Google

This is a digital copy of a book that was preserved for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project to make the world's books discoverable online.

It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book 15 in the public domain may vary country to country. Public domain books are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge that's often difficult to discover.

Marks, notations and other marginalia present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book's long journey from the publisher to a library and finally to you.

Usage guidelines

Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work 1s expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken steps to prevent abuse by commercial parties, including placing technical restrictions on automated querying.

We also ask that you:

- Make non-commercial use of the files We designed Google Book Search for use by individuals, and we request that you use these files for personal, non-commercial purposes.

- Refrain from automated querying Do not send automated queries of any sort to Google's system: If you are conducting research on machine translation, optical character recognition or other areas where access to a large amount of text 1s helpful, please contact us. We encourage the use of public domain materials for these purposes and may be able to help.

- Maintain attribution The Google *watermark" you see on each file is essential for informing people about this project and helping them find additional materials through Google Book Search. Please do not remove it.

- Keep it legal Whatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing 15 legal. Do not assume that just because we believe a book 15 in the public domain for users in the United States, that the work 1s also 1n the public domain for users in other countries. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can't offer guidance on whether any specific use of any specific book is allowed. Please do not assume that a book's appearance in Google Book Search means it can be used in any manner anywhere in the world. Copyright infringement liability can be quite severe.

About Google Book Search

Google's mission 15 to organize the world's information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers discover the world's books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the full text of this book on the web

atlhttp://books.google.com

ἢ

—— — ... —

t

"e

TYPIS CRAPELET

Ll. IIAXYMEPHX IEPOKAHX ΚΑΙ 9?IAATPIOX

G. PACHYMERIS

DECLAMATIONES XIII

QUARUM XII INEDIT.E eo

o τὰ ἃς | ή HIEROCLIS ET. PHILAGRII GRAMMATICORUM ΦΙΛΟΓΕΛΩΣ

LONGE MAXIMAM PARTEM INEDITUS

CURANTE JOANNE FR. BOISSONADE

. SUMPTUS IN EDITIONEM EROGANTE

N. YEMENIZ (BYZANTIO)

NEGOCIATOR

PARISIIS .. DUMONT | LELEUX

A L'INSTITUT RUE PIERRE-SARRAZIN, 9

M DCCC XLVVIII

Il. ΠΑΧΥΜΕΡΗΣ

IEPOKAHX ΚΑΙ 9?IAATPIOX

EDITORIS PILEFATIO. ΠῚ

bona fortuna reperit, dum per Graeciam et Asiain, jussu Villemani v. honor. summi educationis publice admini- stratoris, anno MDcccxL iter faceret. Propter inventum Μηνᾶς omnino est gratulatione dignus; sed et vituperan- dus simul, qui ne verbulo quidem significaverit cujus qua loci bibliotheca codicem possideat, quae conditio libri, qua stas vel quz setatis indicia. Ceterum esse re- centissimus ex oratione codex arguitur.

E. Millerus vir Grece eruditionis laude celeberri- mus de Φιλόγελῳ edendo cogitaverat; sed gravioribus nunc occupatus studiis qu: totum ipsum sibi vindicant, mihi id operis, pro ea qua me prosequitur benevolen- tia, suscipiendum proposuit. Res mihi arrisit valde; ac, verbum facto sequutus, me absque mora ad novum laborem accinxi.

Lecto raptim libello intellexi multum ab editore, quamvis in argumento levi ac frivolo, adhibendum fore cure et diligenti, ut Millerum electionis non ponite- ret, atque eruditis satis lectoribus facerem. Nam opus- culi Greci, futilissimi quoque, editio lectores eruditos habet, a judicibus cognoscitur eruditis.

Edendi igitur subsidia quum mihi quererem , Fabri- cius me docuit, « Hieroclis Facetias ex codice Augustano auctas Jac. Pontanum jam pridem convertisse, easque exstare ad calcem ejus Progymnasmatum ». Quem librum non facile obvium, et editoribus, quos quidem videre potui, Hieroclis Facetiarum prorsus ignotum, mihi uten- dum benigne permiserunt Bibliothece Parisiensis cu- stodes viri optimi ac doctissimi. Facetize a Pontano con- verse numero sunt cix , hocque exhibent lemma : « Ex

Il. IHIAXYMEPHX

IEPOKAHX ΚΑΙ 9IAATPIOX

lTEOPPTIOY TOY IIAXYMEPOYZ

MEAETAI

TEQPTIOY TOY IIAXYMEPOYZ

MEAETAI.

k

MEAETH "Α΄.

Σχηπτοῦ χατενεχθέντος, εὕρηνται χίλιαι πανοπλίαι ἐν τῇ τοῦ Περιχλέους

οἰχίιχ, xai χρίνεται τυραννίδος ἐπιθέσεως". Μελετῶμεν τὸν φεύγοντα",

ὃς x«l ὡς στρατηγὸς λέγει xai ὡς ῥήτωρ διϊσχυρίζεται.

Οὐδέν", ὡς ἔοικεν, ἔστιν ἀνδρὸς συκοφάντου βαρύτερον" ὃ

€

yàp στρατιώτῃ, καὶ ταῦτα καθ᾽ ἑκάστην “πολέμοις ἐξεταζομένῳ

* Plenior in codice titulus : Γεωργίου Διχαιοφύλαχος xal Πρωτεχδίχου τοῦ Παχυ- μέρους Μελέται εἰς τὰ προγυμνάσματα x«l εἰς τὰς στάσεις. Est in codice ἡ su- per syllaba ρους scriptum , ut fiat Παχυ- μέρη» quee nominis forma est recentio- ris lingue. lpse Historiarum initio dignitates Διχαιοφύλαχος et Πρωτεχδίχου, de quibus vide Cangii Glossarium , suas memoravit : Γεώργιος Κωνσταντινουπολί-- τῆς μὲν τὸ ἀνέχαθεν, ἐν Νιχαίᾳ δὲ xai γεννηθεὶς χαὶ τραφείς, ἐν Κωνσταντίνου δὲ χαταστὰς αὖθις, ὅτε θεοῦ νεύματι ὑπὸ Ῥωμαίων ἐγένετο, ἔτη γεγονὼς εἴχοσιν ἑνὸς δέοντος, τηνιχάδε χαὶ χλήρῳ σωθεὶς θείῳ καὶ ἀξιώμασιν ἐχχλησιαστιχοῖς δια-- πρέψας καὶ ἕως χαὶ ἐς Πρωτεχδίχου φθά-- σας τιμήν, ἔτι δὲ καὶ ἐν ἀναχτόρων εἰς Δικαιοφύλακα τιμηθείς, τάδε ξυνέγφαψεν, οὗ λόγους λαθὼν ἄνωθεν ἀμαρτύρους.... Quz descripsi longiora , moniturus 60-- dicem 1723 meliorem tenere scripturam ὑπὸ Ῥωμαίους αὕτη, οἱ ἑνὸς δέοντος τηνι- x&óe , x. χλήρῳ δοθείς (tuetur σωθείς Pos- sinus ; sed quum exemplum afferat non idoneum, nondum illi pareo); omit-

tere ἐν, ac, quum fuerit Διχαιοφύλαξ inter officia palatii, non male dicitur ἀνακτόρων εἰς Διχαιοφύλαχα, duriore tamen inversione. Philes , quem anony- mum allegavit Cangius , carmine de Of- ficiis, v. 126 : Δικαιοφύλαξ, σὺν αὑτῷ Νομοφύλαξ. Est etiam in codice ἄλλοθεν pro ἄνωθεν.

! Primam declamationem qua Peri- cles affectatz tyrannidis crimen refutat jam edidi ut specimen in quinto Ánec- dotorum Grecorum volumine; unde repetere nunc visum est, et emenda- tiorem, qui totum declamationum Pa- chymeriarum corpus uno syntagmate complecterer. Ut oratio, sic et histo- riola ficta est. Saltem de Pericle nil tale nunc in monumentis litterarum memo- ris proditum est.

* Formulam declamatorum μελετῶμεν attigi ad Choricium, p. 206. Scholium ante argumentum : ἡ στάσις, στοχασμός.

* Schol. : τὸ προοίμιον ἐξ ὑπολήψεως.

4 Infra Declamatone 1X : δεινὸν ὁ συχοφάντης, δεινόν, ὦ γῆ καὶ θεοί. Me- minisse videtur Demosthenicae senten-

1

2 T. TOY IIAXYMEPOYX *

xai μάχαις, τὰ ὅπλα τιθεὶς ἔγκλημα, τί ἂν ἄλλο κατηγορῆσαι τούτου ἐποσχοιτθ: Ἐγὼ δὲ χάριν ἔχω τοῖς πολισσούχοις" θεοῖς, ὅτι ἐφ᾽ ὑμῶν ὁ τἀμὰ κακίζων ποιεῖται τοὺς λόγους, οὺς μᾶρτυ- ρᾶς ἂν τῆς πρὸς τὴν πόλιν ἐμῆς εὐνοίας ἡδέως παρεστησάμην, εἰ παρ᾽ ἑτέροις τῆς ἐμῆς πολιτείας εὐθύνας ἠναγκαζόμην διδόναι, οἷα φιλεῖ τοῖς δημοχρατουμένοις γίνεσθαι, εἰς ἀκριδεστάτην γνώ- pne ἐξέτασιν. Ατοπον γὰρ εἰ ξένους παρῆγον τοὺς μαβτυρηήθουτᾶξ; xai μὴ τοὺς “πε ὧν. καὶ γλῶσσαν κινῶν ἐν βουλαῖς καὶ δόρυ ὄτρε τον ἐν μάχαις ; ids du διετέλουν κα. ον ἰξομενθε: Ἀμέλει τοι χαὶ θάῤῥος ἔχω τὸ μέγιστον ὡς οὐ διαφευξεῖται τὸ ἀληθές, ἀλλὰ καὶ ῥητορικῆς ἁπάσης ὑπερέξει δεινότητος. καὶ δείξει μόνον νικῶν, παρ᾽ ὑμῖν χρίνουσι, πᾶσαν συχοφάντου ἐπίνοιαν. Ηὐχόμην᾽ μὲν οὖν ---- πῶς ἂν εἴποιμι εὐπρεπῶς; ---- μὴ Περι

κλῆν ὄντα, καὶ οἷον οἴδατε πάντες, ἐμὲ χρίνεσθαι, ἀλλ᾽ ἐμὲ μὲν εἶναι τὸν ἐπὶ τοιούτοις καὶ μόνον φεύγοντα, πλὴν γυμνὸν ἁπάσης δεινότητος , μόνῃ δὲ γνώμῃ πιστὸν φιλοπόλιδι καὶ τῇ πρὸς τὸν δῆ- μον εὐμενείᾳ θαῤῥοῦντα . οὕτω γὰρ ἂν ἀνύποπτον εἶχον ---- σὺν θεῷ δ᾽ εἰρήσθω — τὴν νίκην) καὶ λόγος οὐδεὶς τοῖς συκοφάνταις ἐλείπετο, ὡς γλώσσης, ἀλλ᾽ οὐ γνώμης καὶ ἀληθείας, ἀγώνισμα

ti:& Ctes., S 241 : πονηρόν, ὦ ἄγδρες Ἀθηναῖοι, πονηρὸν ὃ συχοφάντης. Infiniti sunt de sycophantis loci. Uno defungar Menandri Sent. sing.: Ὁ συχοφάντης ἐστὶ τοῖς πέλας λύγος. Citavit Meinek. varie- tatem, ἐστὶν iv πόλει 2X. Inveni in cod. 1696 : ἐστὶν ὕπουλος λύχος. For- tasse versus fuit primitus integer : 'O c.

! Cod., πολισούχοις. (Quod mendum est et in vetustis /Eschyli editionibus Theb., 257, 822. Nomen illustravit Blomf. ad Theb. 69. Cf. Thes. St. Did.

* Schol.: δεύτερον προοίμιον ἐξ ὑπρλή- ψεως χαὶ αὐτοῦ τοῦ προςώπου.

* Formula est modeste loquentis, et ase veluti Nemesin amolientis. Potest

ἐστὶ γὰρ ὕπουλος ^. Particulas μέν, δέ, γάρ, $:epe omiserunt desctiptores , qui sententias generales venabantur. Sic Arsenius Euripideam sententiam de- scripserat imperfectam , Ἀνὴρ χρηστὸς χρηστὸν αἰδεῖσθαι φιλεῖ, cui metrum restituit Wagner., fr. 1061, scripto, ἀνὴρ δὲ yp. Ipse olim ad Phil. Epist. proposueram , ἀνὴρ ὃ xp. In ejusdem fragmento 7 excidit typothete aliud agenti δ᾽ post ἀνδρός. Ἀνδρὸς δ᾽ ὑπ᾽ $0200 xal τυραννεῖσθαι καλόν.

inspici quam apposui huic loco notula in Anecd. Gr. t. V, p. 352 ; collato Sal- masio ad Aristzn. in auctariolo Abre- schiano, p. 63; Krabingero ad Synes. Calv., p. 180. Procopius Gazzus Epist. 25 Maians : ἡ πατρίς, σὺν θεῷ δὲ εἰρήσθω, εὐμενέσιν εἶδεν ἡμᾶς ὀφθαλμοῖς. Plato Epist. 4 : τὰ μὲν οὖν εἰς τὸ παρόν, σὺν θεῶ εἰπεῖν, ἔχει χαλῶς. Μοχ : ἐπειδή, σὺν θεῷ εἰπεῖν, ῥάδιον ἔσται. Codex 3009 sine εἰπεῖν. Conf. mox p. 6, 19 : et Decla- matio II extrema.

MEAETH A'. 3 τὸ κατόρθωμα. Ἐπεὶ δ᾽ οὕτω τὰ κατ᾽ ἐμὲ συνέπεσον, ὡς ἄμφο-- τέρωθεν ἔχειν κίνδυνον, καὶ λόγοις μὲν ἰσχυριζόμενον, κἂν που καὶ περιγενοίμην, λόγων δυνάμει καὶ μὴ ταῖς ἀληθείαις νικᾷν ὑπο- πτεύεσθαι, καθυφεικότα δὲ τῆς σπουδῆς, διὰ ταῦτα ἔγκλημα ἐμαυτῷ περιάπτειν κακῶν ἁπάντων δεινότερον, εἶχον μὲν γνώμης οὕτως, ὥςτε τοῖς λόγοις, ὡς δύναμαι, χρήσασθαι, καὶ περιγε-- νέσθαι, ὡς ἂν οἷός τε ὦ, κἂν ὑποπτεύοι τις, ἤ, τὴν ὑποψίαν φεύγοντα , καθυφεῖναι. καὶ δοῦναι τοῖς συκοφᾶνταις ἐντεῦθεν λα- θάς. ἀλλ᾽ ὅμως, τὴν μέσην χωρῶν, ἀπολογήσομαι. περὶ τῶν κατ᾽ ἐμαυτὸν ἁπλῶς τοὺς λόγους ποιούμενος * τὴν δὲ τῶν λόγων ἰσχὺν παρ᾽ ὑμῶν ζητήσω, ὡς ἐκ τῶν πραγμάτων, xal οὐκ ἐχ τῶν λό- γων, τὸ ἀληθὲς εὑρισκόντων, ἐφ᾽ οἷς τις καὶ κρίνεται.

Μέλλων' δὲ τῆς ἐμῆς εὐνοίας, ὡς ἔοικε, δείγματα παράγειν τὴν σήμερον, παραιτοῦμαι τοὺς παρόντας μὴ περιαυτισμόν τινα προςτρίδειν ἐμοί, εἴπερ εἰς τοιούτους πολλάκις ἐμπέσω λόγους, ἀλλ᾽, εἰδότας ὡς ἀνάγκης ταῦτα , καὶ ὡς οὐδ᾽ ἂν καὶ ἄλλου λέ- γοντος ἠνεσχόμην ποτέ, λειπόντων τῶν ἐγκλημάτων, συγγινώ- σχειν. καί, ὅπερ ἂν ἕκαστος ὑμῶν εἰς τοιοῦτον καταστὰς ἀγῶνα ἔπραττεν ἄν, τοῦτο διδόναι κἀμοί. Οὐ γὰρ ξένα τὰ ῥηθησόμενα καὶ τοὺς πολλοὺς λανθάνοντα, ἀλλ᾽, οἶμαι, γνώριμα πᾶσι, καὶ ὧν ὑμεῖς πλέον τῶν ἄλλων μάρτυρες.

Ἐγώ", ἵνα τἄλλα παρῶ,, οὐ χθὲς καὶ πρὸ τρίτης“ ἠρξάμην τὸν δῆμον φιλεῖν καὶ τὴν δημοχρατίαν ἀσπάζεσθαι" ἀλλ᾽ ἅμα τῷ πα- τέρων" ἐξουσίας ἀπολυθῆναι καὶ μαθημάτων ἀνεθῆναι καὶ τῶν ἐπὶ τούτοις ἀσχολιῶν, μίαν ἐθέμην γνώμην παρ᾽ ἐμαυτῷ καὶ σπουδήν, τὸ κατὰ τὴν ἡμετέραν πολιτείαν διάγειν καὶ μηδὲν ἡγεῖσθαι κρεῖτ-

1 5680}. : προχατάστασις, ἡ xxi προ-- διήγησις.

* Schol.: κατάστασις, ἡ καὶ διήγησις.

* De formula χθὲς καὶ πρὸ τρίτης, x0. καὶ πρότριτα, ad: Ànecd.. Nova, p. 166. Est similis alia χθὲς καὶ πρώην. Dicunt hodie χθὲς χαὶ προχθές, quod Synonymum eost. Etenim scholiastes Philostrati Her. p. 578 , πρώην explicat apposito προχθές.

ὁ Πατέρων, patris ac matris, paren- tum. Christodorus Anth. 7, 698 : "Oyeco μουσοπόλοισι ποθὴν πάντεσσιν ἐάσας, Οὖς ἐπόθει πατέρων φέρτερα γειναμένων. Gregorius Presbyter Vita Nazianzeni, p. ὃ : πατέρες μὲν αὑτῷ εὐπατρίδαι.... ὧν ὃ μὲν πατήρ.... ἡ δὲ μήτηρ.... Adde notulam meam ad Theocritum edit. alt., et ad hunc ipsum locum in Anecd. Gr. t. V, p. 363.

4 PT. TOY IIAXYMEPOYX 5 Y ^" 3 € « ε J . , , 1 3 3

τον αὐτῆς. Καὶ τοῦτο οὐχ ὑμᾶς ὑποτρέχων λέγω, ἀλλὰ τὸ ἀλη- θές, καὶ ἃ σύνοιδα ἐμαυτῷ τότε διανοούμενος. ταῦτα καὶ νῦν, ὡς οἷόν τε, παριστῶ. , |

Εὕρισκον yàp σκοπούμενος τὰς μὲν ἑτέρας πολιτείας, ἀριστο-- κρατίαν μὲν ἐκ μέρους ἔχουσαν τὸ ὠφέλιμον, καὶ οἷς μὲν μὴ μιᾶς γνώμης ἐξαρτᾷ τὰ κοινὰ δικαίως ἐπαινουμένην, οἷς δ᾽ αὐθὶς οὐ

L » 3 T7 3» πάντας ἔχει τοὺς συνειδότας ἐφ᾽ οἷς οἱ ἄριστοι πράττουσιν, ὡς ἂν τὸ κοινὸν καὶ κοινὸν εἴη ταῖς ἀληθείαις, ψεγομένην ὡς τὸ εἰκός * μοναρχίαν δὲ μηδένα τοῖς ἐπαίνοις τόπον παρέχουσαν, ἀλλ᾽ ἅπαν τοὐναντίον πρὸς τὸ δίκαιον ἔχουσαν. Πῶς γὰρ ἂν τὸ κοινὸν διατη-

᾿ ’ , , * , , ' -» » 31€ 7

ρηθείη δίκαιον πόλει, ἧς μία γνώμη καὶ, ψῆφος ἄρχει, xal ἑνός τινος θέλημα πᾶσαν ἄγει ὡς ἐκεῖνος βαύλεται, wav τις τολμήσῃ

1 1 "v4 35 Fo , 4, , 1 1 , καὶ λαθὼν ypUbn', τὸ ἐπιτίμιον θάνατοςἦ: τί δὲ καὶ χρήσιμον τούτῳ ἐπίοι πρὸς τὴν τοῦ κοινοῦ λυσιτέλειαν, ἑνί γε ὄντι, καὶ μηδὲ τοῦτο εἰδότι ὅτι καὶ φύσις αὐτὴ ζώῳ παντὶ συνεδύασε τὰς αἰσθήσεις, ὡς πανταχοῦ κακιζομένου τοῦ μόνου ; κἂν καλόν τι δόξῃ. ὃ ἐπικρίνων οὐδείς * κἂν ἔμπαλιν. oUx ἔσται ὁ διορθούμε -

LUE p : " , ahdsí

ΗΑ 9 Y LI 7 74 b - 1 3» νος * εἰ δὲ καὶ πάθος μεσολαθδήσει" ψυχῆς καὶ ὄρεξις ἄλογος. ποῖος σύμδουλος κωλύσει τὸ βλαδερόν, ἁπάντων τῆς ἐκείνου γνώ- μῆς ἐξαρτωμένων, ὡς μόνως μὲν οἰχειωθησομένου ἑχάστου τῷ ἄρ-- χοντι ἐκ τοῦ τὸ δόξαν ἐκείνῳ ὡς καλῶς ἔχον καὶ δόξαν ἀρίστως ἐπαινεῖν, μόνως δὲ πάλιν ἀλλοτριωθησομένου ἐκ τοῦ ποσῶς" &yt— εἰπεῖν; Τὰ δὲ καθ᾽ ἑκάστην ἐν μοναρχίαις πραττόμενα καιρὸν ἴδιον ἐκζητεῖ ἐξαγγέλλειν, καὶ πλείω ἡ τὸν ἐν τῷ ἐμῷ ὕδατι". Δη-

! Olim proposueram γρύξαι, quod et adhuc verum videtur, vel post τολμήσῃ excidit nonnihil, τολμήση ct λέγειν, verbi causa. Et ibi γρύξειν. illustravi. Philo Vita Contempl. S 10 : ὡς μηδὲ γρύξαι τινὰ τολμᾷν. Videp. 19, 10,23, t.

* De formula τὸ ἐπιτίμιον θάνατος. θάνατος ἡ ξημία ad Anecd. t. V, p. 354.

* Cod., καλόν τινι.

* Sic cod., non μεσολαθήση, quod olim scripsi.

" Adverbio ποσῶς utetur et Declam.

VII : ποσῶς παρεθάθηνόμος. Declam. ΧΙ: ἔδει πασῶς ἡσυχάξεϊν. Alexander Aphr. Probl 1,9 : ἔνιοι τῶν εὐνούχων ποσῶς ἀφροδισίων ὀρέγονται. Memini Libanii cui πόσον nocet t. IV, p. 628 : οὐ γὰρ ἀπέχρη πιεῖν εἰς χόρον, ἀλλ᾽ ἤδη ἔσπενδε τὸν ἐμὸν σχεδαννὺς πόσον. Codex 8017 recte πόνον. Varietas οἶνον Correctio est respectu sententiz facta.

* Mox p. 8 : λεγέτω ἐν τῷ ἐμῷ τούτῳ ὕδατι" « mea aqua licet ad hoc utatur, » verbis Apulei Apol., ubi Pri-

MEAETH Α΄. 3) μοχρατίας δὲ τί ἂν καὶ βέλτιόν τις οἰήσαιτο, καθ᾽ ἣν xol τὸ τῆς τύχης ἄνισον ἐξισοῦται. καὶ πάντες δουλείας ἐκτὸς καὶ πάντες ἐλεύθεροι, καὶ οὐκ ἔστιν ὅςτις οὔ, ὥςπερ τῆς φύσεως, οὕτω δὴ καὶ τῆς ἐλευθερίας ἐπ᾽ ἴσων τοῖς λοιποῖς κοινωνοῦντες ἕχαστος. Καὶ βουλεύει μὲν περὶ τοῦ πολέμου ὃ ἐπὶ τῆς τάξεως, βουλεύει δὲ xal ó αὐτουργὸς τέχνης, καὶ ῥήτωρ, καὶ ναύτης, καὶ στρα- τιώτης, καὶ πᾶς ἕτερος " καὶ τὸ ἐκφυγὸν πολλάκις τὸν στρατηγὸν ἀπόλεμός τις ἔγνω καὶ διεσάφησε " καὶ ὅπερ ῥήτωρ ἐδούλευσε στρατηγὸς ἐπιχρίνει. Καὶ δίκας λαμθδάνει μικρός τις. καὶ μείζων δίδωσι * καὶ οὔτε ὁ λαμδάνων ἑαυτῷ λαμδάνει, ἀλλ’ ἁπάσῃ πόλει καὶ γόμοις καὶ εὐταξίᾳ " οὔτε μὴν ὁ διδοὺς τινὶ δίδωσιν, ἀλλὰ τῷ δήμῳ παντὶ καὶ τῇ πολιτείᾳ, ἐξ ἧς καὶ ἡ τάξις πρό- εισι.

Ταύτης ἐγὼ τῆς πολιτείας ἐγενόμην, καὶ γεγέννημαι καὶ θρέμμα καὶ παίδευμα, καὶ ἐραστὴς καὶ συστάτης, εἴπερ τις ἄλλος, ὡς ἐμαυτὸν πείθω, τῶν ἐν τῇ πόλει, καὶ σπουδαστής * καὶ οὐκ ἦν καιρὸς οὐδ᾽ ὥρα, ὁπότε μὴ ὡρώμην τὰ τῆς τυραννίδος κακίζων χαὶ τὴν δημοκρατίαν περὶ πλείστου ποιούμενος. Μάρτυς ὁ παρὼν τοῦ δικαστηρίου τόπος " μάρτυς τὸ βουλευτήριον, ᾧ καὶ μᾶλλον προςέσχηκα " μάρτυρες ἀξιόχρεῳ , καὶ οἷς τὰ πάντα χρίνεται καὶ εὐθύνεται, κωμικοί, λέγω. καὶ τὰ κατὰ τὸν βίον σκηνοποιού- μένοι, οὺς οὐδ᾽ αὐτὸ τοῦτο τὸ ἐπιτήδευμα ἄλλως εἰπεῖν ἐμὲ ἡ ὡς ἔδει, ἵνα μηδὲν φορτικὸν εἴπω , παρέπεισεν.

Ἐπεὶ δ᾽ εἰς τὴν τοῦ πολιτεύεσθαι τάξιν μετὰ τῶν ἄλλων παρῆλ- θον ἐγώ. ὑμῶν τοῦτο δοκιμασάντων καὶ οὐκ ἐμοῦ δυναστεύσαντος, τοσοῦτον ὑπερεῖδον τοῦ πλείονος ἐμαυτῷ, ὥςτε καὶ ὑμῖν ἀεὶ συν- εθούλευον μήτε ἀρχὴν ἐπικτᾶσθαι, μήτε ἔξω τῶν ἀναγκαίων μὴ -

csus, p. 118. Scilicet ad clepsydram fluentem metiebantur judices tempus accusationi datum et defensioni et ipsi judicio. Multi sunt Demosthenis et alio- rum oratorum de hoc more loci. Demo- sthenes Ctes. S 139 : εἰ δέ φησι vov, δει- ξάτω ἐν τῷ ἐμῷ ὕδατι. Ibi Brem. Idem Orat. 1 adv. Aphobum, S 1? : ὅσα ἰδία

ἕχαστος εἴληφε. ... οὐκ ἐνδέχεται πρὸς τὸ αὐτὸ ὕδωρ εἰπεῖν. Ibi Brem., collato Buttm. ad Midianam, S 36. Cicero Tusc. extremo libro II : «cras ergo ad clepsy- dram. » Ibi Davis. Adde Allatium Men- sura temporum, c. 6, p. 56; Moschop. II. ex. p. 79. Descripsit Moschopulus Harpocr. Lexicon in Διαμεμετρ. ἡμέρα.

6 LE. TOY IIAXYMEPOYZ

δὲν πραγματεύεσθαι, ἀλλ᾽ ἡσυχάζοντας τὸν πρὸς Πελοποννησίους Pago πόλεμον᾽ * ὅσον τε γὰρ χρόνον ἐν τῇ εἰρήνῃ προὔστην ὑμῶν" , ὅπως τῶν πραγμάτων ἐξηγούμην μετρίως ὑμεῖς οἴδατε. Ἐπειδὴ δὲ ὁ πόλεμος συνέστη ---- ἀλλὰ τί δεῖ τῶν ἡβετερων λόγων ; μαρτυρήσατε οἱ παρόντες, εἰ βούλεσθε, τὴν ἐμὴν τότε σπουδὴν καὶ ὑπὲρ τῆς πατρίδος διάθεσιν, ὅτι μόνος ἐγὼ 7) κομιδῇ" σὺν ὀλί- γοις ἤδειν τί πράττουσιν ἦν σωθῆναι ὑμῖν " xal y εἰ μέμνησθε --- ἀλλ᾽ οὖν ὑμᾶςεὑπομνήσω καὶ προοιμίων ἐμῶν πρὸς ὑμᾶς " « τῆς μὲν" γνώμης; » ἔλεγον, « τῆς αὐτῆς, ὦ Ἀθηναῖοι, ἀεὶ ἔχομαι, μὴ εἴκειν Πελοποννησίοις . » Αλλ᾽ ὅμως , ἐγὼ" ὃ ταῦτα λέγων καὶ προοιμιαζόμενος, ὑμᾶς ἐπεῖχον τῆς μάχης ἐπὶ καιροῦ, καὶ θέ-- λοντας οὐδ, μονονοὺκ ἐν χερσὶ τὰ ὅπλα λαδόντας, οὐ συνε-- χώρουν ', καὶ ἀκμαίους ἄνδρας οὐκ tiov, μὴ θέλων ἐμπιπλᾷν πολέμου τὴν Αττικήν. ὅτε δὲ τὴν πολιορχίαν τῇ Πελοποννήσῳ ἀντιμετέστησα καὶ ἔδει εἰς τὴν πολεμίαν ἀποδαίνοντας μάχεσθαι, τότε καὶ πονήρως ἐκ τοῦ λοιμοῦ ἔχοντας ἐξῆγον, καὶ εἰς τὸν περὶ τῆς ἐλευθερίας ἀγῶνα καὶ τοῦ μὴ λιπεῖν τοῦ φρονήματος τάξιν ἠξίουν καὶ παρὰ τὴν ὑπάρχουσαν τύχην ἐῤῥῶσθαι, καὶ ἔδειξα ὑμᾶς, σὺν θεῷ, πολέμῳ κρατοῦντας Πελοποννησίων ἀνδρῶν, καὶ ἔχοντας μὲν Μέγαρα, ἔχοντάς δὲ Νίσαιαν, «al Τροιζῆνα καὶ Πηγᾶς χαὶ Αχαΐαν" , καὶ πανθ᾽ ἁπλῶς τὰ ἐκεῖ. Πάντων 0", ὡς εἰκός, τοῖς λαφύροις ἐπιτρεχόντων καὶ μηδὲν ὅ τι μὴ ποιουμένων

! Thucyd. 2,65; cf. 1, 144

* Thucyd. 2, 65.

? Cod., κομιδή.

* Ex Thucyd. 1,140.

* Cod. , Πελοπονησίοις. Sic et mox Πε--

ἡαμεῖν Ἡραχλῆς᾽ εἶχε δὲ τὸν ποταμὸν Ἀχελῷον ἔρως τῆς κόρης. Ὁ δὲ ἀμφότερα δεδοικώς (proposuit Reiskius ἀμφοτέρους, quod reperi in codice), οὐδέτερον (codex bene οὐδετέρω) χαρίξεται. Στήσας οὖν

λοπονήσω, et passim. De duplicanda littera ny in compositis id genus monui ad Choricium, p. 89.

8 Exciderànt mihi olim vocule ἀεὶ ἐγώ. Etenim quando librarium ago , non sum ceteris librariis felicior. Obiter si- mile antiqui librarii peccatum in Liba- nio, t. IV, p. 855, corrigam. Locum apponam integrum , cui non semel pro- sim : Ant&veipxy τὴν Οἰνέως ἐθούλετο μὲν

ἄθλον τὴν θυγατέρα. διαγωνίξεσθαι ἐκέ-- λευε. Καὶ Ἡραχλῆς ἐνίχα παλαίων, τὸ χέρας ἀνασπάσας τοῦ ποταμοῦ" χαὶ τὸ αἷμα ἔῤῥει, ἀφ᾽ οὗ Σειρῆνες ἐγένοντο. Plenior codex 2918 : ἔῤῥει, χαὶ ἡ γῆ τοῦτο ἐδέχετο" &o'....

' Thucyd. 2, ?1; Per. 33.

5 Conf. Plut. Per. 18.

? Thucyd. 1, 115; 2,31.

collato Plut.

MEAETH A'. 7 ἴδιον, μόνος ἐγὼ τοῖς ἐμοῖς καὶ ἰδίᾳ παρήνουν, xal ἐπὶ τῶν ἔργων τότε συνήργουν, εἰ μὲν δυνατόν, τοῦ κέρδους γίνεσθαι κρείττους ᾿ xal πρὸς μόνον τοῦ πολέμου τὸ τέλος ἔχειν τὸν νοῦν " « εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλὰ κέρδος ἔστω ἐκ τοῦ πολέμου τὰ τῶν πιπτόντων ὅπλα καὶ μόνα, » ἐδόων * ἵν᾽ οὕτω τις, κἂν δόξῃ φιλοκερδής, δικαίως ἂν ἀπολογησόμενος, ἄλλο τι σκυλεύων, ἀλλ᾽ ὅπλα συλλέγων ὅμως, μὴ ἔχοι τὸν διαδάλλοντα.

Hy οὕτω *, καὶ ἄλλων μὲν αἱ οἰκίαι δι᾽ ἐμοῦ καὶ τῶν ἐμῶν πό-- voy ἐπληροῦντο χρημάτων ; ἡ δ᾽ ἐμὴ οἰκία πανοπλιῶν * καὶ κατὰ

jà Y 5 3 Y 3 δό 05 » , , M Y πόλιν μὲν ἦσαν ἐμοὶ εἰς δόξαν τὰ ἐκ τοῦ δήμου γέρα, οἴκοι δὲ τούτοις ἐκυδρούμην μᾶλλον, ὥςπερ στήλαις καὶ ἱστορίαις τῶν ἐμῶν ἀνδραγαθιῶν, ἥπερ" ἄλλῳ τινί. Πολλάκις δὲ καὶ λογισμὸς εἰςήει φιλόπολις, ὡς πάλιν, ἐπιστάντος καιροῦ, χρησιμεύσει τὰ e E 1 e , 5.» ὕ a , NE ὅπλα, καὶ πολλοὺς ὁπλίτας αὐτίκα ποιήσει οὺς φύσις μὲν ἴσως € 9 7 , A [4 € , , 3 ^ 3 ὁπλίζει ἐμφύτῳ τόλμῃ καὶ γενναιότητι, ὁ δέ γε βίος αὐτοῖς ἐμπο- δὼν ἵσταται μηδὲν εἰς ὅπλισιν" χορηγῶν, καὶ μία μόνη ἡ Περι-

'' Thucyd. 2, 60, 65; Plut. Per. 15; Aristid. Orat. 46, p. 164.

*'Imprudens scripseram. οὕτως, et statim χατὰ τῶν pro «x«l τῶν. Szepe xal et κατὰ commutantur. Id bene norunt qui criticen faciunt verbalem. Lucianus Paras. 31 : oU xal σὺ γιγνώσχων ὑποχρίνη ἀγνοεῖν x&j4£ , ὡς χατά τινος αὐτοῖς αἷἱ-- σχύνης ἐντεῦθεν γιγνομένης, οὐχὶ τιμῆς. Cum iis facio qui χατά mutandum opi- nati sunt in conjunctionem χαί. Nunc editum esse video, suppressa vocula, ὥς τινος, cujus lectionis quz sint ratio- nes criticz ignoro. Heliodorus , 1, 17 : ὅρα, δέσποτα, μὴ καὶ τὰ δεύτερα σφαλῆς. Codex Venetus : ph κατὰ δεύτερα. Melior lectio vulgata. Et ob vocula rum illarum similitudinem sepe accidit ut alterutra negligeretur. Porphyrius Abstin. 4, 71 : πτηνῶν δὲ ὅσα σαρχοφάγα (ἀπείχοντο), πολλοὶ δὲ καθάπαξ τῶν ἐμ-- ψύχων. Reperi πολλοὶ δὲ x«l καθάπαξ, quod vi non caret.

* Cod., εἴπερ.

* Cod., ὅπλησιν, confusione pérpetua vocalium « et ἡ. Cicero Att. 1, 1: « Hermathena tua valde me delectat, et posita ita belle est, ut totum gymna- sium ἡλίου ἀνάθημα esse videatur. » Non facile dixeris quid nunc sit ἡλίου ἀνάθημα. Unice vera videtur Casauboni conjectura « illius ἀνάθημα. » Libra- rius , qui przlectore scribebat dictante, audito illious ἀνάθημα, credidit et prius vocabulum grecum esse et alterum, atque sic nunc habemus lectionem ἡλέου ἀνάθημα. Alibi « abit in v. Narrat The- mistocles (Epist. 11—20), se ad Molos- sorum regem Admetum confugisse : ἡμεῖς δὲ ἐφέστιοι ἐκαθεξόμεθχ᾽ οὕτω γὰρ ἐχέλευεν ἡ Κρατησίπολις (Admeti conjux, qua Phthia dicta est Plutarcho Them. 24) : Ἀρίθδας δὲ ὃ μιχρὸς ὑποχείριος ἦν ἐμοί, καὶ ξίφος ἐν θατέρᾳ. Codex Ἀρύ- θδας. Anceps est electio.

8 — LT. TOY HAXYMEPOYX

χλέους οἰκία πολλοὺς ἐρεθίσει πρὸς μάχην καὶ ἱκανοὺς τῆς πα- τρίδος ὁπλίτας ἀποφανεῖ.

Τὴν γοῦν ἐμὴν περὶ τὴν πόλιν προμήθειαν καὶ τὸ ὑπὲρ τῆς πα- τρίδος κηδεμονικόν, πάντες μέν, ὡς εἰκός, καὶ μᾶλλον οἷς εὐγνώ- pov. ἡ προαίρεσις καὶ φιλόπολις, οἶδα, θαυμάσονται. Καὶ αὐτὸς δὲ ὁ Φίλιος Ζεύς, ᾧ συνωνομάσθην ἐγὼ ! ψήφῳ τῆς ὑμετέρας βου- λῆς, τὸν σκοπόν, ὡς οἶμαι, ἀποδεξάμενος, κατήνεγκε τὸν σχη- πτόν, οὐχ ἵν’ ἐλέγξῃ κακίαν, ἀλλ᾽ ἵνα φανερώσῃ τὴν ἐμὴν ἀρε- τήν, ἐπειδὴ καιρὸς οὐκ ἦν φανεροῦν ἐμὲ τὴν προαίρεσιν.

Μόνος δ᾽ οὗτος ὁ βάσκανος καὶ φίλερις ἄνθρωπος περιτρέπει μοι τὸ καλόν, καὶ τυραννίδος ἐπίθεσιν ἐγκαλεῖ τῷ ὑπὲρ τοῦ πῶς ἂν συσταίη δῆμος προμηθουμένῳ. Καὶ ὅτι μέν ἐστι τυραννὶς λέ-- yet, κἀμοὶ προςάπτει τὸ ἔγκλημα " τί δὲ τὸ παριστῶν με τὰ τῶν τυράννων φρονεῖν οὐκ ἔχει παράγειν, κἂν διαῤῥαγείη λέγων ἐπὶ τοῦ βήματος. Εἰπὲ γάρ. μοι" ἔχεις ὃ προδαλέσθαι τινὰ εἴτ᾽ ἐλεύθερον, εἴτε καὶ δοῦλον, εἴτε τινὰ τῶν οἰκείων, εἴτε τῶν ξένων, ἔστω δέ γε καὶ τῶν ἐχθρῶν, à δή ποτε περὶ τυραννίδος ἐκοινο-- λογούμην ἐγώ; Παρελθὼν οὗτος ἐλεγχέτω, λεγέτω ἐν τῷ ἐμῷ τούτῳ ὕδατι", κἀγὼ σιωπήσομαι. Καί τοι γε οὗτος ὃ τρόπος τῆς κατηγορίας » οὕτως ὑμεῖς κρίνειν ὁμωμόκατε, οὕτως εἰςάγονται τὰ ἐγκλήματα " ἔτυψέ μέ τις; καὶ ὁ μαρτυρήσων παρέστηκεν * οὗτος προδότης τῆς πόλεως ; καὶ ὁ συνίστωρ ἰδού" οὗτος δύς- νους ; καὶ σύνοιδεν ὁ παρών. Σὺ δ᾽ ὅμοιον ποιεῖς ὥςπερ ἂν εἰ καὶ προδοσίας ἐγράφου τὸν νυκτὸς τὴν πόλιν ἐπιτηροῦντα ἐξ εὐνοίας

! Theo Progymn. c. 8, 8 : Περιχλῆς Ὀλύμπιος ἀπὸ τῆς ἐν τοῖς κατορθώμασι μεγαλειότητος ἐπιχεχλημένος. Locos au- ctorum alios de Pericle Olympio adposui in Ánecd. p. 359. Sed decreto publico 1d fuisse cognomen inditum non nove- ram. Infra pp. 14, 15, rursus memorat τὴν ψῆφον. Dux ei fuisse videtur Aristides Orat. 53, p. 630. De praemiis agens que populus civibus de patria bene meritis olim donabat , Περιχλέα δέ, ait, τὸν Ξανθίππου τίς οὐχ οἷδε τῶν πάντων

Ὀλύμπιον προςρηθέντα κατὰ ταὐτὰ τῶ A,

* Sic Noster Decl. III], VII. De- mosthenes Ctes. S 8 : οὐδ᾽ ἂν σὺ διαῤῥα- γῆς ψευδόμενος. Ibi codd. διαῤῥαγείης, quod Pachymeres legisse videtur. Psel- lus Opusc. p. 179 : διαῤῥαγείη ψενδόμε- γος. lbi nota. Aristides Orat. 49, p. 498 : ὥςπερ σὲ ῥηγνὺς ἐξεπίτηδες προςτίθησιν. Multa apud Gataket. ad Anton. 8 , 4.

35 Schol.: ἐλέγχων ἀπαίτησις.

* Vide n. 6, p. 4.

MEAETH Α΄. 9

πολλῆς , μή πως λαθὼν ὁ ἐχθρὸς ἐντὸς yevntaa , τῶν φυλάκων — Αλλ᾽ οὔτ᾽ , οἶμαι, δύςνους ἐχεῖνος ταῦτα ποιῶν "

wr Bye τυραννικοῦ φρονήματος ἐγκχληθείην , ὅτι πανοπλίας ἐχτώ- μὴν ὑπὲρ τῆς πόλεως.

Τί δὲ καὶ βουλόμενος ἐπεχείρουν τῷ τυραννεῖν ; ἵνα δόξαν καὶ τιμὴν προςλάδθω τινά; ἀλλ᾽ ἵνα πλοῦτον προςχτήσωμαι ; ἀλλ᾽ tv ἐπιδόξου ὀνόματος ἐπιδῶ ἢ; Καὶ ποίαν ὑπερθολὴν ἐπὶ τούτοις ἄλλῳ mapa τῶν πολιτῶν ; οὐχ ὑμεῖς ἐς τοσοῦτόν με τιμῆς κατεστή- catt, ὥςτε καὶ πατρὸς τάξιν ἐπέχειν παντὶ τῷ δήμῳ, καὶ ἄγειν ὑμᾶς δύνασθαι ὅπου δεῖ, καὶ μένειν παρασκευάζειν ὅπου μὴ δεῖ"; τίς ἄλλος ὑπὲρ ἐμὲ κολακείας ἠνέγκατο πρόςρημα καὶ τοῦ δημη- γορεῖν πρὸς χάριν, οὐ πρὸς τὸ βέλτιστον, ἐκ τοῦ πολὺ πὰρ᾽ ὑμῶν ἔχειν τὸ συγκεχωρηκός; καὶ μὴ νοσοῦντας ἐπέχειν καὶ νοσοῦντας πάλιν ἐξάγειν; xal πείθειν καθ᾽ ὅ τι ἦν ὥρα τὰν ἐμοί; τίς ὁ ἐπάρὰς ὑμᾶς πρεσθείαν ἀτιμάσαι Λαχωνικὴν καὶ παρὰ τὴν παρ- οὔσαν τύχην ἐξενηνοχέναι πρὸς Πελοπόννησον πόλεμον; πόσους ἄλλους στρατηγοὺς παριδόντες χαὶ ῥήτορας τὰ πρὸς ῥᾳστώνην παραινοῦντας ὑμῖν", μίαν ἁπασῶν βουλὴν ἐδέξασθε τὴν ἐμήν,

! Schol. βούλησις. ^

* Locutio poetica ἐπιδαίνειν ἐπιδόξου ὀνόματος quam illustravi ad hunc ipsum locum in Ánecd. p. 360. Adde inter- pretes ad OEd. Col. 180. Exempla sunt et auctorum prosaicorum rariora. Lu- €ianus Ástrol. 8 : Λίδυες ἐπέθησαν τοῦ λόγου. Rursus Noster Declam. IV; et Hist. Andron. 2, 19, p. 155 : ἰδιώτιδος νομιζομένης Ex τοῦ τὸν ἐχείνης σύξυγον ξῶντα μηδενὸς ἐπιθῆναι ἀξιώματος. Est ἰδιώτιδος pro vulgato ἰδιώτητος emen- datio Bekkeri, quam confirnrat codex. Choricius , p. 81 : ἀνέθης ἐνταῦθα τῆς εὐσεθείας.

* De formula loquendi ὑπερθολὴν σὺ λείπειν ad Pachymeris hunc locum egi in Anecd. p. 360. Firmus Epist. 41: ἡύναιον μοχθηρόν.... οὐδεμίαν ἐλλεῖπον μοχθηρίας ὑπερθολὴν εἰς τὸ προςθεῖναι ἁμαρτίας ἐφ᾽ ἁμαρτίαις.

* Vide Thucyd. 1, 1217; 2, 65; Aristid. Orat. 46, p. 162, 163. Alia in Anecd. Gr. t. V, p. 360.

* Thucyd. 1, 139. — Codex ἡμῖν. Vocalium x v pronunciatio parilis in causa est cur pronomina , sensu distan- tia tantum, passim permutent librarii. Poeta anonymus Eustathii, p. 1484: Κίλιξ δὲ χώρα xxl Σηρῶν ἐπιστροφαΐ. Pro Σηρῶν viro doct. legendum videtur Σύ-- po». Prius nomen vi quantitatis expel- lendum erat omnino, et suam tamen sedem in-contextu servare sinitur. Cui bono bene conjecisti, si vitium rema- nere permiseris ? Sunt critici paulo au- daciores, sunt et timidiores. Quum glossator Pluti verbum μέλλε,ν. 166, per βράδινε esset interpretatus , Hemsterhu- sius, syllabam δὲ mutare in àv veritus re- ligiosius, monuit eum esse morem sori- bendirecentiorum Grrecorum. Quod effa-

2

10

agr dctna zzz Winemec 3 nar

Γ. TOY HAXYMEPOY?

Δωδώνης μαντεῖα τοὺς λόγους

εἴχετε τως iumue'. παααραῶστας καὶ ταῦτα πρὸς κίνδυνον; ποία acra» dax ἔμαι τιμή, ἢ ἡ παρ᾽ ἁπάσης ἑχούσης τῆς πόλεως, παὶ Tum πχατὰς ταῦ ἀήμου δόξα, χαίροντος τῷ δοξάζειν ἐμὲ παὶ Jacwm αἰκδίσσι tUm uou δόξαν ἔχοντος ; ἔστι τινὰ παρ᾽ ἑκόν- —am cura ἔχαχος δεῖ παρ᾽ ἀκόντων ἔχειν τινῶν ; ἔστι παρὰ τανουν ᾿εχγοαλινιόμεναυ παρὰ πάντων κατηγορεῖσθαι δέχεσθαι ;

Qum wr? muni , velut oraculo missum, aupur repegtians importune vidi. Grxci «wem preeunciant quidem vradiné , sed 3Spasw« scabunt, ilb saltem qui gram- ποῖον» scribere norunt. Sed qui verbum Apto sqribunt , scribunt βραδινν no- une; SK; ταχύνω εἰ ταχινή. Scribunt et τὸ 3pes: , vesperi. Christopulus : Χθὲς τὸ 3peqt ϑυθευμένος" et E τὸν ὕπνον χθὲς τὸ Ames. Reperi etiam et τὸ βράδη, vi- wem, eUam τὸ βράδυ et τὸ βραδύ. In lei multum tribuendum est antiquitati, wiR prervaluerit omnino usus antiquitati qatrerius. Sic invenio βραδιάξω, βρα- QuaQ et βρᾳξυάξζω. Hoc utique przfe- wapdun, Scriptum sspe vidi «à τάχυ, wuNe. Neécto an placeat et nonnullis τὸ *uxt. Ut τὸ βράδι. Licentia circa ortho- graphiam nunia est. lotacismus vix dici petet quantum ia scriptione vocalium cree dulleultaus vel eruditis hominibus, 8ὲ feriy uou 3ttegderiit. Bacchicum est Chretopul! oduagam : Νὰ μεθύσω. νὰ 4v. ζὴν καρδιὰ uev và δροσίσω, Καὶ τὸν »QUé ἀὴὸν νὰ φαλιφῳ. la celebri Àna- ων ῶδ dhus wow eitione, reperi, -À 44000), «X. μάϑηφῳ. ἴδ alia libri ipsa tus. exbibet , idque litteris majusculis: AsguAR Ἃ δηστοπφλφω. Pariter erravit Vouriolius, pruna Popularium Cantile- uarw Wed upoaeas, ΧΡΗΣΤῸΣ WHAJONA,. peo XPSTOS MIAAIO- MAS Pupulurqs ib Caatiea» mendis νὰ 4S4. suut,

* Frequous dla bxperbula de sermo- bus uino pluuur. et verimete , 6586

e.

oracula, esse missos velut oraculo, Del- phis veluti dictum responsum , ac simi- lia. Helioderus, 2 , 16-: νικήσειεν ὁ παρὰ col τρίπους. Psellus Opusc. p. 144: πυ- θόχρηστος ὑμῖν γενήσομαι, μᾶλλον δὲ τρί- "tous Δελφιχὸς αὐτοπύθιος. lbi not. Sy- nesius Calv. c. 22: Χρησμὸς γὰρ ἄν-- τιχρυς. Ibi Krabinger. Procopius Gaz. Ep. 90 Maiane: εὐδαίμονες ὄντως οἷς διέπεις τὰ δίχαια, χαθάπερ τινὸς τρίποδος τῆς σῆς ἐξηρτημένοι φωνῆς. Theocritus, 15, 6ὃ : Χρήσμως ἁ πρεσθῦτις ἀπῴχετο θεσπίξασα. Ibi notula mea in altera edi- tione. Nicephorus Gregoras Dialogo Florentio, cujus primam editionem Alb. Iahnio debemus viro doct., alteram commentario illustratam a Parisoto ex- spectamus, qui preclara de Cantacu- zeni rebus diatriba ostendit quam stre- nue ac diligenter esset in illorum temporum historia versatus; Gregoras igitur p. 503 : τοὺς σοὺς λόγους δόγματά τινα οἴονται, xal οἷον ix Δελφιχοῦ τρίπο-- δος ἐξενηνεγμένα. Post οἴονται codex Paris. addit πάντες. Rursus Gregoras inferius : τῶν ἐνθάδε σοφῶν ὑπερέχω, χαὶ πρός γε σοῦ τοῦ θαυμασίον, ὃς αὑτοῖς δοχεῖς χανὼν ἐν λόγοις ζῶν xal χρησμωδῶν Ἀπόλλων. Nec desunt exempla recen- tiora. P. Cornelius Melita : « Un seul mot de ma part leur était un oracle. » Edgewortha Helena , de Sam. illo John- sone : « They used to read to me, and, among other things, some papers of the Rambler, which 1 liked not at all ; its tripod sentences tired my ear. »

MEAETH A'. 11 ἔστιν, ἐξὸν ἀγαπᾶσθαι, τὸ μισεῖσθαι προχρίνειν, καὶ εὐφήμου δόξης ἀνταλλάττειν δύςφημον ὄνομα; Ζητήσατε τὸν παρήκοντα

Ι χρόνον, παρακαλῶ, εἰ τυραννικὸς ἐγὼ κατ᾽ ἐκεῖνον καὶ βίαιος, εἰ μὴ δημοτικὸς καὶ φιλόπολις. εἰ μεῖζον ἔσχον κατά τινος φρό- νημα, εἰ λαμπρὰν καὶ ὑπὲρ τὰς τῶν ἄλλων τὴν οἰκίαν ᾧκοδο- μούμην, καὶ πολλοῖς ἐθρυπτόμην τοῖς ἀκολούθοις, καὶ ἀνεσόθουν ἐν ταῖς ὁδοῖς διερχόμενος. Ταῦτα σημεῖα γνώμης τυραννικῆς , ταῦτα μοναρχίας δείγματα, καὶ τοῦ τὴν ὠδῖνα τῆς κακίας ἐπὶ χαιροῦ ἐκρῆξαι βούλεσθαι τεκμήριον ἱκανώτατον.

ἀλλὰ τί γε ἄλλο τὸ ἐπῃρκὸς &v! πρὸς τυραννίδος ἐπίθεσιν ; τὸ πλουτεῖν βούλεσθαι ; καὶ μήν, εἴπερ πλουτεῖν ὠρεγόμην, οὐκ ὀλί-- γαι μοι πρὸς τοῦτο προφάσεις τῇ τύχῃ ἐσχεδιάσθησαν * εἶχον καὶ ἐκ τῶν προςπιπτόντων πολέμων πορίζεσθαι χρήματα " εἶχον λαμ- δάνειν καὶ παρ᾽ ὑμῶν αὐτῶν, ὡς ἀριστειῶν ἔπαθλα * ἀλλ᾽ εἷς μοι πλοῦτος ἔδοξεν ἱκανὸς καὶ τοῖς ἐμοῖς αὐτάρκης, ἥ τ᾽ ἐμὴ πρὸς τὸν δῆμον εὔνοια καὶ ἡ ἀπ᾽ ἐκείνου πάλιν ἀγάπησις ἦ πρὸς ἐμέ. Καὶ ταύτῃ συζῴην᾽" εἴθε xoi? ταύτῃ γε συναπέλθοιμι.

Ἐγὼ" δὲ δέδια μὴ οἷς ἀναγκάζομαι λέγειν καὶ περὶ τῆς δυνά- uec τῆς ἐμῆς, ἣν ὡς ὀχυρόν τι μηχάνημα κατὰ τῆς ἐμῆς mpo- αιρέσεως ὃ κατήγορος ἵστησι, τούτοις καί τι τῶν ἀποῤῥητοτέρων φθέγξομαί", ὃ ἤδειν μὲν πάντως γιγνόμενον ἐπ’ ἐμοί, ἐπήνουν δ᾽ ἐς ἀεὶ τὴν ἐπίνοιαν ὡς οἵαν ve σώζειν τὴν τῆς ἡμετέρας κα- τάστασιν πόλεως , καὶ οὐχ, ὅτι δόξῃ τιμῆς παρὰ πολλῶν ἐτηρού- μὴν) ἐκάχισα πώποτε, ἀλλ᾽, ὅτι παρὰ πολλῶν εἶχον ἂν ὡς τὸ εἰκὸς μαρτυρεῖσθαι;; μᾶλλον ἠγάπησα, καὶ φρονίμους ἐλο-- γιζόμην τοὺς τὸ καλὸν παντὶ σθένει πολυωροῦντας " παρόν,

! Num ἂν εἴη 6 Utitur et Declam. IV verbo πολυω-- * Gregorius D. Att. 5 14, nomen pet», atque Hist. M. Palxol. 4, 25, ἀγάπησις Átticis tribuit. Sed viris criticis p. 807 : πρλυωρῶν ἐχεῖνον cuxváxtg. Ibi hanc non probavit regulam Gregorius. scholium : φροντίζων, ἐπιμελούμενος. Exemplum ex /Esopia Fabula delevi Rursus Ándron. 5, 32, p. 453 : τὸ πά--

ad Chorie. p. 335. θος xai αὑτὸν τῶν πρὸς τὸ ξῆν ἀποροῦντα * Cod., συξώην εἴθε" χαί.... θητείαις ἐδίδου, δι’ ὧν ἐπωλυωρεῖτο τοῖς * Schol.: δύναμις. ἀναγχαίοις. Ibi scholium : θητείαις] ἐρ--

* Sic codex. . ἡάξεσθαι ἐπὶ μισθῷ. — ἐπωλ.] ἐπεμέλε--

42 LI. TOY HAXYMEPOYX

35', καταφρονήσαντας τὴν ἀρχήν, ἀπὸν ἐκζητοῦντας. Ὡςαύτως, “9 Y 3» » e , 3^7 1 ἵν’ εἴπω καὶ περὶ ἐμαυτοῦ., ἐκεῖνός μοι καλλίων ἐδόκει xod dox - μώτερος, ὃς ἄν, ἀρθεὶς &x κατορθωμάτων μέγας, ἑαντῷ χώραν χαχῆῇς ὑποψίας παράσχοι" καὶ τοῦ νεωτερίσαι βούλεσθαι, ἣ ὃ

δὲ M , 2 J 3 ) 5 Y 3 μηδὲν ἄξιον πράξας ἐπαίνου μηδ᾽ ἐπαρθείς, εἶτα μηδὲν εἰς φρο-- νηματισμὸν μηδόλως ὑποπτευόμενος.

Πῶς τοίνυν ἔμελλον τυραννεῖν, ὦ καινῶν ἐπινοιῶν πλάστα καὶ

, τ 5 ^ , ^ ^ συκοφάντα, ᾧ μηδ᾽ ἐπὶ τῆς οἰκίας μόνῳ μηδ᾽ ὥραν ἐξῆν ἐαθῆναι τῆς τῶν πολλῶν ἐνοχλήσεως ; Δεῖξον ὑπασπιστὰς τοὺς ἐμούς, πα- ράστησον τοὺς δορυφόρους, φέρε τοὺς κοινωνοῦντας τῶν ἀποῤῥή- τῶν ἐμοί" καὶ δείξεις τότε, οὐ λόγους λέγων κενοὺς οὐδὲ σκιὰς ἐγκλημάτων, ἀλλ᾽ ἄντικρυς δεικνὺς πράγματα. El δὲ στρατιώτας 3» ς / ^ " 1 * € ^ ?, ἣ - »γ,ε 8

εὔνους εὑρήσεις τῆς πόλεως καὶ οἷς ὁ δῆμος ἐπὶ πᾶσι τεθάῤῥηκεν ὡς πιστοῖς, αὐτόθεν κατάδαλλε", μή πού τι κατηγορῇς μὲν

το. Inferius etiam ΥἹ, 16, p. 507 : μηδὲν ἀνεῖναι xxl αὖθις τὰ εἰχότα πολυωρεῖν᾽ cum scholio , φροντίζειν, ἐπιμελεῖσθαι.

' Ellipsi adverbii μᾶλλον qua sepe utitur; v. c. Progymn. c. 8, p. 369, 29 : χαλὸν ταὐτῃ μὴ πολισθῆναι ἢ οὕτω πολισθῆναι πονήρως. Vide Walz. vir. doct. ad p. 563.

* Quod olim in παράσχῃ mutaveram. Sed malo relinquere quod codex exhi- bet. Circa syntaxin ista ztate valde titu- babatur. Pachymeres Hist. Andron. Vl, 16 : μή πως ἐπαύροι καὶ αὑτὸς τῶν ἀπ’ ἐκείνων χακῶν. Codex, ἐπαύρῃη, quod przferam a codice. datum, cum scholio ἐπαπολαύσει᾽ ἐπαπολαύση potius.

* Editum fuit olim τεθαῤῥηκώς lapsu calami.

* Quam formulam , olim a me non Jntellectam , exhibet et Decl. IX. Illam suinpsit ex Aristide Orat. 46, p. 169: περὶ μὲν δὴ λάλων, ὦ Πλάτων, καὶ ἀργῶν xal δειλῶν αὐτόθεν χατάθαλε. Ibi schol. p. 465: πέπαυσο. Παροιμία ἐπὶ τῶν νικώντων λεγομένη πρὸς cus νικῶσι" δηλον- ὅτι τὸ πρόςτιμον χατάθου τὸ περὶ τῆς νίχης. Λέγει οὖν τοῦτο Ἀριστίδης πρὸς

Πλάτωνα, δεικνὺς αὐτὸν ἐντεῦθεν λίαν» ψευδόμενον. Etsi formula sit perpetua, παροιμία ἐπί, nunc malim ἀπό, ob se- quentia λεγομένη. πρὸς ovg. Arsenius, p. 85: αὖτ. κατάθ.... ἐπὶ τῶν ἡττωμέ- νων χαὶ χαταθαλλόντων Φὰ ὀφειλόμενα. Conf. Proverbium Metricum 190. Lau- datum modo Aristidis locum contulit ad

.Synesium , p. 411, Nicephorus Grego-

ras, verba Insomn. p. 141, ἅλις ἐγχω-- μίων, xal χκαταθάλωμεν, interpretatu- rus : τὸ χαταδάλωμεν ἀντὶ τοῦ σιωπή- σωμξν ληπτέον, ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν χατατιθεμένων' ὅνπερ ἐθάσταξον φόρτον. Φησὶ δὲ χαὶ Ἀριστίδης.... Iterum : x«i χαταθάλωμεν᾽ ἣ ὡς xxl χαταθῶμεν τὰ τοιαῦτα ἐγκώμια καὶ σιωπήσωμεν. Pro 7 ὡς, que formula szpius in Gregorz Scholiis est obvia, reponendum erit ἤγουν, ex rationibus quas fuse explicuit Bastius Epistola ad Bredowium Leca- penus Gramm. p. 58 : ἀνίησιν ἣ γῆ τὰ φυτά, ἀντὶ τοῦ ἀναδίδωσιν, ἤως ἀναθλα-- στάνει. Imo ἤγουν. Libanius, t. I, p. 526: πόλις μεγάλη καὶ μεγάλην ψῆφον ἔχουσα. Glossa ad ψῆφον in οοἀ.. 968 : ἤἥως ἀπό- φασιν. Imo ἤγουν. Maximus Conf. Defi-

MEAETH A'. - 8d ἐμᾳῦ ,.Xplvnc δὲ τούτους πάντας. καὶ δόξῃς κοινὸς συκοφάντηξ, οὐχ ἄδιος.

Εἰδές ποτε ---- ἀλλὰ τί δεῖ μοι πρὸς τὸν χρηστὸν᾽ τοῦτον, καὶ μὴ πρὸς ὑμᾶς, τοὺς λόγους ποιεῖσθαι ; — Εἴδετέ ποτε, βέλτιστοι, δίχα βουλῆς ἡ καὶ δορυφόρων καὶ τοῦ πλουτεῖν» “τύραννον ; εἴδετε δημοτικὸν εἰς πάντα καὶ ἥμερον τοιαύτην αἰτίαν σχόντα ποτέ;

ἀλλ᾽ ὅμως" ἅπαξ μιᾶς γενόμενος προαιρέσεως τὸ τἀμὰ κακί- ζειν, ὁ συκοφάντης οὐδέν, ἀλλ᾽ ἄνω καὶ κάτω" « ὁ σκηπτός » λέ-- yet, καὶ « at φανερωθεῖσαι χίλιαι πανοπλίαι, » καὶ ταύταις τὴν τυραννίδα συνιστᾷν βούλεται. καὶ ὅτι μὲν πανοπλίαι καὶ ἐπὶ τῆς οἰκίας εὕρηνται τῆς ἐμῆς τρανῷ διέξεισι στόματι. Τί δ᾽ ἔστι" τὸ κωλῦον" ἔχειν πανοπλίας τὸν στρατηγόν, καὶ τίς νόμος ἀπαγο-

οῥεύει μὴ ὅπλα κεκτῆσθαι τὸν στρατιώτην, καὶ χρείας πέρά πολ- λάκις ; οὐκ ἔχει δεικνύειν οὐδ᾽ ὁπωσοῦν.

Ἐγὼ δ’ ἐρήσομαι τοῦτον. ῥήτωρ εἶ πάντως καὶ βίδλοις σχο- λάζεις, καὶ οὐκ ἔχεις οὐδαμῶς ἀντειπεῖν. Τί γοῦν ; κέχτησαι καὶ πέρα τῆς χρείας πολλάκις βίδλους ἐκ περισσοῦ; ἢ συμμετρεῖς τῇ χρείᾳ τὴν κτῆσιν ; κἂν διδῷ τις ἕτερος, οὐ λαμδάνεις ; κἂν εὐώνῳ περιτύχῃς οὐκ ἐξωνῇ ; κἂν εἴ τις εἰς χεῖρας γένηται πο-

nitionibus : ἐνυπόστατον ἐστι τὸ χατὰ τὴν οὐσίαν χοινόν, ἥως τὸ εἶδος, τό. ... Ibi est varians lectio ἤγουν. Incertus scriptor apud Allatium Mens. temp. p. 171 : οἱ Ἀλεξανδρεῖς ἄρχονται τοῦ ἐνιαυτοῦ xarà τὴν x0' τοῦ παρ᾽ ἡμῖν αὐγούστου , ἥως [imo ἤγουν] πρὸ τριῶν ἡμερῶν σεπτεβ-- 6píov. Excerpta e Leonis Tacticis in codice 2540 : πρώτη χεφαλὴ ὃ στρατη-- γός, xal μετ᾽ αὐτὸν οἱ μεράρχαι, εἴτα oi δρουγγάριοι, εἶτα οἱ κόμητες, ἤως [et in marg. ἤγουν, eadem manu] οἱ τῶν λεγο-- μένων βάνδων ἄρχοντες. Scholia atl Nu- bes. 34 : δίχας ὥφληκα" ἤγουν x«i δίκας προςώφληκα" ἢ, ὡς xxl δίκας προςώ-- φληχα. Est dittographia; prior senten- tia servanda, posteriore deleta. Ber- nardo ad Nonnum, c. 128, ἤως legiti- mum esse videbatur. Errabat vir d.

* ! [roniam nóminis χρηστός, qua non-

nunquam utetur Pachymeres, illustrat Bremius ad Demosth. Ol. 3,27, et ibi Vcmel. Libanius, t. IV, p. 655 : ὅπερ μοι συμθέθηχε τὰ νῦν διὰ τὸν χρηστὸν υἱὸν τουτονί. Meminerat Aristophanici Strepsiade, qui dormire nequibat, δαχνόμενος Ὑπὸ. τῆς δαπάνης x«i τῆς φάτνης χαὶ τῶν χρεῶν, Διὰ τουτονὶ τὸν υἱόν. Idem, Ρ..589,, ὃ χαλὸς ἐχεῖνος, cum varietate χρηστός in cod. 8017: |

* Tyrannus sine senatu ! quid mirum ? Fortasse ἐπιθουλῆς.

* Schol.: τὰ ἀπ᾽ ἀρχῆς ἄχρι τέλους.

* [lla locutione ἄνω καὶ κάτω λέγειν, σοθεῖν, s:wpius utitur. Libanius, t. IV, p. 431 : Λαΐδα χατάγειν ἄνω καὶ χάτω συμφέρον δειχνύει. Aristides Orat. 46, p. 164 : οὐ ταῦτα κυχλεῖς ἄνω xal χάτω.

5 Schol.: ὡς ἀντίληψις ταῦτα.

? Cod., χωλύον.

44." T. TOY ΠΑΧΥΜΕΡΟΥΣ

θὲν προςπεσοῦσα, ἅμα πυρὶ παραδίδως ταύτην, ὡς ἂν μὴ πε- ρισσὴ φαινομένη ἐμπιπλᾷν ἔχῃ πολλῆς ἀηδίας τὸν ῥήτορα ; εἰ δέ τίς σου xal. ἄλλος περὶ τῆς μιᾶς ἐκείνης βίδλου δεήσεται, τί ποιήσεις τότε ; Απόκριναι. Σχληρὸς φανήση, xal οὐ παραδέξῃ τὴν αἴτησιν, καὶ τοῦτο οὐ qu ida καὶ φιλοπόλι-- δος ! ; ἀλλ᾽ ἀνὰ μέρος χρήσεις; καὶ πάλιν ἐπὶ καιροῦ σοι ἔσται τὸ δάνειον ;

ἀλλὰ σὺ μὲν οὕτω λέξεις ἴσως, καὶ πιθανὸς δόξεις, χωροῦντος τοῦ πράγματος τὴν ἀπολογίαν. Τί δέ; ἔχω κἀγὼ ποιῆσαι τοῦτό ποτε, καί, καιροῦ πρὸς τὴν μάχην καλέσαντος, διδόναι τὴν παν- οπλίαν ἑτέρῳ, καὶ ἐπ᾽ οἰκίας καθέζεφθαι, ἕως οὗ, τοῦ δανείου μοι ἐπανασωθέντος, πολέμου καὶ 'μάχης ἀναμνησθῶ ; ταχύ γ᾽ ἂν ἀπέλιπέ μοι σὺν τῷ δανείῳ καὶ πᾶσα πόλις καὶ δῆμος καὶ πάνται πόλεως πράγματα.

Τέως δ᾽ ὅμως, εἰ σὺ τοιοῦτος περὶ τὰς βίδλους, προαιρέσεως, εἰπέ μοι, πάθος, ἢ βούλημα νόμου, τὸ πρᾶγμα θήσομεν ; καί, εἰ μὲν προαιρέσεως, οὐ πρὸς ἄλλους οὗτος Ó λόγος, ἀλλὰ προςήκων σοί, καὶ μόνῳ παρὰ πάντας σοί, καὶ δικαίως σοί * εἰ ὃὲ βούλημα νόμου, δεῖξον τὸν νόμον αὐτικ᾽ ἐνεγκών, καὶ σὺ μὲν ἔσῃ κατὰ νό-- μους πράττων χαὶ παρὰ πᾶσιν ἐπαινετός, ἄλλους δὲ μὴ οὕτω ποιοῦντας δικαίως αἰτιάσῃ, ὡς νόμον πόλεως παραβαίνοντας. Οὕτω καὶ περὶ τῶν ἐμῶν εἴποιμι. Εἰ νόμος ἐστὶν ὃ κωλύων παν- οπλίας ἔχειν τὸν στρατηγὸν καὶ πέρα τοῦ δέοντος , δὸς ἀναγνῶναι θαῤῥούντως τῷ γραμματεῖ * κἀντεῦθεν ἄλλοι μὲν ἴσως, οἷς οὐκ ἦν ἔχειν ταύτας ἐκ περισσοῦ, ὡς φύλακες νόμου ἐπαινεθήσονται, ἐγὼ δ᾽ ὑφέξω τὰς δίκας ἀξίως. Πλὴν δ᾽ οὐδὲ τότε, θαῤῥῶ, εἰς νεωτερισμὸν καταδικασθήσομαι " ἀλλ᾽ ἔσται τὸ ἔγκλημα νόμου παράθδασις, καὶ χαίρων ὑποίσω τὸ ἀπὸ νόμωνἣ πρόςτιμον.

Εσχον" πανοπλίας ἐγώ, ἔσχον χιλίας καὶ πλείους, στρατηγὸς ὦν, καὶ ταῦτα, ὦ Ζεῦ, εἰ δὲ βούλει, καὶ Περικλῆς, ὃν δὴ καὶ ὀλύμπιον εἰς Πνύκα κηρύττουσι. Τί τῷ ὀλυμπίῳ τὸ ἴδιον, εἴπατε, παρακαλῶ * οὐ τὸ κοινωνικὸν πρὸς τοὺς ἄλλους θεούς, καὶ ὧν

4

! Fortasse φιλοπολίτου. * Olim scripsi νόμου, lapsu calami. * Cod., ἀξίας. Scripsi ἀξίως. ὁ Schol.: μετάθεσις τῆς αἰτίας.

MEAETH A. 45

αὑτῷ τὸ περιὸν τῆς θειότητος κατεκλήρωσε. τούτων τὸ μετέχειν τοῖς ἄλλοις. οὖσι καὶ τούτοις, εἰ καὶ καταδεεστέροις, θεοῖς ; Τοῦ- τον ἐμιμησάμην, τολμήσας εἴπω, κἀγώ, καὶ τὴν ὑμῶν ψῆφον διὰ τῆς ἐμῆς ἐκύρωσα προαιρέσεως, κἀπὶ τοῖς ὅπλοις τὸ κοινωνι- 'χὸν πρὸς τοὺς λοιποὺς ἐπενόησα. ἘΕλογισάμην κατ᾽ ἐμαυτὸν ὅτι πολλοῖς καὶ θέλουσιν ἀμύνειν ὑπὲρ τῆς πόλεως ἐμποδὼν ἡ πενία ἵσταται, καὶ γυμνοῖς σώμασι πρὸς ἐχθρὸν διακινδυνεύειν τούτοις ἥκιστα ἀσφαλές" « Κείσθων ὡς θησαυρὸς ἐπὶ τῆς ἐμῆς οἰκίας τὰ ὅπλα " κοινὸν ταμιεῖον ἔστω τοὐμὸν ταμιεῖον. Σχῆμα φέρω τῆς πόλεως, στρατηγῶν, ῥητορεύων, βουλεύων, πολιτευόμενος * ὅλος αὐτὸς ἀφιέρωμαι τῇ πατρίδι * τί ξένον, εἴπερ καὶ τὸ ἐμὸν οἴκημα κοινὸν τῆς πόλεως εἴη, καὶ τὰ ἐν αὐτῷ πάντα ἐπὶ καιροῦ τῇ πα- τρίδι φυλάττοιντο; εἰ δὲ καὶ χρημάτων περισσῶς εἶχον, οὐχ ἡγούμην ἂν καὶ ταῦτα τῷ δήμω xowd, ἐπὶ χρείας συνοίσοντα ; καὶ πῶς ἄν, ἄλλως ἔχων, δικαίως φιλόπολις ἤκουον ; »

A o. ἈΕῚ Y E a » 008 e » , ἢ ω ,

Ἐγὼ δὲ xal ὑμᾶς αὐτοὺς οὕτως ἔχειν λογίζομαι, ὡς μέχρι τού- του τῷ κεκτημένῳ λογίζεσθαι ἴδια d τις ἔχοι, ἣ πατρόθεν πε-- σόντα, ἢ πόνοις κτηθέντα, ἡ καὶ τύχης διδούσης, πράγματα, ἕως οὔ μὴ τούτων ἡ χρεία ἀναγκαία γένηται τῇ πατρίδι" ζητούσης δὲ τῆς κοινῆς ἀνάγχης ταῦτα, παραυτίκα τούτων ἁπάντων τοὺς ἕως τότε κυρίους τῇ θρεψαμένη πόλει ἐξίστασθαι.

Οὗτος ὁ λογισμὸς δίκαιος νομιζόμενος ἐποίει κἀμὲ τὸ μέρος τῶν πανοπλιῶν φιλοκτήμονα " τοῦτον τὸν σκοπὸν ἔχων ἐπὶ νοός, καὶ οὗ κακίας τυραννικῆς ἐφιέμενος, ὅπλων πεπλήρωχα τὴν οἰκίαν, ὡς μάχης, ἂν εἴποιμι, τὴν ψυχήν. AU ἣν αἰτίαν, καὶ βλέπων αὐτὰ χαθ᾽ ἑκάστην, ὁρμῆς ἐπληρούμην ἀρεϊκῆς * εἰ δέ που καὶ ἁπτοίμην τούτων, ἀνακλητικὸν οἷον ηὔλουν πρὸς πόλεμον, λαμπρότερον σαλ-- πιγγος. Τίς δ᾽ ἄλλος ἀνδρὶ στρατηγῷ κόσμος ἀμείνων τῶν ὅπλων τοῖς ἔξωθεν παραδάλλουσιν ; ὅθεν ἐκυδρούμην τοῖς ὅπλοις, ὁμο- λογῶ * καί, μονονοὺ" πόλεμον βλέπων καὶ παρατάξεις στρατιωτῶν, παρεθηγούμην εἰς ἀνδρίαν xal τι καὶ Ἐνυάλιον ἔμελπον ὃ. Καὶ ἄλ-

! Vide n. 1, p. 8. Sed, quum dixerit Declamatione se-

* Cod. , μόνον ov. Sic p. 6, 12. Cf. p. 30. ptima μέλπων Ἄρη, nomen Ἐνυάλιον epi- * Seripseram olim ἐνυάλιον ἔμελπον. theto prsetuli. /Eschylus Theb. 52

ὃ T. TOY HAXYMEPOYX

ὔ 43 , 1 P , Y , 1 e 1 ^ κλέους οἰκία πολλοὺς ἐρεθίσει πρὸς μάχην καὶ ἱκανοὺς τῆς πα- τρίδος ὁπλίτας ἀποφανεῖ.

Τὴν γοῦν ἐμὴν περὶ τὴν πόλιν προμήθειαν καὶ τὸ ὑπὲρ τῆς πα- τρίδος χηδεμονικόν, πάντες μέν, ὡς εἰκός, καὶ μᾶλλον οἷς εὐγνώ- μῶν ἡ προαίρεσις καὶ φιλόπολις , οἶδα, θαυμάσονται. Καὶ αὐτὸς δὲ ὁ Φίλιος Ζεύς, ᾧ συνωνομάσθην ἐγὼ ' ψήφῳ τῆς ὑμετέρας βου- λῆς, τὸν σκοπόν, ὡς οἶμαι, ἀποδεξάμενος, κατήνεγκε τὸν σχη-

, , 9 537 1 , Ν᾽) Ψ , Y » 0 , πτόν, οὐχ ἵν’ ἐλέγξῃ κακίαν, ἀλλ᾽ ἵνα φανερώσῃ τὴν ἐμὴν ἀρε- τήν, ἐπειδὴ καιρὸς οὐκ ἦν φανεροῦν ἐμὲ τὴν προαίρεσιν.

Μόνος δ᾽ οὗτος ὁ βάσκανος καὶ φίλερις ἄνθρωπος περιτρέπει μοι τὸ χαλόν, καὶ τυραννίδος ἐπίθεσιν ἐγκαλεῖ τῷ ὑπὲρ τοῦ πῶς ἂν συσταίη δῆμος προμηθουμένῳ. Καὶ ὅτι μέν ἐστι τυραννὶς λέ- yet, κἀμοὶ προςάπτει τὸ ἔγκλημα " τί δὲ τὸ παριστῶν με τὰ τῶν τυράννων φρονεῖν oux ἔχει παράγειν, κἂν διαῤῥαγείη λέγων ἢ $5 1 ^" ᾽ὔ 1 , e Y 8 7 1 » 9 ἐπὶ τοῦ βήματος. Εἰπὲ γάρ. μοι" ἔχεις “ προθαλέσθαι τινὰ εἴτ ἐλεύθερον, εἴτε καὶ δοῦλον, εἴτε τινὰ τῶν οἰκείων, εἴτε τῶν ξένων. ἔστω δέ γε καὶ τῶν ἐχθρῶν, ᾧ δή ποτε περὶ τυραννίδος ἐχοινο--

, , , 1 * , , , , n 3. λογούμην ἐγώ; Παρελθὼν outog éAeyyéto , λεγέτω ἐν τῷ ἐμῷ 9 1 T ὔ ῳ

τούτῳ ὕδατι᾽, χἀγὼ σιωπήσομαι. Καί τοι γε οὗτος ὁ τρόπος τῆς κατηγορίας; οὕτως ὑμεῖς χρίνειν ὁμωμόκατε, οὕτως εἰςάγονται τὰ ἐγκλήματα " ἔτυψέ μέ τις; καὶ ὁ μαρτυρήσων παρέστηκεν " οὗτος προδότης τῆς πόλεως ; καὶ ὃ συνίστωρ ἰδού" οὗτος δύς-- 1 7 ς M 4 οἵ ^» [4 ἣ , 1

νους ; καὶ σύνοιδεν ὁ παρών. Σὺ δ᾽ ὅμοιον ποιεῖς ὥςπερ ἂν εἰ καὶ προδοσίας ἐγράφου τὸν νυχτὸς τὴν πόλιν ἐπιτηροῦντα ἐξ εὐνοίας

* Theo Progymn. c. 8, 8 : Περιχλῆς Ὀλύμπιος ἀπὸ τῆς ἐν τοῖς χατορθώμασι μεγαλειότητος ἐπιχεχλημένος. Locos au- ctorum alios de Pericle Olympio adposui in Ánecd. p. 359. Sed decreto publico id fuisse cognomen inditum non nove- ram. Infra pp. 14, 15, rursus memorat τὴν ψῆφον. Dux ei fuisse videtur Áristides Orat. 53, p. 630. De praemiis agens que populus civibus de patria bene meritis olim donabat , Περιχλέα δέ, ait, τὸν Ξανθίππου τίς οὐχ οἷδε τῶν πάντων

᾿Ολύμπιον προςρηθέντα χατὰ ταὐτὰ và MC;

* Sic Noster Decl. III, VII. De- mosthenes Ctes. S 8 : οὐδ᾽ ἂν σὺ διαῤῥα- γῆς ψευδόμενος. Ibi codd. διαῤῥαγείης, quod Pachymeres legisse videtur. Psel- lus Opusc. p. 119 : διαῤῥαγείη ψενδόμε- γος. lbi nota. Aristides Orat. 49, p. 498 : ὥςπερ σὲ ῥηγνὺς ἐξεπίτηδες προςτίθησιν. Multa apud Gataker. ad Anton. 8 , 4.

5. Schol.: ἐλέγχων ἀπαίτησις.

* Vide n. 6, p. 4.

MEAETH A. 9 πολλῆς, μή πὼς λαθὼν ὁ ἐχθρὸς ἐντὸς γένηται, τῶν φυλάκων ἀμελησάντων. ἀλλ᾽. οὔτ᾽, οἶμαι, δύςνους ἐκεῖνος ταῦτα ποιῶν " οὔτ᾽ ey τυραννικοῦ φρονήματος ἐγκληθείην, ὅτι πανοπλίας ἐκτώ- μὴν ὑπὲρ τῆς πόλεως.

Τί δὲ καὶ βουλόμενος ᾿ ἐπεχείρουν τῷ τυραννεῖν ; ἵνα δόξαν καὶ τιμὴν pocAd τινά ; ἀλλ᾽ ἵνα πλοῦτον πρλολτήδώμδιν ; ἀλλ᾽ ἵν᾽ dide ὀνόματος ἐπιδῶ ὃ; Καὶ ποίαν ὑπερθολὴν € ἐπὶ ταύτοις ἄλλῳ παρῆκα" τῶν πολιτῶν ; οὐχ ὑμεῖς ἐς τοσοῦτόν με τιμῆς κατεστή-- σατε, ὥςτε καὶ πατρὸς τάξιν ἐπέχειν παντὶ τῷ δήμῳ, καὶ ἄγειν ὑμᾶς δύνασθαι ὅπου δεῖ, καὶ μένειν παρασκευάζειν ὅπου μὴ δεῖ"; τίς ἄλλος ὑπὲρ ἐμὲ κολακείας ἠνέγκατο πρόςρημα καὶ τοῦ δημη- γορεῖν πρὸς χάριν, οὐ πρὸς τὸ βέλτιστον, ἐκ τοῦ πολὺ παρ᾽ ὑμῶν ἔχειν τὸ συγκεχωρηχός; καὶ μὴ-νοσοῦντας ἐπέχειν καὶ νοσοῦντας πάλιν ἐξάγειν, καὶ πείθειν καθ᾽ ὅ τι ἦν ἀρ δι ἐμοί; τίς ὃ ἐπάρὰς ὑμᾶς πρεσθείαν ἀτιμάσαι Λακωνικὴν καὶ παρὰ τὴν παρ- οὔσαν τύχην ἐξενηνοχέναι πρὸς Πελοπόννησον πόλεμον; πόσους ἄλλους στρατηγοὺς παριδόντες καὶ ῥήτορας τὰ πρὸς ῥᾳστώνην παραινοῦντας ὑμῖν", μίαν ἁπασῶν βουλὴν ἐδέξασθε τὴν ἐμήν,

* Schol. βούλησις. κα

* Locutio poetica ἐπιδαίνειν ἐπιδόξου ὀνόματος quam illustravi ad hunc ipsum locum in Ánecd. p. 360. Adde inter- pretes ad OEd. Col. 180. Exempla sunt et auctorum prosaicorum rariora. Lu-

* Vide Thucyd. 1,127; 2, 65; Arisud. Orat. 46, p. 162, 163. Alia in Anecd. Gr. t. V, p. 360.

* Thucyd. 1, 139. — Codex ἡμῖν. Vocalium ἡ v pronunciatio parilis in causa est cur pronomina , sensu distan-

cianus Astrol. 8 : Λέθυες ἐπέδησαν τοῦ λόγου. Rursus Noster Declam. IV; et Hist. Andron. 2, 19, p. 155 : ἰδιώτιδος νομιζομένης ix τοῦ τὸν ἐχείνης σύξυγον ζῶντα μηδενὸς ἐπιθῆναι ἀξιώματος. Est ἰδιώτιδος pro vulgato ἐδιώτητος emen- datio Bekkeri, quam confirmat codex. Choricius, p. 81 : ἀνέθης ἐνταῦθα τῆς εὐσεθείας. .

* De formula loquendi jmep6o14» οὐ λείπειν ad Pachymeris hunc locum egi in Anecd. p. 360. Firmus Epist. 41 : ἡύναιον μοχθηρόν.... οὐδεμίαν ἐλλεῖπον μοχθηρίας ὑπερβολὴν εἰς τὸ προςθεῖναι ἁμαρτίας ἐφ᾽ ἁμαρτίαις. |

tia tantum, passim permutent librarii. Poeta anonymus Eustathii, p. 1484 : Κίλιξ δὲ χώρα καὶ Σηρῶν ἐπιστροφαί. Pro Σηρῶν viro doct. legendum videtur Σύ-- po». Prius nomen vi quantitatis expel- lendum erat omnino, et suam tamen sedem in contextu servare sinitur.' Cui bono bene conjecisti, si vitium rema- nere permiseris ? Sunt critici paulo au- daciores, sunt et timidiores. Quum glossator Pluti verbum μέλλε,ν. 166, per βράδινε esset interpretatus , Hemsterhu- sius, syllabam δι mutare in v veritus re- ligiosius, monuit eum esse morem sori- bendirecentiorum Grecorum. (Quod effa-

2

MEAETH Δ΄. 41 ἔστιν, ἐξὸν ἀγαπᾶσθαι, τὸ μισεῖσθαι προκρίνειν, καὶ εὐφήμου δόξης ἀνταλλάττειν δύςφημον ὄνομα ; Ζητήσατε τὸν παρήκοντα

χρόνον, παρακαλῶ,, εἰ τυραννικὸς ἐγὼ κατ᾽ ἐχεῖνον καὶ βίαιος, εἰ μὴ δημοτικὸς καὶ φιλόπολις, εἰ μεῖζον ἔσχον κατά τινος φρό- νημαν εἰ λαμπρὰν καὶ ὑπὲρ τὰς τῶν ἄλλων τὴν οἰκίαν Qxodo- μούμην, καὶ πολλοῖς ἐθρυπτόμην τοῖς ἀκολούθοις, xai ἀνεσόθουν ἐν ταῖς ὁδοῖς διερχόμενος. Ταῦτα σημεῖα γνώμης τυραννιχῆς ταῦτα μοναρχίας δείγματα, καὶ τοῦ τὴν ὠδῖνα τῆς κακίας ἐπὶ χαιροῦ ἐκρῆξαι βούλεσθαι τεκμήριον ἱκανώτατον.

Αλλὰ τί γε ἄλλο τὸ ἐπηρκὸς &y' πρὸς τυραννίδος ἐπίθεσιν : τὸ πλουτεῖν βούλεσθαι ; καὶ μήν, εἴπερ πλουτεῖν ὠρεγόμην, οὐκ ὀλί-- γαι μοι πρὸς τοῦτο προφάσεις τῇ τύχῃ ἐσχεδιάσθησαν * εἶχον καὶ ἐκ τῶν προςπιπτόντων πολέμων πορίζεσθαι χρήματα " εἶχον λαμ- Odyew καὶ παρ᾽ ὑμῶν αὐτῶν, ὡς ἀριστειῶν ἔπαθλα * ἀλλ᾽ εἷς μοι πλοῦτος ἔδοξεν ἱκανὸς καὶ τοῖς ἐμοῖς αὐτάρκης, fj τ᾽ ἐμὴ πρὸς τὸν δῆμον εὔνοια καὶ ἡ ἀπ᾽ ἐκείνου πάλιν ᾿ἀγάπησις ᾿ πρὸς ἐμέ. Καὶ ταύτῃ συξῴην * εἴθε xal? ταύτῃ γε συναπέλθοιμι.

Ἐγὼ" δὲ δέδια μὴ οἷς ἀναγκάξομαι λέγειν καὶ περὶ τῆς δυνά- μεως τῆς ἐμῆς; ἣν ὡς ὀχυρόν τι μηχάνημα κατὰ τῆς ἐμῆς προ-- αιρέσεως ὃ κατήγορος ἵστησι, τούτοις καί τι τῶν ἀποῤῥητοτέρων φθέγξομαί", ὃ ἤδειν μὲν πάντως γιγνόμενον ἐπ᾽ ἐμοί, ἐπήνουν δ᾽ ἐς ἀεὶ τὴν ἐπίνοιαν ὡς οἵαν xe σώζειν τὴν τῆς ἡμετέρας κα-- τάστασιν πόλεος, καὶ οὐχ, ὅτι δόξῃ τιμῆς παρὰ πολλῶν ἐτηρού- μὴν, ἐκάκισα πώποτε, ἀλλ᾽, ὅτι παρὰ πολλῶν εἶχον ἂν ὡς τὸ εἰκὸς μαρτυρεῖσθαι., μᾶλλον ἠγάπησα, καὶ φρονίμους ἐλο-- γιζόμην τοὺς τὸ καλὸν παντὶ σθένει πολυωροῦντας " παρόν,

* Num ἂν εἴη ? Utitur et Declam. IV verbo πολυω-- * Gregorius D. Att. $ 14, nomen pet», atque Hist. M. Palzol. 4, 25, ἀγάπησις Atticis tribuit. Sed viris criticis p. 80T : πολυωρῶν ἐχεῖνον συχνάκις. Ibi hanc non probavit regulam Gregorius. scholium : φροντίζων, ἐπιμελούμενος. Exemplum ex /Esopia Fabula delevi Rursus Ándron. 5, 32, p. 453 : τὸ πά--

ad Chorie. p. 335. θος x«l αὑτὸν. τῶν πρὸς τὸ ξῆν ἀποροῦντα * Cod., συξώην εἴθε" xat.... θητείαις ἐδίδου, BU ὧν ἐπωλυωρεῖτο τοῖς * Schol.: δύνάμις. ἀναγχαίοις. Ibi scholium : θητείαις] ip-

5 Sic codex. γάξεσθαι ἐπὶ μισθῷ. — ἐπωλ.} ἐπεμέλε--

12 T. TOY ΠΑΧΥΜΕΡΟΥ͂Σ

Y, καταφρονήσαντας τὴν ἀρχήν, ἀπὸν ἐκζητοῦντας. Ὡςαύτως ; ἵν᾽ εἴπω καὶ περὶ ἐμαυτοῦ, ἐκεῖνός μοι καλλίων ἐδόκει καὶ dox - μώτερος, ὃς ἄν, ἀρθεὶς ἐκ κατορθωμάτων μέγας, ἑαντῷ χώραν x € , , $ 1 - , n ^ € κακῆς ὑποψίας παράσχοι" καὶ τοῦ νεωτερίσαι βούλεσθαι, ἣ ὁ μηδὲν ἄξιον πράξας ἐπαίνου μηδ᾽ ἐπαρθείς, εἶτα μηδὲν εἰς φρο- νηματισμὸν μηδόλως ὑποπτενόμενος. Πῶς τοίνυν ἔμελλον τυραννεῖν, ὦ καινῶν ἐπινοιῶν πλάστα καὶ συχοφάντα. ᾧ μηδ᾽ ἐπὶ τῆς οἰκίας μόν δ᾽ ὥ ἐξὴν ἐαθῇ φάντα, ᾧ μὴ ἧς οἰκίας μόνῳ μηδ᾽ ὥραν ἐξῆν ἐαθῆναι τῆς τῶν πολλῶν ἐνοχλήσεως ; Δεῖξον ὑπασπιστὰς τοὺς ἐμούς, πα-- ράστησον τοὺς δορυφόρους, φέρε τοὺς κοινωνοῦντας τῶν ἀποῤῥή-- τῶν ἐμοί" καὶ δείξεις τότε, οὐ λόγους λέγων κενοὺς οὐδὲ σκιὰς 3 / , 9. » M /, 3 3 / ἐγκλημάτων, ἀλλ ἄντιχρυς δεικνὺς πράγματα. Ei δὲ στρατιώτας 3, e ᾽ E , * - “- 5t εὔνους εὑρήσεις τῆς πόλεως καὶ οἷς ὁ δῆμος ἐπὶ πᾶσι τεθάῤῥηκεν" ὡς πιστοῖς, αὐτόθεν κατάθαλλε.", μή πού τι κατηγορῇς μὲν

το. Inferius etiam V£, 16, p. 807 : μηδὲν ἀνεῖναι xal αὖθις τὰ εἰχὅότα πολυωρεῖν" eum scholio , φροντίζειν, ἐπιμελεῖσθαι.

' Ellipsi adverbii μᾶλλον qua sepe utitur; v. c. Progymn. c. 8, p. 369, 29 : χαλὸν ταύτῃ μὴ πολισθῆναι ἢ οὕτω

πολισθῆναι πονήρως. Vide Walz. vir.^

doct. ad p. 563.

* Quod olim in παράσχῃ mutaveram. Sed malo relinquere quod codex exhi- bet. Circa syntaxin ista ztate valde titu- babatur. Pachymeres Hist. Andron. VI, 16 : μή πὼς ἐπαύροι xal αὑτὸς τῶν ἀπ’ ἐχείνων χακῶν. Codex, ἐπαύρῃη, quod przferam a codice. datur, cum scholio ἐπαπολαύσει’ ἐπαπολαύση potius.

* Editum fuit olim τεθαῤῥηκώς lapsu calami.

* Quam formulam, olim a me non intellectam , exhibet et Decl. IX. Illam suinpsit ex Aristide Orat. 48, p. 169: περὶ μὲν δὴ λάλων, ὦ Πλάτων, xal ἀργῶν xal δειλῶν αὐτόθεν χατάθαλε. Ibi schol. p. 465: πέπανσο. Παροιμία ἐπὶ τῶν νικώντων λεγομένη πρὸς cüs νιχῶσι᾽ δηλον- ótt τὸ πρόςτιμον χατάθου τὸ περὶ τῆς νίχης. Λέγει οὖν τοῦτο Ἀριστίδης πρὸς

Πλάτωνα, δειχνὺς αὐτὸν ἐντεῦθεν λίαν ψευδόμενον. Etsi formula sit perpetua, παροιμία ἐπί, nunc malim ἀπό, ob se- quentia λεγομένη. πρὸς οὕς. Arsenius, p. 85: αὖτ. κατάθ.... ἐπὶ τῶν ἡττωμέ- νων xxl χαταθαλλόντων Φὰ ὀφειλόμενα. Conf. Proverbium Metricum 190. Lau- datum modo Aristidis locum contulit ad

,Synesium, p. 411, Nicephorus Grego-

ras, verba Insomn. p. 141, ἅλις ἐγχω-- py , x«l χαταθάλωμεν, interpretatu- rUS : τὸ χαταθάλωμεν ἀντὶ τοῦ σιωπή-- σωμᾷν ληπτέον, ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν κατατιθεμένωδ' ὅνπερ ἐθάσταξον φόρτον. Φησὶ δὲ xal Ἀριστίδης.... Iterum : καὶ χκαταθάλωμεν᾽ 7) ὡς xal χαταθῶμεν τὰ τοιαῦτα ἐγκώμια καὶ σιωπήσωμεν. Pro ἣ ὡς, que formula βαρὶυβ in Gregore Scholiis est obvia, reponendum erit ἤγουν, ex rationibus quas fuse explicuit Bastius Epistola ad Bredowium Leca- penus Gramm. p. 58 : ἀνίησιν ἡ γῆ τὰ φυτά, ἀντὶ τοῦ ἀναδίδωσιν, ἤως ἀναθλα-- στάνει. Imo ἤγουν. Libanius, t. I, P. 526: πόλις μεγάλη καὶ μεγάλην ψῆφον ἔχουσα. Glossa δὰ ψῆφον in cod.:963 : zug knc- φασιν. Imo ἤγουν. Maximus Conf. Defi-

MEAETH A'. : ? 43

ἐμᾳῦ γ.κρίνης δὲ τούτους πάντας, καὶ δόξῃς κοινὸς συκοφάντης, οὐχ ἄδιος.

Εἰδές ποτε ---- ἀλλὰ τί δεῖ μοι πρὸς τὸν χρηστὸν τοῦτον, καὶ μὴ πρὸς ὑμᾶς,, τοὺς λόγους ποιεῖσθαι; ---- Εἴδετέ ποτε, βέλτιστοι, δίχα βουλῆς " καὶ δορυφόρων καὶ τοῦ πλουτεῖν; τύραννον : εἴδετε δημοτικὸν εἰς πάντα καὶ ἥμερον τοιαύτην αἰτίαν σχόντα ποτέ;

Αλλ᾽ ὅ ὅμως" ἅπαξ μιᾶς γενόμενος προαιρέσεως , τὸ τἀμὰ καχί- ζειν, ὃ συκοφάντης οὐδὲν, ἀλλ᾽ ἄνω καὶ κάτω" « ὁ σκηπτός » λέ-- y&t, καὶ « at φανερωθεῖσαι χίλιαι πανοπλίαι, » καὶ ταύταις τὴν τυραννίδα συνιστᾷν βούλεται, καὶ ὅτι μὲν πανοπλίαι καὶ ἐπὶ τῆς οἰκίας εὕρηνται τῆς ἐμῆς τρανῷ διέξεισι στόματι. Τί δ᾽ ἔστι" τὸ κωλῦον" ἔχειν πανοπλίας τὸν στρατηγόν, καὶ τίς νόμος ἀπαγο-

ορεύει μὴ ὅπλα κεχτῆσθαι τὸν στρατιώτην, καὶ χρείας πέρά πολ- λάκις ; οὐχ ἔχει δεικνύειν οὐδ᾽ ὁπωσοῦν.

Ἐγὼ δ᾽ ἐρήσομαι τοῦτον. ῥήτωρ εἶ πάντως καὶ βίδλοις σχο- λάζεις, καὶ οὐκ ἔχεις οὐδαμῶς ἀντειπεῖν. Τί γοῦν; κέχτησαι xai πέρα τῆς χρείας πολλάκις βίδλους ἐκ περισσοῦ ; ἢ συμμετρεῖς τῇ χρείᾳ τὴν κτῆσιν ; κἂν διδῷ τις ἕτερος, οὐ λαμδάνεις ; κἂν εὐώνῳ περιτύχης 9, οὐκ ἐξωνῇ ; κἂν εἴ τις εἰς χεῖρας γένηται πο-

nitionibus : ἐνυπόστατόν ἐστι τὸ χατὰ τὴν οὐσίαν χοινὸν, ἥως τὸ εἴδος, τό.... lbi est varians lectio ἤγουν. Incertus scriptor apud Allatium Mens. temp. p. 171: Ἀλεξανδρεῖς ἄρχονται τοῦ ἐνιαυτοῦ κατὰ τὴν xÜ' τοῦ παρ᾽ ἡμῖν αὐγούστου, -ἤως [imo ἤγουν] πρὸ τριῶν ἡμερῶν σεπτερ-- θρίου. Excerpta e Leonis Tacticis in codice 2540 : πρώτη χεφαλὴ ὃ στρατη-- γός, καὶ μετ᾽ αὑτὸν οἱ μεράρχαι, εἶτα oi δρουγγάριοι, εἶτα οἱ χόμητες, ἤως [et in marg. ἤγουν, eadem manu] οἱ τῶν λεγο-- μένων βάνδων ἄρχοντες. Scholia atl Nu- bes. 94 : δίχας ὥφληκα: ἤγουν x«l δίκας προςώφληκα' ἤ, ὡς xxl δίκας προςώ-- φληχα. Est dittographia; prior senten- tia servanda , posteriore deleta. Ber- nardo ad Nonnum , c. 123 , ἤως legiti- mum esse videbatd*. Errabat vir d.

" ! [roniam nóminis χρηστός, qua non-

nunquam utetur Pachymeres, illustrat Bremius ad Demosth. Ol. 3,27, et ibi Vomel. Libanius, t. IV, p. 655 : ὅπερ

ol μοι συμθέθηχε τὰ νῦν διὰ τὸν χρηστὸν

υἱὸν τουτονί. Meminerat Aristophanici διγορβιδάξββ, qui dormire nequibat, δαχνόμενος Ὑπὸ. τῆς δαπάνης x«i τῆς φάτνης χαὶ τῶν χρεῶν, Διὰ τουτονὶ τὸν υἱόν. Idem, p.'589 , ὁ καλὸς ἐχεῖνος, cum varietate χρηστός in cod. 8017: —

* Tyrannus sine senatu! quid mirum? Fortasse ἐπιθουλῆς.

* Schol.: τὰ ἀπ᾽ ἀρχῆς ἄχρι τέλους.

* ]lla locutione ἄνω xai κάτω λέγειν, σοθεῖν, s:epius utitur. Libanius, t. IV, p. 431 : Λαΐδα κατάγειν ἄνω x«l χάτω συμφέρον δειχνύει. Áristides Orat. 46, p 164:

* Schol.: ὡς ἀντίληψις ταῦτα.

? Cod., χωλύον.

οὗ ταῦτα χυχλεῖς ἄνω xal χάτω.

445 I. TOY ΠΑΧΥΜΝΕΡΟΥ͂Σ

» θὲν προςπεσοῦσα, ἅμα πυρὶ παραδίδως ταύτην, ὡς ἂν μὴ πε- ρισσὴ φαινομένη ἐμπιπλᾷν ἔχῃ πολλῆς ἀηδίας τὸν ῥήτορα ; εἰ δέ τίς σου καὶ ἄλλος περὶ τῆς μιᾶς ἐκείνης βίδλου δεήσεται, τί ποιήσεις τότε : ἀπόκριναι. Σχληρὸς φανήσῃ, καὶ οὐ παραδέξῃ τὴν αἴτησιν, xdi τοῦτο οὐ διλαλλήλου το τοὺ καὶ φιλοπόλι- δος * ; ἀλλ᾽ ἀνὰ μέρος χρήσεις, καὶ πάλιν ἐπὶ καιροῦ σοι ἔσται τὸ δάνειον ; |

ἀλλὰ σὺ μὲν οὕτω λέξεις ἴσως, καὶ πιθανὸς δόξεις, χωροῦντος τοῦ πράγματος τὴν ἀπολογίαν. Τί δέ; ἔχω κἀγὼ “ποιῆσαι τοῦτό ote, καί, καιροῦ πρὸς τὴν μάχην καλέσαντος, διδόναι τὴν παν- οπλίαν ἑτέρῳ; καὶ ἐπ᾽ οἰκίας καθέζεσθαι, ἕως οὗ, τοῦ δανείου μοι ἐπανασωθέντος, πολέμου καὶ 'μάχης ἀναμνησθῶ ; ταχύ γ᾽ ἂν ἀπέλιπέ μοι σὺν τῷ δανείῳ καὶ πᾶσα πόλις καὶ δῆμος καὶ πάντοῳ πόλεως πράγματα.

Τέως δ᾽ ὅμως, εἰ σὺ τοιοῦτος περὶ τὰς βίδλους, προαιρέσεως, εἰπέ μοι, πάθος, ἣ βούλημα νόμον, τὸ πρᾶγμα θήσομεν ; καί, εἰ μὲν προαιρέσεως, οὐ πρὸς ἄλλους οὗτος Ó λόγος, ἀλλὰ προςήκων σοί, καὶ μόνῳ παρὰ πάντας σοί, καὶ δικαίως σοί * εἰ δὲ βούλημα νόμον, δεῖξον τὸν νόμον αὐτικ᾽ ἐνεγκών, καὶ σὺ μὲν ἔσῃ κατὰ νό-- μους πράττων καὶ παρὰ πᾶσιν ἐπαινετός, ἄλλους δὲ μὴ οὕτω ποιοῦντας δικαίως αἰτιάσῃ ὡς νόμον πόλεως mapaatvovras. Obr» xal περὶ τῶν ἐμῶν εἴποιμι. Εἰ νόμος ἐστὶν ὁ κωλύων παν- ὁπλίας ἔχειν τὸν στρατηγὸν καὶ πέρα τοῦ δέοντος , δὸς ἀναγνῶναι θαῤῥούντως τῷ γραμματεῖ ἦν ἔχειν ταύτας ἐκ περισσοῦ, ὡς φύλακες νόμου ἐπαινεθήσονται, ἐγὼ δ᾽ ὑφέξω τὰς δίκας ἀξίως. Πλὴν δ᾽ οὐδὲ τότε, θαῤῥῶ, εἰς νεωτερισμὸν καταδικασθήσομαι " ἀλλ’ ἔσται τὸ ἔγκλημα νόμου

χἀντεῦθεν ἄλλοι μὲν ἴσως, οἷς οὐκ

παράθδασις, καὶ χαίρων ὑποίσω τὸ ἀπὸ νόμων πρόςτιμον. ἔσχον’ πανηπλίας ἐγώ, ἔσχον χιλίας καὶ πλείους, στρατηγὸς ὦν, καὶ ταῦτα; ὦ Ζεῦ, εἰ δὲ βούλει, καὶ Περικλῆς, ὃν δὴ καὶ ὀλύμπιον εἰς Πνύχα ἘΠ ηυττοῦ σι: Τί τῷ ὀλυμπίῳ τὸ ἴδιον, εἴπατε, παρακαλῶ " οὐ τὸ χοινωνικὸν πρὸς τοὺς ἄλλους θεούς, xol ὧν

« 4. ! Fortasse φιλοπολίτου. 5 Olim scripsi νόμου, .lapsu calami. ! Cod., ἀξίας. Scripsi ἀξίως. ὁ Schol.: μετάθεσις τῆς αἰτίας. .

MEAETH A'. 45

αὐτῷ τὸ περιὸν τῆς θειότητος κατεκλήρωσε, τούτων τὸ μετέχειν τοῖς ἄλλοις, οὖσι καὶ τούτοις, εἰ καὶ χκαταδεεστέροις, θεοῖς ; Τοῦ- voy ἐμιμησάμην, τολμήσας εἴπω, κἀγώ, καὶ τὴν ὑμῶν ψῆφον ' διὰ τῆς ἐμῆς ἐκύρωσα προαιρέσεως, κἀπὶ τοῖς ὅπλοις τὸ κοινωνι- χὸν πρὸς τοὺς λοιποὺς ἐπενόησα. Ἐλογισάμην κατ᾽ ἐμαυτὸν ὅτι πολλοῖς καὶ θέλουσιν ἀμύνειν ὑπὲρ τῆς πόλεως ἐμποδὼν ἡ πενία ἵσταται, καὶ γυμνοῖς σώμασι πρὸς ἐχθρὸν διακινδυνεύειν τούτοις ἥκιστα ἀσφαλές" « Κείσθων ὡς θησαυρὸς ἐπὶ τῆς ἐμῆς οἰκίας τὰ ὅπλα " κοινὸν ταμιεῖον ἔστω τοὐμὸν ταμιεῖον. Σχῆμα φέρω τῆς πόλεως) στρατηγῶν, ῥητορεύων, βουλεύων, πολιτευόμενος " ὅλος αὑτὸς ἀφιέρωμαι τῇ πατρίδι * τί ξένον, εἴπερ καὶ τὸ ἐμὸν οἴκημα κοινὸν τῆς πόλεως εἴη, καὶ τὰ ἐν αὐτῷ πάντα ἐπὶ καιροῦ τῇ πα- τρίδι φυλάττοιντο; εἰ δὲ καὶ χρημάτων περισσῶς εἶχον, οὐχ ἡγούμην ἂν καὶ ταῦτα τῷ δήμω κοινά, ἐπὶ χρείας συνοίσοντα ; καὶ πῶς ἄν, ἄλλως ἔχων, δικαίως φιλόπολις ἤκουον ; » :

Ἐγὼ δὲ καὶ ὑμᾶς αὐτοὺς οὕτως ἔχειν λογίζομαι, ὡς μέχρι τού- του τῷ κεχτημένῳ λογίζεσθαι ἴδια d τις ἔχοι, Y) πατρόθεν πε- σόντα, ἢ πόνοις κτηθέντα, ἢ καὶ τύχης διδούσης, πράγματα, ἕως 00 μὴ τούτων ἡ χρεία ἀναγκαία γένηται τῇ πατρίδι " ζητούσης δὲ τῆς κοινῆς ἀνάγχης ταῦτα, παραυτίκα τούτων ἁπάντων τοὺς ἕως τότε κυρίους τῇ θρεψαμένῃ πόλει ἐξίστασθαι.

Οὗτος ὁ λογισμὸς δίκαιος νομιζόμενος ἐποίει κἀμὲ τὸ μέρος τῶν πανοπλιῶν φιλοκτήμονα " τοῦτον τὸν σχοπὸν ἔχων ἐπὶ νοός, καὶ οὗ κακίας τυραννικῆς ἐφιέμενος, ὅπλων πεπλήρωκα τὴν οἰκίαν, ὡς μάχης , ἂν εἴποιμι, τὴν ψυχήν. Δι᾽ ἣν αἰτίαν, καὶ βλέπων αὐτὰ καθ᾽ ἑκάστην, ὁρμῆς ἐπληρούμην ἀρεϊκῆς * εἰ δέ που xal ἁπτοίμην τούτων, ἀνακλητικὸν οἷον ηὔλουν πρὸς πόλεμον, λαμπρότερον σάλ- πιγγος. Τίς δ᾽ ἄλλος ἀνδρὶ στρατηγῷ κόσμος ἀμείνων τῶν ὅπλων τοῖς ἔξωθεν παραδάλλουσιν ; ὅθεν ἐκυδρούμην τοῖς ὅπλοις, ὁμο- Joy& * καί, μονονοὺ πόλεμον βλέπων καὶ παρατάξεις στρατιωτῶν, παρεθηγούμην εἰς ἀνδρίαν καί τι καὶ Ἐνυάλιον ἔμελπον ὃ. Καὶ ἄλ-

! Vide n. 1, p. 8. Sed, quum dixerit Declamatione se-

* Cod. , μόνον ov. Sic p. 6, 12. Cf. p. 20. ptima μέλπων Ἄρη, nomen Ἐνυάλιον epi- 5. Scripseram olim ἐνυάλιον ἔμελπον. theto pretuli. /Eschylus Theb. 5?

16 Γ. TOY"HAXYMEPOYZ ; λοις μὲν αἱ κατ᾽ οἶκον ἱστορίαι' xal αἱ πολυτελεῖς τράπεζαι, καὶ ἄμπελοι καὶ κῆποι φιλοκαλούμενοι παρὰ ταῖς οἰκίαις, τέρψιν ómn- μέραι παρεῖχον τὴν γιγνομένην "* Περικλεῖ δὲ μόνῳ τὸ πανοπλίας βλέπειν, καὶ πολέμους ἐνθυμεῖσθαι καὶ μάχας, τρυφή.

Σὺ δ᾽, ὡς ἔοικε, καὶ μελετῶν ὁρῶν ἐπὶ τῆς οἰκίας σχεδάρια; ἐπειδή σοι ἅπαξ παρεχώρησεν ὃ σκηπτὸς ψηλαφᾷν τὰ ἐμά, ἕως νῦν ἀνεκδότων οὐσῶν, καὶ ἑτοίμων λεχθῆναι, εἰ καλέσει καιρός, ἄλλην εἰςάξεις δίκην, ὡς ἐκεῖνα μελετῶντος ἃ δὴ μήπω συνέδησαν, ἐγὼ δέ (ἀλλὰ μηδὲ συμδαῖεν ποτέ) εὐξαίμην τῇ πόλει ὅσα φέρουσι χίνδυνον. Πλὴν πρὸς συμθούλου σοφοῦ .. καὶ παρηκολουθηκότος πράγμασι πόλεως, προ υ ΑΝ ΤΙΚΟΙς χρῆσθαι λόγοις πρὸς τὰ πολ-- "e ἂν ἐκ τύχης πδρΞ {πε 9. aO τρόπον : du αὐτὸν tet pores

i δὴ πολλάκις καὶ πρὸς ἐλπιζόμενα νοσήματα ἣ ἵστανται, καὶ οὐχ ὅτι προμελετῶσι τὴν φυλακήν, ἤδη καὶ προκαλοῦνται τὴν νόσον, ἀλλ᾽, ὅτι προφυλάττονται ταύτην καὶ ἐλπιζομένην, κωλύου-- σιν. Οὕτως ἐγὼ περὶ τὴν πατρίδα.

Καὶ οὐδὲν ἕξεις λέγειν κατὰ τῆς ἐμῆς , x&v πολλὰ συκοφαντῇς ,

προαιρέσεως, ὅτι μὴ τὰς πανοπλίας καὶ μόνας: αἷς ὡς σημείοις ᾿ χρήσῃ τυραννίδος " καὶ πλέον οὐδέν. Ἐγὼ δ᾽ ὅτι᾽ μὲν δεῖ καὶ ὅπλων τῷ τυραννήσοντι ἐξ ἀνάγκης, ὁμολογῶ * καὶ βλέπεις ὡς

᾿ Ue tM

λεόντων ὡς Ἄρην. δεδορχότων. Timocles Athenzi 6, 3, orationem imitatus tra- gicam , de Demosthene : ὃ Βριαρέως.... Ἄρη βλέπων.

Ἢ Sunt ἱστορίαι hic tabule picte; sicque id nomen intelligendum p. 7: στήλαις χαὶ ἱστορίαις τῶν ἐμῶν ἀνδραγα-- θιῶν. Erit ἱστορεῖν in sensu pingendi Decl. 1], καθιστορεῖν pariter ibidem et ἱστορία. Qu significatio est linguz re— centioris, et in ore oratoris Attici prorsus absona. AÁndreopulus Syntipa, P. 7: ἱστόρηδεν ἐν τοῖς τοίχοις τοῦ οἴχου ὅσα διδάξαι τὸν παῖδα ἔμελλε.... ἕως ἂν χαλῶς ἐχμάθης ὅσα ἱστόρηται ἐν τοῖς τοί- χοις.

* Τέρψιν τὴν γιγνομένην] id est, τὴν

προφήχουσαν. Sic Declam. Il : τὴν γι-

γνομένην τιμήν. Aristides Orat. 13, p. 151 : τιμᾷν τοῖς γιγνομένοις τὴν πόλιν. Ibi Reiskius. Idem Panath. p. 205 : τὸ γιγνόμενον πεπληρωχέναι" « officii debitas partes implevisse; » collato H. Stephani Thesauro v. Πλη-- póo. Nicephorus Chumnus in meis Anecd. Gr. t. V, p. 328 : πᾶν ὅσον yc- γνόμενόν ἐστιν ὑπὲρ αὐτῆς πράττουσαν. Ibi nota.

5. De verbo ἐλπίζειν in sensu exspe- ctandi et sperandi vel cum metu mone- bam olim ad hunc locum Anecd. Gr. t. V, p. 861. Adde Wolf. ad Leptin. S 140, et Bachner. ad Cicer. Pro Ro- scio , p. f59.

: Schol. : 1T μὴ TUM ἀντὶ τῆς πιθανῆς ἀπολογίας.

ἀπονέμειν

Yi

MEAETH A'. 47 ἁπλῶς καὶ ἀληθῶς ποιοῦμαι τοὺς λόγους πρὸς σέ" ὅτι δὲ τυραν-- γήσει πάντως καὶ ὁ χεχτημένος ὅπλα, οὐ συντίθεμαι πώποτε. ἔστι γὰρ καὶ ἄλλου χάριν ὅπλα παρασχευάζειν τὸν προαιρούμε- νον. Καί, εἰ βούλει, σκόπει, καὶ παράλληλα τούτοις τὰ λοιπὰ θοῦ, χαὶ τὸν λόγον εὑρήσεις ἀληθινόν.

ὁ ἀλλοτρίαις ἐπιχείρῶν γυναιξί, καὶ τοῦτ᾽ αὐτὸ διὰ σπουδῆς ἔχων πως ἂν τὰ παιδικὰ προς ἑαυτὸν ἐπισπάσηται,, εἰκότως εἰδὼς τὸ ἀπὸ φύσεως δέλεαρ ὅτι τὸ κάλλος ἐστί, μὴ τυχὼν αὐτόθεν, ἐπιπλάστῳ χρᾶται καὶ καλλωπίζεται * οὐ μὴν διὰ ταῦτα καὶ πᾶς καλλωπιζόμενος ἔνοχος ἐσεῖται᾽ τῷ τῆς μοιχείας ἐγκλήματι" ἔστι γὰρ καὶ ἄλλου χάριν αὐτὸν καλλωπίζεσθαι. Πολλοὶ γὰρ φιλόκα- λοι ὄντες καὶ τῷ ἀἴσχει ἀπεχθανόμενοι, ἐπειδὴ οὐκ ἔτυχον ἀπὸ φύσεως; φιλητικῶς" ἐπισχευάζουσιν ἑαυτούς, καί, καλοὶ μὴ ὄντες, δοκοῦσι καλοί, καὶ τὸ δοκοῦν, κἂν ἀληθείας ἀπῇ", κρεῖττον ἔδοξεν. Οὕτω καὶ πᾶς νυχτιλόχος πλανᾶται νύχτωρ, ὡς μὴ τῆς ἡμέρας τῷ κλέπτῃ διδούσης ἄδειαν" οὐ μὴν δὲ καὶ πᾶς πλανώμενος νύκτωρ κλέπτης ἐστίν " ἔστι γὰρ xal! ὡς ξένον πλανᾶσθαί τινα; καὶ αὖθις τῆς ὁδοῦ ἁμαρτόντα, κατά τινα τύχης δυςχέρειαν.

Σὺ δ᾽ ὅμοιον. ποιεῖς, ὥςπερ ἂν εἰ τὸ μέλι ξανθὸν ἔγνως καὶ τὸ ξανθὸν ἅπαν μέλι εἶναι διϊσχυρίζου, κακῶς εἰδώς, καὶ περὶ τὴν τῶν πραγμάτων ἁμαρτάνων διαίρεσιν. Τί τοίνυν ἀντιστρέφεις" κακῶς ὅπερ οὐκ οἶδεν ἀντιστροφήν, καί, ὅτι τύραννος χρᾶται τοῖς ὅπλοις, ἐμέ, τὸν ὅπλοις χρώμενον, τυραννεῖν βούλεσθαι ἀξιοῖς , χαὶ τὴν ἐμὴν φιλοτιμίαν φαυλίζεις ἀδίκως, καὶ ψέγεις τὸ ἐπαί- yov πολλῶν παρὰ τοῖς ἐχέφροσιν ἄξιον ;

Αλλὰ πρὸς μὲν τοῦτον ἅλις τῶν λόγων, ἅπαξ ἐχόμενον τῶν αὐτῶν, καὶ οὐδ᾽, ἂν πλείω φήσειέ τις, μεταπεισόμενον. Τί γὰρ

4. Illa futuri forma ἐσεῖται, 405 Ρ6-- * Paulus Epist. 2 ad Thess. 5, 2 : ὡς riclex orationi non convenit, utetur et. χλέπτης ἐν νυχτί. Alia ap. Duport. Gno- infra sapius. Videsis n. ad Anecd. Gr. mol. ad 11. ὃ, 1.

t. II, p. 426; t. V, p. 331. Eustathius — * Exciderat olim xat. Opusc. p. 193, 65 : οὕτως ἐσεῖται và 5 Ουϊά sit. ἀντιστρέφειν exposui in

χαλὸν τοῦτο παραμοόνιμον. Anecd. Gr. t. V, p. 369. * Cod., φυλετικῶς, ete correctionegi. — " Non tentandum videtur ἅπαξ. Cf. ? Fortasse ἀλήθεια ἀπῆ. p. 13, 7; 21, 7; 29f.

δ᾽

18 LU. TOY IIAXYMEPOYX

ψυχῆς Guxogdytou δεινότερον᾽ ; ἔχις ἄντικρυς δάκνων ἡ γλῶττα " κἂν ἀπείπῃ μόλις, ἀρκεῖται τῷ δήγματι καὶ τὸν ἰὸν ἀφίησι vé- μεσθαι. Πρὸς δ᾽ ὑμᾶς ἐρῶ τὸ δοκοῦν μοι καὶ λίαν παῤῥησιάσομαι, ἄνδρες δημόται καὶ συνερασταὶ τοῦ xaÀoU.

Ὑμεῖς μὲν οὖν, τινὲς ἐξ ἔτι" με νηπίου ἐθρέψατε, ἄλλοι δὲ κἀπὶ πολεμικῆς παρατάξεως τὰ δυνατά μοι δυνήρασθε, xal ἕτεροι μετέχετέ μοι βουλῶν τῶν ὑπὲρ τῆς πόλεως. ἂν περὶ τοῦ πατρὸς εἴπω Ξανθίππου ὡς δημοτικὸς ἀεὶ καὶ φιλόπολις", οὐ τῆς ἔξω- θεν μαρτυρίας δεήσομαι * ἂν περὶ τῶν ἐμῶν συγγενῶν ; ὑμεῖς ot- δατε΄ ἂν περὶ τῆς ἐμῆς ἀρχῆθεν ἀναστροφῆς, οὐ τόνδε ἢ τόνδε, ἀλλὰ πάντας ὁμοῦ ταρα στ δ δι μάρτυρας. ᾿Αναξαγόρας" μοι μαρτυρήσει μᾶλλον καὶ ἡ ἐκείνου σχολή. Exeivog τῆς ἐμῆς ἐς τὸ ἀκριβὲς ἐφίκετο προαιρέσεως, καί, μέτριον μαθὼν καὶ κοινωνικόν, τοῖς μετεωρολογικοῖς ἐνεγύμναζεν ἡ. Εἰ τὰς πράξεις λέγοιμι τὰς ἐμὰς καὶ τοὺς πόνους οὺς ἔτλην τῆς πόλεως προϊστάμενος, καὶ ὡς χρημάτων διαφανῶς ἀδωρότατος γενόμενος , ἐλευθέρως κατεῖχον τὸ πλῆθος ἴ, τὸ πλῆθος ἅπαν μοι μαρτυρήσει. Εἰ δὲ καὶ πρὸς ὀρ-- γὴν ἀντεῖπον πολλάκις τισίν, οὐ δυςμεναίνων, ἀλλ᾽ εὐνοῶν, ὕόρει θαρσοῦντας ἐπὶ τὸ φοδεῖσθαι κατέπλησσον, καὶ δῆλον ὅτι καὶ δὲε- διότας ἀλόγως πάλιν ὑμᾶς ἀντικαθίστων ἐπὶ τῷ θαρσεῖν.

Καὶ ὑμεῖς μὲν ταῦτα συνοίδατέ μοι, καὶ ἐπὶ καιροῦ μαρτυρή- σατε" ἐγὼ δέ, τὸν συνήθη μοι τρόπον, μᾶλλον ὑπὲρ᾽ τοὺς λό- γους προθαλοῦμαι τὰ ἔργα, ἄγε ἐπὶ τοῦ βίου τοῦ καθ᾽ ἡμέραν ἐπεδειχνύμην, τῆς ἐμῆς παῤῥησίας, ὡς αὐτὸς διϊσχυρίζομαι,

' Conf. declamationis initium de sy- 1, 27, p. 76 : κάγκανα ξύλα ἑτοιμασά--

cophanta. μενος. Glossator ad χάγχανα adposuit * Schol.: ἐπίλογος. ξυρά. Debuit scribere ξηρά. Rursus * Cod., ἐξέτι una voce. Hist. Mich. Paleol. 6, 21, p. 473: * De Xanthippo Plut. Per. 3. χαγχάνοις προςλιπαροῦντες τοῖς χείλεσι. * Qui fuit Periclis magister. Recte glossator, ξηροῖς. Obiter addam ? Plut. Per. 5. Hesychiani Lexici glossam, χάγχανον ? Ex Thuc. 2 , 65. ὕλην referendam esse videri ad locum * Cod., κατέπληττον, superscripto σσ. Gregorii Naz. t. lI, p. 149 : xai ὡς πυρὶ Cf. Thuc. 2, 65. χάγκανον ὕλην Βάλλουσ᾽".... Sed potuit

* Sic codex. Velim legere ἤπερ. Per- Gregorius Nazianzenus antiquiorem mutantur propter soni parilitatem vo- poetam compilare, quem respexerit cales ἡ v. Pachymeres Hist. Andr. Pal. lexicographus.

-. ltec al. ir M m 3 κι, *

MEAETH Α΄. 19

ἄξια. Καὶ ἐμαυτὸν δείξω τῆς παρούσης κατηγορίας ἀνώτερον, οὐ ταπεινὸς φανοῦμαι, οὐχ ὑποπτήξω δοκιμαζόμενος" ὅλον παρέχω τὸν Περικλῆν εἰς ἐξέτασιν. Χρᾶσθε τῇ φίλῃ φρονήσει, ἐξ ἧς καὶ τοὺς ξένους χρίνοντες οὐχ ἁμαρτάνετε τοῦ προςήχοντος. Ἐρευνᾶτε τὴν ἐμὴν κατὰ λεπτὸν πολιτείαν, εἴτε τυραννικὸς ἐγὼ τοῖς ἄλλοις xal βίαιος, εἴτε καὶ μέτριος. Ἐρωτᾶτε τοὺς ἐγγύς, τοὺς πόῤῥω, λοὺς ἐντός, τοὺς ἐκτός " οὐχ ὑθριοπαθήσω τούτοις, οὐ περιαλγήσω, ὅτι, δέον ἑαυτοὺς ἐρωτᾶν, ἑτέρους ζητεῖτε μαθεῖν.

Εἰ μὲν οὖν ἐξ ἄλλων κατακχρινεῖτέ με, ὡς δικαίαν τὴν ψῆφον δέξομαι, οὐ ζυγομαχήσω πρὸς τοὺς κριτάς, οὐ λόγον γρύξω, οὐ “φίλοις χρήσομαι , οὐ παῖδας ἀναθιθάσομαι᾽',, οὐ πόνοις τοῖς ἐμοῖς ἐμαυτὸν ἐξαιτήσομαι " εἰ δ᾽ ὅτι κατ᾽ οἶκον αἱ πανοπλίαι μοι θησαυ- ρός, οὐκ ἔγκλημα λογιοῦμαι τοῦτο, ἀλλὰ μᾶλλον ὡς καλὸν aya- πήσω᾽" κἂν εἴ τι πάθω, στέρξον πλειστάκις ἐκεῖνο ἢ τῶν ὅπλων μιᾶς ἡμέρας ἀποστερήσομαι.

Δεῦτε, συστρατιῶται, δεῦτε, πολέμαρχοι. Ei ζῇν ὑμᾶς ὅπλων χωρὶς ἀσφαλές, κατ᾽ ἐμοῦ συνεπιψηφίσασθε * εἰ δὲ βαρὺ λογί-- ζεσθε τοῦτο, ὡς ὄντων ἀναγκαίων τῶν ὅπλων, καὶ οὐχ ἧττον jJ, ἀναπνεῖν, στρατιώταις οὖσι καὶ πολέμοις ἐξεταζομένοις᾽ συχνάκις ὑπὲρ τῆς πόλεως, δότε μοι θάῤῥος τοῖς λόγοις, Χρήσατέ μοι τὴν χοινὴν φωνήν " διδάξατε τὴν φύσιν τῶν ὅπλων * εἴπατε τίσι στρα-- τιώτης τεθάῤῥηκε ὃ. Κἀν πείσητε"" εἰ δ᾽ οὖν, δέξομαι τότε τὴν δί- χὴν ἡδέως, ὅτι στρατιωτικῆς ἐμπειρίας ὑπέχω δίκας " κἂν ἀπαλ-- λάξω κακῶς, οὔ τί μοι μέλει. Μόνον ὑμῖν παραινῶ ἕνα πλοῦτον νομίζειν τὰ ὅπλα, κἂν κατηγορῇ τις φθονῶν, χρεῖττον ἡγεῖσθαι στερεῖσθαι καὶ τῆς ζωῆς ἣ στρατιώτας ὑμᾶς ἀόπλους καὶ εἶναι καὶ λέγεσθαι.

4 Fuit reorum mos παῖδας ἀναθιθά-- ζεσθαι. Locos protuli olim p. 371. Pa- chymeres Progymn. p. 563, 22 : τίνες

οὖν αὐτὸν ἐξαιτήσονται; παῖδες; ἀλλ᾽ ἡ πόλις ὡς μήτηρ ὑπὲρ τῶν παίδων ἀγα-

χαχῶς ἀχουόντων λιπαρῶς ξητοῦσαν ἐκδί- χησιν. Codex pro πατρίδα scripturam tenet. memorabilem μητρίδα,, omnino reponendam. Confer infra Declam. sex- tam sub finem.

ναχτεῖ, χαί, τούτων λοιδορουμένων, οὐ φέρει. Ὅτε γοῦν εἰςάγει παῖδας εἰς ἔλεον, πάρεστιν ἐννοεῖν τὴν πατρίδα ὅλην μετα-- σχεναζομένην εἰς τὸ ἐλεεινόν, καὶ παίδων

* Conf. initium declamationis p. 1.

ὅ Male scripsi olim τεθάῤῥηχα.

* De hac ellipsi olim monui in Ánec- dotis Gr. t. V, p. 372.

20 T. TOY HAXYMEPOYX

MEAETH P.

Φιλόσοφος ἔπεισε τύραννον χαταθέσθαι τὴν τυραννίδα, χαὶ αἰτεῖ τὸ γέρας τῶν , ? P * ^ 4 », τυραννοχτόνων. ἀντιλέγεται δὲ παρὰ τινῶν. Καὶ μελετῶμεν τὸν φιλόσοφον...

Τὰ μὲν" δὴ τῆς εὐχῆς πέρας ἔχει τῆς ἡμετέρας καὶ τῆς σπου- δῆς * καὶ ἤδη τὴν πόλιν πᾶσαν στεφανηφοροῦσαν ὁρῶ καὶ δῆμον τυραννικῆς ἀχλύος ἀπηλλαγμένον , καὶ πανηγύρεις πάλιν συνιστα-͵ μένας, καὶ δικαστήρια καὶ βουλευτήρια συγχροτούμενα“, καὶ ταῦτα πάντα θεοῖς καὶ φιλοσοφίᾳ κατορθωθέντα, καὶ πάντας χαί- ροντας καὶ πάντας τὰ χαριστήρια θύοντας. Μόνος δ᾽ ὁ τῶν κα- λῶν τούτων αἴτιος ἐγώ, σκυθρωπός, καὶ ὥςπερ ἂν εἰ κακῶν δίκας κατεγνώσμην ἀποτιννύειν, οὕτως ἐπὶ τὸ δικαστήριον ἀπαντῶ, καὶ μελετῶ πρὸς ἀντιλογίαν λόγους, οὕπω καλῶς τοὺς κατὰ τῆς τυ-- ραννίδος λογισμοὺς ἀποθέμενος " καὶ δέον συγχαίρειν τῆς ἐλευθε- ρίας τῇ πόλει καὶ συναγάλλεσθαι,, εἰ μή τί γε πλέον εἶχον εἰπεῖν, ἐγὼ δὲ καὶ τυραννούμενος τὸ μέρος, καὶ γέρας, ἀγαθῆς γνώμης xal σπουδῆς γνώρισμα, μονονοὺκ" εἰς χεῖρας ἔχων παρὰ πάσης

1 Schol.: ἡ στάσις" ὅρος ἁπλοῦς.

* Schol.: τὸ προοίμιον ἐξ ὑπολήψεως τοῦ πράγματος.

* De locutione δικαστήριον συγχροτεῖν ad Choricium , p. 220, ubi Pachymeris verba adducebam. Infra p. 28 : πανη-- γύρεις συγχροτουμένας.

* Codex, μόνον οὐχ, et sic βερίυϑ; qua de re jam verbo monebam p. 15. Nonnunquam syllabas jungit μονονού. Et in Graecis quidem libris utraque scriptura pariter reperitur usurpata. Sed quum possit aliquid alicubi diffi- cultatis esse in negationis relatione, malim quum μόνον ob significat σχεδόν, ἐγγύς, jungi syllabas scribendo μονονού, μονονουχί" dividi autem , quum negatio

habet vim omnino suam, veluti exordio Declamationis VII : ὅτι σέσωσται δι᾽ ἐμοῦ, οὐ μόνον οὐχ ἀγαπᾷ σωζόμενος, ἀλλὰ xa(.... « quod mea servatus fuerit ope, non solum non est salute contentus et incolumitate sua, sed etiam.... » Sic Latini formula « tantum non » pro adverbio « ferme » utuntur, et duorum divisa vocabulorum scriptura przevaluit, quie tamen jungi Pithous jussit ad Quintilianum Declam. XLVII ; sed con- tradicente Burmanno , qui hanc formu- lam tractavit ad illum sophistam non semel. Locos auctorum tangam non- nullos obiter. Libanius, t. IV, p. 632 : ἔνδον dux» ἔχειν τὰ χρήματα᾽ μονονοὺχ ἑώρων, μονονοὺχ ἠριθμούμην. Codex 8017

MEAETH Β΄.

21

τῆς πόλεως, ἀπολέσας, κινδυνεύω διὰ τουτονὶ τὸν χρηστόν, τὸν uó- νόν, ὡς ἐγῷμαι, τραῦμα κατὰ καρδίας τὴν λύσιν τῆς τυραννίδος δεξάμενον. Εἰ δὲ δεῖ δυςνοίας τῆς πρὸς τὴν πόλιν καὶ φθόνου τοῦ πρὸς ἐμὲ δημοτικὴν ἐμὴν εὔνοιαν περὶ ἐλάττονος τίθεσθαι, σκο- πεῖν ἀφίημι τοῖς παροῦσιν " ἐμοὶ δ᾽ ἀρκέσει μόνον τὸ ἐπὶ τῆς χρείας φανῆναι συνεργὸν ἐλευθερίας τῇ πόλει, καὶ μετὰ θεοὺς

αἴτιον.

bis ; μονονοὺ x«t. Cleomedes, 1, ὁ. 2, p. 917—211: τοῦτο δὲ ἐκ πάνυ πολλῶν ἐλέγ- χεται, μόνον οὐχὶ γραμμικὰς ἐχόντων τὰς ἀποδείξεις. Dalforeus a sententia erra- verat, qui sic convertebat: « hoc ex multis verum esse convincitur, non solum ex iis quz lineares demonstra- tiones admittunt; » imo, «quz tan- tum non lineares continent demon- strationes, » ex optima Bakii viri d. interpretatione. In Theophrasti Chara- ctere 18 e codice Palatino edidit Sie- benkesius : ἂν δ᾽ ἄρα τις οἰκεῖος ἣ xai ἀναγκαῖος (venerit pocula commodato rogaturus) , μόνον ἐπυρώσας, χαὶ στήσας, χαὶ σχεδὸν ἐγγυητὴν λαθών, χρήσει. Tauchnitziana : ...5.... μόνον οὐ πυρώσας x. T. À., quz correctio corrigenda est , quum sensu careat. Dubneriana :...5.... ὄνομ᾽ ἐντυπώσας" cujus de lectionis au- ctoritate non monuit vir doct. Porro vi- detur non facile ob id admittenda, quod nominis cxlata impressio temporis plu- rimum nec non manum poscat artifi- cem. Ductus vocalium » v permutaüone conjeci, recepto 5,legendum μονονοὺ πηρώσας. Homo iste modice fidei com- modandum poculum fere mutilat , sub- lata aliqua parte, ornamento aliquo extypo., cujus clavi facile queant retigi figique rursus; ita ut vas mutuitanti creditum amico, jar non integrum, vix potuerit retineri diutius venumve dari. Quintilianus Milite Mariano, $ ὃ: « nec. pudet accusatorem.... objicere milii quod vir sit, tantumque non durum ac rusticum, sed parum mere-

tricis artibus queritur educatum. » Puto « et » esse, non « sed » scriptum ab auctore. Male intellecta formula « tantum non » visa est oppositionem postulare. Quod quum adnotavissem usus editione Dussaltiana, diligentiz causa inspicere volui Burmannianam, et intellexi virum d. proposuisse « et » codices sequutum plurimos , Vallamque jam olim « ac parum » legisse. Parum studii posuit Dussaltus, ceterum homo latinz linguz scientissimus , in edendis Quintiliani Declamationibus. Est ubi negationem, quod modo dicebam , ab adverbio sejungit sententiz vis. Exem- plum suppeditabit Valerius Flaccus, 1, 202 : « tantum non indignantibus undis Hoc caput accipias, » tantum scilicet undis non indignantibus. Sic Seneca Epist. 119,7: « an parum habet qui tantum non alget, non esurit, non sitit? plus Jupiter non habet; » ille scilicet qui nil habet amplius quam non , egere, qui id tantum habet quod non algeat. Difficilior est locus Ciceronis Attic. 14, 5, a Ruhkopfio ad Senecam appositi : « vides eos.... qui orbis terrze custodiis ron modo septi, verum etiam magni esse debebant, tantum non laudari atque amari, sed parietibus contineri. » Propono rescribendum : « non tantum non laudari ; » οὗ μόνον oux ἐπαινεῖσθαι. ut in loco Pachymeris, laudato p. 20, col. 2. Heynium ad Ti- bullum, 1, 1, 25, Ciceronis verba non morabantur ; sed non dixit quo illa in- tellexerit modo.

22 TOY HAXYMEPOYX

Τοῦ puév' δὴ γέρως ἧττόν μοι μέλει, κἂν στέφανον εἴποι" τις ἐκ χρυσοῦ, κἂν ἐπ᾽ ἀγορᾶς κήρυξιν, κἂν σέτησιν ἐκ πρῦ- τανείου, κὰν ἄλλο τι, οἷς ἔθος ὑμῖν δωρεῖσθαι τοὺς εὐεργέτας τῆς πόλεως" μόνον δὲ τοῦτο δάκνει μον τὴν ψυχήν, εἰ τῇ στερήσει τοῦ γέρως συστερηθείην καὶ τὴν ὑπὲρ τῆς τάτρίουξ σπουδήν, καὶ ὅσα φθάσας ὑπὲρ ὑμῶν, ὡς εἶχον καὶ τρόπου καὶ τέχνης» ἡγώνισμαι; μιᾷ ῥοπῇ DHT ἀνδρὸς νεροῦ τε καὶ μισοπόλιδος. Ἐχείνως μὲν γάρ, κἂν τὸ γέρας ἀπῇ, ἀλλ᾽ οὔπω τὰ τῆς ἐμῆς εὐνοίας ἐπι- καλύπτεται " οὕτως δέ, εἰ μὴ κἀγὼ οἷς εἶχον ἐφάνην χρήσιμος τῇ πατρίοὶ , ὡς λίαν ἐλεεινόν, xod δεινὸν ἢ φέρειν" τὸν ὑπὲρ δύναμιν οἷς ἐχρῆν βοηθεῖν εἰργασμένον καὶ DAEM ὁρμαῖς κατὰ τοῦ δεινοῦ σπεύσαντα!

Μᾶλλον δὲ᾽ καὶ μικρὸν ἄνωθεν ἄρξομαι, ὡς ἂν δῆλον ὑμῖν yé- νηται καὶ ὅσοις δεινοῖς τὴν πατρίδα τὸ συμδὰν περιέθαλε, καὶ ὁπόσον ἐγώ, πρὸς τὸ δεινὸν ἐκεῖνο ὡς εἶχον ἀντικαθιστάμενος , πάσαις προθυμίαις ἠγώνισμαι. Αλλ᾽ ὦ τί πάθω ; ἐκείνων πάλιν ἀναγκαζόμενος μεμνῆσθαι τῶν δυςχερῶν, ἰλίγγου πληροῦμαι καὶ ἀθυμίας, κἀκεῖσε τῷ νῷ γίνομαι καὶ μονονοὺκ ἐν ὀφθαλμοῖς βλέπω τὰ τότε πραττόμενα * φοδερὸν᾽ μὲν ἐπ᾽ ἀκροπόλεως τύραννον, ἄγοντα καὶ φέροντα τὰ ἐνταῦθα μόνῳ τῷ βλέμματι, καὶ δορυ- φόρους αὐτοῦ ἄνω καὶ κάτω διερχομένους μετ᾽ ἀγριότητος " τὸν εὐσεθῇ δὲ δῆμον ἐν λύπαις καὶ ἀθυμίαις μεγίσταις, καὶ μηδὲ τοῦ οἴκον μικρὸν ἔχοντας προχύπτειν τοὺς ἐν τῇ πόλει, ἀλλὰ παρα- ÉÓvopéyouc σκότῳ καὶ ἀφανείᾳ, ἐνίους δὲ καὶ τοῖς μνήμασιν, ὡς χρεῖττον ἔχοντας τὸ θανεῖν ἢ δουλεύειν τυραννικοῖς ἐπιτάγμασιν. Eó τὰς τῶν οἴκων σκυλεύσεις, τὰς τῶν παρθένων ἑλκύσεις , τῶν χρημάτων τὰς ἁρπαγάς", τὰς καθ᾽ ἡμέραν πληγάς, τούς, κἂν

5 Schol.: χατάστασις. 9 Hector ad Andromachen : Αλλά

* Scholium : δεύτερον προοίμιον. * Fortasse εἴπη. Sed talia vix tan-

genda in scriptore ejus zetatis.

5 [ntelligo : δεινὸν μᾶλλον ἣ τοῦτον φέ- pev» δύνασθαι, ὃς εἴργασται ὑπὲρ δὺύν. οἷς ἐχρῆν βοηθεῖν, xxi ἔσπευσεν. Mallem non bis posuisse δεινόν sensu non eodein.

* Schol.: προχατάστασις.

με τεθνειῶτα χυτὴ κατὰ "jaula χαλύπτοι, Πρίν γ᾽ ἔτι σῆς τε βοῆς σοῦ θ᾽ ἑλκηθμοῖο πυθέσθαι. Et 1l. 22, 62 : ἑλχηθείσας τε θύγατρας. Procopius Gazeus in Villoi- soni Diatriba, p. 34 : ἑλκομένην νεότητα, xxi παρθένους ἀγομένας.... πρὸς ὕθριν

MEAETH B. 23

γρύξῃ τις, κἂν τολμήσῃ λέγειν ὡς κακῶς ἔχει τὰ κατὰ πόλιν, πικροὺς καὶ ἀπαραιτήτους θανάτους. Eó τὴν περὶ θείους οἴκους ἀμέλειαν, τὴν τοῦ δικαστηρίου κατάλυσιν, τὴν ἐν βουλαῖς ἀπρα- ξίαν, τὴν τῆς πόλεως σύγχυσιν. Τί δεῖ τὰ τότε καταλέγειν, καὶ μόνη συγχεῖσθαι τῇ μνήμῃ τῶν δυςχερῶν ; καὶ ἄλλως ὅτι xad πᾶς βουλόμενος λέγειν τῶν πραγμάτων ἐχείνων ἡττήσεται. Τίς γὰρ ἐφίκοιτο λόγος τῶν φόδων, τῶν ταραχῶν, τῶν ὅπου τις φανείη χινδύνων ; ὅτε καὶ τὰ γένη τινὲς ἐξετίθουν, ὡς ἂν μὴ τῆς αὐτῆς τοῖς πατράσι δυςκληρίας ἐφ᾽ ἡλικίας γενόμενα τύχοιεν * ὅτε φυ- γῆς ἑχουσίου προςετίμα᾽ ἕκαστος ἑαυτῷ, καὶ ταύτην mponptito χαίρων ἣ δουλείαν τυραννικὴν ἐπὶ τῆς οἰκίας καθήμενος " ὅτε χενὴ τῶν οἰκητόρων ἡ πόλις, καὶ ταλαίπωροι μὲν ἐπὶ ξένης oi ἐξελθόντες, στυγνοὶ δὲ καὶ κατηφεῖς οἱ μένοντες ἐξ ἀνάγκης ἐφαί- γοντο. |

Πρὸς ταῦτα τοίνυν ἐγώ (καὶ σχοπεῖτε τὸν ζῆλον, παρακαλῶ) πολλάκις ηὐξάμην κατ᾽ ἐμαυτὸν στρατιωτικὴν ἐμπειρίαν ἔχειν xal πρὸς δόρυ καὶ πόλεμον οἰκείως τυχεῖν διακεῖσθαι. Οὕτω γὰρ μόνως ἡγούμην ἄν, εἰ ἐπιχειροίην, περιγενέσθαι τυραννικῆς αὖ-- θαδείας τε καὶ ὠμότητος. Πολλάκις οἴκοι καθήμενος καὶ πρὸς τῇ βίδλῳ. σχολάζων τὸν νοῦν, ἐννεὸς ἐγινόμην ἐξαίφνης , καὶ μόνον βίδλος ἡ B(6Aoc ἀνὰ χεῖρας ἐφαίνετο, καὶ μόνον ὀφθαλμοὶ ἐπέτρε- Xo» τὰ γραφόμενα " ὁ νοῦς δ᾽ ἦν ἐχεῖσε, πῶς ἂν ἐλευθερίαν ἴδοιμι τῆς πατρίδος, καὶ πῶς ἐχποδὼν ὁ τύραννος γένοιτο. Εἶδεν ἄν τις ἐμὲ παραστὰς τότε ζάχοτόν τινα, ἔνθουν, καὶ οἵους τοὺς νυμφολήπτους βλέπομεν. Πολλάκις μετέμελέ μοι καὶ τῆς ἐπὶ τῇ φιλοσοφίᾳ σπουδῆς καὶ τοῦ ἐξ ἔτι νέου" ἐπιτηδεύματος. Καί « Τί μοι ἡ τῶν ὄντων ἐπιστήμη χρήσιμος ; » ἔλεγον. « εἰ μὴ συν- eyeyxely ἔχοι τοῖς οὖσι τῆς πόλεως. Éóbéro γνῶσις καὶ θείων καὶ ἀνθρωπίνων πραγμάτων, εἰ μὴ τῇ πατρίδι βοηθοίη καμνούσῃ.

ἐχθροῦ καὶ βαρθάρου. Virgilius: « Ecce —— ' Cod. προςζετέμων. Rescripsi nume- trahebatur passis Priameia virgo Cri- rum singularem propter προηρεῖτο, et nibus. » Et conferendus secum Pachy- tot vocabula singularis numeri. ! meres Hist. Andron. 5, 21, p. 415 : * Cod. ἐξέτι νέου. Malui dividere ob βίοι γὰρ ἡρπάξοντο, x«l γυναῖχες ὑδρί-- genitivum νέον. Non dividam ἐξέτι abso- ζοντο, xxl χόρια διεφθείροντο. lute positum. Cf. p. 18, n. 2.

2^ T. TOY HAXYMEPOYZ Mía γνῶσις ἀρίστη, περὶ πατρίδος ἀμύνεσθαι " ἕν ἐπιτήδευμα κάλλιστον, ὠθεῖν ἐκ τῶν δυνατῶν τῇ πόλει τὸν κίνδυνον. »

Τούτοις νυκτὸς καὶ ἡμέρας συνειχόμην τοῖς λογισμοῖς. Ταῦτ᾽ ἔπασχον καθ᾽ Tipo, xai διπλοῦν ἀνθ᾽ ἁπλοῦ τὸ πάθος ἐμοί, ὅτι τε πάσχοιμι, καὶ ὅτι, συνειδὼς ἐ ἐμοὶ πάσχων, τρόπον ἐζήτουν ἀπαλ- λαγῆς. Ἐποτνιώμην θεούς, εὐχὰς, ἐποιούμην τοῖς τρϑοσα; οὐ κατὰ τοῦδε ἢ τοῦδε τινὸς τῶν ἐμῶν, ἀλλὰ κατὰ παντὸς τοῦ βίου, κατ᾽ αὐτοῦ σώματος, κατ᾽ αὐτῆς ψυχῆς ἐσαεί. « Τί γάρ » ἔλεγον, « τῶν ἀπίστων, εἰ θεὸς βουληθείς, συναραμένης καὶ τύχης τῆς πόλεως, καὶ τὸν μηδὲν ἐμὲ δοκοῦντα πρὸς τοιαύτην καχοδαι-- μονίας ἐπήρειαν γενναῖον καὶ χρήσιμον δείξειε. Καὶ οὕτως ἂν ἐσοιμὴν κἀγὼ τῇ πατρίδι θρέμμα ἥκιστα παρορᾶσθαι ἄξιον, οὐδ᾽ ὡς ἄν τις καὶ περιττός, οὐδὲ μάτην τὸ ἐμον ἔργον καὶ εἰς χενόν " ἀλλὰ γέρας ἔσοιτο καὶ φιλοσοφίᾳ, ὅτι πρὸς αὐτὸ τὸ τῶν ὅλων PDA τῇ πόλει συνήρατο. Καὶ bricopes φιλοσόφοις τὰ ἐς πολιτείαν οὐχ αποσεβνονουνται; εἰ χαὶ παρ᾽ αὑτῶν συμβαίη πρὸς τὴν ὑπάρχουσαν τύχην τὸ χρήσιμον"; » ZEE

Ἐπέρχεταί μοι τοιγαροῦν Aeytaqós € ἐκ θεῶν * πόθεν γὰρ καὶ ἀλ- λοθεν EROS : Ἐλογιζόμην à ὡς ἐν ἄλλοις μὲν ἴσως τέχνη διασταίη ἂν προαιρέσεως, καὶ θέλων τις τὰ κοινὰ πράττειν κωλυθείη ἂν τῷ ἐπιτηδεύματι, οὐ πρότερον τελεσθεὶς τοῖς κοινοῖς * ἐπὶ δὲ τοῖς παροῦσι κειμένης τῆς προαιρέσεως, καὶ πᾶσα τέχνη καὶ πᾶν ἐπι-

! Meminerat Homerici versus nobi- p. 531 : τὰ εἰχότα ποτνιασάμενος πρὸς

lissimi : Etg οἰωνὸς ἄριστος ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης.

* |terum | infra : ἐποτνιώμην θεούς. Scholiastes Euripidis Or. 208 : ποτνιᾶ-- σθαι δὲ ἐστὶ τὸ προςπίπτειν xai παραχα- λεῖν μετὰ δαχρύων. Philo V. M. 3, & 25 : ποτνιᾶται δὲ τὸν θεόν. Synesius Ep. 4, p. 162 : ἅπαντες ἐθεοχλύτουν, ἐποτνιῶντρ. Quem fortasse recordaba- tur Theodorus Prodr. Rhod. 6, p. 250: ᾿Εποτνιῶντο πάντες οὐχ ἀδαχρύτως, Koi; θεοχλυτοῦντες ἐν κοινῷ πάθει Ἐποτνιῶντο.

Pachymeres De Mich. Palzeol. 6, 36,

τὸν vjuwrov: ubi schol. μετ᾽ οἰμωγῆς παρακαλέσας. ldem De Andron. 1, 22, p. 62, ποτνιωμένων, cum scholio, μετ᾽ οἰμωγῆς παραχαλούντων. Vide qux ad Synesium apposui in Delectu Sinne- riano , p. 467, et ad Anecd. Gr. t. IV, p. 35; collato Krabingero ad Synes. Calv. p. 84. Πσενιᾷν activum usurpavit Marcus Eremita, p. 268 : ὁ δὲ γέρων προπέμψας αὑτὸν xal στραφεὶς ἐποτνία. Lexicon in meis Anecd. Gr. t. IV, p. 400 : ποτνιῶ, τὸ παρακαλῶ.

* Codex sine interrogatione.

MEAETH Β΄. 25 τήδευμα ὅπη ἂν αὕτη ἄγοι κἀκείνῃ" ἕψεται. ὁ yàp ἴσους στεφά-- νους ἀποληψόμενος dv, x&v κατορθώσῃ κἂν uf, ἐκ μόνης αὐτῆς προαιρέσεως, οὐχ ἕξει πάντως ἀφαρμόζον τὸ ἐπιτήδευμα πρὸς τὸ βούλημα.

« Ἐπιχειρητέον » εἶπον « τῷ ἔργῳ σὺν τοῖς θεοῖς. ἔστι καὶ φιλοσοφίᾳ ὅπλα πρὸς τυραννίδος καθαίρεσιν. Γνῶσιν ἔχει τῶν ὄντων" προδαλεῖται ταῦτα ἐπιστημόνως διαιρήσει, διδάξει d τε οἶδεν ἀεὶ μένειν καὶ ἃ παρέρχεται * θήσει πρὸ ὀφθαλμῶν τὸ τοῦ βίου βραχύ. Θήσει δυναστείαν, ἀλλ᾽ ἀντιθήσει καὶ ὄνομα κάλ-- λιστον. Θήσει πλοῦτον, ἀλλ᾽ ἀντιθήσει καὶ εὔφημον μνήμην. Gic. δορυφόρους καὶ φαντασίαν καὶ τὸ παρὰ τῶν συνόντων θαυμάζεσθαι, ἀλλ᾽ ἀντιθήσει καὶ τυραννουμένους ἀδίκως , καὶ μῖσος παρ᾽ ὅλων, καὶ τὸ παρὰ πάντων κακχίζεσθαι. Ταῦθ᾽ ὅπλα φιλοσοφίας, ταῦτ᾽ ἐπιστήμης πεῖρα. Τούτοις ἔχω τὸν τύραννον δυςωπεῖν * τούτοις ἐκμαλάσσειν τὸ οἰδαῖνον αὐτοῦ τοῦ φρονή- ματος. Καταλήψομαι τὴν ἀκρόπολιν " φιλοσοφήσω περὶ κόσμον παντός, ὡς ὄναρ ἅπας, ὡς σχιὰ μὴ κρατουμένη, ὡς ἐξεγειρομέ- νῶν ἐνύπνιον" xal ὅτι δημοτικοὶ μέν, καὶ ζῶντες καὶ ἀπελ-- θόντες, καὶ θεοῖς φίλοι xal ἀνθρώποις τίμιοι " τύραννοι δέ, ζῶν- τες μὲν δημοσίαις ἀραῖς ὑποκείμενοι, ἀπελθόντες δὲ ἐπὶ κακίᾳ μόνῃ τεθρυλλημένοι, καί, ὅπως φύγοι τις ἄλλος τὴν ἐκχείνων

. * Cod. χἀκείνη. Dativum scripsi ad- verbiascentem : τέχνη xai ἐπιτήδευμα ἕψεται ἐχείνη ὅπη ἂν ἡ προαίρεσις ἄγοι. De ἐχεένῃ in notis ad Eunapium, p. 225, 505.

* Pachymeri obversabatur Pindari dictum apud Stobzum tit. 111, 12, iade receptum a Bockhio inter Lyrici fragmenta, p. 669, ab eoque illustra- tum : τὰς ἐλπίδας εἶνχι ἐγρηγορότων ἐνύπνεχ" quod Aristoteli tribuit Diogenes Laert. 5, 18; Platoni /Elianus H. V. 13 , 29. Id respexit, indicante Colome- sio ad Quinuliani, et ipsius respicientis, verba Inst. 6 , 2 : «spes inanes et vel- ut somnia quadam vigilantium; » re- sperit, inquam, Basilius M. Epistola

quadam ad Nazianzenum Delectus Sin- neriani , p. 388 : ἐπαινῶ τὸν εἰπόντα τὰς ἐλπίδας εἶναι γρηγορούντων ἐνύπνια. Ni- cephorus Gregoras Hist. 4, 1, 4 : ἦσαν ἄρα τὰ τῶν τοιούτων ἐλπίδων αὐτῷ γρη- γορούντων ἐνύπνια. Niceph. Chumnus Epist. 112 : τὰς ἐλπίδας ἔφη τις ἐγρηγο- ρότων ἐνύπνια, xxl μάλ᾽. ἔμοιγε δοχεῖν, εὖ xal καλῶς ἔφη. Ibi fui brevior. Steph. Jovius Cecilia : « Quant à l'avenir, il n'en fait pas plus de cas que de l'es- pérance; c'est pour lui, comme dit saint Paul, le songe de l'homme éveillé. » Sic szpius peccavit scriptor ille in quo plus fuit ingenii quam litte- rarum , et qui nec Paulum legerat nec Pindarum. —

T

26 T. TOY IIAXYMEPOYZ

μοχθηρίαν, εἰς τοῦτο μόνον μνημονευόμενοι. Ταῦτ᾽ εἰπὼν ei μὲν πείσω, χάρις θεοῖς, καὶ σωτηρία ἐντεῦθεν μεγίστη τῇ mó- λει" εἰ δ᾽ οὖν, οἶδα πεσὼν αὐτίκα. Καὶ ἔστω τοῦτο τῆς ἐμῆς yópns EBEN καὶ τῆς πολιτείας σφραγίς. Οὐκ ἄτιμον ἡγοῦ-- μαι τὸ οὕτω θανεῖν. Ἐπαινέσονταί μου τὸν ζῆλόν τινες, ἀποδέ- ξονται καὶ μὴ δατορθωσαντος τὸν σχοπόν. Τυραννοκτόνον θερ- μός τις εἴποι καὶ πόλεως εὐεργέτην, ἐκτόπως τὴν πόλιν φιλοῦντα᾽: Octa τἀμά, μετὰ χρόνον, μετὰ τιμῆς συγκομίσονται ΤΙΛΟΠΟ ΑΝ δὲς ἄνθρωποι, καὶ τύμθον φιλοτίμως ἐξαναστήσουσι, καὶ γέρας ἔσται τυραννοχτόνου καὶ μετὰ θάνατον, καὶ στέφανος ἀνδραγα- θίας διαιωνίζων ἐμοί. Ei δὲ μὴ ζῶν τιμηθήσομαι; ἀπελθόντα τιμήσουσιν ἐπιγράμμασι. »

Ταῦτ᾽ εἶπον. Καὶ παρευθὺς μόνῃ τῇ δ δ θαῤῥῶ, καὶ πρὸς τὴν ἀκρόπολιν γίνομαι. Καὶ τοὐντεῦθεν τί ἂν καὶ λέγοιμι τὴν ἀσφαλῆ φυλακήν, τοὺς ἀγρίους ὑπασπίστας; πῶς ἐμοὶ προςεφέροντο ; ὁ μὲν παρασύρων τὸ βλέμμα καὶ σχῆμα θυμουμένου δεινῶς σχε- διάζων, σοθαρῶς πρώτα ' «Τίς ὁ γέρων οὗτος: xai πόθεν fixet ; καὶ τί βούλεται; » ὁ δὲ τὸν mpognvü καὶ ταπεινὸν ὑποχρινόμε- γος) ὑπούλως ἡρεῦνα τὴν ἐμὴν ἄφιξιν. ἄλλος ὃ ὁρῶν χατεφρόνει; καὶ ὡς M dis σχιᾶν Ἵγειτο μόνην ἐμέ, καὶ σιχῶντος μου κατῊ- μέλει, καὶ ἐρωτᾷν τολμῶντι ἧττον προςεῖχε τὸν νοῦν. ἄλλος εἰ-- χαίως παρώθει " ἄλλος δεινῶς ἠπειλεῖτο. ἔστι ὁ’ ὅ ὅς, καὶ φοδερός τις θελῶν δοκεῖν, ἣ σπάθην ἣν χρατῶν ἔτυχεν, ἡ ῥάδδον, ἡ καὶ χεῖρα μόνην ἀνέτεινεν. Ὡς δὲ μόλις καὶ ὁ ἐπὶ τῶν ἀναμνήσεων ἦἢ ἐφάνη σοθῶν, καὶ πέμψας ἠρώτα μετ᾽ ἀγριότητος, καὶ μαθὼν ὡς ἀναγκαῖον ἔχω τῷ ἐπὶ τῆς ἐξουσίας ἀπορρῆτοι ἐξειπεῖν, ἔτι xal μᾶλλον ἐμοὶ λέγων εἶπεν " « Οὐκ εἰςιτά" σοι τὰ πρὸς τὸν δεσπό- τὴν ἀρτίως. » Ἐγὼ δ᾽ εἱπόμην δυςωπῶν, καὶ ἦθος οἰδαῖνον

4 Cod., τυραννοχτόνον θερμός τις.... φιλῶν. Ést τυρχννοχτόνον € correctione ; fuit prius τυραννοχτόνος. Correctionem absolvere mihi visus sum, rescripto φιλοῦντα.

* Esse videtur ὃ ἐπὶ τῶν ἀναμνήσεων idem τῷ εἰςαγγελεῖ, ὁ μηνύσων, « Ma— gister admissionum. »

* Sic codex. Periit nonnihil, σκυθρω-- πῶς fortasse, vel ἀγρίως. ...

4 Videtur esse εἰςξιτά forma dicendi recentior, quz sophistz atticissanti ex- ciderit. Ea usus est infra Declama- tione VII, et Hist. M. Paleol. 6, 23, p. 118 : μέλεοι, εἴτα ὑμῖν μὲν ἐφεῖτο ἐς ὅ τι χρήσασθαι δόγμασι, xal εἰςιτὰ ἐς

MEAETH Β΄. 21 μαλάττων ἡ παντὶ σχήματι πρὸς τὸ ἡμερώτερον. Τί τὰ πολλά ; ὑπομιμνήσχει τὸν λόγον " δοκεῖ τῷ τυράννῳ, καὶ παρευθὺς εἰς-- ἄγομαι.

ὁπόσην γοῦν κακεῖνος πρὸς εὐτελὴ γέροντα τὴν δεινότητα ἐσχεδίαζε, καὶ ὅπως ἄγριον ἦθος ἐξ ἀρχῆς ἐδείκνυ καὶ ἀπαραίτη-- τον, καὶ. πόσας αὖθις μορφὰς ἐπὶ τοῦ προςώπου, τοὺς λόγους ἀκούων, ὑπέφαινε. τί χρὴ λέγειν; ἀλλ᾽ ὅμως ἐγὼ ἑνὸς ἅπαξ σκο- ποῦ γενόμενος, τὸ τὴν πόλιν, εἰ δυνηθείην, ἐλευθεροῦν, κἂν εἴ τι συμπέσοι μοι ἀηδές, οὐκ ἀνῆκα πάντας κινῶν λογισμοὺς πρὸς τὸ πεῖσαι, κἀκ πάντων ἐπιχειρῶν πρὸς τὸ μαλάξαι τὸ σκληρὸν τῆς γνώμης, καὶ τυραννικῆς αὐτονομίας περιγενέσθαι, καὶ κατορθῶ- σαι τὸ σπουδαζόμενον.

Εἶδέ τις τότε μάχην παρ᾽ ἀμφοτέρων xal πόλεμον ἄντικρυς. ἵέριξεν ἐκεῖνος, καὶ μωρὸν ἀπεκάλει εἰ τούτοις αἱρήσειν ἤλπισα. Παρεκάλουν ἐγώ, ἀντετίθουν τὸ ταπεινόν * ὑπεμίμνησκον θανάτου, καὶ ἀδοξίας, εἰ οὕτως ἔχων ἀπέλθοι, καὶ δόξης αὖ, εἰ μεταδλη-- θήσεται. Κατεφρόνει γελῶν ἐχεῖνος ; ἐγὼ δέ, τὸ χηδεμονικὸν ἐμ-- φαίνων ᾽, ἐδάκρυον. Απέπεμπε σοθαρῶς; ἐγὼ δὲ ταπεινῶς προς- ἐφυόμην τοῖς γόνασι. Τέλος ἐγύμνον τὸ ξίφος ; ἐγὼ δ᾽ ὑπεῖχον τὸν τράχῃλον εἰς σφαγήν. Καὶ τί δεῖ με λέγοντα παρενοχλεῖν ; μόγις χαὶ μετὰ μαχρὸν χρόνον μαθὼν ὡς οὐ καθυφήσω, κἂν εἴ τι πάθω, κἂν εἴ τι καὶ γένοιτο“, κρείττονος γίνεται λογισμοῦ. θεῶν ἁψαμέ--

otzov κυρίου" « miseri , vobis igitur per- missum fuit pro libitu dogmatis uti,

ἑστάοτα. Nonnihil οὐκέτι impedit ora- tionem. Fortasse εἰςέτε, vel, repetito

et patet aditus in domum domini. » Editio ἐς ὅ τι χρήσασθε, codice non va- riante. Est χρήσασθαι conjectura Bek- keri v. d. Meum est ἐς ὅ τι. Forsan ἐς ἔτι vel ἐςέτι, « adhuc , amplius; » quz compositio non obvia multum est. Gre- gorius Naz. t. II, p. 209 D, de Aristide illo Justo : ἔσχε τοὔνομ᾽ ix τῆς πράξεως Aíxatog ὦν τε xai καλούμενος εἰς ἔτι. Sy- meon Sethi Ichnel. p. 438 : οὐ χρή με εἰς ἔτι σοι ὑπουργεῖν. Strato Anth. 11, 117 : Ἂν δὲ προςεγχρίσας αὑτὸν φθάσῃ, ὀὐδ᾽ ἐλέφαντα Οὐχέτι μήποτ᾽ ἴδη πλησίον

οὐδέ, οὐδ᾽ ἐλέφαντα οὐδέ τι.... Simili modo quo Pachymeres εἰςιτά, Proco- pius adhibuit vicinam vocem εἰςιτητά, Goth. 3, 18, p. 351, 14 : ὡς μηχέτι ἀχκάτοις.... ἀνα ομένοις ἐς τὴν πόλιν ἐςι- τητὰ εἴη.

! Οἱδαῖνον ἦθος μαλάττων] Similis me- taphora p. 25 m.

* Polybius, 32, c. 13, 12 : τὸ χηδε- μονιχὸν ἐμφανίξοντες.

* Est debilius χἂν εἴ τι γένοιτο, post x&v εἴ τι πάθω. Eadem abundantia Nic. Chumni Epist, 163, p. 183. Ibi nota.

28 T. TOY ΠΑΧΥΜΕΡΟΥ͂Σ νων τῆς ἐκείνου καρδίας, xal ταπεινὸς ὁρᾶται, xal χρόνον ἐπι- σχὼν ὀλίγον, φησίν " « Αλλ᾽ ἐγγυᾷ τὴν ἐμὴν ἀσφάλειαν, εἰ τῆς ἀκροπόλεως ἐκστήσομαι: » κἀμοῦ συνθεμένου, καὶ θεοὺς ἐπιδι- δομένου' Y, μὴν φυλαχθῆναι τὰ ἐς ζωήν, (καὶ τί ydp, εἰμὴ τὸ ἀλη- θές, λέγοιμι;) ἀναστὰς ἐκεῖνος αὐτίκα, ῥίπτει᾽ τὰ ὅπλα, κἀμοὶ συνταξάμενος " ἅμα δὲ καὶ ἀκροπόλει, πάσῃ καὶ τυραννίδι, xai τοῖς τῆς πόλεως πράγμασι, μετὰ τῶν οἰκείων ἐκποδὼν γίνεται. Καὶ νῦν" σὺν θεῶν συνεργείᾳ" κενὴ μὲν τυραννικῆς ὠμότητος ἡ ἀκρόπολις, κενὴ δὲ θορύδων ἡ πόλις καὶ ταραχῶν. Οὐ τύραννος ἐπιτάττει " οὐ ξένοι τινες καὶ ἐπήλυδες τὰς οἰκίας ἡμῶν ἐπιτρέ-- χουσιν " οὐχ ὑξρίζονται νόμοι " οὐ παρορῶνται τὰ πάτρια " οὐ γνώμη, δουλοῦταί τινος, καὶ ἄλλα θέλων ἄλλα βάζει ", ἐξ ἀνάγχης τῷ καιρῷ χαριζόμενος " οὐχ ὅ τι τις εἴποι πράττεται τῶν δεινῶν. Πάντα γαλήνης μέστα,, πάντα χαρᾶς πλήρη. Δικαστὰς ὁρῶ κα-- θημένους ἐπὶ τοῦ βήματος, κοινὴν βουλὴν συναγομένην εἰς τὸ βου-- λευτήριον, πανηγύρεις κατ᾽ ἔθος συγχροτουμένας τὸ πάτριον, ῥή-- τορας δημηγοροῦντας, ἀντιλέγοντα τὸν βουλόμενον, πάντας ἐν παῤ- ῥησίᾳ τοῦ λέγειν, πάντας ἐν ἐλευθερίᾳ μεγίστῃ, τοὺς ἐπ᾽ ἀγρῶν, τοὺς ἐπὶ τῆς πόλεως, πάντας φιλοσοφίᾳ καὶ τόλμαις ἐμαῖς ζω- ἄγρια θύοντας. : zx Νόνος δ᾽ οὗτος, οὐκ οἶδ᾽ ὁπόθεν ἐλθών — οὐδὲ γὰρ ἄν, ὧν &- ταῦθα καὶ πεῖραν σχὼν τῶν δεινῶν, ταῦτ᾽ ἐμελέτησε λέγειν — μό-- νος οὗτος" τὴν ἐμὴν ἀνδραγαθίαν φαυλίζει, καὶ γέρως ἀποστερεῖν

* Homerica locutio ex Il. 22, 954 : Ἀλλ᾽ dye δεῦρο θεοὺς ἐπιδώμεθα. lbi schol.: ἐπιμαρτυρώμεθα. Vide Heynii Observationem.

* Sic cod. Mox alio accentu ὅπλα ῥιπτεῖ p. 31. :

* « Quum mihi vale dixisset. » Nice- phorus Chumnus in meis Anecdotis Gr. t. V, p. 236 : συνταξάμενος αὐτοῖς" ubi nota.

* Schol.: προθολή.

* Σὺν θεῶν auvepys(a] Aristenetus, 1, 13 init: al μὲν γάρ (ἐπιστῆμαι) ἀτελεῖς μὴ συνεργοῦντος τοῦ θείου. lbi note.

δοάπηθβ monachus Vita Barlaami in meis Anecdotis Gr. t. IV, p. 5: τοῦ Kv- piov συνεργοῦντος. lbi nota. Nicephorus Gregoras, 7, 3, ὃ : τῆς ἄνωθεν δεξιᾶς συνεργούσης. Scholiastes Theocriti, 3, 40 : Ἱππομένης συνεργὸν ἔχων τὴν Agpo- δίτην. Lucianus Demosth. Enc. 38 : τῇ παραδόξῳ ῥοπῇ τῆς Τύχης, τῇ πολλὰ πολλάκις ἡμῖν συνειργασμένη.

* Respectu ad Homeri versum : Ὅς χ᾽ ἕτερον μὲν χεύθει ἐνὶ φρεσίν, ἄλλο δὲ βάξει.

' Vide p. 20, n. 3.

* Schol : ὅρος.

MEAETH Β΄. 29

ἐθέλει καὶ τιμῆς,» καὶ ζητεῖ σφαγὴν τοῦ τυράννου καὶ αἵματα, καί, ὅτι οὐ ταῦτα συνέθη., οὐκ ἀνέχεται λέγειν τυραννοχτόνον τόν, τύ-- pavvov! αὐταῖς σκεναῖς καὶ δορυφόροις πᾶσι τῆς ἀκροπόλεως ἀπε-- λάσαντα. . | : ἀλλ᾽, ὦ τάν", ἔδει" βουλεύσασθαι τὸν φιλόπολιν, πῶς ἂν κατα-- λυθείη ἡ τυραννίς ; ἐδουλευσάμην ὡς οἷόν τε. ἔδει τολμῆσαι τὴν ἐπὶ τῇ καταλύσει τῆς κακίας , ὡς εἰκός, ἐπιχείρησιν ; ἐτόλμησα μάλα" rmi συνέστην τῷ πάντ᾽ ἀπολουμένῳ τυραν ; πάντα κάλων ἐκίνησα" ὠθῆσαι τὸ duiyóy τῇ πόλειδ. ἔδει κενὸν" κατα- στῆσαι τυράννου xal δορυφόρων τὸ φρούριον ; γέγονε τοῦτο πάντως. Καὶ νῦν ἀνίτω πᾶς ἐκεῖσε, εἴπερ ἐστὶν αὐτῷ βουλομένῳ * ἀπο- λαυέτω καθαρᾶς ἐλευθερίας , κἂν ὅπου ἴοι, μὴ δειλιάτω. ἰδοὺ yàp ὃ συνέδη ἂν σφαγέντος ἐκείνου, τοῦτο γέγονεν ἀποδράντος. Καὶ ὥςπερ; ἂν νοσῶν τις Uylayty', οὐκ ἔχει τὸν τρόπον καθ᾽ ὃν ὑγίανε μέμφεσθαι, ἀλλ᾽ ἀγαπήσει τῆς νόσου ἀπαλλαγεὶς καὶ τῷ αἰτίῳ εἰ-- δήσει τὴν χάριν, οὕτω λογίσαι καὶ ἐπὶ τοῖς παροῦσι. Τί τὸν τρό-- πον ζητεῖς καθ᾽ ὃν ἀπηλλάγης τῆς τυραννίδος, ἅπαξ ἀπαλλαγείς ;

4 Cod. τόν, τύραννον. Divisione sic facta post articulum, ut monstretur pertinere non ad nomen τύραννον, sed ad participium ἀπελάσαντα. Noluit au- ctor vel librarius, repetito articulo, scri- bere τὸν τὸν τύραννον, cujus tamen re- petitionis, non suavis quidem, multa sunt exempla , multa congessi ad Anec- dota. Gr. t. 11, p. 296. Interposita vir- gula est insolita quidem, sed lectorem quiz commode moneat.

* Exhibeo codicis scripturam.

3 Schol.: ἀνθορισμός.

* Manuel Paleologus in meis Ánec- dotis Gr. t. Il, p. 280 : πάντα χάλων, τοῦτο δὴ τοῦ λόγου, χινοῦσιν. Ibi nota, collato Theodoro Hyrt. p. 434. Theo- dorus Prodr. Rhod. 8, p. 354 : Κινοῦσα πάντα τῆς παροιμίας χάλων. ldem, ὃ, p. 118 : Καὶ πάντα πάντως συνεχένησας xá- λων" prout scripsi ad Theophylactum Simoc. p. 224. Julianus Ep. 52, p. 100:

πάντα χινοῦσιν ἀχοσμίαςχάλων. Ibi Heiler. Gregorius quidam apud lahn. virum doct. ad Glycam, p. 180 : Θεοδώριτος.... πάντα κάλων, τὸ τοῦ λόγου, κινῶν. Plato Sisypho, p. 388 : σχοπῶμεν, νὴ Δία, ὑπερφυῶς μὲν οὖν, τὸ λεγόμενόν j&, πάντα χάλων ἐφέντες. Ibischolium. Crinagoras de Callimacho Epigr. 15 , τοὺς Μουσέων πάντας ἔσεισε χάλως. lbi scholium et - Jacobs. Philo De Insomniis, p. 162 : πάντα μὲν οὖν ἀνασείειν κάλων ἀχαλίνου στόματος. Ibi Hoschelius, p. 255. Áno- nymus in Georgid:e Gnomologio, p. 98 : πάντα σείοντας χάλον. Sic restitui pro scriptura codicis πάντας ἰόντας χαλόν.

? Sic p. 24, 2: ὠθεῖν τῇ πόλει τὸν x(v- δυνον.

9 Codex , χενήν.

' Sic codex, Malim εἰ quam ἄν, cum ὑγίανεν. Sed nil tentandum , quum sit eadem syntaxis , p. 30 : »&v μὴ χατώρ-- θωσεν; et inferius x&v χπέδρα.

30 Γ. TOY IIAXYMEPOY£

Ei μὲν οὐκ ἀπηλλάγης τῶν χαλεπῶν, ἔχεις ὡς ἀτελὲς τὸ πραχθὲν αἰτιᾶσθαι" εἰ δ᾽ ἀπηλλάγης τέλεον τῶν κακῶν, καὶ πᾶσα γαλήνη καὶ πᾶσα κατάστασις τῇ πόλει ἐπιγελᾷ , καὶ λαμπρότερος νῦν ὁ ἥλιος καθορᾶταί σοι ἣ ὅτε τὰ πάντα κατεῖχεν ἡ τυραννίς, τί τῆς μὲν χάριτος ἀπολαύεις, τὴν δ᾽ ἐπὶ τῇ χάριτι εὐγνωμοσύνην οὐ δί-- δως ; τί τὸ ἔργον ὡς καλὸν ἐνστερνίζη;,. τῷ o" εἰργασμένῳ ἀγνω-- μονεῖς᾽ ;

i σου κύχλῳ τοὺς ὀφθαλμούς * ἴδε πανταχοῦ τὴν e τῆς πόλεως * ἴδε πῦρ χαριστήριον τοὺς πάντας κατ᾽ οἶκον ἀνά-- πτοντας * ἴδε σεμνότητα πολιτείας " ἴδε παῤῥησίαν yepóvrov, ἴδε νεότητος θάῤῥος ἐς τὰ καλά. ἀλλ᾽ ἀφίημι τἄλλα. Τὸ γοῦν ἐπὶ δι- χαστηρίου σε ἵστασθαι καὶ ἀντιλέγειν δύνασθαι , πόθεν ἔσχες εἰπέ pot , καὶ τίς σοι δέδωκε τοῦτο; ἔχεις εἰπεῖν ἄλλον παρ᾽ ἐμὲ καὶ τὴν σπουδὴν τὴν ἐμήν; τί πλέον ἐπισυνέδη ἂν τῶν παρόντων. εἰ ἀνήρηταιἶ ὁ τύραννος ; Εἰ μὲν ἔχεις, δεῖξον τοῦτο τοῖς δικασταῖς, κἀγώ σοι ἐμαυτὸν ὑφιστῷ πρὸς τὴν τοῦ ἐλλείματος ἀναπλήρωσιν * εἰ δ᾽ οὐκ ἔχεις λέγειν, τί τηνάλλως παρενοχλεῖς ;

Éyó δὲ xal ἐξ αὐτῆς τῆς τοῦ νομοθέτου βουλήσεως" δείξω ὅτι τυραννοχτόνος ἐγώ, καὶ ὅτι προφῆκον τὸ γέρας ἐμοί.

Ἀνάγνωθί μοι τὸν νόμον, ὁ γραμματεύς.

Ἐπίσχες.

Ἀκούεις, ó ἀντιλέγων, ὅτι τυραννίδα φησίν ὃ πράξας χατε-- λυσεν ; φόνου τοιγαροῦν. χάριν τὸ γέρας δίδωσιν, ἢ καταλύσεως τυ- ῥαννίδος:; Πάντως τῆς τόλμης ἕνεκα, ἀλλ᾽ οὐ τῆς σφαγῆς τὸ γέρας ἐστίν. ὅτι δὲ τὸ πᾶν τῆς τόλμης ἐστὶ καὶ τῆς προαιρέσεως, λόγισαί μοι, ἔνθεν μὲν τολμήσαντά τινα καὶ μὴ κατορθώσαντα, ἐκεῖθεν δ᾽ αὖθις μὴ προαιρεθέντα καὶ φονεύσαντα (ὥςπερ, φέρε, εἴ τις ἔδαλε διερχόμενον, μὴ θέλων, τὸν τύραννον καὶ πεφόνευχε) " τίνα τοῖν δυοῖν τιμήσεις καὶ τίνι δώσεις τὸ γέρας ; οὐ τῷ τολμήσαντι μᾶλ-- λον, x&v μὴ κατώρθωσεν ; εἰ δὲ βούλει", παράλληλα θές, θέλοντά τινα καὶ μὴ δυνάμενον, καὶ δυνάμενον καὶ μὴ θέλοντα, εἰ δὲ τί

' Schol.: συλλογισμὸς. θέ punctis notato. Schol. γνώμη τοῦ * Fortasse ἀνήρητο. νομοθέτου. ᾿ * Cod. θελήσεως, superscripto gov et ὁ Dixit παράλληλα θοῦ p. 17, 4.

MEAETH Β΄. 34

γε καὶ ποιήσαντα, ἀλλ᾽ ἔξω γνώμης ποιήσαντα᾽ τιν᾽ ἐπαινέσεις μᾶλλον καὶ τίν᾽ ἀγαπήσεις πλέον ; οὐ τὸν θέλοντα, κἂν μὴ δύνηται;

Τοῦτον ἔχων τὸν σχοπόν, x&v' τοῖς παροῦσιν ὁ νομοθέτης τὴν προαίρεσιν ἀποδέχεται, καὶ τῇ τόλμῃ τὸ γέρας δίδωσιν. Ἐφ᾽ οἷς ἐμὲ καὶ μᾶλλον εὑρήσεις τὸ πλέον ἔχοντα, ἀἄνδραἦ σύντροφον ἡσυ-- χίας, καὶ βίθλοις προστετηκότα καὶ μηδὲν πλέον εἰδότα τοῦ ἀνα- γνῶναι, καὶ μελετᾷν, ἔστι δ᾽ οὗ καὶ παισὶ προςλαλεῖν καὶ τὰ δυ-- νατὰ μετ᾽ ἐκείνων φιλοσοφεῖν, ἄνδρα ἀπραγμοσύνῃ συγγεγηρακότα xal μονῇ ᾽ν κινδύνοις ἐπιῤῥίψαντα ἑαυτὸν τοῖς μεγίστοις , καὶ παρι- δόντα μὲν ἀσθένειαν σώματος, παριδόντα δὲ ψυχῆς ἡσυχίαν χαὶ γῆρας καὶ οἰκουρίαν, καὶ μόνου γεγονότα τοῦ ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἀγωνίζεσθαι καὶ τυραννίδος ταύτην ἐλευθεροῦν. Μεταστήσατε τὸν νοῦν πρὸς τὰ τότε, παρακαλῶ. Αναλογίσασθέ με. πῶς ἐπεχείρουν τῷ πράγματι. Θέσθε, ὥςπερ ἐπὶ σκηνῆς, ἐπὶ λογισμῶν τὰ τότε τε- λούμενα. Ἀνατυπώσασθε ταῖς φαντασίαις ἔνθεν μὲν καθήμενον τύ- ραννον σοθαρόν, ἐπηρμένον, ἄγριον, ἐκεῖθεν δ᾽ ἱστάμενον γέροντα ἀσθενῆ, περιδεῆ,, ταπεινόν, Ποῖος, τῶν οἷος οὗτος ὁ σοδῶν ἐν-- ταῦθα καὶ ἀντιλέγων, ὑπέστη τὸ ὅραμα ; τίς οὐκ ἔφριξε βλέπων ; τίς οὐκ ἀπεῖπε πρὸς τὰς ἀπειλάς ; ποῖος ἐπήρκεσεν ἀντιλέγων πρὸς τοσαύτας γλώσσας κινουμένας μετ᾽ αὐθαδείας, προςέτι δὲ καὶ τοῦ δύνασθαι; ἀλλ᾽ ὅμως, θεῶν διδόντων ἰσχύν, (καί τι γὰρ ἂν emos) περιγίνομαι πάντων ἐκείνων μόλις, καὶ καθαιρῶ τὴν ὀφρύν, καὶ ὁ φοδερὸς ἐκεῖνος καὶ μηδὲ τὴν ἀρχὴν προςιτός, ὡς ἀσπὶς ἡμεροῦ- ται τοῖς τῆς φιλοσοφίας κηλήμασι καὶ ταῖς ἐπῳδαῖς ταῖς ἐμαῖς", xal ὃ, μηδ᾽ ἄν, εἴ τι συμβαίη, ὡς ἐνομίζετο, πεισθησόμενος, πειθή-- νιος παραυτίκα γίνεται, καὶ ὅπλα ῥιπτεῖ κατὰ γῆς, ταυτὸν δ᾽ εἰ - πεῖν καὶ πᾶν τυραννικὸν φρόνημα, καί, ὥςπερ ἂν ἀστραπόδλητος ἐγεγόνει, οὕτως ἀπέδρα, καὶ ᾧχετο αὐτοῖς δορυφόροις καὶ συνερ-- γοῖς. Καί, καθώςπερ νέφους παρελθόντος ὃ τέως τὸν ἥλιον συνεκά-

! Cod. χἄν. * Nazianzenus , qui e Psalmo 57, 5,

* Schol.: πηλιχότης. profecit, Orat. 1, p. 10 : τὰς àxoxs

5. Cod. μόνη. Correxi μονῇ. Mox jun- ἀποφράξαντες, ἀσπίδος κωρῆς καὶ τὰ ὦτα get γῆρας xxl οἰκουρίαν. Est μονή, est βυούσης τρόπον, μὴ ἀχοῦσαι φωνῆς ἐπα-- οἰκουρία deses et placida pacifici senis δόντων φιλονεικοῦμεν, μηδὲ φαρμαχευθῆ- parietes inter domesticos commoratio. »xt σοφίας φαρμάνγοις.

32 Γ. TOY HAXYMEPOYS

λυπτεν, ὁ φωςφόρος εὐθὺς ἐμφανής, καὶ πάντα πλέα φωτός, zov αὑτὸν τρόπον καί, ἅμα τῷ παρελθεῖν ἐκεῖνον, ἀνὰ τὴν πόλιν πᾶσαν αἰθρία ἐπέλαμψε. Καὶ οὔπω φθάσας χαλῶς ἐκεῖνος ἀπέδρα, xat φήμη θεόθεν εὐάγγελος περιεκτύπει τὰς τῶν πολιτῶν &xocc, καὶ ἄλλος ἄλλῳ συνέχαιρε διηγούμενος, xol πάντες" « ὁ φιλόσοφος » ἔλεγον « ὁ δημότης, ὁ γέρων, ὃν ἡμεῖς οἴδαμεν, τούτου κατόρ-- θωμα τὸ παρόν, τούτου πρᾶξις ἀρίστη " τοῦτον στεφανοῦν δεῖ, τοῦτον σιτίζειν, τοῦτον κηρύττειν ἐπὶ τοῦ βήματος. »

Καὶ ταῦτα μὲν ἡ πόλις μαθοῦσα τὸ γεγονός " οὐ μὴν δὲ καὶ οἱ ἐπ᾽ ἀγρῶν οἰκοῦντες τῷ τέως ' τῶν συμδάντων γεγόνασιν ἀπευθεῖς. Αλλ᾽ dua κἀκεῖνοι συντρέχουσι. καὶ γίνεται πάλιν δευτέρας πολι-:

p , y pase

, , ^o τείας ἀρχήν καὶ νέα τάξις δημοτικῆς καταστάσεως. Ανοίγονται ναοὶ καὶ θεῶν ἀνάκτορα καλλωπίζονται., καθαίρονται ξόανα, καὶ

, 0? ἐδ » 1 ; , 1 Ud 1 e , πάντες μεθ᾽ ἡδονῆς τὰ χαριστήρια θύουσι. Καὶ οὐδεὶς ὅςτις οὐ tu- ράννου φόνον τὴν ἐκείνου φυγὴν ὀνομάζει καὶ rupavyoxtóvoy ἐμέ " παρ᾽ ἣν αἰτίαν καὶ γέρως ἐπαξίου τεθέληκεν" ἀξιοῦν. ’ ω P

Μόνος δ᾽ οὑτος αἵματα καὶ φόνους θρυλλεῖ, καὶ ὅτι μὲν ἐλευ-- θέρα ἡ πόλις καὶ dx ὁμολογεῖ * ὅτι δ᾽ οὐ τὸν τρόπον ὃν ἀξιοῖ ἡ ἐλευθερία τῇ πόλει ἐγένετο, τὸ πᾶν ἐχφαυλίζει τῆς πράξεω ᾿

p à / ) T ne p $5 pn συνετῶς" ἐννοῶν ὅτι μεῖζον τὸ δίχα σφαγῶν καὶ θορύδων, ἢ τὸ μεθ᾽ ε / A L4 3 ^ , 1 H 3 - αἱμάτων καὶ κινδύνων, ἀπωθεῖν τυραννίδα καὶ πόλιν ἐλευθεροῦν. Εκχείνως μὲν γὰρ οὐ καθαρῶς τὸ νιχᾷν ἔχει καὶ μόνον. ἀλλ᾽ ἔστιν ou καὶ ὃ διακινδυνεύων ἡττήσεται, καὶ κοινῶς μὲν ἴσως θυμηδία ἔσται καὶ τερπωλή, τισὶ δ᾽ ἰδίως καὶ λύπη τῶν οἰκείων ἀποδαλοῦσί τινας, καὶ τοῦτο δὴ κλαυσίγελως" τοῖς πολίταις σταθήσεται, καὶ χαρήσεται μὲν ὁ πολίτης διὰ τὴν ἐλευθερίαν τῆς πόλεως, διὰ δὲ τὸ υἱὸν ἢ xdatyvs o) ἡ ἄλλον τινὰ τῶν οἰκείων ἀποδαλεῖν, νοθευ-- θήσεται ἡ χαρά" οὕτως δὲ αθορυθον τὸ καλόν, τὸ ἀγαθὸν ἀκολό-- όωτον, καὶ ἡ χαρὰ πᾶσα κοινή. ὥςπερ τῆς ἐλευθερίας, οὕτω δὴ

χαὶ ταύτης καταπολαύουσι.

4 Cod. τωτέως. De hac formula ad sonam se gerere oratoris Attici. Et redi- Choricium, p. 342. Sic inferius τῷ bit τεθέληχε Declam. 11] τότε. * Schol.: πρός τι.

* Cod. χαθαίροντα ξόανα. * Κλαυσέγελως nomen est Xenophon- * Non recordatur Pachymeres per- teum , de quo Morus ad Hellen.

MEAETH PB'.' 39

Σὺ δ᾽ ἐθούλου ἐξ ἡμισείας ἐπισυμθῆναι τῇ πόλει τὴν ἀγαλλίασιν, xai ἔχειν μέρος χαρᾶς τοὺς τοῖς ἡμετέροις φθονοῦντας, καὶ λέγειν τοὺς ἀστυγείτονας, ὡς « Απηλλάγη τῆς τυραννίδος ἡ πόλις, ἀλλὰ χακῶς ἀπήλλαξεν. Καὶ μεμνήσονται μὲν τῶν κακῶν, μεμνήσον- ται δὲ καὶ τῶν μετὰ ταῦτα καλῶν aX ὅμως ἀμιγῆ μὲν τὰ καχά, τὰ δ᾽ ἀγαθὰ τοῖς κακοῖς συμμιγῆ. Τί συνήνεγκε τούτοις ἡ τῆς τυραννίδος κατάλυσις ; ἠγάπησαν ἄν, εἰ ἐτυραννοῦντο" ἦἠθέ- λησαν, εἰ ζῶντες ὄντες ἐνείχοντο τῇ δουλείᾳ ».

Πῶς ἐδέχεσθε τούτων ἀκούοντες ; πῶς ἐνεφανίζεσθε τοῖς ἀπα- γέλλουσι τὰ ἐκείνων ;

dace ; ᾿ . ;

Éyo μὲν οὖν τυραννίδος βαρύτερα ταῦτα κρίνω, δορυφόρων χαχίας ἀναισχυντότερα, ὑπασπιστῶν πονηρῶν αὐθαδέστερα. Τὸ γὰρ τυραννεῖσθαι τύχῃ συμθδαίη ἄν, καὶ οὐχ ἁμαρτίᾳ πόλεως " τὸ δὲ πρὸς ταύτην συστάντας. ὅμως τινὰς στερηθῆναι τῶν γενναίων ἀνδρῶν, καὶ ζημία καὶ ἁμαρτία τῆς πόλεως.

Χωρὶς δὲ τούτων, εἰ μέν, ἄλλου παρατάττεσθαι μέλλοντος πρὸς τὸν τύραννον, εἶτ᾽ ἐγὼ προλαδὼν ἐκποδὼν τοῖς λόγοις ἐκεῖνον ἐποίουν, τυχὸν ἂν ἴσως᾽, ἐπαινούμενος τὴν προαίρεσιν, χώραν ἐδί- δουν κατ᾽ ἐμαυτοῦ τοῖς θέλουσι μέμφεσθαι. Ei δ᾽ ἐγὼ μὲν ἄλλως οὐκ εἶχον ποιεῖν, οὕτω τοῦ τρόπου διδόντος, ἄλλος δέ τις οὐδεὶς προῃρεῖτο διακινδυνεύειν τῶν ἐκ τῆς πόλεως, τί λοιπὸν ἦν ἣ τὸ ἡσυχάζειν μὲν ἐμὲ καὶ οἴκοι καθῆσθαι, κἂν εἴ τι καὶ συνέθαινε᾽ μὴ φροντίζειν, ἀμελεῖν δὲ τοὺς ἄλλους, ἣ καὶ φοθεῖσθαι (τοῦτο γὰρ εἰπεῖν εὐσχημότερον), τὴν δὲ πόλιν τυραννεῖσθαι, μηδενὸς ἐκ - ποδὼν ἱσταμένου τυραννικαῖς ἐπιθυμίαις καὶ ἀγριότησι ;

Τί δέ; εἰ, καὶ πρὶν ἐπεδαλόμην τῷ ἔργῳ, εὑρὼν ὑμᾶς που συγκαθημένους καὶ τὸ δεινὸν ὀλοφυρομένους τῆς πόλεως ---- οὐδὲ γὰρ ἦν εἰπεῖν ἐν δικαστηρίῳ ἢ ἐν βουλευτηρίῳ συνηθροισμένους — εἰ γοῦν ὑμῖν ἐνέτυχον καθημένοις ἅμα, καὶ κλαίουσι τὰς τῆς πόλεως συμφορὰς ἐπιστὰς εἶπον" « Q ἄνδρες πολῖται καὶ Guy- δημόται, ἅπτεται κἀμοῦ τὸ δεινόν * οὐ φέρω μετὰ τῶν λοιπῶν τυ- ραννούμενος. Ἐπέρχεταί μοι οὐκ ἀγεννὴς λογισμός, καί, εἰ πολε--

Ἢ De formula τυχὸν ἴσως ad Chori- —— * Decl. ἸΥ͂ : x&v εἴ τι xa γέγονεν. cium , p. 344. * Schol.: πλαστόν.

ὅ

94 Γ. ΤΟΥ͂ ΠΑΧΥΝΕΡΟΥ͂Σ

“ * J , 35 ᾽ , 9 € , , μεῖν οὐ δίδωσι χώραν τὸ ἐπιτήδευμα,, ἀλλ᾽ ἡ προαίρεσις προφάσεις ὑπὲρ τῆς πατρίδος παρέχει. Ορμῶ πρὸς: τὸν τύραννον ἀπελθεῖν, γυμνὸς φανῆναι σχευῆς,, καὶ οἷς ἔχω πρὸς ἐκεῖνον ἐπὶ συμφέροντι χρήσασθαι. Ei γοῦν ζητεῖτε ἀνῃρημένον ἐχεῖνον ἰδεῖν, οὐ δεξιᾶς τῆς ἐμῆς τὸ ἔργον. Γλώσσῃ μόνῃ τεθάῤῥηκα., καί, οἶμαι, διὰ ταύ- τῆς ἀνταγωνίσομαι " x&v μὴ φονεύσω, ἀλλὰ πείσω φυγεῖν. -Εἰ γοῦν, οὕτως ἐμοῦ πράξαντος, τῆς τυραννίδος ἐλευθερωθήσεσθε, μεμνήσεσθέ μου ἐπὶ τῆς δωρεᾶς, ὅτ᾽ ἐπὶ τοῦ δικαστηρίου καθί-- σετε »; εἰ γοῦν οὕτως ἔλεγον, καὶ ἀπύήτουν τὰς ὑμετέρας ἀσφα- λείας Y) μὴν τυραννοχκτόνον' ἡγεῖσθαι καὶ γέρας παρέχειν, τί ἂν ἐλέγετε τότε: ἄρα καὶ σκέψει τινὶ πρὸς τὸν λόγον ἐνέδοτε : καὶ οὐκ

9 3 δ , , 1 ᾽ὔ A 1 3 , ^ 1 3 εὐθὺς ἐπεψηφίζεσθέ μοι τὰ γέρα καὶ δωρεὰς οὐ μικράς ; Ἐγὼ μὲν ovx οἶμαι πολλῷ", ἀλλὰ καὶ πρὸ τῶν ἔργων με ἐκαλεῖτε ἂν εὖ-

epyécny, καὶ μονονοὺκ ἐς χεῖρας τὸ γέρας παρείχετε. Δεινὸν τοιγαροῦν καὶ πέρα δεινῶν", εἰ ἐπαγγελλομένῳ μὲν ὃ προὐθέμην ποιήσειν εὐθὺς ἐμέλλετε τὴν ψῆφον τῆς τυραννοκτονίας

! Fortasse, 5 μήν με Top.

? Sic codex. Fort., oux otpac πολλῷ δέω. Vel, οὐκ οἴμχι" πολλῷ μᾶλλον, ἀλλά.

* Sic et Declamatione IX : δεινὸν γὰρ ἂν εἴη xal πέρα δεινῶν. Et Progymnastis inter Rhetores Walzii, t. I, p. 587, 92 : πῶς οὖν οὐκ doo» πάντη xai πέρα δεινῶν. Theodorus Prodr. Rhod. 6, p. 214 : Ὡς δεινὰ μὲν τὰ πάντα καὶ δει- γῶν πέρα. ldem, 1, p. 817 : Καλὸν νομί- Gu» xxi χαλοῦ παντὸς πέρα. Chio Epist. 16, T : ixxv , μᾶλλον δὲ mépx τοῦ ἱκανοῦ ἀπολογία" que sententia cum simili comparanda Epist. ὃ, 16 : ταῦτα μὲν οὖν οὐ τοῦ ἱκανοῦ μόνον, ἀλλὰ καὶ τοῦ πάνυ πέρα. Mediceus et Mazarineus codex, τοῦ πάνν πολλοῦ πέρα, et in Regio πολλοῦ, sed ex additione. Cobe- rus πολλοῦ repudiat, et ex Epistola 16 intelligendum putat ἱχανοῦ. Sed debuit ἱκανοῦ non mente intelligi, sed omnino repeti. Malim recipere πολλοῦ tribus datum codicibus. Aristides Orat. 49,

t. 2, p. 492. Chumnus in Anecd. Novis meis, pag. 16 : ἀδικήματα τὰ ἔσχατα καὶ δεινά τινα xal πέρα δεινῶν. Ibi in nota exempla nonnulla illius formule proferens, proferre in mente habui et Aristophaneum Thesm. 705 : Ταῦτα δῆτ᾽ οὐ δεινὰ πράγματ᾽ ἐστὶ καὶ περαιτέρω; Sed, currente calamo et vicinis locis oculos decipientibus, finem versus corrupi scribens : πράγματα x«i δεινῶν πέρα. Angli pariter loquuntur : « it is strange, he went on repeating, passing strange. » Superest quod mo- neam de loco Theodori Prodr. Rhod. 7, p. 305 : ἡ δὲ ξανθότης Τεράστιον τὸ χάλλος! ἡ δὲ λευχότης λόγον τὸ θάμ-- θος. Ex nota Gaulmini suspicor λόγον esse mendum typorum pro λόγον, qui supplet defectum legendo πέρας λόγου. Sed πέρα non πέρας legendum fuit. Cum πέρα primus pes brevior est, quod mendum in codice repertum relinqui potuit, non debet auctori obtrudi. Pro- pono μεῖξον λόγον, vel ὑπὲρ λόγον.

MEAETH Β΄. 35 3 ^^ , Y L , 3 Φ9Φ.ὲἐ4Ὶ 1 ἐπενεγχεῖν, καταπραξαμένῳ δὲ μὴ mpocéyew, ἀλλ᾽ ἑνὶ καὶ δευ- τέρῳ ἐναντιουμένῳ προςκεῖσθαι θέλειν, καὶ τὴν ἐμὴν ὡς οὐδὲν ἡγεῖσθαι προαίρεσιν, καὶ ὅτι μὲν προῃρούμην ποιεῖν ἐπαινεῖν, ὅτι δ᾽ εἰς τέλος τὸ βουλητόν μοι κατώρθωσα μὴ φροντίζειν. ἄτοπον δὲ καὶ ἀποῦσαν μὲν ἐπιζητεῖν τὴν ἐλευθερίαν, κἂν ὅπως συμδαίη χαταμελεῖν, παροῦσαν δὲ μὴ λογίζεσθαι, κἂν ἀπέδρα καὶ μὴ ἀνύήρηται' διαιρεῖν, καὶ οὕτως μὲν ἀγαπᾷν ἐλευθέρους ἀκούειν, οὕτως δὲ μή" καὶ εἰ μὲν᾽ περί τινος ἄλλου, πλὴν κοινοῦ καὶ τῆς πόλεως ἠγωνιζόμην, ἀποδέχεσθαι, κἂν ναῦν μίαν σώζειν, κἂν ἐπισκευάζειν νεώριον, κἂν τεῖχος ἀνιστᾶν, κἂν ἄλλο τι ποιεῖν ἡ ^9. ? 1 ' » 2 1 ^ e . , , σπουδή" ἐπειδὴ δὲ αὐτὸ τὸ τῶν ὅλων ἀνεκαλεσάμην κεφάλαιον, xai ἤδη τῶν ἐπιχειμένων τῆς τυραννίδος χακῶν ἀπηλλάγητε, χαὶ βουλαὶ καὶ κρίσεις ἐφ᾽ ὁτῳοῦν εἰσὶ παρ᾽ ὑμῖν, καὶ ἕκαστος κύριος τῶν ἰδίων, αὐτὸς ἐπιτάττων, οὐ τύραννος, αὐτὸς ἄρχων, οὐ δο- ρυφόρος " ἐπειδὴ ταῦτα χατώρθωται σὺν θεοῖς, παρ᾽ οὐδὲν κεῖσθαι τὴν χάριν, καὶ μηδὲν ἡγεῖσθαι τὸ γεγονός. P ' 5 9 - 1 , Ψ , 1 Ἐγὼ μὲν οὖν, εἰ δεῖ xai φιλοσόφων ἅπτεσθαι λόγων, παντὶ διακελεύομαι, καὶ νέῳ καὶ γέροντι, καὶ πλουσίῳ xal πένητι, ἀστικῷ" τε αὖ καὶ ἀγροίκῳ, καὶ παντὶ τῷ τῆς πολιτείας πληρώματιΐ, πρῶτον μὲν χάριν ἔχειν θεοῖς τοῖς σεσωχόσι τὴν πόλιν, καὶ θυσίαις αὐτοὺς δεξιοῦσθαι, παντοίαις καὶ ἀναθήμασιν εὐσεθοῦντας, καὶ ui κακίας ἐς τοσοῦτον ἐλθεῖν, ὥςτε μηδ᾽ εἰδέναι πόσον εὐηργετήθη- μεν" ἔπειτα δὲ δευτέρως καὶ τοῖς ὑπηρετησαμένοις τῷ ἐχείνων βουλήματι τὴν γιγνομένην" ἀπονέμειν τιμήν, καὶ μὴ ὥς τινας μι- χρολόγους νομίζειν τούτους καὶ κέρδους ἥττονας γέρας ζητοῦντας xal ἀμοιβάς. ἀλλ΄. εἰδότας ὡς ἔστι μὲν χαιρὸς ὅτε xol χέρδο p9toes s , ς ὡς ἔστι μὲν καιρὸς x ρος οὐκ ἐπαινεῖται, ἂν ἐξ ἁπάντων κερδαίνειν τις θέλοι καὶ τῆς τυ- ’ ’ » à" 3 " 1 / 3 ' € ^ χούσης πράξεως Éyexa , ἔστι δ᾽ ἐν ἄλλοις xal λίαν ἐπαινετὸς ὁ τῶν πραχθέντων μισθός, ὅτε τὴν τοῦ πράξαντος εὔνοιαν συνιστᾷ ἂν

' Excidisse puto verba ὃ τύραννος. ὙΥἱἂάθ n. ad Theocr. ld. 20 editionis

* Schol.: ἐργασία ix τοῦ ἐλάττονος. mez alterius.

? Fortasse, ἡ σπουδὴ ἡ. * De πληρώματι δά Phil. Her. p. 556.

* Sic codex , ἀστιχῷ, non ἀστυχῷ. In. * De sensu participii γιγνόμενος vide vocalis scribende electione variatur. p. 16. n. 2.

36. DI. TOY HAXYMEPOYZ

ὑπὲρ τῶν κοινῶν σπουδάσῃ ttc , καὶ γέρας ἔχει τὸ διδόμενον ὄνομα, ἑτοίμους πρὸς τὸ διδόναι γίνεσθαι.

Μὴ γοῦν, ὅτι γέρας ζητῶ καὶ οὐκ ἀμισθὶ προαιροῦμαι τὴν πόλιν εὐεργετεῖν, κατάγνωτε. Αλλ᾽ ὅτι τὸ ἐμὸν μέγα, καὶ βούλομαι μὲν νῦν, βούλομαι δὲ καὶ μετέπειτα τὴν χάριν κηρύττεσθαι καὶ πα- λαιαῖς ἀνάγραπτον κεῖσθαι κύρόεσι. Διὰ τοῦτο, κἂν ὅ τις καὶ οἷον εἴπῃ᾽, τὸ γέρας ποθῶ. Τί γὰρ ἂν καὶ δοίη τις ἄξιον ἀνθρώ- που ζωῆς, ἧς ἅπαξ ἠφείδηκα ; κἂν ὅ τι καὶ οἷον δώῃ, δίχα τοῦ γέρας εἶναι, ἀνδράσι τιμὴν περὶ πλείστον moteiy? εἰωθόσιν. οὔ-- μένουν oux? εὐκαταφρόνητον ;

Εἰ ydp, ἔτι τῶν τῆς τυραννίδος κακῶν μονονοὺκ ἐν ὀφθαλμοῖς ὄντων, πολλῶν ἀπιστούντων ἔτι πρὸς τὸ ξένον τοῦ πράγματος, μὴ δυναμένων ἁλμυρὰν ἀκοὴν τῶν δεινῶν ὡςπερεὶ ποτίμοις νάμασι τοῖς ἀπ᾿ ἐμοῦ καὶ τῆς ἐμῆς τόλμης ὁλοσχερῶς ἀποκλύσασθαι", ὃ πάντα καχὸς οὗτος καὶ φθονερὸς ἀντιλέγειν τολμᾷ καὶ τὴν ἀνδρα- γαθίαν ἐξουθενεῖν, ὁ μετ᾽ αὐτὸν ἴσως f) καὶ μετ᾽ ἐκεῖνον ἐλθών, ὅςτις ἂν γένοιτο τότε, περὶ τῶν παρόντων ἀκούων ὅτι τε τυραννὶς ἐτολ- μήθη τῇ πόλει ποτέ, καὶ ὅτι ὁρμαῖς φιλοσόφου ἀνήρηται τέλεον, ἄρα φροντιεῖ καὶ καλέσει τὸν εἰργασμένον μακάριον ; οὐκ ἔστιν εἰ- πεῖν οὐδαμῶς. Εἰ δὲ καί τις εὐγνώμων εἴη καὶ ἐπαινοίη τὸν δε--

* Fortasse, κἂν ὅ τι τις x. ο. εἴπη. Sic statim loquetur. Cod. εἴποι, quod hic mutavi ob sequens tempus 9d».

* Ποιεῖν περὶ πλείστου usui adversa- tur, qui forma media gaudet ποιεῖσθαι. Locus est Lysie memorabilis De cxde Erat. 26: νόμος ὃν σὺ παραθαίνων περὶ ἐλάττονος τῶν ἡδονῶν ἐποίησας. DBre- mius , conjecturalem lectionem Bekkeri ἐποίησω recepit, cui przibat Corayus. Mirum est in hoc mendo conspirare Lysie codices, qui noti sunt , omnes. Epistolz Socraticz 31 finis pariter la- borat : περὶ πλείστου δὲ δεῖ σε ποιῆσαι σώφρονά τε εἶναι.... Codex 3054 recte, ποιεῖσθαι.

* Sic inferius οὔμενουν οὐκ.

* A Platone Phaedro, S 45, sumsit ἁλμυρὰν ἀκοὴν ποτίμοις νάμασιν ἀποχλύ-

σασθαι. Inde profecit et Zacharias Mi- tylenzus, p. 112 : ἄρά σε.... πείθομεν ποτίμῳ λόγῳ ἁλμυρὰν ἀχοὴν ἀποχλύσα-- σθαι. Ibi mea nota. Et Libanius, t. 1, p. 528 : ἁλμυρὰν ἀχοὴν ἀπεχλύσατο πο- τίμω λόγω. Gregorius Naz. Epist. 43, ἱερὰς βίδλους vocat ποτέμους. Symeon Metaphr. V. Joannis Ev. p. 20 : τὸ τῆς ἀπάτης ἁλμυρὸν ἀποπτύσας,, τοῦ ποτίμου τούτου χαὶ γλυχυτάτου νάματος ἐμφορή-- θητι. Quem Symeonem laudans Oratione Panegyrica Psellus, p. 231 : τῷ δέ γε σαφεῖ xal ποτίμῳ τὰς ἰδιώτιδας ἀχοὰς τῆς ἑχυτοῦ φωνῆς ἀνηρτήσατο. Procopius De Justiniano Anecd. p. 57, 14 : τῶν δὲ δὴ ἀγαθῶν x«i αὐτήν που τὴν ἀχοὴν ἀλ-- μυρὰν οἰόμενος. Adde lahnii Symbolas , p. T0 sq.; Kayser. ad Philostr. V. S. p. 189.

ΜΕΛΈΤΗ Β΄. .97 δραχότα, μάθοι δ᾽ ὑμᾶς ἀμελήσαντας τοῦ πραχθέντος"; xal τοῦ γέρως αποστερησαντας , τὴν γνώμην. ὑμῶν ἐπαινέσεται ; Καὶ τίς ἂν πιστεύσειεν ; Ἐρεῖ γὰρ (coc! — Αλλὰ ψευσθείην ἐ ἐγώ, καὶ μὴ τοσοῦτον ἀδοξήσοιτε πώποτε; — ὡς « Τί ἂν xal φρονοῦντες ἐχεῖ- νοι τῆς τιμῆς ἀπεστέρουν τὸν εὐεργέτην} γὰρ ol κακοῦ ἦσαν οὐδόλως ἐγίνωσκον πρότερον, καὶ τὸ πρᾶγμα εὐχερῶς ἔφερον μὴ συνιέντες ὧν ἔπασχον * ὅθεν, καὶ μεταδληθέν, οὐ μετεθλήθησαν τὴν ψυχὴν ὁ ὡς ἀνεθῆναι, καὶ τὸν ped τιμῆσαι" ἣ »— Αλλ᾽ οὐ δύναμαι ταῦτα λεγε ἵνα μὴ λυπήσω τὸ μέλλον προμαν- τευόμενος. Écro δέ. — « καὶ φθονῶν τις ἀντεῖπε , καὶ δεύτερος ἀπηγόρευκε". Διὰ τοῦτο καὶ πᾶς ὑπήχθη, καὶ ἀδοξίαις ταῖς ἐςαεὶ “τὴν πόλιν αὐτῶν περιέδαλον. Τί δὲ τοῖς ἄλλοις εἰς πληροφορίαν ὑπελιμπάνετο ; καὶ τίς ἠθέλησεν ἂν κινδυνεύειν καὶ ἢ πάλιν ἐπι-- στάντος Xdipovs Καλῶς ἄρα ἐτυραννοῦντο, εἰ οὕτω καὶ πρότε- ρον εἶχον περὶ τοὺς εὐεργέτας τῆς πόλεως, καὶ καλῶς ἐκίνησαν τὴν τοῦ δεῖνος ὁρμήν. ἔδει γὰρ μὴ πεισόμενος ἔκ τινος, ἤδει μηδένα κινηθησόμενον κατ᾽ αὐτοῦ. Διὰ τί γὰρ ἄρα; φήσει " Νὴ Δία, διὰ τὸ γέρας. Αλλ᾽ εἶδον ἄλλους ἐκ φθόνου τῆς τιμῆς ἀστοχήσαντας καὶ ἑαυτοὺς γνόντας μαᾶ- ταίως ὑπὲρ τοῦ κοινοῦ σπεύσαντας. Οὐκ ἐπιλείψουσι xal πάλιν συκοφανταὶ καὶ φθονεροί" ἐκεῖνοί μοι συν- ἐργήσουσι τυραννοῦντι. Εἰ δέ τι καὶ πρός τινος πά- θοιμι, στήσεταί τις ἐπὶ τοῦ βήματος καὶ τοῦ γέρως ἀποστερήσει, καὶ νεκρὸς ἀμυνοῦμαι διὰ τούτου τὸν ἐμέ τι διαθέντα τῶν ἀνηκέστων».

Οὕτως ἐκείνοις ἐροῦσιν οὐκ ἄλλος τις αἴτιος τοῦ κακῶς ἔχειν, ἀλλ᾽ αὐτοὶ ἑαυτοῖς" οὕτως αἱ πόλεις πάσχουσι πανταχοῦ.

Ocav τις ἐσθλὸς καὶ πρόθυμος ὧν ἀνὴρ μηδὲν φέρηται τῶν καχιόνων πλέον.

' Fortasse , τοῦ πράξαντος. 5 Videtur deesse verbum. * Schol.: ἠθοποιΐα. * Euripides Hec. 310 : Ἔν τῷδε γὰρ * Malim μεταθαλόντα. χάμνουσιν αἷ πολλαὶ πόλεις, Ὅταν τις

* Duo fuerunt adversarii. Jam ἑνὶ καὶ ἐσθλὸς xai πρόθυμος ὧν ἀνὴρ Μηδὲν φέρη- δευτέρω p. 85, 1. ται τῶν χακιόνων πλέον.

38 T. TOY HAXYMEPOY»

Ταῦτ᾽ ἐροῦσί ποτε, καὶ τοὺς παρ᾽ ἑαυτοῖς προθύμους πληροφο- ρεῖν, ὡς εἰκός, θέλοντες, πιχρῶς αὐξήσουσι τὰ ἐγκλήματα.

Καὶ ἡ μὲν πρόφασις τούτων ἐκ τούτου τοῦ φιλοπόλιδος καὶ χρηστοῦ". Ἐμοὶ δὲ εὐρεῖα μὲν χάνοι τότε χθὼν᾽ οὐκ εἴποιμι, ἀνα- στρεφομένῳ πάντως παρὰ τοὺς πλείονας " ἀλλά γε δὴ λύπη καὶ σύγ- χυσις προςγίνεται νῦν, εἰ τάδ᾽ ἀκούσεσθέ ποτε χάριν ἐμοῦ καὶ τῆς εἰς ἐμὲ παροινίας τῆς ὑμετέρας. Θέλω στερεῖσθαι καὶ γέρως καὶ τῆς ζωῆς, εἰ μόνον μὴ ταῦτ᾽ ἀκούειν ὑμᾶς παρ᾽ ἐκείνων cupi. Προὐνοήθην τῆς παρούσης εὐδοξίας ὑμῖν, προνοοῦμαι καὶ τῆς μελ- λούσης. Αλλ᾽ ἐγὼ μὲν ταῦτα, καὶ οὕτως Éyo, νὴ τὴν ὑμετέραν χαύχησιν ' ὑμεῖς δὲ ἀλλὰ σχοπεῖτε εἰ εἰς καλὸν ἀπαντήσει καὶ δόξαν τὸ ταῦτα ποιεῖν. | ?

Ἐγώ", κἂν ἐμοὶ τιμὴ μὴ γένοιτο" ἐξ ὑμῶν, ἕτοιμός εἰμι καὶ πάλιν, ὁσάκις καλέσοι καιρὸς κἀγὼ δύναμαι, συνεργεῖν, καὶ τῆς ζωῆς ἀφειδεῖν, εἰ τύχοι. Οἶδα τοῦτο μαθὼν ἐξ ὑμῶν. ἕκαστος ὡς δύναται βοηθεῖ, κἂν ἐκείνῳ μέλοι" τοῦ γέρως οὐδέν. Αλλ᾽ ὑμεῖς πρᾶξιν ἀρίστην οὐ δικαιοῦτε, διὰ τοῦ μηδὲν ἀντιχαρίζεσθαι, ἀφανίζεσθαι. Τίς χρεία στεφάνων τῇ πόλει χρυσῶν ; ἀλλ᾽ ὅμως ῥόδιοι καὶ Βυζάντιοι", καὶ πᾶς εὐεργετηθεὶς παρ᾽ ὑμῶν ἑκά-- στοτε πέμπουσι τούτους ^ χἂν πρὸς τὰ δῶρα μελλήσωσι᾽, δεινὰ

Ἢ Schol.: εἰρωνικόν. Vide de nomine χρηστός, p. 13, n. 1.

* Hom. ll. 4, 182 : τότε μοι χάνοι εὐρεῖα χθών. Poetaster in Crameri Anecd. Paris. 4, 335 : οὐ χανεῖν μοι τὴν χθόνα, Kai δὴ βαθεῖαν, εὔξομαι παραυ- τίχα ; Niceph. Gregoras Dialogo quem lahnius v. d. edidit p. 533 : ἐξήτει βρό-- X0», ἐξήτει βύθους θαλάσσης" χανεῖν αὐτῷ δι εὐχῆς ἐποιεῖτο τὴν γῆν. Theodulus Mag. in meis Anecd. Gr. t. 11, p. 251: οὐδ᾽ ηὔξατ᾽ αὐτῷ χανεῖν ὑπὸ δέους τὴν γῆν. Ibi nota. Pannychis Lucianea : τίς γέ-- νωμαι; πῶς ἄν με ἡ γῆ καταπίοι!

* Schol.: ἐπιλογικὴ ποιότης καὶ γνώμη.

* Cod. τιμὴ γένοιτο. Addidi μή.

* Sic cod. Fortasse , xai ἐχείνῳ μέλει, vel x&v ἐκείνῳ μέλει.

* Exstat in Demosthenis Ctesiphontea

Byzantiorum decretum de corona Po-

pulo Atheniensi donanda. De Rhodiis ipsis jam non memini locum quem po- tuit sophista respicere, hic et infra. Testis interim producatur Aristides Orat. 13, p. 237 : oi μὲν ἄλλοι πάντες Ἕλληνες, post ingentia de Grzcia Áthe- niensium in Persico bello merita , ἀσμέ- νως ἀναπεπνεύχεσαν.... XXl τὴν πόλιν ἐστεφάνουν, ἐθαύμαζον, πᾶν ὃ τι εἴποιεν αὐτὴν μιχρὸν ἡγοῦντο.

' Codex, μελήσωσι. Verba μέλει et μέλλει sic. passim confunduntur. Nihil- que omnino vulgarius est quam omissa male vel addita. male littera. Themisto- cles Epist. 9, 16 : τὰ μὲν χρήματα μὴ φυλάττοντα ἐμοὶ μηδὲ τοῖς ἐμοῖς παισίν,

MEAETH Β΄. 39 ποιεῖτε᾽' καὶ ἀποστρέφεσθε. Καλῶς ye, ἄνδρες, καὶ χρή. Διὰ τί; ὅτι οὐχ οὕτως ὑμεῖς ἐνδεεῖς καὶ φιλόχρυσοι, ἀλλὰ δόξαν, ἧς πάντα ὕστερα, τῇ πόλει θέλετε σώζεσθαι. Καὶ νῦν πολλοὶ καὶ ποικίλοι τῇ πό- λει στέφανοι χρέμανται. Οὗτος τῶνδε, καὶ τὸ ἐπίγραμμα, « βόθιοι » τυχόν * Αθηναίοις ὑπὲρ τῆς κατὰ Περσῶν συμμαχίας »* ἐκεῖνος τῶνδε, καὶ τὸ ἐπίσημον « Οἱ δεῖνες τοῖς δεῖσιν ὑπὲρ τῶν καὶ τῶν »" οὕτως οἱ ἐφεξῆς. Καὶ παλαιοῦται μὲν ἡ χάρις ἐντεῦθεν, νέα δὲ κατ᾽ ἔτος τοῖς ἀναθήμασι γίνεται. Οὐχ ὁρᾶτε καὶ τοὺς ὀλυμ- πιᾶσιν ἢ Πυθοῖ, ἢ ἀλλαχοῦ, πῶς ἀντιποιοῦνται χοτίνου καὶ δάφνης καὶ μήλων καὶ σελίνων᾽, καὶ τοῦ κηρύττεσθαι ; Διὰ τί, ὦ ἄνδρες ἀθηναῖοι, διὰ τί ταῦτα ; ὅτι πάντως δόξης μεῖζον οὐδέν.

ἀλλὰ καιρίως ταῦτα καὶ δεξιῶς ὑπὲρ τῶν παέδων χαὶ τῆς μητρὸς αὑτῶν ἀπολύοντα. Codex, cujus varietatem ad Bremerianz marginem excerpsit Hasius (ejus enim manum agnosco) , ἀπολλύοντα᾽ additque vir doct., « optime ». Heliodorus, 1, 13: οἱ μὲν λίθοις βαλεῖν, ol δὲ τῷ δημίῳ πα- βῥχδιδόναι xai ὠὡθεῖσθαι εἰς τὸ βάραθρον ἐδοχίμαξον. Melius βάλλειν in codice Veneto 409. Sic male scriptum ἔασσιν pro ἔχσι vel ἔχσιν in Epigrammate Gregorii Naz. Anth. 8, 10; qua de re monui ad Theophylactum Simoc. p. 235. Obiter aliud mendum ex eodem epigrammate tollam : ᾿Οχταέτης Axoto θεόφρονος ἡνία τείνας, Τοῦτο μόνον τῶν σῶν, ὦ Βασίλει᾽, ὀλίγον. Si Basilius octen- nis puer populi pii tenuisset habenas, id inter ejus vite acta non foret ὀλί-- γον, Sed in miraculo prorsus. Codex vetustus optime exhibet ὀχτάετες, octen- nio. Formam adverbium ἑπτάετες si- milem habet. *

' Locutio δεινὰ ποιεῖν placuit so- phistae. Dicet Declamatione septima : οἱ ἐχθροὶ δεινὰ ἐποίουν. Et sic alibi. Vide n. ad Choricium p. 120. Pachy- meres Hist. Andronici, 1, ? : ἄμφω τὰς αἰτίας πρὸς τὸν πατριαρχοῦντα &v&jov— τες, δεινὸν χατ᾽ ἐχείνου ὡς δόξαντος τὴν αἰτίαν εἰληφέναι τῆς ἐπ᾽ ἐχείνους ἀγανα--

χτήσεως. Ànimadvertit doctissimus edi- tor verbum deesse. Propono legendum: δεινὸν xat' ἐχείνου ἐποίουν, ὡς δόξ.

* Eadem clausula in Menexeni loco nobili, S 5: ὅ τε νόμος προςτάττει.... xxi χρή" ac magna cum vi; judicium enim Dionysii severius, De Dem. c. 24, non moror. Pariter in Theage, $ 1 : ἔξεστί τε x«l χρή.

* Cod. σελήνων. Idem mendum σελή- you pro σελίνου notavi ad Zachariam Mityl. p. 422. Passim ob pronuntiatio- nem ἡ; ἐ permutari quis ignorat ? Helio- dorus, 2, 34 : τῷ Μαλιαχῷ χόλπῳ. Cod. Ven., μιλιαχῷ. Inde recipiendum vide- tur Μηλιαχῷ. F'heodorus Prodr. Tetrast. p. 206 : Τὸν Αἰνέαν ἤγειρεν ἐν Λύδαᾳ Πέ- τρος, Ἔν Ἰόπη δὲ τὴν Ταθιθὰ δορκάδα" Τὸν μὲν τὸ σῶμα παντελῶς παρειμένον, Τὴν δ᾽ εἰςιεῖσαν τοῦ θανάτου τὰς πύλας: Codex 2831, Ταδηθά, quod scriptum est casu fortasse, vel propter metrum ; sed in nomine barbaro syllaba non curanda nimium fuit. Vertit Suvignius, « Tabitham, qux Dorcas dicta, » non accurate satis. ln Actis 9, 36 : T«6c0«, ἢ διερμηνευομένη λέγεται δορχάς. Non ἐλέγετο δορκάς. Est δορχάς στο vo- cabuli barbari conversio, non alterum mulieris nomen. Sunt et alie editoris culpe qui scripserit εἰςιεῖσαν, pro εἰςιᾶ-

A0 T. TOY IIAXYMEPOYX : Ταύτην χαγὼ ζητῶ σήμερον παρ᾽ ὑμῶν, ταύτης ἐξέχομαι " χἂν. ἐγὼ λάδω, οὐκ ἐμοὶ τὸ κέρδος, ἀλλὰ τῇ πόλει πάλιν ἐσεῖται᾽', καὶ πολλοὺς τοὺς τοῦ καλοῦ ζηλωτὰς ἕξετε. Δυπήσει στρατιώτην φιλο- σόφου γέρας, καὶ νέον τιμὴ γέροντος, καὶ ἰδιώτου ἀποδοχὴ τὸν πολιτευόμενον. Πάντες ἀναθαῤῥήσουσι παραυτίκα , πάντες ἄντιφι- λοτιμήσονται " ἕκαστος θήξει τὸ ξίφος, ἄλλος τὴν γλῶτταν, ἄλλος ἄλλο τι προευτρεπίσει τῆς χρείας. Καὶ εὔχομαι μὲν τοῖς πολιού-- χοις θεοῖς μηδέ ποτε τοιαύτην πεῖραν ὑμᾶς λαδεῖν δυςχερῶν " εἰ O£* καὶ πάλιν, οἷα δὴ τὰ ἀνθρώπινα, πταῖσμά τι γένηται καὶ κα-- λέσοι καιρός, ἴδοι τις ἂν τότε xal πρεσθύτην ὑπερνικῶντα ταῖς προθυμίαις, καὶ τὸν ἀπόλεμον ἀνδριζόμενον, καὶ οὐδὲν καθυπερ-

τερήσει δεινόν, σὺν θεῷ λέγω", τῆς πόλεως.

ca», quod corrigere volebat. Codex bene εἰςιοῦσαν. In oraculo non integro Anth. 14, 149, jubetur qui deum con- sulebat Timocrates includere pelli ca- pra Ἑρπηστὰν πολύπλαγχτον &üppXvou ἀπὸ κόρσης. Absurdum videtur epithe- tum ἐὐῤῥήνου. Legerim ἐὐῤῥίνου. Vide scholium ab editore doct. e codice ad- ditum, sed non in omnibus bene le- ctum. Corrigo : τοῦτον τὸν χρησμὸν διε-- σάφισε (f. διεσάφησε) Θεόγνωστος ὃ Δημο-- χἈρίτειος hx ἔτος ἐλαύνων οὕτως" τῶν ἐν τοῖς ποιμνίοις αἰγῶν φυσιχῶς ἔγχυος γίνε- ται ἢ ᾿χεφαλὴ χατὰ τὴν τοῦ ἐγχεφάλου βάσιν πολλῶν σχωλήκων᾽ ἐπερχομένῳ οὖν (ed. δέ" sed codex ipse et alius, τοῦν) πταρμῷ τῷ ξῴῳ ἐπάλλονται (sic cod., non ἐπαλλάττονται, quod vidisse puta- vit v. d., corrigens ἀπαλλάττονται (πολ- λοὶ ἐκ τῶν ῥωθώνων) sic cod., non ῥωθῶν quod fert editio) τῆς αἰγὸς σχώληχες, x. το à. Et adverbium φυσικῶς non totis litteris exhibuit editor, sed infelici co- nanime ipsam compendii , quod est in codice , formam exhibere sibi visus est. S:pissime nunc peccant editores codi- cum nexus et compendia, eaque non- nunquam facillima , diligentiore quidem

cura representantes, sed qux plerum- que successu caret. In Nicephori Gre- gore Florentio editor accuratissimus compendii formam satis nitide exhibuit pp. 508, 533, 534, quod explicat ad- scripto γνώμη, quum manifesto sit ad- scribendum γνωμιχόν. Peccarunt et alii pariter. Vide n. ad Nicetam Eugen. Ρ. 68. Gregoras rursus p. 50? : Πάλαι μὲν ἡ παροιμία γλαῦκα εἰς Ἀθηνᾶς ἔφα-- σχεν, εἴ τις Ἀθήναζε λόγους τινὰς χαὶ σο-- φίαν χαινὴν ἐφιλοτιμεῖτο χομίξειν, xai πόῤῥω τοῦ Διός τὲ xxl κεραυνῶν ὃ τοιοῦτος ἀπεωθεῖτο ὅςτις ποτὲ ἦν. Scripsi χεραυ-- νῶν e codice Parisino. Maluit editor ex- hibere compendium libri sui , quod le- ctorem male impedit.

Ἢ Et hic ab antiqua scribendi norma sophista recedit. Futuri forma ἐσεῖται non semel usus est ; usus est et legitima ἔσται. De forma ἐσεῖται superius jam monui p. 17. ᾿

* Schol.: ἀντίληψις.

* Σὺν θεῷ λέγω] exemplis ejus dicendi formulz, quz apposui p. 2, n. ὃ, addo Aristideum , Or. 51, p. 578 : xal ταῦτα οὐκ ἐνδεία δόξης" σὺν γὰρ θεοῖς εἰπεῖν, τοσαύτη γεγένηται. ὥςτε...

MEAETH T*. A4

ΜΕΛΈΤΗ I". “

Ζωγράφος 4, ναυάγια γράψας, xoi πρὸς τοῖς λιμέσι στήσας, μὴ χαταιρόντων ναυτῶν, χρίνεται δημοσίων ἀδικημάτων ἦ. Μελετῶμεν τὸν ζωγράφον.

ἔδει ποτὲ" καὶ ζωγράφον δημοσίων" ἐγκεχλημένον παρέλθεῖν ἐνθαδί., καὶ συνηγόρους μισθοῦσθαι χαὶ ῥήτορας ἐς ἀπολογίαν χαινοῦ τινος ἀδικήματος. Ἐγὼ δὲ οὐ τοῦτο δυςχερὲς ἡγοῦμαι, ἵνα καί τίς με κρίνοι" δεινοπαθοῦντα,. ὅτι πρώτως σχεδὸν ὁρῶ δὲ- καστήριον καὶ δικαστὰς καθημένους καὶ συνηγόρους καὶ κατηγό-- ρους, καὶ τοὺς ἐπὶ τῆς τάξεως", οὺς οὐκ ἐξεγένετό μοι βλέπειν συχνάκις " τοῦτο μὲν καὶ διὰ τὸ τοῦ τρόπου γαλήνιον, καὶ τὸ θέ- λειν φέρειν καὶ ἀδικούμενον ἣ ἔχειν πράγματα᾽ τοῦτο δὲ καὶ διὰ τὸ τῆς τέχνης ἡσύχιον τῆς ἐμῆς. ἣν εἴπερ τις ὀχλήσεσι διδοίη καὶ τυρδασμοῖς, ἀφηρηκὼς ἔσται ταύτην τὸ ἴδιον. Οὐ τοῦτο γοῦν δυςχεραίνω, εἰδὼς ὡς οὕτως ἂν xal μόνως πολίτης εἴη τῇ πόλει γνήσιος καὶ τῷ δήμῳ,, εἰ παρ᾽ ὑμῖν πρὸς τὰ συμπίπτοντα δοκιμά- ζοιτο, ἀλλ᾽ ὅτι φθάνει κἀμὲ κατηγόρου γλῶσσα λαθοῦσα,, ἐφ᾽ οἷς οὔτ᾽ ἔπραξα πώποτε καὶ τόσον ἁμαρτὼν εὑρεθείην, ὅσον εἰ ἐν Περ- σίδι τυραννίδος ἐνεκαλούμην παρὰ τινῶν. Πλήν (τί γὰρ δεῖ" καὶ παθεῖν ; ), ὡς ἂν οἷός τε ὦ, πρὸς τὴν κατηγορίαν ἀπολογήσομαι, ἀξιῶν ὑμῶν, ἄνδρες, μὴ τοῖς λόγοις προςέχειν γυμνοῖς, ἂν μὴ

! Schol.: ἡ στάσις, ἀντίληψις. * Ex hoc loco poterit addi ellipsium

* Quz vocentur δημόσια ἀδικήματα docet sophista p. 47 et in Declamatio- nibus IV, Xll. Converterem verba xpi- νεται δημοσίων ἀδικημάτων latine verbis Senecz Controv. 5, 33 : « reipublicze 1582 accusatur », Quintilianus Decl. XII, & 11 : « habetis tamen, si vultis, unum et pro omnibus nocentem; reipublicze ]es:z accuso ».

* Schol.: τὸ προοίμιον ἐξ ὑπολήψεως τοῦ προςώπον. Conf. p. 2, n. 2, et Ernesti Lexicon in Ὑπόληψις.

catalogo nomen ἀδίχηματα. Conf. et p. 46, 4T.

» Fortasse , ἵνα xa τις μή με xpivot.

* Significare videtur cohortem appa- ritorum, qui tribunalibus assistebant , ac speculatorum Scytharum.

'Fit ellipsis adverbii comparativi μᾶλλον. Atque sic passim.

8 (od. τὶ.... παθεῖν, sic sineinterro- gatione. Sed szpissime vel in interro- gatione manifesta , librarius «is scribit. — Schol.: ἀξίωσις.

6

42 T. TOY HAXYMEPOY?2 .

δύνωμαι λέγειν μετ᾽ ἐπιστήμης, καὶ τρόπον ὃν οἱ ῥήτορες οἴδασιν, ἀλλά, δεχομένους οἷον ἐκ τῶν λόγων τὰς ἀφορμάς, ἀναπληροῦν μοι τὸ λεῖπον καὶ τοῦ ἐμοῦ δικαίου σνλλήπτορας φαίνεσθαι. Οὕτω γὰρ ἂν καὶ θαῤῥήσω, καὶ λέγειν ἰσχύσω, καὶ πρὸς τὸ ἔγκλημα στή- σομαι.

ὁ μὲν' οὖν κατήγορος, ὦ δικασταί, βαρὺς κατ᾽ ἐμοῦ" τὸ δ᾽ ἔγκλημα μεῖζον ἡ κατ᾽ ἐμέ" ὁ δὲ" παρὼν ἀγὼν οὐχ ἐξ ἴσων" αὐτῷ τε κἄμοι. ἀλλ᾽ αὐτὸς μέν -----οὐ δύναμαι" δὲ δυςχερὲς" εἰπεῖν ἀρ-- χόμενος τοῦ λόγου " πλὴν ἅπαν ἐπαίρει τὸ πλῆθος κατὰ τοῦ un- δὲν ἀδικήσαντος, καὶ γλώσσαις συγχροτεῖται πολλαῖς, ἕν ἐχού-- σαις ἁπάσαις βούλημα καὶ σκοπόν, τὸ ἑαυτοῖς βοηθεῖν καὶ τῷ δήμῳ, καὶ τὸν ἐμὸν θάνατον τοσοῦτον ἡγεῖσθαι τὸ δίκαιον ἔχειν, ὅσον καὶ λύτρον νομίζειν ψυχῶν ταλαιπωρουμένων ἐκ τοῦ συμ-- βάντος λιμοῦ. Ἐμοὶ δὲ καὶ μόνῳ καὶ ἰδιώτῃ, καὶ τόσον ἐγκεκλη- μένῳ καχόν, τίς ἂν γένοιτο γλῶσσα πρὸς λόγους αὐτάρχης, εἰ μὴ" παρευθὺς καταπέσοιμι καὶ τὴν δίκην ἐφελκυσαίμην κατ᾽ ἐμαυ-- τοῦ; Καὶ γὰρ οὕτω δεινὸς ὁ κατήγορος, ὥςτ᾽ ἀναγκάζειν ἐμὲ μὴ πρὸς αὐτὸν ἀπολογεῖσθαι καὶ μόνον, ἀλλὰ πρὸς ἅπαντα. τὸν δῆμον καὶ πᾶσαν τὴν πόλιν, ἣν ἀδικοίην ἂν εἰκότως, ὁμολογῶ, εἴ τί που συνέδη βαρύ, κἂν ἐμοῦ μὴ θέλοντος, καὶ διὰ τὴν τέ- χνὴν τὴν ἐμὴν πάσχουσι. Πλὴν ἀλλ᾽, ἐπειδὴ ἔγκλημα καὶ πρᾶγμα, σύνεγγυς ὄντε τοῖς ὀνόμασι. τῇ δυνάμει διΐστανται, καὶ ἔγκλημα μὲν ὅ τις ἂν ἑκὼν ἐπίτηδες πράξη κατά τινος γνώμῃ κακῇ, πρᾶγμα δὲ ὅπερ τις ἐπ᾽ εὐμενείᾳ πολλάκις πράξοι, κἂν τοὔμπα-- λιν γένηται, κἀχεῖνο μὲν μισητόν, τοῦτο δὲ συγνώμης ἐντός, τὸ μὲν πλῆθος ἀρτίως παραιτοῦμαι τῆς πόλεως μὴ δυςμεναίνειν ἐμοί, χἄν που xal συνέδη τῶν ἀθδουλήτων " καὶ ἀηδῶν " τούτῳ δὲ τῷ

* Schol.: δεύτερον προοίμιον ἐξ ὑπολή- — * Fort., δυςχ. οὐδέν, δυςχερές τι. ψεως τοῦ προφώπον. * Fortasse , jj μή. * Malim, ὃ γάρ᾽ ὅ τε. ' Codex, πράξη, superscripto οι. * Cod. ἐξίσων. Codex infra habet, Elegi subjunctivum. ἐξ (cov. Plerumque talia composita dis- ὀ * Puto omissum ct : xdv πού tt xal jungam. συν.... Talis monosyllabarum vocum * Schol.: ἀποσιώπησις. Eadem figura. acervus Pachymeri non displicuit, pla- utitur Declamatione XIII. cuit et melioribus, Cf. p. 47, 1.

MEAETH Γ΄. A3 δημοσίων ἀδικημάτων πιχρῶς ἐμὲ χρίνοντι, ὡς ἂν οἷός τε ὦ, χαίροντος καὶ τοῦ δικαστηρίου, ἀπολογήσομαι.

Μᾶλλον àt! ὀλίγον τι δίκαιον προειπεῖν xal δεῖξαι τὴν ἡμετέ-- pov ἐπὶ τῇ πόλει καὶ τῷ δήμῳ προαίρεσιν.

Ἐγώ" ; πάροντεε , ὁποῖος ἐφάνην ἐπὶ τῶν ἔργων τοῖς γε τόσο αὐτοὶ μαρτυρούντων, εἰ μοχθηρὸς ἐγὼ καὶ αὐθάδης, εἰ τρόπον ἔχων πλεονεχτικὸν καὶ φιλόχληρον, εἰ πρὸς γραφὰς καὶ κατηγορίας ἕτοιμος, εἰ φιλοκερδής, εἰ δύςνους τινὶ τῶν τῆς πόλεως, εἰ αὐτὸ τοῦτο λέγων ἀδικηθεὶς ὅτι ἠδίχημαι. εἰ φιλοπράγμων ἐγώ, Yi, τὸ κουφότερον, πολυπράγμων, εἰ ἄλλο τι περιεργαζόμενος τῶν τῆς πόλεως. Καὶ τοῦτο ἔφερε μὲν καὶ ὃ τρόπος οὐμὸς ἁπλοῦς ἐξ ἀρ-- χῆς ὧν καὶ ἀσύμθατος πρὸς περίνοιαν " οὐκ ὀλίγα δὲ πρὸς τοῦτο συνελάμθανε καὶ τὸ ἐπιτήδευμα, ᾧ καὶ ἐγγεγήρακα ἤδη, κἀντεῦ- θεν ἐποριζόμην τὸ ζῇν.

Καὶ οὐ τοῦτο μὲν ἐφεῖτό μοι γράφειν, ἐκεῖνο δὲ μή, οὐδὲ τοῦτο μὲν εἰκονίζειν, τούτου δ᾽ ἀπέχεσθαι" ἀλλ᾽ ἦν ἅπασα πράξις ἀἄλ- λοις ἐνεργουμένη ὑποκειμένη τῇ τέχνῃ τῇ "ui. Ηρίστευσέ τις ἐπὶ πολέμου ; κάμοι γράφειν ἦν καὶ συντάξεις καὶ παρατάξεις xal πό-- λεμον, καὶ ἄνδρας πίπτοντας καὶ νικῶντας ἄλλους, καὶ τέλος τὸν νικητήν. ἄλλος δημηγορῶν ἐθαυμάζετο; καὶ ὃ ἐκείνου λόγος ἐμὴ πράξις ἐγίνετο, καὶ ἦν ὁρᾶν ἐπὶ χρωμάτων καὶ βουλευτήριον πό- λεως καὶ βουλευτὰς Ea npo; καὶ ῥήτορας λέγοντας, κἀκεῖνον ἱστάμενον μέσον ἁπάντων" καὶ μονονοὺ κἀν ταῖς γραφαῖς ῥητο- βεύονται. ἤθελον συμθουλεύειν τὸ ποιητέον τινί; καὶ καθὼς ἡ τέχνη ἐδίδου, οὕτως ἐποιούμην τὴν συμβουλήν. Ἐδείκνυν ἐπ’ εἰ- χόνος ταπεινοῦ σχῆμα, καὶ τεθηπότας ἄλλους παρίστων ἐχεῖ"

* Schol.: προχατάστασις. cog ἐχείμην. Babrius F. 71 : Ἄνεμοι δὲ

3 Schol.: χχατάστασις.

* Syntaxis adjectivi μέσος cum geni- tivo non infrequens est. Antipater Anth. 9, 809 : ἦν ἄρα μέσση Γήρως καὶ θανάτου λειπομένη πρόφασις" verbis quidem bonis, non recta sententia , quod facile patebit epigramma legenti. Àgathias Anth. 5, 269 : Δισσῶν θηλυτέρων μοῦνός ποτε μέσ--

πάντες ὧν ἐγὼ μέση χεῖμαι. Plutarchus Bruto, 1 : ὃν ἀνέστησαν μέσον τῶν βασι- λέων. Athen. 13, 58. Aristenetus, 1, 25 : παρακαθέξεται μέση ἐμοῦ τε xal Παμφίλου. lbi nota mea p. 561. Sic et Latini. Vide Crusium ad Ovid. M. 5, 564. Eumenes Paneg. c. 9 : « Apollo medius Camoenarum ».

44 T. TOY IIAXYMEPOYZ

ἐδείκνυν ἀλαζονείας γνωρίσματα, καὶ τῷ μὲν συνεθούλευον τα-- πείνωσιν ἀγαπᾷν, τὸν δ᾽ ἀπέτρεπον μὴ ἐπαίρεσθαι. Διεσχαριφού- μην' ἔριδος τρόπους οὐχ ἀγαθῆς, ὅπως ὀλίγη πρώτη, ἀτὰρ xopic- σεται ἄνω καὶ οὐρανῷ κάρα στηρίζει, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ χθονὶ βαίνει, καὶ ὅπερ Ὁμήρῳ περὶ ταύτης ἐπῆλθεν εἰπεῖν᾽, τοῦτ᾽ ἐγὼ καθιστό- ρουνῇ. Καὶ ἁπλῶς οὐκ ἦν, ὅπερ τῶν ἀγαθῶν ἔδοξε, καὶ ἐλέχθη toig παλαιοῖς, μὴ καὶ παρ᾽ ἐμοῦ γράφεσθαι κατὰ τὸ προςῆχον " ἔτυχον γάρ, οὐκ οἶδ᾽ ὅπως, καὶ ἀγαθὰς χεῖρας ἔχων πρὸς τὸ ποσὸν ἐπιτήδευμα. Ἐπεὶ δὲ καὶ θάλασσαν ἔδει καθιστορεῖν, καὶ κύματα γράφειν καὶ κλύδωνας καὶ ναυάγια (xal , εἰ λέγοιμι δι᾽ ὃν τρόπον, ἴσως τέως οὐ πιστευθείην τισί), γράφω καὶ ταῦτα. Καὶ δεινῶς μὲν ἀγριουμένην εἶδέ τις θάλασσαν, καὶ ἄνεμον ἐκεῖσε σφο- δρὸν ὃν καὶ γραφεῦσιν ἔθος ποιεῖν, καὶ κύματα καταιγίζοντα, καὶ νηὸς σκεδασμοὺς καὶ νανάγιον. Καὶ ἰδὼν εὖ ἔχουσαν τὴν εἰκόνα τῶν ἐφ᾽ ἑκάστῳ σχημάτων καὶ ἱκάνην ἑλχύσαι πρὸς θέαν ὄμματα, γίνομαί τινος λογισμοῦ" καὶ σκοπεῖτε εἰ ἀγαθοῦ, καὶ ἀνδρὶ πο-- λίτη πόλεως ἡμετέρας πεπαιδευμένης προςήκοντος.

Ἐλογιζόμην γὰρ ὡς ἄλλοις μὲν f; πατρόθεν ἣ οἴκοθεν ἄλλα τὰ ἐπιτηδεύματα, καὶ ἔχοι πᾶς ἐνταῦθα καὶ ἑαυτὸν ὠφελεῖν καὶ τὸν πέλας" λοιπὸν ἔστω κἀμοὶ ἡ εἰκὼν ἀγαθῆς παράστασις γνώμης, ἔστω δὲ καὶ χειρός. Στήσω ταύτην ὅπου xaÀóv' εἰ μὲν ἔνδον τῆς πόλεως, ἐπαινέσονται μὲν οἱ πολῖται τὴν αὑτουργὸν τῆς εἰκό-- νος χεῖρα; οὐ ξένον μοι δὲ τι γενήσεται, εἰ παρ᾽ αὐτῶν ἐπαινοίμην παρ᾽ ὧν πολλάκις εἰδότων ἐδεχόμην τὸν ἔπαινον. Στήσω παρὰ λιμένας, ἔνθα καὶ ξένοι καταίρουσιν. Ἐφέλξεται χαὶ τούτους ἡ

! Ex hac imperfecti formá patet thema verbi esse non διασχαριφάω,

perstringere et leviter attingere, de- scribere leviter.

lexicorum , sed διασχαριφέω vel διασκα-- ριφόω, et illam potius , quum citentur aoristi διεσχαριφησάμεθα, διασχαριφή-- σασθάι, et ex ipso Pachymere De Andron. 6, 3, p. 482 : Πλάτων ἐν Nó- μοις τὸ μισθοφορικὸν διεσχαριφήσατο. Ibi scholium , διελύσατο. In utroque Pachy- meriano loco significat διασχαριφεῖσθαι

* Homerus Il. 4 , 442, Eridem Martis sororem describens : Ἥτ᾽ ὀλίγη μὲν πρῶτον χορύσσεται, αὑτὰρ ἔπειτα Οὐ-- ρανῷ ἐστήριξε χάρη, xal ἐπὶ χθονὶ βαίνει.

* Vide p. 16, n. 1, de καθιστορεῖν, quod et mox iterabitur. Sequetur et ἱστορία pro tabula picta.

ὁ Fortasse ἰδόντων.

MEAETH T'. 45 ἱστορία * παραστάντες θεάσονται, ἀγάσονται ὡς εἰκός. ἐρωτή- σουσι τὸν πατέρα, γνώσονται, καὶ ἐπανιόντες μεγαλυνοῦσιν᾽ ἐπὶ τῶν οἰκιῶν τὸ ἔργον. Καί μου μηδεὶς καταγνώτω, παρακαλῶ" οὐ

4 , Li * JÀ Y 3 ’ χλλ᾽ , , γὰρ μέχρι τούτου τὸ βούλημα τὸ ἐμόν, ἀλλ᾽ ἵνα καί, συχνάκις βλέποντες τὴν εἰκόνα, φυλάττοιντο θάλασσαν, καὶ μὴ παρὰ καιρὸν πλέοντες ναυαγοῖεν. Καὶ οὕτω ἔσται μὲν καὶ τῷ ἐπιτηδεύματι ἔπαινος, ἔσται δὲ καὶ τοῖς ὁρῶσι καὶ ἐπαινοῦσιν ὠφέλεια...

Γέγονε τοῦτο. Κἀκεῖνοι τόσον, ὡς ἔοικεν, ἑάλωσαν τῇ γραφῇ; καὶ τόσον αὑτὴν ἠσχύνθησαν καὶ ὡς ἀληθευούσῃ προςέσχον, ὥςτε καὶ τὴν ἐκ παιδὸς συνήθη θάλατταν ἀπαρνήσασθαι καὶ πλοῦν ἀπειπεῖν πάντα, καί, πάσαις ἐμπορίαις χαίρειν εἰπόντας, ἀλλα-- χόθεν ζητεῖν οἷς ἐκεῖνοι. τραφήσονται.

Εἰς στενὸν δὲ τῇ πόλει τὰ ἀναγκαῖα, ὁμολογῶ , καὶ λιμὸς εὐθὺς ἐπεποίητο, ὃν οὐκ ἐγὼ θέλων ἐπήνεγκα, οὔτε μὴν ὀρεχθεὶς τὴν ἐπιθυμίαν ἀπέπλησα᾽ ἀλλά τις τύχη βαρεῖα, τῆς πόλεως μὲν οὐκ A 9 1 1 e 3 1 Y 1 , ἂν εἴποιμι (ἀγαθὴ γὰρ αὕτη), ἐμὴ δὲ καὶ μόνου.

Τοῦτο τὸ συμδὰν ἀπὸ τύχης ἐμῆς (οὐδὲ γὰρ &v εἰς βῆμα καὶ δικαστήριον ἀπαντᾷν ἠναγκαζόμην ἀρτίως), τὸ γοῦν συμδὰν

“ T ^ ϑ τοῦτο εὑρὼν ὁ χρηστὸς oUtoc καὶ τῇ πόλει δημοτικὸς εἰς κατηγο- ρίας αὕταρκες πρόφασιν, καὶ κατηγορίας μὴ προςηκούσης ἐμοί, δημοσίων ἀδικημάτων εἰςάγειν τεθάῤῥηκεῖ, καὶ λιμὸν ἄνω καὶ κάτω" στρέφει καὶ ἔνδειαν πολιτῶν, καί, ὅτι οἱ πάσχοντες δῆμος, ὃ ’ /0 1 3 0» λ Ὶ ὅ * 4 ὃ , 1 δι

ἡμόσιον τίθησι καὶ τὸ ἔγκλημα, καὶ ὅτι μὲν" δημόσιον τὸ ἀδί-

P J , »? 1 1 /, 3 "4 , »ὔ J κημα λέγει. Τί δ᾽ ἐστὶ τὸ δημόσιον, xal οἵπερ ἐνέχονται τούτῳ, τέλεον ἀγνοεῖ. Καὶ ὅτι μὲν εἰκὼν ναυαγίων ἐπὶ λιμένος ἐστάθη.

Ἢ Improprium est omnino pronomen ἐχεῖνοι, quum αὐτοί exspectaretur. JEsopia Fabula, p. 356, Corayanzg: Γαλῇ ἠράσθη ποτὲ ἀνδρὸς εὐπρεποῦς, x«i τὴν Ἀθηνᾶν ἐδυςώπει ταύτην μεταμεῖψαι εἰς yuvatxa , xxl τὸν ἐρώμενον xal ἄχοντα ταύτης ἐπιθυμῆσαι. Est ταύτην pro αὖ- τήν vel αὑτήν, ταύτης pro αὑτῆς vel αὐ-- τῆς. Alia Fabula p. 365 Cor.: ἔλαφος ἐπὶ ὕδατος τὴν σχιὰν αὐτῆς (cod. αὐτῆς) χατιδοῦσα, τῶν σχελῶν χὑτῆς (cod. αὖ--

τῆς) ὡς ἀσθενῶν κατεμέμφετο, ἐπήνει δὲ

- * 3 ^ e ' “μᾶλλον τὰ ἐν τῷ μετώπω ταύτης χέρατα.

Et pro ταύτης fuit iterandum αὐτῆς vel αὑτῆς. Fabule epimythium deest editis propter Rochefortii indiligentiam , qui id omisit, ac tacuit. Mutilum quidem est, sed reliquias exhibere debuit, sal- tem lectorem monere.

* Schol.: προθολή.

* Conf. p. 13, n. 4 de ἄνω «ai κάτω.

4 Sic codex. Nonnihil deest.

A6 T. TOY IIAXYMEPOYX

καὶ ἤργησαν οἱ καταίροντες, καὶ λιμὸς ἐντεῦθεν καὶ ἔνδεια, ἄνω xal κάτω σοθεῖ" τίς δ᾽ ὁ νόμος᾽ ὁ μὴ ταῦτα ποιεῖν ἀπαγορεύων, xal πόθεν ἐμοὶ τὸ χωλῦονἾ, οὐχ ἔχει δεικνύειν, κἂν ὅ τι καὶ λέ-- ξειεν.

Εἰπὲ τοιγαροῦν, ἄνθρωπε. Χρᾷ καὶ σὺ τέχνῃ τινί, ἵν᾽ ἔχοις ἐκεῖθεν τὰ πρὸς τὸ ζῆν πορίζεσθαι" ναυπηγὸς εἶ σύ; ἀλλ᾽ οἰκο-- δόμος; ἀλλά τις ἐπ᾽ ἐργαστηρίου καθήμενος ; εἰ δὲ δεῖ λέγειν ἐμέ, ἀφέντα τἄλλα, ῥήτωρ εἶ σὺ πάντως. Καὶ τοῦτο δῆλον ἐξ ὧν ἀπε- δύσω πρὸς λογικοὺς ἀγῶνας τοὺς κατ᾽ ἐμοῦ.

Τί γοῦν; ἐφεῖταί σοι γράφειν καὶ συμθουλεύειν περὶ ὅσων ἐθέ-- λεις, καὶ ἐπὶ βουλευτηρίου καὶ ὁπουδήποτε ;

« Πάντως» ἐρεῖς.

Τοῦτο λόγισαι καὶ ἐπὶ πάσαις ταῖς τέχναις, κἂν βάναυσός τις 7, κἂν μή. Ἐξαίρω p τὰ κατὰ τῆς ROMS ἄντικρυς" οὔτε γὰρ σοὶ Je οὕτως; οὔτ᾽ ἐχείνοις ποιεῖν, ἀσφαλές. ἔστω κατὰ τρόπον" τὸ κατὰ τέχνην, κὰν ἀπαντήσῃ πταῖσμα, ἀπέστω τὸ κατὰ γνώμην" καὶ λόγος οὐδείς.

Πῶς γοῦν ὃ πᾶσι τεχνίταις ἐφεῖται καὶ οὐ κεχώλυται ἐμοὶ προς- σταίη", ὡς καὶ δημοσίων ἀδικημάτων καταδικάζεσθαι ; τί Of; ἐμοὶ προςήκει" ἔγκλημα τοῦτο καὶ τοῖς οἷος ἐγώ ; οὐ στρατηγοῖς ; οὐ πολεμάρχοις; οὐ βουλευταῖς ; οὐ πρέσθεσιν; οὐ πρυτάνεσιν: ἐκεῖνοι γάρ, ὡς ἐγῷμαι καὶ δημοσίων τ λΉθ σονται , οἱ πάντως δημό- σια μεταχειριζόμενοι. ἰδιώτῃ δὲ πῶς ἂν ἐφαρμόσοι τὸ ἔγκλημα; ὅρα μή, συγχέων τὰ πάντα καὶ μὴ ἐπὶ τῆς οἰκείας τάξεως ἀφεὶς ἕκαστον, λάθης € ἐμπαρεὶς ἐγαλήμάτι , ὃ οὐ προςήκει σοι, μηδ᾽ € ὄναρ ἤλπισας δέξασθαι. ὡς γὰρ οὐκ ἂν ὁ δημόσια πράττων, εἴ πού τι περὶ τὴν ἐμὴν ἀμαρτήσει τέχνην, εὐθύνας δοίη ποτέ, οὕτως οὐδ᾽ ἐγώ, ὡς καὶ ἄλλος τις ἰδιάζων, ἐπὶ δημοσίοις ἁλώσομαι. Σὺ ὃ᾽ ὅμοιον ποιεῖς, ὥςπερ ἂν ἰατρόν τις ἔχρινε δημοσίων, ὅτι, xepa- σαμένου τὸ πόμα καὶ δόντος τισὶν εἰς ὠφέλειαν, ἄλλοι, συνόντες

' Schol.: μόριον τοῦ δικαίου. Anecd. Nova p. 10. Redibit nec semel. * Codex , χκωλύον. Conf. p. 13, n. 6. * Codex , προσταίη. * Codex , ποιεῖς. ? Schol.: πρόςωπον.

* Formulam χατὰ τρόπον tractavi ad — " Schol.: ἐργασία ἀπὸ παραθολῆς.

MEAETH Γ΄. Δ

ἐχείνοις καὶ δυςφοροῦντᾶς ique , ἔπαθόν τι τῶν cU καὶ ναυτιάσαντες κακοσιτοῦσι' τὸν στόμαχον. Αλλ᾽, ὦ τάν, οὔτε κα- κοσιτεῖν ἐκείνους ἔγκλημά τις εἴποι τοῦ ἰατροῦ, ἀλλὰ περιπετείας τινὸς σύμδαμα, κἂν ἐκ τοῦ πόματος ἔσχον τοῦ κακῶς ἔχειν τὰς ἀφορμάς * οὔτε τὸ τοὺς πολίτας λιμώττειν ἐμὸν ἔγκλημα θήσει τις εὐγνωμονῶν, χἂν £x. τῆς εἰκόνος οἱ καταίροντες ἐκωλύ- θησαν. ᾿

Ηδίκησα, φής, δημοσίᾳ τὴν πόλιν. Λέγε καὶ τί πράξας, καὶ τί βουλευσάμενος. Τοῖς πολεμίοις προὔδωκα φρούριον ; ἀλλὰ ναῦς ἐπιδάταις ἅμα κατέδυσα ἐξεπίτηδες ; ἀλλὰ τοῖς ἀντιπάλοις τὰ ἀπόῤῥητα τῆς πόλεως κατεμήνυσα ; ἀλλὰ πρεσθεύων προηκάμην δώρων τὴν πατρίδα; ἀλλὰ στρατηγῶν ἥττης ἐξ ἀμελείας τοῖς ἡμε- τέροις πρόξενος γέγονα ; Ταῦτα γνώμης κακίστης τῆς πρὸς τὴν πό- λιν σημεῖα, ταῦτα δημοσίων ἀδικημάτων ἐγ λήματος Τούτων ἑνί τινι δεῖξον ἔνοχον τὸν ζωγράφον ἐμέ. Ἐπὶ τούτῳ προθαλοῦ τὸ δη- μόσιον. ἕως δ᾽ ἂν μὴ ἔχοις δεικνύναι δημοσίαν τὴν ἐμὴν μεταχεί- ρισιν, μὴ λέγε, κἄν τι πταῖσμα συνέθη παρ᾽ ἄλλων, οὐκ ἐξ ἐμοῦ, δημόσιον τὸ ἀδίκημα.

Ἐπὶ τίσι γάρ με καὶ χρίνεις ; ἐφ᾽ οἷς ἐγὼ πεποίηκα μόνοις, 7) ᾿ ἐπὶ τοῖς συμπεσοῦσιν ὕστερον: ; Εἰ μὲν &rà τοῖς ὕστερον συμθᾶσι, τί ζητεῖς ἀπολογίαν ἐ ἐμὲ id οἷς oi πλέοντες πεποιήκασιν; Ἐχείνων τὸ ἔργον " ἐκείνων ἔστω καὶ ἡ ROM Éxelvotc ἐγκάλει xat xp; εἴτε ϑημοσίων ἀδικημάτων, εἴτε καὶ μή. Ἐκεῖνοι ἐροῦσι πῶς οὐ uen ὅτι xal μένοι συνοίδασιν ἑαυτοῖς πράξαντες. Ἐμοὶ δὲ τί καὶ μέλοι τούτου ; οὔτ᾽ ἔπραξα γάρ, οὔτ᾽ ἂν δίκαιος εἴην ἀπο- λογεῖσθαι πρὸς τὸ πραχθέν. Εἰ δ᾽ ἐφ᾽ οἷς ἐγὼ πεποίηκα καὶ τὴν τῶν ναναγίων εἰκόνα ἐπὶ τῶν λιμένων ἔστησα. ἐγὼ μὲν ἄνθρωπος εἶναι ὁμολογῶ, θεοῖς δὲ μόνοις τὸ μέλλον οἶδα προςόν. Εἰ γοῦν ἀγνοῶν τὸ μέλλον τοῦτ᾽ ἔπραττον, ὡς εἰκός, σοὶ τὸ μὴ σιγῆσαι λοιπὸν ἦν, εἴπερ ἤδεις τὸ γενησόμενον. Τίς τοίνυν εἶδέ σε τότε κω- λύοντα; τίς ἀκήχοέ σου φωνὴν ἐπὶ τούτου τοῦ βήματος, ὡς;

* Verbum est rarissimum χαχοσιτεῖν, — * Schol.: ὡς παραγραφιχὸν τοῦτο εἰς-- « stomachi vitio laborare ». ἄγεται. Ἴδιον τοῦ τοιούτου ζητήματος, * Schol.: ὅρος. xal oux ἔχει ὡρισμένον τόπον.

48 T. TOY HAXYMEPOYX

« Δεινὸν πλημμελεῖται. δεινόν, ὦ παρόντες, παρὰ ζωγράφου καὶ ταῦτα.-Τράψας ναυάγια κατατίθησιν ἐν λιμένι. Οὐκ οἶδα τί τοῦτο καὶ τίς ὁ σκοπός " ἐμοῦ δ᾽ ἡ ψυχὴ καὶ λίαν τετάρακται. Φοθοῦ- μαι τοὺς ἐμπόρους μή πως γένωνται τῆς eixóvoc! (ἔστι ydp, ἔστι καὶ καλῶς τῆς τέχνης ἔχουσα), καὶ πρὸς τὰ θεάματα δειλανδρής σωσι, κἀντεῦθεν ἀπείπωσι μὲν τὸν πλοῦν, ἡ δὲ πόλις ἐν σπάνει τῶν ἀναγκαίων γένηται». Τίς ἤκουσέ σουἦ τοιαύτην φωνήν ; εἰ ἔχουσι μαρτυρεῖν, μαρτυρείτωσαν.

Καὶ μήν, εἰ ἤδεις, ταῦτ᾽ ἔδει σε λέγειν, ταῦτα μαρτύρεσθαι, καὶ πάσαις προθυμίαις κωλύειν, καὶ κατασπᾷν τὸ πινάκιον. Ei δ᾽ εἰδὼς ἐσιώπας, δύςνους ἐλέγχῃ τῷ δήμῳ, xal, πρό γε τοῦ ἑλεῖν ἐμέ, αὐτὸς ἑαυτὸν καταθδάλλεις, προδίδους ἐκχείνους τῇ σιωπῇ οὺς ἐλεεῖν ὑποχρίνη τὰ νῦν, καὶ οὐκ ἐμοῦ μόνου. ἀλλὰ καὶ τῶν καταψηφισαμένων κατηγορεῖς. Ei δ᾽ οὐκ ἤδεις τὸ μέλλον κἀντεῦθεν ἐσίγας. ὥςπερ ἀμέλει κἀγὼ μηδὲν εἰδὼς τῶν μελλόν-- τῶν ἔπραττον, δεῦρο δίδου καὶ σὺ τῷ δήμῳ ποινὰς τῆς ἀγνοίας, καὶ ταῦτα τοῦ μέλλοντος, εἴπερ κἀμὲ ἀξιοῖς τιμωρεῖν. Καὶ λοιπὸν ὑπεύθυνος μὲν ἐγώ, ὑπεύθυνος δὲ σύ" ἄλλος δέ τις καὶ ἀμφοτέρων κατηγορείτω, μὴ φθάσας ἰδεῖν ἱσταμένην τὴν εἰκόνα πρὸς τῷ λι- μένι., μόνον δ᾽ εἰδὼς ἐφ᾽ ᾧ μὴ καταίρουσιν οἱ τὰς ἐμπορίας μετα- χειρίζοντες.

« Πρὸς ταῦτα βλέπε μὴ τοὐμόν, ἀλλὰ χαὶ τὸ σόν », Τεῦκρος εἶπέ tu, καὶ μὴ μόνον τὸ πραχθὲν αὖξε λόγοις, ὡς

δεινὸν λέγων" καὶ χαλεπὸν πολυανθρώπῳ πόλει λιμός. καὶ χείρων

'! Frequens est dicendi formula γί- νεσθαί τινος, εἶναί τινος. (Qua jam usus

γίγνου τῆς ὀργῆς ὅλος, 2, 21: ὅλος τῶν φροντισμάτων ἦν. Alciphro, 3, 11 : ὅλη

est p. 5 : ταύτης ἐγὼ τῆς πολιτείας γε-- νόμενος , p. 13 : μιᾶς γενόμενος προαιρέ-- σεως, Ὁ. 21 : ἑνὸς σχοποῦ γενόμενος" χρείττονος γίνεται λογισμοῦ, 31 : μόνου γεγονότα τοῦ ἀγωνίζεσθαι, 44. Eunapius : τοῦ δὲ θεάτρον γενόμενος, ubi note pp. 194, 512. Adjectiva ὅλος, μεστός siepe adduntur, unde locutio fit planior. Aristenetus, 1, 19 : θεάτρου μεστὴ γε- γοννῖα. Ibi note. Heliodorus , 1, 12 : μὴ

δὲ εἴ τοῦ ἄστεος. Plinius Epist. 5, 16 : « pietatis est totus ». Ibi Schaefer.

* Codex , ἤκουσέ σοι. Scripsi jx. eov, ut modo scriptum est.

ὅδ Teucer Agamemnoni in Ajace, 1300. Pachymeres pressius descripsit Aristidem Orat. 46, p. 310 extr.

* Schol.: πηλικότης καὶ τὸ πρός τι ἅμα.

ὅ Fortasse χεῖρον.

MEAETH Γ΄. 49

αὐτοῦ θανάτου, xal προδοσίας, καὶ πολιορκίας, xal νηῶν καταδύ- σεως. ἀλλ᾽ εἰ αἴτιον ἐπὶ τούτοις χρίνεις ἐμὲ, κρῖνε πρῶτον σαυ- τόν, καὶ σαυτὸν αἰτιῶ τῆς ἀνάγκης καὶ τοῦ λιμοῦ. Μᾶλλον δ᾽, εἰ δεῖ διαιρεῖν, ἐγὼ μὲν τοῦ στῆσαι τὴν εἰκόνα ταύτην ἔχω καὶ μόνην τὴν αἰτίαν, σὺ δὲ τοῦ περιπεσεῖν τὴν πόλιν λιμῷ, ἄν, εἰδὼς αὐτὸν ἐσόμενον, εἶτ᾽ ἐσιώπας᾽ εἰ δ᾽ οὐκ ἤδεις, κἂν πολλάκις αὐξή-- σης λιμὸν καὶ ἐπιχειρῇς δεῖξαι τοῦτον καὶ θανάτου καὶ πολιορκίας xal τῶν ἄλλων δεινότερον, οὐκ ἔχεις αἱρήσειν ἐμέ, εἰ μὴ ἅμα καὶ σεαυτόν, ἐπὶ τῇ ἀγνοίᾳ τοῦ μέλλοντος.

Παῦσαι τοίνυν λιμοὺς λέγειν καὶ ἀνάγκας πόλεως καὶ θανάτους ἐπιποιήτους, ὧν οὐκ ἐμοὶ μετόν, καὶ τὸ πραχθὲν παρ᾽ ἐμοῦ μόνον λέγε. Τὸ ποῖον τοῦτο᾽; τὸ ἱστορῆσαι" ναυαγίων εἰκόνα καὶ στῆσαι πρὸ τῶν λιμένων κατὰ θέαν κοινήν. Τοῦτο ἡ πρᾶξις ἐμοί " τοῦτο Aéye ,. xal , οἶμαι, οὐκ ἀπορήσω ἀπολογίας , ταύτης δὲ τῆς ἀπε- ριέργου τε καὶ ἀπλῆς.

Ἐξῆν μοι καθιστορεῖν, βέλτιστε " ἐξῆν μοι γράφειν καὶ πὸλέ- μους καὶ παρατάξεις, καὶ θαλάσσης κύματα καὶ ναυάγια. Δεῖξον τὸν διαιροῦντα νόμον, καὶ τοῦτο μὲν ἐφιέντα γράφειν, τοῦτο δ᾽ αὖ- θις κωλύοντα. Δεῖξον νομικὰς διαστίξεις ἐπὶ τῇ τέχνη. Κὰν μὴ ἔχοις δεικνύειν ταύτας ἐπὶ ταύτη δὴ τῇ ἐμῇ, κἂν ἐπ᾽ ἄλλῃ δείξας"

4 Schol.: τὸ ἀπ’ ἀρχῆς ἄχρι τέλους.

M. Antoninus, 8, 1 : ἀρχέσθητι δὲ εἰ x&v * De ἱστορῆσαι p. 44, n. 3.

τὸ λοιπὸν τοῦ βίου, ὅσον δήποτε ἣ σὴ

* Scribendum pro ἐμοί videtur ἐμή, sono eodem. /Eschines Epist. 10 : éx«c- δὰν δὲ πολλὰς λαθὼν πληγὰς καὶ ἀπειπά- μενος ἐξίη. Scripsit sic pro ἐξίοι vir d., auctoritate non significata. Inveni ἐξίη in codice. Palladas Anth. 10, 55 : ὃ θ᾽ oi πολλοὶ κατ᾽ ἀνάγκην Πάσχομεν, ἣ πάντες, xai σὺ γυναιχοχρατῇ. Lego, τ᾽ ἢ πολ-- λοί, quod recte opponetur parili for- mule? πάντες « vel plurimi, vel omnes.» Alius est sensus cum articulo οἱ πολλοί.

* Schol.: ἀντέληψις πρὸς ταῦτα ἑπο- μένη ἀναγχαίως.

* Est x&v δείξας vertendum « saltem demonstratione facta ». De x&» pro « saltem » ad Anecdota Nova, p. 29.

φύσις θέλει βιώσειν. Receperim βιώσεις, quod jam fuit propositum : εἰ x&v..... θέλει, βιώσεις' «satis autem sit tibi, si saltem, quod vitz supererit , pro naturze tue voluntate, vives ». Andreopulus Syntipa, p. 10 : x&v ὑμεῖς τὸν υἱόν μου λαλήσατε" « vos saltem cum meo filio loquimini ». Idem, p. 12 : x&v» διὰ cov « saltem opera tua ». Et hodie parti- cule xv multus est usus pro «saltem ». Piccolus Paulo et Virginia : ἀγαποῦσα νὰ ἥμαι σορός, χἂν διὰ νὰ προγινώσκω τὰ μέλλοντα" « amem doctus esse, saltem qui futura przenoscam ». Interpres Grzcus Alexidis Wyttenbachiz : δὲν ἐφιλονει--

χοῦσαν x&» διὰ τὰ τοιαῦτα « Ob talia

7

90 T. TOY IIAXYMEPOYZ

τινί, σύναγε καὶ τὴν γραφικὴν ἐκείνη καὶ ἐπιχείρει συλλογιζόμε-- γος. ἔχεις δεῖξαι νόμον ἰατρικῆς, τοῦτον μὲν ἐφιέντα ἰατρεύειν, ἐκεῖνον δ᾽ ἀπαγορεύοντα ; καὶ μὴν φιλάνθρωπος ἡ τέχνη καλεῖται xai πᾶσι κοινή, καὶ οὐκ ἐκείνῳ μὲν φιλάνθρωπος, τούτῳ, δ᾽ εἰ τύ- χοι, μισάνθρωπος.

Ἀλλ᾽ ὅμως φήσεις " « Τί δέ; καὶ τύραννον ἰατρεύσεις,, ἰατρὸς ὦν, καὶ πολέμιον »:

Οὐ λέγω τοῦτο", οὐδ᾽ εἰς τοσοῦτον μανίας ἀφῖγμαι , ὥςτ᾽ ἀ- ξιοῦν εὐεργετεῖν τὸν κοινὸν τοῦ δήμου πολέμιον. ἀλλ᾽ οὐκ ἐξ ἴσου τοῦτο πρὸς τὸ ἐμόν. Éxei μὲν γὰρ ὑπεύθυνον τὸ πραττόμενον, ὅτι καὶ φανερὸν τὸ ἀδίκημα, καὶ ὃ τύραννον ἰατρεύων νόσον ἐξ ἀνάγ-- χῆς τῷ δήμῳ παρασχευάζει καὶ θάνατον " ἐνταῦθα δὲ ἡ πράξις πολλῷ διώρισται τῆς ἐπισυμδάσης κακίας, καὶ οὐκ ἐξ ἀνάγκης, ἕπεται τῷ ναυάγια γράφοντι, εἴπω δὲ καὶ ἱστάντι ἐπὶ λιμένων, λιμὸς καὶ σπάνις τῶν ἀναγκαίων καὶ ἔνδεια πόλεως " ἀλλὰ τὸ μὲν ἔργον ἀνεύθυνον, τὸ δ᾽ ἐπισυμδὰν χαλεπόν.

Ἐγὼ δέ", εἰ μή πως δόξω τῇ πόλει βαρύς, ἀλλὰ καὶ τύραννον ἰατρεύειν ἐξεῖναι διϊσχυρισαίμην ἂν ἰατρόν. ;

Καὶ ἀξιῶ, πρὶν διακοῦσαι" παντὸς τοῦ λόγου, μὴ θορυθεῖν. Οἶδα γὰρ φιλοπόλιδας ὄντας ὑμᾶς, καὶ πρὸς μόνον ὄνομα τυράν-- νου ἀηδῶς ἔχοντας.

Ἐξεῖναι λέγω ἰατρεύειν καὶ τύραννον τῷ τεχνίτῃ", ὅταν ὡς ὅλως" ἄνθρωπον ἰατρεύῃ καὶ οὐχ ὡς τύραννον, ὅταν μηδὲν ἡ δύςνουν ἐν τῇ ψυχῇ, μηδ᾽ οὕτως ἰατρεύη ἐπὶ τῷ τὴν πόλιν τυραννεῖσθαι, ἀλλ᾽

saltem non contendebant ». Ex litteris * Schol.: ἑτέρα λύσις χατὰ ἀντιπαρά--

initialibus 4$. 9. illius interpretationis prafationi subscriptis nullus ferme du- bito quin sit tribuenda 4. Φουρναράκη, quo Corayus amico utebatur, quique post senis desideratissimi mortem ejus Ἀτάχτων quintum tomum edidit ac pri- mum IIpo2eyoj.£vo» ex Bibliotheca Grzeca excerptorum.

Ἢ Schol.: ἀντίθεσις εὑρεθεῖσα ix τῆς ἐρ- γασίας, χαὶ οὐκ αὐτῆς ἀχολουθίας τῆς στάσεως.

* Schol.: λύσις χατὰ ἔνστασιν.

στάσιν.

ὁ Codex , διαχούσαι-

* Cod., τῷ τυχήτη vel τεχήτη. Conjeci τεχνίτη. Medjcina ars est , unde potest dici medicus artifex; est τέχνη, medi- cus τεχνίτης. Hippocrates Aphorismo nobili : τέχνη μαχρή" ac Celsus ait « conjecturalem artem esse medici- nam ». Modo Noster : φιλάνθρωπος ἣ τέ- χνὴ" et mox , ὃ νόμος τῆς τέχνης.

5 Cod., ἄλλως. Conjeci ὅλως, univer- sim , χαθόλου.

MEAETH Τ΄. 51] ὡς ὁμώμοκεν. ὁμώμοκε δὲ πῶς; ἵν᾽ ἐπιμελῆται πάντων κατὰ τὸ δυνατόν', ἵν᾽ ἰατρεύῃ" κἂν ἐχθρὸς ἦ, κἂν πολέμιος ὁ νοσῶν, μηδὲν ἀμελῇ, ἀλλ᾽ ἐφαπλοῖ τὰς ἰάσεις καὶ πολίτῃ καὶ ξένῳ, καὶ πλουσίῳ καὶ πένητι, καὶ φίλῳ τε xal ἐχθρῷ. Οὗτος ὁ νόμος τῆς τέχνης ἢ, χαθ᾽ ὃν καὶ τὸν κάκιστ᾽ ἀπολούμενον ἐκεῖνον τύραννον τυχὸν ἂν ἰατρεύσειεν. Οἱ δ᾽ ἐπὶ τῆς ἐξουσίας ἴσως ἀκούσαντες ἀνεκτῶς ἕξουσι, καὶ τὸ μὲν γεγονὸς συγχωρήσουσι, καὶ δέξονται μὲν ὡς οὐ περι- πεπτωκὼς νόσῳ ἐξ ἐπιμελείας τινός, ἀλλ᾽ ἀπ᾽ ἀρχῆς ὑγιαίνοι ὁ τύ- ραννος,, εἰ μόνον εὔνουν τὸν ἰατρὸν ἐκ τῶν εἰκότων κατανοήσουσιν " αὐτοῖς δὲ καὶ πάλιν μενεῖ φροντὶς μὴ δεχομένη παραίτησιν, τὸ τὸν τύραννον ἐχποδὼν ποιῆσαι σφῶν καὶ τῆς πόλεως.

Τέως δ᾽, εἰ μέμνησθε, νόμον ἐζήτουν τὸν ἐφιέντα ἢ καὶ κω- λύοντα " ἀλλ᾽ οὐκ ἔχει δεῖξαι, κἂν πολλὰ κάμοι, κἂν ὅ τι ποιή-- σειεν. Οὕτω τοίνυν καὶ ἐπὶ τῇ ἐμῇ τέχνῃ ἐξ ἄλλων τὸ ἀνεύθυνον ἔχεις Ene ὡς εἴ ti? ἂν καὶ ἐαθιστορη σδιμι" : ὥςπερ γὰρ ἐπ᾽ ἄλλοις εὑρίσκων ἂν νόμον τὸν διαιροῦντα τὰς πράξεις , συνελογίζου καὶ τὸ ἡμέτερον᾽ Éxevro γὰρ παρ᾽ ἡμῶν, καὶ ἐχρῆν οὕτως αὖθις, ἐπειδὴ οὐκ ἐπ᾽ ἄλλοις ἔχεις δεικνύειν τὰς διαιρέσεις τῶν κατὰ τὴν σφετέραν τέχνην πράξεων, ὡςαύτως καὶ ἐπὶ τοῖς ἐμοῖς νόμιζε.

Πλὴν' εἰ καὶ ἐξῆν γράφειν καὶ οὐδεὶς κεκώλυχε νόμος, ἀλλ᾽ ὅμως μάντεως ἔδει ἣ καὶ ὀνειροπόλου ἐμοὶ πρὸς τὰ συμδησόμενα. Καὶ τίς γὰρ ἂν εἰδείη τὸ μέλλον, ἄνθρωπος ὦν, δειλοῖς Voy καὶ ἐπί-- νοίαις Mr rii ; μόνον ἴδιον τοῦτο θεοῖς, καὶ οἷς ἂν ἐκεῖνοι χαρίσωνται" . ὡς εἴθε κἀμοὶ τότε ἐπὶ νοῦν ἐτίθουν τὸ συμπε- σούμενον᾽ εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλά σοί γ᾽ αὐτῷ, καὶ θάῤῥος ἐδίδουν καὶ ἰσχὺν κωλύειν ἀρχῆθεν καὶ τὴν γραφὴν καὶ τὴν ἐπὶ τῶν λιμένων στά- σιν, καὶ πᾶν ἐκεῖσε πραχθὲν ἕτερον. Μάταιος γὰρ ἂν ἦν ἐς ὑπερ- CoAv', εἴπερ μόνον" ὑπέμνησέ τίς, καὶ μὴ ὅτι θέοθεν ἔχει τὴν

' jusjurandum Hippocrateum : δια -'Ίο * De χαθιστορεῖν p. 49, 16, cum n. 2.

τήμασί τε χρήσομαι ἐπ᾽ ὠφελείη καμνόν-ὀ — " Schol.: συγγνώμη πρὸ τοῦ ἑτέρου TG» χατὰ δύναμιν καὶ χρίσιν ἐμήν, ἐπὶ ἀντιθετιχοῦ, τῆς ἀντιστάτεως δηλαδή.

δηλήσει δὲ χαὶ ἀδικίη εἴρξω. * Codex, χαρίσωνται, superscripto * Jusjurandum Hippocrateum : μετά-- δωρή prioribus syllabis. δοσιν ποιεῖσθαι.... μαθηταῖσι συγγεγραμς- — 7 Codex, ἐς ὑπερθολὴν καθ᾽ ὑπερθολήν.

μένοις τε καὶ ὡρχισμένοις νόμῳ ἰητριχῷ. Quod non potuit retineri. * Sic codex. Fortasse ὡς ὅ τι. * Codex , μόνον.

52 T. TOY ΠΑΧΥΝΕΡΟΥ͂Σ

γνώμην, ἀλλ᾽ ὅτι στοχάζεται, ὡς γέρων ἴσως xai πολλὰ τῷ χρόνῳ μαθὼν᾽ ἢ κάκ γνώσεως " εἴπερ οὕτως ἐκεῖνος μὲν ἔλεγεν, ἐγὼ δ᾽, ἅπαξ τοῖς δεδογμένοις ἐμμένων, ἐδιαζόμην καὶ τὴν γραφὴν ἐκείνην καὶ τὴν ἀνάθεσιν. Κατὰ τί γὰρ ἄλλο παρειςῆγον ἀκόντων ὑμῶν τὴν εἰκόνα, κατὰ τί, ἄνδρες πολῖται; ἐδυςνόουν τῇ πόλει ; ἐχύβαν. τὴν πατρίδα ἡγούμην ; τοὺς ἐμοὺς ὠρεγόμην θανεῖν ; ἀλλὰ τιμῆς ἕνεκα, καὶ διαθοήσεως πρὸς τοὺς ξένους ὅτι τεχνίτης ἐγώ ; Απόλοιτό μοι καὶ τέχνη καὶ ἔπαινος καὶ τιμή, εἴπερ τις ἔμελλεν εἷς xat ὁ τυχών γε τῶν πολιτῶν ápeosyénas βλαδήσεσθαι. ἕως τότε καὶ στρατηγός, καὶ ῥήτωρ, xal τεχνίτης, καὶ ἰδιώτης δόξης ἰδίας μεταποιήσεται; ἕως οὗ τὰ κατὰ πόλιν μηδὲν βλάπτονται. Ἐπειδὰν δὲ δεὸς ἦ μὴ τῷ κοινῷ εὐμΑνετεαι ἡ πρὸς τιμὴν τοῦ δεῖνος σπουδή, μάταιος ἡ σπουδὴ ἢ ἢ καὶ μᾶλλον εἰς μεγίστην καὶ οὐ τὴν τυχοῦσαν τῇ πόλει δύςνοιαν.

Πῶς τοίνυν κατεδεχόμην, κωλύοντός τινος τὸ ἐγχείρημα , τὴν τῆς πόλεως βλάθδην διὰ τὴν ἐξ ἄλλων ἐπὶ τῇ τέχνῃ τιμήν ; ὅςτις οὐδὲ τὴν ἀρχὴν χάριν ταύτης τὰ τῆς εἰκόνος ηὐτούργουν, ἀλλ᾽ * ὑ- πὲρ τῶν πολιτῶν, ὡς ἡγούμην, καὶ τῶν πλεόντων" ὅπως οἱ μὲν ἐξ ἀκινδύνων ἐμποριῶν τὰ ἀναγκαῖα πορίζεσθαι ἔχοιεν, οἱ δὲ μαθόντες οἵοις εἰκὸς δεινοῖς αὐτοὺς περιπίπτειν, εἰ παρὰ καιρὸν πλέοιεν τὸν προςήκοντα , θαλασσίας φυλάττοιντο ἀγριότητας. Οὐδὲ γὰρ μικρὸν τοῦτο, οὐδὲ τῆς τυχούσης φροντίδος ἄξιον, ἄνδρας εὐεργέτας τὸ μέρος τῆς πόλεως, ἐπ᾽ αὐτῷ τούτῳ πρὸς θάλασσαν καὶ κύματα διακινδυνεύοντας., ἐφ᾽ ᾧ τῶν ἀναγκαίων ἡμεῖς" εὐ-

' Agnosco iambicum sonum. Fontem non memini.

ἐχθρῶν χάριν. Sic Billyana, cui miror Plancum adhzsisse , nec scripsisse ἐξυ-

* Sic sine verbo. Subaudiatur τεί-- γουσα, vel participium aliud ejusdem sensus. Ita loquitur et p. 54, 20 : σωτή- pio» xai εἰς φιλοτιμίαν, scilicet τεῖνον.

δ Schol.: ἀντίστασις.

* Codex , ὑμεῖς. Vocalium » v in pro- nominibus illis et vocibus aliis permu- tatio frequens. Gregorius Naz. t. II, p. 15: Σαμψὼν ποτέ, "Ov ἡ χόμη προῦ-- δωχεν ἐξηρημένη Τριχῶν ἀώρου χανεμο-- φθόρου θέρουξ, As τις γυνὴ τέτμηχεν εἰς

ρημένη. Scholium ad Pausaniam, 6, 26, 4, de vermibus agentem quos σῆρας Grzci appellant : οὐκ ἀληθῶς τὰ εἰς τοὺς σύρας (imo σῆρας) ἀκήχοας. Ἡμεῖς γὰρ νῦν οὐχ ἀχοῇ, ἀλλ᾽ ὀφθαλμοῖς βλέποντες, ἴσμεν τὰ κατ᾽ αὐτούς. In Stadiasmo Ma- ris Magni, S 266, pro ἀπὸ Τύρου Vil- loisonus (ubi? jam non memini) conje- cit Τήνου, probabiliter ob loca vicina; et y ea s:zpe scribitur forma, qua ad p multum accedat.

MEAETH Γ΄. uS 58 ποροίημεν, ἄνδρας ἀφοριῶν ἰατῆρας, πλουτοποιούς ;pnatuouc κατ᾽ ἔγκαιρον ὑετόν, ἐρατοὺς κατ᾽ εὐχραςίαν ἀέροςἷ, τούτους ὡς τὸ μηδὲν ἡγεῖσθαι, κἂν κινδύνοιεν μὴ φροντίζειν, κἂν ἀπόλοιντο ἀμελεῖν. Ὅμως δεῖγμα τοῦ λόγου σαφὲς ὁ παρὼν ἀγών. Ἐπὶ τί γὰρ ἄλλο ἐνταῦθα συνήχθητε, καὶ κατηγορεῖ μὲν ἐμοῦ" οὗτος, χρίνετε δὲ ὑμεῖς, εἰ μὴ ὅτι, μὴ καταιρόντων ἐκείνων, ἐπισυνέθη τῇ πόλει δεινά; τούτους ἠθέλησα ζῇν" τούτοις προειλόμην συνερ-- γεῖν, τούτοις περιποιεῖν τὸ ἀκίνδυνον.

Μὴ γοῦν ὅτι μὲν ἀγαπᾷν ἐχρῆν τούτους καὶ ἀποδέχεσθαι λέγε, τὸν τρόπον δὲ τῆς ἀποδοχῆς καὶ τῆς, ὡς d τις εἴποι, εὐεργεσίας φαύλιξε, καὶ ὅτι μὲν παραινεῖν ἔδει τούτοις συγχώρει, ἄλλως δὲ παραινεῖν xai οὐχ Ds ἀντίφερε.

Σὺ pt ἴσως deis" ὡς ἔδει μισθοῦσθαι καθ᾽ ἡμέραν ῥήτορας; xal δι᾿ αὐτῶν τὰ τῆς νουθεσίας € ἐπιχειρεῖν' « ἔδει αὐτόν ae » , λέ- γῶν ἐμέ « πρὸς τοῖς λιμέσι γίνεσθαι καθ᾽ ἑκάστην, καὶ παραινεῖν, ὡς εἶχες λόγου καὶ τρόπου, ἢ ἄλλως πως ἐκείνους ἐνάγειν εἰς φό- θον τῶν τῆς θαλάσσης δεινῶν ». Καὶ σὺ μὲν οὕτως εἴποις 9 avretg- φέρων μὲν τὸ μὴ πραχθέν, φαυλίζων δὲ τὸ πραχθέν" ἐχὼ δ᾽ ᾧ- μὴν καὶ τότε, καὶ νῦν λέγω, ὅτι, ὡς ἕκαστος ἔχοι δυνάμεως καὶ προαιρεθείη τὸν πέλας καλὸν ποιεῖν, οὐκ ἔχει κωλύειν ἄλλος καὶ ἀξιοῦν τὸ καλὸν ἐκεῖνο κατὰ τὴν ἐχείνου προαίρεσιν ἐκτελεῖν.

! Flosculos istos aliunde decerpsisse sophistam manifestum est. * Plutarchus de Homero V. Hom.

€ 208 : ἐπίσταται δὲ xal ἀέρων εὐχρα-͵

σίαν ὑγιείας οὖσαν παρασχευαστιχήν. Po- lybius Athenzi , 8, 1 : διὰ τὴν τοῦ ἀέρος εὐχρασίαν χαὶ τὰ ζῶα πολύγονα χαὶ οἱ ἄνθρωποι.

5 [n cod. ἐμοῦ est lineolis inductum, punctisque subtus notatum. Visum est hie punctis lineas male impositas de- lgri , non ipsum vocabulum, quod non est jnutile; nec concureus sonorum cv ου adeo est insuavis, ut ἐμοῦ omitten- dum fuerit. Οὗτος ἐμοῦ auribus quidem gratius accideret ; sed talja non semper

advertunt auctores. Merito statim dis- plicet magis junctura εἰ μὴ ὅτι μή, quas voculas si pronuntiando orator misceret vel lector, ut miscuit librarius, auditores multi vix sententiam intelli- gerent, quibus ὅτι μή esset pro « nisi » et εἰ μή pro «nisi ». Interposita vir- gula, locus jam non est obscurus. Su- mus in interpunctionibus multo dili- gentiores quam antiqui, atque valde nonnullos demiror nunc editores, qui more retro librariorum commata sen- tentiarum pejus angue aversari viden- tur, ac ferme tantum punctis utuntur finalibus. e 4 Schol. : μετάληψις.

Pd

^ ΄

Í 54 ..* T. TOY IIAXYMEPOYZ Αλλ᾽ ilspri ζάντως τῷ βουλομένω,, μόνον εἰ ἐπ᾽ εὑμενείᾳ πράττοι

τις» χρήσιμον τῇ πατρίδι ποιεῖν, καὶ οὐχ ὁριστὰς ἔχειν ἑτέρους τοῦ πῶς ἂν τὸ καλὸν ἀπεργάσαιτο. Δεῖ γὰρ ἕκαστον᾽, εἴπερ ἐθέλει παρωνυμεῖσθαι τῇ πόλει γνησίως καὶ πολίτης ἀκούειν τῆς πόλεως ἄξιος, καθὼς ἔχει δυνάμεως βοηθεῖν, καὶ ἣν πρὸς τὸ ζῇν ἔλαθε τέχνην, ταύτην κιχρᾷν τῇ πατρίδι πρὸς τὸ κατὰ καιρὸν χρήσιμον" x&y ῥήτωρ λόγοις ἐθέλοι τὴν πατρίδα ἐγκωμάζειν καὶ ἐπαινεῖν, μὴ κωλύειν ἄλλον τὸν npónov', καὶ ζητεῖν ἄλλην παρ᾽ ἐκείνου τῇ πόλει σύναρσιν᾽ κἂν φιλόσοφος ῥυθμίζειν προαιρῆται᾽ τοὺς νεω-- τέρους τῆς πόλεως, ἀγαπᾷν καὶ ἀποδέχεσθαι τὸν ἀκούοντα, καὶ μηδὲν πλέον ζητεῖν 3) ὅσον ἐκεῖνος δύναται.

Ei γάρ τις τούτους κωλύοι, ἐροῦσιν ἴσως πρὸς τοὺς κωλύοντας" ἔνθεν μὲν ὁ ῥήτωρ᾽ : |

« Q βέλτιστοι, τί πράγματά μοι παρέχετε, κἀγεῖνα παρ᾽ ἐμοῦ ζητεῖτε οἷς οὐ προςέσχον τὸν νοῦν τὴν ἀρχήν; Καλὸν ἦν ἄρα καὶ εἰ συμπαρατάττεσθαι στρατιώταις ἴσχυον, καὶ δόρυ στρέφειν καὶ σπάθην xiweiy , καὶ τοῖς κινδύνοις ὁμόσε χωρεῖν 2. καὶ μεγαλύνειν τὴν πόλιν δι᾽ ἀνδραγαθιῶν τῶν ἐμῶν" καλόν, εἰ δυνάμενος ἐτειχο-- ποίουν" καὶ ἀνύψουν τὰ τείχη λαμπρότερον" καλὸν ἄλλο τι πράτ- τειν σωτήριον καὶ εἰς φιλοτιμίαν τὴν γιγνομένην. Ἐπεὶ δ᾽ ἡ τύχη οὐκ ἐπὶ τούτοις με κατεκλήρωσε, δέον ἄλλως δεικνύειν τὴν εὔ-- γοιαν καὶ μεγαλύνειν τὴν πατρίδα. παρὰ σοῦ κωλυθήσομαι ; ἐγὼ

TP

μὲν οὐκ οἶμαι».

Καὶ ταῦτα μὲν ὃ ῥήτωρ καλῶς γε ποιῶν ἐρεῖ καὶ ἀξίως τῆς πόλεως ὁ δὲ φιλόσοφος"

« Tí τὴν ἐμὴν ἐπιστήμην φαυλίζετε, xal μόνην ἀσυντελῇ τοῖς

! Schol.: ἀντίληψις.

* Schol.: θέσις ἀναιροῦσα καὶ τὴν με-- τάληψιν τὴν δευτέραν. ;

* Sic codex. Fortasse , χελεύειν.

* Fere videtur esse προαιρεῖται scri-

piades Anthol. 12, 163 : Εὖρεν Ἔρως τι καλῷ μίξαι καλόν, οὐχὶ μάραγδον Χρυσῷ, ὃ μήτ᾽ ἀνθεῖ μήτε γένοιτ᾽ ἐν ἴσῳ. Malim ἃ μήτ᾽ ἀνθοῖ. Respondebit ἀνθοῖ sequenti γένοιτο, et ἐν ἴσῳ ad utrumque verbum

ptum.

* Codex, ἐτοιχοποίουν. Permutatio solita nominum τεῖχος et τοῖχος. Ob sensum utriusque non valde disparilem et parilem vocalium εἰ oct sonum. Ascle-

pertinet. Locum tentavit vir doctiss; sed*quam mutatione facta sententiam loco dedit, eam sine mutatione locus habet.

* Τιγνομένην] vide p. 16, n. 5.

ΜΕΛΈΤΗ T". 99

κοινοῖς τιθεῖτε, καί, εἰ μὴ πολιτεύομαι, καὶ πρεσθεύω, καὶ atpa- τηγῶ, οὕτω τοῦ τρόπου διδόντος, οὐδὲ τὸ μέρος ἂν εἰςενέγκον τῇ πατρίδι τὸ χρήσιμον; καὶ νέους, γεννήματα γενναῖα γενναίας πόλεως", ὁρμὴν ἐπιτηδείαν ἔχοντας πρὸς ὅ τι καὶ ῥέψειαν, καὶ e? 3 3 , 3, ? 1 9 ’ * 9» 4 ῥέψειαν ἀν ἴσως μὲν εἰς κακόν, ἴσως δέ γε καὶ εἰς καλόν, ἐφ᾽ ἃ δ᾽ ἂν καὶ ῥέψειαν κατορθώσειν᾽ (τοιαῦται γὰρ ai γενναῖαι φύσεις)" νέους τοιούτους οὐκ ἂν ἐκ φιλοσοφίας παιδεύσω , καὶ ἤθη ῥυθμίσω τούτων εἶναι μὲν εὐπειθεῖς πατράσιν, εἶναι δὲ πειθηνίους τῇ πό- Àet, γέρουσιν ἐφεστηκόσιν αὐτοὺς καθημένους τῆς καθέδρας ἐξίστασθαιἷ, καὶ φαίνεσθαι μὲν τοῖς πᾶσι δημοτικοὺς καὶ πραεῖς; 3 a , 3 ' , a Li , ? εἰ δὲ πατρίς ἐστι τὸ κινδυνευόμενον, (ὃ μὴ γένοιτο πώποτε!) 1 , , τότ᾽ εἶναι καὶ τούτους φρονήματος πλέως, καὶ παρατάττεσθαι, καὶ πειρᾶσθαι νικᾷν, καὶ τὴν πόλιν ἐλευθεροῦν τῶν δεινῶν »; Διά τοι" τοῦτο, παρακαλῶ, ἄνδρες πολῖται καὶ συνδημόται, 8 1 νεῷ “ e 1 ^ , , , L4 e μὴ τὴν τῶν πολλῶν ὁρμὴν κωλυθῆναί ποτε, ἀλλά, μόνον, ὅτι ὁρμῶσι πράττειν ὑπὲρ τῆς πόλεως, ἀποδέχεσθαι, τὸν δὲ τρόπον τῆς ὁρμῆς ἣ καὶ πράξεως μὴ ἄλλους ἐπιτιθέναι τῶν ἔξωθεν. Οὐδὲ γὰρ λείψει ποτὲ τοῖς φιλέρισι πρόφασις, καὶ ὅ τι ἄν τις ὁρμήσοι

* Sic infra , χαλῆς πατρίδος καλὰ γεν- νήματα. In repetitionibus id genus sibi multum placebant. Áristenetus , 2, 14: xao) παιδὸς χαλὴ μήτηρ. lbi Abresch. et Bast. Nicephorus Chumnus in meis Anecd. Gr. t. V, p. 291 : μητρὸς &voc- βοῦς εὐσεβδὲς γέννημα. lbi nota. Potuit Chumnus meminisse Nazianzeni lau- dantis Maccabzos Or. 22 , p. 399 : μη- τρὸς εὐγενοῦς εὐγενῆ γεννήματα. Theo- dorus Prodr. Rhod. 5, p. 197 : Καὶ τῆς EyvoUs τῆς φίλης φίλα βρέφη. Seneca Agam. 799 : « Argos nobilibus nobile civibus ». Destuchius Glorioso : « Trés- "humble serviteur à l'aimable suivante d'une aimable maltresse ». Quum forte menminerim Gloriosi Destuchianze, mon- strabo , quod an fuerit jam ab aliis fa- etum ignoro, loci pulcherrimi fontem. Lysimon scena quarti actus octava apud Gloriosum offendit hominem quemdam

sibi ignotum, mediocriter vestitum, sed qui voce liberrima ex pari cum comite illo de Tufiere fabulatur. Rei novitatem miratus, percontatur : « Quel est cet homme-là »? Cui comes, non sine hzsitatione tractuque verborum : « C'est.... c'est mon intendant ». In Se- graisianis autem , p. 105, similis nar- ratur historiola, ex ore Scarronis ex- cepta, de juvene quodam nobili, quam brevitatis causa indicare sit satis.

* Cod., κατορθώσειαν. Visum est scri- bere χατορθώσειν, quod pendebit ab ὁρμὴν ἔχοντας.

* Cod., αὐτοῖς καθημένοις, quod mu- tandum esse rebar. Dativus absolutus vix ferendus foret post dativum γέρουσιν ig. Honoris causa senioribus stantibus sedentes juvenes assurgebant. Vide n. ad Choric. p. 10.

* Schol.: ἐπίλογος.

56 TU. TOY. HAXYMEPOYS

ποιεῖν ἢ καὶ πράξειν' καχίσουσι. Κἀντεῦθεν τί; Οὐδεὶς ἂν ἐθε-- λήσοι πράττειν, εἰ μέλλοι πράγματ᾽ ἔχειν παρὰ τοῦ βουλομένου παντός. Προτιμήσει γὰρ ἕκαστος μηδὲν πράξας μηδ᾽ ἐγκλήθῆναι, f) πράξας ἔχειν πράγματα.

Κἀγὼ μὲν ἴσως πράξας ἀπέτυχον τοῦ σχοποῦ, xal ἔστι τὸ πᾶν τῆς ἐμῆς κρίσεως ἐπὶ τῷ σκοπῷ καὶ τῇ προαιρέσει" ἄλλος δέ τις ἐπιτύχοι πράξας καὶ τοῦ σκοποῦ, καὶ ἄλλος ἄλλο πράξας ὡςαύτως, καὶ ἕτερος ἕτερον. Καὶ χρεῖττον οἶμαι τὸ ἐπὶ τοῖς προαιρουμένοις πράττειν καὶ τὸν τρόπον εἶναι τῆς πράξεως, καὶ ἔχαστον ὡς προαιρεῖται ποιεῖν, κἂν ἁμάρτῃ ποτέ, καὶ πάντας τοὺς βουλομένους ποιεῖν, τοῦ παρ᾽ ἑτέροις κεῖσθαι τὸν τρόπον τῆς εὐποιΐας, κἂν ἐκείνοις δόξῃ, εὖ ποιεῖν τοῦτον δοκεῖν, κἂν μή, ἁμαρτάνειν, κἀντεῦθεν, τὰς συκοφαντίας δεδιότας, καὶ τοὺς βου- λομένους πράττειν κωλύεσθαι. ὁ γὰρ ἐφ᾽ οἷς ἂν ἁλῴην ἐγὼ σκο- πούμενος μόνον, ὁποῖον ἂν ἐμοῦ πράξαντος, ἐκεῖνος τοῦ κατηγο- ρεῖν- ἐπισχεθήσεταιδἢ. El δ᾽ οὖν, ἀλλ᾽ ἔστι θεῖναι νόμον ὑμᾶς τοῦ λοιποῦ προεμφανίζειν ὑμῖν καὶ κοινοῦσθαι τὴν γνώμην , καὶ μηδὲν αὐτόθεν ἐπιχειρεῖν, κἂν δοχῇ συμφέρειν, εἰ μὴ παρ᾽ ὑμῶν συγ- χωρηθείη τῷ βουλομένῳ, ἐφ᾽ ᾧ δὴ καὶ τεθέληκε". Τὸ δ᾽ ἐςδεῦρο, οὕπω τεθέντος τοῦ νόμου xal κυρωθέντος, οὐδεὶς ὡς προείλετο πράξας ὑπεύθυνος.

. Ἐπὶ τούτοις ἔστω καὶ ὁ ζωγράφος ἐγώ, ὅς, εἰ τὴν ἐμὴν γνώμην ἐθέλοιμι παριστᾷν πῶς ἔγραψα τὰ ναυάγια καὶ πῶς ἐθέμην ἐπὶ λιμένων, ὡς δημοτικὴ καὶ φιλόπολις καὶ μηδὲν ἔχουσα κακοῦργον καὶ δολερόν, μηδ᾽, ἂν διαῤῥαγείη ὁ συκοφάντης ψευδόμενος", ὕδωρ" ἄλλο ζητῶ καὶ δικαστηρίου χαιρὸν ἕτερον.

ὅμως ἡ τέχνη μαρτυρήσει τῷ λόγῳ, καὶ παραστήσει τὸ ἐπι- τήδευμα τὴν προαίρεσιν. Οὐ γὰρ ὀχληρὸν καὶ δημῶδες, οὐδ᾽

οἷον καὶ πολυπραγμονεῖν ἕτερα. Τέχνη τίς ἐστι τῶν φιλησύχων ἡ

. ES . * Sic codex. Fortasse, ἢ xai πράξει, — ? Sic codex. Videtur fere nonnihil vel ἢ xai πράξει. desiderari.

* Videtur τρόπον carere epitheto, — * Τεθέληχε] vide p. 32, n. 8. ἐλεύθερον, αὐτόνομον, αὐτόθουλον. Et mox ὅ Ἂν ὃ ιαῤῥαγείη ψευδόμενος) vide p. 8, malim, xai πάντας ποιεῖν τοὺς βουλομὲ- n. 2. γους ποιεῖν. ὁ “ὝὝδωρ) vide p. 4, n. 6.

ΜΕΛΈΤΗ T". o1

γραφική. ἂν οὐ συγκλείσῃς τὴν θύραν, ἂν οὐ περισυνάξῃς τὸν νοῦν, ἂν μὴ" τῶν ἔξωθεν ἀποστήσηται, οὐκ οἶδας εὐδοκιμεῖν. Καὶ ἄλλοις μὲν αἱ τέχναι κίνησιν ζητοῦσι νοὸς καὶ μεταθάσεις ἀφ᾽ ἑτέ- ρων εἰς ἕτερα ἐμοὶ δὲ τὸ ἠρεμεῖν κατὰ νοῦν, καὶ μηδὲν περι- βδομθεῖσθαι τοῖς ἔξωθεν, μόνον τοῦτο τρυφὴ καὶ τῇ τέχνῃ σύστα- σις. Οὐκ ἐρευνῶ τὰ πολιτικά, οὐ ζητῶ πολέμους καὶ μάχας, οὐ μελετῶ βουλάς, οὐ πρεσδεύω, οὐ στρατηγῶ, οὐδέ τι τῶν ἄλλων πράττω δημοσίων. Κἂν εὐδοκιμήσω, εἰς στενόν μοι πάμπαν ἡ φήμη καὶ τὸ ἐγκώμιον περιΐσταται" κἀν πταίσω, Ó ψόγος κατ᾽ οἶκον, ἢ μὴν κἀν τοῖς γείτοσι. Τί ἐμοὶ κοινὸν καὶ τῇ πόλει, ὡς ἂν ἡ καὶ πταῖσμα κοινὸν ἐμοὶ καὶ δημόσιον ; Πλείους ἔχω βλέπειν. ἐπὶ τῶν εἰκόνων ἀνθρώπους ovg αὐτουργῶ, ἣ τοὺς ζῶντας καὶ κινουμένους ἐπὶ τῆς πόλεως. Κὰν λαλεῖν ἐπίοι καὶ ὁμιλεῖν, τού-- τοις ἂν καὶ λαλήσω καὶ ὁμιλήσω, πλὴν οὐκ ὡς agp καὶ πε- ριττός. ἀλλ᾽ ἴσως μὲν ἐπιτυχὼν εἴπω τις: τὸν γραφόμενον" « ὡς καλῶς ἔστης ὡς ἀρίστως ἐσχηματίσθηςΐ ἔπαινόν μοι m προξενή- σεις, ἐπὶ τῶν πλατειῶν ὁρώμενος »" ἴσως δὲ καὶ ἀποτυχών, ἐρῶ"

« ὡς δυςτυχὴς σὺ καὶ μηδ᾽ ἐπὶ τῆς εἰκόνος φέρων τὸ εὔδαιμον ποσάκις μετεποίησα τὴν γραφήν " κἀγὼ μὲν φιλοτιμοῦμαι τὰ σχήματα" σὺ δ᾽ οὐ παραδέχῃ τὸ κρεῖττον", ὥςπερ ἐκ προαιρέ- σεως ν. Αὗται γραφέως ὁμιλίαι; αὕται συγκαθίσεις καὶ περιερ- γίαι καὶ λόγοι, καὶ πᾶν ἕτερον" δημόσιον δὲ οὐδ᾽ εἰς νοῦν ἐδα- λόμην ποτέ. Οὐδ᾽ ἂν αὐτὸς ὁ συκοφαντῶν εἶπέ ποτε, εἴπερ οὐκ

* Cod. sic , οὐ--οὐ--μή.-

* Τὸ χρεῖττον est adornatio et linea- mentorum habitusque oris emendatior ac correctior imitatio. Lex fuit, teste JEliano H. V. 4, 4, apud Thebanos, quod mirum , homines scilicet in crasso

ipso non facio ; sed potest in δρᾷν latere nominis δραχμῶν compendium , amisso numero , ni sit ν΄, ut legatur δραχμῶν ν΄. Αἱ servaverim editam scripturam. Lex videlicet ἀπειλεῖ δρᾷν τοῖς εἰς τὸ χεῖρον γράψασι τὸ τίμημα ξημίαν, cujus

aere natos, qua pictores jubebantur ac statuarii ἐς τὸ χρεῖττον τὰς εἰχόνας μι- μεῖσθαι, et irrogabatur mulcta τοῖς εἰς τὸ χεῖρον ποτε ἣ πλάσασιν ἣ γράψασιν, quibus, /Elianus ait, ἀπειλεῖ ὃ νόμος ζημίαν τὸ τίμημα δρᾶν. Corayus δρᾶν corruptum esse putat, οἱ conjicit τί- μημα a! δραχμῶν. De ipsa summa cum

ζημίας species non diserte significatur, definienda pro re nata a judicibus. Quod recte potuisse dici a Grecis probabile fere est et quasi verisimile, quum sit latinum exemplum parile in Catonis sententia apud Gellium N. A. 11,1: α imperator noster, si quis extra ordi - nem pugnaverit , ei multam facit ».

8

58 T. TOY IIAXYMEPOYZ

ἦν αὐτῷ κατὰ νοῦν χερδαίνειν ἐκ τούτου τὰ μέγιστα. Αλλ᾽ εἰς κενὸν ἐπιχειρεῖν οἶδα τοῦτον, ἕως οὗ κατὰ νόμους ὑμᾶς καὶ τοὺς ὅρκους οὺς ὁμωμόκατε χρίνοντας βλέποιμι.

Τί τηνάλλως συνῇ atte, καὶ ἔνδειαν μὲν τῇ πόλει προβάλλῃ τῶν ἀναγκαίων καὶ σπάνιν ; σπάνιν δὲ dum πολιτῶν ἐργα- ζόμενος οὐ james. ἂν γὰρ ἀκούσητε τούτου, κἀμὲ παραδῶτε ταῖς δίκαις, ἔστι καί τις ἄλλος ἐχθρὸς ἄλλῳ τῷ τῶν δημοτῶν, χαὶ πάλιν ἄλλος ἑτέρῳ, καὶ ἕκαστος ἕκαστον προθαλεῖται ὅτου τύχῃ ἐγκλήματος. Καὶ λοιπὸν πολλοὺς ἀποθαλεῖτε μάτην τῶν πολιτῶν. Εἰ δ᾽ ἐπ᾽ ἐμοὶ τὰ τῆς συκοφαντίας σταθήσεται, ἐφησυ- χάσει καὶ πᾶς τις ἄλλος κακός, καὶ οὐδὲν πρᾶγμα μὴ πάντας ἐν ἡσυχίᾳ καὶ γαλήνῃ τῇ προςηκούσῃ γίνεσθαι.

Κεφάλαιον τῶν λόγων᾽.

Σὺ μὲν ἴσως, οὐκ οἶδ᾽ ὁπόθεν, τοὺς ἐμπόρους ἀπαγορεύεις φανῆναι, καὶ μηδ᾽ ἂν εἴ τι καὶ yévovro? ἰδεῖν ἡμᾶς ἰσχυρίζῃ ναῦς ἐν λιμέσι τοῖς ἡμετέροις ἀλλοδαπάς" ἐγὼ δὲ καὶ μάλα πολλὰς καὶ φορτηγοὺς ἀπεχδέχομαι. Οὐκ ἀεὶ qó6oc καθέξει τὰς ἐκείνων ψυχάς" ἀποθήσονται τὴν δειλίαν. Δυςαπάλλακτον τὸ σύνηθες Epyov. Ακούσονται τὰ ἡμέτερα, γνώσονται τὴν σπᾶνιν τῶν ἀμ ἃ καίων" δραμοῦνται πρὸς κέρδος ἕ ἕτοιμον. Οὐχ ἀεὶ χειμὼν καὶ Can καὶ κλύδωνες " ἔαρ ἔσται. Ἐπιδαλοῦνται καὶ πάλιν τῷ πλεῖν. καὶ αὖθις ἀπ᾽ ἄλλων" ἄλλοι συνέλθοιεν, καὶ ἄλλοι τὰ ὅμοια δράσουσι, xal τοὺς λιμένας ἡμῶν πληρώσουσι μὲν νεῶν, πληρώσουσι δὲ καὶ παντοίων τῶν ἀγαθῶν. Καὶ πάλιν, θεῶν θελόντων, ἐν ἀφθονίᾳ τῶν ἀναγκαίων ἡ πόλις ἐσεῖται", καὶ χαρᾶς ὁ δῆμος ἡμῶν πλη- ρωθήσεται. Καὶ τότε, εἰ μὲν βούλονται, κατασπάτωσαν τὴν εἰκόνα" εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλ᾽, ὃ ἐξ ἐκείνης" ἔχουσιν, ὄφελος πάντως μενεῖ. xal τὸν ζωγράφον, ὡς εἰκός, ἐπαινήσετε.

' Sic codex. rursus Noster Declamatione V extrema. * Libanius eadem formula t. IV, — ? Eadem formula p. 33, n. 9.

p. 446 : Κεφάλαιον τῶν εἰρημένων" vüv —— ' Fortasse ἐπ᾽ ἄλλων.

αἵρεσις ἐστὶν ὑμῖν ἀχολασίας καὶ δόξης. —— " De ἐσεῖται p. 40, n. 1.

Preibat Isocrates Nicocle, S 14. Sic * Inserui ὅ.

MEAETH A. 99

MEAETH N.

Στρατηγὸς πυρπολήσας τὰς ναῦς ὡς ἔξω χρείας δοξάσαςἷ, καὶ διὰ ταῦτα νιχήσας,, χρίνεται δημοσίων ἀδικημάτων ὃ. Μελετῶμεν " τὸν φεύγοντα.

Ἐγὼ μὲν" καὶ γέρας ὑπελάμδανον, ἄνδρες, ἐπὶ τοῖς πεπρα- γμένοις κομίζεσθαι, καὶ τὴν τοῦ κήρυκος φωνήν, τὴν ὑμᾶς συνή- θως συλλέγουσαν, ᾧμην εἰς βουλευτήριον ἄγειν τοῦ" πῶς ἐμὲ προςῆκον δωρεῖσθαι καὶ ποίοις τοῖς ἀγαθοῖς, τῆς νίκης ἕνεκα τῆς παρούσης, βουλευσομένους, ὡς τὸ εἰκός. Καὶ γὰρ οὕτως ἦν᾽ ἐμοὶ σχοπουμένῳ ἐπὶ πλεῖστον χρόνον συγκεκλεισμένους ὑμᾶς καὶ μηδὲ τῶν οἰκιῶν δυναμένους προχύπτειν, μὴ ὅτι δὴ πόλεως, διὰ τοὺς κάκιστ᾽ ἀπολουμένους πολεμίους, ἐπειδὴ θεὸς δίδωσι κἀγὼ περιῆν τῶν ἐχθρῶν, μόλις ἰδόντας ἐλεύθερον φῶς καὶ τῶν δυς χερῶν ἀπαλλαγέντας , χρίνοντας τῶν εἰκότων τὸν αἴτιον τῆς νίκης εὐερ- γετεῖν (καὶ γὰρ οὕτως ἦν, καὶ ἐχρῆν), πρῶτον ἀνοιγνύναι τὸ βουλευτήριον, καὶ βουλεύεσθαι μὲν πῶς ἂν ἀξίως ἀμείψασθε τοὺς θεούς, τῆς εἰς ὑμᾶς εὐεργεσίας ἕνεκα, βουλεύεσθαι δὲ καὶ πῶς τῷ μετὰ θεοὺς αἰτίῳ τῆς νίκης ἐμοὶ ἐκ τῶν δυνατῶν" φανεῖσθε εὐγνώμονες. Κπειδὴ δὲ οὔπω καλῶς ὑμεῖς μὲν ἀνεπνεύσατε τῶν £x, τῆς πολιορκίας δεινῶν, ἐγὼ δὲ τῶν ἐπὶ τοῖς πολέμοις καμάτων, καὶ εὐθὺς ὁ βάσκανος οὗτος (οὐκ οἶδα ποίαις προφάσεσι κινηθεὶς καὶ τί παθὼν ἐξ ἐμοῦ, εἰ μὴ ἣν πάντες θρυλλεῖτε νίκην καὶ ἐλευ -- θερίαν τῆς πόλεως, καὶ οὐκ οἶδα εἰ δάκνει τοῦτον αὐτή) πρῶτος

4 Schol.: στάσις. ' Obras 7v», Scilicet εἰχός. Et statim e , d €" £e * , Schol.: ἀντίστασις. οὕτως ἥν, Fort. τῶν εἰχότων. * Vide p. 41, n. 2, de δημοσίοις ἀδι-- * Formulam zx τῶν δυνατῶν vidimus χήμασι. jam p. 24, 2; et szxpius sic loquetur.

* Μελετῶμεν]) vide p. 1 , et Decl. VI. Thucydides, 2, 3: ἐπεὶ δὲ ὡς ix τῶν 5. Schol.: ἐκ περιουσίας τὸ προοίμιον. δυνατῶν ἕτοιμα ἦν. Noster dixit τὰ óv- * Cod., τοῦ. Scilicet βουλευσομένους νατά, scilicet χατὰ τὰ δυνατά, p. 18, 6; περὶ τοῦ πῶς.... 63, 25, et infra; x. τὸ δυνατόν, p. 51, f.

60 T. TOY HIAXYMEPOYX

τὰς τοῦ δικαστηρίου πύλας ἀράσσει xal τοὺς ἐμὲ χρινοῦντας ἅπαντας συγκαλεῖ.

Ἐγὼ μέν, νὴ τοὺς ἐλευθερίους θεούς, ἐξίσταμαι πρὸς τὸ πρᾶγμα; xal ἄλλος ἐξ ἄλλου γίνομαι, καὶ εἰς ὑμᾶς βλέπω πῶς ἂν τὰς κατ᾽ ἐμοῦ κατηγορίας, τοῦ τῶν κοινῶν φροντίζοντος, τού- του' δέχοισθε. Κἀπειδὴ οὐδὲν οὕτως ἀναγκαῖον ὑμῖν ὡς τὸ ζητεῖν τὰ τῆς πόλεως, μή πού τι λαθὸν βλάψοι καὶ δόξαν συμφέρον πολλάκις ἄλλο τι φανείη προϊόντος καιροῦ, δέχεσθαι μὲν τὰς κατηγορίας καὶ τοῦ τυχόντος, καὶ ζητεῖν καὶ κρίνειν οὐ μέμφομαι" ἀξιῶ᾽ δὲ κατὰ τὸν ὑπάρχοντα καιρὸν ἕκαστα θεωρεῖν, καὶ μὴ ἁπλῶς τοῖς λόγοις προςέχειν, δίχα τῆς τῶν πραγμάτων ἕξεως. Οὕτω γὰρ ἂν καὶ τὸν ὑπαίτιον μὲν ἀφῆτε πολλάκις, τὸν δ᾽ ἀναίτιον χατακχρίνητε. Λόγος γὰρ αὐτὸς καθ᾽ αὑτὸν λεγόμενος, πραγμάτων γυμνός, οὕτως ἔχει τοῖς κρίνουσιν ὥςπερ ἂν εἰ καὶ ζῶον δίχα ψυχῆς εἰ pai RÓOMORRO;

Ó p5v* οὖν lien ἀγών; ὦ ἄνδρες πολῖται, δεινὸς καὶ πολὺ ϑυρχερὴς ἀνύσαι, ἢ" ὃν ἠγώνισμαι κατὰ πόλεμον: Éxeice γὰρ τὸ ὑπὲρ τῆς πατρίδος δοκεῖν ἀγωνίζεσθαι, καὶ τὸ δόξαν ἔχειν ὡς ἀποδειχθήσομαι τοῖς πολίταις, κἂν κατορθώσω κἂν μή, ὅλον ἠρέθιζέ με πρὸς τὸ πονεῖν ἐνταῦθα δέ, χωρὶς τοῦ καὶ μηδὲ πεῖραν ἔχειν πρὸς κατηγόρους ἐφ᾽ ὑμῶν" παρατάττεσθαι, πῶς ἂν καὶ μεθ᾽ ἡδονῆς ἀγωνίσωμαι; El μὲν γὰρ κατορθώσω, τί πλέον ἔσται τῷ στρατηγῷ παρ᾽ ὑμῶν, εἰ μὴ τὸ δεινὴν κατηγορίαν ἀποσχευά- σασθαι, καὶ χάριν ἔχειν εἰ σέσωσμαι" εἰ δ᾽ οἷα καὶ πολλάκις γίνονται δόξει τισὶ" καὶ οὐχ ἁπάσαις αἱρήσω, τί ἂν καὶ γένοιτο αἴσχιον, στρατηγὸν μετὰ τὴν νικὴν εὐθύνεσθαι. καὶ νίκης αἴτιον

' Distinxi ante τούτου, quod prono- νονται, δόξει τισὶ [κατακρίνειν ἐμέ], καὶ

men jungendum cum χατηγορίας.

* Schol.: ἀξίωσις.

* Schol.: δεύτερον προοίμιον ἐξ ὑπολή- ψεως τοῦ προςώπον.

* Ellipsis fit adverbii μᾶλλον, quod est consuetum.

* Codex , ἡμῶν.

" Legerim, εἰ δ᾽, οἷα xxi no2)24xts γύ-

οὐχ &m. Vel poterit intermissio fieri sententie, oratore ex industria verbum ominosum devitante : .... δόξει τισί---- καὶ οὐχ ἀπ.

' Ἁπάσαις] scilicet ψήφοις. Aristides Orat. 46, p. 287 : οἴμαι δὲ κἂν ἐν θεῶν διχαστηρίω Μιλτιάδην κρινόμενον ἁπάσαις

ἀποφυ"εῖν. Vide ad Decl. XI.

MEAETH Δ΄. 64

τοῖς πολίταις παρ᾽ αὐτῶν καταχρίνεσθαι ; Καὶ ἤθελον μὲν τότε μὴ ἔκπυστον γενέσθαι τὸ γεγονὸς μηδενί" εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλὰ μὴ τοῖς πολεμίοις ἐκείνοις καθ᾽ ὧν ἠγώνισμαι" οὐ γὰρ τὸ ἐμὸν μέγα, ἂν κατάχριτον τὸν νικήσαντα πύθωνται, ἀλλ᾽ ἀδοξία τῇ πόλει με-- γάλη. Καὶ τάχα φήσουσιν ἄλλοι, ὡς ἀνέπνευσαν οἱ ἡττηθέντες ᾿" « ἔστι κἀν τῇ πόλει μερὶς ἐκείνοις, καί τινες βούλονται παραμυ- θεῖσθαι τῆς ἥττης αὐτούς" καὶ ὃν οὐκ αὑτοῖς ἐξεγένετο ἐπὶ τῶν δεινῶν ἐκείνων ἀμύνασθαι, ἐπ᾽ εἰρήνης οἱ παρ᾽ ἐκείνου εὐεργετη- θέντες ἀμύνονται». Ταῦτα δὲ πάντα ὁπόσον ἐλευθέρᾳ πόλει λυμαί- νονται ἀγνοεῖ τῶν ἁπάντων οὐδείς.

À ov: NO 9 » » , , , ) o» ἢ

Ἐμὲ δ᾽ ὅμως", εἰς ἀπολογίαν καταστάντα, δίκαιόν ἐστι μικρὸν ἄνωθεν ὑπομνῆσαι ὑμᾶς ὡς κατ᾽ ἐκεῖνον τὸν χρόνον εἶχε τὰ πρά- γματα; ἵνα πρὸς ἐκεῖνον ἕκαστα θεωρῆτε καὶ μὴ τηνάλλως παρὰ τοῦ χρηστοῦ τούτον καὶ φιλοπόλιδος παραφέρησθε.

Πλεονέκτημα“, ὦ ἄνδρες, πλεονέκτημα γέγονεν,, οὐκ οἶδ᾽ ónó- θεν, τῇ πόλει ἀνδρῶν ----τί ἂν καὶ φῶ ,— ἀλλ᾽ οὖν ἐπηρεάζειν θελόντων τοῖς πολιτευομένοις ἐπίτηδες, καὶ γράφεσθαι καθ᾽ ἑκά- στὴν αὐτούς" ὡς" « Οὗτος, στρατηγῶν, τοῖς ἐχθροῖς μᾶλλον ἢ ἡμῖν ἐστρατήγησεν" ἄλλος, δημηγορῶν, πρὸς τἀργύριον καὶ τὸ τοῖς ἐναντίοις δοκεῖν ἔχειν καλῶς ἐφθέγξατο" ἄλλος, σύμθουλος GV, οὐχ ὥςτε καὶ συνενεγκεῖν τῇ πόλει, 7) ἑκὼν Y) ἄκων, τὸ συμ- δουλευόμενον εἶπεν ἄλλος, πρεσθδεύων, τὴν πατρίδα δώρων προήκατο" xal ἄλλος ἄλλο τι εἰς κακὸν τῆς πόλεως ἣ εἶπεν ἢ ἔπραξε ». Ταῦτα γὰρ ὁσημέραι ἠκούοντο, χαὶ εἰς οὐδὲν ἄλλο ἐνηυκαιροῦμεν᾽, ἢ λεγόντων αὐτῶν ἀκούειν καινὰ κατὰ τῶν πρατ- τόντων τὰ τοῦ κοινοῦ.

Εἶτα τί; φόθδος εἰςήει τοὺς πολιτευομένους δεινὸς καὶ δειλία ἥκιστα φορητή, εἰ αὐτοὶ μὲν νύκτωρ καὶ μεθ᾽ ἡμέραν ταλαιπω- ροῖντο καὶ τῆς τῶν ἄλλων ἀνέσεως τὴν σφετέραν σπουδὴν παρα--

! Codex, ἀνέπνευσαν οἱ ἡττηθέντες σας....,) et nomine nondum in lexica

ἀνέπνευσαν. ' recepto ἐνευχαιρία De Andr. Palzologo, * Schol.: προκατάστασις. 1, 35, p. 101, 16: ταῖς παρ᾽ ὑμῶν αὖ-- 3 Schol.: χατάστασις. τῶν, ὡς εἰπεῖν, &veuxatpiatg' a occasioni-

* Utitur hoc. verbo Pachymeres De bus quas vos ipsi, ut ita dicam, prz- Mich. Palaol. 2, 10 : τότε δ᾽ ἐνευχαιρή- betis ».

62 T. TOY HAXYMEPOYZ

δάλλοιντο xal τοὺς πόνους, ἐχεῖνοι δὲ οὐχ ὅπως χάριν ἔχοιεν, ἀλλὰ καὶ ἐγκλήματα κατ᾽ αὐτῶν σχεδιάζοιεν ἧττον τούτοις προς- ἤχοντα καὶ δὴ οὔτ᾽ ἐχείνους εἰδότες σιγήσοντας ἅπαξ εἰς τοῦτο καταστάντας, καὶ εὐνοεῖν δοκεῖν πειρωμένους ὑμῖν εἰ κακῶς λέ- γοιεν τοὺς πολίτας, οὔθ᾽ ὑμᾶς ἐφέξοντας᾽ τούτους, εἰ καὶ προφανῶς αὐτῶν τὸ ψεύδεσθαι καταγνοίη τις. |

Τοῦτο γὰρ τρόπος δημοτικῆς πολιτείας, ἐφιέναι λέγειν ὅ τις καὶ βούλεται, καὶ χρεῖττον ἡγεῖσθαι ἀκούειν καὶ τὰ ψευδῇ, ἵνα μέσον ἐχκείνων᾽ καὶ τἀληθὲς εὑρίσκοιτο, ἥ, καταγινώσκοντας ψεύ- δους τοὺς λέγοντας, μὴ προςέχειν, καὶ ἀπολλύναι πολλάκις τὸ ἀληθές.

Διὰ ταῦτα μελέτης ῥᾳθυμοῦσι πολιτικῆς, καὶ καθ᾽ ἑαυτὸν ἕκα- στος ἐμελέτησε ζῆν, καὶ σπάνις ἐντεῦθεν τῶν πολιτευομένων, xal ἀταξία καὶ σύγχυσις τοῖς κοινοῖς. Ἐντεῦθεν τοῖς ἐναντίοις γίνονται δῇλα τὰ xaO" ἡμᾶς. Αἱ γὰρ μεγάλαι καὶ περιφανεῖς πόλεις φύσιν ἔχουσι μὴ ἀγνοεῖσθαι, κἂν ὅ τι καὶ πράττοιεν, τρόπον λαμπτήρων τηλεφανῶν μεγίστων, πρῶτον αὐτῶν βλεπομένων μακρόθεν ἢ οἷς ὁρᾶσθαι παρέχουσι. |

Καὶ oi ἕως τότε ὥςπερ τινῶν ἱερῶν ἀναθημάτων τῶν ἡμετέρων ἀπέχοντες διὰ τὸν ἁπανταχόθεν συνασπισμὸν καὶ οἷς τὴν πόλιν ἐπολυώρουνὗἣ οἱ πολιτευόμενοι, τούτων ὑποχωρησάντων τοῦ μέσου διὰ τὴν τῶν δείνων ἐπίθεσιν, ὠλιγώρουν ἡμῶν. Καὶ καθ᾽ ἑκάστην ἠγγέλλετο, νῦν μὲν ὡς περικάθηνται τόδε τὸ φρούριον, νῦν δὲ ὡς τόδε κατείληπται" καὶ αὖθις, νῦν μὲν τήνδε τὴν χώραν κατατρέ- χουσι, νῦν δ᾽ ἐκείνην, xal ἐπ᾽ αὐτῇ ἄλλην. Καὶ πλείους ἔχομεν τοὺς ἀγγέλλοντας τὰ δεινά, ἣ τοὺς περὶ τῶν δεινῶν βουλευσο - μένους, xal πλείους τοὺς παρέχοντας φόθον 7) τοὺς ὅπως ἂν τῶν qó6ov ἀπηλλαγείημεν λέγοντας. Τέλος τὰ χύκλῳ καταστρεψά- μενοι, καὶ θάῤῥος λαθόντες μέγιστον, κατατολμῶσι τῆς μητρο- πόλεως, καὶ πλεῖστον ὅσον συναγηοχότες λαὸν ἄξιον xal πολέμου χαὶ μάχης, τοὺς μὲν κατὰ γῆν, τοὺς δ᾽ ἐπὶ τῶν νηῶν, τῇ πόλει προςθάλλουσιν.

' Codex , ἐφέξονται. * De verbo πολυωρεῖν monitum fuit * De μέσος cum genitivo p. 43, n. 3. p. 11, n. 6.

MEAETH X. 63 t ’ὔ; « H ^ ' ^ ^ , , 1 Οπόσα γοῦν ἐντεῦθεν τὰ δυςχερῆ τῇ πόλει γεγόνεισαν, καὶ οἵοις συνειχόμεθα τοῖς δεινοῖς, εἰ λέγοιμι νῦν, οὐδὲν ἄλλο ἢ πάλιν ὑμῖν περιστήσω πολιορχίαν τοῖς λόγοις, καὶ τὰ δεινὰ ἐνέγκω πρὸ 3 ^" 1 L4 3» Y N , e ^- , 9 ὀφθαλμῶν, καὶ φέρων ἄξω παρᾶ τους κινδύνους υμᾶς. Τάχα ὃ *, [4 LI ^» , /, 9 a J, , e / εἰς χάριν xal τῷ κατηγόρῳ γενήσεται; εἰ, ὃν ἤλπισε τρόπον αἱρή- σειν διὰ τοῦ κίνδυνον ἐπισείειν τῇ πόλει καὶ φόδον, ὅτι πυρὸς ἔργον νῆες γεγόνασιν, ὡς μὲν ἐγὼ λέγω, μὴ ὅπως χρησιμεύουσαι πρὸς τὴν χρείαν, ἀλλὰ xo βλάπτουσαι, ὡς δ᾽ αὐτός, ὡς οὐχ ἄλλως ἐνὸν σωθῆναι μὴ τούτων οὐσῶν, καὶ διὰ τοῦτο φοθῶν ὑμᾶς, ἄλλην πολιορκίαν ἱστάς" εἰ, τοῦτον οὖν τὸν τρόπον xal αὐτὸς 9 , 1 - , L| ἢ 3 ^ 7 ἐπίτηδες, λέγων τὴν συμδᾶσαν πολιορκίαν καὶ τὰ ἐχεῖθεν δεινά, ταράττω τὰς ὑμετέρας ψυχάς, καὶ πόλιν πᾶσαν εἰς εὐθυμίαν ἐνδοῦσαν, καὶ θάῤῥος ἔχουσαν ὡς καὶ τῶν δεινοτάτων περιέσται σὺν βοηθείᾳ θεῶν, ἂν ὀλίγοι μιμήσωνται τὴν ἔμην εὔνοιαν, ταύ- τὴν πάλιν εἰς ἀμηχανίαν περιϊστῶ καὶ φόθους πολέμων τῶν μὴ 4 4 ’ ' [d παρόντων, ἀλλὰ μηδ ἐσομένων, ὡς ἐγὼ πέποιθα. μὼς ἐπειδὴ ὥςπερ νέφος ποθὲν ἐξ ἀγρίας λαίλαπος συναχθὲν τῇ πόλει τὸ δεινὸν ἐπέστη, καὶ ἔδει σκοπεῖν ὑμᾶς ᾧ δὴ τὰ τῆς πόλεως πράγματα ἐγχειρήσοιτε, καὶ ὃν ἐπὶ τοῦ πολέμου κατα-- στήσοιτε στρατηγὸν μετ᾽ ἀκχριδοῦς ἐρεύνης εὑρεῖν, ἄλλος μὲν ἄλλον προὐδάλλετο, καὶ ἄλλος ἄλλως, καὶ τοῦτον ἣ τοῦτον ἕτερος 5 NY ' 3 ^ 1 ^ 3 ^ y Lr € , 1 e^ (οὐδὲ γὰρ ἀμοιρεῖ σὺν θεοῖς ἀγαθῶν ἀνδρῶν ἡ móÓXg! ἡμῖν)" πλήν, τοὺς ἄλλους παραδραμόντες, ἐμὲ καὶ μόνον ἐπὶ τῶν πραγμά- τῶν φέροντες κατεστήσατε. e , 1 Ὡς δ᾽ ἀπεδυςπέτουν ἐγώ, οὐχ ὅτι μὴ θέλων τὰ δυνατὰ συναί- ρεσθαι τῇ πατρίδι, ἀλλ᾽ ὅτι σφοδρῶς ἀγωνιῶν μή πως; πολλὰς ἔχοντος τοῦ πολέμου καινοτομίας, ἐμοῦ τι πρὸς τὸ παρὸν χρήσι- μον ἐξ ἀνάγκης καινοτομήσαντος ἐφ᾽ à συνοίσει τοῖς ἐν τῇ πόλει, ἐπιλάδωνταί τινες, καὶ λαδὰς εὑρόντες κατηγορῶσι τοῦ καὶ ἐς- δεῦρο μηδὲν ἐγκληθέντος παρ᾽ οὐδενός" « Μὴ δέδιθι, ἄνερ v, εἶπον

* Eadem sententia eisdem verbis De- προφητῆ συνοιχεῖν, οὐ παντάπασιν ἔοικεν clamatione VI : οὐδὲ γὰρ ἀμοιρεῖ σὺν θεῷ εἶναι τῆς ix τοῦ θείου χηδεμονίας ἄμοδρον. τούτων ἡ πόλις ἡμῶν. Chariclea Helio- Codex Venetus, ἀμοιρούσης. Nec hoc dori, 1, 23 : τό τε θεοῖς ἀναχειμένην.... contemnendum.

64 T. TOY IIAXYMEPOY2

€

ἡ πόλις « μὴ δέδιθι" στρατηγόν σε χειροτονοῦμεν κύριον τῶν πραγμάτων, καὶ οἷον ἂν ῥωμαῖοι αὐτοκράτορα εἴποιεν. Σοὶ μελήσει xal τῶν ὄντων καὶ τῶν οὐκ ὄντων, καὶ τηρήσεις καὶ παρενέγκης ἅτε φυλαχτέα σοι δόξει καὶ ἃ μή».

Αλλὰ τί τοὺς τότε λόγους παρειςκυκλῶ, ἐχόντων ὑμῶν μαρτυ- ρεῖν, ἐφ᾽ οἷς ἐπιστοῦσθε τὴν ἐφ’ ἅπασιν ἐξουσίαν, μονονοὺκ αὐὖ-- ταῖς χερσὶ ταῖς ὑμετέραις εἰς αὑτὰς τὰς ἐμὰς χεῖρας ἐμθάλλοντες τὰ τῆς πόλεως;

Τί τὸ ἐντεῦθεν ; παραλαμθδάνω τοὺς στρατιώτας ἐγώ , ταὐτὸν δ᾽ εἰπεῖν᾽ καὶ τὰ τῆς πόλεως πράγματα. Ἐξέρχομαι, παρατάττο- μαι. Βλέπω τοὺς πολεμίους διχόθεν βάλλοντας, κἂν ἐπεχείρουν τῷ ναυμαχεῖν. γῆθεν δηοῦντας τὰ κύκλῳ, κἀν ἐπὶ γῆς ἤθελον μένειν χαὶ πρὸς τοὺς ἔξω πεζομαχεῖν, οὐδὲν ὃ μὴ ἀπολλύντας τῶν κατὰ θάλατταν. Διπρόςωπον ἄν τις εἶπε τὴν μάχην ἐκείνην, καὶ δὲ- προςώπων ἀνδρῶν, ὁποῖον τὸν Ἑρμῆν Αἰγύπτιοι πλάττουσι, χρή- ζουσαν, πλὴν ὅσον οὐ διπλὴν ἐχόντων ἰδέαν γέροντος ἅμα καὶ νέον, ἀλλ᾽ ἀμφοῖν γερόντων καὶ νέων τόσων. ἔδει γὰρ οὐ θατέρᾳ τῇ μάχῃ, τῇ μὲν ἀνδρείας, τῇ δὲ συνέσεως, ἀλλ’ ἀμφοτέραις ἀμφοῖν. Τότε γοῦν βουλῆς ἔδει θεόθεν ἡμῖν, πῶς ἂν διάθωμαι τὰ κατὰ τὸν διπλοῦν ἐχεῖνον πόλεμον. |

Θεόθεν τοίνυν ---- πόθεν γὰρ ἄλλοθεν ; ---- ἐπήει μοι γνώμη μο-- νοπρόςωπον τὴν μάχην καθ᾽ ὅσον οἷόν τε ἀπεργάσασθαι.

Εἰ μὲν γὰρ καλῶς εἶχον τοῦ πολεμάρχου λαοῦ, ὡς ἅμα μὲν χρᾶσθαι ναυσίν, ἅμα δὲ καὶ πεζῇ μάχεσθαι, οὐδ᾽ οὕτως εἶχον ἂν ἀσφαλῶς μάχεσθαι. Οὐδὲ γὰρ ἦν τὸν στρατηγὸν μερίζεσθαι κατ᾽ ἀμφότερα, καὶ νῦν μὲν κατὰ θάλατταν μάχεσθαι, νῦν δὲ συμπλέχεσθαι τοῖς πεζοῖς" ἑτέροις δὲ πάλιν ἐγχειρίζειν ἀρχήν, ἧς ὑπεύθυνος μόνος ἐγώ, ἥκιστα τῶν δεόντων ἐδόκει μοι. ὦμως - πολλοὶ γὰρ ἦσαν καὶ ἱκανοὶ ἐξηγεῖσθαι ---- τὸ τῶν στρατιωτῶν ὀλίγον προςίστατο, xoi παρίστατό μοι τὸ ἄπορον. Ἑώρων δὲ

' Formula ταὐτὸν δ᾽ εἰπεῖν usus est /Egyptium bifrontem memoraverit non jam p. 31, 26. Sic Hist. Mich. Paleol. memini. Cf. tamen Naz. t. lI, p. 143, 1. 6,23, p. 478, loco difficili. * Cod., £y. τὴν θέαν, et deletis voca-

* Quis. veterum Mercurium illum. bulis τ. 0., ad marginem rescripto ἰδέαν.

MEAETH Δ΄. 65 κἀχείνους μὲν καὶ πλέον βλάπτοντας χατὰ γῆν n κατὰ θάλατταν, τοὺς δ᾽ ἡμετέρους μᾶλλον τῶν νηῶν ἐχομένους" x&v εἴ τι xod ἔπρατ-- τον, ἀφιστᾷν τούτους ἐκεῖθεν οὐκ ἴσχυον, ἀλλ᾽ ἄνω καὶ κάτω ame- λογοῦντο᾽ αἱ νῆες καὶ τὸ θάῤῥος τῇς πόλεως" καὶ δέος μὴ ἀποστάν- τῶν τὸν στόλον ἅπαντα πυρπολήσωσιν. Ἐντεῦθεν ἤργουν ἐγώ, καὶ xat& γὴν μὲν οὐκ ἴσχυον πολεμεῖν, ναυσὶ δὲ χρᾶσθαι καὶ πολεμεῖν οὔτ᾽ ἀσφαλὲς ἐδόκει, πολλῶν ἐχείνων οὐσῶν, xal ἄλλως ἀνόνητον.

Τριθομένου τοιγαροῦν τοῦ καιροῦ ᾽, καὶ ἐγχρατῶν ἐχείνων γενο- μένων τῆς γῆς, βλέπων ὡς οὐδὲν ἄλλο κατορθοῦμεν ἡμεῖς ἢ τὸ φυλάττειν τὰς ναῦς, καὶ τὴν ἀσχολίαν ἐχείνην θέλων κωλύσαι ὡς μηδὲν ἔχουσαν χρήσιμον, ἀλλὰ μᾶλλον καὶ βλάπτουσαν᾽" (ἕως γὰρ πότε xal προςηδρεύομεν ταύταις ; ἢ πάντως ἕως οὗ καὶ ἡ πόλις ἡμῷν ἁλῷ;) κἂν ἀποστῶμεν, πάλιν ἐξ ἀνάγκης ἦν πυρποληθῆναι τὰς ναῦς, καὶ πρὸς τῇ ἥττη καὶ αἶσχος μέγα προςτριδῆναι τῇ πόλει" ταῦτα βλέπων ἐγώ, καὶ μηδὲν ἄλλο πράξαι δυνάμενος, ἐπεὶ καί τινας ἑώρων — καὶ οὐ καχίας ἔνδειξις τὸ λεγόμε-- νον, ἀλλ᾽ οὕτως ἔπειθεν αὐτοὺς ποιεῖν ὁ καιρός ---- θαῤῥοῦντας αὐταῖς εἰςφυγεῖν, διὰ ταῦτα μιμοῦμαι τοὺς ἰατρούς, οἵ, δεινοῦ τινος τοῖς ἄρθροις ἐνσχήψαντος ὥςτε xo νεχρῶσαι ταῦτα, θέλον- τες περιποιεῖν τὸ συνεχὲς ζῶν, μαχαίρᾳ τὸ νεχρὸν ἀποτέμνουσιν". Οὕτω κἀγώ. Αποκόπτω τὸ μηδὲν χρησιμεῦον, xal φθάνω πράξας ὅπερ οἱ ἐναντίοι ἐξ ἀνάγκης ἐποίησαν ἄν, εἰ ἐχεῖθεν ἀπέστημεν, xai 0, πρὸς τὸ μὴ παθεῖν τοιαύτην αἰσχύνην, κώλυμα ἦν πάν- τως πάσης πολεμικῆς πράξεως.

μα τοιγαροῦν τῷ τὸ πῦρ κατασχεῖν ἐχείνας, οἱ ἐν ταῖς τῶν

' Codex sic, ἀπελογοῦντο. Esse vide- ἦν, προςδοχίαν παρεῖχεν αὑτοῖς. Ümis-

tur pro ἀπηγόρευον, ἀπεῖπον.

* Eodem sensu usus est verbo τρίδε- σθαι Pachymeres Hist. Mich. Palzologi, 6, 8 : ἐτρίθοντο μὲν οὖν ἐντεῦθεν τὰ πράγματα, ἄλλην δ᾽ ἀπαλλαγὴν τῶν κα-- x&v» οὐχ ἦν ἐλπίζεσθαι, εἰ μὴν τοῦ βαρ-- θάρου ἀπαλλαγήν. Pro εἰ μήν conjecit editor vir d., ἢ τήν. Propono εἰ μή. Articulum commodius reddetur alii loco 1, 3, p. 15, 12 : Πέρταις.... ἀμελούμενα

sum nunc est 5», qua syllaba ne pror- sus pereat, propono τὴν προςδοχίαν. In codice loci hujus diversa est recensio.

* Feci interrogationem, hic, et mox post ἁλῷ.

* Cic. Phil. 8,5: « in corpore si quid ejusmodi est quod reliquo corpori no- ceat, uri secarique patimur, ut mem- brorum aliquod potius quam totum cor- pus intereat »΄.

9

66 LT. TOY lAXYMEPOYX

ἀντιπάλων ναυσί, τοῦτο μὲν ἀποχαραδοκήσαντες, ὅσον εἰς τὴν κατὰ τῶν νηῶν ἐπιχείρησιν, τοῦτο δὲ καὶ δείσαντες περὶ τοῖς ἐκτός, ἀποθαίνουσι κατὰ γῆν, καὶ εἰς μάχην χραταιὰν παρατάτ-- τονται. Καὶ τότε οἱ καθ᾽ ἡμᾶς ἀνδρίζονται πλέον, τὸν τῶν νηῶν ἀποθέμενοι φόδον, καί, ὥςπερ ἐξ ἑνὸς συνδραμόντες συνθήματος" xal συστάντες, ἔδειξαν ὄντες πολῖται, καὶ θανεῖν ὑπὲρ τῆς πα-- τρίδος δεῖν ἡγούμενοι ἕκαστος. Καὶ τρέπονται μὲν τοὺς πολεμίους αὐτίκα, πλείστους δὲ καταδάλλουσι, καί, κατὰ κράτος νικήσαν- τες, ἐλευθεροῦσι μὲν τῶν δεινῶν τὰς χώρας, ἐλευθεροῦσι δὲ xai τὴν πατρίδα τῶν δυςχερῶν. Καὶ νῦν ὅσοι τὴν σπάθην πεφεύγασιν ἐν εἱρχταῖς εἰσὶ καὶ δεσμοῖς, καὶ οὐδ᾽ ἄγγελος ἔσχε τοῖς ἰδίοις ἀνασωθῆναιἥ. ἢ δὲ πόλις ἐν ἀδείᾳ πάσῃ καὶ ἐλευθερίᾳ καὶ θυμη-- δίᾳ, καὶ πανταχοῦ μὲν θυσίαι θεοῖς καὶ παιᾶνεςἧ, πανταχοῦ δὲ

φήμη τῷ στρατηγῷ.

T * 5 Y Móvog* δ᾽ οὗτος, aux οἶδα τί παθών, πρὸς τὴν νίκην δυςχε--

! Proprie ac translate dicitur ἐξ ἑνός, vel ἀπὸ ἑνὸς συνθήματος, ut latinum « dato signo ». Philo Legat. $ 32 : ὥςπερ ἀφ᾽ ἑνὸς σννθήματος συνταξάμενοι. Dici- tur et sine ἑνός. Philostratus Her. p.86: ὥςπερ ἀπὸ ξυνθήματος" el ita. Aristzene- tus, 1, 9; Theodorus Hyrtac., alii. Vide qux annotavi ad Arist:en. p. 350, ad Anecd. Gr. t. 1H, p. 66; collatis Burdel. ad Heliod. p. 67; Jacobs ad Philostr. p. 499; Sinner. ad Greg. Naz. Casarium, p. ?5.

* Ne nuntium quidem superesse πα-- ροιμιῶδές ἐστιν, monente Eustathio ad ]l. 12, 73 : Οὐχέτ᾽ ἔπειτ᾽ ὀΐω οὐδ᾽ yje— λον ἀπονέεσθαι Ἄψοῤῥον. Vide Stephani Thesaurum Did. sub Ἄγγελος extr. Amazonibus , que Atticam invaserant, oux ἐξεγένετο, Lysias ait Epitaphio, p. 368, οὐδ᾽ οἴχχδε ἀπελθούσαις ἀπαγ- γεῖλαι τήν τε αὑτῶν δυςτυχίαν xxl τὴν τῶν ἡμετέρων προγόνων ἀρετήν" αὐτοῦ ἡὰρ ἀποθανοῦσαι χαὶ δοῦσαι δίκην τῆς ἀνοίας.... Narrat Diodorus Sic 11, 28, Gelonem Carthaginiensium exercitum ad internecionem delevisse , xxi, τὸ δὴ

λεγόμενον, μηδὲ ἄγγελον εἰς τὴν Kapyn- δόνα διχτωθῆναι. Tomyris Persarum cc millia cum ipso rege Cyro trucidavit; « in qua victoria » Jusunus ait 1, 8. 12, « etiam illud memorabile fuit, quod ne nuntius quidem tantz cladis superfuit ». Volsci apud Livium, 4, 10, a Tuscula- nis oppressi fuere, « vix nuntiis czdis relictis », Mamertinus Paneg. 5, 4 : « Cuncti Chaibones.... tanta interne- cione czsi interfectique sunt, ut ex- stinctos eos relictis domi conjugibus ac matribus non profugus aliquis c prelio , sed victorix tu:x gloria nuntiaret ». Ad quem locum cf. Wyttenb. Bibl. Crit. t. II, p. 19. Adde Wessel. ad Herod. 8, 6; Schott. ad Zenobii Adagium, 5, 35 , οὐδὲ πυρφόρος ἐλείφθη quod huic si- mile est, fuitque a me illustratum in Notit. Mann. t. II, p. 113.

* Cod., παιάνες. Et. sic exordio De- clamationis VII, loco conferendo; et alibi. Respici videtur OFdipi T. ini- tium : Πόλις δ᾽ ὅμου μὲν θυμιαμάτων γέμει. Ὅμον δὲ παιάνων.

* Schol.: προθολή.

MEAETH A. | 61

ραίνει, καὶ δεινὰ mowi', xal ταράττει τὸν δῆμον xal τὰς ναῦς ἄνω καὶ κάτω θρυλλεῖ, καὶ x&v εἴ τι xai γέγονεν ἂν ἀνεχτὸν᾽ ἡγεῖται, κἂν ἀνετράπη τὰ θεμέλια τῆς πατρίδος, οὐδὲν νομίζει πρὸς τὴν τῶν νηῶν ἐχείνων πυρπόλησιν" « Αἱ νῆες » λέγων, καὶ « τὸ μάτην πυρποληθῆναι ταύτας » , καὶ « ὃ στρατηγός » ἐμὲ λέ- γῶν « πρὸς τί κατέχαυσε ταύτας »; καὶ « μέγα ὄφελος τῇ πατρίδι ανήρηται ».

Αλλ᾽, ὦ 'r&y*, τοῦτο μόνον δεῖ σκοπεῖν ; ἢ καὶ μεθ᾽ οἵας γνώμης γεγένηται; Πολλὰ πράττεται, καὶ γνώμῃ πράττεται πάντα, καὶ οὐ ματαίως, ὡς ἄν τις φαίη τῶν μηδὲν εἰδότων. Πάσης γὰρ πράξεως νοῦς καὶ σχοπὸς προηγεῖται " x&v ἀνέλης τὴν γνώμην, χἂν τὸν σχοπὸν παρίδης, μόνην δὲ τὴν πράξιν σκοπῆς, οὐκ οἶδα τί ἂν καὶ κατὰ τρόπον᾽ ἐρεῖς, κρίνων τὰ πράγματα. Καὶ δὴ σχόπει καθ᾽ ἕκαστον. Οὗτος ἀφείλετό με τὴν μάχαιραν" τυχὸν ἐγκαλέσεις. Οὗτος αὖθις ἠπάτηκεν; ὕδου δοὺς ἀντ᾽ ἀκράτου νόσῳ δεινῇ προςπαλαίοντι. Τί γοῦν ; καταχρινεῖ τούτους ὁ κρίνων εὐθύς. εἴ που τι καὶ συμφήσειαν ; ἢ μᾶλλον ἔννοιά τις εἰςέλθοι τοὐτον᾽ περὶ αὐτῶν, ὡς οὐκ ἂν συνομολογούντων,, εἰ μή πως εἶχον λόγους εἰπεῖν ἀποσχευάξοντας σφῶν τὰ κατ᾽ αὐτῶν ἐγκλήματα. Ἐμοὶ δὲ δοκεῖ ὡς καὶ πᾶσα ἀναιρεθείη ἀντιλογία, καὶ ὁ πρώτως λέγων ἐξ ἀνάγκης δικαιωθήσεται, εἰ μὴ γνώμη καὶ σκοπὸς πανταχοῦ χρίνεται.

Ἐροῦσι γοῦν οὗτοι, ὁ μέν" « Αφειλόμην ὄντως τὴν μάχαιραν " ἀλλὰ σκοπὸς ἐμοὶ ἐξαιρεῖσθαι κινδύνου τὸν ἔχοντα, ὅτι θυμοῖτο, καὶ ὅτι ζητοίη ἑαυτὸν αὑτουργεῖν , ὑθριοπαθῶν ἴσως Y) καὶ μαινό- μενος »* ὁ δ᾽ ἰατρός" « ἠπάτηκα, ναί, τὸν νοσοῦντα, καί, ψυχρὸν ὕδωρ προςάγεσθαι δυςχεράναντα, ἄχρατον δὲ ποθοῦντα λαθών, ἀντ᾽ ἀκράτου τὸ ὕδωρ προςήγαγον᾽ καὶ ὁ σκοπός, ἵνα θεραπεύσω τὸν πάσχοντα».

Τί λέγεις ὁ χρίνων σύ ; ἀκούων τοιαῦτ᾽ ἀπολογουμένους αὐτούς;

* Δεῖνα ποιεῖ] videp. 89, πα 1. * Schol.: διάνοια. * Videtur rescribendum : θρυλλεῖ, κὀζἧ Κατὰ τρόπον] vide p. 46, n. 4. γἂν εἴ τι καὶ γέγονεν, &vexvóv.... Sic lo- — * Codex, τούτους. Scripsi τοῦτον,

cutus est p. 65, 2. Cf. p. 58, n. 3. scilicet τὸν χρίνοντα.

68 T. TOY IIAXYMEPOYX χαταγνώσῃ τοῦ μὲν ἁρπαγήν, τοῦ δ᾽ ἀπάτην πρὸς τὸν πλησίον, ὅτι ταῦτ᾽ ἔπραξαν; f δώσεις καὶ ταῖς διανοίαις ἐκείνων λόγον τινά, καὶ οὐ ψιλὰς τὰς πράξεις κακίσεις, καὶ καταχρινεῖς τοὺς λέγοντας; Ἐγὼ μὲν οἶμαι" εἰ δικαίως κρίνοι ttc, τὴν γνώ-- μὴν ἀποδέξεται μᾶλλον ἡ τὴν πρᾶξιν καταχρινεῖ. Τί γοῦν x&y τοῖς παροῦσι, διϊστῶν τῆς γνώμης τὴν πρᾶξιν, κακίζεις, καὶ πολίτην εὔνουν τῇ πόλει, xal vont, δύςνουν ἀποδεῖξαι σπουδάζεις μάτην, καὶ τὴν νίκην φαυλίζεις ὡς οὐδενὸς ᾿ ἀξίαν, ὅτι, συμόδάντος καί τινος ἐξ ἀνάγκης τῶν ἀδουλήτων, γέγονεν ; | Ἐγὼ μὲν ἤθελον καὶ τὰς ναῦς σώζεσθαι τῇ πόλει" καὶ τὴν νίκην συμθῆναι, καὶ μηδεμίαν ἔχειν λαδὴν τὸν ἐχθρὸν κατ᾽ ἐμοῦ " καὶ τοῦτ᾽ ἦν μοι σπουδή, καὶ τοῦτ᾽ εὐχή. Παρ᾽ ἣν αἰτίαν καὶ βραδὺς ἐφάνην πρὸς τὴν μάχην ἐγώ. Φόθος γὰρ ἦν μοι δεινὸς καὶ ἥκιστα φορητός, οὐχ ὅτι, κἂν νικήσω, χριθήσομαι ἴσως, καὶ ἡ τῆς νίκης χαρὰ νοθευθήσεται (τοῦτο γὰρ οὐδ᾽ εἰς νοῦν ἐπῆλθεν ἐμοί » ἀλλ᾽ ὅτι μή πως; πυρὶ δοὺς τὰς ναῦς ἐλπίδι τῆς νίκης, ἀποτύχω καὶ ταύτης. Καὶ τί ἂν τοῖς πολίταις ἀπολογή-- Goat! εἰ, δέον καὶ τὰς ναῦς σώζειν, πρὸς τούτοις δὲ καὶ νικᾷν, ἐγὼ δὲ καὶ ζημίαν ἐπάξω τῇ πόλει, χαὶ ἡττηθήσομαι πάλιν μα- χόμενος ; Οὗτος ὁ λογισμὸς ἐποίει με τρέμειν" οὗτος νωχελῆ πρὸς τὴν πρᾶξιν ἐδείκνυ. Καὶ εἴπερ εἶχον ἄλλως τὰ τοῦ πολέμου us- ταχειρίζεσθαι, οὐκ ἂν εἰς κύθον τοιοῦτον ἐῤῥίπτουν τἀμά. ᾿ Ἐπεὶ δ᾽ ἄλλως οὐχ ἦν πράττειν (καὶ σχοπεῖτε, παρακαλῶ), μόνην τὴν Τύχην προστάτιν ποιοῦμαι, καί, παραθεὶς τὴν ἐμὴν ψυχήν, (τί γὰρ ἄλλο καὶ εἴποιμι: ) ἐπιχειρῶ μετὰ τῆς Τύχης τῇ πράξει. Καί" « Ei μὲν νικήσω », λέγω, « ναῦς συστήσω xai συσκευάσω καὶ πλείους καὶ μείζους αὐτῶν" εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλ᾽ ἢ πεσοῦμαι ἣ καὶ τὰς χεῖρας ἴσως ἐχφύγω τῶν πολεμίων. Καὶ τότε, εἰ μὲν συγγνώσονται οἱ τῆς πόλεως πρὸς τὸν ἐμὸν ἀπιδόντες Gxonóv' εἰ δὲ μή“, μετὰ χαρᾶς δέξομαι τὴν ἐκείνων ' Codex, e correctione. Prius, ἀπολο ἧ De formula παραχαλῶ p. 80,

44cop.at , quod cum ἄν potuit scribi. Sed — * De hac ellipsi vide quod monui parui correctioni, Cf, An. mea N. p. 116. p. 19, n. 4.

MEAETH A. 69 σφαγὴν καὶ συμπεσοῦμαι τοῖς ἐν τῷ πολέμῳ πεσοῦσι, xal τάχα , 4 3 , » 3 τυχὴς. ἀλλ᾽ οὐ γνώμης ἕρμαιον γεγονώς, ἕξω ποτέ μὸι καὶ τοὺς συγγνώσοντας ». |

Ταῦτ᾽ ἐνενόουν ἐγώ, καὶ οὕτως ἔπραττον μετὰ τῆς τύχης μᾶλλον

^ )À E -Ὕ 3 ^ K 1 à ^ Y - , Y * τῆς πόλεως ἢ τῆς ἐμῆς. Καὶ δὴ νικᾷ τὰ τῆς τύχης, xol λαμπρὰ νίκη μετὰ θεῶν γέγονεν, ἣν οἴδατε πάντες, Y, μᾶλλον εἰπεῖν, ἧς ἀπολαύετε. Καὶ οὐδ᾽ αὐτὸς ὁ κατήγορος, xày θρασὺς ἡ καὶ πόῤῥω τοῦ δέοντος προπετής, ἄλλως ἐρεῖ, xal ὡς οὐ νίκη τῇ πόλει γέ- yove* x&v ὅ τι καὶ λέξειε. — Μᾶλλον δὲ πρὸς αὑτὸν ἐφ᾽ ὑμῶν

εἴπω ".

ε Ὁρᾷς τὴν λαμπρὰν ταύτην νίκην καὶ τὴν στεφανηφορίαν τῆς

Ἐκείνων σφαγή est σφαξόντων, non σφαγέντων. Nominum nonnullorum si- gnificatio fit pro re nata activa aut pas- siva. Thucyd. 1, 41: πρὸς τὸν Ai;wz- τῶν πόλεμον" bellum scilicet quod /Egi- netis infertur, non quod inferunt. Ho- merus Il. 1, 203 : tva ὕθριν tàng Ἀγαμέ- p»ovos « injuriam ab Agamemnone factam ». T. Livius, 1, 13 : « Sabine mulieres quarum ex injuria bellum or- tum erat ». Phaedrus, 2,8 : « Cervus, Ut venatorum fugeret instantem ne- cem » ; ὅπως ἂν ἐχφύγοι χυνηγετῶν σφα- "ἦν. Erudite de hac syntaxi Gellius agit N. A. 9, 12. Videsis interpretes ad Phzdri locum. Xenophon plena locu- tione Anab. 1, 2, 18 : Κῦρος δ᾽ ἥσθη, τὸν ἐχ τῶν Ἑλλήνων sig τοὺς βαρθάρους - φόθον ἰδών. Quod est Xenophontes con- suetudinis, notante Wyttenbachio ad Selecta, p 370. Et gallice linguz ge- nitivus duplicem habet sensum. Racinii Andromache : « Dis-lui que de mon fils l'amour est assez fort». Fénelon: « le respect de l'antiquité doit étre grand ». J. J. Russzus : « l'assistance des men- diants ». Russzus poeta de Deo ad ho- minem impium : « Tu ne mis jamais de barriére Entre sa crainte et tes fureurs». Harpius Lyczo, hunc respiciens locum, affirmat non eum loqui gallice , cui « sa

€ crainte » significat « la crainte qu'il

inspire », Sed falli videtur criticus illc hypercriticus. « La crainte de Dieu, l'amour de Dieu » formule dicendi sunt vulgarissimz, suntque similes aliz. Fatendum tamen ex pronomine rari ali- quid et insoliti et. subobscuri enasci, sed quod in carmine nemo repudiet. Id dicendi genus Latinis debemus, aut non, quibus « metus Pompeii. metus punicus » non de Pompeio Ponisve metuentibus, sed metum facientibus dictum est. Valerius Flaccus, 5, 526 : « Scythis terrores »; quos scilicet Gr:ecis Scythia injiciebat. Scriptor mi- norum gentium Rochon dixit, quod quidem ab usu nostro abhorrere vide- tur: « vos accusations sont biflées »; accusationes videlicet in te comparata. Quae passiva significatio frequens est in Greco κατηγορία, non insolens in no- mine latino. T. Livius de Africano, 33, 41 : « parum ex populi Romani digni- tate esse ducebat subscribere odiis ac- cusationibusque Hannibalis »; scilicet accusationibus Hannibali intentatis, monente Drakenb. Et « Hannibalis odium » est passivum etiam. Sic in Electra Sophoclea , 342, τὸ τούτων μῖ-- cos St μῖσος ᾧ μιπτοῦνται, οὐχ ᾧ μισοῦσι. 3 Schol: ἀντίστασις.

10 Γ. TOY IIAXYMEPOYS πόλεως, καὶ τὴν σὴν μετὰ τῶν ἄλλων ἐξουσίαν ὅπου ποτ᾽ ἂν ἐθέ- λοις ἰέναι; δοᾷς τοὺς ἐπὶ τῶν ἀγρῶν ἀτρεμοῦντας, καὶ μεθ᾽ ἁπάσης ἀδείας τὰ ἔργα μετερχομένους τὰ ἴδια, οὐδενὸς ὄντος τοῦ δεδίτ-- τεσθαι μέλλοντος ; ὁρᾶς ὁδοιπόρων ἐλευθερίαν, καὶ συνοδίας καὶ μεταφορὰς τῶν ἀναγκαίων ἐξ ἀλλοδαπῶν, καὶ πόλιν πᾶσιν ἀγα- θοῖς βρύουσαν ; ταῦτα τῆς τῶν νηῶν ἐχείνης πυρπολήσεως ἔχγονα. Κχεῖναι καυθεῖσαι ψυχαγωγίαν ἡμῖν ἐποίησαν" τὸ ἐκείνων πῦρ πῦρ ἀνῆψαν τοῖς θεοῖς χαριστήριον" tQ μηκέτ᾽ εἶναι ταύτας τὸ εἶναι τὴν πόλιν προεξένησαν. Σὺ δὲ τὸ μὲν ἀποδὰν δέχῃ, καὶ καλὸν ὁμολογεῖς καὶ τῇ πόλει σωτήριον" ἐξ ὧν δ᾽ ἀπέθη τοῦτο καχίζεις, καὶ oux ἐννοεῖς ὡς οὐκ ἂν τοῦτο συνέθη, ἐκείνου μὴ γεγονότος πρότερον" ὅμοιον ὥςπερ &v ἠγάπας μὲν ὑγείαν χτησά- μενος, ἐξ ὧν δ᾽ ὑγιάνας ἔχεις οὐκ ἀπεδέχου ταῦτα, οὐδὲ σμικρόν. Εἰ μὲν γὰρ ἦν ἄλλως νιχᾷν, λέγε καὶ δέχομαι" μᾶλλον δὲ μηδὲ νῦν λέγε. Αλλὰ τότ᾽ ἔδει λέγειν, εἴ τι λέγειν εἶχες, καὶ σὲ μετὰ τῶν ἄλλων πολιτευόμενον, κἀμὲ δ᾽ ἀκούειν καὶ πράττειν, εἰ καλῶς ἐδόχεις λέγειν τῷ δήμῳ τε καὶ τῇ πόλει. Εἰ δ᾽ οὐκ ἦν ἄλλως τὸ χοινὴν ἐλευθερίαν μεταχειρίζεσθαι, συγχώρει μὲν τὸ πραχθέν; ἀγάπα δὲ τὴν πόλιν σωθεῖσαν ἰδών. Ἐπεί τοί γε καὶ πολλοὺς ἴδοις ἂν συνετοὺς μικρὰ προϊεμένους χάριν μεγάλων, καὶ βλάπτεσθαι δεχομένους ὀλίγα πολλῶν ἕνεχα. Καί μοι καὶ ναύτας βλέπε. δεινῷ χρησαμένους χειμῶνι, ἑκούσαις χερσὶ πολλὰ τῶν φορτίων πρὸς θάλασσαν ῥίπτοντας, ὡς ἂν τὴν ναῦν καὶ ἑαυτοὺς σώσωσι" πολ-- λοὺς δὲ καὶ τὴν ἄχρηστον ἡλικίαν τῆς πόλεως ἐχδάλλοντας ἐν χαιρῷ λιμοὺ xai πολιορκίας, ἵνα τὴν πόλιν περιποιήσωνται. Τί δ᾽ οἱ παρ᾽ ἡμῖν ῥητορεύοντες ἐπὶ καιρῶν συμθουλεύουσι; « Δῶ- μεν », φασίν, « ὀλίγα, ἵνα λάθωμεν πλείονα καταπροώμεθα πραγμάτων, εἰ δεήσει, χαὶ οἰχιῶν, ἵνα δόξαν χτησώμεθα καὶ τὴν ἐλευθερίαν μὴ ἀποθάλωμεν ». |

Tí δὲ καὶ τὸ γεγονὸς ἐχεῖνο παρὰ τῶν προγόνων ἡμῶν τὸ

' Cod., τό. Potui scribere τό.... ^ * Cod., ὑμῶν. Quum dux ille sit Athe- προΞξένησεν᾽ sed ἀνῆψαν me retinuit. Con- niensis ipse, et avi auditorum suique ferendus Plutarchus Them. 4 : τῆν A0z- sint. Athenienses, dixit omnino ἡμῶν, ναίων πόλιν ἀνέστησαν αἱ τριήρεις ἐκεῖναι. quod rescripsi. Vocales y v passim in

MEAETH A. "TÀ ὑμνούμενον ἀεί τε καὶ παρὰ πᾶσιν; Ἐχεῖνοι ydp, τῶν Περσῶν ἐπιστάντων, καὶ τὰ κύχλῳ καταλαθόντων τῆς Αττιχῆς, Εὔθοιαν, Τάναγραν, Μέγαρα, τὴν Βοιωτίαν πᾶσαν, χαὶ ἤδη τῶν δεινῶν μελλόντων καὶ αὐτῶν ἅψασθαι, δέχονται μὲν θεόθεν τὴν συμθου- λήν. Καὶ πόλιν ταύτην καὶ οἰκίας xal χρήματα, καὶ θήκας πα-- τέρων καὶ μνήματα, καὶ πᾶν ἄλλο προςὸν ἐχείνοις᾽ ἀφέντες, xa ζωῆς τῆς ἰδίας ὡς ἀλλοτρίας καταφρονήσαντες, παῖδας μὲν καὶ γυναῖ- xac εἰς Τροιζῆνα μεταθιβάζουσιν" αὐτοὶ δὲ ναυσὶ χρῶνται καὶ μόναις". Κἀκ τούτων συμδαλόντες τοῖς πολεμίοις, πῶς μὲν ἐκεί-- νους διέθηκαν καὶ τί κατώρθωσαν τί χρὴ καὶ λέγειν; ὅμως δὲ ῥᾷόν τις ἑαυτοῦ ἐπιλήσεται ἢ ἐχείνων, καί, εἰ ἀγνοεῖ ταῦτα, ἀγνοήσειεν ἂν καὶ τὸ ἴδιον Óvoua?.

Εἰ δέ τις" ἐκείνοις παραστὰς τότε, xol χωλύων ἀφιέναι τὴν πόλιν, ἔλεγεν" « Οὐ καλόν, Ἀθηναῖοι, πόλιν καταλιπεῖν, ἣν οἱ πατέρες ᾧχουν καὶ συχνοῖς συνίστων τοῖς δαπανήμασιν. Οὐ καλὸν ἀφεῖναι πατρίδα καὶ κοινὴν Ἑλλάδος ἑστίαν, ἔνθα Τύχης ἱερὸν καὶ ναὸς Αθωνᾶς Πολιούχου, καὶ πατέρων μνήματα. Ei γὰρ μὴ ζῶντας ἡμᾶς, ἀλλὰ τοὺς πατέρας νεχροὺς οἱ πολέμιοι

illis pronominibus permutat iotacismus, metro inferius tractando vocabulum

ut et aliis passim vocabulis. Theodorus Prodr. Tetrast. p. 10 : τλᾶμον Ἀδωνιθε-- ξέχ, ἄχειρ xal ἄπους ποτὶ xímv "Epme διὰ στέρνοιο χατ᾽ αἰόλον ἑρπυστῆρα. Καὶ σὺ ποτ᾽ kp πολλῶν ἀλλογλώσσων βασιλήων Ῥούνατά τ᾽ ἐξέταμες χεῖράς τ᾽ ἀπεχόψας ἐνεργής. Codex , ἐρπηστῆρα, electione ambigua; at omnino bene τλῆμον, πο- λέων et. ἐνεργούς. Redditur ἐνεργής a Su- vignyo « quum id. poteras ». Sed id est contortum nimis. Epithetum χεῖρες ἐνεργοί et sensus bonitate defenditur et hoc Theodori loco de manu arida quam Christus sanavit, p. 152 : Ἡ δ᾽ εὐθὺς προτέτατο, xal ἥπτετο, πάντα δ᾽ ἐνήργει. Remanebit adhuc false quantitatis vi- tium in ἄχειρ, non corrigendum. Poli- ticos versus composuit Theodorus innu- meros ; hinc aurium hebctatio et legum oblivio τῶν προςωδιαχῶν. In alio hexa-

χρεωφάγου sumendum erit pro epitrito primo.

* [mproprie posuit ἐκείνοις pro αὐτοῖς, quam recentiorum negligentiam tetigi p. 45, n. t.

* Aristides Panath. p. 220 : ψήφισμα ποιοῦνται τὴν μὲν πόλιν ἐπιτρέψαι τῇ Mo- λιούχω θεῷ, παῖδας δὲ χαὶ γυναῖκας εἰς Τροιζῆνα παρακαταθέσθαι, αὐτοὶ δὲ γυ-- μνωθέντες τῶν περιττῶν προβαλέσθαι τὴν θαλάτταν. lbi Iebb.

* Lucianus Tox. 6 : θᾶττον γοῦν τοῦ- γουα ἕχαστο: αὐτῶν ἐπιλάθοιτο τοῦ πα- τρός, Y) τὰς ᾿Ορέστου χαὶ Πυλάδου πράξεις ἀγνοήσειεν. Petronius, c. 66 : « tam bon: memori: sum , ut frequenter no- men meum obliviscar ». Synesius Epist. 51, p. 200 : ἐμαυτοῦ ἐπιλήσμων εἰμί.

* Schol.: πλαστὸν ἐπιφερόμενον τῇ ἀπὸ τοῦ παραδείγματος ἐργασία.

12 LT. TOY IIAXYMEPOYX

ὡς ἐναντίους χειρώσονται, καὶ ᾿Αθηνῶν ἅλωσις λεχθήσεται τότε. Ναοὺς περιφανεῖς καταπρήσουσιν, οἰκιῶν θεμέλια ἀνορύξουσι. Καὶ τί πλέον ἔσται φυγοῦσιν ἡμῖν. εἰ ταὐτὰ xat πάλιν πεισό-- 7 μιν; μεθα; xoi μένουσι μὲν καὶ μαχομένοις περιγενέσθαι ἐλπίς εἰς ναῦς δὲ μεταδάντων, κἂν νικῶμεν, οὐδὲν ἧττον ἡ πόλις τὴν ἅλωσιν ὑποστήσεται ». Κἀν ταῦτά τις λέγων ἐπειρᾶτο χωλύειν, ἠνείχετό τις. τῶν λόγων ; ἀλλ᾽ οὐκ εὐθὺς ὁ λέγων ἐτελεύτα λιθολευστούμενος ; Τούτοις χρώμενος καὶ αὐτὸς παραδείγμασι κατεπίμπρων τὰς ναῦς, ἵν᾽ ἐπιδῶ τῆς νίκης ἦ,), καὶ τὴν πόλιν ἐλευθερώσω τῶν χαλεπῶν.

Σὺ δ᾽, ἐπηρεάζειν" θέλων καὶ κατηγορεῖν προθέμενος, ἐμὰς ἀναπλάττη διανοίας, xal, ὥςπερ ἂν εἰ τὸν ἐμὸν ᾧκεις νοῦν", οὐ 1 - , 7 ' - ΟῚ 3 Y M M , διὰ ταῦτά με λέγεις τὰς ναῦς πυρπολεῖν᾽" ἀλλὰ δεινὸς ὦν, δεινός, ὦ Ζεῦ, καὶ δύςνους τῇ πόλει, τρόπον καινὸν καταβολῆς ἐπε-- yoncac* « ἵνα πόλιν ταῖς τῶν νηῶν ἀποδολαῖς ἀσθενήσασαν εὐχείρωτον ἐργάσῃ τοῖς ἐναντίοις, ὡς μηδὲν ἀμύνειν ἔχουσαν

ἑαυτῇ».

Καὶ πόθεν" ἔ ἰδὲ λ Uto; Προβαλοῦ ῖ

αἱ πόθεν" ἔχεις εἰδέναι, βέλτιστε, τοῦτο; Προδαλοῦ σημεῖον τῆς γνώμης. ἔλεγξον ἐξ ἐμφανοῦς δύςνουν διάνοιαν ἀφανῆ. Δεῖξον ἄλλο τι πραχθὲν *) λεχθὲν παρ᾽ ἐμοῦ, δόκησιν ἔχον ψιλὴν ont ] der, ^ X dir eia Maire X P τῶν ἐναντίων, ἢ κατά γε τῆς πόλεως. Ἐρώτα τοὺς συμπαρόντας ἐμοὶ στρατιώτας, οὺς οὐκ εἴων οὐδὲ τροφῇ χρῆσθαι οὐδ᾽ ὕπνῳ διδόναι" αὐτάρχει, οὐκ ἀποθέσθαι xay ἐπὶ σμικρὸν θώραχα,

! Ἐπιθῶ τῆς νίκης} vide p. 9, n. 2. Quum sit ἐπιθαίνειν verbum nauticum, lector nolens volens cogitat de lusu valde inopportuno, quem Pachymeres , si de eo ipse cogitavisset vel fuisset admonitus, statim delevisset: ἵν᾽, ov δυ- νάμενος ἤδη τῶν νεῶν ἐπιθῆναι, Ent6O τῆς γίχης.

* Schol.: ἑτέρα διάνοια.

* Euripides Andromeda, 35 : Νὴ τὸν ἐμὸν οἴχει νοῦν᾽ ἐγὼ "kp ἀρκέσω. bi Μαῖα. Vernacule dicimus « entrer

dans les sentiments, dans la pensée, dans l'esprit de quelqu'un ». Hinc. in quodam « ineptiarum libello », ut lo- quitur Suetonius, lusum est illepide : « Soyez assez bon pour entrer dans mon esprit. —:Vraiment non ; je n'y entrerai pas. Je serais trop mal logé ».

* Schol.: λύσις ἐξ ἐπιχειρήματος.

ὅ [nferius ἀνέσει, ῥαθυμίᾳ δοὺς. Mo- dum dicendi διδόναι scilicet ἑαυτὸν ἀνέ-- σει, τρυφῇ, ὕπνῳ, ἡδονῆ.. τ᾿ λ. attigi ad Aneed. Gr. t. H1, p. 199, ad Babrium,

MEAETH A. 13

ἀλλ᾽ ὡπλισμένους ἐσθίειν, ὡπλισμένους καθεύδειν, ὡπλισμένους τὰς χρείας τοῦ σώματος ἐχτελεῖν. ἔστιν οὕτως ἔχοντα, καὶ οὕτω ποιοῦντα κατὰ τῶν πολεμίων, αὐτοῖς πρϑεκείαι αἰ; xal διδόναι τὰ τῆς πόλεως δίκαια; ἔστι νυκτὸς μὲν κατ᾽ αὐτῶν βουλευόμενον, ἡμέρας δὲ κατ᾽ αὐτῶν ὁρμῶντα, καὶ τοὺς ἄλλους παραθαῤῥύ- νοντοι, τοιαύτην ἔχειν τὴν ὑπὲρ ἐχείνων διάνοιαν ; Δεῖξον ἄλλον χωρὶς νυχτὸς καὶ ἡμέρας καιρόν. καὶ τούτῳ τίθει με δύςνουν xat καχῶς τῇ πόλει διανοούμενον. Εἰ δ᾽ οὐκ ἔχεις, παῦε τῆς τόλμης καὶ μὴ κατάχρινε.

Διανοίας καχίστης ἐγώ, κακίστης, ὦ Ζεῦ Ἐλευθέριε, καὶ γνώμης δυςνοϊκῆς, ὁ μηδὲ μέχρις ἀκοῆς ἀνεχόμενος ἀνδραγα- θοῦντα πολέμιον | ὁ τροφῇ μὴ θελχθείς, ὁ ὕπνῳ μὴ εἴξας, ὁ ἀνέσει μὴ δούς, ὁ μηδὲ πῶς ἔχουσι τὰ κατ᾽ οἶκον ἐπ᾽ ἀδείας ἔχων μαθεῖν, ἀλλ᾽ ἀεὶ τὰ κατὰ τὴν πόλιν στρέφων ἐν và , ἀεὶ βουλεύων, ἀεὶ μαχόμενος! Οὐ φέρω, παρόντες, τὸ ἔγκλημα" ἀνύποιστον ἡγοῦμαι τὸν 2010

Ó γάρ; καὶ οὕτω σὺν θεοῖς ed cd καλῶς τῶν npa) pes ἀποθάντων, κατηγορεῖν ἐπὶ τοιούτοις μὴ ἀποσχόμενος, τίς ἄν ἐγένετο τότε, εἴ γε πολλάκις ἀντίξουν ἐπήντησεν᾽, οἷα δὴ τὰ

p. 208. Cicero Tusc. 1, 4: « in quam exercitationem ita nos studiose dedi- mus ». lbi Kuhner.

! De ἀνέσει δούς vide notam przce- dentem.

ἀναιδείᾳ χρησάμενος, ἦχεν εἰς τὸ θέατρον τῶν ᾿Αθηναίων ξὺν οὐδενὶ χόσμω προχαλού- μενος εἰς ἐπίδειξιν ὅςτις ἐρίζειν καὶ διαλέ- γεσθαι οὐχ ἄϊδρις εἴη" ἡ δὲ φήμη.... Ali- ter codex :...««χόσμῳ πάντα τινὰ ὅτῳ

* πολλάκις hic, post εἴ ye, pro τυχόν esse positum videtur. Plato Phzdr. 14: ἐὰν ἄρα πολλάχις νυμφόληπτος προΐοντος τοῦ λόγου γένωμαι. lbi Ast.

5 Sic codex, ἐπήντησεν. De reponendo ἀπήντησεν vix est dubitandum. Przepo- sitiones ἐπί, ἀπό facillime permutantur. Nicephorus Gregoras Florentio, p. 513: xxl col x«v' ἐπιστήμην ἀπαιτουμένῳ ποιεῖν τὴν ἐπίδειξιν, οὐκ ἂν εἴη cot χρή-- σιμος Ó τοιοῦτος συλλογισμός. Codex Paris. ἀπόδειξιν, melius. ldoneum lo- cum ἐπέδειξις tenet. in alia Gregore sententia, obiter corrigenda, p. 508 : Ξενοφάνης ὁ Θρασυμάχου, προπετείᾳ xai

ἐντύχοι προχ. ε. ἐπίδ. λόγων, καὶ ταῦτα μηδὲν ὑγιὲς ἔχων" τήν τε γὰρ γλῶτταν μιξοθάρθαρος ἐναργής, τοῦ τε πώγωνος καὶ τοῦ τρίθωνος, καὶ τούτων δ᾽ εἰς τὰ μάλιστα, καταψευδόμενος φαίνεται" ἡ δέ γε φήμη.... Nec facile minus cum ὑπό permutatur ἐπί. Heliodorus , 1, 2 : τῆς χόμης..... τοῖς νώτοις πλεῖστον ὅσον ἐπι-- τρεχούσης. Sic pro ὑποτρεχούσης edidit Corayus e conjectura , quam confirmat codex Venetus. Gregorius Naz. in Georgide Gnomologio, p. 5 : «i ἐντο- λαὶ τοῦ θεοῦ οὐ πρὸς ἄλλο τι βλέπουσιν, 3] πρὸς τὸ σωθῆναι τὸν ἐπαχούοντα. Codex nuper mihi cognitus τὸν ὑπακ., quod

10

TA T. TOY IIAXYMEPOYZ ἀνθρώπινα; οὐ χεῖρας εἰ Βαλε τοῖς ὀφθαλμοῖς μου, οὐ κατα-- σπᾶν, οὐ φονεύειν καὶ μέσον ὑμῶν Tue;

RO UM προδοῦναι τὴν πόλιν ἐγώ, ὦ τὰ πάντα σὺ τολμηρέ; ; τί γοῦν ; καὶ προὔδωκα " ἀλλ᾽ ἐκωλύθην ἂν τῇ σῇ προνοίᾳ τοῦ εὔνου, τοῦ 1 050 62. Τί τὸ κωλῦσαν᾽, εἰπέ μοι; μὴ κατ᾽ αὐτὴν δὴ τὴν διάνοιαν, ἣ ἣν ἀναπλάττῃ σοθῶν, ποιεῖν ἐμὲ τότε τὰς ναῦς καύσαντα; Ἐρωτήσατέ τοὺς ἐν φυλακῇ τούτους, τοὺς ἐν δεσμοῖς, τοὺς ἐκ πολλῶν ὀλίγους ἀπολειφθέντας, πῶς παρεταττόμην τού-- τοις) πῶς ἠγωνιζόμην μετὰ τῶν ἡμετέρων, πῶς τὸν πόλεμον με-- τεχείριζον, εἰ ἀναδεδλημένως καὶ μαλακῶς, n μὴν ἐῤῥωμένως καὶ μετὰ χρηστῆς τινὸς ὑπολήψεως.

Τί φής; dux! ταῦτα νηῶν; καὶ τοσαύτην ἀνδραγαθίαν στόλῳ τὶς ἀντιστήσει. συγκρίνων τὰ μὴ δεχόμενα σύγκρισιν ; Νῆες οὐκ εἰσὶ τῇ πόλει ; ἀλλὰ νίχη λαμπρὰ περιστέφει ταύτην. Στόλος οὐκ ἔστιν ; ἀλλ’ ἐλευθερία προςγελᾷ πᾶσι τοῖς ἐν τῇ πόλειδ. Οὐ συνί- σταται πλόϊμον" πλῆθος ; ἀλλὰ τροπαιοφόρον ἀνακηρύττεται. Τί δὲ καὶ τὸ τῶν νηῶν ἔργον, καὶ τί χρησόμεθα ταύταις; οὐχὶ διὰ νίχας καὶ τρόπαια;

Καί τί γε ἄλλο ἔστιν εἰπεῖν". Εἰ γοῦν νικῶμεν καὶ δίχα νεῶν ὃ, τὸ τῶν νεῶν ἔργον γίνεται πάλιν, καὶ ὄργανον μὲν ἴσως ἀπώλετο νίκης) ἔργον δὲ σώζεται. Καὶ μὴ νικῶσι μὲν τίς ἂν ἦν χρῆσις νεῶν, ἂν τέως εἴχομεν ταύτας, καὶ μὴ παρ᾽ ἐκείνων ἐπυρπολήθη- σαν; νικῶσι δὲ ἔστι xod ταύτας κτήσασθαι πάλιν.

Ποῖον οὖν μεῖζον ; τὸ συνειςφέρον καὶ θάτερον, f) τό, κἂν αὐτὸ

ὈΓείογο. Theodorus Prodr. Rhodante in Supplemento Bassiano , v. 181: xai τοὺς ὑπαλγύνοντας ἐν cvOxoug πόνους. Malim ἐπαλγ.

4 Codex , χωλύσαν.

* Schol.: πρός τι;

* Προςγελᾷ] eadem metaphora p. 80 : πᾶσα ἡαλήνη xxl πᾶσα χατάστασις τῇ κόλει ἐπιγελᾷ.

* Codex sic , πλόϊμον. θυ: scriptura pre altera per litteram o criticis viris placet. [n Aristidis Rhodiaca, p. 198,

G. Dindorf. τριήρεις πλοΐμονς e codici- bus edidit pro lectione vetere πλωΐμους. Ac monet vir d. in Thesauro Stephani πλώϊμον Themistii Or. 26, p. 381,29, esse corrigendum. Quam sententiam confirmat codicis Ambrosiani apogra- phum Valesianum. In Pachymeris Án- dronico, 5, 14, dicitur Muzalon τοῦ πλωΐμονυ μέγας δρουγγάριος. Ps. Calli- sthenes, 1, 29: τῶν πλωΐμων δυνάμεις.

* Codex sic νεῶν, ut et statim bis , et infra , quum alibi νηῶν exhibeat.

MEAETH A. 15 παρῇ» μὴ συνειςφέρον ἐκεῖνο ; εἴθε καὶ δίχ᾽ ὅπλων ἡ πόλις vix, xai δίχα συμμάχων καὶ πολεμικῆς περινοίας ἀεὶ περιγίνοιτο!

Θέλω τὰ ἔργα γίνεσθαι, κἀν ἀπῶσι τὰ ὄργανα. Ἐρώτησον τοὺς τεχνίτας. Ei ὁ πρίων διὰ τὴν ἅμαξαν, παραστήτω μοι ἅμαξα, καὶ ἧττον πρίονος Oei" εἰ ἡ περίγρα' διὰ τὴν θύραν, γενέσθω μοι θύρα" κἂν περίγρα ἀπῇ, ἧττον δὴ φροντιῶ. Νίκη γινέσθω τῇ πόλει, καὶ γινέσθω δι᾽ ὁτουδήποτε. Κρεῖττον ἐν ἀδείᾳ ὄντας ναῦς συνιστᾷν, 7) πολέμοις περιστοιχιζομένους xal ταραχαῖς ἐφέλκεσθαι ναῦς ἧττον πρὸς τὴν χρείαν ὠφελούσας τῷ τότε᾽, κἂν ἄλλοτε χρη- σιμεύοιεν.-

Εἰ μὲν οὖν οὐ δέχῃ τὴν νίκην, ἀλλὰ μικρὸν ἡγῇ ταύτην καὶ μικρὰν ἔχουσαν τῇ πόλει φιλοτιμίαν, ἐγὼ μὲν οὐδὲν ἐρῶ πρὸς ταῦτα" ἔστι διαγινώσκοντας ἄλλους ἀπολογεῖσθαι" εἰ δὲ μέγα μὲν ἔχεις τὴν νίκην καὶ θαυμαστόν, καὶ οὐκ ἂν προῇ ταύτην πολλῶν ἀγαθῶν, ἄλλως δὲ λέγεις καὶ οὐχ οὕτως ἔδει νικᾷν, δὸς σὺ τὸν τρόπον" καὶ μὴ ἄλλως λέγε. ἀλλὰ καὶ πῶς ὑποτίθει.

λως ἔδει; κἀγὼ λέγω τοῦτο, ἀλλ᾽ οὐκ ἐνῆν. Τί γοῦν; πα- ραϊτητέον ἦν καὶ τὴν νίκην, εἰ μὴ καὶ τὰς ναῦς ἔχοιμεν ; ἢ κα- λὸν μὲν ἔχειν καὶ ναῦς καὶ νικᾷν" εἰ δ᾽ οὐκ évey die καὶ bu : ἀλλ᾽ οὖν γε νιχᾷν, ὅτι κάκ τῆς νίχης ἔστι καὶ ναῦς χτήσασθαιἥ. Éx μέντοι γε τῶν νεῶν οὐκ ἦν ἐξ ἀνάγχης καὶ τὸ νικᾷν.

* Est. περίγρα circinus : videtur Pa- chymeres Gregorii Naz. locum Orat. 32, p. 521 ante oculos habuisse : «i γὰρ ἐγὼ μὲν slg δόξαν θεοῦ, τοῦτο δι᾽ ἐμέ, ἡ πν-- βῥάγρα διὰ τὴν ἅμαξαν ἣ ὃ πρίων διὰ τὴν θύραν, νιχῶ τῇ αἰτία. Melior lectio πε-- βίγρα nota est e scholio Basilii, quod petas e Thesauro Didot. V. περίγρα,, et ex commentario Elie Cretensis, t. II, p. 929, 59. Etiam addiderim κ᾽ ante ἡ : ἢ ἡ περίγρα, i, 6., « ut circinus propter currum ».

*'Szpe usus est formula τῷ τότε Georgius Acropolita, cujus in Historia articulum omiserunt librarii c. 8, p. 7 ^3» γὰρ οὗτος τότε μέρους τινὸς τῆς πα--

λαιᾶς ἀπείρου κρατήσας. Ipse legi in co- dice τῷ τότε. Idem, c. 32, p. 27: Βλεμμίδην Νιχηφόρον, ὃν τότε πάντες οἴδαμεν τελεώτερον τῶν ἄλλων ἐν ταῖς χατὰ φιλοσοφίαν ἐπιστήμαις. Et hic est in codice τῷ τότε. Gorgias Helena, p. 680, 22 : τὸν χρόνον δὲ τῷ λόγω τὸν τότε νῦν ὑπερθάς. Inveni in codice, eo- que non bono, τῷ τότε, articulo cum τῷ λόγω jungendo , sed contra loci sen- tentiam, quz τόν poscit. Vide n. ad Anecd. Gr. t. I, p. 344.

5. Schol.: μετάληψις.

* Malim 7, « certe, utique ».

* Varians lectio in margine : χτᾶσθαι.

Te.

16 T. TOY HAXYMEPOYZ

Σὺ μὲν ἴσως ἐρεῖς ὡς ζημία τῇ πόλει γέγονε, καὶ μέρος πολε-- μικῆς ἡτου ται παράταττοξ; καὶ αἰσχύνη τῇ πόλει μεγίστη ναῦς οὐκ ἐχούσῃ, καὶ ἄλλα πλείονα τούτων, ὡς ἀν κατηγορῇς μὲν ἐμοῦ, ἀφαιρῇ δὲ τὴν πόλιν. τὴν ἐπὶ τῇ νίκῃ χαράν. Ἐγὼ ὃξ καὶ χέρδος ἡγοῦμαι τοῦτο τὸ μέγιστον καὶ προςπορισμὸν εἰς ἰσχὺν πολέμον, καὶ οὐκ αἰσχύνην τῇ πόλει, ἀλλὰ μᾶλλον τιμὴν καὶ εὐθο τον; εἴ τις ἀκούσεται.

ἐρεῖ" γὰρ ἴσος ἀκούσας ὡς τοῦτο χυρίως παρατάξεων πολεμι- χῶν εὐμοιρεῖν ἐστί, τὸ καινοτομεῖν τοὺς ἔχοντας συμφερόντως, καὶ ἔχειν νομίζειν, x&y ἀποθάλλοιεν. Τοῦτο νίκη, τοῦτ᾽ εὐχληρία πό- λεως, τό, καὶ ἀποδάλλοντας ἐξ ὧν y τις καὶ νικᾷν ἤλπισε, πάλιν νικᾷν, καὶ δῆλον ποιεῖν ὡς οὐχ ἑνὲ τρόπῳ καὶ μόνῳ περιγινέσθαι. πέφυχε τοῖς καλῶς πολιτευομένοις, ἀλλ᾽ ἐκ παντὸς τοῦ προςπίπτον- τος; ὡς τῆς ἀρετῆς αὐτῆς καὶ τὸ μὴ καλὸν ποιούσης καλόν, καὶ τῆς τοῦ στρατηγοῦ συνέσεως καὶ τὸ μὴ χρήσιμον χρήσιμον. Δεῖ γὰρ τὸν καλῶς στρατηγοῦντα μὴ ἔχειν εἰκόνος aya κατὰ ταντὸν ἐχού-- σης ἀεί. Ei μὲν γὰρ ἦν ἀκίνητα τὰ τοῦ πολέμου χαὶ βέδαια,, ἔδει καὶ τὸν στρατηγόν, ἐφ᾽ ἑνὸς ἱστάμενον σχήματος,, πολεμεῖν" ἐπεὶ δὲ τῶν ἁπάντων οὐχ ἔστιν οὐδὲν ὡς ὁ πόλεμος ἄστατον καὶ ἀνώ-- μαλον, δεῖ κἀκεῖνον συμμεταθάλλειν τοῖς πράγμασι, καὶ νῦν μὲν

4 Schol.: ὅρος βίαιος.

* Schol.: θέσις.

* Non debet dux tanto nomine dignus « tantidem esse quasi sit signum pictum in pariete ». Sic Declamatione extre- ma X : eixóvog σχῆμα λαθόντας" et unde- cima : ἐπὶ ταυτοῦ, ὥςπερ eixàv ἄψυχος, σχήματος. Àristophanes Ranis, 541 : γεγραμμένην εἰχόν᾽ ἑστάναι, λαθόνθ᾽ ἕν σχῆμα qua respexisse videtur sophista. Ibi notulam adscripsi, quam auxi ad JEneam Gaz. p. 291. Clemens Alex. Ped. 3, 2, $ 6 : ἀργαὶ πρὸς οἰχουρίας γίνονται, καθάπερ ἐξωγραφημέναι. Por- phyrius Abstin. IV, c. 4 : τυφλὸν ὄντα τὸν Πλοῦτον, x«l χείμενον, ὥςπερ γραφήν, ἄψυχον xai ἀχίνητον. Libanius, t. I, p. 510, de Constantio quem verveci illi

Meletidi comparat : οὐδὲ γὰρ νοῦ μετεῖ-- χεν, οὐδὲ πολὺ βελτίων τῶν ἐν ταῖς γραφαῖς ἦν, ἡ τῶν πηλίνων. Non reperi ἦν in codice 3025. Achilles Tat. 5, 18 : σὺ ye οὐδενὸς μετέχεις τῶν σῶν αὐτῆς" ἀλλ᾽ ἔοικας τοῖς ἐν γραφαῖς ἐσθίουσιν. Pro τῶν σῶν αὐτῆς, Inveni in Veneto 409, τῶν σαυτῆς. Molierius Molestis : « Et notre roi n'est pas un monarque en pein- ture ». Quod potuit obversari Legrandio Cocania : « Et je vous apprendrai, chétive créature , Sije suis en ces lieux un monarque en peinture ». Racinius Litigatoribus : « Vois-tu? je ne veux point étre un juge en peinture ». Voltai- rius Àmabede : « il est vrai que nous avons un empereur; mais il ne l'est qu'en peinture ».

, MEAETH Δ΄. Ti ἀγριαίνειν, νῦν δὲ ταπεινοῦσθαι, νῦν κινεῖσθαι, νῦν ἠρεμεῖν, νῦν ἀπειλεῖν, νῦν ἱκετεύειν, νῦν ἀτιμάζειν πρεσθείαν ἐκείνων, νῦν δὲ πρὸς ἐκείνους πρεσδεύεσθαι, νῦν ἱππεύειν, νῦν πεζεύειν εἰς πόλε-- pov, νῦν ναυσὶ χρᾶσθαι, νῦν ἀφανίζειν αὐτάς, καὶ ἁπλῶς, καθ᾽ ὅντινα δὴ τρόπον τὸ συμφέρον δοκιμάσει, οὕτω ποιεῖν, καὶ μηδὲε- νὸς τῶν ὅσα συμφέρει ἀπέχεσθαι, μὴ τῶν οἰκείων, μὴ τῶν κοινῶν φειδόμενον᾽ ἀλλὰ κἂν τεῖχος ῥήσσειν κἂν κατασπᾷν πύλας. κἂν οἰκοδομήματα καταβάλλειν, εἰ, μόνον συνοίσειν δόξει', ταῦτ᾽ εὐθὺς ποιεῖν, καὶ παντὶ τρόπῳ περιποιεῖν τῷ κοινῷ τὴν ὠφέλειαν.

« Δεῖ » λέξεις Ἶ ἴσως καὶ σύ, « ἐκ παντὸς τρόπου ζητεῖν τὸ συμφέρον τῇ πόλει τὸν στρατηγόν, ἀλλ᾽ ἂν μὴ ζημιῶται ἡ πόλις περὶ τὰ μέγιστα ». Πάντως ταῦτ᾽ ἐρεῖς, σεαυτῷ καταλιμπάνων ἀπολογίαν, καὶ ἀποκλαύσῃ τὰς ναῦς, καὶ τὴν ἀπ᾽ αὐτῶν ἐπενέγ-- χῆς ὠφέλειαν. Αλλ᾽ ἀκούσεις *, ὡς ἐξῆν μοι ποιεῖν ὡς ἐδόκει συμ- φέρον στρατηγῷ τε ὄντι, στρατηγῶ᾽", καὶ ταῦτα καὶ αὐτοχράτορι. Εἰ μὲν ydp, ὅτ᾽ ἐχειροτόνουν ἡ πόλις ἐμὲ καὶ τὰ κοινὰ ἐνεχείρι-- Coy , ἐδίδουν" πάντως καὶ τὸν ὁρίζοντα ἐφ᾽ ἑκάστῳ, καὶ ἦν ἄρα ἐκεῖνος GU ,- καὶ ἐδεχόμην τὴν γνώμην τῶν πολιτῶν, οὐδ᾽ οὕτως εἶχες ὁρίζειν τὸ ποιητέον, καὶ ἐνταῦθα μένων καὶ μετὰ τὴν ἀνάγ- χὴν τῶν συμπιπτόντων δεινῶν" ἀλλ᾽ ἔδει καὶ σὲ συστρατεύειν ἐμοί, καὶ ἐπὶ τῶν κινδύνων εἶναι, καὶ ἐπ᾽ αὐτῶν τῶν τοῦ ἔργου καιρῶν. Καὶ τυχὸν ἂν εἶπον ἐγώ, σὺ δ᾽ ἀντεῖπες, καὶ ἄλλος συνεῖπεν ἐμοὶ καὶ αὖθις ἕτερος " καὶ σύ, τοῦτο μὲν καὶ τοῦ καιροῦ στενοχωροῦντος καὶ τῶν πραγμάτων κατεπειγόντων, τοῦτο δὲ xal πολλῶν λεγόντων ὅπερ κἀγώ, ἐδυςωπήθης ἂν καὶ τὸν καιρὸν καὶ τὸν κίνδυνον, ἐδυςωπήθης ἂν καὶ τοὺς λέγοντας" καὶ ἴσως.

* Codex 9o£» , superscripto οι. Scripsi δόξει 80no simili.

* Schol.: ἡ ἑτέρα μετάληψις.

5 Schol.: ἀντίληψις.

* Repetitum non sine vi nomen στρα-- τηγῶ-

* Non offendet quisquam ad pluralia ἐχειροτόνονν, ἐνεχείριξον ἣ πόλις, quee nota est syntaxis verborum cum no-

mine collectivo. Supra p. 63, dixit pa- riter εἶπον ἡ πόλις. Sed addit codex singularem numerum ἐδίδου qua muta- tio valde displicebat. Àc scripsi ἐδέ- δουν, qua ipse forma est usus De Mich. Andronico , 1, ὃ, p. 15: τέλος ὃ δὴ xol ἐδίδουν οὐχὶ μικρόν. Et infra dicet bis ἐδίδουν Declam. Vl, et μεταδίδουν De- clam. ΧΙ; παρεδίδουν Declamatione XIII.

18 .T. TOY IIAXYMEPOYZ

ὁ νῦν περὶ νηῶν ἄνω xal κάτω σοθῶν᾽, πρῶτος satejmpltoo ταύ- ταις τὸν ἐμπρησμόν.

Εἰ δ᾽ αὐτοκράτορα τέως ἐχειροτόνει ὑπὲρ ἄλλους ὁ δῆμος ἐμέ, καὶ τὰ πιστὰ ἐδίδου τοῦ θάῤῥους εἰς ὅ τι καὶ πράξαιμι εὐνοῶν, σκέψαι, παραχαλῶ, τὴν τῆς χειροτονίας δύναμιν, xal , ὥςπερ κἀν τοῖς ἄλλοις τὰ ἡμῖν πραχθέντα κατὰ τὸν πόλεμον τοῖς χειρο-- τονήσασιν ἀνατίθης, οὕτω δέξαι καὶ τοῦτο" καὶ δῆμον εὑρήσεις ὅλον καὶ πόλιν κατὰ τὸν τότε καιρόν, καθ᾽ ὃν ἐχειροτόνουν, πυρ-- πολοῦντας τὰς ναῦς. |

Καί, εἰ βούλει, σκέψαι τὸν λόγον ὡς ἁπλῶς xal ἀπεριέργως λέγω, καὶ δίχα πάσης περινοίας καὶ πιθανότητος. ἵνα τί γάρ, ἐμοῦ νικήσαντος τοὺς ἐχθρούς, ἡ πόλις νικᾷν λέγεται, καὶ ὡς νικητὴς ὁ δῆμος στεφανηφορεῖ καὶ τὰ μεγάλα θειάξεται; διὰ τί; ὅτι ἀγαθῶν γεωργῶν ἀγαθὰ τὰ γεώργια, καὶ ἀγαθῶν σπερμάτων ἀγαθοὶ οἱ καρποί᾽, καὶ τῶν ἐκλεξαμένων καὶ χειροτονησάντων ἡ πρᾶξις, ἀλλ᾽ οὐ μόνον τοῦ ἐκλεγέντος" ἐμοῦ. Οὕτω καὶ τοὐνὰν-- τίον δέξαι καὶ τὸ δοκοῦν πταῖσμα, μὴ ὅλον ἐμόν. ἀλλὰ καὶ τῶν ἐγχειρισάντων τὰ πράγματα. ἀλλ᾽ οὔτ᾽ ἐκεῖνοι μέμψεως ἄξιοι» οὔτ᾽ ἐγὼ καταχρίσεως διὰ ταῦτα, ἔς τ᾽ ἂν ἐχεῖνοι μὲν φιλοπό-- λιδὲες ὦσιν, ἐγὼ δ᾽ εὐνοῶ τῇ πατρίδι καὶ δημοτικὸς φαίνωμαι.

Καί, εἰ βούλει", πάλιν ἐρεύνα τὸν τρόπον, πάλιν τὴν γνώμην ἐξέταζε" μὴ ἀρκεσθῆς τῇ προτέρᾳ γνώμῃ τῶν πολιτῶν" ἐπιδαλοῦ xal δευτέρᾳ. Οἴει ὡς ἀφελῶς καὶ ἀδοχιμάστως πάντη, καὶ ἐκ τοῦ πρώτου παραστάντος. ἐμὲ τὸν δῆμον ἐκλέξασθαι; καὶ μὴ γένος ζητῆσαι, μὴ τρόπον, μὴ τίς ὁ γεννήσας πατήρ, καὶ πῶς ἀνατέθραμμαι καὶ πῶς πεπολίτευμαι, καὶ εἰ δημοτικὸς τοῖς πο-- λίταις καὶ μέτριος, εἴ τε μὴν τυραννικὸς καὶ αὐθάδης, τοῦτον ἐξουθενῶν, ἄλλον ὑδρίζων, τῷ δήμῳ καταρώμενος, τὴν πόλιν οὐκ

* De ἄνω x. x. σοθεῖν p. 45, n. 3.

* Aliquid inest Gregorianz imitatio- nis. Nazianzenus enim Or. 38, p. 614 : πονηρῶν διδασκάλων καχὰ τὰ μαθήματα, μᾶλλον δὲ πονηρῶν σπερμάτων πονηρὰ τὰ γεώργια.

" Codex, ἐκχλέγοντος. Sententia po-

scebat passivum ἐκλεγέντος, quod scripsi.

Formas passivas συλλεγείς, χαταλεγείς et

similes videsis in notis ad Thomam

Mag. V. Καταλεχθεὶς κάλλιον 3) χαταλε--

γείς" cui non credendum. Loquitur

nunc Pachymeres ut scriptores optimi. * Schol.: ποιότης xal γνώμη.

MEAETH A. T9

ἀγαπῶν, ἀξύμθατος τοῖς πολλοῖς, ἀνομίλητος, δύςνους, αὐ- τόνομος; Οἴει, κἀν ἐζήτουν, ἀλλ᾽ οὖν ἠπατῆσθαι τούτους, xal πρὸς χάριν τινὰς ἐμοὶ μαρτυρεῖν ; Δοχίμαζε πάλιν, ἐρεύνα πάλιν. λον ὑποτίθημι ἐμαντὸν εἰς ἐξέτασιν. Οὐχ ὑδριοπαθήσω καὶ πάλιν ἐξεταζόμενος, οὐ τῇ βασάνῳ περιαλγήσω'. Λαμπρότερος, θαῤῥῶ (ἀλλ᾽ ἀπέστω φθόνος ) , δειχθήσομαι. Δαψιλεύσῃ μᾶλλον ἀρτίως τὴν δοκιμήν. Ἔχεις ἐρωτᾷν καὶ τοὺς σὺν ἐμοὶ παραταξαμένους εἰς πόλεμον. Éx τούτων λάμθανε μᾶλλον τὰς ἀφορμὰς τῆς ἐρεύνης. Οὗτοί σοι τὸν ἐμὸν τρόπον ἐς τὸ ἀκριδὲς χρωματίσουσιν. ἀλλ᾽, ὦ συνδημόται xal συστρατιῶται γενναῖοι, οὐχ ἔστι δόλος ὑμῖν, οὐχ ὑποψία ὅτι πρὸς χάριν μοι μαρτυρήσετε. Συνιστᾷ τὰ ἐπὶ τοῦ σώματος τραύματα τὴν ὑμετέραν προαίρεσιν" πα- ριστῶσιν ai ὑπὲρ τοῦ δήμου πληγαὶ τὸ πιστὸν εἰς μαρτυρίαν καὶ βέθαιον. ὁ γάρ, ὑπερ ἧς ταῦτ᾽ ἔπαθε πόλεως, ταύτην βλέπων ἀδικουμένην, οὐκ ἂν ἀνάσχοιτο πώποτε, xày φίλος, κἂν συγγε- νής. κἂν ἀδελφὸς ἀδικοῖ᾽. Δεῦτε τοιγαροῦν. ὥςπερ ἐπὶ τῶν κιν- δύνων τὸν στρατηγὸν ἐκυκλοῦτε, οὕτω καὶ νῦν κυκλοῦντες κινδυ- νεύοντι μαρτυρήσατε. Οὔτε γὰρ τότε, χωρὶς τῆς ὑμετέρας χειρός, ὑπῆρχε νικᾷν ἐμὲ τοὺς ἐναντίους τῆς πόλεως, οὔτ᾽ αὖθις ἐνταῦθα,

! Ὑθριοπαθήσω] sunilia p. 19, 7.

* Schol.: ἐπίλογος.

* Pro &àuot malim quidem ἀδικῇ. Sed in scriptoribus ztatis recentioris talia satius est intacta relinquere. Valebit forsan solita permutatio vocalium » ot in tentando Euripide Herc. 90 : Aon»; τί προςδεῖς; ἢ φιλεῖς οὕτω φάος; Sic nunc editur, e correctione conjecturali. Co- dices : προςδεῖς φιλ., προςδεῖ σ᾽ 3) go. Sed προςδέω τινός rarissimum est. Im- personale προςδεῖ maxime in usu. For- tasse legendum : Λύπης τί προςδεῖ σοι; φίλεις οὕτω φάος; Pachymeres De M. Palzmol. 1, c. 4 : οὗ μὴν δὲ καὶ ἀτεμελή- τους τοὺς πρὸς τοῖς ὄρεσιν οἰχοῦντας εἴων, ὡς ἑτοίμους μεταναστάντας, εἴ που ἀμη-- γέπη ὡς ἐναντίοι προςθάλοιεν, μηδὲν ἔχον- τας τὸ πεῖθον μένειν καὶ παρὰ δύναμιν, εἴ ποι παρείχοι, πρὸς ἐχεῖνα ἀνδρίξεσθαι"

ἀλλ᾽ ἀτελείαις μὲν τοὺς πάντας, προνοίαις δ᾽ ἐκ τούτων τοὺς ἐπιδοξοτέρους, xai οἷς τολμοῖεν τὸ φρόνημα, γράμμασιν ἐσω-- ῥοῦντο βασιλικοῖς. Pro τολμοῖεν rectis- sime codex τολμῆεν. Qui et habet μετα-

ναστεύσοντας,, et οἱ ἐναντίοι (hoc conji-

ciente' Bekkero), et ἐχείνους. Diocles medicus epistola ad Antigonum initio, illum esse dicit τοῖς μαθηματιχοῖς πρω-- ταγωνιστήν. Malim lectionem codicis 396 , τῆς μαθηματιχῆς. Libanius , t. IV, p. 664 : βαρὺ μὲν γὰρ καὶ φορτιχὸν τοῦτο" πλὴν οἷσα ἂν ἀνεχτῶς. Putare potuit Reiskius esse οἷσα ἄν pro ἤνεγχα ἄν; suspicatus tamen scripsisse Libanium, ἦσθα ἂν ἀνεχτός. Codex 3017, οἷς τά ye ἀνεχτῶς. Unde fecerim lectionem secure recipiendam οἰστά γε ἀνεκτῶς. De re una plurale οἰστά non esse potest impedimento.

80 I. TOY IIAXYMEPOYZ

ἄνευ τῆς ὑμετέρας φωνῆς, ἔστιν ἐμοὶ νικᾷν τὸν ἀντίπαλον. Map- τυρεῖτε τοίνυν, ὡς ἔθος ὑμῖν μαρτυρεῖν coi! ἐπὶ τῆς παρατάξεως, τίνες οἱ ἐμοὶ λόγοι ὅτ᾽ εἴχομεν τὰς ἀνακωχάς, τίνες αἷ πράξεις ὅτ᾽ ἦμεν ἐπὶ τῶν ἔργων πονοῦντες" εἰ δύςνους λέγων ὑφωρώμην᾽, εἰ τὸν δῆμον ὕθδριζον, εἰ τὴν πόλιν ἐλοιδορούμην, εἰ μὴ μᾶλλον λόγοις ἐμεγάλυνον τοὺς πολίτας, λόγοις ἀνύψουν, ἔστι δ᾽ ov xal ἠλέουν, καὶ θεοὺς ἐποτνιώμην᾽“, τοὺς ἐναντίους θαῤῥοῦντας ὁρῶν, εἰ μὴ παρεκάλουν ὑμᾶς" καί" « Καλῆς πατρίδος καλὰ γεννήματα »*, ἔλεγον, « ἐφ᾽ ἡμῖν ἅπασα πόλις κεῖται, ἐφ᾽ ἡμῖν ὁ δῆμος σαλεύει", ἐφ᾽ ἡμῖν ναοὶ καὶ θῆκαι πατέρων καὶ μνήματα καὶ πᾶν ἄλλο τῆς πόλεως κάλλιστον ἕστηκε. Κὰν ἡμεῖς ῥᾳθυμήσωμεν, φροῦδα τὰ πάντα" χἂν ἐπιμεληθῶμεν, σωθήσονται. Μικρὸν τὸ σωτῆρας ἀκοῦ-- σαι τοιαύτης πόλεως; μικρὸν ἡμῖν εὐεργετῆσαι τὴν θρεψαμένην ; Μὴ δὴ καθυφῶμεν, παρακαλῶ "" μὴ δειλανδρήσωμεν. K&y ζῶμεν, εὐκλεεῖς ἐσόμεθα τοῦ λοιποῦ" x&v μαχόμενοι πέσωμεν,, ἐκεῖνοι τιμήσουσι ταῖς ταφαῖς, ἐκεῖνοι στέψουσι xal θανόντας, ἐκεῖνοι τοὺς ἡμετέρους παραμυθήσονται».

Τί φατέ; γνώμης ταῦτα κακῆς; γνώμης δολίας πρὸς τὴν πα-- τρίδα ; Καὶ εἰ ψυχῆς ἐθελοκάλου ταῦτα, σχολῇ γ᾽ ἂν ἕτερά τινα xaAoxayat[as 1 ἔσται ον

Ἐγὼ μὲν πρὸς τὴν χατηγορίαν Ὁ δ θυ το: ἤδη amoAeAóynuaa ; xai οἶμαι οὐ πλειόνων χρήξειν ὑ ὑμᾶς, πρὸς ὅτι καὶ γνώσεσθε τὴν Deren προαίρεσιν᾽ . Ἀλλ᾽ ἀρχεῖ ταῦτα,, ὅτι οὐδὲ μεμελετημένως ἔχω πρὸς A0y0udE ἐγώ.

ὑμεῖς δὲ ἕν μοι δότε, παρα) δ». ἕν μοι χαρίσασθε, ναὶ πρὸς

* Codex , τούς. Scripsi τοῖς.

* Cod., ὑφορώμην. Solita vocalium ὦ o commutatio. Pachymeres Hist. Andr. 6,2, p. 415 : χοινωνούντων οἷς οὐ χοι- γωνεῖν ἄξιον. Est οἷς conjectura viri doct. fortasse calidius recepta. Codex quem vidi non discrepatab editione. Le- gerim mutatione unius litterz facillima : χοινωνούντων OU χοινωνεῖν ἀξίων" « com- municantibus communione indignis ».

* Θεοὺς ἐποτνιώμην] vide p. 24,n. 2.

* Καλῆς.... χαλά] vide p. 55, n. 1

* De formula σαλεύειν ἐπί τινε qua utetur mox p. 89, vide notas ad Chori- cium, p. 95. Quod dixi in Indice Cho- riciano, me promissam annotationem non scripsisse , pro indicto habeatur.

* Formula παρακαλῶ placuit sophistze. Eam szpius vidimus, pp. 11, 14, 23, 31, 68, 78; videbimus mox et szpius.

' Fort. ὑμᾶς. Προςέτι.... προαίρεσιν. — AX...

MEAETH A. 81 τῶν ἐμῶν πόνων; ναὶ πρὸς τῶν ἀγώνων ὧν γενναίως ἡγώνισμαι, πρὸς αὐτῆς τῆς θεόθεν νίκης ἧς ἀπολαύετε" εἰ μὲν τῶν λόγων τοῦ χατηγόρου κατέγνωτε, ψηφίσασθε τοῦτο, xal τοῦ γέρως οὐ φροντιῶ. Μόνον κοινὸν γενέσθω τῇ πόλει κήρυγμα, ὡς ὃ τοῖς ἀγαθοῖς ἐνεδρεύων φθόνος, ῥέων κατὰ τῶν ἄλλων ἀκάθεχτα, εὑρὼν ὑμᾶς τοὺς κρίνοντας, ἔστη, καὶ στραφεὶς αὖθις τήκει τὴν τοῦ φθονοῦντος ψυχήν. El δὲ βούλεσθε δίκην ἐπιτιθέναι τινά, ἔστω θάνατος αὕτη " ἡδέως δέξομαι τοῦτον, ἡ δεξαίμην᾽ ἂν ζῶν βλέπειν ἀδοξοῦσαν πόλιν παρὰ τοῖς τὰ ἡμέτερα διαθδάλλουσι. Κείσομαι μετὰ Περικλέους τοῦ πάνυ; κείσομαι μετὰ Κίμωνος" συσχηνήσω

: Θεμιστοκλεῖ. Ἐχεῖνοι μέσον με σφῶν λήψονται, ἐν ἄδου καθήμε- νοι" ἐχεῖνοι ἐρήσονται τὰ παρόντα, ἐκεῖνοι χρινοῦσιν ἐμέ.

Καὶ βούλομαι μὲν καὶ εὔχομαι μὴ κἀν τῷ Án διαδεδλῆσθαι ὑμῶν τὴν πρᾶξιν, ἀλλ᾽ ἐμὲ κἀκεῖ καταχρίνεσθαι. Εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλ᾽ ὑμῖν γε πάντως μελήσει πῶς ἂν γένοιτο τὴν κἀνταῦθα κἀκεῖ ἀδοξίαν τε καὶ αἰσχύνην ὑμῖν ἀποτρίψασθαι. Ἐμοὶ γὰρ θανόντι ἧττον μέλει τοῦ πῶς ἂν τὴν ἐςαεὶ δόξαν ἔχοιτε πολυπραγμονεῖν, καὶ πῶς ἐπὶ τοῖς ἄλλοις τὸ πιστὸν σχοίητε λέγοντες, κἂν ἐπιστῇ xal πάλιν ἀγώνων καιρός, καὶ στρατηγοὺς χειροτονῆτέ τινας τίνες ἂν προςέξουσι καὶ πεισθήσονται.

4 Ellipsis fit adverbii μᾶλλον. πεισθήσονται. Cum futuro ἄν non repu- * Codex, πεισθήσωνται. Precedens diandum. Vide p. 68, n. 1, et monita faturum zpocítovs ducebat ad futurum δὰ Anecdota Gr. t. IIT, pp. 115, 477.

11

82 T. TOY IIAXYMEPOYZ

MEAETH Ε΄.

ἂν τρισὶν ἡμέραις νόμος éxé)eue περὶ πολέμου βουλεύεσθαι, ἐλάτειαν χατασχόντος Φιλίππου. Συμδουλεύει Δημοσθένης αὐθήμερον ἐξιέναι καὶ μάχεσθαι.

Περὶ πολλῶν ἄν, ὦ Αθηναῖοι, νομίζω προςήκχειν ὑμῖν τοῦ πρὸς Φίλιππον ἀγωνίζεσθαι" οὐ μόνον γὰρ ὅτι τὸ γένος διήλλακται πρὸς ὑμᾶς ἐκεῖνος, καὶ βάρδαρα ἤθη οὐκ ἂν Ἑλληνικοῖς συνέλθοιεν τρόποις, οὐδ᾽ ὅτι, ὑμῖν ὁμορῶν, ἐκ προχείρου, ὅταν ἐθέλοι", ἐπι- τίθεται καὶ κακῶς ποιεῖ τὰ ἡμέτερα" ἀλλ᾽ ὅτι, καί, ὥς τινα κλῆρον παρὰ πατρὸς Αμύντου λαξὼν τὸ ἡμῖν ἐπιβουλεύειν, οὐ διαλείπει νῦν μὲν ταύτην τὴν χώραν καταστρέφων ἐκ τόῦ τὴν πόλιν ἀπατᾷν καὶ παρασπονδεῖν, νῦν δ᾽ ἐκείνην, ὡς μᾶλλον συμφέρειν ὑμῖν ἐχθρὸν ἐμφανῆ ἣ φίλον ἔχειν αὑτόν. Καὶ πάντοτε τοίνυν τὸ πρὸς ἐχεῖνον ἐκφέρειν πόλεμον Αθηναίους συμφέρον αὐτοῖς ἴδοι τις ἄν, οὐχ ἥκιστα δὲ νῦν, ὅτε πόλιν ἐκ παλαιοῦ προςήκουσαν ἀθηναίοις καὶ σύμμαχον (τοὺς γὰρ Ἐλατεῖς οἴδατε πᾶντες ὁποῖοι τὰ πρὸς πίστιν ἡμῖν)" πόλιν τοιγαροῦν τοιαύτην, ἐφ᾽ ἡμῖν καὶ μόνην σα- λεύουσαν", καταλαξὼν ἔχει, καὶ πίστεις ἐκείνας καὶ ὅρκους, καὶ συνθήκας ἃς πρὸς ἡμᾶς ἐποιήσατο παριδών, ὡς ἄλλως λόγους χένους, ὑπερηφανεύεται καθ᾽ ἡμῶν τὰ μεγάλα, ὡς οὐκ ἂν βοη- θησόντων οἷς ἐκεῖνος ἐπιχειρήσειε πώποτε. Χρὴ γοῦν μὴ δι᾽ ὧν ἄν τις ἡμῶν" καταγνοίη τὰ μέγιστα, ταῦτ᾽ ἐᾷν ἐκεῖνον ποιεῖν, ἀλλὰ παντὶ τρόπῳ , καὶ σώμασι καὶ χρήμασι, βοηθεῖν τοῖς ἡμε-

' Non modestus est sophista Demo- τοῦ τιμᾶσθαι προςῆχε. Vide notam ibid. sthenis illius personam sibi assumens. p. 248 , jam indicatam in Thes. Didot. Par fuit Libanii audacia, cui melius — *Sic ipse szpius, vel librarius facit

cessit. solcecismum. * Schol.: ἡ στάσις πραγματική. — Τὸ δ De σαλεύειν vide p. 80, n. 5. προοίμιον ἐξ ὑπολήψεως τοῦ πράγματος. * Codex ὑμῶν superscripto ἡ.

* Eadem syntaxi Theodulus in meis — " Infra p. 92, 14: χρήμασι xal σώ- Anecd. Gr. t. Il, p. 266: Καλλιμάχῳ μασι μάχεσθαι.

MEAETH E'. 83

τέροις, ὡς ἂν πανταχοῦ τις εἰδείη ἡμᾶς ἕξων touc ἀντιστησομέ- νους, ἣν ἐκείνους τις ἀδιχοῖ. : PE. IUS: UNS 1 Y TY ' € , , , 1

O μεν: ovy παρὼν καιρὸς ουτὸς ὁ πρὸς ἑσπέραν ἀγγελίαν μὲν ἔχει κακῶν καὶ μεγάλων, ὡς Ἐλάτεια κατείληπται, συγκαλεῖ δὲ ἡμᾶς ἀθρόον εἰς βουλευτήριον, ὡς ἀδόκητον ἔχων κακόν.

Καὶ δὴ πάντες μὲν πρὸς τὴν δεινὴν ταύτην ἀγγελίαν τεθήπασι, καὶ οὐδεὶς ὅςτις μὴ κακὴν λέγει ταύτην καὶ τοῖς κοινοῖς ὀλέθριον, καὶ ὡς πολέμου δεῖ πρὸς ἐκεῖνον ἡμῖν, καὶ ὡς οὐκ ἄλλως ὃν αὑτὴν καὶ πάλιν τοῖς ἡμετέροις ἐπανασώσασθαι" περὶ δ᾽ αὐτοῦ πότε καὶ πῶς ἡμῖν ἐξιτέον εἰς πόλεμον, εἰσὶ μέν τινες τῶν ὧδε οἱ πρὸς τοὺς ἄλλους ἀμφισθητοῦσι, νόμον προτείνοντες ὡς ἐν τρισὶν ἡμέραις δεῖ βουλεύεσθαι τοὺς πολίτας περὶ τοῦ πολέμου. Διὰ τί; ὅτι ἕκαστος ἡμῶν, εὐδοξίας χάριν, τῆς νίκης ἐφίεται, καὶ βούλοιτ᾽ ἄν, πρὸς ἀνταγωνιστὴν ἰσχυρὸν ἔχων", εἶτα νικᾷν, Yi, πρὸς ἀσθενῆ καὶ τοῦ μηδενὸς ἄξιον πολεμῶν, περιεῖναι. Τὸ μὲν οὖν διὰ τούτων προτρέπειν ἡμᾶς ἐξιέναι θαῤῥούντως καὶ τάχιον, οὐκ ἂν ἔχοι λόγον" ἃ δὲ καὶ χωρὶς τούτων ἔνι λέγειν καὶ προτρέπειν εἰς ᾿ τὴν κατ᾽ ἐχθρῶν ἔξοδον, ταῦτ᾽ εἴπω καὶ πειράσομαι διὰ τέλους διεξελθεῖν.

3 3 € » 1 -᾿ ?, 1 1

Ἐγὼ νομίζω, εἴ τις ὑμῖν τὸ συνοῖσον προθήσει, καὶ φανερὸν τοῦτο τῇ πόλει γένοιτο, ἀντὶ πολλῶν ἂν χρημάτων ἑλέσθαι", μηδ᾽ αὐτῶν φειδομένους σωμάτων πρὸς τὸ ἐπιτυχεῖν ἃ συνοίσει

* y A2 , ὃ "ES ὅς δὲ 90? eJ » τῇ πόλει) κἄν ἐργώδη καὶ χαλεπὰ ἡ. Ort δὲ ταῦθ᾽ οὕτως ἔχει;

3 ’ὔ ὃ - ὺδ - , $ , 1 , € » οὗ μάντεως δεῖ, οὐδὲ στοχαστικῶς λέγω" ἀλλὰ καθ᾽ ἑκάστην ὁρῶ καὶ δῆμον συγκαλούμενον καὶ ῥήτορας λέγοντας, καὶ βουλὰς προδαινούσας καὶ πράξεις, οὐκ ἄλλου χάριν ἣ τοῦ συμφέροντος.

à , 3, 1 , Καὶ εἴπερ τις, fj θεὸς ἐξ Ολύμπου, ἣ θεόθεν ἔχων τὸ λέγειν, παραστὰς αἴρεσιν ὑμῖν ἐδίδου πότερ᾽ ἂν καταδέξοισθε συμπεσεῖν

4 Schol.: δεύτερον προοίμιον.

5 Expressit ipsum Demosthenem De Cor. $ 58 : ἑσπέρα μὲν γὰρ ἦν" ἦχε δ᾽ ἀγ- γέλλων τις ὡς τοὺς πρυτάνεις ὡς Ἐλάτεια κατείληπται. De Elatea Bremius ad Phil. 1,$ 14; Vceemel. ad Phil. 11, p. 22.

* Sic codex. Omisit nonnihil libra-

rius. Fortasse legendum πολεμεῖν ἔχων, ἔχων ἀγῶνα. Et ellipsis est solita ad- verbii μᾶλλον.

* Demosthenes initio Olynthiace 1: ἀντὶ πολλῶν ἄν, ὦ &. À., χρημάτων ὑμᾶς ἑλέσθαι νομίξω., εἰ φανερὸν γένοιτο τὸ μέλλον συνοίσειν τῇ πόλει.

84 T. TOY HAXYMEPOYZ

ὑμῖν χαλεπὰ καὶ συμφέροντα, ἣ ῥάδια καὶ ἀσύμφορα, οἶμαι τότε πάντας ἂν πρὸς τὸν λόγον βαρέως ἐνέγκαντας πάντως εἰπεῖν χαλεπά, εἰ συμφέρει μόνον τῇ πόλει. καὶ ὅτι τοῦ ῥᾳδίου λόγος οὐδεὶς τοῖς ἐξ ἔτι νηπίου στυγοῦσι τὸ ἀφερέπονον.

Ταῦτ᾽ εἰδώς", ὦ ἄνδρες ἀθηναῖοι, ἔχω μὲν λέγειν ὡς οὐ χα-- λεπὸν τὸ πρὸς Φίλιππον πολεμεῖν. Οὐδὲ γὰρ ἄρτι πρώτως τῆς πρὸς αὐτὸν μάχης γευσόμεθα" ἀλλὰ καὶ πολλάκις ἄλλοτε συνε-- πλάκημεν, καὶ ἔδειξε τότε Ελληνικῶν ἐπιτηδευμάτων, βάρθαρος ὥν, παμπληθὲς ἀπέχων᾽. Χωρὶς δὲ τούτου καὶ τὸ ἐγγὺς συλλαμ-- βάνει ἔχουσιν ἐκ προχείρου καὶ ὅπλα καὶ τροφὰς μετακομίζειν, καὶ ἀποστόλους πέμπειν δυνάμεις, ἂν οὐκ ὦσι νῦν ἕτοιμοι, καὶ ἐξ ἀμοιθῆς ἄνδρας ἀχμῆτας μαχρόθεν ἐλθοῦσι καὶ τῷ προτέρῳ κεχμηκόσι πολέμῳ συμθάλλειν παρασκευάζειν καὶ μάχεσθαι.

Ovx ὀλίγη δὲ προςθήκη᾽" καὶ Ἐλατεῖς" ἀναθαῤῥήσουσι γάρ, xal, ἄλλους ἰδόντες ὑπὲρ αὐτῶν μαχομένους καὶ τὴν προθυμίαν δειχνύντας ἐκ τοῦ xal νόμον τὸν ἐφ᾽ ἡμέραις κωλύοντα παραλύειν", αὐτοὶ καὶ μᾶλλον ἐπιθήσονται, τρόπον ὑῶν" πρὸς δόρυ μαχομένων ἐξ ἀπογνώσεως.

ἔχω μὲν οὖν λέγειν ταῦτα καὶ ἀληθῶς λέγειν, κἀκ. πολλῶν ῥάδιον δεικνύειν τὸν πρὸς τὸν Μακεδόνα πόλεμον" οὐ μὴν δέΐϊ, ἀλλὰ πολλῷ μᾶλλον καὶ χαλεπὸν εἴπω xal δεινὸν ἀνύσαι χαὶ πολλῆς τινὸς πραγματείας δεόμενον, μὴ ὅτι γ᾽ αὐθημερόν, καθὼς ἀξιοῦμεν, ἐξιοῦσι καὶ πολεμοῦσιν ἡμῖν, ἀλλ᾽ εἰ καὶ μεθ᾽ ἡμέρας πολλὰς ἑτοιμασθῶμεν ὡς δεῖ πρὸς τὸν κατ᾽ αὐτοῦ πόλεμον. Καὶ

! Schol.: χατ᾽ ἔνστασιν. * Et id Demosthenicum. Orator * Codex, hic et infra, παμπληθές. Olynth. 2, S 14 : ἡ μὲν Μαχεδονιχὴ δύ-- Scribitur enim πάμπληθες, ut ἄληθες. ναμις x«l ἀρχὴ ἐν μὲν προςθήκης μέρει Codici παγθηάσπ fuit unico. Demo- ἐστί τις οὗ σμιχρά" vel ut alii, ἐν μὲν sthenes De falsa Legat. & 19: μνησθῆναι προςθήχῃη μερίς. πάμπληθες ἀπέσχεν. * Sic omnino codex. Fortasse acri- * Est ἀπόστολοι de expeditione ma- ptum fuit : τὸν ἐφ᾽ ἡμέραις γ΄ ἐξιέναι xor— ritima nomen Demosthenicum. Vide λύοντα παραλύειν. Cf. p. 83,11; p. 87 : Vemel., Reuter., Brem. ad Phil. 1, τὰς τρεῖς ἡμέρας ἀναλώσομεν. & 35. Nude Demosthenes ἀποστόλους — *llla aprorum metaphora utetur et dicit , noster ellipsin implet addito inferius Declam. VII. δυνάμεις. Ἶ Schol.: xa«' ἀντιπαράστασιν.

MEAETH Ε΄. 85 οἶδα μὲν λόγον λέγων, ὃν οὐδ᾽ ὑμῶν τινὲς κατεδέξαντο" ὅμως ἔστω τοῦτο καὶ κείσθω τοῖς οὐχ ἁπλῶς πολεμησείουσι πρὸς αὐτόν, ἀλλ᾽ ἐξ ἀνάγκης ἔχουσι πολεμεῖν.

Τί γοῦν; διὰ τοῦτο καὶ τοῦ πολέμου ἀποστατέον ἡμῖν, ἢ καὶ ἡμερῶν τριῶν δεήσει πρὸς τὸ βουλεύεσθαι πῶς δεῖ πολεμεῖν ; Διὰ , κε ÁO “ ὃ 1 ? ^ : 1 , ^ λό [j À 0 ’ τί, ὦ Αθηναῖοι, διὰ τί ταῦτα; καὶ τίσιν ἂν λόγος ὑποληφθείη ὥςτ᾽ ἐν τοσούτῳ λέγειν ὅτι, ἀνάγκης ἐπικειμένης, δεῖ ῥᾳθυμεῖν καὶ μὴ ἐξιέναι, μὴ μάχεσθαι, μὴ σώζειν συμμάχους, μὴ τὴν πόλιν ἐᾷν τὰ συνήθη ποιεῖν, ὅτι Φίλιππος φοθερός ; καὶ πότε τοῦτ᾽ ἤκουσέ τις ἐπὶ τῆς ἡμετέρας᾽ πόλεως; εἰ δέ γε παρελθὼν ἄλλος ἴσως ἐρεῖ. ὡς « Δεῖ ἐξελθεῖν, ἄνδρες. καὶ πρὸς ἐχεῖνον τὸν φοθε-- ς ἐρεῖ, ὡς » ἄνδρες, ρὸς ἐκεῖνον τὸν φ ρὸν πειρᾶσθαι μάχεσθαι, δυοῖν ἕνεκα, τοῦ τε τοὺς συμμάχους σώζειν καὶ τοῦ τοῖς ἡμετέροις περιποιεῖν τὴν ἀσφάλειαν" εἰ δ᾽ οὖν, ὅσον οὔπω τὰ ἐχεῖ φοθδερὰ ἐνταῦθα πολλῷ φοξερώτερα ἔσται »" εἰ οὕτω τις ταῦτα λέγει, καὶ πρὸς ἐκεῖνον ἀντιλέγει τις τὸν ftpoc- ὄνθ᾽ ἡμῖν συμθουλῆς τρόπον, τίνι προςθήσεσθε πλέον, καὶ τίνος ἀκούσεσθε: οὐκ εὐθὺς τούτου; εἴπερ ὑπὲρ τῆς σωτηρίας ὑμῶν

’ UO: 1 3 ^ , 3 ^ a 1 * WN9 » γΑ - φροντίζετε. Οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνα πάντως ἐρεῖ τις, ἃ δὴ οὐδ᾽ ἐπὶ τῶν φοδερῶν ἐχείνων Περσῶν ἀκοῦσαι μόνον ἠνέσχεσθε.

Οὐκ οἴδατε τὸν Κυρσίλον" ὁποῖα πάθοι, ὅτι περὶ γῆς καὶ ὕδατος λόγον ἐξήνεγκεν, οὔτ᾽ ἐκείνῳ λέγειν, οὔθ᾽ ὑμῖν" ἀκοῦσαι προςήκοντα; καί τοί γ᾽ ἐκεῖνον " ἔπειθον τοιαῦτα λέγειν τὰ τῶν ἄλλων δεινά, χρείττω ἢ κατ᾽ ἀκοὰς ὄντα τὰς ὑμετέρας καὶ ἀδοξίαν τῇ πόλει φέροντα" νῦν δέ, ἀλλὰ τί τοιοῦτον ἰδὼν τίς τοιαῦτ᾽ ἀκούειν ἀνέξεται ; εἴ γε τέως ἐρεῖ τις. Εἰ δὲ καὶ ἐρεῖ τις. μή μοι σωζέσθω, μὴ δ᾽ ἀπολλύσθω μηδὲν τῶν δικαίων τῆς πόλεως,

* Codex, ὑμετέροις, superscripto ἡ ab

αὗτόν, ἀλλὰ καὶ αἱ γυναῖχες αἱ ὑμέτεραι eadem manu.

τὴν γυναῖκα αὑτοῦ. Ibi Bremi. Himerius

* Demosthenes Olynth. 1, $ 5 : δυοῖν ἕνεκα ἡγοῦμαι συμφέρειν. Et De. Cor. $ 173 Bremi : δυοῖν ἕνεχ᾽ ἀχούσατε.

* Schol.: ἐργασία ἀπὸ παραδείγματος.

* Demosthenes De Cor. αὶ 204 : τὸν δ᾽ ὑπαχούειν ἀποφηνάμενον τοῖς ἐπιταττο- μένοις Κυρσίλον καταλιθώσαντες, οὗ μόνον

Ecl. 5, & 17 : Κυρσίλου μοι λέγεις ῥή-" ματα. Ibi Wernsdorf. Confer et Jebb. ad Aristid. Or. 13, p. 227 ; Tzetz. ad Lyc. 1432.

5 Codex , ἡμῖν.

* Schol.: ἐνθύμημα ἀπὸ τοῦ χαιροῦ ἣ τοῦ τρόπου. :

86 Γ. TOY HAXYMEPOYX

ἂν ὁ δεῖνα f ὁ δεῖνα βούληται. ἣν δὲ τῶν δικαίων τῇ πόλει, καὶ τὸ τῶν συμμάχων ὑπερμαχεῖν, καὶ μηδὲν φοθερὸν ἡγεῖσθαι, κἂν στέρησιν εἴποι τις τῆς πατρίδος, κἂν θάνατον, εἰ μόνον ἀναγκαῖον ἐστὶ βοηθεῖν καὶ δόξαν τῇ πόλει φέρει τὴν πρέπουσαν" ὃ δὴ καὶ σωζέσθω, οὐκ ἂν ἐγὼ θέλω, οὐδ᾽ ἄλλος, ἀλλ’ ὡς ἀναγκαῖον τῇ πόλει, κἂν πᾶντες μὴ θέλοιμεν.

Μέγας ὁ Φίλιππος καὶ δεινός" ἀλλ᾽ ἡ πόλις ἡμῶν οὐδενὸς ἀξία καὶ ἀσθενής ; πολὺς ὃ στρατὸς ἐχείνον, καὶ θάῤῥος ἔχει καὶ ἐμ-- πειρίαν πρὸς πόλεμον" ἀλλ᾽ ὁ ἡμέτερος ὀλίγος τις καὶ δειμαλέος , καὶ τὰ πρὸς πόλεμον ἄπειρος; Μανείην ἄν, εἰ λέγοιμι ταῦτα. Ἐξέστημεν τῆς τάξεως, ἐφ᾽ ἧς οἱ πατέρες ἡμᾶς καταλείψαντες ἀπῆλθον; ἠμνημονήσαμεν τῶν παραγγελμάτων ἐκείνων; τὰς πράξεις παρ᾽ οὐδὲν ἐθέμεθα ; ἐκεῖνοι γάρ ---- ἀλλὰ μηδεὶς τὰ παρόντα μείζω, πρὸς ἐκεῖνα συγκρίνων, νομίσειεν ----- ἐκεῖνοι τοιγαροῦν, Λακεδαιμονίων ἀμφισθητούτων τῆς τῶν Ἑλλήνων ἀρχῆς καὶ καιροῦ δραξαμένων, καὶ τυράννους τῇ πόλει ἐπιστησάντων, ἐκείνους δὴ τοὺς ὑμνουμένους Τριάκοντα, καὶ τὰ κύκλῳ τῆς Αττικῆς κατεχόν- των ἁρμοσταῖς καὶ φρουραῖς᾽, οὐκ ἔπτηξαν, οὐδ᾽ ἐδειλίασαν τὸ τότε συμθάν" ἀλλ᾽ ἐξελθόντες οἱ πλείους ἐν Πειραιεῖ Ὁ, κἀκεῖθεν

* Cod., οὐδ᾽ ἄλλος. Margo , Γρ. oux ἂν ἄλλος. Fort. οὐδ᾽ ἂν ἄλλος.

* Describit Demosthenem Cor. & 38 : Λαχεδαιμονίων γῆς καὶ θαλάττης ἁρχόν- των, xxl τὰ xoxo τῆς Ἀττικῆς XXTEXÓy— τῶν ἁρμοσταῖς xxl φρουραῖς. Qui sint ἁρμοσταί explicat Ulpian. ad Lepti- neam , S 55 : ἁρμοστὰς τοὺς ἐν ταῖς πό- λεσιν ἄρχοντες τῶν Λαχεδαιμονίων λέγει. "Exálouy δὲ αὐτοὺς οὕτω διὰ τὸ ἁρμόξειν τὰ ἤθη τῶν πολιτῶν τοῖς τῶν Λαχεδαιμο-- νίων. Ibi Wolf. Diod. Sic. 13, 66 : ὁ δ᾽ ἐν τῇ πόλει καθιστάμενος Ἱπποχράτης ἡγεμών, ὃν οἱ Λάκωνες ἁρμοστὴν ἐχάλουν. Ibi Wessel. Adde Jacob. Quzst. Luc. c. ^; Longuev. ad Isocr. Pan. p. 161; Morum ad Xen. Hellen. Et nunc lonice Reip. magistratui ἁρμοστής nomen est.

* Cod., πυραιεῖ. Idem est sonus voca-

lium ec et v. Inde permutantur. The- mistocles Ep. 9, p. 39 Schottg.: ἔγωγε πέπεισμαι (imo πέπυσμαι, ut est in Ca- ryophylliana. qua tamen usum esse se Schetttgenius profitetur) διότε ἡ φυγὴ μὲν ὀλίγον τι ἔδοξεν αὐτοῖς εἶναι τιμώ-- βῥημαὰ ἐπ᾽ ἄνδρα τοσαῦτα (addesis e Ca- ryoph. x«i τηλικαῦτα) χατειργασμένον.... Atque sic Caryophyllum neglexit de- scribere p. 43 : ei δὲ xal πεφύχοις, ἀπο- χρύπτου τὰ πλείω x«l ἀγάπα λανθάνων. Codex et Caryoph.: εἰ δὲ veg. ὥςπερ καὶ πέφυχας, ἀποχρ. Rursus, p. 48 : οὐχ οὕτως ἤδη μισητέον ᾿Αθηναίους ἡμῖν, ὥςτε xxl τοιαῦτά τινα περὶ αὑτῶν ὑπολαμβά-- νειν, olx οὔτε ἐγένετο πώποθ᾽ ὑπ᾽ αὐτῶν, οἴμαι δὲ ὅτι οὐδὲ ἄρα γένοιτο. Restituo e Caryoph.: οἵμαι δὲ ὅτι οὐδὲ ἔστιν, οὐδὲ ἄρα γέν.

ΜΕΛΈΤΗ Ε΄. 87

ὁσημέραι ἀντιταττόμενοι, χρείττους ὥφθησαν τῶν τότε φόδων καὶ τοῦ καιροῦ, καὶ ἔδειξαν θάνατον εὐκλεᾶ δουλείας ἀπρεποῦς &v- θαιρούμενοι. Καὶ νῦν ἐστὶ μνήματα περιφανῆ τῶν τότ᾽ ἀγωνισα- μένων, τὰ τούτων μνήματα, ἵν᾽ ἔχοιμεν βλέπειν πρὸς ἐκείνους, xal πράττειν ὅσα δὴ καὶ πραχθέντα δόξαν ἔχει τῇ πόλει μηδέποτε λήγουσαν.

Ei γοῦν᾽ καιροὺς τρίθοιμεν᾽ καὶ ἀναθολὴν ὑπερτιθείμεθα, μενεῖ γε καὶ εἰςέτι ἡμῖν ἡ ἀπὸ πατέρων προςοῦσα δόξα ἣν ἔχομεν; Ἐγὼ μὲν οὐκ οἶμαι" ἀλλὰ καὶ μᾶλλον, καὶ ἣν EPOR σχεῖν Ex τοῦ ἐξελθεῖν ταχέως καὶ πολεμεῖν, οὐκ ἂν γένοιτο, καὶ εἰ πολλὰ μετὰ ταῦτα κάμοιμεν. ᾿Αποκαραδοκήσουσι γὰρ Ἐλατεῖς, οἶμαι, χαὶ πλέον τοῦ εἰκότος τὸν Φίλιππον θεραπεύσουσι; εὐεργέτην xal. χύριον ἀνομολογοῦντες; xal πάντ᾽ αὐτῷ ὑπείκοντες. ὁ à" ἀποσε-- μνυνεῖται; ὡς ἔθος ἐκείνῳ, καὶ p dun dr μενος εἴποι" « ὁρᾶτε οἷα τῇ τῶν ᾿Αθηναίων πόλει πρθέκει μενοι πάσχετε; Οὐκ ἐγώ "Aeyov? διαμηνυόμενος ὡς pe ἐπ᾽ Αθηναίοις ἐλπίζετε ; τί συνήνεγκεν ὑμῖν τὸ ἐπ᾽ ἐκείνους * θαῤρεῖν »5 ᾿ Kad ταῦτ᾽ ἐχεῖνος ἐρεῖ. Καὶ τὸ λοιπὸν ἡμεῖς μὲν τὰς τρεῖς ἡμέρας ἀναλώσομεν κατ᾽ αὐτοῦ βουλευόμενοι " ἐχεῖνος δὲ ἀδοξίαις πάσαις περιβάλλειν τὴν πόλιν οὔμενουν οὐκ ὀχνήσει, καὶ τῶν καθ᾽ ἡμῶν mapornüv πληρώσει πολλῶν ἀχόας. ἅμα δὲ κἀκεῖνος βουλεύσε-- ται, καὶ τούτῳ οὐχ; ὡς ἐλπίζετε, περιτεύξεσθε. Περισυνάξει γὰρ

-

* Schol.: τὸ ἔνδοξον.

* Vide p. 65, n. 2; 88, 10; 89, 14.

* Codex, ἐγώλεγον. Non male scri- psisse puto, γώ '1«yov. Qui in talibus elisionibus scribunt ἐγὼ ᾿᾽λέγον mala pro- nuntiatione uti videntur. Nam decurta- tum verbum accenju novo non est no- tandum. Qui non pronuntiabant ἐγὼ ἐλέγον, non potuerunt ἐγὼ ᾿λέγον pro- nuntiare, sed ἐγώλεγον, ac, perspicui- tatis causa , scripserunt ἐγώ ᾽λεγον, quod scripsi. Initio Luciani Votorum Basi- leensis et Bipontina £3 ᾽λεγον, Fritz- schiana ἐγὼ 'Aeyo», recentissima inte- gris litteris ἐγὼ ἔλεγον. Christopuli

nonnulli versus sic typis exhibentur : φθερὰ "xev. ἀναμμένα.... Αὐτὸ " vac στῆ-- Üog* τί τὸ τρυπᾶς;.... Νὰ "eat χορῶνα᾽ Νὰ σαι θεά. Quz vis potest accentuum esse , qui in charte inanitate pendent? non juvant pronuntiationem , quum nil sit quod pronuntiari queat ; offendunt oculos, et intelligentiam impediunt. Reponi velim : φθερά ᾽χεν, αὐτό ᾽ναι, νά ᾽σαι. Apostropho diphthongi finalis de- fectus significatur : Τὸ εἶπεν ἡ Πυθία, χαὶ εἶν᾽ ἀληθινόν. lnitialem pariter 81-- gnificari defectum quid vetat ?

* Codex sic, ἐπ᾽ ἐχείνους. Malim da- tivum quo modo est usus.

88 T. TOY IIAXYMEPOYE

τὰς δυνάμεις αὑτοῦ᾽, xal ἀναῤῥώσει πεπονηκυίας ταῖς ὑποσχέ-- σεσι, καὶ μεγάλαις ἐλπίσιν αὑτὰς θαῤῥυνεῖ. Καὶ τότε πολλῶν ὑμῖν δεήσει πάντως παρασκευῶν πρὸς τὸν κατ᾽ αὐτοῦ πόλεμον" νῦν δέ, ἀλλ᾽ ἐπαρθέντες τῇ νίκῃ, κἂν ἀκούσωσιν ἐξιόντας , οὐ φρον-- τιοῦσι. Τὸ γὰρ τῆς νίκης ὑπόγυον καὶ πρὸς τοὐπιὸν ἐχέγγυον δόξει, καὶ ἀνετοίμοις προςθαλεῖτε καὶ ἀπαρασχεύοις συμμίξετε. Καὶ ὅσον δόξης ὑμῖν νικήσασι περιέσται ἐντεῦθεν, οὐκ ἔχω λέγειν ὑμῖν.

Διὰ τοῦτο, ἄνδρες, παρακαλῶ, μὴ τὸν καιρὸν προϊώμεθαδ, οὗ πάντα ὕστερα πολεμοῦσι, μὴ δὲ κατατρίδωμεν τοῦτον διὰ κενῆς " ἀλλ᾽, ἀπ᾽ αὑτοῦ σχεδὸν τοῦ βουλεντηρίου, τὰ ὅπλα λαθόντες, ἐξίωμεν. Μηδεὶς ἀσυντελὴς πρὸς τὴν παροῦσαν χρείαν φανήτω; μηδεὶς ῥάθυμος, μηδεὶς ἀναπεπτωχώς. Αλλ᾽ οἱ μὲν ψηφίζεσθε" οἱ δ᾽" ἕτοιμοι γίνεσθε πρὸς τὴν ἔξοδον" οἱ δ᾽ ὁπλίζεθε τούτους, καί, πρὸ τοῦ τὰ ὅπλα ἐνδύσασθαι, λόγοις, ὡς εἰκός, παρακλη-- τηρίοιςἷ, οἱ δὲ σὺν ἀγαθὴ τύχῃ προπέμπετε. Οἱ ὃξ πρυτάνεις ἑτοιμάζετε τὰς τροφάς.

Εἰ δὲ καὶ ξενικοῦ δεήσει, θρέψει καὶ τούτους ἡ πόλιᾳ" οὐδὲ γὰρ ἀποροῦμεν χρημάτων " ἱκανῶς ἔχει τῶν πρὸς τὴν χρείαν. Καὶ ἄλλοτε μὲν ἴσως τὸ κοινὸν συντελήσει ταῖς χρείαις, καὶ ὥςπερ ἐξ ἐράνου τινὸς ὁ δῆμος συνειςενέγκῃ χρήζουσι. Τέως δὲ τὸ κοινὸν ταμιεῖον ἀρχέσει καὶ ἡ ἀκρόπολις" πρὸς τὸν παρεμπεσόντα πό- λεμον. |

Καὶ πάλαι μὲν ὑπὲρ ὀλυνθίων ὁρμωμένοις χρημάτων ἔδει, καὶ πρὸς τὰ θεωρικὰ τῷ δήμῳ ἐόδλέπομεν", ὡς μηδαμῶς ὄντων ἑτέρων στρατιωτικῶν" νῦν δέ, καὶ τὰ θεωρικὰ μενοῦσιν ἀπαρεγχείρητα

* Codex , αὐτοῦ. 1 Respicit nobilem locum Demosthe- * Schol.: ἐπίλογος. nis Olynth. 3, S 6 : δεῖ δὲ χρημάτων. ? Nam, ut Syrus ait: « Occasio re- Nicephorus Chumnus Epist. 160, in ceptus difficiles habet ». Anecdotis meis Novis : δεῖ δὴ χρημά- ὁ Codex , οἵ δ᾽. Et sic statim. των; εἴρηταί τινι τῶν πάλαι, xal σφόδρα

* Sie παραχλητήριος subaudito λόγος τὰ χοινὰ συνετῶν, καὶ καλῶς εἴρηται. Ibi infra p. 118, n. 1. Conf. Thes. Stephani nota p. 180; coll. Rüdig. ad Dem. ]. Did. in παραχλητήριος. * Suasit tecte Demosthenes ut τὰ θεω-

* [n acropolierat Thesaurus publicus. p«xá fierent στρατιωτικά Olynth. 3,$ 6.

MEAETH Ε΄. 89

καὶ τοῖς δημοσίοις ἀρκεσθησόμεθα, καὶ οὐδεὶς ἐμποδίσει τρόπος ἀμηχανίας πρὸς τὴν αὐτόθεν ἔξοδον.

Κεφάλαιον τῶν Àóyov'.

Ἐγὼ μὲν τὸ τὸν καιρὸν συντεμεῖν πρὸς τὰ παρόντα xal συμφέ- ρον ἔδειξα, καθόσον οἷόν τ᾽ ἦν, καὶ ῥάδιον ὡς οὐδέποτε, πρὸς δὲ καὶ ἀναγκαῖον τῇ πόλει καὶ ἔνδοξον. Προςτίθημι δὲ" καὶ τοῦτο, ὡς καὶ μόνον αὐτὸ τὸ ψηφίσασθαι καὶ ἐξελθεῖν οὔ τι γ᾽ εὐκατα- φρόνητον ἔσται, ὡς ἔγωγε κρίνω, ἵν᾽, Tí, διὰ τὸν φόθον καὶ τὸ ἐπ᾽ αὐτὸν ἕτοιμον, τῶν Ἐλατέων ἀπόσχηται Φίλιππος, ἤ, κατα-- φρονήσας. ἀφύλακτος ληφθῇ.

Κἀγὼ μὲν οὕτω καὶ γνώμης καὶ λόγων ἔχω" ὑμεῖς δέ, εἰ μὲν δύνασθε ἀντειπεῖν, καὶ δεῖξαι ἄλλως ἐνὸν ἡ βοηθῆσαι τοῖς συμμάχοις ἢ τὸν Μακεδόνα καταγωνίσασθαι, ἀναστάντες ἐν τῷ παρόντι λέγετε, μὴ καὶ τριδῇ λέγουσιν ὁ χρόνος, καὶ μηδὲν τῶν ἡμετέρων λόγων, ἤν πον καὶ καλῶς δόξωμεν συμβουλεύειν, ὀνήσησθε" εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλ᾽ ἀντίδοτέ μοι τὴν εὐπείθειαν, καὶ δότε τοῖς συμμάχοις πᾶσιν ἐκ τῶν παρόντων ἀγαθὰς πίστεις, ὡς οὐδεὶς περιέσται τούτων πολέμιος, ἐς τ᾽ ἂν ἡ πόλις τῶν Αθηναίων σώ-- ζηται" καὶ παράδειγμα θέσθε τοῖς ὑμετέροις παισίν, ἵν᾽ ἐπὶ και- ρῶν προθυμῶνται καὶ οὗτοι, πρὸς ὑμᾶς καὶ τὴν ὑμετέραν σπου-- δήν, καθάπερ ἀμέλει καὶ ὑμεῖς πρὸς τοὺς ὑμετέρους πατέρας, ὡς πρὸς ἀρχέτυπον βλέποντες. Γνώσονται δὲ καὶ οἱ ἀντίπαλοι μὴ ῥᾳδίως καταφρονεῖν ᾿Αθηνῶν, καὶ τοῖς συμμάχοις ἐπιχειρεῖν, ἂν ἀνάγκη πάντως ὑμῖν καὶ αὐτῶν τῶν ἀκινήτων ἅπτεσθαι καὶ με- ταποιεῖν, καὶ νόμων ὑπερορᾷν ἀρχαίων, εἰ μόνον τοὺς συμμάχους περιποιήσεσθε.

! Κιράλαιον τῶν λόγων] videsis p. 58, — * Schol.: τὸ ἐκθησόμενον. act. 3. * Vide p. 88 , n. 8.

90 FT. TOY IIAXYMEPOYX

MEAETH ς΄.

Αριστεύσαςΐ τις ἤτησεν εἰς τὸ γέρας πολίτου φόνον. Δέδωχεν ἡ πόλις. Εὔρηται προαπεχτονὼς αὐτόν, καὶ χρίνεται φόνου. Μελετῶμεν τὸν χατήγορον.

Τῆς" μὲν ἀριστείας τῷ νεανίσχῳ πολλοῦ δέω καὶ τοῦ παντὸς. μέμφεσθαι" μᾶλλον μὲν οὖν καὶ ὑπερτεθαύμακα τοῦτον, ὅτι καλὰ τροφεῖα τῇ πατρίδι παρέχειν οὔμενουν οὐκ" ἀπώχνησε᾽ τοῦ δὲ γέρως φθονεῖν ἂν ἐνομιζόμην, εἰ μέγα τι καὶ περιφανὲς ἤτει νικήσας καὶ ζητῶν ἐτύγχανεν. Ἐπεὶ δὲ φόνος πολίτου τὸ γέρας, πρᾶγμα καὶ πρὸς τὴν ἀκοὴν δυςχερές, μὴ ὅτι γ᾽ ἐπίφθονον, ὃ δὴ καὶ οὗτος μὲν ἐζήτει, πολλῶν θαυμαζόντων τότε, τῆς αἰτίας ἀγνοουμένης, ὑμεῖς δ᾽ ἐδίδοτε, παλαιῷ καὶ καλῶς ἔχοντι νόμῳ πειθόμενοι, πῶς ἂν ἐγκληθείην ἐγὼ φθονῶν, εἰ τὰ τῆς πόλεως δίκαια παρελθὼν λέγοιμι; οὔτε γὰρ τὴν ἀριστείαν ἔχω διαδάλλειν ὡς ἐλλιπής, οὔτε τὴν τοῦ γέρως αἴτησιν κακίζειν ὡς ἀπηνής" ἀλλὰ καλὴ. μὲν ἡ νίκη καὶ τῇ πόλει συμφέρουσα., καλὸν δὲ καὶ τὸ γέρας ἐφαί-- yet" ἂν καὶ εἰς φιλοτιμίαν τῷ ἀριστεύσαντι, εἰ καθὼς fired, λαδὼν ἔπραξεν, ἀλλὰ μὴ ἄλλως μὲν ἐλάμδανε ζητήσας, ἄλλως δὲ φθάσας καὶ μὴ ζητήσας εἰργάσατο.

ὥμως γε μέντοι τὸ πᾶν ἐφ᾽ ὑμῖν ἀναρτῶ, ὡς τὸ κρίνειν δικαίως καὶ κατὰ τοὺς ὄρχους ἔχουσι. Καὶ ὑμεῖς ἂν εἴποιτε εἰ δίκαιόν ἐστιν ἐν δημοκρατουμένῃ πόλει καὶ νόμοις διοικουμένῃ τοιαῦτ᾽ ἐξ- εἶναι ποιεῖν, καὶ ὁντιναοῦν ἀποχτιννύναι τὸν ἄλλον, εἰ μόνον πλάττοιτο πρόφασις.

Ἢ Schol.: ἡ στάσις. ---- ld argumentum * Schol.: μετάληψις. in scholis fuit ante Pachymerem tra- — * Μελετῶμεν)] vide p. 1; 20,3; 59. ctatum. Synesius, sub finemlibri De Ia-— * Schol.: τὸ προοίμιον ἐξ ὑπολήψεως somniis, declamatorum deridens ine- τοῦ διώχοντος. Φθόνον γὰρ mpoxvaxónttt. ptias, loco pulcherrimo : ποῦ ἂν εἴη X" Vide p. 36, n. 8; 87, 20. πολιτεία γέρας ἀριστεῖ διδοῦσα χτεῖναι 5 Codex, ζει. Scripsi ἥτει. πολίτην ἀντιπολιτευόμενον; * Fortasse τῶν ἄλλων.

MEAETHB ς΄. 91 Τὸν' μὲν οὖν δῆμον ἐν ταὐτῷ χαίροντά τε καὶ ἀχθόμενον βλέπω" χαίροντα μὲν οἷς ὅτι ἰδίαν τὴν ἀριστείαν ἕχαστος οἴεται, ἑνός τινος ἀριστεύσαντος, ἀχθόμενον δὲ πάλιν ἐφ᾽ οἷς οὐ κατ᾽ ἀρι-- στεῖς ἄλλους, πολλῶν, ὡς εἰκός, γενομένων τοιούτων τῇ πόλει. * * * »» , καὶ ὁ παρὼν ἀριστεὺς ουτος ἤτησεν, ἀλλ᾽, ὥςπερ ἄν, ἀριστεύειν μαθὼν κατ᾽ ἐχθρῶν, καὶ κατὰ τῆς πόλεως ἐδοκίμασε χρήσιμον εἶναι τοῦτο καὶ πανταχοῦ, οὕτω μετῆλθε σὺν δόλῳ τὴν αἴτησιν, ἢ M 1 , , 1 ’ , , 1 καὶ ἄλλην καινὴν ἀριστείαν, εἰ μὲν βούλοιτό τις λέγειν, κατὰ , » Δ .5 , ^ , € 9 5n? . » πολίτου. εἰ δ᾽ οὖν, κατά γε τῶν διδόντων ὑμῶν ἠθέλησεν ἀποφῆ-- Y , E dicho , ἃ Y , , vat τὴν σήμερον. Ἐγὼ δὲ τὸ μὲν γέρας ὃ xal δεδώκατε βούλομαι μένειν αὐτῷ, καὶ οὐκ ἂν ἀποστεροίην κἂν ὅ τι καὶ ὅπως ἤτησεν. Ei γὰρ καὶ ἄδοξόν τι προΐσχεται xal ἀπηνείας ἔστι μεστόν, ἀλλ᾽, ἐπεὶ τῶν αἰτούντων, οὐ τῶν διδόντων ἐπὶ τοῖς τοιούτοις ἡ βούλησις, ὑμῖν μὲν καὶ οὕτως οὐκ ἂν μέμφοιτό τις, εἰ καὶ πλείο- νας ἥτει τῶν πολιτῶν εἰς ἀναίρεσιν καὶ ὑμεῖς ἐδίδοτε" αὐτῷ δὲ xal μόνῳ, ἵνα μηδὲν δυςχερὲς εἴπω ἀρχόμενος τοῦ λόγου, ἀλλ᾽ οὖν εἰς ἀδοξίαν μεγίστην τὰ τῆς δόξης ἂν περιΐστατο. ^ 1 5 , » » A αν ὃ - , 4 Τοῦ μὲν οὖν γέρως, ὅπερ ἔφθην εἰπών, xal τῆς δωρεᾶς οὐκ ἂν φθονοίην᾽ αὐτῷ" ἀλλ᾽ ἐχέτω καθὼς ἤτησε" τὸν δὲ τοῦ πολίτου , f ^ φόνον xal λίαν ζητῶ; εἰ δημότης Qv οὗτος xal νόμοις Βλληνικοῖς e H y ) ^ , ὑπεύθυνος, ταῦτα πράττειν ἐτόλμησεν, ἃ μηδ᾽ ἐν τοῖς βαρθάροις ἔστιν ἰδεῖν τολμώμενα.

Μᾶλλον δέ", ἐπειδὴ εἰς τοιούτους κατέστην λόγους καὶ δίκαιον ἁπλῶς καὶ δικαίως τοῖς λόγοις χρήσασθαι, ἄξιον ἄνωθεν διελθεῖν , ^ » : ὅπως τὰ καθ ἡμᾶς ἔσχε, καὶ ὅπως στρατηγὸν αὐτὸν κατεστήσα- μεν, καὶ ὅπως ἀριστεύσας ἥτει, καὶ τί πέπραγεν. Οὕτω γὰρ ἂν

* Schol.: δεύτερον προοίμιον, ἐξ ὑπο-- λήψεως τοῦ πράγματος, ὅπου συνειςάγεται καὶ τὸ τῶν δικαζόντων πρόφωπον.

* Similis formula. Ibi quod conjeci , p. 42, n. 5, przsens conlirmat locus.

* Codex , φθονείην. Permutatio est so- lita vocalium εἰ οἱ. Themistocles Epist 14 , p. 43 : δεδίττεις ἡμᾶς, ὦ Θεμιστο- χλεῖς, xai δειμχτεῖς, Scribendum δειμα-

τοῖς. Obiter tangam Epistola initium : $5 που Λεώτης ὃ ἀρχιερεύς, ὦ Λέχγρε, xxl Λύσανδρος ὃ Σχαμθωνίδης, καὶ Πρι- νάπης ὃ ΤΙρασιεύς.... Codex , ὁ ἀρχιεύς, optime , modo corrigatur à ᾿Ερχιεύς. lta tres Athenienses a populo quisque suo designantur. Atque alibi Apz«ebg pro Ἐρχιεὺς male scriptum fuit.

* Schol.: πρήκχτάστασις.

02 I. TOY ΠΑΧΥΜΕΡΟΥ͂Σ κατὰ τρόπον' καὶ ἡμεῖς λέγοιμεν καὶ ὑμεῖς ἀκούσαντες χρί-- νοιτε.

Τὸ μὲν᾽ τοὺς πολεμίους λέγειν ὅπως ἐπῆλθον τῇ πόλει, καὶ ὅπως περικαθίσαντες ἐπολιόρκουν χαὶ δεινὰ ἐποίουν ἡμᾶς, περιτ- τὸν ἡγοῦμαι καὶ ὀχληρὸν ἄλλως, εἰ τὰ πᾶσι δῆλα παρειςχυκλῶ., καὶ φορυτὸν ἄγω συγχύσεων. Κἀκεῖνα" γὰρ οἴδαμεν" καὶ αὖθις τάδ᾽ οἴδαμεν, ὡς οὕτως ἔχομεν ἄνθρωποι πρὸς ἀλλήλους, καὶ οὐκ ἂν χρόνον τις ἐννοήσειε δίχα πολέμων καὶ ταραχῆς καὶ φιλονεικίας ἀνθρώπων. ἀλλά, χἂν πολέμων ἐκτός τις Y, τὸ ἐπὶ δικαστηρίων ἢ μὴν καὶ βουλευτηρίων καὶ ἐπὶ ἀγορᾶς διαμφισθητεῖν οὐκ ἐκλέ-- λοιπε. Καὶ ἡμεῖς πολλάκις ἠνωχλήσομεν ἀλλήλοις, καὶ ἄλλοις ἕτεροι. Συνέδη τοῦτο καὶ ἐφ᾽ ὑμῖν, καὶ γέγονε. Πλὴν οὐκ ἦν ὥςτε καὶ ἀπολέγειν ἡμᾶς", καὶ πρὸς τὴν τῶν δεινῶν ἐκείνων ἐπίθεσιν ἀποῤῥᾳθυμεῖν᾽ καὶ γὰρ χαὶ χρήμασιν ἦν καὶ σώμασι μάχεσθαι. Ἑνὸς ἔδει τοῦ στρατηγοῦ" καὶ νικᾷν ἠλπίζομεν, εἰ χειροτονήσομεν χαὶ τὸν ἄξιον.

Βουλὴ γοῦν συνήχθη, καὶ σκέψις συνέστη, καὶ περὶ στρατηγοῦ καλοῖς ὁπλίταις προςήκοντος ἀκριδῶς ἐξητάξομεν.

Καί τις παρελθὼν εἰς μέσους ---- καὶ τῶν λόγων μέμνησθε. οἶδα" εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλ᾽ ἀναμνήσω" ὁ γὰρ ἐπιὼν τοῖς προτέροις χρό-- γος, τὰ αὑτοῦ φέρων, ἐκεῖνα πάντως παραιρεῖται τοῦ μνήμονος — παραστὰς τοίνυν * « ἄνδρες, » εἶπε, « πολῖται, στρατηγοῦ δεῖ πάντως ἡμῖν, στρατηγοῦ μόνον, τοῦ τοὺς ἡμετέρους κινήσοντος. Τοῦτον ζητεῖν δεῖ, τοῦτον ἐκλέγεσθαι. Πολλοὺς εὑρήσομεν ἐκ τοῦ παραχρῆμα οὐδὲ γὰρ ἀμοιρεῖ σὺν θεῷ τούτων ἡ πόλις ἡμῶν. ὁ μὲν ἐρεῖ τοῦτον, ὁ δ᾽ ἐκεῖνον, καὶ ἄλλος ἄλλον" καὶ πάντες δό-- ξουσι χρήσιμοι, καὶ πάντες λόγου τινὸς ἄξιοι. Πλὴν χρὴ διαγι-- νώσχειν τὴν τῆς ἐκλογῆς δύναμιν, καὶ τί σημαίνει τοῦτο τὸ ὄνομα" ὅτι, πολλῶν ὁμοίων παρόντων, προτιμῶμεν τὸν ὑπερφέροντα. ἔστω γοῦν τις ὁ προτιμώμενος, ἀξιῶ, εἰδὼς μὲν καὶ καλῶς πα- ρατάσσειν λαοὺς καὶ δόρυ στρέφειν ἀρίστως, καὶ τοῖς πολεμίοις

* Vide p. 67, n. 4. * Schol.: χατάστασις.

* Codex, τὸ μὲν οὖν, deleto οὖν. * Cod. ὑμᾶς ac supra x. * Ue δεινὰ ποιεῖν p. 67, n. 1. * Vide p. 82, n. 7.

MEAETH ς΄. 93 συμπλέκεσθαι" εἰδὼς δὲ καὶ τὸν δῆμον ἀγαπᾷν, καὶ πρὸς ἕνα ἕχαστον οὕτω διακεῖσθαι, ὥςπερ ἂν εἰ πρὸς πατέρα T) πρὸς υἱὸν εἶχεν ἢ πρὸς κασίγνητον" καὶ μὴ ὅτι εἷς ὁ πολίτης καταφρονεῖν, μηδ᾽ ὅτι πένης καὶ ἄδοξος dnootpéptaoa: ἀλλ᾽, ὅτι τὸ κοινὸν ἐξ ἑκάστου, καὶ τοῦτο δὴ δῆμος ἐστὶ τὸ τῶν πολλῶν συμπλήρωμα, καὶ τὸν ἐλάχιστον ἀγαπᾷν. ἔχθρας δ᾽ ἰδίας ἢ τοῖθῶν πολιτικῶν τόσον ἐκείνῳ μετέστω ὅσον καὶ τῶν ἐν Βρετανοῖς ἣ καὶ Σαυρομά- ταις πραγμάτων ».

Ταῦτ᾽ ἔλεγε, καὶ τὴν αἰτίαν προςετίθει, ὡς ὁ πρὸς ἕνα τῶν πολιτῶν δυςχερῶς ἔχων ἢ καὶ δεύτερον πρὸς τὸ ὑπὲρ παντὸς πο- λεμεῖν τὸ μέρος ἐλαττωθήσεται. καὶ δείξει μὲν πολιτικὸς ὧν πρὸς πάντας xal κοινῶς φιλόδημος, ὅμως δὲ πρὸς ὁντιναοῦν εἰς φιλο- νεικίαν ἔχων καὶ ἐχθρωδῶς διακείμενος, ὁλοτελῶς οὐ προθυμη-- σόμενος.

Πρὸς ταῦτα, (τί χρὴ μηκύνειν ;) τόσον ἀπεδέχεσθε τὴν βου- λήν, ὅσον καὶ πάντας σχεδὸν συνομολογῆσαι, καί τινας εἰπεῖν πρὸς ἐχεῖνον᾽ « ἀμέλει, ῥῆτορ, πρώτη δοκιμασία στρατείας ἡ γνώμη , ἧς μὴ παρούσης ὀρθῆς καὶ δημοτικῆς), καὶ φιλανθρώπου πρὸς ἕκαστον τὸν τῆς πόλεως, οὐκ ἔστιν ἐκεῖνον ὑπὲρ τῶν ὅλων ὀρθῶς στρατηγεῖν ».

Ταῦτ᾽ ἔλεγε τότε'. Καί, πολλῶν προτεινομένων, τοῦτον (οὐ γὰρ ἦν ὁ τοῦ πολίτου φόνος δῆλος) τῶν ἄλλων προετιμᾶτε, καὶ ὡς δημοτικῷ καὶ φιλοπολίτῃ τὰ τῆς πόλεως ἐνεχειρίζετε.

Καὶ εὐθὺς περὶ αὐτὸν ἅπαν τὸ ὁπλιτικὸν ἦν. Καί, σύνταγμα γεγονότες ἕν, ἐξέρχονται ; παρατάσσονται, νικῶσι μετὰ τῆς τύ- χὴς τῆς πόλεως, ἐπανήκουσι νιχηταί, συγ χαίθουσι τῇ πόλει, δεικνῦσι τὰ τρόπαια, dpinreis πάρα, πάντων φημίζονται. Ἐπεὶ δ᾽ ἔθος εἰς ἕνα περιϊστάναι, καὶ μὴ εἰς πάντας, τὸ κατορθούμε-- νον, καὶ μᾶλλον. τὸν τοὺς ἄλλους ἄγοντα, καὶ ἐμαρτύρουν (δεῖ γὰρ ἀψευδεῖν) τὰ εἰκότα τῷ στρατηγῷ, δέχεται τὴν μαρτυρίαν ἡ πόλις» καὶ τῇ τοῦ κήρυκος γλώσσῃ κοινὴν ὁμολογίαν ποιεῖται. Καὶ ὁ στρατηγὸς μόνος ἀνακηρύσσεται νικητής τε καὶ ἀριστεύς.

' Fortasse , ταῦτ᾽ ἐλέγετο τότε. 5 Meminit fortasse Demosthenicz sen-

94 T. TOY IIAXYMEPOYX

ὡς δὲ καὶ τῇ ὑστεραίᾳ xal περὶ γέρως ἡ σχέψις ἦν, καὶ ἔδει τὸν ἀριστέα ζητεῖν ὅ τι τὸ γέρας βούλοιτο, ἐρωτᾶται διὰ τοῦ χή- puxog ὁ τέως εὐεργέτης τῆς πόλεως τίνα θέλει τὴν δωρεάν, καὶ εἰ στέφανον, ἣ θρίαμθον ', ἡ στήλην, Y) καὶ ἐπὶ πρντανείου σίτησιν καταδέχοιτο" εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλ᾽ εἰπεῖν τί τὸ βούλευμά οἱ καὶ τίς ὁ σχοπὸς προτρέπεται.

Καὶ ταῦτα μὲν ἡ πόλις διὰ τοῦ κήρυχος" ὁ δέ ---.ἕ ἀλλ᾽ ὦ 1 πῶς εἴπω; πῶς ἀναγγείλω τὴν αἴτησιν ; ---- ἐπισχὼν χρόνον ὀλίγον, καὶ τρίψας τὴν κεφαλήν, κάτω τε κλίνας τὸ ὄμμα (ἤδει γὰρ ἴσως βαρέως ἕξοντας τοὺς ἀκούσαντας), παριδὼν πάντα, καὶ τούτων, ὡς ἄν τις εἴποι, σμικρότητα αταγνούς; πολίτην, ὦ Ζεῦ ἴ αἰτεῖται πρὸς φόνον" ὃν εἰ δημοτικὸν καὶ εὔνουν λέγοιμι τῇ πατρίδι, ἴσως οὐκ arando pats Ἀνάγκη γάρ, τοῦ κοινοῦ καλῶς ἔχοντος, καλὸν εἶναι xai τὸν καθ᾽ ἕκαστα. ὅμως γε μήν, κἂν ὁποῖός τις ἦν, ἀλλ᾽ οὖν πολίτης ἠκούετο πόλεως,, ἧς ἐκ πολλοῦ τὸ τυραννικὸν τοῦτο καὶ ἀπηνὲς ἀπῴκιστο.

Εὐθὺς τοίνυν πρὸς ταῦτα, ὃ δὴ καὶ ἐχρῆν, γέγονε παρ᾽ ὑμῶν, χαὶ πάντας ἔδλεπον ἀπεχθανομένους καὶ μυσαττομένονυς τὸ βού-- λημα, καὶ βαρὺ τιθεμένους, εἰ βαρθάρων φυγόντες ὠμότητα,

tentia Cor. 53 : χαλούσης τῆς χοινῆς τῆς πατρίδος φωνῆς..... ἣν γὰρ ὃ κήρυξ κατὰ τοὺς νόμους φωνὴν ἀφίησι, ταύτην χοινὴν τῆς πατρίδος δίχαιόν ἐστιν ἡγεῖσθαι.

! Et infra p. 107,8: οἱ πολῖται λαμπρὸν τὸν θρίαμβον ἄξουσι. Declamatori , qui se fingit esse Atheniensem, evitandum fuit vocabulum θρίαμθος, ut et modo Britannorum mentio ac Sauromatarum, et dictatoris romani, p. 64.

* Codex , ὦ. Demosthenes De Symm. & 12 : ὦ πρὸς τοῦ Διός, οἴεσθε; Malim, ὦ πρὸς τοῦ Διός! ot.... Alex. Sutsus Epistola ad Othonem, mordaci insul- sum regis laudatorem sale defricans : Καί (ὦ τῆς γελοιότητος) διὰ νὰ σὲ ἰδῶσι Τὰς Ναϊάδας στὰ χλαδιὰ τῶν δένδρων ἀνεθάξει, Καὶ τοὺς δελφίνας στὰ ὑγρὰ

παράθυρά των χράξει. Debuit ὦ τῆς γε-

λοιότητος ᾿ ponere typographus ; nam ta- lia magnum poetam non sollicitant. Sed vix credere queo exstitisse poetastrum stultum adeo et cacozelum , ut Sancta- mandi , quem jam Boilavius secuit , pu- tidas imitaretur ineptias : « N'imitez pas ce fou qui, décrivant les mers, Et, pei- gnant au milieu de leurs flots entr'ou- verts L'Hébreu sauvé du joug de ses injustes maltres, Met, pour les voir passer, les poissons aux fenétres » ; τοὺς ἰχθὺς στὰ ὑγρὰ παράθυρά των. Ridicu- lus fuit plus nimio Cerceus Loyolita, qui , spreto Boilavii edicto, sic lusit in- sipide : « Vous pourrez précher les poissons, Qui, réveillés par vos doux sons, Et curieux de vous connaitre, Pour mieux entendre vos lecons, Met- tront la téte à la fenétre ».

MEAETH ς΄. 95 αὐτοὶ κἀκείνους ὑπερελάσειαν, καὶ ὅσον ἐκεῖνοι μὲν τοὺς ἀλλο-- ξένους, οὗτοι δὲ τοὺς ἰδίους ἀπεμπωλοῖεν πρὸς τὴν ἀναίρεσιν. Ἰότε πολλοὺς ἤκουον λέγοντας καὶ τὴν νίκην καχίζοντας, καὶ δυςτυχίαν νομίζοντας, εἴπερ εὐθὺς xal ἐκ προοιμίων νικήσαντες, τοὺς πολίτας ὡς ἐχθροὺς προδιδοῖεν καὶ σφάττοιεν. ὅμως (νόμος yàp ἥἤπειγε, καὶ οὐκ ἦν ἀνανεύειν) ἑκόντες ἀκούσῃ γνώμῃ τὴν αἴτησιν ἐχπληροῦσι, χαὶ τῷ γεννάδᾳ τούτῳ xal ἀριστεῖ φόνον πολίτου χαρίζονται. πλὴν καὶ τοῦτο μετὰ πολὺν χρόνον, ὑπερτι-- θέμενοι, ὡς ἄν που φανείη ἀκούσας ὁ ταλαίπωρος ἐκχεῖνος dy- θρωπος καὶ ἑαυτόν, ὡς εἰχός, ἐξαιτήσηται. ὡς δ᾽ oix ἑωρᾶτο (οὐδὲ γὰρ ἦν" τὸν ἐκ πολλοῦ θανόντα ζῶντα. φαίνεσθαι καὶ λα- λεῖν ἱκετεύοντα ) , κυροῦσι τὴν ψῆφον ἐπικειμένῳ, καὶ γράμματι βεδαιοῦσι τὴν δωρεάν. Καὶ νῦν αὐτὸς μὲν λαμθάνει τὸ γέρας καὶ τοῦ βουλευτηρίου ἐξέρχεται, μηδὲν πλέον τοῦ μόνον λαθεῖν ἐργα- σάμενος. ὁ δὲ πολίτης ἐχεῖνος εὕρηται δεξιᾶς ὧν ἔργον πρὸ χρό- νου τοῦ καλοῦ τούτου ἀριστέως καὶ ὑπὲρ τῶν πολιτῶν καὶ τῆς

πόλεως κινδυνεύοντος.

Καλά γε ταῦτα ", ὦ ἄνδρες; καλὸν τὸ τοὺς πολίτας παρ᾽ ὁτου-

* Addidi χαί. Contraria ratione tol- lenda conjunctio ex Hypati Anatomia p. 152 : γλοντά, αἷ σφαιροειδεῖς σάρχες καὶ ἐπιχείμεναι τοῖς χώλοις. Optime co- dex 3035, in quo ille tractatus caret auctoris nomine : σάρχες αἱ ἐπιχ. Tol- lenda et ex Theodori Prodromi Rho- dantes supplemento Y 158 : ψυχρὰν δὲ ποιεῖ τοῦ πυρὸς τὴν οὐσίαν Ὑιλῇ χελεύσει χαὶ θελήφεως μόνης. Lego ψιλῇ κχελεύσει τῆς θελήσεως μόνης, vel potius χάκ θελή- σεως « Hoc volo, sic jubeo », poeta dixit.

* Antithesis non rara, cujus fons est Homeriecus. Jupiter Hiade quarta v. 43 ira Junonis tradidisse se ait sacrum lilium, urbem sibi dilectissimam, sed invitum simul nec invitum : ἐγώ σοι δῶκα ἑκὼν ἀεχόντι γε θυμῶ. Meleager Anthol. 12, 85 : Αὐτόματος δ᾽ ἄκων ποσσὶ ταχὺς φέρομαι. Quod bene illustravit

Jacobs. in Analectis. Nunc editum est temere αὑτομάτοις ex inutili conjectura. G. Acropolita Hist. c. 77 : ἑκὼν xov εἰς τὴν βασίλειον ἀνήχθη περιωπήν. Invenies nonnulla in meis ad Phil. Her. notis p. 462; in Palaireti Observ. ad Epist. 1 ad Cor. 9, 17.

5 Codex παρῆν. Scripsi γὰρ ἦν. In Eunapio scriptum nunc est παρῇ pro γὰρ ἡ. Ibi nota p. 257. Adde de illa permutatione notas ad Tiberium Rhet. p. 33, ad Manassis fragmenta p. 406, ad Proclum in Cratylum p. 14. In Theognide, 1207, pro Ἀργαλέος γὰρ ἐών, xal φίλος εὖτ᾽ ἂν ἀπῇς. Camerarii conje- cturam παρεών bene receperat Neander Theognidez editionis p. 120, bene re- vocavit Welcker. v. 1024. Antithesis παρεὼν ἀπῆς conjecturam pulchre as- serit.

* Schol : προθολή.

96 T. TOY ΠΑΧΥΜΕΡΟΥ͂Σ

δήποτε κτείνεσθαι; καὶ πόθεν ἡμῖν τὸ νιχᾷν, καὶ πόθεν τὸ ἀρι- στεύειν; εἰ μὴ οὗτος δή. κἀκεῖνος καὶ ἄλλος , γενναῖα τῆς πόλεως ὄντες θρέμματα; καὶ τὰ τροφεῖα δεῖν εἰδότες ἀποτιννύειν τῇ πα- τρίδι, εἰς ταυτὸν συνελθόντες, ἐπὶ καιροῦ παρατάξαιντο, καὶ πά- σαις ἀγωνίζοιντο προθυμίαις. ὥςπερ ἄρα καὶ τὰ νῦν γέγονεν. ἔχοι τις γάρ, ὦ ἄνδρες, εἰπεῖν ὡς δίχα τῶν πολιτῶν ἡμῶν ἡ ἀριστεία τῷ γεννάδᾳ τούτῳ συνέβη; πῶς, καὶ τίνα τρόπον ;

Εἰ μὲν γὰρ ἔστι τὸν στρατηγὸν νικᾷν δίχα στρατιωτῶν, ἔστω τοῦτο, καὶ οἱ πολῖται χτεινέσθωσαν᾽ καὶ στρατηγὸς εἷς ἀρκέσει xày αὐτὸς x&y ἄλλος τῇ πόλει πρὸς τὸν xat ἐχθρῶν ἀγωνισμὸν καὶ τὴν ἀριστείαν. Εἰ δ᾽ οὐκ ἔστι δίχα λαοῦ παρατάττεσθαι καὶ στρατοῦ (τούτῳ γὰρ καὶ στρατηγὸς ὠνομάσθη , τῷ ἄγειν στρατόν, στρατὸς δ᾽ οὐκ ἂν εἴη τῇ πόλει γνήσιος, εἰ μὴ ἡμεδαπὸς καὶ πο- λίτης), ποῦ δίκαιον ἐγχωρεῖν τούτῳ ἣ ἐκείνῳ φονεύειν πολίτην, χαὶ θρέμμα τῆς πόλεως ;

Φονεύει δῆμος᾽" ἀλλὰ κατὰ κρίσιν καὶ νόμον κείμενον παλαιόν. Ἐξεδώκατε καὶ ὑμεῖς εἰς φόνον πολίτην" ἀλλὰ νόμῳ τῷ τῆς ἀρι- στείας πειθόμενοι. Φονεύει xal οὗτος" διὰ τί, ὦ ἄνδρες; διὰ τί; Πότερον δυναστείαν ἔχων τυραννικήν, ἢ ἐκκεχωρημένον ἔστιν αὐτῷ παρ᾽ ὑμῶν πράττειν ὅ τι καὶ βούλοιτο, καὶ φονεύειν πολίτην ὄντινα θέλοι παρ᾽ ἡντιναοῦν πρόφασιν;

Ἐγὼ δέ, οὐδ᾽ ἂν ἀριστεὺς ἦν ἀρχῆθεν, οἶμαι δεῖν ὑπολαβεῖν ὑμᾶς ἱκανὴν τὴν ἀριστείαν Ex&lynv πρὸς τὸ οὕτως ἔχειν αὐτὸν ἀκρίτως καὶ ἀναιτίως φονεύειν ὅντινα βούλοιτο. Καὶ τί; δημότου τοῦτο καὶ νόμοις ὑποκειμένου, ἀλλὰ μὴ τυράννου πικροῦ xal ἀπαραιτήτου , καὶ νόμον τὸν τρόπον ἔχοντος ; Φονεύεις , ἄνθρωπε, τὸν πολίτην" καὶ βούλει φιλόπολις λέγεσθαι ; ἀκρίτως" καὶ λέγεις οὐ καταυθεντεῖν νόμων τῆς πόλεως ; ἀναιτίως, ὡς ἐγὼ λέγω" καὶ προφάσεις πλάττῃ κατὰ τοῦ γείτονος. Μὴ τοίνυν, ἄνδρες φιλοπο-- λῖται καὶ φιλοπόλιδες, τὸ ἄγος τοῦτο καὶ ταύτην τὴν προςτροπὴν καταδέξησθε. Φόνος ἐτολμήθη πολίτου παρὰ πολίτου, φόνος δει-

ὁ Fortassa , οὗτος. Ciceronis « regiones. » De Or. 2, 34. * Sch.:z τῶν καλουμένων χωρίων ἀγωγή. — ? Pendentáxpicug et ἀναιτίως a verbo Technicum χωρίον rarum est, Confero φονεύεις.

MEAETH ς΄. 97

yóc, μὴ δίκης προδάσης, μὴ κινηθέντος ἐγκλήματος, μηδὲν ai- σθανθέντων ἡμῶν.

Καὶ ὁ μὲν ταλαίπωρος ἐχεῖνος κεῖται σιγῶν, οὗτος δὲ ὁ τέως φιλοπολίτης δοκῶν καὶ ὑπὲρ αὐτῶν᾽' ἀριστεύς, ἐς τοσοῦτον ἀναι-- δείας ἧκεν ἢ ἀπονοίας, ἥ ---- ovx οἵδ᾽ ὅ τι φῶ ---- ὥςτε καὶ τολμᾷ παραγράφεσθαιἶ τὴν κατηγορίαν, καὶ ἀπωθεῖν τὸν ἀγῶνα, ὡς μηδὲν αὐτῷ προςήκοντα, καὶ δεικνύειν γράμμα συμβόλαιον εἰς τὴν τοῦ φόνου συγχώρησιν τῆς ὑμετέρας βουλῆς" καὶ περιττὸν τὸ ἀπολογεῖσθαι λέγει σχηματιξόμενος , 6 ὅπου δηλαδὴ δῆμος &y- χωρεῖ τὴν ἀναίρεσιν.

Δῆμος, εἰπέ μοι, συγχωρεῖ τὴν ἀναίρεσιν" πότε; καὶ ἐπὶ ποίᾳ. προφάσει; εἰπὲ τὴν αἰτίαν" δεῖξον τὸ γράμμα. Πότε ζητήσας ἔσχες: καὶ τίς ὁ δούς; Οὕτως ὁ δῆμος εὔκολος τῷ παντὶ ὡς προ- διδόναι τοὺς πολίτας εἰς θάνατον μηδεμιᾶς οὔσης ἀνάγκης, μὴ- δενὸς ἐγκλήματος, μὴ προςτιμήματος., μὴ νόμου κελεύοντος; Καὶ πότε καὶ τίς ἄλλος εἶδε τοιαύτην τοῦ δήμου πρᾶξιν, καὶ ἐπὶ τίνι; εἶδὲές τινα παρελθόντα ποτέ, καί. χαθημένου τοῦ δήμου, ἀξιοῦντα χαὶ λέγοντα" « ἄνδρες τῆς ἡμετέρας ἐπώνυμοι πόλεως, ἐχθρὸς ἐστί μοι ὃ δεῖνα. Οὐ φέρω ζῶντα βλέπειν αὐτόν" θέλω φονεῦσαι τοῦτον. Δότε μοι τὴν ἐκχώρησιν" »* xal εὐθὺς τὸν δῆμον, μὴ μικρὸν μὴ μέγα ἐητησᾶνταν ἀλλ᾽ εὐθὺς εἰ χΘρησάντα τὴν Mie ai Ἐγὼ μὲν οὖν οὔτ᾽ εἶδον, οὔτε μὴν οἴομαι μήτε τινὰ εἰς τοῦτο φρενοδλαξείας ἐλθεῖν καὶ ζητεῖν, μήτε τὸν δῆμον εἰς τοῦτο ἀσυνε-- σίας καὶ ἀπηνείας, ὥςτε διδόναι ζητήσαντι.

« Ανήρηται » λέγεις « ἐκδεδομένος ». Καὶ ζῶν ἐξεδόθη ; ποῦ γῆς ὦν; ἢ ποῦ διάγων τῆς πόλεως; Ἐγὼ δὲ iym οὐκ ἐχδεδομένος ἀνήρηται. Λέγεις καὶ σὺ τοῦτο; καὶ φονεὺς εἶδ, μὴ λαθών, ἀνε--

4 Αὑτῶν, scilicet τῶν πολιτῶν, quos * Codex, z. Scripsi εἴ. Permutatee continet nomen φιλοπολέτης. passim vocales y εἰ, quod et passim * Schol.: παραγραφιχὸν τὸ ἀπὸ ῥητοῦ. notationis fuit occasio. Menander Prot. * Schol.: ἡ λύσις χατὰ μετάληψιν. 0. 8, p. 281 : οἱ πρέσδεις τῶν A6dpoy ἐς * Fort. ἐγχώρησιν, et sic p. 98. 8,99, πεῖραν ἰέναι τοῦ βασιλέως ἐθδούλοντο, εἴγε 20; et ἐγχωρηθείς pro ἐχχωρ. p. 99, [6. ovx ἄλλως δῶρα λαμθάνειν αὐτοῖς, καὶ Modo v. 9, rectius ἐγχωρεῖ. Eadem ρογ- τῇ Ῥωμαίων ῥαθυμίᾳ ἐπεντρυφᾶν xai τὸ mutatioap.Chumnum in An.Novisp.153. ἀμελὲς αὐτῶν οἰκεῖον τίθεσθχι xipóos.

13

2—smah. AS. am. οὕ

98 T. TOY IIAXYMEPOYX

λών. Τί τηνάλλως τὸ τοῦ δήμου προτείνεις γράμμα, καί, πρὸς οἷς ἐτόλμησας τὸ δεινόν, καὶ τῷ δήμῳ προςκατασκευάζεις ὄνειδος ;

Οἶδα τὸν δῆμον ἐχδόντα, οἶδα τὸν πολίτην ἐκδεδομένον ἐξ ἀνάγκης καὶ τότε. καὶ σοῦ ζητοῦντος, καὶ νόμου κελεύοντος. Αλλ᾽ ὡς ζῶν ἐξεδίδοτο. Οὕτω γὰρ ἥτεις καὶ σύ. ὅτε δὲ τὸ ξίφος ἐπέφερες τῷ πολίτῃ καὶ ἔσφαττες, τίς δῆμος ἐδίδου τὸ σφάττειν; καὶ ποίαν τὴν ἐχχώρησιν εἶχες, καὶ παρὰ τίνος ἐλάμβανες s πῶς δ᾽ ὁ δῆμος ἐδίδου καὶ τότε, λέγε. Οὐχ ἐνθυμῇ πόσοις ἐπύήει δα-- χρῦσαι᾽, καὶ ἑαυτῶν κατεύξασθαι xal τῆς πόλεως, καὶ ἀριστείαν ἐκείνην ταλανίσαι xal τρόπαιον, καὶ μὴ θέλειν ἐκείνην, εἰ τοιαύ-- τὴν ἔμελλες ζητεῖν δωρεάν ; ἀλλ᾽ ὅμως (νόμος γὰρ ἐκέλευε, κἂν ὅ τι ζητοῖς᾽, διδόναι) ἐδίδουν καὶ ἄκοντες. Τίνος δὲ τὸ ἔργον; οὐ δὲ σοῦ τοῦ αἰτήσαντος; σὺ δ᾽ ἀφεὶς σεαυτὸν αἰτιᾶσθαι, καὶ πρὸ τοῦ φονεύσας, ἀπηνείας τῷ δήμῳ προςάπτεις ἔγκλημα !

Αλλ᾽ ὁ δῆμος (δεῖ γὰρ ὑπεραπολογεῖσθαι καὶ τούτου ), μέσον παρανομίας καὶ ἀπηνείας ληφθείς, καὶ τῷ μὲν μὴ διδόναι ὅτι αἰτοίης νόμον ἔχων τὸ προςιστάμενον, τὸ δὲ διδόναι φύσιν καὶ Ἑλληνικὰ ἤθη ἡγούμενος τὰ χωλύοντα, δεῖν ἔγνω καὶ κατ᾽ ἀμ- φότερα ἀσφαλίσασθαι, καὶ πληρῶσαι μὲν καὶ νόμον διδόντας, φυγεῖν δὲ καὶ βαρθαρικὴν ἀπήνειαν, οὺς ὑφέξοντας ἂν ἱλαρὸν τῷ τέως ἐκδιδομένῷ, ἦν που φανείη, καὶ τὰ ὑπὲρ αὐτοῦ λέγοι δίκαια.

« Φανήσεται γάρ » ἔλεγον. «

Sententiam imperfectam restituere vo- luit vir d., conjiciendo εἴγε οὐδαμῶς ἐξέσται δῶρα. ld nullo modo satis potest facere , et oux ἄλλως est forma dicendi apud Menandrum non infrequens. Puto, facilem mutationem ἥ 4s, pro εἴγε, sufficere : « volebant imperatoris peri- culum facere , aut.saltem non alio modo (ác prius) munera capere... »

! Codex , δαχρύσαι.

* Cod., ζητεῖς. Scripsi ξητοῖς. Fere malebam ξητοίης. Est infra αἰτοίης. Sed ad ζητοῖς ducebar solita vocalium εἰ οἱ

ἐξ ἀνάγκης, καὶ προτενεῖ πολλὰ

permutauone. Libanius, t. ]V, p. 395: ρώτων τοὺς ἐντυγχάνοντας περὶ αὑτοῦ" ποῖ γῆς ἐστι; Codex 3017, πῆ. Quod pretulerim libens, etsi sciam qui possit ποῖ defendi , si libri consentirent. Idem in meis Anecdotis Gr. t. I, p. 270: εἴθε ποῖ γῆς ἔστι ὃ χάχιστ᾽ ἀπολϑύμενος ἐπυθόμην. Et hic πῇ legendum videtur. In Heunodoto, 5, 13, pro mot γῆς olx»- μένοι reposuerunt, post Scheferum, Scehweighaeuserus et Bzhrius e codice πῆ, quam emendationem absolvit Bek- kerus , ionicam formam x7 restituens.

MEAETH €". 99 καὶ μεγάλα, μᾶλλον δὲ τὸ τῆς ἡμετέρας ἀξίωμα πόλεως χαὶ τὸ τοιαύτης πράξεως ἄηθες" καὶ ὅτι πολίτης εὔνους καὶ παῖδας θρέψας τῇ πόλει τυχόν, καὶ τῇ πατρίδι χρήσιμος" καὶ ἀντιλέγων τῷ χρηστῷ ' τούτῳ πείσει χαὶ ἀκυρώσει τὸ ψήφισμα. Καὶ οὕτως οὐχ ὁ δῆμος, ἀλλὰ τὰ ἐκείνου δίκαια καθυπερτερήσει τοῦ ἐκ τῶν νόμων δικαίου, καὶ ἄκυρον ἐσεῖται δικαίως τὸ ψήφισμα ».

Ταῦτ᾽ ᾧοντο οὗτοι" διὰ ταῦτ᾽ ἐδίδουν ὅπερ οὐκ ἤθελον.

Σὺ δέ, ὥςπερ ἂν εἰ ἐχαρίζου νῦν ἐμοὶ τόδε τυχὸν τὸ σὸν ἱμά- τιον, ἐγὼ δ᾽ ἔφθασα κλέψας αὐτὸ πρὸ καιροῦ, βαρέως ἤνεγκας, καὶ χλέπτην ἐνεκάλεις ᾧ τέως ἑκὼν ἐχαρίζου. Οὕτως ἔχων καὶ ἐπὶ τούτοις, οὐκ οἶδας πόσῳ τὸ ἄκων καὶ τὸ ἑκὼν διΐστατον ; Καὶ εἰ ἕν ταῦτα καὶ ἀδιάφορα, τί λοιπὸν καθίζομεν δικαστηρία, καὶ κρίνομεν δίχας, καὶ τοῦτον μὲν ἀθωοῦμεν ὅτι παρ᾽ ἑκόντος ἔλαθε τοῦ διδόντος, ἐκεῖνον δ᾽ εὐθύνομεν ὅτι ἄκοντος τοῦ xextn- μένου καὶ μηδὲν ἐχχωρηθεὶς ἔσχε" χακεῖνο μὲν δωρεὰν λέγομεν $ μισθόν, ἢ ἄλλο τι τῶν ἑχουσίων, τοῦτο δὲ κλοπὴν xal ἁρπαγήν, 3) ἄλλο τι τῶν ἀκουσίων ὅσον ἐπὶ τοῖς ἔχουσιν ;

Εἰ δὲ βούλει) καὶ τούτους ἐρωτήσομεν. Αὐτοὶ γάρ εἰσιν oi διδόντες, ὡς λέγεις.

Τί φατέ, πρὸς θεῶν, ἄνδρες; ὑμεῖς ἐχδεδώκατε τότε πρὸς σφαγὴν τὸν ἡμεδαπόν; τί δέ; ἀλλ᾽ αἰδεῖσθε τοῦτον; — ἀκούεις, ὦ βέλτιστε; — Καὶ καλὸν ὑμῖν δοκεῖ τὸ συνάγειν ἐν ταὐτῷ χαιροὺς πολλὰ καὶ μεγάλα μέσον ἔχοντας; ποῦ ἡ πολιορκία τότε: ποῦ ἡ σχέψις ἡμῶν; ποῦ ἡ τοῦ στρατηγοῦ ζήτησις καὶ κατάστα- σις; ποῦ τὰ ἐν μέσῳ, καὶ ἡ νίκη, καὶ ἡ ἀριστεία καὶ τὰ τῶν πολε- pia! τρόπαια, ἐφ᾽ οἷς τῆς δωρεᾶς αἴτησις αὕτη καὶ ἡ ἐκχώρησις;

! De χρηστῷ ironice p. 88, n. 1.

2 Schol.: ὅτι πρὸς τό « αἰδεῖσθε τοῦτον» ἀπολογησομένου ἴσως τοῦ δήμου τό « οὗ», ὅδε πρὸς τό € ὑμεῖς ἐχδεδώκατε τὸν ἡμε- δαπόν » ἐχλαμθάνει. Si respondentium τὸ οὗ ad quaestionem ἐκδεδώχατε retu- lisset orator, suum ἀχούεις post ἡμεδα-- πόν posuisset. Potuit simulare audivisse τὸ οὗ post αἰδεῖσθε τοῦτον. Caeterum est

manifesta imitatio loci Demosthenici De Cor. & 88 : πότερον ὑμῖν, ὦ d. A0., με- σθωτὸς Αἰσχίνης ἣ ξένος εἶναι ᾿Αλεξάνδρον δοχεῖ; Αχούεις ἃ λέγουσιν.

,. 5. Τὰ τῶν πολ. τρόπαια] non cogitan- dum de inserenda praepositione τὰ κατά, τὰ ἀπὸ τῶν m. rp. Smpe omissa fuit. Anonymus Anthol. 7, 135, de Hippocrate : Π)εῖστα τρόπαια νόσων atf

100 T. TOY IIAXYMEPOYZ

ἀλλ᾽ οὗτος, ὥςπερ εἰ ἀγνοῶν τὰ κατὰ κόσμον ἦν, καὶ μηδὲν εἰδὼς τῶν πραγμάτων, μηδ᾽ ἐν τῇ πόλει τραφείς, ἀλλ᾽ εἶ" ἀπὸ δρυὸς ἢ ἀπὸ πέτρης v! , οὕτω συνάγει τὰ διεστῶτα, καὶ τὴν νῦν δόσιν πρὸς τὸν τότε ἐπαναστρέφει καιρόν, καὶ τὰ ἀσύναπτα συλ- λογίζεται, καί, ὅτι δέδωχε νῦν ὁ δῆμος ζητήσαντι, δέδωχε λέγει" καὶ μὴ ζητήσαντι, καὶ μηδὲν διαφέρειν κἂν τότες κὰν νῦν ἰσχυρίζεται.

Οὐ διαφέρει" τὸ τότε πρὸς τὸ νῦν; εἴπε μοι. Οὐ διαφέρει τὸ δωρεὰν εἶναι τὸ πρᾶγμα καὶ τὸ σὴν θέλησιν μόνου": σὺ δὲ καὶ ἐςαεὶ στρατηγήσεις λοιπόν, ὥπαξ τοῦ δήμου δόντος, φανεὶς στρα- τηγός ; xal ὅτι τότε δέδωχε στρατηγεῖν, καὶ νῦν ἰσχυρέζῃ καθη- γεῖσθαι τοῦ ἡμετέρου στρατοῦ καὶ πάντοτε ; εἰ δὲ βούλει. ὅτι ἠρίστευσας νῦν, τῆς τύχης, οὐκ οἶδα εἴτε τῆς σῆς εἴτε τῆς πό- eec", δῶρον λαθών, βίασαι καὶ στρατηγὸς εἶναι τότε καὶ ἀρι- στεύς, ὅτε μηδὲν τῶν τοιούτων ἧς" μηδενὸς ἀξιούμενος:

ἔχει τὰ πάντα καιρόν, βέλτιστε, καὶ τῇ τύχῃ, καὶ τῷ δήμω, καὶ τοῖς θεοῖς. Καὶ στρατηγεῖ μέν τις, ᾧ δὴ καὶ ὅτε διδοῦσι θεοί" ἀριστεύει δέ, ὅτε τύχη παρέχει, καὶ οὐκ ἀεί. Δωρεῖται δὲ καὶ δῆμος, ὅτε ἡ χάρις τῇ πόλει πρόδηλος κεῖται καὶ τὴν ἀντί-- χαριν ἀπαιτεῖ. Εἰ δὲ καιροὺς συγχέεις ἢ καὶ τὰ πράγματα στρέ- φεις, ὅρα μὴ καὶ μᾶλλον ἐντεῦθεν ὁμολογήσης ὅτι δικαίως κατη- γορῇ, καί, ὅτι φονεὺς ἅπαξ ἐγένου, οὐκ εἶ λαμβάνειν δίκαιος δωρεάν, κἂν στρατηγῶν ἠρίστευσας ὕστερον. Καὶ τί λοιπόν,

σας ὅπλοις Ὑγιείης. lbi Jacobs. in. Ana- lectis. Isocrates Archid. 42 : ἀναμνή- σθητὲε τῶν προγόνων.... 00s φασιν.... Tpó- zat0» στῆσαι πολλῶν μυριάδων. Plato Menex. 10 : στήσαντες τρόπαια τῶν βαρ- θάρων. lbi Gottleb. Indice. Monui et ad Aristen. 1, 17, p. 410.

4 Schol.: συλλογισμός.

* Repetendum mente ὥςπερ, ὥςπερ «i. Nitidior fieret oratio sic scripta : ἀλλ᾽ ἢ ἀπὸ δρνὸς ἣ ἀπὸ m. ὦν.

* Homerus Od. 19, 108 : Οὐ γὰρ ἀπὸ δρυὸς ἐστὶ παλαιφάτου, οὐδ᾽ ἀπὸ πέτρης. Ad quem loeum βθρθ allusum fuit.

Plurima annotavi ad Nicetam Eug. t, 342, ad Chumnum in Anecd. Novis, p. 147.

* Codex , λέγοι.

* Schol.: pos.

* Zu» θέλησιν μόνον] pro σοῦ θέλησιν μόνου. Syntaxis eadem in Pluto, 88 : τὸν ἐμὸν τοῦ ταλαιπώρου βίον. Choricius sic est loquutus p. 64, ubi greca ac latina exempla apposui.

' Codex , ὅτ᾽. Scripsi ὅτι.

* Vide similia pp. 69, 4; 93, 25.

? Fortasse εἴς.

'? Codex , συγχέοις.

MEAETH ς΄". 404

ἀναξίως τὴν τοῦ δήμου σχὼν δωρεάν, ἀνθέξῃ ταύτης δι᾿ ὅλου, καὶ διὰ ταύτης συγκαλύψεις τὸ ἔγκλημα; : Ηρίστευσας ἐ ἐν πολέμῳ; ἀλλ᾽ οὐ λαμθάνεις τὴν δωρεὰν ὅτι πεφόνευκας. Καὶ λοιπὸν δίδου xal τὰς δίχας τοῦ φόνου, μηδὲν ἔχων παρὰ τοῦ δήμου, ἐφ᾽ ᾧ καὶ σύγκάλυψεις τὸ σὸν πλημμέλημα.

Μὴ γάρ μοι λέγε ὅτι δωρεὰ τοῦτο, τὸ μηδέν σε λαβεῖν ὅτι πεφόνευκας. H τοῦ φόνου γὰρ συγχώρησις δωρεὰ οὐκ ἔστιν οὕτως ὡς λέγεις. Διὰ τί; ἐγὼ λέγω.

Εἰ μὲν γὰρ ἄλλον μὲν ἐτίθης τὸν τοῦ του καιρόν, τὸν τότε, ἄλλον δὲ τὸν τῆς dpi reas, τὸν νῦν, εἶχεν ἂν λόγον τὸ προδαλ- λόμενον, καὶ ἀδικήματι εὐεργέτημα παρετίθετο" καὶ ἴσως τὴν ὁδὸν ἐξέφευγες. End δὲ συγχέεις τοὺς χρόνους; χαὶ τὸν νῦν τότε' λέγεις, καὶ ἀμφοτέρους ἕνα ποιεῖς, ὡς ἂν τάχα δείξῃς μετὰ τῆς τοῦ δήμου γνώμης πράξας τὸν φόνον, λάδε καὶ τὸν τοῦ φόνοψ καιρὸν τὸν αὐτὸν τὸν" τῆς ἀριστείας. Καί, ὥςπερ τότε παρὰ πάντων ὡς ἐναγὴς μυσάττεσθαι ἔμελλες, μυσάττῃ καὶ νῦν" καὶ πρὸς τὸ μύσος" ἡ ἀριστεία οὐδέν. Ταύτης δὲ μὴ λογιζομένης,

! Fortasse, τὸν νῦν τὸν τότε.

* Fortasse, τὸν αὐτὸν τῷ, vel καὶ τόν.

* Cod. μῦσος et pariter inferius. Li- brarii passim circa tonum ejus nominis peccant, quod, pronuntiatione illos decipiente, confundant μύσος et μῖσος. Inde fit ut grammatici utrumque nomen una tractent. Scholiastes Euripidez Andromachze , 135 : μύσος, τὸ μίασμα, ὀξύνεται καὶ βραχὺ ἔχει τὸ v. μῖσος δέ, ὃ γένεται ἀπὸ τοῦ μισητός, ἐχτείνεται χαὶ περισπᾶται. Eadem est regula Moscho- puli II. cy. p. 129. Restituendum μύ- σους Themistocli Epist. 9 : οὐδὲ ἐπιχω-- ρήσομεν ᾿Αθηναίοις μὲν ἐναγέσι γενέσθαι τοῦ ἡμετέρου μίσους. xxl παλαμναῖον ἣ ἀλιτήριόν τι προςρίψαι τῇ πόλει ὃ οὐχ ἀρεστόν. Bene Caryophylliana, μύσους. ... προςτρίψαι v. πόλει οὐχ ἀρ. Vocalium « et v facillima permutatio passim obti- net. Nicephorus Gregoras Florentio, p. 487 : νῦν πλὴν πολιχνίων ὀλέψων. Co- . dex Paris., πολυχνέων. lllud est hoc

multo usitatius. Joannis Damasceni λο-- γίδριον damnat et emendari jubet vir doct. Sed potuit et λογέδριον dici, quidni? Nunc quidem esse videtur in usu. Possideo ex dono auctoris Λογίδριον φωνηθὲν εἰς χηδείαν A. Κοραῆ ὑπὸ Il. Λαξαρᾶ. Panag. Sutsus Leandro, cujus in libri compositione multum adhibuit cure ac diligenti: — (nollem tamen negasset auctor elegantissimus Leandri sui et Wertheri Gethiani similitudinem, qui manifesta est; nec Foscolo et ipsi homini greco, auctorique Litterarum Jac. Hortisii suavissimo, Wertherianz imitationis negatio prospere cessit) — Suteus igitur : ποδοσύρων τὴν ἄλυσόν του ἐφάνη ὃ δέσμιος, ἐπλησίασε πρὸς τὸ σφα-- ἡεῖον (τὸ Γιλοτίνιον ἀνθρωποτφαεῖον, vernacule /a guillotine) , εἶπε λογίδριά τινα μετανοίας. Et Mich. Schinas Byzan- tius vir doct. scripsit λογίδριον. Usitatius quidem est λογύδριον, nec tamen altera forma prorsus rejicienda.

102 I. TOY IIAXYMEPOYEZ | οὐκ ἔχει χώραν ἡ δωρεά. Kal λοιπὸν ὡς μυσαρὸς εἰςαχθήσῃ» χαὶ δίκας ὑφέξεις τῆς τόλμης, xXv μυριάκις ἠρίστευκας.

Καὶ μηδὲν ὡς λῆμμα λογίζου τοῦτο παρὰ τοῦ λόγον. Οὐ γὰρ λῆμμα, ἐξ ὧν ἰσχυρίζῃ καὶ λέγεις, τὸ σὲ ὡς φονέα καταδικά-- ζεσθαι᾽ ἀλλὰ βούλημα μὲν τοῦ παντὸς λόγου τοῦτο, καὶ δίκαιον βούλημα καὶ σκοπὸς ἀληθής. Λῆμμα δ᾽ ἂν εἴη τὸ καὶ παρὰ σοῦ συνομολογεῖσθαι ὡς τ λόγῳ δίκαιος ὁ σχοπός, ἐξ ὧν τοὺς και- ροὺς συγχέεις, καί, ὅτι ἔλαθες νῦν τῆν ϑωρεὰν ταύτην, τότε λέγεις λαθεῖν.

« Ναί » qnaíy!* « ἀλλ᾽ ἄξιος ἦν θανάτου ὁ δεῖνα, ὅπον γε καὶ ὁ δῆμος ἀκούσας μόνον ἐκείνου κατεψηφίσατο ».

Τίνι δῆλον᾽ ὡς ἄξιος θανάτου ὁ ἄνθρωπος; Κακοῦργος ἦν; ἀλλὰ προὔδωκε τὰ τῆς πόλεως; ἀλλὰ δύςνους τῇ πόλει; καὶ τὰ. ἀπόῤῥητα τοῖς ἐχθροῖς ἐξεκάλυψε; κέκλοφεν ; ἱεροσύληχε; πεφό-- νευκεν ἄλλον, καθὼς ἐκεῖνος πεφονευται: Ἐπὶ τούτοις πᾶσιν εἰσὶ κρίσεις καὶ δικαστήρια, μικρὰ καὶ μεγάλα τὰ ἐπιτίμια ἔχουσαιδ. ἔδει κρίνεσθαι τὸν ταλλϊπῶρον ἔδει τόπον απολογίᾶς ἔχειν, καὶ αὐτουργὸν τῆς δίκης τὴν τοῦ δημίου χεῖρα εἶναι, καὶ μὴ τὴν σήν.

ἔστω- πεφόνευκεν. Οὕτω δικαιοῖς ἐχεῖνον ἀκρίτως ἀπάγεσθαι; , Απάγου χαὶ σὺ dn τὴν ἐπὶ θάνατον" xal σὺ γὰρ πολίτην πεφόνευκας. Εἰ δ᾽ ἠρίστευσας σύ", προϊόντος τοῦ χρόνον, ἠρί-- στευσεν ἂν περιὼν κἀκεῖνος ἴσως, ἣ ἄλλως τὴν πόλιν ἡμῶν εὐηρ- γέτησε. Καί, εἴπερ ἀξιοῖς σὺ τὰς δίκας φυγεῖν τοῦ φόνου ἐξ ὧν ἠρίστευσας, ἔφυγεν ἂν κακεῖνος τὴν δίκην ἄλλο τι τῇ πόλει δια- πραξάμενος.

ὅμως δὲ δεῖξον τὴν κακουργίαν, χαὶ μὴ τοῦ δήμου κατηγόρει τὰ μὴ προςήκοντα. ὁ δῆμος ἐκείνου κατεψηφίσατο" πλὴν οὐχ ὡς χαχούργου καὶ ἄλλως ἀχρησίμου, ὡς λέγεις, τῇ πόλει" ἀλλὰ βιασθεὶς παρὰ σοῦ καὶ νόμοις ἴσως ἀκολουθῶν βιασθείς, ὦ Ζεῦ!

Ἢ Schol: : ἀντίθεσις ἀντε)γχληματιχή. φ]ροηιία dixit aut dixisse videtur De- * Schol.: ἔνστασις. clam. VII : τοῦ gó6ou πάντας καὶ τῆς τα- * Ne offendat lector ad ἔχουσαι, ἴογ- ραχῆς ἕλκοντος" ubi etiam malim τῆς vp. Li5se cun transpositione corrigendum , xai τ. φόθου Dixovro;. διχαστήριχ, xxl κρίσεις Sed eadem ne-.— * Schol.: ἀντιπαράστασις.

MEAETH ς΄. 103

ἄνω καὶ κάτω σοθοῦντος, xal τὴν ἀριστείαν προτεινομένον, καὶ δήλου ὄντος δεινὰ ποιήσειν, εἰ νόμος ὑπερορᾶται καὶ τοῦ γέρως ὃ θέλεις οὐκ ἀξιοῖ '. Δέδωκε τὴν σφαγήν, οὐ καταγνοὺς ἄλλως ἐχεί- you , ἀλλὰ δυςωπηθεὶς τὴν αἴτησιν.

Καὶ σὺ μὲν λέγεις ὡς καχὸς ἐχεῖνος καὶ ἄχθος ἀρούρης καὶ toU ζὴν ἀνάξιος. Ἐγὼ δὲ φημι" — καὶ σχοπεῖτε εἰ δικαίως καὶ τρόπον τὸν ἁπλοῦν λέγοιμι" οἷς γὰρ αὐτὸς ἀδήλοις χρᾶται κατ᾽ ἐκείνου, ἔστι χρᾶσθαι κἀμοὶ τοῖς ἐναντίοις ὑπὲρ ἐκείνου --- χαλὸς ἐκεῖνος, καὶ τῇ πατρίδι χρήσιμος, καὶ εὔνους τῷ δήμῳ, καὶ δημοτικὸς τοῖς γείτοσι, καὶ ἄλλα μυρία καλὰ καὶ μηδὲν ἀπηνὲς ἔχων, καὶ ἄξιος ζῆν. Εἰ δὲ ζητεῖς δεῖξιν τούτων, ζητῶ κἀγὼ δεῖξιν ἐκείνων" καὶ παραπληκτίσομεν ἄμφω ἀναποδεικτικοῖς ἰσχυριζό- μενοι. Μᾶλλον μὲν οὖν, εἰ σχοποίη τις ἀχριδῶς, τὰ τοῦ ἡμετέρου λόγου πιστὰ ἣ τὰ τοῦ CoU!" xal πῶς; Ἐγὼ λέγω.

ὅρα τὸ δικαστήριον τοῦτο" τί λέγονσιν ὁσημέραι οἱ παριόντες ἐνταῦθα, καὶ ἐπὶ τίσιν ἐχκαλοῦνται τοὺς δικαστάς; ὅτι καλόν τις τούτοις πεποίηκε, ἣ πτωχοῖς οὖσιν ἐπήρκεσεν, ἢ συνεξέδωχε θυ-- γατέρας αὐτοῖς, ἢ δημοτικός ἐστι πρὸς αὐτούς, καὶ χρηστὸς τοὺς τρόπους, καὶ τὸ ὅλον ἀγαθὸς γείτων, ἀξιοῦσι λαμβάνειν αὐτοὶ" δωρεάν; ἢ μᾶλλον ὅτι πεφόνευκεν, ἡ ἥρπακεν, ἣ ἀλαζών ἐστι καὶ ὑδριστιχὸς πρὸς πάντας, ἢ τὸ καὶ τὸ τῶν κακῶν ἐποίησε, δίκας δεῖν ὑπέχειν τοῦτον, καὶ τὰς μεγίστας; διϊσχυρίζονται: Ἐγὼ μὲν οὖν, οἶμαι, τοῦτο. |

ἔχε τοιγαροῦν χαὶ μὴ θορύξει, πρὶν τοῦ παντὸς διακούσηῃ λόγου.

Ἐλθὲ καὶ ἐπὶ τὸν πολίτην ἐκεῖνον, καί, ὡς μὲν σὺ λέγεις, τίθει τοῦτον κακόν, καὶ πρὸς πάντας βαρύν, καὶ ἀσελγῆ, καὶ κακοῦρ- γον. Τίς ἐγκέκληκε τοῦτον ἐπὶ τοῦδε τοῦ βήματος; ἐπὶ τίσι xatn- γορήθη ποτέ; τίς αὐτοῦ κατέγνω. κλοπήν, τίς ἁρπαγήν; τίς τὸ

* « Et δὶ przmii quod cupis dignus Proverbia Metrica, 377, et Erasmo non haberis ». Adagio « telluris onus », 1, 7,31.

* Homericum est αὕτως ἄχθος &poo- — ? Sic codex. Subaudiatur de more βρῆς. €x Od. 20, 379, ubi Duport. adverbium μᾶλλον. Gnomol. p. 273; collato Schotto ad * Fortasse αντόν.

4104 T. TOY IIAXYMEPOYX

xal τὸ τῶν χαχῶν, ἵνα μὴ xaO" ἕχαστον λέγω. καὶ μάτην τὸ ἐμὸν cdd χέηται. Λάδε" καὶ τὸν ἐμὸν λόγον, καὶ τίθει τοῦτον καλὸν xal δημοτικόν, καὶ μηδὲν ἔχοντα τῶν δεινῶν. Àv δ᾽ οὐκ ἐλάλησέ τις ἐπὶ τοῦ βήματος καὶ διεξῆλθε τἀχείνου καλά, τί θαυμαστόν; πόσα λέγειν τις ἔχοι περὶ τοῦδε καὶ τοῦδε τῶν καθημένων ἐνταῦθα χαλά; ἀλλ᾽ οὐδείς, ἐπὶ τοῦ βήματος στάς, συνεῖρεν ἑκάστου ἐγκώμιον. Ei δὲ βούλει, πάντως οἴει καὶ σὺ πολλῶν πλεονεκτεῖν ἐπί τισι δώροις τῆς φύσεως" ἀλλ᾽ οὐδεὶς ταῦτα ἐπὶ τοῦ μέσου npofveyxev. Ei δὲ διὰ τοῦτο Xaxóc ὁ δεῖνα ὅτι τὰ τούτου καλὰ σεσίγηνται, ἔσο καὶ σὺ κακὸς τὸν ἄλλον τούτον: Ἐπέκεινα δὲ καὶ προφανοῦς φόνου φεύγεις , ὃν ἀρνεῖσθαι καὶ σὺ οὐμενοῦν οὐ δ τολ- μᾷς. Καὶ λοιπὸν καὶ ἡ εἰςδολὴ τοῦ ἐλέου, ἡ τῷ δικαστηρίῳ τούτῳ

συνήθης, παντί γε μᾶλλον ἣ σοὶ προςήκει, καὶ δίδου τὰς δίκας εὐθὺς τοῦ φόνου, παρὰ μηδενὸς ἐξαιτούμενος. Ορᾷς ὅπη προϊὼν ὃ λόγος κατήντησε, καὶ ὅπως τοῖς σοῖς ἁλίσκῃ,

πτεροῖς᾽ μὲν οὖν οὐκ ἂν εἴποιμι,

! τὸ ἐμὸν ὕδωρ] vide p. 56, n. 6.

* Modo scripsit ἐλθέ, non ἔλθε. Nunc habet, et habuit p. 101, λάθε, non λαδέ. A codice nolui recedere.

* Οὐμενοῦν οὐ] vide p. 90, n. 5; et mox.

* Basilius Scholiis in Gregorium Naz., quae inserui Notitiis mann. t. II, 64: πολλοῖς βάλλων αὐτὸν τοῖς ἐγχειρήμασι, ἀλλὰ καὶ τοῖς αὐτοῦ πτεροῖς χατατοξεύων. Ibi nota mea. Zacharias Mityl. p. 189 : πάλιν δ᾽ αὖ τοῖς ἰδίοις, κατὰ τὴν παροι-- μίαν, ἑάλωσαν πτεροῖς. Et ibi mea nota. Manuel Palzologus ab Hasio v. d. edi- tus.in Notitiis mann. t. VIII, p. 333: ἐθλήθη μὲν τοῖς ἡμετέροις βέλεσιν 0 τοξό-- τῆς, ἐθλήθη δὲ xal τοῖς αὑτοῦ, ὃ δὴ χαὶ πικρότερον εἶναι πάντως δοχεῖ. In qua de summo illo infortunio sequitur Aristi- dem Orat. 53, quie est pro Leptinea lege contra Demosthenem, p. 624 : ὅτι cot ταῦτ᾽ ἔπεισι λέγειν, οὗ μόνον ὅτι τοῖς οἰχείοις πτεροῖς καὶ λόγοις ἁλίσχει. ὃ δει- νότατόν ἐστι πάντων χαὶ συμφορὰ τοῖς χρωμένοις. ... Ibi Stievenarti vid. notam,

τέως δὲ λόγοις, οὺὃς κατ᾽ ἄλλων

qui xa λόγοις esse glossema suspicatur. Id Noster invenit, et ego nibil facile mutaverim in Aristide; sed apud Pa- leologum malim πάντων. In Classico Diario, t. XXXI, p. 195, qui legerat ista episcopi J. Taylori verba, « the eagle seing her breast wounded, aud espying the arrow that hurt her to be feathered, cried out, πτερόν με τὸν πτε- ρωτὸν ὀλλύει, the feathered nation ἐδ destroyed by their own feathers » ; qui ista verba legerat vir d. petit ut velit aliquis ipsi fontem grzci loci indicare. Nescio an responsum tulerit quod po- scebat. Taylorus utebatur fabula Ga- bris, vel Iguatii Diaconi, p.. 74 Co- rayanz editionis, de Aquila : Βέλει τὸ στῆθος ἀετὸς τρώθη πάλαι. Qus quum vidisset pennatam esse sagittam, excla- mavit : Ba6ai! πτερόν με τὸν πτερωτὸν ὀλλύει. Primi versus aliam lectionem evulgavit Ed. Millerus vir d. in Notitiis mann. t. XIV, p. 235 : Βέθλητό τις πρὸς στῆθος ἀετὸς Bcc quam reperi et in

MEAETH τ΄. 105 ἐπινοῶν, αὐτὸς ὡς ἀρκύστατα ἔχεις περικυχλοῦντας', xal παν- ταχόθε τὸν κίνδυνον ἐπιφέροντας ;

Θέλω᾽ἢ λέγειν, ἄνδρες, αὐτῷ πῶς κατὰ τρόπον" ἤτησεν dv, εἴπερ ἠδούλετο πολίτου φόνον αἰτεῖν. Καὶ ἣν οὗτος ὁ τῆς αἰτήσεως τρόπος"

« ἄνδρες πολῖται, φόνος ἐμοὶ καὶ φόνος δεινὸς τετόλμηται. Πολίτην ἀπὸ θυμοῦ, ἣ συναρπαγείς, t βασκήνας, πεφόνευκα, πο- Ain», ἀδελφὸν ἐμόν, καὶ δημοτικὸν καὶ τῇ πόλει χρήσιμον. ἀλλ 3 , l4 3 ^^ ^" 3 3 i| ? ^

ἐν ἀδήλῳ ἐςδεῦρο τοῦτο, καὶ οὐδεὶς χατηγόρηκε. Νῦν,

* , ἢ 1 , € ^" 3 , 4 ὦ 3 , ἀριστεύσας xal δωρεὰν ἐξ ὑμῶν ἐκδεχόμενος, θαῤῥῶν ἐξαγγέλλω. Δότε uot, παρακαλῶ, τὴν χάριν ταύτην, καὶ γράμμα γενέσθω δίκης πάσης ἀφέσεως. Ἐγὼ δὲ πρὸς τοὺς οἰκείους ἐκείνου τὸ ἀπὸ τοῦδε φιλανθρώπως καὶ εὐμενῶς διακείσομαι ».

Θέλω γοῦν λέγειν ὡς οὕτως ἔδει ζητεῖν τὸν γεννάδαν τοῦτον,

* 1 , , 3 3 ; 3 ^ 1 * 1 - καὶ μὴ ἐκείνως, εἴπερ ἠδούλετο ἀψευδεῖν, xal μηδὲν τὸν δῆμον παραλογίξζεσθαι.

Αλλ᾽ ἐπέχει τὴν ἐπιχείρησιν τοῦ τὸν τρόπον κακίζειν ὃν αὐτὸς ἐδοκίμασε τῆς αἰτήσεως. πρῶτον μὲν ὁ τρόπος αὐτοῦ καὶ τὸ ἀνάλγητον πάντη πρὸς τοὺς ἐκείνου" xol ἀδυςώπητον" ὁ γὰρ κειμένῳ ἐπεμδαίνων᾽, καὶ ἄξιον θανάτου ἐκεῖνον ἀποφαινόμενος

codice 2991 A. Conferenda Phyllidos Ovidianm verba : « Heu! patior telis vulnera facta meis »; et Apuleii Met. b, p. 104 : « praeclarus ille sagittarius ipse me telo meo percussi ». Sic Amor loquitur. Ibi Priczus. Adde notam se- quentem.

* Et est ibi allusio ad notum prover- bium. Symeon Sethi Ichnel. p. 68: πολλάκις ὃ ἐπιθουλεύων τινὶ ταῖς οἰχείαις ἄρκυσιν ἁλίσκεται. Idem, p. [84 : σὺ δὲ ὅρα μὴ ταῖς ἰδίαις ἄρχυσι ληφθῆς. Αδο- nymus Suide in Πάγας : xai τοῦτο δήπου τὸ ToU Αἰσχύλον, τοῖς ἑαυτοῦ πτε-- pots περιπεσών, xxl ἐνσχεθεὶς ταῖς πάγαις ἃς ἄλλοις ὑφῆχε. lbi Tupius. Addam nostros sic loqui vicinos : « Percy Askham was taken in his own toils ν. Habemus et nos similia.

* Schol.: ἑτέρα μετάληψις.

* Κατὰ τρόπον] vide p. 67 , n. 4.

* Sic codex, cum ellipsi , ut videtur, nominis οἰχείους, συγγενεῖς, et mox pa- riter τοῖς ἐκείνου. Cf. v. 12; et p. 106,1,2.

5 Cod., ἐπιδαίνων, superscripto ἐμ litteris (6, ut fiat rej 6. Eadem permu- tatio in scholio ad Ajacem, 42 : ἐπεμ- πίπτει βάσιν) ol λέγοντες τὸ ἐπεμπίπτειν ἀντὶ τοῦ ἐπιθάλλειν.... τἀληθὲς ἀγνόουσιν. Codex 2812 A, ἀντὶ τοῦ ἐπεμθάλλειν. Quod prztulerim composito bicompo- situm in causa fuit et major sententize vis et exemplerum idoneorum copia. Noster Declamatione decima : τί ἐπεμ-- 6xivttg τῇ ταλαιπώρῳ οὕτω χειμένη; εἴ sic undecima. Aristides, sophistarum recentiorum dux et exemplar, Orat. 46, p. 346 : ἐπεμθαίνειν, 0 δὴ λέγεται, χει-

14

106 LI. TOY IIAXYMEPOYZ

τὸν ταλαίπωρον, τίς ἂν ἐγένετο τοῖς ἐκείνου, καὶ πῶς κατεδέξατο τὴν πρὸς τοὺς οἰκείους ἐκείνου κηδεμονίαν ὑποστῆναι, ἢ μὴν ἱλα- ρότητα, xal ἐφ᾽ ἡμῶν ἀδελφὸν λέγειν ἐκεῖνον καὶ τὰ δυνατὰ οἰκτίζεσθαι. ὃν καὶ πρὸ πολλοῦ θανόντα μισεῖ; Πάλιν δὲ πνέοντα χατ᾽ ἐχείνου, xai κατηγοροῦντα, χαὶ ἄξιον θανάτου ἀποφαινόμε- νον, καθὼς νῦν καὶ ἀχούετε λέγοντα, τῶν ἀδυνάτων ἦν παρ᾽ ὑμῶν εὑρεῖν τὴν συγχώρησιν.

Καὶ πρῶτον μὲν ὁ τρόπος τούτου καὶ τὸ ἀπηνὲς ἦθος οὕτως ὑποτίθησι μὴ σκώπτειν ἐμὲ τὴν αὐτοῦ αἴτησιν" δεύτερον δὲ ὁ ὑμέτερος τρόπος ὁ ἱλαρὸς καὶ φιλάνθρωπος. ἀρ᾽ ἂν κατεδέξασθε χἂν ἀχοῦσαι τὸν λόγον τότε, καὶ οὐκ εὐθὺς ἀνεπηδήσατε. καὶ ἀριστείαν ἐκείνην xal τρόπαιον καὶ πάντα τἀκεῖ λῆρον ἡγήσασθε, ὅτι φόνος ἀκούσαντες πέπραχται᾽' καὶ πολίτης παρὰ τουτουὶ τοῦ ἀριστέως τοῦ θαυμαστοῦ διαπέπραχται ; ὅθεν οὐκ ἔχων ἐπαινεῖν τοῦτον τὴν πρᾶξιν, ἐπαινῶ τὴν διάνοιαν, ὅτι οὕτω τὴν αἴτησιν μετεχείρισεν.

Εἰ xai? οὗτος συγχαλύπτων ἴσως ἐρεῖ, ὡς « E£caci μοι ζητεῖν καθὼς προῃρούμην, καὶ οὐχ ὑμᾶς τοὺς ὁρίζοντας ἔχειν καθ᾽ ὃν τρόπον ἔδει καὶ τὴν δωρεὰν ἐξαιτεῖν ». ἀλλὰ δεῖ, ὦ ἄνδρες πο- λῖται, δεῖ τοιαῦτ᾽ ἐφεῖναι ποιεῖν τοὺς τῆς ἡμετέρας πολίτας πό-- λεως; καλά γε ταῦτα καὶ τῇ πόλει συμφέροντα. τὸ τρόπον σνῶν ἀγρίων" κατ᾽ ἀλλήλων θήγειν τὰς δεξιὰς ἐπιτρέπειν ; ἐπιτρέψετε δὲ πῶς; πάντως, εἰ παρὰ μικρὸν τὰ τούτῳ θείητε τολμηθέντα καὶ μὴ εὐθὺς πρὸς τὸ τιμωρεῖν καὶ κολάζειν διεγερθείητε. Δεῖ γὰρ οἷς ἕχαστος ἔχει καὶ δύναται, ταῦτα χοινῶς προτιθέναι τῇ πόλει;

μένοις. Joannes Chrys. in Eutropium, $ 3 : καὶ ταῦτα λέγω οὐκ ἐπεμθαίνων τῷ χειμένῳ.ς Rursus : oüx ὀνειδίζων, οὐχ ἐπεμθαίνων τῇ συμφορᾷ. Plutarchus De Genio Socr. $ 22 : χατέθχλε πονηρὸν &y- θρωπον, & xxi μεθ᾽ ἡμέραν ἐπενέθησαν xal προςέπτυσαν οὐχ ὀλίγαι ηνυναῖχες Aristophanes N. 545 : Ὃς μέγιστον ὄντα Κλέων᾽ ἔπαισ᾽ ἐς τὴν γαστέρα, Κοὺχ ἐτόλ- μησ᾽ αὖθις ἐπεμπηδῆσ᾽ αὑτῷ χειμένῳ. Noster infra composito utetur κατεπέμ--

6zwwe, — Shakesperius Henrico Octavo: « 'tis a cruelty To load a falling man ».

! Sic codex. Fortasse transponendum πέπρ. ἀκ.

* Schol.: ἀντίληψις.

3? Schol.: ἡ θέσις ἀχόλονθος.

* Vocabuli συμφέροντα litterz fere sunt evanide, nec nitidum sequentis ἐπιτρέψετε initium. De mea lectione vix tamen dubito.

* Tpónov avày] vide p. 84, n. 6.

MEAETH ς΄. 107 πλὴν εἰς αὐ δ. χαὶ σύβφερον τῶν πολιτῶν. Καὶ ΟΡ Ρ ἀριστεὺς γεχόνος τὸ πρέπον εἶχε ζητεῖν εἰς τιμήν, οὕτω καὶ φονεὺς TEQY- νὼς τὸ πρέπον τῆς τιμωρίας ϑικαίως ἂν λήψαιτο. ἔχεις χεῖρα γενναίαν καὶ θάῤῥος οὐ, μὴ ἐπεχείρει τοῖς πολίταις μηδέν. Εἰσὶν ἐχθροὶ καὶ ἐναντίοι τῇ πόλει" πρὸς ἐκείνους φιλοτίμου, θυμοῦ κατ᾽ ἐχείνων" ὅπλιζε τούτοις τὴν δεξιάν. Καλὸν ἐσεῖταί σοι τὸ ἀγώνισμα" τὴν δεξιὰν στεφανώσουσιν οἱ πολῖται, καὶ λαμπρὸν τὸν θρίαμθον" ἄξουσιν. Ei δέ, παριδὼν τοὺς ἐχθρούς, τοῖς φίλοις ἐπιχειρεῖς; οὗτος τρόπος τῶν αἰσθανομένων μηδέν, οὗτος τρόπος τῶν μαινομένων. Éxeivot δάκνουσι τοὺς θερχπευτα , ἐχεῖνοι τοὺς οἰκείους ὑφορῶνται, καὶ τὸν τὴν θεραπείαν ἐπάγοντα ἰατρόν, ὡς ποιοῦντα τούτους τὰ ἔσχατα, ἀποστρέφονται, χαὶ καιρὸν λαθόντες πλήττουσι xol φονεύουσινδ. Ei κατ᾽ ἐχθρῶν ἀριστεύσεις καὶ πο-- λίτην φονεύσεις, ὅμοιον ποιεῖς ὥςπερ ἂν εἰ, χνδερνήτης ὧν ἢ γεωργός, τὴν μὲν ὅλην ναῦν nponpoo σώζειν, μίαν δὲ παρασπῶν τῶν σανίδων παρ᾽ οὐδὲν ἐτίθεις" 1i, EUN piv τὸ δένδρον ἅπαν, ἐμόσχευες, κλῶνα δ᾽ ἐχσπῶν ἕνα ἣ μίαν ἐκτέμνων ῥίξαν, οὐκ ᾧου τὸ πᾶν ἀφανίζεσθαι. À ἦφες τὴν αἰῶνι ἄφες τὴν δω-- ρεάν. Λογίζου τὸν τοῦ πολίτου φόνον, καὶ εἰ τοῦτον πρακτέον σοι ἐννοοῦ. πολίτῃ καὶ ταῦτα ὄντι καὶ ἀριστεῖ φημιξομένῳ, καὶ ὑπὲρ αὐτοῦ κινδυνεύειν οἰομένῳ ὡς ὑπὲρ ἑχάστου παντός. Πολίτης εἶ; ἀγάπα τὸν συμπολίτην᾽ ἔνδοξος; μὴ ib dida τὸν ἀδοξον" πλούσιος ; καὶ τῷ πένητι, εἰ μὲν δύνῃ, καὶ ἀπὸ τῶν σαυτοῦ Xo- phys." εἰ à" οὖν, μὴ κατεπέμδαινε" σεμνυνόμενος. δικήθης τι ἢ xal ὑδρίσθης; τὸ δικαστήριον βλέπε, καὶ μὴ ἀνάρχως δικαιοῦ, χαταφρονῶν χρίσεως. Τοῦτο γὰρ δημοτικῆς πολιτείας τρόπος, xal αὐθαδείας πόῤῥω τυραννικῆς.

Αλλὰ" τί δεῖ μοι πρὸς τοῦτον λέγειν, ἅπαξ τὸ αὐτόνομον ἀγα-

! Fortasse ἐπὶ τούτοις. μενοι. lbi. Wyttenb. Horatius S. 2,3, * Vide p. 94 , n. 1. 80 : « Ut lethargicus hic quum fit pugil * Plutarchus , Do Progr. $ 11, egro- et medicum urget ». tos depingit furiosos, qui medicos οὐδὲ ὁ Vide p. 105, n. 5. φοιτῶντας ἐνιαχοῦ πρὸς αὑτοὺς ἀνέχονται, 5 Huc retraho scholium, ἐπίλογος» ἀλλ᾽ ἐξελαύνουσιν ἢ φεύγουσιν, ὑπὸ τοῦ male adpositum ἃ librario infra ad σφόδρα νοσεῖν, μηδ᾽ ὅτι νοσοῦσιν αἰσθχνό- — verba ἐφ᾽ ἑκάστον.

108 T. TOY IIAXYMEPOYX

πήσαντα, xal δεῖν ἐγνωκότα κτείνειν ὃν ἂν καὶ βούλοιτο; Πρὸς ὑμᾶς λέγω τὸν δῆμον, καὶ ἐρωτῶ εἰ δεῖ ἐπιτρέπειν ταῦτα" εἰ δεῖ, καὶ συμφέρει τῇ πόλει τὸ τυραννικὸν τοῦτο χαὶ αὔθαδες" χαὶ ἂν ἐγὼ τόνδε, ἐκεῖνος δ᾽ ἄλλον, ἄλλος ἕτερον, μόνον ἂν βουληθῇ τις καὶ θέλῃ, ποιήσῃ κακόν, εἰ ταῦτα διαφέρει τυραννικῆς ὡμό- τητος καὶ συγχύσεως. Καὶ μὴν πότε ταῦτα καὶ ἐπὶ τῶν τυράννων ἐκείνων τετόλμηται; ἐπὶ τῶν καιρῶν Πεισιστράτου τοῦ καταρά- του; ἐπὶ τῶν καιρῶν τῶν Τριάχοντα᾽ ; ἐφ᾽ ἑκάστου τῶν ἀλιτηρίων ἐκείνων καὶ ἀλαστόρων τῆς πόλεως; ὧν τὰς τυραννίδας ὡς χαλε- πὰς ὑμνουμένας ἔχοντες ἐςαεί, τοιαύτην ἀκοὴν οὐκ ἴσμεν παρὰ πατέρων λαθόντες, οὔτε μὴν οὐδ᾽ ἐλπίσαντες τὸ μετέπειτα.

Καὶ εἰ μὲν προαιρεῖσθε κολάζειν τὸ μύσος, ἵνα τί οὐκ avtó- θεν καταψηφίζεσθε, ὡς ἂν δόξητε καὶ τῶν ζώντων ἡμῶν ἑκάστῳ οὕτως εἰς ἐκδίκησιν πρόθυμοι γενησόμενοι., ἦν που κακόν τις πά- θοι παρὰ τοῦ γείτονος; ἣν δὲ καθυφῆτε καὶ μὴ κολάζητεἷἶ, ἐπι- τρέπετε πάντως. Καὶ πρῶτον ἔστιν εἰκὸς τὸ δικαστήριον τοῦτο χαταβαλεῖν εἰς ἔδαφος, καὶ δικαστὰς μὴ εἶναι μηδὲ λογίζεσθαι) xal τότ᾽ ἐπιτρέπειν ταῦτα. Καὶ εἰ καλὰ ταῦτα τῇ πόλει, γινέ- σθωσαν. Καὶ τί λοιπὸν πόλις ὁ τόπος οὗτος καὶ πῶς ἡμεῖς ἄνθρω- ποι, ἀλλὰ μὴ ἔρημός τις, xai θηρία τὰ ἐνοικοῦντα ; μὴ λόγου, μὴ ἡμερότητος, μὴ πολιτείας μετέχοντα ; ἔξελε λόγον ἐξ ἀνθρώπων χαὶ κρίσιν, καὶ λογίζου τὸ λοιπὸν τί ἂν καὶ εἴη ἄλλο. T, θηρίων ὠμότης ἄλογος καὶ ἀκάθεκτος. Ἐπειδὴ γὰρ ὁ ἐνοικῶν τὴν καρ- δίαν θυμὸς καὶ ἡ σύζυγος τούτῳ ἐπιθυμία ἔστι μὲν θηρίοις, ἔστι δ᾽ ἀνθρώποις, καὶ πολλὰ μὲν κατορθοῦσι ταῦτα, πολλὰ δὲ καὶ σφάλλονται, ἀπεκληρώθη λόγος ἡμῖν εἰς βοήθειαν. Κἄν ἐγὼ μὴ λόγον κινοίμην, τῶν παθῶν τὸν ἐν ἐμοὶ λόγον νικησάντων, ἔστιν ὃ κοινὸς ᾽ τῆς κρίσεως, καὶ εἰς εὐταξίαν ἄγει τὴν ἀταξίαν, κολάζων

τὸν ἡττηθέντα , καὶ τίθησιν ἄνω τὸν ἡνίοχον " λόγον, καὶ καθυπο-

! Τῶν Τριάκοντα] quos jam memora- carnifex publicus a judicibus constitu-

vit p. 86, 17: ἐχείνους δὴ τοὺς ὑμνουμένους Τριάχοντα.

* Codex χολάξετε, superscripto ἡ.

* Sic codex , ellipsi, ut videtur, no- minis δήμιος : « est judicii carnifex »,

tus qui judicia exsequitur. Ni propter sequentia potius sit capiendum de inte- riore conscientiz tortore.

ὁ Respectu ad phantasiam Platonis Phedro, S 54, cui Ratio cst ἡνίοχος

MEAETH ς΄. 109 τάττει τὰ χείρονα. Ei δὲ ταῦτα ἐξ ἀνθρώπων ἀφαιρεθῇ, τί λοιπὸν ἐσεῖται, f) τὸν τῶν θηρίων βίον ἡμᾶς ζῆν; ἐξαιρεθήτωσαν δικα- στήρια" ἐξαιρεθήτωσαν βουλευτήρια, κρίσεις) λόγοι, κολάσεις, ἔπαινοι τὸ λοιπόν. Οὕτω γὰρ ὃ χρηστὸς οὑτοσὶ νεανίας κελεύει καὶ ἀριστεύς. Καὶ πρώτην ἀριστείαν ἐχέτω ταύτην τὴν κατὰ τῶν ἡμετέρων ἐθῶν καὶ τῆς πολιτείας κατάλυσιν, εἴπω δὲ καὶ πάσης ἀνθρώπων τάξεως.

Ἐγὼ μὲν᾽ ὁποῖος οὗτος καὶ τὸν πρότερον ἄλλον βίον οὐδέποτ᾽ ἐρωτήσαιμι τὸν εἰδότα, γινώσκων ὡς ὁ ταῦτα τολμῶν οὐδενὸς ἄλλου τῶν εἰς κακίαν ἀπόσχοιτο. ὁ φόνον τελέσας, οὐ βασχήνειε πρότερον"; οὐ παρ᾽ οὐδὲν τὸ ἁρπάζειν θήσει, τὸ ἀδικεῖν, τὸ λοι-- δορεῖσθαι, τὸ κατὰ πάντων ἐπαίρεσθαι; τὸν γὰρ εἰς τοὔσχατον τῶν καχῶν ἀφικόμενον εἰκὸς καὶ διὰ τῶν ἄλλων ἐλθεῖν. ὅθεν καί, ὥςπερ εἰ ἐπ᾽ ἐκείνοις ἐδίδου δίκας, οὐκ ἂν ταῦτ᾽ ἔπραξεν, οὕτω, yUy ἀφεβρίς, τολμήσει τὰ χείρονα.

Ἀναλογίσασθε τὸν πολίτην ἐκεῖνον, καὶ τὴν ἐπὶ τοῦ δικαστηρίου στάσιν ἀν᾽, καὶ τὰ ἐλεεινὰ δάχρνα. Τὸ συμθὰν ἐκείνῳ ἕκαστος ἐφ᾽ αὑτῷ ἡγείσθω. ἂν χασίγνητος ἦν, ἂν υἱός, ἂν πατήρ, ἂν προςήκων ἄλλως", πῶς ἂν διέκεισθε πρὸς τὸν πράξαντα ; Οὐχ εἰσὶ παῖδες ἐκείνῳ ; ἀλλὰ τοῖς ἄλλοις εἰσί" καὶ μή, διότι ὃ ἐγκαλὼν οὐδεὶς ἐξ ἐκείνων, μηδὲν εἶναι xod τὸ κοινὸν τῆς πόλεως οἴεσθε.

bige, ire videlicet atque cupiditatis.

! Schol.: ποιότης xal γνώμη.

* Sie codex. Est fortasse ἀν initium vocabuli, verbi ἀναφαντάξεσθε, vel ἀντι- λεγόντων. Conf. p. 111, 5 : δάκρυσι προς-- καλοῦνται τὸν ἔλεον.

* Cod. ὑφ᾽. Scripsi ἐφ᾽.

* Codex ἄλλως, superscripto og. Vi- cine sono vocales duplicem passim pariunt lectionem. Theodorus Prodro- mus, Rhodantes Supplemento quod Basso debemus viro doct., v. 101 : Ὅμως περισχὼν τὸν θυμὸν xai τὸν φόθον, Καὶ χυριεύσας τῶν παθῶν ἑχατέρου. Editum ἑχατέρου e eonjectura, quum sit éxxTépoyy in uno codicum, in altero

ἑκάτερον. Illud sumendum fuisse vide- tur, mihi quidem : « utrorumque victor affectuum ». Ipse se vindicat Theodo- rus, 1, p. 33 : Εὐθὺς νομίζω, συνδοχοῦν χαὶ τοῖς νόμοις, Ἐπανροᾶσθαι τῶν με- βῶν ἑκατέρων. Sic et p. 30 : Καὶ συνιόν-- τῶν τῶν μέρω» ἑχατέρων. Idem Tetrast. p. 212 : Αὔπνε Παῦλε, xxl μέσων νυχτῶν λέγεις Ὦ ξῆλος.... Codex mihi obtulit μέσον, quod non preferendum. Ibidem, p. 60 -ἾΑσμα τόδ᾽, ἄσμα φόθοιο θεοῦ βέλη ἄμμιν ἀπειλοῦν, Αἵματος ἐχμεθύοντα, χρεοφάγον τε μαχαίρης Χείλεα παμφαγέα. Inveni χρεωφάγου, bene. Sed tertia manet invalida. Erit ox producendum. Vide p. 71.

110 I. TOY ΠΑΧΥΜΕΡΟΥ͂Σ

Οὐχ εἰσὶ mpocrixovres ; οἶμαι, καὶ πολλοί" ἀλλὰ xe καλοί, τὶς εἴποι. Αλλ᾽ ὅμως, ἥ, καὶ θέλοντες, EAR VS ὑποπτήσσουσιν ἴσως μὲν τὴν ἀριστείαν, ἴσως δὲ τὴν ἀπήνειαν" ἢ τὸν ζῆλον ὑμῶν ἰδεῖν ἀναμένουσιν. ἀριστεύσουσι κἀχεῖνοι. σὺν θεοῖς ἀριστεύ- σουσιν" εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλ᾽ ἕτερον' ὠφέλιμον πράξουσι' πλὴν OU φο- νεύσουσιν ἄλλον, οὐδὲ τὸ κακὸν καλῷ evyxpuncem πειράσονται: ἂν προτενεῖ τὴν Poen τὸν idis ἀντίθετε. Καλὸν ἄρι- στεύειν, ἀλλὰ μηδὲ φονεύειν" εἰ δὲ φονεύει, κἂν ἀριστεύοι, οὐκ ἂν τὸ μύσος ἐχλείψειεν. « ὁ ἀριστεύς » τὶς εἴποι" ἀλλὰ xal « ὁ φονεύς » ἐρεῖ *. Καὶ ἄλλος ἴσως, περὶ ὑμῶν ἀναμνησθείς, διηγή- σεται ὡς παρεῖδον πολίτου φόνον ὁ δῆμος. παρεῖδον λαθόντες πρόςωπον, καὶ τὸ σχῆμα τῆς ἀριστείας ὄνειδος μέγα προςκατα- σχευασθῆναι τῇ πόλει πεποίηκεν.

ἂν παῖδας ἀναβδιξάσηται" ) παῖδας αὐτοὺς φονέως, οὐχ ἀρι- στέως ἡγήσασθε. Καὶ οἷς ἐτιμήσατε τὸν τούτων πατέρα δόντες τὸ ζητηθέν, πρὸς ἀριστείαν ἐνάγοντες, οἷς αὖθις διὰ τὸν φόνον κο- Mere, πρὸς δημοτικὴν κατάστασιν ἐκπαιδεύσατε. ἐγγύας δότε τούτοις, ὡς. καλοὶ γεγονότες, διὰ πατέρα κακὸν οὐ παροφθήσον- ται. Καὶ δίχαιον μᾶλλον εἴπατε τούτοις ἡμᾶς ἡγεῖσθαι τοῦτο, ἢ τὸ δι ἀγαθοὺς υἱοὺς πατέρα κάκιστον τῇ πόλει περιποιεῖν.

ἂν τὴν δωρεὰν προθαλεῖται, μὴ ἀποδέξησθε. Εἴπατε πρὸς αὐτόν"

« ὁρᾷς τὴν δωρεὰν ταύτην ; ἀπηνὴς ἦν καὶ λίαν πρὸς τοὺς τρό- πους τοὺς ἡμετέρους ἀπάδουσα. Τί γοῦν τὸ κινῆσαν ἡμᾶς εἰς τοῦτο, καὶ παρὰ τὴν ἡμετέραν ἐποιοῦμεν" γνώμην καὶ πόῤῥω τοῦ ἤθους τῆς πόλεως ; νόμος. Νόμος. οὐ λόγος κατηγωνίσατο τὴν προαίρεσιν. Kay πολλάκις ἔλεγες, οὐκ ἥννες ἄν, εἰ μὴ νόμον εἴ- χομεν τὸν κελεύοντα ».

Eiev- νόμος ἐστὶ κἀνταῦθα, ὁ τιμωρῶν τοὺς φονεῖς, νόμος ó τῶν πολιτῶν παιδευτής, εἰ κακῶς πράττοιεν, καὶ τῶν πολιτῶν ὑπέρμαχος, εἰ ἀδίκως πάσχοιεν. Νόμος ἡμᾶς πείσει κολάζειν

* Fortasse, ἕτερόν τι. vendz causa misericordie, p. 19, n. 1. * Fortasse, ἄλλος ἐρεῖ. * Fortasse, pro xat, legendum ὅτε, ! De reis liberos produeentibus mo- vel ὅτε, servato xaí* elg τοῦτο ὅτι xoi

MEAETH τ΄. 411

λοιπόν" νόμος ἀπηνεῖς xoi κατὰ σοῦ θήσει τοὺς xpivoytac , ἐπεὶ xai τότε ἀπηνεῖς ἐτίθη τοὺς δωρουμένους κατὰ πολίτου μηδὲν ἀδι- κοῦντος. Οὐ λόγος ἡμᾶς παράξει καὶ παραπείσει ἄλλο τι χρίνειν ? ὡς ὁ νόμος διακελεύεται. Δάχρυσι προρχαλοῦνται τὸν ἔλεον οἱ λέγοντες ὑπὲρ σοῦ; ; δάκρυσι προρκαλοῦνται τὸν ἔλεον καὶ οἱ ὑπὲρ πολίτου λέγοντες. H σοὶ μέν εἰσιν οἰκεῖοι καὶ συγγενεῖς, ἐχείνῳ δὲ καὶ τελευτήσαντι oux εἰσί; Πορεύσῃ καὶ σὺ πρὸς τοὺς κάτω" ἐχεῖνο πίῃ ὅπερ ἐκέρασας᾽. ἔστι χαὶ κάτω τῶν ἀπελθόντων συν-- αγωγή » εἰσὶ καὶ δικασταὶ νεκρῶν, ὡς ἀκούομεν. Ἐχεῖνοι χρινοῦ-- σιν τ᾽ ἐχεῖνος πάθοι, καὶ ἃ σύ γ᾽ ἁλοὺς ὑπέσχες χάριν τῆς εἰς ἐχεῖνον ὕδρεως. Κἂν ἡμῖν ἐχεῖνοι σύμψηφοι γένωνται, ἔχεις τὴν δίκην δικαίαν. Καὶ τῶν ἐκεῖ βασάνων ἴσως ἐξαιρεθήσῃ, καὶ πάλιν ἡμεῖς εὐεργέται σου καὶ τελευτήσαντος γενησόμεθα. Εἰ δὲ βαρεῖα δόξει καὶ πόῤῥω τοῦ πρέποντος, ἀλλ᾽ ἐσεῖται χαὶ ἡμῖν ἀπολογίᾳ πάνυ δικαία καὶ πρέπουσα, παρ᾽ ἐκείνοις μὲν ἴσως εἰς τὸ ἑξῆς; παρὰ δὲ τοῖς ζῶσιν ἔγκαιρος ἐκ τοῦ παραχρῆμα. Ηχούσαμεν ἀπηνεῖς, σοῦ βιαζομένου καὶ ἀπαιτοῦντος τὴν ϑωρεάν᾽ ἠκούσαμεν ἄσπλαγχνοι πρὸς ἡμέτερον ἀδελφὸν καὶ πολί-- τὴν" χατεγνώσθημεν ἄδικοι, npodéran, διὰ μιᾶς καὶ τοῦ τυχόν- τὸς ἐκδόσεως, πάσης πόλεως; καὶ δόξαν ἔσχομεν παρα πᾶσι τὴν ἡμῖν οὐ ΤῊ τοῦ θυ: ἤδη xaupós j ἀνόρες, τὴν ἐναντίαν τῆς προ- τέρας λαθεῖν, καὶ δεῖξαι ὡς πάντ᾽ ἂν ἢ νόμον παρίδοιμεν κείμε - voy.. Παρ᾽ ἣν αἰτίαν καὶ πρότερον δόξαντες ἀπηνεῖς καὶ κατὰ πολίτου, νῦν xal πάλιν ὑπὲρ αὐτοῦ, νόμου κελεύοντος, ἐφάνημεν ἀπηνεῖς. Kat, ὥςπερ τότε οὐχ ἡ τοῦ πολίτου χρηστότης, εἰ χρη-- στὸς ἦν, οὐ τὸ μέτριον πρὸς νόμον κείμενον ἴσχυσε, τοῦ μὴ παθεῖν ἐκεῖνον ὃ δὴ τῷ αἰτοῦντι ἦν βουλομένῳ, οὕτως οὐδὲ τὰ νῦν ἡ ἀρετὴ τούτον τῆς ἀριστείας, εἰ καὶ μόνου ἦν αὕτη καὶ μὴ ἁπάν-- τῶν τῶν πολιτῶν, πρὸς νόμον ἰσχύσει κείμενον φονικόν, τοῦ μὴ παθεῖν τοῦτον, ὃ δὴ οὐχ ὑμεῖς, ἀλλ᾽ ἐκεῖνος προηγουμένως βού-- λεται. Καὶ οὕτως ἐκδικηθήσεται μὲν xal ὁ φόνος, κολασθήσεται

παρά" vel repetito τί γοῦν᾽ x. τί y. παρά. ἐν τῷ ποτηρίῳ ᾧ ἑχέρασε, χεράσατε αὑτῇ ! Meminisse videtur Apocal. 18, 6: διπλοῦν.

412 T. TOY IIAXYMEPOYE

δὲ xal ὁ τρόπος. Κἄν που xal ἁμαρτεῖν ἐδόξαμεν, τὴν αἰσχύνην ταύτην ἀποτριψόμεθα, καὶ τοῦ λοιποῦ πολίτας ἕξομεν ἀγαθούς, καὶ πρὸς ἀλλήλους μὲν εὔνους ὅτ᾽ εἰρηνεύομεν, πρὸς δ᾽ ἐχθροὺς φοδεροὺς ὅτε μαχόμεθα. Κἂν ἀριστεῦσαι συμπέσοι τινί, ἐκεῖν᾽ ἐλευ- θέρως ζητήσει, ἃ δὴ κἀχείνῳ καὶ τῇ πόλει εἰς δόξαν ἔσται διαιωνίζουσαν.

MEAETH Ζ'.

Πολέμου ὄντος xai πολιορχίας, ἀνελθών τις ξένος ἐπὶ τὸ τεῖχος ἠρίστευσε, νόμου χελεύοντος μὴ ἀνιέναι ξένον ἐν τοιούτῳ χαιρῷ. Καὶ ὑπάγεται τῷ

νόμῳ". Μελετῶμεν τὸν φεύγοντα

Ἐγὼ μέν", ὦ ἄνδρες, καὶ πρὶν εἰς ἀπολογίαν καταστῆναι ὧν ἐγκέκλημαι παρὰ τοῦ χρηστοῦ τούτου καὶ ἐς ἄκρον νομοτριθοῦς. ὡρακιῶ καὶ τρέμω, μή πως νόμος τις ἄλλος τῶν. παλαιῶν ἐξ ἀφανοῦς μέσον ὑμῶν προταθῇ, καί, ὡς οὐ μετόν μοι τῆς ἐνθάδε παρόδου ὅπου πολῖται καὶ μόνοι κρίνονται, τὰς ἐσχάτας δίκας ὑφέξω, καί, νόμῳ λαχὼν εὐθύνας διδόναι, νόμον ἄλλον εὕρω καὶ πρὸ τῶν λόγων καταδικάζοντα.

Εἰ γάρ, ὅπου, πολιορκίας οὔσης καὶ δεινῶν ἐπικειμένων τοῖς πολίταις τῶν ἐκ πολέμου, καὶ τῶν κινδύνων ἐν χρῷ τῆς πόλεως ὄντων, ξένος ἐγώ, καὶ μηδὲν προςήκων τοῖς ἐν τῇ πόλει, ὅμως τὸ τηνικάδε ἐντὸς ὧν καὶ τῶν δεινῶν μετέχων, καὶ δεῖν ἡγούμενος διὰ ταῦτα ἀμύνειν, ἀνελθὼν ἐπὶ τὸ τεῖχος ἠρίστευσα, κἀκ τῶν δυνατῶν" ἐμοὶ ὥθησα τῇ πόλει τὸν κίνδυνον" εἰ γοῦν, ὅπου ταῦτα, χαὶ εὐεργετήσας, οὐκ ἀδικήσας, φαίνομαι, οὐκ ἀπέσχετό τις χατηγορεῖν, καὶ νόμον προτείνει ἔχων, ὡς λέγει, τὸν ταῦτα κω-

! Schol.: ἡ στάσις" ῥητὸν xal διάνοια. τοῦ χατηγόρου" φθόνον γὰρ προαναχρούει. * Μελετῶμεν] vide p. 90, n. 3. * 'Ex τῶν δυνατῶν) vide p. 59 , n. 8. * Schol.: τὸ προοίμιον ἐξ ὑπολήψεως " Ὧθεϊν....} vide p. 29, n. 5.

MEAETH Z'. 413

λύοντα᾽ καταδικάζειν ἐμέ, σχολῇ γ᾽ ἄν, εἴ mou φανείη νόμος ἐξωθῶν τοῦ δικαστηρίου τὸν ἄλλοθεν ἐλθόντα χαὶ νέηλυν, συγγνώ- σαιτό τις μὴ εἰδότι χαὶ τῆς κολάσεως ἐξαιρήσαιτο.

Αλλ᾽ ἀντιδολῶ ὑμᾶς. δικασταί, μᾶλλον δὲ τὸν βαρὺν τοῦτον κατήγορον, ἦν που τοιοῦτον παρ᾽ ὑμῖν καὶ τοῖς ὑμετέροις ἤθεσιν en , φράξειν ἐμοί, ὡς ἂν μή, πεσὼν εἰς ἀρχύστατα, γνῶ, ἄλλον τρέχων ἀγῶνα, εἰς ἄλλον ἐνπεπτωχώς. Ei δὲ μή, δότε μοι τὰς ἐγγύας, παρακαλῶ. ἵνα θαῤῥούντως ἱστάμενος ἀπολογοίμην πρὸς τὴν τῆς ἐμῆς ἀριστείας κατηγορίαν, ἣν καινὴν οὗτος xal παρὰ πᾶσαν προςδοκίαν εἰςάγει με τὸν ταλαίπωρον.

Ξ ν 45, 65 - , 3 1 E 3 -» ,

O μὲν᾽ οὖν δῆμος, μόλις ἀπαλλαγεὶς τῶν ἐκ τοῦ πολέμου xa- κῶν, γέγηθέ τε καὶ στεφανηφορεῖ, καὶ παιᾶνες" ἀνὰ τὴν πόλιν xporoUvra« , καὶ πάνδημος ἄγεται καὶ πολυτελὴς ἑορτή, καὶ

Ud 1 e - , 3 ’ » , 1 » 4A οὐδεὶς ὅςτις τῆς τοιαύτης ἐλευθερίας ἄλλον λέγει τὸν αἴτιον $ 3 , A 1 i] Y - , 1 3 , - , ἐμέ. Kal δὴ πολλοὶ xal τῶν θερμοτέρων τὰ ἐς πίστιν τῇ πόλει, ὥςπερ καὶ πέπεισμαι, ἰέναι πρὸς τοὺς φράτορας ἡτοιμάζοντο, προτενοῦντες τὴν ἀριστείαν, καὶ τὴν ἐμὴν εἰς τὴν πολιτείαν εἰς-- ποίησιν, ὡς δικαίαν καὶ πρέπουσαν τῷ καιρῷ, ψηφισόμενοι. Καὶ

, Ψ 5 4 ’ , - 3 . $5.5 7r yàp οὕτως εἶχον, καὶ πολλάκις λεγόντων τινῶν ἤκουον * « Ὡς εὖ γέ σοι τῷ ξένῳ, ἐάνπερ τέως ἐνέχῃ τῷ τῆς ξενιτείας προςρήματι, xal οὐχὶ τῶν μάλιστα πολιτῶν καὶ ἡμεδαπῶν εἶ | εὖ δέ σοι καὶ μᾶλλον", ὅτι, οὐ κατὰ γένος ἀπὸ πατέρων καὶ πάππων ὡς ol λοι- ποί, ἀλλὰ τὴν ἀριστείαν ὡς μισθὸν καταθέμενος, καλῶς καὶ ὡς δεῖ πεπολιτογράφησαι »! Καὶ οἱ μὲν τῆς πόλεως οὕτως εἶχον ἐμοί, καὶ δωρεὰς καὶ μισθοὺς ἐκ πολλοῦ τοῦ περιόντος ἡτοίμαζον"

P ?* 1 » , , μένος δ᾽ ovrog ὁ φιλόπατρις καὶ χρηστὸς καὶ τῶν νόμων ὑπέρμα-

! Sic codex. Fort. τὸν ταῦτ᾽ ἀπολύοντα.

* Schol.: δεύτερον προοίμιον ἐξ ὑπολή- ψεως τοῦ πράγματος.

* Cod. videtur exhibere παιάνες. Sed adeo deformibus utitur szpe librarius litteris , ut παιᾶνες legi , puto, voluerit. Vide p. 66, n. 3; 119, 14.

* Forsan repetendum εὖ γέ σοι xal μᾶλλον, majore cum vi. Theodorus

Prodr, Rhod. 2, p. 54 : Ὡς εὖ γέ σοι γένοιτο τῆς ὁμιλίας, Μιχρὸν διχσχών, εἴπα. σεμνὴ παρθένε. Philes Fpitaphio Pachymeris quod prafationi subjungam Y 88 : Ὡς εὖ j£ cot γένοιτο xal τῶν νῦν λόγων. Qua: exempla in causa sunt cur non scripserim , ἤχουον ὡς « Ev, sed ὡς ab εὖ non disjunxerim. Optime ὡς in optativis sententiis locum habet.

15

114 LI. TOY HAXYMEPOY-

'χος) οὐκ οἶδα τί παθὼν παρ᾽ ἐμοῦ ὅτι μὴ τὸ μέρος καὶ αὐτὸς τῶν δεινῶν ἐλευθερωθείς, καὶ τὴν ἐλευθερίαν δνεχεραίνων, ὡς ἔοικε, μόνος οὗτος προδάλλεται νόμον κατὰ τῆς ἐμῆς ἀριστείας , καὶ ὅτι σέσωσται δι᾽ ἐμοῦ οὐ μόνον οὐχ ἀγαπᾷ σωζόμενος᾽, ἀλλὰ xal δεινὰ ποιεῖ καὶ τὸν δῆμον ἀνασοθεῖ" ὅτι σέσωσται, καὶ κακῶν πολιορχίαν ἐμοὶ περιβάλλει, ἑλεῖν μηχανώμενος τὸν ἅπαν καθ᾽ ὑ ὑμῶν τῶν πολιορχούντων μηχάνημα διαλύσαντα. Ἐγὼ δὲ τοῦτο καὶ μόνον ζητῶ, ὑποσχεῖν ὑμᾶς τὴν ἀκοὴν λέγοντι; καὶ μὴ ὡς ξένου καταφρονεῖν, καὶ μηδὲν εἰδότος τῶν ὑμετέρων, ὅτι μὴ" μόνον ἀριστεύειν μεμαθηκότος, κἂν οὐκ ἐξ ἐμαυτοῦ, ἀλλ᾽ ὑφ᾽ ὑμῖν διδάσχουσιν, ὃ δὴ καὶ ἀπωνάμην ἴσως τῆς ξενιτείας , ὁμολογῶ, οὐδ᾽ ὅλως εὐκαταφρονήτον ὄν, ἥκιστα χαὶ αἰ τόχθοσιν: Αλλ᾽ ἀλη- θῶς" μὲν ἰδιώτης ὧν οἷδα᾽ τέως δ᾽, ὡς ἂν οἷός τε ὦ, τὰ συμπε- σόντα μὲν τῇ πόλει, συμπεσόντα δ᾽ ἐμοὶ διηγήσομαι, καὶ δείξω τίς ὧν ἐγώ, καὶ εἰ καταφρονήσας χειμένων νόμων, εἴτε ζηλώσας ὑπὲρ τῆς πόλεως, τὸ τεῖχος ὑπερανέθην, καὶ διὰ τὴν ὑμετέραν ἴσως εὐλάθειαν, θεῶν διδόντων, ἠρίστευσα.

Πόλεμος" ἐπῆλθε τῇ πόλει βαρύς, πόλεμος ἐκ τοῦ παραχρῆμα, μὴ προςδοχηθεὶς πρότερον, μήτε μὴν ἀγγελθείς" ὃ δὴ καὶ μᾶλλον ἑτάραξε τοὺς πολίτας καὶ εἰς ἀμηχανίαν ἐνέδαλλε. Τὸ γὰρ ἄπρος- δόχητον ἐπελθόν, κἂν στεῤῥοῖς οὖσι καὶ ἀνδρείοις πρὸς τὰ δεινά, δουλοῖ τὰ φρονήματα. Τοῦτο xap& συγκατέχει καὶ ἐντὸς ἀναγκάζει μένειν, μὴ ἐξιέναι, μηδ᾽ ἐπ’ οἴκου οἷόν τ᾽ ὄντα πορεύεσθαι. Οὐδὲ γάρ, ὡς καχὸς τῇ Ui πόλει φυγὴν καταχριθείς, τοῖς ἐνταυθοῖ ἐπεδήμησα, οὐδ᾽ ὡς ἄλλως ἀλήτης καὶ περιττός, μηδὲν ἔχων πράττειν ἐκεῖ, τῆς πατρίδος ἐξώρμησα᾽" ἀλλά — οὐ δύναμαι δὲ λέγειν τὰ κατ᾽ ἐμέ" x&y λέγω, ἴσως οὐ πιστευθήσομαι ---- μόνον δὲ τοῦτο ὑμῖν παριστῶ, ὡς, οὐδὲν ἐγχαλεῖν ἐχούσης ἐμοὶ τῆς πατρίδος, οὐ μᾶλλον ἢ ἐκείνῃ ἐμοῦ, ἀπεδήμησα. Καὶ ἀπεδήμησα

! Similia p. 59, 20. * Ante ὅτι μή fortasse omissum est * Οὐ μόνον oux] vide p. 20, n. 4. μηδέν. * Verbum ἀνασοθεῖ e codice restitui — * Schol.: προχατάστασις.

pro ὦμα secret Pachymeri Progymn. ad. * Schol.: χατάστασις.

Choricium , p. 216. Redibit Decl. IX. ' Ἐπ’ οἴκου] in patriam scilicet.

MEAETH Z'. 415 κατὰ θέαν μὲν ἴσως τῶν ἄλλων" οὐ μὴν δέ, ἀλλ᾽ ἵνα καὶ πολλῶν μὲν ἀνθρώπων ἄστεα ἴδω καὶ νόον γνῶ, πολλὰ δὲ καὶ μαθήσο- pat γνούς. Καὶ ἐπεδήμησα μὲν Μεγάροις, εἶδον δὲ Βοιωτίαν, καὶ Φωκίδα ἐπῆλθον πᾶσαν, καὶ τὸ κλεινὸν τοῦ Πυθίου τέμενος χαθι- στόρησα. Καί, ἵνα μὴ λέγω καθ᾽ ἕκαστον, ἀχούσας καὶ περὶ τῆς ὑμετέρας ταυτησὶ πόλεως καὶ τῶν πολιτῶν, ὅλως ἐγενόμην τοῦ δρόμου τοῦ πρὸς ὑμᾶς. καὶ φέρων ἐμαυτὸν τῇ λαμπρᾷ ταύτῃ καὶ περιφανεῖ πόλει δίδωμι.

Καὶ δή, δεῖ γὰρ μαρτυρεῖν ὑμῖν τἀληθῆ, πάντ᾽ ἐκεῖνα τὰ θεα- θέντα πρὸς τὰ παρόντα παραδαλλόμενα λῆρος ἦν, καὶ λόγος ἄλλως, εἴ που τις καὶ περὶ ἐχείνων διέξεισι. Καί, συνελόντα λέγειν, εἶδον ὀχυρὰν πόλιν καὶ τετειχισμένην ὡς ἄλλα τείχη τὰ Σεμιράμεια". Εἶδον κοσμιότητα πολιτῶν, εἶδον γερόντων εὐ-

! Meminit Odyssezx initii de Ulysse : Πολλῶν ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα χαὶ vob» ἔγνω. Cujus meminit et Plautus Persa, 4, 4,2 :« Urbis speciem vidi, homi- num mores perspexi paruni ».

.*"Oles ἐγενόμην τ. Óp.] vide dicta p. 43, n. 1.

ὃ Συγνελόντα λέγειν] Noster Progymn. €. 3, p. 554,20 : συνελόντα φάναι, οὔτε τοῖς χοινοῖς χρήσιμος, οὔτε τοῖς οἰχείοις (vid. ad Choric. p. 229) ὠφέλιμος, ἀλλ᾽, οἷον ἄχθος ἀρούρης, τὴν γνώμην παντὶ ἀνέμω συμφέρεται τῇ χουφότητι, οὐδὲν μέσου (Cod. μέσον bene) διχστέλλων ὠὡφελοῦντος χαὶ βλάπτοντος. Athenagoras Leg. & 11. Julianus Or. 1, p. 19 : £uve- λόντι δ᾽ εἰπεῖν. Demosthenes Phil. 1, $ T : συνελόντι δ᾽ ἁπλῶς εἰπεῖν. 10] edi- tor przstantissimus e codd. duobus εἰ- πεῖν Omisit, cui non paruerunt recen- üores, et recte, ut videtur. Eadem tamen brevitate Anaxilas Athenzi, 13, 6 : συντεμόντι δ᾽ οὐδὲ ἐν Ἔσθ᾽ ἑταίρας ὅσα περ ἔστι θηρί᾽ ἐξωλέστερον. Addesis n. ad Man. Palzolozum in Anecd. meis N. p. 243.

* Cod., Σεμιράμια. Malui scribere cum diphthongo. Suidas citat ex ano-

nymo Σεμιράμεια τείχη. Herodianus Epim. p. 122. Σεμίραμις.... ἐξ ἧς xxi Σεμιράμεια τείχη. Mew scripture favet cónstans vocalium « εἰ permutatio. Inde in Epigrammate Constantini Siculi Anth. 15 , 13 , χλεισμός codex Pal. male exhibet pro χλισμός. Sed de illo Epi- grammate habeo συ moneam paulo graviora. Ait Jacobsius reperisse se, χλεισμὸς ἐγὼ φορέαν σοφίας ἐπιίστορας ἄνδρας, et edidit χλισμὸς ἐ. φορέειν. Me- lius dederat Reiskius φορέων, quod ni- tide ferre codicem testor. Est et in prioribus versibus lacuna : Ei μέν τις σοφὸς ἐσσί, ἐφίξεο" εἰ δέ γε Μούσης Δα-- χτύλω ἀκροτάτῳ ἀπεγεύσαο.... Πόῤῥω στῆθ᾽ ἀπ᾽ ἐμεῖο καὶ ἄλλοθι ditto ἕδρην.

In codice versum secundum claudit

adverbium πόῤῥω, tertius incipit in στῆθ᾽. Inde impleri posse puto lacunam hocce modo : .... ἀπεγεύσσο, ὦ ἕένε, πόῤῥω Πόῤῥω στῆθ᾽" quod non caret em- phasi. Oculis et calamo properantibus facilis fuit adverbii repetitio alterum omittendi causa. Nota illa dicendi fur- mula ἄκρῳ δακτύλῳ γεύσασθαι in moemo- riam revocat mihi locum Himerii Orat. 1 , 16 : Σαπφοῦς ἥν ἄρα μήλῳ μὲν εἰχάσα:

116

T. TOY IIAXYMEPOYX

χοσμίαν᾽" εἶδον νεανίσκους ἱκανοὺς μὲν πρὸς μαθημάτων ἀνάληψιν,

ἱκανοὺς δὲ συμμάχους καὶ τῇ πατρίδι γενησομένους κατὰ καιρούς"

εἶδον φιλόξενον ἦθος, καὶ εὐνομίαν, χαὶ πολιτικὰς ἄλλας χάριτας. “,ι»ἵἤ , $2 , E , 3» - , Ι Τοῦτό με πείθει καὶ ἐγχρονίσαι τῇ πόλει, καὶ ἐμδραδῦναί με πρὸς »Ὦ 1 * € Y , thv ἔξοδον. Τὸ yàp ἀφ᾽ ἑκάστου περὶ ἐμὲ προςηνές, xal τὸ μηδ᾽ αἰτοῦντα ἔχειν ὅ τι καὶ βούλομαι, ἀμνημονεῖν καὶ τῶν ἰδίων

ἐποίει καὶ τῆς ἐνεγκαμένης , ἧς οὐδὲν γλύκιον ἦ.

? , ^ Αλλ᾽ ἐν τοσούτῳ, μεταξὺ τοῖς πολίταις συνόντος ἐμοῦ, πόλε--

μος ἐφειςτήχει, καὶ τὴν πόλιν περικαθίσαντεςἾ οἱ ἐχθροὶ δεινὰ

ἐποίουν᾽, δεινὰ ἠπείλουν. Καὶ τὰ δρώμενα τῶν λεγομένων ἦσαν

τὴν χόρην, τοσοῦτον χαρισαμένην τοῖς πρὸ ὥρας δρέψασθχι σπεύδουσιν, ὅσον ἄχρω τοῦ δαγτύλου γεύτασθχι. Conjecit Wernsdorf. οὐδ᾽ ἄχρω. Sed sine nega- tione sensus est λεσθιαχώτερος. Utroque autem modo nonnihil inest χαχεμφάτου. ]n Florentio Nicephori Gregor: id pro- verbum, levi mendo vitiatum est p. 512 : οἱ δ᾽ Ἰταλοὶ xai ὅσοι κατ᾽ ἐκεί-- νους τῶν τῆς παιδείας προθύρων ἄχρῳ δαχτύλο γενόμενοι. Reponendum γευό-- μενοι, quod habet codex Parisinus. Verbi γεύεσθαι προθύρων metaphora fe- renda est. Idem mendum occurrit e p. 510 : τοὺς χορυδαντιῶντας καὶ μαινο-- μένους xxi τῶν οἰχείων σαρχῶν γενομένους οὐχ οἵδ᾽ ὅπως ἐμιμήσω. Codex Paris., ἀπογευομένους, quod est omnino reci- piendum.

4 Respectu ad. Od. 9, 34 : Ὡς οὐδὲν γλύχιον ἧς πατρίδος οὐδὲ τοκήων Γίνεται. Ibi Duportus Gnomol. similia eontulit.

* Codex, περικαθήσαντες, permuta: tione vocalium jam observata pp. 7, 39. Sic χαρπήσεται p. 118, 19. Georgides Gnomologio in ÀÁnecdortis Gr. meis, t. I, p. 30 : δανειστιχὸν πλούτου ἡ θεράπεια τῶν δεομένων. Sic usus iolacismo mutavi codicis scripturam δανιτιχόν parvo cum emolumento sententiz. In alio codice reperi bonam scripturam δαπανητικόν. Jn Anthologia, 15, 4, Vaticana mem-

brane ᾧ περὶ δηρήσαντο, bene mutatum in δηρίσαντο ab editoribus. Sed hoe epigramma , et vicina quz sunt scripta in virum przcipuum quemdam , et no- mine sacerdotem et munere , non opi- nor de christiano presbytero inteHi- genda, quod opinabatur vir doct., eui opinioni obstat non parum mentio severe conjugis; obstant multum verba Αὐσόνιος Ζεύς quibus in epitaphio chri- stiani hominis poeta , isque non malus, non fuisset usus, Áddam totius orationis colorem esse videri homimis absque Christo et ethnici. In sequentibus , quos iIneditos esse reor, versibus χυθέρνισον male scriptum fuit pro χυδέρνησον : Ἂν ἴδης ἕένον ἄνθρωπον, τὸν xat' ἐμέ σοι λέγω, Ὑπὸ τῆς τύχης τῆς πιχρᾶς ἀτίμως ἐῤῥιμμένον, Ἔν ξένοις διατρίθοντα, πενό- μενον τελέως, Σὺ μὴ παρίδης τὸν αὐτὸν ὡς ἕνα τῶν ἀδόξων. Ἀλλ᾽ οἴχτεερον, βοή-- θησον, χυδέρνησον ἀξίως, Ἵν᾽ ἀντιλάθης ix θεοῦ τὰς ἀμοιθὰς πλουσίας Eis τὴν ἡμέραν τοῦ χριτοῦ τὴν φοδερὰν ἐχείνην. Mihi no- taveram €odicis regii numerum unde hos versus descripsi ac auctoris nomen, δὶ fuit a librario appositum; sed mez pars schedule periit. Probabili conje- ciura illos Theodoro Prodromo tribue- rim.

* Modo δεινὰ ποιεῖ p. 114, 5. Vide p. 92, n. 3.

MEAETH Z'. 117 δεινότερα. Ov μὴν δὲ καὶ ὑμεῖς ἠμελεῖτε, ἢ τὸ στρατιωτικὸν ὑμῖν ἐῤῥαθύμει πολεμικῆς μελέτης᾽ καὶ παρατάξεως. Αλλ᾽ εὐθύς, τῶν ΕΣ , - is! * ^ L| 3 ’ , , ἄλλων βουλευομένων πῶς àv τὰ τοῦ πρὸς ἐκείνους πολέμου διά-- θησθε, ἐκεῖνοι, ἀναθαῤῥήσαντες καὶ μένος σχόντες σύνηθες, οἶμαι,

i] , 3 1 rd ’ 3 ὔ Y 1 1 4 xal πάτριον, καὶ τὰ ὅπλα λαθόντες. ἐξώρμων. Καὶ πολὺ μὲν τὸ € 2 3 1 1 ᾽ν , (T7 , ὑμέτερον ἦν, πολὺ δὲ καὶ τὸ ξενικόν. Περὶ ὧν πυνθανόμενος, Tixovov ὡς οἱ μὲν τροφεῖα τῇ πόλει ἀποτιννύειν σπουδάζουσιν, οἱ δέ, τροφὰς λαμθάνοντες καὶ μισθούς, ἐπικούρων ἐπέχουσι τάξιν, καὶ μάχονται συστάδην καθ᾽ ἑαυτοὺς ἑκάτεροι, ἔστι δ᾽ ὅπου καὶ 3 , 1 1 3 T 3 1 LI , ^! , 9 , ἀναμίξ. Τὸ γὰρ euvoixóv πρὸς τὴν πόλιν τῶν ξένων οὐ ξένους αὐτούς, ἀλλ᾽ αὐθιγενεῖς ἀπεργάζεται" καὶ κρείττω τὸν εὔνουν ξένον ἣ τὸν δύςνουν πολίτην ( ἀλλ᾽ ἀπείη τὸ βλάσφημον) ἔχρινον. Καὶ δὴ παραταξάμενοι, καί, ὡς ἐχρῆν, τὸν πόλεμον διαθέμενοι, εἶχον μὲν οὕτω παρασχευῆς καὶ ῥοπῆς, ὥςτε ἢ κατὰ κράτος νι- χῆσαι, Y) καὶ τὴν ζωὴν προςαποθαλεῖν. ἀλλὰ νικῶσι τὰ τῶν θεῶν

1 , 1 Ἅ 3 1 a - 3 Ww € /

— καὶ τί γὰρ ἂν ἕτερον εἴποιμι ; — πρὸς οὺς οὐδ᾽ ὁ καρτερώ- τατος ἀντισχεῖν ἂν δύναιτο. Καὶ τόσον ὠθοῦσι τοὺς ὑμετέρους ἐκεῖνοι, ὥςτε καὶ πρὸς αὐταῖς ταῖς πύλαις τῆς πόλεως τελεῖσθαι

P. , * 3 L] εν P , 9 ’ e "e τὸν πόλεμον. Καὶ οὐδεὶς ἦν, οὐ μικρός, οὐ μέγας, ὅςτις, βοῆς ἐκείνης ἀκούσας καὶ πολυθρόου θορύθου ἐγγύς, ὡς εἰχάσαι, οὐκ εὐθὺς τὸ τεῖχος ἀνέθδαινε. Καὶ παῖδες, καὶ γυναῖκες, καὶ yépoy- τες. ἐμοὶ δοκεῖν, καὶ οἷς ἰδεῖν ποτὲ τὸ τεῖχος οὐκ ἐξεγένετο, οὐδ᾽ ἐκεῖνοι ἀπῆσαν ἐκεῖθε, τοῦ φόθου πάντας καὶ τῆς ταραχῆς ἕλκοντος.

Ανῆλθον σὺν τοῖς ἄλλοις κἀγώ. Ανῆλθον, καὶ οὐκ ἀρνοῦμαι. Πλὴν οὐ κατ᾽ ἐχείνους κἀγὼ τὴν ἄνοδον ἐποιούμην, οὐδ᾽ ἐφ᾽ ὁμοίῳ τῷ σκοπῷ. |

Αλλὰ συνειδὼς μὲν ἐμαυτῷ πολλάκις πολέμους συνδιενέγκας τοῖς ἐμοῖς πολίταις ὑπὲρ τῶν δικαίων τῆς θρεψαμένης με. πόλεως; συνειδὼς δὲ καὶ πεῖραν ἔχων ἐπὶ τοῖς τοιούτοις αὐτάρκη καὶ δο-- χιμήνγ) λαμβάνω λογισμόν, οὐκ οἶδ᾽ ὁπόθεν μοι ἐπελθόντα τότε,

4 Eadem syntaxis verbi ῥαθυμεῖν temporibus ad Planudem Metam. p. 62, 12. p. 572. * Godex, ἀπήει. De confusis iliis ὃ Vide p. 102, n. 3.

118 T. TOY HAXYMEPOYZ

ὡς πολλοῖς ἀριστεῦσαι xol ἀπὸ πύργου συνέδη, καὶ πολλοὶ ξένοι τυχόντες ὠφέλησαν τοὺς αὐτόχθονας"

« Λάδω τὰ ὅπλα κἀγώ" καταλήψομαι τόπον οὗ καλὸν ἵστασθαι. Κατοπτεύσω μὲν σὺν τοῖς ἄλλοις τὸν πόλεμον, ἴδω τὴν μάχην. : Κὰν κλίνωσι πρὸς ἡμᾶς οἱ τῆς πόλεως, ταῖς φωναῖς ἐπιθαῤῥυνῶ. Ren Εἶος ἄνωθεν, αἰσχύνην ἐμθαλῶ τούτοις, ὡς τὸ εἰκός, εἰ, ξένος ὼν ἐγὼ καὶ μηδὲν προςήκων τῇ πόλει, παρακαλῶ τοὺς πολίτας περὶ τῆς ἑαυτῶν Dae: ἂν ἐχείνους οὗτοι ὠθοῦνται, τοῖς παρακλητηρίοις' ἄνωθεν ἐνισχύσω" καί" « Εὖ γε ὑμῖν, » εἴπω. εὖ γε; πολῖται τῆς πόλεως" ovx ἄνευ θεατῶν μάχεσθε" τὸ τεῖχος γέμει τῶν θεατῶν ἀρῶνται καὶ γυναῖκες ὑπὲρ ὑμῶν τοῖς θεοῖς. Ei δὲ καὶ πρὸς ἀλλοδαποὺς φημίζεσθαι θέλετε, οὗτος ἐγὼ νῦν μὲν θεατής, μετέπειτα δὲ καὶ κήρυξ, ἰδών, οὐκ ἀκούσας, εἰς ἅπαν- τας οὕτω πράξω“, οὕτω τοὺς καλοὺς πολίτας τῆς ξενίας ἀμείψο-. μαι. Εἰ δὲ καὶ θεὸς ἀνὰ χεῖρας θήσει τῶν πολεμίων τινά, καὶ μᾶλλον τὸν ἐξηγούμενον, τοῦτό μοι εὐκτόν, καὶ δῶρον τύχης τῆς ἐμῆς ξενιτείας ἐπάξιον. ὠφελήσω τὴν πόλιν, οἶδα" τιμήσω καὶ τὴν ἡμεδαπήν, καὶ ξένος ὧν ἐκεῖ φημισθήσομαι. Καὶ ἄλλη μὲν τοὺς πόνους καρπίσεται τοὺς ἐμούς, ἡ δ᾽ ἐμὴ πατρίς, ὥςπερ αὐτὴ παθοῦσα καλῶς, μεγαλυνεῖ τὸν ἐπ᾽ ἀλλοδαπῆς ἀριστεύ-- σαντα ».

Ταῦτα λογισάμενος, εὐθύς (ἤπειγε γὰρ καὶ ὃ τῶν πολεμούν-- τῶν τάραχος) ὁρῶ θέαμα δεινὸν καὶ ἐλεεινόν, ἄνδρες, τοὺς μὲν ὑμετέρους ἡττωμένους, καὶ παρὰ τοσοῦτον μὴ τέλεον πίπτοντας, παρ᾽ ὅσον, τὸ νῶτα δεῖξαι τοῖς πολεμίοις αἰσχρὸν ἡγούμενοι, ὑπὸ πόδα ἐχώρουν ἀντοφθαλμοῦντες, καὶ ὅσον οὔπω πεσούμενοι" τοὺς δὲ πολεμίους ἐπέχοντας ἀνὰ χράτος καὶ στέῤῥως βάλλοντάς τε καὶ πλήττοντας, καὶ ἀκηρυχτὶ τοὺς πάντας ἕξειν ἐλπίζοντας, ἤδη δὲ χαὶ τρόπαιον ἱστάντας καὶ τὸ ἐπινίκιον ἄδοντας.

1 Παρακλητηρίοις] vide p. 88. n. 4.

* Lucianus Hist. Conser. 29 : γράφω τοίνυν ἃ εἴδον, οὐχ ἃ ἤχουσα. Plautus Bacch. 3, 8, 64 : « sic est ut loquor. Quin exo quum peribat vidi; non ex audito arguo ». Exempla adposui et ad

Choric. Procopii Laudatione p. 12, n. δ.

* Sic codex. Videtur periisse non- nulla oratoris verba, jam non spectato- rem tantum ac praeconem gererc se vo- lenis, sed pugne socium et amicc urbis defensorem.

MEAETH Z'. 119

Tóc! ἐγώ, ὁ ξένος, ὁ ἀλλοδαπός, ὁ μηδὲν προςήχων τῇ πόλει, ὁ μηδὲν ὀφείλων αὐτῇ, ἐκκαίομαι τὴν καρδίαν, καὶ θερμὸν ζῆλον ἀναλαμδάνω, βλέπων ἐν χρῷ τοῦ τείχους μαχομένους τοὺς πο- λεμίους, καὶ ἤδη προςδοχησίμους ὄντας καὶ στρατὸν ἐκεῖνον xa- ταγωνίσασθαι καὶ τὴν πόλιν ἑλεῖν. Ἐχρήσσω τοιγαροῦν φωνὴν ἀξίαν τοῦ θάρσους. Ἐχτείνω τὸ δόρυ, ἀφίημι) βάλλω καὶ ἄλλον αὖθις τοῖς λίθοις, καὶ ἐφεξῆς ἕτερον. Τέλος, τὸν στρατηγὸν μαθὼν πρὸς τῷ τείχει τοὺς ἰδίους θαῤῥύνοντα, βάλλω καιρίαν. Καὶ εὐθὺς πίπτει μὲν ἐκεῖνος καὶ ἅμα τὸ ἐχείνου σύμδολον" τρέπονται δὲ οἱ τέως νικῶντες. Καἀμοῦ πάλιν τοὺς ἄλλους πλήττοντος καὶ τοὺς τῆς πόλεως διεγείροντος, ἀναθαῤῥοῦσιν οὗτοι, καὶ ἑτεραλκχὴς ἡ μάχη γίνεται. Καὶ οἱ μὲν κτείνονται, οἱ δὲ πίπτουσιν, oi δ᾽ ἁλίσκονται. Καὶ τέλος κατ᾽ ἐχείνων ἱστᾶσι τὸ τρόπαιον οἱ τῆς πόλεως, καὶ ἤδη νίχη τῇ πόλει περιφανὴς καὶ παιᾶνες καὶ τρό- maux , καὶ ὁ ξένος ἐγὼ νιχητής, ἀριστεύς, εὐεργέτης ἀνακηρύτ- τομαᾶι.

Καὶ τέως περὶ δωρεᾶς ἐμοὶ καὶ μισθοῦ σκοπούντων ὑμῶν, ὃ πάντα βάσκανος οὗτος, καὶ μηδ᾽ εὐεργετηθεὶς ἱλαρός, ὥςπερ ἂν ἠδίκητο τὰ μεγάλα ἣ ἐζημίωτο, κατ᾽ ἐμοῦ πνεῖ, καὶ ὅλαις προ-- θυμίαις" ἀνάπτει τὸν δῆμον, xal , συλλέξας τούτους ἀπὸ τοῦ βου- λευτηρίου εἰς τὸ δικαστήριον, νόμον προτείνει, οὐκ οἶδα πόθεν λαδὼν καί πότ᾽ ἰδὼν ὑμᾶς χρησαμένους αὐτῷ.. Καὶ οὐχ ὅπως δίδωσι δωρεάν, ἀλλὰ καὶ κολάζειν προαιρεῖται, ὡς παρὰ νόμον εὐεργετούμενος, καὶ ξένον ἐπὶ τὸ τεῖχος ἀνελθόντα φονεύειν ἐπι-- χειρεῖ, ἀναγινώσκων ἴσως γράμματα", καὶ μὴ διανοίαις" mpocé- χων, αἷς μᾶλλον ἐπὶ πᾶσι προςέχειν ἄξιον.

ἴδε τοῦ νομοθέτου τὴν γνώμην παρακαλῶ. Ent τίνι χωλύει τὸν

*'E» χρῷ] sic jam p.112, 19. PsellusDe fraudavit incuria, puto, typographi : Oper. Dzm p. 24 : μεγάλων iv χρῶ συμ- Ὁ δ᾽ ἄλλος λαρὸς τις εἰς τὴν ἰδέαν Καὶ φορῶν γενήση. lbi mea nota p. 250, que | 9z:0pó;* imo ἱλαρός. in Delectu Patrum Sinneriano mendosis — ? Dixit ὅλαις ὁρμαῖς, πάσαις προθυ-- numeris 280 fuit allegata. μίαις p. 22, 11, 16.

* Obiter reddatur vox ἱλαρός Theo- ^ *Schol.: προθολὴ τοῦ ῥητοῦ. doro Prodr. Rhod. 7, p. 317, quaeum — "Sic opponimus «la lettreetl'esprit».

120 T. TOY HAXYMEPOYX ξένον εἰς τεῖχος ἀνέρχεσθαι ; loc "τὴν ἐμὴν πρραίρεσιν'. Πῶς ἀνῆλθον, καὶ ἐπὶ τί ἐρήσομαί σε. Σὺ δ᾽ ἀπόκριναι.

ἔστι τινὰ λέγειν μὴ πρότερον διανοηθέντα ὅ τι καὶ λέξειεν : ἔστι τινὰ γράφειν ἐν δέλτοις, καὶ ταῦτα νόμους κοινούς, μὴ πρότερον διασχοπησάμενον ὅ τι νομοθετήσοι καὶ ὅ τι γράψοι, εἰ συνοίσει πολιτευόμενον, καὶ 3^ βλάθην ἐχκόψει ἡ προξενήσει ὠφέλειαν ; Ἐγὼ μὲν οὖν οὐδὲ τὸν ἁπλῶς λόγον, μὴ ὅτι γενόμενον, μάτην τιν᾽" ἐξε- ρεῖν εἴποιμ᾽ dy.

Σχέψαι τοίνυν τὸν τοῦ νομοθέτου σκοπόν, ἀφεὶς τὰ γράμματα. Ἐξηγοῦ τὸν νόμον καὶ τοῖς λόγοις ἐφάρμοζε τὴν ἐξήγησιν. Οἶδεν ὃ νομοθέτης τοὺς ξένους, ὅτι οὐ πάντες ἀγαθοί, οὐ πάντες εὖνοι, ὅπου Tot! ἂν ἐπιστῶσιν, ἀλλ᾽ οἱ πολλοὶ τούτων χατάσχοποι. ἀνελογίσατο τὸν ἐπὶ Τροίαν", καὶ αὖθις τὸν ἐπὶ Βαδυλῶνα᾽ οἷς φανερὸν ὅτι ξένοι, οὐκ εἰςιτὸν" τοῖς πολίταις ἐδόκει, εἰ μὴ μώ- λωπας καὶ ποινὰς εἶδον ἐπὶ τοῦ σώματος". Καὶ οὕτως εἰς κακὸν ἑαυτοῖς εἰςῆγον, καθὼς ἔδειξε",

Διὰ τοῦτο καὶ δεῖν ἔγνω νομοθετεῖν ἐπὶ τούτοις, καὶ τὸν ξένον χωλύειν τῆς ἐπὶ τὸ τεῖχος ἀνόδου καὶ τῆς ἐπ᾽ αὐτοῦ στάσεως.

ὅλον ἐρεύνα κἀμέ, καὶ σχόπει τὴν ἐμὴν πρᾶξιν, καὶ κατα- μάνθανε τὴν προαίρεσιν. Οὔτε γὰρ ἐκεῖνος ἁπλῶς πάντας τοὺς ξένους κωλύειν ᾧετο δεῖν, ἀλλὰ τοὺς ἐπὶ δυςνοίᾳ καὶ κατασκοπῇ τοῦ πολίσματος"" τὸν δ᾽, εἰ ἀνέλθοιεν “Ὁ, εὐεργετήσοντα καὶ λίαν

! Schul.: διάνοια τοῦ φεύγοντος ἐν

5 Respicit narrationem Herodoti de ταὐτῷ καὶ τοῦ νομοθέτον.

Zopyro qui se muulavit immaniter, ut

* Fortasse εἰ, iotacismo juvante.

* Codex, τίς. Scripsi τιν᾽, Codex distinguit post γενόμενον. Pro γενόμενον, opinor legendum fortasse λεγόμενον" « nisi dictum, jam dictum et ob id nunc repetitum ».

* Ulyssem innuit Homericum et Euri- pideum,ac statim Zopyrum Herodoteum.

* [n codice non est lacunz signum, sed post ξένοι duo puncta in versuum interstilio posita lectorem remittunt ad oram pagine, ubi λείπει compendio scriptum non obscuro. — De adjectivo εἰςιτὸς vide p. 27.

ipsum reciperent Babylonii.

? Videtur esse χαλόν in codice. Sed res ducit omnino ad χαχόν. Sunt no- mina similia ac passim confusa.

? Scilicet ἔδειξε τὸ ἔργον.

? Videtur verbum deesse, quod ad τοὺς referatur, ἐπιδημοῦντας, ἀνελθόντας, ἀνερχομένους, ἀναξαίνοντας. aliud.

9 Sie codex. Formas similes optativi χαταλάθοιε, διαμένοις attigi ad. Anecd. Gr. t. IV, pp. 155, 404. Tzetzes scri- psit λάέοιε Chil. 2, 828 , et φέροιε Chil. 3,801: Miz vat ὁ Ἡρακλῆς πρὸς Aux— ξόνας πλέων, Ὥς Ἱππολύτης φέροιε ξω--

MEAETH Z'. 121 προὔτρεπεν ἂν ἀνιέναι" οὐδὲ γὰρ ξένος οὗτος, ἀλλὰ xci γνήσιος. Οὔτ᾽ ἐγὼ εἰς τοῦτ᾽ ἀνῆλθον, κακὸς ὥν, ὦ Ζεῦ, καὶ πανοῦργος, καὶ πολυπραγμονῶν ὕψη καὶ βάθη τῆς πόλεως. Ovx , ὅτι τὸ πλέον ὁ ξένος χατάσχοπος, διὰ τοῦτο καγὼ xaxóc, ἀνελθών. ἥχαστον ἡ πρᾶξις δεικνύει. ἂν ἀφέλῃς τὴν πρᾶξιν ἑκάστου, καὶ ψιλὰ κρί- Vne ἐπί τινι πρόςωπα, εὔνουν εἴποις xal τὸν δυςνούστατον" ἂν ἀπὸ τόπου καταδικάζῃς, πόρνον ἐρεῖς τὸν χοσμιώτατον. Πολίτης γὰρ οὗτας χἀκεῖνος" ὁ μὲν τυχὸν εὔνους, ὁ δὲ τῇ πόλει πολέμιος. ᾿Αθωώσῃ τοῦτον χρίνων, ὅτι πολίτης μόνον, καὶ οὐ τὴν πρᾶξιν λογίσῃ, λαδὼν πρόςωπον : οὗτος αὖθις" εἰς χαμαιτυπεῖον εἰςέρ-- χεται, καὶ οὗτος ἐκεῖ συχνῶς παραβάλλει" ἀλλ᾽ ὁ μὲν ἵν᾽ εὐπα- θήσῃ τῇ μέθῃ καὶ τῇ πορνεία " ὁ δὲ ἵνα τυχὸν ὠνήσηται τὰ ἐφόδια. Τί φής; χκαταδικάσεις καὶ τοῦτον, καὶ οὐ ζητήσεις τὴν πρᾶξιν, τίς ὧν ἐχεῖνος καὶ ἐπὶ τίνι εἰςέρχεται::

Καὶ τί λοιπὸν τὸ παρὸν δικαστήριον ; xai ἵνα τί συμδαίνει τοὺς ἐνταῦθα χριτὰς σχύλλεσθαι; τί δὲ καὶ δεήσει ἀπολογεῖσθαι τὸν ἐνταῦθα κρινόμενον, εἰ ὅ τι γε εἴποι οὐχ ἱκανὸν ἔσται ἐξαιρεῖσθαι τῆς δίκης αὐτόν, εἰ μόνον φανείη διαπραξάμενος; ἀλλ᾽ ἐγὼ πολ-- λοὺς οἶδα — καὶ ὑμεῖς, εἰ θέλετε, μαρτυρήσετε ---- κρινομένους

στῆρα τῇ ᾿Αδμήτη. Epigrammata Anth. Plan. 5, 353 : El φθόνος ἠρεμέοι χρίνειν δ᾽ ἐθέλοιεν ἀέθλους. Themistius Orat. 1, p. 10 : χαχὸς βουκόλος πολὺ βδάλλειν μό- γον εἰδὼς χαὶ τοὺς ἡαυλοὺς ἐμπιπλάναι τοῦ γάλαχτος, καὶ τῆς μελούσης ἀηέλης τὴν τροφὴν ὑποτέμνεσθαι, νομῆς δὲ ἀγα-- θῆς οὗ φροντίξων, χαί, εἰ ξυντύχοιεν, ὑφαιρούμενος. Deberi opinor formam insolitam non Themistio , qui est casti- gatissimus, sed librario. Est in partici- pio μελούσης quod lectorem moretur. Interpres latinus legebat νεμούσης, cujus scilicet hzc sunt verba : « cibaria ei quod pascit armento deducere ». Sed de νομῇ mox agetur, nunc de lacte. Le- gerim, μελλούσης, enotatunf e bono codice. Malus ille pastor qui scit mul- gere tantum , et lacte mulctras implere,

futuri gregis alimenta deminuit, vitulos nunc lactentes futuri spem gregis parte materni lactis defraudat. Omissum unum e duobus 22 jam fuit p. 36, n. T.

* Forsan ἐχεῖνος, opponendum se- quenti οὗτος, et εὐθύς pro αὖθις, ut sit εὐθύς « continuo , exempli causa ».

* Non intelligo qua ἐφόδια, qui via- tica emere, conducere velit qui in lu- panar descenderit. Fortasse legendum ἀφόδια, « ut purgamenta et retrimenta emat ». Fuerunt fortasse latrinz pu- blicze lupanaribus adjuncie et conti- nentes. Atque Columella teste 2, 15, inter precipua stercorum genera, se- cundum est, idque ferventissimum, «quod homines faciunt », nec adhi- bendum nisi idonea mitigetur przpara- t'one.

16

122 IU. ΤΟΥ ΠΑΧΥΜΕΡΟΥ͂Σ

φόνου fj τινος ἀϑικήματος, ὃ δὴ καὶ πεπράχασι φανερῶς" ὅμως δὲ δικασταὶ συνελθόντες οὐκ εὐθὺς ἐκείνων χαταψηφίζονται " ἀλλὰ χώραν ἀπολογίας διδοῦσι κἀχείνοις, εἴ πως δικαίως ἀπολογή- σαιντο.

« Ανῆλθες », λέγεις» xal τὴν διάνοιαν οὐ σκοπεῖς. Ἀνῆλθον, ὁμολογῶ. ξένος óv* οὐκ ἀρνοῦμαι" ἀλλ᾽ οὐκ ἐπὶ δυςνοίᾳ καὶ κατασκοπῇ. ᾿Αλλ ἐφ᾽ ᾧ καὶ ἀνῆλθον, μὴ ἐμὲ πυνθάνου" ἀλλὰ τὸ τέλος ὅρα, xal pedet.

« Τεθνάτω » λέγει ὃ νομοθέτης, « εἰ ξένος ἀνέλθοι». Φημὶ χἀγώ. Πλὴν οὐ προςέχω μόνοις τοῖς γράμμασιν" ἀλλ᾽ ἐμδατεύω καὶ τῇ διανοίᾳ τοῦ γράψαντος, ὅτι τὸν δύςνουν πάντως κωλύει, οὐ τὸν ἐπ᾽ εὐνοίᾳ xal τῷ καλῷ τῆς πόλεως ἀνερχόμενον. Καὶ τοῦτο τοῦ νομοθέτου τὸ βούλημα. Τί γὰρ βούλεται ἄλλο, ἢ τί νοεῖ τὸ οὕτω περὶ τῶν ξένων τὸν νομοθέτην ἀποφήνασθαι.

Εἰ δ᾽ οὐ προφδιώρισε' τί ξένον, καὶ ποίαν ἔχει τοῦτο διάστιξιν, πολλὰ τῶν δήλων οἱ γράφοντες παραλείπουσιν. Οὐδὲ γὰρ τὸ πᾶν ἐχεῖθεν τῆς καταδίκης ἢ ἢ τῆς ἀφέσεως. Απολελοίπασί τι καὶ τοῖς χριταῖς" οἴδασι γὰρ σοφοὺς ἐχδεξομένους xai σοφῶς ἐξηγησομέ- γους τὸ τούτων ᾿ βούλημα. Δίελθε πᾶσαν βίθλον τῶν νόμων, καὶ χατὰ λεπτὸν" τοὺς νόμους ἐξέταζε, εἴ που κωλύει τινά, xáv ὁποῖος ἄρα καὶ εἴη, κἂν πολίτης. κἂν ξένος, εὖ τὴν πόλιν ποιεῖν, xal ταῦτα ἐν καιροῖς ἀνάγκης, καὶ κινδύνων ἀπαραιτήτων ἐπι-- χειμένων καὶ χαταληψομένων τὴν πόλιν, ἣν μή τις θεῶν ὑπερέξῃ χεῖρα δι᾽ οὐδήποτε τῶν ἐκεῖ. Ζήτει προςδιορισμοὺς " ἐφ᾽ ἑκάστῳ τῶν ἀναγχαίων, ἐπειδὴ δοκεῖ τῷ γράφοντι παραλείπειν ὡς δῆλον, χαὶ χρήσῃ χαλῶς τοῖς νόμοις, καὶ ἐπὶ καλῷ τῆς πατρίδος καὶ τῷ συμφέροντι.

« Αλλὰ" δέος μή πως καὶ πόλις ἐκείνη, καὶ νόμοι, καὶ πᾶν ἀγαθὸν ἐκλείψῃ. σοῦ πολυπραγμονοῦντος τὸ λεῖπον τῶν νόμων ὡς δῆλον, καὶ ζητοῦντος ὡς ὁ νομοθέτης οὐ προςδιώρισεν.

4 Schol.: τὸ μὴ προςδιωρίσθαι. * Noster, p. 19, 4 : ἐρευνᾶτε τὴν ἐμὴν * Schol.: ἡ διάνοια τοῦ νομοθέτον, πῶς κατὰ λεπτὸν moltrelay. προςδιώρισεν. * Cod., προςδιωρισμοὺς.

Potius αὐτῶν. Vide p. 11, n. f. * Est objectio adversarii.

MEAETH Z'. 423

Ἐν ἐστὶ' τὸ δῆλον προςδιορίσαι καὶ μή, καὶ οὐδὲν διαφέρει ταῦτα, εἰ μὴ μόνῳ τῷ γράφεσθαι καὶ μὴ γράφεσθαι. Ei προς- διώρισε, γέγραπται καὶ δῆλον ὡς ἀναμφίδολον. Ei μὴ προς- διώρισεν, οὐ γέγραπται μόνον, δῆλον δ᾽ ἔστι τοῖς κατὰ τρόπον" ἐξηγουμένοις καὶ ὅπως ἄρα παρέλειψε" καὶ τὸ δῆλον εἶναι τὸ λεῖπον ὡς ἐπακονόμενον" ἔξωθεν, δήλην ποιεῖ καὶ τοῦ νομοθέτου τὴν γνώμην, εἰς ὅ τι βλέπων παρέλειψε. Σὺ δ᾽ ὥςπερ ἂν μηδὲν εἰδὼς ἢ νόμους ἢ νομοθετούντων διάθεσιν, τὸ μὲν γραφόμενον δέχῃ, τὸ δὲ νοούμενον οὐ μεμάθηκας συννοεῖν, καὶ ἄλλο μὲν λέ-- γεις ἐκεῖνο, ἄλλο δὲ τοῦτο, ἀγνοῶν ὡς τούτῳ σοφοῦ ἰδιώτης διώρισται. Καὶ" ἰδιώτης μὲν τὸ γεγραμμένον οἷδε καὶ μόνον, καὶ οὐκ εἰς νοῦν ποτὲ ἄξεις τοῦτον, κἂν πολλὰ χάμοις διδάσκων ᾽" σοφὸς δὲ ἄρα, ὁ τοῖς γράμμασιν ἐμδαθύνων καὶ τῷ ἐγγράφῳ συνάγων τὸ ἄγραφον. El μὲν γὰρ ἦν ἀεὶ ζῶντα τὸν νομοθέτην, ἢ μὴν τὰ γεγραμμένα πνοὴν ἔχειν καὶ ζῇν, καὶ ἐρωτώμενα λέγειν ὅπως ἐγράφησαν", οὐκ ἔδει σοφοῦ τούτοις ἐξηγητοῦ. ἀλλ᾽ ἅπαξ

* Schol.: συλλογισμός.

* Κατὰ τρόπον] p. 105, n. 3.

3 Fortasse ὑπαχονόμενον. Cf. p. 18, n. ἃ. Permutatio facilis prepdsitionum ἐπὶ ὑπό. Paulus Silent. 5. Sophia, 189: Πάντα δ᾽ ὑπεσχίρτησεν d» ἄστεϊ βάθρα θεμείλων, Γαῖα δ᾽ ἐπεστενάχιξεν ἐπὶ χρό- vov. Codex melius ὑὕπεστεν., quod tacite edidit Bekkerus. Lucianus Nav. 15: ἐπιστὰς μιχρόν.... ἀποπλευσοῦμαι..... συνεμθησόμεθά σοι xa) αὑτοὶ ὑποστάντες. Proposuit Guietus, et recte, ni fallor, . ἐπιστάντες, quod respondebit prece- denti ἐπιστάς. Sed ipsi nondum fuit au- scultatum. Symeon Metaphr. V. Joannis Evang. p. 28 : μύχιόν τι στενάξας ὃ πρε- οδθύτης ἐν θερμοτέρω τῷ πνεύματι, xol ὑποδαχρύσει ἐλεεινόν. Reponendum, ἐπι- δαχρύσας, collato, quem Symeon se- quitur, Clemente Alex. Quis dives, & 42. Nicephorus Basilacas Prog. 17, p. 510 : ὃ γὰρ ὑφ᾽ ἑνὸς ἐκεῖνος ἁπλοῦν ἐδυςτύχησε, τοῦτο πρὸς πολλῶν ἐγὼ πολλαπλάσιον.

Codex 2918, ἐφ᾽ ἑνός. Melius ὑφ᾽. For-

tasse et ἀφ᾽, quum ἐπί et ἀπό scpe con- fundantur, nec raro ἀπὸ et ὑπό. Leoni- das Anth. 7, 480 : Ἤδη μεὺ τέτριπταε ὑπεχχεχαλυμμένον ὀστεῦν, Ἁρμονίη τ᾽, ὦ 'wep, πλὰξ ἐπιχεχλιμένη. Propono ἀπεχ- χεχαλυμμένον. Nam quod tritum est os, debuit esse prorsus detectum. Gravius aliud ibi mendum est : "H γὰρ τὴν οὔπω πρινὲ τὴν ὁδὸν ἐτμήξαντο Ἄνθρωποι, xat' ἐμῆς νειόμενοι κεφαλῆς. Sic codex. Edidit Jacobs., sejunctis litteris, πρὶν (*»». Que emendatio viro et docto et ingenioso digna est, speciosior tamen, ni fallor, quam verior. Displicent vicina verba duo synonyma , ac presertim tam subita numeri mutatio. Legere malim οὕπω στιπτήν, Yel τριπτήν᾽ qua epitheta non valde recedunt a corruptis syllabis πρὶν ἴτην.

* Schol.: ὅρος.

* Codex, ἐγράφεισαν. Quid frequen- tius quam confusio illa vocalium » et e:? Symeon Metaphr. V. Luce, p. 66 : παντὶ δὲ σχολάσας ix παιδὸς ἤδει παι--

4124 I. TOY IIAXYMEPOYZ

ἦν» ἐρωτᾷν xal μανθάνειν τὸν ἐπί τι διστάζοντα. Ἐπεὶ δ᾽ οὖχ οἷόν τε ταῦτ᾽ εἶναι, τῶν πολιτῶν οἱ σοφώτεροι κρίνειν ἐκλέγονται, καὶ ὑποφῆται τοῖς γράψασι γίνονται. Καὶ τὸ δῆλον οὐ παρ᾽ ἐκείνων ζητοῦσι peu ἀλλ᾽ αὐτοὶ προφάπτοντες συννοοῦσιν ἐκ τῶν x&t- μένων, χαὶ κατὰ σκοπὸν τὸν ἐκείνων διχάζουσιν.

Ἐπεί τοί γε, κειμένου νόμου τιμωρεῖν, κὰν ἱκετεύῃ, κἂν δὺυς- ὠπῇ τὸν πολέμιον, τί ποιητέον σοι τότε, ὅταν ἐχεῖνος ἀγαπήσῃ τὰ σά, καί, τῶν ἰδίων ἀμελήσας, σοὶ προςχωρήσῃ καὶ μετὰ σοῦ μάχηται; χρήσῃ τῷ νόμῳ, καὶ τιμωρήσεϊς ἀπᾶραι Υτίθς προσχον τοῖς ypáppacu , Y» συλλογίση τὸ λεῖπον τοῖς γεγραμμένοις, xal ὑποδέξη ὑπτίαις' αὐτομολήσαντα;; Ἐγὼ μὲν οἶμαι τοῦτο. Διὰ τί;

ὅτι οὐ πολεμίων ἔργον, ἀλλὰ φίλων ἐργάζεται. Καὶ ἐγὼ τοίνυν, ξένος τὸ γένος ὥν, οὐ ξένων ἔργον, ὑμῖν συμ- μαχῶν, ἀλλ᾽ αὐτοχθόνων πέπραγα᾽ καὶ εὐεργέτης ἐγὼ καὶ δωρεᾶς

ἄξιος.

« Οὐ προςδιώρισται ,} λέγεις, « τοῦτο »* ἀλλ᾽ ἀναγκαίως τοῖς νενομοθετημένοις ἐμφαίνεται. ὁ γὰρ ξένον κελεύων κολάζειν πάν-

δείας. Imo εἴδει. Idem V. Joannis Evang. p. 42 : ὡς xal πλήθει περιεστοιχεῖσθαι χρεῶν" imo περιεστοιχῆσθαι, quod scri- psit Hasius ad Leonem Diac. p. 472; ni tamen alia permutatione scribendum et forma meliore περιεστοιχίσθαι. Obiter mendum ex illo Symeonis opusculo, non sepe ad partes vocando tollere liceat. Sic fert editio Oxoniensis, p. 10: ὅρα τῆς παῤῥησίας τὸ mxpióv' interpre- tante Brettio : « attende paulo preesen- tem confidentiam ». Quo sensu παρόν dicendum fuerit. Sed legendum περιόν᾽ « vide confidentiz abundantiam ». Sui- das : mepióv, ὑπερθάλλον. Pachymeres alio loco : τὸ περιὸν τῆς θειότητος. Adde not. ad Choric. p. 9. Permutatio solita preepositionum περὶ παρά mendo- rum est fons. Themistocles Ep. 15,6 : τοσαῦτα γὰρ ὁ τελευταῖος λογισμός.... ἀπέφαινεν ἔτι παρὰ σοὶ mapetyxt τῶν ἐμῶν. Sic Bremeriana, quum recte le-

gatur in. Caryophylliana et Schettge- niana πέριεῖναι, quod et exhibet codex.

! Ὑπτίαις subaudito χερσέ, vel omisso, Eunapius , p. 33 : ὑπτίαις χερσὶ δέξαι τὰ λεγόμενα. lbi note, pp. 245, 519. Joannes Diac. carmine in Jo. Pa- leologum, v. 203 : Ὑπτίαις ὑπεδέξατο χερσί σε, τὸ τοῦ λόγου. Anastasius Si- naita Homilia , p. 30 : ἅπερ καὶ ᾿Αθανά- σιος ὑπτίαις xtpziv ἀσμένως ἐδέξατο. Auctor Vite Euthymii , $ 124 : χαλῶς δὲ αὐτοὺς 0 πατριάρχης. καί, ὡς ἂν εἴποις, οὐ χερσὶ μόνον ὑπτίχις, ἀλλὰ καὶ χαρ-- δίας χόλποις δεξάμενος. Quem confer et $ 14. Joannes Climacus non sine ine- ptia Scala gradu, 25, p. 312 : ὑπτίαις χερσὶ ψυχῆς προςδεχομένης xal περιπτυοσ- σομένης ταύτην. Constantinus Man. Chron. 5142 : Ὑπτίαις ὑποδέχονται τὸν ἄνδρα παλάμαις. Vide et Herald. ad Mart. 1, 16; Jacobs. ad Philosir. p. 403.

MEAETH Z'. 125

τως ὡς ἀδικοῦντα, ἐκεῖνος κελεύει καὶ ξένον στεφανοῦν εὐεργε-- τήσαντα. Ei γὰρ διὰ τὴν προςδοχωμένην ἀδικίαν ἡ χόλασις, πολλῷ γε μᾶλλον διὰ τὴν γενομένην εὐεργεσίαν ἡ ἀποδοχή. ἀνῆλθον, λέγεις, ξένος ὦν; ἀλλ᾽ οὐ κατὰ ξένους τοὺς ἄλλους ἠρίστευσα. ἔστω τὸ ἀνελθεῖν ἐμὸν ἀδίκημα, καὶ παρὰ νόμον ἡ πρᾶξις ἐμή." ἔστω χαὶ ἡ ἠριστεία., τῆς πόλεως εὐεργέτημα παρ᾽ ἐμοῦ, οὐκ ἄλλοθεν, ἀλλὰ διὰ ταύτης τῆς πράξεως. Ei δ᾽ ἐτηρεῖτο νόμος καὶ ἡ πόλις ἠλίσκετο, τί λοιπὸν ἦν ἣ καὶ νόμους αὐτοὺς xal πολιτείαν ἀφανισθῆναι καὶ πάντα τὰ τῆς πόλεως δίκαια. ἔστω παραθασία νόμου τῆς πατρίδος ἀντίλυτρον", καὶ σωζέσθω νόμοις ἡ πόλις, πλὴν κατ᾽ ἀμφότερα, ἵν᾽ ἣν σώζουσι φυλαττόμενοι, ταύτην καὶ παραθεωρούμενοι σώζοιεν. Ei δὲ σώ-- ἕουσι μὲν ὅτι φυλάττονται, ἀπολλῦσι δέ, εἰ παραθεωροῖντο μι-- χρόν, καὶ τοῦτ᾽ ἔσται ἐξ ἅπαντος", δεῖξον τοῦτο, καὶ νίκα λέγων, χαὶ δίχας ὑπεχέτω ὁ τῇ πόλει τῆς ἀπωλείας αἴτιος. Ἐμοὶ δ᾽ οὐ προςήκει διδόναι" ἔσωσα γάρ, οὐκ ἀπώλεσα. Καὶ δῆλον ὡς οὐδὲ νόμον παρεῖδον, ἀλλὰ κατὰ νόμους ἔπραξα. Ei γὰρ παρεῖδον, ἀπώλεσα ἄν, οὐκ ἔσωσα κατὰ τὴν ὑπόθεσιν. Ἐπεὶ δὲ οὔτε νόμος παρεδάθη, κἀγὼ τὴν πόλιν ἐκ τῶν δυνατῶν" εὐηργέτησα;, τιμῆς, ἀλλ᾽ οὐ κολάσεως εἴην ἂν ἄξιος. Τί λοιπὸν ἐπέχεις ἐμοὶ, καὶ ἄνω καὶ κάτω τὸ « ξένος εἶ », καὶ « ἀνῆλθες » λέγεις, τὰ δὲ τῆς ἀριστείας παρατρέχεις "ἑκών; ὥςπερ ἂν εἰ xol ἰατρὸν ἔχρινες τομῆς καὶ καύσεως" τῶν ἀλγεινοτάτων τῷ πάσχοντι, τὴν δ᾽ éro- μένην οὐ συνενόεις ὑγίειαν. Etre γὰρ ἂν ἐκεῖνος μετὰ παῤῥησίας πρὸς σέ" « ἄνθρωπε , θέλεις ὑγείαν ; καὶ ταῦτα καταδέξαι. Οὐ γὰρ ἔστιν ὅπου ταύτης τύχοις, Exelyov χωρίς ». ἀλλ᾽ οὐ κατα-- δέχῃ ταύτης, καὶ ἴσθι μηδὲν ἄλλοθεν ἂν τὴ; ἀριστείαν ληψόμενος. Μὴ Aéye** « Αλλως ἐχρῆν ἀριστεύειν, ὁπλοφορεῖν, ἐξιέναι,

4 Hinc Girmari videtur quod proposui! * De formula ix δυνατῶν p. 112, n. 5. scribendum p. 39, n. 4 : ἡ πρᾶξις ἐμή, * De medicis urentibus et secantibus pro ἡ πρᾶξις ἐμοί. infra dicendi locus erit ad Declamatio-

53 Schol.: ἀντέστασις. nem octavam. Cf. Cicer. locum supra

* Ἀντίλυτρον nomen est persons a$- p. 65,n. 4. sumptze non conveniens. ' Sic codex. Locus non ost integer.

* "EE ἅπαντος, scilicet τρόπου. * Schol.: μετάληψις.

126 LU. TOY HAXYMEPOYZ

παρατάττεσθαι, μάχεσθαι »* οὐ γὰρ ἦν ταῦτα ξένῳ μοι ὄντι, xal μηδὲν ἔχοντι τοῖς πολίταις συναριθμεῖσθαι καὶ ὑπὸ τὸν στρα- τηγὸν τὸν τῆς πόλεως τάττεσθαι. ᾿

Τί δ᾽ εἰ καὶ νόμος ἦν ἄλλος τῇ πόλει κείμενος, καὶ κρείττων $ οὗτος, καὶ παρὰ κρείττονος ἐκδοθείς, κἀκεῖνος ἐκώλυε ξένον τοῖς πολίταις συμπαρατάττεσθαι,, τίς οὐχ ἂν ἐλιθολεύστει ἀπο-- διώχων ; τίς οὐκ ἂν ἀπῆγε πρὸς δικαστὰς τὴν ἀρχήν ; Ei δὲ χαὶ λαθὼν ἠρίστευσα, ἀρ’ ἂν καὶ τότε τὴν κατηγορίαν ἐξέφυγον ; Ei γὰρ μὴ σύ γ᾽ αὐτὸς ἧς ἂν ὁ διώκων, ἀλλ᾽ ἄλλος ἴσως, τὴν σὴν προαίρεσιν ἔχων, καὶ δοκεῖν θέλων ἀσφαλὴς περὶ τὴν τῶν νόμων πρόςταξιν, καὶ δόξαν θηρᾶσθαι, τοιαῦτ᾽ ἂν κἀκεῖνος κατ᾽ ἐμοῦ προὔτεινε τότε, οἷα σὺ νῦν.

Πῶς τοίνυν ἄλλως ; λέγε, καὶ δέχομαι" διδόναι χρήματα ; ἀλλ᾽ οὐκ εἶχον" συμβουλεύειν; καὶ τίς ἂν ὡς ξένου τὴν συμδουλὴν οὐχ ὑπώπτευσε: καί, εἰ πράξαντος οὐ δέχῃ τὴν ἀριστείαν ὡς ξένου, πολλῷ πλέον ἄλλος τις ἀκούων λέγοντος ἀπεστρέφετο" ἀλλ᾽ ἡσυχάξειν οἴκοι καὶ μηδὲν πολυπραγμονεῖν; καλὸν ἂν τῇ πόλει τοῦτο ἦν xal σωτήριον; εἶχες ἂν ἄλλοθεν καὶ τὴν ἀρι- στείαν ;

ἀλλὰ σύγγνωτέ μοι ἀναγκαζομένῳ ; παρακαλῶ. Οὐ ydp, τοὺς ὑμῶν στρατιώτας διασύρειν βουλόμενος, ταῦτα λέγω" μὴ γένοιτοϊ οἶδα γὰρ αὐτοὺς καὶ ἀνδρείους καὶ ἔμπνους εἰς πόλεμον, οἶδα καὶ τότε παραταττομένους ἀρίστως καὶ μαχομένους γενναίως, καὶ τροφίμους ἀξίους τούτους τοιαύτης πόλεως κατενόησα οἶδα καὶ πρὸς δαίμονα μάχεσθαι θέλοντας. Αλλ᾽ οὐκ ἦν αὐτοῖς καὶ νικᾷν, δίκην συῶν' ἐπιχειμένων τῶν πολεμίων, καὶ θαῤῥούντων τοῦτο μὲν τῷ πλήθει καὶ τοῖς συμμάχοις, τοῦτο δὲ ov τόσον τῇ πολεμικῇ ἕξει ὅσον τῷ βαρδαρικῷ καὶ παραλόγῳ φρονήματι. ἤδη μὲν καὶ ἄλλους πολέμους εἶδον, xal ἄλλοις ἀνδράσιν ὡμίλησα " ἀλλὰ τοιαύτην μάχην ἀνδρῶν τίς ἂν καὶ διηγούμενος οὐ φρίξει, μὴ ὅτι γ᾽ ὁρῶν ;

Ἐξεκέχυντο" γὰρ τῶν κλισιῶν ἕκαστος οὐχ ἀνειμένως καὶ μά--

' Δίχην συῶν] sic supra p. 106, n. δ. ^ * Schol.: ἔχφρασις τοῦ πολέμον.

MEAETH Z'. 1921

τὴν» ἀλλ’ ὅπλοις στεῤῥοῖς κατάφρακτος᾽, xal δόρυ χινῶν, καὶ prec ἀρ! , καὶ φοθδερὸν ᾽ ἀναθαίνων ἵππου. Καὶ σὺν γενναίῳ καὶ ἀρεϊκῷ" φρονήματι πάντες ἐκύχλουν τὸν στρατηγόν. Ορμὴ δὲ τούτοις μία καὶ σκοπός, ὡς ἰδεῖν, ἀπαραίτητος τοῖς τείχεσι προςθαλεῖν. Ταῦτα γὰρ καὶ ὑμῖν ἠγγέλλετο, καὶ ἡμῖν ἦν ἀκούειν. Tà δ᾽ ἐντεῦθεν εἶδον κἀγὼ σὺν πολλοῖς" πῶς. τῶν ὑμετέρων γενναίως προςχρουσάντων αὐτοῖς, ἐκεῖνοι, μηδὲν ὑπενδόντες, ἀλλ᾽ ὑποστάντες τὴν συμδολήν, καὶ καθ᾽ αὑτοὺς μᾶλλον συστάν-- 166, κινοῦσι τούτους, οὺς xal πλήττοντες οὐχ ἀνίεσαν, βαλλόν-- τῶν ὄπισθε καὶ τῶν τοξοτῶν, καὶ μὴ ἐώντων ἀντοφθαλμεῖν, ἕως οὗ τοῖς τείχεσι προςεπέλασαν. Καὶ εἰ μὴ ἦν ἄνωθεν συχνὰ τὰ ῥιπτούμενα, κἂν ὑπερέσχον κατὰ χράτος, καί τι καὶ τῶν δεινο- τάτων ἐγένετο.

Ἰότε" οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων τῇ πόλει, εἰ παρέστην ἐγώ σοι τῷ νῦν ὑπερμαχοῦντι τῶν νόμων, καὶ τὴν βουλὴν ἐκοινο- λογούμην λέγων" « [epi τοῖς ὑμετέροις πάθεσι" τὸν χίνδυνον βλέπω" ὁρμᾷ βοηθεῖν ἡ καρϑία. ἀλλὰ τὸν νόμον οἶδα καὶ ἀνελ- θεῖν δέδοικα »" εἰ ταῦτα λέγων καὶ προφετίθουν καὶ τὰς εἰς θεὸν ἐλπίδας ὅτι νικήσω. καὶ συμθουλὴν ἐζήτουν, τί ἂν ἔλεγες σύ; χαὶ τί συνεθούλευες ; τὸν σκοπὸν ἀφιέναι καὶ μὴ ὁρμᾷν; μὴ ἀνέρχεσθαι, μὴ βοηθεῖν ἄνωθεν, μὴ νικᾷν, εἰ καὶ δυνατόν ἐστιν, ὅτι νόμος τὸ κώλυμα; ἢ καὶ ἀνέρχεσθαι, καὶ τὰ δυνατὰ " συναίρεσθαι, μηδὲν δείσαντα. Ἐγὼ μὲν οἶμαι ὡς καὶ τὸν νόμον ἂν ἐξηγοῦ τότε, καὶ τὴν τοῦ νομοθέτου διάνοιαν ἐξεκάλυπτες, καὶ ὅσα νῦν ἐγὼ δια- τείνομαι, ταῦτ᾽ ἔλεγες σὺ τότε, καὶ παρώτρυνες πρὸς ὅ τι δυ- ναίμην ἀν. βοηθεῖν.

Μὴ γοῦν, ταῦτ᾽ ἔχων λέγειν τότε καὶ παροτρύνειν, ἐξ ἀνάγχης φιλόπολις &y καὶ τὴν σωτηρίαν θέλων τῆς πόλεως, νῦν ἀντιστρό- φως τίθει τοὺς λόγους καὶ τὸν εὐεργέτην κατάχρινε.

4 Cum ἕχαστος plurale verbum ἐξεχέ- * Codex sic. χνντο mil habet quod morari queat, sed — * De &peixós ad Decl. XII. κατάφρακτοι exspectabatur, et xtouv —— " Schol: πλαστόν. τες, ElC. 5 Τὰ δυναταὶ sic p. 106, ὃ : τὰ δυνατὰ * Vide p. 15, n. 3. οἰκτίξεσθαι. Vide p. 59, n. 8.

128 T. TOY IIAXYMEPOYZ

Eporó ydp. Τί δοκεῖ μεῖζον ὑμῖν, ἡ ὑπὲρ τῆς πόλεως dpi- στεία ἐξ ἧς καὶ τὸ νικᾷν ὑμῖν γέγονεν, ἡ ἡ τοῦ νόμου παραθεώ- ρησις; Νόμος, οἶμαι, εἰ πρὸς καιρὸν παραθεωρηθείη, καὶ ταῦτα ἐπὶ συμφέροντι , ἐπεὶ καὶ ἐπὶ συμφέροντι γέγραπται, πάλιν τηρεῖ- ται τῇ πόλει κείμενος" xal , εἰ παρορώμενος τὰ μεγάλα ὠφέλησε , πολλῷ γε μᾶλλον τηρούμενος ἄλλοτε τὰ μέγιστα ὠφελήσειε. Παρεω- ράθη μικρὸν ἴσως (οὕτω γὰρ συνέφερεν)» οὐκ ἠκύρωται. Κείσθω τῇ πόλει ἀπαρεγχείρητος; xal μενέτω τις τὴν ἐξ αὐτοῦ need μένου ὠφέλειαν. ἔχει πάλιν τὸ χῦρος μετὰ τῶν ἄλλων, καὶ διπλᾶ στρέφων τις τοῦτον, μόνον ἐπ᾽ εὐνοίᾳ τῆς πόλεως , ἀμφοτέρωθεν ἔχει τοῖς κοινοῖς συντελεῖν. Καιρὸν λοιπὸν εὗρε τυχὸν καὶ πρὸ τοῦ πρὸς τὸ ὠφελεῖν᾽ καιρὸν ἀναμένει καὶ πάλιν, καὶ πάλιν δείξει τὰ ἔσχατα ὠφελῶν.

Τί δέ; ἔστι καὶ τῇ ἀριστείᾳ; εἰ κατὰ καιρὸν συμπίπτει τινι, παρορᾶσθαι ὡς ἄλλοτε ἴσως γενησομένης; ἔστιν εἰπεῖν τῇ Τύχῃ ῥεψάσῃ εἴτ᾽ ἀφ᾽ ἑαυτῆς (θεὸς γὰρ καὶ αὕτη), εἴτε καὶ ἄλλοθεν, ἀστέρων τισίν, εἴποι τις, συμπλοκαῖς ; « Οὐ θέλω δῶρα τὰ ad, οὐ θέλω ἄρτι νικᾷν" ἀνα μεῖνον εἰς καιρόν, ἐπίστηθί μοι ἐς νέωτα. xai οὕτω νικήσω" xal οὕτω χάρις μέν σοι παρ᾽ ἐμοῦ, χάρις δὲ χαμοὶ παρὰ τῶν εὐεργετηθέντων ἐςεῖταιἶ, οἷς εἰς καιρὸν ἠρί- στευσαν;

H ἀριστεία τὴν πόλιν συνέστησε, καὶ δέδωχε ταύτῃ καὶ τοῖς ἐν ταύτῃ χρᾶσθαι νόμοις τοῖς κειμένοις ἐλευθέρως, καὶ τοῦτον μὲν κυροῦν τοῦτον, δ᾽ ἀχυροῦν, xal πράττειν ὡς βούλονται. Hi δὲ τοῦ νόμον παρόρασις οὐδὲν ἐλυμήνατο τοῖς κοινοῖς. |

Ei δὲ βούλει. πέμψας τοὺς πολεμίους ἐρώτησον. Μαθήσῃ καὶ παρὰ τῶν ἐχθρῶν, εὖ οἶδα, τὸ ἀληθές, τί τὸ λυπῆσαν αὐτούς, τί τὸ πεῖσαν ἐκ πολλῶν ὀλίγους ἐπαναζεῦξαι, καὶ μετ᾽ αἰσχύνης. Τί γὰρ λέγουσιν, f) καὶ τί" μελετῶσι λέγειν, ἦν πού τις αὐτοὺς παρ᾽

* Schol.: πρός τι.

nonnullis. Aristides Orat. 52, p. 606 : * Vide p. 58, n. 5, de ἐσεῖται.

οὐδὲν ἐστιν ἀθάνατον τῶν ἐν ἀνθρώποις,

* Addidi νόμοις.

* Scripsi posterius τί e conjectura. Guttula atrameni locum syllabz operit. Id obiter pronomen reddam auctoribus

οὗ πόλεμος. οὐχ εἰρήνη, οὐ χάρις, οὐκ ὀργὴ οὐκ ἄλλο τῶν πάντων οὐδέν. Co- dex 963 : οὐχ ἄλλο τι v. Libanius, t. I, p. 434 : τῶνδε χάλλεον ἔχω λέγειν. Co-

MEAETH Z'. 199 ἐχείνοις εἰςάγη᾽ λόγον τῆς μετ᾽ αἰσχύνης ὑποστροφῆς δώςφοντας ; ἡ τοῦ νόμου παρόρασις καὶ παρατροπή,, ἧς ἐγὼ ταῖς δίκαις ὑπεύθυ- γος, ἣ ἡ ἐμὴ νίκη xat ἀριστεία, καὶ τὸ ἀπ᾽ αὐτῆς ὑμῶν τρόπαιον ; Ποῖον δὲ πείσει τοὺς δικαστάς, καὶ τοῖς ὑποστραφεῖσι μετ᾽ ai- σχύνης συγγνώσονταιἦ; Οἴει, ἡ τοῦ νόμου παρόρασις ; ἐπεὶ καὶ πολλὰ μέλει τούτοις τῶν ὑμετέρων ἐθῶν ὃ.

Βάσχανε, πῆ βλέπων ταῦτά ποτε xal θροεῖς; ἐῤῥύσθης πολιορ-- xíag, ἐῤῥύσθης κινδύνου, ἠλευθερώθης τῶν ἐπικειμένων δεινῶν" καὶ πρώτως ἀνοίγων τὸ δικαστήριον, ὅπερ οὐκ ἦν ἀνοίγειν σοι πρότερον, τῷ ῥύστῃ ἐπιχειρεῖς, ἄξιά γε ταῦτα καὶ τοῦ παντός.

Παρεῖδον vópov* ἀλλ᾽ εὐηργέτησα τοὺς τὸν νόμον ἔχοντας. Κα τἀβολὴ" τοῦτο νόμων καὶ πόλεως; οὐ σύστασις; οὐχ ἀνάστασις: τοῦτο ἐλευθερίαν τῇ πόλει παρέχει, τοῦτο τοῖς νόμοις κύρωσιν " τοῦτο ποιεῖ καὶ σὲ λέγειν ἐπὶ τοῦ βήματος, χαὶ ὅτι ποσῶς" παρε- δάθη νόμος σοθεῖν. Ei δ᾽ ὑπερέσχον οἱ πολέμιοι---- καί μοι μηδὲν ὀργισθῆτε" οὗτος γὰρ αἴτιος ---οεἰ γοῦν ὑπερσχόντες ἐχεῖνοι τὸ τεῖχος ὑπερανέδαινον καὶ κατὰ χράτος ἥρουν, καὶ οὐδὲν ἦν τὸ κωλῦον" ἐχείνους δεσπότας ὑμῶν εἶναι, ποῖος νόμος τῶν ὑμετέρων ἐτηρήθη τὸ ἀπ᾽ ἐκείνου s οὐκ apa πάντ᾽ φιλόνομος σὺ τίς ἐγένου τότε, καταπατουμένους ὁρῶν καὶ νόμους καὶ δικαστήρια ; ὁρᾶτε τὴν βλάδην, ἄνδρες, ὁποία ποτ᾽ ἦν; ὁρᾶτε

E

«y

€

ἀνατέτραπτο ; καὶ ὃ

τὴν τῶν νόμων ὡς ἀληθῶς αἀθέτησιν ; El γοῦν ἐκεῖνο τῶν νόμων χαταδολὴ καὶ τῆς πόλεως, τὸ στῆσαν ἐκεῖνο τῶν νόμων σύστα- σις καὶ τῆς πόλεως. Ei ἐκεῖνα καλὰ aol , ταῦτα εἰκότως ἀνιαρά. Λοιπὸν ὁμολόγει καλὸν τὴν τῆς πόλεως ἅλωσιν. Καὶ τότ᾽ ἄξιον

dex 3017 : c. x. ἔχω τι λ. Iterum p. 436 : τῶν ἐμῶν συγγραμμάτων ἀνχγι- νώσχων. Reiskius malebat τῶν τι ἐμῶν. Codex, τῶν ἐμῶν τι c. Themistocles Epist. 15, 10 : οὔπω ταχέως ἀφίσταμαι χρηστὸν xal δίχαιον περὶ σοῦ ὑπολαμθά-- νειν. Omisit Schettgen. homo valde in- diligens rtpost χρηστόν. Idem Epist.9, 1: ὀλιγοχρόνιος ἦν ὁ φθόνος. Nec aliter Ca- ryophylliana p. 27. Codex autem, 22.- γοχρόνιός τις 7v...

4 Videtur fere codex habere eigt;e:. Seripsi εἰςάγη, recte post ἥν. Intelligo παρ᾽ ixeivot; de. auditoribus.

* Sic codex. Fort. ὅπως pro καί.

* Schol.: eipovizóv.

ὁ Schol.: ὅρος βίαιος.

* De ποσῶς p. 4, n. 5.

* Codex, χωλύον. ldem jam fuit mendum pp. 13, 46.

Ἴ Cod. , τοχπεχείνον. Et sic alibi junctze sunt similes vocula.

17

430 LU. TOY ΠΑΧΥΜΕΡΟΥ͂Σ

χαμὲ διδόναι δίκας ὧν κακῶς ἔπραξα" ἐστ᾽ ἂν OE περιέπῃς τὴν νίκην καὶ τὴν ἐμὴν ἀριστείαν ἡγῇ καλὴν καὶ σωτήριον, ovx ἔχεις κατ᾽ ἐμοῦ λόγον ὡς κακῶς πράξαντος.

iod 1 ^ , -

H0c2ov δὲ παρεῖναι καὶ τοὺς νομοθέτας αὐτούς, καὶ ἐρωτᾶσθαι, καὶ λέγειν εἰς τί βλέποντες ἔγραψαν. Εἰ μὲν εἰς καταξολὴν καὶ λύμην τῆς πόλεως, καὶ τοῦτ᾽ ἦν αὐτοῖς ὁ σχοπὸς ÉV( τινι τρόπῳ τὴν πόλιν ἁλῶναι, ἣ τῷ μὴ τοὺς πολίτας ἰσχύειν, 7) τῷ μὴ τοὺς ξένους ἀφίεσθαι, τὸ μὲν ἕν ἤδη γέγονε, καὶ ἐμφανὲς ἦν ὡς οὐκ ἴσχνον οἱ ὑμέτεροι, κἂν καὶ γενναίως ἐμάχοντο " ἐγὼ δέ, εἰ, μὴ ἀφιέμενος, ἐπεχείρουν

Li ' . , 9À διὸ 1 1 ot , 3 λέ 4 καὶ τὸ κακὸν ἐχώλυον, δίδωμι καὶ τὰς δίκας, οὐκ ἀντιλέγω.

Πλὴν φανερῶς λέγω ὡς ἠἡπάτημαι πάντως. Καὶ πολίτας ἐκχεί-- νους καὶ σοφοὺς καὶ εὔνους ἡγούμενος, ᾧμην καὶ ὡς πολίτας δια- κεῖσθαι, καὶ ὡς σοφοὺς νομοθετεῖν, καὶ ὡς εὔνους τὸ συμφέρον τῇ

, » ^ 35 , e - c 9 M $C. E πόλει ζητεῖν. Τοῦτο ἦν πρέπον ἡγεῖσθαι" τοῦτ᾽ ἔδλεπον ἐπὶ τῆς ἐμῆς πατρίδος καὶ πόλεως" τοῦτ᾽ ἐνόμισα εἶναι καὶ ἐπὶ ταύτης.

e 1 ^ , 3 , , 1 , 9 Πλήν, ἁμαρτὼν τῆς γνώμης ἐκείνων, εἰ μὴ συγγνοίη τις, οὐκ ἂν ἔχω τὴν καταδίκην ὑπεχφυγεῖν.

Εἰ δὲ τοῦτο μὲν οὔ----οὐδὲ γὰρ ἄξιον τὸ βλάσφημον τοῦτο κατ᾽ ἐκείνων τῶν σοφῶν ἐννοεῖν ---- ἀλλ᾽ ἤθελον ἐχεῖνοι ἐκ παντὸς τὴν πόλιν σώζεσθαι, καὶ τῆς σωτηρίας χώριν αὐτῆς πάντ᾽ ἐκεῖν᾽ ἐνομοθέτουν καὶ ἔπραττον, ἐγὼ δὲ τὸ τέλος τῆς γνώμης παρέχων τὴν σωτηρίαν, τοῖς πρὸς τὸ τέλος οὐκ ἐχρησάμην ὡς αὐτοῖ προςέ--

3 ; 7 , ^ ταττον, ἐρωτάσθωσαν outot , καί, εἰ λύμην λέγουσι τοῦτο «νόμων, 34495. » Ὁ E , e *o4 es ἢ . » , ἀλλ᾽ οὐ μᾶλλον καὶ σύστασιν, ὡς ἐγὼ διϊσχυρίζομαι, xal ἀσφά- λειαν, δίδωμι καὶ πάλιν τὰς δίκας εὐθέως τῆς τοῦ νόμον, ὡς μὲν ἐγὼ λέγω, συστάσεως, ὡς δ᾽ ἐχεῖνοι χρίνουσι, καταλύσεως. 5 9 ν , E 4 4 Y arm

Οἰμαιἦ yàp πρέπειν μὴ ὅτι ye ξένον xal νέηλυν καὶ ἐλεύθερον, ὡς ἐγώ, ἀλλὰ καὶ δοῦλον, καὶ πολίτην πάντα, καὶ ἐχθρὸν ἄλλοτε ὸ , , EJ » 9 » 5 δὲ 3 - “-

όξαντα, μόνον ἂν τότ᾽ εὔνους ἦ, μηδὲν ἀμελεῖν, βοηθεῖν κινδυ-- νευούσῃ πόλει, ἧς ἐντὸς εὑρεθείη, κἂν ὅπως δύναται. Καλὸν Éxa-

“δίς codex. Fortasse : δίδωμι τὰς sepius utitur. Vide p. 29, n. 7; 41, 4,6; δίχας. x«l οὐχ ἀντιλέγω. Sed esse vide- 134, 1. tur mendum gravius. δ Schol.: θέσις.

"Κἂν x. γ. ἐμάχοντο] eadem syntaxi— * Sic. x&v ὅπως γέγονε p. 132,91.

MEAETH Z'. 4131 στον συγχροτεῖν τὸ συμφέρον, τὸν μὲν συμξουλεύοντα, τὸν δὲ συνειςφέροντα. ἄλλον πολεμοῦντα, ἄλλον θαῤῥύνοντα καὶ τὸν προ- θυμούμενον ἀποδεχόμενον, καὶ ἄλλον μὲν ἐξιόντα, ἄλλον δὲ μέ-- γοντα ἔνδον, οὐδὲν ἧττον ἐνεργοῦντα τὰ εἰς ὠφέλειαν.

Καλὸν éx μόνης πράξεως τὸν ξένον χαραχτυρίζειν, εἰ δυςνοεῖ τῇ πόλει) εἰ τοὺς πολίτας προδίδωσιν, εἰ κατασκχοπεῖ τεῖχος, εἰ ἐξαγ- γέλλει ἀπόῤῥητα" ταῦτα γὰρ ξένων ἴδια. El δέ γε συμπράττει τοῖς ἔνδον καὶ ἐννοεῖ ἧ, καὶ συμμάχεται, καὶ συνεργεῖ» καὶ συγχαίρει νικῶσι, καὶ οὐδὲν ὅ τι xai μὴ συνοίσει πράττει; οὐ ξένος ἐχεῖνος, ἀλλὰ τῶν πολιτῶν τὰ μάλιστα. ὁ γὰρ τρόπος ἐκεῖνον μέν, καὶ πολί- τὴν ὄντα. ξένον τίθησι καὶ τῶν ξένων πολεμιώτατον" τοῦτον δέ, καὶ ξένον ὄντα, πολίτην καὶ πολιτῶν ἐργάζεται τὸν εὐνούστατον.

Καλὸν μὴ διδόναι χώραν τοῖς συκοφάνταις παρόδον, ἤν τις ἀριστεύοι , xal qaóvos ὁ τοῖς χαλοῖς Ξφεσρεύον ἐξ ἀνάγκης ἕρποι᾽ πρὸς ἐχεῖνον, καὶ κακὸν τὸ καλὸν ποιοίη" καὶ ds uii τὰ πράγματα. Πότε" γὰρ λείψει προφάσίς φθονοῦντί τινι; Ο μὲν ἴσως διαδάλλει τὸ πραχθὲν xal καλὸν ὃν οὐχ ἀποδέξεται" ὁ δὲ ἀποδέ-- ξἕεται μὲν πραχθέν « ἔδει δ᾽ ἄλλως » εἴποι « γενέσθαι " καὶ τοῦτο διάφορον ." ὁ μέν « ἔδει κοινοῦσθαι τοῖς ταξιάρχαις, τοῖς λοχα-

γοῖς, τῷ τῆς πόλεως στρατηγῷ »* ὁ δέ" « ἔδει ἐξιόντα μάχεσθαι ; xal μὴ ἀπὸ τείχους υ»" ὁ δέ" « Ἐχρῆν μὴ ξένον ὄντα εἶτ᾽ ἀριστεύειν, ἀλλ᾽ αὐθιγενῆ καὶ πολίτην »" ἄλλος ἄλλο, καὶ ἄλλος ἄλλο, πάν- τες δ᾽ ἐφ᾽ ἑνὶ σκοπῷ, ἵνα τὴν πρᾶξιν κακίσωσι.

τί λέγεις: οὐ δέχῃ καλὸν ποιοῦντα τὸν ξένον ; ἀλλ᾽ ἡ πόλις θέλει καὶ δέχεται. Κακίζεις τὴν ἀριστείαν, xal « ἄλλως ἔδει» λέγεις « γενεσθαι »; »; ἀλλ᾽ ὁ δῆμος ἴσως épei* « Οὐ φέρω τὴν ἧτταν, κἄν παρὰ gU συμβαίη ἀπροςεκτήσαντος. Acl νικῴην, καὶ ξένος ἔστω ὃ συνεργῶν ».

* Fortasse , εὐνοεῖ, vel συννοεῖ.

* Meminisse videtur, hic et infra Decl. VIII, Sophoclei versus Aj. 157 : πρὸς γὰρ τὸν ἔχονθ᾽ ὁ φθόνος ἕρπει. Sim- plicius in Epict. c. 26, p. 213 : πρὸς γὰρ τὸν εὖ ἔχοντα, ἡ δοχοῦντα εὖ ἔχειν ὃ

φθόνος ἕρπει Et ad Sophoclem respicie-

bat Simplicius. Sententias similes col- lectas reperire est apud Allatium ad Socraticas Epist. p. 156; Tollium ad Lucianum de Cal. c. 12; Ruhnkenium ad Vell. Paterc. 1, 9; Erfurdt. ad Soph. locum.

* Schol.: μετάληψις τὸ ἐντεῦθεν.

132 T. TOY ΠΑΧΥΜΕΡΟΥΣ

Ξένου φημίζεται νίκη τὰ νῦν ἡ πόλεως, ξένου ἀριστεία d) τοῦ

δήμου παντός ; μιχρόν τι συνεθαλόμην; ἀρχὴν χατεθαλόμην, npó- «gi ἔδωχα" τὸ δὲ πᾶν τῶν μαχομένων ἦν κάτω.

Ey! , ὡς ἐδουλόμην; εὐεργετεῖν. Εξῆν" καὶ τίς ἂν κωλύει τὸν dpisceuen προ αῖροι μενον: « ἄλλως » λέγεις: ἀλλ᾽ οὐχ οὕτως ἐπῆλθε χμοί. « ἄλλως » λέγεις ; ἀλλ᾽ ὁ καιρὸς οὐκ ἐδίδουν. Ei δὲ καὶ καιρὸς ἦν, ἀλλ᾽ οὖν ἐφοδούμην μή πως ὑποπτευθεὶς κωλυθῶ. Εἰ δ᾽ ἐχωλύθωην ---- ὑπόθες γὰρ καὶ τοῦτο ---- τί πλέον ἦν ὑμῖν f; τὰς συμφορὰς ὀδύρεσθαι ;

Κωλύει νόμος τὸν ξένον. Τί δέ 5 καὶ τὸν πρθαιρουμεύον εὖ ποιεῖν τὴν πόλιν κωλύσει ; Μὴ ξένον τίθει μόνον, ἀλλὰ καὶ καλῆς apes ρέσεως ἄνθρωπον. ἂν ὡς ξένος χωλύωμαι, ὡς καλῶς προαιρούμε- νος οὐδέποτε κωλυθήσομαι.

Σχόπει τοίνυν ταῦτα xoci παράλληλα θές. Eéyog ἐγώ, καὶ εἰς εὐεργεσίαν ὁρμῶν! τὸ μὲν ἕν νόμοις κωλύεται, τὸ δ᾽ ἕτερον οὐ κωλύεται. Ποῖον καλύψει θάτερον, τὸ εὐεργετικὸν τὴν ξενιτείαν, ἢ τὸ ξένον τὴν ἀριστείαν ; Εἰ μὲν τὸ δεύτερον, καὶ οὕτω νιχῶ, καί, ξένος ὦν, ἀριστεύσας, οὐ λαμδάνω τὴν δωρεάν. Καὶ ἔστω τοῦτο. Ποὺ δὲ καὶ τὰς δίκας ζητεῖς, βλέπων ἐστερημένον τῆς δωρεᾶς; οὐκ ἀπέχρησε τοῦτο τῷ φθόνῳ ; οὐκ ἐνεπλήσθης βασκαίνων ; γε-- νέσθω καὶ ἀριστεὺς ἀϑώρητος, καὶ ἄμισθος εὐεργέτης τῆς πό- λεως, διὰ τὴν σὴν θέλησιν.

Εἰ δὲ τὸ πρῶτον, καὶ τὸ εὐεργετικὸν τὴν ξενιτείαν νικήσει, à δὴ καὶ τίθεμαι μᾶλλον, τί με ξένον λέγεις λοιπόν, ὑπὲρ πολίτας ὃ ἀγωνισάμενον ; τί οὐχ ἑτοιμάζεις τὴν δωρεάν, τὴν χάριν λαδών; σοὶ μὲν ἔξεστι ρα εσύδι καὶ χατηγορεῖν ὅντινα βούλει; ἐμοὶ δ᾽ οὐχ ἐξῆν ΣΝ τὴν χαθ᾽ ὃν ἐδοχίμαζον τ τρόπον ; σοὶ τὴν νίκην διαδαλ-- λειν; KSpel δ᾽ οὐ νικᾶν; ἄν puptésag διαδάλλης, ἴσθι, ἂν διαῤ- ῥαγείης᾽ μαχόμενος , τὸν τρόπον, οὐ τὴν πρᾶξιν, διαθδαλεῖς. Ἐγὼ δὲ ἕως οὗ ἐπαινοίης τὴν πρᾶξιν, τοῦ τρόπου xatagpovó , καὶ κυ-- δροῦμαι" νικήσας, κἂν ὅπως γέγονε. Kal γὰρ τελευτήσω μὲν ἐγώ.

! Schol.: ἀντίληψις. * Fortasse ὑπὲρ πολιτῶν. * Est τίθεμαι nunc « assentior ». Vide ὁ Av διαῤῥαγείης] vide p. 8 , n. 2. n. ad Choricium, p. 85. * Κυδροῦμαι)] quo verbo est usus

MEÁAETH Z'. 133 τελευτήσεις δὲ σύ" δύο δὲ στῆλαι ἡμῖν ἐσοῦνται', ἐν μέσῳ τῆς πολιτείας ταύτης ἱστάμεναι" EÉNOEZ ÁPIXTEYZAZ, xai IIOAÍ- ΤῊΣ ΦΘΟΝΩ͂Ν. Ποτέρα προτρέψει τοὺς ὀψιγόνους εἰς ἀγαθόν : Εἰ γοῦν φθονεροὺς θέλετε τοὺς πολίτας ἡ τούτου προτρέψει. καὶ διδασκάλειον᾽ ἐσεῖται τὸ πρᾶγμα τούτου, ὡς μὲν ἐγὼ λέγω, κακίας τῆς ἐσχάτης, ὡς δ᾽ ἄλλος τις φήσει---- ἀλλὰ φοδοῦμαι τὸ βλάσφημον----εἰ δ᾽ ἀριστεῖς, οὐκ ἔστι παρὰ τὴν ἐμὴν πόλιν ἐλ-- θόντα ἐλθεῖν καὶ μανθάνειν ὅπως ἀριστεύσαντες τιμηθήσονται" ἔνδον μένοντες τὸ μάθημα ἀναλήψονται. Ξιένον ἀκούσαντες ἀρι-- στεύσαντα,, πολῖται ὄντες, ζηλώσουσιν" ἄλλοθεν ἐλθόντα μαθόντες καὶ τὴν πόλιν εὐεργετήσαντα, αὐτόχθονες ὄντες, διεγερθήσονται. Ei δὲ καὶ τιμηθέντα τὸν νέηλυν μάθωσι, πῶς οἴεσθε τούτους σφα-

δάξειν καὶ πρὸς τὴν ἀριστείαν ὁρμᾶν ;

pp. 7, 11; 15, 29; et in Progymn. t. I, p. 556, 12, Rhetorum Walzii : ἐχ τοῦ πλούτου κυδροῦται xxl μεγαλύνεται. lte- .gum p. 581, 19 : εἰχάσαις ἂν αὑτὸν ἐπι- γαννυμένῳ τῷ ἵππῳ xal χυδρουμένῳ. Quem ad locum conferatur nota ad Choricium p. 220.

* Qui toties scripsit singulare ἐσεῖται, plurale ἐσοῦνται non refugit.

* Codex, διδασχάλιον. Permutantur sepe ε et ει. Democrates, p. 63? : ὃ κόσμος σκηνή, ὃ βίος. πάροδος" ἦλθες, ἴδες, ἀπῆλθες. Mihi εἶδες obtulerunt co- dices duo. Sed fere videtur ἔδες retinen- dum, quum dialecto ionica plerumque usus fuerit ille Democrates. Epistola Socratica 14. sub finem : x«i σοι δὲ ἡ στρατεία ἦν τὸ μέγα ἐμπόδιον. Codex 1354, στρατιά. lllud melius. Himerius Orat. 8, 4 : πτέρνης τάχος δξύτατον τῶν Περσείδων τὸ ἐγχώμιον. Scribendum alio accentu Περσειδῶν. Codex bono ac- centu , vitiosa penultima, Περσιδῶν. Idem Or. 3. 8 : ὄμματα γὰρ εἴχελος Διὶ τερπιχεραύνῳ, χατὰ σοῦ μᾶλλον ἂν 'Opz- ρίδαι φθέγξαιντο. Melius codex ἔκελος, ut est apud Homerum ll. 2, 418. Reci- perem et e codice Ὁμηρίδης φθέγξαιτο.

Eadem permutatio nocuisse videtur Arethz Anthol. 15, 32 , 11 : ὕφηνον γε- νετῆρες ἅπασι Γηραλέοι θρῆνον, τειρόμ-» νοι πολιήν. Propono τιλλόμενοι. In. 60-- dem epigrammate versus sextus sic est editus : Οὐδέ τι τέχνον ἴδον καλὸν &Üvpó- μενον. Nihil monetur de codice, in quo nitide scriptum legere est , οὐδ᾽ ἐπι, sci- licet οὐδ᾽ ἐπί, facta tmesi verbi ἔπιδον. Sic Homerus Od. 16, 144 : Οὐδ᾽ ἐπὶ ἔργα ἰδεῖν. Similitudo soni fecit, ut Gregorio Naz. Epigrammatis in Basilium Baci- λειος esset pro pzeone primo. Recte nunc scribimus Βασίλιος, quod ipse Pater ne- glexit, opinor. Magna est codd. va- rietas. Sed in lemmatis Anth. 8, 2, 150, 163, Βασίλιον, Βασιλέου non fue- rat scribendum , quum pros: conveniat unice forma vulgaris per εἰ. Et ita totis litteris exhibent id nomen lemmata in codice quem vidi antiquissimo. Pariter peccatum est in lemmate Ep. 164, «i; Θεοσέδιον ἀδελφὴν Βασιλείον. Forma neutrius generis est ficta, ut plurima nomina feminarum sic diminutive mu- tata. Recte in ipso epigrammate, Kat σὺ Θεοσσέθιον" sed recte etiam codex exlibet εἰς Θεοσεθίαν, in lemmate.

43^ T. TOY HAXYMEPOYX

Éyo'! μὲν οὖν ξένος εἶναι ὁμολογῶ" κἂν ἐμέλησέ μοι τῆς πρὸς τὸ παρὸν ὠφελείας, οὐ μεταμέλει μοι. En μοι ζῶντι εὖ καὶ τὴν ἡμετέραν καὶ τὴν ἀλλοτρίαν ποιεῖν. Κἂν ὑμεῖς μὴ τιμήσητε , τιμή- σουσιν οἱ ἡμέτεροι. Ἐχέγγυός εἰμι ἐκ τῶν ὑμετέρων κἀκείνους εὐεργετεῖν" καί, « εἰ ὑπὲρ ξένων ὁ ξένος οὕτως », ἐροῦσι, « πρὸς ἡμᾶς ὁ ἡμεδαπὸς τί »; Πλὴν φοθδοῦμαι μὴ δόξαντες ἀπειρόκαλοι, καί, τὸ τοῦ λόγου, νεκροὶ μυριζόμενοιἶ, καὶ τὴν νῦν εὔκλειαν ἀφανίσητε" xày*.... |

MEAETH Η΄.

Νόμος ἦν τὸν ἀποχήρυχτον μὴ μετέχειν τῶν πατρῴων, καὶ πάλιν ἄλλος τὸν ἐπιμείναντα χειμαζομένῃ νηὶ δεσπότην εἶναι τῆς νεώς. ἀποχήρυχτος ἐπέ- μεινε πατρώᾳ vot χειμαζομένη, χαὶ εἴργεται αὑτῆς ὡς πατρῴας". Ἀφ“ λετῶμεν ὃ τὸν ἀποχήρυχτον.

^s εἰ xal ὁ ἐμός, σοφώτερον θέλων ἴσως πράττειν τῶν ἀλ-- λων, ἐπεχείρει σωφρονίζειν διὰ τοῦ πικροῦ τούτου mpoctipov , καὶ ἀνυποίστον μὲν πατράσιν, ἀνυποίστου δ᾽ υἱοῖς, ὡς ἂν ἐπὶ καιροῦ τάχα συνετὸν ἔχοι καὶ πάνθ᾽ ὑπείκοντα τὸν υἱόν" ἐχεῖνο μὲν τὸ δοκοῦν ἔγκλημα παρὰ μέρος θεῖναι, ὃ δὲ γνησίοις ἐδίδοτ᾽ ἂν πα- τέρων υἱοῖς, τοῦτο διδόναι κἀμοί" εὐμενεῖς ἀκοὰς ὑπέχειν, καὶ μηδὲν ἐκ τῆς κατ᾽ ἐμοῦ προλήψεως ἐμποδίζεσθαι.

Τῷ μὲν οὖν πατρὶ ἐντεῦθεν, οἶμαι, καὶ μεταμέλει τῆς πρὸς

4 Schol.: ἐπίλοτος. versibus deficientibus centum plus

* Memoratur proverbium Νεχρὸν μυ- βρίξειν inter proverbia metrica. Clemens Alexandrinus Pzdagogo 2, 8, S 62: μυρίξονται γὰρ οἱ νεκροί. Anacreon. &, 10: Τί σε δεῖ λίθον μυρίξειν; '᾽Εμὲ μᾶλλον, ὡς ἔτι ξῶ, Μύρισον. Ibi Fischeri nota.

* Relieta est in codice pagina vacua integra , vácua et alterius pars dimidia ,

minus,

* Schol.: ἢ στάσις, ἀντινομία-

* De μελετῶμεν jam. monitum non semel; vide p. 112, n. 2.

δ [nter argumentum et verba «i xai relictum est spatium vacuum, versuum sex plus minus capax.

7 Schol.: δεύτερον προοίμιον, ἀπὸ τῆς τοῦ πατρὸς ὑπολήψεως.

MEAETH H'. 135 τὸν υἱὸν ἀτιμίας. Μᾶλλον μὲν οὖν ἱκανῶς λαδόντι ὅπερ ἤθελεν ἐξ ἐμοῦ (καὶ διὰ τοῦτ᾽ ἀπεκήρυττε), καθίζειν καὶ πάλιν ὑμᾶς δοκεῖ δικαστάς, καὶ λέγειν ὑπὲρ ἐμοῦ, καὶ ὑφ᾽ ὑμῖν εἰδόσι λύειν τὴν ἀποκήρυξιν. Οὔτε γάρ, ὡς μισῶν τότε, τῆς οἰκείας ἀπέπεμπεν, οὔτ᾽ αὖ αὐτονόμως, ὑμῶν μὴ διδόντων, ἔπραττε τοῦτο" ἀλλὰ πα- τὴρ ὦν, ὡς ἔοικε, καὶ τὴν τοῦ υἱοῦ ποθῶν εὐδοκίμησιν, ἠδούλετο λυπεῖν μικρὸν ὃν τέως ἔστεργε. Καὶ αὖθις εἰδὼς ὑμᾶς τὸ τῆς αὐτοῦ διανοίας ἀπόῤῥητον καὶ ὡς σοφοὺς καταληψομένους, καὶ ὡς φι- λόπαιδας ἐκχωρήσοντας, παρῆλθεν ἐνταῦθα, καί, τὰ πολλὰ σχηματισάμενος κατ᾽ ἐμοῦ, τέλος λαμθάνει ὅπερ ἐζήτει. καὶ τῆς οἰκίας ἐξάγει ὃν ἴσως τῆς διανοίας ἐντὸς εἶχε, καὶ τὸν καιρὸν ἐζήτει τὸν ταῦτα λύσοντα.

Καὶ ὁ μὲν πατὴρ οὕτως, ὡς ἤκονσταί μοι λεγόντων πολλῶν * οὗτος᾽ δέ, βαρύτερος, οἶμαι, θέλων δοκεῖν καὶ τῆς τύχης, ἀφαι- ρεῖσθαι σπουδάζει, εἴ πού τι καὶ διὰ τῆς ἐμῆς ἐχείνη᾽ σπουδῆς ἐφιλοτιμήσατο. Καί, ὡς ἔοικε, καὶ ἀνειμένως ζῶν καὶ σπουδά- ζων, ἕν ἔχω παρ᾽ ἀμφοτέρων τὸ τέλος, τὸ δηλαδὴ μηδὲν ἔχειν ὧν ἔχονσιν ἄνθρωποι. Ei γὰρ νῦν μὲν παρὰ τοῦ πατρός, ὡς ῥά- θυμος, τῶν ἀπὸ κληρονομίας ἐμῶν ἀποκλείομαι, νῦν δ᾽ ἀγωνισά- μενος παρὰ τούτου τῶν ἀπὸ τῆς τύχης καλῶν ἐχδιώχομαι,, ποῖ τις &» μέλλοιδ, καὶ ποῖον ἄλλον πλοῦν, οὐ δεύτερον, ἀλλὰ τρίτον μεταχειρίσαιτο. Καὶ εἰ ἔστιν οὗτος, παρακαλῶ δεικνύναι ἀφέντα τὸ κρίνειν, ὡς ἐκεῖνον εὐθὺς ἐμοῦ στελουμένου, καὶ χάριν ἕξοντος, ὥςπερ ἂν εἰ μὴ μόνον ναῦν, θαλάσσης ἔργον, ἐδίδοτε, ἀλλ᾽ εἰ καὶ πατρικὴν πᾶσαν οἰκίαν χαὶ πράγματα.

ὅμως δὲ" ἐπειδὴ κατέστην εἰς λόγους, καὶ ὃ τέως ἔφευγον συνέπεσεν ἐκ τοῦ παραχρῆμα; βούλομαι τὰ κατ᾽ ἐμαντὸν ἀρχῆ-- θεν, ὡς ἐνόν, διηγήσασθαι. ἨἩὐχόμην δὲ παρεῖναι καὶ τὸν πατέρα,

* Adrersarius scilicet.

* Codex, ἐχείνη. Scripsi ἐχείνη, for- tuna scilicet.

* Sic codex. Videtur post μέλλοι ver- bum quoddam periisse.

* Allusit ad proverbium de δευτέρω πλῷ valde frequentatum. Naumachius,

10 : Καὶ τοῦτο προδαεὶς ἐρέω πῶς χρή ss περῆσαι Τὸν πλοῦν, ὡς φασίν, τὸν δεύτε- ρον ἔμφρονι θυμῷ. lbi mea notula. Za- charias Scholasticus, p. 110 : δεύτερον πλοῦν ποιεῖται, τὸ δὴ λεγόμενον, ἑτέρους ἀντειςάγων. lbi Barth. et ego.

* Schol.: προγατάστασις.

136 T. TOY IIAXYMEPOYX

ἵν᾽, εἴ που xal δοκοίην ἄπιστα λέγων, ἐκεῖνος παρὼν ἐμαρτύρει, xci τὸ ἀμφιδαλλόμενον ἔλυεν. Οὕτω γὰρ ἐδόκουν πιστὰ λέγειν; καὶ μόνον εἶχον τὸν περὶ τῆς νεῶς ἀγῶνα, ὑπὲρ ἧς λίαν ἠγώ- νισμαι καὶ πρὸς κλύδωνα.

Ἐμοὶ’ πατὴρ ἀγαθὸς καὶ καλός — μαρτυρείσθω γὰρ τἀληθῆ — xal φιλόπαις τόσον καὶ φίλοικος, ὅσον καὶ πάντας ἦν θέλων εὐδοκι- μεῖν τοὺς υἱεῖς, καὶ ὁσημέραι τὸν οἶκον αὔξεσθαι ὀρεγόμενος. Τούτῳ, οὐκ οἶδ᾽ ὁπόθεν, λογισμὸς ἐπήει ὡς οὐκ ἂν ἄλλως ἡ πε- ριουσία γένοιτο πλείων, εἰ μή γε συνεργοῖεν οἱ ἐξ αὐτοῦ. Τὸ γὰρ ξενικὸν ὅσον ἦν καὶ ὑπώπτευε μή πως παρὰ τοσοῦτον καὶ λυμεῶ- νες εἶεν τοῦ οἴκου, παρ᾽ ὅσον xal σπουδαίως ὑ ὑπηρετούμενοι ταῖς χρείαις ἐκείνου ἐφαίνοντο. ὅμως δὲ τὸ τῆς δαπάνης ἐκείνων πλέον τῆς εἰςαγωγῆς ἐνομίζετο. Διὰ τοῦτο καὶ ἀπέστειλε τούτους, καὶ μᾶλλον ἤθελε διὰ τῶν υἱέων τὸ πᾶν τῆς αὐτοῦ μεταχειρίσεως πράττεσθαι. Καὶ δὴ ἐφρόντιξε μὲν ἐκεῖνος περὶ τῶν καθ᾽ ἑκάστην πρακτέων, καὶ βουλὴν eigfye νεανικήν. ὑπηρέτουν δὲ μετ᾽ εὐπει- θείας ὅτι πλείστης οἱ ἐξ ἐκείνου τὸ προςταττόμενον" ἠμέλουν δ᾽ ἐγώ. Καὶ τί γὰρ δεῖ κρύπτειν; Οὐκ ἦν δὲ ἄρα τὸ τῆς ἀμελείας ἐκ τρόπου κακοῦ. Μὴ γένοιτο, δικασταί" ἀλχ᾽ ἦν μὲν τὸ θάῤῥος ὅτι xai τῶν ἄλλων νεώτερος ἦν ἦν δὲ καὶ τὸ τῆς νεότητος ἐπαγωγὸν εἰς ἀθύρματα xal παιδιάς, καὶ ἡ τῶν κατ᾽ ἐμὲ παίδων διατριβή, καὶ πολλὰ τοιαῦτα, τά γε ποιοῦντά με ἀμελεῖν, καὶ πάντα τὰ τοῦ πδτρος τῆς τ ἐχεῖνα ἀσχολίας Joyiteotas θεύτερᾶ.

AX ἐγὼ μὲν οὕτως, καὶ πάσας ἡμέρας μετὰ τῶν νεωτέρων ἀνήλισκον. ὁ δὲ πατήρ — καὶ τί γὰρ ? manip; — ὠνείδιζεν, ὕδριζεν, ἠπείλει τὰ ἔσχατα" ἔστι δ᾽ ὅπου καὶ βαρείας ἐ Pis τὰς πληγάς, ἄκων μέν, ἀναγκαίως δ᾽ Duos. ὡς δ᾽ οὐκ ἦν ἐμὲ τῶν τοῦ πατρὸς ἐπιστρέφεσθαι λόγων, ἅπαξ ῥαθυμίᾳ δόντα καὶ

4 Schol.: χατάστασις.

* Dlluswavi p. 72 formulam dictionis δοῦναι, ἑαυτόν scilicel , πράγματί τινι. Synesius de Dione, p. 86 : χοττάθοις ἐδεδώχει. Philostratus V. ΔΑ. 1, 8, de Tarscnsibus : δεδώχασι τῇ ὀθόνη μᾶλλον ἢ τῇ σοφίᾳ οἱ Ἀθηναῖοι. lllud nomen

ὀθόνη scribens, memorie obversatur conjectura qux mihi nuper venit in mentem AÁchzi Eretriensis legenti fragmentum tertium. Loquitur de athle- tis : Γυμνοὶ ψὰρ ὥθουν φαιδίμους βραχίο- yas , Ἥθη σφριμῶντες ἐμπορεύονται, νέῳ Στίλθοντες ἄνθει χαρτερὰς ἐπωμίδας. Di-

MEAETH H'.

A -

πάσῃ μὲν oixotpió(a xol τῇ

137

περὶ τὸν βίον σπουδῇ δυςμενῶς ἔχοντα, πᾶσαν δ᾽ ἐλευθερίαν ποθοῦντα χαὶ ἀνέδην' θέλοντα τοῖς ἡλικιώταις συναναστρέφεσθαι, βλέπων ὁ γεννήσας xal περὶ τῶν μελλόντων σχοπούμενος μὴ χαὶ ἐς νέωτα τούτοις ἐμμείνω, καὶ 3 ^—- ) * M ^» , οὐχ ὅπως ἐμαυτῷ χρήσιμος, ἀλλὰ καὶ τῇ πόλει γένωμαι βλαδερός — « ὁ γὰρ ἀργὸς » ἔλεγε (καὶ τοῦ ῥήματος μέμνημαι) « πολλὰ χακὰ προςελέξατο θυμῷ" λέ | L θέλων ἐχχρού ροςελέξατο θυμῷ » — βλέπων τοίνυν καὶ θέλων ἐχκρούειν 1 P ἢ , Ἂν » ἐμὲ τῆς νεανείας ἐκείνης ὡς ἐς ὕστερον βλαδερᾶς", πρῶτον μὲν τραπέζης ἀποστερεῖ καὶ τῶν συνήθων ἐνδυμάτων, καὶ ἀπὸ προςώ- που ποιεῖ, καὶ τέλος, μιχροψυχήσας οἷον — οὔτε γάρ, οἶμαι, ^ ^ , » ^ ὃν e ^ 1 - τῷ ἰατρῷ νόσον ἔστι περιαιρεῖν ex. τοῦ παραχρῆμα, ei μὴ τῷ καιρῷ χρήσεται" οὔτε τῷ πατρὶ παιδὸς ἐλευθερίαν ἔστιν ἐχκρού-- σασθαι. εἰ μὴ καθ᾽ ἡλικίαν τὴν δεχομένην ἠπί à ἡ . , εἰ μὴ καθ΄ ἡλικίαν τὴν θεχομένην ἠπίως τὰ νουθετήματα — μιχροψυχήσας οὖν ἐχεῖνος, ὡς ἔλεγον, καὶ παρὰ καιρὸν θερα-

splicuit merito ὥθουν viris criticis , cujus nec placent tentamina. Propono : I'v- pol γὰρ ὀθόνης φαιδ. In ipso Pachymeris loco nomen ῥᾳθυμίᾳ 6 conjectura insc- rui lacunulz codicis. Sine conjectura in transitu reddam nomen Himerio quod perdidit Or. 3, 13 : πολλοῖς τε xal ἐπι- χαρσίοις ἀνηρμόσμενοι τοῖς ἀκωλύτως ἄγουσιν. Codex , ἀνηρμοσμένοι τοῖς ἄξο-- σιν &x.... Et prodero simul Themistocli Epist. 15, 7 : προῖκα βούλεσθαι προέσθαι τἀργύριον. Addit codex, ἐκεῖνο" Pachy- meri Hist. Andr. Pal. 4, 35, p. 364: τοὐναντίον μὲν οὖν ἂν θαυμαστόν. Dek- kerus pro οὖν proposuit ἦν. Codex , μὲν οὖν kv ἦν 0. Sic 5, 1 : ἡμέρα μὲν οὖν παρασχευὴ ἦν" eidem 5, 15, p. 400 : τοῦτο δὶς xxl τρὶς γεγονὸς ἐννοίας ἐπῆε τὸν γαστροφύλαχα. Codex, εἰς ἐννοίας, quod proposuit Bekker. Libanius, t. 1, p. 484 : οἴου τοίνυν ἕνα τῶν δεξαμένων τὸν σὸν πατέρα. Inserendum εἶναι e co- dice post δεξ. Chion Epist. 7 : πρὸς ἄλ- λον μὲν οὐδὲν βλασφημήσας τῶν ὄντων οὐδένα. Codex Paris., οὐδέν ποτε. Eadem verbi βλασφημεῖν syntaxis ibidem for- tasse restituenda e duobus codd. , πολλὰ

δ᾽ ἡμᾶς εἐθλασφήμησεν, pro vulgata le- clione: r. δ᾽ εἰς ἡμ. Plutarchus V. Fabii Max. 9 : τοῦ Φαθίου τὸν θυμὸν ἐκ πολλῆς πραότητος χεχινημένον ὥοντο βαρὺν εἶναι χαὶ δυςπαραίτητον. Locus videtur inte- ger. Scd ante viginti annos et amplius didici ἃ X. Κονδῷ Κερκυραίῳ, hominc doct. qui codices Plutarchi versaverat diligenter, reperisse se scriptum , xex. ὁρῶντες, ὥοντο. Symeon Metaphr. Epist. T: γράμματά μοι ἤκε.... γράμματα oc λίας, ὅσης ἡδονῆς ἀποστάξοντα. Videtur scripsisse φιλίας ὅσης, ὅσης ἠδ...

* Cod., ἀνέδην, superscripto αι. Quz vocales sic ubivis permutantur. Symeon Metaphr. Ep. 8: ἐγὼ γὰρ ὅπως ἔχω φι- λίας πρὸς a£ xl αὑτὸς οἵἷδας, ὃς γε τοῦτο τέως ὁμολογεῖς, ὅτι παρόντα σε φιλῶ" ἐπεὶ δὲ τοῦτο, μηδὲ τῷ ἑτέρω διαπιστήτης ὅτι xai ἀπόντα πλέον. Puto corrigendum ἑταίρω.

* Meminerat Hesiodec sententix E. 496 : Πολλὰ δ᾽ ἀεργὸς ἀνὴρ χενεὴν ἐπὶ ἐλπίδα μίμνων, Χρηΐξων βιότοιο, xaxà προΞελέξχτο θυμῷ.

* Codex, βλαθερᾶς, cum superscripto 59 2).. , ut liat σφαλερᾶς.

18

138 F. TOY HAXYMEPOYX

πεύων τὸ νόσημα, ὑμῶν διδόντων, τῆς οἰκίας ἐξάγει. Καὶ ἔπραξε μὲν πρᾶγμα δοκοῦν ἀπιηνὲς τοῖς πολλοῖς, τέως δ᾽ ἐμοί, καὶ λίαν ὠφέλιμον ἀποθάν.

ὡς γὰρ ἀπεκήρυττε χαὶ ξένον τῶν οἰκείων ἐποίει, καὶ daxpua» ἐγὼ ἐδεχόμην τὸ πρόςτιμον, μὴ διδούσης ἔτι τῆς ἡλικίας τὸ καλὸν γνῶναι) καὶ μεταγνῶναι, καὶ προςπεσεῖν, καὶ ἐγγύας δοῦναι τῆς εἰςέπειτα εὐπειθείας ὅ τι βουλομένῳ ἔσεται τῷ πατρί, καθ᾽ αὖ- τὸν ἤμην προςταλαιπωρῶν xal éx τῶν δυνατῶν" ἐμοὶ διαξζῶν. Τὸ γοῦν στραφῆναι πρὸς τὸν πατέρα, καὶ μεσίτας προδαλέσθαι. καὶ ἱκετεύειν, μικροπρεπὲς τέως ἐδόκει καὶ ἀνελεύθερον, καὶ ταῦτα τελείας ἁψαμένῳ τῆς ἡλικίας, καθ’ ἣν ἐλπὶς ἦν γενναῖόν τι πρᾶξαι," καὶ τὸν ἘΠ ΠΣ εὐφρᾶναι", καὶ τὸ ἔργον εἰς μεσιτείαν ἐνέγχαι, εἰς τὸ καὶ αὖθις τῶν οὐδῶν ἐπιδῆναι τῶν πατρικῶν, λυθείσης τῆς émoxnpóeno ἤδειν γὰρ ὡς, ὃν ἐλύπει ἡ ῥαθυμία, ἡ σπουδὴ εὐφρανεῖ, καί, ὃν ἀπεκήρυττε ῥᾳθυμοῦντα, σπουδά- σαντα εἰςοικίσεται.

Διὰ τοῦτο καὶ μύωπα ἔχων διηνεκῆ, τὴν ἀπὸ τοῦ πατρὸς ἀλλοτρίωσιν, οὐκ ἠγάπων ἀργὸς καθήμενος, ἀλλὰ νύκτωρ καὶ μεθ᾽ ἡμέραν πᾶσαν ἐκίνουν διάνοιαν, ποῖ πορευθῶ καὶ τί πράξο-- μαι. « Στρατεύσομαι » εἶπον « καὶ κατὰ πόλεμον ἀγωνίσομαι; χαὶ πλοῦτος ἐμοὶ τὰ τῶν πεσόντων ὅπλα γενήσονται: μισθαρνήσω τῷ βουλομένῳ παντί, καὶ. ὁ μισθὸς τροφὴ μὲν ἔσται, ἔσται δὲ καὶ εἰς μετρίαν περιουσίαν ἐμοί; τέχνην μεταχειρίσω, κἀντεῦθεν οὐκ ἀπορήσω τῶν ἀναγκαίων »;

' Codex οἰκείων, superscripto ἰδί, ut ἔσται. Et forsitan deest εἰς in proximis : liat ἰδίων. Horum vocabulorum permu- εὐπειθείας εἰς ὅ τι gov. tatio frequentissima. Exempla vide — ?'Ex τῶν δυνατῶν] vide p. 112, n. 4. plurima a me collecta ad Theophyla- * Cod , εὐφράναι. Mutatione aecentus ctum Simoc. p. 187; collato Diodoro utiliore poterit intelligi, qui nunc Sic. 1, 28, p. 81; Athenagora De Res. sensu fere caret, locus Libanii, t. IV, p. 208 H. St. Asclepius ad Hammo- p. 827 : ἵν᾽ οὖν μὴ τοῦτο παθὼν τοῦ y: nem post Poemandrum, p. 97 : ἀεὶ δὲ θανάτον διαμάρτοιμι, καὶ χρήματα x«i ὡςαύτως ἔχων τῆς ἰδίας ἐπιστήμης. προςθεὶς ζωήν, βίον θανάτου πολὺ χαλε- Codex 12920, οἰχεία. πώτερον, τὸν μὲν ἐπιζήμιον ἐκεῖνον θάνα-

* Sic codex, ἔσεται. Voluisse puto τὸν ἀπολέλοιπα. Scribendum videtur : scribere vel suum ἐσεῖται, vel melius xaí, χρήματα προςθείς, ζώην Btov....

MEAETH 1H. 439

Τέλος διασχοπουμένῳ ἐδόκει ἀποδημεῖν xal ἐμπορίαις προς- , , , , , , 1 TI ἀνέχειν, τόπον ἐκ τόπου διερχομένῳ xal διατιθεμένῳ τὰ dia. Κἀπειδὴ πλεῖν δεῖν φήθην,» σκοποῦμαι καὶ τοῦτο κατ᾽ ἐμαυτόν, e ^ € ? 3 ^ ἢ , * 7 1 M ὡς πολλοῖς ἡ τύχη καὶ μᾶλλον ἐπὶ θαλάσσης ἐπένευσε, καὶ ἐξ * , 1 , » * , 1 , 1 ἀπόρων εὐπόρους᾽ εὐθὺς ἔδειξεν, ἀνδρισαμένους τὰ εἰκότα πρὸς κλύδωνας. « Εἰ νηὸς ἐπιδῶ, ἔστι μὲν καὶ περαιωθῆναι οὗ βούλο- μαι" ἔστι δὲ, καὶ τοῦ Ποσειδῶνος μηνίσαντος, xai πλέον τοῦ εἰκότος ἀνδρίσασθαι. Καὶ ἴσως, τῶν ἄλλων διαδράντων, ἐμὲ τὴ , 3 ^" BP. 4 E 4A , - χλυδωνιζομένῃ ἐπιμεῖναι νηΐ, καὶ παραχρῆμα ἢ ταύτῃ συγκατα- , bl , “Ὁ ’ δύσομαι, ἢ πλουτήσω, τοῦ νόμου χελεύοντος v. Τούτους ἔχων τοὺς λογισμούς, ἐπιδαίνω. Kai τὸ πλοῖον ἦν , AX " e NY , . ' Y Y »* ^ πατριχόν. ὅμως ὡς μηθὲν προςζήκων, ἀλλὰ χατὰ τοὺς ἄλλους, , Ἂν 4 , FR t e » 9 ὡς ξένος καὶ κομιδὴ τις ἀλλότριος, οὕτως συνῆν τοῖς ἑτέροις, 1 ^ 4 μγδὲν πολυπραγμονῶν, μὴ τίς ὁ φόρτος καὶ τίνων καὶ ἐπὶ τί, μὴ 3 ^" ^ τίνες οἱ ἐπιστάται, μὴ πῶς ἐκεῖνοι καὶ οὐχί τινες ἕτεροι" μηδὲν ἐρωτῶν περὶ τοῦ χτωμένου τὴν ναῦν, εἰ εὐμενῶς ἀπέπεμπεν, εἰ δυςκόλως, εἰ μνείαν ἔσχε καμοῦ μεταξὺ τὰ ἐς πλόον ἑτοιμαζό-- μενος. Κἂν τίς ἐκείνων περὶ ἐμοῦ πρὸς τὸν πλησίον ἠρώτα, εἰ ird * » οὗτος υἱὸς ἐκείνου, ὁ χθὲς καὶ πρώην ἀτιμωθείς καὶ πῶς οὕτως

* Cod. ἀπόρους, permutatis, ut fieri amat, syllabis « cv. Aristoteles Epist. 8 : χαλὸν xxl δίχαιόν ἐστι πάντας μὲν TOUS ἀτυχοῦντας ἐλεεῖν. Codices duo, τοὺ: ἀναξίως εὐτυχοῦντας" alter quidem ἀνα-- ξίας, sed est lapsus calami pro ἀνα- ξίως. Scribendum ἀναξίως ἀτυχ. Nam εὐτυχ. integro loco non convenit. In transcursu lacunam aliam sextae inter Aristotelicas epistolz , quie esse dicitur Philippi , replebo : ἡμᾶς ἀφροντιστοῦν-- τας τοῦ καλοῦ ἀνα χάσεις χαὶ τὸν τῶν χα- λῶν ἀναλαμθάνειν ζῆλον. Codices tres, χαλοῦ καθ᾽ ὑπερθολήν.

* Forsan ἑταίροις pro. ἑτέροις. Per- mutatio vocalium αἱ « in illis vocabulis passim obtioet, et io infinitivis. Vir doct. in Anecd. Paris. t. IV, p. 316 versus edidit ubi τραυματίξεσθε, male.

In alio codice recte scriptum reperi τρχυματίξζεσθαι. (uum non omnino careant elegantia, eos repetere libet paulo emendatiores : Οἴμοι! καθ᾽ ἡμῶν xxi πάλιν τὰ πυρφόρα Πέμπει φλοέξων καρδιῶν ὃ τοξότης Be)» , τὰ πιχρὰ xai μέλιτος ἡδίω (legerat apud Meleagrum, τὸ ἡλυχύπιχρον Ἔρωτος βέλος) , Βέλη τὰ δεινὰ καὶ ποθεινὰ τῇ νόσῳ. Ἕστηχα βλη- θείς, ἐξερύσχι δ᾽ ou θέλω. '00à καθ᾽ αὑτοῦ τὸ ξίφος, θανεῖν θέλω. Ποθῶ φλέγεσθαι, τραυματίξεσθαι πλέον. Ὦ δεινὰ δεινῶν ! ποῖον ὕδωρ τὴν φλόγα Σθέσει; τὸ πιχρὸν ποῖον ἑλχύσει βέλος; Ὕδωρ τὸ σὸν ξῶν, Χριστέ μον, χαὶ σὸς λόγος. Χρῆσαι, λυ- τρωτά, συντόμως τοῖς φαρμάκοις. Simile, ac melius epigramma vide in notis ad Philostrati Epistolas p. 140 et in Anecd. Paris. t. IV, p. 348.

4140 T. TOY HAXYMEPOY-

5 ἔχω μηδὲν φροντίζων τῶν πατρικῶν, αὐτὸς παρών" « μην υἱός ποτε, ἤμην » ἔλεγον" « νῦν δέ, δόξαν τῷ πατρί, οὐκ εἰμί ». — « Τί δέ; καὶ οὐ μέλει σοι» ἠδ᾽ óc, « τῆς ἀποκηρύξεως»; ---- « Καὶ εἰ μέλει uot » , ἦν δ᾽ ἐγώ, « τί πλέον ἕξω τοῦ μόνον ἀναξαίνειν τὸ πάθος, καὶ τὴν ἐμὴν βλασφημεῖν τύχην ; οὐδὲ γὰρ εἴποιμι τὸν πατέρα" αὕτη γὰρ κατ᾽ ἐμοῦ καὶ τὸν πατέρα ἠρέθισεν ». Οὕτως ἐγὼ περὶ τὸ συμδὰν ἐδόκουν ἀνάλγητος, ὡς καὶ θαῦμα παρέχειν πῶς καὶ μέχρι λόγου τῶν πατρικῶν οὐ θέλοιμι χοινωνεῖν.

Τέως εἰς ἡμέρας τινὰς εὐμενοῦς τοῦ Ποσειδῶνος τυγχάνοντος ἐξ οὐρίων ἐπλέομεν'. Καὶ ἦμεν ἕκαστος τὸ καθ᾽ ἑαυτὸν ζητῶν ποῦ, προςχόντος τοῦ πλοίου, περαιωθεὶς ἀπέλθοι τὴν ἀναγκαίαν, τὸ πορθμίον᾽ μόνον καταδαλλόμενος.

Ταῦτα σκοπουμένων ἡμῶν, ἐξαίφνης συνίσταται νέφος κατ᾽ οὐ- ρανόν, καὶ λαῖλαψ ἐχπίπτει δεινή, καὶ κῦμα αἴρεται φοθερόν. Σὺν δ᾽ Εὑρός τε Νότος τε συμδάλλουσιν ἐν ταὐτῷ, καὶ Βορέης αἰθρηγενέτης μέγα κῦμα κυλίνδων, ὀρώρει δ᾽ οὐρανόθεν νύξ,, καὶ καταιγὶς ἀργία κυμαίψνει τὴν θάλασσαν. Τότε δὴ τότε ὅπλα πάντα νεὼς καὶ λαῖφος καὶ πρότονα ἥττονα ὄντα τῆς καταιγίδος ἠλέγ-- xovto* καὶ τὸ μὲν ἐῤῥήσσετο, τὰ δ᾽ ἐτέμνοντο, τὰ δὲ τῆς νηὸς" ἀπολυθέντα μάτην ἐφέροντο. Ο δ᾽ ἐπὶ τῶν οἰάκων φοδερὸν οἷον καὶ λαμπρὸν ἐξετραγῴδει τὸν κίνδυνον, καὶ πρῶτος τῆς σωτηρίας αὑτὸς ἀπογνούς, βάλλει κατὰ θαλάσσης αὑτόν, ἀσφαλέστερον χρίνας τὸ ἐπὶ γυμνῆς τῆς θαλάσσης πλεῖν Y) ἐπ᾽ ἐκείνης τῆς ὅσον οὔπω ὑποόρυχίου γενησομένης νηός" μετ᾽ ἐκεῖνον δ᾽ ἄλλος, καὶ

' Quod hic sensu proprio dictum est, πλεῖν ἐξ οὐρίων vel ἐξ οὐρίας, ssepe me- taphorice usurpatum illustravi ad Cho- ricium , pp. 82, 242.

* Praestaret scriptura πορθμεῖον.

* Homerum fere describit Od. 5,294: ὁρώρει δ᾽ οὐρανόθεν voE , Σὺν δ᾽ Εὗρός τε Νότος τ᾽ ἔπεσε, Ζέφυρός τε δυςαής, Καὶ Βορέης αἰθρηγενέτης, μέγα χῦμα κυλίν- δων. Codex, αἰθριγενέτης, εἴ μετά pro μέγα. Hoc poterat servari quidem ; nam in loco memoriter allegato mutationes szpe fiunt, et facilis confusio vocabulo-

rum μέγα et μετά. Sed scripto μετά scribendum fuisset et κυλινδῶν. Home- rici loci meminit et Hist. Mich. Palzol. 9, 21 : xal νὺξ μὲν οὐχ οὐρανόθεν ὀρώρει, ἀλλ᾽ ἦν ταῖς ἀληθείαις νὺξ ἡ σχιὰ γῆς καὶ συνήθης....

* Codex , νηῶς. Scripsi νηός, potuis- sem et νεώς scribere. Non sibi constat sophista vel librarius in flexione. Forma νηός mox redibit saepius, et est ubi ipse librarius, scripto νηώς, )pse litteram minorem rescripsit. Sic fluctuat in scri- bendo νηῶν νεῶν. Vide p. 74, n. 5.

MEAETH H'. 444

αὖθις ἀλλος, xal ἁπλῶς πάντες, ἐῶντες τὸ πλοῖον, τῇ θαλάσσῃ ἐπίστευον ἑαυτούς. :

ὡς δ᾽ ἀνανεύσας μόλις ἐγὼ τῆς πολλῆς ἐχείνης ἀθυμίας, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀνοίξας, οὐδένα μὲν ἐντὸς τῆς νηὸς καθορῶ, ἄλλον δ᾽ ἀλλαχόθεν τῇ θαλάσσῃ ὥς τι τῶν ὑγροδιαίτων ὀρνέοιν φερόμε- νον, συνυπήχθην τότε χαγώ, καί, περὶ ἐμαυτῷ τὰ ἔσχατα δει- λιάσας, μικρὸν ἂν καὶ κατέπεσον xa? ὑδάτων. εἰ μή μέ τις λογισμὸς ἄλλος βελτίων χατέσχε xai γενναιότερος. Ἐλογιξόμην γὰρ ὡς πάντες μὲν τεθνηξόμεθα, καὶ οὐδεὶς ὅςτις, γενέσει δοθείς, τὴν ἐςάει ζήσει ζωήν, καὶ δεινὸν μὲν τὸ πρὸς κῦμα χανόντα θα- yeiy!, δεινὸν δὲ μᾶλλον εἰ ζῇ τις ἀτιμίᾳ προςταλαιπωρῶν xoi πενίᾳ ἥκιστα qopnri-

« Ἰϑοὺ τοίνυν » εἶπον, « ἔρημος δεσποτῶν ἡ ναῦς καὶ τὰ ἐν avt * μέσον δὲ θαλάττης xal τύχης κυθιστᾷ τὰ ἡβετεραν H γοῦν θαλάττης ὅλως γενήσονται τά ποτε τοῦ πατρός, ἢ τύχης ἕρμαιον. Πλὴν τὸ χκαταδύναι᾽ ταύτην ἐξ ἀνάγκης ἐσεῖται, καὶ μηδενὸς συνεργήσαντος᾽ ἔστι γὰρ μόνου τοῦ φέροντος χλύδωνος. Τὸ δέ γε σωθῆναι δυςχερὲς uiv? ἢ ὅσον καὶ νοῆσαί τινα. Πλὴν τῷ ἀπο-- χλήρῳ ἐ ἐπιχειρητέα. χαὶ τὰ ἀδύνατα, ὡς ἢ Ἐπη0 ἡσόντι , ἢ DUM λϑυμενῷ τέλεον. Αγωνιστέον τοίνυν τῷ ἀπολήρυκτῷ puc τῆς τύχης" xal ἴσως εὐ βενθυς φανείσης αὐτῆς. ἐσεῖται xad τὸ ἐπ᾽ ἔλατ- τον". Ἐν τούτῳ γὰρ αὕτη ἑστήχει καὶ τὴν ἕδραν ἴσχει, εἰ μόνον τις οὐχ απο Ai Ἐξελᾷ πατὴρ τῶν Spare οἰχείων ὄντων: ἀλλ᾽ εἰςελάσει τυχὸν ἡ τύχη, οἰκειωσαμένη τὰ τοῦ πατρός" καὶ οὐ πατρὸς κλῆρος", ἀλλὰ τύχης purto ὁ φόρτος γενήσεται. Amo- xÀnpoi πατὴρ τῶν oixe(Qv; οὐ μὴν δὲ xal τῶν sadi. aToGTE- pety ἐθέλει, x&y ἀπὸ τύχης γένωνται. ἔστι καὶ σοφὸς λόγος καὶ παλαιός, ὡς οὐκ ἀεὶ τοῖς αὐτοῖς ὁ αὐτὸς δαίμων παραστατεῖ"" κἂν σχληρὸς ἦν τότε, ἀλλ᾽ ἴσως τῷ τέως ἐπιγελάσει μοι ἥμερον».

! Et id ex Homero Od. 12, 350 : * Sic codex.

Βούλομ᾽ ἅπαξ πρὸς κῦμα χανὼν ἀπὸ θυμὸν — " Codex , χλῆρον.

ὀλέσσαι. Et sic Declamatione XII. 9 Sophocles Electra, 911 : τοῖς xv— * Codex , χαταδῦναι. τοῖσί τοι Οὐχ αὑτὸς ἀεὶ δαιμόνων παρα- 5 Subauditur μᾶλλον. στχτεῖ.

442 LU. TOY HAXYMEPOYZ

Ταῦτ᾽ εἰπών, καὶ τούτοις, ὡς εἰκός, ἐμαυτὸν συγκροτήσας ᾽', ὅλος γενναίως ἵσταμαι πρὸς τὸν κλύδωνα, καὶ κοντοῖς καὶ κώ- παις μόνος αὐτὸς καὶ μηδένα ἔχων τὸν συνεργοῦντα, ἀπευθύνειν πειρῶμαι τὴν ναῦν.

ἀλλὰ τοὐντεῦθεν πέλαγος ἄλλο τῶν Ao) toga αὐεῤῥῶγε φοξε-- βόν. Μόνον γὰρ διηγούμενος φρίϊτω , καὶ πρὸς ἐκείνῳ τῷ κινδύνῳ γίνομαι. ὦ ποσάκις συνεθυθίσθην τῷ πλοίῳ, καὶ παλιν, ὡς ἀπό τινος χειρὸς ἀναγόμενος, μετέωρον εἶχον ὁρᾷν καὶ ἐμαυτὸν καὶ τὴν ναῦν ὦ ποσάχις ἀπεῤῥόφουν τοῦ υμίστοξ χαὶ τὴν πνιγμο-- νὴν ὑφιστάμην ὡς. παροῦσαν, ἀλλ᾽ οὐχ ὡς μέλλουσαν Ποσάχις δὲ χαὶ pe τῶν καταστρωμάτων κατέπιπτον, μηδὲν ἔχων ἔρεισμα τοῖς voci! Ποσάκις ἔλεγον" « Ἑὐδαίμονες ὄντως οἱ ἀποδράντες, κὰν ὕδωρ πιόντες ἁλμυρὸν ἐξαπόλωλον᾽ " ἄθλιος δ᾽ ἐγὼ καὶ τριςά- θλιος οὕτω πάσχων xal τόσοις μαχόμενος. Καὶ ἄνωθεν uv δφο-- δραὶ τῶν ἀνέμων πνοαί, κάτωθεν δὲ ἄγριαι καταιγίδες καὶ κύ- pata, τὰ δὲ δεινὰ περιστοιχίζουσι κύκλωθεν " καὶ μέσος ἐγὼ τῶν τοσούτων καὶ τηλιχούτων κακῶν ». |

Αλλά. τί χρὴ λέγοντα διατρίδειν, καὶ τὰ τῆς νυχτὸς ἐκείνης ἐπάγειν φοδερὰ δείματα; Ἐπέφωσχκεν ἡ ἡμέρα, καὶ τοῦ Ποσειδῶνος μόλις ἐτύγχανον ἵλεω. Εὐθὺς γὰρ -οὔπω τελέως ai τοῦ ἡλίου ἀκτῖνες τῇ γῇ προςέδαλον, καὶ παύουσι μὲν τὰ σφοδρὰ ἐκεῖνα καὶ χαλεπὰ πνεύματα, κοιμίζονται' δὲ τὰ ἄγρια κύματα, θάλασσά τε γαληνιᾷ, καὶ τὰ μετεωρίσματα ταύτης καταστορέννυνται ,

! P.152 : λογισμοῖς τισὶν ἐμαυτὸν συγ- χροτῶ. Et hic fortasse omissum est )0-- γισμοῖς, ni mente supplendum.

* Sic codex. Ex nota persona singu- lari ὄλωλεν, quae est ab ὄλωλα, finxit fortasse pluralem tertiam 22020».

* Codex , χυμίζξονται.

ὁ Metaphoram verbi χαταστρώννυμι, χαταστορέω Wustrant interpretes Alci- phronis ad prima prim: epistolz verba : χρηστὴν ἡμῖν ἢ θάλασσχ τοτήμερον εἶναι τὴν γαλήνην ἐστόρησεν. Procopius Ga- χῷυβ Epist. 52 Μαίαης : ἔδει.... διδά- axsty ποθοῦντας εἴ σοι γέγονεν εὐμενὴς ὃ

Ποσειδὼν xai τῇ νηὶ σὴν (imo τήν) θάλατ- ταν ὑπεστόρησεν. Basilius M. Hom. Mor. p- 385 : τὴν ἀγριαίνουταν x«l βρασσομέ- γὴν τῷ κλύδωνι (θάλασσαν) βαθεῖα γαλήνη χατεστόρησεν. Theodoretus Provid. 1, p. 21: θάλασσα ἐστορεσμένη xol τῆς χει- μερινῆς ἀπηλλαγμένη τραχύτητος. Qui locus tueri poterit Themistium sic edi- tum Orat. 15, p. 239, 3, τῶν χυμάτων τὰ μὲν χατεστόρεσται ἤδη, COntra pro- positam correctionem χατεστόρηται. Poeta Anthologiz, 1, 118, ad Christum: Ἀλλ᾽, ὦ ja» xxl στορεστὰ. τῆς ξάλης. Gregorius Presb. V. Naz. p. 5 : ἡ τέως

MEAETH Π'. 143

καὶ αὖρά τις πνέει λεπτὴ ζεφύρου τινός, οἶμαι, καὶ ἡ ἐμὴ χαρδία καθίσταται. Ανανεύω τοίνυν, καὶ μόλις ὁρῶ γῆν, καί, ὡς εἶχον, πρὸς ἐκείνην τὴν ναῦν ἴθυνον, οὐ κώπαις χρώμενος, οὐ πηδαλίῳ κυθδερνῶν ἢ κυδερνώμενος,, οὐ προτόνοις xai λαίφει τὰ ἐς τὸν πλοῦν εὐθετῶν (πάντα γὰρ τῆς θαλάσσης γεγόνεισαν), ἀλλά που σανίσι κειμέναις, de, οἶμαι, τῆς νηὸς ἐκσπασθείσας, κειμένας εὗρον ἐχεῖ. Ταύταις δὴ καὶ μόναις διασαλεύων τὸ ὕδωρ καὶ τὴν ναῦν κυδερνῶν, δυςχερῶς μὲν καὶ μόλις, τέως δ᾽ οὖν, μετὰ τὸν πολὺν ἐκεῖνον ἄθλον, τῇ yi προςίσχω τὴν ναῦν, καὶ προςπεσών, καὶ τὴν γῆν ἀσπασάμενος, πολὺν χρόνον ἐν ταύτῃ κείμενος &yn- σμένιζον.

Εἶτα συνάγω τὸν νοῦν καὶ τὸν λογισμὸν συνιστῶ. Καὶ ἄρτι πρώτως ἠρξάμην σκοπεῖν εἴ που τι τῆς νηὸς καταλέλειπται, καὶ ζητήσας εὗρον, καὶ δεσπότην πραγμάτων κατανοῶ ἐμαυτόν, ἀχρι- Gg τὸν νόμον εἰδὼς καὶ τί προςτάττει τῷ ἐπιμείναντι. Δεσπότην᾽ γὰρ καθίστησι τῆς νηὸς καὶ τῶν ἐν αὐτῇ πάντων, ὃς ἂν ἐπιμείνοι, τῶν ἄλλων ἀποδράντων, χειμαζομένῃ νηὶ κατὰ θάλατταν.

Ἐπέμεινα τοίνυν, καὶ στεῤῥῶς μέχρι xat αὐτοῦ θανάτου ἠγώ- νισμαι, καὶ θαλάττης κτῆμα μόνης οὖσαν τὴν ναῦν δι᾽ ἐχείνων τῶν πολλῶν μου χόπων καὶ μόχθων περιπεποίημαι ἐμαυτῷ. Καὶ χτῆμα ἔχω οὐ κατά τινα κλῆρον τὸν ἐκ πατέρων, οἷα γίνεται τοῖς πολλοῖς, ἀλλ᾽ ἐκ σπουδῆς καὶ ἀγώνων μεγίστων, ὃ δή τισι καὶ σπάνιον γίνεται. |

Καὶ ἤλπιζον μὲν ἐντεῦθεν μηδένα ἔχειν τὸν ἀντεροῦντα, ἀλλὰ πάντας τὸν νόμον εἰδότας εὐδαίμονα καλεῖν ἐμέ, οὕτως ἐν ἀκαρεῖ πλουτήσαντα. xxl τὸ τῆς ἀποχηρύξεως αἶσχος ἀποχρυψάμενον.

ἀγρία κατεστορέσθη θάλασσα. Exemplum liceat superaddere ex Leonide Epi-

grammate Anth. 7, 668 , Οὐδ᾽ εἴ uot γε- '

λόωσα χαταστορέσειε To)» Κύματα᾽ non quidem ob exemplum ipsum, sed ut moneam epigrammatis ejus, quod est ἰσόψηφον, distichon unumquodque summam efficere 6516 , idque declarari glossa coc" , sed eo modo in impressis exhibita, ut quid velit vix queat lector di-

vinare. Numerorum inii computationem, et eamdem ac glossator summam inveni. ! Codex , τὴν γῆν. Scripsi τῇ γῆ. Vel fuerit scribendum is τὴν "ἣν, πρὸς τῆν “ἦν. Quum statim τὴν γῆν sequatur, mea - lectio auribus accidit suavior. Eodem modo corrigendus Himerius Or. 3, 16: αὖραι ταύτην λιγυρὸν ἐπηχοῦσκχι πέμπου- σιν. Bene codex ταύτῃ, recipiendum. * Schol.: ἢ ἀπὸ ῥητοῦ προθολή.

444 Γ. TOY IIAXYMEPOYZ

Πλήν, ἀλλὰ yàp ὁ φθόνος δεινὸς ψαύειν xai τῶν ἀψαύστων, ὡς ἕρπων κατὰ παντὸς Éyovtoc!, ἐγείρεταί ποθεν οὗτος, καὶ συγ- χροτεῖ δικαστὰς καθ᾽ ovmep ἡ τύχη πάλαιδ, καὶ ἀποκλείειν πει- ρᾶται ὧν ἡ τύχη δέδωκε, καὶ ἄλλον προτείνει νόμον, καλὸν μὲν xal αὐτὸν καὶ ἥκιστα καταφρονεῖσθαι ἄξιον, οὐ μὴν δὲ xal τοῖς ἐμοῖς προςήκοντα οὐδαμῶς. « Αποκλήρῳ" γὰρ ὄντι » φησίν « οὐ μετόν σοι τῶν πατρικῶν. Ο γὰρ ἀποκήρυχτος, ὃ νόμος λέγει, τῶν πατρῴων μὴ μετεχέτω ». Καὶ τὸ ῥητὸν προδαλλόμενος , τὴν διά- νοιαν οὐ σχοπεῖ, μὴ εἰδὼς ἄντικρυς ὡς πολλά τινα ἔσφηλε καὶ πάλιν κατώρθωσεν ἡ τῶν λόγων διάνοια. à

Αποκχήρυκτος εἰμί, φημὶ κἀγώ, xat , τὸν νόμον" εἰδώς, ἀπέχω τῶν πατρικῶν. Πότε γὰρ καὶ τίς εἶδε μετὰ" τὴν ἀποκήρυξιν xÀn- ρονομίας πατρικῆς ἀντεχόμενον, καὶ νῦν μὲν ἁρπάζωντα τὰ πα- tpQa, νῦν δὲ καί, παρὰ τὴν ἐκείνου γνώμην, ἑαυτὸν εἰςωθοῦντα τῆς οἰκίας ἐντὸς καὶ ζητοῦντα κληρονομεῖν; τοῦτο γὰρ ὁ νόμος χωλύει" τοῦτο νοεῖ, τὸν ἅπαξ τῷ γεγεννηκότι ἀπηχθημένον μηδὲν “λαμδάνειν τῶν τοῦ πατρός. Οὐδὲ χὰρ υἱὸς τοῦ λοιποῦ χρόνου, ἐξ οὗπερ ἀποχεκήρυχτο" υἱὸς δὲ μὴ ὧν τῇ βουλήσει τῇ πατρικῇ, πῶς ἂν χληρονόμος γένοιτο; ἅπαξ γέγονα ξένος ὧν μέτεστι τοῖς

! Przeivit Sophocles. Vide p. 131,n.2.

* Συγχροτεῖ δικαστάς] videsis p. 20, n 3.

* Scilicet συνεχρότησεν.

* Schol.: ἑτέρα ῥητοῦ προθολή.

δ Codex, τῶν νόμων, superscripto ὃν ον, ut legatur τὸν νόμον. Ubique pro- nunciatio vocales ὦ o confundit. Symeon Sethi Ichnel. p. 122 : εἰ μόνον 0 Bxcc- λεὺς βουληθείη, βοηθήσωμεν ὑμῖν. Imo βοηθήσομεν. Idem, p. 211 : ἐρευνήσο- μεν.... χαὶ χατορύξωμεν. Sed duplex sit subjunctivus. Idem, p. 18 : οὐχ ἄν σε μετὰἀκινήσωμεν ἢ μετοικήσωμεν. Reponen- dum duplex futurum. Nam recentiores sic szepe particulam ἄν construunt. Vide n. 2, p. 81, et ad Anecdota mea Gr. t. IE, p. 12. .

5 Fortasse excidit με, ut fuerit olim

εἴδέ με μετά.... Sylaba similes, quum vicin:ze, szepius sibi nocent. Libanius, t. IV, p. 193 : διαφορὰ δ᾽ οὗ μία παρ᾽ av- τῷ, οὐδ᾽ ἐξαίρετος τιμή. Melius in co- dice 3017 : ὃ. δ᾽ οὐδεμία m. α. o. ἐξαί- ρετός τις τιμή. Idem, p. 668 : εἴθε μηδὲ περὶ τοὺς θεοὺς ἐμεμήνεις! Codex : εἴθε μοι μηδέ.... Similes sunt syllabz, si recte eflerantur : ἔθε μι μιδέ.... Idem, p. 0656 : ἵνα μὴ βαρυτέραν τὴν πενίαν ποιῇ φαινόμενος. Et hic opportune co- dex : ἵνα μοι μὴ B...- Aristides Orat. 38, p. 446 : αἰτία δ᾽ οὐχ ἥκιστα ἡ συνέχειχ τῶν χειμώνων, ἣν οὐδὲ χέραμος οὐδεὶς ἐνέγκαι ἐλέγετο. Codex 1040, χειμώνων ἦν οὐδέ. Puto fuisse bis ἣν ab oratore scriptum : χειμώνων ἥν, ἣν 0U0£....

" Schol.: διάνοια τοῦ ῥητοῦ καὶ τοῦ νομοθέτον. .

MEAETH H'. 445 γνησίοις" oux ἀντιποιήσομαι πώποτε, οὐκ ὀχλήσω τὸν πατέρα, οὐ διαμαχέσομαι πρὸς τούς ποτε ἀδελφούς᾽ οὐ μοῖραν ζητήσω ἧς ἀλλότριος γέγονα. Αδελφοὺς οὐ τολμῶ λέγειν, καὶ συμμετα- σχεῖν τούτοις ἀξιώσω τοῦ χλήρου; πατέρα τόν ποτε λέγω, καὶ νῦν λαμθάνειν διϊσχυρίσομαι ὧν οὗτος ἀπεδουκόλεσε; πρέπον ἂν ἦν καὶ τοῦτο τῷ ἐμῷ δαίμονι, εἰ πρὸς τῇ δυςτυχίᾳ, καὶ μωρίαν ὀφλήσω., ζητῶν τὰ μηδόλως προςήχοντα.

Εἰ μὲν γὰρ ὡς χληρονομήσων ἀντέχομαι, ὡς παράνομον κρῖνε, καὶ λίθοις με βάλλε, καί που καὶ ἐς Κυνόσαργες ἀποπέμπου", ἢ μὴν εἰς κόρακας" προθαλοῦ τὸν νόμον, καὶ καταδίκαζε" ἐξηγοῦ, καὶ κατάχρινε" « Τί πάρει κληρονομήσων ὁ ξένος » λέγε, « καὶ μηδὲν προςήκων τοῖς πατριχοῖς: Νόμος, καὶ ζῶντος τοῦ πατρός, τὴν ἀποκήρυξιν ἐδεδαίωσε, νόμος καὶ θανόντος τὴν ἀλλοτρίωσιν βεδαιοῖ. Καὶ πᾶς τις ἄλλος χληρονομήσει μᾶλλον ἢ σύ, ὃ νόμῳ ἀποκλειόμενος »" ταῦτα λέγε, καὶ μὴ ἀξίου τὸν μηδὲν μετέχοντα. Εἰ ὁ᾽, ὅτι ναῦς πατρικὴ καὶ κλύδων θαλάσσιος, καὶ μόνος ἐγώ, τῶν ἄλλων ἀποφυγόντων, πρὸς ἐκεῖνον ἀντέστην, καί, τὴν ψυχὴν

! Πατέρα τόν ποτε λέγω) inde videtur superius scribendum : οὐχ ὀχλήσω τόν ποτε πατέρα.

* Κυνόσαργες locus fuit Athenis, quo nothi olim abjiciebantur. Ejus fit men- tio passim. Vide Psellum Opuscc. p. 105, cum mea nota; Bartholinum De Puerperio, p. 78. Gregorius Naz. Or. 8, p. 99 : τἄλλα δὲ ἀπεῤῥίφθαι εἰς Κυ-- νόσαργες. ὥςπερ τὸ πάλαι τοὺς νόθους. Adde Nicephorum in nota seq.

* Loquutio attica, sepe ab Áristo- phane usurpata , qua malum alicui im—- precabantur. Videsis, inter multos alios, Erasmum Adagio « ad corvos abi », Chil. 2, 2, 96. Codex, quem sequor, εἰς xópxxxs. Forsan scripserat auctor ipse ἐς xópzxas , quod unice apud Atti- cos in usu fuisse tradit Helladius. Nice- phorus De 1mag., a me adductus ad Anecd. Gr. t. II, p. 418 : ἀπεῤῥίφθω tig μαχράν, οἰχέσθω ἐς xópaxas, ἀποπεμ-

πέσθω ἐς Κυνόσαργες. Et hodie adhuc hzc dirarum formula vigere videtur. Λαξαρᾶς Vir d. Φάσματι Mápxou δεινο-- παθοῦντι, p. 30: Εἰς βάραθρον, εἰς xo- ρακας οἱ ἄνδρες τῶν αἱμάτων Και ξήτω- σαν οἱ Ἕλληνες, νἱοὶ τῶν ἀθανάτων. Non exhibui editionis mendum εἰς xópaxos. leti ἄνδρες τῶν αἱμάτων Turci sunt ἄσπλαγχνοι, ὡμοὶ xxi παλαμναῖοι. Co— rayus Dialogo altero Democharis et Pa- sicharis, p. 35 : στεῖλέ τους εἰς TOU; κόρακας. Utuntur imprecatione alia quz plus habet novitatis. Si cui maledicunt, eum mittunt Cairum. Al. Sutsus Satira: Τὴν πτωχὴν αὑτὴν θεάν σου el; τὸ Κάϊρο δὲν στέλλεις ; Ibi egregius poeta : εἰς τὴν Πελοπόννησον, xxi μάλιστα εἰς τὴν Λαχε- δαίμονα, μεταχειρίξονται διὰ χατάραν τὸ « ἃς πάγη στὸ Kátpo! στεῖλέ τον εἰς τὸ Κάϊρο ν, «t ὁποῖχι φράσεις ἰσοδυναμοῦσι μὲ τό « ἃς πάγη στὸν Διάξολο! στεῖλέ τον εἰς τὸν Διάθολον! »

19

446 T. TOY ITAXYMEPOYZ

παραθαλλόμενος πρὸς τὰ τῆς θαλάσσης᾽ , ἐμαυτὸν περιεσωσάμην, καὶ ἔχω ταῦτα λαθών, τοῦ νόμου κελεύοντος καὶ τὴν ναῦν παρεχο- μένου τῷ ἐπιμείναντι, vi! ἀπαυθαδίξῃ καὶ λέγεις, καὶ ἀφαιρεῖσθαι πειρᾷ τὸ τῶν ἐμῶν δῶρον πόνων, εἴπω δὲ καὶ τῆς τύχης ἕρμαιον; ἐς τί γὰρ᾽ καὶ βλέπων ὁ νομοθέτης μεγάλῳ μισθῷ τὸν ἐπιμεί-- ναντα δικχαιοῖ s H* πάντως ὅτι καὶ περὶ ψυχῆς ὁ κίνδυνος, ἧς οὐδὲν μεῖζον ἀνθρώπῳ; κἂν ὅ τι ἂν φήσῃ τις. Δίκαιον δὲ δή που ἀνα- λόγους τοῖς κόποις προκεῖσθαι καὶ τοὺς μισθούς,, ἵν᾽ εἴ πού τις χαὶ ῥᾳθυμεῖν ἔχοι καὶ δειλιᾷν πρὸς οὕτω μέγιστον κίνδυνον, ἀπο- ὀλέπων πρὸς τὸν μισθὸν ῥωννύηται, ὡς ἣ τὰ ἔσχατα πεισόμενος τῶν καχῶν, ἣ τὰ τῶν ἀγαθῶν μέγιστα χομιούμενος.

ὥςτε δυοῖν προχειμένοιν νόμοιν, οὗ παρανομῶ καθ᾽ ἑκάτερον" οὔτε γὰρ ἀντιποιοῦμαι ὡς κληρονόμος ὧν οὐ μετὸν ἐμοί, καὶ ἐπι- μείνας δεσπότης γίνομαι τῆς νηός.

Ei δὲ ζητεῖς" πῶς ὁ νομοθέτης οὐ προςδιώρισεν ἐπὶ τοῦ τῶν ἀποχλήρων νόμου, τὸ μόνως οὕτως μὴ μετέχειν τῶν πατρικῶν, ὅταν ὡς κληρονομήσων βιάζηται, ζητήσω κἀγὼ πῶς καὶ ἐπὶ τοῦ ἐπιμείναντος οὐ προςδιώρισε, λέγων" « πλὴν μὴ ἔστω ἀπόκληρος ». AJ)! ὥςπερ σὺ ἀπολογούμενος εἴποις ὅτι ὡς δῆλον παρέλειψεν,

[4 9. κ᾿ 9 , 6 QUTtO Xxayo αποχρίνοβμαι e

! Ad. εἰ δ᾽ subaudio ἀντέχομαι ex przcedente membro εἰ μὲν γάρ. Prono- men ἐχεῖνον refero ad χλύδων. Ante τὰ τῆς θαλάσσης addidi πρός.

* Addidi τί post ἐπιμείναντι, fávente illa omissionum lege, de qua modo dixi p. 144, n. 4.

* Schol. : ἑτέρα διάνοια τοῦ ἑτέρου vó- μου καὶ τοῦ νομοθέτον.

* Codex , ἤ. Scripsi ἦ « utique ». Et sic infra p. 147. Libanius, t. I, p. 508: τίνα μέν τοι, τίνα θεῶν αἰτιατέον; ἣ πάντας ὁμοίως; ἐκλιπόντας φρουρὰν ἣν ὥφειλον τῇ γενναίᾳ χεφαλῇ.... Malim ἦ πάντας δμοίως, ἔχλιπ. « omnes, omnes ulique ». Est in repetitione τίνα μέντοι τίνα θεῶν coloris aliquid Platonici. Vide n. ad Áristen. p. 632.

* Schol.: τὸ μὴ προςδιωρίσθαι, ὅπερ ἐξισάξον μεθοδεύεται.

* Cod., ἀποκρίνωμαι scripto e super penultima. Sic commutantur ubique o et o. Geetulicus Anth. 6, 190 : Λάζεο.... Kal ψαιστῶν ὀλίγων δρᾶγμα πενιχρα- λέον. Malim transpositis o et o scribere: ψαιστῶν ὀλίγον δρᾶγμα πενιχραλέων. Subdisplicet epithetum suo quodque nomini affixum. Quod hic me delicatio- rem ledit, alibi feram lubens. Nam in illarum rerum levicularum judicio ali- quid est morosi ac varii , nullaque lege regendum. lpse quam Gatulico aufero juncturam Ánytz dederim Anth. 7,646; "Q πάτερ, οὔ τοι ἔτ᾽ εἰμί, μέλας δ᾽ ἐμὸν ὄμμα καλύπτει Ἤδη ἀποφθιμένης χυάνεος θάνατος. Non tolerant critici duplex mor-

MEAETH H*. 14T

Πλὴν ἔχω λέγειν καὶ πλέον, ὡς ὁ μὲν ἐμὸς νόμος Λυχούργου Λάκωνος ἔκθεσις, μετενεχθεὶς ἐνθαδί, ὁ δὲ σὸς Σόλωνος ἀθηναίου. Οὐδὲν γοῦν ἀπεικὸς Λυκοῦργον βραχυλογεῖν λακωνίζοντα. Καὶ ὅρα τοῦτον τὸν νόμον καὶ ἄλλον αὖθις, πῶς πολλά τινα τούτοις καὶ ἀναγκαῖα ἔξωθεν ὑπακούεται. Σώλονι δὲ τίς ὁ λόγος βρα- χυλογεῖν, Αττικῷ τε ὄντι καὶ τοὺς νόμους αὐτοῦ ἐς τὸ ἀκριβὲς σαφηνίζοντι:; ὥςτε, ἐπὶ μὲν τοῦ σοῦ. πολλοῦ δέοι ἄν τις καὶ λέ- γειν,) ὡς ταυτὸν συνάγεται, καὶ μὴ κειμένου τοῦ λείποντος " ἀλλὰ πολὺ τὸ διαλλάττον χειμένου καὶ μή" ἐπὶ δὲ τοὐμοῦ, εὐκόλως ἄν τις συνάξοι τῷ ἐγγράφῳ τὸ ἄγραφον, καὶ ὅπερ ὁ γράφων παρέ- λειψε, τοῦτο καὶ ὡς γραφὲν ἄντιχρυς λήψεται, καὶ τὸ λεγόμενον συλλογίσεται".

«Ὁ ἀποχήρυχτος" μὴ μετεχέτω τῶν πατρῴων » φησί. Τίνων πατρῴων; H? πάντως ὧν ἔχει ἐν κατοχῇ ὁ πατήρ, d τε κέχτηται θέλων καὶ ἃ παρέχει βουλόμενος. Οὐ βούλεται διδόναι τούτῳ ; τίς ἂν καὶ βιάσαιτο ; Ἐχείνῳ διδόναι βούλεται; τίς ἂν ὁ κωλύσων ; Τῷ μέντοι γ᾽ ἀποκηρύχτῳ διδόναι, ἢ μὴ διδόναι βούλεται" καὶ εἰ

tis epithetum. Jacobsius edidit ὄμμα... xudyeo». Brunckius maluit μέλαν δ᾽ ἐμὸν ὄμμα.... χυάνεος 0. Et cum Brunckio sentio. Qux loquitur moribunda virgo de nigris suorum oculorum tenebris prius cogitare debuit. Sed,est in Epi- grammate Getulici magna sub finem difficultas : Ei δ΄ ὥς μευ βαρύγυιον ἀπώ-- σαοὸ νοῦσον, ἐλάσσεις Καὶ πενίην, δώσει πιαλέον χίμαρον. Offenditur ad transitum prima person: μεὺ ad tertiam δώσει, et conjecture fiunt. Sed meminisse opor- tet Getulicum non suo , sed nomine lo- qui Leonide : Λάξεο, τιμήεσσα Κυθη-- pu&s , ὑμνοπόλοιο Acc τάδ᾽ ix λιτοῦ δῶρα Δεωνέδεω. Quem Venus valetudini re- stituerat, Getulicus dez promittit, si pariter queat et ejus levare pauperta- tein, daturum , Leonidam scilicet, non jam ficus et uvas, et talia dona, sed pinguem caprum. Mutatio persona, post banc explicationem , lectorem non

morabitur. Quod si quis desideret Leo- nide paupertatis disertiorem mentio- nem, corrigere est in promtu ἐλᾶς oi pro ἐλάσσεις, sic servato futuro et addito pronomine. Notum est ἐλᾶς esse formam futuri atticam. Aristophanes Ran. 203: Οὐ μὴ φλυχρήσεις ἔχων, ἀλλ᾽’ ἀντιθὰς "EARg. Sophocles Aj. 499 : δαίμων ἐλᾷ" ubi schol.: ἀντὶ τοῦ ἐλάσει. Et sic OEd. T. 407. /Eschylus Eum. 76 : ἐλῶσι, cum scholio ἐλάσουσι. Et sic Euripides Alc. 972. Insuper animadvertam lectionem λιτὰ τάδ᾽ ix λιτοῦ esse conjecturalem. Inventum fuit in Palatino αἴψα τάδ᾽ ix κλυ- τοῦ, in Planude «tja τάδε χλειτοῦ. Rece- perim αἶψα τάδ᾽ ix κλειτοῦ. Potuit Getu- lico Leonidas χλειτόν dici , vel χλυτόν. si hoc per metrum licuisset, atque fuitetiam in epitheto, quod Venerem moveret.

! Cod., συλλογέσηται.

* Schol.: συλλογισμός.

* Cod. 7. Vide p. 146, n. 4.

148 T. TOY IIAXYMEPOYX

μὲν διδόναι, λύει παραντίκα τὴν ἀποκήρυξιν, καὶ οὐδεὶς λόγος τοῦ μὴ λαμθάνειν ἐκεῖνον τὰ παρεχόμενα" οὐ γὰρ ἀποκήρυκτος οὔμενουν ἔτι: ὃν κληρονόμον καθίστησιν ὃ πατήρ" εἰ δὲ μὴ διδό-- ναι, μήτ᾽ ἐκεῖνος διδότω, μήθ᾽ ὁ παῖς λαμδανέτω, μὴ θέλοντος" υἱὸς γὰρ οὐκ ἔστι. Καὶ μεθέξει τῶν πατρικῶν ;

Εἶδες ποίαν ὁ νόμος λέγει τὴν μετοχήν ; εἶδες, πῶς, σωζομέ-- νης τῆς ἀποκηρύξεως, καὶ τῶν χτημάτων ὄντων πατρῴων, ὃ νόμος εἴργει τὸν ἀποκήρυκτον ; τί λοιπὸν τῷ νόμῳ δεῖ διαστίξεως, τῆς μετοχῆς ἐπὶ κληρονομίας λαμδανομένης, καὶ τοῦτο μόνον ἐχούσης τὸ σημαινόμενον.

ἔλθωμεν δὴ καὶ ἐπὶ τὸν λοιπόν, ὃς λαμθάνειν τὴν ναῦν τὸν ἐπιμείναντα δικαῖοι. Πάντως ἤδει πολλοὺς καὶ ἀτίμους καὶ ἀπο-- χηρύκτους ὁ νομοθέτης. Οἶδε καὶ νέους xal γέροντας, καὶ φίλους τε καὶ ἐχθρούς, καὶ οἷς ἂν συνοίσει λαδοῦσι τὸ χειμαζόμενον, καὶ οἷς μή. Οἶδε τὰς ναῦς, ὅτι ἡ μὲν ἰδιωτική, ἡ δὲ δημοσία 9 καὶ ἡ μὲν μέγαν τὸν φόρτον καὶ ἀναγκαῖον τῇ πόλει φέρουσα, ἡ δὲ μικρὸν καὶ οὐδ᾽ ὅσον φροντίδος ἄξιον" xal ἡ μὲν τῶν ταχυναυ-- τουσῶν καὶ τριήρεων, ἡ δὲ τῶν σχεδὸν ἀκινήτων, καὶ αἷς ἂν συν- ἐργοίη πρὸς κέλευθον βαρὺς πνέων ὁ ἄνεμος. Εἰ γοῦν ὑπενόει δια- φορὰν ἐπὶ τούτοις καὶ μὴ ἁπλῶς ἐνομοθέτει κατὰ παντὸς τὸ αὐτό, πολλαῖς ἂν ὁ νόμος ἐξ ἀνάγκης συνείχετο διαστίξεσιν. Αλλ᾽ ὥς-- περ ἐπὶ τῶν πραγμάτων, οὐ διορίσαντος κἂν πολὺ κἂν ὀλίγον, ἕν xai τὸ αὐτὸ λογιζόμεθα. οὕτω δέξαι καὶ ἐπὶ τῶν προςώπων᾽ καὶ μὴ ἐξέταζε κἂν πένης ὁ ἐπιμείνας, κἄν πλούσιος, χἂν ἐχθρὸς τῇ πόλει, κἂν φίλος, κἂν τῶν ἐντίμων, x&y τῶν ἀτίμων, κἂν τῶν γνησίων, κἂν ἀποκήρυκτος. Xxónti! δ᾽, εἰ βούλει, καὶ τὰς δια-- νοίας τῶν νομοθετῶν. Ο μὲν εἴργει τῶν πατρῴων τὸν ἀποκήρυκτον, οὐχ ὡς ἀπηχθημένον τῷ γεγεννηκότι" εἰ γὰρ ἀπεκήρυττεν μισῶν, οὕτως ἂν εἶχες λέγειν" ἐπεὶ δ᾽ ὡς παιδεύων καὶ νουθετῶν, εἰ καὶ

ν᾽ 9

5 E 5 πληκτιχώτερον, ---- δεινὸν γὰρ τὸ τίχτειν᾽, εἴτ᾽ οὖν γεννᾷν, καὶ οὐκ

! Schol.: ἐνταῦθα καθαρῶς ἡ διάνοια Εἰ, quum agatur de patre, addit εἴτ᾽ οὖν τοῦ νομοθέτου. γεννᾷν. Quod additamentum ferme cre- * Utitur verbis Euripidis Iph. A. 917: diderim scholium esse, quum τὸ τέκτειν Δεινὸν τὸ τίχτειν xol φέρει φίλτρον μέγα. possit et de patre usurpari, ac statim

MEAETH H'. 149

ἂν καὶ κακῶς πάσχοντι τῷ γεννήτορι μῖσος ὧν τέκοι προςγίνοιτο — οὐχ ὡς μεμισημένον ἀποχλείει τῶν πατρικῶν, ἀλλ᾽, ἵν᾽, ἐκ τῆς ἀπορίας καθ᾽ ἑαυτὸν πονῶν καὶ τοῖς κινδύνοις παραθαλλόμενος, ἀναγκάζηται κτᾶσθαι τοῖς πόνοις, καὶ περιουσιάζειν ἐξ ἑαυτοῦ, καὶ τὴν τρυφὴν καὶ τὴν βλακείαν, δι᾿ fiv καὶ ἀπεκηρύχθη, ἀπό- θηται. ὁ νῦν καὶ αὑτὸς ποιήσας φαίνομαι, καί, οὐκ ἐπὶ σμιχροῖς τισὶν ἄρα, ἀλλ᾽ ἐπὶ μεγίστοις ἐγκαρτερήσας, τὴν τοῦ νομοθέτου διάνοιαν μετὰ τῆς τύχης πεπλήρωκα. ὁ δὲ τῷ ἐπιμένοντι τὰ ἀλ- λότρια δίδωσι, καρτερεῖν διδάσκων καὶ τὸν ἀπάλαμνον, καὶ τὸν ῥάθυμον μεγάλοις μισθοῖς ἐπαίρων καὶ οἷς οὐκ ἂν προςεδόχησε πώποτε. Ei γάρ, καὶ μισθοῦ προκειμένου τοσούτου, φιλοζωοῦσι καὶ πάλιν ἄνθρωποι, καὶ πρὸς κίνδυνον ἀφορῶντες δραπέται γίγνονται τῆς θαλάσσης, τὴν ναῦν ὡς ἀσπίδα ῥίπτοντες καὶ τὴν σωτηρίαν πραγματευόμενοι, τίνες ἐγένοντο τότε οἱ χειμῶσιν ἐνα- πειλημμένοι δεινοῖς, μικροῦ τινὸς τοῦ τῆς καρτερίας μισθοῦ προ- κειμένου, καὶ οὐδ᾽ ὅσου οἵου τε τέρπειν τὸν φιλόπλουτόν τε καὶ φιλοχρήματον ;

Ἐγὼ" μὲν οὕτως ἔχω περὶ τούτων, καὶ σοφοὺς ἐκείνους τίθεμαι διδασκάλους σπονδῆς, σωφροσύνης, εὐπειθείας, ἀνδρείας, καρ-

non dubitaverit dicere, oux ἂν τῶ γεν-- νήτορι μῖσος ὧν τέχοι mpogjivotro. In trageediz loco τὸ τίχτειν quidem de ma- tribus capiendum, sed in avulso a scenz serie versu, nec integro, sen- tentia stat per se, nec Clytemnestrze quisquam nec chori meminit. Re tamen perpensa, potuit εἴτουν γεννᾷν, explica- tionis gratia , ipse addere. Sic loquetur οἱ Declamatione decima : ποῦ χοροῦ, εἴτουν ἀξίας, τάττει ταύτην, metapho- ram nominis χοροῦ declaraturus; nec non duodecima : πρὸς τὴν ἡμετέραν, εἴ-- Tow» αὐτῶν, ἀνατρέχουσι. Pachymeris liber de Harmonica id praefert lemma : περὶ ἁρμονικῆς, ἥτουν μουσιχῆς. Retinuit ἥτουν editor doct.; sed fuit reponendum ἤγουν, permutatis de more Γ' et T, vel εἴτουν ex permutatione solenni voca-

lium » εἰ. Conjunctio εἴτουν est usitatis- sima apud recentiores, nec rara apud veteres. Nazianzenus Or. 3, p. 100 : τῆς σῆς ἐμπληξίας. εἴτουν θεοθλαθείας" Or. 33, p. 533 : τὸν διὰ θυρίδων, ὡς ἢ Γραφή φησιν, εἴτουν αἰσθητηρίων, εἰςάγων. Anonymus De comá, quem edidit Mil- ler. v. doct. p. 31 : ὡπλισμένοι ἀόπλοις ἐπιτιθέμενοι, εἴτουν ἀληθινοὶ πιθανοῖς. Expugnata 'l'hessalonica, scribit M. Ni- "cetas Eustathio velle se cum ipso τοῦ ὀλοφυρμοῦ κοινωνεῖν TG καθ᾽ ἡμας Ἱερεμίᾳ εἴτ᾽ οὖν ᾿Ἐξεχιήλ, p. 359 Thessalonicz Tafelianz.. Addatur n. ad Anecd. mea Gr. t. IV, p. 475; Bernhard. ad Eustath. p. 910.

* Schol. : ἀντίθεσις ἀντεηχληματική, xxi τοπικὴ χαταδρομὴ χατὰ τοῦ ἀποχη-

[

p»**0ov.

4150 TF. TOY HAXYMEPOYX

τερίας, καὶ πάσης, ὡς εἰπεῖν, παιδεύσεως. Οὗτος δ᾽ ἐς τοσοῦτον ἀπονοίας ἣ κακουργίας, ἣ φθόνον, ἥ ---- οὐκ οἶδ᾽ ὅ τι φῶ — προελήλυθεν, ὥςτε νῦν ἐμοὶ ὡς ἔγκλημα προτείνει τὴν ἀποχήρυξιν, καὶ ὅσα φθάσας κατ᾽ ἐμαυτοῦ ὡμολόγησα, δι᾽ ἃ καὶ. δικαίως ἀποχεκήρυγμαι παρὰ τοῦ πατρός, ταῦτα προφέρει, ὡς ἀπειθὴς ἐγὼ λέγων, ὡς ἐξώλης, ὡς λύπης αἴτιος τῷ γεννήσαντι, ὡς τὰ καὶ τά', δι᾽ ἃ καὶ ἀπαξιοῖ με τῶν ὁπωσοῦν πατριχῶν.

ἀλλ᾽, ὦ βέλτιστε, εἰ ἀπειθὴς ἐγὼ τῷ πατρὶ καὶ ἀνάγωγος, δέδωκα τὰς δίκας ἀξίας" ξένος ἐγενόμην τῆς οἰκίας τῆς πατρικῆς, ξένος τοῦ χλήρον, μισητὸς τοῖς οἰκείοις, ἄτιμος, τοῖς πολίταις, ἀνελεύθερος τοῖς ἡλικιώταις, πένης) ἄπορος, ἀλήτης; καθ᾽ ἑαυ-- τὸν ζῶν καὶ φροντίσιν οὐκ ἐχούσαις μηχανὴν μεριζόμενος. Η οὐχ ἱκανὰ ταῦτα τῷ προτέρῳ μου βίῳ τὰ ἐπιτίμια; Διὰ ταῦτα καὶ ἀπεδήμουν" διὰ ταῦτα καὶ γῇ καὶ θαλάσσῃ προςεῖχον, ὡς &y ἀγω-᾿ γισάμενος τὴν πατρικὴν ἀνακαλέσωμαι εὔνοιαν, ὡς ἂν σπουδάσας πλουτήσω" κἂν τῷ πατρὶ παροκατέχειν ἔτι δοκοῖ τὴν ὀργὴν τὴν ἐμὴν προαίρεσιν δοκιμάζοντι, ἐξῆν μοι ζῇν ἐκ τῶν ἐμαντοῦ , μη.- δὲν εἰς ξένας χεῖρας ἐφ᾽ οἷς ζήσομαι βλέποντι. Οὗτος ὁ λογισμὸς xal τῇ θαλάσσῃ ῥιπτεῖ. Καὶ ναῦν εὑρὼν ἐπιδαίνω᾽ καὶ ὅσοις μὲν πρῶτον ἐνέκυρσα τοῖς δεινοῖς τίς ἂν ἐξίχοιτο λόγος;

Νὴ γὰρ ὅτι ἐπιμείνας περιεγενόμην, τοῦτο καὶ μόνον λογίζου. ἀλλ᾽ ἐννοοῦ καὶ τὰ πρότερα; καὶ ἀντιτίθει τοῖς συμθᾶσι τὸ τέλος " xa οὕτως ἐμοῦ δὴ καὶ μόνον, ὡς καὶ μόνου παμπληθὲς" ἀθλήσαν- τος; κρινεῖς ὡς γέρας τὴν ναῦν. Πολλοί τινες τρέχουσιν ἐν στα-- δίῳ, ἀλλ᾽ ἑνί τινι τὸ βραδεῖον ἀποκεκλήρωται. Καὶ ὁ τὸ τέλος μόνον σκοπῶν τύχης ἀποφανεῖ τὸ γέρας ἕρμαιον, ὁ δὲ πρὸ τοῦ τέλους διανοούμενος, ἐκεῖνος οἷδε καὶ πόνον ποδῶν καὶ βάρος ἰξύος, καὶ συνεχεῖς ἱδρῶτας ,« καὶ σώματος ὅλου tdGtig, καὶ ἀγωνίας, μή πως ἢ ὀλισθὼν παραθραυσθείη καὶ συμπατυηθεὶς -OÀotto, 7) πολλὰ χαμὼν τέλος αἰσχύνην ἀποίσαιτο. Ταῦθ᾽ ὅρα καὶ ἐπ᾽ ἐμοί. Τὴν ναῦν ὁρᾷς; ἀλλὰ πρόςεχε καὶ τοῖς πόνοις οἷς ἐχτησάμην ταύτην τὸν νοῦν.

! Τὰ καὶ τά] sic τὸ xal τὸ τῶν χαχῶν * Non debui mutare ἀξέας p. 14, n. 2. bis p. 103; necnon infra. ? Παμπληθές] vide p. 84, n. 2.

MEAETH H'. 151

ἄρτι γὰρ νὺξ ἦν καὶ σκότος κατ᾽ οὐρανόν, τοῦ ἡλίου χρυθέντος τοῖς νέφεσι. καὶ κατέθαινεν Ἑλλησποντίας ΛΑΒΕΡΘΟῚ καὶ ἡ θά-- λασσα ὥδινε', καὶ ἡ τέως ἥμερος ἐχυρτοῦτο᾽, καὶ ἡ συνεχὴς ἐμερίζετο, καὶ ἄλλο ἐπ᾽’ ἄλλῳ κῦμα ἐπέκειτο" καὶ ἡ ναῦς ποτὲ μὲν ἀκόσμως ἀνέθαινε μετεωριζομένη τοῖς κύμασιν, εἶπες ἂν ἐχκρεμὴς εἰς ἀέρα, μηδενὸς ταύτην ὑποστηρίζοντος * ποτὲ δ᾽ αὖθις ὡς εἰς Ádov κατέθαινε, καὶ αἱ τῶν πλεόντων χαρϑίαι αὐτῇ κατερχομένῃ συγκατεδύοντο. ὦπλα δὲ καὶ λαίφη καὶ πρό- τονα εἰς λεπτὰ διαλυθέντα καθ᾽ ὑδάτων ἐφέροντο. Καὶ ὁ κυδερ- γήτης πρὸς τὸ δεινὸν ἀπειπών, ἐπὶ τῶν καταστρωμάτων exi) κεί- μενος) πατεῖν ἑαυτὸν παρεῖχε τῷ θέλοντι. Πάντα μεστὰ ταραχῆς, τὰ ἐχτός, τὰ ἐντός, τὰ ἔνδον ἔτι κατὰ ψυχήν. Πάντα θορύθου πλέα, πάντα κραυγῆς, ὡς αὐτίκα θανουμένων, συμμίκτου. Τέλος διαπεφωνηχότες, οἱ μὲν κοντοῖς πιστεύσαντες ἑαυτούς, οἱ δὲ τῷ τυχόντι, ἐπεὶ καὶ ἀκτὴν εἶχον βλέπειν ἐγγύς; καὶ προφανὴς ὁ κίνδυνος ἦν, κατὰ τῶν κυμάτων ῥίπτουσιν ἑαυτούς ; ναῦν ἐχείνην πᾶσαν xci gopria πάντα χαίρειν ἐάσαντες. Απολειφθεὶς δ᾽ é ἐγὼ μόνος πρῶτον μὲν ἐχείμην, μηδὲν ἔχων χινηθῆναι ἀφ᾽ ἑαυτοῦ, ἀπροαιρέτως κινούμενος" ὕστερον δ᾽ ἐπισυνάξας τὸν λογισμόν, xal πρὸς τὸν κίνδυνον ἀπούλέψας, καὶ τὸν ὅσον οὔπω πιχρὸν ἐὺ ὕδασι θάνατον" ἤδη πρὸ ὀφθαλμῶν ἔχων, ὠλοφυρόμην τὴν τύχην τὴν ἐμαντοῦ, καὶ τὴν μωρὰν ἐκείνην ἀπείθειαν ἐταλάνιζον, καὶ πρώτως ἠρξάμην κατανοεῖν οἵοις δεινοῖς ἑαντοὺς οἱ πρόςκεκρου- χότες τοῖς γεννήσασι περιβάλλουσιν. Αλλ᾽ ὅμως — τί γὰρ μηκύ-

* Noster sibi similis Hist. t. I, p. 396, 8 : νχυαγίῳ χρῶνται δεινῷ" αὐτίχα γὰρ ὥδινε μὲν ἡ θάλασσα, xxl χατέθαινεν 'EA1- ληςποντίας λαμπρός, σὺν δὲ νεφέεσσι γαῖαν ὁμοῦ καὶ πόντον κάλυψε. Imitabatur Ho- merum Od. 5, 293 : σὺν δὲ νεφέεσσι χά- λυψεν Τ'αἴαν ὁμοῦ xxi πόντον. Imitabatur et Aristidem fragmento quod Hermoge- : mes De Formis, 1, 26, servavit, et male omisit in Testimoniorum Sylloge Jeb- bius. Sic enim Aristides : .... ἄρτι μὲν γὰρ συνιούσης τῆς ναυμαχίας ὥδινεν ἡ θάλασσα xxl χατέθαινεν ἙἙλληςποντίας

λαμπρός. Quos locos opportune mihi ministravit L. Dindorfii Thesaurum Didotianum ditantis erudita diligentia. Venti epithetum λαμπρός illustravi in Delectu Patrum Sinneriano , ad Synesii verba νότος συνεπιλαμθάνει λαμπρός, p. 461.

* Schol. : ἀντίθεσις οἷον ἀντιστατιχή, xai ἔχφρασις τοῦ χειμῶνος.

* De morte in undis locus est lectu elegantissimus Synesii Ep. 4, ubi in- spici poterit adnotatio mea in Delectu Sinneriano, p. 468.

152 T. TOY IIAXYMEPOYZ

νειν; τὸ yàp δεινὸν ἐπέκειτο πλεῖον καὶ πολὺ ἦν τὸ μετὰ ταῦτα νανάγιον᾽ ---- λογισμοῖς τισίν, ὡς ἐδόκουν, οὐκ ἀγεννέσιν ἐμαυτὸν συγχροτῶ', καὶ πρὸς τὸ δεινὸν παραλόγως ἀνδρίζομαι, ὡς ἣ ζήσων καλῶς, εἴπερ καὶ περιγένωμαι, 7) καλῶς τεθνηξόμενος, καὶ οὕτω χἀκείνως τὸ τῆς ἀποχηρύξεως αἶσχος ἀποχρυψόμενος. Καὶ τὸ ἐντεῦθεν τίς ἂν ἐξειπεῖν ἰσχύσοι τὰ κατ᾽ ἐκείνην τὴν πᾶσαν νύκτα δεινά; ποῖος οὐ συνεκρότησεν ἄνεμος τὰς πνοὰς κατ᾽ ἐμοῦ; ποῖον κῦμα οὐ πρὸς σκοπὸν καὶ μόνον ἐμὲ προςπίπτον, ὡς εἰς πέτραν προδλῆτα, εἰς ἄχνην λεπτὴν διελύετο ; ἔστι δ᾽ οὗ καὶ νικῶν ἐμέ, καὶ καταθδάλλον ἐπὶ τῶν «καταστρωμάτων πολλάκις, 3) καὶ πρὸς θάλασσαν καθαιροῦν, χἀμὲ τῆς νηὸς ἀποσπῶν, ὡς ἀμφισθη- τοῦν ἄντικρυς ; Ἐδαπτίσθην πολλάκις καταδυθείς, ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ἅπαξ τῷ κύματι τῆς νηὸς παρεχώρησα. Ἦλθον ἐγγὺς τοῦ πνιγῆναι πολ- λάκις, ἀλλ᾽ ἐκ μέρους ἀντειχόμην καὶ τῆς νηός. Πολλάκις ἐθυθι- ζόμην, ἀλλ᾽ ὁ νοῦς ἐκεῖσ᾽ ἦν, καὶ ταῦτα παθὼν διεκαρτέρουν, ἕως οὔ λωφᾷ τὸ δεινὸν ἐκεῖνο, καὶ νικῶ μόλις τὸν ἄγριον ἐκεῖνον καὶ ἀνυπόστατον κλύδωνα᾽ νικῶ δ᾽ ἀντέχων τραπέντα, πρὸς τὰ δεινὰ χαρτερήσας πρότερον.

Εἶτα σὺ τὸν οὕτως ἀθλήσαντα, τὸν οὕτω ταλαιπωρήσαντα, τὸν οὕτω περὶ ψυχῆς δραμόντα, ἀποστερεῖν ἐθέλεις τοῦ δόματος ; καὶ οὐκ ἄξιον χρίνεις ἐμοὶ τοῦτο τῶν πολλῶν ἐκείνων μόχθων, καὶ τῶν ἀγώνων, ὧν καὶ ὑπὲρ δύναμιν πᾶσαν ἠγώνισμαι ; καὶ τίνος χάριν λοιπὸν τὰ μεγάλα ἐκεῖνα διήθλουν καὶ πρὸς τόσα καὶ τόσα ἀντεῖχον τὰ χαλεπά, εὐχερὲς ὃν ζητεῖν καὶ αὐτὸν ἐμὲ κατὰ τοὺς ἄλλους τὴν σωτηρίαν, κἀκεῖσε ῥέπειν ὅπου σωθήσομαι.

« Ἀλλ᾽ ἐν ἄλλοις" ἔδει » φησίν, « ἀνδρίζεσθαι ».

Ἐμοὶ λέγεις τοῦτο; λέγε τῇ τύχη, λέγε τῷ δαίμονι. ὥςπερ ἂν ἐξεπίτηδες ἐπέθαινον τῆς νηός, πατρικῆς οὔσης, ὡς λέγεις, μάντις ὥν, ὦ Ζεῦ, ἢ παρά του θεῶν εἰδὼς ὡς πάντως περιστήσεται κα- ταιγίς 5, καὶ οἱ ναῦται πρὸς τὸ δεινὸν δειλανδρήσουσι, κἀγὼ τότε ἀγωνιοῦμαι καὶ ὑπὲρ δύναμιν, καὶ παρὰ τύχης λάδω ὧν παρὰ

᾿ Συγχκροτῶ] sic jam p. 142, 1 : τοὺ- dixit : ἀποχρυψάμενον τὸ τῆς ἀποχηρὺ-- τοις ἐμαυτὸν συγχροτήσας. ξεως ἀΐσχος. * Et superius p. 143, 26, pariter — ? Schol.: μετάληψις.

MEAETH HBH'. 153

TOU πατρός απο κε λει σ αι: Ποῖος ταῦτ᾽ ἔφησε μάντις ; ποῖος τε-- ρατοσκόπος ἢ ὀνειροπόλος ἐμνήθη τὰ συμθησόμενα:;

« Ey ἄλλοις ἔδει ἀνδρίζεσθαι ». Λόγος οὗτος πρὸς πᾶσαν ἀρκῶν εὐδοχίμησιν. Τί λοιπὸν τὰ γέρα διδοῦσι τοῖς ἀθληταῖς, ἐξὸν λέγειν" « Ἐν ἄλλοις ἔδει νιχᾶν »; τί τοῖς τὴν πόλιν καλὸν ποιοῦσι τὰς ἀμοιδάς᾽, δέον λέγειν, ὡς ἄλλο τι ἔδει ποιεῖν καὶ μὴ τοῦτο ὃ γέγονε;

Ἐν τούτοις ἔδει ἀνδρίξεσθαι, βέλτιστε, ἐν οἷς mapa ἔτυχον. Éy τούτοις ἔϑει πονεῖν, ἐξ ὧν ἦν λύειν τὴν ἀπορίαν καὶ ἐεραπευεῶ τὴν ἀποχήρυξιν. ὑπὲρ τούτων ἔδει καὶ θαλάσσῃ καὶ πνεύμασι μάχεσθαι, ὧν ἐμὲ δικαίως ἐστέρησέ γε τὸ ἀφερέπονον. ἀποχή- ρυκτος ἤμην; ἀλλ᾽ ἠνδριζόμην καὶ ὑπὲρ δύναμιν" ἀπηχθημένος τῷ γεγεννηκότι; ἀλλ᾽ ἐπέμεινα τῇ νηΐ" ξένος τῶν πατρικῶν ; ἀλλ᾽ ἴδιον τῶν πόνων ἔσχον καρπόν. Τίς γεωργὸς ὧν καὶ κατα- θάλλων κόποις χειμῶνος τὰ σπέρματα, ἄλλοις ἐς νέωτα παρα-- χωρεῖ τῶν καρπῶν; τίς ἀθλῶν καὶ νικήσας ἄλλοις ἐξίσταται τῶν στεφάνων; τίς πλέων ἐπὶ νηὸς καὶ τοῦ χειμῶνος καταλαθόντος, τῶν ἄλλων dins idi αὐτὸς ἐπιμένων, ὁμόσε χωρῶν καὶ ζάλῃ καὶ »αταιγίσι καὶ πνεύμασιν, εἶτα, περιγενόμενος τῶν δεινῶν, τὰ

τῆς τύχης θῶρα P s ἄλλοις ἀφίησιν ; ἄφρων à ἂν ἦν, εἰ, τοῦτο προςδοκῶν, κἂν ὥραν μίαν ἐπέμεινα. Διὰ τί γάρ, ἄνδρες; διὰ τί; ἵνα κεναῖς ἀπελθὼν ταῖς χερσίν, ἐπαίνου τύχω καὶ κροτησμοῦ ; ἄξιον ἂν ἦν τὸ γέρας τῶν τοσούτων καὶ τηλικούτων πόνων, καὶ τῆς μακρᾶς ἐκείνης καὶ κινδυνώδους περιφορᾶς" ἀλλ᾽ ἵνα πάλιν εἰς δικαστήριον ἑλκυσθῶ, καὶ δικαστὰς ἴδω καὶ βῆμα, καὶ ἀγω- νίζεσθαι ἀναγκάζωμαι ; λαμπρὸν ἂν ἦν τὸ ἐπὶ τοῖς κόποις ἄθλον χαὶ θαυμάσαι ἄξιον.

Τί τηνάλλως, ἄνθρωπε, λέγεις, καὶ τῆς ἐμῆς βαρύτερος φαίνγ τύχης; οἷς ὅτι" ἐκείνη μέν, εἰ καὶ μόλις, ἀλλ᾽ ὅμως ἐσπείσατο,

' Repetendum mente διδοῦσι. Choric. p. 256. Ea usus est supra * Sic cod. Fortasse excidit preeposi- p. 91, 2; utetur et Decl. X, XI. Aristi- 110 σὺν κόποις, ἐν χόποις. des extrema oratione 53 : χάριν ἂν εἰ-

* Exempla formule of; ὅτι ex Pachy-.— xóroig ἔχοι Λεπτίνης οἷς ὅτι πλέον ἐντεῦθεν meris Progymnasmatie vide in notis ad τοῦτον σεμνύνεις. Gallice, « en ce que

20

[a

454 T. TOY IIAXYMEPOYX

σὺ δ᾽ ἀναξαίνεις͵ τὸ πάθος xal πάλιν ἀποκήρυκτον λέγεις καὶ τὴν τοῦ κλύδωνος προνομὴν πατρικὴν λέγεις ναῦν, κἀντεῦθεν ἐπηρεά- ζεις ἐμοί.

Τί λέγεις ; πατρὸς τὸ κτῆμα,, 7) μὴν ἑτέρου τινὸς οὗπερ οἱ κύριοι βιασθέντες τῷ κλύδωνι παρεχώρησαν; πατρὸς ἦν ἀληθῶς, μέχρις ἂν ἀντεῖχον πρὸς τὸ δεινὸν οἱ ἐπίτροποι, καὶ ξένος ἐγὼ τούτου xal μηδὲν προςήκων, ὡς ἀποκήρνκτος. EE οὗ δ᾽ ἐχστάντες ᾧχοντο, xat ἡ καταιγὶς κατασχοῦσα᾽, ὅπη ποτ᾽ ἂν ἦν βουλομένη, ταύτῃ ἀπῆγεν ὡς λάφυρον, κἂν σώζειν ἠδούλετο ἑαυτῇ, οὐδεὶς ὃ κα- θέξων, κἂν θραύειν ἠδούλετο, οὐδεὶς ὁ κωλύσων, ποῦ ποτὲ χώραν εἶχεν ἐπὶ τούτοις ἡ τοῦ πατρὸς ἐξουσία;

Εἰ δέ ποθι γῆς ἐκθάντες οἱ πεφευγότες τὴν δεινὴν ἐκείνην ἀγγε- λίαν ἔλεγον τῷ πατρί, ὡς περὶ σωζομένης νηὸς xal ἰδίας τούτου ἐποιοῦντο τοὺς λόγους, ἣ ὡς ἐσχάτως ἀπολωλνυίας καὶ ἀπὸ πάσης ἐλπίδος οὔσης τοῦ σώζεσθαι ; Ἐμοὶ δοχεῖν, οὕτως ἂν εἶπον ἐχεῖνοι μετ᾽ οἰμωγῆς" « Ἀπόλωλεν ἡ σὴ ναῦς" νενίκηχεν ὁ κλύδων, καὶ τὰ φορτία παρείληφε. Μηκέτ᾽ ἀπολαθεῖν ἔλπιζε ταῦτα. ἄδης ἡ θά- λασσα δεύτερος. Οὔτε γὰρ ἐξ ἐκείνου ἔστιν ἀναχθῆναί τινα ἅπαξ θανόντα, οὔτ᾽ ἐκ ταύτης λαθεῖν ἐστὶν ἃ δὴ καὶ φθάσασα κατε- πόντωσε ». |

Ταῦτα λεγόντων ἐκείνων, τίς οὕτως ἄνους ὥςτε xal πάλιν λέγειν τὴν ναῦν τοῦ πατρός; ὅπου γε, x&v xal! τοῦτ᾽ ἦν, ἀμωσγέπως ἔδει σε καὶ τοὺς νόμους ἐπιτηρεῖν. Οὐδὲ γὰρ καὶ τοῦτο puxpóv, ὅσον εἰς νόμων ἐξέτασιν πρὸς ἀλλήλους συγχρινομένων, κἂν οὐκ ἐγχωρῇ καὶ ἀμφοτέρους φυλάξαι, πότερον χρὴ τοῦ ἑτέρου μᾶλλον σχοπούντων τινῶν.

ὁ μὲν οὖν περὶ τῶν ἐπιμενόντων παλαιὸς καὶ κοινός, καὶ πολ- λοῖς συνήνεγκε χρησαμένοις" ὃ δὲ περὶ τῶν ἀποχηρύχκτων, νέος πρὸς ἐκεῖνον, καὶ ἴδιός τισι, καὶ πολλοῖς ἐφάνη μηδὲν ἔχων τὸ χρήσιμον. Τί γὰρ εἰ ἀποκηρυχθέντι τινὶ μετεμέλησε, κἀντεῦθεν νοῦν ἔσχε, καὶ τῶν εὐδοκίμων τῇ πόλει γέγονε, παρὰ τοσοῦτον

* Schol. : ὅρος βίαιος. omissum. Parili modo przpositio ἐπι

* [n codice χαί additum inter versus, superaddita simplici τηρεῖν. ab eadem manu , et ut vocabulum forte ? Schol.: «à πρός τι.

'"MEAETH H'. 455

καὶ χρήσιμος εἶναι τῇ πόλει ἐπὶ πολλοῖς kavópevos , παρ᾽ ὅσον καὶ &nopos χρημάτων ἐστίν. Αλλ᾽ ὅμως ὁ πατὴρ οὐ βεταθάλλει τὴν γνώμην, ἀλλὰ διὰ βίου ὀργίζεται. Κἀντεῦθεν κατὰ τὸν νόμον ὁ καλὸς ἐχεῖνος τῶν πατρικῶν οὐ μετείληφεν" ἀλλ᾽ εἰςήχθησαν εἰς τὸν κλῆρον ἄλλοι, πολλάκις καὶ τοῖς κοινοῖς ἀχρήσίμοι:

ἔστι τοίνυν νόμῳ νόμον παραθαλεῖν " χαὶ καλὸν ἦν ἐξεῖναι φυλάξαι καὶ ἀμφοτέρους. Ei δ᾽ οὐκ ἐγχωρεῖ, ἀλλ᾽ οὖν τὸν κρείτ- tOyX , καὶ ὃς μειζόνως τὴν πολιτείαν συνίστησι, κἀκεῖνον, ὃς ἂν φυλαχθεὶς ἔχοι καὶ τὸν ἄλλον περιποιεῖν, ὡς ἐκ μέρους κακεῖνον ————

D yow" περὶ τῶν EET ἐμοὶ φυλαχθεὶς δικαιώσει μὲν ἐμὲ ὡς ἐπιμείναντα xal ὡς ἀποχήρυχτον, φυλάξει δὲ πάλιν καὶ τοῖς ἀποχηρύκτοις τὸ ἐπιτίμιον.

Αποχήρυχτος εἶ; μὴ λάμθανέ τι τῶν map, Ei δ᾽ ὁ δεῖνα τοιοῦτος ὧν εἴληφεν, ἀλλὰ τυχὼν ἐπέμεινε, καὶ κατὰ τοῦ κλύ- δωνος ἃ δή ποτ᾽ ἦσαν τοῦ πατρὸς ἑαντῷ περιεποιήσατο ἀνδρισά-- μενος. Τύχε καὶ σύ, καὶ ἀνδρίζου, καὶ λάμθδανε. Οὐδεὶς ὁ quon: σων τότε τοῦ πλούτου σοι. ἕως δὲ μὴ τοιάύτη σοι πάράδτη τύχη; μὴ ζήτει τι λαμθάνειν τῶν τοῦ πατρός. Ταῦτ᾽ ἐρεῖ τις xat ἀμφο- τέρους φυλάξει, καὶ κατὰ καιρὸν τὸν προςήχοντα.

Εἰ δὲ τὸν τῶν ἀποχηρύκτων νόμον φυλάξεις, ὁ περὶ τοῦ ἐπι- μείναντος οἴχεται. Καὶ ποῦ δίκαιον παλαιὸν νόμον καὶ καλῶς ἔχοντα παραδλέπεσθαι; λείψει δέ ποτε καὶ πρόφασις ἄλλη ἐφ᾽ ᾧ στερεῖσθαι τὸν ἐπιμείναντα ; ὁ μὲν ἀκούσει ὡς « ἀποχήρυκτος εἰ »" ὁ δέ, « ἀλλ᾽ ἄτιμος τῇ πόλει »" ὁ δ᾽ αὖ, « ἀλλ᾽ ἐξώλης », καὶ « οὕτω τυχὸν εὑρεθεὶς ἐπὶ τῆς νηός »* καὶ ἄλλος ἄλλο. Καντεῦ- θεν οὐδεὶς τυχὼν πρὸς θάλασσαν ἀνδρίσεταιδ, καὶ πολλὰ φορ- τία καὶ παρὰ τὸ εἰκὸς βυθισθήσονται, καὶ ζημία ἔσται μεγίστη τῇ πόλει. Μὴ γὰρ ὅτι ὁ ἐπιμείνας λαμδάνει, τοῦτο σχοπεῖν ἄξιον, ἀλλ᾽ ὅτι καὶ ἑαυτῷ λαμθάνει καὶ τῇ πόλει προτίθησιν εὔωνα.

! Schol.: τὸ περιέχον καὶ τὸ περιεχό- scripto o. Timuit librarius ne. τυχόν le- μένον. geretur. Firmatur participium sequen- * Codex, τυχών, et quum littera ὦ tibus τύχε, οὐδεὶς τυχών. non esset nitidissima, nitidius super- — ? Codex , ἀνδρισθήσεται.

446 T. TOY IIAXYMEPOYZ

rapa6aAAopsyog πρὸς τὰ τῆς θαλάσσης᾽, ἐμαυτὸν περιεσωσάμην, καὶ ἔχω ταῦτα λαθών, τοῦ νόμου κελεύοντος καὶ τὴν ναῦν παρεχο- μένον τῷ ἐπιμείναντι, τί᾽ ἀπαυθαδίξῃ καὶ λέγεις, καὶ ἀφαιρεῖσθαι πειρᾷ τὸ τῶν ἐμῶν δῶρον πόνων, εἴπω δὲ καὶ τῆς τύχης ἕρμαιον; ἐς τί yàp! καὶ βλέπων ὁ νομοθέτης μεγάλῳ μισθῷ τὸν ἐπιμεί-- γαντα δικαιοῖ: H* πάντως ὅτι καὶ περὶ ψυχῆς ὁ κίνδυνος, ἧς οὐδὲν μεῖζον ἀνθρώπῳ, κἂν ὅ τι ἂν φήσῃ τις. Δίκαιον δὲ δή που ἀνα-- λόγους τοῖς κόποις προκεῖσθαι καὶ τοὺς μισθούς. ἵν᾽ εἴ πού τις χαὶ ῥᾳθυμεῖν ἔχοι καὶ δειλιᾷν πρὸς οὕτω μέγιστον κίνδυναν, ἀπο- ὀλέπων πρὸς τὸν μισθὸν ῥωννύηται; ὡς ἣ τὰ ἔσχατα πεισόμενος τῶν κακῶν, ἣ τὰ τῶν ἀγαθῶν μέγιστα κομιούμενος.

ὥςτε δυοῖν προχειμένοιν νόμοιν, οὐ παρανομῶ καθ᾽ ἑκάτερον᾽ οὔτε γὰρ ἀντιποιοῦμαι ὡς κληρονόμος ὧν οὐ μετὸν ἐμοί, καὶ ἐπι- μείνας δεσπότης γίνομαι τῆς νηός.

Εἰ δὲ ζητεῖς" πῶς ὃ νομοθέτης οὐ προςδιώρισεν ἐπὶ τοῦ τῶν ἀποκλήρων νόμου, τὸ μόνως οὕτως μὴ μετέχειν τῶν πατρικῶν, ὅταν ὡς κληρονομήσων βιάζηται, ζητήσω κἀγὼ πῶς καὶ ἐπὶ τοῦ ἐπιμείναντος οὐ προςδιώρισε, λέγων « πλὴν μὴ ἔστω ἀπόκληρος ». Αλλ᾽ ὥςπερ σὺ ἀπολογούμενος εἴποις ὅτι ὡς δῆλον παρέλειψεν, οὕτω κἀγὼ ἀποκρίνομαι".

' Ad. εἰ δ᾽ subaudio ἀντέχομαι ex 5 Schol.: τὸ μὴ προςδιωρίσθαι, ὅπερ

przcedente membro εἰ μὲν γάρ. Prono- men ἐχεῖνον refero ad χλύδων. Ante τὰ τῆς θαλάσσης addidi πρός.

* Addidi τί post ἐπιμείναντι, fávente illa omissionum lege, de qua modo dixi p. 144, n. 4.

* Schol. : ἑτέρα διάνοια τοῦ ἑτέρου vó- μου καὶ τοῦ νομοθέτον.

* Codex , ἤ. Scripsi ἦ « utique ». Et sic infra p. 147. Libanius, t. 1, p. 508: τίνα μέν τοι, τίνα θεῶν αἰτιατέον; ἢ πάντας ὁμοίως; ἐχλιπόντας φρουρὰν ἣν ὥφειλον τῇ γενναίᾳ χεφαλῆ.... Malim ἢ πάντας ὁμοίως, ἔχλιπ. « omnes, omnes utique ». Est in repetitione τίνα μέντοι τίνα θεῶν coloris aliquid Platonici. Vide n. ad Áristen. p. 632.

ἐξισάξον μεθοδεύεται.

* Cod., ἀποκρίνωμαι Scripto e super penultima. Sic commutantur ubique o et o. Gatulicus Anth. 6, 190 : Λάζξεο.... Καὶ ψαιστῶν ὀλίγων δρᾶγμα πενιχρα- λέον. Malim transpositis o et o scribere: ψαιστῶν ὀλίγον δρᾶγμα πενιχραλέων. Subdisplicet epithetum suo quodque nomini affixum. Quod hic me delicatio- rem ledit, alibi feram lubens. Nam in illarum rerum levicularum judicio ali- quid est morosi ac varii , nullaque lege regendum. Ipse quam Getulico aufero juncturam Ányte dederim Anth. 7,646: "Q πάτερ, οὔ τοι ἔτ᾽ εἰμί, μέλας δ᾽ ἐμὸν ὄμμα καλύπτει Ἤδη ἀποφθιμένης χυάνεος θάνατος. Non tolerant critici duplex mor-

MEAETH H*. 147

Πλὴν ἔχω λέγειν καὶ πλέον, ὡς ὁ μὲν ἐμὸς νόμος Λυκούργου Λάκωνος ἔκθεσις, μετενεχθεὶς ἐνθαδί, ὁ δὲ σὸς Σόλωνος Ἀθηναίου. Οὐδὲν γοῦν ἀπεικὸς Λυκοῦργον βραχυλογεῖν λαχωνίζοντα. Καὶ ὅρα τοῦτον τὸν νόμον καὶ ἄλλον αὖθις, πῶς πολλά τινα τούτοις καὶ ἀναγκαῖα ἔξωθεν ὑπακούεται. Σώλονι δὲ τίς ὁ λόγος βρα- χυλογεῖν, Αττικῷ τε ὄντι xal τοὺς νόμους αὐτοῦ ἐς τὸ ἀνριδὲς σαφηνίζοντι: ὥςτε, ἐπὶ μὲν τοῦ σοῦ, πολλοῦ δέοι ἄν τις καὶ λέ- ye, ὡς ταυτὸν συνάγεται, καὶ μὴ κειμένου τοῦ λείποντος " ἀλλὰ πολὺ τὸ διαλλάττον κειμένου καὶ μή" ἐπὶ δὲ τοὐμοῦ, εὐκόλως ἀν τις συνάξοι τῷ ἐγγράφῳ τὸ ἄγραφον, καὶ ὅπερ ὁ γράφων παρέ- λειψε. τοῦτο καὶ ὡς γραφὲν ἄντικρυς λήψεται, καὶ τὸ λεγόμενον συλλογίσεται".

«Ο ἀποχκήρυκτος᾽ μὴ μετεχέτω τῶν πατρῴων » φησί. Τίνων πατρῴων; ἤ πάντως ὧν ἔχει ἐν κατοχῇ ὃ πατήρ. & τε κέκτηται θέλων καὶ ἃ παρέχει βουλόμενος. Οὐ βούλεται διδόναι τούτῳ ; τίς ἂν καὶ βιάσαιτο ; Ἐχείνῳ διδόναι βούλεται; τίς ἂν ὁ κωλύσων ; Τῷ μέντοι γ᾽ ἀποκηρύκτῳ διδόναι, ἢ μὴ διδόναι βούλεται" καὶ εἰ

tis epithetum. Jacobsius edidit ὄμμα.... χυάνεον. Brunckius maluit μέλαν δ᾽ ἐμὸν ὅμμα.... χυάνεος 0. Et cum Brunckio sentio. Qux loquitur moribunda virgo de nigris suorum oculorum tenebris prius cogitare debuit. Sed,est in Epi- grammate Getulici magna sub finem difficultas : El δ᾽ ὥς μευ βαρύγνιον ἀπώ-- «ao νοῦσον, ἐλάσσεις Καὶ πενίην, δώσει πιαλέον χίμαρον. Offenditur ad transitum prima person: μευ ad tertiam δώσει, et conjecture fiunt. Sed meminisse opor- tet Getulicum non δυο, sed nomine lo- qui Leonide : Λάξεο, τιμήεσσα Κυθη- ριάς, ὑμνοπόλοιο Λιτὰ τάδ᾽ ix λιτοῦ δῶρα Δεωνίέδεω. Quem Venus valetudini re- stituerat, Getulicus dez promittit, si pariter queat et ejus levare pauperta- tem , daturum , Leonidam scilicet, non jam ficus et uvas, et talia dona, sed pinguem caprum. Mutatio persona, post banc explicationem , lectorem non

morabitur. Quod si quis desideret Leo- nide paupertatis disertiorem mentio- nem, corrigere est in promtu ἐλᾶς oi pro ἐλάσσεις, sic servato futuro et addito pronomine. Notum est ἐλᾶς esse formam futuri atticam. Aristophanes Ran. 203: Οὐ μὴ φλυαρήσεις ἔχων, ἀλλ᾽’ ἀντιδὰς Ἐλᾷς. Sophocles Aj. 499 : δαίμων ἐλᾷ" ubi schol.: ἀντὶ τοῦ ἐλάσει. Et sic OEd. T. 407. /Eschylus Eum. 16 : ἐλῶσι, cum scholio ἐλάσουσι. Et sic Euripides Alc. 912. Insuper animadvertam lectionem λιτὰ τάδ᾽ ix λιτοῦ 6886 conjecturalem. Inventum [αἰ ἰὴ Palatino «tj« τάδ᾽ ix κλυ- τοῦ, in Planude αἵψα τάδε χλειτοῦ. Rece- perim αἶψα τάδ᾽ ix χλειτοῦ. Potuit Geetu- lico Leonidas χλειτόν dici , vel χλυτόν, si hoc permetrum licuisset, atque fuit etiam in epitheto, quod Venerem moveret.

! Cod., συλλογέσηται.

* Schol.: συλλογισμός.

* Cod. 7. Vide p. 146, n. 4.

4148 T. TOY IIAXYMEPOYX

μὲν διδόναι, λύει παραυτίκα τὴν ἀποκήρυξιν, καὶ οὐδεὶς λόγος τοῦ μὴ λαμθάνειν ἐκεῖνον τὰ παρεχόμενα" οὐ γὰρ ἀποκήρυκτος οὔμενουν ἔτι: ὃν κληρονόμον καθίστησιν ὁ πατήρ. εἰ δὲ μὴ διδό- ναι, μήτ᾽ ἐκεῖνος διδότω, μήθ᾽ ὁ παῖς λαμδανέτω, μὴ θέλοντος" υἱὸς γὰρ οὐκ ἔστι. Καὶ μεθέξει τῶν πατρικῶν ;

Εἶδες ποίαν ὁ νόμος λέγει τὴν μετοχήν ; εἶδες, πῶς, σωζομέ- νης τῆς ἀποκηρύξεως, καὶ τῶν χτημάτων ὄντων πατρῴων, ὃ νόμος εἴργει τὸν ἀποχήρυχτον ; τί λοιπὸν τῷ νόμῳ δεῖ διαστίξεως,, τῆς μετοχῆς ἐπὶ κληρονομίας λαμθδανομένης, καὶ τοῦτο μόνον ἐχούσης τὸ σημαινόμενον.

λθωμεν δὴ καὶ ἐπὶ τὸν λοιπόν, ὃς λαμβάνειν τὴν ναῦν τὸν ἐπιμείναντα δικαῖοι. Πάντως ἤδει πολλοὺς καὶ ἀτίμους καὶ ἀπο- χηρύχτους ὁ νομοθέτης. Οἶδε καὶ νέους xal γέροντας, καὶ φίλους τε καὶ ἐχθρούς, καὶ οἷς ἂν συνοίσει λαθοῦσι τὸ χειμαζόμενον, καὶ οἷς μή. Οἶδε τὰς ναῦς, ὅτι ἡ μὲν ἰδιωτική, ἡ δὲ δημοσία. καὶ ἡ μὲν μέγαν τὸν φόρτον καὶ ἀναγκαῖον τῇ πόλει φέρουσα, ἡ δὲ μικρὸν καὶ οὐδ᾽ ὅσον φροντίδος ἄξιον" καὶ ἡ μὲν τῶν ταχυναν-- τουσῶν καὶ τριήρεων, ἡ δὲ τῶν σχεδὸν ἀκινήτων, καὶ αἷς ἂν συν- ἐργοίη πρὸς κέλευθον βαρὺς πνέων ὁ ἄνεμος. Εἰ γοῦν ὑπενόει δια- φορὰν ἐπὶ τούτοις καὶ μὴ ἁπλῶς ἐνομοθέτει κατὰ παντὸς τὸ αὐτό, πολλαῖς ἂν ὃ νόμος ἐξ ἀνάγκης συνείχετο διαστίξεσιν. ἀλλ᾽ ὥς- περ ἐπὶ τῶν πραγμάτων, οὐ διορίσαντος κἂν πολὺ κἂν ὀλίγον, ἕν χαὶ τὸ αὐτὸ λογιζόμεθα, οὕτω δέξαι καὶ ἐπὶ τῶν προςώπων᾽ καὶ μὴ ἐξέταζε κἂν πένης ὁ ἐπιμείνας, κἂν πλούσιος, κἂν ἐχθρὸς τῇ πόλει, κἂν φίλος, κἂν τῶν ἐντίμων, κἂν τῶν ἀτίμων, xày τῶν γνησίων, κἂν ἀποχήρυκτος. Σκόπει δ᾽, εἰ βούλει, καὶ τὰς δια- νοίας τῶν νομοθετῶν. ὁ μὲν εἴργει τῶν πατρῴων τὸν ἀποχήρυχτον, οὐχ ὡς ἀπηχθημένον τῷ γεγεννηκότι" εἰ γὰρ ἀπεχήρυττεν μισῶν, οὕτως ἂν εἶχες λέγειν" ἐπεὶ δ᾽ ὡς παιδεύων καὶ νουθετῶν, εἰ καὶ πληκτικώτερον, ---- δεινὸν γὰρ τὸ τίκτειν᾽, εἴτ᾽ οὖν γεννᾷν, καὶ οὐκ

' Schol.: ἐνταῦθα χαθαρῶς ἡ διάνοια Et, quum agatur de patre, addit εἴτ᾽ οὖν τοῦ νομοθέτου. γεννᾷν. Quod additamentum ferme cre- * Utitur verbis Euripidis Iph. A. 917: diderim scholium esse, quum τὸ τίκτειν Δεινὸν τὸ τίχτειν χαὶ φέρει φίλτρον μέγα. possit οἱ de patre usurpari, ac statim

MEAETH Η΄. 149

ἂν καὶ κακῶς πάσχοντι τῷ γεννήτορι μῖσος ὧν τέκοι προςγίνοιτο — οὐχ ὡς μεμισημένον ἀποκλείει τῶν πατρικῶν, ἀλλ᾽, ἵν᾽, ἐκ τῆς ἀπορίας xa" ἑαυτὸν πονῶν καὶ τοῖς κινδύνοις παραδαλλόμενος, ἀνάγκάξηται χτᾶσθαι τοῖς πόνοις, καὶ πε οὐδία ες ἐξ ἑαυτοῦ, xal τὴν τρυφὴν καὶ τὴν βλακείαν, δι’ ἦν καὶ ἀπεκήρυχθῆς ἀπό- θηται. ὁ νῦν καὶ αὐτὸς ποιήσας φαίνομαι, καί, οὐκ ἐπὶ apuxpoic τισὶν ἄρα, ἀλλ᾽ ἐπὶ μεγίστοις ἐγκαρτερήσας, τὴν τοῦ νομοθέτου διάνοιαν μετὰ τῆς τύχης πεπλήρωκα. ὁ δὲ τῷ ἐπιμένοντι τὰ ἀλ-- λότρια δίδωσι, καρτερεῖν διδάσκων καὶ τὸν ἀπάλαμνον, καὶ τὸν ῥᾷάθυμον μεγάλοις μισθοῖς ἐπαίρων καὶ οἷς οὐκ ἂν προςεδόχησε πώποτε. Ei γάρ, καὶ μισθοῦ προκειμένου τοσούτου, φιλοζωοῦσι καὶ πάλιν ἄνθρωποι, καὶ πρὸς κίνδυνον ἀφορῶντες δραπέται γίγνονται τῆς θαλάσσης, τὴν ναῦν ὡς ἀσπίδα ῥίπτοντες καὶ τὴν σωτηρίαν πραγματευόμενοι, τίνες ἐγένοντο τότε οἱ χειμῶσιν ἐνα- πειλημμένοι δεινοῖς, μικροῦ τινὸς τοῦ τῆς καρτερίας μισθοῦ προ- «κειμένου, καὶ οὐδ᾽ ὅσον οἵου τε τέρπειν τὸν φιλόπλουτόν τε καὶ φιὐχρήματον ;

Ἐγὼ μὲν οὕτως ἔχω περὶ τούτων, καὶ σοφοὺς ἐκείνους εἰδεμμ διδασχάλους σπουδῆς, σωφρρσύνης, εὐπειθείας, ἀνδρείας, καρ-

non dubitaverit dicere, oux ἂν τῶ γεν-- νήτορι μῖσος ὧν τέχοι προςγίνοιτο. In tragcedize loco τὸ τίχτειν quidem de ma- tribus capiendum, sed in avulso a scenz serie versu, nec integro, sen- tentia stat per se, nec Clytemnestrz quisquam nec chori meminit. Re tamen perpensa , potuit εἴτουν γεννᾷν, explica- tionis gratia , ipse addere. Sic loquetur et Declamatione decima : ποῦ χοροῦ, εἴτουν ἀξίας, τάττει ταύτην, metapho- ram nominis χοροῦ declaraturus; nec non duodecima : πρὸς τὴν ἡμετέραν, st— ToU) αὑτῶν, &vxrpéxouct, Pachymeris liber de Harmonica id praefert lemma : περὶ ἁρμονιχῆς, ἥτουν μουσιχῆς. Retinuit ἥτουν editor doct.; sed fuit reponendum ἤγουν, permutatis de more T' et T, vel εἴτουν ex permutatione solenni voca-

lium » εἰ. Conjunctio εἴτουν est usitatis- sima apud recentiores, nec rara apud veteres. Nazianzenus Or. 3, p. 100 : τῆς σῆς ἐμπληξίας. εἴτουν θεοθλαθείας" Or. 33, p. 533 : τὸν διὰ θυρίδων, ὡς ἣ Γραφή φησιν, εἴτουν αἰσθητηρίων, εἰςάγων. Anonymus De comá, quem edidit Mil- ler. v. doct. p. 31 : ὡπλισμένοι ἀόπλοις ἐπιτιθέμενοι, εἴτουν ἀληθινοὶ πιθανοῖς. Expugnata Thessalonica , scribit M. Ni- "cetas Eustathio velle se cum ipso τοῦ ὀλοφυρμοῦ χοινωνεῖν τῷ xa" ἧμας Ἱερεμίᾳ εἴτ᾽ οὖν ᾿Εξεχιήλ, p. 359 Thessaloniez Tafelianz. Addatur n. ad Anecd. mea Gr. t. IV, p. 475; Bernhard. ad Eustath. p. 910.

* Schol. : ἀντίθεσις ἀντεγχληματιχή, xxl τοπικὴ χαταδρομὴ κατὰ τοῦ ἀποχη-- poxcov.

150 T. TOY IIAXYMEPOYX

τερίας,) καὶ πάσης, ὡς εἰπεῖν, παιδεύσεως. Οὗτος δ᾽ ἐς τοσοῦτον ἀπονοίας ἣ καχουργίας, ἢ φθόνον, ἥ ---- οὐκ οἶδ᾽ ὅ τι φῶ — προελήλυθεν, ὥςτε νῦν ἐμοὶ ὡς ἔγκλημα προτείνει τὴν ἀποκήρυξιν, καὶ ὅσα φθάσας κατ᾽ ἐμαυτοῦ ὡμολόγησα, δι᾽ ἃ καὶ. δικαίως ἀποχεχήρυγμαι παρὰ τοῦ πατρός, ταῦτα προφέρει, ὡς ἀπειθὴς ἐγὼ λέγων, ὡς ἐξώλης. ὡς λύπης αἴτιος τῷ γεννήσαντι, ὡς τὰ καὶ vd, δι᾽ ἃ καὶ ἀπαξιοῖ με τῶν ὁπωσοῦν πατρικῶν. |

Αλλ᾽, ὦ βέλτιστε, εἰ ἀπειθὴς ἐγὼ τῷ πατρὶ καὶ ἀνάγωγος, δέδωκα τὰς δίκας ἀξίας" ξένος ἐγενόμην τῆς οἰκίας τῆς πατρικῆς, ξένος τοῦ κλήρου, μισητὸς τοῖς οἰχείοις, ἄτιμος, τοῖς πολίταις ; ἀνελεύθερος τοῖς ἡλικιώταις, πένης, ἄπορος, ἀλήτης; καθ᾽ ἑαυ- τὸν ζῶν καὶ φροντίσιν οὐκ ἐχούσαις μηχανὴν μεριζόμενος. Ἡ οὐχ ἱκανὰ ταῦτα τῷ προτέρῳ μου βίῳ τὰ ἐπιτίμια; Διὰ ταῦτα καὶ ἀπεδήμουν" διὰ ταῦτα καὶ γῇ καὶ θαλάσσῃ προςεῖχον, ὡς &y ἀγω-“᾿ νισάμενος τὴν πατρικὴν ἀνακαλέσωμαι εὔνοιαν, ὡς ἂν σπουδάσας πλουτήσω" κἂν τῷ πατρὶ παρακατέχειν ἔτι δοκοῖ τὴν ὀργὴν τὴν ἐμὴν προαίρεσιν δοκιμάζοντι, ἐξῆν μοι ζῇν ἐκ τῶν ἐμαυτοῦ , μη- δὲν εἰς ξένας χεῖρας ἐφ᾽ οἷς ζήσομαι βλέποντι. Οὗτος ὁ λογισμὸς xal τῇ θαλάσσῃ ῥιπτεῖ. Καὶ ναῦν εὑρὼν ἐπιδαίνω" καὶ ὅσοις μὲν πρῶτον ἐνέκυρσα τοῖς δεινοῖς τίς ἂν ἐξίκοιτο λόγος;

Νὴ γὰρ ὅτι ἐπιμείνας περιεγενόμην, τοῦτο χαὶ μόνον λογίζου. Αλλ᾽ ἐννοοῦ καὶ τὰ πρότερα; xai ἀντιτίθει τοῖς συμθᾶσι τὸ τέλος" καὶ οὕτως ἐμοῦ δὴ καὶ μόνου, ὡς καὶ μόνου παμπληθὲς ἢ ἀθλήσαν- τος, κρινεῖς ὡς γέρας τὴν ναῦν. Πολλοί τινες τρέχουσιν ἐν στα-- δίῳ) ἀλλ᾽ ἑνί τινι τὸ βραθεῖον ἀποχεκλήρωται. Καὶ ὃ τὸ τέλος μόνον σκοπῶν τύχης ἀποφανεῖ τὸ γέρας ἕρμαιον, ὁ δὲ πρὸ τοῦ τέλους διανοούμενος, ἐκεῖνος οἷδε καὶ πόνον ποδῶν καὶ βάρος ἰξύος, καὶ συνεχεῖς ἱδρῶτας ,« καὶ σώματος ὅλου τάσεις, καὶ ἀγωνίας, μή πως ἣ ὀλισθὼν παραθραυσθείη καὶ συμπατηθεὶς -OÀotto, ἣ πολλὰ καμὼν τέλος αἰσχύνην ἀποίσαιτο. Ταῦθ᾽ ὅρα καὶ ἐπ᾽ ἐμοί. Τὴν ναῦν ὁρᾷς; ἀλλὰ πρόςεχε καὶ τοῖς πόνοις οἷς ἐχτησάμην ταύτην τὸν νοῦν.

' Τὰ xxi τά] sic τὸ χαὶ τὸ τῶν χαχῶν —— * Non debui mutare ἀξίας p. 14, n. 2. bis p. 103; necnon infra. ? Παμπληθές] vide p. 84, n. 2.

MEAETH Η΄. 151

ἄρτι γὰρ νὺξ ἦν καὶ σκότος xat οὐρανόν, τοῦ ἡλίου χρυδέντος τοῖς νέφεσι. καὶ κατέθαινεν Ἑλλησποντίας λαμπρός. καὶ ἡ θά-- λασσα ὥδινε᾽, καὶ ἡ τέως ἥμερος ἐκυρτοῦτο᾽, καὶ ἡ συνεχὴς ἐμερίζετο, xai ἄλλο ἐπ᾽’ ἄλλῳ κῦμα ἐπέχειτο" καὶ ἡ ναῦς ποτὲ μὲν ἀκόσμως ἀνέθαινε μετεωριζομένη τοῖς κύμασιν, εἶπες ἂν ἐκχρεμὴς εἰς ἀέρα, μηδενὸς ταύτην ὑποστυηρίζοντος * ποτὲ δ᾽ αὖθις ὡς εἰς ἄδου κατέθαινε, xal αἱ τῶν πλεόντων καρδίαι αὐτῇ κατερχομένῃ συγκατεδύοντο. ὅπλα δὲ καὶ λαίφη καὶ mpó- τονα εἰς λεπτὰ διαλυθέντα καθ᾽ ὑδάτων ἐφέροντο. Καὶ ὁ xv6ep- νγήτης πρὸς τὸ δεινὸν ἀπειπών, ἐπὶ τῶν καταστρωμάτων εἰκῆ κεί- μενος, πατεῖν ἑαυτὸν παρεῖχε τῷ θέλοντι. Πάντα μεστὰ ταραχῆς, τὰ ἐχτός, τὰ ἐντός, τὰ ἔνδον ἔτι κατὰ ψυχήν. Πάντα θορύθδου πλέα, πάντα χρανγῆς. ὡς αὐτίκα θανουμένων, συμμίκτον. Τέλος διαπεφωνηκότες, οἱ μὲν κοντοῖς πιστεύσαντες ἑαυτούς, οἱ δὲ τῷ τυχόντι, ἐπεὶ xai ἀκτὴν εἶχον βλέπειν ἐγγύς, καὶ προφανὴς ὁ χίνδυνος ἦν, κατὰ τῶν κυμάτων ῥίπτουσιν ἑαυτούς, ναῦν ἐκείνην πᾶσαν καὶ φορτία πάντα χαίρειν ἐάσαντες. Απολειφθεὶς ὃ’ ἐγὼ μόνος πρῶτον μὲν ἐκείμην, μηδὲν ἔχων κινηθῆναι ἀφ᾽ ἑαυτοῦ, ἀπροαιρέτως κινούμενος" ὕστερον δ᾽ ἐπισυνάξας τὸν λογισμόν, καὶ πρὸς τὸν -κίνδυνον ἀποθλέψας, καὶ τὸν ὅσον οὔπω πικρὸν ἐὺ ὕδασι θάνατον" ἤδη πρὸ ὀφθαλμῶν ἔχων, ὠλοφυρόμην τὴν τύχην τὴν ἐμαυτοῦ. καὶ τὴν μωρὰν ἐκείνην ἀπείθειαν ἐταλάνιζον, καὶ πρώτως ἠρξάμην κατανοεῖν οἵοις δεινοῖς ἑαυτοὺς οἱ προςχεκρου-- κότες τοῖς γεννήσασι περιδάλλουσιν. A! ὅμως — τί γὰρ pnxi-

* Noster sibi similis Hist. t. 1, p. 396, 8 : ναυαγίῳ χρῶνται δεινῷ αὑτίχα γὰρ ὦὧδινε μὲν 3) θάλασσα, xxl χατέθαινεν Ἐλ- ληςποντίας λαμπρός, σὺν δὲ νεφέεσσι γαῖαν ὁμοῦ χαὶ πόντον χάλυψε. Imitabatur Ho- merum Od. 5, 293 : σὺν δὲ νεφέεσσι xá- λυψεν T'atav ὁμοῦ xxi πόντον. Imitabatur et Aristidem fragmento quod Hermoge- nes De Formis, 1, 26, servavit, et male omisit in Testimoniorum Sylloge Jeb- bius. Sic enim Aristides : .... ἄρτι μὲν ykp συνιούσης τῆς ναυμαχίας ὥδινεν ἡ θάλασσα xxl χατέδαινεν Ἑλληςποντίας

λαμπρός. Quos locos opportune mihi ministravit L. Dindorfii Thesaurum Didotianum ditantis erudita diligentia. Venti epithetum λαμπρός illustravi in Delectu Patrum Sinneriano, ad Synesii verba νότος συνεπιλαμθάνει λαμπρός, p. 461.

* Schol. : ἀντίθεσις οἷον ἀντιστατιχή, καὶ ἔχφρασις τοῦ χειμῶνος.

* De morte in undis locus est lectu elegantissimus Synesii Ep. 4, ubi in- spici poterit adnotatio mea ín Delectu Sinneriano, p. 468.

1952 T. TOY IIAXYMEPOYZ

vet; τὸ yàp δεινὸν ἐπέκειτο πλεῖον καὶ πολὺ ἦν τὸ μετὰ ταῦτα νανάγιον᾽ — λογισμοῖς τισίν, ὡς ἐδόκουν, οὐκ ἀγεννέσιν ἐμαυτὸν συγχροτῶ᾽', καὶ πρὸς τὸ δεινὸν παραλόγως ἀνδρίζομαι, ὡς f ζήσων καλῶς, εἴπερ καὶ περιγένωμαι, f) καλῶς τεθνηξόμενος, xal οὕτω κἀκείνως τὸ τῆς ἀποχηρύξεως αἶσχος ἀποκρυψόμενος ἢ. Καὶ τὸ ἐντεῦθεν τίς ἂν ἐξειπεῖν ἰσχύσοι τὰ κατ᾽ ἐκείνην τὴν πᾶσαν νύχτα δεινά ; ποῖος οὐ συνεχρότησεν ἄνεμος τὰς πνοὰς κατ᾽ ἐμοῦ; ποῖον κῦμα οὐ πρὸς σχοπὸν καὶ μόνον ἐμὲ προςπίπτον, ὡς εἰς πέτραν προδλῆτα, εἰς ἄχνην λεπτὴν διελύετο ; ἔστι δ᾽ οὗ καὶ νικῶν ἐμέ, καὶ καταδάλλον ἐπὶ τῶν «καταστρωμάτων πολλάκις, 3 καὶ πρὸς θάλασσαν χαθαιροῦν, κἀμὲ τῆς νηὸς ἀποσπῶν, ὡς ἀμφισόη- τοῦν ἄντιχρυς; Ἐδαπτίσθην πολλάκις καταϑυθείς, ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ἅπαξ τῷ κύματι τῆς νηὸς παρεχώρησα. Ἦλθον ἐγγὺς τοῦ πνιγῆναι πολ- λάκις, ἀλλ᾽ ἐκ μέρους ἀντειχόμην καὶ τῆς νηός. Πολλάκις &6v0c- ζόμην, ἀλλ᾽ ὁ νοῦς ἐκεῖσ᾽ ἦν, καὶ ταῦτα παθὼν διεκαρτέρουν, ἕως οὗ λωφᾷ τὸ δεινὸν ἐκεῖνο, καὶ νικῶ μόλις τὸν ἄγριον ἐκεῖνον καὶ ἀνυπόστατον χλύδωνα᾽ νικῶ δ᾽ ἀντέχων τραπέντα, πρὸς τὰ δεινὰ χαρτερήσας πρότερον. |

Εἶτα σὺ τὸν οὕτως ἀθλήσαντα, τὸν οὕτω ταλαιπωρήσαντα, τὸν οὕτω περὶ ψυχῆς δραμόντα, ἀποστερεῖν ἐθέλεις τοῦ δόματος ; καὶ οὐκ ἄξιον χρίνεις ἐμοὶ τοῦτο τῶν πολλῶν ἐκείνων μόχθων, καὶ τῶν ἀγώνων, ὧν καὶ ὑπὲρ δύναμιν πᾶσαν ἠγώνισμαι ; καὶ τίνος χάριν λοιπὸν τὰ μεγάλα ἐκεῖνα διήθλουν καὶ πρὸς τόσα καὶ τόσα ἀντεῖχον τὰ χαλεπά, εὐχερὲς ὃν ζητεῖν καὶ αὐτὸν ἐμὲ κατὰ τοὺς ἄλλους τὴν σωτηρίαν, κἀκεῖσε ῥέπειν ὅπου σωθήσομαι.

« Αλλ᾽ ἐν ἄλλοις" ἔδει» φησίν, « ἀνδρίζεσθαι ».

Ἐμοὶ λέγεις τοῦτο; λέγε τῇ τύχῃ, λέγε τῷ δαίμονι. ὥςπερ ἂν ἐξεπίτηδες ἐπέδαινον τῆς νηός, πατριχῆς οὔσης, ὡς λέγεις, μάντις Gv, ὦ Ζεῦ, ἡ παρά του θεῶν εἰδὼς ὡς πάντως περιστήσεται κα- ταιγίς, καὶ οἱ ναῦται πρὸς τὸ δεινὸν δειλανδρήσουσι. κἀγὼ τότε ἀγωνιοῦμαι καὶ ὑπὲρ δύναμιν, καὶ παρὰ τύχης λάδω ὧν παρὰ

' Συγχροτῶ] sic jam p. 142, 1 : τοὺὐ- dixit : ἀποχρυψάμενον τὸ τῆς &xoxxpi- τοις ἐμαυτὸν συγχροτήσας. ἕεως ἀΐσχος. * Et superius p. 143, 26 , pariter ὅ Schol. : μετάληψις.

MEAETH B'. 153 τοῦ mapóc EPA Ποῖος ταῦτ᾽ ἔφησε μάντις ; ποῖος τε-- ρατοσκχόπος ἢ ὀνειροπόλος ἐμυήθη τὰ συμθησόμενα;

« Ἐν ἄλλοις ἔδει ἀνδρίζεσθαι ». Λόγος οὗτος πρὸς πᾶσαν ἀρχῶν

εὐδοκίμησιν. Τί λοιπὸν τὰ γέρα διδοῦσι τοῖς ἀθληταῖς, ἐξὸν λέγειν" « Ἐν ἄλλοις ἔδει γικᾷν »; τί τοῖς τὴν πόλιν καλὸν ποιοῦσι τὰς ἀμοιβάς" ; δέον λέγειν, ὡς ἄλλο τι ἔδει ποιεῖν καὶ μὴ τοῦτο ὃ γέγονε; ' Ἐν τούτοις ἔδει ἀνθ οξεσθαξ; βέλτιστε, ἐν οἷς πόρον ἔτυχον. Ἐν τούτοις ἔδει πονεῖν, ἐξ ὧν ἦν λύειν τὴν ἀπορίαν καὶ θεραπεύειν τὴν ἀποχήρυξιν. ὑπὲρ τούτων ἔδει καὶ θαλάσσῃ καὶ πνεύμασι μάχεσθαι, ὧν ἐμὲ δικαίως ἐστέρησέ γε τὸ ἀφερέπονον. ἀποκή-- ρυκτος ἤμην; ἀλλ᾽ ἠνδριζόμην καὶ ὑπὲρ δύναμιν" ἀπηχθημένος τῷ γεγεννηχότι; ἀλλ᾽ ἐπέμεινα τῇ νηΐ" ξένος τῶν πατριχῶν ; ἀλλ᾽ ἴδιον τῶν πόνων ἔσχον καρπόν. Τίς γεωργὸς ὧν καὶ κατα- δάλλων κόποις᾽ χειμῶνος τὰ σπέρματα, ἄλλοις ἐς νέωτα παρα-- χωρεῖ τῶν καρπῶν; τίς ἀθλῶν xal νικήσας ἄλλοις ἐξίσταται τῶν στεφάνων: τίς πλέων ἐπὶ νηὸς καὶ τοῦ χειμῶνος καταλαθόντος, τῶν ἄλλων TOU ARUM αὑτὸς ἐπιμένων, ὁμόσε χωρῶν καὶ ζάλῃ καὶ καταιγίσι καὶ πνεύμασιν, εἶτα, περιγενόμενος τῶν δεινῶν, τὰ τῆς τύχης de λαμθάνειν ἄλλοις ἀφίησιν ; ἄφρων ἃ ἂν ἦν, εἰ, τοῦτο προςδοκῶν, κἂν ὥραν μίαν ἐπέμεινα. Διὰ τί γάρ, ἄνδρες; διὰ τί; ἵνα χεναῖς ἀπελθὼν ταῖς χερσίν, ἐπαίνου τύχω καὶ χροτησμοῦ ; ἄξιον ἂν ἦν τὸ γέρας τῶν τοσούτων καὶ τηλικούτων πόνων, καὶ τῆς μακρᾶς ἐκείνης καὶ κινδυνώδους περιφορᾶς" ἀλλ᾽ ἵνα πάλιν εἰς δικαστήριον ἑλκυσθῶ,, καὶ δικαστὰς ἴδω καὶ βῆμα, καὶ ἀγω- νίζεσθαι ἀναγκάζωμαι s λαμπρὸν ἂν ἦν τὸ ἐπὶ τοῖς κόποις ἄθλον καὶ θαυμάσαι ἄξιον.

τί την λλυ οὶ TIVIORES λέγεις, καὶ τῆς ἐμῆς βαρύτερος φαίνῃ τύχης; οἷς ὅτι" ἐχείνη μέν, εἰ καὶ μόλις, ἀλλ᾽ ὅμως ἐσπείσατο,

" Repetendum mente διδοῦσι. Choric. p. 256. Ea usus est supra * Sic cod. Fortasse excidit preeposi- p. 91, 2; utetur et Decl. X, XI. Aristi- lio σὺν κόποις, ἐν χόποις. des extrema oratione 53 : dio ἂν ei-

* Exempla formule οἷς ὅτι ex Pachy- χότως ἔχοι Λεπτίνης οἷς ὅτι πλέον ἐντεῦθεν meris Progymnasmatis vide in notis ad τοῦτον σεμνύνεις. Gallice, « en ce que

20

164 T. TOY IIAXYMEPOYZ

ἐπαίνον δὲ τύχης' παρὰ πολλῶν. Ταπεινοῦ πρὸς πάντας" σωφρό--

᾿ γενναίος ἵστασο πρὸς τὰς ἡδονάς. Ἐλευθέραν μὲν ψεύδους ἔχε τὴν γλῶτταν, ἐλευθέρας δὲ δώρων τὰς χεῖρας. Κοινωνικὸς ὧν ἔχεις ἔσο τοῖς γείτοσι. Προαιροῦ μὲν σαυτὸν εὖ ποιεῖν, προτίμα δὲ τὴν πόλιν καὶ σεαυτοῦ. Εἰ δὲ καὶ ἰσχὺν ἔξεις πρὸς τὸ βουλεύειν. μὴ φθόνει τῆς ἐντεῦθεν ὠφελείας τῷ δήμῳ. ΟὈνομαστὸς ἐντεῦθεν γενήσῃ καὶ τῇ πόλει περίθλεπτος. Πολλοὶ μέν, ὡς εἰκός, βασχα- νοῦσιν εὐδοκιμοῦντί σοι" σὺ δὲ μηδ᾽ οὕτως ἀπόσχῃ, ὡς ἂν οἷός τε ἧς. εὖ τὴν πόλιν ποιεῖν. ἔχε τοὺς λόγους τοὺς πατρικοὺς ὡς ψυχήν, κἀκεῖνοι κινείτωσάν σε πρὸς τἀγαθόν. Περὶ μέν τοι τοὺς τρόπους, ἔχω μὲν λέγειν καὶ παραινεῖν ἀκολουθεῖν τῷ πατρί, καὶ θάῤῥος ἔχω τὰ πολλὰ συνοίσειν σοι τὴν παραίνεσιν" οὐ γὰρ ἐξώλης ἐγὼ τὸ παράπαν, οὐ φειδωλός, οὐ πλήχτης, οὐ βάσκανος, οὐ ψεύδους φίλος, οὐ στρεδλὸς τὴν γνώμην, οὐκ ἐραστὴς τῶν κακῶν. Αλλ᾽ ἐγὼ μὲν — οὐ βούλομαι δὲ λέγειν τἀμά" σὺ δ᾽ ἐκλέγου τὸ κρεῖττον, καὶ ὅσον μὲν ἀπ᾽ ἐμοῦ λάμξανε,- λάμδανε δὲ καὶ παρὰ τῶν ἄλλων τὸ χρήσιμον, πατέρας ἡγούμενος πάντας, ἐξ ὧν πραττόντων κερδαίνειν ἔχεις ὁρῶν. Πλὴν σὺ μὲν βούλου μηδὲν ἐλλείπεσθαι τῶν καλῶν ἐπὶ δὲ τοῖς ἄλλοις καὶ τῷ πατρὶ δίδου

! Cod., τύχης, superscripto οι. Pra- tuli τύχης {ψυ04 id tempus szpiussensum futuri teneat. Lucillius Anth. 11, 133 : ποῦ τις ἀπέλθη Λοιπόν; ubi puto ποῖ

participio συλλαθὼν ἀντιγράφους, λαθών. Propono scribendum mutato accentu, συλλαθῶν ἀντιγράφους λαθών, id est, « epistola antigrapho accepto ». Tunc

fuisse correctum paulo calidius. Apud Theodorum Prodromum , Rhodantes supplemento, Artaxanes, legatus a rege Bryaxa missus, Mistylo archipiratz epistolam Βγγαχ in manus tradit , cui Mistylus responsurus est. Interim Go- bryam satrapam suum jubet ut legatum lauto excipiat convivio: Τὸν μὲν Βρυάξου σατραπὴν Ἀρταξάνην, Ἔφη, Γωθρύα, σὺ μὲν τέως Φιλοφρόνησον x«i μαχροῦ μόχθου βάρος Λῦσον τραπέξη καὶ χαταστρώσει χλίνης. Εἰςαύριον δὲ συλλα-- ὀὼν ἀντιγράφους, Λαδὼν μετέλθοι πρὸς τὸν αὐτοῦ δεσπότην. γι μετέλθοι varietati μετέλθη vir d.; equidem μετέλθη malim, « redibit», Sed hareo in duplici

λαθὼν cv,

dixerunt συλλαθὴν. συλλαθάς pro « epi- stola », pro « epistolis ». Recitaturus Charicli Cleander apud Nicetam Euge- nianum, 2, 95, quam scripsit Calli- genz epistolam, Kai δευτέρας οὖν, ait, συλλαθῆς Ἄχουε. Cui Charicles : Ἀλλ᾽, à φίλε Κλέανδρε, μηδὲ τῆς τρίτης Ἐμοὶ φθονήσης συλλαθῆς πρὸς τὴν κόρην. Rur- sus, 211 : τετάρτη συλλαθῇ δὸς ὡτίον. Sic jurisconsulti. Codex Justiniani, L. 1, T : γινώσχειν βουλόμενοι τὴν σὴν Ἁγιωσὺ- yx» πάντα τὰ εἰς ἐχχλησιαστιχὴν ὁρῶντα χατάστασιν, ἀναγχαῖον ἡγησάμεθα ταὺ- ταις πρὸς αὐτὴν χρήσασθαι ταῖς θείαις συλλαθαῖς. Vid. Rad. Fornerii Res Quo- :α., 4, 19.

MEAETH Θ'. 165 καὶ τῇ γνώμῃ τὸ πρέπον, καὶ τῷ ἔθει τὸ ἀναγκαῖον, καὶ τῇ ἐμ-- φύτῳ προαιρέσει τὸ τέως ἀκολουθοῦν. Τί γάρ, εἰ σὲ μὲν καὶ πατὴρ ἐρευνῶν, καὶ παιδαγωγοὶ τηροῦντες xol παιδευταὶ παραινοῦντες, xai τὸ τραφῆναι καλῶς ὥνησεν, ἐμὲ δέ, ἢ καὶ τυχὸν ἕτερον, μηδὲν συνδραμόντα ταῦτα, οὕτω τῆς τύχης διδούσης. οὐδ᾽ ὧφε- λεῖν ἐς τὸ ἀκριδὲς ἔσχον, ἐφ᾽ ᾧπερ ἀνεπίληπτον ἔχειν τὸν βίον χαὶ τῷ παντί; ἡμεῖς μὲν οὖν ἴσως γέροντες ἤδη. καὶ τὸ πολὺ τῆς ἡλικίας παρήλθομεν" παρεχρησάμεθα δὲ ἐφ᾽ ἡλικίας καὶ τῇ νεό-- τητι, καὶ τὸ ἔθος παρὰ μικρὸν φύσις éyévero!. Καὶ παρὰ τὴν σὴν μητέρα ἑταίραις προςέσχομεν, οὐ καλῶς. Αλλ᾽ ὅμως μητέρα ἔχεις τῶν σεμνοτάτων, καὶ ἱκανὴν ἐκ τῶν οἰχείων τρόπων τὴν σωφρο- σύνην παρασκευάζειν ἀσπάζεσθαι. Κἂν ἀπ᾽ ἐμοὺ μὴ τοῦτο κερ- δαίνῃς , ἀλλ’ ἀπ᾽ ἐκείνης λάμδανε τὸ παράδειγμα" καὶ μὴ οἷς ἐγὼ ἴσως οὐκ ἐπαινετὸς τοῖς πᾶσι μιμοῦ, ἀλλ᾽ οἷς ἡ μήτηρ καὶ παρὰ τῶν μὴ ἰδόντων θαυμάξεται κατ᾽ ἴχνος ἔπου, καὶ τὸ χρήσιμον σύναγε. Ei δὲ καὶ παρ᾽ ἐμοῦ θέλεις ἔχειν τὸ μάθημα, ἀκούων ἔχε, καὶ ἀποστρέφου τὸ παρ᾽ ἐμοῦ κακιζόμενον. Πολλὰ γὰρ τοῖς πολλοῖς τῇ τομῇ τοῦ λόγου διαιρεῖται καὶ κρίνεται, καὶ τὸ χρεῖτ- toy τοῦ χείρονος διαστέλλεται. Οὐδὲ γὰρ ἔχει τις ἀπατᾷν ἑαυτόν, εἰδώς, κἂν ὅ τι καὶ βούληται" ἀλλ᾽ ὅμως ὃ κρίνει τις οὐ συμφέ-

* Noster rursus Declamatione deci- ma : τὸ ἔθος παρ᾽ οὐδὲν φύσις. Anonymus in Georgide Gnomologio, p. 32, Na- zianzeni verba detorquens, ibidem le- genda, p. 54 : ἔθος διὰ μαχροῦ χρόνου βεθδαιωθὲν φύσεως ἰσχὺν λαμθάνει. Ibi n. et p. 450. Idem Nazianzenus, t. ll, p. 10 : Ἔθος γὰρ iyxpovitov εἰς νόμον τελεῖ. Julianus Misop., p. 353 : ἔθος, φασί, δευτέρη φύσις. Quas ionica for- ma δευτέρη est οἱ in codice. Sententiam scriptoris cujusdam ionici mutuabatur princeps eruditus. Áristoteles Nicom., 7, 10 : τὸ ἔθος.... φύσει ἔοιχεν. ldem Rhet., 1, 11, 3 : ὅμοιον γάρ τι τὸ ἔθος τῇ φύσει. Cicero Invent., 1, 2 : « ἃ ju- cundiseima consuetudine recederet, quz presertim jam vim nature obtineret

propter vetustatem ». Adde Erasmum Adagio : « Usus est altera natura ». Petrarca Son., 1, 7 : « Nostra natura vinta da costume ». lbi Menagius. Et est in Georgid:e Gnomologio sententia conferenda, p. 18 : βίον ἡγοῦμαι τὸν ἄριστον" τοῦτον ykp ἣἧδυν ἡ συνήθεια ποιήσει. Vidi codicem in quo ἡγοῦ. Apud Antonium est cipoo. Utraque varietas edita lectione melior, et hzc illa.

* Fortasse, μή με.... μίμου. Libanius recuperet idem pronomen, t. |V, p. 113, 10 : ὁ δὲ μάλιστα λυπεῖ παρὰ τοῦτον τὸν ἀγῶνα.... Codex 3017 : ὁ δέ μὲ μ- À. T. τουτονὶ τ. &. ldem p. 583: τοῦτο μόνον ὃ χατήγορος ἀφελέσθαι μετὰ τῆς τύχης οὐκ ἴσχυσε. Codex : τοῦτό με μι 0 X. μετὰ xal τ. το...

166 T. TOY IIAXYMEPOYZ

pov, ἡ ἡττώμενος πράττει, καὶ ὃ νόσος σώματι, τοῦτο πάθος ψυχῇ. ὥςπερ οὖν οὐδεὶς νοσῶν ámocrpageln spit; οὕτω καὶ κατὰ ψυχὴν πλημμελῶν, οὐκ ἂν τὴν ἀρετὴν ὡς κακὸν ὑπολήψαιτο. Διὰ τοῦτο καὶ λόγος ἅπας εἰς νουθεσίαν μετὰ τοῦ καλοῦ ἀνύποπτος, x&y ἐξ οὐδήποτε λέγοιτο. Τί ζητεῖς πῶς πράττει τὸν λέγοντα; πρᾶξις δουλεύει καὶ πάθει καὶ συνηθείᾳ καὶ ἔθεσι" λόγος «δὲ τούτων ἁπάντων ἐλεύθερος. Ei βούλει δέ, καὶ μᾶλλον éx τοῦ ἡττωμένου τῶν παθῶν κερδανεῖς , ὅσον ἐχεῖνος οἶδε καὶ τὸ αἶσχος ἀχριδῶς ὁποῖον, καὶ τὴν ἧτταν ὁπόσον πιχρόν᾽ καθάπερ ἀμέλει xal παρὰ τῶν νοσούντων ἀσφαλῶς τις εἰδείη ἂν ὁπόσον καλὸν ἡ ὑγίεια. adis ἡδονῶν ἴσθι. Μὴ περὶ κάλλη πτοοῦ τῶν γυναικῶν, μηδὲ σε γυνὴ πυγοστόλος ἐξαπατάτω,, ὁ ψωμισθεὶς ᾽ τὴν σοφίαν πόρε Μουσῶν ἀσκραῖος φησίν. Ei δέ ys πολλάκις συναρπασοῦξ᾽

ἢ καὶ ἁλῷς, εὐθὺς ἀποπήδα καὶ μὴ ἐπίμενε. Ἐχείνως μὲν γὰρ

πόρνος χληθήσῃ" οὕτω δὲ πορνεύσας, συγγνωσθήσῃ τῆς ἀτοπίας; ὡς ἄνθρωπος. Οἶδα τὸ πάθος xal τοῖς νόμοις αὐτοῖς προςτιμώ-

* Codex εἰδοίη. Rescripsi quod poscit usus et norma. Pronunciatio similis vo- calium dissimilium id parit vitii. Helio- dorus, 1, 25 : πῶς οὖν οὐχ ἂν εἴης ἄτο- πος, εἰ τὸν βάρθαρόν με τοῦ Ἕλληνος, τὸν ληστὴν τοῦ ἐρωμένου, πιστεύοις ἐπιπρό-- σθεν ἄγειν; Codex Venetus πιστεύσεις, impositis posteriori c punctis duobus, quz delendam litteram significant. Re- manet πιστεύεις, quod placet; nec dis- pliceret futurum. Libanius, t. IV, p. 432 : γνοίη δ᾽ ἄν τις αὐτῶν τὴν τῆς ἀτοπίας ὑπερθολήν, εἰ τὰ πρώην γεγενη- μένα διὰ βραχέων ἀχοὺῦσοι διηγουμένου. Codex ἀχούσξι, superscripto οἱ. Pra- fero futurum. Symeon Sethi Ichnel., 142 : ὃ πιχρὸς καρπός, x&v mo)2áxtg ἐπι- χρισθῇ μέλιτι, οὐχ εἴδε μετατρέπειν τὴν οἰχείαν πιχρότητα εἰς γλυχύτητα. Non εἶδε, sed οἵδε. Plutarchus de Mario in ejus , c. 3 : ὀψέ ποτε τὴν πόλιν εἴδε. Pro- pono οἷδε, etsi etóe sententiam efficiat non malam, nec codices, quod quidem noverim dissentiant. Sed πόλιν εἰδέναι

ῳ

modus est loquendi valde usitatus. Phi- lostratus Epist. 39 : Zpa.... ἡ Δημήτηρ τῶν τὰ ἄστη οὐχ εἰδότων. Ibi multa ap- posui. Porphyrius, de Abstin., 1, 37, post Platonem (The:t. 78): οὔτε τὴν ὁδὸν οἵδεν ὅπου τὸ διχαστήριον. Adde Bergl. ad Alciphr., 1, 11. Claudianus de sene- Veronensi : « vicine nescius urbis ». Fenelon Telemacheide : « les étrangers oublient peu à peu le chemin de Tyr ».

* Hesiodum videlicet Ascrzum, quem Musas aluisse ex male lecto vel intellecto male Theogonize versu nonnulli vete- rum crediderunt : Καί μοι σκῆπτρον ἔδον δάφνης ἐριθηλέος ὄξον Δρέψασθαι θηητόν. Ubi vide Lennepii viri erudit. Commen- tarium, p. 146. Sophista respexit 'k. 370 : Μηδὲ γυνή σε νόον πυγοστόλος ἐξα-- πατάτο.

5 Συναρπασθῇῆς}] id verbum putavi reponendum p. 105 : πολίτην ἀπὸ Ov- μοῦ, Y) συναρπαηείς, Y) βασκήνας, πεφό- νευχα. Codex θυμοῦ, ἢ συναρπαγῆς. Mo- nere neglexi imprudens proprio loco.

MEAETH 8. 167 μενον, πλὴν ἐπὶ γυναιχῶν μάλιστα, ἃς δὴ καὶ ἑταίρας ἰδίως χαλοῦσι, ποινὰς ἐχούσας xol ἑαυταῖς x«l τοῖς ἐξ αὐτῶν᾽ ἀνὴρ δ᾽ εἰ μὲν φυλαχθείη, καλόν" εἰ δ᾽ ἁλοὺς ἐπιμένοι, νόμον μὲν οὐχ wv Li - M ^ 3, 3 ^" 3 - ἔχει τὸν προςτιμῶντα τούτῳ τινὸς χαλεποῦ, οὔτ᾽ αὐτῷ, οὔτε τῷ »* ^ L - - , ἐξ αὐτοῦ. ᾿Αλλ’ ὅμως, εἰ βούλοιτό τις τῶν πολλῶν στομάτων ἐλεύθερος ζῇν, παραφυλαχτέον ἐχείνῳ τὸ πάθος ἐς ὅσον οἷόν τε ».

Ταῦτ᾽ ἔλεγεν ὁ πατήρ, ταῦτ᾽ ἤχουον ὁσημέραι. Καὶ λοιπὸν πόνος ἐμοὶ συνεχὴς καὶ σπουδὴ μία, τὸ κατὰ τὰ ἐπεσταλμένα ποιεῖν.

Ἐπεὶ δ᾽ εἰς ἄνδρας παρήγγειλα᾽, καὶ ἡλικίας ἡπτόμην καθ᾽ ἣν ἐχρῆν ἐκλέγεσθαι καὶ τὸ ἐπιτήδευμα, φιλόδημος (πῶς εἴποιμι) ἐφαινόμην, χαὶ ζηλωτὴς τῆς ἡμετέρας πολιτείας ἐς ἄχρον, ὁμο- λογῶ. Καὶ τὰ κατ᾽ οἶκον ἀφεὶς ἐξετάζειν, xol σχοπεῖν πῶς ἂν £x τῶν δυνατῶν᾽ περιουσιάζοιμι ἐμαυτῷ, φέρων" τοῖς xowoig τὴν ἐμὴν ὁρμὴν δίδωμι, καί, καθὼς ἔχω δυνάμεως, πολιτεύομαι. Οὐ πρεσθείαις διακονῶ. οὐ στρατοῦ ἀφηγοῦμαι, ovx ἐπιστατῶ φορολόγοις; οὐ πρυτανεύω. οὐκ ἄλλο τι τοιοῦτον μετέρχομαι τῶν πολιτικῶν. Αλλ᾽, εἴ που βουλὴ πρόκειται πῶς κατὰ τρόπον" γε- νήσεταί τι καὶ εἰς συμφέρον, καὶ δεῖ συνερχομένους τοὺς βουλευ-- τὰς τὸ παριστάμενον λέγειν ἐς ὅσον ἰσχύει ἕκαστος, συγκαλοῦμαι χαγώγ καὶ κιχρῶ μὲν τῇ πόλει τὸν νοῦν, χιχρῶ δὲ τὴν γλῶτταν

Ἵ e 1 3 , 1 , e 4 , 1 9 e τὰ τοῦ νοὸς ἐξαγγέλλουσαν. Καὶ ἐς ὁπόσον φθάνω, καὶ μεθ᾽ οἵας γνώμης τὰ τῆς συμβουλῆς μέτειμι, αὐτοὶ μαρτυρεῖν ἔχετε. Μαρ-

* Pachymeres Hist. Andronici, 5, 8: νεανίας τις ἤδη παραγγείλας εἰς ἄνδρας. Synesius De provid., p. 70 : παραγγεί- . λας εἰς φαλαχρούς. Ibi Krabinger, p. 139. Dixit Choricius πρὸς ἄνδρας παρήγγελ- λες. Vide n. ad Anecdota Nova, p. 47.

* CEx c. δυνατῶν») vide p. 112, n. 4.

* Φέρων.... δίδωμι) Eunapius : προςέ- Otro φέρων ἑαυτὸν ἐχείνω " ubl de idio- tismo illo multus fui pp. 157, 564. Leo Diac., 2, 2 : ἔγνω μὴ ἐς προῦπτον χίνδυ- νον φέρων ἐνσεῖσχι αὑτόν" ubi erudite Hasius. Clemens Alex. Quis dives, p. 10 : αὑτὸν ὑποθαλέτω φέρων γυμναστῇ τῷ

Λόγῳ. lbi Segaar. Planudes Vita: /Esopi initio. Przibat vetustissimus poeta Hy- mno in Merc., 63 : Kai τὴν μὲν χατέθηχε φέρων ἱερῷ ἐνὶ iuvà^ ubi Ernest. Et docta est Giacomelli nota ad Soph. ΕἸ., 1119, sed ad locum non opportunum apposita. Etenim Sophoclis verba, φέ-- βόντες λείψανα χομίξομεν non sunt pror- sus eadem prxcedentibus.

ὁ Κατὰ τρόπον] sic non semel. Vide p. 123, n. 2.

* Sic Decl. X initio : κιχρῶ τοίνυν τῇ πόρνη τὴν γλῶτταν. Supra, p. 19 : χρή- σατὲ μοι τὴν χοινὴν φωνήν.

468 T. TOY IIAXYMEPOYX

τυρεῖ μοι δὲ καὶ ὁ τῆς πολιτείας χρόνος, καθ᾽ bv οὐδὲν κατέγνω μού tig, μὴ ὅτι γ᾽ ἀπεῖργον τοῦ βήματος τούτου καὶ τοῦ κοινοῦ συνεδρίου. ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ὅσον καὶ εἰς μέμψιν ἄγον καὶ τὴν μετρίαν ἐμέ.

Αλλ᾽ ἐλθὼν οὗτος ἀρτίως) οὐκ οἶδα πόθεν, κατ᾽ ἐμοῦ κινεῖ δικαστήριον, καὶ ἀνασοθεῖ᾽ τὴν βουλήν, καὶ ὡς παράνομον xplvet, τοῖς νόμοις, ὡς ἐγὼ λέγω, πολιτευόμενον. Τὸ γὰρ ἐμὲ λέγειν τοῦτο καὶ πολιτεύεσθαι προδάλλεται κατ᾽ ἐμοῦ, ὡς παρανόμως τελούμενον.

Καὶ ὅτι μὲν νόμος ἐστὶν ὁ κωλύων ἐμὲ τοῦ λέγειν, ἄνω καὶ κάτω σοθεῖ *. Τίς δ᾽ ὁ νόμος χαὶ τὶ διατάττεται, οὐκ ἔχει θαῤῥεῖν καὶ λέγειν" ἐς τοὐμφανές. AJ ἐγὼ καὶ ὑπὸ μάλης" φέρω τὴν βί- ὅλον, καὶ τὸν νόμον, εἰ δοκεῖ, ἀναγνώσομαι.

Τὸν ἐξ ἑταίρας μὴ λέγειν ὁ νόμος φησίν". Ἀκούεις, ὦ βέλτιστε: ἀλλ’ ἐπαναλαδών, ἀναγνώσομαι πάλιν. Σὺ δὲ πρόσχες τὸν «νοῦν, Οἴεσθέ με, ὦ οὗτοι, τὴν γραφὴν κακουργοῦντα ἐξαπατᾷν ; ἀλλὰ προςέχετε; ἀξιῶ" « Τὸν ἐξ ἑταίρας μὴ λέγειν ». ᾿Ηχούσατε τοῦ νόμον. Καί τι φησί. « Τὸν ἐξ ἑταίρας » φησίν « ἀπείργω τοῦ βή- ματος ». Τί λέγεις, ἄνθρωπε; Εξ ἑταίρας ἐγώ ; τί παθὼν ταῦτα

Ἢ Schol. :-προδολὴ πράγματος.

* Ἀνασοθεῖ] vide p. 114, n. 3.

5 Ἄνω xai x. co6et] vide p. 18, n. 4.

* Videtur esse θαῤῥεῖν x«l λέγειν pro θαῤῥοῦντα λέγειν. In recentiorum ora- tione saepius x«i inter duo positum verba posterioris afficit significationem. Vide Coray. At. 2, 163. :

* Lexicon in Anecdotis Bekkeri, p. 194 : ὑπὸ μάλης.... τουτέστιν ὑπὸ μασχάλης. Plutarchus Bruto, 1 : ἐγχει- ρίδιον λαθὼν ὑπὸ μάλης. Idem Symp. 5, Q. 1, 11 : λαθόντα δελφάκιον ὑπὸ μάλης. Lucian. D. M. 10,9 : τὸ βαρύτατον ὑπὸ μάλης ἔχει. lbi Hemsterh. Idem Gallo, S 14: τρυθλίον ἀφελόμενος, ᾧὥχετο ὑπὸ "μάλης ἔχων. Ibi Sinner.. Alciphro, 8, 46: τὸ χειρόμακτρον ὑπὸ μάλης ἔχων. Vidi scriptum in bono codice ὑπ᾽ ἀγκά- Axs, quod glossam sapit. Habet Alci-

phro ὑπὸ μάλης ᾧχετο φέρων, 2, 26. Heliodorus, 2, 30 : ὑπὸ μάλης τι βα- λαντίδιον ἔχων. Codex Venetus sine τι. Procopius Vand. 2, 28, p. 530. Alia Valckenar. Adnot. in Thom. Mag. p.169. Stephanus Thesauro sub Máx citat Sy- nes.: ὑπὸ μάλης ἔχρυπτον τὰς ἀσπίδας v* qus sunt Themistii verba Orat. 7, p. 104, 16. At snira fuit clypeorum brevitas qui ita potuerint celari. Hora- tius : «ne forte sub ala Fasciculum por- tes librorum ». Alcibiades apud Corn. Nepotem « familiaris sui subalare telum eripuit » ; id est, telum breve quod sub ala latere potest. Atque hodie eadem formula Graeci utuntur. Alex. Σοῦτσος scriptor eximius , Ἀγγελίᾳ p. 210 : διευ- 000r» προχθὲς μὲ τὰ χειρόγραφα τοῦ ᾿Εφημεριδοηράφου μου ὑπὸ μάλης. ? Schol. : τὸ ῥητόν.

MEAETH Θ'. 169 λέγεις; οὕτως τὴν ἐμὴν unrépa! τὴν σεμνήν, τὴν τῶν γυναιχῶν κόσμον, τὴν σιγὴν ἀσκοῦσαν᾽, τὴν σώφρονα; ἣ ξένος ὧν καὶ ποθὲν" ἐλθὼν οὐκ οἶδας ἐκείνην, ἢ μέμηνας ἄντιχρυς. Κάλει μοι τὰς γει- τονούσας, χάλει μοι τὰς guyyevtis τὰς μακρόθεν, τὰς ξένας" χἀχεῖναι γυναῖκες οὖσαι περὶ γυναικὸς μαρτυρήσουσιν. Οὐ παντά- πασιν ἀπείρηται γυναιξὶ τὸ μὴ pp ἔχουσι κἀκεῖναι τόπους καὶ μᾶλλον ἐπὶ τοῖς σεμνοτάτοις, xoi ὅπου τοῖς ἀνδράσιν οὐ χώρα παρεῖναι; πιστῶς μαρτυρεῖν. Éy δὲ τῶν σεμνοτάτων, καὶ ἡ τῆς ἐμῆς μητέρος σωφροσύνη, οὐκ ἀνεπιθούλευτος μόνον ἀνδράσιν, ἀλλὰ μικροῦ καὶ εἰς δοκιμασίαν ἀνεπινόητος. Κρεῖττον ἦν ἐμὲ λέγειν εὐ όω ? ud, ἢ ἄλλο τι τῶν Ἐαλί στῶν; xal ἐξελᾷν τῆς πνυκός", εἰ εἶχες; ἢ ἐκείνην τολμῆσαι οὕτως εἰπεῖν. Ταῦτα δὲ λεγὼν οὐ φρίττεις τὴν Ζυγίαν ἤραν" ) τὴν τῶν σεμνῶν γαμὼν ἐπιστάτιν θεόν; Ei μὲν οἶδας ἐκείνην, αὐτόθεν χατάθδαλε", καὶ ψεύδους ἁλοὺς ὁμολόγει; xol ἴσως σε τῆς εἰς ἐχείνην βλασφημίας μισούμενον τῆς μεταμελείας ἀποδεξόμεθα. Εἰ δ᾽ οὐχ οἶδας, τί μὴ εἰδὼς προπετεῖς ἄλλως, καὶ τὰς σεμνὰς τῶν πολιτίδων ὑόρί- ζεις, κἀμοὶ μὲν ἐπέχειςἷ, τὴν δὲ τεκοῦσαν συκοφαντεῖς;

Ἐγὼ μὲν ovy? οὔτ᾽ ἐξ ἑταίρας γέγονα, οὔτε μὴν εἰρχθήσομαι

' Deest verbum incuria omissum, vel sententiam, φησί" γυναικὶ πλεῖστον χό--

ellipsi.

* Notus Sophoclis versus Ajace : T'v- yal , γυναιξὶ χόσμον ἢ σιγὴ φέρει. Quem respexit Choricius Maris epitaphio , p. 89 : τὴν Σοφοκλέους ἐγίνωσχε συμθου-- λήν.... πάσαις μὲν γυναιξί, παρθένοις δὲ μάλιστα πρέπειν τὴν σιωπήν. lbi mea nota. Éumathius, p. 166 : ai γυναῖχες τιμῶσαισιγήν, ὅτι καὶ κόσμος ταῖς γυναιξὶν $ σιγή. Ibi Gaulmin., et prxsertim Bas- sus , p. 284. Ad Paulina Ep. 1 ad Cor. 14,. 94 : οὐ γὰρ ἐπιτέτραπται αὑταῖς (ταῖς γυναιξί) λαλεῖν" Bos utitur colla- tione Heliodori, 1, 21; ubi Burdelot, p. 82. Ad Menandri versiculum, in Anecd. Gr. meis, t. 1, p. 153, Γυναιξὲ πάσαις χόσμος ἣ σιγὴ πρέπει, nonnulla apposui similia; in his Democriteam

σμον ἡ σιωπὴ φέρει" quie in codice 2991 A est anonyma et caret vocabulo φησί. Adde Duport. Gnomol. p. 153. Regnar- dus Chorea : « en tout cas, j'avertis Qu'elle a l'entretien maigre et le dis- cours concis. — Tant mieux pour une femme ».

* Codex, xxi ποθέν. Malim interroga- tionem : « étes-vous étranger, et d'oü venez-vous pour ne pas la connaltre » ?

* Sic codex , πνυχός, et infra , p. 219. Melius foret πυχνός, sed potuit ipse Pa- chymeres sic scribere vulgarius.

* De Junone Zygia Heinrich. ad Mu- sum, 275.

$ Κατάθαλε] vide p. 12, n. 4.

? Κἀμοὶ μ. ἐπέχεις] sic p. 125, 20.

* Schol. : συλλογισμός.

22

110 T. TOY IIAXYMEPOYZ

τῆς βουλῆς. Ζήτει τὸν ἐξ ἑταίρας, xal εἶργε δικαίως ὃν ἂν εὕρῃς ἐνταῦθα πολιτευόμενον.

« Αλλ᾽ ix πόρνου » φησί « γέγονας.) καὶ πολλαῖς παρὰ τὴν μητέρα προςεσχηκχότος᾽ τὴν σήν ».

Καὶ τί τοῦτο πρὸς τὴν τῶν νόμων διαταγήν ; καὶ τίνα φέρει τὴν πρὸς τοὺς νόμους ἀσφάλειαν; Οὐκ avnp' ὁ πόρνος; οὐχ ἡ ἑταίρα γυνή; τί κοινὸν γυναικὶ πρὸς τὸν ἄνδρα, οἷς διαπράττεται ἕκαστος; Καί μοι τὰ καθ᾽ ἕκαστον ἀριθμοῦ. ἀνὴρ ἀποδημεῖν ἔχει, καὶ τὰ κατὰ χρείαν πορίζεσθαι" γυνὴ δ᾽ οἰκουρεῖ καὶ ταλασιουργίᾳ mpocrérnxev *. Ἐχεῖνος στρατεύει, καὶ πρὸς τοὺς ἐχθροὺς ἀντιτάττεται" αὕτη θεραπαινίσιν ἐπιτάττει καὶ τὰ xat οἶκον οἰκονομεῖ. Ἐκεῖνος βουλεύει" αὕτη σιγᾷ. Ἐκεῖνος ἐλευ- θεριάζειν ἔχει ταῖς ἡδοναῖς " ταύτην σωφρονοῦσαν ὃ νόμος κατέχει μέχρι καὶ παροράματος. ἀν ἀφελῇῆς τῶν γυναικῶν τὸ σεμνόν, ἀφηρῆκὼς ἔση ταύταις τὸ ἰδιαίτατον.

Τί γοῦν τὰ πόῤῥω διεστῶτα κατὰ τὰς πράξεις ἐν ταὐτῷ συνά-. γεις, καὶ συλλογίζη τὸ ἀσυλλόγιστον ; ἑταίραν ἀκούεις, καὶ πόρ- νον σκοπεῖς. Οὐχ εἶχεν ὁ νόμος εἰδέναι τὴν φύσιν, καὶ μνησθῆναι μὲν γυναικὸς ἑταίρας , μνησθῆναι δὲ καὶ ἀνδρὸς. πόρνου, εἴπερ ἕν εἶχε ταῦτα κατὰ τὴν σὴν μαντείαν ; οὐ γὰρ ἔχω λέγειν ἐξήγησιν. Εἰ δὲ καὶ ἐξ ἑνὸς ἠδούλετο καὶ ἄμφω δηλοῦν, ἔδει μᾶλλον ἐχ τοῦ κρείττονος καὶ τὸ χεῖρον δηλοῦν προςυπαχουόμενον.

Ἐγὼ δὲ xoi πολλήν σου καταγινώσκω εὐήθειαν, εἰ φεύγεις τὴν πονηρίαν, ὅτι νόμον ἀναπτύσσων πολιτικὸν οὐχ ἀναγινώσκεις ὡς γέγραπται" ἀλλ’ ἄλλως ἐκείνου κειμένου, ἄλλως Otépyn σὺ τὸ

! Πολλαῖς παρὰ τὴν μ. προςεσχηχότος sic est loquutus, p. 165, 9.

* Schol. : ὅρος.

δ᾽ Etiam viri , sed tenues , opinor, vel tenuis et abjeci:e naturze, res ad victum necessarias ipsi e macello sibi emebant. Vir quidam Ecclesiaz. 819: Κἄπειτ᾽ ἐχώ- pov» εἰς ἀγορὰν ἐπ᾽ ἄ)φιτα.

* Epitaphium Claudiz Anth. Lat. 4, 141 : « .... Domum servavit, lanam fe-

cit ». Ibi Burm. Epitaphium Amymones in Fabretti Inscr. domest. 4, 35: « .... lanifica, pia, pudica, frugi, casta , domiseda ». Paulus Tito, 11, 4: ἵνα σωφρονίξωσι τὰς νέως φιλάνδρους et- ναι.) σώφρονας, ἁγνάς, οἰχουρούς. lbi Elsner. Libanius, t. IV, p. 586 : ἡ δὲ μήτηρ ἐπαίδευεν ἐπὶ τῇ ταλασίᾳ διαπο- νουμένην πάνθ᾽ ὅσα γυναιχῶν ἔργα. Codex 3017, male ὑπό.

MEAETH 9'. 411 γραφέν, καὶ οὐδ᾽ αὐτὸ δυςωπεῖ᾽ τὸ ῥητόν, μηδὲν ἀσαφὲς ἔχον, μηδέ τι ypiqov" καὶ περινενοήμενον, ὡς χώραν διδόναι ταῖς ἐξη- γήσεσιν. ὁ γὰρ ἐν ταῖς γραφαῖς νοῦς, σαφὴς μὲν ὦν, οὐ δεῖται τοῦ θύραθεν νοῦ" ἀσαφὴς δ᾽ ἄλλως πολλὰς προΐσχει καὶ παντο-- δαπὰς τὰς ἐννοίας, καὶ πολλοὺς προςκαλεῖται τοὺς ἔξωθεν νοῦς, οὐκ ἔχων τόσους. ἐκεῖνος, ἀλλὰ δεχόμενος εὐφυῶς.

Δεῖξον τοίνυν τὸ ἀσαφές; καὶ τὰς ἐξηγήσεις φιλοτιμοῦ, καὶ σύναγε λόγους μὴ ὄντας κατὰ τὸ σοὶ βουλητόν, μόνον ἐξ ὧν πα- ρέχειν ἔχει τὸ κείμενον.

Τὸν ἐξ ἑταίρας μὴ λέγειν ὁ νόμος προςτάσσει. καὶ σὺ τὸν Ez πόρνου λέγεις. Πόθεν ὁρμηθεὶς εἰς τοῦτο: καὶ τὶ τῶν κειμένων παρέχει σοι ταύτην τὴν ἔννοιαν; Ἐξέταζε τὴν γνώμην τοῦ νομο- θέτου; κἀκείνη ποδηγήσει σε πρὸς τὴν ἐξήγησιν τοῦ ῥητοῦ.

Απεῖδεν ὁ νομοθέτης καὶ πρὸς τὰς τῶν moron τροφάς. ἤκουσεν Εὐριπίδου gone « ἔχει μὲν τι καὶ τὸ τραφῆναι χαλῶς ». Οὐ γὰρ ἔστιν ἅπαν ἐκ φύσεως ἀλλὰ φύσις μέν τινος ὑπόκειται δεχτική, ὡς ὕλη τις οὖσα, καὶ δυναμένη πρὸς ὅπερ καὶ παιδευθείη τὴν εἰδοποίησιν"" ἡ δὲ νηπιόθεν τροφὴ καὶ ἀναγωγὴ τὸ εἶδος ἐστί, καθ᾽ ὅπερ καὶ ἐνεργήσειε. “Τίνα τοίνυν ἕξει τὴν τροφὴν ὁ ἐκ πόρνης; τίσιν ἀρχαῖς καὶ κινήσεσι τὸ καλὸν μαθή- σεται; ἐκ πατρός: ἀλλ᾽ οὐκ ἔστι, καὶ πάντας ἕξει πατέρας τοὺς τῇ ἑταίρᾳ συνερχομένους, ἣ ὡρισμένως ἕνα τινά. Οὔτε γοῦν ὁ μὴ δόξας πατὴρ παιδεύσει, καὶ ὁ δόξας καταφρονήσει, ὡς ἐξ ἄλλου ταῖς ἀληθείαις καὶ μὴ ἐξ ἑαυτοῦ γεγονότος. Αλλ᾽ ἐκ μητρός; ἀξίως ἄρα καὶ ἀναχθήσεται. Πῶς γὰρ παρὰ τῆς οὐδὲν ἐχούσης ἴχνος παιδεύσεως, ἀλλ᾽ ὅλης ἐκδεδομένης ταῖς ἡδοναῖς, καὶ μᾶλλον ἀπολλύσης xai τοὺς αὐτῇ πλησιάζοντας ; καλῶς ἂν ἄνα -

* Cod., δυςωπεῖ. Fortasse δυςωπῆ᾽ « nec ipsum revereris effatum legis ». Fortasse et δυςωπεῖ active locum tueri

αἰνιγματῶδες, ἢ συμπλοχὴ συλλογισμοῦ. Et ibi Jacobitz.

* Schol. : γνώμη τοῦ νομοθέτου.

* Hec. 604 :

potest : « nec ipsum tibi pudorem incutit ac reverentian effatum ».

* Codex, γρίφον. Lucianus Vitarum Auct. 14 : αἰνίγματα λέγεις ἢ γρίφους συντιθεῖς; ibi Schol. : γρῖφος ξήτημα

Εχει γε μέντοι xxl τὸ θρεφθῆναι γαλῶς. Sunt et Euripidis libri cum lectione, ἔχει γε μὲν τι.

5 Videtur deesse verbum δέχεσθαι, vcl simile.

472 LI. TOY ΠΑΧΥΝΕΡΟΥ͂Σ

χθείη παρὰ τῆς ἐξώλους ὁ παῖς, καὶ ἑαυτῷ καὶ τῇ πόλει χρήσι- μος γένοιτο. Αλλὰ συγγενεῖς λαθόντες on DeL gm οἱ τίνες xài ποῖοι; οἱ πρὸς πατρός; καὶ τίς ἄρα καὶ ὀνομάσαι δέξαιτο συγ- γενῆ τὸν ἡδοναῖς τοιαύταις δουλεύοντα : ἀποστραφείη μᾶλλον ὡς αἶσχος τοῦ γένους ἣ περιθάλψει τὸ γέννημα. Αλλ᾽ oi πρὸς μητρός; ἀλλὰ κἀχεῖκοι, εἴπερ εἶχον φροντίζειν, εφροντίξον &y τῆς μητρός, καὶ πῶς ἄν ῥυσθείη τῆς μυσαρᾶς ἐκείνης πράξεως, εἰ εἶχον, ἐπραγματεύοντο. Νῦν δέ" ἀλλ᾽, ὡς ἅπαξ ἀπεῤῥυθριακυίας πρὸς πᾶσαν αἰσχύνην, οὐδεὶς ὁ ταύτης ἐπιστρεφόμενος.

Πῶς οὖν χαὶ τίσι λόγοις ὁ παῖς ἐπιδώσει πρὸς ἀγαθόν, παρὰ μηδενὸς Mie ; ἐμοὶ die μᾶλλον εἰς τὸ χεῖρον εὐκόλως" ἐγγύθεν γὰρ καὶ ἀφ᾽ ἑστίας ἔχει' τὰ παραδείγματα. ὁ pom μήτε καλῶς ἐχτραφείς, μήθ᾽ ὑπὸ παιδευταῖς ἀναχθείςἷ, πῶς ἂν καί τι τῶν ἀγαθῶν χτησάμενος μεταδιδόναι καὶ τῇ πόλει τῆς ὠφελείας ἰσχύσειε; καὶ ἄλλως αἶσχος καὶ τῷ δήμῳ παντὶ ἐχείνῳ τὰς ἀχοὰς ὑπέχειν, τῷ ὑπ᾽ αὐλοῖς καὶ μέθῃ καὶ κύθοις τραφέντι, καὶ οὐ ἡ μήτηρ κακῆς ἐργασίας προΐσταται. |

Ἐρεῖ τις ἴσως ἀχούων ἐκείνου λέγοντος, ὡς" « Νουθετεῖ τοὺς πατέρας ὁ παῖς. οὗπερ ἡ μήτηρ τοὺς υἱοὺς αὐτῶν ὁσημέραι δὲ- λεάζει πρὸς οἶστρον καὶ μανίας ἐρωτικάς " καὶ ὃν ἔδει σὺν τῇ μητρὶ ἐξελᾷν, τοῦτον ἔχομεν παιδευτήν. Καλῶς ἡ πόλις ἄρα, χαλῶς ἐπιδώσει πρὸς τἀγαθὸν τοιούτους τοὺς λέγοντας ἔχουσα. Αλλ᾽ οὐδ᾽ οὕτως ἕξει "τὸ εὔσχημον, οὐδὲ πείσει πάντως δημηγο- ρῶν" λόγος" γὰρ ἔκ τ᾽ ἀδοξούντων ἰών, ἔκ τε δοκούν- των. αὑτὸς OU ταὐτὸν σθένει».

' Proverbium est notissimum ἀφ᾽ é- στίας, quasi ἀπ᾿ ἀρχῆς. Arsenius Viola- rio, p. 86 : ἀφ᾽ ἑστίας, ἐπὶ τῶν ἐξ ἀρχῆς τι πραττόντων. "]extog ἐν τῷ πρὸς Καλυ-- θῶνα᾽ ὃ ἀφ᾽ ἑστίας μυούμενος Ἀθηναῖος ἦν πάντως. lbi Walz. Himerius Orat. 23, 8 : οἴμοι! Δήμητερ καὶ Κόρη, τὸν ἀφ᾽ ἑστίας οὐκ ἐτηρήσατε. Quod non videtur omnino recte Wernsdorlius intellexisse. Subau- diendum ibi μυούμενον. Gregorius Naz. Ep. 17 : αὑτὸς ἀφ᾽ ἑστίας παῤῥησίαν οὐκ

ἔχων. Ibi Billyus. Nicephorus Cbumnus in meis Anecdotis Gr. t. lI, p. 33. Adde Heyler. ad Julian. p. 476; Engelhardt. ad Euthyphronem , p. 91; Wyttenb. ad Plut. De amic. mult. p. 642, et De S. N. V, p. 92. Exempla ex inscriptionibus protulit Villoison. in Memoriis Acad. Inscr. t. XLVII, p. 334.

* Similia p. 163, n. 2. Mox p.173, 6, ὑπ᾽ ἀνελευθέρῳ ἐτράφης.

5 Euripides Hec. 296 : Τὸ δ᾽ ἀξίωμα,

MEAETH Θ΄. 4113

Ταῦτα βλέπων ὃ νομοθέτης, »al τὸ ἄδοξον εὐλαβούμενος, ἐπέχει τὸν ἐξ ἑταίρας τοῦ κοινοῦ συνεδρίου, καὶ παῤῥησίας πάσης ἀποστερεῖ, μονονουχὶ λέγων" « Ov Μετεσει σοι», ὦ οὗτος, τῆς κοινῆς παῤῥησίας καὶ ἐλευθέρου, fic! ἡ μήτηρ κακῶς βιοῦσα καὶ σὲ xo ἑαυτὴν ἀπεστέρησεν. ὑπ᾽ ἀνελευθέρῳ ἐτράφης ἐκχείνῃ,, καὶ μηδὲν ἐχούσῃ τῶν ἐλευθέραις προςόντων. Δέχου καὶ σὺ τὸ πρός- τιμον τὸ ἐκείνης. Εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλὰ σπουδάσας καὶ φυγὼν τὸ ἐκεί- γῆς ἔγκλημα, οὐκ ἀξιοῖς τῶν αὐτῶν τῇ ᾿μητρὶ προςτιμᾶσθαι, ἀρχεῖ σοι τοῦτο, xai ἔσο παρὰ τοῖς πολίταις ἐλεύθερος. ἵνα τί καὶ τοῖς εὐγενέσι κοινωνήσεις τοῦ συνεδρίου, καὶ βουλευτὴς ἔστ τῇ πόλει. καὶ αἶσχος προςτρίψεις ἡμῖν παρὰ τοῖς διαθάλλειν θέλουσι τὰ ἽΜετεραΣ »;

ἔχεις τοίνυν, ὦ οὗτος, χἀμὲ ἐπί τινι τούτων δεικνύειν ἔνοχον; λέγε») καὶ φανερὸν ποίει, καὶ ἔξαγέ με δικαίως τοῦ βήματος.

Οὐχ ὁ πατὴρ ἔντιμος μετὰ πολιτῶν ἦν, οὐκ ἐν ἀγοραῖς: οὐχ ἐν θυσίαις" οὐκ ἐν εὐχαῖς: οὐ χερθίθα καὶ αὐτὸς νέμων καὶ τοι: yea ἐκοινώνει; Ἐπολιτεύετο μὲν οὔ" ἀλλ᾽ οὐ voptp eipyeco*, ἀλλ᾽ οὕτως ἐχείνῳ ἡ γνώμη συνέπιπτε. Τί τοίνυν οὐ λίνῳ λίνον, κατὰ τὴν παροιμίαν᾽, συνάπτεις, ἀλλὰ συγκλώθειν πειρᾷ τὰ

xk» χαχῶς λέγης, τὸ có» Πείσει" λόγος γὰρ &x τ᾽ ἀδοξούντων ἰών, KXx τῶν δο-

λευχόν. Malq codex λῖνον. Vide not. ad Plan. Metam., p. 102, ad Nicet. Eugen.

χούντων, αὑτὸς OU ταὺτὸν σθένει.

* Fortasse ἐλευθερίας propter ἧς " vel, τοῦ ἐλευθέρου x«i x. παῤῥησίας, v... Sed sunt ejusdem syntaxeos exempla. Vide n. 3, p. 102. Pariter Nicephorus Gregoras Florentio, p. 509, Iahnianz : γλῶτταν μὲν xxl σχῆμα πλαττόμενος μη- δὲν περινενοημένον ἔχουσαι. Legendum ἔχουσαν e codice Parisino.

* Codex, εἴργετο, bene. Sed passim in ilo verbó asperat syllabam primam ; quod non exhibui, quum composita non asperet.

* Codex λῖνον. Sed prima brevis est ln hoc omine sic szpe peccatur. Eu-

mathius, 1, p. 25 : λίνον χατὰ χιόνα

p. 263. Variz sunt proverbii λένον Atv» συνάπτειν interpretationes. Sunt quo hic loci non quadrant; exempli causa illa, quam habet Diogenianus , 6, 16 : ἐπὶ τῶν τὰ ἀσθενῆ ἀσθενέσι συναπτόντων. Quadrabit scholium ad Aristidem From- meliane, p. 190 : ἐπὶ τῶν προτέροις: ἕτερα συνειρόντων. Non sine probabili tate ἕτερα ὅμοια legit Heindorf. ad Eu- thyd. $ 63. Quem ad locum vide ct Winckelmann. P. 114. Damascius De princ. p. 352 : μενον, ἀλλά τινα ποιητιχὴν μισάγχειαν τῷ λόγῳ συνάηοντες. Ibi Kopp., collato Walz. ad Arsen. p. 336, et ipso me ad Aneam Gaz. p. 194.

οὗ λίνον λίνω, τὸ λεγό--

417^

T. TOY IIAXYMEPOY

ἀσύγκλωστα᾽' xal, πρὸ τοῦ δεῖξαι" τὸ ἐμὸν πρᾶγμα παράνομον,

αὔξειν ἐθέλεις, xod ἄνω καάτωΐἥ

τὸν ἄτιμον λέγεις, τὸν βουλῆς

κοινῆς τοῖς νόμοις εἰργόμενον, τὸν ἀναιδῶς ἑαυτὸν συνωθοῦντα

καὶ συμμιγνύντα τοῖς ἄλλοις οἷς μέτεστι τῆς παρόδου, καὶ ταῦτα

, ^ ^» , 9 συνισταμένης τῆς πολιτείας, καὶ τῶν νόμων τὸ χράτος ἐχόντων,

καὶ ζήλου προςόντος τοῖς πολίταις παλαιῶν ἐθῶν καὶ νομίμων τῆς πόλεως ; « Ανεκτὰ ταῦτα »; λέγεις" « τὸ τοὺς νόμους παρορᾶσθαι;

1 ^ 9 ’ ^ € ^" L| τὸ παρανομεῖν ἀνέδην" τοὺς θέλοντας; τὸ καταφρονεῖν ὑμῶν s τὸ

! ]d proverbium precedentis sensum eliam aperit; eoque utitur, ut alterum apud Aristotem explicet , Simplicius in Heindorfii nota l. 1. : τὰ οὗ συγχλώθεσθαι πεφυχότα συγχλώθειν. Synesius quam prudenter ! Epist. 57, p. 198 : πολιτιχὴν ἀρετὴν ἱερωσύνη συνάπτειν τὸ χλώθειν ἐστὶ τὰ ἀσὐύηχλωστα.

* Schol. : πηλιχότης. Eadem annotatio rhetorica , quam vidimus ac videbimus, adposita est huiece Libanii loco t. IV, p. 632 : ἐγὼ δὲ xxi τοῖς ὀνείρασιν, ὧν αἱ ὑποσχέσεις μάταιοι δίκην ἥδιστ᾽ ἂν ἔλα-- xo» βλάθης. Codex μάταιαι, electione valde ancipiti. Polemo Cyneg. S 34: ὦ χεῖρες Μαραθώνιαι. Codex 3011, Ma-

««θώνιοι. Planudes Boethii Carminibus δ 28: Καὶ χορυφὴν ξείουσαν αὖ αἰθέρος Ῥυμῇ θοῇ παρέρχεται. Inveni θοῷ in co- dice 2091. Uuique 007 magis ad veterum exemplum poetarum scripserit Planu- des. In primo hujus carminis versu, Εἰσὶ γὰρ ὠκύταται πτέρυγες ἐμοί, inve- nit Weber. ὠχύτατοι, ego ὠχύταται, quod praeferendum.

? De ἄνω a. κάτω λέγειν p. 13, n. 4.

* Codex, ἀνέδην, superscripto vat. Similitudo soni perpetuam poperit illo- rum vocabulorum et aliorum plurimo- rum confusionem. Rochefortus, quum ederet primus /Esopiam fabulam, quz in Corayana est 163, repertum ὑφῆψαι recte mutavit in ὑφῆψε, ibidem indili- genter exhibens ἀλώπεκει, quum esset ἀλώπεκι in codice, et, quod mendum

est gravius , ποινητῆρος, pro nitida cu- dicis lectione ποινηλάτον. Syrneon Sethi Ichnel. p. 12 : παῦτε οὖν τῶν τοιούτων. Imo παῦσαι, ut scriptum recte est pp. 110, 336 : παῦσαι τοῦ AXpov. Sed Christopulus grammatice cecinit ac poetice : Ἔρωτα, παῦσε, ἄν μ᾽ ἀγαπᾶς. Nam imperativi aoristi forma activa παῦσε nunc est legitima. Piccolus : Παῦσς πλέον μὴν πονῆς. Lazaras : Ἀλλ᾽ ὅπωσοῦν ἡσὺ- χασε, παῦσε ὀργήν, μὴ τρέχης. Noster, p. 13, 6: παῦε τῆς ὀργῆς, quod pro παύου ac potius παῦσαι, dictum est probe et optimorum auctorum exemplo. Ba- brius, 28, 8 : παῦε. Aristopbanes Av. 1213 : παῦε τῶν παφλασμάτων" ubi Beck. et Bergler. Idem Eqq. 919 : Ἀνὴρ πα- φλάζξει, παῦε, παῦ᾽, ὑπερξέων. Non ver- tendum puto « seda, seda », sed « cessa, cessa » , dictum in parenthesi ad Cleo- nem, recte monente Bothio ; et jungen- dum fortasse παῦ᾽ ὑπερξέων, ut sit ὑπερ- ξέων sensu activo positum. Sic in Cy- clope, 391: λέθητ᾽ ἐπέξεσεν πυρί. Ba- brius, 95, 60: Χολὴ δ᾽ ἐπέζει καρδίην. Àc s:epe verba neutra activa sensu fiunt. Ad Philoctetz v. 1269, παῦε, μὴ λέξης πέρα, vir d. annotavit codices nonnullos exhibere παῦσαι, quod grammatica qui- dem severior postulat, metrica autem necessitate respuitur, idque nonnun- quam licentiz sumtum. Sed prosa ora- tio , quam leges metric: non premunt, etiam παῦς non refugit. Plato Phaedro S à: παῦε" ubi Heindorf. et Ast. Lucianus Nigr.

MEAETH Θ΄. 115

λόγους ἄλλως κενοὺς᾽ ἡγεῖσθαι τὰ νόμιμα; ἀνεκτά, ὦ πολισσοῦ-- € ^ τ -- ^ [4 ^ xot θεοὶ καὶ Ἑρμῆ; παρ᾽ ὧν ὑπῆρξε τοῖς νομοθέταις ὑφηγηθεῖσιν ἐκθέσθαι τοὺς νόμους τῆς πόλεως »;

Ἐγὼ δέ φημί᾽ οὐκ ἀνεχτὰ ταῦτα, οὐδ᾽ ὅλως ὑποιστὰ τοῖς γε σώφροσι. Καὶ τίς ἂν εἰς τόσον ἀπονοίας ἐλεύσεται, ὡς καταπα- τεῖσθαι τοὺς νόμους ἄξιον λέγειν καὶ παρ’ οὐδὲν ἡγεῖσθαι τὰ

iuc EE Rn-Mie Menden dicéiun: ui d τίμια; ὅμως δεῖξον ἀθετουμένους τοὺς νόμους, καὶ οὕτως ἐπίφερε ταῦτα. Παράστησον τὸν παρανομοῦντα, xoi τότε κρῖνε xai καταδίχαζε. ἕΐως δ᾽ οὖν οὐ δείξεις τὸν ἁμαρτήσαντα, κἂν

; 1 M , 3 3 3 9.σ ε E" M YA 1 μέγα τὸ ἔγκλημα λέγῃς, οὐκ ἔχεις οὐδ᾽ ὅλως νικᾷν. Ἐπεὶ δεινὸν ὁ φονεύς, δεινὸν᾽ ὁ προδότης, δεινὸν τὸ καὶ τὸ τῶν καχῶν᾽ τί

E δ᾽; λέγεις, κἂν oux. ἀνέχηται;

Απαγε τῆς πιθανότητος ταύτης οἶδα τὸν νοῦν, οἶδα. Αναλο--

, 1 5 - «Ἃ 7 , . τ 3 o» el δεινὸν ἐκεῖνο, ἁλώσεται παραυτίχα καθ᾽ ou τὸ ἔγκλημα

γίζη τὸν ζῆλον τῶν πολιτῶν ὡς οὐ δέξαιτό τις. κἂν ἐπὶ σμικρόν, νόμον ὁρᾷν ἀθετούμενον, καὶ πρῶτον προήσεται τὴν ζωὴν Yi cU E 3^? ^ L - 3 3 ’ , ' » τῶν ἐθίμων τῆς πόλεως. Ταῦτ᾽ εἰδώς, συναρπάζεις τὸν ζῆλον, xal αὔξεις τὸ ἔγκλημα, καὶ δοκεῖς αὔξων παράγειν αὐτούς, ὥςτε, χαὶ πρὸ τοῦ δεῖξαι προςὸν δικαίως τῷ κατηχρρουμένῳ τὸ ἔγκλημα, τιμωρεῖν θέλειν ἀπαραιτήτως καὶ τὴν ἀπολογίαν αὑτὴν προλαμθδά- , γοντας. Αλλ᾽ εἰς ξηρὰν προςαρ ἀξειςτὰς χώπας, ἄφρων φανεὶς ἁλιεύς",

8 : παῦε, ὦ θαυμάσιε" et Gallo 6 : παῦε, ὦ Μίδα βέλτιστε, χρυσολογῶν. Sed aliis tem- poribus sic abuti parum licet, ac παύουσι πνεύματα, p. 142, 21, pro παύονται, vix ferendum est. H. Steph. Thes. V. Παύω vernaculam exclamationem « paix ! paix ! », quam « pai pai » scribit, malit a greca formula « παῦε » derivare quam a latino nomine « pax ». Utique πάξ et « pax » plus habent probabilitatis.

* Codex, καινούς. Scripsi χενούς, usus permutatione eadem przcedenu.

* Codex, δεινός. Scripsi δεινόν propter symmetriam, Sic p. 176 : δεινὸν ὃ συχο- φάντης, δεινόν. Conf, p. 1, n. 4.

* Est ellipsis adverbii μᾶλλον. Malim

πρότερον.

* Proverbium est ἁλιεὺς προφαράξας εἰς ξήραν τὰς χώπος, cujus non aliud novi exemplum. Codex, προςαῤῥάξεις, non duplicanda littera canina. Theodo- rus Prod. Rhod. 6, p. 253: Μία γὰρ ἀμφοῖν ὧν ἔφαμεν φορτίδων, Tti παραῤ- ῥαχθεῖσα μυχίῳ πέτρῳ, Συνθρύπτεται μέν, τὸν δὲ φόρτον ἐξάγει. Ἅπαν γὰρ εὐθὺς τῶν υναιχῶν τὸ στέφος Ὅσας τὸ πιχρὸν ἐμ- πεφόρτιστο σχάφος, Τὸν πόντον εὗρε, φεῦ πάθους ! xotvóv τάφον. Rescribendum πα- ραραχθεῖσα, et στῖφος" ni fallor, etiam μικρόν. De prosodia nominis στῖφος in hac sede securus fere sum ; quum non- nunquam spondeo in quarta et sexta sede Theodorus utatur. Scripsit p. 42: Τοῦτον δὲ τὸν Κλέχνδρον τὸν γηραλέον᾽

116 T. TOY IIAXYMEPOYX xol ἀγρευθήσῃ μᾶλλον τῇ τούτων συνέσει καὶ ἀρετῇ, ἥπερ᾽ἶ ἀγρεύσεις τῇ πιθανότητι.

Τὸ τῶν νόμων ὑπερορᾷν, καὶ ταῦτα πολίτην ὄντα, καὶ λίαν βαρύ" καὶ εἰ μὴ νόμοις ὁ δεινὰ μὴ πείθεται, ὅ τι προςτάσσουσι, τίνι πεισθήσεται ἄλλῳ; Ἀλλ᾽ οὐκ εἰ δεινὸν τὸ τῶν νόμων ὑπερορᾷν, ὑπερόπτης ἐγὼ τῶν νόμων εὐθύς. Ἐπεί τοι γε καὶ δεινὸν ὁ συχο-- φάντης᾽, δεινόν, ὦ γῆ καὶ θεοί 1 — Πῶς γὰρ οὔ; διαθολεὺς ὧν τοῦ καλοῦ, καὶ μηδὲν ἐῶν τῶν καλλίστων ἀκατηγόρητον ----- ἀλλ᾽ οὐ διὰ ταῦτα, καὶ ταῦτα συκοφάντην σε κρίνων καί σου τὸ ἔγκλημα τοῦτο καταγινώσχων, ἤδη καὶ αἱρήσειν ἁπάσαις" ἰσχύσω, εἰ μή γε δείξω δικαίως καὶ παραστήσω ταύτην σοι τὴν κατηγορίαν. προςήχουσαν.

Τί τοίνυν ἀφεὶς δεικνύειν τῶν παρανόμων ἐμέ, τὴν παρανομίαν αὔξειν ἐπιχειρεῖς, καὶ κλέπτειν ζῆλον πειρᾷ πολιτῶν, καὶ κινεῖς αὐτὸν εἰς καταδίχην ἀθώου, καὶ κακουργεῖς λέγων, ὡς τοῦτο τὸ ἐξ ἑταίρας ὄντως ἐστὶν ἂν ἐκ πόρνου τις γεννηθῇ; ἔχει λόγον, εἰπέ μοι, τοῦτο, εἰ" τὸ χεῖρον δειχνύναι ποιοῦντα τὸν ἐκ πόρνου

ἢ τὸν ἐξ ἑταίρας δημηγοροῦντα ;

πῶς καὶ τίνα τρόπον ;

Φύσει δ᾽ ἴσως λομρμαχῶν εἰς κενόν, πάντ᾽ ἀναίσχυντος Gv, ὡς

πλέον ἰσχύει πατὴρ τῆς μητρὸς ἐπὶ τῇ τῶν τέχνων ἀναγωγῇ, καὶ

p. 242 : Ἔῤῥιπτεν ἐχτὸς νεχρὰ νεχρὸν τὸ βρέφος" p. 98 : Ἅτε σχοτισθεὶς τὸ φρονοῦν χαὶ τὸ χρῖνον. Scriptum est χρίνον. quod possit relinqui, ut saltem oculis volupe sit ; et στέφος etiam scribi nil impedit. Ἢ Cod., συναίσει, ex permutatione toties memorata vocalium at e. Chzre- mon Stobsi Tit. 105, 22, quem ex probabili Grotii emendatione citabo : Συνέσει, γένει τε πρόσθε xxi δόξη uéjas. Ibi est in codice σὺν αἷσσι. Pachymeres Hist. Andr. 5, 12, p. 394 : τὴν γὰρ Ἑκατερίναν ὃ τοῦ ῥῆγος ἀδελφὸς εἰω γάμον ἡαμθάνει. Codex, Αἶχατ.. quos melior scriptura aliis in locis Pachymeris re- peritur. Herodianus Epim. p. 29 : Ai- χατερίνα, χύριον. Videndus Menagius de Sancta Catharina Hist. mul. ppharum.

* Cod., εἴπερ. Idem est mendum p. 7, n. 3. ;

* Non deest epithetum ante xal λίαν βαρὺ, ut sit, verbi causa, βαρὺ xai λίαν βαρύ. Eadem brevitate infra : xai λίαν καλόν" χαὶ λίαν θρασύς" xai λίαν τῶν ἐν-- τέχνων.

* Vide de hoc loco p. 1, n. 3.

* Videlicet ψήφοις. Vide p. 60, n. 7.

* Sic codex. Fortasse repetendum ἔχει : ἔχξι λόγον, εἰπὲ μοι, τοῦτο; ἔχει τὸ χεῖρον δεικνύναι...

7 Schol.: πρός τι. Huc refero scho- lium quod in summo paginz margine scriptum est: σημείωσαι ὅτι xxl Δημο- σθένης ἐν τῷ xxTà Μειδίου πρῶτον τῆ πηλιχότητι ἐχρήσχτο, xxl τῷ πρός τι μετέπειτα.

MEAETH e. 47

μᾶλλον πατὴρ ἀχρεῖος ὦν, ἢ μήτηρ τῶν φαυλοτάτων οὖσα,, πρὸς τὴν ἰδίαν ἐπαίρει' τὸ τέκνον ποιότητα " ἄλλως τε καὶ τῶν ἀῤῥένων ὄν, φύσει τῶν τοιούτως ἐχόντων, τῷ πατρὶ προςκεῖσθαι, ἣ τῇ μητρὶ πείθεσθαι.

Καὶ ταῦτα μὲν εἴποι συγκρίνων ἐμὲ πρὸς τὸν ἐξ ἑταίρας, χἀχείνου δειχνύων χείρονα. ὑμεῖς δέ, ἂν ταῦτα λέγῃ, μὴ ἀπο- δέχησθε, μηδέ, πρὸς οἷς ἐκ τῆς κατηγόρίας τὴν ἐμὴν προαίρεσιν ἀδικεῖ, xal ὑμῖν ἐκ τῆς ἐπιχειρήσεως προςκατασκευαζόμενον ὄνειδος καταδέχησθε᾽ ὡς συχοφαντεῖ μὲν ἐμέ, ἀπατᾷ δ᾽ ὑμᾶς λέγων, καὶ τῆς καχουργίας ὑμεῖς, εὐήθεις Εἰ μὲν γὰρ ἀγωγαὶ τέως τῶν βουλευτῶν ἐζητοῦντο, καὶ παιδεύ-

3 3 3 3 “ ὄντες, οὐδὲν ἐπαΐετε.

σεις) καὶ γνώσεις ἐπὶ τῶν τοιούτων, καθώς, οἶμαι, τοῦτο καὶ μόνον ζητεῖται ἐπὶ τῶν μηδὲν ἐπιφερομένων εἰς κώλυμα πρόςτι-- μον, οὐδ᾽ εἶχεν ἂν οὕτως ὅσον ἐπὶ τῇ γνώσει δεικνύναι τὸν ἐχ πόρνου χείρονα, κἂν ἡλαττοῦτο τῇ γνώμῃ κατὰ τὴν τούτου μαν-- τείαν, ἄῤῥην Qv, ὡς λέγει, xal τῷ χειρίστῳ προςχείμενος. Ανὴρ γὰρ ὁ πατὴρ ὦν, κἂν τὴν γνώμην χείριστος ἦν, τῆς μητρὸς ἂν ἐπλεονέκτει, ὅσα τὰ ἐς γνῶσιν καὶ ἐμπειρίαν πολιτικήν" καὶ ἔδει

! God., ἐπάρη.- Scripsi ἐπαίρει, 80-- Δελφίνης. Addam et alia de ἡ ει. Pisides centu ductus. Fortasse tamen ἐπαρεῖ. De vanit.: [xal μηδὲν εἶναι σωφρόνως Permutatio vocalium ἡ εἰ id mendum zexzpévos] Ἄνω βαδίζει τῷ βεθηκέναι peperit, quz et alia sexcenta. Symeon χάτω, Φεύγει τε τιμὴν τὴν χαλὴν ἀτιμίαν, Seihi Ichnel. p. 90 : εἰ ξεναγωγήσει σε Πολλήν τε δόξαν τὴν ἀδοξίαν ἔχει. De— τις, τὴν σεαυτοῦ μὴ πρότερον πιστεύσης lendi uncini, et scribendum πεπεισμέ-- σωτηρίαν πρὶν ἣ τούτου διάθεσιν διαγνῷς. vos e codice (quam lectionem receptam Narratio postulare videtur, quz fuit nunc video in editione Romana, sed Starkii sententia , εἰ ξεναγωγήσεις τινά. tacite), et pro φεύγει, quod caret sensu, Fortasse legendum «i ξεναγωγηθῇ σοι τις codex recte exhibet φέρει, quod hic quod quum proponere vellem ad Cho- valet idem verbo proximo ἔχει. Theo- ricium, p. 69, typi vel calamus aliud dorus Prodr. Rhod. 6, p. 237 : Ἄωρος exhibuerunt. Scholiastes Nazianzeni in zpxro xai πρὸ τῆς εἱμαρμένης Eig τὴν

Catalogo Clarkii Gaisfordiano, p. 45: θῆρες δέ εἰσι xxi θηρομηγεῖς (imo θηρο-- μιγεῖς) οἱ ἐκ τοῦ Δελφίνου δράχοντος ὑπὸ Καδμου σπαρέντες ὀδόντες. ἘἈΘΒρίοΙ Gregorii carmen. ad Nemesium , p. 142 B: Θῆρας, θηρομιηεῖς τε.... Nomen ser- pentis idem fertur in scholio ad Eurip. Phoen. 25? : ἣν δὲ τὸ ὄνομα τοῦ δράκοντος

ἄπληστον τῆς θαλάσσης γαστέρα, Τόξου μετ᾽ αὑτοῦ χαὶ σὺν αὐτῷ τῷ βέλει, Μη- δ᾽ αὐτὸ χανὸν γνοὺς τις αὑτὸν ἁρπάσοι. Lego εἴρχτο.... χαινὸν γνοὺς τίς.... Su- perius oculos advertit mendum , corri- gendum obiter : Ἦν οὖν ἰδεῖν θέαμα δα - χρύων γέμον, Καὶ μεττὸν οἴκτον συμπα- θούση χαρδίᾳ. Imo οἴχτου.

23

478 T. TOY ΠΑΧΥΜΕΡΟΥ͂Σ

παιδεύειν τὸν ἐξ αὐτοῦ κρεῖττον 7) κατὰ τὴν μητέρα; κἂν σώφρων ἦν ἐκείνη καὶ τῶν λίαν σεμνῶν. Ἐπεὶ δὲ τὴν μὲν ἐς τὰ πράγματα ἐμπειρίαν αὐτόθεν ἔχειν ὀφείλει ᾧ μετέσται τῆς ἐνταῦθα παρόδου καὶ τῆς βουλῆς, x&v ἀπείη γνῶσις τοῦ βουλευτοῦ, οὐδὲν ἂν ἐγκριθείη τοῖς ἄλλοις, κἂν τῶν εὐγενῶν T) καὶ σωφρόνων, ἡ éxa- τέρου δὲ τοῖν γονέοιν κακία ζητεῖται καὶ μόνη πρὸς τὸ παρόν, ποτέρα αἶσχος πλεῖον τῷ τέκνῳ προςθήσειν οἵα τέ ἐστι, καὶ ἀτι- μίαν προςάψειν καλῷ γε ὄντι καὶ σώφρονι, xal ἐς ἄκρον ἐληλα- χότι γνώσεως" ποῦ δίκαιον μὴ τοὺς γονέας αὐτοὺς καθ᾽ αὑτοὺς ἐξετάζεσθαι, εἴπερ ὁ πατὴρ πορνεύων αἶσχος προςάψει πλεῖον τῷ ἐξ αὐτοῦ, καντεῦθεν τῇ πόλει δημηγοροῦντος αὐτοῦ, ἢ ἡ μήτηρ ἑταίρα γε οὖσα καὶ τοῖς βουλομένοις ἔκδοτος, xoi μηδὲν ἔχουσα τὰ ἴσα ταῖς ἐλευθέραις, κἂν βρύῃ pec χὰν πλούτῳ βρίθῃ, χἂν Λαὶς τὸ κάλλος ἄλλη τις ἢ, καὶ ἧττον οὐδὲν ὁ ὁ ἐκ ταύτης πρὸς κάλλος καὶ πλοῦτον καὶ δύνεσιν φαίνηται: ἕψεται τῷ πατρὶ τὸ τέκνον, καὶ ἀσωτεύσει γατὰ τὸν πατέρα κἀκεῖνο ; ἀπελατέον πάντως τῆς πνυκὸς᾽ τὸν υἱόν, ἀπελατέον δὲ αὑτοῦ γε καὶ τῆς αὐτοῦ ἀσωτείας ἕνεκα. Τί τη σομεν τὸν ids , ὡς ἐντεῦθεν καταδι- χάσαι τὸν νέον; ἀρχεῖ ἑκατέρῳ εἰς ἀτιμίαν τὸ αὑτοῦ πλημμέλημα.

ἀλλ᾽ οὐχ ἕψεται τῇ μητρί, καὶ ταύτῃ ἀτίμῳ γε οὔσῃ οὐδ᾽ ὅλως ἐξισωθήσεται. ἀλλ᾽ ἄτιμος μενεῖ πάλιν καὶ καλὸς àv ταῦτα καὶ σώφρων καὶ τῶν σεμνῶν. Διὰ τί; ὅτι τὸ τῆς μητρὸς αἶσχος ἐκεῖνο χαὶ εἰς τὸν υἱὸν κάτεισιν. Οὕτω γὰρ τῷ νόμῳ δοκεῖ καὶ ἔστιν ἕν τῶν ἀπὸ νόμων προςτίμων τῇ πόρνῃ, τὸ μηδὲ τὸν ἐξ αὐτῆς ἔντι- μον εἶναι τῇ πόλει, ἀλλὰ κατ᾽ αὐτὴν ἐκείνην κοινοῦ συνεδρίου καὶ αὐτὸν ἀπελαύνεσθαι. Τὸ γοῦν σεμνὴν τὴν μητέρα εἶναι καὶ σώ- φρονα καὶ συνετὴν εἰς πολλὰ οὐχ ὀνίνησι τὸν ὑἱόν, ἂν ἐχεῖνος δοκιμαζόμενος ἀδόκιμος φαίνηται, καὶ τὸ τῆς μητρὸς πλεονέχτημα οὐ διαδαίνειν οἶδε καὶ πρὸς τὸν υἱὸν ἀναγχαίως " τὸ δ᾽ ἐλάττωμα διαδήσεται, καὶ ὥςπερ αὐτὴν ἐφέξει τοῦτο τῆς τῶν εὐγενῶν καὶ σωφρόνων καὶ σεμνῶν nappnatas, οὕτω χἀκεῖνον ἀπείρξεὶ τοῦ βήματος ταὐτὸ τοῦτο τὸ τῆς μητρὸς ἐλάττωμα. Δναιδὴς ἐχείνη

! Πνυκός] p. 169, n. 4.

MEAETH Θ'. 179 xai πόρνη, οὔτε τούτῳ προςχειμένη ταῖς ἀληθείαις, οὔτ᾽ ἐχεῖνον στέργουσα, ἀλλὰ καὶ πᾶσιν ἔκδοτος, καὶ οὐδενὶ ὡς ἀνδρὶ καθυ- πείκουσα, τοῦτον κατέχει καὶ ἄλλον ζητεῖ, ἐχεῖνον φθάνει καὶ ἄλλον μνηστεύεται᾽ ἀναίσχυντός ἐστιν, ἄστοργός ἐστι, φθορὰ πόλεως, γυναικῶν ἀκοσμία, ποικίλον νεότητος ἄγχιστρον. O γεν- νηθεὶς ἐξ ἐκείνης ποῖον οἶδε τῶν ἁπάντων πατέρα; κἂν τοῦτον εἴποι, ἄλλος ἀμφισθδητεῖ᾽ κἂν ἐχεῖνον, ἄλλος ἑαυτῷ παραγράφει τὸ γέννημα" καὶ οὕτω, μηδένα πατέρα σχών, ὑποπτεύεται τῶν ἁπάντων. Καὶ τέλος τὰ νόθα τῇ γαστρὶ προςνέμει ὁ νόμος, καὶ μόνης γίνεται τῆς μητρὸς ὁ πολλοῖς προξςήκειν ὅσον κατὰ πατέρας ὑποπτευόμενος. Καντεῦθεν, μηδὲν ἔχων ἀπὸ πατρὸς ὀνομάζεσθαι, πρὸς τὸ τῆς μητρὸς συστέλλεται ὄνομα" ὄνομα δὲ τῆς μητρὸς ἑταίρα καὶ πόρνη καὶ ἀναιδὴς καὶ ἀκόλαστος, καὶ πᾶν εἴ τι τοιοῦτον χαὶ κάκιστον. Αχούει τοίνυν ὁ τῆς ἑταίρας υἱὸς τὸ τῆς πόρνης Éxyovoy, τὸ τῆς ἀναιδοῦς θρέμμα, τὸ τῆς ἀκολάστου παί- δευμα. Καλά γε ταῦτα τῷ τῆς πόλεως βουλευτῇ καλά γε τῷ χοινῷ δημηγόρῳ καὶ ῥήτορι! παῤῥησιάσεται εὐτονῶς πρὸς τὸν ἐχθρόν. ἐλευθέρως εἴποι, μετὰ παῤῥησίας ἀνταγωνίσεται! ἐμοὶ δοκεῖν, πτὼξ ἐσεῖται πρὸς πάντας, xal πρὸς χάριν ἐρεῖ, καὶ κο- λαχεύσει τὸν ἐπιπλήξεως ἄξιον.

Τί τῶν τοιούτων χωλύσει xapé; πέπραχεν ἡ μήτηρ τὴν ἰδίαν ὥραν λημμάτων αἰσχρῶν ; εἵλετο ἡδονῆς χάριν ἐπονείδιστον βίον ; παρέῤῥιψεν ἑαυτὴν ἐπ᾽ αἰσχύνῃ καὶ ταῖς ἐσχάταις ὕδρεσι mepié- δαλλεν; οὐκ οἶδα καγὼ τὸν γεννήσαντα; οὐ πατρόθεν xal ἔτι

Navig. 15 : ἔστω γὰρ τὸ πλοῖον xai τὰ ἐν αὐτῷ πάντα ἐμά.... αἱ γυναῖκες, καὶ ἄλλο

! Pro εἴ τι fortasse ὅ «t placobit le- ctoribus nonnullis. Sed sic εἴ τι Decla-

matione duodecima. Ceterum 5206 ita variatur. Synesius Ep. 4 , p. 163 : χρυ- σίον xxl ὃ Tt ἄξιον χρυσίον. Est et τι in codice. Vide meam ibi notam in Delectu Patrum Sinneriano, p. 469. Matthaeus, 12, 28 : ἀπόδος μοι ὃ τι ὀφείλεις. Est et ibi varietas εἴ τε, quam praeferebat Mil- lius, improbante G. Horreo Ánim. p. 94. Gregorius Naz. Orat. 40, p. 655: παρέστω μοι πατήρ, ἀδελφοί, ἡυνή, τέχνα, φίλοι, πᾶν ὅ τι τίμιον. Lucianus

εἴ τι ἥδιστον χτημάτων ἁπάντων, Varia- tur et hic, εἴ τι et à τι. Quibus respon- detur : λέληθας σεαυτὸν ἔχων ἐν τῇ νηΐ. Monet Fritzsch. sensum esse : « non animadvertis esse tibi in navi bonum ceteris przstantius ». Malim , λέλ. σεαυ- τὸν τοῦτ᾽ ἔχων. Nam edita grica sunt breviora. Vel, quod przferendum esse videtur, scripserim vz£...., oratione in- terrupta, quam occupat alia dialogi persona : τὸν πχῖδα φὴς τὸν χομήτην.

180 Γ. TOY IIAXYMEPOYX

ἄνωθεν ὀνομάξομαι; οὐ λέγομαι τοῦ δεῖνος υἱός, ἀνδρὸς ἐντίμου, πολίτου μηδὲν ἔχοντος ἀπὸ νόμων τὸ πρόςτιμον; τίς ἐκώλυσε τὸν πατέρα θέλοντα πολιτεύεσθαι; τίς κακῶς εἶπε ; τίς ἀπεστράφη ἰδών; ἀναπτύξατε τὸ τῶν ἀτίμων πινάκιον " ζητήσατε, παρακαλῶ, εἴ που τῆς βίδλου κεῖται τὸ τοῦ πατρὸς ἀνάγραπτον ὄνομα. Ei δὲ χαὶ κεῖται (κείσθω γὰρ καὶ τοῦτο), ἐμοὶ μὲν οὔμενουν λεκτέον τοῦτο" οὐδὲ γὰρ ἄξιον" τέως δὲ τί πρὸς ἐμὲ τοῦτο; ἐκεῖνος, κἂν ὁποῖός τις ἦν΄, ἀλλ᾽ οὖν ἐλευθέρως ἔθρεψε τὸν υἱόν, καὶ ὑπὸ μυστα- γωγοῖς καὶ παιδαγωγοῖς ἀνῆξε, καὶ οὐδὲν ἐνέλειπε δαπανῶν εἰς τὴν ἐμὴν εὐδοκίμησιν " εἴπω δέ, καὶ ἀπ᾽ ἐκείνου ἔσχον τὰς τῶν χαλῶν ἀφορμάς: ἐςαεὶ νουθετοῦντος dí τε πρακτέον καὶ ἃ φευ- χτέον εἰς δύναμιν.

Θέλετε μαθεῖν τὴν ἐμὴν διδαχήν: ἴδετε τὸ τέλος; σχοπήσατε τὴν προαίρεσιν. Δέδωκεν ἡ φύσις ἐμοί — ἀλλ᾽ οὐ βούλομαι λέ- yew, μή πως ἐπαχθὴς εἶναι δόξω περιαυτολογῶν ---- ἀλλ᾽ οὖν, εἴ τι δέδωκεν, οὐκ ἐμαυτῷ καὶ μονῷ τηρῶ" ἀλλὰ κοινὸν προτίθημι τοῦτο, xal πολιτεύομαι, καὶ βουλὰς βουλεύω τὰς ὠφελούσας. Κἀγὼ μὲν « Οὐδὲν ἀδικῶ » φημί" εἰ δ᾽ ἀδικῶ, ὡς σὺ λέγεις, σὺ μὲν δεῖξον τὴν ἀδικίαν, ἐγὼ δὲ παραστήσω σοι τὴν ὠφέλειαν.

Καί μοι σκόπει καθ᾽ ἕκαστον" εὔπορόν ποτε χρημάτων ἐξ ἀπό- pev τὸν δῆμον κατέστησα ταῖς βουλαῖς" ἐξήνεγκα πόλεμον καθ᾽ ὧν ἐθάῤῥουν οὐδένες, ἀλλ’ ἔπτησσον ἀγγελλομένων xoi μόνον, καὶ μυχοὺς τῆς γῆς ἐζήτουν φυγεῖν" λέοντας, ἀπέπεμπον λαγωούς ᾿"

ἐχορημάτισα πρέσδεσι, καὶ λαδὼν πρέσθεις ἐξέπεμπον μετὰ θάῤῥους. Τἄλλα, ἵνα μὴ καθ᾽ ἕκαστον διατρίδω, δεόντως καὶ ὡς ἂν αὐτοὶ φαίητε κατὰ τρόπον καθίστων. Ταῦτα τὰ τῆς ἐμῆς ἀδικίας ἔκγονα" ταῦτα παρανομῶν, ὡς αὐτὸς λέγεις, ἔπραττον. Τὰ πραττόμενα

! Eadem syntaxi, p. 128 : x&v ὁποῖος axi εἴη. Cf. p. 130, n. 4.

* Antithesis non rara leonis et leporis. Nonnus Dionys. 14, 123 : Νοσφὶ μόθοιο λέοντες, ἐνὶ πτολέμοις δὲ λαγωοί. Prover- bium metricum 665 : Λαγὼ βίον ξῆς ὃ πρὶν ἄτρομος λέων. Vide Junium Adagio: «leo prius, nunc leporem agit». Et

dicunt λαγωοῦ βίον tz» sine leonis op- positione. Quod proverbium raro in nostra lingua exemplo adhibuit Sagius Hist. Estev. : « je sentois s'élever dans mon áme des mouvemens de frayeur.... enfin je menois une vie de liévre ». Stu- diis classicis a puero probe imbutus fuerat Sagius.

MEAETH e. 181 γοῦν, ὁμολογῶν εἰς καλὸν εἶναι xal συμφέοον τῆς πόλεως, τὸν τρόπον καθ᾽ ὃν γέγονε ταῦτα, ἀντὶ τοῦ χάριν ἀξίαν ἀποδιδόναι, παρανόμων γράφῃ ;

: ἀλλ᾽ E ἔδει σε τὴν πόλιν εὐεργετεῖν ».

ἄλλως ἔδει; εἰπὲ τὸν τρόπον" μᾶλλον δὲ τὸν ἐμὸν ἐκείνῳ ἢ ἀπόδειξον μὴ προςήκοντα. Kay παραστύήσης ἐχεῖνον τῶν ἀπρεπῶν, ἐντεῦθεν κατάκρινε, καὶ μὴ ζήτει καθ᾽ ὃν ἔδει τρόπον ἄλλον τἀμὰ πρὸς τὴν πόλιν γίνεσθαι. Εἰ μὲν γὰρ οὐκ ἐχοῆν παρ᾽ ἐμοῦ γίγνεσθαι τὰ τῇ πόλει συμφέροντα, χάκιζε χαμὲ xal τὸν τοόπον καὶ τὰ πραφςτόμενα. Ein& μετὰ παῤῥησίας τῷ δήμῳ" « Οὐχ ἔξεστι τῷ δεῖνι πολιτεύεσθαι εἰργομένῳ παρὰ τῶν νόμων " κἂν τὰ πραττό- μενα παρ᾽ αὐτοῦ τῶν λίαν" ἡ «al συμφέρῃ, ἀλλ᾽ οὐ συμφέρει πα- ρανομοῦντος". Πᾶσαν ἡμῖν κωλυτέον προαίοεσιν τοῖς νόμοις tio- γομένου, xay παρ᾽ αὐτοῦ μέλλοιμεν σώζεσθαι. Μὴ τοῦτο μὲν κωλύσωμεν πράττειν αὐτόν, τοῦτο δὲ δῶμεν". ὁ γὰρ ἁπλῶς ἐκ νόμων ἀποκλειόμενος, οὐ τρόπον ἔχει τὸν συνειςάγοντα ».

Εἰ γοῦν εἴργομαι νόμοις, τί ζητεῖς τὸν τῆς ὠφελείας τρόπον, καὶ ἄλλως λέγεις χρῆναι τὴν πόλιν εὐεργετεῖν ; εἰ δ’ ἔστι τρόπος εὐεργετεῖν" τὰ κοινὰ πράττοντα, καὶ τὸν ἐμὸν μὲν ἐχφαυλίζεις, ἐκεῖνον δ᾽ ἀντειςάγεις ὡς ἔννομον, ἀκούσῃ δικαίως, οἶμαι, καὶ παρ᾽ ἐμοῦ, ὡς οὕτως ἦν ἐμοὶ βουλομένῳ τὴν πόλιν εὐεργετεῖν, οὕτως ἦν δυναμένῳ τοὺς ἐμοὺς ὠφελεῖν.

ΜῊ τοίνυν" ἐπίτηδες ἐπηρέαζε, μηδὲ λέγε τρόπον ἕτερον ὃν εἶχες κἀκεῖνον κακίζειν, εἰ κατ᾽ ἐκεῖνον ἔπραττον. Φέρε γάρ᾽ εἰ συνήργουν ἄλλως, καὶ πρεσθείαις ἐπεδαλλόμην ἡ τηρήσεσι τῶν κοινῶν, οὐκ εἶχες λέγειν καὶ τότε, εἴπερ ἐδούλου, ὡς ἄλλως ἔδει ποιεῖν, xal μὴ οὕτως. EE» μέν, ὦ ἑταῖρε, πολίτην ὄντα, τὴν πόλιν ἐκ τῶν δυνατῶν ὠφελεῖν ἐξῆν, γνῶσιν ἔχοντα ἐξ Ἑρμοῦ,

* Schol.: μετάληψις. tur Moschopulo sic edito II. cy. p. 206: * "Exsívo] fortasse ixetvov. ἐπεί" σύνδεσμος συναπτιχός. Codex bene, 5 Post τῶν λίαν periit vocabulum σ. παρασυναπτιχός. Est enim ejus con- unum saltem , χαλῶν, vel χρηστῶν, vel junctionis epithetum proprium. xpnatuo. 5 Codex , τοῦτο δ᾽ ἰδῶμεν. * Et periisse videtur praepositio xzpz* — * Fortasse τοῦ εὐεργετεῖν. παρὰ παρανομοῦντος. In transitu redda- —— " Schol.: ἀντίληψις.

482 Γ. TOY IIAXYMEPOYX

βουλεύειν τὰ χρήσιμα, καὶ μηδὲν ὁ «βίστας! ἔχειν σέ τε κἀκεῖνον, καὶ ἄλλον αὖθις, τοῦ πῶς ἀφελεῖν καὶ καθ᾽ ὅντινα τρόπον δεῖ. ἢ σοὶ μὲν ἔξεστι καὶ λέγειν καὶ καταχρίνειν ὁντιναοῦν, ἄλλῳ δ᾽ οὐκ ἦν λέγειν; οὐχ εἰς ἐπηρειαν πολιτῶν, ἀλλ᾽ εἰς ἄγάθον τῆς πόλεως: Ἐγὼ μὲν οὖν, οὐδ᾽ ἂν ἄλλοι πλείους 1 5 σύ yt κωλύωσι, ctyf- σομαι πώποτε, ἔστ᾽ ἂν ἡ πόλις φέρῃ ue! ζῶντα, καὶ τῶν πολιτῶν εἷς κἀγὼ λέγωμαι. Σὺ δέ, εἰ μὲν ἔχεις ἄλλον δεικνύειν νόμον τὸν ἐμὲ κωλύοντα, δεικνύων κώλυε. Οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ τὸν νόμον βούλομαι πολιτεύεσθαι. Εἰ δὲ τοῦτον ἔχεις. καὶ μόνον ὃν δὴ καὶ προτείνεις, ἴσθι μηδὲν ποιῶν, μηδὲ δικαίως ἰσχυριζόμενος. Bret τὸν ἐξ ἑταίρας, καὶ εἶργε" ζήτει τὸν ἀπὸ νόμων εἰργόμενον, καὶ ἐξέλα " καὶ τότε δόξεις οὐ βασκαίνων ἐντίμοις εὐδοκιμοῦσιν, ἀλλὰ νόμων πολιτικῶν ἀντεχόμενος. Κἂν μυριάκις ἀναγινώσχης τὸν νόμον, ἐμὲ μὲν οὐχ αἱρήσεις (οὐδὲ γὰρ ὑπόκειμαι τῷ προςτίμῳ)». δείξεις δὲ μόνον ταυτὸν φθονοῦντα τῇ πόλει τῆς ὠφελείας, κἂν μὲν νοῆς ὅ τι χαὶ λέγεις, βασκαίνοντα, ἂν δ᾽ ἀγνοῆς, τὴν διπλῆν dyvotay* ἔχοντα. Ὁ διπλῆν δ᾽ ἀγνοῶν, μωρίαν ὀφλισκάνει ἣ μανίαν, ἣ ἄλλο τι τῶν ὁμοίων παρὰ πολλοῖς. Τί γοῦν σαυτὸν οὐκ ἐλλεθορίζεις",

! Codex, φέρη μοι. * Ad verba /Enex Gazzi , αὐτὴν ἀμα- θῶς ἀγνοήσας τὴν ἄγνοιαν διπλάσιον νοσεῖ,

δέχου τῆς πόας τὴν θεραπείαν" ῥδῖψον ἀπὸ τῆς ψυχῆς τὸ ἀῤῥώστημα. Bremius ibi- dem : « nobis nieswurz »; nobis « hel-

plurima contuli p. 222; in his locum ipsius Pachymeris ex Historiarum ini- tio, cujus nunc non spernendam varie- tatem memorabo , ὥςτε pro ὡς τό. Sed sum valde iratus mihi quod retinuerit memoria tenacior debiles versus hosce poete ignorabilis : « L'aveu qu'Hylas m'a fait de son insuffisance Rachéte ce défaut , et peut tourner à bien; Car le comble de l'ignorance, C'est d'ignorer qu'on ne sáit rien ».

* Ferme videtur desiderari ἀγνοῶν ἄηνοιαν.

* Servavi tenuem codicis spiritum in ἐλλεθορίξεις. Verba mutuatus est 80-- phista Demosthenis Ctes. S 121. Ibi scholium : ἀπαλλάστου τῆς νόσου" χρήσι- μος ἐν τοῖς τοιούτοις χαχοῖς ὃ £22660po;'

lébore » vel « ellébore ». Sed botanice loquentibus de nomine res est paulo implicatior. Satis secure crediderim helleborum antiquorum eam esse plan- tam, quam Pruse vidit Turnefortius (t. III, p. 347); quam nonnulli Helle- borum Orientalem vocant. Magna est Turnefortii auctoritas, medici viri et inter botanicos scriptores primarii. De helleboro veterum multi multa dixerunt. Indicare satis sit Trillerum medicum eruditissimum ad Thom. Mag. p. 716; Bompart. Commentario in septimam Hippocratis epistolam, p. 90; Vinkii Amanitates Medicas , p. 251 ; Bevero- vicii Ideam medicinzx veterum part. 3, cap. 2, quod est « De principis facul- tatis symptomatis ». Regnierius Sat. 15,

MEAETH Θ΄. 483 Ἁ καί, φοιτῶν ἐς νομοτριθῶν᾽, μανθάνεις νόμον ἀχρίδειαν; Η σύ * , , “ ὃ ’ ed Qo ’ ' EE ^ μὲν ἐξελάσεις τοῦ συνεδρίου, οὕτω δόξαν σοί, τὸν ἐπὶ καιροῦ φα- νέντα τῇ πόλει χρήσιμον, εἴπω δέ γε χαὶ φανησόμενον; ἐγὼ δὲ οὐχ ἕξω προτείνειν τὰ ὅμοια κατὰ σοῦ, καὶ νόμον δεικνύειν τὸν ἐξελῶντα καὶ πόῤῥω που πέμποντα;

Maívn παραφρονῶν, ἄνθρωπε, ἡ καθάπαξ τοὺς νόμους auga- γνοεῖς. Εἰ μὲν τὸ πρῶτον, ἰατροῖς χαὶ μάγοις ὑπόχεισο, δεῖξον τὴν νόσον χαὶ θεραπεύθητι" ἐχεῖνοις ἐπίτρεψον σεαυτόν, ἐχεῖνοί σε σωφρονίσουσι" καὶ καθεστὼς ἐκεῖθεν, λέγε τότε. xal ἴσως σω- φρόνως λέγων δειχθήσῃ. Ei δ᾽ ἀγνοεῖς, ἔχει διδασκάλους ἡ πόλις τῶν νόμων κοινούς. Δράμε πρὸς ἐχείνους. Μάθε πρῶτον. καὶ τότε λέγε. Καὶ μὴ παντὸς ᾧου τὸ νόμους γινώσχειν ἐς τἀκριδές" ἀλλὰ δὸς καὶ γήρᾳ. καὶ πείρᾳ, καὶ μαθήσει, καὶ ἕξει, καὶ τριδῇ διηνεκεῖ) τὰ τῶν νόμων" καὶ παρὰ τοὺς τοιούτους φοιτῶν μάνθανε.

3 1 1 5 , A L 2) 1 ’ €?

Eye μὲν εἶχον λέγειν καὶ πλείω, εἴπερ μὴ τούτους ἑώρων, νομομαθεῖς ὄντας πάντως, πολλήν σου καταγινώσχοντας τὴν

E , 1 / ' B , - 3 εὐήθειαν. Ὑμεῖς δέ᾽, ἀλλὰ δότε μοι τὴν ἀπολογίαν ἐντεῦθεν. Κὰν βαρὺς ἐγὼ καὶ δύςερις ἐν ὑμῖν, καὶ καταφρονητὴς νόμων δοχῶ, ὑμῶν κρινόντων, καὶ μὴ τούτου κατηγοροῦντος, εὐμενῶς τὸ δὸο-- χοῦν ὑμῖν δέξομαι, ὡς δόγμα κοινὸν πολιτῶν, καὶ οὐχ ὡς συκο-

, 3 5, A * , »NY. » D "Y ἫΝ φάντου ἐπήρειαν. Κἂν ovrog λέγῃ. οὐδὲν ὅ τι μὴ λέξω καὶ ἰσχυ- ρίσομαι συκοφάντην δεικνύειν καὶ παρερμηνέα τῶν κειμένων νόμων καὶ ἐπηρεαστήν. Kay ὑμεῖς ἀποφαίνοισθε, σιγήσομαι παραυτίχα,

de scribendi cacoethe , Horatii sui me- mor : « Plus on drogue ce mal, et tant plus il s'empire; Il n'est point d'ellé- bore assez en Ánticyre ». lbi Brossetti nota. Malherbius Epistola ad Racanum : « Si quelqu'un y trouve à redire, qu'il prenne de l'ellébore ». Dinjz., poeta elegantissimus : « Estes, cujas cabecas disgracadas Nào bastam a curar tres An- ticyras , Abrazados se crém d'um santo fogo ». In quibus Horati! agnoscuntur vestigia, monstrante, qui nomen celavit, editore, Verdierio, viro docto, qui,

patria relicta, libertate , qu: sera tamen ipsum respexerat, Lutetim fruebatur. Ad Dinisii versus ipse olim, gallicus interpres , nonnihil scribens adnotatio- nis de Veratri Albi L. synonymia mo- nere memini. Res est, ut modo dixi, non parum incerta. Certissimum est a potionibus id genus ἐμετιχωτάταις esse absuinendum , veluti a toxicis.

! Nomine νομοτριθής usus est eL supra p. 112, 12. Mich. Choniates Encomio Is. Angeli, δ 7 : ὡς εἴποι ἄν τις νομοτριθής.

* Schol. : ἐπίλογος.

48A Lr. TOY IIAXYMEPOYX οὐ γρύξω λόγον', οὐ τὸ τυχὸν ἀντερῶ. Εἴσομαι γὰρ παρὰ μὴ φθονούντων, ἀλλ᾽ ld ἐρίνομενθξ: Αγαπήσω παρ᾽ ὑμῶν yt RECENTES» 2* παρὰ τούτου δικαιωθείς. Πιστεύσω τοῖς ὑμετέροις ἀρ) θιρ:ς ὡς νόμοις. Απέλθω χαίρων ὅτι συχοφάντης οὐχ ἴσχυσε κατ᾽ ἐμοῦ, ἀλλ᾽ ἄνδρες νομομαθεῖς xai ζηλωταὶ πολιτικῶν ἐθῶν καὶ νομίμων κατακεχρίχασι. Κἄν τις πρὸς χάριν συνηγο- ρεῖν θέλοι, καὶ θεραπεύειν τὴν λύπην, οὐκ ἀποδέξομαι. Μᾶλλον ὑμῖν πιστεύσω καταδικάζουσιν ἢ ἑτέροις ἀπογινώσκουσιν. Épà τότε ὡς πόλις με πᾶσα xatéxpwe , xal τῆς κοινῆς βουλῆς νόμος ἀπεῖρξε, κρινόντων ἐκείνων, ἐχείνων ἐξηγουμένων. Τίς ἐχέγγυος ἄλλως τοῦ λοιποῦ ἐξηγεῖσθαι τὸν νόμον, καὶ ἀθωοῦν ὃν ἀπροσπα- θῶς αὐτοὶ καταχρίνουσιν ; τ

Αγαπῶ xayo τὴν τιμήν. Καὶ πῶς γὰρ οὔ; ἄνθρωπος ὦν, καὶ τοιαύτης πολίτης πόλεως, ὅπου καταίρουσι πλεῖστοι" καὶ πολὺς τῶν ἐντίμων" ὁ θροῦς παρ᾽ αὐτοῖς) ὅπου φανεῖεν τῆς πόλεως διερ- χόμενοι, πολὺς ὃ περὶ αὐτῶν λόγος ἐκείνοις" « Οὗτος » λέγουσιν" « ó περιφανὴς βουλευτής ἐκεῖνος ὁ ἄριστος στρατηγός ἄλλος ὁ τὰ χοινὰ πραττῶν δικαίως " τούτους τιμᾷν δεῖ, καὶ τιμητέον αὑτοὺς ἡμῖν ἐστί, ξένοις γε οὖσι. καὶ ταῦτα καὶ ape xpí- ζουσιν ». ὅθεν καὶ προςέρχονται; xal τιμῶσι, καὶ δωροφοροῦ- σιν᾽, ὡς ἄξιον. Ταύτην ἀγαπῶ xayo τὴν τιμήν. ὁμολογῶ τὸ πάθος θέλω περιφανὴς εἶναι, θέλω περίδλεπτος. Eic τί: γὰρ ἄλλο xal τὰ πολλὰ xexoriaxa , xal , ἄλλων ἡδοναῖς δουλευσάντων, ἐγὼ σωφρονῶν τὸν βίον ἐῤῥυθμιξον, ἢ ἢ πάντως ἵν᾽ εἰς dd τῶν πόνων δρέψωμαι τοὺς «apmoós; Ηττῶμαι φιλοτιμίας, δι᾽ ἦν ἐσπούδασα. Ηττῶμαι δόξης, ἡ ἧς ἔνεχα προςεχτιχῶς ἔζων καὶ σὐντετηβη μενος: xy εἴ τι xal παρὰ τοῦ πατρὸς ἔφερον, ἀπαλεῖψαι θέλων ἐκεῖνο xai μετεγγράψαι τὰ χρείττονα. ἤθελον διὰ βίου ταῦτα παρεῖναι καὶ κοσμεῖν με καὶ μεγαλύνειν φαινόμενον.

! De γρύξειν p. 4, n. 1.

* Ellipsis fit adverbii μᾶλλον.

* Fortasse omissa a librario. przepo- Silio περί" πολὺς περὲ τῶν,... Sed subau- ditur passim.

* Sie. codex. Si post ἐχείνοις com-

mate distingueretur, λέγουσιν lieret da- tivus.

:* Sic codex, δωροφοροῦσιν. Malim δορυφοροῦσιν. Quorum verborum de permutatione monui ad Anecd. Nova, p. 330. Cf. Thes. Did. V. Δωροφορέω.

MEAETH Θ΄. 185

Αλλὰ τί πάθω; οὐκ ἔχω πρὸς ὑμᾶς ἄλλο καὶ ἀξιοῦν, ἢ προ- σχεῖν ἀχριδῶς τῷ νόμῳ, καὶ πολλάκις μὲν ἀναγνῶναι, κριτὰς δὲ μὴ τοῦδε ἣ τοῦδε, ἀλλ᾽ αὐτοῦ γε γίγνεσθαι. ἔχει τις συλλογίσασθαι χατὰ τοῦτον (xal τοῦτο γὰρ δίδωμι)" ἔχει δ᾽ ἄλλος διαστεῖλαι τὸν λόγον, καὶ τὸ ῥητὸν ἐκλαδέσθαι κατὰ τὸ κείμενον, ἀφεὶς τὰς παρεξηγήσεις, ὡς νοὸς ἐπιβολὰς ἔνθεν κἀκεῖθεν ῥεπούσας, καὶ τὸ μὲν δικαιούσας. τὸ δὲ καταδικαζούσας πρὸς ὅ τις βούλεται. Πρώτη νόμου σαφήνεια τὸ ῥητόν, αὐτὸ καθ᾽ αὑτὸ καθὼς καὶ γέγραπται ἀναγινωσκόμενον. Áv ἔξωθεν ἐπάγοι τις ἄλλο, Ó μὲν τόδ᾽ εἴποι, ὁ δὲ τόδ᾽ ἐρεῖ, καὶ ἀμφιβολία ἐντεῦθεν καὶ μάχη ταῖς ἐξηγήσεσιν. Αλλὰ τί δεῖ διδάσκειν ἄνδρας ἐντριθεῖς νόμων καὶ χρίσεων, καὶ μὴ τὸ ἐντεῦθεν αὐτοῖς θαῤῥήσαντα πρὸς τοὺς ἄλλους εἰπεῖν, καὶ τῶν παρόντων ἀπαλλαγῆναι ταχίον ; ἄνδρες δημόται, , — δεῖ γὰρ καὶ πρὸς ὑμᾶς εἰπεῖν τὸν ἐπίλο-- γον — καλὸν τὸ σπεύδειν πάντας ὑπὲρ τῆς πόλεως" καλὸν τὸ τὰ τροφεῖα διδόναι, ὡς ἂν οἷοί τ᾽ ὦμεν, τῇ Üpejapévn, καὶ μὴ ἅπαξ, εἰκόνος σχῆμα λαθόντας᾽, τὸ καθ᾽ αὑτὸν ζητεῖν ἕκαστον, ἀλλὰ συμμεταθάλλειν καὶ καιροῖς καὶ παρεμπίπτουσι πράγμασιν, ὡς νῦν μὲν φαίνεσθαί τινα ταπεινὸν καὶ χαρίεντα, ὅτε τούτου καιρός, νῦν δὲ ἀπαραίτητον ἄλλως καὶ προςχρουστικὸν τοῖς πολ-- λοῖς, ἃ δεῖ, κἂν μὴ πολλοῖς ἀρέσχῃ, βουλεύοντα " νῦν σιωπηλὸν ἄλλως καὶ πρὸς μηδένα μαχόμενον ἄλλοτε δ᾽ αὖθις καὶ ὀχληρὸν καὶ αὐθάδην, ἂν καιρὸς καλῇ πείθειν καὶ παρακινεῖν τοὺς πολλοὺς ῥᾳθυμοῦντας εἰς τὸ ὑπὲρ τῆς πόλεως ἀγωνίζεσθαι. Κὰν μὲν οὐδεὶς κωλύῃ, πλάττειν" μὴ ἔχων προφάσεις, καλόν" εἰ δὲ καὶ κωλύει προφασιζόμενος, ἀλλ᾽ οὖν μὴ καθυφίεσθαι τῆς ἀρχῆθεν σπουδῆς ἄξιον, ἀλλ᾽ ἀντέχεσθαι πάλιν καὶ λόγων κοινῶν καὶ βουλῶν ἀγα- θῶν, καὶ πρὸς τὸν κωλύειν πειρώμενον ἀντιλέγειν, ὅσα καὶ δυς- νουν τῇ πόλει καὶ ἡμεδαπὸν πολέμιον" πλὴν ἀλλ᾽ ἐπιτρέπειν τὰς κρίσεις τοῖς κοινοῖς βουλευταῖς" x&v οὗτοι μὴ ἀποφαίνοιντο μηδὲ τῆς βουλῆς ἐξείργοιεν, ὀλίγον λόγον ποιεῖσθαι τῶν κατηγόρων καὶ οἷς ὑμᾶς ἀπείργουσιν" εἰ δ᾽ οὗτοι χρίνοντες καταγνοῖεν, xoi κα- ! Εἰκόνος σχῆμα λαθόντας] vide supe- * Fortasse, χωλύη πράττειν. Facilis

rius p. 76, n. 3. permutatio verhi πλάττειν et πράττειν. 24 p^

486 LT. ΤΟΥ͂ ΠΑΧΥΝΜΕΡΟΥ͂Σ ταψυηφίζοιντο τὴν ἀργίαν, ἐντεῦθεν ἀργεῖν ὑμᾶς, καὶ μηδὲν βιά- ζεσθαι.

ἔχομεν δεικνύειν τὴν ἡμετέραν σπουδὴν καὶ τὸν ὑπὲρ τῆς πό-- λεως ζῆλον ἐξ ὧν οὐχ ἑκόντες σιγῶμεν, ἀλλ᾽ ἄκοντες, οὕτω δικαιωσάντων τῶν βουλευτῶν. Καὶ τὸ ἐντεῦθεν ἡμῖν μέν, καὶ μὴ λέγουσιν, ἱκανὰ τὰ τῆς ἀπολογίας πρὸς πάντας" αὐτοῖς δὲ σκε- πτέον ζημιουμένοις τῆς ἐκ τῶν πολλῶν ὠφελείας, τί ἂν καὶ ἀπολο- γοῖντο πρὸς τοὺς πυνθανομένους πῶς παριδόντες πολίτας εὔνους, τὰ τῶν συκοφαντῶν ἐπίπροσθεν θέντες, τὴν ἐξ αὐτῶν ὠφέλειαν φέρουσι ζημιούμενοι.

MEAETH Γ.

ἑταίρα χρυσία si φοροίη, δημόσια. ἔστω. Πεφώραταί τις ἑταίρα φοροῦσα χρυσία, καὶ δημοσίαν τίς φησιν ἀπὸ νόμων εἶναι. ὁ δὲ παρὼν οὗτος, ὃν μελετῶμεν", οὐχ αὐτὴν εἶναι δημοσίαν φησίν, ἀλλὰ τὰ χρυσία, προ-

παροξυτόνως ἀναγινώσχων ἧ.

Μισθοῦ" μὲν οὖν οὐδὲ δώρων ἕνεκα ταύτην τὴν γραφὴν ἐνεστη- σάμην ὑπὲρ τῆς τέως δοκούσης ἀτίμου " ἀλλ᾽ ἐπειδὴ νόμοις εἴργε- ται τῆς ἐνταῦθα παρόδου, γυνή γε οὖσα καὶ ἑταιρίς, ὡμολόγησα ταύτῃ, ὡς ἂν οἷός τε ὦ, συνερεῖν" συνερεῖν δὲ οὐχ ὑπὲρ ὧν ἅπαξ δέδωκεν ἑαυτὴν ἀτίμοις πάθεσι πιπράσκουσα τὴν ἰδίαν ὥραν λημμάτων αἰσχρῶν, τοῖς βουλομένοις ἔκδοτος, ἀλλ᾽ ὧν χάριν ἐλευθέρως βιοῦσα, καὶ τῶν κειμένων νόμων ἐπαΐειν ἥκιστα ἔχουσα, φθάνει κοσμήσασα ἑαυτὴν χρνυσίοις, καὶ πολλοῖς ὁραθεῖσα φο-

* Codex sic, δημόσδα, indicandi dum, qui rhetorice volet Pachymeris causa ambiguam esse pronuntiationem Declamationem judicare. Vide et S. Pe- istius vocabuli , quod possit esse plurale tit. Legg. Att. p. 576. neutrum , vel singulare femininum. Àr- — * De μελετῶμεν p. 159, n. gumentumid ipsum exhibet Hermogenes — ? Schol.: ἡ στάσις, ἀμφιθολία.

Περὶ στάσεων, capite 14, quod est περὶ * Schol.: προοίμιον ἐξ ὑπολήψεως τοῦ ἀμφιβολίας, eritque lectori conferen- ἀπολογουμένου.

MEAETH I". 187 ροῦσα, οὐκ ἐξὸν οὐδόλως παρὰ τῶν νόμων αὐτῇ. Νόμοις οὖν εἰργομένης ἐκείνης, νόμοις ἐγὼ ἁπλῶς καὶ δικαίως ταύτῃ συνὴ- γορῶ. Δέδοται γὰρ τὸ ὑπὲρ τῶν ἀτίμων λέγειν ἑτέρους, μή πως; εἴ που τι δίκαιον ἔχοιεν, παρορώμενον ἀφανίζοιτο, χαὶ τὸ μέρος ἐχείνων οἱ κρίνοντες ἀδικοῖεν. Αδικεῖν δὲ τοὺς ὁμωμοκότας τὰ δίκαια κρίνειν οὔ μοι δοκεῖ ἔχειν τὸ εὔλογον. Κιχρῶ τοίνυν τῇ πόρνῃ τὴν γλῶτταν᾽, καί, ταύτης ἐκποδὼν οὔσης, ἐγὼ παρῆλθον ὑπὲρ τῶν ἐκείνης λέξων δικαίων, καί, ὅσον ἔστι ταύτῃ τὸ εἰς βοήθειαν ἐκ τῶν τῆς πόλεως νόμων, τοῦτο παραστήσων ὑμῖν. Μὴ γοῦν ὅτι ἐχείνη τοιαύτη σχοπείτω τις" ἀλλ᾽, ὅτι πᾶς τις λέγειν ὑπὲρ ἑαυτοῦ, καὶ ὅσον οἴεται βοηθήσειν αὐτῷ ἐφειμένον ἔχει καὶ νόμοις ἐκδεδομένον καὶ ἔθεσι, διδότω τὰς ἀκοάς, καὶ ἀκουέτω οὐκ αὐτῆς ἐχείνης διεξιούσης, ἀλλ’ ἐμοῦ λέγοντος. Τάχα γὰρ ἐντεῦθεν συνιέντες, κατὰ τὴν τῶν νόμων ἀποφανεῖσθε βούλησιν, χαὶ οὐκ ἂν ἄλλως παρὰ τοῦ πικροῦ τούτου ῥήτορος πιθανολογοῦν- τὸς παρατραπείητε.

ὁ μὲν οὖν᾽ παρὼν ἀγὼν τόλμην μὲν ἔχει πόρνης καὶ ἀναισχυν- τίαν, καὶ τοῦ ὑπερορᾷν τῶν κειμένων οἴησιν νόμων ἐμὴν δ᾽ ἀτολ- μίαν καὶ δειλίαν εἰς τὸ ταύτῃ συνηγορεῖν. Χρὴ δὲ ὑμᾶς μηδόλως καταγινώσχειν ἐμοῦ ἀκαιρίαν, ὅτι λέγειν ὥρμημαι ὑπὲρ ταύτης. Εἰ μὲν γὰρ προυθέμην δεικνύειν τὴν πρᾶξιν ἀνεύθυνον, ἣν αὐτὴ πεποίηκε, φορέσασα τὰ χρυσία καὶ ἀνερυθριάστως ἐν ταῖς ὁδοῖς πομπεύουσα, τῶν νόμων κωλυόντων ἄντικρυς, ἴσως ἂν καὶ πολ-- λοῖς ἐδόχουν, μᾶλλον δὲ καὶ πᾶσιν ἀναίσχυντος, καὶ πλέον φέρων ἧπερ ἡ πόρνη τὸ αἶσχος, εἰ ῥήτωρ ὧν ἐγώ, καὶ νόμοις συντε-- θραμμένος καὶ τοῦ δικαστηρίου τουτουὶ τρόφιμος, τοιαῦτ᾽ ἐτόλ-- μῶν λέγειν καὶ ὡσανεὶ τερατεύεσθαι ἐξ ὧν ἐκείνῃ μὲν ἴσως συνε-- γινώσκετο ...σθαιῦ δίκαιος, εἰ τοιαύτην τόλμην τολμᾷν ἐπὶ πάντων ὑμῶν" ἤμελλον, νικῶσαν καὶ τὴν τῆς πόρνης παραπολύ" ἀλλ᾽, ἐπειδὴ προτείνει μὲν οὗτος νόμον κατὰ τῆς πράξεως, τὸ πρόςτιμον δὲ βουλόμενος παριστᾷν, παρεξηγεῖται τὸν νόμον, καὶ

'! Κιχρῶ.... γλῶτταν] vide superius — *Inserui puncta signum ἰδουῦς.

p. 167, n. 5. Schol. : λείπει στίχος. * Schol. : δεύτερον προοίμιον. ὁ Codex , ἡμῶν.

188 LI. TOY IIAXYMEPOYZ

πιχρότερον τοῦτον τῇ γυναιχὶ ἀπεργάζεται, xal τὴν ᾿προςῳδίαν ἐναλλάττων τὸ ῥητὸν παροξύνει᾽', ἅμα δὲ καὶ τὰς ὑμῶν ἀκοὰς εἰς τὸ ταύτην ποιεῖν δημοσίαν, δηλαδὴ δούλην, xal , πρὸς τοῖς ἄλλοις δεινοῖς, οἷς αὐτὴ ἑαντὴν ἐκ τῆς αἰσχρᾶς αὐτῆς ἐργασίας ἐκ πολ- λοῦ περιέθαλε, χαὶ ταύτην προςτιθέναι τὴν καταδίκην; à ὡς μηδὲ τὴν ἀπὸ πατέρων ἐλευθερίαν ἔχειν, ἀττικήν γε οὖσαν καὶ Ἐλλη- νίδα τὸ ἀνέκαθεν, βούλομαι βραχέ᾽ ἄττα" πρὸς αὐτὸν εἰπεῖν, καὶ δεῖξαι ἢ ἀγνοοῦντα τοὺς νόμους τῆς πόλεως τῷ ἐξ ἐπιπολῆς διέρ- χεσθαι, ἣ μὴν κακουργοῦντα εἰς πιχρὰν τῆς ταλαιπώρου ἐπή-- peuxy* ὥςτε ὃ μὲν τῆς πόρνης ἐστίν, εἰς χόλασιν ἄγον ταύτην καὶ τιμωρίαν τὴν τέως προςήχουσαν, ἐχείνης ἔστω μόνης καὶ οὐκ ἐμοῦ" ὃ δ᾽ ἐμόν, τὸ τοὺς νόμους ἐξηγεῖσθαι καθὼς τὴν ἀρχὴν ἐγράφησαν, κἄν πού τις ἄλλως ἀναγινώσχῃ, οἰκείαν ὄρεξιν éx- πληρῶν, εὐθὺς ἐλέγχειν τὴν κακουργίαν " οὐ μᾶλλον τοῖς πολίταις ἢ τοῖς νόμοις αὐτοῖς βοηθεῖν, τοῦτ᾽ ἐμὸν ἔστω. Καὶ μηδεὶς τοὺὐν- τεῦθεν λεγέτω ὡς ἡ πόρνη καὶ τὸ ὑπὲρ τῆς πόρνης λέγειν αἰσχρόν; ἀλλ᾽ ὡς οἱ κείμενοι νόμοι καὶ τὸ ὑπὲρ τῶν νόμων λέγειν καὶ λίαν καλόν". Οὕτω γὰρ καὶ ὑμεῖς, ἀφέντες τὴν πόρνην καὶ τὰ τῆς πόρνης, ὅλοι γενήσεσθε τῶν τῆς πόλεως νόμων, οἷς ἂν καὶ δίκαιον βοηθεῖν ἡγήσαισθε, ὡς ἂν μὴ κατά τι παρατρεπομένων αὑτῶν πολλοὺς ἔχοιεν ἀδικεῖν τινες ἐξεπίτηδες.

Βούλομαι δὲ" μιχρὸν ἄνωθεν τὴν ὑμετέραν κοσμιότητα ὑπομνῆ- σαι; καὶ διαλαθεῖν, τῷ δοκεῖν μὲν περὶ τῆς γυναικὸς αὐτῆς ἧς χάριν καὶ ἡ παροῦσα συνάθροισις, τῇ δ᾽ ἀληθείᾳ ὑπὲρ τοῦ πάθους αὑτοῦ, πῶς τῇ ὑμετέρᾳ πολιτείᾳ, ὡς ἄλλη τις νόσος τῶν χαλε- πῶν, ἐκ πολλοῦ παρειςέφρησε.

' Mutans accentum, προςωδίαν ἐναλ- λάττων, qui scilicet àxoc(a diceret. * Videtur verbum periisse quo regatur

accusativus ἀχοάς. Si a παροξύνει pende- -

bunt «à ῥητόν et τὰς ἀχοάς, lusus fietin ver- bis, cui nunc non locus. Cf. p. 193, 27.

* De ἄττα nil habeo quod dicam, adeo pervulgatus est ejus vocabuli usus. Animadvertere tamen opere pretium fuerit jurisconsultorum barbariem qui

credidisse videntur ἄττα esse neutrum adjectivi Zrros. Scripsit enim Procopius Arc. 28, p. 154 : ὃ νόμος ἐμποδὼν ἵστατο, τὰς μὲν ἄλλας δίκας ἁπάσας ἐς τριακοντοῦτιν παραγραφὴν ἄγων, ὀλίγας δὲ ἄττας xal τὰς ὑποθηχαρίας τεσσαρά-- χοντα ἐνιαυτῶν μήχει ἐχχρούων. Greca oratio purior poscebat ὀλίγας δέ τινας. ὁ Καὶ λίαν χαλόν] vide n. 3, p. 116. * Schol. : προκατάστασις.

MEAETH Ι!. 189

Atc! ἦν ἐν Κορίνθῳ, Λαΐς, ἧς xal τὸ μνησθῆναι μόνον, εἰ μή τις περιφράττοιτο σωφροσύνη, ἡδονῆς ἐμπύρευμα τῇ ψυχῇ. Ταύτην εἶχον Κορίνθιοι, ὥςπερ τι τῶν περιφανῶν θεαμάτων, καί, δέον αὐτὴν ἀτιμοῦν ἡ ἐξελᾷν τῆς σφῶν πόλεως, ὥςπερ τι μύσος ἢ καὶ κοινὴν φθορὰν τῆς ἐν αὐτῇ νεότητος, οἱ δὲ xod περιεῖπον, καὶ παῤῥησίας μετεδίδουν, ὡς xdv ταῖς ὁδοῖς διερχομένην σοδεῖν, κόσμον περιχειμένην παντοῖον xai πολλοῖς παραπεμπομένην, ὥςπερ τινὰ τῶν ἱερῶν καὶ μεγάλων καὶ τῇ πόλει σεδασμίων, καὶ ὧν ἐστὶ τὸ τιμᾶσθαι δημοτελῶς.

Ἐπειδὴ τοίνυν μὴ μόνον ἐχείνων τοὺς βουλομένους, ἀλλὰ καὶ ξένους ἐπιδημοῦντας εἶἷλχε πρὸς τοὺς αὑτῆς ἔρωτας, λαμθάνει τὸ πάθος νομὴν κἀν ταῖς λοιπαῖς πόλεσι" καὶ ὅτι Λαΐδα ovx ἐτιμώ-: ρουν, ἀλλὰ xai ὑπερεπήνουν Κορίνθιοιἢ, γίνονται Λαΐδες ἄλλαι καὶ πανταχῆ καὶ ἐνταῦθα. Τὴν Muiay ἐχείνην οἴδατε πάντες τὴν ἀττικήν", καὶ μετ᾽ αὐτὴν ἄλλην, καὶ αὖθις ἑτέραν.

Τὸ γοῦν πάθος ἀρχαῖόν ἐστιν, οἶμαι, καὶ χρόνοις συχνοῖς ἔντροφον.

Καθ᾿ οὖς καὶ οἱ ἐπὶ τῶν ἡμετέρων προγόνων σοφοί. οὗς εἴ τις εἴποι καὶ κοινοὺς εὐεργέτας οὐκ ἂν ἁμάρτοι τοῦ δέοντος, βλέ-- ποντες μὲν τὸ πάθος xol τῇ ἡμετέρᾳ ταύτη" ἐπειςκωμάσαν, ἀρίστως δὲ περὶ τούτου διανοούμενοι, ὡς οὐδὲν ἀρχὴν σχὸν καὶ χρόνῳ μετρίῳ βεθαιωθὲν ῥάδιόν ἐστιν ἀπαλλάξαι, καὶ ταῦτα ἡδονῆς ὃν οὐ τῆς τυχούσης τοῖς πολίταις αἴτιον, τὸ μὲν ἁπλῶς

* Schol. : χατάστασις.

* Codex , μῦσος. Vide p. 101, n. 3.

* Fuit tamen Lais a Corinthiis urbe pulsa, si Libanii declamatio fidem ha- bere potest, quod juventutis mores cor- rumperet, dein ab exilio revocata, ob adulteriorum multitudinem. Sed ple- rumque ficta sunt declamationum argu- menta. Est in illa declamatione locus obiter tangendus, t. 1V, p. 436 : ἔδει τοὺς τοιούτων λόγων συμθούλους ἑτέραν «όλιν οἰκεῖν, ἐν 3 σωφροτύνης χωρὶς πολι- τεύονται. lbi conjecit Morellus πολι-- τεύωνται, non improbante Reiskio , qui

ipse proposuit πολιτεύσονται vel πολιτεύ- σωνται. Et id verbum, quod ipse non mutem, intellexerunt de συμθούλοις, intelligendum de subauditis civibus alius ejus urbis, quo abire ot σύμθουλοι mo- nentur.

* Lucianus Musce Encomio, S 11: ἐγένετο δὲ χατὰ τοὺς παλαιούς.... ὁμώνυ- μος αὐτῇ (τῇ μνία).... ἑταίρα τῶν Ἀττι- κῶν ἐπιφανής, περὶ ἧς xxl ὁ χωμιχὸς ποιητὴς ἔφη" « 'H Μυῖ᾽ ἔδαχνεν αὑτὸν ἄχρι τῆς χαρδίας ».

5 Sic codex, omisso πόλει, vel cum ellipsi subaudito.

190 T. TOY HAXYMEPOYZ

χωλῦσαι νομοθετήσαντας τὸ πραττόμενον ὅμοιον ἡγοῦντο, ὥςπερ ἂν καί τι ἄλλο τῶν τῆς πολιτείας ἐθίμων παράγειν καὶ μεταποιεῖν ἔμελλον'. Οὔτε γὰρ νόσον ἔστι τῷ ἰατρῷ ἐξ αὐτομάτου κωλύειν χαὶ ταῦτα χρονίσασαν, οὔτ᾽ ἔθος πόλεως καταπαύειν εὐθέως τοῖς τῆς πολιτείας πατράσι, καὶ ταῦτ᾽ εἰς ῥᾳστώνην ὃν καὶ ἡδονὴν τῶν μετερχομένων, οὔμενουν εὐαπάλλακτον. Τὸ δὲ προςηνῶς θε-- ραπεῦσαι, καὶ πρόνοιαν θέσθαι τοῦ πῶς ἀν ἐλαττοῖτο τὸ πάθος προϊόντος τοῦ χρόνον, xal τὰς ῥίζας οἷον ἐχτέμνοντας, κἂν οὐκ ἠδύναντο κατασπάσαι τὸ δένδρον, τὸν καιρὸν ἀφεῖναι ξηρᾶναι τὸ τέως ἀνθοῦν, xal λίαν τῶν ET ἐνόμιζον.

ὅθεν καὶ σοφῶς ἐχτιθεῖσι νόμους, τὴν μὲν ἑταίραν εἰς ὅ τι πράττοι οὔμενουν εἴργοντας, ἄλλα δὲ πολλὰ καὶ μεγάλα καταψη- φιζομένους αὐτῆς ἐπιμενούσης τῷ πάθει, καὶ πᾶσαν νουθεσίαν τιθεμένης ὑστέραν τῆς σφετέρας αὐτῆς προαιρέσεως" τούτων ἕν ἐστι καὶ τὸ μηδὲ χρυσία φόρουσαν ἐμπομπεύειν τῇ θέᾳ καὶ τῷ κάλλει σευ νεται" εἰ δέ τι καὶ ὑπερορῶσα πράττοι τῶν ἀπειρη- μένων αὐτῇ, ἐφ᾽ ἑκάστῳ τὸ πρόςτιμον κατὰ τὸ προςῆκον πράτ- τοντας, τὴν μὲν ἀπὸ πατέρων ἐλευθερίαν , ὡς ἀναγχαίαν καὶ μηδὲν ἔχουσαν ἐναλλάττεσθαι, τῇ ἡταιρηκυίᾳ φυλάττοντας, ἰδίοις δὲ προςτίμοις αὐτὴν καθυπάγοντας, ἵνα, σωζομένης τῆς ἐλευθε- ρίας αὐτῇ, μηδὲν ἕτοιμος ἦ εἰς τὸ τέλος ἀπαυθαδίζεσθαιἣ, ἑαυτὴν δὲ ταῖς ἐλευθέραις ἐγκρίνουσα χώραν ἔχῃ" πρὸς τὸ μεταμανθάνειν τὸ σῶφρον, καὶ μεταμέλεσθαι. καὶ πρὸς τὸ βέλτιον μετατίθεσθαι.

Αὕτη τοίνυν, περὶ ἧς ὁ νῦν ἀγών ἐστιν, ὁποίων μὲν ἔτυχε τῶν πατέρων, xal οἵας εἴληχε τῆς ἀναγωγῆς 9, καὶ ὅπως ταύτης τῆς ἐργασίας μεταποιήσαιτο, λέγειν οὐκ ἔχω" τέως δ᾽ ἡμεδαποὶ τῆς πόλεως οἱ ταύτην γεννήσαντες. Ἡμεδαποὺς δ᾽ ὅταν λέγω,

* Sic codex , ἔμελλον. Sed fuit ἤμελλον scriptum modo p. 187, 29. Est ἔμελλον p. 12, T. Statim erit ἠδύναντο. Edidi ex codice ἠξούλετο p. 105, 7. Sed alibi augmentum erit syllabicum. Sic fluctuat passim on sibi constans librarius. Quem tamen sum secutus , quum non haberem qui conferretur alium codicem.

* Πολιτείας πατέρες sunt summi magi- stratus , legislatores.

ὃ Codex ἀπαυθαδιάξεσθαι prius , nunc ἀπαυθχαδίζεσθαι., eraso a. Est ἀπαυθα- δίζη p. 141,3.

* Cod., ἔχει. Scripsi ἔχη ob syntaxin quidem, sed 7 quod przcedit me movit przsertim, ut in tali auctore.

MEAETH I". 194 σεμνοὺς καὶ σώφρονας xal! καλοὺς λέγειν μὲν ἐμέ, ὑπονοεῖν δ᾽ ὑμᾶς, τῶν εἰκότων ἐστιν οἴεσθαι, τοὺς ἀκούοντας " ἴδιος γὰρ τῆς πόλεως κόσμος ἡ σωφροσύνη καὶ τὸ σέμνον. Εἴτε δὲ καὶ τυχαίως ἐνταῦθα παρέῤῥιπται, ὡς δήμῳ δεδόσθω τοῦτο καὶ πλή- θει, καὶ ὡςανεί τινι πολυσυνθέτῳ σώματι ζώον, ὃ δὴ ἐν ταντῷ μένειν δι᾿ ὅλου τῶν χαλεπῶν, ἢ καὶ μᾶλλον ἀδύνατον.

Τοὺς γοῦν γεννήσαντας οὕτως ὑπονοουμένους, ὡς τὸ εἰχός, οἶμαι καὶ παιδεύειν ἀξίως καὶ ὡς ἐχρῆν τὸ θυγάτριον, πατέ-- ρας γε ὄντας καὶ νόμοις ὑπείχοντας φύσεως. Τίς γὰρ ἂν xai δέξαιτο ὅλως φαῦλον φανῆναι τὸ ἐξ αὐτοῦ, καὶ εἰς ἀτιμίαν τοῦ σφετέρου γένους xal ὄνειδος, εἰ καὶ πολλὰ χερθαίνειν εἶχεν ἐκ τῆς τοῦ τέκνου φάνλοτητοῦ; ; ἄπαγε τῆς ὁρμῆς ὁ τοῦτο λεγῶν; χαὶ μηδὲν ἄλλο τὸ στόμα τὸ σὸν συγχλειέτω, ἢ ἡ ntpl τὸ σὸν τέκνον προαίρεσις σή. ῥαδίως, οἶμαι, καταπροΐξῃ Ἶ καὶ τῆς ζωῆς αὐτῆς ὑπὲρ τοῦ μηδὲν ἄχαρι, ἵνα μηδὲν εἴπω πλέον, νομισθῆναι τὸ vÉxyoy , καὶ ταῦτά γε παρὰ σοῦ παιδευόμενον. Ἐνουθέτουν χά- κεῖνοι » ὡς εἰχός, ἐνουθέτουν" xal, S dd ἴσως iplis &y ἦν xal σεμνὸν τὸ θυγάτριον: ἀλλὰ τί χρὴ λέγειν) ὅτ᾽ ἐπιχρα- "ἔστερον γίνηται τὸ δαιμόνιον; Ἐκεῖνοι γὰρ ἴσως θαλαμηπόλον" εἶχον τὴν θυγατέρα , τὸ τῆς πόλεως ἔθος, καὶ γάμους ἡτοίμαζον τῇ παιδὶ καὶ τὸν ἀξόμενον ἐδοκίμαζον. ÀJ)! ἡ μοῖρα ῥέψασα πρὸς τὸ χείριστον, οἷα δὴ τὰ ἀνθρώπινα, ἐξ ἀνθρώπων γενέσθαι πα-

νιχὸν χαθ᾽ ἑχυτοῦ οἷον ποτὲ xaT& τοῦ Πεν- θέως αἱ Βάχχαι. Codex Parisinus, καὶ οἷον. ....

! Addidi x«t. Quz vocula βρ6 periit ob exiguitatem. Anonymus Georgide Gnomologio, p. 31 : τῶν κάτω χατα-

φρόνει, πλούτου, τρύφης, δόξης, ὡς τά-- χος φθειρομένων. Codex , καὶ δόξης. Sed conjunctione facile carebitur. Heliodo- rus, 2, 9: ἐπιδειχνύναι τὸν μοιχὸν ἣ ζῶντα ἣ τεθνηκότα ἠξίουν. Codex Vene- tus , ἢ xai τεθν., non sine vi. Libanius, t. 1, p. 610 : οὗτος ὃ Σαλμωνεὺς ἢ Av- χοῦργος, καὶ πρός γ᾽ ἔτι Μελιτέδης. Co- dex, x«i Aux., cum glossa ad prono- men : ἤγουν ὁ Κωνστάντιος. Nicephorus Gregoras Florentio editionis lahnianz, p. 508 : πέπραχέ τι ἐνθουσιῶδες xxl μα-

* Sic codex cum dizresi , καταπροΐξη. Usus est in Historia Andronici Pachy- meresa , pp. 218,380, formis χαταπροΐ- ζεσθαι καταπροϊσαμένοις, quas et in co- dice 1723 reperi. Themistocles Epist. 15, 11 : οὔτε τοὺς θεοὺς Dxottg,-.-. οὔτ᾽ ἐμὲ ἀδικῶν χαταπροΐξη. Codex , xa- ταπροηξιν.

5 Est hic θαλαμηπόλος pro οἰκουρός si- gnificatione insolita. Fortasse scripsit θαλαμηπολονμένην, quo verbo utetur mox p. 192, 16.

192 LT. TOY IIAXYMEPOYX

ρασχευάζει τοὺς ἐκ φύσεως κηδεμόνας τῆς xópnc, καί, πρὶν ἐκείνῃ τελέσαι τοὺς γάμους ἀξίους, τὸ βιοῦν ἐκμητρήσαντας τε- λεσθῆναι τῷ Πλούτωνι. Eixóg δ᾽ ἦν καὶ ἀνεπιτρόπευτον ἑαθῆναι τὴν ὀρφανήν, εἴτε τοῦ θανάτου ἐξαίφνης συμόδάντος, εἴτε καὶ πενίας ὑπούσης, ἐξ ἧς τὰ πολλὰ καγὰ γίνεται. Ποῖος γὰρ ἐντεῦ- θεν ἢ συγγενὴς ἢ φίλος προὔστη τῆς κόρης ἄν, καὶ τῆς ὠφελείας αὐτῇ προυνοήσατο; εἰ γὰρ πλουσίῳ φίλοι πολλοί, ὡς ἡ παροιμία φησί, τῷ πένητι πάντως οὐδείς. |

Ἐρήμην δ᾽ οὖσαν τῶν κηδεμόνων, τί πράξειν εἰκὸς ἦν αὐτήν, εἰ μή γ᾽ ὅὁπόσα βδελυρίας xai καχίας ἦσαν καρποί ; νεότης γὰρ ἀχαλίνωτος , καὶ μᾶλλον ἐπὶ θηλυτέραις , αἷς δὴ καὶ πλείων ὅσον xal ῥάων ὁ κίνδυνος. ὡς σφαῖρα κινουμένη κατὰ πρανοῦςἷ. Τὸ δ᾽ ἅπαξ κακίας δραξάμενον ἐπισχεῖν μετρίως, ὅμοιον καὶ ἂν εἰ πῦρ λάδρον ὕλης δραξάμενον σθεννύειν ἐπιχειροίη τις. Συνέπεσεν οὕτω τῇ νέᾳ τὰ κατὰ τὸν βίον, καὶ κακίας ἧπται, ῥᾳδίας ὁδοῦ" καὶ ἡ τέως θαλαμηπολουμένη ἀῤβενῶν ὄψεις θαῤῥεῖ", καὶ ἀκο-- λάστων ὄμμασι δίδοται. Κἀντεῦθεν (φύσει γὰρ εὐχερὴς ἡ καχία) τῷ πρώτως ἁλόντι τοῦ κάλλους αὑτῆς ra ai ἑαυτήν, Ágpo- δίτῃ ὀργιάξει xai ἔρωτι. ἔνθεν ἀναισχυντεῖ xol μεταφέρει πρὸς ἄλλους τοὺς ἔρωτας. καὶ τῆς αἰσχίστης ἐργασίας προΐσταται. Καὶ δὴ ἑταίρα μὲν λέγεται, τὰς δὲ παρὰ τῶν νόμων εὐθύνας ὑπέχει. μὴ τὴν αὐτὴν ταῖς ἄλλαις τιμὴν ἔχουσα, ἀπελαυνομένη

!* Est proverbium metricum 256 : εὑ-

τυχία πολύφιλος. lbi nota; collato Erasmo Adagio : « Felicitas multos ha- bet amicos », 3,5,4, et alio : « Feli- cium multi cognati », 3, 1, 88. Ibi citat opportune graecum versiculum , ἢ μόλις ἔγνως Τοῦτ᾽ ἔπος, ὡς οὐδεὶς οὐδὲν ἔχοντι φίλος, Platonis, inquit, in Epigram- mate. Sed fallebat eum inemoria. Tri- buebatur Erasmi state id epigramma Philodemo , nunc fide Vaticani libri in- venitur Anth. 5, 113, sub nomine Marci Argentarii , ad quem legatur Jacobsius in Analectis, t. IX, p. 286. Euripides Cressis : Ἐπίσταμαι δὲ χαὶ πεπείραμαι

λίαν, Ὡς τῶν ἐχόντων πάντες ἄνθρωποι φίλοι. Joannes Chrys. sub initium ora- tionis pro Eutropio, quem summo la- psum prosperitatis culmine deseruerant perjuri amici ac dolosi : ποῦ νῦν oi πε- πλασμένοι φίλοι; ποῦ ὁ τῶν παρασίτων ἐσμός; Cf. n. δὰ Choricium, p. 294. Addam diligentie causa in margine codicis e regione ejus sententia: adscri- ptum esse scholium brevissimum , nunc evanidum adeo ut legi nequeat.

* Comparationem hanc spherz deor- sum delate jam legisse fere memini, non autem quo in libro.

* "Oyeus θαῤῥεῖ] vide p. 162, n. t.

MEAETH I". 193

μὲν συλλόγων κοινῶν, ἀπελαυνομένη δὲ xci τόπων ἐκείνων ὅπου γυναῖκες διάγουσι σώφρονες. Καὶ δέχεται μὲν τὰ παρὰ τῶν νό- pev δίχαια πρόςτιμα, οἶδε δέ, καθ᾽ ὅσον ἔστιν εἰδέναι καὶ γυναικὶ καὶ μηδὲν παῤῥησίας μετεχούσῃ τῆς ἐν τῇ πόλεις τὰ παρὰ τῷν νόμων αὐτῇ. Αλλ᾽ ἅπαξ τέως τὸ χείριστον ἀγαπήσασα, νόμον ἔχει τὸν τρόπον, κατὰ τὰς ἀτίμους βιοῦσα καὶ μόνον διώκουσα τὸ κατ᾽ ὄρεξιν.

Ἐπεὶ γοῦν, κἂν τις καὶ σκχώπτοι, ἀλλὰ τὸ κατ᾽ ἐπιθυμίαν ζῇν ἡρετίσατο', ἐπιθυμεῖ xal χρυσίοις κοσμεῖσθαι, ἃ δὴ πολλά γε παρὰ πολλῶν εἴληφεν, οὐ καταφρονοῦσα νόμων (μὴ γένοιτο! γ, ἀλλὰ κατὰ τὸ ἐπιτυχόν, ὡς κἂν τοῖς λοιποῖς ὀρέξει δουλεύουσα.

Αλλ᾽ οὐκ ἦν λαθεῖν τοὺς ἐπόπτας οὕτω βιοῦσαν, καὶ παρὰ τοὺς νόμους τῆς πολιτείας διάγουσαν. Αὐτίκα γὰρ φωρᾶται τὰ χρυσία φοροῦσα, καὶ τοῖς νόμοις λέληθεν ὑπαχθεῖσα ἐς ὅγε δώσει τὴν ὡρισμένην δίκην» καὶ μάθῃ ἐς ἀχριθῆ ζημίαν προϊσχομένη τὸ ἀναιδές, οὗ χάριν τοιαῦτα πράττειν ἐτόλμησε. Καὶ ἰδοὺ μαθοῦσα ὅ τι τὸ πρόςτιμον ἀπὸ νόμων ἔστι τῆς πράξεως, δυςχεραίνει μέν — καὶ πῶς γὰρ οὔ; — ζημιουμένη τὸν κόσμον τὸν ἑαυτῆς" ἀλλ᾽ οὖν γε μόλις καὶ ἄκουσα, ἕτοιμός ἐστι κατατίθεσθαι τὰ χρυσία; εἰς τὸ γενέσθαι ταῦτα κατὰ τοὺς νόμους δημόσια.

Οὕτω γὰρ ὁ νόμος διαγορεύει ῥητῶς" « Ἑταίρα χρυσία εἰ qopoín, δημόσια ἔστω »" εἰ κοσμοῖτο, φησί, χρυσίοις ἑταίρα» ἔστωσαν ταῦτα δημόσια. Καὶ οὕτω μὲν αὕτη παρὰ νόμους κοσμη- θεῖσα προςτιμᾶσθαι κατὰ νόμους καταδιχάξεται.

Οὗτος δ᾽", οὐκ οἶδα πόθεν ἐλθών, βαρὺς τῷ ὄντι καὶ πικρὸς κατήγορος ὦν, φησί" « Νὴ τὰ χρυσία, ἀλλ’ αὐτὴν δημοσίαν γίνεσθαι τὴν ἑταίραν ὁ νόμος βούλεται ». Καὶ τὸ γραφὲν παροξύ- νει καὶ ἑνικὸν λαμθάνει τὸ ἔστω" « ἔστω » λέγων, « ἡ γυνὴ δημοσία, ὅτι χρυσία πεφόρηχε ».

Τί λέγεις, ἄνθρωπε; οὕτω μεγίστας τὰς τιμωρίας opi καὶ ὑπὲρ τῶν τυχόντων πλημμελημάτων, xol οἷς ἄν τις μᾶλλον

4 Codex , ἠρετίσατο. Suidas : ἥρετι- * Schol. : προθολὴ τοῦ ῥητοῦ. σάμην᾽ εἱλόμην, ἐξελεξάμην. Vide ad Βα- ? Schol.: ἑτέρα προθολὴ κατὰ τὸ ἀμ-- brium F. 61, 5. φίθολον. 95

194 T. TOY IIAXYMEPOYZ

συγγνοίη πραχθεῖσιν ἢ ἐπεξελθεῖν θελήσειεν ; οὕτω πικρὸς σὺ τι- μωρὸς xai κολαστὴς dmapairntos, εὑρών τινα πλημμελήσαντα; ἴσθι μὴ καλῶς ἀνὰγινώσχων τὸν νόμον. Προπαρόξυνε τὴν γραφήν, καὶ τῇ τῶν ἀττικῶν συνηθείᾳ χρῶ, Αττικὸς ὥν, καὶ τὸ ἔστω πλήθυνε.-

Εἰ μὲν γὰρ μὴ γεννηθεὶς ἐνταῦθα μηδὲ ρανεῖ, ἀλλ᾽ ἄλλοθί που, εἶτα ἡγνόεις τὴν τῶν Ἀττικῶν συνήθειαν, καὶ ὅπως τὸ EVtxOV ῥῆμα πληθυντιχοῖς συντάσσουσι τοῖς ὀνόμασιν, εἰ μόνον εἶεν οὐ-- dérepa , τυχὸν ἄν τίς σοι xad συνέγνω; οὕτω τὸν νόμον ἀναγι- νώσχοντι. Ἐπεὶ δὲ ἀνὴρ Αθηναῖος σύ, καὶ τῆς ἡμετέρας διαλέ- χτου ἐς ἄκρον ἐπήθολος, ὅ τι γε xoà γυναικῶν ἀχούσεις ἐνταῦθα καὶ οἷς ἀγροῖκος ὁ βίος καὶ τῶν βαναύσων οὕτω λεγόντων, πά- .Tptov ἐχόντων πάντως τὴν γλῶτταν xal εὐγενῆ.) ποῦ δίχαιον μὴ συνιέναι σε τοῦτο, καὶ τὸν νόμον ἀναγινώσκειν᾽' κατὰ τὴν Αττικὴν σύνταξιν; Ei δὲ καί tig! τὸν τόνον μετέθηκε καὶ ἡ βίδλος οὕτω τῆς γραφῆς ἔχει, ἔδει σε πρὸς τὸν νομοθέτην ἐπανατρέχειν ἡ, καὶ ἐξετάζειν τὴν ἐχείνου διάνοιαν", κἀκεῖθεν λαμθάνειν τὴν λύσιν τοῦ ἀμφιδόλου, ὡς ἀληθεῖ τῷ πρέποντι χρώμενον. Τὸ γὰρ πρέπον πανταχοῦ τῶν καλῶν, καὶ οὐδεὶς τούτῳ χρώμενος ἡμάρτηκε πώποτε.

Καὶ δὴ ἐφ᾽ ἑκάστῳ τῶν γινομένων ὅρα τὸ πρέπον, ὁπόσην ἰσχὺν τῷ λέγοντι περιτίθησι. Πρέπον πατρὶ τὸ περὶ τὸ οἰχεῖον γέννημα κηδεμονικόν᾽ καὶ πειρατῇ πρέπον αὖθις τὸ περὶ τοὺς ἐντυχόντας καχοποιόν. Φέρε γὰρ εἴ που περιτετυχήχει πατὴρ σὺν υἱῷ πλέων μονογενεῖ πειραταῖς, καὶ ὁ παῖς ἐδυθίζετο ὑπούρύχιος, τοῦ πατρὸς ἐφέντος, ἠμφισδήτουν δ᾽ ἀλλήλοις πειρατὴς καὶ πατὴρ περὶ τὸ συμδὰν ἐκεῖνο, καὶ ποῖος τοῦ βυθισθῆναι ἐγένετο αἴτιος τῷ παιδί, ἔκρινες δὲ σύ, ἐχείνων οὕτως ἀμφισθητούντων τοῦ περὶ τὸν παῖδα πάθους, πότερον ἄρα ἐχ τῶν εἰχότων χατέκρινας , τὸν πειρατὴν Y) τὸν πατέρα; οὐ πᾶσ᾽ ἀνάγκη τὸν πειρατήν; Οὕτω πανταχοῦ τὸ πρέπον ἐστὶ χαὶ περὶ τὰ ἀγνοούμενα δήλωσις.

' Repetatur mente negauo μή ante ἀ Sic vernacule dicimus: « recourir au ἀναγινώσχειν. législateur ».

? Aliquis scilicet antiquarius. * Schol : διάνοιχ τοῦ νομοθέτου.

* . MEAETH Ι΄. 195

Πόθεν ἔσχες, εἰπὲ μοι, τὰς ἀφορμάς, καὶ εὔνουν λέγεις τῇ πόλει τὸν νομοθέτην καὶ εἰς συνοῖσον εἶναι' ὅ τι νομοθετοίη, καὶ ταῦτα μηδὲν ἐκεῖνον εἰδώς, μηδ᾽ ὅπως εἶχε περὶ τὴν πόλιν γνώ-- pne καὶ προαιρέσεως; v πάντως τὸ πρέπον δίδως κἀκείνῳ ὡς οὐκ ἄν, ἄλλως νομοθετοῦντος, τοὺς τότ᾽ ἦν δέχεσθαι τὰ νομοθε-- τήματα " μὴ γάρ, ὅτι δύςνους ἠν᾽; ἀλλ᾽ εἰ καὶ μόνον παρά τισιν οὐκ ὧν᾽ ὑπωπτεύετο, σχολῇ γ᾽ ἂν εἶχον μὴ ὅτι γε νόμους ἐκείνου, ἀλλ᾽ αὐτὸν ἐχεῖνον xal σιγῶντα δέχεσθαι.

Eidec τὸ πρέπον, ὁπόσην ἐπὶ τοῖς ἀγνοουμένοις καὶ ἀμφιδόλοις ἔχει τὴν δύναμιν; ἐξέταζε τοίνυν κἀνταῦθα πρεπόντως τὴν τοῦ νομοθέτου διάνοιαν.

ἤν" “νομοθετεῖν ἐχεῖνον χολάσεις xai τιμωρίας μεγίστας ἐπὶ τυχοῦσι τοῖς πλημμελήμασιν, ἣ κατὰ λόγον τῶν ἡμαρτημένων πρέπον ἦν xai τὰς εὐθύνας ibd. Kat σχόπει, παρακάλω: ἵδρισέ τις τὸν δεῖνα ; ἀλλ᾽ ὅρα xal τὸν ἐπὶ τῇ ὕδρει νόμον, καὶ τὴν δίκην ὁποίαν ἀξιοῖ λαβθαγειν τὸν Ad coul παρὰ τὸ δίκαιον. Hore τις ἄλλος ἕτερον; xal ὅρα νόμον ἄλλον, “καὶ δίκην ἑτέραν ἥπερ ὁ πεφονευκὼς καθυπάγεται. ἀρ’ ἴσον εἴποις τὸ τῶν δικῶν ἐνταῦθα χἀχεῖ; xal ποῦ δίκαιον ἴσας τὰς δίκας οἴεσθαι γίνεσθαι ἐπὶ ἀνίσοις τοῖς πλημμελήμασι; Καί, εἰ μίαν μέλχει" τις ὑπέχειν δίκην καὶ ἴσην, μικρὸν ἁμαρτήσας καὶ μεῖζον, ἵνα τι, ἐξὸν ἀδικεῖν τὰ μεγάλα, τοῖς μιχροῖς ἐπιχειροίη, ὁ ἀδικεῖν βουλόμενος, εἴπερ ἕνα καὶ τὸν αὐτὸν τρόπον τῆς τιμωρίας ἁλοὺς κολασθήσεται;

! Ei; συνοῖσον εἶναι] in. sententiis εἰς δύςνοιαν (imo δυςτυχίαν), εἰς φι)οτιμίαν, subaudiebam p. 52, n. 2, verbum τεί- νει». Ex hoc loco εἶναι potius intelliga- ur.

χει σύ κοιτον. "Eni προθ.... Putandus est poeta per rimas januz aliove modo vi- disse amatorem rivalem intus ab amica admissum. Reliqua dicit despondens. Janua s:zxpius male clausz meretricibus

* Codex 5j. Scripsi 7, ut et alibi. Me- leager Anth. 5, 191, ad amicze domum procedens sic secum :.... Ἄρά js τὰν φιλάσωτον ἔτ᾽ ἐν χοίταισιν ἀθρήσω Ἄγρυ- πον λύχνῳ πολλ᾽ ἀποχλαομένην; Ἢ τιν᾽ ἔχει σύγχοιτον; ἐπὶ προθύροισι μαρά- νας Δάχρυσιν ἐχδήσω τοὺς ἱχέτας στερά-- γους.... Interrogatio male videtur se- quentibus conveaire. Fortasse , 7 τιν᾽ é-

nocuerunt. ftulinus muliercule incau- tiori Anth. 5, 41 : Τὸ πρόθυρον σφήνον. Possit etiam legi : Εἴ τιν᾽ ἔχει σύγχοιτον, ἐπὶ npo0. Sed id minus bene; nam ita si esset in codice, proponerem, 7 τιν᾽. * Feci interrogationem. 4 Excidisse videtur εὔνους. 5 *H» scilicet πρέπον, quod mox dicet. 5 Cod., μέλλει, superscripto ot

196 T. TOY ΠΑΧΥΜΕΡΟΥΣ

ἥμαρτεν 7 εταιραν τὰ χρυσία φοβεσαδα: τίνα καὶ πόσην τὴν ἁμαρτίαν: ὅτι, φησίν, ἀπηναισχύντησε πρὸς πάντας, πεπαῤῥη- σίασται, κεκαλλώπισται, τέθρυπται τοῖς ὀρῶσιν. Οὐκ οἶδε ποῦ χοροῦ, εἴτουν ἀξίας᾽, τάττει ταύτην ὁ νόμος" οὐ γὰρ τῆς με- γίστης καὶ ἧς αἱ ἄλλαι μετέχουσιν" ἀλλά που παραθύει ταύτην χαὶ τῆς ἐσχάτης ἀξιοῖ μοίρας, καὶ ἀπαῤῥησιάστου, καὶ μηδὲν ἐχούσης ἀγάλλειν τὸν ἐκεῖ ταττόμενον. Αὕτη δὲ ἀλλὰ καὶ σεμνύ- νεται Παηθ μεν: xai χρυσίων ἐπιθέσεσι καλλωπίζεται. Οὗτος ὁ τρόπος τῆς πόρνης" αὕτη τῆς ἀκολάστου ἡ ἁμαρτία" τοῦτο τὸ τῆς ἑταίρας πλαμμέλημα. Αμέλει τοι χαὶ κολάζει ταύτην ὃ νόμος. Τίνα το χαταδίχην ἐπιτιθείη; ἄρα τὴν μεγίστην καὶ ἀπαραίτη-- τον; Y)" πάντως κατὰ λ070ν τοῦ πλημμελημᾶτθε:

Ἐγὼ μὲν οἶμαι ὡς ἱκανὴν tüpsiplen Ó νομοθέτης ἡγήσατο τὴν τῶν 2i σι ἀφαίρεσιν. Ἐφ᾽ οἷς yop ἐχείνη μέγα ἐφρόνησεν, αὐ κα ρουμένη ταῦτα, ταπεινωθήσεται, καὶ ἱκανὴ ζημία προςέσται ἀπόρῳ γενομένη ἐξ εὐπόρου ἐξαίφνης, xai ὥρᾳ μιᾷ ἀποθδαλούσῃ τὸν πλοῦτον, ὃν συχνοῖς δὴ τοῖς χρόνοις ἐκ πορνικῶν μισθωμάτων συνέλεξεν" ὅμοιον ὡς ἂν εἴ τις πάντα τὸν πλοῦτον ἀθροίσας καὶ ἐπὶ νηὸς καταθέμενος, εἶτα, τυχὼν τῆς θαλάσσης οὐκ εὐμενοῦς, μόλις αὐτὸς ἐσώθη ἀποθαλὼν ἅπαντα.

« Γενέσθω τοίνυν » φησὶν ὃ τὸν νόμον γράψας; « ἡ εὔπορος ἄπορος, καὶ ἡ μὴ τῷ πλούτῳ εἰδυῖα χρῆσθαι καλῶς, ἀποδαλοῦσα σωφρονιζέσθω, ἵνα τῶν τῆς πενίας ἐντεῦθεν δεινῶν πειραθεῖσα, ἦν που καὶ πάλιν συμπέσῃ τὸ εὔπορον, ἔχοι τὸ παίδευμα ἱχανὸν ὡς παθοῦσα, xci ὡς σφαλερὰν τὴν θρύψιν φυλάττοιτο. Τοῦτο τὸ πρόςτιμον καὶ ταύτην σωφρονίσει, τὸ ἀπ᾽ ἐχείνου μὴ ἔχουσαν χαλλωπίζεσθαι, καὶ ταῖς ἄλλαις φόθον ἐνσείσει τὸν μέγιστον, εἰ, μικρᾶς τέρψεως χάριν, ὅλον ἀποδάλοι τὸν πλοῦτον, ᾧ δὴ καὶ μόνῳ παρὰ τὰς πολλὰς ἐνησμένιζεν ». Αὕτη ἡ τῆς πόρνης xata- δίκη.) τοῦτο τὸ τοῦ νομοθέτου βούλημα.

Eixóg^ γὰρ ἦν ἐκεῖνον καὶ διαγνῶναι, σοφόν γε ὄντα. ὡς γυνὴ ἐκείνη, καὶ περὶ ἄλλα τὴν σχολὴν ἄγουσα, καὶ ὡς ἀγνοοῦσα,

' Cod. εἴτ᾽ οὖν. Vide p. 149. * Schol. : ἀντίθεσις συγγνωμονικὴ ὑπὲρ 3 Codex , ἥ. τῆς πόρνης.

MEAETH Ι!. 197 οὕτω πράξοι. ἄλλα δὲ τῶν ἀγνοούντων, καὶ ἄλλα τῶν καταφρο-- ούντων τὰ ἐπιτίμια. ἂν καταφρονῶν τις παρανομῇ, διπλῆν τὴν δίκην ἀποίσεται, oig τε κατεφρόνησε, καὶ οἷς παρηνόμησεν. ἂν ἀγνοῶν ἁμαρτάνῃ, συγγνώμης ἔστιν ἐντός. Οτι μὲν ἥμαρτε, κολασθήσεται" ὅτι δὲ μὴ εἰδώς, τὸ μέτριον ἕξει τῆς καταδίχης, οἷς ὅτι' καὶ ἀκούσιον τὸ πλημμέλημα, καὶ οὐ παρὰ τὴν αὐτοῦ γνώμην, ἀλλὰ παρὰ τὴν ἄγνοιαν τὸ πλημμεληθέν. Πολλῷ δὲ δήπου τὴν ἑταίραν ἀγνοοῦσαν ἐξαμαρτάνειν περὶ τὸν νόμον, ἢ καταφρο- νοῦσαν εἰχός. Τίς γὰρ ὁ ἐκείνην παιδεύων ; καὶ ποία καὶ ἐπὶ τίνι τῶν σωφρόνων συναγωγὴ παρασκευάσει μαθεῖν ἐκείνην ὅπερ ἠγνόει τὸ πρότερον : Απείργεται πάσης συνόδου, ἐχόάλλεται παντὸς συνεδρίου" κἂν λαθοῦσα xai παρειςδῦσα λαθραίως παρακαθίσῃ ταῖς ἄλλαις, εὐθὺς ὡς τολμηρὰ καὶ ἀναιδὴς ἀποπέμπεται" κἂν συλλόγοις ἑαυτὴν παρενείρῃ εἰς ὅ τι μαθεῖν χρήσιμον, ὡς ἄγος ταῖς σώφροσιν ἐχδιώχεται. Κἂν ἐπιστῇ παιδευτής, ἐραστὴς ἀντὶ παιδευτοῦ γίνεται, καὶ νόμους ἀφεὶς ἐχείνους χαὶ ὅ τι διαγο-- ρεύουσιν, ὅλος τῶν ἐκείνης ἐρώτων δείχνυται.

Κἀντεῦθεν ἐξ ἀγνοίας ἁμαρτανούσῃ συγγνώσεται δικαίως. Καὶ λοιπὸν ἡ ἡτισοῦν κόλασις αὐτάρχης τιμωρία πλημμελησάσῃ παρὰ τὴν σύντροφον ἄγνοιαν.

Οὕτω xoi σὺ συμδίδαζε τὸ ῥητόν, καὶ diua μὲν αἀττικίζειν ἔχεις τὴν κοινὴν ταύτην καὶ καθωμιλημένην συνήθειαν, ἅμα δὲ καὶ κατὰ λόγον τῶν ἀδικημάτων" τὰς δίκας ἐπιτιθέναι τοῖς ὥμαρ-

* De formula οἷς ὅτι vide p. 153, n. 8.

* Cod., πλημμελημάτων, vocabulo subtus notato punctis deletoriis, et cum glossa interlineari, 7p. ἀδικημά- τῶν. Sic sepe librarii a describendo vocabulo abérrantes in synonymum in- cidunt. llle librarius noster laudando exemplo se correxit ipse. Szpe etiam mutationes id genus nove ab auctore factz:e recensioni tribuend:e sunt aut vi- dentur tribuend». Heliodorus extremo libro 1 : πρὸς τὸ νησίον.... xat' αὐτό. Codex Venetus, πρὸς τὴν νῆσον.... κατ᾽ αὐτήν. Libanius, t. IV, p. 113 : z&v

μὲν αἰδούμενος τὰς οἰχείας συμφορὰς σιω- πήσωμαι,. οὐκ ἔχειν δόξαιμι δι’ ὧν τὴν ἀπολογίαν πληρώτω" ἂν δὲ ὑπὸ τῆς ἀνά"- χης τἀληθῆ λέγειν προάγωμαι, δόξω τὰς ἡμετέρας ἐγὼ συμφορὰς ὃν ἐρυθριᾷν ἔδει διηγουμένων ἑτέρων. Codex 9017 pro σιωπήστωμκι habet synonymum ἀποχρὺ-- ψωμαι, quod poterit displicere; ἀπο- χρύψομαι enim paucis occurrit ante ver- sibus; poterit tamen non displicere nonnullis repetitio. Codex post ἐγώ ad- dit commodissime προφέρειν, et pro ὅν dat ἅς, quod non est vulgare. Idem, p. 855: Ἔρως ἅπτεται ποταμοῦ" πόθον

4198 LI. TOY IIAXYMEPOYX

τήσασιν. Ἀλλὰ σκόπει, λέγεις, οὕτω, καὶ παράλληλα τίθει' τὰ γράμματα καὶ τὸν σκοπὸν ἐμοῦ τε καὶ σαυτοῦ ὅσαγε καὶ σκοπὸν ἄλλον μακρόθεν ἵστη" καὶ πρὸς ἐκεῖνον τὴν τῶν γραμμάτων κρίσιν ἀπεύθυνε.

«ὁ γοῦν᾽ σχοπὸς εἷς ἀμφοτέρων » φής; «πάντως φυλαχθῆναι τὸν νόμον καὶ μὴ διαπεσεῖν τὸ γραφόμενον. Οὐ χρὴ γὰρ οὐδὲ δίκαιον τὸν ἁμαρτάνοντα, καθ᾽ ὅτι ἂν ὁ νόμος προςέταξε, μὴ κολάζεσθαι. Οὗτος, λέγεις, ὁ σκοπὸς ἀμφοτέρων ἐμαυτοῦ καὶ σοῦ. Φέρει δὲ τοῖς γράμμασι τὴν ἀμφιθολίαν ὁ τόνος" κἀντεῦθεν καὶ πιθανῶς ἰσχυρίζομαι ἑνί γέ τῷ τρόπῳ τὸν νόμον φυλάξαι. Καὶ εἰ μὲν οὕτως ἔχει) ὡς ἐγὼ λέγω, wo παροξύνεται, οἶμαι δικαίως τὸν νόμον καὶ τὴν ἐκείνου βούλησιν ἐκπληροῦν" εἰ δ᾽, ὡς σὺ λέγεις, προπα-

οὖν ἐμθέδληγε Α)φειῷ Σιχε)ικῆς πη ῆς Ἀρεθούσης τοὔνομα. Codex :.... xxi πο- ταμοῦ" m. ο. ἐνέθχλς τῷ Ἀ. τῆς Σ.... Maximus Planudes conversione Grica Metrorum Bocthii , 4, 1 : Εἰσὲ γὰρ ὠχὺ- ταται πτέρυγες ἐμοὶ Ἐς ὕψος ἥχουσαι πό- 200, "As περιαψάμενος νοῦς εὔδρομο: Γῆν μὲν στυ μῶν διαπτύει, Ἄντυγα δ᾽ ἠερίην ὑπερίπταται, Νερέλην λιπὼν δπιστέραν. Codex £094 , νέφη λ. ὀπίστερα, lambico melius incedente ; ac incedet dactylicus melius, scripto νόος quod reperi , ac fere reperit editor suo in codice, ubi esse νον testatur. Theodorus Prodr. hhod. 8, p. 331 : Tépovtt μὲν γὰρ τοῦ ξίφους μικρὸς φόθος. In Rhodonia Macarii Chry- socephalz, qui hunc versum excerpsit, legitur, monente me J. Morello viro desideratissimo , μιχρὸς λόγος. ldem, p. 319 : Ἂν δ᾽ ἐκ μέπου (ὃ φίλος) γένοιτο, xai ῥυῇ χρόνος, M τῶν ποθούντων δαπα- νᾶται χαρδία. Macarius, ῥοῦ, quod ha- bendum esse videtur pro calami lapsu, non alio verbo. Idem Tetrast. p. 150: χαίρ:τε, ἀμπλυκόερηοι, θχρσέετ᾽ ἔθνε᾽ ἀλιτρῶν" Χριστὸς ἀλιτροθίοιτι μεθίξζεται" 70i τε, δειπνεῖ. Μιχτθαῖον καταθρεῖτε' ἔην πάρος ἀμφὶ τελύνχις, Νῦν δὲ Χριστὸν ἄναχτα συνέστιον ἔτχεν ἐν οἴχῳ. Codex,

ἔσχε χατ᾽ οἴχον, quam mutationem, nec malam, me quidem judice, Theodoro tribuo. Et ipsius esse puto varietatem ποτιδέρκεν, pro χαταθρεῖτε, scilicet vo- luit durum vocalium «e concursum ef- fugere; sed properavit nimis, quum singularis persona novi verbi aliena sit a priore disticho. In Thesaurum novum verbum μεθίζεσθχι e schedulis meis, indicato Theodori loco receptum est, adjuncta conversione, « sedem mutare », que mea non est, qui plerumque a converlendis, qu: editoribus vv. dd. transmitto, vocabulis abstineo. Si vo- luissem id convertere, proposuissem « sedere una » , vel Suvignianum « una assidere ». Tenue, fateor nomen Theo- dori; sed quum fuerit habitum quod citaretur dignum, et dignus fuit ejus liber qui inspiceretur, sensus asserendi causa. Nomen etiam tende meum, di- gnum tamen mihi saltem quod ab er- rore non meo vindicem. Que vindicatio si cui forte non placebit, dicam quod dixit ille: « laus mea plurimum apud me valuit ».

! Παράλληλα τίθει] cf. p. 132, 14.

* Schol. : τὸ περιέχον καὶ τὸ περιεχό- μένου εἰφάγων, ἐξ ἀντιθέσεως λύξι.

MEAETH I. 199

ροξύνεται τὸ ῥητόν, ἀξιῶ καὶ οὕτως αὐτὴν ἐχείνην δημοσίαν γίνεσθαι, ἵνα, κἂν μὴ κατὰ τὸ τοῦ νόμου βούλημα διαπράττωμαι, ἀλλ’ οὖν ἔχω xal πάλιν ἐκ περιουσίας τὸν νόμον ἀποπληροῦν. Τῆς γοῦν γυναικὸς δημοσίας καταστάσης δούλης, ἕψονται ταύτῃ xai τὰ χρυσία, κἀκεῖνα τοῖς δημοσίοις προςαναχείσονται. Οὐ ταῦτα λέγεις) καὶ ἄνω καὶ ware! τὸ περὶ τοὺς νόμους ζητεῖς ἀσφαλῶς ; ἄρα καλῶς τὸν σκοπὸν τῶν σῶν λόγων διεσαφήνισα ; οὐχ οἶδας. λέγεις) τὸν νόμον, ποῦ ῥέπει xal τί σαφῶς διορίζεται. Αλλ᾽ ἔστω μὲν τὴν ἑταίραν, ἔστω δὲ καὶ τὰ χρυσία λέγειν αὐτόν. Γενέσθω γοῦν ἡ γυνὴ δημοσία, x&v ὃ νόμος τοῦτο χἂν μὴ βού- ληται. Ày μὴ βούληται ταύτην, ἀλλὰ τὰ χρυσία εἶναι δημόσια, ἡ γυνὴ δημοσία ἔστω, καὶ οὕτω κἀκείνως τὰ χρυσία γενήσονταί μοι δημόσια ».,

Αλλ᾽, ὦ "rdy, οὐ μιχρὸν ὁ κίνδυνος περὶ τὴν ἀθλίαν ταύτην γυναῖκα.» ὥςτε, xal μὴ βουλομένου τοῦ νόμου, δουλοῦσθαι τῷ δήμῳ παντί, μόνον εἰ σὺ κελεύεις διὰ τὴν τῶν νόμων, ὡς λέγεις, ἀσφάλειαν. Αλλ᾽ εἰ νόμος κελεύει τὸ ταύτην δημοσίᾳ ? δουλοῦσθαι, ἔστω καὶ δούλη καὶ δημοσία, καὶ οὐ σοίγε τιμωρείσθω, ἀλλὰ τοῖς νόμοις οὕτω κελεύουσιν" εἰ δ᾽ οὐ χελεύει νόμος αὐτήν, ἀλλὰ τὰ χρυσία εἶναι δημόσια, ποῦ δίκαιον τόσην δίκην δοῦναι τὴν ἁμσαρτήσασαν, ἣν οὐδὲ νόμος οἶδεν, οὐδ᾽ ἦθος τοῦ δήμου φιλάν- θρωπον ;

Καὶ μὴν νόμος ἐστὶν ἄλλος xoi οὗτος τῶν πσλαιῶν, ἄν πού τι φέροι νόμος ἀμφίδολον, πρὸς τὸ φιλανθρωπότερον ἐξηγεῖσθαι τοὺς χρίνοντας" « Νικάτω » γὰρ « ἐπὶ τοῖς ἀμφιθόλοις » φησί, « τὸ φιλάνθρῳπον ». Ποίαν τοιγαροῦν οὐχ ὑπερελάσει ἀπήνειαν, τό, ἀμφιθόλου χειμένου εἰ ταύτην, εἴ τε τὰ χρυσία, τῷ δημοσίῳ κα΄ θυπάγεσθαι ὁ παρὼν νόμος βούλεται, σὲ ταύτην, καὶ μὴ τὰ χρυσία, ποιεῖν ὑπ᾽ εὐθύνην ἐσχάτην xal καταδιχάζειν οὕτως τὴν ἄνθρω- πον; « Περιέχει » φής. « ἡ πόρνη xot τὰ χρυσία, ὡς χτωμένη τὸ χτῆμα ». Αλλ᾽ οὐ καλὸν αὐτὴν ἐντεῦθεν καταδικάζεσθαι. Πολλά γ᾽ εἰσὶ τὰ εἰς ἀμφιθολίαν κείμενα, κἀκεῖσέ τις εὑρήσει τό τε

Φ

* "Avo καὶ χάτω] Vide p. 168, n. 8. ' Cod., δημοτία. Et sic p. 41, 8.

200 T. TOY HUAXYMEPOYEZ περιέχον καὶ τὸ περιεχόμενον" ἀλλ᾽ οὐκ εὐθύς τις, ἀφεὶς τὸ φι- λάνθρωπον, τὸ περί D mense

Περιέχει πάντως ἡ πόλις τὸν Πειραιᾶ, καὶ νόμος ἔστι τοὺς ἐν il ναυπηγουμένους Αθηναίους ξυντελεῖς τῷ δημοσίῳ γίνεσθαι. Καὶ ὁ λόγος πάντως ἀμφίθδολος, repay τοὺς ἐν τῇ πόλει ἀθη- ναίους, — οὐχ ἀλλαχοῦ γάρ, ἀλλ᾽ ἐν Πειραιεῖ καὶ αὐτοὶ ναυπη- γοῦνται — ἢ μόνον ἐκείνους τοὺς ἐν Πειραιεῖ καθημένους καὶ ναυπηγουμένους ξυντελεῖς τῷ δημοσίῳ γίνεσθαι βούλεται. Ἐπεὶ τοίνυν ἀμφίθολον τοῦτο, λάθδε μοι τὸ epi o» xay τούτοις, διὰ τήν, ὡς σὺ λέγεις.) τῶν νόμων ἀσφάλειαν, καὶ ποῖος ἐντεῦθεν τῶν Αθηναίων ἀξυντελὴς τῷ δημοσίῳ ἔσται σοι; ὁρᾷς ἐς ὅσον προ- δαίνων ὁ λόγος οὗτος οὐδὲν χρηστὸν τῇ πόλει ἐργάζεται;

ἱστόρηται πάλιν τοῖς συγγραφεῦσι προς χωρῆσαι τῷ Πέρσῃ τοὺς ἕλληνας. A22! ἀχούων τις ἕλληνας, νομίσοι μὲν Tetas νομίσοι δὲ χαὶ τοὺς ἰδίως καλουμένους, ὧν Αχιλλεὺς ἦ ἦρχε τὸ πάλαιϊ, λέγειν τὸν γράφοντα. Τί χοῦν; δέξεταί τις τὸ περιέχον ἐνταῦθα; καὶ λοιπόν, χωρὶς τοῦ πολλοὺς καὶ ἄλλους τὸ τοιοῦτον ἀδίκως σχεῖν ὄνειδος, προδόται. τῆς ἀπὸ πατέρων δόξης καὶ Αθηναῖοι ἀχούσονται; ᾿Αθηναῖοι, ὦ πὸ, τσσὸν vot θεοί, xal ἔβα μαντεῖα, καὶ κλεινὴ Σαλαμίς, καὶ πάντ᾽ ἐκεῖ λαμπρὰ καὶ μέγιστα κατορ-- θώματαΐ

Μὴ γοῦν ὅτι τοῖς περιέχουσι τὰ περιεχόμενα συνειςάγονται; τοῦτο μόνον λογίζου" ἀλλ᾽ εἰ χαλῶς καὶ δικαίως ἔχει, εἴ τις Ex μέρους παρὰ τῶν νόμων καταδικάζεται, τὴν καθόλου διδόναι δίκην καταναγχκάζεσθαι. Καί, εἰ βούλημα νόμου τοῖς χρυσίοις εὐθύνειν τὴν πόρνην, κείμενον ὃν σὺ τοῦτο παρείς, αὐτὴν ἐκείνην χαταδιχάζεις, δημοσίαν ποιῶν τὴν ἐςαεὶ ἐλευθέραν, χἂν τὰ αἴσχιστα πράξειε.

Νηδ᾽ ὅτι" πόρνη λογίζου, καντεῦθεν τῆς γυναικὸς ὡς ἀτίμου χατάτρεχε. Πόρνη καὶ ἄτιμος αὕτη" κἀγὼ λέγω καὶ πάντες

Ἢ Sequitur Thucydidem, 1, ὃ: Ὅμη- μετ᾽ Ἀχιλλέως ἐκ τῆς Φθιωτέδος, οἵπερ xai ρος.... πολλῷ ὕστερος ἔτι xxi τῶν Τροῖ-- πρῶτοι Ἕλληνες ἧσαν. χῶν γενόμενος, οὐδαμοῦ τοὺς ξύμπαντας ' Schol: ἀντίθεσιν ἀντε χληματιχὴν (Ἕλληνας) ὠνόμασεν, οὐδ᾽ ἄλλους ἣ τοὺς λύει ἢ μετάληψις.

MEAETH Ι΄. 201 οἴδασιν. AAA οἰχείαν φέρει τὴν ἐπιτιμίαν τῆς πράξεως" οὐ" με- τέχει κοινῶν συλλόγων καὶ πανηγύρεων, οὐ τὴν αὐτὴν ταῖς ἄλλαις μεταλαμθάνει τιμήν, οὐ χοινωνεῖ τῆς αὐτῆς παῤῥησίας ταῖς σώ- Spent. K&y θύῃ τις, ἀπελήλαται. Kay τὰ μυστικὰ τῷ Διονύσῳ χορεύῃ; οὗ μετὸν αὐτῇ μέχρι καὶ ἀκοῆς τῶν τερπνῶν ἐχείνων καὶ ἑερῶν. Κὰν εἰς ᾿Αθηνᾶς ἡ ἐς Ἀρτέμιδος τρθεκαλώνεαι γυναῖκες, κατὰ τὰ πάτρια προςευξόμεναι ταῖς θεαῖς, ἡ δέ, ὥςπερ ἄλλο τι τῶν μυσαρῶν καὶ βεθηλῶν, ἐκχλείεται. Κἂν συναντᾷ τις σώφρων δοκεῖν βουλόμενος, ἀναστρέφεται " κἂν ἀχούσῃ περὶ ταύτης λέ- γόντων, τὴν ἀκοὴν περιφράττει. ἄτιμος πανταχοῦ καὶ συγγενέσι καὶ ξένοις περίψημα" :

Τί λέγεις; οὐχ ἱκανὰ ταῦτα τῇ πόρνη τὰ πρόςτιμα; τί λοιπὸν ἐπιδαψιλεύῃ καὶ ἄλλα ἅπερ ὁ νόμος οὐκ οἶδεν, ἀλλ᾽ ἡ σὴ πάντως κάλα-- μός ἐστι συντετριμμένος, ὕδωρ ἀστάθμητον, ναῦς ἀνερμάτιστος". Τί βαρὺ κατὰ ταύτης πνέεις, καὶ μηδὲν οὖσαν ἀφανίσαι φιλονει-

’ ) 6 , -. λ , e ^ ἃ βούλησις ; τί ἐπεμθδαίνεις τῇ ταλαιπώρῳ, οὕτω χειμένῃη";

χεῖς ; ἑταίραν οἶδας λέγειν, καὶ γυναῖχα oux ἐννοεῖς; τὸν τρόπον χκαχίζεις, καὶ οὐ συγγινώσχεις καὶ φύσει, καὶ ἔθει καὶ τύχῃ. καὶ οἷς οὐδ᾽ ὃ χαρτερώτατος ἀντισχεῖν δύναιτο: τὴν ἀχολασίαν χρίς- Veg, καὶ τὴν πενίαν παρατρέχεις: Τί τῶν καχῶν ἡ πενία οὐχ

εἰςηγεῖται; ποῖον οὐχ, ἀφανίζει εὕει δίχα πυρός, καὶ νεανίσκον

4 Schol. : ἀνατρεπτιχὰ ταῦτα τῆς το-- κικῆς καταδρομῆς, ἣν ὁ χατήγορος δῆλος ἐστὶ συνεῖραι.

* Notissimum est nomen περίψημα ex loco Pauli Ad Corinthios, quod si ex illo fonte hausisset Pachymeres , loquu- tus fuisset ut homo χλήρω σωθεὶς Octo , quod de se przdicat Historiarum initio. Sed orator, qui se esse fingit Atticum potius meminisse putandus est antiquz formule, περίψημα ἡμῶν γενοῦ, qua utebantur dejicientes quotannis in mare juvenem pro lu£tratione ac salute urbis, quod docet Photius Lexico in Περίψ. Vide et Bosium Exercit. p. 131.

τῶν &yaàv; ἂν ἄνδρα Aa6n, μὲν ὄντα γέροντα τίθησιδ, φρό-

δ᾽ ᾿Επεμθαίνεις κειμένη] vide supra P. 105, n. 5.

* Comparatio νηὸς ἀνερματίστου non rara. Basilius M. Homilia ad Juvenes, c. 8: ἂν εἴημεν ἀτεχνῶς χατὰ τῶν πλοίων τὰ ἀνερμάτιστα. Joannes Chrys. De sa- cerd. 1, c. 4, 50 : ὥςπερ ἀνερμάτιστον πλοῖον εἰς πέλαγος ἡμᾶς ἄπειρον ἀφῆκας. Ibi Leo. Gualt. Scott. Nigelio : « as pas- sive and helpless as a boat, that drifts without oar or rudder, at the mercy of the wind and waves ».

5 Meminit Hesiodei loci de mala mu- liere E. 7100: Οὐ μὲν γάρ τι γυναικὸς ἀνὴρ ληΐξζετ᾽ ἄμεινον Τῆς ἀγαθῆς" τῆς

26

202 T. TOY ΠΑΧΥΝΕΡΟΥ͂Σ

νιμον δὲ παράληρον xal μωρόν, ἄπορον ἐς τὰ πάντα καὶ τὸν εὐμήχανον, καταφρονητὴν εἰς θεοὺς τὸν τέως ἐπιπολὺ εὐσεθῆ τε καὶ δεισιδαίμονα, ῥᾷάθυμον ἐς πολιτικὴν κοσμιότητα τὸν χθὲς xol πρὸ τρίτης σεμνὸν καὶ “κόσμιον. ἂν γυναῖκα κατάσχῃ , καὶ ταῦτα νέαν καὶ ἁπαλὴν τὸ εὐεξαπάτητον᾽, ἐπείπερ τὰς τῆς ζωῆς ἀφορ- μὰς οὐ δυνατὸν ἔχειν ταύτην ἑτέρωθεν, ὃ μόνον ἔχει, τούτῳ χρᾶσθαι παρασκευάζει τὴν ἄνθροπον" κἀπειδήπερ πλέον οὐκ ἔχει παρὰ τὸ σῶμα, χρᾶται τούτῳ πρὸς τὴν ἐκείνου τροφήν. Καὶ οὐκ ἐχ γνώμης πάσαις, ἀλλὰ καὶ ἐξ ἀνάγκης ἡ ἀκολασία ἐστὶ ταῖς πλείοσι. Τυνὴ καὶ πένησσα ἐν ταυτῷ ἐκεῖθεν ἡ τῆς ἀπάτης πα- ρείςδυσις" ἐντεῦθεν ἡ τῆς ἀνάγγχης ἐπίθεσις. Κἂν σοφόν τι πράτ-- τειν ἐπιχειρῇ καὶ καρτερικόν, καὶ πρὸς τὴν ἀπάτην ἀνδρικώτερον στῇ, τὸ τῆς ἀνάγκης βίαιον περιγίνεται, καὶ ἡ τέως σώφρων καὶ περὶ τὰς ἡδονὰς ἐγκρατὴς αἰχμάλωτος ὑπάγεται τῇ ἀνάγκῃ, καὶ τὴν ἀκολασίαν τροφῆς ποιεῖται προςπορισμόν. Οὕτω πολλαῖς τὰ τοῦ τρόπου φθείρεται.

Οὐ πόῤῥω δὲ τοῦ εἰκότος καὶ ταύτην τρόπον τὸν αὐτὸν φανῆναι χακήν. ᾿

Εἰ δὲ καί τι κέκτηται νῦν, καὶ τὰ χρυσία προτείνεις εἰς δεῖγμα τοῦ εὐπορεῖν, ἔστω καὶ τοῦτο. Αλλά γε τὸ ἔθος παρ᾽ οὐδὲν φύσις, xai δυςαπάλλαχτον ἐν πολλοῖς. Τί δέ; εἰ δ᾽ ἀποδαλεῖδ ταῦτα χατὰ νόμους τῷ δημοσίῳ, οὐκ ἄπορος πάλιν αὕτη καὶ μηδὲν πρὸς τὸ ἐξ ἀρχῆς ἀφθονώτερον ἔχουσα;

Οἴει ταύτην νόμων χαταφρονήσασαν τῶν κειμένων, οὕτως ἑαυτὴν τοῖς χρυσίοις ἐπισχευάσασθαι; πρὸς τί ταῦτ᾽ ἐπινοεῖς", xax. ποίας αἰτίας; ἢ ὅτι συχνάκις τοῖς νόμοις ὡμίλησε, συχνάκις τοῖς δικαστηρίοις παρέθαλε, συχνάκις ταῖς ἐλευθέραις καὶ σώ- φροσιν ἐπιμίξασα, εἶχεν ἀκούειν τὰ νόμιμα; ποῖος καιρός, εἰπέ

δ᾽ αὖτε χαχῆς οὐ ῥίγιον ἄλλο Δειπνολόχης, ἥτ᾽ ἄνδρα καὶ ἴφθιμόν περ ἐόντα Euet ἄτερ δαλοῦ, xal ὡμῷ γήραϊ δῶκεν. Conferen- dus Joannes Pediasimus poematiolo περὶ γυναιχὸς χακῆς, quam esse dicit Γῆ- pxs ἄωρον εὐνέτη τριςχθλίῳ.

! Fortasse ἁπλὴν x«l εὐεξαπάτητον,

vel ἁπλὴν sig τὸ euet. De permutatis ἁπαλὸς et ἁπλοῦς vide Jacobs. ad Phi- lostr. pp. 529, 284, 665, 710.

* Ἔθος.... φύσις] vide p. 165, n. 1.

* Fortasse χαταθαλεῖ.

* Schol. : ἐξέτασις τῆς γνώμης τῆς πόρ- γης) κἀντεῦθεν ol ἐπίλογοι.

MEAETH [΄. 203

pot , ταύτην ἐπὶ τοῖς νόμοις μαθήτριαν ἔδειξε; τίς ὁ διδάσκων χαὶ γυναῖκα, χαὶ οὕτω βιοῦσαν, καντεῦθεν πανταχόθεν ἀπειργο- μένην, ἐξ ὧν ἔμελλέ ποτε μανθάνειν τι χρήσιμον; Ἡγνόει τὸ λοι- πόν, ἠγνόει" καὶ τῆς ἀγνοίας πολλὴ συγγνωμὴ παρὰ τοῖς κρίνου- σιν. Ἐντεῦθεν ἄλλη τὰ τῶν νόμων ἴσως μαθήσεται, καὶ τηρήσει φοδηθεῖσα τὸ προςταττόμενον.

ὥςπερ τοίνυν ἄλλη Rape ταύτης βώμς φυλάξεται τὴν πρᾶξιν ὡς opm οὕτως ἦν ἂν καὶ ταύτην παρ᾽ ἄλλης μαθεῖν, εἴπερ φυγεῖν πρὸ αὐτῆς ἄλλην ταύτην τὴν χατηγορίαν συνέπεσεν. ὁ δ᾽ ἀγνοῶν, xal πρῶτος διὰ ταῦθ᾽ ἁλούς', συγγνώμης ἐντός.

Σὺ δὲ ἀλλ᾽, εἰ βούλει, μηδὲ συγγίνωσκε, λάμβανε τὴν δίκην χατὰ τοὺς νόμους, καὶ τὰ χρυσία ποίει δημόσια" τί ἐπιτείνεις τὸ πρόςτιμον, δίκαιον ὃν ἀνιέναι καὶ τὸ προχείμενον. Ποίει τὴν ἅπαξ ατερυθρίασασαν ἄπορον" ποίει πάλιν παρειςδύεσθαι ταῖς γωνίαις xal οἰκοτριθεῖν τὴν κακῶς ἐμπομπεύσασαν. ἄν ἀφέλῃ τὰ χρυσία; ὅλον ἀφείλου τὸν πλοῦτον. Πόσοι πάλιν χρόνοι διὰ ταύτης τῆς ἐργασίας δείξουσι ταύτην εὔπορον ; Σὺ μὲν λαμδάνεις τὸν πλοῦτον αὐτῆς, ταύτην δὲ πάλιν ἡ πενία ὡς αἰχμάλωτον παραλήψεται. Καὶ σὺ μὲν ἀφήσεις ἐλευθέραν αὐτήν, ἀλλ᾽ ἡ τύχη καὶ πάλιν δουλώσεται. Σύ, ὡς εἰκός, ἐλεήσεις, ἢ μᾶλλον τὸ παρὸν φιλαν-- θρωπον δικαστήριον" ἀλλ᾽ ἡ πενία ἐπικείσεται βαρυτέρα προςα- ναγκάζουσα." Σύ ---- ἀλλὰ τί δεῖ πλείω λέγειν ; — σὺ τοίνυν ἴσως ἐλεεινολογουμένης ταύτης φείσῃ xal χαθυφήσεις τοῦ ἀγω- νίσματος" ἀλλ᾽ αὕτη πολλὰ ἂν πρότερον πείσεται 3) εὐμενοῦς τεύξε- ται τῆς ἀνάγκης, ἧς τὸ σθένος, εἰς ὅ τι καὶ ῥέψοι, ἀδήριτονἢ.

Ó! Plurale διὰ ταῦτα post singulare participium ἀγνοῶν illustretur ex mea nota ad Aristznetum p. 436 , ubi ταῦτα de sola meretricum avaritia, quibus ἀνάργυρον οὐδὲν ἐστι πιθανόν. Electra So- phoclis poscit τὸ τεῦχος quo inclusos esso putat fratris cineres, atque id in manus ipsi tradi jubet Orestes : οὐ γὰρ ὡς Ἔν δυςμενείᾳ γ᾽ οὖσ᾽ ἐπαιτεῖται τάδε. Qui illam syntaxin in Isocrate animad- verterat Corayus non debuit p. 49, ni

ipse fallor, comparare hanc ex Áreopa- gitico sententiam : οὐ τοῦτο πρῶτον ἐσκόπουν, QU ὧν γολάσουσι τοὺς ἀχοσμοῦν- τας. Nam τοῦτο non est pro ταῦτα, sci- licet δι᾽ ὧν xo. sed est pro τοῦτο πρᾶγμα. Et ad Nubes, 654, Y ubi πρό-- τερα τούτων, relato τούτων ad unum λό- ον τὸν ἀδικώτατον, vir primarius subti - lior fuisse videtur.

* Similis Nostri sententia Hist. Andr. Pal. 2, 16, p. 152 : τὸ γὰρ τῆς ἀνάγχης

204 T. TOY IIAXYMEPOYX

ὦ ποσάκις μεταμελήσει ταύτῃ ἐσχάτῃ συνεχομένῃ πενίᾳ τοῦ διὰ τῶν χρυσίων κόσμου ποσάχις δὲ χαὶ ταῖς ὁμοίαις ἐρεῖ, καὶ ὡς παραίνεσιν προτενεῖ τὴν διήγησιν' « Εἴδετε » λέγουσα, « πόσα βλάπτειν ἔχοι τὸ μὴ ταῖς σεμναῖς καὶ κοσμίοις ἡμᾶς ἐξεῖναι συν- αναστρέφεσθαι; χθὲς εὔπορος ἦν, καὶ χρυσίοις ἐχρώμην, καί τις ἐδόκουν παρ᾽ ἐμαυτῇ τῶν θεραπείας ἀξιουμένων τισί. Κἂν καὶ τὸν τρόπον ὁρῷεν, ἔλεγον" ἀλλ᾽ οὖν μακαρίσουσί με τοῦ πλούτον, xal μεγαλυνοῦσιν ἄλλως καταφρονουμένην xol στυγουμένην ὑπὸ τῆς πόλεως. Χθὲς ταῦτα. ᾿Αλλ’ εὐθὺς ἀγνοοῦσαν τοὺς νόμους, xal καταφρονεῖν δόξασαν, ἐσχάτη με πενία κατέλαθεν. ἂν ἑταίρα τινὸς ἐλεγόμην, κρεῖττον ἦν μοι χατὰ πολύ. Νῦν δ᾽ ἄλλων ἑταίρα μόνον ἀκούουσα, τῷ πολλοὺς ἔχειν ἀδιορίστως τοὺς ἐραστάς, οὔτε παρὰ τῶν πολλῶν ἐκείνων ὠφέλημαι, καὶ ταῖς ἀτιμίαις ὑπόκειμαι. Κἀντεῦθεν πρόκειμαι mato! ὑμῖν κοινὸν σωφροσύνης

ἐστὶν ἀδήριτον" cum scholio, ἀνέκητον, ἀχαταπόνητον. Respicit /Eschylum Prom. 105 : Τὸ τῆς ἀνάγχης ἔστ᾽ ἀδήριτον σθέ-- γος. lbi Stanley., Blomf. et Durges. Hunc adde οἱ ad v. 527. Callimachus Del. 122 : Ἀναηγαίη μεγάλη θεός. lbi mea notula. Yungio, cujus protuli ver- sum e Fratribus , « Necessity, for gods themselves too strong » prmiverat T. Livius, 9, 4 : « subeatur ergo ista, quantacunque est indignitas, et parea- tur necessitati , quam ne dii quidem su- perant »; vel Simonides cujus nobile dictum fertur : ἀνάγχη δ᾽ οὐδὲ θεοὶ μά-- χονται. Multa congessi ad Proclum in Cratylum , 93; ad Gregorii Cyprii verba in Anecd. meis Gr. t. 1, p. 446 : ἀνάγχη Tig ἐκίνει τὸ πρᾶγμα, ἧς οὐδὲν φασὶ βιχιότερον. Memiuerat fortasse Gregorius Cyprius Synesii Catastasi , p. 903 : ἰσχυρὸν ἀνάγκη πρᾶγμα xal βίαιον. Synesius Epist. 103, p. 243: ἀνάγκᾳ δὲ οὐδὲ θεοί, φασί, μάχονται. Codices duo, ἀνάγχη δ᾽ οὐδ᾽. Sed ser- vandus puto dorismus, utpote sumtus e Simonidis dialecto. Adde Schneidc-

win. ad Simonidem, p. 20; J. Morell. ad Aristidis Leptineam, p. 104.

ὁ Codex, πᾶσιν. Est vitium in hoc adjectivo, corrigendum obiter, apud Theodorum Prodrom. mythistoriz sup- plemento quod Basso viro d. debemus, Y 183: Ποῦ γὰρ παρ᾽ ἡμῖν xai γάλαχτος ἐχχύσεις, Et mou δεήσει φυσιχῷ πάντας λόγῳ Γάλαχκτος ólxot$ ἐχτραφῆναι τὰ βρέφη; Syntaxi nocet πάντας. Πάντως quod propono legendum bene habebit. Πᾶς: pro παῖς Himerio restituatur Orat. 22, 1: ἀχουέτω πᾶς μύστης xxi ἐπόπτης ἀνήρ. Euripides Fr. inc. ὃ : Συγγνώμονάς τε τοὺς θεοὺς εἶναι δοχεῖς, Ὄταν τις ὅρχω θάνατον ἐχφυγεῖν θέλη, Ἦ δεσμὸν ἣ βίαια πολεμίων χαχά, Ἢ παισὶν αὐθένταισι χοινωνῇ δόμων" Pro παισίν, quod vix stare potest, Musgravius proposuit πᾶ- σιν, «omnibus vel vilissimis », hanc vim vocis a lexicographis notatam di- cens , quod Mathias ignorare se fatetur. Meminerat Musgravius, opinor, locorum in quibus πᾶς cst pro « quilibet » , ὁ τυ- x^», Callimachei fortasse distichi : "Dypsut4s , Ἐπιχυδές, ἐν οὔρεσι πάντα

ΜΕΛΈΤΗ Ι΄. 205

παράδειγμα. ἤθελον μὲν καὶ τὸν τρόπον μεταθαλεῖν καὶ κοσμίους γενέσθαι πάσας ἡμᾶς", ὡς ἂν ἐγὼ μέν, κἂν ἀφήρημαι τὰ χρυσία, ἀλλ᾽ οὖν ἐν τιμῇ τὸ λοιπὸν ἔζων, καὶ ἠλεούμην, οὐκ ἐστυγούμην, ἂν ἄπορος ἦν, ἀλλ᾽ ὑμεῖς, εἴ που κέχτησθε xal χρυσία, καὶ τού- τοις ἀχωλύτως ἐχρᾶσθ᾽ ἂν σύναμα τοῖς ἀπὸ τῆς τιμῆς ἀγαθοῖς. Ἀπεὶ δὲ τοῦ πάθους ἥττονες γεγονυῖαι, ἔθους χειρίστου δοχοῦντος ἑάλωμεν, καὶ ἔτι προςμένειν ταῖς ἡδοναῖς ὁρεγόμεθα, σωφρονι- στέον" ἀλλ᾽ ὑμῖν τέως, ἐφ᾽ ᾧ χρυσίοις μὴ καλλωπίζεσθαι. Κἂν ἀπείργησθε κοινῶν συλλόγων, εἰς τὸ μανθάνειν τὰ νόμιμα ἄλλην μὴ ζητεῖτε παρ᾽ ἐμὲ τὴν διδάσκαλον, μὴ μόνον ζημιωθεῖσαν τὸν κόσμον ἐκ τοῦ δόξαι τῶν νόμων καταφρονεῖν, ἀλλὰ καὶ περὶ τὴν ἐλευθερίαν αὐτὴν τοῦ σώματος κινδυνεύσασαν μάλα σχεδόν, εἰ μὴ φιλανθρώπων ἐξηγητῶν νόμων, τῶν δικαστῶν, ἔτυχον. Μέχρι τού- του Λαΐδα μιμώμεθα, ἂν μὴ τέως δυνώμεθα σωφρονεῖν, μέχρι καὶ τοῦ κάλλους ἐπιμελεῖσθαι, καὶ τὸ ἐπίπλαστον ἀγαπᾶν, καὶ ἐραστὰς ἐπισύρεσθαι" τὸ δὲ καὶ χρυσίοις καλλωπίζεσθαι μόνη παραχωρῶμεν τῇ KopwOta , ὅτι χαὶ νόμος οὐδεὶς ἀπεῖργεν ἐχείνην παρὰ Κορινθίοις κείμενος. Ἡμεῖς δέ, ἀλλ᾽ ἰδοῦσαι τὸν ἐμὸν ἐς ὁπόσον προέδη κίνδυνον, χαίρειν ἐᾶτε χρυσία, καὶ τὸ δι᾽ ἐχείνων

λαγωὸν Διφᾷ, καὶ πάσης ἴχνια δορχαλί-- δος. Atque πᾶσιν olim receperam , quod nunc valde displicet. Proposuit vir d. τοῖσιν, debilius. Propono, ἢ x«i σὺν «00., litteris mutatis quidem , sono fere eodem.

* Codex duas miscet lectiones ὑμᾶς ἡμᾶς, littera ἡ litterz v inscripta. Qus pronomina passim permutantur ; magno documento non olim eodem sono vete- res, pronuntiavisse vocales » v. Quid enim discernendum magis, ac re et verbis magis separandum, quam « vos » et « DOS », « vestrum » et « nostrum »? Ab hoc incommodo sibi cavent hodie Greci, ἐμεῖς, ἐσεῖς, ἰδικός μου, cov, μας, σας, dicentes, et a pronominibus antiquis abstinentes plerumque. Proco- pius Gazaeus Monodia in Yriartz Cata-

logo , p. 264 : οὗ χαλὸν ἦν ἡμῖν καὶ ὅσιον, ὡς καὶ ἐμοὶ ἔδοξε χαὶ πᾶσι, προαποθανεῖν ἢ συναποθανεῖν τῷ πτώματι. Codex 1182, qui Psello hanc Monodiam tribuit : .... ὑμῖν.... συνθανεῖν.... Tc; Inde sum- serim ὑμῖν et interrogationem. Omissa fuit ἀπό. in συναποθανεῖν, frequentissimo in verbis compositis mendo. Libanius, t. IV, p. 137 : ἔπειτα ἤρετό με ei καθεὺ-- δοιμι. Codex , ἐπειτ᾽ ἀνήρετό με.... Ni- cephorus Gregoras Florentio Tahnianc p. 920 : πρὸς τὸ μῆχος ἀποθλέπων τῆς ἑξῆς διηγήσεως. Codex 2292 : τῆς ἐφεξῆς.

* Sic codex. Sed puto corrigendum σωφρονητέον. Fuisse prius scriptum vi- detur σωφρονιτέον, iotacismo vocales confundente, tum male correctum σω-- φρονιστέον. Sed sunt graviora menda, quie codex alius forsán corriget.

206 T. TOY HAXYMEPOYZ

χοσμεῖσθαι xoi καλλωπίζεσθαι" εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλ᾽ οὐ λείψει δ᾽ εἰς τὸν δῆμον προςαγγελῶν. Καὶ λοιπὸν εἰ μὲν τέως φιλανθρώπων καὶ ὑμεῖς τῶν δικαστῶν τύχητε, ἐξ εὐπόρων γενήσεσθε πένησσαι" εἰ δὲ πολλάκις' ὑπερτερήσει τὰ τοῦ xa0' ὑμῶν λέγοντος. τί χρὴ παθεῖν ὑμας λογίζεσθαι ἄξιον ; ὡς ἔγωγε μὲν ἀγνοοῦσα τοὺς νό- μους καταφρωεῖν ἔδοξα, κἀκ τοῦ παραχρῆμα κατέστην εἰς ἔσχα- τον κίνδυνον, καὶ τάχ᾽ ἂν xal τῆς ἐλευθερίας αὐτῆς ἐστερήθην τοῦ σώματος, εἰ μή τίς με μοῖρα προςηνὴς περιέσχε παρὰ τοῖς κρίνουσι, καί τισιν ἔδοξα συγγνώμης ἐγγύς, ὡς" ἐξ ἀγνοίας καὶ μὴ καταφρονήσεως πλημμελήσασα᾽ ὑμεῖς δέ---- ἀλλὰ τί γ᾽ ἐρεῖτε τότε, ἐμὲ μὲν ἰδοῦσαι παθοῦσαν, τὸν δὲ νόμον μαθοῦσαι

ἐπ᾽ ἀμφιθόλοις κείμενον εἰς ἐξήγησιν »; Αλλὰ πρὸς μὲν ἐκείνας τῶν ἐχείνης ἅλις " πρὸς δ᾽ ὑμᾶς ἐγὼ ἀντ᾽ ἐχείνης βραχέ᾽ ἄττα λέξας, εὐθὺς καταθήσομαι. |

! Πολλάκις pro τυχόν, ἴσως, videtur capiendum, quam significationem jam animadverti p. 73 , n. 2; atque redibit Declamatione XI], ni fallor. Non prom- ptus sum in illo sensu admittendo; adeo ipsi naturz adverbii πολλάκις re- pugnat. In loco nobili Thucydidis, 2, 13, Pericles ὑποτοπήσας narratur μὴ Ἀρχίδαμος τοὺς ἀγροὺς αὑτοῦ πολλάκις παραλίπη. Qui πολλάκις latino « forte » convertunt, interpretes hodie opinor paucis se probare lectoribus ; idque non immerito. Nam, Thucydide teste, non fortuitu aget Archidemus , sed ἢ αὐτὸς ἰδία βουλόμενος χαρίζεσθαι, ἣ καὶ Λαχε- δαιμονίων κελευσάντων. Et in ea Plato- nis sententia qua usus sum pag. cit. , xo2- λάκις poterit etiam significatione intel- ligi solita. Heliodorus, 1, 10 : ὃ χοινὸς ἡμῶν παῖς, ὃν ἐγὼ πλέον καὶ σοῦ πολλάχις ἠγάπησα « quem fortasse magis te di- lexi ». Si quis ita converleret, person: quidem diceret convenientia; sed et verbis grzcis convenientiora , si adver- bio πολλάκις, ut solet, intellecto, red- deret : « cui sepe majorem etiam quam

ipsi tibi amorem exhibui ». Lucretius de morborum origine , 6, 1098 : « aut ipsa sspe coorta De terra surgunt » ; ubi si adverbium in sensu dubitationis capie- tur, melius quidem cum poeta agatur, quam si mutetur in ablativo nominis « saepe », quod non nemini venit in mentem ; sed nihil omnino impedit quo- minus idem ac « frequenter » valeat. Ex Lucretio videtur profecisse Virgilius nobili comparatione : « Àc veluti magno in populo quum szepe coorta est Sedi- tio ». In quo versu « s:pe » post Abre- schium viri docti plurimi pro « forte » habuerunt, ulla sine necessitate, qui non cogitabant de sequente versu, « si forte virum quem Conspexere ». Illis contradixit Goellerus ad 'l'huc. ].; et ver- sum recte interpretatus est Heynius. Sic « s:epe » et « forte » se excipiunt JEn. 10, 123 : « Impastus stabula alta leo seu sepe peragrans, Suadet enim vesana fames; si forte fugacem Con- spexit capream aut surgentem in cornua cervum , Gaudet ». Et ibi nonopus esta vulgari adverbii significatione recedere.

MEAETH Ι΄. 207 ἄνδρες δημόται καὶ τῶν νόμων ὑπέρμαχοι, ὑμεῖς μὲν μισθὸν τοῖς ἡμετέροις᾽ λόγοις δοίητε τὸ φιλάνθρωπον, καὶ τὸν νόμον, ὡς εἰκός. ἡμέρως καὶ προςηνῶς ἐχλαδόμενοι, καὶ τὴν ἀθλίαν ταύτην γυναῖκα ἐσχάτης δίκης ἀπολυσάμενοι" ἐγὼ δ᾽ ἀντιδοίην ὑμῖν, ὅ μοι δοχῶ καλὸν ἀντιδοῦναι xai χρήσιμον. Ἐὔχομαι τοῖς θεοῖς πᾶσι καὶ πάσαις, μάλιστα δὲ τῷ Λογίῳ Ἑρμῇ, οὕτως ὑμᾶς παρ᾽ ἐκείνων ἐμπνεῖσθαι, τοῖς ἱεροῖς ἐπιδαλλομένους νόμοις, καὶ φιλανθρώπως μὲν ἑρμηνεύειν αὐτούς; φιλανθρώπως δὲ καὶ δικάζειν, χαρπὸν φέροντας τοῦ νοὸς τὴν πρὸς τοὺς πολίτας εὐμένειαν. Καὶ τάχα πρὸς τοῖς ἄλλοις καλοῖς, οἷς παρὰ τοὺς πολλοὺς ἔχετε, μέγιστον τοῦτο παρὰ πολλοῖς εἰς εὐδοξίαν ἔσται τῇ πόλει, ὅτι, νόμων θέλοντες εἶναι κατὰ τὸ εἰκὸς φύλακες, οὐ παρατρέπεσθε τοῖς συκοφαντεῖν αἱρουμένοις. ἀλλ᾽ ἀξίων οἱ νομοθέται καὶ τῶν ἐξηγητῶν ἔτυχον, πρὸς τὸν σφῶν σκοπὸν ἑρμηνευόντων τὰ γράμ-- ματα, καὶ παντὸς ἄλλου μᾶλλον προϊσχομένων τοῖς κρινομένοις τὸ εὐμενές, δικαίως ἔχουσι νόμοις δικαίας καὶ τὰς ψήφους ποιουμένων, παρ᾽ ὃ τι καὶ χκρίνοιτε.

MEAETH IA".

Apta tt; πορνεύοντα τὸν υἱὸν ἀπέχτεινε, καὶ φόνου φεύγει. Μελετῶμεν τὸν ἀριστέα".

Τῆς μὲν" ἐμῆς ἀριστείας πολλὰ καὶ μεγάλα τὰ δείγματα, καὶ οὐκ ἂν εἰπεῖν τις τολμήσειε, εἰ μή γε περιττὸς εἴη καὶ δύςερις", ὡς ἢ ἐμοὶ παρ᾽ ὃ ἐνεχώρει τὰ κατὰ πόλεμον πέπρακται, ἢ ὑμῖν

4 Codex , ὑμετέροις. * Schol. : τὸ προοίμιον ἐξ ὑπολήψεως

* De Ἑρμῇ Λογίῳ ad Choric. p. 22. τοῦ ἔχοντος τὸ ἔγκλημα.

5. Schol.: αἱ ἐπίλοιποι (μελέται scilicet) * Περιττὸς εἴη xai δύςερις Noster παρὰ τὴν ἀντίστασιν τῶν ἀντιθετιχῶν p. 24, 13 : ὡς ἄν τις xai περιττός. Sic τρεῖς" τὸ ἀντέγχλημα, ἡ μετάστασις, καὶ codex, sed omisso, ut videtur, altero epi- ἡ συγγνώμη. Kal πρῶτον ξήτημα., τὸ ἀν- theto; fortasse, οὐδ᾽ ὡς ἂν ἀνόνητός τέγχλημα. τις xxl περιττός, vel aliud quid simile.

* Schol. : ἡ στάσις, ἀντέγχλημα. Statim , ἡλίθιον xxl περιττόν.

208 T. TOY HAXYMEPOYZ παρ᾽ ὃ ἔδει τὰ πρὸς τὸν ἀριστέα πεφιλοτίμηται, ὁσάκις καὶ ἀρι- στεύσαιμι᾽" τῆς δὲ γνώμης τῆς πρὸς τοὺς ἰδίους, xal μᾶλλον οὗς ἡ φύσις μοι παρὰ τοὺς πολλοὺς διαφερόντως φχείωσε, παράγειν, παρ᾽ αὐτοὺς ἐκείνους, μάρτυρας ἄλλους ἡλίθιον ἴσως δόξει xal περιττόν. Οἷς γὰρ τυχοῦσιν ἐστὶν ἀπόνασθαι τῶν καλῶν, τούτοις οὐχ ἔστι παρ᾽ ἄλλων πεπεισμένοις ὁμολογεῖν " ἀλλὰ τὰ σφίσι συμ- πεσόντα, ὅτε δὴ καλοίη καιρός, αὐτοὶ γνησίως καὶ μαρτυρήσαιεν. Ἐγὼ δὲ εἰ φόνου κρινοίμην, υἱὸν ἐχποδὼν ποιήσας, πρὸς τοὺς ἐμοὺς τρόπους οὔμενουν ἐφαρμόζοντα, ἀριστεὺς ὧν καὶ ταῦτα' χαὶ τὸ τῶν ἀλλοτρίων προκινδυνεύειν περὶ πλείστου ποιούμενος, θαυμάζοιμ᾽ ἄν.

μὼς νικᾷ τὰ τοῦ κατηγόρου, καὶ παρελθὼν ἐγὼ κρίνομαι. Καὶ τὸ βῆμα μὲν οὐ δυςχεραίνω τοδί, εἰδὼς πᾶσιν ἠνεῳγμένον τοῖς κατηγορεῖν θέλουσι, κἂν ἐπηρεασταί, κἂν συκοφάνται εἶεν ἐπίτηδες" περιαλγῶ δέ, εἰ, πολλάκις τὴν ἐμὴν προαίρεσιν δείξας ὅτι xal ὑπὲρ τοῦ τυχόντος ἠγώνισμαι, παιδοκτόνος κινδυνεύω δοχεῖν ἐκ τῆς τοῦ πικροῦ τούτου κατηγόρου σχαιότητος. ἀξιῶ δ᾽ ὑμᾶς, ὦ ἄνδρες, μὴ ἁπλῶς, μηδ᾽ ὡς ἔτυχε τὴν κατηγορίαν δέχεσθαι, ἀλλὰ πρὸς τὸν σκοπὸν ἐμδαθύνοντας τὸν ἐμόν, οὕτω ποιεῖσθαι τὴν τοῦ πραχθέντος ἔρευναν. Οὕτω γὰρ ἂν καὶ ἐλεεῖν ἐμέ, οὐ μισεῖν, ὑμᾶς τῶν εἰργασμένων ἕνεκα, πέπεισμαι.

ὁ μὲν" οὖν παῖς; ὦ ἄνδρες. ἤδη χεῖται πεσὼν ÉX τῆς ἐμῆς δεξιᾶς " ὁ δὲ πατὴρ ἐγὼ ἐν συμφοραῖς εἰμὶ χαλεπαῖς, καὶ γνησίων δέομαι τῶν παρακλητόρων. Καὶ τί γὰρ ἄλλο, εἰ πατὴρ ὧν παι- δός, καὶ τὴν τῆς ἀρετῆς διαδοχὴν ἐλπίζων ἔχειν ἐχέγγυον, ὅμως, ἄλλως cuu ay? τῷ παιδί, ἐξάγομαι καὶ αὐτοῦ τοῦ φυσικοῦ xa- θήχοντος, καὶ ὑπὲρ ou πολλὰ καὶ πολλάκις τῶν θεῶν ἐδεόμην, τοῦτον ἀναγκάζομαι κτείνειν αὐτός, καὶ τὴν διαδοχὴν ἀμαυροῦν dux μὲν τοῦ γένους, ἅμα δὲ xol τῆς ἀρετῆς. Τούτου τί ἂν ἄλλο δυςτυχέστερον εἴποι tic;

Ἢ De formula xai ταῦτα sic posita, tractavi àd Anecd. Gr. t. 11, p. 47.

p. 163, n. 1. Pachymeres Hist. initio : αὐτόπτης τὰ * Schol. : δεύτερον προοίμιον. πλεῖστα, οὕτως ξυμθάν, γεγονώς. Codex, * Formulam parilem οὕτω συμθάν οὕτω ξυμθάν, quod paulo suavius.

MEAETII ΙΔ΄. 209

Ei μὲν τοίνυν ἐπὶ τοῖς δυςτυχοῦσι τὰς ψήφους τῆς xatadixng εἴθισθε φέοειν, φονεύετε παρευθύς, καὶ οὐδεὶς λόγος ἐμοὶ μὴ δικαίαν τὴν δίκην ὁμολογεῖν" εἰ δ᾽ ἐπὶ τοῖς ἀδικοῦσι καὶ μόνοις, χαθὼς καὶ ὀμωμοσμένον ὑμῖν ἐστί, καὶ πάντες συμφήσαιεν, οὐκ ἄδικος ἐγὼ τὸ παράπαν, ἀλλὰ δυςτυχῶν κομιδὴ καὶ δυςτυχίαν ὄντως ἑκούσιον μέν, ἀλλ᾽ ἀναγκαίαν καὶ μὴ δεχομένην παραίτη- σιν, ἔδει yovv καὶ τὸν ἐμὸν τοῦτον κατήγορον, εἴπερ ἤθελε τὰ πρὸς ἐμὲ δίκαια πράττειν, παρακαλεῖν σὺν τοῖς ἄλλοις καὶ πα-- ραμυθεῖσθαι τὴν συμφορᾶν, καί, εἰ μὲν φθονῶν καὶ πρότερον ἦν, λήγειν τοῦ πάθους, ἐμπιπλάμενον τῆς ὀρέξεως τί γὰρ ἄλλο μεῖ- ζον κακὸν ἠθέλησεν ἐπ᾽ ἐμοὶ ἡ τὸ παρὸν τοῦτο, ᾧ δὴ καὶ συνέ-- χομαι" εἰ δὲ καὶ ταῖς ἀληθείαις συνήλγει, κατηγορεῖν ovx ἐχρῆν, ὃν τέως παρακαλεῖν ἔδει, καὶ συνδιαφέρειν τὴν συμφορὰν πά- σχοντι. Ἐπεὶ δ᾽ ἐς τοσοῦτον ὁ φθόνος αὐτὸν κατέχει ὥςτε καὶ τόσην συμφορὰν ἀναξαίνειν θέλειν, καὶ συγκροτεῖν κατ᾽ ἐμοῦ δικαστήριον', δέομαι μικρὸν᾽ ἀκοῦσαι καμοῦ, καὶ μαθόντας ὅπως ἐμοὶ τὰ κατὰ τὸν παῖδα ξυνέξη,, οὕτω χρίνειν λοιπόν" ὡς ὅ τι ἂν ἀκούσαντες εὐσταθῶς κρίνοιτε, τοῦτ᾽ εὐμενῶς καγὼ δέξο-- μαι) μὴ ταῖς τοῦ κατηγόρου συκοφαντίαις, ἀλλὰ ταῖς ὑμετέραις ψήφοις, αἷς εἴθισμαι λαμθάνειν πολλάκις ἀριστεύσας τὰ γέρο, xal ταύτην τὴν δίχην ἀπενεγκάμενος, κἂν ὅση καὶ οἵα συμ- πέσῃ μοι.

Βούλομαι δὲ" ἄνωθεν τὰ κατ᾽ ἐμαυτὸν εἰπεῖν, καί, ὡς ἐνόν, διηγήσασθαι" πλὴν οὐχ ὥςτε καὶ περιαυτίσασθαι ἡ ἐνόντα μοι δεῖξαί τινα κατορθώματα, — οὐδὲ γὰρ τῶν τοιούτων ὁ παρὼν καιρός, οὐδ᾽ ἐγγύς ----- ἀλλ᾽ ὥςτε δήλην γενέσθαι τὴν ἐμὴν ἀρχῆθεν προαίρεσιν, καὶ ὅτι πόῤῥω πάσης ἡ γνώμη θρασύτητος, μὴ ὅτι γ᾽ εἰς οἰκεῖον, ἀλλ᾽ οὐδ᾽ εἰς ὁντιναοῦν τῶν πολιτῶν, σκαιωρεῖν 7, κακουργεῖν" ἀνασχομένου τὸν ἅπαντα χρόνον ὃν δὴ καὶ πεπολί-- τευμαι παρ᾽ ὑμῖν.

! Vide p. 144, n. 2. * Schol. : προχχτάστασις.

* Codex, δέομαι μικρὸν δέομαι, ρο- " Sic codex , σκαιωρεῖν, verbo a bonis steriore verbo subtus notato punctis. — scriptoribus parum usitato , quod veluti

* Codex, γέρρα. explicaturus χαχουργεῖν addit. Atque sic

27

210 T. TOY IIAXYMEPOYX

Ἐμοὶ πατὴρ' ἀγαθὸς τὰ πολεμικά, δημοτικὸς τὸν τρόπον, μέτριος πρὸς τοὺς πολίτας καὶ ἱλαρός, πρὸς δὲ -τοὺς ἐχθρωδῶς ἔχοντας πρὸς τὴν πόλιν καὶ λίαν θρασύς" ἔχων υἱὸν ἐμὲ μηδὲν ἀπεοικότα πρὸς τοὺς ἐκείνου τρόπους, ὡς καὶ πολλοὺς τῶν ἐνθαδὶ μαρτυρεῖν. Δι᾽ ἣν αἰτίαν καὶ πολλάκις ἐπὶ φοδερῶν πολέμων πα- ραταττόμενος, ὡς ἐκεῖνος ἔλεγεν, οὐδὲν ἐλογίζετο τὸ θανεῖν, ἐλπίζων καὶ πάλιν ζῇν αὐτός, εἰ καὶ θάνοι, καὶ ἐπὶ τῶν ἐμῶν ἔργων φαίνεσθαι.

λεγε δὲ πολλάκις καὶ πρὸς ἐμὲ τοιούτους λόγους "

«ὦ παῖ, ἐμὸς μὲν τῇ φύσει παῖς εἶ, ἐμὸς δὲ χαὶ καὶ τοῖς τρόποις γίνεσθαι σπεῦδε. Φύσεις γὰρ σωμάτων καὶ ψυχῶν πάμ- πολυ διεστήκατον, καὶ ἴδοι τις ἂν πολλάκις τοὺς μὲν γνησίους τῇ φύσει καὶ oUg ἑνοῖ σωμάτων οἰκείωσις πάμπολυ διαφέροντας; τοὺς δὲ πολὺ τὸ γένος διῳκισμένους τοῖς τρόποις γνησίως ἔχοντας. Βούλου τοίνυν φαίνεσθαι τοῦ πατρὸς ὡς ἀρχετύπου εἰκών. Καὶ μὴ τοῦ δεῖνος λέγεσθαι παῖς, ἀλλὰ καὶ εἶναι ταῖς ἀληθείαις, σπεῦδε" μὴ δὲ μόνον οἰκειοῦ τῷ γένει, ἀλλὰ πολλῷ μᾶλλον τοῖς ἤθεσι, καθὰ καὶ βάρθδαρος ἕλληνι οἰκειώσαιτο ἄν, καὶ ὁ ἐξ ἀλλοδαπῆς τῷ αὐτόχθονι. Οὐ τοσοῦτον γὰρ εἰκόνες σώματος παρεμφερεῖς δεικνῦσί τινας. ὅσον καταστάσεις ψυχῆς. ἔχεις WM τὸ νύττον εἰς τοῦτο. Οὐ γὰρ ἄλλοθεν, ἀλλ᾽ ἀφ᾽ ἑστίας, ὅ φασι", τὸ παράδειγμα. Ei γοῦν οὐ καλῶς πράττω, φεῦγε τὴν μίμησιν. Τότε γάρ τις καὶ ἀπειθοῦντα τῷ σῷ γεννήτορι ἐπαινέσεται, καὶ τὴν ἐναντίαν τοῖς τοῦ πατρὸς τρόποις ὁδεύοντα πᾶς φρονῶν ἀποδέξε-- ται. Καὶ αὐτὸς ἐγὼ ἦν ὅτε, χρείττονος τῶν παθῶν τοῦ λογισμοῦ γεγονότος", ἐδυςωπήθην ἂν τὴν ἀρετήν, καὶ τῷ ἐμαυτοῦ καταγι-

Herodianus Epimerismis, p. 1322 : σχαιω- ρῶ, τὸ χκαχουργῶ" σχαιωρία, ἣ χαχουργία. Malim esse usum verbo σχενωρεῖν, quod in suo Demosthene szpius legerat. Liba- nius, t. IV, p. 583 : τὸ δὲ πᾶν τῆς σχενω- ῥίας τῷ νυμφίῳ τροςάψει᾽ codex , 3017, σχχιωρίας, non preferendum, ni fallor. Symeon Sethi Ichnel. p. 86 : σχαιωρέαν χατὰ σοῦ τοιαύτην συῤῥάψαι. Quem con-

fer p. 92. Idem p. 436 : ἅπαν τὸ χατὰ τὸν ἀθῶον θῶα σχαιώρημα. Et p. 110: τοῦτο σχαιωρήσαντες.

! Schol. : χατάστασις.

* Καὶ λίαν] vide n. ^, p. 188 ; 211, f.

* Codex, δείκνυσί τινας. Scripsi δει- χνῦσί τ.

* Ag' ἑστίας] vide p. 172 , n. f.

* Sic codex.

MEAETH ΙΑ΄. 241

νώσχειν ἀπ᾽ ἐναντίας ἔχοντα τὸν υἱὸν xk λίαν ἐθαύμαζον. Ei δὲ χαλῶς, ὡς δοκῶ, μετέρχομαι τὴν ζωήν, χἀκεῖνα πράττω ὅσα δὴ xai τῷ δήμῳ συμφέρει κἀμοί, σοὶ λοιπόν ἐστι τὸ μιμεῖσθαι. Καὶ εἰ μὲν παρ᾽ ἄλλων ἔμελλες λαμθάνειν τὴν παίδευσιν, ἔδει σοι καὶ κόπου καὶ χρόνου, οἶμαι δὲ καὶ δαπανημάτων ἱκανῶν πρὸς τὴν ᾿μάθησιν" ἐπεὶ δὲ πατὴρ ὁ παιδεύων, φύσει τῆς ἀρετῆς εἰςφέρων διδάγματα, Αχιλλεὺς ἔσο, πρὸς ἐμὲ ὡς πρὸς Πηλέα ὁρῶν. Καὶ μετέρχου μέν, ὡς εἰκός, σωφροσύνην κατ᾽ ἐμὲ τὸν γεννήτορα" οὐδὲ γὰρ ἔχει τις δεῖξαι ὡς ἄλλῃ τινὶ παρὰ τὴν σὴν μητέρα προς- ἐσχον τὸν ὀφθαλμόν" μετέρχου δὲ καὶ ὅσα εἰς ἀνδρείαν θήγει καὶ πολεμικὰ σχάμματα᾽" ὡς ἂν ἐχεῖθεν μὲν τὸ σεμνὸν ἔχοις πρὸς πάντας, καὶ οἷς παῤῥησιάζη τὸ παρὰ πάντων συγκεχωρηχός, ὡς ὑπερτέρου νομιζομένου τοῦ παραστάντος πάσης ὀρέξεως, ἐκ τοῦ καὶ σὲ τῶν παθῶν εἶναι κρείττονα " ἐντεῦθεν δὲ τὸ ὑπὲρ τῆς πό-- λεως ἀγωνίζεσθαι πρὸς τοὺς ἐναντίους, οὐκ οἰκείου τοῦ κέρδους καὶ κατ᾽ ὄρεξιν" προκειμένου, ἀλλὰ κοινοῦ, καὶ οὐ μᾶλλον σοῦ ἢ πάσης τῆς πόλεως. Οὐχ ὀλίγα δὲ συλλαμθάνει xal σωφροσύνη πρὸς ἀριστείαν, ὅτι καὶ παθῶν χρείττων τις ὧν καὶ ταῦτα τοῦ βιαιοτάτου καὶ ᾧπερ ἡ φύσις ἐπιχλινής, ῥᾳδίως μαχέσεται xod πρὸς δαίμονα, μηδὲν ἔχων περὶ πλείστου τὸ ζῆν. Ψυχὴ γὰρ αὐτοχράτωρ᾽ οὖσα παθῶν, xal τούτων ἀπανισταμένη , τιμᾷ καὶ τῶν ὁμοίων ἐφίεται ». ;

* Ἄλλῃ “τοὶ παρὰ.... προσέσχον τὸν ὁφθ.} vide p. 170, n. 1.

* Sunt πολεμιχὰ σχάμματα idem ac πολεμιχοὶ ἀγῶνες. Joannes Chrysost. Eclogis Matth. p. 21; p. 162 Worst. : ὅ τε ἔτι ἐν σκάμματι ὦν; « qui adhuc est in hujus vite certamine ».

* Sic codex.

* Animam αὐτοχράτορα illustrabunt loci, quos protuli ad Theophylactum Simoc. p. 275, ad neam Gaz. p. 219. Accedat nunc Polemo Oratione Cynz- giri patris contra Callimachi patrem, p. 22 : τῷ μὲν σῷ παιδὶ xal ἀνάγχη τις ἦν, ἢ ἀρετὴ ἧγεν' ἐξῆρχε γάρ, xxv τοῖς

πρώτοις ἔταττεν αὐτὸν ἡ πολεμαρχία" ὃ δὲ ἐμὸς υἱός, οὐχ ἀρχὴν αἰδούμενος...» «ὑτοχράτορι δὲ ἀρετῇ xai χαθαρᾷ προθυ- μίᾳ χρώμενος, τοιοῦτος ἐφάνη. Longio- rem allegavi sententram, monendi causa de Aristide , eujus in codice unico lectio Kalupáyo τῷ Πολέμαρχου, verisimil- lime fuit a Graverto correcta, emen- dante K. τῷ πολεμάρχῳ. Pro lectione τῷ Πολεμάρχου argumentum fuit nuper propositum a Stievenartio viro d. ex parilitate nominum przcedentium : 6:- μιστοχλεῖ τῷ Νεοχλέους xa Πχυσανία τῷ Κλεομθρότου, xxi τῷ Εὐφορίωνος Κυναι-- jtipo καὶ Ἀχλλιμάχω τῷ Πολεμάρχου.

210 T. TOY HAXYMEPOY»

Ἐμοὶ πατὴρ' ἀγαθὸς τὰ πολεμικά, δημοτικὸς τὸν τρόπον, μέτριος πρὸς τοὺς πολίτας καὶ ἱλαρός, πρὸς δὲ -τοὺς ἐχθρωδῶς ἔχοντας πρὸς τὴν πόλιν καὶ λίαν θρασύς" ἔχων υἱὸν ἐμὲ μηδὲν ἀπεοικότα πρὸς τοὺς ἐκείνου τρόπους, ὡς καὶ πολλοὺς τῶν ἐνθαδὲ μαρτυρεῖν. Δι᾿ ἣν αἰτίαν καὶ πολλάκις ἐπὶ φοδερῶν πολέμων πα- ραταττόμενος, ὡς ἐκχεῖνος ἔλεγεν, οὐδὲν ἐλογίζετο τὸ θανεῖν... ἐλπίζων καὶ πάλιν ζῇν αὐτός, εἰ καὶ θάνοι, καὶ ἐπὶ τῶν ἐμῶν “ἔργων φαίνεσθαι.

ἔλεγε δὲ πολλάκις καὶ πρὸς ἐμὲ τοιούτους λόγους "

«ὦ παῖ, ἐμὸς μὲν τῇ φύσει παῖς εἶ, ἐμὸς δὲ χαὶ καὶ τοῖς τρόποις γίνεσθαι σπεῦδε. Φύσεις γὰρ σωμάτων καὶ ψυχῶν πάμ-- πολυ διεστήκατον, καὶ ἴδοι τις ἂν πολλάκις τοὺς μὲν γνησίους τῇ φύσει καὶ obe ἑνοῖ σωμάτων οἰκείωσις πάμπολυ διαφέροντας. τοὺς δὲ πολὺ τὸ γένος διῳκισμένους τοῖς τρόποις γνησίως ἔχοντας. Βούλου τοίνυν φαίνεσθαι τοῦ πατρὸς ὡς ἀρχετύπου εἰκών. Καὶ μὴ τοῦ δεῖνος λέγεσθαι παῖς, ἀλλὰ καὶ εἶναι ταῖς ἀληθείαις, σπεῦδε" μὴ δὲ μόνον οἰκειοῦ τῷ γένει, ἀλλὰ πολλῷ μᾶλλον τοῖς ἤθεσι, xaÜa xal βάρθαρος ἕἕλληνι οἰχειώσαιτο dy, xai ὃ ἐξ ἀλλοδαπῆς τῷ αὐτόχθονι. Οὐ τοσοῦτον γὰρ εἰκόνες σώματος παρεμφερεῖς δεικνῦσί τινας, ὅσον καταστάσεις ψυχῆς. ἔχεις τοιγαροῦν τὸ νύττον εἰς τοῦτο. Οὐ γὰρ ἄλλοθεν, ἀλλ᾽ ἀφ᾽ ἑστίας, ὅ φασι΄, τὸ παράδειγμα. Ei γοῦν οὐ καλῶς πράττω; φεῦγε τὴν μίμησιν. Τότε γάρ τις καὶ ἀπειθοῦντα τῷ σῷ γεννήτορι ἐπαινέσεται, xol τὴν ἐναντίαν τοῖς τοῦ πατρὸς τρόποις ὁδεύοντα πᾶς φρονῶν ἀποδέξε-- ται. Καὶ αὐτὸς ἐγὼ ἦν ὅτε, κρείττονος τῶν παθῶν τοῦ λογισμοῦ γεγονότος", ἐδυςωπήθην ἂν τὴν ἀρετήν, καὶ τῷ ἐμαυτοῦ καταγι-

Herodianus Epimerismis, p. 122: σχαιω- ρῶ, τὸ καχουργῶ" σχαιωρία, v, χαχουργία. Malim esse usum verbo σχευωρεῖν, quod in suo Demosthene szpius legerat. Liba- nius, t. IV, p. 583 : τὸ δὲ πᾶν τῆς σχενω- pixs τῷ νυμφίῳ τροςάψει" codex , 3017, σχαιωρίας, non preferendum, ni fallor. Symeon Sethi Ichnel. p. 86 : σχαιωρέαν χατὰ σοῦ τοιαύτην συῤῥάψαι. Quem con-

fer p. 92. Idem p. 436 : ἅπαν τὸ κατὰ τὸν ἀθῶον θῶα σχαιώρημα. Et p. 110: τοῦτο σχαιωρήσαντες.

! Schol. : χατάστασις.

* Καὶ λίαν] vide n. 4, p. 188 ; 211, 1.

δ Codex , δείχνυσί τινας. Scripsi δει- χνῦσί τ.

* Ag' ἑστίας] vide p. 172, n. t.

* Sic codex.

WMEAETH ΙΔ.

QüGRIL X. Στ ας ὩΣ οὐ 204 ὙΔΡ IL :-« ἢ...

ZAUl. "ez 224279. ZI7:2y9U2i Lury. Ξ8:.:Ξ.-Ξ zi

£ft ZZXu9t. 750 277

Gro. χαὶ J509Gu. UMAXD 2b καὶ IDZTZTLLM 02a TL ECL IUID OE CXCTE S OXUIl ac ΞΕ, ΞΕ umen e ul 1dzjux-z. AYUAEUI τοὺς ἸΣΞ i1 gn ΞΞ τι 2n. τὸ UTEGq02 ἅξνς "üQ ELXGI. ΞΟ ΕΙΣ: T0000 τος

Y ^ . w "^ ou. -- ijJdz a0 ἔχει τις 2εῖξχι ὡς 4r τῶ τΞ τ πο τος... - - Á Ὁ

ἀχοὸν τὴν δοθαλιδυ ἀπεεε το .Ξ Tz -. mllci --

τολεαιχὰ TAZUUXTX ὦ: 5 τ:ῖξῷ 2 - Tox

Ung: 420 22 —xntyelm ἘΞ ΞΞΕΞΙ ΞΟ dE ON. αἷς [1 , " -

LSTELOU υομιζοιενσ:, στ “ΣΞΞΞ Ξ--- Ξ IL.

καὶ σὲ τῶν παϑῶν Ξυνσ τ: πτς o IL - -ᾧὸἫἪ -

Mac TUMMILISUPD T c os Reeve. -Ξ οὐ πὶ

* 4 » e 2

ἐπι ἈΞ ΟΕΞ LILZXIILLLLULI I BILL EA. τ diiemUd ας rascrz ἘΞ T Eel LO - M ———— mm. Φ Ros ROUPLEL EU STU que. ΠΡῸΣ duocedn c^ dw dM SE

f. . JUuxi5Tqe ge unm moo Lee ὡΝὄ«Ωἶἦἄἐ jigem ea cem

* b! , ποῦ ΖΞ. DLL lUa C πὸΞἢἢ- τ. A - 3 σ a - "- [and -——— μὸ - - P um angi a. - - » e, amm ὧν 5ULZU E. ILI. 1*7, Ἄν Tl 2... “ΞεΞεΞ: τ —IeM 0200 0M .- eos su

025. vide p. I^ . r. 1. 7" r£ « Ξ -

! Sunt zrazuszz z77z2anm2—-- |deD ἃ Ξ.-ὮὭ "πτ.: —— $a TojtuiO: δγῶνε; doamnes ὑξῖνυξ. Ὁ Illa: — 7.2.7 LI. Eclogs Matth. p. 51: τ. 162 δϑυτπ:. rear σεωττ. nac fee 6 τε ἕτε εν Ξεζμμστ: “-- : α qu: adnu: es: ὦ. Armüue- — Cemuc. c. coe in hujus vitz certamine ». : κι; τ —

5 Sic codex. iue (duc - avem .-. 7

* Animam αὑτοχρατοος illustrabun: gasv- E. - -...-. . loi, quos protuli ad Theopbviacun. τῷ lizz«4a.y:. « Lue. Simoc. p. 575, ad A&ineam Gaz. p. 31... prupusuar mur eie Accedat nunc Polemo Oratione Cvna-.— pariiitai- penies didis fiii patris contra Callimachi patrem. μεττοω: τε τς p. 33: τῷ μὲν σῶ “χιδὶ καὶ ἀναγ γε τι: Βαξεοαῦσ: -’ 7

ἣν αὶ ἀρετὴ ἥγεν" ἐξῆρχε VXp. γα. τοῖς qt “. Ree

212 T. TOY IIAXYMEPOYX

Ταῦτ᾽ ἔλεγεν ὁ matíp;exal πολὺς ἦν σωφροσύνην ἐξαίρων, κἀμὲ πρὸς ταύτην κατὰ τὸ δυνατὸν οἰχειούμενος.

Τί δέ; ἀλλ᾽ ἐκεῖνος μὲν οὕτως ἐξύμνει τὴν ἀρετήν, ἐμοὶ δὲ μέλον ἦν τοῦ κατ᾽ ἐπιθυμίαν ζῇν, δεύτερα τῆς ἐμῆς ὀρέξεως ποιου- μένῳ τὰ τοῦ πατρὸς ἐντάλματα ; Καὶ μαρτυρείτωσαν οἱ εἰδότες. Kay ἄλλως, ἡ ὥςτε καὶ εὐπειθεῖν ἐμὲ τῷ πατρί, εἴποιεν, οὐ λόγος ἔσται πλείων ἐντεῦθεν ἐμοί" ἀλλ᾽ αὐτὸς ἐγὼ κατ᾽ ἐμαυτοῦ οἴσω τὴν ψηφὸν ἐφ᾽ οἷς εγχεκλήβσι; τῷ σιγῆσαι μόνον ἡττώμενος. Εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλὰ τὰς ἐμὰς ἐγὼ παβάξω πράξεις; μονονουχὶ μαρτυ- ρούσας τὴν πρὸς τὸν πατέρα. εὐπείθειαν. ὁ γὰρ πατέρα κατὰ τὸ δυνατὸν ἐκμιμούμενος, ἐφ᾽ οἷς ζῶν ἐκεῖνος ἔπραττε, πῶς ἂν ἀπει- θὴς ἐλεγχθείη ἐφ᾽ οἷς παροτρύνων πρὸς τὴν μίμησιν ἔλεγε ;

Ad6e μοι τοίνυν ὁ ἀναγινώσκων τουτὶ τὸ τῆς δωρεᾶς ψήφισμα" λάδε δεύτερον τοῦτο, καὶ ἐπ᾽ αὐτοῖς ἕτερον, 'à φέρων ἐν ταῖς ἐμαῖς χερσίν, ἐφεξῆς δίδωμι. .

Ταῦτα τὰ τῶν ἀριστειῶν τῶν ἐμῶν yépa', παρόντες. Ταῦτα στήλη τῆς τοῦ δήμου χάριτος. Ταῦτά με πείθουσιν ὅλον γένος προςάγειν τῇ πόλει χρήσιμον: Ἐπειδὴ γὰρ ἡ πόλις πᾶσα τὰς ἐμὰς ἀριστείας θαυμάζει. καὶ οὐχ οὗτος μόνος ἢ ἐκεῖνος, ἣ τρίτος τις τὰ γέρα δίδωσιν, ἀλλ’ ὁμοῦ πάντες, ὅτι καὶ χοινῶς εὐηργέτησα, ποῦ δίκαιον μὴ κἀμὲ καὶ χερσὶν ἰδίαις xat παισὶν οἰχείοις xal γένει παντὶ τὰ πρὸς ὑμᾶς οἰκειοῦσθαι, xal ὑπὲρ ὑμῶν ἀγωνί- ζεσθαι;

e

Quod mihi quidem argumentum vis non parum habere videtur, nec tamen ut crediderim omnino Aristidem sic scri- psisse. Herodotus enim ap. Grav. jungit

tutem in Callimacho negare , sed tamen inerat ob polemarchiam necessitas quz- dam. Accedant etiam alia exempla juncture nominis foeminini et αὐτοχρά-

nomina ὁ πολέμαρχος Καλλίμαχος, Στη- σίλεως 0 Θρασύλεω, Κυναίγειρος ὃ EUgo- ρίωνος, Callimachum ut Polemo et Ari- stides Graverti officii nomine designans. Preterea in Polemonis verbis av&yx» τις ἦν ἣ ἀρετὴ ἦγεν. subaudit Orellius μᾶλλον ante ἤ, nec male quidem , me- liorem tamen opinor fore correctionem ἀνάγχη τις ἦν, εἰ ἀρετὴ ἥγεν. Non negat, nec poterat Cynigiri pater fuisse ΥἹΓ--

τωρ. Thucydides, 4, 126 : αὐτοχράτωρ μάχη. Dionysius Hal. Antiq. 2, 14: ἡγεμονίαν ἔχειν αὐτοχράτορα ἐν πολέμῳ. Et sic alibi Dionysius. Herodianus , 1, 9 : νεότης ἐν ὀρφανίᾳ ἐξουσίαν αὑτοχρά- τορα xxl ἀκώλυτον προςλαθοῦσα.

1516 p. 11, 14 : ἀριστειῶν ἔπαθλα. In Anecd. meis Gr. t. V, p. 367, 1, legitur lapsu scribentis vel typothetz ἀριστείων ἔπαθλα.

MEAETH ΙΔ΄. 213 ἄρχομαι τοίνυν ἐκ τῶν οἰχειοτάτων. Καμοὶ μὲν ἡ φύσις οὐ πλείους ἔδωκε τοὺς υἱούς, ἵνα γοῦν xay μὴ πάντες, ἀλλ᾽ οὖν τινὲς τὰς ἐμὰς ἀρετὰς ἐχμιμήσωνται" ἀλλ᾽ ἕνα «al μόνον πα- ρέσχεν, εὖ μὲν σώματος ἔχοντα, εὖ δὲ καὶ ἰσχύος, εἰ προθυμη- θείη εἰς πόλεμον. Καὶ ὡς ἂν εἰκονίσω τοῦτον, μονογενὲς ἄντικρυς λέοντος γέννημα. Πλὴν ἐφ᾽ ὅσον ἡ φύσις παρεῖχε τὰς ἀφορμὰς εἰς χαλὸν καὶ τῇ πόλει χρήσιμον, ἐπὶ τοσοῦτον ἐχεῖνος ἀντιπαρῆγεν εἰς κακίαν τὸ πλεονέκτημα, xal ὅσαι ἡμέραι καὶ ὅσαι νύκτες κώμοις καὶ μέθαις καὶ ἀσωτίαις σχολάζων ἦν. Ἐφ᾽ οἷς πῶς οἴεσθέ με διακεῖσθαι τῷ τότε', ὁρῶντα τὸν τοῦ γένους διάδοχον τοσοῦτον τῆς τοῦ πατρὸς ἀρετῆς διϊστάμενον, ὥςτε μηδὲ φροντί-- ζειν, εἴ πού τις αὑτὸν ἐκ προνοίας τινός, &x τοῦ θέλειν τῶν χαχῶν ἀπάγειν, σπουδῆς πατρικῆς καὶ τῆς ἐντεῦθεν τιμῆς ὑπεμίμνησχε ; Κἀχείνῳ μὲν ἦσαν τὰ ἐμὰ πάντα, πλὴν τῶν τῆς οἰκίας ὧν χλη-- ρονομεῖν ἤλπιζε, λῆρος ἄλλως rat ὄχλος μάταιος" ἐμοὶ δὲ τἀχεί- νου, χωρὶς τοῦ καὶ αὐτὸν τὸν ἥλιον ἀηδῶς ἀναγκάζεσθαι βλέπειν, τῷ λυπεῖσθαι καὶ ἀδημονεῖν ἀπαράχλητα, αἶσχος; χαὶ τῆς παρὰ τῶν πολλῶν τιμῆς ἧς ἐτύγχανον καὶ τῆς ἐντεῦθεν εὐφροσύνης ἐμ- πόδιον. Οὕτω καλῶς ἐκλεϊζόμην ταῖς ὑπὲρ τῆς πόλεως νίκαις, xal ταῖς κατ᾽ οἶκον συνειχόμην δειναῖς συμφοραῖς. Λριστεὺς ἤκουον, ἀλλὰ xal xaxomnatc égnpabópony εὐδαίμων διὰ τὴν apt- στείαν, καὶ δυςτυχὴς διὰ τὸν υἱὸν παρὰ πάντων ἐνομιζόμην. ὁ πατὴρ ἠσχολεῖτο πολέμοις 7, ἡμέρας; χαὶ ὁ υἱὸς τοῖς pum συνδιημέρενεν. ὁ nari νύχτας ὅλας dUrVoc lavtv, ὑφαίνων ὑπὲρ τοῦ δήμου βουλάς, καὶ ὁ υἱὸς πόρναις καὶ τοῖς αἰσχίστοις Otc- νυχτέρευεν.

Kyo μὲν ἐδουλόμην μὴ λέγειν ταῦτα ὡς ὀνείδη ἔσχατα τῷ ἐμῷ βίῳ καὶ τῇ ζωῇ ἔχοντα" ἄλλως τε δὲ καὶ ἱκανῶς δόντος ἐκείνου δίχας ὧν ἔπραττε, τὸ καὶ κειμένῳ ὡςανεὶ ἐπεμδαίνειν ᾽, καὶ διασύ- ρειν τοὺς ἐχείνου τρόπους; οὐ μόνον ἀηδὲς, ἀλλὰ καὶ καχόηθες φιλανθρώποις δόξειεν ἀκοαῖς. Ἀλλ᾽ 6 πάντα δεινὸς οὗτος καὶ πι- χρὸς κατήγορος ἀναξαίνειν θέλει τὴν συμφοράν, ὡς ἔοικεν, ἐξεπί-

! Τῷ τότε] vide p. 15, n. 2. * Κειμένῳ ἐπεμθαίνειν] p. 105, n. 5.

214

T. TOY IIAXYMEPOYX

τηδες. Κὰν αἱρήσῃ ταῖς ndcatc!, κερδήσει πάντως τὴν ἐμὴν κα-

, *$0N5 5 , ὦ " 1 3 - Δ 1 ταδίκην" si δ᾽ ἀποφύγω, τῶν δικαστῶν τυχὼν εὑμενῶν, ὃ καὶ

πέποιθα, ὅμως πάλιν λαμπρὸν κατ᾽ ἐμοῦ στήσει τῶν ἐμῶν συμφο-

ρῶν θρίαμθον.

? 4 * ' - 3 1 Y 1 , t , , Αλλ᾽ οὗτος μὲν ταῦτα᾽ ἐμοὶ δὲ καὶ καθυφειμένῳ τῶν λόγων οὐχ

*3 9 εἰς καλὸν ἔσται, καὶ λέγοντι αἶσχος τὸ μέγιστον. Αλλὰ τί πάθω;

Λεχτέον ταῦτα κἂν ἐξ ἀνάγκης, οὕτω στενοχωροῦντός με τοῦ

καιροῦ :

Ἐνουθέτουν πολλάκις" ἀλλ᾽ οὐχ ὑπήκουε. Προετίθουν τὰ δῶρα

τῆς σωφροσύνης" ἀλλ᾽ ὄνος ἦν, τὸ τοῦ λόγου, πρὸς Àjpayv'. ἀντέ- 2

! De ellipsi nominis ψήφοις in hac sen- tentia vide p. 176 , n. 5, et ad Choricii Orationes, p. 327. Szpe ψήφοις non re- ticetur. Plutarchus Cic. 9 : πάσαις ἐά- λωχε ταῖς ψήφοις. Photius Epist. 1, p. 16: ψήφοις ἁπάσαις ἐπεχύρωσεν. Choricius , p. 119 : πάσαις ἡμῖν ὃ νεὼς νικήσει ταῖς ψήφοις. Aristides Panath. p. 304 : πᾶσι τοῖς χρίταις νιχᾷ xxl πρός γε ἔτι ταῖς χώραις ἁπάσαις. Ibi Scholium. Videtur Aristides meminisse Aristophanis Av. Y 444 : μνυμ᾽ ἐπὶ τούτοις πᾶσι νικᾶν τοῖς χριταῖς Καὶ τοῖς θεαταῖς πᾶσιν. Ve- tus inscriptio : L. Valerio. L. F. Pu- denti. Hic. cum. esset. annorum. XIII. Romae. certamine. sacro. Jovis. Capi- tolini. lustro. VI. claritate. ingenii. coronatus. est. inter. poetas. Latinos. omnibus. sententiis. judicum....

* Schol. : παροιμία. Aristen. 1, 17: . ἀλλ᾽ οὐδὲν αὑτῇ τῶν ἐμῶν ἐμέλησε λόγων" ὄνος λύρας, οὐδὲ ἡρὺ τῆς ἐμῆς συμθουλῆς ἐπαΐειν δοχεῖ. Ibi interpr. de proverbio ὄνος λύρας, subaudito ἀχούων, collato Meinekio ad Men. p. 184. Et in priore Aristzneti sententia fere videtur artifex ille centonarius sibi sumsisse, mutatum leviter, versiculum comici cujusdam : Ἀλλ᾽ οὐδὲν αὐτῇ τῶν ἐμῶν μέλει λόγων. Aliter proverbium eflert Arsenius Viol. P- 384 : ὄνος λύρας ἀκούων χινεῖ τὰ ὦτα, ἐπὶ τῶν ἀπαιδεύτων, x7). lbi Walz., qui

inter alios citat Eustathium Epist. 47, quo et ego utar, sed prolàto prolixius: . λαλῶ μέν, ἀλλ᾽ οὔτε ῥύδην, καὶ οὐδὲ τορὸν xal γλυχύ" xal γράφω μὲν πρὸς ῥητορείαν, ἀλλὰ σχολαίως, καὶ ταῦτα τοῖς χατασχα- τοῦσι " ἄλλοις μὲν yàp ἐνδειξαίμην xal τὴν ἐμὴν θεατρίσαιμι μουσικήν, οἵ ταὑτης οὐδὲν μᾶλλον ἣ ὄνος λύρας ἐπαΐουσι. ... σοὶ δ᾽ οὐχ οἵδ᾽ ὅπως ὑπάσω οὕτω μεμουσωμένωῳ. Qus adduxi monendi causa lectorem non esse scriptum in codice χατασχα-

4

- τοῦσι, Sed xx σχατ᾽ σέ, quod debet legi,

χχτὰ σχατὸν cé. ld fuit exhibendum omnino; monendum saltem fuit de mu- tatione, et explicanda conjectura xa- τασχατοῦσι quid possit. Equidem nibil habeo quod ad interpretationem confe- ram; sed jam peritiores queunt quid valeant experiri. Atque addam sub finem epistolze barbaram lectionem, ἔστ᾽ ἂν ἔσχον [θυλκὼς Bpx]yo χαταλήξεις, pror- sus fuisse ἃ descriptore confictam, quum supersint extrema:e duntaxat syl- labz ἐς xo 4» , medie autem cum ipsius chartze particula perierint. Et ipse lacunam reperisse videtur qui uncis incluserit supplementum , idque miri- ficissimum. Equidem conjecerim ἔστ᾽ ἂν ἐς χονδύλιον βραχὺ καταλήξειε. Agitur de syringis decrescentibus semper arundi- nibus, « donec in calamulum brevem

MEAETH ΙΑ΄, 245

φερον τὰ τῆς ἀκολασίας ὀνείδη" ἀλλὰ ῥόδοις πάττων᾽ ἐδόκουν xai στεφανῶν᾽. Τέλος ἠπείλουν τὴν dmoviiputay xai « Τίς αὕτη ἡ ἀποκήρυξις », ἔλεγεν, « ὡς οἵατ᾽ εἶναι περικόπτειν τὴν ἡδονήν»;

Y6piZov: χἀχεῖνος ἐχλεύαζεν. Εδάκρυον" χἀχεῖνος ἐγέλα. Áni- nm τοῦ προςώπου" χἀκεῖνος ἀπηναισχύντει, καὶ μετὰ μυκτῆ- pos * εἰςεδύετο. ὡς" δὲ καὶ τινῶν ἤχουον ἀξίων ὄντων πιστεύεσθαι, ὡς" καὶ πολλάκις εθαρῥεὶ λέγειν μετὰ σοδαροῦ τοῦ φρονήματος"

« ὁ σωφρονιστής, » ἐμὲ λέγων, « ὁ διδάσκαλος τοῦ μηδὲν δεομέ-

νου μανθάνειν, ὁ παιδαγωγὸς τοῦ μηκέτι νηπίου ὄντος, ὃ νουθε--

desierit ». Est χόνδυλος, « calamus ». Hodie praesertim χονδύλεον usurpant pro calamo scriptorio , et χονδύλι frequen- tius etiam, cum apocope usitatissima qua neutra in tov decurtare solent. Non jam quidem χαλάμοις ipsis, δόναξι, ad scribendum utuntur, quos. Turcis reli- querunt, sed pennis; et tamen τὸ χον-- 80). dicunt, non τὸ πτερόν. Al. Sutsus Satira : Ἀλλοιόμονον | τοῦ γένους μᾶς τολ- μοῦν νὰ ἦναι στύλοι, Ὅσοι ποτὲ δὲν ἔμα- θον πῶς πιάνουν τὸ κονδύλι. Christopulus, alter Anacreon : Ποιὸ χέρι, τί χονδύλι '"Mropst v' ἀποτολμήση Νὰ σὲ τὸ ξωγρα- φίση ; Idem alibi sententia frigidissima : Παντάθλιές μου τάφε, Κονδύλι πάρε, γράφε, K' ἐγὼ μελάνι δίνω Τὰ δάκρυα ποῦ χύνω. In quibus describendis non sequu- tus suin editionem a. 1841. Editor enim, vir prestantissimus, qui fuit amicus Christopuli, qui ipsis uti potuit poetae chartis, adeo fuit supra modum accu- ratus, tanta cum superstitione amici manum [αἱ reveritus, ut χονδυλίου σφάλματα exhiberet, κοντῆλι verbi cau- sa. Cujus vocabuli ita scripti duo sunt menda, » pro v quod solenne, et pro ὃ quod gravissimum. Nam sonus syllabz» xoyó immutatur, ut non ὃ graecum, sed nostrum d audiatur. Sic qui in comadiis anglicis loquentes introducuntur, aut in « novellis », Hiberni homines aut Fran- cogalli, pronuntiant « dat », non « that ». Quod si forte Christopulus ita fuit lo-

quutus , id non fuit servandum, ni ipse fallor; et cum iis facio editoribus qui κονδύλι receperunt. Est et reprehensione dignus, qui in Prologo Πολιτικῶν Παραλ- λήλων Christopuli (attigit enim politicen vir eximius; quo morbo nonnunquam la- borant poetze senescentes) excudendum curavit : πασχίξω νὰ περάσω τὸν ἀργόν μου χαιρὸν ἀσχολώτερα, παίξοντας μὲ τὸ χονδῆλι τὸ παιχνίδι τῆς πολιτικῆς. Si mei res fuisset arbitrii, scripsissem, μὲ τὸ χονδύλι τὸ παιγνίδι, amandato duriore χ, quum meminerim versus sic e poet» chartis editi : παιηνίδι.

! Ex Nubibus 1334 : πάττε πολλοῖς τοῖς ῥόδοις. Chorlcius, p. 133 : τοῖς ῥόδοις χαὶ λόγοι παττόμενοι. lbi nota.

* Codex, στεφανοῦν. Infra p. 220, 21: ὡς στέφανον τὴν ὕθριν εἶχε.

* Μετὰ μυχτῆρος)] junxit Eunapius μυχτῆρα xal ἀστεῖσμόν, ubi mea nota p. 404. Videndus Schottus ad Procli Chrestom. Gaisfordianz p. 452, qui loco Eunapii usus ἁλισμόν exhibet. Prz- stat quod e codd. scripsi ἀστεϊσμόν. Vi- dendus et Dalecamp. ad Plinii verba H. N. 11, 59 : « aluor homini tantum, quem novi mores subdolz irrisioni di- cavere , nasus ». Sed « novis moribus » objicio Horatianum « naso suspendis adunco ».

* Schol. : ἀναφορὰ xai βεθαίωσις.

* Videtur delendum ὡς, ni quid desit.

Κιαρχίξει τὸ

216 I. TOY ΠΑΧΥΝΕΡΟΥ͂Σ

τὴς τοῦ φρονιμωτέρου , εἶτ᾽ οὐκ αἰσχύνεται ἀξιῶν παιδεύειν ἐμέ; ταχὺ ἂν μεταμελήσοι τούτῳ τῆς νουθεσίας. Οὐχ εἰς μαχρὰν &x- δέξεται τοὺς μισθοὺς τῆς παιδεύσεως. Υδριζέτω, ἀπειλείτω τὴν ἀποκήρυξιν, προφασιζέσθω τὰ ἀπροφάσιστα. Φθονεῖ μοι τῆς ἧδο- νῆῇς" ἀλλ᾽ ὑπὸ πολλῶν ὅσον οὐχ ἤδη ἐλεηθήσεται ».

Ταῦτα πρὸς πολλοὺς ἔλεγε, καὶ δῆλος ἦν μὴ ὅτι γε σωφρονη- σείων᾽, ἀλλὰ xal τὰ ἔσχατα-ἐμὲ δρασείων κακά. Τί γοῦν ἔδει με ποιεῖν, ὦ τῆς ἐμῆς τύχης ἐπὶ πλέον ἐπηρεάζων ἐμοί, ὁρῶντα οὕτω πράττοντα, χαὶ οὕτω διακείμενον. πρὸς ἐμὲ τὸν vióv ; νουθετεῖν πάλιν xal πάλιν, καὶ ἀπειλεῖν, καὶ τὴν κακίαν μᾶλλον ἀναξαί- νειν, καὶ μηδὲ περὶ ἐμαυτῷ θαῤῥοῦντα διάγειν, ἀλλὰ τρέμειν καὶ δεδιέναι ᾽, ἐχείνου φαινομένου ποθέν, καὶ οὐδὲν ἧττον τοῦ φανε- ρῶς πολεμίου διακειμένου ; καὶ τί πλέον ἦν, εἰ ταῦτ᾽ ἐποίουν ἢ καθ᾽ ἑχάστην προςδοχᾷν θάνατον: Αφεὶς τοίνυν ὑπὲρ ἐκείνου φρον- τίζειν ὡς ἀνιάτως ἔχοντος, ἀναλαμθάνω“ τοὺς ὑπὲρ ἐμαυτοῦ λο- γισμούς, καὶ ὅτι, ζῶντος μὲν ἐχείνου, αἶσχος μὲν ἐμοὶ καὶ τῷ γένει παντὶ καὶ οὐκ ἄν τις ἀπόναιτο ἡδονῆς, κἂν ἀριστεύσῃ πά- λιν, κἂν τιμηθήσεται πάλιν, κἂν ἄλλο τι συμθαίνῃ τῶν ἡδύνειν ἐχόντων ἄνθρωπον xat! ἐμέ" ἐχποδὼν δὲ γενομένου, δόξει ποτὲ τὸ χαχὸν ὡς μηδὲ φανὲν ἐν τῷ κόσμῳ" κἀντεῦθεν ὁ μὲν ἁμαρτὼν ἀξίας δώσει ποινάς“, ἐν ἀσφαλεῖ δὲ διάξω τὸν βίον ἐγώ" πατρὶ

4 Cod. sic, cum ἡ grandiore superius- ταις, quod non caret probabilitate. Su-

que nolato puncto, quasi correctione male scripte prius syllabz» 4:. Per- mutatio vocalium x « mendum peperit. Alexander Epistola ad Olympiadem : ἤλθομεν εἰς τὴν χλοϊκὴν χώραν, οὗ ἧσαν ἄνθρωποι γίγασι παρεμφερεῖς. Sic edidit recte Bergerus Teratologia, p. 256, pro "ήγασι quod in codice repererat. In eo- dem ipso codice reperit Pseudo-Calli- sthenis editor γήγετες, et conjicit έγασι p. 86. Quod si benc legit, convenit qui- dem sententiz conjectura, sed legibus criticis adversatur. Etenim τὲς est omni- no pro ταις, finali dativi pluralis syl- laba. Donec asseratur codicis scriptura, pro γήγετες legendum propono γηγενέ-

perius p. 136, edidi μεταχειρίσεως, pro scriptura codicis μεταχειρήσεως" de qua mutatione tacendum non fuit.

* Jungit pariter τρέμειν xxl δεδιέναι Julianus Epist. 74 : τρέμειν xxi δεδιέναι φερόμενον ἐπὶ τῆς δημοσίας ἀπήνης. lbi Heyler. Vide alia exempla in notis ad Eunapium, p. 164 , ubi et similes tra- ctavi pleonasmos. Libanius Ep. 1597: πέφρικα xal τρέμω. Liber Judith, 15, 2: ἐπέπεσεν ἐπ᾽ αὐτοῦ 9060s xxi τρόμος. Cy- rillus V. Euthymii, p. 11 : χρὴ ἐν φόθῳ xxl τρόμῳ λατρεύειν. Plautus Mil. 4,8: « Metuoque et timeo ne hoc tandem propalam fiat nimis ».

5 Ἀξίας δώσει ποινάς) neglectior adje-

MEAETH ἸΑ΄. 217 δὲ ὄντι δίκαια τὰ τῆς τιμωρίας πρὸς τὸν υἱόν" καὶ ὥςπερ τὸ ai- σχος ἐν ἐμοὶ μόνῳ παρὰ τοὺς ἄλλους ἀνῆρται, οὕτω δὴ καὶ ἡ τοῦ πῶς ἐκποδὼν τὸ χακὸν εἴη φροντὶς ἐμοὶ προςήχει καὶ οὐχ ἑτέρῳ. Σφάττω τοίνυν, οὐ δυςνοῶν τῷ παιδί, ---- μὴ γένοιτο, γενέθλιε Ζεῦ! — ἀλλ᾽ ἀπαλλάττων μὲν αἴσχους τὴν πόλιν οὔ τι ῥητοῦ, ἀπαλλάττων δὲ χἀμὲ καὶ τὸ γένος ὀνείδους μεγίστου καὶ ὃ οὐκ dy τις εὖ φρονῶν καταδέξαιτο.

Τί γὰρ μεῖζον εἰς ὄνειδος ἕτερον, στρατηγῷ, ἀριστεῖ καὶ cata, ἢ υἱὸν ἴχειν κώμοις καὶ μέθαις καὶ πορνείαις᾽ ὁςημέραι σχολά-- ζοντα, μηδὲν μὴ μιχρὸν Y; μεῖζον περὶ τοῦ πατρὸς ἐννοοῦντα καὶ τοῦ πατρικοῦ χαθήχοντος, ἀλλὰ λῆρον ἔχοντα μὴ ὅτι γε στρατη- γίας καὶ ἀριστείας, ἀλλὰ καὶ πᾶσαν πρᾶξιν τῆς πόλεως;

Σὺ δὲ" πάντα ταῦτα παραδραμών, ἄνω καὶ κάτω σοδεῖς φόνον, καὶ φόνον υἱοῦ, ὥςπερ οὐ μᾶλλον ἐμοῦ καταγνοὺς μωρίαν ἣ τῶν δικαστῶν ἀπειρίαν, ὡς ἐνταῦθα συναρπάσων αὐτοὺς κατ᾽ ἐμοῦ, μηδὲν μήτ᾽ ἐμοῦ τὰ δίκαια ἀπολογησομένου, μήτ᾽ αὐτῶν ἀσφα- λῶς ζητησόντων τὰς τοῦ φόνου προφάσεις, ἀλλ᾽ ὅτι μόνον φόνος καταδικασόντων εὐθὺς τὸν πράξαντα.

Φόνος ἐπράχθη" ἀλλ᾽, ὡς ἐγὼ λέγω, καὶ δίκαιος. Ἐπεί τοί ye μὴ τὴν πρᾶξιν μόνην, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐμὴν διάνοιαν σκόπει.

Εἰ μὲν γὰρ ἐγένου πατὴρ υἱοῦ ---- εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλ᾽ ἀνάμεινον καὶ γενήσῃ, καὶ γνώσῃ φύσεως νόμους ἀπαραθάτους καὶ βίαιον σύν- δεσβον. Αλογα ζῶά σε πείσει καὶ ἀπηνῆ θηρία καὶ ἄγρια τῶν παίδων προχινδυνεύοντα " κἂν ἄρκτον εἴποις, κἂν λέαιναν, ἴδοις ἄν ἐκείνας ἀμφιδαινούσας τῶν τέχνων, ἑαυτὰς προδαλλομένας τοῖς κυνηγοῖς, κἂν δέη παθεῖν τὰ ἔσχατα, πάντ᾽ ἐθελούσας πά- σχειν ἢ" τὰ ἔγγονα προδιδόναι πρὸς ἄγραν τοῖς ἄγειν ἐθέλουσι. Τί τοίνυν μηδὲ τόσον δίδως κἀμοί, οὗ καὶ τοῖς ἀλόγοις θηρίοις

ctivi positio p. 14, ὑφέξω τὰς δίκας ἀξίας, nisse Pauli Ad Rom. 18, 13 : εὐσχημό- et p. 150, δέδωχα τὰς δίκας ἀξίας, me vos περιπχτήσωμεν μὴ κώμοις καὶ μέθαις, £urbavit, ut in primo loco rescripserim μὴ χοίταις xxl ἀσελγείαις. Cf. p. 213, 9.

ἀξίως, cujus mutationis me serius poe- — ? Schol.: προθολή.

nituit. * Schol.: τὰ ἀπ’ ἀρχῆς ἄχρι τέλους ! Καὶ ταῦτα] vide p. 208, n. 1. διάνοια τοῦ πράξαντος. * Videtur homo ecclesiasticus memi- —— 5 Ellipsis fit adverbii μᾶλλον.

28

218 I. TOY IIAXYMEPOYX

μέτεστιν; οὐ πατὴρ κἀγὼ καὶ γεννήτωρ, καὶ πέδαις ἀφύκτοις τῆς φύσεως δέδεμαι ; οὐκ ἐλευθέρως ἀνέθρεψα ; οὐκ εὐχὰς ἐποίουν καθ’ ὧν ὑπενόησα καὶ πολλάκις, ὡς ἂν τελεσφορηθείη τὸ βρέφος καὶ εἰς ἀληθινὸν ἀποθαίη ἀἄνδρα᾽ καὶ παραδραμεῖν τὸν γεννήτορα; Qc δὲ τὴν ἐναντίαν ὥδευε φθάσας Τελχῖνός vwoc? φθόνῳ, ἐμοὶ καὶ τοῖς ἐμοῖς βασκήναντος, ἐνέλιπον ἐκ τῶν ἐμαυτοῦ καὶ λέγων καὶ πράττων, ὡς ἂν τῆς πονηρᾶς ἐκείνης ἕξεως ἀποσπάσαιμι; ὅτε δὲ παραταττομένους ξένους ἑώρων εἰς πόλεμον σὺν ἐμοί, καὶ τὸν υἱὸν ἐσκόπουν καλινδούμενον τοῖς αἰσχίστοις, πῶς οἴεσθέ με διακεῖσθαι τότε, καὶ μεθ᾽ οἵας καρδίας διαφέρειν τὸν πόλεμον;

Αλλά τις συνὼν ἴσως, μὴ ἔχων τὸν ἐμὸν ὡς ὁρᾷν συλλογισμόν" « Τάλανα » διελάλει πρὸς τὸν πλησίον, « καὶ ἄθλιον »1 καί" « Κα- λὸν ἦν αὐτῷ μᾶλλον » ἔλεγεν, « εἰ τῶν κατ᾽ οἶκον ἐφρόντιζε, καὶ τὸν υἱὸν ἐσωφρόνιζε». Καὶ ἀναλγησίαν μου κατεγίνωσχεν, εἰ κοινοῖς ἐπιδαλλοίμην, δυςτυχῶν τοῖς κατ᾽ οἶκον, καὶ ἄλλους εὐεργετεῖν προθυμοίμην, αὐτὸς ἐλέους δεόμενος.

Εἰδυςνόουν λοιπὸν τῷ παιδί (τοῦτο γὰρ ὁ σὸς βούλεται λόγος), xai, φθονῶν τῆς ζωῆς, ἀπέκτεννον". (à) — τί ἂν εἰπὼν σέ τις ὀρθῶς ἐρεῖ ; — λίαν περὶ τὴν φύσιν ἄστοργεϊ ὁ γὰρ οἷς ἂν ἁλῷεν ἄλλοι καταγινώσκων ἀλλόκοτα. οὗτος ἐκεῖνα πρῶτον τῶν ἄλλων κατηγορεῖ ἑαυτοῦ. Qc γὰρ ἁπλοῦν τὸ εἰς κακίαν ἀνύποπτον, οὕτω πονηρὸν καὶ ποικίλον τὸ πρὸς ἄλλους καχύποπτον. Δυςνοεῖ τις; παρόντες, τῷ σφετέρω γεννήματι; οὐ θέλω σήμερον νόμους δικά- ζειν ἐμέ, ἀλλὰ φύσιν αὐτήν. Ετοίμως ἐπιξαλεῖ τις τὴν δεξιὰν τῷ παιδί; Οὔ, δῆλον. Ἀχούεις, κατήγορε": Τοῦτο καὶ ἐπ᾽ ἐμοὶ

* Noster Hist. Mich. Paleol. ὃ, 21, Τελχίν vide ad Choricium, n. 4, p. 180.

p. 217 : ἐχείνους παιδεύεσθαι συνέθδαινεν ἐς τὸ ἀχριθές, xal εἰς ἀληθινοὺς ὑπηρέτας ἀποθαίνειν.

* Noster Hist. M. ΡῬαΐϑο]. 4, 1, p. 258 : οὐδὲν ἀλλ᾽ ἢ ζητοῦντος, οἵμαι, χοινὸν ὄλεθρον, χαὶ Τελχῖνος τρόπον ἐν-- δειχνυμένου. Rursus Hist. Andron. 4, 10 : οὐκ ἦν xxi ἐςαῦθις τὸν τοῦ Τελχῖνος ἠρεμεῖν φθόνον. Conf. initium Declama- tionis XIII. Ad illustrationem nominis

* Sic codex.

* Sic codex, ἀπέχτεννον superaddito altero ny ; quod verbum non est dialecti oratoriz, Attice, quam sibi imitandam proposuit sophista. Fortasse scripsit ἀπέκτεινον, ἀπέχτανον.

* Verba οὔ, δῆλον scripta sunt in mar- gine, ab eadem manu. lmitatur iterum nobilem Demosthenis locum. Vide p. 99, n. 2.

MEAETH ΙΑ΄. 219 λογίσασθε, ἀξιῶ. Πικρὸν ἐδόκει μοι τὸ ἐγχείρημα, πικρόν" ἡ ἔφορος οἷδε Δίκη καὶ ὁ τῶν ἡμετέρων πραγμάτων πρύτανις. ἀλλ᾽ ἀναγκαίως εἶχον ἐκποδὼν ποιεῖσθαι τὸ αἶσχος.

Καὶ εἰ μὲν βούλεταί τις λέγειν" «ἔστω τοῦτο τὸ ἔργον δίκη κατὰ τοῦ παιδὸς καὶ λίαν προςήκουσα᾽ οἷς yàp ἠμάρτανεν, ἔπασχεν» * εἰ δὲ βούλεται, ἔστω καὶ ὑπὲρ ἐκείνου καὶ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ, καὶ ὑπὲρ παντὸς τοῦ γένους μου. ὑπὲρ ἐκείνου" μέν, οἷς Ort πέπαυται βιοτεύων αἰσχρῶς" ὑπὲρ ἐμαυτοῦ δέ. ὅτι μεγάλην ἀπ᾽ ἐμαυτοῦ λύπην καὶ ἀτιμίαν καὶ φροντίδα καὶ ὄχλον καὶ πάντα ταῦτα πε- ποίηκα᾽ τῷ δ᾽ αὖ γένει μου ἀκραιφνῶς ἐτήρησα τὴν τιμήν, xal , ὥςπερ ὃ ἐνοχλοῦσαν ὀφθαλμὸν τρίχα ὑπεξελών, -γαληνιᾷν τὸ ὀπτικὸν ἐποίησεν εἰς τὸ βλέπειν, οὕτω κἀγώ, τὸ ἐνοχλοῦν εἰς ἀτιμίαν αὐτοῖς ἐκποδὼν ποιησάμενος, ἀθόρυξον κατέστησα τὸ βιώσιμον. Τί τοίνυν ἠδίκησα, εἰ ταῖς ἐμαυτοῦ συμφοραῖς ἐξεδί-- κῆσα μὲν τὸ κακόν, τιμὴν δὲ τὴν γιγνομένην" περιεποίησα καὶ ἐμαυτῷ καὶ τοῖς ἐμοῖς, οὐχ ἧττον δὲ καὶ αὐτῷ τῷ παθόντι, ἀλλὰ καὶ μάλιστα; Τέθνηκεν ὁ παῖς; κἀμὲ τὸ πατέρα πόρνου λέγεσθαι τέθνηκε. Πέπτωχκεν ὁ υἱός ; ἀλλὰ τὸ γένος ἀνώρθωται. Διαχεχώ- ρισται ὁ ἐκ τῶν ἐμῶν quc σπερμάτων; ἀλλ᾽ ἐμοὶ κρείττων ἐφάνη τῆς σύμφορα: ἡ τοῦ πλημμελήματος ἔχτισις. Κἂν θέλης λυπεῖν ἐντεῦθεν, ἡ τῆς λύπης dbi Add χώραν οὐχ ἕξει κατὰ τῆς ἐμῆς συμφορᾶς. Ἑστέρημαι καὶ παιδὸς γνησίου" ἀλλὰ καὶ Tap ἐμαυ- τοῦ τοῦτο πέπονθα. Τί τῆς συμφορᾶς ταύτης γένοιτ᾽ ἂν ἀλγεινό-- τερον: πναγ σαι καὶ πρὸς ἀλλόκοτον ovy , ὁμολογῶ. καὶ οὕτως ἔπνευσε xaT “μὸν τὸ. δαιμόνιον, ὥςθ᾽ ὑποστῆναι πρᾶξαι ὅπερ οὐδὲ θὴρ ἄγριος πώποτε. Ágec τὴν τύχην πεττεύειν τἀμά. ἄφες ἐπ᾽ ἀδείας θρηνεῖν με τὴν συμφοράν. Λναλόγισαι μὲν ἐθέλεις xal τὴν ἀνάγκην τῆς φύσεως" ἀναλόγισαι δὲ καὶ τὴν ἀνάγχην τοῦ στῆναι τὰ αἴσχιστα, καὶ ὅτι οὐκ ἦν ἄλλως στῆναι 7) δια-- πραχθέντος τοῦ πράττοντος. ὥςπερ γάρ, εἰ τὰ καλὰ πράττειν ἦν, ἔμελλεν ἐπαινεῖσθαι καὶ παρ᾽ ἐμοῦ καὶ παρὰ τῶν ἔξωθεν, οὕτω

! Schol. : ἀντίθεσις ἀντεγχληματική. * Os ὅτι] vide p. 197, n. 1. * Schol. : ἀντίστασις. ὁ Γιγνομένην] vide pp. 35, 51.

220 Γ. TOY IIAXYMEPOYX

τά χείριστα ἐργαζόμενος καὶ ἀνιάτως νοσῶν, ὑποσχεῖν τιμωρίαν ἄξιος ἦν" εἰ δὲ μὴ παρὰ τοῦ πατρὸς ἴσως (τοῦτο γὰρ ἀνθυπε-- véyxnc, οἶδα), ἀλλ᾽’ οὖν παρὰ παιδευτοῦ, καὶ ᾧπερ ἐπιμελὲς ἦν ὑπὲρ ἑτέρους τἀκείνου διεξετάζεσθαι.

« Αλλ᾽' ἄλλως » φησίν, « ἔδει τὸν πλημμελοῦντα μετέρχεσθαι" στερίσκειν τροφῆς; ἐνδυμάτων" ἀτιμοῦν, ἀποστρέφεσθαι, ἐξελᾷν τῆς οἰκίας; 7 καὶ προς γελλεῦ πρὸς τοὺς χριτάς ».

ἄλλως ἔδει, λέγεις, χαὶ τοὺς τρόπους καταριθμεῖς. Τί 6; Οἶδας ὅτι καὶ τούτους μετῆλθον τοὺς τρόπους πάντας: εἰ δ᾽ οὐκ οἶδας, ἐρωτῶν τοὺς γείτονας μᾶνθανε. Ἐπεστράφην πολλάκις ἐκεῖνον νουθετῶν ΠΡΌΤΕΡΌΝ: ὁ δὲ οὔτε νουθετούμενος ; νοῦν ἤνεγχε μέτριον, οὔτ᾽ ἀποστρεφόμενος, ἐπεστρέφετο" ἀλλ᾽ ἀπηναισχύντει πρὸς πάντα ἐπα ido Ἐστέρησα rpogile* ἀλλ᾽ εἰςπηδῶν εἰς τὴν οἰκίαν μείζονα τὴν δαπάνην καὶ ὑπὲρ τὴν χρείαν ἐτίθει, καὶ τὸ δοκεῖν" ἀρπάξεν δεικνύντος ἦν ὡς xarragpowit καὶ δῆλος ἦν δρασείων τὰ αἴσχιστα τὸν κωλύσοντα. ἔστι δ᾽ ὅτε xoà πάρεῤΞ ῥίπτει λόγους ὑδριστικοὺς καὶ ταῖς ἀπειλαῖς κατέμιγε τούτους, ὡς καὶ τοὺς ἐν τῇ οἰκίᾳ δεδίττεσθαι, μονονοὺχ ἐπιφέρων αὐτοῖς καὶ τὸ ξίφος. Γυμνὸν ἀφῆκα; ἀλλ᾽ equo παρευθὺς ἁρπάξων τἀμά. Ἠτίμουν; ἀλλ᾽ ὡς στέφανον" τὴν ὕέριν εἶχε; καὶ τὰ με- γάλα ἀπεσεμνύνετο. Ἐξήλων τῆς οἰκίας; ἀλλ᾽ οὐκ ἐφρόντιζε. Προςαγγέλλειν ἠπείλουν ; ἀλλ᾽ οὐ βούλομαι λέγειν οὐδὲν ὧν éxei- νος τότε τοὺς ἐπὶ τῆς χρίσεως ἔλεγε. Πόσοις τρόποις ἐπεδαλλόμην σωφρονισμοῦ, καὶ πάντες τῆς ἐκείνου ἀναιδείας ἠλέγχοντο δεύ- τεροι. Μὴ γὰρ οἴου εὐθὺς ἐπενεγκόντα τὸ ξίφος, καί, μηδ᾽ ὁτιοῦν πραγματευσάμενον πρότερον, τὴν σφαγὴν αὐτουργῆσαι. Δλλὰ χρόνος μαχρὸς παρεμέτρει τῷ μὲν παιδὶ τὴν κακίαν, τὴν δ᾽ ὀδύ- νὴν ἐμοί, καὶ οὐκ ἦν μηχανὴ δι᾽ ἧς ἂν ἀπαλλαγείη ἐκεῖνος τῶν αἰσχίστων πράξεων.

Eira* συγκρίνεις τὰ πάθη καὶ χεῖρον τοῦ πορνεύειν τίθης τὸ τῆς ζωῆς ἀπαλλάξαι, οὐκ εἰδὼς ὡς τοῦτο μὲν καὶ φύσις ἂν μόνη

! Schol. : μετάληψις. * Vide p. 215, n. 2. * Codex , τῷ δοκεῖν. * Schol. : πρός τι.

MEAETH IA'. 224

χωρὶς τοῦ συνεργήσοντος ἐξ ἀνάγχης ἐργάσαιτο, καὶ πάντες τεθνήξονται, καὶ οὐκ ἔστιν ὅςτις οὔ" τὸ δὲ πορνεύειν γνώμης παρέσχε ῥοπή, καὶ πολλοί, μᾶλλον δ᾽ οἱ πλείους τὸ πάθος οὐκ οἴδασι. Κἀκείνῳ μὲν ἔλεος ἕπεται. καὶ οὐκ ἔστιν ὅτῳ καὶ κωλυ- θείη" τούτῳ δὲ παρὰ πάντων μῖσος καὶ ὄνειδος. Καὶ ὁ μὴ λόγοις καὶ νουθεσίαις ἀφιστάμενος τῶν κακῶν, ὡς οἷόν τ᾽ ὃν ἀποστῆναι xal σωφρονεῖν, οὐκ ἔχει καθ᾽ ὃν τρόπον τὸ μισεῖσθαι φύγειν. Κἀκεῖνο μὲν πάθος σώματος ἐξ ἀνάγκης, τοῦτο δὲ πάθος ἐκ γνώ- pne ψυχῆς. ὅσῳ τοίνυν χρείττων ψυχὴ σώματος, τοσούτῳ τοῦ τεθνάναι τὸ ἀσωτεύειν χεῖρον. Εἰ δὲ καὶ ἀριστέως παῖς ἦν ὁ πορ- νεύων, ᾧ᾽ πολλάκις ἡ πεῖρα παρέστησεν ὃν ἔδει μιμεῖσθαι καὶ τοῖς τρόποις ἀκολουθεῖν, ἄξιον κρίνεις ἐκεῖνον ζῆν εἰς αἶσχος τοῦ ἀριστέως καὶ ὄνειδος ; ἵνατι τοίνυν οὗτος xol ζήσεται; ἵνα τὰ πατρὸς ἔργα περιὼν ἐκεῖνος μιμήσηται; ἀλλ᾽ οὐ προςεῖχεν οὐδ᾽ ὅλως. Αλλ᾽ ἵνα χρήσιμος ἐκεῖνος φανείη; ἀλλ᾽ εἰς τοῦτο

ἵνα ζῶν κατευ-

σχοποῦντες ἐνουθετοῦμεν κἂν ovx ἐπείθομεν. Αλλ᾽ “ 1 ^ 3 , ^9 J 3» 3 3 4 παθῇ καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις συζῇ 5 δικαίως ἄν, εἴποι τις) ἔζη καὶ , ’ τε 3 » *

ἀξίως τῆς θρεψαμένης πόλεως. Ἡ οὐχ οἴδατε ὅτι" ὅπερ λοιμὸς

σώματι ( μεταδοτικὸν γὰρ τὸ πάθος τοῖς πλησιάζουσι), tovt? ἀνά-

.γῶγος γνώμη πρὸς τὴν τῆς πολιτείας νεότητα; ποῖος &y ἄλλος

* Codex ὡς. Rescripsi à. Qus syllabe sspe permutate sunt, ob adscriptum c et, quz sunt simillima. Isaacius Por- phyrog. Paralip. Homericis, p. 302 : ὑφέρπειν ὀλεθρίω θυμῷ νέρθεν καρδίας παφλάξοντι πρὸς τούτω» τὸν ὄλεθρον. Co- dex 817 : ὀλεθρίως, quod non displicet. Lucianus Tox. c. 11: ὡρίσθωσαν 6nóca ἱκαναί" πέντε ἔμοιγε δοχοῦσιν ἑχατέρῳ. Codex 3956, et alii aliunde noti, ἐχα - τέρως. Neque hoc male : « mihi quidem quinque videntur utrinque satis fore ». Poematioli alphabetici, quod ineditum esse puto, ultimos versus tredecim ha- beo, octavodecimo sic scripto : Zogó σχόλαξε i» γραφαῖς ταῖς ἐνθέοις. Legen- dum σοφῶς. In simili Nazianzeni Alpha- beto, t. ll, p. 186, ejusdem numeri

versus sic fuit editus : Σοφῶν θύρας &x- τριθε, πλουσίων δὲ μή. Qui sic est scri- ptus in cod. 3058 : X. 0. ἔ. xal μὴ πλου- σίων.

ἢ Ἐπιθυμίαις σνξῇ) Basilius M. Homil. ad Juvenes, de Phaacibus, c. 5 : ἀφέν- τας τὴν τρυφὴν 5 συνεζξῶν. Epiphanius Physiol. de ardea, ed. Mustox. p. 21: τοῦτο τὸ ὄρνεον τοσαύτη σωφροτύνη συζῇ, ὥςτε.... Asterius, p. 40 : οὐδὲ γεωργῶν, δι’ αὐτὸ Tb γεωργεῖν τοῖς πόνοις συξεῖ (imo συξῇ). Aphthonius Prog. p. 70, t. L, Rhett. Walz.: oi πενία συξζῶντες τὴν ἀπο- ρίαν τῆς παῤῥησίας ἐμποδὼν ἀπειλήφασι- Pro ἐμποδών non displiceret ἐμπόδιον" que vocabula permutari notum est. Adde n. ad Anecd. Nova, p. 171.

* Codex ὅτι, superscripto ὡς.

222 T. TOY IIAXYMEPOYZ

τῶν νέων ἐκεῖνον ὁρῶν οὐκ ἐζήλωσεν; τίς οὐκ ἐμιμήσατο, xal, βλέπων μὴ κολαζόμενον τὸ xaxov, ovx εὐθὺς ἂν κἀκεῖνος ἐξώλης ἐγένετο; ὁ γοῦν ἐκεῖνον ἐκποδὼν ποιησάμενος, οὐ μᾶλλον ἐκεῖνον ἐχόλασεν, ἣ πᾶσαν νεότητα ἐσωφρόνισεν.

Καὶ" τὸ πρᾶγμα μὴ λέγε φόνον καὶ θάνατον, ἀλλ᾽ εὐεργεσίαν, ἀλλὰ ζωήν. Λέγε τὴν ἀσωτίαν φόνον ἐτύμως“, λέγε τὴν πορνείαν θάνατον" οὐδενὶ γὰρ ἄλλῳ ψυχὴ φθείρεται, ἣ πράξεσιν οὐ κα- λαῖς". ὅθεν οὐ σῶμα μόνον ἔχει τὸν ἰατρεύσοντα. ἀλλὰ πολλῷ πλέον ψυχή. Καὶ ὥςπερ ἐπὶ τῶν σωματικῶν παθῶν καὶ τῶν ὑπο- χειμένων τούτοις μελῶν, ὃ μὲν γοσοῦν θεραπείαν προςίεται. ἐπι- μελητέον τούτου τῷ ἰατρῷ, ὃ δὲ ἀνίατον μένει καὶ ἀθεράπευτον, χαυστῆρσι καὶ τομαῖς" χρηστέον πρὸς ἀποκοπὴν τοῦ ἀνιάτως ἔχον- τος, μή πως παρὸν καὶ τοῖς σύνεγγυς τῶν μελῶν μεταδιδοίη τῆς λύμης" οὕτως ἔχει καὶ ἐπὶ τῶν ψυχικῶν παθῶν. Ψυχῆς γὰρ νοσούσης, ὡς λέγει τις τῶν σοφῶν, εἰσὶν ἰατροὶ λόγοι. Ei μὲν τοίνυν πολλάκις εἰπὼν καὶ νουθετήσας ἔπεισας. δέχεται τὸ πάθος

* Fortasse, τὸν xaxov. Sed cf. p. 217, 3; 219, 15.

* Schol. : ópos βίαιος.

? Codex , ἑτοίμως. Permutatio solita vocalium v oc veram scripturam ἐτύμως monstrabat. Gregorius Naz. t. Il, p. 148 : φασὶ ταὼ μεγάλαυχον, ἐπὴν πε- βίκυχλον ἐγείρη Αὐχένα χυρτώσας χρύσεον ἀστερόεις, Κλάξειν θηλντέραις, φιλοτή- ctos. Àd qux Cosmas : πρὸς τὰς χαλλω- πιζομένας γυναῖχας, ἥτοι ψιμυθιζομένας καὶ φοιχαριζομένας τὸ τῶν ταῶν παρά-- δειγμα παρειςάγει Τρηγόριος.... Τοῦ γὰρ φυσιχοῦ κάλλους ἀμοιροῦσαι ψιμυθίοις καὶ φοιχαρίοις καὶ τρίμμασι ξωγραφοῦνται χρωννύμεναι. Syllaba φοι scribenda fuit qv. Herodianus Epim. p. 146 : φύχος, τὸ φυχάριον᾽ φυχίξεσθαι, τὸ φυχαρίξεσθαι. Et in primo Gregorii versu περὶ x. ma- lim divisim legere cum G. Dindortio v. d., ac χρύσεον fiet nominis χύχλον epi- thetum ; tum ex spicilegio Maiano, t. II, p. 356 recipiendum φιλοτήσιον,

quod agnoscit et Cosmas ibidem : φιλι- xb» χλάξει, τὸ θῆλυ πρὸς ἔρωτα προτρε- πόμενος.

* Oratio christiana magis quam ab At- tico personato exspectanda fuit. Testa- mentum Ruben, S 4 , Grabian: p. 149: ὄλεθρος γὰρ ψυχῆς ἐστιν ἣ πορνεία. Basi- lius M. in Georgidz Gnomologio , p. 2: ἀρετὴ λόγον ὑγείας ἐπέχει" χαχία δὲ ψυχῆς ἀῤῥωστία. Codex , ὑγιείας. Ibi apposui similia , p. 57.

5 Καυστῆροι xai τομαῖς] vide p. 156, n. 7.

* Conf. Ciceronis locus p. 65, n. 4, de secando membro, quod reliquo no- ceat corpori.

7 /Eschylus Prom. 386 , ψυχῆς νοσοὺ- σης εἰσὶν ἰατροὶ λόγοι" cum varietate ὀργῆς a multis electa. Sententiz Singu- lares , 300 : ψυχῆς νοσούσης ἐστὶ φάρμα- xo» λόγος. Vide Wyttenb. ad Plut. Cons. ad Apoll. p. 102 B; Barth. ad JEn. Gaz. p. 220.

MEAETH ΙΑ΄. 223

τὴν θεραπείαν, καὶ προςηκόντως θεραπευθήσεται. Ei δὲ λέγων οὐ πείθεις, ἀλλὰ παρὰ κωφῷ λέγων Ooxcig!, τί λοιπόν ἐστιν ἢ ὡς ἀνιάτως ἔχοντος τοῦ νοσοῦντος ἐπιμελεῖσθαι, καὶ ἀποκόπτειν τέλεον; ὡς ἂν μήπως διαδοθὲν τὸ κακὸν πολλοὺς ἕξει τοὺς pun τάς. Εἶπον κἀγὼ πολλάκις, παρήνεσα, ἐνουθέτησα, ἠπείλησα, ὕῤρισα, ἀπεστράφην; εἶτα καὶ πάλιν εἶπον ἐπιστραφείς, καὶ πάλιν ὠνείδισα, νῦν μὲν ἠπίως, νῦν δὲ καὶ σκληρῶς μετιὼν τὰ τῆς θε- ραπείας. ἀλλ᾽ ἐκεῖνος οὔτε τοῖς στύφουσιν ὑπεκλίνετο, οὔτε τοῖς ἱλαροῖς μετεθάλλετο" ἀλλ᾽ ἔμενεν ἐπὶ ταυτοῦ, ὥςπερ εἰκὼν ἀψυ-- Xos*, σχήματος, πρὸς μὲν τὴν καχίαν ζῶν καὶ κινούμενος, πρὸς δὲ τὴν ἀρετὴν νεκρὸς καὶ ἀκίνητος. Τί τοίνυν ἔδει με ποιεῖν ; εἰπέ, πρὸς αὐτῆς τῆς ἀληθείας εἰπέ, κατήγορε. Οὐ ζηλῶσαι" τοὐντεῦ-- θεν, καὶ κολάσαι, ὡς οἷόν τ᾽ ἦν, τὸν ἀκόλαστον; οὐκ ἐπενεγκεῖν τὴν τομήν, καὶ πάθος νομὴν εὑρὸν ἀδιάκοπον στῆσαι; Δεῖ γάρ᾽, οἶμαι) τὸν ὡς ἀληθῶς ὄντα πατέρα, καὶ μὴ σωμάτων μόνον γεν- νήτορα» μὴ μόνον ζῇν τὸν υἱὸν θέλειν, ἀλλὰ καὶ καλῶς ζῇν, ὡς τὸ μὲν ἀναγκαῖον καὶ κοινόν, τὸ δ᾽ ἐχ περιουσίας καὶ ἴδιον. Καὶ καλὸν μὲν εἰ ἄμφω τις ἔχοι νομίζειν" εἰ δ᾽ οὖν ἀλλὰ νικῶσι τὰ χείρονα", καλὸν μᾶλλον μηδὲ ζῇν ἐκεῖνον ἢ κακῶς ζῇν οἴεσθαι.

Ταῦτ᾽ ἄρα κἀγὼ πατὴρ Gv, ὦ Ζεῦ, καὶ τοιοῦτος οἷον ἄρα καὶ ἐπὶ τῶν ἔργων ἐγνώκατε, οὐκ ἀνεκτὸν ἡγούμην οὐδ᾽ ὁπωσοῦν οὕτως ἔχειν τὸν υἱὸν τῆς γνώμης, καὶ οὕτω καλινδεῖσθαι τοῖς πάθεσι.

Καὶ τί περὶ ἐμαυτοῦ λέγω, ὅπου γε καὶ παντὶ πατρὶ τοῦτ᾽ ἐστὶν ἐξ ἀνάγκης, καὶ δεῖ πάντως ἕκαστον νουθετεῖν τὸν υἱόν, ἀνάγειν, παιδεύειν, ὡς ἄν που χρήσιμος τοῖς κοινοῖς γένοιτο, καὶ μηδὲν

4 Est proverbium χωφῷ ὁμιλεῖς, inter ea quz ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων dici possunt , .in Anecd. meis Gr. t. I, p. 398. Ibi n. p. 167, collato Fixio v. d. v. ἴλδειν Thes. Did. p. 118.

* Εἰχὼν ἄψυχος] cf. p. 185, n. 1.

* Nidetur esse ζηλῶσαι in sensu imi- tandi, omisso nomine, videlicet τοὺς ἰκατρυῦς. Sig p. 65 * μιμοῦμαι τοὺς ia-

tpoUg p. 156: μιμῇ τῶν ἰατρῶν τοὺς χρηστούς. Ni dixerit ζηλῶσαι absolute, commotum esse ξήλῳ. Quod quidem esset biblicum nimis; sed mox nomine ζῆλος abutetur. Fortasse scribendum, ζημιῶσαι.

* Schol. : θέσις.

5 Homerus ll. 1, 576 : ἐπεὶ τὰ χε- ρείονα νικᾷ. Vide n. ad Choric. p. 68.

2924 Γ. TOY HAXYMEPOYZ

ἐλλείπειν σπουδῆς, συνετίζειν' τὸν νέον" εἰ δὲ μὴ πείθοι πάντα καὶ πράττων χαὶ λέγων, ἐπὶ τὸ ξίφος ὁρᾷν, καὶ τούτῳ χρᾶσθαι πρὸς τὴν τῶν κακῶν ἐκχοπήν, ὡς κρεῖττον ὃν χεῖσθαι τὸν ἀνάγωγον ἐχεῖνον καὶ παντελῶς ἐξώλη ἢ ζὴν καχῶς, καὶ ἀναξίως μὲν ἑαυ- τοῦ, ἀναξίως δὲ τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ γένους παντός.

ἀλλὰ δεῖ , φαίη ἄν τις, καὶ ἀναγκαίως ἔχει τὸν καχὸν ἀναι- ρεῖν, μὴ αὐτοῦργον δὲ τὸν πατέρα γίνεσθαι τῆς σφαγῆς", ἀλλὰ προςαγγέλλειν, καὶ παρὰ τῶν κρινόντων ζητεῖν ἣ τὴν τῆς κακίας μετάθεσιν, ἣ μὴν τὴν ἀναίρεσιν, εἰ μὴ σωφρονίζοιτο, καὶ καχίας ἐκδίκησιν, μὴ θυμοῦ θεραπείαν τὸ πρᾶγμα φαίνεσθαι.

ἔδει, λέγω κἀγώ, οὕτως οἰκονομηθῆναι τὴν τῆς κακίας ἀναί- ρεσιν. ἐπεί τοί γε καὶ τὸ σὸν στόμα καὶ ἄλλων τῶν ὁμοίων σοὶ κατηγόρων οὕτως ἂν καὶ μόνως ἀπέφυγον. ἀλλ᾽ 6 ζῆλος", οἶμαι; συνήρπασε, xal τὸ τῆς ψυχῆς πάθος παρώτρυνεν αὐτουργῆσαι xai τὴν σφαγήν. Τὸ μὲν οὖν μετατεθῆναι τῆς κακίας ἐκεῖνον, κἂν δῆμος ἅπας, κἂν ἡ πόλις παρήνει σύμπασα, κἂν τὰ φρικωδέ- στατα ἐπηπείλει, κἂν ὁτιοῦν 7) τῶν κακῶν 7) τῶν ἀγαθῶν ἔπραττεν εἰς ἐκεῖνον, πάντως ἀνέλπιστον ἦν, καὶ οὐδὲ χώραν εἶχεν ὃ λο- γισμὸς τοιοῦτόν τι λογίζεσθαι. Τὸ δ᾽ ἐκποδὼν γενέσθαι, ὡς γενησόμενον ἀναγκαίως, καλὸν μὲν ἦν, εἰ παρὰ τοῦ δήμου πέ- πρακτο ἀλλ᾽, ἐπειδὴ τὸ οἰκεῖον πιέζει πᾶν, ὥς τις ἔφη τῶν ποιητῶν", ἐλύπει xap& τὸ πάθος πλέον τῶν ἄλλων. καὶ ταυτὸν ἔπασχον τοῖς σφαῖραν ὁρῶσιν. Ἐκεῖνοί τε γὰρ ὅσον ἔγγιον" ὁρῶ-

' Sic cod. Fortasse, ἐν τῷ συν., vel τοῦ cuv. , Vel συνετίζοντα.

* Schol.: ἑτέρα μετάληψις.

5 Eamdem objectionem Declamatione Τυραννοχτόνου tractat Choricius , p. 230.

ὁ Nomen ζῆλος decere magis videtur hominem ecclesiasticum , quam orato-

εὐφραίνειν μάλιστα πέφυχεν. — Rursus Orat. 3, p. 96 : εἰ τὸ οἰχεῖον πιέζει πᾶν, xarà Πίνδαρον, ἀναγκαῖος ὃ περὶ τούτων Μ ? . .

ἔμοιγε λόγος. Gregorius Presbyter Vita Nazianzeni, p. 2 : el γὰρ τὸ oixetov πιέζει πᾶν, κατὰ Πίνδαρον, οἷς ἕχαστος ἥδεται, τούτοις δήπου χαὶ τιμώμενος γάνννται.

rem, qui fingitur, Átticum. Sic et mox.

* Pindarus N. 1, 82: τὸ γὰρ οἰκεῖον πιέξει πάνθ᾽ ὁμῶς. Scripturam πᾶν, quae viris criticis, ut videtur, ignota fuit, noverat et Gregorius Nazianzenus Epist. 194, p. 892: τὸ yàp οἰκεῖον ἅπαν ov πιέξει μόνον, ὡς τῇ λύρᾳ Goxet , ἀλλὰ καὶ

Scholiastes secundi loci, Montacutianz p. 61, legebat πάνθ᾽ in suo lyrici codice: ἐν τῇ μιᾷ τοίνυν τῶν νιχῶν ixetvó φησιν (ὃ Π.), ὅτι τὸ οἰκεῖον ἕχαστον πιέζει χαχόν, 4 , » * »*Y 3 - ὃ ἐστι πάντα ἄνθρωπον τὸ ἴδιον ἀνιᾷ χαχόν.

ὁ Codex, ἔγγνον. Sed ab ἔγγυς fit ἐγ-

MEAETH ΙΑ΄. 225 σιν, ἔλαττον τῶν᾽' τοῦ ὁρωμένου βλέποντες, διὰ τὴν τοῦ ὄμματος ἔπαρσιν καὶ τὴν ἐντεῦθεν γωνίαν μεῖζον βλέπειν οἴονται " κἀγώ, ἐγγύτερος ὼν τῶν λοιπῶν, ἔλαττον μὲν ἴσως ἔδλεπον, τῆς oixctó- τῆτος χλεπτούσης τὴν αἴσθησιν, ἀλλὰ μεῖζον ἐδόκουν βλέπειν, ἁπτομένου τοῦ πάθους καὶ τήκοντος ὁσημέραι; xal ἀναπνεῖν οὐχ ἐῶντος, κἂν ἀριστείαν εἶχον, κἂν ertt pony ἐντεῦθεν, κἂν τὰ ἥδιστα ἔπασχον. Ἐλογιζόμην τοίνυν μή πως ἀλλοτριώτερον ἔ ἔχοντες πρὸς τὸ συμδὰν οἱ πολλοί, σχοῖεν καὶ ῥᾳθυμότερον πρὸς ἐκὸί-- χησιν. ᾿

Διὰ τοῦτο φθάνω τελέσας ἐγὼ ἃ πᾶς καὶ ἄλλος δικαίως κρί-- νῶν εἰργάσατο. aspi γὰρ ὄντι ἐξῆν ὑ nip ἄλλους ταῦτα ποιεῖν, καὶ κολάζειν τὸν υἱὸν ἁμαρτάνοντα. ὁ γὰρ οὐκ ἂν ἄλλως δικαίως, εἰ μὴ διὰ τὰ κατορθώματα, τὸν υἱὸν εὐεργετήσων, οὗτος οὐκ ἂν ἄλλως, εἰ μὴ διὰ τὰ πλημμελήματα, ἀξίως κολάσειε. Τῷ γοῦν παιδευτὴς αὐτὸς εἶναι φύσει καὶ γνήσίος, μετέρχομαι τὸ πλημ- μέλημα, τῷ δὲ πατὴρ αὖθις πᾶσαν" ἔχθρας ὑπόνοιαν πέφευγα. Καὶ γίνεταί μοι δικαστὴς ἡ φύσις τῆς προαιρέσεως, δικαίως ἀλλοτριούσης ἐκεῖνον ὃν αὐτὴ οἰκειώσασα στεῤῥαῖς ἀνάγκαις κατεμπεδοῖ. EEiv τῷ πατρὶ καὶ ὑπὲρ τοὺς λοιποὺς νου- θετεῖν, εἴ πως τὴν κακίαν ἀπόθοιτο, xal ὑπὲρ τοὺς ἄλλους xo- λάζειν αὖθις μεταδεθδλημένον μηδέν.

Τί" γάρ; εἰ παρίστων ὑμῖν ἐκεῖνον καὶ ἐξετραγῴδουν τὴν συμ- φοράν, καὶ ὑμεῖς ἠλεεῖτε, καί « Παίδευε τοῦτον », ἐλέγετε" « νου- θέτει τοῦτον, μηδὲν ἀνιείς »* ἐγὼ δὲ « Πολλάκις ἐνουθέτησα », ᾿ ἔλεγον, « πολλάκις παρήνεσα »" xoi ἄλλος μὲν ὑμῶν « Νουθέτει

quo». Passim obtinet vocalium «v per- Rectam nominis scripturam Ἀνδροχύδωης

mutatio. In Pselli opusculis p. 32 , pro γερόντιον, codices duo exhibent γεράν-- δριον͵ optime, modo γεράνδρυον corriga- tur. Pseudo-Callisthenes, 1, 28 : πλήξας τῷ δόρατι, δορύχτητον ἔφη τὴν Ἀσίαν ἔχειν. Melior erit scriptura δορίχτητον. Idem , 1, 6 : àày.... (Ong δράχοντα ἑρπί- ξοντα ἐπὶ σέ. lmo ἑρπύξονξα. Pachy- meri Prolegomenis de Musica, p. 370, allegatus fuit à Πυθαγορικὸς Ἀνδροχίδης.

exhibet , eodem usus loco , Nicomachus Isagoge arithmetica, p. 70. De Andro- cyde monui ad Anecd. Gr. t. I, p. 112.

! Sic codex τῶν. Fort. ἔλαττόν πως.

* Schol. : ἀντέληψις.

δ Est lacunula, cui potest inseri, γενέσθαι, vel εἶναι καὶ χαλεῖσθαι, qua- rum syllabarum capax esse videtur, scriptarum compendiose.

* Schol. : πλαστόν.

29

MEAETH ΙΑ΄. 221

Διὰ τοῦτο ἐλεεῖτε τὸν πατέρα δύστηνον, οὐχ ἧττον διὰ τὰ ὕστερα ταῦτα ἣ τὰ πρότερα. Καὶ εἰ μὲν βοὐλεταί τις, μιμείσθω τὸν ζήλον᾽ εἰ δ᾽ οὖν, ἕκαστος τὰ ἑαυτοῦ στεργέτω, κἀγὼ τάδε. Κἂν υἱός τῳ εὐδοκιμῇ ,: ἀποδεχέσθω, καὶ κρείττω τῆς ἰδίας ζωῆς τὴν τοῦ παιδὸς ἡγείσθω, καὶ πλέον ἐχέτω τὸ αὔχημα ἐπ᾽ ἐκείνῳ, εἰ χρηφιμεύοι, πολλάκις χρήσιμος γεγονώς" κἂν ἀκόλαστος Y, καὶ ἀνάγωγος, νουθετείτω, σωφρονιζέτω᾽, ποικίλως τὴν θεραπείαν μεταχειριζέσθω., εἴ πως παιδαγωγήσοι καὶ ἀνακτήσαιτο᾽" εἰ δ᾽ οὖν, ἀλλὰ καὶ κτεινέτω. Κρεῖττον ἄπαιδα εἶναι ὁντιναοῦν ἢ καχόπαιδα. Ἐχεῖνο γὰρ ἀνεχτόν, xal τὸ πάθος οἶδεν ἡ φύσις" τοῦτο δὲ καὶ φύσιν ἀλλοτριοῖ καὶ τῶν ἀνυποίστων ἐστίν.

Οἶδα πολλάκις θαυμάσαντάς μου τὴν ἀριστείαν ὑμᾶς" οἶδα λαδὼν παρ᾽ ὑμῶν ἐπαίνους καὶ χρότους καὶ δωρεάς" οἶδα συνερ- χομένους ἅμα παισί, καὶ τὰ ἐπινίκια θύοντας. Καὶ ὁ ἀριστεὺς τότε τῆς μὲν ἀριστείας εὐδαιμονίζετο, τῆς δὲ κακοτεχνίας ἐτα-- λανίζετο. Πῶς οἴεσθε φέρειν με τὴν ἡμέραν ἐχείνην, καὶ τίνα νοῦν ἔχειν ἐπὶ τοῖς τελουμένοις ; ἀνελογιζόμην ἂν τὴν εὐφημίαν f τὴν ἐμὴν συμφοράν, τοὺς τῆς νίχης κρότους ἢ τὸ τῆς ψυχῆς πάθος; πολλάκις ἀπελεγόμηνἧ, πιστεύσατε, καὶ πρὸς αὐτὴν τὴν ζωήν, καὶ ἤθελον κεῖσθαι παρὰ τὸν πόλεμον νεχρός, ἀναίσθητος, ἢ ζῇν οὕτως ἀθλίως, κἀν ἐπηνούμην νικῶν. Τέως ἐμοὶ μὲν οὕτως ἔδοξε μόνως μικρὸν ἀνεῖναι τῆς λύπης, εἰ μὴ ζῶν ὁ παῖς τοιοῦτος ὁρῷτο" ὑμεῖς δὲ ἀλλ᾽ ὅπως ἂν ἐθέλοιτε δέχεσθαι τὸ πραχθέν, x&v κολά-- ζειν δέοι, κἀν ἀφιέναι, οὐ διαφέρομαι. Αγαπητὸν ὅτι οὐκ εἰςπράτ- τομᾶι δίκας ῥιψάσπιδος, οὐ φυγοπολέμου τρόπου κολάξομαι, οὐκ ἄλλα τι τῶν δεινῶν ἐγκαλούμενον ὁ κατ᾽ ἐμοῦ λέγων ταῖς ὑμετέραις ψήφοις αἱρεῖ. Ἀριστεὺς ἀποθνήσκω. καὶ τόσον φρονῶν τὰ τῆς πόλεως, ὥςτε μηδ᾽ ἀνέχεσθαι ὅλως, εἰ μὴ ὅλον γένος ἐμὸν ταῖς ἀριστείαις συνεξετάζοιτο. Εἰσὶν ἀριστεῖς xal ἐν ἄδου, εὐχλεῶς πεσόντες ὅπου τοῖς νέοις πίπτειν καλόν. Ἐκεῖνοι μαθόντες θαυμά- σονται, ἐχεῖνοί με τῆς γνώμης, ὡς εἰκός, ἀποδέξονται".

! Fortasse : ἢ εἰ χρησιμεύοι αὐτὸς ἧὼΑπελεγόμην) idem verbum p. 65, 3. πολλ. ὁ Cod., ἀποδέξωνται, permutatis de * Cod., σωφρονιξέσθω. more ὦ et c. Heliodorus , 1,24 : ἣν τῷ

228 T. TOY IIAXYMEPOYZ

ἕνα τῶν ἐμῶν πολεμικῶν ἀγώνων καὶ μάλα βίαιον ἐκεῖνον ἐλογιζόμην πρότερον, καθ᾽ ὃν ἔνθεν μὲν ἡ φύσις ἀνθίστατο, ἐκεῖ-- θεν δ᾽ ἡ γνώμη ἀντεπολέμει" ἡ μέν, ὅτι παῖς καὶ τῶν ἐμῶν σπερ- μάτων ὁ πλημμελῶν᾽ ἡ δέ, ὅτι ἀλλ᾽ ἀριστέως ὄντα παῖδα οὐ χρὴ τοιοῦτον εἶναι, οὐδὲ ζῇν τοιαῦτα διαπραττόμενον. Νενίκηκα τοι-- γαροῦν κἀχεῖνον τὸν πόλεμον σὺν θεοῖς, καὶ. φύσις ἡττήθη τὸ βιαιότατον ἀπ᾽ εὐσταθοῦς γνώμης καὶ φιλοπόλιδος.

Νῦν δ᾽ ἄλλον ἀγῶνα καὶ πόλεμον ἡ τύχη παρασχευάζει ἐπὶ τοῦ ὑμετέρου τούτου δικαστηρίου. καὶ ἔστιν ἀντίπαλος ὁ κατήγορος. Νικήσω, θαῤῥῶ, καὶ τοῦτον. Καὶ τίνα τρόπον ; Οὐκ ἀφεθήσομαι; λέγω τοῦτο γὰρ ἐφ᾽ ὑμῖν κεῖται καὶ μόνοις" καὶ ὅπως συμπέ- σοιμι οὐ διοίφομαι. Αλλ᾽ εἰ καὶ φονεύειν προαιρεῖσθε, ἀσμένως δέξομαι τὴν σφαγήν, καὶ δείξω τότε μὴ μόνον ἐπὶ γνηαίῳ παιδὶ τὴν φύσιν νικήσας, ἀλλὰ καὶ ἐπ᾽ ἐμαυτῷ καὶ τῇ ἰδίᾳ ζωῇ. Καὶ ἄλλον δέχομαι κίνδυνον τοῦτον ὑπὲρ τῆς πόλεως, κἂν μὴ πολέ-

, 2 € » ε Α4 T 1 ἢ , μιος κτείνῃ. ἀλλ᾽ ὑμεῖς, ὑπὲρ ὧν τὰ πολλὰ πεπρᾳγμάτευμαι. Μόνον τοῦτο παρακαλῶ, προθύμους εἶναι πάντας ὑπὲρ τῆς πόλεως, καὶ πάντα τρόπον ἐνάγειν πρὸς τοῦτο καὶ τοὺς υἱούς"

Θεαγένει βοτάνην ὑπέσχετο τῇ προτεραίᾳ, μαστεύων ὀλίγον τῆς λίμνης ἄποθεν ἐπο-- ρεύετο. Codex Venetus μαστεῦσον. Scri- pto μαστεύσων, lectio fit probabilis. Scholiastes Aristidis, t. II], p. 22 : τὸ παραπλεῖν ἐπὶ παραθαλασσίων λέγεται" τὸ δὲ περιπλεῖν ἐπίνησον. Imo ἐπὶ νήσων. Et sic inferius. Himerius Orat. 3,8: ὦ θεοῖς μὲν φίλε, θεοῖς δὲ πρέπον eixá- ζεσθαι. Scribere secure potuit Werns- dorfius πρέπων, quod repertum in codi- cibus reliquit ih nota. Et ipse reperi πρέπων. Gregorius Naz. Epistola ad Libanium : μήτηρ πατρὶ πέπομφα παῖδα, $ κατὰ φύσιν τὸ χατὰ λόγους. Codex mihi obtulit τῷ optime, scilicet τῷ πα- τρί. Fuit enim Libanius Gregorii magi- ster, et magistri szepius patres vocantur a discipulis. Mich. Choniates, Encomio Isaaci Angeli, quod primus edidit nu- per Tafel. vir d., $ 7 : πάρειμι δεῦρο

θεατὴς ἅμα καὶ τολμηρῶς ἐπαινέτης βα- σιλιχῆς καὶ θείας μεγαλειότητος. Fortasse τολμηρὸς legendum. Lydus de Magistr. p. 98 : ὅτι δὲ Τίτος Τάτιος τὴν προςηγο- ρίαν ἐκεῖνος εἶχεν. Legendum videtur ἐκείνως. Euripides Inone Fr. 4 : Τοιάνδε χρὴ ἡυναικὶ πρόςπολον ἐᾷν, Ἥτις τὸ μὲν δίκαιον oU σιγήσεται. Olim conjeci προς- πόλων, Quod Matthias non intelligere se dixit; ego quidem sic intelligere mihi videbar : χρὴ γυναιχὶ ἐκ τῶν προςπόλων τοιάνδε ἐᾶν, ἥτις.... Sequitur versus , Τὰ δ᾽ αἰσχρὰ μισεῖ καὶ xat! ὀφθάλμους ἔχει, in quo , sono non mutato, vocales mu- tarem : μισοῖ. ἔχοι. Himerius Orat. 23, G 6 : φθόνου δὲ ἴσως οὐχ ἅλις, ἕως ἂν ol λόγοι χρυσαῖς χουφίξονται πτέρυξι" πάλιν φθεγγώμεθα, πάλιν χορηγῶμεν ἐν τῷ φθόνῳ. Bene codex Zo», et caret pre- positione ἐν. ! Codex , ἡμετέρον.

MEAETH IB. 229

κἄν μὴ θέλοι τις μιμεῖσθαι καὶ τὴν ἐμὴν πρὸς τὸν υἱὸν παίδευσιν, φόξῳ τυχὸν δίκης ἧς ὑπέστην ἐγώ, ἀλλ᾽ οὖν μιμεῖσθαι τοὺς ἀγῶνας καὶ τὴν σπουδήν, καὶ ἀριστεύειν θέλειν, καθὼς ἐμὲ καθ᾽ ἑχάστην

ἐδλέπετε.

MEAETH IB'.

Τριαχόσιοι νύχτωρ τῶν πολεμίων ἀποδράντες xai πρὸς ταῖς πύλαις τῆς πόλεως γενόμενοι, ἱχέτευον τὸν στρατηγὸν ἀνοῖξαιΐ τὰς πύλας τῆς πόλεως sl; τὸ εἰςελθεῖν xai σωθῆναι. Νόμου ὄντος μὴ νύχτωρ τὰς πύλας ἀνοί-- γέσθαι, οὖχ ἤνοιξεν ὃ στρατηγός. Φθάσαντες oi χαταδιώχοντες ἀνεῖλον αὐτούς. Καὶ χρίνεται ὃ στρατηγὸς δημοσίων ἀδιχημάτωνἧ. Μελετῶμεν τὸν χατήγορον ὃ.

Μηδείς", ὦ παρόντες, νομίσῃ βασκαίνοντά με τῆς δόξης τῷ στρατηγῷ τὴν γραφὴν ταύτην ἐνστήσασθαι κατ᾽ αὐτοῦ. Ἐγὼ γὰρ τὴν αὐτοῦ δόξαν δόξαν ἡγοῦμαι τῆς πόλεως. Τὸ γὰρ αὐτὸν νικῶντα δοξάζεσθαι παρ᾽ ὑμῶν αὐτῷ μὲν ἁπλῆν φέρει τὴν εὔκλειαν, ὑμῖν δέ, ἄν τις ὀρθῶς λογίζοιτο, πολλαπλῆν, ὅτι τε τοιούτους ἡ πόλις τρέφει καὶ ὅτι νικῴη, καὶ ὅτι τοὺς νιχητὰς φιλοτίμῳ τρόπῳ ἐκ τῶν ἐνόν- των" ἀμείδοιτο. Τὸ γοῦν βασκαίνειν πόλει τοιαύτῃ πολίτην καὶ

* Codex , ἀνοίξαι.

5 Vide p. 41, n. 2. Hermogenes de Invent. c. 1, p. 115, exemplum exhi- bens accusationis δημοσίων ἀδιχημάτων, isto usus est argumento. Et in co- dice 2992, inter problemata rhetorica εἷς τὰς στάσεις hocce reperi : Νόμος ἦν ὁ χωλύων στρατηγὸν μὴ ἀνοίγειν νύχτωρ τὰς πύλας. Αἰχμάλωτοι, ῥήξαντες τὰ δεσμά, νυχτὸς ἦλθον ἐπὶ τὴν πόλιν, ἀξιοῦν- τες εἰςελθεῖν. Ὁ δὲ στρατηγὸς εἴχδεν αὖ-- τοὺς ἕξω, μὴ ἀνοίξας. ἸΙροςπεσόντες τε oi πολέμιοι χατέχοψαν αὑτούς. Καὶ χρίνεται 6 στρατηγὸς δημοσίων ἀδιχημάτων.

* Schol. : ἡ στάσις, μετάστασις. Cf. schol. p. 207,n. 3. De μελετῶμεν szpius monitum. Vide p. 186, n. 2.

* Schol.: τὸ προοίμιον ἐξ ὑπολήψεως τοῦ χατηγόρον. Τὸν φθόνον γὰρ ἐχχρούει.

* Formulam ix τῶν ἐνόντων illustrat Schaefer. ad Schol. Apoll. Rh. p. 65; cf. Heind. ad Phaedr. $ 24; Brem. ad Dem. Cor. $ 190. Bessario Laudatione inedita Cleope Palzologine : οὐδ᾽ ἦν ὅςτις αὐτῶν οὗ διὰ λόγου xxi πολλῆς ὑπῆρχε φροντίδος αὑτῇ πάντων δὲ διε- τέλει κηδομένη τὸ χαθ᾽ αὑτὴν x«l μάλα πολλὴν ἐκ τῶν ἐνόντων πρόνοιαν ποιου--

230 F. TOY IIAXYMEPOYE

ταῦτα) ὅμοιον ὡς diy τις αὑτῷ τῶν μελῶν τῶν ἰδίων ὑγιαινόντων βασκαίνοι. Αλλ᾽ ἐπειδὴ πολίτης κἀγὼ ὁποιοσοῦν καὶ ἡλίκος, ἀλλ᾽ οὖν πολίτης τῆς ὑμετέρας, ἔπαθον δεινῶς τὴν ψυχὴν τῶν συμθδάντων ἕνεκα. καί, ὥςπερ ἂν εἰ καλόν τι ξυνέπεσε, συνῆλθον ἂν κἀγὼ τοῖς πολλοῖς συναγάλλειν μὲν καὶ τὸν αἴτιον, συμμετέ-- χειν δὲ καὶ τῆς εὐφροσύνης ὑμῖν, οὕτω καὶ τὰ νῦν ἥχω ἅμα μὲν συμπενθήσων ὑμῖν τῆς ἀποθολῆς τῶν ἀνδρῶν, ἅμα δὲ καὶ τὸν αἴτιον ὑπομνήσων, ὡς ἂν μὴ λάθοι κακὸς ἢ ὥν, τὴν δίκην διαφυ- γών. Διὸ δέομαι καὶ ἀντιθολῶ μικρὸν ὑπανεῖναι τῆς λύπης καὶ τοῖς λόγοις προσχεῖν, ἵν᾽, οἷς ἐδοξάζετε τὸν νικῶντα ψηφίσμασι, τούτοις τὸν ἁμαρτόντα κολάζοντες, δικαίως ποιεῖν καὶ κατ᾽ ἀμφό- τερα δόξαιτε.

Ἐγὼ" μὲν ὀλίγα ὑμῖν ἐπ μέσ): 9, καὶ oU τὰ ἘΠῚ xpolvo τὸν τοῦ βουλευτηρίου κύκλον" ὅμως πολλάκις ὑμᾶς οἶδα οὕπω καλῶς συναχθέντας εἰς βουλευτήριον κἀκεῖθεν μετακεχωρηκότας εὐθύς, καὶ ἀπαντῶντας εἰς δικαστήριον, καὶ ὃν συνήχθητε τέως συμ- δουλεύειν ὅπως δεῖ στεφανοῦν εὖ πράττειν δόξαντα, τοῦτον κρί-- νεῖν ὁρμήσαντας, τινὸς ἀντειπόντος καὶ τὰ κάκιστα προραγγείς- λαντος. Καὶ οὐ μῶμος τοῦτο, ἀλλ᾽ ἔπαινος. Kai γὰρ οὕτως ἔχει, καὶ χρὴ ὑμᾶς μὲν ἑτοίμους εἶναι, πρὸς ὅ τι δὴ καὶ ἀκούσαντες εὕροιτε, ἣ κολάζειν ἢ στεφανοῦν, ὡς μήτε τὸ καχὸν ἀμελεῖσθαι, μήθ᾽ ὑπερφρονεῖσθαι τὸ ἀγαθόν, τοὺς δ᾽ ἄλλους ὑμᾶς καθάπερ

μένη. Similis est formula ix τῶν παρόν- * Ὑμετέρας)] scilicet πόλεως. Cf.

τῶν apud Lysiam in Erat. Tyr. p. 246: ὅμως δ᾽ Ex τῶν παρόντων ἐδόχει μοι ἀναγ- καιότατον εἶναι πίστιν παρ᾽ αὐτοῦ λαθεῖν. Isocrates Ep. 1 : ὡς οἷόν τέ ἔστιν ix τῶν παρόντων. Procopius B. P. 1, 9, p. 46 : ἐκ δὲ τῶν παρόντων.... τοὺς ἐπιόντας ἠμύνοντο. Plutarchus Pyrrho, 15 : βοηθοῦντες ἐκ τῶν παρόντων προθὺ-- μως" et mutato numero Coriol. 27 : ix τοῦ παρόντος ἐθοήθουν. Adde Fritzsch. Lectt. Luc. p. 180. Locutionem signi- ficationis parilis, ix τῶν δυνατῶν, 88- pius usurpavit Noster : vide p. 112.

! Πολίτην xal ταῦτα] vide p. 217,n. t.

p. 189, n. 5.

δ Cod., καλός, si bene legi. Visum est corrigere xaxóg. Quz vocabula sepius fuerunt permutata. Vide quz annotavi ad Trachinias, 57, ubi pro edito καλῶς pro- posui legendum χαχῶς, quam conjectu- ram ante me fecisse Hermannum serius cognovi. Ejus quidem illum poenituit, me nondum. Saltem fatendum est cum edito adverbio χαλῶς sententiam esse valde contortam.

* Schol.: δεύτερον προοίμιον ἐξ ὑπο- λήψεως τοῦ ἔχοντος τὸ ἔγχλημα.

* Codex , ἐπιμίγω.

ΜΕΛΈΤΗ IB'. 291

κύνας θηρατικοὺς ἰχνηλατεῖν᾽», καὶ σχοπεῖν ὅπως αἱ ψῆφοι περὶ ὧν ἂν καὶ σχοποῖσθε γίνωνται δίκαιαι.

ὁ δὴ παρὼν στρατηγὸς οὗτος ἐπὶ καιροῦ φανεὶς ἀγαθὸς δοκεῖ τισὶ xal τὴν σήμερον αἴτιος. γεγονέναι νίχης τινός, κἂν πολλοὶ παραπώλοντο. Ἐγὼ δὲ τῶν ὕστερον συμδάντων κακῶν καὶ μόνον αὐτὸν αἰτιώμενος. ἱκανὸς σὺν θεοῖς εἰμὶ δεῖξαι προςὸν αὐτῷ τὸ μέγα τοῦτο πλημμέλημα. Καὶ ὑμῖν τοὐντεῦθεν μελήσει ὅπως αὐτὸν μετελεύσεσθε. Οὐδὲ γὰρ ἁπλῶς ἐζημίωσθε, ἀλλὰ πέπτωχε τὸ τῆς πόλεως ἄνθος διὰ τουτονὶ τὸν χρηστὸν" κἄν πού τι καὶ ἔπαθον οἱ ἐχθροί, ἀξίαν λαθόντες τὴν θεραπείαν, ἀνέπνευσαν, καὶ τὰ ἐκείνων περιέστη τῇ πόλει,) καὶ χαλεπὸς θροῦς πανταχοῦ ταύτης, καὶ οἱμωγαὶ καὶ "θρῆνοι καὶ δάκρυα, ἑκάστης ζητούσης τὸν υἱόν.

Μᾶλλον δέ, ὡς ἂν καθ᾽ ὁδὸν ὁ λόγος προΐοι, ἀναλαδὼν διηγή- αομαι.

da γὰρ μηδὲ τὴν ἀρχὴν στρατηγὸν αἱρεῖσθαι τοῦτον ἐν τοιούτοις μεγίστοις ἀγῶσιν, ὃν οὐκ ἐπὶ μετρίοις ἄλλοις ἐδοκιμά-- σαμεν πρότερον. Οὐδὲ γὰρ ἂν καὶ τὰ κατὰ τὸν πόλεμον τοῦτον οὕτως ἐσφάλη, ὡς ὀνόματι νίκης ἀποθδαλεῖν τοὺς χρείττονας καὶ θάῤῥος οὕτω νέων ἀρεϊκῶν", ἔστιν ὅτε καὶ παραλόγως ὁρμώντων τῇ κατὰ πόλεμον ἕξει, μηδ᾽ ὁπωσοῦν ἔχειν τὸν μετ᾽ ἐπιστήμης ἀχριθδοῦς διοικούμενον. lap! ἣν αἰτίαν καὶ νίκη, τὸ τοῦ λόγου, Καδμεία" γέγονε" γέγονε δ᾽ ὅμως. Καὶ ὅσον μὲν τὸ μέρος τοῦ

* Aristznetus, 1, 18, post Platonem ὥςπερ οὖν αἱ Λάχαιναι σχύλακες εὖ μετα- θεῖς τε καὶ ἰχνεύεις. Ibi Wyttenb. p. 478. Metaphora canum Laconicorum non inepte utitur personatus Themistocles Epist. 9, 12 : διαφευξόμεθα τούς τε eixo- θεν ἐπὶ τὴν θήραν ἡμῶν ὡρμημένους κυνη- γέτας, xal τοὺς Λαχωνικοὺς κύνας. Signi- ficat Spartanos.

* Χρηστός spe cum ironia, apud hunc sophistam. Vide pp. 109, 112, 114,160, n. 3.

* Schol. : προχατάστασις.

ὁ Cod., ἀρρεϊκῶν. Et sic infra male daobus locis. Nec aliter in Progymn.

c. 4 scriptum , ἄνδρας ἀρρεϊκούς, Wal- zio ἀρεϊχούς Ccorrigente. Recte supra ἀρεικός p. 127, et Progymn. c. 11, μετά τινος ἀρεϊκοῦ φρονήματος. Noster et de Rogerio Hist. Andron. 5, 16, p. 395 : ἦν γὰρ ταῖς ἀληθείαις, ὡς ἔδοξε, xol λῆμα ἔχων γενναῖον χαὶ πλέως ἀρεϊχοῦ φρονήματος , πολλῷ δὲ μᾶλλον x«l τῷ τῆς γνώμης σπουδαίῳ καὶ βαθυσχόπῳ λαὸν δουλαγωγῶν. Codex πλέον, male. Kat ante βαθ. debetur conjecture Bekkeri, quam codex» confirmat.

* De νίχη Καδμείᾳ plurima in Barthii nota et mea ad Zachariam, pp. 336, 483. Adde scholia ad Aristidem, t. III,

232 LT. TOY ΠΑΧΥΜΕΡΟΥ͂Σ στρατηγοῦ xol κίνδυνος ἂν τῶν ἐσχάτων τῇ πόλει ἐπιδυνέθδη, τῷ δὲ περιόντι τῆς τῶν πολιτῶν δυνάμεως οὕτω συνέδη τὰ κατὰ τὸν πόλεμον. Ἔδει τοίνυν ζητεῖν ὑμᾶς τὴν ἀρχὴν οἴῳ τὰ τῆς πόλεως πράγματα παραδώσετε, καὶ μὴ παρακρουσθέντας ταῖς πιθανό-- τῆσι τῶν πολλῶν, ὑπερθάντας τὸν ἄξιον, χειροτονεῖν τοῦτον ἐπὶ τῷ σφέτερῳ κακῷ, ὡς αὐτό, φασίν, ἔδειξεν.

ἀλλ᾽ ἐπειδὴ" τὸ ἐξαίφνης καὶ πλείστῳ τῷ παραλόγῳ συμβὰν δουλοῖ τὰ φρονήματα καὶ οὐκ ἐᾷ βουλεύεσθαι τὸ συνοῖσον ἐπὶ σχολῆς, ἀγγέλλεται κἀκείνη τῶν πολεμίων ἔφοδος μηδὲν ἡμῖν προςδοκήσασι. Καὶ ταράττονται παρευθὺς πάντες, καὶ στρατὸς μὲν συνήθως ἦν ἀξιόμαχος, ζητεῖται δὲ καὶ ὁ καθηγήσων τούτων, καὶ ὥςπερ ἐπὶ τῶν ἐξαίφνης ἀπὸ νηὸς κατὰ θαλάσσης πεσόντων γίνεται, τοῦτο καὶ ὑμῖν τότε συμθαίνει. Éxetvot γάρ; τῶν xupa- τῶν ὑπερσχόντων, καὶ ὅσον οὐκ ἤδη πρὸς ὕδωρ χανεῖν" καὶ θανεῖν κινδυνεύοντες, θέλοντες τὸν κίνδυνον ἐκφυγεῖν xal τοῦ παρατυ- χόντος ἅπτονται ὥς τινος ἐρύματος ἰσχυροῦ, κἂν φύκιον ἦ, κἄν ἄλλο τι τῶν φαύλων καὶ εὐτελῶν" καὶ ὑμεῖς τοῖς φοδεροῖς περι- στοιχιζόμενοι ἅμα συνήχθητε πρὸς βουλήν, xal , τινος ἀναμνή- σαντος, εὐθὺς τὸν λόγον ἐδέξασθε, καὶ τοῦτον ἐς μέσους ἐνεγκόντες, στρατηγόν, ὦ Ζεῦ καὶ πολιοῦχοι θεοί, στρατηγὸν ἐχειροτονήσατε, οὐχ G6, μὰ τὴν ἀλήθειαν, εὐθὺς τῶν πραγμάτων ἀμελῶς ἁψό-

p. 497; Frommelianz , p. 88. Eusebius Stobsi Tit. &, 102 : τῷ χείρονι λόγῳ vc- x&y, νιχῶντες ἀξίην χεχλῆσθαι νίκην Ka- ὃμηΐην. Variata locutione Meleager, Κά- ὅμειον χράτος οἴσομεν, Ep. 52,ubi Jacobs.

! Proverbium αὐτὸ δείξει, scilicet τὸ ἔργον, τὸ πρᾶγμα, adhibuit Aristznetus, 1, 4, ubi note p. 302. Plato Thezt. ς 137 : ἔφη ἄρα δείξειν αὐτό. Ibi Hein- dorf. , quem vide et ad Hipp. Maj. S 18. fEschines Tim. p. 35 : πωλεῖν ἑαυτὸν προηρημένος, ὡς αὐτὸ ἔδειξεν. Philostra- tus variata formula V. A. 5, 80 : αὐτά, εἶπεν, αὐτὰ δηλώσει. Vult Olearius esse posterius αὑτά pro ἑαυτά" malim repe- titum esse αὐτά cum emphasi. Et sic iatellexit Tupius Emend. t. IV, p. 214,

311. Etiam locutionem efferebant sine ellipsi. Sophocles Aj. 355 : Δηλοῖ δὲ τοῦργον ὡς ἀφροντίστως ἔχει. Demosthe- nes in Lacer. p. 25 : ὡς αὐτὸ τὸ ἔργον ἐδήλωσεν. Idem in Eubul. p. 107 : ὡς τό τε ἔργον ἐδήλωσεν xai ὑμῖν μεμαρτύρη- ται. Julianus Ep. 59 : τὰ πρᾶγμα αὗτό, φασί, δείξει. Ibi Heyler, p. 437.

* Schol. : χχτάστασις.

* Sic codex. Non potuit, puto, Pa- chymeres scribere χαθηγήσων. Fortasse reponendum χαθηγεμών, vel χαθηγησό- μένος. Καθηγῶ esset hic loci nimis χυ- δαϊκόν. Meminit Corayus hodierni verbi 6.

ὁ Πρὸς ὕδωρ χανεῖν] ex Homero. Vide p. 141, n. 1.

MEAETH IB'. 293

μενον xai ToU πολεμικοῦ καθήκοντος ῥαθυμήσοντα', οὐδ᾽ ὡς χαταπροησόμενον᾽ τοῖς ἐχθροῖς τοὺς ἡμετέρους συμμάχους, εἰ καὶ παρὰ λόγον πολλάκις ἄττοιεν " ἀλλ᾽ ὡς μελέταις πολεμικαῖς καὶ σπουδαῖς παντοίαις φυλάζξοντα μὲν xal τὰ χαθ᾽ αὑτόν, φυλάξοντα δὲ καὶ τοὺς ἄλλους τοὺς σὺν αὐτῷ. O γὰρ κεφαλὴ indi . τοῦτ᾽ αὐτὸς ἐχείνοις ἦν, καὶ ἔδει καλῶς προνοεῖσθαι ὥςτε xod νικᾷν καὶ μηδὲν ἐλλείπεσθαι., ὡς χρεῖττον μαχρῷ ὃν περισώζεσθαι τοὺς ἡμετέρους μετ᾽ ἀσφαλείας, 7) νικᾷν ἐπισφαλῶς τοὺς ἐχθρούς.

ἀλλ᾽ οὗτος, οὐκ οἶδ᾽ ὁπόθεν μαθὼν τὰ πολεμικά, εἵλετο νιχᾷν - μόνον, κἂν ξυμθαίη πάντας πεσεῖν.

Νικᾷν, ὦ οὗτος, χρή, ἀλλὰ καὶ μετ᾽ εὐδουλίας xol ἀσφαλείας ἁπάσης" κἂν ἀπῇ τὸ ἀσφαλές, μάταιος ἡ νίχη. |

ἄλλ᾽, ὅπερ ἔλεγον, συστάντος τοῦ πολέμου καὶ χαταῤῥαγείσης τῆς μάχης, καὶ τῶν ἐχθρῶν ἤδη δίκην συῶν" ἐπειςπιπτόντων, ἔδει μὲν τότε πολεμιχῆς ἐμπειρίας xal εὐθουλίας τῷ στρατηγῷ; ὥςτε συστάδην τάττειν τοὺς στρατιώτας; χαὶ συγκροτεῖν κατά τινα συνασπισμὸν appeysi, ὃν ὄμηρος λέγει; χαὶ τοίχῳ καλῶς ἡρμοσμένῳ παρεικάζει" τὸ di Qc γὰρ βίας ἀλεείνει πνευμάτων τὸ οἰκοδόμημα καλῶς ἀραρός", οὕτως ἐμδολὰς πολεμίων ὑφίσταται καὶ τὸ στράτευμα καλῶς συνταττόμενον.

᾿Αλλ᾽ οὗτος τὰ τῆς εὐδουλίας παρ᾽ οὐδὲν ἡγησάμενος, μαργῶν τοὺς εἰς πόλεμον νέους ἀνίησι, καὶ τὸ ἀσύντακτον σφάλλει voU- τους. Καὶ πίπτουσι μὲν οὐχ 2s ἁλίσκονται δὲ xal συχνοί, xa τέλος, εἰ μὴ τύχη τις εὐμενὴς ὑπερεῖχε τὴν χεῖρα τῆς πόλεως, ἄρδην ἂν ἀπώλοντο τὰ ἡμέτερα. AMA dua τῇ τύχη xol ἡ τῶν ἀνδρῶν ἀρετὴ νικᾷ καὶ τὴν τοῦ ἡγεμόνος κακότητα, καὶ χαθ᾽ au- τὴν γεγονυῖα, ὥςπερ ἂν οὐ στρατηγὸν εἶχον, καὶ μόνη τὸν πόλε-- μον διοικοῦσα, πολλὰ παθοῦσα καὶ μόγις περιγίνεται τῶν ἐχθρῶν. Καὶ ἡ δευτέρα φροντίς, ἡ χωρὶς στρατηγοῦ, σοφωτέρα τῆς πρώ-

! Καθήκοντος ῥαθυμοῦντα] Eadem syn- — * Homerus ll. 16, 212 : Ὡς δ᾽ ὅτε

taxis p. 117, n. 1. τοῖχον ἀνὴρ ἀράρη πυχινοῖσι λίθοισιν Δώ- * Cod., καταπροσόμενον. Scripsi xa- ματος ὑψηλοῖο βίας ἀνέμων ἀλεείνων" Ὡς

ταπροησόμενον. ἄραρον xópuÜÉg τε χαὶ ἀσπίδες ὀμφα-- * Hac comparatione συῶν jam est λόεσσαι.

usus, Vide p. 126, n. 1. * Conf, Hom. et Il. 28. 712.

30

234 Tre! γίνεται, ἐκείνης δηλαδὴ τῆς μετὰ τοῦ στρατηγοῦ. Οὐ yap ἀνῆχαν κτείνοντες μέχρις oU καὶ πολλῷ τῷ περιόντιἡ καθυπερ- τέρησαν.

Ι, TOY ΠΑΧΥΜΕΡΟΥ͂Σ

Καὶ ταῦτα μὲν οἱ ἡμέτεροι" οἱ δ᾽ ἐχθροὶ τὴν μετ᾽ αἰσχύνης ἧτταν μὴ φέροντες, ὅμως ἐπὶ τοῖς ἑαλωκόσιν ἠγαλλίων, καὶ πολλὴν εἶχον τὴν ἐπὶ τοῖς δεινοῖς παραμυθίαν, ὥςπερ αὖθις ἡμεῖς, ἐπὶ τῇ τῶν ἐχθρῶν μετ᾽ αἰσχύνης καὶ ζημίας ἀναχωρήσει καὶ φυγῇ χαίροντες, ἐπὶ τῇ τῶν ἀνδρῶν ἀποθδολῇ καὶ λίαν ὀδυνηρῶς εἴχομεν.

AX, ἐπειδὴ θεός τις ἐπὶ νοῦν δίδωσι τοῖς πολίταις, καὶ ῥηγνῦσι μὲν τὰ δεσμά, λανθάνουσι δὲ τοὺς φυλάσσοντας, καὶ πρὸς τὴν ἡμετέραν᾽, εἴτουν" αὑτῶν ἀνατρέχουσι νύκτωρ, πνευστιῶν- τες. οἷον καὶ τὸ ζῆν ἐν ῥισὶν ἔχοντες, ἐπιπίπτουσι μὲν ἐκεῖνοι ταῖς πύλαις» ὡς εἰκός, κεκλεισμέναις ἀγγελθὲν" δὲ τῷ στρατηγῷ

! Respectu ad versum Euripidis no- bilem Hippolyto : Αἱ δεύτεραί πως φροντίδες σοφώτεραι. Quae sententia in proverbium abiit apud veteres. Vide Erasmi Adagia, 1,3, 38. Potest con- ferri simile adagium δεύτερα ἀμείνονα, de quo egi ad Anecd. Nova, pp. 58, 227. Angli proverbialiter | Euripidea sententia sepe utuntur. Fenton, cujus hzc est eritque semper laus maxima, quod Odyssee quatuor libros ab ipso Popianz conversioni contributos non queant critici vel peritissimi ab illis di- stinguere quos magnus Anglicorum carminum artifex scripserit; Fenton igitur : « Hold, sir, for second thoughts are best, The husband cry'd ». Dagius : « Second thoughts are best, say the people of grey hairs ». Shenston : « Second thoughts oftentimes are the very worst of all thoughts ». Przfere- bat τὰς τρίτας φροντίδας vir ille inge- niosus, quem legat, si cui talia pla- cent , t. II, pp. 193 , 226.

* Τῷ περιόντι] cf. p. 124; An. Nov. 226.

* Eadem ellipsis nominis πόλις p. 230.

* Cod., εἴτ᾽ oov. Vide p. 196, n. 1.

* Ἀγγελθέν pro genitivo absoluto - γελθέντος, idiotismo — frequentissimo. Eunapius, οὕτως ἐπιταχθέν, ubi mea nota p. 341. Tiberius Rhetor, 9 11, p. 26 : τοῦτο γὰρ τὸ νόημα ἐνὸν.... εἶ- πεῖν" ubi et nonnihil annotationis adpo- sui. /Eschylus Ag. 1592, σωφρονεῖν ei- pnué»ov ubi illam scripturam frustra tentatam vindicare conabar. Thucydi- des, 1, 140 : εἰρημένον γὰρ δίκας. ... διδόναι" ubi schol. : ὑπεσχημένου ὄντος τοῦ πράγματος. Heliodorus, 1, 12: οὕτω συ κείμενον αὑτῷ πρὸς τὴν Δημαι- νέτην" nec aliter 2, 9. Demosthenes in Polycl. 12 : προςταχθέν μοι ὑπὸ τοῦ δή- pov. Quo eodem participio sic usi Ari- stid. Or. 45, p. 99; Plut. Sert. 4; Heliod. 1, 8. Sophocles Antig. 664 : Kal τοῦτον ἂν τὸν ἄνδρα θαρσοίην ἐγὼ Καλῶς μὲν ἄρχειν, εὖ δ᾽ ἂν ἄρχεσθαι θέ- λειν, Δορός τ᾽ ἂν ἐν χειμῶνι προςτεταγμέ- νον Μένειν δίκαιον χἀγαθὸν παραστάτην. Interpretes jungunt τὸν ἄνδρα προςτε- ταγμένον, bene quidem. Venor melius aliquid, προςτετα μένον absolute intel- lecto ac commatibus distincto, scilicet «jusso dato », et erit προςτεταγμένον

MEAETH IB'. 235

παρὰ τῶν φυλάκων ὡς οἱ στρατιῶται τῆς πόλεως, φυγόντες ἤδη τοὺς ἐχθρούς, ἵστανται πρὸ πυλῶν, ἀνοιχθῆναι τούτοις παραχα- λοῦντες τὴν εἴςοδον, οἱ δ᾽ ἐχθροὶ κατὰ νώτου τούτοις, ὡς συλ- ληψόμενοι, σπεύδουσι, καὶ ἔστιν ἀνάγκη τὰς κλεῖς διδόναι καὶ παραχωρεῖν ἀνοίγειν, μή πως φθάσαντες οἱ καταδιώκοντες κακῶς τοὺς ἡμετέρους ἐργάσωνται" ὡς οὖν ταῦτ᾽ ἔλεγον οἱ φυλάσσον-- τες, ἐνταῦθ᾽, οἶμαι, σχοπήσας ὁ στρατηγός ---- καὶ προςέχετε, παρακαλῶ,, εἰ χαλῶς στοχάζομαι τῶν πραγμάτων ---- σκοπήσας τοίνυν, καὶ συνιδὼν ὡς, εἰ μὲν τὰς πύλας ἀνοίξειε, σωθήσονται μὲν οἱ πολῖται, ἀπαντήσει δὲ καὶ τοῖς ἡμετέροις ἱκανὴ θεραπεία τῶν ἀπολωλότων κατὰ πόλεμον, καὶ οὐδὲν ἔσται τὸ κέρδος τῆς καχονοίας αὐτῷ εἰ δ᾽ οὐκ ἀνοίξειε, καταλήψονται' μὲν τοὺς φεύγοντας καὶ χτενοῦσι πρὸ τῶν πυλῶν οἱ πολέμιοι, ἡμῖν δὲ ἅμα μὲν αἰσχύνη καὶ ὄνειδος ἔσται, ὡς οὐδ᾽ ἐντὸς τῶν κόλπων ἡμῶν ἄντικρυς xataquyoUcty οἵοις τε βοηθεῖν φανεῖσιν, ἅμα δὲ καὶ λύπη καὶ ἀθυμία δεινή, ὅτι καὶ obc ἠλπίζομεν ἔχειν, εἰ μόνον ζῶεν ἐπὶ καιρῶν, τούτους ἀποθεδλήχαμεν τέλεον" ταῦθ᾽ ὁ τῶν ἡμετέρων κηδόμενος στρατηγὸς οὗτος, καὶ τῆς τιμῆς ἀξίως ἡμᾶς ἀμειδόμενος , εἰς νοῦν βαλών τε xai 'λογισάμενος, κραταιῶς

idem participio citato , προςταχθέν. Ju- dicent viri critici.

est ipsa Bibliorum lectio. Ibidem, p. 22, quod scripsi λωσσώδει (pro γλωσσώδη)

* Cod., καταλείψονται, permutatis de more x et ει. Gregorius Naz. Ànth. 8, Epigrammate , 165 , cujus est lemma in codice antiquissimo , εἰς Γρηγόριον μη- τριάδελφον : αἷ δὲ πάροιθεν Τῆς γηροτρο- φίης ἐλπίδες οὐδὲ κόνις. Est varietas , εἰσὶ χόνις, εἴδε χόνις. Non male conjecit Muratorius óc χόνις, favente permuta- tione. Nec displicet altera lectio, εἰσί. Diocles medicus Epistola, S 4 : ὅταν τι τούτων προσημαίνει. Codex : ὅταν οὖν τι T. προσημάνη. Imo προσημαίνη, ut $ 5: ὅταν οὖν τοιοῦτόν τι προσημαίνῃ. Geor- gides Gnomologio, in Anecdotis meis Gr. t. I, p. 57, versiculum affert Pro- verbiorum : μὴ ἀπόσχη εὖ ποιεῖν ἐνδεεῖ. Codicem alium vidi in quo ἐνδεῆ, qux

ἀνθρώπῳ μὴ διαμάχου, confirmatur co- dice. lbidem, p. 46, loco anonymo, sed quem codex idem Εὐαγρίον esse in margine docet : θεοῦ φόθον σύνοιχον ἔχων ἐν διανοίᾳ πάντων xax&y ἐχφεύξει δι᾿ ὦ» «i τιμωρίαι. Deesse videtur articulus : ὃ σύνοιχον Eye... . ἐχφεύξει. Est in codice ἐχφεύξη. Dubito de accentu, an bene eum exhibuerim. Velim scribi ἐχφευξῆ, scilicet ἔχων σύ « effugies ». Tangam se- quentem sententiam : Βασιλείου. Θερα-- πευόμενα τὰ ὑπερηφάνου ἤθη ἑαυτῶν ὑπεροπτιχώτερα γίνεσθαι πέφυχεν. Codex idem, τὰ ὑπερήφανα, bene, et ipse ὑπερηφάνου fere calamo meo titubanti tribuerim ; invenioque nunc ὑπερήφανεο' in ipso Basilio Hom. Mor. p. 374.

236 T. TOY HAXYMEPOY»

ἔχεται τῶν χλειδῶν, xal κενοὺς ἀποπέμπει τοὺς ἱχετεύοντας. ἧς ἂν δὲ μὴ καὶ αὖθις προςιόντες ἐνοχλοῖεν, ἐπιζυγοῦν τὰς θύρας αὐτοῖς, τοῖς οἰκέταις προςτάσσει, κἂν εἴ τι λέγοιεν μηδ᾽ ἀποχρί- νεσθαι τὸ παράπαν.

Καὶ οἱ μὲν ταλαίπωροι geb! ἐκεῖνοι xod δυςτυχεῖς ἄνθρωποι πυλοχτυποῦντες ἐπὶ πολύ, καὶ ὅσον οὔπω ἀφιξομένους τοὺς κατα- διώκοντας ἐννοοῦντες, ὅλοι γίνονται τῶν δαχρύων᾽ καὶ ἱκετεύουσι, καὶ τὸ κοινὸν αἷμα καὶ τὴν πατρίδα ὑπομιμνήσκουσιν" ὁ στρα- τηγὸς δὲ ἔχειτο ῥέγχων ἡδύ, ἕως οὗ ἐπιστάντες τοὺς ἡμετέρους ἀπόσφαξαν οἱ πολέμιοι, τί μὲν οὐ λέγοντας, τί δ᾽ οὐ πράττοντας τῶν ὅσα ψυχὴν.... xai? πρὸς οἶκτον ἄγειν καὶ τὸν ἀδάμαντα".

! Ὅλοι γώονται τῶν δ.} vide p. 115, n. 2. lbi ὅλως pro ὅλος mendum est ty- porum.

* Redit in memoriam notissimus Nu- bium locus : Oi δ᾽ οἰχέται ῥέγχουσιν. Agathias Ep. 26 : Oi δὲ νέοι ῥέγχουσι. Libanius , t. Ill, p. 443 : νέοι δέ, «xv τὴν παραλαθόντες τὴν ἐξουσίαν, χαθεύ- δουσι, péyxouct, μεθύουσι, χωμάξουσι. Post ῥέγχ. in Morelliana est πενθοῦσι, quod delevit Reiskius, non repertum in suo Bavarico codice. Sed videtur cor- rigendum, non delendum. Inspiciendi alii libri. Interim propono τένθουσι.

* [n codice lacunula est , cui respon- dent superius syllaba: τες τοὺς ἡμετέρ. Fortasse supplenda eo modo : τῶν ὅσα ψυχὴν χάμπτειν δύναται. Credit Reiskius esse lacunulam in hisce Libanii , t. I, p. 519: ὃ μὲν ὑμᾶς (ἀγάλματα) ἱδρύσατο, ὑπὸ δὲ τῶν ἀτίμως ἐχθέθλησθε. Post τῶν scriptum opinatur convicium a rhetore fuisse, quod omiserunt librarii. Potuit quidem Libanius opprobrio in christia - nos uti , quibus etsi rerum tunc dominis non parccbat, et librarius a describendo abstinere. Sed tamen christianissimi isti librarii maledicta Libanii eaque mordacissima diligentia laudabili reti- nuerunt, bilem in notis marginalibus effundere contenti. Exempla e codicibus

hujus Libanianz orationis apposui ad Anecdota Gr. t. IV, p. 206. Putaverim igitur post τῶν nihil quod a Libanio scriptum fuerit nunc deesse. In articulo substitit oratoris calamus, suppresso nomine quod Joviani lzsisset majesta- tem. Ederem , si res ad me pertineret, ὑπὸ δὲ τῶν — ἀτίμως Ex6. Inspecti reli- qui codices rem secabunt.

* Ovidius A. Α. 1,659 : « Etlacryme prosunt ; lacrymis adamanta movebis ». Martiali przivisse videtur 7, 100 : « Pontice, voce tua posses adamanta movere ». lnterpretes Ovidii nomen adamanta plerumque converterunt male. Marollius : « vous pourriez amol- lir les diamants par vos larmes ». In- terpres Hispanus : « con lagrimas ablan- daréis à los diamantes ». Vernicius : « Dagnate miri ella tue guancie un. poco ; Qual diamante spezzerai tu bene, Che frangere non puó ferro ne foco ». Vignozzius debilius : « Col pianto si ammollisce un duro cuore ». Non semel monui de istis interpretum vernaculo- rum erroribus, animadvertique ἀδά- μαντα apud veteriores auctores non esse lapidem pretiosum, sed ferrum idque durissimum; vide , si sit tanti nn. ad /Esch. Prom. 6, ad Hesiodum, ad Planudis Metam., etc. Interpretibus

ΜΕΛΈΤΗ IPB'. 291 E 1*1 Y - - ' Y 2 " ’ L] λέ ὃ -“ γὼ μὲν τῷ νῷ πρὸς τὰ ἐκεῖσε γίνομαιγ καὶ βλέπω δυςωποῦντας τοὺς ἀθλίους ἐκείνους, καὶ ἱκεσίους χεῖρας ἐχτείνοντας, « Οἰχτεί- parte » ἴσως λέγοντας, « κἂν ὑμεῖς, ξένοι" ἐπεί τοίγε οἱ ἡμεδαποὶ € χαταπροδιδοῦσιν. Exóvreg ὑμῖν ἑπόμεθα. Χρᾶσθε ὅ τι xol βού-- , , 9 3» Aec0c*. Μόνον χαρίσασθε τὴν ζωήν ». Ἐπεὶ δ᾽ ovx ἔπειθον, κτείνουσιδἣ.

Κἀκεῖνοι μὲν ἤδη κεῖνται πεσόντες πρὸ τῶν ἡμετέρων πυλῶν γυμνοὶ καὶ ἀσχήμονες, ἀκλεὴς θέα καὶ ἀτερπής" καὶ οὐδεὶς ὅςτις ἰδὸ 3 ὃ ’ 1 ? d 1 δὲ λ - , ἰδὼν οὐ Qaxpuct τὴν συμφοράν. Ὁ στρατηγὸς 0€ κυκλοῖ προφά- σεις) καὶ νόμους προτείνει μηδὲν ἔχοντας αὐτὸν ὠφελεῖν " ὥςπερ A 5. 9 9» ἡ ^ , e , , 1 , , ἂν ἐπ᾽ αὐτὸ τοῦτο βλέπων ὁ νομοθέτης ἐτίθει τὸν νόμον κωλύων νυχτὸς τὰς πύλας ἀνοίγεσθαι, ἐφ᾽ ᾧ ἄρα οἱ πολῖται χτείνοιντο.

1 UI ; , , ’ , 3 Καὶ δὴ δημοσίων ἀδικημάτων δικαίως χρινόμενος, ἀπαναισχυν- τεῖ, καὶ ἄλλ᾽ ἄττα τὰ δημόσια λέγει ἀδικήματα, « οἷς οὐχ

aliis « un ccur de diamant » fecit he- mistichium. Et Drydenus : « For tears will pierce a heart of adamant ». Sed rarum vocabulum « adamant », quod graecas syllabas exhibet ipsas, Dryde- num intra veniam ponet , non ignoscen- dum si vulgari « diamond » esset usus. Ovidio Theocritea Id. 2, 33, esse ob- versata fere putaverim : τὸν ἐν " Aóx Κι- γήσαις ἀδάμαντα, καὶ st τί περ ἀσφαλὲς ἄλλο. lbi J:Nordsworth. multa eruditis- sime congessit , in his locum Theophy- lacti Simoc. de lapide adamante : εἴ τι ἀδάμαντος ὑψηλότερον. Quumque ad tale epithetum offenderet, legendum esse ait ἀσφηλότερον. Sed secum conferendus Theophylactus, qui eodem modo locu- tus est paulo superius Dial. p. 7 : τί δῆτα τὸν ἀδάμαντα ἡ φύσις δεδημιούργηκεν ἄκαυστον χαὶ τοῦ παμφάγου πυρὸς ὑψη-- λότερον; Corrigendi impetum alterum id exemplum retardare poterit. Addam ἀσφηλότερον vix potuisse a Theophylacto scribi, vocabulum prorsus insolitum. Probabilior foret, ni fallor, correctio,

si facienda correctio , ἀδάμαντος στυφε-- λώτερον.-

* Schol. : προθολή.

* Ulpianus ad Demosthenem Ol. 1, G 9 : xa6' ὦν ἐξουσίαν ἔχομεν Ó τι βουλό- μεθα πράττειν, κατὰ τούτων τὸ χρῆσθαι λέγομεν. Aristophanes Nub. 440 : Xpx- σθων ἀτεχνῶς ὅ τι βούλονται. Phalaris Ep. 106 : ἐγὼ μὲν οὖν ἐπὶ σοὶ γενόμενος ὅ τι βοὐλοιὸ μοι χρῆσθαι. lbi Lennep. JElianus H.- A. 6, 14, de hyzna que corporis umbr:z sui contactu mutos canes facit et attonitos : ἀπάγει σιωπῶν- τας xai χέχρηται ὅ τι xol βούλεται ἐντεῦ- θεν αὐτοῖς. Alciphro, 3, 52 : o0 μοι μέ- λει" ποιούντων ὅσα xal βούλονται. Male codex : οὔ μοι μέλει τοιούτων, ὅσα xol βούλονται.

δ᾽ Malim , ἐπεὶ δ᾽ οὐχ ἐπείθοντο, χτεί- γουσι᾿ vel, ἐπεὶ δ᾽ οὐκ ἔπειθον, χτείνονται.

* Ἄλλ᾽ ἅττα] sic p. 206, 14 : βραχέ᾽ ἄττα. Vide p. 188, n. 1. Epistola So- cratica 23, p. 29 : mo)Y ἅττα.... ἄλλ᾽ ἅττα. Recte codex cum tenui, ἄττα.

238 T. TOY IIAXYMEPOYS

ἁλίσκομαι » , φησίν" « Ov! yàp ναῦς προὔδωχα᾽ oux ἐξεῖπον τοῖς ἐχθροῖς τὰ ἀπόῤῥητα" οὐ παρεπρέσθευσα᾽ ou τὸ καὶ τό, ἵνα μὴ λέγω χαθ᾽ ἕχαστον, πέπραχα v. |

Τὸ δὲ τοιούτους ἄνδρας παρασχευάσαι πεσεῖν οὕτως αἰσχρῶς xai ἀθλίως πρὸ τῶν ἡμετέρων" πυλῶν, οἷς ἡ μὲν τύχη μόλις ἐσπείσατο, σὺ δ᾽ ἐφάνης καὶ αὐτοῦ θανάτου δεινότερος, οὐκ ἀδί- κημα; οὐ προὔδωκας ναῦς τοῖς ἐχθροῖς " ἀλλ’ ἄνδρας ἀρεΐκους". Οὐχ ἐξεῖπας τὰ ἀπόῤῥητα τῆς πόλεως" ἀλλ᾽ ἔδειξας τὰ ἀπόῤῥητα τῆς φύσεως" ἐπὶ τῶν ἡμετέρων στρατιωτῶν. Οὐ παρεπρέσθευσας" ἀλλ’ ὁμογενῶν ἀνδρῶν ἐπὶ κινδύνων ἐσχάτων πρεσδείαν ἀπέ- πεμψας.

Τί τοίνυν, εἰ μὴ κατὰ πᾶντας τοὺς τρόπους τῆς εἰς τὴν πόλιν ἀδικίας ἐξήμαρτες, ἀλλὰ καθ᾽ ἕνα, τόν, ὡς ἐγὼ λέγω, χείριστον, δικαιοῦσθαι πειρᾷ"; ὅμοιον" ὥςπερ ἄν, φονεύσας τινὰ λίθῳ, εἶτ᾽ ἐχρίνου φόνου, διϊσχυρίζου λέγων ὡς οὐχὶ σπάθῃ, οὔτε μὴν κοντῷ ἢ ἄλλῳ τῳ βέλει. τὸν φόνον ηὐτούργησας. Οὐδὲν διοίσει

^ , 1 , Y , ? e » 1 ταῦτα, βέλτιστε, πρὸς μόνον τὸ φόνον γενέσθαι. Οὕτως ἔχει καὶ

Ἢ Schol.: ὅρος. Vide p. 41, n. 2.

ἢ Τὸ xoi τό] sic p. 175, 11. Vide p. 150, n. 1.

? Schol. : ἀνθορισμός.

ὁ Codex , ὑμετέρων.

ὁ Cod., &ppeixoos. Vide p. 231, n. 4.

9"Eóei£ag τὰ ἀπόῤῥητα τῆς φύσεως] « mysteria naturze revelavisti » ; oculis exposuisti hostium et irrisorum impie ac foede eas partes corporis, quas celat pudor. Tyrizus , 1, 25, jacentem de- scribit militem , Αἱματόεντ᾽ αἰδοῖχ φί- λαις ἐν χερσὶν ἔχοντα" Αἰσχρὰ τάδ᾽ 09022- μοῖς, καὶ νεμεσητὸν ἰδεῖν.

! Πειρᾷ, « conaris», non «conatur». Przecedens ἐξήμαρτες id extra. dubita- tionem ponit. Quod monendum videtur, quum nuper inciderim in Euripidis lo- cum, propter ambiguitatem — verbi πειρῶ, quod esse potest πειράω vel πει- ράου, male intellectum. Euripides Ar- senii Viol. p. 289 : θνητὸς πεφυχὼς vài

σοι πειρῶ βλέπειν. Interpres latinus: « mortalis quidem natus futura perspi- cere suscipio ». Sed τἀπί σοι non sunt « futura » sed « qua a te pendent , per- tinent ad te » ; et est πειρῶ impoerativus form: medizx. Verterim : « mortalis qui sis natus , qu: ad te pertinent atque in tua sunt potestate considerare conator». Addit vir d. conjecturam, τὰἀπί cov πείρα βλέπειν. Sed πειρῶ omnino sanis- simum. Quis unquam dubitavit de sin- ceritate versus Sophoclei Phil. 149? Πειρῶ τὸ παρὸν θεραπεύειν. Si quid ten- tandum, in Euripidis versu, τἀπίσω pro τἀπίσοι rescriberem, Isidoro duce, cujus similis versiculus affertur ab Arsenio: Θνητὸς πεφυχὼς τὰ ᾽πίσω βλέπειν πειρῶ. Quem qui recitat Stobzus Tit. 22, 31, scribit τὰ ὀπίσω. Crasin fecit vir d., co- πίσω. alius τοὐπίσω. lllud melius miht quidem videtur. * Schol. : συλλογισμός.

MEAETIH IB'. 239 ταῦτα. Τὰ μὲν ἀδικήματα διαφέρουσι" τὸ δὲ δημόσιον εἶναι τού- 4 el ^ ᾿ , "T 4 5» , των καθ᾽ ἕκαστον, ὅτι τοῦτο μὲν γέγονε, κἀκεῖνο δ᾽ οὐ γέγονεν, οὔμενουν οὐκ ἀπέφυγεν.

Εἰ βούλει δέ, καὶ τὴν τοῦ νομοθέτου κατανόει διάνοιαν, καθ᾽ ἣν τοὺς ἀδικοῦντας τὴν πόλιν ἀφειδῶς τιμωρεῖ. Οὐ γὰρ τὸν

9 » , - , D ἀποσχόμενον,᾽ ἄλλο δέ τι τῶν χειρίστων διαπραξάμενον, ἀνεύ-- θυνον τίθησιν. ἀλλ᾽ εἰδώς, ὡς εἰκός, ὡς ὁ τὴν πόλιν ἀδικήσας

, 3 E , , , , , , ' καθάπαξ οὐκ ἂν ἐκείνης γνήσιος λογισθείη δικαίως πολίτης, τὸ εἰς ταύτην ἅπαν ἀδίκημα δημόσιον ἀποφαίνεται" καί, μόνου τούτου ἐξαιρεθέντος τοῦ πολίτης εἶναι τοῦ ἀδικήσαντος, τοὺς λοιποὺς πάντας παρ᾽ αὐτοῦ ζητεῖν καὶ λαμθάνειν τὴν ὑπὲρ τοῦ ἀδικήματος δίκην σαφῶς διορίζεται.

Εἰπέ uot! τοίνυν" τίνες οἱ σφαγέντες ἐχεῖνοι, καὶ ποίας πο- λῖται πόλεως; καὶ χάριν τίνος τοιαύταις ἐχρήσαντο συμφοραῖς; οὐ στρατιῶται καὶ πολῖται τῆς ἡμετέρας", καὶ ὑπὲρ τοῦ κοινοῦ

€ κινδυνεύσαντες; Ο γοῦν τῆς ἐκείνων σφαγῆς αἴτιος ἄντικρυς γε- γονώς, τίνος ἄλλου χριθήσεται, ἢ τοῦ ἡμαρτηκέναι δημόσια; Γένεσθε, παρακαλῶ, τῶν πραγμάτων ἐκείνων" τῷ νῷ, κἂν παρῆλ- θον ἤδη, κἂν οὐκ ἐν ὀφθαλμοῖς βλέπωνται. Excivot κατέφυγον πρὸς τὴν πόλιν" οὗτος ἐδίωκεν. Ἐχεῖνοι τὴν ἱκανῶς βοηθήσουσαν ἔγνω- Ξ * , ' Y 1 , ᾿ς (ὃ δ -

σαν" οὗτος ματαίας τὰς πρὸς τὴν πόλιν ἐλπίϑθας ἐτίθει. Ἐκεῖνοι χεῖρας ἐχθρῶν τῆς πόλεως ἐδραπέτευον᾽ χαὶ οὗτος πάλιν τοῖς ἐχθροῖς μονονοὺ" κἀν ταῖς χερσὶ παρεδίδου, καὶ ἔδειξε φανερῶς αἴτιος ὧν καὶ πρώην τῆς ἐκείνων ἁλώσεως. Ovx ἔκαμψαν σε, σχληρέ, τὰ ἐκείνων δάχρυα ἀγγελλόμενα" οὐ τοὺς κοινοὺς 58,» β τ 4.5» J , 1 Y ,

ἠδέσθης ὅλας", oic, μετ᾽ ἐκείνων στρατεύων, κοινὴν τὴν τράπεζαν

* Schol.: δίανοια τοῦ νομοθέτου. cabula μόνον et οὐ, ut p. 114, 4. Ari-

* Lacunula paucarum litterarum ca- pax. Fortasse, τὸν χαχοῦ τινος ἀποσχ.

* Schol. : πρός τι.

ὁ Ἡμετέρας, scilicet πόλεως, ellipsi non semel obvia. Cf. p. 234.

* Schol.: πηλιχότης. De dictione γε- νέσθαι τινός vide p. 236, n. 1.

* Μονονοῦ] de illo adverbio monitum p. 20. Nonnusquam separanda duo vo-

stides Orat. 52, p. 597 : σὺ δ᾽ ov βου- λεύεσθαι δόξεις περὶ ὧν atpesís ἐστί σοι, ἀλλ᾽ ἀναχωρεῖν ἀπὸ τούτων ἃ προὔχρινας αὐτὸς καὶ μονονοὺ λιπεῖν τὴν τάξιν. Co- dex 968, μόνον οὐ divisim ; quam divi- sionem nitide exhibet codex Laurentia- nus, in quo μόνον μή. Hanc rationem prztulerim. Sed tenue discrimen est.

' Choricius, p. 97 : βραχὺ φροντίσας

240 T. TOY IIAXYMEPOYX

ἐσχεδίαζες" οὐ τὸ γένος ἠσχύνθης, ὅτι' καὶ βαρδάρων παρήλασας ἀγριότητα. Ei δὲ καὶ μεταθαλόντες ἐκεῖνοι.) εἴτε τῷ παραζηλῶσαί σου τὴν ἀπήνειαν, εἴτε καὶ τῷ ἐν χρῷ τοῦ κινδύνου καταστῆναι, ὡμολόγουν ἐκείνοις, καὶ καθ᾽ ἡμῶν αἴρειν τὰς χεῖρας ὑπέσχοντο, εἶτ᾽ ἐσώζοντο, τῶν βαρδάρων οὐ μικρὰν προςθήκην" ἐκείνους ἡγησαμένων, τίς ὃ εἰς τοῦτο παρορμήσας; οὐχ οὗτος : νῦν δέ, ἀλλ᾽ ἐκεῖνοι μὲν τὴν πίστιν μέχρι καὶ τῶν ἐσχάτων κινδύνων καὶ αὑτοῦ θανάτου ἐφύλαξαν" οὗτος δὲ τὴν γνώμην ἐξαιρεῖται τῶν συμθεδηχότων, καὶ ἀξιοῖ σκοπεῖν μεθ᾽ ἧς διανοίας ταῦτ᾽ ἔπραξε, λέγων" οὐ δύςνους ὧν τοῖς πολίταις, οὐδὲ τῆς ἀπωλείας αὐτῶν ὀρεγόμενος, προφάσεις πλαττόμενος καὶ διὰ κενῆς τῆς περὶ τοὺς νόμους εὐλαδείας ἐχόμενος δῆθεν, καὶ νόμον τὸν χωλύοντα προϊσχόμενος.

Εἰπέ μοι, βέλτιστε" ὀρθὴν ἔχων περὶ τοὺς πολίτας διάνοιαν, ταῦτ᾽ ἔπραττες (ὦ" Ζεῦ καὶ θεοί) ὅςτις, τὰ ὅσον οὔπω καταληψόμενα τούτους κακὰ συχνάκις παρὰ τῶν φυλάκων ἀκούων, οὐδὲν ἐφρόντιζες s τίνας οἴει παραλογίσασθαι:

ἂν οὖν ταῦτα λέγοι, μὴ ἀποδέχησθε", ὦ ἄνδρες, μηδέ, πρὸς οἷς ἐκ τῆς αὐτοῦ ἀπηνείας ἠδίκησθε, καὶ ὄνειδος ὑμῖν προςτριθῆναι χουφότητος ἐχ τῆς ἀπολογίας αὐτοῦ καταδέξησθε.

Τί δὲ΄ xod νόμον προδάλλῃ, ὃς ἂν ἐπὶ καιροῦ φυλαχθεὶς ὥνησε

ἁλῶν xxi τραπέζης. lbi nota. Qui bene scripsit ἁλάτων pro ἁλμάτων in hoc versu Theodori sui Prodromi, 2, p. 53: Κοινῆ φάγεσθχι τῶν παρόντων ἁλάτων, Gaulminus poterat conferre similem p. 51 : Καὶ δεῦρο συγγεύξσθε χοινῶν ἀλά- των. Conf. et 8, p. 386, 3.

! Pro ὅτι fortasse ὅτε. Facile syllabze τι et τε confunduntur. Theinistocles Epist. 15,77: τοῦτο μὲν ἀστεῖόν τε ἐποίεις χαὶ τῆς εὐνοίας τῆς πρὸς ἐμὲ ἄξιον. Ca- ryophylliana, p. 36 : ἀστεῖόν τι. Quod non movendum. Probabilius ibid. S 6, Schodtgenius scripsit ὅτε περ pro ὅτι περ. Codex consentit cum Caryophyl- liane lectionibus. Stephanus explicans verba Hippocratis Progn. 114, πρὸς

ἕκαστον νόσημα᾽ ἐνδέχεται γάρ, inquit, μὴ ὑπὸ ἑνὸς νοσήματος ἔχεσθαι τὸν χά-- μνοντα, ἀλλ᾽ ὑπὸ δύο νοσημάτων, ἔστιν ὅτι καὶ τριῶν,.χαὶ διὰ τοῦτο ἔφη" « πρὸς ἕχαστον νόσημα ». Omnino scribendum ἔστιν ὅτε.

Ἐν χρῷ] vide p. 119, n. 1.

* Προσθήκην] vide p. 84, n. 4.

* Schol. : διάνοια τοῦ φεύγοντος.

* Lacunula brevissima codicis. For- lasse : ἔπραττες; εἰπὲ σύ (ὦ Z.... vel ἔπραττες; xxl πῶς, (ὦ Z....

? Cod., ἀποδέχοισθε, quod mutavi. Sequitur μηδὲ χαταδέξησθε. Syntaxis similis p. 177, 6.

" Schol.: μετάθεσις sig τὸν χείμενον νόμον.

MEAETH IB. 244

μὲν ἡμᾶς, σοὶ δὲ τῷ τέως φυλάξαντι προὐξένησεν ἔπαινον; Πάντ᾽ ἔχει καιρόν, ἄνθρωπε. K&y τὸν καιρὸν ἀφέλῃς ἐκ τῶν πραγμάτων ἣ καὶ τῶν νόμων αὐτῶν, τὸ δέον ἀφήρηκας, καὶ ζῶον ἄπνουν εἰργάσω xol ἄψυχον τὴν προκειμένην πρᾶξιν ἐκείνην, ἐπειδὴ ψυχὰς τῶν πραγμάτων τοὺς καιροὺς᾽ οἴδαμεν. Καὶ σὺ μὲν προκάλυμμα θήσεις τῆς γνώμης τὸν νόμον, καὶ τὸ περὶ τὴν ἀθέτησιν εὐλαβὲς προθαλῇ" ἄλλος δ᾽ ἀκούσας οὐ δέξεται, ἀλλ᾽ ἀνακαλύψει τὸ ἐπιτείχισμα", καὶ γυμνὴν προθήσει δίχα παντὸς προκαλύμματος τὴν διάνοιαν᾽, ὡς φθόνον μὲν πρὸς τοὺς ἄνδρας εἶχες, δύςνοιαν δὲ πρὸς τὴν πόλιν, καὶ διὰ μιᾶς ἔγνως πράξεως ἐχείνους μὲν ἐκποδὼν ποιῆσαι, τὴν πόλιν δὲ λυπῆσαι τὰ μέγιστα, xdv πού τι καὶ ἐσφάλη κατὰ τὸν πόλεμον, μήτε τοὺς ἐλέγχοντας ἔχειν, καὶ τὴν πόλιν οὕτω διαθεῖναι, ὥςτε μὴ ἐξεῖναι ταύτη, τὰ ἐν ποσὶν ἀφεῖσαν καὶ δῆλα θρηνεῖν, περὶ τῶν ἀδήλων ζητεῖν. Ἐπεί τοί γε πῶς, εὐθὺς ἀκούσας περὶ τῶν ἑαλωχότων ἤδη καὶ ἐν δεσμοῖς εἶναι προςδοκωμένων τοῖς ἀφύκτοις. ὡς ἰδοὺ πρὸς ταῖς πύλαις ἑστή-- χασιν, οὐχ ἀσμένως τὴν ἀγγελίαν ἐδέχου καὶ περιχαρῶς ηὐχα-- ρίστεις᾽" μὲν τοῖς θεοῖς, ἐξώρμησας δὲ καθὼς ἔτυχες ἔχων, καὶ

* Dicit non sine vi occasiones esse τῶν πραγμάτων ψυχάς. Et in Hist. Mich. Palzol. 1, 1 : ἱστορίας γάρ, ὡς ἄν τις εἴποι, ψυχὴ ἡ ἀλήθεια. Aristoteli Poet. 6, 90, fabula esse dicitur ἀρχὴ χαὶ oto» ψυχὴ trageediz. Byron Insula, 1, ὃ : « that trembling vassal of the pole, The feeling compass, navigation's soul ». Et de καιρῷ Pindarus P. 9, 135: ὃ δὲ χαιρὸς ὁμοίως παντὸς ἔχει χορυφάν" quem locum apposuit Brunck. ad Ele- ctram 75 : χαιρὸς γὰρ ὅςπερ ἀνδράσιν Μέγιστος ἔργου παντός ἐστ᾽ ἐπιστάτης. Vide Albert, Observ. p. 304. Multa da- bit Erasmus Adagio « Nosce tempus » 1, 7T, 70, non legendus sine H. Ste- phani Animadversione; nam magnus paremiographus versu Theocriti ld. 11, 58, est abusus.

* Cod., ἐπιτείχεισμα,, permutatis de more vocalibus « ει. Symeon Sethi

Ichnel. p. 346 : οὐχ ἔγνω δεῖν τῷ βασιλεῖ περὶ τούτων αὐτοψὶ διαλεχθῆναι. Lege- rim αὐτοψεί. Quo de adverbio ad Anecd. mea Grzca , t. 1, p. 396. Pho- nix Athenzi, 12, 40 : Ἀνὴρ Νίνος τις ἐγένεθ᾽.... Ὃς oux (à &acép' , οὐδ᾽ ἴξων ἐδίζητο. Objecit priori hemistichio Meinek. v. d. ἔδε non posse augmento carere; cul vitio mederi conabor scripto : ὃς ἀστέρ᾽ oux εἶδ᾽, οὐδ᾽. Finem correxit anonymus apud Schweigh.: οὐδὲ ζῶν ἐδίξζητο, de positione littere 5 securus, licentia fortasse ignoscenda. Sed et ἔδ᾽ poterit sine augmento locum retinere suum, quum ipse Meinek. omissi augmenti exempla protulerit. Πίκκολος hunc Phoenicis locum tetigit vel tanget in Novo Conspectu Encyclopz- dico.

* Schol. : ἑτέρα διάνοια.

* Cod., ηὐχαρίστης. Usus iotacismo

91

242 FT. TOY IIAXYMEPOYS

τάχος διύπνιζες τοὺς ἐπὶ τοῦ βήματος, xal ἀνεκοινοῦ τούτοις τὸ συμπεσόν, καὶ τὸ ποιητέον ἐζήτεις, καὶ τὸν κίνδυνον ἀνεδίδασκες, μὴ διδόντος τοῦ καιροῦ ἐπὶ σχολῆς βουλεύεσθαι; Τίς τότε σε εἶδε τὴν ἄνοιξιν ἐπισπεύδοντα; τίς ἄλλως βουλεύοντα πῶς ἂν καὶ ὁ νόμος τηρηθείη καὶ σωθεῖεν oi πρόςφυγες ; πρόςφυγας γὰρ ἂν ἐκείνους εἴποι τις ἂν εἰκότως τῆς πόλεως. Αλλὰ τοῦτο μὲν οὐ διεπράξω, ἐκεῖνο δ᾽ οὐκ εἰργάσω, συνῆξας δὲ τοὺς ἔνδον πολε- μικοὺς καὶ συνέταττες ἐπὶ τῶν πύργων τῆς πόλεως, κἀκεῖθεν ἐπειρῶ τῶν ἀνδρῶν ὑπερέχειν βοηθὸν χεῖρα καὶ ἀποσοθεῖν τοὺς ἐχθρούς; εἶτα τούτων ἁπάντων ἀμελήσας; φεύγεις τὸ κακὸς εἶναί τε καὶ νομίζεσθαι; καὶ ποῦ δίκαιον τοῦτο; χαὶ παρὰ τίσι κριταῖς ἀνήση᾽ καχίας καὶ δίκης δικαίας ἀπολυθήσῃ, εἴπερ τις ἐθέλοι χρίνειν οὐκ ἐξ ὧν λέγεις, ἀλλ᾽ ἐξ ὧν πέπραχας:

Συγχρίνατε᾽, παραχαλῶ; τὴν τοῦ νόμου συντήρησιν τῇ σφαγῇ τῶν ἀνδρῶν, καὶ θέσθε παράλληλα ταῦτα", καὶ λογίσασθε εἰ δύναται ἐπιτηρούμενος νόμος μείζω καλὰ τῇ πόλει περιποιεῖν, ἢ ἐλάττω κακὰ ἄνδρες διὰ κενῆς σφαξζόμενοι τριακόσιοι, καὶ εἰ ἔδει μὴ μόνον εἰς καιρὸν παροραθῆναι, ἀλλὰ καὶ λυθῆναι νόμον ἐπὶ συμφέροντι. Καί τοί γε πολλάκις οἴδαμεν νόμους λυθέντας, καὶ ἀντειςαχθέντας ἐκείνων ἄλλους, καὶ μηδὲν λυμη-- ναμένους τῇ πόλει καὶ τοῖς κοινοῖς. Τί δέ; ἀλλ᾽ ἔχοι τις καὶ ἄνδρας ἀντιπαράγειν τοσούτους, πεσόντων ἐκείνων ; Qc εἴθε τοῦτο, xal ἄλλος Δευκαλίων ἐκ λίθων ἡ Αἰαχὸς ἐκ μυρμήκων ποιῶν" ἄνδρας ὁ στρατηγὸς ἐπιστεύετο, εἰ μὴ μῦθον τὸ ἱστορούμενον δοίημεν. Πρὸς τί δὲ καὶ νόμος κεῖται τῇ πόλει; ἡ" μόνον πρὸς ὃ καὶ συνοίσει τηρούμενος. Εἰ δέ σε βλάπτοι πολλάκις ἡ τήρησις,

scripsi ηὐχαρίστεις. Et inde corrigam ! Schol. : μετάληψις.

Anatolium de Antipathia p. 297: ἄρκτος — * Cod., ἀνήση. Fortasse , ἀνεθήση. νοσοῦσα μυρμιδόνας ἐσθίει. /Egrotorum — ? Schol.: πρός τι.

miseror ursorum sortem, si remedio ὁ Θέσθε παράλληλα] vide p. 198, n. t. opus habent paratu tam difficili. Scri- — "Illam de /Eaco fabulam plene illu- pserim μυρμηδόνας. Rendtorfii versio strat Muller. /Egina, p. 14.

« formicas », et erudita nota in causa ὁ Codex , ἡ.

sunt ut vocalem v pro typorum mendo Πολλάχις possit verti «forte , casu ». habeam. Vide p. 206.

MEAETH IP'. 243

ὡς λυσιτελούσης τῆς ἀθετήσεως, ἱνατί μὴ παραθεωρητέον ἐκεῖνον τῷ ἐπὶ τῶν κοινῶν᾽'; μόνον ἀπέστω δόλος ἅπας καὶ δύςνοια.

Ταῦτ᾽ ἐποίουν" οἱ ἡμέτεροι πρόγονοι, ταῦθ᾽ οἱ ἐκείνους δια-- δεξάμενοι, ταῦτ᾽ ἐπὶ τῆς οἰκίας ἕχαστος. Ἐπυρπόλησάν τινες νῆας ») ἵνα νικήσωσι" παρέλυσαν τεῖχος, ἵν᾽ ἐξ ἀφανοῦς ἐπίθωνται τοῖς ἐχθροῖς" τὸν τῆς πανσελήνου νόμον κατέλυσαν οἱ Λακεδαι-- μόνιοιδ, ἐπειδὴ φυλάττοντες ἐκεῖνον δόξης μακρᾶς" τοῦ δόξαι κρείττους Περσῶν ἐστερήθησαν" μυεῖν χελεύει Θεμιστοκλῆς" ἐπὶ τῆς θαλάσσης, καὶ πόλιν ἐᾶν τειχήρη καὶ μεταδιδάζεσθαι πρὸς τὰς ναῦς; μὴ ναοὺς θεῶν, μὴ θήκας πατέρων, μὴ μνήματα συγ- γενῶν, μὴ φιλοκαλίας παντοίας, μὴ χτήματα θεμένους εἰς νοῦν, ἢ φροντίσαντας τὸ παράπαν εἰ παραπόλοιντο. Οὕτω πανταχοῦ καὶ πολλάκις 6 βίος καινοτομεῖται, οὕτω τὰ χοινὰ διοικοῦνται, οὕτω καὶ τὰ καθ᾽ ἕχαστον. |

Εἰσὶ yàp" καὶ ἐπ᾽ οἰκίας ἑκάστῳ νόμοι xal παλαιοί" ἔστι τινὶ τὸ ἅπαξ τῆς ἡμέρας ἐσθίειν, ἄλλῳ τὸ νουμηνίας ἑκάστης περια- θρεῖν καὶ λογίζεσθαι τὰ κατ᾽ οἶκον, ἄλλῳ τὸ ἑκάστης ἐχφορεῖν τόδε, καὶ ἄλλῳ ἄλλο, καὶ ἑκάστῳ ἕτερον. ÀXY ὅμως χαιρὸς ἐφί- σταταιΐ, καὶ παραθεωροῦσι τοὺς νόμους, μόνον εἰ συνοίσουσαν χρίνοιδ τις τὴν ἀθέτησιν.

Τί τοίνυν" οὕτως σὺ ἐφάνης φιλόνομος ἣ φιλασφαλής ; ἥ ---- οὐχ οἶδ᾽ ὅ τι φῶ — ἐς ὃ τοσούτους ἄνδρας καὶ τηλικούτους ἐξαφανί--

σειας. ἀπέθανον ἀλλὰ" πολέμου νόμῳ. βδει γὰρ

! Fortasse, τὸ ἐπὶ τῷ χοινῷ.

* Schol.: ἑργασία ἀπὸ παραδείγματος.

3 Teste Herodoto 6, 106, Lacedz- monii non potuerunt pugne Maratho- niz interesse, quum ipsos urbe egredi vetaret lex de plenilunio. Quod ait so- phista eam legem a Laced:emoniis fuisse abrogatam , quum ejus observatio ipsis adeo nocuisset, nescio unde compererit.

* Epithetum μακρᾶς est inexspecta- tum. Id scripsit fortasse ex imitatione

poetica. 5 Cod., μυεῖν. Fortasse μένειν. De

Themistocle Atheniensibus suadente,

ut , urbe relicta, naves conscenderent , oraculo parentes , quod ipse fuerat in- terpretatus, vide Plutarchum Them. 10; Polyzn. Strat. 1, 30, 1.

? Schol.: ἐργασία ἀπὸ τοῦ ἐλάττονος.

* Respexisse videtur Sophoclem , cui ὃ καιρὸς παντὸς ἔργου ἐπιστάτης dictus est. Vide p. 24, n. 1.

* Cod., χρίνοις.

? Schol.: 5 τῶν καλουμένων χυρίων eigo joy. Fortasse χαιρίων.

40 Lacuna vocis unius aut alterius ca- pax. Fortasse : ἀπέθανον μέν, ἀπέθανον, ἀλλά.

244 T. TOY HAXYMEPOYX

ἄνδρας ὄντας ἐχείνους. καὶ τὰ τροφεῖα δικαίως ἀποτιννύναι τῇ ρας S ἢ p πατρίδι θέλοντας, τὰς ψυχὰς ἀηττήτους, διακαρτεροῦντας πεσεῖν τοῖς σώμασι, καὶ δεῖξαι καὶ τοῖς ἐχθροῖς ὡς οὐδὲν αὐτοῖς προ- τιμότερον τοῦ μετ᾽ ἐλευθερίας ἀγωνιζομένους πεσεῖν" σὲ dé — , , , i] 1 ^^ ^ ^ ,

θέλω λέγειν πολέμιον, καὶ τὸ τοῦ στρατηγοῦ σχῆμα σεδάζομα. — ἀλλ᾽ οὖν, ὅσον τὸ ἐπ᾽ ἐκείνοις, καὶ πλέον εἴργασαι πολεμίον. Οὐ γὰρ παραταττόμενοι καὶ τοῖς ἐχθροῖς συμπλεκόμενοι καὶ ἀγωνι- ζόμενοι ἔπιπτον, ἀλλ᾽, ὑῶν τρόπον ἣ χειροήθων θρεμμάτων᾽, 3 , ? , 4 A , , 9 , ἐσφάττοντο. Απέχτεινε καὶ Βασιλεὺς ἐν Πύλαις τριαχοσίους; 3 ) .» 1 »y 3 / 1 3 - , 1 , ἀλλ᾽ εἴργοντας τὴν εἴςοδον ἐκείνου τὴν ἐς τοῦ Πέλοπος , καὶ mpó- τερον προθύμους ὄντας πεσεῖν, εἰ μὴ περιγένοιντο, ἣ ἐκεῖνον ἐνθυ- μηθῆναι νικῆσαι καὶ δρᾶσαι τὰ ἔσχατα. Σὺ δὲ ζητοῦσι τοῖς ἡμετέροις τὴν εἰς τὴν πόλιν εἴςοδον ἐπεζύγους τὰς πύλας τῆς

, [7 e 9 ἢ Y , L| , πόλεως, καί, ὥςπερ εἰ μὴ διαφορὰν φίλων ἤδεις καὶ πολεμίων, οὕτως ἠσφαλίζου τὰς κλεῖς, καὶ κατὰ στόμα τοῖς ἡμεδαποῖς ἀπήντας, καὶ τὴν σωτηρίαν αὑτοῖς ἐπετείχιζες. Καὶ τολμᾷς λέ- γειν ὡς οὐκ ἀπέκτεινας;

Ταῖς χερσὶ μὲν οὐκ ἀπέχτεινας, φημὶ κἀχώ, τῇ δὲ θελήσει καὶ τῷ σκοπῷ καὶ τοῦτο μᾶλλον ἡγήσαιτ᾽ ἄν τις νοῦν ἔχων καὶ

, " es

φόνον ἐκείνων xal κατὰ τῆς πόλεως δύςνοιαν. Hv γὰρ ἐκεῖνοι ὡς ἀσφαλείας ἄγκυραν εἶχον καὶ ἱεράν, τὸ τοῦ λόγου", καὶ κατα-

' Parili comparatione Eunapius de — * Cod., πύλῳ, cum superscripto at.

Ablabii nece, p. 26 : χρεουργηδὸν ὥςπερ Tt τῶν ἐν ταῖς εὐωχίαις ζῶον χαταχό-- ψαντες. ldem, p. 63 : πάντων κατα- χοπτομένων ὥςπερ ἀλεχτορίδων ἐν ἑορτῇ xx! συμποσίῳ. Qua ἀλεκτορίδων imagine utitur et p. 491. lbi mez note. Am- mianus Marc. 14, 2 : « pecudum ritu inertium trucidantur ». Passio S. Victo- ris initio : « tanta crudelitate in chri- stianorum supplicia.... raptabatur, ut.... irrecitabilibus tormentorum generibus excruciatos vilius quam pecudes truci- daret ». Adde Jacobs. ad Philostr. p. 461. Merimzus Hist. Petri Crudelis : « Son adversaire survint, qui l'égorgea « comme un animal à la boucherie ».

Thermopylassignificat, et trecentos illos Spartanos , qui, duce Leonida, Persas Peloponnesum ingressuros repellere conati sunt.

* Schol.: βίαιος ὅρος.

ὁ Lucianus Jup. Trag. 51: ἄχουσον οὖν τὴν ἱεράν, φασίν, ἄγκυραν. lbi scho- liastes : ἄγχκυρά ἐστιν ἐν τῇ νηὶ τῇ με- γίστη (potius ἡ μεγίστη) ἣν καλοῦσιν ἱε-- ράν᾽ αὕτη δέ, ὅτε μέγας καταλάθοι χίυ-- δυνος, τελευταία βάλλεται. Lucianus etiam videndus Fugit. 18, ubi Burde- lotus suam notam in Jovis Tragoedi lo- cum indicat, quam Bipontini vel non repererunt, vel , quod vix opinor, ne- glexerunt. Scholiastes Aristidis , t. Ill,

MEAETH IP. 245 φυγὴν τὸ ἄσυλον ἔχουσαν, ταύτην ματαίαν ἀπέφηνας, καὶ mpo- δίδως μὲν τοῖς ἐχθροῖς τοὺς ἀνδρας, τὴν δ᾽ εἰς τὰ ἱερὰ τείχη καταφυγὴν ἀνόνητον καθιστᾷς. Εἶτα καταφυγόντας μέν, καὶ ᾿ ἁμαρτόντας εἴπω τινὰς καὶ ἀξίους τοῦ χτείνεσθαι, εἰς θεῶν τε- μένη, εἰ ἐξελῶν προὐδίδως, οὐκ ἄν, πρὸς τῷ κακὸς δοκεῖν εἶναι, καὶ τὰς δίκας τῆς εἰς τοὺς ναοὺς παροινίας ἐξέφυγες " τὴν δὲ πόλιν ταύτην, ἣν δὴ κοινὴν ἑστίαν ἅπαντες ἔχουσιν, ἀποκλείων τοῖς καταφυγοῦσιν, ἔπειτα, ἐκείνων κινδυνευόντων, οἴει μηδὲν ἔχειν ἔγκλημα, μηδ᾽ ἐκείνους πεφονευκέναι, κἂν τὴν σφαγὴν ηὐτούργησαν ἕτεροι; Ηὐτούργησαν ἕτεροι τὴν σφαγήν, ἀλλὰ τῇ σῇ ὀρέξει καὶ τῷ θελήματι καθυπούργησαν" ὁ δὲ προδιδοὺς μείζω τὴν αἰτίαν ἔχει τοῦ κτείναντος. Καὶ τοῦτ᾽ ἐστὶ κυρίως φόνος, ὁ παρὰ τοῦ τὴν ἀρχὴν ἐνδόντος τε xal προςτάξαντος. Καὶ ὁ μὲν αὐτουργῶν τὸν φόνον ἔχει μεταθεῖναι᾽' πρὸς τὸν χε-- λεύοντα" οὗτος δὲ οὐχ ἔχει μεθιστᾷν εἰς ἕτερον τὸ πλημμέλημα; εἰ μή γε τὴν σφετέραν ἑαυτοῦ κακίαν ἐξ ἧς κινηθεὶς ἐχέλευε.

Καὶ εἰ μὲν ἁπλῶς πολιτῶν εἰργάζετο κίνδυνον, ἡ καὶ ἄλλως ἀνδρῶν μὴ προςηκόντων ἡμῖν, οὐκ εἶχεν οὐδὲ τότε ἀποφυγεῖν τὴν αἰτίαν ὡς ἀθῶος δόξαι" ἄνδρας δὲ γνωστοὺς καὶ στρατιώτας. καὶ τὸ ἄνθος εἴπω τῆς πόλεως προδιδούς, ὧν εἰ τὴν γνώμην ἀρτίως ἤθελέ τις ἐξετάζειν, εἶπεν ὄν τις ζητεῖν αὐτὸν τὸν τῶν ἁλῶν θρυλλούμενον μέδιμνον᾽, μετρεῖν καὶ τὸ ὑπὲρ μέτρον βουλό-

μελίσσης; ἀλλ᾽ οὐδὲ αὑτὴ φείδεται τῶν

p. 76— p. 30 Fromm.: χαλεῖται δὲ τρυγόντων (imo τρυγώντων) ». Καί τις

ἱερὰ ἡ μείξων πασῶν (quod meam in

scholiaste Luciani lectionem confirmat), μεθ᾽ ἣν οὐδεμιᾶς ἐστὶ σωτηρίας ἐλπίς. Vide Schott, ad Suidz Adagia 14, 50; neenon Erasmum Chil. 1, 1, 24, Adagio « sacram ancoram solvere », coll. Stephani Thesauro. Rectus casus ablativo substitutus sanavit Luciani scholiasten; parile remedium proderit Nazianzeni scholiaste in Catalogo Clar- kiano, p. 29: Κωνστάντιος δὲ 0 Κωνσταν- τίνου τοῦ μεγάλου υἱὸς πάνυ πραότατος ὧν ὑπό τινος τῶν ἄγαν ὑπ᾽ αὐτοῦ τετιμη- μένων ἀηνωμονηθείς, καὶ φέρων ἠπιότητι, τοιοῦτον εἶπε λόγον" « Τί πραότερον τῆς

αὐτοῦ (f. αὐτῷ) τῶν θεραπεύοντων ὑπο- φθάσας φησίν" « Ὦ χράτιστε βασιλεῦ, xal τοῦτο σχόπει" οὐδὲ γὰρ αὑτὴ τὸ χέντρον ἐστὶν ἀσφαλές" ἐπειδὴ παίει μέν, αὑτίχα δὲ τῷ χέντρω συνδιόλλυται ». Corrigen- dum αὐτῇ, ac forlasse ἠπιώτατα. Lo- cum paulo prolixiorem allegavi, ob libri raritatem.

! [n codice lacuna est qux unum ca- piat vel duo vocabula. Fortasse ἔχει ἀπο- λογησόμενος μεταθ., vel ἔχει τὴν πρᾶξιν, ἔχει τὸ μύσος μεταθ.

* Nude memoratur in Proverbiis Me- tricis, ἁλῶν μέδιμνος. Locus est classi-

246 T. TOY ΠΑΧΥΝΕΡΟΥ͂Σ

p.evov* ἄνδρας τοιγαροῦν τοιούτους χαταπροδιδοὺς εἰς σφαγήν; τολμήσει γρύξειν, καὶ λόγους ἀπολογίας εἰπεῖν ὡς οὐ κακῶς πέπραχεν;

Ἐγὼ δὲ πρὸς ὑμᾶς ἐρωτῶ ὡς εἾ καλὰ ταῦτα, καὶ δεῖ τὸν στρατηγὸν ὅλως τοιαῦτα ποιεῖν; δεῖ δὲ καὶ ὑμᾶς ἐπιτρέπειν σφάτ- τειν τοὺς ἐπ᾽ ἐξουσίας ὁντιναοῦν καὶ ἐκποδὼν ποιεῖσθαι ὃν ἂν καὶ βούλοιντο, μόνον πλαττομένους προφάσεις, ἐφ᾽ ἃς ἀνάξουσι τὸ καχούργημα; Ἐπιτρέψομεν δέ, εἰ τοῦτον τέως ἀφεῖμεν.

Δεῖ τὸν στρατηγὸν φυλάττειν τοὺς νόμους καὶ κατ᾽ αὐτοὺς πολιτεύεσθαι". Ἀλλὰ δεῖ περιποιεῖσθαι τὸν στρατηγὸν καὶ τῶν στρατιωτῶν προμάχεσθαι, καὶ τῆς ἰδίας ψυχῆς προτιμᾷν τὴν ἐκείνων ζωήν, κἂν ἀμφότερα σώζοιντο, καὶ νόμοι καὶ στρατιῶται, εὖ ἂν ἔχειν ἡγεῖσθαι καὶ λίαν ἐπαινετῶς" εἰ δ᾽ οὖν", ἀλλ᾽ εἰ καὶ νόμος πολλάκις" τῇ τῶν στρατιωτῶν σωτηρίᾳ ἐμποδὼν ἵσταται, ἀναφέρειν αὐτίκα τοῖς ἄρχουσι, καὶ πείθειν πειρᾶσθαι παραθλέ- πεῖν καὶ νόμον ἔστιν ὅτε πρὸς σωτηρίαν τῶν στρατιωτῶν.

Εἰ γοῦν" ἀναισχύντως λέγει ὡς στρατηγῷ γε ὄντι ἐξῆν βου-- λεύεσθαι περὶ τῶν κατ᾽ αὑτὸν παρεμπιπτόντων πραγμάτων, ἔχετε λέγειν ὡς οὐκ ἐξῆν. Οὐδὲ γὰρ ἐχειροτονεῖτε τοῦτον, οἶδα, αὐτό- ὄουλον καὶ εἴ τι ἂν ὁρμήσειε πράξοντα, μὴ δικαστάς, μὴ βου- λήν, μὴ ἄλλο τι τῶν τὴν ἡμετέραν συνεχόντων πολιτείαν ὑπολογι- ζόμενον, μή πως xal ἀναχριθέντων τῶν xat! αὐτὸν ἁλῶ καὶ δίκας τῶν τολμηθέντων τίσειεν. Εἰ δὲ" xal τοιοῦτος ἦν, οὐδὲ πάλιν ἔδει

ἐπὶ τοσοῦτον ἀπαυθαδίζεσθαι"᾽ ἔδει δυςωπηθῆναι xal τὴν τῶν

cus Ciceronis de Amic. 19, « multos χούργημα, servabo ὡς, et fiet post ὡς, ut

modios salis simul edendos esse, ut amicitie munus expletum sit ». In se- quentibus respici puto versus Hesiodi E. 341 : Εὖ μὲν μετρεῖσθαι παρὰ γείτο- νος, εὖ δ᾽ ἀποδοῦναι Αὐτῷ τῷ μέτρῳ; xal λώϊον, αἴχε δύνηαι. Non valde per- Spicua est sententia auctoris.

ὁ Schol. : θέσις.

* Pro ὡς fortasse εἰ videbitur scriben- dum, sed quum posuerit librarius si- gnum interrogandi post ποιεῖν et xa-

sepe post ὅτι, oratio directa. Etsi cum ἐρωτῶ talis sit rara syntaxis.

5 Objectio adversarii pro ducc.

ὁ Schol. : ἑτέρα μετάληψις.

* De sensu adverbii πολλάκις p. 242, n. 6.

5 Schol.: ἀντίληψις κατὰ ἔνστασιν.

? Sic εἴ τι jam p. 179, n. t.

δ Schol. : ἀντιπαράστασις.

? Codex , ἀπαυθίξεσθαι. Ac fere vide- tur « fuisse e correctione deletum, ne

MEAETII IB. 247 ἀνδρῶν τύχην καὶ τὴν τοῦ καιροῦ περίστασιν, καί, εἰ οὐκ ἂν ἄλλο λογίσασθαι, ἀλλ᾽ οὖν τὸ τῶν θεῶν εὐμενές εἴπερ ἐκεῖνοι

, - ς L ’ δό NC - » “- μέν, τῶν ἡμετέρων πραγμάτων κηδόμενοι, ἐπὶ νοῦν ἔθεσαν τοῖς πολίταις καὶ τὰ δεσμὰ ῥῆξαι καὶ ἀναδραμεῖν πρὸς ἡμᾶς, αὐτὸς δ᾽ ἀμελεῖ καὶ χαταπροΐεται τὸν καιρόν, ὃν ἐν

ὃρασιν τ

τοῖς ἂν-

Ἐπεὶ τίνα νοῦν εἶχες τότε, ὅτ᾽ ἤκονες τοὺς ἀπαχθέντας ἐν φρουραῖς ἀσφαλέσι ταῖς τῶν ἐχθρῶν ἱσταμένους ἤδη πρὸ τῶν πυλῶν, xal θυροχτυποῦντας, καὶ ἱκετεύοντας, καὶ αὖθις τοὺς κατόπιν καὶ ἐπὶ νώτου διώκοντας, καὶ τὸ πᾶν ἐπὶ σοὶ κείμενον χατενόεις. ὡς; εἰ μὲν ἀνοίξειας, σωθήσονται, εἰ δ᾽ οὐκ ἀνοίξειας, κινδυνεύσουσι; Καὶ σὺ μὲν ἀνεξάλλου, ὁ δὲ κίνδυνος οὐκ εἶχεν ἀναθδολήν. ἔδει τότε νόμους ὑπολογίζεσθαι; ἔδει ποσῶς" ἡσυχά- ζειν; ἔδει τὸν ἥλιον ἀναμένειν, καὶ τότ᾽ ἀνοίγειν;

ἤνοιξας τότε, ἀλλ᾽ εἶδες τὸ γεγονός, ὅ πάντως ἐπόθεις᾽ εἶδες ἄνδρας κειμένους, ἐσκυλευμένους νεχρούς" εἶδες ἐλεεινὴν θέαν᾽ εἶδες ἀσύνηθες μάκελλον", κεφαλὰς ὧδε, χεῖρας ἐκεῖσε, ἀλλαχοῦ πόδας, ἐκκεχυμένα ἔγκατα" ἄξιά γε ταῦτα τῆς σῆς στρατηγίας.

Εἶτα καὶ πόσους ἂν θανάτους θανών, ἀξίας τίσεις τὰς δίκας: ἔδει τὰς ἐκείνων ἀνὰ μέρος αἰκίσεις καὶ σὲ βαστάσαι μόνον ἐπὶ τοῦ σώματος, ἔδει τόσας σφαγὰς ὑποστῆναι, ἔδει κεῖσθαι μὴ μιᾷ πληγῇ, ἀλλὰ μυρίαις ταῖς ἐχείνων " καὶ οὕτως ἂν ἴσως ἀν-- τεσήκωσας τὸ πλημμέλημα. Νῦν δέ, ἀλλ᾽ οὐ χωρεῖ τὸ σῶμα τοσαύτας.

legeretur ἀπαυθιάξεσθαι. Scripsi corre- ctius ἀπαυθαδίξεσθαι, qua verbi forma bis usus est. Vide p. 190, n. 3.

! Lacunz prioris mensuram praebent verba superiora ῥῆξαι x«i ἀναδραμ., posterioris syllabz αὑτὸς δ᾽.

* Schol. : ἐπίλογος.

* De ποσῶς vide p. 129. Reperto sic male scripto Theodori Prodromi versu, Kal ἐγὼ ὑπομένω x«l ἔρχομαι ποσῶς με-- τρῶ τοὺς στίχους, Corayus Atact. I, p. 141, pro πόσως proponit πόσους μ. τ΄

c., Vel πόδας μ. τῶν στίχων, tacens de μετρῶ, quod videtur esse mendum ty- porum pro μετρῶν. Equidem non muta- verim , ποσῶς μετρῶν τ. c. |n priore hemistichio conjecit ὑπαγένω, metro titubante. Videtur μένω corruptionem esse solitam verbi 8xivo, sed prepo- sitio non convenit. Fortasse χαγὼ δια- θαίνω xépyoj.xv vel x&yo ᾿᾽πιμένω χἔρ-- χομαι.

ὁ Μάχελλον] vide Coray. Atact. I, p. 215.

248 T. TOY IIAXYMEPOY2

Αλλὰ τί πρὸς σέ, καὶ μὴ πρὸς τούτους λέγω ;

Τὸ μὲν πραχθέν, ἄνδρες, οἶδα, κατανοεῖτε, καὶ λόγων οὐ χρήζει πρὸς τὸ φανῆναι δεινόν. Τί γὰρ καὶ φαίη τις ἄν, ὥςτ᾽ ἀξίως εἰπεῖν ὁπόσον ἐτολμήθη τῷ φιλοπόλιδι τούτῳ, καὶ στρατηγῷ , καὶ τῶν νόμων, ὡς ἰσχυρίζεται, φύλακι; πως δὲ χολαστέον τὸν πράξαντα, οὐ λόγων δεῖσθε προςορμησόντων καὶ κινησόντων ὑμᾶς. ἔχετε γὰρ τὰς ἐμφύτους ὁρμὰς εἰς τὸν ὑπὲρ τοῦ καλοῦ ζῆλον, ὥςτε καὶ τὸν εὐεργέτην τιμᾷν προςηκόντως καὶ τὸν κακοῦργον κολάζειν ἀξίως. Καὶ οἶδα μὲν ὅτι εἰ χερσὶν ἦν κτείνειν, οὐδεὶς τοῦ μὴ πλήττειν ἀπέσχετο", ἀλλὰ πάντες ἔθαλλον καὶ τὰς ἐπὶ τούτῳ αἰκίσεις φυλλοθολήσεις" τῶν πεσόντων ἐνόμιζον. Ἐπεὶ δὲ γνώμαις καὶ ψήφοις τὸ κακὸν εὐθύνετε, οἷς ἔχετε χτείνειν, μὴ ἀμελήσητε, ἀλλ᾽ ἀρκεσάτω κοινὴ ψῆφος, καὶ ἀπὸ πάντων ὡς pía*, τῷ παλαμναίῳ τούτῳ πρὸς θάνατον. Καὶ ἔσται πάντως ἐς ὕστερον μνήμη καὶ λόγος ὑμῖν εὔφημος, ὡς ἄρα πάλαι ποτὲ τῇ πόλει ἄνδρες ἦσαν τοῦ καλοῦ ζηλωταί, ὥςθ᾽ ἁπάσαις χερσὶ καὶ τὸν εὐεργετοῦντα τὴν πόλιν ἔστεφον xal τὸν ἀδικοῦντα ἐκόλαζον, ὥςτε μίαν μὲν τὴν διὰ ξίφους συμθαίνειν πληγήν, μυρίας δὲ τὰς ἐκ τῆς γλώττης σφαγάς. Καὶ οὕτω ζηλώσουσιν ἄλλοι, xol τοῦ λοιποῦ, οὐ μόνον πρὸς τὸ παρόν, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸ μέλλον, ὀνήσει τὴν πόλιν ἡ παρ᾽ ὑμῶν ψῆφος αὕτη, καλῶς ἐπενεχθεῖσα, ὡς ἐγὼ λέγω καὶ πάντες συμφήσαιεν.

! Ζῆλον)] vide p. 224, n. 3.

* Videtur deesse ἄν. Sed cf. p. 225, 11.

? Cod., φυλλοθουλήσεις. Alludit idque eleganter ad veterem φυλλοδολίας et &v- θοξολίας morem in luctus et in letitize significationem , de quo olim monui ad Diogenis Epistolas in Notitiis Mann. t. X, p. 194; ad Nicetam Eugen. p. 396 ; ad Bionem 1, 75. Adde Jacobs.

Anal. t. VI, p. 396; Herald. ad Mart. 8, 65, p. 163; Schneidew. ad Ibyc. p. 120; Tafel Dilucid. p. 705 , 936.

* Antithesin ἀπὸ πάντων ὡς μία me- mini legere in Theodori Rhodante, 1, p. 21 : Oi πάντες εὐθὺς συμμιγῇ φωνὴν μίαν "Expataw. Pariter p. 37 : Πρὸς ταῦτα χράξας συμμιγῇ φωνὴν μίαν Ὁ συμπαρεστὼς ὄχλος.

MEAETH IT". 249

MEAETH IT".

Στρατηγὸς ἁλοὺς παρὰ τοῖς ἐχθροῖς ἐπὶ πολὺ βασανιζόμενος εἰπεῖν τὰ τῆς πόλεως ἀπόῤῥητα, εἶτ᾽ ἀναγχασθεὶς καὶ ἐξειπών, ἀπολύεται xal τῶν βασάνων χαὶ τῆς αἰχμαλωσίας. Καὶ ἐπανελθὼν παρὰ τῶν ἰδίων χρίνεται δημοσίων ἀδικημάτων. Μελετῶμεν τὸν στρατηγόν.

Ἔδει" θανεῖν παρὰ τοῖς ἐχθροῖς ἐπὶ τῶν paru ἐκείνων, ἄνδρες, πρὶν διδόναι λόγους τῆς πλημηλελείας παρ᾽ ὑμῖν ἂν μὰ ζεσθαι. ἔδει τότε πεσεῖν αἰκιξόμενον, ἡ“ τὰ νῦν λαλεῖν ἐφ’ ὑμῶν τὰ μεγάλα κατηγορούμενον. ἔδει παρὰ τοῖς ξενοῖς ἐλεεῖσθαι καὶ μὴ παρὰ τοῖς ἡμεδαποῖς ὀνειδίζεσθαι. Τί γὰρ ἐμοὶ εἰς τέρψεως λόγον τὸ ζῇν, ἀνδρὶ δυςτυχῶς μὲν σχόντι τῆς στρατηγίας, δυς-- τυχῶς δὲ xal τῶν ἐςαῦθις πραγμάτων ἔχοντι" καὶ ὡς ἔοικεν» οὐδὲν ἄλλο τὸ κατ᾽ ἐμὲ ἢ βασκανία Τελχῖνος ὠμοῦ", κόρον οὐ- δέν᾽" εἰδότος ἐπὶ τοῖς ἐμοῖς χαλεποῖς. Ó γὰρ μήτε τοῖς ἐχθροῖς χρησάμενος προςηνῶς, μήτε τοῖς οἰκείοις ἱλαρῶς, ποῦ φυγὼν ἕξει καλῶς ; ὅθεν καὶ εἰ μὲν τὸν δυςτυχῇ νόμος κελεύει κτείνεσθαι, λόγος οὐδείς, καὶ κτείνετε παραυτίκα, καὶ μὴ ψήφοις ἰδίαις καὶ ταῖς τοῦ κατηγόρου φοναῖς, ἀλλὰ ταῖς ἐμαυτοῦ καταμαρτυρίαις καταδικάζετε. Ei δὲ γνώμης, ἀλλ᾽ οὐ τύχης βάσανος τὸ παρὸν δικαστήριον, ἔστι κἀμοὶ λόγος, ἔστι περὶ τῶν συμπεσόντων ἀπο- λογεῖσθαι, καὶ ὑμᾶς ἀξιῶ μὴ πρότερον θορυθεῖν καὶ ἀφίστασθαι, πρὶν ἂν τοῦ παντὸς διακοῦσαι λόγου, καὶ οὕτως ἐξενέγκαι τὴν ψῆφον, δικαίαν, οἶμαι, καὶ τοῦ παντὸς ἀξίαν, καθὼς καὶ npó- τερον χρίνειν εἴθισθε.

Τοῖς" μὲν οὖν πολεμίοις οἷς ὁ σκοπὸς ἦν τὸ κτείνειν τὸν στρα-

!* Séhol.: ἡ στάσις, συγγνώμη. Et de ὁ Τελχῖνος] vide p. 218, n. 2.

μελετῶμεν p. 186. * Cod., οὐδέν. Scripsi οὐδέν᾽, et malim * Schol. : τὸ προοίμιον παθητικόν, ἐκ οὐδένα.

τῆς τοῦ ἔχοντος τὸ ἔγκλημα ὑπολήψεως. * Schol.: δεύτερον προοίμιον ὃ ἐκ τῆς τοῦ * Fit ellipsis adverbii μᾶλλον, quam κατηγόρου ὑπολήψεως, ὅτι, & xal μὴ φθο-

frequentat. νερὸς ἴσως, ἀλλ᾽ ἀπηνὴς εἰς αὑτόν.

32

250 T. TOY IIAXYMEPOYS

, € 9 » , 1 J , ι 3 τηγόν᾽ ὡς δ᾽ εἴργοντο νόμοις μὴ κτείνειν λαθόντας καὶ ἐν χερ- cly! ἔχοντας, εἰ μή γε παρὰ τὸν πόλεμον, ἄλλως τὸ αὐτουργεῖν μετεχείριζον, καὶ βασάνοις παρεδίδουν πιχραῖς καὶ αἰκίαις οὔ- μένουν φορηταῖς, ἐκποδὼν ποιῆσαι τὸν πολλάκις αὐτοὺς τὰ χεί- ριστα δράσαντα΄, κενήν, ὅ φασι, πρόφασινἶ πλάττοντες, τὸ θέλειν μαθεῖν τι τῶν ἀποῤῥήτων τῆς πόλεως.

AJÀ)' εἶχον éxeivo μόλις, ὁμολογῶ εἶχον ἐκ τῆς ἀνάγκης ἐκείνης παρα ἐκ" τῶν καρδιακῶν θησαυρῶν xal πα-

[2 e 9 » 1 3 , e 3 ,

ραφθεγξαμένης ὅπερ οὐκ ἔδει. Καὶ αὐτοί, ὥςπερ αἰσχυνθέντες τὸ φανῆναι κακοί, ἀπέλυον ἄκοντες, μεταμελούμενοι δῆθεν ὅτι μὴ τὴν ἀρχὴν ἀπύήτουν ἀδύνατα, ἐφ᾽ οἷς καὶ διαπεφωνηχὼς ἂν ἐκτεινόμην, κἀκεῖνοι τοῦ ἐςαῦθις φόθου παρευθὺς ἀπελλάττοντο.

, 5 P" P

Exeivot μὲν οὖν οὕτω σκοποῦντες, οὕτω xal] τῆς ἐλπίδος , , 0 Ó δὲ 1 * 9 9 ^" , ? 1 ἐψεύσθησαν. & παρὼν outoc, κατ᾽ ἐμοῦ πνέων βαρύς, τὸ ἐλλεῖψαν ἐκείνοις ἀναπληροῖ, καὶ θέλει φονεύειν ὃν οὐκ ἴσχυσαν ἐχεῖνοι θέλοντες, καὶ διπλοῦν τοῖς ἐχθροῖς τὸ κέρδος πειρᾶται

"T "- T , » ^ 323 3 ΠῚ ᾿ ς ^ περιϊστᾷν, oig τε παρ᾽ ἐμοῦ ἄκοντος ἔλαθον, καὶ οἷς ὑμεῖς, ἂν τούτῳ πείσθητε, ποιήσετε. Ei δεῖ δὲ τοῦτο γενέσθαι, εἴτε καὶ μή, σκοπεῖν ἀξιῶ. Οὐδὲ γὰρ ἴσον εἶναι δοκῶ τὸ ὑμᾶς κτείνειν,

! Cod., καὶ χερσέν, inserui ἐν Potui scribere x&v xy., qua erasi nonnusquam est usus. Doctissimus ejus historiarum editor ad hanc sententiam in Ándro- nico, 5, 12, p. 396 , ὄρχους.... λαμθά- νων xal μέρει διδούς, conjicit legendum

Char. 20 : εὖ ποιῶν γὰρ αὑτούς. Àmmo- nius V. Aristot. p. 11 : εὖ ποιῶν xal ἑχάστῳ ἰδίᾳ xal πᾶσι χοινῆ. Exempla dativi collegit Zeun. ad Idiot. Vig. 5, $ 10, 16; accusativi Schacht. ad Mat- thai verba 27, 22 : τί οὖν ποιήσω Ἰη-

esse xai ἐν p. Et xa» conveniret. De formulis ἐν μέρει, à» τῷ μέρει eruditis- simam scripsit notam C. Frid. Hermann. ad Luc. de Conser. Hist. p. 6.

* Codex prius αὐτοῖς, tum e corre- ctione αὐτούς. Cum verbis ποιεῖν δρᾶν uterque casus est in usu. Isocrates ad Dem. p. 6 : χαχοὺς εὖ ποιῶν.... καλοὺς εὖ ποιεῖν.... τοὺς ἀγαθοὺς εὖ ποίει" quos describens locos Georgides Gnomologio in meis Anecd. Gr. t. I, pp. 5t, 52, 83, dativos exhibet; sed accusativos reperi in alio codice. Theophrastus

σοῦν;

5. Proverbium χενὴν πρόφασιν πλάτ- τειν legere non. memini. Memini vicini proverbii apud Diogenianum, 7, 87 : προφάσεως δεῖται μόνον ἡ παροιμία" ad quem vide Schott., collato Erasmo Chil. 2, 1, 68, et editore Oxoniensi Aristot. Rhet. 1, 12 , 23.

* Est in codice lacunula, cujus men- suram praebent superiores syllaba ῥήπ- τῶν τῆς πόλ. Fortasse legendum zapa- σπώσης, quod videtur brevius; vel παρασπωμένης, Yel παρασπασαμένης.

MEAETH IT". 2901

κἀκείνους. ÀÀX ὑμεῖς μὲν δόξετε xcelyovyrec, — ἀλλ᾽ ov! βούλομαι λέγειν ἀρχόμενος τοῦ λόγου οὐδὲν ἐπαχθές ----- ἐκεῖνοι δὲ xav καὶ παρανομοῦντες ἔκτειναν, ἀλλ᾽ οὖν εἰς κέρδος ἀπήντα τὸ παρανό-- pnpa, καὶ τὸ δοκεῖν δικαίως προςῆν. Eire γὰρ προὐδάλετό τις τὰ φθάσαντα, τὴν τοῦ δικαίου τάξιν ἐλάμδανον᾽ " ἀμύνειν γὰρ τὸν πολλάκις κατάρξαντα δίκαιον" εἴτε τὴν τῶν μελλόντων προς- δοκίαν καὶ οἷς ἐξ ἀνάγκης πάλιν παθεῖν", τὴν τοῦ συμφέροντος | ἀπηνέγκαντο. ὁ γὰρ προςδοκῶν παρά του παθεῖν περιόντος δόξει πραγματεύεσθαι τὸ συνοῖσον, εἰ ἐκποδὼν. ποιοίη τὸν αἴτιον. Εἰ δέ, κακείνων ἀπολυσάντων παρὰ μόνον τὸ μὴ φανῆναι, οἷς ὑπισχνοῦντο λύειν μαθόντες, ἀπίστους, τὸ καταδικάζειν ὑμᾶς ὁπόσην τὴν ῥοπὴν ἔχει πρὸς τὸ δοκεῖν κακούς, τά τε ἄλλα καὶ τὰ πρὸς χάριν τοῖς πολεμίοις ποιοῦντας, αὐτοὶ ἂν καθ᾽ ἑαυτοὺς σκο- ποῦντες εἰδείητε.

Ἐγὼ δὲ" βούλομαι, ἐπειδὴ εἰς τοιούτους κατέστην λόγους, καὶ δεῖ χάμέ, ὡς ἔοικεν, ἀπαντᾷν πρὸς τοσαύτην ἐχθροῦ ῥύμην, εἰ καὶ τῶν τοιούτων ἀπείρως ἔχω, πολέμοις ἀεὶ συζῶν" καὶ μάχαις ταῖς κατ᾽ ἐχθρῶν, ἀλλ᾽ οὖν, ὡς οἷός τ᾽ εἰμί, ἄνωθεν τὰ συμπε- σόντα μοι διηγήσασθαι.

Ἐμοὶ μέν", ὦ ἄνδρες ', πατρόθεν κλῆρος παρὰ τοὺς ἄλλους ἐξαίρετος". ....

! Eadem figura utitur p. 42, 8. 9 Schol. : χατάστασις.

* Schol.: ἐχεῖνοι δηλονότι. ' [n codice lacuna, cui respondent

5 Fortasse οἷα ἐξ ἀνάγχης πάλιν παθεῖν verba superiora ὅς τ᾽ εἰμί. Fortasse ἂν ἔδει, vel πάθοιεν. scripsit, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, vel δικα-

* Schol.: προχατάστασις. σταί.

* πολέμοις συξῶν) vide p. 221, n. 2, — * Desinit in hoc vocabulo librarius, de forma dicendi συζῆν τινί. vacuas relinquens paginás plurimas.

TOY ΦΙΛΗ

ΕΙΣ TON IIAXYMEPH EHITA9IOX .

ἄλλον μὲν ἄνδρα ζωγραφεῖν ἴσως θέλων,

xal τῷ θεατῇ γειτνιῶντι δεικνύειν

ἐκεῖνον αὐτὸν ἐν σορῷ" χεχρυμμένον

! « Hoccecarmen primus vulgavit Leo Allatius in Diatribe de Georgiis, p. 373 [post Georgii Acropolitse Historiam edi- tionis Lupar., sine dubio ex Vaticano codice] ; postea repetiit Fabricius Bibl. Grece t. X, p. 718 [edit. a. 1121. ]dem exstat Parisiis in codice 1779 [nunc 1772, qui fuit olim 1630 et 3059], teste Oudino, t. III, p. 678. Dicatum est memori: Georgii Pachymerz , Di- czeophylacis in aula Michaelis Palzologi et Protecdici ecclesi:e Constantinopoli- tanz , eruditissimi viri , theologi , histo- rici , philosophi , mathematici, oratoris, multis librorum monuments clari; de cujus tamen vita et scriptis disserere supersedeo , quum id fecerint dudum multi alii, ut Hanckius de scriptoribus Byzantinis, part. I, c. 34, p. 566; Dupin, Bibliotheque des auteurs ecclé- siastiques , t. X, p. 95; Fabricius Bibl. Gr. t. VI, p. 458 [t. VII, p. 715]; Oudinus de Scriptoribus eccles. t. III, p. 671; Leo Allatius, 1. c.; Caveus, aliique. Anno circiter 1310 vitam cum morte commutasse videtur, judice Fabricio, ut proinde eodem hocce anno carmen a Phila scriptum fuisse verisimile sit ». Wenwsponr. Carm. Phil. p. 314, Ipse

id Pachymeris epitaphium contuli ad codices 1719, 1931, quos in notis significabo litteris, illum A, hunc D. Lemma sumsi ex A.

* Editt. σοφῷ. W. conjecit σορῷ, quod exhibent codices. llla de permutatione litterarum 9 o vide Bast. Comm. Pa- ἰόν. p. 848; Jacobs. ad Ànal. t. XIII, p. 647. Qui Jacobs. ea, ni fallor, est abusus ad Ant. 7, 176, epigramma emendaturus Antiphili non emendan- dum. Loquitur mortuus, cujus cadaver dente vomeris altius impresso fuit effos- sum : "I8 pz xaxàv θάνατόν τις ἔφη λύσιν, ὁππότ᾽ ἐμεῖο, Ξεῖνε, πέλει παθέων ὕστα- τον οὐδὲ τάφος. Edidit e conjectura ἐρεῖ vir d., quod sententiam pervertit. Non poterat enim mortuus iste obscurissimus opinari tantam fore eífossionis impia celebritatem , ut nemo jam diceret mor- tem esse finem s:rumnarum. Sed me- minit id a nonnemine fuisse dictum, atque miratur. Frequentior est multo literarum ρ et A confusio. Theodorus, Prodromus Rhodanthe, 3, pag. 125 : O τοίνυν ὗπνος.... Τότε θροηθεὶς τῇ βοῆ τῆς παρθένου Πολλῷ μετέπτη. καὶ μετῆλθεν ὡς τάχος. Legerim πόῤῥω μετ....

29^

ΦΙΛΗ ΕΙΣ IIAXYMEPH

συνηγόρους ἂν εἶχον εὐθὺς τοὺς λόγους,

ὡς καὶ πνοῆς᾽ κιρνῶντας ἰσχὺν τοῖς τύποις "

ἐπεὶ δὲ σοῦ" θανόντος, ὦ διδάσκαλε,

δοχοῦσι νεκραὶ τῶν λόγων αἱ χάριτες, δέδοικα μὴ δύςφραστον εἰςοίσω κρότον ἀνδρὶ σοφιστῇ καὶ παθῶν ἐλευθέρῳ.

Πλὴν ei? περιὼν ἐξ ἀτύφου καρδίας

10

xai τῶν ἀμαθῶν ταῖς γραφαῖς ἐπεκρότεις. ὡς ἂν ἔχοι' πρόθυμον ἡ φύσις δρόμον, νῦν τάφον οἰκῶν καὶ σιγῆς λίθον στέγων,

1 ’ » € A L4 xoi βιδλίων ἔρημον εὑρὼν πυθμένα,

-Ὸἅ E. 4 ὑδὲ 1 3 4 9 $ , πῶς ἂν παρ᾽ οὐδὲν τοὺς ἐμοὺς ἀγοις" λόγους,

15

καὶ ταῦτα μικροῦ σὴν τελευτῶντας" χάριν ; Αλλ᾽, ὦ πόλεις, πενθεῖτε κοινῇ τοὺς νόμους. Ὃ γὰρ παρ᾽ ἡμῖν" εὐσεδὴς" Δημοσθένης

τῆς ῥητορικῆς οὐ σχαλεύει τὴν φλόγα.

Μὴ" χερσὸς ὀφθεὶς τῶν δικαστῶν ὁ θρόνος

! Cod., πνοήν. Editt, πνοῆς. — « Pro πνοήν, omnino πνοῆς. Est autem ἰσχὺς πνοῆς Spiritus poeticus, et vires nume- rorum quas suis versibus, quum nolit esse languidos et elumbes, ab erudi- tione exspectat ». Wrnwsp. Imo persistit in imagine primi versus. Ζωγραφεῖν θέ- λων esse se pictorem fingit, et oratio- nem ait vitam cum spiritu pictze infun- dere posse tabulz.

* Edd. δέ cov. Codd. δὲ σοῦ.

5 Edd. εἰ. A, ὡς. B, εἰ.

* Edd. ἔχει. — Post longas ambages Wernsdorf. : « An tandem legendum erit, ὡς ἂν ἔχοι" eo consilio ut ingenia exeitarentur et alacriter auderent scri- bere ». Codd. ἔχοι.

* Edd. B, ἄγεις. A , ἄγοις quod pro- ponebat Wernsdorf.

* Edd. μικροῦ συντελευτῶντας y. Pro- ponit W., xai ταῦτά σοι μικρὰν συντε- ἡοῦντας χ., ΝΟ], x. ταῦτα οὗ μιχράν σοι τελοῦντας x. Sed syllabas συντε, τοι τε,

20

illa in sede, ne Philes quidem velit ac- cipere. Recepi codicum scripturam. Pronomen σήν optime habet. Pro τελευ- τῶντας fortasse τελειοῦντας : « quomodo mea pro nihilo verba duces, idque tuam ferme consecrantes gratiam, tuam ferme consecrantes et inaugurantes laudem »?

' Edd. Β, πόλεις. À , πόλις.

* Edd., ὑμῖν. Codd., ἡμῖν.

? Εὐσεδής, christianus scilicet. Vide n. ad Choricium, p. viij.

“0 Wernsdorfius, μὴ reddens latina negatione "on, quum non invenirel sententiam quz recte procederet , pro- ponit legendum καί. B, μή. A, μή, cum duplici accentu, et βάτον; interroga- tive. Et id recte. Nam μή cum duplici accentu scripsisse librarios animadvertit opportune Sch:zferus ad Gregor. p. 824, distinguendi causa μὴ interrogativum a conjunctionc. Sunt et alia vocabula du- plici nonnunquam ἃ librariis accentu signala , ἄν, μέν, 6c. Quod vidcre est

ἘΠΙΤΑΦΙΟΣ.

200

ἔγχεντρον᾽ ἐνδίδωσι λημμάτων βάτον ; Ópxpe , πῶς τοσοῦτον ἠρεμεῖς χρόνον, ἰλιάδα γράφειν σε δευτέραν δέον

3 1 ' »-» 9 7 xal τὴν παλαιὰν Ougnpayobcay* Oaxpitw;

εἰ μὴ γὰρ ἦν ἐχεῖνος ἐν διδασκάλοις

25

ὁ νῦν σιωπῶν καὶ καθεύδων ἐν τάφῳ ,

τίς ἂν τὸ βαθὺ τῆς πλοκῆς λύσας νέφος ἀνῆχε λαμπρὰν τῆς γραφῆςἡ τὴν αἰθρίαν ; Νῦν καὶ σὺ νῦν τέθνηκας, ὦ γέρων᾽ Πλάτων"

οὐ γὰρ μετεμψύχωσις; οὐδὲ Σωχράτης,

90

γλώττης δὲ ταυτότης σε καὶ τέχνης κράτος ἔμπνουν" καθαρῶς ὠργάνουν τῷ κειμένῳ. ἀριστότελες, ἄρα" χομπάζεις ἔτι;

καὶ μὴν χρυδῆναι δεῖ σε καὶ σιγὴν ἄγειν,

χλείσαντα' σαυτοῦ δυςτυχῶς τὰ βιδλία.

in Florentii editione Iahniana; v. c. p. 502 : Οἱ μέν ἐφιέμενοι τῆς ἐπιδείξεως Ξενοφάνους ἀχοῦσαι᾽ φιλεῖ γὰρ ἐπιῤῥεπῶς ἔχειν ἐς τὰ τῶν ἀκουσμάτων xxl θεαμάτων καινότερα τὸ ἀνθρώπινον οἱ δὲ' τὴν.... Codex Paris., μὲν.... ἀνθρώπιον δέ. Est legendum ἀνθρώπειον, varietate illorum adjectivorum perpetua. Idem codex aliis locis accentum duplicem exhibet. Nimiam esse puto circa talia viri doctis- simi diligentiam. Quod exhibuit p. 507 adverbium ἀμοιθαὸ δδν non opinor sspe obvium fuisse viris doctis qui co- dices accurate inspiciunt. Plerumque circa particulas μέν, δέ, ἄν ille duplicis accentus usus continetur.

! Proponit Wernsd. ἐγχέντρων. Et est quidam ἐγχέντρων βάτων in Phile car- mine de Plantis v. 213 , sed in clausula. Numerum syllabarum duodenarium , ante alias leges , observat quidem poe- taster ; nolim tamen illi spondzum se- cunda sedis tam gravem obtrudere, praesertim nullo sententie emolumento.

* « llias Homeri dicitur calamitosa,

95

quia interpretem suum perdidit, et nunc jacet non intellecta ». W.

* Proponit τῇ γραφῇ W. sine neces- sitate.

* Edd. B, γέρων. Placeret quidem magis ὦ γέρον. In A esse videtur γηρῶν, quod recipi potuisset, si fuissem de scriptura certior.

* αν... Scribo σύμπνουν, conformem , conspirantem. Nempe styli similitudo et artis rhetoricz studia Platonem red- dunt cum Pachymere conspirantem ». W. Probabilissima Wernsdorfii con- jectura. De facili permutatione syllaba- bam e» et cv», presertim praecedente littera sigma, ut hic in ro; ἐμ, monui ad Theoph. Simoc. p. 263; monuerat et Schaefer. in Matthiz Praefatione ad Homeri Hymnos extrema. Symeon Se- thi Ichnel. p. 120 : λαδοῦσα τοὺς νεοσ-- σοὺς σὺν τῇ φωλεᾷ ἀπῆλθεν. Lego, ἐν τῇ .

5 Codd., ἄρα.

' Edd., χλύσαντα. « Quid est eluen- tem libros? Lege χλείσαντα. Nempe va-

256

ΦΙΛΗ EIX IIAXYMEPH

Ó γὰρ κατὰ σὲ τεχνικὸς διδάσκαλος

» 9 , 1 , , ἄριστον ἐκτήσατο καὶ φίλον τέλος

ἀναλυτικῶς᾽ ἐκδοθεὶς τοῖς πατράσιδ.

ς J , , ’ Ῥώμη νέα, στέναζε καὶ θρήνους πλέχε"

τῶν γὰρ λόγων ὁ κόσμος εἰς γῆν ἐχρύθη.

40

Πλὴν εἰ πάλιν αἴσθησιν εἰς λόγους ἔχεις ὅ;

Ilayupépn, πρόελθε, καὶ λογογράφει;

' Y ' , , b .7 xat τοὺς τὰ μαθήματα συνθέντας" vixa,

' » 9 , €. 3 διδά € 7 χαινᾶς ἐπ᾿ αντοις £XOLOXOX OV ευρέσεις.

ἵνα δὲ τὰ πρέποντα συλλήδδην φράσω,

45

ὃ σύλλογος πᾶς τῶν σοφῶν χόπτεσθέ μοιΐ.

rios commentarios et paraphrases in Aristotelem reliquit Pachymeres , teste Fabricio |. c. p. 466 [p. 785]. Nunc hoc interprete mortuo, Aristoteles quiescit neque legitur, quum pro- pter styli obscuritatem sine interprete legi nequeat, et clausus videatur. Sin obscuritatem nolis philosopho expro- brari, legas mea pace χλαύσαντα, de— fleas tuos libros interprete orbatos ». W. Priorem conjecturam esse veram dice- bam olim ad An. Gr. t. II, p. 198, camque confirmant codices. Sonus pa- rilis vocalium v εἰ mendum peperit. Himerius Or. 23, 18 : ἀπέχλεισας πύλας" male codex ἀπέχλυσας. Theodorus Prodr. Tetrast. p. 56 : Βαλαὰμ ἀλλοφύλοιο ὄνος ποτὲ γῆρυν ἄειρεν, ᾿Δγγέλου ἀντιάσαντος᾽" ἐμοὶ δ᾽, ὄνε χάμμορε, γλῶσσα, Οὔ ποτέ μοι χραιπνὴν ἐπί, δύ:τανε, γῆήρυν ἀείρεις. Ὦ θεὸς ἀντίασεν οὐδ᾽ ἀλλοφύλῳ γεχῶτι; codex, ἀΐσεις. Male scriptum fuerat ἀείσεις, et correxit nonnemo ἀείρεις, forsan et ob praecedens ἄειρεν. Sed et przcedens illud ἄειρεν abeat in ἄῦσεν, duce codice. Quicquid sit de utriusque scripturz origine, nova multo praestat. Euripides Ione 1446 : τίν᾽ αὐδὰν aeo ;

' « Alludit poetaster ad libros ana- lyticos Aristotelis, memorans Pachy- mer: beatam ἀνάλυσιν», W. Sed quam

frigide! Scripsit Pachymeres « in uni- versam Aristotelis artem Epitomen » cujus interpretatio latina, Rasarii opus, Venetiis fuit evulgata a. 1545. Insunt Priores Philosophi et Posteriores Re- solutiones. Quam editionem ob id me- moro , quod de ea taceant Fabricius et Harlesius.

* Codd., πατράσι. Edd. , πατράσιν, et in clausula bene.

* Codd., ἔχεις, quod correxit W., quum editum esset, ἔχοις. Permutatio est solita vocalium εἰ οι. Methodius Conv. p. 167 : ἀτὰρ μή τι χωλύοις ἐὰν ἀντιλαμθάνωμαι τῶν λόγων" vertente Pos- sino : « sed 70:580 ne quid obstes.... 5. Malim κωλύει, sumto etiam μὴ interro- gative : « sed nunquid obstat »? Alia est Allatianz lectio , μή tt χωλύω, cum interpretatione, « num vero est quod impediat »? Puto κωλύω esse mendum typorum , et Allatium ipsum scripsisse aut voluisse scribere χωλύει, idque bene.

ὁ Edd., B, συνθέντας. A, συνθέτας. « Respicit ad mathematica scripta Pa- chymeris, qua facile ex Fabricio [l. cit.] cognosci possunt ». W.

* À. σοφιστῶν χοπτέσθω. Permutatio- nem nominum co2ós et σοφιστής attigi ad Eunap. p. 439. Adde Wyttenb. Bibl. Crit. part. Xll, p. 73.

ΒΠΙΤΑΦΙΟΣ.

251

H yap κιδωτὸς τῶν καθ᾽ ὑμᾶς᾽ βιδλίων εἰς τὴν κιδωτὸν τῆς φθορᾶς ἀνετράπη. Δικαιοφύλαξ᾽, εἰ μέτεστί σοι πάλιν

θεσμῶν φυλακῆς" καὶ βραθεύεις ταῖς δίκαις,

ὅ0

θέσπιζε, δογμάτιζε, τὰς στάσεις λύε, τὴν ἀπροσωπόληπτον ἐξάγων κρίσιν" “ζῆλος γὰρ ὁ πρὶν οὐ συναπέθανέ σοι.

ρ᾽ οὐχὶ καὶ ζῶν τὴν τελευτὴν ἐσχόπεις,

καὶ τόνδε καλῶς ἐτραγῴδεις" τὸν βίον ;

95

à , ᾿ - , - , 5 ὡς κύκνε λευκὲ τῇ πτερώσει τοῦ χρόνου", ^ - , -» , ἐκεῖνο τοῦτο xal, τοσούτων φεῦ ἱ πόνων, τὸν τοῦ τέλους τρίπηχυν ἀνθείλου τάφον".

* Edd., ἡμᾶς. Codd., ὑμᾶς. Himerius Orat. 3, 1 : μηδεὶς ὑμῶν θαυμάσῃ. Citat Wernsd. ἡμῶν e cod.; ego reperi ὑμῶν.

* Pachymerem alloquitur, qui fuit Diczophylax. Vide p. 1.

* Edd., φυλακή, et sic Cangius, qui Iocum laudat Gloss. sub Διχαιοφύλαξ. À , φυλακῆς. B, φυλακαὶ x«l βραθεύσεις.

* « Phrasis hzc, τραγωδεῖν τὸν βίον, significat deplorare vitam humanam ejusque agnoscere et recensere calami- tates, quod postea fit v. 61 ». W. Al- ludi videtur ad Pachymeris carmen de vita sua. Videsis Fabricium, l, c. p. 786.

* Edd., τῷ πρεπώδει τοῦ χρόνον. Codd., τῇ πτερώσει, quod recepi : « Olor o candide celeri facte volatu tem-

peris ». Nomine illo πτέρωσις ducor ad epigramma Sylloges Welckerianze, p. 149 , quod in transitu tentare liceat : Οὐδὲν τὸ πεῖσαν, ὡς δοχῶ, τοὺς πρὶν λέ- γειν Ὡς οὐρανοῦ χάτεισι τῶν ψυχῶν γένος, Ἀλλ᾽ ἢ πτερωτὸς xal τρέχων τὸν αἰθέρα Καὶ πᾶν πτερῶν ὕψωμα νοῦς ᾿Ιαμθλίχον. Putabat vir d. esse πτερῶν participium verbi πτεροῦν, quod ipsi « volare » significat, ut sit πτερῶν ὕψωμα fere synonymum przcedentis sententiz τρέ- xo» αἰθέρα. Sic mens Iamblichi et currit et volat per :ethera et celum sublime.

Servato πτερῶν, τη Δ] id babere pro genitivo, ut πτερῶν xal πτηνῶν ὕψωμα celsissima designet cceli spatia volucri bus patentia. Malim etiam corrigere περῶν, « altissima trajiciens cuncta spatia ». Permutari πτ et x monstravit Bastius Comment. paleogr. Sic vita- bitur inelegans repetitio πτερωτός et πτερῶν.

* Mendum se videre, non bonam emendationem "Wernsdorf. ait. Quod conjecit omitto. Sic autem locum intel- ligo : « id ipsum, illam inquam cani- tiem, et, pro tantis heu! laboribus , wicubitum terminaleque tibi sumsisti sepulcrum ». Carmine de Officiis, inedito Philes, v. 113 : Ἔγνωμεν λομπρὸν τὸν Χοῦμνον Κανιχλείου | Nicephorum illum Chumnum Caniclei praefectum, cujus opuscula plurima et epistolas evulgavi in Anecdotis Grecis ac Novis), Στάσιν ἔχοντα μείξονα τῆς προτέρας, Kal δὴ μετ᾽ αὑτὸν τὸν καλὸν Μετοχίτην Λογοθε- τῶν μέγιστον σοφίας λῆξιν, Φοροῦντα χρυσῆν ἐρυθρὰν τὴν καλύπτραν, Ἢ δῶρον αὐτῷ συνανέχοντι χράτος Ἄναξ ὃ λαμπρὸς Ἀνδρόνιχος παρέσχε. Ταῦτα τὰ λαμπρὰ τῆς κάτω σκχηπτουχίας, Προεδρίας σχή- μᾶτα, σεμνότης, δόξα, Ῥέων τε πλοῦτος, xal πηλὸς ἐπηρμένος, Κόνις τε τύχης

88

258

ΦΙΛΗ ΕΙΣ IIAXYMEPH

: Q γλῶσσα δεινή, καὶ γραφῶν θείων᾽' στόμα,

᾿ » , - 4» ? , καὶ νοῦ γαθαρέ, ποῦ ποτ᾽ ἐχρύθης; λέγε.

« Ἰδὼν" ἔγωγε » φησί, « τὸν θνητὸν βίον

ὡς ἔστιν οὐδὲν 1) σκιᾶς ἴνδαλμά τι

καὶ φάσμα ῥευστὸν εἰς μετάρσειςἢ Εὐρίπου,

1 J 1 ’ [* 1 - ’ 5 xal πομφόλυξ xal τέφρα᾽ xal καπνοῦ χύσις,

ἢ παικτὸς ἀστράγαλος ἐν μειραχίοις,

ἢ κύθος ἐστὼς εἰς ἀσύστατον βάσιν".

Παρῆλθον εἰς τὸν δεῦρο τῆς ταφῆς τόπον,

ἀναμένων σάλπιγγος ἐσχάτης κτύπον, ὑφ᾽ ἧς ἐπαρθεὶς εἰς συνάντησιν φθάσω

τοῦ τὴν φύσιν χρινοῦντος ἐνδίκως Λόγου.

70

Τὸ γοῦν ἀφιλόκομπον ἐνθάδε γράφων,

σίγα" τὰ σεμνὰ τοῦ γένους ἀθύρματα.

τοῖς πνεύμασιν ἀρθεῖσα, Τέλος τάφος τρί- πηχυς. Ὦ βίου πλάνη! Al. Sutsus ora- tionem vulgarem colore ornans anti- quo : Γῆς τρεῖς πήχαις να΄ με θάψουν δέν με ἄφησεν ἡ τύχη. Difficultas hujus Phil loci precipua fuit in prava editionum interpunctione , quam mihi videor non male refinxisse. Id mendi genus sepe legentibus libros vel accuratissimos im— pedimento est. Evolvebam cum maxime de Nicephori Phoca» nece narrationem Leonis, dicentis inter alia : oux οἵδ᾽ ὅπως παρατυχὸν εὐχοσμία τις xal βαθεῖα σιγὴ τὸν δῆμον κατέσχε, τοῦ αὐτοκράτορος Νιχηφόρον ἀναιρεθέντος, καί τινος ἑνὸς τῶν ὑπασπιστῶν ἑτέρου μηδενὸς xy ἐπὶ κόῤῥης εἰληφότος χονδύλον. Quum circa finem haererem, inspexi latina, qus typotheta oscitantior vitiavisse videtur, et, grzcis denuo verbis consideratis, putavi sic distinguenda , Νικηφόρου &v- αιρεθέντος xxi τινος ἑνὸς τῶν ὑπασπιστῶν, érépov...., atque eo intelligenda modo, Nicephorum fuisse interfectum ac unum simul aliquem ex satelliubus, quum nemo alius vel colapho fuisset per- cussus.

* Edd., θεῖον. Codd., θείων.

* Ante v. 61 lemma in À : ἡ ix τάφου ἀπόχρισις. ἃ, ἔγωγέ φησι. Statim for- lasse , τὸν θνητῶν βίον.

* Edd., ἐν μετάρσει. Sequor codices. Fort. ὡς y.

* Gregorius Naz. t. lI, p. 179 : Βλέπε πῶς πάντα χόνις, Πάντα δ᾽ αὖ πάλιν τέ- φρα. Theodorus Prodr. Galeom.: 328: Ἅπανθ᾽ ἅπαντα τοῦ βίου τέφρα, χόνις" Ἁπαξάπαντα τοῦ βίου σκιὰ μόνον.

* Gregorius Naz. t. II, p. 156 : Ὡς οὐδὲν εἶναι τὸν βίον διαγράφων Ἢ χάπνον, ἢ ὄνειρον, ἣ ἄνθος χλόης.

5 Cum cubi basis non sit ἀσύστατος, fortasse scripsit τροχός, metaphora in isus hyperbolis solita, quam illustravi ad Anecd. Nova, p. 386. Alex. Sutsus Διογενιχῇ Go : Ἂς γυρνᾷ ἡ Τύχη λέγω τὸν τροχόν τῆς ὅπως θέλη. Sed convenit τρο- χοῦ metaphora, non ipsum nomen, et pro χύθος propono probabilius κχύχλος. — À , ἀσύστατον βίον.

' Edd., χτίσιν xp. ἐνδίκω λόγῳ. Codi- ces sequor.

* Allat. et Fabr. σιγᾷ. A, σίγα. B, σῖγα. W. σίγα, nec monuit.

ἘΠΙΤΑΦΙΟΣ.

209

Η γὰρ ταπεινὴ καὶ πατουμένη κόνις i 93

A 2 - 1 ' Δ ἢ , 1 xày ἐκριπισθῇ καὶ πρὸς αἰθέρα δράμῃ",

' 9 5 ἢ , * ^» e 4 , ἀλλ᾽ οὖν πάλιν κάτεισιν εἰς γὴν ὡς ἦ κόνις.

7ὅ

ὅταν ὁ κλωστὴρ τῆς πνοῆς" παραδράμῃ.

Βίόλοι δὲ πᾶσαι, καὶ λόγοι καὶ σχήυατα,

xai συλλογισμοὶ καὶ προτάσεις καὶ στάσεις,

εἰς οὐδὲν ἐῤῥέτωσαν, ὡς ὄναρ μόνον.

ς ἢ Η γὰρ τελευτὴ συμπεραίνει τὸν βίον

80

εἰς τὴν ἀναπόδεικτον εὐετηρίαν".

Συ δ᾽ ἀλλά μοι θαύμαζε" τῶν ἄλλων πλέον

αὐθαίρετον πενίαν, ἦθος μέτριον,

βίου τε παντὸς ἐμμελῆ μουσουργίαν,

4Β, δράμη, ut Edd. Α, δράμηοι, adunatis binis lectionibus, δράμη et δράμοι. — « Phrasis Psalmi 1, 4.» W. Non respiciebatur a poetastro locus Psalmi. Verbum Psalmi ἐχριπίξειν non est omnino biblicum , ut qui illo utitur δαθιδίξειν statim dicendus sit.

* Edd., κάτεισιν οἵαπερ χόνις. Sequor codices.

* AB, πνοῆς. Edd., ζωῆς. Vel in tali versificatore preferendus est semper discrepantibus libris, per legitimus, presemim quum sententia alterutro modo bona sit.

* « Ad scripta Pachymeris logica et philosophica et rhetorica, quz multa sunt, respicit, et potissimum forsitan ad ejus μελέτας εἰς τὰ προγυμνάσματα xxl sig τὰς στάσεις, quas Fabricius, p. 468, [t. VII, p. 786] memorat. Rhetorum vero στάσεις sunt illi quatuor caus juridicialis status ». W. Progy- mnasmata edidit Walz. v. d., μελέτας ego.

* « Mors concludit ad indemonstra- bilem abundantiam. Quando logici ho- minis syllogismos et premissas nomi- navit, nunc mortem non illepide con- clusionem vocat et inde efficit εὐετηρίαν ἀναπόδεικτον ». W. Tum sibi de nomine

εὐετηρία creat difficultatem et plurima disserit quae omittere satius erat. For- tasse legendum ἀναπόληχτον.

* Edd., σὺ δ᾽ ἀλλὰ 93 0. B, σὺ δ᾽ ἀλλά μοιθ. À , σὺ δ᾽ ἄλλά μοι 0. W. conjecit σὺ δ᾽ ἄλλα μοῦ aut μοι. Et addidit : « certa conjectura repono μοι. Defun- ctus vult se laudari ab eruditione ». Equidem pretuli σὺ δ᾽ ἀλλά, quum sit formula nota δ᾽ ἀλλά, quam olim illu- stravi ad Nicetam, p. 304. Est apud Nicetam idem accentus mendum τί δ᾽ ἄλλα, pro “τί δ᾽ ἀλλά. Videndus omnino Heindorf. ad Platonem sic lo- quentem Soph. 5 44: σὺ δ᾽ ἀλλ᾽ εἰπὲ πρῶτον. Adde Elmsleyum ad Heracl. 565, et Acharn. 1033. In Ione Euripi- dea, 978, νῦν δ᾽ ἀλλά, Musgravio de- lente δ᾽, et Wakefield. γ᾽ rescribente, qui error fuit et Walcken. in Phonissis, meliora docente Apitzio ad v. 1681. Leonidas Tarent. Anth. 9, 335 : 'Y2o- φόρου τωγάλμαθ᾽, ὁδοιπόρε. Μιχχαλίωνος. Ἑρμῆς, ἀλλ᾽ ἔδε τὸν κρήγνον ὑλοφόρον. Planudea δ᾽ ἀλλ’ ἴδε, favente optimo codice ; idque videtur servandum. Prz- terea malim τἀγάλμαθ᾽, vel capiendum τὠγάλμαθ᾽ pro duali numero τὼ ἀγάλ-- pact , icuncule binz videlicet quas te- nuis iste bajulus Mercurio dedicabat.

2060

ΦΙΛΗ ΕΙΣ HAXYMEPB ἘΠΙΤΑΦΙΟΣ.

καὶ τῆς ψυχῆς τὸν φθόγγον, εἰ βούλει, ξένε ἷ,

85

δι᾽ οὗ τὰ δεινὰ τῶν παθῶν ἠγον" θράση

λύρας μουσικῆς ἐκμιμούμενος“ τόνους ».

Qc To Ov

γὰρ σιωπᾷς, ἀλλὰ κανταῦθα πλέον

εὐγέ σοι γένοιτο᾽ καὶ τῶν νῦν λόγων μυσταγωγῷ τῶν σοφῶν παιδευμάτων.

τῆς ἀρετῆς τὸ χρῆμα δεικνύεις ὅσον᾽

ὥςτε σχεδὸν ζῇς, καὶ δοκεῖς τι συγγράφειν,

οἰκῶν, σοφιστά, τὴν στοὰν τὴν ἐσχάτην

χαὶ τὴν περισπούδαστον ἀποδημίαν",

ἢ τὴν πρὶν Αθήνησιν ἀκαδημίαν. Ἐγὼ δὲ νῦν, μάλιστα νῦν μαθὼν

θὅ

6 »

exo

ef , A ^ , ὅτι δίκαιος, ἂν τελευτῆσαι φθάσῃ,

ἔσται πρὸς ἀνάπαυσιν, ὃ Γραφὴ λέγει;

καὶ ζῇ καθαρὸν καὶ παθῶν ξένον βίον,

εἰς φῶς μετελθὼν εὐτυχῶς ἐξ ἑσπέρας.

“ Conjecit Wernsdorf. ξένον. Optime se habet ξένε. Alloquitur mortuus lau- datorem suum benevolum.

* Edd., ἦγε. Conjecit W. ἦχα aut ἧξα ab ἄγνυμι seu. ἄγω a frango ». Codd., ἦγον, «Írangebam, fregi », vel potius « ducebam », ut Orpheus ille, qui « ani- mos ferarum et saxa sequentia duxit ».

* « De metaphora scienti: musicz ad concinnitatem vitz videas Himerium Ecl. 17, 4 ». W. Adde n. ad Choricium, p. 330.

4 Ὡς εὖ γέ cov] vide p. 113, n. 4. Ante hunc versum lemma : ἐπίλογος βραχὺς.

* « Quum Pachymerem ait incolere « extremam Porticum » alludi ad Zeno- nis Porticum intelligo; cum vero eum ait « expetitam peregrinationem » in- colere, nil intelligo. Sed si reponas ἀκαδημίαν, et simul mente teneas τὸ μᾶλλον, quod in adjectivo περισπούδα--

100

στος latet, tunc intelligo allusionem ad Platonis scholàm , cui colleste gymna- sium anteferatur ». W. À , ἀποδημίαν, et ferme ἀσποδ. Ex B nihil habeo eno- tatum, ut crediderim et ibi esse ἀποὸ. Quum statim nominet Philes τὴν Ἀθήνη- σιν Ἀκαδημίαν, non vero simile et hic nomen repeti. Ferme suspicor versum periisse.

* Edd., Ἔγωγε δὲ μάλιστα νῦν. À, ἐγὼ δὲ νῦν μάλ. μαθ. Β, ἐγὼ δὲ νῦν μάλ. νῦν. Hoc pratuli. Repetitio non est in- suavis.

* Allat., γραφῇ. Fabr. et W. γραφή, tacite. Codd., γραφή. « Alludit ad Hebr. 4; ὃ, et Is. 51, 1; et » 100 ad Ephes. 5, 8 ». W. Isaiz verbis ab ipso Wernsdortio excitatis utar, qui superius ἔσται ab ejus vana suspicione legentis ἐστι vindicem. Sic autem lsaias : ἴδετε ὡς ὃ δίχαιος ἀπώλετο.... ἔσται ἐν εἰρήνη ἡ ταφὴ αὑτοῦ.

IJEPOKAEOYZ ΚΑΙ ΦΙΛΑΓΡΙΟΥ͂

ΦΙΛΟΓΕΛΩΣ

Abd rus-A mas dRCUUU ARUM Q^ "^ prm. ἀπ eR opo.

A- t

- $IAOFEAQEX

EK TQN

IEPOKAEOY? KAI e$IAATPIOY l'PAMMATIKON.

a. Σχολαστικὸς᾽ ἀργυροκόπῳ ἐπέταξε λύχνον ποιῆσαι. Τοῦ δὲ , , 3, d * ἐξετάσαντος πηλίκον ποιήσει . απεχρίνατο" « ὡς πρὸς ὀχτὼ dy-

θρώπους ».

!Hoc est lemma codicis Parisini, notandi deinceps littera À. Monacensis codex , olim Augustanus , notandus lit- tera M : Ἔχ τοῦ Ἱ. x. $0. γραμματικοῦ. Praestat lectio cod. A, ut jam non co- gitetur amplius de Hierocle illo philo- sopho, cujus epithetum in lemmate editionum , Ἱεροχλέους φιλοσόφου Ἀστεῖα, dudum viris doctis suspectum, a nemine uno deletum fuisse demiror. In M est alterum lemma : ix τοῦ φιλογέλους (sic) περὶ σχολαστιχῶν. Inde patet libri istius φιλόγελως inscripti excerpta tantum ad nos pervenisse; patet etiam ex simili lemmate in À historjolis prefixo de avaris : ix τοῦ φιλογέλου" consentiente M. Scripsi sine solecismo : ix τοῦ Φιλό- γελω. Jac. Pontanus, qui Latinam con- versionem, Progymnasmatis suis Rheto- ricis insertam, ad Graeca codicis Augu- stani instituit, id habet lemma : « Ex Hierocle et Philagrio grammatico scho- Jasticorum , sive litteris studentium, et aliorum ridicule dicta et facta » ; addens idque merito « et aliorum », quum au- ctores τοῦ Φιλόγελω multorum memine- rint preter scholasticos. Vetus poeta

comicus Philistio libello cuidam suo ei- dem nomen przscripserat, Suida teste : Φιλιστίων Προυσαεὺς, ἤ.... Σαρδιανός.... οὗτός ἐστιν ὃ γράψας τὸν Φιλόγελων..... Νιχαεὺς δὲ μᾶλλον ἄδεται, ὡς μαρτυρεῖ τὸ ἐπίγραμμα 'O τὸν πολυστέναχτον ἀν-- θρώπων βίον Τέλωτι κεράσας Nue Φι- λιστίων. Auctius disticho legitur in Anth. 1, 55. lbi non meminerunt in- terpretes variantis lectionis μέξας, pro χεράσας, qua est usus Hesychius lllu- stris, p. 40.

* Grzce inedita historiola. Est prima et in M. ut et Pontano. — Σχολαστιχός] « scholasticus, sensu malo hoc loco ac- cipitur, ut hominem imprudentem, ineptum et plumbeum, quales schola saepe non corrigere potest , significet ». Scuigg. ad Facetiam proximam. Plu- rima dabit editor Lugdunensis , descri- pta in Londinensi a. 1613 et Needha- mia. Áddesis de nomine σχολαστιχός Corayum Przf. ad Hierocl. p. xy'..., et quos allegavi notarum initio ad Theo- phylactum Simoc. scholasticum.

* [nseruit conversioni Pontanus pro scholio: «si de pane interrogatus sic

264

IEPOKAHX

β', Σχολαστικὸς' κολυμθῶν παρὰ μικρὸν ἐπνίγη" ὥμοσε δὲ

εἰς ὕδωρ μὴ εἰςελθεῖν, ἐὰν μὴ μάθῃ πρῶτον καλῶς κολυμδᾷν.

y. Σχολαστιχῷ τις ἰατρῷ" προςελθὼν εἶπεν" « ἰατρέ, ὅταν

ἀναστῶ ἐκ τοῦ ὕπνον, ἡμιώριον ἐσκότωμαι, καὶ εἶθ᾽ οὕτως ἀπο-- καθίσταμαι ». Καὶ ὁ ἰατρός" « Μετὰ τὸ ἡμιώριον ἐγείρονυ ».

δ΄, Σχολαστικοῦ" ἵππον πιπράσχοντος, ἠρώτησέ τις εἰ πρωτο- δόλος ἐστί. Τοῦ δὲ εἰπόντος δευτεροδόλον" εἶναι, εἶπε « Πῶς»;

respondisset pistori, recte respondis- set ».

! Est in M. et Pont. 2; in edd. et Rhorio 1. Imitatus est Moneta (in Me- nagianis, t. 1, p. 129, vel Opp. t. 1, p. 408) versibus hisce non illepidis : « D'un qui pensa se noyer. — Àu mois de juin, se baignant dans la Seine, Certain badaud y tomba dans un creux. Quelques nageurs se donnérent la peine De l'en tirer; c'en étoit fait sans eux. Entre leurs bras porté sur le rivage, Il rappela ses esprits doucement ,. Tant qu'à la fin, ayant repris courage, « Beau sire Dieu, cria-t-il hautement, De me baigner si désormais l'envie Me reve- noit, daignez mela changer ; Onque dans l'eau n'entrerai de ma vie, Qu'aupara- vant je ne sache nager ».

* Edd., χολυμθᾶν βουλόμενος. M., ἐπνίγει, permutatis de more vocalibus y) 8t.

* Edd., ὥμοσε ovv μὴ ἅψασθαι ὕδατος, excepta Corayana, in qua ἅψεσθαι, cor- rigente viro d., quod ὥμοσε μὴ ἅψασθαι significet « juravit non tetigisse se », non autem « juravit se non tacturum ». Sed illa Corayi opinio probabilior esse videtur quam verior. Firmat aoristum ἅψασθαι, aoristus codicum ἃ, M, quem repertum a se Corayus fortasse muta- vissel in εἰςελεύσεσθαι, temere , ni fal- lor. Etenim sxpissime Grzci scriptores el vetusti et optimi aoristo utuntur, sententia futurum tempus postulante.

Hanc syntaxin tractare memini de ver- bis ἐλπίξειν, κελεύειν, aliis ad Aristen. p. 496, ad Anecd. Gr. t. IV, p. 261. Ipsius verbi ὀμνύναι exempla exhibet Lobeck. Parergis Phrynichi, p. 150, qua de re tota multus est et egregius. Aristenetus, 2, 16 : ἐπομωσαμένη τὴν ἄτοπον ταύτην διαλῦσαι φιλίαν. Theocri- tus Id. 27, 34 : Ὄμννε μή, μετὰ λέχτρα λιπὼν ἀέχουσαν ἀπηνθῆν. Quz lectio loci dubii optima est.

ὁ [nserui χαλῶς ex M. Pontanus : « ni prius bene natore didicisset ».

5 Grece inedita historiola. Est tertia in M et Pontano. M, σχολαστιχός τις ἰατρῶ. Quam scripturam P. convertit. Infra in cod. A , inter SS mihi ροε΄ poc, hecce est historiola : Κυμαίῳ ἰατρῷ σχολαστιχὸς προςελθών, εἴπε᾽ « Σοφιστά, ὅταν &x τοῦ ὕπνου ἀναστῶ, ἐπὶ ἡ μιώριον διύπνισον. Notat Μηνᾶς esse mutilam et ad presentem S remittit lectorem.

* Est Edd. et Rh. 2; Met P. 4. Conf. similis historiola S pve'.

' M, ἵππου" AM , πρωτόθολός et δευ- τερόθολον. Sequor Edd. In historiola p» , quz similis est , δευτερόθολος exhi- bet codex. — « Hoc est, num primos dentes emitteret; βόλος enim Aristoteli [H. A. 6, 22, p. 394 Cam. et alibi] est dentitio ». Powr. Erravit. Si Aristotelis non meminisset, correcto amitteret, nihil erat reprehendendum. Sed βόλος non est , quod putavit, dentium e gingi- varum alveolis emissio, imo est prola-

ΚΑΙ ΦΙΛΑΓΡΙΟΣ.

265

Li , ) 1 , Y , Ο δὲ anexpivato* « ἅπαξ ἐμὲ καταδέδληκε, καὶ ἅπαξ τὸν πατέρα

pov! ».

e. Σχολαστικῷ ttg! ἀπαντήσας. ἔφη" « Κύριε σχολαστιχέ,

καθ᾽ ὕπνους σε ἰδὼν προςηγόρευσα ». Ο δὲ

;?* « Νὰ τοὺς θεούς »,

ἔφη, « ἄσχολος ὦν, οὐ προςεῖχον ».

ς΄, Σχολαστικός", ἰδὼν τὸν κατὰ συνήθειαν αὐτοῦ ἰατρὸν

9 ) ^ - : , ἐρχόμενον", περιεστέλλετο αὐτῷ ὀφθῆναι“. Ἐρωτηθεὶς δὲ παρά

psio et ejectio. Auctor latine editionum conversionis, ne lectoribus qui grzce nescirent sententiz lusus periret, com- posita nova fecit, « protojaculus, se- cundojaculus », in eo falsus, quod in nota βόλον esse dentitionem dixerit seu dentium emissionem. Bene Corayus : πρωτοθόλος ἵππος ὁ τοὺς πρώτους, καὶ δευτεροθόλος à τοὺς δευτέρους ἀποθαλὼν ὀδόντας. Conf. narratio λζ΄. Addit Pon- tanus lectorum diffidens sagacitati : « Jocus est iu ambiguo. Bó2o; a βάλλω, quod cum πρῶτον et δεύτερον junctum, alium atque alium sensum efficit. Re- spondens quasi a βάλλω pro jacio, in- terrogans a βάλλω pro emitto [imo amitto, demitto| πρωτοθόλον accepit ». ! Edd., Rh. : φήσαντος.... ἔφη" πῶς οἶδας; ὃ δὲ einev^ ἅπαξ ἐθόλευσεν ἐμὲ xol τὸν πατέρα μου. M., ἀπεχρίνατο. ὅτι ἅπαξ ἐμὲ ἔθαλε γάτω καὶ ἄπαξ τ. π. μ. * M. et P. 5. — Edd., Bh. 3; ubi: σχολαστιχὸς φίλῳ συναντήσας cime: Ka! ὕπνους σε ἰδὼν προςηγόρευσα. Ὁ δέ᾽ Σύγ- νωθέ μοι, ὅτι οὐ προςέσχον. M., καθ᾽ ὕπνους σε εἶδον" ὁ δέ, μὰ τ. θ. εἶπεν, ἀσχολῶν οὗ προςέχων. Pontanus tacite corrigebat, qui vertit: α .... te vidi et compellavi.... Per deos, inquit, occu- patus non attendi ». | * Io M. et P. 6. In Edd. et Rh. 6; ubi : σχο)αστικὸς ἰατρῷ συναντήσας" Συγχώρησόν μοι, εἶπε, καὶ μή μοι μέμψη ὅτι οὐκ ἐνόσησα. Conferam etiam Edd. et Rh. hist. 14, qua À caret : σχολαστι-

xüg ἰατρῷ συναντήσας ὑπὸ τοῖχον (sic Coray. e conjectura pro vulgata ὑπὸ τοίχον" est τοῖχον in Voss. cod. ap. Rh.) ἐκρύθη. Τινὸς δὲ πυθομένου τὴν αἰτίαν, ἔφη" Καιρὸν ἔχω μὴ ἀσθενήσας (Voss. μὴ ἀσθενῆσαι, quod sensu caret), x«i αἰ- σχύνομαι εἰς ὄψιν ἐλθεῖν τοῦ ἰχτροῦ. In vernaculas facetiarum collectiones hzc narratiupcula recepta est.

* Pontanus : « conspicatus medicum pro consuetudine venientem ». Male; nam à χατὰ συνήθειαν ἰατρὸς est medicus ordinarius, « son médecin , son méde- cin ordinaire ». Vide Add.

* Pontanus : « comperuit se ne vide- retur ». Scriptum voluit, « cooperuit 86 ». Sed vel sic latina grzcis verbis non respondent. Oportuit saltem, ««- ριεστέλλετο ToU μὴ ὀφθῆναι. Sed περιε- στέλλετο mutandum videtur in ὑπεστέλ- Aero. Est enim ὑποστέλλεσθαι, commode interpretante Rherio ad Porphyr. Abst. Ι, 57: « per metum aliquid dissimulare, propter metum aliquid refugere ». lade verterim : « pudore refugiebat ab illo conspici ». Contrario modo περὶ pro ὑπὸ scribendum conjicio in scholio ad Plu- tum 799 : ὡς τῶν ἄλλων ποιητῶν διὰ ψυχρότητα ποιήσεως δι᾽’ ὀδολοῦ χαρύων ὑποστελλομένων τὴν χαχίαν τοῦ δράματος. Apte corrigebat Hemsterh. διὰ βόλον καρύων᾽ sed et addiderim, περιστελλο-- μένων, scilicet , « aliis poetis velanubus, celantibus, protegentibus dramatis ine- ptam compositionem.

34

266

IEPOKAHZ

. 3 At , ὃ 1 , “Ὁ - » , e II ) τινος αἄντου etat pou ux TL TOUTO ποίει, απεχρίνατο « ττολὺς

, 3 μ 3 » » 1 » 4 3 , 4 χρόνος ἐξ ou οὐκ ἐνόσησα, καὶ αὐτὸν ἐντρέπομαι ».

ζ΄, Σχολαστικῷ τὴν σταφυλὴν τμηθέντι παρήγγειλεν ὁ ἰατρὸς"

t , , [4 μὴ λαλεῖν. Ο δὲ τῷ δούλῳ αὐτοῦ ἐπέταξεν" ἀντασπάζεσθαι

* 39 3 - 1 , ki $1 1 ζ ἄντ᾽ αὐτοῦ τοὺς προςαγορενοντας. Εἰτα αὐτὸς πρὸς ἕκαστον

ἔλεγε" « Νὴ πρὸς U6pw αὐτὸ δέξῃ, εἰ ὁ δοῦλός μου ἀντ᾽ ἐμοῦ ac

ἀσπάζεται" ἐκέλευσε γάρ με ὁ ἰατρὸς μὴ λαλεῖν ».

v. Σχολαστικὸς" θέλων πιάσαι μῦν" τὸν τὰ βιδλία αὐτοῦ

τρώγοντα, κρέας δακὼν ἐν τῇ σκοτίᾳ ἐκάθητο.

* M, αὐτὸ ποιεῖ, ἀπεχρίθη" m. xp. ἐστὶν ἀφ᾽ οὗ o. ἐν. x. ἔντρ. αὐτόν.

* Est in M. et P. 7. Abest ab Edd. et Rh.

* À, ἰητρός. M , ἰατρός.

* A, ἐπέταξε. M, ἐπέταξεν. lambicus versus Ánth. 15, 19, 3, sic incipit recte : ἐχάλεσε πλῆθος. Ibi annotata fuit Palatina scriptura ἐχάλεσεν. Equidem reperi ἐχάλεσε. Ne minima quidem reor omittenda.

* Est in Met P. 8; in Edd. et Rh. 7.

* Edd., μῦν ἐθέλων πιάσαι. Bh., μ. θέλων x. Verbum πιάζω fuse tractat Rhorius. Exstat et S χη. Non fuit vete- ribus eisque bonis scriptoribusignotum. Videsis meam ad Theocritea, 4,35, ταῦ- po» πιάξας τᾶς ὁπλᾶς, notam in ed. altera. Usus est et composito ἀμφεπίαξε Theocritus Epigr. 6. Passim reperitur in recentiorum libris. Theodorus Prodr. Sa tiraKar& Ἡγουμένων, in Abbates, Y 585: Ei δ᾽ ἀῤῥωστήσει μοναχός, ἣ πόνος τὸν χρατήσει" cum variante ἂν πιάση. (ο- rayus, doctus et laboriosus: Theodori interpres , de hoc vocabulo consulendus Atact. t. I, p. 140. Andreopulus Syn- tipa, p. 7139: ὁ τῆς νυχτὸς φύλαξ λεγό-- μενος ἐμὲ πιάσας.... ἔσυρέ με. Symeon Sethi Ichnel. p. 14 : τῶν δὲ παιδογόνων αὑτοῦ μορίων τοῖς τοῦ ξύλου ῥήγμασι συμπιασθέντων. Nunc χυδαϊκῶς dicunt

πιάνω. Àl. Sutsus Satira : Ὅσοι ποτὲ δὲν ἔμαθαν πῶς πιάνουν τὸ κοὐϑδύλι. Christo- pulus : Μίαν ὁ Ἔρωτας μιχρὴ Σαϊτίτξα του, πιχρή, Σχουριασμέν᾽ εἰς τὴ φαρέτρα, Τὴν εὐγάνει σιγανά, Καὶ τὴν πιάνει, x' ἀρχινᾷ Καὶ τὴν τρίθ᾽ εἰς μία πέτρα. Inveni quidem editum i6y&vec , sed ma- lui ἀρχαιογραφεῖν, quod melius, nec sonum immutat. Lectores propter eos qui neotericarum illarum formularum sunt imperitiores, monebo σαϊτέτξαν σχουριασμένην sagittulam esse ferrugine tioctam, ab σχωρία. Sepius ὦ abit in ov. Auctor Ciris 245 : « juro.... Omnia me potius digna atque indigna laborum Millia visuram, quam te tam tristibus istis Sordibus, et scoria patiar tabescere tali ». Clamant critici nomen esse sordi- dum et ex fzce plebis, quod quit ne- gari. Objiciunt, idque gravius , primam in « scoria » produci; sed potuit voca- buli rari pronunciatio esse dubia, vel synizesis fieri ut in « parjetibus ». Ser- vetur « Scoria ν vel « scorja » et intelli- gatur translate de ferrugineo vultus colore, de tincto viola pallore amantium.

' Edd. Rh., xp. δακὼν ἐναντία ἐκάθισε. M, σχοτεία. À , σχοτίᾳ. Thomas. Mag.: σχοτία οὖχ ἐν χρήσει. Est apud Michaeam, 9, 6: σχοτία ὑμῖν ἕσται dix. μαντείας. Est in Phonissis quidem , sed loco du- bio. Ánonymus Rhorrii : « Voss. ἠρέμα

ΚΑΙ ΦΙΛΑΓΡΙΟΣ.

267

θ΄. Σχολαστικὸς᾿ θέλων τὸν ὄνον αὐτοῦ διδάξαι μὴ t d ; οὐ ttapé£6aAev" αὐτῷ τροφάς. Αποθανόντος δὲ τοῦ ὄνου ἀπὸ λίμου;

ἔλεγε" « Μεγάλα ἐξημιώθην᾽ ἀπέθανε ».

ὅτε γὰρ ἔμαθε" μὴ τρώγειν, τότε

ἰ. Σχολαστικὸς " ἵππον πιπράσκων ἠρωτήθη μὴ δειλὸς " εἴη.

: ;. 5 e Xy 1 1 ^ ’ ᾽ "7 O δὲ εἶπεν. «Οὔ, μὰ τὴν τοῦ πατρός μου σωτηρίαν"

σταύλῳ" γὰρ μόνος ἔστηκεν ».

ἐν τῷ

ια΄. Σχολαστικὸς θέλων ἰδεῖν" εἰ πρέποι αὐτῷ κοιμᾶσθαι, καμ-

μύσας ἐνωπτρίζξετο"

11

(e. Σχολαστικῷ

ἀποδημοῦντι φιλὸς αὐτοῦ ^ ἐλεγεν᾽ « Ἀξιῶ

σε δύο παῖδας dyopáo. μοι ἐκ πεντεκαίδεκα ἐτῶν ». ὁ δὲ einey:

« Ἐὰν τοιούτους μὴ εὕρω; ἀγοράσω σοι ἕνα τριάκοντα ἐτῶν ».

ty. Σχολαστικοὶ δύο ἢ πατραλοῖαι ἐδυςφόρουν πρὸς ἀλλήλους

δαχὼν ἐν axori& ». Vossianum apogra- phum, avulso folio primo, nunc illa historiola cáret. Est σχοτία et S ριζ΄.

* Est in M et P, 9; in Edd. et Rh. 8.

* M, αὐτοῦ τὸν ὄνον. Edd. Rh. : ἵππον αὑτοῦ δ. μ. vp. πολλά. Anonymus Rho- rii : « Voss, διδάσχειν ». Qui anonymus consentiente Rh., πολλά jungendum pu- tat, non verbo τρώγειν, sed sequenti sententia, in sensu abverbii πολλάκις. Male omnino. Pontanus : « ne multum comederet ». Non repererat tamen πολλὰ in Augustano. Sequebatur versionem Lugdunensem.

* Est παρέθυχεν in Edd. antiquis; πα- ρέθαλεν in Lipsiensi a. 1789, citante Corayo ipso , qui maluit scribere e con- jectura sua παρέθηκεν. Lectionem Li- psiensis editionis , quam habent Voss. et Rh., probavitque Wesseling. apud Rh., confirmant À M.

* Edd. et Rh., τοῦ ἵππου τῷ λιμῷ... μέγα. Pontanus : « magnam jacturam [feci] ; quando enim didicit non mul-

tum comedere ».... Voss. ap. dcm mum Rh. : χαλῶς duae.

* Abest ab Edd. Est in M. et P, 10. Similis est historiola pvz'

* M, δῆλος, permutatis » et ει.

' Μὰ T. πατρός μου σωτηρίαν) for- mula jurandi christiana. Cf. SS uz", ρνζ΄.

* Vocabulum est recentioris linguz σταῦλος, quod et ecvá62os scribitur, nec male, quum sit latinum stabulum.

9 Est in M et P, 11; 10 in Edd., ubi σχολαστιχὸς θέλων. Insertum fuit. εἰδέναι e conjectura. In Rh. est 10, qui e Vossiano dedit ἰδεῖν, quod reperi in A M.

*? Edd., πρέποι. Cf. S ιδ΄. AM, πρέ- ntt. M, καμύσας" Cf. αὶ ρχδ΄. Edd., icon- τρίξετο. quod mendumsservavit Corayus, id non librario, sed auctori tribuens, severe nimis et injuste. M , ἐνοπτρίξετο. À augmentum habet.

*! [n M. et P, 12. Abest ab Edd.

** A , αὐτῶ. M, αὑτοῦ.

!3 Est in M et P, 12. Abest ab Edd. Conf. similia $ p»&', cum nota.

268 IEPOKAHX

ἐπὶ τῷ τοὺς πατέρας αὑτῶν ζῆν. ToU δὲ ἑνὸς εἰπόντος " « Θέλεις 5 D I» e C » * » 1 1 L4 36 οὖν; ἀποπνίξει ἕκαστος ἡμῶν τὸν ἴδιον᾽ ». « Μὴ γένοιτο », Etrey ὁ ἄλλος, «ἵνα μὴ πατραλοῖαι ἀκούσωμεν. Αλλ᾽, εἰ βούλει, σὺ

τὸν ἐμὸν σφάξον, καγὼ τὸν σόν ».

ιδ΄, Σχολαστικὸς ἢ οἰκίαν πριάμενος, εἶτα διὰ τὴς θυρίδος πα- ραχύψας, ἠρώτα τοὺς παρερχομένους“ εἰ πρέποι αὐτῷ.

ιεἰ, Σχολαστικὸς᾽ καθ᾽ ὕπνους ἧλον πεπατηκέναι δόξας, τὸν , , s "S ᾿ » “ , Y , , ' πόδα περιέδησεν. Ἑταῖρος δὲ αὐτοῦ πυθόμενος τὴν αἰτίαν, καὶ

γνούς, « Δικαίως » ἔφη, « μωροὶ καλούμεθα. Διὰ τί γὰρ ἀνυπό-

δητος κοιμᾶσαιν:;

ic. Σχολαστικὸς" βιδλίον αὐτοῦ ἐπιζητῶν ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας, χαὶ μὴ εὑρίσκων, ὡς κατὰ τύχην θρίδακας" ἤσθιεν, ἐπιστραφεὶς

* M, 0. οὖν ἀποπνίξαι ἔχ.... ἴδιον; -

* [n Edd. Rh. 11; abest ἃ M et Pont.

* Edd. Rh., xai τῆς θυρίδος τροχύψας. Codex Voss. inserit διά. Anonymus apud Rherium apposuit Prov. 7, 6 : ἀπὸ θυρίδος παρακύπτουσα. Conf. SS λγ΄, σμθ΄. Mox Edd. Rh., παριόντας et πρέπει. Cf. € ια΄. Rherius meminit non importune Salmasii ad Tertull. de Pallio, c. 3, eos refutantis qui « vestimenta inhabitan- tur » vestem quasi domuni esse inter- pretantur et sic vestem quasi domum inhabitari volunt. « Bella illa interpre- tatio » Salmasius ait, « mihi in memo- riam suave ac lepidum stupiduli nescio cujus, de quo est apud Hieroclem. Is quum donium recens emptam haberet, de fenestra ejus domus prospectans, pretereuntes interrogabat an satis se deceret. Domum ille plane, quasi ve- stem, habitari credebat ». Potuit quidem stupidulus scholasticus sic ineptire; sed et potuit ingeniosus homo ac festivus sic desipere jocosius, rideret ut ipse et ceteros hilararet.

ὁ Est in M et P, 14; 12 in Edd. ubi: σχολαστιχὸς κατ᾽ ὄναρ ἴδων ἦλον πεπατη-- χέναι, χαὶ δόξας ἀλγεῖν τὸν πόδα, περιε--

δήσατο" ἕτερος δὲ μαθὼν τὴν αἰτίαν, ὅφη" διὰ τί "kp ἀννπόδητος χοιμῆσαι; Invenerat adscriptum editor Lugdunen- 818 χαθεύδεις, manu recente et Sylburgii forsan; ipse proponebat »xexocjenac , et quod miror, χοιμάεις, hocque prsecipue. Conjecit et edidit Corayus χοιμᾶσαι, nesciens sic jam conjecisse Needham. $ic jam edidisse Rhorrium e Vossiano codice. Et À, χοιμᾶσαι. M, χοιμᾶσε, ex permutatis de more «« et e. Monet Corayus χοιμᾶσαι pro χοιμᾷ pertinere ad inclinatam grecitatem , ut ἀχροᾶσαι pro &xpo&, ὄδυνᾶσαι pro óóv»&. Exstat χοινᾶστι rursus S pi; χοιμᾷ S po6".

* Est 15 in M et P. Abest ab Edd. et Rh.

* A , θρίδακας. M, μαρούλια, et sie in- ferius. Notum vel ex Cangio μαρούλιον esse nomen recentius pro antiquo 6pí- óoE. Poterit conferri mea nota a3 Hie- rophilum de Alimentis, p. 229, et Áno- nymus , Psellus forsan, in meis Aneed. Gr. t. 11], p. 420. ZaXox» Dictionario Gallico Grzeco « laitue » dieitur μαρούλι. Corayus in Atactis τὸ μαρουλάχι esse Co- chleariam Drabam auctore tradit Stack- husio; qua de synonymia dubitari potest.

ΚΑΙ 9IAATPIOX.

269

, J 5 1 , Ψ LI 4, ἐπί τινος γωνίας, εἶδε᾽ κείμενον τὸ βιθλίον. ὕστερον δὲ φίλῳ ἀπαντήσας ὀδυρομένῳ ὡς τὴν στολὴν τῶν ἱματίων" αὐτοῦ ἀπολέ-- σαντιἧ, « Μὴ δυςφόρει» ἔφη « ἀλλὰ θρίδακας ἀγοράσας, καί, ἐσθίων αὐτάς", πρὸς τὴν γωνίαν ἐπιστραφείς, πρόςχες, καὶ εὑρή-

σεις αὑτά ».

E ME: ^ , ^ » “ ἐξ. Σχολαστικῷ ἑταῖρος ἀποδημῶν ἔγραψεν ἵνα αὐτῷ βιδλία » 1 3 , , , 9 ^ , , ' ἀγοράσῃ". Ο δὲ ἀμελήσας, ἐπανελθόντι αὐτῷ ἀπαντήσας, « Τὴν περὶ τῶν (Av ἐπιστολήν, » εἶπεν, « ἣν οὐκ ἐδεξάμην, ἀπέ--

στείλας».

* À, εἶδε. M, εἰ δέ. Sepe sunt ἃ li- brariis male divise syllabze, male adu- nata. Sibyllina Oracula, 5, 209 : 4víxa... ἥλιος... περιπάμπολον ἡγεμονεύση. Vide- tur scribendum. περίπαν πόλον. Dici potest περίπαν, ut ἐπίπαν, παράπαν. Natum est παρ pro πᾶν ex pronuncja- tione litterz ny ante pi.

* Vertit Pontanus : « vestimentorum ornatum ». Videtur esse periphrasis pro ἱμάτια. Eunap. p. 85 : τὴν στολὴν τῆς ἐσθῆτος.

* M, ἀπωλέσαντα.

* M, μαρούλια... αὑτά. À , θρίδακας... αὑτά. Scripsi αὐτάς. Sed fere suspicor descriptorem, ad χυδαικόν nomen μα-- ρούλια offendentem, correxisse θρίδα- xag, ét pronomen intactum male reli- quisse. Id sibi licentix sumpsisse inferius erit ahimadvertendo locus.

* Est 15 in M. et P; 27 in Edd. et Rh.

* À , ἀγοράσῃ. M , ἀγοράσει.

ἘΜ, sine ἀπαντήσας.

* Cod. Α, ἀπέστειλας, et sic in alia ejusdem historiole recensione quae in eodem codice, post & mihi Jj, est collocata, et cujus varias lectiones hasce excerpere Μηνᾶς satis habuit : βιθλία πρίηται" ὃ δὲ ὀλιγωρήσας ἐπανέλθοντι..... τὴν ἐπιστολήν, εἶπεν, ἣν περὶ τῶν βιθλίων ἀπέστειλας οὖχ ἐδεξάμην. Scepius repe- riri puto ἐπιστέλλειν ἐπιστολήν, sed et ἀποστέλλειν apte dicitur; quidni? Non

uno loco inlibro Maccabeordum primo ita scriptum est : c. 12, 19 : xal τοῦτο τὸ ἀντίγραφον τῶν ἐπιστολῶν ὧν ἀπέστειλεν. Cf. 14, 19. Sed et ἀπέστειλας legitur in editionum recensione , quz sic habet : σχολκχστιχῷ φίλος ἔγραψεν εἰς Ελλάδα ὄντι βιδλέα αὐτῷ ἀγοράσαι. Τοῦ δὲ ἀμελήσαν- τος, ὡς μετὰ χρόνον τῷ φίλῳ συνοψίσθη, εἶπε" τὴν ἐπιστολήν, ἣν περὶ βιδλίων ἀπέ- στειλάς μοι, οὖχ ἐχομισάμην. Ànonymus Rhorii ait esse in Vossiano ἀν Ἑλλάδα ὄντι, quod non mutat. Equidem in apo- grapho Vossiano reperi nitidissime scri- ptum ἐν Ἑλλάδα, cum lectione margi- nali, eaque pessima, &v'. Esse εἰς 'EX- λάδα pro ἐν Ἑλλάδι τοῦ παραχμάξοντος ἑλληνισμοῦ monet Corayus. Sic infra G σνδ΄, εἰς χειμῶνα ναναγῶν. Sed et talia exempla reperire est apud scriptores accuratissimos. Lucianus Asino c. 1: ἄνδρα οἰκοῦντα ἐς τὰ Ὕπατα. ἴδ] Sola- nus : « siccine solent Grzci » ? non so- lebant quidem, sed nonnunquam id negligentiz sibi concessisse videntur.

-Hodie autem illa syntaxi plerumque

utuntur. Παν. Σοῦτσος Leandro : ἧτον μετ᾽ ἐμοῦ εἰς πλησιόχωρον τριανταφυλ- λῶνα. Rursus : διὰ τί, φίλε, Juneteat ; διότι με βλέπεις εἰς τὰ χεέλη τοῦ τάφου. Addit Anonymus esse in Vossiano τῶν βιθλίων et. ἐχόμισαν. Addo ipse in apo- grapho Vossiano abesse ὄντι, esse εἶπεν, et τῶν, et ἐχομισάμην. Pro συνοψίσθη,

210

IEPOKAHX

* uq wm). Σχολαστικῷ cg! ἀπαντήσας εἶπεν" « Ov ἐπώλησάς po ^" ῳ 9.9. » 1 1 , » 95» 7 5

δοῦλον᾽, ἀπέθανε ». « Μὰ τοὺς θεούς », ἔφη, « παρ᾽ ἐμοὶ ὅτε ἣν,

9 δὲ" ^^ 8 93 , οὐδὲν τοιοῦτον ἐποίησε ».

ιθ΄, Σχολαστικὸς" ἰδὼν πολλοὺς στρουθοὺς ἐπὶ δένδρου ἑστῶ-

τας; ἁπλώσας τὸν κόλπον, ἔσειε τὸ" δένδρον, ὡς ὑποδεξόμενος"

τοὺς στρουθούς.

χ΄, Σχολαστικοὶἷ δύο ἀπὸ δείπνου ἀλλήλους ἀποκαθιστῶντες "

iJ L4 3 3 ’ κατὰ τιμήν, οὐχ ἐκοιμήθησαν.

xà. Σχολαστικὸς᾽ καθευδῆσαι βουλόμενος, μὴ ἔχων προςκε- φάλαιον, ἐκέλευσε τῷ δούλῳ κεράμιον ὑποθεῖναι, ToU δὲ εἰ- πόντος ὅτι « Σχληρόν ἐστι », πτερῶν γεμισθῆναι ἐκέλευσεν.

e Σ λ * 44 »? , 3 [) , “- kj » ; x6. Σχολαστιχὸς" ἀπαντήσας τινὶ φίλῳ αὑτοῦ, eirey* « Ἠχουσα

conjecturam Schierii συνώφθη recepe- runt Rhorius et Corayus, temere nimis. Sed errorem Rherius agnovit, et evvo- ψίσθη codicis conlirmavit ex Cangii Glossario , relicto tamen mendo syllabe secunde , quz cum augmento fuit scri- benda, συνωψίσθη. Nec monuit Rh. inaccuratum fuisse Cangium, cui cvvo- Ψίζειν est « in conspectum alicujus ve- nire », quum sit « in conspectum alicu- jus et prxsentiam aliquem sistere ».

* Deest editis. Est 17 in M; 18 in P.

* M, ὁ δοῦλος ὃν ἐπώλησάς μοι. Syntaxis quam ex À exhibeo exquisitior est, nec non frequens. Sophocles Trach. 272 : τάςδε δ᾽ ἅςπερ εἰςορᾶς.... "Hxouct πρὸς σέ. Ibi Apitzii Adversaria. Virgilius /En. 1, 513 : « Urbem quam statuo vestra est ». Notissimus Terentii locus Eun. 4, ὃ, 2: « Eunuchum quem dedisti no- bis, quas turbas dedit »! Quintilianus Declam. 246 : « hominem quem non peregrinatio detinuit ,... quid acti sit ,... commilitones mei narraverunt ». ἴδ] Burmannus , qui miscet aliena. Cicero Tusc. 2, 16 : « militiam vero.... ». lbi Kuehner. Et utilis erit consulentibus Da-

visii nota ad Tusculanas Ciceronis 1, 24.

* M, τοιοῦτον οὐδέν.

* Est 16 in Edd. et Rh.; 18 in Voss.; 17 in Pont.; 18 in M.

5 M, ἔσειε xal τό.

* M, ἀποδεξόμενος. Et est ὑποδ. in Editt., quarum hzc est recensio : exo- λαστιχὸς ἰδὼν στρουθία ἐπὶ δένδρου, λάθρα ὑπειςελθὼν ὑφαπλώσατο τὸν κόλπον, xal ἔσειε τὸ δένδρον, ὡς ὑποδεξόμενος τὰ στρον- θία. Voss. στρουθοὺύς et in fine στρου- 0(x.... et ὑφαπλώσας κόλπον. Anonymus Rhoerii proponit inserendum x«í ante ὑφαπλ., et vitat e Voss. τὸν x. Abest τόν ex apographo. Corayus notavit augmen- tum absens in ὕφαπλ., nec addit, men- dum auctori ipsi tribuens.

? Est 19 in Met P. Abest ex Edd.

* M, ἀλλήλως ἀποχαθιστῶντας. Ponta- nus : « se invicem domum comitantes »; « se reconduisant réciproquement, se remettant tour à tour l'un chez l'autre».

? Est 20 in M; 21 in Pont. Abest ex Edd.

*? M, ὑποθῆναι.... ἐχέλευσε.

!! Egt 21 in M; 22 in Pont.; 21 in Apogr. Voss.; 18 in Edd. et Rh.

ΚΑΙ ΦΙΛΑΓΡΙΟΣ.

271

. 3 : » 1 “- “ ὅτι ἀπέθανες ». Ο δὲ ἀπεχρίνατο" « Αλλ᾽ ὁρᾶς με ζῶντα" ». Καὶ ὁ σχολαστικός" « Καὶ μὴν ὁ εἰπών μοι κατὰ πολὺ σοῦ ἀξιοπιστό-

᾽., 3 Tepoc Ὧν P».

xl . XxyoÀaatuxóc! κατὰ πρώτην ἄνοιξιν τοῦ βαλανείου εἰςελ-- θών, καὶ μηδένα εὑρὼν ἔσω,, λέγει πρὸς τὸν δοῦλον αὐτοῦ" « Ἐξ T ? 1 , , ' ^ b ὧν βλέπω) μὴ οὐ λούει τὸ βαλανεῖον"»;

xo. XxoÀactuóg! μαχόμενος τῷ πατρὶ λέγει πρὸς αὐτόν" « Κακὲ δοῦλε, οὐχ ὁρᾷς ὅσα" με ἐζημίωσας; εἰ γὰρ σὺ μὴ ἐγεν- Vinc, ἐγὼ ἂν τὸν παππόν μον ἐκληρονόμησα ».

xd. Xxolaatixóg! ἐν τῷ πλέειν, χειμῶνος σφοδροῦ ὄντος, xai τῶν οἰκετῶν" κλαιόντων" « Μὴ κλαίετε », ἔφη" « πάντας γὰρ ὑμᾶς" ἐν διαθήκαις ἐλευθέρους ἀφῆκα ».

x€. Σχολαστικὸς " ἐρευνῶν,

ὁ Edd., σχολαστιχὸς σχολαστικῷ συν- αντήσας εἶπεν" « Ἕμαθον ὅτι ἀπέθανες ». Κἀκεῖνος, « Ἀλλ᾽ ὁρᾶς με ἔτι » (Voss. non ἔτ) ἔφη, «ζῶντα».

* M, καταπολύ σον. Edd., πολλῷ σον ἀξ. ὑπάρχει. Dignus est qui cum scho- lastico isto Greco conferatur ineptulus homo de quo in gallico quodam ine- ptiarum libello narratur exclamasse, quum de morte amici inaudivisset : « je ne crois pas trop qu'il soit mort , puis- qu'il ne m'en a pas prévenu ; car il a toujours été singuliérement exact à me faire savoir tout ce qui pouvait lui ar- river ».

* Abest ab Edd. Est 22 in M, 23 in Pont. Conf. $ pJ'.

* M, μηδ᾽ ἕνα bene quidem. Ponta- nus , « neminem », vi scripture Áugu- stan: non reddita. Tum habet « ad pe- dissequos conversus », etsi reperierit và» δοῦλον. M , μὴ οὗ λύει τὸ βαλάνειον; caret À signo interrogandi.

* Abest ab Edd. Est 23 in M; 24 in P.

ποῦ ὀφείλει ἑαντῷ κτήσασθαι

δ M , οἵα.

' Est 24 in M, 26 in P.; 27 in Apogr. Voss. Est 22 in Edd. et Rh., hisce verbis : σχολαστιχὸς ναυαγεῖν μέλλων πι- ναχίδας ἥτει ἵνα διαθήχας γράψη (sic Corayus pro vulgata γράφη" et Voss. γράψη" ef. $ 1). Τοὺς δὲ οἰχέτας δρῶν ἀλγοῦντας διὰ τὸν χίνδυνον (sic Corayus se scripsisse monet pro vulgato διὰ τοῦ κινδύνου, nescius Rherium jam ita cor- rexisse. Et est accusativus in Voss.), ἔφη" « Μὴ λυπεῖσθε" ἐλενθερῶ γὰρ ὑμᾶς». Historiolam imitatus est Moneta Opp. t. I, p. 4?4, paraphrasi longiuscula.

* M, ὄντος σφοδροῦ x. τ. ἱκετῶν. Simi- lis sonus vocalium « o« permutationem nominum ἱχέτης οἰχέτης peperit. Vide n. ad Anecd. Gr. mea, t. IV, p. 431.

? M, ἡμᾶς.

!? Est 25 in M; 27 in P. Abest ab Edd.

** M, ὄφει lambda superimposito. A, ὀφείλει. M, χτήσασθαι. A, χτίσασθαι" per- mutatis de more vocalibus ἡ «. Pseudo- Callisthenes, 2, 43, p. 93: τοὺς ἱπποκχεν-

272

IEPOKAH

οἴκημα, ἤγουν μνῆμα', εἰπόντων δὲ τινῶν" ὅτι καλὸν εἴη ὧδέ που, ἔφη" « Αλλὰ νοσώδης ὁ τόπος ».

xb. Σχολαστικὸς" νοσῶν συνετάξατο τῷ ἰατρῶ, εἰ θεραπευθείη, 5 5 - " μισθὸν δώσειν. ὡς οὖν οἶνον ἐν τῷ πυρέσσειν" πίνοντι αὐτῷ ἐπε- [1 ? N δὲ e , , 3 6 ) - τίμα ἡ γυνή, « Σὺ δὲ ὑγιάναντα βούλει με » ἔφη", « ἀναγκασθῆναι

τῷ ἰατρῷ τὸν μισθὸν δώσεινϊ »;

xn. Σχολαστικοῦ"

τὸν ἀντίχειρα“ κύων ἔδαχεν. ὁ δὲ εἶπεν"

« Ei τὸ ἱμάτιον ἐπίασεν ἢ, ἐσχισμένον ἂν ἦν" ».

κθ΄. Διδύμων " ἀδελφῶν ὁ ἕτερος ἐτελεύτησε, Σχολαστικὸς οὖν προςελθὼν τῷ ζῶντι εἶπε" « Σὺ ἀπέθανες, ἢ ὁ ἀδελφός aov? »;

X. XxoÀactwuóg'*, ναυαγεῖν

διαθήχην γράψῃ.

ταύρους ἐπολεμίσαμεν. Editores vv. dd. «credo potuisse rescribere secure ἔπολε- μήσαμεν, quum szepius meliore illo verbo fuerit auctor usus; exempli causa est πολεμῆσαι 1, 2, ὃ; ὃ, 8 ; πολεμήσουσι 1, 31 ; ἐπολέμησεν 1, 46.

* Sic À, M. Nomen οἴκημα pro sepul- cro est rarum adeo, ut librarius neces. sarium esse putaverit scholium inserere, ἤγουν μνῆμα. ld enm emblema librario, vel lectori cuidam , tribuendum videtur. Herodoti, 3, 86, οἴκημα θηκαῖον com- parandum est.

* A, δέτινων. M, δὲ τινῶν.

* Scholasticus alius , artis arbiter se- verus , quum laudasset S ογ΄ Scriboniz sepuleri splendorem ac magnificen- tiam, objecit in loco insalubri fuisse zedificatum.

* Est 26 in. M, 27 in P. Abest ex Edd.

* M, δόσειν.... πυρέσειν.

* M sine ἔφη. M, μιστόν. À, ἰητρῷ.

"1n A historiola πα' fuit ἃ Μηνᾶ omissa, quod eadem huicce esset. Ser- «avit tantum scripturz? varietatem : εἰ

μέλλων, rei

πιναχίδας, ἵνα

θεραπεῦει.... σὺ δὲ βούλει με 0j. E. ἀν. θᾶττον τῷ l. τ. μ. ἐχτίσαι.

* Est in M 27; in P. 25. Abest ab Edd.

* M, τὸν ἀντίχειρον.

*? Ἐπίασεν) vide p. 266 , n. 6.

M, ἂν εἴη.

** [n M 28, in P. 29; in Edd. et Rh. 25; in Apogr. Voss. 27. Sic autem habet lectio edita : διδ. ἀδ. «fg ἐτελεύτησε (Voss. ἐτελεύτησεν). Σχολ. οὖν ἀπαντήσας τῷ E. ἠρώτα" « Σύ.... σοῦ » ; Post διδύ-- μὼν Corayus proposuit inserendum ὁμοίων, quod non videtur necessarium.

*3 Apponam non illepidam nec dissi- milem ex Tallemanto historiolam : « on demandoit à un Saintongeois : « Est ce toi ou ton frére qui est mort »? « Ce n'est pas moi , dit-il, mais j'ai été bien plus malade que lui »

!3 In M 29; in P. 31. Est iterum in ἃ post S μθ΄, mihi $ &', sed non iterum a Μηνᾶ descripta, qui meminit tantum variantis διαθήχας.

'5 M, ἤτοι, permutatis vocalibus εἰ εἰ. Et sic bis S λγ΄.

ΚΑΙ ΦΙΛΆΓΡΙΟΣ. 218

Aw. Σχολαστικός', διαπερᾶσαι βουλόμενος, ἀνέδη εἰς τὸ

πλοῖον τῷ ἵππῳ ἐποχούμενος. Πυθομένου δέ τινος διὰ τί οὐ κάτεισι, « Σπουδάζω » ἔφη.

λδ΄, Σχολαστικὸς" ἐπὶ δεῖπνον κληθείς, οὐκ ἤσθιεν. Ἐρωτή- σαντος δέ τινος τῶν χκεχλημένων, « Διὰ τί οὐκ ἐσθίεις" »; ἔφη" « ἵνα μὴ τοῦ φαγεῖν ἔνεκα δόξω παρεῖναι ».

M. Σχολαστικοῦ" υἱὸς ἐσφαίριζε. Πεσούσης οὺν εἰς φρέαρ τῆς σφαίρας, παρακύψας, καὶ ἰδὼν τὴν ἑαυτοῦ σκιάν, ἥτει τὴν σφαῖραν. Εἶτα πρὸς τὸν πατέρα κατηγόρει, ὡς μὴ ἀπολαξὼν αὐτήν. Ο δὲ παρακύψας εἰς τὸ φρέαρ, καὶ ἰδὼν τὴν ἑαυτοῦ σκιάν, dicet τὴν σφαῖραν" « Οἰκοδέσποτα » φησίν, « ἀπόδος τῷ

παιδὶ τὴν σφαῖραν ».

Àg'. Σχολαστικὸς νοσοῦντα

ἑταῖρον ἐπισκεπτόμενος ἠρώτα

* ^ - A , Σ περὶ τῆς νόσου. Τοῦ δὲ μὴ ἀποχρινομένου, ὀργισθείς, « Ἐλπίζω » εἶπε « χἀγὼ νοσῆσαι, καὶ οὐκ ἀποχρινοῦμαί σοι ».

l

gÜc 5 3 , γνωσθῶσιν, ἐπίσσωσεν αὐτά.

Ad. Σχολαστικὸς" κλεψιμαῖα ἀμφῶτα" πριάμενος, ἵνα μὴ

Ac. Σχολαστικὸς ἢ τῶν ἀπαντώντων τὰ ἱμάτια ἐτιμᾶτο". Τοῦ

! Est 30 in M et P.; 28 in Apogr. Voss.; 23 in Edd. et Rh., ubi : σχολ. ποταμὸν po». περάσαι, ἀνῆλθεν εἰς τὸ πλοῖον ἔφιππος. Πυθ. δέ τ΄. τὴν αἰτίαν, ἔφη σπουδάξειν.

* M, μετὰ τοῦ ἵππον ἐποχ. In Α hi- storiolam δ΄ propter similitudinem Μηνᾶς omisit, servata varietate scri- ptura : μετὰ ἵππου;, ἐπ.... σπεύδειν ἔφη.

* Voss., διὰ τί οὐ χατέθης;

* [n M 31; in P 32. Abest ab Edd.

* Est. in Α Φ p' historiola similis a Μηνᾷ non descripta , qui servavit varie- tatem : ἐρομένου οὖν τινος τῶν xexÀ. ὃ. τί oUx ἐσθίοι, ἵνα μή. Μ, ἐρωτήσαντος τῶν χεκλ. Videtur τινος a librario omissum. Posset tamen vel consulto ipse auctor sic scripsisse. Cf. Gros. Olio p. 122.

* Est 32 in M, 34 in P. Abest ab Edd.

' Est 33 in M, 35 in P.; 4, in Edd. et Rh., ubi : σχολ. νοσοῦντα ἔπισχ. ἡ. m. τ. ὑγιείας" ὃ δὲ οὐχ ἠδύνατο ἀπυοχριθῆναι. ὌὈργ. οὖν ἐξήλεγξεν" Ἐλπ. χἀμὲ νοῦ. xai ἐλθόντι σοι μὴ ἀποχριθῆναι. Rherius ci- tat e codice : ὡς ἠρώτησε.... ὁργ. EA... χἀγὼ νοσῆσαι. M , ἐπισχεπτόμενον.

* Est 34 in M. Deest Edd., et Pon- tano etiam.

* A, M, ἀμφῶτα. Conjicit Μηνᾶς, ad similem historiolam S ρνη΄, pro ἀμφῶτα rescribendum esse ἄμφια, probabiliter quidem. Mox M, ἐπίσωσεν.

1? [n M est 35; 37 in P. Abest ab Edd.

!! Pontanus vertit « honorabat ». Sed

90

214 IEPOKAH»X

δὲ πατρὸς αὐτοῦ παρὰ τινῶν' τοῦτο ἀχούσαντος, καὶ ἐπιτιμῶντος

αὐτῷ" « Πάτερ», εἶπεν, « ὑπὸ διαθολῆς" πέπεισαι τοῦτο, καὶ ς

ἴσως οὐδ᾽ ὑπ’ ἀνθρώπου ». Τοῦ δὲ εἰπόντος, « O δεῖνά μοι

εἴρηκε », « Καὶ σύ » ἔφη, « ἐκείνῳ προςέχεις, ὃς οὐδὲ πεντήχοντα

δραχμῶν ἱμάτιον ἔχει »!

AU. Xxyolactwoc) ἵππον ἐπίπρασκεν. Ἐλθόντος δέ τινος καὶ χαταμαθόντος αὐτοῦ τὸν βόλον, εἶπε πρὸς αὐτόν" « Τί τοὺς ὀδόν- τας αὐτοῦ καταμανθάνεις; Εἴθε ὡς τρώγει, οὕτω καὶ πε-

ριεπάτει »!

Àm. Xyolactiuxóc*, πρεσθύτου πατρὸς σφόδρα νοσοῦντος, τοὺς ἑταίρους ἠξίωσε στεφάνους φέρειν ἐπ᾽ ἐκφορᾷ". Τῇ δὲ ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ βέλτιον αὐτοῦ σχόντος, ὡς ἠγανάκτουν οἱ ἑταῖροι, « Κἀγώ » ἔφη, « αἰσχύνομαι, ζημιουμένων" ὑμῶν. Αὔριον οὖν φέρετε τοὺς

στεφάνους" τοῦτον γάρ, ὡς ἂν Éym, ἐξοίσω ».

1 ^ 3 M 1 5 - λθ΄, Σχολαστικοὶ δύο ὁμοῦ ἐδάδιζον. Ἰδὼν οὖν ὁ ἕτερος αὐτῶν μέλαιναν ὄρνιν, « Αδελφέ », φησίν, « ἴσως ταύτης ὁ ἀλεκτρυών

ἄπεθανε ».

u. Σχολαστικὸς" μικρὸν υἱὸν ἀπολέσας, θεασάμενος πολλοὺς

invenerat ἐτιμᾶτο, non ἐτίμα. Valet ἐτιμᾶτο, e sstimabat, pretio conjectura constituto ».

' M, παρά τινος. À , παρά τινων.

* M, ete πάτερ, ὑποδιχθολῆς.

5 Est 36 in M, 38 in D.; 5 in Edd. et ἢ ἢ... ubi : σχολ.... xxi μανθάνοντος τὸν B. eme Τί τ. 0. «. τηρεῖς:; εἴδε (sic Lond. a. 1673, cum versione « vide », εἰδὲ in Needh., Rh., Cor. Hic proponit aoristum ἰδέ) ὡς cp. καὶ περιπατεῖ. Rhoe- rius invenit εὐθέως τρ. κ- περιεπάτει. À, M, εἴθε. M, οὕτως x. Sensus erit mec recensionis : « utinam ut edit , ita etiam ambularet » ! Nec aliter intellexit Pon- tanus, qui superius circa nomen βόλον erravit, ut erraverat S à'. Vertit enim : « Cconsiderante quantum dentes prediis-

sent ». Vertendum : « de dentium eje- ctione explorante ».

* Abest ex Edd., ex M, et P.

* De coronarum usu in exequiis locos dabit Pascalius qu:erentibus.

? Ζημιουμένων, emptis scilicet coronis jam inutilibus. Vernacule : « j'ai honte de vous avoir fait faire une dépense inutile ».

1 Est 31 in M, 39 in P.; 35 in Rh., apud quem 816 : σχολ. ὃ, £6. ἰδὼν δὲ αὖ- τῶν ὃ εἷς μέλ. Ó. εἴπεν, ἀδελφέ, ἴ. τ. ὁ ἀλέκτωρ ἀπέθανε" διὰ τοῦτο μέλανα( 088. μέλαινα) ἐνεδύσατο. M, sine ὁμοῦ. M, ἀπέθανεν.

* [n M 38; in P. 41; 31 in Apogr. Voss. In Edd. et Rh. 25, ubi : σχολα-- στιχοῦ παιδίον ἀπέθανεν. ᾿Ιδὼν δέ (Voss.

ΚΑΙ ΦΙΛΑΓΡΙΟΣ. 215 ἐπὶ τὸ κῆδος᾽' ἀπαντήσαντας, διὰ τὴν ἀπουσίαν αὐτοῦ ἡ, ἔλεγεν" « Αἰδοῦμαι μικρὸν παιδίον εἰς τοσοῦτον ὄχλον ἐχφέρων ».

pad. Σχολαστικὸς οἰκίαν πωλῶν, λίθον ἀπ᾽ αὐτῆς" εἰς δεῖγμα περιέφερε.

μθ΄, Σχολαστικῶν" δύο ὁδευόντων, « ἅτερος, τῆς γαστρὸς ἀναγκαζούσης, μικρὸν ἀπελείφθη. Eupow δὲ ἐν τῷ μιλίῳ ἐπιγε-- γραμμένον παρὰ τοῦ ἑτέρου, « Κατάλαθέ με »....

1 93 ^ , e :

μγ΄. Σχολαστικὸς ἀκούσας τινῶν εἰπόντων ὅτι", « Ο πώγων σου ἤδη ἔρχεται». ἀπελθὼν εἰς τὴν πύλην, ἐξεδέχετο αὐτόν. "ἃ 1 ?, , , 5 Ἕτερος δὲ τὴν πρόφασιν ἐρωτήσας, καὶ γνούς, « Εἰκότως » εἶπε, « μωροὶ νομιζόμεθα", Πόθεν γὰρ οἶδας εἰ διὰ ἑτέρας πύλης oUx

ἔρχεται ν᾽

οὖν) πλῆθος λαοῦ συνελθεῖν (Cor. συνελθόν, conjectura inutili) ἔλεγεν᾽ Αἰσχύνομαι εἰς τοσοῦτον ὄχλον μιχρὸν παιδίον προφέρειν.

Ν, ἐπὶ τὴν κηδείαν.

* Verba διὰ τὴν ἀπουσίαν αὑτοῦ, qua sunt difficilia , preteriit Pontanus. For- tasse rescribendum , περιουσίαν, « pro- pter magnum ejus in civitate momen- tum »; vel παρουσίαν, « propter ejus przsentiam » , quod ipse scilicet ades- set, atque ut ipsi honorem debitum tri- buerent ».

? Est 39 in M; 42 in P.; 9 in Edd. et Rh. Conferatur historiola similis de Cumzo $ pvc.

* Hieroclem legisse putandus est Do- minicus, sannio ille celebris, qui, in comedia quadam possessoris partes implens domum venditantis , certiorem ut faceret emptorem non ipsi a se insi- dias fieri, neque ante pretium avellier quam mercem qualis sit cerneret oculis ipse suis, grande rudus e pera depro- mebat, zdificii specimen, Cotolendio teste in Árliquinianis, p. 5. Conferatur Devillius Praefatione . Bievrianorum, p. 13.

* Pervulgatum est δεῖγμα de speci-

mine. Athenzus, 12,79, agens ex Clear- cho de usu flores ac fructus manibus ferendi, a natura ait per illam ex florum ac fructuum suavitate delectationem homines significari qui sint pulcritudi- nis cupidi; διὰ τοῦτο οὖν οἱονεὶ δεῖγμα τῆς ὄψεως τὰ ὡραῖα μετὰ χεῖρας ἔχουσι. Nomen ὄψεως displicuit Jacobsio, qui proposuit ὀρέξεως ac τέρψεως, Schweig- hzusero qui φύσεως. Atqui dixit quidem Isocrates Demon. S 3: δεῖγμα δὲ τῆς Ἱπ- πονίχου φύσεως νῦν ἐξενηνόχαμεν. Sed si ὄψεως mutandum, ac mutandum opi- nor, malim legere ἕξεως. Libanius, t. IV, p. 628 : μὴ σύ js ταῦτα, ὦ παῖ, τὰ ἐχ TOU πολέμον δείγματα, ἀλλά μοι τὸ ἥδιστον ἐχεῖνο. Pro δείγματα, est in cod. 3017, δείματα, quod est profe- rendum.

? Abest ex Edd., M et P. Historiola mutila est in fine, quam integriorem legesis S p36. |

? Est 40 in M, 43 in P. Abest ab Edd.

5 M, παρά τινων ὅτι.

? M, ἑτέρου δὲ τ. mp. ἐρωτήσαντος.

10 Conf. SS ιε΄, νθ΄.

'! M, sine oux.

216 IEPOKAHX

μὸ', XyoÀactuxóg!, μετὰ τοῦ πατρὸς καθεύδων, ἀνιστάμενος ἐπὶ τῆς κλίνης νυχτὸς ἔτρωγε σταφυλὰς ὑπεράνω χρεμαμένας. Τοῦ δὲ πατρὸς αὐτοῦ ὑπὸ χύτραν λύχνον χρύψαντος. εἶτα, ὅτε ἀνέστη, τὸ φῶς ἄφνω δείξαντος, ὃ δὲ ὀρθὸς ἑστὼς ἔρεγχε, κα- θεύδειν προςποιούμενος

pd. Σχολαστικὸςἦ νυχτὸς ἐπανέστη τῇ μάμμη αὐτοῦ. Πληγὰς δὲ διὰ τοῦτο ὑπὸ τοῦ πατρὸς λαθών, « Σύ », εἶπε, « τοσοῦτος χρόνος ἐστίν, ἐξ οὗ τὴν μητέρα μου ὀχεύεις, μηδὲν ὑπ᾽ ἐμοῦ παθών, καὶ νῦν ὀργίζῃ ἐπὶ τῇ μητρί σον, ἅπαξ εὑρών με σὺν

αὑτῇ ».

us. Σχολαστικῷ " πραγματευτὴς᾽ ἀπήγγειλεν ὅτι" τὸ χωρίον αὐτοῦ ὁ ποταμὸς ἔλαθεν". Ο δὲ ἀνακραγών, ἀπεκρίνατο λέγων"

« Βιάζεται ἡμᾶς ».

Tad . Σχολαστικὸς" διὰ χρόνου εἰς τὸν ἀγρὸν ὃ παραγενόμενος, , ’ 4 , 9 , ?$/— 14 , i] € 3 ἐθεάσατο τὰ θρέμματα ἐξιόντα ἐπὶ βόσχησιν. Καὶ ὡς εἴωθε βληχόμενα" ἰδών, ἠρώτα τὴν αἰτίαν. Τοῦ δὲ οἰκονόμου προς--

! [n M est 41, in P. 44, 36 in Apogr. Voss., et apud Rhorium , qui : exo. y. T. T. χοιμώμενος τῇ νυχτί, ἀπὸ T. x. ἀνιστ. τὰς σταφ. ἔτρ. ἐπάνω χρεμ. T. δὲ T. σχανδαλισθέντος xal ὑπὸ x. λαμπάδα χρύψ. ἐν τῷ ἐχείνου τῇ νυχτὶ ἀναστῆναι πρὸς τὸ ἔθος, ὁ π. ἄφνω τὸ φῶς ἔδειξεν" χἀχεῖνος ἑστὼς χαμμύων ἔτρωγε κοιμᾶσθαι προςπ. — M , ὀρθύώς.

* In M 43. Omisit Pontanus. Est 29 in Rh., ubi : σχολ. vuzti.... λαδὼν εἴπε. Σὺ τοσοῦτον τὴν μητέρα.... καὶ νῦν.... ἅπαξ μελαθών.

* ]n M 44; 45 in P.; 14 in Edd. et Rh.

* Lond. a. 1673, Needh. Cor. ἔμπο-- pos. Rh. e Voss. πραγματευτής. Hoc no- mine usus est Corayus in Γραιχιχῇ uc ταφράσει, edilum ἔμπορος nomen anti- quum vulgari interpretans.

* M, ὅτου.

* Lond., ὅτι ὃ ποταμὸς ἔλασε τὸν ἀγρόν

σου. Sic Needh. et Cor. scripto ἤλασε.

' Edd., xzxetvog ἔφη" Καὶ τί λέγω; Rh. sic, cum lectione λεγῶ; et hacce nota : « Scio quid pro illa lectione τί λέγω vel λεγῶ disputari possit; vel sic tamen vix litterulae mutatione mallem τί λήγω; ». Et -Corayo suspecta sunt verba xai τί λέγω ; qua tamen probabi- lissime convertit : xal. τί ἂν εἴπω πρὸς τοῦτο; Vernacule aptissime diceremus: « et que dire à cela? et que dirai-je à ca »?

* Est 45 in M, 46 in P. Abest ex Edd.

? M, el; τὸν ἀγρόν, quod substituen- dum visum est lectioni À , eig τὴν &yo- p&». Non nova est nominum ἀγρός et ἀγορά confusio.

!' M, JXtzópe»z. Vertit Pontanus : « avide pabula carpentes ». Unice vera est scriptura À , βληχόμενα. Permutatio solita vocalium » « fecit ut oscitans li-

ΚΑΙ $IAATPIOX.

211

, παίξαντος. καὶ εἰπόντος « Ασπάζονταί σε », « Τὴν ἐμήν σοι aw- τηρίαν᾽», φησίν, « ἐμοῦ ἕνεκα ἀργίαν. αὐτοῖς δός, καὶ τρεῖς ἡμέρας μὴ ἐξαγάγης ᾽ αὐτὰ εἰς νομήν ».

μη΄. Σχολαστικὸς ἡ χαινὰ " ὑποδήματα ὑπεδήσατο. Τριζόντων"

Ψ . » 9 , 1 , 35 9 1 1 , ovy αὑτῶν, ἐπισχών. « ΜῊ τρίζετε », εἶπεν, « ἐπεὶ τὰ σκέλη

€ ^ /, 6 ὑμῶν κλάσετεο" ».

μθ΄. Σχολαστικὸς Ἷ τὴν σελήνην ἰδών, ἐπυνθάνετο τοῦ πατρὸς εἰ καὶ ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσι τοιαῦται σελῆναι εἰσί.

V. Σχολαστικὸς" δανειστὴς ναυκλήρῳ" χρεώστῃ ἐνετείλατο σορὸν " αὐτῷ κομίσαι, καὶ δύο παιδίσκας τοῖς ὀκταέτεσι παιδίοις αὐτοῦ, δικαίου μέτρον ὡς εἰς αὔξησιν.

brarius βλιχόμενα scriberet ; et correxit alius mendum augens γλιχόμενα. Hime- rius Orat. 21, 8 : ὅταν χοιμήσας τὴν φλόγα χοροῖς ἐναθύρη x«i μέλεσι. Conjecit Reiskius χοιμίσας, quod est melius et codice confirmatum.

! Eadem formula $ 10.

* M, αὐτῇ.... ἐξαγαγεῖς, permutatis vocalibus ἡ εἰ. Leges Rhotaris, S 9, p. 54 : ἐάν τι ἑτέρῳ ὀφθαλμὸν ἐχθαλεῖ" et Q 12 : ἐάν τις ἑτέρῳ ὀδόντας ἐχθαλεῖ. Im- peditum accentu fuisse se ait Zacharias v. d. quominus conjunctivum reponeret. Debuisse puto meliorem lectionem imi- tari , ἐάν τις ὀδόντα μυλίτην ἕνα ἢ πλείους ix642» , qua legitur $ 13. Et passim est in codice ἐὰν πλήξη, ἐὰν ἐκχόψη. Scripto male ἐκθάλει, supervenit qui accentum male mutaret, non diphthongum.

* Est 46 in M. Abest a P. et Edd.

* M, χενᾶ. Permutatio solita voca- lium at e. Sic mox M, τρίξζεται. Scho- liastes Greg. Naz. in Catalogo Clarkii Gaisfordiano , p. 45 : θεοὶ πιθηχόμορφοι xxi ἐλλουροειδεῖς ous ἑαυτοῖς οἱ Αἰγύπτιοι ὑπεστήσαντο. Imo , αἰλουροειδεῖς.

* Philostratus Epist. 21 : ὅτι τρύζοι αὑτῇ τὸ ὑπόδημα. lbi Jacobs, malebat

fere τρίζοι, cui opinioni favet hic locus. * M, ἡμῶν κλάσητε. Quid velit scho- lastici ad calceos stridentes oratio non intelligo. Ác suspicor non intellectam fuisse Pontano, qui a convertenda hi- storiola ob id abstinuerit. ? Est 47 in Met P.; 17 in Apogr.

.Voss.; 30 in Rh. ubi : σχολ. ἐν τῇ πόλει

ὧν xal τὴν c. i. πυνθάνετο (sic et Voss. sine augmento) c. v. εἰ xal ai ἄλλαι πό- λεις ἔχουσι τοιαύτην σελήνην.

* Est 48 in M et P. Abest ab Edd.

? M, ναυχλήρω , quod recepi pro le- ctione À , ναυτίλῳ. |

ΟΝ, σωρόν.... δικαίου μέτρον. Appo- nam Pontani latina , unde, si fieri pos- sit, proficiet lector; equidem h:reo : « scholasticus fenerator cum nauclero deberet (sed est χρεώστης qui debet, non cui debetur; debitor, non creditor), jussit eum sortem recipere (σωρός, quod P. invenit , non est sors, et recipere postu- lat χομίσασθαι), et ancillulas quas octennibus filiis suis daret uxores, ut just: mensure auctarium videlicet ». Gr:xca ut a me sunt ex À edita signifi cant scholasticum nauclero cuidam de-

bitori suo mandasse proficiscenti , ut

218 IEPOKAHX να΄. Σχολαστιχὸς᾽ ἰδὼν ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ φρέαρ βαθύ, ἠρώτα 9 1 3 LA ^" i] - * L4 Pd , e. 4 εἰ καλὸν ἦν τὸ ὕδωρ. Τῶν δὲ γεωργῶν εἰπόντων ὅτι « Καλόν" καὶ γὰρ οἱ γονεῖς σου ἐντεῦθεν ἔπινον », « Καὶ πηλίκους » φησίν, « εἶχον τραχήλους, ἵνα amo? τοσούτου βάθους πίνειν ἐδύναντο »

νθ΄, Σχολαστιχὸς" εἰς Adxxov' πεσὼν συνεχῶς ἐθόα ἀνακαλῶν ἑαυτῷ βοηθούς. ὡς δ᾽ οὐδεὶς ὑπήχονε, d pic ἑαντόν" « Μωρός εἶμι , ἐὰν μὴ ἀνελθὼν πάντας p ἵνα οὕτω γοῦν pot

ὑπακούσωσι. καὶ κλίμακα κομίσωσιἥ

vy. Σχολαστικὸς" συνδειπνῶν τῷ πατρί, 'παρακεκλιμένης d

δακίνης μεγάλης xal ἐχούσης πολλοὺς θύρσους — « ὦ πά-

τερ 9g ἔφη 9 ( φάγε τὰ τέκνα. χαὶ ἡμεῖς τὴν μητέρα"

νδῖ, Σχολαστικὸς" γράφων πρὸς τὸν πατέρα ἀπὸ τῶν ᾿Αθηνῶν, καὶ ἐναθρυνόμενος" ὅτι πεπαίδευται, προςέθηκεν" « Εὔχομαι δὲ σε εὑρεῖν κεφαλικὴν φεύγοντα δίκην, ἵνα σοι δείξω τὸν ῥήτορα ».

sibi sandapilam afferret, et filiolis suis octennibus virgunculas duas, easque just: staturz, ut qu:e crescere possit. Jocus esse videtur, si quis sit jocus, in ileridiculo mandatorum.

! Est 49 in M et D.; 19 in Apogr. Voss.; 17 in Edd. et Rh. ubi : σχολ. ἐν τῷ ἰδίω ἀγρῶ ἐξιών. ἠρώτα πιεῖν ὕδωρ, εἰ χαλὸν ἐν τῷ αὐτόθι φρέαχτι" τῶν δὲ φη- σάντων ὅτι χαλόν᾽ xxi γὰρ οἱ γονεῖς αὑτοῦ (Voss. xxl γὰρ xxl γονεῖς σου) ἐξ αὐτοῦ ἔπινον" χαὶ πηλίχους, ἔφη, εἶχον τραχή- λους (Voss. χ. πηλέχον, ἔφη εἴχον τράχη- λον. Rh«r. ait esse, x«i γὰρ πηλίχον, [uod in Àpogr. non video), ὅτι εἰς το- σοῦτον βάθος πίνειν ἠδύναντο. Anonymus fhoerii ait codicem male habere ἡδύν. pro ἐδύν., Rhoerius vero habere ἐδύν. non ἡδύν. In Apographo est dittogra- phia.

* M, ἵν᾽ ἀπό. Fort. οἱ ἀπό.

* Est 50 in M et P.; 20 in Apogr. Voss., et lth. Abest ab Edd.

M., βάθος. Rh. σχολ. εἰς λύκον (sic

Voss. Rhorius vertit « in lupum ») ἐμ- πεσὼν συν. ἔχραξε (Voss. ἔχραξε) βοήθειαν ζητῶν" ὡς δὲ οὐδεὶς ὑπήχουεν, ἔφη" μωρὸς ε. ἐὰν μὴ ἀν. m. μαστιγώσω (Voss. τὐψω), ἵνα καὶ οὕτως δραμόντες κλίμακά μοι χο-- μίξωσιν.

: A, αὑτό. M, «vcà.... χομίσωσιν. Re- cepi οὕτω pro αὐτό vel αὐτῷ ex Apogra- pho Vossiano.

ὁ Est 51 in M et P. Abest ab Edd. et hh.

' M, μήτραν. Fortasse voluit scriptum μητέραν ἃ nominalivo ἢ μητέρα, qum nominis forma nunc est in usu. Nomi- nativo$ θυγατέρα, Δήμητρα attigi ad Plan. Metam. p. 398. Est Δήμητρα in Theodori Prodr. Rhodanthbe, p. 161; εἰς τρύγαν ibid. p. 174. Vide Gaulmin ad Theod. p. 502. Similia plurima nunc omitto.

* Est 52 in M; 33 in P. Abest ab Edd.

^ M, ἐν ἀμθρυνόμενος. Vide p. 298, n. 10.

!? M, ἔχοντα.

ΚΑΙ $IAATPIOX. 219 !

νε΄. Xyolacrixóg! εὐτράπελος, ἀπορῶν δαπανημάτων, τὰ βιόλία αὑτοῦ" ἐπίπρασχε" καί, γράφων πρὸς τὸν πατέρα, ἔλεγε" « Σύγχαιρε ἡμῖν, πάτερ" ἤδη γὰρ ἡμᾶς τὰ βιδλία τρέφει v. vcl. Σχολαστικὸς᾽ καὶ φαλακρὸς xai ἐθυρεὺς συνοδεύοντες, χαὶ ἔν τινι ἐρημίᾳ μείναντες, συνέθεντο πρὸς τέσσαρας ὥρας ἀγρυπνῆσαι; καὶ τὰ σκεύη ἕχαστος τηρῆσαι. Qc δὲ ἔλαχε τῷ χουρεῖ πρώτῳ φυλάξαι, μετεωρισθῆναι" θέλων, τὸν cyoAacrty καθεύδοντα ἔξυρε", καί, τῶν ὡρῶν πληρωθεισῶν, διύπνισεν. ὁ δὲ σχολαστιχκός; ψήχων" ὡς ἀπὸ ὕπνου τὴν χεφαλήν, καὶ εὑρὼν ἑαυτὸν ψιλόν", « Μέγα κάθαρμα » φησίν, « ὁ κουρεύς" πλανηθεὶς

γὰρ ἀντ᾽ ἐμοῦ τὸν φαλακρὸν ἐξύπνισε

νζ΄, Σχολαστικῷ éx δούλης τεκνώσαντι ὁ πατὴρ συνεβούλευε t , ^ » Ἁ , τὸ παιδίον ἀποχτεῖναι. O δέ « Πρῶτον » ἔφη, « σὺ τὰ τέκνα ὦ σου

, Y [-4 3 Y 7 ) 3 1 * ^ κατόρυξον, καὶ οὕτως ἐμοὶ συμθούλευε τὸν ἐμὸν ἀνελεῖν ».

νί, Σχολαστικοῦ εἰς βαλανεῖον εἰσελθόντος ἢ, ὁ παραχύτης "

! Est 53 in M, 52 in P.; 29 in Apogr. Voss.; 24 in Edd. οἱ Rh., ubi : σχολ.- ἀπορῶν (Voss. ex. ἀμαθὴς &n.).... ἡμῖν, πάτερ᾽ ἤδη....

* M, βιθλία é ÉxUTOU.

* A, M,sine πάτερ, quod ex Edd. recipere placuit.

* Est δά in M ; 53 in P.; 22 in Apogr. Voss.; 28 in Rh. et Edd.

* Edd., συνοδ. cvvé0. np. τ. ὥρ. βιγι- λεῦσαι (Voss. βιγλάσαι. De. verbo bar- baro βιγιλεύειν, a latino « vigilare» for- mato vid. Corayi nota). "Elayev οὖν πρῶτον (Voss. sine πρῶτον) τῷ x. ὃ δὲ μετεωριζόμενος. .... Versio Latina «suble- vans dormientem scholasticum , rasit » est pessima. Νετεωριζόμενος Significat « jocans, per jocum »; μετεωρισθῆναι θέλων, « jocari, facetum quid facere volens ». Id verbum explicat docte Co- rayus in nota, et in At. t. IV, p. 322; quem vide et in Thes. Didot. In Ζαλύχη Dictionario Gallico Greco reperio : « Plaisanter, μετωρεύομαι ».

* Edd. vett. ἐξύφισε. Pro quo in aliis

et Corayana rescriptum ἐξύρησε. Est in Rh. et Voss. ἐξύρισεν. forma recentiore.

; &&ups. M, ἔξυρεν. Activa forma ξύρω non caret exemplis.

ΤΑ, M, πληρωθησῶν. Voss. et M, διύπνησεν.

M, ψύχων. Edd., ὁ δὲ χνηθόμενος ἀφ᾽ ὕπνου (Voss. χνιθ. ἀπὸ τοῦ ὕπνον).

? Ed., εὑρὼν αὐτὴν ψιλήν, ἔφη" μέγα χαθ,

19 M, ἐξύπνισεν. Edd., ἀντί (Apo- graphum Voss. ἀντ᾽) &. τ. 9. διύπνισεν (Voss. διύπνησεν).

*! Abest ex M et P., et Edd.

'* Sic codex. Post τὰ τέχνα exspecta- batur neutrum τό. Potuit scholasticus cogitare de παιδί, de υἱῷ.

15. Est 55 in M. Abest a P. et ab Edi- tionibus. M, σχολαστιχὸς εἰς B. εἰςελθών. Nominativi absoluti exempla passim ob- via sunt.

'* M, ὁ nap. ἃ sine ὁ. Mox M, θερμὸν np. b. ἀνθρ.

^

280

IEPOKAHX

θερμὸν τοῖς ποσὶ προςέχεεν. ὁ δὲ « Κάθαρμα », εἰπε, « ψυχρῷ

ἀνθρώπῳ θερμὸν προσχεῖς »;

νθ', Σχολαστικχὸς᾽' ἀκούσας τινὸς ὅτι ἐρῶν ὄρνιν ἕωλον ᾿ σιτευ- τὴν ἐδείπνησε, προςελθὼν τῷ σιτευρίῳ" ἔλεγεν" « ἥωλόν μοι

ὄρνιν θῦσον ».

ξ΄, Σχολαστικὸς" ἀπὸ πολλῶν μιλίων χωρίον ἔχων, ἵν᾽ αὐτὸ ἐγγύτερον ποιήσῃ", ἑπτὰ μίλια κατέδαλε".

Ed. Σχολαστικὸς Ἶ χαμδιθιφασκαλος᾽ ἄφνω vedi εἰς τὴν

γώνιον ἐδόησε" « Διονύσιος ἐν τῇ γωνίᾳ ἀταχκτεῖ"

». Εἰπόντος δέ

τινος ὅτι « οὔπω πάρεστιν», ὁ δὲ i ἔφη " « ὅταν "e

£6. Xxolaotwoc" τῇ

ἐτηρίδι",

ἣ διὰ χιλίων ἐτῶν ἄγεται ἐν

Ῥώμῃ, ἡττηθέντα ἀθλητὴν καὶ bob ἰδών, παραβυθου μενος, « Νὴ λυποῦ »" ἔφη, « τὴν γὰρ ἄλλην χιλιετηρίδα σὺ νικήσεις ».

Ey . Σχολαστικὸς" συνεκάθητο ἡγεμόνι δεξιοπήρῳ "". Εἰς ἐώραν"

! Est 56 in M, 36 in P. Abest ab Edd.

* M, ἕχλον, sed statim ἕωλον.

5 À , σιτευρίῳ. M, σιτεντωρίω. Ponta- nus : « ad saginatorem accedens ». Cor- rigere voluit σιτευτῆ. Sed locus desi- gnari videtur, saginarium scilicet, alibi dictum σιτιστήριον. Et imperativus θῦσον (pravo accentu A, M, θύσον) directus est ad saginatorem.

* Est 57 in M, Edd.

5 M, αὐτὸς.... ποιήσει.

9 M, χατέδαλεν. Pontanus : « ut eam [villam] propinquiorem faceret, septem millia nummum decrevit ». Sed senten- tiam non cepit. Sunt μίλια lapides mil- liarii, quos disjecit scholasticus, opi- natus, scilicet disjectis milliariis se- ptem, septem passuum millia viz longiori detraxisse.

* Est in M 58. Abest ab Edd. ct Pon- tano.

20 in P. Abest ab

* M, χαμαὶ διδάσχαλος,

? M, γωνίαν ἀταχτεῖ, mediis omissis. Qus lacuna in causa fuisse videtur, cur a conversione narratiuncule Pontanus abstineret.

1? M , ἔλθοι. Simile dictum consiliarii cujusdam audivi relatum a Genevensi- bus. Magni Consilii przses Robertum quemdam allocutus : « M. Robert, votre avis. — Je suis de l'avis de M. Le Fort. — Mais M. Le Fort n'y est pas. — Eh bien! quand il y sera.

1! Abest ab M et P. et Edd.

** Sic codex.

13 A , νιχήσης.-

44 Est 59 in M. Abest a Pont. et Edi- tionibus.

'5 M, ἡγεμῶνι. Est ibo an oculo dextro luscus.

'* M, εἰς ὥραν. À, εἰς ἑώραν. Est ὁ ἑώρα, vel «iopx, qua scriptura ργβίδι, sed et prior toleratur, vitis ex arboribus sus- pensa.

ΚΑΙ $IAATPIOX.

281

οὖν ἐξελθόντος αὐτοῦ, xal ἐπαινοῦντος ἐν τοῖς ἀριστεροῖς μέρεσιν

, y , 1 32 , ἀμπέλους, « ταν ἐπανερχώμεθα᾽ », φησί, « καὶ τὰ ἄλλα μέρη

ἀρέσει σοι».

ξδ΄, Σχολαστικὸς ἦ βράκας" ἀγοράσας, ἐπεὶ δὲ στενὰς οὔσας μόγις ὑπεδύσατο, ἐδρωπακίσατο᾽.

Ec. Σχολαστικοῦ" υἱός. ὑπὸ τοῦ ὃς εἰς πόλεμον ἐχπεμ-- . Σχ t LOG , πατρὸς εἰς πόλεμον ἔχπεμ.

πόμενος, ὑπέσχετο κεφαλὴν ἑνὸς τῶν ἐχθρῶν ἔχων ἐλεύσεσθαι. O δὲ ἔφη « Κἂν χωρίς σε κεφαλῆς ἐλθόντα ἴδω, εὐφρανθήσομαι ».

Ecl. Σχολαστικὸς᾿ ἐν ποταμῷ θεασάμενος ἁλιάδα σίτου μεστὴν

καὶ βεδαρημένην, « Ἐὼν μικρόν » εἶπεν, « ὁ ποταμὸς αὐξήσῃ",

βυθισθήσεται" ».

ξζ΄, Σχολαστικὸς" ἐξ ἀποδημίας ἐξερχόμενος ἃ, τῷ πενθερῷ ἀπαντήσας, πυνθανομένου ἐκείνου πῶς πράττοι" αὐτοῦ ὁ συμφοι- τητής" ὁ δὲ « Πάνυ » ἔφη, « αὐτῷ καλῶς ἐστὶ νῦν. καὶ εὐθυμεῖ" τὸν γὰρ πενθερὸν αὐτοῦ" κατώρυξε ».

ξη΄. Σχολαστικὸς "' γράψας διαθήκην ὑπέρ τινος "᾽, δημοσίᾳ προανεγίνωσχε. Τοῦ δὲ συνηγορουμένου 16 εἰπόντος ὅτι ἄτοπον ποιεῖ

ΝΜ, ἐπαρχόμεθα, φ. xal τ᾽ ἄλλα p. ἀ. σοι; Ambulacrum arboribus prztextum fuit, qu: vites sustinebant. Dextrum latus , quod δεξιόπηρος nunc non videt, videbit in regressu.

* Abest ab M , P. et Edd. Cf. S ρννγ.

5 Bpáxzs , latine « bracas ».

* À, ἐδροπαχίσατο. Bracas picabat, opinatus scilicet se sic eas facere lxves.

5 Est 60 in M. Abest ex P. Est 32 in Apogr. Voss.; 26 in Edd. et Rh., ubi: σχολ.... ὑπέσχετο (Voss. ax. υἱὸς eig πόλ. ὑπὸ T. v. αὑτοῦ ἀποπεμπ. ὑπ.) ἑνὸς τ. ἔχθρ. κεφ. ἀγαγεῖν (Voss. ἀνάγειν). Ὁ δὲ ἔφη" Εὔχομαι καὶ χωρὶς κεφαλῆς σε ἐλθόντα (Voss. σου ἐλθόντα, non σοῦ ἐλθόντος, quod citat Anon. Rhorii), μόνον ὑγιῆ ὄντα (Voss. ὑγιαίνοντα) ἰδεῖν καὶ εὐφραν- θήσομαι (Voss. εὐφρανθῆναι).

9 Μ, ἔχων ὀλέσθαι.

'Est 61 in M, 54 in ἢ. Abest ab Edd.

* M, ἁλιᾶ.... βεθαρυμένην.... αὐξήσει.

? Similis narratio in Appendice Edge- worthiana de qua ad S ρνζ΄ : « Un homme voyait un bateau si chargé que les bords en étaient à fleur d'eau. « Ma foi! » dit-il, « si la riviére était plus haute, le bateau irait à fond ».

!? In M 62; 55 in P. Abest ab Edd.

41 Fortasse ἀνερχόμενος.

ΣΝ, πράττει. c

15 M, ἑαυτοῦ.

4 [n M 63. Abest ἃ P. et ceteris fon- tubus.

5. A M, διαθήχην ὑπὸ τινος. Conjeci opportune Μηνᾶς, δίκην ὑπέρ τινος.

1$ À, τυνηγορομένου.

90

282 IEPOKAHX

τὰ ἀπόῤῥητα τῆς δίκης τοῖς ἀντιδίκοις φανερὰ ποιῶν" « Kappa », εἶπε, « μὴ γάρ τι τῶν συνεχτικῶν᾽ λέγω »;

ξθ΄, Σχολαστικὸς ἀποθανόντος συμφοιτητοῦ ἐπεσχέπτετο τοὺς γονέας. Τοῦ δὲ πατρὸς αὐτοῦ ὀδυρομένου, καὶ λέγοντος, « Τέκνον, ἠπόρησάς p£* » , τῆς δὲ μητρὸς λεγούσης, « Τέχνον, ἐτύφλωσάς με») ὁ σχολαστικὸς πρὸς τοὺς ἑταίρους" εἰπεν" « Ei ταῦτα αὐτῷ πέπρακται, ἐχρῆν αὑτὸν καὶ ζῶντα κλαυθῆναι ».

0. Σχολαστικὸς" νοσοῦντα φίλον ἀπῆλθεν ἐπισχεψόμενος. Τῆς γυναικὸς δ᾽ αὐτοῦ εἰπούσης ὅτι ἐκεῖνος ἤδη ἔξω ἐστίν", « Ἐὰν οὖν ἐπανέλθῃ » , φησίν, « ἐρεῖς παραγεγενῆσθαί με ». ᾿

oo. Σχολαστικὸς" ὑπόδειγμα λαδὼν μήκους καὶ πλάτους ἐπὶ τῷ ἀκρόπτυχα" εἰσκομίσαι, ζητήσας ἐπυνθάνετο ποῖόν ἐστι τὸ μῆκος καὶ ποῖον τὸ πλάτος.

o6. Σχολαστικὸς ἐν γάμοις ἑστιαθείς, εἶτα ἀναχωρῶν, « EU- χομαι » εἶπεν « εὐτυχῶς xal ἀεὶ ταῦτα ὑμᾶς ποιεῖν ».

oy. ὁ αὐτὸς " τὸ Σχρηδωνίας μνῆμα καλὸν ἔφη καὶ πολυτελὲς εἶναι, ἀλλ᾽ ἐπινόσῳ ἢ τόπῳ ᾧκοδομῆσθαι.

- 00. Σχολαστικῷ " λεπτὸν ἵππον ἔχοντι προςελθών τις « ὁ ἵππος» ἔφη, «᾿εἰς ἄδου ὁρᾷ »" xal ὁ σχολαστικός" « Κἀγὼ βλέπω ».

οε΄. Σχολαστικὸς᾽" νοσῶν, εἶτα πεινῶν, ὡς οὐδέπω τετάρτην ὥραν ἀπηγγέλη") ἀπιστῶν, πρὸς ἑαυτὸν τὸ ὡρυλόγιον" ἐκέλευσε χομισθῆναι,

Συνεχτιχῶν, id est ἰσχυρῶν. Vide sepulturam ». Sed putat scholasticus

Ernesti Lexicon Technologicum. amicum jam restitutum domo abesse. * la M 645; 56 in P. ? Abest ab M, et P. et cseteris. ΑΝ, ἡπόρησάς με. Sensum esse ac- 5 Quid sit ἀκρόπτυξ ignoro. uvum Ma»s ait. Et sic intellexit Pon- !! Abest ab M , et P. et ceteris. tanus : « ad inopiam redegisti me ». '* Abest ab M, et P. et caeteris. Puto legendum ἐπηρώσας με. '* Deest ἐν, puto : ἐν ἐπινόσῳ. Cf. * M, ἑτέρους. S ογ΄. * Fortasse , χαυθῆναι. !* Abest ab M, et P. et cseteris. * In M 65. Abest a P. et caeteris. 15 [n M 66; 51 in P. Abest ab Edd. ἽΝ, ἐπισκέψασθαι. ΟΝ, ἀπηηηέλει.

* Scilicet «jam est domo elatus ad 1 Horologiumsscilicet solarium.

ΚΑΙ 9IAATPIOX. 2893

oc. XyolactuxQ! εἰς τὸ Σαραπεῖον ἀνελθόντι θαλὸν ὁ ἱερεὺς 7 5 ’ 1 » διδούς, « ἱλεώς σοι » εἶπεν, « ὃ κυριος». ἵλεως » ἔφη, « ὁ κύριος τῷ χοιρίῳ" μου" ἐγὼ γὰρ ἐλεύθερός εἰμι ».

οζ΄. Σχολαστικὸς" ἐκκομίσας τὸν υἱόν, ἀπαντήσας τῷ διδασκάλῳ αὐτοῦ, « Σύγγνωθι», ἔφη, ὅτι οὐκ ἦλθεν ὁ υἱός μου εἰς τὴν σχολήν" ἀπέθανε γάρ».

on. Σχολαστικὸς᾽ εἰκόνας ἀρχαῖα ζωγραφήματα ἐχούσας ἀπὸ Κορίνθου λαθών, καὶ εἰς ναῦς ἐμδαλών, τοῖς ναυχλήροις εἶπεν" « Ἐὰν ταύτας ἀπολέσητε, καινὰς ὑμᾶς ἀπαιτήσωὐ ».

€ " , "ἢ d o0. Σχολαστικῷ" ὑπερζέουσαν κύλικα ὁ οἰνοχόος ὥρεξεν. O δὲ ἐπὶ τῆς τραπέζης αὐτὴν θείς, « Οὕτω μένῃ », ἔφη, « μέχρις ὃ παιδαγωγός σου ἐλθὼν εὕρῃ αὐτὴν ζέουσαν ».

π΄. Σχολαστικοῦ" πλέοντος, ἐκινδύνευεν ὑπὸ χειμῶνος τὸ πλοῖον. Τῶν δὲ συμπλεόντων ἀποῤῥιπτούντων ἐκ τῶν σκευῶν ἵνα κουφισθὴ τὸ πλοῖον, κἀκείνῳ τὸ αὐτὸ" ποιεῖν παραινούντων, ὁ δὲ ἔχων χειρόγραφον ἑκατὸν πεντήκοντα μυριάδων, τὰς πεντήκοντα ἀπα- λ , 9 ἴδ 4 , y , , , 14 - εἰψας", « ἴδε» φησίν « ὅσοις κύμασιν ἐπεκούφισα " τὴν ναῦν ».

* Abest ab M , et P. et caeteris.

* À, χαρίῳ, vel χηρίῳ. Scripsi χοιρίῳ. Indignatus scholasticus sibi, qui sit liber homo, loqui de domino potuisse sacerdotem , respondit : « imo sit por- cello meo propitius » ! « qu'il soit, s'il le veut bien, propice à notre cochon! moi je n'ai pas de maltre, je suis libre ».

51} M 67,58 in P. Abest ab Edd.

Conf. $ σνέ΄.

* Abest ab M et P., et cateris.

* Est conferendus cum scholastico Mummius ille Achaicus, qui, teste V. Paterculo, 1, 13, « tam rudis fuit ut, capta Corintho, cum maximorum arti- ficum perfectas manibus tabulas ac statuas in ltaliam portandas locaret, juberet przdici conducentibus, si. eas perdidissent , novas esse reddituros ».

ὁ Abest ab M, et P., et ceteris.

? Est 68 in M, 59 in P.; abest a ce- teris.

* M, ἀποριπτούντων.... TG αὐτῷ.

? M, ὑπαλείψας.

19 "Ie est directum ad plures , ut sze- pius dye, εἰπέ, ἴθι, φέρε, ἔα. Symeon Sethi Ichnel. p. 230 : ἔδε πῶς τὰ τοῦ βίου ἐξετράπη ἡμῖν.

ΓΑ, ἐπεχούφισα. M, ἐπιχουφίσω. Pon- tanus : « Ex quantis navem levavi »! omisso χύμασιν, ad quod nomen hzre- bat fortasse, et preteritum r'eperto futuro substituens. Bene habet χύμασιν, quod , ni fallor, in χρήμασιν mente mu- tabat Pontanus, non improbabiliter quidem , sed citra necessitatem. Immi- nuto enim in nave submersa bonorum mobilium pondere , minuitur simul de- pressio navis, quam recepli fluctus

284

IEPOKAHX

md. ΣχολαστικὸςἿ ἐν πλοίῳ χειμαζομένων᾽ xal κλαιόντων τῶν συμπλεόντων, « Τί γάρ » ἔφη « μικρολόγοι ἐστέ; ἐγὼ δέ, δέχα Αττικὰς πλείονας δούς, κινδύνῳ τοῦ. κυδερνήτου πλέω ».

€. XyoÀ Ὁ ava6at ἐπὶ τεῖγος ἐν μά τραντ πθ΄. Σχολαστικῷ" ἀναδαίνοντι ἐπὶ τεῖχος ἐν μάχῃ χύτραν τις

, d - 5 μεστὴν κοπρίων ἐπέδαλεν. O δὲ βοῶν, « Ov θέλεις » εἶπε « καθα-

ρῶς" πυκχτεῦσαι P.

Ξ , ^ ^ Ty. XyoÀactuxóg , ὡς ἐν τῷ Ρήνῳ ποταμῷ ναῦς ἐπώκειλεν,

€. 9 ' , - 1 € ’ 3 - 6 » »νὔ HE ὑπὸ τὸ κατάστρωμα τῆς νεὼς ὑποδάς, ἀνωθεῖσθαι" ἐνόμιζεν αὐτὴν

zig τὸ ἄνω, οὐ συνιεὶς ὅτι, ταῖς ποσὶν αὐτὴν ὑπερείδων ἴ, μᾶλλον

εἰς τὸ βάθος κατῆγε.

€ n " x ^5 . πὸ. Ο αὐτὸς τοῖς στρατιώταις € Αὔριον » εἰπε, « μαχρὰν ὁδὸν

ὁδοιπορῆσαι ἀναγκαῖον" σήμερον οὖν πλεονάκις καθέσθητεὗ ».

nd. Σχολαστικὸς " εἰς οἰκίαν καινὴν" μετοικισθείς, xal τὰ πρὸ τοῦ πύλωνος καθδηρᾶς ἐπέγραψεν « ὃς ἂν ὧδε χόπρια Ban",

ἀπόλλυσιν αὐτά ».

nc. Σχολαστιχὸν" ὁ πατὴρ ἀπολέσαντα δηνάριον ἐδούλετο

f 1 3, 3 ^ 3, ^» τυπτῆσαι". Ο δὲ « Νὴ ὀργίζου », ἔφη" « κἀγὼ ἐκ τῶν ἐμῶν

ἀγοράσω τὸ δηνάριον ».

minus degravant. Et secure poterat fu- turum tempus servare interpres. — Si- milem historiolam describam e Gallico facetiarum libello : « Voici une terrible tempéte ; déchargeons le vaisseau ; que chacun jette à la mer ce qu'il a de plus pesant. Un mari y jeta sa femme ».

ΩΝ 69, 60 in P. Abest a cseteris.

* M, χειμαξόμενος. Pontanus : « ve- ctoribus tempestate jactatis». Corrigebat χειμαξομένων. Tum M, ἐσταί et xv6sp— νίτου.

5 Abest ab M et "., et cxteris.

* Καθαρῶς de pugilatu vel alio certa- mine est pro ἀχριθῶς, νομίμως. Inest simul lusus , quum propter jactus focdi- tatem de munditie cogitetur.

? [n M 70. Abest a P. et caeteris.

$6 M, ἐπώχιλεν. ΑΝ, ἐπὶ τὸ x. Monuit Μηνᾶς de scribendo ὑπό. M , ὑπὸ βατῶν ὠθεῖσθαι.

' M, συνεὶς.... ὑπερεῖδον.

* [n M ΤΙ; 62 in P., qui incipit « Scholasticus ». Non poterat convertere scriptam lectionem ὃ αὐτός, quum prze- cedentem omisisset narrationem. Conf. S ρλδ΄.

? M, χαθέσθηται.

1? In M 72. Abest a Pontano et c- teris libris.

1! M , χενήν. Sic jam peccavit S pu.

'! Sic AM , za6xpàs. An χαμάραςϑ

5 M, βάλλει.

14 ]n M 73. Abest a Pontano et czx- teris libris.

'* M, τυπῆσαι. Statim ἀγοράξω.

ΚΑΙ ΦΙΛΑΓΡΙΟΣ. 285

πζ'. Σχολαστικχὸς' ἀπὸ τῆς οἰκίας σεκούτωρος᾽ σχῆμα λαξὼν ἔπαιζεν. ἄφνω δέ τινος ἀπαγγείλαντος αὑτῷ τὴν παρουσίαν τοῦ πα- τρός, ῥίψας τὸ ὅπλον, ἔλυε τὴν κνημῖδα. Φθάσαντος δὲ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ἐπιστῆναι, ἔχων τὴν περικεφαλαίαν, βιδλίον ἀνεγίνωσκε.

πη΄. Σχολαστικὸς" ἐπανερχόμενος ὅθεν ἀπεθήμησεν, καὶ ἀνα- δαίνων ὑψηλὴν ἀνάδασιν, ἐθαύμαζε Λε γῶν" « Ἐνταῦθα ὅτε πρῶ- toy ὡς ἐπαρκεῖν ὥδευον", κατάδασις Yw' xal πῶς οὖν ταχέως ἠλλάγη. καὶ ἀνάθασις γέγονε »;

πθ΄. Σχολαστικὸς" πλέων ἐπύθετο" τοῦ iei πόστη εἴη ὥρα" ἐρώτησε πόσος εἴη χρύνος

ἀφ᾽ οὗ τὴν ναῦν κυδερνᾷ᾽ τοῦ δὲ τρία ἔτη φήσαντος, « Πῶς οὖν

τοῦ δὲ μὴ γινώσχειν γησαύτος;

ἐγώ » ἔφη, « πρὸ ἕξ μηνῶν οἰκίαν πριάμενος, ὅταν εἰς τὴν αὐλὴν κατέλθῃ ὁ ἥλιος, τῆς ὥρας στοχάζομαι. σὺ δὲ ἀπὸ τοῦ πλοίου

τεχμήρασθαι οὐ δύνασαι, τοσούτῳ χρόνῳ αὐτὸ κυδερνῶν"

Δ΄, Σχολαστιχὸς ὦ

! Abest ab M, et caeteris.

* A , ἐπὶ τ. 0. σεχούτερος. Scripsi ἀπό et σεχούτωρος ex productione latina ; est enim latinum nomen « secutor » graecis representatum litteris. (uo usus est et Artemidorus, 2, 32 : ei δὲ σεχούτορι. Et ibi malim σεχούτωρι, ut et σεχούτω-- pos, σεχουτώρων in Dione Cassio. In Andreopuli Syutipa , p. 183, debuissem eligere scripturam σπεχουλάτωρι.

5 In M 14; 63 in P. Abest ἃ czeteris.

* À, ὡς παρχεῖν ὥδευον. M , ὡς inap- κεῖν ὁδεύων. Recepi ἐπαρχεῖν verbum bene Grzcum , sed cujus sensum nunc vix capio. Pontanus homo doctus hz- rebat ipse, qui vertit, « cum prius hac iter facerem », locum difficilem silentio praeter vectus. Fort. 166., ὅτε np. παρε- xet ὥδ., deleto ἐνταῦθα synonymo.

5 In M 15; 61 in P. Abest a caeteris.

9 M, ἐπείθετο. Sic. confusa tempora ἐπυθόμην ἐπειθόμην in Juliani Epistola prima, alibi πέπεισμαι πέπυσμαι, πει-

σοφιστὴς ἀξιούμενος τῶν ἀποθνησχόντων

θόμενος πυθόμενος. (Quod monstravi ad Philostr. Epist. p. 76, ad Eunap. p. 519. ' M, πῶς, τῇ ὥρα. Pontanus locum corrigens tacite : « quota hora esset ». * M sine εἴη. Ejusdem verbi tempus deest Platonico Sisypho, p. 233

H e - ? 7 » . " ^a. σκεπτέον ἡμῖν ἔστι νῦν ἤδη τί ἐμποδὼν

τοῖς ζητοῦσι. Reperi in cod. 3009, τί

ἐστιν ἐμποδών. Corradus duplex ἐστι invenisse videtur : « nobis consideran- dum est quid esse quaerentibus impe- dimento possit ». Obiter alium locum tangam Sisyphi, p. 2831 : ἐγὼ γὰρ οὐ - - ' * , περὶ τοῦ εὖ βουλεύεσθαι τοὺς λόγους ἂν δυναίμην ποιήσασθαι πρὸς σέ.... ἀλλὰ περὶ αὑτοῦ τοῦ βουλεύεσθαι Ó τι ἐστὶν ἐγ- 2; ᾽ ^ s,

χειρήσαιμ᾽ ἂν διαλεχθῆναί σοι. Idem co- dex, ἐγὼ γὰρ οὔπω περὶ.... ἀλλὰ περὶ αὐτοῦ τοῦ βουλεύεσθαι πρῶτον ὅτι ἐστί.... Corradus has varietates non novit.

* M, φωνήσαντος.... χατέλθοι.... τὴν ὥραν στοχ.... χυθδερνᾷν.

1? ]n M 16; 40 in P. Abest a caeteris.

286 IEPOKAHX

ἐπιταφίους λέγειν, ἑνὸς ἔτι ζῶντος ἔγραψεν ἐπιτάφιον, ὃς ἐνεχάλει αὐτῷ ἐπὶ τούτῳ. ὁ δέ « Ày οὖν ὑμεῖς » φησί, μὴ προλέγητε ὅταν ἀποθνήσχητε, ἐγὼ ἐξ αὐτοσχεδίου λέγων᾽ βούλεσθε ἵν’ ἀσχη- μονήσω »j

δαί. Σχολαστικὸς᾽ συμφοιτητὰς ἐπὶ δεῖπνον καλέσας, ἐπαι-- νεσάντων αὐτῶν" ὑὸς κεφαλήν, καὶ ἀξιωσάντων καὶ τῇ ὑστεραίᾳ παρ᾽ αὐτῷ ἑστιαθῆναι, ἀπελθὼν πρὸς τὸν μάγειρον, « Δός μοι » ἔφη, « ἀπὸ τοῦ χοίρου κεφαλὴν ἑτέραν" ἡ γὰρ χθὲς ἡμῖν πάνυ ἤρεσε" ».

£e . Σχολαστικὸς" ἠρώτα τὸν πατέρα ἡ reyraxótu)oc λήκυθος πόσον χωρεῖ.

, : ᾿

γ΄. Σχολαστικὸς" μαθὼν περὶ κλίμακός τινος ὅτι ἀναθαινόν-- των ἔχει βαθμοὺς εἴκοσιν᾽, ἐπύθετο εἰ καὶ καταδαινόντων τοσοῦ- τοι εἰσί.

ἀδ', Σχολαστικός", διαλεγομένων τινῶν περὶ ἀπεψίας,, ἔλεγε μηδεπώποτε ἠπεπτηκέναι. Τῶν δὲ πυνθανομένων εἰ μηδέποτε ἠρεύξατο πικρὸν ἣ ἀηδές, « Τοῦτο » εἶπε, « ποιῶ καθ᾽ ἑκάστην ἡμέραν" ».

r Ll , D ^

5€. Σχρλαστικῷ " υἱὸς ἐγεννήθη. Πυνθανομένων δὲ τινῶν αὐτοῦ

ποῖον ὄνομα αὐτῷ θήσεται, « Τὸ ἐμόν » ἔφη « ἕξει ὄνομα, κἀγὼ τέως οὕτω μενῶ ».

ἀς΄. Σχολαστιχοὶ " δύο δειλοί, ὁ μὲν ἔκρυψεν αὑτὸν εἰς φρέαρ", δὲ εἰς καλαμῶνα. Χαλασάντων κράνος τῶν στρατιωτῶν ἐπὶ τὸ

Ó e » ἢ , , , € , ^ ^7 ὕδωρ ἀρύσασθαι ; νομισᾶς στρατιώτην κατιέναι. ECXECEUQV ἐλήφθη.

! M, ενεκάλει αὑτόν ... ὃ δέ, ἀνθρώ-- ? In M 79; 66 in P. Abest a caeteris πους ὑμεῖς.... ἀποθνήσχετε, ἐγὼ ἐξαυτο-- libris. σχεδίου λέγω. Pontanus e verbis hisce — ' M, εἴχοσι.

corruptis non extricare se potuit. * Abest ab M , P., et ceteris. * |n M 77; 64 in P. Abest a exteris. — ? Ergo ἡπεπτήχει, quod negabat. * À, αὐτῷ. M , αὐτῶν. 10 Abest a M et P., et czeteris. * M, ἤρεσεν. '! |n M 80, 67 in P. Abest ἃ caeteris. "In M 78: 65 in P. Abest a cxteris. — '* M, σχολαστιχοὶ δειλοὶ ὃ μ. &xp. εἰς Conf. S ρλς΄. gp. ἑαυτόν.

ΚΑΙ ΦΙΛΑΓΡΙ͂ΟΣ. 281

ὡς δὲ ἔφασαν oi στρατιῶται ὅτι, εἰ' ἐσιώπησε, παρῆλθον ἂν αὑτόν, ὁ ἐν τῷ καλαμῶνι χρυθόμενος, « Οὐχοῦν » εἶπεν, « ἐμὲ παρέλθετε᾽" σιωπῶ γάρ ».

GU. Σχολαστικός, γυναικὸς αὐτοῦ ἀποθανούσης, σορὸν ἠγό-- ραζε, καὶ περὶ τῆς τιμῆς ἐζυγομάχει. Τοῦ δὲ πωλοῦντος ὀμόσαν- τος μὴ ἔλαττον πέντε μυριάδων πωλήσειν, ὁ δὲ « Ἐπειδή » ἔφη ; « προςείληψαι τῷ ὅρκῳ, λάθε μὲν τὰς πέντε, μυριάδας, εἰς προς- θήκην δέ μοι μικρὸν σορίδιον δός, ἵνα, ἐάν μου χρεία παιδίῳ γένηται, ἕτοιμον Y) ».

ex. Σχολαστικῷ" ἑταῖρος ἀπαντήσας, « Συγχαίρω σοι » εἶπεν, « ὅτι σοι παιδίον ἐγεννήθη ». ὁ δὲ ἀπεκρίνατο" « Ταῦτα ὑμεῖς οἱ φίλοι ποιεῖτε ».

4θ΄. Σχολαστικῷ τις λέγει" « Χρῆσόν μοι βίῤῥον' μέχρις ἀγροῦ ». Ὁ δὲ « Μέχρι σφυροῦ » εἶπεν « ἔχω" μέχρι δὲ ἀγροῦ

οὐχ ἔχω ».

ρ΄. Σχολαστικὸς" ἐπ᾽ ὀχήματος ὥδευεν. Ἐπεὶ δὲ ἀτονήσασαι e e , , 3 , , € , * Y e e|»

. αἱ ἡμίονοι οὐκ ἠδύναντο βαδίζειν, ὑπέλυσεν αὐτὰς ὁ ἡνίοχος.

ἵνα μικρὸν ἀναλάθωσι. Λυθεῖσαιἷ οὖν ἔφυγον. Καὶ ὃ σχολαστικὸς

πρὸς τὸν ἡνίοχον « Κάθαρμα », εἶπεν, « ὁρᾷς ὅτι αἱ ἡμίονοι τρέ-

χουσι, τὸ δὲ ὄχημά ἐστιν αἴτιον, τὸ δραμεῖν μὴ δυνάμενον ».

pa. Σχολαστικὸς" ἀδελφοὺς διδύμους ἰδών, θαυμαζόντων τινῶν , 5 - —. * L τὴν ὁμοιότητα -αὑτῶν; « Οὐχ οὗτος » φησίν, « ὅμοιός ἐστιν οὕτως ἐκείνω, ὡς ἐκεῖνος τούτῳ" ».

* M sine εἰ. mutatio solita litterarum β μα, vocalium * M, ὁ δὲ ἐν và.... οὐχ οὖν εἶπεν ἐμὲ tv, peperit mendum ridiculum μύρον παρέλθατε. pro βέρῥον. * Abest ab M et P., et cseteris. 6 Fst 82 in M. Abest a P. et cseteris. * Abest ab M, Pont., et czteris. Οἵ, Cf. S ρχυγ. $ ρλξ΄. ! M, ἀναλάθωσιν᾽" λυθῆσαι.

δ Βίῤῥος est latinum « birrus ». M, — * Abest ab M et P., et caeteris. σχολαστιχός τις λ. xp. μοι μῦρον. Per- — ? À , τοῦτο.

288 IEPOKAHX

pg. X χολαστιχῷ" τις λέγει « Δημέα; τρίτην Lud σε ἐνθάδε ἐν ὕπνοις εἶδον ». ὁ δὲ « euo? », εἶπεν" « ἐν ἀγρῷ γὰρ ἥμην ».

py. Σχολαστικὸς" μετὰ δύο ἑταίρων διελέγετο. Τοῦ ἑνὸς οὖν εἰπόντος ὅτι, « Νὴ δίκαιόν ἐστι πρόδατον σφάζεσθαι" γάλα γὰρ καὶ ἔριον ἀφθόνως φέρει»" καὶ τοῦ ἄλλου εἰπόντος ὅτι, «Μηδὲ βοῦν προς- ἥκει ἀναιρεῖσθαι. γάλα παρέχουσαν καὶ ἀροτριῶσαν »" ὃ σχολα- στικὸς ἔφη μηδὲ χοῖρον δίκαιον εἶναι ἀναιρεῖσθαι, ἧπαρ παρέχου- 5 1 KJ 1 , 5 σαν᾽ καὶ οὐθαρ καὶ BovA6ay'.

EK TOY ΦΙΔΟΓΕΛΩΒ. pO. dudpyupoc διαθήκας γράφων ἑαυτὸν κληρονόμον ἔταξε.

pe. Φιλάργυρος" ἐρωτῶ μενός: διὰ τί ἄλλο οὐθὲν εἰ μὴ μόνον ἐλαίας ἐσθίει, ἔφη" « ἵνα τὸ μὲν ἔξωθεν ἀντὶ ὄψου ἔχω,, τὸ δὲ ὀστοῦν ἀντὶ ξύλου" φαγὼν δέ, εἰς τὴν ἑαυτοῦ κεφαλὴν σπογγισά- μενος. λουτροῦ οὐχ ἐπιδέομαι ».

pel. Πεπανόπτωχος" εἰωθὼς τὴν φίλην αὑτοῦ" ἐξαπατᾷν ὡς

εὐγενής τε ὧν καὶ πλούσιος, εἰς τοὺς γείτονας σιτευόμενος., ὡς

! Jn M 88. 68 in P. Abest ἃ caeteris.

* M, ψεύδει.... Conf. S ph.

5 Abest ab M et P., et caeteris. Conf. S px0'.

* À , παρέχοντα, et sic S p«0'. Scripsi re jubente παρέχουταν. Nominis forma χοῖρος masculina, articulo absente, in causa librario fuit participium scribendi masculinum.

* À, βουλθάν. Retraxi accentum. Est latinum « vulva ».

€ AM, £x τοῦ φιλογέλου. Pontanus : « De Philogelo aut Philagrio fortasse ». Putabat esse φιλογέλου mendum calami pro Φιλαγρίον, loco non intellecto. Est Φιλόγελως libri nomen unde historiolz istze sunt excerpt. Vide p. 263, n. 1.

ΤΩΝ 84, 73 in P. Abest a ceazteris. Gallice historiolam vertit, qui eam ex Pontano coguitam potuit habere « pa-

. rx —t m UD vL "d

ter » ille academicus de quo ad S p, Appendicis Edgeworthiani libri, p. 196.

* Abest ab M et P., et caeteris.

? ]n M 85. Abest a P., et reliquis.

10 AM, εἰωθός. À , αὑτοῦ. M, αὐτοῦ. M, ἐξαπατῶν.

!! Msine τε. Memini Athenaei, 15, 12, ubi ληστρικῷ τε βίῳ χρωμένους, particula τε non exspectata nec utili. Fortasse legendum ληστρικῷ τῷ β. xp. Alciphro, 9,49 : ἣν μή τε δεξιὸν ἣ τύχη βουλεύ- σηται. Particula τε et hic displicet. In- veni bonam lectionem in codice μή γε. Addita particula τε versum sanabit breviorem in inscriptione Appendici inserta Ànth. p. 826: Ἐν δὲ τεθνειῶσιν ὁμηγύριές γε πέλουσιν Aout. Proposue- runt vv. d. ἐν δή, ἐν δ᾽ αὖ, pessimum illud, hoc pro loco longius. Nam in ipso marmore , ut patet tabulam inspicienti

ΚΑΙ ΦΙΛΑΓΡΙΟΣ. 289

εἶδεν ἄφνω τὴν φίλην᾽, στραφεὶς ἐφώνει" « Πέμψον δέ μοι καὶ τὸ φιδλατώριον᾽ ».

ρζ΄. ἀλλος" ὁμοίως μεγαλαυχούμενος τελείως τε πενητεύων ", xol κατὰ τύχην νοσήσας, τῆς δὲ φίλης αὐτοῦ αἰφνίδιον ἐπελθού- σης) xal εὑρούσης αὐτὸν ἐπὶ ψιάθου κείμενον, ἐντραπεὶς ἠτιᾶτο" τοὺς ἰατροὺς λέγων" « Οἱ καλοὶ ἰατροὶ καὶ δόκιμοι τῆς πόλεως

ἐχέλευσάν με Ψψιαθισθήναιἶ ».

. 4 ᾿ px. Αλαζὼν" ἐν ἀγορᾷ παῖδα ἑαυτοῦ θεασάμενος ἐκ τοῦ ἀγροῦ Ξ με € νεωστὶ ἐληλυθότα., εἶπε" « Τί ποιοῦσι τὰ πρόδατα »; Ο δὲ cine: « Τὸ μὲν καθεύδει, τὸ δὲ" ἵσταται ».

ρθ΄. Μωρὸς ἀκούσας ὅτι ἐν ἄδου δίκαια τὰ χριτήρια, πρᾶγμα

ἔχων, ἀπήγξατο.

ΑΒΔΗΡΙΤΑΙ",

pl. Εν Αδδύήροις"" διηρεῖτο ἡ πόλις εἰς δύο μέρη, οἵ τε πρὸς

accurate delineatam, littere ENAETEON sunt et conferte et nitidissimz. Deest tamen syllaba , sed quam potuit lapicida facillime prztervidere. Propono, ἐν δέ τε τεθνειῶσιν.

' M, rov; φίλους.

* Latinum « fibula » peperit adjecü- vum «fibulatorius » et per syncopen « fiblatorius ». Inde φιθλατώριος. « Mitte meum mihi palliumillud aureis ornatum fibulis ».

5 |n M 86 ; 74 in P. Abest a reliquis.

* À , πενιτεύων. M , πενητεύων.

5 À , ἐπελθούσης. M , ἐπειςελθούσης.

5Α,, ἠτιῶτο. M, ἠτιᾶτο.

ΤΑ, , sine με, quod M dedit. Fingit se, medicis primariis jubentibus , in storea jacere, et, fidem ut sibi conciliet ver- bum, si diis placet, medicum fabricatur ψιαθισθῆναι, « storeascere ». Habent enim belluli isti /Esculapii novorum nova vocabula remediorum.

* [n M 89. Abest a P. et reliquis.

* Lepide significat servulus τὰ πρό--

θχτα, oves, ovium gregem illum duo- bus constare capitibus, τὸ μέν, τὸ δέ. Sic in Floriani fabula Dom. Quixotus, e caballario erratico pastor factus , em- ptis a lanione ovibus duabus, ibat « Dispersant son troupeau sur les rives du Tage ». Acumen periit in M , ubi τὰ μέν, τὰ δέ.

"9 Abest ab M et P., et reliquis.

!! Lemmate M caret. Fuerunt Abde- ritz stoliditatis notissimi. Theodulus in meis Anecdotis Gr. junxit Abderitas ac Maronitas. Vide ibi n. t. II, p. 206, et Ruhnk. ad Tim. V. Αἰξωνεύεσθαι. Hip- pocrates Epist. ad Damagetum extrema: μελαγχολᾷς οὖν, ὦ Δημόχριτε" χινδυνεύω xal αὐτὸς Ἀθδηρίτης εἶναι. Ibi Bompart.

** [n M 88; 75 in P. Abest ἃ reliquis. — Δ. αὐδύήροις. M, ᾿Αθδήροις. Permu- tatze sunt, ut solet, littere 8 v, quorum est similis sonus. ln Theoduli loco, cujus modo memini codices exhibent αὐδηρίταις. Vide Anecd. mea Gr. t. 1l, p. 482. In sequentibus SS A recte A66.

37

290 IEPOKABZ

ἀνατολὰς oixoUyteG καὶ ot πρὸς δύσιν. Πολεμίων οὖν ἄφνω τὴν πόλιν € ἐφορμησάντων' , καὶ πάντων θορυθουμένων, οἱ πρὸς τὸ ἀνα- τολικὸν οἰκοῦντες μέρος πρὸς ἀλλήλους ἔλεγον « Ἡμεῖς μὴ θορυ- Θηθῶμεν᾽ οἱ γὰρ πολέμιοι ἐπὶ τὰς δυτικὰς εἰσέρχονται πύλας ».

ριαΐ. Εν Αδδήροις" ὄνος λαθὼν εἰς τὸ γυμνάσιον εἰσῆλθε, καὶ τὸ ἔλαιον" ἐξέχεεν. Οἱ δὲ συνελθόντες, καὶ μεταπεμψάμενοι πάντας τοὺς ἐν τῇ πόλει ὄνους καὶ εἰς ἕνα συναγαγόντες τόπον, πρὸς τὸ ἀσφαλίσασθαι, ἐνώπιον αὐτῶν τὸν ὄνον ἐμαστίγωσαν".

pie. Αδδηρίτης, ἀπάγξασθαι βουλόμενος, καὶ τοῦ σχοινίου διαῤῥαγέντος, τὴν κεφαλὴν ἐπλήγη. Λαδὼν οὖν" ἔμπλαστρον παρὰ τοῦ ἰατροῦ καὶ θεὶς κατὰ τοῦ τραύματος. ἀπελθὼν πάλιν ἀπήγξατο.

pu. . Αθδηρίτης" εὐνοῦχον ἰδὼν κηλήτην " ἀπὸ AM ἐξιόντα, εἶπεν" « Ἀποκένωσον " ἐπὶ τῷ παραχύτῃ λέγω.

pio". Αδϑηρίτης ", εὐνοῦχον ἰδών, ἐπύθετο αὐτὸν " πόσα παιδία ἔχοι. Ἑτέρου δὲ εἰπόντος τὸν ὄρχεις μὴ ἔχοντα μὴ δύνασθαι τε-- χνογονῆσαι, ὑπολαδὼν ἔφη" « Πολλοὺς οὖν ἀνάγκη υἱωνοὺς ἔχειν ».

pie". Αὐδδωηρίζης ἢ, εὐνοῦχον ἰδὼν γυναικὶ προςομιλοῦντα '*, ἠρώτα ἄλλον εἰ ἄρα γυνὴ αὐτοῦ ἐστί. Τοῦ δὲ εἰπόντος εὐνοῦχον γυναῖχα ἔχειν μὴ δύνασθαι, « Οὐκοῦν, ἔφη, θυγάτηρ᾽ 5 αὐτοῦ

ἐστί ». * Sic A. M, ἐφορμισάντων. * À sine οὖν. * M, μέρος οἰκοῦντες. ? Abest ab M, P., et reliquis. 5 M, δυσιχάς. !*A, χηλίτην. Id mendum redibit.

* In M 89; 76 in P. Abest a reliquis. !! Timebat videlicet Abderites neher- * Addit Pontanus pre scholio : niosus aquam inquinavisset, atque jubet « oleum, quo palestrite et luctatores illam effundi. Prepositio ἐπί non ex-

corpora perungebant ». o spectabatur ; delenda fortasse , nata ex δ Nonnulla suppliciorum , capitalium varietate ἐπιχύτη, παραχ. quoque, ab animalibus sumptorum, 15 Abest ab M et P., et reliquis.

exempla possem conferre; sed nonsunt — !5 A , αὐτόν. Mox τεχνογοννῆσαι.

ad manum ; illa autem quzrere non est '*I[n M 91; 18 in P. Abest a caeteris.

pretium opera. Interim cf. Polisso- — '5 A, ὁμιλοῦντα.

2s , p. 10]. '* M sine θυγάτηρ. Cujus nominis In M 90; 76 in P. Abest a reliquis. omissio Pontanum valde conturbavit,

ΚΑΙ oIAATPIOX. 291

pic . Αὐδυηρίτης᾽ εὐνοῦχος δυςτυχήσας κήλην ἐποίησεἷ. pi. Αδδηρίτης μετὰ χκηλήτου κοιμώμενος, καὶ τῇ νυχτὶ πρὸς ἑαυτὸν ἀναστάς, ἐν τῷ ἐπαναστρέφειν, σχοτίας οὔσης, ἄκων τὴν

χήλην ἐπάτησε. Τοῦ δὲ χηλήτου κατακράξαντος, αὐτῷ ἔφη᾽ « Διὰ τί γὰρ κατακέφαλα κοιμᾶσαι" »:;

pot. Αθϑδηρίτης" περιπατῶν εἶδε κηλήτην οὐροῦντα, καὶ εἶπεν"

7 ef e , , . 59 , 8 « Ουτος ἕως ἑσπέρας οὐ μὴ ἐξουρήσῃ" v.

ριθί, Αδδηρίτης ἰδὼν κηλήτην ἀπὸ κολύμβου" ἐξιόντα, μόλις δὲ περιπατοῦντα, πρὸς αὐτὸν etre" « Τί γὰρ ἀπλήστως ἐγόμω-- σαιἣ, μὴ δυνάμενος γενναίως βαστάσαιἶ »;

px. Αδδηρίτης ἃ ἀκούσας ὅτι χρόμμνα καὶ βολθοὶ φυσῶσιν, ἐν τῷ πλέειν αὐτόν, γαλήνης οὔσης πολλῆς, σάκκον πλήσας, ἀπὸ

τῆς πρύμνης ἐκρέμασε.

multasque per ambages sententiam ver- borum αὐτοῦ ἐστί quaesivit , nec invenit.

! Exstat in uno À. Verbis leviter mutatis iterum legitur S σνδ΄.

* Pre summo infortunio Abderites iste fit herniosus, quod permirum est, $i locum intelligo. Κύλην ποιεῖν, ut di- citur vernacule « faire une maladie ». Quz dicendi formula non inter nostri sermonis elegantias numeratur. Dide- rot. Epistola quadam : « en allant, j'ai fait deux maladies ,.... deux inflamma- tions d'entrailles ». Demoustier Mulie- ribus : « Cependant je vous vois la figure pálie, Et vous avez au moins fait une maladie ». Atque sic locutus est Russeus Genevensis alicubi. Conf. S σ΄.

* Exstat in uno Α.

* De χοιμᾶσαι vide p. 268, n. 4.

5 Exstat in uno À.

* Credebat homo stolidus, et oculis

immodestioribus, hernic pregrandem

tumorem esse vesicam , qui prz humo- ris saccati abundantia turgebat eratque prominentior.

' Exstat in uno A.

* Videtur esse χολύμθου idem ac xo- λυμθήθρας. Conferenda verba ἀπὸ ἐμθά- σεως in historiola & ριγ΄.

? Sic À. Fortasse ἐγομώσω,, vel γεγὁ6-- poat.

1? Βαστάσαι eodem sensu quo dicunt sepius φέρειν de vino, ut et Latini « ferre ». Darius Hystaspis inscribendum sepulcro curaverat , teste Athenzo , 10, 45 : ἠδυνάμην καὶ οἶνον πίνειν πολύν, καὶ τοῦτον φέρειν χαλῶς. Cyrus etiam Junior aiebat se πλείονα πίνειν ἄκρατον xai φέ- βειν βέλτιον Artaxerxe fratre, ap. Plut. Apophth. et V. Artax. 6, ubi Bzhrii Observatio. Seneca Epist. 36 : « bene aliquis illam fert (felicitatem scilicet); sic quomodo vinum ». Eunapius Sopo- lide: οὐδὲ τὴν πεπιεσμένην ῥανίδα τὴν Κασταλίαν φέροντες. lbi mea adnotatio p. xivin.

1! Exstat in uno À.

!* Parilis insulsitas joci in libello ab- batis Cherrier, Polissonianis, p. 49. Non describam. Indicavisse satis est, nimium quoque. Conf. et S pua".

292 IEPOKABZ ρκα'. ᾿Αδδηρίτης ἰδὼν δρομέα ἐσταυρωμένον, εἶπε" « Μὰ τοὺς θεούς, οὗτος οὐκ ἔτι τρέχει, ἀλλὰ πέταται ».

ρχθ΄. Αδδηρίτης" λεκάνην ἐπώλει μὴ ἔχουσαν ὠτία. Τινὸς δὲ , D 9 » 3 1 * b , ἐρωτήσαντος διὰ τί αὐτῆς ἦρε τὰ ὠτία, ἀπεχρίνατο", « ἵνα μή; ἀχούσασα ὅτι πωλεῖται, φύγη ».

pxy. Αθδηρίτης" τὸν πατέρα τελευτήσαντα κατὰ τὸν νόμον καύσας, δραμὼν εἰς τὴν οἰκίαν, πρὸς τὴν μητέρα αὑτοῦ νοσοῦσαν εἶπεν" « ὀλίγα ἔτι περιττεύει ξύλα" εἰ οὖν βούλει καὶ δύνασαι", τοῖς αὑτοῖς καταχαύθητι ».

pxà' : Αδϑδηρίτης xat ὄναρ" χοιρίδιον ἐπώλει καὶ ἐζήτει δη- γάρια ἑκατόν. Διδόντος δέ τινος πεντήκοντα, μὴ βουλόμενος λαθεῖν, διύπνισε". Καμμύσας Ὁ οὖν, καὶ τὴν χεῖρα προτείνας,

εἶπε" « Δὸς x&y τὰ πεντήκοντα P».

ρχεῖ, Αὐδωηρίτου" στρουθίον ἀπέθανε. Μετὰ οὖν χρόνον ἰδὼν στρουθοχάμηλον 5, εἶπεν" « Ei ἔζη τὸ στρουθίον μου, ἤδη ἂν τηλι-

χοῦτον ὑπῆρχε »,

ρχς΄. Αἐδυηρίτης εἰς Ῥόδον ἀποδημήσας, ὡς ἐκ τοῦ ὀνόματος

τοὺς τοίχους ὠσμᾶτοἶ.

9 ρχζ΄. Αθδηρίτης " ὀνάριόν τινι χρεωστῶν, καὶ μὴ ἔχων͵, παρ- ἐχάλει ἵνα ἀντ᾽ αὐτοῦ δύο ἡμιόνους παράσχῃ.

'! 1n M 92; 55 in P. Abest a reliquis.

* M, ἐστρωμένον. Bene divinabat Pon- tanus, qui vertit, « suspensum ». M, πέτετε, Et bene Pontanus : « volat ».

ΤΩ M 93; 80 in P. Abest a reliquis.

* M, ὡτία ἀπεκρίνατο, mediis omis- sis. Pontanus sententiam perspexit.

* Exstat in uno À.

P À , ἐὰν o. βούλη x. δύνασαι, solcece. Correxi, ei o. βούλει, quuin εἰ et ἐάν permutentur S pxt.

ΤΩ M 94; 81 in P. Abest a reliquis.

"M, χατόναρ.

9. M, δι’ ὕπνησε. Est neutrum.

'? Καμμύσας] vide S c.

*! [n M 95; 82 in P. Abest a reliquis libris.

ἐξ « Struthiocamelus, avis genus a passere et camelo appellatum, quasi passer magnitudine camelum :equans, de quo Plinius, l. 10, c. 1. Alias Stru- thio ». Poxr. Qui στρουθοχάμηλος di- cunt, habent recentiores et aliud com- positum quod mihi quidem placet magis, χαμηλοπούλιον. Similior est enim avi in genere quam passeri στρουθοχάμηλος.

** [n M 96; 83 in P. Abest a reliquis libris.

'* AM, ὀσμᾶτο.

'5 Exstat in uno Δ. Cf. SS ιθ΄, c«6'.

ΚΑΙ ΦΙΛΑΓΡΙΟΣ. 293

XIAONIOI t.

, pxxl. Σιδώνιος᾽ ἔπαρχος ἐπ᾽ ὀχήματος ὥδευεν. Ἐπειδὴ ἀτονή- σασαι αἱ ἡμίονοι οὐκ ἠδύναντο βαδίζειν, ἀπέλυσεν αὐτὰς ὁ ἡνίο- χος; ἵνα μικρὸν βοσχηθεῖσαι ἀναλάθωνται. Λυθεῖσαι οὖν éguyov. Καὶ ὁ &

e

μὲν ἡμίονοι τρέχουσι, τόδε ὄχημα δραμεῖν μὴ δυνάμενον ἵσταται».

ἔπαρχος πρὸς τὸν ἡνίοχον ἔφη" « ὁρᾷς , κάθαρμα; ὅτι αἱ

px0'. Σιδώνιος ῥήτωρ μετὰ δύο" ἑταίρων διελέγετο. Τοῦ δὲ ἑνὸς λέγοντος ὅτι οὐκ ἦν δίκαιον πρόβατα σφάξεσθαι διὰ τὸ φέ-- βειν γάλα καὶ ἔριον, καὶ τοῦ ἄλλου εἰπόντος ὅτι μηδὲ βοῦν ἀναι- ρεῖσθαι γάλα παρέχουσαν καὶ ἀροτριῶσαν᾽, ὁ ῥήτωρ ἔφη μηδὲ «χοῖρον εἶναι δίκαιον σφάζεσθαι, ἧπαρ παρέχουσαν" καὶ οὖθαρ

χαὶ νεφρία.

p. Σιδώνιος σοφιστὴς κατὰ πρώτην ἄνοιξιν τοῦ βαλανείου

λουόμενος, καὶ μηδένα ἔσωθεν εὑρών, λέγει πρὸς τοὺς δύο οἰχέ- τας" « Καθὼς βλέπω, οὐ λούει ».

4 Godd. Σιδόνεοι, et sic infra. Malui μεγαλογραφεῖν, quamvis potuit ipse au- ctor brevi littera uti. Μιχρογραφία utar nomen EIIONIXOY tangens in inscri- ptione quam protulit Letronnius /Egy- pliacus , t. II, p. 163. Propono corri- gendum ETEONIKOY, quod nomen est noussimum. Littere TEQ ac cetere, fractz: et edaci tempore corrosz , du- ctus reliquerunt tenues ac dubios , unde divinatione alius aliam eruit syllabam. Quod conjicio non caret probabilitate quadam.

* Exstat in uno A. Conf. $ ρ΄.

? Exstat in uno À. Conf. $ ργ΄.

* À, δύω, sic SS μθ΄, ργ'. Aptius passim forma δύο utitur. Tales varietates pro- nunciatio peperit et oscitantia scriben- tis. Incidi forte cum maxime in Varian- tes lectiones Callistratei Memnonis, olim a me excerptas e cod. 1038. 1n fle- ctendo nomine Μέμνων librarius passim penultimam produxit,- Μέμνωνος, Mé-

μνωνι, Μέμνωνα. Plurimi tamen poeta- rum loci syllabe quantitatem brevem ostendebant. Sed nominato hac Calli- strati Statua. utilius quid annotare liceat : ἐχείνῳ δὲ τῷ Μέμνονος λίθῳ xai ἡδονὴν παρέδωγεν ἡ φύσις, xxi πέτραν ἀνέμιξεν ἀλγεινῷ, xal μόνην ταύτην ἐπι- στάμεθα τὴν τέχνην νοήμχτα λίθω καὶ φωνὴν ἐνθεῖσαν. Objiciunt rhetori viri dd., -nec sine verborum asperitate, sententiis usum fuisse pugnantibus, qui naturz miraculum tribuat, quod statim artis opus esse dicat. Sed mihi rhetor fuisse ingeniosior videtur, non absurdus. Pro- nomen ταύτην quid significare voluerit omnino aperit. Ars illa unica est om- nino ipsa natura.

5A , παρέχοντα καὶ ἀροτριῶντα. Cor- rexi ex $ ργ΄.

5 Kt hic παρέχουσαν scripsi pro παρ- ἐχοντα Codicis. Forma masculin: no- minum βοῦς χοῖρος errorem pepererunt.

1 Exstat in uno À. Conf. $ x.

294 IEPOKAHZ

pÀa! . Σιδώνιος᾽ σχολαστικὸς ἀπὸ πολλῶν μιλίων᾽ χωρίον ἔχων, καὶ θέλων αὐτὸ ἐγγύτερον ποιῆσαι, ἑπτὰ κίονας μιλίων κα- τέστρεψε.

pÀG. Σιδώνιος᾽ πραγματευτὴς μετὰ ἑτέρου ὥδευε. Τῆς δὲ γαστρὸς ἀναγκαζούσης μοιρὸν ἀπολειφθῆναι", npocomépsuey. ὁ δὲ συνοδοιπόρος ἀφῆκεν αὐτὸν; γράψας ἔν τινι κίονι τῶν μι- λίων « Τάχυνον, φθασον μεῦ ». ὁ δέ, ὡς ἀνέγνω; ἐπέγραψε κάτωθεν « Καὶ αὐτὸς μεῖνόν ue?»

ρλγί. Σιδωνίῳ 7 ἁλιεῖ λέγει τις" « ἔχει τὸ χυρτίν᾽ σου qos ρους». ὁ δὲ μανεὶς ἀπεχρίνατο" « ἔχει τὸ στῆθός σου καρκίνους"».

pA9'. Σιδώνιος ἢ ἐχατονταρ χος τοῖς στρατιώταις ἔλεγε" « Σή-" μερον πολλὰ καθίσατε" αὔριον γὰρ πολλὰ μέλλετε ὁδοιπορεῖν ».

ρλε' . Σιδωνίῳ χηρουλαρίω λέγει τις" « ι ἔχεις, κῦρι ἢ, ἀπο- — », 0 δὲ ὀργισθεὶς ἀπεκρίνατο" « ἔχεις; xüpt, ἀνθραχώ--

ματα"

4 Exstat in uno Α. Conferatur histo- riola ξ΄.

* À , μιλλίων.

* 1n M 91; 84 in P. Cf. S μθ΄. Abest a reliquis.

* M, ἀποληφθῆναι.

5 M, πρόφθασόν με.

* M, μείνομεν.

1 Exstat in uno ἃ.

* Est χυρτίν pro χυρτίον. Sic. decur- tant nunc plerumque nomina neutra. Videbimus S σμδ' ψωμὶν pro ψωμίον, Lexicon botanicum recentius in meis An. Gr. t. IE, p. 408, βοτάνιν, pro βο- τάνιον exhibet. Μετάξην, imo μετάξιν reperi in hisce versiculis εἰς ἀπαίδευτον : Αδύνχτον τὸ πρόθατον γιὰ νὰ γεννήσῃ (cod. γενήση) cxuov' Μηδέποτε χονφο-- ξυλιὰ μπορεῖ νὰ κάμη μῆλον Χοίρου μαλλὸν ἀδύνατον διὰ νὰ evi μετάξιν" Μηδὲ χωριάτης ἄνθρωπος νἄχη τιμὴν χαὶ τάξιν. Est χουφοξυλιά sambucus arbor. Pariter reperias in Andreopuli hominis

recentioris Syntipa περιστέριν, τραπέ- Cw, χωράφιν. Vide Letronnium v. d. JEgypt. Inscr. t. II, p. 99.

? Πάγουρος cancer est parvus ac vilis, χαρχῖνος alius cancer specie diversa. Sed est eliam χαρχῖνος medicis carci- noma. Inde responsi acumen. « Rete quidem meum viles habet paguros; tuum autem pectus cancros etiam habet, carcinomata verius ». — Cf. S σλη.

40 Exstat in uno À. Conf. S πδ΄.

1! A i χαθήσατε.

42 Exstat in uno À.

45 Küpts , κύρης, recentiores usurpant pro χύριος. Conf. SS e2z', 30, σναΐ.

!! Sunt ἀποχαύματα cutis ex igne adustiones , « brülures » ; ἀνθραχώματα carbunculi, anthraces, ulceris genus, « charbons ». — « Exprobras mihi quod sit digitorum cutis igne leviter ustulata, quum tibi pestilentis horreat pectus carbuneulis (fedis scilicet vitiis) »'! Hanc esse puto-loci sententiam.

ΚΑΙ OIAATPIOX. 295

, i] 3 1 , ; pAc!. Σιδώνιος' γραμματικὸς ἠρώτα τὸν διδάσκαλον᾽ « H πεν- τακότυλος λήκυθος πόσον χωρεῖ. « Ο δὲ εἶπεν. « Οἶνον λέγεις ἢ ἔλαιον »:

ρλζ΄. Σιδωνίῳ᾽ μαγείρῳ λέγει τις" « Δάνεισόν μοι μάχαιραν ἕως Σμύρνης ». O δὲ ἔφη." « Οὐκ ἔχω μάχαιραν ἕως ἐκεῖ φθά-- ζουσαν ».

ρληΐ. Σιδώνιος" κεντουρίων ἰδὼν ζευγηλάτην διὰ τῆς ἀγορᾶς ef ’ 0 9 »! » »- ^ N 3 , μέ ἅμαξαν φέροντα" ἐκέλευσεν αὐτὸν τυφθῆναι. Τοῦ δὲ εἰπόντος ὅτι

ς , , * « Ῥωμαῖός εἰμι, καὶ οὐ θέμις τύπτεσθαί με διὰ τὸν νόμον », τοὺς βόας ἐκέλευσεν ὁ κεντουρίων μαστιγωθῆναι.

ρλθ' . Σιδώνιος᾽ ἰατρὸς λεγάτον ἀπὸ ἀῤῥώστου αὐτοῦ" χιλίας δραχμάς, μετὰ τὸ ἀποθανεῖν αὐτόν, κομισάμενος, ἐκφερομένονυ δὲ αὐτοῦ, τῇ κηδείᾳ ᾽ ἀκολουθῶν ἐνεκάλει" ὡς ὀλίγον αὐτῷ " λεγά- toy κατέλιπεν. Ἐπεὶ οὖν καὶ ὁ υἱὸς τοῦ τελευτήσαντος, νόσῳ ἐμπαρείς ὦ, παρεκάλει αὐτὸν ἐπισκεπτόμενον ἀνταγωνίσασθαι τῇ

, e E C A , ' νόσῳ, ὁ ἰατρὸς ἔφη" « Ἐὰν πεντακισχιλίας δραχμὰς εἰς λεγάτον χαταλείψης, ἐγώ σε ἰατρεύσω, ὡς τὸν πατέρα aov? ». ᾿ ΕΥ̓ΤΡΑΠΕΛΟΙ "".

pu. Εὐτράπελος ἢ, ἰδὼν γραμματοδιδάσκαλον ἀφυῆ διδά-- σχοντα, προςελθὼν ἠρώτα διὰ τί κιθαρίζειν οὐ διδάσκει. Τοῦ δὲ εἰπόντος ὅτι « Οὐκ ἐπίσταμαι », εἶπε" « Πῶς οὖν γράμματα διδάσκεις, μὴ ἐπιστάμενος »;

! Exstat in uno Α. Cf. $56. * M, ὑπό. Fortasse αὑτοῦ. Ἄῤῥωστος

* In M 98; 85 in P. Abest a reliquis. αὑτοῦ" sic vernacule « de son malade». Cf. S46". Pontanus : «a patiente suo, ut vocant ».

5 M, Σιδονίῳ μάγειρος. ? M, χηδίᾳ. |

* AM, φθάξουσαν. 40 À sine ἐνεχάλει, quod obtulit M.

5 Exstat in uno À. ἽΝ, αὐτό.

δ Est φέρειν pro ἄγειν. Nicephorus — '* M, εἰς νόσον ἐμπαρείς. Greg. Hist. 6, 9, 4 : ἥχει φέρων ὁμήρους. — '! M, καταλείψεις, ἐγώ σε ὡς τὸν m. Auctor Vitze Nili Jun. p. 98 : ἔρχεταίτις c. ἰατρ. φέρων.... μεθ᾽ ἑχυτοῦ τὸν υἱὸν αὐτοῦ. ἑἧ M caret lemmate. Vide n. ad Andreopuli Syntipam, p. 181. “ΙΩΜΊΟΟ; 81 in P. Abest a caeteris. ? |n M 99; 86 in P. Abest a caterig. '* M, οὐχ ἐπιστ. Diogenes Cynicus

206 IEPOKAHZ

pus. EUrpántiog! χυδερνήτης ἐρωτηθεὶς τί φυσᾷ, εἶπεν" « Ετνος καὶ χρόμμνα.

ρμθ΄. Εὐτράπελον᾽ ὀφθαλμιῶντα ἰατρὸς κλέπτης δανείσας λύ- χνον ἔκλεψε. Μιᾷ οὖν τῶν ἡμερῶν" ἠρώτα αὐτόν" « Πῶς ἔχεις τοὺς ὀφθαλμούς »; Καὶ ὁ εὐτράπελος ἔφη" « ἀφ᾽ οὗ μοι ἐδάνεισας τὸν λύχνον, οὐ βλέπω αὐτόν" ».

ρμγ'΄. Εὐτραπέλῳ" ἰατρῷ λέγει vig" « Ἐὰν κτήσῃ θερμὸν ἀγγεῖον, , ἐν ’ θερμόν σε οὐ λείψει ». , , 6 ^ ἢ L A ki : 5 ,

ρμὸ΄. Εὐτράπελος ἀργὸν δρομέα ἰδών, εἶπεν" « Οἶδα τίνος

χρήζει ὁ κύριός μου ovrog ». Τοῦ δὲ ἀγωνοθέτου ἐρωτήσαντος “ ia , » 1 *

« Τί ἐστίν »; εἰπεν᾽ « Imrou χρήζει" ἄλλως γὰρ τοὺς aytayo- νιστὰς χκαταλαθεῖν ov δύναται ».

pud. Eutp&neÀoc! κάπηλος εὑρὼν ταξεώτην" ἐπὶ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ, εἶπεν" « Ηυρον ὃ οὐκ ἐζήτουν ».

hanc de se narrat historiolam epistola pseudonyma sexta earum quas edidi inter Notit. Mann. t. X, p. 243.

! Exstat in uno À. Conf. S px'.

* Exstat in uno Α.

* Formula est linguz recentioris μιᾷ τῶν ἡμερῶν, preeunte Luca Evange- lista, et cum przepositione ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν, cliam ἐν μιᾷ brevissime. Joan- nes Monachus Vita Darlaami in Anecd. Gr. meis, t. IV, p. 31 : à» μιᾷ λέγει αὑτῷ ὃ υἱός. lbi nota , coll. p. 474. Co- rayus , latens sub litteris Z. A., usus est accusativO, μίαν τῶν ἡμερῶν, μίαν τῶν νυχτῶν. lskenderis Σαδίχη p. 38 : μίαν ἡμέραν ἠθέλησε κι’ αὐτὸς và προχαλέση cis συμπότιον κυράν τινα. Veteres quoque δὶς εἷς et « unus » posuerunt pro τὶς et « aliquis ». Exempla olim collecta a me sunt ad Philostrati Heroica, p. 434, quorum non sunt extra controversiam omnia. Adde Bernhard. ad Dionys. p. 899 ; Wagner. ad Messalam, p. 69; Avellinum ad Captivorum versum 3, 1,

29 : « Dico unum ridiculum dictum de e

dictis melioribus »; qua Captivorum recensione docta et laboriosa przlusit vir eruditissimus tot egregiis libris, qui- bus antiquitatis studia illustravit ac pro- movit.

* Potest conferri /Esopia Fabula Anus ct Medici.

5 Abest ab M et P., et Edd. Est 60 in Apogr. Voss. et Rh., ubi : εὐτράπελός τις ἱχτρῷ λέγει᾽ Πολλοὺς ἄνθρακας ἔχω. Κἀκεῖνος ἔφη. ᾿Εὰν χαλκεῖον ἔχεις (leg. ἔχυς), θερμὸν οὔποτε λείψει. Ex qua nar- ratione potest intelligi quid fuerit omis- sum in codice À , sic ferme supplendo et corrigendo : εὐτραπέλῳ ἰχτρῷ λέγει tig" « Πολλοὺς ἄνθραχας ἔχω ». Kaxxetyos ἔφη" ἐὰν χτήση χαλκεῖον Gyystov, θερμὸν σε οὐ λείψειν, /EÉger ἄνθρακας dicebat ulcera , carbunculos, ἀνθραχώματα δ ρλε'; medicus facetior de carbonibus intelligebat.

? Exstat in uno À.

? Exstat in uno Α.

ὃ Socrates H. Eccl. 7, 14, monachos /Egyptios rebelles narrat, quum obser-

ΚΑΙ 9IAATPIOZ.

297

pus . Εὐτράπελος᾽ χοῖρον κλέψας ἔφευγενἣ. Ἐπεὶ δὲ κατελαμ-

δάνετο, θεὶς αὐτὸν χαμαί, καὶ καὶ μὴ παρὰ τὰ ἐμά».

θέρων, ἔλεγεν"" « Ἐχεῖ ὄρυττε,

3 , 6 , , ρμζ΄. Ἐὐτράπελος“, ἰδὼν κακόηχον καὶ χακόφωνον κιθαρῳδόν, ἠσπάσατο λέγων" « Χαῖρε, ἀλεκτρυών ». Τοῦ δὲ πυθομένου διὰ τί αὐτὸν οὕτω προςηγόρευσεν, ἔφη" « Ort, ὅταν σὺ κοχκύσῃς ,

πᾶντες ἐγείρονται».

ρμυί. Εὐτράπελος " φλυάρου χουρέως ἐρωτήσαντος, « Πῶς δὲ

χείρω »; « Σιωπῶν » ἔφη ἧ..

pug. Εὐτράπελος", ἐν βαλανείῳ ὑπό τινος ὑδρισθείς, μάρ- τυρας προςέφερε τοὺς παραχύτας. Τοῦ δὲ ἀντιδίκου ἀποθαλλομέ-

vassent praefectum Orestem in vehiculo procedentem, circumstantes protervis proscidisse illum conviciis, et ÀAmmo- nium quemdam czteris audatiorem prafecti crimen purgantis caput lapide percussisse, Tum lapidationis metu, Socrates ait, ὑποχωροῦσιν ol ταξεῶται πλὴν ὀλίγων. Valesio interpreti latino ταξεῶται sunt « apparitores ». Potuit etiam hic loci saltem vocabulo « satel- lites, lictores » uti. Herodianus Epim. p. 210, nomina in ὥτης recensens , τα- ξεώτης in ordinem recepit, sed inter- pretatione non addita. Ceterum non silent lexica.

* Abest ab M et P., et Edd. Est 64 in Apoegr. Voss. et Rh.

* A, χεῖρον κλέψας. Voss. Rh., χοῖρον χλ. ᾿

* Voss. Rh., ἔφυγεν.

* Voss. Rh., θεὶς αὐτὸν ἔτυπτε, εἰπών.

* Voss. Rh., ἄλλων ὥρυγε xal μὴ τὰ ἐμά. Historiola est subobscurior, sic fere intelligenda. Fingit fur festivus se non furari, sed procul abducere por- cum, qui morbo contagioso laboret, et humi depositum impacto fuste necabat, simulque dominum qui supervenerat rogabat , ut pestilens cadaver hoc ipso

loco in terram defoderet, non ab zdi- bus prope suis.

* EstinM 101,88in P. Abesta czeteris.

' M, οὕτως.

* M , χοκίσης.

? ᾿Εγείρονται] surgunt ocyus scilicet , et citharedum parietibus canentem relinquunt.

'? Exstat in uno À.

“4 |d responsum Archelao reei tribuit Plutarchus De garr. 18 : χαριέντως ὃ βασιλεὺς Ἀρχέλαος, ἀδολέσχου χουρέως περιθαλόντος αὑτῷ τὸ ὠμόλινον, xal Ttue θομένου, Πῶς σε χείρω, βασιλεῦ; Σιωπῶν, ἔφη.

!* Abest ab M, et P., et Edd. Est 67 in Apogr. Voss.; 65 in Rh. ubi : ὕδρεως ἐν βαλανείου (V. βαλανείω) γενομένης, εὐτράπελος ῥήτωρ κατηγόρει, χαὶ μάρτυ- ῥᾶς ἐχάλει τοὺς περιχύτας" τῶν δὲ ἀπο- θαλλομένων ὡς μὴ ὄντων (sic et Voss. Puto excidisse ἀξιοπίστων, et si Rho rius μὴ ὄντων per se stare posse aflir- met), ἔφη. Ei μὲν ἐν τῷ Δουρίῳ ἵππῳ ἦν, παρέσχον ἂν μάρτυρας Μενέλαον x. Ὀδ. x. Διομ., εἰ δὲ ἐν βαλανείω, ἀνάγχη τοὺς περιχύτας τὸ πρ. p. εἰδ. Nomen παρα- χύτης Codicis À prostat τῷ περιχ. Fuit jam παραχύτης S νη΄.

38

298 IEPOKAHZ

νου ὡς μὴ ὄντας ἀξιοπίστους, ἔφη" « Ei μὲν &y' τῷ Δουρείῳ ἵππῳ ὑθρίσθην, προςήγαγον ἂν μάρτυρας τοὺς περὶ Μενέλαον xai Odvc- σέα καὶ Διομήδην" ἐν δὲ τῷ βαλανείῳ τῆς ὕδρεως γενομένης, ay&yxn τοὺς παραχύτας τὸ πραχθὲν μᾶλλον εἰδέναι ».

py . Εὐτράπελος᾽, δύο ξύστρων᾽ παρ᾽ αὐτοῦ ἐκ βαλανείου ἐπι- ζητουμένων, ὑφ᾽ ἑνὸς μὲν ἀγνωρίστου, ὑπὸ δὲ ἑτέρου, γνωρίμου μέν, ἀλλὰ κλέπτου, ὁ εὐτράπελος ἔφη" « Σὲ μὲν γνωρίζω, οὐ

δώσω" σὲ δὲ μὴ γνωρίζων, οὐ δώσω ».

ρναί. Εὐτράπελος᾽", ἰδὼν πορνοδοσχκὸν μισθοῦντα μέλαιναν

ἑταιρίδα, εἶπε" « Πόσου τὴν νύχτα μισθοῖς»;

pre. Εὐτράπελοι" δύο πατραλοῖαι πρὸς ἀλλήλους ἐδυσφόρουν πρὸς τὸ φονεῦσαι τοὺς ἑαυτῶν γονεῖς. ὁ δὲ ἕ ἕτερος πρὸς τὸν ἄλλον

ἔφη" « ἵνα μὴ ποτροκίονϑι ρώ τισι λογισθώμεν; σὺ —

τὸν ἐμὸν πατέρα, χαγὼ τὸν σόν"

χαὶ καχῆς ἐχφύγωμεν φήμης""

ρνγ : EurpareAoc* παλαίων εἰς πηλὰ" ἐνέπεσε, xol, ἵνα μὴ

δοκῇ ἀπάλαιστος" εἶναι, περιστραφεὶς καὶ δι᾿ ὅλου πηλωθεὶς

ἀνέστη ἐναδρυνόμενος "

KYMAIOI !!,

puo. Ev Κύμη" ἐπισήμου τινὸς κηδευομένου, προςελθών τις

! À sine ἐν.

* Exstat in uno À.

? Sie A, ξύστρων.

* Abest ab M et P., et Edd. Est 65 in Apogr. Voss. et Rh., cum varietate μέλανα ἑταιρίδια.

5 Abest ab M et P., et Edd. Est 68 in Apogr. Voss. et Rh., ubi : δύο εὐτρα- πέλων πρὸς ἀλλήλους δυςφορούντων ἐπὶ τὸ φονεῦσαι τοὺς ἑχυτῶν γονεῖς, ἔφη εἷς πρὸς τὸν ἕτερον᾽ 'EXv αὐτόχειροι ( quod Rh. tuetur ; Voss. bene αὑτοχείρωςῚ τοῦτο πράξωμεν, πατραλοίους (imo πατραλοίας Voss. πατραλόνες) λογισθῆναι ἔχομεν" ἀλλὰ σὺ μᾶλλον διχχείρισον τὸν ἐμόν, κἀγὼ τὸν σόν, xxi χαχῆς φήμης ἐχφύγωμεν (Voss. ἐχφύγομεν).

* Scripsit in contextu. Μηνᾶς, xai οὗ χαχῆς φεύξομεν φήμης, Opportune mo- nens se ov addidisse non repertum , et φεύξομεν pro φύγομεν Correxisse, tum alia subjungens qux omitto. Sumpsi Rhoerianam lectionem. Conf. similis hi- storiola S ιγ΄.

* Est 102 in M. Abest a P. et reliquis.

δ᾽ Plurale neutrum πηλά recentioribus est in usu. Corayus At. t. Il, p. 359: λέγουν oi στερημένοι ἀπὸ ἀνατροφήν, τὰ σχατὰ ἣ τὰ πηλά του τρώγει, ἤγουν ψεύ- δεται, φλυαρεῖ.

? M, δοχεῖ ἀπάλαιστον.

'^ M, ἐν ἀμθρυνόμενος. Cf. SS νδ΄, a.

*! M sine lemmate.

15 Exstat in uno Α.

ΚΑΙ ΦΙΛΑΓΡΙΟΣ. « Τίς ὁ τεθνηκώς »5 ὁ δὲ Κυμαῖος

ἠρώτα τοὺς ὀψικεύοντας᾽ "

299

VrPagHe ὑπεδείκνυε λέγων" « Ἐκεῖνος ὁ ἐπὶ τῆς κλίνης ἀνακεί--

μενος΄.

pye . Kupato “ $ ἵππον τιτρασχοντι προςελθών τις ἠρώτα εἰ πρω- τοδόλος" ὃ ἵππος. Τοῦ δὲ εἰπόντος ὅτι δευτεροδολεῖ ; di « Πῶς οἶδας»; ὁ δὲ εἶπεν" « ὅτι ἅπαξ ἐμὲ κάτω ἔξαλε, καὶ ἅπαξ τὸν

πατέρα μου ».

pvc? . Κυμαῖος" οἰκίαν πωλῶν, λίθον ἐξ αὐτῆς ἐκδαλὼν εἰς

δεῖγμα περιέφερε.

ρνζ΄. Κυμαῖος" ἵππον πιπράσκων ἠρωτήθη μὴ δειλὸς εἴη. Ο δὲ

ἀπεχρίνατο" « Οὐ μὰ τὴν σωτηρίαν μου ᾽" ἐν τῇ φάτνῃ γὰρ μόνος

€ ; €tgtt« ».

ρνηΐ : Κυμαῖος" κλεψιμαῖα ἱμάτια ἀγοράσας, διὰ τὸ μὴ γνωσθῆ-

yat, ἐπίσσωσεν αὑτά.

ρνθ'. Κυμαῖος" ἅλωνα μεγάλην ποίη σας, ἔστησεν ἀντικρὺς "

τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἠρώτα εἰ βλέπει αὐτόν. Τῆς δὲ εἰπούσης ὅτι μόλις αὑτὸν βλέπει; d ἐχεῖνος" « Αλλ᾽ ἐγὼ εἰς χα ρὸν τηλι- καύτην ποιήσω ἅλωνα, Gc" μήτε ἐγὼ σέ, μήτε σὺ ἐμὲ ἴδῃς».

pE. Κυμαῖος Ὁ ἐπιζητῶν φίλον, ἐκάλει αὐτὸν πρὸ τῆς οἰκίας

! ὈΤψικεύειν est « obsequi » in genere, ac peculiariter hic loci obsequium prze- stare mortui hominis memoriz , « aller à ses obseéques ».

* Respondit Cumzus civis, opinatus videlicet a se postulari quis e preesen- tibus esset mortuus.

5 Exstat in uno Α.

* A, πρωτόδολος. Cf. S δ΄ et not. p. 264.

5 Exstat in uno Α. Cf. $ μα΄.

* Exstat in uno À. Ex simili historiola $ v profecit Francogallus scriptor qui Edgewortha libro de Hibernis « bulls »

appendicem contribuit, p. 196. Lecto- rem monet editor id appendicis deberi viro litterato , qui « is now father of the French academy ». Num pater con- scriptus senatus academici, vel reve- rendus pater academici coenobii ?

? Vide p. 207, n. 1.

* Exstat in uno À. Cf. S λε΄.

? Est 103 in M. Abest a P. et ceteris libris.

1*9 M, ἄντιχρυ.

!! M, ποιήσας ἅλωνα, ἵνα.

45 Est 104 in M, 89 in P. Abest a ex teris.

300 IEPOKAHX ὀνομαστί. Érépov ὃὲ εἰπόντος, « ὑψηλότερον φώνησον, ἵνα ἀκούσῃ », ἀφεὶς τὸ ὄνομα ὃ ἤδει, ἐδόα " « Υψηλότερεἶ ».

pb. Κυμαῖος" δανειστοῦ οἰκίᾳ ἐπιδουλεύων, καὶ θέλων τὰ μείζονα δάνεια κλέψαι, τὰ βαρύτερα χαρτία ἐπελέγετο.

pEG. Κυμαίων" πόλιν τειχιζόντων, εἷς τῶν πολιτῶν, Λολλια- γὸς" καλούμενος, δύο κορτίνας" ἰδίοις ἐτείχισεν ἀναλώμασι. Πο- λεμίων δὲ ἐπιστάντων, ὀργισθέντες οἱ Κυμαῖοι συνεφώνησαν ἵνα τὸ Λολλιανοῦ τεῖχος μηδεὶς φυλάξῃ, ἀλλ᾽ ἐκεῖνος μόνος.

pEy . Κυμαῖοι" προςδοκῶντες ἐξ ἀποδημίας φίλον αὑτῶν ἀξιό- τιμον, καὶ βουλόμενοι αὐτὸν ἐν τῷ βαλανείῳ διὰ καθαροῦ ὕδατος τιμῆσαι, μίαν ἔχοντες κολυμδήθραν, ταύτην ὕδατος θερμοῦ κα- θαροῦ πλήσαντες, ἐν μέσῳ αὐτῆς κάγκελλον τρητὸν" ἔδαλον, ὅπως

τὸ ἥμισυ τοῦ ὕδατος καθαρὸν τῷ προςδοκωμένῳ τηρῆται φίλῳ.

pEO'. Κυμαῖος Ὁ ἐν τῷ κολυμδᾷν βροχῆς γενομένης, διὰ τὸ μὴ

βραχῆναι, εἰς τὸ βάθος κατέδυ᾽

1

psc. Κυμαῖος"ἢ, θυρίδας ἀγοράζων, ἠρώτα, εἰ δύνανται πρὸς

μεσημόρίαν βλέπειν.

ρξς!. Κυμαῖος" ὄνῳ παρακαθήμενος 9 παρὰ κῆπον ὥδευεν. ἰδὼν

! M , ἀκούσει.

* M, ὑψηλότερον. « Ὑψηλότερον acce- pit ut nomen proprium accusandi casu, quasi moneretur ut Ὑψηλότερον nomina— ret, quem vocahat et quidem vero ac proprio nomine ». Powr.

? Est 105 in M,90 in P. Abest a cx- teris.

* Est 106 in M, 91 in P. Abest a cz- 1618.

5 M, Λολιανός, et mox Λολλιανοῦ.

* Κορτίνας, vernacule « courtines ».

' M, φυλάξει.

5 Exstat in uno Α.

* Correxit Νηνᾶς τρητόν pro scripto τρίτον.

1? Est 107 in M, 92 in P. Abest ἃ ceteris.

ἽΝ, χατέθη. Conferenda similis in Grosii « Olio » narratiuncula : « Àn Irishman angling in the rain, was obser- ved to keep his line under the arch of a bridge. Upon being asked the reason, he gave the following answer : By Jasus' all the fishes will be after croudinz there , in order to keep out of the wet».

'* Est 108 in M, 93 in P. Abest a caeteris.

5 M, δύνωνται.

'5 Est 109 in M, 91 in P. Abest a caeteris.

E. κοθήμενος.

ΚΑΙ ΦΙΛΑΓΡΙΟΣ. 901 οὖν κλάδον συκῆς ἐπέχοντα᾽ σύκων ὡρίμων᾽ πεπληρωμένον, ἐπελά-- ὄετο τοῦ pm Τοῦ δὲ ὄνου ὑπέκοβαβόνξος ἀπεχρεμάσθη. Καὶ τοῦ κηπουροῦ" adhnc ie τί ἐκεῖ ποιοῖ" κρεμάμενος, ἔλεγεν" « Ex τοῦ ὄνου πέπτωκα ἢ

ρξζ' . Κυμαῖος" ἰδὼν πρόδατον συμπεποδισμένον, καὶ οὕτω κειρόμενον᾽, εἶπεν" « Εὐχαριστῶ τῷ κυρίῳ μου, ὅτι οὐδέ ποτέ με δήσας ἔχειρε ».

pix. Κυμαῖος, τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ἀποδημήσαντος, εἰς βαρὺ ἔγκλημα πεσών, θανάτῳ χκατεδιχάσθη. ἀπιὼν δὲ παρεχάλει πᾶν- τας ἵνα ὁ πατὴρ μὴ yvà , ἐπεὶ μέλλοι αὐτῷ θανασίμους πληγὰς ἐπιφέρειν.

€ 3 . pE0. Ο αὐτός", τινὸς εἰπόντος ὅτι « Ἐσύλησάς ue », « Νὴ

ε , 10 » 3» 3». ὑποστρέψω ἡ ἔνθεν ἄπειμι. εἰ ἐσύλησα».

po. Κυμαίου" τις ἐπύθετο ποῦ μένοι Δρόκοντίοης ὁ ῥήτωρ. « Μόνος εἰμί », εἶπεν" « Εἰ δὲ θέλεις, ρει: τὸ ἐργαστήριον, κἀγὼ ἀπελθὼν δείξω σοι ».

poo! . Κυμαῖος" ἐν Αλεξανδρείᾳ, τοῦ πατρὸς αὑτοῦ ἀποθα- νόντος, τὸ σῶμα τοῖς ταριχευταῖς δέδωκε. Μετὰ δὲ χρόνον ἐζήτει αὐτὸ ἀπολαξεῖν. Τοῦ δὲ ἔχοντος ἢ καὶ ἄλλα σώματα, καὶ épo τῶντος τί n ἔχοι ἡ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ θήκη, ἀπεχρίθη" « Βδισσεν "

ροθ΄. de πύκτην ἰδὼν πολλὰ τραύματα ἔχοντα, ἠρώτα

|! M, ἐπέχοντα. ἃ, ὑπέχοντα. *! Est 111 in M, 96 in P. Abest ἃ cat. * M, ὀρίμων. 1* M, Kupaióg τις ἐπ. ποῦ μένει. À , » M, χηπωροῦ- μένοι. * M, τί ix σοῦ ποιεῖ. “5 Μ᾿, τήρη: 5 M, ἔπεσα. Qui aoristus nunc suam — ** Exstat in uno Α. habet sedem in flexione verbi πίπτω. ** Fortasse, τοῦ δὲ ταριχευτοῦ ἔχοντος. * Est 110 in M, 95 in P. Abesta ce- ὀἠἠ f*Sic A , ἔθισσεν, idque rubricatis lit- teris. teris , auibus szpius Μηνᾶν usum fuisse ' M, χηρόμενον, et infra £xxpe. animadverti in vocabulis quz» sunt , vel * Exstat in uno À. ipsi videbantur, suspecta. ? Exstat in uno À. 1" Est 112 in M, 97 in P. Abest a

'? Excidisse videtur ἔφη, vel εἶπεν. — caeteris.

302

IEPOKABX

9 πόθεν ἔχοι ταῦτα. Τοῦ δὲ εἰπόντος « Ex τοῦ μύρμηκος᾽' », ἔφη"

' , ' ἢ » 9 « Διᾶ tt γὰρ χαμαὶ xou »5

poy.. Κυμαῖος μέλι ἐπίπρασκεν. Ἐλθόντος δέ τινος zai γευ-

σαμένου", καὶ εἰπόντος ὅτι « Πάνυ καλόν », ἔφη" « Εἰ μὴ" γὰρ

μῦς ἐνέπεσεν εἰς αὐτό, οὐκ ἂν ἐπώλουν ».

€ ροδ', Κυμαῖον" νοσοῦντα ἀπέλπισεν ὁ ἰατρός". Ο δὲ ὑγιάνας

, ’ 2 5 4 περιέκαμπτε τὸν ἰατρόν. Ἐρωτηθεὶς ovy τὴν αἰτίαν, ἀπεκρίνατο" 5. ἢ T" » , n 3 δὲ , 8 « Εἰπόντος σοῦ. ἀποθνήσκω" αἰσχύνομαι 06 ζήσας" ».

I - 9 ? 1 5€ t , ς z poc. Κυμαῖος" ἰατρὸς ἄῤῥωστον τριταΐζοντα εἰς ἡμιτριταῖον περιστήσας, τὸ ἥμισυ τοῦ μισθοῦ ἀπήτειζ.

ρος΄. Κυμαῖος ἰατρὸς ἀπεγνωσμένον

* ἄῤῥωστον ἐνημάτισεν ?,

ἐκέλευσε δὲ τὰ ἐκχχεχωρημένα ἰδεῖν". Τοῦ δὲ δείξαντος, καὶ

4 Pontanus : « À Myrmece »; et ad- dit: « μύρμηξ etiam formica est. Jocus in ambiguo insecti et gladiatoris ». Po- tuit et μύρμηξ intelligi de castu. Cf.

cv.

* Κοιμᾷ] vide p. 268, n. 4.

* Est 113 in M, 98 in P. Abest a caeteris.

* M, "ευσάμενος.

5 M sine μή.

* Est 114 in M,99 in P. Abest a cze- teris.

' M, χυμαῖον ἀπήντισεν ὃ ἰατρὸς vo— σοῦντα. Pontanus « visebat » , corrigens ἀπήντησεν. Ex M sumsi ὁ.

* Conf. S ς΄. Similis pudor hominis ecclesiastici de quo hac est in Mena- gianis narratio, t. 1V, 13 : « Un cha- noine d'Angers fut si malade que l'évé- que avoit déjà disposé de son canoni- cat. Étant revenu de sa maladie , il fut longtemps sans voir son évéque. Ses amis lui en demandeérent la raison. 1l dit : c'est que je crois que notre prélat est fáché de ce que je ne suis pas mort l'année passée. »

? Exstat in uno A.

*9 Quum sit febris semitertiana multo tertiana perniciosior, non debebat me- dicus mercedem poscere; 864, ob no- men cum ἧμι compositum, putabat, qui Cum:zeus erat , sibi deberi ἡμιίατρα. Pari fere modo circa numerorum ratio- nem errabat Hibernus quidam « apud Grosium « Olio » p. 195 : « speaking of the rapacity of the clergy in exactinz their tythes, he said : By Jasus! let a farmer be ever so poor, they won't fail to make him pay their full tenths. whether he can or not ; nay, they wouli find it in their hearts, instead of the thenth, to take the twentieth, if the law would permit them ».

41 Exstat in uno Α.

45 Ἀπεγνωσμένον] Pachymeres Δη- dron. 5, 10 : τοῖς γὰρ ἰατροῖς ἀπέ- νωστο. Noster S ou : μισογύναιος νο- σήσας ἐν ἀπογνώσει.

13 À, ἐνευμάτισεν. Μηνᾶς correctionem fecit ἐνεμμάτισεν. ΒΟΓΙ͂ΡῚ ἐνημάτισεν cum augmento.

14 Videtur nonnihil excidisse. For- tasse : ἐχέλευσε δὲ τὰ ἐχχεχωμένα προςνο- μίζεσθαι" βούλεσθαι γὰρ ἰδεῖν.

ΚΑΙ ΦΙΛΑΓΡΙΟΣ. 303 εἰπόντος ὅτι ἀπέθανεν, ὁ ἰατρὸς μεθ᾽ ὅρκου ἀπεχρίνατο οὕτως"

« Εἰ μὴ ἐκλύσθη, ἐλάκησεν ἄν ».

ροζ' . Κυμαῖος᾽ ἰατρὸς τέμνων τινὰ δεινῶς ἀλγοῦντα καὶ βοῶντα, ἀμθλυτέραν σμίλην μετέλαε.

pon. Κυμαῖοι᾽ δύο ἰσχάδων κεράμια δύο ἐπρίαντο. Τούτων δὲ e - ' e , , 5 e" 9$. 5 9 " »-Ὥ-δ. » ὁ ἕτερος; τὸν ἕτερον λανθάνων, oux ἐκ τοῦ ἰδίου, ἀλλ᾽ ἐκ τοῦ ἑτέρου

Ld

κατήσθιενδ. Ὡς δὲ τοῖς ἀλλήλων κατεχρήσαντο, ἕκαστος, ἐπὶ τὸ ἴδιον ἐπιστρέψας, εὗρεν αὐτὸ κενόν. Αλλήλων οὖν ἐπιλαβόμενοι ἤγοντο ἐπὶ τὸν ἄρχοντα. Διαγνοὺς δὲ ὁ ἄρχων, ἐκέλευσε τὰ κενώ- pato ἀλλάξαι, καὶ τὰς τιμὰς ἀλλήλοις ἀποδοῦναι.

ροθ', Ἐν Κύμῃ᾽ δημαγωγὸς ἐν ἐκκλησίᾳ κατηγορηθείς; « ἂν- Opec » ἔφη, «πολῖται, οἱ μὲν κατεψευσμένοι μου τὰς διαθολάς εἰσιν οὕτοι" γένοιτο αὑτοῖς παρ᾽ ὑμῖν καταγνωσθῆναι" εἰ δέ τι ἐγὼ τούτοις πεποίηκα, πάντων ὑμῶν καθημένων, ἐμοὶ μόνῳ τὸ θέα-- τρον ἐπιπέσοι».

pr^. Κυμαῖος" ἄρχων τοιαῦτα κηρύγματα ἐκήρυξεν " « Οἱ ἔφοροι μετὰ τὴν θυσίαν παραχρῆμα τὰς ἑαυτῶν βύρσας ἀναφερέτωσαν πρὸς τὸν ἱερέα. Οἱ δὲ βουλευταί, εἰσέλθετε" εἰς τὸ βουλευτήριον χαὶ μὴ βουλεύεσθε. Οἱ δὲ μάγειροι τὰ ἴδια ὀστέα ὑπὲρ τὸ τεῖχος βαλέτωσαν. Οἱ δὲ σκυτεῖς μικροὺς καλάποδαςἷ μὴ ἐχέτωσαν ».

pra. Κυμαῖοι" εἰς ψηφοφορίαν ἀπαντήσαντες, καὶ γνόντες πολλοὺς ἐκ τῶν ἄλλων πόλεων ἀπολειφθέντας., αἰτιώμενοι τὴν ἄτραπον, « Μὴ μωροί » , ἔφη « ἐὰν καὶ ἡμεῖς εἰς τὸ μέλλον οὐχ

ἐρχώμεθα" »;

! Exstat in uno À. ξύλον, καὶ ποῦς, ἤγουν ξύλινον ποδάριον, , Exstat in uno Α. τὸ ὁποῖον μεταχειρίζονται οἱ ὑποδημα-- * À , χατέσθιεν. τουργοὶ ἣ σχυτοτόμοι" xt). qui digre- * Exstat in uno Α. diendo lectu fecit dignissima vir egre- * Exstat in uno Α. gius. * A , εἴθετε. Visum est corrigere eig- 5 Exstat in uno Α. i έλθετε. ? Feci interrogationem, eo sensu :

1 Καλάποδας] Corayus At. 1, p. 117: « an erimus fatui , si et nos in posterma γαλάπους Y χαλόπους, ἀπὸ τὸ χᾶλον, τὸ non venimus » ? — À , ἐρχόμεθα.

304

IEPOKAHBX

prO. Κυμαῖος᾽ τετρωμένην κεφαλὴν τέμνων, ὕπτιον θεὶς τὸν πάσχοντα, ὕδωρ εἰς τὸ στόμα ἐνέδαλεν, ἵνα ἴδῃ διὰ τοῦ χειρουρ-

γήματος τὸ πότ᾽ ἐκρεύσειὖ.

AYZKOAOI?*.

pmy. Δυσκόλῳ" ἰατρῷ προςελθών τις εἶπε" « Xogwota!, ἀνα- χεῖσθαι οὐ δύναμαι, οὔτε ἑστάναι, ἀλλ᾽ οὐδὲ καθῆσθαι" ». Καὶ € » Hi 5 Ξ δέ λ , Ἅ - 1 ὁ ἰατρὸς εἰπεν" « Οὐδὲν σοι λείπει ἢ κρεμασθῆναι

ρπὸ΄. Δυσκόλῳ" ἰατρῷ τις id « Τί ποιήσω, ὅτι αἷμα κάθη-

9

[xt

καὶ χολάς »; Κακεῖνος ih αὐτὸν εἶπεν᾽ « Ἐὰν xai τὰ

ἔντερά σου ἐκθάλῃς, ἐγὼ ou χολῶ"

ρπεῖ. Δύσχολος ἰατρὸς ἑτερόφθαλμος Y pura νοσοῦντα * « Πῶς ἔχεις v 5 Einey* « Qc βλέπεις ». ὁ δὲ ἰατρὸς ἔφη" « Ἐὰν ὡς ἐγὼ βλέπω em τὸ ἥμισύ σου ἀπέθανε ».

ρπς΄. Πρὸς ἢ DH ἰατρὸς προςελθών, καὶ ἁψάμενος αὐτοῦ,

εἶπε « Κακὰ πυρέττεις 8». Ὁ δὲ ἀποχριθεὶ ς ἔφη 14.

« Et δύνασαι"

χρείττω πυρέττειν, ἰδοὺ κλίνη ἀναπεσών "', πύρεττε».

! Exstat in uno Α.

* Sic codex.

? Lemma in M : περὶ δυσχόλων.

* Est 115 in M, in P. 100. Deest rc- liquis.

5 Σοφιστά) illo nomine compellatur riedicus p. 264, n. 5.

* A. ουδὲ éct.... χαθεῖσθαι. M, οὔτε £.... χαθεῖσθαι. Recepi οὔτε.

' Pontanus, latina sua conversione male contentus, ἃ Graece melius ἡ in- quit, et Grzca apponit: οὐ χεῖσθαι δύ-- ναμᾶι, οὔτε ἑστάναι, ἀλλ᾽ οὐδὲ καθῆσθαι" «xl ὃ ἰατρός" οὐδέν σοι λοιπὸν ἢ χρεμα- σθῆναι. Qus inaccuratissime descripsit. Nam M cum À omnino consentit nisi in οὔτε pro οὐδέ, ut monui.

* Abest ab M et P., et Edd. Est 38 in Apogr. Voss. οἱ Rh. ubi : δυσχ. i

λέγει ti$* τί ἐστιν ὅτι alg. χέζω xvi χο-

λάς; Κἀκ. ἔφη" ᾿Εὰν x. v. &. σου χέξης, ἐγὼ οὐ χολῶ.

? Κάθημαι, scilicet εἰς τὰς χρείας. Sed wger sic loquitur brevius. Fortasse scripsit narrator : ὅτι αἷμα ἐχθάλλω, ὅτε χάθημχι. Probabile est verbum ἐχ-- 64220 , quum respondens medicus dicat ἐχθάλης. Sic in recensione Rhoriana, χέξω.... χέξης.

40 Οὐ χολῶ] Rhorius :'« non irascor ». Ut lusus servetur, malim : « bilem non moveor ».

1! Est 116 in M, 101 in P. Deest cxt.

15 Est 117 in M , 102 in P. Deest re- liquis.

1*5 Gallice : vaise fiévre ».

14 Ν εἶπεν.

15 M , δύνασαι σύ.

'* M, xXiva ἀν. Pont., « en lectulus ».

« vous avez là une mau-

ΚΑΙ ΦΙΛΑΓΡΙΟΣ. 305

put . Δύσχολος᾽' ἀστρολόγος παιδὸς νοσεροῦ yéveowy" λέγων, πολυχρόνιον αὐτὸν" τῇ μητρὶ ὡς ἐπαγγειλάμενος, ἥτει τὸν μισθόν. Τῆς δὲ εἰπούσης, « Ἐλθόντι σοι αὔριον δώσω », ἔφη" « Τί οὖν;

5.) ' , , , Σιν Y 1 , -b ἐὰν τὴν νύκτα ἀποθάνῃ, καὶ ἐγὼ τὸν μισθὸν ἀπολῶ";

pr. Δυσκόλου" κεράμιον μέλιτος ἀγοράσαντος, καὶ ὑπό τινος ἐρωτηθέντος πόσου ἀγοράσειε", καταστρέφων τὸ κεράμιον, ἔλεγεν"

[- 4 3 L4 " N Φ 3 * 29 Li ^ « Οὕτω μου ἐκχυθείη τὸ αἷμα, ἐὰν εἴπω υμῖν».

ρπθ'. Πρὸς" δύσκολον ἄῤῥωστον ἰατρὸς προςελθὼν προςέταξε ψιχία" μετὰ στρουθίου φαγεῖν. Καὶ ὁ δύσκολος εἶπε" « Πῶς δύναμαι

εἰς τὸ κλουδίον᾽" εἰσελθεῖν, ἵνα φάγω μετὰ τοῦ στρουθίου" τὰ.

ψιχίδια »;

! Abest ab M et Ρ, et Edd. Est 39 in Apogr. Voss. et Rh., ubi : δύσχ. ἀστρονόμος T. νοσηρϑῦ γένεσιν (Voss. ἡέννησιν) εἰπὼν πολ. ἔσεσθαι ἐπαγγελλό-- μενος (Voss. ἐπαγγειλόμενος" voluit dare ἐπαγγειλάμενος, quod conjicit Anonymus Rhorii) , ἥτει t. μ. τῆς δὲ μητέρος (Voss. μητέρος. Sed male lectam fuisse puto vocem compendiose scriptam. Leg. μη- τρός. In. Epistola Myis Pythagorice : jevopéva τοι ματρὶ παίδων τάδε παραι- νέρ. Inveni ματέρι in codice, quod ne- gligendum. Philo De col. par. S 6: μόνω πατέρι ἣ μόνη μητέρι. Compendia in causa fuisse videntur cur male voca- bula legerentur, quz ipse Philo pro- nuntiabat πατρί et μητρί) εἰπούσης, Αὔριον δώσω, Τί οὖν; ἔφη" ἐὰν τῇ νυχτὶ ἀποθ., ἐγὼ τ. μ. ἀπολέσω;

* À , γέννησιν. Praztuli γένεσιν ex Rh. Iterum γέννησιν S c6".

* A , αὐτό. Scripsi αὑτόν.

*A, ἀπόλλω ; Facilis fuit mutatio ἀπολῶ. Malim tamen ἀπολέσω ex Rh.

5 Est 118 in M, 103 in P. Abest ab Edd. Est 40 in Apogr. Voss. et Rh., ubi : δύσκολος μέλιτος χεράμιον ἀγορά--

σας συνεχῶς ἐρωτᾶτο (sic et Voss. pro 3p. πόσου ἠγόρασε. Kat. οὖν τὸ xep. ἔφη" Οὕτως χυθήτω μου τὸ αἷμα, ἐὰν εἴπω ἡμῖν (Voss. bene opt»).

* M, ἠγόρασεν.

! M, ἐχχυθῆ.

* Est 119 in M, 104 in P. Deest re- liquis.

* M, quxía , et inferius ψυχίδια.

** M, εἰς χλουθίον. Herodianus Epim. p. 72 : χλωθὸς xai χλωδίον. lbi mea nota. Corayus ad /Esop. p. 440 : χλω-- Θὸς ὀρνίθων οἴχημα δρυφάκτοις περιεχό-- μενον" ὅθεν τὸ ἐν συνηθεία χλωθίον xai χλουθίον. Corayus , non jam scholiastes, sed auctor ipse, Át. 2, p. Ey' : τὰ πτε- ρωτὰ ταῦτα λόγια, εὐθὺς ἀποῦ πετάξωσιν ἀπὸ τὸ στόμα, ὡς τὰ ἀπολνυόμενα ἀπὸ χλωθίον πωλία, δὲν εἶναι πλέον εἰς τὴν ἐξουσίαν μας νὰ τὰ ἐπαναλάθωμεν. Adde Knoch. ad Babr. p. 122.

!! [ntelligebat medicus herbam στρου- θίον, de qua Dioscorides, 2, 193. Num recentiorum saponaria ἢ Adde Corayum Atactis, 4, 505. /Eger autem de ave passere edenda sibi precipi opina- batur.

39

306

IEPOKAHX

pA. Δυσχόλου' ταθλίζοντος, κατεπέτασσέ Tic) ἀργὸς dos μενος. ὁ δὲ θυμούμενος ἠρώτησεν αὐτόν" « Ποίας τέχνης"; ; xal διὰ τί ἀργεῖς »5 Ἐκείνου δὲ εἰπόντος ὅτι, « ῥάπτης pév εἰμι, ἔργον δὲ οὐκ ἔχω », διαῤῥήξας τὸν ἑαυτοῦ χιτῶνα,, καὶ ἐπιδούς, εἶπε" « Λαδὼν ἐργάζου, καὶ σιώπα ».

pád. Δύσχολόν" τις ἠρώτα" « Ἐκεῖθεν μεταδαίνω ».

« Ποῦ μένεις »; ὁ δὲ εἶπεν"

ράθδ΄. Δυσκόλῳ " τις ναυκλήρῳ ἀπαντήσας εἶπε" « Τὸ ἐπίπλουν

σου εἶδον ἐν ῥόδῳ ». Κἀχεῖνος ἀπεκρίνατο" « Κἀγώ σου εἶδον τὸ

»rap* ἐν Σικελίᾳ ».

phy. Δύσκολόν" τις ἐζήτει. Ο δὲ ἀπεκρίνατο" « Οὐχ εἰμὶ ὧδε». Τοῦ δὲ γελάσαντος , καὶ εἰπόντος « Ψεύδυη ". τῆς γὰρ

φωνῇς σου ἀκούω »" εἶπεν" « ὦ κάθαρμα, εἰ μὲν ὁ δοῦλός μου

4. Abest ab M et P., et Edd. Est 4! in Apogr. Voss. et Rh., ubi : δυσχ. τρανυ- Aigovrog (Hh. « balbuuente ». Voss. ταυλίξ.) κατεπήδησέ τις ὁ δὲ θυμωθεὶς ἠρώτησεν εἰ τέχνην οἵδε χαὶ διὰ τί ἄργει (Voss. ἀργεῖ)" τοῦ δὲ φήσαντος, Ῥάπτειν οἵδα, ἔργον ὃὲ οὐχ ἔχω, διαῤῥήξας τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ (imo αὑτοῦ) εἴπεν" Λάθε χαὶ ἐργάζον, xai σιωπᾷ (Voss. σιωπᾶ. Anon. σιώπα. Rhoerius male scripsit, bene vertit « sile »).

* A, ταυλίζοντος. SCripsi 464050705, eodem sono et littera. legitima, cuim derivetur verbum ἃ τάδλα, quod est Latinum «tabula ». Τιαθλίζειν hic loci significat « ludere tabulis ». Vide Ja- cobs. ad Palladam Epigr. 53, in Ana- lectis, t. X, p. 230.

5 Jubebat importunus ludentis spe- etator hunc vel illum movere calculum. * Nihil deesse videtur.

* Exstat tantum in Apogr. Voss. et Rh. ubi est 43, cum hacce varietate : ὁ δὲ ἔφη" κἀκεῖθεν. Respondet quasi in- terrogatus de loco unde veniret.

* Exstat in uno Α.

? Melius scriberetur τὸν ἐπέπλουν, quum τὸ ἐπίπλουν « omentum » dicatur et masculino genere. Jam lusus inter τὸν ἐπίπλουν, maritimum iter, et τὸν ἐπίπλου», omentum, magis esset αἶνι- ἡματώοσης.

* Agroetas apud Schol. Apoll. Rh. 2, 1249, poetas ait οὖθαρ xai ἧπαρ χαλεῖν χωρίον εὔκαρπον. Quod si facetus ille homo agrum possederit in Sicilia, de quo fuerat lector monendus, erit nau- cleri lusus cirea xzap jecur, et ἧπαρ ager fertilis. Sed nauclerus non legebat poetas.

? Est 120 in M, 105 in P. Abest ab Edd. Est 42 in Apogr. Voss. et Rh., ubi : δυσχόλῳ τις ἐφώνει" ὁ δὲ ἀπ. Οὐχ εἰμὶ (Voss. οὐχ εἰμί, τῶ sic, τῶ subtus notato punctis)" τοῦ δὲ εἰπόντος ὅτι ψεῦ-- δος τῆς φωνῆς σου γὰρ ἀκούω, εἶπεν" Ὦ χαθ., εἰ μὲν ὃ παῖς μου εἶπεν, ἐπείσθης ἄν' εγὼ δὲ οὐ φαίνομνί σοι ἀξιόπιστος €t2Xt.

'* M ψεύδει. Conf. S ρθ΄.

ΚΑΙ ΦΙΛΑΓΡΙ͂ΟΣ.

εἶπεν, εἶχες ἂν αὐτῷ πιστεῦσαι"

πιστότερος ἐχείνουἶ»:;

907

ἐγὼ δέ σοι' οὐ φαίνομαι ἀξιο--

pio". Δύσχολος ἐν ὐρλρ αν σκάλαν ὅ, σφαλεὶς χατέπεσε. Tou δὲ οἰκοκυροῦ εἰπόντος". « Τίς ἔνι ἐκεῖ»; « Ἐγὼ τοῦ ἐνοικίου μου

ἐλάκησα"" τί πρὸς σέ »;

pae. Δυσκόλῳ τις vo yx) ἔλεγε" « Μικρόν σε ποθῶ ἰδεῖν καὶ συντυχεῖν ». ὁ δὲ ἀπεχρίνατο᾽ « Κἀγώ σε ἰδεῖν θέλω τυφλὸν

καὶ χωλόν᾽ »

ASYEIZ*.

ράς! . Águnic" γραμματικὸς ἐρωτηθείς" « Πῶς δεῖ λέγειν ; τοῖς δύο ἣ τοῖς δυσίν »; ὁ δὲ τὴν χεῖρα προτείνας, τοὺς δύο ὑπεδείκννυε

δαχτύλους 1.

ράζ'. Αφυὴς" γραμματικὸς ἐρωτηθείς" «Η paene Πρίαμον τίς

ἐκαλεῖτο »; ἀπορῶν ἔφη"

καλοῦμεν ».

* À , cov.

* M, ἐχείνου εἶναι. « Videtur hujus facetize occasio fere desumta ex eo quod refert Cicero de Scipione Nasica et En- nio, l. 2, De orat. 68. Ανον. Rhorii.

* Abest ab Edd. Est 44 in Apogr. Voss., et Rh., ubi: δύσχολός τις ἀπὸ σχάλας κατέπεσε" τοῦ δὲ αὐθέντου εἰπόν-- τος᾿ Ἐχεῖ τις ἔπεσε (Voss. ἔπεσε ; et Rh. vertit : « cecidit »?) ἔφη" ᾿Εγὼ τοῦ ἐν- οιχου μένω (Voss. ευοιχιουμενου), τί πρὸς σε;

4 Σχάλα Latinum est « scala ». Co- rayus Ar. 4, p. 505 : νομίξεται χοινῶς 7 λέξις Ῥωμαϊκὴ scala* εὑρίσχεται ὅμως τόσον συχνὰ εἰς τοὺς “Ἕλληνας λεξικογρά-- φους, ὥστε διχαιότερον ἤθελε χριθῆν ἑλλη- νιχή. .

9 ÀA, εἰπόντος οἰχοχυροῦ. Transposui vocabula. Est oixoxupóg nomen recen- tius. Invenitur et οἰχοχύριος in Monum. Cotel. t. I, p. 147, 7. Multo melius est

« Ἡμεῖς κατὰ τιμὴν κυρίαν αὑτὴν

nomen οἰχοδεσπότης, quo utitur auctor SS λγ΄, σ΄, eu.

* Exhibui scripturam codicis. Rho- rius ad recensionem suam apposuit Anonymi conjecturam, ἐν τῷ οἴχῳ μένω: proponit etiam, σοῦ ἐν οἴχῳ, vel σοῦ ἔννοικος᾽ Scribere debuit saltem ἔνοιχος, quod nomen exstat & eu.

' Est 121 in M. Abest a P., et cet.

* Morosus senator μιχρόν intellexerat de « parvo », quum alter adverbialiter pro « parum » usurpasset.

? Lemma in M : περὶ ἀφνῶν.

10 Exstat in uno Α.

** Monstrabat digitos duos, questioni ipsi nil respondens.

!3 Est 122 in M, ceteris.

15 Circa tales questiones nimii sepe fuerunt grammatici veteres nonnulli, in his Didymus, de futilissimis quaren- tes, « qua erant dediscenda, si scires »,

106 in P. Abest a

308 IEPOKAHX

pax. Αφυὴς" κουρεὺς τοῖς ὑπ’ αὐτοῦ πληττομένοις ἔμπλαστρα προςετίθειἢ. Ἑνὸς δὲ αἰτιασαμένου αὐτόν, ἔφη" « Αχάριστε, μά- τὴν ἀγανακτεῖς" ἑνὸς γὰρ δηναρίον ξυράμενος“ τεσσάρων δηνα-

ρίων ἔμπλαστρα ἔλαθες" ».

pa. Αφυὴς" μαθητὴς κακῶς τινὰ χείρας. καὶ παρωνυχίδας ποιήσας" καὶ διὰ τοῦτο ὑπὸ τοῦ ἐξονυχιζομένου ἀπωσθείς., ἀνε- Θόησεν" « Ἐπιστάτα, τί οὐκ ἀφίης με μαθεῖν n;

σ΄. Age" μαθητὴς ὑπὸ τοῦ ἐπιστάτου χελευσθεὶς ὀνυχίσαι οἰκοδεσπότην, ἐδάκρυσε. Τοῦ δὲ αἰτίαν ἐρωτήσαντος, ἔφη" « do- θοῦμαι καὶ κλαίω " μέλλω γὰρ τραυματίσαι σε, καὶ παρωνυχίδας ποιήσεις“, καὶ τύψει με ὁ ἐπιστάτης.

3 co. Αφυεῖ" μάντει προςελθών τις ἐξ ἀποδημίας ἐπανίων, ἠρώτα περὶ τῶν οἰκείων. ὁ δὲ εἶπεν" « ἡγιαίνουσι πάντες, καὶ Ó πατήρ

ut verbis utar Senece pulcherrima Epistola 88. Juvenalis, 7, 233 : « dicat Nutricem Anchisz , nomen patriamque novercae Árchemori..:. » lbi Grangaus ac Rupert. Balzacius satirain Harlayum archiepiscopum Rhotomagensem , quam inscripsit « Le barbon », talia cumula- vit : « enquérez-vous de lui quelle fut la mere d'Hécube, la nourrice de Léda, la gouvernante de Clytemnestre , l'écuyer d'Àgamemnon.... »

! Est 128 in M, 107 in P. Abest a ceteris.

* M, ἐτίθει.

! M, ξηράμενος.

* M, ἔθαλας. Pontanus : « emplastrum abjicies ». Quod caret sensu. Non vidit librarium transposuisse properantius syllabas, ac scribere debuisse ἔλα- 6xg. Est verbi λαμθάνω aoristus recen- tioris grammatice, é£Aa6x , ἔλαθας xal ἔλαθες. Utuntur etiam forma àntuqua ἔλαθον. Elegantissimus Sampetri inter- pres : ἔλαθον λοιπὸν τὸν χάλαμον εἰς τὴν χεῖρα.-... συνέλαθον διὰ τοὺς λόγους ἔρωτα. ldem tamen formis novis simul utitur :

ἂν ἔλειπαν αἱ παρατυπώσεις.... ὅσα δεινὰ xal ἂν ἔπαθα.... τί ἔπαθαν ol περισσότε- pot τῶν ἀνδρῶν ἐκξίνων.... ἔπασχα πόθον σφοδρόν.... διέφυγα τὸ φοθερὸν ἐχεῖνο χάος.... Atque quod miror : ἐχκατάλαθδα τέλος πάντων ὅτι ὅσα μέσα ἐδοκίμαξα. Est ἔδαλα in Epistola Corayi ante Hie- roclem , p. ε΄. Superius vidimus ἔπεσα, p. 301, n. 5. Adeo fluctuat adhuc usus et loquendi norma.

5 Exstat in uno À.

* Tonsores scilicet et ungues secare solebant et purgare. Conf. S seq.

' Exstat in uno À.

* Παρωνυχίδας ποιήσεις dici videtur sensu medio, ut χήλην ἐποίησε S pi. ubi vide notam. Sententia esse videtur: « et ex mea non subtili chirurgia paro- nychias reportabis ». Sed przcedenti S παρωνυχίδας ποιήσας Sensu activo signi- ficat « paronychias qui efífecerat ». Theophanes Nonnus, c. 229 : ἡ παρονυ- xix ἀπόστημά ἐστι, παρὰ τὴν ῥίξαν τοῦ ὄνυχος συνισταμένη. Est ibi varietas πα-- ρωνυχίς.

? Exstat in uno Δ.

ΚΑΙ 9IAATPIOX. 309

€ σου». Τοῦ δὲ εἰπόντος ὅτι « O πατήρ μου δέκατον ἔτος ἔχει ἀφ᾽ οὗ ἀπέθανεν »* ἀπεκρίνατο" « Οὐδὲ γὰρ οἶδας, τὸν κατὰ ἀλήθειάν σου πατέρα'

c€. ᾿Αφυὴς pa engan παιδίου γε δὰ λέγων, εἶπεν" « Οὗτος ἔσται Prirop, εἶτα ἔπαρχος, εἶτα ὭΡΩΝ », Τεθνηχότος οὖν τοῦ παιδός, τούτου ἡ μήτηρ ἀπαιτήσασα" εἶπεν" « ὧν ἔλεγες ῥήτορα ἔσεσθαι καὶ ἄρχοντα καὶ ἡγεμόνα, ἀπέθανεν ». ὁ δὲ ἔφη" « Μὰ τὴν αὐτοῦ μνήμην, εἰ ἔζησε, πάντα ταῦτ᾽ ἂν ἐγέ- yETO ».

cy. Αφυεῖ" μάντει πρόξελθον τις ἠρώτα εἰ ὃ ἐχθρὸς αὐτοῦ ἐξ ἀποδημίας ἥξει. ὁ δὲ εἶπεν ὅτι « Οὐχ ἔρχεται ». Qc δὲ ἔμαθε μεθ᾽ ἡμέρας παραγενόμενον αὐτόν, ἔφη" « Οὐδὲν αὐτοῦ ἀχρωμό-

τερον »

σδ'. Αφυὴς μαθηματικὸς μαχρολογῶν τινὰ" ἔφη" « Οὐκ ἦν σοι

! Poterat ariolus ille εὐτραπελώτερος ἢ ἀφνέστερος, uti verbis πεπνυμένου Te— lemachi Od. 1, 215; cui quum dixisset Mentes , ἀτρεχέως χατάλεξον El δὴ ἐξ αὖ- τοῖο τόσος παῖς εἷς Οδυσῆος, respondit : Μήτηρ μέν τ᾽ ἐμέ φησι τοῦ ἔμμεναι" αὐτὰρ ἔγωγε Οὐχ οἵδ᾽" οὐ γάρ τις ἐὸν γόνον αὐτὸς ἀνέγνω. Quem locum festive objecit Aristophanes accusatori , qui ipsi litem intendebat, quod esset patre natus non Atheniensi. In Bursalti Epistolis narra- tur ex Tavernerii Itineribus de sene quodam :etatis centenariz , qui, quum a Persarum rege de patre interrogaretur, respondit : « Ut bona fide loquar, rex, id ignoro ». Timuit scilicet narrator ait ne, quum per longissimz vitze tempus semper fuisset veritatis diligentissimus, si de patre suo quis fuisset affirmaret, forte mentiretur. Dancurtius comicus festivissimus conferendus etiam 'l'utore sc. T. Philippus nothus in Shakesperii Joanne Rege : « (we came) Most certain of one mother, mighty king (That is well known); and, I think , one father.

But for the certain knowledge of that thruth , ] put you o'er to heaven and to my mother. Of that I doubt as all men's children may ». Hookius , scriptor fa- cetissimus , Prieceptis : «it is a wise child that knows his own father. To know his mother is not quit so difficult an affair ». Nemo de me queretur puto afferenti etiam ex Plutarcho Cic. 26, dicterium non obtusum Ciceronis in Metellum Nepotem : Μετέλλου δὲ Νέπω- τος ἐν διαφορᾷ τινὶ πολλάκις λέγοντος" Τίς σοῦ πατήρ ἔστιν, ὦ Κικέρων ; Σοὶ ταὐ- τὴν τὴν ἀπόχρισιν, ἔφη, ἡ μήτηρ χαλε-- πωτέραν ἐποίησεν.

* Exstat in uno Α.

* À , γέννησιν. Correxi. Conf. p. 305.

* Potuit excidisse nonnihil, v. c., ἀπαιτήσασα τὸν δεδόμενον μισθόν.

5 Exstat in uno Α.

* « Nihil isto inimico tuo impuden- tius ». Est enim ἄχρωμος de ἀναιδεῖ καὶ αἰσχρῶ usurpatum.

' Exstat in uno Α.

* Sic codex.

310

IEPOKAHX

, ^ ^ t X ^ κατὰ yévog! τεκνῶσαι v. Τοῦ δὲ εἰπόντος ὅτι « ἑπτὰ παῖδας

ἔχω »" εἶπεν" « Οὐχοῦν πρόςεχε αὐτοῖς ».

cd. Αφυὴς μάντις ἐμπεσὼν εἰς πολεμίους, καὶ εἰπὼν ὅτι « Μαντις εἰμί », μελλούσης πρὸς ἀντιπάλους μάχης συνάπτεσθοὶ, « Νικήσεσθε » εἶπεν « τὸν πόλεμον, ἐὰν τὰς ἐξόπισθεν τρίχας τῶν χεφαλῶν ὑμῶν ἐν τῇ παρατάξει τῆς μάχης μὴ κλέψωσιἕ ».

AEIAOI*.

cc. Δειλὸς ᾽ ἐρωτηθείς « ποῖα τῶν πλοίων ἀσφαλέστερα, τὰ μακρὰ ἡ τὰ στρογγύλα »; ἔφη" « Τὰ νενεωλχημένα" ».

cC. Δειλὸς κυνηγός, συνεχῶς τὴν νύκτα ὑπὸ ἄρκτου" διωχό- μενος ἐν ὕπνῳ, κύνας μισθωσάμενος μεθ᾽ ἑαυτοῦ ἐκοίμιζεἥ.

συ]. Δειλῷ "᾽ πύκτῃ λέγει τις" « Μετὰ τίνος ἔχεις πυχτεῦσαι »; Κἀκεῖνος τὸν ἀντίπαλον ὑποδείξας, ἔφη « Μετὰ τοῦ κυρίου μου

τοῦδε ».

G0. Aeg? πύχτης, συνεχῶς ὑπὸ ἀντιδίκου ἢ κοσκινιζόμε-

vog", ἀνεθόησε" « Δέομαι ὑμῶν᾽

! Est γένος pro γένεσιν « nauvitatem ». Vide SS ent, c6'.

* Exstat in uno À.

* Fortasse νιχήσετε et. βλέψωνσι.

* Msine lemmate.

5 Exstat in uno À.

* Tribuitur id dictum Anacharsidi apud Diogenem Laert. 1 , 104.

7 Est 124 in M, 108 in P. Abest a ceteris.

5 M, ὑπ᾽ ἄρχτου. Elisionem non inop- portune tollam ex Epigrammate Anth. 15, 41 : Ὡς δ᾽ £0xvec.... Inveni, quod placet magis , in membranis : Ὡς δὲ θά-- νες. Hiatus displicet in Epigrammate, 8, 113 : Ὅς ποτε ἧς. Corrigendum Ὅς ποτ᾽ £j, ex Apogr. Reg. et Muratorii Anecd. Gr. p. 13. Obiter duarum elisio- num unam deleri proponam ibidem Epigr. 127 : "Qxero ix μερόπων Εὐφή-

pm mayteg ὁμοῦ ».

μιος, οὐδ᾽ ἔτ᾽ ἀνίσχεν AU αἴ! σοῖς θαλά- μοις πυρσὸς ὃν ἦψεν Ἔρως. Rescriben- dum videntur οὐδέ τ᾽ ut est in Murato- rio, p. 25, et in codice quem vidi. Preterea ex Mediceo , monentibus Mu- ratorio et Jacobsio, ἀνίσχεν substitui edito ἀνέσχεν.

? A v ἐχόμιξε. M , ἐκοίμιξεν.

'? Exstat in uno A.

Ὁ Est hic χυρίου μου appellatio hono- rifica. Vernacule : « avec qui allez-vous vous battre? — Avec Monsieur que voilà ». Tanta modestia et intempestiva comitas loquens arguit timiditatem.

“5 Exstat in uno A. Conf. S cu.

'5 Αγτιδίχου non exspectabatur. Scri- bendum ἀνταγωνιστοῦ, ἀντιπάλου, Ul supra, et Scu in historiola simili.

12 Κοσκινιξόμενος]Ὶ vernacule eadem metaphora : « criblé de coups ».

ΚΑΙ ΦΙΛΑΓΡΙΟΣ.

944

' * 4 , , , , , M , σι. Aeg. πύκτης χωρίον ἀγοράζων, κατηρώτα τοὺς ἐντο--

πίους, μὴ ἔχοι μύρμηκας.

ΟΚΝΗΡΟΙ.

σιαί. aea δύο ὁμοῦ κοιμωμένων, εἰσελθών τις κλέπτης,

τὸν σάγον᾽ ὑποσύρας ἔκλεψε. Τοῦ δὲ ἑνὸς αἰσθομένου, καὶ πρὸς

τὸν ἕτερον Ὑἰπουτοςς « Ἀναστὰς φθάσον τὸν χλέψαντα τὸν σα, ον »

εἶπεν" « ἄφες" ὅταν ἔλθη ἐπᾶραι τὴν τύλην", χρατοῦμεν αὐτόν ».

σιβ', ὀὈχνηρῷ" υἱῷ ἐκ

L4 € 1 3 * , , ^» ἐκέλευσεν ὁ πατὴρ εἰς τὸν γείτονα ἀπελθεῖν

καὶ χρήσασθαι ἀξίνην. ὁ δὲ ἔφη᾽ « Οὐ δίδωσι ». Τοῦ δὲ πατρὸς

ἐπιμένοντος 4 ἀπεκρίνατο" ἔχω »,

« Ἐγώ εἰμι ὁ γείτων, καὶ ἀξίνην οὐκ

σιγ'. Οκνηρὸς ὀχνηρῷ δηνάριον ἐχρεώστει. Ynayrácag δὲ

αὑτῷ ἥτει τὸ δηνάριον. Τοῦ δὲ εἰπόντος" « Ἐχτεινόν σου τὴν χεῖρα,

καὶ λῦσον μου τὸ μάπουλον, καὶ ἄρον τὸ δηνάριον »* ὁ ἕτερος

Ld " ’ 0M 9" 7 2 9 ἔφη" « Πορεύου" ἔνθεν οὐδέν μοι χρεωστεῖς" »

! Est 125 in M et ultima ; 108 οἱ ul- tima in P. Deest ceteris.

* M, ἔχειν. Cogitabat pugil timidus de cestibus, non de formicis. Hesy- chius: μύρμηκας" ἔξω τοῦ ξώου x«l oi πυχτιχοὲ ἱμάντες. Cf. S coe".

* Abest ab Edd. Est 51 in Apogr. Voss. et Rh., ubi : óxv. δύο χκοιμ.... χλέ- 17$ τὸ βαιστεῖον (Voss. βχστεῖον. Rhoe- rius conjecit βαλάντιον, pessime. Vide- tur βαιστεῖον nomen recentius et yuóat- xó» e latino « vestis » formatum) αὐτῶν ἔλαθε. Τοῦ δὲ ἑνὸς νοήσαντος, x«i εἰπόντος πρὸς ἕτερον" Ἀνάστα, δίωξον αὐτόν" ἔφη, Ὅταν ἔλθη λαθὼν τὴν τύλην, xp. a. οἱ δύο. Quum jam Rhaorii liber non sit ad ma- num, et sit in meo apographo locus awamento pollutus , divino potius quam lego oi δύο.

ὁ Σά ον est Latinum « sagum ».

5A, στήλην. Recepi τύλην e Rho- riana.

? Abest ab Edd. Est 52 in Apogr.

Voss. et Rh., ubi àxv.... πατὴρ ἀπελθεῖν εἰς.... ἔφη" ἐγὼ εἰμὶ γείτων᾽ ἀξίνην οὖκ ἔχω.

' Est historiola in Schieriana et Co- rayana 29, sumpta ex Epistolis Sarravii, p. 107. Abest a Londin. et Needh. Est 53 in Apogr. Voss. et Rh.

* Edd., ὥφειλε δηνάριον (Voss. et Rh. ὄφειλε͵" ὃ δέ φησιν (Voss. ὁ δὲ φησίν)" εἰς τὸ φασχώλιον μου (sic e conj. Corayus. Serrav. eig τὸ μάσπουλόν μου. Voss. eis τὸ μάπουλόν μου. Rh., εἰς τὸ μάπουλον μοῦ. Conjecit. Needham. μαρσούπιον. Corayus μάσπουλον ait esse ἀδιχνόητον, et suum φασχώλιον secure scripsit. Ego exhibui lectionem mei codicis A.) δέδε-- ται, λῦσον, ἄρον.

?* Edd. post ἄρον: Ὁ δέ, Ἄπελθε (Serr. ἄπελθες, et sic Voss. et Rh. Sed Corayus recte et alii ἄπελθε) φησίν" ἐπληρώθην. Sic vernacule idiomate com- merciali, « je suis rempli », id est, « je suis payé, je suis satisfait ».

312

IEPOKAB»

$9GONEPOI.

σιδ', Φθονερὸς᾽ εἰς γναφεῖον εἰσελθών, xal μὴ θέλων οὐρῆσαι᾽,

4 , ἄπεθανε.

aie. Φθονερὸς" οἰκοδεσπότης τοὺς ἐνοίκους ἰδὼν εὐτυχοῦντας,

&x τοῦ οἴκου αὑτοῦ ἐξεδίωξε.

σες!. Φθονερὸς" ἰδὼν τὸν γείτονα θηριομαχοῦντα, λέγει τῷ

χυδερνήτῃ " « Αρχος ».

» - € σιζ'. Αλλος" διὰ δειλίαν ἐπέγραψεν ἐπὶ τοῦ μετώπου « O τόπος τῶν καιρίων" ». Παιόμενος οὖν συνεχῶς εἶπε πρὸς τὸν παίοντα"

« Μή τι οὗτος γράμματα οὐκ οἶδε, καὶ ἀναιρεῖ με »;

gu). Δειλὸς πύχτης συνεχῶς παιόμενος ὑπὸ τοῦ ἀντιπάλου

ἀνεθόησε" « Δέομαι ὑμῶν" μὴ πᾶντες ὁμοῦ ».

AIMOZHPOI$?.

ci. AuxóEnpoc? λιμοξήρῳ θυγατέρα ἐχδιδούς, καὶ ἐρωτώμε-

νος τί αὐτῇ προῖκα δίδωσιν, « Οἰκίαν » ἔφη, « δίδωμι, ἧς αἱ

θυρίδες εἰς τὸ ἀρτοχοπεῖον βλέπουσι ».

cx. Λιμόξηρος ᾿ παιδοτρίδης ἰδὼν ἄρτον κρεμάμενον, εἶπε"

« Καταθαίνεις; ἀπαγγέλλεις ; Y) ἀναδαίνω καὶ ἀπαρτίζω σε »;

! Exstat in uno À.

* [n usu fuisse videtur, ut qui fullo- nis officinam intraret , vesicam , si ferret casus , ibi exoneraret, quum sit urina ad fulloniam in primis idonea.

* Exstat in uno Α.

ὁ Exstat in uno A. Narratio lacuna laborare videtur. Quod superest non potest intelligi.

* Exstat in uno ἃ. Recte animadverut Μηνᾶς pertinere historiolam ad caput περὶ δειλῶν.

* A, χυρίων. Rescripsi χαιρίων. Quz nomina sepe confunduntur. Vide p. 243, n. 9.

1 Eadem narratio δὶ σθ΄.

5 Vide n. ad S σνη!.

? Exstat in uno À.

'? Abest ab Edd. Est 48 in Apogr. Voss. et Rh., ubi : λιμ. παιδαγωγὸς ἰδὼν &. ἔν τιν. (et hic jam non possum meas schedulas legere) χρεμ. x. &xa;. ἢ ἀναδαίνω ἀπαρίξω σε (Voss. ἀπαρτίξω σε). Μυϊια sunt et prolix:e de verbo ἀπαρτίξω Rhorii et aliorum cogitatio- nes, ex quibus vix proficere est. Fa- melicus ille homo est pzdotriba, gy- mnasta, magister, ludi magister. Nam incertze significationis est nomen grz- cum. Mihi quidem videtur panem allo-

ΚΑΙ *IAATPIOX. 313

6xo'. Λιμόξηρος' ἰατρὸς. ἰδὼν ἄρτον ἐν τρύμῃ κείμενον, ἐκ- συρτιχὸν ἔμπλαστρον ἐπέθηκε.

o»6. Διμόξηρον᾽ ἄῤῥωστον ἰατρὸς ἐπισκεψάμενος, ἐκέλευσεν ἅληκα αὐτῷ εἰς τος γενέσθαι" εἰ δὲ μὴ εὕροι ἅληκα d ποιῆσαι αὑτῷ ὁμοίως τράγον" . ὁ δὲ λιμόξηρος ἔφη" « ἐὰν μὴ εὕρω τρά-

γον, φάγω δύο ἐρίφια".

oxy. Λιμόξηρος" ἰδὼν ἄρτον ἐν Mrd κείμενον, εἶπε' «θεέ, ἢ ἐμὲ ὕψωσον, ἢ τοῦτον ταπείνωσον

exo. Λιμόξηῤος ἀπελθὼν εἰς κηπουρόν, ἔδωκε τέσσαρα δη- νάρια; ἵνα σῦκα ὅσα ἐθέλει" φάγη. Τοῦ δὲ καταφρονήσαντος, καὶ εἰπόντος, « ἀπὸ ds ac E δένδρων φάγε ὅσα δύνασαι »; ἀνελθὼν εἰς μεγάλας συκέας, καὶ ἀπὸ κορυφῆς ἀρξάμενος, BD

χατήσθιε. Μετὰ δὲ πολλὴν ὥραν" ἀναμνησθεὶς ὁ χηπουρὸς ἐπι-:

qui quasi discipulum intempestive lu- dentem, et verbis in schola cognitis uti. Quid de loco sentiam vernacule ape- riam : « descends-tu? descendras-tu? récites-tu? vas-tu réciter? ou faut-il que je monte jusqu'à toi, et que je te donne une bonne lecon, que j'achéve ton éducation »? et, dictum factum, ascendit et panem aufert. Conf. $ σχγ΄.

' Deest Edd. Est 49 in Voss. Apogr. et Rh., ubi : Aus. i. ἰδ, ἄ, διά τινος τρὺ- T7,5,ixc. ἐ. ἐτίθει.

* Exstat in uno Α.

* Plantam ἅληχα ignorare se ait vir d., τράγον autem eam esse quas nunc τραγάχκανθα vocetur. Ἄληχα fit ab ἅληξ; malim fere scribi 414 4A , cum latini scribant « alica » vel « halica » , penul- tima brevi. Est alica Triticum Spelta L., nobis « épeautre », Gr:ecis hodie χόνδρος" vide Corayi At. 4, 688. Nec est τράγος eadem planta τῷ τραγακάνθη. Est τράγος herba cerealis et alice vicina; quz , teste Dioscoride, 2, 115, παρα- πλησίως τῷ χόνδρω ἔοικεν. Latini etiam dixere « ἱγᾶσυϊη ». Dalecampius ad Plin. H. N. 16, 1, gallico utitur nomine

« blé turquet », Linneo « Zea Mais ». Sed viro d. vix credendum. Adde Co- ray. At. 5, 348. Ex seminibus fiebant ptisanz ejusdem ac plante appellatio- nis.

* Similes joci SS (6, ρχζ΄.

* Deest Edd. Est 50 in Apogr. Voss. et Rh., ubi : Jap. i. d. ἐν ὑπαίθρῳ κείμ. ἔφη" vj (Voss. υἷε. Fort. viz θεοῦ) ἢ £c vou (sic Voss. superscripto ἐκεῖνον) τα-- πείνωσε (Voss. ταπείνωσι), ἢ ipi ἐξάλει- yov. Nullius sunt momenti , ut plerum- que fit, Rherii observationes.

5 Suidas : ἀνώφλιον, τὸ ὑπέρθυρον. La- tine, « superum limen ».

Τ᾿ Conf. S ox'.

* Exstat in uno À. — Velim ἐθέλοι.

? Μετὰ πολλὴν ὥραν) Nos vernaculé, « aprés une grande heure ». Sic Olym- piodorus Exc; Hist. Byz. p. 461, 13. Joannes Mon. Vita Darlaami in Anecd. meis Gr. t. IV, p. 135 : ἐπὶ ἱκανὴν ὥραν ταῦτα χατανοοῦντες. Ἀσία S. Aretha ibid. t. V, p. 32 : ἐπὶ πολλὴν ὥραν. Àn- dreopulus Syntipa, p. 65 : ὀλίγην ὥραν vá γυναιχὶ ὀμιλήσασκα᾽ * une petitd heure ». Ibi inea nota.

40

3914 . IEPOKAHX

ζητεῖ αὐτόν. Ὡς δὲ εἶδεν εἰς ὕψος σαλεύοντο: τοὺς κλάδους, καὶ ἐσθίοντα, ἀγανακτήσας εἶπε" « Κάτω ἑστὼς oux ἠδύνω ἐ ἐκ τῶν ἐπικειμένων κλάδων φαγεῖν ». ὁ δὲ ἀπεχρίνατο" « Ἐκεῖνα, ὡς καταθαίνω, τρώγω ».

axd. Λιμόξηρος᾽ ἀρτοπράτῃ προςελθὼν firet δοῦναι δηνάρια δύο, ἵνα ἄρτων χορτάσῃ. Τοῦ δὲ λογισαμένου ἕ ἕνα ἄρτον αὐτῷ ἀρκέσειν, Àa6oy τὰ DIWdpla; ἤρξατο τρώγειν. ὁ δὲ τοῦ χοφίνου ἀρξάμενος ἑστὼς τὸ ἥμισυ ἔφαγε. Τοῦ δὲ ['GDTOnparou θαμθη- θέντος, καὶ εἰπόντος, ὅτι « Κάθισον καὶ οὕτω φάγε » , ἀπεχρί- νατο" « Τοὺς μὲν ἐν τῷ χοφίνῳ ἄρτους βούλομαι ἑστὼς φαγεῖν, τοὺς δὲ ἐν τῇ προθολῇ " καθήμενος ».

σχς!. Λιμόξηρος" κωμῳδίας ὑποκριτὴς τὸν ἀγωνοθέτην πρὸ τοῦ εἰσελθεῖν ἄριστον ἤἥτει. Τοῦ δὲ ἐπιζητοῦντος διὰ τί προαριστῆσαι θέλει, « ἵνα » ἔφη, « μὴ ἐπιορχοῦντες λέγωμεν"

ἠρίστησα, νὴ τὴν ἄρτεμιν, Μάλ᾽ 5 ἡδέως.

ΜΕΘΥΣΟΙ.

ox. Μεθύσῳ " ἐν καπηλείῳ πίνοντι ἐπιστάς τις ἔφη" « H γυνή σου ἀπέθανεν ». ὁ δὲ ἀκούσας πρὸς τὸν χάπηλον € ἔφη " « Οὐχοῦν, αὐθέντα, ἐκ τοῦ μελανοῦ χέρασον.

cxn. Μέθυσος" ὀνειδιζόμενος UTO τινος ὅτι πολλὰ πίνων οὐ φρονεῖ, ὁ δέ, ἀπὸ τοῦ οἴνου καλῶς βλέπειν μὴ δυνάμενος, ἀπε- 7 : LI , A J e , » » 8 κρίνατο᾽ « Ἐγὼ μεθύω, 7?) σύ, ὁ δύο ἔχων ὄψεις »

* Exstat in uno Δ. 5 À μάλα. Distinxi locum metriee.

* Excidisse nonnihil putat recte Mz- — * Abest ab Edd. Est 37 in Apogr. νᾶς, aC proponit : λαθὼν τὰ δηνάρια, Voss. οἱ Rh., ubi : σχολαστιχῷ ἐν χαπ. ἐπέτρεψεν" ὃ δὲ ἤρξ. vp. Et animadvertit πίν. ἐπ. τ. εἶπεν ἡ μώη (Voss. ἢ γυνή) syntaxeos vitium , quod ipsi videlur ἴ0-- ἀπ. ὁ δὲ ἔφη" οὐχοῦν, πραγματευτά, μέ-

lerandum. λαινα (sic ek V.) οἶνόν μοι xipyx.

* Προθολῇ] Significare videtur quod 7 Exstat in uno A. vernacule dicimus, « montre, devan- — ? Quod ebrietatis symptoma graphice ture », monstrat Strato Anth. 12, 199: Xo 2v

* Exstat in uno À. χνος ἔσχισται διδύμην φλόγα (€ accessit

ΚΑΙ ΦΙΛΑΓΡΙΟΣ.

3915

σχθ΄. Νέθυσος᾽' ἀτυχής, ἀμπελῶνα κτησάμενος, τῷ τρυγητῷ

ἀπέθανε.

σλ. Μέθυσος" καπηλεῖον ἀνοίξας, εἰς τὸ πρόθυρον ἄχτον᾽"

ἔδησε.

ΟΖΟΣΤΟΜΟΙ͂.

: , , ; 3 ^ , cÀol . Οζόστομος᾽, θέλων ἰδίῳ θανάτῳ ἀποθανεῖν, περικαλυψά-

μενος ἐχασμᾶτο.

σλα΄. Οζόστομος" συ εχοῦ τὴν nau αὑτοῦ καταφιλῶν ἔλε-

γεν, « H: xupla Mou, Ἢ

ἡ ἤρα μου,

ἡ Ἀφροδίτη pou ». Καχείνη

ἀποστρεφομένη ἔλεγεν" « ὀζεύς μου, ὀζεύς" μου ».

- : Οζόστομος χωφῷ ὑπαντήσας ἔλεγε" « Χαῖρε ν. Κἀχεῖνος

εἶπε « Φὺϑ ».

« ἐρλοϑ δὴν

Τοῦ δὲ εἰρηκότος"

ἢ Y 5 » Ti yap εἶπον »; ἔφη"

σλὸ'. ὀζόστομος " τὴν γυναῖκα ἠρώτα, λέγων" « Κυρία, τί με

μισεῖς »; Κἀκείνη ἀπεχρίνατο, λέγουσα" « ὅτι σύ με φιλεῖς ἡ »

σλε'. Οξζόστομος

numerus lucernis »), xai δὶς ἀριθμέω, Πολλάχι πειράζων τοὺς ἀναχεκχλιμένους. lbi Jacobs. in Analectis. Val. Flaccus 3, 65 : « Rhottus, iniqui Nube meri gemi- nam Pholoen majoraque cernens Astra, ruit ». Ibi Burm. Querit Alexander Aphrod. Probl. 1,23 : διὰ τί τῶν ἄγαν μεθυόντων ἔνιοι διπλᾶ βλέπουσι;

4 Est 54 in Apogr. Voss. et Rh., ubi: εὐτυχὴς μέθυσος ἀμπ. χληρονομῆσθαι [sic et V. Conjicit Anonymus χληρονομήσας) ἐν χαιρῷ τοῦ τρυγητοῦ ἀπέθανεν.

* Exstat in uno ἀ.

* Sic A , xcov. Correcto ἔχτον, ἑχτέα, &7xó», quid inerit leporis ?

* Exstat in uno À.

* Exstat in uno À.

* A, ὁ Ζεύς μ. ὁ Z. Scripsi 0260; , no- men fictum a verbo ὄξω. Μηνᾶς monuit. l'utavit bonus maritus Junonem suam exclamare, ὃ Ζεύς. Scriptor Περὶ χωμῳ-

ἰατρῷ ὑπαντήσας λέγει" « Κύριέ μου, ἴδε

δίας varia recensens facetiarum genera : ἕχτον χατὰ ἐξαλλαγήν, ὡς τό, « ὦ Ζεῦ δέσποτα, ἀντὶ τοῦ « ὦ Ζεῦ». Lego ὀξζεῦ δέσπ.

Ἴ Exstat in uno A. Conf. S σμα΄.

* Est φῦ exclamatio aversantis, ut Latinorum « phu », et nostrum « fi ».

? Non audierat loquentem surdaster homo, qui aures habebat et non audie- bat. Sed naso monitus, exclamabat oi ! — Verbum βδεύω redibit SS σμ΄, σμα΄. Es: forma βδέω usitatior S ρλζ΄.

40 Exstat in uno À.

44 Meminit Μηνᾶς Epigrammatis cu- jusdam Anthologiz, in quo pariter lusit poeta circa verbum φιλεῖν. Respiciebat Nicarchi Ep. Anth. 11, 252, εἰς βαρὺ- οὗμον : EU με φιλεῖς, μισεῖς ue" xai εἰ μισεῖς, σὺ φιλεῖς με Et δέ με μὴ μισεῖς, φῶτατε; μή με φίλει. Àd quod vide Ja- cobs. 1n Analecus.

316

ἀνέθη ».

IEPOKAHX

ὅτι ἡ σταφυλή μον κατέθη ». Kal χανόντος ὁ μενος ἔλεγε" « Οὐχὶ ἡ σταφυλή σου κατέθη. ἀλλὰ ὃ

4 Y 4

ἰατρὸς ἀποστρεφό- χῶλός cov!

| €

cÀc. Otócropoc? τὸ τέκνον αὐτοῦ κολαχεύων, μασώμενος ἐνεθρωμάτιζεν αὐτό. Τὸ δὲ ἀποστρεφόμενον ἔλεγεν " « Οὐ θέλω

τατά, xaxa? ».

σλζ', Οζόστομος" λουκάνικον" ὀπτῶν", καὶ ἐπὶ πολὺ προσφυ-

! Scripsit Μηνᾶς τὸ κῶλόν cov, simul monens esse in ipso codice 6 χόλος cov. Scripsi xàAos , quantitate syllaba legi- tima. Sed mult utuntur brevi , vel ne- gligentia, vel quantitatis nescii et pro- nunciatione decepti. Corona Pretiosa : « culo, «ó2o; ». Vide Corayum Ἀτ. 4, 210.

* Exstat in uno Α.

? Scripsit Μηνᾶς: ἔλεγεν" ταῦτα xax. Àc monet codicem ferre : οὐ θέλω τατὰ xzxà. ln homine Graco et doctissimo, $ed qui eruditam occidentalium critico- rum et szpius humilem diligentiam fa- stidit, non multum demiror illam de- scriptionis negligentiam et mutandi licentiam. Sed metuo ne fuerint sic cor- recti plures loci, de quibus corrector lectorem admonere supersedit. Habeo τατά pro vocabulo lingue infantium, quam omnes omnibus in regionibus pueruli loquuntur, qui non loquuntur. « Tata » pro patre, « mainma » pro matre, laünis exemplis nota sunt. Μάμμη μαμμίχ puerulorum Graecorum voces libri conservarunt, non quidem τατά. Sed Hierocles id nomen audiverat domi, vel alibi. Et « tata » etiam nobis est vernaculum. Dicunt et apud nos inter vagiendum infantuli « caca », de alimentis qua respuunt, prorsus ut ad illum oriputidum paterculum emunctze naris pucr, in cunis helleniste.— Quis enim non. meminit Phidippidis Aristo- phanei «xx clamantis, si forte preme- retur. cacaturitione? Quod vocabulum

infantuli Grzci usurpant, teste Corayo ad Plut. t. Ill, pag. c: τὸ πληθυντιχὰν σχατὰ ἔχει συνώνυμον εἰς ἡμᾶς ἀκόμη τὴν σήμερον & χαχχά ». Ergo verterim: «non volo. Tata , caca »! De latino « caca » quis dubitaverit? Si autem censor deli- catus ac diligens queratur quod non duo xx posuerim, sequutus Comicum et alios, responsum in promptu est , nimi- rum Grzculorum balbutientium loque- lam nondum esse grammatice: fixam le- gibus. Accedat Ζαλύχη lexicographi auctoritas : χαχά, χάπρος.

* Exstat in uno Α.

δ Et hic temere se gessit descriptor, qui , invento λουχάνιχον, correxit ἀλλάν- τιον. Ipsi displicuit λουκάνιχον, vocabu- lum e trivio. Sed viro d., qui induebat librarii personam, librarii seduli imi- tanda fuit diligentia. Reduxi igitur 2ov- 4450», eoque accentu. Nam sic pro- nunciari id vocabulum opinor. Bastius maluisset λουχανιχόν. Nam in scholio ad Luciani Gallum , 14, ἀλλᾶντος ὃ συνήθεια λοχάνικα, Corrigebat λδουχανιχά. De prima syllaba tantum assentior, quam unam tentabat Steber. ad Thom. Mag. p. 37. In Aleiphrone, 3, 7, ad ἀλλᾶντα scholium reperi Aovxavixov. Cangius V. λουχάνικον alert e Corona Pretiosa λου - χάνιχα. Et Ζαλύχης Lexico exhibet λου- χάνιχον.

* À, ὄπτων, lapsu calami. Nam menda id genus librariis Grzecis quoque excidunt ; et nobis qui male pronuncia- mus plerique, quid mirum. |n Mich.

ΚΑΙ ΦΙΛΑΓΡΙΟΣ.

317

σῶν, ἡνίχ᾽ ay! αὐτὸ ἀπειργάσατο, αὐτὸς᾽ συνεχῶς βδέων oux

ἐπιστεύετο.

cÀx!. Οζόστομος" ἀπελθὼν εἰς ὀπωροπώλην, ἠρώτα᾽ « ἔχεις, κῦρι᾽, σχάδας »» Ὁ δὲ αποστραφείς" « Οὐδὲ φοινίχια ἔχω ».

Choniat» Encomio ls. Angeli, S 8, εὐτυχήσας pro εὐτύχησας typi exhibent ; sed optime legebat interpres , qui vertit « nactus es ». Est autem de illo loco quod moneam utilius : μήποτε δὴ xai τοῦτο ἀγγελοειδὲς κατὰ θεὸν εὐτύχησας ὅτι χἀχεῖνοι φύσις μέν εἶσι λογιχὴ xai νοερά, καὶ ῥάθδους παρά τον μεταχειρί-- ζεσθαι λέγονται, εἰρηνικῆς xal βασιλικῆς ἡγεμονίας σύμθολα,, 00 μὴν δὲ ἀλλὰ xai ῥομφαίας καὶ πελέχεις ἔσθ᾽ ὅτε μεταλαμ-- θάνειν, ὡς θείας δυνάμεως ἀρχιστράτητοι. Monet editor malam esse scripturam παρὰ τοῦ, et rov esse encliticum « a quodam scilicet scriptore ; sed ad quem alludatur nondum invenisse ». Respici videtur Dionysius Areop. De coelesti hier. c. 15, p. 91 , ubi ῥάθδους, δόρατα, πελέχεις Angelorum quid significent ex- plicat.

4 Videtur esse in ἃ xvixzv. Scripsi ἡνίχ᾽ ἄν. Malim abesset ἄν, sequente ἀπειργάσατο. Sed circa syntaxin scri- ptor ille non est severus. Littera prima si non careret spiritu, de lectione vix dubitarem, presertim comparans vocem ἠνίχα nitidius, ductibus tamen non dis- similibus , scriptam a viro d. in fabula choliambica , mendis deformata, quam mihi misit ἃ. 1844, repertam a se in bibliotheca siti non procul Trapezunte monasterii. Illam huc apponam lectori- bus et ipsi Mx»z viro cum erudito tum liberali gratificandi causa : "Ino; διχυλῶν ἅμ᾽ ὄνω xal νικήτας Οὐχ ἔσχε δόξαν, κἰσχύνην δὲ γε πλείω, ὡς ἁμιλλη- θεὶς ἀφανωτέρω ξώῳ. Οὔνας δὲ τοῦτον παρελὼν ἐθαυμάσθη, Ὡς ὑπερισχύοντι συνδραμὼν ξώω. Οὕτω τι θχαῦμ᾽ οὐδὲν εἴπερ γικήσει Ὑπέρθιός τις τὸν πένητ᾽ ἢ

δυνάστης Ἡνίχα πένης δὲ τὸν δυνάστην νιχήσει, Θαυμαστὸν ὄντως τοῦτο xxi θείας μοίρας. Emendandi periculum faciant viri eritici. Problema eis proponitur. Pro οὔνας cogitavit Μηνᾶς de corrigendo ὄνος, quod probabilissimum. Est tamen οὔνας in alia recensione politica quam ipsi ejusdem codicis disjectum ac lace- rum folium obtulit : Ἵππος συνδραμὼν xxl νιχήτας τὸν ὄνον Δόξαν οὐχ ἔσχεν, αἰσχύνην δὲ xal μάλα, Ὡς ἁμιλληθεὶς ἀφανωτέρω $00. Οὔνας δὲ τοῦτον νιχήσας ἐδοξάσθη, Ὥς ὑπερισχύοντι συνδραμὼν ξώωῳ" Οὕτω θαυμαστὸν οὐδέν, ὅταν νικήση Ὁ περίόλεπτος τὸν πτωχὸν xxl δυνάστης. Ὅταν δὲ πένης τὸν δυνάστην νικήση, Τοῦτο θαυμαστὸν χαὶ τοῦ θεοῦ προνοίας.

* Post αὑτός inseruit δέ v. d., quod non fuit servandum. Quz conjunctio aptius dabitur Himerio Orat. 21, $ 6: φοθεῖ μὲν θαλάττη πλωτῆρα xxi σχάφη., βουκόλον λειμώνων ἐλαύνει χαὶ τὰ θρέ- ματα. Codex βουκόλον δὲ λ. xxi θρ. Et inseram libens ἐν post μέν.

* Exstat in uno À.

* Κῦρι] vide p. 294 , n. 13.

POpinatur v. d. scribendum csse ἰσχάδας. Ferme volui edere , xip, ἰσχά-- δας. Sed est σχάδα, σχάδιον apud Can- gium.

* A viro d. dissentire liceat qui φοινέ- xux ait esse crepitum ventris. Si hic esset vocabuli sensus , dixisset pomarius mercator se crepitus habere, et dictum jocosius re confirmavisset. Quum memi- nerim esse φοινικίξειν verbum praetex- tatum in sensu lellandi , hinc dicterium intelligam. Τοὺς φοινικέξοντας verisimile est oris ulceribus obnoxios fuisse, quie φοινίκια vocata fuerint. Morosior homo,

318 IEPOKAHX

σλθ'. Neaviaxog! τραγῳδὸς ἡγαπήθη ὑπὸ γυναικῶν δυο, ὀζοστόμου καὶ ὀζοχρώτου, Καὶ τῆς μὲν μιᾶς λεγούσης, « Δός pot, xüpt, φιλήματα v, τῆς δὲ ἄλλης, « Δός μοι, xüpt, περι- πλοκάς », ἐκεῖνος ἀνεθόησεν" « Οἴμοι! τί δράσω; δυσὶ κακοῖς

μερίζουαι ».

σμ'. Οζόστομος" καὶ ὀζόχρωτος, ὁμοῦ ἐν θεάτρῳ καθεζομένων, συνέθη μέσον αὐτῶν κατὰ τύχην νεανίσκον καθεσθῆναι. Αἰσθομέ- νου δὲ αὐτοῦ τῆς δυσωδίας, στραφεὶς πρὸς τὸν ὀζόστομον, ἠρώτα" « Τίς ἔδδευσεν » ; Εὑρηκὼς δὲ ἐκ τοῦ στόματος. αὐτοῦ τὴν αἰτίαν, 1 - € »,ὔ , 1 5 , 1 1 *. r L] στραφεὶς τῷ ἑτέρῳ εἰς τὸ οὖς διελέγετο. Γνοὺς δὲ xaxeivou τὴν

δυσωδίαν, ἀναστὰς ἔφυγε.

gua. Μωρὸς" κωφῷ συγχαθεύδων ἔδδευσε. Τοῦ δὲ τὴν δυσω- δίαν αἰσθομένου. καὶ καταχραάξαντος. ἔφη" « ἴδε πῶς ἀκούεις μ 3 ρ ; €

ἀλλ᾽ ἐμπαίζεις pot? ».

συθ', Οζόστομος συνεχῶς tic οὐρανὸν πολλὰ βλέπων ηὔχετο. Παρακύψας ὁ Ζεὺς λέγει" « Μία μία χαρεῖς"" καὶ κάτω θεοὺς

ἔχεις ».

σμγ'. Λείξουρος" εἰς τρύγην ὑπὸ φίλου κληθείς, καὶ ἀπλήστως

vel obscenos amans verborum lusus , ca fere respondisse mente putandus est: « petis ficus; ne palmulas quidem ha- heo ; imo ne φοινίκιχ quidem habeo , ut tu, σχύλαξ impurissime, cui os ex dete- standa libidine putet, et lingua palatum- que aphthis hiant. purulentis ». Atque [»rtasse in σχάδες aliquid latet turpitu- dinis, Notum est Martialis Epigramma : « Dicemus ficus quas scimus in arbore nasci ; Dicemus ficos, C:eciliane, tuos ». Et Grzci medici ulcus quoddam σῦχον vocant. — Cf. SS ρλγ΄, pis.

! Exstat in uno A.

? Codex , δύω. Vide p. 293, n. 4.

* Codex , ὀξοχρώστου. Est ὀζόχρωτος $ sequente. Monuit Νηνᾶς.

ὁ Exstat in uno A.

5 Exstat in uno Α.

5 Conf. S σλγ΄.

? Exstat in uno Á.

δ᾽ Sic A. Fortasse : μία μία χάρις. Nunc dicunt ἕνας ἕνας pro nostris furmu- lis « un à un, l'un aprés l'autre ». Erit μία μία χάρις, « un plaisir aprésl'autre»; et sensus : « Tu as toujours la bouche tournée de mon cóié pour me prier. Mais ne me donne pas exclusivement le plaisir de recevoir tes veeux. Il y a auss! des dieux en bas. Ne les prive pas. Par- tage tes faveurs, une à une, à l'un apres l'autre ».

" Exstat in. uno Α. — À , λίξουρος. Malui usum sequi, et originem, qu:

ΚΑΙ OIAATPIOX. 919 φαγὼν σῦκα xai σταφυλάς, κατέδαρθεν'. Υπὸ δὲ τῆς γαστρὸς αὐτοῦ νυγεὶς᾿ ἔδοξε ὁρᾷν ἐπὶ συκῆν τὸν φίλον αὑτοῦ καθήμενον, καὶ τοῦτον προςκαλεῖσθαι ἵνα φάγῃ σύκα" ἀναστάντος δέ, ἤρεσεν αὑτοὺς ἀπὸ τῆς συκῆς ἄνωθεν χέσαι. Βιαζόμενος οὖν τὰ στρώματα χατέχεσεν. ἧς δὲ ἐξυπνίσας ἐπέγνω, τὰ στρώματα πλύνας, πάλιν ἀπλήστως φαγὼν ἐκοιμήθη. Καὶ θεωρεῖ πάλιν καθ᾽ ὕπνους τὸν φίλον ἐπὶ τῆς συκῆς καθήμενον, καὶ τοῦτον ὁμοίως ἀνελθεῖν προ-- τρεπόμενον᾽ ὁ δὲ πρὸς αὐτὸν ἀναδλέψας,, εἶπε" « Πάλιν μοι θέλεις ἐμπαῖξαι, ἵνα, ἀπὸ τῆς συχῆς ἄνωθεν δόξας χέζειν, τὰ στρώ- ματα ἐρημώσω" ἀλλ᾽ ἐγὼ ἀπάρτι οὐ μὴ ἐμπαιχθῶ. Πρῶτον γὰρ | χέσω καὶ οὕτως ἀνέλθω ». Βιαζόμενος οὖν πάλιν τὰ στρώματα

χατετίλησεν".

cp. . Νεανίσκος" πρὸς τὴν γυναῖκα οὐσαν ἀσελγῆ εἶπε᾽ « Κυ- ρία, τί ποιῶμεν; ἀριστῶμεν ἢ ἀφροδισιάζομεν"; Κακχείνη πρὸς

αὑτὸν ἔφη" « Qc θέλεις. Ψοωμὶν

οὐχ ἔχομεν ».

cud. Neaviaxoc* γραίας δύο καπριώσας ἐκάλεσε , πρὸς δὲ τοὺς

esse videtur verbum λείχω. Moschopu- lus II. cy. p. 167 : λείχω τὸ τῇ γλώττῃ ἀποψῶ., ἀφ᾽ ou λείξουρος χύων. Lingua vernacula habet « lécheur, lichard ».

! À, ἐπανελθὼν οἴκαδε κατέδαρθεν. Tria hzc verba addidit Μηνᾶς. Servavi tan- (um κατέδαρθεν. Non redierat dumum juvenis, qui mox iterum ficus vorabit. Non sunt στρώματα lecti soliti stragula et lintea, sed tunica forsan et pallium quz straverat humi , somno se daturus.

* Codex , νυγείς. In nota Mos , illa verba repetens, habet νυχθείς.

? À videtur exhibere ἐρημύσω. Scripsi ἐρημώσω : ^ ut cubile deseram ».

* À, χατετύλησσεν. Scripsi χατετίλη- c&», Verbum Aristophani frequentatum.

* Abest ab Edd. Est 55 in Voss. Apogr. sub lemmate περὶ λάγνων γυναι- χῶν, οἱ 55 in Rh. sub lemmate m. λαί- “νῶν jov. Ibi : vexv. mp. c. ἑαυτοῦ 7. &ct):)fl οὖσαν εἶπεν" X. τί ποιοῦμεν; Xpi—

στοῦμεν ἣ ἀφροδισιάξομεν; x&x. ἔφη" ὡς θέλ. ψωμὴν (Voss. ψωμήν) ovx £y.

$À3 ἀφροδισιάξωμεν.

1 ψωμίν est recentior forma pro ψω-- μίον. Vide p. 294, n. 8.

* A , ψωμὶν οὐχ, et qux sequebantur littera: sunt nunc partim evanida, par- tim cum chartze particula perierunt. Pro- posuit Μηνᾶς, οὐχ ἔχομεν, quod recepi, donec integer codex veram lectionein obtulerit. Cogitavit vir d. de rescri- bendo, quod post » supersit tenue ve- stigium ad littere 2 formam aecedens, οὐ χλίνη. Malim : ψωμὶν οὐ χλιθανοῦται. Similis sententia tetrastichi cujus me- mini invitus : « Vous plalt-il souper, Isabelle, Ou faire l'amoureux , déduit ? Tout ce qu'il vous plaira, dit-elle ; Mais notre souper n'est pas cuit ».

9 Deest Edd. Est 56 in Apogr. Voss. et Rh., ubi : γραΐδας ἐρωτευομένας (Voss. ἐρωτενομένας. Anonymus propo-

920

[EPOKAHX

οἰκείους διακόνους ἔφη" « Τὴν μίαν κεράσατε', τὴν δὲ θέλουσαν ἀφροδισιάσατε ». AL δὲ εἶπον" « ἡμεῖς οὐ διψῶμεν ».

σμς΄. Μισογύναιος ᾽ στὰς ἐν τῇ ἀγορᾷ ἔλεγε" « Πωλῶ μου τὴν γυναῖκα ἀτελώνητον ». Τινῶν δὲ εἰπόντων, « Διὰ τί »; εἶπεν"

« ἵνα στερέσιμος ἢ γένηται ».

cut. Μισογύναιος", τῆς γυναικός αὐτοῦ ἀποθανούσης, ἐπὶ τῷ θάψαι ἐκήδευσε. Τινὸς δὲ ἐρωτήσαντος, « Τίς ἀνεπαύσατο" »!

ἔφη" ἐγώ, ὁ ταύτης στερηθείς »;

nit ἐῤωταομένος, Rhorius ἐρωμένας. Obvium tamen fuit ἐρωτιωμένος, pro ἐρωτιώτσας) vexviaxog ξενοδοχῆσαι (Ano— nymus conjecit ξενοδογήσας, quod est correctum in Voss.), πρὸς τοὺς παῖδας αὐτοῦ (Voss. αὑτούς) ἔφη" τὴν θέλουσαν χέρασατε, xal τ. θέλ. ἀφροδισιάξετε. Κα- χείνη (sic et Voss. sed leg. χαχεῖναι. Versio : «illze 5) εἴπον᾽ Zu. οὐ διψ.

! À, χερασῶτε. Sumpsi lectionem Vossianam χεράσατε. Significat χερᾶν τινα, Yinum alicui bibendum praebere. IItzxo3os elegzantissimus Sampetri inter- pres : παραχαλῶν αὐτὴν (μίαν ἀγαπητὴν χαλλωπίστριαν Παρισίαν) νὰ κεράση 1005 συμπότας.

* Exstat in uno À.

? Sic A, στερέστιμος. Luditur in verbis juridicis, ni fallor; sed znigma non capio.

* Deest Edd. Est 57 in Apogr. Voss., titulo περὶ μισυγυνχιχῶν ἀνδρῶν" 5 in Ith., titulo π. μισογυναικὼν ἀνδρῶν. lbi: μισογύναικα (sic οἱ Voss. Anonymus conjicit μισογυναίχου" alius, μισο ύναι- χος) τὴν γυναῖχα χηδεύοντος, ἡρώτησέ τις" Τίς ἀνεπαύσατο; ὃ δὲ ἔφη" ἔστω ὃ ταύτην στερηθείς (sic οἱ Voss. Anonymus : ἐγὼ 0 ταύτης στερ.).

δ᾽ Ἀνεπαύσατο, videlicet τέθνηκε, ἔθανε. Qux: metaphora in omnibus puto linguis reperiri. Vernacule apte dice- retur : « qui a trouvé le repos ? moi, qui

suis privé d'elle ». Notum est Epi- gramma : « Ci-git ma femme. Ah! qu'elle est bien Pour son repos et pour le mien »! Vide Coray. At. 4, p. 12. Theocritus Id. 1, 138 : Xo μὲν toov εἰπὼν ἀπεπαύσατο. Est varietas, ἀνε- παύτατό. Scholium : ἀπεπ. ἢ ἀνεπ. Ev- φήμως τὸ ἀποθανεῖν ἀναπαύσασθαι ἔφη. Sunt interpretes dui mortem significasse poetam opinantur, cum quibus equidem facio ; sed eos non oportuit vertere « ex- piravit », servato ἀπεπ., quum ἀνεπ. de morte significanda eligendum fuerit. Herodianus, 3, 15, 3 : βασιλεύσας ... ἐπὶ παισὶ VEXv(xtg διαδόχοις ἀνεπαύτατο. Adde Kiesl. ad Theocr. Psellus initio Monodiz in Jo. Patricium, de qua mo- nemur esse γραφὴν ἀρίστην» : τῶν Ti0s ἀποστάντος, πρὸς δὲ τὴν ἄνω ξωὴν χατα- παύσαντος" quod est orationis christianz et biblicze. ld autem. verbum ἀνχπαύω videtur mendosum esse in Eustathii epistola commentario in Dionysium praefixa, p. 71, 32 : ποθήσει δ᾽ ἂν ὃ φι- λοπευθής, οἴμαι, xxi τι περὶ Μυσῶν ἀκοῦται, ὡς δ᾽ αὕτως χαὶ περὶ Βεδρύχων᾽ οὐκ ἀναπαύσει δ᾽ αὐτὸν οὐδὲ τὸ τῆς Λι- θύης οὐδὲ μὴν τὸ τῆς Ἀσίας, οὔτ᾽ οὖν Ev- pas ὄνομα ψιλόν. Propono rescriben- dum οὐχ ἀναπλήσει δ᾽ αὐτόν. Scilicet « non ipsius noscendi sitim explebit » vel quod bene latinum est, « non ipsum explebit nudum Libys.... nomen »,

ΚΑΙ ΦΙΛΑΓΡΙΟΣ. 924

gu. Μισογύναιος᾽' νοσήσας ἐν ἀπογνώσει, τῆς δὲ γυναικὸς

αὐτῷ εἰπούσης; « Ἐάν τι πάθης, ἀπάγξομαι »" ἀναδλέψας πρὸς αὐτὴν εἶπε" « Ζῶντί μοι τοῦτο χάρισαι ».

σμθ'. Μισογύναιος᾽ γυναῖχα ἔχων γλωσσώδη καὶ λοίδορον,

, 1 9 ^s 3 1 As 3 , 1 i] 3 , 3

τελευτησάσης δὲ αὐτῆς, ἐπὶ θυρεοῦ ἐξέφερε. Τινὸς δὲ ἰδόντος καὶ τὴν αἰτίαν ἐρωτήσαντος, ἀπεκρίνατο" « Μαχίμη" γὰρ ἦν ».

Ι , ἃ » 1 € Y ^ 1 3 ^ ,

cy. Νεανίσχος᾽" ἐρωτηθεὶς ὑπὸ τῆς γυναικὸς αὐτοῦ xeJevetat ,

ἢ πείθεται αὐτῷ ἐκείνη" « Πάντα», ἐναδρυνόμενος ἔλεγεν" « οὕτω με φοθδεῖται ἡ γυνή μου, ἐὰν χάνογὗ, χέζει v.

σναΐ. Οἰκοδέσποινα" μωρὸν οἰκέτην ἔχουσα ἐμφανῆ, καὶ ἰδοῦσα αὐτὸν ἁδροκέφαλον, ἐπιθυμήσασα αὐτοῦ, φιμάριον᾽ εἰς τὸ πρός- ὠπον βαλοῦσα ἵνα μὴ ἐπιγνωσθῇ, συνέπαιζεν αὐτῷ. ὁ δὲ ἐν τῷ παίζειν συνεισῆλθεν αὐτῇ. Καὶ τῷ δεσπότῃ συνήθως προςγελῶν εἶπε" « Κῦρι, xUüpi^, τὸν ὀρχηστὴν ἐθίνησα", καὶ ἡ xup& ἦν

ἔσωθεν ».

σνθ΄. Ατυχὴς ἢ εὐνοῦχος χήλην ἐποίησε.

yy . ExyolÀaatixóg! μαθὼν ὅτι ὁ κόραξ ὑπὲρ τὰ διακόσια ἔτη ζῇ, ἀγοράσας κόρακα εἰς ἀπόπειραν ἔτρεφε ".

Ἢ Deest Edd. Est 58 in Apogr. Voss. et Rh., ubi : μισογύναικος (sic Voss. sed x punctis notato) ἀῤῥωστῶν, καὶ τῆς yu— γαιχὸς εἰπούσης αὐτῷ, Ἐὰν ἀποθάνης, ἀπάγξομαι, ἀναθλέψας εἶπε" Ζῶντί p. t. χάρ-

* Exstat in uno À.

Α, μαχήμη.

* Exstat in uno À.

5 Ἐὰν χάνω, Scilicet, « si tantum hiscam quidquam »; « si j'ouvre seule- ment la bouche ». Sed videtur juvenis ille qui turpi et obsceno verbo χέξει est usus, non dixisse χάνω; sed χλάνω" stilo

moreque Aristophanico, ἐὰν πέρδωμαι, χέζξει. CF. index v. xA&vo.

* Exstat in uno A.

T À, φημάριον. Scripsi φιμάριον, mo- nente opportune Hasio viro doctissimo. Vide Addenda.

* Κῦρι] vide p. 317, n. 4.

9 A, ἐθήνησα.

'*? Conf. S ρις΄.

'! Quz sequuntur historiolz accedunt ex editionibus. Et haecce S σνγ'΄ est in Edd. et Rh. 19; in Apographo Vos- siano, 23.

'* Voss. ἐτρέφετο.

41

922 ΙΕΡΟΚΛΗΣ

σνδ'. Σχολαστικὸς᾽ εἰς χειμῶνα ἢ yauocyv,. xal τῶν συμπλεόν- των ἑχάστου περιπλεκομένου" σχεῦος πρὸς τὸ" σώθηναιν ἐχεῖγος μίαν τῶν ἀγκυρῶν περιεπλέξατο.

σνε'. Σχολαστικχὸς" υἱὸν θάψας, καὶ συναντήσας τῷ διδασκάλῳ αὐτοῦ, εἶπε « Προῆλθεν" ὁ παῖς »; Ο δέ φησιν᾽ « Οὔ.» «Λοιπὸν 5 ΓΝ] ’ οὖν, xaÜnynta , τέθνηκεν ».

σνς᾽ Σχολαστικὸςἡ παιδοτρίδης ἀκούσας περὶ μαθητοῦ ὅτι νοσεῖ) τῇ δὲ" ἑξῆς ὅτι πυρέττει, ὕστερον δὲ παρὰ τοῦ πατρὸς ἀχούσας ὅτι ἀπέθανεν, ἔφη" « Οὕτω προφασιζόμενοι οὐχ ἐᾶτε τοὺς παῖδας μανθάνειν ».

ovt. Σχολαστικὸς" ἀγοράσας κρέας; βαστάζων αὐτὸ ἀπήρ- χεῖο εἰς τὸν OLXOV αὐτοῦ. Λούπης " δὲ ῥήξας ἥ Ἵρπᾶσεν αὐτὸ Ex τῆς χειρὸς αὐτοῦ. ὁ δὲ ἔ ἔφη" « Qc συγγένομαι ὦ, ἂν μὴ κἀγὼ ποιήσω

αὑτὸ ἄλλῳ.

ovy. Λιμόξηρος " ὑπάρχοντος ἀρτοκοποίαν γίνεσθαι.

'! [n Edd. et Rh. 20; 24 in Apogr. Voss.

* Voss. εἰς χειμῶνας. D εἰς χειμῶνα pro ἐν χειμῶνι, p. 269, n. 8.

? Voss. ἑκάστων περιπλεχομένων. Edd. Lond. Needh. : ἑκάστου περιπλεχομένων. Sequutus sum Corayum.

* Voss. σχεύους πρὸς τῷ.

* Est 25 in Apogr. Voss., 32 in Rh. Conf. S σζ΄.

? Malim προςῆλθεν.

* Rhorius habuit χαθηγητά pro nomi- nativo, quod valde miror in homine Grece docto. Legimus in Hierocle voca- tivossimiles, σοφιστά, ἐπιστάτα, πραγμα- τευτά, αὐθέντα. Sensum tamen quem mea facit interpunctio vidit,sed rejecit.

* Est in Apogr. Voss. 30; 33 in Rh.

? Rh. τῆδε.

'? [n Apogr. Voss. 32; 34 in Rh.

τὸ βήματος αὐτοῦ ἐχέλευσε πρὸς

*

'! Voss. λούπης et ad marg. χλοπεύς. Rhorius edidit χλοπεύς. Sed optime λούπης habet. Herodianus Epim. p.46: ἰχτῖνος, ὃ λούπης.

** Sic inveni, vcl invenisse reor. Nam libri rarissimi , quibus sum usus, jam non sunt ad manus.

'* [n Apogr. Voss. et Rh. 57, sub ti- tulo περὶ λιμοξήρων. Consentiunt in cor- rupta narrationis lectione, excepto quod sit in. V, ἐχέλυσε et ἀρτοχοποιαν sine ac- centi. Proponit Rhorius : λιμ. ὑπάρχων τις, vel ὕπαρχος ὧν τὸ βῆμα αὐτοῦ ἐχέ- λευσε πρὸς ἀρτοχοποιΐαν, vel ἀρτοχοπεῖον, vel ἀρτοποιΐαν jw. Et. vertit : « tribu- nal suum mactrz loco esse jussit ». Puto hanc fere fuisse sententiam : Au. ὕπαρ- χος, ὑπάρχοντος πρὸς τὸν ἄρχτον τοῦ βή- ματος αὐτοῦ, ἐχέλενσε πρὸς ἀρτοχοπεῖον γίνεσθαι.

ΚΑΙ ΦΙΛΑΓΡΙΟΣ.

929

σνθ'. Εὐτράπελος᾽ ἀποδημήσας xal κυλίας᾽ γενόμενος, ἐπαν- ελθὼν ἠρωτᾶτο τί ἤγαγεν. ὁ δέ, « Σοὶ μέν » εἶπεν, « οὐδέν, τοῖς

δὲ 'μηροῖς σου προςκεφαλάδιονἥ »

ct. Ἑὐτράπελός τις"

ἰδὼν ἰατρὸν νεανίδας ὑπαλείφοντα

ὡραίας", ἔφη" « Μή, τὴν ὄψιν" θεραπεύων, τὸ βάθος φθείρης ».

ete. Εὐτράπελός ue ἐλοιδόρει" , ὅτι « Τὴν γυναῖκα δωρεάν σου" εἶχον ». ὁ δὲ εἶπεν" « Ἐμοὶ μὲν ἀνάγκη τοιούτου καχοῦ ἀντέχεσθαι" σοὶ Ὁ δὲ τίς ἀνάγκη»;

σξβθ'. Εὐτράπελος ἅ ἐπὶ ἡγεμόνος ἐδικάζετο. Τοῦ δὲ rese

νυστάζοντος ἢ , ἐθόησεν" « γε’ ων τὰ

ν. ὁ δὲ à ἔφη" « Ἐπὶ τίνα"

Καὶ ἐχεῖνος" ἐπί σε γρηγοροῦντα

. * Est 61 in Apogr. Voss. et Rh.

* Voss., χαιχυλίας. Anonymus propo- nit χυλλός vel σχολίος.

* Rhorrius malit μου quam σον. Ano- nymus conjicit προςχεφάλαιον.

* Est 62 in Apogr. Voss. et Rh. Voss. omittit τις.

* Scripsi ὡραίας pro ὡραίους.

* Rh., ὄψων, mendo typorum; vertit « aspectum ». Voss. ὄψιν.

' Est 63 in Apogr. Voss. et Rh.

* Fortasse, εὐτράπελός τίς τιν’ ἐλοιδ.

? Voss. δωρεανσοχον. Rh., δωρεὰν συ- xo». Vertit « gratis habui », sequutus viri d. conjecturam, δωρεὰν ἔσχον. Mihi vi- sum est in σοχον latere cov εἶχον.

*? Voss. cov. Fons narratiuncule sx- pius recantate Plutarchus Apophth. Lacon. Div. 55 : λαδών τις μοιχὸν ἐπ᾽ ai- σχρᾷ γυναικί, « Ἄθλις », εἶπε, « τί τοι ἀνάγχα v»;

!! Est 66 in Ápogr. Voss. et Rh.

45 Voss., νεστάξοντος.

15 Voss. ἐγχαλοῦμαι. Putat Rhorius posse legi ἐκκαλοῦμαι, quo verbo usus est Plutarchus in Philippi Apophthegmate

24, quod Hieroclez historiole fons est : .... ἐχείνον δὲ ἀναθοήσαντος ἐχχαλεῖ- σθχι τὴν χρίσιν, διοργισθείς, Ἐπὶ τίνα; εἶπε. Καὶ ὃ Μαχαίτας" '"Enl σέ, βασιλεῦ, αὐτόν, ἂν ἐγρηγορὼς προςέχων ἀκούης. « Nil tamen demuto », Rhorius ait. Equidem rescripsi verbum quod est proprium, duce Plutarcho, et memor notissimz prapositionum ἐν &x permu- tationis.

1* Voss, ἐπὶ τινά, Rh. ἐπί τινα. Rho- rius vertit pessime : « quam ob cau- sam » ὃ Quod mirandum est valde; àp- posuerat enim ad verba Plutarchea bonam conversionem : « ad quem pro- VOCasS » ?

** Yoss, Rh., ἐπί σοι γρηγοροῦντα. Pu- tat quidem Rh. auctorem scripsisse ἐπί σε γρηγοροῦντα. Sed abstinet manum, quam abstinuisse velim a prava conver- sione : « propter te vigilantem ». Pre- cedens quzstio ἐπὶ τίνα accusativos reponi jubebat, quos reposui. Conspi- rat similis historiolz finis ap. Stob. Tit. 13, 29:0 δέ, Ἐπὶ τίνα; €tntv/. πὶ Φί- λιππον, ἀπεχρίνατο, ἐγρηγορότα.

324^

IEPOKAHZ ΚΑΙ OIAATPIOX.

ct. Σχολαστικὸς ὦ Αμιναίαν" ἔχων, ἐσφράγισεν αὐτήν". Τοῦ δὲ δούλου κάτωθεν τρήσαντος xal τὸν οἶνον αἴροντος, ἐθαύμαζεν ὅτι, τῶν σημάντρων σώων ὄντων", ὁ οἶνος ἠλαττοῦτοϊ. ἕτερος 5 ὃ Ó 1 , , , : δὲ Y , 5 εἶπεν" « Opa μὴ κάτωθεν ἀφγρέθη ». Ο δὲ « Αμαθέστατε », εἶπεν, 3 ἢ , g , * ἢ » , « oy τὸ κάτωθεν λείπει, ἀλλὰ τὸ ἄνωθεν μέρος».

! Est 15 in Edd. et Rh.; 16 in Voss.

* Edd. Lond. Needh. Ἀμιναῖαν. Cor. Ἀμιναίαν. Hesychius scribit Ἀμιναῖον οἶνον. Virgilius G. 2, 97: « Sunt etiam Aminez vites , firmissima vina ». Voss. Ἀμυναίαν, sine auctoritate. Pejor etiam scriptura Lexici botanici in meis Anecd. Gr. t. II, p. 395, 403 : Ἀμηναία ὄμφαξ, Ἂμηναῖον ηλεῦχος, οἶνος Ἀμηναῖος. Pro- lixi sunt de illo vino interpretes Hiero- clis, Hesychii, Virgilii, Catonis R. R. . 6, Geoponicorum, 5, 17, lexicographi Gr. et Lat.; ac tamen adhuc quale fuerit Aminzum vinum ighoratur.

* Corayus cogitavit de scribendo Ἀμιναῖον.... αὐτόν, Subaudito scilicet

ϑῖνον, Vel πίθον, aut servato genere fce- minino subaudit στάμνον. Possit et sub- audiri πιθάχνην. Sed obstat quod ellipsis utriusque nominis non sit in usu. Sub- auditi σταφυλήν alia est difficultas.

* Edit. Londin. συμμάντρων, quod Needham. ait se vidisse statim quo cor- rigendum modo. Voss. ξῴων. Voluit, puto, scribere σῴων, idque bene. Me- minerat Hierocles loci Herodotei, 2, 121, ? : τὸν βασιλέα θωμάσαι ἰδόντα τῶν χρημάτων καταδεᾶ τὰ ἀγγήϊα.... τῶν σημάντρων σώων ὄντων.

* Voss. ελατται, et in marg. ἐλατ-

τοῦται. Edd. ἐλαττοῦτο. Áugmentum addidi.

ADDENDA ET CORRIGENDA.

Page 6. ἔχοντας piv Méyapa....] Apposite Thucydidem allegavi; sed fere puto declamatori declamatorum principem fuisse ducem ; scilicet Áristidem Panath. p. 278 : ἀπέδωχεν ἑχοῦσα (ἡ πόλις) Μέ-- γαρα.... Πηγάς. lbi Jebb et ad p. 257.

P. 8, 1. 8. Olim imprudens edidi , ἐλέγξῃ τὴν χακίαν. Codex caret articulo. — L. 23. Σὺ δ᾽ ὅμοιον ποιεῖς ὥςπερ ἂν εἰ] similis est formula p. 17, 19. — N. 1. De Pericle Olympio Spalding. ad Quinul. II, c. 16 extr. |

P. 16, n. 2. De γιγνόμενος in sensu τοῦ προζήχοντος adde WW yttenb. ad Eunap. p. 325.

P. 17, n. 3. Conf. p. 22,1. 8 : x&v τὸ γέρας ἀπῇ.

P. 18,1. 7. Pro μετέχετε leg. μετείχετε.

P. 93, 1. 5. Pro ὅτι fortasse ὅτε.

P. 25, n. 9. Corferatur, si tanti sit, Lindenbrogii Var. Quaest. centuria $ 89.

P. 31, n. 4. Hunc Psalmorum locum de serpente surdo multi respexerunt. Legi potest nota Menagii ad Tassum Amynta, 1, 2 : «fugge i miei detti Come l'aspe l' incanto ». Trollopia femina docta : « Lady Dort addressed herself to ears more deaf than those of any adder that ever crawled ».

P. 39, n. 2. Similem formulam xai δεῖ rescribendam propono in Lesbonacte Orat. 2, p. 653, 4 : ἐπανενεγχεῖν δὲ τὴν γνώμην ὑμῶν ἕχα- στον βούλομαι, ὃ χαὶ δεῖ σχέψασθαι, ἃ περὶ πλείστου ποιούμενοι χατελίπο-- μεν. Propono igitur ; ἐπανενεγχεῖν δὲ τὴν γνώμην ὑμῶν ἕκαστον βούλομαι" ὃ xai δεῖ. Σχέψασθε &.... Reiskius de σχέψασθε cogitavit.

P. 43, 1. 9. Codex ὅτ᾽ ἠδίκημαι. Scripsi ὅτι.

P. 46, n. 5. Propositio προ in verbo προπταίω non convenit huic sententiz Lucianei Neronis, c. 5 : τουτὶ x«i αὐτοὶ χθὲς ἠκούσατε τοῦ προπταίσαντος χιλιάρχου. Reponam libens προςπταίσαντος. Sed vix placet in sensu appellendi verbum πταίω.

P. 47,1. 26. Fortasse πρὸς τὸ μὴ πραχθέν.

326 ADDENDA ET CORRIGENDA. P. 32,1. 14. Pro δύσνοιαν foriasse δυστυχίαν. Conf. p. 195,

n. 1.

P. 54, 1. 7. Leg. ἐγχωμιάζειν.

P. 58, n. 4. Fortasse ad ἀπ’ ἄλλων subaudiendum χωρῶν, τόπων. Conf. p. 70, ὅ : ἐξ ἀλλοδαπῶν. Pseudo-Callisthenes, 1, 25 : συναθροι- σθέντες δὲ ἐκ πασῶν τῶν χωρῶν.

P. 65, 1. 7. Pro ἐχείνων fortasse ἐχείνοις.

P. 71, 1. 6. Addidi nomen ζωῆς. --- Col. 1, L 11. Juucturz vo- cum χεῖρες ἐνεργοί admoveatur Synesiana phrasis Epist. 4, p. 447, in Delectu Sinner.: οὐδενὶ θέμις ἐστὶν ἐνεργὸν ἔχειν τὴν χεῖρα.

P. 73, l. 7. Fortasse κἀν τούτῳ pro xai τ,

P. 76, n. 3, 1. 4. Pro X , leg. IX , p. 185, 17.

P. 78, 1. 20. Cod., φαίνομαι, quod mutavi.

P. 82, 1. 7. Cod., οὐ x&v.

P. 101, 1. 19. Fortasse μετὰ τὴν.... γνώμην.

P. 105, l. 1. ἀρχύστατα] Pachymeres Andron. 1, 36, p. 98: ὁρᾶτε εἰς ποῖα ἀρχύστατα πίπτετε. Ibi. glossator : δίχτυα θπρευτιχά. Rursus 4,3, p. 285 : δεδιὼς ἴσως μὴ.... ἐμπέσοι γε εἰς ἀρχύστατα- cum eadem glossa, — L. 7. Συναρπαγείς] vid. p. 166, n. 3.

P. 113, 1. 26. Μένος] leg. μόνος.

P. 115, 1. 15. ὅλως] rescribendum ὅλος, quod est et in codice e correctione, — Col. 2. De formula ἄχρῳ δαχτύλῳ γεύεσθαι, ἅψασθαι, addesis C. Fr. Hermann. ad Luc. De hist. scrib. c. 4, p. 30. De- metrius Procopius, S 19, de Dositheo Patriarcha Hierosolymitano : ἐν μὲν τῇ Ελληνιχῇ διαλέχτῳ ἐπιπόλαιος καὶ ἄκρῳ δαχτύλῳ ταύτης γεγευμέ-- γος , ὡς χαὶ αὐτὸς παῤῥησίᾳ ὡμολόγει.

P. 116, l. 1. Cod. πεπράχασι. --- C. 1. Permutationem verborum γεύεσθαι γενέσθαι attigit Iahnius Anim. ad Basil. M. p. 182.— N. 2. Permutatione usus vocalium x»: , scripsi e conjectura in Theo- doro Prodr. Rhod. 2, p. 70, ἡ γεωμέτρις. φύσις») pro 3 γεωμέτρης 9., fuitque id vocabulum e schedulis meis receptum in Thesaurum Di- dot.; sed monere debebant editores viri doct. emendationem esse conjecturalem, — N. 3. De δεινὰ ποιεῖν Jacobitz. et Jacob. ad Luc. Tox. c. 33.

P. 192, l. 94. Pro οὐδήποτε leg. οὐδήποτε.

P. 127, n. 4. Leg. : XII , p. 231.

P. 136, 1. 10. Conjunctio ante ὑπώπτευε suspicionem movet de altero verbo quod exciderit. — L. 12. Pro ὅμως fortasse ἅμα, ὁμοῦ. — L. 14. μιταχειρίσξως] vid. p. 216, c. 1.

ADDENDA ET CORRIGENDA. 327

P. 137, c. 2. Syntaxi βλασφημεῖν sig usus est Libanius, t. III, p. 254, 13 : βλασφημῶν εἰς χρυσοχόον. Noster, p. 160 : τῆς εἰς ἐχείνην βλασφημίας.

P. 140, 1. 14. Cod. λαίλαψ. .

P. 141, extr. Cod. τωτέως.

P. 144, n. 5. Pro p. 18, leg. p. 118.

P. 161, n. 1. Illustrationem quam feci paulo longiorem repetitio- nis εὐγενὴς ἐξ εὐγενῶν, cumulabo adpositis de Constante et Constan- tio Libanii verbis, t. III, p. 276 : λεγέσθω δὴ τὸ τοῦ Πλάτωνος ἐπ᾽ αὐὖ- τοῖς, μᾶλλον τούτοις ἢ ἐκείνοις πρέπον sig οὺς εἴρηται, ὅτι ἀγαθοὶ δ᾽ éyé- νοντο διὰ τὸ φῦναι ἐξ ἀγαθῶν. Respiciebat Platonis Menexenum , c. 6. Inscriptio in Letronnii Sylloge /Egyptiaca, t. IT, p. 143 : Καὶ μέ- γᾶν £x μεγάλων Τουῤῥάνιον. Ibi vir eruditiss. p. 150.

P. 166, n. 1. Formam εἰδοίη recte mutavi. Jam pridem εἰδοῖεν exulat Herodoti Calliope, 42 , quod male Fischerus ex εἰδέω deriva- bat, contractionem non 1onicam Herodoto tribuens. Invenio εἰδοέης in Antonii Byzantii Χρηστοηθείᾳ, S 38 : μηδένα ἀστεϊζόμενος σχῶπτε" ὃν δ᾽ ἂν εἰδοίης βαρέως ἔχοντα πρὸς τὰς εὐτραπελίας, τούτῳ μηδέποτε λό-- γους ἐπ᾽ ἀστειότητι προςαγαγεῖν ἐθελήσεις. Debuit scribere εἰδείης ab εἴς δημι" sed illum pronunciatio fefellit.

P. 174, n. 4. Aliud afferam exemplum Rochefort indiligentiz ex Fabula /Esopia, quam ex ejus recensione edidit Corayus, p. 333: βουθρέμων τις ἐν ὄρει ταῦρον ἀπώλεσεν. Ταῦρον οὖν ἐπιθύσειν ηὔχετο τῷ θεῷ εἰ τῷ χλέπτῃ ἐντύχῃ. ἐξ αἴθρης οὖν εὗρε τοῦτον ὑπὸ λέόντος ἐσθιόμε- νον.... Scheferus βουθρέμμων scripsit; servavit Corayus βουθρέμων quod exhibet quidem codex , non servandum tamen. Pro i£ αἴθρης, quod Rochefortus mire verlit « dés la pointe du jour », conjecit uterque ἐξαίφνης, vere omnino; et favet omnino codex in quo exara- tum legi ἐξαέθνης, litteris nitidissimis. Et est ἐντύχῃ Rocheforti error ; codex ἐντύχοι idque bene.

P. 177, 1. 7. Cod., δέχεσθε. — L. 18. Pro ἔδει fortasse εἰδείη.

P. 180, l. 8. Υπὸ μυσταγωγοῖς χαὶ παιδαγωγοῖς ἀνῆξε] jam p. 172, n. 2, similia notavi. Videndus et W yttenb. ad Eunapiana, p. 111: τὴν παῖδα ἔχειν ὑφ᾽ ἑαυτοῖς. Áristenetus, 9, ὅ : χόρην.... ἔτι gpoupov- μένην, xai μόλις ὑπὸ φύλαξιν ἔσθ᾽ ὅπη προχύπτουσαυ τῆς οἰχίας. Ibi bona est Abreschii annotatio Lectt. p. 212, sed qui non debuit remittere lectorem ad Hemst. Luc. D. M. 7, 1, quum ibi tractetur de for- mula ἐπί τινι θνήσκειν ; et ipse non debui olim Abreschium inculpa- tum dimittere. Lucianus D. Mer. 11 : ὑπὸ πατρὶ φειδομένῳ τρεφόμε-

328 ADDENDA ET CORRIGENDA.

νος. Meminerat fortasse Platonis verborum Rep. 9, p. 230 : ὑπὸ φειδωλῷ πατρὶ τεθραμμένος.

P. 185, n. 2. De permutatione verborum πλάττειν πράττειν Jaco- bitze et Jacob. ad Luc. Tox. c. 11.

P. 191, n. 1. Addi proponam χαί Éunapio, p. 86, 3 : καὶ γὰρ οἱ μισοῦντες αὐτὸν ἐθαύμαζον. Fortasse , x«i γὰρ x«i oi p.

P. 198, 1. 5. Codex sic divisit verba : ἀμφοτέρων, φὴς πάντως, , qu).

P. 204, c. 9. Leg. : Himerio restituatur e codice.

P. 211, c. 2. Leg. : de Aristide Orat. 53, p. 618.

P. 215, 1. 19. Scripsi οὕτω. Codex, οὔπω.

P. 216,1. 18. Κἄν τιμηθήσεται est lectio codicis,

Ρ 218, n. 2. Exemplis nominis τελχίν addam verba Hieronymi Charitonymi ex laudatione Gemisti Plethonis quam nuper e codice Monacensi edidit Iahnius. Hieronymus igitur p. 375 : τίς τοίνυν τίς τελχὶν ἐφθόνησεν ἡμῖν τοῦ τοιούτου χαλοῦ ;

P. 222, n. 3. Ex illa permutatione vocalium v οὐ in Methodii Convivio p. 297 cum ἀνενδοιάστως pro ἀνενδυάστως scribo hanc sen- tentiam : τοὺς ἀνενδοιάστως αὐτῷ πιστεύοντας.

P. 224, l. 23. Codex , σφαίραν.

P. 934, 1. 5. γαλλίων] verbo illo non exquisito usus est Nicetas Eugen. 9, '956: : Xuvexpótovy, ἔχαιρον ἀμφὶ τοὺς νέους, Ηγαλλίων ὁποῖον, ἀλλὰ x«i πόσονϊ

P, 936 , l. 2. Cod. ἐνοχλεῖεν. Scripsi ἐνοχλοῖεν. ---- N. 2. In Libanii loco pro πενθοῦσι, sententia suadente , conjeci τένθουσι. Ruhnkenium serius comperi, emendatione , quai certam esse ait , scripsisse τεν- θεύουσι. Utraque emendatio probabilis ; mihi mea placet magis.

P. 241, n. 2. Permutatio vocalium : εἰ fraudi fuit possessori anti- quo codicis Parisini 2671, quum πρόδιον posuit pro πρόδειον in transcribenda medica hac prewseriptione : Παρ’ ἰατροῦ παραγγελίαι πρὸς ἐμὲ περὶ τροφείων. Κρέας πρόδειον καλόν ἐστιν ἐσθίειν, οὐ μὴν δὲ ὀπτὸν, καὶ σπανάχιον καὶ ῥεμθίθια" xal ἀνίστασθαί με ἀπὸ πρωΐας" xai τὸ χεντὶ ἐσθίειν ἐν τῷ ἔαρι" xai ἡμέραν ὕπνου ἀπέχειν. Est σπανάχιον Spina- cia Oleracea L.; χεντὶ vel χεντὶν aut χεντίον non novi, Putat Hasius vir doct. esse ῥεμδίθιον plantam quam vulgo vocamus « raiponcce », Linnzo autem dicitur Campanula Bapuneulus.

P. 246,1. 17. Cod, ἀναισχυντῶς. — N. 7. Pro εἴ «fortasse ὅ τι, quz vocul:z szpius permutantur., Cf. n. citata. Dion Chrys. Orat. 10, p. 298: θυ μενα (ἀνδράποδα scilicet) εἴ τι πάθοι, τοὺς δεσπότας ζημιώ- σεσθαι, οὐχ αὑτούς. Inveni in codice, à τι πάθοι. Sed praestat edita

ADDENDA ET CORRIGENDA. 329

lectio, quum notissima sit et hic opportuna formula παθεῖν τι de morte. Conf. p. 321, 3.

P. 265, c. 1 extr. Leg. hist. 13.

P. 267, S ια΄. Verbum χαμμύσας facit ut meminerim Lucianez Tragopodagres, 20 : ταλαΐπωρον δέμας... ἕστηχε, καὶ μεμυχὸς ἐπιτείνει πόνους. Reperi i in oodice lectionem , cui non multum tribuo, excepto quod sit perspicua : ἔστηχε xai μαχροὺς ἐπεντείνει πόνους.

P. 270, c. 1. De verbo συνοψίέζειν Coray. At. 4, 573.

P. 272 , n. 12, l. 9. Pro2 leg. 12.

P. 301 , S poc'. Codex ἔχει quidem nunc exhibet, sed e corre- ctione, et videtur fuisse prius ἔχοι, quod mihi placuit. Sic SS «9^, po6' : ἠρώτα si πρέποι, ἠρώτα πόθεν ἔχοι. Cf. S ια΄, Indicativus conveniet directe propositioni.

P. 289, n. 11. Abderitis ac Maronitis stoliditatis olim notissimis addantur Sidonii ac Cumzi quos Hieroclis: οἵ Philagrii historiolz proxima facient ridiculos.

P. 321, n. 7. Non potuit φιμός, φιμάριον, vel, quod nomen no- tius est, τόρδειά muliercule petulantioris faciem ita operire ut non dignoscerelur. Αἴ nonnunquam φορδειᾷ addebatur veli genus quod- dam, quo potuit uti. Ex monumentis quidem quorum imagines raptim inspexi veli istius formam quee fuerit vix intelligo. Sed ἀπέχω, memor Ciceronianz sententie, ea omnino deliberanda non esse in quibus est turpis ipsa deliberatio; cujus qui me serius meminisse dixerit , habebit confitentem reum. Non sequor semper meliora, etsi illa videam probemque.

P. 322 , n. 9. Et sic male divise sunt syllabze τῶν δέ in Symeonis Sethi Ichnelate, ali» male adunate p. 24 : οὐδεὶς γὰρ ἐχέφρων τῶν δὲ τῶν τριῶν χατατολμᾷ,, ἀλλ᾽ οὐδὲ ῥᾳδίως ἐξ αὐτῶν σώζεται" λέγω δὴ τῆς πρὸς τοὺς βασιλεῖς ἐγγύτητος, χαὶ τῆς τοῦ δηλητηρίου διαπειρᾷν μεταλή-- ψεως, χαὶ τοῦ ταῖς γυναιξὶ πιστεύειν μυστήρια. Manifesta est correctio τῶνδε, de qua ne monuissem quidem , sed verbum διαπειρᾷν sollici- tandum videbitur. Oportuit enim scribi , xai τοῦ τῆς τοῦ δηλ. διαπει-- ρᾶσθαι μεταλήψεως, , ut statim πιστεύειν habet adjunctum articulum τοῦ. Propono legi διὰ πεῖραν, « experimenti faciundi causa », Pari remedio indiget Gregorius Naz. Anth, 8, 199 : ἀρτιγενειάσχων Ebgü- μιος. Codex optimus optime , ἄρτι γεν. Et sic Muratorius Anecd. Gr. p. 22. Alexander Aphrod. De febribus non procul ab initio : ἔδοξέ μοι ὡς παρενεισαγωγῆς τρόπῳ. Imo ὥςπερ ἐν εἰςαγωγῆς τρόπῳ. Nomini παρενεισαγωγή , mihi si creditur, lexica claudentur. Joannes Dama-

42

330 ADDENDA ET CORRIGENDA.

scenus De sanctis imaginn. Christum describit p. 114 : εὐήλιχα, σύνοφρυν, εὐόφθαλμον, ἐπίῤῥινον, οὐλόθριξιν..... γενειάδα μέλανα ἔχοντα. Reponendum divisim οὖλον θριξίν, vel οὐλότριχα, οὐλότριχον, et μέλαι- ναν aut μελανήν, Contrario modo Theognidi olim prodesse conatus sum v. 1087, male scripture codicum δῆμον δ᾽ ἄξια, δῆμον δ᾽ ἄξιον, δήμων ἀξιοῖ δὲ πολλὰ φέρειν βαρύ, substituens : Δημώναξ, εἶ πολλὰ φέ-- ρειν βαρύς. Me prorsus insciente Welcker, vir d. ad Alemanem, p. 85, octo ante meam editionem annis conjecerat, δημώναξ, σοὶ πολλὰ φέρειν Bap , et graviter tulisse videtur me suam mihi fecisse lectio nem. Sed qui totus sum in apicibus et cálami lapsibus rimandis fa- cile potui sine auxilio δημώναξ e vestigiis litterarum expiscari , quod si fuissem furatus et in reliquam emendationem simul involassem. Nec eidem d. viro debeo correctionem ἀεχούσια pro ἀέχουσι v. 1350, «ἃ B. etiam in ordinem receptam ». Talibus inventionibus meum par est ingeniolum. Qui mea legunt , non nesciunt quam sim in ci- tandis unde profecerim libris diligens. Qui me propius norunt , rite compertum habent malle me in meo esse ere pauperrimum quam- dolo malo ditescere. Sed careo plerumque criticorum recentibus libris, novis editionibus vel optimis. Mult: sunt per multas ephemerides, per horrea multa disperse diatribe, quas nec vidi neque unquam videbo; justi quoque libri, iique non pauci, vix mibi sunt titulo tenus cogniti,

CONTINENTUR HOGCCE VOLUMINE :

MEAETAI T. TOY IIAXYMEPOYZ.

Α΄. IlepoxMüc! κρίνεται τυραννίδος ἐπιθέσεως... 0... s... σελ. i Β΄. Φιλόσοφος τὸ τῶν τυραννοχτόνων γέρας αἰτεῖ. ......... {ὦ .. 20 Γ΄, Ζωγράφος νανάγια γράψας χρίνεται δημοσίων ἀδικημάτων... .... 41 A'. Στρατηγός, πυρπολήσας τὰς ναῦς, χρίνεται δημοσίων ἀδικημά-- 1 M ὡς —n-"-"-—————— —— Mem 909 Ε΄, Δημοσθένης, ἐλάτειαν Pisco Φιλίππου, συμθουλεύει αὐθή- βερον HG y EQUES τ X93 δώ ὡς δ ΠΩΣ seda .. 82

φ΄. ἀριστεύσας τις ἤἥτησεν εἰς τὸ γέρας πολίτου φόνον" χρίνεται φόνου. 90 y/o Πολιορχίας οὔσης, ξένος τις, νόμου μὴ ἐῶντος, ἀνῆλθεν ἐπὶ τὸ τεῖχος x«i ἠρίστευσε" ὑπάγεται τῷ νόμῳ... Lll owes db H'. ἀποχήρυχτον νηὸς πατρῴας socius di εἶναι ὁ νόμος συγχωρεῖ... 134 Θ΄. ὁ ix πόρνης γεγονὼς μὴ λεγέτω ἐπὶ τοῦ βήματος" ἀλλ᾽ ὃ ἐχ πόρνου μὴ χωλυτέος.. .... Aen dad τ δῷ τῷ teat S qua τ πεν 159 l'. ἑταίρα, χρυσία εἰ φόροίη, δημοσία ἔστω, ἡ ΓΎΡΡΟΝ eres. 186 lA*. ἀριστεύς, πορνεύοντα τὸν υἱὸν ἀποχτείνει" φόνου φεύγει... .. 207 IB'. Τριαχοσίων στρατιωτῶν, οἷς νύχτωρ ὑπὸ τῶν πολεμίων καταδιω- χομένοις ὃ στρατηγὸς τὰς πύλας οὐχ ἤνοιξεν, νόμου χωλύοντος, κα-- ταχτεινομένων, αὐτὸς χρίνεται δημοσίων ἀδικημάτων........... 929 Γ΄. Στρατηγὸς ἁλούς, καὶ ἀπηνέστατα βασανιζόμενος, τὰ τῆς πόλεως ἀπόῤῥητα ἐξεῖπεν. Μετὰ τὴν αἰχμαλωσίαν ἐπανελθών, χρίνεται

δημοσίων ἀδιχημάτων........Ὁ..Ὁὐνν νιν heh hh 249 Φιλῇ εἰς τὸν Παχυμέρη ἐπιτάφιος... ..........0Ὁ lee 253 IEPOKAEOYZ ΚΑΙ 9$IAATPIOY 9$IAOTEAQX . ............- 263 Addenda et σοτγιροπάα.. .. ..νννν εν νειν νενν κέννον i*vc* 20

' Nolui longiora argumenta ex codice repetere. Ipse compendii causa breviora alia confeci.

INDEX ANNOTATIONIS.

Α

Abderitz stolidi , 289.

accentus in elisione, 87; duplex in qui- busdam vocabulis , 254.

Achzus, 136.

adjectivi masculina forma, 174; posi- tio neglectior, 216; adjectiva repe- tita, 55.

'" Admetus Molossorum rex , 7.

ZEacus, 242.

ZElianus, 57.

JZEschines , 49.

JEschylus, 222.

δορὶ: Fabule, 45, 104, 174, 296, 317, 327.

Alciphron, 168, 237, 288, 316.

Alexander Aphrod., 329.

Alexander M., 216.

alica, 313.

amici felicibus multi , 192.

Aminzum vinum, 324.

Anatolius, 242,

Anaxagoras, 18.

Anaxilaus, 115.

Andreopulus, 49, 285, 291.

Androcydes, 225.

Anecdotorum Novorum volumen corre- ctum , 34.

Anonymus poeta citatus S σχς΄; scriptor Περὶ χωμωδίας, 315; alius p. 13; versificator, 116, 139, 294.

Anthologia Grzca, 39, 40, 49, 54, 95, 115, 116, 133, 142, 143, 146, 147, 164, 192, 195, 235, 253, 257, 263, 266, 288, 310, 315.

Antoninus imp. 49.

aoristus cum verbis sperandi, jurandi, jubendi, 264; subjunctivi alter pro futuro, 164, 298 $ ρνθ΄.

Aphthonius, 221.

Aristenetus , 18, leg. παραχαθίζ., 214.

Aristides, 74, 104, 105, 128, 144, 151, 211, 214,239.

Aristoteles, 139.

Aristophanes, 34, 203.

Arsenius, 2.

articuli repetitio, 29.

Asclepius, 138.

assurgebant juvenes senibus, 55.

Asterius, 221.

Athenzus, 241, 275, 288.

Athenienses uxores ac liberos Troze- nen deportant, 71; e macello victum ipsi emebant, 170.

Athenis thesaurus in Ácropoli , 88.

Auctor Giris, 266.

augmentum in choliambis, 241; tempo- rale et syllabicum in ἐδύναντο, ἠδύ-- vayro et aliis verbis, 190, 270.

B

Balzacius, 308.

Basilius M. 25, 222, 235.

Basilius Gregorii Naz. scholiastes, 104. Bessario, 229. ;

C

" Callimachus, 204.

Callimachus polemarchus , 211.

Callisthenes(pseudo), 74,216, 225, 340.

Callistratus, 293.

canes Laconici, 231.

cantilene Grzce Faurielii, 10.

Cerczeus, 94.

Charemon , 116.

Chion , 34 , 137.

Choniates (Mich.), 228, 317; (Nic.), 339, 340.

Choricius, 34, 80, 169, 224.

Christopulus, 10, 87, 266.

Chumnus (Niceph.), 55, 251.

INDEX ANNOTATIONIS.

Cicero, 1, 21.

Clearchus, 275.

Cleomedes, 21.

clepsydra, 5. -

Constantius homo ineptus, 76, 165.

conjunctiones omisse ab excerptori- bus, 2.

consuetudo altera natura, 165, 202.

Corayus, 50, 296.

corone aurez Atheniensi Populo do- nate, 38; coronarum usus in exe- quiis, 274.

Cosmas, 222.

Croftius, 162.

Cumzi, 329.

Cyrsilus, 85.

D

Democrates, 133.

Democritus, 169.

Demosthenes, 8, 84, 88, 89, 94, 99, 116, 218.

Dinisius, 183.

Diocles, 79, ?35.

Diogenes Cynicus, 295.

Diogenes Laert., 310.

Dio Cassius, 285.

Dio Chrysost., 328.

Dionysius Halic. 39, 226.

E

ebrietatis signa, 314.

Edgewortha, 299.

Elatea, 83.

ellipsis cum εἰ δ᾽ oo, 19.

Epiphanius, 221.

Eumathius, 173.

Eunapius, 95, 215, 244, 328, 337.

Euripides, 37, 79, 159, 171, 204, 228, 234, 238, 206, ᾿

Eustathius, 215, 320.

Evagrius, 235.

F Fenton , 234. ficus, fici, 318. Foscolus, 101. Furnarakis, 50.

G

Georgius Acropolita, 75.

Georgides, 29, 73, 116, 165, 191, 222, 235.

Gorgias, 75.

Gregorius Naz. 18, 36, 39, 52, 64, 73, 15, 18, 104, 133, 117, 221, 222, 224, 228, 235.

Gregorius Presb., 224.

H

Heliodorus, 7, 39, 63, 73, 166, 168, 191, 197, 206, 227.

helleborus, 182.

Hermogenes, 186.

Hesiodus, 37 10606, 201, 246.

Hesychius, 8.

Hierocles phil., 263.

Hierocles gramm., 263.

Himerius, 115, 133, 137, 143, 172, 204, 228, 256, 257, 271, 317, 328.

Homerus, 115, 116, 140, 151, 232, 233, 309.

Hypatus, 95.

I

incantationes in morbis curandis, 156. inscriptiones, 288, 293.

Isaacius Porphyr., 221.

Isocrates, 203, 226, 250.

J

Joannes Damasc., 101, 330. Julianus Imp., 165, 285.

L

Lacedemonii non interfuere pugne Marathoniz, 243.

Lais, 189.

Lecapenus, 12.

Leo Diaconus, 258 ; Leo tacticus, 18.

leo et lepus, 180.

Lesbonax, 325.

Libanius, 6, 13, 20, 36, 79, 82, 98, 128, 137, 138, 144, 145, 157, 165, 166, 170, 189, 191, 197, 205, 210, 286, 2715, 328.

354 INDEX ANNOTÁTIONIS.

liberi a reis produeti, 19. $2 t occasionis giocaldim ingens, 211. Lucianus, 7, 81, b 179. 221, 269, optativi forma peculiaris, 120.

. 925, 921, 329 (- ... oraculi hyperbole, 10. Lucreüus, ?06. - .77 "7 να, 236. Lydus, 928. ZR Lm 96. ὃ P

| M . Pachymeres, 1, 9, 11, 12, 18, 26, 39,

Manuel Palsol., 104. . i M, 61, 64, 65, M, 19, 80, "4, 114, Maronite stolidi, $89. o E 115, 138, 137, 140, 151, 176, 132, Msrialis, 936. 3 208, 226, 231, 350, 253, 256, 359. Matthaeus, 179. | participia neutra absolute, 234. Maximus conf, 2. .., ^ P&irém non nosse suum , 389. mea scripta timentis recitare, a6 simi. Patres vocabántur magistri, 228. .

lia, 100. patria nil dulcius, 116.

medici urunt ac secant, 222 ; membrüm pecudum ritu trueidari,. 244. - secant corpus servandi cansa, 65, 352; Perieles Olympius, 8, 825. medicorum jusjurandum et ler, 56, Philes, 1, 255; ined., 381.

medicina τέχνη, ars, δ0. | ergo 263. . d P. Bn dus Medi 828. ᾿ ' ' ? . v y" 1 Menander cp iu p * Philostratus, 122, 471. !

Menander Prot., 97, 842. uM Phoenix, 241, E

Pindarus, 25, 224.

piscator πληγεὶς νοῦν οἴσει, 157; προσα- « ράξας εἰς ξηρὰν τὰς Ἐπὶ 116, . Pisides, 177.

.. Planudes, 174, 198.

Plato, 2, 39, 235.

Plautus, 115.

Plinius Hist., 215.

Plutarchus, 137, 166, 297, 323. Polemo, 174, 211, 212. Porphyrius, 7, 166. praepositiones omissz, 205.

Mercurius bifrons, 64. meretrix ne aurea ferat ornamenta, . 186, Methodius, 356, 328. Molierius, 16. — mors in undis, 151. Moschopulus, 5, 181. Mummius Achaicus, 283. mulieres ornat silentium, 169; frugi domisedz, lanz operantes, 170. musicz vis ad mores, 260. Myia meretrix, 189.

N Procopius Gaz., 205. : Procopius Hist., 27, 142, 188. nasus irrisioni dicatus, 215. pronomina improprie posita, 45, 71, necessitatis vis, 203. 122; pluralia de re singulari, 203. Nicephorus Basilacas, 123. Psellus, 205, 225, 261.

Nicephorus Gregoras, 10, 12, 40, 73, Pythagoricz Epistolz, 305. 101, 116, 173, 191, 205, 255.

nomen oblivisci proprium, 71. Q nomina significatione activa et passiva, 69 ; neutra in v pro «ov, 294. quastiones grammaticorum futiles, 301. nosce tempus, 241.. Quintilianus, 21. 0 | R

occasio non negligenda, 88. Rhotaris leges, 277.

£o —: cM

INDEX ANNOTATIONIS.

S

8506 pro «forte », 206.

Sanctamandus, 94.

scholasticus, 263.

scholiastes Alciphronis, 316 ; Aristidis, 12, 1713, 228 ; Aristophanis, 9, 13,

265; Gregorii Naz. 177, 245, 211,-

Luciani, 244, 245, 315; Pausanie, 105. Seneca, 21. Sibyllina Oracula, 209. Sidonii, 329. Simplicius, 131. Socraticz Epistolz, 36, 133, 237. Sophocles, 48, 66, 69, 131, 141, 144, 156, 167, 230, 234, 243. Stasiasmus maris magni, 52. Stephanus medicus, 240. Stephani Thesaurus Gr.. 168, 329. stercorum genera, 121. Stobzus, 176. Sutsus (Alex.), 94; (Panag.), 101. sycophanta, 18. syllabae vicinae sibi nocent, 38, 144, 165; male divise, 269, 329, Symeon Metaphr. 123, 124, 137. Symeon Sethi, 144, 166, 174, 177, 210, 241, 255, 329. Synesius, 90, 168, 174, 179, 204. syntaxis neglectior, 102.

T

tantum non, 21.

Taylor. (Jo.), 104.

Thebanorum lex de pictoribus, 57.

Themistius, 74, 121, 142, 168.

Themistocles Atheniensibus suadet ut, urbe relicta, naves conscendant, 243.

990

Themistoclis Epistolze, 7, 38, 86, 91, 101, 124, 133, 137, 191, 231, 240.

Theocritus, 161, 264, 266, 320.

Theodorus Prodromus, 24, 34, 55, 71, 13, 95, 109, 116, 119, 164, 175, 177, 198, 240, 247, 253, 250, 266, 218, 326.

Theognis, 95, 330.

Theophanes Nonnus, 308.

Theophrastus, 21, 250.

Theophylactus Simoc., 237.

Thermopylze, 244.

Thomson, 162.

Thucydides, 206.

tonsores et ungues purgabant, 308.

Tragicus Eustathii, 9.

tragus, 313.

Tzetzes, 120.

U

unus pro « aliquis », 296. urina ad fulloniam idonea, 312.

V

Valerius Flaccus, 21.

verbum singularis numeri cum nominc plurali, 158; plurale cum nominc collectivo singulari, 77; neutrum activo sensu, 174.

Virgilius, 206.

X Xanthippus Periclis pater, 18.

L Zacharias Mitylen., 36.

Α

α et eu, 139. «6 et αν, 289. ἀγαλλιάω, 328. ἀγάπησις, 11.

3

ἄγγελος οὐδ᾽ ἀνεσώθη, 66. ἀγγελθέν absolute, ac similia participia, 234.

ἄγνοια διπλῆ, 182.

aM ἐκυδύειθκι ἀγῶνα, 161. ἀκεικθιῦταν, 270. . ἀποκρύκτευθκι τὸ alexoc, 152. wf ἀποχτέννειν, 218. ἡδέα ἀπολογεΐοθαι, 227. 4. ἀπόῤῥητα φύσεως, 238. ͵ ἀπόστολοι δυνάμεις, 84. mo ἀρεῖχός, 127, 238. — Est ἰκῆς i alspenid fri. cod. p. 15, 26. WS T Ἐν ἀπ Dites 1051 ipei ιν οἰκείοις Gt, ; ἀρχύ ἤν . στατα, 320. ; pt, 5. 3. ἁρμοστής, 86. epe 140; ἁλῶν μέδιμνος, ἄῤῥωστος, 215. . &proxoxstov, 923. oL p. s. : Ἀρύθδας, Ἀρίδδας, T. duod, 3. ag et eg, 14. im 473. ἀσπὶς χωφὴ xxl ἐπαδομένη, 91, 325. der t ἀστιχὸς et ἀστυχός͵ 85.

Pen, 25; cum futuro, 144; ἂν εἴ

κι ναί, 88, 58, ΟἽ; κἂν ὅπως, χἂν ΓΞ 1292, 420; 180, 180; ἂν

ded yopas, 163. ὁ ἐπὶ τῶν ἀναμνήσεων, 26.

ἀνίδεν, ἀναίδην, 137, 114.

ἀπρμάτιστος ναῦς, 201.

dlpei, 396.

ἀνθρώπειος, ἀνθρώπινος, 255.

ἀντίδικος οἱ ἀντίπαλος, 310.

ἀντῶντρον, 125.

ἀντιστρέφειν, 11.

ἄνω καὶ χάτω λέγειν, σοθεῖν, 18, 199.

ἀνώφλιον, 313.

ἁπαλός et ἁπλοῦς, 202.

ἀκαντάω, 78.

ize, 11.

ἀπαρτίξζω, 812.

ἀπαυθαδίξεσθαι, οἱ ἀπανυθαδιάξεσθαι, 446.

ἀπεγνωσμένος ἄῤῥωστος, 202.

ἀπείη οἱ ἀπήει, 117.

ἀκελπκίζω, 302.

ἀπεπκτέω, 286.

ἀκοθαίνειν εἰς ἀληθινὸν ἄνδρα, 218.

ἀπόγνωσις de cgroto, 302.

ἄττος, 297; ἅττα, 188. αὐτὸ δείξει, 232. αὑτοχράτωρ ψυχή, 211. αὐτόψει, 241. ἄχθος ἀρούρης, 103. ἄχρωμος, 809. Β βαιστεῖον, 811. βάλλειν, βαλεῖν, 39. βδέω, βδεύω, 815. βίῤῥος et μύρον, 281. βλαθερός, 81. βλασφημεῖν, 137, 321. βληχόμενος et γλιχόμενος, 216. βιγιλεύω, 219. βίος τέφρα καὶ καπνός, 258 (ibi n. 4, leg. χαπνὸν). βοηθεῖν, μάχεσθαι σώμασι xol χρήμασι, 82. βόλος in equo, 264, 274. βούλθα, 288. βουλὴ ὑμετέρα, 159. βραδύνω, βραδινή, 9, 10.

Γ γάρ €t παρ, 95. jtpón, 291. γένεσις et γέννησις, 305. γεννῶ, γεννῶμαι, 161.

INDEX ANNOTATIONIS.

7€v0s, 410.

γεράνδρυον, 225.

γεύεσθαι, 116; γευόμενος et γενόμενος, 116, 326.

γεωμέτρις, 326.

γεώργιον, 78.

γίνεσθαι τινὸς μεστός, ὅλος τινός, 115, 289; γινόμενος, 219, 325.

γλυχύπιχρος ἔρως, 139.

γνωμιχὸν quo compendio, 40.

γράμματα xxi διάνοια, 119.

γραφή, ὥςπερ γραφή, 16.

7pigos, 111.

γρύζειν, 184.

Δ

δαχτύλῳ ἄχρω, 115, 326.

δ᾽ ἀλλά, 259.

δαπανητιχός, 116.

δεδιέναι καὶ τρέμειν, 2106.

δεὶ χρημάτων, 88.

δεῖγμα, 215; et δεῖμα, 215.

δειματόω, 91.

δεινὰ ποιεῖν. 116, 326.

Δελφίνης, 117.

δεξιόπηρος, 280.

δευτεροθόλος, 265.

δεύτερος" δεύτεραι φροντίδες, 234 ; δεύ- repa ἀμείνονα, 284,

δήμιος in ellipsi, 108.

δημοσίᾳ, 199.

διαῤῥήγνυσθαι ψευδομένος, λέγων, 132.

διασχαριφόω et διασχαριφέω, 44.

διδασκαλεῖον, 133.

διδόναι ὕπνῳ, 18, 186.

δικαιοφύλαξ, l.

δίχη" δοῦναι τὰς δίχας ἀξίας, 150; et διαθήχη, 281.

διυπνίζω, 279, 292.

δόμα, 192, 20. [Addere mihi liceatobhter esse in Eunapio locum in Vita Magni, cujus obscuritas summa videtur, et quem fortasse elucidabit nomen δόμα : τῇ περὶ τῶν σωμάτων τῶν προαιρετικῶν φύσει τὸν Ἀριστοτέλην ἐς τὸ δύνασθαι λέγειν συνεφελχυσάμενος, σιωπᾶν μὲν ἐν τῷ λέγειν τοὺς ἰατροὺς

337

ἠνάγκαξε. Pro σωμάτων rescripto δο-- μάτων, sic intelligo : « spontanearum dotium naturz Aristotelem adjiciens dicendi facultatis adjutorem ».]

δρῦς" ὧν ἀπὸ δρυός, 100.

δρωπαχίζω, 281.

δυνατός" τὰ δυνατά, ἐκ τῶν δυνατῶν, 59.

δύο, δύω, 318; δυοῖν ἕνεκα, 85.

δυσχερής, 42, 91.

δυσωπέω, 11.

δυτικός, δυσικός, 290.

δωροφορεῖν, 184.

ἐδγάνω, 260.

ἔθισσεν, 301.

ἔγκεντρος, 255.

ἐγχωρέω, ἐκχωρέω, ἐγχώρησις, ἐκχώρη- σις, 9T.

εἰδέναι πόλιν, 106; εἶδε et οἵδε, 920 ; εἰδείην, εἰδοίην, 166, 327.

εἰ et ἐάν, 292.

εἶναι εἴς τι, 195; εἶναι τινός, 115, 239;

εἴργω, εἴργω, 118.

εἰς pro ἐν, 269.

εἷς pro τὶς, 296.

εἰσιτός, 120 ; εἰσιτά, 26.

εἰσιτητά, 27.

εἴτουν, 196.

ἕχαστος, 127.

ἐχχαλοῦμαι et ἐγκαλοῦμαι ἐπί τινα, 323.

ἐχλεγείς οἱ ἐχλέγων, 78.

ἐχριπίξειν, 299.

ἑχὼν ἄχων, 95.

ἔλαθα et similia, 308.

ἔλθε, ἐλθέ, 104.

ἐλλεθορίξω, ἑλλεθ. 182.

Ἕλλην, 200.

ἐλπίζειν, exspectare, 16; Xm. θαῤῥεῖν ἐπί τινι, τινα, 81.

ἐλπὶς ἐνύπνιον ἐγρηγορότων, 35, 325.

ἐλῶ pro ἐλάσω, 147.

ἐμός" ἐμὸς τοῦ ταλαιπώρον βίος, et simi- lia, 100 ; ἐμή pro ἐμοί, 125.

ἐν et ἐχ, 97, 313; et σύν, 255.

ἐναθρύνεσθαι, 278.

ἐνεματίξω, 302.

43

338

ἐνευχαιρεῖν, 61.

ἐνευκαιρία, ΟἹ.

ἔνναι χρυσαῖ, 220.

ἔνοιχος, 301.

ἐνοπτρίξεσθαι, 207.

&vo)y* ix τῶν ἐνόντων, 229.

ἐξέρχεσθαι, 281.

ἐξέτι, ἐξ ἔτι, 18, 23; 84, 4.

ἐπαχούω et ὑπαχ., 123.

ἐπαλγύνω et ὑπάλγ., 14.

ἐπανατρέχω, 194.

ἐπαρχεῖν, 285.

ἐπειδάν, 49.

ἐπεμθαίνειν χειμένῳ, 213.

ἐπέχειν τινί, 169,

ἐπίεϊ ἀπό, 128 ; οἱ ὑπό, 73, 123 ; ἐπ᾿ οἵ- xov, 114.

ἐπιθαίνειν εὐσεθείας, δόξης, 12.

ἐπίδειξις οἱ ἀπόδειξις, 18.

ἐπιδίδοσθαι θεούς, 28,

ἕπιδον cum tmesi ἐπὶ--ἔδον, 133.

ἐπιμίσγω. 230.

ἐπίπλους, 306.

ἐπιτρέχω et ὑποτρέχω, 13.

ἐπυθόμην et ἐπειθόμην, 285.

ἔργον ἔδειξε, 120.

ἐρήμη δίχη, 159.

Ἑρμῆς Λόγιος, 201.

"Epxtes et ἀρχιερεύς. 91.

ἐσεῖται, ἐσοῦνται, 128,133 ; ἔσεται, 138.

ἐσέτι, ἐς ἔτι, 21.

ἐσοπτρίξεσθαι, 267.

ἐστία᾽ ἀφ᾽ ἑστίας, 210.

ἑτοίμως οἱ ἐτύμως, 222.

ἐτηρίς, 280.

εὖ γέσου, 200.

εὐγενὴς ἐξ εὐγενῶν. ac similia, 101. 327

εὐθὺς et αὖθις, 121.

εὐεξαπάτητος, 202.

εὐχρασία ἀέρος, 93.

εὐσεθής, christianus, 255.

ἐφόδιον, 121.

ἐφορμᾶν, 290.

ἴωλος, 280.

N

ζῆλος, 223, 224. ζηλοῦν, 223.

INDEX ANNOTATIONIS.

ζημία θάνατος, 4. Ζυγία Ἥρα, 169.

Η

5j, ἤτοι, 156; ἢ ὡς οἱ ἤγουν, 12; ἤ et 5, 75.

ἡμεῖς et ὑμεῖς, ἡμῖν et ὑμῖν, 9, 42, 82, 92, 205, 257.

ἡμέτερος et ὑμέτ. 85, 207.

ἡμέρα" μιᾷ τῶν ἡμερῶν, ἐν μιᾷ, μίαν ἡμέραν, 296.

ἡμιτριταῖος, 802.

ἥπαρ, 806.

ἥπερ et εἴπερ, 116; οἱ ὑπέρ, 18.

Θ

θαλαμηπόλος, 191.

θαλαμηπολῶ, 191.

θαῤῥεῖν καὶ λέγειν, 168 ; θαῤῥεῖν τι, 192.

θέλω, τεθέληχκα, 32, 56.

θεός" σὺν θεῷ εἰπεῖν. λέγω, 40 ; σὺν θ. εἰ- ρήσθω, 2.

θρίδαξ, 368, 269.

θύω, 380.

Ι ἴδε ad plures, 289.

ἰδών, οὐκ ἀχούσας, 118.

ἱλαρός, 119.

ἴσος" ἐξ ἴσων, 42.

ἰσόψηφος, 143.

ἱστορῶ, ἱστορία, pingo, pictura, (6, 14, 49.

ἰσχάς, σχάς, σχάδιον, 311, 318.

Κ

χαθηρᾶς, 284.

χάγκχκανος, 18.

χαθαίρεσθαι, 82.

χαθηγέω, 282.

χαθηγητά et similes vocativi, 32,

χάθημαι, 904.

χαθιστορῶ, 14. 51.

^4( deest, 95, 191; xai λίαν, 210; «at et xX», 2290; xai ταῦτα, 230; καί et κατά, l.

INDEX ANNOTATIONIS.

χαινὸς et χενός, 175.

καιρός, 241, 248.

καίω et χλαίω, 282.

xxxx&, χαχά, 316.

κακὸς Οἱ καλός 120, 230. καγοσιτεῖν, 4T ᾿ καλάπους, καλύπους, 808.

καλὴ μήτηρ καλοῦ τέχνον, 55, 80. κάλων πάντα χινεῖν, σείειν, 29.

' χαμηλοπούλιον, 292.

καμμύω, 292.

χαρχῖνος, 294.

κατάθαλε αὐτόθεν, 169.

καταπλήττειν, 18

καταπροΐημι, 288.

καταπροΐξομαι — 9l.

καταστορέω, 12.

κατατιλάω, 319.

κατηγορία. 69.

xeyri, 928.

χερᾶν τινά, 320.

χεφάλαιον τῶν λόγων, 58, 89.

χηδεία, 395.

χηδεμονιχὸν ἐμφαίνειν, 27.

χήλην ποιεῖν, 291.

χηλήτης, 290.

κήρυξ, 93.

χιχρᾶν, χρᾶν, 187.

χλάνω, 921. [14 verbum reperitur in Nicete Chon. recensione χυδαϊκῆ

. p. 396 : ἐπάνω τῆς τραπέξης αὑτῶν γενόμενοι ἔχλανον ol μιαρώτατοι" pro hisce verbis melioris recensionis | τῶν σιτίων γινόμενοι ἔγγιστα ἀπέπερ-- δον δριμύτερον γαλῆς οἱ ἀδέλτεροι.

κλαυσίγελως, 22

χλειτός Οἱ χλυτός, 147.

χλείω et χλύω, 255.

χλέπτης ἐν νυχτί, 11.

χλωθός, χλωθίον, κλουθίον, 305.

χνήθομαι, 279.

κοιμίξω, met. 142; et χομίξω, 310; et χοιμάω, 211.

χοχχύξω, 291.

χόνδυλος, κονδύλιον, χονδύλι, 215.

κόραξ" ἐς xópxxas, 145.

χκορτῖνα, 800.

κοσχινιξόμενος, 910.

339

χρεῖττον picturz, 57. xu6os et χύχλος, 258. κυδροῦσθαι, 132. Κυνόσαργες, 145.

χύριος et χαίριος, 243. χύρης, xüpte, 917. κυρτίον, xupri», 294. κὥλας, xàAog, 816.

κῶμοι καὶ μέθαι, 13, 46. χωφῷ ὁμιλεῖν, 228.

AY

λαγωοῦ βίον ζῇν, 180. λαμπρὸς ἄνεμος, 151 λείξουρος, λίξουρος, 318. λεπτὸς" κατὰ λεπτόν, 129. λίνον λίνω συνάπτειν, 118. λογύδριον, λογίδριον, 101. Λολλιανός, 800. λουχάνιχον, 816.

λούπης, 822.

Ν

μὰ τὴν πατρὸς σωτηρίαν, 201. μάκελλον, 247,

μαχρὰ δόξα, 248. μαχρολογεῖν, 809,

μάλη" ὑπὸ μάλης, 168. Μαλιαχὸς χόλπος, 89. μᾶλλον in ellipsi, 12, 33, 249. μάπονλον, 311.

μαρούλιον, 268, 269. μεθίξομαι, 198.

μελανός, S cxt.

μέλει οἱ μέλλει, 38, 121. μελετῶμεν, 249.

μέλπειν Ἄρη, 121.

Μέμνων, ονος, 293.

μέρος" ἐν μέρει, 250. μεσολαθεῖν, 4.

μέσος cum genitivo, 43, 62. μετά eL μέγα, 140. μετάξιν, 294.

μέταρσις, 298. μεταχείρισις, 216, 3206, μετεωρίζεσθαι, 919.

340

μετεωρεύομαι, 279.

μήτηρ, μητέρος, μητέρι, 305; μήτερα nominativus ac similia, 278.

μία, μία, 318.

paxpós οἱ πιχρός, 175.

μίλιον, 315, 280.

μισογύναιος, 320.

μόνος" μόνη et μονή, 31; μόνον in el- lipsi, 226; μονονοὺ, 239 [Pseudo- Callisthenes, 2, 40 : ἐθεάσατο τρία ὄρνεα πετόμενα xal μόνον ἔχοντα ὄψεις ἀνθρωπίνας. Propono legendum : μο- yovoux £x. ].

μυχτήρ, 215.

μυρμηδών, 212.

μύρμηξ, 302, 311.

μύσος et μῖσος, 189.

N

» ἐφελχυστιχόν, 266.

ναύχληρος et ναυτίλος, 271. ναῦς. νηὸς νηῶν, νεὼς νεῶν, 140. νεχρὸν μυρίζειν, 135.

νίχη Καδμεία, 281.

νομοτριθής, 182.

ξύρω, ξυρίξω, 279.

0

ὀξεύς, 315.

ὀξόχρωτος, 918.

ὀθόνη, 136,

oió«ivov ἦθος. 21.

οἰχεῖν νοῦν τινός, 12.

οἰκεῖος in cllipsi, 105; et ἴδιος, 138.

οἴκημα, 212.

οἰχοδεσπότης, 307.

οἰκοχυρός, 307. [Nicetas Chon. Urbe Capta, p. 775 : ἡ γὰρ ὑπτιότης x«l οἰχουρότης τῶν τὰ Ῥωμαίων χειριξόν-- τῶν πράγματα δικαστὰς ἡμῶν καὶ χο- λαστὰς τοὺς ληστὰς (fort. τ. à. voo- τους) ἐπειΞτήνεγχεν. Recensio χυδαϊχκὴ ejus loci : ἢ γὰρ χαύνωσις καὶ ἢ oux0— αυρία ἡ τὰ τῶν Ῥωμαίων διεξάγουτα

INDEX ANNOTATIONIS.

πράγματα. Propono corrigendum oi— xovp(x, quo ducit recensionis elegan- Lioris oixoupórvs.]

οἰχουρία, 31.

οἷς ὅτι, 219.

ὀχτάετες, 39.

ὅλος τινός, 48 ; ὅλαις ὁρμαῖς, προθυμίάες, 119.

ὄνος λύρας, 215.

ὀπίσω, τὠπίσω, 388.

ὀσμᾶσθαι, 392.

ὅτι οἱ ὅτε, 210, ὅ τιοἱ εἴτι, 179,246, 328.

ov et μή, 51.

oux ἄλλως, 97.

οὕὔμενουν, 86, 90.

οὗνας, 911.

οὔριος" ἐξ οὐρίας, ἐξ οὐρίων, 140.

ὀψιχεύω, 299.

II

n et v, 257.

παιᾶν, παιᾶνες, 113.

παιδοτρίθης, 812.

πάμπληθες, παμπληθές, 1δ0.

πάξ, 115.

παραθάλλειν τροφάς, 267.

παραγγέλλειν εἰς ἄνδρας, πρὸς ἄνδρας, 167.

παραθεωρεῖν, 128, 3.

παραθεώρησις, 128, 2.

παρακαθήμενος ὄνω, 300.

παρακαλῶ, 68, 80.

παραχλητήριος, 118.

παραχύπτειν, 268.

παράλληλα τίθεσθαι, 242.

παραράσσω, 19.

παρασυναπτιχὸς, 181.

παραχύτης, 290, 297.

παρεκεῖ, 285.

παρενεισαγωγή. 929.

παροξύνω, 188.

παρών᾽ ἐχ τοῦ παρόντος, τῶν παρόντων, 290.

παρωνυχίς, 308.

πᾶς, quilibet, 204 ; πάντες οἱ εἷς oppo- sita, 248; πάσαις, scilicet ψήφοις, 214.

πάσχειν" εἴ τι πάθοι, 27, 329.

INDEX ANNOTATIONIS.

πατήρ᾽ πατέρες, 3; πατέρες πολιτείας, 190.

πατραλοίας, 298.

παύω" παῦε, παῦσαι, 114.

Παχυμέρης, ἐρους, έρη, 1.

Πειραιεύς, 86.

πειρῶ, 238.

Πελοπόννησος, 6.

πενητεύω, 289.

πεπανόπτωχος, 388.

πέρα δεινῶν, 161.

περί et παρά, 124 ; in ellipsi, 184.

περίγρα, 15.

περικαθίξω, 116.

περιχάμπτω, 902.

περιόντος (ἐκ τοῦ), 234.

περίπαν, 269.

περιττὸς, 207.

περίψημα, 201.

περσείδης, 188.

πηλά, 398.

πηλιχότης, 114.

πηρόω, 282.

πιάξω, 266.

πίπτω, ἔπεσα, 301͵

πισσόω, 218.

πλημμέλημα, 197.

πληροῦσθαι, 311.

πλήρωμα, 35.

πλοῦς δεύτερος, 135.

πλώϊμος, 14.

πνύξ, πυχνός, 169.

ποιεῖν, ποιεῖσθαι περὶ πλείστον, 36; m. ἀπὸ προσώπον, 1577; m. ví τινι, τί τινα, 250 ; ποιεῖν χήλην, παρωνυχίδας, 291, 808.

πολεμέω et πολεμίζω, 212.

πόλις in ellipsi, 189, 239.

πολίχνιον, πολύχνιον, 101.

πολλάκις, lorte, 242,

πολισσοῦχος, 2 ; 200, 19.

πολυωρεῖν, 11, 62.

πόνος et πόσος, 4.

πορθμεῖον, 110.

πόῤῥω et πολλῷ, 258.

ποσῶς, 241.

πότιμος, 96.

ποτνιῶ, ποτνιῶμαι, 24, 80.

841

πραγματευτής, 216.

πράττω et πλάττω, 185.

πρόθειος, 828.

προθολή, 814.

προνομή, 151.

προσαράσσω, 1195.

προσγελᾶν, 14.

προσδεῖ, 19.

προσέχειν τινὶ παρά τινα, 211.

προσήχει τινός, 82.

προσθήχη, 240.

προσίστημι, 46.

προσίσχω τῇ γῆ, 143.

προσχεφαλάδιον, 823.

προσῳδία, 188.

πρόφασις χενή, 290; προφάσεις πλάττειν, 185; 246, 7,

πρώην, ὃ.

πρωτέχδιχος, 1.

πρωτοθόλος, 265.

πτερόν, 251; πτεροῖς ἁλοὺς ἰδίοις, 104.

πτερόω, 257.

πυνθάνομαι" ἐπυθόμην et ἐπειθόμην, πέ- πυσμαι et πέπεισμαι, 285.

πτέρωσις, 251.

πυρέττειν xax&, 804.

πυρφόρος οὐδ᾽ ἐλείφθη, 66.

Ρ

p et 9, et 2, 258, 279. ῥαθυμεῖν, 233.

ῥέγχειν, 236.

ῥεμθίθιον, 328.

ῥίπτω, ῥιπτῶ, 28.

pis. ἐν ῥισὶν τὸ ζῇν ἔχειν, 284, ῥόδοις πάττειν, 215.

Σ

σάγον, 811.

σαλεύειν, 80. σεχούτωρ, 285. Σεμιράμεια τείχη, 105. σήμαντρον, 394.

σήρ, 92.

Σιδώνιος, 293. σιτιστήριον, 280.

σχωρία, 266.

copóg et σωρός, 211; et σοφός, 253.

σοφιστής de medico, 304 ; et σοφός, "t

σπειχουλάτωρ, 285.

σταῦλος, 267.

στερέσιμος, 922.

στέφανος, στεφανοῦν, met. 215.

στέφος οἱ στῖφος, 1175.

στολὴ τῶν ἱματίων, 269.

στρατεία, στρατιά, 133.

στρουθοχάμηλος, 292.

συγχλώθειν ἀσύγχλωστα, 114,

συγκροτεῖν δικαστήριον, 209; ἑαντόν, 152.

συμβὰν οὕτω, 208. [Vid. Anecd. mea Gr. t. IV, p. 21. Symeon Sethi Ich- nel. p. 52 : ix δὲ τοῦ ἀφεδρῶνος, συμ- 6X» οὕτω, φνσήματος ἐξελθόντος. Me- nander Hist. p. 290, 32 : ξυμθὰν δὲ οὕτω. Sic optime pro vulgato ξυμδὰν δὲ αὐτῷ restituit Bekkerus. Eadem formula usus est Menander, eaque bene scripta pp. 297, 313. Nice- phorus Greg. Hist. 3, 3, 5 : συμθὰν οὑτωσί πως. Quem conf. et 8, 1, ἃ.

σύμπνους, 255.

συναρπαγή, 166.

συναρπάξω, 166.

συνεχτιχός. 282.

συνελόντα λέγειν, 115.

συνέργεια θεῶν, 28.

συνετίξειν, 224.

σύνθημα᾽ ἐξ ἑνὸς συνθήματος, 66.

συνοψίξεσθαι, 210, 329.

συντάσσειν, 28.

συῶν τρόπον, 233.

σφαλερός, 187.

σωφρονησείω, 210.

INDEX ANNOTATIONIS.

σωφρονητεόν, 205. σωφρονιστίον, 205.

T

*

Ταβιθά, 89.

ταθλίξζω, pov et τραυλίξω, 906 ταξεώτης, 297

τάξις" ol ἐπὶ τς τάξεως, 41. ταὐτὸν δ᾽ εἰπεῖν, 64.

τατά, 916.

τειχοποιεῖν, 54.

τεῖχος et τοῖχος, δῖ. τεκνογονέοι, 290,

τελχίν, 218, 328.

τέφρα, 258.

τι Ot τε, 340,

τίθεμαι, 182.

τίχτειν de patre, 148.

: τιμᾶσθαι, 214.

τὸ καὶ τό, 288. τραγάχκανθα, 818. τράγος, planta, 313. τρητός et τρίτος, 300. Τριάχοντα (ot), 108. τρίβειν καιρόν, 65, 8T. τρίξζω et τρύξζω, 211. τριταΐξειν, 302.

τρόπαιόν τινος, κατά τινος, 99. τρόπος" χατὰ τρόπον, 107. τύλη et στήλη, 311.

τύχη τῆς πόλεως, 100. τυχὸν ἴσως, 39.

tà τέος, 32, 98.

τῷ τότε, 213.

Y

ὕδωρ, clepsydra, 56.

ὑπερθολή᾽ xa0' ὑπερθολήν, 51; ὑπερθολὴν οὗ λείπειν, 9.

ὑπερξέω, 174.

ὑπέρθυρον, 313.

ὑπό et περί. 265 ; ὑπὸ παιδαγωγοῖς, παι- δευταῖς τραφείς, et similia, 172, 327.

ὑπόληψις, Á1.

ὑποστέλλεσθαι, 265.

ὑῶν τρόπον, 84 ; 244, 8.

INDEX ANNOTATIONIS. 343

o χθὲς καὶ πρώην, καὶ προχθές, καὶ πρὸ τρίτης, xxl πρότριτα, 3 ; 203, 3. φέρω᾽ φέρων δίδωμι, 167; φέρειν in χολάω, 304. sensu τοῦ ἄγειν, 295; φέρειν οἶνον, χράω, 167; χρῶμαι, 231.

291. χρεωστέω, χρεώστης, 271. φημάριον, 321. χρή, 39, 325. φθάξω, 295. χρηστὸς, 281. φθόνος ἕρπει πρὸς τὸν ἔχοντα, 131, χρώς" ἐν χρῷ, 240. 144. χωρίον rhetoricüm, 96. φιθλατώριος, 289. φιλετιχῶς, 17. V φιλόγελως, 263, 286. φιλόπολις, φιλοπολίτης, 15. ψήχω, 219. φιμάριον, 329. ψιαθίξζεσθαι, 289. φοινίχιον, 811. ψυχή met. 241; ψυχῆς ὄλεθρος, ψ. ἀῤ- qu! 315. pecia, 222. φυχάριον, 222. ψωμίον, ψωμίν, 319. φυλλοθολία, 248. Q A ὦ et ὥ, 94. xatvew, 321; x. πρὸς ὕδωρ, 232; χάνοι ὠθεῖν κίνδυνον, 112. χθών, 38. ὥρα ἱκανή, ὀλίγη, πολλή, 313.

χεὶρ ἐνεργός, 826. ὡρολόγιον, 282. χερείονα νιχᾷ, 223. ὡς et à, 221. :