———— ----- -----.--- ——— ———— —— ——— ——— — ————

04117 9656

3 1761

|11}1}}

24 {τ Ve jd d

5.

WHERACLITI ALLEGORIAE HOMERICAE.

EDIDIT

E. MEHLER,

LITT. HUM. ET PHIL. DOCT.

LUGDUNI-BATAVORUM,

APUD'E. J. BRILL Academiae Typographum.

MDCCCLI.

V^

UL "De" ) A 35 In ᾿ 1 ^ LM | . j Y A " "f - med " ἢ 5 ^ * Ἢ dx PEN X ' ἯΙ ks » »* n * E "e" , J ; E : i *- H 4 . i " ἢ D ^ í ν n E ls ] b E - 1 T . 4 i j n m uM ς

s : A —

à

* t

2 4; T

t n » Y ci Nee , "

| cit m d ciet door iof d

dueietlte Y coim

eges — uit - analisi

apriwogenid. ἡ Mig t

sind be: εἰ ᾿ανοκαβεμεβνεὰ si οἱ sat

nies 24 ἢ "fT |

jid — penati it idol ivi HM

ET ssasianiseos : Sido. isüledsas duit EH

4

z

müsebuA asd duit nehey idi. - d psit. S Eid D ἕ get dá τῶ yi τὶ

áo ἢ v^ ipei bi india

Ὁ

M a , x * : τὰ ΒΕ δυο vB dn * camina 3 SW Hus n MOS que 3

sitit ba d ;

t 7 ὼ τὸς ἊΝ f n e * A ^ K & - ü : ; ; , Ἢ S ) τ Νὰ d

r wr » δ ny

PRAEFATIO.

T t€

Quod. suspicati erant Conradus Gesnerus et. Thomas Galeus , Heracliti librum de Allegoriis Homerieis istis libris manuscriptis , quibus ipsis-uti licuerat , non in- tegrum contineri , quoniam apud Eustathium sub He- racliti nomine | nonnulla repraesentarentur, quorufh nullum in. opere Heracliteo adesset vestigium : id si- mulatque huius saeculi initio bibliothecae Vaticanae πειμήλια Parisias migraverant , non amplius coniicien- do opus erat colligere, quum essent intér istos Co- dices Vaticanos, quibus manifesto demonstraretur , quam recte atque acute viri isti iudjeassent. Quum enim in operis istius , quod inscriptum est » Notices et Extraits de la bibliothéque impériale," volumine . VIL pag. 238 mentio faeta esset. duorum codicum . Vaticanorum ,, 305 et 871, qui Heracliti Allegorias Homericas, atque in iis multa continerent , quae in impressis liuius libri editionibus desiderarentur , mox ex iis, quae Bastius in annotationibus ad Gregorium Corinthium Schaeferi et in Epistola critica ad Bois- sonadum , et C. B. Hasius in Bredowii Epistolis Pari- .siensibus ex iis codicibus, praecipue e priore, publi- ci iuris fecerant, omnibus manifestum est factum ,

-— IV Ἣ

eos libris ab leracliti editoribus adhibitis non solum esse integriores , sed etiam multo praestantiores, Nec. tamen e tanto diligentissimorum philologorum numero ullum spes redintegrandi seriptorem , cui pulcherrimos Alcaei Anacreontisque versus servatos debemus , adeo potuit allicere eoque adigere, ut novae parandae He- racliti editionis consilium susciperet, et integrae, et superioribus emendatioris;; donec Cobetus, Franciae Italiaeque. bibliothecas quum perlustraret et in iis collationum anecdotorumque thesauros colligeret , quos admirabundi. videmus , quibus viri uti licet institu- tione et familiaritate ,/ quosque mox laeti excipient , quibuseumque Graecarum literarum salus cordi est; donec Cobetus, inquam , etiam Heraclito exstitit sos- pitatór, quum non solum Allegoriarum istud sup- plementum e Cod. 305 describeret , annotata alterius Codicis varietate , sed etiam accuratam e libris Vati- canis conficeret iam editae Allegoriarum partis colla- tionem, . Novum praeterea futuro editori paravit auxi- lium tertio indagato Heracliti codice Vaticano , mutilo o:quidem , sed bonae frugis pleno in illis, quae praebet. / Quae. omnia mihi, quem sciebat Hera- clito operam dedisse , tradidit Cobetus, quibus uterer

pro meis. Cuius vero et hanc insignem liberali- tatem praedicare , et extollere , quae in me multa et magna contulit reliqua beneficia, non huius vi- detur esse loci. Quibus igitur instructus auxiliis, ad novam. Heracliti parandam editionem "accessi, haec sunt :

1, Codex Vatieanus 305 (V. Notices et Extraits

— y —

Tom. VÍ, p.496 et Tom. VIII, pag. 258, C. B. Hase in. Bredowii Epistt, Parisiens, pag. 243) , ab Hasio per- peram, ut videtur, bibliothecae Vaticanaé trecente- simus Zeríius appellatus, de quo ipse: Cobetus haec annotavit. » In Cod. Vatic. 305 , bombycino , for- mae IV , saeculi XIV , reperi: partem. extremam libri de Allegoriis Homericis Heracliti, Codex est satis difficilis ad legendum , hic illic corrosus a tineis, Fol. 171 huius Codicis exstat liber Zloggvoíov: φιλοσόφου ᾿Ὁμηρικῶν ζητημάτων βιβλίον α΄. Explicit fol; 184 Zma- τὰ ὁ Níoroo φησὶν ἀλλ᾿ ἄνδρας κτείνωμεν. Spatium vacuum. duorum fere versuum /capax ; tum fragmen- .ium mon nominati auctoris initio mutilum incipit : Ova: ϑαλάσσῃ καὶ ταρτάρῳ. πᾶς γὰρ ὁ μῦϑος ἠλλη- γόρηται περὶ τῶν ἐν ἀρχῇ τεττάρων στοιχείων. | Ágnovi librum Heracliti et laetissimus vidi in fine esse in- tegrum."* (D.) |

2. Codex Vaticanus 871, cuius accuratiorem | de- scriptionem non dedit Cobetus; at dixit mihi formae esse VIII atque saeculi XV. | De quo cff. quae. surit apud Hasium 1. 1, p. 244, et.quae monuit Bastius in Schoellii Repertorio, Tom. I. p. 65: » Ce precieux manuscrit est beaucoup plus complet, que le téxte imprimé , surtout vers la fin, oh toutes les éditions ont une lacune. Gale s'était apergu , qu'il y man- quait quelque chose, mais on ignorait alors ,. qu'il existát un manuserit, qui y suppléoit. .. Cependant , avet ce supplement méme , Heraclide n'est pas encore complet" (A.).

3, Codex Vaticanus 951, qui fragmentum Hera-

*

— Yi —

cliti continet^ab' initio usque ad extremum caput. XV , quique :explicit in: vocabulis τοὺς ὀνομαζομένους : ἀπο- τροπιασμούς: De: quo.-praeter numerum nil heitisi quod :possim? referre. (B.) |

4. Ad emendandum Heraclitum quanti pretii es» sent Scholia “οποία (Β) in. Homerum ,. post Schowii demum: publici iuris factam | editionem ἃ Villoisono divulgata ;' Hasius 1, 1. et indicavit et. luculentissimis demonstravit. exemplis... Magna: enim operis: Heraclitei pars: in^ scholiis istis continetur; modo omisso γ᾿ modo addito ; modo :obscurato ; Heracliti nomine, Idem de scholiis: veteribus in: Odysseam Buttmannus monuerat , qui quam: diligentissime singulos: Heracliti locos indi- cavit; - Quam» vero negligenter "in^ Homeri ^ Codicibus Venetis describendis"et conferendis : versatus "fuerit Villoisonus,' nil attinet monere' post: graves - virorum doctorum omnium paene, qui Homerum: atigerunt ; j eriminationes' et querimonias. Bonum factum - igitur,

quod: novam ab eodem Cobeto confectam Codicis Ven. |

B. collationem 'adhibere - mihi contigit, in qua et multa continentur , quae difficiliora scilicet lectu Villoi- .sonus omiserat, et emendantur innumerabilia paene vitia, quibus. scatent. scholia , qualia ex isto codice hause- rat Villoisonus et ἃ Villoisono mutuatus est Bekkerus.

-— Neque Bibliotheca: Leidensis in opere conficien- do ἔρανον mihi detrectavit, Servantur enim in “Θὰ bibliotheca quatuor Opusculorum Mythologicorum Ga- lei exempla ,^ quibus usi fuerant Hemsterhusius ,' Val- ckenaerius , Ruhnkenius et Wyttenbachius , quorumque in marginibus praeclari isti viri emendationes ' aliquot

E

»

- — VI —

el annotaliones quantivis prelii adscripserant, Quas pro humanitate illa, quam omnes philologi. noverunt atque: uno ore celebrant, proque eximia erga me stu- diaque mea benivolentia. Heraclito meo ornamento esse voluit bibliothecae spectatissimus praefectus , I. Gee- lius.

—Editionibus in textu constituendo usus sum . quan- tum scio quae prodierunt omnibus, : Quas singulas recensebo quam brevissime :

..4.- Allegoriae : Homericae primo typis sunt exaratae Venetiis apud .Aldum 1505. fol., ad calcem fabella- rum Aesopi et 'Gabriae inde a pag. 96. | Falso enim Heynius in calce epistolae ad Schow, pag. xxxiv. He- raclitum pag.: 86. incipere : indicavit ; errore enim: ty- pographico in editione. Aldina ea pagina. numero 86, nec ut debuerat, numero 96 est insignita. Continet praeterea iste liber Cornutum , |; Palaephatum , Orum Apollinem , et proverbia. Textus. Heracliti multis locis longe est emendatior, quam in posterioribus editionibus: apparet. . Quod lubet in. nonnullis exem- plis: ostendere. Pag, 5. (ed. Sehow.) Ald. τρέμεν οὔρεα. Schow, τρέμε δ᾽ οὔρεα. --- Pag. 13. Ald. i&ícov.: Schow. ἐξουσίας. -- Pag. 21. et ubicumque hoc vocabulum invenitur. ϑρυλούμενον. Schow. ᾿ϑρυλλούμενον. — Pag. 109. χάπρον. Schow.: κόπρον. —: Pag.:132.20 δροσερὸν τῆς ἐαρινῆς καταστάσεως ἐμφανέστερον ποιῶν. Schow. τὸ: δροσερὸν τῆς ἐαρινῆς καταστάσεως ποιῶν. — Pag. 18 ἐπέκλασεν. ὀργήν. Schow., ἐπήλασεν. οργήν. — Cuius rei , si esset. operae pretium , multa. praeterea exempla proponere possem.

— WII

2, Conradi Gesneri editio , quae vulgata est DBasi- leae 1544. . Textus. ad Aldinam editionem est expres- sus. Addita est versio. Latina , quam qui aecurate contulerit , in ea intelliget multa a Gesnero sagaciter esse mutata atque correcta , quae in ipso textu Graeco emendare religioni ducebat.

8. Repetita est Gesneri editio. ad calcem . Hónteri Odyeseae ; quae apud Vignonum prodiit a.1586. Quod prae Gesneri editione sibi habet. peculiare , sünt ad- iectae .Mazerii notulae, quae nil aliud | continent , quam locos Homericos, qui in. Allegoriis occurrunt.

4. Primus nova auxilia textui emendando adhibuit Th. Galeus, qui usus est Codice, quem nomine Ma- nuscripti Anglici designavit , textumque Heracliteum praestantissimis Codicis lectionibus suisque emenda tionibus receptis exhibuit in pie Midi Amstelod. 1688, pag. 407—498.

5. Superioris denique saeculi: anno: 82 Gobiipd prodiit. Heracliti editio Sehowiana. Textus Galeano haud est emendatior, quum Schowio praeter Gesneri - Galeique editiones (Aldinam. enim .non . contulerat) nulla ἴῃ. promptu fuerint subsidia. critica. : Tamen haud ita paucos locos Heracliteos in: annotationibüs aut ipse emendavit aüt futuro editori corruptelae se- dem indicando viam munivit,. Praemissa est epistola C. G. Heynii ad. editorem , in. qua. » commemoravit nonnulla , quae cum. humidae prelo plagulae ad. eum afferrentur, subnotaverat et animadverterat," | Quae Heynii annotationes praeler futilia nonnulla multa continent perquam utilia, id quod ex annotationibus

a me textui subiectis manifesto satis apparebit, Heraclitum , non Heraelidem , ut Gesnero Schowio- que' erat visum, scriptoris fuisse nomen, non am- plius potest esse dubium , quamvis Codicum MHeracli- teorum auctoritate eatenus tantum in quaestione diri- menda possim inniti, quatenus iis est fides habenda , quae monuerunt Lucas Holstenius in diss, de Porphy- rio eap. VIII et Fabricius, B. 6. [. p. 133 sq.; quum e Codd. Vaticanis mihi de nomine nil liqueat. At cff, Schaefer. ad Greg. Corinth. pag. 170 et Osann. in praef. ad Cornut. pag. 111, Alia vero multa in promptu sunt argumenta, “Ἡράκλειτος excitatur in Schol. ad Hom. 1]. 5. 200 (Vid. Schaefer. 1.1., Iac. Bernays., Heraclit. 1 pag. 27 , meam denique anno- tationem pag. 101. 3). Eustathius ad Odysseam pag. 1504'ed. Rom. allegoriarum Homericarum scriptores nominat Palaephatum et Characem , addens ᾿“Ἡράκλει-. τος; οὐχ ὁ σκοτεινὸς, αλλ᾽ ἕτερός τις, ὁ τοῖς ἀπίστοις προϑέμενος ἐμφῆναι πίστιν, unde colligi possit , Eu- stathium ad eundem auctorem retulisse Allegorias Ho- mericas et libellum περὶ ἀπίστων, qui sub Heracliti nomine circumfertur. Allegoriarum Homericarum cap. 40 exstat in. Schol. ad. Il; O. 18, addito in fronte “Ἡρακλείτου nomine, —Descripsit e Cod. Marc. 613 Cobetus scholion ad Od. 4, 384, cuius hoc est ini- tium : ἠλληγόρηται παρὰ τῷ Ηρακλήτῳ περὶ τὸν Πρωτέα οὕτως. Quibus omnibus adde Io. Tzetzae Exeges. in Hl. pag. 4 ed. Herm. : “Ἡράκλειτος δὲ ὁ δεινὸς, qvot- κῶς μὲν, ναὶ μὴν καὶ ῥητορικῶς κατὰ τὸ δοκοῦν ἐκείνῳ τὴν ὅλην ᾿Ιλιάδα καὶ ᾿Οδύσσειαν ἠλληγόρησεν. Qui enim

— X m

in Schol, ad les. Theog, 116 excitatur Heraclitus: ἄλλοι μὲν ἄλλως τῶν φυσικῶν ἀνδρῶν περὶ τῆς. τῶν ὄντων γενέσεως φυσιολογοῦσιν., ὁ μὲν τὸ πῦρ τιϑεὶς πρεσβυγενέστερον τῶν. ἄλλων , ὁποῖος ᾿Ηράκλειτος, ὁ δὲ τὴν γῆν, ὡς Ἵππων ὁ ἄϑεος :é., eum. Allegoriarum scriptorem intelligendum esse miro errore arbitratus est Th. Gaisfordus (V. Ind, Nom. ad Schol. Theogon. i.v, Heraclitus , Poét, Gr. Min. Tom. III, p.536).

Reddita iam ratione apparatus critici, quo in texlu constituendo sum usus, praefandi probe finem facere possem , nisi essent nonnulla corrigenda vel addenda, quae aptius arbitror ame ipso iam corrigi vel addi, quam ab aliis, qui forte postea publici libelli existent . iudices.

Pag.2. Osannus ad. Cornut. p. 20 pro ἐνεσπαργα- γωμένοις legi. iubet ἐγεσπαργανωμέγους , quoniam. non intelligeret , quo pacto recte dici posset ἐπάρδειν τινί τινι, Sed non est hoc loco ἐπάρδειν τινί vti, est ἐπάρδειν, τινί τί τινε, est. ἐπάρδειν. ἐνεσπαργαγωμένοις τοῖς παισὶ τὰς ψυχάς γάλακτι δ quod. quam optime Graece.et dici potest et scribi. .

Pag. 3.. Ubi codicum , vitiosam lectionem παντὸς ἁγγνεύουσαν λύσιν in πάντως &yv. λύμης mutaveram , Badhamius, in: praef, ad Euripid, Iphigen, Taur, et Helenam pag. 18, in qua pulcherrimarum emendatio- num corollarium. proposuit, melius ut videtur, con- iecit legendum esse παντὸς áyreVovoay μυίσους. » Idem Heraclitus » ait" alibi. παντὸς ἁγνεύουσαν oAvumíov μύσους. Obliterata syllaba ove, μυσ in λύσιν ob prae- cedentem ἀγνευύουσαν mutatum est," :

p———

LÀ

Pag. ὃ. ἀφανῆ νεύματι σείων. Sunt fortasse haec verba: lonici: systematis fragmentum , quod tamen un- de'possit esse désumptum ; indagare non potui, "UPag:12. Φοῖβον οὖν xré, Excitare debueram Schol. Hom. Il; 44; 72. Φοῖβον οὖν αὐτὸν ὀνομάζει ὡς λαμ- πρόν. «1í. ^ Neque recte. feci, quod! pro λαμπρόν, quod bene se habet, mea coniectura im textum recepta seripsi λαμπρῶν. Of. Lehrs, — ser; bim ey

pag. 458. (OX 0s 0n aun

Pag. 13. . Badhamii emendationem πγίγη quiin ürTiueroÓv , quam e literis ad Cobetum datis nove- ram , ipse iam auctor publiei iuris — in praef. ad

Eurip. pag. 6.

Pag. 46. φερωνύμως uiv ὠκεανὸν εἰπὼν “τὴν "m φύσιψ' παρὰ τὸ ὠκέως νάειν. Osann. ad Corn. pag. 25: Lege γέειν. Quod recte videtur ita censere. |

"Pag. 58. Coniecturam meam , qua Codicum ϑεὼ- ρητὸν in ϑνητόν iudicavéeram esse mutandum , non

melius potueram fuleire , quam ipso collato Heraclito

cap. 58: γῦν μεταβέβηκεν ἐπὶ τὸ ϑγητὸν πῦρ.

Pag. 147. [n epigrammate isto Antholog. Planud. , quod e corruptis Codd. Heracliteorum verbis restitui , grave vitium intactum reliqui, quod ex ipsis Codd. Vaticanorum lectionibus potuerat corrigi, Nihili enim est, quod prioris versus est initio ózzroíag, pro quo necessario ποίας requiritur. Fam repetita vocabuli ποίας syllaba posteriore prodit, quod ut unice ve- rum est, ita latet in Cod. D, a me proposita scrip-

' tura:

Ποίας ἀστὸν “Ὅμηρον ἀναγραψώμεϑα πάτρης, Κεῖνον ἐφ᾽ ὃν πᾶσαι χεῖρ᾽ ὁρέγουσι πόλεις;

m— Ap quee

Pag. 149, ubi restituere mihi visus eram Platonis locum e Phaedro , p. 237. A, incautum me repudias- se veram Platoneque unice dignam lectionem , quae ex Heracliti Codicum quantumvis corruptis vocabulis emicat, Cobetus me docuit.. Legendum enim est: " Ayere δὴ, ὦ Μοῦσαι, εἴτε δι’ ὠδῆς εἶδος λίγειαι, εἴτε διὰ γένος τι μουσικὸν ταύτην ἔσχετ᾽ ἐπωνυμίαν. ξύμ μοι λάβεσϑε τοῦ μύϑου, abiecto foedo glossemate τὸ “ιγύων post μουσικόν ab uno ex iis addito, qui ma- nifestissima atque maxime perspicua interpretando sci- licet obscurabant atque pessumdabant. Egit de hoc Phaedri loco, habito Heracliti respectu, Badhamus in ,praef. ad Plat. Phaedr. p. v et v1, nec tamen verum est suspicatus.

Unum superest, ut commemorem ἄχρε τοῦ μὴ δο- κεῖν ἀγνοεῖν, ut Heracliti verbis utar , R. Schmidtii libellum» De Plutarchea quae vulgo fertur Homeri vita Porphyrio vindicanda. Berolini 1850," In quem eximia diligentia magnaque sagacitate conscriptum opportunitatem nactus , qua data nunc non licet uti , accuratius inquirere mecum constitui. |

Dabam Leidae , mense Iulio MpcccLi.

—À AE WC

€

^ HERACLITI ALLEGORIAE. HOMERICAE.

“ϑιλδι φυσι νι

CAPUT I.

Míéyeg ἀπ᾽ οὐρανοῦ 1) καὶ χαλεπὸς ἀγὼν "Ouroo κατε ἀγγέλλεται περὶ τῆς εἰς τὸ ϑεῖον ολιγωρίας. Πάντως 5) γὰρ ἠσέβησεν, εἰ μηδὲν ἠλληγόρησεν " ἱερόσυλοι δὲ μῦϑοε καὶ ϑεομάχου γέμοντες ἀπονοίας δι’ ἀμφοτέρων τῶν σω- ματίων μεμήνασιν. ὥστε εἴ τις ἄνευ φιλοσόφου Oenopíag , μηδενὸς αὐτοῖς ὑφεδρεύοντος 3) ἀλληγορικοῦ τρόπου 4) νο- μίζοι κατὰ ποιητικὴν παράδοσιν εἰρῆσϑαι, Σαλμωνεὺς ἂν Ὅμηρος εἴην, καὶ Τάνταλος, ἀκόλαστον γλῶσσαν ἔχων, αἰσχίστην νόσον ^). ὥστε ἔμοιγε καὶ σφόδρα συμ"

1) Fortasse pro ἀπ᾽ οὐρανοῦ legendum est ἀπουνδὶ, Corruptela quam facile potuerit oriri, iuxta se posito utroque vocabulo facile intelligitur: AIOIVEI — AIIOYNOY. Vocabulum éztowei , serioris quidem Graecitatis , exstat (γηπουνὺ Atticis fuit in usu) in Schol ad Aristoph. Thesm. 725 (ed. Bekk.).

3) Ita. Vatic. A et B. Schow. πάρ τῃ.

5) Ita Vatic. Α et B. Schow. $ge0g.

4) Hemsterh. zézov.

a) Eurip. Or. v. 10.

— 9 Ξ

βέβηκε ϑαυμάζειν, πῶς ὁ δεισιδαίμων βίος, ó ναοῖς xal τεμένεσι καὶ ταῖς διὰ ἔτους ἑορταῖς προςτρεπόμενγος !) , οὕτω τὴν ὁμηρικὴν ἀσέβειαν ἐνηγκάλισται φιλοστόργως , τοὺς ἐναγεῖς λόγους διὰ στόματος ἄγων 3)" εὐϑὺς γὰρ ἐκ πρώτης ἡλικίας τὰ νήπια τῶν ἀρτιμαϑῶν παίδων διδα- σκαλίᾳ 3) παρ᾽ ἐκείνῳ τιτϑεύεται 4), καὶ μονονοὺ ἔνε-- σπαργανωμένοις 5) τοῖς ἕπεσιν αὑτοῦ καϑαπερεὶ ποτίμῳ γάλακτι τὰς ψυχὰς ἐπάρδομεν. ἀρχομένῳ 6) δ' ἑκάστῳ συμπαρέστηκε 7), καὶ κατ᾽ ολίγον ἀπανδρουμένῳ 8) ἐς τελείους συνακμάζει 9), καὶ κόρος οὐδὲ εἷς ἄχρι γήρως "

1) Codd. ταῖς διὰ ἔτους ὃν ταῖς περὶ ϑεῶν mporgenóusvog δορταῖς. Pro ὃν ταῖς leg. ἑορταῖς, atque del, ἑορταῦς in fine sententiae. Περὶ Oeo» a librario adscriptum esse coniicio. IIgog- τροπόμενος Schowio debetur. |

2) Codd. GO». Sed cf. Boisson. ad Eunap. I. p 288: » Bastius ingeniose correxit διὰ στόματος ἄγων, opportuneque contulit Hom. Il. Z. 91. Confer supra p. 253."

5) Fort. del. vocabul. διδασκαλέα.

4) Cf. Bast. , Ep. cr. p. 199 contra Heynium, qui pro παΐδων cone fitetur malle se legere πανδίων in Epist. ad Schow. p. xv.

“δὴ 1ta Codices. Schowius cum Toupio ad Longin. p. 235et Ruhnken. ᾿ενδσπαργανωμένου. W yitenbach. ἐνεσπαργανωμένα. Vulgatam recte tuetur Boisson. ad Philostr. Her. p. 311: » Sed ἐνδσπαρ- γανωμένους recte se habet, si referas non ad. £sos, quod est ab- surdum , sed ad παισί etc."

8) αὐξομένῳ Wyttenb.

7) In animo habuit notissimum illud Menandri: ἅπαντι δαίμων ἀνδρὺ συμπαραστατεῖ.

8) ἀπ’ ἀνδρουμένῳ Schow. αὖ ἀνδρ. Wyttenb,

9) Legebatur zeAeíorg δ᾽ ἐνακμάξεοι. Perexigua lacuna in Cod, A. et Galii MS. erat inter ἄνδρ. et reAsíouc.

LA quo

ἀλλὰ παυσάμενοι διψῶμεν αὐτοῦ πάλιν Y)* καὶ σχεδὸν: ἕν πέρας Ὃμήρω παρ᾽ ἀνϑρώποις, ὃ καὶ τοῦ βίου. CAPUT Il.

4

Av ὧν σαφὲς οἶμαι xal πᾶσιν εὔδηλον, ὅτε 5) οὐδεμία κηλὶς ἐναγῶν μύϑων τοῖς ἔπεσιν ἐνεσπείρηται 3)" καϑα- ρὰν δὲ καὶ πάντως ἀγνεύουσαν λύμης 4) ἰλιὰς πρώτῃ, καὶ μετὰ ταύτην οδυσσεια, σύμφωνον ἑκατέρα περὶ τῆς ἰδίας εὐσεβείας κέκραγε φωνήν"

Ovx ἂν ἔγωγε ϑεοῖσιν ἐπουρανίοισε μαχοίμην ?).

“Νήπιοι, οἱ Ζηνὲ μενεαίνομεν ἰσοφαρίξζειν. ^)

Οἷος μὲν ἐν οὐρανῷ διὰ τῶν ἐπῶν καθιέρωται Ζεὺς ἀφανεῖ 5) νεύματε σείων " ὡς δὲ Ποσειδῶνος ὁρμήσαν-

τος 6) αἰφνιδίως

τρέμεν οὔρεα 7) μακρὰ καὶ ὕλη ^).

1) Lacuna inter πάλον et xai in B et Ms. Gal.

*) Ita in cod. B sine lacuna, quae, omisso ote, inter δύ δηλον et οὐδεμία est in Cod. Α et'Gal, Ms. Angl.

5) Fort. leg. ἐνέσπαρταυν-

4) Codd. παντὸς ἁγνδύουσαν λύσιν. Pro πάντος eodem modo legatur πάντως in Democriti Sententt. (Gal. Opusc. Myth. p. 631): φίλοι οὐ πάντος (leg. πάντως) οὗ Evyysrésc. Schowius deleta voce λύσιν reliqua censet satis convenire, Gesnero eius, quod nos con- iecimus, simile quid in mentem venisse, ex interpretatione latina apparet.

5) Fort. leg. κεφαλὴν ἀφανεῖ νεύματυ-

6) Ita Cod. A. et B. ldem Wyttenb. Schow. óguícauvtoc.

7) Ita Cod. B. —- Cod. A cum Schow. zgéus δ᾽ oig.

a) M. Z. v. 129. b) Il. 0. v. 104. e) AL ^W. v. 18.

2 l*

w— UO ene τὰ αὐτὰ δ᾽ ὕπερ “Ἥρας ἂν vig εἴποι" à E.

Σείσατο δ᾽ syl Qgóvo , ἐλέλιξε δὲ μακρὸν "Ολυμπον 9). ὁμοίως δὲ ᾿“4ϑηνᾶν παρεστάγαι" :

Θάμβησεν δ' ᾿ΑἸχιλεὺς, μετὰ δ᾽ ἐτράπετ᾽, αὐτίκα δ᾽ ἔγνω ,

Τιαλλάδ᾽ ᾿“᾿ϑηναίην, δεινὼ δέ οἱ ὄσσε φάανϑεν.- P)

1) Οἵη δ᾽ "Ἄρτεμις εἶσι κατ᾽ οὔρεος 5) ἰοχέαιρα

ἢ κατὰ Τηΐγετον περιμήκετον, ἢ ᾿Ερύμανϑον,

Τερπομένῃ κάπροισι καὶ ὠκείῃς ἐλάφοισιν ἢ).

"4 μὲν γὰρ ἐξ ἴσου καὶ κατὰ κοινὸν ὑπὲρ ἁπάντων ἕερο- σιρεπῶς τεϑεολόγηται, τί δεῖ καὶ λέγειν; — — μάκαρες ϑεοὶ αἰὲν ἐόντες 7) , «al. — — ἄφϑιτα μήδε' ἔχοντες 3)" ἡ νὴ Δία, δωτῆρες ἐάων 2), καὶ ῥεῖα ζώοντες f). Qv γὰρ σῖτον ἔδουσ᾽, οὐ πίνουσ᾽ αἴϑοπα οἶνον, Τοὔνεκ᾽ ἀναίμονές εἶσι, καὶ ἀϑάνατοι καλέονται 8).

CAPUT III.

íg δ᾽ ἐπὶ 4) τούτοις “Ὅμηρον ἀσεβῆ λέγειν τολμᾷ ; — : 70 y

3

1) Fortasse ὁμοίως δὲ ᾿Δρτέμιδα, aut simile quid excidit. Dis- iunguntur saltem, quod desiderabat Galius, hi versus a proxime prae- cedentibus in Cod. B.

3) Ita Codd. A et B. Schow. οὔρδα.

5) Il. 2. v. 88 et Hymn. in Ven. 48, Legitur autem in utroque loco ἀφϑιταὰ μήδεα εἰδώς. Schow.

4) Codd. ἐπί.

a) 1]. O. v. 199. b) M. 4. v. 199. c) 0d. Z. v. 102. d) Ita v.c. Od. €, v. 806, 6) Od. 6. v. 325. f) Od. 4f. v. 805. 8) Hl. E. v. 942.

em D ὦν

Ζεῦ κύδιστε, μέγιστε, κελαινεφὲς, αἰϑέρι vai. . Héhióg ϑ᾽, ὃς πάντ᾽ ἐφορᾷς καὶ πάντ᾽ ἐπαχούεις,

«Καὶ ποταμοὶ, καὶ γαῖα, καὶ οἱ ὑπένερϑε καμόντας « ' ÁvOgárrovg τίνυσϑον 1), ὅ τις κ' ἐπίορκον ὁμόσσῃ * 4) Ὑμεϊς μάρτυροι 3) “ἐστὲ “τῆς Ὁμήρου ϑεὸσεβείας,, ὅτε πάϑεσιν ἐξαιρέτοις ἅπαν νεωκορεῖ τὸ δαιμόνεον 9) , enel καὶ 4) αὐτός ἐστι θεῖος, εἰ δ᾽ ὠμαϑ εἴς 5) τιγες ἄνϑρωποι πὴν ὁμηρικὴν ἀλληγορίαν ἀγνοοῦσιν , οὐδ᾽ εἰς τὰ μύχια τῆς ἐκείνου σοφίας καταβεβήκασινν ἀλλ᾽ ἀβασάνιστος 6) «αὐτοῖς ἡ τῆς ἀληϑείας κρίσις ἔρριπται, καὶ τὸ φιλοσό- φως ῥηθὲν οὐκ εἰδότες , ὃ μυϑικῶς δοκεῖ πλάσαι, προς- αρμόζουσιν 7), οὗτοι μὲν ἐρρέτωσαν. “Ημεῖς δ᾽, ot τῶν ἀβεβήλων ἐντὸς περιρραντηρίων ἡγνίσμεϑα » σεμνὴν ὑπὸ͵ vóu τῶν ποιημάτων τὴν ἀλήϑειαν ἰχνεύωμεν.

CAPUT IV.

᾿Ἐρρίφϑω δὲ καὶ Πλάτων ὁ κόλαξ 9), ὋὉμήρου συκο- φάντης, ἔνδοξον ἀπὸ τῆς ἰδίας πολιτείας τὸν φυγάδα

| 1) Codd. et Edd. usque ad Schow. xol oí $névsQ9s καμόντες ᾿ἀνϑρώποις τίνυσϑον.

3) Ita Codd. A. οὐ B. Schow. μάρτυρες.

5) Codd. óz« má9sow» ξξαυρέτοις ἐπὰν γνεωκορῇ τὸ -iidger. Schow. ἐπῶν νδωκορδῖ τὸ δαυμοννον. Legendum est haud du- bie ἅπαν vswxoger τὸ δαυμόννον. ldem video coniecisse Boisson. 'ad Marin. Vit. Procl. p. 81.

-. 4) Codd. et Ed. àzeé κ᾽.

5) Codd. et Edd. ἀμαϑῶς, Heynius item ἀμαϑοῖς coniecerat,

6) Cod. A ἀλλά βασανίσαντος:-

7) Wyttenb. fort, προαρπάζουσιν.

8) €f. D'Orvill, Miscell. Observ, X. p. 435.

a) 1]. rr. v. 276.

-—- 0 —

προπέμπων , λευκοῖς ἐρίοις ἀνεστεμμέγον , wal πολυτελεῖ μύρῳ τὴν κεφαλὴν διάβροχον. οὐδ᾽ ᾿Επικούρου φροντὶφ ἡμῖν, ὃς τῆς !) ἀσέμνου περὶ τοὺς ἰδίους κήπους ἡδονῆς γεωργός ἐστιν, ἅπασαν ὁμοῦ ποιητικὴν, ὥσπερ ολέϑριον μύϑων 2) δέλεαρ ἀφοσιούμενος. πρὸς οὗς μέγα δή τι στε- ψάξας 3), εἴποιμ᾽ ἄν" ᾿

*Q πόποι, οἷον δή νυ ϑεοὺς βροτοὶ αἰτιόωνται ἢ).

Kal τὸ πικρότατον, ἀρχὴν ἑκάτεροι τῶν παρ᾽ ἑαυτοῖς δογμάτων ἔχοντες Ὅμηρον, dq' οὗ τὰ πλεῖστα τῆς ἐπε- στήμης ὠφέληνται, περὶ τοῦτον ἀχαρίστως εἰσιν dot- βεῖς. 4) ἀλλ᾽ ὑπὲρ μὲν ᾿Επικούρου καὶ Πλάτωνος αὖϑις ἐξέσται λέγειν.

CAPUT V.

Νυνὶ δ᾽ ἀναγκαῖον ἴσως μικρὰ καὶ σύντομα περὶ τῆς ἀλληγορίας τεχνολογῆσαι. σχεδὸν γὰρ αὐτὸ τοὔνομα, καὶ λίαν ἐτύμως εἰρημένον, ἐλέγχει τὴν δύναμιν αὐτῆς, Ὃ γὰρ ἄλλα μὲν ἀγορεύων τρόπος, ἕτερα δὲ, ὧν λέγει, σημαίνων, ἐπωνύμως ἀλληγορία καλεῖται 5)" καϑάπερ ' o- χίλοχος 6) μὲν ἐν τοῖς Θρᾳκικοῖς ἀπειλημμένος δεινοῖς τὸν πόλεμον εἰκάζει ϑαλαττίῳ κλύδωγι, λέγων ὧδέ πως"

1) Ita eum Gal. MS. Angl. Codd. A, et B. Vulgo ὅστις.

3) Fort. del. μύϑον. ἡ

5) Cod. B. μέγα ἐπιστεγάξας.

4) Fort. ἀχάριστοΐ εἰσιν ἀσεβῶς.

5) CE. Arnob. V. 32: Sic et raptus Cereris aliud diiitas, aliud significatur, et sub vulgari simplicitate sermonis latet ratio secreta et alitudo involuta mysterii.

$) Proposui hos Archilochi et sequentes Alcaei versus, quomodo editi et emendati leguntur in Bergkii poetis Lyricis, lectionis va- rietate breviter annotata, Cf, Plutarch, d. Superst, c. 85 Theophr. d.

b) Od. A. v. 32.

wa ^.

C ODEEPrgrqem

—7—

JÀaóx' 4) ὅρα, βάϑυς γὰρ ἤδη κύμασιν ^) ταράσσεται πόντος , ἀμφὶ δ᾽ ἄκρα Γυρέων ὀρϑὸν *) ἵσταται νέφος 9 σῆμα χειμῶνος " κιχάνει δ᾽ ἐξ ἀελπτίης φόβος.

Ἔν ἱκανοῖς δὲ καὶ τὸν Ἡϊυτιληναῖον μελοποιὸν εὑρή- ὅομεν αἀλληγοροῦντα. τὰς γὰρ τυραννικὰς ταραχὰς ἐξί- σου !) χειμερίῳ προςεικάζει καταστήματι ϑαλάσσης.-

2) ᾿“Ισυνέτημι 7) τῶν ἀνέμων στάσιν" τὸ μὲν γὰρ ἔνϑεν κῦμα κυλίνδεξαὶ, τὸ δ᾽ ἔνϑεν" ἄμμες δ᾽ ὃν τὸ μέσσον và ") φορήμεϑα σὺν μελαίνᾳ, χειμῶνι μοχϑεῦντες μεγάλῳ μάλα. “) πὲρ 4) μὲν γὰρ ἄντλος ἰσοπέδαν ἔχει, λαῖφος δὲ πὰν 4) ζάδηλον ἤδη xal λάκιδες ἢ μεγάλαι κατ᾽ αὗτο. 8) .Χόλαισι ^) δ᾽ ἄγκυραι.

sign. temp. IH. p. 798. 11, ed. Schneid.; Soping. ad Hesych. i. v. “Ἔξω Τλαῦκε: Th. Canter, V. L. II. c. 15; Pierson. Verisim, p. 254; Bredow. Epp. Paris. p. 255.5 Th. Bergk. l.l. p. 477.

a) Codd. ràieixe. b) Codd. κύμασι. c) Schow. γυρϑὸν ὅρπον. Cod. A. 16950» ὅρπων, Cod. B. γύρδον ἕρπων.

1) Ita A. et. B. Gesner. τὰς γὰρ zvgavrexag ἐξίσου. Schow. τὰς γὰρ τυραννίδας ἐξ ἴσου.

5") Cf. Heins, ad Sil. Ital. X. 325 (p. 440); Ahrens. d. dial. L. Gr. I p. 252; Bergk. l. l p. 574. Wyttenb. primum versum, qui inter Heraclitea verba edebatur, ita putaverat esse mutandum: xal ἀσυνέτην τῶν ἀστῶν στάσιν.

α) Schow. ἀσυνότην καὶ. Codd. A.et B. ἀσυνέτην νή. δὴ ἂν τὸ μέσον vai. €) Schow. καλάν. Codd. A. et B. καλὰ. V. Valcken, ad Ammon. p. 114. d) Schow. παρὰ, Codd. A. et B. πδρὰς 6) mà», — f) λακίδες. 8) αὐτὸ, À) χολαῖσε-.

o dE

Tí; οὐκ ἂν εὐθὺς ix τῆς προτρεχούσης περὶ τὸν πόντον εἰκασίας, ἀνδρῶν πλωϊζομένων ϑαλάττιον εἶναι γομίσειε φόβον; 4A oby οὕτως ἔχει. ύρσιλος 1) yàp. ὁ δη- λούμενός ἐστε, καὶ τυρανψικὴ κατὰ Μυτιληναίων ἐἔγει- , [4 , , ' c * * , ρὑμένη σύστασις. ὁμοίως δὲ τὰ ὑπὸ τούτου αἰνιττόμενος ἑτέρωθί mov λέγει" ι i

Τὸ δ᾽ qure ?2) χῦμα τῶν Ὁ) προτέρων ὄνω στείχει Cy, παρέξει δ᾽ ἄμμε πόνον πολὺν.

ἄντλην 4), ἐπεί κα νᾶος ἔμβᾳ *).

κατακόρως 3) ἐν ταῖς ἀλληγορίαις ὁ νησιώτης ϑαλασσεύει» καὶ τὰ πλεῖστα τῶν διὰ τοὺς τυράννους ἐπεχόντων κα- κῶν πελαγίοις 4) χειμῶσιν εἰκάζει. Καὶ μὴν ὁ Τήιος ' Ava- κρέων ἑταιρικὸν φρόνημα καὶ σοβαρᾶς γυναικὸς ὑπερηφα- γίαν ονειδίζων, τὸν ἐν αὐτῇ σκιρτῶντα νοῦν ὡς 5) ἵπ- σον ἠλληγόρησεν , οὕτω λέγων "

Ils Θρῃκίη , 66) -τί δή μὲ λοξὸν ὄμμασιν βλέπουσα

ψηλεῶς φεύγεις. δοκέεις δέ μ᾽ οὐδὲν εἰδέναι σοφόν ;

ἴσϑι τοι, καλῶξ μὲν ἄν τοι τὸν χαλινὸν ἐμβάλοιμε,

Li

1) V. Brodaei Miscell. I. 21. pag. 26.

3) a) Schow. τὸ δὲ εὖ ye. Codd. A. et B. τόδ᾽ eive. Ὁ) Schow. τῷ. Codd, A. etB. τῶ προτέρω. 6) Schow. νδομωστίχον. Codd. À. et B. véuo στίύχευ. d) Schow. δὲ ἄμμιν πόνων πολλήν. Codd. A.et B. ut Bergk.l.l . e) Codd. ἐπδὺ καὶ ναὸς ἐμβαίνει.

$) De vocabulo κατακόρως οἵ, G. Koen. ad Greg. Corinth. p. 170 (ed. Schaef.). : 4) Codd. et Edd. πελαγοίοὶς. "δὴ Cf. Aelian. H. A. IV. 11. xoi τῶν γυναυκῶν τὰς ἀκολάστους ὑπὸ vOv σεμνοότέρως αὐτὰς εὐθϑυνόντων χαλεῖσθαι ἵππους. |

6) Cf. Th. Bergk. l. 1. p. 692. 4) Schow. Ogzixiz.

»

| :

PETER i

Lue ἀο

-—-— D —

ἡνίας δ᾽ ἔχων στρέφοιμ᾽ ἄν σ᾽ 4) ἀμφὶ τέρματα δρόμου, ψῦν δὲ λειμῶγάς τε βόσκεαι κοῦφά τε σκιρτῶσα *) παίζεις" δεξιὸν γὰρ ἱπποσείρην *) οὐκ ἔχεις 4) ἐπεμβάτην.

1) Καϑόλου μακρὸς ἂν εἴην ἐπεξιὼν ἕκαστα τῶν παρὰ ποιηταῖς καὶ συγγραφεῦσιν 3) ἠλληγορημένων. ἀπόχρη 3) ὀλίγαις εἰκόσι τὴν ὅλην τοῦ πράγματος τεκμηριώσασϑαι φύσιν. 'AAM οὐκ 4) αὐτὸς Ὅμηρος ἀμφιβόλοις, ἔσϑ᾽ ὅτε καὶ ζητουμέναις ἔτι ταῖς ἀλληγορίαις εὑρίσκεται χρώ- μένος, ἐναργῆ 5) τὸν τρόπον ἡμῖν τῆς ἑρμηνείας παρα- δεδωκὼς 6) τοῦτον, ἐν οἷς ᾽Οδυσσεὺς, τὰ πολέμου καὶ μάχης κακὰ διεξιὼν, φησίν;

*Hg τε 7) πλείστην μὲν καλάμην χϑονὶ χαλκὸς ἔχευεν, ᾿Αμητὸς δ᾽ ολίγιστος, ἐπὴν κλίνῃσι τάλαντα Ζεύς *).

a) Schow. στρέφουιμι. Codd. A. et B. στρέφουιμ᾽. Bergk. στρέ- φοιμὲ σ᾽ aut στρέφοιμ᾽ ἄν. Utroque demum coniuncto bene vide- tur sententia se habere. b) Cod. A. σκερτοῖσα. — ^ c) Codd. ὑπποπείρην. d) A. et B. οὐχ ἕξεις.

1) Ita A et B. — Schow. xai καϑόλου,

3) Ha A et B. — Schow. τὸ καὺ συγγραφ. Fortasse delenda sunt vocabula xoi ovyyg.

5) Ita A et B. Schow. ἀποχρὴ δ᾽ς

4) Codd. οὐ δ᾽. Schow. ἀλλ᾽ óys. Vocabula ἔσϑ᾽ ὅτε xol ξητουμέναεις aliena manu suspicatur esse interposita. Heyn. ἀλλ᾽ οὖν αὐτὸς “Ὅμηρος, Oc. Interpunctione mutata, nulla opus est correctione,

5) Codd. et Schow. à» ἀρχῇ. -

6) Codd. et Schow. παραδέδωκε.

. 7) Schow. ὡς ó ra. Α et B. ἢ óre.

e) Il. 7. v. 222,

[ee]

-— Ὁ —

Τὸ uiv γὰρ λεγόμενόν ἐστι γεωρχία s. τὸ δὲ νοούμενον μάχη πλὴν ὅμως δ ἐναντίων ἀλλήλοις πραγμάτων. τὸ δηλούμενον ἐπεῖπεν 1).

CAPUT VI.

*Omór' οὖν 2) συνήϑης μὲν ἅπασι τοῖς. ἄλλοις ὁ τῆς ἀλληγορίας τρόπος, ἠγνόηται δὲ οὐδὲ παρ᾽ Ὁμήρῳ, τί παϑόντες, ὅσα φαύλως ἔχειν δοκεῖ περὶ 3) ϑεῶν, οὐ διὰ τῆς αὐτῆς 4) ἀπολογίας ϑεραπεύσομεν ; τάξις δέ uot γενήσεται τῶν λόγων ἡ τῶν ὁμηριχῶν ἐπῶν τάξις, ἐν ἑκάστῃ ῥαψῳδίᾳ διὰ λεπτῆς ἐπιστήμης δεικγύντι τὰ περὶ ϑεῶν ἠλληγορημένα. tO τοίγυν μιαρὸς ἀεὶ καὶ βάσκανος φϑόνος οὐδὲ τῆς πρώτης ἐν ἀρχῇ. πέφεισται. πολὺς γὰρ 5) αὐτῷ ϑρυλεῖται 6) περὶ τῆς ᾿ΑἀΙπόλλωνος ὀργῆς «λόγος, ὅτι τοὺς οὐδὲν αἰτίους “Ἕλληνας οἱ μάτην ἀφεϑέντες ὀϊστοὶ παρανάλωσαν.,, καὶ οὕτως ἄδικός ἐστιν ἡ: τούτου μῆνις, 099 ὁ μὲν ὑβρίσας Χρύσην "Ayau£uvor οὐδὲν ἐξαίρετον ἔπαϑεν, ὀφείλων, εἴπερ ἠδίκει, κολασϑῆναι" οἱ δ᾽ ἐπιβοήσαντες ,

αἰδεῖσϑαι. 9^ ἑερῆα, καὶ ἀγλαὰ δέχϑαι ἄποινα 4)

1) Tta Heyn. — Codd. ἐπδέπομεν,

5) Ita cum Gal. MS. Angl. A et B.

5) Ita A et B. Schow. àzi.

^) Schow. et Codd. τοναύτῃς-

5) Schow. et Codd. πολὺς δ᾽.

6) Ita A et B et hic et ubicumque vocabulum occurrit, Schow. ϑρουλλεῖται.

a) Vl. 4. v. 23.

ΝΞ λυ,

— 11 -—

τῆς ἀγνωμοσύνης TOU μὴ πεπεισμένου γεγόνασι παρανά- λωμα. Πλὴν ἔγωγε τὴν ὑπολελημμέγην 1) ἐν τοῖς ἔπεσιν ἀλήϑειαν ἀκριβῶς διαϑρήσας, οὐκ ᾿Απόλλωνος ὀργὴν οἶμαι ταῦτα 2), λοιμικῆς δὲ νόσου κακὸν,οὐ ϑεόπεμπτον, ἀλλ᾽ αὐτόματον φϑορὰν, συστᾶσαν 3) τότε καὶ πολλαχῇ, ὥστε καὶ μέχρι τῶν δεῦρο χρόνων ἐκνέμεσϑαι τὸν dy- ϑρώπινον βίον. ὅτι μὲν τοίνυν ó αὐτὸς «“πόλλων ἡλίῳ, καὶ ϑεὸς εἷς δυσὶν ὁνόμασι κοσμεῖται. σαφὲς ἡμῖν ἔκ τε τῶν μυστικῶν λόγων, οὖς αἱ ἀπόρρητοι τελεταὶ ϑεολο- γοῦσε, καὶ τὸ δημῶδες ἄνω καὶ κάτω ϑρυλούμενον 4) *

ἥλιος ᾿Απόλλων, ὁ δέ y' '4mólÀov ἥλιος 5).

»)) A et B. ὑπολελημένην. Corrigatur, occasione arrepta, Hom, P. V. (Gal p. 292) τὸ τούτων 'Ouxgo παραλέλειπταν ; leg. παραλέληπταυ.

5.3) Ita A et B. Schow. ταύτην.

$) Ita Schowius. — Codd. συστάντος. ---- Heyn. φϑορὰν, πάϑους συστάντος. ,

4) Codd. καὶ τὸ δημῶδες — ϑρυλούμενον. Schow. ix τοῦ δη- μώδους --- ϑρυλλουμένον. Sed nihil omnino est mutandum, dummodo zeugma statuas, ita utet τολοταί et τὸ δημῶδες ab eodem verbo ϑεολογοῦσι pendeant, — Versiculum esse, quae sequuntur:

ἥλιος "AnóAÀov, ὁ δέ γ᾽ 'AnóAAo ἥλιος, e particula ys, otiose ceteroquin addita, manifesto apparet.

5) Quem post has Heraclii alias libet Apollinis eognominum etymologias inspicere, evolvat ille Macrobii Saturnal. libri L. c. 17, atque satur conviva abibit, Cff. praeterea Eurip. Pha&th. fr. 1I. 11; Procl Theol VL 12. 377; Serv. ad Virg. Georg. 1. 1: Stoici di- cunt non esse nisi unum Deum etc. Unde eundem Solem , cun- dem Liberum, eundem Apollinem vocant. V. Lobeck, Aglaoph.

p. 84. 2 *

— 19 —

CAPUT VII.

᾿Ηκρίβωται δ' ἡ περὶ τούτων ἀπόδειξις καὶ 'Amo- λοδώρω, περὶ πᾶσαν ἱστορίαν ἀνδοὶ δεινῶ" τοῦτ᾽ !) ἔγωγε τὴν ἐπὶ πλέον ἐξεργασίαν 2) καὶ ἀκαίρου λόγου περιττὸν ὑπερϑήσομαι μῆκος " ἐκεῖνο δὲ, ὃ ἐκ τῆς ἡμετέ- ρας εἰκασίας ἀναγκαῖον εἰπεῖν, οὐ παρήσω, δεικνὺς 3) , ὅτι καὶ x«9" “Ὅμηρον αὗτός ^) ἐστιν ".4móÀhov καὶ ἥλιος. τοῦτο δὲ, εἰ λεπτῶς ἐϑέλει 5) σκοπεῖν τις, ἐξ ἀπάν- των εὑρησει τῶν ἐπιϑέτων γνώριμον ὄν 6). ᾿“ἀμελεὶ Φοῖβον αὐτὸν εἴωϑε συγεχῶς ὀνομάζειν) οὐ μὰ Δία οὐκ ἀπὸ Φοίβης, ἣν «Τητοῦς φασὶν εἶναι μητέρα " σύνηϑες γὰρ “Ὁμήρῳ τοῖς πατρόϑεν ἐπιϑέτοις χρῆσϑαι, τὰ δ᾽ ἐκ μη- τέρων οὐκ ἂν εὕροι τις ὅλως παρ' αὐτῷ 7). Φοῖβον οὖν, ἀπὸ τῶν ἀκτίνων λαμπρῶν 8). αὐτὸν ὀνομάζει, τὸ μόνον ἡλίῳ προφῆκον 9) ἐξ ἴσου κοινώσας ᾿ΑΙπόλλωγις- Καὶ μὴν οὐδ᾽ ἑκάεργον εἰκός 10) ἐστιν ᾿Ἐκαέργης Gud

1) Schow. δεὰ τοῦτ᾽. 3) Schow. ἐπὺ πλέον ἐπεργασίαν. — MS. Angl. ἐπιπλέον ἐξερ-

γασίαν.-- A et B. ἐπὺ πλόον ἐξεργασίας. Verum iam Heynius vidit, 5) A. δευνὸ.

4) Codd. αὐτός.

5) Fort. ἐϑϑλήσδιο

€) Codd. γνώριμον. "Aushel κτέ.

7) Cf. Apollon. Lex. i.v. Φοῖβος" Ὅμηρος οὐδέποτε ἀπὸ ug-

τέρων κοσμεῖ τυνὰς, μη ὅτι δὲ μάμμης, et Wassenbergh. in Hom. Schol. Emend. p. 151.

8) Codd. λαμπρὸν- 9) Codd. προςὸν. 10) Desideratur voc. δὐκὸς in Cod. B.

— δ —

χυμὸν εἶναι, τῆς ἐξ Ὑπερβορέων πρῶτον ἀπαρχάς !) ἐπὶ Δῆλον ἐνεγκούσης, ἀλλ᾽ ἔστιν ἐτύμως ἑκάεργος, ὁ τὰ 3) ἕκαϑεν ἐργαζόμενος , τουτέστιν ὁ ἥλιος, ὁ πόρρω- $i» ἀφεστὼς τῆς ἡμετέρας γῆς, ὡρῶν ἐπετείων 3) γεωρ- γὸς εὐκαίρως ἐφίσταται, πνίγῃ 4) χειμῶσιν ἐντιμε- τρῶν 5), xal πλωτοῦ 6) ἀρότου τε, καὶ σπορᾶς ἀμητοῦτε, καὶ τῶν κατὰ γεωργίαν 7) ἔργων αἴτιος ἀνθρώποις γε- ψόμενος 9). «Τυκηγενῆ 9) δὲ προρηγόρευσεν αὐτὸν, οὐχ

1) Cod. B. τῆς ἐξ "Yn. ἀπαρχὰς ἐπίδηλον ἐνεγκούσης. --- Schow. 7. ἐξ "Y, ἀπαρχὰς ἐπὶ diio» ξἘνεγκούσης. At estin Codd. A et B lacuna inter 'Yzegf. et dzogy., cui explendae ansam dedit Callim. Hymn. in Del. v. 292:

πρῶταέ τον τάδ᾽ ἔνεικαν ἀπὸ ξανϑῶν ' Eg uagnav Οὐπὶς τὸ “Μοξώ 18, καὶ δὐαίων ᾿Εκαέργη.

3) Fort. del za.

5) Cod. A et B. ὥρων sw» γεωργός. Schow, ἐπιγείων.

4) et 5) Codd. τῇ γῇ χϑυμῶσιν ἀντιμδτρῶν. — Schow. τῇ γῇ ν ἀντιμετρῶν τὰ ϑέρη χειμῶσιν. Quod restitui, Badhamio debe- tur, inter Anglos huius aevi philologos facile ingeniosissimo. Quam enim emendationem per literas Cobetio indicaverat , ea pro utriusque viri humanitate uti mihi licuit. — Cf. Plat. Phil. p. 26. A: xoi μὴν ἔν γε χειμῶσν καὶ nviyege. :

6) Codd. A. et B πρώτου. Ruhnk. πλοῦ, Fort. pro πλωτοῦ legendum est πλούτου, derivationis illius habito respectu, qua veteres πλοῦτος declinabant a πολύ et ἔτος et putabant esse quasi σιλόδτον , annum fertilem. Cui sententiae suffragatus est vel Valcken. in Lennepii Etym. Gr. (ed.Scheid.) p. 592.

7) A et B. γεωμορίαν.

8) Cf. Schol, Ven. Il. 4. 101.

3) Ita Schol. Hom. — Codd. 4vxzyevézzv,

e À κ-

ὡς ἐν «Δυκίᾳ γεγενημένον. 4). ἔξω γὰρ τῆς 1) ᾿Θμηρικῆφ, ἀναγνώσεως οὗτος ὁ 2) νεώτερος μῦϑος αἀλλ' ὥσπερ, οἶμαι, τὴν ἡμέραν ἠριγένειαν ογομάζει, τὴν τὸ qo 7εν" ψῶσαν 3) ὅπερ ἐστὶν 4) ὄρϑρον, οὕτω χυκηγενῆ ") vooge ηγόρευσε τὸν ἥλιον, ἐπειδὴ τοῦ κατὰ τὴν ὄρϑριον 5) ὥραν λυκαυγοῦς αὐτὸς ἐστὶν αἴτιος Ó) , ἢ ὅτι τὸν λυκά βαντα γεννᾷ, τουτέστι τὸν ἐνιαυτόν * ὅρος γὰρ ἐτησίου χρόνου διαδραμὼν ἥλιος ἐν μέρει τὰ δώδεκα ζώδια 7). Kai μὴν 8) χρυσάορον αὐτὸν ὠνόμασεν, οὐχ ὡς ὑπεζωσα μένον χρυσοῦν ξίφος " ἀνοίκειον γὰρ ᾿“πόλλωνι τὸ ὅπλον τοῦτο" 9) τοξότης γὰρ ὁ ϑεὸς " ἀλλ᾽ ἐπειδήπερ ἐξ ἀνα- τολῶν 10) χρυσῷ μάλιστα τὸ φέγγος ὁραϑὲν ἔοικεν , εὖ

1) Codd. γὰρ οὖν τῆς. — Schol. γάρ ἔστι 15g. Abundat et οὖν οἱ ἐστί.

4) Ita A et B. Schow, οὗτος γεώτερος. Schol. ὁ γδώτερος οὗτος.

8) Schol ἦρος γεγνώταν. -

4) Praestat fort, Schol, lectio τουτέστι τόν. | 5) B. αὔϑριον.

$) Fort. del. αὐτός, ut e dittographia natum.

. 7) Explicit Schol. Il. 4f 101. Incipit Schol. Il. E. 509. a voca- bulo καὶ.

8) μὴν deest apud Schol.

9) Schow. τὸ ὅπλον" οὐ τοξότης. A, B et Schol τὸ ὅπλον. τοξότης. Mea recepta coniectura apparet, quomodo ov in textum potuerit irrepere.

; 19) Schol. ἀνατολῆς.

a) CE. D'Orvill. Misc. Obs. VIT. p.35.

Ὁ) Cf. Hesych. i. v. 2geyéveva* ἡ τὴν ἡμέραν γεννῶσα, et Schol. ll. A. A77: ἠριγένεια, ἤτον ἡ τὸν ὄρϑρον. deii ὦ ἡμέρα ἢ ἡ ὑπὸ τοῦ ὄρϑρου γεννωμένη.

A

ρέϑη πρέπον ἐπίϑετον τῷ ἡλίῳ 1) διὰ τὰς ἀκτῖνας τὸ χρυσάωρ 5). “Οϑεν, οἶμαι, κῶν τῇ ϑεομαχίᾳ Ποσεῖ- δῶνε 3) ἵσταται διαμιλλώμενος . αἰεὶ γὰρ ἄσπειστος 4) ἔχϑρα πυρὲ καὶ ὕδατι, τῶν δύο στοιχείων ἐναντίαν πρὸς ἄλληλα φύσιν ἀποκεκληρωμένων" διὰ τοῦϑ᾽ ὁ Ποσειδῶν, ὑγρά τις 5) ὕλην καὶ παρὰ 6) τὴν πόσιν οὕτως «cvo- μασμένος 7), ἐξ ἀντιπάλου μάχεται ταῖς διαπύροις dix» vic. τοῦ ἡλίου. πρὸς γὰρ ᾿«“πόλλωνα ποίαν Ποσειδῶν ἔχει πρόφασιν ἐξαίρετον ἀπεχϑείας 9) ;

CAPUT. VIII Ταῦτα τοίνυν εἰρήσεται, ἀνθ᾽ ὅτου ποτὲ τὸν αὑτὸν 9)

ἀπεφηνάμην ἥλιον ᾿““πόλλωνι. καὶ τί πειρώμενος κατὰ- σκευάζειν ; ὅτι αἱ λοιμικαὶ 19) vócot τὴν μεγίστην ἔχουσι

1) Schow. ἐπέϑ. τῷ ἡλίῳ. Omisit Schol, vocabula ἐπύϑ'. τῷ, — Α et B ἐπίϑ. ZA.

3) Schow. ὁ Χρυσάωρ. Schol τὸ Χρυσάορ.

5) Ita Schol. — Schow. Ποσδυδάων. | !

4) Ita Pierson. Verisim. p. 253. Codd. ἄπιστος. Schol. ἄσπονδος.

5) Schow. τὸς ὦν, quod nee in A et B, nec apud' Schol. exstat.

$) Ita Schow, e Gesneri coniectura, quae Codd. A et B lectione insuper confirmatur.

7) Schol. ὠγομασμένη.

8) Schow. e Codd. πρὸς γὰρ 'AnóAÀowa ποιὰν Ls sro. ἐξ. dn&y9. — Schol, πρ. y. '4n. Ποσδιδῶν ἔχεν πρόφασιὶν ἐξ. ἀπ. Utraque in unum coniuncta lectione atque πονῶν mutato in ποίαν scriptoris manum revocatam .censeas. Explicit Schol. 1l E. 509,

9) Ita cum Galio Codd. A et B.

:0) Codd, xoà tí me(gouervog xotacxevézeww , αὖ λοιμικαί. Schow, viv δὲ καὺ πδιράσομαν κατασκευάζειν; ὡς €i λουμυκαΐ;

— 16 —

τῆς φϑορᾶς πρόφασιν 1) τὸν ἥλιον" ὅταν μὲν γὰρ ἡ 5) ϑέρειος αὐγὴ . μαλακὴ καὶ πραεῖα, δι᾿ εὐκράτου τῆς ἀλέας ἡσυχῆ διαϑάλπηται 3), σωτήριον ἀνϑρώποις ἔπι" μειδιᾷ φέγγος" αὐχμηρὰ δὲ καὶ διάπυρος ἐκκαεῖσα,, νοσε- ροὺς ἀπὸ γῆς ἀτμοὺς ἐφέλκεται 4), κάμνοντα δὲ τὰ σώ- ματα καὶ διὰ τὴν ἀήϑη τοῦ περιέχοντος τροπὴν νοσοῦν- τα, λοιμικοῖς πάϑεσιν ἀναλοῦται. 5) τῶν δ᾽ ὀξέων συμ- φορῶν αἴτιον “Ὅμηρος ὑπεστήσατο τὸν "4 nóAAove , διαρ- ρήδην τοῖς αἰφνιδίοις ϑανάτοις ἐπιγράφων τὸν y. 6) φησὶ yág*

᾿Ελϑὼν ἀργυρότοξος 'AdnóMov ᾿Αρτέμιδι ξυν

Οἷς ἀγανοῖς βελέεσσιν ἐποιχόμενος κατέπεφνεν 4). ᾿Επειδήπερ οὖν ἕνα 7) μὲν καὶ τὸν αὐτὸν ὑφίσταται τῷ ᾿Απόλλωνι τὸν ἥλιον, ἐκ δὲ τοῦ ἡλίου τὰ τοιαῦτα τῶν παϑημάτων συνίσταται, φυσικῶς ἐπέστησε τῶ λοιμῷ τὸν ᾿Απόλλωνα καὶ ὅτι, καϑ' ὃν καιρὸν ᾿συγέβαινε τοὺς “Ἕλληνας ἐν τῷ λοιμῷ γοσεῖν Ὁ), ϑέρειος ἣν ὁ

Verum iam Gesnerus videtur sensisse, qui ita verterat: Quorsum autem haec mihi spectant? ut ostendam , pestilentibus etc.

1) Schow. πρόφασιν πρὸς τὸν ἥλιον. Coniicere posses πρὸς τοῦ ἡλίου. Sed omittitur praepósitio in A et B. ,

4) Omittitur ἢ in B. — 7 A.

$) Ita A et B. Schow. διαϑάλπδταν.

4) A. ἀφέλκεται.

5) Heyn. fort. ἀναλύεται.

6) Cf. Ael. H. An. VIII. 2. δαυτὸν τοῖς ἀλλοτρίοις πόνοις ἔπι-

γράφειν. 7) Ita cam Gal. MS. Angl. A et B. Gesn. ὅν. a) Od, O. v. 410.

b) Cf. Plat. Phil, p. 45.a: πότερον οὖν xol uaitoug sici.... περὶ τοὺς κάμγοντας ἐν ταῖς νόσοις;

-17—

καιρὸς, ἤδη πειράσομαι διδάσκειν" ὥστε οὐκ ὀργὴν ᾿Απόλλωνος, ἀλλ᾽ αὐτόματον !) φϑορὰν ἀέρος εἶναι τὸ συμβεβηκός. Αὐτίκα τῶν ἡμερῶν τὸ μῆκος, εἰς πλεί- er entah ἐχτεινόμενον, ἐλέγχει τὴν. Nds τοῦ

ἀῶ MT

ὅτε Z ἥματα μακρὰ πέλονται 2.

Msg Mat 3 μία γὰρ ἀπὸ τῆς ' A γαμέμνονος IPAE ἐπὶ pe: dq λέως ἄνοπλον ἔξοδον ^) ἡμέρα S omemindts , καὶ τὸ "- 2), οὐδ᾽ adeb"

: "Hilo δ᾽ 3) ἀκάμαντα Boom; πόξνια Ἥρη ο, Πέμψεν ἐπ᾽ ᾿Ωκχκεανοῖο ῥοὰς. ἀέκοντα γνέεσϑαι. "E

χρεωκοπήσασα 4) τῶν ὑπολειπομένων ὡρῶν οὐκ ἀρνὸς εἶμεν μμέφορ. tiat CAPUT IX.

ο Μὲ δὲ μεταξὺ πράξεις εἰς ὀκτὼ ῥαψῳδίας μερίζονται 7).

. 4) B. αὐτομάτου.

3) Fort. τὸ μέγιστον. 8) Codd. γάρ, quod iam apud Schowium in δ᾽ ἐδὲ correctum. -

5$) Aet B χρδοκοπήσασα. | . 4) V. Od. X v. 367.

b) Excitat Valckenaerius Eustath, ad 1]. Δ. p. 809.1. 40: ἕως τῆς τοῦ Πατρόκλου ἐξόδου. — p. 811. 1.7: ἡ ἔξοδος αὕτη — αἰτία τῷ Πατρόκλῳ ϑανάτου. — Il. 77 p. 1098. 1. 2: τήν τὸ τοῦ ITa- τρόκλου πτῶσιν καὶ τὴν τοῦ ᾿Αχιλλέως ἔξοδον elg μάχην. —

Il. Y p. 1267, 1. 49. πάντα τεράστια ποιήσας ἐν τῇ τοῦ 'Αχιλ- λέως ἐξόδῳ. €) M. 2. v. 239. d) Il. 4 usque ad Il. 7.

3

εν:

Καὶ πρώτη μὲν ἡ ἐν πεδιάδι 1) «μάχη. πολλὰς ἀνδραγοι5 ϑίας ἑκατέρων ἐμπεριέχουσα " μετ᾽ αὐτὴν. δὲ ἡ παρὰ τοῖς ἑλληνικοῖς τείχεσι " καὶ τρίτην προςτίϑημε τὴν inl ψαυσὶ μάχην ἄχρε 3) τῆς ἀναιρέσεως 3). Πατρόκλου ,. καὶ τῆς δι’ ἐκεῖνον ᾿Αχιλλέως ἐξόδου " πλὴν ὅμως τὸν. ἀρι" ϑμὸν, οὕτω πολὺν ὄντα 4), τῶν ἔργων οὐκ ἄπιστον 5) ἡ ϑέρειος ὥρα πεποίηκεν , αἵ τε γυύκτες 6) ἥκιστα χειμέ- οιοι. Πῶς γὰρ 7) ἂν κρύους “Ἕκτωρ ἐτόλμησε 4) ταῖς ' Axaixoig ἐπινυκτερεῦσαε ναυσίν ; Οὐδ᾽ ἂν αὐλῶν Gv. ρίγγων τ᾽ ἐνοπὴ ὃ) διὰ τοῦ βαρβαρικοῦ. στρατοῦ ἐπαν- γυχίζετο. 8) στιβὰς γὰρ ἀλεεινὴ καὶ στρατόπεδα τοῖς πολεμοῦσι χειμῶνος εὑτρεπίζεται,. τῶν δὲ ὑπαίϑρων ἀγώνων ἐκτός εἶσιν. ὥστ᾽ οὐκ ἂν “Ἕκτωρ, τὴν πόλεν ἐκλιπὼν, ἐν $ μετ᾽ ἀσφαλείας διέτριβεν 4),. ἐλϑὼν ἂν 9)

Ξ : ἘΠ ΉΎΝ) 1) Sehow. δπὸ δυάδι. — A ἐπὶ δυάδι. — Gesn. ἐπὶ "Ilov σή ματι. — Heyn. et ante eum Valcken, ad Herod, p. 438 ἐν πεδιάδι. V. Bredow., Ep. Par. p. 255.

3) Ita A:et B, — δόμον. ταῖς dou, quo innisus £i ἄχρι eon- lecerat.

$) Ita A et B. — Schow, τοῦ Πατρόκλου.

4) Aut del. οὕτω πολὺν ὄντα, aut leg. οὕτω πολλῶν τῶν ᾿ἔργων. : : 5) Ita A et B. Idem S$chowius coniecerat, quum e libris ἄπι- στος esset editum. ᾿ : ..$8) Ita legatur, interpunctione mutata. Schow. πδποίηκδν .᾽ αὖ 48 νύκτες. T

7) A et B πῶς ἂν, lidem £xz. ἐτόλμ. — Schow. évoAu. ἕκτ.

8) Codd. et Schow. ἔπανηγύριξετο. — Οἱ, Pind. Isthm. 3, 88 (Boeckh. ) φλὸξ παννυχίξοι. De usu medii v. Lucian. dial. mer. 18, 1.

9y Fort. del, ἐλϑὼν ἀν.

a) 1. Σ΄. w 298 sqq. — 5) IL. K. v. 12. v) V. 11, 6. v. 490.

TP

ὴ /" H. - P ἡ | 1 5

4

-» 80 —

dmi τῇ ϑαλάττῃ γυμνὰ τὰ στρατεύματα καϑίδρυσε» Tlóg 4) δὲ τῶν κατὰ συμμαχίαν ἐληλυϑότων ἕκαστος οὕτω ῥιψοκίνδυνος ἂν ἣν 1), ὡς παρ’ ὥραν ἐφεδρεύειν τοῖς πολεμίοις, καὶ μάλιστα τῆς "Ἴδης ὑπερκειμένης, ὄρους δυςχειμέρου, καὶ ῥεῖϑρα ποταμῶν ἄπειρα 2) πηγα- ζούσης. ἐκρήγνυται γὰρ ἀπὸ τῶν κατὰ μέρη λαγόνων *

: Ῥῆσός ϑ᾽ “Ἑπτάπορός τε Κάρησός τε “Ῥοδίος τε — Τρήνικὸός Tt καὶ ἴσηπος δῖός τε Σκάμανδρος Kai Σιμόεις. nc

Wt καὶ δίχα 3) τῶν ἀπ᾽ οὐρανοῦ φερομένων ὑετῶν ἱκανοὶ τὸ πεδίον ἦσαν ἐκλιμνάσαι. Φέρε δ' οὖν ὑπ᾽ ἀναισϑη- σίας ^) τοὺς βαρβάρους τὸ ἀσύμφορον ἑλέσϑαι ποιεῖν " ἀντὶ τίνος δ' oí πάντας φρονήσει διαφέροντες “Ελληνες, ἐπιλεξάμενοι τοὺς ἀρίστους 4)., ἐπὶ τὴν κατασκοπὴν vx- 700 ἀποπέμπουσι 4), ἕν᾿ ἐκ τοῦ κατορϑῶσαι τί vy κοῦτον 5) ὠφεληϑῶσιν,, ὁπόση βλάβη διαμαρτόντων ἀπήνο-

/, 3) Schow. οὕτω ῥιψοκίνδυνος ἕκαστος ἦν. — Α. εἰ B. ἕχαστος οὕτω ῥιψοκίνδυνος ἦν. lnserui ἂν ante ἦγ. — οἴ 4) Excidit fortasse πλήϑεν aut' ἀρυϑμῷ.

$) Codd. of δέχα. Inserui xoi ob Il. M νυ. 3ὅ et 26.

4) Quomodo in Codd. et Edd. exstant haec verba, sensu ommino éarent,. Ka enim legitur: φέρο Ó' οὖν ὑπ’ ἀναισθησίας τοὺς βαρβάρους τὸ ἀσύμφορον ἑλέσθαι, τὶ πουδῦν dvi τυνὸς " οὗ πάντα φρονήσει διαφέροντες “Ελλ. xv6. Quae quemadmodum dis- ponenda esse iudicaverim , ex ipso textu apparet. Πάντα praeterea mutavi in πάντας. Cf. Pol. I, 88, 7 διαφέρειν τυνὰ ὠμότητι.

5) Codd. τὺ τηλικοῦτον. ' Egregie Heynius τὸ τηλικοῦτον.

a) Fortasse respicit Il. O v. 497. — Sehow.

b) 1l. M. v. 20. c) Ik. Σὺ v. 910.

d) 1l, Κι v. 205 sqq. 3*

— 90 —

ταὶ νιφετὸς γὰρ εἷς, καὶ χειμερίων ὑδάτων ἐπομβρία ὑᾳδίως ἂν ἀμφοτέρους κατέκλυσεν " ἐγὼ μὲν γὰρ αὐτὴν ψομίζω τὴν ἀπὸ τῆς πόλεως ἔξοδον ἐπὲ τὴν μάχην 9 οὐκ ἄλλου τινὸς εἶναι καιροῦ σημεῖον, ἢ ϑέρους. ἅπας γὰρ ἀναπαύεταν πόλεμος ἐν χειμῶνι, καὶ τὴν ἢ πρὸς ἀλλήλους ἐκεχειρίαν ἄγουσιν, οὔϑ᾽ ὅπλα δυνάμενοι βα- στάζειν, οὔτε τὰς πολεμικὰς ὑπηρεσίας φέρειν. πῶς γὰρ ἡ διῶξαι ῥάδιον, ἡ φυγεῖν; πῶς δ' ἂν αἱ χεῖρες εὔστοχα 3) βάλλοιεν, ὑπὸ τοῦ κρύους δεδεμέναι; ϑέρει δ᾽ ἐν 3) τῶ μεσαιτάτῳ τὰ πλήϑη τέτραπται πρὸς τὴν μάχην, καὶ τοῦϑ᾽ ὅτε τοιοῦτόν ἐστιν, ἀπ᾽ οὐδεμιᾶς. εἰκασίας, ἀλλ᾽ évite σκεπτέον. ; pr"

CAPUT X.

ηετὰ yàp τὴν στρατηγικὴν 7) "Myeutuvovog διάπει-» ραν, ἐξαγαστάντες οἱ “Ελληνες ἐπὶ τὰς ναῦς κατατρέ-. yovotv , ὑπὸ Ó' ἥρεον ἕρματα νηῶν. δ) oU δήπου, 4) κατὰ πρῶραν 5) ἐστηκότων τῶν ἀνέμων, 6) οὐδ᾽ ἀπειλούσης τῆς ϑαλάττης" τίς γὰρ ἂν ἣν κυβερνή-

13) Fort. expungendum est τήν, i

3) Codd, δὐστοχίᾳ. — svorozo Bast. , Ep. Crit. ad Boisson, p. 234, V. Boisson. ad Aristaen. p. 208.

5) Codd. δέ.

ὁ) Codd. ἢ κατὰ: Priorem vocem eiiciendam esse censuit Schowius;

5). Codd. κατὰ πρώραν ἐναντίων, quam vocem explicandi gratia postea additam esse demonstravit Pierson., Verisim. p.63; cuius sententiam perperam repudiavit Heynius.

δ) Codd. ἑστηκότων ἀνέμων»

a) ll. 5. 210 sqq. b) 1]. B, v, 154.

UO .—'— LN 2 NEM MM

-—- MAU —

της ἐπὶ πρόδηλον οὕτω κίνδυνον ἐξιοῦσιν, ἄλλως τὲ μηδ᾽ ὀλίγην !) περαιοῦσϑαι μέλλουσιν αὐτοῖς ϑάλατταν ; οὐ ἐρ εἰς Τένεδον infor, οὐδ᾽ ἐπὶ «“έσβου καὶ Χίου 5) σπταρευτρεπίζοντο τὸν πλοῦν" ἡ δ᾽ ᾿Ελλὰς ἀπῴκιστο móp- φῶ, καὶ τὸ πέλαγος ἣν χαλεπὸν, ὃ καὶ ϑέρους ποτὲ πλέοντες 3) ἐσφάλησαν. ἔτι τοίνυν φερομένων ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας αὐτῶν ἐγείρεται δαψιλὴς κόνις " τοὶ δ' ἀλαλητῶ.

Νῆας ἔπ’ ἐσσεύοντο, ποδῶν δ᾽ ὑπένερϑε κονίη

᾿στὰτ᾽ ἀειρομένη. 4) i TU τρόπῳ τῆς γῆς ἔτι Buáfoogo» ἐχούσης τοὔδαφος; ἔν τὲ ταῖς ἐφεξῆς παδατάξεσιν 4) εἴωϑε συνεχῶς λέγειν,

“Δευκοὶ ὕπερϑε γένοντο κονισάλῳ, ὃν ῥα δι αὐτῶν Οὐρανὸν ἐς πολύχαλκον ἐπέπληγον πόδες ἵππων. δ)

Ti δ' ἐπὶ τοῦ τετρωμένου Σαρπηδόνος; οὗ 5) διπὴ βό-

ρείος 6) Ζώγρει ἐπιπνείουσα κακῶς κεκαφηότα ϑυμόν, *)

ἀναψύξεως δεομένου τοῦ aijirete ἐν ἀέρι διαπύρῳ. καὶ πάλιν ἑτέρωϑί πους

ω ") Ita cum Galii MS. Angl. A et ».

» Heynius zi “Δέσβον καὺ Χῖον, Minus recte, ut videtur, | 3) fort. ἐπιπλέοντες. 4) fort. πράξεσιν, V. supr. p. 1. à; ὃ A et B. ov. .. 8) In loco lliadis, de quo hic est sermo, non ὑπ βόρειος legitur, sed πνονὴ Βορέαο, Legitur ger; Βορέαο e, g. Il. XY, 171, a) 11. B. v. 149. b) 11. E. 503. c) Hl, E. v. 698,

-— I8 uu

δίψῃ καρχαλέοι, κεκογεμένοε ἐκ πεδίοιο, 6) ᾿ Hororot | À | δρῶ ἀπεψύχοντο., πίον T ,. ἀκέοντό τε δίψαν. »

ἅπερ .ἐν χειμῶνι μὲν ἀμήχανα 1) συμβῆναί τινι, ϑέρους δὲ μαχομένοις ἣν ἀλεξήματα. τί δεῖ τὰ πολλὰ μηχύνειν ; σχεδὸν γὰρ ἀπόχρη. κἂν εἴ τι τῶν εἰρημένων ἕν ἀπεδεέ- ξαμεν 2), ἐκφῆναι τοῦ ἔτους τὸν καιρόν *

Kaíovro πτελέαι τε καὶ ἱτέαι ἠδὲ μυρῖκαι,

Καίετο δὲ λωτός τε ἰδὲ ϑρύον ἠδὲ κύπειρον. 3)

CAPUT. XI.

Εἰ "δὲ ϑέρος μὲν ὡμολόγηται 4) κατ᾽ ἐκεῖνον εἶναι τὸν 'χρόνον y αἱ. δὲ νόσοι περὶ τὴν ϑέρειον ὥραν 5) συνίσταν.- ται, τῶν δὲ λοιμικῶν παϑημάτων προστάτης ᾿““πόλλων, τί λοιπὸν, ἡ δοκεῖν τὸ συμβεβηκὸς οὐ ϑεοῦ μῆνιν, ἀλλὰ

συντυχίαν ἀέρος γενέσϑαι; σφόδρα γοῦν πιϑανῶς Hoó- δικος ἀποφαίνεται, μὴ δι’ ὅλην 6) τὴν δεκαετίαν ἔν ᾽15 λίῳ μεμενηκέγαι τοὺς “Ἐλληνὰς, ἀλλ᾽ ἐπὶ τέλει τοῦ παϑειμαρμένου χρόνου τῆς ἁλώσεως ἀνεληλυϑέναιε. 7). Καὶ

3) fort. ἀμήχανον». ..*) Ita Codd. praeter A , qui -/ewsleikagon 1 uno tenore scriptum exhibet. Ita fortasse sententia est constitueuda: κἂν sí τῶν δἐ- ρἡμένων ἔτι £y ἀπεδείξαμεν, ἐκφῆναν τοῦ ἔτους τὸν καιρὸν, τό. 5) Il. Φ, v.350, ubi in Vulgg. legitur y v 406. Schow. 4) Codd. ὁμολογδῖταν. ..5) Ita Codd. A et B. Schow. πϑρὺ τὴν ὥραν. Veram lectionem e Cod. A restituit Bast., Ep. Crit. ad Boiss. p. 109. | " 6) Ta Schow. — Codd. μηδ᾽ ὅλην. 7) Codd. δληλυϑέναι. —— a) Il. Φ. v. 541. b) 11, X. v.2.

qur pe

- 09 —

γὰρ ἣν ἄλογον εἰδότας ἐξ ὧν προεῖπεν d Κάλχας, ^) ὅτε τῷ͵ δεκάτῳ πόλιν αἱρήσουσιν εὐρυάγυιαν, ἐπ᾽ οὐδενὶ χρησίμῳ τοσούτων ἐτῶν ἀργίαν ἀναλίσκειν, ἀλλ᾽ εἰκὸς ἐν τοῖς μεταξὺ καιροῖς. περιπλέοντας ἄνω καὶ κάτω τὴν ᾿Ασίαν, ἅμα τάς τε πολεμιστηρίους ἀσκήσεις ὑπογυμνά: bar , xal λαφύρων τὸ Mà idR tug ἐμπιμπλάναι *) ; τοῦ δεκάτου δ' ἐνστάντος ἔτους, ἐν ᾧ πεπρωμένον ἢ ἦν τὸ τῆς ἁλώσεως τέλος, ἀϑρόους καταχϑήναι. κοῖλα δ᾽ αὐτοὺς τενάγη καὶ τόπος ἑλώδης ἐξεδέχετο. Καὶ διὰ τοῦτο 9έ- qovs 2) ἡ ελοιμικῇ γόσος ἐγκάτέσκηψε. )) -

CAPUT XII.

: Νῦν τοίνυν καὶ τὰ κατὰ μέρος εἰρημένα περὶ τῆς vó- σου διασκεψώμεϑα. σχεδὸν γὰρ ἅπαντα συνάδει 8) τοῖς ig! ἡμῶν λεγομένοις. καὶ πρῶτόν 4) γε φυσικὴν ὑπεστή- σατο τὴν φερομένην ἀπὸ τῶν οιστῶν φωγήν. 5) οὐ μὰ AC, o) μυϑικῶς βέλη φϑεγγόμενα τερατευόμενος , 6) ἀλλὰ

4j Codd, nd in E

3) Codd. ϑέρους ἐνστάντος, ᾿φυοὰ ex superioribus ity hic est repetitum.

..3) Ita cum Gal, Mss. Angl. Cod. B. — A συνάψει.

ἘΠῚ πρώτην Α et B.

, 5) Videtur Valckenaerius , siquidem recté eius σημεῖα critica

interpretor, i indicare voluisse , omnia quae leguntur ab οὐ uà AU usque ad εἰσὶ γὰρ εἰσὶ sine ulla perspicuitatis vel concinnitatis iactura posse omitti; in quo illi quis non assentietur ? " 6) Incipit hoc loco Schol, Il. 4. 46, quod Bredowius, ut potuit nisus Bekkeri scholiorum editione, cum textu contulit, At haesit Villoisonus in intritatis atque evanidis propemodum Codicis Veneti B.

a) M. B. v. 329. b) V, Thucyd. 11. 47.

-—- 0) —

φιλόσοφός ἐστε ϑεωρία ἐν τῷ στίχῳ τῷ" — ii "ExAayEay δ᾽ ἄρ᾽ διστοὶ ἐπ᾽ ὥμων (— «Αὐτοῦ κινηϑέντος. 7)

εἰσὶ γὰρ» εἰσί τινες οὐράνιοι ue? ἁρμονίας ἐμμελοῦς 2)

ἤχοι, κατὰ τὴν ἀΐδιον 3) φορὰν ἀποψαλλόμενοι, μάλιστα

δὲ 4) τῆς ἡλιακῆς περιόδου 'συντόγως φερομέγῃς.. οὐ γὰρ δήπου, εἰ ῥάβδῳ μὲν. ὑγρᾷ πλήξας τις εἰκῇ τὸν ἐέρα, καὶ λίϑον ἀπὸ σφενδόνης ἀφεὶς, δοίζους ἀποτελεῖ καὶ συριγμὸν οὕτω βαρύφϑογγον, τηλικούτων. σωμάτων ἡ κυ- κλοπόρος βία ἀπ᾽ ἀνατολῆς εἰς δύσιν ἁρματηλατουμένη μεϑ᾽ ἡσυχίας τὸν σφοδρὸν ὁδοιπορεῖ. δρόμον. 5) τούτους

literis, itaque scholii minorem tantum partem descripsit; multo maiorem partem e Codice in schedas suas retulit Cobetius, cuius collatione uti mihilicuit, Utraque collatio, usque quo eir. postea indicabo.

1) Schol. φιλόσοφός ἐστι ϑεωρία £v τῶ στίχῳ τῷ. — Schow, ἀλλ᾽ ἔστιν ἐν τῶ στί χω ϑεωρία φιλόσοφος.

3) Ita Schol, — Codd. ἐμμελεοῖς.

3) Fortasse inter ἀΐδιον et φοράν inserendum est ἄσερων,, αἱ illud μάλιστα δέ habeat, quo referatur.

4) Schol. μάλιστα τῆς. 5) Ita Scholiorum et Codd. indiciis innisus, locum lacerum et ob-

scurum, quem Schowius imprudenter ut videtur explicare est cona- tus, resarciendum.atque illustrandum esse censui. Qui vulgo sic edebatur: ov (Schol εὐ) yag δήπου ῥάβδῳ μὲν ὑγρᾷ πλήξας τις εἰκῆ τὸν ἀέρα, καὶ λέϑον (Schol. λέϑους) ἀπὸ σφενδόνης ἀφεὶς, ῥοίζους ἀποταλεῖ καὶ συριγμὸν (A. — μοὺς) οὕτω βαρύφϑογ- γον (A --- γον)" τηλυκούτων δὲ (om. in Schol) σωμάτων 7 κυκλοφόρος (κυκλοπόρος ἃ B et Schol.) βία Qo μους ἀπ᾿ ἀνα- τολῶν (Schol ἀνατολῆς) δὺς δύσιν ἁρματηλατουμόνη μεϑ᾽ ἡσυ- χίας τὸν σφοδρὸν ὁδουπορεῖ νόμον (Schol. δοόμον). a) Il. A4, v. 46.

j

UP Ww, wi l--

--

— 95 —

δὲ τοὺς διηνεκῶς ἐν οὐρανῷ 1) τελουμένους φϑόγγους ἀγνοοῦμεν, ἡ διὰ τὴν ἀπὸ πρώτης γονῆς συνήϑειαν ἐν- 'δελεχῶς ἐνοικοῦσαν ἡμῖν, ἡ διὰ τὴν ἄμετρον ὑπερβολὴν

“τοῦ διαστήματος , ἐκλυομένου τοῦ ψόφου τῷ διείργοντε

“μέτρῳ ?) 4). Καὶ τοῦϑ᾽ ὅτι τοιοῦτόν ἐστιν, ὁ φυγαδεύων “Ὅμηρον ἐκ τῆς ἰδίας πολιτείας 8) συγκαταινεῖ Πλάτων,

1) Schow. οὐραγῷῶ, — Schol. ὃν τῶ οὐρανῷ.

3) Ita Schol. — ἀμέτρω apud Schowium. — Cum scholiis con- cinnant A et B.

Explicit in hoc ipso vocabulo Bredowii cum 1l. Schol. Venet. cols latio.

5$) Schol. πόλδως.

a) Cf. omnino Simplicius in Comm. ad Aristot, d. Cocl. IT, p. 113 ed. Aldinae (a. 1526): φανερὸν δὲ ἐκ τούτων, ὅτι καὶ τὸ φά- γαν γίνεσθαν φερομένων ἁρμονίαν, ὡς συμφώνων γενομένων τῶν ψόφων, κομψῶς μὲν δἴρηταν x«l περιττῶς ὑπὸ τῶν δἰ- πόντων" οὐ μὴν οὕτω γ᾽ ἔχεν τὸ ἀληϑὲς" δοκδῖ γάρ τυσὺν ἀν-

αγκαῖον δἶναν., τηλικούτων φερομένων σωμάτων γίγνεσϑαν ψό--

φον" &nsi καὶ τῶν παρ᾽ ἣἥμῖν,) οὔτε τοὺς ὄγκους ἐχόντων

ἔσους, οὔτε τοιούτῳ τάχενυ φερομένων ἡλίου τὸ καὶ σελήνης. ἔτι δὲ τοσούτων τὸ πλῆϑος ἄστρων καὶ τὸ μέγεϑος φερομένων τῷ τάχεν τοναύτην φορὰν, ἀδύνατον μὴ γίγνεσϑαν ψόφον ἀμήχανόν τινα τὸ μέγεϑος " ὑποϑέμενον δὲ ταῦτα καὶ τὰς τα- χυτῆτας &x τῶν ἀποστάσδβων ἔχειν τοὺς τῶν συμφωνιῶν λόγους, ἐναρμόνιον γἱγνεσϑαί φασιν τὴν φωνὴν, φερομένων κύκλῳ τῶν ἄστρων" ἐπεὶ δὲ ἄλογον ἐδόκεε τὸ μὴ cvvaxoicw ἡμᾶς τῆς φωνῆς ταύτης, αἴτιον τούτους (leg. τούτου) φασὺν δἴναν τὸ γιγνομένης (leg. γιγνομένοις) δὐϑυὺς ὑπάρχειν τὸν ψόφον" ὥστε μὴ διάδηλον εἶναι πρὸς τὴν ἐναντίαν σιγήν * πρὸς ἄλληλα γὰρ σιγῆς καὶ φωνῆς δἶναν τὴν διάγνωσιν". ὥστ καϑ' meg τοῖς χαλκοτύποις διὰ τὴν συγήϑειαν οὐδὲν δοκεῖ διαφέρεουν, καὺ τοῖς ἀνθρώπους τὸ αὐτὸ συμβῆναι.

A

— 906 —

*

οὕτω λέγων" !) "Eni 3) δὲ τῶν κύκλων 3) αὐτοῦ ἄνωϑεν ἐφ᾽ ἑκάστου βεβηκέναι Σειρῆνα συμπεριφερομέψην, qe γὴν μίαν ἱεῖσαν ἀνάτονον. 4) ἐκ 5) πασῶν δ᾽ M" οὐσῶν μίαν ἁρμονίαν ξυμφωνεῖν. 6) “Ὁμοίως δὲ καὶ ὁ ᾿Ἐφέσιος ᾿Αλέξανδρος 7), ἐπεξελϑὼν ὅπως κατὰ τάξιν ol πλάνητες αστέρες ὁδεύουσιν, ἐπάγεε περὶ τῶν ἑκάστου φϑόγγων "

1) Subit mirari, quod editores, multi in dogmate isto Plato: nico exponendo, εἴ Platonis locum e Timaeo produxerint (p. 36. D) et Diogenem Laertium (III. 68; pag. 83, 49 ed. Cob.) excitaverint - quin adeo Marsilium Ficinum in auxilium vocaverint subobscuro loco illustrando , nec tamen ipsa, quae ab Heraclito laudata erant, Platonis verba sedulo anquisiverint. Quae haud dubie et refingendo et explicando loco prae ceteris omnibus sunt idonea. Est autem locus ille Platonis in Republ. X. p. 617 B, unde vitiosam Codd. — rumque lectionem correxínzus.

3) Schol, óv«. — Schow. in textu ἔτι.

$) Schol., A, B κύκλων. — Schow. in textu xóxAo.

4) Schow. φωνὴν ἱδῖσαν ἔνατον. — Codd. A et B φωγὴν μίαν ἱεῖσαν ἔνατον. — Schol φωνὴν μίαν ἱδῖσαν ἑκάστην.

5) Codd. et Schol. ἁπασῶν.

8) Schol. Svug. — Codd. συμφωνεξῖν. Cf. maioris illius Alexandri Ephesii fragmenti, quod e Theonis opere inedito? de astronomia primus publici iuris fecit Galeus in Additam. ad Parthen. p.49 sSqq., v. 25 et 26, receptis Schneideri et Naekii emendationibus :

τοίην TO» σδυρῆνα ἁΙνὸς παῖς ἥρμοσεν “Ἑρμῆς ἑπτάτονον κίϑαριν, ϑεομήτορος εἰκόνα κόσμου.

7). De Alexandro Ephesio, ob »nocturna fortasse viri laboriosi stu- dia" «ύχνος appellato, scripserunt Fabric. Bibl. Gr. III. c. 19. 3. ; Meineke, Analecta Alexandr. p. 371 sqq. ; ὁ. G. Hulleman , de Cor- nelio Alexandro Polyhistore p. 4,

LN

vh EA brain a aem). aes 27 ol

EC MINE -" τος TO τ NEAREST ETIN

ΡΥ OR TNT T TT T εν ΨΥ P TENE M M

- 97 — Πάντες δ' ἑπτατόγοιο 4) Mone φϑόγγοισι συγῳδοί ?) “Δρμονίην προχέουσι *), διαστάσει 4) ἄλλος ἐπ᾽ 4) ἄλλῃ 1") ἐξ 2) ὧν ἂν εἴη γνώριμον, ὡς οὐ κωφὸς οὐδ᾽ ἄφϑογγός ἐστιν ὁ κόσμος. CAPUT XII. ' oii 3) δὲ ταύτης τῆς δόξης “Ὅμηρος 4) , εἰπὼν τὰς

1) Egerunt de his versibus praeter modo nominatos Fabricius ad Chaleid, p. 307, f., Bredow, Epist. Paris, p.255, Naeke, opusc, phil. L, p. 13 , et Schneider. ad Vitruv. I. p. 22. Prodiit hoc ipso anno Theonis liber de Astronomia Parisis, edente Th. H. Martino, Ver- sus, qui ab Heraclito excitantur, eodem modo in Theonis textu

exstant edita. De quibus egit Th, Bergkius in Martini editionis

censura (Zeitschr. f.d. Alterthumsw. 1850. IL πο, 22 et 23). Cui alterius versus emendata lectio debetur. ΑἹ vix ignoscas tanto viro, quod Heraclidem Ponticum nominet Allegoriarum Homericarum scriptorem. Eiusdem modo laudati diarii a. 1850 in fasciculo VI (nv. 63) Meinekius varias super istis Alexandri versibus proposuit lectiones, quae a Tischendorfio e Cod. Marciano CCIII excerptas ab Hermanno per epistolam illi fuerant indicatae, Quae Bergkii emen- dationes pulchre confirmant. Ea enim in versibus ab Heraclito laudatis apparet lectionis varietas: συγωδοὺ ἁρμονίην στείχουσι . διαστάσεν ἄλλος ἐπ’ ἄλλῃ.

«) Schol. ἑπταπόνουοι.ι ^ b)Schol. συνωδοΐ- — Codd. συνωδόν.

c) Ita Bredowius, Boisson. ad Marin. Vit, Procli p. 73, et Meinek, — Schow. παρέχουσν. — Hemsterh. στουχοῦσι (cf. Hemsterh. ad Arist, Plut. v. 771). |

d) Ita Bergkius Codd. Qaa vag, — Schol. διάστασιν ---- Hemsterh. διασταδόν.

e) Schol, ἐπ’. ---- Cod. Theon. Smyrn. ἐπ᾽ ἄλλην. — Bergk. ἐπ’ ἄλλῃ.

9) Codd. et Edd. δι’ ὧν. $) Schol. ἀρχήν». 4) Schol, Ὅμηρος παρέσχεν. 4 *

-- 90 —

ἡλιακὰς ἀκτῖνας ἀλληγορικῶς βέλη 1) , προςϑεὶς δ᾽, ὅτι φερόμεναι διὰ τοῦ ἀέρος ἔκλαγξαν ἡδεῖάν τινα καὶ ἔνε ϑεον φωνήν. 3) τὰ κοινὰ δὲ τῶν φϑόγγων παραστήσας ς ἐπὶ τὸ ἴδιον εὐθὺς 3) τοῦ λόγου μετέβη , προςϑείς"

Ὃ δ᾽ ἤιε γυκτὶ ἐδικώς. 6)

Οὐ γὰρ ἀκήρατον φῶς, οὐδ᾽ ἀμιγὲς ἀχλύος μελαίνης ὕφίς σταται τὸ τοῦ ἡλίου 4), νυκτὶ δ᾽ αὐτὸ 5) ἐθόλωσεν, ὁποία σχεδὸν εἴωϑεν ἐν τοῖς λοιμικοῖς πάϑεσιν ἐπιπροσϑεῖν τῷ δι᾽ ἡμέρας φέγγει. 6) πῶς ys μὴν τοξάζειν ἐσπουδακὼς ᾿Α πόλλων : :

"EC ἔπειτ᾽ ὠπάνευϑε νεῶν, μετὰ δ᾽ ἰὸν ἕηκεν" Δεινὴ δὲ κλαγγὴ γένετ᾽ ἀργυρέοιο (oto; ")

Ei γοῦν 7) δ’ ὀργὴν ἐτόξευεν.. ἐγγὺς ἔδεε τῶν τιτρω- oxouévov 8). ἑστάναι τὸν βάλλοντα. νῦν δ᾽ ἀλληγορῶν

1) Schol. βέλη ἀλληγ. * 3) Schow. idiav ἔνϑεόν τινα φωνήν. — Schol. ἤτου ἡδοῖάν τινὰ

. wol ἔνϑδον φωνὴν ἀπδτέλδσαν. Codicum ἐδίαν ex sequentibus ortum arbitreris,

5) Schol. εὐθύ.

4) Schol. τὸ τοῦ ἡλίου ὑφίσταται.

5) Τία Heynius. — Codd. et Schol. αὐτὸν.

6) In verbis disponendis secutus sum indicatam a Schowio rationem ; cuius coniecturam , τῷ τῆς ἡμέρας pro τῶ δ᾽ ἡμέρας legentis, Codd.

A et B atque Schol. conspirans lectio δι᾽ ἡμέρας reddit superva. caneam.

7) Ita Schol, — Codd. e; γὰρ oi». 8) Ita Schol. — Codd. τοῖς τυτρωσκχομένοις. a) ll. .4, v. 47. b) 1...4. v. 48.

ἔν Δ δὲ

-. 8 .-

τὸν ἥλιον, εἰκότως ἄποϑεν τὴν φορὰν τῆς λοιμικῆς dx- τῖνος 1) ὑπεστήσατο. CAPUT XIVY. ^ Καὶ μὴν ἐναργέστατον ἐπιφέρει μετὰ 5) τοῦτο σημεῖον εἰπών " Οὐρῆας μὲν πρῶτον ἐπῴχετο καὶ κύνας ἀργούς. 4)

o) γὰρ οὕτως ἄκριτον ἣν παρανάλωμα τῆς ᾿Αἀπόλλωγος ὀργῆς τὰ ἄλογα τῶν ζῴων οὐδ᾽ ἂν ὁ ϑυμὸς ἀφρόνως ἡμιόνοις ἐνήκμαζε 3) καὶ κυσὶν, ὡς τὸ Θρᾳκικὸν ἀνδρά-

'ποδον Ὁμήρου κατεξανίσταται, λέγω δὲ τὸν ᾿Αἰμφιπολί-.

τὴν Ζωίλον, ἄνω καὶ κάτω τοιούτους τινὰς λήρους φληναφοῦντα. Ὅμηρος δὲ καὶ σφόδρα φυσιχῶς τὴν περὶ τὰ λοιμικὰ τῶν παϑημάτων συντυχίαν διὰ τούτου 4) παρίστησιν" οἱ γὰρ ἐμπειρίαν ἰατρικῆς τε καὶ φιλοσοφίας ἔχοντες 5), δι᾿ ἀκριβοῦς παρατηρήσεως ἔγνωσαν ἐν ταῖς λοιμικαῖς νόσοις τὸ δεινὸν. ἀπὸ τῶν τετραπόδων ζῳων 6) ἀρχόμενον. κατ᾽ ἄμφω δ᾽ ἡ πρόφασίς ἐστιν εὔλογος, ὥστ᾽ εὐάλωτα πρὸς τὸ δεινὸν εἶναι" τῆς τε γὰρ διαίτης τὸ

1) Schow. ἄπωϑεν (Cod. B. ἀποϑεν)ὴ αὐτοῦ τὴν φορὰν τῆς λουμικῆς ἀκτῖνος. Schol. αὐτοῦ τὴν φορὰν ἀπὸ τῆς λοιμικῆς ἀκτῖνος.

3) B. διὰ,

3) Schol. &»qxuobs ἡμιόνους 8.

4) Ita Codd. A et B. — Schow. et Schol. τούτων.

5) Dedi locum emendatum , ut exstat in Schol, Ven. Cod. B. — Codd. αἱ γὰρ ἐμπειρίαν. «. ἔχουσαν. — Schow. coniecerat: αὗ γὰρ ἐμπειρίαν, ἰατρικῆς τὺ καὶ φιλοσοφίας ἔχουσαν.

6) Schol. τετραπόδων ἀρχόμδνονε

a) 1]. 4. v. 50.

— 00. —

ἀκριβὲς οὐ 1) ϑηρᾶται 2), δι’ ἣν ἀταμιεύτως σιτίων τε. καὶ ποτῶν ἐμπιμπλάμενα 3) διαφϑείρεται, μηδενὸς λο- γισμοῦ τὴν ἐπὶ τὸ πλέον 4) ὁρμὴν χαλινοῦντος. ἔπειϑ᾽, ὃ καὶ μᾶλλον ἀληϑές 5) ἐστιν, οἱ μὲν ἄνϑρωποι neruos σίοις ταῖς ἀναπνοαῖς τὸν καϑαρώτερον 6) ἕλκοντες ἀέρα, βραδύτερον ἁλίσκονται τῷ πάϑει. Τὰ δ' ἐπὶ γῆς ἕρπον- τα 7 ζῶα τοὺς νοσώδεις ἐκεῖϑεν ἀτμοὺς εὐμαρέστερον ἕλκει. πάνυ γε μὴν ἀληϑῶς οὐκ ἐν ἀρτίοις 8) ἡμέραις τὴν ἀπαλλαγὴν τῆς νόσου δεδήλωκεν, ἀλλ᾽ ἐν περιτταῖς. ᾿Εννῆμαρ μὲν ἀνὰ στρατὸν ᾧχετο κῆλα ϑεοῖο. 4) μάλιστα γὰρ ἐν τῇ παρ’ ἕκαστα πείρᾳ γνώριμόν ἔστι τοῦϑ'᾽, ὅτι κρίσιμοε τῶν σωματικῶν παϑημάτων αἱ πε-

ριτταὶ γίγνονται τῶν ἡμερῶν. 9)

1) οὐ, quod in Codd. A et B deest, ut in reliquis, in Schol. additum est. Quod e coniectura iam Gesnerus restituerat,

3) Displicuit Bredowio vocabulum ϑηρᾶταν: quod in τηρδῦταν mutandum esse censuit Epist. Paris. p. 256. Αἵ vocabulum z7- ρεῖσϑαν, media forma, ea, quae necessario requiritur, significa" tione, non invenitur; praeterea verbi ϑηρᾶσθαν usus ab hoe loco non tam videtur esse alienus, quam arbitratus est Bredowius. Cf. v. c. Herod. 11. 77 : ἐμέτοισν ϑηρώμενον τὴν ὑγιείην xo κλύσ- μασι. 8) Ita Schol. — Codd. πυμπλάμδνα.

4) Ita Schol. — Codd. πλεῖον.

5) Schol. μᾶλλον ἀληϑέστερον.

6) 1ta Schol. — Codd. καϑαρώτατον.

7) Ita cum Schol. Cod. B. — Schow. ἐρρυμμένα.

8) Ita cum Schol. Codd. A et B. — Schow. àgzíoug.,

9) Cf. Tzetz. Exeg. p. 104: "Hqouoriov. ὁ Θηβαῖος xoi ᾽χουλι-- αγνὸς ὁ μαϑηματυκὸς τὴν b ἡμέραν φασὶ κρίσυμον εἴναν τῶν λουιμυκῶν νοσημάτων,

a) 1l. A. ν. 58,

CAPUT XV.

τς "rio δ᾽ ᾿Αχιλλεὺς τῆς νόσου" Χείρων γὰρ αὐτὸν ἐδίδαξε, 4) |

δικαιότατος Κενταύρων,

ὃς πάσῃ μὲν ἐκέκαστο σοφίᾳ, περιττὸς δ᾽ ἣν τὴν ἰᾶτρι- κὴν 1), ὅϑεν 2) γνώριμον αὐτῷ φασὶν 3) εἶναι καὶ ᾽4- σκληπιόν. 4) προςέϑηκε δ᾽ ᾽᾿“Ιχιλλεῖ ϑεραπεύοντι, quot- κῶς αἀλληγορήσας, ϑεὰν Ἥραν"

τῷ γὰρ ἐπὶ φρεσὶ ϑῆκε ϑεὰ λευκώλενος "Hor. P)

δύο γὰρ ὄντων κατὰ. τοὺς φυσικοὺς τῶν πνευματικῶν στοιχείων, αἰϑέρος τε καὶ ἀέρος, τὸν μὲν Δία, τὴν πυρώδη φαμὲν οὐσίαν. ἡ δὲ “Ἥρα μετ᾽ αὐτόν ἐστιν ἀήρ 5) , μαλακώτερον στοιχεῖον , διὰ τοῦτο καὶ ϑήλυ. τὰ δ᾽. ἀκρι- ᾿βῆ περὶ τούτου διαλεξόμεϑα μικρὸν ὕστερον. νῦν δ᾽ ἀπό- χρη τοσοῦτον εἰπεῖν, ὅτι τοῦ πάλαι ϑολεροῦ διαχυϑέντος ἀέρος, αἰφνιδίως διεκρίϑη τὸ σύμβαμα. 6) οὐδὲ γὰρ ἀλό-

3) Schol. περυττῶς δὲ τῇ ἰατρικῇ.

3) Codd, et Schol. ὅπου.

5) Schol. φησίν.

4) Usque ;eo Scholion ἃ Cobetio est descriptum. »Cetera "a in- quit, »non tanti sunt, ut vim oculis inferam."

5) Ita cum Manuscr. Angl. Aet B. Vulgo legebétgr; ἡ δὲ Ἥρα, μδτ᾽ αὐτὸν δὲ ἀήρ.

$) Restitui vocem Stoicis excogitatam atque saepenumero usitatam cuius explicationem atque exempla invenies apud Interpp. ad He- sych. i.v. σύμβαμα. Hic instar omnium in censum veniat Lucia-

a) Respicit 11.4. v. 831. chow. b) Vl. A4. v. ὅδ.

— 39 —

γως λευκώλενον εἶπε τὴν Ἥραν, ἀλλ᾽ ἀπὸ vob ovuee βηκότος , ὅτι τὴν ") νυκτὶ προφεοικυῖαν ἀχλὺν ὁ λευκὸς ἀὴρ ἐπὶ τὸ καϑαρώτερον ἐλάμπρυνεν. εἶτ᾽ «ἰνεϑὲν τῆς γόσου τὸ Ἑλληνικὸν πλῆϑος ἐπὶ τὴν 2) συνήϑη τοῖς dme ηλλαγμένοις ὁδὸν ἐτράπη " λέγω δὲ τοὺς ὀνομαζομένους ἀποτροπιασμούς 3) ve καὶ καϑαρμούς "

Οἱ δ᾽ ἀπελυμαίνοντο, καὶ εἰς ἅλα λυματ᾽ ἔβαλλον. 4)

CAPUT XVI. Δοκεῖ δέ μοι καὶ ᾽Οδυσσεὺς οὐδένα ἄλλον 4) ἢ τὸν ἥλιον ἱλάσκεσϑαι, δι᾽ ἧς προςηνέγκατο ϑυσίας. ἀμέλει

πανημέριοι μολπῇ ϑεὸν ἱλάσκοντο, FHuog δ᾽ ἠέλιος κατέδυ καὶ ἐπὶ κνέφας. ἤλϑεν, Aij τότε κοιμήσαντο παρὰ πρυμνήσια νηός. P)

nus, Vit. Auct, XIV. 21 (Did.), cuius facetum hic liceat proponere locum: .A4I'OP. Πρὸς τῆς σοφίας, μὴ φϑονήσῃς κἂν τοῦτο εἰσιδῖν, τὸ τὸ σύμβαμα καὶ τί τὸ παρασύμβαμα, καὶ γὰρ οὐκ οἵδ᾽ ὅπως ἐπλήγην ὑπὸ τοῦ ῥυϑμοῦ τῶν ὀνομάτων" ΧΡΥ͂Σ, ρ4λλ᾽ οὐδεὶς φϑόνος" ἢν γάρ τις χωλὸς ὧν αὐτῷ κείνῳ τῷ χωλῶ ποδὺ προςπταίσας λέϑω᾽ τραῦμα ἐξ ἀφανοῦς λαβῇ, ὁ τοιοῦτος εἶχε μὲν δήπου σύμβαμα τὴν χωλδίαν, τὸ τραῦμα δὲ παρασύμβαμα προςέλαβεν. Cf. Eustath. ad Il. p. 1396. 55. — Schow. τὸ συμβάν. — Heynius, aliud agens, ut videtur: » Vide an lateat τὸ σύμπαν vel ξύμπαν.

1) Ita Α et. B. — Schow. 77.

2) Ita A et B. — Schow. zó».

$) Explicit in Cod. Vatic. 951 fragmentum Heracliti in vocabulo ἀποτροπιασμούς. Cetera perierunt.

4) Ita cum Manuscr. Angl. Cod, A. — Schow. οὐδὲν ἄλλο.

a) V. 4. 314, b) M. A. v. A72. et. A75.

— 935 —

πέρας γάρ ἐστι τῆς εὐσεβείας x δυσις, ἕως ἀκούοντα καὶ βλέποντα τὸν ϑεὸν “ἐτίμων " μηκέτι δ᾽ αὐτοῦ τοῖς τελουμένοις παρεῖναι τὸ λοιπὸν δυναμένου, τὸ τῆς éog- τῆς πέπαυται. Πρὸς γὲ μὴν βαϑὺν τὸν ὄρϑρον ἀνα- χϑέντων, φησὶν ὁ ποιητής "

JPoicip 1) δ᾽ ἴκμενον οὖρον ἵει ἑκάεργος ᾿Απόλλων 4) , 2) τὸ περὶ τὸν ἥλιον ἐσπουδακὼς ἰδίωμα δηλοῦν: 3) ἄχρι γὰρ ὀὺδέπω φλογώδης, οὐδ᾽ ἔμπυρος πρὸς 4) μεσημ-- βρίαν ὁ 5) δρόμος αὑτοῦ νένευκεν, ἡ δροσώδης ἱκμάς, ὑγρὸν τὸ περιέχον ἀφεῖσα, ἀμυδρὰ καὶ γωϑή παραπέμ- πέται τὰ πρὸς ἕω πνεύματα. διὰ τοῦτο TO ὄῤρϑριον 6) ὁ ἥλιος αὐτοὺς &vavoróAgotrv , ἴκμενον 7) ἀποστείλας ἄνε- pov. ,. τὸν. ἀπὸ τῆς ἰκμάδος ") πγέοντα. 8) τὴν μὲν οὖν πρώτην ἀλληχορίαν ἐπεδείξαμεν οὐ ϑυμὸν ᾿Απόλλωνος ὀργισαμένου μάτην y ἀλλὰ φυσικῆς ϑεωρίας φιλοσοφοῦσαν 9) ἔνψοιαν.

δ κ Schow, τοῖσι.

3) Cf. Schol. Il, A. 479, quod non solum in Col, Lugdunensi ν᾽ ut indicat Bekkerus, sed etiam in Cod. Ven. B exstat, sed'a Vil- loisono est omissum. Praetérvidit hoc scholion Bredowius.

-$) In Cod. Ven. B lacunae signum post hoc vocabulum exstat, . 5) ta Schol, — Schow. ἐπύς - δ). Deest articulus apud. Schol.

6) Ita Schow, — Schol. ὄρϑριον. ' taque legendum esse videtur ὄρϑριος ὁ ἥλιος.

7) Πα Pierson.. Verisim. p. 117. — Schow. et Schol, ἑκανόν.

8) Explicit Schol. Il. A.:479. 9) Fort. φιλόσοφον; οὖσαν.

a) Il. A4. v. 479. : |

b) Cf. alterum seholion: ad: 1]. A. 419: selle, ἦτον πορδυτι- κὸν, παρὰ τὸ ἱκνεῖσϑαν; ἢ ὑγρὸν, παρὰ τὴν ἐκμάδα. Cf. He-

sych. i.v. "Ixusvo» et Interprett. ad h.], . 5

— dd -»

»3M

CAPUT XVH. ve

Εφεξῆς δ᾽ ἡμῖν σκεπτέον ὑπὲρ τῆς ἐφισταμένης ᾿49η- yág ᾿Αχιλλεῖ"

. "EÀxrro δ᾽ ἐκ τὴ κολεοῖο μέγα ξίφος" ἦλϑε » ᾿᾿ϑήνη. ᾿Οὐρανόϑεν " πρὸ γὰρ ἧκε ϑεὰ λευκώλενος "Hoy , "Auge ὁμῶς ϑυμῷ φιλέουσά τε κηδομένῃ τε. | Στῆ δ᾽ ὄπιϑεν, ξανϑῆς δὲ κόμης ἕλε Πηλείωναν Qic φαινομένη " τῶν δ᾽ ἄλλων οὔτις ὁρᾶτο. Θάμβησεν δ᾽ Ἀχιλεὺς, μετὰ δ᾽ ἐτράπετ᾽ 5), αὐτίκα δ᾽ ἔγνω ο Παλλάδ᾽ ᾿᾿ΑΑϑηναίην" δεινὼ δέ οἱ ὄσσε φάανϑεν. 4).

Τὸ μὲν γὰρ πρόχειρον ἐκ τῶν λεγομένων ἔστιν εἰπεῖν, ὅτι μεταξὺ τοῦ σπωμένου σιδήρου, ἡ 9:& 3), παντὸς ὀξυτέρα τάχους τὴν οὐράνιὸν ἐχλιποῦσα διατριβὴν» ἐμ5 ποδὼν ἔστη τῇ μιαιφονίᾳ, πάνυ γραφικῷ σχήματε τῆς κόμης ἀπρὶξ ὄπισϑεν ᾿Αχιλλέως λαβομένη. λαμπρά γε μὴν καὶ λίαν φιλόσοφος ὑφεδρεύει τοῖς νοουμένοις κατ᾽ ἀλληχορίαν ἐπιστήμη. πάλιν οὖν ὁ πρὸς “Ὅμηρον ἀχά-, ριστος [ἐν τῇ πολιτείᾳ] 4) Πλάτων ἐλέγχεται. διὰ του- των τῶν ἐπῶν, τὸ περὶ τῆς ψυχῆς. δόγμα γοσφισάμενος ἀπ᾽ αὐτοῦ " τὴν γὰρ ὅλην ψυχὴν διήρηκεν εἰς γένη δύο, τό τε λογικὸν καὶ τὸ ἄλογον ὑπ᾽ αὐτοῦ προσαγορευόμες

1) Ita Homeri editiones. — Sehow. £Axs γὰρ &x.

:) Ha'Hom. edd. — Schow. δὲ rgázez'.

35) Codd. ϑεά. — Heynius ἡ Je.

&) Quae uncis inclusi , e superioribus repetita atque a male sedulo lectore videntur addita esse vocabula.

a) Vid. ll. .4. v. 194 sqq.

wo» !). Τοῦ δ᾽ ἀλόγου μέρους εἰδικωτέραν ?) ὑφίσταται “διαίρεσιν, εἰς δύο μερίζων * καὶ τὸ μὲν ἐπιϑυμητικὸν ὀνομάζει, τὸ δ᾽ ἕτερον ϑυμοειδές " Καϑάπερ 3) δ᾽ οἴκους τινὰς ἑκάστω μερίζει, καὶ διατριβὰς ἐν τῷ σώματι δια- 'ψέμει 4)" τὸ μὲν οὖν λογικὸν τῆς ψυχῆς, ὡς 5) ἀκρύπολέν τινα, τὴν ἀνωτάτω τῆς κεφαλῆς μοῖραν εἰληχέναι νομί- ζει, πᾶσι τοῖς αἰσϑητηρίοις ἐν κύκλῳ δορυφορουμεγον 6)" τοῦ δ᾽ ἀλόγου μέρους ὁ μὲν ϑυμὸς οἰκεῖ περὲ τὴν καρδίαν, αἱ δὲ τῶν ἐπιϑυμιῶν ορέξεις ἐν ἥπατι. Ταῦτα δ᾽ ἀλ- ληγορικῶς ἐν τῷ Φαίδρω προσωμοίωσεν ἵπποις τὲ καὶ ἁνιόχῳ, διαρρήδην λέγων" 7) ὁ μὲν τοίνυν αὐτοῖν 9) ἐν

1) Fort. προσαγορδυόμδνα,

3) Codd. Gesneri et Schowii ἐδιοτυκωτόραν, — Cod, Vat. 4 i3ixo- τέραν, quod idem coniiciendo Heynius restituerat. Boisson. ad Nicet. Eugenian. III. 249 tuetur Heynii correctionem , atque in sequenti- bus aut xol καϑάπερ aut καϑάπϑρ δὲ legendum esse coniicit, At legas, ut omnia sint sana, δὐδικωτέραν, quod reponendum vide- tur, ubicumque istud ἐδικός et ἰδικώτερος in Graecorum scripto- rum textibus aetatem tulit, De ὁ, z ets, semper ac continuo a librariis inter se confusis, eil attinet copiosius disserere, Αἱ liceat uno eoque manifesto huius commutationis exemplorum molem in- .Super augere. Exstant liaec vocabula apud Anonym. d. Incred. (p. 85 Gal.): τρέτην δὲ "Hovog ἐν Θεσσαλία ὑπὸ Δευκαλίωνος τοῦ Προμηϑέως, ubi pro "Hzovog legatur ἔζτωγος.

5) Cod. .4. xol καϑάπερ.

€) Codd. et Schow. διέγνθυμδ.

5) Cod. 44 ψυχῆς, ἀκρόπολιν.

$) Fort. δορυφορουμένην.

7) Locus est Platonis in Phaedro p.253. D, cuius àd instar vitiosa hic illic ac lacera Heracliti verba refinxi.

8) Schow. αὖ τῶν,

-— 96-—

τῇ καλλίονι στάσει ὧν , τό τ᾽ εἶδος 09009, καὶ OujoOon- μένος, ὑψαύχην . ἐπίγρυπος ν λευκὸς ἰδεῖν, μελανόμμα- τος, τιμῆς ἐραστὴς 1) μετὰ σωφροσύνης ce καὶ αἰδοῦς» καὶ ἀληϑινῆς 5) δόξης ἑταῖρος; ἄπληκτος., κελεύσματι, μόνον καὶ λόγῳ 3) ἡνιοχεῖται. ταῦτα μὲν περὶ ϑατέρου “μέρους τῆς ψυχῆς. περὶ δὲ τοῦ λοιποῦ φησίν" ὁ. δ᾽ αὖ 'σχολιὸς, πολὺς, εἰκῆ συμπεφορημένος, κρατεραύχην, βοαχυτράχηλος 4), σιμοπρόσωπος , μελάγχρωξ 5). γλαυκ- ὀμμᾶτος, ὥὕφαιμος, ὕβρεως καὶ αλαζονείας ἑταῖρος", περὶ ὦτα λάσιος 6), [ὑπό]κωφος 7) 2 μάστιγι μετὰ κέν- 'τρῶν μόγις 8) ὑπείκων. τὸ μέντοι λογικὸν μέρος “τῆς Apu- χῆς» ὃ ἐν τῇ κεφαλῇ καϑίδρυται 9), τῶν ὅλων πεποίηκεν ἡνίοχον, οὑτωσὶ λέγων 19) " éni δὲ 11) τοῦ κυριωτάτου παρ᾽ ἡμῖν ψυχής εἴδους διανοεῖσϑαι δεῖ τῇδε; ; ὡς ἄρα αὐτὸ

3) Matavi falsam 9. ut videtur. quam Schowius adii in- terpunctionem.

3) Desideratur in Heracliti. Codd. vocabulum iiyietind

3) H. Codd. xol λόγῳ μόνῳ.

.. 4) H. Codd. πολυτράχηλος.

5) H. Codd. μελανόχρως.

6) H. Codd.. περεωτάλσιος.

7) H. Codd. ὑπόκωφος. Quod fortasse satius erit , apud Plato- nem. restituere, quam qe ex Heracliti textu. Cf. Aristoph. Equ. 43. )

8) Codd. κέντρου μόλις.

9) Codd. x«9í0gvzo. — Cf. Diog. Laért. HT, 67.

1?) Quum desiderares, quae deineeps-in Phaedro, inde a pag. 254 de ἡνυόχῳ leguntur, sequitur iam locus e Plat. Timaeo , p. 90 A, ita ut haud temere coniicias, periisse hoc loco nunnulla librariorum

incuria eadem,. qua in maiore codicum .parte. in cap. 31 aliquot versus sunt obliterati.

1) πορὺ δὲ.

— [87 ——

"δαίμονα ϑεὸς ἑκάστῳ δέδωκε 1) τοῦτο, ὃ δὴ φαμὲν οἰκεῖν “μὲν ἡμῶν, ἐν. ἄκρῳ τῷ, σώματι., “πρὸς δὲ τὴν ἐν οὐρανῷ ξυγγένειαν ἀπὸ γῆς ἡμᾶς. αἴρειν,, ὡς ὄντας φυτὸν οὐκ ἔγγειον 2), ἀλλ᾽ οὐράνιον. .

ἃ ἢ

CAPUT XVIII. | | «

| Ταῦτα τοίνυν. ὥςπερ ἐκ πηγῆς τῶν ὁμηρικῶν ἐπῶν “εἰς τοὺς ἰδίους διαλόγους ὁ. Πλάτων μετηρδέυσεν. 8). “Καὶ “πρῶτόν yt περὶ τῶν "ἀλόγων μερῶν τῆς ψυχῆς σκεπ- τέον * Ort. μὲν γὰρ.ὁ. ϑυμὸς. εἴληχε τὸν. ὑποκάρδιον 4) weoor , ὁ ᾿Οδυσσεὺς τοῦτο ποίήσει. σαφὲς ἐν τῇ κατὰ μνηστήρων ὀργῇ, καϑάπερ οἶκόν τινα τῆς μισοπονηρίας ϑυροκρουστῶν τὴν καρδίαν" τὰ ᾿Στῆϑος δὲ πλῆξᾶς κραδίην ἠνίπαπε w- Τέτλαϑι δὴ κραδίη" καὶ κύντερον ἄλλο ποτ᾽ ἔτλης. 7)

"Ag ἧς γὰρ αἱ ϑυμικαὶ 5) δέουσι πηγαὶ, πρὸς t«V- s

1) δέδωκε, quod desiderabatur in Codd., e Platone addendum esse statuerat Schowius. At exstat in Cod. A.. In iis, quae sequun- tur, vulgo pro à» ἄκρω legebatur. ἐπ’ emis

3) Codd. éziysvov.

-. 5) Simillimus est locus Longini, z. v. Sect. 11: πάντων δὲ τού- τῶν μάλιστα ὁ Πλάτων ἀπὸ τοῦ Ὁμηρικοῦ ἐκείνου νάματος δὲς αὑτὸν μυρίας ὅσας παρατρόπὰς ἀπὸχετευσάμενος:

^4) Gesnerus πορυκάρδιον. Immo retineatur ὁπαμόψδεον, cf. ΡΝ Id. XX, 7: |

φέρω δ' ὑποκάρδιον ὀργᾶν.

5) A μυϑεκοαὺ solemni errore. ^ Ita v.c. in vita Homeri p. 321 (Gal): ἁρπαγὴν δὲ ἅμα μυϑικῶς καὶ ὑταμῶς πρασσομένην, λύκοις δἴκασεν, quo loco Valcken. ad Amm. p. 86 ὁρμητικῶς cominendaverat, haud dubie legendum est ϑυμικῶς.

a) V. Od. Y, v. 17.

.- 88 —

'τὴν ὁ λόγος ἀποκλίνει 1)" τόν γε μὴν Τιτυὸν ἐρασϑέντα τῶν Διὸς γάμων, ἀφ᾽ οὗ μέρους ἤρξατο νοσεῖν 3), εἰς τοῦτο 3) ὑφίσταται κολαζόμενον * ι Ὕ Γύπε δέ μιν ἑκάτερϑε παρημένω ἧπαρ ἔκειρον. δ) ᾿Αντὶ τίνος, “Ὅμηρε; ᾿ agro γὰρ ἥλκησε 4), Διὸς κυδρὴν. παράκοιτιν. P) “Ωσπερ᾽ γὰρ 5) οἱ νομοϑέται τοὺς πατροτύπτας χειρο- 'κοποῦσι) τὸ δυσσεβῆσαν αὐτῶν μέρος ἐξαιρέτως ἀποτέμ- ψοντὲς, οὕτως Ὅμηρος ἐν ἥπατι κολάζει τὸν δι᾽ ἧπαρ ἀσεβήσαντα. περὶ μὲν δὴ τῶν v τῆς ψυχῆς μερῶν :οὑτωσὶ πεφιλοσόφηκεν. | .

1) Ita. Wyttenbach. ad Plat, Phaed. p. 247. — Codd, et Schow. ἀποκλίνων.

3) Codices omnes γοδῖν. Legas γοσεῖν, quod de amore saepenu- mero Graecis scriptoribus fuisse usurpatum, quis nescit? Cf. v.c. Soph. Trach. 544, cui loco, miserrime habito, arrepta occasione, medicam pro viribus manum adhibebo. Ita enim legendum esse coniicio vv. 550 et 551:

ταῦτ᾽ οὖν φοβοῦμαι, μὴ πόσις μὲν Ἡρακλῆς ἐμὸς κκλῇῆταν (vulg. καλεῖται), τῆς νδωτέρας δ' ἄρ᾽ ἢ (vulg. ἀνήρ). De superioribus versibus (548 et 49), item, si quid video, foe- dissime corruptis, alio fortasse loco agere licebit. — Οἵ, Aristoph. Thesm. 1116 ; Platon. Phaedr. p. 231 D et p.236 B; d. Legg. IX. P 862 C; Dorvill. ad Chariton. p. 266. ' - δ) Paullo infra idem Heraclitus: ἀν ἥπατο κολάζει.

4) Codd. δἵλκυσε.

5) Codd. δὲ.

c) V. Odyss. 4. v. 578.

b) V. Odyss. «4. v. 580.

— 39 —

CAPUT XIX.

orróv οὖν καταλείπεται 1) ζητεῖν, ἐν ᾧ τόπῳ τὸ λογικὸν ἵδρυται μέρος. ἔστι τοίνυν ἡ κεφαλὴ x«0* “ὍὍμη- ρον ἐν τῷ σώματι τὴν κυριωτάτην εἰληχυῖα τάξιν. δλον οὖν 2) εἴωϑεν ὀνομάζειν τὸν ἄνθρωπον, ἐξαιρέτως ἀφ ἑνὸς τοῦ κρατίστου τὰ λοιπὰ δηλῶν,

Τοίην γὰρ κεφαλὴν ἕγεκ᾽ αὐτῶν γαῖα κατέσχεν, 3) Aay9?, 2)

καὶ σαφέστερον ἔτι ἐπὶ 4) τοῦ Νέστορος ἵππου, κυριώ- τατον ἀποφαίνεται τοῦτο τὸ μέρος 5

ὅϑι τε 5) πρῶται τρίχες ἵππων ρανίῳ ἐμπεφύασι, μάλιστα δὲ καίριόν ἐστιν ὃ).

ταύτην δὲ τὴν δόξαν αἀλληγορικῶς βεβαιῶν, τὰ κατὰ τὴν ᾿4ϑηνᾶν ἡμῖν παραδέδωκεν. ἐπειδὴ γὰρ ὁ "Igi λεὺς, ὑπόπλεως δργῆς γενόμενος, ὥρμησεν ἐπὶ τὸν σίδη- ρον, ἐπισκοτουμένου τοῦ κατὰ τὴν κεφαλὴν λογισμοῦ τοῖς περὶ 6) τὰ στέρνα θυμοῖς, κατ᾽ ολίγον ἐκ τῆς ἀγαν- αχτούσης μέϑης ὁ νοῦς ἐπὶ τὸ βέλτιον ἀνένηψεν. ἡ δὲ σὺν φρογήσει μετάνοια δικαίως ἐν τοῖς ποιήμασιν "d gr

1) Aut. λοιπὸν aut. καταλδίπεταν diceres abundare. 4) Fort. inserendum est οὕτως inter οὖν εἰ δἴωϑεν. ,5) Cod. .« κατέσχε τόν.

4) Codd. σαφέστερον ἐπὶ τοῦ.

5) Codd. 69» roi.

6) fort. ὑπὸ τὰ στέρνα.

a) V. Odyss. 4f. v. 549. b) ἢ, 6. v, 83.

pum

ὀνομάζεται. 1) σχεδὸν γὰρ ἡ Oto, οὐκ ἄλλου τινὸς d συνέσεως ἐπώνυμός ἐστὶν, ἀϑρηνᾶ 3) τις οὖσα, καὶ πάν- τα tolg λεπτοτάτοις ὄμμασι τῶν ᾿"λοχισμῶν διαϑροῦσα * διὸ δὴ καὶ παρϑένον αὐτὴν ἐτήρησαν 3) ἄφϑορον. γὰρ ἀεὶ τὸ φρόνημα, οὐδεμιᾷ -κηλῖδι. μιανϑῆναι δυνάμενον.» ἔκ τε τῆς τοῦ Διὸς κεφαλῆς χεχενῆσϑαι 4). δοκεῖ " τοῦτον. γὰρ ἀπεφηνάμεϑα τὸν χῶρον. ἰδίως. λογισμῶν εἶναι wg.

τέρα.

1) Codd. νομέξεταν. Quod vitium passim in scriptoribus Graecis licet deprehendere atque tollere. Nil enim frequentius, quam ver- borum ψομίζω, ὀνομάζω, ὄμνυμι formarum confusio. em v. €. Arist. Nub. 847: :

φέρ' ἴδω, σὺ. τοῦτον. τίνα νομίξευς; einé μοι" leg. ὀνομάξεν c... Zenob. Cent. II. 67 (Paroemiogr. Gr, edd. Schnei- dew. et Leutsch. p. 50): τούτῳ δὲ 'Hetow, πρὸς Καλυδωνίους διαφερόμενον “ἐπέτρεψαν τὴν δίκην, ν owbg tv ves: As ἕως ὧν ἀποφήνηται, leg. ὀμόσαντες: ἀναμενεδῖν, t3

..3).€f. Schol. 1l. A. 195: Powolgieiens; id. ᾿4ϑηνὰ ἀπὸ oV. ἀϑρεῖν πάντα» ἦτον ᾿Αϑρηνᾶ τις. ot ga τὲ, — Cod, A AO qva tug.

.8) fort διὸ δὴ καὶ παρϑενίαν αὐτῇ ἔτήρησεν. Cf. Eratosth. Catast. 31 (p.125. G.): ... δὐλαβηϑεῖσα ἐκθίνη ἔφυγε πρὸς τὸν "Ατλανέα, διατηρῆσαν τήν παρϑονίαν σπεύδουσα" ὡς δὲ

ΔΥῚ

καὶ αἱ πλεῖσται Νηρηΐδες ἐκρύπτοντο, κεκρυμμένης ἐκείνης, πολλοὺς ὁ Ποσειδῶν ἐξέπεμψε μνηστῆρας; ἐν οἷς καὶ τὸν Δελφῖνα. Quo loco pro μνηστῆρας legendum esse μαστῆρας et ipse coniecerani, ;priusquarit: iamdudum ita: correetum: esse hove- ram a Koenio-(Valcken.) ad: Greg. .Cor.. p.210; At mihi ; quam ita emendarem, recens lectus animo obversabatur. Parthenii locus, Erot. p. 298 ed. Mein.: '4ozu«co9sjags "Joe υτῆς 'Moyelag ὑπὸ λῃστῶν, ὁ πατὴρ αὐτῆς "Ivoyog μαστῇρας..τξ: καὶ ἐρδυνητὰς ἄλλους καϑήκδν κτὲ. ᾿ *) Codd. Α. γεγεννῆσθαι.

— 1

CAPUT XX.

«Kal τί δεῖ τὰ πολλὰ μηκύνειν ; οὐδὲν, ἢ τελέως φρό- wyotg αὕτη " τοιγαροῦν ἐπὶ 0) τῶν διαφλεξάντων ' Ayih- 'λέα ϑυμῶν, ὥσπερ τι σβεστήριον κακοῦ φάρμακον ἐπέστη

ξανϑῆς δὲ κόμης ἕλε Πηλείωνα. 4) παρ᾽ ὃν μὲν yàp ὀργίζεται καιρὸν , ἐν τοῖς στέρνοις ὁ ϑυμὸς ἕστηκεν ἕλχων γὰρ τὸ ξίφος, Στήϑεσσιν λασίοισι διάνδιχα μερμήριξεν. P) «Ἡνίκα δ᾽ ἡ ὀργὴ πέπειρα γίνεται, μετειλήφασί s τ᾽ αὑτὸν 3), οἷα μετανοοῦντα 05, λογισμοὶ, τῆς κεφαλῆς ἀπρὶξ ἡ φρόνησις εἴληπται. Θάμβησεν δ᾽ ᾿Αἰχιλεὺς, τὸ

πρὸς πάντα κίνδυνον ἀτρεμὲς αὑτοῦ καὶ ἀκατάπληκτον ὁρῶν, καὶ ἐφοβήϑη τὴν ἐκ λογισμῶν μετάνοιαν. 4) ἐπι-

1) Codd. ἀπό. Αἱ οὗ, v.c. Plat. Rep. V. 460. B. αἱ &nl τούτων ἐφδστηκυῖαν ἀρχαί.

*) μετδοιλήχασι, quod est in codicibus, ab huius loci sensu est alienum. Significat enim participem fieri, De quo v. Hemsterh. et Ruhnken. ad Tim. i.v. μεταλαγχάνδιν. Quod restitui, μδταλαμ- βάνευν,, solemne est vocabulum de iis, qui alteri cuidam in im- perio succedunt. Cf Polyb. V. 40, VI. 4 et passim. Quae signifi- catio huic loco egregie convenit. Etenim in Achille μοτδυλήφασιν οὗ λογισμοὺ τὴν τῆς ὀργῆς ἀρχὴν. Nec est, cur apud Heraclitum eiusdem verbi in eadem sententia repetitio scrupulum nobis iniiciat.

5) Codd. δ᾽ αὐτό aut δ' αὐτόν. |

4) μδτάνοιαν estin Cod. A. — Gesner: Θαμβ. δ᾽ * AyiAMeUg * τὸ πρὸς vt. xw»Ó. GtQ. αὐτοῦ x. ἀκαταπλ. ἐφοβήϑη, τὴν ὃκ λογ.

a) V. Il. 4. v. 197. p) V. Il. A, v. 189.

ei

— 49 —

γνοὺς δ᾽ εἰς οἷον κακὸν προκυλισϑῆναι ὃ ἔμελλεν, ὡς ἡνίο- χον εὐλαβήϑη τὸν ἐφεστῶτα νοῦν " ὅϑεν οὐδὲ παντελῶς ἀπήλλακται τῆς οργῆς. ἐπιφέρει γοῦν" E ae (OU. ἤτοι ἔπεσιν 1). μὲν δρε( δι, ὡς ἔσεταί͵ περ. 2) ϑεὰ μὲν οὖν βοηθοῦσα πάντως ἂν. ὁλόκληρον. εἰρήνην τοῦ πάϑους κατεσκεύασεν. ἐπειδὴ δὲ λογισμὸς ἀνϑρώπι- yog ἦν, τὸ ξίφος ἀνεῖρξεν ἀναγκαίως '2)1 i xai τὸ μὲν ἄχρι τῶν ἔργων τολμηρὸν. ἐκκέκοπται" «ὑπομένει δ᾽. ἔτε λείψανα τῆς ὀργῆς: οὐ γὰρ ἀϑρόοι 5). ὑφ᾽ ἕνα, rim ot μεγάλοι ϑυμοὶ τῶν παϑῶν ἀποκόπτονται. καὶ τὰ μὲν περὶ ᾿ϑηνᾶς, ἣν μεσϊτιν ὑπεστήσατο τοῦ πρὸς ^ Aya- μέῤγονα ϑυμοῦ, ταύτης τῆς ἀλληγορίας 4). ἀξιούσϑω,". CAPUT XXI.

7 Wy

Baratos δ' ἔγκλημα κατὰ ᾿ Ὁμήρου i καὶ πάθης

60

"

διάνοναν, ὁρῶν. ii Schow, Θαμβ. δ᾽ ᾿Αχιλλ." ' τὸ ὁ ne. π. , xi». asp αὐτοῦ x. ἀκατ. [ὁρῶν] ἐφοβήϑη τὴν ΚΑΛῊ s οὖσαν ἄνοιαν.

:) Codd. ἔπεσε.

1) Friget. istud ἀναγκαίως. Cui ; facili sane mütatione , ' fof- tasse substituendum est &yaroxtGv. Ὁ rmt

2) Cod. A ἀϑρόως. -- Schow. ἀϑρόον. ᾿4Ἐ}[ Ita Schowius. — ; Codd, ἀὐτῆς ἀλλήγορίας.᾽ Ὁ Ain Kibphis 3g Athen. VI. 224. D. JH" ORO

οἷο ἢ TEL ἢ

Πρὸς τοὺς στρατηγοὺς ῥᾷόν ἔστι μυρίαις. ᾿ 'μοΐραυς προσδλϑόντ᾽ ἀξιωϑῆναιυ. λόγου, ,

"λαβεῖν. τ᾽ ἀπόκρισιν, ὧν ἂν ἐπερωτᾷ τις, 9 πρὸς τοὺς καταράτους ἰχϑυοπώλας. ὃν ἀγορᾶ.

a) Tl. Al. v. 211..

— ΔΛ —

καταδίκης - ἄξιον", "εἴπερ don μεμύϑευκεν.," ὡς ἐν τοῖς — εἶ εὗρον, ὅτε !). τὸν ἁπάντων pm T. q Wen ^ ξυνδῆσαι ᾿Ολύμπιοι ἤϑελον ἄλλοι, ἐν" | E ^t τ᾽ ἠδὲ Ποσειδάων καὶ ἸΙαλλὰς ᾿Αϑήνη. εἰ VAM oU τὸν γ ἐλϑοῦσα, ϑεὰ, ὑπελύσαο δὲσμῶν, ὑπὸ» ἑχατόγχειρον καλέσασ᾽ ἐς μαχρὸν "OÀvumov, n iip JBoikoty καλέουσι ϑεοί, ἄνδρες δέ τε πάντες M E V. ὁ γὰρ αὖτε βίῃ οὗ πατρὸς ἀμείνων 4). Ἔν τούτοις, Toig. στίχοις ἄξιός. ἐστιν Ὅμηρος οὐκ ἐκ μιᾶς τῆς Πλάτωνος ἐλαύνεσϑαι πολιτείας 1 ἀλλ᾽ ὑπὲρ. “Ἡρακλέους, φασὶν, ἐσχάτας ὑτήλαον. [καὶ τὴν ἄβατον ᾿βκεανοῦ, ϑάλασσαν] 5). Ζεὺς γὰρ ὀλίγου δεσμῶν, πεπεί-.

..,3), Vulgo ita haec vocabula erant: edita: Βαρύτατον δ᾽ ἐγκλῆμα: xara Ὁμήρου 2. ὡς ἂν, τοῖς ἐφεξῆς. ἔνέστυν. δὑρδῦν. Ore τὸν κτὲ. |n.Galii MSS. Angl. extrema vocabula ita audiebant: ὅτε τῶν ἁπάνε. Cod. A. ὅτε τῶν exhibet... —.. At inconcinne iac nullo: intercedente vinculo vocabula iuxta «e sunt positas. 'éveGzév &bgstv » est invenire", ea ratione usurpatum qua .nos. uti ista locutione consuevimus, . a. Graecis. est. quam. alienissimum., .' Falso omnino exe: plicuerunt atque verterunt. interpretes. particulas eizeg- ago. Vos cabulis, quemadmodum mihi sunt disposita, ea subest. sententia: » Gravissimam vero Homero, incriminationem., atque omnino dam- nandam. (siquidem μομυύϑευκε [quod vocabulum ab .Heraclito sae- pissime opponitur, τῶ ιἀλληγορεῖν, sicut in iis exstat; quae dein-; ceps sequuntur). eam. excogitaverunt, quod etc. |

3) Quid sit, $22 Q τὴν " J2xeavoU ϑάλασσαν , haud ita est mani- festam ; neque feliciter excogitatum. epithetum | màri. τὸ ἄβατον, neque liquet. quid sit. ᾿Ωκχδανοῦ, .9àAagao. .. Solebant. Herculis columnas tamquam extremum τέρμα τῆς οἰκουμένης considerare. Cif. Plat. Phaed, p. 109..B et Wyttenbach, ad h.l. (p.304), Pre-

a) V. H. A. v. 399 sqq. 6*

— OA. ὦ»

ρᾶται, καὶ τὴν ἐπιβουλὴν αὐτῷ συγιστᾶσιν οὐχ οἱ Τ᾽ - τᾶνες, οὐδὲ τὸ κατὰ Παλλήνην ϑράσος Γιγάντων 9), ἀλλ Ἥρα 1), διπλοῦν ὄνομα, φύσεως καὶ συμβιώσεωφ, ὃ τ᾽ ἀδελφὸς Ποσειδῶν, ἐξ ἴσου γεμηϑεὶς 3) ἅπαντα, καὶ οὐχὶ τοῦ διαμαρτεῖν » ἧς ὠφειλε τιμῆς ἠξιῶσϑαι 3)» κατὰ τοῦ πλεογεκτήσαντος ἠγανακτηκώς " τρίτη δ᾽ ᾿4ϑη- v&, διὰ μιᾶς ἐπιβουλῆς εἰς πατέρα καὶ μητέρα δυσσε- βοῦσα. νομίζω δ᾽ ἔγωγε τῆς ἐπιβουλῆς Ai τὴν σωτηρίαν ἀπρεπεστέραν * Θέτις γὰρ αὑτὸν ἀπήλλαξε τῶν δεσμῶν, καὶ Βριάρεως. ἀπρεπεῖς δ᾽ αἱ τοιαῦται ἐλπίδες, ὡς τοιου- τῶν δεηϑῆναι συμμάχων 4). ᾿

dow. Ep. Paris. p. 157, Meinek., Anall. Alex. p. 156. Hac Un catione 'HgaxAéovg στῆλαν in proverbium abierunt, cuius expli- candi causa vocabula ista δὺς (ita enim leg.|pro xal) ἄβατον ὧκδ-- avov ϑάλασσαν addita esse existimes. !

1) Ab ipso Heraclito hoc videtur vitium. profectnm esse , σολοί-: xo passivo uso, quum medii forma γδυμάμδνος requireretür.

*) Cf. Soph. Antig. 53:

“Ἔπειτα μήτηρ; καὶ γυνὴ, διπλοῦν ἔπος, et Schol. ad ".]. διπλοῦν ὄνομα ἔχουσα, μήτηρ τὸ καὶ γυνή. — Heracliti locum una cum aliis nonnullis consimilibus excitat Valcken. ad Eur. Phoen. 415, p. 153.

5) Ita Cod. A. — Schow. ἀξιοῦσθαι.

4) Nullus de ξλπέσι potest esse sermo. Quae post ἐλπέδες ade ditur sententia, cum iis, quae praecedunt, concinnari omnirno ne- quit. Quid scribere debuerit ae voluerit Heraclitus in aprico est." Cuius sententia e corruptis verbis hunc fortasse in modum potest elici: ἀπρεπὲς δ᾽ εἰ τοσοῦτον &Àeinsto, ὡς xré. »'Turpc autem fuit, si eo usque erat oppressus, ut huiusmodi sociis egeret."

a) Cf. Scymn. Ch. v. 636 :

ταύτην δὲ, Φλέγραν τὸ πρότερον καλουμένην,

τοὺς ϑεομάχους γίγαντας οὐκῆσαν λόγος.

| -—mQo"

CAPUT XXII.

Ταύτης τοίνυν τῆς ἀσεβείας ἕν ἐστιν ἀντιφάρμακον, ἐὰν ἐπιδείξωμεν ἠλληγορημένον τὸν μῦϑον" ἡ γὰρ ἀρχέ- 7γονος ἁπάντων καὶ πρεσβυτάτη 1) qvoig ἐν τούτοις τοῖς ἔπεσι ϑεολογεῖται, καὶ τῶν φυσικῶν κατὰ τὰ 5) στοι- χεῖα δογμάτων εἷς ἀρχηγὸς “Ὅμηρος, ἑκάστῳ τινὶ 3) τῶν μετ᾽ αὐτὸν, ἧς ἔδοξεν εὑρεῖν, ἐπινοίας γεγονὼς διδά- σκαλὸος 4). Θάλητα μέν γε τὸν Μιλήσιον ὁμολογοῦσι πρῶτον ὑποστήσασϑαι τῶν ὅλων κοσμόγογον στοιχεῖον τὸ ὕδωρ" ἡ yàg ὑγρὰ 5) φύσις, εὐμαρῶς εἰς ἕκαστα μετα- “πλαττομένη , πρὸς τὸ ποικίλον εἴωϑε μορφοῦσϑαι 6). Τό

1) Codd. πρεσβυτέρα.

3) Ita Cod. A. — Schow. κατὰ στοιχεῖα.

$) Ita Cod. A. — Schow. zoivv».

4) V. Senec. Ep. 88: Modo Stoicum Homerum faciunt , modo Epicureum — modo Peripateticum — modo Academicum. Apparet nihil horum esse in illo, cui omnia insunt ; et c. omnino Hom. P. V. p.324 Gal.

5) ὑγρά e Gal. MS. Angl. et e Cod. A reposui.

6) Potest quidem significare verbum μορφοῦσϑαν speciem ali- quam induere, unde substantivum uoggo (v. Archyt. Phil. ap. Stob, Ecl. Phys. p. 81. 12), Moog Dea apud Pausaniam et Hesychium , quique seriore tempore effingebatur somniorum Deus ορφεύς. Nec tamen intelligo, quomodo » varias formas induere" Graece possit esse: μορφοῦσϑαν πρὸς τὸ movxikor. Aut egregie fallor, aut scripsit Heraclitus: ἡ γὰρ ὑγρὰ φύὕσις.... Πρωτέως ποικι- λώτερον δἴωϑε μορφοῦσϑαι. ΟΕ Lucian, d. Sacri. 5: ἄρτο μὲν ὁ γεννάδας γιγνόμενος χρυσίον, ἄρτι δὲ ταῦρος ἢ κύκνος ἢ ἀδτὸς, καὶ ὅλὼς ποικιλώτερος αὐτοῦ Πρωτέως. --- Aristaen.l, ep. 26: καὶ οἷά τις Φάριος Πρωτεὺς ἄλλοτε. πρὸς ἄλλα μετα- βεβλῆσϑαν δοκεῖς. --- Lucian. d. Saltat. 19: ἴδοις δ' ἂν οὖν αὐτοὺς πρὸς τὸν αὐτὸν καιρὸν ὠκέως διαλλαττομέγους καὶ

a Mo

τε γὰρ ἐξατμιζόμενον αὐτῆς ἀεροῦται,, καὶ τὸ λεπτότα- τον ἀπὸ ἀέρος αἰϑὴρ ἀνάπτεται, συνιξάγον τε τὸ ὕδωρ ᾿ καὶ μεταβαλλόμενον εἰς ἰλὺν ἀπογαιοῦται st διὸ δὴ τῆς τετράδος τῶν στοιχείων ὥσπερ αἰτιώτατον ὁ d ἀπε- φήνατο [στοιχεῖον εἶναι] 12 τὸ ὕδωρ 3). “Τίς οὖν ἐγέν- , γησε ταύτην τὴν δόξαν; οὐχ, Ὅμηρος, εἰπών * ino

"Qxeavog , ὅσπερ γένεσις. πάντεσσι τέτυκται ἢ); does

φερωνύμως μὲν ὠκεανὸν. εἰπὼν τὴν ὑγρὰν. ἘΠ παρὰ τὸ ὠκέως νάειν, τοῦτον δ᾽ ὑποστησύμενος ἁπάντων γε- ψεάρχην. ἀλλ᾽ ὁ ᾿Κλαζομέγιος. ᾿«Αναξαγόρας 3), κατὰ δια- δυχὴν γνώριμος: ὧν Θάλητος ν. συνέζευξε τῷ ὕδατι Oc- τερον στοιχεῖον τὴν γῆν, ἵνα ξηρῷ μιχϑὲν ὑγρὸν. ἐξ dye τιπάλου φύσεως εἰς μίαν ὁμόνοιαν ἀνακραϑῇ. καὶ ταύτην δὲ τὴν ἀπόφασιν πρῶτος “Ὅμηρος ἐχεώργησεν, ᾿Αγαξα- γόρᾳ quéquera τῆς ἐπινοίας vibe oie 4), ἐν "d ὑπ αὐτὸν ᾿μιμουμένους τὸν unm V. Bast; ΟΝ ed. nov. L3 Aristaen. p. $0. : 1) Non ab ipso Heraclito /haec/ vocabula ; mideniie! esse ibd 2) Cf. Schol. Apoll. Rh. I. 498: Ὁ δὲ Θαλῆς ἀρχὴν ὑπδστη- gro πάντων τὸ ὕδωρ, λαβὼν παρὰ roU ποιητοῦ, λέγοντος". ! AA ὑμεῖς μὲν. πάντες ὕδώρ᾽ καὶ γαϊα γένοισθε. ΐ 8) Pro Anaxagora eadem. πη τὸ laudat Xenophauem Οο]ορβοπίαπι, Auctor vitae Homeri Plutarcho tributae p.324 ed. Gal. —. Heyn. . 4) Cf.-Schol. Hom. Il: H. 99... τῶν στουχείων ὕδωρ. καὶ γῆ; κατὰ φύσυν. ἀκίνητα... τὰ δ᾽ τἄλλα -κυνητὰ. δι᾽ ἑαυτῶν" ταῦτα.

(1. ταὔτη») οὖν φησὶν τὴν ἀκιϑησίαν ὀνευδίξων καὶ Ξενοφάνης * πάντας γὰρ γαίης τε: καὺ ὕδατος ἀκγενόμεσϑα, ὟΝ da γῆς γὰρ πάντ᾽ ἐστὶ καὶ ἐς γῆν (πάντα) τδλευτᾷ.

a) Cf. Lucian, V.H. H, 31: κατὰ μέσον δὲ καὶ γῆ xoi λόφον, ἦσαν, ἐμοὶ δοκεῖν, éx τῆς ἰλύος ἣν κατόπιδ᾽, συγιζάνουσα. “ b) 1l... v. 246, ubi legitur ᾿μκχδανοῦ,

ud uu

[4

CAM! ὑμεῖς μὲν πάντες — xal γαῖα γένοισϑε. 7) -

ΔῈ qào τὸ φυόμενον ἔκ τίνων εἰς ταὐτὰ I) ἀναλύεται VEL toys

'διαφϑειρόμενον, ὡσπερεὶ τῆς φύσεως, ἃ δεδάγεικεν ἐν ἀρχῇ χρέα, κομιζομένης ἐπὶ τέλει. διὸ δὴ τοῖς Κλαζο-

μενίοις δόγμασιν ἑπόμενος Εὐριπίδης 2) φησὶ"

RA T δ᾽ ὁπίσω τὰ μὲν ἐκ γαίαφ᾽ Cin eye 3) εἰς γαῖαν, τὰ δ᾽ ἀπ᾽ αἰϑερίου 4)

βλαστόντα γονῆς εἰς αἰϑέρα.

Καταρώμενος᾿ οὖν ὁ ποιητὴς τοῖς “Ελλησι, μίαν εὗρεν ᾿ἀρχὴν φιλόσοφον , εἰ πάλιν ὕδωρ καὶ γῆ γένοιντο, διαλυ- ϑέντες εἰς ταὐτὰ 5), ἀφ᾽ ὧν ἐπήχϑησαν,, ὅτε ἐγεγνῶνγ- vo 6). ἐσχάτη τοίνυν ὑπὸ τῶν μεγίστων. φιλοσόφων ἡ τε- λεία τετρὰς ἐν τοῖς στοιχείοις δυγεπληρώϑη δ) * δύο μὲν γὰρ

4

E ; d r

:j) "Codd. Hs "ers. ur ») Sunt hi versus Euripidis ex Chrysippo, atque partem efficiunt

TW NIRE

maioris fragmenti, cuius dispersa membra , , partim ap. Sext, Emp. adv. Math. VI. 17. p. 360, partim ap. Phil, Ind, z, ἀφϑ. κόσμου p. 948. E ,ed. Hoesch. oM ΤῊΝ in unum collegit H. Grotius. V. Valcken. Diatrib. P 34 sqq. Quos vero Heraclitus operi suo inseruit Euripidis. versus, ii si ipsam po&tae manum velis revocare, ita sunt emendandi atque disponendi (V. Dind. Eur. fragm. p. 119):

.. Ampei δ᾽ ὀπίσω

ἬΕΙ, ΟΣ ἂν ΨΚ ue a D o

τὰ μὲν ix γαίας givr εἰς γαῖαν, τὰ δ᾽ ἀπ᾽ αἰϑερίου βλαστόντα γονῆς 2 , δὲς [οὐράννον. πόλον 1496 πάλιν].

| : 5). Codd, φύντα.

4) Codd, αἰϑρίου

5) Codd, ταῦτα,

a) Il; H. v. 99. b) V. Hom. Ρ. Υ. 1, 1,

οἱ

ΠῚ εἰ

uu d$ m

ὕλικά φασιν εἶναι, γῆν τε καὶ ὕδωρ, δύο δὲ πνευμα- τικὰ, αἰϑέρα τὲ καὶ ἀέρα, τούτων δὲ τὰς φύσεις, dh- λήλαις ἐναντία φρονούσας 2, ὅταν tig τὸ αὐτὸ πραϑῶσιν , ὁμονοεῖν.

CAPUT XXIII.

ἾΔ4ρ' οὖν, & τις ϑέλει ἢ τἀληϑὲς ἐξετάζειν, οὐχὶ καὶ ταῦτα τὰ στοιχεῖα παρ᾽ Ὁμήρῳ φιλοσοφεῖται ; καὶ περὶ μὲν τῶν “Ἥρας δεσμῶν., ἐν οἷς ἡ τάξις ἠλληγόρη- ται τῶν τεττάρων στοιχείων , εὐκαιρότερον αὖϑις ἐροῦ- μεν" νῦν δ᾽ ἀποχρῶσιν οἱ κατὰ τὴν τρίτην ἐαψῳδίαν ὃ a" xo. τὸ λεγόμενον ὑφ᾽ ἡμῶν βεβαιῶσαι"

Ζεῦ κύδιστε, μέγιστε, κελαινεφὲς, αἰϑέρε valov , . ᾿Ηέλιός 8᾽ ὃς πάντ' ἐφορᾷς , καὶ mávr ἐπακούεις,, ι Καὶ ποταμοὶ καὶ γαῖα, καὶ οἱ ὑπένερϑε καμόντας ᾿Ανϑρώπους τίνυσϑον, 0. τίς κ᾽ ἐπίορκον ὁμόσσῃ. 4) 2)

1) Codd. ϑέλου.

3) Quamvis etiam superiore quodam loco eodem modo, atque hic, secus ac vulgo fertur, primum horum versuum Homericorum citet Heraclitus, neque verosimile sit, quod Galio Schowioque in mentem venit, primum versum secundo Il. libro (Il. II. 412), reliquos iertio assignantibus , quum et ipse Heraclitus »zo)g κατὰ τὴν τρίτην ῥαψωδίαν ὅρκους" διαρρήδην appellet , quamvis praeterea eodem modo laudatus versus 4". 276 inveniatur apud Herodian. d. Soloec. p.198: tamen Aoc loco.eam arbitror reyocandam esse lec- tionem , quae vulgata est in editionibus Homericis. Nequaquam enim mirari licet, quod priore loco illam, posteriore hanc lectionem Heraclitum secutum esse statuam. Etenim memoriter viri isti Ho- merum tenebant, neque, si quo versu erat utendum, anxie anqui- rebant. Hoc vero loco si dixissset;

a) V. 5, .2 77.

- —wWe—c—-Á

ἌΡ. ΡΥ TAPER TET

—-———,

(PCM UNUS. τυ ee e

-- ὅθ —

πρῶτον ἐπικαλεῖται τὸν ὀξύτατον αἰϑέρα, τὴν ἀνωτάτω τάξιν εἰληχότα. πυρὸς δ᾽ εἰλικρινοῦς 1) φύσις, ἅτ᾽ οἶμαε κουφοτάτη, τὸν ὑψηλότατον ὠποκεκλήρωται χῶρον " εἴη δ᾽ ἂν, οἴμαι, τοῦτο Ζεὺς ἐπώνυμος, ἤτοι τὸ ζῆν παρε- χόμενος ἀνθρώποις, ἢ παρὰ τὴν ἔμπυρον ζέσιν οὕτως ὠνομασμένος. ἀμέλει δὲ καὶ ὁ Εὐριπίδης ?) τὸν ὕπερτες ταμένον αἰϑέρα φηοίν" 3)

“Ὁρᾷς τὸν ὑψοῦ τόνδ᾽ ἄπειρον ἀϊϑέρα

Καὶ γῆν πέριξ ἔχονθ᾽ 4) ὑγραῖς ἐν ἀγκάλαις ;

Τοῦτον γόμιζε Ζῆνα, τόνδ᾽ ἡγοῦ ϑεόν.

Ὃ μὲν οὖν πρῶτος αἰϑὴρ καλεῖται μεσίτης τῶν ὁρκίων.

Ζεῦ κύδιστε, μέγιστε, χκδλαυνεφὲς, αἰϑέρυ ναίων, quae sequitur explicatio absurdior esse videtur, quam ut vel He- raclito eam liceat imputare. Zeus enim in iis, quae sequuntur , idem esse dicitur, atque αὐϑηὴρ. Qui autem fieri potest, ut qui ipse sit αὐϑηρ , idem sit ὃν αὐϑέρυ ναίων Eaque hoc loco le- gendum erit:

Ζοῦ πάτερ, Ἰδηϑεν μεδέων, κύδιστε, μέγυστϑ.

1) Cod. A. πυρὸς γὰρ εἰλεκρυνής.

5) Fort. legendum est: ἀμέλδν δὲ xoi Εὐριπίδης Ζῆνα τὸν ὑπερτοταμένον αὐἰϑέρα φησίν, quod conveniret cum Gesneri ver- sione Latina: Qwin et Buripides superne tensum aethera lovem esse voluit. "

' 8$) V. Valeken. Diatr. p. 47. — Dind. Eur. fr. p. 119. I. — Cf. Eurip. fragm. apud Cram., Anecd. Oxon. p.182. 11: Aéyovoe

. δ᾽ αὐτὸν (1. δ᾽ αὖ τὸν) αὐἰϑέρα Afia δἶναν, ὅτι ἔμπυρός ἐστι xal

£g (1. £e?) Εὐριπίδης " ἀλλ᾽ αὐἰϑὴρ τὺ xriías (l víxzee os et cf. Et. Gud. p. 230. 30. et Bekker Anecd, p.1101) κόρα, Ζεὺς ὃς ἀνθρώποις ὀνομάζξεταν. Fragmeüuium anapaestici systematis vi- detur esse pars, cuius priorem versum sic. lego:

—— ἀλλ᾽ αἰϑὴρ τίκτει G8 κόρα, posteriorem ad metricam normam nondum potui redigere.

^) Gal. et. Schow, ἔχοντ᾽." 7

END YR

* /

ποταμοὶ δὲ καὶ γῆ, τὰ ὑλικὰ στοιχεῖα., μετὰ τὴν πρώτην φύαιν αἰϑέρος. τὸν δ᾽ ὑπένερϑεν ἀέρα ἀλληγορικῶς ἀΐδην ἑτροσαγορεύει 1). μέλαν γὰρ τουτὶ τὸ 3) στοιχεῖον, ὡς ἂν 9 οἴμαι, παχυτέρας καὶ διύγρου λαχὸν μοίρας, δίχα γοῦν τῶν καταφωτίζειν δυναμένων ἀλαμπὴς ἐστιν. ὅϑεν. εὐλό- γῶς αὐτὸν αἀίδην προσηγόρευσε: τί οὖν τὸ πέμπτον, ὁ ἥλιος 5}; ἵνα τι καὶ περιπατητικοῖς φιλοσόφοις χαρίσηται “Ὅμηρος, ἐπεκαλέσατο καὶ τοῦτον * ἀξιοῦσι. γὰρ 4) ἑτέραν τοῦ πυρὸς εἶγαι ταύτην τὴν φύσιν 5. ἣν. κυκλοφορητικὴν ὀνομάζουσιν, πέμπτον εἶναι τοῦτο στοιχεῖον 5) φμρλο- γοῦντες. ὁ μὲν γὰρ αἰϑὴρ διὰ τὴν κουφότητα πρὸς τοὺς ἀνωτάτω χωρεῖ τόπους " ἥλιος δὲ καὶ σελήνη καὶ τῶν ὁμοδρόμων αὐτοῖς ἕκαστον ἄστρων, τὴν ἐν κύκλῳ φορὰν δινουύμενα διατελεῖ, τῆς πυρώδους οὐσίας ἄλλην τιγὰ δυναμιν iyovra. 6) διὰ τούτων ἁπάντων δἰ ον cider ἡμῖν τὰ πρωτοπαγῆ στοιχεῖα τῆς φύσεως.

CAPUT XXIV.

Καὶ "— αὐτοῦ idt λεγέτω, πῶς μὲν ὁ αἰϑὴρ πἰροσαγορεύεται Ζεὺς,, ἀΐδην δ᾽ ονομάζει τὸν ἀέρα, καὶ συμβολικοῖς ὀνόμασι τὴν φιλοσοφίαν duevooi* ᾿παράδοξον γὰρ οὐδὲν, εἰ ποιητής τε ὧν ἀλληγορεῖ, καὶ τῶν προηγουμένως φιλοσοφούντων ii τῷ νρόπῳ χρωμένων

») Codd. et Schow. τὸν 0^ ὑπένερϑεν ἀίδην iode ἀέρα σιροσαγορεύϑυ-

3) Ita A. — Schow. τουτὺ στοῦ χϑῖον:

$) A. πέμπτον, ἥλιος:

&) Schow. ἐπδχαλέσατο " καὺ τοῦτο γὰρ ἀξιοῦσυν.

5) Codd. et Schow. τοῦτο τὸ στουχεῖον, ᾿

6) Fort. interpunctio hune in modum. est mutanda: zy» i» κύκλω φορὰν δινούμδενα, διατελεῖ τῆς πυρώδους οὐσίας ἄλλην τινὰ δύναμιν ἔχοντα.

pDWQCAMVM PME NACH 9 ΨΥ ΔῊ

—— á—— "——

— δῖ —

ὁ γοῦν σκοτεινὸς ᾿Ηράκλειτος ἀσαφῆ καὶ διὰ συμβόλων εἰκάζεσϑαι δυνάμενα 1) ϑεολογεῖ 2) τὰ φυσικὰ, δι᾿ ὧν, φησί" ἄνθρωποι ϑεοὶ ϑνητοί" ϑεοί v! ἄνϑρωποι ἀϑάνα- τοι 3), ζῶντες τὸν ἐκείνων ϑάνατον, ϑνήσκοντες τὴν ἐκείνων ζωήν" καὶ πάλεν" ποταμοῖς τοῖς αὐτοῖς ἐμβαί- γομέν τε καὶ οὐκ ἐμβαίνομεν, εἶμέν τε καὶ οὐκ εἶμεν 4), ὅλον τε τὸ περὲ φύσεως αἰνιγματωδῶς 5) ἀλληγορεῖ, Tí δ᾽ ó ' Axoayavrivog ᾿Εμπεδοκλῆς ; οὐχὶ τὰ τέτταρα στοι- χεῖα βουλύμενος ἡμῖν ὑποσημῆναε, τὸν. ὁμηρικὴν αἀδλλη- γορίαν. μεμίμηταε;

Ζεὺς ἀργὴς, “Ἡρὴ ve φερέσβιος, ἠδ᾽ ᾿Αδωνεὺς, ᾿Νῆστίς 0', ἣ δακρύοις τέγγει κρούγωμα βρότειον. 6)

..X) €f. Schleiermacher in F, A. Wolfii » Museum d. Alterthums- wissenschaft , l. p. 353.

. 3) Cod. A. ϑεολογεῖταν φυσικά. ἰ

3) Mutila, quomodo in Codd. legebantur, vocabula hunc in mo- dum esse restituenda ac supplenda (Codd. ϑεοὺ ϑνητοί τ᾿ ἀνϑρω- που ἀϑάνατοιν), suspicatus est Schowius, at. manifesto indicavit atque contendit Schleiermacher l,c. p. 499. — Cf. Porphyr. d. A. N, p.256. 41; Heins. ad Max. Tyr. Diss. X. p. 107.

, *) Cf. Th. Gataker. ad Antonin. p. 126. D , et Schleierm. 1. c. p. 529, qui collatis Aristot. Metaph. III. 5 et Plutarcheo isto ποτα- po γὰρ οὐκ ἔστι δὶς ἐμβῆναν τῷ αὐτῷ (Plutarcb., EZ ap. Delph. 392B; cf. Wyttenb. ad Plut. d. s, num. Vind. p. 76) post αὐτοῖς inseri iubet δίς, Perperam, ut videlur.

5) Schow. αὐγεγματῶδες.

. δ) Leguntur.iidem Empedoclis versus apud. Sext, Empir. adv, Gramm. IX, 362; apud Stob. Ecl. phys. 1. c. 11, 11; Suidam i. v. νῆστις, Diogen. Laértium ὙΠ], 76: (in novissima Cobctii editione nulla apud Diog. baértium apparet lectionis varietas ) alios.

A variis vario modo citantur. Qua de re v. Karsten. ad Emped.. p, 92. 1*

— 59 —

Ζῆνα μὲν εἶπε τὸν αἰϑέρα, γῆν δὲ τὴν Ἥραν, ".4i- δωνέα δὲ τὸν ἀέρα, τὸ δὲ δακρύοις τεγγόμενον κρούνωμα βρότειον τὸ ὕδωρ. οὐ δὴ παράδοξον, εἰ τῶν προηγου- μένως ὁμολογούντων φιλοσοφεῖν αἀλληγορικοῖς ὀγόμασε

χρησαμένων, ὁ ποιητικὴν ἐπαγγελλόμενος — — φιλοσόφοις] 1) ἠλληγόρησε. ,

CAPUT XXV.

2) “Δοιπὸν οὖν σκοπῶμεν 3), εἰ ἡ κατὰ Διὸς ἐπιβουλὴ τῶν στοιχείων ἐστὶν ἀπαρίϑμησις 4), καὶ φυσικωτέρας ἅπ- τεται ϑεωρίας. φασὶ τοίνυν οἱ δοκιμώτατοι φιλόσοφοι 5) ταῦτα περὶ τῆς διαμονῆς 6) τῶν ὅλων’ ἕως μὲν ἂν ἀφιλόνεικος 7) ἁρμονία τὰ τέτταρα 8) στοιχεῖα διακρατῇ,

Qui idem eiusdem operis p. 181 haecce disputat de Dea » νήστεις "ἢ »)Νῆστις. Lympha, ductum a vào, fluo, secundum Veteres (cf. p. 227), unde fortasse et ηρεύς. Nam νῃηρός, vogóc, fluidus significat. Non novum illud nomen finxisse videtur Empedocles: nam Νήστις fertur fuisse Deae cuiusdam nomen apud Siculos, teste Eustathio in Il. τ. p. 1180, 1.14: xol Σικολικὴ δὲ τις, φασὶ, ϑεὸς Νήστις ἐλέγετο. Sed significationem pro suo arbi- trio mutavit." Qua perlecta annotatione, nihilo minus Schowii iudicio subscribo: » Numquam , ut puto, ad liquidum perduci vel constitui potest, ratio et origo significatus, quem Empedocles priscae huic voci tribuerit."

1) Fort. delenda sunt vocabula , quae uncis inclusi,

3) €f. Schol. Il. A. 399 (Ined.) :

5) Schol. σκοπῶμεν οὖν, εἴπερ ἔν τούτους τοῖς E1500, — Fort, pro σκοπῶμεν leg.;est σκοπεῖν.

4) Schow. , Schol. et Codd. ἀναρέϑμησις.

5) Desideratur apud Schol. vocab. φιλόσοφοι,

6) Lacuna apud Schol. inter zc et τῶν.

7) Ita Schol. — Codd. ἀφυλόνεικος ἡ 4p.

8) Schol. τέσσαρα.

μηδενὸς ἐξαιρέτως ὑπερδυναστεύοντος, ἀλλ᾽ ἑκάστου [κατ᾿ ἐμμέλειαν)] 1), ἣν εἴληχε τάξιν οἰκονομοῦντος, dxwi- τῶς ἕκαστα μενεῖν 3). εἰ δ᾽ ἐπικρατήσειε ἕν τι τῶν ἄλ- Aor 3), καὶ τυραννῆσαν εἰς πλείω φορὰν παρέλϑοι, τὰ λοιπὰ συγχυϑέντα τῇ τοῦ κρατοῦντος ἰσχύι μετ᾽ ἀνάγκης ὑπείξειν. 4) πυρὸς μὲν οὖν 5) αἰφνιδίως ἐκζέσαντος 6), ἅπάντων ἔσεσθαι κοινὴν 7) ἐκπύρωσιν. εἰ δ᾽ ἀϑθϑροῦν 8) ὕδωρ ἐκραγείη, κατακλυσμῷ τὸν κόσμον ἀπολεῖσϑαι. 9) διὰ τουτὼν τοίνυν 10) τῶν ἐπῶν μέλλουσάν τινα ταρα- χὴν ἐν τοῖς ὅλοις “Ὅμηρος ὑποσημαίνει " Ζεὺς γὰρ, ἡ δυνατωτάτῃ φύσις, ὑπὸ τῶν ἄλλων ..1}) ἐπιβουλεύεται στοιχείων, “Ἥρας uiv, τοῦ ἀέρος, Ποσειδῶνος δὲ, τῆς ὑγρᾶς φύσεως, ᾿“44ϑηνᾶς δὲ, τῆς γῆς" ἐπεὶ δημιουργός ἔστιν 12) ἁπάντων, καὶ ϑεὸς ἐργάνη. 13) ταῦτα δὴ 14) τὰ

1) Vocabula uncis inclusa e superioribus otiose videntur esse re- petita.

5) Codd. et Schol. uévet».

3) Schow. δὺ δ᾽ ἐπυκρατήσαν το τῶν ὃν αὐτοῖς. — Schol. ei δ᾽ ἐπικρατήσεν ἕν τῶν αὐτῶν. Nostrae mutationi opitulatur, quod sequitur paullo infra: Ζεὺς — ὑπὸ τῶν ἄλλων ἐπυιβουλδύίδταν στουχείων.

4) Schol. ὑπείξευ-.

5) οὖν, quod abest ab Her. Codd., e Schol. addidi.

6) Schol, ξέσαντος.

7) Schol. et A, sicuti Galii MS. Angl. xovg»; — Heynius à x0 qj. "Minus reete.

8) Schow. et Schol. ἀϑρόον. — A. ἀϑροῦν,

9) Schol. ἀπολέσϑαιυο 10) Schol. oi». 11) Schol. ὅλων. 13) Schol, o1? τῶν»

:3) Desideratur ap. Schol. vocabulum Ou ovpyós.

στοιχεῖα πρῶτον μὲν συγγενῆ V) διὰ τὴν ἐν ἀλλήλοις ἀνάκρασιν " εἶτα, συγχύσεως παρὰ μικρὸν αὐτῶν 3) γε- γομένης 3), εὐρέϑη βοηϑὸς ἡ πρόνοια. Θέτιν δ᾽ αὐτὴν εὐλόγως ὠνόμασεν. αὕτη γὰρ ὑπεστήσατο 4) τῶν ὅλων εὔκαιρον διάϑεσιν 5)» ἐν τοῖς ἰδίοις νόμοις ἱδρύσασα τὰ στοιχεῖα. σύμμαχος δ᾽ αὐτῇ γέγονεν ἡ βριαρὰ καὶ sro» yep 6) δύναμις " τὰ γὰρ τημκαῦτα.. τῶν πραγμάτων ψοσήσαντα, πῶς 7) ἂν ἄλλως δύναιτο, πλὴν μετὰ μεγά- λης βίας ἀναρρωσϑῆναι; καὶ τὸ μὲν ἄφυκτον ἔγκλημα περὶ τῶν Διὸς ἀσεβῶν δεσμῶν οὕτω φυσικῆς " ἀλληγο- eias ἔχει ϑεωρίαν.

CAPUT. XXVI.

9) 'EyxaAovo: δ᾽ μήρῳ καὶ περὶ 19) τῆς “Ηφαίστου ῥίψεως " τὸ μὲν πρῶτον, ὅτι χωλὸν αὐτὸν ὑφίσταται,

3) Vocabulum συγγενῆ nullo pacto fede se habet; quod à una grammatica ratio damnat. Ipsius Scriptoris manum revocore per- quam erit difficile;: neque palaeographica vestigia secuto,. proba- bile quid mihi contigit elicere, Si ponas, ἡσύχαζε aut simile quid interiisse cuius in locum istud; συγγενῆ subrepserit, a scriptoris | sententia haud ita longe, arbitror, aberis, . |

3) Ita Schol. — Schow. αὐτοῖς-

5) Schol. γυνομένης.

4) Codd. Heracl. ὑπέστη. --- Schow. ὑπεστήσατο. — Sul. ὑπε-- στησατο τὴν. pow

5) Codd. et Schol. ἀπόϑεσιν. V. Heynii annotat. ad h.J.

6) Ita Schol, et A, 2 Schos. πολύχευρος.᾽

7) Schol. et Sehow. πῶς ἄλλως.

8) Ita Sehol. — Schow. φυσυκήν.

9) Cf. Schol. 1.4. 590. Quem locum jraetervidit Hasius,

20) Schol, et Schow. μήρω περί.

-——— ULP TE C

Bst: m".

-» Ὁ “ον αν ον ον αν νς

"TTE Mem

—- DD —

τὴν ϑείαν ἀκρωτηριάζων qua " εἶθ᾽, ὅτε xal παρὰ !)

μικρὸν ἧκε κινδύνου. φησὶ γάρ 3), . .,

. Πᾶν δ᾽ uso 3) φερόμην, ἅμα δ' ἠελίῳ καταδύντι ! Kámnmeooy ἐν «Δήμνῳ. ὀλίγος δ᾽ ἔτι ϑυμὸς ἐνῆεν. 4)

Καὶ τούτοις 4) δ᾽ ὑποκρύπτεταί τις Ὁμήρῳ φιλόσοφος woUg* οὐ γὰρ πλάσμασι ποιητικοῖς τοὺς ἀκούοντας τέρ- πῶν αὐτίκα χωλὸν ἡμῖν παραδέδωκεν “φαιστον, τὸν ἐξ Ἥρας καὶ Διὸς μυϑούμενον παῖδα 5)" τοῦτο γὰρ ἀπρεπὲς ὄντως ἱστορεῖν περὲ “ϑεοῦ, 6). ἀλλ᾽ ἐπεὶ ἡ τοῦ 7) πυρὸς οὐσία διπλῆ. καὶ τὸ μὲν αἰϑέριον͵ (ὡς ἔναγχος εἰρήκαμεν) ἐπὶ τῆς ἀνωτάτω τοῦ παντὸς αἰώρας οὐδὲν ὑστεροῦν ἔχει πρὸς 8) τελειότητα, τοῦ δὲ παρ᾽ ἡμῖν πυ- (02 ἡ ὕλη, πρόσγειος οὖσα, φϑαρτὴ, xal διὰ τῆς ὕπο- τρεφουσης 9) παρ᾽ ἕκαστα ζωπυρουμένη 190), διὰ τοῦτο

1) Adieci xol Schol. et Codicis A. auctoritatem secutus. δ 4) Ae πᾶν γὰρ quot δ' ἥμαρ. à; M] 8) Ita Schol. — Schow. παγήμαρε "T 4) Schol. οὖν. WT 5) Apud Schow. omnis hic locus ita andit: ec νοῦς, οὐ. τω. pac. ποιητ. τ. üx, τέρπων" αὐτίκα x. ἡ. π. “ἍἫφ., οὐ τὸν ἐξ, "Hg. κι 4. μυϑολογούμενον παῖδα. Apud Schol. maior interpunctio post voíg, minor est post τέρπων 5 praeterea χὰρ insertum post πλάσμασι. μυϑούμενον est apud Schol. et. in Cod. A. 6) Ita Schol. — Schow. 9sov. 7) Articulum e Schol. nidi. ἢ 8) Schol. πρὸς τήν. ! 9) Schow. ὑποστρεφούσης. — Schol ὑποτρεφούσης, — Idem Heynius coniecerat ad h.l. — Cf. Eustath. ad Il. p. 151 et 152. 19) Schol. ζωπυρούμενα, a) V. Il. A. v. 592.

τὴν μὲν 1) ὀξυτάτην φλόγα ?) συνεχῶς ἣλιόν τε καὶ Δία. προσαγορεύει, τὸ δ᾽ ἐπὶ γῆς πῦρ “Ἥφαιστον, ἑτοίμως ἁπτόμενόν τε καὶ σβεννύμενον. ὅϑεν εἰκότως , κατὰ oye κρισιν ἐκείνου τοῦ ὁλοκλήρου, τοῦτο νενόμισται χωλὸν εἶναι τὸ πῦρ. ἄλλως τε καὶ πᾶσα ποδῶν πήρωσις ἀεὶ τοῦ διαστηρίζοντος ἐπιδεῖται βάκτρου" τὸ δὲ παρ᾽ ἡμῖν πῦρ, ἄνευ τῆς τῶν ξύλων ἐπιϑέσεως 3) οὐ δυνηϑὲν ἂν ἐπιπλέον 4) παραμεῖναι, συμβολικῶς χωλὸν εἴρηται. τὸν - γοῦν “Ἥφαιστον οὐκ ἀλληγορικῶς ἐν ἑτέροις, ἀλλὰ διαρ" ρήδην πῦρ φησὶν “Ὅμηρος εἶγαι 5)"

Σπλάγχνα δ᾽ ἂρ ἐμπείραντες 6) ὑπείρεχον “Ἡφαίστοιο. 2)

"

- ΠΜεταληπτικῶς ὑπὸ τοῦ ᾿Ηφαίστου τὰ σπλάγχνα φησὶν ὁπτᾶσϑαι. Καὶ μὴν ἀπ᾽ οὐρανοῦ διπτόμενον 7) αὐτὸν ὑφίσταται φυσικῶς. Κατὰ γὰρ ἀρχὰς 8) οὐδέπω τῆς τοῦ στυυρὸς χρήσεως ἐπιπολαζούσης, ἄνϑρωποι χρονικῶς χαλ- κοῖς τισιν ὀργάνοις κατεσκευασμένοις ἐφειλκύσαντο 9) τοὺς ἀπὸ τῶν μετεώρων φερομένους σπιγϑῆρας, κατὰ

1) μέν e Schol, supplevi.

3) Cf. Schleiermacher., Lc. p. 453. . $) Ita Schol. — Codd. παραϑέσεως.

4) Schow. δπυπλδῖον. — Schol. ini πλέον.

5) In. Cod. A desideratur vocab. φησίν. Apud Schol, haec ita leguntur: φησὶν Ὅμηρος πῦρ εἶναν, ὡς τό ἡ ὃ

6) Schow. et Codd. ἀμπδέραντες. Schol. uz,

7) A. ῥυπτούμδνον, --- Schol. vol μὴν dr? οὐνῶν (sic) ὑφίστ, Quz. αὐτόν.

8) Schol. et Schow. ὑφύσταταν, φυσικῶς γὰρ xov ἀρχὰς κτὲ.

9) Schol. ἐφελκύσαντο.

a) V. Il. B. v. 426.

TÉTit ΥΩ ΨΚ, ΤᾺΝ D NOE CREE TR NENNEN WU. ISP CETERO UN CK M M ROUX IUUK-—*uwumeMK.——ESIEESUCEMVEUME

UU e TET ΨΥ, ΓΚ

j

— 57 —

τὰς μεσημβρίας 1) ἐναντία τῷ ἡλίω [τὰ ὄργανα) τιϑέντες " ὅϑεν οἶμαι δοκεῖ καὶ Προμηϑεὺς ἀπ᾽ οὐρανοῦ διακλέψαι τὸ πῦρ 5). ἐπειδήπερ [τέχνης] προμηϑεια τῶν ἀν ϑρώπων ἐπενόησε τὴν ἐκεῖϑεν ἀπόρροιαν αὐτοῦ 3). «ήμνον δὲ πρῶτον 4) οὐκ ἀλόγως ἐμύϑευσε 5) τὴν ὑποδεξαμένην 6) τὸ ϑεόβλητον 7) πῦρ" ἐνταῦϑα γὰρ ἀνίενται [ἐγ}}] γη- γενοῦς 8) πυρὸς αὐτόματοι ΟΝ δηλοῖ δὲ σαφῶς, ὅτι τοῦτο ϑνητὸν 9) ἐστι τὸ πῦρ, ἐξ ὧν ἐπήνεγκεν

ὀλίγος δ᾽ ἔτι ϑυμὸς ἐνῆεν.

I

' 4) Schol. τήν μεσημβρίαν. ὃς

*) Ita cum Schol. Cod, A, — Schow. 696» καὶ ὁ IIgoug96Ug , .. . πῦρ λέγεται. | ...5) Vocabulum τέχνης uncis inclusi , tamquam e margine textui illatum, Potuit quidem Heraclitus τέχνη xol προμήϑενα scri- bere; at vero multo videtur esse similius , librarium, quam ipsum scriptorem, vocabulo sat perspicuo explicationem insuper adiunxisse. Fortasse addito articulo, legendum est ὀποιδήπερ ἡ προμήϑεια τῶν ἀνθρώπων. Scholiasta Hom. non est audiendus, apud quem Heraclii verba ita audiunt: ὀπουδήπορ τέχνῃ Προμηϑέως oi àv- ϑρωπον κτὲ. 4) Schol, πρώτως. Fort, corrig. πρώτηνο ...5) Schol, ἐμυϑεύσαντο. ...8) Schol. ἀπυδεξάμς 7) Schol. 350.1... TOv. ο, 8) Cod, A. ἐγγυγηγενοῦς. Ne ἐγγηγενοῦς quidem, quod Gesne- rus commendat, videtur bene se habere, quippe quod omni desti- &utum sit auctoritate, J'zys»ovg arbitror esse restituendum, Cf. Schol. Od. 6. 284: ἐκοῖσε γὰρ ἀνίονταν γηγενοῦς πυρὸς αὐτό- μαᾶτουι φλόγες. Longin. 35: xol ποταμοὺς ἐνίοτε τοῦ γηγενοῦς &xsivov xal αὐτοῦ μόνου προχέουσν πυρὸς , οἱ Ruhnken. ad ἢ, 1. — Schol. Il. γηγενοῦς. — A. praeterea europeos,

9) Gesn. αὐϑέριον wel ϑεόβλητον, Cod. ϑδωρητον , alterum

8

— 88 —

ἀπόλλυται γὰρ εὐθέως napxyOip, εἰ μὴ Aápowo "is διαφυλάττειν αὐτὸ δυγαμένης voovolas. T

D

CAPUT XXVII

Καὶ ταῦτα uiv περὶ Ηφαίστου φιλοσοφητέον. ἐῶ γὰρ ἐπὶ τοῦ παρόντος, ὡς τερατείαν τινὰ, τὴν Κράτητος 1j φιλοσοφίαν, ὅτι Ζεὺς, ἀναμέτρησιν τοῦ παντὸς ἐσπου- δακὼς γενέσϑαι, δυο πυρσοῖς ἰσοδρομοῦσιν, “Ηφαίστω τε xol ἡλίῳ, διετεκμήρατο τοῦ κόσμου τὰ διαστήματα " τὸν μὲν ἄνωθεν ἀπὸ τοῦ βηλοῦ καλουμένου ῥίψας, τὸν δ᾽ ἀπ᾽ ἀνατολῆς 3) εἰς δύσιν ἀφεὶς 3) φέρεσθαι. ὁ διὰ

altero ineptius. Nam non de αἰϑερίῳ igne loquitur Heraclitus, immo in eo est, ut Hephaestum τὸ φϑαρτὸν πῦρ significare demonstret. Lego ϑνητόν, Ita scripsisse Heracl. ad evidentiam usque demonstrare nequeo; at ita apte scribere eum potuisse, quis negabit? -

1) Schol. Κράτητος τοῦ Θηβαίου. Quis ille fuerit Crates, cuius portentosae doctrinae specimen servavit Heraclitus, pro certo enue cleari nequit. Schowio enim, sine dubio illum fuisse Cratetem Mallotam Grammaticam asserenti, profecto haud maior fides est habenda, quam Scholiastae, ne omnino nihil dicat , τοῦ Θηβαΐοῦ addenti. Fuit enim ' Thebanus ille Crates philosophus Cynicus, cuius ab ingenio tales nugas mathematicas fuisse quam alienissimas, ex iis satis luculenter apparet, quas illius doctrinae ac: poésis réli- quias servavit Diog. Laért. Vf. 5. 85—94. Cuius alterum operae pretium est de scriptoribus, quibus Cratetis nomen fuerit, inspi- cere locum 1V. 4. 23, quo fiat manifestius, quam sit difficile, ser- vatum ab Heraclito δόγμα illi inter eos reddere, cui acceptum debeatur.

2) Schol. ἀγατλῶν.

5) Schol. μεϑείς.

UE θα, IE EET RERO

— X mr ρον OU

—" m PL. PESE nr

— 59 —

τοῦτ᾽ ἀμφότεροι 1) καὶ συνεχρόνισαν. ἅμα γὰρ ἠελίῳ 5) καταδύντι κάππεσεν “Ηφαιστος ἐν “Δήμνῳ " τοῦτο τοί-. wur, εἴτε κοσμική τις ἀναμέτρησις 3) , εἴϑ᾽, ὅτε μᾶλλον ἀληϑὲς, ἔστιν 4) ἀλληγορικὴ τοῦ καϑ᾽ ἡμᾶς πυρὸς [ἐν- ϑρώποις] 5) παράδοσις 6), οὐδὲν ἀσεβὲς 7) περὶ 8) “Ηφαί- στου παρ᾽ Ὃμήρῳ λέλεχται 9).

᾿ E

CAPUT XXVIMH.

Καὶ μὴν ἐπὶ τῆς δευτέρας ῥαψῳδίας, ἀνακομιζομένων τῶν ᾿Ελλήνων, ᾿Οδυσσεῖ διαποροῦντε παρέστηκεν οὐκ ἄλλη τις, ἀλλ᾽ ἡ ϑεία φρόνησις 19) ,; ἣν ᾿Αϑηνᾶν ονο- μάζει. Καὶ τὴν ἀποστελλομένην Ἶριν ἄγγελον τοῦ Διὸς, τὸν εἴρογτα λόγον ὑφίσταται, ὥσπερ “Ἑρμῆν τὸν ἕρμη- ψεύοντα " δύο γὰρ ἄγγελοι ϑεῶν, οὐδενὸς ἄλλου πλὴν ἐπώνυμοι τῆς κατὰ τὸν λόγον ἑρμηνείας M1). ᾽.41λλ' ἀπρεπῶς 12) ᾿Αφροδίτη μαστροπεύεε πρὸς ᾿Αλέξανδρον

1) Ita A. et Schol. — Schow. ἀμφότδρα.

3) fta A. — Schow. et Schol-- ziio.

3) Schol. χοσμεκήν τις ἀναμέτρησιυν.

4) Schol. et Schow. ὃ μᾶλλον ἀληϑές ἐστιν.

5) Fort. del. vocab. ἀνϑρώποις. Post ἀνθρώποις apud Schol, εἴπου est insertum.

6) Schol. παράδοσιν.

7) Schol. ἀσεβές ἔστεν,

8) Scbow, et Codd. ὑπέρ.

9) Schol. λεγόμενον. Explicit Schol. Hom. V, A. 590.

19) Ita A. — Schow. οὐκ ἀλλη τὸς ἀληϑείᾳ ἢ φρόνησις,

1.) €f. Schol. Jl. ζ΄, 424, qui locus fugit Hasium.

:3) Schol. τυγὲς Aéyovauv , ὅτν ἀπρεπῶς.

8 *

^—— BD -—

“Ἑλένην. 1) ἀγνοοῦσε yàg, ὅτε γψῦν λέγει τὴν ἐν τοῖς ἐρωτικοῖς πάϑεσιν ἀφροσύνην, ἣ μεσῖτίς ἐστε καὶ Quá κογος del μειρακιώδους 3) ἐπεϑυμίας " αὕτη καὶ τόπον εὗρεν ἐπιτήδειον, ὅπου τὸν “Ἑλένης δίφρον ἀφιδρύσει 3}, καὶ ποικίλοις μαγγάνοις ἑκατέρων 4) κινεῖ τὸν πόϑον, ᾿“λεξάνδρου μὲν ἐρωτικῶς ἔτε διακειμένου, τῆς δ᾽ ᾿Ελέυ ψης μετανοεῖν ἀρχομένης. διὸ δὴ κατ᾽ ἀρχὰς ἀντειποῦσα, τοὔσχατον ὑπείκει, μεταξὺ δυοῖν φερομένη 5) παϑῶν, ἔρωτός τὲ τοῦ πρὸς ᾿Αλέξανδρον, καὶ αἰδοῦς τῆς πρὸς Μενέλαον. ;

CAPUT XXIX.

6) *H ye μὴν εὐωχουμένοις τοῖς ϑεοῖς 7) ὑποδιακονου: μένη κατ᾽ ἀρχὰς “Ἥβη, τίς ἂν εἴη, πλὴν ἡ διηνεκῶς 9) ἐν ταῖς ἁβροσύγαις 9) νεότης ; οὐδὲ 10) γὰρ ἐν οὐρανῷ 11) γῆρας ν οὐδ᾽ ὕπεστί τι τῆς ϑείας φύσεως ἔσχατον βίου ᾿ψόσημα. πασὴς δ᾽ ἐξαιρέτως ϑυμηδίας, ὡσπερεὶ συνγεκ- τικὸν ὄργανόν ἐστιν ἡ τῶν συνεληλυϑότων ἐπὶ τὴν & go"

1) Schol. πρὸς τὸν ᾽4λ. τὴν 'EA. |. *) Schol. ἡ ueaitíc ἐστον dey καὶ διάκ. μδυρ,

5) Schol. ἀφεδρευσευ.

4) Schol. x&rego». Fort. leg. ἑκατέρου,

5) Schol, δύο φδρομένων.

6) Cf. Schol. 1]. 4. 2, qui locus ἰώ Hasium,

7) Adieci τοῦς ϑεοῖς e Schol.

8) Fort. ἡ διάκονος. ;

9) Schow. εὐφροσύναις. — Schol.! ἀφροσύναις.

:0) Schow. et Schol. οὐδὲν, --- Gal. M$. Angl. οὐδὲ.

») Schol. οὐρανῶ ἔστι.

h nds

Ὡ 01 —

σύνην 1) ἀκμή 5). Περὶ μέν ye τῆς 9) "Ἔριδος οὐδ᾽ ὑπε- σταλμένως ἠλληγόρησεν 4), οὐδ᾽ ὥστε δεῖσϑαι λεπτῆς τινὸς εἰκασίας" αλλ᾽ ἐκ Tob — τὰ κατ᾽ "uv πεπόμπευκεν *

Hg ὀλίγῃ μὲν πρῶτα xopt/acezau, αὐτὰρ ἔπειτα οὐ Οὐρανῷ, ἐστήριξε κάρη» καὶ ἐπὶ χϑονὶ βαίνει ^).

διὰ γὰρ τούτων τῶν ἐπῶν οὗ ϑεά τις οὕτω 5) παντάπα-: σιν τερατώδης ὑφ᾽ Ὃμηρου μεμόρφωται, τὰς πρὸς ἕκά- τερον 6) μεταβολὰς τοῦ σώματος ἀπίστους 7) ἔχουσα, xal ποτὲ μὲν ἐπὶ γῆς ἐρριμμένη ταπεινὴ 8), ποτὲ δ᾽ εἰς ἄπειρον αἰϑέρος 9) ἐχτειναμένη μέγεϑος" ἀλλ᾽, ὃ συμβέ- βηκεν del 10) τοῖς φιλονεικοῦσι πάϑος , ἐκ ταὕτης ríjg ἀλληγορίας διετύπωσεν 11). ἀρξαμένη 12) γὰρ ἀπὸ λιτῆς αἰτίας ἡ ἔρις, ἐπειδὰν ὑποκιγνηϑῇ, πρὸς axis δή τι κα- κὸν 13) διογχοῦται.-

A ΄᾿ παν

^ esed

1) Schow. δὐφροσύνην. — Schol. Meer 4) Cf. Schol. Il. 4. 440, | 5$) Schol. περὺ τῆς. 4) Schol. ἠλληγόρησεν “Ὅμηροξ- ᾿ 5) Schol. οὕτω «τυς- 6) Schow. πρὸς ἑκατέρου. — Schol. 4: ἑκατέρου. — Heyn.

πρὸς ἑκάτερον.

7) Schol. ἀπίστως.

8) Fort. delendum est vocabulum ταπϑινή. 9) Vocabulum αὐθέρος addidi e Cod. A et e Schol, 10) Schol. ἀλλ᾽ ὅπως (leg. ὅπερ) ἔϑος συμβαίνειν: 11) Schol. ἐδήλωσεν. 23) Schol. àgzopué»7. 55) Sehow. κακοῦ. V. Heyn. ad h.l a) Il, d. v. 442. —

- 609 —

CAPUT XXX. i

Καὶ ταυτὶ μὲν ἴσως μετριώτερα. 1) πολλὴ δὲ 3) κατ᾽ Ὁμήρου τραγῳδία σκηνοβατεῖται παρὰ τοῖς ἀγνωμός» scg αὐτὸν ἐϑέλουσι συκοφαντεῖν, ὅτι παρεισάγει xu. τὰ τὴν 3) πέμπτην ῥαψῳδίαν τιτρωσκομένους toU, ᾿Αφροδίτην τὸ πρῶτον 4) ὑπὸ Διομήδους, εἶτ᾽ 5) "“4- ρῆν. προστιϑέασι δὲ τούτοις, ὅσα κατὰ παρηγορίαν 5j Διώνη περὶ τῶν ἔτι πρότερον ἠτυχηκότων 6) ἀπαγ- χέλλει ϑεῶν. ἐν μέρει δ᾽ ὑπὲρ ἑκάστου τὸν λόγον dmo- δώσομεν ἡμεῖς, οὐδεμιᾶς ἐκτὸς ὄντα φιλοσοφίας 7). Διομήδης γὰρ, ᾿.ϑηνᾶν ἔχων σύμμαχον, τουτέστι τὴν φρόνησιν, ἔτρωσεν 'Agpoüírg» 9) , τὴν ἀφροσύνην * οὐ μὰ día, οὐ θεάν 9) τινα, τὴν δὲ τῶν μαχομένων βαρ- βάρων ἀλοχιστίαν. αὐτὸς μὲν γὰρ, ἅτε διὰ πάσης ἐλη- λυϑὼς πολεμικῆς μαϑήσεως 19), καὶ τοῦτο μὲν ἐν θή- βαις, τοῦτο δ᾽ ἐν v) ᾿Ιλίῳ δεκαετῇ χρόνον ἐμφρόνως τοῦ μάχεσϑαι προϊστάμενος , ἐξ εὑμαροῦς 12) διώκει τοὺς

2) Cf Schol. ll. E, 336. Schowius vocabula καὶ ταῦτα μὲν ἴσως μετρυώτερα in fine capitis praecedentis collocaverat. Quos inde ἀνάστατα πονήσας tricesimi capitis a fronte addidi. Quae ab iis, quae sequuntur divelli nullo modo posse , quis admonitus dubitabit ?

5) Schol. Πολλάκες ἡ. 5) Schol. τήνδο τὴν.

4) Schol. πρότερον. 5) Schol. δὗτα.

6) Schol. ἀτυχησάντων.

7) Ita Schol. — Idem coniecerat Heynius, — Schow. éxróg ὄντος φιλ. — Cod. A, ut Schol,

8) Schol. ἤτον τὴν ago.

9) Schol. uà. 4i«, ϑεάν wa.

19) Schol. ἐληλυϑὼς μαϑήσεως.

1.) Ita Cod, A. — Schol. et Schow. δὲ ἐν.

13) Schol. v. μάχ. zigota ve ἐμφρ., εὐμαρῶς. |

βαρβάρους * οἱ δ᾽, ἀγαίσϑητοι καὶ λογισμῶν ολίγα κοι- ψωγοῦντες, ὑπ᾽ αὐτοῦ διώκονται, καϑάπερ θιες πολυπάμονος ἀνδρὸς ἐν αὐλῇ. 4) πολλῶν οὖν φονευομένων, ἀλληγορικῶς “Ὅμηρος τὴν βαρβαρικὴν ἀφροσύνην ὑπὸ Διομήδους τετρῶσϑαι παρ- εἰσήγαγεν 1"). CAPUT XXXI.

*Ouoiog δ᾽ ó "ogg οὐδέν ἐστιν ἄλλο 9), πλὴν ὁ πόλεμος, παρὰ τὴν ἀρὴν ὠνομασμένος , ἥπερ ἐστὶ 3) βλάβη. γένοιτο δ᾽ ἂν ἡμῖν τοῦτο σαφὲς ἐκ τοῦ λέγειν αὐτὸν μαινόμενον 4), τυκτὸν κακὸν, ἀλλοπρόσαλλον δ]. ἐπιϑέτοις γὰρ ἁρμόζουσι πολέμῳ κέχρηται μᾶλλον ἡ ϑεῶ" μανίας γάρ εἶσι πλήρεις ἅπαντες οἱ μαχόμενοι, πρὸς τὸν κατ᾿ ἀλλήλων φόνον ἐνΘθουσιαστικῶς ζέσαντες " καὶ τὸ ἀλλοπρόσαλλον 4) ἑτέρωϑί που διὰ πλειόνων ἐξηγεῖται » λέγων * |

Ex vyóg 5) ᾿Ενυάλιος, καί τὲ κτανέοντα κατέκτα €).

1) Schow. τετρῶσϑαΐ φησιν ὑπὸ “νομήδουρ.

3) Schol. ἄλλος. ^ 3) Schol. ἔστιν ἡ.

4) In Heracliti editionibus haec ita legebantur: μαινόμενον, τυκτὸν κακὸν, ἀλλοπρόσαλλον. ἑτέρωθί που. Orta est lacuna; dum librarii oculia priore ἀλλοπρόσαλλον ad posterius aberrarent; Bonum factum , quod quae perierant vocabula , et apud Schol. Hom. asservabantur, et in Cod. A exstabant, e quo descripta primus pu- blici iuris fecerat Bast. ad va Corinth. p. 181. Ὑ. Bredow. Ep. Paris. p. 249.

5) Ita. Cod. A. — Ante Schowium Ee«»óg legebatur.

a) 1], 4. v. 433. b) Il. E. 831.

c) Cf. Il. Y. 309.

iu A de

veueonral yàp ài πολέμων ἐπ᾽ ἀμφότερα pomal, καὶ τὸ νικηϑὲν οὐδὲ προσαντῆσαν αἰφνιδίως πολλάκις ἐκράτηε σεν !). ὥστε, τῆς ἐν ταῖς μάχαις ἀμφιβολίας ἄλλοτε πρὸς ἄλλους μεταφοιτώσης, ἐτύμως κακὸν ἀλλοπρόσαλλον προσείρηκε τὸν πόλεμον 3). ἐτρώϑη δ᾽ ὑπὸ Διομήδους "dogs, οὐ κατ᾽ ἄλλο 3) τι μέρος, ἀλλὰ ᾿

ψείατον ἐς κενεῶγα ^).

σφόδρα πιϑανῶς.- ἐπὶ γὰρ τὰ κενὰ τῆς μὴ πάνυ φρρυ- ρουμένης τῶν 4) ἀντιπάλων τάξεως παρεισελϑὼν, epa ρῶς. ἐτρέψατο τοὺς βαρβάρους. καὶ μὴν χάλκεον λέγει τὸν "Ἄρην. τὰς τῶν μαχομένων πανοπλίας ὑποσημαίνων *

σπάνιος γὰρ ἦν ὁ σίδηρος ἐν τῷ πάλαι χρόνῳ. 5) τὸ δὲ σύμπαν ἐσκέποντο χαλκῷ. διὰ τοῦτό φησιν" ἢ

1) In sententia luce clariore duo sunt vocabula, quae manifesto labem contraxerunt, γεμεσηταΐ et προσαντῆσαν. De quibus Hey- nius: »νεμδσηταύ ῥοπαὶ an ab ipso auctore venerint, dubito: vi- detur alia yox requiri ,' v. €, &vo»xo»ójrov vel simile quid: regi seu praevideri nequeunt. Quicquid est, mox προσαντῆσαν forte dirimendum." Quae: credat, qui poterit. Ampliare in talibus satius esse iudico, quam multa excogitare, quae potuit dixisse scriptors quid enim debuerit dicere atque dixerit , haud facile arbi- tror. indicatum iri. Pro ψεμεσηταί fortasse seribendum est, γομδση- τυκαί, Est enim γεμδσητυκὸς, Og λιπεῖταν ἐπὶ τοῖς ἀναξίως εὖ πράττουσιν. — αἰφγεδέως scripsi pro αὐφνύδιυον 5). Scholiastae auctoritate innisus.

3) Schow. eigzx& πρὸς τὸν πόλ.--- ϑο]ιοῖ, eX Heyn. εἴρηκε τὸν πόλ,

3) μὰ Cod, A. et Schol. — Schow. οὐκ ἀλλο τυ. !

€) Addidi articulum e Cod. A. et Schol.

5) Schow..zó τότε πάλαι χρόνῳ. — Heyn. τότε χρόνῳ, — Schol. τῶ πάλαν yoóvo,

a) ll. E. v. 857. i

-— -—É ὦ

."Oacs δ' ἄμερδεν 1).

ge^rti sedeo κορύϑων ἄπο λαμπομενάων, - ϑωρήκων͵ τε ψνεοσμήκτων. 7) ἀναβοᾷ δὲ τρωϑεὶς,, ^. ὅσσον τ᾽ ἐννεάχιλοι ἐπίαχον ἢ δεκάχιλοι. ?) Καὶ τοῦτο δὲ τεκμήριον πολλῶν διωχομένων 3) πολε- μίων" οὐ γὰρ ἂν εἷς ϑεὸς ἀνεβόησε τοσοῦτον, ἀλλ᾽ ἡ φεύγουσα μυρίανδρος , οἶμαι, τῶν βαρβάρων φάλαγξ. ὥστ᾽ ἐναργέσι τεκμηρίοις καὶ διὰ τῶν κατὰ μέρος ἐδείξα- μὲν, 00 τὸν "“ρην ἩΤΡΆΜΙΑΡΙ 3) ὑπὸ Διομήδους . ἀλλὰ τὸν πόλεμον s: χὰ

CAPUT XXXII.

᾿ς ἄἄἔἴὕται δ᾽ ἐν παρεκβάσει τῶν προτέρων ἀλληγοριῶν , δ ὧν καὶ τεχνικωτέραν ἔχουσιν ἐμπειρίαν 5). iv οἷς

φησί"

:) A. ὄσσαν δ᾽ ἄμερδεον. — Schol, δ’ ἄμεργεν. , .:8) Schol. δνωκομόνων ἐν τῷ πολέμῳ πολεμίων.

3) Schow. et. Schol. οὐκ "“ρην τὸν τετρωμένον. .. 4) Fortasse legendum est τοὺς πολεμίους.

5). Pro iv παρεκβάσεν Schol, habet ai παρθκβάσεις. καὶ post δι᾽ ὧν addidi suadente Cod. A... Non audiendus est Schowius, qui intricatissimam explicandi impediti sane loci rationem excogitavit, textu. hunc in modum constituto : αὗταν δ᾽ ἐν παρεκβάσει, τῶν προτέρων ἀλληγοριῶν τεχνικωτέραν ἔχουσιν ἐμπειρίαν. Quac ita ipse interpretatur: » Hae vero allegoriae, quae per digressionem episodicam ab Homero enarratae , a me iam pertractatae sunt, ha- bent structuram magis artificiosam , quam eae, quas supra tractavi, allegoriae," De quibus valet illud Synesii γοῦ μὲν αὐχμὸς, λέ-

a) V. 11. Ν. v. 340 sqq. b) V. Il. E. v. 859. 9

»

—- 00 —

Tij μὲν " Iona , ὅτε μιν ἴῶτος κρατερός v ᾿Εφιάλγης , Παῖδες " Aloijog, δῆσαν κρατερῷ ivl δεσμῷ. 4)

2) γεγγικοὶ γὰρ οὗτοι καὶ κατ᾽ ἀλκὴν ἰσχυροὶ νεανίαι

Eco δ' ἐπομβρία. Vocabulum αὗταν Schowius ad omnes, quae deinceps sequuntur, refert allegorias, quum mihi unam de Aloidis fabulam indicasse videatur scriptor his vocabulis: αὗται δ᾽ αἵ παρ- ἐκβάσεις τῶν προτέρων ἀλληγοριῶν, δι᾽ ὧν καὶ τοχνικωτέραν ἔχουσιν ἑρμήνειαν. Quae ita interpretor: Quae iam sequuntur (nec est, cur in eo haereamus , quod «zar, nec quod dicere debe- bat, αἵ δέ, scripserit Heraclitus) ad superiores allegorias .$unt tamquam excursus; unde (a quibus) etiam magis consentaneam nanciscuntur interpretationem ; h. e. episodium de Oto et Ephialte allegoriarum de Marte est veluti pars neque bene explicari potest, nisi adhibitis iis, quae de ipso Martein superioribus sunt exposita. Neque mirum, quod plurali παρεκβάσεις. usus sit. Ita enim solent. Cf. Diod; Sic. 1, 87 ἕνα μὴ μακρὰς πονῶμεν τὰς παρεκβάσεις. 1) Praestantissimis usus Cod. A. atque Schol. lectionibus redin- tegravi hunc de Aloidis locum , qui, quomodo vulgo edebatur, recte neque intelligi potuit, neque explicari. Quod quo manifestius ap- pareat, textum proponam , quomodo in Schowiana editione exstat : γενυκοὺ γὰρ οὗτου oí κατ᾽ ἀλκὴν νεανίαν ταραχῆς καὶ πολέ- μου μεστὸν ἤδεσαν τὸν βίον, οὐδεμιᾶς δἰρηνικῆς ἀναπαύσεως μέσης τοὺς παρ᾽ ἕκαστα κάμνοντας ἀνοίης, ὑδίοις ὅπλοις ἔκ- στρατευσάμενον τὴν ἐπιπολάζουσαν ἀηδίαν ἀνέστηλαν " ἄχρι μὲν οὖν τρισκαίδεκα μηνῶν, ἀκλινὴς καὶ ἀστασίαστὸς αὐτῶν ὁ οἷκος, ἂν ὁμονοίᾳ τὸ τὴν εἰρήνην διεστρατήγεν " μητρυνὰ δὲ παρεισπεσοῦσα καὶ φιλόνδικος οἰκίας νόσος ἀνέτρεψε τὴν προτέραν δὐστάϑειαν. In quibus sine codicum auctoritate nil mutavi, nisi quod. sustuli oixo» illum, τὴν εἰρήνην διαστρατή- γοῦντα.. insertis vocabulis τ᾽ ἦν, atque διδστρατήγδεν in διεστρα- τήγουν correcto. Praeterea pro προτόραν scripsi zrgo rego».

a) V. Il. E. v. 385.

satus E ΡΨ -

ἥν» MI ὦ

γεγονότες, ἐπειδὴ ταραχῆς καὶ πολέμου μεστὸν ἤδεσαν τὸν βίον, οὐδεμιᾶς εἰρηνικῆς ἀναπαύσεως μέσης τοὺς παρ᾿ ἕκαστα κάμνοντας ἀνιείσης , ἰδίοις ὅπλοις ἐκστρα- τευσάμενοι, τὴν ἐπιπολάζουσαν ἀηδίὰν ἀνέστειλαν. ἄχρε

μὲν οὖν τρισκαίδεκα μηνῶν ἀκλινής τ᾽ ἣν καὶ ἀστασία-

στος αὐτῶν ὁ οἶκος, ἐν ὁμονοίᾳ ve τὴν εἰρήνην διεστρα-

τήγουν * μητρυιὰ δὲ παρεισπεσοῦσα φιλόγεικος , οἰκίας zó00g, ἀνέτρεψε «πάντα καὶ διέφϑειρε τὴν. πρότερον. εὖ- στάϑειαν" ἐκ δευτέρου 1) δὲ πάλιν, ὁμοίας ταραχῆς ἀναφϑείσης, ἔδοξεν ὁ ᾿.Α'ρης ἀπὸ τοῦ δεσμωτηρίου. Mh σϑαι 2). [τουτέστιν ὁ πόλεμος]. 3)

CAPUT XXXIII.

Ἡρακλέα δὲ νομιστέον οὐκ ἀπὸ σωματικῆς δυνάμεως ἀναχϑέντα 4) τοσοῦτον ἰσχῦσαι 5) τοῖς τότε 6) χρόνοις. ἀλλ᾽ ἀνὴρ ἔμφρων καὶ σοφίας οὐρανίου μύστης γεγονὼς 7)» ὡσπερεὶ κατὰ βαϑείας 8) ἀχλύος ὑποδεδυκυῖαν 9) ἐφώτισε τὴν φιλοσοφίαν 10), καϑ' ἅπερ ὁμολογοῦσε. καὶ Στωϊκῶν

1) Schol. δευτέρας. 2) Schol. λυϑῆναν.

5) Vocabula uncis inclusa a recentiore manu videntur esse addita. Nam sunt non solum supervacanea, sed etiam absurda.

4) Neque intelligo, quid significare possit hoc loco vocabulum ἀναχϑέντα, neque certam corrupti loci emendationem possum pro- ponere. Fortasse una litura delendum est vocabulum , tamquam per διττογραφίαν ortum e vocabulo ἀναφϑείσης, quod est in praece- dentis capitis fine.

5) Schow. iozócoc.

6) Ita Schol, — Schow. τοῖσδϑ χρόνοις.

7) Schow. μύστης, ὡσπερεί. Veram lectionem praebet. Schol.

8) Schol. βαϑείης:

9) $0050, Heynius. Vulgo ὄπυδεοδυκυζαν.

10) Schol. zz» οὐκουμέγην;

d- WE ὡς.

oi δοκιμώτατοι 1). περὶ μὲν οὖν τῶν ἄλλων ἀϑλὼν, ὑπόσοε τῆς παρ' “Ομήρῳ μνήμης ὑστεροῦσι, τί δεῖ παρὰ καιρὸν. ἐχμηκύνειν φιλοτεχνοῦντας ; ὅτι κάπρον 5) μὲν εἶλε,, . τὴν ἐπιπολάζουσαν ἀνθρώποις ἀκολασίαν, λέοντα δὲ, τὴν ἀκρίτως ὁρμῶσαν ἐφ᾽ ἃ μὴ δεῖ φορὰν, war! αὐτὸ δὲ ϑυμοὺς ἀλογίστους 3) πεδήσας, τὸν ὑβριστὴν ταῦρον ἐἀνομίσϑη δεδεκέναι" δειλίαν γε μὴν ἐφυγάδευσεν ἐκ τοῦ βίου, τὴν Κερυνείαν 4) ἔλαφον. καί τις ἀπρεπῶς δνὸ- μαζόμενος ἄϑλος ἐχμεμόχϑηται διακαϑήραντος αὐτοῦ τὴν πολύχουν κόπρον , ἐπιτρέχουσαν ἀνθρώποις ἀηδίαν. ὄρνις δὲ, τὰς ὑπηνέμους ἐλπίδας, αἱ βόσκουσι τὸν βίον ἡμῶν, ἀπεσκέδασέ ve καὶ τὴν πολυκέφαλον ὕδραν, τὴν ἡδονὴν» ἥτις, ὅταν ἐκκοπῇ, πάλιν ἄρχεται βλαστάνειν, ὥσπερ διὰ πυρός τιψος τῆς παραινέσεως ἐξέκαυσεν 5). αὐτός

1) Schol. δοχυμώτδροι.

3) Schow. xópo». Verum vidit Heynius, cuius emendationem vonfirmat insuper Schol. auctoritas.

$) Schol. ἀλόγους.

4) Ita scripsi, e. certissima Munckeri emendatione ad Hyg. Fab. p. v2. €f. Callim, H, in Dian. 109:;. Apollod. 11. δ. δ. — δόμον. κδραυνΐαν.,

8) Proponam Schowii textum : καὶ τὸς ἀπρεπῶς ὀνομαζόμδνος ἄϑλος ἐκμεμόχϑηταν, διακαϑήραντος αὐτοῦ τὴν ἐπυτρέχουσαν ἀηδίαν. ὄρνεις 08, τὰς συνγηγέμους δλπίδας, αὖ βόσκουσι τὸν βίον ἡμῶν, ἀπεσκέδασε δὲ καὶ τὴν πολύχουν κόπρον, καὶ τὴν πο- λυκέφαλον ὕδραν, ἥτις ὅταν ἐκκοπῇ πάλιν ἄρχϑται βλαστάνξιν, ὥσπερ ὕδραν τινὰ διὰ πυρὸς τῆς παραυνέσξως ἐξέκοψεν. 66- nuinam textus formam scholia praebent, aliquot locis opitulatur Cod. A. In eo tantum proprium meum secutus sum iudicium, quod vocabulis τὴν πολύχουν κόπρον, in alienum loeum translatis, pro- prium locum assignavi : ὑπηγέμους scripsi ex Hemsterhusii emenda- tione, ad Lucian. Tom. II. p. 419 ed. Bipont. Cod. A. συννηνέμους;

— 09 —

yt μὴν ó τρικέφαλος δειχϑεὶς ἡλίῳ κέρβερος εἰκότως ἂν τὴν τριμερῆ φιλοσοφίαν ὑπαινίττοιτο !). τὸ μὲν γὰρ αὐτῆς λογικὸν, τὸ δὲ φυσικὸν , τὸ δὲ ἠϑικὸν ὀνομάζεται" ταῦτα δ᾽, ὥσπερ ἀφ᾽ ἑνὸς αὐχένος 5) ertet » τριχῆ ie sin u— 3) μερίζεται,

CAPUT XXxIY.

ι vina Wi» δὴ τῶν ἄλλων 4), ὥσπερ d tibus iy συντόμῳ δεδήλωται. τετρωμένην δ' "Ouyoog ὑπεστήσατο τὴν Ἥραν, τοῦτο ἀκριβῶς παραστῆσαι βουλόμενος, ὅτε τὸν ϑολερὸν ἀέρα, καὶ πρὸ τῆς ἑκάστου διανοίας ἐπα- χλύοντα 5), πρῶτος .Ηρακλής, ϑείῳ χρησάμενος λόγῳ, διώρϑρωσε 6), τὴν ἑκάστου τῶν ἀνθρώπων ὑμαϑίαν πολλαῖς νουϑεσίαις κατατρώσας 7). ὅϑεν ἀπὸ γῆς εἰς

5610]. συγανέμους, Weraclito, quum sériberet ἐλπίδας, αὖ βόσ-- xovg» τὸν βίον ἡμῶν, haud dubie obversabatur Euripidis versus in Phoen. 399,

oi δ' ἐλπίδες βόσκουσν φυγάδας. ὡς λόγος.

1) Ita Schol. — Sehow. ὑπαυνύττδταν.

3) Jta Cod. A. et. Schol. — Ante Schowium edebatur ἀφ’ ἑνὸς Exzt5QUXÓ tt. ds

$) A. et Schol. κατὰ κεφαλὴν.

4) Schol. ἄλλων ἄϑλων.

5) Non intelligo vocabula xal πιρὸ τῆς ἑκάστου. διανοΐας ἐπα- χλύοντα, neque scio, quo modo possint emendari, Schol. pro ἐπαχλ. exhibet ὑπαχλ.

6) διώρϑρωσε edidi ex felici Sehowii emendatione, — Vulgo διήρϑρωσε. ;

7) Post κατατρώσας sequuntur apud Schol. haecce vocabula satis insignia: τὰ δὲ λουπὰ ξητήματα (l. ξήτει) ἔμπροσθεν εἰς (l. eig τὸ) τλῆ δ᾽ "Hg et iam omittuntur, quae apud Heraclitum exstant

Ὁ.

οὐρανὸν ἀφίησι τὰ τόξα 1). πᾶς γὰρ ἀνὴρ 3) φιλόσοφος ἐν ϑνητῷ καὶ 3) ἐπιγείῳ τῷ 4) σώματι πτηνὸν ὥσπερ τι βέλος, τὸν νοῦν,, εἰς τὰ μετάρσια διαπέμπεται 5). τεχ- ψικῶς δὲ προσέϑηκεν εἰπὼν " ἰῷ τριγλώχινε βαλών. ἵνα διὰ συντόμου τὴν τριμερῆ. φιλοσοφίαν ὑπὸ τοῦ τριγλώ-- χινος ὑποσημήνῃ βέλους 6). Π7εϑ' “Ἥραν δὲ τετόξευκε καὶ τὸν "dior 7). οὐδεὶς γὰρ ἄβατος φιλοσοφίᾳ χῶρος. ἀλλὰ μετὰ τὸν οὐρανὸν 8) ἐζήτηκε 9) τὴν κατωτάτω φύσιν, ἵνα μηδὲ τῶν νέρϑεν ἀμύητος ἢ 19) τὸν οὖν

ab ὅϑεν ἀπό usque ad ὥσϑ᾽ «Ἡρακλέους. . Indicat enim, qui alter supervenit scholiasta, nolle se acta agere, eadem repetendo , quae iam exstarent in Scholio ad Il, E. 892. Quod a prima manu in prima margine scriptum , sub lemmate τλῆ δ᾽ "Hoe re vera vocabula continet, quae hoc loco desiderantur. '

1) Schol. βέλη. 2) Om. ap. Schol.

8) ϑνητῷ xoi om. ap. Schol. 4) τῷ om. ap. Schol.

5) Satis singularis h. l. verbi διαπέμπδταν usus; exspectares ἀνίδταν vel simile quid ; neque διαπόέμπδταν ab ipso Heraclito scriptum esse censeo.

6) Cf, Damasc. z. ἀρχ. p.309 (ed. spia: καὶ μήποτε διὰ τοῦτο τρυγλώχις ἀνυμνεῖταν ὁ Os0g, οὐχ ὅτι τριάδων ὑποστάτης, μᾶλλον δὲ ἀντεπιτακτυικὸς τῆς τριαδικῇς διαιρέσεως, ἀλλ᾽ οὐχὺ ποιητυπκός.

7) Haec omnia συντόμως ita leguntur ap. Scholiastam: διὰ δὲ . τοῦ τριγώνου βέλους ἡ τριμδρὴς ἡμῖν φυλοσοφία δεδήλωται " μετὰ δὲ "Hoav τοξεύεν ““4ιδην.--- Schowius usó" ἡμέραν͵, quod est etiam in Codd.

8) Ita Schol. — Schow. μετ᾽ οὐρανόν. ἃ

9) Schow. ἐξητησε.

10) Pro vocabulis ἕγα μηδὲ τῶν νέρϑεν ἀμύητος ἡ apud Scho- liastam haec inveniuntur: διὸ xoi ἀγνδληλυϑέναν τὸν "Agr

φησὶ, μονογουχὺ συνάπτων ἄμφω τὰς γνώμας.

— 7] —

ἀλαμπῆ καὶ πᾶσιν ἀνθρώποις ἄβατον ἅδην ὁ τῆς σο- φίας οιστὸς, εὔστοχα βληϑεὶς, διευκρίνησεν 1)" ὥσϑ᾽ αἱ “Ηρακλέους 3) χεῖρες ἀγνεύουσι παντὸς ᾿Ολυμπίου μύ- σοὺς. ἀρχηγὸς δὲ πάσης σοφίας γενόμενος Ὅμηρος 3), ἀλληγορικῶς παρέδωκε τοῖς μετ᾽ αὐτὸν ἀρύσασϑαι κατὰ μέρῃ 4) πάνϑ᾽, ὅσα πρῶτος πεφιλοσόφηκε..

CAPUT ΧΧΧΥ.

5) ΜΝομίζουσι τοίνυν ἔγιοι 6) μηδὲ Διόνυσον εἶγαι παρ' Ὁμήρῳ ϑεόν. ἐπειδήπερ ὑπὸ «Δυκούργου διώκεται, καὶ μόλις δοχεῖ σωτηρίας τυχεῖν, Θέτιδος αὐτῷ παρα- στάσης. τὸ δ᾽ ἐστὶν οἴνου συγκομιδῆς γεωργικὴ 7) ἀλλη- γορία, δι᾽ ὧν φησίν,

“Ὅς ποτε μαινομέγοιο Διωνύσοιο τιϑήνας

Σεῦε κατ᾽ ἠγάϑεον Νυσήιον " αἱ δ᾽ ἅμα πᾶσαι

Θυύσϑλα χαμαὶ ATL 8), ὑπ᾽ ἀνδροφόγοιο “4υ- κούργου

Θεινόμεναι βουπλῆγε. 4Διώνυσος δὲ φοβηϑείς

ΖΔυσεϑ᾽ ἁλὸς κατὰ κῦμα, Θέτις δ᾽ ὁπεδέξατο κόλπῳ

Δειδιότα δ).

1) Incipit denuo Schol, 1], E. 336.

3) Schow. ὥσϑ' “Ἡρακλέους. — αἷ addidi ex A. et Schol. 5) “Ὅμηρος addidi e Scholiasta.

^) Schol. ἀρρύσασϑαν nà»9^. ;

5) €f. Schol. Il. Z. 132.

€) Schol. voui£Zovoi τυνδς. ;

7) Ita Schol. — Schow. γεωργοῖς.

8) Ita Edd. et Codd. omnes. — Apud Homerum κατέχευαν. a) V. ll. Z. v. 132. sqq.

«19 ..-

μαινόμενον μὲν εἴρηκε. Διόνυσον ἀντὶ τοῦ οἴψου 1) * ἐπειδήπερ οἱ πλείονε 2) τῷ ποτῷ χρώμενοι τοὺς λο7ε- σμοὺς 3) διασφάλλονται. ὥσπερ τὸ δέος, εἰ τύχοι» χλω- ρὸν λέγεις, καὶ πευκεδανὸν τὸν πόλεμον 4)" ἃ ydo ἀπ' αὐτῶν συμβαίνει, ταῦτα ἐκείψοις περιῆψεν 5), ὅϑεν dige χεται τὰ πάϑη. τιϑήνας δὲ νομίζειν δεῖ τὰς ἀμπέλους 6). «Δυκοῦργος δ᾽, ἀνὴρ εὐαμπέλου 7) λήξεως δεσπότης, μετὰ τὴν ὁπωρινὴν ὥραν; ὅτε συγκομιδὴ τῶν διονυσιακῶν καρπῶν ἐστὶν, ἐπὶ τὴν εὐφορωτάτην ἐξεληλύϑει 'Νυσαν 9). καὶ μετὰ τοῦτο, ἔτε δρεπομένων τῶν βοτρύων φησί" Διώνυσος δὲ φοβηϑείς " ἐπειδήπερ ó μὲν φόβος εἴωϑε τρέπειν τὴν διάνοιαν . ὁ δὲ τῆς σταφυλῆς καρπὸς τρέπε- ται 9) ϑλιβόμενος elg οἶνον. ἔϑος γε μὴν YO) τοῖς πολ. λοῖς, ἐπὶ φυλακῇ τοῦ διαμένειν ἀκλινῆ τὸν καρπὸν, ἐπικιρνάναι 11) ϑαλαττίῳ ὕδατι" παρὰ τοῦτο ὁ Διόνυσος Ζυσεϑ’ ἁλὸς κατὰ κῦμα ^).

JJ

1) Schow. μαινόμενον μὲν εἴρηκεν ἀντὺ Διονύσου τὸν οἶνον.

3) Ita- À. — Schow. et Schol, στλδύογδς τῷ,

$) Schow. τοῦ λογισμοῦ.

4) Schol. xoi πευκεδανὸν ei τύχῃ xa χλωρὸν λέγεν τὸν mó- λεμον. Schow. πόλεμον sine articulo. — A. τὸν πόλεμον.

5) Schol. εἴρηκε περιάψας.

6) Haec vocabula , τυϑήνας — ἀμπέλους; posteriore sed inepto loco post ὀξεληλύϑεν Νύσαν collocata huc transtuli, quo necessario pertinent. ᾿ :

7) Schol. καὺ ἀμπέλου.

8) Schol. δ ioco.

9) Schol. zgezópevos.

19) Schol. ἔϑος γάρ.

11) Schol. τὸν oivov ἐπυκυρνᾶν.

a) V. Il. Z. v. 136.

— 78 —

Θέτις δ' ὑπεδέξατο κόλπῳ, ἡ τελευταία μετὰ τὴν ἀπὸ- ϑλιψιν τοῦ καρποῦ ϑέσις !). αὕτη γὰρ ἐσχάτη δέχεται τὸν οἶνον" δειδιότα δὲ, διὰ τὸν.3) ἐν ἀρχῇ τοῦ νεοϑλι- βοῦς γλεύκους παλμὸν 3), καὶ τὴν μεϑαρμόζουσαν ὁρμήν * δέος εἶπε γὰρ τὸν τρόμον 4). οὕτως 5) Ὅμηρος οὐ φιλο- σοφεῖν μόνον ἀλληγορικῶς, ἀλλὰ καὶ γεωργεῖν 6) ἐπί- σταται.

CAPUT XXXVI.

; 7) Φυσικῆς Ó' ἅπτεται 8) ϑεωρίας καὶ ὅταν ὁ Ζεὺς, εἰς τὸ αὐτὸ συναϑροίσας τοὺς ϑεοὺς 9) ἅπαντας, ἄρχη- ται 19) τῶν μεγάλων ἀπειλῶν, καϑήμενος 11} ᾿Αἰκροτάτῃ κορυφῇ πολυδειράδος Οὐλύμποιο ^). πρῶτος ἕστηκεν αὐτός " ἐπειδὴ τὴν ἀνωτάτω τάξιν, ὥσπερ ἐδηλοῦμεν, ἡ αἰϑεριώδης 12) ἐπέχει φύσις. σειρὰν δ᾽ ἀπήρ"

1») Ut sana evadat sententia, mutavi interpunctionem atque disianxi versum. Homericum in duas partes.

3) Schow. et Codd. τὸν oivov, δειϑιότα τόν. — Schol τὸν οἶνον διότι τόν.

8) Schol. παλανόν. :

4) Schol. δέος εἶπε xaL τρόμον. — A. δέος eins γὰρ τρόμον.

5) Schol. ὁ Ὅμηρος.

6) Schow. γεωργεῖν ϑεωρητυκῶς. — A. γεωργεῖν 9uugsiv. — Schol. ϑεωρεῖν.

7) €f. Schol. Il. O9, 3, quod falso Porplipio tribuitur. ,

8) Schol. φυσεκῆς ἐξάπτεται.

9) A. τοὺς 9. ἅπ, — Schol d&m. τ. 9. — Schow, ἅπαντας.

10) Tta A. et Schol. — Schow. &oysvou.

i) Hoc vocabulum addidi e Schol.

13) Ita Schol. — Schow. αὐϑρεώδης.

a) Cf. Il. 6. ν. 8. 10

τησὲν ἀπὸ τοῦ αἰθέρος ἐπὶ πάντα χρυδῆν 1). οὗ γὰρ δεινοὶ τῶν φιλοσόφων περὶ ταῦτα; ἀνάμματα 2) πυρὸξ εἶναι τὰς τῶν ἀστέρων περιόδους 3) νομίζουσι" τὸ δὲ σφαιρικὸν ἡμῖν τοῦ κόσμου σχήμα δὲ ἑνὸς ME στί- χου 4)" ; «035

᾿Τόσσον ἔνερϑ᾽ dido , ὅσον οὐρανὸς ἐστ᾽ ἀπὸ γαίης. 4)

μεσαιτάτη γὰρ ἁπάντων ἑστία τις οὖσα 5), καὶ δύναμιν κέντρου 6) ἐπέχουσα, καϑίδρυται βεβαίως ἡ γῆ πᾶσα- κύκλῳ δ ὑπὲρ αὐτὴν ὁ 7) οὐρανὸς , ἀπαύστοις περίφο- oig εἱλούμενος, ἀπ᾽ ἀνατολῆς εἰς δύσιν τὸν. ἀεὶ δρόμον ἐλαύνει 8). συγκαϑέλκεται δ᾽ ἡ τῶν ἀπλανῶν σφαῖρα: πᾶσαί γε μὴν αἱ ἀπὸ τοῦ περιέχοντος ἄνω καὶ κάτω κυ- κλου φορούμεναι πρὸς τὸ κέντρον εὐϑεῖαι., κατ᾽ ἀναγω- γάς εἰσιν ἀλλήλαις ἴσαι 9). διὰ τοῦτο γεωμετρικῇ ϑεωρίᾳ

1) Om. ap. Schol. vocabulum χρυσῆν. 3) Heynius ἅμματα. — Frustra, Vid. Plut, d. Plac. Phil, IT. 20,

5) Schol. πδριὸ

4) Addit Schol. δὐπών.

5) Schol. ἑστία δέ τὸς ov0 omissis vocabulis. uag, y, ἀπ.

6) Schol. xérzgov Ov.

7) Articulum addidi , Schol. secutus vestigia.

8) Usque eo Villois. et Hasius. Sed exstant in Codice Ven, B, quae deinceps sequuntur, usque ad cap. 37,

9) Emendare conatus sum satis proclivi mutatione pro virili par- ie, quae apud Sehow. aeque vitiose sunt edita, ac in Codd. le- guntur; in quibus haec inveniuntur: πᾶσα y8 μὴν; αὖ ἀπὸ τοῦ περιέχοντος ἀνωτάτω κυκλοφορούμεναν πρὸς τὸ κέντρον, δὐϑεῖαν καὶ κατ᾽ ἀναγωγάς siu ἀλλήλαις ἴσαι.

a) V. Il, Θ. v. 10.

τὸ σφαιρικὸν σχῆμα διεμέτρησεν, εἰπών" Ζόσσον ἔνερϑ᾽ αἀἰδεω,, ὅσον οὐρανός ἐστ᾽ ἀπὸ γαίης,

CAPUT XXXVII.

1) "Ἔνιοι δ᾽ εἰσὶν οὕτως 5) ἀμαϑεῖς, ὥστ᾽ αἰτιᾶσϑαι τὸν “Ὅμηρον καὶ περὶ τῶν «““ιτῶν, εἰ 3) τὰς Διὸς γο- ψὰς οὕτως ὕβρισε, διάστροφον αὐταῖς περιϑεὶς 4) ἀμορ-

^ qiag χαρακτῆρα"

Kal γάρ τε Mira εἰσι 4ιὸς κοῦραι μεγάλοιο, Χωλαί τε, δυσαΐί τε, παραβλῶπές τ᾽ ὀφϑαλμώ 7) .

ἐν δὲ τούτοις τοῖς ἔπεσι τὸ τῶν ἱκετευόντων σχῆμα διαπέπλασται. πᾶσα γὰρ οὖν συνείδησις ἁμαρτόντος ἐἀν-- ϑρώπου βραδεῖα, καὶ μόλις οἱ δεόμενοι τοῖς ἱκετευομένοις προσέρχονται 5), τὴν αἰδῶ κατὰ ῥῆμα μετροῦντες 6). οὔτε μὴν ἀτρεμὲς δεδόρκασιν, ἀλλ᾽ πίσω τὰς τῶν ὃμ-»

« 1) V. Schol. 1l. z. 499. 3) Schol. οὕτως εἰσὺν. - 8) Vulgo h. 1, δὺς edebatur; vera lectio, quam Schow. e MS. Angl. reposuerat, etiam in A. et ap. Schol. apparet. 4) Schol. zsgi.

5) Schol. "eda

δ) Subobscura haec vocabula αὐδῶ κατὰ ῥῆμα μδτροῦντες ver- sus speciem prae se ferunt. — Heyn. κατὰ τὴν αἰδῶ ῥήματα μετροῦντες. — Wetsten. ad Luc. XV. 20 commendat τὴν αἰδῶ κατὰ βῆμα μετροῦντες, cuius coniecturae vim haud prorsus perspicio.

a) Cf. Il. 2. 502.

10 *

d ER am.

μάτων βολὰς ἀποστρέφουσι " καὶ μὴν ἕν yt τοῖς πρώτοις οὐδὲν γεγηθὸς τῶν ἱκετευόντων 3j διάνοια περιτίϑησιν ἔρευϑος, ἀλλ᾽ ὠχροὶ καὶ κατηφεῖς, διὰ πρώτης τῆς ὄψεως ἐκκαλούμενοι τὸν ἔλεον 1). ὅϑεν εὐλόγως οὐ τὰς Διὸς ϑυγατέρας y ἀλλὰ τοὺς ἱκετεύοντας ἀπεφήνατο,

'Χωλους τὲ δυσους τε, παραβλῶπάς v ὀφϑαλμώ,

τοὔμπαλιν 4) δὲ τὴν "Ἄτην, σϑεναράν 5) τὲ καὶ ἀρτί- πουν. κρατερὸν γὰρ αὐτῆς τὸ ἄφρον. ἀλογίστου γὰρ ὁρμῆς ὑπόπλεως, δρομὰς ὥς, ἐπὶ πᾶσαν ἀδικίαν ἵεται 3). παϑῶν οὖν ἀνθρωπίνων ὡσπερεὶ ζωγράφος “Ὁμηρός 4)

:) Quomodo vulgo édita sunt haec vocabula atque exstant in co- dicibus , intelligi omnino nequeunt. Opitulatur quodammodo SchoL, apud quem haec inveniuntur: οὐδὲ γεγηϑὸς ἐν τῇ διανοίᾳ τῶν ἱκδτβίοντων περυτίϑησιν ἔρδυϑος ; porro ὠχροῖ, κατηφεῖς, ἐκκαλούμενον pro vulgato ὠχρά, κατηφής, ἐκκαλουμένη. Τῆς πρώτης absurdum est, quod nil moratus in πρώτης τῆς mutavi. Fortasse, eiectis vocabulis τῶν ὑκδτδυόντων ἡ διάνοια, iamquam glossemate ab eo addito, qui subiectum, quod vocant , desideraret , receptaque Heynii coniectura, quae collato Cornuti loco c. 12 pul- chre confirmatur, ita sententia est refingenda; xoi μὴν ἔν ye τοῖς προσώποις οὐδὲν γεγηθϑὸς περυτίϑησιν EgevOog, αλλ' ὠχροὺ χτὲ. Pro lubitu enim Heracliti temporibus vocabulo περυτυϑέναν utebantur, quod tantum non eodem modo adhibebatur, quo παρέ- xev apud Atticos. Universam vero sententiam itaiam verto: Neque rubor ullam laetitiae speciem faciei praebet, sed pallidi sunt vul- tuque demisso , primo obtutu misericordiam elicientes,

2) Schol. κρατεράν.

8) A. ceto. — Schol. ἔδταν.

4) Schol. £a tw» Ὅμηρος.

a) V. 1l. 2. v. 504.

|

Qe ur PLA

—— É A S

e- 7} —

ἐστιν, ἀλληγορικῷῶς τὸ συμβαῖνον ἡμῖν ϑεῶν περιϑεὶς ὀνόμασιν. 3 “ὦ CAPUT XXXVII.

1) Οἴμαε δ᾽ ἔγωγε xai τὸ ἑλληνικὸν τεῖχος, ὃ πρὸς καιρὸν ἔρυμα τῆς ἰδίας ἀσφαλείας ἐπύργωσαν, οὐχ ὑπὸ τοῦ συμμάχου καϑῃρῆσϑαι Ποσειδῶνος, ἀλλ᾽ ὡς 3) ὑετοῦ 1δης ποταμῶν πλημ-

? »

δαψιλοῦς γενομένου, καὶ τῶν ἀπ μυράντων, συνέβη κατερειφϑήναι 3). ὅϑεν ἐπώνυμος

τοῦ πάϑους γέγονεν ὁ τῆς ὑγρᾶς φύσεως προστάτης Ilo-

σειδῶν. εἰκὸς δὲ καὶ σεισμοῖς διατιναχϑὲν ὑπονοστῆσαι τὸ κατασκεύασμα " δοκεῖ δ' ὁ Ποσειδῶν ἐννοσίγαιος καὶ σεισίχϑων εἶναι, τοῖς τοιούτοις τῶν παϑημάτων ἐπιγρα-

φόμενος 4). ἀμέλεε φησίν 5)"

Αὐτὸς δ᾽ ᾿Εννοσίγαιος, ἔχων᾽ χείρεσσι τρίαιναν, 6) ἡγεῖτ᾽ " ἐκ δ᾽ ἄρα πάντα ϑεμείλια κύμασι πέμπε φιτρῶν καὶ λάων, τὰ ϑέσαν μογέοντες ᾿«4χαιοί 4),

σεισμοῦ τινος φορᾷ διαδονήσας ἐκ βάϑρων τὰ τοῦ τείχους ϑεμέλια. δοκεῖ δέ 7) μοι, λεπτῶς ἐξετάζοντι τὰ τοιαῦ- va 9), μηδὲ τὸ κατὰ τὴν τρίαιναν ἀφιλοσόφητον εἶγαι»

3) Cf. Schol. 1l. M. v. 27.

$) Schol. ὑπό.

8) A. et Schow. καταρρυφῆνανο — Schol. xozaggup9 vow.

4) Schow. ἐπυγραψάμενος. — A. ἐπειγραψόμενος.

5) Schol. x«í φησιν ὁ ποιητής.

6) Desunt iam in Codice Ven. B. nonnulla usque ad δοκδῦ δέ μου, Abscissa enim est folii pars supezior.

7) Om. δέ ap. Schol.

8) Om. τὰ τοναῦτα ap. Schol.

«) V. Hl. M. v. 27 sqq.

—- ἡ —

0v ἧς ὑφίσταται τοὺς λίέϑους ἀναμεμοχλεύσϑαι 1} τοῦ τείχους . τὰ γάρ τοι σεισμῶν διαφέροντα τοῖς π' à

οἱ φυσικοὶ λέγουσιν eiyat y ὅσον 2) καί τινας ἰδίους χα- ρακτῆρας ὀνομάτων ἐπιγράφουσιν αὐτοῖς, βρασματίαν τινὰ καὶ χασματίαν καὶ κλιματίαν 3) προσαγορεύοντες. τριπλαῖς “οὖν καϑώπλισεν ἀκμαῖς 4) τὸν “τῶν. σεισμῶν αἴτιὸν ϑεόν" ἀμέλει; πρὸς βραχὺ κιψηϑέντος αὐτοῦ 5) ,

Τρέμε δ’ οὔρεα μακρὰ καὶ ὕλη 4 ᾿ ; ! , À nib τὸ τῶν σεισμῶν ἰδίωμα τοῦ ποιητοῦ διασημήναντ iri OAPUT XXXIX.

6) "Ἔτι τοίγυν 7) πολλήν τινα χλεύην , καὶ μακρὸν ἡγοῦνται καταγέλων 8), τοὺς ἀκαίρους Zug dawewo ἐν

1) Schol. χλεύσαυν (dX. NONI

" Schol. ^ir λέγουσιν ἴσα xai. Fort. omnis sententia ita est tonstitaenda : Τρία γὰρ 510) σεισμῶν διάφέροντα τοῖς παϑ' οἱ φυσεκοὶ λέγουσιν οὖναν, καὶ wrís Ὁ ΠῚ : 15) Μὰ cuim Schol. A. — Sehow, βρασματίαν τιψὰ καὶ κλημα- tiov προσαγορεύοντες. Heynius, qui recte intellexerat., pro κλη- ματίαν legendum esse κλυματίαν, quique haud: minus recte similem huius correxerat Eustathii locum p.890, 56, eandem, qua Eu- stathium 'persanaverat , Heracliti looo medicinam afferre praeter- vidit. 4) Schol. αὐχμαῖς. 5) Schol. κυγηϑέντων αὐτῶν, ; 5) V. Schol. ad Il. z. 346, perperam Porphyrio tributum. 7) Om. £z» zoívvy ap. Schol. 8) Ita Schol. — Scliow. καταγέλωτα, 4) V. Il. IV. v. 18.

D» .9» N4342 17

ME Lu

Ἴδην καὶ τὴν ὄρειον ὥσπερ. ἀλόγοις ζῴοις ὑπεστρωμέ-: γην, εὐνήν. ἐν 5j δυσὶ τοῖς ἀφρονεστάτοις πάϑεσι δεδού- λωται Ζεὺς, ἔρωτι καὶ ὕπνῳ. νομίζω τοίνυν ἔγωγε, αὐτὰ ταῦτα δι’ ἀλληγορίας ἐαριγὴν ὥραν ἔτους &vot, καϑ᾽ ἣν ἅπαντα φυτὰ καὶ πᾶσα ἐκ γῆς ἀνίεται χλόη X) , τοῦ ᾿“παγετώδους ἡσυχῇ λνομένου 2) κρύους . ὑφίσταται δὲ τὴν Ἥραν, τουτέστι τὸν ἀέρα στυγνὸν ἀπὸ τοῦ χειμῶγος ἔτε καὶ κατηφῆ, καὶ 3) διὰ vobro , οἶμαι, πεϑανῶς αὑτῆς στυγερὸς 4) ἔπλετο ϑυμός 4)" μετὰ — δ΄, ἢ ἀποκρουσαμέγη τὸ συννεφὲς τῆς ἀηδίας.

«ματα πάντα κάϑηρεν 5), ἀλείψατο δὲ λίπ' ἐλαίῳ, ᾿Αμβροσίῳ, ἑδανῷ 6) , τό ῥά οἱ τεϑυωμένον qv 7) * ἢ)

ἡ λιπαρὰ καὶ γόνιμος ὥρα 8) μετὰ τῆς τῶν εἰπε εὐδίᾳ

ὑποσημαίνεται τούτῳ τῷ 9) χρίσματι τῆς " Hoag [ἀλειψαμέ- ψης] 19), τοὺς τε πλοκαμούς φησιν αὐτὴν 11) ἀναπλέξασϑαι

1) Schol. χλόη ἐκ γῆς ἀνίδται.

3) Ita Schol. — Schow. δυομένου.

5) Addidi xo& post κατηφῇ, quod ut necessario - videtur 're- quiri, ita facile in similium vocabulorum crebra repetitione a 11- brario potuit omitti, Schol. omisso articulo, χευμῶνος.

4) Schol, φησὺ στυγηρὸς δ' αὐτῇ.

5) Schow. κάϑῃρεν.

6) Schow. ξαγῶ. — A. ἐδανῶ. DUET

7) Om. ap. Schol: τό ῥά o£ τεϑ. ἦεν:

8) Schol. ὥρα διὰ τοῦτο μετά.

9) Schow. zovovzo. t

30) ἀλδυψαμένης vocabulum loci structuram | pessumdat. atque impedit. Itaque est delendum.

11) Schol. αὐτήν φησιν.

a) V. 1, Z. 158. b) V. M. 5, v. 171

—B uus καλοὺς, ἀμβροσίους , ἔκ κράατος ἀϑαγάτοιο 7), —

τὴν τῶν φυτῶν αἰνιττόμενος αὔξησιν 1), ἐπειδὴ δένδρον ἅπαν κομᾷ, καὶ ϑριξὶν ὁμοίως ἀπὸ τῶν κλάδων ἀπαρ- τᾶται 5) τὰ φύλλα. δίδωσι δ᾽ ἐγκόλπιον τῷ ἔαρι 3) καὶ τὸν κεστὸν ἱμάντα,

£y9* ἔνι μὲν φιλότης, ἐν δ' ἕμερος , ἐν δ᾽ δαριστύς ὅ), ἐπειδήπερ αὕτη μάλιστα τοῦ ἔτους ἡ ὥρα τὸ τερπνότα- voy ἐπεκληρώσατο 4) τῶν ἡδονῶν μέρος. οὔτε γὰρ λίαν ὑπὸ τοῦ κρύους 5) πεπήγαμεν, οὔτ᾽ 6) ἄγαν ϑαλπόμεϑα. μεταίχμιον δέ τι τῆς ἑκατέρωϑεν εὐκρασίας ἐν τοῖς σώ- μασιν ἀνεῖται . τοῦτον τοίνυν τὸν ἀέρα συνέμιξεν “Ὅμη- ρος μετὰ μικρὸν τῷ αἰϑέρε. διὰ τοῦτο ἐπὶ τῆς ὑψηλοτά- τῆς ἀκρωρείας καταλαμβάνεται Ζεὺς, ἐν ἧ

δι ἠέρος αἰϑέρ᾽ Vxayev ἢ).

ἔνϑα δὲ κίρναται 7), καϑ᾽ ἕν ἀγαμιχϑεὶς, ὁ ἀὴρ τῷ αἰϑέρι. ἐμφαντικῶς οὖν τοῖς 8) ὀγόμασιν εἶπεν"

1) Schol. αὔξην.

9) Schol. ἀναρτᾶταυ.

8) Schol. &épe. | Inepta atque falsa. hoc loco est Gesneri versio Latina: »Tribuit etiam Veneri cestum cingulum , quo sinum suc- cingunt mulieres."

4) Ha Schol. — Codd. et Edd. ἐπλήρωσε.

5) Schol. ὑπὸ τοῦ κρύους λίαν.

6) Schow. οὔτδ «ya».

7) Codd. et Edd. ἐνθάδε κυρνᾶται.

8) Schol. ἐμφαντικῶς τοῖς.

a) 1. Κ΄. v. 177.

δ) Il. ξ. v. 216.

c) H. 4. v. 288.

Ἢ ῥα, xal ἀγκὰς ἔμαρπτε Κρόνου παῖς ἣν παράκοιτιν 1).

ἐναγκαλίζεται 5) γὰρ ἐν κύκλῳ περιέχων ὁ αἰϑὴρ ὑφη- πλωμένον αὐτῷ τὸν ἀέρα, τῆς δὲ συνόδου καὶ κράσεως αὐτῶν τὸ πέρας ἐδήλωσε τὴν ἐαριγὴν ὥραν 3)"

Τοῖσι δ᾽ ὑπὸ χϑὼν δῖα φύεν νεοϑηλέα ποίην . Μωτόν 8ϑ᾽ ἑρσήεντα, ἰδὲ κρόκον, ἠδ᾽ ὑάκινθον, | TIivxvóv καὶ μαλακὸν, ὃς ἀπὸ χϑονὸς ὑψόσ᾽ ἔεργεν 4). ἴδια στέφη ταῦτα τῆς ἀρτιϑαλοῦς 4) ὥρας, ἐπειδὰν ἐκ τῶν χειμερίων 5) παγετῶν ἡ (γῆ) στερίφῃ καὶ μεμυκυῖα πηγὰς ὡς κυόφορουμένας ἔνδον ὠδῖνας ἐκφήνῃ 6). προσ- ἐπισφραγιζόμενος δὲ τοῦτο, τὸν λωτὸν εἶπεν ἑρσήεντα, τὸν δροσερὸν, τῆς ἐαρινῆς καταστάσεως ἐμφανέστερον ποιῶν τὸν καιρόν 7).

:) H. 3. v. 346. Ita cum vulgata lectione congruentem versum exhibet Schol. — Schow. ἥραν τ᾽ ἀγκάς, — Cod. A. "Hoe κατ᾽ ἀγκὰς ἔμαρπε.

2) Schol. ἀγκαλέξεται.

5) Schol. τὴν δαρινὴν δἰπών.

^) Ita Cod. A. cum Galii MS. Angl. — Edd. ἀμφυϑαλοῦς. — Schol. ἀρτεϑαλλοῦς.

5) Schol. προχϑευρῖ-

6) Quomodo mutilo ac lacero loco aliqua saltem ex parte possit subveniri, in ipso textu indicavi; γῆ enim, quod inserui, non est in Codicibus. Schowius ἡ putavit in γῇ esse mutandum. | Sed vel sic tamen altera sententiae pars manet subobscura; ὡς desideratur apud Schol. et in Cod. A. ;

7) Ita legendum esse Scholiorum Codicumque conspiraus demon- strat lectio. Edd, τὸ δροσερὸν τῆς δαρυνῆς καταστάσδως ποιῶν

a) Il. A. v. 347. 11

— 09 —

ἐπὶ δὲ ἢ γεφέλην ἕσσαντο καλὴν, χρυσείην" στιλπναὶ δ᾽ ἀπέπιπτον ἔερσαι 4).

τίς ἀγνοεῖ τοῦϑ᾽ 5), Ort χειμῶνος μὲν ἐπάλληλα πυχνώ- ματα τῶν νεφῶν ἐκμελαίγεται, καὶ μετὰ ϑολερᾶς ἀχλύος κατηφὴς ἅπας ὁ οὐρανὸς ἀμαυροῦται" τοῦ δ᾽ ἀέρος ὑπο- σχίζοντος 3), ἀργὰ τὰ νέφη μαλακῶς 0 ὑποσπείρεται, ταῖς ἡλιακαῖς ἀκτῖσιν ἐναγκαλιζόμενα, καὶ παραπλήσιόν, τι χρυσαῖς μαρμαρυγαῖς ἀποστίλβει * τοῦτο δὴ τὸ περὶ τὴν ἤ]δὴν κορυφαῖον ἡμῖν véqog 0 τῆς ἐαρινῆς ὥρας dun γὸς lads ἐδήλωσεν 4).

A.

τὸν καιρόν. In Cod. A, scribentis errore, pro τὸν καυρὸν exstat τοῦ καιροῦ. Verum et Heynius vidit, et Schowius. At hiec τὸν δροσδρόν vocabula arbitrabatur esse eiicienda. - :

1) Cod. A. ézei δέ.

2) Schol. τοῦτο.

5) Fortasse corrupta vocabula hunc in modum sunt emendanda: τοῦ δὲ ἔαρος τὴν ἀχλὺν ὑποσχίζοντοῤ. "Eagog est apud Scho- liastem.

4) Schol. végog τῆς ἐαρινῆς ὥρας δημιουργὸν ὅμηρος ἔδηλω- σεν. Cod. A. γέφος, ὃ... δημιουργὸς .. . ..éqxAwaey. Quod in textum recepi Heynio debetur. At fortasse legendum est: γέφος τὸ τῆς ἐαρινῆς ὥρας δημιουργὸν ὅμηρος ἐφήπλωσεν. --- Cf. om- nino Hom. poét. v. p. 325 (Gal.): ἐν οἷς δέ φησιν 6 ποιητὴς συν-- ouxsiv τῷ 4i τὴν “Ἥραν, δοκεῖ ταῦτα ἀλληγορεῖσϑαν, ὅτι ἦρα μὲν νοδῖταν 0 ἀὴρ, ἥπερ ἐστὶν ὑγρὰ οὐσία, διὸ καὶ λέγευ — ἐρα δ Ἄρη Πίτνα πρόσϑε βαϑεῖαν (1. Φ. 6). Ζεὺς δ᾽ ὁ oi- Quo, τουτέστιν ἡ πυρώδης καὶ ἔνϑερμος οὐσία: Ζεὺς 9' ἔλαχ᾽ οὐρανὸν εὐρὺν ἐν αἰϑέρυ καὶ νεφέλησυν (Il. O. 192). ἀδελφοὶ μὲν οὖν ἔδοξαν, διὰ τὴν συνάφεναν, καὶ τὴν κατὰ τὶ ὁμουότη- τα ὅτι ἄμφω κοῦφον καὶ κιγούμϑνοι.

a) Il. 5. v. 350. 93

4

DOC mM s C" WMYtU- ψνὉ- ἊΝ

“ὦ AS -—

CAPUT XL. “ἢ ᾿Αλλ ἐφεξῆς ἡ τῶν ἐπιφυομένων αὐτῷ 5) τόλμα τοὺς "Hoe«g δεσμοὺς αἰτιᾶται, καὶ νομίζουσιν ὕλην τινὰ

δαψιλή τῆς ἀϑέου πρὸς Ὅμηρον ἔχειν μανίας"

ἢ οὗ μέμνῃ,, ὅτε τ᾽ ἐκρέμω ὑψόϑεν " ἐκ δὲ ποδοῖιν ἄκμονας ἧκα δύω, περὶ χερσὶ δὲ δεσμὸν ἴηλα χρύσεον, ἄρρηκτον" σὺ δ᾽ ἐν αἰϑέρι καὶ γεφέλῃσιν ἐχρέμω 4). Sul

᾿λέληϑε δ᾽ αὐτοὺς, ὅτε τούτοις τοῖς ἔπεσιν ἡ τοῦ παντὸς

ἐκτεϑεολόγηται γένεσις, καὶ τὰ συνεχῶς ἀδόμενα τέτταρα στοιχεῖα" τούτων τῶν στίχων ἐστὶ τάξις 3) , καϑάπερ ἤδη μοι λέλεκται" πρῶτος αἰϑὴρ, καὶ μετὰ τοῦτον ἀὴρ», εἶϑ᾽ ὕδωρ τε καὶ γῇ τελευταία, τὰ 4) πάντων 5) δη» “ιουργὰ στοιχεῖα. ταῦτα δ᾽ ἀλλήλοις ἐπικιρνάμενα 6) ζῳο- γονεῖται 7) καὶ τῶν ἀψύχων ἀρχέγονα 9) ᾿καϑίσταται. Ζεὺς τοίνυν ὁ πρῶτος τὸν ἑαυτοῦ ἀέρα κατήρτηκε 9).

ROC

1) Vid. Schol. 1l. O. 18,1 in quo duo prima Syde vocabula de- . siderantur. 3) Schol. τῷ ὁμήρω.

5) Nil dubitarem in textum recipere pulcrum Heynuii inventum , τούτων τῶν στοιχείων legendum esse coniicientis , si eo recepto omnibus numeris absoluta esset sententia. Sed restant complures etiam scrupuli. Quos facile cuique perspicuos non opus est ut plu- ribus demonstrem.

4) Inserui τά; Scholiastam secutus,

5) Cod. A. γῆ" τελευταία πάντων.

6) Cod. A et Schol, ἐπυκυερνώμενα.

7) Schol. Zooyovo te. 8) Schol. ἀρχίγονα.

3) Fortasse legendum est: δαυτοῦ τὸν ἀέρα κατήρτηκο. Vid. Heyn. ad h.1.

a) H, O. v. 18. 1}.

—B. cx

στερεοὶ δ' ἄκμονες ὑπὸ ταῖς ἐσχάταις ἀέρος βάσεσιν !), ὕδωρ τε καὶ γῆ, καὶ τοῦϑ᾽ ὅτι τοιοῦτόν ἐστιν, ἐφ᾽ ἑκά-. στης λέξεως, εἴ τις ἀκριβῶς ἐθέλοι 9) σχοπεῖν vdÀg- ϑὲς,, ἐὑρήσει 3. Ἢ οὐ μέμνῃ, ὅτε τ’ ἐκρέμω 4) .Syó- Sip. ἀπὸ γὰρ τῶν ἀνωτάτω καὶ μετεώρων τόπων φη- σὶν 5) αὐτὴν ἀπηρτῆσϑαε. περὶ χερσὶ δὲ 6) δεσμὸν ἴηλα χρύσεον, ἄρρηκτον. τί τοῦτο τὸ καινὸν 7) αἴνιγμα τῆς κολακευούσης τιμωρίας ; πῶς ὀργιζόμενος ὁ Ζεὺς 8) πολυ- τελεῖ δεσμῶ τὴν κολαζομένην ἠμύνατο, χρυσοῦν ἀντὲ τοῦ κπραταιοτέρου 9) σιδήρου τὸν δεσμὸν ἐπινοήσας; ἀλλ᾽ ἔοικε τὸ μεταίχμιον αἰϑέρος τε καὶ ἀέρος χρυσῷ μάλιστα τὴν χρόαν. ἐμφερὲς εἶναι" πάνυ δὴ 190) πιϑανῶς, xa ὃ μέρος ἀλλήλοις ἐπισυνάπτουσι, λήγων μὲν 11) ὃ αἰϑὴρν ἀρχόμενος δὲ μετ᾽ ἐκεῖνον ὁ ἀὴρ, χρυσοῦν ὑπεστήσατο 12) δεσμόν. ἐπιφέρεε γοῦν" «Σὺ δ' ἐν αἰϑέρε καὶ γεφέλῃσεν ἐκρέμω., τὸν ἄχρε νεφῶν τόπον ὁρίσας μέτρον ἀέρος. ἐκ δὲ τῶν τελευταίων μερῶν τοῦ ἀέρος, ἃ καλεῖ τοὺς 13) πόδας, ἀπήρτησε 14) στιβαρὰ βρίϑη, γῆν τε καὶ ὕδωρ "

1) Schol. ἐσχάταις αὐτοῦ τοῦ ἀέρος βάσεσιν. 3) Ita A. — Schow. à9éAsv. — Schol. ἀληϑῶς ἐϑέλου. 5) Editiones omnes miro errore: gxozei», τἀληϑὲς evgnaes. 4) Ita A. et Schol. — Schow. ὅτ᾽ ἐκρέμω, 5) Schol. φασίν. 6) Schol. δὲ χερσί. 7) Ka A. et Schol. — Schow. τοῦτο καινὸν αἴνεγμα. 8) Articulum e Schol. addidi. 9) Comparativum A. et Schol. — Schow. κρατανροτάτου. 10) Schol. δέ. 11). A. et Schol. μὸν γὰρ ὃ αἴϑηρ. T

13) Schol. ὑπευτήσαν. Sed v adscriptum est manu secunda. 15) Codd. et Edd. καλεῦται πόδας. — Schowius correxit xoAet πόδας. :4) Schol. ἀπήρτισε.

1 $ 4

OE oa

ἐκ δὲ ποδοῖιν ἄκμονας ἧκα δύω. πῶς ἂν οὖν !) εἶπε δὲσ- μὸν ἄρρηκτον, αὐτίκα τῆς “Ἥρας λυϑείσης, εἴγε τῷ μύϑω προσεκτέον ; ἀλλ᾽ ἐπειδήπερ ἡ τῶν ὅλων ἁρμονία δεσμοῖς ἀρραγέσε συνωχύρωται, καὶ δυσχερὴς ἡ τοῦ παν- τὸς εἰς τἀναντία μεταβολὴ, τὸ μὴ δυνηϑὲν ἂν διαζευ- χϑῆναί mort, κυρίως ὠνόμασεν ἄρρηκτον 3).

CAPUT XLI.

Ταύτην δὲ τὴν τετράδα τῶν στοιχείων καὶ μετὰ μικρὸν ἐν τοῖς ὅρκοις διεσάφησεν 3) "Hoa * ἵστω γῦν τόδε γαῖα, καὶ οὐρανὸς εὐρὺς ὕπερϑεν 6) καὶ τὸ κατειβόμενον Στυγὸς ὕδωρ 4). ᾿

1

τρισὶ γὰρ ὅρκοις τὴν ὁμόφυλον αὐτῆς καὶ συγγενῆ φύσιν ὠνόμασεν 5), ὕδωρ τε καὶ γῆν, καὶ 6) τὸν ὕπερϑεν οὺ- ρανὸν,, τουτέστι τὸν αἰϑέρα " τέταρτον γὰρ στοιχεῖον ἣν ἡ ὀμνύουσα. διευπορῶν 7) γέ τοι καὶ ἐπὶ πολλοῖς 8) ἀλλη-

1) Schow. πῶς οὖν size. — A. et Schol. πῶς. ἂν 6im8.

9) Cf. Hom, P. V. p. 326 (Gal.): τοῦ δ᾽ αὐτοῦ λόγου ἔχεται κἀκεῖνα, iv οἷς φησὶν ὃ Ζεὺς κρέμασϑαν τὴν "Hav, καὶ ἐξάπτεσϑαν τῶν ποδῶν αὐτῆς ἄκμονας δύο, τουτέστι τὴν γῆν xoi τὴν ϑάλασσαν" μάλιστα δ᾽ ἐν ἐκείνοις (leg. ἐν οἷς) ἐξερ- γάζεταν τὸν negl στουχείων λόγον γ δι" ὧν 6 Ποσειδῶν λέγει αὐτῷ Τρεῖς γὰρ κτὲ. ᾿ "rit

5) Fort. scribendum est. διδσαφήνισεν. ᾿

^^y Schol. αὐτῇ.

5} Schol. ὠνόμασε. Fort. legendum est coger. -

6) Ita A:, Schol. et Heynius. .— Schow. γῆν τὸν ὕπερϑεν.

7) Schol. διαπορῶν.

8) Ita Schol, — Schow. et Codd. καλοῖς,

a) Vid. 1l. O, v. 26. 0

— 06 —

γορικῶς παριστάναι βουλόμενος ταυτὲ τὰ !) στοιχεῖα, καὶ μετ᾽ ολίγον ἐν τοῖς ΠΠοσειδῶγος πρὸς Ἶριν. λόγοις αὐτὰ ταῦϑ᾽ 2) ὑφίσταται λέγων 3)"

Ἤτοι ἐγὼν ἔλαχον πολιὴν ἅλα ναιέμεν αἰεί 4). ΤΙἊαλλομένων, ᾿Αἰδης δ᾽ ἔλαχε 5) ζόφον ἠερόεντα. Ζεὺς δ᾽ ἔλαχ᾽ οὐρανὸν εὐρὺν ἐν αἰϑέρε καὶ νεφέλῃσιν .: Tax δ᾽ ἔτι 6) ξυγὴ πάντων καὶ μακρὸς "Okvunog 4). οὐ μὰ AU οὐ κλῆρος ὁ μυϑευόμενος ἐν Σικυῶνι ταῦτα, καὶ διαίρεσις ἀδελφῶν οὕτως ἀνώμαλος, ὥστ᾽ 7) οὐρανὸν ἀντιϑεῖναι 9) ϑαλάττῃ καὶ ταρτάρῳ. πᾶς γὰρ ὁ μῦϑος ἠλληγόρηται περὶ τῶν ἀπ᾽ ἀρχῆς 9) τεττάρων στοιχείων 19). Κρόνον μὲν γὰρ ὀνομάζει τὸν χρόνον κατὰ μετάληψιν

1) Articulum inserui, Schol. et Cod. À. auctoritatem seculus, — Schow. zavzl στοιχεῖα.

2) Schol. τάδ’.

5) Ita A. et Schol. — Schow. Aéyew.

4) Schol., inverso vocabulorum ordine, γανέμεν oisi πολυὴν ἅλα.

5) Schol. ἔλαχεν,

$) Schol. δέ zo».

7) Ita Schow. --- A. et Schol. ὡς: ;

8) Incipit in medio vocabulo ἀντυϑοῖναν fragmentum Heracliti, quod: exstat in éximio Codice Vaticano 305 (D.) De a vide , quae in praefatione sunt exposita.

9) Schow. et A. ἐπ’ ἀρχαῖς. — D. ἐν ἀρχαῖς. — Schol. jen τῶν τδττάρων στουχείων.

10) Nisi statuas , interiisse sententiam , qnalis haec: "τὸν μὲν οὖν Κρόνον πατέρα αὐτῶν ὑφίσταταν, mutato sententiarum ordine videtur legendum esse: πατὴρ δὲ τῶν ὅλων ὁ χρόνος. Κρόνον μὲν γὰρ ὀνομάξεν τὸν χρόνον κατὰ μετάληψιν δνὸς στοιχδίου, καὶ τελ. Apud Schol. desunt vocabulo Κρόνον — στοιχϑδίου.

a) Vid 1l. O. v. 190 seqq.

PUTET Rcx

ἑνὸς δτοιχείου, πατὴρ δὲ τῶν ὅλων ὁ χρόνος 1), καὶ τε- λέως ἀμήχανόν τι γεγέσϑαι 2) τῶν ὄντων δίχα χρόνου" διὸ δὴ ῥίζα τῶν τεττάρων 3) στοιχείων οὗτός ἐστι. μητέρα δ᾽ αὐτοῖς ἔνειμε: Ῥέαν, ἐπεὶ δύσει. 4) τινὶ καὶ ἀεννάῳ κινήσεε τὸ πᾶν οἰκονομεῖται. χρόνου δὴ 5) καὶ ῥύσεως τέκνα, γῆν τὲ καὶ ὕδωρ, αἰϑέρα ve καὶ ἀέρα σὺν αὐτῶ ὑπεστήσατο" καὶ τῇ μὲν πυρώδει φύσει τόπον ἔνειμεν οὐρανόν" τὴν Ó' ὑγρὰν οὐσίαν ΤΠοσειδῶνιε προσέϑηκε" τρί- τὸν δ᾽ ᾽Αίδην, τὸν ἀφώτιστον ἀέρα δηλοῖ. κοινὸν δὲ πάντων 6) καὶ ἑδραιότατον ἀπεφήνατο στοιχεῖον 17) εἶναι τὴν γῆν, ὥσπερ ἑστίαν τιγὰ τὴν τῶν ὅλων δημιουργὸν 9) *

“Γαῖα δ᾽ ἔτι 9) ξυνὴ πάντων καὶ μαχρὸς Ὄλυμπος. Διὰ 10) τοῦτο δέ μοι δοκεῖ συνεχῶς ἀλληγορεῖν ὑπὲρ «v- τῶν, Vy ἡ 1) δοκοῦσα τοῖς ἔπεσιν ὑφεδρεύειν 15) ἀσά-

1) Cf. Th. Gal. ad Cornut. d. N. D. p. 178.

3) Schol. τολείως et γενέσϑαν τι. Fort, légendum est ἕν τὸ γεγέσθϑαν wr&.

5) Desiderantur apud Schol. δὴ ct τβττάρωνς

4) Ita D. — Schow. μητέρα δ' αὐτῆς ἔνειμεν δῖναν Ῥέαν" ἐπειδὴ ῥύσεν. — dem A. et vil nisi T in. δ᾽ αὐτοῖς cum D. conspirant,

5) Ita D. — A, Schol. et Schow. δέν — Vid. Bredow. 1. L p.244.

6) Schol. δ᾽ ἁπάντων,

7) Schol. στοιχεῖον ἀπεφήνατο.

8) Schow. τῆς τῶν ὅλων δημιουργόν. ldem A. — Schol. τῆς τῶν ὅλων δημιουργίας. — D. τὴν τῶν ὅλων δημιουργίαν. 59) Schol. δέ τι. — D. δ᾽ ἐστὺ κοινή.

1) A. καὶ διὰ τοῦτος. ^ « | : ^) Schol. jo. -— Bredow. 1. 1. p.253 perperam ἕνα gj Soho- liastae tribuit.

15) Τὰ D. — Reliqui omnes, solemni .vitio , ἐφοδρεύϑεν. q q50ge

— 00 — φεια 1) τῶ διηνεκεῖ τῆς παραδόσεως ἢ γνωριμωτέρα. CAPUT XLII.

Τάγε μὴν ἐπὶ «Σαρπηδόνος 5) δάκρυα λύπην μὲν οὐ καταψεύδεται ϑεοῦ, ὃ καὶ παρ’ ἀνθρώποις νόσημα. τῶ

δὲ βουλομένῳ τἀκριβὲς ἐρευνᾶν, ἐπινοεῖται τρόπος ἀλλη-.

γορουμένης 3) ἀληϑείας 4)" πολλάκις γὰρ ἐν ταῖς μετα-- βολαῖς τῶν μεγάλων πραγμάξων ἱστοροῦσι τεράστια τῷ βίῳ συμφέρεσϑαι 5) σημεῖα 6), ποταμῶν τε καὶ πηγαί» ὧν 7) ναμάτων αἱμοφορύκτοις 8) ῥεύμασιν ἐκμεαινομέγων 9),

1) Schol. ἀσάφεια σαφὴς — — — ἡ, omisso γνωριμωτέρα.

3) Ita D. Reliqui omnes Σ' αρπηδόνν.

5) D. καταψεύδεταν ϑεοῦ, ἀλλ ἀνθρώπινον νόσημα" τῷ δὲ βουλομένῳ τἀκριβὲς ἐρευνᾶν &mw . .. . ταν τρόπος ἀλληγο- ρουμένος ἀληϑείας. — Schow. et Schol. νόσημα — αὐτῷ δὲ βουλομένῳ —. ἐπινοεῖταν — ἀλληγορου- μένης ἀληϑείας. Idem As sed est lacuna inter αὐτῶ et βουλομένῳ.

4) Explicit Schol. Il. O. 18 in vocabulo ἀληθείας; incipit in vocabulo πολλάκις Schol. Il. II. v.459. Desiderantur in ipso initio vocabula ydg et ταῖς.

5) Vocabula τῷ fc non suo loco videntur esse collocata. For- tasse redintegrata habebis scriptoris verba, si legas: πολλάκις γὰρ ἐν ταῖς μεταβολαῖς vov μεγάλων ὃν τῷ Dio πραγμάτων.

6) Schol. συμφέρεσϑαν καὺ σημεῖα.

7) Ita Schol. — Schow. et Codd. πηγῶν.

8) Ita A. — Schol e£uogopuzowc. — Schow. αἱμοφρύκτους. --- D. αἱμοφύρτοις. — Primum, quod in textum recepi, commen- dant Hemsterbusius et Bredow. l. l. Cf. Hom. Od. Y. 248 et He-

sych. i. v. αὑμοφόρυκτα, αἵματι μεμολυσμένα καὶ ἀναπεφυρμένα,

e

ὃ καὶ παρ᾽ ἀνθρώποις

αἀἱμοφύρτοις 5 quod est in D., tuentur Wyttenbachius et Ruhnke- |

nius, quorum hic insuper ναμάτων arbitrabatur esse delendum.

9) Schol. δκμαινομένωνς

ἷ

|

e - D

ὡς ἐπ᾽ '"aowmoU τε καὶ Δίρκης παραδιδόασιν οἱ πα- λαιοὲ 1) μῦϑοι. λόγος δ᾽ ἔχει καὶ κατὰ νεφῶν ψεκάδας ὕεσθαι, φονίοις τισὶ κηλῖσιν 2) ἐπικεχρωσμένας . ἐπεὶ τοίνυν ἡ μεταβολὴ τῆς μάχης ἀϑρόαν φυγὴν ἐμποιήσειν ἔμελλε τοῖς βαρβάροις, ἐγγὺς δ᾽ ἣν ὁ τοῦ 3) xar ἀλκὴν

ἀρίστου Σαρπηδόνος ὄλεϑρος, ὡσπερεὶ τεράστια προὐφά-

ψῃ 4) ταύτης τῆς συμφορᾶς ἀγγελτικά 5)" Αἱματοέσσας δὲ ψιάδας 6) κατέχευεν Fonts:

τοῦτον δὴ τὸν φόνιον ὄμβρον 7) ἀλληγορικῶς εἶπεν 9) αἰϑέρος δάκρυα 9), Διὸς μὲν οὔ, ἄκλαυστος γὰρ, ἐκ δὲ τῶν ὑπεράνω τόπων ὡσπερεὶ ϑοήνοις μεμιγμένου καταρ- ραγέντος ὑετοῦ το).

1) Schol, πάλαυ.

3) Codd. et Editiones φόνου τυσὺ κηλῖσιν.

$) D. ἐγγὺς Ó' ὁ vov.

4) D. προὔφαν»8. — Schol. προφανῆ.

5) Schol, aàyysAzexa φησίν.

6) Ita A. D. et Schol. — Schow. ψεοκάδας. Cf. ll. n. 459 et Bredow. l. l. p. 245.

7) Ita Heynius. — Codd. et Editt. φονέα.

8) Εἶπεν Ὁ. et Schol. — Schow. ei'gzxev.

3) Interpunctionem , quam vocant, et hic et paullo infe niu- tavi ; quod verbo indicasse sufficiat.

1) Explicit Schol. 1l. IJ. v. 459: — Cf Lucian. Ver. Hist. 1. 17 (Dind. p. 278): τῆς δὲ τροπῆς λαμπρᾶς γεγενημένης πολλοὶ μὲν ξῶντες ἡλίσκοντο, πολλοὺ δὲ xol ἀνῃροῦντο, καὶ τὸ αἷμα ἔρρον πολὺ μὲν ἐπὺ τῶν νεφῶν, ὥστε αὐτὰ βάπτεσϑαν xol ἐρυϑρὰ φαίνεσθϑαν, οἷα παρ᾽ ἡμῖν δυομένου τοῦ ἡλίου φαίνε- τὰν, πολὺ δὲ καὶ δὶς τὴν γῆν κατέσταζεν, ὥστε μ᾽ δἰκάξειν, μὴ ἄρα τουούτου τινὸς xol πάλαν ἄνω γενομένου (leg. ἐν οὐ-

12

ni 2.

CAPUT XLIII.

Ταυτὶ μὲν ἴσως ἐλάττω τεκμήρια περὶ τῶν ἠλληγόρη- μένων 1). ἐπὶ 3) μέντοι τῆς ὁπλοποιίας μεγάλῃ τινὶ 3) x&l κοσμοτόκῳ διανοίᾳ τὴν τῶν ὅλων περιήϑροισε γένες σιν. 4) ὅϑεν γὰρ αἱ morat τοῦ παντὸς ἔφυσαν ἀρχαὶ

(d

καὶ τίς ὁ τούτων δημιουργὸς, καὶ πῶς ἕκαστα πληρῶω-

ϑέντα διἐκρίϑην 5) σαφέσε τεκμηρίοις παρέστησε, τὴν.

᾿Αχιλλέως ἀσπίδα τῆς κοσμικῆς 6) περιόδου χαλκευσά- μένος εἰκόνα . καὶ τὸ πρῶτον 7) ὑπεστήσατο τῆς παᾶντε- λοῦς δημιουργίας νυκτὰ καιρὸν. ἐπειδήπερ αὕτη χρόνου

πτερὰ πάτρια πρεσβεῖα κεκλήρωται 9), καὶ πρὶν ἢ Oim-

ρανῷ γενομένου), Ὅμηρος ὑπέλαβεν αἵματι ὗσαν τὸν Δία inl τῷ τοῦ “Σαρπηδόνος ϑανάτῳ.

1) D. ᾿ἀλληγορουμένων.

5) Incipit in vocabulo àzí Schol. Il. y. 473.

3) Addidi τυνὦ e Schol.

4) Schol. γέννησιν.

5) Schol, 0vexoé 97? 5 ὅτν σαφέσι.

6) D. τοῦ κοσμυκοῦ.

7) Ità A. et Schol. cum Schowii MS. Angl. — D. τόν.

.. 8) ItaSchow. et A. — D, ὀπδίπδρ αὑτὴ πατρὶ τῷ χρόνῳ πρεσβδῖα κέκτηται. — Schol. ut Schow., sed omisso zzega vocabulo. Pot- est locus corruptus variis coniecturis tentari. At mihi videtur scrip-

ior, eorum recordatus, quae modo de Chrono, elementorum om- .

niumque rerum tamquam patre. praeceperat,. quum iam in eo sit, ut noctem omnium rerum contendat esse matrem et opificem, ita utramque sententiam coniungere, ut noctem dicat: primo natam Temporis fuisse filiam, quae omnes patrios: honores tamquam he- reditario iure acceperit. Quod Graece sic probàbiliter dici potuit : ἐπειδήπερ αὕτη Χρόνου γέρα πάτρια πρεσβεία κεκλήρωταν, Cf.

— C -— —

aA a

κριϑῆναι τὰ νῦν βλεπόμενα, νὺξ ἣν τὸ σύμπαν "), ὃ ὃ

χάος ποιητῶν 5) ονομάζουσι παῖδες. οὐ γὰρ οὕτως ἄϑλιόν τινὰ καὶ. κακοδαίμονα παρεισάγει τὸν “Ηφαιστον, ὡς μηδὲ νυχτὸς ἀνάπαυσιν ἔχειν τῆς χειρωναχτικῆς ἐργα- σίας, ὅπου γε καὶ παρ᾽ ἀνθρώποις ἄϑλιον 3) εἶναι δοκεῖ

"τὸ μηδὲ νυχτὸς 4) τῶν πόνων ἐκεχειρίαν ἄγειν. ἀλλ᾽

οὐκ ἐστὶ ταῦτα χαλκεύων ᾿«Αχιλλεῖ πανοπλίαν "Hgou- Grog, οὐδ᾽ ἐν οὐρανῷ βουνοὶ χαλκοῦ καὶ κασσιτέρου, do- χύρου τε καὶ χρυσοῦ εἰσίν. ἀμήχανον γὰρ τὰς ἀηδεῖς καὶ φιλαργύρους γῆς νόσους ἐπ᾽. οὐρανὸν ἀναβῆναι. φυ- σικῶς δὲ τῆς ἀμόρφου ποτὲ 5) καὶ μὴ διακεκριμένης ὕλης τὸν καιρὸν ἀποφηνάμενος εἶναι γύκτα 6), δημιουργὸν, ἡνίκα ἔμελλε πάντα μορφοῦσϑαι 9), τὸν “Ηφαιστον ἐπέ-

Damasc. s. ἀρχ. p. 390. (ed. Kopp.): ἔν μὲν τοίνυν ταῖς gegouévosg ταύταις ῥαψῳδίαις ᾿Ορφικαῖς δὲ ϑεολογία δή τίς ὄστιν ἡ πδρὺ τὸ νοητὸν, ἣν καὶ οἵ φιλόσοφοι διδρμηνδύουσιν, à»yil μὲν τῆς μιᾶς τῶν ὅλων ἀρχῆς τὸν χρόνον τιϑέντες, ἀντὶ δὲ τοῖν δυοῖν αἰϑέρα καὶ χάος κτέ. — Procl. Theol. IV. 251: οἱ 9sovgyol συνάδουσι, ϑεὸν ἐγκόσμιον τὸν χρόνον ὑμ- γοῦντες αἰώνιον, νέον va καὺ πρεσβύτην. Cf. Creuzer, Symbol, III. p. 292.

1) ἢ. τὸ πᾶν. :

2) D. zá?o ποιητῶν.

5) Codd. παρ᾽ ἀνθρώποις ἀϑλίοις &ronor, jus quid ἢ possit significare, vix intelligo.

4) D. μηδὲ νυκτὸς ἐκεχειρίαν ἄγειν τῶν πόνων. — A. et Schow. μηδὲ γύκτα τῶν πόνων ἐκεχδιρίαν ἄγξευν. — Schol. μηδὲ τὴν νύκτα et &xxaxevolay, Ct. Bredow. 1. 1. p. 245.

5) Ita A., D. et Schol. — Schow. ἀμόρφου «e. Cf. Bredow. 1. l.

6) Vocabula δῖναν νύκτα interpolatorem videntur redolere.

7) A. et D. δημιουργοῖσϑαν. — Schol. τὰ πάντα μορφοῦσϑαι.

12*

m A.

στησε, τουτέστι 1) τὴν ϑερμὴν οὐσίαν" πυρὸς yàg δὴ, κατὰ τὸν φυσικὸν Ἡράκλειτον 5), ἀμοιβῇ τὰ πάντα γίγνεται. ὅϑεν συνοικοῦσαν οὐκ ἀπιϑάνως τῷ τῶν ὅλων ἀρχιτέκτονι πεποίηκε τὴν Χάριν. ἔμελλε γὰρ ἤδη τῷ κόσμῳ χαριεῖσϑαι τὸν ἴδιον κόσμον . ὗλαι δὲ τίγες αὐτῷ 5) τῆς κατασκευῆς 5 ᾿

χαλκὸν δ᾽ ἐν πυρὶ βάλλεν ἀτειρέα κασσίτερόν τε ^).

εἰ μὲν Aue κατεσκεύαζε 2) παγοπλίαν, πάντ᾽ ἔδει χρυσὸν εἶναι" καὶ γὰρ οἶμαι σχέτλιον, ᾿Αχιλλέα 5) μηδὲ Τλαύκῳ κατὰ τὴν πολυτέλειαν ἴσον εἶναι 6). νῦν δὲ τὰ τέτταρα 7) στοιχεῖα πκίρναται 9). καὶ χρυσὸν μὲν ὠνόμασε τὴν αἰϑεριώδη 9) φύσιν, ἄργυρον δὲ τὸν αὐτῇ τῇ χροιᾷ 19) συνομοιούμενον 11) ἀέρα " χαλκὸς δὲ καὶ κασ- σίτερος, ὕδωρ τε καὶ γῆ προσαγορεύεται διὰ τὴν ἐν ἀμφοτέροις βαρύτητα. “πρώτῃ 12) δ᾽ ἀπὸ τούτων τῶν στοι- χείων ἀσπὶς ὑπ' αὐτοῦ χαλκεύεται, σφαιροειδὲς ἔχουσα τὸ

1) D. ἐπέστησεν ἤτοι.

2) Cf. Schow. in annotatt, δὰ Heracl. p. 280. 5) Ita D. — Schow. αὐτοῦ. Cf. Bredow. 1. 1. 4) Imperfectum praebet D. — Schow. κατεσκδύασο. 5) Schol. σχέτλιον ^AzvAAÉo, εἰ μηδέ.

6) D. τὴν πολυτέλειαν sivot.

7) Schol. νῦν δὲ τέτταρα.

8) A. et D. χερνᾶται.

9) Ita D. — Schow. αὐϑερώδη.

10) Ita D. — Schow. χρόᾷ.

:1) Schol. προσωμονωμένον..

12) Schol. πρῶτον.

a) Vid. 1]. (Σ, v. A74.

AB uv

σχῆμα !), ὑφ᾽ *) οὗ τὸν κόσμον ἡμῖν ἐμφανῶς ἐσήμηνεν» ὃν οὐκ ἀπὸ τῆς ὁπλοποιίας μόνον, ἀλλὰ καὶ δι ἄλ-

j 1) Schol. ἔχουσα σχῆμα.

. 5) Ita D. — Schow. δι' οὔ. Dici vix potest, quam saepe prae-

positiones omnino in codd. labem contraxerint , quam saepe imprimis praepositio διά cum similibus , praecipue cum ἐξ fuerit commutata. De quo corruptelarum genere operae pretium est. conferre Walzii Ep. Crit. ad Boisson. p. 56. sqq. — Cuius rei, ut a frigida variarum lectionum ieiunaque «numeratlone animum remittamus aliquantisper atque recreemus, pauca quaedam hoc loco lubet ap- ponere exempla. (Atque satis memorabile huius generis vitium ante hos paucos dies demonstravit Cobetius in emendatissimo ceteroquin Isocratis textu, Areopag. 7. 42 Bekk. ταῦτα διανγο- ηϑέντες oU τοῦτο πρῶτον ἐσκόπουν δι᾽ ὧν κολάσουσι τοὺς ἀκοσμοῦντας, ἀλλ᾽ ἐξ ὧν παρασκουάσουσι μηδὲν αὐτοὺς ἀξιον ξημίας ἐξαμαρτάνουν. Quo loco quis dubitet, pro δι᾽ ὧν restituere

8 ὧν, quis non miretur, quod tamdiu vitiosa lectio editiones in-

quinaverit? Neque in eo acquieverunt librarii, ut praepositiones nude positas turpiter commutarent , quin immo composita cum prae- positionibus substantiva et. verba eadem labes invasit; cuius rei lu- dicrum exemplum e Platone proponam, de Legg. V. p. 738. E: δεῖ δὴ πἰάντα ἄνδρα, ὃν πρὸς £y , τοῦτο σπεύδειν ἐν πάσαις πόλεσιν, ὅπως μήτ᾽ αὐτὸς κίβδηλός ποτα φανδῖταν ὁτῳοῦν, ἁπλοῦς δὲ καὶ ἀληθὴς ἀδὺ, μήτ᾽ ἄλλος τοιοῦτος ὧν αὐτὸν διαπατή- σϑυ. Sedulo restituendum ἐξαπατήσεν idemque vitium. com- pluribus praeter hunc Graecorum scriptorum locis est eximendum.

Isocratis huius generis vitio laboranti loco medicam . nuperrime manum adhibuit A. F. van de Laar in thesibus dissertatieni de Plu- tarchi Dione adiectis. Etenim edidit Bekkerus in Isocratis Pan- egyt. 4, 174. pag. 85: ὧν ἕνεκα περὶ παντὸς ποιητέον, ὅπως ὡς τάχιστα τὸν ἐνθένδε πόλεμον sig τὴν ἤπδιρον διο- ριοῦμεν. At scripsit Isocrates ὀξορεοῦμδϑν.

LI

MEE ὦ λων 1) τεκμηρίων ὑφίσταται 2). κυκλοειδῆ. s m ὈΛΤΥΤ ΠΤ nis

Zwyróuog δ᾽ iv παρεκβάσει τὰς ὑπὲρ τούτων φιλο- τεχνοῦντες 3) ἀποδείξεις δηλώσομεν. συνεχῶς τοίνυν 4) τὸν ἥλιον ἀκάμαντα, καὶ ἠλέκτορα 5), καὶ ὑπερίονα προσαγορεύει, διὰ τῶν ἐπιϑέτων οὐκ ἄλλο τι πλὴν τοῦτο τὸ σχῆμα 6) σημαίνων. 0 τε 7) γὰρ ἀκάμας , ὁ μὴ κάμνων, ἔοικεν 8) ὅῤους ἔχειν οὐκ ἀνατολὴν καὶ 9) δυσιν., ἀλλὰ τὴν ἀεὶ 19) περίδρομον ἀνάγκην. ἠλέκτωρ δὲ δυοῖν ϑάτε-

1) Τα. Schow. et Schol, — Cod. D. ἀπὸ τῶν ἄλλων, Villoiso- nus in Scholiis διὰ δήλων edidit. Quierror indeortus est. Scholia a ggrima manu numeris distinguuntur, «, β, y etc., ut hie: |

Ὑ τὰ πϑρὺ τῶν ὄπλων, nM ev, ; xol διαλέγεταν αὐτῷ...

Quum secunda manus alia Scholia ἴῃ margine adscriberet.,.

illae numerorum notae in mediis his circumscribuntur in hune

modum: ! ida

ὃν οὐκ ἀπὸ τῆς Ono.

ποιίας μόνον, ἀλλὰ καὶ , δι’ GÀ d' λὼν τεκμὴη- τὰ περὺ τῶν ὅπλων, rte ὧν" ρέων ἐπίσταται. ει ααΐ διαλέγεταν αὐτῷ.

Qua in re Villoisonum saepissime esse lapsum. nova scholiorum a Cobetio confecta collatio demonstrat.

3) Ita Heynius. — Codd. et Schow. ἐπίσταται.

$) Cod. D. φυλοτεχνοῦσιυν.

4) Cod. D. ov τοίνυν. 5) Schol. ἀλέκτορυ.

8) Schol. τὸ σχῆμα τοῦτο, ' ᾿

7) Ita A. et D. — Schow. et Schol. ὅτι.

8) Schol. ξουκδν xui. 9) Schol, ἢ

?*).Cod. D. ἀλλ᾽ ἀεί.

, : 1

Y " ᾿ . [

— 95 — t

gov ' ἢ γὰρ ἄλεκτρος 2). ὁ ϑεὸς ὀνομάζεται, ὡς 3) μηδέποτε κοίτης ἐπιψαύων" ἢ τάχα πιϑανώτερον ἔτι ἑλίκτωρ 4) τις ὧν, καὶ κυκλοτερεῖ φορᾷ Ov ἡμέρας καὶ νυκτὸς ἀνα- μετρούμενος τὸν κόσμον 5). ὑπερίονα δὲ νην αὐτὸν, τὸν ὑπεριέμενον. ἀεὶ τῆς γῆς, ὥσπερ, οἶμαι, καὶ E Ξενο- φάνης ὁ Κολοφώνιός φησιν" | » ' Hélióg 9 ὑπεριέμενος, γαῖάν τ᾽ ἐπιϑάλπων 6).

εἰ γὰρ πατρωνυμικῶς αὐτὸν ἠϑέλησεν ὀνομάζειν, εἶπεν ἂν Ὑπεριονίδην * [ὡς ' AM τρείδην, εἰ τύχοι, τὸν " A yaut- uvoyog , καὶ Πηλείδην τὸν ᾿Αχιλλέα] 7). |

CAPUT XLV, .8) *Hre 9) ϑοὴ νὺξ οὐκ ἄλλο τι σημαίνει, πλὴν τὸ

3) Ita D. — Schol. 7 ἀλόκτωρ. — Schow. ἢ ἤλοκτρος. *

$) ὡς addidi e Cod. D.

*) Cod. A., Cod. D. et Schol. ἐπιδλέκτωρ. -— Schol ἐπιδλέκ-- τωρ. — Verum hoc loco plures simul viderunt. Eandem enim et bonam lectionem zv &AixroQ commendant v. Lennep. ad Coluth. v. 233, Schow. in annotatt. ad h. l., Hemsterhusius et Valcke- naerius in annotationibus marginalibus. Ioh. M. Gesner. in: Com- mentatt. Soc. Gotting. III. p. 70. ἐπελέκτωρ coniecit. Codicum lectionem recepit Hasius apud Bredow. p. 246.

5) Schol. τὸν κόσμον ἀναμδτρούμενου.

6ὴ Cff. de hoc Xenophanis versu Ch. Petersen in »Jahn und Seebode Jahrbücher für Philologie" 1831. 3. pag. 154, et N, Bach. in » Jahrbücher für wissenschaftliche Kritik" 1831. I, p. 480.

7) Vocabula uncis inclusa ut per se spectata glossatorem δὲ ma- gistellum redolent, ita in optimo Codice D. nom exstant.

8) Quae iam sequuntur inde z Cap. 45 initio, in Scholiis ad Iliadem bis leguntur. Exstant enim praeter locam. supra lauda- tum eadem annotata ad 1], .2. 366, a manu tertia scripta. Cuius Scholii lectiones ita enotabo: Schol. HI. 9) Schol. 11, 7j So.

au (ὦ

σφαιροειδὲς ὅλου τοῦ πόλου 1) σχῆμα" τὸν γὰρ αὐτὸν ἡλίῳ δρόμον ἡ νὺξ ἀνύει, καὶ mg: καταλειφϑεὶς ὑπ' ἐκείγου τόπος ὑπὸ ταύτης εὐθὺς ἐκμελαίνεται 2). σαφῶς γοῦν 3) ἑτέρωθί που τοῦτο μηνύων y. φησί"

Ἔν δ᾽ ἔπεσ᾽ 4) ᾿Ωκεανῷ λαμπρὸν φάος ἠελίοιο, ἕλκον νύκτα μέλαιναν ἐπὶ ζείδωρον ἄρουραν 4).

ὥσπερ yàp. ἀπηρτημένην ἑαυτοῦ 5), τὴν νύκτα κατόπιν ἐφέλκεται, συχχρονοῦσαν 6) τοῖς ἡλίου τάχεσιν. εἰκότως οὖν αὐτὴν “Ὅμηρος εἴρηκε ϑοήν. δύναταί γε μὴν πιϑα- ψώτερόν τις ἐπιχειρῶν ϑοὴν ὀνομάζειν μεταληπτικῶς, οὐ τὴν κατὰ κίνησιν ὀξεῖαν, ἀλλὰ τὴν κατὰ σχῆμα" καὶ γὰρ ἑτέρωϑί που φησίν"

ἜΕνϑεν δ᾽ αὖ νήσοισιν ἐπιπροέηκε 7) ϑοῇσιν. ὃ)

, οὐ τὸ τάχος τῶν ἐρριζωμένων νήσὼν ἠλιϑίως 9) δηλῶσαι 9)

1) Ita. A., D. Schol. et Schol. II. — Schow. et Gal. κόσμου.

3) Schow. &U9. v. τ. ἐκμ. — Schol. $. τι ὃ. &xpu. -- Cod, D. ὑ, τ. ἔκμ. δὐϑύς. :

5) Cod. D. oc».

4) Schol. ll. δὲ πέσ᾽.

5) Schol. δαυτῶ.

6) Ita Schow. — Cod, D. et Schol. συγχωροῦσαν. — Schol. II. σύγχρονὸν οὖσαν.

7) Cod. Α.«ξπιπροέηκα cum Schol 11, — D. ἔνϑεν οὖν νή- σουσυν ἐπιπροδηκα.

8) Schol. ἡλύϑεον.

9) Schow. δηλώσειν. — Schol. Il, δηλώσας. — fe. Α. ἤλι- ϑίως γὰρ δηλώσειν.

a) 1].. Θ. v. 485 et 486.

b) Od. 0, v, 299.

Rem Br VEA m

a» 9»

ἐσπουδακὼς, ἀλλὰ τὸ σχῆμα, πρὸς ὀξὺ 1) ὠπολήγουσαν ἀποτελοῦν ?) γραμμήν. εἰκότως o)» ϑοὴν νύκτα λέγε- σϑαι 3) τὴν ἐπ᾽ ὀξὺ τέλος τῆς ἐσχάτης σκιᾶς ἀποτερματί- m 4).

CAPUT XLVI.

—QDucixGg δὲ διὰ τούτου τοῦ λόγου ἀποδείκνυσιν 5), ὅτι σφαιροειδής ἐστιν ὁ ὁ κόσμος. τριχῇ γὰρ 6) οἱ μαϑημα- τικοὶ τὰ eyinaco τῶν σκιῶν φασὶν ἀποπίπτειν 7): ἐπει- δὰν ἔλαττον 8) ἢ 9) τὸ καταλάμπον φῶς 19) τοῦ καταλαμ- πομένου τόπου 11}, τὴν σκιὰν, συμβέβηκε καλαϑοειδῶς ἐπὶ τὴν ὑστάτην πλατύνεσϑαι βάσιν, ἀπὸ λεπτῆς ἀνι-

1) Codd. πρὸς ὀξεῖαν. — Schol. ὡς ὀξεῖαν. — Heyn. nqàs i

3) Cod. D., Schol, et Schol. II. ἀποτελεῖν:

5) Ita Cod. D. et Schol; — Schow. δὐκότως oU» νύχτα ϑοὴν ovópags. — Schol. II. εὐλόγως κτὲ.

4) Schol. ἀποτερματίξουσαν τῆς ἐσχάτης σκιᾶς.

5) Cod. D. φυσικῶς δὲ διά τούτου ὁ λόγος ἀποδείκνυσιν, ὅτι σφαιροειδὴς ὁ κόσμος. — Schol IL φυσικῶς δὲ τοῦ ὅλου ὁ λόγος. - Schow. φυσικῶς δὲ πδρὶ τούτου ὁ λόγος ἀποδείκνυ- σιν» ὅτι σφαιροειδής ἐστιν ὁ κόσμος.

“δὴ Ita Cod. D', Schol. et Schol. IL — 77) Schol. ἀποπίπεδιν φασίν.

8) Ita Cod. D. — Schow. ἐπειδὰν γὰρ &.

9) Schol. TI. ἐστέ.

10) Schow. τὸ περιλάμπον. — Cod. D. τὸ καταυγάξον φῶς.

») τόπου e Schol. recepi, apüd quem lacuna est ab hoc inde vocabulo usque ad χκωγοοιδῇ, orta, cuin librarii oculi a priore καταλαμπομένου τόπου ad posterius aberrarent. Apad Schol. II. item in hoc loco est lacuna , eodem inodo orta ab κορυφὴν ἀρχῆς usque ad πλατδίας τῆς ἀρχῆς.

13

— 98 —

σταμένην τῆς κατὰ κορυφὴν ἀρχῆς" ὅταν δὲ μεῖζον ἢ τὸ καταλάμπον φῶς τοῦ καταλαμπομένου τόπου, κωνοειδῇ συμβέβηκε 1) τὴν σκιὰν ἀπὸ πλατείας τῆς ἀρχῆς εἷς λεπτὸν ἀποστενοῦσϑαι πέρας. ἐπειδάν γε μὴν ἴσον ἢ τῷ 2) καταλαμπομένῳ τὸ καταλάμπον 3), κυλίνδρου δί- κην ἡ σκιὰ πρὸς ἴσον ἐν ταῖς ἑκατέρωϑεν ἔχει γραμμαῖς. βουλόμενος οὖν “Ὅμηρος τὸν ἥλιον ἀλληγορικῶς μείζονα τῆς γῆς 4) κατὰ τὴν τῶν πλείστων φιλοσόφων ἔννοιαν ἀποδεῖξαι, εὐλόγως ϑοὴν 5) τὴν νύκτα προσηγόρευσεν, εἷς ὀξὺ τὸ πρὸς τῷ πέρατι σχῆμα λήγουσαν. ἅτ᾽, οἶμαι, μήτε κυλιψδροειδῶς, μήτε καλαϑοειδῶς 6) τῆς σκιᾶς πί- πτειν δυναμένης «. ἀλλὰ τὸν λεγόμενον κῶγον ἀποτελουσης.

1) Schol. συμβέβηκε γίνεσϑαι.

5) Cod. D. ἴσον τῷ.

5) Schol. τὸ καταλάμπον τῷ καταλαμπομένῳ. '

4) Cod. D. ἄλλως τὸν ἥλιον μείζω τῆς γῆς ἀποφῆναι, omisso in sequentibus ἀποδεῖξαν. -- Schow. τὸν ἥλιον ἄλλως μείξονα τῆς γῆς..- — Legendum esse ἀλληγορυκῶς,, in aprico est. Αρρο- nam, ad taedium grammaticum minuendum, ut Valekenaerii utar verbis, hoc loco coniecturam in loco quodam Micbaélis Pselli , quam quo aptiore proponam loco non habeo, nec tamen silentio velim premere ac sepelire. Est Psell. d. Daemon. p. 85: Οἱ παρ᾽ Ἕλλησι δαίμονες ἐχρησμῴδουν ἡρωϊκῶς, οἱ δὲ παρὰ Χαλ- δαίοις τὰς κλήσεις εἶχον τῇ Χαλδαίων γλώττῃ. Quo loco pro ἡρωϊκῶς arbitror legendum esse γραυκῶς. Cf. notissimum Aristo- telis locum in Meteorol. I, 14; Herodian. Epim. p. 12 Boiss. Z'go— xóg, ὁ "EÀÀqv* γραυκίζω τὸ ἑλληνιστὶ λαλῶ r6. V. praeterea Interpp. ad Hesychium i, v., et Ducangii glossarium p. 263.

-.5) Ita cum Galii MS. Angl. Codd. A, et D., Schol, et Schol, II, qui addit γοῦν post δὐλόγως. ij

$) Desunt apud Schol. vocabula usse καλαϑοδεδῶς.

-— 0) —

ὃ δὴ πρῶτος 1) Ὅμηρος ἐκ μιᾶς λέξεως ὑπαινιξάμενοςν τὰς μυρίας τῶν φιλοσόφων ἁμίλλας ὑποτέτμηκεν 5).

CAPUT XLVII.

Kai μὴν. αἱ φοραὶ τῶν ἐναντίων ἀνέμων δηλοῦσι τὸ τοῦ κόσμου 3) σφαιροειδές. βορέας μὲν γὰρ, ἀπὸ τῆς ἄρκτου πνέων μετέωρος μέγα κῦμα κυλίνδει" τὴν γὰρ

1) D. ὃ sje sud ^3) Ita Schol. — Gal. ἐπι τέτμηταί. --- Sthow. ἐπυτοτέμηται. — Cod. D. ἐπιτοτίμηκδ. De praepositionum ὑπὸ, ἐπί et ἀπό cre- bra commutatione nil attinet prolixius monere, Nec tamen quam late istud vitium pateat, inutile erit nonnullis insuper exemplis demonstrare, Apud Isocratem Panegyr. 101. (p. 68 Bekk.) nunc rite ac bene editur: ór& τῶν πόλδων τῶν ὑφ᾽ ἡμῖν οὐσῶν οὐδε-- μέα τοναύταις συμφοραῖς πδρυόέπδσεν. Quod antequam a Bek- kero e praestantissimo Codice Urbinate fuit receptum , aequo animo quotquot fuere: Isocratis editores ac sospitatores, tulerunt τῶν ἀφ᾽ ἡμῖν οὐσῶν. Apud Lucian. Ver. Hist. I. 28 ita vulgo legitur: ᾿Εμβάντες δὲ eig τὸν Ζωδιακὸν ἂν ἀριστερᾷ παρήδεμεν τὸν "Hàvov, ἐν χρῶ τὴν γῆν παραπλέοντες " οὐ γὰρ ἀπέβημεν, καί- τοῦ πολλὰ τῶν ἑταίρων ἐπιϑυμούντων" ἀλλ᾽ ὁ ἄνεμος οὐκ ἀφῆκεν. Quod plane ridiculum est, Pro ἀφῆκϑδν absque omni dubitatione reponendum est ἐφ xs». Eiusdem opusculi Lucianei lib. I. $ 5: Κατὰ δὲ τὴν πρῶραν μῖα πλατεῖα καὶ ταπεινή, σταδίους ἀπέχουσα οὐκ ἐλάττους πεντακοσίων, eodem modo pro ἀπέχουσα legendum est ἐπέχουσα. Obliterata atque restitu- enda est praepositio ἐπέ apud Xenophontem in Oecon. Cap. VII. 13: Eyo τὸ γὰρ ὅσα μοι ἔστιν ἅπαντα sig τὸ κοινὸν ἀποφαίνω, σύ 15 ὅσα ἠνέγκω πάντα sig τὸ κοινὸν κατόϑηκας. Verum hoc loco est ἐπηνέγκω. 5) Ita cum Gal. MS. Angl. Codd, A. et D. 15 *

— ID e

ἀπὸ τοῦ μεταρσίου φορὰν ἐπὶ τὸ ταπεινότερον ἐκ μιᾶς !) λέξεως κατεκύλισεν 3) ὁ στίχος. τοὔμπαλιν δ᾽ ἐπὶ τοῦ vórov, πνέοντος ἀπὸ τῶν κάτω 3) τόπων, ἱστόρησεν " 4)

ἜΕνϑα νότος μέγα χῦμα ποτὶ σκαιὸν ῥίον ὠϑεῖ, 4) τὴν ἀπὸ τοῦ ταπεινοτέρου κίνησιν εἰς τὸ μετέωρον ἀνα- κυλίει. 5) ἔτι γε μὴν μετὰ τῶν ἄλλων ἀπείρονα γαῖαν ὀνομάζει. καὶ πάλιν ἐπὶ τῆς “Ἥρας "

εἶμι γὰρ ὀψομένη πολυφόρβου πείρατα m^ nc Ov δὴ που 6) μαχομέναις δόξαις “πρὸς αὑτὸν 7) .oza- σιάζων " ἀλλ᾽ ἐπειδὴ 9) πᾶν σφαιροειδὲς σχῆμα καὶ ἄπει- Qóv-9) ἐστι καὶ πεπερασμένον " τῶ μὲν γὰρ ὅρον vwd 10) καὶ περιγραφὴν ἔχειν 11), εὐλόγως αὐτὸ πεπεράνϑαι 19)

1) Schol. οὐκ ἐκ μιᾶς. ,

2) Ita cum Schow.. A. et. D, — Schol, κατοκύκλυκον,

$) Schol. κατωτάτω. oy 309

*) Ita Codd. et Schol. — Heynius éngedow, ὃς τὸ ὁ ῥίον, quid scripserit Heraclitus, mihi non liquet. " !

5) Cod. D. et uterque Scholiasta &»oxvxAoi, —: Cod. A. ἀνακυ- Asi, —— Explicit in hoc ipso vocabulo Scholion ad Il. 2. 366.

6) Schol. οὐδέπω.

7) Ita A. — αὐτόν D.

"AT ἐπεί.

9) Schol. σχῆμα ὥφηρον.

λ0) τὸ δὲ ὅρον. τινά Schol.

31) Schol. ἔχον,

σ “ 5) A. ποπευρᾶσϑοαι. --- D. ποπεράνϑαν. — Gesn. n&nsigü- gOos. — Schow. πἰδπθρᾶσϑαν. | Succenseas paene Schowio, Gesne-

rum Galiumque perstringenti , dum beam barbaram toloscamque formam reponit.

a) V. Od. r. v. 295. b) V. Hl. Z, 200.

i

— 101 —

γομιστέον " ἄπειρον δ᾽ ἂν ὁ κύκλος ονομάζοιτο δικαίως 1),

ἐπειδήπερ 3) εν ἐστι δεῖξαι πέρας. ἐν αὐτῷ τι" τὸ γὰρ dm εἶναι τέλος ἐξ ἴσου jd ἂν ἀρχή 5).

CAPUT XLVIII. Tavil μὲν οὖν ἀϑρόα τεκμήρια τοῦ σφαιροειδῆ τὸν

κόσμον εἶναι παρ᾽ Ὁμήρῳ . τὸ δ᾽ ἐναργέστατόν ἐστε σύμ-- βολον ἡ τῆς ᾿Αχιλλέως. ἀσπίδος κατασχευή " κυκλοτερὲς

a) Fort. leg. ἄπειρος δ' αὖ ὁ κύκλος ὀνομάξουτ'᾽ ἂν δικαίως. ι.4). D. ἐπείπερ., χὰ

5) Pertinent procul I ad jx |j dd - quae exstant in Porphyrii Scholio ad Il. 4. 200: ξυνὸν ἀρχὴ καὶ πέρας ἐπὶ χύκλου περιφερδίας κατὰ τὸν “Ηράκλοιτον, atque recte, ut vi- detur, ita senserunt Heyn. ad 1l; Vol. VI. p. 564, et Schaeferus, quum Heracliti nomen defenderet contra Bastium ad Greg. Cor. p. 170. Aliter visum 'est amicissimo L. Rernaysio, qui in Heracliteis I. p. 27, Heraclito philosopho ista vocabula studet. vindicare , quo- niam scilicet Ionicum £vró» demonstraret, Heraclitum hoc loco laudatum non posse esse Allegoriarum 'seriptorem. "Cui argumento in tanta rerum traditarum similitudine haud ita multum tribuerim. Excitantür enim non ipsa Heracliti vocabula, sed Porphyrius, quid apud illum invenerit, breviter indicat. Quen subit mirari ista voce esse usum. Nectamen idoneam hanc iudicaverim rationem , cur nostro He- racliti loco Porphyrium neges fuisse usum ; siquidem fuit Porphyrius, qui istud Scholion conflavit, Istis enim in. nominibus exarandis quam negligenter versati sint librarit vel rubrieatorés , ex ipsis illis Scholiis manifesto apparet ; quibus operis Heraclitei fragmenta conti- mentur. Quae modo invenies Heracliti, modo Porphyrii, modo mullo omnino nomine insignita. At fuerit Porphyrius , "cui seholion de- betur. Porphyrium par est sibi sumpsisse quod commisisse Plo- tinum nequit addubitari. Scripsit enim ille Enn. 5, 6, pag. 668.

B. (Creuz.): διὸ καὶ ξυνὸν τὸ φρονδῖνε »

— 102 —

γὰρ 1) τῷ σχήματι κεχάλκευκεν ?) ὅπλον “Ηφαιστος, ὥσπερ εἰκόνα τῆς κοσμικῆς περιόδου" μυϑικῶς μὲν οὖν ἀσπίδα χαλκευομένην ὑποστησάμενος ἁρμόζουσαν Aye A&, τῆν διὰ πάντων ἐνεχάραξε 3) πορείαν 9 τίς δ᾽ ἣν αὕτη; στησάμενοι δὲ μάχοντο μάχην ποταμοῖο παρ' ὄχϑας, βάλλον δ᾽ ἀλλήλους χαλκήρεσιν ἐγχείῃσιν. ἐν δ᾽ ἔρις, ἐν δὲ κυδοιμὸς ὁμίλεον, ἐν δ᾽ ὁλοὴ κήρ ἄλλον ζῳὸν ἔχουσα γνεούτατον., ἄλλον ἄουτον, ἄλλον τεϑνηῶτα 5) κατὰ μόϑον 6) ἕλκε ποδοῖν 4).

Ταῦτα γὰρ 7) ἣν ὁ διηνεκὴς ᾿Αχιλλέως βίος. νῦν δ᾽

-

1) Schow. σύμβολον τῆς ᾿Αχιλλέως ἀσπίδος κατασκευῆς. Ve- ram lectionem , quae est in Cod. D. et apud Schol, iam Heynius indicaverat.

3) Ita A., D. et Schol. — 68]. et Schow. Mica t ᾿

8) Schol. ἐχάραξε.

^) Perperam ut videtur, Gesnerus accepit atque vertit vocabula : τὴν διὰ πάντων ἐνεχάραξε πορείαν »suam de universo mundo scientiam. in eo. sculpsit." / Immo ad Achillem haec pertinent , et Homerum dicit scriptor scutum Achilli conveniens descripturum , Achillis universam vitae rationem (τὴν διὰ πάντων πορείαν sc. τοῦ ᾿Αχιλλέως) in eo sculpsisse, Tum demum intelligi possunt et vocabula τίς δ᾽ἦν αὕτη; et quae post Homericos versus se- quuntur: ταῦτα γὰρ ἦν ὁ διηνδβκὴς ᾿Αχιλλέως βίος. taque fortasse legendum est: μυϑικῶς μὲν οὖν ἀσπίδα χαλκευομένην ὑποστησάμενος ἁρμόζουσαν ’Αχιλλεῖ, ᾿Αχιλλέως τὴν διὰ πάν- τῶν. ἐνεχάραξε πορείαν. At potest haud ita inepte ipsum vocabulum πορδία novae dubitationi praebere ansam.

5) Schow. τεϑφγενῶτα.

6) Ita A., D., et Schol. — Sclow. χατὰ χϑονός"

7) Schol. μόν. a) V. Il. Σ΄, v. 533—537.

A us Ὅμηρος, ἰδίᾳ τινὲ φιλοσοφίᾳ 1) δημιουργῶν τὸν κόσμον, εὐθὺς τὰ μέγιστα τῆς προνοίας ἔργα μετὰ τὴν ἀδιευκρί- ψῆτον ?) καὶ κεχυμένην ὕλην ἐχάλκευσεν *

ἐν μὲν γαῖαν ἔτευξ᾽, ἐν δ᾽ οὐρανόν, ἐν δὲ ϑάλασσαν . ἠέλιόν τ' ἀκάμαντα σελήνην ve πλήϑουσαν 4).

εκἡ τῆς κοσμικῆς γενέσεως εἱμαρμένῃ πρῶτον 3) ϑεμελιοῦ- χον ἐκρότησε τὴν γῆν" εἶτα ἐπὶ ταύτῃ, καϑάπερ τινὰ ϑείαν στέγην 3) τὸν οὐρανὸν ἐπωρόφωσε, καὶ κατὰ τῶν ἀναπεπταμένων αὐτῆς κόλπων ἀϑρόαν ἔχεε Tiv ϑάλατ-

1) Ka eum Galii Manuscr. Angl. A., D. et Scholiasta.

2) Schol. ἀδιακρένητον. :

3) Schol. πρῶτον μέν.

4) Quamquam erunt haud dubie, qui in alienas res alienosque a proposito scriptores excurrendi studium vitio mihi vertent, tamen a menon possum impetrare , quin arripiam occassionem proponendi egregiam Valckenaerii emendationem , quae exstat in epistola Valcke- naerii ad I. St. Bernardum, cuius commercii literarii , in bibliotheca Leidensi asservati eam , quae maximi est momenti partem , propediem publici iuris facere mihi est in propositis. Cuius rei iam mihi fecit potestate I.Geelius, thesauri , cui praeest , liberalis simul ac prudens dispensator. Valckenaerius igitur correxit in ista epistola (neque quan- tum scio emendationem uni vel alteri librorum inseruit ; qua saltem Platonis editorum nullus adhuc est usus) locum Platonis e Timaeo , pag. 79. D: xol, καϑάπερ ἐξ ἀγκυρῶν, βαλλόμενος ἐκ τούτων πάσης ψυχῆς δεσμοὺς, περὺ αὐτὸ ξύμπαν ἤδη τὸ σῶμα ἡμῶν ἀπειργάξετο' στέγασμα μὲν αὐτῷ πρῶτον. ξυμπηγνὺς πϑρὺ ὅλον ὁὀστέινον. Quod enim impedit ἂς pessumdat sententiam πϑρὺ ὅλον, ei substituit adiectivum zt&gífloAov, et sententiae medens et sententiarum , quem vocant, nexui. :

a) V. M. Σ΄, v. 483—484.

— 104 —

ταν; εὐϑύς 9'ajMo καὶ σελήνῃ 1) τὰ διακριϑέντα, Ty. στοιχείων ἀπὸ τοῦ πάλαι 3) χάους ἐφώτισεν... ici AMA

ἐν δὲ τὰ τείρεα πάντα, τά τ' οὐραγὸς ἐστεφάνω-

ται ^). |

0r οὗ μάλιστα σφαιροειδῆ παραδέδωκεν 3) ἡμῖν τὸν κόσ- μον... ὥσπερ 4) γὰρ ὃ στέφανος κυκλοτερὴς τῆς κεφαλῆς κόσμος ἐστὶν, οὕτω τὰ διεζωκότα τὴν δυράνιον ἀψῖδα 5), κατὰ σφαιροειδοῦς ἐπηρμένα 6) σχήματος, εἰκότως οὐρα- ψοῦ στέφανος, ὠνόμασται 7).

CAPUT XLIX.

MSN 20

Διακριβολογησάμενος δ᾽ ὑπὲρ τῶν ὁλοσχερῶν ἀστέρων 9),

1) Ita D. et Schol. --- Schow. ἡλίῳω τὸ καὶ σδλήνῃ: : 2) Schol. παλανοῦ. $

$) D. παρέδωκεν. 4) D.'og. ^

5) Excidit aut subintelligendum est ἀστέρα, Heyn.

6) D. ὀπηῃρμένα σχήματα. — Schol. ànzouévov σχήματος. — Schow. ἐσπαρμένα σχήματος. — Heyn. ἐσπειρημένα σχήματος: De quo locó talia Hasius in Bredow. Ep. Páris. p. 247: »Sed ὀπηρμένα bene dici posse puto de astris, quod sint sublimia: qua eadem significatione Latini sublatus dicunt et suspensus. Cf. loann. 'Chrysostom. edit. Opp. Etonae 1612. Tom. L. p. 1065: ὑψηλὸς ἦν ὁ ϑρόνος, τουτέστι μέγας καὶ ὑπερμήκης, καὶ. ἐπηρμένος, τουτέστι καὶ ἐν ὕψεν φαινόμενος ἀφάτῳ καὶ μετ- ξῶρος. Et losephus pag. 867. f arcem dicit if ἄπειρον. TM ὀπῃρμένην.᾽ A "3

7) Schol. στέφανον ὡρόφωσεν. — Cf. Euseb. d. Laud. Const. VI. 728: τὸν σύμπαντα οὐρανὸν, oiov μέγαν πέπλον no γραφῆς κάλλεσιν ἐστεφάνωσεν.

8) Ka cum Gal. MS. Angl. A. et D.

a) V. Hl. Z. v. 485.

νι ν δ Ψ

— 105 —

τὰ κατὰ !) μέρος ἐπιφανέστατα δεδήλωκεν * οὐ γὰρ ἠδύ- v«ro πάντα ϑεολογεῖν, ὥσπερ Εὔδοξος ἢ "Ἄρατος, ᾿,Χλιάδα γράφων " πάλιν δ᾽ ἀλληγορικῶς μεταβέβηκεν iml?) τὰς δύο πόλεις, τὴν μὲν εἰρήνης, τὴν δὲ πολέ- μου παρεισάγων 3) , ἵνα μηδ' ᾿Εμπεδοκλῆς ὁ " Axonyav- vivog παρ᾽ ἄλλου 4) τινὸς ἢ παῤ Ὁμήρου τὴν Σικε- λικὴν ἀρύσηται δόξαν 5). ἅμα γὰρ τοῖς τέσδαρσι 6) ὅτοι-

χείοις κατὰ τὴν φυσικὴν ϑεωρίαν παραδέδωκε τὸ νεῖκος

καὶ τὴν φιλίαν " τούτων δ᾽ ἑκάτερον 7) “Ὅμηρος ὑποσὴ- μαίγων, δύο πόλεις 8) ᾿ἐγεχάλκευσε τῇ ἀσπίδι, τὴν μὲν

κὰν ἢ, τοὺς κατά, --- Schow. καὶ κατά, — A. κατὰ μέρος. , -.3) Quomodo textum edidi , ita repraesentatur in Cod. ἢ; Quae apud Schowium atque in reliquis Codd. leguntur, documento sunto, ne ab Heraclito quidem Heraclitique similibus scriptoribus manus absti- nuisse librariosinterpolatoresque. Ita enim Schowius: ὥσπερ Ei-

δοξος ; γάρατος (Schol. ἀρμά} , ἐλιάδα γράφϑδυν (Schol, οἱ A. γράφω») ἀντὺ τῶν (Schol. ταῦτα ἀντὺ τῶν μὴ) φαινομένων ὕπο. στησάμενος ἑαυτῶ " μεταβέβηκεν οὖν ἀλληγορικῶς xté. .

5) Ita cum Galei MS. Anglico Codd. A., D. et Schol.

4) A., D., Schol et Schow. ἀπ’ ἄλλου.

5) Cff. Schow. ad h.l, Karsten. ad Empedocl. fragm. p.54, annot. 155, et Th. Bergk. in Actis Soc. Gr. Lips. I. p. 203. et. v. Hom. P. V, p.381 (Gal. ): καὶ τῶν dier δὲ τῶν κατὰ τὸν οὐ- τ ἄστρων ὅτι οὐκ ἀπείρως Ὅμηρος δἶχεν, quporsgór ἔστιν 8E ὧν πεποίηκδ, πληϊάδας XT,

6) D. τότρασι.

7) D. ἑκάτερα. Pow. .[a

8) Ita scripsi Scholiastae auctoritatem secutus; $chowius enim et Codd. δύο vocabulum omittunt.

14

C

εἰρήνης ν τουτέστι φιλίας 1) , τὴν δὲ πολέμου, sis τε 2) Φείχους..

CAPUT. L.

Πτύχας δ᾽ ὑπεστήσατο τῆς ἀσπίδος méptt, σχέδον oix ἄλλο τι, πλὴν 3). τὰς ἐμπεποικιλμένας τῷ κόσμῳ ζώγναξ 'ὑπαινιξάμενος. ἡ μὲν γὰρ ἀνωτάτω 4) περὶ τὸν βόρειον εἰλεῖται πόλον 5)" ἀρκτικὴν δ᾽ αὐτὴν ὀνομάζουσιν, ἡ δ᾽ ἐφεξῆς εὔκρατός ἐστιν. εἶτα. τὴν τρίτην διακεκαυμένην καλοῦσιν. ἡ τετάρτῃ δ᾽ ὁμωνύμως 6) τῇ δευτέρᾳ 7) εὔ- κρατὸς ὀγομάζεται. πέμπτη δ᾽ ἐπωνύμως 8) τοῦ νοτίου. 9) μέρους, ἡ νότιός ve καὶ ἀντάρκτιος 10) καλουμένη. τού» των αἱ μὲν δύο τελέως ἀοίκητοι διὰ τὸ κρύος, 1j τε τὸν βόρειον εἰληχυῖα πόλον, καὶ ἡ τὸν ἀπαντικρὺ 1) vó-

110057

1) Apud. Schowium. atque in Cod, A. ante φυλέας articulus τῆς Tuit additus ; quod eo Heynium adegit , ut ante. iine item ar- ticulum existimaret esse inserendum.

2) D. ἤτοι γδίκους,

8) A. πλὴν οὐκ &éunerosxcAuévas.

^) D. ἀνώτατος. ὃ

5) D. πόλις.

$) Ha A., D. et Schol, — Schow. ἡ δὲ τετάρτη ὁμωνύμως.

7) Unde Gesnerus Schowiusque πρότδρον vocabulum, quod apud : eos inter 'δουτέρᾳ et δὐκρατος legebatur, in textum invexerint , non statim apparet. Quod ut Heynius arbitrabatur esse tollendum , ita nec in Codd. A. et D, nec apud Scbelimstam exstat,

8) D. ὁμωνύμωςο

9) Schol. νοτδέου et paullo o γνότεοιός.

10) Schol. ἀγτέστιος.

^) Ita A. οἵ D. — Schow. et Schol. xol τὸν ἀπαντικρύ. —

— 107 —

τιον !)* ὁμοίως δ᾽ ἐν αὐταῖς ἡ διακεκαυμένη. x«0^ ὑπερ- βολὴν τῆς πυρώδους οὐσίας οὐδεγὲ βατὴ ζῴῳ, δύο δὲ τὰς εὐκράτους φασὶν ?) οἰκεῖσϑαι, τὴν μέσην dg' ἑκατέρας ζώνης κρᾶσιν ἐπιδεχομένας. ὁ γοῦν ᾿Ερατοσϑένης καὶ σφοδρότερον ἐν τῷ “Ἑρμῇ ταῦτα 3) διηκρίβωσεν, εἰπτών 4) *

πέντε δέ οἱ 5) ζῶναι περιηγέες 6) ἐσπείρηνται 7).

«Αἱ δύο μὲν γλαυκοῖο κελαινότεραι 8) κυάνοιο.

Ἢ δὲ μία ψαφαρή 9) τε καὶ ἐκ πυρὸς 19), οἷον ἐρυϑρή 11), οὐἰθυπτομένη φλογμοῖσιν." ἐπεί ῥά ἑ μοῖραν ἐπ᾽ αὐτήν ᾿ Ἀεκλιμέναι 15) ὠκτῖνες ἀειϑερέες πυρόωσιν.

1) Schol. νότον. «of

3) Schol. φησίν». ᾿

3) Ita D. — Schow. ταύτας. — A. ταύτῃ.

- 4) Conferantar super his Eratosthenis versibus, qui maioris fragmenti efficiunt partem , Achilles Tatius, Isagog.ad Arat. p. 153; I. Scali- ger. ad Manil, p.320 ; Fulvius Ursinus, Virg. illustr. p. 114 (Val- eken.); Fell., fragmenta Kratosthenis p. 46, et Bernhardy , Eratos- thenica pag. 144 sqq.

5). Achill. Tat. αἵ -— Schow. δὲ oi. . 8) Ach. Tat. περυδυλάδες. . 1) Schol. ἐσπείρηντο. . 8) Ach. Tat. et Schol. eliiicipon

9) Schol. ψαφαρά..

») Ita cum Ach. Tatio Codd. A. et D. — PII et Schol. ἔκπυρος. | -.4) Minus accurate Bernhardy l.l: priores octo versus alligivit Heraclides, Allegor. Hom. c. 50; quum qui quartus est apud Ach. Tat. et. Bernhard. versus, non soluxi Scholiastae Homerico, sed ipsi quoque Heraclito sit omissus. Qui versus ita auditi

ἡ uiv ἔην μεσάτῃ, ἐκέκαυτο δὲ πᾶσα περὶ πρό. 12) Scripsi corrupta vocabula, quomodo exstant apud Schowium. 14.

— 108 —

Αἱ δὲ δύω, ἑκάτερϑε 1) πόλοιο περιπεπτηυῖαι 2), Aid κρυμαλέαι 3), αἰεὶ δ᾽ ὕδατι μογέουσαι. — ^ οἱ | Ταύτας οὖν “Ὅμηρος πτύχας. ὠνόμασεν , 9 ὧν ) 97- σίν" | : id ἐπεὶ πέντε πτύχας 5) ἤλασε avlMonodioy Y Τὰς δύο qaMuslag , δύο δ' ἔνδοϑε κασσιτέροιο, Τὴν δὲ μίαν χρυσῆν" 4) τὰς μὲν ἀνωτάτω κατὰ τοὺς ἀλαμπεῖς μυχοὺς 6) τοῦ κόσμου κειμένας δύο ζώνας χαλκῷ προσεικάσας᾽" ψυχρὰ γὰρ ἡ ὕλη, καὶ κρύους μεστή. λέγει γοῦν ἑτέρωϑί που"

ψυχρὸν δ᾽ ἕλε χαλκὸν οδοῦσι.

Est apud Achill. Tat. ἐπιρασμοέραν ὑπ᾽ αὐτὴν κεκλιμένον ἀκτῖα »sg , apud Schol. Hom. ἑπιδί ῥά & μαῦραν &m αὐτὴν κεκλεμένην, in Cod. D. denique ἐπδὺ à μοῖραν. Pro κεκλιμένην aut κδκλε-- μένου videtur haud dubie xexAvuérow esse restituendum, Specio- sum est, quod e portentosis istis librariorum commentis elieuit. Bern« hardyus, ὀπεί Qa ἄναυροι im^ αὐτήν xié. Nec tamen reticébo, ὦ quod ipse exeogitavi. Eratosthenem enim arbitror scripsisse: ἘΠΕ] PA XMEPANON ΕΠ’ AYTHN (ἐπεί ῥα σμερδνὸν ἐπ᾿ αὐτή»), quod haud ita procul videtur abesse: ab.:eo , quod Achill, Tat. Codd. exhibent: EIIIPAXMOIPAN YII AYTHN,

5) Schol. ῥὁκάτδρϑεν. ài

2) Ita Ach. Tat. — Schow. et Codd. περυπεπηγυζαν.

5) Ita Schow. et Codd. — Schol. eitis — Ach. Tat. φρυ- καλέαν. (ds

4) A, D. et. Schow. ἐξ ὧν, solemni. vitio.

5) Schol. emi δὲ πέντε πτύχας. — Ὁ. ἐπὶ 06... mias.

$) Ita A. et D. — .Schow. et Schol. τὸν ἀλαμπῆῇῆ μυχόν, . 4) V. Il. Y. v. 270 sqq.

idi MD or "

τὴν δὲ μίαν χρυσῆν τὴν διακεκαυμένην " ἐπειδήπερ !) ἡ πυρώδης οὐσία κατὰ τὴν χρόαν ἐμφερεστάτη χρυσῷ. δύο δ᾽ ἐνδόϑι κασσιτέροιο, τὰς εὐκράτους ὑποσημαίνων" ὑγρὰ γὰρ ἡ ὕλη, καὶ τελέωφ εὔτηκτος 5) ἡ τοῦ κασσιτέρου, δι᾿ ἧς τὸ περὶ τὰς ζώνας εὐαφὲς ἡμῖν καὶ μαλϑακὸν δεδή- λωκε 3). τὸ μὲν οὖν ἐν οὐρανῷ σεμνὸν ἐργαστήριον “Η- φαίστου τὴν ἱερὰν φύσιν οὕτως ἐδημιούργησεν. -

CAPUT LII

Lidoknianak δ᾽ εὐϑὺς ὁ φρικώδης καὶ χαλεπὸς 4) iy ὋὉμήρῳ τῶν συκοφαντούντων φϑόνος ὑπὲρ τῆς ϑεομαχίας. o) γὰρ ἔτι Τρώων καὶ ᾿Αχαιῶν φύλοπις αἰνὴ παρ᾽ αὐτῷ συνέρρωγεν 5), ἀλλ᾽ οὐράνιοι 6) ταραχαὶ καὶ στάσεις τὸ ϑεῖον ἐπιγέμονται * 7)

1) ἢ. &ztebrtep.

3) Codd. et Edd. εὔϑικτος. Genuinam Heraclito lectionem. re- stituerunt Hemsterhusius in annotatt. marginalibus ad b. l, et R. Hercherus (in Schneidewini Philolog. 1850. n*.1), qui apposite al- legavit Theophyl. Simoc. pag. 8 (ed. Boisson.): πᾶν γὰρ τηκτὸν πλείστης ἀνάγκῃ μετέχειν ὑγρότητος.

8) Schol. ἐδήλωσεν.

4) Cf. Schol. Il. Y. v. 69, qui prima verba ita exhibet : gQouxo- ógg καὶ χαλεπὸς ἀνίσταταν ἔφ’ Ὁμήρῳ κτὲ. ^ δὴ Quomodo haec vocabula edidi, ita leguntur in Cod. A et apud

τ Sehol. — Cod. D. παρ᾽ αὐτοῖς avréggaysv. — Schow. παρ᾽ αὐτῶ

συνέρρωσϑν.

6) Ita D. et Schol. — A et Schow. οὐράνναν.

.7) Quod est apud Schowium, ἀπονόμονταν,, ut sententia, ita Codd. A. et D., et Schol. consensu damnatur. Novum hoc com- mutatorum inter se perperam praepositionum exemplum. Quae

^— 10 —

"How μὲν. γὰρ ἔναντα ἸΠοσειδάωγος ἄνακτος. ς΄.

στατ᾽ ᾿Απόλλων Φοῖβος 1) ,, ἔχων ἰὰ πτερόεντα t...

" Apyva δ᾽ ᾿Εγυαλίοιο. 5). ϑεὰ γλαυκῶπις ᾿“4ϑήνη.

"Hog δ᾽ ἀντέστη χρυσηλάκατος ,- κελαδέινή, ἢ ο ἤρτεμις ἰοχέαιρα, κασιγνήτη. “Βκάτοιο. ὁ -.

. ητοῖ δ᾽ ἀντέστη σῶκος ἐριούνιος “Ἑρμῆς.

Ἰάντα δ᾽ ἄρ᾽ “Ηφαίστοιο μέγας ποταμὸς βαϑυδίνης. ei οὐκέτι ταῦϑ᾽ "Exrw πρὸς «Αἴαντα μαχόμενος, οὐδ᾽ ᾿Αχιλλεὺς᾽ πρὸς "Exropa, καὶ μετὰ Πατρόκλου Σαρπη- δών᾽" ἀλλὰ τὸν μέγαν οὐρανοῦ πόλεμον ἀγωνοτεϑήσας ὡθμηρος, οὐδ᾽ ἄχρι μελλήσεως τὸ κακὸν ὥπλεσεν 3), ἀλλ᾽

qui data opera anquireret ,Àin unaquaque ἐκ cuiusvis scriptoris pagina inveniret, quod notaret. Unum tantum, ne iusto longius a proposito aberrem , hoc loco addam exemplis supra a me proposi- iis. Est ápud Lucianum in faceto illo suavique Vocalium Iudicio $. 12 (pag. 21 Dind.): ᾿Εγὼ μὲν γὰρ οἶμαν δικαίως τοῦτο μό- voy ἃς τὴν τοῦ ταῦ τιμωρίαν ὑπολείπεσϑαν, τὸ τῷ σχήματι τῷ αὑτοῦ τὴν δίκην ὑποσχεῖν, ὃ δὴ σταυρὸς δἶναν ὑπὸ τού- του μὲν ἐδημιουργήϑη, ὑπὸ δὲ ἀνθρώπων ὀγομάξοταν, Pro ὑπὸ τούτου legendum esse. ἀπὸ τούτου nemo arbitror admonitus dubitabit. WV NN |

1) D. "Zozozós Φοῖβος ᾿Απόλλων.

3).}, ἄντα δ᾽ Ἡφαίστοιο. . .$) Ut utar Luciani: modo. instaurato loco, σταυρός hic ipse mihi

factus est. locus , cui emendando multam 7. sed. irritam eam operam navavi.. Quid sit restituendum ignoro. Neque ita comparatus esse - videtur locus, ut felici unius cuiusdam vocabuli mutatione possit redintegrari. Fortasse perierunt nonnulla; nullam opem. Codices afferunt, ..Quod enim et. A., et, D. μελήσδως habent pro μϑλλή- σεως, nullius omnino est momenti. !

a), V. Il. Y. v. 67 sqq. ᾿

— dl —

ὁμόσε τοὺς ϑεοὺς — " T" ἑπτὰ μὲν γὰρ "A one (c ἐπέσχε πέλεϑρα πεσών ? , hs ταῦτα δ᾽ ᾿Αφροδίτης. 3). | es algo γούνατα xol pilo, 4 ἥτορ:

^5 Ἰήρτεμις δὲ «καὶ ᾿προσεξυβρίσϑη 4), τοῖς ἰδίοις "T

ξοὶς 5), ὡς νηπία 6) κόρη σὠωφρονισϑεῖσα 7) , pp δὲ "rag" — οὐδὲ" Hag Aet 8). διὰ TM

ΜΟΥ ΝΥΥ ΣΝ —

(02) Jta Schow, et: Godd. , r^ Schol. συνέρραψεν. “. TU «..8}) Addita est apud. Schovium altera versus Homerici. pars (1. o. v. 407): ἔκόνισσε. δὲ χαύτας; sed omittuntur haec vocabula ia utroque a me adhibito codice Heracliteo,

. 8) Ita Schow. — D. *4ggo9ír7 , cui lectioni ipse repugnat ver- sus "Homericus (1l. b. 425) :.. τῆς δ' vdd “λύτο γούνατα xal φίλον 2109. ᾿ ἱ ' b. ποτοῦ

4) Ita Schol. — Sehow. docto (Bgid dnd?

5) Vocabula τοῖς ὑδίους τόξους omissasuntin Cód, D. — Schol. τ, ἰδ. ὅπλοις. D

6) Cod, A. τόξοις ἀνηπία xóg.

-. 7) Schol. σωφρονιστεῖσα..

8) Videtur. recipiendum esse, quod Scholiasta tuetur, ξάγνϑος δὲ παρ᾽ ὀλίγον ὁ ποταμὸς ἐρρύη. Vocabulum ῥέω ea vero signi- ficatione censeas hoc loco esse accipiendum, qua legitur v. c. apud Platonem in Phaed. 87. D: δὲ γὰρ ῥέον τὸ σῶμα καὶ ἀπολλύοιτο ἔτυ ζῶντος τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλ᾽ ἡ ψυχὴ xv&. «Neque insuavis est verborum lusus, in ποταμῷ isto ῥέοντι, sed. ῥέόοντέ hac significatione. ^ Revocat mihi in memoriam ῥέων iste ütrovis modo Zd»9og alterius cuiüusdám fluminis dodg, cuius mentio- nem facio hoc loco, ut in uno eodemque exemplo librariorum osten- dam editorumque turpé vitium. . Exponit Schol. Apoll. Rh. IV. 269 hisce de Nilo flumine : Καὶ ποταμὸς Τρέτων. Πορὺ τῆς τοῦ

id

— d112-—

CAPUT LIII. e

Ὅμως δ᾽ οὖν πάντα ταῦτα 1) κατ᾽ ἀρχὰς 2) μὲν οὐδ᾽ ὅλως σφόδρα πείϑειν δύναται 3) τοὺς πολλούς. εἰ δὲ δὲ λήσει 4) τίς, ἐνδοτέρω καταβὰς τῶν ὁμηρικῶν ὀργίων , ἐποπτεῦσαι τὴν μυστικὴν αὐτοῦ σοφίαν, ἐπιγνώσεται τὸ δοκοῦν αὐτῷ ἀσέβημα πηλέκης μεστόν ἐστι φιλοσοφίας. ἐνίοις μὲν οὖν ἀρέσκει, τὴν τῶν ἑπτὰ πλανήτων ἀστέ- ρων ἐν éyl ζωδίῳ σύνοδον ὕφ᾽ “Ὁμήρου διὰ τούτων ἐλεγ--. χϑῆναι 5). φϑορὰ δὲ παντελὴς, ὅταν τοῦτο γένηται. σύγχυσιν οὖν τοῦ παντὸς ὑπαινίττεται 6), συνάγων εἰς ἣν ᾿ΑΙἰπόλλωνα 7) , τουτέστιν ἥλιον, καὶ "Ἄρτεμιν, ἣν

Νείλου ἀναδόσεως διάφορον. αὐτίαν. παρὰ, τοῖς παλαιοῖς ἐλέ.- γοντο" ᾿Αναξαγόρας μὲν γάρ φησι διὰ τὴν τῆξιν πῆς χιόνος πληϑύδιν αὐτόν. ἴηι ἕπεταν καὶ Εὐριπίδης, λέγων"

Εἰλουμένῃ δὲ καλλυπάρϑενος Qo ἡ ; .

λευκῆς τἀκείσης χιόνος ὑγραίΐνδν γύην, ovt Euripidis Helenae hos esse versus 1 et 3, recte agnovit Wellauerus q nec tamen ausus est restituere, quae in omnibus leguntur editio- nibus Euripidis atque apud Schol. Apollonii, fubhicatons fortasse cU, facta sunt evanida:

Νείλου μὲν 305 καλλυπάρϑονος $e.

aut potius αἷδε — δόαί. ο΄ on 1) D. ταῦτα πάντα. 5) Schol. ἀρχήν.

..8) D. et Schol. δύνανται.

τ 4). Ita D. et Schol. — Schow. δ᾽ ἐθελήσει. ---- A, δ᾽ δϑελήσαι. 5) Ita D, — Schow. δὴ λεχϑεῖσαν. τὰν 6) Ita A., D. et NN: — Schol. ἐπαυνέττεται. L 7) Schol. ᾿“πόλλ᾽ y ἦν 6. "anó Alva. Villoisonus ,' quod. edito-

*

— 113 —

»

ψαμὲν. εἶναι σελήνην, τόν τὲ τῆς '"qooüírgs καὶ ᾽.4- ptog 1); ἔτε δὲ καὶ “Ἑρμοῦ καὶ Διὸς. ἀστέρα. ταύτην μὲν οὖν πιϑανότητος 5) μᾶλλον ἢ ἀληϑείας ἐχομένην τὴν αλληγορίαν ἄχρι τοῦ μὴ δοκεῖν ἀγνοεῖν παρειλήφαμεν 3). ἃ δ᾽ ἔστιν ἐναργέστερα καὶ τής Ὁμήρου σοφίας. ipe v& 4), ταῦτα δὴ σκοπεῖν ἀναγκαῖον.

CAPUT LIV,

éd γοῦν κὠμάιο 5) μὲν ἀρετὰς 6), ταῖς ᾿ς δὲ μαχομέναις φύσεσι τὰς ἀντιπάλους 7). αὐτίκα γοῦν 8) τῶν ϑεῶν ἡ ζεῦξις οὕτω. πεφιλοσόφηται τῆς μάχης" ᾿4ϑηνᾶ καὶ. * Aoye s τουτέστιν 9) ἀφροσύνῃ καὶ φρόψγησις 10). ὁ

rum vitium ad hunc usque diem ludificatur eos, qui artes gram- maticas conscribunt, edidit "447044«, atque ita editum est cente- nis locis, quibus utuntur, qui nesciunt, hanc formam iis deberi, qui cum codices graecos legerent atque conferrent, in notissimis haerebant tachygraphorum notis ac siglis.

") Tta Α, et Schol. — Schow. “Ἄρεως.

3) Schol. πυϑανωτάτην.

5) Argutatur ad hunc locum Heynius, cum haec annotat: » Haerebam an argutiae scriptoris ducerent ad παρηλδέίφαμεν , quod Atticis esset. παραληλίφαμδν,, allevimus."

4) Videtur scripsisse Heraclitus &yyvrége &yóueva vel μᾶλλον ἐχόμενα. Quod etiam Gesnerus est suspicatus, quum ita locum verteret Latine: » Nune vero clariorem, et Homeri sapientiae magis convenientem sen$um consideremus."

5) Schol. κακέας. r

8) Schol. ἀρϑταῖς. τῷ

7) Fort. leg. est: ταῖς δὲ φύσεσι μαχομένας τὰς ἀντιπάλους.

5) Addidi γοῦν e Cod. D.

3) D. ἤτοι. ᾿

10) Cf. Schol. U. Y, v. 69: παρϑένος ἡ ᾿4ϑηνᾶ, ὁ 9" "Arc

15

4

-- 114 —

"T

μὲν yàp, ᾿ὥσπερ !) ἔφην, μαινόμενός ἐστε, τυκτὸν κα’ κὸν, ἀλλοπρόσαλλος 2). ἡ δ᾽' ἐν πᾶσι ϑεοῖς 3) μήτε τε κλέεται καὶ κέρδεσιν 4). ᾿Αδιάλλακχτός γε 4) μὴν ἔχϑρα τοῖς τὰ βέλτιστα διευκρινοῦσι λογισμοῖς πρὸς τὴν οὐδὲν ὁρῶσαν ἀφροσύνην. ὡς δὲ μάλιστα τὸν βίον ὀνήσειν Zuthe λεν, οὕτω τὰ τῆς μάχὴς διευκρίνησεν 5). ov γὰρ ἡ ut — μηνυῖα καὶ παραπλὴξ ἀναισϑησία τῆς συνέσεως γέγονε. κρείσσων. ἐνίκησε δ᾽ ᾿ϑηνᾶ τὸν "“ρην, καὶ κατὰ γῆς 6) ἐξέτεινεν " ἐπειδήπερ 7) ἅπασα κακία χαμαιπετὴς ἐν ὃ) τοῖς ταπεινοτάτοις ἔρριπται βαράϑροις 9), πατούμενον γόσημα, καὶ πρὸς πᾶσαν ὕβριν ὑποκείμενον "ya apte συγεξέτεινεν αὐτῶ τὴν ᾿Αφροδίτην, ὠδϑνέριον: τὴν ἀκολα- σίαν τι).

μοιχός" καὶ ὁ Τρωνκὸς δὲ Bere. cda ἐκ μουχδίας τὴν Sr εἴληφεν.

)

1) D. ὡς. 2) Codd. et Edd. ἀλλοπρόσαλλον. | 5) Ita. A., D. et Schol. — Schow. ϑδοῖσι. à -

4) Schol. ἀδιάλλακτος μήν.

5) A. διευκρυνοῦσιυ. — Schol. Óvevxg. τὰ T. μ.

6) Schol. τῆς γῆς.

7) Ὁ. ἐπείπερ.

8) Schol. xo ἂν.

9) Schol. zozewvozegosc ἔρριπταν βάϑροις.

10) Apud Schowium maior erat post Uztoxsiusvov interpunctio ; cui minorem substitui.

11) Cf. omnino Hom. P. V. (p. 328 Gal): ὅπως δ᾽ ἀντίκεινταν ἀλλήλοις τὰ τῆς ἐναντίας φύσεως τετυχηκότα, αἰνίττεσθαν ἔοικεν ὁ ποιητής καὶ ἂν τῇ παρατάξεν τῶν ϑεῶν, ἂν $ ma- ποίηκδ τοὺς μὲν τοῖς “Ελλησε, τοὺς δὲ τοῖς Τρωσὺ βοηϑοῦν-

a) V. Od. IY. v. 298.

"Ww CROSS

|

— 115 — Τὼ uiv ἄρ᾽ 1) ἄμφω xeivro 2) ἐπὲ q0oyl πουλυβοτείρῃ,

συγγενῆ καὶ τοῖς πάϑεσι γειτνιῶντα γοσήματα 3).

CAPUT LY.

«Δητοῖ δ᾽ ἀνϑέστηκεν 4) Ἑρμῆς" ἐπειδήπερ 5) ὁ μὲν οὐδὲν ἄλλο πλὴν λόγος ἐστὲ τῶν ἔνδον ἐν ἡμῖν παϑῶν ἑρμηνεύς 6). λόγῳ δὲ πάντα 7) μάχεται 4ητὼ,, οἱονεὶ ““ηϑώ τις οὖσα x«0" ἑνὸς στοιχείου μετάϑεσιν " τὸ γὰρ ἀμνημονούμενον οὐκ ἔτε ἀγγελϑῆναι δύναται. διὸ δὴ καὶ μητέρα Μουσῶν Μνημοσύνην ἱστοροῦσι, τὰς προστατίδας

τας» ἀλληγορικῶς ἐμφαίνων τὰς δυνάμθις ἑκάστου, καὶ τὸν μὲν Φοῖβον τῶ Ποσειδῶν. ἀντιτάσσοι, τὸ ϑορμὸν xol ξηρὸν τῷ ὑγρῷ καὶ ψυχρῶ" τὴν δ᾽ ᾿Αϑηνᾶν τῷ "Ἄρει, τὸ λογιστικὸν τῷ ἀλογίστῳ , τουτέστι τὸ ἀγαϑὸν τῷ κακῷ, τὴν δὲ κτὲ.

* 3) Schol. γάρ.

2) Schol.' xezzo.

5) Ita. Schol. et D. — Schow. γϑετνεῶντα τὰ ». .

4) Schol. ἀντέστη.

5) D. ἐπεί. .

6) Schow. λόγος ἐστὺ τῶν ἔνδον ὃν ἡμῖν παϑῶν. — Schol. ἀργός ἔστε v. ὄ. ἃ. dj. v. — D. λόγος ἐστί, reliquis omissis, — A. cum Schowio congruit. — Excidisse in fine sententiae vocabu- lum ἑρμηνδύς recte vidit R. Hercherus in Schneidew. Phil. 1850. I. c£ Heracl. All. 28: καὶ τὴν ἀποστολλομένην ἴϊριν, ἄγγελον τοῦ Διὸς, τὸν δἴροντα λόγον ὑφίσταταν, ὥσπερ “Ἑρμῆν τὸν égug- γβύοντα; ibid. 59: τοσοῦτον ἴσχυσεν ὁ τῶν παϑῶν ἑρμηνεὺς λόγος, et quos Hercherus allegat MS. apud Osann. ad Corn. p. 275 et Euseb. d. Laud. Const. c. 13.

7) Ha D, — Schow. zowsi. ,

15 *

— 116 —

λόχου 1) ϑεὰς ἀπὸ μνήμης ?) γεγενῆσϑαι λέγοντες " εἰσ χὸς 3) οὖν τὴν λήϑην πρὸς ἀντίπαλον ἅμιλλαν ἐξωρμη- κέναι" δικαίως δ᾽ ὑπεῖξεν αὐτή 4) * λόγου γὰρ ἧττα λήϑη, καὶ τὸ φανερὸν ὑπ᾽ ἀμνηστίας ἐν 5) κωφῇ γενίκηται 6) σιωπῇ " τῶν γε μὴν ὑπολειπομένων ϑεῶν ἡ μάχη φυσι- κωτέρα.

. 3) Ita. A, D. et Schol. — Schow.-zoü λόγου."

..3) Schow. ὑπὸ μγήμην cum A. — D. et Schol. ὑπὸ ὁ μνήμης. 8) Schol. ess | ^) Schol. αὖ

' ?) Cf. Plat. Syd p.213. E: xol μή μου μέμφηται, ὅτι Ge

μὲν ἀνέδησα, αὑτὸν δὲ, νικῶντὰ ἂν λόγοις πάντας ἀνϑρώ-

᾿

πους ,. οὐ μόνον πρώην, ὥσπερ σὺ, SA deb, ἔπεντα οὐκ ἀνέδησα. : r

6): Ante Schowium pro νδνίκηταν hoc loco editum erat vay iuis. Quam turpiter in verborum terminationibus tempora modosque et personas soliti fuerint permutare atque misceri librarii, in vulgus notum est. Quae eorum conniventia nescio an inscitia permultis scriptorum graecorum locis fuit perniciosa, Corruptorum hoc vitio locorum multi iam aut e melioribus Codd., aut epigonorum cura sunt restituti; at restat bona pars, qui medicum exspectant gnarum. Nonnullos data opportunitate e pluribus corrigam. Plat. Ion. p.542. B. τοῦτο τοίνυν τὸ κάλλιον ὑπάρχενυ σοὺ παρ᾽ ἡμῖν,

ὦ Ἴων; ϑεῖον eivat xol μὴ τεχνικὸν περὶ Ὁμήρου ἔπαυνέτην, leg. ὑπαρχέτω. — Stob. Append. e MS. Florent. (p. 4 Gaisf.): Μὴ μέντοι τοὺς νέους eig ἀϑυμίαν, ὡς κατεγνωσμένους μηδὲν τῶν δεόντων πράττειν δύνασϑαι, ἐμβαλέτω" πᾶν γὰρ τοὺ- γαντίον προτρέπεσϑαι αὐτοὺς ὀφείλει, πάντα τὰ προσήκοντα dótol; προϑύμως ποιεῖν ἀσκεῖν, ὡς καὶ τιμὰς καὶ ἀρχὰς σιρὸ γήρως ληψομένους" Ἐκ γὰρ τούτου καὶ 10$ πρακτυκωτέρους βελτίους ποιήσεται; leg. ἐμβάλητε, ὀφείλετε et πονή- σϑτε. ;

-- 117 —

CAPUT ΠΥ͂Ι.

"Hzo. μὲν γὰρ ἕναντα 1) ἸΠοσειδάωνος ἄνακτος. “στατ᾽ ᾿ΑΙπόλλων Φοῖβος 5).

ὕδατι πῦρ ἀντέϑηκε, τὸν μὲν ἥλιον ᾿᾿Απόλλωνα προσα- γορεύσας, τὴν δ᾽ ὑγρὰν φύσιν Ποσειδῶνα 3). τούτων δ᾽ ἑχάτερον 4). ὡς ἐναντίαν ἔχει 5) φύσιν, τί δεῖ καὶ λέ- yv; φϑαρτικὸν γὰρ κατ᾽ ἐπικράτειαν ἀεὶ ϑατέρου ϑάτερον 6). καὶ μὴν ἀπὸ 7) λεπτῆς τῆς περὶ Tv ἀλή- ϑειαν ϑεωῤίας διαλύει 8) ἀμφοῖν τὴν μάχην, ἐπειδήπερ 9) ἡλίου τροφὴν ἀπεφηνάμεϑα τὴν ἔνυγρον οὐσίαν, καὶ μάλιστα «τὴν ἁλμυράν " λεληϑότως γὰρ ἀπὸ γῆς 19) τὸ δί-

ἐβοΐ ἢ, p. ἔναντι. :

3) Addit Schol. alteram versus Homerici partem (11. y. Sv vail ἔχων ἴα πτερόδντα. :

8) Cf. Eustath. ad Hom..1l. Y. 67 (p.1268. 20): καλῶς γὰρ ἂν αἰδοῖτο ó "AnóAÀev [ἥλιος] τὸν Ποσειδῶνα, ei ys κατά τινας τῶν λήρων φυσικῶν τροφεῖα τῷ Ποσευδῶνν ὀφδίλεν,, ὡς ἐκ τῆς χάτωθεν ἀναπεμπομένης ὑγρότητος καὶ αὐτὸς, καϑὰ καὶ oi Aowrol τῶν ἀστέρων, τροφὴν ἕλκων (leg. ἀνέλκων) καὶ οὕτω ᾿συγνιστάμενος.

4) D. ἑκάτδρα. ᾿ς δὴ Schol: ἔχον. ^ —

' 6) Tta D. et A. — Schol. φϑαρτικὰ γὰρ xar ἐπικράτειαν ϑά- τέρου. — Schow. φϑαρτικὸν del κατ᾽ ἐπ. ϑατέρου ϑάτερον.᾿

7) Codd. et Edd. ὑπό. At cf. v.c. Τπυογᾷ. VI. 19: Καὶ ὁ IVi- κίας γνούς, ὅτυ ἀπὸ τῶν αὐτῶν λόγων οὐκ ἂν ἔτι ἀποτρέ- ψδιδν κτὲ.

8) Praestat fort. Schol. lectio: διαλύδον ἐστὶν.

9) D. ἐπείπερ-

:) Schol. ἀπὸ τῆς γῆς.

— 118 —

vypoy αἀνασπῶν τῆς ἀτμίδος, τούτῳ μάλιστα τὴν πυρώ- δη 1) φύσιν αὔξει. χαλεπὸν δ᾽ ἣν τῷ τρέφοντι τὸ τρεφό“ μενον ἀνθεστάναι 2). διὰ τοῦϑ᾽ ὑπεῖξαν ἀλλήλοις.

CAPUT LVII.

"Hon δ' ἀντέστη χρυσηλάκατος, κελαδεινή, ᾿ς ρτεμις ἰοχέαιρα.

Οὐδὲ τοῦτ᾽ ἀλόγως εἰσήγαγεν “Ὅμηρος * P , ὥσπερ 5) ἔφην, Ἥρα μέν ἐστιν ὁ ἀήρ 4)" τὴν δὲ Σελήνην "Ao- «tuy ὀνομάζει" 5) πᾶν δὲ τὸ τεμνόμενον ἀεὶ πολέμιόν ἐστε τῷ τέμνοντι" καὶ διὰ τοῦτ᾽ ἐχϑρὰν ἀέρι τὴν σελή- γην ὑπεστήσατο, τὴν ἐν ἀέρι αὐτῆς φορὰν καὶ τοὺς δρό- μους ὑποσημαίνων. εἰκὸς 6) δὲ ταχέως νενικῆδϑαι τὴν σελήνην " ἐπειδήπερ 7) ó μὲν ἀὴρ πολὺς , καὶ πάντῃ κε- χυμένος, ἡ δ᾽ ἐλάττων 8) καὶ συνεχῶς ὑπὸ τῶν ἀερίων παϑημάτων 9) ἀμαυρουμένη, τοῦτο μὲν ἐκλείψεσι: 10) ,

1) D. πορφυρώδη.

3) Ita A, D. et Schol..— Schow. ἀγϑιστάμδνον.

5) D. ὡς. |

4) Ita Schol. — Schow. ἀήρ.

5) Omnis Heracliti demonstratio ei superstructa est derivationi, secundum quam Artemis est quasi '4egóvsueg, quemadmodum ᾿ϑηνὰ est ᾿ϑρηνᾶ, vel Κύπρις Κυοπόρις. Vid. Schol. 1]. Y. 67. "Hc δ᾽ ἐστὺν ἀὴρ, "Ἄρτεμις δὲ Σελήνη.) ἀδρότεμίς τις οὖσα, ἡ τὸν ἀέρα τέμνουσα, iE οὗ ἤρτηται. Similia docet Eustathius p.1268. 50.

6) Schol. δὐκότως.

7) D. ἐπεί.

8) D. ἑλάσσων.

9) Schol. παϑῶν.

10) A, ἐκλήψεσε. luvat proponere hoc loco Valckenaerii emen-

— 119 —

τοῦτο Ó' dyÀVi, καὶ ταῖς ὑποτρεχούσαις νεφέλαις " διὰ τοῦτο τῆς νίκης τὰ 1) βραβεῖα τῶ μείζονι καὶ συνεχῶς βλάπτοντι προσέϑηκεν.

A

CAPUT LVIII.

"Advra δ' áp! “Ἡφαίστοιο μεγὰς ποταμὸς βαϑυδίνης * Ἔν τοῖς ὑπὲρ ᾿Απόλλωνος καὶ Ποσειδῶνος λόγοις τὸν οὐράνιον ἡμῖν αἰϑέρα καὶ τὴν ἀκήρατον ἡλίου φλόγα δηλώσας 3), γῦν μεταβέβηκεν ἐπὶ τὸ ϑνγητὸν 3) πῦρ, καὶ τοῦτο ἀνθώπλισε ποταμῷ, τὴν διάφορον ἑκατέρου 4) φύσιν εἰς μάχην παροξύνας 5). πρότερον μὲν οὖν εἴκον-

ἀαϊϊοπδπι., cuius notitia ex eodem mihi manavit fonte, cuius su- pra mentionem feci, Quae, ut ab ipso Valckenaerio in lucem sit edita, quod nescio, nondum ut par erat in editiones est recepta, Editur apud Eurip. Orest. v. 1086:

μη’ αἷμά μου δέξαιτο κάρπιμον πέδον, μὴ λαμπρὸς αἰϑήρ, el σ᾽ ἐγὼ προδούς note ἐλευϑερώσας τοὐμὸν ἀπολίπουμέ Gs.

Corrigit Valckenaerius, quod clamat sententia et suadet concinnitas ,

μὴ λεῖμμά μου.

"3j Schol. καὶ τά.

3) ΟΕ. Eustath. ad Il. p.1269. 15 et qui non in omnibus cum Heraclito convenit, Schol. Hom. Il. Y. 69: ᾿“πόλλων ui» yàg ἐ- γαντιοῦταν Ποσειδῶνε, τὸ μερικὸν πῦρ TO παντὶ ὑγρῶ, et paullo infra: “Ἥφαιστος δὲ Ξάνϑῳ, τὸ ὅλὸν πῦρ μέροι τοῦ ὕδατος. S

5) CE. Heracl. Alleg. c. 26: δηλοῖ δὲ σαφῶς, ὅτε τοῦτο 9vy- τόν ἔστι τὸ πῦρ, ἐξ ὧν ἐπήνογκον.

4) D. ἑὁκατέρων. — Schol. ἑκατόρω.

5) Schol. παροτρύνας.

MO

τα") τὸν ἥλιον Ἠυὺσειδῶνε παρεισάχει 2), ψῦν δὲ τὴν ὑγρὰν οὐσίαν ὑπὸ τῆς πυρώδους ἡττωμένην᾽" δυνατώτε- ρον γὰρ τόδε τὸ στοιχεῖον ϑατέρου. τίς οὖν οὕτω μέμη- γεν, ὡς ϑεοὺς μαχομένους ἀλλήλοις παρεισάγειν , ὋὋμή- ρου φυσικῆς 3) ταῦτα δι' ἀλληγορίας ji NEC

CAPUT LiX.

?^Egai víAee οὖν τῆς " Ji&0og 4) καὶ NAP τὸν PM ἐναργῶς 'dualovOobvra: ΤΙριάμῳ δεδήλωκεν , ἀλληγορή- σας 5). οὐδὲν γὰρ ἔοικεν οὕτω πειϑήνιον ἀνδράσιν δργὶ" ζομένοις ,» οὐκ ἄργυρος... οὐ χρυσὸς, οὐ 6). δώρων πολὺ" τέλεια" μειλίχιον δὲ καὶ πρὸσηνὲς ἱκεσίας ὅπλον ἐστὶν ἡ διὰ τοῦ λόγου πειϑώ. Πάνυ γοῦν ἀληϑῶς Εὐριπίδης 7)"

i) A. μὲν εἴκοντα. ᾿:

3) Schol. παρδυσᾶγδν Ποσδιδῶνν. ᾿

5) Textum dedi, quemadmodum est apud Schowium, eo tantum discrimine, quod φυσυκῶς mutavi, nec temere ut videtur, in φυ- σικῆς. Nec tamen me fugit, Heraclitum, siquidem sapiebat, ita scribere non potuisse. "Cui hoc fortasse est restituendum : οὔκουν οὕτω μέμηνεν, ὡς ϑεοὺς μαχομένους ἀλλήλους παρδισάγευν, Ὅμηρος, φυσικῆς ταῦτ᾽ αὐτοῦ δι’ ἀλληγορίας ϑεολογήσαντος.

4) Vid. Schol. Il. 2. v. 486, i

5). Mutilum ac laeerum «capitis initium: sic fortasse est resarcien- dum: ἔπὶ ιτέλεν ovv τῆς ᾿Ιλιάδος (omittit haec vocabula Schol.) σφόδρα ἐναργῶς "Eguij»v ἀκολουϑοῦντα Πριάμῳ δεδήλωκα τὸν λόγον δῖναν, ἀλληγορήσας. Quod καί omisi ante σφόδρα, in eo secutus sum. Cod. A, et Schol. auctoritatem. . Addit bien δέδη- λωκδ Schol. ὁ ποιητής. ;

6) Ita D. et Schol, — Schow. οὐδὲ ἡ διὰ δώρων.

7) Schol. Εὐριπίδης φησὶν.

— 121 — Ovx ἔστι Πειϑοῦς ἱρὸν ἄλλο, πλὴν λόγος. !)

οἰ Τούτῳ. τε Πρίαμος, ὥσπερ ὀχυρᾷ 5) πανγτευχίῳ καϑώ- £z. ) καὶ μάλιστα τὴν ᾿Αχιλλέως ἐπέκλασεν 3) ὀργὴν, οὐκ ys ἀρχῇ δείξας δώδεκα πέπλους, δώδεκα δ᾽ ἁπλοίδας 4) χλαίνας, τά τὲ λοιπὰ τῶν κομισϑέντων δώρων" ἀλλ᾽ αἱ πρῶται τῆς ἱκεσίας 5) φωναὶ τοὺς ἄρσε- vag αὐτοῦ ϑυμοὺς ἐξεϑήλυναν *. |

μνῆσαι πατρὸς σοῖο 6) ϑεοῖς ἐπιείκελ᾽ ᾽Αχιλλεῦ,. — down 7) "vers ὁλοῷῶ ἐπὶ γήραος οὐδῷ 4), -

δὲ olrov προοιμίου τῶν λόγων συγήρπασεν 8) "Apa, καὶ σχεδὸν ἀντὶ Πριάμου γέγονε Πηλεύς. διὰ τοῦτο ἠλέ-

1) Versus est Euripidis ex Antigone (Dind. p. 91), quo utitur Aristophanes (Ran. 1391) ad perstringendum irridendumque poétam. . Cf. Schol, Aristoph. Ran. 1386 et Tzetz. ad Hes. Opp. 135, am et alterum. versum allegat:

καὶ βωμὸς αὐτῆς ἔστ᾽ ἐν ἀνθρώπου φύσει,

3) ἢ, ἐχυρᾷ

5) Ita A., D. et Schol. — Schow. ἐπήλασεν, cui explicando ir- ritam operam navavit Heynius, -— Villoison. dew At est in

Cod. Ven. B. iniu),

4) Ita D. et Schol. — A. δ, xr — Schow. διπλοΐδας, quod vulgatae apud Homerum (Il. 42. 230) lectioni praeferendum esse iudicat Galius ad. ἢ. 1., nec tamen accurate exposuit, cur ita sentiat,

5) Fort. leg. τοῦ ixscíov, Addit Schol. αὐτοῦ poids ἱκεσίας.

6) D. et Schol. so.

7) Ita Schol, — Schow. οἷος,

8) Schol. συναρπάσαντος ct in iis, quae statim subsequuntur, γεγονότος Πηλέως. :

a) V. Hl. 2. 486,

16

— 122 —

ηται μὲν ἄχρι τραπέζης * λουτροῖς. δὲ κοσμηϑὲν 1) ἀπο- δίδοται τὸ "Exropoo σῶμα" τοσοῦτον ἴσχυσεν ὁ τῶν παϑῶν ἑρμηνεὺς λόγος, ὃν συναπέστειλεν 5) “Ὅμηρος αὐτῷ J ; τῆς ἱκετείας 4) παράκλητον.

CAPUT LX.

τὰν οὐκ ἀπόχρῃ δ ὅλης τῆς ᾿Ιλιάδος. vinilo 5) ἡ Ὁμήρου φιλοσοφία, ἐν ἧἦ τὰ περὶ ϑεῶν ἠλληγόρησε; ζητῶμεν. 6) δὲ τούτων τι 7) περιττότερον, καὶ μετὰ. τος σαύτας ἀποδείξεις ἐνδεῖν ἔτει τὰ κατὰ τὴν ᾿Οδυσσειαν ἡγώμεθα; 08) Πλὴν δῥως., ἀκόρεστον γὰρ ἅπαν τὸ DO yd j τῆς ἐναγωνίου καὶ πολεμικῆς '"IMá0og ἐπὶ τὴν ἠϑικὴν μεταβῶμεν ᾿οΟδυσσειαν. οὐδὲ γὰρ αὕτῃ τελείως 10) ἀφιλο- σόφητος " ἀλλ᾽ ἐν ἑκατέροις τοῖς σωματίοις ὅμοιον. εὕρί- σχομὲν “Ὅμηρον 11), μηδὲν περὶ ϑεῶν ἀπρεπὲς ἱστοροῦντα: [δίχα δὲ τῆς τοιαύτης ἐμπειρίας 12) αἰψιττόμενον ].

1) Schol. βοσκηϑέν, 5) Codd. et Edd. ἀπέόστϑυλεν. 5) Schol. αὐτοῦ. 4) Ita Lo D. et Schol. — Schow., ὑκδσίας. : 5) Schol; συνάδδται. : ' 6) Codd. et Edd. ξητοῦμεν. - * 7) A. et D. τίς 8) Cf. Schol. Odyss. A. *Ynó9. — 9) Inserui γάρ e Cod, D., atque vitiosam mutavi interpunctionem; 116 enim Schowius: Πλὴν ὅμως ἀκόῤδοτον ἅπαν τὸ καλόν" ἀπὸ κτὲ, 19) fta À., D. et' Schól.. — Schow. τελξως: 1.) D. “Ὅμηρον δὑρίσκομδν ὅμοιον.

15) Quae uncis a me inclusa sunt vocabula, eiusdem videntur

— 123 —

CAPUT LXI. | asd ἐὺ

Αὐτίκα τοίνυν ἐν ἀρχῇ τὴν ὃ) ᾿Αϑηνᾶν ὑπὸ Διὸς ἀποστελλομένην πρὸς Τηλέμαχον 3) εὑρίσκομεν εὐλόγως. ἐπειδὴ 3) ἐκ τῆς ἄγαν νεότητος ἤδη τὴν εἰκοσαετῆ 4) ἡλικίαν ὑπερκύπτων ,'" μετέβαινεν εἰς τὸν ἄνδρα 5). καί τις αὐτὸν ὑπέδραμε τῶν γιγνομένων 6) λογισμὸς, ὡς οὐκ ἔτι 7) χρὴ διακαρτερεῖν 8) ἐπὲ τῇ τετραετεῖ 9) τῶν μνη- «o ἀψαείᾳ 10) * τοῦτον οὖν τὸν i ἀνα αμὴ ἐν -— esse farinae , 'cuius: iam "e per textum. Hérodjtwm Mus stravi. Sunt: interpolatoris , nec inyeniuntur in. optimo Cod, D,, neque apud Scholiastam, qui a vocabulis zeàeíog ἀφελοσόφη- zog raptim transit ad ea, quae sunt inde a capite 61. Emendan- dis corruptis interpolatoris verbis operam dederunt Gesnerus et Schowius, ille ἀπροπδίας, hic ἀπδιρίας pro ἐμπειρίας legendum . esse coniieiendo, — Is. Toussaint., in observv. critt, ad Palaephat. p. 9, quid.sibi voluerit dicendo: Ubi sí diga τὸ legeris, Gesneri con- iectura: facile carebis , mon intelligo, Praestat haud dubie Scho- wii coniectura Gesnerianae, ᾿

1). Schol. τὴν 4fvóg ᾿4ϑηνᾶν.

3) Schol. ἀποστ. eselav.

5) D. ἐπεί. εἰ 4) Schol. δἰκοσιδτῇ.

5) Ante Schowium ὄπ τὸν ἄνδρα edebatur. | Vera lectio est in utroque codice Vaticano; quam absque codicibus Valckenaerius in margine editionis Galeanae adscripserat. ^6) Schol. γινομένων.

7) Schol. οὐκότι.

8) Gesneri emendationem διαχαρτορεῖν pro διαμαρτυροῖν re- stituentis Cod. D. pulcre confirmat.

9) Cod. D. ini τῇ τϑτραδτῆ, — Schol. ini τϑεραδτῇ,

29) Schol. ἀσωτίαν.

16 *

— 124 —

μάχῳ λογισμὸν 1) ᾿“4ϑηνᾶς ἐπιφάνειαν ἠλληγόρησεν a ὁμοιωθεῖσα γὰρ 2) γέροντι ἥκει" παλαιὸς γοῦν 3) ὁμολο- χεῖται ξένος ᾽Οδυσσέως ὁ ἹΠπέντης εἶγαι. πολιὰ δὲ καὶ γῆρας, ἱεροὶ τῶν τελευταίων χρόνων λιμένες , ἀσφαλὲς ἀνθρώποις ὅρμισμα., καὶ ὅσον ἡ τοῦ σώματος ἰσχὺς ὕπο» φϑίνει, τοσοῦτον ἡ τῆς διαγοίας αὔξεται ῥῶσις.

CAPUT LXII.

ἴδιος τοίνυν παρεισελϑὼν ὁ ψοῦς ἐξεπαίδευσε τὸν Τηλέμαχον, οὐ ϑεὰ παρακαϑημένη, καὶ ταῦϑ' ἃ λέγει παραιψγοῦσα διαπεττεύοντος 4) * ἄγε δή, φησὶν, ὦ Τηλέ- μαχε, μειρακίου γὰρ ἤδη τὶ φρονεῖς πλέον" P

1) D. γοῦν. Ue

3) D. γοῦν.

5) D. γάρ.

*) Iusto fortasse est audacius, quod meam corrupti loci recen- sionem in textum recepi. Sed quo contortius atque infelicius unum- quodque est atque debet esse loci, quomodo vulgo edebatur, expli- candi conamen, eo confidentius meam. eoniecturam proposui, qua scriptori sententiam suam propriam esse restitutam , mihi est. persua- sum. Schowius, qui id bene vidit, quod disiecta atque separata in iis qui adhibiti erant codicibus (vera lectio est in utroque codice Vaticano) διὰ πεττδύοντος vocabula in unum coniunxit, sententiam ita arbitrabatur esse disponendam: τίνα τοίνυν παρευσελϑὼν ὁ νοῦς ἐξεπαίδευσε τὸν Τηλέμαχον; οὐ ϑεὰς παρακαϑὴημένης. παὺ ταῦτα, ἃ λέγεν, παραυνούσης, διαπδττδύοντος αὐτοῦ" ἀλλ᾽ ἄγε δή, φησιν, ὦ Τηλέμαχε xté. In quibus, quod in Codd. est διὰ metzevovrog* ἄγε δή in διαπεττεύοντος αὐτοῦ" αλλ᾽ aya δὴ mutavit, de reliquis securus ; quae vere unamquamque respu- unt-sanam interpretationem

— 125 —

vij ἄρσας ἐρέτῃσιν ἐείκοσιν , 4j τις ἀρίστη, ἔρχεο πευσόμενος πατρὸς δὴν οἰχομένοιο " 4)

πρῶτος εὐσεβὴς καὶ δίκαιος ἐκ βαϑείας τῆς διὰ τὴν ἡλικίαν ἀφροσύνης 1) ὑπεισῆλϑε λογισμὸς, ὡς οὐκ ἄξιον ἔτι 3) ἀργοὺς ἐν ᾿Ιϑάκῃ κατατρίβειν χρόνους, ἀμνηστίαν ἔχοντα τοῦ γεγεννηκότος 3) εἰ ἀλλ᾽ ἀναγκαῖον ἤδη ποτὲ τὸν 4) φιλοπάτορα, γαῦν 5) εὐτρεπισάμενον, ἐπὶ τὰς δια- ποντίους ἐκδραμεῖν 6) Κληδόνας, ἵνα τὴν ᾿ΟΕδυσσέως ἀπό- δημον ἄγνοιαν 7) ἀνιχνεύσῃ. δεύτερον δ᾽ ἐπὶ τούτοις διεσκέψατο, ὅπου μάλιστα δεῖ τῆν πατρῴαν ἐρευνῆσαι τύχην * ὑπηγόρευσε δ' ἡ φρόνησις, ἐγγὺς αὐτοῦ καϑεζο- μένη" s. Πρῶτα μὲν ἐς Πύλον ἐλϑὲ καὶ εἴρεο Νέστορα δῖον, Κεῖϑεν δὲ Σπάρτηνδε 9) παρὰ ξανϑὸν Μενέλαον. δ) ὁ μὲν γὰρ εἶχε τὴν ἀπὸ γήρως ἐμπειρίαν" ὁ δ᾽ ἀπὸ τῆς ὀχταετοῦς πλάνης ἐπανεληλύϑει 9) νεωστί" δεύτατος γὰρ ἦλθεν ᾿Αχαιῶν χαλκοχιτώνων 19). ἔμελλεν οὖν ὠφέλιμος

1) Ita. A. et D. — Schow. ἐκ βαϑείας ἀφροσύνης.

3) Codd. et Edd. ἐστίν.

8) Ita. A. et D. — Idem Heynius restituerat. — Schow. oae γηκότος.

4) D. ἤδη τόν. — Fort. ἤδη ποτὲ τὸν υἱόν.

5) D. νοῦνε

6) Ita cum Schowii MS. Angl. A. et D.

7) Heynius: ἀποδήμου ἄγνοναν. --- Fort. legendum est: ἀπο δημίαν ἄγνωστον. |

8) D. δ᾽ ἐς Σπάρτην 16. 9) ἐπανδλήλυϑε. D.

19) fta A. et D. — Schowius perperam versum Homericum resti- tuit , Odyss. A. v. 286. ;

a) V. Hom. Od. A. v. 280. b) Od. A. v, 284.

— 126 —

. αὐτῷ παραινῶν -γενήσεσϑαι. Νέστωρ.» τἀληϑῆ δὲ περὲ τῆς ᾿Οδυσσέως πλάνης ἐρεῖν Μενέλαος.

dedere Lxnt.

"Au δὲ. ταῦτ᾽. ἐννομενορν Ls MAMAS »

ἑαυτὸν cmt o s TII jos props οὐδέ τί σε jim jo Mate

| Νηπιάας ὀχέειν 2), ἐπεὶ οὐκέτι τηλίκος ἐσσί. 8) a)

εἶτα καϑ' ὁμοίωσιν τῆς ᾿Ορέστου ἡλικιώτιδος ἀρετῆς ds

τὴν ἴσην φρόνησιν ὥσπερ παιδαγωγὸς καὶ More λα ΕΝ

σμὸς αὐτὸν παρακέκληκεν 4) *

ἢ οὐκ ἀΐεις, οἷον κλέος ἔλλαβε δῖος ᾿Ορέστης y

πάντας ἐπ’ ἀνϑρώπους , ἐπεὶ i ἔκτανε πατροφονῆα 3 ἣ

tilodéns); ἐπαρϑεὶς λογισμοῖς , εὐλόγως μετέωρον αὐτοῦ τὴν διάνοιαν 5) ἐλαφρίζει. διὸ καὶ 6) προσείκασεν αὐτὴν 7)

Ὅμηρος ὄρνιϑι Ξ βέχων "

1) D. πϑρυκροτῶν.. .. - ἢ x2) ὀχεόν,

ὅ) D. ὄστί. δὴν Textum disposui eam secutus normam , quam Cod, p. lectio- nes indicabant. Quae interpolata postea atque disiecta apud Scho- wium hunc in modum erant edita: ὡσπϑρεὺ παυδαγωγὸς, καὶ πα- τὴρ ὁ λογισμὸς αὐτοῦ τὸ μεϑεκτικὸν (A. μεϑετικὸν) τῶν φρον- τίδων ἀνήγειρεν" εἴτα καϑ’ ὁμοίωσιν. ἡλυκνώτεδος ἀρετῆς: εἰς τὴν ἴσην φρόνησιν αὐτὸν παρακόκληκδν.. Quae bene ne Ante! quidem possunt.

5) D. ueze . -» αὐτοῦ. τὴν διάνοιαν,

6) In Cod, D. διό; in. Cod. H. διὸ καὶ est omissum.

7) Fort. leg. ᾿4ϑήνην. ,

a) Odyss. A; v; 296. b) Od. A. v. 298.

— 197 —

"Oprig δ᾽ ὡς ἀνοπαῖα διέπτατο. 4)

μεταρσία γὰρ ἡ φρόνησις, ὡς ἂν οἶμαι τηλικοῦτον ὄγκον ἐν αὑτῇ πραγμάτων κυοφοροῦσα 1) διὰγέστηκεν. ἀμέλει ταχέως ἐκκλησία συναϑροίζεται, καὶ πατρῴοις λόγοις ἐνρητορεύει. “τὸν δ᾽ ἀπόπλουν εὐτρεπίζει 2) ὅ τῆς ἀλληγορίας ἐπώνυμὸξ |. Φρονίου μὲν víóg ," Νοήμων δὲ τοὔνομα " δι’ ὧν ἀμφοτέρων οὐδὲν ἄλλο, πλὴν τὸὺς ὑπογυίους αὐτοῦ λογισμοὺς ὑπεσήμαιψενο᾽ ἐμβαίνοντι δ᾽ αὐτῷ τῆς γεὼς πάλιν συνεββέβηκεν ᾿᾿Αϑηνᾶ ; Μέντορι τὴν μορφὴν εἰκασμένῃ y ἀνδρὶ πρὸς φροντίδας τὴν διάὰλ γοιαν ἔχοντι, 9 φρυνήσεως μητέρα. 3). δι ὧν ἁπάντων ἡ

| κατ᾽ ὀλίγον ἐν τῶ Tuus ΠΝ ons ὁ i» roig

ἔπεσιν — Η »

1) Ante Gesnerum κυοφϑοροῦσα edebatur. Veram lectionem servarunt uterque Codex Vaticanus. Pro διανέστηκεν fort. leg. est ἐξανέστηκεν.

2) Schow.' et Codd. εὐτρέπιξεν.

8) Graviorem, si quid. video, hic locuslabem contraxit. — nullum paene ferunt auxilium. —Omittit Cod, D. vocabulum μορ- qj», pro δὐκασμένη exhibet δὐδομένη atque inserit τὴν. τῆς inter φρονήσεως et μητέρα, Πάλιν, quod in Codd; post δἰκασμένη sequebatur, Heynius recte ut. videtur inde migrare iussit atque inseruit ante συγεμβέβηκον, Sed contorta sunt, ne graviore verbo utar, atque inepta omnia vocabula ἀγδροὺ — μητέρα. explicandi tonamina. Ut dicam, quod sentio, Heraclitus, siquidem sibi ipsi volebat constare, debuit etymologicam addere vocabuli »Mentes?' il- lustrátionem , qua. nominis a se propositam allegoricam interpreta- lionem confirmaret, | Quod ita. potuit fieri :. ἀγδρὺ πρὸς φροντί- δας τὴν διάνοιαν ἔχοντι... φροντέδες γὰρ αἵ μένϑηρος. ΟΙΪ, He-

sych. οὐ Suid. i, v, Μένθηρδες.

«) Odyss. A. v. 320.

— 128 —

CAPUT LXIV.

Καὶ μὴν ὁ περὶ Πρωτέως λόγος, οὕτω πολὺς ἐκταϑεὶς ὑπὸ Μενελάου, τὴν ἐξαπατῶσαν εὐϑὺς ἔχει φαντασίαν, πάνυ μυϑώδης ὧν 1). γεγονέναι τῆς ἐν Αἰγύπτῳ νησί- - δὸς 5) ἄϑλιον ἔποικον, εἰς ἀϑανάτου μέτρα τιμωρίας παρελκόμενον, c βίος ἠπείρου καὶ ϑαλάσσης κοινὸς » ἀτυχεῖς ὕπνους μετὰ φωχῶν κοιμωμένῳ 3), ἕν᾽ αὐτοῦ κολάζηται καὶ τὸ τερπνόν" ϑυγάτηρ δ᾽ Εἰδοϑέα 4) » διὰ πατρὸς ἀδικίας ξένον εὖ ποιοῦσα καὶ γενομένη 5) προδότις αὐτοῦ * δεσμοὶ μετὰ τοῦτο, καὶ Μενέλαος ἔνε- δρεύων " εἶϑ᾽ ἡ πολυπρόσωπος εἰς ἅπαντα, ἃ βουλεται, ΤΙρωτέως μεταμόρφωσις, ποιητικοὶ καὶ τεράστιον βῦϑοι δοκοῦσιν , εἰ μή τις οὐρανίῳ ψυχῇ τοὺς ὁλυμπίους "Ouj- ρου μύϑους ἱεροφαντήσειε 6).

CAPUT LXV.

Τὴν γοῦν προμήτορα τῶν ὅλων ὑφίσταται γένεσιν, ἀφ᾽ ἧς τὸ πᾶν ῥιζωϑὲν,, εἰς ὃ νῦν βλέπομεν, ἥκει κα-

1) Ka Heynius, qui ó»' primus addidit.

2) Ita cum Gal. MS. Angl. Codd. A. et D.

5) Ita D. — Schow. κουμώμενος.

4) D. ϑυγάτηρ Ειδοϑέα.

5) A. qwrouéry.

6) D. ἱδροφαντάσδιδ. ^Tuvat conferre ad hoc caput Eustath. ad Odyss. p. 177. 40, et Scholion ad Odyss. 4f.384, quod e Cod. Marc. 613 descripsit Cobetius: 7λληγόρηταν παρὰ τῷ Ἡραπκλήτω περὶ τὸν Πρωτέα οὕτως. Tamen maximam partem Scholiasta diversa tradidit ab iis, quae sunt apud Heraclitum. Quod unuimn huc potest videri pertinere, est quod hisce verbis continetur: víveg

δὲ καὶ ἀλληγορικῶς Πρωτέα τὴν ὕλην xté.

(— 129 —

τάστημα " παλαιοὶ γὰρ ἦσάν ποτε χρόνοι, καϑ᾽ oU; ἀτύ- moror ἢ ὑπόλιμνον ἣν, οὐδέπω κεκριμένοις χαρακτῆρσιν εἰς τέλειον ἥκουσα μορφῆς 1) * οὔτε γὰρ γῇ 3), τῇ τῶν ὅλων ἕστίᾳ, κέντρον ἐπεπήγει βέβαιον, οὔτ᾽ οὐρανὸς περὶ τὴν ἀΐδιον φορὰν 3) ἱδρυμένος ἐκυκλεῖτο. πάντα δ᾽ ἣν ἀνήλιος ἠρεμία καὶ κατηφὴς 4) σιγὴ καὶ πλέον οὐδὲν ἢ πεχυμένης ὕλης 5)" ἄμορφος γὰρ ἀργία, πρὶν ἢ δημιουρ- γὸς ἁπάντων καὶ κοσμοτόκος ἀρχὴ σωτήριον. ἑλκύσασα τῷ βίῳ τὸν τύπον; τὸν κόσμον ἀπέδωκε τῷ κόσμῳ 6), διεζεύγνυ τὸν μὲν οὐρανὸν τῆς γῆς, ἐχώριζε δὲ τὴν ἤπειρον τῆς ϑαλάττης 7). τέτταρα δὲ στοιχεῖα, τῶν ὅλων ῥίζα καὶ γέννα, ἐν τάξει τὴν ἰδίαν μορφὴν ἐκομί- ζετο" [τούτων δὲ προμηϑέως κιρναμένων , ὁ ϑεὸς (πάντα διευκρίνησεν) » μηδεμιᾶς. οὔσης. Sedowes πέρὲ τὴν ἄμορφον ὕλην] 9).

:) Ka Codd. — Heyn. eig τέλδιον ἡκούσης μορφῆς. — Fort. - leg. est sig véAsvov ἧκον μορφήν...

3) Ita Heyn. — Codd. oie γὰρ γῆ 17.

..$) Veram lectionem dedit Cod. D. — Schow. megi τὴν αὐτὴν, τὴν ἀΐδιον. 4) Codd. οὐ Schow. κατηφοῦσα.

5) Ita. D. — Schow, ἦν ἤν — Gesnerus loci indolem , ut ap paret e versione Latina, atque sententiam scriptoris mon per- spexit, Mutavi interpunctionem , aut. dedi potius interpunctionem , quae apud Schowium erat nulla. Quod γάρ inserui - ἄμορ- gog, in eo nitor auctoritate Cod. A.

.$).Cf£. Eustath. ad ll. p. 977. 9 ἐπδὺ δὲ κόσμος. pier ὁ xóg- μος, καὶ διδκρίϑη τὰ πάντα.

7) Bis articulum inserui, ante γῆς et ante ϑυλθοψήνι Codicum in utroque loco auctoritatem secutus, quam sprevi, quum in voca- bulis διδξεύγνυ τὸν μὲν οὐρανὸν γῆς et A. et. D. darent, quod ferri nequit, διδξϑούγνυτο μὲν οὐρανὸς γῆς.

8) Lacunam in hoc loco agnovit Schowins, quaih ad explendam

17

— 130 —.

CAPUT LXVI. 2

-Howríog δὲ ϑυγάτηρ Εἰδοϑέα 1), duiieie "eT ἑκάστου γενομένη 5) ϑέα 3). διὰ τοῦτο, μία τὸ πρὲν ὧν — φύσις, ἹΙρωτεὺς εἰς πολλὰς DL ncc ὑπὸ " προνοίας ups Pg (

“Ἤτοι μὲν 4) πρώτιστα λέων γέψετ᾽ ἠυγένειορ, es “Αὐτὰρ ἔπειτα δράκων καὶ πάρδαλις ἠδὲ μέγας, σῦς" E Τίγνετο δ᾽ ὑγρὸν ὕδωρ καὶ δενδρέον ὑψιπέτηλον 2

διὰ μὲν οὖν τοῦ dst ἐμπύρου ζῴου, sd» Rs δηλοῖ. δράκων, δ᾽ ἐστὶν ἡ γῆ" τὸ γὰρ αὐτόχϑον αὐτοῦ καὶ γηγενὲς οὐδὲν ἄλλο πλὴν τοῦτο σημαίνει. δένδρον. γε μὴν ἅπαν αὐξανόμενον, καὶ τὴν ἀπὸ 5) γῆφ᾽ ὁρμὴν μεταρσίαν λαμβάνον 6), συμβολικῶς εἶπεν ἀέρα, τὸ

quum insereret vocabula πάντα διδυχρίνησον , a scriptoris, qui- cumque haec vocabula scripserit, sententia haud ita üultüm po- tuit aberrare, Sed quae uncis inclusi, in: Codd. D. et A. non ex- stant. Quae postea addita esse censeas, Facile enim ést demon- stratu, Heraclitum hoc modo ii$, quae de πρώτης οὐσίας in varias formas mutatione erant dieenda, finem: facere non potuisse,

3) €f. Schol. Od. 4f. A56. 3) D. γινομένη, —

5) Vertit Gesnerus: »Ab Homero Protei filia Eidothea tiomina- tur, idque bono iure, ut quae οἴδους ἑκάστου ϑέαν, hoc est ideae cuiusvis inspectionemi: exhibuerit." ^ Quae eredat qui poterit. Mihi Heraclitus, accentu "-— videtur —— — ἑκά- στου γενομένη θεά:

^) Homeri editiones : *4A4^. ἤτοι,

;5). Ita Heyn., A. et D. — Scho; ὑπό,

8) A. et. D. λαβών.

a). Θά. 4f. v. 456.

. -- 181 —

μὲν 1) γὰρ ὕδωρ εἰς ἀσφαλεστέραν ὧν προῃνίξατο δήλωσιν ἐκ τοῦ φανερωτέρου παρέστησεν εἰπών " ΓΊγετο δ᾽ ὑγρὸν ὕδωρ" ὥστε εὔλογον, τὴν μὲν ἄμορφον ὕλην Πρωτέα καλεῖσϑαι , τὴν δ᾽ εἰδωλοπλαστήσασαν Talis πρόνοιαν Εἰδοϑέαν. ἐξ ἀμφοῖν δὲ πᾶν διακριϑὲν εἰς τὰ συγεχῆ καὶ προστατικὰ 2) τῶν ὅλων σχισϑῆναι. πιϑανῶς δὲ καὶ τὴν νῆσον, ἐν ἤ ταῦτα διέτίλασε, Φάρον ὠνό- μασὲν " ἐπειδήπερ ἐστὲ τὸ σον γεννῆσαι 3). καὶ τὴν γῆν ἀφάρφωτον ὁ Καλλίμαχος εἶπε τὴν ἄγονον * | ἀφάρωτος οἷον . « » » « Ut. 4) φυσικῶς οὖν ἁπάντων πατέρα χῶρον ὠνόμασε Φάρον, ἐκ τῆς γογίμου τοσηγορίαρ. ὃ Meri ἐβούλετο, σημής vag.

CAPUT LXVII.

Τίσι γε μὴν ἐπιϑέτοις καὶ τὸν Πρωτέα. κεκόσμηπεν , ἤδη σκοπῶμεν *

1) D. τὸ γάρ. Θ . boi

3) Ita Schow., cuius v. annotationem. --- Codd. προστακευκά. -- Gesnerus συστατυκὰ aub συνδκτυκά,

5) D. φόρσαν. — Schow. τὸ γενγῆσαυ.

4) Codd. et Schow. γυνή. — Toupius, qui ad Hesydh. p. 499 coniecerat legendum esse y7, verum vidit ad Suid, ΠΗ. p. 210: »Heracl, d. alleg. "Hom. xoi τὴν γῆν... «. γυνή. Ubi tres postre- wiàe voces ex lambis Callimachi petitae sunt. Etymol. MS. Bibl. Par. ^4gágorog ἡ ἀναροτρίαστος γῆ" φάρος γὰρ ἡ ἄροσις. -- ἐν ὑπομνήσει (leg. ἐν ὑπομνήματι) Viggo» Καλλίμαχος (leg. Καλλιμάχου). Sed mendum subest , quod nemo vidit. Scribendum

ἀφάρωτος οἷον ... . γύη. Habes iam caput et caudam senarii," V. Hesycl i. v. φαροῦν et

φαρῶσαν,, Schow. ad h. 1. et Hlemsterhus. ad Hesych. i. v. ἀφάρωτος. 7.

^

— 182 — preste τις δεῦρο γέρων ἅλιος, viptovis 6). 4 τοὶ

Τὸ en γέρων 1), οἶμαι, τὸ τῆς ἀρχεγόνου καὶ πρώτης οὐσίας σημαίνει γεραίτερον, ὥστε ἀποσεμγῦναι τῇ πο- λιν.) τοῦ χρόνου τὴν ἄμορφον ὕλην. ἅλιον δ᾽ ὠνόμασεν, οὐ μὰ Zt, οὐ ϑαλάττίον τινα δαίμονα, καὶ κατὰ κυ- μάτων ζῶντα 3), τὸ δ᾽ ἐκ πολλῶν καὶ παντοδαπῶν συνηλισμένον , ὅπερ ἐστὶ συνηϑροισμένον.. νημερτὴς δ᾽ εὐλόγως oem: τί γὰρ ταύτης τῆς οὐσίας ἀληϑουργέσ- τερον» ἐξ ἧς ἅπαντα γεγενῆσϑαι νομιστέον. Καὶ μὴν καὶ ἡ Καλυψὼ τὴν πειϑὼ τῶν ποικίλων map ᾿Οδυσ- σέως λόγων “Ἑρμῆν προσηγόρευσε, μόγις μὲν, ἀλλ᾽ ὅμως 4) καταϑέλξαντος αὐτοῦ τὸν ἔρωτα τῆς νύμφης, ἵνα εἰς ᾿Ιϑάκην προπεμφϑείη. διὰ τοῦτ᾽ ὄρνιϑι προσωμοιωμέ- vog Ἑρμῆς ἐλήλυϑεν ἀπ᾽ ᾽Ολύμπου 5)" πτερόεντα γὰρ

1) Codd. et Schow. γάρ. — Articulum τό inserui ante τῆς. --- σημαΐνδν addidi e Cod. D.

2) Ita D. — Schow. zoAvzeío , quod antequam praestantissimam Cod. D. lectionem noveram, in πολυδτίᾳ mutandum. esse con- ieceram. . Est operae pretium videre, quemnam e. misere :cor- rupto vocabulo sensum extorserit Gesnerus in versione Latina. . Natus est error inde, quod rarioris usus vocabulo substituerunt librarii, quod erat tritissimum iisque notum. . Similis error suavissimum Lucianilocum hodieque premit atque contaminat. Est in Ver. Hist. . HM. 20: Εἶναι μόντον ye ἔλδγε Βαβυλώνιος, καὶ παρά ye τοῖς πλεύστους οὐχ Ὅμηρος; ἀλλὰ Τιγράνης καλεῖσϑαν. Ubi pro σιλδύστοις quantocius restituendum est. zzoAí zog.

5) Mutavi interpunctionem , minore posito pro maiore, quod est apud Schow., interpunctionis signo.

4) D. ἀλλ᾽ οὖν ὅμως.

5) Ita. A. εἰ D. — Schow. Οὐλύμπου.

a). V. Od. 4. v. 384,

—188 —

τὰ ἔπη κατὰ τὸν “Ὅμηρον , καὶ "— οὐδὲν ἐν ἀνθρώ, "tl jai 1).

v3 CAPUT LXVIII.

pom δ᾽ ἡμᾶς οὐδὲ τὰ μικρὰ παροδεύειν, ἀλλὰ καὶ δὲ' “Μείνων τὴν λεπτὴν ἐξετάζειν Ὃμήρου φροντίδα " τὸν γὰρ “Ἡμέρας καὶ ᾿Ωρίωνος ἔρωτα, πάϑος οὐδ᾽ ἀνϑρώποις εὔσχημον, ἠλληγόρησεν"

Ὡς μὲν, ὃτ᾽ ᾿Θρίων᾽ ἕλετο ῥοδοδάκτυλος ᾿Ηώς 7).

2) Πᾳαρεισάγεε γὰρ 3) αὐτὸν ἔτι νεανίαν, ἐν ἀκμῇ τοῦ σώματος, ὑπὸ τοῦ χρεὼν πρὸ μοίρας ἀνηρπασμένον 4). ἦν δὲ παλαιὸν ἔϑος, τὰ σώματα τῶν καμόντῶν 5), ἐπει-- δὰν ἀναπαύσηται τοῦ βίου, μήτε νύκτωρ ἐκκομίζειν, μήϑ᾽ ὅταν ὑπὲρ γῆς 6) τὸ μεσημβρινὸν ἐπιτείγηται ϑάλ- πος, ἀλλὰ πρὸς βαϑὺν ὄρθρον, ἀπύροις ἡλίου ἀκτῖσιν ἀνιόντος. ἐπειδὰν 7) οὖν εὐχενὴς νεανίας ἅμα καὶ κάλ- λει 8) προέχων τελευτήσῃ 9), τὴν ὄρϑριον 17) ἐκκομιδὴν

1) Quae h.l. de Herme traduntur, haud idoneo nec suo loco vi- dentur esse collocata. Quae ante allegoricam .de. Proteo. expositio- nem collocata, apte omnia ista exciperent, quae de Mentore, men- tis et rationis ἐπωνύμωῳ,, erant disputata.

...3) V. Schol. Hom, Od. E. 121.

3). Schol. νῦν.

,.. 4) Ita. Schol, — Schow. συνηρπασμόνον.

5) V. Is. Toussaint, observ. crit, p. 22. — Schow. καμνόντων,

6).D. ἂν γῇ. — Schol. éni γῆς, | . 2) Schol. ἐπάν.

8) Schol. κάλλος.

9) D. τβλδυτήσευ-

25). Schol. ὀλέϑριον.

a) V. 0d, E. v. 121:

— 134 —

ἐπευφήμουν 1) “Ἡμέρας. ἁρπαγὴν, ὡς οὐκ cnoDavóyzosg , ἀλλὰ δι’ ἐρωτικὴν ἐπιϑυμίαν ἀνηρπασμέγου. Ka0* “Ὅμη- ρον δὲ καὶ 3) τοῦτο, φασίν. ᾿ζΖασίων, ἀνὴρ γεωργίας ἐπιμελούμενος , καὶ δαψιλεῖς 3) τοὺς ἀπὸ τῶν ἰδίων ἀγρῶν καρποὺς λαμβάνων. : εἰκότως. ὑπὸ τῆς Δήμητρος ἔδοξεν ἠγαπῆσϑαι" à) ὧν “Ὅμηρος. οὔκ ἀσελγεῖς ἔφωτας ἱστορεῖ ϑεῶν, οὐδ᾽ dxoAaotag. ' Σημαίνων δὲ τὰς εὐαγεσ- τάτας, [Ἡμέραν τε καὶ “Ζ“ημήτραν], τοῖς ἀκριβῶς ἐρεὺ- νᾶν ἐϑέλουσι φυσικῆς ϑεωρίας εὐσὲβῆ “ἀφορμὴν χαρί- ζεται 4). -ào 1300 M 1

1) Ita A. Ἀν i Sohol, in εὐφήμου.

3). κα inserui,-Cod, D, secutus, Heynius post ᾿Ζασέων d putavit δό particulam. Qua non opus esse videtur,

$) Ita D. - Schow. δαψιλῶς,

4) Schow. σημαίνουν δὲ τὰς εὐαγεστάτας , “Ἡμέραν ἐν Δημή- τρᾶν" τοῖς εὐσεβῶς ἐρευνᾶν ξϑέλουσν φυσνυκῆς ϑεωρίας ἀκρυβὴ ἀφορμὴν χαρίξετὰν. — D. σημαΐνδν δὲ τὰς δυἀγεστάτας,, τ. δὺσ. ἂρ. ϑέλουσνε φυσικῶς ἀκρυβοῦς ϑεωρίας ἀφορμὴν χαρίξδ- ταν. À., ut Schowiüs, nisi quod habet inverso vocabulorum ordine ἀκριβῆ ϑεωρίας. — Mutavi σημαίνεν in σημαίνων at- qué in iis quae sequuntur restituere conatus sum turbatum voca- bulorum ordinem. Quo facto aliquanto concinnior sententia vi- detur evasisse, nec tamen omnibus numeris est absoluta. — Hey- nius, simili via ingressus, χαρυζόμενὸς putaverat esse legen- dum, vel καὐ inserendum ante τοὺς δὐσεβῶς. — Apud Cornutum, pag. 50 ed. Osann., de Musis haec leguntur: Εὐτόρπη δ᾽ ἀπὸ τοῦ τὰς ὁμιλίας αὐτῶν ἐπυτερπεῖς καὶ εὐαγωγοὺς εἶναι. Resti- iuendum est, quod iam Villoisonus- commendaverat , ἐπαγωγούς. Nec cum Osanno prae ἔπυτδρπδῖς spreverim vulgatum: εὐτδρπεῖς , quippe quod sit vox mere poética, Cornutis enim et Heraclitis quid sit poétieum , quid convéniat prosae orationis scriptori, mon am- plius dignoscitur; quin immo sublegunt poétis vocabula obsoletiora

UN Vete ΡΨ Ψ RR

1 o ; x δὲ μοιχείαν.

— 135 — CAPUT LüX^

Νῦν τοίνυν ἅπαντα 1) τἄλλα ἀφέντες , ἐπὶ τὴν διη- γεχῆ καὶ χαλεπῶς ϑρυλουμένην. ὑπὸ τῶν συκοφαντῶν κατηγορίαν τραπώμεϑα 3). ἄνω γοῦν 3) καὶ κάτω τρὰγ- φδοῦσι, τὰ περὶ "Adotog καὶ EU ἀσεβῶς. δι- ἀπεπλάσϑαι λέγοντες... ἀκολασίαν yàp ἐμπτεπολίτευκεν ἐν οὐρανῷ 4) , καὶ τὸ πὰρ ἀνϑρώποις , ὅταν γένηται, ϑανάτου τιμώμενον 5) οὐκ ᾿ἐδυσωπῆθη παρὰ ϑεοῖρ στο

et sonora, quibus . ieiunas , quas proponunf., dapes condiant. Quo altero praeteréa ad unum omnes infecti sunt morbo, est illa in uniuscuiusque nominis ἔτυμον inquirendi ut ita dicam rabies. Sed quum sermonis analogiam et leges'neque recte scirent neque curarent, dici'vix potest, quantüm in hoc genere deliraverint. Sed nostrum est, qui horum: scriptorum paramus editiones , nil. obscue rare atque. eradere corum quae peccáverint, .. Cornutus , ut. Euter- pae momen interpretaretur, nil aliud dicere potuit nisi. ἀπὸ τοῦ τὰς ὁμιλίας αὐτῶν δὐτερπεῖς eivow. ' Ex eodem fonte repetendus atque corrigendus est alter apud eundem Cornutum error. Edi- tionis enim Osanniae pag. 173 talia tradit de Dionyso: τυγχάνδε δὲ xol Διόνυσος ἤτον Διόνυξος ὧν, ἢ οὖν διάνυσος, παρὰ τὸ διαίνοειν ἡμᾶς ἡδέως. Ubi διαΐνδυν licet optimum sensum praebeat, tamen ut hüius farinae mythographorum. consuetudini satisfiat , non dubito cum Hemsterhusio (in margine ed. Gal. p. 214) διανύδυν praeferre. hi |

1) Ita: Codd. — Schow, νῦν ἅπαντα. T

2) D. — Schow. τραπῶώμενε" | (5) Ha: D; — Schow. γὰρ οὖν.

4) A. et D. ἐμπδήολ. ovgavo.

5) A. τιμωρούμενον.

— 136 —

dug "“ρεος φιλότητος ἐυστεφάνου τ᾽ ᾿“Ιφροδίτης, . ὥς τὰ πρῶτα μίγησαν ἐν “Ηφαίστοιο δόμοισιν 4).

Εἶτα μετὰ τοῦτο δεσμοὶ, καὶ ϑεῶν γέλωτες, ἱκεσία τε πρὸς «Ἤφαιστον Ποσειδῶνος. ἅπερ εἰ 1) ϑεοὶ νοσοῦσιν, οὐκέτε τοὺς παρ᾽ ἀνϑρώποις ἀδικοῦντας ἔδει κολάζε-. σϑαι. νομίζω δ᾽ ἔγωγε, καίπερ. ἐν Φαίαξιν ᾿ἀνϑρώποις ἡδονῇ δεδουλωμένοις ἀδόμενα͵ ταῦτα φιλοσόφου τινὸς ἐπιστήμης ἔχεσϑαι 5), τὰ γὰρ Σικελικὰ δόγματα καὶ τὴν ᾿Εμπεδόκλειον γνώμην. ἔοικεν ἀπὸ τούτων βεβαιοῦν, "Aog μὲν ὀνομάσας 3) τὸ véixog, ᾿““φροδίτην δὲ τὴν" φιλίαν" 4). τούτους οὖν διεστηκότας ἐν ἀρχῇ παρεισήγα- γεν Ὅμηρος ἐκ τῆς πάλαι φιλονεικίας εἰς μίαν ὁμόνοιαν κιρναμένους. ὅϑεν εὐλόγως 5) ἐξ ἀμφοῖν “Αρμονία γεγέ- γηται, τοῦ παντὸς ἀσαλεύτως καὶ κατ᾽ ἐμμέλειαν dps μοσϑέντος ". γελᾶν δ᾽ ἐπὶ τούτοις εἰκὸς ἦν, καὶ συνή--. δεσϑαι τοὺς ϑεοὺς, ἅτε δὴ τῶν ἰδίων χαρίτων οὐκ. ἐπὶ φϑοραῖς διϊσταμένων 6), ἀλλ᾽ ὁμονοοῦσαν εἰρήνην dyóv- τῶν" δυναταί γε μὴν καὶ περὶ τῆς χαλκευτικῆς τέχνης ἀλληγορεῖν.. ó μὲν γὰρ "Joe εἰκότως “ἂν δνομάζοιτο σίδηρος, τοῦτον δὲ ῥᾳδίως “Ἡφαιοτος ἐχειρώσατο" τὸ

1) A. οἷς. NENNT Y duos 736

4) €f. Schol, Od. 6. v. 266. Y esddhntyi Da

$) Schol. ὀνομάξζευ,

4) Schow. τήν δ᾽ "Agpodírz» φιλίαν. | ἰδὲ

5) Ita A., D., Schol, Heyn. et Valcken. ad Eur. Phoen. v. 829 (pag. 311). — Schow. δὐλογος , unde priusquam Codd. noveram lec- tionem , δὔκολος legendum esse conieceram.

6) Latet fortasse in corruptis Codd. vocabulis: τῶν ἀιδίων ἀρχῶν οὐκέτι ἐπὶ φϑοραῖς διϊσταμένων.

a) Od. Θ, ν. 267.

— 137 —

yàp πῦρ, ἅτ᾽, οἶμαι, σιδήρου κραταιοτέρας δυνάμεις μετειληχὸς, εὐκόλως ἐν αὐτῷ 1) τὴν ἐκείνου στερρότητα ϑηλύνει. “δεῖ δὲ τῶ τεχνίτῃ πρὸς τὸ κατασκευαζόμενον καὶ ᾿Αφροδίτης" ὅϑεν, οἶμαι, διὰ πυρὸς μαλάξας -τὸν σίδηρον, ἐπαφροδίτω τινὶ τέχνῃ τὴν ἐργασίαν κατώρ- ϑωσε. ἸΠοσειδῶν δ᾽ ἐστὶν ὁ 2) ῥυόμενος παρ᾽ “Ηφαίστου τὸν "4n 3) πιϑανῶς " ἐπειδήπερ 4) ἐκ τῶν βαύνων 5) διάπυρος ὁ τοῦ σιδήρου μυδρος ἑλκυσϑεὶς ὕδατι βαπτί- Derat , καὶ. τὸ. φλογῶδες ὑπὸ τῆς, ὑγρᾶς vines κατὰ“ σβεσϑὲν 6) ἀναπαύεται.

CAPUT LXX.

^ Καϑόλου δὲ τὴν ᾿Οδυσσέως πλάνην, & vig ἀκριβῶς ἐϑέλει σκοπεῖν, ἠλληγορημένην εὑρήσει" πάσης γὰρ ἀρε-- τῆς καϑάπερ ὄργανόν τι τὸν ᾿Οδυσσέα παραστησάμενος ἑαυτῷ, διὰ τούτου 7) πεφιλοσόφηκεν , ἐπειδὴ τὰς ἐκνε- μομένας τὸν ἀνθρώπινον βίον ἤχϑηρε κακίας, ἡδονὴν'

1) Vocabula à» αὐτῷ aut cum Πογηΐο sun? delenda, aut scri- bendum est i» αὑτῷ, . Multo gravius mendum ob eandem caussam eontraxit locus Anonym. d. Incredib., apud Gal. p. 91 (Περὶ *Zovc): ἀλλ᾽ ὑπὸ τῆς ἀφροδισίου ἀκμῆς μείξων καί καλλίων αὑτῆς ἐφαίνετο, ubi quantocius restituendum est αὑ τῆς,

,?) Jta A. et D. — Schow. δὲ 6.

5). D. "4ρην..

4) D. ἐπείπερ.

i Ita Valcken. ad Ammon. sis. —. Codd. et Edd. βαναύσων. |. 6) Codd. ὑπὸ τῆς ὑδίας. φύσεως κατασβεσϑ έν. — Schow. ὑπὸ t. ἐδ. pig. ὕδατι κατασβεσϑέν. —- Cf, Cornut. p. 102 Osann.: Kal γὰρ ὁ μῦϑος nagd. τῷ ποιητῇ ἐστὶ , παλαιότατος ev, ἐπειδὴ τῇ τοῦ πυρὸς δυνάμεν ὁ σίδηρος καὶ ὁ χαλκὸς δαμάζεται.

7) Ha ἢ, — A. δεὰ τοῦτο, sicut Schow,

18

— 138 —

μὲν 1), τὸ «Πωτοφάγων 2) χωρίον , ξένης γεωργὸν ἀπο" λαύσεως , ἣν ᾿Οδυσσεὺς ἐγκρατῶς παρέπλευσε" τὸν δ᾽ ἄγριον. ἑκάστου ϑυμὸν, ὡσπερεὶ καυτῆρι 3) τῇ παραινέσει τῶν λόγων ἐπήρωσε: Κύκλωψ δ᾽ οὗτος ὠνόμασται ὁ τοὺς λογισμοὺς ὑποκλωπώμενος 4). τί δ᾽, οὐχὶ πρῶτος, εὔδιον πλοῦν δι’ ἐπιστήμης ἀστρονόμου τεκμηράμενος, ἔδοξεν ἀνέμους δεδεκέναι 5); φαρμάκων “τε τῶν παρὰ Κίρκης γέγονε κρείττων, ὑπὸ πολλῆς σοφίας πομάτων ἐπεισάκα των κακῶν 1υσιν εὑρόμενος * ἡ δὲ φρόνησις ἕως “Διδου καταβέβηκεν, ἵνα μηδέ τι τῶν νέρϑεν ἀδιερεύνητον ἢ " ἔτι δὲ Σειρήνων ἀκούει, τὰς πολυπείρους ἱστορίας παν- τὸς αἰῶνος ἐκμαϑών" καὶ Χάρυβδις μὲν ἡ πολυδάπανος ἀσωτία καὶ περὶ πότους ἄπληστος εὐλόγως ὠνόμασται 6).

»

1) D. uiv γάρ. — A. uév qe τό.

3) Ita D. — Idem Heynius. — Schow. Aerógayor. | /.5) Ita D. — Schow. καυτηρίω. .. 4) Emendandae Codicum lectioni ὑπολωπῶν vel ὑπὸ λωπῶν viam monstravit. Hasius apud Bredow., 1.1. p. 254, ὑποκλωπῶν conii- ciendo. . Sed Graecis ea forma usurpata fuisse non videtur. Cf. Hesych. i. v.. ὑποκλωπωμένη. — MHemsterh. ad Hesych. II. p. 46 ὑπιλλωπῶν. — V. Eustath. ad Odyss. p. 346. 17.

5) Ita D. — Schow. δεδωκέναι.

$) Resarcivi, quantum potui ; locam vario nomine mutilum ac lacerum , codicum magnam partem praestantibus lectionibus usus. Ubi enim apud Schow. πεμμάτων, ἐπεισάκτων κακῶν οὐχ ἡττώ- usvog --- μηδὲ τῶν νέρϑεν --- τίς δὲ Σειρήνων οὐκ ἀκούδε, ibi Codd. istas exhibent lectiones , quas in textum recepi. Voca- bula zig δὲ Σδιρήνων »1&., ut apud Schow. leguntur ita a Mei- bomio sunt disposita. Cui et hunc et Heynium miror esse assensos., Nec tamen ibo infitias , vel in meliore Codicum textus recensione esse , quod graviter offendat, si cum hisce contuleris, quae sunt v. c. apud

-— 139 —

“Σκύλλαν δὲ, τὴν πολύμορφον ἀναίδειαν ἠλληγόρησε. διὸ δὴ καὶ κυνῶν οὐκ ἀλόγως ὑπέζωσται προτομὰς, ἁρπαγῇ τόλμῃ καὶ πλεονεξίᾳ πεφραγμένας "). αἱ δ᾽ ἡλίου βόες ἐγκράτεια γαστρός εἰσιν “ εἰ μηδὲ λιμὸν ἔσχεν 5), ἀδικίας ἀνάγκην " ἃ δὴ μυϑικῶς μέν ἐστιν εἰρημένα παρὰ 3) τοὺς ἀκούοντας εἰ δέ τις ἐπὶ τὴν 4) ἠλληγορημένην σοφίαν ἀαταβέβηκεν Sh , ὠφελιμώτατα τοῖς Mp A, γενήσεται.

Anonym. d. Inéred, p. 74 Gal.: ἑταῖραι δὐπρεπεῖς (αἱ Σδιρῆνες),

τῇ τὸ δι᾽ ὀργάνων μούσῃ καὶ γλυκυφωνίᾳ κάλλισται, αἷς οἱ

πιροσερχόμενον κατησϑίοντο τὰς οὐσίας. lta Anaxilas Comicus

apud. Athen. XIII. p. 558. C. de meretrice : HET à Θεανὼ δ᾽ οὐχὶ Σείρὴν ἐστὶν daétstishé»q y yu

V. Eustath. ad' Odyss. p. 468. sqq. — In iis quae sequuntur, veram lectionem πολυδάπανος ἀσωτία prabet Cod. D., et potuit suppedi- ditare: Eustath. ad. Od. p. 480. 37: ὅτε δὲ sig τινὰ (leg. eig τήν) πολυδάπανον ἀσωτίαν καὶ ἡ χάρυβδις ἀλληγορικῶς ἐκλαμβάνε- ταῦ; δῆλον ἐκ τῶν παλαιῶν. --- Schow. in texta ἡ δάπανος ἱστορία, in annotatione ἡ δάπανος περὺ δὐωχίας ἡδυπάϑεια. — Gesner. ἡ δάπ. γαστριμαργία. — Toup. ad Longin. p. 240: ἡ δάπανος ἄνϑρωπος.

1) Schow. δὴ κύνας — προτομαῖς — πεφραγμέναις. — D, δὴ καὶ κύνας --- προτομαῖς — πεφραγμένας. --- Heyn. δὴ κυνῶν --- προτομὰς — πεφραγμένη. Ὁ ! :

3) Heynius ἀκράτδια et ἔσχον; e quibus prius bene fortasse se habet, posterius haud dubie est falsum. | Quid scripserit Heraclitus , mihi non liquet. τ

5) Ita D, — Schow. zi.

4) Ita Heyn. — Codd. si δ᾽ ini.

5) D. μεταβέβηκεν.

I8 *

-- 100 --

CAPUT. LXXI. pues

Ζὸν μὲν γὰρ Aiokoy ἐξαιρέτως ἔγωγε νομίζω τὸν ἐνιαυτὸν εἶναι 1), ταῖς 5) δωδεκαμήγοις τοῦ χρόνου περιόδοις ἐνδεδεμένον. ὠνόμασται. γοῦν αἴολος, τουτέ- στι ποικίλος , ἐπειδήπερ οὐκ ἰσοχρόνῳ καὶ μονοειδεῖ κατὰ πᾶσαν ὥραν τῇ φύσει συνήνωται, διάφοροι δ᾽ αὐτὸν αἱ παρ᾽ ἕκαστα. μεταβολαὶ ποικίλλουσιν. ἔκ τε γὰρ ἀργα- λέου κρύους εἰς πραεῖαν ἡδονὴν ἔαρος γαληνοῦται, καὶ τὸ νοτερὸν τῆς ἐαριζούσης καταστάσεως ἔμπυρος ἡ τοῦ ϑέρους βία πυκγοῖ. μετόπωρον δὲ, φϑινὰς ὥρα καρπῶν ἐτησίων, τὸ ϑέρειον ἐκλύσασα 3) ϑάλπος , ὥραις χειμε- ρίαις προοιμιάζεται. ταύτης δὲ τῆς ποικιλίας ὁ ἐνιαυτὸς ὧν πατὴρ, εἰκότως αἴολος ὠγόμασται, παῖδα δ᾽ αὐτὸν ὠνόμασεν Ἱππότου" τί γὰρ οξύτερον χρόνου, ἀεὶ φέρον. μένῳ. καὶ (fores τῷ τάχει τοὺς ὅλους αἰῶνας ἐκμετρου- μένου; τί δ᾽ οὕτω ποδῶκες ; δώδεκα δ᾽ αὐτοῦ παῖδές εἰσιν οἱ μῆνες "

*EE μὲν ϑυγατέρες, 21 δ᾽ υἱέες ἡβώοντες.. 4) 3

Τὸ μὲν εὔκαρπον xal yóviuov τῶν τὸ OÉpog ἐμπιμπλάν- των 4) μηνῶν ϑηλείᾳ γονῇ προσείκασε, τὸ δὲ στερρὸν καὶ πεπηγὸς τῶν χειμεῤίων ἠρρένωσεν, οὔκ ἀσεβὴς δ᾽ οὐδ᾽ ὁ περὶ τῶν γάμων μῦϑος. ἀλλὰ τοὺς ἀδελφοὺς ἐνέ-

1) ΟΕ, Schol. Od. K. 6.

3) Ita A. — Schow. τοῖς. Y 5) Ita Heynius. — Codd. et Edd. ἑλκύσασα,

4) A. ἐκπιμπλάντων. i : a) Od. K. v. 6.

—- 141 —

μιξε ταῖς ὡδελφαῖς " ἐπειδήπερ ὑπ᾽ ἀλλήλων συμβέβηκε τὰφ ὥρας ὀχεῖσϑαι. ταμίας δ᾽ ἐστὶν ἀνέμων,

μὲν παυέμεγαι, ἠδ᾽ ὀρνύμεν, ὃν κ᾽ ἐθέλῃσιν. 4)

- "Eupqro: γὰρ αἱ τούτων φοραὶ, καὶ κατὰ προϑεσμίαν πνγέουσαι.1), δεσπότης δ᾽ ἁπάντων ὁ ἐνιαυτός.

JUST νῦν QusQAR UT xxm. *

Kai τὰ μὲν ὑπὲρ Αἰόλου τοιαύτης ἠξίωται φυσιολο- γίας. ὁ δὲ Κίρκης κυκεὼν ἡδονῆς ἐστὶν ἀγγεῖον, ὃ πίνον- τες οἱ ἀκόλαστοι διὰ τῆς ἐφημέρου πλησμονῆς συῶν ἀϑλιώτερον βίον ζῶσιν. διὰ τοῦτο οἱ μὲν ᾿Οδυσσέως ἑταῖ- Qo. χορὸς ὄντες ἠλίϑιος ἥττηνται τῆς γαστριμαργίας 5). ἡ δ᾽ ᾿οΟδυσσέως φρόνησις ἐνίκησε τὴν παρὰ Κίρχκῃ τρυφήν. ἀμέλει τὸ πρῶτον ἐκ τῆς νεὼς ἀνιόντι καὶ πλησίον ὄντι τοῖς προϑύροις ᾿Βρμῆς ἐφίσταται, τουτέστιν ὁ ἔμφρων Àó- yog. ὑφιστάμεϑα γοῦν ἐτύμως αὐτὸν “Ἑρμῆν λέγεσϑαι παν- τὸς τοῦ νοουμένου κατὰ ψυχὴν ἑρμηνέα τινὰ ὄντα. τε- τράγωνόν τε ζωγράφων καὶ λιϑοξόων χεῖρες αὐτὸν sc ay&y , ὅτι πᾶς ορϑὸς λόγος ἑδραίαν ἔχει τὴν βάσιν οὐκ ὀλισϑηρῶς. ἐφ᾽ ἑκάτερα κυλινδούμενος. καὶ μὴν καὶ πτε- oig 3) ἀνέστεψαν ἀὐτὸν͵, αἰνιττόμενοι τὸ παντὸς λόγου τάχος, εἰρήνῃ τὲ χαίρει" πόλεμοι γὰρ ἥκιστα 4) λόγων ἐν-

1) Usque eo in Heracliti editionibus, Allegoriarum textus contine- tur,' Quae iam sequuntur inde a vocabulo δεσπότης, e duobus hausta sunt Codicibus Vaticanis, de quibus in Praefatione est expo- situm.

3) Ita A. — D. πορὺ Κίρκην.

$) A. μὴν πτεροῖς. ᾿

4η Ita A. — D. οὐχ ἥκιστα.

a) Od. K. v. 22.

— —À

δεεῖς. τὸ γὰρ πλεῖστον ἐν αὐτοῖς κράτος εἰλήχασι χεῖρες. “Ὅμηρος δὲ καὶ διὰ τῶν ἐπιϑέτων τοῦτ᾽. ἔοικεν ἡμῖν σαφέ- στερον ποιεῖν. ἀργειφόντην τὲ γὰρ αὐτὸν ονομάζειν -οὐ μὰ AU οὐ τοὺς “Ησιοδείους μυϑους ἐπιστάμενος, ὅτι τὸν βουκόλον "Ἰοῦς ἐφόνευσεν , ἀλλ᾽ ἐπειδὴ μία παντὸς λόγου φύσις , ἐκφαίγειν, 1) ἐναργῶς τὸ γοούμενον; διὰ τοῦτο εἶπεν αὐτὸν ἀργειφόντην. ἐριούνιον δὲ καὶ σῶκον, ἔτι δ᾽ ἀκάκητα, ὅτι ἐκτὸς τῆς κακίας ὁ λόγος ᾧκισται, σώζει τε πάντα τὸν χρώμενον αὐτῷ καὶ μέγα ὠφέλησεν. τί δὴ οὖν διπλᾶς καὶ διχρόνους διένειμε τῷ ϑεῷ τιμὰς ,. τὴν μὲν ὑπὸ γῆν χϑονίαν, τὴν δ᾽ ὑπὲρ ἡμᾶς οὐράνιον ; ἐπειδὴ διπλοῦς ὁ λόγος. τούτων δ᾽ οἱ φιλόσοφοι τὸν μὲν ἐνδιά" Oerov καλοῦσι, τὸν δὲ προφορικόν. ὃ μὲν οὖν τῶν ἔνδον λογισμῶν ἐστὶν ἐξάγγελος 2), ὁ δ᾽ ὑπὸ τοῖς στέρνοις καϑ- εἴρκται 3). φασὶ δὲ τούτῳ χρῆσϑαι καὶ τὸ ϑεῖον. μηδενὸς γὰρ ὄντες ἐνδεεῖς τὴν φωνὴν τῆς χρείας ἐν αὑτοῖς στέρ- γουσι. διὰ τοῦτο οὖν “Ὅμηρος τὸν μὲν ἐνδιάϑετον eimi χϑόνιον. ἀφανὴς γὰρ ἐν τοῖς τῆς διανοίας βυϑοῖς ἀπε- σχότωται. τὸν δὲ προφορικὸν, ἐπεὶ 4) πόρρωθεν ἐστι δῆλος, ἐν οὐρανῷ κατῴκισεν. γλῶττα δ᾽ αὐτῷ ϑυσία 5) , τὸ μόνον 6) λόγου μέρος, καὶ τελευμταίῳ ἐπὶ 7) κοίτην. ἰόντες Ἑρμῇ σπένδουσιν, ἐπεὶ πάσης φωνῆς ἔστιν ὅρος ὕπνος. οὗτος οὖν ᾿Οδυσσεῖ παρέστηκε σύμβουλος 8) ἐπὶ

1) Ita. A. -- D. ἐμφαΐνδυν.

2) A. et D. ἔστι διᾶγγδλος.

3) Ita A. — D. καϑεῦκταν.

4) A. ἐπειδή.

5) A. οὐσία.

6) Fort. leg. uóveuov. v. Eustath, 1471. 13; 561, 34 et 1574. 80, 7) A, et D. κατά,

8) A. σύμβολος.

— 143 —

Κίρκην βαδίζοντι. καὶ κατ᾽ ἀρχὰς μὲν ὑπ᾽ ὀργῆς ve καὶ λύπης ὧν ἐπύϑετο φερόμενος, ἀκρίτως ἐνθουσιᾷ. μετὰ μικρὸν 1) δ᾽ ἐκείνων τῶν παϑῶν μαραινομένων ὑπανα- φύεται 2) τὸ μετὰ τοῦ συμφέροντος εὐλόγιστον. ὅϑεν “Ἑρμείας χρυσόρραπις ἀντεβόλησεν αὐτῷ. τὸ μέν γε χρυσοῦν ἀντὶ τοῦ καλοῦ παρείληπται. τὸ δὲ ῥάπτειν μεταφορικῶς dyrl τοῦ συντιϑέναι τε καὶ διανοεῖσϑαι. λέγει γοῦν ἐν ἑτέροις * κακὰ ῥάπτομεν ἀμφιέποντες ^). διὰ τοῦτο καὶ ὕϑους εἶπε πλοκίους, ἐπεὶ λόγος ἐκ. λόγου γινόμενος καὶ συρραφεὶς ἑαυτῶ εὑρίσκει 3) τὸ συμφέρον. οὐκοῦν χρυσόρραπιν εἶπε τὸν λόγον ἐκ τοῦ δύνασϑαι καλῶς βουλευύεσϑαί τε καὶ ῥάπτειν πράγματα... παραστὰς οὖν οὗτος ὁ λογισμὸς ἀπὸ τῆς ἀκρατοῦς ὀργῆς ἐπέπληξεν αὐτῷ, μάτην. κατασπεύδοντε" τίπτ᾽ αὖτ᾽ ὦ δύστηνε δε ἀκρίας ἔρχεαι οἷος 5), χώρου ἄιδρις. ἐών; ταῦτα πρὸς ἑαυτὸν ἐλάλησεν ᾿Οδυσσεὺς, μετανοοῦντε λογισμῶ τὴν πρότερον ὁρμὴν χαλινώσας 4). τὴν δὲ φρόνησιν οὐκ ἐπι- ϑάνως μῶλυ προσεῖπε, μόλις εἰς ἀν ϑρώπους ἐρχομένην 5). φύσις δ᾽ αὐτῆς ῥίζα μέλαινα, γάλακτι δὲ εἴκελον ἄν.- ϑὸς δ). πάντα γὰρ οὖν συλλήβδην τὰ τηλικαῦτα. τῶν ἀγαϑῶν τὰς μὲν ἀρχὰς προσάντεις καὶ χαλεπὰς ἔχει" γενγικῶς δ᾽ ὅταν ὑποστῇ τις ἐναϑλήσας τῷ κατ᾽ ὠρχὰς

1) A. κατὰ μικρόν. — D. κατὰ μικρῶν».

23) A. et D. ὑπαναλύδταιι"

$) A. συρραφῆσαν αὐτῶ γενόμενος sógloxt. -

4) A. τὴν προτέραν ὁρμὴν ἀναγαλινώσας. — D. τὴν προτέραν ὁρμὴν χαλινώσας:

5) A. μῶλυ μόνους ἀνθρώπους ἢ μόλις εἰς ὀλίγους ἐρχομένην, . 4) Od. r. 118. b) Od. K. 281, ubi πῇ δ᾽ αὖτ᾽, — A. τίφϑ'᾽ αὕτως, δύστηνε. c) 04d. K. 304.

P — 14144 —

mópo , τηνικαῦτα γλυκὺς ἐν φωτὲ τῶν ὠφελειῶν Óó καρ- πός " ὑπὸ τοῦ τοιούτου φρουρούμενος Vive e τὰ Κίρκης νενίκηκε φάρμακα: ὶ Eom

CAPUT LXXIII.

ἹΜεταβὰς δ᾽ ἐκ 1). τῶν ὑπὲρ γῆς ϑεωρημάτων οὐδὲ τὴν ἀφανῆ. καὶ νεκρὰν φύσιν εἴασεν ἀναλληγόρητον.5). ἀλλὰ καὶ τὰ ἐν “Αιδου συμβολικῶς ἐφιλοσόφησε. Κωκυτὸς οὖν 3). ó πρῶτος ᾿ονομάζεται ποταμὸς, ἐπώνυμον ἀνϑρωπίνου πάϑους κακόν: ϑρῆνοι γὰρ ἐπὶ τοῖς ᾿τεϑγεῶσιν οὗ παρὰ τῶν ζώντων 4) . Πυριφλεγέϑοντα δ᾽ ἐφεξῆς ὀνομάζει. μετὰ γὰρ τὰ δάκρυα ταφαὶ καὶ πῦρ ἀφανίζον ,, ὃ ἐστι ϑνητῆς σαρκὸς ἐν ἡμῖν. ἀμφοτέρους δὲ τοὺς ποταμοὺς εἰς ἕγα τὸν ᾿“ἀχέροντα συρρέοντας οἶδεν, ἐπείπερ ἐκδέχεται μετὰ τοὺς πρώτους κωκυτοὺς καὶ τὴν ὀφειλομένην ταφὴν ἄχη τινὰ xal λῦπαι χρόγνιοε, πρὸς ολίγας ὑπομγήσεις ἐρεϑίζουσαι τὰ πάϑη. Στυγὸς δ᾽ ἀπορρῶγ)ες οἱ ποταμοὶ διὰ τὴν στυχγνότητα ν᾿ καὶ τὴν ἐπὲ τῷ ϑανάτῳ oT) peas αἵδης μὲν οὖν ὁ ᾿αἀφανὴς τόπος ἐπωνιυίμωξς ὠνόμασταε. Φερσεφόνη δ᾽. ἀλληγορικῶς 5) ἡ τὰ πάντα πεφυκυῖα διαφϑεΐίρεεν., ἐν oig 002. ὄγχνῃ ἐπ᾽ ὄγχνῃ γηράσκει μῆλον, δ᾽ ἐπὶ μήλῳ 4). τὰ δ᾽ ἐνερριζωμένα πρέμνα τοῖς ἄλσεσιν

1) A. et D. δέ. |

?) A. μεταβὰς δ᾽. ὑπὲρ γῆς anidipdpeh οὐδὲ «..ἀναλληγόρη - τον. “-- D. ἀλληγόρητον. | 5216 |

$5) A. γοῦν. ,

5) Ita. &. e ἢ, ϑρηνοῦσι et. z6gt

95) A. et D. ἄλλως.

a) Od. H. v. 120.

-— 145 —

αἴγειροε καὶ ἐτέαι ὠλεσίκαρποι ^), τὰς δὲ ϑυσίας, συνω-

"- τῷ τόπῳ --.... τῆς 1) σελήνης ἀμαυρουμένης ὁ τοῦ ἡλίου κύκλος. ἀμβλυνεται »γ, καὶ πολλάκις ἄστρων

διαφεγγεῖς 2) ὁρῶμεν μαρμαρυχγάς. εὐλόχωρ οὖν τοῦτο

Θεοκλύμενος εἶπεν, ὁ τὰ ϑεῖα κλυων. εὗρε γὰρ ἄξιον᾽

τῆς φυσικῆς ϑεωρίας καὶ τοὔγομα.

gu T τς ψυχτὶ μὲν ὑμέων

o" κεφαλαί τὲ πρόσωπά Tt νέρϑε τε γοῦνα P).

Kal μὴν iy ταῖς ἐχλείψεδιν᾿ αἵματι προσφξερὲς᾽ χροιᾷ τὸ φαινόμενον 3). A EP. γάρ 4)" διὰ τοῦτο καὶ ἐπήγαγεν * ᾿

αἵματι δ᾽ Ἰώ μα 5) τοῖχοι ire τε. μεσόδμαι 2).

προθεαμία “δὲ τῆς dshayatog à ἣν Ἵππαρχος ἠκρίβωσε κατὰ τὴν ὀνομαζομένην τριακάδα καὶ νουμηνίαν, ἣν ᾿Αττικῶν παῖδες ἕνην τε καὶ νέαν. ὀνομάζουσιν. οὐδ᾽ ἂν ἄλλην τις εὕροι τῆς ἐκλείψεως ἡμέραν. ὃ τε οὖν Θεοκλύ- μένος ἱστορεῖ Ó) ταῦτα. τίς δ᾽ ἣν ὁ χρόνος 7), ἔξεστι παρ᾽ αὐτοῦ μαϑεῖν Pim gà NL IE D WM Ὁ τ 1) ἀηϊορίογαμὶ beud. dubie, avit hoe loco. CPETWT in utro- ^ que, odice. éxstant. (A.. ἀμαυρούμενος)» .vocabula omnino inter se coniungi atque explicari nequeunt.: . 23) Ha Aa RN διαφανεῖς.

5) D. αἵματος ὝΨΗ — A. αἵματο προσφερὴς χρόα τὸ βλεπόμενον.

4) γάρ addidi e Cod. A. — ἐκφοινίσσϑταν διά. D.

5) A. ἐρρέδαται. | ^ .. 8). lta A. — D. ἱστοῤοῖταῦ.

7) Codd. ἱστορεῖται) ταῦτα tig ἦν ὁ χρόνος.

a) Od. K. v. 510. ; b) 0d. Y. v. 351.

c) Od. Y. v. 354.

19

— 146 —

τοῦ μὲν φϑίνοντος μηνὸς, τοῦ δ᾽ ἱσταμένοιο P). —

τοσαύτη καὶ περὶ τῶν παρακολουϑούντων καὶ τῆς προ- ϑέσμίας ἡ κατὰ τὴν ἔκλειψιν 1) ἀκρίβεια, τί δεῖ τούτοις ἅπασι προσϑϊγαι τὴν ἐπὶ τέλει μνηστηροφονίας παρεστῶ-᾿ ὅαν ᾿αἰϑηνᾶν ᾿Οδυσσεῖ. τουτέστε τὴν φρόνησιν ; εἶ μὲν γὰρ ἐκ τοῦ φανεροῦ καὶ βιαζόμενος ἠμύνατο τοὺς AcÀve πηκότας, "Ἄρης ἂν αὐτῷ συνηγωνίζετο 5). νῦν δὲ δόλῳ καὶ τέχνῃ περιελϑὼν, ἵν᾽ ἀγνοούμενος ἕλῃ, διὰ συνέ- σεως κατώρϑῶσε. ἃ δὴ πάντα καϑ' ἕν ἀϑροίσαγτες 3) , ἀλληγορίας πλήρη τὴν ὅλην ποίησιν εὑρίσκομεν. '

CAPUT LXXIY. T

* Ag" οὖν ἐπὶ τούτοις ὁ μέγας οὐρανοῦ καὶ ϑεῶν ἕερο- φάντης “Ὅμηρος, ὁ τὰς ἀβάτους καὶ ᾿κεκλεισμένας ἂν- ϑρωπίναις ψυχαῖς ἀτραποὺς ἐπ᾽ οὐρανὸν ἀνοίξας, ἐπιτή- δειός “ἔστε κατακριϑήγαι δυσσεβεῖν, ἵνα ταύτης τῆς ἀνοδίου καὶ μιαρᾶς ψήφου διενεχϑείσης, ἀναιρεϑέντων τὲ τῶν ποιημάτων, ἄφωνος ἃμαϑία τοῦ κόσμου κατασκε- δασϑῇ, καὶ μήτε νηπίων παίδων χορὸς ὠφελῆται, τὰς σοφίας παρ᾽ “Ομήρου πρῶτον ὡς ἀπὸ τιϑήνης ποτιζόμε- vog γάλα, μήτ᾽ ἀντὶ παίδων οἱ νεανίαι καὶ τὸ παρηβηκὸς ἤδη τῷ χρόνῳ γῆρας ἀπολαύῃ 4) τιγὸς ἡδονῆς, πᾶς δ᾽ ὁ βίος ἀφαιρεϑεὶς 5) τὴν γλῶτταν ἐν χωφότητι διάγῃ 6) ;

1) D. ἔλλειψιν ἀκρίβεια. — A. ἔκλειψιν ἀκρίβειαν.

?) A. ἄριστ᾽ ἂν ὁ πόλεμος συνηγωνίζετο.

5).Α. διὰ δὴ πάντα. — D. ἀϑρήσαντες.

*) Ita A. — ἢ. ὃ παρηβηκὼς ἤδη τῷ χρόνω τοῦ γήρως μὴ ἀπολαύῃ.

5) A. ἀναιρεϑείς. 6) fta A. — D. διάξη.

d) Od. 5. v. 162.

Fs

— M7 —

Φυγαδευέτω τοίνυν ànó τῆς ἰδίας πολιτείας Πλάτων “Ὅμη- ρον, ὃς αὑτὸν 1) ἐξ ᾿Αϑηνῶν ἐφυγάδευσεν εἰς Σικελίαν. ἔδεε δὲ ταύτης τῆς πολιτείας Κριτίαν ἀπωστὸν ναι, τύραννος γὰρ, ἢ ᾿Αλκιβιάδην, τὸν ἐν παισὶ μὲν ἀπρεπῶς ϑῆλυν, ἐν δὲ μειρακίοις ἄνδρα, τὸν ἐν συμποσίοις ᾿Ελευσίνια παίζοντα, καὶ Σικελίας μὲν ἀποστάτην, Δεκελείας δὲ κτιστήν. ἀλλά τοι Πλάτων μὲν Ὅμηρον τῆς ἰδίας ἐξώρισε 3) πόλεως. ὁ δὲ σύμπας κόσμος Ὃμη- ρου μία φησὶν εἶναι πατρίς "

ὋὉπποίας τὸν “Ὅμηρον ἀναγραψώμεϑα πάτρης, Κεῖνον ἐφ᾽ ὃν πᾶσαι χεῖρ᾽ ὀρέγουσι πόλεις 3),

ἐξόχως δ᾽ ᾿Αϑῆναι 4), αἱ Σωκράτην μὲν ἀρνησάμεναι πολίτην μέχρι φαρμάκου 5), μίαν δ᾽ εὐχὴν ἔχουσαι δο- κεῖν Ὁμήρου πατρὶς εἶναι. II9g γε μὴν 6) αὐτὸς “Ὅμη- ρος ἐμπολιτεύεσϑαι τοῖς Ἰ]λάτωνος ἂν ἐκαρτέρῃσε νόμοις, οὕτως ἐναντίᾳ καὶ μαχομένῃ στάσει διῳκισμένων αὐτῶν ; ὁ uiv γὰρ συμβουλεύει κοινοὺς γάμους re καὶ 7) τέκνα. τῷ δ᾽ ἄμφω τὰ σωμάτια γάμοις σώφροσι καϑωσίωται. διὰ

3). A. ὡς αὐτόν,

23) A. ἐκβέβληκο τῆς ὑδίας πόλεως.

5) Restitui, quod latebat in corruptis ac laceris codicum lectio- nibus, Epigramma notissimum, quod est in Anthol. Planud. IV. 294, Tom. II. p. 715 ed. Iacobs., qui in altero versu pro. ἐφ᾽ à»: habet ἐφ᾽ o. Cl. Leon. Allatium d, patria Homeri p.25. — Cod. D. ποέας γοῦν ἀστὸν ὅμηρον ἀναγράψοιμιε πατρίδος, ἐκεῖνον, ὃν φῶτα so χεῖρας ἔχουσι πόλεις. — Cod. A. zr. y. & ὅμηρον ἀναγραψώ-- μδϑα πάτρης κεῖνον ὃν φῶτα καὶ χείρους ἔχουσι πόλεις.

4) A. A9 vas δέ.

5) Ita A. — D. Σωκράτους μὲν ἀρνησάμδναν nocere...

6) Ita A. — D. πῶς οὖν. 7) A. γάμους xai. 19"

— 118 —

μὲν γὰρ Ἑλένην ἐστρατεύκασιν “Ελληνες. διὰ AIgveló- πὴν δ᾽ ᾿Οδυσσεὺς πλανᾶται καὶ ϑεσμοὶ δικαιότατοι de ἀμφοῖν τῶν Ὁμήρου σωματίων παντὸς. ἀνθρωπίνου βίου ἐμπολιτεύονται. τοὺς δὲ Πλάτωνος διαλόγους ἄνω. καὶ κάτω παιδικοὶ καϑυβρίζουσιν ἔρωτες, οὐδαμοῦ δ᾽ οὐχὶ τῆς ἄρρενος 1) ἐπιϑυμίας. μεστός ἐστιν ὁ ὠνήρ. ϊούσας μὲν Ὅμηρος ἐπικαλεῖται ϑεὰς. παρϑένους ἐπὶ τοῖς λαμ- προτάτοις, τῶν κατορϑωμάτων , Onov τε καὶ γεννικὸν ἐστιν ἐπίτευγμα καὶ τῆς “Ομηρικῆς ᾿ϑειότητος ἄξιον . .«. ἰδ 3). οὐκ ἔλασσον ἢ κατὰ πόλιν διαταττομένῃ καὶ μεγάλαις ἡρώων ἀριστείαις. συνεχῶς οὖν καϑάπερ εἰς χῶρον αὐτῷ συνήϑη τὸν ᾿Ελικώνιον ἐφίσταται λέγων".

"Eonere νῦν μοὶ Moboat, ᾿Ολυμπιὰ δώματ᾽ — Otzwig ἡγέμονες Δαναῶν καὶ wolpavot ἦσαν 9). “Ἐσπέτε νῦν μοι Μοῦσαι, ᾿Ολυύμπιὰ δώματ᾽ ἔχουσαι. “Ὅστις δὴ πρῶτος ᾿“Ιγαμέμνονος ἀντίος ἦλθεν δ).5 1580 ἢ πάλιν ἡνίκα τῆς “Δ γαμέμνονος ἀνδραγαϑίας iin τοῖς τρισὶ ϑεοῖς ἥρωα σύμμορφον ὑμνῶν ἦν ὅν ἀλλ᾽ ὃ δ᾽

o i£ *

1!) A. &gosvog.

3) Conclamatum locum haud facile arbitror: exstiturum, qui ita possit sanare, ut ipsa scriptoris reyocet verba; cuius ne senten- tiam quidem ex iis, quae sunt in utroque codice eodem modo vitiose scripta, coniiciendo licet assequi. :

5) D. συνεχῶς οὖν καϑάπερ αὐτὸς πρὸς χῶρον συνήϑη τὸν Ελικώνιον ἐφίσταταν λέγων" ἕσπετε νῦν μοὶ μοῦσαὲ ὅστις Ἀτὲ. xul πάλυν οἵτινες κτὲ, ἡνίκα τῆς "Ay. ἄνδραγ: δνάρχοταυν:. — A. καϑάπερ “εἰς χῶρον αὐτῶ συνήϑη τὸν ᾿Ἐλυκώγιον ἐφέσζα- ταν λέγων ἔσπι.....-- ἐν ποίρανον ἦσαν, ἢ πάλιν ἡνίκα τῆς '"Ayau. ἀνδρ. δνέρχεταν roig τρισὺ ϑεοῖς 50. σύμμ. ὑμνῶν" Kanets . .... ἀντίος ἤλϑεν.

a) 1], B. v. 487. b) 11, 4. v.-218.

— 149 —

ϑαυμαστὸς 1) ἐν τῷ περικαλλεῖ Φαίδρῳ τῆς σώφρονος ὑπὲρ ἐρώτων διακρίσεως ἀρχόμενος ἐτόλμησεν ὡς ὁ “Δοκρὸς vius ἐν τῷ παρϑενῶνι τῆς ἁγιωτάτης 2) ϑεᾶς, ἄγος τι Μουσῶν κατασπείσας, τὰς σώφρονας ἔργων ἀσελγῶν κα- λέσαι βοηϑούς. « "yere δὴ, ὦ Μοῦσαι, εἴτε 0v ὠδῆς εἶδος λίγειαι εἴτε διὰ γένος μουσικὸν τὸ «Διγύων ταύτην ἔσχετ᾽ ἐπωνυμίαν, ξύμ uot λάβεσϑε τοῦ μύϑου 5)." περὶ vivog, εἴποιμεν ἂν 4) , ὦ ϑαυμασιώτατε Πλάτων, περὶ 5) οὐρανοῦ καὶ τῆς τῶν ὅλων φύσεως ἢ περὶ γῆς καὶ ϑα- λάσσης; ἀλλ᾽ οὐδὲ περὶ ἡλίου καὶ σελήνης οὐδὲ περὶ , ἀπλανῶν τὲ καὶ πλανήτων κινήσεως. ἀλλὰ τί τῆς εὐχῆς πέρας ἐστὶν, αἰσχύνομαι καὶ λέγειν " ἣν οὕτω δὴ παῖς 6), καλὸς, μᾶλλον δὲ μειρακίσκος, οὗ πολλοὶ μὲν ἦσαν ἐρα- σταὶ, εἷς δέ τις αἱμύλος, ὃς ἐπεπείκει αὐτὸν ἐρῶν ὅτι οὐκ ig καί ποτὲ αὐτὸν αἰτῶν ἔλεγεν ὧδε γυμνοῖς τοῖξ ὄμμασι τὴν ἀσέλγειαν οὐδ᾽ 7) εὐπρεπεῖ σχήματι τὸ τοῦ πράγματος αἰσχρὸν ὑποκχλέψας. τοιγαροῦν εἰκότως ὁ μὲν Ὁμήρου λόγος ἡρώων ἐστὶ βίος, οἱ δὲ Πλάτωνος διάλογοι μειρακίων εἰσὶν ἔρωτες καὶ πάντα 8) παρ᾽ Ὃ-

o3) A. ϑεῖος" Πλάτων».

3) lta A. — D. dÓsorárov. ἀν) Restitui- Platonis verba e Phaedr. p.237. A. ta enim Hera- cliti Codd. ἄγετε δὴ, Μοῦσαν εἴτε δι᾽ 09g εἶδος λιγείας (A. δἶδος λιγ..᾿.. size), εἴτο διὰ γένος τι μουσικὸν ταύτην ἔσχϑτε τὴν ἐπωνυμίαν σύμμον — (A. — τοῦδε τοῦ μύ- Sov. (4) A. δὕποιμ᾽ ἄν. "δὴ Codd. ὑπέρ. 28y D. ἣν παῖς. — A. ἣν δὲ παῖς οὕτω.

7) A. ὄμμασιν τὴν ἀσέλγειαν ὡς ἐπὶ τέλους ἀνέωξεν οὐδ᾽ δὐπρδοποῖ σχήματι.

8) A. πάντα τά,

-- 100 —

μήρῳ γεννικῆς ἀρετῆς γέμει. φρόγιμος ᾽Οδυσσεὺς, dv- δρεῖος «Αἴας, σώφρων Πηνελόπη. δίκαιος ἐν ἅπασι Νέστωρ, εὐσεβὴς εἰς πατέρα Τηλέμαχος, ἐν φιλίαις πιστὸς ὁ ᾿Αἰχιλλεὺς, ὑπὲρ ὧν παρὰ Πλάτωνι τῷ φιλο- σόφῳ ἐξώρισται τῆς πόλεως 1). πλὴν εἰ μὴ διὰ βίου ὠφέλειαν φήσομεν εἶναι τὰ σεμνὰ τῶν ἰδεῶν τερετίσμα- τὰ 2) καὶ παρ᾽ ᾿«Αἀριστοτέλει τῷ μαϑητῇ γελώμενα. διὰ τοῦτο ἀξίας οἶμαι τῶν x«0^ “Ὃμήρου. λόγων τὰς δίκας Mire ἀκόλαστον γλῶσσαν ἔχων αἰσχίστην νόσον, ὡς ὁ Τάνταλος, ὡς ὁ Καπανεὺς, ὡς οἱ διὰ. γλωσσαλγίαν μυρίαις κεχρημένοι συμφοραῖς. πολλάκις ἐπὶ τὰς τυραν- yux&g ἐφθείρετο ϑύρας, ἐν ἐλευϑέρῳ δὲ σώματι δουλικὴν ἠνέσχετο τύχην καὶ μέχρι. πράσεως. οὐδ᾽ εἷς γὰρ ἀγνοεῖ τὸν Σπαρτιάτην Πόλλιν 3), ᾧ οὐδ᾽ ὡς «Διβυκοῦ χάρις ἐλέου σέσωσται, καὶ “μνῶν εἴκοσι καϑάπερ ἀνδράποδον εὐτελὲς ἐτιμήϑη, καὶ ταῦτα τῶν εἰς Ὅμηρον ἀσεβημάτων ὀφειλομένην τιμωρίαν ὑποσχὼν ἀχαλίνου 4) γλώσσης.

1) Quod scripsi, haud dubie ab Heraclito ita non est profectum. Sed retinui, quae e Codd. vestigiis tamquam sana prodierunt ah; iectis reliquis, Ita enim D: πλάτωνυ τῷ φυλοσ, τῆς τοῦ go TOU Πλάτωνος ἐξώρισταν πόλεως. — A. πλάτ. τῷ φιλοσόφῳ πλὴν εἰ μὴ νὴ δία τυμὴν lacuna ὠφδλήσομεν δἶναν τὰ σεμνά.

5) Spectat Aristotelis. locum in ᾽4ναλ. Ὕστ. pag. 228. 28. Cf. omnino Hemsterhusius in Addend. ad Thom. Magist. ed. Bernard. p. 908. 3.

5$) Codd. Πῶλον. Quae sid dude pessime habita vocabula, ita fort. possunt emendari: ᾧ δουλεύων Λιβυκοῦ χάριεν ἐλέου σέσω-- σταν. Qui enim redemit e servitute Platonem , Annmiceris fuit Cyrenaeus , de quo Diog. Laert. in vita Plat. et Olympiod, V. Plat., pag.3. ed. Westerm.

*) Codd. omisso quod necessario requiritur participio, ejiis

gia» ἀχαλίνου γλώσσης.

— 151 —

CAPUT LXXV.

Iloóg uiv οὖν Πλάτωνα καὶ πλείω λέγειν δυνάμενος ἐῶ. τοὔνομα τῆς Σωκρατικῆς φιλοσοφίας αἰδούμενος. Ὃ δὲ Φαίαξ φιλόσοφος ᾿Επίκουρος, ὁ τῆς ἡδονῆς ἐν τοῖς ἰδίοις κήποις γεωργὸς, ὁ πᾶσαν ποιητικὴν ἄστροις σημει- ὠσάμενος 1), οὐκ ἐξαιρέτως μόνον “Ὅμηρον, ἄρ᾽ οὐχὶ καὶ ταῦϑ᾽ ἃ μόνα τῷ βίω παρέδωκε αἰσχρῶς ἀγνοήσας παρ᾽ ὋὉμήρου κέκλοφεν ; ἃ γὰρ ᾽Οδυσσεὺς ὑποκρίσει παρ᾽ *AA- κίνῳ μὴ φρονῶν ἐψεύσατο ταῦτα ὡς ἀληϑεύων ἀπεφή- γᾶτο τέλος.") βίου, ὅταν

εὐφροσύνη μὲν ἔχῃ κατὰ δήμον ἅπαντα Δαιτυμόνες δ᾽ ἀνὰ δώματ᾽ ἀκουάζωνται ἀοιδοῦ 3). Τοῦτό τί μοι κάλλιστον ἐνὶ φρεσὶν εἴδεται εἶναι 4)"

λέγει δ᾽ ᾿Οδυσσεὺς οὐχ ὁ παρὰ Τρωσὶν ἀριστεύων., οὐχ ὁ Θράκην κατασκάπτων 4) οὐδ᾽ ὁ τὰς παρὰ “ωτοφάχγοις 5) ἡδονὰς παραπλέων, οὐδ᾽ ὁ τοῦ μεγίστου Κυχλωπος ἔτι μείζων, ὃς ἔτι ζῶν εἶδεν αἴδην, οὐχ οὗτος ᾿Οδυσσεύς ἐστιν ὃ ταῦτα λέγων, ἀλλὰ τὸ βραχὺ τῆς Ποσειδῶνος ὀργῆς A«- w«vor, ὃν οἱ βαρεῖς χειμῶνες ἐπὶ τὸν Φαιάκων ἔλεον ἐξεκύμηναν. ἃ δὴ παρὰ τοῖς ὑποδεξαμένοις 6) ἐνομίζετο

1) Codd. σημηνάμενος. At cf Ael. Hist. Anim. II. 7; Liban. I. p. 347; Paroemiogr. Gr. ed. Scbneidew. I. p. 206 et Erasm. Adag. p. 128.

23) A. τέλη. — Ὁ. τέλει. 5) D. ἀοιδῆς.

4) Quamnam Odyssei ἀρύστδγαν his verbis possit indicare He- raclitus ignoro.

5) A. παρὰ τὰς λωτοφάγους. — D. περὺ λωτοφάγους.

$) Ita. A. — D. δοξαμένοις.

a) V. Od. I. v. 7 sqq.

— 102 —

τίμια τούτοις ἐξ ἀνάγκης 1) συγκαταινεῖ, μίαν εὐχὴν πεποιημένος ἣν ἀτυχῶν ἐπαρᾶται"

δός μ᾽ ἐς Φαίηκας φίλον ἐλϑεῖν ἠδ᾽ ἐλεεινόν 4). ἃ δὴ πραττόμενα φαύλως οὐκ ἐνῆν διδάσκοντα βελτίω ποιεῖν τούτοις διὰ τὸ χρειῶδες ἠναγκάσϑη μαρτυρεῖν. ' AM oy" ᾿Επίκουρος ἀμαϑίᾳ τὴν ᾿Οδυσσέως πρόσκαιρον, ἀνάγκην βίου κατεβάλετο δόξαν, ἃ παρὰ Φαίαξιν det vog ἀπεφήνατο κάλλιστα ?), ταῦτα τοῖς καλοῖς κήποις φυτὰ 3) ἐμφυτεύσας. ᾿Επίκουρος μὲν οὖν οἰχέσϑω πλείο- v&g οἶμαι περὶ τὴν ψυχὴν ἐσχηκὼς νόσους ἢ περὶ τὸ σῶμα" τὴν δ᾽ Ὁμήρου σοφίαν ἐκτεϑείακεν αἰὼν σύμπας καὶ προϊόντι τῷ χρόνῳ νεάζουσιν ἀεὶ αἱ 4) ἐκείνου χάρι- τες. οὐδ᾽ εἷς δέ ἐστιν ὃς οὐκ εὔφημον ὑπὲρ αὐτοῦ γλῶσ- σαν ἀνέῳξεν. ἱερεῖς δὲ καὶ ζάκοροι τῶν δαιμονίων | ἔτι ἐῶν αὐτῶν πάντες ἐσμὲν ἐξ ἴσου. |

Τούσδε δ᾽ la φϑινύϑειν 5), ἕνα xal üVo, τοί κεν "4 χαιῶν

ψόσφιν βουλευωσ᾽ --- ἄνυσις δ᾽ οὐκ ἔσσεται αὐτῶν ^). —

1) Ita. A. — ὃ. ἐξάδων. | Explicit. Cod. A. in vocabulo died arsi, Cetera desunt.

2) D. δόξαν; παρὰ Φαίαξυν 6xsivo ἀπεφήνατο κάλλιστα,

5) D. φυτὰ κήποις.

4) D. γνδάξουσιν oi.

5) D. τοὺς δ᾽ ξα φϑινυ... .᾽

a) V. Od. Z. v. 327. b) V. Hl. 5. 346.

——— UN. mm

INDEX

LOCORUM HOMERICORUM, AB HERACLITO GITATORUM.

lliadis 4. 433. .

Pag. 63.

10, 24.

Pag.

lliadis A. 23.

» 442, . » 6l. R. 34A2;.

46.

»

385. .

29.

21.

31.

55.

Εν

e$ οὐ ὦ οὐ o coge οὐ 5 ci € wo b p GM Db dp co & GM €676"8 4 8 “6.

- " "

" "

“τὸ cO O οὗ ὦ σὴ d ὦ 5 Ὁ ἢ Εἴ οὐ εὖ ὁ) - B

oo 0 — — «ὦ. & 4 N aamqPd ^a & δ ...δϑϑ wA [o7 pA “ὦ uo πὰ πὸ ci οἱ c οἱ οὐ τῷ os cw - cS c 0$ οὐ a8 WU AN Ge CA AS BT im "al LI RC. d

40 o - ow c ow ὦ εἱ 5. 8.5 ΒΞ ΕΒ. “ — o — ὦ 00) cS C6 cM c aD e DA SA m. Vm TR. A TAS; 079 B^ ^ ^R X49. ^ wu 5 4 .A A

"»

$' 75.

*

» 1. 502.

23.

»

» 329. .

»

76.

Ἀ

A26. .

148.

487. .

d. 220.

»

» 148.

A4. 218.

5. »

»

»

19,

»

Eg ats

lliadis M. 27. . Pag. 77. Odysseae 4. 32, Pag. 6. » N. 1&8 . »3,98. ». » 280,288.»125. » m 88^. . on 09. » » 290,298.» 126.

158 41b. δι τε ed »...920...... », 127.

»^wcoqNT s vas Mta LP IS. 709 NM

Y ha

» "» 200 . »' 100. » » 295. » 100. δος 3 διιυ κέν ἡ BD ae ood B OR ERN » o» 2h6. . .» 546. » » 456. ». 130. 9» 5.28845 » 1.90, » » 805. » 4 ». » SEM uS.» un »:. ἀπ » 133. »*». 350.57 » 82. » - 4. 102. P» wb »* O0 18:06; » 88, » » 2327. » 152. $^.» A200). x: 95. » H. 120. » 144, » .»' IlOki o 9. δ 0. 267. » 136. ). » 190023 » :86. »: » 206. LEE ΤῊ 4 x. 299838 . « 17. » ἐν 388) "9o UE τῶ, ΘΒ, δ 48 » 1 7. » 151. b o» 309.85] » 03; » «K, 6. » 140, $^.» 9IOOKI » 19. » 55 2 » 14], b) ^ s 4. » 92, » » 281,304. » 143. » . » 483,484 » 103. » » 910. » 145. ὃ. »:88)3,:. » 105. » 4A. 5^9, » 90, » » 533-537.» 102. » . » 578,580.» 38. » "m'222955i » 39. » «N;298 ww» HE j^ OXoBIUS » MO. o£» «E ἼΒΒΡ "C9 TG. boo» 27000. 72... 108. » O0. 299: » 96. » ow 5S0» 22 » » 410: » 16. » X. 20MM ὦ "8, » Ys "a » 27. » .. 486. . » 12l » » 351,354.» 145.

4 INDEX SCRIPTORUM ,

IH.

QUI PRAETER HOMERUM AB HERACLITO CITANTUR.

Aleaeus. . . Alexander Ephesius. Anacreon.

Anaxagoras Clazomenius . .

Anthologia Planudea Apollodorus. Archilochus. Aratus. : Callimachus. . . Crates . .

Empedocles Agrigentinus.

Epicurus . . . . . Eratosthenes (Hermes). Eudoxus.

Euripides. ; Orestes. . Chrysippus. Ineert, trag. Anligona. .

Heraclitus philosophus. .

. 9l. 105. 136.

20 *

105. 131. 58.

6. 151. 152. 107. 105,

l. 150. A7. 49.

4 HE

91. 92,

Herodicus. Hesiodus. . . . Hipparchus. Plato.

Respublica.

Timaeus. Stoicorum principes. Thales Milesius, Xenophanes Colophonius Zoilus Amphipolites..

Phaedrus. à HI

— 56. — Pag. 22. 142, ie 145. Win mura. 59. 27: MALO ID Xd... 3» INE οὐχ τ RUD. Qu ἐν ον NM NN 36.

* * LJ . 4 . , . " . * 29.

i

HI.

í

INDEX SCRIPTORUM ,

IN QUIBUS TENTATUR EMENDATIO.

"REIAPSSK ON Bof ag Pag. Anacreon. . ... * (mors ἢ omoH lorP- Anonymus de Incrediblibus : ^ ^89... 197. Anthologia Planudea. xi. 147. Aristophanes (Nubes). . . AN VS Au ams ἢ PERENNE Lua noc oos oo oe RM. MA, Cramer, Anecdota Oxoniensia. : 49. Demoeriti sententiae (apud Gal. Opusc. Mythol. . . 3. Eratosthenes. : Catasterismi. RAS A. ab a ς« 0. Hermes. : 108. Eiymologicum MS. Bibl. Paris. 131. Euripides. ; Chrysippus. 47. Orestes. s. Lea e^ Mores dai to er MS ΠΝ ouo. τῴ πριν iu omo WIDRRRS. MAD Isocrates. Areopagilieus. «5. eer on τ τον 93. Panegyrieus. . 7. e nn 99. Lucianus. Iudieium Vocalum. . . « « « « « « « 110. Verae Historiae. ... » « . . . 89. 99. 132.

Vitarum Auctio.

32.

488 —

Plato.

MCN EO UNUSUAL T, Lol Maé MEM de Logibu. ὁ. NE. . .. . ΨΩ qe MARRE RUNE Timaeus. ΘΙ XXORL. . . τς UE

Pella. 5. ue Ne ET o Scholia in ρα θη 'lodiüii: p ib » » Homerum .... «.. . .. 2 80 DES!

Simplicius. . . ποὺς Sophocles (Trachiniae).- A MMC de ςΌὉ Stobaeus . . . Su e oTi» c mesa

Vita Homeri (apud Galeum). ἀπ στο Xenophon (Oeconomieu). . . . . . . . «Ὁ 99. οὐ ἀπ φῶ MAS E

οὐρα HÀ Chain sd

T

A "Ὁ

Se Mura

PA Heraclitus ;, author of 4035 "Allegoriae hometiose*

HA Heracli ti 411] 1851 homericae * aMegoriae

)4———

PLEASE DO NOT REMOVE SLIPS FROM THIS POCKET

UNIVERSITY OF TORONTO LIBRARY

uw 5, ε JM

e. ó z : z - z x Κρ S : x Vas re - z : : E : ? ἊΣ c τ Ἢ gi ΠΣ yer DE

τ b

uu RETURN

᾿

zl Ai3rasxrtuiss