■)"l, >--.

ï«* 'f,

.'■•«i-^'

■^T

^C'^'

^••^

-i^,'^%

i

/#^'%^"

■''• -J^'

Â*^:-'
??♦*-

..>:

i --^

H-:

COLLECTION
OF

William Schau s

®

PRESENTED
TOTHE

National Museum

MCMV

NOCTUA RADIANS. 163

NOTE XXI.

NOTICE
SUR LA NOCTUA (APATELA?) RADIANS, WESTW.

P. C. T. SNELLEN.

Sous le nom susdit, feu le Prof. Westwood a décrit et
figuré daus son ouvrage intitulé » Cabinet of Oriental Ento-
mology" (p. 58, pi. 28 , fig. 4) , un Lépidoptère Hétérocère
d'un aspect un peu insolite. A la première vue, on croirait
avoir affaire à un Oosside du voisinage du genre Zeuzera
Latr., auquel la forme allongée de ses ailes antérieures à
sommet arrondi fait en effet penser. Je présume que ce
facies étrange a empêché Guenée de le comprendre parmi
les Noctuélites dans son grand ouvrage sur cette famille.
Pourtant, l'espèce se classe indubitablement parmi les Noc-
tuelles, et Mr. Westwood avait bien vu quand il considé-
rait son espèce comme telle , quoique le nom générique
iVApatela Stephens , qui correspond au genre Acronycta
Ochs., Guenée et Lederer , me semble appliqué fort au hasard.

J'avais depuis longtemps dans ma collection deux mâles
de la radians , un des îles Aroe , provenant du voyage de
Mr. C. Ribbe, et un autre des îles Key, dont Mr. Piepers
avait fait l'acquisition, mais la femelle m'était encore
inconnue. Le Musée de Leide ayant reçu de Mr. A. L. van
Hasselt, Résident de Tapauoeli (Sumatra occidentale), à la
bonté duquel il doit déjà tant d'objets d'histoire natu-
relle précieux, un exemplaire féminin frais et bien conservé ,
pris à Tano Bato (Tapanoeli) le 11 Novembre 1891, je
demandais et j'obtenais sans peine de Mr. Ritgema la , ,

Notes TroEu tlie X^eyden JMuseum, Vol. XV.

r

164

NOCTUA RADIANS.

permission d'examiner cet exemplaire et de le comparer à mes
deux mâles, afin de préciser, autant que possible, la posi-
tion de la radians dans le système.

Comme je le disais plus haut, il est hors de doute que
l'espèce appartient aux Noctuélites. Le papillon n"a qu'une
nervure interne simple aux premières ailes et deux aux
secondes, qui ont aussi une nervure sous-costale distincte.
Cette nervure n'est soudée qu'à la base du bord antérieur de
la cellule discoïdale et s'en dégage bientôt pour aboutir
au bord antérieur. Les antennes sont sétacées, la nervure
5 des premières ailes prend son origine très-près de la
nervure 4 , et le freiu des secondes ailes est très-distinct.
Tous les caractères de la famille des Noctuélites , comme
ils sont établis par Lederer, Noctuinen Europa's , sont donc
présents. Je puis ajouter que les premières ailes ont une
aréole et que le papillon possède des stemmates, mais ils
sont petits.

Passant aux caractères qu'on peut considérer comme
génériques, je vois que les yeux sont nus, non ciliés, et
que le front s'avance en une petite pointe, un peu comme
chez le genre Gortyna , chez lequel ce caractère est cepen-
dant plus prononcé. De ce genre , la radians s'éloigne à
la première vue par la forme des ailes antérieures allongées
à sommet aroudi, au lieu de triangulaires à sommet pointu.
De même la vestiture du thorax est tout-à-fait arrondie ,
sans crêtes d'aucune sorte. Le genre auquel appartient la
radians ne peut donc se trouver dans le voisinage de
Gortyna , mais en la comparant aux autres Noctuélites de
la Faune Palaearctique , on est très-naturellement conduit
à chercher sa place auprès du genre Brithys Hübn., Led.
{Glottula Guenée). La forme des ailes et l'aspect général
des espèces composant ce genre dénotent une parenté réelle.
Cependant, les yeux velus, le front arrondi et les anten-
nes très-courtes de Brithys sont des obstacles très-forts et
pleinement suffisants pour empêcher de classer notre espèce
dans ce genre. Toutefois, c'est dans la sous-famille 11^,
les Glottulidae Guenée, que se place assurément la

Notes from the I-ieyden AXuseum, Vol. XV.

NOCTUA RADIANS. 165

radians , mais aucun des trois «antres genres qui , outre le
genre Glottula Guenée, composent ce groupe, ne peut la
recevoir. Je ne possède pas l'espèce du genre Callyna
Guenée, mais comme l'auteur indique que la nervure iudé-
pendante des secondes ailes (la nervure 5 de Herrich-Schaf-
fer et de Lederer) est aussi forte que les autres, ce qui
n'est pas précisément le cas pour la radians, et que les
mêmes ailes sont larges et sinuées, ce qui n'est non plus
vrai pour elle , je cherche ailleurs. Chez le genre Polytela
Guenée, dont je possède la gloriosa, je trouve des yeux
velus et un front bombé, arrondi. Chez le genre Noropsis
Guenée, que je possède aussi, les yeux sont nus, mais le
front est encore plus fortement bombé et de plus la ner-
vure 5 des secondes ailes est non seulement aussi forte que
les autres mais insérée auprès de la nervure 4 et recour-
bée à sa naissance. Tout porte donc à considérer la radians
comme formant un genre distinct, pour lequel je crois que
nous pouvons sans inconvénient adopter le nom d'Apsarasa
Walker , en suivant l'indication donnée par Mr. Moore qui
décrit une seoonde espèce dans les Proceedings of theZoolo-
gical Society of London, 1877, p. 604, dont je parlerai
aussitôt.

Pouvant considérer les caractères génériques comme suffi-
samment établis, nous passons aux caractères spécifiques.
Pour ceux-ci, je puis renvoyer à la description de Mr.
Westwood , qui est pleinement suffisante , les petites diver-
gences de la figure peuvent être mises sur le compte du
coloriste. Il est vrai que je note aussi quelques diiférences
avec mes exemplaires dans la forme des taches jaunes qui
bordent les ailes antérieures , mais assurément on ne peut
y attacher aucune importance. Je pense qu'on ne trou-
vera pas deux exemplaires tout-à-fait égaux de cette espèce.
Aussi la seconde espèce du genre Apsarasa , décrite par
Mr. Moore (Proceed. Zool. Soc. London, 1877, p. 604)
sous le nom de figuraia, provenant des îles Audaman
méridionales et basée sur la moindre dimension des taches
susdites , sur la forme un peu différente de la plus grande

N'oies from the Ueyden museam , "Vol. X"V.

166 NOOTUA RADIANS.

tache du bord intérieur (»hind margin" de Mr. Moore), sur
la moindre étendue du blanc des ailes postérieures et sur le
blanc aussi plus réduit du bout et du dessous de l'abdomen,
n'est donc certainement qu'une variété légère de la radians.

Dans les Annals and Magazine of Natural History, S"»
Series, vol. VII, p. 37 (1881) Mr. Butler a décrit comme
troisième espèce du genre Apsarasa, un Lépidoptère de
l'Afrique occidentale, sous le nom de liturata. C'est la
même que: Hypsa concinnula Mabille, Bull. Soc. Zool. de
France, 3, p. 85 (1878), — id., Annal. Soc. Ent. de France ,
5e Série, IX, p. 294 , PI. 6, fig. 2(1879), et aussi que J/t7a
hebraica Aurivillius, Ent. Tidskr. 12, p. 228, Tab. 1 , fig. 3
(1891), comme Mr. Aurivillius le relève fort-à-propos: Ent.
Tidskr. 13, p. 187 (1892).

Concinnula est certainement le nom spécifique le plus
ancien , mais il est aussi hors de doute que l'espèce n'appar-
tient pas au genre Hypsa. Elle a, au contraire, beaucoup
d'aflinité avec le genre Apsarasa comme le dit Mr. Aurivillius,
qui établit pour elle, sous le nom de Mila, un nouveau genre ,
se distinguant principalement d'.i4psrtrasa par la protubérance
du front plus obtuse, car elle n'est pas placée plus haut que
chez la radians. On ne peut dire non plus que les ailes antéri-
eures soient plus allongées chez la radians: ceci ne s'applique
qu'à la femelle , celles du mâle de la radians sont plus courtes.

Mr. Aurivillius ne dit rien des yeux de la co/icwiwu/a , ni si
elle a une trompe ou non. Une description détaillée de la ner-
vulatiou n'aurait été non plus superflue. Du reste, il est absolu-
ment hors de doute que ni le genre Apsarasa, ni le genre Mila,
appartiennent à la sous-famille Agaristidae des Lithosina.

La radians m'est maintenant connue d'Assam (Westwood),
de Sumatra (Musée de Leide), des îles Aroe et Key (ma
collection) et des îles Andaman (var. figurata Moore).

Mes deux mâles ont une envergure de 37 et 42 mil-
limètres, la femelle de 49 millimètres.

Rotterdam, Janvier 1893.

Notes from tbe Leyden Muiseuxu, Vol. XV.

ai

NATUURLIJKE HISTORIE.

ACHTSTE AFDEELING.

LEPIDOPTERA.

DOOR

p. C. T. SNELLEN,

MET EENE INLEIDING

Joh. F. SNELLEMAN.

INLEIDING.

Is het iu 't algemeen waar, dat de vlinders eener landstreek een sprekenden
en belangwekkenden trek in hare physionomie vormen, ook in Middeu-Sumatra
vordert deze groep van insekten uit dien hoofde met volle recht de bijzondere aan-
dacht van den reiziger , die zich tot taak stelt een schets te geven van de Fauna der
bereisde streken. Voor den Entomoloog", meer bepaald voor den Lepidopteroloog, kan
reeds de hieronder volgende systematische lijst van het verzamelde met beschrijving
en afbeelding van hetgeen voor de wetenschap nieuw is, in dit opzicht het gemis
van eigen aanschouwing grootendeels vergoeden ; doch zelfs voor hem zullen , naar
ik hoop , enkele opmerkingen omtrent sommige soorten , op de plaats zelve gemaakt
en opgeteekend, eenige waarde hebben. Alvorens daartoe over te gaan, een enkel
woord over die systematische lijst. Het gedeelte van Sumatra waarop mijne verza-
meling is bijeengebracht, beslaat een oppervlakte van hoogstens 150 vierkante mijlen,
wanneer wij de enkele in het Palembangsche gevangen vlinders buiten aanmerking

TV. 8.

DEC 2 8 1981

laten, die daaraaa later door den heer van Hasselt zijn toegevoegd. De directe af-
standen tusschen de vindplaatsen, bij elke soort aangegeven, zijn dus zeer klein,
al schenen zij ons dikwijls groot ten gevolge van ongebaande wegen vol hindernissen.

De nadere bijzonderheden omtrent de vindplaatsen en hare hoogte boven de zee,
en omtrent de weersgesteldheid op de verschillende dagen waarop verzameld werd,
die in het algemeen zoölogisch gedeelte van dit werk voorkomen, zullen duidelgk
doen zien , dat onder zeer uiteenloopende omstandigheden verzameld werd ; en het is
met het oog op de vergelijkingen waartoe die feiten aanleiding zullen geven, dat
ik meen de waarschuwing niet te mogen terug houden: wees voorzichtig met het
maken van gevolgtrekkingen uit een verzameling gedurende een jaar tijds op allerlei
wijzen bijeengebracht. Op de ééne plaats vertoefde ik slechts weinige uren , op de
andere verscheidene weken ; maar dikwijls stond de duur van het verblijf in omge-
keerde reden tot de belangrijkheid der vangst. Op den Sisten Maart 1877 brachten
wij van Port v. d. Capellen uit een bezoek aan Peujalangang , met het doel om
de goudmijnen van den Heer Verbeek te bezichtigen; in de weinige oogenblikken
die mij overbleven om , als terloops , eenige insekteu te bemachtigen , ving ik onder
een twaalftal vlinders een drietal onbeschrevene. Hoe groot zou volgens dezen
maatstaf de vangst hebben moeten zyn gedurende mgn veertiend aagsch verblijf te
Bedar Alam! Maar in dien tgd was de regenperiode ingetreden: lederen dag regende
het of dreigde het te regenen; de vangst was dan ook zeer schraal.

In het geheel werden verzameld ruim 700 vlinders in 339 soorten, waarvan
66 als onbeschreven kunnen worden gepubhceerd; hieronder zijn begrepen de ruim
30 exemplaren, tot een tiental soorten behoorende, door den heer van Hasselt na
mgn vertrek in het gebied van Palembang gevangen.

Te vergeefs heb ik getracht om tusschen de vlinders van verschillende streken
een karakteristiek verschil te ontdekken; een enkele blik op de systematische lijst
zal voldoende zijn om aan te toonen, dat de verschillende landschappen in dit op-
zicht geen onderscheiden karakter hebben. Volgens den heer van Hasselt maakt
ook de vliuderwereld in het Palembangsche , ten oosten van het Barisangebergte ,
geen anderen indruk dan die in de Padangsche Boven- en Benedenlanden , ten
westen van die bergketen. Evenmin valt er eenig verschil op te merken tusschen
hooge en lage streken, zelfs tusschen de strandplaatsen en Alahan pandjang, waar
de kokospalm geen vrucht meer draagt. Dit gemis aan onderscheid gaat samen met
het ontbreken van scherp geteekende planten-zouen. Wat het voorkomen van vlin-
ders op zeer hooge punten betreft, — op den Talang-top zag ik een A era e a
Vest a vliegen, en zelfs op de kruin van de Piek van Korintji, dus op eene hoogte
van omstreeks 3700 meters, zag de heer van Hasselt nog een vlinder zweven, dien
hij, wegens den grooten afstand, niet zoo kon waarnemen, dat de soortbepaling
mogelijk werd.

De vraag of deze iusekten-orde in Midden-Suraatra uitmunt door een in het
oog vallenden rykdom, zal door ieder nauwlettend opmerker bevestigend beantwoord
worden; wanneer wij bepaalde localiteiten en ongiiustige omstandigheden uitzon-
deren, dan vinden wij overal en ten allen tijde vertegenwoordigers van deze groep
dieren in grooten getale aanwezig. Doch men wachte zich voor overdreven voor-
stelling ! Het komt mij zeer begrijpelijk voor , dat iemand die deze natuur niet door
eigen aanschouwing waarnam, bij het zien van een groote verzameling tropische
vlinders den indruk krijgt, alsof iedere stap een menigte van deze schoon geschubde
insekten doet opvliegen; evenzeer als iemand bij de beschouwing van een aantal
bloeiende tropische gewassen in een plantenkas liijeengebracht , zich een overdreven
voorstelling zal maken van den rijkdom aan bloemen dier streken. Men vergeet dan
daarbij op te merken , dat hier in een kleine ruimte als 't ware gecondenseerd is, wat
ginds over een uitgestrekte oppervlakte verspreid voorkomt. Op Sumatra zooals elders
moet men ook de vlinders opzoeken ; niet altijd is het vinden het resultaat van dat
zoeken , maar wèl geeft dat zoeken ons de routine in het verzamelen ; het leert ons
met een enkelen oogopslag het terrein verkennen en beoordeelen of een langer op-
onthoud daar voor de vlindervangst eenige waarde heeft. Ia den regentijd kan
echter die waarde reeds à priori aan elke plaats, waar ook, ontzegd worden. Wèl
is het eigenlijk onjuist in de Padangsche Bovenlanden van een natten en drogen
moeson te spreken, want in deze bergachtige streken regent het ten alle tijde veel;
maar er zijn toch maanden, zooals December en Januari, waarin bijzonder veel
regen valt. Vandaar de slechte resultaten van mijn veertiendaagsch verblijf te Bedar-
Alam in de XII Kota's.

Evenals de Maleier die zijn ploeg in de sawah laat staan, zoodra er een droppel
regen valt, zoo verdwijnen ook de vlinders wanneer het, zooals in dien tijd in het
boschrijk gebergte zoo vaak gebeurt , met een bewolkten hemel regent of dreigt te
regenen en de zon zich dagen achtereen schuil houdt.

Eerst dan wanneer tegen 10 of 11 uur in den morgen de zon haar grootste
warmte begint te geven, treffen we de vlinderwereld in haar grootste bedrijvigheid.
Op een grintweg aan beide zijden door grasvelden ingesloten , tusschen het lage
struikgewas, op de dijkjes die de rijstvelden van elkander scheiden, buiten de kam-
pongs aan den oever van een rivier of beek, — overal waar licht en lucht in over-
vloed is , daarheen kunnen wij vol vertrouwen het vlindernet medeneraen.

Maar niet zelden voert de weg langs andere plaatsen, dan de zoo even ge-
noemde; dikwijls strekt zich tusschen onze tegenwoordige verblijfplaats en de vol-
gende een onafzienbare wildernis uit. Dagen achtereen , van 's morgens vroeg tot
aan het vallen van den avond, trokken we langs een smal drassig pad door de
maagdelijke bosschen, waar een .somber halfduister heerscht, slechts hier en daar
opgevroolijkt door een spichtige zonnestraal, die zich door de onafgebroken blader-

— 4 —

massa heenworstelt. Te midden van deze kille atmospheer zoekt men te vergeefs
naar vlinders; maar dikwijls blijft ook het zoeken achterwege, wegens de moeite
die het kost zich een doortocht te banen in zulk een bosch. Dicht bij den grond,
tusschen het lage hout, vliegen Cocytodes coerulea, Spilosoma Gapara,
en soorten van de geslachten Laelia, Siculodes, M a caria en Botys. Van
de soorten van Syntomis, die overigens op het zonnige gras gevonden worden,
ziet men ook hier eenige boven den vochtigen, zwarten grond vliegen. Langzamer-
hand wordt het lichter, het bosch ijler, totdat plotseling het volle zonlicht een
plekje beschijnt, waar een beek, afdalend uit het gebergte, zich over de steenen
voortspoedt en het grint aan den oever bespoelt. Daar heeft zich het leven uit den
geheelen omtrek als 't ware geconcentreerd. Boven het water vliegen de vlinders rond
en op het vochtige zand en op de steenen in den stroom zitten zij in geheele kolo-
niën bij elkander. Dan vooral treflèn de schitterende metaalglanzige kleuren ons
oog, dat zich gewend had aan de sombere tinten in het bosch. IJverig verdringen
zij elkander op de zandige plekken, waar het water tusschen de steenen opsteeg.
Veelal met geheel uitgespreide vleugels, die, spelend op en neder bewogen, hun
kleurenpracht nog beter doen uitkomen , vindt men daar de H e b o m o i a G 1 a u-
cippe, wier witte voorvleugels met fraai roode punten zijn afgezet; Papil io
Sarpedon, met spitse vleugels, waarover een zeegroene band loopt, op een zwar-
ten ondergrond; Pap. Antiphates, met langgestaarte achtervleugels; de kleine,
prachtig geteekende Glyphodes Jovialis en de eifen-bruine Cynthia Ar-
sinoë. In het algemeen zijn de vlinders waarvan als vindplaats de wildernis tus-
schen Soengei Aboe en Moeara Laboe is aangegeven , gevangen aan de oevers van
rivieren of beekjes, aan de Batang Hari, de Soengei Begojo, de Pinti Kajoe, enz.
Op dezelfde wijze kwamen de vlinders voor door den heer van Hasselt 's morgens
vroeg aan de rivier Roepit in Palembang gevangen. Een veertigtal vlinders, samen
een onovertroffen kleurenpracht ten toon spreidende, zaten, door de zon beschenen,
bij elkander op een grooten steen in de rivier. Daar was een Leptocircus Cu-
rius met zijne sierlijke lange staarten aan de achtervleugels en glasachtig door-
schijnende voorvleugels; een aantal mannetjes van de Milionia zonea, wier
vleugels van blauwzwarten en blauwgroenen weerschijn schitteren en met vunrroode
banden belegd zijn; de fraai geel en zwart gevlekte Hazis bellonaria, de ver-
wante eener soort die in de Pudangsche Bovenlanden voorkomt.

Zoo zijn deze plekjes aan het water als oasen in de woestijn te beschouwen,
waar men schadeloos gesteld wordt voor het gemis aan dierlijk leven waardoor de
groote wildernis zich kenmerkt.

Nadert men een kampong die, bijna geheel afgesloten van alle verkeer, midden
in het zware bosch gelegen is, dan doet zich hetzelfde verscliijnsel voor. De natuur
schijnt te herleven daar waar de sawahs of ladangs aanvangen, die gewoonlijk het

— 5 —

dorp omringen. Soengei Simawoeng leverde daarvan een voorbeeld, toen van
Hasselt en Veth die plaats bezochten. De vlinders daar gevangen kvramen gedeel-
telijk voor op den afval, zooals pisang- en afgetrokken koffiebladeren , die buiten de
huizen geworpen worden; voor een ander gedeelte aan den oever van de rivier, die
dicht bij dit verlaten dorp stroomt en waar een aantal bamboestoelen groeiden.
Bg het omkappen van deze bamboe, met het doel om daarvan een vlot te ver-
vaardigen , vlogen en kropen een groote menigte insekten uit hunne schuilplaatsen
en kwamen ook eenige vlinders zich neerzetten op de verwarde massa stammen,
takken en bladeren die daar opeengehoopt lag: een paartje van Charaxes Atha-
mas, Diadema Antilope, verscheidene Pierieden, Cynthia Arsinoë, Pa-
pilio Agamemnon en Jason, — deze, te zamen met een groot aantal van
kleinere soorten, leverden een aangenaam, levendig schouwspel op.

De taal van een land dat geheel bedekt is met bosschen van allerlei soort, bezit
natuurlijk een schat van uitdrukkingen om al die kleine en groote variatiën aan te
duiden, die men onderscheidt naarmate de aard is van het geboomte en naar gelang
de bewoners den oorspronkelijken toestand daarvan veranderd hebben. Voor ons is het
op het oogenblik voldoende twee soorten van bosch te onderscheiden: de groote wil-
dernis waarvan boven sprake was , waarin nog nooit gekapt werd , maar die toch
door paden kan doorsneden zijn , en de kleine wildernis in de nabijheid van de kam-
pongs, waarin hout gekapt wordt voor den huizenbouw, voor het maken van prau-
wen of voor andere doeleinden.

Levert de groote rimboe, enkele waterrijke plekken uitgezonderd, weinig o]3, de
kleine rimboe daarentegen verschaft ons dikwijls een goede vangst. In de onmiddel-
lijke nabijheid van de kampong Moeara Laboe, ingesloten door de rivieren Bangko
en Seliti, lag een dergelijk stuk bosch, doorsneden met paden, deels door varkens,
deels door menschen gemaakt. Op weinig uitzonderingen na, zijn de vlinders aange-
teekend als van Moeara Laboe afkomstig, op die plek gevangen. De omstandig-
heden werden nog gunstiger toen men later dwars door dit bosch een breeden weg
begon te kappen , loopende van den passer tot aan de Bangko en zich daar aan-
sluitende aan den weg naar de XII Kota's. Naast een aantal van de meest gewone
vlinders, zooals Neptis aceris, de alomtegenwoordige Junonia Laomedia,
Pieris Lyncida, kwamen hier eenige exemplaren voor van de groote Hes t ia
Lin eens, met uschgrauwe, zwartgevlekte vleugels. Nooit zag ik dezen vlinder in
het open veld of op den weg ; slechts eenmaal nog bespeurde ik hem nabij Soepajang ,
eveneens vrij hoog tusschen het hout rondvliegende. Elphos hymenaria, een
groote grijsbruine vlinder met onduidelijke grauwe teekening op de bovenvleugels ,
dien van Hsisselt in de omstreken van Soeroelangoen ving, heeft ongeveer denzelf-
den habitus als deze Hestia. Voorzeker geven de groote vleugels van deze vlinders
in hunne langzame vlucht meer dan l)ij andere aanleiding tot beschadiging van die

— 6 —

organen. Door de vervolging van vogels en door het aanvliegen tegen de takken,
zien de vleugels van deze en andere groote vlinders er soms erbarmelijk gehavend
uit. Omdat zij weinig schuw zijn , kan men zich hiervan reeds overtuigen terwijl zij nog
rondvliegen. Vooral ziet men dit dikwijls bij Papilio's, zooals Memnon, Polytes
en Antiphus, waarvan de vleugels dan als uitgerafeld zijn en niet zelden de ach-
tervleugels de staarten verloren hebben. De zes geheel ongeschonden exemplaren van
Papilio Memnon die, nevens een aantal slechte, medegebracht werden, mogen
zonder twijfel voor dieren gehouden worden die nog zeer kort hadden rondgevlogen.
Te Alahan pandjang kwamen deze Papilio's veel voor, bepaaldelijk in de onmiddel-
lijke nabijheid van onze woning. Ook elders maakte ik de opmerking dat Pap.
Me m non dikwijls in de voorgalerij in langzaam zwevende vlucht rondvliegt; het
was de eerste vlinder dien ik op Sumatra zag, onder het afdak van het logement
te Padang.

Te Alahan pandjang vertoonde deze soort zich in gezelschap van een enkelen
Pap. Helenus en van vele exemplaren van Acraea Vesta. Tegen 10 of 11
uur, wanneer het in deze hooge, koele streek warm begon te worden, bezochten
zg eenige fuchsia-boompjes van ongeveer 2 meter hoogte , met stammen van een arm
dikte en met kleine roode bloemen , en een pruimenboom , die op het erf voor onze
woning stonden.

Zooals bekend is geeft ons de Pap. Me m non een voorbeeld van dimor-
phisme te zien: bij de mannelijke voorwerpen zijn de achtervleugels verlengd tot
lepelvormige aanhangsels of staarten; de wijfjes van deze soort onderscheidt men
in gestaarte (zooals de mannetjes) en ongestaarte, tusschen welke tot dusver geen
overgangsvorm gevonden werd. Maar ik herinner mij niet gedurende deze reis ooit
een gestaart wijfje gezien te hebben, en van de medegebrachte exemjjlaren bezit
geen enkel die aanhangsels.

Schitterender van kleuren en sneller in vlucht is de Pap. Brookeana, met
groote metaalgroene glanzende vleugels. Het enkele exemplaar dat ik te Silago
mocht vangen, deed mij verlangend naar meerdere uitzien; maar hoe goed ik de
omgeving ook doorzocht , het mocht mij niet gelukken een tweede voorwerp van dezen
prachtigen vlinder te bespeuren. Achter deze soort mogen wij gerust schrijven : in Mid-
den-Sumatra zeldzaam. De omstreken van Silago leverden uitstekende jachtterreinen
op: groote uitgestrektheden , gedeeltelijk met gras, gedeeltelijk met laag struikgewas
begroeid , beschenen door de tropische zon , en bezaaid met kleine poelen van slijk
en water, waarin de karbouwen zich zoo gaarne wentelen. In de nabijheid van deze
laatsten houden zich tal van vlinders op: vele Terias Hecabe, bij welke de vlek
aan de onderzijde van de voorvleugels in allerlei tinten van zwart varieert, Calli-
dryas Pyranthe, Papilio Anti))hus, benevens een aantal van de meest
gewone vormen. Daarenboven trekken de uitwerpselen van paarden en karbouwen

— 7 —

vele vlinders tot zich. Een andere zeer geschikte plaats leverde Silago op aan den
oever van de rivier van denzeltden naam , op de plekken waar zand en grint gelijk
•was gemaakt en bedekt met platte steeueu, waarop de geloovige Maleiers bij het ba-
den hun godsdienstige gymnastiek ten uitvoer brengen.

Des avonds, wanneer het licht brandde in de open galerij die tegen ons huis
te Silago was aangebouwd, kwamen er een aantal kleine nachtvlinders binnenvlie-
gen, zooals twee soorten van P hissa ma, maar ook de groote fraai gele Anthe-
raea Katinka en de zoo gewone Oricula trifenestrata. Terzelfder plaatse
gebeurde het dat een exemplaar van den reus Attacus Atlas kwam binuenzweven.
Aan een vhnder doet dit langzaam zwevende gevaarte niet denken, maar evenmin
is die eigenaardige vlucht met die van een vogel of een vleermuis te vergelijken.
Een tweede exemplaar ving ik, terwijl het, verstijfd van de nachtelgke koude en
door den dauw bevochtigd, laag bij den grond tegen het struikgewas neerzat; het
was in Maart 1877, bij een wandeling door het Karbouwengat nabij Fort de Koek.
Uit de ondervinding vooral op deze plaats opgedaan, meen ik te mogen besluiten,
dat het meerendeel van vlinders evenmin vroeg in den morgen uitvliegt als in
Europa. Ik ben verscheidene malen om 7 uur in den morgen uitgegaan en onvol-
daan te huis gekomen, terwijl tegen 10 of 11 uur dezelfde plek een goede vangst
leverde.

Dat het onnoodig is om in een land als dit het verre en onbewoonde te kiezen
boven het nabijgelegene en bevolkte, de systematische opgave van deze verzameling
zou er dikwijls het bewijs van kunnen leveren. Zoo vond ik o. a. negen exempla-
ren van de tot dusver onbeschreven Phragmatoecia Sumatrensis allen in
bewoonde streken. Het is, wel is waar, een onaanzienlijk diertje, dat noch door
grootte noch door schitterende kleuren de aandacht trekt ; maar het feit dat vijf exem-
plaren gevangen werden te Solok en de overige te Soepajang, Datar, Silago en
Sidjoendjoeng, bewijst dat op die bewoonde plekken nog een groot veld voor den
verzamelaar open ligt. Solok mag gerekend worden te behooren tot de dichtst be-
volkte streken van de Padangsche Bovenlanden: eigenlijke rimboe komt in de nabij-
heid niet voor en de omstreken bestaan in een groote vlakte met rijstvelden bedekt.

Geregelde opmerkingen omtrent de schadelijkheid van vlinders of van hunne
rupsen voor aanplant van vruchtboomen of andere gewassen, zijn eenigszins bezwaar-
lijk gedurende de reis te maken. Gelegenheid tot het doen van waarnemingen om-
trent de ontwikkeling der vlinders is daarbij een eerste vereischte, en slechts een
enkele maal laten de omstandigheden toe de volkomen insekten op te kweeken. In
de maand April te Soepajang zijnde, trok het mijne aandacht dat van vele pisang-
bladeren het bladgedeelte aan beide zijden van de middelnerf losgevreten en bij ge-
deelten opgerold was. Het is de rups van Casyapa ïhrax die een stuk van het

blad losknangt, het tot een koker vormt en zich binnen in dien koker verpopt. Een
tweede begint daar waar zijn voorganger eindigde, en dientengevolge vertoont een
pisangblad door deze rupsen aangetast, alleen de middelnerf, gebogen onder den last
van al die kokervormigo aanhangsels. Somtijds zijn al de bladeren van een pisang-
boom op deze wijze door de rupsen gehavend.

Eenige stukken van zulk een blad, in een met gaas overdekte doos bewaard,
verschaften mij zeer schoone exemplaren van dezen vlinder, terwijl ook de rupsen
en poppen, beide vuilwit van kleur, op spiritus medegenomen werden. Maar derge-
lijke gevallen zijn uitzonderingen. Verscheidene malen trachtte ik rupsen te doen '
verpoppen en gaf haar de bladeren van de plant waarop zij gevonden waren; doch
zij aten niet en stierven, zoodat de exemplaren die reeds op spiritus gezet waren,
in de hoop dat hunne soortgenooten zich zouden verpoppen en de vlinders zouden
uitkomen, thans, als niet te determineeren , weinig of geen waarde meer bezitten.

Even buiten dezelfde kanipong Soepajang lag een eigenaardig terrein met vrij
hooge boomen begroeid, waar het lage hout nog slechts weinig was opgeschoten;
vroeger stonden hier een aantal huizen. Op de open plaatsen, waar het zonlicht
vrijen toegang had, waren een aantal vlinders bijeen: Dana ï s Melanippus,
Debis Arcadia, verscheidene M y c a 1 e s i s-soorten , P 1 e b e j u s , een enkele
P a p i 1 i o , voorts Lithosia, Setina, Nola, Bizone, Laelia, terwijl , ter-
nauwernood zichtbaar , een Acheroutia Styx onbewegelijk tegen een boomstam
zat. Voorwaar een groot verschil tusschen deze laatste en de geheel witte en tee-
dere Microna astheniata, die eveneens hier rondvloog. Ook een enkel exem-
plaar van de oranje gevlekte Eumelea aureliata, met langzame vlucht, kwam
in deze omgeving voor.

Wanneer de weg niet door het zware bosch voert, maar door een geheel open
terrein, en afwisselend begrensd is door lage boschj es , rijstvelden en grasvlakten , en
wanneer de zon medewerkt om zulk een streek te verlichten en te verwarmen , dan
kan een marsch van eenige uren van de ééne plaats naar de andere een belangrijk
aantal vlinders opleveren. Zoo was ook de weg tusschen Loeboe Gedang en Bedar
Alam, op den l^ten December 1877, een prachtig oord voor een verzamelaar. Het be-
hoeft nauwelijks vermelding dat ook hier weder in groot aantal de meest gewone
vlinders voorkwamen , die men ongemoeid laat omdat het onmogelijk is alles mede te
nemen wat er vliegt, wil men den afstand tusschen beide bovengenoemde plaatsen
in 8 of 9 uur afleggen. Even voorbij Loeboe Malaka in het hout eenige torren
vangende, zag ik op een tak een vlinder met uitgespreide vleugels zitten, dien ik
eerst later herkende als Kallima paralecta. Wordt deze vhnder eenmaal ver-
volgd dan is zijn vlucht snel en afgebroken en met wendingen die het uiterst moei-
lijk maken om hem in het oog te houden. Hij laat het net niet dicht naderen en
wanneer hij zich in zijn woeste vaart plotseling neerzet, luet toegeklapte vleugels,

— 9 —

die zoo geheel inefc de kleur vau de omgeving overeenkomen, dan is het alsof het
dier eensklaps weggetooverd is. Het duurde eenigeu tijd voor ik hem gevangen
had, want door de dichte heesters werd het voortgaan vrij bezwaarlijk. Zooals ik
zeide, zat de vlinder, toen ik hem voor de eerste maal zag, in rust met uitgespreide
vleugels; maar zoo vaak hij zich later neerzette, waren de vleugels toegeklapt.

Een tweede exemplaar vau dit merkwaardig voorbeeld vau nabootsing had ik
hetzelfde jaar in April te Singkarah gezien. Het dier zat aan den binnenkant vau
de kroonlijst der controleurswoning met toegeslagen vleugels. Toen ging ik naar
achter om het vlindernet te halen, maar bij mijn terugkomst vloog het weg en ver-
dween hoog in de lucht.

Geheel ongeschonden is het eerste exemplaar niet. Zulk een jaeJit tusschen de
takken van het dichte kreupelhout door, is weinig geschikt tot verfraaiing van de
vleugels van vlinders; reeds bij de Hestia's en Papilio's sprak ik van de bescha-
digingen waaraan de vleugels van sommige vlinders bijzonder zgn blootgesteld. Een
aantal van mijne collectie verkeeren in een minder gunstigen toestand, zoodat zelfs
aan enkelen de soort niet meer te herkennen is. Men verwondere zich daarover niet !
Behalve de reeds genoemde zijn er nog andere oorzaken. In de meeste kaïnpongs
waar wy ons ophielden, toonden enkelen uit de Maleische jeugd zich genegen om
tegen een kleine belooning allerlei dieren aan te brengen; en zoo kwamen zij ook
niet zelden aanloopen met „koepoe-koepoe", met één van de vleugels stevig tusschen
duim en wijsvinger genepen, terwijl het dier met de andere vrijelijk rondsloeg.
Een andermaal, toen onze koeli's in de sawahs dieren waren gaan zoeken, brachten
zij in dezelfde blikken trommel zoowel kikvorschen en vlinders, als slakken en
sprinkhanen mede. Dergelijke behandeling is weinig doelmatig voor het teedere
schubbenkleed der vlinders; maar ik meende toch, wegens het kleine volume dat
zij innemen, beter te doen alle exemplaren en dus ook deze mede te nemen, om
te huis het onbruikbare uit te schieten. Tot dusverre heb ik nog geen aanleiding
gevonden om van deze meeniug terug te komen.

Het behoeft niet gezegd te worden dat door den verzamelaar met leede oogen
de leemten gezien worden in de systematische lijst door „slechte exemplaren" ont-
staan.

IV. 8.

— 10 —

SYSTEMATISCHE LIJST,

MET BESCHRIJVIKG DER NIEUWE SOORTEN EN AANTEEKENINGEN
OVER SOMMIGE REEDS BEKENDE.

Aan de voorafgaande uitvoerige en belangwekkende inleiding door den heer
Snellemau, die ons op eene onderhoudende wijze het terrein schildert waar de Lepi-
dopteroloog in Midden-Sumatra het veld zijner werkzaamheid vindt, heb ik slechts
weinig toe te voegen. Wanneer men alles in aanmerking neemt, den korten en nog
door allerlei omstandigheden beperkten tijd waarin verzameld kon worden, de onge-
baande paden langs welke dikwijls de reis ging, en dan nog wèl in het oog houdt
dat niet enkel Lepidoptera maar allerlei dieren moesten worden bemachtigd, dan
kunnen wij niet anders dan tevreden zijn over de medegebrachte verzameling Lepi-
doptera. Dat een aantal voorwerpen niet in den gewenschten staat verkeeren, mag
die tevredenheid niet verminderen. Hoe licht toch worden de teedere brooze diertjes
die men vlinders noemt, beschadigd! Eene regenbui, eene windvlaag, de felle zonne-
schijn, ja, minder nog, eenige vleugelslagen van het insekt zelf, en weg is de frisch-
heid die de sieraad van het diertje uitmaakt. Wij moeten zelfs den heer Snelleman
er dankbaar voor zijn dat hy ook de slechte voorwerpen, die dikwijls nog konden
worden benoemd en onze kennis van de verbreiding der soorten hielpen vermeerde-
ren, heeft medegebracht. De wijze van behandeling en bewaring verdient verder
allen lof.

Ook het getal onbeschrevene soorten is vrij belangrijk. Wanneer men de niet
door toereikend goede voorwerpen vertegen woorthgde uitzondert, bedraagt het nog
66 op een geheel getal van 339 verzamelde species.

Mij blijft uu alleen over nog iets over de classificatie te zeggen. Voor de Rho-
palocera ben ik Herrich SchiifFer's welbekenden Prodromus ^) gevolgd wat betreft de
Helicouina, Danaina, Satyrina, Ragadina, Eurytelina, Nj'mphalina, Pieridina en
Equitina '). Voor de Erycinina en Hesperidina hield ik mij aan Kirby's Catalogus.
Ook voor de oude familiën der Sphingina en Bombycina volgde ik liever de — zg

') Ilerrich-SchiifTer, Prodromus System. Lcpidoijt. in Corr. Blatt. di>s Zoöl.-Min. Vereins
/,» Repcnsburg, deel 18, 19, 21, 22, 23 (1804—180!»).

-) Rhopalocera uit de familiën der Rrasstdina, Biina, Hetaerina, Elymnlina en Libytheina
werden niet gevonden. De drie eerstgenoemden komen ook niet in de oude wereld vooi'.

— 11 —

het ilan ook zeer schetsachtige — classificatie vau den beroemden Regensburger
Lepidopfceroloog in zijne „Auslüudische Schmetterlinge", dan den Catalogus van
Walker, die mij nog als leid<lraad diende bij de opgave der door Mr. Piepers op
Celebes verzamelde Bombyces. Wat betreft de Noctuinen en Geometrinen, zoo hield
ik mij aan Guenée, en voor de Pyralidinen voornamelijk aan Lederer.
In het geheel werden verzameld:

Rhopalocera 1 04

Sphingina tot en met Notodontina .... 63

Noctuina 46

Siculina 2

Geometrina 28

Pyralidina 91

Tortricina 1

Tineina 4

339 soorten.
Aan eene vergelijking der Vliuder-Fauna van Sumatra met die der naburige
landen of grootere eilanden (Malakka, Java, Bornéo, Celebes) heb ik mij niet ge-
waagd. Daartoe ontbreken althans mij de gegevens en zijn zij wellicht ook nog niet
aanwezig. Intusschen geloof ik dit te kunnen aanstippen, dat de op Sumatra voor-
komende vlinders evenmin als de Javaansche dien graad van ontwikkeling bereiken
dien zij op Celebes bezitten. Daar waar ik echter de op Sumatra gevondene Lepi-
doptera met voorwerpen van andere eilanden kon vergelijken, heb ik dit steeds
gedaan.

LEPIDOPTERA.

SECTiOA. RHOPALOCERA boisd.

Fam. I. HELICONINA H. S.

Gen. 15. Euploea F., H. S.

1. Ochsenheimeri Lucas, Rev. Zool. 1858 p. 315.

Grabak; één (ƒ.

2. Aegyptus Butl., Proc. Zool. Soc. 1866 p. 277.

Datar; 1 ex. — Loeboe Taras; 1 ex.
Beide exemplaren zijn mannen.

3. Eleusina Cramer, UI pi. 266 D.

Datar; één ^.
Verschilt niet van Javaansche exeniplaien van Batavia en Malang.

4. Midamus Linn., S. N. Ed. XII p. 765 N. 108. — Piepers, Tijds. v. Ent.
1875—6 p. 142 (rups). — Muleiber Gram., II pi. 127 C, D (cf). — Basilissa id.,
III pi. 265 (2).

Loeboe Gedang; één (^. — Moeara Laboe; één Ç.

Deze exemplaren zijn belangrijk grooter dan Javaansche in mijne collectie (Batavia,
Malang). Deze laatste hebben ecne vlucht van 75 — 77 {^) tot 83 — 84 (J) mm., terwijl de
beide Sumatranen 87 (^) en 90 (?) mm. halen. Een door Mr. Piepers mede op Sumatra
(Palembang) gevangen stuk (?) heeft echter slechts 85 mm. vlucht. — Hoewel dus de beide
stukken die de heer Snelleman medebracht, waarschijnlijk buitengemeen groot zijn, komt het
raij toch aannemelijk voor dat Euploea Midamus op Sumatra meer ontwikkeld is dan
op Java.

5. Rhadamanthus Fabr., E. S. p. 42. - — Thoosa Hübn., Samml. Exot.
Loeboe Taras; 2 ex. — Silago; 2 ex. — Loeboe Gedang; 2 ex.

Gewone exemplaren , zooals ik die meermalen van Sumatra zag. Schijnt niet zeldzaam op
dat eiland.

— 13 —

Gen. 16. Hestia Hübn., H. S.

1. Linceus Drury, Exot. II T. 7 f. 1. — Idea Stoll pi. 42 f. 1.

Moeara Laboe; 4 es.

2. Daos Boisd., Spec. T. 24 f. 3. — Diardi Sn. v. VolL, Tijds. III p. 44 T. 2 f. 4.

Soengei Aboe; één cj".

Gen. 19. Acraea F., H. S.

1. Vesta Fabr., Mant. p. 14. — Donov. Ins. of China Tab. 30 f. 1. — pi.
f. (var.). — Terpsichore Cram. III pi. 298 A — C. — Anomala Koll., in Hüg.,
Caschm. pi. 3 f. 3, 4, p 425.

Fort de Koek; 1 ex. — Datar; 1 ex. — Alahan pandjang; 7 ex.
Slechts twee stuks komen ongeveer overeen met Donovan's, Cramer's en Kollar's afbeel-
dingen. Zij hebben gele, donker gevlekte en geaderde voorvleugels. Bij de anderen zijn de
achtervleugels sterker donker geaderd, met bijna eenkleurig donkeren rand, en de voorvleugels
bruingrauw, met dwarsrijen van langwerpige gele vlekken. Deze variëteit komt ook op Java
voor, doch schijnt aldaar zeldzaam. Eene afbeelding bestaat, voor zoover ik weet, nog niet en
daarom kwam het mij niet overbodig voor hier voor eene te zorgen, nu daartoe zulk eene
uitmuntende gelegenheid bestaat.

Fam. II. DANAINA H. S.
Gen. 1. DanaiS Godt., H. S.

1. Melanippus Cram., II pi. 127 A. B. var. — Hegesipptis Cram., II. pi. 180 A.
Manindjoe; 1 ex. — Soepajang; 2 ex. — Datar; 1 ex. — Silago; 4 ex. — Moeara

Laboe; 1 ex. — Loeboe Gedang; 3 ex.

Al de exemplaren zijn vrij groot, variëeren niet en behooren tot de variëteit Hegesippus
van Melanippus, die echter zeer waarschijnlijk niet specifiek van Plexippus L. verschilt.

2. Oirijsippus Linn., S. N. Ed. X p. 81. — Cram., II pi. 118 B. C. —
Snell. Tijds. v. Ent. 1872 p. 12. D en 1875—6 p. 143.

Manindjoe; 6 ex. — Grabak; 1 ex. — Alahan pandjang; 1 ex.
De voorwerpen hebben eene vlucht van tii^ — 60 mm. en zijn dus grooter dan de Javaansche.
Verder is de donkere voorvleugelpunt sterk met de tabakskleurige grondtint der overige boven-
zijde gemengd, en ziet men eene zeer duidelijke witte stip in cel '2. liet eerste merk ik bij de
Celebaansche, Javaansche en Afrikaansche voorwerpen die voor mij staan, niet op en maakt
dus deze Sumatranen zeer kenbaar. De witte stip is bij de voorwerpen mijner collectie nauwe-
lijks aangeduid of ontbreekt ten eonenmale.

Fam. VI. SATYRINA H. S.

Gen. 4. Cyllo Dbd.-Westw., H. S.

1. Leda L., S. N. Ed. XU I. 2. pag. 773 N. 151. — Cram. H pi. 196 C.
D. — Piepers, Tijds. v. Ent. 1875-6 p. 145.

Soepajang; 1 ex. — Silago; 3 ex. — Moeara Laboe; 1 ex.

14 —

Gen. 11. Yphthima Hübn., H. S.

1 Pandocus Moore, Gat. Lep. E. I. C. I p. 235 — Hew., Trans. Ent. Soc.
1865 p. 290 T. 18 f. 12.

Soepajang ; 5 ex. — Datar ; 1 ex. — Moeara Laboe ; 11 ex.
Overeenkomende met Javaansche exemplaren.

2. Hübneri Kirby, Gat. p. 95. — Plülomela Hübn., Zutr. f. 83, 84.
Fort de Koek; 1 ex. — Soepajang; I ex. — Silago; 1 ex. — Loeboe Gedang ; 11 ex.
Ik merk geen verschil mot Javaansche exemplaren op.

Gen. 21. Hipio Hübn., H. S.

1. Lowii Dbd., Gen. of Diurn. Lep. Tab. 61 f. 4.
Soengei Aboe; 1 ex.

Gen. 24. Debis Dbd.-Westw., H. S.

1. Arcadia Gram., II pi. 116 E, F.

Soepajang; 1 ex. — Alaban pandjang; 1 ex.

2. Rohria F., Mant. p. 45. — Isana Koll., in Hüg., Gaselim. pi. 16 f3, 4
p. 448.

Manindjoe; 1 ex. — Alahau pandjang; 2 ex.

Gen. 25. Mycalesis Hübn., H. S.

1. Justina Gram., IV 326 C.

Soepajang; 3 ex. — Moeara Laboe; 7 ex.

2. Orseis HevF., Exot. Butterf., Myc. T. 6. f. 36, 37.

Moeara Laboe ; 1 ex.

3. Janardana Moore, Gat. Lep. E. I. O. I p. 234.

Soepajang ; 2 ex.

Volgens Hopffer, Stett. Ent. Zeit. 1874 p. HS, verschilt Megamede Hew., Ex. Biitt. III.
Myc. T. 3 f. 14, niet speciüek van Janardana. Ik ben geneigd dit aan te nemen.

4. Hesione Gram., I pi. 11 G, D.

Soepajang; 2 ex. — Loeboe Taras; 1 ex. — Silago; 5 ex. — Sidjoendjoeng ; 1 ex. —

Loeboe Gedang; 1 ex.

Deze Snniatraansclie exemplaren ver.schillen op de onderzijde door helderder witte en
breeder middenlijn en mede helderder randlijnen van de voor mij staande Celebaansche.

5. Anapita Moore, Gat. Lep. E. I. Gomp. I p. 232.

Alaban pandjang; 2 ex.

Exemplaren van Bornéo verschillen van de Sumatranen door mindere grootte (38 tegen
45 mm. vlucht). Verder is bij de Sumatranen het oog in cel 2 der achtervleugels merkbaar
grooter dan de andere oogvlekken, wat bij de Bornoo-exeraplaren slechts in onbeduidende mate
plaats vindt.

15

Faiu. VII. RAGADINA H. S.

Gen. 1. Ragadia Dbd.-Westw., H. S.

1. Crisia Hiibn., Zutr. f. 576, 577.

Soengei Aboe ; 1 ex. — Moeara Laboe ; 6 ex.

Fam. IX. EURYTELINA H. S.
Gen. 5. Ergolis Boisd., H. S.

1. Ariadne Linii., S. N. Ed. XII. 1, 2 p. 778 N. 10. — Coryta Cram.,
I pi. 86 E, F. — Merione id., II pi. 144 G, H (var).

Silago; 1 ex.

Fam. X. NYMPHALINA H. S.
Gen. 9. Lünenitis F., H. S.

1. Selenophora Kollar, in Hügel's Caschmir p. 426 pi. 7 f. 1, 2 (o) —
Moore, Proc. Zool. Sec. 1858 p. 14.

Datar ; 1 ex.

Dit exemplaar verschilt van mijne Javaansche mannen, die met Kollar's goede afbeelding
overeenkomen door donkerder, meer roetbruine grondkleiir der bovenzijde; verder is de witte
dwarsband duidelijker licht paarsblauw gezoomd, op de achtervleugels smaller, tegen den voor-
rand verdund en tusschen hem en den achterrand ziet men nog eene door de bruine aderen
verdeelde smalle witte dwarsstrecp, die bij Kollar en bij mijne voorwerpen door eene flauwe,
grijsachtige en zeer smalle streep wordt vervangen. Ook de onderzijde is grauwer. Hierbij be-
paalt zich het onderscheid, dat ik nog niet voor specifiek houd, hoewel ik niet mag verhelen
dat ik in de collectie Piepers nog twee voorwerpen (zonder aanduiding van vangplaats, wel-
licht ook van Sumatra, waar P. te Palembang verzamelde) voor mij heb, die dezelfde kenmerken
bezitten als het door Snelleman gevangene en geeno overgangen vertoonen. Mogt het later
blijken dat wij hier met eene nieuwe soort te doen hebben, dan sla ik den naam van Tubu-
lata voor.

2. Kanwa Moore, Proc. Zool. Soc. 1858 p. 17 pi. 51 f. 2.

Moeara Laboe; 1 ex.
Dit exemplaar (een <?) is grooter dan het door Moore van Bornéo afgebeelde.

Gen. 14. Neptis F., H. S.

1. Aceris Lepech., Reise etc. p. 2Q:i T. 17 f. 5, 6. — Hopffer, Stett. Ent.
Zeit. 1874 p. 36. — Snell., Tijds. v. Ent. 1877-8 p. 10. — Plautilla Hiibn.,
Samml. Eur. Schm. f. 99, 1 00. — Leucothoë Cram., III pi. 296, E, F. — Nandina
Moore, Cat. Lep. E. I. C. 1 p. 1G8 pi. 4a f. 7. id., Proc. ZoöI. Soc. 1858 f. 9
{= var. Celebensis HopfFer).

Bijna overal ; vele exemplaren.
Terwijl men hij Javaansche exemplaren dezer soort opmerkt, dat de witte middenband en

— io-
de rij witte vlekken vóór den acliteirand der achtervleugels sterk in breedte verschillen (de
middenbaiid is bij hen wel viermaal zoo breed als de vlekken) en beide bij Enropeesche voor-
werpen even breed zijn, komen de .Sumatraanscho stukken hierin tamelijk wel niet de Europe-
anen overeen. Ook is de teekening helder melkwit (iets geelachtig), zonder de neiging tot
verduistering die bij Colebaansche voorwerpen wordt waargenomen (verg. Hopffer en Snellen).
Lencothoe Cramer en Nandina Moore zijn stellig niet anders dan Aceris; de laatste
eene donkere variëteit, die, naar het schijnt, behalve op Celebes, ook op Java (volgens Moore)
voorkomt.

2. Dunjodana Moore, Proc. Zool. Soc. 1858 p. 10 pi. 49 f. 8.

Datar; 1 ex.

Ook bij deze soort merkte ik op dat het exemplaar grooter is dan dat van Bornéo waar-
naar Moore de soort publiceerde. Het Sumatraansche heeft eene vlucht van 53 mm.

3. Hordonia StoU, pi. 33 f. 4, 4D — Godt, Ene. Meth. IX. p. 429.

Loeboe Gediing ; 1 ex. {J).

Het exemplaar is op het donkere der onderzijde minder met bruine schrapjes bestrooid
dan StoU's afbeelding en twee wijfjes mijner collectie. Dit schijnt dus te variëeren.

Gen. 16. Athyma Dbd-Westw., H. S.

1 Leucothoe Linn., Syst. Nat. I. 2 p. 780 N. 179. — Eriosine Gram., III pi.
203 E, F.

Grabak; 1 ex. — Sidjoendjoeng; 1 ex. — Bedar-Alam; een paar in coïtu.

Kirby citeert in zijnen Catalogus bij deze soort Leucothoe Sulz., Abg. Ges. pi. 18. {.
2, 3. Deze afbeelding stelt Neptis aceris voor.

Gen. 22. Charaxes o., H. S.

1. Athamas Drury, Illustr. I. T. 2 f. 4. — Gram., I pi. 89 C, D.
Soengei Simawoeng; 3 ex, waarbij een paar in coïtu. — Moeara Laboe; 1 ex.

2. Polyxena Gram., I pi. 54 A, B.

Moeara Laboe; 1 ex.

Gen. 26. CyrestiS Boisd., H. S.

1. Recaranus Westw., Gen. Diurn. Lep. p. 261 N. 3. — Nivea Zinck., Nova
Acta Cur. 16 p. 138. T. 14 f. 1 ($). — Lutea id., p. 140 T. 14 f. 2 (cf).

Moeara Laboe; 1 ex.

Gen. 29. Amathusia F., H. S.

l. Phidippus Linn., Syst. Nat. I. 2 p. 752 N. 37. — Gram. I pi. 69 A,
B. — Piepers, Tijds. v. Ent. 1875-6 p. 147.

Een groot, sterk geteekend ?. Bij het opzetten is de aanduiding der vangplaats verloren
gegaan.

Gen. 34. Clerome Dbd- Westw., H. S.

1. Arcesilaus Fabr., Mant. II p. 28 N. 205. — Don., Ins. of Ind. pi. 30 f. 2.
Moeara Laboe; een kleine (^.

— 17 —

Gen. 43. Pyrameis Dbd.-Westw., H. S.

1. Cardui Linn., Syst. Nat. 2 p. 774 N. 157. — Cardiielis Gram., I, PI.
26 E, F. — Sepp, IV Tab. I en II, de Distelvink.

Soepajang ; 1 ex. — Alahan paudjang ; 3 ex.
De exemplaren zijn niet groot, doch komen overigens met gewone Nederlandsche overeen.

Gen. 44. Diadema Boisd., H. S.

1. Antilope Gram., II pi. 183 fig. E, F.
Var. Anomala Wallace, Trans. Ent. Soc. of London 1869 p. 284.
Loeboe Taras ; 1 ex. — Soengei Siuiawoeng ; 3 ex. — Silago ; 2 ex.
Voor meer dan eene variëteit kan ik Anomala Wallace niet houden.

Gen. 46. Argynnis F., H. S.

1. Niphe Linn., Syst. Nat. I, 2 p. 785 N. 208. — Gram., I pi. 14 B, C,

D, E. — Kollar, in v. Hügel's Gachm. p. 440 pi. 13 f. 1, 2. (cf)

Manindjoe; 1 ex. — Soepajang; 3 ex. — Ringkiang Loeloes; 2 ex. — Grabak;

1 ex. — Alahan pandjang; 4 ex.

Geen van de exemplaren is zoo groot als Kollar's afbeelding. Zij hebben van 57 — 64 mm.
vlucht.

Gen. 48. Cethosia F., H. S.

1. Penthesilm Gram., II pi. 145 A, B.

Moeara Laboe; 1 ex.

Gen. 52. Atella Dbd.-Westw., H. S.

1. Alcippe Gram., IV pi. 389 G, H.

Soengei Aboe; 1 ex. — Moeara Laboe; 2 ex.

Twee der exemplaren zijn goed, het derde slecht. De beide eerstvernjelden loopen in
grootte zeer uiteen (;ï7 en 49 mm). Zij komen op de onderzijde overeen met de variëteit
Celebensis Wall., doch het grootste is aldaar sterker paars getint, de zwarte teekeningder
bovenzijde is even fijn als bij den type en de achtei'vleugels zijn volkomen afgerond. Een en
ander zon mij tot de gevolgtrekking brengen, dat Celebensis toch slechts eene variëteit
van Alcippe is. Het grootste getal der in den Maleischen Archipel voorkomende Rhopalo-
cera splitst zich in een aantal variëteiten: ieder eiland, groot of klein, levert bijna zijne eigene
op. Hoe meer localiteiten echter doorzocht worden, des te meer overgangen zullen er worden
ontdekt, en zoodoende zal het getal der- Indische Rhopaloceren-soorten met der tijd nog eene
belangrijke vermindering ondergaan.

Gen. 56. Kallima Dbd.-W'estw., H. S.

1. Paralecta Horsf., Gat. of the Lep. of the E. I. C. pi. 6 fig. 4.

Loeboe gedang; 1 ex.

Bij_ dit exemplaar staat het ovale doorschijnende vlekje dat zich even voor het midden
van cel 2 der voorvleugels bevindt, geheel buiten den schuinen, oranjekleurig- bruingelen
dwarsband Dit komt doordat deze band schuiner loopt dan bij twee .lavaansche exemplaren.
IV. 8 3

— 18 —

in mijne collectie en niet het middenderde, maar ongeveer de laatste twee vijfden van cel 2
beslaat. Ik gelool' intusschen vooralsnog niet dat door dit verschil specifiek onderscheid wordt
aangeduid.

Gen. 61. Amnosia Dbd.-Westw., H. S.

1. Décora Dbd., Gen. of Diurn. Lep. pi. 51 f. 4.

Soepajang ; 1 ex.

Gen. 64. Adolias Boisd., II. S.

1. Coresia Hübn., Samm. Exot. Schm.

Moeara Laboe; 1 ex.

2. Blumei Sn. v. Voll., Tijds. v. Ent. V (1862) p. 204. N. 30 pi. I2f. 3, 4.

Moeara Laboe; 2 ex.

De onderzijde van den vlinder is bij deze exemplaren ledergeel, zooals die ook in het Tijd-
schrift wordt beschreven, en niet okergeel, zooals op de overigens zeer goede afbeelding. Beide
voorwerpen zijn mannen.

3. Pelea Fabr., Mant. Ins. 2 p. 53. — Palguna Moore , Trans. Ent. Soc. of
Lond. Ser. 2 vol. V (1849) p. 70 pi. 16 f. 1.

Moeara Laboe; 1 ex.

Gen. 72. Terinos Boisd., H. S.

1. Larissa Boisd., Spec. I pi. 9. f. 4.

Soengei Simawoeng; 1 ex.

Het exemplaar is op de onderzijde donkerder en minder duidelijk geteekend dan Boisduval's
afbeelding.

Gen. 75. Messaras Dbd.-Westw., H. S.

1. Erymanthis Drury, Illust. I pi. 15 f. 3, 4. — Crain., lU pi. 238 F. G. —
Lotis Sulz., Abg. Ges. pi. 16 f. 6 (te bont).

Datar; 1 ex. — Loeboe gedang; 1 ex.

Gen. 77. Cynthia P., H. S.

1. Ardnoè Cram., II pi. 160, B. C. — Snel!., Tijds. v. Ent. 1877—8 p.

13. — Dejone Erichs., Hopflfer, Stett. Ent. Zeit. 1874 p. 35. — Ada Butl., Proc.

Zool. Soc. 1873 p. 686. — Celebemis Butl., Cist. I p. 248.

Soepajang; 1 ex. — Datar; 2 ex. — Soengei Simawoeng; 4 ex. — Soengei

Aboe; 1 ex.

De exemplaren behooren eigenlijk allen tot de variëteit Dejone, doch de teekening der
onderzijde varieert en wijkt dan eens meer dan weder minder — soms slechts zeer weinig —
van den type af. Ik geloof ook volstrekt niet aan specifiek verschil van Dejone en Arsinoë.
Evenmin zijn Ada en Celebensis anders dan vrij onbeduidende variëteiten. Op deze wijze
kan men van iedere vlindersoort een aantal nieuwe vervaardigen. De Suniatraansche exem-
plaren zijn — evenals de Javanen — stomper van vleugels dan voorwerpen van Celebes; verder

— lo-
is de onderzijde, wortehvaarts van de bruine middenlijn, bij de Siimatranen roodachtig, soms
bijna bleek steenrood, bij anderen roodachtig okergeel. Bij de Javaansche voorwerpen is de
grondkleur op de vermelde plaats flauw roodachtig okergeel, bij alle voor mij staande stuk-
ken van Noord-Celebes (Rosenberg) en Zuid-Celebes (Piepers) zuiver okergeel.

Gen. 99. Apatura F., H. S.

1. Parisatis Westw., Gen. Diurn. Lep. p. 305 N. 20. — Moore , Cat. Lep.

E. L C. L p. 202 N. 413.

Soengei-Aboe ; 1 ex.

Typisch exemplaar. Athalia Butl., Ent. Mo. Mag. III. p. 70 (1866—67), — waarmede
Macar Wallace, Trans. Ent. Soc. 1869 p. 349 synoniem is — kan ik slechts houden vooreene
meer ontwikkelde variëteit van Celebes, waar vele Oost-Indische dagvlindersoorten in buiten-
gewoon groote exemplaren voorkomen.

Gen. 101. Precis Dbd-Westw., H. S.

1. Iphita Cram. III pi. 209 C. D. — Snell., Tijds. v. Ent. 19 (1875-76) p. 150.
Soepajang; (Maart) 1 ex.
Komt geheel overeen met Javaansche exemplaren.

Gen. 102. Jimonia Dbd.-Westw., H. S.

1. Laomedia Linn., Syst. Nat. I. 2 p. 772. — Cram., I pi. 8 F, G.
Soepajang; (April) 1 ex. — Datar; 1 ex. — Silago;3ex. — Sidjoendjoeng ; 1 ex. —

Moeara Laboe ; 7 ex. — Loeboe gedang ; 9 ex.
Gewone exemplaren.

2. Orithyia Linn., Syst. Nat. I. 2 p. 770. — Cram., I pi. 19 C, D; pi. 32
E, F ; IV pi. 290 A, B.

Manindjoe; 2 ex. — Loeboe gedang; 1 ex.

3. Asterie Linn., Syst. Nat. I. 2. p. 769. — Cram., I pi. 58 D, E.
Silago; 4 ex. — Sidjoendjoeng; l ex. — Moeara Laboe; 2 ex. — Loeboe

gedang; 1 ex.

üe oogvlekken van de onderzijde zijn bij deze Sumatraansche exemplaren — evenals bij
de door Piepers op Celebes gevangen voorwerpen — allen levendiger en grooter dan bij mijne
Javaansche, waaronder' niet zelden stukken voorkomen bij welke die vlekken geheel ontbieken.
In vleugelvorm komen zij allen overeen.

Gen. 103. Doleschallia Feld., H. S.

1. BimlÜde Cram., II pi. 102 C, D. — rups: Semper, Verh. Zoöl.-Bot.
Ges. 1867 p. 698 pi. 23 f. 1. — Piepers, Tijds. v. Ent. 19 (1875—76) p. 151.

Het exemplaar is niet zeer triscli, doch heeft een veel lichter gelen dwarsband der voor-
vleugels dan Javaansche exemplaren. De onderzijde is oiijfkleurig bruin, flauw geteekend.

— 20 —

Fam. XII. ERYGININA H. S.

Gen. 5. Taxila Westw.

1. Damajanti Peld., Wien. Ent. Monatschr. IV (1860) p. 397.
Moeara Laboe; 1 ex. — Loeboe gedang; 1 ex.
Beide exemplaren zijn afgevlogen.

Fam. XIII. LYOAENINA II. S.

Gen. 5. PlebejUS Linn., Kirby.

1. Hylax Fabr., Syst. Ent. p. 52(3. — Horsfield, Cat. Lep. E. I. Comp. p.
66 pi. l f. 2,2a.

Soepajaiig; (Mei) 1 ex.
Het gave exemplaar verschilt niet van Javaansche.

2. Malaya Horsf., Cat. Lep. E. I. Comp., p. 70.

Soepajang; (Mei) 1 ex.
Het exemplaar is slecht.

3. Plato Fabr., Ent. Syst. 3. 1 p. 288. — Don., Ins. of Ind. pi. 45 f. 2
(slecht).

Soengei Aboe; 3 ex.

4. Ethion Dbd., Gen. Diurn. Lep. pi. 76. f. 3. — Hew., Ex. Butt. Lyc.
T. 1 f. 5.

Soepajang; (April) 1 ex. — Datar; 1 ex.

5. Elpis Godt. Ene. Meth. IX p. 654. — Horsf., Cat. Lep. E. I. Comp. 76
pi. 1 f. 4.

Soengei Aboe; 1 ex.

6. Celeno Cram. I pi. 31 C, D.

Soepajang; (April en Mei) 2 ex. — ld.; (Maart) 2 ex.

7. Cnejus Fabr., Ent. Syst. Sppl. p. 40. — H. S., Exot. Schmett. II fig.
120 (5, te hard en het rood om de randvlekken der achter vleugels onder en boven
te vurig).

Soepajang; (April) 1 ex.
Het exemplaar is een klein J.

8. Parrhasius Fabr., Ent. Syst. III. 1 p 289. — Don., Ins. of Ind. pi. 45
1. 5 (slecht).

Soepajang; (April) 1 ex. — Moeara Laboe; 1 ex.

9. Boeticus Linn., Syst. Nat. I, 2 p. 789. - Hübn., Eur. Schm. f. 373-375. —
Sepp. V. Tab. IX.

Moearii Laboe; 1 ex.

— 21 —

10. Cagaya Pekl. Nov. II p. 378 pi. 34 f. 11—13.

Loeboe gedang; 1 ex.

11. Lysizone Snell., Tijds. v. Ent. 19. (1875—76) p. 161 pi. 7 f. 2 en 2a.

Soepajang; (Maart) 1 ex. — Silago; 2 ex.

Gen. 27. Sithon Hübn.

1. Malika Horsf., Cat. Lep. E. I. C. I. p. 90 N. 22. — Moore, id., Tab. Ia
f. 5. — Hew., m. Diuru. Lep. pi. 15. f. 41—43.

Soepiijîing; (Maart) 1 ex. (?)
De afbeelding in Ilewitson's Illustrations is zeer slecht, zooals trouwens velen in dit werk.

Gen. 29. Deudorix Hew.

1. Melampus Cram. IV pi. 362 G. H.

Silago; 1 ex.

Gen. 30. CuretiS Hübn.

1. Bulis Dbd., Gen. of Diurn. Lep. pi. 75 f. 5. — Hew., Illustr. of Diurn.

Lep. p. 15. 4 f. 1.

Var. Malayica Peld., Nov., II p. 221 jdI. 28 f. 18.

Soengei Simawoeng; 1 ex. — Soengei Aboe; 5 ex.

De exemplaren (allen mannen) variëeren penio:szins. Bij een paar is alleen een dikker of
dunner streepje boven de middencel der arhteivleiic^els zwart, bij anderen de gelieele voorrand
dier vleugels tot ader 7 zoo gekleurd. Ook is liet goudkleurige gedeelte der voorvleugels min
of meer ovaal of hoekig. Komt overigens wat den vorm van sprieten, oogen en pooten en de
nervuur betreft, geheel overeen met Curetis Thetys Drury (zie Snellen, Tijds. v. Ent. 21
(1877—78) p. 27).

Gen. 32. Amblypodia Horsf.

1. Eumolphus Cram., IV pi. 299 G, H.
Var. ? Atosia Hew., 111. Diurn. Lep. 15. p. 9 Tab. 2 f. 8, 9.

Loeboe gedang; 3 ex.

Het exemplaar der variëteit Atosia, dat vrij gaaf is, stemt volkomen met Hewitson's
afbeelding overeen, maar tegelijk ook de teekening der onderzijde geheel met Eumolphus $.
Daar alle drie de exemplaren op dezelfde plaats zijn gevangen, geloof ik niet te dwalen wan-
neer ik Atosia als eene variëteit van het J van Eumolphus beschouw. De teekening der
onderzijde toch legt bij de Lycaeniden meer gewicht in de schaal dan de meerdere of mindere
bestuiving der bovenzijde, en deze verschilt bij Atosia van het typische J van Eumolphus
alleen door dat wat daar blauwgroen is, hier ultiamarijnblauw is gekleurd. In den staarthoek
der achtervleugels heeft op de onderzijde het tegenovergestelde plaats, en men vindt daar bij
Atosia eene groene, bij Eumolphus eene blauwe bestuiving. De vleugelvorm is overigens
volkomen dezelfde en ook verder merk ik geene verschillen in den bouw op Hoevele slechte
soorten mogen nog wel niet schuilen onder de tallooze die vooral door Hewitson met hoogst-
vluchtige beschrijvingen en niet veel betere afbeeldingen der wereld zijn bekend gemaakt!

99

Fam. XIV. PIERIDINA H. S.

Gen. 5. Pontia Fabr., H. S.

1. Nina Fabr., Ent. Syst. III p. 194 N. 604. — Boisd., Spec. I p. 431.
— Clüorographa Hübn., Zutr. f. 47, 48. (var.)

Soengei Aboe; 2 ex.
De exemplaren behooren tot den type.

Gen. 7. Pieris Schrank, H. S.

1. Lea Doubd., Ann. of Nat. History 1846, XVII p. 23. — Sn. v. Voll.,
Mon. d. Pier. p. 23. — Clemantlie Doubd., Gen. of. D. Lep. pi. 6 f. 3.

Soengei Aboe; 1 ex.
Het exemplaar (een man) is zeer frisch.

2. Lyncida Cram., II pi. 131 f. B. — Boisd., Spec. I p. 382 (Ç). — Enyo
Boisd., 1. c. p. 481' (cT). — Eleonora Boisd., 1. c. p. 481 (type, niet de variëteit). —
Hippo Snell. v. Voll., Mon. d. Pier. p. 42.

Grabak; 1 ex. — Datar; 1 ex. — Loeboe Taras; 1 ex. — Soengei Simawoeng;
3 ex. — Soengei Aboe ; 1 ex. — Moeara Laboe ; 4 ex.

De exemplaren behooren allen tot de variëteit Eleonora Boisd., type (zijne variëteit A
van Eleonora is var. Andrea Eschsch., die zich door meer oker- dan citroengele onder-
zijde der achtervlengels en witte |)untvlek aan de onderzijde der voorvleugels onderscheidt).
Het wijfje der variëteit Eleonora komt vrij nabij het wijfje van de variëteit Lj'caste
Feld. van Celebes (zie Snell. v. Voll., 1. c), maar onderscheidt zich door helderder wit der
bovenzijde en door eene vrij frissche, olijfgroene bestuiving op de bovenzijde, die vooral tegen
den achterrand der achtervlengels wordt gevonden. Verder is de onderzijde der achtervleugels
in cel 7 en 8 goudgeel bestoven, lang-s den achterrand breed bruingrijs met paarsen gloed.

Van deze soort ken ik in natura nu de mannen van vier variëteiten, die als volgt kunnen
worden gerangschikt.

a. Onderzijde der achtervleugels geheel wit; hunne bovenzijde met breed zwartbruinen, wit

bestoven rand — Type (Enyo Boisd.) (Java.
6. — — — wit, zeer dun licht citroengeel bestoven; de bovenzijde met

zeer smallen, zwartbruinen rand. — Var. Lycaste Feld. (Celebes.
c. — — — okergeel; in de punt der voorvleugels eene ovale witte

vlek: de bovenzijde der achtervleugels als a. — Var. Andrea Eschsch. (Philippijnen.
rf. — — — levendig citroengeel; in de punt der voorvleugels (op de

onderzijde) eene ovale gele vlek, de bovenzijde der achtervleugels als a. — Var. Eleo-
nora Boisd. (Sumatra.

Goede exemplaren van het wijfje heb ik alleen van Sumatra en Celebes voor mij, waarover
zie boven.

3. Panda Godt., Ene. Me'th. IX p. 147. — Boisd., Spec. I p. 485. — Snell.

V. Voll., Mon. des Pier. p. 485.

Soepajang; (Mei) 1 ex. — Grabak; 1 ex.

Boisduval en Snellen van Vollenhoven noemen de giondkltnn- der bovenzijde van den
vlinder «jaune soull're". Ik moet opmerken dat het nog beter zou zijn hier van bleek zwavel-
geel te spreken. De onderzijde der voorvleugels is min of meer wit.

De gevangen exemplaren maken een paar uit en zijn zeer gaaf.

23 —

Gen. 13. Hebomoia Hübn., H. S.

1. Glaucippe Linn., Syst. Nat. I. 2 p. 762. — Cram., U pi. 164 fi». A — C.

Snell. V. Voll., Mon. d. Pier. p. 52.

Soengei Simawoeng; 1 ex. — Soengei Aboe; 1 ex.
De exemplaren zijn mannelijk en hebben eene vlucht van 82 en 86 mm, terwijl de zwarte
binnenrand der hoogoranje vleugelpunt even breed is als bij exemplaren van Celebes. Mijne

voorwerpen van laatstgenoemd eiland zijn verder zeer groot en hebben eene vlucht van 102

lOü mm. Javaansche stukken zijn, zooals Dr. Snellen van Vollenhoven opmerkt, kleiner, en
mijne meeste voorwerpen hebben dan ook sleciits van 78 — 81 mm vlucht met eene smal zwart-
gerande vleugelpunt, doch een Javaansche man uit Malang heeft 98 mm vlucht en gelijkt ook
in den breeden zwarten rand der vleugelpunt op de Celebanen, zoodat niet alle Javaansche
voorwerpen eveneens zijn.

Gen. 15. Callidryas Boisd., H. S.

1. Pyranthe Linn., Sjst. Nat. I, 2 p. 763. — Snell. v. Voll., Mon. d. Pier.
p. 50. — Alcyone Cram., I pi. 58 fig. A — C.

Silago ; 3 ex. — Loeboe gedang ; 5 ex.
De exemplaren loopen in grootte uiteen. Eén man heeft 44 mm vlucht, doch een duidelijken
zwarten achterrand der achtervleugels (verg. Snell. v. Voll.), een andere 60 mm maar slechts
eenige zwarte schubben langs den rand.

2. Scylla Linn., Syst. Nat. I, 2 p. 763. — Snell. v. Voll., Mon. d. Pier.
p. 62. — Cram., I pi. 12 fig. C. D.

Goudmijnen Verbeek; 1 ex. — Soepajang; (Mei) 8 ex. — Loeboe gedang; 1 ex.
De exemplaren zijn allen slecht, hetgeen mij belet er iets van te zeggen.

Gen. 18. Terias Swainson, H. S.

1. Hecuhe Linn., Syst. Nat. I, 2 p. 763. — Cram., II pi. 124 B, C.

Boisd., Spec. I p. 669. — Snell. v. Voll., Mon. d. Pier. p. 56.

Overal vele exemplaren.
De meeste exemplaren behooren zeer duidelijk tot den t3rpe, waarbij de mannen hooger
citroengeel gekleurd zijn dan de wijfjes, die bovendien op de bovenzijde van den voorvleugel-
wortel eene dunne zwarte bestuiving hebben. De onderzijde is vrij duidelijk geteekend.

Verder komen de volgende variëteiten voor.
1». Bovenzijde zwavelgeel, de teekening als bij den type. Dit exemplaar vormt dus een over-
gang op de variëteit A van de Monographie des Piérides. Het is een J en te Soengei
Aboe gevangen.
2°. Bovenzijde citroengeel als bij den type, de zwarte rand in cel 3 der voorvleugels niet
rechtstandig, rond en even diep als in cel 2 uitgesneden, maar schuin. Verder wordt bij al
deze exem))laren de onderzijde der voorvleugelpunt beslagen door eene groote bruine vlek-
Zulke exemplaren zijn Terias Sari Hor.sfield, Cat. Lep. E. 1. Comp. p. -136. N". 61
Terias Ilocabe var. Boi.sd., id., var. B, Snell. v. Voll., die niet alleen onder de wijfjes
voorkomt, maar ook bij de mannen. Oogen schijn lijk verschillen dezo exemplaren sptcifiek
van II e tab e, doch een paar (<? ?) vormt een duidelijken overgang, wat de uitsnijding
van den vleugelrand betreft, terwijl de bruine vlek der onderzijde min of meer gedeeld is.
Velschillende, overigens typische exemplaren van Hecabe vertoonen verder min of meer
duidelijke sporen van de vlek der onderzijde. Murray (zie Trans. Ent. Soc. of London

— 24 —

1875 proc. p. VII) vermeldt bovendien dat de variëteit Sari uit dezelfde rupsen komt
als de type.
3". Bovenzijde bij den man citroengeel als bij den type, doch de zwarte rand der voorvleu-
gels in cel 2 en 3 smaller, maar even regelmatig uitgesneden. In cel la en ib is hij ook
de helft smaller. Vrouwelijke everaplaren die in de randteekening niet deze mannen over-
eenkomen, zijn Vlij bleek zwavelgeel. Zij vormen te zamen eenen overgang op Terias
BI anda Boisd. I. c. p. 67'2, Sn. v. V. p. 07, die zeker niet anders is dan eene variëteit,
en waarvan een geprononceerd wijfje aanwezig is. De zwarte voorrand der voorvleugels
verschilt bij ieder exemplaar en is bij een geheel typisch voorwerp en een <J der var-
Sari zeer zwaar.
Tot Hecabe behooren buitendien stellig, en wel ten deele nauwelijks als variëteiten: Ter.
Suava, Floricola, Desj ardinsii , Senegalensis Boisd., 1. c. p. 670 — 072; Heca-
beoïdes en Aesiope Mén., Enuni. I p. 85: Siuapina en Lifuana Butl., Ann. and
Mag. of Nat. Hist. 4 Ser. XX (1877) p. 355 en Sulphurata, Variata, Hebridina,
Inanata, Pumilaris, Butl. Proc. Zool. Soc. XIX (1875 — 76) p. 617 enz.

De vijf laatste soorten (!) zijn te zamen op ééne pagina, ten deele in anderhalven
regel beschreven.

Variëteit 1, 2 en 3 zijn hierbij voor de eerste maal afgebeeld.

2. Brigitta Cramer, IV pi. 331 B, C, — Boisd., Spec. I p. 676. — Drona

Horsf., Cat. Lep. E. I. Comp. p. 137 pi. 1 f. 13. — Boisd., 1. c. p. 675. — Snell.

V. VolL, Mon. d. Pier. p. 69. — Rahel Trim., llhop. Afr. Austr. p. 76. — Snellen,

Tijds. V. Ent. 2 S. VII (1872) p. 27 pi. 1 f. 10—13 (d" Ç).

Manindjoe; 1 ex.

Dit zeer gave exemplaar (een $) verschilt van mijn Afrikaansch $ alleen door dat het
zwarte langsstreepje op het uiteinde van de bovenzijde van ader \ der voorvleugels slechts
door eene dunne gele bestuiving van het ondereinde van den zwarten rand in cel \h is ge-
scheiden. Bij Brigitta behooren nog: Pap. Libythea Fabr., Terias Pulchella Boisd.,
Zoë Hopff. en Caffra Feld.

Fam. XV. EQUTTINA H. S.

Gen. 2. Leptocircus Swains., H. S.

1. CmHms Fabr., Mant. Ins. II p. 9. — Boisd., Spec. I. p. 381 pi. 17 f. 3. —
Megea Zinken, Beitr. zur Ins. Fauna von Java (Nov. Act. Curios. XIV) p. 161 pi.
15 f. 8.

Roepit ; 1 ex.
Dit exemplaar — een J — verschilt van Boisduval's en Zinken 's afbeeldingen alleen door
dat de dooi"schijnende dwarsstreep der voorvleugels buitenwaarts in het midden breeder is
dan aan haar begin en einde.

Gen. 3. PapiliO Linn., H. S.

1. Brookeana Wall., Proc. Ent. Soc. of London Ser. II Vol, 3 p. 104. —

Pap. Trogon Snell. v. Voll., Tijds. v. Ent. III p. 69 pi. 6.

Silago; (Juli) 1 ex.

Schijnt in de bereisde streek zeldzaam ; want, hoewel bijzonder op deze soort gelet was,
werd toch slechts één voorwerp gevonden. Kie Inleiding p. 6.

— 25 —

2. Antiphates Cram., I pi. 72 f. A, B. — Boisd. Spec. I p. 248. — Var.
Pompilim Swains., Zool. 111. [il. 105. — A>it. var. a Wallace, Trans. Linn. Soc.
vol. 25 (1865) p. 63.

Soengei Aboe; 1 ex.

3. Jason Linn., Syst. Nat. I. 2 p. 752. — Boisd. Spec. I p. 232. — Var.
Evemon Boisd., 1. c. p. 284. — Jason var. a Wall., Trans. Linn. Soe. vol. 25
(1865) p. 67.

Soengei Simawoeng; 2 ex.

De exemplaren zijn niet goed genoeg om er eene afbeelding, die anders niet overbodig
was, naar te malden.

4. Sarpedon Linn., Syst. Nat. L 2 p. 747. — Cram., Il pi. 122fig. D, E. —
Boisd., Spec. I p. 235. — Rösel, Ins. Bel. IV pag. 39 Tab. VI f. 1.

Datar; 2. — Soengei Aboe; 1 ex.
Ik vind geen verschil met Javaansche exemplaren.

5. Agamemnon Linn., Syst, Nat. I. 2 p. 748. — Boisd., Spec. I p. 230. —
Wall., Trans. Linn. Soc. 25 (1865) p. 67. — Piepers, Tijds. v. Ent. 19(1875—76)
p. 155 (rups). — Dorylas Sulz., Abg. Gesch. pi. 13 f. 3. — Aegistus Cram., II pi.
106 C, D.

Soepajang; (Mei) 2 ex. — Soengei Simawoeng; l ex.
De exemplaren behooren tot de variëteit c van Wallace.

6. Polytes Linn., Syst. Nat. I. 2 p. 746. — Cram., Ill pi. 265 A— C. —
Pammon Linn., 1. c. — Cram., II pi. 141 B. — Boisd., Spec. I p. 272. — Semper,
Verh, Zool. Bot. Ges. 1867 p. (Sep. p. 1) (rups). — Theseus Cram., II pi. 180 B. —
Wall., Trans. Linn. Soc. 25 (1865) p. 52 pi. 2 f. 2, 4, 7, var. Antiphus. — A7i-
tiphus de Haan, Verband, p. 49 pi. 1 f. 2. — Alphenor Cram., I pi. 90 f. B. —
Piepers, Tijds. v. Ent. 21 (1877-8) p. 39.

Soepajang; (Maart) 2 ex. — ld.; (April) 3 ex. — Ringkiang Loeloes; 1 ex. —

Mueara Laboe ; 2 ex.

Het exemplaar van Ringkiang Loeloes behoort tot de variëteit Antiphus de Haan.

Bij de overigen, waarvan '2 exeniiilaien in coitu werden gevangen (beide Pa m ra on),
zijn de witte vlekken der achtervleugels kleiner en iets verder gescheiden, de randvlekken der
voorvleugels meer okergeel dan bij Javaansche voorwerpen.

Door de vergelijking der rupsen van Alphenor en Pammon (zie Piepers, I. c.) is het,
dunkt mij, thans voldoende uitgemaakt, dat beide niet specifiek verschillen. Met deze behooren
bij Polytes ook nog Nicanor Feld., Ledebonria Eschsch. en Nehuiides de Haan
als min of meer belangrijke variëteiten.

7. Retenus Linn., Syst. Nat. I. 2 p. 745. — Cram., II pi. 143 f. A, B. —
Wall., Trans. Linn. Soc. 25 (1865) p. 50.

Alahan pandjang; 8 ex.
De exemplaren behooren tot de variëteit h van Wallace.

7. Memnon Linn., Syst. Nat. I. 2 p. 747. — Cram., I pi. 91 f. e (cT)

IV. 8 4

— 2(i —

Boisd., Spec. I p. 192. — Wallace, Trans. Linn. Soc. 25 (1865) p. 46. — ? An-

ceus Cram., lil pi. 222 A, B. en Achates Cram., III pi. 243 A.

Soepajang; (April) 1 ex. — ld.; (Mei) I ex. — Ringkiang Loeloes; l ex. — Ala-

h:in pandjang ; 1 1 ex.

Geene der wijfjes bohoo-t tot den gestaarten vorm (Achates Cram.), doili zij vei'schil-
len onderling veel in klem en teekening. Eén gelijkt np de bovenzijde zeer op den man, dtieh
heelt de aan de wijfjes eigene roode vlek aan den wortel van de middencel der voorvleugels
en eene witachtige dwarsveeg tegen de vleugelpunt.

9. AnthipuH Fabr., Syst. Ent. III. 1. p. 10. — Boisd., Spec. I p. 2()6. —

Wallace, Trans. Linn. Soc. 25 (1865) p. 43. — Aoizefewm Eschscholtz, Kotzeb. lieise

p 202 Tab. I f. 2 a, b.

Ringkiang Loeloes; 1 ex. — [Silago; 2 ex.

Para. XVI. HESPERIDINA H. S.

Gen. 2. TelegOnuS Hübn.

1. Calathux Hew., Ann. and Mag. of Nafc. Hist. 4 Ser. 18 (1870) y. 353.
Bedar Alaiu ; 2 ex. (in coïtu).
De exemplaren hadden beide blijkbaar reeds veel gevlogen.

Gen. 3. Casyapa Kirby.

1, Thrax Linn., Syst. Nat. I. 2 p. 794. — Donov., Ins. of India p. 49 f. 2. —
Piepers, Tijds. v. Ent. 19 (1875—76) p. 158 (rups).

Soepajang; (April) 4 ex. — ld.; (Mei) 5 ex.
Men vergelijke de aanteekening over de rups op p. 7 der inleiding.

Gen. 11. Ismene Swains.

1. Malayana Feld., Wien. Ent. Mon. IV p. 401. — Reise der Novara (Rhop.)
Tab. 72 f. 15.

Soepajang; (Mei) 1 ex. — Silago; 1 ex.
Beide exemplaren zijn wijfjes.

2. Striata Hew. , Exot. Butt. Ismene, Tab. I. f. 6, 7.
Soengei Aboe; 1 ex. J.

Ik merk de volgende verschillen op tnsschen Ilewitson's Striata en dit exemplaar. 1».
Is de bovenzijde aardbrnin, met ten deele lichter, bleekgeel adeibeloop, — bij Ilewitson vurig
licht roestbruin. '2°. Is op de overigens paarsbniine, groenwit gestree|ite onderzijde beneden
de middencel en ader '2 de grond der voorvleugels vuilwit, — bij Ilewitson eenkleurig met het
overige. 3". Is het achterlijf op den rug en op zijde donker aardbruin met bleekgeel gerande
ringen en op den buik eenkleurig okerachtig oianjegeel, — bij Ilewitson zijn op den buik de
ringen zwartgerand.

Ilewitson's afbeelding is naar een' Chineeschen <? gemaakt en dit voorwer]) is een S,
zoodat het wel n)ogelijk is dat wij hier slechts met sexueel verschil te doen hebben.

- 27

Gen. 18. CarysttlS Hübn.

1. Irava Moore, ("at. Lep. East lud. (lomp. I p. 254. — Thrax Hübn.,

Zutr. f. 875, 87Ü.

Een <? van onbekende vindplaats.

2. Spec.

Datar ; 1 ex.
Waarschijnlijk eene nieuwe sooit, maiir bet exeiii|ilaai- is niet gaaf genoeg ter beschrijving.

Gen. 20. Pamphila Fab.

1. Apostata m. nov. sp.

Manindjoe; 1 ex. — Loeboe Taras; 1 ex. (cf 27 en 5 28 mm).

Verwant aan Julianus Latr. (Thrax Hübn., Samral. Exot, Led.), doch kleiner, de
man zonder doorschijnend schuin streepje in cel ib der voorvleugels, het wijfje zonder drie-
kant geelwit vlekje op de helft van ader 1 derzelfde vleugels, bij beide seksen geene lichte
stippen in de middencel en in cel 6 en 7 slechts twee lichte stippen, waarvan die in cel 6
niet meer franjewaarts staat. Overigens eene echte Pamphila, niet alleen volgens de ongeluk-
kige compilatie die bij de Hesperidina ten grondslag strekt van Kirby's uitmuntenden Cata-
logus, maar ook volgens Herrich Schaffer, Corr. Blatt des Zool. Min. Vereins zu Regensburg
1869 p. 138.

Sprieten iets koi-ter dan de halve voorvleugelvooi-rand, het knopje dik, het haakje kort,
de schaft flauw licht geringd. Pal|)en geelachtig grijswit met groenen tint, aan de punt en
tegen den kop bruin. Bovenzijde gi'auwbruin (eigenlijk aard- of turfbruin) met geelachtig
olijfgroene haren op het lijf en de wortelhelft der vleugels. Voorvleugels aan het eind van het
wortelvierde van cel 2, van ader 2 — 3, met een langwerpig vierkant, smal doorschijnend ruitje,
op dezelfde plaats van cel 3 met een kleiner, bijna vierkant, in cel 6 en 7 met de twee boven-
vermelde stippen. Achtervleugels met twee kleine dooi-schijnende stippen in cel 2 en 3. Onder-
zijde op de wortelhelft van cel In en 16 der voorvleugels donker aardbruin, overigens geheel
licht olijfgrauw bestoven, in cel 4 der achtervleugels nog eene lichte stip, overigens de teeke-
ning als boven. Buik en borst geelachtig grijswit; pooten bruin. Bovenzijde der franje vuil
bleekgeel, de onderzijde olijfgrauw, als de aangrenzende vleugel.

Twee andere exemjjlaren, een uit China, een ander van Java, onderscheiden zich alleen
door dat het doorschijnende vlekje in cel 2 der voorvleugels even breed als lang is en de
achtervleugels vier lichte stippen (ook eene in cel 5) op eene eenigszins geslingerde rij ver-
toonen. Variëteit?

2. Julianus Latr. Ene. Metli. IX p. 763. — Tlircux Hübn., Samml. Exot.
Schm. — Lederer, Verh. Zool. Bot. Vereins. 1855 (V) p. 194 pi. 1 f. 9, 10.

Soepajang ; (April) 1 ex. — Silago ; 1 ex. — • Moeara Laboe ; 1 ex. — Soengei

Aboe; 1 ex.
'6. Beturia Hew., Descr. Hesp. p. 36 N. 31.
Soepajang; (Mei) 1 ex.

Dit exemplaar is iets kleiner, bruiner en op de onderzijde meer okergeel getint dan het
door Hewitson zelven bestemdi- exemplaar dat Piepers 0|) Celebes vond. In de niiddencel der
voorvleugels staat een duidelijk half doorschijnend geelwit vlekje, doch op de helft van ader
1 slechts een nauwelijks zichtbaar streepje.

4. Augias Linn., Syst. Nat. L 2 p. 794. — Don., Ins. of India pi. 48 f. 1.
Soepajang; (Mei) 1 ex. — Sidjoendjoeng ; 1 ex.

5. Siinias Felder, Sitz. Ber. der Wien. Akad. 1860 p. 462.

Soepajang ; (Maart) l ex. — ld. ; (April) 1 ex. — Datar ; 1 ex. — Silago ; 1 ex. —
Sidjoendjoeng ; 1 ex. — Moeara Laboe ; 1 ex. — Loeboe gedang ; 1 ex.

Dczo soort is ook op Java gpiiiptm. Yorschil met di' Siimatiaiu'u bciiicik ik niet. De af-
beelding is naai- een Javaansch voorwerp gemaakt, daar ilit het beste was dat mij ten dienste
stond.

6. Spec. (onkenbaar.)

Soepajang ; 1 ex.

Gen. 23. Thymelicus F.

1. Palemotiidea ni. nov. sp.

Silago; 2 ex.

Beide exemplaren zijn mannen, het eene is vrij good, bet andere slecht. Sprietknopje min-
der stomp dan bij Thymelicus Nigro limbatus Snellen, doch zonder ombuiging of haak,
het eindlid der goudgele palpen vrij stomp, bruin. Bovenzijde donker aardbruin: de tweede
helft van het bovenste wortelvierde der voorvleugels, eene dwarsrij van vier langwerpig vier-
kante vlekken derzelfde vleugels (in cel 2, 3, 4 en 6 — 8) en vier of vijf vlekken (in cel 2 — 5)
der achtervleugels goudgeel. Drie of vier der achtervlougolvlekken zijn langwerpig en staan
op eene gebogene dwarsrij, doch de vijfde bevindt zich nabij den achteirand en is meer afge-
rond. Verder is ook de wortel der voorvleugels geel bestoven.

Onderzijde der voorvleugels als boven; buitendien nog eene bestuiving langs den achter-
rand en de franje goudgeel. De onderzijde der achtervleugels is goudgeel met éene bruine be-
stuiving, die daarop drie boogstrepen vormt en een gedeelte der grondkleur als ovale gele
vlekken afzondert. Daardoor beiinnert de onderzijde aan die van Carterocephalus Pale-
mon Pallas. Pooten en lijf goudgeel. De achterscheenen met vier sporen.

Gen. 33. Plesioneura Feld.

1. Spec.

Moeara Laboe; 3 ex.
Wellicht nieuw, maar de exemplaren zijn zeer afgevlogen.

2. Dan Fabr., Mant. 2 p. 88. — Fatih KolL, in Hügel's Caschmir pi. 18
f. 5, 6. p. 454.

Soepajang ; (April) 2 ex. — Soengei Aboe ; 2 ex.

Gen. 51. Tagiades iiubu.

1. Maura m. nov. sp.

Datar ; 1 ex.

Het eenige exeniplaar dezer soort — een zeer gaaf en frisch ? — heeft eene vlucht van
41 mm. De vlinder is na verwant aan mijne Tagiades? Fuscula van Celcbes (zie Tijds.
v. Ent. in (1877 — 78) p. 42 pi. 2 f. 3) en evenals deze onder en boven geheel dof donker
omberbruin, echter met de volgende verschilpunten : De voorvleugels zijn naar achteren meer
verbreed, de acbterrand is langer, gelijkmatig flauw gebogen, en de bocht van den voorraad
mede veel flauwer en gelijkmatiger. Ook de acbtervleugels zijn breeder en hunne drie randen
bijna even lang. Het bruin der bovenzijde is geheel zonder paarsen tint, ook o|) de onderzijde,
waar het donkerder en in het midden m>"t roetbruiu gemengd is. In cd In en 1h der voor-
vleugels is bot minder vaal dan bij Fuscula, daaientegon aan hunne punt en langs den ach-

— 29 —

terrand der arhtervleugels met cent" flauwe roestbruine bestuivirif;, waarvan nok de gaafste
exemplaren der Celebaansche soort geiMi spoor vertoonen. Palpeii, sprieten en pooten zijn
eveni'ens gebouwd, maar wat de nervuur aangaat 7,00 merk ik O]), dat, terwijl ader 2 der voor-
vleug(ds bij F u seul a uit twee derden van den binnenrand der middenci'1 ontspringt er hunne
ader li door de iets bochtige ader 12 wordt doorsneden, laatstgenoemde ader bij M au ra on-
gehinderd in den voorr-and uitloopt, en ader 2 op de helft van den binnenrand der middencel
ontspruit, juist zoo als bij lapetus Cramer.

SECTiOB. HETEROCERA boisd.

Fam. I. S P H I N G I N A H. S.
Gen. 14. Chaerocampa Dup.

1. SiUœlemis Boisd., Sphing. p. 240. — Snell. Tijds. v. Ent. 1876-77. p. 2.

Boea ; 1 ex. — Solok ; 1 ex.
Ue exemplaren zijn grooter en donkerder dan die van Celebes.

2. Theylia Linn. — Boisd., Sphing. p. 231. — Thyelia Cram., III pi. 226
f. E, F. — Boerhaviae Sulzer, Abg. Ges. pi. 20 f. 3.

Moeara Laboe ; 1 ex.
De exemplaren zijn zeer afgevlogen, zoodat mijne determinatie niet zeker is.

Gen. 34. Acherontia Oehs.

1. Styx Westw., Cabin. of Oriënt. Ent. p. 87 pi. 42 f. 3. — Boisd., Sphing. p. 6.

Fort de Koek; 1 ex. — Soepajang; (April) 2 ex.

2. Satanau Boisd., Spec. I pi. 16 f. 1. — id. , Sphing. p. 7. — Snell., Tijds.
V. Ent. 1876-77 p. 4.

Een stuk van onbekende vangplaats.

Dit voorwerp is meer koffii^bniin op thorax en voorvleugels dan .Tavaanscbe exi'mplaren.
Aan de linkerzijde zijn de vleugels niet goed ontwikkeld. Dat deze sooit waarschijnlijk Lache-
sis Fabr. zal moeten heeten, merkte ik in het Tijds. v. Ent. 1. c. op.

Fam. II. O O S S I N A m.
(Cossina pars, H. S.)

Gen. 8. Phragmatoecia Newm.

1. Sumatrensi-i m. nov. sp.
Solok; 5 ex. — Soepajang; (Mei) 1 ex. — Datar; 1 ex. — Silago; 1 ex. — Si-

djoendjoeng ; 1 ex.
De exomplai'en dezer soort — allen mannen — hebhen eene vlucht van 26 — 32 mm. en

— 30 —

zijn volkomen zoo gebouwd als de f onzer eiiropeesche Castaneae. Ook de nervnnr is de-
zelfde, kop en thorax zijn niLiisgnuiw, de sprietschall licht geelgrijs met briiiiuuhtige baarden.
Voorvleugels licht geelgrijs, langs den voorrand tot aan het eind en den binnenrand der mid-
dencel donkergrijs bestoven en langs den achter- en binnenrand iets lichtergrijs besprenkeld.
Verder ziet men op het achterrandsderde eene sterk gebogen dwarsrij van donkergrijze vlekjes,
waarvan dat in cel 5 iets grooter is en inspringt. Franje en ongeteekende achtervleugels lich-
ter, weinig meer dan onzuiver grijswit. Achterlijf lichter grijs dan de thorax. Op de onderzijde
zijn de voorvleugels lichtgrijs met eene flaiiwe boogrij van donkerder vlekken, de aclitervleu-
gels als boven. Pooten lichtgrijs met bruine tarsen.

Onderscheidt zich door den donkergrijs bestoven voorrand der voorvleugels zoowel van
Castanea Hiibn. als van de Afrikaansche Pallens Ilerr. Sch., Ausl. Schm. f. 169.

Fam. VI. COCLIOPODINA m.
(Cossina pars, H. S.)

Gen. 1. Limacodes Latr._

1. Nubeciilosa ni. nov. sp

öoepajang; (Mei) 2.

Beide voorwerpen zijn mannelijk en hebben eene vlucht van 20 en 32 mm.

Sprieten tot aan het eind kort en regelmatig gebaard. Pal|)en smal, niet langer dan de
voorhoofdskuif en, zoo mede thorax en voorvleugels, licht reebruin. De schouderdeksels zijn
buitenwaarts donkergrijs gerand. Verder zijn de voorrandswortel, een middenpunt en ver-
strooide, grove bestuiving der voorvleugels, die tegen den binnenrand tot beginselen van
dwarsstrepen is opgehoopt, donker jiaarsgrijs. Franje grijs, met flauw paarsen tint, de achtei-
vleugels bruingrijs, donkei- bestoven. Achterlijf licht reebruin, op den rug, aan den wortel,
met paarsgrijze haren. Onderzijde der voorvleugels bruingrijs, die d<'r achtervleugels lichter,
grof donkergrijs gesprenkeld.

Aderstelsel bijna als bij Miresa Nitens (zie Tijds. v. Ent. 20 (1876—77) pi. 1 f. 8a,
maar ader 4 en 5 der voorvleugels niet gesteeld e-n 7 uit de spits der middencel en niet uit
den steel van 8 en 9.

2. Nov. spec.

Grabak; 1 ex. — Moeara Laboe; 1 ex.
De exemplaren zijn niet goed genoeg meer ter beschrijving.

Fam. VII. OECETICINA H. S.
Gen. 1. Oiketicus Landsd. Guild.

1. Spec.

Solok ; 1 ex.
Het exemplaar is geheel afgevlogen en dus vooi' mij onbestembaar.

Fam. X. ZYGAENINA H. S.

Gen. 8. Chalcosia Hübn.

l. Marginata Guér., in Voy. Delessert pi. 25 f. 1. — Atrocyanea H. S., Exot.
Schmett. i'. 158, 159.

Silago; 1 ex.

— :i\ —

2. OKvescens m. nov. spec.

Solok ; 1 ex.

Een wijfje van 55 mm.

Sprieten als bij Marginata, ooit de kop als ciaar, het voorhoofd uitpuilend, de zuiger
lang. Kop, sprieten, het achterlijf op de bovenzijde en de onder- en bovenzijde der vleugels
benevens de glad beschubdc pooten zijn olijfgroen, de bovenzijde der achtervleugels is iets
lichter, behalve hun achterrandsvierde, dat in kleur met de voorvleugels overeenkomt. Buik wit.

Voorvleugels met twaalf aderen: 4 en 5 uit één punt; een steel die zich vorkt in ader 6
en 7, 8, O uit de spits der middencel; 10 en 11 uit den voorrand der middencel; H in 12
uitloopende. In de achtervleugels 2 — 7 uit de randen der middencel, die éen gebogen voorrand
heeft en door een klein dwarsadertje met ader 8 is verbonden. Achterscheenen met twee sporen.

"Verwant aan de in anderhalven regel beschreven Cyclosia Uniformis Butl., Proc.
Zool. Soc. 1877 p. 160, die de auteur »dull brown, shot with dull dark green" noemt.

3. Dktincta Guér., in Delessert., Hist. Nut. p. 85 pi. 24 f. 3. — Walker,
Cat. 1 p. 423.

Soepajang ; (April) 1 ex. — ld. ; (Mei) I ex.
Ik kan de eerste beschrijving en afbeelding niet vergelijken en moet mij dus metWalker's
diagnose vergenoegen. Deze past vrij wel, doch moet ik opmerken dat ik de achtervleugels
niet »late cj'aneo niarginatae" zou noemen; want de achterrand is slechts blauw gevlekt

en wel van ader 2 tot de vleugelpunt, terwijl de middenlijn der grootste vlekken (in ader 3

4, in cel 5 en in cel 6. 7) niet meer dan een achtste der vleugellengte bedraagt. Het voor
werp is eenigszins afgevlogen en dus ter afbeelding niet ten volle geschikt.

4. Drataraja Moore, Cat. Lep. E. I. C. II p. 321 pi. 8a f. 3.

Soeroelangoen ; (Juli 1878) 1 ex. (^f)

Pani. XI. S Y N T O M I N A H. S.

Gen. 4. Syntomis O., H. S.

(Corr. F31. des Zool. Min. Vereins zu Regensburg XX (1866) p. 108.)

1. Hübneri Boisd., Mon. des Zyg. p. 127, pi. 8 f. 4.

Van de meeste vangplaatsen , ook van Fort de Koek. Scbijut op Sumatra zeer

gewoon.

Achtervleugels met 5 aderen, 3 en 4 kort gestoeld of uit één punt. Achterscheenen viersporig.

2. Acuminata m. nov. sp.

Bedar Alam; één paar in coïtu, cT ^^i $ -^ ™™- ^^ man zeer t'risch.

Onderscheidt zich door de spitse voorvleugels, die naar achteren buitendien sterk verbreed
zijn, zoodat de achterrand bijna tweemalen de lengte van den binnenrand heeft.

Si)rieteii draadvorniig (alleen tegen het eindt; zijn de leden iets afgescheiden), bij den ƒ
kort behaard, zwart met wit puntzesde. Palpen zwart, aangezicht goudgeel, ook de halskraag,
schedel zwart. Thorax zwart: twee kleine vlekken op de schouderdeksels en eene grootere op
het schildje goudgeel. Achterlijf zwait, bij den ^ met 6, bij het j met 5 goudgele ringen en
daarvan de beide laatsten fijn. Zij zijn allen op de onderzijde gesloten. VleuL'els roetzwart;
de vooivleugels met O goudgele vlekken, waaivan de onderste van het middeiiiiaar drupvurmio-
en met de spits naar het eind van het eerste vii^rde des voorrands is gericht. Ue beide onder-
sten der laatste drie worden slechts door ader 4 gescheiden. Op de achtervleugels is het "e-

— 32 —

heelc worteldordc pcmidgcol, mot eenon siiiallon tand in het donkere gedeelte. Franje — voor
zoo ver aanwezig — als de vleugels gekleurd.

Onderzijde als boven geteekend en gekleurd, de pooten valer bruin, de achterscheenen met
4 korte sporen, lid 1 der tarsen overal bleek geel. Ook de borst is geel gevlekt. Achtervlengels
met 5 aderen, 3 en 4 kort gesteeld, 5, 6 en 8 ontbreken, 7 uit de spits der van den voor-
rand verwijderde middencel.

3. Guttata m. nov. sp.

Roepit; 23 Mei 1878; één exemplaar.

Het exemplaar is een î van 17 mm.

Opmerkelijk door de zwavelgele vU^kken, welke langwerpig, meerendeels dnipvormig zijn
en waarmede de vaalzwart gekleurde vleugels zijn geteekend. Eene naverwante soort ken
ik niet.

Het tamelijk sterk rond uitpuilende voorhoofd is glanzig bronsgroen, de dunne paljien en
een rand om den geheelen (ontschubden) schedel zwavelgeel, de naakte sprieten glanzig paars-
bruiii. Thorax bronsgroeu, de binnenrand der schouderdeksels en het schildje zwavelgeel.
Bovenzijde der vleugels vaalzwart, eene korte voorrandsstreep en zes vlekken der voorvleugels
benevens twee der achtervleugels zijn helder zwavelgeel. Op de voorvleugels vindt men eene
drnpvormige vlek aan den wortel der niiddencel, eene smalle, spits-ovale in cel 11, eenestomp-
hoekig-langwerpig vierkante op twee derden van ader 1, eene veel kleinere aan den wortel van
cel 2 en twee drnpvoiiuige op het puntvierde. Franje als de vleugel. De vlekken der achter-
vleug<ds staan op ader ib en onder de middencel. Zij zijn langer en vooral de bovenste wiir-
telwaarts spitser dan die der voorvleugels; de fr'anje is hier zwavelgeel. AchtcM'lijt' vaalzw'art,
de achterrandcn van 5 ringen, de spits en eene niiddenstrecp goudgeel.

Op de onderzijde zijn de vleugels iets valer dan boven, de vlekken niet zoo levendig geel
en minder scherp begrensd: de pooten zijn zwavelgeel met vaalzwart geringde tarsen en bui-
tenwaarts aldus gestreepte seheenen en op deu buik zijn de middenringen geheel bleekgeel,
de anderen alleen zoo gerand. Achterscheenen met 4 korte sporen. Achtervlengels met O ade-
ren, 3 en 4 uit éón punt, n uit het midden der dwarsader, 7 als bij de voorgaande soort, O
en 8 ontbrekende. Hoewel deze soort dus geene echte Syntomis H. S. is, verschilt zij toch van
Na cl ia H. S. dooi' de uit één punt ontspringende aderen 3 en 4 der achtervleugels.

4. Sperbius Fabr., Mant. Ins. II p. 130. — Boisd., Mon. des Zyg. p. 126. —
Stellaris Snell. v. Voll., Mus. Lugd. Bat.)

Moeara Laboe ; 2 ex.

De exemplaren zijn afgevlogen en dus, hoewel de beschrijving vrij goed overeenstemt,
mijne determinatie cenigszins onzeker. Buitendien merk ik op dat Fabrieius slechts van ééne
doorschijnende vlek der achtervleugels spreekt, terwijl deze exemplaren er twee hebben. De
verwante Syntomis Phegea uit Europa varieert echter ook met een- en tweevlekkige
achtervleugels en men mag dus waarschijnlijk aan dit verschil niet te veel gewicht hechten.

Achtervl,ongels met 5 aderen, 3 en 4 uit één punt: 5, O en 8 ontbreken. Achterscheenen
met 4 sporen.

5. Spec. (onkenbaar).

Moeara Laboe; 2 ex.

6. Godarti Boisd., Mon. des Zyg. p. ll(j pi. 7 f. 3.

Soepajang; (April) 1 ex. — Öingkarah; 2 ex.
Achtervleugels slechts met 4 aderen, 3, 5, C en 8 ontbreken. Achterscheenen tweesporig.

7. Imaon Cramer, III p. 94 pi. 248 f. E.

Fort de Koek; 1 ex. — Solok; 1 ex. — Soeroelangoen ; (April, Juli en Aug.)

3 ex. — Koetoer; (Juni) 1 ex.
Aderstelsel ;ils bij Godarti. Achteischeenen met vier .sjjoren.

— 33 —

8. Dilatnta m., nov. spec.

öilago; i ex. — Moeara Laboe; 3 ex. — Loeboe gedang; 2 ex.

Om niet van Herrich Schiilfi'i-'s classificatie — de eonige die ons in deze familie een steun-
pimt geeft — af te wijken, vernield ik deze soort mede als eene Syntomis, hoewel zij later,
wanneer eens eene bevoegde hand, die over het noodige materieel kan beschikken, deze familie
op nieuw rangschikt, wel in een ander genus zal moeten komen, evenals de hierboven ver-
melde Godarti Boisd. en Imaon Cramer.

Dilatata heeft eene vlucht van 28 — 30 mni. en onderscheidt zich in de mannelijke sekse
door de achtervleugels, die tweemalen zoo groot als die van het 2 en buitendien aan den
staarthoek verlengd zijn. Naar de nervuur is zij eene echte Syntomis H. S.

Do wortel der korte palpen, de spits der sprieten, het aangezicht, de halskraag, drie vlek-
ken op den thorax (twee aan de wortels der schouderdeksels en eene op het midden van den
rug) zijn levendig, zuiver okergeel ; het overige der vernielde ligchaamsdeelen dof grijshruin.
Voorvleugels dof grijsbruin : eene stip aan den wortel, eene streep onder de eerste helft van
den voorrand en eene aan de tweede helft van den binnenrand (in cel ia) benevens acht
vlekken zijn helder en zuiver okergeel. Vijf der vlekken staan in het puntderde, in cel 3 — 7,
en zijn lang en smal; die in cel 5 is bij de meeste exemplaren zeer klein, slechts bij één half
zoo lang als die in cel (j; de overige 3 (twee in cel -16 en eene in de raiddencel) zijn groo-
ter en hoekig. Achtervleugels okergeel met grijsbruinen, boven de helft met een fijnen tand
wortehvaarts tredenden, grijsbruinen rand. Achterlijf grijsbruin, de wortel en 5 (<?) of 4 (J)
op de onderzijde vervloeiende ringen okergeel, de middenste ring is de breedste. De onderzijde
der vleugels is gelijk aan de bovenzijde, slechts bleeker. Pooten grijsbruin, okergeel bestoven,
de aehterscheenen met 4 korte sporen. Borst okergeel gevlekt.

9. Biplagata Snell. v. Voll., Mus. Lugd. Bat. Nov. spec.

Soepajang ; (April) 1 ex. — ld. ; (Mei) 1 ex. — Alahan pandjang ; 1 ex. —
Moeara Laboe ; 1 ex. — Soeroelangoen ; (April) 1 ex. — Koetoer ; (Juni) 1 ex.

De exemplaren, die eene vlucht hebben van 27 — 30 nini., schijnen allen wijfjes te zijn.
Sprieten ongeveer draadvormig, zwartgi'oen met wit puntvierde. Palpen, kop, thorax, het
stompe achterlijf en de vleugels met franje onder en boven zijn zeer donker flesschengroen,
iets glanzig. Bij één exemplaar is, misschien ten gevolge van het opweeken, de kleur der
vleugels donkerpaars gevv'orden. Op de voorvleugels ziet men, aan het eind van het tweede
derde, eene groote boonvormige of geknot-ovale, bleekgele (als geolied papier) dwarsvlek,
die de vleugelranden niet bereikt. Achtervleugels met 5 aderen, 2 voor, 3 en 4 uit den staart-
hoek, 7 uit de spits der middencel: 5, 6 en 8 ontbreken.

Pooten groen, gewoon gespoord, de aehterscheenen iets verdikt, de tarsen iets grijsachtig.

Fam. XII. AGANAIDEA H. S.

Gen. 1. Aganais B., H. S.
1. Silvandra Cram., IV pi. 1(39 D.

Soepajang; (Maart) 1 ex. — Boea; 1 ex.
Behooren tot de variëteit Intacta Walk., Cat. II. p. 451 N. 10.

Fam. XIII. LITHO SIN A H. S.

Gen. 7. Arctia Schrank, H. S.

1. Strigatula Moore, Cat. Lep. East Ind. C. II p. 357 pi. 9a f 12 d* 13$.

Soepajang; (April) 1 ex. — ld.; (Mei) 1 ex.
IV. 8. 5

— a4 —

2. Sanguinalis Moore, Proc. Zool. Soc. of London 1865. p. 810.

Soepajan» ; (Mei) l ex.

Het exemplaar is niet gaaf en dus ter at'beekling niet geschikt. Om dezelfde reden ont-
houd ik mij ook van eene vergelijking met de door Piepers op Celebes gevangen exemplaren
eener Spilosoma, die mede tot Sanguinalis of tot eene nieuwe soort behooren (zie Tijds.
V. Ent. 22 (1878—79) p. 100 pi. 8. f 3.

3. Gopara Moore, Gat. Lep. East. Ind. C. U p. 356 pi. IXa f. 11.

Soepajang; (April) 1 ex. — Soengei Aboe; 1 ex.
Eene variëteit met gelen in plaats van zwarten wortel der achtervleugels.

Gen. 7b. Phissama Moore.

1. Vadllans Moore, Gat. Lep. East. Ind. G. II p. 361 pi. 9a f. 14. en pi.
16 f. 13, 13a. — Snell., Tijds. v. Ent. 22 (1878-79) p. 101.

Soepajang; (Mei) 1 ex. — Loeboe Taras; 1 ex. — Silago; 1 ex.

2. Interrupta Linn., Syst. Nat. I. 2 N. 16. — Sulz., Abg. Ges. p. 161 pi.
22 f. 3. — Gram., II pi., 185 f. E.

Goudmgnen Verbeek; 1 ex. — Solok ; 2 ex. — Grabak; 1 ex. — Silago; 1 ex. —

Moeara Laboe; 3 ex.

Gen. 14. LeptOSOma Boisd., Sn. v. Voll. i)

1. Latistriga Walk. p. 397. — Snell., Tijds. v. Ent. 22 (1878-79) p. 72.
pi. 6 f. 5.

Boea; 1 ex.
De lichte langslijnen uit den wortel der voorvleugels zijn op de afbeelding in liet Tijd-
schrift te donker.

2. Inconstans Snell. v. Voll., Bijdrage tot de kennis van Leptosoma p. 13.

Moeara Laboe; 1 ex. — Loeboe gedang; 2 ex.
Daar eene afbeelding dezer soort nog ontbreekt, neem ik de gelegenheid waar haar hier
te leveren.

3. Regularis m. nov. sp.

Soengei Aboe; l ex.

Hoewel ik van deze soort slechts één voorwerp (j) voor mij heb, geloof ik, dat ik haar
zonder gevaar als nieuw kan beschrijven. Zij is verwant aan Latistriga en Inconstans.
Vlucht 37 mm. Sprieten zwart, kort gebaard. Palpen niet okergele onder- en zwarte bovenhelft.
Oogranden okeigeel. Schedel en beide helften van den halskiaag zwart, geel gerand: schou-
derdcksels en rug zwart, wit gerand. Achterlijf lichtgrijs met okergele spits aan den laatsten
ring, de overige ringen allen fijn wit gerand. Voorvleugels met franje licht bruingrijs, de bin-
nenrand tot bijna aan den staartlioek, fijne stralen op de hoofdaderen in cel 12 en de mid-
dencel en eene bi'eedere in cel \h (de vleugelvouw) wit. De laatste is fijner dan bij. de groo-
tere Latistriga, maar slechts half zoo breed als bij Inconstans, waar zij bovendien

') Herrich Schafier heeft dit genus (Syst. Bearb. VI en Exot. Schmett.) onder de Lipariden.
De bijoogen zijn echter aanwezig en de bouw der vlinders zeer slank. Het is dus duidelijk dat
Leptosoma onder zijne Arctioidea Lithosiaeforma behoort.

— 35 —

tegen den voorrand afgerond is. Witte dwarsband, naar onderen versmald, op het midden van
den voorrand beginnende en met eene stompe punt even onder het vierde vijfde van ader 2
eindigende. In dezen band zijn alleen ader 3 en 4 lijn bruingrijs. Achtervleugels wit: een ruim
2 (aan de vleugolpunt 3) mm. breede. binuenwaarts regelmatig afgeronde band op den achter-
rand bruingrijs. Deze band mi.st den wortt'lwaartscheu tand op ader 2, die .bij de beide ge-
noemde verwanten voorkomt. Franje wit. Op de onderzijde der vleugels is het donkere bleeker,
overigens is zij gelijk aan de bovenzijde. Buik grijswit, ook de pooten, die buitenwaarts en op
de tarsen bruingrijs zijn. Bor.st grijswit, naar voren okergeel; zij is met 4 vaalzwarte vlekjes
geteekend.

Gen. 15. Hypocrita H. s.

1. Meander Snell., Tijds. v. Ent. 22 (1878-79) pi. 7 f. 11.

Solok; 1 ex.
Het exemplaar is sterk afgevlogen: mijne determinatie wil ik dus niet voor zeker houden.

2. Porphyrea m. nov. sp.

Silago; (Juli) 3 ex.

Een dezer exemplaren is een gave man, de andere zijn twee afgevlogen wijfjes. De soort
behoort tot hetzelfde genus als Meander, want de nervuur en de bouw der lichaamsdeelen
zijn geheel als daai'.

Palpen, kop, sprieten en thorax oranje-geel; op de schouderdeksels twee streepjes, op het
schildje eene vlek lichtgrijs. Voorvleugels mede oranje-geel met dikke, muisgranwe, breed en
vervloeiend vermiljoenrood gerande teekeningen, welke bestaan uit twee vlekjes aan den wor-
tel, een schuin kruis op een derde, eene stip op de dwarsader (ook de wortels van ader 3, 4
zijn grijs), eene gewoon gebogene tweede dwarslijn en eene ongebogene, iets getande en ge-
slingerde dicht daarachter, van welke op de einden van de aderen 4 en Ö twee grijze streepjes
naar den achterrand uitloopen. Franjelijn vermiljoenrood; franje geel. Achtervleugels en boven-
zijde van het achterlijf bruinachtig wit.

Op de onderzijde zijn de voorvleugels en de voorrand der overigens als boven gekleurde
achtervleugels fraai rozenrood. Buik en glad beschubde pooten bruinwit, rood bestoven.

Gen. 16. Nola Leach.
(Roeselia H. S.)

1. Taeniata Snell., Tijds. v. Ent. 18 (1874—75) p. 63 en 65 pi. 6 f. 1.

Alahan pandjang; 1 ex.
Komt behalve op Celebes en Sumatra ook op Java voor.

2. Spec. (onkenbaar).

Soepajang; (Mei) 1 ex.

Gen. 17a. Chionaema H. S.

(Bizone Walk.)

1. Pitana Moore, ('at. Lep. E. I. Comp. 2 p. 305. — V Adita Moore, 1.

c. p. 306 pi. VHa f. 11.

Solok ; 1 ex. — Soepajang ; (Mei) 2 ex.

liet komt mij voor dat Adita Moore niet specifiek van Pitana verschilt. Buitendien
ben ik ook niet eens overtuigil van het si)ecifiek onderscheid tusschen Pitana en Pu el la
Drury. Naarmate de exemplaren kleiner worden, vermindert de zwarte afzetting van de roode
dwai'slijnen der voorvleugels en worden ook deze smaller en bleeker. Zoodoende komt men
eindelijk op Pitana als eene kleinere variëteit.

— 36 —

2. Peregrina Walk., Cat. p. 551.

Soepajang; (Mei) 1 ex.
Het exemplaar (een kleine <?) is vrij slecht. Anders zoude ik het hebben laten afbeelden.

Gen. nb. Pseudoblabes Zeii.,
Buil. de Moscou 1853.

1. Bifasciata Feld., Novara ü, 2 pi. 106 f. 1 1.
Boea; 1 ex. — Solok; 1 ex.

Ik had aanvankelijk gemeend dat deze beide voorwerpen tot eene onbeschrevene soort
behoorden, doch bevond later dat ik Bifasciata Felder voor mij heb. Mijne reeds ontwor-
pene beschrijving houd ik echter niet voor overbodig en laat haar dus hier volgen. Palpen en
sprieten bruin, kop en halskraag wit. Thorax staalblauw, doch de rand van het schildje en de
wortelheltt der schouderdeksels wit. Vooi-vleugels wit met twee staalblauwe dwarsstrepen,
waarvan de eerste op een derde wordt gevonden, onder en boven iets breeder is. een klein
weinig buitenwaarts schuin loopt en flauw gebogen is. De tweede staat meer nabij den
achterrand, begint op vier vijfden van den voorrand, loopt eerst schuin, is op de helft
stomp buitenwaarts gebroken en loopt verder evenwijdig met en zeer nabij den achterrand.
Franje wit. Achtervleugels ook, maar minder zuiver dan de voorvleugels. Achterlijf bleek oker-
geel, bij den i op den rug grijsachtig.

Onderzijde vuilwit, geel getint, twee dwarsbanden der voor- en de punt der achtervleugels
grijs. Lijf en pooten okergeel.

Gen. 22. Lithosia F., H. S.

1. Chüomorpha Snell., Tijds. v. Ent. 19 (1876-77) p. 97 pi. 5 f. 1 a-d.

Fort de Koek; 1 ex.
Het exemplaar is een <?.

2. Nov. sp.

Soepajang: (Mei) 1 ex.
Het exemplaar (een ï) is in slechten staat. Ik bezit nog een mede niet toereikend gave i
van Java die tot dezelfde soort behoort.

3. Nov. sp.

Soepajang; (April) 1 ex.
Verkeert in denzelfden staat als de voorgaande soort.

4. Brevipennis m. nov. sp.

Solok ; 1 ex. — Datar ; 1 ex.

Beide exemplaren zijn mannen; één geheel gaaf Vlucht 20 mm.

Palpen zeer kort, vuil geelgrijs als de kop, de kort gebaarde sprieten, de thorax en de voor-
vleugels. Deze zijn met flauwe, iets donkorder vlekjes bezaaid en hebben, behalve een bruingrijs
middenpnnt, geene teekening. Franje als de vleugels. Achtervleugols iets lichter en geler dan de
voorvleugels.

Ondeizijde der voorvleugels, het lijf en de gewoon gevormde en gespoorde, glad beschubde
pooten donker geelgrijs. Achtervleugels nog iets helderder dan boven, met donkeren voorrand.

In de voorvleugels komt ader 2 uit drie vierden der middencel, 3 en 4 zijn lang gesteeld, 5
ontbreekt, li — 9 gesteeld, geene aanhangcel, H stuit op l'i. In de achtervlengels ontbieken ader
4 en 5; C en 7 zijn gesteeld; 8 komt uit de helft der middencel. De nervuur wijkt dus niet
van die eener gewone Lithosia (b. v. Sororïula Hfn.) af, doch de korte vleugels en de gebaarde
spiieten wel.

— 37 —

5. Trifasciata m. nov. sp.

Soepajang; (Mei) 1.

Het exemplaar is een vrij gaaf j van 23 mna.

De sprieten zijn onzuiver wit als de kop; de korte dunne palpen bruingrijs. Thorax onzuiver
wit, twee vlekken vooraan de schouderdeksels en twee stippen daartusschen donker paarsgrijs.
Voorvleugels naar achteren niet merkbaar verbreed, bijna ovaal, onzuiver wit, met drie donker
paarsgrijze dwarsstrepen , die ongeveer evenwijdig met elkander een weinig schuin van den
voor- naar den binnenrand loopen. De eerste, die op een derde van den voorrand begint, is ruira
l'/ï mm. breed, boven de helft tot V; rnra. versmald; de tweede begint op twee derden, is aldaar
l'/j mm. breed, dan op ader 4 en 2 gebroken, boven de laatste zeer versmald, onder ader 3
franjewaarts iets verstoven. De derde is eene smalle, in het midden franjewaarts uitspringende
lijn nabi] den achterrand. Franje, achtervleugels en achterlijf bleekgeel.

Onderzijde der voorvleugels bruingrijs met van boven doorschijnende donkere strepen, de
aehtervleugels bleekgeel, aan den voorrand een weinig bruingrijs besmet. Buik leemgeel; pooten
meer okergeel, de beide eerste paren buitenwaaits bruingrijs.

In de voorvleugels zijn ader 4 — 5, 6 — 7 en ï:^ — O gesteeld; 11 loopt in 12 uit. In de achter-
vleugels 3 — 4 en 6 — 7 gesteeld, 5 ontbrekende, 8 uit drie vierden van den voorrand der mid-
dencel.

Gen. 23. Setina Schr., H. S.

1. Calligenioïdes SnelL, Tijds. v. Ent. 22 (1878-79) p. 87 pi. 7 f. 10.

Solok; 1 ex.'(J').

2. Tabida m. nov. sp.

Silago; (Juli) 1 ex.

Een vrij gave en frissche (?,die naar Herrich Schaffer ("Syst. Bearb. VI en Ausland. Schmett.)
tot dit genus behoort, doch overigens veel meer aan Calligenia rainiata doet denken dan
aan de europeesche Setinen.

Vlucht 21 mm. Sprietleden eenigzins knobbelig, ieder met twee stijve haren, daartusschen
fijn bewimperd. Palpen kort en dun, niet langer dan het aangezicht, onzuiver wit als kop en
thorax en deze bleekbruin gevlekt. Voorvleugels onzuiver wit, met de volgende bleekbruine tee-
keningen: eene stip aan den wortel, dan drie korte dikke langsstreepjes, eene iets xvormige
teekening met tegen de vleugelranden verdikte armen op een derde, eene lang.svlek in de niid-
dencel en eene dikke dwarsstreep op twee derden, die door eene gebogene lijn van de grondkleur
gedeeld wordt. Die streep is tegen den wortel spits en onregelmatig getand en heeft buitendien
vier groote stompe uitstekken — als tanden van een kamrad — tegen den achterrand. Franje als
de vleugels.

Achtervleugels met franje iets zuiverder wit. Achterlijf wit , op den rug bruinachtig. Onder-
zijde wit, de voorvleugels met van boven doorschijnende teekening, de gewoon gevormde en ge-
spoorde, glad beschubde, pooten mede wit, bruin gevlekt.

3. Dividata m. nov. sp.

Soepajang; (Mei) 1 ex. — Alahan pandjang; 1 ex.

Het eerstveiTOelde exemplaar — een J — is zeer gaaf en frisch, het andere bijna onbruikbaar.

25 mra. De zeer korte palpen, de kop en de thorax zijn bleek okergeel en de rug met twee
zwarte stippen geteekend. Voorvleugels bleek okergeel, langs de randen iets dichter beschiibd en
donkerder, aan den wortel met eene zwarte stip. Dan komen drie donkergrijze stippen op eene
dwarsrij, eene gebogene, iets getande eerste dwarsli|n, eene wortelwaarts gebogene middenlijn,
eene even sterk als bij de europeesche Cal lige ni:» min ia ta getande tweede dwarslijn en eene
iets geslingerde rij stippen vóór den achterrand. Ook deze teekeningen zijn donkergrijs. Franje
bleek geel. Achtervleiigels okerkleurig witgeel als het lijf en de onderzijde, alwaar op de voor-

— 38 —

vleugels de teekening van boven doorschijnt. Pooten gewoon gevormd en gespoord, het einde der
scheenen en tarson gebruind.

Nervuur geheel als bij Min ia ta, doch ader 11 der voorvleugels op 12 stuitende en dus
volgens Herrich Schafler's classificatie (deel VI der Sjot. Bearb. en Ausl. Schmett. die ik hier
volg) eene Setina. Onze inlandsche Miniata is volgens dat systeem ook eene Hypocrila.

4. Pudibunda m. nov. sp.

Goudmijn Verbeek; 1 ex.

Een vrij goed ï, 17 mm.

Kop met pal|)en en thorax vuilwit , de schedel en schouderdeksels ieder niet eene zwarte
stip. Voorvleugels vuilwit, langs de randen bleek karmozijnrood, met eene zwarte stip aan den
wortel en de volgende, iets grove, zwartgrijze teekeningen: drie uiteenwijkende langsstreepjes op
de aderen aan den wortel, eene regelmatig gebogene, onpjegolfde dwarslijn op een dorde, eene
wortelwaarts gebrokene op twee vijfden, die niet de eerste lijn eene soort van K vormt, eene lang
getande tweede dwarslijn op twee derden, die weder als bij de voorgaande en bij Miniata ge-
vormd is, en eene sterk gebogene rij stippen vóór den achterrand. Achtervleugels onzuiver wit,
naar achteren bleek karmozijnrood en eveiizoo op de onderzijde, doch daar met een paar zwart-
grijze streepjes tegen de punt. Onderzijde der voorvleugels bleekrood, met een gedeelte van de
zwartgrijze teekening der bovenzijde. Pooten en achterlijf grijsgeel (het laatste op den rug grijs),
de eersten gevormd en geteekend als bij Di vida ta en ook de nervuur geheel als bij die soort.

5. ISov. Sj).

Ringkiang Loeloes ; 2 ex.

De exemplaren zijn te sterk afgevlogen om te kunnen worden be.schreven. Nervuur geheel
als bij de twee voorgaanden.

6. Nov. sp.

Soepajang; (Mei) 1 ex.

Ook van deze soort, die gebouwd is als de voorgaanden, is liet eenige exemplaar ongeschikt
ter beschrijving.

Gen. 25. Pitane Walk.

1. Fractilinea m. nov. sp.

Boea; 1 ex.

Om de verwantschap mot mijne Pitane rectilinea van Celebes (zie Tijds. v. Ent. 22
(1878—79) p. 91 pi. 10 f 7) huisvest ik deze kleine Lithoside — waarvan een gaaf en frisch
wijfje van 12 mm. vlucht gevangen werd, — voorloopig in dit hulp-genus.

Vleugels mei duidelijker hoeken en minder gebogen randen dan bij Rectilinea. Kop,
thorax en voorvleugels even helder en fraai lichtgrijs, de laalsten met drie zwarte stippen aan
den wortel, eene franjewaarts gebrokene donkergrijze dwarslijn voorliet midden, die buitenwaarts
aan begin en einde evenzoo beschaduwd is — vooral onderaan — twee zwarte stippen op de
dwaisader, eene gebogene rij daarachtei', fijne op do franjelijn en een donkergrijs wolkje aan de
vleugelpunt.

Achtervleugels onder en boven grijs, ongeteekend; de mede ongeteekende onderzijde der
voorvleugels donkerder dan boven.

Nervuur als bij Rectilinea.

2. Spec.

Solok; l ex.
Een afgevlogen <J.

— 39
3. Spec.

Solok; 1 ex.

Ofschoon wegens den vreemden voi'm der vleugels zeer opmerkelijk, is dit voorwerp te veel
ivlogen om te mogen worden beschreven.

Gen. 26. Sarothripa Curt., Sn.

1. Spec.

Soepajang; (April) 1 ex.
Een slecht exemplaar eener waarschijnlijk onbeschrevene soort.

Fam. XIV. LIPARIDINAH. S.

Gen. 1. Leucoma Steph., H. S.

1. Impressa Snell., Tijds. v. Ent. 20 (1876-7) p. 8 pi. 1 f. 1.
Öoepajang; (Mei) 1 ex.

Gen. 6. EuproctiS Steph., H. S.
(Cataphractes Feld. en Rog., Nov. II, 2 Erkl. p. 3.)

1. Digramma Boisd., in Icon. du Kègne Anim. p. 501 pi. 60 f. 4.

Goudmyn Verbeek; 1 ex.
Var. ? Zonder zwarte vlekken bij de vleugelpunt.

Soepajang; (April) 1 ex.
Het laatstvermelde exemplaar is sterk afgevlogen.

2. Spec.

Soengei-Aboe ; 1 ex. •

Sterk afgevlogen.

Gen. 7. Laelia Steph., H. S.

1. Subrufa Snell., Tijds. v. Ent. 2 S. 7 (1872) p. 39. — id. 22 (1878-9)
p. 105 pi. 8 f. 6.

Soepajang; (Mei) 1 ex.

Dit exemplaar — een ^ — verschilt evenals de Celebaansche vooiwerpen van het door mij
in Jaargang "1872 van het Tijdschrift v. Ent. beschreven alVikaansche, door dal slechts een .spoor
van de zwarte langsstreep der voorvleugels te zien is. Op de afbeelding in het Tijdschiifl is de
grondkleur der voorvleugels verkeerdelijk vuilgrijs uitgevallen; zij moest roodachtig grijswit, don-
kerder bestoven zijn.

2. Spec.

Soengei Aboe; 1 ex.
Dit exemplaar , waaischijnlijk lol cenc nieuwe sooit behoorende, is sterk afgevlogen.

— 40 —

Fam. XVm. S A T U R N I N A H. S.

Gen. 2. AttactlS Linn.

1. Atlas Linn. — Gram., IV pi. 381 f. C, pi. 382 f. A.

Solok ; 1 ex.

Gen. 7. Antheraea Hübn.

Katinka Westw., Cab. Orient. Entom. p. 25 pi. 12 f. 2.
Alahan pandjang; 1 ex.

Verschilt van Javaansche exemplaren op het Leidsch Museum door dat de eerste dwarslijn
der voorvleugels niet roodachtig beschaduwd is.

Gen. 18. Cricula Walk.

1. Irifenestrata Helfer, Journ. of the Asiat. Soc. VI p. 45 N. 10. ^ H. S.,
Ausl. Sclimett. f. 80.

Soepajang; (Mei) G ex. — Loeboe Taras; 2 ex.

Fam. XXI. N O T O D O N T I N A H. S.

Gen. 5. Phalera Hübn., H. S.

1. Sangana Mnore, Cat. Lep. E. I. Comp. II p. 433. — Piepers, Tijds. v.
Ent. 21 (1876-7) p. 1(5 (rups).

Moeara Laboe; 1 ex.

Gen. 21. Crinodes H. S.
Crino Hübn. — Astylus Boisd., Ann. Soc. Ent. Beige XV (1872) p. 94.

1. Sommeri Hübn., Exot. Scbm. — Ritseuia, Ent. Mo. Mag. 1872 p. 94,
164. — Boisd., 1. c. p. 95. — Tarsolepis remicauda Butl., Ann. and Mag. of Nat.
Hist. 1872 p. 125 pi. 8.

Sidjoendjoeng; 1 ex.

Herrich Schaffer dwaalt met te zeggen, dat bij deze soort beide seksen middensporen hebben ;
er zijn bij den ^ alleen eiiidsporen aanwezig. Verder zijn de mannelijke sprieten aan de wortel-
lipll't gebaard, aan de punthellt stomp getand; de vrouwelijke haarvormig. Ader ü der achtervleu-
gels is even dik als de uit één punt ontspringende 2 en 4; O en 7 komen mede uit één punt.
Oogen naakt. Palpen kort, gewoon gevormd.

Dat het exemplaar waarnaar Hübner zijne afbeelding maakte, inderdaad een Javaansch was
en niet uit Zuid-Amerika afkomstig, is door eene MS. aanteekening, die de eigenaar van het
origineel — wijlen de heer Sommer in Altona — bij Hübner's afbeelding maakte, wel boven
allen twijfel verheven. De heer G. Semper te Altona is in het bezit dier aanteekening.

Vethi m. nov. sp.

Soeruelaugoeu ; (April) 1 ex.

Het exemplaar is een man, het wijfje bezit ik van Java. Vleugelvorm, lichaamsbouw en

— 41 —

staartpluim zijn als bij Sorameri, ook de nervuur, maar de sprieten zijn bij beide selssen als
bij $ en beide seksen hebben alleen eindsporen. De plaatsing in het genus Crinodes is dus slechts
voorloopig. Ik benoem deze soort naar Professor Veth.

De i heeft eene vlucht van 80, het ? van 100 mm. Palpen half zoo breed als de oogen,
niet ten volle tot aan het voorhoofd reikende, kort beschubd, gewoon gevormd. De dikke, korte
beharing van het aangezicht, dat smaller dan de naakte oogen is , de pluimpjes aan de sprietwor-
tels en de beharing der voorhelft van den schedel zijn donkei bruin, de overige schedelharen
bruinwit. Sprieten zwartbruin, de tweede helft der getande spits wit. Thorax licht okerbruin en
bruinwit gemengd, met eenige zwarte stippen. In het midden, tusschen de schouderdeksels, ziet
men een stompen kam en de bekleeding is dik en bestaat uit lange, haarvormige schubben. De
achterrand der spitse voorvleugels is gelijkmatig getand, hunne grondkleui- is okerbruin, bijden S!
iets grauwachtig, bij beide seksen aan den wortel warm okeigeel en donker roestbruin gemeno-d.
Van het eerste derde des voorrands naar den achterrand loopt over de middencel en door de
geheele cel 2 eene ongeveer 3 mm. breede, ongebogene, scherp begrensde, zeer donker roest-
bruine streep; drie voorrandsvlekken , eene aan den wortel, eene grootere juist vóór de streep
en eene kleinere op diie vijfden, zijn glanzig wit , even als een halfrond vlekje bij den wortel van
ader 4 in cel 3 en min of meer duidelijke sporen der halve en der beide gewone geheele ge-
tande dwarslijiien, waarvan de tweede, aan de bovenlielft, eene sterke, smalle bocht maakt. De
adereinden, de franjelijn en twee rijen fijne, gebogene streepjes in de cellen daarvóór zijn bruin-
wit, de franje in de cellen donker roestbruin {i) of okerbruin (J). Achtervleugels roestbruin (<?)
of donker okerbruin (S), met flauw gelanden achterrand en donkerder, licht afgezette halve maan-
tjes in de cellen vóór de bruinwitte franjelijn. Franje als de vleugel. Achterlijfsrug en zijden don-
kerder dan de achtervleugels, bij het J met drie helder geelwitte vlekjes op het midden der
laatste ringen, bij den i mei zulk eenen, vlekkig veibreeden rand aan den voorlaatsten ring.
De spits des achlerlijfs draagt bij beide seksen eene lange, gevorkte staartpluim, die uit lan-
gere en kortere okerbruine haren bestaat, waartusschen men andere van middelbare lengte ziet,
die aan het eind lepelvormig verbreed zijn. Poolen en borst zeer donkerbruin, de schoenen aan
het eind met eene geelwitte vlek. Buik bruingeel, met eenen geelwitten, zich over het onder-
gedeelte der ringen opwaarts uitstiekkenden geelwitten rand. Onderzijde der vleugels grauweel
bestuiving in den vorm eener boogstreep, middenvlekken der achtervleugels en hchtgedeelde
halve manen vóór de franjelijn zwartbruin.

Fam. XXn. NOCTÜINA H. S.

A. TRIFIDAE Guen.

Trib. II. GENUINAE Guen.

Sub-Fam. I. Leucanidae Guen.

Gen. 3. Leucania O. & Tr.

1. Pulchra m. nov. sp.

Silago; 1 ex.
Een gave $ van .34 mm.

Deze zeer kennelijke nieuwe Leucania is aan geene der mij bekende soorten na verwant ;
ik zoude haar tusschen Extra nea Guen. en Yu Guen. plaatsen. Zij behoort ook volgens Le-
derer (zie sNoctuinen Europa's") tot dit genus. Siirieteu draadvormig, zeer kort bewimi)erd, bui-
tendien aan de tweede helft met eene langere beharing. Deze zeer bijzondere
sprietbekleeding wordt, voor zoo ver ik weet, bij geene andere soort van het genus gevonden en
is ook bovendien bij de Lepidoptera iets vreemds. De kleur der sprieten is overigens donkerbruin ,
tegen den wortel bruingeel, even als die van kop, palpen en thorax. De halskraag is mot vier
donkergrijze dwarsstrepen geteekend en de schouderdeksels tegen den buitenrand licht okerbruin
IV 8 ü

- 42 —

gekleurd. Voorvleugels bleek okergeel, in de cellen en om de iets helderder aderen licht oker-
bruin beschubd. Van de beide gewone dwarslijnen wordt de eerste door eenige zwarte stippen
aangeduid, de tweede is fijn donkergrijs, gegolfd en met donkergi'ijze stippen op de punten der
golfjes. Middenader eerst grijs, dan vuilwit beschubd. Onder aan de dwarsader eene donkergrijze
vlek. Vleugelpunt door eene flauwe okerbruine schaduw gedeeld. Achtervleugels nog iets bleeker
en grijzer dan de voorvleugels, met donkergrijs bestoven biniienraiidsheli't. Randstippen scherp
zwart; franje als de vleugels. Achterlijf geklemd als de achlervleugels, grijs bestoven.

Onderzijde der vleugels grijsgeel, zeer sterk blinkend, goudglitglanzig; de voorvleugels bo-
vendien met eene dikke zwarte stip aan den voorrand.

Borst, buik en pooten grijsgeel; de buik met twee zwarte pluimen aan den wortel, de poolen
glad geschubd.

2. Yu Guen., Noct. I. p. 78 N. 105.

Alahan pandjang; 1 ex.

3. Extenuata Guen., Noct. I p. 90 N. 138.

Alahan pandjang; 2 ex.

Gen. 4. Sesamia Guen.

1. Albiciliata Snell., Tijds. v. Ent. 23 (1879-80). i)

Silago ; 1 ex.
Verschilt niet noemenswaardig van de Celebaansche exemplaren waarnaar ik de soort beschreef.

Sub-Fam. III. Apamidae Guen.

Gen. 10. Spodoptera Guen.

1. Pecten Guen., Noct. lp. 154 N. 247. — $ = Filum Guen., 1. c. N. 248.
Solok; 1 ex. — Soepajang; (April) 1 ex. — Silago; 1 ex.

Gen. 12. Prodenia Guen.

1. Littoralis Boisd., Faune de Mad., p. 91 pi. 13 f. 8. — Retina Guen.,
Noct. lp. 163 N. 259.

Alahan pandjang; 1 ex.
Het voorwerp is iets afgevlogen en schijnt verbleekt.

Gen. 25. Apamea Ochs. en Treits.

1. Macrostigma Snell., Tijds. v. Ent. 23 (1879-80). 2)

Alahan pandjang; 1 ex. .

2. Modestissima Snell., Tijds. v. Ent. XX (1867-77) p. 26 pi. 2 f. 14.

Silago; 1 ex.

') De beschrijving dezer nieuwe soort is in een stuk over de Nocluinen van Celebes in han-
den der Redactie van het Tijdschrift voor Entomologie en zal ongeveer gelijktijdig met deze ver-
handeling het licht zien.

-) Zie de aanteekening bij Sesamia Albiciliata hierboven.

43

Sub-Fam. V. Noctuidae Guen.

Gen. 2. Agrotis Ochs. en Tr.

1. Segetum Wien. Verz., p. 81 Tab. I, a, b. f. 3. — Guen., Noct. I p.
274 N. 442.

Alahan pangjang; 1 ex. — Moeara Laboe; 1 ex.
Beide voorwerpen zijn wijfjes en vrij donker gekleurd, doch behooren nog niet ten volle tot
Guenée's variëteit A. Juist zulke exemplaren zijn ook in Nederland niet ongemeen.

Sub-Fam. Vu. Cosmüdae Guen.

Gen. 4. Cosmia Ochs. en Fr.

l. Bipuncta m. nov. sp.

Alahan pandjang; 1 ex.

Zonder groeten dwang kan deze soort, waai van ik een gave <? van 30 mm. voor mij heb,
bij dit genus worden ingevoegd. De oogen zijn naakt, onbewimperd, en de palpen, sprieten, be-
kleeding en vorm van lichaam en pooten als bij Galymnia Hiibn., Led. Alleen zijn de voorvleu-
gels stomper, ader 3 en 4 der achtervleiigels lang gesteeld en hun binnenrand is op de onderzijde
met eene dikke, donker grijsbruine beharing bezet. Het dier is ook verwant aan Amphipyra
Treits., Led., doch het kegelvormige achterlijf verbiedt de plaatsing in dat genus.

Kop met palpen en sprieten, lijf en voorvleugels met franje, zijn donker bruingrijs, de bui-
tenzijde der palpen nog iets donkerder, de voorvleugels een weinig glanzig. Zij zijn met de ge-
wone, hier zeer scherpe, donker grijsbruine dwarslijnen geteekend; de golflijn is iets vervloeid,
schaduwachtig. Op de plaats der ronde vlek staat ééne donker grijsbruine stip , op die der nier-
vlek eene dubbele helderwittc Adereinden grijsbruin, ook de fijne en scherpe franjelijn. Geene
tapvlek. Achtervleugels lichter, grijzer en doffer dan de voorvleugels, hunne onderzijde op de
kleinere voorrandshelft met eene grovere beschubbing, tegen den staarthoek vuilwit, verder met
de boven vermelde beharing. Onderzijde der voorvleugels donkerder gekleurd en over het geheel
met eene hariger bekleeding dan die der achtervleugels, en evenals deze met het begin eener
donkerder booglijn.

Sub-Fam. VTTL Hadenidae Guen.

Gen. 3. Hecatera Guen.

1. Impura m. nov. sp.

Alahan pandjang; 1 ex.

Een man zonder sprieten, overigens vrij gaaf.

Deze vlinder behoort tot Mamestra Led. en heeft, door het donkerder gekleurde middenveld
der voorvleugels, overeenkomst met de europeesche soorten die Guenée in zijn genus Hecatera
heeft geplaatst.

Palpen met bruingeel eindlid; verder donker grijsbruin als kop, thorax en het naar onderen
in het bruingele overgaande middenveld der overigens vuilwitte voorvleugels. Deze zijn dun grof
grauwbruin bestoven, de gewoon gevormde dwarslijnen iets helderder wit, donkerder, hier en
daar zelfs zwartbruin, gezoomd. Middenveld met de gewone vlekken, die fijn zwart gezoomd, in-
wendig geelbruin zijn. De niervlek wordt verduisterd door de vervloeiend donkergrijze beschub-
bing van de middenader. Golflijn in hel midden mot eene ronde bocht tusschen twee tanden,

— 44 —

doch zonder W. Franjeveld zwartgrijs ; op de franjelijn zwarte halve maantjes; de franje grijs-
bniin met bniingole stippen.

Achtervleugels berookt wit met bruingrijze aderen en achterrand, ook op de onderzijde en
aldaar langs al de randen donker bestoven, buitendien met eene donkere booglijn, die men ook
op de bruingrijze onderzijde der voorvleugels ziet.

Achterlijf en pooten bruingrijs, aan den buikwortel twee lange reebruine pluimen.

Gen. 16. Heterochroma Guen.

1. Oxygrapha Snell., Tijds. v. Ent. 23. (1879-80). i)

Rincrkiang Loeloes.
Het exemplaar is groot, donker gekleurd, overigens vrij afgevlogen.

Sub-Fam. X. Heliothidae Guen.

Gen. 2. Chariclea Steph.

1. Delida Feld. en Rog., Nov. II 2. pi. 108 f. 40.
Soepajang; (April) 1 ex.

Een gaaf j van 24 mm.

De oogen zijn naakt, onbewimperd, de pooten ongedoornd, het achterlijf zonder pluimpjes,
kegelvormig, kop, palpen en Ihoiax-i-iig met fijne wollige haren bekleed, terwijl het voorhoofd
rond uitpuilt. De vlinder behoort dus ook volgens Lederer tot Chariclea en wel tot zijne afdeeting
B, a, van dit genus.

Palpen, kop, thorax en sprieten zijn leemkleurig, de grondkleur der voorvleugels helder
stroogeel, alle randen, en wel de voor- en binnenrand ter breedte van 2, de achterrand ter breedte
van i mm., fraai purperrood, terwijl de snede van den voorrand fijn helder wit is. Fianjo rood-
achtig wit. Achtervleugels en lijf onzuiver geelwit, de eersten met breed en iets onregelmatig
bruingrijs bestoven achterrand. Franje iets helderder geelwit. Onderzijde der vleugels stroogeel,
minder zuiver dan de bovenzijde der voorvleugels; eene breede, de randen niet bereikende gebo-
gene streep op drie vierden en ader 2 — 7 tot in de streep zijn bruingrijs, de buitenzijde der
overigens (als huik en borst) bleek stroogele glad beschubde pooten roestbruin.

Daar Felder en Rogenhofer geene beschrijvingen geven, houd ik deze, welke ik, in de mee-
ning dat de soort nieuw was, reeds ontworpen had, niet voor overbodig.

Gen. 9. HeliothiS Ochs. en Tr.

1. Armigera Hübn., Noct. f. 370. — Guen., Noct. II p. 181 N. 933.
Moeara, Laboe; 1 ex.
Een klein $ dezer cosmopolietische , ook in Nederland voorkomende soort.

Trib. ni. MINORES Guen.

Sub-Fam. I Acontidae Guen.

Gen. 6. Xanthodes Guen.

1. Tmnsversa Guen., Noct. II p. 211 N. 978 pi. 10 f. 5.

Alahan pandjang; 1 ex.

E^n gaaf, groot ? van 40 mm., overeenkomende met voor mij staande e.teraplaren van Java
en Celebes.

') Hiervan geldt hetzelfde als van Sesam ia Albiciliata.

— 45 -

Gen. 7. Leocyma Guen.

1. Dianae Guen., Noct. II p. 213 N. 982.

Silago; (Juli) l ex.

Sub-Fam. III. Erastridae Guen.

Gen. 3. Erastria Ochs. en Tr.

1. Undulata m. noy. sp.

Soepajang; 1 ex.

Het Sumatraansche exemplaar is een gaaf J; buitendien heb ik van dezelfde soort ook een <?
van Celebes, door Piepers gevangen, voor mij, zoodat ik in staat ben haar naar beide seksen te
beschrijven. Zij behoort ook volgens Lederer tot Erastria en wel tot zijne af deeling B, daar het
achterlijf geene pluimpjes heeft.

Vlucht 14 {^) en 17 (j) mm. Sprieten draadvormig, grijsbruin als de gladbeschubde pal-
pen, kop en thorax. Wortelveld der voorvleugels grijsbruin, met gegolfden rand. Dan komt, na
eene 1"; mm. breede witte sti'eep die op twee derden met eene gegolfde grijze lijn is geteekend,
een anderhalf maal zoc breede, naar onderen niet merkbaar versmalde middenband, die aan beide
zijden, doch vooral sterk franjewaarts gegolfd is. Hij is donkergrijs gekleurd, op de voorrands-
helft bruin gemengd en geteekend met een dik zwart middenpunt en eene fijne schaduwlijn.
Achter dezen band komt op nieuw eene witte streep, weinig smaller dan de eerste en ook, doch
in het midden, met eene gegolfde, fijne grijze lijn geteekend. Franjeveld donker grijs en wit ge-
wolkt, met sporen eener zwarte gnlflijn. Franjelijn met grijze streepjes. Franje bruingrijs. Achter-
vleugels onzuiver geelwit, eene gebogen raiddenstreep, de aderen en de achterrand donkergrijs.
Achterlijf onzuiver geelwit, met donkergrijze dwarsstreepjes op den rug.

Onderzijde vuilwit, donkergrijs gewolkt.

Verwant aan Erastria Ritsemae Snell. van Celebes, die echter een witten thorax en
wit wortelveld der voorvleugels heeft (Zie Tijds. v. Ent. 23 (1879 — 80).

Sub-Fam. IV. Anthophilidae Guen.

Gen. 4. Xanthoptera Guen.

l. Dimorpha m. nov. sp.
Fort de Koek; 2 ex. — Boea; 2 ex. — Solok; 2 ex. — Soepajang; (Mei)
2 ex. — Silago; (Juni) 1 ex.

Beide seksen dezer soort, die ook op Java voorkomt, verschillen belangrijk, niet alleen in
grootte (de <? heeft 10 — 17','j, het J 21 — 22 mm. vlucht), maar ook in kleur en leekening. Bij
(Î en J zijn de sprieten draadvormig; palpen, kop en thorax glad beschubd; het voorhoofd is
niet uitpuilend, de bijoogen zijn aanwezig, de oogen naakt en onbewimperd en de voorvleugel-
punt vrij scherp.

Bij den <? is het eindlid der palpen half zoo lang als lid 2, hunne kleur als die van kop
en thorax leemgeel. Grondkleur der voorvleugels bij een zeer gave ^ leemgeel, bij drie iets af-
gevlogene helderder, bijna goudgeel, de vleugel wortel, eene breede schuine dwarsstreep en de
achterrand (doch niet tot aan de franjelijn) zijn onzuiver bloedrood, alleen de middenstreep scherp
begrensd. Franje iets bleeker geel dan do vleugelgrond. Achtervleugels zeer donker grijsbruin
met gele franje, evenzoo de onderzijde en de acliterlijfsrug. Borst, buik en pooten bleekgeel.

Het grootere $ heeft een korter eindlid der palpen; die deelen zijn evenals kop, thorax en
voorvleugels stroogeel en do laatsten vertoonen slechts vlekkige, maar duidelijke sporen van de
teekening der mannelijke voorvleugels. Achtervleugels, lijf en onderzijde bleek stroogeel.

Naar Lederer behoort deze soort tot Prothymia.

— 46 —

B. QÜADREFIDAE Guen.

Trib. I. SERICEAE Guen.

Sub-Fam. I. Palindidae Guen.

Gen. 2. HomodeS Guen.

1. Thermesioides Snell., Tijds. v. Ent. 1876-77 p. 28 pi. 2 f. 15 a-c.
Fort de Koek; 1 ex. — Silago; (Juni) I ex.

De exemplaren hebben 25 en 26 mru. vlucht en zijn dus iets grooter dan de Javanen waar-
naar ik de soort beschreef.

Trib. U. VARIEGATAE Guen.
Sub-Fam. IV. Plusidae Guen.

Gen. 3. PlUSia Ocbs. en Tr.

1. Aurifera Hübn., Noct. f. 463. — Guen., Noct. II. p. 335 N. 1153.
Fort de Koek; l ex.

Trib. m. INTRUS AE Guen.

Sub-Fam. I. Amphipy r idae Guen.

Gen. 6. Orthogonia Feld. 1)

1. Malayica m. nov. sp.

Soepajang; (April) 1 ex. ? van 40 mm.

Ieder die de soorten van het genus Orthogonia Felder kent (al was het maar alleen nh de
ruwe albeolding van Orthogonia Crispina Butler in het 2e deel zijner Lepidoptera Hetero-
cera), ziet dadelijk dat Malayica tot dit, aan Mania nauw verwante genus behoort. Mania heeft
namelijk op vier achterlijfsringen pluimpjes en vrij hooge kammetjes op den thorax, terwijl Ortho-
gonia slechts op den eersten achterlijfsring een pluimpje draagt en de kammetjes op den thorax
vrij laag zijn. Overigens is alles hetzelfde, ook de palpen.

Malayica wijkt echter ten opzichte van de laatstgenoemde lichaamsdeelen eenigszins af, want
lid 2 is de helft smaller dan bi] Orthogonia en Mania en steekt aan de voorzijde niet met eene
lange punt uit De palpen zijn overigens, evenals kop en thorax, met leemgele en paarsgrijze
schubben bekleed, de draadvormige sprieten bruingrijs. Voorvleugels met scherpe punt en op
alle aderen scherp getanden achterrand, vuil olijfkleurig tot aan de steile, gegolfde, dubbele
bruine tweede dwarslijn op tweederden en boven eene paar.sbruine streep die de vleugelpunt
deelt; daarachter en onder zijn zij paarsgrijs, dun olijTgroeii bestoven. Het eerste derde van
den vleugel is eenigszins roestkleurig getint en de binnenrand lot aan de tweede dwarslijn grijs-
wit gemengd. Verder ziet men eene vierkante vaalzwarte vlek op den wortel van ader 3 en 4,
juist tegen de tweede dwarslijn, en van die vlek loopt eene paarsbruine lijn (het ondei-gedeelte
der schaduwlijn) naar den binnenrand. Staarthoek met zwarlgrijze en olijfbruine schubben ge-

') Volgens eene aanteekening in de »Jahresberichte iibor die wiss. Leisl. im Geblete der
Entomologie" over 1802, was deze naam reeds vi'oeger gebezigd.

— 47 —

mengd. De overige Noctuinen-teekening is niet aanwezig. Franje als de aangrenzende achterrand.
De zwartgrijze aclitervleiigels zijn sterk biuinrood bestoven, het achterlijf is leemkleurig, dun
rood bestoven , met donkergrijze spits.

Onderzijde der voorvleugels zwartgiijs, met grijsgeel beschubden vooriand en bruinrood be-
stoven punt en achterrand. Die der achtervleugels is aan den wortel met grijsgele, bovenaan met
zwarte schubben bekleed, langs den binnenrand grijsgeel, verder bruinrood. Ader 6 en 7 zijn
zwartgrijs beschubd en men ziet ook sporen eener gegolfde zwarte booglijn. Pooten, borst en buik
grijsgeel, met bruingrijze vlekjes.

Trib. V. LIMBATAE Guen.

Sub-Fam. I. Catephidae Guen.

Gen. 1. Arcte Kollar.
(Cocytodes Guen.)

1. Coerulea Guen., Noct. UI p. 41. — Coerula Guen., 1. c. pi. 13 f. 10.

Soengei Aboe; 1 ex.

Dit exemplaar — een zeer gave en frissche i — verschilt niet van eenige voor mij staande
voorwerpen van Java en Celebes.

Sub-Fam. iii. Hypocalidae Guen.

Gen. 1. Hypocala Guen.

1. Spec.

Silago; (Juli) 1 ex.

Het exemplaar is zeer afgevlogen en niet met zekerheid te bestemmen, te meer, daar Guenée's
beschrijvingen der soorten van zijn genus mij toeschijnen onduidelijk te zijn.

Trib. Vn. SERPENTINAE Guen.

Sub-Fam. I. Oph.iusid.ae Guen.

Gen. 16. Grammodes Guen.

1. Mijgdoyi Gram., II pi. 156 G. — Guen., Noct. III p. 278 N. 1721. —
SneD., Txjds. v. Ent. 1876-77. p. 37.

Soepajang; 1 ex.

Sub-Fam. IV. Remigidae Guen.
Gen. 1. Remigia Guen.

1 Frugalis Pabr. — Guen., Noct. III p. 314 N. 1773. — Ilartoghialis
SnelL, Tijds. v. Ent. 2 S. 7 (1872) p. 62 pi. 5 f. 7.

Moeara Laboe; 1 ex.

— 48 —

Gen. 6. Epidromia Guen.

l. Cinnaberrina m. nov. sp.

Silago; (Juni) 1 ex.

In vleugelvorm overeenkomende met Epidromia Zethophora Guen., Noct. Hl p. 323
pi. 23 f. 5, en daarom voorloopig in dat genus geplaatst. Het exemplaar is een gave <? van 37 mm.
Sprieten draadvormig , zeer kort bewirnperd, bruingrijs, liijoogen aanwezig; oogen naakt, onbe-
wimperd. Kop gewoon gevormd, op den bruinrooden scbedel kort beschubd, het aangezicht kaal.
Palpen opgericht en gebogen, niet merkbaar boven den kop uitstekende, glad beschubd , geelgrijs.
Lid 1 en 2 zijn gewoon gevormd, maar lid ei afwijkend. liet is bijna tweemaal zoo lang als lid 2
en veel breeder, platgedrukt, spits, aan de voorzijde afgerond en heelt dus den vorm van een
kort breed mes. Aan de binnenzijde is het kaal. Halskraag en thorax glad beschubd, bleek bruin-
rood.

Grondkleur der bovenzijde roodachtig licht grijsbruin, aan den voorvleugelwortel , in het
middenveld tot aan eene lijnrechte schaduwlijn , aan de bovenzijde van den gewaterden band en in
de vleugelpunt goudgeel, doch deze kleur overal vrij dicht met bijna vermiljoenroode schubben
bestrooid. De teekening is overigens — evenals eene dunne bestuiving buiten het geel — zeer
donker bruingrijs, bijna zwartgrijs, de halve en eerste dwarslijnen uiterst flauw, de schaduwlijn,
als boven gezegd, eene lijnrechte, iets schuine streep, die onder den voorrand begint. De tweede
dwarslijn is zeer duidelijk , onder ader 5 spits geland : het bovengedeelte is woitelwaarts gebo-
gen en bereikt den voorrand niet. Omtrek der gewone vlekken en gollUjn uiterst flauw, de
laatste verstoven. Achtervleugels met eene flauwe voortzetting der schaduwlijn en der tweede
dwarslijn, die op eene donkergi'ijs beschubde, kleine verbi-eoding van den binnenrand uilloopen,
overigens als de voorvleugels bestoven en met een vervloeid, verniiljoenrood vlekje in het midden.
Franjelijn gegolfd, fijn, donkeirood; vóór haar fijne zwarte slippen. Franje onzuiver bleek bruin-
rood. Lijf bijna leemgeel, met een bleek bruinrood pluimpje op den eerslen ring. Boist, buik,
pooten en onderzijde der vleugels bleek okergeel, de laatsten op de achtterrandshelft bruingrijs
bestoven, het puntderde der voorvleugels buitendien roodgiijs. Evenzoo is de kleur der franje.

De scheenen der gewoon gevormde en gespoorde pooten zijn ongedoornd, kort en grof behaard.
Ader 5 der achtervleugels is even dik als de andere aderen en ontspringt uit het onderste vierde
der dwarsader.

Trib. Vm. PSEUDODELTOIDAE Guen.

Sub-Fam. UI. Thelrmesidae Guen.

Gen. 18. Capnodes Guen.

1. Nov. sp.

Silago; (Juli) 1 ex.
Het eenige exemplaar dezer nieuwe soort is niet gaaf genoeg ter beschrijving.

Trib. EK. DELTOIDAE Guen.
Sub-Fam. ü. Hypenidae Guen.

Gen. 4. ColobocMla ZelL
(Madopa Steph.)

1. Quadristrigata Snell., Tijd-s. v. Ent. 1876-77 p. 73 pi. 5 f. 7.

Silago; 1 ex.

— 49 —

Gen. 8. Hypena Schrank.

1. (Mahalis Feld. eu Rog., Novara II, 2 pi. 120 f. 29.

Boea; 1 ex.

2. Sublividalis Snell., Tijds. v. Ent. i)

Soepajang; (Mei) 1 ex.
Een slecht exemplaar.

3. Spec.

Ringkiang Loeloes; 1 ex.
Sterk afgevlogen en onkenbaar.

4. Spec.

Ringkiang Loeloes; 1 ex.
Als de voorgaande.

5. Spec.

Soepajang; (April) 1 ex.
Mede als de voorgaande.

Sub-Fam. III. Herminidae Guen.

Gen. 2. Rivula Guen.

Terrosa Snell., Tijds. v. Ent. 2e Ser. Vn (1872) p. 66 pi. v. f. 10. — ld.,

Boea; 1 ex.

Eene zeer verbreide soort. Ik ken haar nu reeds van Zuidwest- Afrika en uit Azië van Java,
Celebes en Sumatra.

Gen. 5. Herminia Latr.

1. Spec.

Silago; (Juli) 1 ex.
Onkenbaar en alleen generiek te bestemmen.

2. Spec.

Soepajang; (April) 1 ex.
Als de voorgaande.

Gen. 6. Pinacia Hübn.

1. Albolineata m. nov. sp.

SOago; (Juni) 1 ex.

Deze soort, waarvan ik een gaaf 2 van 25 mm. voor mij heb, komt genoeg met Pin.
Molybdaenalis Hübn., Zutr. f. 435, 436, van Java (zie Snellen, Tijds. v. Ent. XX (1876—7)
p. 39) overeen, om haar voorloopig in hetzelfde genus te kunnen huisvesten.

Oogen naakt, onbewimperd. Bijoogen en zuiger aanwezig. Voorhoofd vlak; sprieten draad-
vormig. Palpen sikkelvormig , tweemaal zoo lang als de kop, lid 2 onderaan verdikt, 3 dun, plat

') Zie de aanteekening bij Sesamia Albiciliata.
IV 8.

— 50 —

en stomp. Lid 1 en 2 zijn buitenwaarts bruingrijs, 2 bovenaan wit, 3 grijswit als de sprieten.
Kop en haiskraag helderwit. Thoraxrug glad en fijn behaard en evenals de voorvleugels donker,
leveiidi" okergeel, de laatsten tegen den achterrand vervloeiend donkergrijs en met eene smalle
loodrechte, iets gegolfde, heldeiwilte dwarsstreep over het midden. Buitendien heeft de voorrand
te^en de punt vijf bleekgele stippen en is de franje afwisselend bleekgeel en donkergrijs.

Achtervleugels en bovenzijde des achterlijfs donkergrijs, de eersten met witte, donkergrijs
gestippelde franje. Onderzijde der voorvleugels bruingrijs met een llauwe donkere booglijn, die
der achtervleugels krijtwit met twee boogrijen van bruingrijze stippen en zulk een middenpunt.
Borst, buik en poolen krijtwit; de laatsten glad be.schubd.

Voorvleugels met aanhangcel; de steel van ader 7 en 8 die uit hare spits komt, zeer lang.
In de achtervleugels ader 5 iets dunner dan de andere, uit de helft der dwarsader komende.

Bij Molybdaenalis is ader 5 der achtervleugels iets dikker en ontspringt lager, buiten-
dien zijn de palpen platter en lid 8 breeder.

Gen. 12. Sitophora Guen.

1. Depressalis m. nov. sp.

Silago; 1 ex.

Ik heb behalve dezen gaven en frisschen J van Sumatra een afgevlogenen van Celebes voor
mij. Zij hebben eene vlucht van 30 en 28 mm. Palpen ruim tweemaal zoo lang als de kop, sterk
gebogen, bijna tot het midden van den thoraxrug reikende. Zij zijn plat, grof beschubd, roest-
bruin gekleurd en lid 3 heeft aan de achterzijde eene pluim van zwartgrijze haren. Oogen naakt,
onbewimperd. Bijoogen en zuiger aanwezig. Sprieten zoo lang als de halve voorvleugels, beider-
zijds met zaagtanden die aan de spits een pluimpje van fijne haren hebben. Voorhoofd met eene
stompe kuif van grove, schubachtige haren, waarmede ook de dikke, afgerond-vierkante thorax
bekleed is en die dezellde roestbruine kleur hebben als de palpen.

Vleugels kort en breed, de voorrand der voorvleugels in het midden merkbaar ingedrukt,
hunne punt stomp. Zij zijn donker paarsachtig grijs, aan de inplanting en op de benedenhelft
van het wortel- en middenveld met grovere, paarse en zwartbruine schubben bekleed.

Het middenveld is smal, zijne bovenhelft onduidelijk begrensd, de onderhelft door twee
bruingele dwarslijnen, die aan de algewende zijden dik zwartbruin zijn, afgezet. Dwarsader met
eene onduidelijke geelbruine vlek, door eenige vuilwitte stippen omringd. Van eene goltlijn ziet
men slechts sporen. Franjelijn lijn geel, iets gegolfd, met in het midden iets dikkere zwarte
streepjes in de cellen. Franje donkergrijs.

Achtervleugels donker grijs, op de achterrandshelft in cel Ic — 3 met flauwe zwart afgezette
sporen van eene getande bruingele dwarslijn. Achterlijf niet langer dan de achtervleugels, kegel-
vormig, vrij puntig, grijs, op den eersten ring met een bruin pluimpje. Onderzijde der voor-
vleugels met eenen omslag aan den wortel; de vleugels overigens bruingrijs, geelbruin gemengd
(bij het exemplaar van Celebes vuilwit), met eene donkergrijze boog- en lichte, bruingele goUlijn,
de achtervleugels buitendien met eene donkere middenvlek. Buik donkergrijs, de gewoon ge-
vormde en gespoorde, stevige, ongedoornde pooten grof behaard, zeer donkerbruin.

Voorvleugels zonder aanhangcel, overigens de nervuur gewoon, maar de middencel der ach-
tervleugels vrij kort en ader 5 even dik als de andere aderen; uit het onderste vierde der dwars-
ader ont.springende.

Het voorwerp van Celebes is door Mr. Piepers bij Bikeroe gevangen.

Gen. 18. Homogramma Guen.

1. Cyanograplia m. uov. sp.

Soepajang; (April) 1 ex.

Een gaaf î van 31 mm.

Palpen tweemaal zoo lang als de kop, sikkelvormig gebogen, het middenlid plat, het eiiul-
lid dun spits, naaldvormig. Zij zijn overigens als kop, thorax en de boven- en onderzijde van
vleugels en achterlijf zeer donker dof grauwbruin gekleurd. Thorax afgerond, glad beschubd.

— 51 —

De bnvenzijde der vleugels is met eene licht grijsblauwe middenstreep en eene eveneens ge-
kleurde fijne golflijn geteekend. De eerste is uit vier of vijf gegolfde, ineengevloeide lijnen zamen-
gesteld, doch deze teekeningen zijn alleen op de achtervleugels volledig, op de voorvleugels zijn
er slechts sporen van te zien. Bovendien bemerkt men op de achtervleugels nog licht grijsblauwe
vlekjes vóór den achterrand. Franjelijn zeer (ijn, gegolfd, bruingeel. Franje donkergrijs.

Op de iets valere onderzijde zijn eene vlek aan de punt der voorvleugels, twee fijne gegolfde
dwarslijnen en bestuiving der worlelhelft grijswit. Poolen gewoon gevormd en gespoord, onge-
doornd, vrij lang, glad beschubd, grijsbruin, grijswit bestoven, als borst en buik.

Nervuur gewoon , de voorvleugels met eene vrij lange aanhangcel. Ader 5 der achtervleugels
als bij Sitophora Depressalis.

Buitendien lieeft de heer Snelleman nog zeven geheel onkenbare Noctuinen
medegebracht, zoodat het geheele getal der door hem verzamelde soorten van die
familie 46 bedraa^^.

Fam. XXJTI. SICULINA Guen.

Deze niet in Europa vertegenwoordigde familie is door Herrich Schaffer met stilzwijgen voor-
bijgegaan , toen hij in zijne Exotische Scbmetterlinge en in het 6e deel zijner Syst. Bearb. der
Schnielterlinge von Europa p. 81 enz. eene schets gaf van eene systematische verdeeling der
Lepidoptera van de. geheele wereld, hoewel hij op p. 76 en 493 in het eerstgenoemde werk eene
soort (Belenoptera Phyllula") afbeeldt en zeer goed beschrijft. Ook in zijne latere opstellen
over exotische vlinders in het Corr. Blatt für Sammler en in dat van het Regensburger Verein
maakt hij geen gewag van Siculina. Niets was ook verder over die raadselachtige familie bekend
gemaakt dan eene plaat welke Guenée had gevoegd bij zijne Phalénites in de Suites à Buffon,
waarop een achttal soorten is afgebeeld, en buitendien nog een zeker aantal afbeeldingen in Fel-
der's werk over de zoogenaamd op de reis van het fregat Novara verzamelde Lepidoptera. Met
eene hooggespannen verwachting nam ik dus jaargang 1877 van de Annales de la Soc. Ent. de
France ter hand, waarin Guenée op p. 278 eene systematische bewerking der Siculina heette te
geven, en hoopte dat de schrijver, terecht gewezen door de scherpe en in hoofdzaak welverdiende
veroordeeling zijner manier van schrijven die hij vooral van Lederer en Herrich Schaffer had
ondervonden, ditmaal met meer grondigheid te werk was gegaan. Groot was echter mijne teleur-
stelling! Alles is op dezelfde wijze behandeld als vroeger bij de Noctuélites, Pyralites en Phalé-
nites; Guenée maakt zich van de systematiek met eenige onbeduidende uitdrukkingen af en laat
ons hieromtrent even wijs als vroeger.

Gebrek aan materiaal is oorzaak dat ik niet raag beproeven eene afdoende kritiek van Guenée's
bewerking der Siculidae te geven. Ik bezit slechts zeer enkele soorten en kan alleen dit aantce-
kenen, dat ik bij mijne voorwerpen ') twee binnenrandsaderen in de achtervleugels en ééne dui-
delijke alleen wortelwaarts kort gevorkte in de voorvleugels vind. De bijoogen zijn klein of ont-
brekende, de sprieten haarvormig, de pooten kort, de vleugels ongespleten en geeno b'jpalpen
aanwezig. De Rhopalocera en onder de Ileterocera de Hepialina, deMicropterygyna , Gastniina,
Sesiina, Pyromorphina, Zygaenina , Limacodina, Cossina, Ileterogynina , Oeceticina, Animulina,
Psychina, Megalopygina , Sphingina, Thyridina en alle Microlepidoptera , benevens de Veder-
vlinders, worden dus dadelijk uitgesloten. Aangezien ader 5 der voorvleugels nabij ader 4 ont-
springt, blijven ook alle overige Macrolepidoptera buiten beschouwing, behalve de Noctuina,
Liparidina, Lithosina, Syntomina, Bombycina, Endromidina, Lasiocainpina en Drepanulina. Van
de eerste zes der laatstgenoemde acht (amiliün worden de Siculina nu verder gescheiden door
het beloop van ader 8 der achlervlougols, die voorbij de sluiting van de middencel der achter-
vleugels ader 7 door eene bocht uiterst nabij komt of er zich zelfs een eind weegs geheel mede

') Waaronder de bovenvermelde Belenoptera Phyllula H. S. is.

— 52 —

vereenigt — evenals bij Je Pyraliden — en wat de beide laatsten betreft , die in den toestand van
ader 8 der achtervleiigels met de Siculina overeenkomen , zoo worden de Drepanulina gescheiden
door de ver van ader 7 der achtervleugels ontspringende ader 6 en de Lasiocarapina door de
wollige (bij de Siculina gladschubbige) lichaamsbekleeding.

Dit is alles wat ik thans meen te mogen en moeten mededeelen.

De heer Snelleman vond op Sumatra slechts twee onbeschreven soorten van Siculina, beide
in een afgevlogen exemplaar. Zij moeten dus met stilzwijgen worden voorbijgegaan.

Fam. XXV. GEOMETRINA H. S.
Sub-Fam. I. Urapterydae Guen.

Gen. 11. Oxydia Guen.

1. Komdörfferi SneU., Tijds. v. Ent. 20 (1876-77) p. 73 pi. 5 f. 8 a, b.

Grabak; 1 ex.
Het exemplaar — een ^ — onderscheidt zich van den type door dat het eerste en derde
veld der vooivleugels op de bovenzijde (en op de onderzijde het derde veld dier vleugels) sterk
paars zijn gekleurd. De achtervleugels zijn achter eene duidelijke roode dwarslijn vuil geelbruin.
Numeria Galbulata Feld. en Rog., Novaia II, pi. 133 f. 20 a, b, van Coylon, is ver-
want, doch wordt door de donkerbruine (bij Komdörfferi gele) onderzijde en de anders ge-
teekende bovenzijde der achtervleugels genoegzaam gescheiden.

Sub-Fam. V. Boarmidae Guen.
Gen. 12. Boarmia Treits.

1. Acutaria SnelL, Tijds. v. Ent. 20 (1876-77) p. 75 pi. 6 f. 1, 2.

Silago ; (Juli) l ex.
Een afgevlogen $.

2. Luteolata m. nov. sp.

Soepajang; (April) I ex.

Een vrij gaaf en frisch 5 van 3'2 mm.

Sprieten leerakleurig. Palpen oranjebruin en vuilwit gemengd. Halskraag paarsbruin, kop en
thorax helder leemgeel. Achterrand der vleugeis ongegolfd , hunne bovenzijde lieldei' licht leem-
geel, bijna okergeel, met okerbruine vlekjes en sprenkels. Ook de gewone dwarslijnen zijn oker-
bruin, de eerste is rond gegolfd, de tweede ook op de achtervleugels aanwezige kort en vrij regel-
matig getand, de alleen oj) de voorvleugels zichtbare derde lijn is rond gegolfd. Vooral achter de
tweede lijn woi-den okergele vlekjes gevonden, vóór haar meer sprenkels. Middoiijiunten donker-
bruin, als ingeroeste ijzerstiftcn. Voorrand, eene franjowaartsche afzetting dor eerste en eene
wortelwaartsche der beide andere lijnen bruinachtig paarsgrijs. Franjelijn okerbruin. Franje vuil
grijswit. Onderzijde der vleugels bleeker en vlekkiger dan boven. In de voorvleugels doorsnijdt
ader -11 de voorrandsader; 7 — 10 gesteeld. Pooten en achterlijf leemgeel.

3. Nov. sp.

Silago; (Juli) I ex.

Het exemplaar — een <? — is niet goed genoeg meer ter beschrijving. Als eene merkwaar-
digheid teeken ik aan, dat de onderzijde van cel 1« en ih der achtervleugels, die overigens glad
beschubd zijn, tot iets voorbij twee dorden eene zeer fijne donzige beharing bezitten. De .soort is
overigens verwant aan do bruine variëteit mijner Boarmia Inflexaria van Celebes, doch
heeft sterker getande, meer gebogen dwarslijnen.

— 53 —

4. Spec.

Soengei Aboe; l ex.
Een onkenbaar exemplaar.

Gen. 20. Elphos Guen.

1. Hymenaria Guen., Phal. I p. 285 pi. 17 f. 1.

Soeroelangoen ; (Juli 78) 1 ex. ((/)

Het exemplaar is zeer donker, maar in het algemeen gekleurd en geteekend als het door
Guenée afgebeelde ?.

Sub-Fara. VII. Geome tridae Guen.

Gen. 1. Achlora Guen.

1. Circumflexaria tu. nov. sp.

Silago; 1 ex.

Komt in vleugelvorm met de soorten van Giienée's genus Achlora overeen en daarom maak
ik geen bezwaar om, niettegenstaande de groene kleur van den vlinder, deze soort in dit genus
te plaatsen, evenmin als Felder en Rogenhofer dit met hunne mede groen gekleurde Achlora
Roseipalpis (Nov. II. 2 pi. 127 f. 33) hebben gedaan.

Circumflexaria, waarvan ik beide seksen voor mij heb, het <? van Padang en het j door
Snelleman gevangen, moet overigens in Guenée's groep i worden geplaatst. Beide exemplaren
zijn gaaf en frisch, de ^ heeft eene vlucht van 29, en stompere voorvleugels dan het Î, dat eene
vlucht van 36 mm. heeft. Sprietschaft iets korter dan de halve voorvleugels, geelwit, bij den ^ op
het midden van den rug groen en tot twee derden met bruingrijze baarden, bij het J draadvor-
mig. Aangezicht en schedel grasgroen, het voorhoofd tusschen de sprieten wit. Palpen aan de
onderzijde van lid 1 wit, overigens donkerbruin en bij den ^ een vierde, bij het J tweemaal
langer dan de kop. Thorax, achterlijf en vleugels zijn op de bovenzijde frisch appelgroen, het
achterlijf heeft eene reeks flauwe bruine vlekjes op den rug, de voorvleugels twee en de achter-
vleugels ééne flauw getande, onduidelijke, donkergroene dwarslijn; verder is de voorrand der voor-
vleugels geelachtig wit, bij den ^ slechts haarfijn en donker gestippeld, bij het J iets breeder,
vooral tegen den wortel, maar binnen waarts niet scherp begrensd en zonder donkere stippen.
Eene stip op de dwarsader der voorvleugels en eene fljne liggende V op die der achtervleugels
zijn paarsbruin evenals flauw gebogen streepjes op de franjelijn, in de cellen. Franje bij den <?
paarsgi-ijs, bij het $ wit.

Onderzijde bleeker, zonder de dwarslijnen, het niiddenteeken der achtervleugels fijner, overi-
gens gelijk aan de bovenzijde. lioist, buik en pooten zijn geelwit, de laatsten op de knieën en
scheenen der voor- en middenpooten bruin gevlekt, overigens bij beide seksen gewoon gevormd
en gespoord, glad beschubd. Ader 3 en A en 6 — 7 der achtervleugels komen uit één punt, 5 ont-
springt overal boven het midden der dwarsader, 7 — 11 der voorvleugels zijn gestoeld. Geene
aunhangcel.

Gen. 4. Nemoria Hübn.

1. Ruficinctaria m. nov. sp.

Silago; (Juni) I ex.

Deze soort, waarvan de heer Snelleman een vrij gave ^ van 13 mm. ving, komt ook op
Celebes, waar zij door Mr. Piepers weid gevangen, voor. Ik heb van laatstgenoemd eiland twee
exemplaren voor mij, een <? van 12 en een ? van 17 mm.

Sprieten bij den <r tot de helft gebaard, verder gekerfd, bij het ¥ draadvormig. Palpen dun,

— 54 —

nauwelijks langer dan de kop, jieel, bleek roodbruin bestoven. Aangezicht nog iets smaller dan
de helft van de doorenede der oogen, bleek loodbruin. Kop, thorax en bovenzijde der vlengols
lichtgroen, de voorvleugels met twee, de achtervleugels met ééne donkerder groene, licht afge-
zette dwarslijnen, die bij het, overigens vrij frissche J, hoogst onduidelijk zijn. De dwarslijnen der
voorvleugels zijn flauw gebogen , die der achtervleugels is stomp gebroken. Franjelijn zeei- scherp
karmijnrood ; wortelhelft der franje groengeel, liare tweede helft bleekrood. Achterlijf geel (ver-
kleurd). Onderzijde ongeteekend, witgroen; de franjelijn bleekrood. In de achtervleugels zijn ader
3 — 4 en 6 — 7 kort gesteeld; 5 is even dik als de andere en ontspringt even boven de lielfl der
dwarsader; 8 is vrij. In de voorvleugels 3^-4 koi't gesteeld, 6 uit de spits der dwarsader, 7 — 10
gesteeld (8 — 10 in den voorrand); Il ontbreekt; geene aanhangcel.

Pooten geel, de voorpooten lood bestoven, de achterscheenen korter dan de raiddenscheenen
en slechts met eindsporen, doch regelmatig gevormd.

De vleugels hebben bij deze soort zeer scherpe hoeken , ook de achterrand der achtervleugels
is op ader 4 zeer scherp gebroken.

Gen. 7. Thalassodes Guen.

1. Quadraria Gnen., Phal. I p. 360.

Manindjoe; 1 ex.

Sub-Fam. IX. Palyadae Ouen.

Gen. 1. Eumelea Jard.

1. Ludovicata Guen., Phal. I p. 393.

Fort de Koek; I ex.

2. Aureliata Guen., Phal. I p. 394 pi. 22 f. 6.

Moeara Laboe; 3 ex. — • Soepajang; (April) 1 ex. — Soengei Aboe; 1 ex.

Deze beide soorten en waarschijnlijk ook wel Vulpenaria Gram.. Florinata Guen.,
Feliciata Guen. en Obesata Rog. en Feld., Nov. II. 2 pi. 127 f. 34, zullen in het vervolg
wel variëteiten blijken te zijn van Rosalia Gram. (Rosaliata Guen.). Hortensiata Guen.
heeft eene dunnere ader .5 der achtervleugels en behoort dus tot een ander genus: Fimbriata
Gram. (Eugeniata Guen.), Fulvata Urury en Flagrata Rog. en Feld. (Fimbriata var?)
komen gezamenlijk weder in een derde.

Sub-Fam. X. Ephyridae Guen.

Gen. 4. Anisodes Guen.

1. Spec.

Datar; 1 ex.
Het exemplaar is zeer afgevlogen en daardoor niet nader te benoemen.

Sub-Fam. XI. Acidalidae Guen.
Gen. 4. Trygodes Guen.

1. Spec.

Datar; 1 ex.
Het exemplaar is zeer afgevlogen, doch de soort behoort wel lot Trygodes.

— 55 —
Gen. 12. Acidalia Treits.

I . lYot'. xpac.

Boea; l ex. — Silago; 1 ex.

Deze soort , die ook op Java en Gelebes voorkomt , is stellig nieuw , doch de exenaplaren die
ik tot dusverre van haar ontving zijn niet gaaf en frisch genoeg ter afbeelding en beschrijving.
Zij is na verwant aan Elongaria Rambur.

Nog twee andere soorten van dit genus verzamelde de heer Snelleman , ieder in één exem-
plaar dat te veel afgevlogen is om de soort te kunnen herkennen.

Gen. 19. Zanclopteryx H. S.

Sectio II Guen.

1. Saponaria Guen., Plial. Il p. 16. — Snell., Tijds. v. Ent. 20 (1876-77) p. 75.
Soepajang; (Mei) 1 ex.
Het exemplaar is gaaf en frisch.

Sub-Fam. XII. Micronidae Guen.

Gen. 1. Micronia Guen.
(Strophidia Hübn.)

1. Astheniata Guen., Phal. Il p. 24.

Soepajang; (Maart) 1 ex.
Guenée's beschrijving past volkomen op dit exemplaar.

2. Spec.

Soepajang; (April) 1 ex.
Onkenbaar.

Gen. 2. Nedusia Hübn.

1. Luctiferata m. nov. sp.

Soepajang; (April) 1 ex.

Een zeer goed exemplaar dezer behalve op Celebes ook op Java voorkomende soort.

Ik heb van haar drie mannen van 2ü en 27 mm. vóór mij. Zij behoort kennelijk tot het-
zelfde genus als Mutilaria Hiibn. en Cu tien la ta Guen., waarbij, behalve Fimbriata Herr.-
Sch., Corr. BI. des Zool. Min. Vereins zu Regensburg 4870 p. 182, en Acalis Feld. en Rog.,
Novara, ook de door Guenée in zijn genus Erosia geplaatste Albipennaria en Acinacida-
ria Herr. Sch., Ausl. Schm., moeten worden gevoegd. Al deze soorten zijn uit Amerika, uit de
oude wereld is mij geene andere Nedusia bekend dan alleen deze nieuwe, die zich door hare
eenigszins aan Estigmene Luctifera herinnerende kleursverdeeling van hare witte of licht-
grijze verwanten onderscheidt. Voorts heeft het evenals bij Mutilaria gevormde uitstek der
achtervleugels twee lange tanden, in plaats van twee scherpe hoeken gelijk bij die soort.

Palpen dun, spits, rechtuitstekende, korter dan de kop. Zuiger kort, opgerold. Aangezicht
vlak, smaller dan de oogen. Sprieten korter dan de halve voorrand der voorvleugels, dik, met
nauwelijks zichtbare ringen, uiterst kort bewimperd. Voorvleugels met gebogen voorrand, de
achterrand onder de scherpe punt met eene kleine, tusschen ader 7 en 4 met eene grootore uil-
snijding. De achterrand der achtervleugels is bij den binnenrandshoek op dezelfde wijze uitgesne-
den als bij de reeds bekend gemaakte, bovenvermelde soorten, met uitzondering van Cu tic u la ta

— 56 —

Guenóe. wa:ir hij van af den tand op ader 4 bijna horizontaal loopt. Thorax dik, rond. Achter-
lijf dik, stomp, korter dan de achtervleugels.

Aangezicht zwartbruin. Sprieten bruingeel, op den rug witgrijs. Lijf en vleugels hebben
onder en boven eene donker muisgrauwe grondkleur; de bovenzijde der voorvleugels is tegen
den achterrand, waarvóór eene donker grauwbruine schaduwstreep loopt, wit gesprenkeld; fijne
stippen op de witte snede van hunnen voorrand en twee dikke, schuine dwars.slrepen zijn mede
donker grauwbruin. Op de bovenzijde der achtervleugels ziet men eene grauwbruine dwai'sstreep,
die van den voorrandshoek der middoncel naar de helft van ader 2 loopt en zich dan onder het
maken van twee fijne tanden, zeer veel verdund, naar den binnenrand wendt. Langs deze streep
loopt buitenwaarts eene fijne eveneens gekleurde lijn en tusschen het rechte boveneind van beide
is de grond roestgeel, vooral naar onderen, en op iederen tand staat een wit langst ijntje. Eene
flauwe donkergrijze streep loopt nog tusschen deze hjn en den tot ader 2 smal omberbruinen
achterrand. Op het uitstek ziet men, op roestgelen grond, eene ovale, zwarte, ten deele vuilwit
afgezette stip. Franjelijn grijs; wortelhelft der franje bruin, de buitenhelft wit.

Onderzijde der vleugels ongeteekend, het staarthoekvierde der achtervleugels vuil grijsgeel
gemengd.

Voorvleugels zonder aanhangcel, de middencel korter dan de halve vleugel, rechthoekig;
ader 2 komt uit de helft van haren binnenrand , 3 en 4 bijna uit één punt uit haren staarthoek ;
5 in de steel der in den achterrand uitloopende 6 en 7 uit hare spits; 8 — 9 ontspringen lang
gesteeld uit drie vierden van haren voon-and en loopen bij de vleugelpunt in den voorrand uit;
10 en 11 zijn vrij,

In de achtervleugels is ader 8 geheel vrij; 6 — 7 komen bijna uit één punt; 5 is even dik
als de andere en komt uit in de helft der dwarsader; 3 — 4 zijn kort gesteeld. Geen vleugelhaakje.
De nervuur verschilt dus niet van die van Mutilaria en Acalis, die ik in natura vóór mij heb.

Pooten kort en dik, gewoon gevormd en gespoord, glad beschubd.

Sub-Fam. XIV. Macaridae Guen.

Gen. 3. Macaria Curt.
(Semiothisa Hübn.)

1. Eleonora Cram., III pi. 288 Fig. E, F, G. — Eleonorata Guen., Phal.
n p. 89. — Victonnata Guen., p. 90.

Soengei Aboe; 2 ex.

Deze exemplaren vormen een overgang tusschen den type van Guenée en zijne variëteit A;
want de voorvleugelpunt is niet wit gevlekt en het wit vóór den achterrand der voorvleugels in
cel 3 is tot eene smalle streep tegen de franjelijn beperkt. Daarentegen is op de bovenzijde der
achtervleugels de witte vlek vóór hunnen achtei rand in cel 2 en 3 zeer groot. Twee gave javaan-
sche exemplaren die ik voor mij heb, naderen den type nog meer, daar alleen de franje in cel
2, 3 en aan de punt der voorvleugels wit is.

Deze soort heeft in beide seksen , doch vooral bij den <? (waar zij ook gegleufd zijn), verdikte
achterscheenen met korte, ongelijke sporen. (Verg. Zeiler, Verh. der Zoöl.-Bot. Gesellschaft zu
Wien, 1872, p. 483.

Sub-Fam. XV. Pidonidae Guen.

Gen. 8. Plutodes Guen.

Dat ik aan de drie volgende soorten van Geometrina hare juiste plaats in het systeem zou
hebben aangewezen , zou ik niet durven beweren. Om hiertoe te kunnen geraken zoude het door
Guenée aangenomene strenger wetenschappelijk moeten zijn. Eenige overeenkomst met de genera
Sphacelodes en Plutodes loopt echter in het oog, en daarom komt het mij voor dat deze dieren
hier niet geheel misplaatst zijn. Zij zijn, voor zoo ver mij bekend, allen onbeschreven.

— 57 —

1. Glaucaria m. nov. sp.

Silago; (Juli) 1 ex.

Hel exemplaar is een vrij goede J' van 47 mm.

Palpen niet langer dan de kop, niet ten volle half zoo breed als de oogen; lid 1 iets ruig
behaard, oranje; lid 2 is even lang als 1, in het midden het breedst, glad beschubd, donker
paarsgrijs als het kleine, knopvormige eindlid. Zuiger stevig, opgerold. Aangezicht een klein wei-
nig uitpuilend, donker paai'sgrijs, als de .schedel. Spi'ieten evenzoo gekleurd, tot drie viei'den kort
gebaard, het overige gekerfd. Thorax glad behaard, donker paarsgrijs met enkele karmozijnroode
haartjes op halskraag en schouderdeksels. Gi'ond der vleugels met franje donker paarsgrijs, glad
beschubd; eene korte langsstreep uit den wortel, twee tegen elkander vervloeide, hoekig gebroken
dwarslijnen en eene iets worlelwaarts gebogene schaduwstreep vóór den achtterrand der voor-
vleugels, benevens eene wortelwaurts vervloeide, driemaal flauw gebrokene dwarsstreep en twee
korte schaduwen voor en op den achterrand der achtervleugels zijn dof donkerbruin. De eerste
dwarslijn der voorvleugels is bij den wortel van ader 3 scherp gebroken en de tweede maakt op
hare bovenhelft ver.scheidene kronkelingen, terwijl zij onder ader 3 ongeveer evenwijdig met elk-
ander en in dezelfde richting als de achterrand naar den binnenrand loopen. De dwarslijn der
achtervleugels begint bij ader 6 en eindigt een weinig boven den staarthoek. Achterlijf op den
rug en op zijde donker paarsgrijs met twee bruine dwarsstreepjes op den tweeden en voorlaat-
sten ring.

Onderzijde der vleugels ongeteekend, oranje, het puntderde der voorvleugels bruinachtig,
hunne cel ia en 16 grijsachtig. Borst en buik oranje, de gewoon gevormde glad beschubde ,en
kort gespoorde pooten met oranje dijen, verder paarsgi-ijs. Achterscheenen onverdikt.

Ader 8 der afgeronde achtervleugels komt uit den wortel, 5 is dunner, 3 en 4 komen bijna
uit één punt, 6 ontspringt uit de punt, 7 uit den voorrand der middencel vóór hare spits. In
de voorvleugels is ader 2 tweemaal zoo ver van 3 als deze van 4 en komt bijna uit drie vierden
van den binnenrand der middencel, 5 ontspringt uit de helft der dwarsader, 6 uit hare spits,
de steel van 7 — 9 uit vijf zesden van den voorrand der middencel, naast 10; 11 en 12 zijn ge-
sleeld. Geene aanhangcel; ader 7 loopt in den achterrand, 8 in de punt uit.

2. Centraria m. nov. sp.

Soengei Simawoeng; 1 ex.

Een (J van 31 mm., zonder franje, overigens gaaf

Palpen even lang als bij Glaucaria en ook evenzoo gevormd, doch lid 2 iets smaller.
Zij zijn roodachtig leemgeel. Zuiger stevig, opgerold. Aangezicht vlak, olijtkleurig. Schedel leem-
geel. Sprieten als bij de voorgaande, maar sterker gebaard. Thorax fijn beschubd, als de achter-
lijfsrug leemgeel, evenzoo de bovenzijde der vleugels, die langs den voorrand (vooral der achter-
vleugels) eenen flauwen rooden tint hebben. Zij zijn ieder met eene groote, olijfgroene, fijn zwart
on dan lichtgrijs afgezette middenvlek geteekend. De vlek der voorvleugels is langwerpig met
bochtige randen , die der achtervleugels ongeveer rond. Overigens is het leenigele gedeelte der
vleugels olijfgiauw gesprenkeld.

Onderzijde der vleugels ook bij deze soort oranje maar nog meer okerkleurig, de voorvleu-
gels met eene breede blauwgrijze veeg in de punt. Buik, borst en pooten mede oranje, de laat-
sten builenwaaits grauw be.stoven , gevormd als bij Glaucaria.

De vleugels hebben vrij duidelijke hoeken en eenen bijna recht afgesneden achterrand, zijn
dus ongeveer driekant. De nervuur der achtervleugels stemt ten opzichte van ader 8 en b met
die van Glaucaria overeen, maar ader 3 en 4 ontspringen iets verder van-, C en 7 iets nader
bij elkander, de eerstgenoemden uit een uitstek der middencel.

Aderstelsel der voorvleugels als bij Glaucaria; ader 5 iets boven de helft der dwarsader.

3. Strigularia m. nov. sp.

Silago ; (Juli) 1 ex.

Het exemplaar is een gave S van 38 mm. vlucht.

De ko]) is iets ingetrokken, terwijl hij bij de twee voorgaanden duidelijk afgescheiden is. Pal-
lY. 8. 8

— 58 —

pen en zuiger als bij Centraria, het aangezicht mede vlak en de kleur van kop en palpen
bleek i)aarsbruin. De sprieten zijn tot vier vijfden lijn gekerfd en lang en fijn bewimperd, het
overige is draadvorniig. Halskraag en thorax glanzig en glad beschubd, lichtgrijs, evenzoo de
wortel de voorrand en een smal middenveld der voorvleugels. Het overige, dat dus uit eene
driekante vlek bij den binnenrandswortel en eene zeer groote, eenigszins vierkante ruimte, die
door den achter- en binnenrand, het in cel 2 uitspringende middenveld en den smal grijsgekleur-
den voorrand wordt begiensd, is roestbruin met vele lijne, gegolfde, lichtgrijze ilwarslijntjes. In
het grijze middenveld ziet men nog eene boonvormige paaisbruine vlek op de d warsader, die op
ader 4 het donkere achterrandsveld raakt, en vóór den achterrand eene lijne grijze lijn, die op
ader 2 en 4 den achterrand raakt, doch zich daaronder en daarboven er van verwijdert.

Achtervleugels roestbruin, met lichte, maar hier meer grijsgeel dan op de voorvleugels ge-
kleurde lijntjes en met eene lichtgrijze lijn als op de voorvleugels, die echter slechts in cel 3 den
achterrand raakt. Achter haar is van ader 5 tot den staarthoek de vleugel lichtgrijs.

Franjelijn donkerbruin, in de cellen verdikt. Franje paarsgrijs, met scherp en fijn lichtbruin-
gelen wortel. Achterlijfsrug grijs, bruin bestoven.

Onderzijde der vleugels even levendig oranje okerkleurig als bij Glaucaria, in cel la en
ib der voorvleugels en langs hunnen voor- en achteirand smal en vervloeiend licht roodgrijs,
verder geheel ongeteekend. Franje roodgrijs.

Poolen borst en buik grijsgeel, de voor- en middenpooten regelmatig gevormd, glad be-
schubd, maar de achterpooten zijn korter, hebben platgedrukte, korte, verbreede, ongespoorde
scheenen eene lange pluim van grijsgele haren aan de buitenzijde der knieën en fijn behaarde

tarsen.

De achtervleugels zijn aan de punt afgerond, de achterrand is flauw gegolfd, op ader 4 ge-
broken de staarthoek scherp. Ader 8 is als bij de twee voorgaande soorten, maar .5 is even dik
als de andere en ontspringt even boven de helft der bijna lechtstandige dwarsader, 3 — ien(>—l
onsceveer uit één punt. Voorvleugels met duidelijke hoeken en gebogen ongegolfden achterrand.
Zii hebben eene ongedeelde smalle aanhangcel, ader 11 komt uit den voorrand van deze, de steel

yjijj 7 10 uit hare spits, 7 loopt in den achterrand uit, O komt uit de spits der middencel, 5

als in de achtervleugels, 3 en 4 ontspringen nabij elkander, niet uit één punt.

Uit de nervuur en de pooten blijkt, dat deze soort in het systeem der f^uropeesche spanners
aan Acidalia en Timandra is verwant, terwijl de beide andere hier vermelde soorten vanPlutodes
beter bij Fidonia konden worden geplaatst.

Gen. 275is. Milionia Walker,
l. Zonea Moore, Proc. Zool. Soc. of Londen 1872 p. 5ti9. — Glauca Walk., J,
Cat. 2 p. 365 (non Cramer).

Roepit; 6 ex. alle J. Zie luleitliug, pag. 4.

Dit genus staat bij Walker onder zijne Bombyciden, in het allerzonderlingste mengelmoes
dat hij zijne Familie Lithosiidae noemt en waarin men echte Lithosina, Zygaenina, Syntomidina,
Pyralidina en Tineina dooreen aantreft. Het genus is buitendien zelf niet veel zuiverder dan de
familie, want de eerste soort der tweede afdeeling, Intercisa Cramer, is eene der breedvleuge-
lige Zygaenina die wij voorloopig in het genus Chalcosia Hübn. kunnen huisvesten, en de tweede
soort dier afdeeling, Eusebia Cramer, is volgens Boisduval, Revue et Mag. de Zoölogie 1874
p. 78, eene Agarista. De eerste soort van Walker's eerste afdeeling, Glauca Cramer, echter,
is naar Herrich Schéifl'er's Systeem der Lepidoptera (zie Ausl. Schraett. p. i en Syst. Bearb.
der Eur. Schm. deel VI) eene echte Geometrine, evenals Fulgida en Flammula Snell. v.
Voll. en Zonea Moore.

Deze soorten zijn verder generiek na aan Fidonia en vooral aan BUpalus verwant zoodaf ik
voorloopig alleen de grootte der vlinders, hunne schitterende kleuren en de kort bewimperde
mannelijke sprieten als onderscheid van die genera zoude weten op te geven. Walker's generieke
naam heeft overigens op sommige, in den laatsten tijd gevormde (Borboroporus Kraalz, Sphingo-
naepioiisis Wallengren), het voorrecht van kort en welluidend te zijn en verdient daaidoor alle
aanbeveling.

— 59 —

Dezelfde vluchtigheid en slordigheid die Walker's systematiek kenmerkt, vindt men bij de
beschrijving der soorten terug; want hoewel de afbeelding van Glauca Cramer duidelijk een
vlinder voorstelt met ongeteekende, zwartblauwe achtervleugels en niets het vermoeden wettigt
dat de beide seksen verschillend geteokend zouden zijn, beschrijft Walker boudweg. zonder de
minste verklaring of toelichting, als den i een vlinder met gelen (luteo) zwart gevlekten ach-
terrand der achtervleugels, en als — volgens hem trouwens twijfelachtige — variëteit van het S
een vlinder met roodgevlekten voorvlengelwortel. Het bedoelde sexuëele verschil nu bestaat vol-
strekt niet; op het Leidsch Museum bevindt zich een gaaf paar van deze soort, waaruit blijkt
dat (f en $ eveneens gekleurd en geteekend zijn. De Glauca Walker $ is de Mi lion ia Zon e a
van Moore, 1. c, die, met dezelfde vluchtigheid van zijnen landgenoot, er maar weder volstrekt
geen gewag van heeft gemaakt dat deze den vlinder dien hij zelf Zonea noemt, reeds ergens had
beschreven. Misschien heeft de man er ook niet eens aan gedacht om notitie te nemen van het
Britsch Museum of diens Catalogus.

De voor mij staande exemplaren, waai-op Moore's beschrijving goed past, variëeren in vlucht
slechts van 50 — 52 mm.; bij allen zijn de sprieten zwart, kort en fijn, in bosjes grijs bewimperd,
en is de bovenzijde der vleugels dof zwartblauw, op de hoofdaderen met van den wortel uit-
gaande stralen van het schitterende lichte lazuurblauw, dat palpen, kop, thorax en achterlijf
kleurt. Deze stralen komen op de voorvleugels niet tot de heltt van den vleugel, doch op de
achtervleugels bereiken vooral die der binnenrandshelft bijna den achterrand. Bij twee vijfden
van den voorrand der voorvleugels begint verder een 2''/, — 4 mm. breede oranjegele tot menie-
roode dwarsband, die, eenigszins buitenwaarts gebogen en een weinig versmallend, naar den bin-
nenrandshoek loopt, waar bij 1 — 2 mm. breed is. Deze band heeft wortelwaarts eenen korten
tand op den binnenrand der middencel, franjewaarts is de rand oneven, maar toch niet minder
scherp begrensd. De achterrand der achtervleugels is tot ongeveer een derde eveneens gekleurd
als de dwarsband der voorvleugels en met een min of meer sterkeu licbtblauwen weerschijn
overtogen. Verder is hij met zes ovale zwartblauwe vlekken op ader 2—4 en 6 — 8 geteekend,
waarvan de drie bovenste bij alle exemplaren ineenvloeien en de drie onderste, anders duidelijk
gescheiden, ook bij één stuk ineengevloeid zijn. Dit voorwerp heeft ook nog een klein rond
zwartblauw vlekje op ader Ib en geheel zwartblauwe achtervleugelfranje. die bij de andere ge-
heel oranje is of oranje met zwarte vlekjes op eenige of alle adereinden achter de vlekken. Staart-
pluim grijsgeel. Ondei'zijde aan de bovenzijde gelijk , het oranje waar het voor- en binnenrand
raakt bleeker, de blauwe stralen korter en breeder. Pooten, borst en buik staalblauw.

Het ? ken ik niet doch vermoed dat het, evenals dat van Glauca, alleen door dunnere
sprieten en dikker lijf van den <? zal verschillen.

Ader 8 der achtervleugels komt uit den vleugel wortel, 5 is dunner dan de andere aderen,
'.\ — 4 en (3 — 7 ontspringen nabij elkander, maar niet uit één punt; in de voorvleugels zijn 3 — 4
even ver van elkander als in de achtervleugels, 2 tweemaal zoo ver van 3 als deze van 4, 7 — 10
zijn gesteeld, 7 en 8 eindigen in den achterrand, 9 in de punt, 10 is kort, loopt in den voorrand
uit en wordt doorsneden door H, die bij het eind der middencel ontspringt, 12 is geheel vrij.
Zuiger opgerold. Voorhoofd vlak. Pooten glad beschubd, de voorscheenen zonder klauw aan het
eind, de achter.scheenen verdikt, met korte sporen en tarsen, aan de binnenzijde met eene gleuf,
waarin eene pluim van grijsgele haren is besloten.

Sub-Fam. XVI. Hazidae Guen.

Gen. 1. Hazis Boisd.

1. Malayanus Guériu, iii Delessert, Hist. Nat. p. 89 pi. 23 f. 2. — Ma-
layaria Guen., Phal. II p. 189.

Goudmijn Verbeek; 1 ex. — Silago; 1 ex.
Beide voorwerpen zijn afgevlogen.

—.60 —

2. Bellonaria Guen., Phal. Il p. 183 pi. 18 f. 1.

Roepit; 2 ex. Zie Inleiding, pag. 4.

3. Militaris Linn., Syst. Nat. Ed. XII. — Cramer, I pi. 29 f. B. — Mili-
taria Guen., Phal. II p. 193. — Rösel IV p. 41 (Holl. verfc.) pi. VI f. 3.

Loeboe gedang; 1 ex.
Het exemplaar behoort tot Guenée's variëteit A.

Fam. XXVI. PYRALIDINA Led.
Sub-Fam. A. Pyralidae m. i)

Gen. 76. Paredra m, nov. gen.

Dit genus volgt in afdeeling 9 van Lederer's tabel der Pyralidinen-genera op Cledeobia , waar-
van het zich aldus onderscheidt:

1. Palpen driemalen zoo lang als de kop; bouw slank; het achterlijf duidelijk

langer dan de achtervleugels 7a Cledeobia.

2. Palpen weinig meer dan tweemalen zoo lang als de kop; bouw plomp; het ach-
terlijf weinig langer dan de achtervleugels 76 Paredra.

Palpen niet breeder dan de oogen; bijpalpen dun, draadvorraig; zuiger kort, opgerold; lijf

stevig; de vleugels klein en daardoor de geheele habitus Noctuinen-achtig ; ook de pooten zijn
zeer stevig met dik behaarde dijen en scheenen. Het overige als bij Cledeobia.

1. Eogenalis m. nov. spec.

Silago; 1 ex. {^).

Behalve dit voorwerp — een middelmatig gave $ van 25 ram., — heb ik nog een beter , mede
mannelijk, exemplaar van 23 mm., dat door Mr. Piepers op Celebes is gevangen. Naar beide be-
schrijf ik deze soort, die aan eene Noctuine der Eu ropeesche Fauna, Eogene Contaminei Ev.,
herinnert en begin met het Celebaansche exemplaar.

Kop, thorax en voorvleugels grauwachtig bleekrood; de snuitvormige palpen, dijen en de
witgeringde voortarsen donkerbruin; de fijn bewimperde sprieten, het achterlijf, de midden- en
achtertarsen en achtervleugels grijsgeel ; het achterlijf is een weinig roodachtig bestoven, de ach-
tervleugels vrij sterk, vooral tegen de punt.

Voorvleugels geteekend met een zwart middcnpunt en twee geelachtige, steile dwarslijnen,
waarvan de eerste in het midden geknakt en de tweede, op de voorrandshelft meer van de eerste
afwijkende, eenigszins geslingerd is. Franje grijsrood met eene geelachtige lijn over den wortel.

Op de onderzijde zijn de voorvleugels ongeteekend, do achtervleugels als boven, ook tegen
den voorrand gianwachtig rood bestoven.

Het op Sumatra gevangen exemplaar onderscheidt zich doordat wortel- en franjeveld der
voorvleugels door eene bruingrijze bestuiving donkerder zijn. Evenzoo zijn ook de geheele achter-
vleugels tegen den achterrand bandvormig donkerder en heeft de grondkleur eene vuilgele tint,
waarschijnlijk ten gevolge van het afvliegen. De onderzijde is ongeveei' eenkleurig leemgeel.

Naar do afbeelding te oordeelen is deze soort na verwant aan Slem ma t o ph o ra Vibi-
calis Led., doch verschilt vooral door de generieke kenmerken.

') Bevat de genera .'j — 20 van Ledeier.

— 61 —

Gen. 8. Stemmatophora Guen., Led.

1. Spec.

Soepajang; (Mei) 1 ex.
Meer dan de generieke determinatie kan ik van dit afgevlogene exemplaar niet geven.

Gen. 14. Stericta Led.

1. Diuitalis Gueu., Delt. et Pyr. p. 124 pi. 7 f. 4.
Goudmijn Verbeek; 1 ex.

Gen. 17. Asopia Treits., Led.

1. MauHtialis Boisd., Faune de Madag. p. 119 pi. 16 f. 8. — Guen., Delt.
et Pyr. p. 118.

Eenige exemplaren.

2. Spec.

Soepajang; (Mei) 1 ex.
Het voorwerp is afgevlogen.

Sub-Fam. B. Botydae m. 1)

Gen. 50. Botys Treits., Led.
A.
a.
«.

1. Jucundalis Led., Beitrag. p. 171 pi. 8 f. 17.

Silago; (Juli) 1 ex.
Een slecht exemplaar.

2. Spec.

Solok; 1 ex.

Waarschijnlijk nieuw doch — hoewel gaaf — is het exemplaar een j en dus de generieke
determinatie niet zeker.

3. Snellemanni m. nov. sp.

Silago; (Juli) 1 ex.

Het exemplaar is mannelijk en zeer gaal' en heeft eene vlucht van 23 ram.

Palpen tweemalen zoo lang als de kop, spits, donker paarsbruin , lid 4 geheel onderaan
bruinwit. Bijpalpen lang. Sprieten bijna naakt; het wortelderde is geheel draadvormig, het
overige heeft driekante leden en do kleur is paarsbruin , die van den fijn bruinwit geranden
schedel geelbruin. Thor.ix paarsbruin, het vrij kideke achterlijf met paarsbrnin gekleurde^ woitol-
en bruingele tweede hellt, de liaien der staartplnini aan de punt donkei grijs. Rovenzijde der
vleugels glanzig donker|iaars, de beide gewone dwarslijnen der voorvleugels, hun middenteeken
en de dwarslijn der achtervleugels roestbruin, scherii, duidelijk afstekende. De eerste dwarslijn
is ongebogen, schuin, de tweede is slechts zeer weinig gebogen, staat nabij het middenteeken en

') Bevat de genera 21 — 189 van Lederer, benevens Acentropus.

— 62 —

achter haar is de vleiigelgrond in het midden tot lialfweegs den arhterrand door een zwartachtig
waas verduisterd, ook op de achtervleugels, waar de dwarslijn eene met de punt naar den staart-
hoek gerichte v voorstelt. Franjeiijn bruin, op de achtervleugels tegen den staarthoek worlel-
waarts fijn paarswit afgezet. Franje grijsbruin, met eene geelachtige lijn over de wortelhelft.

Onderzijde dor vleugels, borst, buik, dijen en scheenen bruingrijs; alle tarsen wit.

Deze soort is , voor zoo ver mij bekend , aan geene der beschrevene na verwant. Ik benoem
haar naar den heei' Joh. F. Snelleraan, haren ontdekker.

4. Tridentalis Snell., Tijds. v. Ent. 2 Ser. 7 (1872) p. 89 pi. ü f. G, 7.
Overal; een groot aantal, meest slechte exemplaren. Is onk op Java en Celebes

geineen.

5. Komdör/feri m. nov. sp.

Boea; 1 ex. (?)

Behalve dit zeer frissche voorwerp van 19 mm. heb ik van deze soort nog drie exemplaren
voor mij, een J" van 23 mm., door KorndörfTer mede op Sumatra (in Atjeh) gevangen, een S
van 20 mm. door Piepers op Celebes en een van 19 mm. door Ludeking op Java (.\mbarawa)
gevonden. Zij is in mijn stukje over Atjehsche Lepidoptera (Tijds. v. Ent. deel 20 (187li — 77)
verzuimd oj) te nemen en ik benoem haar naar den heer KorndörfTer.

Botys Korndörfferi is door kleur en vleugelvorra verwant aan Botys Terrealis
Treits., doch de palpen zijn niet meer zoo beslist snuitvormig, maar beginnen den stomperen vorm
te naderen dien zijn bij Bot. Detritalis Guen. en Grisealis Snellen hebben (zie afb.). Zij
zijn echter nog duidelijk tweekleurig, zwartgrijs en wit. Kop, thorax en bovenzijde dei- vleugela
zijn dof, aardkleurig zwartgrijs, twee lijntjes op het aangezicht langs de oogranden en de achter-
randen der achterlijfsringen zijn fijn, onzuiver wit; ook de buitenhelft der geheele, overigens
grijze franje hoeft bij het Celebaansche exemplaar die kleur, bij den <f van Sumatra en het Ja-
vaansche voorwerp alleen die der achtervleugels, terwijl de fianje der voorvleugels de kleur van
den vleugelgiund heefl, zooals de geheele franje bij bel door Snelleman gevangen voorwerp. Over
de wortelbelft der geheele franje loopt bij alle exemjilaren eene donkerder lijn. Verder zijn eene
smalle middenvlek, twee aan den voorrand verdikte dwarslijnen (waarvan de tweede langs
ader 2 bijna uitgewischt is) op de voorvleugels en eene kleinere middenvlek en booglijn der ach-
tervleugels vaalzwart. Voorrand der voorvleugels, vooral om het begin der tweede dwarslijn, smal
en vervloeiend leemgeel.

Onderzijde der vleugels vrij helder donker grijs, bij het Sumatraanscho ? eenkleurig met
eene donkere booglijn en middenvlekken, bij de anderen met vuilwitte binnenranden en onge-
teekend. Pooten vuilwit, met eene donkergrijze vlek aan het eind dor voorscheenen. Borst en
buik eveneens vuilwit, de staartspits zwartgrijs.

b.

a.

6. Faustalis Led., Beitr. p. 179 pi. 10 f. 15.

Boea; 1 ex. — Soengei Aboe; 1 ex.

7. Nigrofimbnalis m. nov. sp.

Boea ; 1 ex. — Soengei Aboe ; 1 ex.

Behalve het door Snelleman op Sumatra gevangen, sterk afgevlogen paar, heb ik drie zeer
gave en frissche mannen vóór mij , die Piepers van Gelebes zond. Zij hebben eene vlucht van 25
mm., de i van Sumatra 2fi, hel $ 24'/5 mm.

Door de zeer kleine bijpalpen en het tegen het eind zeer verdikte, zwartgepunte achterlijf
van de tv-pische soorten dezer afdeeling verschillende, heeft Nigrof irabrialis ook overigens
geene verwanten daaronder; het naast komt zij nog bij Clytialis Led. en bij Chromalis
Gnen. (Principialis Led.). Vleugels lang. vrij smal, het lijf vrij kloek gebouwd. De grond-
kleur van den kop, van de draadvormige sprieten en smalle, eenkleurige palpen en van lijf en
vleugels is onder en boven een levendig, vrij donker, eentonig, dof okergeel. Drie dikke vlekken

— 63 —

aan den voorrand dor voorvleugels, waarvan de kleinste, eerste dicht bij den wortel en de tweede
en derde 0|> '3 en '-l, weiden gevonden, zijn koolzwart. De beide laatsten duiden het begin aan
van de gewone, hier zwartgrijs gekleurde dwar.slijnen, waarvan de tweede een ongewoon verloop
heeft. Na tweemaal eene kleine slingering te hebben gemaakt, wendt zij zich in cel 4 naar den
achterrand en loojit daarin breeder en tot eene vlek vervloeid uit. Het gewone horizontale mid-
dengedeelte ontbreekt, maar onder den wortel van ader '2 begint het loodrechte, geslingeide onder-
ste derde. Dwarsader met een flauw zwartgrijs streejije. Op de achtervlengels ziet men eene zwarte
middenstii) en eene als de tweede dwaislijn der voorvleugels gevormde booglijn, zoodat zich op
den achterrand der vleugels vier vaalzwarte vlekken bevinden. Onderzijde geheel als boven. Ge-
heele franje, onder en boven, zwartgrijs, de aangrenzende achterland overal smal zwart (aan de
voorvleugetpunt breeder), evenzoo de spits van het achterlijf zwart.

Pooten donker okergeel, de voor- en middenpooten met zwarte knieën, de eersten buitendien
nog met een zwart vlekje op de sclieenen.

Het mannelijke achterlijf vei'bergt eene zeer groote grijsblonde staartpluim, die bij een der
exemplaren ingetrokken is, doch bij de drie anderen uitsteekt.

Deze beschrijving is naar de gave exemplaien van Celebes gemaakt: de Sumatranen ver-
schillen daarvan doordat de dwarslijnen der voorvleugels ook aan den binnenrand een dik zwart
uiteinde hebben, en de booglijn der achtorvleugels aan voor- en binnenrand dikker is.

8. Aegvotalis Zeil., Micropt. CaiFr. p. 39. — Snellen , Tijds. v. Ent. 2 Sar.
7 (1872) p. 90 pi. 7 f. 8.

Boea; 2 ex.

Een der voorwerpen behoort tot den type, het andere tot eene, als de type geteekende, maar
stofgrijs in plaats van geel gekleurde vaiiëteit.

9. Velatalis m. uov. sp.

Ringkiaug Loeloes; 1 ex. — Silago; (Juli) 1 ex.

Behalve deze voorwerpen heb ik nog drie door Piepers gevangen gave stukken vóór mij,
twee van Celebes, één van Java. Allen zijn zij mannelijk en hebben eene vlucht van 13 mm.

Velatalis herinnert aan Divisai is Led.; zij is ook breedvleugelig, doch heeft meer den
gewonen Botydenvorm en is op de achtervleugels even sterk geteekend als op de voorvleugels;
verder zijn de palpen opgericht, hetgeen deze soort in afdeeling b, a, van Botys doet plaats
nemen.

Lid 2 der palpen is half zoo breed als de oogen, gebogen, bleekgeel, met twee donkerder
strepen, aan de voorzijde iets ruw beschubd; 3 half zoo lang als 2, rolrond, puntig, geheel
horizontaal, donker okergeel. Sprieten geel, vrij lang en fijn bewimperd.

Grondkleur van lijf en vleugels guttegomgeel: aan den achterrand en wortel der laatsten
sporen van eene fijne oranjebruine golfiijn en eerste dwarslijn, terwijl de donkerbruine, gewoon
gevormde tweede dwarslijn op alle vleugels bijna geheel wordt bedekt door eene groote ronde
paarsgrijze, oranjebruin gerande vlek. Dwarsader der voorvleugels met een fijn donkerbruin
streepje, dat ten deele in de grijze vlek staat. Franje bleek okergeel, ongeteekend.

Onderzijde okergeelwit, als boven geteekend, doch bij de meeste exemplaren zeer (lauw.

Buik en pooten geelwit, de voortarsen bruinachtig, lid 2 en 5 sneeuwwit.

10. Punctiferalis Guen., Delt. et Pyr. p. 320.

Alahau pandjang; 1 ex.

11. Omicronalis m. nov. sp.

Boea; 1 ex.

Deze soort, waarvan ik ook drie op Celebes door Mr. Piepers gevangen exemplaren vóór mij
heb. heeft eene vlucht van 15 mm. Sprieten kort en fijn bewimpeld. Palpen wit, met twee
bruine dwarslijntjes geteekend. Thorax geelwit. Grondkleur der bovenzijde een niet zeer levendig,
iets grijsachtig okergeel, dof en zeer gelijkmatig. Teekening zeer duid,elijk, zwartgrijs; de voor-
vleugels nog vóór de eerste dwarslijn met eene halve en een streepje daarachter. Eerste dwars-
lijn zeer steil, aan den voorrand met een ovalen ring beginnende of dtze (de gewone ronde vlek)

—"64 —

er juist achter. Op rle dwarsader ziet men eenen tweeden (de niervlek). Tweede dwarslijn aan
den voorland dikker en zwart beginnende, overigens gewoon gevormd, ongetand, het midden-
derde llauwer; het loodrechte derde stuk schijnt uit de niervlek te komen. Achtervleugels met
écne büoglijn, maar schijnbaar met twee, daar het middenstuk is uitgewischt, het eerste derde
aan het eind den achterrand raakt en het laatste uit eenen kleinen donkeren middenring schijnt
te komen.

Vóór de zwartgrijze franjelijn scherpe, dikke zwarte stippen; franje geelgrijs met dikke don-
J<ergrijze deelingslijn. Achterlijf aan den wortel geelwit, dan okergeel met twee zwarte zijdevh^k-
jes op ring 2; vóór de donkerder punt met zulk een rugvlekje en zwarte zijde stippen; voorts de
ringen met witachtigen achterrand.

Onderzijde op veel bleekeren, bruingiijs bestoven grond geheel als boven geteekend. Borst,
buik en pooten wit, de scheenen zwart gevlekt.

12. Niveicüialis m. nov. sp.

Soepajang ; 1 ex.

Dit exemplaar is een gave <? ; buitendien heb ik een door Piepers o]] Celebes (Makassar)
gevangen $ voor mij, zoodat ik thans deze soort naar beide seksen kan beschrijven. Zij wijkt
eenigszins van de andere Botyden af door een bij den ^ aanwezig onbeschubd indruksel van de
middencel der achtervleugels, en de spitsen van lid 1 en '2 der palpen steken iets vooruit, evenals
bij Bot. Auralis Snell. , Incalis Snell. en Filalis Guen., van welke soorten Niveicilialis
echter sterk verschilt door de leemkleurige bovenzijde der vleugels. Deze is bij de genoemde
soorten goudgeel met purjjei'en rand.

Beide seksen zijn eveneens en vrij plnnip gebouwd; de sprieten bij den ^ lijn bewimperd.
Palpen luemkleurig, onderaan wit. Thorax, achterlijfsiug en bovenzijde der vleugels dof leem-
kleurig, de twee gewone dwarslijnen, een fijn streepje op de dwarsaders, eene fijne golllijn en
de gegolfde, scherpe franjelijn zijn zwait. Franje sneeuwwit, zoo wel onder als boven.

Onderzijde, borst, buik en pooten lichtgrijs (<?) of grijswit (J); de vleugels met eone llauwe,
donkergrijze, als boven aangelegde teekening.

13. Infundïbulalis m. nov. sp.

Boea; l ex. — Loeboe Taras; 1 ex.

Beide exemplaren zijn mannen en buitendien heb ik nog een mannelijk voorwerp van Java
voor mij.

Vlucht 2(1 — 'il mm. Palpen en kop i'enkleuiig leemgcel, de draadvoiniigo, koil behaarde
sprieten bruingrijs. Thorax en voorvleugels licht, grijsachtig paars, glanzig en met bleek purperen
•weer-schijn. Een naar onderen versmalde (bij één exemplaar nauwelijks tot hall weg cel \h ko-
mende) dwarsband op een derde en eene bijna viei'kante vlek bij de vleugeljjunt zijn stroogeel;
tusschen hen bevindt zich nog eene stroogele stip en alles is vrij scherp begrensd. Franje boven
ader 3, en bij één stuk eene even ver reikende streep langs den achterrand, mede stroogeel; bij
de andere is alleen de franje tot de genoemde ader geel.

Achtervleugels lichtgi'ijs, glanzig, tegen den wortel dunnei- beschubd. lùanjelijn eenkleurig
donker. Achterlijf iets langer dan de achtervleugels, lichtgrijs, met grijsgele slaartpluim.

Onderzijde der voorvleugels als boven geteekend, maar zeer bleek; die der achtervleugels met
borst, buik en ])oolen onzuiver wit en alles glanzig.

Verwant aan mijne Botys Sem i fascia 1 is (in litl.) van Java, die echter een bruingrijzen
kop en eene hjn bleekgeel gestreepte Iranjolijn heelt.

14. Dissipatalis Led., Beitr. p. 182 pi. 11 f. 13.

Datar; 1 ex.

Het vrij goede exemplaar is een $. De eerste donkere dwarsband der voorvleugels is niet
zoo breed, als op Lederer's afbeelding en bij een' Javaanschen <? , en sluit dus het gele vlekje
vóór de middenvlek niet ten volle in.

— 65 —

15. Abnegatalis Led., Beitr. p. 86 pi. 11 f. 17. • — ? Phimbalis (Isopteryx)
Guen., Delt. et Pyr. p. 231.

Boea; 1 ex. — Soepajang; (Mei) 1 ex.

Behalve deze 15 soorten heeft de heer Snelleman nog 12 soorten van Botys
verzameld, doch in afgevlogen, niet meer te determineeren exemplaren.

Gen. 58. Godara Led.

1. Comalis Guen., Delt. et Pyr. p. 368.

Soepajang; (Mei) 1 ex.

Gen. 61. Cnaphalocrocis Led.
A.

(Mannelijke voorvleugels met schubbenkammetjes.)

1. lolealis Walk., p. 666. — lolinalis Led., Beitr. p. 93 pi. 12 f, 7.

Een aantal exemplaren van Fort de Koek, Boea, Solok, Soepajang (April en Mei)

en Ringkiang Loeloes.

Deze in den Maleischen Archipel zeer verbreide soort komt ook in Zuid-Amerika en in het
■warmere gedeelte van Noord-Amerika voor.

2. Rectistrigosa Snell., Tijds. v. Ent. 2 S. Vil (1872) p. 92 pi. 7 f. 11, 12.

Solok; 1 ex.

Schijnt zeldzamer dan de voorgaande, maar is even verbreid. Ik ken haar reeds uit Noord-
Amerika , Afrika, van Sumatra, Java en Celebes.

B.

(Mannelijke voorvleugels zonder schubbenkammetjes.)

3. Sanitalis m. nov. sp.

Boea; 1 ex. — Goudmijn Verbeek; 1 ex.

Om de in mijne bovenaangehaalde beschrijving van Cnaphal. Rectistrigosa vermelde
reden, zoude ik het verkieslijk vinden, om het genus Cnaphalocrocis reeds in afdeeling 30 van
Lederer's Tabel der Pyraliden-genera te vermelden. Deze afdeeling moet dan aldus worden be-
schreven :

Achtervleugels met ader 5, maar zonder ader 8 of deze een zeer kort sprankje;
en vervolgens in afdeeling 30 het genoemde genus tot onderscheid van Parapoynx B aldus wor-
den gekarakteriseerd:

Klein, tenger, met breede, stompe palpen — 01 Cnaphalocrocis.

Alsdan bestaat er geen beletsel meer om Sanitalis en de volgende, mede onbeschreven
soort in dit genus op te nemen, doch als eene nieuwe afdeeling, daar de platgestreken schubben-
kammetjes van lolealis en Rectistrigosa op de voorvleugels ontbreken.

Toen ik de eerste exemplaren van Sanitalis in handen kreeg, liielil ik die aanvankelijk voor

eenigszins donkerder stukken van mijne Rectistrigosa, doch on'wijtelbare mannen aantreffende,

moest ik wel aan eene andere soort gclooven. die zich dooi- geheel noiiiiaal gevormde mannelijke

voorvleugels van Rectistrigosa onderscheidt. De kleur en teekeniiig der voorvleugels zijn

IV. 8. <)

— 66 —

bijna eveneens als bij Reet istrigosa, doch bij deze is het middenveld slechts aan den voor-
rand grauw bestoven, en niet geheel, zooals bij Sanitalis.

Vlucht 12 — 14 mm. Palpen bruingeel, aan den wortel wit; lid 2 is bovenaan afgerond, even-
als bij de twee voorgaande soorten. Sprieten, thorax en achterlijf bruinachtig stroogeel, de eersten
met tegen de punt hoekige leden, de tweede met donkeren dwarsband over den hahkraag, het
laatste bij den <? vóór de lichter gele staartpluini met twee witte, zwartgerande vlekjes. Vleugels
bruinachtig stroogeel met bruingrijze, wortelwaarts in het midden uitgesneden achterrandsstreep
en breed bruingrijs bestoven voorrand. Deze bestuiving verduistert ook het met een donker
streepje op de dwarsader geteekende middenveld der voorvleugels tusschen de fijne, ongegolfde,
grijsbruine dwarslijnen. Van de laatsten is de tweede van den voorrand tot ader 2 overal recht
en ongebogen, evenals bij Reet istrigosa. Franjelijn dubbel, donker bruingrijs. Franje lichter
grijs dan de achterrand. Onderzijde bleeker dan boven, het lijf en de pooten wit.

Deze soort komt ook op Celebes voor.

Gen. 86. Cydalima Led.

1. Conchylalk Guen., Delt. et Pyr. p. 303 pi. 8 f. 9.

Silago; 2 ex.
Beide exemplaren zijn mannelijk.

Gen. 88. Pachyarches Led.

\. Psittacalis Hübn., Zutrage f. 523, 524. — Guen., Delt. et Pyr. p. 308.

Datar; 1 ex.

Gen. 89. Margarodes Guen., Led. 1)
B.
1. Aquosalis m. nov. spec.

Soengei Simawoeng; 1 ex.

Het Sumatraansche exemplaar is een middelmatig gave ^ ; buitendien heb ik van deze sooi't
nog twee zeer gave voorwerpen (een paar) vóór mij , beide door Mi'. Piepers gevangen , het 2
op Celebes, de i op Java. Zij hebben eene vlucht van 28, '20 en 30 mm. Aquosalis vertoont
geheel de kenmerken van het genus Margarodes, doch de mannelijke sprietschaft is onderaan ver-
dikt en uitgesneden, en daardoor wordt althans de vorming van eene nieuwe afdeeling in dit
genus vereischt.

Palpen onderaan wit, verder roestgeel. Sprieten grijswit. Thorax en achterlijf zeegioen, eene
streep voor de borst, stippen op ring 2, 3, 4 en de achterranden van 5, G en 7 okergeel, de
staartpluim van den <? zwart. Bovenzijde der vleugels zeegioen met donkerder, geelgroene vlekjes
en in de cellen vóór den achterrand met zulke langsstrepen. Verder is de voorrand der voorvleu-
gels okergeel, binnen waarts wit, en hun middencel met twee donker roestbruine, tegen den voor-
rand okergeel , biiinenwaarts geelgroen geringde stippen geteekend. Franjelijn zwartgrijs, bij de
voorvleugelpunt met een paar zwarte stippen. Franje donkergrijs.

Onderzijde bleeker, zonder donkere vlekjes, de voorvleugels met leemgelen vooirand en roest-
bruin middenpunt. Borst, buik en pooten zeegroen, de scheenen okergeel gevlekt.

Door de groene vlekjes en strepen der zeegroene bovenzijde en de vorming dei- mannelijke
sprieten zeer kenbaar.

') Zie over den generieken naam: Snellen, Tijds. 10 (18ü7) p. 122,

— 67 —

Gen. 90. Enchocnemidia Led.

1. Squamopedalis Guen., Delt. et Pyr. p. 309. — Led., Beitr. p. 108 pi. 13 f. 12.
Silago; (Juli) 2 ex.

Gen. 926. Enyocera m. nov. gen.

Dit genus komt in Lederer's analytische tabel der Pyraliden-genera in afdeeling 89 achter
Salbia aldus :

Sprieten van den wortel tot voorbij het midden verdikt, dan op eens zeer dun. Palpen kort,
de bijpalpen groot. Voorschenen lang behaard.

Deze verdikking der sprieten wordt niet door beschubbing gevormd, zooals bij het genus
Piletocera Led., maar betreft den schaft zei ven.

Palpen een weinig langer dan de kop, smaller dan de oogen , rechtuitstekend, spits. Bijpalpen
naar boven verbreed. Zuiger en bijoogen aanwezig. Sprieten met groot, aan de bovenzijde afge-
rond wortellid, de schaft met dicht opeen gedrongen leden, bijna naakt. Vleugelvorm en nervuur
leveren niets afwijkends op en zijn als bij Botys. Voorpooten met dik en lang behaarde scheenen,
overigens de pooten gewoon gevormd, glad beschubd , ook het achterlijf, dat vrij dik is en, naar
een overblijfsel te oordeelen , eene donkerder gekleurde staartpluim heeft.

1. Latüimbalis m. nov. sp.

Moeara Laboe; 1 ex.

Een gave <? van 30 mm.

Sprieten licht bruin. Palpen en kop paarsbruin , de schedel vervloeiend wit gerand. Hals-
kraag en thoraxrug wit, niet breede paarsbruine middenstreep, die ook over den rug van het
op zijde onzuiver witte achterlijf loopt. Bovenzijde der vleugels doorschijnend, glanzig wit, met
zeer breeden, binnenwaarts bochtigen, tot aan den staarthoek der achtervleugels vrij regelmatig
versmallenden paarsen achtterrand, die op de wortelhelft door een glanzig koperbruin waas ver-
duisterd is. Deze rand is binnenwaarts, van den voorvleugelvoorrand tot ader 2 der achtervleu-
gels, scherp roestbruin gezoomd.

Buitendien is de voorrand der voorvleugels boven de raiddencel donker gekleurd , en wel tot
aan het eind der middencel donker, glanzig paarsgrijs, en vervolgens, tot aan den paarsen achter-
rand, grijsgeel. Uit den voorrand loopt op een derde der vleugellengte eene naar onderen ge-
spitste donker roestbruine streep naar den binnenrand, en daar waar de paarsgrijze kleur des
voorrands eindigt , hangt aan hem eene groote roestbruine niervlek. Achtervleugels met een bruin
lijntje dat ader 2 snijdt en in den paarsen achterrand uitloopt. Franjelijn fijn zwartbruin, de
franje donkergrijs.

Onderzijde als boven, maar het donkere bruingrijs. De beharing der voorscheenen is donker-
grijs, het overige der pooten, borst en buik onzuiver wit. Het overblijfsel der staartpluim is
bijna zwart.

Gen. 95. GlyphodeS Guen., Led.

1. Jovialis Feld. en Rog., Nov. H. 2. pi. 136 f. 25.

Soengei Aboe; 3 ex.

Glyph. Zelleri Led. Beitr. p. 186 p. 14 f. 3 is na verwant en verschilt m. i. alleen door
den bochtiger zwarten rand der meer afgeronde achtervleugels.

2. Bivüralis Guen., Delt. et Pyr. p. 293.

Ringkiang Loeloes; 1 ex. — Moeara Laboe; 1 ex.

De exemplaren zijn iets kleiner dan eenige vóór mij staande van Celebes, maar anders merk
ik geen verschil op.

— 68 —

3. Westermanü Snell., Tijds. v. Ent. 20 (1876-77) p. 77 pi. 6 f. 3.

Soepajang; (Mei) l ex.

4. Piepersialis m. nov. spec.

Ringkiang Loeloes; 1 ex.

Deze soort, waarvan ik behalve het door Snelleman. gevangene vrij goede mannetje nog drie
dooi' Piepei-s van Celehes overgezonden gave exeniplai-en (2 ^ ^ en \ 2) vóór mij heb, heeft
eene vlucht van 28 — 31 mm. en is na verwant aan de voorgaande, Westermanü, doch onder-
scheidt zich dadelijk door den donker grijsbruinen achterrand der vleugels, welke bij de ge-
noemde soort geelwit is. Overigens heeft de teekening veel over'eenkomends.

Sprieten bruingrijs. Palpen aan den wortel wit; lid 2 bijna zwart, aan de ruig behaarde
voorzijde met witte haren ; eene vlek aan den bovenrand en bet eindlid okergeel als kop en spriet-
wortel. Eene breede streep langs de voorborst en over den wortel der overigens witte schouder-
deksels en het midden van den thorax zijn donker grijsbruin.

Voorvleugels tot eene met den achterrand geheel evenwijdige, ongebogene, fijne vuilwitte
lijn op drie vierden licht oraberbruin, daarachter voor twee vijfden (aan de vleugelpunt iets bree-
der) glanzig licht paars, verder tot den achterrand dof grijsbruin. Het omberbruine gedeelte is
bij den wortel langs den voorrand geteekend met eene slecht begrensde lichtpaarse streep, die zeer
schuin loopt en spits is, en eene iets steilere fijne vuilwitte lijn, die beide ongeveer op de helft
van cel 16 eindigen. Hierop volgen, van den voorrand uitgaande, twee breede, in cel ib bij een
wit streepje eindigende, spits toeloopende, convergeerende, scherp begrensde lichte strepen, die
aan den voorrand dof wil, verder glanzig paarswit zijn. De eerste, smallere, is volkomen wig-
vormig, de tweede heeft wortelwaarts eenen gebogen rand, franjewaarts, iets boven het midden,
eenen spitsen tand. Cel 1o is tegen den binnenrand tot drie viei'den vuilwit, op twee vijfden door
een tand van het omberbruin afgebroken, het tweede gedeelte tegen den voorrand door eene
zwartbruine langsstreep begrensd. In den omberbruinen driehoek tusschen de beide breede witte
strepen ziet men een staalblauw lijntje op de dwarsader. Franjelijn onafgebroken fijn zwart (bij
Westermanü met dikke zwarte streepjes). Franje aan de vleugelpunt zwart met twee witte
stippen, verder wit, aan den staarthoek grijs bestoven.

Achtervleugels glanzig en doorschijnend wit tot twee derden en aan den staarthoek; de
dwarsader, soms ook de wortel van ader 2, fijn bruin beschubd. Het overige gedeelte, dat bij
ader 16 eenigszins puntig eindigt, is gekleurd en geteekend als het achterrandsvierde der voor-
vleugels, maar het paars en grijsbruin worden door eene okergele lijn gescheiden. Tegen den
wortel wordt het door eene dubbele, geelwitte en grijsbruine lijn begrensd, doch deze lijnen zijn
niet gebogen, zooals bij Westermanü, maar geheel recht. Franjelijn ook hier fijn zwart, de
franje wit, aan vleugelpunt en staarthoek bruingrijs.

Achterlijf wit, de rug geheel of tot den voorlaatsten ring vuil lichtbruin, de staartpluim
grijsbruin. Onderzijde der vleugels bijna als boven, maar alles flauwer. Pooten wit, de voorschee-
nen half okergeel en bruingrijs, de voortarsen okergeel, wit geringd.

Benoemd naar Mr. M. C. Piepers, aan wien wij voor de kennis der Lepidoptera van onze
Oost-Indische bezittingen zooveel verschuldigd zijn.

5. Nyctealis m. nov. sp.

Soepajang; (April) 1 ex. — Datar; 4 ex. — Silago; (Juni) I ex.

Deze ook op Java en Celebes voorkomende soort schijnt in het bereisde gedeelte van Sumatra
niet ongemeen.

Zij heelt eene vlucht van 24 — 20 mm. Palpen bruin, onderaan en aan de voorzijde wit, met
eenige uitstekende grijze haren. Lijf onzuiver grijswit, de thorax met vier bleekbruine langslijnen,
waarvan twee over de schouderdeksels loepen en twee over het midden van den rug. Deze laat-
ste worden tot de helft van den achterlijfsrug voortgezet.

Voorvleugels aan den wortel doorschijnend glanzig wit met dof leembruine langsslrepen,
waarvan de breedste over den wortel van ader 1 en het sprankje in cel ia loopt. Dan komt
eene schuine, dof leembruine, bruinwit gedeelde dwarsstreep, die gevolgd wordt door een viermaal

— 60 —

zoo breeden doorschijnend glanzig witten, aan den voorrand smal bleekgelen band met paarsen
weerschijn. Hierop volgt weder een naar onderen puntige, in het midden glanzig wit gestreepte
leembruine band, die iiitloojit op eene met den achterrand parallelle, bovenaan iets dikkere, leem-
bruine, bruinwit gedeelde dwarsstreep. Deze beide bruine strepen vormen dus eene tegen den
voorrand geopende v, waarbinnen de grond glanzig wit is met paarsen weerschijn. Achter de
V is de grond glanzig licht paars, dan, tusschen eene gebogene leembruine streep vóór den
achterrand en de leembruine franjelijn, bruingrijs. Franje grijswit, onder de vleugelpunt donker-
grijs-

Achtervleugels glanzig wit, doorschijnend, met paar.sen weerschijn. Bij den binnenrand ziet

men eene flauwe leembruine lijn, op hel begin van ader 2 zulk een streepje en vóór den licht
bruingnjzen achterrand eerst twee fijne en scherpe bruine lijnen, daarop eene donkerder, ver-
vloeiende streep. Deze streep en lijnen loopen niet in den staarthoek , maar bij ader Ic in den
achterrand uit.

Franjelijn bruin. Franje tot ader 2 grijswit, dan, tot den staarthoek, donkergrijs.

Onderzijde glanzig wit met eene llauwe schets van de teekening der bovenzijde. Borst, buik
en poolen dof grijswit.

6. Crameralis m. nov. sp.

Soepajang; (Mei) l ex. — Silago; (Juli) 1 ex.

Ook van deze soort heb ik, behalve de door Snelleraan op Sumatra gevangene vrij goede
exemplaren, nog twee gave voorwerpen die Mr. Piepers op Celebes ving.

Vlucht 30—33 mm. Een J en drie $?.

Grondkleur van lijf en vleugels een iets glanzig, helder okergeel, de voorzijde der palpen
onderaan geelwit, bovenaan donker grijs met een okergeel vlekje. Stippen op de bijpalpen, op
het aangezicht, aan en tusschen de sprietwortels, twee grootere op den halskraag, twee lijntjes
over de schouderdeksels, twee langere over de eerste helft van den achterlijfsrug en twee kor-
tere in de zijden, benevens de rugranden van de laatste achterlijfsringen, zijn donkerbruin, de
staartpluim zwart. Buitendien zijn de spits der schouderdeksels en de achterlijfsrug tusschen de
donkere lijnen licht bruin gevlekt.

Voorvleugels aan den wortel met een paar afgebroken schuine bruine lijntjes. Gewone dwars-
lijnen dubbel, behalve het middenstuk der sterk gezwaaide tweede: beide zijn ongegolfd, de
eerste loopt schuin en de grond is tusschen de dubbele lijnen donker okergeel. Middencel met
eene bruine stip en dan, vóór, op en voorbij de dwarsader, met drie bruine lijntjes, waarvan de
langere en dikkere buitenste met de tweede dwarslijn ineenvloeien , en ook tusschen hen de grond
donker okergeel. Achter de tweede dwarslijn ziet men nog eene onregelmatige bruine golflijn,die
van ader 5 — 2 de dwarslijn zeer nadert, daarmede door vijf gebogen langsstreepjes verbonden is
en zoo eene snoei-vormige rij van vier ronde gele vlekjes insluit. Verder is op voor- en achter-
vleugels de grond vóór de zeer scherpe, donkerbruine franjelijn vlekkig donker bruin. Franje met
donker okergele wortel- en lichtere tweede helft.

De aan den wortel dooi'schijnende achtervleugels hebben een bruin streepje op de dwarsader
en twee eerst convergeerende, later, na door een bruin langsstreepje op ader 2 te zijn verbonden,
weder iets divergeerende donkerbruine dwarsstrepen , waarvan de eerste dubbel is. In celle loopt
langs de franjelijn een bijna helderwit streepje. Onderzijde bleeker en vlekkiger, anders ongeveer
als boven. Pooten geelwit, donker bruin gestippeld.

Deze beschrijving is naar de voorwerpen van Celebes gemaakt. De Sumatraansche onder-
scheiden zich door iets levendiger okergeel en donker, bijna grauwbruin bestoven ruimte tus-
schen en onder de dwarslijnen der voorvleugels, zoodat onder de bocht der tweede dwarslijn
eene ronde gele vlek in cel 16 wordt afgezonderd. — De afbeelding wordt naar een exemplaar
van Sumatra gemaakt.

7. Botydalis m. nov. spec.

Soengei Aboe; 2 ex.

Beide exemplaren zijn mannelijk en hebben eene vlucht van 10 en 20 mm.

Leden der bijna naakte, okergele sprieten tegen de punt driekant. Palpen minder afgerond

— 70 —

dan bij de andere soorten, het eindlid duidelijk, lid 2 met eene spitse punt; hunne kleur oker-
geel, rael donkergrijze teekening. Kop, thorax en achterlijf zijn okergeel. De staartpluim van het
laatste is met een wit dwarsstreepje en drie fijne witte langslijntjes geteekend. Bovenzijde der
vleugels bleek okergeel, glanzig. Drie dwarslijnen en een middenstreepje der voorvleugels bene-
vens twee dwarslijnen der achtervleugels zijn donker, dof okergeel en vrij dik. Onderzijde bleeker
dan boven en slechts met flauwe donkere sporen der teekening, daarentegen met een fijn, zwart-
bruin lijntje op de dwarsader der voorvleugels. Pooten wit, aan de buitenzijde geel bestoven.

Deze soort wijkt dus door de sprieten en palpen eenigszins van de typische soorten van het
genus af, doch m. i. niet belangrijk genoeg om haar uit te sluiten.

8. Spec.

Moeara Laboe; 1 ex.
Zeer afgevlogen exemplaar en onkenbaar.

Gen. 96. Heterocnephes Led.

1. Vicinalis m. nov. sp.

Datar ; 1 ex.

ï^n niet geheel gave doch b'ruikbare S van 24 mm.

Verschilt van Scapulalis Led. door mindere grootte, paarsen achterrand der vleugels, twee
dwarsbanden der voor- en eene witte vlek achter den meer wortelwaarts geplaatsten dwarsband
der achtervleugels.

Palpen met witten wortel , overigens buitenwaarts zwart met gele dwarsstreep en spits. Sprie-
ten lang bewimperd, licht bruin, ook de kop en de witgestreepte thoraxrug. De teekening der
voorvleugels, die vóór de laatste witte dwarsiijn bruingrijs en op het achterrandsderde paars zijn, be-
staat uit twee witte dwarsstreepjes aan den wortel (het tweede niet tot den voorrand reikende)
en eene zwarte stip aan den voorrandswortel . Dan komt, na eene grovere en donkerder beschub-
bing, een glanzig witte dwarsband, die bovenaan iets verbreed en afgerond is en wiens wortelhelft
door eene bruingrijze lijn wordt gedeeld, terwijl hij franjewaarts door eene tweede is gezoomd.
Iets vóór eene fijne, bochtige, geelwitte dwarsiijn, op twee derden, ziet men eene groote,
boonvormige, witte, bruingrijs gerande vlek, die van den voorrand tot ader 2 reikt, en achter
de lijn is de grond paars. Het middenveld is onder de middencel wit gemengd.

Grondkleur der achtervleugels donker bruingrijs tot eene geheel ongebogene, in den staart-
hoek uitloopende geelwitte dwarsiijn . in het midden en daarvóór met eene naar onderen ver-
smalde witte dwarsstreep en eene aan den voorrand hangende witte vlek geteekend. Achter die
lijn zijn zij paars als op de voorvleugels, doch van ader 5 tot in den staarthoek ziet men eene
vuilwitte veeg. Franjelijn fijn zwart. Franje grootendeels afgevlogen; zij schijnt wit te zijn met
eene donkergrijze lijn over den wortel.

Achterlijf grijsgeel , de rug aan den wortel met twee witte langsstrepen , de zwarte staart-
pluim aan beide zijden met twee geelwitte. Onderzijde der voorvleugels donkerder dan boven
gekleurd, met eene witte dwarsstreep en boonvormige vlek; op de achtervleugels is de grond
grootendeels vuil geelwit met naar onderen versmalden donker grijzen achterrand. Borst , buik
en pooten wit.

Gen. 109. Hedylepta Led.

1. Vulgcdis Guen., Delt. et Pyr. p. 202 pi. 6 f. 8. — Snell., Tijds. v. Ent.

2 S. 7. (1874) p. 94. — Diemenalü Guen., p. 202.

Soepajang; (April) 1 ex.

Een zeer sterk grauwbruin bestoven <J, bij wien alleen de voorrand der voorvleugels in het
midden nog smal okergeel is.

— 71" —

Diemenalis Guen. houd ik nu stellig voor niets anders dan voor eene donkere variëteit
van Vul ga lis.

2. Pyraustalis m. nov. sp.

Boea; ;{ ex. — Solok; 1 ex. — Soepajang; (Mei) 1 ex. — Silago; (Juli) 2 ex.

Komt ook op Java en Celebes voor. Vlucht 16 — 18 mm.

Deze soort bezit ten volle de kenmerken van het genus Hedylepta, alleen zijn de mannelijke
sprieten korter bewiniperd dan bij Vul ga lis en ook de vrouwelijke schouderdeksels zijn ver-
lengd. Kleur en teekeninf: van den vlinder wijken echter sterk af en herinneren aan de soorten
van Botys die vroeger Treitschke's genus Pyrausta uitmaakten (Au rata Scop., Purpuralis
L. enz.).

Lijf okergeel, zwart gevlekt en bestoven, vooral tegen de punt van het achterlijf, waar de
achterranden der ringen echter fijn wit zijn. Wortelderde der voorvleugels goudgeel, met eene
dikke vaalzwarte dwarsstreep. Het middenveld is aan den voorrand goudgeel met twee zwarte
vlekken, overigens vaalzwart. Het wordt franjewaarts bezoomd door eene in het midden fijne,
aan voor- en binnenrand tot vlekken vei'breede, gewoon gevormde goudgele tweede dwarslijn.
Vooral de vlek aan den binnenrand is groot en ovaal, de kleinere aan den voorrand is driekant
en wordt wortelwaarts door een zwart vlekje begrensd. Het overige van den vleugel is vaalzwart.

Achtervleugels met goudgele, door eene dikke, tweemaal gebroken, vaalzwarte streep en eene
zwarte middenvlek gedeelde wortel- en vaalzwarte tweede helft. Franje grijswit met eene dikke
zwarte lijn over den wortel.

Op de onderzijde zijn de voorvleugels zwartgrijs, tegen den wortel geel, de achtervleugels
als boven, maar de kleuren bleeker en minder scherp gescheiden. Pooten, borst en buik geel,
de eersten zwartgrijs bestoven.

Bij de Sumatraansche exemplaren is het geel der voorvleugels meer beperkt en de achter-
vleugels moet men vaalzwart noemen, met tweemaal gebroken goudgele middenstreep; want de
zwarte dwarsstreep der Javanen en Celebanen is hier met de middenvlek ineengevloeid en bijna
tot den wortel verbreid. Ook is de achterlijfsrug geheel vaalzwart met fijn wit gerande ringen.

Gen. 1106. Phycidicera m. nov. gen.

Dit genus komt in Lederer's tabel in afdeeling 36, onder Aetholix, aldus:

Palpen opgericht, lang, met plat beschubd eindlid. Sprieten van den g met schulp- of knop-
vormig uitsteeksel boven den verdikten wortel, de schaft daarboven gebogen en verbreed, verder
draadvormig, kort bewimperd. Schouderdeksels (bij beide seksen?) langer dan gewoonlijk. —
Phycidicera.

Het moet overigens in de reeks der Pyraliden-genera naast Omiodes worden geplaatst, eer-
stens om de verlengde schouderdeksels , en ten tweede om de groote overeenkomst in kleur en
teekeniiig der vlinders van beide genera. Van Omiodes onderscheidt Phycidicera zich door de
ontbrekende bijpalpen, de lange, smallere lipvoelers met duidelijk eindlid, en door de afwijkend
gevormde mannelijke sprieten. ,

Zuiger duidelijk. Palpen langer dan de kop, half zoo breed als de oogen, opgericht, lid 2
onderaan gebogen, verder ongeveer loodrecht oprijzende, evenals lid 3. De mannelijke sprieten
zijn korter dan gewoonlijk, weinig langer dan de helft der voorvleugels. Uit het midden van den
halskraag komen verder bij den $ twee dikke pluimen die over den rug heengestreken zijn.
Pooten gewoon gevormd; aderstelsel als bij Botys.

Dit genus is door mij gevormd voor twee onbeschreven soorten , die Mr. Piepers op Celebes
vond. Van eene der twee ken ik de beide seksen, en de schouderdeksels zijn zoowel hij den $
als bij het Î verlengd, doch weinig voorbij den wortel des achterlijfs, terwijl dit geene langere
beharing op den rug heeft. Daarentegen zijn de mannelijke sprieten hoven den wortel met eene
zeer lange, schulpvormig holgebogen bekleeding van zwarte baarden voorzien, terwijl zij bij de
andere soort, voorbij de bocht, slechts een eindweegs platgedrukt, iets breeder en slomp gekerfd
zijn, buitendien aan de ééne zijde met eene lij .stijve boi.stelhaien bezet. De tweede .soort, waar

— 72 —

bovendien uit de schouderdoksels eene tot drie vierden des achterlijfs reikende pluim van blonde
haren komt, en de verder glad beschubde achterlijfsrug ook tot zoover eene lange, blonde beha-
ring draagt, is ook door den heer Snelleman op Sumatra aangetroffen. Ik geef haar den naam -van :

1. Manicalis m. nov. sp.

Sumatra: Silago; 1 ex.

Het voorwerp van Sumatra en het zooeven vermelde van Celebes, of eigenlijk van Saleijer,
zijn beide mannelijk en hebben eene vlucht van 31 mm. Het Celebaansche exemplaar, waarnaar
de afbeelding werd gemaakt, is zeer gaaf: dat van Sumatra vrij slecht.

Palpeu aan den woitel wit, verder donker grijs. Sprieten geheel blond. Kop en thorax licht
leemkleurig giauw, de pluimen uit de schouderdeksels en de lange haren op den overigens geel-
grijzen achterlijlsrug blond. Bovenzijde der vleugels dot leemkleurig grauw, als de thorax, doch
het middenveld der voorvleugels lichtei-, helderder, bijna okergeel. Het wordt door twee dikke,
iets verstoven zwarte dwarslijnen afgezet, de eerste gebogen, de tweede gewoon gevormd, doch
bet horizontale, flauwere stuk langs ader 2 is korter dan het onderstuk, en dat van ader 2 — 7 is
bijna ongebogen. Middencel met eene zwarte stip en zulk een streepje op de dwarsader. Achter-
vleugels met eene kleine middenstip en eene dunne booglijn, beide donkergrijs.

Franjelijn lijn, leemgeel. Franje op de achtervleugels en aan den staarthoek der voorvleugels
tot ader 2 wit, verder donker grijs; over den wortel loopt eene donkerder lijn.

Onderzijde, borst, buik en pooten onzuiver grijswit, de voor- en midaenknieën donker grijs,
de voorscheenen in het midden okergeel, de vleugels naar achteren iets donkeider, middenstip-
pen en eene booglijn donker grijs.

Gen. 122. Agathodes Guen.
(Stenurges Led.)

1. Osteiisalis Hiibn., Zutr. fig. 833, 834. — Guen., Delt. et Pyr. p. 208.

Silago; (Juli) 1 ex.

2. Modicalis Guen., Delt. et Pyr. p. 210.

Paja Koemboeh; 1 ex. — Boea; 1 ex. — Ringkiang Loeloes; 1 ex. — Loeboe
Taras; 1 ex. — Alahan pandjang; 1 ex. — Soengei Aboe; 1 ex.

Guenée heeft zijne beschrijving naar twee slechte exemplaren gemaakt. Ik neem de gelegen-
heid waar, om naar een fraai voorwerp voor eene afbeelding te zorgen, en acht ook eene nieuwe
beschrijving niet overbodig.

Deze soort onderscheidt zich door de grootte, de donkere kleur en de verlengde achtervleu-
gels van den <? van de overige soorten.

Vlucht 3il — 42 mm., de <? iets grooter dan het $. Palpen, kop, thorax en voorvleugels heb-
ben eene vuil olijfgroene grondkleur, die bij den ^ donkerder en met i-oodbruin bestoven is, ter-
wijl zij bij het $ eenkleuriger en bleeker is. Bij beide seksen zijn eene fijne lijn langs de oogen
en de spits der bijpalpen wit. Op het midden van den binnenrand der voorvleugels ziet men den
aan al do mij bekende soorten van het genus eigenen, schuinen halven d warsband; hij is bij
Modicalis roodbiuin, donkerbruin gerand; de rand aan de lianjezijde is bovenaan omgebogen
en loopt nog tot den oorsprong van ader 3 ongeveer waterpas door. Achter haar is eene franje-
waarts vervloeiende diiekante plek op den binnenrand roodachtig wit. Van een vierde des voor-
rands loopt eene zeer flauwe grijsbruine lijn naar de spits van den wortelwaartschen rand des
dwarsbands. Dwarsader met een llauw licht half maantje. Vleugelpunt met eene driekante, bleek
dof olijfgroene, tegen den lijn donkerbruinen binneinand glanzig grijswitte vlek, uit welker onder-
zijde een kort, gegolfd, donkerbruin lijntje komt. Aderbeloop der eenkleurig bruingrijze paare-
glanzige achtervleugels fijn donkerbruin. Franjelijn vervloeiend donker: wortel der franje fijn
licht, overigens is zij olijfbruin, bij den J kaïinozijniood gemengd.

— 73 -

Achterlijf bij het J weinig, bij den ^ bijna de helft langer dan de achtervleugels. Ring i is
op den rug bruingrijs, vuilwit gerand, 2 roodbruin, 3 — 7 bij den ^ grijsbruin (5 bleeker), de
spits bij het J olijfgrauw, bij den ^ de staartpluim sjrijsgeel. Onderzijde bruingrijs, met paarsen
glans, de binnenrand der vooivleugels vuilwit, de achtervleugels op de geheele binnenrandshelft
vuilwit gemengd. Borst en poolen onzuiver wit; buik grijsachtig geelwit.

Gen. 126. Diasemia Guen., Led.

1. Spilonotalis m. nov. spec.

Silago; 1 ex.

Behalve het op Sumatra gevangene exemplaar (een J van 15 mm.) , ken ik van deze soort
een op Java (Ambarawa) door Dr. Ludeking gevonden <? , die op 's Rijks Museum te Leiden
wordt bewaard, en nog een ^ dien Mr. Piepers op Celebes vond van IS'/o mm. vlucht. Deze soort
is door de zwartgrijs en vuilbruin gemengde kleur van den vlinder, zoowel van Ramburialis
als (naar de beschrijving te oordeelen) van Bracteolalis, Tricoloralis en Disjectalis Zeiler
onderscheiden, en sluit zich meer bij Literata Scop. aan, die echter veel grooter is en witte,
bont zwartgrijs gevlekte franje heeft.

Sprieten grijswit, op den rug zwart gevlekt. Palpen buitenwaarts licht grijsbruin als kop en
thorax. Voorvleugels aan den wortel onzuiver geelbruin, de eerste d warslijn is onzuiver wit,
wortel waarts zwartgrijs afgezet. Achter haar bevindt zich eene groote, bijna vierkante donker-
bruine biunenrandsvlek, die slechts tol den onderrand der middencel reikt en bovenaan tegen
den onzuiver geelbruinen of bruingnjzen vooi'rand niel scherp is begrensd. Van deze vlek tot de
scherphoekig gebroken, vuilwitte tweede dwarslijn is het middenveld aan den binnenrand vuil-
wit, met eene korte, horizontale, roestgele langsveeg daarboven. De onderhelft der tweede dwars-
lijn wordt ten deele verduisterd door eene tweede, maar smallere en spitsere donkerbruine vlek
op den binnenrand. Franjeveld bruingrijs (c?) of grijs {i), tegen de tweede dwarslijn donkerder
beschaduwd. Achtervleugels zwartgrijs (^) of grijs (j), tegen den voorrand vervloeiend vuilwit,
met eene donkergerande , bruingele middenvlek en eene scherphoekig gebrokene, vuilwitte dwars-
lijn. Franjelijn vervloeiend donker, de franje vuilwit, met twee donkergrijze deelingslijnen. Ach-
terlijf grijs, met wit gerande ringen.

Onderzijde op onzuiver leembruinen {^) of grijzen (j), donker bestoven grond mei eene
flauwe, hoekig gebroken, lichte dwarslijn en buitendien met eene flauwe aanduiding van de tee-
kening der bovenzijde. Poolen, borst en buik vuil geelbruin.

De afbeelding dezer soort is gemaakt naar het Celebaansche exemplaar, als het beste.

Gen. 135. Siriocauta Led.
B.

1. Simialalü m. nov. spec.

Moeara Laboe; 1 ex.

Naar het zeer afgevlogene exemplaar dat Snelleman op Sumatra vond, zoude ik deze soort
niet kunnen beschrijven, doch ik heb van haar zeven fraaie voorwerpen vóór mij, die Mr. Piepers
van Celebes en Java overzond. Zij sluit zich na aan bij Siriocauta Testulalis Hübn. en
draagt ook overigens de generieke kenmerken, behalve wat betreft de palpen, welke opgericht en
gebogen in plaats van snuitvormig rechtuitstekende zijn. Wanneer ik mij streng aan Lederer
hield, zou ik dus weder een nieuw genus moeten vormen; doch ik vind het beter dit te ontgaan
en Siraialalis in sectie ü8 van Lederer's tabel als eene afdeeling B van hel genus Siriocauta
te vermelden. Beide seksen van den vlinder hebben aan weerszijden van ling 2 des achterlijfs
nog een liall wit en hall zwait pluimiije \an zeer lange schubben, dat bij Testulalis ontbreekt.
I V. 8. 10

— 74 —

Vlucht '24 — 29 mm. Kop, thorax en de tegen den binnenrand bleekere voorvleugels zijn vuil
donker grijsbruin, de spi-ieten, de punt der schouderdeksels, het achterlijf en eene smalle, naar
achteren een klein weinig verbreede sti-eep lanys vier vijfden van den voorraad der voorvleugels
houtkleurig bruingeel. Verdei- is de bovenhelt't van het achterrandsderde dier vleugels paarsachtig
vaalzwart, met twee witte vlekjes onder de voorvleugelpunt, en de slaarthoek grijsachtig. Van de
dwarslijnen ziet men slechts sporen op de binnenraiidshelll en overiiiens eene ronde en niervlek
als bij Testulalis, d. i. doorschijnend wit, lijn donker gerand en de laatste bovenaan open,
doch beide kleiner. Achtervleugels doorschijnend wit, met paarsen weerschijn, de dwarsader
met dikkere, zuiver witte beschubbing en de bovenhelft 'van den achterrand met eene zwartgrijze
silhouette, die echter niet, zooals bij Testulalis, op een menschelijk wezen gelijkt, maar meer
op eene apentronie. S]ioren eener llauwe, donkere booglijn loopen er voor. Franje als de aan-
grenzende vleugel, de franjelijn met fijne zwarte boogjes in het wit en vaalzwarte vlekjes in het
donkere.

Onderzijde als boven, sterker geteekend; bij den wortel van cel Ic der achtervleugels een
zwart vlekje. Borst, buik en pooten wit, de voorscheenen geelbruin.

Siriocauta? Amboinalis Feld. en Rogenh., Novara II, 2 pi. -135 f. 24, is misschien
eene derde soort van dit genus, kleiner en lichter dan S ira ia la lis, met donker gedeelde witte
middenvlek der voorvleugels en anders gevormde zwarte vlek in de punt der achtervleugels.
Eene beschrijving ontbreekt echter en de afbeelding is vrij slordig.

Gen. 137. HymenoptycMs Zeil., Led.
B.

1. Dentüinealis m. nov. sp.

Solok ; l ex.

Behalve het op Sumatra gevangene voorwerp — een zeer frisch en gaaf î van 20 mm. vlucht, —
heb ik van deze sooit vijf door Piepers op Celebes gevondene exemplaren van beide seksen vóór
mij, die eene vlucht van 22 — 23 mm. halen.

Eveneens gebouwd als Sordida Zeiler en stellig niet anders dan tot Hymenoptjchis te
brengen , doch met eenige afwijkingen in het aderstelsel der voorvleugels en daarom althans de
plaatsing in eene afzonderlijke afdeeling vereischende. Bij den c? ontspringen namelijk ader 2 — 5
dicht opeen gedrongen bijna uit één punt op de helft van den vleugel uit de middenader, G is als
bij Sordida, 8 — 10 gesteeld; verder is de hinnenrandsader sterk gebogen (bij Sordida hori-
zontaal). Bij het J zijn ader 2 — 5 mede opeengedrongen, 6 en 7 op de gewone plaats te vinden,
8 — -10 gesteeld. Grondkleur vuil lichtbruin geel, donkerder bestoven (bij het Sumatraansche
voorwerp helderder, bijna okergeel), de voorvleugels met eene donkeibruine ronde en bruingeel
gekerndo niervlek in do middencel en over de geheele bovenzijde eene lang en spits getande
booglijn. Men ziet ook een bruinen ring op de dwarsader der achtervleugels.

Achterlijf van den <r twee en een half maal zoo lang als de achtervleugels, iets gebogen,
puntig toeloopende en dus, evenals dat van Sordida, aan den legboor der sabel.sprinkhanen
herinnerende. Onderzijde als boven geteekend, donker bestoven. Pooten bruingeel.

Gen. 139. Pleonectusa Led.
1. Tabidalis Led., Beifcr. p. 189 N. 113.

Fort de Koek; 1 ex. — Goudmijn Verbeek; 2 ex.

Gen. 140. Stegothyris Led.

1. Diagonalis Guen., Delt. et Pyr. p. 201. — Transversale Led., Beitr. p.
190 pi. 16 f. 5.

Soepajang; 1 ex. — Ringkiang Loeloes; 1 ex. — Alahau pandjang; 2 ex.

— 75 —

Gen. 144. Coptobasis Led.

1. Textalis Led., Beitr. p. 190 pi. 16 f. 9.

Soepajang; (Mei) 1 ex. — Silago; (Juli) 3 ex.

2. Nov. sp.

Silago; (Juli) 1 ex.

Het exemplaar is een J, daarbij afgevlogen. Om beide redenen laat ik de soort dus liever
onbeschreven.

Gen. 156. AthaloëSSa Led.

1. Floridalis Zeil., Micropt. Oaff. p. 60. — Led., Beitr. pi. 17 f. 2. —
? Glyp]wdes Calidalis Guen., Delt. et Pyr. p. 294.

Soepajang; (Mei) 1 ex. — Silago; (Juli) 1 ex.

Gen. 159. Zinckenia Zeil., Led.

1. Recurvalis Fabr., Syst. Ent. N. 29. — Guen., Delt. et Pyr. p. 228 pi.
8 f. 5. — Fascialis Gram., IV pi. 398 fig. 0. — Stoll, pi. 36 f. 13 p. 163.
Goudmgn Verbeek; 1 ex. — Soepajang; (April) 1 ex. — ld.; (Mei) 1 ex. —

Moeara Laboe; 2 ex.

Gen. 164. LeucinodeS Guen., Led.

1. Orbonalis Guen., Delt. et Pyr. p. 223.

Silago; (Juli) 1 ex.

Gen. 170. Synclera Led.

1. Onychinalis Guen., Delt. et Pyr. p. 205 pi. 6 f. 7.

Silago; (Juli) 1 ex.
Door Lederer over het hoofd gezien. Guenée plaatst deze soort N. B. in Asopia!

Gen. 183. Hydrocampa Guen., Led.
A.

1. Difflualis m. nov. spec.

Fort de Koek; 1 ex. — Boea; 1 ex.

Behalve de beide Sumatraansche voorwerpen heb ik nog vele Javaansche en Celebaansche
stukken vóór mij. Vlucht i 11 — 14, î 18 — 21 mm.

Duidelijk verwant aan de europeesche soorten met witten grond der achtervleugels , doch voor-
eerst zijn de beide seksen van zeer verschillende grootte, en dan onderscheidt zich Difflualis
duidelijk door de boven den staarthoek te zanien loopende dwarslijnen der achtorvleugols, die
dus een driekant middenveld insluiten, dat bij de wijfjes steeds grootendeels wit is, doch bij de
kleinere mannen ongeveer geheel vaalzwait.

— 76 —

Voorvleugels grijsbruin , bij den ^ donkerder en sterk met leembruin en geel gemengd,
bij het 2 bleeker en slechts in de bovenhelft van het middenveld met eene duidelijke leemgele
vlek. Zij hebben verder op de helft van den voorrand een wil vlekje en zijn ook langs den ach-
terrand vlekkig wit; verder vertoonen zij drie witte dwarslijnen, eene bijna of geheel ongebogene
eerste op een vierde, eene aan den wortel van ader 2 gebrokene even vóór de helft, eneene vrij
bochtige derde op drie vierden, wier bovendeel wortehvaarts is gebogen, terwijl het onderste derde
eene llauwe buitenwaartsche bocht heelt en het iniddenstul; bij den wortel van ader 2 de breuk
der tweede ontmoet. In het ondergedeelte van het door deze twee lijnen gevormde middenveld
ziet men eene flauwe, witachtige plek in cel \h.

Eerste en derde veld der achtervleugels bij beide seksen grijsbruin (bij den <? zeer donker),
het laatste tegen den achlerrand, het eerste aan den wortel wit. Het middenveld heeft bij den ^
een okeigeel vlekje op de dwarsader en wordt door eene geheel ongebogene eerste en eene iets
bochtige tweede witte lijn ingesloten: bij het Î is de middenvlek grijsbruin en zijn de dwar.slijnen
dubbel, wit en grijsbruin. Vóór de dikke donkere IVanjelijn loopt, evenals bij de verwante soorten,
nog eene tweede, en de grond tusschen beide is bij den <? donker okergeel, bij het $ grijs.
Franje vuilwit.

Onderzijde grijs (<?') of vuilwit (ï), met eene flauwe schets van de teekening der bovenzijde.

Schijnt althans op Java en Celebes gemeen.

2. Exsolvalis m. nov. sp.

Alahan pandjang; 1 ex. — Moeara Laboe; 1 ex.

Geen der beide exemplaren is geheel gaaf, het minst dat van Moeara Loeboe. Buitendien
ken ik nog twee, mede vrij slechte Javaansche. Indien ik deze soort dus beschrijf, is het omdat
zij in het beloop der tweede dwarslijn een zeer goed kenmerk bezit. Deze heeft op voor- en ach-
tervleugels eenen scherpen tand, op eerstgenoemde op ader 1 , op de achtervleugels eenen klei-
neren in het midden. Bij al de verwante soorten nu met grijze of witte grondkleur is die lijn
op de vermelde plaatsen lond gebogen.

Vlucht 25 mm. ((?) of 28 en 31 (J). Kop, thorax en achterlijf bruingrijs. Wortelderde der
voor- en achtervleugels geelbruin, grauw bestoven, gedeeld door eene vervloeide witte dwarslijn
en begrensd door eene, op de voorvleugels op de helft gebrokene, op de achtervleugels iets gegolfde
tweede, die franjewaarts fijn roetzwart is afgezet. Het witte middenveld, — op de achtervleugels
tegen den binnenrand sterk versmald — heeft op de dwarsader een zwart streepje en daarachter
op de voorvleugels eene groote, vervloeiende, geelbruine vlek, die tegen eene groote, onderaan ver-
dikte roetzwarte S staat, eigenlijk het bovengedeelte van de wortelwaartsche afzetting der hoven-
helft van de tweede, bleek okergeel gekleurde dwarslijn, wier afgescheiden ondergedeelte eene
groote, scherpe, liggende > voorstelt. Op de achtervleugels heeft deze tweede lijn slechts eenen
korten tand in het midden en is wortelwaarts afgezet door eene, in den tand verdikte, roet-
zwarte lijn. Het nog overige der vleugels is geelbruin , op de voorvleugels dun roetzwart bestoven,
terwijl op de achtervleugels, onder den grijsachtigen voorrand , cel 5 en 6 geheel vervloeiend
roetzwart zijn gekleurd en ook de dwarslijn zulk eene, naar onderen versmalde beschaduwing
heeft. Langs den achtterrand, een weinig daarvan verwijderd, loopt eene witte roetzwart afge-
zette lijn, die op lederen vleugel op de helft is gebroken en uitgewischt; zij zendt op de voorvleu-
gels, boven de helft, eene of twee spitse witte .stralen wortehvaarts. Franje wit, grijs gevlekt.

Onderzijde wit, grijs bestoven, vooral op het puntderde der voorvleugels, en met twee uit
ineenvloeiende donkergrijze stippen bestaande dwarslijnen, die gevormd zijn als de beide lichte
der bovenzijde.

Gen. 184. Parapoynx Hübn., Led.
A.

1. Linealis Guen., Delt. et Pyr. p. 271.
Solok; 2 ex. — Soepajang; (April) 1 ex. — Ringkiang Loeloes; 1 ex. — Gra-

bak; 1 ex.

— 11 —

2. Unguicalis m. nov. sp.

Silago; (Juli) 1 ex.

Behalve het door den heer Snelleman gevangen exemplaar — een ^ — heb ik nog een gaver ? ,
dat door Mr. Piepers op Java gevangen is.

Vlucht -14 (J'), het iets plompere Î 15 mm. Palpen wit, op zijde grijs bestoven. Kop on-
zuiver wit, sprieten bleek bruinwit. Thorax helderwit met een donkergrijs, hier en daar zwart
beschubd d warslijntje. Bovenzijde der vleugels wit, met enkele zwartgrijze, verstrooide schubben
tusschen de gele, donkergerande teekening. Aan den voorvleugelwortel ziet men een paar zwart-
grijze schubben en een sterk gebogen, smal, donker okergeel , door zwarte schubben verduisterd
dwarsbandje. Dwarsader met een driekant, zwartg(>rand wit middenvlekje, welks spits naar den
wortel van ader 4 is gericht. Daarachter ziet men de ongewoon sterk gezwaaide tweede dwars-
lijn als eene helder okergele zwartgrijs gerande stieep , en dan eene door de bocht dezer streep
bij ader 3 afgebrokene, mede gele, zwartgrijs gerande streep, die onderaan, op den binnenrand,
tot eene vlek is vervloeid.

Achtervleugels met eene bovenaan klauwsgewijze gevorkte, dikke, zwarte middenstreep en
eene onder en boven versmalde, okergele, zwartgrijs gerande daarachter. Langs den geheele ach-
terrand der voor- en achtervleugels loopt verder eene okergele , zwartgrijs gerande streep , die op
ader .3 — 5 der laatstgenoemden met eene gegolfd grijs lijntje en drie zwarte stippen is getee-
kend , — evenals bij vele soorten van Oligostigma , van welk genus deze soort echter door den niet
uitgesneden achterrand verschilt. Boven ader 5 houdt deze randslreep op de achtervleugels op,
doch hunne spits heeft bij den <? nog eene zwarte slip. Achterlijfsrug aan den wortel helderwit,
verder vuilwit, alle ringen donkergrijs gerand.

Onderzijde als boven gekleurd on ook aldus geteekend, maar alles flauwer, bleeker, minder
scherp begrensd. Pooten geelwit (<?) of wit (J), de tarsen ten deele zwai't gestippeld.

De (? is onzuiverder van tint dan het î en op de bovenzijde zijner voorvleugels ziet men
meer verstrooide zwarte schubben.

Gen. 185i. OligOStigma Guen., Snell.
(Hydrocanipa , pars, Led.)

B.

1. Hamalis SnelL, Tijds. v. Eot. 19 (1875-66) p. 189 eu 199 pi. 8 f. 4 a-c.

Een 2 waaivan de aanteekening der vangplaats bij mij verloren is gegaan. Het is zeer gaaf
en donkerder, meer met grauw bestoven dan het 1. c. afgebeelde exemplaar.

c.

2. Sejunctalis Snell., Tijds. v. Ent. 19 (187.5—76) p. 189 en 207 pi. 9 f. 11.

Alahan pandjang; 1 ex.
Een afgevlogen voorwerp.

3. Spec.

Alahan pandjang ; 1 ex.

4. Spec.

Alahan pandjang; 1 ex.

De exemplaren der beide laatstvermelde soorten waren alleen generiek te deterraineeren.

— 78 —

Gen. 186. Cataclysta Hübn., Led.
C.

1. Vestigialis m. nov. spec.

Op de meeste plaatsen. Schijnt gemeen.

Vlucht 14—18 mm.

Onderscheidt zich van Lemnata en Magnificalis, die mede tot afdeeling C behooren,
door het gemis van de zwarte, zilverwit gestippelde streep langs den achterrand der achtervleu-
gels. Verder is de bovenzijde der vleugels bij beide seksen sneeuwwit , vertoonen de voorvleugels
twee zwarte stippen en zijn van hunne tweede dwarslijn (de eerste ontbreekt), van de golflijn en
verder van de beide dwarslijnen der achtervleugels slechts flauwe, vlekkige, bleekbruine sporen
aanwezig. Langs den achterrand der achter-, soms ook der voorvleugels, ziet men nog eene reeks
van fijne, aaneengeschakelde bleekbruine boogjes. De eerste zwarte stip der voorvleugels staat op
een derde van cel 1&, de tweede, meer langwerpige, op de dwarsader.

Onderzijde als boven geteekend. doch alles zeer bleek en flauw. De voorvleugels vertoonen
op de voorrandshelft eene grijze bestuiving.

Ader 4 en 5 der achtervleugels zijn bij sommige exemplaren gesteeld; bij andere ontsprin-
gen zij uit één punt.

Naar Guenée's beschrijving te oordeelen moet deze soort in teekening na verwant zijn aan
zijne Hydrocampa Depunctalis, die ook uit Oost-Indië is.

Komt ook veel voor op Java (Ludeking, Heckmeyer — Leidsch Museum) en op Celebes
(Piepers).

Gen. 1896. NympMcula m. nov. gen.

Dat de keerkringsgewesten niet alleen reusachtige vlindersoorten voortbrengen, maar ook in
alle familien zeer kleine, is iets waarop reeds Prof. Zeiler heeft gewezen (zie Stett. Ent. Zeit.
1867 p. 388). De onbeschrevene Oostindische Pyraliden waarop ik dit nieuwe genus grond, zijn
daarvan weder een bewijs. In de europeesche fauna ken ik ten minste geene zoo kleine en tenger
gebouwde.

Oogenschijnlijk behooren deze vlindertjes tot Cataclysta, maar in de voorvleugels zijn niet ader
8 — 10, maar 7 — 10 gesteeld, en dus wordt m. i. hier de vorming van een afzonderlijk genus ge-
boden , dat in afdeeling 28 van Lederer's analytische tabel der Pyralidinen-genera aldus kan wor-
den ingelascht :

Acbtervleugels zonder ader 8; ader 7 — 10 der voorvleugels gesteeld. Geene bijoogen. Lip- en
onderkaakspalpen lang en dun, de eersten sikkelvormig gebogen en spits. Zuiger opgerold. Voor-
hoofd afgerond. Sprielleden tegen de punt driekant. Ader 2 — 5 der voorvleugels ongesteeld.

De oogen zijn groot, het lijf slank , het achterlijf ongeveer tweemaal zoo lang als de achter-
vleugels, bij den <? met eene fijne staartiiluim. Vleugels langwerpig, met vlakken voorrand, ge-
woon gevormd. Pooten zeer lang en dun.

Tot dit genus breng ik drie soorten , allen door Mr. Piepers op Java en Celebes gevonden.
Bij twee harer is ader ,5 der achtervleugels aanwezig (afd. A), bij de derde ontbi-eekt zij (afd. B).
Eene der beide soorten van A vond ook de heer Snelleman op Sumatra. Ik noem haar:

Stipalis m. nov. sp.

Silago; (Juli) 1 ex. (?).
Behalve het exemplaar van Sumatra heb ik 1 ex. (J) van Java, en drie (2 <? <? en 1 ?) van
Celebes vóór mij.

Vlucht 11—13 mm.

Kop en lijf bleek okeigeel. Voorvleugels aan den wortel wil, met twee, van den voorrand

— 79 —

naar binnen gerichte, schuine, okergele, bruingrijs bestoven dwarsstrepen ; het puntderde is oker-
geel, met twee spitse, zilver- of potloodkleurige streepjes aan den voorrand, en een mede spits,
doch iets gebogen in den slaarthoek. De ongeveer driekante ruimte tusschen de strepen aan den
wortel en het puntderde is wit, giot zwarlgiijs bestoven. Op de achtervleugels is de wortel
okergeel, met eene zilverwitte ol potloodkleurige dwarsstreep; op den achterrand ziet men vijf
koolzwarte, okergeel gerande, door purperzilveren stippen gescheiden ronde vlekjes, en het mid-
den van den vleugel is weder wit, met grove zwarte bestuiving; franjewaarts door eene fijne,
afgebrokene zwarte lijn begrensd. Geheele franje blinkend grijs.

Op de onderzijde zijn de voorvleugels tot twee derden wit, grijs bestoven, het overige als
boven. Pooten geelwit.

Bij het Javaansche exemplaar is het middendeide der voorvleugels over de zwarte schubben
okergeel bestoven.

Sub-Fam. C. Crambidae Zell.

Gen. 1. Scirpophaga Treits., Zell.

1. Sericea m. nov. spec.

Solok; 3 ex. — Soepajang; (Mei) 1 ex.

Behalve deze exemplaren heb ik nog een dozijn wijfjes van Java en Celebes vóór mij. Vlucht
van 31 — 40 mm. De <? is mij onbekend.

Deze soort is door Zeiler voor onbeschreven verklaard; ik had anders gemeend het ? van
zijne Scirp. Auriflua, Chil. et Cramb. p. 2, te bezitten.

Palpen driemaal zoo lang als de oogen, korter dan de thorax, grijswit. Sprieten op den
rug grijswit, op de onderzijde donkergrijs. Kop, thorax en de ongeteckende voorvleugels zijn
geelwit, iets glanzig, tegen den achterrand iets ophelderende, de geheele franje en achtervleu-
gels sneeuwwit. Achterlijf geelwit, met bleek okergele slaartpluim. Onderzijde ongeteekend wit
iets minder helder dan de bovenzijde Her nchteivleugels. Ader&telsel juist als dat van Scirpo-
phaga Praelata Scop., ader 11 der voorvleugels min of meer bochtig. Binnenrand der mid-
dencel op de bovenzijde onbehaard.

Pooten wit, met min of meer grijze, wit gestippelde tarsen.

Gen. 2. Schoenobius Dup., Zell.

1. Punctellus Zeil., Chil. en Cramb. p. 4.

Zeer gewoon ; een aantal exemplaren van vele vangplaatsen.

2. Ochraceëllus m. nov. spec.

Silago; (Juli) 1 ex.

Ik kan deze soort, behalve naar dit ééne exemplaar van Sumatra , buitendien nog naar vele

Javaansche en Celebaansche exemplaren van beide seksen — allen door Mr. Piepers gevangen

beschrijven. De mannen hebben eene vlucht van 21—23, de wijfjes van 3;^— 3,") mm. Palpen bij
den <f 2'/j, bij het ? bijna 4 maal zoo lang als de oogen en zoo lang als kop en thorax te
zamen. Evenals de genoemde lichaamsdeelen zijn de voorvleugels bij den ^ als dor riet ge-
kleurd, de voorrand-shelft dier vleugels is tegen den wortel donkerder, de d warsader met twee
zwarte stippen geteekend, de franjelijn met llauwo bruine. Bij het ? is de grondkleur van dit
alles warm okergeel en ziet men over hel midden der voorvleugels eene zeer onbestemde, paars-

— 80 —

achtig frrijze langsschaduw, die zich aansluit bij een eveneens gekleurd streepje, dat de vleugel-
punt deelt en de bovenste stippen verduistert van eene iets gebogene, schuine dwarsrij, die in cel
16 te niet loopt. De onderste dezer stippen zijn donkerbruin, met oranje schubben afgezet. Op de
dwarsader, door de vei'inelde langsschaduw gescholden, staan eene kleine en eene groote, ovale,
bruine sti)), mede met oianje schubben afgezet. Buitendien ziet men in de vleugelvouw en tegen
den wortel nog een paar oranjegele stippen en ook eene rij op de franjelijn.

Achtervleugels met franje onzuiver wit, bij den $ zijn zij op de tweede helft geelgrijs be-
stoven. Achterlijf bleek leemgeel, bij het Î met eene dikke, stompe staartpluim.

Onderzijde der voor- en voorrand der achtervleugels grijsgeel, de voorvleugels met eene don-
kergrijze langsschaduw, het overige der achtervleugels wit. Aderstelsel als bij den europeeschen
Schoenobius Gigantellus. Pooten grijsgeel, aan de buitenzijde bruinachtig.

Gen. 4. Calamotropha Zeil.

1. Sfec.

Ringkiaug Loeloea; 1 ex.

Het voorwei'p is een geheel afgevlogen J, waaruit alleen blijkt dat ten minste ééne soort van
het genus op Sumatra voorkomt.

Gen. 5. Ancylolomia Hübn., Zeil.

1. Spec.

Datar; 1 ex. — Silago; (Juli) 1 ex.
Niet nader niet zekerheid te bestemmen.

Gen. 10. Crambus Fabr., Zeil.

1. Spec.

Soengei Simawoeng; 1 ex.

Een afgevlogen stuk.

Nog een zevende Crambide is mede niet nader te determineeren.

Sub-Fam. D. Galleridae Zeil.

Gen. 1. Melissoblaptes Zeil.
B.

(Epinaorius Zeil.)
Horae Soc. Ent. Ross. 1877.

1. Nov. spec.

Soepajang; (Mei) 3 ex.

De vlinder gelijkt op Melissobl. Bipunctanus, doch ader 5 der achtervleugels is aan-
wezig. De voorwcriien zijn echter te veel afgevlogen om mij te veroorloven de soort te beschrijven.

— 81 —

Sub-Fam. E. Phycidae Zell.

Gen. 1. Nephopteryx Zeil.

1. Dissolutella in. nov. sp.

Silau-o ; 1 ex.

Hel exemplaar — een Î — is voldoende gaaf en frisch, zoodal ik niel geloof dat liet volstrekt
noodzakelijk is om de ontdekking van den <? af te wachten , alvoiens tot de beschrijving over
te gaan.

Vlucht '23 mm. Palpen vrij sterk gebogen, lid 1 en '2 te zamen zoolang als de kop, 3 iels
langer dan de helft van 2. Zij zijn verder half zoo breed als de oogen, plat bescliubd, licht rood-
grijs evenals de kop. Sprieten licht gi-ijsbruin. De groote halskraag, de thorax en het vrij dikke
achterlijf zijn bleek olijfgroen. Voorvleugels, half bleek olijlgroen, en half bleek paarsachtig rood-
grijs; de laatstgenoemde kleur begint smal aan den voorrand, en verbreidt zich naar achteren
hoe langer hoe meer, zoodal zij tegen den staarthoek den geheelen vleugel beslaat. Zij is verder
tegen den voorrand wit bestoven, en vervloeit binnenwaarts zeer geleidelijk in het olijlgroen,
dat het binnenrandsgedeelte van den vleugel kleurt.

De aohtervleugels zijn grijs, doch zeer dun beschubd, hebben een groenachtigen glans en
zijn bijna volkomen doorschijnend; alleen het aderbeloop en eene smalle voorrandsbesluiving
zijn donkergrijs, de franjelijn grijsbruin, binnenwaarts een weinig vervloeiend, franjewaarts (ook
op de voorvleugels) door eene (ijne, huitenwaarts scherp donkergrijs afgezette, bleekgele lijn op
den wortel der lichtgrijze franje duidelijk afgezet.

Onderzijde der voorvleugels donkergrijs, hunne franje en de achtervleugels als boven. Borst,
buik, voorpoolen en dijen en scheenen der overige poolen lichtgrijs, donker bruinrood besloven,
de midden- en achtertarsen grijsbruin.

Nervuur der voorvleugels normaal, ader 4 en 5 ongesteeld. Achlervleugels met 8 aderen,
de middencel zeer klein, ader 2 en 3 uit haren binnenrand, 4 en 5 uit één punt uit haren
staarthoek; 8 duidelijk.

2. Anerastica m. nov. spec.

Fort de Koek ; I ex. — Solok ; 2 ex. — Soepajang ; (Mei) 2 ex.

Van deze exemplaren — allen mannen — zijn twee gaaf en frisch ; die van Solok hebben
eene vlucht van 20 en 25, de beide andere eene van 23 mm.

Hoezeer ook kleur en teekening aan hel genus Anerastia herinneren , en de zuiger afwezig
is, zoo geloof ik toch, dat de ware plaats van deze soort in Nephopteryx moet worden gevonden-
want ader .5 der achtervleugels is aanwezig, de bijpalpen hebben een pluimpje, en de palpen zijn
gevormd zooals bij de europeesche A rg y rel la Wien. Verz.

Sprieten draadvorniig, boven den wortel gebogen en met een schubbenpakje in de bocht;
het wortellid vrij groot. Voorhoofd eenigszins stomp uitpuilend. Bijoogen aanwezig. Palpen schuin
opgericht, bijna tweemalen zoo lang als de kop, lid 2 half zoo breed als de oogen, 3 iets
meer geneigd, half zoo lang als lid 2, spits. De sprieten zijn overigens licht, grijsachtig bruin-
geel, het schubbenpakje grijs, de palpen bleek grijsrood evenals de kop en thorax. Voorvleugels
bleek grijsrood, op de binnenrandshelft vervloeiend, langs den voorrand smal en scherp, bleek
okergeel beschubd en op het geel dun donkerrood bestoven. Verder zijn de in den achterrand
uitloopende aderspranken zeer fijn donkerbruin beschubd. Franje grijsgeel. Achtervleugels en lijf
bleek okergeel, met eenen strooglans. Evenzoo zijn zij ook op de onderzijde, doch aldaar langs
den voorrand besloven met het bruingrijs dat de voorvleugels kleurt. Borst en buik geelachtig,
de poolen bleek roodgrijs.

Voorvleugels met 11 aderen, 4 en ."> uit één punt, in hel begin zeer nabij elkander loopende.
In de achlervleugels 8 aderen; 2 vóór, 3 naast den langen steel van 4 en 5 uit den staarthoek
der middencel, die iels korter is dan de halve vleugel: ader 8 duidelijk.

IV. 8. n

— 82 —

Gen. 10. Myelois Zeil.
1. Stibiella Snell., Tijds. v. Ent. 2 Ser. 7 (1872) p. 104 pi. 8 f. 7, 8.
Goudmijn Verbeek; 1 ex. ($)

Gen. 34. Hypsotropha Zeil.

1. FaUello lu. nov. spec.

Goudmijn Verbeek; 1 ex.

Deze soort, waarvan de heer Snelleman een vrij gaaf en frisch mannetje van 26 mm. ving,
geli]kt zoo zeer op de boven beschrevene Nephopteryx Anerastica, dat ik bet voorwerp
aanvankelijk slechts voor het grootste exemplaar dier soort hield, totdat een nauwkeuriger onder-
zoek mij leerde, dat de bouw aanmerkelijk verschilt, en de soort niet in Nephopteryx, maar veel
beter in het genus Hypsotropha te huis behoort. In de achtervleugels ontbreekt namelijk ader 5;
3 en 4 zijn gesteeld, zoo ook in de voorvleugels 4 en 5 en ook 8, 9 en 10. De zuiger is niet
aanwezig; ook zie ik geen bijpalpen, maar wel bijoogen. Het voorhoofd puilt uit, de palpen zijn
gebogen en niet langer dan de kop, de sprieten hebben boven het groote wortellid eene buiging,
waarin een schubbenpakje , en het overige van de schaft is tot zeer nabij de spits met in grootte
afnemende, korte, bewimperde tanden bezet. Eindelijk moet nog aangeteekend worden dat zich aan
den wortel der achterscheenen eene pluim van blonde haren bevindt.

Palpen, kop en thorax zijn bleek roodgrijs, ook bet wortellid der overigens bruingele sprie-
ten; het scbubbeniiakje in hunne buiging is donker grijsbruin. Voorvleugels leemkleurig, langs
den voorrand met eene onzuiver roodachtig witte streep, die binnenwaarts door eene naar onde-
ren vervloeiende, licht leembruine bestuiving wordt afgezet. Voorts zijn de voor- en binnenrand
dim met bleek roodbruine schubben bezaaid en ziet men in de cellen langs den achtenand
smalle leemkleurige lijnen tusschen het lichtgekleurde aderbeloop.

Achtervleugels onder en boven geelwit , de punthelft met fijn bruine franjelijn. De geheele
franje is grijswit.

Achterlijf roodachtig grijs met donker gi-ijsbruin bestoven rug. Onderzijde der voorvleugels
bruingrijs.

Pooten roodachtig grijs.

2. Nov. spec.

Solok; 2 ex. — Soepajang; (Mei) 1 ex.
De exemplaren dezer soort zijn afgevlogen en niet ter beschrijving geschikt.

I. Nov. spec.

Gen. 35. Anerastia Zeil.
Solok ; 3 ex. — Silago ; 1 ex.

Als de vooi"gaande.

Behalve de opgenoemde vond de heer Snelleman nog twee soorten van Phy-
ciden , ieder in één , niet nader te bestemmen exemplaar.

Fam. XXVIl. TORTRICINA Led.
Gen. 3. Tortrix Liun., Led.

l. Nov. spec.

Fort de Koek; 1 ex.

De soort is onbeschreven, maar het exemplaar, een ?, in slechten toestand. Ader 7 en 8
der voorvleugeLs zijn gesteeld. In teekening gelijkt de vlinder op Ribeana Hübn.

— 83 —

Fam. XXVIII. T I N E I N A H. S.

Gen. Simaethis Leach.

1. Nobilis Feld. en Rog., Novara II, 2 pi. 139 f. 9. — Pronubana SneU.,
Tgds. V. Ent. 20 (1876-77) p. 48 pi. 3 f. 25.

Soeroelangoen ; (Augustus 1878) 1 ex.

Gen. Bursadella m. nov. gen.

Op plaat 130 f. 22 is onder de zoogenaamde Lepidoptera der Novara-reis door Felder
en Rogenhofer een vlinder afgebeeld dien zij. onder den naam Bursada? Gleis tot de Geo-
metrina rekenen. Ik heb dit dier in een door Mr. Piepers op Celebes gevangen exemplaar vóór
mij, doch vind, bij onderzoek, dat het volstrekt geen Spanner, maar eene ware Tineine, met
drie binnenrandsaderen der achter- en eene der voorvleugels is. Ook overigens is de nervuur die
der typische Tineinen en de lipvoelers smal en gebogen. Eene verwijderde overeenkomst heeft
het met Coryptilum en Euplocamiis, doch kan tot geene der bestaande genera worden gebracht.
Ik vorm dus een nieuw genus dat ik als volgt karakteriseer :

Zuiger kort, opgerold. Geene bijoogen of bijpalpen; de lipvoelers smal, gebogen, iets langer
dan de oogen, kort behaard, spits. Sprieten korter dan de halve voorvleugels, draadvormig, de
schaft aan beide zijden bij den ^ met bosjes van iets gekromde haren, wortellid groot, lang-
werpig. Kop, thorax en achterlijf glad beschiibd. Pooten vrij stevig, gewoon gespoord, de mid-
denscheenen iets dikker behaard dan de achterscheenen. Vleugelhaakje aanwezig. Voorvleugels
met 12 aderen, 2 voor, 3 uit den staarthoek der middencel, 4 — 6 ongeveer op gelijke afstanden
uit de dwarsader, 7 — & gesteeld uit den afgeronden voorrandshoek der middencel en in den ach-
terrand uitloopende; 9 — 11 weder ongeveer op gelijken afstand uit den voorrand dier cel; 12 vrij.
Geene aanhangcel. In de achtervleugels ader 2 — 4 ongeveer als in de voorvleugels, 5 uit het
bovenste vieide der dwarsader; 6 — 7 gesteeld; 8 vrij. Ue middencellen zijn door eene zeer fijne,
gevorkte ader gedeeld. Franje kort. Bekleeding der vleugels uit schubben bestaande.

Op Sumatra ving de heer Snelleman eene tweede, Onbeschrevene soort:
1. Dichroalis m. nov. sp.

Silago; 1 ex. (Ç) 19 mm.

Deze vlinder is mede, ondanks zijnen Setinen-achtigen habitus, eene ware Tineine en kan
tot hetzelfde genus als Gleis Feld. en Rog. worden gerekend; want hel eenige en dan nog
m. i. zeer onbeduidende verschil ligt in den bouw der palpen, die iets stomper zijn dan bij mijn
Gleis-mannetje van Celebes. Waarschijnlijk is Dichromia? Tominia Feld. en Rog., Novara
II, 2 pi. 139 f. 29 (van Java) eene verwante soort. Eene oppervlakkige overeenkomst met Di-
chroalis heeft ook Botys Augustalis Feld. en Rog. pi. 134 f. 20, uit Mexico.

Lid 1 en 2 der palpen zijn bleekgeel, 3 heeft slechts een derde der lengte van 2, is stomp,
aan den wortel zwart, verder goudgeel. Sprieten niet volledig, draadvormig, bruingrijs. Kop
sterk ontschubd; de bekleeding schijnt goudgeel te zijn geweest. Halskraag goudgeel. Thoraxrug
nog slechts met enkele goudgele schubben. De vrij korte vleugels zijn tot drie vijfden scherp be-
grensd goudgeel en wel op de voorvleugels iets bleeker; het overige is zwartbruin gekleurd. Het
gele veld komt op laatstgenoemden aan den voorrand tot de helft, aan den binnenrand tot twee
derden, en is even boven het midden hoekig builen waarts gebroken. Het overblijvende, donkere
gedeelte heeft op twee derden van den voorrand een halfrond goudgeel vlekje. Op de achtervleu-
gels komt het geel aan den voorrand tot twee derden en is van daar tot ader 2 bijna loodrecht
begrensd, waarop het binnenwaarts loopt om bij ader la den achlerrand te bereiken. Het bruine
gedeelte, dat ongeteekend is, loopt dus naar onder puntig toe. Fianje — voor zoo ver zij nog
overig is — donker grijsbruin. Achterlijf onder en boven goudgeel, met zwarte spits. Onderzijde
der vleugels gelijk aan de bovenzijde, de kleuren iets minder scherp begrensd. Pooten goudgeel.
Borst geelwit.

Het aderstelsel is geheel als dat van Bursadella Gleis.

— 84 —

Gen. Coryptiliun Zeil.

1. Nov. spec.

Moeara Laboe; 1 ex.

Ik kan alleen conslateeren dat de soort tot dit genus behoort; het exemplaar — een ? van
34 mm. — is echter vrij sterk afgevlogen. De voorvleugels schijnen zwartgrijs beschubd te zijn
geweest, met een witten dwarsband, die van twee derden des voorrands naar den staarthoek loopt,
maar dien niet bereikt. De beter bewaarde achtervleugels zijn oranje met breed zwartbruineii rand.

Gen. Oecophora Zeil.

1. Spec.

Alahan pandjang ; 1 ex.
Een zeer slecht geconserveerd exemplaar.

85 -

VERKLARING DER PLATEN.

PLAAT I.
Fig. 1 en 2. Euploea ^gyptus, Butl. $ .

„ 3. „ „ Poetspoot, vergroot

„ 4 en 5. Limenitis Selenophora, KoUar (Var.?)

„ 6 en 7. Terias Hecabe, Liun. $, type .

„ 8 en 9. „ ,, „ 2iie variëteit .

„ 10 en 11. „ „ „ 5, 1ste variëteit

Blz.
12
12
15
23
23
23

PLAAT IL

Fig. 1 en 2. Euploea Ochsenheimeri , Lucas $..,... .12

„ 3 en 4. Acraea Vesta , Fabr., var 13

n 5. „ „ „ Palp, vergroot 13

„ 6 en 7. Pieris Panda, Godt. j 22

), 8. „ „ „ Palp, vergroot 22

„ 9 en 10. Pieris Panda, Godt. $ 22

„ 11. „ „ „ Sprietknop, vergroot 22

„ 12 en 13. Terias Heeabe, Linn., 3de variëteit 24

PLAAT IIL

Fig. 1. Apatura Parisatis, Westw. 19

„ 2. „ „ „ Onderzijde, vergroot 19

„ 3. Phragmatoecia Sumatrensis, Snellen <f, vergroot 29

„ 4. Chaleosia Olivescens, Snellen j 31

„ 5. Syntomis Acuminata, Snellen <?, vergroot 31

„ 6. Syntomis Guttata, Snellen ?, vergroot 32

„ 7. ,, ,, „ Kop en spriet, zeer vergroot ...... 32

„ 8. Syntomis Dilatata, Snellen ,?, vergroot 33

„ 9. „ ,, Achtervleugel in schets, vergroot 33

„ 10. Syntomis Biplagata, Snellen J, vergroot . . . • 33

„ 11. Leptosoma Inconstans, Suell. v. VoU. <? 34

„ 12. Hypocrita Porphyrea, Snellen <?, vergroot 35

„ 13 en 14. Lithosia Trifasciata , Snellen J, vergroot 37

„ 15. Setina Tabida, Snellen $, vergroot 37

„ 16. Setina Fudibunda, Snellen J, vergroot 38

„ 17. „ „ Sprietpunt, sterk vergroot. ....... 38

PLAAT IV.

Fig. 1. Crinodes Vethi, Snellen <? 40

„ 2. „ „ „ „ Onderzijde 40

„ 3. Leucania Pulchra, Snellen i 41

„ 4. „ „ „ Spriet, sterk vergroot 41

„ 5. Hecatera Impura, Snellen <?, een weinig vergroot 43

IV. 8. n-

— 86 —

BU.

Pig. 6. Orthogonia Malayica, Snellen ? 46

„ 7. Epidromia Cinnaberrina, Snellen <? 48

„ 8. „ „ „ Falp, vergroot 48

„ 9. Homogramma Cyanographa, Snellen j 50

„ 10. „ „ „ Palp, vergroot 50

„ 11. Plutodes Glaucaria, Snellen $ 67

„ 1-2. „ „ ,1 Palp. vergroot 57

„ 13. Plutodes Centrar'a, Snellen $ 57

„ 14. Botys Snellemanni, Snellen <?, vergroot 61

„ 15. Botys Omicronalis, Snollen $, vergroot 63

PLAAT V.

Tig. 1. Achlora Circumflexaria, Snellen $ 53

„ •>. Nemoria Ruücinctaria, Snellen <?, vergroot 53

„ 3. Milionia Zonea, Moore $ .58

„ 4. Botys VelataliS, Snellen $, vergroot 63

„ 5. Botys Infundlbulalis, Snellen $, vergroot 64

„ 6. Margarodes Aquosalis, Snellen J', vergroot 66

„ 7. Glyphodes Nyctealis, Snellen $, vergroot 68

„ 8. Glyphodes Crameralis, Snellen <?, vergroot 69

„ 9. Glyphodes Botydalis, Snellen i, vergroot G9

„ 10. Phycidicera Manicalis, Snellen $, vergroot 72

„ 11. Nymphicula Stipalis, Snellen J, vergroot 78

NASCHRIFT.

Op boven toegelicht vijftal platen ontbreken wel is waar eenige afbeeldingen van vlinders die in
den tekst zijn toegezegd, doch die platen geven daarentegen meerdere figuren, genomen naar dieren,
wier afbeelding onder de bewerking bleek van meer belang te zijn , dan die van cerstbedoelde Lepidoptera,

87

ALPHABETISCHE LIJST

DER FAMILIËN EN SUBFAMILIËN VAN

LEPIDOPTERA..

Blz.

Blz.

Aganaïdina H.S 33

Hadenidae Guen 43

Cocliopodina Snellen

30

Heliothidae Guen

44

Cossina Snellen .

29

Herminidae Guen

49

Danaina H. S.

13

Hypenidae Guen.

48

Equitina H. S. .

24

Hypocalidae Guen.

47

Erycinina H. S. .

20

Leucanidae Guen.

41

Eiirytelina H.S. .

15

Noctuidae Gueu

43

Geometrina H. S. .

52

Ophiusidae Guen

47

Acidalidae Guen.

54

Paliudidae Guen.

46

Boarmidae Guen.

52

Plusidae Gueu. .

46

Eplijridae Guen.

54

Eemigidae Guen.

47

Eidonidae Guen.

56

Thermesidae Guen.

48

Geometridae Guen.

53

Notodontiua H. S..

40

Hazidae Guen. .

59

Nyniphalina H. S.

15

Macaridae Guen.

56

Oeceticina H. S.

.

30

Micronidae Guen.

55

Pieridina H.S.

22

Palyadae Guen .

54

Pyralidina Led.

60

TJrapteridae Guen.

52

Botydae Snellen.

61

Heliconina H. S. .

12

Cramhidae Snellen

79

Hesperidina H. S. .

26

Galleridae Zeil. .

80

Liparidina H. S. .

39

Phycidae Zeil. .

81

Lithosina H. S. .

33

Pyralidae Snellen

60

Lycaenina H. S. .

20

Eagadina H. S. .

15

Noctuina H. S. .

41

Saturnina H. S.

40

Acontidae Guen.

44

Satyrina H. S.

13

Ampliipvridao Guen.

46

Siculina Guen.

51

Antliophilidae Guen.

45

Spliiugina H. S.

29

Apamidae Guen.

42

Syntomina H. S.

31

Catapliidao Guen.

47

Tineïna H S.

83

Cosmiidae Gueu.

43

Tortricina Led.

82

Erastridae Guen.

45

Zygaenina H. S.

30

— 88

ALPHABETISCHE LUST

DER GESLACHTEN EN SOORTEN VAN
LEPIDOPTERA.

Blz.

Bl2.

Abnegatalis Led 65

Asterie L 19

Aceris Lep. .

5, 15

Astheniata Guen. .

8, 55

Acherontia 0..

29

Atella Dbd., H.S. .

17

Achlora Guen. .

5.S

Athaloëssa Led.

75

Acidalia Tr.

55

Athamas Drury

5, 16

Acraea F., H. S.

13

Athyma Dbd., H. S..

16

Acuminata Suell. .

31

Atlas L

7. 40

Acutaria Snell.

52

Attaeus L.

40

Adolias B., H. S.

18

Augias L

27

Aegrotalis Zeil.

63

Aureliata Guen. .

8, 54

Aegyptus Butl.

12

Aurifera Hbn.

46

Agamemnon L.

5, 25

Bellonaria Guen. .

4, 60

Aganais B., H. S. .

33

Beturia Hew.

27

Agathodes (ïuen.

72

Bifasciata Feld. .

36

Agrotis 0. & Tr.

43

Biplagata Suell. t. VoU.

33

Albiciliata Snell. .

42

Bipuncta SnoU.

43

Albolineata Suell..

49

Bisaltido Cr

19

Aloippe Cr. .

17

Bivitralis Guen. .

67

Amathusia F., H. S.

16

Bizone Walk., zie Chionaom

a.

Amblypodia Horsf..

21

Blumei Suell. v. Voll. .

18

Amnosia Dbd., H. S.

18

Boarmia O. & Tr. .

52

Anapita Moore

14

Boeticus L

20

Ancylolomia Hbn., Zeil.

80

Botvdalis Suell. .

69

Anerastia Zeil..

82

Botys Tr.. Led..

. 4, 61

Anerastica Snell. .

81

BrevipenniB Snell..

36

Anisodes Guen.

54

Brigitta Cr

24

Antheraea Hbn.

40

Brookeana Wall. .

6, 24

Antilope Cr., var. Anomala

Wall

5, 17

Bulis Dbd

21

Antipliates Gram. .

4, 2.'i

Bursadella Snell. .

83

Antiphus F. .

6, 26

Cngaya Feld.

21

Apamea 0. & Tr. .

42

Calamotropha Zeil.

80

Apatura F., H.8. .

19

Calathns Hew.

26

Apostata Snell.

27

Callidryas B., H.S. .

23

Aquosalis SuoU. .

66

Calligeuioides Snell.

37

Arcadia Cr. .

8, 14

Capnodes Guen.

48

AreesilauB F.

ir.

Cardui L

17

Arcte Koll.

47

Carystus Hbn. .

27

Arctia Sclirank , H. S. ')

33

Casyapa Kirby..

26

Argynnis F., H. S. .

17

Cataclysta Hbn., Led. .

78

Ariadne L. .

\h

Ccleuo Cr

20

Armigera Hbn.

44

Centraria Snell. .

57

Arsinoo Cr. .

4, h, 18

Cethosia F., H.S. .

17

Asopia Tr., Led.

61

Chaerocampa Dup..

29

') Dit genus is op blz. 4 rermcld onder deu uaani Spilosoma.

— 89 -

Blz.

Blz.

Chalcosia Hbn 30

Distincta Guér 31

Charaxes 0., H. S. .

16

Dividata Snell.

37

Chariclea Stepli.

44

Divitalis Guen.

61

Cliilomorpha Snell.

36

Doleschallia Feld., H. S.

19

Chionaema H. S. ') •

35

Drataraja Moore .

31

Chrysippus L. . . .

13

Duryodaua Moore.

16

Cinuaberrina Snell.

48

Eleonora Cr. .

56

Circumflexaria Snell.

53

Eleusina Cr

12

Clerome Dhd., H. S. .

16

Elphos Guen. .

53

Cnaphalocroeis Led.

65

Elpis Godt

20

Cnejus F

20

Enchocnemidia Led.

67

Coeytodes Guen., zie Arcte.

Enyocera Snell.

67

Coorulea Guen. -) .

4, 47

Eogenalis Snell.

60

Colabalis Feld. & Rog .

49

Epidromia Guen. .

48

Colobochila Zeil. .

48

Erastria 0. & Tr. .

45

Comalis Guen.

65

Ergolis B., H. S.

15

Conchylalis Guen

66

Erymantlüs Drury.

18

Coptobasis Led.

75

Etbiou Dbd..

20

Coresia Hba

18

Eumelea Jard.

54

Coryptilum Zeil. .

84

Eumolphus Cr.

21

Cosmia 0. & Tr.

43

Euploea F., H.S. .

12

Crambus Zeil

80

Euproctis Steph., H.S. .

39

Crameralis Snell

69

Exsolvalis Snell .

76

Cricula Walk

40

Extenuata Guen. .

42

Crinodes H. S. .

40

Falsella Snell.

82

Crisia Hbn

15

Faustalia Led.

62

Curetis Hbn .

21

Floridalis Zeil. .

75

Curius F

4, 24

Fractiliuea Snell. .

38

Cyanographa Snell

50

Frugalis F

47

Cydalima Led

66

Glaucaria Snell. .

57

Cyllo Dbd., H.S. .

13

Tilaucippe L..

4, 23

Cynthia F., H. S. .

18

Glyphodes Guen., Led.

67

Cyrestis B., H. S. .

16

Godara Led

65

Damajanti Feld. .

20

Godarti B. .

32

Dan F

28

Gopara ■' ) Moore .

4, 34

Danais Godt., H. S. .

13

Grammodes Guen.

47

Daos B

13

Guttata Snell.

32

Debis Dbd., H.S. .

14

Hamalis Snell.

77

Décora Dbd

18

Hazis B. . . .

59

Delieia Feld. & Rog. .

44

Hebomoia Hbn., H. S.

23

Deutilinealis Snell.

74

Hecabe L. .

6, 23

Depressalis Snell. .

.50

Hecatera Guen.

43

Deudorix Hew.

21

Hedylepta Led.

70

Diadema B., H.S. .

17

Helenus L. .

6, 25

Diagonalis Guen. .

74

Heliothis 0. & Tr. .

44

Dianae Guen.

45

Herminia Latr..

49

Diasomia Guen., Led.

73

Hesione Cr. .

14

Difliroalie Snell. .

82

Hestia Ilbn., H. S. .

. 6, 13

Difflualis Snell. .

75

Heterochroma Guen.

44

Digramma B. . . .

39

Heterocnephes Led.

70

Dilatata Snell.

33

Hipio Hbn., H.S. .

14

Dimorplia Snell. .

45

Homodes Guen.

46

DiesipatalLs Led. .

64

Homogramma Guen.

50

DisBolutella Snell. .

81

Hordonia Stoll.

16

') Dit genus is op blz. 8 vermeld onder den naam Bizone.

■) Deze soort is op blz. 4 vermeld als beliooronde t b genus Cooytodes

I Gapara blz. 4 is oen drukfout.

— 90

BU.

BU.

Huebneri B. (Syntomis'» 31

Lyncida Cr 6, 22

— Kirby (Yphthima)

14

Lysizone Snell.

21

Hydrocampa Guen., Led.

75

Macaria Curt. .

4, 56

Hylax F

20

Macrostigma Snell.

41

Hymenaria Guen..

5, 53

Malaya Horsf.

20

Hymonoptychis Zeil, Led.

74

Malayana Feld. .

26

Hypena Schrank.

49

Malayanus Gulr. .

59

Hypocala Guen.

47

Malayica Snell.

46

Hypocrita H.S.

35

Malika Horsf.

21

Hjrpsotropha Zeil. .

82

Manicalis Snoll. .

72

Imaon Cr. .

32

Margarodes Guen.,

Led.

66

Impressa Snell.

39

Marginata Guér. .

30

Impura Snell.

43

Maura Snell. .

28

Inconstaus Snell. v. VoU.

34

Mauritialis B.

61

Infundibulalis Snell.

64

Meander Snoll.

35

luterrupta L.

34

Melanippus Cr.

8, 13

lolealis Walk.

65

Melissoblaptes Zeil

80

Iphita Cr. .

19

Memnon L. .

6, 25

Irava Moore .

27

Messaras Dbd., H.S

18

Ismene Swaius..

26

Micronia Guen.

55

Jauardana Moore .

14

Midamus L. .

12

Jason L, . , .

5, 25

Milionia Walk. .

58

Jovialis Feld. & Rog. .

4, 67

Militaris L. .

60

Jucundalis Led. .

61

Modestissima Snell.

41

Julianus Latr.

27

Modicalis Guen. .

72

Junonia Dbd., H. S..

19

Mycalesis Hbn., H.

S.

8, 14

Justina Cr. .

14

Myelois Zeil. .

82

Kallima Dbd., H. S. .

17

Mygdon Cr. .

47

Kanwa Moore

ir.

Nedusia Hbn. .

55

Katinka Westw. .

7. 40

Nemoria Hbn. .

53

Komdörfferi Snell. (Botys)

62

Nephopteryx Zeil.

81

— — (Oxydis

l)

52

Neptis F., H.S.

15

Laelia Stepb., H.S. .

4

, 8, 39

Nigrofimbrialis Snell.

62

Laomedia L. .

5, 19

Nina F.

22

Larissa B. .

18

Niphe L.

17

Latilimbalis Snell..

67

NiTeicilialis Snell..

64

Latistriga Walk. .

34

Nobilis Feld..

83

Lea Dbd. .

22

Nola Leach.

8, 35

Leda L. . . .

13

Nubeculosa Snell. .

30

Leocyma Guen.

45

Nyctealis .Snoll.

68

Leptocircus Swains., H.

3.

24

Nymphieula Snell.

78

Leptosoma B. .

34

OcliracecUuB Snell.

79

Leucania O. & Tr. .

41

Ochseulieimeri Luc.

12

Leucinodes Guen., Led.

75

Oecophora Zeil.

83

Leucoma Steph., H. S.

39

OiketiCUS Laudsd.-Guild.

30

Leucothoe L.

16

Oligostigma Guen., Snell

77

Limacodes Latr.

30

Olivescens Snoll. .

31

Limenitis F., H.S. .

15

Omicronalis Snell..

63

Linceus Drury.

5, 13

Onychinalis Guen.

76

Linealis Guen.

76

Orbonalis Guen. .

75

Lithosia F.

. 8, 36

Orithyia L. .

19

Littoralis B. .

41

Orseis Uew. .

14

Lowii Dbd. .

14

Orthogonia Feld.

46

Luctiforata Snell. .

55

Ostensalis Hbn. .

72

Ludovieata Guen. .

54

Oxydia Guen. .

52

Luteoiata Snoll. .

52

Oxygrapha Snell. .

44

91 —

Bli. ,

Blz,

Pachyarches Led 66 |

Eohria F 14

Palumonides Snell.

28

Ruficinctaria Snell.

53

Pamphila F. .

27

Sangana Moore ....

40

Panda Godt. .

22

Suuguinalis Moore.

34

Pandocus Moore .

14

Sanitalis Snell

65

Papilio L..

6

. 8,

9, 24

Saponaria Guen

55

Paralecta Horsf. .

8, 17

Sarothripa Curt, Snell. .

39

Parapoynx Hbn., L

;d. .

76

Sarpedou L. .

4, 25

Parodra Snell. .

60

Satanas B

29

Parisatis Wcstw. .

19

Schoenobius Dup.. Zeil..

79

Parrhasius F.

20

Scirpophaga Tr., Zeil. .

79

Pecten Guen.

41

Scylla L

23

Pelea F. . . .

18

Segetum W. V

43

Penthesilea Cr. .

17

Sejunctalia Snell ....

77

Peregrina Walk. .

36

Selenopliora KoU. Tar. Tubulata S

nell..

15

Phalera Hbn., H.S.

40

Sericea Snell

79

Plüdippiis L.

16

Sesamia Guen

42

Phissama Moore

7, 34

Setina Schrank ....

8, 37

Phragmatoecia Nev

vm. .

29

Siculodes

4,

Tgl. 52

Phycidicera Snell. .

71

Silhetensis B

29

Piepersialis Snell. .

68

Silvandra Cr

33

Pieris Schrank, H S.

22

Simaethis Leach. . . .

83

Pinacia Hbn. .

49

Simialalis Snell

73

Pitana Moore

35

Siriocauta Led.

73

Pitane Walk. .

38

Sithon Hbn

21

PlatoF.

20

Sitophora Guen.

50

Plebejus L., Kirby

8, 20

Snellemanni Snell..

61

Ploonectusa Led.

74

Sommeri Hbn

40

Plesioneura Feld.

28

Sperbius F

32

Plusia O. & Tr..

46

Spilonotalis Snell. .

73

Plutodes Guen.

56

Spilosoma zie Arctia .

Polytes L. .

6, 25

Spodoptera Guen. .

42

Pol} xeua Cr.

16

Squamopedalis Guen. .

67

Pontia F., H. S.

22

Stegothyris Led. .

74

Porphyrea Snell. .

35

Stemmatophora Guen., Led.

61

Precis Dbd., H. S.

19

Stericta Led. .

61

Prodenia Guen.

41

Stibieila Snell.

82

Pseudoblabes Zeil.

36

Stipalis Snell.

78

Psittacalis Hbn. .

• 66

Sti-iata Hew

26

Pudibunda Snell. .

38

Strigatula Moore .

33

Pulehra Snell.

41

Strigularia Snell. .

57

Punctellus Zeil. .

79

Styx Westw

8, 29

Punctiferalis Guen.

63

SubllTidalis Snell. .

49

Pyrameis Dbd., H. i

17

Subrufa Snell.

39

Pyrantho L. .

. 6, 23

Sumatrensis Snell..

. 7, 29

Pyrauatalia Snell. .

71

Sunias Feld

28

Quadraria Guen. .

54

Synclera Led. .

75

Quadristrigata Snell.

48

1 Sjmtomis 0., H.S. .

. 4, 31

Ragadia Dbd., West

w.

15

Tabida SneU.

37

Kecaranus Westw.

16

Tabidalis Led.

74

Reetistrigosa Snell.

65

Taeniata Snell. .

35

Eecurvalis F.

75

Tagiades Hbn. .

28

Eegularis Snell. .

34

Taxila Westw. .

20

Remigia Guen. .

47

1 Telegonus Hbn.

26

Ehadamanthus F. .

12

j Terias Swains., H. S. .

23

Rivula Guen. .

49

Terinos B., H.S. .

18

92

filz.

Terrosa Snell 49

Textalis Led.

75

Thalassodes Guen.

54

Thermesioides SncU.

46

Theylia L. .

29

Thrax L.

7, 26

Thymelicus F.

28

Tortrix L., H. S.

82

Transvorsa Guen. .

44

Tridentalis Suell. .

62

Trifasciata Snell. .

37

Trifcnestrata Helfer.

7, 40

Trygodes Guen.

54

TJndulata Snell. .

45

ünguicalis Snell. .

77

Vacillans Moore
Velatalis Snell.
Vesta F.

Vestigialis Snell.
Vethi Snell. .
Vicinalis Suell.
Vulgalis Guen.
Westermanni Snell.

Xanthodes Guen.
Xanthoptera Guen.
Yphthima Hbn., H.
Yu Guen.

Zanclopteryx Guen
Zinckenia Zeil., Led
Zouea Moore.

Bli.

34

63

6, 13

78
4U
70
70
68
44
45
14
42
55
75
4, 58

Midden -Sumatra IV. 8

Lepid. Pl.I.

eWMT.inipr.

A J.W. lith.

Midden -Sumatra F. 8.

Lepid.Pl.lI,

P W.M.I. inçr

6-11 r^^i^/'/'V t^ife^

Y,.=^^^rt^. 3-5 tl^T^^Yi

AJ.W.lith.

12 , 13 d^^f/rrrr^j (^Z^(?a^

2"

Midden-SumalraWS.

Lepid.Fl.UI.

^

H^

^«-^f^^^J^*^

A J W hlK

FWM.Tmpi

1, 2 Apatura Pariaatii^, Westw. 3 Phragmafoecia Siimatrensis, Siiell. 4 Chalcoma Olivescenfs,
Sriell. 5 Syntomin Acumhiata , Snell. 6. 7 S»/h/. Gidtata, Snell. 6', 9 S(/))t Dilatata, Sncll.
iO Sï/H*. Biplagata, Snell. iJ Leptosoma Inconstatis, Snell. v. Voll. i2 Hypocrita Porphijrca ,
SiuU. i.3, UTAIhoMu Tiifusriata, Snell. iö Seh'(H( T'o&Wo. Sn(-ll. 76, 77 Set. PMrft&MHrfo, Snell.

Midden- Sumatra IV 8.

^-**. Vr^

Lepid PI IV

■^m

PWMTinipr.

AJV.' hth

i, 2 Critiodes Vetki , Snollen. 3, 4 Leucania Piilchra, Sncll. ', Hcratera Impiira, Snell.
6 Orthogonia Malayica, Snell. 7, 8 Epidromia Cmnnberrina, Snell. .9, 10 Homogramma
Cyanographa, Snell. 11, 12 Plulmlcs Glaucaria, Snell. 13 PlulorJrs Coilnuici , Snell.
14 Botijs Snellemanni , Snell. lö Botys Omkronalis, Snoll.

Midden-SumaLra IV 8

Lepid.Pl.V.

AJWUlh.

1, 1" AcMora Circumflexaria, Snollen. 2, 2" Nemoria Buficinctaria, Snell. S Müionia Zonea,
Moore, 4, 4» Botya Velafalis, Snell. ö, 5", ó' Bot. Infundibulalis, Snell. (ö" van Java).
6, 6" Margarodcs Aguosalis, Snell. 7 Ghjphodes Nydealis, Snell. 8 Olyph. Crameralis , Snell.
9, Ö" Glyph. Boiydalis, Snell. iO, iO" Phyddkera Manicalis, Snell. ü, Ji» N7jm2>hicula
Slipaüs, Snell.

SMIIHSONIAN INSTITUTION ÜBBAHIES

3 iGfla DD^'^3^^3 a

nheni QL556 S95S67
Leptdoptera /

ii

Irsi

'i#:;T 4

'(^^}

P

,. , -3» » V-a

■ j. . ■

■ .'-^^a

"À;

'i-t I

■tfy

^^f

r^ ^Da

'^- "* 'Ji

■•=^

^^^^ï^wil

'■* FÏti

^ U^i