H.tA.Ub.,

ILAURISTON CASTIE

[LJBRARV r CE5SIUH

THE

GREAT QUESTION AKSWEREL

OR,

FREAGRADH

NA

CEISTE MOIRE,

Ciod a n't mi chum hhi tearuìtiie ?

'NA DHA EARRAINN.

A' CHEUD EARRANN.

Agus aìr dJia cn tahhaìrt amach, duhhairt e, a Mhaighstìr" ean, ciod is cotr dhornh a dheanamh chum gu tearnar mi? Agus' dubhairt iadsan, Crcid ans an Tighearn lo- sa Criosd, agus tearnar thu.'''' Gniomh. xvi. 30, 31.

IS muladach an sgeul, ach is fìor, gur llonmhor iad anns an dùthaich Chriosdaidh so, a la aincolach air slighc na slàinte. Is ni soilleir e nach 'eil cùram sam bith orra mu staid ^hiorruidh an anaina ; ceart mar nach biodh iad an cunthart dòrainn, mar nach cltiinneadh iad riamh ìomradh air Slhinte, no niar nach b' e nn gnothachs* e. Cha n e gur muinntir gun ghèirc gun fhoghlum amhàin a ta gun chùram mu 'n criùis so ; ach daoine tuìg- seach geurchuiseach ann an gnothaichibh an t saoghail, tha iad ann nithibh spioradail gun urahaillgun aithne gun iul. Nam biodh ìad aineolach gun chon^as, bhlodh an leisgeul r' a ^rhabhail. Ach 's ann a tha iad " aineolach d' an deoin," ag radh 'n an cridhe ri Dia, " Iraich uainn, oir cha n àill lcinn eolas do shlighean." Job xxi. 14. -

Ach tha fìanuis air taobh an Tighearna ann an Coga- is (fl) gach duine. Cha n 'eil duine, ciod sam bith a deir e, nach 'cil fiosrach gur peacach e fein, an cunthart pean- (a) Coinseas, Comhfhio!.

A

als, an eismeil maiihennais. Ge b' aineolach borb fear" coinihead a' phriosiiin ann am Phillppi, a' "ileuchdadh do iodholaibh riamh ò 'oige -y gidheadh an uair a dh' aithn- ich se e fein ionann's an glacaibh an Euig, chriothnaich gach ball, agus dh' èigh e cobh.iir. Ma bha Geinlileach borb anns a' chàs ud, is dòchadh gu bi an duine sin fuidh 'n fhaireachdainn cheudna, a fhuair altrum agns oiìeadh fuidh oideas (Z?) an t- Soisgeil. Duine bàsmhor, air lugh- ad a chùraim agus air doiUead 'inntinn, fannaichidh a chridhe trath dh' aithnicheas e ceum trom a' bhàis teann air a thòrr. Mar sin agus an t-anacreideach. air mcud a chruadail agus cruais a chridhe, caiUidh e, mar is Irice, a mhisneach, 'nuair a chi e am Bàs a' teachd gun alhadh 'n a chòdhail.

A leughadoir, feuch nach 'eil thusa air aon de 'n dro- iiig a la gun chùram an anama, gun chuimhne air Dia, no air bàs, no air breilheamhnas, no air an l-Saoghal ri teachd. Feuch nach e fàth do smuairein, mar is ro thrice, eiod a dh' itheas tu, agus a dh' ùlas tu, agus a chuireas tu umad. Tha am Philllppach borb ud 'g ad dhìteadh j tha a' chainnt a labhair e, agus e fuidh amhluaHh inntinn, a' toirt -fianuis 'n ad aghaldh.

Nam biodh tu rnar ainmhidhean an t slcibh, gun sao- thaìr gun mhaLhas, ach itheadh agus òl agus mireadh, car beagan hhliadhnachan, agus an sin dol fo 'n f hòld •, bu cheart duit gach cùrara a leigeil dhiot, ach cia mar ihoilicheadh tu do mhinnn 's an àm. Ach cha n-ionann ^nè do 'n duiue agus do chrcutoiribh eile. Ann ad phearsa tha bàsmhorachd agus neobhàsmhorachd, dus- lach na talmhainn agus anail an Uilechumhachdaich, cocheangallte r' a cheile. Cha n 'eil 'n ad almsir air ta- lamh ach toiseach do reimheis, niar gu biodh tu snàmh tliar caolas maia gu traigh na bibhuantachd. Tha thu a' togail thighean, a' conihachadh fearainn, a' beaLhach- adh threud, agus a' dcanamh d' àltecomhnuidh 'n a thuin- eachas buan \ agus gldheadh cha tuineax'has buan duit e. Tha do chridhe a' dlù leanlulnn ris na nilhibh tal- inhaldh sir\ •, ach cha chuibhrionn iomchuidh dhuit iad. Is gearr gu ruig an t-àm anns nach faicear iad ni's mò. Ach oitsa cha tig crioch. Chi do shùil an domhann ma C^) Theagasg.

"n iadh grliin a' dol ''n a smàl ; acli raairit.i!i tusa 'iia diìcigh, agus seasaidh lu an làlhair Mhic an diiine, aig r. theachd chiim breilh. Nach feuroail lcat smuaineach- adh gu toigheach air na nilhibh sin j agus nacli mllhlch a dhcanamh ?

Is creutoir neo bhàsmor thu, do 'n cìgin freagairl do: 'ii Dia a chruthaich ihu air son d' uile dheanadais. Tha do Chogais ag comhdachadh so ort, gach uair a dh' eis- dcas tu rilhe j ge bu bhuidhe leat, gu trlc, i bhl 'n a tosd. Ach ged tha so mar a tha, gidheadh cha bhiodh adhbhar eagail mar Iihiodh gu do pheacaich thu an aghaulh do Chru- thadaìr. Cha n 'eil adhbhar eagail aig an di-chlontach roimh Clieartas De. Cha chuireadh mòd no breitheaTnh- nas fianih ort, nam biodh tu gun loclid. Ach tha thusa 'n ad pheacach, 'n ad gheig chrioraich o cbrann truail- lidh. Ehuilich Dia, ann am fialachd a chridhe, na h-ulle Hiailh a dh' fheudar luaidh air a chreutoiribh j agus cha d' iarr e, 'n a eiric sin, ach an rùn agus an gràdh. Ach 's ann a dh' ioc sinne olc dh.i an eiric maith. Tba do Choguis a' toirt fianius gur e sin a rlnn thusa j gur dua- lach dhuit an t-olc, agus gu bheil do chridhe ag aomadb o Dhia.

Ach ged chanar peacach riut, giàheadh nam b' e gii do thuit thu anns a' phcacadh troimh chruaidhfhnrtan as eugmliais do choire, dh' fheudadh tu earbsadh gu deanadh Dia uile-chothromach do theasairgin as a' chruaidh-chàs nach b' urrainn tha fein a sheachnadh. Ach cha'n-ann mar sin a ta a' chùis, Ged their thu gu d' thainig am peacadh asteach do 'n t-saoghal le Adhamh, agus ged shaoil thu gu gabh so do leithsgeuls' 5 gidher.dh tha do Choga:s a' toirt fianuis gur ann mar a ta thu is àil] leat a bhith, agus gur e am peacadh do roghainn fein. Their thu gu do lean am peacadh riut o do shinnsiribh, agus nach e do choire fein e. Ach ma tha thu gun choire, c'uime bhios do Chogais 'g ad dhiteadh air son a' pheacaidh tuille ^ na air son galair 's an f heoil a leanadh riut o d'shinn- siribh ? C'uime nach saor thu duin' eile o choire air an adhbhar cheudna, an uair a chiontaicheas e 'n ad aghaidh fein ? Ma nl do choimhearsnach eucoir orl, cha ghabh thu a leisgeul air son gu d' rugadh e le droch chridbe 'n a choro, agus nach b' urrainn e a leasachadh. As da

bhcul fein bheìrear breth ort. Ma tha thu nco-chotnas- jch air maith a dheanamh, 's ann a chionn gu bheil thu Eni-dheonach. Cleas an t-seirbhisich neo-f hìreanaich : meallaidh e a mhaighslir, agus goididh e a chuid 5 agus iheir e nach 'eil comas aig air, gur e an droch chridhe a's coireacb. Cha mheasadh tu an seirbhiseach ud neo- chiontach ; ni mò a mheasas Dia thusa neochiontach. Cha n'eil ihu gun chomas air ioma ni a's àiU leat ", ach tha thu neo-thogarach air ioma ni a tha 'n ad chomas. Is miannach leat eolas , ach cha n-iarr t4iu eolas air slighe an Tighearna. Is taitneach leat comhladar ; ach is beag ort labhairt mu nithibh spioradail. Tha thu dèidh- til air naidheaehd a chluinntinn •, ach an sgeul a dh* aithris na h-aingle, agus a chuir Mac Dhe' an cèiU, cha n e do thlachd bhi 'g a èisdeachd. Is dearbh-shoilleir le sin gur ann as a' mhi thoil a dh' fhàs am mi-chomas.

Arìs ; ge nach b' urrainn thu ràdh gu bheil thu saor o choire ; gidheadh r;;ur biodhanns a' pheacadh ach tiisua- rach, nach b' fhiach e a gheur-rannsachadh no gu b' fhuras a dhioladh le h-aithreachas,ledeuraibh,no le h-urn- uigh j 'sannjbu lugha d'adhbhar eagail. Ach 's f hada nach ann mar sin a tha a' chùis. Nam biodh am peacadh 'n a ni co suarach ann am beachd an Tighearna 's a ta e ann am barail dhaoine, cionnas a labhradh esan mallachdan co uamhasach 'n a aghaidh ì Am mallaicheadh e a chreu- toirean 'n am bascaid agus 'n an stòr, 'n an luidhc agus 'n an eiridh, 'n an dol amach agus 'n an teachd asteach, 'n an cuid agus 'n am pearsa, 'n an corp agus 'n an anam, alr son ni co suarach as nach b' f hiu e ainmeachadh ? Nam bu nì catrom faoin am peacadh, an dìteadh Athair na tròcair an cinneadh daonna uile air a shon, 'g an cur fuidh gach truaighe anns a' bheatha so, fuidh 'n bhàs aim- sireil, spioradail, agus siorruidh ? Gu h-àraidh, cionnas z b' tigin gu fuillingeadh Mac Dhe ann ar nadur, mar io- bairt rèitich, mus am biodh am peacadh air a dhioladh > Ach ma tha am peacadh co ghràincil do 'n Tighear- ra, nach eagalach do chor, O pheacair '' Ged shruthadh do shùil a lù agus a dh' oidhche •, ged bheireadh tu an saoghal nam bu kat c •, seadh, ged bheircadh tu toradh do chuirp an eiric d' anama ; cha bu leor e g' ad f huas- l^ladh. Ged bhiodh d'aithreachas treibhdhireach, agus d'umljachd iomlan anns na tha rcmhad, cha dioladh sia

aìr son do chionta anns na chaldh seachad. Ged Is alth- reach leat gu d'thug thu fiuchan ort tcin, agus ged nach cuireadh tu tuiile riu ; cha deanadh.sin an dioladh, no an lughdichadh. Nan rachadh bean jihòsda air seacharan le striopachas, ciod a' chiata ghabhadh a fear dhì, ged thigeadh i, an deigh a ghicadh, àg iarraidh reite ; agus cinnte aigesan gu bheiì a rùn 's a togradh fathast a dh' ionnsuidha leannarn ? — Ach co aca dh' aiihrich no nach d'aithrich thu c, is cinnteach gur pcr.cacìi caillte thu. Feudaidh daoine barail a thoirt air a' pheacadh reir a thoraidh an leth atnuigh ; ach tha Dia sealltuinn air a' chridhe an leth astigh. Cha chronaich iadsan ach na lochdan a ni dochann do dhaoinibh 'n am pearsa, 'n an cliii, 's 'n am maoin •, ach amhaircidh Dia air uile ghràin- ealachd a' pheacaidh, agus gach toradh searbh a chin- r.cas as nis agus aris. " J"Li'g uime sin agus faic, gur olc agus searbh an ni gu do threig thu an Tighearn do Dhia, agus nach 'eil m' eagalsa annad, deir an Tighearn Dia r.an sluagh." .^erem ii. 19.

Ged tha am peac^dh 'n a ni ro gliràineil an sealladh do Chruthadair, agus ged nach 'eil e an comas duitse a dhloladh : gldheadli nam b'urrainn thu seasamh roimh chumhachd an Tighearna, nam b'urrainn thu dol as o làimh, no nam b'urrainn thu a chorruich a ghiulan ; cha bhiodh do mhi-chùram 'n a chvris iongantais co mhòr. Ach cha saoil thu fein gur urrainn thu seasamh r-oìmh neart ati l'iiechumhachdaich. 'Nàm suìdhe ri cuirm is pòit, raalile ri cuideachd gun umhaill raar thu feln,bidhtu treun 'n addhochas, labhraidh tu gu h-naibhreach,agus maoidh- idh tu gu dàna *, ach cha n 'eil do bhriathran ach faoin. Ma bheanas Dia riut le 'làimh, dh' fhalbh do threoir,- threlg do mhisneach thu gu tur 5 agus an dùraig thiv an Ti uilechumhachdach so a bhrosnachadh 'n ad agh- aid.h ? " Ma ruith thu leis na coisichibh, agusgu do sgìthich iad tha j cicnnas a ni thu strì ris na h cachaibh ? Jerem. .\Ii. 5.- — Co bheag as sin is urralnn thu dol as o "^ laimh, Cia an taobh gus an teich thu? Nam freagradh na creagan do ghuidhe, agus na beanntan d' achuinge, agus gu tulteadh iad air do cheann, is bejvg a dheanadh iad d'fho- Jachadh o ghnuls an Ti a ta 'n a shuldhe air a' Chalhalr, agus 0 f heirg an Uain. Romhad faraon agus 'n ad dheigh,

A 3

6

cha^ÌrlÌ'ch Dia thu, agus leag e a Ihmh ort air gach taobh ; agus c'àit r.a seadh an teich thu as a sheailadh ' Nan rachadh tu suas air Neamh, an sin choinnichendh e thu gu do ruagadh air d'ais 5 nan deanadh tu do leabaidh ann ifrinn, an sin dheanadh a dhioghaltas greim ort.

'Si an aon chcist eile, An urrain thu corruìch an TJile- chumhachdaich a ghiuUin ? Ach an saoil thu gur furas duit sin a dheanamh ? 'Nuair a chluinnear peacaich dhàna bhorba ri damnaig, agus ag guidhe mhallachdan air an corp 's air an anam j shaoileamaid gu bu ni eatrom leo fearg an Tighearna, agus nach b' eagal doibh a giiìlan j mar gu biodh iad air deanamh cumhnant sìth ris a' Bhàs, agus comhcheangal rèite ri h-Ifrionn. Ach an uair a thuirlingeas an Tighearn chum brcith, agus chum diogh- altas a dheanamh air a mhuinntir nach do ghabh eolas air, agus nach robh umhal do 'n t- Soisgeul, co a sheas- as ann jìi mòr agus uamhasach sin an Tighearna ? Am bi dc làmhan làidir, no am bi do chridhe fiilachdach, 's an là anns am buin Dia riut a reir do ghnibmhara ?

O leughadoir, co sam biih thu, smuainich air anfheirg c ta ri leachd. Nam bu bheart eucorach a dheantadh ort, is ann a b' fhusadh dhuit a ghiùlan. Ach ma 's dòrainn is cuidhrionn duit, bidh do Choguis gu siorruidh ag ràdh *men ri bìnn a' Cheartais a rinn do dhìteadh. Agus nam b'e amhìiin Ceartas Dè a bhiodh 'g ad dhìteadh, 's ann a b'eatruime d' thulangas na 'nuair a bhios a Thrò- cair cuideachd, airan d' rinn thu làir, ag eigheach diogh- altais a' d' aghaidh. Ma 's ann gu dòrainn a iheid ihu, c'àit am bi do chrannchur ach maille ri Corasin agus Betsaida ? 'Se Mailheas a chuireas cruaidh agus faobhar air claidheamh a' Cheartais. 'Si corruich an duine chiuin chaoin is miosa na corruich an duine bhuirb ainiochd- mhoir. Is i " fearg an Uain" is uamhasaiche na boile an Leomhainn.

Tairèis duit na nithe sin a chluinntìnn air an cur an cèill gu soilleir, uair agus uair ; mar do bhcrfn iad ri do chridhe, tha adhbhar eagail gu bheil Dia 'g ad thoirt thairis gu cruas cridhe, agus gu bheil e ag labhairt umad ann am briathraibh an Fhàidb, " Imich chum a phobuill 10, agus abair, Le cluinnlinn cluinnidh sibh, agus cha

lulg slbh -, agus lc faicinn clii sibh, agus cha n aithnich sibh. Oir ta cridhc a' phobuil so air fàs resmhar, agus tha lad ag cluinntinn gu trom le 'n cluasaibh, agus chaog iad an sùiHean ; air eagal gu faiceadh iad le 'n Sùilibh, agus gu cluinneadh iad le 'n chiasaibh, agus gu tuigeadh iad lc'n cridhe, agus gu pilleadh iad, agus gu slànuich- inns' iad." Gnio. xxx\iii. 26, 27. Anns an t-sean aimsir, an uair a bheannaich Dia a phobull Israel \e paiheas de nithibh aimsireil, smackdaich e an seach- rana le peanas trom aimsireil ; agus nise gu do bhuil- ich c air daoinibh pailteas de shochairibh spioradail, smachdaichidh e an easaontas le breitheanasaibh troma spioradail.

Ach guTi fhios nach deonaich an Tighearn duit fathast cridhe chum eisdeachd, cuiridh mis' an ceill duit slighe na slàinlt, agus gun sligbe ann ach a h-aon. Am foc- al a thainig a dh' ionnsuidh fear coimhead a' phriosuin ann am Philippi, thainig am focal ceudna thugads' an diu j '• oir is ann mar sin a ghradhaich Dia an saoghal, gu d' thug e aon-ghin mhic fein, chum ciab'e neach a chreid- eas ann, nach sgriosar e, ach gu bi a' bheatha shiorruidh aige." Eoin iii. 16. Chuir e a Mhac, cha n ann amhàin g' ar scoladh anns an t-shghe dhìrich cheirt, ach gu bicdli c 'n a iobairt rèilich air son a' pheacaidh. Mar sin dh' ihuiling c fuidh làimh dhaoine mirunach j ach a tbuille air sin, b'i toil an Tighearna a bhruthadh 5 chuir e fuidh amhghar e, agus rinn e 'anam 'n a iobairt air son peacaidh. Isai. hii. 10. Dh' àithn e d'a chlaidh- eamh dùfgadh 'n a aghaidh •, chum trid a bhàissan gu nochdadh e tròcair do pheacaichibh caillte. Dh' agair e airsan ar peacaidhne, agus le sin thaisbein e a cheartas, chum gu bicdh e cothromach an uair a dh' f hireanaicheas e an duin' a chreideas ann an losa. 'Si so an aon icbairt a tha taitncach do Dhia. Cha robh brìgh ann am fuil tharbh no ghabhar, ach mar a bha iad 'n an samhladh air an iobairt mhòir iomlain so. Cha n èisd Dia ri moladh no buidheachas no urnuigh o bheul peacaich. ach trid fearta na h-iobairt so. Cha tig e dhuitse, creutoir truaillidh cion- tach, a shaoilsin gu feud thu ceart chorruich an Tigh- earna thionndadh air falbh, no deadh-ghean do Shlanuigh- ir a chosnadh, le do dheanadas fein. Ach 's e bhuin- eadh dhuil gach dòehas sara bith eile a leigcil dhiot, ag-

us do ihaice icigcil ris an lìln dioladh a thug Criost do *n Lagh air son dhaoine peacach. Tha cuireadh laidir ag- ad teachd a dh' ionnsuidh Chiiost, ceart mar a la thu. " Rinneadh esan 'n a iobairt pheacaidh air ar son, ged nach b'aithne dha peacadh, ciium gu bioraaid air ar dean- amh 'n ar fìreanlachd Dhè tridsan." Thug Dia d' a sheirbhisich frithealadh na rèite ', agus tha iadsan 'n an teachdairibh air son Chriost, mar gu cuireadh Dla Im- pidh leo-san, tha iad ag guidheadh ort, as uchd Chriost, bhi reidh ri Dia, 2 Cor.v. 20.

Tha sochairean an t-Soisgeil,maitheanas agus rcile,sìth agus slàinte, air an samhluchadh ri cuirm bainnse a dheas- aich Righ an domhainn air son a Mhic. Chuir e a theachdairean amach gus na lòidibh mòra agus na gàrach- aibh, chum gach aon, co tara bith e, a ghairm, seadh an comh-eigneachadh gu teachd astcach. Ach a thuiUe air so, tha an Ti Uilechumhachdach ag earail agus ag àith- neadh dhult, mur àill leat dol fuidh dhòrainn shiorruidh, gabhail rl losa Criost mar a ta e air a thairgscadh dhuit ann? an t-Soisgeul. Ma bhrise?.s tu an Lagh, dìtear thu leis an Lagh j ach ma dhiùltas tu Crlost, agus gu bua- naich thu mar sin, tachairidh dhuit mar a thachair do 'n chrann fhige, tuliidh mallachd an Fhir-saoraldh fein air do cheann, agus gun fhearsaoraidh eile ann gu d' theas- airgin.

Na h-abair ?.nnad feln, Na nilhe sln uile chreid ml o m'òìge. Maiih dh' fheudtadh gu cual thu lad, agus gu d' fhoghluim ihu iad o d' shinnslribh. Ach cha n- ionann sin agus an creidsinn. Shaoil na h-Iudhalch gu do chreid iad Maols, ach chomhdaich Criost orra gu robh iad meallta j " Nan creldeadh sibh Maois, ars' esan, " chreideadh sibh mise, oir scriobh e rau m' thimchioU." Nàraichldh creldenrah nan deamhan do chreideamh-sa ; tha iadsan ag creidslnn agus tha iad ag crlthneachadh •, tha thusa, ma 's fior, ag creidsinn, agus tha thu gu samh- ach socrach ag gabhail gu fois. Cha chreldeamh do chreldeamh ; cha n'eil ann ach creldeamh marbh. Nan creldeadh tu do rìreadh an Soisgeul, leigeadh tu dhlot do dhòchas ann adghllocas agus d'fhìreanlachd fein j chuìr- eadh tu do thoil feln alr chùl j dh'earbadh tu d'anam ri saor throcair Dhc, tre thoiUteanaj agus feartalbh n?. fo :

la a dhòirleadh air a chrann ctieusaidh j agus leanadh tu Criosl gu deonach togarnch, tre urram agus easurram, tre mhichliu agus dheadh chliu. Mar creid ihu dcadh iom- radh an t-SoisgeiI, ionnas gu bean e ri do chridhe, gu dùisg e d'aigne, agus gu cuir c d'inntinn fuidh ghluasad, is ccma ciod an creidcas a bheir thu dha. Cha n'cil do chreidcamh ach " marbh, agus e leis fcn j" Seum. ii. 17. cha n'eil cuid no cuidhrionn agad anns an t-saorsainn a dh' oibrich Criosl : tha mallachd Dhè uUamh gu tuit- eam air do cheann.

Ma chuireas lu falhast an sunrachas cuireadh an t-Soìs- geil ; ma 's roghnaiche leal do ihreabhachas, no do chean- nachd, no ni sam bith eile ; chi thu nach 'eil cuidhrionn agad maiUe ri muinnlir shaorla an Tighearna. Gidh- eadh biodb fhios agad nach fàgar tigh na cuirme fal- amh •, cha bhi rioghachd Neimhe gun luchd-scilbhe ; cha bhi Criost gun duais a shaothaire, coaca theamar no chail- lear thusa. A' chlach a dhiùltadh le daoinibh, 's i fa- thast clach-chinn na h-oisinn i. Thoir fainear ma seadh, gabh comhairle, agus abair ciod i do bharail mu'n chùis.

AN LARA EARRANN.

NAN cutreadh neach a' cheist anns a' cheann-teag- aisg air an duin' a's geire air talamh, gun eolas an t-Scis- geil aige, cha b'aithne dha a fuasgladh. Nan cuirteadh a' cheist cheudna air na daoinibh glice foghlumte am measg nan cinneach no nan ludach, anns na lìnnibh a dh' fhalbh, cha b' urrainn aon duine dhiubh freagradh thoirt anns am biodh seadh. Agus ri ar lìnn fcin, cha n fhaighear aon anacreideach, air meud 'eolais agus air fcabhas a gheurchuìs, a b' urradh freagradh iomchuidh a thabhairt air a' cheist so. Gidheadh is ceist i a thig ann aire gach neach, mar a shaoileamaid, uairegin j agus is èigin a fuasgladh,neo bhi caillte gu siorruidh.

A leughadoir, fcudaidh e bith gu do smuainich thusa cheana air a' chtist mhòir so, Malh dh' fheudtadh gu cual ihu searmon gheur, no focal brioghor o bhcul caraid, no gu d'rinn am bìis briseadh air do theaghlach, no gu do

10

bhuaii làmli an TJghearna do pLearsa, no do chuid ; tliea- gamh gu d' rinn ni èigin dhiubh sin do dhusgadh. Cha n'eil ào thlnchd nise mar b'àbhaisL ann an comhladar ag- us gnothuichibh an t-saoghail ; agus cha mhò na sin tha do thlachd ann an cochomunn an Tighearna. Leig thu dhiot cuid de do dhroch chleachdaibh, agus ghnàthaich thu cuid de dhjeasana?.aibh na diadhaidhachd •, ach cha d'fhuair thu fathast sìlh do d'anam. Is cràìteach leat sealltainn 'n ad dhèigh ; is fuathasach leat sealltainn romh- ad. Gach uair a smuainicheas tu air an Dia tha os do cheann, fàgaidh sin thu fo bhuaireas. Is ì do chainnt air uairibh, Mo thruaighe gu d' rngadh mi riamh j mo thruaighe nach cnuimheag mi anns an ùir ; b'f hearr dhomh bhi marbh na ann. Ach is niaith tha fìos agad gur faoin do dhùrachd. Is duine thu •, is duine beo thu ; cha n-urrainn thu pilltinn gu nco ni ', ach is duine bàsmhor thu ; is èigin dol air d' aghaidh, agus seasamh an lathair an Tighearna Dia uilenaoimh agus uile-chumhachdaich.

Ma tha leitliid so de smuaintibh ag èirigh gu tric ann ad inntinn,is ionann ceist maoir a' phriosuin agus a'cheist a tha do chridhe-sa a' fcoraich, " Ciod a ni mi gu bhi tearuinte ?" Tha freagradh an Abstoilagad. Bheireams' cidhrip air focal no dbà a ràdh riut mar f hosgladh air an fhreagradh sin.

Ma tha thu a' feoralch ciod a ni thu chum corruicli an Tlghearna thionndadh air falbh, agus thu fein a thais- bean mar neach a ta airidh air tròcair j ciod an deadh o- bair a ni thu, chum gu faigh thu còir air slàinte mar dhuais do shaothaire ;. am bheil ni sam bith mar sin a dh' f heudas tu dheanamh ? Cha n'eil aon ni. Is fior gu bheil còir air slàinte r' a faolain, agus 'n a lorg sin a bheatha shiorruìdh, mar dhua'is ; ach cha n-ann rmx luach-saothaire air son aon ni a rinn sinne, no a's urradh sin a dhean- amh, leinn fein no le coghnamh Dhia ; 's e th' ann duais na h-umhlachd a thug Criost do thoil 'Athar eadhon gia bàs. Is ann o shaor ghean tiiaith an Tighearna gheibh sinne duais, agus is ann mar sin is eigin a gabhail, " Dha- san a ni obair, cha n ann mar ghean-mailh a mheasar an duais, ach mar fhiachaibh. Ach do 'n ti nach dean obair, ach a ta creidsinn anns an ti a dh' fhireanaicheas an duine midhiadhaidh, measar a chreideamh mar fhìrean-

il

taclid." Rom. iv. 4, 5. Esan a dli' iairas cairJeas Dc a chosnadh le 'obalr fein, tha e saoilsin gu faigh e a' bliealha mhaireannach mar thuarasdal, no mar dhuais a siiaolhaire •, ach esan a chreideas, tha e gabhail na duaise mar shaor ghean-mailh gun a cosnadh. Thoir an aire gur e so cor innlinn gus an eigin duitse teachd, neo bàs- aichidh tu gu siorruidh. Ara fad's a shaoileas tu, le ni sam bith a dheanamh, gu faigh thu maitheanas agus slàinte air sghth na rinn thu ; tha thu le sin a' treigsin ns h-aon slighe a dh' orduich Dia chum do thearnadh, agus gu cinntcach bithidh do chuidhrionn agad maille ris na h-anacreidich.

A leughadair ionmhuin, ceadaich dhomh labhairt riut le saorsainn. Is cunthartach an cor anns am bhtil thia. Tha oighreachd shiorruidh, mar gu biodli fearann Cha- naaln, fa d' chomhair ; agus mar teid thu asteach a ghabh- ail seilbhe oirre, is e do mhi chreideamh a's coireach. Chuala tu cia am freagradh a f huair maor a' phriosuin j agus cha n-iheudar caochladh freagraidh thabhairt duitse. Thoir an aire ma ta, mur dùraigeadh tu d'aiiam neo bhàs- mhor a chall, nach cuir ihu do dhùil ann ni sam bith ach ann an gràs Dhe 's an t-Soisgeul : " Creid anns an Tigh- farna Josa Criost, agus bithidh tu air do thearnadh."

Ach cisd, an tùs, ri teachdaireachd an tSoisgeil a th' agad r' a chreidsinn. Ma thuigeas tu c gu ceart, agus ma ghabhas tu ris mar ni iomchuidh agus freagarach, le d' uile chridhe agus le d'uil' anam j ma thaitneas e ri do thogradh, mar is cinnte gu freagair e ri d'fheum j iha a' chùis gu maith, agus cirigh gu mailh dhuit a choidh. Cha chuir mi romliad barail dhaoine mu 'n t-Soisfreul, ach ailhriseam brialhra Ughdair an t Soisgeil fein. Tha brìgh an t-Soisgeil air a chur sios gu h-athghearr ann iomad earrann de 'n Ti-orana nuadli, air doigh co reidh shoilleir, as gu feud fear 'n a ruith a leugl;adh. Mar so deir an Scrioptur : " Is ann mar sin a ghradhaich Dia an saoghal, gu d'lhug e 'aon ghin Mhic fein, chum cia b'e neach a chreideas ann, nach sgriosar e, aeh gu bi a' bheatba shiorruidh aige." Eoin,iii. 16. " Is fior an radh so, ('s ann a la e co fhior agus co chudthromach as gu d'fhàs e niar ghnalhfhocal Criostuidh,) agus is fiù e uir gach aon chor gabhail ns. gu d'thainig losa Criost do

12

'n t-saoghal a thearnadli pheacach." 1 Tim. i, 15. " Thà sìnn a' searmonachadh Chriost air a cheusadh,'" 1 Gorin. i. 23. " Is i so an fhianuis, gu d'thug Dia dhuinn beatha mhaireanach ; agus tha a' bheatha so 'n a Mhac'* 1 Eoin, V. 11.

Ann a' leithid so de bhriathraibh athghearr tha an Soisgeul air a chur an ceill. Cha n e nach 'eil tuiUe ann r'a chreidsinn j ach gu bheil an teagasg a ta foillseach- adh bàis Chriost air a' chrann a' tabhairt lcis, 'n a cho- imeachd, gach teagasg feuraail eile ; ionnas, ma ghabhas tu ri so gu ceart, gu creid thu a' chuid eile mar an ceud- na.

Faic nls ciod a tha teachdaireachd an t-SoIsgeil ag cur an ceiU ; gur ann aig Dia tha a' chòir, gur sinne tha 's an eucoir *, gu do chiontaich sinn gun leisgeil *, agus le sin gu bhcil sinn fuidh bhìnn a Cheartais, buaiUeach do dhòrainn shiorruidh •, gur ann o shaor ghean-maith Dhe tha trocair r' a h earbsadh ; gu b'fheumail gu riaraich- eadh a Mhac ionmhuin fein an L^gh, ]% 'umhlachd agus 'fhulangas gu ruig am bàs, mus am feudtadh tròcair a nochdadh do'n chiontach ; gu bheil Dla làn-toilichte leis an dioladh a thug Criost seachad ; agus gu bheil e reidh dha nis, gabhail ris gach aon pheacach a chreideas ann an Criost, agus maitheanas thoirt da 'n a uile lochdaibh, d' ara meud agus d' an lionorachd, gun a cheartas no a naomhachd fein a chur air ci\l.

Ciod a deir tu ris an teachdaireachd so ? Tha làn dear- hhadh gur sgeul fior a tha mi 'g aithris, Bha e air a labh- airt an tùs leis an Tighearn fein, agus dhaingnicheadh e dhuinne leo san a chual e. Thug Dia fianuis leo ann an comharalbh agus longantasaibh agus miorbhuilibh iomar- cach. An urralnn thusa gabhall rls an tcachdalreachd ud le làn toil > An urralnn thu slàlnte shlorruidh d'ana- ma earbsadh rl focal an Tlghearna ? No am bheil thu a' jaollsin nach 'ell do cl>ionta co romhòr, no do chor co ro chunthartach, no thusa co neo-chomasach air thu fein a chobhair, as a tha focal na fìrinn ag Innseadh dhult ? Am bheil thu falclnn do chiftnta toirt barrachd alr cionta dhaoin' elle, ged nach lelr do dhuine sln ach dult feln ? No an deacair ieat tròcair a ghabhail an rlochd peacaleh chaillte ? An uair a ta thu ag asluchadh tròcair, am bhcil

13

thu 'g ad mlieas fein mar iieacli a llia che.ina fuidli bhìnn^ agus ullamh gu bbi air a ghrad-chur gu bù^ ? No an c durachd do chudht. gu faigheadh tu beagan (.uille ur-raim anns a' bh:cih a bheirear ort, gu cuircadli am Bieith- eamh dealach eadar thusa agus luchd mi-bheus grùiueil ^ chum gu faicleadh gu do shaoithrich thu fein, agus gu do bhuannaich thu beagan, ann obair do shlàinte, agus nach robh thu ann eismeil gu deanamh Criost na h-uircad a:r do shon-sa as a rinn e air son pheacach eile ? Tha saorsx dhaolne peacach trid .Tosa Ciiosl 'n a ni taitneach do Dhia ; am bheil so taiiin riutsa ? No am bheil thu 'g a dhiùitadh, agus ag ìarruidh, mar bha Naaman (2 Righj V. 11. 12.) seol elle chum do shlànuchadh ? Tha an seol so a' làn-f hreagairt ri d' f heum ; ach cha fhreagair e li barail mhealltaich, no ri smuaintibh àrdanach, no ri tniannaibh neoghlan do ghnè. Feumaidh iad sin uile bhi air an leagadh sios, air an saltairt, agus ionanu'i air aii ccusadh gu bàs. An urrainn thusa d' aontadh thur ri so, ag radh " Amen, is fior agus is ceart, agus is maiih focal an Tighearna ?"

Is maith 's aithne dhomh gur e sn ni a's mo a bhios do leithidsa 'g iarruldh_/ò/r inTitimi ; agus cia b' e nl a gheal- ìas duit fois, is math leat fios fhaghail air. Ma ghabh- as tu ris an t-Soisgeul le fior chreideamh agus muinghin, gheibh thu gu cinnteach fois uaith. '' Is i so an t- siighe dhìreach chòir ;" imich innle agus gheibh thu fois do d'anam ; ach cha n-f haigh thu fois f hior bhuan air aon doigh eile. Is cunthartach dhulnne sòlas eile thairg- «eadh j is bàs duitse sòlas eile ghabhail. Sparram ort a- TÌs, mur dùraigeadh tu d' anam a chall gu sioiruidh, na .gabh fois ann ni sam bith ach ann an Criost amhàin. Dùineam an carall so le labhadh thoirt duit a thaobh cuid de na mcarachdaibh anns an dòcha dhuit tulteam.

1. " Na bl a' sìr amharc air do chionta Je ea dòchas inl chreideach, agns le sln a' diuideadh do chùl air trò- cair Dhe anns an t-SoIsg€ul." Na h-abair, Tha mo lochdan co mhòr agus co lionor, tha mo chicnta co throm agus uamhasach, nach feudar leam rnaltheanas earbsadh. C'uime theireadh tu sln, agus gu bheil fuil Chriost ag glanadh gach uile pheacaidh air falbh. Am bheil thu do rìfcadh ereldsinn so ? Cha n'eil cumhangachd ann

u

an Criost, ach ann ad innibh fein. Cha n'eil smuaintc Dhe mar do smuainte-sa, no a shlighean mar do shlighe- an-sa : mar iha na neamhan àrd os an talamh, tha a smu- aintean àrd os ceann do smuainte-sa. Am peacach a philleas ri Dia, gheibh e tròcair gu pailte Cha b'e sud am focal ceart, " Ma 's urrainn thu ni sam bith a dhean- amh, dean trocair orm j" ach is c so e, " Ma 's urrain thusa creidsinn, tha gach aon ni comasach dha-san a chreideas." Ciod c a ta thu cur an anih- arus ? An e cumhachd agus foghainteachd do Shlan- uighir ? Nach 'eil e comasach air tearnadh gus a' chuid à*sfhaide^ Eabh. vii. 25. An e a thoil ? Nach 'eil a chuireadh gràsmhor a' dearbhadh dhuit cia loileach a ta e ì An toireadh e gairm " Cia b'e air am bheil tart, thi- geadh e do m' ionnsuidhs, agus òladh e," mar biodh e lan-toileaeh air miann gach neach a thig a shàsuchadh ? Math dh' fheudtadh gu saoil thu gur deadh chomhar air irioslachd agus aithreachas a bhi sìr amharc air do chionta le geilt agus mi-mhisnich. Is iomchuidh dhuit amharc air do chionta le trom-dhoilghios, ach seall nach e spio- rad na fein-f hireantachd a tha 'g ad chumail gun sòlas. Nan dùraigeadh tu dol a dh' ionnsuidh Chriost a dh' fhaghail tròcair, mar cheann-feadhna nam peacach, rach- adh tu ann gu luath, agus gheibheadh tu saorsainn air ball. Ge lag do dhòchas, agus ge pailt do dheoir, is cun- thartach leam gur e so a 's adhbhar orra, a chionn gu bheil thu an geall air deadh-ghean an Tighearna a chosnadh ie mtith eigin annad fcin. Nan cuireadh tu cainnt air do smuaintibh, 's ann a theireadh tu, " Nara biodh ni ei- gin agam, air a lughad, a thaitneadh ri mo Shlanuighear, 's ann bu mhòid mo mhisneach a' dol 'n a f hianuis j nam biodh bcagan feabhais orm, is ann bu dòchadh lcam gu nochdadh e tròcair do m' anam.'" Cleas an duine thinn a theireadh " Nam bithinn beagan ni b' f h«arr, racliainn lc tuiUc misnich a dh' iarraidh leighis." Nach e so fàlh mu 'n do ghearan ar Tighearn, " Cha 'nàill leibh tcachd a m' ionnsuidhs' chum gu faigh sibh beatha." Am fad's a ta thu mar sin an geall air ni eigin a dheanamh a dh' f heudas do mholadh ann scalladh an Tighearna, 's ann a tha thu 'g iarraidh *' d' fhireant&chd fem a chur

15

ait bonn." Agus ma mhaireas tu anns an aigne s5n, tlia cunlhart gu toirear lhairis*lhu gus a shaoilhiii gu d' f huair thu mu dheireadh annad fein am maith a bha d'anam a' miannachadh.

2. Mn tha do Choguis air dùsgadh agus *g ad chron- achadh, ionnas gu do leig thu dhiot cuid dc do dhroch dheanadas, agus gu do leasaich thu cuid de do bheusaibh j ' thoir an aire nach bi thu 'g ad bhreugadh fein le deadh dhòchas a thaobh do staid. o leasachadh do bheus aa taobh annuigh." Is mcarachd so leis am bheil iomadh ncach a' teachd gearr air fior chreidcamh agus air fior shòlas. Ahair gu do thcich thu, roimh achmhasan do Choguis agus bagraibh an lagha, o lochdaibh dàna chum dleasanasa na diadhachd, cha d' rinn sin ach na geugan a sgalhadh ; dh' fhàgadh an crann slàn, agus an fhreurah beo, mar a bha. Cha n-e " do pheacan a bhriseadh air falbh" a ni feiira, mar brisear air falbh iad " le firean- tachd j" Dan. iv, 27. agus cha deanar sin ach le creidsinn ann an Criost. Tha duine làidir a' pheacaidh 'g a dhaing- reachadh fein taobh stigh a' chaisteil ; agus mur gabh thusa dlon fnidh fhior sgàil an t-Soisgeil, brisidh e mach ort le ùrachadh neirt, agus sguabaidh e roimhe gach lea- sachadh agus dleasanas faoin as an robh ihusa gu h-amai- deil a' deanamh buin. Ged tha '"■ miann na feola" a' fol- achadh a' chinn, is dòchadh gu bhell " miann na h-ìnn- tinn," gu h-araidh uabhar spioradail, a' togail a' chinn gu h-àrd. Is cinnte gu bheil a' chùis mar so, ma 's e gii bheil thu a' leigei] do dbcchais air do leasachadh beatha, agus a'tarrulng sòlais a> sln ; agus an àlte dhuit bhi ni's fearr, no ni 's faig^e do Rioghachd Neimhe, na bha thu roimhe, tha d'anam ni 's gràinelle ann sealladh Dhe na bha ,e idir ; seadh, is dòchadh gu teid' cìs-mhaoir agus striopaichcan asteach do Rioghachd Dhe na thusa. Am fad's /lach gabh thu ri Criost, ceart mar a ta e air a thairg- seadh anns an t-Soi.sgeul, cha ghabh Dia riutsa j agus gus an gabh e riut fnn, cha ghabh e ri aon obair no tabli- arlus a bheir thu d'a ionnsuidh. Dh' f hàg do pheacadh tbu fuidh f heirg Dhe agus fuidh bhinn a cheartais ; agus gu.s ani bi an reite air a dcanamh, cha ghabh e tabhartas o d' làimh. Cha tigeadh e ri onoir agus mòrachd aa àrd-Righ tabhartas a ghabhail o do leithid.

16

3. *' Thdìr ar> aire rnch gabh thii sèlas o Ihriobloid inntinn, no o gheur fhaireachdainn sam bith a bha agad " Feud;iidh e bith gan abair cuid eigin riut, gu bheil do thrii.bloid na comhar cinnìeach gu bheil fròcair a' feith- paml, ort ; agus ma bhuanaicheas tu màr a ta ihu, a' feitheamh mar gu b' ann aig bruaich na linne, gun eirich gu maith dhuit mu dheire. Ach cha n fbiach a leichid i'in a chreidsinn ^ cha n'eil bonn aig anns cn Scrioptur. Cha n e do thriobloid a dhearbhas gu d' fhuair no gu faigh thu tròcair, ach toradh na triobloid. Dh' fhula- ing Saul amhghar 'n a innlim co mhath ri Peadar. An iiair a bha luchd-morladh losa air atn biofadh 'n an cridhe, cha tug Peadar sòlas doibh le innseadh gu bu dheadh chomhar sud aif an iompachadh agus an tearnadh ; acb dh'earai! e orra ^ithreachas a gbabhail. agus bhl air am baisteadh, ann ainni losa Criost, chum maitheanais phea- caidh. Gniomh ii. 8. Mar sin rinn Pòl agus Silas, aii uair a bhuail uamhann fear-coimhead a' phriosuin. Cha tug iad misneach dha o 'n eagal a dh' fhairich e ; ach shearmonaich iad dha losa Criost mar an t-aon bhun-dò- chaJs. 'Nam marbhadhjsraeleach duine gun fhios, bha baile dìdein ann chum gu teicheadh e an sin,raus3n dean- adh dioghaltair na fola greira air, Nan stadadh e air an rathad, ag gabhaii sòlais o 'n eagal a dh' fhairich e roirah chlaidhcamh an dioghaltair, an deanaJh sin a thear- nadh ? Màr sin cha n'eil teaiuinteachd dhuitse gus an tàr thu asteacli da bhaile na dìdein, agus gu dean tha gie'm air an dòchas a chuireadh rnmhad anns an t-Sois- gfuh Ma ghabhas tu sòlas o d' amhghar, is cunthaitach nai.h luig thu Criost, agus le sin gu bi thu cailltè. Is ìomadh iad a rinti so ; agus an uair a shaoil iad gu robh iad a;g oir na linne, a' feit.hcamh ri gluasad an uisge, 's ann a bha iad 'g a-i socrachadh fein air bonn fàs, ogus a' torail ci':he air a' ghaineamh. Cha n'eil bealach meadh- onach t.jdar crei'deamh agus mi chreideamh. Agus ma tha neach a' cluinntinn an t-Soisgeil, agus gidheadh nach 'ell a' Jcigeil a thaice ri Criosd 'na acnar air son <^làinte j is cinnte gur ann a tha e cur a dhòcha:i$, ma tha dòchas aige, anri ara fcartaibh eigin leis fein. Cha n'eil mcarachd snn a's mio-a na so.

A^'^"- Thoir an aire nach cuir thu do dhòchas ann do

17

Chreideamh, mar gu bu deadh ghriomh e a choisiir duvt duais o Dhia," Is fior gu bhtil thu deanamh gu mailh 'n uair a la ihu crcidsinn, agus gu bheil ihu le iin a' toirt umhlachd do riitbne Dhe. Ach ma shaoileas lu gu bheil $o 'n a ghnè umhlachd 'ris an canar lielbhdhireacli, agus gu bheil Dia nise toileach air gabhail ri sin an àite umh- lachd iomlain, agus thusa fhirtanachadh air sgìith na h- umhlachd sin j tba thu falhast ag iatraidh d' fhirean- tachd fein a chur air bonn, fuidh riochd creidimh an t~ Soisgeil. Is i so àithne Dhe, gu creid sinn ann ainm n Aihic. Tha creidsinn 'n a ghniumh umhlachd do Dhia. Qidheadh cha n-ann sn riochd ur^hlachd a ni e ar fìrcan- achadh j ach do bhrigh gu bheil sinn le so ag gabhaii Chriost, agus air ar dlucheangal ris j oir is ann air a sgàth-san amhàin iha Dia leidh ruinn. Ma iha do dhùil ann losa Criost amhàin air son slàinlc, cha bht mcL'S ìdir agad air smuaintibh d'inntinn no oibreachadh do chridhe fein j ach air obair an ti a thainig chum an t- saoghail a thearnadh pheacach.

Ma 's aill leat fois chinnteach bhuan do d'innlinn, na leag do dhòchas air aon ni annad fein ; ach seall an taobh amuigh dhiot fein air losa Ciiost mar a ta e air a thaisbcanadh dhuit anns an t-Soisgeul. Feudaidh tu dear- bhadh fhaghaiJ, an deigh làimhe, gu deachaidh tu thair- is o bhàs gu beatha, leis a' ghràdh a rti' agad do ' na braithribh, agus le ccmharaibh eile o'n Scrioplur -, agus o*n uair a shocruicheas tu thu fein air steidh an t-SoisgeiI, feudaidh deadh dhòchas sòlasach bhi agad ris an t-slàmte a ghealladh 's an t-Soisgeul. Ach a' cheud saorsainn a j;heiuh d' anam leonta, tna 's saorsuìnu cheart i, thig i dìreach o Chriost ; an uair a chi thu, 'n a umhlachd ag- us 'n a fhulangassan, a' cheart chobhair a fhreagras li feum agus ri togradh duine pheacaich chaillle mar thuss.

An deigh rabhadh thoirt duit mu na ceumaibh fiara bu chòir dhuit a shcachnadh, blieiream seol no dhà mu 'n t slighe dlilrich cheirt anns an còir dhuit imeachd.

'S e creidsin ann Icsa Criost, esin a ghabhail mar a la e air a thaisbeanadh anns an t-Soisgeul. 'S e Criost an ceud thiodhlacadh bheir Dia seachad •, maille ris-san bheir e gach ni maith eile. Ma bheir Dia dhuit Criost aa lciseach, agus an sin na h-uile rithe rnaithe gu saor ixl&ìI-

le ris j is eigin gu gabh thusa Criosl an toiseach, agus an sin na h-uile nilhe gu saor maille ris. Do reir so, delr an Scrioptur, " esan aig am bheil ani Mac, la bealha aige; ach esan aig nach'eil Mac Dhe, cha n'eil beatha aige." 1 Eoin, v. 12, Feumaidh tu a ghabhail mar a bha e air a thabhain j 's e sin mar iobairt-reife air son a' pheacaidh ; chum gu biodh Dia cothromach an uair a dh* fhireanaicheas e peacaich thruagh aindlddhaidh a chrei- deas ann an Criost. Rom. iv. 5. Feumaldh tu d'earbsa chur ann san mar an t-aon bhun dòchais, agus maitheanas iarraidh as a leth-san amhàin. 'S i so an doigh air an eigin dait slàinLe iarraidh •, 's e so creideamh auu am fuil losa, leis am bheil peacaich alr am fìreanachadh. An uair a ghabhas tu Criost mar gub'ann an ceangal-pòsaidh, gheibh thu còir is cuidhrionn anns na rinn agus na dh' fhulaing e air talamh, agns anns na iha e uis a' deanamh aig deas làimh Dhe air Neamh.

Ma chreideas tu ann an Crlost, ged tha do thaice ris gu h-àraidh mar fhear-deanamh na reite eadar Dia agus d'anam } gidheadh an uair a ghabhas tu e msr do Shagart agus d'eadarmheadhonair, gabhaidh tu e cuideachd mar do Righ agus d'uachdaran. An uair a thig thu d'a ionn- suidh, air do shàruchadh le ciontn, chum gu faigh thu fois, gabhaidh tu mar an ceudna a chuing ort, agus foghlum- aidh tu an inntinn chiuin iriosal a bha aige-san. Mat. ii. 29. Ged fhireanaichear thu le Creideamh amhàin, cha n-ann le Creideamh a ta leis feinj Seum. ii. 17. ach Creid- eamh a ^jhineas umhlachd do gach uile àithne. 'Nuair a ghabhas tu ri Criost, agus a cheanglar thu ris tre Chreid- eamh, tha do Chreideamh an sin 'g ad f Inreanachadh ; 'nuair a dh' aomas Creideamh thu gu umhlachd a thabh- airt do lagh Dhe, tha do Chreideamh an sin 'g ad naomhachadh,

Air an doigh so, a leughadoìr ionmhuin, gheibh thu fois do d' anara. Ann an gabhail na slighe tre fhàsach an t-saogbail so. dh' ionnsuidh tìr na glòire, bidh iomad obair r'a deanamh, iomadh namhaid r'a cheannsachadh, agus theagamh iomadh cruachas r'a fhulang.. Ach ma . bhuanaicheas tu ann an creidbinn, m.ar a tliòlsich thu, ìonnas gu caith thu do bheatha reir creidimh, gheibh tha n^art a reir d'fheuma. Fàsaidh gach dleasanas ni 's la;!.-

19

talclie, tàsaidh gach buaireadh ni 's laige, ceannsaichear do naimhi.'ean rcmhad, agus bidh fulangais na beatha so ag oibreachadh cudlhtoim glòire dhult, a mhealas lu gun tàmh, gun chrich, gun lughdachadh, anns an t-saoghal a ta ri leachd.

Beannachd an Tighearna leat j Is gu ma slàn gu bràlh do d'anam, Ire ' ghràs a ta ann losa Criost.

DUNEIDIN... CLODH-BHUAILTE lE EOIN RITCHIE. 1811.

. ^4..tX..l,;a

i. .:Ì « il '#

!<:»!4iK«^^.-'^*^'«

« >' : « "I ì» «

■^ r^ .t

d'v;^.j^