linnaeo citata, unico Gerardii.excepto. Speciem suam Linnaeus primum a Sau- vagesio habuisse videtur, quem citat, addito Jonspelli pro loco natali, cum dubitationis nota ( Sp. Pl. 127 ) In Syst. nat. edit. 12. 'T. tenellum eadem phrasi recenset, et quamvis omnia fere in hac editione omiserit synonima ; illud tamen Gerardii pro hac specie servat, Festuca num. 96 , quod ad nostrum T. tenellum spectat ; quamvis in Festuca hac flores dicantur subaristati , et in definitione Linnaeana muticz. Hisce deduci posse arbitror: Linnaeum, phrasi quamvis minus apta; plantam Europae australis incolam , Mospelli primum a Sauvagesio, postea a Gerardio inventam descripsisse : huic reapse speciei, et nomen tenell, et reliqui quadrant characteres a Linnaeo recensiti, nempe, calyx subquadriflorus , culmi spithamet, teneri , filiformes. Contra in 'T. Halleri calyx 5-8florus , et uitra, culmi rigidi, pedales, cubitales, bipedalesve. Speciei Linneanae optime congruit synon. a Lynnaeo ipso citatum JMoris, s. 8, tab. 2, f. 5, minime vero T. Halleri n. 1450. Ergo 'T. tenellum Halleri diversa a Linnaeana species habenda est, quam distinctionis causa, inventoris sui nomine insignivi- mus. Caeterum non sine aliqua haesitantia Hallerum quoque Linnaei synonimum rece- pisse eo patet ,. quod in descriptione sui 'T. zenelli addiderit: nomen 'Venelli magnis exemplis non convenit ; iemque loc. cit. Planta varia facie est, in Gallia callidiore humilis, et pauciflora , nobis altior , et locustis triplo majoribus. Qua. adnotatione phra- sis Linnaeanae discrepantiam , speciei variationibus, adscribere nitebatur; at numquam tantas differentiae notas varietates pariunt: addi etiam potest, quod in Gallia australi nulla 'T. Zalleri varietas , quod sciam, usque adeo inventa fuerit, Reichardus, et Willde- nowius sine ulla discriminatione, Halleri synonimum ad T. tenellumm Linnaei retulerunt, ad- dita hujus auctoris prima definitione, nullo quidem pacto, cum Halleriana specie socianda. Lamark vero in sua F7. Franc. verum T. tenellum Linn. descripsit, et in Encycl. huic optimé Gerardii synonimum adjecit, Gallia australi citata pro patria: plantam hanc, quam in H. 4 56 Parisiensi cultam esse dicit Auctor, in eodem horto anno 1805, TT. £enelli nomine observari ; in singulis, speciei nostrae consentaneam , spiculis, quam in specie loco natali collecta, paullo elatioribus. Idem Auctor T. zene/Jum Halleri in Fl. Franc. non memorat, in Encycl. vero hoc in var. £ T. tenelli dubitanter recipit , phrasi: spiculis teretioribus , et muticis: Suspicor tenelli nomine in Petagna Instit. 'T'. nostrum hispanzcum haberi, aucta ex eo suspicione, quod T. Ais- panicum in eodem opere, Loeflingii, et Linnaei tantum auctoritate, recipiatur. Nam in lit- tore Romano, et Hetrusco, a Neapolitano in plantis proferendis haud multum diversis , 'T'. hispanicum frequenter inveni, nunquam vero tenellum. Descriptio Bahuini Prodr. pag. 19 imperfecta , ex loco vero natali ( Monspellii ) ad tenellum adduxi. Fortasse aptius inter Festu- cas reciperetur, quarum habitum omnino refert: a 'T. Halleri abunde distinctum ; cum T. hispanico tantisper ad(nitatis praesefert, TRITICUM BIUNCIALE. ( Tab. XXIV. ) T. spica simplici, imbricata, spiculis sessilibus, lineari-acutis, compressis; inermibus. Fiviani, z4nnal. Botan. Il, p. 2, p. 157. y. T. biunciale: spicis basi ramosis, spiculis compressis, acuminatis, subquadri- floris. Fill. Dauph. exclus. syn. fiai et Scheuchzerii , quae ad var. Poae ri- gidae spectant; et Ger. Flor. Prov. quod ad 'T'. tenellum. 'T. biunciale: Zf//ion. in Auct. ad Fl. Ped. Culmi adscendentes , tenues, 12-16 centim. alti, superne angulsti, folus toti vestiti retrorsum asperiuscoli. Folia plana, angusta, 2 millim. lata, interno- diis paullo longiora, laevia: vaginae striatae, glabrae , internodiis paullo brevio- res, stipula fere nulla: spica filiformis 9 centim. longa; rachis triangularis; latere postico nudo; spiculis, duobus lateribus angustioribus, alternatim adpressis , ad- p'oximatis, imbricatis. Spiculae 5-5florae, lanceolatae, sessiles, rachi adpressae. Calyx spiculà dimidior brevior, valvulae mnticae, altera lineari acuta , obsolete trinervata, lineari acuminata ; altera paullo minor, conformis. Corollae gluma ex- terior lanceolato-acuta avenia, margine superiore, apiceque rufescens, interiori valvula tota fere membranacea, paullo acutior, ct longior. Reperi in Gallo-Provincia circa. Viennam , et Avenionem. (C) Obs. lisdem locis natalibus a Villarsio indicatis, circa Viennam inveni, ejusque specimina meis prorsus similia , ab amicis Botanices cultoribus Flugge , et Col'sman accepi, qui per eamdem regionem iter fecerant. In horum singulis spica minime basi ramosa, ut ait Vil- lartius in definitione. Non ideo tamen Villarsii plantam a mea diversam credam; nam in descriptione Auctor ipse primae definitioni haud conformis, spicis noa bàsi ramosas appellat , 27 sed spiculas singulas brevissimis pedicellis sustentatas ; uti reapse habentur. Scheuchzerii synonimon plantam omnino diversam exibet, quam locis siccis supra muros Romae inveni , ubi etiam a Scheuchzerio reperta fuit. Haec varietas tantum haberi debet Poae risidae et spiculis inermibus, a 'T. biunciali distinguitur, et valvulis minus acutis , pedunculis longioribus , quandoque ramulosis , ligulà elongatà. Cum Raii synonymon, quo a Scheuchzerio recensetur, ab acuratissimo Smithio ad 'T. Zoliaceum in F1. Britan. reducatur, diversam a Scheuchzeriana speciem , Rajum , illa denominatione intellexisse , dicendum. Neque hujus loci est synonimon Gerardii , quod ad 'f'. Àispanicum spectat; ut flosculi , in Festuca hac artistati, mutici vero in 'T'. nostro, demonstrant. Willdenowius speciem hanc non recenset, dubiéque etiam a nonnullis de ea sentire cognovi. Hinc tabulà eamdem sistere hand inu- tile duxi. TRITICUM MARITIMUM. T. culmo, et spicà ramosà ; spiculis sessilibus, compressis , lineari-lanceolatis, flosculis muticis. T. mariümum : Zznn. S$p. Pl. 128 ( excluso synon. 7Zoris. quod ad unilate- rale spectat. ) Linn. Syst. Peg. ed. XII. ( exclusis synonimis Judson. Fl. Angl. 55 Plukn. Ph. 52, f. 7. Raii. JMngl. 5, p. 595) quae omnia. ad uni/aterale pertünent. Eadem corrigenda in Sp. pl. editionibus fteichardit, JF'ilden. et Syst. veg. Murray. Lam. Dict. Encycl. II 361. Fahl. Symb. Bot. Il p. 26.-- Cyrill. PI. Neapol. Wascicy Hoop. DEus. Pepe lanceolata Forsk Descr. 22. ) ex fide Clar. Vahlii. — — dictoma Forsk l. c. Poa panicula ramosa, floribus alternis sessilibus: - Jtoy Lugd. 274. Gramen maritimum, paniculis asperis cristatis: Zoc. /Jus. ad descriptionem p. 155. Gramen maritimum paniculis asperis loliaceis : Zocc. 7. c. ad figuram tab. 95. ( fig. mala. ) Gramen loliaceum, panicula ramosa, maritimum : &Bah. TA. 5o. Scheuchzer. Aor. 274. Gramen maritimum panicula loliacea: Bah. Pin. 9. Prod. 19. Tourn. f. R. "Hp DITS : Gramen caninum maritimum paniculatum: Jta Hist. 1288. Culmi adscendentes, ramosi, 18-24 centim. alt., teretes : folia plana, linea- riacuminata, glabriuscula: vaginae laeves, internodiis paullo breviores; ligula 2 millim. vix longa, truncata, lacera. Spica ramosa, rigidula, paniculata, 2-4uncialis. 28 Spicae rami angulati: spiculae sessiles, 7-9mflorae, compressae , 8 millim. longae 5 millim. circiter latae, lineari-lanceolata. Calycis glumae ovato-acutae, trinerves, spiculis duplo, triploque breviores, inermes; corollae glumae conformes. Se- men oblongum. Deperi secus mare in littore Romano prope Ostiam: Cyrillus in littore Nea- poletano 27 V. Observationes ad 'T. species antecedentes. TRITICUM. FARCTUM (Tab. XXVI, fig. 1.) TT. glaberrimum ; spiculis alternis, adpressis, quinquefloris; calycibus spicu- las subaequantibus, obtusis: culmo farcto. Radix fibrosa, repens. Culmus simplex, erectus, 5-4 decim. altus, farctus, basi Jaxis vaginis foliorum cinctus, superne denudatus, striatus, tenax. Folia pri- mum plana, glauca, profunde striata, in viva etiam planta cito per exsiccatio- nem involuta, patentia, rigidula. Vaginae profunde striatae, apice quandoque, superiores praesertim , aphillae, unde culmi superne nudi apparent: ligula bre- vissima, truncata. Spica 8-12 centim. longa: spiculae ita in rachi excavata receptae et adpositae, ut culmo connatae videantur, alternae, ita remotae, ut inferioris apex, basim superioris adversae attingat: inferiores etiam remotiores. Spiculae obtuse ellipticae, compressae, quinqueflorae: Calycis glumae subaequales, striatae lineari-anceolatae , obtusiusculae, latere exteriori latiori, interiori, seu quà spi- culae rachim respiciunt, angustüori. Gluma corollina exterior longitudine, et for- ma, glumae calycinae aequalis interior, marginibus inflexis, vix brevior. 'l'ota planta glaberrima , nitida. Reperi in littore. Ligustico inter Peg/, et Pra, in Plaga occidentali. Obs. A. 'T. junceo , cui habitu quodammodo accedit, distinctissimum , uti ex descriptione vi- dere est, neque cum 'T. fragili Roth Catal. Botan. p. 7 , congruit, attenta nostri glabritie, et culmo farcto, tenaci, non fragili. In tabulis graminum Clar. Hostii evolvendis 'l'ritici speciem, hujus habitum praeseferentem observasse memini. At opus illud elegantissimum nunc mihi in praesto non est; neque speciei illius mentio in recentissima plantarum Synopsi a Personio redacta reperitur. Quidquid de Hostii specie sit, nostram loco natali collectam , et delneatam Botanicis exhibere haud distineor. Plantae enim, quae plagas meridionales , et maris litus praecipue pro Patria recognoscunt, difficillime immutata facie in hortis retinentur. FINIS.FASCICULI PRIMI. K s TX e x POUNA iil E Ek I »" rg 5 1 E t s "T E - " *vi ) ] n V Y 3 ' ü toe D d n Jj 4 X - n AO H D! if^ A x FIDACNSP PRESTON pen vir E AW. | SOM | "LS t Í * ment Wd WU qu S A 2. P W Z " : NES )) xem J M SN wd 1E : CACERES 3 7 ESSE i Ed A IU " T i v1 T. j zn 2 AA xL ie. 3 ESSE] n WS ? S SE. IL CAN 2 tK SWR , N n m uerum Put M MN d à »» NE xad s T Tu PVP ETEEHTTNDE PE XIV ex PENNY E NN C e ZZ N b— EE. ] AR RR 77 CES : UN : ÉL, E LT UI pe a E: NS / SN. -— SS PACNES / zi c7] "s | —ES CEAAYCAD P NS — SS " 2. V EN 4 N N ): / à 7S Z L- S NW | W / » p € N (E IV 7 M S , / S ^ Á N j r P 2 ) N SN / zál ANGUS AS ; / : — "] — 2 N lh TS z 2! s N 7, J «D^ ES UV E Wi LAM A EY X VIII Sn de deris ELATUM D D T— Ina 1 neg er cine cid Sere meii - em. Wm - ——— S NE e m. — CERES - L— ATA UE z^ » CZ A P ue E n Ua : 7 f E as act e ; NIMES D ) —O O— D E DS : ) [/ , NS vao iN d Mrs M j SAPE i QUE DNE E Aes cH nd i 1 UD SUN S s ; : S Mud na d New Ye Botanical Garden Library QK 22 dede Italicae fragme TER AMI 3 518 G7 RIEN rernm cepe