Digitized by the Internet Archive in 2011 with funding from University of Illinois Urbana-Champaign http://www.archive.org/details/linnaea24schl LINNAEA. Ein Journal für die Botanik in ihrem ganzen Umfange. Vierundzwanzigster Band. Oder: Beiträge Pflanzenkunde« Achter Band. Herausgegeben von D, F..L, von Schlechtendal ^ der Med.. Ghir. u. Philos. Dr., ordentl. Prof. an der ÜDiversität zu Halle und mehrerer gelehrten Gesellschaften Mitglied. Halle a. d.s. 3851. gedruckt auf Kosten des Herausgebers. In Cummission bei C. A. Schwetschke und Sohl». Li Inhalt. •■-'eile Studien über die iiatörliolie Klasse iluorncs li.. von J. F. K 1 0 1 z s c h . .1 Beiträge zur Keuntiiiss der Flora des kaukasischen Isthmus, von Karl Koch 89 Uebersicht untersuchter Pilze, besonders aus der Umgegend von Hoyerswerda, von G. T. Preuss . . . . .99 Hortorum botanicorum plantae novae et adnotationes in seminuin indicibus depositae 151 Anni 1846 h. Dorpatensis, Halensis , Hauniensis, Heidel- bergensis, Lipsiensis, Lugduno-Batavi, Monacensis, Rheno- Trajectini, Turicensis 156 Anni 1847 h. Gratianopolitani , Lipsiensis, Mouacensis, Parmacensis, Patavini, Turicensis 175 Anni 1848 h. Halensis, Hauniensis, Heidelbergensis, Lip- siensis, Monacensis , Regiomontani, Turicensis . . 185 Anni 1849 h. Genuensis, Lipsiensis ..... 199 Anni 1850 h. Amstelodamensis , Dorpatensis, Goettingen- sis, Gratianopolitani, Halensis, Hambnrgensis, Lipsiensis, Regiomontani, Turicensis, Vindobonensis, Vratislavieusis 203 Filices Xilagiricae. Auetore G u s tavo K u nz e . . . .239 Hepaticae Oerstedianae. Auotore E. Hampe . . . . 300 Fortsetzung . . 640 »pitc BeitrU;;e yA\r Flura des Orientä. Von Karl Kuch (Fortsetzung i 305 Coryml)iferae 305 Cinaroce|)lialae 372 Dipsaceae 439 Valerianeae . . . , 449 Rubiaceae . . , 454 Caprifoliaceae 475 Caricirieae Gennauicae et iScaijdinavicae s. de.scriptio omnium Cariciueariim hncusqiie in Helvetia, Germania, Dania, Suecia, Norvegia, Lapponia, Feiiuia et Islandia lectarnui. Auctore Dr. O. F. Laug 481 Plautae Kegelianae. Liudciiberg et G Otts die Expositio Hepaticarum Su- rinamensium 625 lieguminosac inter plantas Neilgberrenses Hohenackeri, auctore G. Bentham 642 Acautbaceae novae inter plautas Nielgberrenscs Hohenackeri, auctorr G. Bentham 64fi Corollariiun observationum in plantas hortenscs Halae ISaxonum annoMDCCGLI et jam prius cultas institutariim a Schlech- tendalio 6;i Kritische Bemerkungen über die Gattung Anguria , von D. F. L. V. Sc blechten dal 7'U Register der Pflanzen- Namen 7'J2 1 ütndlen über die natOrliche Klasse Bicornes Linne, von J. F. Klotzsch. fw enn wir finden, dass Linne vor 100 Jahren (mithin 30 Jahre früher, als Anton Laurenz von Jussieu) in den fragmentarischen Studien über die natürliche Anordnung der Pflanzen, wie er sie bescheiden nennt, unter seinen ßz'cornes Ericas Vaccinium^ Arbutus und Andromeda; uizaleauni Ledum; Ciethra und Pj/rola zusammenstellt, so muss es uns mit Bewunderung für einen Manu erfüllen, dem kaum der 20ste Theil der Pflanzen, die wir gegenwärtig kennen, zur Benrtheilung vorlag, der die Hülfe unseres Mikroskops, wie die Vortheile, welche dasselbe bietet, fast ganz entbehrte, und doch zu derVermuthung gelaugte, dass Pflanzen von so ab- weichendem Habitus , wie die in Rede stehenden, einer natürli- chen Pflauzenabtheilung angehören müssteu. Es verräth dies eiuen Blick, der mehr durch eine prophetische Ahnung, als durch wirkliches Bewusstsein erklärt werden kann. 24r Bd. la Heft. 1 Die Gattung Erica ^ die sich durch nackte Laub- und Blumeiilcuospeii, wirtelstjindigc Blätter mit zurückgerollten Räudern, bleibende, gamopetale Blumenkronen und durch 2-fächrige Staubbeutel auszeichnet, die zu beiden Seiten mit einer mehr oder weniger laugen Oeffnung versehen sind, w< (~ che unterhalb der Spitze beginnt und gegen die Mitte od' Basis des Anlherenfachs hin endigt, und sich öffnen, indc . die Staubbeutel vor dem Erblühen in eine Röhre zusammen- gedrängt, sich während des Aufblühens der Blumenkrone gai/ oder theilweise sondern, giebt jetzt den Typus ab für eiuo natürliche Ordnung. Die Gattungen Vaccinhim, Arhutus nnd Andromcda liefern jede für sich die Grundlage einer Pflauzenzunft : f^ac cinieae^ ^rbuleac und Andromedeae , die sich rcspective durch eine unterständige, oberständig -fleischige nnd obei ständig -fachzerreissende Kapselfrucht unterscheiden. Diese drei genannten Zünfte machen die natürliche Ord- nung meiner Siphonandraceen aus, welche sich durch bc schuppte Blatt- und Blüthenknospen, völlig entwickelte, ab wechselnde Blätter, regelmässige, abfallende, gamopetale Blu menkrouen, 2-fächrige Staubbeutel, deren Fächer nach vorn von der Spitze ab, mittelst rundlicher, oder mehr oder we- niger langer Fenster aufspringen, characterisiren. Azalea und Ledum repräsentiren die Ordnung derilAo- doraceeiiy deren Blatt- und Blüthenknospen mit grossen Hüll- schuppen zapfenartig bekleidet sind, eine abfallende, ver- wachsen- oder getrennt -blättrige Blnmenkrone mit einer Nei- gung zur Uuregcliuässigkcit haben, unbewaffnete Staubbeutel besitzen, deren Fächer bis zur Spitze verbunden sind, auf dem Scheitel mittelst zweier, runder Löcher aufspringen, Pollen enthalten, der mit klebrigen Fäden durihwebt ist, der sich herausziehen lässt, wenn man die befeuchtete Finger- spitze anf die OeflFuungen legt und diese langsam in die Höhe zieht, und sich ausserdem durch eine oberstäudige, scheide- wandzerreissende Kapsel characterisirt. Die Gattung Clefhra, welche sich anf die nordamerika- nischen Arten beschrcänkt, während die mittel- und südame- kanischen Arten, so wie die auf Madeira vorkommende Art in zwei Gattungen: Cuellaria Ruiz und Pavon und Crosso- phri/s Kl. zerfallen, begründen eine von mir neu aufgestellte, natiirlijhe Ordnung, die ich als ClclJiraceen bezeichne, und die sich durch nackte Blatt- und Bliilhenkuospen, völlig ent- wickelte, abwechselnde Blätter, tiefgetheilte oder getrennt- blättrige, regelmässige, abfallende Blumenkronen, nach vorn, von der Spitze ab schlitzlöchrig -aufspringende, zweifächrige Staubbeutel, eine 2 — Sspallige Narbe und eine freie, fach- zcrreissende Kapsel auszeichnet. Die Gattung Pjjrola begründet die Zunft der Fyroleen, welche mit der Zunft der Monotropeen die von mir aufge- stellte, natürliche Ordnung der Hjjpoptihieen ausmacht, die sich durch einen acotylen Embryo, beschuppte Blatt- und Bliithenkuospen, abwechselnde oder fehlende Blätter, getrennt- blättrige, abfallende oder verwachsen -blättrige, welkende Blnmenkronen , zwei- oder einfächrige Staubbeutel und eine fachzerreissende Kapsel characterisirt. Sehen wir uns nun um, welche Ansichten spätere Bota- niker, die sich mit der Characteristik der zu dieser Klasse gehörenden Arten, Gattungen, Zünfte und Ordnungen näher befassten, hierüber äussern. Anton Laurenz v. Jussieu, dessen Genera planta- rum secuudnm ordines naturales disposita im Jahre 1789 er- schienen, vertheilt die meisten der hierher gehörenden Pflan- zen in zwei Ordnungen. In der ersten dieser Ordnungen 1» Tereiuigt er die Menziestaceen mit den Rhodoraceen unter der Benennung Rhododendra, in der zweiten Ordnung, die er Ericae nennt, die übrigen fünf Ordnungen. Hierbei ver- dient bemerkt zu werden, dass das, was Jussieu als Fflan- zenklassen bezeichnet , Cohorteu sind. Klassen im Bart- ling'scheu und Endlic herrschen Sinne, wie ich sie anneh- me, hat derselbe nicht. Robert Brown fügte 1810 in seinem Prodromus ilo- rae Novae Hollaudiae diesen beiden von Jussieu aufgestell- ten Ordnungen eine dritte Ordnung, die der Epacrideae, hinzu. Augustin Pyramus DeCandolle stellte in seiner 1813 erschienenen Theorie elementaire de la botauique die Ordnung Vaccinieae auf, die von Lindley, Bartling, Kunth und Dunal als solche beibehalten wurde ^ bei mir aber, wie schon erwähnt, nur als eine Zunft der Sfphonan- draceen gilt. Thomas Nuttall in seinem Werke: the genera of North -American plants, das 1817 erschien, begründete auf Monoiropa die Ordnung der Monotropeen, worin ihm De Candolle, Duby, Lindley und Andere folgten. Ich kann sie nur als eine Zunft meiner Hj/popithieen aner- kennen. Lindley erhob im Jahre 1821 (Collectanea botanica) die Gattung Pj/rola zu einer Zunft der Ericaceen^ und im Jahre 1830 (Natural System of Botany) zu einer natürlichen Ordnung. Nacli ihm sollten sich die Pi/rolaceen von den Nuttall'schen Monotropeen durch einen Embryo, der sich an der Basis eines fleischigen Albumeus befinde, ferner durch die Staubbeutel, die mittelst Löcher aufspringen sollen, und durch den Nichtparasitismus von den Monotropeen unter- scheiden. Alleiu vergleicht man die liier niigefülirten Unterschei- diiugszeicheii mit der Ncatiir, so findet man den Embryo der Pj/rolaceen mit dem der Monotropecn durchaus übereinstim- mend. Die Staubbeutel der Gattung Schweitiizt'a , die Nie- mand von AenMonotropeen z» trcnnei) versuchen wird, sprir.- geu mittelst Löcher auf, und der Parasitismus der Pyrola aphtfUa^ einer nordamerikanische Pflanze, ist so deutlich ausgesprochen, dass auch diese Stütze für eine Trennung nothweudig fallen miiss. Was die eigentliche Structur des Einbryo's der Hypopi- ihieen betrifft, so hatte ich am 18. November 1846 die Ehre, iu einer öffentlichen Sitzung den anwesenden Herren Mitglie- dern der Gesellschaft natnrforschender Frennde die Anatomie der Saamen, durch Abbildungen und Präparate erläujlert, da- hin zu berichtigen, dass derselbe coustant ungetheilt, mithin ohne Saamenlappen sei , und sich in der Axe von lockeren Eiweisszellen befinde. Ich knüpfte daran die Bemerkung, dass hier ein durchaus gleiches Verhältniss wie bei den Orchideen stattfinde , wo der Embryo ebenfalls ungetheilt und ohne Gc- fässe erscheine, dass erst während einer Art Brütung die Ge- fässbildung vor sich gehe, und bei der Keimung statt des Würzelchens eine Adventivwurzel, und statt der Saamenlappen wirkliche Blätter hervortreten. Ein Jahr später wurde das Ungetheiltsein des Embryo's von Pyrola durch den Hrn. Dr. C. Müller in der botani- schen Zeitung bestätigt, von ihm aber das Vorhandensein der lockern Eiweisszellen, die Schieiden und Schacht als Pe- risperm ansprechen, übersehen. Diiss der Embryo von Monotropa ungetheilt sei, hatte schon von Martius im Jahre 1835 (Conspectus regni vcge- tabilis) richtig angegeben. 6 Bartliug, der die Bicornes L. geuaii im Siuiie ihres Begründers aiiffasst (Ordiues naturales plantarum 1830), nennt diese natürliche Klasse Ericineac^ die er in Vaccinieae, Ericeae^ Monotropeac nnd Epacrideae zerfallen lässt. Die Vaccinieen sind nach Pyr. DeCandolle begrenzt, und fallen daher mit der Zunft gleicher Bezeichnung meiner Siphonandraceen zusammen. Die Ericeen umfassen die Zünfte der Andromedeen, Arhuteen und Ptjrolcen^ so wie die natürlichen Ordnungen der Ertcaceen, der Mcnziesiacceii , der RJiodoracecn und der Clethracecn, Die Monolropecn bilden eine Znnft mei- ner Hj/popilhieen, und die Epacrideen eine natürliche Ord- nung im Sinne Rob. Brown's. Dem verstorbenen Professor David Don gebührt das Verdienst (Versuch einer neuen Eintheiliing der Ericaccen im Edinburgh uew philosophical Journal 1834), der erste ge- wesen zu seiu, der auf die Au- und Abwesenheit der Teg- mente Rücksicht nahm, ohne jedoch den ausgedehnten Nutzen für die Systematik daraus zu ziehen, den er davon abzulei- ten im Stande gewesen wäre. Von Martins am citirteu Orte war der erste, welcher die Bicornes L. als Klasse (die er Coborten nennt) an- nahm. Diese Klasse wird nach ihm durch eine natürliche Ordnung, die er En'caceae nennt, repräsentirt. Seine Ordnung der Ericaccen zerfällt wiederum in 5 Familien, und zwar mEriccae Martins, Vaccinicae DeCand., Epacrideae R. Brown, P^rolaccae Liudley und Monotro- peac Nuttall. In den Ericeen von Martius sind meine Ordnungen der Ericaccen., Menziesiacecn , Rhodoraceen und CtetTiraceen, so wie die Zünfte der von mir zu den Si- phonandraceen gerechneten Arbutcen und uindromedeen enthalten. Der Terslorheiie Endlicher (Genera plantarum secnu- diim Or'Jiues naturales disposita 1836 — 1840) nahm die Bt- cornes L. als Klasse au, und versah dieselbe mit einer Dia- gnose, die, obwohl allgemein gehalten, die Klasse ziemlieh genan begrenzt. Er (rennt sie in die ualiirlichen Ordnungen der Epacrideen nnd Ericaceen, erstere ganz nach dem Vor- bilde R.Brown 's, letzlere aber in 3 Unterordnungen, lirt- ci/ieae, Vaccinicae nnd Rhododendreac. Seine Ericineen zerfallen in 2 Zünfte: Ericeae (meiue Ericaceae) nnd Andromedcae (meine Clcthraceen und die Zünfte der Andromedeen und Arbuteen entlialtend). Seine Unterordnung Vaccinieae ist genau nach DeCandoIle's Vorbild begrenzt, und die 3te Unterordnung: Rhododendreae enthält meine natiirlicheu Ordnungen Rhodoracecn und Men- ziesiaceen. Ausserdem zieht er noch als Gruppen die Py- rolaceen Liudley, unter denen auch Cladothamnus Bongard (eine Menziesiacee) aufgeführt ist, und die Monotropeen liierher. De C and olle in der 2ten Abtheilung des 7ten Bandes seines Prodromus sjstematis naturalis regni yegetabilis (1839) nimmt zwar Cohorten, aber keine Klassen an. Die zu den Bicornes L. zu zählenden Ordnungen und Zünfte bringt der- selbe in nachstehender Reihenfolge : erste Ordnung Vacci- nieae; zweite Ordnung Ericaceae^ zerfällt in 4 Zünfte: Ar- buleae, ^ndroinedeac , Ericeae wuA RJtodorcae ; dritte Ord- nung ß/^ac/'^Jcae mit 2 Zünften: Slyplielicae und Epacreae ; vierte Ordnung Pj/rolaceac mit 2 Zünften : Pj/rolcae und Galaceae, und fünfte Ordnung Monolropcae. Die Vaccinieen DC. sind weder im Habitus, noch in der Belileidnng ihrer Laub- und Blüthenkuospen, der Dauer der Blumenkrone, in dem Aufspringen der Staubbeutel, noch in 8 der Beschaffenheit ihrer Saameii von den Arbuteen und An- dromedeen verschieden. Der Unterschied, der sie von den beiden genannten Zünften trennt, ist nicht grösser, a]s der, den die beiden Zünfte unter sich bieten. Nur die Fruchtbil- dung weicht ab und liefert die unterscheidenden Merkmale fiir die drei Zünfte , in welche die natürliche Ordnnng der Si- phonandraceen zerfällt. Ueberhaupt haben die Charactere der Pflanzen nur einen relativen, nie einen absoluten Werth, Im Pflanzenreiche giebt es keine durchgreifenden Charactere. Weder die Unterschie- de in der anatomischen Structur, noch die der physiologischen Thätigkeit, noch die der habituellen Eigenthümlichkeiten oder die ans der Bildung derBlüthen- und Fruchttheile entlehnten, werden je für sich den Maassstab für eine natürliche Classi- fication der Pflanzen abgeben. Yergleicht man dagegen die inneren und äusseren Theile der Pflanzen nach Bildung und Zweck, so wird man in den verwandten Gattungen stets ein leitendes Gruudpriucip für die Classiflcation entdecken. Pflanzen auf diese Weise unter- sucht, sind alsdann auf Grund und nach dem Grade ihrer combinirten Verwandtschaft in dem Systeme zu ordnen. Die hierdurch ermittelten Charactere werden für jede einzelne Klasse und Ordnung die verschiedenartigsten sein. Dass hiervon mikroskopische Charactere nicht ausgeschlos- sen werden dürfen, versteht sich von selbst. Denjenigen, welche mit dem Einwände bereit sind , man dürfe keine Cha- ractere in die beschreibende Botanik einführen, die man nur mit Hülfe des Mikroskops anfzufiudcu vermag, entgegne ich im voraus, dass die Organisation der Pflanzen nicht fragt, ob die Unterschiede, welche dieselbe bietet, dem unbewaff- neten Auge sichtbar sind oder nicht. 9 Was die D eCaudolle'schen 4 Züufte Beiuer Ericacecn betrifft, so habe ich in Bezug auf die u4rbuteen, zu denen er die Gattungen ^rhutusy Arctostaphi/Ios uud PerneHya rechnet, uoch zu bemerken, dass auch die Gsiiiwn^ Enkyan- thus hierher gebracht werden muss. Diese, wie die näclist- folgende Zunft gehört zu den Siphonandraccen. Von denDeCandoll e'schen Andromedeen sind Clethra uud Elliottia Mühlenberg auszuschliessen. Erstere bildet eine besondere Ordnung unter den BicorneSy über die zweite Gattung darf ich mir ein bestimmtes Urtheil um so weniger erlauben, als das Exemplar, welches mir davon zu Gebote steht, zu uuToIlstäudig ist, als dass ich mich daran Rath zu erholen rermöchte. Dafür gehört Amechania DC, die er zu seinen Vaccinieen bringt, hierher. DeCandolle's dritte Zunft, welche meine natürliche Ordnung £r?caceae bildet, hat mit den beiden vorher behan- delten, wie mit der nächst zu besprechenden Zunft nichts mehr uud nichts weniger gemein, als mit den 4 übrigen von DeCandolle angenommeneu Ordnungen, nämlich die Form des Polleus, deu von Eiweiss umgebenen Embryo uud die einfache Saamenhaut. DeCandolle's 4te Zunft Jihodoreae enthält ausser den -wirkVicheii Rhodoraceen ä\e Gaumigen Bryanthns, Phyl- lodoce, Dahoecia , Menziesm y Loiselenria , CladoiJiamniis, Kaltnia und Leiophylluin , die mit einer neuen, von Rieb. Schomburgk auf dem Roraima im britischen Guiana ent- deckten Gattung meine Menziesiaceen bilden, und sich durch die im Conspectus ordiuum hervorgehobenen Kennzeichen characterisiren. Wie alle wirklich natürlichen Ordnungen vor, während uud nach der Blüthe unterscheidende Kennzeichen für die Erkennung derselben bieten, so ist es auch hier der 10 Fall, Avciin Mir die hierher zu rechnenden Gattungen Oswio- ihatnnns, Azalea y Rhodora, Rhododendrott, Lcdum und Bejaria genau ins Auge fassen. DeCandolle's dritter Ordnung Epacrideae habe ich weder in der Begrenzung, noch in der Eintheilung etwas hin- zuzufügen. Dass die P^rolaceen und Monotropeen nur Zünfte sind, welche zu einer Ordnung gehören, habe ich bereits nachge- wiesen. Wo aber Galaa; , die DeCandoUe zu den Pi/rolaceen bringt, wozu sie ganz bestimmt nicht gehört, hingebracht werden inuss, vermag ich uach der Unvoilstäudigkeit der mij zu Gebote stehenden Exemplare nicht zu sagen. Uieornesi Linne. (Philosophia botaiüca Editio I. p. 30. Martins Conspe- ctns Regni vcg. p. 26. Endlicher Genera plant, p. 746.) Frutices aiit arbores, rarius herbae. Genimae foliiferae et ilorales nudac aut sqnamosae. Folia allerna aiit verticil- lata, decidua aut persistentia, rarissimc nuUa. Calrx über au*t cum ovario connatus, persistens, rarissime deciduns. Co- rolla gamopetala rarins pleiepelala, regularis, nounuuquam subirregularis, annulo hypog^no aut epigrno inserta, plernm- que decidua. Stamina cum corolla inserta, subinde eidem adnata, ejnsdcm lobis nuniero aequalia et alterna aut diipla. Antherae parallele bi-unilocnlares, dorso affixae, inlrorsac, interdum primnm retroflexae , mulicae aut aristatae, varie dc- hiscentes. Pollinis grannla sphaerica utplnrimum qnaterna, quasi tctraedrice counata, pulveracea, rarius tilis viscidulis 11 iutei'lcxta, rarissime siibovato-trigoiia. Ovariiim di- penfaine- riiin , placeiitis ceiitralibiis. Stigma capitntitm, subiiide tri- fidiim. Semiiia parva, iudefiuiUi aut definita. Embryo iulra albuiuen cotjledoiiciis, scmper absquc vasls, aut acotylcdoiieiis. C 0 11 s p c c t II s 0 r d i 11 II m. I. K in b r ij o cotytedoneus. A. Antherae hiloculares. Polliniracteata Garduer inHook.Lond. Journ. ofBot.IY. p, 130. G* villosa Gardu. 1. c. G. octosperina Gardn. 1. c. G. parvifolia Gardu. 1. c. G. angulata Gardu. 1. c. p. 131. G. iasciculata Gardu. 1. c. G. 1>racbycera A. Graj. (CMoris boreali-araericana p. 54. Vaccinium hujcifo- lium Salisb. Parad. Lond. t. 4. Botauic. Magaz. t, 928. Bot. Cabinet t. 648. Dunal iu DC. Prodr. 1. c. p.569. n.28. Vac- cinium hrachijcerum Mthx. fl. bor.-amer. 1. p. 534.) Glaberrima; ramis angnlatis; foliis ovalibus^ crenato- serrulatis; racemis subsessilibus glomeratis; pedicellis bibra- cteatis, brcTissimis ; corolla (rubro tiucta) breviter campann- lato - c jlindracea ; antheris in tubulos vix produetis filamento ciliato brevioribns. In America boreali „Warm Springs." b. Folia decidua. G. firondosa A. Gray (Chloris boreali -americana p. 50. Vaccinium frondosum W'illd. Dunal iu DC. Prodr. 1. c. p. 566. n. 2.). j 49 G, reslnosa A. Gray. (Chloris boreali - americana p. 50. Vaccinium decamerocarpon Duiial et Vaccinium resinosum Ait. in DC. Prodr. 1. c. p. 566. u. 1. et n. 3.) Cr. duiuosa A. Gray, (Chloris boreali -americana p. 50. Vaccinium dumosum Ait. DC. Prodr. 1. c. p. 566. u. 4.) G. hirtella Klotzsch. QVaccinium hirtelluvi Ait, DC. Prodr. 1. c. p, 566. n. 5.) G. ursina Torrey et Gray. (Chloris boreali -americana p. 49. t. 10. Flora of North America 2 ined. Vaccinium ursinum M. A. Curtis in Sill. Jouru. 44, p. 82. Bear berry ant Bear Hiickleberry Incol.) Ramis diraricatis, jnuioribus ferrngineo-pilosis; foliis membrauaceis decidiiis, ovato-oblongis, acutis aut acuraina- tis, mucronnlatis , viridibiis, puberulis subtiis minute resinoso- atomiferis; racemo uutante 5 — 9-floro; pedicellis filiformibiis bracteas cadncas (inferiores foliaceas) excedentibus; corolla (viridi-rubella) globoso -campannlata; antheris yertice rix productis filamento ciliato brevioribus j fructii nigro. In sylvis montanis Carolinae siiperioris. s XXV. Epigynium*) Kl. (uägapetis species §. 2., corollis oratis Dnnal in DC. Prodr. VII. sect. post. p. 554 et 555. Vaccinii species R. Wight Icones plant. Ind. or. vol. IV.) Calyx adnatns, tubo semigloboso, laevi, limbo libero 5- partito. Corolla ovata, campannlata aut nrceolata. Stamina 10, distincta; filamenta subulala; antherae biloculares, muti- cae aut aristatae, in tubulos duos discretos productae, anticc ad apicem foraminibus oralibus debiscentes. Ovarium infe- rum, 5-loculare, multioYulatum, disco 5-gibbo limboqne calycino coronatum. Bacca pulposa, snbgloboso-obovata. *) Nomen e vocibus inl CauO et yvvr^ (Weib) compositum. 24r Bd. li Heft. 4 50 Frotices lodiae orientalis , ramosi ; ramis teretibns ; foliis persistentibus; floribns in apice ramulorum racemosis, sub- inde axillaribus racemosis ant solitariis. Flores in apice ramulorum racemosi. Antherae muticae. 1. E. serratain Kl. (Vaccinium serratum R. Wight Icones plant. Ind. or, IV. t. 1184. Walpers Ann. bot. syst. I. p. 477. n. 5. GaylusisU- cia serrata Liudley, Royle, Dunal in DC. Prodr. VII. sect. post. p. 558. n. 19.) lu ludia or. 2. E. venosum Kl. (Vaccinium venosum R. Wight 1. o. t. 1185. W^alpers 1. c. p. 477. n. 6.) In India or. 3. E. inalaccense Kl. {Vaccinium malaccense R. Wight 1. c. c. 1186. Wal- pers 1. c. p. 477. n. 6.) In India or. Antherae aristatae. 4. E. Iiescbenaaltii Kl. {Vaccinium Leschenaultii R. Wight 1. c. t. 1188. Wal- pers 1. c. p. 477. n. 9. Agapetes symplocifolia et Aga- petes arborea Dunal in DC. Prodr. 1. c. p. 555. n.8 etn.9.) In India or. 5. E. IVeilglterrense Kl. {Vaccinium Neilgherrense R. Wight 1. c. t. 1189. Wal- pers 1. c. p. 477. n. 10.) In India or. 6. E. affine Kl. 51 {Vaccinium affine R. Wight 1. c. t. 1190. Walpers I. c. p. 477. n. II.) lu Iiidia or. 7. £. Donianum Kl. {Faccinium Donianum R. Wight 1. c. t. 1191. Walpers 1. c. p. 478. n. 12.) lu Iiidia or. 8. E. «riffittaianain Kl. (VacciniumGriffithianum R, Wight], c. 1. 1191. Wal- pers I. c. p. 478. n. 13.) In India or. Flores axillares racemosi. Autherae aristatac. 9. £. Dunalianuin Kl. {Vaccinium Dunalianum R. Wight I.e. t. 1194. Wal- pers 1. c. p. 478, u. 15.) In India or. Flores axillares solitarii. Autherae aristatae. 10. E* obovatnin Kl. {Vaccinium ohovatum R, Wight 1. c. t. 1193. Walpers 1. c. p. 478. n. 14.) In India or. Species non satls notae. 11. E. acominata Kl. (Agapetes acuminata D. Don. Dunal in DC. Frodr. I. c. p. 554. n. 6.) In India or. 12. E. Sprengelii Kl. {Agapetes Sprengelii Don. Dunal in DC. Prodr. 1. c. p. 565. n. 7.) 4* 52 lu India or. 13. E. elliptica Kl. {Agapetes eUiplica George Don. Dimal in DC. Prodr. I. c. p. 555. n. 10.) In moutibus Javae. 14. £. florlbunda Kl. {Agapctes ßorihunda G. Don. Dimal in DC. Prodr. 1. c. p. 555. n. 11.) lu Java. 15. E. laarifolia Kl. (Agapetes laurifolia G. Don, Dunal in DC. Prodr, 1. c. p. 555. n. 12.) In Java. 16. E. varingiaefolia Kl. {Agapetes varingiaefolia G. Don. Dunal in DC. Prodr. 1. c. p. 555. n. 13.) In Java. 17. £. lucida Kl. . {Agapetes lucida G. Don. Dunal in DC. Prodr. I. c. p. 555. n. 14.) In Java. 18. E. coriacea Kl. {Agapetes aoriacea G. Don. Dunal in DC. Prodr. I. c. p. 555. n. 15). In Java. 19. E. cuneifolia Kl. {Agapetes cuneifolia G. Don. Dunal in DC. Prodr. 1. c. p.555. n. 16.) lu Java. 20. E. inyrtoidea Kl. {Agapetes myrtoidea G. Don. Dunal in DC. Prodr. I. c. p. 555, n. 17.) In Jara. 21. E. Acosta Kl. (Agapetesl acosta Dnual iii DC. Piodr. 1. r. p. 556. u. 19.) In Bjhris planis Cochinchinae. XXTI. Tacciniuin L. (Genera plant, p. 161. Dunal in DC. Prodr. VII. sect. post, p. 565. Vitis Idaea Touruef. Instit. p. 607. t. 377. Vaccinii subgenera Vüts Idaea, Batodendron, Myrtillus et Cyanococcus Asa Gray Chloris Boreali- Americana p. 53.) Caljx ovario aduatiis, limbo libero 4 — 5-partito, rarius eubiutegro, partitlonibiis deutiformibus. Corolla campamilata ant urceolata, limbo 4 — 5-fido. Stamina libera corollae lo- bis numero dnpla, partim ima basi corollae, partim limbo calycis inserta. Antherae biloculares, bitubulosae, dorso bi- aristatae ant mutlcae, nutice ad apicem tautum dehisceutes. Stylus erectus, strictiis. Stigma trimcatum. Germen infe- rura, disco epigyuo piano ant convexo, laeri limboque caly- cino corouatum, 4 — 5-lociilare, locnlis miiltioviilatis. Bacca pulposa aiit exsucca, calycis limbo vostita, suljglobosa, 4 — 51ocularis, loculis oligo- aut polyspermis. Semiua parva, subaugulata, laevia, fusca aut ilavida. Frutices ant suffriitices. Folia sparsa, caduca ant per- sistentia. Flores axillares, solitarii, gemini, terni, fasciculati aut racemosi. Coiollae albidae ant coccineae. Conspectns snbgenerum. a. Ovarinm plus minusre pseudo-10-locnlare. Baccae subinsipidae. Corolla patenti- campa- milata, 5-loba. Antherae dorso biarista- tae, aristis sursnm curvatis. Flores penta- 56 lu Mexico. 4. V. angustifolinin Beuth. Plant. Hartw. n. 342. Wal- pers Repertorium Bot. Syst, II. p. 724, ii. 4. In Mexico. h. Folia decidna. Stamiua exserta. 5. V. Knnthiannin Kl. {V. siainineum var. ß. Knnth in Humb. et Bonpl. nov. gen. et spec. III. p. 209. t. 253. V. elevatum var. ß, Dunal 1. c, p.568.) In Mexico. 6. V, staiuinenin L. Dunal I. c. p.567. n. 12. {V. eleva- tum Solander rar, a. Dnnal 1, c. p. 567. n. 13.) In America boreali. §. II. Cyanococcus Asa Gray 1. c. Ovarium plus miiiusre pseudo-lO-loculare, Baccae dul- ces , polyspennae. Corolla wrceolata. Autherae exaristatae. Filameuta pilosa. Flores fasciculati aut brevissime racemosi. a. Folia persistentia. 1. V, myrsinites Michx. Dunal 1. c. p. 570. u. 37. {V. nitidum Audr. Dunal 1. c. p. 569. n. 29.) In America boreali. 2. V. eriocladum Dunal 1. c. p. 571. n. 41. In Mexico. b. Folia decidua. Boreali -americaua. 3. V. coryiiiiljosuin L. {V. cotymbosum var. a. Dunal 1. c. p. 571. n. 44.) 4. V. amoenuiu Ait. (f^. corymbosum var. ß. Dunal I. c. p. 571. u. 44. 5. V. vlrgatum Ait. Duual I.e. p. 571. n. 45. 6. V. pallidtiui Ait. Dunal 1. c. p. 567. n. 7. 57 7. V. fascatain Ait. Dnnal 1. o. p. 572. n. 46. 8. V. albifloruin Hooker. Dimal 1. c. p. 572. n. 47. 9. T. pensylvanicum Lam. Diiiial 1. c. p. 572. n. 48. 10. V. canadense Richardson. Diiual 1. c. p. 572. ii.49. 11. T. Marianum Wats. Dimal 1. c. p. 572. n. 50. 12. T. grandiflorum Wats. Dunal I. c. p. 572. n. 51. 13. V, elongatum Wats. Diiual 1. c. p. 572. n. 52. 14. V. inultiflorum Wats. Dimal 1. c. p. 572. n. 83. 15. V, ligastrinuin Michx. Dimal 1. c. p. 572. u. 55. 16. V. galezans Michx. Dimal I. c. p. 573. u. 56. 17. V. tenellum Ait. Dunal 1. c. p. 573. ii. 57. 18. V. Constablaei Asa Gray in Hooker's Lond. Joiirn. III. p. 233. Walpers Rep. Bot. Syst. VI. p. 414. n. 8. §. III. Disterigma. Ovarium 4-Ioculare, septis spuriis paiietalibns nnllis. Corolla tubuloso-conica, liinbo 4- fido. Calyx glaber, basi bibracteatus , limbo 4 - dentato. Bracteae persistentes. An- therae mnticae. Filameuta hirta. Flores axillares, solitaiii, gemiui aut terui. Frutices ant arbores austro - americauae, foliis persisteutibiis. a. Frutices repentes. 1. V. einpetrifoliuin H. B.Kth. Dunal 1. c. p. 576. n. 83. 2. V. penacoides H. B. Kth. Dnnal 1. c. p. 576. n. 81. 3. T. epacridifolium Benth. Plant. Hartw. u. 1212. AValpers Report. Bot. Syst. VI. p. 413. n. 3. b. Frutices aut arbores erecti. 4. V. Hamboldtii Kl. Raniis strictis, cinereo-fuscis ramulisque ricatrisatis, fastigia- tis, junloribus strigoso-hirtis; foliis ovatis, brevi petiolatis, inte- gerrimis, crassis, margiuc recurvis, giaLris, supra pallide viridi- 58 bus, subtus fuscescentitibus; floribus solitariis, gemiuis aut tcrnis, glabris ; bracteis oppositis, oboratis, emargiuatis, calycis tubo brevioribus; limbi caljois 4-fi(li laciuiis lauceolads, stiictis, coroUa trjplo brevioribus; corollis in alabastro conicis, per an- thesin tubulosis; limbo 4-fido, reflexo; stylo exserto, {Vaccinium mtjrtifoliuni Hb. Willtl. n. 7350.) Folia 4 liu. longa, 2 lin. lata. CoroUae 3 lin. longae. In America australi (leg. ill. A. de Humboldt). 5. T. terniflorum Dunal 1. c. p. 575. u. 78. 6. V. alaternoides H.B.Kth. Dunal 1. c. p. 575. n. 80. 7. V. acuininatain H.B.Kth. Dunal 1. c. p. 576. n. 82. 8. V. dendrophilum Benth. PI. Hartw. n. 1204. Walpers Repert. Bot. Syst. VI. p. 414. n. 7. §. IV. Euvaccinium Asa Gray 1, c. Ovarium 5-, rarius 4-loculare, septis spuriis parietali- bus nullis. CoroUa subglobosa aut urceolata, 5 — 4-deutata. Antherae arislatae, aristis snrsum curvatis. Filamenta gla- bra, Frutices europaei, boreali-alpini aut mexicani , foliis decidnis. a. Flores (saepissime decaudri) in axillis foliorum solitarii. 1. V. geminiflorum H.B.Kth. Dunal 1. c. p. 573. u. 61. 2. V. Myrtillus L. Dunal 1. c. p. 573. n. 62. 3. T. Chamissonis Bongard. Dunal 1. c. p. 573. n. 63. 4. V. ovalifoliuui Smith. Dunal 1. c. p. 573. n. 64. 5. T. parvlfoliuin Smith. Dunal 1. c. p. 574. u. 65. 6. V. salicinnm Cham. etSchldl. Dunal I.e. p. 574. n.67. 7. V. myrtilloides Michx. Dunal I.e. p. 574. n. 68. 8. V. caespitoisaiu Michx. Dunal 1. c. p. 574. n. 69. 9. T. praestans Lambert. Dunal 1. c p. 574. n. 70. 10. T. luacronatuin L. Danal 1. c. p. 574. u. 71. 59 IJ. V. fntermediniu Ruthe. Dunal 1. c. p. 574. n. 74. (Planta hybrida, foliis persistenlibus.) b. Flores (saepins octaudri) 2 — 4iiali. 12. V. uliginosnm L. Dunal 1. c. p. 574. n. 73. §. V. 3Iacropelma. Bacca exsucca, 5-locularis, septis spuriis parietalibus nullis. Limbus calycis magnus 5-par(itus, partitionibus in- aeqnilongis. Corolla iirceolato-cylindrica. Antherae arista- tae, aristis erectis. Flores axillares, solitarii, longe pedieel- lati, ebracteati. Folia persisteutia, margiue cartilaginea , ar- giite serrata. Frutices saudvicenses. 1. V. cercuitt Forster. Dnnal 1. c. p. 575. n. 76. 2. V. pcnduliflorum Gaudich. Dunal 1. c. p. 575. n. 75, 3. V, calycinuui Smith. Dunal 1. c. p. 574. n. 66. 4. T. AEeyenianum Kl. Ramis robustis, striclis ramiilisquc pubernlis; foliis magnis, oblougis, argiite serratis, obtusis, glandula obtusa terminatis, utriuque retieulato reuosis, ad nervum primarium pube tenui obductis; pedicellis puberulis, folio duplo breyioribus , laciniis calycis oLlongo -rhouibeis , apice rotundatis. {V. cernuum Walpers Acta acad. C. L. C. nat. curiosor. XIX. suppl. 1. p. 360.) Folia 2 — 4 poll. longa, 1 — 11/2 PoH» •''ita. lu montibus subalpiuis lusulae 0-Wahu (3Ieyen). 5. V. Jüacraeanum Kl. Undique puberulam. Ramis ramulisque teretibus, rugoso - cicatrisatis ; foliis parvis, obovatis, serratis, luucronatis, utriu- que retieulato -renosis; pedicellis folio sublongioribus; calycis laciuiis ovatis, valde iuaequilongis, obtusis; coroUis tubulosis, infra limbum niagis attenuatis, lirabo aperto. 60 Folia 4—6 lin. longa, 2 — 3 liu. lata. Liiiihus caljcis lineam longus. Corolla angiista , pubcscens , 4 lin. longa. In lusula Sandvicensi, Mawce (Macrae). §. VI. Cinet osandra. Ovarium 4 — 5-Iocnlare, septis spiiriis parietalibns niil- lis. Corolla campanulata , 5-partita. Antherae lineares, mu- ticae, exsertae, dein subiuobiles. Filamenta snbulata, hirta. Flores racemosi. Kacemi axillares et terminales ^ bracteati. Folia persistentia, serrato - ereuata, coriacea. Frutices mada- gascarieuses et mosambicenses. 1. T. Forbesii Hook. Ic. plant, t. 345. Walpers Repert. Bot. Sjst. II. p. 724. u. 2. In Mosambique (Forbes). 2. "V, £iuirneiise Hook. Dunal 1. c. p. 570. u. 33. 3. V. laevigatuin Boj. Dunal 1. c. p. 571. n. 39. 4. T. fasciculatum Boj. Dunal 1. c. p. 570. u. 38. 5. V. reflexuiu Kl. Ramis teretibus, sordide cinereis, mgulosis; ramnlis ru- fescentibus, subtilissime puberulis; foliis ovatis, coriaeeis, ser- rato-crenatis, siibaciitis, utrinque glabris, reticulato-venosis, sapra pallide-viridibus, subtus fuscescentibus; raceinis axilla- ribus terminaiibusfjue siinplieibus, ercctis, folio tripio longioribus; bracteis sessilibiis, ovatis, siibacutis, niargine glauduloso-ci- liatis, reflexis; calycis dentibiis acutis; corolHs 5-partitis. Folia 5 — 6 lin. longa ,2 — 3 lin. lata. In lusula Madagascar (Bojer). §. VII. Scrjtanthcmuni. Ovarium 5-loculare, septis spuriis parietalibns nullis. Corolla campanulata, crassissima, limbo 5-lobo, lobis ova- tis, erectis , margiuibus involwtis. Antherae muticae, inclusae. Filamenta brcvia, dilatata. Corymbi pcduuculati, axillares, 61 ebractcati. Friitex domiDgensis, foliis magnis, penninerviis, persisteutibus. 1. V. Iinrayi Hook. Ic. plant, t. 292, Walpers Repert. Bot. Syst. II. p. 723. n. 1. §. VIII. Neurodesia, Ovarium 5-, rarissime 7-loculare, septis spuriis parie- talibiis uullis. Corolla campanulata, limbo 5-fido. Calyx glaber, limbo ampliato, 5-deiilato. Bracteae 2, parvulae in apicc pedicelli sitae, suboppositae. Antherae muticae. Fila- mcuta liirta. Flores in apice ramuloruiu brevi racemosi, axil- lares, decaudri. Frmices austro-ameiicaui, foliis parvis, co- riaceis, persisteutibus, magis nervosis, margiue creuatis. 1. T. affine Kl. Procumbeus, ramosissimum. Ramulis adscendeutibus, pu- berulis*, siibteretibus; foliis erectis , oblougis, serrato - crenatis, acutiusculis, iuferue in petiolum atteuuatis, promiueute- nervo- sis, supra laete- viridibus, subtiis fuscescentibiis ; petiolo pii- besceute, caule adpresso j racemis brcvissimis, paucifloris ; bra- cteis miuutis, ovatis, acumiuatis; laciuiis calycis ovatis, acu- tis, corolla duplo brevioribus; corollis oyato-campaunlatis. Folia ö — 6 lin. louga, 2 lin. lata. Corolla 2 lin. longa. Baccae rubrae, globosae, 2 lin. in diametro. In Hiiasahuasi Feruviae. (Ruiz et Favon.) 2. V. Ottonis Kl.. Ramosum; ramis erectis, puberulis; foliis erectis, oblon- gis, serrato - crenatis , utrinque attenuatis, rubro-tiuctis, su- pra nitidis , snbtus prominente nervosis ; petiolis purpnreis, glabris; bracteis ovato-lanceolatis, margine sparsim glandu- losis; laciuiis caljcis ovatis , acutisj corollis ovato-campa- nulatis. 64 10. V. polystachynm Beiith. Plant. Hartw. n. 782. Wal- pers Rep. bot. syst. VI. p. 413. n. 6. 11. V. inontanam Pohl. Dunal 1. c. p. 568. n. 18. 12. T. sca1>rum Pohl. Duual 1. c. p. 568. n. 19. 13. V. villosum Smith. Dimal 1. c. p. 569. n. 26. ß. Antherae arlstatae. a. Aristae siirsum curvatae, breyissimae. 14. T. consangnineuin Kl. Fniticosiim, subglabrum; ramis teretibus, erectis, glabris, sordide fiiscis; raraulis subquadraugularibus , pubcrulisj foliis oblongis, utriuque attemiatis, glabris, remote-serratis, acutissi- mis, merabrauaceo-coriaceis semperyireutibus ; petiolis brevissi- mis, supra plauis, puberulis, subtus couyexiusculis glabris j race- mis spicaeforinibus simplicibus puberulis, bractealis, folio sub- breviorlbus in apice ramiilorum axillaribus, solitariis; bracteis coloratis, ovato - acuminatis, glabris, subcariuatis, margiue pube- rulis; üoribus tetrameris, brevi pedicellatis, glabris j calycis limbo 4-fido, lobis ovato - triaugularibus, acutis; margiue pu- berulis j corollis campanulato-urceolalis; antheris brevi biarista- tis; filameutis extus deuse pilosis. Folia 1 — IV2 poll. longa, 3 — 6 lin. lata. In moute Chiriqui Amcricae centralis (cl. de Warszewicz legit). 15. V. densiflornm Benth. Plant. Hartw. n. 1213. Wal- pers Rep. bot. syst. VI. p. 413. n. 5. In regionibus frigidis Columbiae , Sierr*- nevada (Moritz n. 1343 b.). 16. V. Corymbodendron Don. Dunal 1. c. p. 569. n. 24. b. Aristae sursum curvatae, longiores. 17. V. caracasanum H.B.K. Dunal 1. c. p. 568. u. 21. 65 Species non satis notae. 1. V. Arctostaphylos L, Dunal 1. c. p. 567. n. 10. 2. V. attenuatum Dunal 1. c. p. 571. n. 40. 3. V. bracteatniu Thuiibg. Diiual 1. c. p. 573. n. 58. 4. V. ciliatum Thimbg. Dunal 1. c. p. 373. u. 9. 5. V. crenulatain Duual 1. c. p. 570. n. 34. 6. V. cylindraceum Smith. Dunal 1. c. p. 571. n. 43. 7. V. didymanthnm Dunal 1. c. p. 575. n. 79. 8. V. discolor Mart. et Gal. Walpers Rep. bot. syst. II. p.724. n.3. 9. V. hirtam Thunbg. Dunal I. c. p. 574. n. 72. 10. T. huinifusnin Graham. Dunal 1. c. p. 576. n. 84. 11. V. javanicum Hook. Ic. pl. t, 740, Walpers Rep. bot. syst. VI. p. 413. n. 1. 12. T. lanceolatuin Dunal 1. c. p. 570. n. 32. 13. V. ledifoliam Pohl. Dunal 1. c. p. 572. n. 54. 14. V. leacostommn Lindley. Sempervirens , glabrum; ramis erectis, angulosis; foliis oblongis, fere sessilibus, cras- sis, leviter crenatis, obsolete nervosis; floribus 3 — 4 in ere- ctos breves racemos fasciculatos, axillares; bracteis pilis fim- briatis; corolla urceolato-campanulata, limbi brevi, erecto? antheris muticis. Lindley Gard. Chron. 1848. n. 7. Folia 6 — 13 lin. longa, 3 — 6 lin. lata. Bracteae paryae subulatae. In Andibns Peruviae. 15. V. longifloruin Wickström. Dunal 1. c. p.573. n.60. 16. V. inarginatum Dunal 1. c. p. 570. n. 35. 17. V. inaterense Link. Dunal 1. c. p. 567. n. 11. 18. T. meridionale Swartz. Dunal 1. c. p. 569. n. 23. 19. T. micranthain Dunal 1. c. p. 568. n. 22. 20. V. inicrophyllum Reinw. Dunal 1. c. p. 576. n. 85. 21. V. mascicola Hook. Ic. plant, t. 717. Walpers Rep, bot, syst. VL p. 413. n. 2. 2+r Bd. 18 Heft. 5 66 S2. V. obtnsnm Parsh. Dimal I. c. p. 575. u. 77. 23. T. rauiosissiinuin Diiual 1. c. p. 571. n. 42. 24. T. sumatranum W. Jack. Duual 1. c. p. 569. ii. 30. 25. V. villosain Smith. Duual 1. c. p. 569. n. 26. Species V. affine Wight V. huxifolium Salisb. V. decamerocarpon Dimal V, Donianum Wight V. dumosum Andr. F. Dunalianum Wiglit V. frondosum Willd. V, Griffithianum Wight V. hirsutum Wight F. Tiirtellum Ait. V. Leschenaultii Wight V. malaccense Wight V. neilgherrense Wight V. ohovatum Wight V. odontocerum Wight V. resinosutn Ait. V. serpeiis Wight V, serratum Wight F. venosum Wight V. verticillatum Wiglit V. Wallichiannm Wight exciadeudae. = Epigynium affine Kl. = Gai/lussacia brachycera A. Gray. = Gaj/Inssacia reshiosa A. Gray. = Epigynium Donianum Kl. = Gaj/lussacia dumosa A.. Gray. = Epigtjnium Dunalianum Kl. = Gai/lussacia frondosa A. Gr. = Epigynium Griffithianum Kl. = udgapetes hirsuta Kl. = Ga^lussacia hirfella A.Gray. =■ KpigyniumheschenauUii Kl. = Epigynium malaccense Kl. = Epigynium neilgherrense K\. = Epigtjnium ohovatum KI. = Caligula odontoccra Kl. = Gaylussacia rcsinosa A. Gray. = Pentapterygium serpens Kl. = Epigtjnium serratum Kl. = Epigtjnium venosuvi Kl. = Agapett's verticillata D.Doii. = Agapetes Wallich iana Kl. m XXVn. oxycoccas Persoon. (Syii. I. p. 419. Parsh fl. americ. sept. I. p. 256. Nutt. gen. americ. I. p. 250. Diiiial in DC. Prodr. VII. sect. post. p. 576. Vaccinii spec. L. et Auct. Vaccinii sect. 1. Oxy- coccus A. Gray. Chloris boreali americ. I, p. 62. Schollera Roth. Teut. flor. germau. I. p. 179.) Calyx ovario aduatus, limbo libero 4-partito. Corolla in alabastro conica deinde 4-partita, lobis angustis, reyolu- tis. Filamenta 8, conuiventia. Autherae tubulosae, furcatae, antice ad apicem poris obliqnis dehisceutes, Bacca 4-locu- laris, localis polyspermis. Frutices erecti aut sufFrutices prostrati, foliis deciduis aut persisteutibus. 1) Caulis erectiis, foliis deciduis, baccis insipidis. 1. O. erectus Piirsh. Dimal 1. c. p. 577. n. 3. (Vaccinimii ert/throcarpum Michx, flor. amer. bor. I. p. 227.) 2. O. palustris Persoon. Dmial 1. c. p. 577. n. 1. 3. O. luacrocarpus Persoon. Diinal 1. c. p. 577. u. 2. XXVIII. Phalerocarpus George Don. (Gen. Syst. of Gard. and Bot. III. p. 841. Duual in DC. Prodr. VII. sect. post. p. 577.) (Chai*. emend.) Calyx bibracteatns, aduatus, limbo libero qiiadripartito^ membranaceo, temii. Corolla brevi campanu- lata, 4-fida. Stamina 8, distincta. Filamenta brevia, orbi- culato-obcordata, glabra. Autherae biloculares, oblongae, dorso apiceque 4-aristatae, aristis erectis, strictis. Ovarium infernm, 4-locnlare , raultiovulatiim, disco magis pulvinato limboque calyciuo coronatiira. Stylus brevis, strictus. Stigma obtusnm. Bacca succosa, subgloboso-ovata, nivea, edulis. Semiua uumerosa, nitida, ovato-angnlata.' 5* 68 Snffrutex repens; ramis filiformibus, divaricatis, sotoso- hispidis; folüs subrotuudo -ovaliljiis, aciitis, siibtus margiiie- que sparsim setoso-hispidis; floribus parvis, brevipedicellatis^ axillaribus , solitariis. 1. Ph. serpyllifolius G. Don. Dunal 1. c. p. 577. In cupressetis humidls Americae borealis. A d d e n d a. Itlacleania colorata Ch. Lemaire. (Flore des serres IV. p. 312.) Forma est magis evoluta Macleaniae ovatae Kl. p.20., folüs majoribus, 2'*-/^ poll. longis et 1 V^ poll. latis. Flantae dubiae. CeratosteinalongifloruuiLiudl. Lemaire in Vau Hout- te flore des serres IV. p. 3466. t. 353. f. 118. Ramis TÜlosis; folüs persisteutibus, coriaceis, oblongis, sessilibus, laevibus, marglue subrevolutis, omnino iutegris, 7 lin. longis, 4 liu. latis; floribus terminalibus laxe faseieu- latis; pedicellis toraentosis, 8 lin. longis; calycis lirabo cam- pauulato, 5-fido, lobis triangulari-ovatis, acutis, ciliatis, sub- laevibus; corollis cylindricis, acute ö-deutatis, subbipollicari- bus; autlierarum tubulis longissimis poris dehiscentibus corol- lae tubo lougioribus; filamentis laevibus, connectivo fere squa- moso, grosse villoso. In Andibiis Peruviae. Xhibaudia microphylla Lindl. Gard. Chronirlc 1848. n. 10. Sempervirens; ramis glaltris, sulcatis; folüs rotundato- oblongis, obtusis aut retusis, coriaceis, aveniis, fere sessili- bus, iufra pilis paucis, parvis, sparsis; pedunrulis solitariis, axillaribus, unifloris, erectis, multo folüs lougioribus; coroUa couica , ore ö - fido , miuimo. 69 Folia 4 — 5 liii. longa, 3 — 4 liu. lata. Corolla 5 lin. louga. In Audibus Pcruviae (Lobb). Geuus e tribu exchideudum. Amechania DC. Duual 1. c. p. 578. Genus e tribu, ordine et classi exchideudum. Argopbyllum Forster. Duual 1. c. p. 578. Trib. II. Arbnteae Alphous DeCaudolle, Meissner. (Prodr. syst, nat, pars VII. Sectio post. p. 580.) Calyx hypogynus, 5-fidus aut 5-partitns, persistens. Corolla calyci iuserta, decidua, gamopetala, urceolata, limbo 5-fido. Stamiua coroUae laciuiis uumero dupla, hypogyua, infra discum affixa, libera, iuter se aequalia; iilaineuta ple- rumqne basi dilatata, glabra aut pilosa, sursum attenuata ; antherae laterales, biloculares, utplurimum primum retroÜexae, denium introflexae, subiude erectae, antice ad apicem biporo- sae, aristatae, aut rarissime muticae, aristis dorsalibus 2, reflexis aut apicalibus 4, erectis. Ovarium superuin, 5 — lO-locnlare, loculis uui niultioynlatis, disco iusidens car- uoso, subdecemaugulari. Fructus globosus, drupaceus aut baccatus , laevis aut granulato-papillosus, 5 — 10-locularis, mono polyspcrmus. Semina pendula^ oboTato - oblonga. Tc- sta simplex, membranacea, nucleo arcte appressa. Albumen carnosum, aequabile. Embryo respectu hili erectus, centra- lis; radicula cyliudrica, sublonga. Arbusculae, frutices aut fruticuli raniosi, erecti aut pro- cumbentes; foliis persisteutibus, rarissime deeiduis; floribus racemosis, panirulatis, spicatis aut solitariis, axillaribus aut tenniiialibus; fructibus baccalis aut drnpaceis, globosis, lae- yibus aut gianulato- papillosis, rubris, uigris aut albidis. A. Antlierae ovatae, a latere compressae, etuhulosa e , apice dorsoqne deflcjco-hiari- statae. I. Arbuttis Tournef, (lust. p. 598. t. 368. Gärtuer de i'nict. 1. p. 284. t. 59. Huinb. Boupl. Kth. noy. geu. et spec. 111. p. 279. George Dou gen. syst, of gard. and bot. III. p. 834. DC. Prodr. YII. sect, post. p. 581. TJnedo Hoffmannscgg et Link flor. porl.I. p. 415. ^rbuti species Liune.) Caljx 5-partitHS. Corollae tubus globosus aut oratus, apice cousirictus, limbo 5-lobo, lol)is obtusis, reflexis. Sta- miua 10, iuclusa; authcris compressis, primuni retroflexis, demum iutroflexis, antice ad apicem oblique biporosis, bi- aristatis , aristis dorso iiifraapicalibus, deliexis; filaineutis basi dilatatis, sursum attenuatis, iiifernc barbatis. Ovariuin disco hypogyno, dccagono imposituin, liberum, globosum, gra- imlato-papillosum, 5-loculare, loculis pluriovulatis. Bacea globosa, granulöse- papulosa, 5-lorularis, locuIls polyspermis. Arbusculae aut frutices geroutogci et mexiraui; foliis al- teruis, coriaceis, persisteutibus, petiolaliSj oblougis, iuteger- riniis aut scrrato-dentatis; racemis tormiualibüs, saepius pa- niculatis, bracteatis; floribus deciduis, albis aut carucis , sacpe nioustrosis. a. Gorontogeae. i. A. Uncflo L. DC. Trodr. 1. c. p. 581. n. i. 2. A. hybrida Ker. DC. Prodr. 1. c. p. 581. u. 2. 3. A. jserrnlifolia Lodd. DC. Prodr. 1. c. p. 581. n.3. 4. A. andraclinoidcs Link. DC. Prodr. 1. c. p. 581. u.4. 71 5. A. Andrachne L. DC. Piodr. l. c. p. 582. n. 7. 6. A. integrifolia Lain. Arborea; cortice laevi, fiisco; ramis ramiilisque tereti- biis, glabris; foliis obovatls, integerrimis , brevi- obtuseqne acutis, in pelioliim ]oiigiini atteuuatis, siipra satiirate - viridi- biis, glabris, siibuilidis, siibtus opacis, fnscesceutibiis, margine Icuuibiis, subrecurvis} paniciila teimiiiali, foliosa, glanduloso- piibcriila; baciis grainilato- vorrncosis. A. integrifolia Lam. Eucyclop. 1. p. 227. DC. Prodr. I. c. p. 582. u. 8. partim. Andrachne Theophrasti Clus. hist. p. 48. Folia 21/2 — 3 poll. longa, 1 1/2 — 2 poll. lata. Petioli pollicem lougi. Baccae iu sicco subuigrae, 3 liu. in dia- luetro. (Vidi spec. iu Herb. Guudelsheimeri.) 7. A. Sieberi Kl. Arborea; cortice laevi; ramis ramulisque teretibus, gla- bris; foliis longe petiolatis, glabris, ovatis, bevissime acutis, basi cordatis, supra laete viridibus, siibnitidis, subtus glau- cis, luargiue planis, integerrimis; pauicula terminali, divari- cata, dense piloso-glandulosa, iuferne sparsim foliosa; calj- cibus pubesceutibus. A. integrifolia Sieber flor. cret. exs. DC. Prodr. 1. c. p. 582. n. 8. partim. Folia 2Va — 3Va poU. longa, IV2 — ^V* poH. [lata. Bracteae brerissimae, cucuUatae, obtusae, pubescentes. Iu insula Greta (Sieber). 8. A. canariensis Veill. DC. Prodr. 1. c. p. 581. n. 5. 9. A. longifolia Lois. DC. Prodr. 1. c. p. 581. n. 6. h. Americanae. 10. A. procera Donglas. DC. Prodr. 1. c. p. 582. n. 9. 72 11. A. Jüenziesii Pursh flor. bor. am. I. p.282. {AJauri- folia Liudl. Bot. Reg. uew ser. t. 67.) 12. A. siiimilosa Marteus et Galeotti Emim. pl. mex. (Extr. des Bullet, de l'acad. de Brux. IX. n. 67.) Walpcrs Repert. bot. syst. II. p. 725. n. 2. lu Mexico. 13. A. glandulosa Mart, et Gal. 1. c, Walpers 1, c. p. 725. u. 3. {A. villosa Herb. Willd. n. 8305. A. densißora Bentb. PI. Hartw. n. 90.) In Mexico. 14. A. ovata Mart. et Gal. I. c. Walpers Repert. 1. c. p. 725. n. 4. lu Mexico. 15. A. florlbunda Mart. et Gal. 1. c. Walpers Repert. 1. c. p. 725. n. 5. lu Mexico. 16. A. laurlna Mart. et Gal. I. c. Walpers Repert. I.e. p. 725. u. 7. In Mexico. 17. A. paiiicalata Mart. et Gal. 1. c. Walpers Repert. 1. c. p. 725. u. 8. In Mexico. 18. A. petlolaris H. B.Kth. DC. Prodr. I. c. p.582. u. 11. 19. A.densiflora H. B.Kth. DC. Prodr. 1. c. p.582. n.l2. 20. A. uioUis H. B.Kth. DC. Prodr. I. c. p. 582. n. 13. 21. A. xalapensis H.B.Kth. DC. Prodr. J. c. p.583. n.l4. {A. macrophj/lia Mart. et Gal. I, c. Walpers Repert. 1. c. p. 725. n. 6.) 22. A. varians Benth. PI. Hartw. [n. 542. Walpers Re- pert. 1. c. VI. p. 446. u. 1. In Mexico. 73 23. A. pruiiifolia Kl. Siibarborea; ramis tercfibus, dilntc fuscis, glabris; ra- miilis Tiridibns , evanesconte piibescentibiis, siiltangnlatis; fo- liis oblongis, aciitis, maigine scrratis, basi abrupte obtiisis, in pctioliiiii loiignm snbatteuiiatis, siipra laete viridibus, gla- bris, subtiis pallidioribiis, praesertim in nervo primario pilo- sinsciilis; petiolis pnberiilis; raocmo tenninali aphyllo, bra- rteato; bracteis brevibiis^ latis, convexiiisciilis, obtnsis, pu- bcsceutibiis; baccis papilloso-granulatis, rubris. Folia 2 — 2V2 poll. longa, 1 — 1 Va poM- J^ta. Petioli pollirem longi. Baccac pollicem dimidiam in diainetro. In Mexico prope Real dcl monte (C. Ehrenberg) Ma- dron 0 iucl. Species minus notae. Arhutusi ferruginea Liune fil. DC. Prodr. 1. c. p. 583. n. 15. Arhutus ? Janceolata Lam. DC. Prodr. 1. c. p. 583. n. 18. Species excludendae. Arhutus furens Hook., DC. 1. c. ^ Pernettyae species. A. punctata Hook., DC. 1. c. = Pernettyae species. A. rubescens Bertol. = Comarostaphi/lis ru- bescens Kl. II. Coiuarostaphylis Zuccarini. (Plantarum novariim rel minus cognitarum fasc. II. in den Abhandlungen der mathematisch - physikalischen Klasse der königl. baierischen Akademie der Wissenschaften zu München. 1831 — 1836. y. II. p. 331. Endlicher gen. plant, n. 4328. Lindley Bot. Reg. new ser. t. 30.) Calyx hypogynus 5-partitus, persistens. Corolla calyci inserta, urceolata, 5-loba. Stamina 10, calycis basi affixa, 74 lihera; filamcntis basi dllatalis, snrsiiin attciuiatis, glabris aut bai'batis; antberis ovalibiis, coinpressis, priiiium retro-, dcmiiin introflexis. Ovarium disco bypogyjio docemanj^iilari iniposi- tum, libcniiu, globosum, graiiiilato- papillosiim, ö-locnlaie, ovulo solitario in qiiovis lociilo. Stylus cylindricus; stigniale tnmcato, 5-doiitato. Dnipa globosa, cainosa, exlus graiiu- lato- papulosa, moiiopyrcna. Pyreiuim parvmii, globosiiin, osseuin, ö-loculare, peuta- vel abortu 1 — 4-spcrinum. Sc- miua solitaria, pendula, obovato-oblouga. Ärbiisculac aiit frutices hahiUi uärbuti , in Mexico et Gua- timala sponte nascentcs; foliis persistciitibus oblougis, inlc- gerriinis aiit dentato-seriatisj coriaceis; lloribus raccinosis aiit paniciilatisj terminalibus^ bracteatis. 1. Folia dentato-serrata. a. Undique glabra. 1. C. arguta Zucc. (1. c. p. 332. n. 11.). Foliis coriaceis, oblongo -lanceolatis, iitrinqiie alfennatis, aciitis, argnle et inaeqnaliler cartilagiueo deiitato-serratis, dentibus niucrönatis, snpra laete-viridibns, subiiitidis, subtus glaucescentibus petiolisque glabrisj racemis panicnlatis, ter- niiiialibus, inf'orne foliosisj superne bracteatis pcdicellisqiie piibcrulo - siibglandulosis. ^rctoslaphijlos argvta DC. Prodr. 1. c. p. 585. n. 7. A. discolor Hookcr, DC. Prodr. I. c. p. 585. u. 10. A. ni- tida Beiitbaiii, A\ alpers Rcpert. I. c. II. p. 726. n. 3. Bot. Reg. iicw scr. t. 32. Bot. Mag. t. 3904. A. spinulosa Marl, et Gal. Walpcrs Repcrt. II. p. 726. n, 1. In Mexico. b. Siibliis piibcrula. 2. €. aiigiistifolia Kl. Fruticosa, ramosissinia ; ramis rugosis, sordidc i'uscis, subdicliotomis ramulisqiic tcrelibus, 15 piiljeniHs, foliis obloiigis, angustis, utriiiqne rttlcmiatis , mar- giiie rcciirvis, romote serriilato-subacnleatis, apicc mucrona- tis , brevi-pctiolatis, siipia giabiis, laetc-viiidibiis, suljtiis glaneis, evanesceutc puljcnilis, nervo primario infesceij(e, iiiagis prominente; racemis terminalibiis , glandiiloso-pilosis, siinplitibiis, brarteatis; bracleis lanceolatis, aciitis, pnbenilis, pediecllo triplo brcvioribiis; tlrnpis globosis, grannlato- verru- cosis, parvis. Folia 1 1/4 — 2 polJ. longa , 2 — 5 ]in. lata. Raceiui sesquipolHcares, recti. Dnipa in sicco nigra, magnitudiue graui Piperis nigri, lu Mexico (C. Ehrenberg), 3. €. longifolia Kl. [Arctüsfaphj/Ios longifolia Bentham, Walpers Repert. II. p. 726. u. 4.) In Mexico (Hartweg). 4. C. altcnuafa Kl. Fruticosa, inferue nuda, apice paniculis ramisquc folii- fpris comosa; ramis teretibus, ferrngineo-fuscis; ramnlis sub- angiilatis, villoso-glandulosis; foliis augiiste oblongis, dense et inaeqiialiter dentato-serratis, in petiolum atlenuatis , apice siibrotundato-imicrouatis, supra pallide-viridibus, evanescente pilosis, siibtns rilloso -pnbcscentibiis; petiolis brevibus, tü- loso- glaudiilosis; pauiculis termiualibus folio brerioribus, rn- fesceutibiis, villoso -glaudiilosis, bractealis, dense ramosis, divaricatisj bracleis ovatis, acuininatis; pubescenti-glandiilo- sis, carinatis, pedicello triplo brevioribus; driipis parvis, pa- pilloso - grannlatis , brevi - acutis. Folia 31/2 — 4 poll. longa, 6 — 8 lin. lata. Tetioli 4 — 6 Uli. longa. Driipac 1 1/2 J'"« i^ diametro. In Mexico (C. Ehrenberg). 76 2. Folia fntegerrima, sublus pvherula aut tomentosa. 5. C. latifolia Kl. {Arctostaphytos latifolia Mart. et Gal. Walpcrs Re- pert. II. p. 726. n. 2.) lu Mexico. 6. C glauccscens Zucc. {Arclostaphj/los glaucescens H. B. Klh. DC. Prodr. 1. c. p. 584. n. 5.) lu Mexico. 7. €. inucronifera Kl. (Arctostaphj/los inucronifera DC. Prodr, 1. c. p. 585, n. 9.) 8. C luucronata Kl. Frnticosa, ramosissiraa ; rarais teretibiis, rufesceuti- fuscis, epidi'rmide destitutis; ramulis subangulatis, iucaiio- tomentosis; foliis oblougis, petiolalis, margiue subuudiilatis, versus apicem plus ininusve miuutissiinc sernilatis, apice snb- rotiiudatis; mucrouatis, iuferiie iu petiolum attenuatis, sapra eranesceiite puberiilis, deiude saturate viridibus, subnitidis, siibtus petiolisqne iucauo-toineutosis; racemis ramosis, brevi- bracteatis, pubcsceiiti -tomeutosis, folio vix lougioribus; co- rollis parris, sparsim pilosis ; drupis globosis, g^rauiilato- papillosis, in sicco laete-rufescentibiis. Var. a. brevi folia Kl. Foliis ovalibiis latioribiis brevio- ribusqiic basi obtusiusculis. Folia 1 */2 — 2 poll. louga , 7 — 9 liu. lata. Drupae liueam iu diamctro. Yar. ß. angustata Kl. Foliis aiigiistioribiis loiigioribus- qae basi acutis. Folia 2»/« — 3 poll. louga, 4—7 liu. lata, Iu Mexico (C. Ehreuberg). 77 9. C. polifolia Ziicc. {Arctostaphylos polifolia H. B. Kth. DC. Prodr. 1. c. p. 585. n. 6.) Raninli, petioli foliaqne suhter evanescente fernigineo- piibcriili. Folia oblonga, prlrauin ntrinque acuta, margine re- voliita, (leiude glabra, apice rotiiudata, brevissirae apiculata, margine plaua. In Mexico. 10. C. rubescens Kl. {Arbutus rubescens Bertol. fl. giiatiin. p. 20 t. 7. Wal- pers Repert. 1. c. II. p. 725. D.I.) In Giiatimala. 11. C. arbutoides Liiidl. Erecla; raraulis foliis siibter paiiiciilisquc tomeiitosis; fo- liis obloiigis, iiitegerrimis, ntrinque attennatis, mucronnlatis, margine snbrecnrvis, snpra satnrate-riridibns, snbtns ferrn- gineis; bractcis acnniinatis, pedicello brevioribns; racemis in parte iuferiori foliiferis. (]. arbutoides Lindl. Bot. Reg. new ser. t. 30. In Gnatiinaia (Hartvveg, de Warszewicz). 12. C. oaxacana Kl. {Arctostaphylos oaxacana DC. Prodr. 1. c. p. 585. u. 8.) In Cnesta bianca , Mexico (C. Ehreuberg). 13. C Uartwcgiana Kl. Fruticosa, subflexnosa; ramis teretibus, siibdii-hotoiuis, rngoso-riraosis, foliis delapsis, fuscesceutibns; rainiilis, pe- tiolis racemiqnc rhachibus fuscesceuti - pubesccnlibns , pilis giaudnliferis inlerspersis ; foliis oblougo -linearibns, unicro- iiatis, iutegerriinis, laete viridibns, margine revointis, supra evanescente pnbernlis, subtns, praesertim in uervis, pubernlis, miuutissime flavido-glaudiilosis, in petiolum perbrevera atte- nnatis; racemis termiualibus, simplicibns bipollicaribus; bractcis 78 inferioribus pedicellos aequautibiis, supcrioribiis gradatim bre- vloribiis; corollis versus apicem sparsim Jiirlis. {Arctostaphjlos oajcacana Bcnth. pl. Hartw. n. 343., iiec DC.) Folia 6 — 12 liii. longa, 1 — 1 Va I»"- l''Vta. A Comarostaphyli oajcacana difFert: caiile graciliori, flexiioso; folils brevioribiis et aiigustioribiis, piibesceiitiae co- lore ; bractcis miuoribns et corollis iufra limbiim sparsim hirtis. In Mexico (Hartweg). III. Arctostaphylos Adansou. (Fam. II. p. 165. Meissner plant. Tasciil. gon. p. 247. Endl. gen. plant, n. 4327. Jos. Koch in Röliling's Deiitsclil. Flora III. p. 99. Maimnia Neck. Element. I. n.363.) Calyx hypogynns, 5-partitns, persistens. Corolla c.alyci inscrta, ovato-nrceolata, 5-loba. Stainiiia 10, imae corol- lae iiiserta, libera; filamcutis basi dilatatis, sursnni attenna- tis, iüferne pilosis; antlieris ovalibiis, a latere compressis, priiniiiu retro-, demnni introflexis. Ovarinm ovatnm, laeve, absqiie dissepimentis. Stylus pcntagono-cylindricns, sursnm incrassatus, inclusus. Stigma obtusum. Drupa snccosa, globosa, pentapyrena, pyrenis discretis, monospermis. Frutices procumbentes; foliis parvis, decidnis ant pcrsi- stentibus; raccmis brevissimis, terrainalibns, bracteatis. 1. A. alpina Spreng. Syst. veg. II. p. 287. (Arbitlus alpina L. Spec. pl. I. p. 566.) In apricis alpinis Eiiropac et Asiae borealis. 2. A. officinalis Wimraer et Grab. flor. siles. I. p. 391. (A. uva ursi Spreng. 1. c. ^rbutus uva ursi Linne 1. c.) hl montanis et rnpestribus Enropac borealis et raediae, Asiae et Amcricae bor. 79 Species excliisae. A. cordifoh'a hinil, y DC. =: Daphnidostajihj/lis cordi- folla Kl. A. discolor Hooker, DC. z=iComarostaphijlis argutaZucc. A. glauca Liudl., DC. = Daphn/dostaphj/h'sglaucuKl. A, glaucescens H. B. Ktli. = Comarostaphijlis glaucescens Ziicc. A. Hookeri G. Don, DC. = Daphni'dostaphj/lis HooJceri Kl. A* latifolia Mart. et Gal. = Comarostuphj/lis latifolia Kl. A. longifolia Bentli. = - - longifolia Kl, A. mucronifera DC. = - - mucronifera Kl. A. nitida Beuth. = - - argtita Ziicc. A. oaaracana DC. = - - oajracana Kl. A. oajcacana Benth. = - - Hartivegiana Kl. A. polifolia H. B.Ktli. = - - polifolia Ziirc. A, pungens H. B. Kth. =iDaphnidostaphi/lis pvngens Kl. A. spinosa Mart. et Gal. =s Comat'ostaphj/lis aigulaZwvc. A. tomentosa Doiigl., h'imW. := Daphuidoslaphylis tometi- tusa Kl. IV. Daphiiidostaphylis ^) Kl. {Arctoslaphyli species Aiict.) Calyx parvus , hypogyuus , 5 - partitus , persisteus , folio- lis obtusis, iuaequalibus. Corolla calyci iuserta, ovato-iir- leolata, 5-loba. Stamina 10, iraae corollae iuserta, libera; ülameiitis basi dilatatis, barbatis, siirsum atteiniatis ; aiitheris ovalibus a latere compressis, primnin retro-, denium intro- ilexis. Ovarinra disco hypogyuo deccmangiilari impositiim. *) Xoraeii e vocilnis ^(«pveg et CTccffvUg compositum. 80 oTatum, 6 — lO-loculare, lociills imioviilatis, ovulis pendulis. Stylus strictiis , cylindricus , sursiim iurrassatiis. Stigma ob- tiisuin. Bacca globosa, caruosa, brevis, glabra, 6 — 7 — 10-locularis, 3 — 8-sperma. Semiiia solitaria, pendula, ob- louga. Frutices mexicaui, boreali - americaui et californici; folüs alteriiis; racemis terminalibus , breyibus; pedicellis ad basin bracteatis. 1. ». Hookeri Kl. {Arhutus pungens Hook. etW. -Arnott. Arctostaphif- los Hookeri G. Don. DC. Prodr. 1. c. p. 584. n. 3.) In California. 2. S. pangens Kl. {Arctostaphylos pungens H. B. Kth. DC. Prodr. 1, c. p. 584. n. 4.) In Mexico. 3. ». cordifolia Kl. {Arctostaphylos cordifolia Lindl. DC. Prodr, 1. c. p. 586. n. 12.) In ora occid. Americae borealis. 4. D. glauca Kl. {Arctostaphylos glauca Lindl. DC. Prodr. 1. c. p. 586. u. 13.) In California. 5. B. Fendleriana Kl. Caule erecto, ramoso, viscidnio; raniiilis brcvibiis, erecto- patontibiis, gliitinoso- puberulis; folüs angiiste obovatis, par- vis, jilaiico-viridibiis, iiudir|iie, praesertiin versus basin, ob- solete pulierulis, in petiolum attenuatis, apice rotundatis ; ra- cemis tcrminalibus, pondiilis, folio multo-brcvioribus, pauri- lloris, bracteatis ; calycibus albis, glabris, coroUa triplo brevioribus, Inciuiis lalis, concavis, obtusis; corollis ovatis, m glabris; filamentis extiis pnbescentibus; autheris fusco-viola- ceis; aristis albis. Rarauli 2 — 3 poll. longi. Folia 8 — 10 lin. longa, ad basiu liueara, versus apicem 2Y>2 — 4 liu. lata. Racemi 4 — 6-flori, semipollicem longi. Bracteae lineares, foliaceae, convexae , obtusae, viscido -pnbescentes, patentes, pedicello longiores. Pedicelli brevissimi , ad basin bibracteati. lu Novo - Mexico. (A. Fendler n. 546.) 6. I>. pumila Kl. Hnmilis, erecta, glauca, pubescens; foliis obovatis, obtusis, integerrimis, in. petiolum altenuatis, snpra hicidis; floribus tcrminalibus brevi racemosis; pedicellis ad basin bracteolis 2, obtusis instructis; corolla intus pilosa ; aristis gracilibus, lougis, hirtis ; filamentis basi sparsini pilo- sis, anthera duplo longioribus; caljcis laciuiis ciliatis. ^rctostaphj/los pumila Nuttall in Trans, of the americ. phil. Soc. VIII. p. 266. Frutcx ramosi,ssimus , 6-polliearis. Caiilis teres, fusco- castaueus, glaber. Rami ramuliqne pubescentes. Folia ju- niora subtus pubescentia, deiude glabra. Petioli pubescentes. Flores albi, globoso -racemosi. Corolla ovata, limbo 6-den- tato, reflexo. Bracteae lineares, reflexae. lu Nova California prope Monterey.^ Floret m. Martio. (Nuttall.) 7. D. acuta Kl. Humilis, erecta, glauca, pubescens; fo- liis lanceolato- obovatis, brevissime acutis, in petiolum atte- nuatis, deinde glabris; floribus tcrminalibus, brevi racemosis; pedicellis ad basin bracteolis 2 minutis instrnctis; corolla in- tus pilosa; aristis graciiihus, longis, hirtis; filamentis glabris. Arctostaphylos acuta Nuttall 1. c. p. 267. A priori differt: foliis latioribus ; floribus minoribus, ru- bre - striatis ; filamentis glabris. Crescit cum praeccdente. (Nuttall.) 24r Bd. 18 Heft. 6 B. Amtherae hil»hmej •bi^mgae, dmrf apice- que A-mrtit»tmti arittif erecti$, »trieti» mmt rmrittime umili*. (T«ja^ FrtTt. tvU p. 4S4. u 7. I>*« gcanal sjst. »f S»^ aUULllL f.SPj6. EUikhffr, yinsrntty BC. Fnir. l c f. 586. uirkmti «f>e«. WiDi, Andr^medae gpeeic« LajB.) Calrx \^fitrjwmy 9'fagüuny finiHfi Cisdto gi*- Wfl»- aal «rrato-nTC^lata, CmW rerttiato^ ö-Uh*. Sta- ■iaa 10, ladMai, Uherz', OamtmlM tmfrz kua nKsassatäs, ismM aitesKdis, i^aW« aaft pflMts; juäkum •Umfb, re- cti», aaiiee ai afir«» apertit; WvUs d^nw ia amtac 2, efcctat, stfktas excvrrealikas aat rariMne »atiri«, Oranaa fcprt«i-gUfc<— > d-lMsJare, UniKt anltiafalalif, 4uc* ijjf«iS;TM*, ifcraj^liafclim, ramtm« 5-UW timhmm, Str- ia» W«rif, rrfiMbieas. St%aa e««Texaai, ■atfunat^ft.i- taa. Baeca exsacca, calyc« nt^alta, d-l«calam; lacaii* p«ijifrnaHi. H«wBa auaala , »fcUaga. Fralaerii aMttafi-aaieneaai, nai^twuriaii , ^iai>n aat pl<^- rv»^pe ia faanfia aeton , e/««ii aat praeaaWate« ; faüis par- VM, affrwxnaafM, fHiitHalifcaj, alteraü, «rato-AJkJMg;!«, •crrala-^ntal«, laraa iaUfernai»; iarÜNW axillariliaf, «•- filaria, aat.irtftai; ftSettlin ymutU^tü^. A GamUhieriiu %»-.- clMK fl«rtt«'t*»m» lijp^irjaas tO-f^udmU- i, A. rraiiU H<.*k. I>a Pr*4/. i. e. p. 586. a. 2. «. «itaMrr; Mäa ieasia» uaÜrneat*«, »btaiU. Ha«k^ Icaa#« plaal. t. 9. IliMaJ»ri»a et Jae^iaiaat t. 22. S, T, (JauiraaMtfa hmmilU ßaaU et Salaaier M«!i.y 4 k 83 la Pakigonia, Terra del Fuego. ß. cmpetrifoliai foliis laxe imbricaiis, aa^ptöU«rikttS, subacuiis obtusisre. Gaudich. DC. Prodr. 1. c. p. ^86. n. 1. lu Insulis Falkl.uidicis. 2. P. leucorarpa DC. Prodr. 1. r. p. 686, a. 3. c«u rar. 0. et ß, CJ. Gar äora rkiJeaa iV. p. S63. b. 2. U Chile. 3. P. mirrophrlla Gaudirli. G. Don. DC. Pr«dr. l. r, p. 587. n. ö. (oxcl. svn. Pcr««f/ya« myrsimitis G. DoB.^i lu Aroerica ausir.iliari. 4. F. Poeppisii Kl. {^Gamllhtcna Pi^ppigii DC. Prodr. 1. c. p. 593. n. 13.) Id Chile. (PooppiÄ. Bridsres.) 5. P. pil<»$a G. Don. DC. Prodr. I. c, p.587. u./. lu Mexico. 6. P. phillyreaofolia DC. Prodr. i. c. p. 587. n. 8. In Poruvia. 7. P.puartata Kl. (Arbmtwsl pmMCtata Hook. DC. Prodr. 1. c, p. 583. n. 17.) Ib Chile ad CoucepiioueBi urbera. 8. P. fkreas Kl. (^4rbmtms1 fmrtms Hook. DC. Prodr. 1. r. p.583. n. 16.^ In Chile prope Concepiionis urbem. 9. P. purpurea D. Don. DC.. ProUr. 1. c. p.587. u.9. lu Peruviae raontibus (Ruii). 10. P. Ponllandll DC. Prodr. l. c. p.587. n. 11. In ln>li>i.u 11. P. an«ustirolin l.indl. Erecia, ramosa: ramulis minntissimo pnbcnilis, au&nla» tis; foliis lineari-lauceolatis, mucron.uo-acnmiuatis, remoie- serrads, glabns, l-arrvüs; pedicellis .>ixillarihu$, soliuriis 84 »nifloris, folio diinidlo brevioribus, glabrinseulis , uiidls , basi ima tautiiin bracteolatis. P. angustifolia Liiidl. Bot. Reg, uew. sev. t. 63. Hook. Bot. Mag. t. 3889. Frnticulus sempervireiis, rigidns, erectus, raraosus, gla- ber. Folia quam iu P. yhillyreaefolia duplo iniiiora et mi- nus rigida. Flores adhuc minores et pedicelli e bracteolis quibusdam erumpeutes nee per dimidiam longitudinem et ultra squamulis imbricati. In Chile, prope Valdiviam (Cumiiig). 12. P. angustata Benth. PI. Hartw. n. 1202. Walpers Rep, bot. syst. VI. p. 416. u. 1. In Columbia. 13. P. parvifolia Benth. PI. Hartw. n. 1203. Walpers Rep. bot. syst. VI. p. 416. n. 2. In Columbia. 14. P.2 elliptica DC. Prodr. 1. c. p. 587. n. 12. In Pernvia (Dombey). 15. P. rigida DC. Prodr. 1. c. p. 587. n. 13. Iu Insula Juan Fernandez. 16. P. Iinxifolia Mart. et Gal. Euumeratio pl. phaner. mexican. Walpers Repert. bot. syst. II. p. 726. n. 1. In Mexico. 17. C. ciliarls D. Don. DC. Prodr. 1. c. p. 587. u. 10. Gaulthieria ciliata Cham, et Schldl. DC. Prodr. 1. c. p. 594. n. 15. In Mexico. (Schiede , C. Ehrenberg.) 18. P. Halliana Kl. Fruticulosa, humilis, ramosissima; ramulis riigulosis, gla- bris, sparsim selosis; foliis parvis, oblongis, coriaceis, cre- nulato-serratis, utrinque obtusiusculis petiolisque glabris; pe- dicellis remote glanduloso-hispidis, folio duplo brevioribus, 85 iufra medium Lractea minima siiifaltis; corgllis ovatis, glabris; ]aciiiiis caljciiiis glahris, ovato-laiiceolatis, aciitis, margine puherulo-ciliatis; aullieiis lirevissime 4-aristatis ; baccis ru- giilosis. Folia Dumeiosissima, 4 Ifu. longa, l'/a — ^Vs ''"• ^^^^^ supra laete viridia, subtiis fiiscesoentia, roticiiJato- nervosa. In montc Pichincha (Franiis Hall). 19. P. coriacea Kl. Friiticosa, robnsta, divaricato-ramosa; ramulis angulari- biis, fiisco-oastaneis, sparsim setulosis; foliis oratis, crenato- serratis, crassis, laete viridibus, obtnsiuscnlis, erectis, sub- tus convexis, opacis , snpra excavatis, uitidis, breyi petiola- tis ; floribns in apice ranuilorura densis, nutantibus; pedicel- Jis glandiiloso-hispidis , folio snbbrevioribns, infra medium bracteatis; corollis OAato -nrceolatis, extiis intusque glabris; calrris laciniis ovato-oblongis, margine sparsim glandnlosis. Folia crasso -coriacea , 6 — 8 lin. longa, 3 — 4 lin. lata. Corollae 2 lin. longae. In America centrali, Costarica, (de Warszewiez.) 20. P. inucronata Gandich. DC. Prodr. 1. c. p.587. n.6. Cap Hörn, ad fretnm Magellaniciim usque ad Valdiviam. (Pbilippi.) 21. P. setigera Kl. Fruticosa, nana; ramis teretibus, divaricatis, glabris, ni- tidis, pallide fiiscis; ramniis dense setosis; foliis pvatis, oh- tnsinscnlis, patentissimis, subinde reflexis,- coriaceis, siipra atro-riridibns, uitidis, snbtns fuscescentibus petiolisqiie gla- bris, margine deutato-serratis, denticulis plus minusve api- cnlatis; lloribus cernuis; pcdicellis hispidis, folio brevioribns, infra medium bracteolatis; caljcis laciniis orato-acuminatis, margine minntissime ciliatis ; corollis angustis , glabris. Rami ramulique squarrosi, Folia 4 — 6 lin. longa ^ 1 1/2 — 3 lin. lata. In moutibus altissimis Costaricae Am. ccntr. (de Warsze- wiez.) 86 §§. (Perandra J..Hook.) Discns hypogyuns 5-lobas. An- therae muticae. 1. P. tasmanica Hook. fil. Loud. Jonrn. of Bot. VI. p. 268. Walpers Anuales bot. syst. I. p. 478. n. 1. lu Tasmauia. Species exclusae. Perncttj/a myrsinites G.Don. = Lebetanthus americanus Enal. - sei'pißllifoUaDQ, =■ Gaulthieria microphylla J. Hook. C, u4ntherae muticae y loculis apice solutisj acuminatiSi poro apicali antic eque dehiscen- t i b u s. VI. £ncyanthas Lour. Spreng. DC. Prodr. 1. c, p. 372. n. LI. Frutices chiueuses. 1. E, quinguefloriijs Lour. DC. Prodr. 1. c. p. 732, n. 1. 2. E. reticulatas Liudl. Maund the Botauist. t. 1. DC. Prodr. 1. c. p. 733. u. 2. 3. E. Mfloras Lour. DC. Prodr. 1. c. p. 733. n. 3. Addenda ad tribum II. Arbutearum. Ad calcem characteris tribus Arbutearum inseratur p. 70. A. Antherae ovatae ^ apice dorsoque dejlejco-biaristätae. Bacca oaruosa, globosa, plus rainusve gra- nulato-tuberculosa, 5-locularis, loculis po- lyspermis ..... Arbutus Tournef. Drupa plusiniuusre carnosa, globosa, gra- nulato-tuberculosa, rarissime laeris, mo- nopyreila. Pyrenum parvum, globosum, os- seuiu, ö-loculare, 5- vel abortu i — 4- spermum ..... Comarostaphylis Zucc. Drupa succosa, globosa, laevis, pentapyre- na; pyrenis discretis, raonospermis uirctostaphylos Adaus. Di'iipa exsucca, globosa, flarida, snbfarina- cea, laevis, pentapyrena, pyrenis 5 vel abortji 3, discretis, bi trilocularihus, loculis labyriuthifonuibus, niouospermis Xcrobotrt/s Nuttall. 87 Bacca subexsiicca, globosa, laevis, glabra, 6 — 7 — 10- lociilaris, 8-, vel abortu 1 — 4-sperina . . . . . Daphnidoslaphy- lis Kl. B. Antherae ob/ongae, dorso api'ceque ^-aristalae , ari- slis adscc/idcntibus. Bacca globosa, laevis, ö-lociilaris; lociilis polysperuiis ..... Perncttija Gaudieb. C. Antherae mnticae, Corollae 5-fidae laciniis basi fovea iiectari- fera instnictis .... Encijanthus Laiir, Ad calceiii geiieris Comarostai)IiyIis adde in pag. 78. 14. C. bieolor Kl. Fiiiticosa, ramosa ; cortice fiisco- castaneo , glabro; foliis ellipticis, aciitis, iiitegerrimis , supra viridibiis, nitidis, subtus tomentosis; racemis terniiualil>ns, ere- ctis ; pedicellis, bracleis calycibusqne villosis; corollis cylin- drico- ovatis, rubris, intus glabris; drupis glabiis, laevibns, llavidis, siibiiitidis, exsiiccis, globosis, abortii moiiospennis; seminibiis oblougis, conipressis. X^lococcus bieolor Nuttall Transactious of tlie auierican pliilosopbical Sotietj Ylll. p. 258. Frutex 3 — 4-pe(laiis. Folia forma et magnitudine folio- rum Rhododendri punctati, 2 poll. longa, 9 lin. lata. Dru- pae magnitudine graui Piperis nigri. Putameu 5-loculare, quorum unum tantum fertile, monospermum. In Nova California, prope Monterey. (Nuttall.) Ad calcem geueris Arctostaplijios adde in pag. 79. Xerobotrys Nuttall. Descriptions and Notices of new or rare plants in the natural Orders Lobeliaceae, Cavipanulaceue , Vaccinieae and Ericaceae , coUectod lu a Jonrjiej over the Contincut of North America and during a Visit to the Sandwich Islands and Upper Colifornia, in Trausactions of the american phi- losophical Society VIII. p. 267. Calyx hypogyuus, 5-partitus, persistens. Corolla calyci inserta, ovato-nrceolata, 4 — 5-dentafa. Stamiua 8 — lO, imae corollae inserta, libera; filamentis basi dilatatis, sur- sum attenuatis, inferne pubesccntibus; anlheris ovalibus a la- 88 tcre eompressis, primum retro- demiim introflexis. Ovariiim tlisco hypogyiio, crasso, integerrirao impositiim, globosiim, pilosiim, liberum, laere, absqiie dissepimentis. Stylus cylin- dricns, inclusus. Stigma ohtiisum. Driipa globosa, flavida, sicca siibfariuaeea, peiitapyrena; pyrenis 5, abortii 3, discre- tis, bi trilocularibiis, lociilis labyriulhiformibus, moiiosper- mis. Semina elongato-incnrva. Friitiies californici; foJiis iiitegerrimis ant sernilatis; ra- cemis terminalibns coutractis; floribus albis aut roseis. 1. X. tomentosus Nutall I. c. (^Arhutus tomentosa Pnrsh flora bor. - americ. I. p. 282. Hook. flor. bor. -americ. II. p, 36. t. 129. Bot. Mag. t. 3320. Arc/osfapJtj/los tomentosa DC. Prodr. I. c. p. 585., partim nee Liiidlcy. Andromeda ? bracteosa DC. Prodr. 1. c. p. 607.) Frutex 3-pedalis , subferriigineiis. Folia integerrima. Flores albi subinde roseo tiiicti. Driipae flavae, pilosac, magnitudine graui piperis. In Nova California froquens. 2. X. argutus Niittall 1. c. Ramulis petiolisque louge et patentim hispido-setosis; fo- liis ovatis, acuminatis, snbtus velutinis, supra glabris, mar- gine rarjssime serrulatis. Crcscit cum praecedente. 3. X. veniilosus Nntt. Erecta, ramosa; ramis, petiolis margiuibusque foliornm pubcscentibiis ; foliis crassinsculis, el- liplicis ant elliptico -ovatis, acutis, siibserrnlatis, glabris, ni- tidis, loiige potiolatis; racemis termiualihus, corymbosis; bra- cteis sqnamaeformibus, brevissimis, calycis laciniis ciliatis; corollis intus pilosis; filameutis pilosis; aristis lougissirais; baccis glabris, globosis. X. lem/lons Nuttall 1. c. p. 268. Andromedal venu- Josa DC. Prodr. I. c. p. 607. Frntpx ppdalis, raniosns. Rami fusco-eastanei, glabri. Ramuli villosi, Folia pollicaria, crassiuscnia, 6 — 9 lin. lata, ntrinqiie laote viridiii, glabra, vonulosa, basi acuta. Flores albi, lastigiato-raccmosi. Biacteae imbiicatae, ovatae, acn- tae , pubescentes. Pedicclli basi brevi bibracteati. Drnpae dopresso -globosae, glabrae. . In Nova California prope Monterey. (Nuttall.) Species exclnsae. Xcrobotrys cordifolius Nutt. = Daphnidostaphi/Its cordi- folia Kl. giaucus Nutl. = - - glauca Kl. Beitrages Kenntniss der Flora des kaukasischen Isthmus. Von Karl Koch. I- . Julerr Professor Ab ich, der sich seit dem Jahre 1844 ia Traiiskaiikasien aufhält, hauptsächlich um geologische Studien zu macheu , hat sich auch mit den Salzpflauzeu beschäftigt, ■welche in der Nähe Naghdschewan's (Nachitschewan der rus- sischen iCarteu) am Alagäs und sonst in der Araxes- Ebene in der russisch -armenischen Provinz Eriwan,' östlich vom Ararat, znr Gewinnung des Kclp's benutzt werden, und seine Beobachtungen in einem besondern Aufsatze im 5. Bande der Bulletins der physikomathematischeu Abtheilung der kaiserli- chen Akademie der Wissenschaft niedergelegt. Er hat die Freundlichkeit gehabt, als er hier in Berlin anwesend war, mir die Kelppflanzen, welche in jenen Gegenden gewöhnlich benutzt werden, zur Bestimmung mitzutheilen. Da diese au und für sich von Interesse sein dürften, und die Bekanntma- chung der dort wachsenden Arten die Kennlniss der dorfigen Flor vermehrt, so zögere ich nicht, sie hier aufzuführen. 90 Uebrigeus verweise ich auf das 3. Heft meiner Beiträge zu einer Flora des Orientes S. 285— 301. (Linn. XXII. p. 177 — 193.), wo sich die Bearbeitung der von mir auf beiden Reisen gesammelten Chenopodiacecn vorfindet. A. Cyclololbeae. 1. Atriplex roseum L. cod. No. 7615. Bei Naghdshewan. 2. Eurotia ceratoides (^Aaryris) L. cod. No. 7096. Vor- berge bei Naghdshewan. 3. Echinopsilon liyssopifoliuiu (Sahoia) Fall. Reis, p. 302. t. 42. In der Araxes- Ebene. 4. Cauipliorosiua uiouspeliacuiu L. cod. No. 1011. Am Fuss des Alagäs. Diese 4 Arten möchten wenig Soda liefern, und wohl nur gesammelt sein, weil sie in jenen Gegonden sehr häufig wach- sen und nicht selten sich nuter den Kelppflauzen befinden. 5. Ärthrocneinum caspiuui (5a/?co/«ia) L. cod. No.28. In der Araxes -Ebene. B. Spirolobeae. 6. Chenopodina salsa {Chenopodium) L. cod. N«. 1825. ß Gj/mnostachys. Salzberge bei Naghdshewan. 7. €licnopodina maritiiua {Chenopodium) L. cod. No. 1814. Ebendaselbst. 8. Chenopodina pycnantha C. Koch; Glauca, glaber- rima; Canlis adscendens, herbaceus, ramosus , ramis brachia- tis, patulis, simplicibus et ramulosis; Folia carnosa, trique- tra (?) acutiuscula, 3 — 6" longa, horizontaliter patentia aut recurva, opposita; Flores 3 — 5 in axillis foliorum rameorum, singuli aut bini in axillis cauliuorum, hi denique calyce in- durato praediti ; reliquoTum calyx örfidus, membrauaceus, phyilis ovato -oblougisj Stamiua 5 subiuclusa; Fistillum ovato- 91 lanceolatum, bifidum; Acheiiia florum caiiliiiornm prius maUi- rautiiim complaiiata. Aehuelt der Ck. haccifera {Suaeda) Fall., gehört aber, insoferu , wie es scheint, die Astblütheu aiifreclite Acheuieu habeu sollten, zu Belovi'a Moq. Auf dem Salzberge bei Naghdshewan. 9. Chenopodina dcndroidcs (Schoberia) C. A. Mey. Verz. kauk. Pfl. p. 159. Ebendaselbst. 10. Suaeda frnticosa {Sahola) L. cod. No. . 1830. S. microphj/lla Fall, illustr. pl, ross. p. 52. t. 44. unterscheidet sich durch sitzende, einzelne oder gehäufle Blüthen, und möchte deshalb eher hierher gehören. S. gracüis Moq. scheint mir nur eine kleine Abart zu sein. Im Südwesten des Alagäs. 11. Suaeda altisisiuia Fall, illustr. pl. ross. p. 49. t.42. Auf den Mergelhügeln bei Naghdshewan. 12. Caroxylon glaucuiu {Sahola) Bieb. cafp. p. 144. App. No. 17. Auf den Salzbergen bei Naghdschewan. 13. Salsola nitraria Fall, illustr. pl. ross. p. 23. t. 16. In der Araxes- Ebene und bei Naghdshewan. 14. Salsola caesia F. et M. in Hohenack. enum. pl. Tal. p. 121. Araxes- Hoch thal. 15. Salsola cana C. Koch in Linn. p. 190. Steht der S. lanata Fall, und S. arborescens L. am Nächsten, unter- scheidet sich aber von der erstem durch den Habitus , durch mehr liegende Haare, durch grössere, schwarzrothe Flügel und durch Staubbeutel -Anhängsel, die sitzend und einwärts -gerollt sind. S. arbuscula L. hat gar keine Anhängsel an den Staubbeuteln. Sonst ähnelt auch die einjährige .S. crassa Bieb. Bei Naghdshewan. 16. Salsola Tosacea L. cod. No. 1821. In der Araxes - Ebene. 17. Halocliaris pycnantha (Halimocnemum) C. Koch in Lintt. XXII. p. 193. In der Araxes-Ebene, 92 18. Halocliaris Abichii C. Koch ; Erecta aiit adscen- dens, ramosa, glabriuscula, pedalis; Folia semiteretia, acuta, semiamplexicanlia, alteriia, 5 — 1'" longa, floralia breviora, ovato-lanceolata, bracteas vix superantia, floribiis patiliilum breviora; Sepala 5 teiiuissima , hyalina, glaberriina, obloiigo- lanceolata; Filamenta brevia, basi haud lata; Antherae basi biiidae; Vesicnlae exsertae, deiiique loiigiiis pedicellatae , ro- tundato-reniforraes aiit obovatae, siilpliiireae. Steht der//. Kvlpiana (Halimocnemis) C. Koch Linn.XVlI. p. 313. sehr nahe, besitzt aber nicht Blätter, welche die Blütheu an Lan- ge übertreffen. Bei Naghdshewan. 19. Haliinocnemis glanca {Pol^cnemum) Fall, illnsir. pl. ross. p. 63. t. 53. 54. In der Araxes- Ebene. 20. Hal^uocneinis bracliiata (Pol^cnetnum) Bieb. in Mein, de la soc. de nat. de Mose. I. p. 153. lu der Araxes- Ebene. 21. Haliinocneiuifs volvox {Poljjcnemum) Fall, illusfr. pl. ross. p. 60. t. 50. Ebendaselbst. 22. Haliuiocnemis opiiositifolia {Polycnernum) Fall. Reis. app. p. 230. t. 46. f. 1. illustr. pl. ross. p. 64. t. 55. Ebendaselbst. II. Die zweite .Sammliuig besteht ans Papilionaceen , wel- che ich der besondern Frenndlichkcit des bekannten Kankasus- Reisenden, des jetzigen Frofessor Kolenati in Olniütz, ver- danke. Sie erscheinen besonders dadurch wichtig, dass Fllan- zcn ans dem Gebiete des Sclcntschnk in Tscherkcssien , wo- her wir bis jetzt noch nichts kannten, darunter sind. Anch besitzen einige Arten ans der Nähe vom nntern Don ein be- sonderes Interesse. 93 1. liotiis eormculatus L. cod. No. 5699. ß. Citialus Stev. Im Distrikt Airuiu (Kreis von Eli- sabethopol, also im tatarischen Grusien). No. 1508. der Sammlung. 2. Medicago sativa L. cod. No. 5716. Am Kur im Kreise von Elisabethopol. No. 1762. 3. Ononis hircina Jacq. hört. Yindob. I. p. 40. t. 93. ß. Spinescens. Im Kreise Elisabethopol. No. 2025. 4. Cytisus ratisbonensis Schaeff. bot. exped. Titel- knpfer. Bei Tiflis. No. 2366. 5. Caragana frutescens (Robima) L. cod. No. 5455. Bei Stanropol in Ciskanlcasieu. No. 51. 6. Caragana grandiflora (Robinia) Bieb. fl. taur. cauc. II. p. 168. Im Distrikte Airum. No. 1299. 7. Oxytropis pilo,«a {^sfragalus) L. cod. No. 5578. Iii Ssamcheth oder Grusisch -Armenien. No. 2314 u. 2351. 8. Astragalns lasioglottis Stev. in Bieb. il. taur. cauc. III. p. 486. Am Selentschuk in Tscherkessien. No. 176. 9. Astragalus onobrychioides Bieb. casp. p. 185. Distrikt Airum.- No. 1424 a. 1645. 10. Astragalus aduncus Bieb. 11. taur. cauc. II. p. 195. Elisabethopol. No. 1316. 11. Astragalus 8teveiiiaiius DC. prodr. II. p.285. Di- strikt Airum. No. 1424 b. 12. Astragalus glycyphyllns L. cod. No. 5588. «. Gcnuinus. Am Ssarial im Distrikt Airnra. No. 1919. ß. Pubescens. In Schirwan, bei Tschackent. No. 1806. 13. Astragalus glycyphylloid«» DC. prodr. III. p. 292. Unterscheidet sich durch den grössern Kelch, der, wie bei A. Harbachii Sprnnn. , mit schwarzen Haaren besetzt ist. Ebendaselbst. No. 1788. 94 14. Astragalus falcatus Lara, eiicycl. meth. I. p. 310. Bei Elisabethopol. No. 1579. 15. Astragalusi siibulatus Bieb. fl. taur, cauc. II. p. 193. ß. 3IacUentus Fall. Astrag. p. 23. No. 27. Var. d. t. 20. D. Auf dem Aktepe bei Elisabethopol. 16. Astragalus Asterias Stev. in Höh. enum. pl. Tal. p. 107. Distrikt Airiira. No. 1290. . 17. Astragalus caacasicus Fall. Astrag. spec, p. 2. t. 2, Am Flusse Gendscha im Elisabethopoler Kreise. No. 1436. 18. Astragalus calycinus Bieb. fl. taur. cauc. II. p. 199. Distrikt Airum. No. 1296. 19. Astragalus sanguinolentus Bieb. casp. p. 190. Di- strikt Airum, No. 1333. 20. Astragalus brachycarpas Bieb. fl. taur. cauc. II. p. 201. In Ssamcheth. No. 1351. 21. Astragalus tanaiticns G. Koch; Acaulis, hirsutissi- mus; Folia 10 — 14-juga, racemum superautia, stipulis cum petiolo connatis, oyato-oblongis aut ovato - lauceolatis,- arido- raembranaceis praedita; Foliola late oblouga aut ovata, acii- tiuscula, utriuque pilis accumbentibus longis, crebris vestita, sessilia; Feduuculus racemum laxiflorum vix superans; Bra- cteae lineares, flores dimidios aequantes, calycis tubum pan- lulum superantes; Flores 3 — 8, brevissime pedicellati; Caly- cis dentes lanceolati, margiue pilis longis tuberculo iusiden- tibns ciliati, tubo cylindrico breviores; Vexillum apice rotun- dätum, extus pubescens, calycem cum dentibus duplo, alas angustas extus pubescentes, quarta, cariuam glabram tcrtia parte superans. Unterscheidet sich von ^1. pubijlorus DC. durch deutlich gestielte, schlafl'blüthige Trauben, durch eine nicht ausgerandele Fahne und durch schmale Blüthon, welche letztere diese Art iu die Nähe von ^L longißorus Fall, brin- 95 geu. Trotz" der zum Theil aiisgerandeteu Blätter und Fah- nen wäre ich doch geneigt, A. longißorus ß. procerior Fall. sp. Astrag. t. 60. B. hierher zu bringen, da sie im Ha- bitus vollkommen übereinstimmt und auch die langen Brakteen besitzt. — Am untern Don, No. 21. 22. Astragalus fuliaceus Bieb. fl. taur. canc. 111. p.496. Bei Tiflis. No. 2342. 23. Astragalas diifusas Willd. sp. pl. Ili. p. 1321. Am uuteru Don. JNo. 16. Astragalus versicolor C, Koch iu Linn. XIX. p. 65. ist, nachdem ich Originalexemplare gesehen habe, A, Sibthor- pittnus Boiss. diagn. pl. Orient. II. p. 84., gehört aber in die Abtheilung, wohin ich ihn und nicht, Avohin ihn Boi ssier gestellt hat. B. Vicieae. 24. Ervuiu hirsutum L. cod. No.5426. Bei Elisabelho- pol. ^0. 1250. 25. Krvum tetraspermuia L. cod. No. 5425. Am Se- leutschuk. No. l32. 26. Ervum £rvilia L. cod. No. 5429. In Ssanicheih. No. 2394. 27. Vicia peregriiia L. cod. No. 5419. /V. heiocarpu. Bei Elisabethopol. No. 1345. 28. Vicia sativa L. cod. No. 5415. Im Distrikt Airuju. 29. -Vicia angustifoiia Roth tent. fl. germ. I. p. 310. ß. Scgeialis Thuill. 11. paris. ed. 2. p. 367. 30. Vicia villosa Rtli. tent. fl. germ. II. p. 182. Käpes- dagh in Karabagh. No. 11.96. 31. Vicia narbonensis L. cod. No. 5422. An der Gendsha im Distrikt Airnra, No. 1363, 32. Orobns hir.safus L, cod. No. 5377. In Ssamcheth. No. 349. 96 33. Orobns Kolenatii C, Koch. Caiilis erectiis, siniplex, iuferne glabriiisciilus, teres, striatiis, superne puberulus, an- gulatiis ; Folia sessilia qiiadrijuga, ad marginem et siibtiis pnberula; Foliola oblongo-laiiceolata, snbsessilia, integerri- ma, siibtiis pallidiora; Stipnlae sagittatae, lauceolatae, auri- culis grosse deiitatls; Fcdtiuculi folia siiperautes aut aequan- tes, superne pubescentes, multiflori; Caljcis pubescentis den- tes 2 snperiores abbreviati, infimns longissimns , nt laterales minores lanceolati ; Ovarium sessile. Diese Art besitzt die Blätter des O. auranttus Stev., aber Kelch und Nebenblätter des O. luteus L. In Trialeth, Gau Grnsisch-Armeniens. No. 2404. 34. O. anoiualus C.Koch; Caulis siniplex, saepe erectus, sed debilis, superne puberulus, teres, sed siilrato-striatus ; Folia breviter petiolata, multijuga; Foliola late lineari-ob- longa, saepius alterna, retusa, sed apiculo praedita , supra glabra, subtus strigosa, margiue ciliata, brevissime petiolata; Pedunculi pluri-, rarissirae 1-, 2-flori, puberuli, foliis ninlto breviores; calyx pilosus, obliquus; dentes superiores miniini, ceteri triangulari- setacei. Hierher gehört wohl Vicia trun- catula Fisch., wenigstens stimmen alle Exemplare, die ich gesehen, damit überein. Alle haben, wie sämmtliche 0/*o6mü- Arten, keine Ranken, sondern eine Spitze und eine oben flache und mit einem Bart besetzte Narbe. Sonst hat die Pflanze allerdings mit einer Vicia aus der Abtheilung der V. sepiutn L. grosse Aehnlichkcit. Am Kurjaktschai. No. 1456. 35. Orobns roseus (Lathijrus) Stev. in Mera. de la soc. d. nat. de Mose. IV. p. 52. In Ssamcheth. No. 2358. 36. liathyrus Aphaca L. cod. No. 5385. Elisabethopol. No. 1628. 37. Iiathyrns Cicera L. cod. No. 5388. Ssamcheth. No. 2363. 9T 38. Iiathyrus taberosus L. cod. No. 5399. Elisabcthopol. No. 1687. 39. tathyras pratensis L. cod. No. 5400. Ebendaselbst. No. 1737. 40. tathyms rotundifolius Willd. sp. pl. III. p. 1088. ß. Ellipticus Sei-, in DC. prodr. II, p. 370. Tscher- kessleu. No. 270. Auf dem Sarjal. No. 1516. C. Hcdysareac. 41. Hedysarum argenteuin L. fil. suppl. p. 333. Auf dem Beschtau (Ciskankasien). No. 631. 42. Hedysariiin Kolenatii C. Koch; Canlis pluriccps, abbreviatus; Folia sexjiiga, foliolis ovalo - oblongis s. oblon- gis, oblusis, integerrimis , breviter pedicellatis , snpra cano et tenuiter, snbtus argentco et dense tomeutosis; Petioli pilis patulis dense obtecti; Pcdnucnlns deuiqne foliis longior et spi- ciger, pilis inferue patentibns, snperne pateutissimis veslitns; Flores ab iuitio capitati, denique spicati, (ut videntur) flavi, brevissime stipitati ; Caljx hirsutus, dentibus lanceolato-subu- latis, elongatis, carina et vexillo emargiuato multo breviori- biis; Alae paene carina et vexillo dnplo, dentibns caljciuis panlulnm inijiores; Legnmen (immaturum) 3-spermum, tuber- culatura, tomentosum. Steht dem H. argenteum L. fil, und candidum Bieb. sehr nahe, unterscheidet sich aber von dem erstem durch die abstehenden Haare am Blüthenstiel, von dem letzteru durch die Biättchen und den kleinern Kelch. In der Nähe von Tiflis. No. 2343. 43. Onobrychis Buxbaumii Bieb. in Fisch, catal. hört, gorenk. p. 73. Am Flnss Kefar im Gaue der Abasechen. No. 223. 44. Onobrychis sativa Lam. fl. franc. II. p. 652. Am 24r Bd. IB Heft. 7 98 Kurjaktschai. No. 1521. Auf dem Käpesdagh in Karabagh. No. 2492. 45. Alhagt cainclorum Fisch, catal. pl. bort, goreiik. p. 72. Im Kreise Elisabethopol. No. 1941. 46. Coronilla variaL, cod. No. 5471. Am Kurjaklsehai. No. 1620. 47. Coronilla coronata L. cod. No. 5467. ' ß. Paucißora, Am Beschtau. No. 636. IJebersiclit untere ueliter Pilze, besonders aus der Umgegend von Hoyerswerda. Von 6. T. Preuss, Vorirort. TT eun auch die Zahl der erforschten Pilze schon gross ist, so sind, dem Entdecken neuer Gattungen und Arten nach zu urtheilen, noch grosse Lücken in ihrer Reihenfolge auszufül- len: daher hat der Verfasser sich veranlasst gesehen, in fol- genden Blättern eine Zahl noch unbeschriebener Pilze, vor- züglich der kleineren, aus seiner Umgegend zu veröffentli- chen, um die Diagnosen den Freunden der Mykologie hier- mit vorzulegen, da zu deren Erscheinen, in J. Sturm's Flora III. Abtheil, (wovon zwei Doppelhefte mit analytischen Abbildungen erschienen sind) , noch eine Reihe von Jahren nöthig ist. Seitdem Link das zusammengesetzte Mikroskop bei dem analytischen Bestimmen der Pilze in Anwendung gebracht hat , ist gleichsam eine neue Periode eingetreten , und die 7 * 100 herrlichsten Gestalten, in unzähligen Formen, erfrenen für die gehabten Mühen das Auge des Beobachters: auf dieser mikroskopischen Bahn allein kann nach und nach einer ge- läuterten Pilzkunde entgegen gegangen werden , da ihre Entwickelung dabei meist mit studirt werden muss , wovon au einem andern Orte die Rede sein wird , und die verkann- ten oder übersehenen Formen an das Licht gezogen werden können. Bei Bestimmung der Pilze bin ich zunächst Corda's Evolutionssjsteme gefolgt, und wenn sich Arten nicht unter- bringen Hessen, sähe ich mich geuöthiget , neue Gattungen aufzustellen: da sich dieses auf meine eigenen Untersuchun- gen stützt, so wird es mir schwerlich zu einem Vorwurfe ge- reichen. Mit redlichem Willen und strengem Urtheil bin ich bei den Untersuchungen zu Werke gegangen, und sollte ich mich irgendwo getäuscht haben, so rechne man dies auf mensch- liche Unvollkommenheit. In betreffenden zweifelhaften Fällen bin ich gern erbötig, wo noch Material vorhanden ist, das- selbe zur Nachuntersuchung abzugeben , entgegengesetzt kann ich auch die Objectivträger mit den Objecten vorlegen. In dem Herbar. vivum Mycologicum Klotz seh ii cur. L. Ra- benhorst wird man einer Menge solcher Pilzchen begegnen. Verständiger Tadel wird mich zum Dank verpflichten, Auf unverständigen aber werd' ich verzichten. Hoyerswerda, im December 1849. Der Verfasser. 101 F U ]¥ G I. Ord. 1. Conioiiiycetes Nees. Farn. II. Caeomaceae. Fusidtum Lk. Sporae siiuplices in acervulos imdos pulveraceos super- ficiales couglobatae ; episporio simplici coiitiiiuo , uucleo ho- mogeneo mncoso; stromate gelatiiiaque uulla. 1. F. Arnndiuis. Effiisnm, acervulis ciiiereis epidermi- dcm tegeus; sporis elougatis utriiique obtusis albis diaphauis, variae maguitudiuis. Habitat in foliis Arundinis Phragmttis; prope Hoyers- werda. Vid. Sturm Deutschi. Flor. III. Abth. 2. F. lycotropuin. Acervulis effusis teuuissimis albidis; sporis lycotropis albidis, hyalinis, quadriguttatis. Habitat iu truucis exsiccalis dejeclis Malvae Alceae, Hoyerswerda. Vid. Sturm. Conioih ecium Cord. Sporae siraplires iu globulos corueos irregnlariter cou- glutluatae, et acervulos effusos vel solitarios rarius stromate spurio suifultos refereutes. Color obscurus. 3. C Chrouiatosporiam variegatuin. Erumpeus, acer- vulis gregariis, pulvlnatis, atris; sporis rotuudato aiigulosis, plauis, fuscis, iutus nou obscurioribus. lü rarais dejectis Mali in hortis prope Hoyerswerda. Vid. Sturm. 102 Uredo Persoon. Hypotliallus spiirius floccosus; accnnll eiito- vel epi- pliyti; sporis simplicibns (non septa(is); episporio celluloso; nucleo siinplici obsciiro. 4. U. Agropyri. Eutophyta; acervulis liiiearibns loiigissimis, parallelis, sordide fiisco-flavis, epidermide longitudlnaliter rumpente; sporidiis fusco-briiiineis rotimdis ; episporio cellu- loso, diaphano; nucleo diaphauo fiisco. Habitat in folioriim Agroprjri repentis ntraqne pagina. Lectum prope Hoyerswerda. Vid. Sturm. Gynosporium Corda. Sporae superficiales, conglobalae , simplicesj episporio glabro , nucleo firmo ; stroraate evolnto nullo. 5. G. rhizopbiluin. Atrum, acervulis subliuearibus, epi- dermide subdispari primum tectis; sporis crebris globosis oblongisve; episporio diaphano, fiisco, hilo alto iustructo; nucleo obscuro. Floccis albis iunatis. Habitat in radicibus Tritici repentis corruplis, Neida pr. Hoyerswerda. Farn. HI. Phragiuldiaceae Cord. Sporidesmium Link. Sporae didymae vel cellulosae, in acervulos superficiales vel serai-immcrsos couglobatae; slromate spurio vel unllo, Episporium subcorneum , nucleo cellulari subceraceo, guttnlis oleosis sopius mixto ; stipite contiuuo vel lieterogeneo. 6. S. liiigaaoforine. Acervulis epixylinis, efFusis, gra- nulosis, atris; hypostromate repentc, atro-fnsco, septato siif- fulto, sporis coacervatis, liuguaeformibns , snbpedicellatis scii basi attenualis, atro-fuscis, pcllucidis, supra atris inipclluci- dis , septalis. 103 Haljilongii$porniu. Caespitibus effusis , dilute - ochraceis; floccis ramosis diaphanis, septatis , repentibus suf- fiiltis, erectis septatis, supra verrucosis, sporidiferis; sporis maguis , oblougis diaphanis ; episporio glabro , hilo basilari iustructo; nucleo firmo. Habitat iu liguo putrido Fini. 76. P. psilonioides. Acervulis effusis couflueutibus, vc- lutinis, atris; stipite erectis, in stromate spurio- gelatinöse, basi subrotundato atro-fusco, opaco, septato, supra diapha- no, subalbo, apice sporidifero, capitula formantibiis; sporis globosis , fuscis; episporio pellucido ochracco hilo iustructo; nucleo obscuro. Habitat iu trnncis Alni. Hoyerswerda, 122 77. R. atrain. Acervulis teuuibus, atris; floccis simplici- IjuSj erectis, rigidis, septatis, iufra atris, supra albis et ver- riicosisj sporis magnis, cyiindricis , albis, diaphauis, hilo mi- iiuto basilari iustructis. Habitat in tnmcis Betulae albae , sw^^ra, Sphaertam sca- riosam; prope Hoyerswerda. Vid. Sturm. 78. R. repenSf Thallo eiFuso cinereo; floccis ramosis, diaphauis, iiitricatis, septatis, repentibus , suffiiltis , erectis se- ptatis, hyaliuis, supra vernicosis et sporidiferis; sporis ovato- aciimiuatis, ciiiereis, diaphanis , episporio glabro , hilo basilari iustructis, nucleo firmo trausverse plicato, saepe guttiilis oleosis repleto. Habitat in ligno putride Piui etc. prope Hoyerswerda. (Piuka.) Vid. Sturm. Farn. XI. iSporodaeae Corda. Gonatorrhodum Corda. Flocci erecti, septati, uodulosi, ramulis sporomorphis miuutis, verticillatiiu congestis, septatis, nodiilis adfixis, apice sporas homogeueas coucateuatas siiuplices, rariiis didymas gereutibus. 79. €}. fiiscnm. Effusum olivaccum; floccis septatis flc- xuosis , subsimplicibns , uodulosis, lougis, fuscis; uodiilis di- stautibus, cateuis sporaruin, verticillato-iusertis; sporis magnis ovatis; episporio utriuque hilo instructo; niicleis graunlosis. Habitat iu ligno uälni glutinosae. Hoyerswerda. Sporodium Corda. Flocci erecti, septati, filamcnta sporarum abbrcviata iu- iVa irregulariter adfixa. Sporae simplices; episporio coutiuuo, nucleo curvato vel spiralitcr iutorto. 123 80. S. dissiinile. Cacspitibus effusis liiteis; hyphopodio ramoso repeute, septato , pelliicido; raimilis erectis irregiilari- ter iusertis, apicibiis cateuis sporariim oniatis; sporis oratis; episporio hyaliuo ferriigiueo , utriuque hilo iustructo ; nurleo granulato. Habitat in ligno putride arborum froiidosarum. Pinka pr. Hoyerswerda. Fam. XIII. Polyactideae Corda. Poly actis Link. Flocci stipitiformes , erecti, septati; siipra ramosi. Spo- rae in acervulos capituliformes apicibus ramoriim floccorum- que insertos accumulatae , simplices; episporio hilo basilari iustructo et nucleo firmo, 81. P. divaricata. Caespitibus maxime eifusis, fnsco- lateritiis; stipite erecto, divaricato -ramoso, atro-fusco, pel- lucido, septato; ramis patentibns irregularibus, ramulisque brevibus teuuibus supra positis racemosis, yel septis in me- dio stipite iunatis, quasi spicam compositam forinans; sporis ovatis, Tel rotundatis, minutis majoribusque mixtis, diapha- iiis , hilo basilari iustrnctis, nucleo firmo (uon septatis). Habitat in ^i\^'\i\?,Georginaruni putresceutiuui pagiua in- teriore. Lectnm Hoyerswerda; hieme. 82. P. siuiplex. Caespitibus minutis; stipite erecto,' sim- plicissimo, lateritio-fusco, pellucido, septato; acervulis spora- rum apicibus stipitum innatis, botryoideis coacervatis, dein secedentibus, ochraceis; sporis ovatis, episporio hyalino, hilo basilari iustrnctis ; nucleo ovato firmo , pellucido. Habitat in Sclerolio hysterioide. Hoyerwerda. Vid, Sturm. 124 Cladohotryum Neos. Stipes geiiiciilato-septatus, ramosus; ramis apiculo teuui sterili iustructis; sporis eimplicibus ad basiii apiculi (er- vel quateroatim adfixis, dein deciduis; liilo subcouspiciio et uiicleo subceraceo. Hyphasma eifusum vel uiillum« 83. C ternatain varieg. binatum, Hyphasma effusum, floccis repentibus septatis albis ; stipite erecto, ad basin siin- plici, supra repctito dichotomo, septato; ramis ramulisqne pa- tentibus; sporidiis termiualibus biuatis, elongatis subfusiformi- bns, hi]o iustructis. Habitat in Agaricis gJaucopodibus inclusis Capsula bota- nica. Hoyerswerda. Calcarisporium Prcuss. Stipes erectiis, septatus, hyphopodio ramoso suffultus, supra ramosns apice capitato-yerrucosns; verrucis sporas soli- tarias gerentibiis, Sporae simplices basi hilo instructae. 84. C arbusculum. Caespitiilis effiisis lauuginosis al- bis ; hyphopodio ramoso septato, stipitibus erectis septatis pel- lucidis; ramis rarissimis; ramiilisque subulatis, patenlibus ver- ticillatis, apice capitiilo verrucoso, sporis coronato; sporis (miuoribus) simplicibus elongatis, basi hilo iustructis. Habitat supra Pezizam niveam emortuam aestate, prope Hoyerswerda. Verticillium Nees. Stipes erectus, septatus, hyphopodio ramoso suffultus, ramis ramulisqne verticillatis. Sporae simplices apicibus ra- mulorum siugulatim iusertae; cpisporio hyalino, hilo basilari instructo et nuoleo libero, firmo, farcto. 85. V. robustum. Caespitibus effusis stupposis albis; hy- phopodio ramoso, septato, fusco pnnctato; stipitibus erectis pellucidis, supra pallidis, ramiilis teruatis vel qnateruis basi 125 incrassatis , rainis ramiilisque subulatis verticillatis palentibne, contiuuis, apiculo ornatis; sporis globosis, diaphauis apicibus ramulorum innatis. Habitat in ligno Pini. Prismaria PreusSi Stipes erectus, simplex, coutimuis, apice e sporis radialis capitnlum incompletam formans; sporae acrogenae, coutiuuae prismaticae. 86. P. allia. Caespitibus efftisis albis ; hyphopodio ramoso, repente, non septatoj stipitibus simplicibus erectisj pelliicidis, intus granulosis, basi tenuibns, siipra incrassatis, sporidifcris radiatim digitiformibus j sporis longis prismaticis albis ; epi- sporio pellucido, Habitat in cortice Alni glutinosae putrido. A.crostalagmus Corda. Fungi hyphopodio repente suiTiilti, stipitibus erectis septa- tis, rarais ramulisque Terticillatis, apicibus globulis sporarum ornatis. Globuli sporarum primum guttulis gelatiuosis im- mersi, dein nudij sporis acrogeuis, radiatim aggregatis, con- tinuis, hilum saepius referentibns. 87. \, herbaram. Caespitibus eiFusis tenuibns albis, hy- phopodio raraoso repente septato; stipite erecto, pellucido, su- pra ramuloso, vel simplici; ramulis continuis, verticillatis, sub- ternatis, apice capituliformibus; globulis sporarum globosis albis , sporis oblougis albis. Habitat in canlibus herbarum exsiccatis. Hoyerswerda, 88. A. genicnlatus. Caespitnlis eflFusis tenuibns nigris; hyphopodio ramoso, lata repente, fusco, septato; stipite ere- cto, fusco - pellucido , in apicem alternatim incrassato, rarius 126 ramuloso, seplato, apice capitiiliforini , globiilis sporarum glo- bosis albis ; sporis oblongis albis. Habitat in liguis Alni. Piuka pr. Hoyerswerda. 89. A. nodosus. Caespitulis minutis, gregariis, albis j floct'is supra ramosis, septato- gouiculatis, erectis; articulia supra plernmque iucrassatis; ramis ramulisqiie apicibns tenui- bus, pateutibus, apiculo ornatis, et capitulis sporas referen- tibus^ albis; sporis miuutis ovalibus. Habitat in corticis arborura frondosarum putrescentium pagina iuteriore. Hoyerswerda. 90. A. al1)us. Caespitibus efFosis, temiibiis, snblannginosis, albis; hyphopodio ramoso, repeute, septato; stipite erecto, pellucido, aspero, supra ramuloso; ramulis coutinuis, verticil- latis, ternatis Tel sexternis, apice capituliformibus ; globulis sporarum globosis albis; sporis mimerosissimis minutis ova- tis albis. • Habitat in liguo uigrescente Alni glutinosae, Hoyers- werda. 91. A. fangicola. Caespitibus eifusis, albis; hyphopodio ramoso, repente, septato ; stipite erecto, pellucido, septato, su- pra ramuloso; ramulis coutinuis, verticillatis, subsexteruis, apice capituliformibus, globulis sporarum globosis albis; sporis ob- longis utrinque attcnuatis albis. Habitat in fuugis putrescentibus. Hoyerswerda. Tilachlidiuin Preuss. Stipcs compositus, fibroso-cellulosus, ramosns; ramulis secHudariis basidiomorphisj, apice subclavatis sporarum capi- tulo ornatis, subuliformibus innatus tcctus. Globuli sporarum guttulis gelatiuosis immersi, dein exsiccati; sporis simplicibus acrogenis irregulariter coacervatis. 127 92. T. pinnataui. Gregarlnm, sacpc in caespitiilis miuo- riljiis. Stipes erectus siinplex ramosnsvc, candidns tum palli- diis, raimilis basidiomorphis utriiujue tectus, patenti- diver - geutibus; globiilis sporanim albis, nitidis, globosis; sporis obovato-oblongis, albis, diaphaiiis. Habitat in fungis exsiccatis, praesertim in ^garicis ga- ler iculalis. Hoyerswerda. (Piuka.) Vertici cladium Preuss. Stipes erectus septatus, siipra verticillato-ramosusj ra- mis subteruato-decompositis; rainulis ultimis subulatis; spo- rae simplices in apicibus ramulorum siugulatim innatae, dein deciduae. 93. V. trifidain. Caespitibiis tenuibns, ejffusis, vix cou- spicuis, cano-fuscis; stipitibus erectis, septalis, subpelhici-. dis, basi dilatatis, supra ramosis, verticillatis, patentibus, fnsco- atris, sporis globosis pellucidis albis, Habitat in foliorum Finoriim putresceutium pagina inle- riore; prope Hoyerswerda. Fam. XIV. Arthroliotrydeae Corda. Hormiactis Preuss. Flocci ereeti, septati, infra simplices, supra articulati ra- mulosi seu filameuta sporarura. Sporae septatae siraplicibus mixtae concatenatae. 94. H. fasca. AcerTulis gregariis, pulviuatis, tomentosis fuscis; floccis sterilibus lougissimis , simplicissimis ; floccis fer- tilibus subverticillatis vel dichotomis ramosis patentibus, ca- tejiis sporarum formatis; sporis cylindrico-oblongis , utrinque obtusis; episporio coutinuo uniioculari , nucleo diaphano fjiia- dri-guttulato; sporomorphis ascis medio septalis mixtis. Habitat in raraiilis Alni glutinosae dejectis. Hoyers- werda. 128 95. II. alba. Acervulis efTiisis albis ; stipitc erecto, septato, iiifra simplici, snpra ramoso subverlicillato patenti, apicc ca- teuis sporariim foriuatis; sporis obloiigis septatis, simplicibus mixtis. Habitat lu truncis Malvae Alceae, Hoyerswerda. Arthrobotrys Corda. Flocci erecti, simplices, septati, nodulosi; nodulis glo- meruliferis verrucosis ; verrucis spiraliter positls , et sporas solitarias, delu in glomerulos aggregatas sustiueutibus. Spo- rae verrucis iimatis acrogeuae, didjmae, episporio blcellu- lari, hilo basilari apiculiformi et iutus niicleo solitario sim- plici, firino instructae. 96. A. recta. Caespitibus effusis albis; floccis hjphas- mate repente suffultis, septatis, hyaliuis, erectis, septatis, sa- pra verticillato verrucosis j sporis iiniseptatis, obovatis, basi hilo apiculiformi verrucis instructis; episporio pelliicido, albo, nucleo granuloso. Habitat in caulibus semi-putrescentibus Brassicae ole^ raceae. Hoyerswerda. Mucrosporium Preuss. Hyphopodium repens, septatum; floccis erectis, septatis, verticillato -ramosis; ramis apiculo sporidifcris; sporis septa- tis, apicibus ramulorum inuatis, capitulum formantibus , hilo basilari instructis. 97. M, Schlechtendalium. EfTusnm iudeterminatum to- nieutosum albumj floccis erectis, septatis, infra irregulariter, siipra verticillato - ramosis , ramulisque patentibus , apicibus acuminatis sporidiferis ; capitulis instabiliter radiantibus; spo- ris oblougis transverse triscptatis ; episporio hyaliuo, basi hilo apiculiformi instructis. 129 Hafiitnt in corticis Rhamni carthartici piitrescentis pa- giiia interiorc. Pinka pr. Hoyerswerda. 98. M. verticillatum. Caespitibiis tennibus, vix con- spiciiis, albis, hjphopodio rainoso septato; stipitibns erectis septatis, pellucidis, siipra raraosis, ramis ramulisqiie conti- nuis verticillatis subteriiatis, apice sporis snbradiantibns; spo- ris oblougis Iransverse triseptatis; episporio hyalino, basi hilo apiculiformi instrncto. Habitat in cortice Alui. Cordana Preuss. Stipes septatus, simplex, erectus, sporidifer; capitiilum terminale sporas formans; sporis liomogeneis , septatis, basi hilo acnmiuato instnictis. 99. C polyseptata. Acervulis effusis coufluentibus, oli- yaceo-atris; stipite basi dilatato, atro-fiisco, opaco, septato, snpra diaphauo, snbalbo, rotuudato, erecto, apice sporidifero; capitulis radiautibus ; sporis oboyatis polj- 4 — 6 -septatis, fuscis, basi dilutiore hilo apiculiformi instructis; episporio pellucido; nucleo firrao. Habitat in ligno putrescente. Lectum prope Hoyerswerda (Piuka). 1846. 100. C. pauciseptata. Acervulis effusis atrisj stipite basi rotundato, iucrassato, atro-fusco, opaco septato, supra diaphano, subalbo , subverrucoso, sporidifero, erecto; capitu- lis radiautibus; sporis ovatis, uniseptatis atro- fuscis, sub- irapellucidis, basi dilutiore hilo apiculiformi instructis; epi- sporio pellucido} nucleo firmo. Habitat in ligno putrescente arborum frondosarum. Hoyers- werda, Pinka. 101. C. pedancnlata. Acervulis effusis, tennibus, ob- scuro - fuscis ; stipite basi repente iucrassato, subdilatato, atro- 2+r Bei. 2s IJert. 9 130 fusco sepUato, supra diaphano, sporidifcro, erecto; capitulis radiantibiis; sporis oblou^is s. lauciformibus, qiiadriseptatis, fiiscis pelliicidis, basi diltitioribus, hilo longo filiformi iustrii- ctis , episporio diaphano ; nucleo firmo. Habitat in cortice Populi tremulae et ramis dejectis. Cacumisporium Preiiss. Stipes septatHS, siraplex, erectiis, apiclbiis sertatus, glo- bulis sporarum ornatiis; globuli sporarnm primum guttiilis gelatiuosis immersi; sporis horaogeneis septatis; acrogenis aggregatis. 102. C. tenebrosnm. Caespitibus latis atris; floccis ereclis septatis simplicibus longis atro-fiiscis, basi incrassa- tis seu dilatatis, supra pallidis; sporis in sertam apice inser- tis, niagnis, oblongis, utrinque rotuudatis, curvatis, subdia- phanis, fuscis, septatis j episporio pelliicido; nucleo firmo. Habitat in lignis et cortice Betulac. Finka pr. Hoyers- werda. Fam. XV. Stilbini Corda. G otnphinaria Preuss. Flocci erecti, septati, subnlati, simplicissiini; sporis cou- timiis, primum apicibns floecornm innatis, subcapitulum for- mautibus. 103. G, ainoena. Caespitibus effusis snbdeterrtiinatis fuscis; stipite conterto, erecto, subulato, infra amoene-fnsco, snpra subalbo continuo diaphano, simplicissiroo; sporis ob- longis albis, pcllucidis hilo subinstructis. Habitat in cortice Aini glutinosae, Periconia Persoon. Stipes lloccilorrais, septatns vcl composilus; capitulo spo- ridifero; sporis couglobatis, homogeueis, farinosis, simpHci- 131 biis; episporio diaphauo, glabroj micleo firmo vel guttulis repleto. Veliiiu raucusqiie imllus. 104. P. alba. Gregaria; fungillis distantibus solltariis; stipite erecto , ad basiu bulboso , supra attenuato , apice cla- vato rotuudo; capitiilis globosis albis; sporidiis albis glo- bosis. Habitat in foliis et stipitibns putridis subtectis. Hoyers- werda. Septbr. Cephal osporium Corda. Hyphasma repens, ramosum continuum; floccis stipiti- formibus , siibiilatis, contimiis, capitulis sporarum ornatis; sporis simplieibus. 105. €. album. Caespitibns miuutis, albis, lanosis; hy- phopodio repentc ramoso , iutertexto; floccis solitariis erectis, saepe ramosis, apice iiicrassatis, capitulo sporarum globoso, magno, muco involuto, albo ornatis; sporis ovatis nnmero- sis albis, diaphauis; uucleo repleto. Habitat in truncis putridis Pinorum. Pinka, Hoyers- werda. 106. C. allogon. Caespitulis latis^ lanosis, albis; hy- phopodio ramoso repente ; floccis longis, erectis ; acumine exili uodoso , longo , sporidifero ; sporis obovatis subacnminatis minutis. Habitat in iuteriore suberis parte in vacua lagena. Oedo cephalum Preuss. Hyphasma repens, septatum; stipes erectus, septatus, simplex, supra capitulo homogeneo vesicaeformi ornatus et spoiidifero. Sporae simplices, capitulo subradiatim insertae; nucleo farcto. 107. O. elegans. Caespitulis minutis lateritio - ochraceis ; hyphasraate repente ramoso; floccis sporidiferis erectis, septa- 9« 132 tis, simplicissimis, siipra vcsiciiliformibiis et verrucosis iu re- petitis quiiiciincibiis sparsis dispositis; sporis simplicibus in verrucis capitiili exsereiitibiis ; sporis ovalisj opisporio verru- coso; iiucleo siibfirmo, coinpacto. Habitat in ramis excorticatis, dejectis Mali, Mart, Hoyers- werda. 108. o* albuin. Caespitulis effiisis albis ) hjphasinate re- peiite rainoso; floccis erectis sporidiferis, septatis, simplicis- simis, siipra capituliforraibus et sporis ex capitiilis exsereiiti- biis; sporis globosis albis, magiiisj episporio subverrucoso ; nucleo demnm compacto turbido. Habitat in liguo subpiitrido Pini. 109. O. alienuin. Caespitulis albis; hypbasmate repeiite ramoso septato; floccis erectis inflafis, simplicissimis, supra capituliformibus, sporis accumulatis in capite exeuutibiis; spo- ris subglobosis albis; episporio laevi; nucleo compacto. Habitat in foliis Pini sylvestris delapsis. Stilb um Tode. Stipes compositus, apice clavatus vel capitatus, strato mucoso sporidiorum tectus. Sporae continnae, libere-enatae, conglutinatae; episporio teuuissimo vix couspicuo; nucleo fir- me, pleno vel incurvo. 110. S. cateiiatum. Caespitibus indelerminatis iiigris; stipite basi dilatato, atro - fusco opaco, septato, snpra diapha- uo, subalbo, expanso, rotuudato; capitulo rotnndato albo; sporis primura subconcateuatis, gelatinae iminersis, albis, Gra- tis diedice]liformibiis, albis, simpti- cibiis coutiiiiiis; paraphysibiis inlermixtis; sporis diliite fnscis, siibclavatis, diaphaiiis, traiisverse septatis, apiciilis el basibus albis, in apiciilo longo filo.o4nal.is. Habitat in ramis dejectis Rosae, in liortis. . Ord. IV. Hymenomycetes Nees. I. A^copliori. Fam. LH. Peziaieae Fri«s, Corda. Peziza Dill. Ciipnla primnm clansa, dein expansa, aperta, intns hy- mcnio ceraceo ascigero tocta. Asci tubiilosi, sporiS continnis repleti , et parapbysibus uon' septatis, liliforniibns iutermixti. Sporae simplices; episporio pellucido; nncleo firmo, guttnlis oleosis replcto. 154. P. Jnglandis. Laevis, firmnla, hypocrateriformls, disco ochraceo-fusco, marginc integerriino, dilntiore, extus albidoj stipite longo filif'ornii, deorsuni attcnnalo, nigrescente' cum radiculis; ascis cylindricisj sporis^ ovatis albis; paraphy- sibns simplicibfis. Hal>ilat in nucleis (cotyledonibus) rancidis Juglanduin^ terra tcctis. Acstate. u4sc obolus Persoon. Cnpiila subniarginata, orbiciilata, disco patellaeformi. Ilynieninm discoidciim ccraceuni. Asci tiibulosi vel clavati,. 147 demum elastice dissilieutes. Sporae heterogeneae coutinuac, atrae. Paraphyses simplices. 155. A. inin.iatus. Sessilis, glaber, carnosus, subfon- vexus, iramarginalus , diliite miuiatus; ascis clavalis; spöris ovatis albis; paraphysibiis simplicibiis, supra capilato-clavatis, miuiatis. Habitat in cortice 'Juglandis , iu hortis. Hoyerswerda. 156. A. siphaericuis. Immersiis, mimituSj sphaericus, nigosus; ascis cyliudricis hyaliuis albis; sporis oclo, ovatis iiigTesceutlbus; cpisporio glabro; guttulis oleosis siibbiuis; pa- raphysibiis clavatisi In firao cauiuo prope Hoyerswerda, Septbr. Fam. LIV. lieotiaceae Cord. Mitrula Fries. • •Pilens clavaeformis , ovoideiis, laevis, subiiiflatus, hyme- nio imilique restitiis, basi stipitein diseretum arcte ambieus. Asci eloiig'ali, tiibulosi. Sporae simplices. 157. M. fusisiiora. Parva, stipite glabro, fibröso, flexiioso primiim pallido ,• dein satiirato, dein iiifra fiiscescente ; «apitulo obtirso, ocbracco laevi, ovato, ad basiii triiiicato, jiide solido; ascis clavatisj sporis fusiformibiis siibaculis albidis pelliicidis. In aciibus Pini sylvestris. Piuka prope Hoyerswerda. O. Haisidiopliori. ' Fam. LVI. , Tubcrcnlariaceae Corda. . . Cr ocy sporiüm Link. Stroma globosum, compositum e filis septatis simplicibus radiautibus basidiomorphis, et in sporas solitarias acrögeuas, srinplices , priranra adnatas dein liberas abeuntibiis. Sp'orae diapliauae, episporio simplici, basi hilo iiitrncto; uucleo ge- latinoso, guttulis oleosis replcto, . 10* 148 t58. C. albniii. Miiiiidiin, grogarin'm , albiim; stromatc globoso; floccis iiifra coiijigatis siipra ramoSis, sporidifcris stibiiioniliforiuilmsj spoiis magiiis albis, diapliaiiis roliiiidatis olilongisvc. Habitat in cortice avboniin et foliis pntiidis frondosarnm. C Jia et Ostroma ^Cori\. ' . . Sti'oma verrucil'onnc vcl pcdicellatiiih , rariiis cnpiilifor- mc, crcctum, nndique vcl supra Strato hymciiio tectiim, car- iiosiim, celliilosiiit), plerumqiie hyphopodio floccoso siiirultum. Hymenium ceracciim, temie , setis rigidis, loiigis oriiatiimj basidiis iiliformibiis, tcniiibiis, coiitiiiuis; sporis coutiiiiiis fusi- Ibrmibiis vcl ovoidcis, Mein irregulariter adspersis. 159. C carneum. Grcgarium cariiciim, convcxnm, stro- matc pulvinatj), ciruoso, strato liymcnio tccto sctoso; setis septatis albis j sporis ovatis. Habitat iu caulibus siccis Thalictri aquilcgifolii. In hortis propc Hoyerswerda. 160. C iicdiccllatuin. Grcgarium pcdiccUatnm, primura album .dein fiiscestcjisj stromatc piilviiiato siibhcmisphaerico, basi pracscrtim sctoso; sclis subiilatis septatis albis; strato hymenio rrasso tccto;. lloccis sporidifcris fiiiformibus; sporis oblongis miuiüis hyalinis albis. Habitat in ramnlis dejectis Rosae piinpinelUfoliae, Fusarium Link. Stroma imm.ersum, crumpens vcl libere cvoliitnm, carno- sam vel celliiloso-corncum vcl floccosum, supra strato basi- diorum sporidiorumque congiobatorum tcctum. Basidia filifor- mia, conlinua; sporidiis acrogcueis curvatis, continuis, dein strafosis accrvatis. 161. F. tubci'is. ßrumpcns, convcxum, • carnoso > 8nb> trcmcllosnm magniim, aracbnoideum, albura, liumidum fuscum,. 149 stromatc interne fuscuiu aiit rubrum; slroinate supcrficiali convcxo fibroso, c fibris raiuosis coiitiiniis radialis constipato; sporis oblougis, albis, iutus granulosis, iiöu septatis, sub- rcctis. Habitat in tubere Georginae in cellis. Hoyerswerda. Tubercularia Tode, Stroma verruciforme , globosura vel stipitatum, carn'oso- floecosum, ciuctum vel superne tectum, Strato hymenio crasso fibroso; basidiis paraphy»ibusque erectis, coutinuis, filifornji- bus, sporis siiuplicibus, acrogenis, priinum concateualis et dein couglutinatis numcrosissimis obtectis. 162. T. Corchori. Minuta, erumpens, fcrrugineo - miuiata, couvexa, dein subdiseiformis; stromate immerso albido, strato sporidiorum tecto, coccineo, strato supero dilutiore; basidiis filiformibus ramosisj sporis miuutis oblongis, utrinque rotuu- datis. Habitat in rajnulis emortuis dejectis Corchori. Hoyers- werda. 163. T. inarginata. Eruinpcnte stroraate elato, intus cinuabarino - puuiceo , supra lobato sive composito; strato spo- ridiorum ciunabarino - carnco ; margine cirtulo lato tomentoso cincto ; sporis majusculis oblongis obtusis ; basidiis filiforraibns ramosis. Habitat in cortice emorluorum Juglandum^ in hortis Hoyerswerdensibus, ßlennoria Fries. Sporidia simplicia, cylindrica, truncata, pcllucida, supvu stroma gclatiuosum in dlscum crumpentcm conglutiuata. 164. B. al1>a. Grcgaria, alba, subrotuuda, niinuta; stro- mate fusco, pulvinato, carnoso; sporis cylindricis, parallelis 150 assurgentibiis , ntrinqwc triiucatis, pelliicidis iiiaequalibns, giit- twlis oleosis replelis. Habitat in ligno pntrcscente. Hoyerswerda. Fam. LVII. Coryiieaceae Corda. Selenosp oriuni Corda. Stroma iinniersum, ernmpeiis, vel libere cvolutum, car- nosiiiu, celliiloso-cofneum, Tel floccosum, siipra hymcnio et Strato sporidioriim conglobatorum tectiim. Basidia filiformia vel iucompleta; sporae acrogeuae, fusiformes, trausvcrse se- ptatae, dein difflueutes. 165. S. Bosae. Erumpeus, tuljerciilariaeforme, minutum^ rotiindatum elongatumve , carnosum, conwo -rubrum; stromate albo convexo , cellulosoj snpra in floccos trauseunte, apice sporidiferos; sporis pleriimqne fusiforniibus, obtusis, subcur- vatis , septalis. Habitat in ramulis Rosae. In hortis; Hoyerswerda. Cori/nenm Nces. Stroma pulvinatnm yel discifornie, erumpens vej super- ficiale, caruoso-cellulosum, snpra hymeuio e basidiis pedi- celliforraibus sporidiferis coulinuis Tel septatis tectnni. Spo- rae acrogenae, Iveterogeueae , septalae vel cellulosae. Para- physcs coütiuuae Tel septatae vel uullae. 166. C. iuipressnui. Erumpens, couvexnra, medio dcpres- snm, alrnni; stromate celluloso albo; basidiis pedicelliformibus albis, simplicibus vel ramosis, septatis; sporis luteo-fuscis oblongis, diaphauis, maguis. Habitat in cortice Cal^cantlii Jloridi. Fam. LIX. Isarieac Corda. Isar.ia Persoon. Receptaculum clavatum vel ramosuin, c fibris densc iu- tricatis coalitum vel celluloso -carnosum. Spo"rae simpliccs 151 ncrogenae, ainphisphäericae, basidiis simpllcibiis, longis, cou- tiuiris siifFiillac. 167. I.. acuta, (irogaria vel socialis , erecta et devecta, Candida, davata, siinplex; stipile basi bievi, tum seusim iu- tumescente, praeteroa ap-ice aetito , snbfnsiformi, undique basi- diis filifonuibus- lecto; sporis globosis ovatisvc miuutis liyaliiiis albis. lu pagiiia inferiori foliornm marcidQriim iidorum praeteriti auiii Bctulae A,lni. Hoyerswerda. Plcrula Fries. Receptacuhiin tlavatiim, simplex vel ramosum, cum sti- pite couQueiis apicibus peuicillatis. 168. P. lutea. Corticola, simplex ; fiiugillis clavaefor- mibiiSj primo cylindricis, fiiscis, deiu apice fibrillo-peuicillosis, luleis*; fibrillis septatis, lougis, sporidiferis; sporis rotuudatis, miuorlbus, atro- fuscis, sparsis.' Habitat iu cortice ^Ini. Farn. LX. Clavariaceae Cord. ■ Pistillariu Fries. FuHgi miiniti clavati ; stipite cyliiidrico supra in capitu- liim oljlongiim hymeuopliorum dilalato. Hymenium ceraceum, basidiis siinplicissimis vel furcatis; sporis acrogeneis, pleiiro- tropis, coiitiiniis. 169. P. carnea. Subaurautio-carnea, sursura iucrassata ciim stipite glabro albo couflueus; clavula obtusa; sporis mi- uutis rotuudis. Ad terraiVi iu areuosis humidls \\\i^r he pr am hotrijoidem; prope Hoyerswerda. Majo. 152 Farn. LXI; Auricnlarini Fries. Thelephora Ehrh. Hymenium cum pileo homogeneum et coiicretum, uni- laterale, setulis vel papillis subrotundis, obtusis,sparsis ob- situm 1. oranino laeve undique basidiöphorum.. Basidia fir- ma, emersa, sterigmatibus quaternis, Sporae acrogejieae pleurotropae, siraplices. Pileas coriaceus, persistens, rarius regularis; contextu floccöso, celluloso, carnoso vel fibroso. 170. T. viridis» Effusa, membranacea, teuuis, ochraceo- Tirens, ambitu concolori non villoso', hymenio setulis erectis albis sparsis vestito; papillis rotnndatis magnis sparsis; spo- ris ovatis, hilo basilari instructisj nucleo magno, firmo, vi- rente, pelincido. Ad ligna Pini sylvestris humido asseri tecta. Autumno, prope Hoyerswerda. . . Farn. LXIY. A-garicini Fries. CantJiarellus Adansou. Hymenophorum inferum, in tramam floccosam desoendcns immutatam. Lamellae ceraceo-carnosae, crassae, tiimidac (h. e. plicaeformes), subramosae, acie obtusa, vallecnlis inter lamellas simul fertilibus. Asci perfecti, sporidiis globosis albis. Fungi carnosi 1. membranacei, putresceiites, velo uullo. 171. C. coriaceus. Pileo oaruoso depresso fusco-ferru- gineoj margiue subrepando tenui et involüto; plicis venosis fur- catis, dicbotomis, pallidis flavis; stipite crasso farcto^ pallido. Habitat ad truucos craortuos Hippocastani. Jlgaricus Linne. Fungi pilcati; pileo subtus lamclloso; lam'ellis utrinque hymenio ceraceo amictis. Hymenium ccllulosum, membraua- ceo-ccraceum, tenuc, c ccllulis erectis stratosis, basidiis 153 tctra- Tel polysporis et antheridiis cystoideis, emersis, suIj- liheris Tel superficiäliljus foiüpositiini, persisteus tcI diffluens. Basidia emersa, supra sterigraatibiis sporarum Terticillatis coronata. Sporae acrog;eiiae, simplices; episporio hilo basi- lari instrücto ; ujicleo liimo et plerumque guttulis oleosis repleto. 172. A. badio - briinneus. Pileo carnoso, siibdepreg- so , squaraoso , badio - bruuneo , margiue inToIuto , lamellis de- currentibus fusco-cinuaraomeis, lineato-lanceolatis ; stipite solido siibglabro basi incrassato, intus floccoso, farcto, con- coloribiis. hl sjItIs nemorösis, prope Hoyerswerda. 173. A. caryophyllaceus. Medius, acerrimiis, cum lacte diluto caryophyllaceus; pileo carnoso acute et conicö umbo- nato , ecampauulato plauo (sub iimboue) demum marginem re- flectente; lamellis latiusculis, inaequalibus, coufertis, teuosis loiige diccurrentibus , albidis, dein pallidis; stipite cöncolori,^ solido, glabro, aequali, intus albido. Gregarius, in piuctis montosis, solo liumoso, prope Sei- deuberg in Lusatia superiori. Ilortoruin botanicorum plantae novac et adnotatio- nes in seininum indicibus depositae. J.11 Liiiriaeae tomo decimo noiio inde a pagiua 380 iisque ad paglnam 410 ea oniiiia, qiiae al) hortönim botauicoriim prae- fectis in seininiitn aiiiio 1845 collectornin catalogis ad species adumbraudas , ad sjnonjraiam reotificaudam, ad novarum spe- cieriim gojienimque proponendoiiim jcoguitiouem etc. deposita eraut , cmn botanicis commiiuicare studiiimiis. Qnas yidere liciiit adnotationes hortoriiiu, BeroÜiieusis scilicet, Dorpatensis, Gemieiisis, Giyphici, Halensis, Hambnrgensis, Havuieusis, Lipsieiisis, Monaceusis, Rcgiomoutaui, Tauriueiisis, Vi'atis- layiensis recepmiiis, uec botanicis id" iugratiim fore .credi- difflus, qiiiim iudices illae, pliirinns tantum ucc ömuibus hor- tis botanicis. traditae, in. rcliqiiorum scientia« eultoriun iniimis vix unquam porvenire solebaut. Compliirjiim vero hariira a. 1845 cditariim indicuui adnotationes itcrnm impressas rcperi- mus inVohiinine quiulo Annaliiim gallicainm, scientias na- turales spectautinin (Ann. d. sc. nat. Trois. seile, Partie bot. V. p. 350 — 382.) liortonim scilicct Bcrolinensis, Dorpatensis, Geiinensis, Regiomontani , Taurinensis, insnpcrqne liorti Pc- tropolitaui ad nos liaud missas. Spcrantes foic iit Annales 155 illae et serius eniitteiidos catalogos in SHbseqneutiljiis aiiuis codem modo divulgare pcrgerciit, de püblicalioue destiliraus iiec lüsi Alexis Jordan, yiri iniiHitissime plantas gallicas scrutaiills , ohscryationes, partim in catalogo liorli Divioueiisis a. 1848, partim in illo horti Gratianopolitani a. 1849 prola- tas, in Linnaeae voliiiuine XXllI. ad paginas 467 et 503 ite- rnm, ne plane negligereiitiir , iu publiciiai dcdimus. .In seqiicutibus vero annalinni illarum voluminibns ad hunc usque diem editis nonniillos modo et forsan ex omnium cata- Ingortun niimero selectos accepimns Iractatiis, quare uou sa- perQniim videbalur negkctas qnasi et iude ab anui 1846 in- dicibus seposilas aduotationcs ad publicum usuni servare et iteriim tjpis mandare. Subjungimus omnia ea annaliiim loca, iu qnibus singu- lornm hortorum adnotatioues ex anuis 1846 — 1849 impresssa sunt, ut facilius repeciantui'.- ' Exstant liorti Berolineusis adnotationes anui 1846 in Vol. yil. p. 231, h. Patavini ibid. p. 378, h. Regiomontani ibid. p. 380. Ex anui 1817 indicibus reperies Berolinensem in Vol. IX. • pag. 309; Dorpateusem ibid. p.. 317, Gennenscm ibid. p. 3^21, Hannicnscm p. 318, Heidelbergensem p. 319, Mouspeliensera p. 327, ■ Anno 1848 solns liorti Berolineusis index excerptus est iu Vol. XI. p.218. ' Novem denique hortorum catalogi, Hamburgensis,. Fri- bnrgensis, Hauniensis, Heidelbergensis, Halensis, Dorpaten- sis, Amstelodamensis, Mutinensis, Moiispelicnsis tomi XIII.' paginam 344 sequeutes pagellas usque ad 367 expleveruut. 156 Indiccs scminum a. 1846. 1. Uortns Dorpatenisiii^. 1. JDiuietopiae species vcl omiios in unani, valde itoly- morpliani, cunjnngcudae, vel pliires slatiiendae. Cuinparalis plautis cultis et »peclmiuibus Preissiauis sponlaneis, scqneii- tes formas distinguo :. a. D. pusiila DC. pusilla, glabriusciila ; iuvolucri foliolis lineari-lanceolatis umbellam aoquantiljus, mericai'piis ilif- formibus; altere echiiiato, altero seriatim obtiise tuber- culato. DC. Pr4)dr. IV. p. 71. Benth. m Hiig. Enum. N. Holl. n. 177? uou vidi. b. D. /leV/a Benth. piloso -hirta; involucri foliolis lineari- lanceolatis umbella breviaribüs, mericarpiis difformibus discoloribiis; altero echiiiato , altero laeyi, margine cre- nato. Benth. 1. c. n, 178. Plant. Preiss. I. p. 284! c. D-, W alper sii m. glabriusciila; iuvolucri foliolis lineari- lauceolatis umbella brevioribus, mericarpiis dilTormibus • concolorüjus ; altero echiuulato, altero laevissimo, margine integro. E seminibus a ccl. Lehmann, nomine Pritzcliae niissis, cum praecedeutc et scqueute euata. Hacc graci- lior, murices medcarpiorum cxtcriorum breviorcSj tcn«- liores. " . d. D. homocarpa m. piloso-hirta, iuvolucri foliolis liueari- lauccolatis umbella brevioribus, mericarpiis couformibus cchiuatis. Omnino similis 1). hirlac, sed meriiarpitim utriimi|ue cchiuatum, forma mcricarpii illius exlcrioris ^). *) Uacc furina in indicc oinissa ab aucturc inccuui inss. coiiimuui- cata in diiuio Bot. Ztg. V. Si). 136. publicata est. Ed. 157 c, O. Prcissiana in. pnsilla, piloso-hirta; iuvolucri foliolis foliiformibus umbcllam dnplo triplove siipcrautibus, meri- carpiis difformibus; altero cchinulato, altero parce ob- tiise tuberculato, margiue acuto iutegerrirao. Plaut. ' Preiss: 1. c, 2. Scorodosina in. ( Umhelliferae Pcucedancac.) Florcs. aboitu luouoici. ^: Calyx planiiisGulus obsoletis- siinc 5-lobus. Petala 5 obovata, obtusa, integra, plana,* • ■ ■■ llava. Stamina 5. Stjlopodia lata adpressa, atyli brevissimi abortlvi. $ : Calycis limbns obsoletus. Potala 5 oboyata, ob- tusa, intogra, plana, alba, vel albescentia. Glandulae 5 mi- nutae subbilobae stamiuum loco. Stjlopodia elevata. Styli diio reflcxi, Stigmata crasse capitata. Fructus a dorso com- prcssus, suborbicnlaris. Mericarpia jugls 3 dorsalibus- aeque distaUtibus cariiiatis, latcralibus iuaequaliter -dilatatis in alas, hinc couvexam, laeYcnij illinc medio cariuatam. Yalleculae et comniissura slriatae, evittatae! Carpopborum bipavtitum, libeiuH), Semen pl-auo-compressum, cllipticum. Herba deser- tornm Asiae mcdiae, Asam foetidam spirans, robusta; foliis ladiralibus pctiolatis amplis ternatisectis, segmentis bipinnati- seclis, laciniis oblougis iutegeriimis obtusis, caulinorum vä- giuis amplissimis , suiumis aphyilis; iuflorescentia composita aniplissima; umbellis sexu distinctis, mediis pedunculatis um-. l)ellalis, vel solitariis sessilibus, fcmineis albifloris, vel al-» beseentibus, 'villosis; lateralibus gracilioipibus pedunculatis, de- nuim deciduis, masculis flavifloris. — A Ferula et Doremate distiurtum calycis margine obsoleto, peialis, vittarnmque de- fectu. • Scorodosina foetidum ra. In deserto äralensi specialen, nnicum florens, et pauca semiua collegit b. Lebmann. Planta cnm descriptiouc Asae foetidae Kaempferi (Amoenit. p. 535 seq.) sat benc cooigruens, nee ab icone abhorrens, si id re- 158 spicis , quod in liac foliorum tantnia soo-mentiim depictura, iiec • ■ • ■ • foliiim iiitegrinn, ut e descriptionc ehicef. 2. Mortns Greiieven^i«$. indigofera Dosua Harn. Getto jolie espece d'Iiidigofera Supporte eu pleiiie lerre fes hivers rigoiireux de Geueve, c'est-a-dire jiisc/ii'a — 25° C. S. Mortiiis Halensii». .Geuus Ceratochloa *) a Kiiuthio cum Bromo juuctum scrvandura videtur. SuIj C. unioloides nomine (Pallsot de Beauvois C festucoidem nomiuat in indice) Festticavt unio- loklevi Willdenowii Hort. Berol. t. 111.), quam ex li-orto Be- roliueiisi liabco, cum homonyina Poirelii plauta (Dlct. bot. Suppl; ill. p. 636.) e dcscripti'oue nola-, cum C. australi Spreugelii, cju-am cultam iu hcrbario ser.yo , cum C. pendula Schradejti, quam horteusem habeo, cum C, HaenJceana Pres- lii, quam autographam possideo nee uon cum plautis in hor- tis subC eccaltalae et Bromi arditcnnensis nominibus occur- rentibus coujungo, June Bromos Sequeutes Kuiithii (Syn. 1. p. 4J5 et 416 sub mim. 21 — 24.) nuioloidem scilicet ct'Wil!- diMiowii et Schraderi et Hacnkea.uum iii uuam spccicm latius per Amcrieam. diviilgalam coiitralio. " Planta in liorto cnlta VarLabilis amplitudiue pnuiculae, uumero flornm, .latitudiuc spicularum, colorc viridi gl.iucove. Frigoris irapatiens annna colitur sub diu^^*). • Triticüin gig^antcniii Rietz. obs. bot. p. 7. (Disserta-. tio rara sub praesidio Audr. Jdh. Retzii dofcnsa a Magno *) Cfr. Linnaea XXIII. p. 324 — 336. Eil. **) Miti ^ub bnima Iiientis practcritac 1850 — 51 lioc gramen sub diu cultum postquam autiimao.a. 1850 flores ' frutusqu^ perfece- rat, vitam servayit, laetcriue nunc crescit m. Majo. Ed. 159 Christiauo Retzio, Lnudnc 1810. 4to.) iu horto l»ot. Halensi sab Tr. juncci nomine reperimus, a quo iit ab omnibus aliis, qiiae viva vidiinus descripta legimus, Agropyris spicu- lariim exUis curvalariim situ diversnm videtnr ncc cum TV. giganteo Rolliii (Catal. bot. HI. p. 22.), quod ad Tr. rigi- dum Schraderi elongatumye Hostii adduceudiim erit com- miscendiim. Addimus descriptlonem plantae hortensis, quam Enropaeam habuit Reizius, locum specialem iguorans. — Planta percuuis, caespitosa, humanam altitudinem superaus, stricta. Canles leretes laeves intus fistulös! , nodis incrassatis fusce- scentibus glabris. Foliorum vagina brevior quam lamina, lae- vis, ligulae loco margine brevissiriio truucato pleruraque iire- gulariter lacero instructa, utrinque auricula angusta. parva raarcida. Folii lamina dorso plana laevis, facie prdfiinde sulcata, nervis prominentiljus majoribus cum miuoribiis alter- nantibus, pilis minutis rigidis unica serie dispqsitis, iuterdum in mcdiis nervis occurrentibus scabrida, margine utroque den- ticulls cartilagiueis sursura versis scabro, linearia, longissiT ma, margiuibus plus niinnsve involutis aeuminata, caulium steiilinm niulto augustiora, juniori statu margiuibus se ad in- yicem taugeutlbns convoluta tereti-canaliculata. Spica ter- minalis pedalem fere attingens longiludiiiem e spiculis alterne dispositis coniposita. Spiculae inferiore« vel infiniA taritum iuternodiura suum aeqtiaut, superiores eo sensim lougiores, niliraae eo plus dnplo lougiores, omnes ante antliesin et sub autliesi extus cnrvatae s. apice a rhachi deflexae, lanceola- tae, apice attenuatae , 14 — lO-florae. Braetcae (gluraae calyciuae) breriores quam infimi flores, iuter s.e subaequales V. altera paullo bcevior, apice oblnsae obtnsissimae, obliquae, 7-nerTia6, nervis 4 latus exterins, duobns intcrius a nervo impari situm occupantibus. Rhachis alternra latus convexnm laeve, .alterum excavatum, margines denticulis cartilagiueis 160 sursnm vcFsis scaliorriitii. Gliiraa coroll. cxtcrior 5-nervia, apice plus minus obtiisc biloba, nervo metlio ad sinnm pro- ecdcnte, in floribiis inllmis summisquc brevissime, in mcdiis vero longius in aristam brevem rectam scabram excnrrentej gluiiia cproU. intcrior binervis, apice rotnudata integerriraa, ad nervös deuse ciliata. Lodiculae bilobao, lobe interiore minore, utriusque apice acute bißdo. 3. Cotoneaster srumuiularia. Fisch, et Mey. Ind. II, sem. h. Petropol. (1835), Liun. XI. Lit. p. 102, Ledeb. Fl. Ross. II. p. 93, uec Liudleyi, quam Steudelins in Nomeuela- tore bot, C. Lindleyi adpellat. Sub nomine C spicata in hortum veuit. 4. Elegans frütex est Mespilus raceiuiflorus Desf. Cat. pi. hört. Paris, p. 409, quem nomine C. Fontanesii Spach. si^navit in Hist. nat. des vegct. Phanerog. II. p. 77 et nimis brevem diagiiosin Foutanesii adumbravit, Sub falso C. acu- ininatae nomine in horto recepimns. In Walpersü Reperte- rio omissa species. 4. Mortns Maiinieiisij^. Clcoiue iudecora Liobmaun, suffriiticosa stricta 4 — 6-pcdalis, floribus terminalibns corjmbosis; pctalis albis spa- thulatis rcflexis, siliquis brevi-stipitalis 2 y.^ — 3-poIlicaribus,. cylindricis glabris; foliis 3-foliatis lougipetiolatis, folioli&gla- bris coriaceis lanceolatis, margine deuticulatis. In sylvis pri- maevis circa Papantla. Liebm. Cynoglosüium ciiioduiu Schouw ad intcr. Mons Emo- du9. Ex horto Socict. horlicnlt. brit. sub nomine CynogU longijlori» Iiysimachia spathulata Schouw ad inter. Missa sub nomine Lubiniac spalhulatae Vent. ex horto Kilioncysi. 161 Wahlenbergia larid» Schoiiw. Codonopsis liirida Horticult. societ. Loudin, — Ob iuvohicruin deficicns 7rah- lenbergiae species habenda. 5* Hortns Meidelberg^ensiis. Tragopogon barbirostris , peduuculis apice subiii- crassatis, iuvoliicro 8-phjllo corollas radii superante, foliolis sub anthesiu supra basin trausverse impressis, fructibus mar- giualibus obsolete pentagonls rostrum subaequantibus squamu- loso-muricatis, rostro apice clayato ad basiu pappi deuse longeque lauugiuoso-barbato, caule glabro, foliis e basl la- tiore subovata semiaraplexicauli margiue utrinque paleuti- subreflexa linearibus, loiige subsubulato - acumiuatis, ad axillas V. ad medium usque floccosis ceteram glabris. Patria ignota. — Nomine T. niutabilis hortus parlsien- sis fructus nobiscura a. 1845 comrauuicavit. Florum radii limbus basi apiceqiie flavns Tel subaureus, medio purpureo-fuscus, subvelutiuo-nitens, florum disci basin versus flavus, ceterum purpureo-fuscus aut apicem versus flavo - striatus , orauium corollarum limbus dorso livesceus, marginibus tautum magis in colorera flavum vergeutibus. An species authentica sit, an forma hybrida e T. erio- sperino Ten. et specie aliqua Acribus flavis gaudente orta, hoc temporis momento ad certum redigi nequitiir; attamen proprio nomine specifico saliitarc malui, cum (praeter alias notas) fructus copiosi perfccte evoluti hybriditatis opinioni ob- stare videauttir. 6. Mortui lilp^icnisiis. Cenia geminata Kze. , adscendenli - ramosa, cano- pilosa, fol. bipinuatisectis, scgmentis lineari-subulatis, niu- cronatis; iuvolucri squamis biserialibus, quavis serie sub -10, 24r Bd. 2s Heft. 11 162 exteiioriljiis apiciilatis, marginatis; floribiis radii ultra 20, ln- labiatis, laliio exteriore iuvolucrmn pariim excodente, siibtiis pnrpureo; leeeptaculo demiim clongato, basi vaciia maxitna; achaeiiiis biformibiis. — Ceuia. Zeyher catal. sein. Capeiis. veual. 1844 — 45. — In arenosis plaiiilicl prope iirbem Cap, Leger. Dr. Pappe et Zeyher. — C. pruinosae et discoiori DC. affiiiis. Snctiysiji. repcns Presl. var. reßexa Kzc. , glabre- sceiis, pedicellls folio qnadriiplo brevioribiis, ttibo caljcis cy- liudrico, coroUae campnnulatao iiiaoqnalis, calycis lobis triplo longioris laciiiils lanceolaiis , reflexis (inferioribds violaoeo - pnnctalis). — Aniiciss. Sonderiis , a mc rogaltis, speciiuina spoutauea comparavit et plautain specle snparandam esse iio- gavit. PlaiituJain e seinliiibiis Zeylieriaiiis enatatn iis coin- meiido, qnibus ulranK(iie vivani coinparaiuli occasio data est. Myiiericiifiii Siäiaicuui II. et S.?, in hortis sab II. Monibretii vagat, quod secundum characteres et synonyiniim /i. adenocarpvjii II. Paris, diversissimum. MercurSalis violaefolia Kze., monoicaj glaberrimn, caule Silicate, raiuosissiino, ramis divcrgentibiis , infimis pro- cnmbenlibiis; foJ. allernis longe petiolalis, cordato -ovalis, grosse erenato-dentatis, basi iutegerrimis , eglaudiilosis ; sti- pulis subiilatis iniuimis, lloribus axillaribus; calyce 5-fido, ^ glomeriilatis, enncandris ; § solitariis, oyario 3-lobo, sty- lis indivisis; capsiilis piibenilis; semiuibus stropliiola mcmbra- nacea. lu proin. b. sp. leg. cl. Zeyher. — Ex affinitate M. caffrae Msur. (Loud. Jouni. of bot, II. 1843. p. 558.) Psoralen strobilinn H. et A. Conf. Bcccliey's voy. bot. siippl. p. 332. t. 80. Torrey et Gray a Fl. of N. A. p. 304 et 689. Psoral. macrostachya Lindl. b. rog. t. 1769. (non DC.) 163 Reiseda ramosissima Poir. Teste Spr. R, erecta Lag. (u. g. p. 117. 11. 221.), iion iiisi fructibus oblongis dictis, qnales iu statu juvenili observantur, diversa. Species pcdun- culis floriferis cenuiis, fructiferis erectis iusignis. Ad Aran- guez lecta. iSaponaria chloraefolia Kze. Cucuhalus chlorae- foltus Poir. Dict. II. p. 416. Silene lierfoliata Otth. iu DC, pr. !. p. 384. Constautissime distyla, itaque Saponariae species 5 et habitu cum geuere conveuiens. — Mesogis cacu- meu supra Tralles. Legit cl. Boiss. Juu. 1842, cui seraina hortus debct. ISibbaldia cuneata h. Hafu. Ex horto societ. horti- cult. brit., quae semina ex Ernodo raonte acceplt. Stlphiniii doronicifoliaiii Kze., caulc peduncu]isque glabris, fol. radical. ovatis profimde cordatis, divergenti- veiiosis, iütegerrimis, scabro-hlspidis , supra scabriusculis, caiiliuis ovatis, snperioribus basi lala amplexlcaulibus , iufe- rioribus alato -peliolalis ; capitulis laxe pauiculatis, basi tu- midis, involucrl squamis ciliatls, elliplicis, exterioribus ab- brcviatis; floribiis radii uumerosis; acliacniis late alatis, emar- giualis, irregulariter qnadridentalis. — Patria iguota. In hor- tis quibusdam c. S. tcrcbinthacco cominutatnr, quod differt: fol. radical. magis oblongisj basi iu peliolum lougissimum de- curreulibus, grosse spiuoso -serrato-deutalis, patenti-venosis, caulinis basi altenuata sessiübus, sqnarais subglabris; achae- iiiis anguste alatis, bidentatis. In Torrey et Gray fl. Aiuer. bor. species uostra uou eiiumeratur. 7. Hortiis ling^flnno-Batavnis. 1. Goniophlebiain Reinwardtii De Yriese., caudice re- peute, tenui, froudibus longissime slipitatis, 1 — 2Y2 metra lougis , pendnlis, pinnatis, rhachi pilosis, piunis sessiübus, 10 * 164 alternis, lineari-lanccolatig, acntis, suljacnmiuatis, basl utriu- qne rotnudato-grande -auriculatis, grosse -serratisj soris so- litarlis , immcrsis.j Filix elegautissima in arboribus sylvariim Javae parasi- tica. Caxidex repcus, flexiiosus, depressus, hie illic ferrugi- iieo-paleaceus, peunam corviuam vel et auscrinam crassiis, vel pariiin crassior, radiciilis plurirais fuscis, teiuiibus, raino- sis obsessus, Stipitibus tenerlbus, valde elougatls , gracilibiis, badio-ulteutibus, pilis deusis loiigis , patcutibus, ramosis, fnscis, demtiin saepe deciduis obsessis. Piuiiis iuferioribiis plerumque suboppositis, reliqiiis omnibiis altcniis; folioiis membranaceis , sessilibus, liueaii-lanceolatis, aciitis, in uon- nullis acuminatissimis, 18 — 22 cent. longis, 2 — 2 Y2 «-*/a pedali, limbi laciniis lougidiibus. Hiijiis icouem yMe in bot. reg. Ill, 265. Conf. de Vricse, iu Nedcrl. Kriiidk. Anliicf. 1. 1846. bl. 156. 4. Myawthus lrina Hort, a, Valde acccdit ad M, mauri- fianam, dilFert tarnen lolils cordato-subrotiuidis, glomenilis siil)-5-floris, carpellis pubescentibus. — Flores rosei, iicrvis crassis ptirpiueis oniati. ludices semlnum a. 1847. 1. Mortui €rratianopolitaniiis< Ceiitaurea Ferdinandi Greuicr. Appendicibiis invo- lucri e basi ovato-Iauceolata longe siibiilatis, reciirvalis, piu- uato -tirabriatis, ünibriis selaceis; appeudicibiis serieruin iiite- riornm ovatis, Jacero-denlafis, exleriores subsiiperaulibus; pappo acheuio tripio brcyiore; capiliilis ovatis; foliis auguste- lauceolatis, siibiategris, caiilinis in axilla raranm gerentibns suepe profunde denlato-subraucinatis; caulibus vix angnlatis, deciunbentibus, ramosis, ramis uuiflorisj radice multieaule. Pereun. floret Aug., Sept. In glareosls moiitosis valiis dictae la Berarde DelpLiua- tiis detexit Ferd. Clement. Elle difFere des C. austriaca, phrj/gi'a, nervosa, uni- Jiora par sa tige conclice ^ et non dressee. De plus, eile dilFere de la premiere par ses feuilles bien plus etroites, non regulieremeut denticulees; par sa tige peu anguleuse; par ses ranieaux uniflores. La tige dn C. phrt/gia est ogaleraent plus anguleuse, dressee, moins rameuse ; Taigrelte est »n peu plus conrte (Grenier). 176 Ag^rostis {Apera) distans Kze., pauicnla stricta, ra- mis reinotls, divaricatis , paiiciüoris; flore sub apice aristato, arista flexa, palea vix longiore; antheris breviter oblongis. — N. Holland. Ex semiuibiis educavit Richterus, hortul. aulic. Dessav., et beaevole misit. Centrantlias dasycarpus Kze., anmius, glaber; eaule erecto, ramoso, fistuloso, glauco-priiinoso ; fol. inferioribug longe petiolatis, superioribus subsessilibus, omnibus oblongis, lyrato-piunatifidis, laeiuiis oblongis, apice inciso-dentatis, basi ciiueata integerriinis ; paiiiculis ad caulis et ramorum apices dichotome corymbosis, densifloris ; bracteis brevibus, e basi dilatata, amplexicauli lineari- oblongis, obtiisiiisculis; coroUae tubo orario diiplo longiore, calcare obtusissiiuo, ova- rio öplo breyiore; pappi setis plnniosis, basi coalitis, achae- niis latinsculis, hirtis. — Semiua Hispanica Willkolnmiana horlo cum aliis comiter largitus est cl. R. de Roeraer. Ex affinitate C. macrosiphonis Boiss. ; sed tubo corollae miilto breviore , calcare brevissimo , obtusissimo et frnctn hirto distinctiis. IByoscyainus eminens Kze., canle erecto, ramoso, glanduloso-villoso ; fol. sessilibiis, inferioribus oblongis, basi attennata integerriinis, reliquo margine inciso-dentatis, me- diis ovato- oblongis, acutis, basi semiaraplexicanlibus, llora- libus remotioribiis , pauci-dentatis v. subintegerrimis; lioribus sessilibns, limbi calycini laciniis abbreviatis, nervo valido, elcvato apiculatis, corollae tubo aequali, abruptim in fancem ainplissimani dilatato, limbo patentissimo ; Capsula calyce snb- breviorc. Semina ad Otti lecta amice misit cl. C. Koch. Differt ab H, nigro caljcis tubo longiore, lirabo bre- viore, valide nervoso; corollae sulphureae (nee liyidae) tubo m lougiore, cyJiiulrico, deiimm abriiptim in faucem piirpnreo- violaceara uuicolorem (ncc reticulatam) ampliato, limbo pateji- tissimo, calycc fnictigero capsiilam aequante vel siiperaute (nee breviore). Hypei'icam Bugeliannm Kze. H. (§. 3. Torr, et Gr. p. :161.) fruticosum, a basi ramosum, ramis ultlmis ancipiti- bus; fol. sessilibus, ovatis, basi subangustatis, aplce acu- tinsculis', tenuiter coriaceis, reticiilato-venosis, subtus glau- cesceutibus 5 impuuctatis ; floribus subcorymbosis , mediis, pe- duncnlis basi bibracteatis, petalis secns apicera unicrenatis, caljce iuaequali sublougioribus, staminaque vix aerjuautibus; Capsula ellipsoidea, depressa. Semiua a Rngelio in (Teunessee?) Oberland -Mountains lecta cum liorto aniice conimunicayit cl. J. Shuttleworth. Proxima, ut vidctur, species, H, aureum Bartr. , dif- fert fol. oblongis, obtusis, margiue mimite undulato-crispis, floribus sessilibus, maguis, fere solitariis, petalis coriaceis reflexis, stamiuibus uunierosissimis , Capsula ovoideo-conica, stylis counatis acuminata. Jassiaca iiiicrantha Kze. (tetrapet. octandra): caule ereoto, ramoso raraulisqiie alternis, remotis, iuaequaliter alato- qiiadrangulis, margiue scabriusculis; fol. alternis, remotis, ovatis, s. lauceolatis, subacuminatis, basi in petiolum brevem longe attenuatis, supra impresso-, subtus elevato-venosis, margiue pubesceutibus, subtus pallidioribus, petiolorum basi, i-amulis ultimis calyceque sparsim fusco-glandulosis squamo- sisre; floribus axillaribiis solitariis, ebracteolatis; caljcis flo- riferi laciuiis lanceolato-acuminatis, uniuervibus (tuboque) scabro-puberulis, tubo plus duplo brevioribus; petalis caly- cem aequantibus , ovatis , basi attenuatis (flavis) ; capsulis cy- liudricis, basi subattcuuatis, pulierulis. 24r ß(l. 2s Hcrt. 12 In Suriuamo lectft scmiua «Icdit moritise. Kfgcl. (herb, 909). Proxiina J. euhramosa Jacq. fil. (Reicheiibach Hort, I. f. 76.) diiFert: petalis oblougis, capsulis tetragouis ot gla- britic. Jussiaea velutina Kzc. Pugill. III. No. 151. J.Marc- graviil ind. sem. 1846. Liunaea XX, p. 56. liathyrus lueuibranaceus Fresl. Conf. Chlor, austr. Hisp, 8. No. 109. c. sjnou. L. ensifolio Bad. I^oliclia ocimoides Kzc. (Rapnntium) : caule erccto, tetragono , piiberulo , apice laxe paiiiculatiiu ramoso ; fol. re- molis, petiolatis (summis sessilibus), ovatis, obtiisis, utriuque atteimatis, grosse paucideutatis , ciliatis, ad reiias sparsiin minute strigiilosis ; bracteis liaeari-subwlatis, ciliatis, pedi- cello pubescente fructifero 2 — 3plo brevioribus; floribus iu ramorum apice longe racemosis ; pedicellis Capsula rix 3pIo longioribus; calycis tubo brevissimo, patiilo, laciuiis liiicari- subulatis, tubura corollae aequantibus; anthcris 2 inferiori- bus apice barbatis; Capsula ovata, truncata, ralvis obtusis, lobos calycinos aequaiitibus. Ex terra Mexicana, a cl. C. Ehrciibcrgio benevole missa, enata cum Arenaria nemorosa (v. supra), Commcliiiearura novo genere aliisque. Affiiiis L. Cliffortianae, jcalapensi et j)arvi/iorae Mart. et Gal. Insignis floribus deusius racemosis, brcvius pcdicel- latis, bracteis longioribus, tubo caljcis abbreriato, Capsula truucata. Madia raccinosa Hook. V. Torrcy et Gray a fl. of N. A. H. p. 405. c. synou, MadoreUa raccmosa Nutl. Ex coli. pl. Oregon. C. Geyeri s. No. 409. doproinpta scmina fc- liciter germiuavcrunl. 179 nialva Brnsilicnsfs Desr. Teste cl. Benihardi in litt, huc M. Biasolettiana ind. s. h. Lips. 1846, Pyrus uiicrocarp» Weudl. Non Spr. et a P. hac- cata L. divcisa. Salvia Kochiana Kze. (Sect.V. Aethiopis), caxile her- baceo, erecto, ramoso , hispido; foliis inferioribus sessilibus mediisque basi augustata decurrentibus ovatis, omuibus rugo- sissimis, duplicato-dentatis, subtns ad nervös lanato-ara- ueosis, suprerais floralibusque e basi cordata subrotimdatis, acuminatis; racemis pauiculato-compositis; bracteis rotundato- acuminatis, mucronalis, iutegerrimis, glabriusculis , adpressis, calyce brevioribus ; verticillastris 6 — lO-floriSj densis; ca- lyce ovato, lanato^ dentibus subnlato-pungentibus , colora- tis (^/a); corollis calyce duplo lougioribus (albis), tubo inclu- 60, fauce veutricosa, labio swperiore compresso, falcato, bi- deutato, lobis lateralibus oblongis, porrectis; connectivis po- stice dilatatis, bilobis, lobo inferiore glandulifero. Semina ad Artahan collecta amice misit cl. C. Koch. Ex affinitate S, Aethiopis L. sed characteribus supra datis divcrsa. 8il>baldia cnncata h. Hafn. Nuperrime descripta ab Edgeworthio Transact. of the Linu. soc. of London Vol. XX. p. 44. Silene exaltata Friv. See. Griscbach spicil. I. p. 175. S. Otitis V. ß. densijlora d'Urv.; sed cultura, propriam esse speciem, docet. Thlipsocarpus BaeticnsKze. Oescr. in Chlor, austro- Hisp. s. No. 512. Duratio perenuis; nee biennis. 12 180 3. Hortnie^ ]VIoiBaccn$ii^. Brunfelsia fnodor» Mnrf. foliis obloiigo-I.aiircolatis aciitiusfiills aut obtusis l)asi aciitis, toinntcr villoso-scabriiiscii- lisj floribus siibsolitariis, calyris lobis obtusis, corollae tiibo extus parce villoso quam limbi diamcter sesqiiilongioii, limbi lobls planiiisciilis (vix iiiidnlatis). — Corolla ochrolenca, pas- sim cum tinctura violacea , inodora. Lobus corollae impar superior (in alabastro) evidenter inclusus. Stamina inclnsa. Commutatur in liortis tamquam varietas cnm B. amerfcana, quae glabritie, foliis latioribus et coroUis odoris differt. 4. Hortiis ParmcnjSiis. jSida negleeta Pass. Canle fruticoso erecto, foliis ovato-ellipticis crenatis, basi lcviter cordatis, subtus albido- velutinis: pedicellis folia subaequantibus unifloris, carpellis 8 calyce brevioribusj breviter bicornibus , monosperrais. Flores aurei. Culta per annos plurimos iu horto Parmensi sul» falso nomine Sidae oiatae, 5. Hort 11 js Pataviniii^. Begonia peponifolia tlort. B. rhizomate ropcntc, foliis oblique cordato-orbiculatis maximis, supra glabris, sulttus ciasse ncrvosis pilosis, mar- gine repando-Hudiilato angulatoquc ncrvisquc strigulosis, pc- tiolo strigis membranaccis rellexis obsito, pcdiinculo basi stri- goso supenie nudo, longissimo, apicc dichotome cymoso, flo- ribus dioicis disepalis, capsnlac nitidae alis rotundatis, dua- bus brcvissimis, altera elojigata erosa. Piinpinella iiaiiiforiiiis Vis. P. glabcrrima, raeckia lanccolata, caule ranioso augulato hispi- do , foliis lanceolatis acutis tripliuerviis hispidissimis , radica- libus utrinque attenuatis in petiolum longo decurrentibus rc- mole denticulatis, caulinis sessilibus, iuferioribus basi atte- nuatis eubspathulatis, superioribus basi rotundatis, involucri füliolis linearibus hispidissimis radio quadruple brevioribus, ligulis apice bifidis dorso adpresse hirtis, paleis linearibus acutis, pappo nullo. — Floret Julio, Augusto. Species insignis, absquc dubio Americae borcalis indi- geua, a Rudb. grandißora Gm. (cujus nomine hört, Paris, semina miserat) cortc disliucla. DilTert onim foliis omnibus 1 inccolatis tripliuerviis, caulinis sessilibus, ligtilis plcrumque brevioribus, vix ultra 1 '/.j poHices longis, rcrurvato-paten- tibus nee dopendentibus, supra aureis, dorso pallide llavo ubiquo adpresso-hirfis noc basi magis hispidis et paleis apice 191 iioii piingciUiLiis, Discus capitiiloruiu heiuisphacricorum, in- star spcoicniiu al'finiuin atiü -purpurous. Tragopogon Touiiuaginii , pcduiiciilis 8ub capitiilo pauliim crassioribus v. demiim subcJavato-iucrassatis, ioTolu- cio 8-pliyllü, foliolis siipra basiii transrcrse imprcssis, flo- lildis inrolucruiu suijaef|iiautibus, friiclibtis niargiiialibus ro- stro hrevioribiis sqiiamoso- aculeolatis, sqiiamulis cartilagi- iK'is, roslio liliforini sursum sensim clavato iufra pappnm conslricto et valde baibato, foliis caulcque floccoso-tomen- tosis iiiterm! raginato -dilatatis subaiuplexicaulibus, summis basi dilalafa scssililms. — Hab. in Littoiali austiiaco. Florct Majo et Juiiio. Species disliuclissima , a T. Jioccoso Kit. quocum bo- tauiei tcrgestiui et dar. Reich eubacli (in Üora germ. ex- ciirs. p. 277.) coufudcrunt, involueri foliolis snpra basin trans- vrrse imprcssis, sab authesi infracto-patentibus (nee extror- snin arcuatis) et fructibus longo rostratis primo jam intuita dignoscenda. — E semiuibns plantae spontaueae ab anctore roiuniuiiicatis in horto uostro educavinius. 4. Mortiis) liipisieiii^i^. Aiuorphn Tcnncisscnsiis Shuttlew. Ad rivulos prope Dandridge, Tenuessee, leg. Rugel. Jun. et Sept. 1842 c. fl. Ol fr. AfGuis A. Carolinianae ^ qna diff^rt racemis fructiferis laxis, forma legnminis (clavata, rectiuscnla) et stipellis multo tcnuioribus ac brevioribiis. — Proxima est etiam A. Lcwisii Hort. Novebor. (in hortis saepe culta), sed differt hacc foliolis utriuqiie atlenuatis acutisqiic, infimis a canlc re- inotis. Shuttlew. in plant, exsicc. Riigeliauis. 192 Aspidiaui deversnin Kzo. A. (Neplirodiiim) fronde breviter lanceolata, aciimiiiata , subiuembranacea, utriiique cauo-pilosula, piimato-piniiatifida , pinuis sessilibiis , patenti- divergentibus , e basi latiore obloiigis, loiige acuminatis , iii- ferioribus s. iiifiinis ad rLachis dorsutn deversis, laciuiis iiifi- mis elongatis, reflexis, rhachiii amplecteiitibus; soris nuraero- sis, margiiii propinquis; iudusiis cauo-pilosis; rhizomate ad- sceiideute, froudibus rosulatis. — Prodiit iu horto ex terra Cubensi. Ex affiuitate ^1. patentis : sed rhizomate et piii- naruiu lacinianiraque directioue in vivo facile distinguendiim. Coccocypselam discolor V. Houtte. Habitii omniuo JLipostomatis capitati Don, sed charactere fructiis (capsula baccata , inteuse cyauea, calyce coronata) distinctiim. For- san e Brasilia. Croinphrena livescens H.*yratisl. A me non deno- miuata , ut dicitur iu iud. sem. a. 1847 horti laudati. Myiiericnin decussatiuu Kze. H. miilticaiile , caiili- biis simplicibus, adsccndentibus ; foliis decussatis, oblongis, obtusis, basi attenuatis, pellucido-punctatis, margine deuse et miiuite glandulosis; pedunculis cymosis , cymis 8 — 10- lloris; sepalis ellipticis obovatisve, obtusis, margine glandu- losis, tenuitcr 5 — T-uervibus, petalis triplo brevioribus; sty- lis ovario diiplo longioribus. — Semina prope Artwin collecta horto largitus est cl. C. Koch. — Habitu fere H. adenotri- chi Spach. Serius in vivo curatius describendum. Iionicera Orientalin Lam. Planta horteusis forsau a Tournefortiana (a Güldenstedtio cum absimili L» caerulea commutata) differt: calyc. tubo breviore, globoso, sub lirabo vix constriclo, limbi deutibus dimidio tubi brevioribus, glan- duloso -ciliatis, bractcis multo brevioribus, ncc tubum aequan- libus, antheris obtusis, nee couuectivo apiculatis, corollae tubo gibbo , uec aoquali rel. 193 Phacelia Pnrshii T. et Gr. P. s. Cosmanthus fim- briatus hortor. 5. Uortns J!Ionacens>ijS. Hibiscas Iflartianus Zuccar. (Abelmoscbi §. 2***DC.) H. fruticosus parvulus (erectus), rainulis pedunculis et petio- lis supra sulcatis per pilos raiuosos villoso-hirtuHs; stipulis subulatis patnlis ; foliis cordato - orbiculatis vel antice leviter trilobis, dentatis, supra pilis ramosis simplicibusqne villosulis, iufra hirtiilis; pednnculis solitariis folia excedentibus; invo- liicri 10 — 12-phylli foliolis lauceolatis acutis patnlis^ sepalis ovato-lauceolatis acutis ö-nerviisj corolla (phoenicoa) pa- tente calyccm paullo exrcdeiite; stylis 5 stamiua superauti- bus; Capsula ovata pubenti -Lirtula, semiuibus uumerosis vio- lacco-fuscis villosulis. — Crescit in Mexico: L. B, de Kar- winski. Folioiuiu lamina petiolo ultra pollicari '/3 largior; venis subnoveuis semidiaphauis. luvolucra uuguem longa. Corolla dinmetro 1 Y2 poH., ima basi crassiuscula albida. Urceolus filamentorum subcoriacens, extus roseus iutus albus, ovarium arcte cingejis, stamiua corollam dimidiam aequantia, rosea, antheris flavis dein aurautiis. Stylus pistillum aequans albus, crnribns roseis v. roseo- purpureis, quae stigmatibus hemi- spbacricis aurautiis termiuantur. Capsula 4 lin. alta, calyce superata , 6 - locularis , valvis medio septiferis. Seraiua nu- merosa (24) reniformia violaceo-fusca, albo villo brevi denso adspersa, praeter facies duas iuternas, quae calvescunt. — Planta ornatui idouea, per biduum florens. Licet fruticulus, jam prirao anno in caldario florct. Mart. Stirpes aliae in Horto R. Monacensi descriptae: Agave iiiUis Mart. foliis laete viridibus, patnlis, car- nosis, c liueari-ovatis acumiuatis planis aut antice couca- 2+r Bd. 2s Heft. 13 194 viusculis, acuminatis, spina teimiuali molliusciila, inargine spinoso-dentatis, dentibiis frequeutibns erectis ant reversis curvis mollinsculis albis dein faseis, infra spinam terminalem iutegerrimis. — , Iiiler A. viifparam et atrovirentcm qnasi intermedia, sed minor et magis delicata. Folia minus firma qnam in reliqiiis speciebiis majoribiis, facilins fraugnutnr. Crescit in Mexico in regione caüda, ideo cnittira tenerior. Agave atrovireus Karw. foliis laete- viridibiis, actate satnrate viridibns, e lineari Jauceolalis, in spinam fuscam ri- gidam acuminatis, margiue repando spiuis fuscis inaequalibiis molliusculis armatis, infra apicem integerrimis. — Maguitiido et forma foliornm cum Jl. americana conveuitj ambitus ma- gis integerrimus est qnam in illa, spiuis crebrioribus et a fo- liacea materie magis distinctis. Afliuis praesertim A. vivi- parae y cujus folia polius lanceolata margiue sinuato-spiuosa, compage paullo molliore. Crescit in Mexico: L. B. de Kar- winski. Uti reliquae in tepidario colitur. Bouvardia chrysantha Mart. frnticulosa, glabra; ra- mulis obtuse tetragouis; foliis subcoriaceis aveniis, lanceolatis acutis, slipnlis subnlatis interpetiolaribus petiolis brevioribus; eorymbis 7 — 12-floris terminalibus erectis; caljcis corolla 6 — 7-ies brevioris dentibus lanceolatis acutis tubum snb- aequautibns; corolla (anrea) limbo brevi 4 — 5-fido, tnbo 4 — ö-gono, stylo antheras 4 — ö iuclusas snbsnperante. In Mexico, prope Sautjagnillo : L. B. Rarwinski. In tepidario. Conocliniuin (Eupatorium) albuiii Mart.: suffrntico- suni, glabruin; ramis toretiusciilis; foliis oppositis, lamiua subdeltoidea acnminata basi rectiuscula vel leviter cnneata dimidio brevioribus serratis, apice iutegerrimo quam petiolus duplo longiore; eorymbis tri quinquefloris, pcdunculis ere- ctis brarteolis sctaceis; antbodiis ovatis, squamis biserialibns iuaeqiialibns lauceolatis cilialis triiierviis; corollulis (24 — 30) iufundibiiliformibus , limbo patente quam faiix diiplo breviore; pappo 13-radiato scabro lougiludiue tubi, acheiiio au^ulato scabro pappl longUiidiue. Corollulae albae leviter Vauillain redoleutes. Receptaculura plaiiiiisculum, foveolatum. Mexico : Karwiiiski. Colilur in lepidario, Pitcairnia xanthocalyx Mart. foliis angnsto-lineari- biis utriuqne longe acuminatis integerrimis subtns furfure de- tergibili denso caesiis; scapo folia subduplo excedente foliis- qiie scapi infimis lanceolato -acuminalissimis parce floccosis ; racemo elongato laxo ; bracteis lanceolatis aentis pednnculos flavos siibaequaulibns sepalls flavis longitudine peduneuloruni; pctalis ochrolencis ereclis oblauceolatis aentis coucaviusculis, filaraenta (alba) excedenlibus, anlheras slylumque snbaeqnan- tibus. E semiuibus mexicanis a L. B, Karwiuski apportatis pi'lmiim ediixit liorlus Imp. Petropolitanus, In caldario. 6. Elortiiis Reg^iomontamis. Critho, novnm gramiuearum genus. Glutnellae (corol- lae Lina.) valviila exterior medio sagittato-triloba, lobis la- teralibus divaricato-reversis plauis acnminatis, intermedio re- curvato adunco geuitalia involvente. Reliqua Hordei. Nomen significat plautara grana Hordei ferentem, aeque ac Sito (Cereris epitheton) deam grana Tritici ferentem. Critho Aegiceras. Hordeum Aegiceras Royl. Neglecfa singulari glnmellae fabrica, proxime accedit ad Hordei vulgaris varietatem coelestem, valvulis flavescenti- bus, grauis liberis vertice barbatis. Spicnlae vnlgo omnes fertilcs, aristis nnllis, rarius inferiores laterales steriles, et tunc lacinia valvulae sagittatae terminalis plus minusye in aristam subnlata. 13« 196 liyperia diandra: herbacea, foliis glabrls, iiifeiiori- bns oppositis oblongis in pctiolum atteuuatis inaeqiialiter den- tatis, snperioribiis floralibiisque scssilibns siibiiitejserrimis, flo- ribns laxe spicatis diandris, corollae gibbere intus barbato. Semina in Africa australiori lecta beuerole commnnicavit araicissiinus Drege, iuscriptar Nomesiae afünis. Herba annua spithamaea. Caiilis creciinsciiliis vel asceii- deus interne ramosus, ramis divaiicatis saepe pTocumbentibus apicem versus ascendentibus. Folia sub ramis opposita pol- licaria, superiora , eaque plurima floralia, alterna decrescen- tla. Caljx quinquepartitus parum iuaequalis, laciniis lineavi- bus appressis, scabrinscnlus. Corollae extiis scabriuscnlao tubus caljce duplo longior gracllis, tres circiter lineas lou- gus, snbcurvatus postice sub limbo gibbus; limbus perbrevis subaequaiiter qninquelobus, lobis iulegris pallide caeruleis ad faucem tenuissime violaceo maculatis, lacinia snperiore ante anthesin extima, anterioribus binis intimis. Stamiua anteriora iiitra gibbercm corollae inclusa, filamentis brevibus, autheris oblique iucumbentibus pscudo- monotliccis; posteriora nulla, sed eoruui loco fila subclavata apice lutea semi-annulura ob- liquum in gibbere formantia. Stylus tenuissimus inclusns. Stigma capitellatum. Capsnla ovato-oblonga obtusa calycc persistente duplo lougior septicide bivalvis, ralvulis apice bi- fidis. Disscpimentum scrius liberum utrinquc placcutiferum, Semina scrobiculata. Plenius descripsi, ut summa cum Lypcriis affinitas appa- reat, a quibus ob racros llores diaudros scparari ncquit. 7. Hortus Tnriceiisiiii. Caiceolaria glufinosa FIccr ot Regel. Aunua, riscoso- pubcscens; caule adsceudonto ; l'oliis oppositis, potiolatis, tri- 19T fidis V. liipartitis, lobo mediu luulto majori, iuterdiim sub- lobato , lobis ovatis v. ovato-lauccolatis, dnplicato-serratis, foliis siipremis iiulivisis, serratis; floribiis alaribiis , gemiuis; aijtlieris loculo uuico sterili; sepalis ovatis, serratis. — Co- rolla lobo siiperiori brevissiiuo, inferiori (roluudato) suborbi- culari, leviter creaato, sulphureo, faiice clausa. Patria Gua- temala. D. Warszewicz legit. C. mcjcicanae Blb. Plaut. Hartw. Dec. X. 250. valde afiiuis, sed antliera loculo uuo sterili, foliis minus profunde serratis, viscosis et inflorescentia dilFert. A C g-rac«7/ H. B. K. foliis minus profunde lobatis, viscosis, distinguenda. Coiuiuelina pu1>erula H. Beroi. Hanc C striclae cl. Kunth. conjungit , differt antem spatiiis acuminato-rostratis. Crepis %^rens Var. neglecta , differt , capitulis miui- mis, glaberrimis. Crepis negl cta Hort. Delptiiniuni pubescens Spreng. Synonyma sunt : D. commutatum Bouche et D. Consolida Hort. Ad Diastema ochrol. Bnth. : Gesnerearum genera uova vel melius circumscripta sunt (Descriptiones vide in Bot. Zei- tung 1849): a) Diastema Bnth. Corolla, tubo subaequali v. venire in- flato, basi oblique adnata, Glandulae perigynae 5 in an- uulum confluentes v. annulum plus minusve irregulärem formantcs. Stigma iufundibuliforme-capitatum, bilamel- iis membranaceis , multo latioribus quam longis. Ger- mcn basi calyce concretum. b) Salisia Rgl. Corolla Tentricoso-campannlata, basi iu- ferne calcare obtusissimo sacciforme inflato. Annuhis perigynus tenuissimus. Stigma capitatum. Germen supra medium calyce concretum. — Glojcinia macuJata L'Herit. Escheria Rgl. (Schw. Zeitschrift.) 198 c) Guthnickia^^g]. CoroUa tubo faucem versus iuflato, basi snperne calcare obtiiso iiiflato. Anuulns perigyinis crassus integer. Stigma capitatiim. Gerineu basi caljce concretum. G. mimuli/iora Rgl. (Achtmenes atro- sanguinea Hort. A. foliosa Morr.) d) Dicyrta Rgl. CoroUa tubo subaequali, ventre siibin- curvo, basi aequalis, intns inferue plicis tubercnliformi- biis duabus. Aimuhis perigjiiiis crassns. Stigma capi- tatum. Germen basi calyce concretum. D. Warsze- wicziana Rgl. e. Giesleria Rgl. CoroUa tubo inflato, basi oblique adnata. Stigma bilobum. Glandulae perigyuae 5. Germen basi calyce concretum. (Achimeues piota.) Maurandia Barclayana rar. pvlchella} fol. cordato- hastatis, calyce glanduloso-piloso, florilnis M. ßavclai/anae minoribus^ pallide -purpureis. An hybrida inier Ai. Bar- clay anam et sempcrßorenteml M. pulchella Hort, Melaiupodiiun divaricatnin DC. var. macranthum; involucro exteriore ad medium couuato, ligulis iuvolucrum ex- teriore duplo superantibus. Semina legit D. Warscewicz in Guatemala. iSchizanthus retnsus Hoolc. yar. roseus; flore palli- diore (ßch. Grahami Hort.). Tyevirania coccinea W. varr. c seminibus Tr. ro- seae et coccineae in horto nostro enatae. Trevirania Escheri Rgl. Hybrida inter Tr. cocci- neae var. roseam (mater) et Tr, longiflorae var. ilicifoliam (pater). 199 Indices jseminum a. 1849. 1. SLortii^ Gremien isi IS. Cuscuta Polygouoruin Engeliu. ex Clioisj iu DC, Piodr. IX. p. 461. — Cusciitam haue in Poljgoiio Persicaria parasiticam in agro Novaricnsi prope Trecate niense Julii 1847 vix florcutem legi: eaudem vero liocce anno ad Polj- gona palustria secus Sessitis oras, prope Vercelias, pluries observavit amicissiraus Cesati , descriptionemqiie speciei pa- riim nolae et iu Italia noudiira observatae a clarissimo viro ad viFHin exarataiu hie tradere lubet. Hcrba junior pallide aiirautio -carueola, adulta tota ex albo viridaus, praesertim in partibiis floralibus; dextrorsum scandeus, hanstoriis mammaeformibus, nnmerosis, conspicuis praedita, pro more geueris giaberriniii. Caulis crassitie illius Cvscutae europaeae, valde fragilis, trichotomns. Flores albo- viridnli, maguitiidiue omues eougcnerum* Europae iudigenarnm superautesj liueas 2 nsqiie lati, 3 altl, turbiuati, pedicellati, raceraosi. Racemiili cyniara seorpioideam compositam fingeu- tes nnnc laxi^ nnnc inagis contracti, glomernla aemulantes, pleruinque 10-flori, discreli , vel tali paeto subinde approxi- mati, ut tiuicum prirao intuitu glomernlnm mulliflornm dense- qoe capilatum cousütuant. Bracteae hjalinae, lineari - oblon- gae, obtusae, pleruraque binos pedicellos fnlcieules. Calycis tubug prismaticus 5 seu augnloso-fnrbinatns, viridis ; limbus 5- fidns, lacinils obloiigo-laneeolatis obtiisiusculis dorso minime carinatis, corollae tnbo quem snperant adpressis. Corolla alba, laevi virore suffiisa, rampannlata, profunde 3-fida, la- oiniis ovalibns, acntis, planis^ patiilis, sub lente roargine 200 miuiitissime denticulatis ; tota persistcus post aiithesiiu ad ba- sim capsulae , nee decidua , uec germeu obtegcus vel coro- nans. Stami'na 5, rarius 4, coroilae laciuiis paullisper lon- gioribns alteriiaiitia, erecta, basi squaniula hyaliua bifida, co- roilae tubo adpressa, partitionibus in fimbrias ciirtas, capil- lares, obtusas pectiiiatira soliitis. Filameiitum album, teres sursuin atteuuatiim, antliera iutrorsa, filameiitum fcre aequaiis ad basim et dorso aifixa, couuectivo latiiisculo, obsciire vi- ridi, locula flavida siiperaute. Pollen intense llavum. Pistil- lum subpedicellatiiin. . Ovariiun primitus obsolete 5-gonum, depresso globosiim, st} los diios, rarissime ties, sustinens, albidos, erectos, flexuosos, subterctes, demuin divaricatos corollam aequautes, stigmate capitato flavido terminatos. Post anthesim cito inturaescit , corollam siiperat, nee innlto abhinc obtusissime 4-gonum fit, fructumque siraulat turbinatum sei» pyriformem, demnm, tubo calycis exsiccatioue peiiitus con- tracto, nude exseritur, Capsula subglobosa, obtusissime 4- gona, depressa, 2-locularis, stylis corouata, basi exuviis floris vestita; apice ob dissepimeufum exsiccatione ad dimi- dium usque partitum hians, capsulam Saxifragarum Land male refereus, hiuc capsulam apice dehiscentem mentiens. Disse- pimentum primitus carnosuin, pnrietem capsulae attingens; basi, in excipulum dilatata, suffulciens scmina 2 in quovis loculo. Semina 4, ex obovato-globosa, laevia, sacpius multiembryonata, embryonibus arcuatis, directione variis, ro- bustiori erecto. Cyperas iiiconspicuus Genuar. Rliizomate tortuoso tuberöse; repeutc; calamo foliis margine spinuloso scabris duplo longiore; anthela 2 — 3-radiata, radio uno altcrove monostachyo , central! brevissimo 3 — 4-stacliyo5 involucri triphylli folidlo inferiore anthela triplo saltem longiore, suprc- mo abbroviato linear! -sctacco; locnstis ovato-oblougis sub- 201 lO-floris; g'Iiimis obloiigis, acutis, ncumiuatisve, cariiiatis, longitndiualiter striatis, inargine mcmljraiiaceis; stylo 3-fido; iinciilu obloiiga triquetra, apicnlata, laevi. Ad oras lacus di Castel Gaiidolfo in Latio. Ex cl, Gennari mss. SJpilobminsubhirsutuinGeDuar. Radice repente, caiilc patenter hirsuto; foliis alternis breviter petiolatis, subcordato- oblougis j acutis, siibaciimiuatisve, iuaequaliter serratis, facie glabris, dorso pubesceutibus; floribus pedunculatis axillari- bus; laciuiis calyciuis niucrouatis; corolla caljce vix lougiore, petalis profunde emargiuatis, lobis acutiusculis ; stigmatis 5- partiti lobis appressis, seminibus hinc concavis, striatis, gla- bris. — In moute Cavi in Latio. — Forte hybrida proles ex Epilohio hirsuto et parvf/loro. Ex cl. Prof. Geuuari mss. Heleoclinris Bartoliana de qua conf. lud. sem. amü superioris, ad oras Sessitis prope Vercellas aestate elapsa a cl. Cesati rcperta est. Habui insuper ex Valle Augustae Praetoriae. Pogonostylis sqaarrosus (Bcrtol. Fl. ital. I. p. 313. et V. p. 600. Cesat. Iconogr. Stirp. ital. fasc. II. cum icon. eximia). Stirpis hnjus pulcherrimae et adliuc perrarae, spe- cimina copiosissima iu locis iuterdum iuuudatis secus Sessitis oram insubricam, prope Vercellas, mense Septembris et Octo- bris hujusee anni reperit cl. Cesati. 2. Mortui fjip^ienisijsi. Acalypha polystachya Jacq. var.? Jacera Kze. Dif- fcrt spica feminea solitaria, iuvolucris laceris, uec partitis, et foliis brevissime acuminatis, obtusis. Sem. ad Sagua la graude ins. Cubae lecta cum aliis hie cuumeratis, mis. Doe- ring. Cheilanthes contracta Kze. Ch. hastata v. con- tractu rov. Acofykd. Afr. austr.; scd ex sporis constans. ♦202 C^oreopi^ls «tenlfoli» Miihx. INovii lioitor, livis, Chrjj- sostemma senifolium Shuttlow. in pl. Rugelii, a quo sciniiia sunt collecta. Cuscnta Cephalaiithi Eiii^cim. In Jiorto plautis Com- positis nutrita. Cuscuta Chilentsis Ker. ha er Balsaminis. 5>avAll!a {Microlepia) trichosticha Hook. Sclci.i- di'um divergens Kze, prins. Sicutellaria Chainaedrys Shutllew. (Tennessce). Plan- ta, ex sect. Galer icularia, ab auctore in collect. Rngeliaua (leuominata et fol. omnibus petiolatis disliueta. Semina cum horto ipse a nctor benigne coromnnicavit. Scutellaria huiuilis Br. Hnc aSc. hederacca Ktli. excl. sjn. Sc. japonica H. Lips. quam veram ab aiino 1840 coliraus. Planta utraquc vero in IL R. Berolineusi commu- tafae. iSilene squaniigcra Boiss. Diagii. pl. orieut. 1. p.38. c. syn S, echinala Janb. et Spach. pl. or. t. 4, (iion Otlh. et Gussone). Squarais caljcis pellucidis iiisiguis. Specimeu herbarii graecum seraiua obtulit. Theruiopsis Caroliniana M. A. Curtis in Silliman Journ. V. XLIV. p. 89. et A. Gray Clilor. bor. amcr. p. 4^. t, 7. (optima). Carolina scptentr. iu Cherokce-coiinty , a. 1839 detecta et a. 1842 a S. B. Buckley et Rugel dcnuo lecta. Semina speciminum Rugeliauarum germiuarunt et plau- tae florueruiit a. 1847. Adhuc iu hortis defuit. Tripteris hyoseroides DC. var. ß. cchinocarpa DC. Forsau specie distingnenda. Achacuia extus iuter alas area rotuuda, ad margiuem aspcra, instructa. Ex seminibus a Zeyhero sub typo raissis. 203 Indices scmlnum a. 1850. 1. Hortus Am^telodaiiieiifSiis. Epimetnim ad indicem semiuum horti academici Liigduno- Balavi, anui 1850. Angiopteris Presliana Nobis. „Caiulice sub^iloboso; froiide bipiimata; rhaclii primaria snperne nigTo-laiiuginosa, piiiDulisqne siibpilosis; pinnis ob- loiigo-lauceolatis, nodoso-petiolatis ; piimnlis peliolatis, lan~ ceolafis , stibfalcalis , hie illic lac/tniatis ^ rectis vel cur- lis , inaequilafevis^ basi siirsum niueata, oblique abscissa, deorsiira Jougins protracta rodiudata, apice acntis vel et Jouge acnminatis, basi et medio obtuse dentatis; veiiis furcalis Tel simplioibus, oblicpiis; rhaebibus iuter piuniilas extremas siib- margiiiatis, iiiter reliqiias linea promiueiite instruetls; so- ris" ? Est Kuangiopteris Presl. lusul. Javam habitat, iude ad uos allata. Dicavi viro celeb. C. B. Preslio, pteridographo exi- mio, die 2. m. Octobris hiijus aiini, quo hortum nostrum vi- sitavit. Dcscriplio specimims, Caudex etiammira exignns, sed globosHS. Pulviui frondium basin vaginarum iuslar cingunt, sunt tenues, raembranacei , arcte rhacbi enasceiiti applicati, tandem carnosi, serrati, varie incisi. Frondes ternae, fragi- les, priraum ereclae, dein reflexae, 1 metr. longae, fere 0,80 latae, duplicato-pari-, vel iropari- pinnatae, longissime sti- pitatae. Pinnarum par primum orilur ad 72 ceut. rhaclieos. Rhaches subflexuosae, teretes (haud eanaliculatae), pilis lon- gis «igris instrurtae; color ad basin olivaceus, deiude viridis. 204 Piunae alteruae, in quovis lalere 14 j iuferioies 46 ceut. lou- gao, 35 latae, patentes. Rhacliis secnudaria priraariae arti- culata, basi tumida, quasi Jjiilbiformis , snbflexnosa, siibdia- pliana, subpilosa, pallide- viridis. Transversa sectio exliibet Stratum exterius viride, tum vero tres circulos vasorura, quo- rura interior iucompletus. Ex inturaescentia, quae 2 ccnt, longa est et 2 cent. crassa , rbacbis subito contrahitur, teres est, utroque in latere per totam longitudinem lineola instrui- tur , quae a pinnulae petiolulo ad sequentis piunulae insertio- uem coutinuatur. Facies superior plauiuscula est, pallide vi- rens; facies inferior teres, pallida. Pinnulae membrauaceae, superne et ibi medio obscnre-virides, nitentcs , infra pallidac, subglaucae, opacae, alternautes et oppositae, in singula pin- ua 10 — 13, petiolulatae; petioluli pinnularum iuferiorum et mediarum fere 0,01 longi; petiolulo superne fere piano, latc- ribus et basi rotundato , tumido , ubi in foliolum transit roji- Iracto. Forma est, ut plurimum lauceolata, saepius falcata, idque praecipue apicibus, basis est inaequalis, superne ob- liqua, inferne, nbi magis excrevit, rotundata et magis deor- sum protracta; versus apicem pinnula attenuatur et abit in apicem longum, acutissimum; margo valde inaequalis, sub- repandulus, dcntatus. Costa utraque in pagina prominens. Venae alternato-pinnatae, oblique parallelae, seniel furcatae, vel simpHces, utraque in pagina promiuulac, in inferiore pa- gina magis couspicuae, pcllucidac; initiuni furcaturae in ve- nis a Costa remota est vel eidem proxima; venae in apicem deutium excurrunt, neque arcu marginali sunt conjunctae. Ex sinubus dentium oriuntur venulae sccundariae, rccurrcu- tes, furcaturis mnlto tcnuiores. Augiopteritii liypolcuca Nobis. „Caudicc ; frondc bipinnata , hypoleuca ; vhaclii primaria hie illic lauugiuosa; pinnis oblonge -lauccolatis, uo- 205 (lose petiolatis; piiiiiulis iVre suhsessilibas, lanceolalis , ob- longt's, falcatis inaequilaferis , basi siirsum aiigustiore ob- liqua, deorsuin loiigius protracta, subrotaiidatis, apice aiigu- statis, loiige aciirainatis, acumiiie incurvo, acute - serrui is ; veuis furcatis vcl simplicibus, obliquis ; rhachibus inter pin- inilas marginatis, iiiiino subalatis; soris" ., ? Ins. Javam habitat, iude ad uos allata. Adumhrutio. Froiides terminales, binae vel ternae, pri- miim oiectae, dein a se invicem rcraotae, tandera reflexac, 1,50 lougae, 0,70 latae, duplicato-pari- vel impari-pinna- tae, lougissirae stipitatae. In specimine nostro piimaruiu par iufimum oritur ad altitiidiuein 0,70 rhacheos. Rliaches teio- tes, laro subpilosae, color in juniore rhachi ad basin oliva- ceus, sangninolentris , in adulto viridis. Piuuae alteriiae in siiigulo latere 6, raro plurcs, 0,50 lougae, expansae. Rha- chis secundaria primariae arliculata, basi tuniida, biilbifor- rais, subdiaphana, superne plana vel paruin convexa, glabra, pallide viridis, dorso teres, lateribus albo-ceracea; Sectio transversa in rhaclü communi ut in A. Presliana. Ex intii- raescentia articulationisj quac fere 1 ceutinietrnm longa est et l*/« Cent, crassa, rhachis subito contrahitur, iude teres est et utroque in latere per totam longitudinem iustrnitur merabraua, qnae a pinnulae petiohilo ad sequentis pinnulac insertiouem continuatur et ultra mediam lougitudineuj inter pinnulas in expansionem membranaceam, viridem, fere 0,001 aequantem, ad ortnm latiorem, ad basin decrescenlem expan- ditur. Facies superior planiuscula est , pallide virens, fusco- maculataj facies inferior teres est, fiisco -glandulosa et sub- pilosa. Pinnulae membranaccae supra flavo-virides, subni- tentes, infra albae , ceraceae, opacae, alternantes; in singula pinna 12 pinnulae adsunt. Longitudo pinnularnm fere 0,16 aeqnat , latitudo ad basin 0,04 , in medio 0,045. Forina est 206 iit piurimum lauceolata, saepius pariim ciirvata, apicibus sub- falcatis; basis est iiiaeqaalis, siiperue ciineata, obliqua. in- feriore parte obliqna vel roluudata magisqne deorsum pro- tracta; versus apiceni piunula uiagis inagisqiie atteniiatur et taiulem in apicem abit acullssimum, margo valde iuaequalis est, snbrepaudulus, serratiis; ; apex in miiltis est acuminatns. Costa in utraqne pagina proiniuet. Venae sunt allernato- pinnatae; oblique parallelae, seaiel furcatae, simpllces in pa- gina superiore proniimilae, in inferiore facie magis iuter ce- raceani materiem couspicuae , pellucidae; iuilium fnrcatnrae in iuferioribus venis a cosla remotum est, in snperioribns ad costara ipsam vel prope eandeni habet initlura. Margo est tenuissime menibranaceus, pellucidus. Ex luijns siiiubus cre- narum dentiumque oriuntur venulae secundariae, recnrrentes, farcaturis multo tenuiores, p?llucidae, vel in ala fnrealurae libere productae, vel inter tvenas recnrrentes nee ad costam productae. Est Pseudangf'opteris Preslii. 2. Mortnis I>orpaten^i8. Iris sogdiana Bge. Rel. Lebm. n. 1351. l. [Xf/ridion) caule tereli subquadrifloro foliis breviore, spathis vegetis acutis carinatis carina ciiiolato scabris, flori- bus pedicellatis, pedicellis teretibus, ovario longe rostrato, perigonii tubo obconico abbreviato, lacinlis exterioribns paten- tibus spathulatis, interioribus erectis obovato-oblongis emar- ginatis, Capsula in rostrum aequilongum atteunata ovato- liexagona facicbus alternis angustioribus, serainibns ntrinqne planis, intcgumento lateribiis laxe corrugato liicido. Hab. prope Buchara. (AI. Lehm.) 7. sputiae et nolhae afiinis, ab utraque differt caule foliis bre^iorc, floribiis multo minoribns; ab /. spuria insuper 20T Capsula loiige rostrata, ab /. notha pedicellis teretiljus nee triqnetris, capsulae aiigulis alteruis approximatis ; ab /. ha- lophila et Güldenstädtii florum colore lilaeiuo. 3. Hortons !>rei§den8si§i. Asclepiadearjim speciosi generis Dictyanthi Desc, spe- cies diiae per aestatem praeteritam iu horto Regio Pillnitzeiisi et in aniatoris liortnlo qnodam Dresdensi florueriint, etiam in horto botanico laete nunc vigeut. Utriusque semina „pLinta ignota" inscripta in regno mexicauo ad pedem raoutinm Sierra madre prope Durango collecta, botanophilus quidara attiilit. Caulis utriusque liguosus basi lineis suberosis exasperatiis alte scandens, reliqua ut in descriptioue D. Pavonii DC. prodr. Sunt autem speeies : 1. JD. caiuiiannlatus {Stapelia campanulata Pavon. D. Pavonii DC. prodr. Tj/mpananthe suberosa HaskarJ.). Hujiis coroUa maxiraa diaraefro flore bipollicari, caesio-ciue- rascens lineis atris parallele approximatis concentrice poly- gonis picta, iaciuiis acuininatis margine revolntis. 2. 3>. stapeliiflorus Rchb. Corolla rix pollicaris e ba- dio livescens lineis iu tnbo picta, Hnibi laciniis triangularibus planiusculis irroratis. * Icon utriusque prostat nitidissima et analjtica in Plan- iis selectis horti Regit Pilnitzensis Cent. X. a Tettel- bachio sagacissirao Regio pictore execnta. Fructum prae- buit hucusquc ueutra specierum. 4. Mortui^ Ootting^enisis. Hieraciam patens Bartl. (e sect. Pulmonar. Fr.) canlc folioso corjmbifero piloso apice pubescente et flaTis glandnlis instriicto, rosulis foliorum antumno formatis sub 208 aiithesi emiarcidis, l'oliis vireutihus spaisiiu pilosis ovalo - lan- ceolatis acntiusculis remote tleiiticulatis arctc sessilibiis, iinis basi atteuuatis, iuvolucro virciitc glabro giaudiiloso, ligulis glabris, stylo fuscesceute, acheniis ruiis. Griseb. ms. — la Pyrenaeis oriental. riipestribus calidis pr. Pradis legi Scptbr. 1847. 5. Mortui Gfratianopolitaniis. Centaurea Mierghii Joid. — Paniculae Jaxae elou- gatae apice coryrabosae ramis erecto-patiilis, capitulis soli- tariis , iiiToliicri ovoidei vel oblonge -ovoidei basi roiundati haud ittßati snh apice coustricti foliolis pallide virenlibiis liaud se iiivicem occultautibiis dorso quiiifjuenciTÜs , exterio- libus mcdiisque ovato -lauceolatis in appendiccm subtriangii- larem, ciliatam, cuspide inermi ciliis hreviore terininatani, pal- lidarn Tel raacnla nifo-fnsca abbreviata insiguitam desiuenti- bus, ciliis albidis deuticulatis, fiexuosis, appeudicis latitudinera superantibus^ foliolis iuterioribiis lauceölato-oblougis exte- riora longe superantibus, sub anthesi capilulo adpressis, Jipice pallido vel rufo scarioso eroso - dentatis sublaciniatisve , flori- biis albidis vel pallidissirae roseo tiuctis, exterioribus radiau- tibus, iuj^oliicro snbduplo longioribus, tenuiter laciniatis, ake- niis oblougis puberulis cinereo-rulis pappo suo albido haud triplo lougioribus, foliis pallide vireutibus, radicaübus priina- riis ambitu oblongis imi- vel bipiuuatipartitis, lobis patnlis vel oblique crectis lineari- oblongis linearibusve elongatis acutissiniis mucrouatisque asperis planiusculis, foliis cauliuis pinnatifidis, ramealibus supcrioribus liuearibus subintegrls, caule ercclo anguloso glabresceute, vel inferue lanugine parca obducto, superne vel ctiam a basi ramoso , radicc bienni. Hab. in rupcstribus calcareis , iaaridis, ad vias Oecitauiae 209 et agri virariensisj Anduze \ Bane\ Le3-Vans\ Joi/euse elc. — FI. Juiiio. Obs. Haec plauta quam in locis memoratis, priimim concomitaiite et monente amico doct, Miergue ipse legi et postea ex semiuibus in liorto eduxl, speciem egregiara ab affiui C. maculosa Lam. certissime diversam coustitiiit. Ab liac euim optime dignoscitur: involucro hand breviter ovato, miilto minus basi iuflato et abrupte contracto, foliolis palli- dioribns minus numerosis, interioribus apice eximie prodnctis nee vix exsertis, lloribus albidis nee purpurascentibus, ra- diantibus circiter 13 nee 20 — 25 subduplo longioribus te- nuius dissectis, akeuiis conspicue majoribus, cotyledonibus evolutis latioribus, foliis minus cinerascentibus , lobis eorum valde elongatls magis acuminatis fere applanatis , caule humi- liore, inflorescentia praecociore. Ptycbotis Timbali Jord. — Umbellarum radiis 8 — 12 laevibus subteretibus tenuiter nervosis , involucri foliolis 1—4 linearibus acuminatis deflexis, nmbellulis 10 — 20-floriSj in- volucelli foliolis 5 — 6 lineari - setaceis acuminatis ralde in- aequalibus nervo percussis deflexo-patentibus , pedicellis brevioribus, calicis lobis erectis linearibus acutis stylopo- dium vix aequantibus, petalis cordato - obovatis ad medium lissis fere aeque longis ac latis , stylis erecto-patulis mox rellexis stylopodio obtuse dentato paulo longioribus , fructibus elliptico-oblongis cinereo-rufis costis elevatis tenuibus in- structis, foliis glabris intense virentibus uitidulis pinnatisectis, radicalibns primariis longa petiolatis ambitu ovatis , petiolo ^w^xa eximie canalictilato subtus nervoso, partitionibus eorum 7 bipinnatiß.dis ^ lobis brevibus subpatulis distantibus linea- ribus acutis fere concavis, foliis caulinis superioribus vaginis insidentibus, lobis eorum subaequalibus subtortis setaceo-fili- formibus acuminatis snlco exaratis subtus nervo prominnlo 24r Bd. 2sHcit. 14 210 inslructis, caule erecto rigido laevissiino obiter tenuissirae striato pleno folioso ramosissimo , ramis erecto -pateutibus, radice bieiini. Hab. in collibus aridis prope Toulouse. — Fl. Aug. — Umbellae leviter couvexae: flores albi: staminum filamenta al- bida petalis longiora: antherae rotundatae. Stylopodiura plano- couvexum ovarii apiceiu penitus obtegeus: valleculae carpel- lorum planiustnlae 1-vittatae: cotyledones evoluti lineares ulrinque angustati acuti. Obs, Hanc egregius botaoicus tolosanus Timbal-Lagrave a pliuibus cum P. heterophylla Koch valde immerito confu- sani sed ab ipso pro specie omuiuo distiucta habitam misit mihi plantam, eamqiie ex semioibiis iu horto vivam eduxi et observavi. A P. heterophylla Koch foliorum radicaliiim forma prae- sertim plane et abunde differt, caeterum ab hac dignoscitnr: involncro miuime uullo, iimbellis majoribus magisque conrexis, radiis numerosioribus , nervis eorum 5 — 6 nee 4 — 5 eviden- ter tenuioribus, involiicri foliolis deflexo - patentibus uec ascen- dentibus patulis, floribus numerosioribus, pedicellis paulo lon- gioribus minus couspicue striatis, lobis calicis angustioribus, petalis majoribus haud latissime obovatis, lobis eorum minus rotundatis, stylis paulo longioribus, carpellis majoribus, foliis eximie uitidulis nee fere opacis, pctiolis primariis partialibus- que evidenter caualiculatis, foliis radicalibus ambitu ovatis nee oblougis, partitionibus eorum tenuiter dissectis ucc tan- tum inciso-dentatis ovato- orbiculatis, deuique ramis minus divergentibus. 211 6- Hortiis HaleniBii^. 1. Ainyg;dalam caiupestrein quam per plures aiiiios hoc siib uomiue Besseriauo distribuimiis , nuuc aliam credimus ve- ramqiie recoguoviiniis in frutice elatiore, albiflora, paiicos fructus nee satis peifectos semel prodiicente. Examine nostro de hisce Amygdalis noudiim fiuito , quodnam uomen ^myg- dalo illi falsae campestri affigeudum sit, nescimus. 2. Couimelina Sellowii sub nomine in hortis reperta uullo modo est C. Sellowiana Knnthii. Caiilis prostratiis, glaber, longe procurreus, ad nodos radiculas agit. Vagiuae piibesceutes per petiolum brevem in laminam ovatam, curvi- lineo-acutatam, miuute puberulam trauscunt. Spatha pediin- culo brevi pubesceati iusidens, complicata, subtriangiilaris, ramo florifero altero exserto pubescente c. flore nnico masciilo s. rarissime hermaphrodito et fertili, pedicello brevi inserto; ramo altero incliiso 2 — 3-floro. Petala intense coerulea, impar lauceolatum acutum, duo paris ex ungue brevi semi- orbicnlari-reuiformia. Stamina duo inter se aequalia paten- tia fertilia, tertium impar magis erectum, corpore antheroideo deorsum bicruri, tria reliqua sterilia corporibus antheroideis crucis obliquae speciem praebentibus. Stylus subulatus, apice vix curvulus. — Patria ignota. In caldario laete viget, flo- res et fructas profert, sed sub dio culta late quidem se ex- teudit at parce floret ncc fructus maturayit. 3. Sonchns Capensis. Speciem e repetita cultura di- stinctam habemus. Habitu quidem et modo Crescendi cum S. longifolio convenit, recedit autem: statura robustiore, fo- liorum dentibus acutioribus, profuudioribus c. apice spiuula validiore terminatis, auriculis majoribus et fere conchae in modum volutis, capitulis minoribuS; peduncnlis squamisque 14* 212 ecarlnatis haiid sctosis, corollis aDgnslioribus brcTioribus. (Cf. lud. sem. h. Hai. a. 1849.) 4. Sonchns hypochaeroidcs (v. Ind. scm. h. Hai. a. 1849). Hcrba vix pcdalis, a basi parce subdicliotomc rarao- sa, glauca, glabra, caiile raniisrjiie tcictibus. Folia semi- araplcxicaulia, non auriciilata, anguslata, summa lincaria, utrinqiic 1 — 3-siuuato-dciitata ; capitiila tcrmiiialia solitaria; iiivolnciHm sub grossificatione c basi leviter incrassata py- ramidali-conieiim; sqiiamae valde iiiaeqiiales angiistae, mar- giiic siipero plus minus liliolatae, in quarum dorso sctulae muriccsre albac et pnrpurcac inpiimis carinam occupant, si- milesque peduuculuni. Ligulae angustae luteae, exteriores subtus purpureae. A vulgatioribus hnjus gonoris formis distal. ö. Ttirnera angustifolia a Caudollio aliisquc T. ulmi- foliae 3 plautac biemiis, rarietas ditta, propria videtur spe- cies canlc fruticoso jam satis distincta. Frutex ramis tereti- bus cicatrjcnlis folioium semirotundis prominenlibns exaspera- tis, ercclis, pilis albidis obsessis. Folia breviler pctiolatn, oblongo-lanccolata, grosse et inacqnaliter scrrala, utriuque pilis simplicibus, subtus copiosioribus lactu mollia, basi bre- Titer integorrima ibidemque glaudulis 2 suboppositis viridibus laevibns inslrncta. Florcs axillares sessiles. Pelala tota lu- tea oboyato-cnneata in margine oblusissimo acute eroso-dcn- ticnlata t. subintegcn-ima. Stamina stjlis cum stigmatibiis longo penicillatis paululum longiora. Capsula ovoidea glabra. 6. Verliena Carolina. Quo nomine Linnacano sed mi- nns apte plantam interea dcsignamus, quam falso V. elcgan- tis snb titulo ex horto accepimus. Bcatus Schauer V. Caro~ linae Lionaei (quam cum aliis V» CaroUnianam adpcllavit), Mexico patriam adscribit, quatuor species Kunthianas Syno- nyma subjungit, novam speciem Mexicanam F. Ehrcnber^ 213 gianam format, quam iu alia sectioue generis collocat. Mo- neudiim vero plaiitaoi botaniconim Americac borealls plane diyersam esse a Mexicauis , de qua re alio loco fusius agen- dum est. 7. Viola palinensis Webb. in Gcogr. Bot. ins. Canar. Mnemion palmense id. ins. Can. Bot. p. 112. t. 14. Floics plantae Lortensis cum corolJa I. c. sub f. 5. scorsim depicta melius couveniunt, quam cum illis in specimine depicto. Hie- mem 1849 — 50 nive tecla hacc iu monlibns 1000 bexap. allis crescens planta optime sub diu superavit totumque per aunum florcs copiosos pioduxit, qui excuule aestate pallidio- res et striis irregularibus albis variegati apparuerunt. 7. Mortiiis Haitibiir§^eiiisi^« Begonia Hamiltoiiiana Lehm, pereuuis, caulibus ere- clis ramosissimis glabriusculis subcarnosis coloratis ad articn- los tumidiS) foliis dimidiato- cordatis longe acutatis duplicato- acute serratis undulatis hirsutis ciliatis utriuque viridibus, pe- tiolis ciliatis coloratis ; stipulis ovatis scariosis ; pauiculis longe peduuculatis paucifloris, floribus bracteis ovatis ciiiato-fim- briatis coloratis suiFnltis; perigouii phyllis maximis (albidis) in floribus masculis 4, majoribus late ovatis subtus subru- bentibus, minoribus obovato-subspathnlatis, in floribus foe- mineis 5, aequalibus obovatis; fructu trialato, alis truucatis, tertia triplo majore. B, malabarica Herb. Hamilt. in Wall. Catal. plant. lu- diae Orient. No. 3676, C. fide specirainum cellectionis Walli- chianae (non Lamarck). — Lehm, iu: E. Otto Neue allgem. deutsche Garten- und Blumen- Zeitg. VI. pag. 4546. Begonia Wallicbiana Steud. perennis lacte virens glutinöse -hispidula, caulibus rrcclis, tcretibus subcarnosis 214 lineatis; foliis parvis dimidlato - cordatis arniniuatis diiplicato- creiiatis ; stipnlis brevibus viridibiis; paniciilis pancifloris loii- gitudiue fere foliornm, bracteis miniitis; perigonii phyllis (albis) in floribus masculis 4, majoribus orbicularibiis, mino- ribus obloiigis, in floribus femtneis 5, obovatis subaeqnali- bns; frnctu trialato; alis aequalibiis siiperne attemialis. Begonia Wallichiana Steiid. Noraencl. (iiomeii.) B. parvi/lora Herb. Hamilt. in Wall. Catal. plant. lu- diae Orient. No. 3674. fide speciminis e coUectione Wallichia- na. — Lehm, in: E. Otto Neue allgem. deutsche Garten - und Blumen -Zeitg. VI. p. 455. Gesneria cardinalis Lehm, relntina cancscens rhizo- mate tnberoso disciformej caulibus herbaceis procumbentibus teretibns; foliis oppositis petiolatis cordatis, inferioribus ovato- ellipticis, superioribus suborbicularibus snmmis sessilibns, omnibns rotnndato-obtnsis crenatis; floribus cymoso-nmbel- latis longe pedunculatis ; corollis intas biglandulosis supra basin constrictis tubo medio ampliatis ore angustatis villosis; labio superiori oblongo porrecto bifido s. 2 — 3-dentato, in- feriori brevissimo patente. Proxime accedit ad Cooiierianam H. "Woburn. et ad non- nullas rarietates G. hulbosac, A priori difl'ert tam foliorum et corollarura forma quam inflorescontia. A varietatc fau- ciali G. hulhosae {G. faucialis Lindl. in Bot. Reg. tab. 1785, G. fascialiSf Bot. Mag. tab. 3659.) foliis petiolatis multo magis incanis et forma corollae multo majori; a G. bnibosae varietate lateritia {G.lateritia Lindl. in Bot. Reg. tab. 1950.) cui forma corollae magis accedit, forma foliorum et corollis multo majoribus; a varietate Suttotii G. tuherosae (G. Sul- toni Bot. Reg. tab. 1637.) forma indumentoque foliorum et corollis duplo longioribus, ab omnibus Natura multo robu» 215 stiore caiilibus brevioribus procumhcntihus , foliis innlto raa- gis iiicrassatis, praesertiin iufcrioribiis rodindato-obtiisis, iu- florescentia cyraoso -iimbellata. Nescio au otiain varietas sit G. bulbosael Corolla nostrae bipollicaris pulehre eocciuea villosissima: villositate patentissima etiam iu pedicellis stamiuibus styloque praesertim superno eocciuea. Accepinius pulcherrlmam haue plantain uoiniue G. ma- cranthae, quae species Sprengeh'ana foHa habet obloufi^a utrinque attenuata y obsolete denticulata, ciliata, pedunculos axillares uuifloros , corollas 'eanipaunlatas. — Lehm, in : E. Otto Nene allgcm. deutsche Garten- und Blnm.-Zeitg. VI. p. 454. liindelofia. (Novum geous Borraginearum ^ e sub- ordiue Cynoglossearutn.) Calyx 5-partitus, persistens, laeiuiis subaequalibns el- lipticis. Corolla hjpogyna infundibulimorphis ; tubus 5-go- nus ampliafus calyce duplo triplove longior; limbus erecto- pateus, 5-partitus: lobis ovato-subrotnudis; faux pervia, for- uicibns ö erectis, elongatis emarginatis, glaberrimis instrncta. Stamina 5, summo lubo iuserta: antheris oblongis, longitndi- naliter dehiscentibus, vix exsertis. Stylus filiforniis stamiui- bus lougior, persistens: stigmate simplici, depresso. Nuces depressae, ovato-deltoideae, basi subtus — rarius etiam iu diseo subconeavo — aculeis brevibns glochidiatis tuberculis- que adspersae, margine aculeis einctae serie simplice dispo- sitis, inflexis, elongatis, valde compressis, basi dilatatis apiee glochidiatis, ad medium usqne counatis, ita quidcm ut faeies SDperior nucis uuiuscujusqne formam ealathi semiaperti fere habeat. Herbae biennes vel percnues, orientalcs, pedales sesqui- pedales et longiores, pubesceutcs vel hispidulae; raulibus 216 adscendentibus foliosis; foliis curvinerviis, radicalibus pelio- latis caulinis sessilibus, siiperioribiis subcordato-amplcxicau- libus, racemis coiijugatis ebracteatis, in llore iiiitantibiis. Differt ab Omphaloide et generibns affiiübns forma co- rollae et praecipue nncibns siipra uberius desciiptis. Noiimillae hiijus generis species jara aliis generibns ad- nnmeratae sunt, qnod alio loco expoiiara. Nomen huic generi dedl in honorem Equitis excellcn- tissimi nobilissimi Frederici a Lindelof, Praefccti reiju- diciariae Darmstadtlensis , viri de re literaria summe meriti, botanices fantoris praestantissimi. 1) liindelofia spectabilis Lehm. Omphalodes longißora A. DC. Prodr. Vol. X. p. 158. Cynoglossum longißorutn Benth. Lindl. Bot. Reg. 1840. t. 50. 2) IJindclofia anclinsoides Lehm. Cynoglossum anchusoides A. DC. Prodr. 1. c. p. 151, Lindl. Bot. Reg. 1842. t.l4. Cynoglossum Emodi Sehonw. Ind. Sem. hört. Hafn. 1846. collect, p. 4. — Lehm, in: E. Otto Neue allgem. deutsche Garten- und Blura.-Zeitg. VI. p. 351. T^ysiinacliia cileta Lohm. glaberrima, caulibus ad- scendentibus simplicibus supei'ue quadrangulls; foliis opposi- tis petiolatis, ovato- lanceolato subtrlnerviis ; pedicellis axil- larlbus solitariis gracilibus longissimis demum revolutis; fo- liolis caljcinis linearibus corolla dimidio brevioribus; corolla patentissima (lutea) segmeutis oblongis; staminibus corolla paullo brevioribus filiformibus glabris. Proxinie accedit ad Lysimachiam azoricam Hörn. {Kook, in Bot. Mag. t. 3273.) dllTert pracscrtim caulibus adscenden- tibus superne quadrangulis , foliis magis petiolatis iuferioribus trinerviis, pedicellis iu fructu rccurvato - deflcxis rcvolutisve. 217 Ltfsimachia anagalloides Smith. (Flora gracca Sibthorj). Vol. II. t. 190.) divcrsa est caulibus raraosisslinis diffiisis, fo- liis dimidio brevioribiis, colorc inulto saturatiore; pedicellis qnadrangiilaribus (in iiostra teretibus) brevioribus; coroUae aureae segmentis subrhomboideis multo brevioribus latioribus- que. — Lehm, in: E. Otto Nene allgera. dcntsche Garten - nud Blumen- Zeitg. VI. p. 323. Oxalis Ottonis Klotzsch in Otto et Dietr.Allgem. Gar- ten-Zeitg. 1839. No. 40. — Proxime accedit ad O. prae- coccm Lehm, in ind. sem. hört. Hambg. 1826 collect, p. 17, differt foliolis ciliatis, sepalis obtnsis dorso lougitndiualiter fusco-striatis, corollis satnrate aureis. Potcntilla Anserina L. Formae sequeutes hujus spe- ciei in hcrbario Lehmauniano asservantur. a, communis', foliis supra viridibus subtus albo - serieeis s. albo-tomentosis. P, Anserina a. communis Turczan. in Bullet, de la soc. des nat. de Moscou. XVI. pag. 623. no. 418. P. Anserina a, discolor Wallr. sched. critic. pag. 236. P. Anserina Linu. et Auct. P. Argentina Gilib. Fl. Lithuan. V. pag. 254. a) viridis: foliis ntrinque viridibus parce pilosis vel etiam supra glabris. P. Anserina y. viridis Koch. Synops. ed. 2. pag. 236 no. 3. Ledeb. Fl. Boss. IL pag. 44. no. 20. P. Anserina y. glabrata Sond. Fl, Hambg. p.290. no.3. (excl. P. Egedii.) P. Anserina y* nuda Gaud. Fl. Helv, III. .pag. 405. no. 1179. b) sericea : foliis ntrinque sericeo-candicantibus. P. Anserina ß. sericea Koch.^Syuops, 1. c. Lcdeb. Fl. Boss. 1. c. 218 P. Anserina y. concolor Wallr, sched. crilic. pag. 236. Turczan. 1. c. Ser. iu DC. Prodr. II. pag. 582. no.72. P. Anserina ß. holosericea Gaiid. FI. Helv. I. c. ß. gratidis: foliis pedalibus et fere bipedalilms supra gla- briusculis subtus uivco-tomentosis. P. Anserina variet. Hook. Fl. Boreal.-Amerir.I. p. 189. P. Anserina ß. grandis Torr, et Gray FI. of N. Amer. I. p. 444. uo. 30. P. Anserina d. grandis Fl. Ross. I. c. y. groenlandica, gracilllma, uana, foliis paueijtigis niulto jniuoribus, folioiis piimatifido-iucisis. a) genuina: folioiis supra rubro-virentibus glabriiisculis siiLtiis niveis. Hook, in Parrey's 3. Voy. App. p. 125. Ejusd. Fl. Boreal.-Americ. I. p. 189. no.lO. Tratt. Ros. Monogr. IV. uo. 13. P. Anserina y. groenlandica Torr, et Gray Fl. of North Amoric. I. p. 144. (Nestl. Moiiogr. p. 35. uo. 11. ad fiuem.) P. Anserina d. groenlandica Ser. in DC. Prodr. II. p. 582. uo. 72. (Floribus octopelalis observavit cl. Schldl. Cf. Linu. X. p. 98.) b) Egedii: folioiis glaberrimis iitrinqiie laete viridibiis, stipulis plerumque iutegerrimis. P, Anserina d.EgediiTorv, et Gray Fl. of North Amer. 1. c. P. Egedii Wormsk. in Fl. Dan. IX. tab. 1578. Ser. io DC. Prodr. 11. p. 582. no. 70. Spreng. Syst. Vog. II. p. 535. uo. 18. Tralt. Ros. Monogr. IV. no. 43. Lehm. Monogr. p. 74. no. 26. d. gemini f^lora: pednnrulis uounullis bitloris. 219 P Aiifcrhia ß, gcinhiißora Nestl. Monogr. p. 35. uo. 11. Tnrczan. in Bullet, de la soc, des uat. d. Moscou. 1. c. Ser. in DC. Piodr. II. 1. c. Lehm. Monogr. 1. c. /* ^nscrina 6. geminijiora Koch. Synops. ed. 2. 1. c, P, Anserina btßora Tratt. Ros. Monogr. lY. no. 12. Pentaphjlloides incannm tanaceti folio Moris. 2. s. 2. tab. 20. fig. 4. Obs. Ab his omuibns varietatibus specic diversa est Po~ tentilla anserinoides Raoul (Choix des plantes de la Non- velle-Zelande in: Annal. des sciences nat. 3. Serie. Vol. II. p. 123.) praesertira foliolis rubrotiindis petioliilatis. Potentilla Kardica Boiss. et Hohenaclc. Boiss. Diagn. plant, nov. 3. p. 4. Species valde peculiaris est. Folia ra- dicdlia habet qninata, intermixta nonnullis foliis ternatis, ion- gissime petiolata: petiolis snpra applanatis trigonis; foliolis 4 inferioribus sessilibus vel subsessilibus in verticillum dhni- diatum dispositis, terminali foliolo valde petiolulato multo majori , ad basin usqne serrato : serraturis aequalibns supc- rioribus praesertim rotnndato-obtusis, terminali paullo mi- nori. Caljcis segmenta omnia erecto-patentia, interiora ad medium iisqne connata, ovata acntinsciila, ejcteriora fere elliptica obtusiuscnla , basi attenuata reliquis paullo breviora, trinervia. Petala flava calyce longiora, obovata, integcrrima, erecta , apice revoluta , ita qnidem ut vix calyce longiora appareant. Potentilla nK^ea L. Seqnentes hnjns specici poly- morphae formae notatu fere dignae videutur. a. vulgaris-, foliolis inciso-serratis, dcutibus obtusinscu- lis supra subsericcis vcl pilosis glabrisvc, subtus niveo-to- mcntosis; petalis calyce paullo longioribus. P. nhea Hartm. Scand. Fl. ed. V. pag. 162. no. 5. Koch Synops. ed. 2. pag. 242. «o. 24. et in Sturm Deutschi. FI. 220 Faso. 92. tab. 6. Bertol. Fl. Ital. V. pag. 268. no. 20. Torr. et Gray Fl. of North Americ. I. pag. 441. uo. 19. cxcl. var. ß.y qiiae ad varietatem arcticam ^ et varlet. y. , quae partim ad varietatem macra/itham partim ad P, Vahlianam — spc- ciem distiuctissimam — pertinet. Ser. iu DC. Prodr. II. pag. 571. 110. 1. (cxcl. varr.) (v. v. et s.) P. nivea a. vulgaris Ledeb. Fl. Ross. II. p. 57. no. 48. P, nivea «. et ß. Schldl, et Cham, iu Liuu. II. p. 21. P. fragariaefolia Less. iu herb. reg. Berol. (teste Ledeb.) a) multiflorax major, caulibus 7 — 12-floris5 foliolis ma- joribus, serraturis rcspectu foliolonuu miuus profundis. P. nivea «. major Turczan. in Bullet, de la soc. des nat. de Moscou Tom. XYI. p. 607. (s. a cl. Turcz. accepi.) b) alpina: omnibus partibus multo minorj caulibus 1 — 3 - floris. P. nivea ß, alpina Turcz. 1. c. (v, s.) ß» arenosa: pumila, foliolis cuneato-oblougis acute ser- ratis supra hirsutis subtus uiveo-tomeutosts; floribus subglo- meratis, petalis calyce paullo longioribus. P. nivea ß. arenosa Turcz. iu Bullet. 1. c. (s. accepi a cl. Turczan.) y, macrantha: pauciflora, foÜolis inciso-serratls supra pilosis subtus cauesccnte-tomeutosis vel albido-villosisj pe- talis caljce duplo longioribus. a) foliolis multidentalis, dentibus brevioribus obtusioribus. P. nivea ß, macrantha Ledeb. Fl. Ross. II. pag. 57. uo. 48. P. nivea y, camtschatica Schldl. et Chamiss. iu Liun. II. pag. 21. P. macrantha Ledeb. in Mem, de l'Acad. de St. Pc- tcrsb. V. p, 541. no. 30. Ejnsd, Icon. pl. Fl. Ross. illustr. 221 tab. 133. Scr. in DC. Prodr. II. p. 072. no. 3. Lehm. Mo- nogr. p. 182. no. 81. (s. accepi a virr. eil. Ledebour, Cha- misso et A. Richter.) b) foliolis subqninqnedeotatis, dcntibus majoiibns magis acutis. P. villosa y. unißora Ledeb. Fl, Ross. p, 58. n. 50. P. unißora Ledeb. Mem. de l'Acad. de St. Petersb. V. p. 543. HO. 13. Ser. in DC. Prodr. II. p. 527. no. 4. Lehm. Mouogr. p. 183. tab. 18. (s. accepi a cl. Fischer et a cl. Le- debour.) ö. arctica; foliolis inciso-serratis utriuque pilosinsculis s. villosinscnlis concoloribus; petalis ealjce sesquilongioribns. P. nivea ^, arctica Schldl. et Cham, in Linn. II. 1. c, P. nivea ß, Wahl. Fl. Läpp. p. 147. (excl. syn. Pallas.) Torr, et Gray Fl. of North Amer. I. p. 441. no.l9. R. Brown in Snppl. to the Append. of Parrey's Voy. p. 277. no. 34. P. groenUindica R. Br. in Ross. voy. ed. 2. II. p. 193. P, verna Hook, in Scoresby's Greenl. p. 421. no. 21. (teste Brown.) P. frigida Grev. in Mein. soc. Wem. III. p. 430. (non Villars.) (s. accepi a virr. eil. Cham, et Holböll.) s, sub viridis: foliolis inciso-serratis supra subpilosis glabrisve snbtiis glaucescentibus pube tenui pilisque longiori- bus adspersis; petalis calyce sesquilongioribns. P, nivea y, subviridis Ledeb. Fl. Ross. II. p. 57. P. nivea ß, pallidior Swartz. Summa veg. Scand. p. 19. Hartm. Scand. Fl. ed. V. p. 162. Lehm. Monogr. p. 184. (excl. P, betonicaefolia et leucoph^lla^). Fl, Dan. tab. 1034. ^) P. betonicaefolia differt praeter jalias notas a P. niveae for- mis: radice lignosa fusiformi} [caulibus filiformibus; foliolis sublaiiceolatis aetate coriaceis, grosse Serratia) serraturis mar- 222 P. crocea affiiiis Bunge Euumerat. Alt. pag. 32* (teste Ledeb.) P. nivea var. laevigata Herb, mus. Acad. Petropol, (e. accepi ab Acad. Petropol. et a vir. cl, Fischer, Hornemann, Prescott et 0. Swartz.) ^. macropJiylla: foliis profundiiis grosseque inciso-ser- ratis supra glabrlusculis subtus uiTeo-tomentosis, petalis ca- Ijce sesqiiilongioribus. P. nivea ß, macropJiylla Hook, in Bot. Mag. tab.2982. Ser. in DC. Prodr. II, pag. 571. no. 1. (exclus. sjnon.) P. nivea a. R. Brown in Suppl, to the App. of. Par- rey's Voy. no. 34. P. w?t;ea Rottböll in: Skrifter som udi det Kiöbeuhaynske Selskab af Laerdoms og Vidensk. Elskere aere fremlagte i Aarene 1763 — 69. Vol. X. pag. 450. tab. VII. no. XXII. (v. V. et siccam.) gine revolutis; petalis obovatis pleriimque vix emarginatls. Ad lianc speciem pertiuent: P. betonicaefoUa Poiret. Enc. bot.V. pag. 601. Nestl, Monogr. pag. 74. P. nivea 3. angustifoUa Ledeb. Fl. Ross, II. pag. 58. P. angustifoUa Herb. Willd. (uou DC.) Consp. Potent, in Mag. der Ges. nat. Fr. zu Berl. VII. pag. 296. Turcz. in Bullet. 1. c. pag. 607. no. 400. Ser. in DC. Prodr. II. pag. 572. no. 2. Lehm. Monogr. pag. 186. tab. 19. P. leucophylla Pall. It. II. pag. 194. (non Torrey) Spreng. Syst. Veg. II. pag. 540. no. 80. Tratt. Bosac. Monogr. IV. no. 143. Bieb. Fl. Taur. Caucas. III. pag. 359. P. dryophylla Pall. in herb. Jacq. Fragaria sterilis , procumbens , foliis Betonlcae instar serra- tis Amm. Ruth, pag. 83. no. 109. tab. 14. 223 rj, incisa: majuscula, foliolis ineisis, iutermcdio petioliilato majore, supra hirsiitis glabiisve subtus niveo-tomentosis; pe- talis caljce paullo loiigioribus. P. nivea d. incisa Turczan. in Bull, de la soc. des nat. de Moscou. I. c. pag. 607. (v, s.) d: pinnatifida: foliolis profunde pinnatifidis supra sub- sericeo-pubescentibus subtus uiveo - tomentosis ; petalis caljce subduplo longioribus. P. altaica Bunge in Ledeb. Fl. Alt. II. p. 252. no. 21. Ledeb. Fl. Ross. II. p. 58. uo 49. Ejusd. Icon. plant. FI. Ross. illustr. tab. 329. (s. accepi a vir. cl. Bunge, Ledebour et Prescott.) i. pcntaphj/lla: foliis quinatis intermixtis foliis ternatis, foliolis exterioribus multo minoribus. P. nivea yentaphylla Lehm, in Hook. Fl. Boreal.-Araer. p. 195. P, nivea s* pentaphijlla Turczan. in Bullet. I. c. (s. accepi a vir, cl. Hooker, Asa-Graj et Turczan.) X. prostrata caule prostrato compresso, Üoribus in sura- mitate caulis glomeratis. P, nivea y, prostrata Lehm. Monogr. p. 184. Ser. in DC. Prodr. II. p. 572. P. prostrata RottböU in : Skrifter som udi det KiÖben- havnske Selskab af Laerdonis og Vidensk. Elskere aere frem- lagle i Aareue 1765 — 69. Vol. X. p. 453. Obs, Secuudum descriptiouem Rottböllianam differre vi- detur ab omuibus P. niveae formis: caule prostrato com- presso latesceute, petiolis planis, foliolis sinuato-dentatis(?) margine reflexis veuis nudis purpureis. — Floribus in sum- mitate caulis glomeratis ad varietatem accedit ß.^ a. X, floribunda: caulibus permultis brevibus decumben- tibus uni-paucifloris; foliis ternatis quiuatisque, foliolis ob- longis multidentatis; petalis 224 In Napaliae alpibus ubi ctiam P. niveac «. vulgaris reperitur cum fructibus collegit cl. Muuro cujus beuevolcntiae spccimiua debeo. An species distiucta? Salvia Ottoniana Lehm. (Salvia Sect. Yll. Calospha- cae, §. 6. longißorae , M. hastatae Beuth, in DC. Prodr.) S, herbacea, caulibus sterilibus prostratis repeutibus longissime exciirrcntibus , floriferis brevibus adsceudeutibus; foliis louge petiolatis deltoideis obtusiusculis basi cordato- hastatis subtns praecipue molliter pilosis, iuaequaliter crena- tis uudatis, lobis subsiuuatis, floralibns uullis; racemis sim- pliclbus secuudis: verticillastris subbifloris; caljcibus campa- uulatis villosis valde glntiuosis: labio superiore trideutato, in- feriore bidentato, dentibus omuibus acutisj corolJis calyce triplo longioribus (coeruleis), tubo exserto adscendeute medio ventricoso , labio superiore erecto galeato obtuso , inferiore lougiore quadrifido piano : lobis omuibus rotnndato - obtusis ; geuitalibus galea duplo longioribus. Floret mense Junio et Julio. 2/-. Fatria iguota. Caules striati, steriles pedales bipedales et lougiores, ramos), in floresceutia praecipue ad articulos radicautes, in- ferne purpurascentes, pilis raris adspersi, floriferi adscen- dentes brevissinii. Folia opposita rugosa, in ramis sterilibus valde distantia, longitudinc petiolorum sesquipollicarium et bipoUicarium, latitudine basi longitudinem fere aequantia, ju- niora ovato-cordata, majora deltoidea, cordato-hastata, lobis basi pracscrtim sinuato- uudatis, supra viridia, subtns pilis deusioribus albis subcancscentia. Racemi axillares, erecti, pedunculati, ante anthesin nutantes in flore 2 — 3-pollicares, cresccnte fructu valde elongati stricti. Verticillastri parum rcmoti, subbiflori, floribus secuudis bractcis sessilibus, deci- duis, ovatls, acutis, uaviculaeformibus, ncrvosis, calycem 225 snperautibus saffultis. Calyjt comprossns nervoso-stri.itiis, pilis paleiitissirais giittula limpida gliitluosa tcrniinatis: deiiti- bus saepe snbfuscis sive subpurpurasceutibiis. Corolla coe- rulea, omniuo colore corollae Nemophilae tnsignis, extiis albo-pilosa; tubus iutiis niveiis, ad labinm iuferiiis striis 3 — 4 coeruleis elcgautissime pictiis, labio, inferiore quadri- lobo (s. trilobo lobis lateralibus obovato-oblongis, lermiiiali porrecto profunde obcordato s. biiobo: segmentis rotuudatis). Genitalia diiplo longiora quam labiuni superius corollae ; fila- meuta basi pilis coeruleis instructa. Obs. Piantam hanc pulchcrriniam, quae proxime accedit ad Salviam scutellarioidem Hurab. Boupl. Kunth. Nova gen. et spec, plant. II. p. 303. t. 158. , accepimus nomine Salviae prostratae (Hook. fil. in Linn. Trans. XX. p. 200.), quae longe alia specics est. Nominari piantam in ,honorem E. Otto, hört. bot. Ham- burgeus. Inspectoris experientissimi. — Lehm, in: E. Otto Neue allgem. deutsche Garten- und Blumen- Zeitg. VI. p. 350. iSalvia subspathnlata Lehm. Sect. Hjmenosphace, §. IL Austro-Afrieanae. Benth. in DC. Prodr. XIL p. 273. S. fruticulosa, erecta, ramosissiraa, foliosa; foliis incras- satis oboTato-spathulatis in petiolum valde ciliatuin attenuatis rngosis integerrimis rarius basi subcrenatis apice rotundato- obtusis cum apiculo recurvo, snpra viridibus valde pilosis subtus incauis basi ciliatis, floralibns subsessilibus bracteisque brevibus ovatis; racemis terrainalibus simplicibus abbreviatis, verticillastris bifloris approximatis; caljcibus villosissimis bi- labiatis post florescentiam multo mnjoribiis membranaceo-dila- tatis coloratis: labio superiore acute tridentato-siiiuato trico- stato , inferiore bifido; corollis caljce triplo longioribus (coe- ruleis), labiis divaricato-hiantibus superiore breviorej slami- nibas inclusis ; stylo longe exserto. 24r Bd. 1» Heft. 15 226 Habitat iu Fromontorio bonae spei. "^. Accepimus nomine Salviae hiantis. Obs. Proxime accedit ad nonnullas Salviae africanae formas foliis subintegerrirais obovatis cuneatisve , quae etiam in horlis coluutur. Ab iis di£fert foliis mnlto magis incrassa- tis siipra etiam valde pilosis , basi petiolisqne longa ciliatis; racemis simplicibus panciOoris, yerticillastris approximatis Omnibus bißoris ; caljeibus fructus mnlto majoribns quam flo- ris, labio suptriore acute tridentato; corollis mnlto majoribns, labiis diyaricato-hiantibns, galea falcata quam labium infe- rins breviore. Fruticnlus 2 — 3-pedalis ramosns et ramnlosns, ramis junioribus pnbescentibus saepe pnrpnrascentibus. Tubus co- rollae intus et labium inferius medio flavescens elegantissime cocrnleo-puuctatum , superius yalde compressum saturatius coeruleum dorso villosissimnm. — Lehm, in: E. Otto Neue allgem. deutsche Garten- und Blumen -Zeitg. VI. p. 457. Sisyrinchium rig^idain Lehm, foliis linear! -ensiformi- bns erectis, rigidis glaberrimis 6-nerviis subhyalino-margi- Datis; scapo erecto elato rigido enodi ancipiti alato simplicis- simo aphjllo ; spatha foliacea nervosa multiflora bivalvi, valva exteriore floribus mnlto longiore; germine obconico trigono glaberrimo. 2j.. Habitat in Nova Hollandia meridionali-occidentali. Seapus erectus, simplicissimus , rigidus, aphyllus, euodis, anccps alatus, alis subhjalino margiuatis, glaberrimis) 2 — 2Y2 pedes longus, 2 — 3 lineas latus, foliis longior. Folia omnia radicalia, liueari-cnsiformia, erecta stricta, rigida, sesquipedalia et bipcdalia, subhyalino-marginata, sexneryia, neryis albicantibus, glaberrima, 2 — 3 lineas lata; acuta, apice purpurascentia. Spatha termiualis, multiflora, foliacea, 22t biralvis, valvis lanceolatis nervosis, basi et apice purpura- gcentibas, exteriore 4 — 5-pollicari. Perigouium majus quam in Siai/rinchio convoluto y pedicello triqiietro glaberrimo paiillo brevius, unicolor, luteum, 6-partitura: segmentis crecto-pa- tentibus oronibus aequalibus, ohiongis, murrouulatis, fere ener- TÜs. Filamenta erecta, dimidia parte in tubum glaberrimum anrenm coiinata, autheris obloiigis subhastatis, iucumbentibus dein revolutis , polliue aurantiaco. Stylus profunde triparti- tus, segmeiitis diraricatis longitudine stamiiium antheras al- terne recipientibus : Stigmata obtusa, subtrigoua. Germeu ob- conicum trigonum. Obs. Semina hujus plantae in Nova Hollaudia meridio- nali-occidentali collegit el. Dr. Preiss cum ^«/^o«a»/Äo M««- glesii et nobis sine nomine tradidit. Habitus fere Maricae gladiatae Lindl. in Bot. Reg. tab. 229., Moraeae gladiatae Thunhg.y Ixiae gladiatae hum. — Lehm, in: E. Otto Neue allgem. deutsche Garten- und ßlum.- Zeitg. VI. p. 415. Tournefortia Pseado - Heliotropium Lehm, suffru« ticosa ramosa, ramis teretibus flexuosis hirsntis; foliis alter- nis sessilibus lanceolatis yalde undulatis penniuerviis ciliatis, supra hirsntis et subcanescentibus subtus ad nervös hirsutis; pedunculis terminalibns rarius etiam lateralibus 4 — 6-sta- chyis corymbosis; corollae tubo elongato caljce obtuso duplo longiore pubescente, limbo obtuso; fructn snbgloboso glabro. Accepimus nomine Tournefortiae heltotropioidis (Hook. in Bot. Mag. tab. 3096). Patria ignota. "^. Planta pedalis sesquipedalisque. Folia pollicem vel in ramis vegetioribus sesquipollicem longa, 2 — 3 lineas medio lata, omnia sessilia, ntrinque attenuata, acuta, nervis supra impressis subtus yalde prominulis piiis patentibus instructis. 15* 228 Spicae loiige pedimciilatae, coiijugatae, quarnm 4 — 6 corjm- buni constitiiimt Üoriljus densis secimdis. Caljces valde hir- suti, segmeiilis lauceolatis obtiisiusculis fructum siipcrantibus. Corollae iuodorae tubiis extus flavus, intus aureus, limbus Tiolacens, lobis suborbicularibiis. — Lehm, iu: E. Otto Neue allgem. deutsche Garten- uud Blumen -Zeitg. VI. p. 456« 8. Hortiis liipisieiijsisi. Astrantia major L. rar. majcima hört. Planta spe- ciosa, ex H. C. Wernigerodeusi missa, ab norraali differt: foliolis involucri augustioribus, obsolete venulosis, dentibus calycis petalis brevioribus, raericarpiis latitudine duplo (rix triplo) longioribus. Ad Calceolariain scalbiosaefoliaiu Sims. Species nova hujus generis, ab horto viva distribuenda, est; C. sparsißora Kze. fruticosa, erecta, ramulosa, ramulis scabris, fuscis; fol. oppositis, breviter petiolatis, e basi cuncata integerrima elliptico-oblongis, s. ovatis, obtusis, raargine recurvo gros- sius deutatis crenatisve, supra lineatis, glaudulosis, subtus cano- tomentosis, pedunculis prope apicem ramulorum solita- riis, cernuis, calyce glauduloso-pubescente parum longiori- bus; corollae labio superiore brevissimo, inferiore obovato, basi coutracto, iiifra medium aperto. — Proxima C cunei- formi R. et P. et melissaefoUae Benth. dilF. ab illa: fol. su- pra uon hirsutis, floribus uon corjmbosis, pedunculo uon rigido; caljce non duplo longiore; ab hac: fol. ellipticis, sub- tus tomentosis, floribus non corjmbosis, pedunculo brevi etc. sub C. e Cochabamba (Bolivia) mis. Appelius. Colloinia stenosiplton Kze. C. caule erecto, e basi ramoso, fol. lineari - lauceolatis , summis lanccolatis , integer- rimis; capitulis laxis; caljcis profunde fissi laciniis atlenuatis, 229 obtusis, eorolla caljce dnplo loiigiore, lirabo concaro, laci- uiis ellipticis, tubo gracili iu faiiccm sensiin dilatato. — Co- rolla diiplo minor ea C. grandißorae et coccineae. Lim- biis extus lateritius , iiitus iuteiise coccineiis, tiibo gracillimo, calyce fere dnplo longlore. Hac iiota inprlrais differt a C. laterüia Dou (Sweet fl. gard, ser. II. t. 206.) a cl. Beutham sub C. coccineae var. ? ß. ennmerata, sed tubo brevi, lato distinctissima. Semiua e Chile accepta mis. Yan Houtte. liactnca flavida Jord. (virosa ß. Gren. et Gedr.) L, ßavida est L. virosa bieiinis. Sarcolipes pnbescens Eckl. et Zeyh. , Hort. Hamb. Quamquam probabiliter ex sera. Zeyheri, tamcu dubia mihi videtur; uam specimiiia examinata floribus tetrameris et foliis breviter, nee oblongo -spathulatis discednnt. Schizanthns lilacinns Kze. S. fol. subbipinnatisectis, segmentis dentatis; corollae tubo cal}a'e breviore, labii postici laeiuia media cncnllata, biloba, lateralibus falcatis, lineari- bns, aequilatis, obtiisis, labii antici laeiuia media retusa, la- teralibus quadrilobis, lobis obtusis ; filamentis staminodiis tri- plo longioribns. — Flores lilacini, supra cucullum labii post. violaceo-macnlati. — h. S. pinnato &\f^. cal. laciu. latioribus, lariniis lab. post. lateralibus basi haud atteuuatis, filamentis staminodiis multo brevioribus et corollae colore. Chile. Sem. mis. H. V. Houtte. Xanthium luacrocarpnui DC. (riparium Lasch.) Teste Sonder fl. Hamb. p. 556. et rite. Sem. pl. prope Fran- cofurt. ad Yiadr. a. se Iccta merit. Bueck cum horto benigne commuuicaTit. 230 9. Hortiii^» Reg^iomontaniiis. Desinodiuin iSandwicense : iuferne suffrutescens ra- mosissimnm , rainis yirgatis hispidulis, foliis piiinatim trifolia- tis, stipulis iniiiulis deciduis, follolis iuferiomra siibrotundis, superiorum oblongis obtiisiusculis ciliatis, supra glabris pictis, infra pilosiuscnlis, irapari vix majore; raceniis termlnalibus eloiigatis, rachi glanduloso-pilosa, peduuculis gemiuis, bra- cteis squamulaeformibiis deciduis ; legnmiuibns subsessilibus 3 — 6-articiilatis oblique reflexis hispidulis, articulis ventre semirotundis, dorso couvexiusculis. Hedysaro affiue genus (ex Oabu, Didrichsen) , Catal. sem. hort. Havuiensis 1848. Rami ex fundo ramosissimo simplices, tri>, cum racemo circiter qnadripedales , graciles hispiduli, iiiferue demum laevi- gati, teretiusfuli yel obscurius tetragoni. Folia dislautia, in- ferlora et superiora valde difformia; foliola superiorum basi obtiisa, apice obtusiuscula vix evidenter roucronulata, facie macula pallidiore ad latera irregulariter dentata picta, dorso pallidiora, secus uervos pilosiuscula, praesertim ad basin ci> liata. Racemi laxiores subpedales, bracteis brevissimis ca- ducis, sub iloribus siiperioribus vix ullis. Flos 4 lineas loii- gus. Calyx iuaeqnaliter quinquefidus, laciniis lauceolatis acu- tis. Petala virenti-albida cum macula saturate viridi in yc- xillo reflexo medio. Alae carina rix lougiores eique seroper appressae. Staraiua perfecte diadelpha, cum petalis mar- ccscentia. Leguuien cito reflexum et ad latus uuum alterumve flexuosum, non verc tortuosum. Seraina dimidiato ovata, Dtriu- quc obtusa, compressa submargiuata, laevia, badia. Pertinet ad sect. III. §. 2. ordiuis Caudollcaiii. Priraa geueris spccies cx iusulis Saudwigiauis dcscripta. Nam Des~ 231 modium Chamissom's, quod cl. Wcalpers in Repertorii parte I. p. 744. iusulae Oahu iiicolara fecit, toste ipso auctorc, iit ex Linu. Tol. X. p. 588. apparet, iu iusnia Mauilla cresrit. lO. Hortiiis Tiiricenisiis. Habrothamnus aurantiacas Kgl.; fruticosus, totus molliler tomeiitosns; foliis petiolatis, lato-ovatis, aciiminatis, repaudo - subcreuatis v. integerrimis ; floribns aurantiaeis, ra- cemoso-fasciculatis; laciuiis caljcis angnstc laiiceolatis; co- rolla caljcein miilto siiperante, tubulosa, sab faiicem coarctata, glabra, laciuiis ovatis obtusis recurvatis. Crescit in Guate- mala. Seraiua legit Warszewicz. (Abgebildet in der Schwei- zerischen Zeitschrift für Garteubau.) Enpatorinin gnatemalenctie Rgl. (Sect. Subimbri' cata DC). Sulfruticosnra erectuiu, pauiculato-ramosum; ra- mis juuioribus hirsutis; foliis oppositis, louge petiolatis, del- toideo- ovatis, triuerviis, acumiuatis, basi et apice iutegerri- mis, medio creuato-dentatis, deutibus obtusis; coryinbis laxis, pedunculatis, axillaribiis termiualibusque, oligocephalis; pe- dunculis gracilibus, hirtellis, capitula 2 — 3 gereutibus; capi- tiilis breviter pedicellatis, ovato -oblougis, sub-30- floris; in- Tolucri squamis laxe-imbricatis, oblougis, glabris, apice sca- riosis, ciliatis, iuterioribus obtusis, exterioribus miuoribus acu- tis. — Corolla alba. Habitus et folia E. Schiedcani ^ a quo difFert ramis jnuioribus hirsutis, inflorcscentia laxiori, nempe capitulis biüis rel teruis iu peduuculo corarauni, capitulis sub- 30 -floris et floribus albis. Habitat in Guatemala. Mamiuillaria BüschianaBgl. {AulacothelaCy Eglan- dulosae). Caule erecto, ellipsoideo, axillis uudis; mammillis maguis (8'" longis, 5 — 6'" latis) ercctis, evatis v. com- presso-OTatis, snpra sulcatis ; areolis ovatis j aculeis exterio- 232 ribus patente recurvisj radiantibus 13 — 17 albidis (5 — 8'" Ioiigis)j centralibiis crassioribus et loiigioribus 1 — 2 vel nul- lis. — Crescit iu Mexico. Elpidendruni. (Cliaracter geiieris videEndl.geii.) Sect. 1. Epi'dendrum» Caiilis foliosus; labeliuin adnatura. £'. FucTisii Rgl.; caule compresso, aiicipili, nodoso, fo- lioso; foliis lineari-Ianceolatis , aciitis; racemo termiuali; pe- duuculo comrauni foliis longiore, squamis alternis membrana- ceis vestito, siiperiie 2 — 3 flores gereute; floribiis saturate- roseis, sepalis exterioribus lanceolatis acutis, iuterioribus ovato- lanceolatis; labio indiviso, iiitegerrimo , plauo, rhoinbeo-OFato. — Crescit in Guatemala. Floret liierae. Flores speciosi. (Abgebildet iu d. Schweiz. Zeitschr, f. Garteubau.) 11. Hortns Tindobonensiis. ^dn. Ex adversai-iis botauieis in commodnm hortorum a cel. Feuzl ad iudiccm seorsim additis, iu quibus uoniina falsa hortorum corrignuturj ea modo clegimus, quae illius auctoris observatioues contiueut. S — /. Actiuocladus ciiierascciis H. Hafu. et Rogiomont. = Cupnophj/llum africanum Koch. — Friictus margo, ab auctoribus incaiite dilatatiis ac coiuplanatiis descriptus, utut jngae, qiiae alaeformes dictae, miiiime tales. Ille iiicrassatus, hae mcre augularcs promiuii.lae, uinüa solum exsiccatioue pro herbariis eiim iu modiira routautur. Faj^oiiyrum Sryandri H. Leodiensis. = F. macro- pterum var. o. emarginatum — Hiijiis syraujma sunt: Po~ lijgnnum emarginatum Roth. Obs. iu Roem. et U^teriMag. St. X. p. 15; oj. Catalect. I. p. 48. — Willd. sp. pl.ll. p.4ö4. — Don prodr. il. nepal. p. 73. — Meisn. Polygon, p. 62; ej. aduot. 1. ad Fagopyrum ci/mosum iu Wall, pl. as. rar. 233 III. p. 63. Fagopyrum emarginattim Babingt. (in Linii. Trausact. XVIII. p. 62.) uostrae varietati certe proximum, acheiiio loiigiore quam latiore, apice obtuso, uec emarginato, recedit. Fagopyrain emarginatum H. Hafii. = F. macro- pterum var. ß, ohtusum. — Var. haec iuter praecedentem et Fag. emarginatum Babingt. media acheuia suppeditavit partim latiora quam longa, partim aeqnilonga ac lata, apice nunc obtusa, nunc retusa. Omnes tres ejnsdem speciei va- rietates sistere mihi probabile videtur; ad evitandam tamen omuem confusionem Polj/gonum emarginatum Rothii cum binis suis varietatibus examiuatis mutato nomine (illo in te- norem legis prioritatis Babingtoniauo cedente) praevius servari tutius crederem. Malva Durieui (Spach.) H. Berol. = Lavafera mau- ritanica Durieu. = Species inter Lcwaterae et Malvae ge- nus ambigens, epicalycis nempe foliolorum binis frequentissi- me basi coalitis, tertio libero. Saepe tamen in floribus ejus- dem fasciculi umbellaris omnia foliola inter se libera, rarius omnia coalita observavi. Panicnm inirabile (AI. Braun, delect. sem. H. Garls- ruh. 1846.) H. Lips. = P. {Echinochloa) crus galli var, /J. stagnini lusus peculiaris. Inter stirpes enatas, cum diagnosi cl. auctoris omni ex parte cougruentes, alias vidi spiculis omnibus legitime 2-fIO'- ris, alias spiculis lougc paucioribus 3-floris, alias 2-iloris ac 3-floris pari fere uumero in eadem panicula .mixtis ludeu- tes. Fatet inde speciem Brauneanam rarietatis supra dictae stagniuae lusum esse luxuriantem. Panicum maticum H. Lips. P. {Setaria) viride L. var. breviseta, Fanicula spiciformi compacta, setis invohi- 234 cralibus pauois, spicnlas nt plarimnm siibaequantibns v. ae- qnantibus, rarius subsiiperautibus iiisi^nita, a lusibus Tulga- tioribiis speciei polymorphae caeteriim miuime recedit. Silene Darieai H. Paris, et Lips. = S. vesper- tina Retz var. tridiocaltfcina: calycis nervis valde promi- neutibus hirsulis (5. Durieui Spach h. Paris.) In ramis nuias ejosdernque stirpis transitus diversimodos in varietatem puhicalycinam (confer. sub S, suavi) proseqiii haud raro facile erat negotium. Silene muricata H. Lips. ^ S. squamigera Boiss. diagn. pl. I. 38. {S, echinata Jaob. et Spach ill., nee Otth.) var. corolla laete rosea. S. squamigeram cum S. trinervia Sebast. et Mauri ac 5. Galint/i Heuffel in Griseb. 11. mm. ad imam eandemqiie speciem, utut totidem yarietates, perti- nere suspicor. Slilene rosea H. Pis. => 5. vesperltna Retz. rar. parviflora (lus. strictiis). Petalorum lamina reliquis varieta- tibus diiplo minore ('i*/s > 2 •/«'" loi^o*) ^^^^^ apice '/V la- tis) distincta. Silene saavis ac bipartita H. Lips. = S. vesper- tina Retz var. puhicalycina: caljce minute simulque den- se pubescente , uervis parum prominentibus. Stirpes e semi- nibiis S. suavis enatae tarn lusiim latifoliuro, quam angusti- folium suppeditabaut. Silene tenuiflora H. Lips., Berol. et Paris. = S, creticae L. var. robuata ^ sequenti nimis affiuis. Vidi enim omnis gcneris transitus, tarn calycis, petalorum ac gyuophori indolem spectautes, iuter hanc et S. creticae varietatem vul- gatiorem, quin iilterius de identitate stirpis Gussonianae ac creticae^ qua uuius ejusdemque speciei varietates, dubi- tarem. 235 Thysantha glomerata H. Berol. :=: Thisantha sea- berula KnDze. Thysanthes ac Tetraphyles genera delenda et ad Cras- sulae genus deniio ernnt repellenda. In iitroruroqne enim spe- ciebus cunctis , nee non in Crassulae quam plurimis exaniina- tis, corollam inia basi gamophjllam squamiilasque subhypo- gjnas distinctas ungiiiculatas , germinibus basi adhaereutes ideoqiie facile praetervidendas ac ab anctoribus huc nsque praetervisas semper obserYavi, 13. Hortns TratislaTiensis. Achyranthes. Addimus novam speciem : Achyranthes ahyssinica N. ab E. canle ramis patulis tetragouis pubescen- tibus, foliis longiuscule petiolatis oblongo-oyalibus iitriuque acatis snpra pubescentibus subtns villoso- serieeis et argenteo- nitidis, spicis in raniis termiualibus solitariis oblougis densis, floribus uitidiilis staminodiisque roseis, bracteis aequalibus se- taceo-acuminatis albidis caljce brevioribiis , sepalis glabris, staminodiis spathulatis, apice deuse subtilissimeque penieillato- fimbriatis. — Stamina purpurea. Staminodiorura lamina ter- miualis, uec dorsalis. Ovarium depresso-iirceolatum veluti operculo styligero planiusculo purpureo clausnin. — %. Coli- tnr in caldario. Deeringiae species cjp uäbj/ssinia Hort. Vratisl. — Propiuqua Ach. argenteae j at sat distincta. — Semina non offeruutur. Cyanotis. Generi Cyanotis attribueuda est : Tradescan- tia zebrinv Hort. Zehrina pendula Schnzl. Bot. Zeit. YII. p. 870, quae nobis: Cyanotis zebrina, Felicia. Addimus n. sp.: Felicia Reevesii H. Vrat. caule fruticuloso erecto ramoso glabro, foliis cauliuis lineari- 238 lata, glabrioscula, serrafnris pancis irregnlaribns praedita. Summa folia 3 lin. longa, liuearia. Corolla primum subcj- drica, sub sole rotata, plana ^ diametro 4-lineari, coerulea fuudo albido, extus pallidior. In reliquis hortornm botanicorum indicibns nnllas reperi- mns adnotatioues. Yidimus vero: Amstelodamensem, Argen- tineiisem, Belredereanam, Bcrolinensem , Bononieusem, Bon- nensero^ Christianiensem, Cracoviensem, Oarrastadienscm, Dres- densem, Eldeneusem, Erlangensem, Florentinam, Geneven- sem, Gennensem, Gissensem, Grjphicam, Heidelbergensem, Jenensem , Leodieusem , Lorauiensem , Lngduuo - Batavam, Monaceusera , Mutinensem , Patavinam, Farisiensem, Rotero- damensem, Tauriuensem, Tergestiuam, Wirceburgensem. k.- Filiceis UTilagiricae. Auetore Gustavo Kunze*), Jtmegio, Tibi plnntae in hac scriptiunrula recensitae lectae sniit) iu Indiae orieutalis anteriore y. inferiore parte sub 11 gradu lat. bot. et 76,°25 ad 77,°20 longitudinis ab Greeuwich cir- citer sita est et variis nominibns insignitur, Montes coerulei, Coimbaturici, Nilgerries, Neilgherries, s.Iatine Nilagirici et Neil- *) Collegae aestimatissirai , botanici acerrimi et , quod gravius me afficit , amici sincerrimi dilectissimi , praematura morte ehea subito erepti ultimum opus botanicis trado , quod Linnaeae pa- gellis inserere statuerat, jam perfectum vero retinuerat, ut no- tulam Selagiuellae cuidam addendam, a cl. Springio exspecta- tam injungeret. Quae utrum addita sit nee ne , me fugit , at noa dubito, quin viri in filicum cognitione longe summt post- umnm opuficulum gratissimo aiiimo accipient pteridophili mecum- que dolebunt filicum omnium sjnopseos edendae consiiinm a beato amico nuperius captum saeva sorte esse exstinctum. Scblechtendal. 240 gherrenscs dicti verticemmontiumGhaudes efficiunf, ad 9000 ped. s. m. elevautur et tempcrato climate amoeiio, ubi glacies qiüdem iiec vero uives observari diciintur, gaiideiit et idcirco ab iis, qui calore Indiae depressae affecti simt, summa cum utUitate yi- sitantur. Qui de natura illius regioiiis accuratins edoceri cu- piTcrint ad cl. Ritteri opus celeberrimum(Bd.IV. 1. p. 959 sqq. et 2. p. 533 sqq.) s. ad ea, quae b. Zenker us plantis suis Indicis (Jeuae et Paris. Dec. I. et II.) in tcguraeuto fasciculi I. adjecit delegamus. Quod ad Florae illorum moutium diyitias attinet, eas primns Leschenault (v. Mem. du Mns. d'hist. nat. d. Paris, IX.) iuvestigasse yidetur. Qnasdam ab illo col- lectas filices a. 1834 in Herb. Candolleano yidi. Serius e gallicis botanicis coUectioues ibi fecit Perrottet, quae in Museo Parisiensi deposilae sunt. Ante XX et quod excurrit aunos ditissimam ibi messem plantarum fecit vir summe reverendus Dr. Bernhard us Schmid eamque Jeuae secum duxit, ubi dein uuiversitatis curatores acquisiverunt. Alias collectiones plantarum ioprimis quoque Filicum rir meritissimus et cum b. Zenckero, qui opere supra laudato editionis initium fecit et cum cl. Carole Kochio commuuicavit. Hie completam suam pteridothecara Nilagiricam jam ante aliquos aunos illustrandam in manus raeas amicissime dcposuit. Cl. Kurr, Professor Stuttgarten- sis non minus uumerum haud spernenduro Filicum Nilagirica- rum ut examinarem commisit et duplices herbario meo cou- cessit. Nuperrime experientissimus Dr. Schaeffer, consi- liarius anlicus manipulum earnndem a missionario Weigle collectarum ad deterniinandum benevole misit. Jam prius a beato amico Zenckero uumerum specierum a se describeu- darum accepi et accesserunt serius uou paucae a Guilclmo Pampliu Londincusi renales missae, quae num a F. Adam 241 vel alio quodam Angio ^) colleotae sint , iioitdiim eomperi. Nuperrime a cl. Hohenacker 12 spccios a nüssionario Metzio ex raontibiis coeriileis et plorasque cnriim luimerosis speciminibiis deteriniiiandas accepi (et alt codcm colteclore pliires exspectautur). Ex iis qnae modo adduxi appaiehit nie landabilem harum plautarum niimcrura vidisse et examiuavisse. la iiiiiversuiu species 94 ex illa regione eniimerari iiiclnsis quibusdam, quas noudum perfecte et snffieienter coguovi nee determinare potni et perpancis quas a seriptoribus nt Nilagiricas landatas qiii- dem reperi nee adhuc vidi. Cnm vero iu plerisque locis et stationes haud notatas iuyenerim modo in Universum de Florae Nilagiricae cnm illa Nepalensis convenientia (b. Zenker! effatom) filicnm computatione confirmare et ad Floram Emodi aliquo modo extenderc possam, ita ut omuis montium elevatio- rnm ludiae orientalis vegetatio in miiltis coureuire videatur. Missis euim illis filicibns, quae cosmopolitac dici possant, ex. gr. Osmunda regali, Gymnogramme leptophj/llUj Pteride cretica , Adianto CapiUus et quibusdam aliis in hemisphaera certe ausirali ubique dispersis, ut Pteride geraniifolia^ Adianto aethiopico , Asplenio furcato , Davallia tenui- foUtty Nephroiepide tuberosa aliisque , species euumeratae ^6 et aliis Indiae montibiis communes sunt. Species s. varie- tatcs distiuctas 25 adhuc solummodo ex montibus Nilagiricis vidi, sed notaudum videtur Filices Indiae montosae ad hunc iisque diem perparum cognitas esse nee minus descriptas, ita '0 Serius et I). Gardner quasdam filices Nilagiricas in patriam niisisse ex plantis lierl). Hookeriani laudatis vidi. Hol). Wight Spicilegiiun Xeilglierrense edere coepit, filices vero non- dum tractavit. 24r Bolas sticticus Kze. : fronüc coriacea, crassa, obsolete yenosa, supra impresse uigro-notata, teuuiter albido- 24r Bd. ii Hert. 17 258 pilosa, siihtiis densissime ferrngineo - tomentosa , margine in- Toliita, juvenil! et sterili oborato-oblonga, obliisa, subspa- tulata, fertili linear! -lanceolata lanceolatave, acuminato-api- culata, obtnsiiiscnla, ad basin fere sorophora, utraque in sti- pitem brevem, obtuse angnlatnm, longissime decnrrente; Co- sta planiuscula, versns basin dilatato-convexam snlcata; phyllopodiis depressis, fusco - paleaceis ; rhizomate horizontali, brevi, ramoso, flexuoso, paleis erectis, adpressis, adultis disco atris, limbo ferrugineis obtecto, nigro-radicoso. Primum legit Leschenault, 1823 sub n. 149. (vidi in Hb. DC!) Coli. Schmid.-Koch. (n. 4. 42. 157. 165.); coli. Kurr. (n. 23. 24.); coli. Weigle-Schaeffer. (n. 38.); coli. Metz.- Hohenacker, (n. 907.) Itaque planta in Nilagiricis freqnens. Species proxima, sed, qnantum scio, nondum descripta, est NipJiobolus porosus Presl (Ceterach , et serius Polypo- ditim porosum Wallich.) ex primis collectionibns a. 1821 in Nepalia factis, cnjus pauca tantnm specimina fertilia, nee sterilia, observare adlmc licnit. Differre haec videntor a no- stra froude lineari, ex toto involiita, basi pariim decnrrente, stipite miilto longiore. Polypodium ßocculosum Don (prodr. fl. Nepal, p. 1.), non minus Niphoboli generis, e diagnosi frondis basi roton- data abunde differt a nostro. Huic frondes fertiles ad 9'' long, et 7'^' latae; non raro apice bilobae s. bifidae occnr- runt. Specimina in Emodi montibns a centurione anglico Hay lecta et cum b. Hoffmcistero, med. Doctore, commnnicata, quae herbarium proprium servat^ a Nilagiricis nnllo modo differunt, 25. ]iriplio]boli spec. sterilis. Coli. Schmid.-Koch. (n. 94.) 259 E generis seclione froiidibns vcnulosis, miniita, bipolli- caris, iiiflexa, ciirvata, phyllopodiis ad 6'" longis valde in- signis et hand diibie noudiim descripla. Sed cum specimina tantiiin sterilia adsint, reponenda et collectoribns corameii- danda. 26. Blcchnam Orientale L. Willdeii. spec. pl. V. p. 414. Schkiihr Farrnkr. t. 109. Coli. Weiglc - Schaeffer. (n. 15.) Plantae in orbis antiqui tropicis et cxtratropicis late dif- fusae frondem iinicam ex Nilagiiicis vidi. Forma minor, piiiua terminali siniiato-piimatifida, cum speciminibus Luzo- nicis et Chinensibiis lierbarii proprii omnino congrua. 27. Asplenium radiafain Sw. Willden. spec. pl. V. p. 308. Acrostichntn australc Vahl syrab. t. 25. Acropteris radiata Link. hört. Berol. II. p. 56. Blechnum radiatum Presl tent. pteridogr. p. 102. Actiniopteris radiata Link fil. spec. h. Berol. p. 79. 80. Coli. Schraid.-Koch. (n. 76.) Unicum specimen, idque parvulum, Forskaliano Arabico herb, proprii omnino conveniens vidi. Plantam praeterea ex ludia orientali aWallichio etBelangero, ex Abyssinia aSchimpero, ex Africa australi ad Macalisberg a Zey- hero lectara possideo. Specimina Schimperiana et Zeyheriana Schmidianis quadruple majora. 28. Aspleniain Zenker ianuiu Kze.: fronde coriacea, glabra, discolore, lanceolata, acurainata (apice plernmque gemmifera), pinnata; pinnis remotis , petiolatis, divergenti- patentibnsj e basi inaequali, decurrente, sursum rolundata s. oblique truncata, deorsum exciso-cnneata lanceolatis , acumi- natis, supra basiu inaequaliter obluse -, acuminc grossius et acQtius serratis; sorig erecto-pateutibus, costae tenui pro- 17« '260 pinqiiis , oblongis linearibiisve , demiim pulyinatis , ferriigineis ; petiolis, rhachi stipiteque (brevi?) pallidis, nigrescenti - pa- leaceis; rhizomate Coli. Schmid.-Koch. (u. 39 et 100). Filix speciosa 1 ad 2' longa absque stipite, cujus frag- meutum modo vidi, et ad 8" lata, proxima Asylen, gemmi- fero Schrdr. (capensi). Hoc vero distiuguitur pinnis erecto - patentibus, crenulatis, acumiiie integerrimis sorisqiie longiori- bns, cnrvulis. Nomiuavi in memoriam D. Jonathanis Caroli Zenker, Professoris Jenensis, de plantis Nilagiricis beue meriti. 29. Aspleninm falcatuin Retz. observ. VI. p, 37. Bur- mann. Zeylan. p. 97. t. 43. Species difficilis propter pinnamm formam variabilem et a speciebus commixtis adhuc purganda. In coli. Schmid.-Koch. formae sequentes occnrrunt: a. normale', pinnis oblique lauccolatis, longe acnmiuatis, leviter incisis. Cum figura Burmanni supra laudata omnino congruum; sub n. 124. b. laeeratum: pinnis abbreviatis, obtusiusculis , profunde incisis, sinubus patentibus distinctis, Forsau ^. laciniatum Don pr. fl. Nep. p, 8. e diagnosi et loco post A, falcatum^ huc spectat 5 sed nostro minus. Coli. Schmid.-Koch. u. 120. c. abbreviatum: minutura, pinnis trapezio - oblongis acutis obtusisve, leviter incisis. Coli. Schmid.-Koch. n. 49 et 132. Ab hoc vero A. falcato Retz, distiugui posse videntnr: 1) plauta Herb. Wiilden. a Kleiuio ex ludia et a Borjo ex ins. Borbon. missa. 2) planta ex ins. Yanicore ab A. Richardio in exped. Astrolabii sub A. falcato enuraerata. 3) plauta Ind. occidentalls a Swartzio cum A, falcato juncta et a Purdieo in horte Kewensi introducta. 261 Haec alio loco inquirere mihi est propositum. Planta Nilagirica cum Zeylanica et Jayanica omnino con- venit. c 30. Aspleniuin decrescens Kze.: fronde coriacea, fir- ma, siibtus sparsim paleacea, opaca, discolore, breviter ovato- oblonga, acuminata, piimata; pinnis patentibiis, e basi inte- gerrima, sursum truncata, subaiiriculata , deorsum obliqna ex- cisave trapezio-lauceolatis, acumiuatis duplicato-serrulatis, striatis, imis non dimiuutis; soris costae subcoutiguis ; rhachi stipiteqne mediocri flexuosis, paleaceo-hirtis, livide-fuscis; rhizomate horizoutali, yalido, dense nigro-paleaceo, radicoso. Coli. Schmid.-Koch. (n. 99 et 122.) A proximo A» nitente Sw. (Sieb, syn.fil. n. 65, fl. mixta 321.) ex ins. Mauritii dijQFert: fronde crassiore, opaca, snbtas paleaceo-hirta, inprimis ad basin pinnanim, apice piunati- iida, pinnis minus caudatis, basi deorsum minus dilatatis, par- cius et levius serrulatis, distiuctius striato-vencsis, rhachi stipiteque paleaceo - hirtis. — Frondes ad 8" lougae et ad 5" latae. Stipites 3 — 6" longae, valde flexuosae. 31. Asplenioin brachyotas Kze. Acotyled. Afr. austr. p. 32. n. 42. Coli. Weigle-SchaeflFer. (n. 22.) Specimen nnicum froudibus 4 visum cum africanis omnino congruit. A. SchJcuhriano Pr. {laeto Schk, t. 70, uhscisso Willd, ad partem) proximum est« 32. Aspleniom opacam Kze.: fronde coriacea, opaca, glabra, obsolete veuosa, lineari - oblouga , apice sensim atte- naata, pinuata; pinnis plus minusve approxiraatis, anticis, brevi-petiolatis, divergentibus, trapezio - ovatis oblongisye, obtusis s. rotundatis, basi sursum truncato - excisa, auriculata, 262 deorsum obliqua integerrimis , reliquo margine repando - cre- natisj s, creuato-serratis subincisisvc , propc ad margioem sorophoris, costa teuiii; soris oblongis, ferrugiueis; iudusio pallido; rhachi augulata, ad peliolorum origiuem dilatato- producta stipileque mediocri obtusaiigulis, gracilibus, flexuo- sis, pnrpiireo-fuscis, nitidiilis; rhizomate horizoutali , brefi, denso. Coli. Kurr. (n. 30), coli. Weigle-Schaeffer. (n. 21), coli. Holienack. (u.9H). Ab AspJenio marino L., cui satis affine, differt: fronde longiore, angiistiore , seusim longe attenuata, piunis, rhachis protuberautiis exortis, basi vere trapeziis, obsoletius costatis et venosis, uec uon crenato-serratis, auriciila distiiictiore, rhachi stipiteque longiore gracilibus, angulatis, nee compres- sis. Alias species affines haud uovi; A, normale Don, a mc non visum, forsau iis aduumerandiim; sed et ab hoc piu- uis remotioribus, nee contiguis, auriculatisque nostrum distiu- guitur; sed rhachi stipiteque tetragonis couvenit. Asplen. opacii cujus copiam spcciminum vidi, frondes pedales s. minores, l*/^ s. 1" latae. Pinuae basi cum auri- cula 5 ad 6'" latae , inferiores subdivaricatae, latiores et, ra- tioue ad longitudinem habita, latiores, oblique subtriangula- res, interdum inciso-serrataej superiores seusim diminutae et patentiorcs. 33. Asplenium camptorhachiis Kze.: fronde membra- nacoa, glabra, flexuosa, lanceolata, apice attenuata (saepe gemmifcra), pinnata; piunis approxiuiatis , sessilibus, diier- gentibus patulisvc, e basi obliqua, sursum truncata, latc au- riculata, deorsum longc cuneato-excisa, deciirrente, integer- rima orato- oblongis, obtusis duplicato-obtuse -serratis, infi- mis s. inferioribus abbrcviatis, ovatis, utrinque auriculatis, siiperioribus diminutis, ilabellatisj soris costae propinquis, 263 oblongis, in parte piunae inferiore nullls, in auricnla inter- diim solitariis; rhachi tcnui, margiuala, flexuosa stipiteque brevi, marginato-angulato , versus basin squarrosc fusco-pa- leaceo lividis, opacis; rhizomate brevi, rosulato, Jiigro-pa- leaceo, radiculoso, CoU. Schmid.-Koch. (n. 123.) Altera species ex affinitate A. marini L. ; sed fronde membrauacea , flexuosa, rhachi tenui, vix compressa, piunis iuferioribus et superioribus a mediis forma diversis stipiteque basi rigide paleacco lividis, nee atropurpureis abuude diifert. Frondes vidi, simul suinpto stipite, l'/a' ^^ 2-pollicari, 71/3" longas et medio IVa" 'ato. 34. Aspleniam emargiuato - dentatum Zkr. mss.; fronde snbmembranacea, glabra, 'laxe et distincte venosa, dlsco- lore, lanceolata, acnminata, pinnataj piunis approximatis, an- ticis, brevi -petiolatis, divergeutibus , superioribus patulis, demum in acumine frondis piunatifldo coufluentibus, omnibus trapezio- oblongis, falcatis , apice subadscendente rotundatis s. obtusiusculis^ basi in petiolum decurreute, sursum cuneato- trnncata et margine inferiore supra medium pinuae recto ex- cisove integerrimis , reliquo margine serrato, serraturis trun- catis, emarginatis, piunis iuferioribus sursum distinctius auri- cnlatis; soris in superiore pinnae dimidio costae approxima^ tis, paucis (3 ad 9), breviter oblongis ^ convexis, ciunamo- meis; rhachi, stipiteque tenuibus, angulatis, asperulis, atro- purpureis, subuitidis; rhizomate Coli. Schmid.-Zenkeriana. (u. 2.) Species distincta ex affinitate ^. auriculati Desv. bra- siliensi's Lk.), quo vero differt: fronde teuuiore, breviore, pinuis in petiolum basi decurrentibus, longioribusj rhachi sti- piteque tenuioribus, atro -purpureis, nitidulis. 264 Vidi frondem 6Y2" longam , medio 2" latam cum stipi- tis parte 9-lineari. Sub nomine non aptissimo, sed admisso misit b. Zeuker. Auricula pinuarum inferiornm saepius profunde in tres dcntes laciuiasve fissa. Sori quidam iu in- feriore piunae parte saepius spatii angustia suppressi; ad- nltiores subconfluentes. 35. Asplenium nmjbrosam Klfs. enum. p. 168. Martins herbar. Fl. Brasil, n. 348. (exsicc.) Coli. Kurriana. (n. 29.) A planta brasiliaua non distinguendum; sed a nemine adhuc, quantum novi, in orbe antiquo lectum. Num A, um- brosum et curvatum recte ab -^, aurito distiuguantur, nee modo aberrationes hujus speciei sint, ulteriore observatione eget et in suspenso adhuc reliuquo. 36. Asplenium lonalatum Sw. Kunze Acotjled. Afr. anst. rec. p. 34. n. 45. Var. sphenolobtum Kze.: pinnis profnndius serratis in- cisisTe, auricula distinctins crenata. uäsplen. sphenolobtum Zkr. mss. u4. lunulalum Knnze observat. in fil. Javau. Zol- linger. contiuuatae Mohl et Schldl. bot. Zeit. VI. 1848. Sp. 174. ui, minus Moritzi Verzeichn. Coli. Schmid.-Koch. (n. 11, 72. 73. 82. 96. 118. 125.)} coli. Weigle - Schaeffer. Speciraiuum numerosorura observatio accurata characteres rere distinguentes, et a planta Capensi, et a Javanica, mi- nime praebuit. Filix Nilagirica notis tantuni supra datis a planta normali Thunbergiana (nomine A, falcati) tanquam varietas separanda videtur. Spcciem esse polymorpham jam 1. 1. adnotavi, quae opinio denno hac nostra planta contir- matur. A. laetum Wall.! cat. 209. diifert pinnis acutius ge- mino -dentatis, auricula obsoletiore, rhachi stipiteque teuuio- ribus^ castaueis, uitidis. 265 37. Aspleniam fiinbriatain Kze. additam. fl. Afr. austr. Linnaea XVIII. p. 117. Asplen Wall. Cat. n. 233. Var. leptophj/llum Kze. ^. leptophyllum Zkr. mss. A. variana var. leptophyllum Zkr. mss. : fronde teuera, magis regiilariter bipiuuata, pinnulis panllo angustioribiis. Coli. Schmidiauo-Kochiana (n. 13. 29. 34), coli. Weigle- Schaeff. (ii. 20 a.) Plantam normalem a Gneinzio ad port. Natalensem lectam primum novi. Dein specimina Wallichiaua cat. n. 233 et in montibus Emodi a centur. Anglico Hay lecta et b.Hoff- meistero douata accepi Nataleusibus conformia. Flantae Nilagiricae differentiam a priori , praeter notas leviores supra dictas, reperire nondum potui. Quantum vero Asplenium varians Wall, in Hb, Hook. (Hook, et Grev. icon. filic. t. 172.) attinet, qiiod inter spe- cies catalogi Wallichiani distributas testibus anctoribus de- est , diflfert a meo A. fimhriato et varietate : fronde apice non attenuato-acnminata, pinnis divergentibiis, brevioribus, latioribus; soris paucioribus et deutibus laciniariim (ex f. 1.) obtusinsculis. 38. Aepleninm farcatam Thbg. Kunze Acotjl. Afric. rec. p. 39. n. 54. et in Lehm. pl. Preiss. H. p. 111. CoU. Schmid., Zenker, et Koch. (n. 1. 6. 16. 19. 84. 121. 131. 160.); coli. Kurr. (n.31.); coli. Weigle-Schaeffer. (n. 19.); coli. Hoheuack. (n. 910.). Species in toto terrarum orbc, antiquo et novo, dispersa, innumeris formis sese praebens hisce et in larga speciminum copia Nilagiricorum a mc observata est. 39. Aspleniuin teuaifoliaiii Don: i'roude membranacea, fragili, glabra, laete viridi, concolore, elliptico - oblonga, acu- minata, laxe bi tripinuata; pinnis remotis petiolatis, pri- 266 mariis patenti-divergendbiis, oblique ovato - oblongis , ciirva- tis, breviter acuminatis obtusisve, seciiBdariis trapeziis s. tra- pezio- oblongis, obtusis truucatisve, tertiariis basalibus cou- formibus, siiperioribus cuueatis, iuaequaliter bi trifidis, summis bifidis emarginatisve ; laciniis oblougis acutis s. obtu* sis cum apiculo, basi mouosorophoris ; soro oblougo, demum expauso, fusco; petiolis utrinque decurrentibus; rhachibus de- pressis, raarginatis flexuosis; stipite mediocri s. breviusculo, subflexuoso livido, purpureove viridi-marginato, sparsim mi- nute paleaceo, basi asperulo; rhizomate horizontal!, brevi, deuso, nigresceuti- paleaceo, radiculoso. ji, tenuifolium Don prodr. fl. Nepal, p. 8. A, concmw«»» Wallicb ! Catal. 216. (lect. a. 1821.) Herb, gelier. Berol. et propr. Coli. Schmidian.-Koch. (n. 9. 47. 75. 80. 83. 113. 119. 127. 129.); coli. Weigle-Schaeffer. (n. 20.) Filix in Nilagiricis frequenter lecta formis tennioribus A. cicutarii Sw. affinis; sed ambitu froudis tenuioris breviore, basi rix augustato, pinnis primariis basi latioribus, magis inaequalibus , secuudariis remotioribus, latioribus, ultiniis laci- uiisre acutis s. apiculatis, nee obtusis, rhachibus stipiteque gracilioribus, lividis abuude diversa. Esse nostrnni A. tenuifolium Don, e diagnosi breTi, oco et collectore coucludo; specimen enim authenticuin nun- quam vidi. Flauta Nilagirica Nepalensi saepe major, la- miua ad 10'^ longa et 5 1/2 lata, stipite 6-polIicari, demum atropurpureo. 40. AUantodia Solenopteris Kze. : froude coriacea, crassiuscula, alutacca, venosa, ad venarum basin striguloso- hirta s. pubcsccnte, discolore, ovato- oblonga, apice louge attenuata, acuta, bipiuuato - piuuatiiida sub-tripinuata; piuuis 26T primariis remotiusciiliSj pctiolalis, aeqtiidistantibns, divergenti- pateutibiis, e basi latiore oblique -oblougis, in acumen longis- simum , piunatifidnin , arutiiin sensim attenuatis , snperioribiis siraplicioribus, infimis divaricatis; secnndariis (sc. piimis) re- motis, petiolatis, petiolis alatis, decurreiitibus, divergentibns patulisve, oblique obloDgis, apice rotuudatis s. obtnsinsculis; tertiariis (sc. piüuis) deciirreiiti-adnatis, laciniisve trapezoi- deis, subfalcatis, truucatis obtnsisve, inflexo-serratis s. iii- ciso-piimatifidis; soris veniilis siipe*"ioribus impositis, costii- lae propinquisj oblongis, lunatis s. inaequaliter hippocrepicis, demum diffusis, iudusio soro couformi, raargine lacero; co- stiilis flexnosis, supra sulcatis; petiolis rhachibusque partiali- biis subcompressis, marginatis, bis in juuioribus margiue siib- iuterrupto, spinuligero praeditis, siipra profunde trisulcatis, in sulcis scaberulo-paleaceisj universali flexuosa, strarainea, sparsim paleacea, subtus couvexa, supra in sulcis tomentoso- scabernla; stipite mcdiocri, angulato, stramineo, basi ui- grescente, fusco-paleaceo; rhizomate borizontali, brevi, fusco- graudi- paleaceo , atro -radicoso. Solenopteris nov. gen. ? Zenker in litt. a. 1835. Coli. Schmidio -Zenker, et Kochiaua (n. 68. 69. 71. 97. 128.); coli. Weigle-SchaeiF. (n. 18.) Var. pusilia coli. Kurr. (n. 41.) Series speciminum a rev. Schmidio collectorum muta- tionem et trausitum frondinui filicis juuioris, sed jain fertilis lamina 10 ad 11" longa et circiter 8" lata, in illas adnltio- ris lamina 1 ad 2-pedali, 12 ad 14" lata, observarc per- misit} alioqnin utraque forma, absque iutermediis, facile pro distincta specie haberi possit. De generis Allantodiae et Lolzeae digoitate nuperius, Allantodiam HohcnacJcerianam in continuatione Schkuh- rii (vol. II. p. 64. t, 126.) illustrans, verba feci. Lotzeam 268 diplazioidem KI. nunc vivam cum Allantodiis quibusdam in horto ex herbario examinavi. lüde edoctus sum, Allan- todiam axillarem Klfs. et A, dejiexam meam, Javauicain, praeterea quoque Asplenium decurtatum mihi, melius Al- lantodiis adscribeudum, cum Lotzea indusiis vere ciliatis gaudere, alias vero Allantodias (ex, gr. A. nitidulam et asplenioidem m.) iudusiis iuciso - laceris , alias , ut A. um- brosam et uostram A. Solenopteridem ^ iudusiis deutatis s. laceris iustnictas esse. lO'^iude sequitur, habitus notis omui- no couforrnibns, Lotzeam ab Allantodia uon esse separan- dam. AUantodiae geuus Brownianum vero, nuperius parum perspectum, couservandum; sed pluribus Asplenii speciebus adaugendum esse ceusco. Ubi indusia lunata seu apice re- cnrva occurruut, ni fallor, ex utroque ejusdem venae latere originem ducunt, ita ut hocce modo Mesochlaenae et Didy- mochlaenae iudtisium inchoari s. praeformari quasi videan- tur. Diplazii iudusium vere duplex est, nee incurvaiioue ter- minal! iudusii siinplicis formatum. Diplazium polymorphum Presl {Asplenium Wall.) est falsa generis species, babitu ad Allantodias proxime accedit; sed iudusium in hac plauta noudum vidi et ad Gymnogrammen opacam Spr. (Hemioni- tidem opacam Don pr.) adhuc refero], fructu juniore curatius observandam et examinandam. Frondem juveuilem, sterilem, in coli. Weigle - Schaeffer. AUantodiae duhiae admixtam vidi , quae forsan huic Gymno- grammi opacae adscribi possit. Varietas supra laudata, ex coli. Kurriana benevole data, lainina frondis iirma, sexpollicari , stipite illa paullo lougiore, piuuis piunulisquc miuutis a norma düFert. 41. Allautodia Fieldingiana Kze. : fronde (vasta) co- riacea, iirma, glabra, subtus pallidiore, ovata (s. ovato-ob- louga? iutegram non yidi), acuminata, bipinuato - piunatiiida ; 269 pinuis primariis remotis, longe petiolatls, petiolis basi iu- crassata decnrrentibus , patentibus, e basi Inaeqnali obloiigis, acnminatis; secundariis breviter decnrrenti-petiolatisj diver- gentibus, oblougis, acumiuatis , pinuati-partitis s. piunatifidis, inferioribiis divaricato - deflexis ; laciniis e basi decurreiite bre- viter obloDgis, falcato-subparallelogrammisj venulosis, apice truncato-obtusis, sursum snbapiciilalis , margiiie reflexo Ter- sns apicem grosse serratis creiiatisve; soris in laciuia sub- seuis, costulae propinquis et obliquis, oblongis, demnm coii- fluentibus; indusiis margine deutato-laciniatis; rhachibus va- lidis, strainineis liyidisve, secundariis subdepressis, apicem versus raarginatis, primaria flexuosa, asperula, sparsim nii- nute paleacea, supra plana, trisulcata, subtus couvexa, ob- tnsangnla; stipite conformi(?); rhizomate .... Coli. Schmid.-Koch. (n. 7.) Flantam priraum novi a Fieldingio in Emodi monte le- etam in herbar. Moricandiano et Lucaeano et adultam soris diffnsis Gymnogrammis opacae formara s. speciem affinem habui. In herb. Kochiano unica frons, basi ut vidctur in- completa, nee apice illaesa adest, circiter IV2' longa et ad pedem lata. Petioli pinuarum iuferiorura, saepe pedalium ad IV2" longi. Inter species generis descriptas affinem nondum novi; inter ineditas Javanicas, a cl. de Vriese sub A. aspidioide Bl. benevole missa, ad nostram appropinquat, sed pinnis pri- mariis cnrvatis, secuudariis elongatis, longe acnminatis, soris in laciniis frequentioribus dilTert. 42. Allantodiae spec, duh. CoU. Weigle-Schaeffer. (n. 16.) Fragmentum apicis frondis ostendit, speciem jnvenili A. australt Br. speciem esse affinem. Serius ex melioribus de- terminauda et describeuda. 270 43, Diplaziam Iiasiopteris Kze. Linn. XVII. p. 568 et Ind. fil. cnlt. Linn. XXIII. p. 251 et 310. D. decussatum Sm. Asplen. Wall, (non Sw.) J. Sm. Coli. Weigle-Schaeffer. (n. 17.) Cum Asplenium decussatum Sw. Diplazium sit, D. Swartzii Bl. s. Anisogonit decussati PresI, nomen mn- tare coactus fiii. Planta Nilagirica cum culla omnino congrua. Dipla- zium a Zollingero snb n. 2222. in Java lectiim, fiondiljus jüvenilibus tantiim visiim, habitn panllisper recedit, tarnen ad nostram speciem pertinere vix amplius diibito. 44. Diplaziam nigro - paleacenm Kze.: froude (vasta) coriacea, olivacea, subtus diliitiore, supra sparsim minnte albo - strigiilosa , subtus ad costas nigro-paleacea, oblonga(?), acnmiuata, bipiunato-pinnatifida, apice simpliciore; pinnis re- motis, brevissime petiolatis , patontibus patolisve, oblongis^ longe acuminatis, cnrvato-ilexuosis ; pinnulis sessilibus, di- vergent!-patentibus, oblongis, acuminatis 4 plus minus pro- funde pinnatifidis, supcrioribus basi auriculato-dilatatis; co- stis flexuosis , subtus prominulis, planiusculis , supra sulcatis et ad sulcum marginatis ; laciniis falcato - ovatis s. breviter oblongis, margine subrcflexo obtuse scrrulatis, pinnatim ve- nosis, venis subtus prominiilis, supra immersis, sinubus an- gustis; soris costac propinquis linear! -oblongis; rhachibus tetragonis, ut petioli, sparsim nigro-palcaceis, snpra pro- funde sulcatis, sordide rufcscentibus ; stipite ; rhi- zomate Coli. Schmid.-Koch. (n. 98. 156.) Habitu fcre D. ehcnei J. Sm.; sed cLaracteribus a nu- merosis hujus generis speciebns, maxiroa parte nondum de- scriptiS) qnas novi, valde distinctum. 2T1 Planta, iit videtur, maxima. Vidi partes laminae fron- dis 11/3-pedaIes, piiinis fere pcdalibus. Planta, exsiccatione nigrescens, ad vera Diplazia, vennlis indi^-isis pertinet. De- Bcriptio ad coropleta specimina perpolienda. 45« DIplazii spec, juvenil, sterilis. Coli. Schmid.-Kochiana. (n. 101.) Rhizoma adest, arcte mixtum cum illo Pieridts Biu- meanae s* affinis, qnod densas emittit Diplazu frondes cum Btipite stramineo fere pedales, triaiigulari-ovatas, acuminatas pinnato-pinuatifidas, compage tenui, distincte dichotomo- Tenosas, utrinque ad venas sparsim griseo-pilosas. Cum ne vestigium quidem sororum osteudat, omitteudnm puto; sed Observation! nlteriori commeudaudum , suam simile quid nou« dam vidi. 46. Pteris (Doryopteris) geraniifolia Raddi fil. Bra- sil, t. 67. Pteris pedata Sw. (non L. Flum. Schk. Langsd. et Fisch.) Coli. Schmid.-Koch (n. 36.); coli. Kurr. (u. 6.); coli. Weigle-Schaeffer. (n. 9.) Filix in orbe late diifusa (vid. Acotyl. Afr. auslr. p. 12. n. 60.). Locis ibi indicatis addantur, praeter montes Nilagi- ricos, Portos Natalensis, Chile, ins. Java, ubi a Z 0 Hin- ge ro et ins. Luzon, ubi a Cumingio lecta est. Frondes steriles, eadem ratione divisae ac fertiles, diffe- runt lobis rotnndato-obtnsis. 47. Pteris Cretica L. a. Enropaeo-asiatica. J. Agardh recens. spec. generis Pterid, p. 9. Coli. Schmid.-Koch. (n. 14. 90. 139. 141. 142.); coli. Kurr. (n. 1.) ; coli. Weigle - Schaeffer. (n, 10), Ex Nilagir. m. Pamplin, (Hb. Kze.). 2T2 Et frondes fertiles et steriles, alUeque fertiles, basi ste- riles collectae a Seh midi o. 48. Pteris Blumeaua J. Ag. Reo. spec. gen. Pteridia p. 22. P. normalis Blume Eniim. pl. Javae II. p. 211. (uon 221.) t. J. Ag. (iiec Don). Coli. Schraid.-Koch. (n. 22. 88. 137. 144.); coli. Korr. (n. 4 et 5.); coli. Weigle-Schaeffer. (n. 11.) Pinnae longe acuminatae , iufimae sive bipartitae , 8i?e deorsum piiinulatae. 49. Pteris lanuginosa Borj. J. Agardh 1. 1. p. 51. Coli. Schinid.-Kochiana (n. 26. 61. 108. 136.) Nunc, ut videtur^ primum ex India indicatur, sed a planta Mascarenensi distinguere uequeo. Niim P. capcnsis Th. jure nt varietas P. lanuginosae consideranda sit , adhuc ainbigo. ?50. Pteris nmltiaurita J. Agdh. 1. I. p. 12. De hac specie Ceylanica, mihi nondum nola, cl. anctor dicit: „Eandem, ni fallor ^ iu raontibus Nelligery a Lesche- naul t lectam^ iu Mus. Paris, vidi." Locus iu mouographia laudata inter P. scabripedem Wall, et Hookerianam J. Agdh. ?51. Pteris paleaeea Roxb. in Beats St. Helena p. 319. et J. Agardh 1. 1. p. 33. (uon Horlor.) Coli. Schmid.-Koch. (n. 87. 133 et 140.) Adhuc tautum ex ius. St. Helena« reportata (Cumiug. h. 424. Mertens iu Hb. Acad. Imper. Petropol. n. 200. Herb. Kze.). Num itaquc a rev. Schmidio etiam iu hac insula, num in moutibus Niiagiricis lecta sit , dubium restat. (Conf. supra quae de Gymnogramme bifurcata attuli.) Specimiua adsunt modo cum stipitc sex^toliicaria , modo li/g ad 2-pedalium partes. 273 52. Adiantum hirsutnm Borj. Wiildeu. sp. pl. Y. p. 432. A. ßagelliferum AVall. Catal. ii. 76. {A, cilialum Blume enum. p!. Javae II. p. 215. var. ? iudus. glabris?). Coli. Schinid. (ii. 5.) a cl. C. Kochio a. 1842 ad me missiim; iii coli, serius missa desideratur. Utraque speeies a cl. Hookero in vol. II. spec. filic, adhiic iucdito, Adianlo caudato L. jungitur. 53. Adiantum aethiopicnui L. (trigonum Labill.) Kzo. Acotjl. Afr. austr. p, 49. ii. 76. A. cijcloides Zenker pl. ined. II. p. 11. f. XI. Coli. Schraid.-Kocli. (n. 86. 139.) adjecta schediila. Febr. Oolacamund seu Cunnur. Coli. Weigle-SchaefFer. (n. 14.) A plauta Capensi et Auslralasica diiFerre qiiidcm videtiir Nilagirica soris sluu latiore oppositis; sed talcs soros uou minus quaudoque iu A. acthiopico observavi. Speeies proxima ^. venusttim Don prodr. fl. Nepal, p. 17. iisdem iudusiis lunatis, sorisque maximis instructa est et cum ^. trigono comparaturj sed videtur difFerre piunularum sterilinm et fertilium margine sterili acute et distinctius den- tato, in ^. acthiopico integerrimo, s. obtuse et obsolete denticulato; num specie curatius observandum. Accopi speci- mina Hayana, sie denominata, Himalajensia e coli. Hofmei- steriana. 54. Adiantoni Capillus Lk. A. Capillus veneris L. Winden, spec. pl.,V. p. 449. et var. latissimum Kze. pinnulls serai-circularibus, basi utrinque truucatis s. trapezio-cuneatis, pollicaribus. Coli. Schmid.-Koch. (n. 35. normale , u. 85 et 135 var.) lusignem foi'raani latissiraara et a b. Boryo prope Alge- riam a. 1841 lectam et ex Emodi montibus aHayo coUectam et semper cum formis trivialibus trausitum parantibus nt in 24r Bd. 38 Heft. 18 2T4 Nilagiricis mixtam accepi. Sirailem, sed miiiorem ad Lapu- riiiin s. Bcilonam (Bajoimc) Icgit Endress. Var. habitu paullispcr A. chilense Klfs. aemulatur. 55. Cheilaiithes dealbata Don prodr. 11. Nepal, p. 16. {Hemionitis dealbata Wall. mss. Gymnia pectinata ^Am\i. rass. Don) , Ch. farinosa Hook, et Grev. k\ fil. t. 134. (excl. eil» farinosa Klfs. aliisq. syn.) Coli. Schmid.-Koch. (u. 2. 48. 63. 57. 58. 59. 138.); coli. Kurr. (u. 3.) , Holicuack. (n. 908.) Var. fariua pallide-sulfurea. Coli. Kurr. (n. 3.); coli. Weigle - Schaeffer. (n. 13.) Hanc plautam a Wal lieh io in Ncpalia; a Ha} o in Emodo; a Hügelio in Karli, a Cuniingio in Lnzonia et a Zollingero in Java lectam vidi et ex Lisce loeis, cum Nilagirica, in collectione mca asservo. Ut fere omues hiijns sectionis {Ceratopteridis) species et uostra colore farinae, iuterdura pallide snlfurea in Nilagi- ricis variat; quam formam supra distiuximus. Alia specimina pulvere cretacco s, caudido densiore, in juvenili aetate laxio- re occurrunt. Frondes fertiles observavi a digital! ad lYa-pedalem magnitudinem. Cheilanthes farinosa Kaulf. (non Hook, et Grev.), ipso b. auctore in recensione operis laudali jam testante, ab hac nostra diiTcrt et adhuc tantum in Arabia et Abjssinia (coli. Scliimperiana sub n. 1123) reperta est. Differre inprimis vi- detur pinnls remotioribus, indusiis contiguis et iudnmeulo pul- veracco semper tenuiorc. 56. Cheilanthes huliosa Kzc. : f rondc crassa , coriacea, rigida, glanduloso-aspcia, opaca, (sicca) olivaceo-nigrescenle, eliiptico-oblonga, brevitcr acuminata, bipinnata s. pinnato> pinualifida; piunis rcmolis, subsessilibus, pateutibus, curvulis, 275 oblique tiiangulari-ovatis oblongisvc ; piuuiilis subcoiiflucuti- biis, e basi utriiujue ainiciilala , Mecurrculc obJoiigis, obtusis, siuiiato-pinuatilidis, valide-, siibtus coiivcxo-, siipra siilcato- costatis, siipra buliatis, margiue reilexo-crcualis; soris magnis, deinnm coufliientibus; iudusiis propriis ab initio coatiuuis, dc- miim iu lobos semiorbieularesj convexos, luargiue fimbriola- tos fissis; costulis costisqiie subtus , rliacliibus secuiidariis et imiversali, siipra caualiciilata, marginata stipileque mediocri, tcieli, fusco-paleaceo validis, atropiirpuieis, asperis, siibti- lisslme striatis ; rliizomate bievi, crasso , oblique desccndeute, donse uigresceuti-palcacco, radicoso, stipitibus dciisis. Coli. Sclimid.-Kocli. (n. 33.) Specios, ut ex supra dictis eliicet, valdc iiisiguis, habitii ü'vaCh. elegun/isDcsY. s. crcnatae meac, cliaracteribus vero Ch, prninatae et Mjsurensi Wall, aflinls. Freude brevi, buUata, rhacliibus stipiteque validis, asperis distiuctissima. Lamiua 2 ad 2 '/2" longa, 1" lata. Stipes ad 3" lon- gus, penuae columbinac crassitie. 57. Cheilanthes ©icksouioides Eudl. Kunze Farrukr. I. p. 13. t. 8. Yar. ? yhtjllochlaena Kze.: iudusio (spurio) frondoso. Coli. Sclimid. - Koch. (n. 5i. 154!)j Weigle-Scliaeffer. (n. 12. ad part.); coli. Hohenack. (u. 909.). Excepto hoc siguo plautam Nilagiricatn a Norfolkica et cnlla distiuguerc uullo modo potui. Scd froudis lamiuas taii- lum vidi, uec stipiles, nee rliizoma. 58. Cheilanthes resistent Kze.: froude (vtista) coria- cea, ad nervös veuasvc Lispidula, discolori, oblouga, apice atteuuata, subtripiuuata s. tripiuuato-piuuatißda, apice siui- pliciore; piunis primariis remotis, brevi-petiolatis, subopposi- tis, divergeuti-pateutibus, oblongis, atteuualis, adsceudeüti- 18 * 2T6 ciirvatis ilexuosisve; secundariis remotiiisculis, subsessilibus, divergeutibiiis , e basi latiore oblougis, alteuiiatis, ciirviilis; tertiariis approximatis, e basi aduala, deciirreute breriter ob- lougis, obtiisis, piimatifidis; lai'iniis faleato -ovatis, obtiisis, panci-creuatis; s. piiinulis siimatis, lobis semiorbiciilalis; soris magüis, in laciuiae basi siirsum ad sinum solitariis, ra- riiis biuis, altero deorsum opposito; indusio marginali immu- tato, herbaceo; costis siibtns convexis flavesceiitibus, siipra siilcatis rhachibusque omuibiis validis stipiterine breyi s. me- diocri purpureo-fuscis, yiscoso-hispidis; rhizoinate repeute, squarrose ferrugiueo-piloso-paleaceo. Coli. Schinid.-Koch. (n. 93. 149. 150.) Froudes juveniles tautnra integras vidi cum stipite et rhi- zomatis parte; adultae filicis modo apicem et fragmejita; piu- nas vero priraarias bipedales et ad 4" latas, rhachiu prima- riam piniiae anserinae crassitie. Ad occidentalem Chetlanlhem repentem Klfs. prope ac- cedit. DifFert autem rhachibus Talidioribus, purpurascenti- fuscis, iiou aculeolatis, sed glauduloso- s. riscoso -hispidis, froüde magis coriacea, piuuulis distiucte crenato - serratis, in- dusio herbaceo. Ö9. liindsaya culfrata Sw, Hooker spec. fil. I. p. 203. Var. j'. pallens Wall. cat. 148. Coli. Schmid., Zenker et Koch. (n. 38. 77. 105.); coli. Klirr, (n. 7.); coli. Weigle-Scliacffer. (n. 8.) Filix variabilis; sed specimiua Nilagirica inprimis cum Nepaleusibjis Wallichiauis conveniunt. Color frondis exsicca- tae iion semper pallens, saepc laete viridis s. olivaceus. 60. Bavallia tcnuifolia Sw. ß, segmcntis latioribus. Hooker spec. fil. I. p. 186. — Kunze in Molil et Schldl. bot. Zeit.XUI. (1850) Sp. 188. 190. et ibid. Yl. (1848) Sp. 553. 277 Davallia ferruginca Bl. et N. E. N. Acta Ac. Leop. Car. N. C. XI. t. 12. f. 4. i>. rufa Zenker, inss. Coli. Schmid., Zeuker. et KocL. (ii. 40.); coli. Kurr. (n. 8.) ; coli. Weigle-SchaeiFer. (u. 7.). Ex montibus Nilagiricis nouüisi haue formam vidi , qiiod sane uotabile yidetur; eaiidom rero iiou miuiis iu China, a Meyenio et Bessere, etiu Japouia coUectam, possideo. Planta Luzonica Cumiiigiana (u. 59.), cum forma quoqiie Chinensi, a cl. Hookero laudata "segmeutis lougioribiis et minus trimeatis a mcmoratis differt et ad speciraina plantae uormalis Javanica transit. lila exsiccatione nou rufescitj sed spccimen Nilagiricum Kiirrianum non magis. Itaqiie sepa- randa a planta normali, in se variabill , nou videtur. Spccimen Kurrianiim herbarii et Schmidiauum (Herb, Koch.) maxima, li/a"?*^''^^^''^' Pleraque lantum spithamaea. 61. HTephrolepis taberosa Presl. Aspidium tttbero- sum Borj, >Yilld. spec. pl. V. p. 234. Ncphrodium tube- rosum Link spec. fil. h. ßerol. p. 109. Coli. Schmid.-Koch (n. 54.) j coli. Kurr. (n. 33.); coli. Weigle-Schaeffer. (n. 25.). Praeter ins. Borbouiam provenlt species iu ins. Luzonia (Cuming. 213.) et iu ins. Java, unde ex sporis educata est iu h. b. Lips. De tubercu^prum productione egi in studiis pteridolog. n. 2. (Mohi et Schldl. bot. Zeit. VII. (1849) Sp. 882.) Exiude tubcra sfolouum nucis avellanae maguitudine ipse vidi, 62. Aspidiuiu (Cyrtomiuin) anomophylluiu Zkr. : fronde crassa coriacea^ lineari-oblonga, pinnata; pinnis quo- vis latere numerosis (ad 12), c basi inaeqjiali, sursum tnin- cata, obsolete aurita , deorsuni exauricalata falcato- lauceola- tis, longe acuminatis, margine uudulato, subsiuuato inaequaliter 278 obtnse- (raro acntiiis-) serratis; soris prope ad margiiiem extensis; iiidiisii margiue lacero; rhachi validiiiseula, snb- YÜIosa stipileque brcvi paleaceis; slipilis basi et rbizotnalc adscendeiite dense fusco-graiidi- paleaceis. ^spidium anornophijllvm Zenker pl. ludic. I. p. 1. 1. 1. Cijrtoinium carjjotideum Presl ad partera. Coli. Sclimid , Zenk. et Kocli., prope Uta- s. Ootaka- mimd lect. (u. 37. 81. 117. 155. 168.); coli. Weigle - Sibaeff. (u. 33.); coli. Hoheiiack. (n. 912. 913.). Diu haesi, niim ab u4. cart/olideo TVall., quocuiu cl. Presl coiijunxerat , separarem, donec iiuporins specimiiuim copia ad comparandnm a cl. Hohciiacker benevole missa fuerit. Ex bis coguovisse reor, propriam esse speciein, sed iu se variabilem et a planta Wallicbiaua , cujus atitheutica speciraiua praesto sunt, caute distinguendam. Ad comparandnm diagnosin hnjus plantae sie emendavi: ^spidium {C^rloniitnn) cari/otideum AVall. : l'ronde tenniter coriacea, breviter ovata, pinuata; pinnis qiiovis latere paneis (ad 5), e basi subaequali, cnueata, subtriloba s. ulriu- qne bastato- anrita ovato-lanceolatis, louge atteunatis, sub- falcatis, margine subaeqnaliter aristato- serratis; soris versus marginem eranesceutibus; indnsio ruio , margiue siibiutegerri- mo; rbaebi nuda; stipite mediocui, adsceudente, versus basin palcaceo; rhizomate A. caryotideum Hook, et Grev. ie. lil. t. 69. mCyrto- mhim Presl (exd. sjnou. Zenker.). Coli. Schmid.-Koch. (n. 37. 81. 117. 155. 168.); eoll. "Weigle-Scbaeirer. (n. 33.) ; coli. Hohenack. (u. 912. 913.). Aspidii atwmophj/lii duplex occurrif forma: 1. laxior, macroptcru^ acutius serrafa, A. cari/otüleo inprimis pro- pinqiia, quam figura Zenkeriaua rcddit, et mtcroptcra, plc- 279 ruinqiie paullo deusior, obtiise serrata. Sed interraedlae for- niae uou desuut. Quoad veuas iitraque omnino couveniunt; fignra Zeukeriaua haue vitiose repracseutat; Picsliaiia (teilt. pterido2;r. t. II. f. 26.) vere. Rhizoma A. anomophi/IIi digiti miuoiis crassitie, brevc, adscendenti -erectum, palcis raaximis, ovatis, acuminatis, opa- cis, obscure fiiscis obtectiim, radicnlis longis, flexiiosis, fibrillosis, nigrescentibus iiistmctiiin, stipitibus deiisis. A.ca- rifotidei rhizoma nee vidi, uec descriptum inveui. 63. Aspidiuin (NepJirod. s. Laslrea) atratum Wall, (cat. 380) iucd. : fronde (vasta) subcoriacea, glabra, subliis pallidiore, e basi triiucata oblonga, acuminata, pinnato-pin- natifida; pinnis inforioribiis remotis, brevi-petiolatis, diver- genti-divaricatls, snpeiioribus approximatis sessilibiis, pateu- tibns, summis in apice elougato coufluentibns, e basi inaeqaali, subcordata excisave lineari-lanceolatis, louge attennatis, le- Tius s. profundius piimatifidis, interdum creuatls serratisvc; laciuiis lobisve falcato - ovatis, obtusis, s. sursura apiculatis, repaudo-deutatis; costis subtns elevatis, basi fusco-paleaceis, supra planis, sulcatis; soris costae propiuqnis , modo solita- riis, modo ad vcnae latcra subquinis, mediis plauis, fiiseis, laxis, mox diffusis; indiisiis renifoimibus, coriaceis, ferriigi- neis; rhachi stipitcque mediocri, valido semiterelibus, siipra sulcatis } lividis, plus minus dense nigresceuti-paleaceis; hoc basi uigro-fusco-grandi-paleaceo; rhizomatc Coli. Schmid.-Kocb. (n. 10. 25. 91. 147.); coli. Kurr, (n. 21.); coli. Weigle-Schaeffer. (u. 26.). Specics , quamquam a cl. Walliehio ante 30 annos lecta et seiius distributa, tarnen noiidum descripta, omnino distincta, licet in se variabilis lougitudiue et latitudine pinna- rum (ad 9" 1. et ad 1" lat.), raargine plus minus profunde, 280 plernmqiie vero leviiis piuuatifido , sinnato crenatove, vel ad- eo, in superioribus, serrato ; sororiim copia, supra basin ve- milarum iusidentiiim et sericm formantliira, lu specimiuibus parce fertilibus veuula tantiim costiilae proxima et iupriinis snperior, et prima et secimda inferior sorophorae. Rarissime 6 occurrunt, plernmqiie 3 ad 5 ad latera venae, seriebns fere semper inaeqnalibns. Frondis lamiua 2 ad 3" longa et ad 1" lata. Stipitem vidi 15' lougnm et penuam anseriuam teuniorcm crassnm. Basis ejns nigrescit et, a paleis obtecta, panllulnm adscendit. Species valde affinis esse videtnr A. hirtf'pcs Bl. (ennm. pl. Jav. II. p. 148.); sed a diaguosi brevi vix tnto cojsnosci potest. FiliXj qnam cl. Zollingcr snb n. 722 z. misit, huic satis respondet et pinnis acntiiis deutatis, iufimis miuoribns, soris magis couvexis et compactis a nostro differt. Species affinis altera est A. arhuscula Bory; hoc vero glanduloso- pnbescens. In filiceto herb. Sprengeliaui A. atratutn Wall, cum pafentissimo confusnra reperi ; sub ^. cyatheoide Wall, vero filicem, quam ab A. atrato vix distingnerem, uisi soris magis elevatis et compactis. 64. Aspidium (Nephrodium) eaudiculatum Sieb. sjn. iil. n. 47. {non Fl. mixta n. 290.). Coli. W^eigle-Schaeffer. (n. 34.). Species uondnra desrripta videtur, uec jam ex duabns irondibus visis, absqne rhizomate, altera supra laudata Nila- girica; altera Manritiaua Sieberi, ad basio imperfecta, a me describenda, Planta Fl. mixt. n. 290, qiiacuin specimina herbar. mei ex ins. Borbonica missa et 11. Brasil. Martiauae snb n. 316. (nomine A. Sprcngelii) cougrua sunt, est A. parasiticum Sw. cujus specimeu autographum allerum vidi c China iu 281 Hb. Schreberiauo , alternm in Hb. J. J. Roenieri, miuc Shiitt- leworthianae collectioiiis parte. Filix diagiiosi auctoris satis respoiidet, froiide subliis taiitiim niagis pilosiila quam pu- besccute et soris paucis, prope ad pinnae costain collocatis, mediis, ncc niiuntis distiucta, iiwm. Pol ijyodiuvi -parasiticum L.j ex figiira horti Malabarici (Vol. XII. t. 17.) uimis rudi et plane nou significante, parum liquet. Certe planta Kheedii multo major Swartziana, rhachi stipiteque validissimis. A. caudiculatum Sieb. syn. fil. ab A. yarasitico Sw. ! differt: majus, pinuis lougioribus, levius pinualifido-incisis, basi ntrinque, s. magis deorsuiu quam sursum anctis, apice longe caudato-acumiualis , glabris, subtiiissime alutaceis, nee glandulosis, soris minutis, copiosis , in laciniis biseriatis, iu- fimis a Costa reraotioribns et distinctam sistit speciem. 65. Aspidiuin (Ncphrodium) xylodes Kze.: fronde co- riacea, glabra, snpra nitida, olivaceo-fusca (sicca), subtus pallide viridi, opaca, oblonga, acumiuata , pinnato- profunde - pinnatifida; pinnis basi subtus callosis, sessilibus, patentibus patulisve, e basi, callo reflexo instructa, inaequali, sursum aucla, truncato-cuneata lincaribus , longe attenuatis, acumi- natis, snmmis conflneutibus, inferioribus abrupte abortivis, miuimis; laciniis falcato-oblongis, acutis, marginatis, mar- gine repando-dentato reflexis, distiucte pennatira venosis, vc- nis apice dilatatis, iniis in sinn pellucide confluentibus, a basi sorophoris; soris linea, a Costa incipiente in ntroque costulae latere ad apicem usque continuatis, mediis, ferrugineis, sero confluentibus; indusiis coriaceis, raagnis, orbiculari-renifor- mibus, fuscis, demum reflexis ; costis subtus convexis, glabris, supra planis, sulcatis, liispidulis; rhachi stipiteque validis, te- tragouis, lividc straraineis, supra canaliculatis, hispidulis pu- berulisve , subtus couTCxinsculis , glabrescentibus ; rhizo- mate 282 Coli. Schmid.-Korh. (ii. 11. 63. 89. 115.) Species valida, firniaj ultra bipedalis, piiiuis ad 1" lon- gis et 1" latis. Stipes, quem integrum non vidi, et rhachis basi saepe peuuani ausoriiiam crassitie aequaut. Cum sequeute (^. ochtlxode) ad geiieris gregem pertiuet in orbc veteri et novo repertam, callo stipellari iu pinnarum basi enato, adhuc saepe neglecto , insiguem, Callus ille, in Polypodio dccussato L. (male Lastrea stipulacea hört.) maxime evolutus, in ^spidio stipellato Bl. , calloso Bl. , ri- vvlorum Lk., cheilanthoide mco (fil. fl. Brasil, ined.), och- ihode aliisque occnrrit. Hiiic ultimo proxime affine uostrnm difFert: fronde firmiore, snpra nitida et, excepta Costa supra, glabra, basi abrupte contracta; soris non coiijiinctis, nee niargiui approximatis, ad costam prodiictis; indusiis magnis, glabrisj veuis omnibus apice incrassatis, rhachi snbtiis stipitc- que glabrinsculis seu glabris. 66. Aspidinm (Nephrodtum) ocbthodes Kze.: fronde subcoriacea, firraa, ntriuque ad costulas, subtns ad veuas et margine sparsim cano-hispidiila, supra olivacea, subtus dilu- tiore , lanccolata, acuminata, basi sensim longe attcnuata, pin- nato- profunde piunatifida; pinuis basi subtus callosa sessili- bu9, patentibus 5 s. patenti-divergeutibus, e basi latiore sub- aequali linearibus, attenualis, acumiuatis, iuferioribus sensim abbreviatis, diminutis. imis abortivis; laciniis falcato-oblou- gis liuearibusve, acutiusculis, margine reflexo repandulis, in- fimis utriusque lateris longioribus, distincte, sed teuuiter pen- uatim-venosis, venis imis in sinn pellucido dilatatis, con- flut'utibus, apice sorophoris; soris minutis, margiui approxi- matis et ad apicem productis , mox contiguis , seriebus basi coujunctis; indusiis minutis, reniformibus , fuscis, pilosis; rhachi obtuse angulata, supra sulrata, hispidula; stipite me- 283 diocri, flexiioso^ basiii aoi'Siis sparsiin fasco-paleareo; rhizo- inalo brevi, stipitibiis densis. ^. ochlhodes Kze. in Hohenak. pl. Ind. or. (Terra Ca- nara) u. 601. lectum propc Morcara, Octobr. Coli. Schraid.-Korb. (ii. 17. J9. 62. 115. 143.); coli. Kurr. (n. 30. 40.); coli. AVcigle-Scbaeff. (ii.24.). Ab A. tijlode y ciii habitii simillimnm, differt : froiide ina- gis raembraiiacca, hirsutiila, basi sensim atteiiuata, soris liuea basi coiijuucta ad marginem laciniae dispositis , mox contigiiis et coiifliicntibus, iudusiis iiiinoribiis, piiosis, veuis basalibus taiitura apice iiicrassatis, rliachi hirsutula et stipite teniiioribus. Rhizoma juvenile taut um observavi. 67. Aspidiuui (Dichasmm A. Br.) Idonifanuin Spr. ! cur. poster. syst, reget. IV. p. 32 1. A. Wallicliianum Spr. 1. 1. IV. p. 104. (prius). A. paleaceum Doii prodr. fl. Nepal. p. 4. (non Sw.) ^. patcntissimum Wall. ! cat. n. 340. La- strea yatentissima Pr. teilt, pterid. yispidium {Dichasium) patentissimum AI. Braun Flora 1841. p. 710. (excl. pl. Me- xicaua). Coli. Schiuid.-Koch. (u. 9. 26. 41. 111. 170.) Filix speciosa, 2-, 3-pedalis, paleis rhachis stipiteque modo ferrugineis, modo nigresceiitibus. luterdum in rhachi fere evanescnut. Stipes brevis. Rhizoma, in Hb. Koch, vi- siim, validum, breviter adsceudens, paleaceum, radicosnm, stipitibus densis. Indnsii ratio, in hoc et affini ^. parallelogrammo meo (Lastrea Liebm. A. crinito Mart. et Gal., patentissimo A. Br. ex parte) omnino propria, sertioni Dichasii ansam prae- buit. Sed in statu juveuili hoc indusium minus est diversum a consueto indusiornm NephrodU forma; interiore tautum la- lere excisuram et inde exortum siilcnm osteudit, quo seritis 284 jiidusiiim couduplicalnr. lu opposito latere est rotiiudatum. Aetate provectlore vero, coudiiplicatione nitro progredieute , iu latere indiisii, ab iuitio rotundato, excisiira, sed irregularis, forsaii 6 compage membraiiae fragili, oritiir. Sori et iudiisii vere diiplicis iudiciiim uec hie, uec in aliis udspidiis adhuc observavi. 68. Asipidiniu (JSephrodiutu) Weigleanuin Kze. : froii- de teniiiter coriacea, glabra, olivacea, discolore, subtiliter laxe veuosa, ovato -elliptica s. ovato-oblouga, acmuiuata, bipiuuata et bipiimato-piunatifida; piuuis petiolatis, patulis patentibusve, curvatis, oblongis, loiige attemiatis, iaferioiibus remotis, basi valde inaeqiialibiis, deorsiira auctis, basi sub- bipiiiuatisj siiperioribus coiiflueiitibus; piimulis approximatis, e basi aduata, siibdecurreute pateuti-divergentibiis, oblique brevitcr oblongis, subaiirieulatisj apice rotundato- obtusis, plus minus profunde piunatifidis incisisve, laciuiis falcato - ovatis s. oblongis j obtusis, ad apicem et sinuiu uni- s. paucidentatis, marginatis, margine tenni reflexis; costis teneris, subflexuo- siSj supra snlcatis; soris in pinuulis simpliciter seriatis, quo- vis latere sub-ö, remotis in laciuiis ad basiu solitariis, pla- liis, mediis, obscure ferrugineis} indusiis orbiculato-reuifor- mibus, lividis, disco pruiuosis, limbo ferrugineo demum i'e- flexis; rhacliibus planiusculis, glabris, tenuiter margiuatis, stramineis, supra snlcatis; stipite augulato, versus basin den- sius fusco-grandi-paleaceo; rhizomate repente, fusco-pa- leaceo. Coli. Knrr. (n. 38.); coli. Weigle-Schaeffer. (n. 27 a.) Ex affiuitate A. densi Wall, ex Nepalia et catophori mei Javanici. Ab illo difTert: pinuulis deusioribus, latioribus, apice minus atteuuatis, rotundatis, indusio orbiculari (nee Iransverso), rufo-limbato (uec unicolore); ab hoc; fronde 285 profiindius divisa, piunls deorsiim niagis aiictis, soris indu- siisqne limbatis miuorlbus. Niim forsaii Nephrod. spar sunt Doii (prodr. fl. Nepal, p. 6.) Imc pertiueat, e diagiiosi manca dijudicare neqiieo. Pinniilae yero in nostro nee distantes, nee, ex regula, panci- florae, nee superiores inciso-serralae dici possunt. Rellqua satis conveniuntj ita nt rem autoptis disceptandam relinqnere cogar. Filix medlae magnitndinis, lamina 1 ad li/a'longa, liasi 6 ad 9" lata, stipite 6 ad 10-poIlicari, gracili. 69. Aspidium (Nephrodium) Canariensc AI. Brann. A. elongatum Willd. spec. pl. V. p. 269. (excl. syn, Sw. et Alt.) Brown in H. Kew. ed. II. p. 511. (non Polypod. elon- gatum Alt. H. Kew. ed. I. III. p. 465. A. elongatum Hook, et Grev. ic. t. 234-. {afßne Lowe)). Coli. Weigle-Schaeffer. (n. 27b.). Pertnrbationi hnjus speciei aliquani afferre lucem pcr- mittit lierbarium nostrum, quod ex pteridolhoca Sprengeliana specimcn horti Kewensis, cum aliis, ab Aitonio patrc ante L annos ad clarissininm possessorem missum, alternmqiie in eodem horlo a. 1849 a Wendlandio filio collcctmn conti- net. Species sunt diversissimaej sed adhuc sub hoc nomine coramutatae, et confusio inde orta esse videtur, ut in horto illo ccleberrimo plantae, utraque forsan a Massonio intro- dnctae, sub eodem nomine colerentur, altera voro, ut proba- bile est, mox evauescerct. Haec^ u4. elongatum Sw., cujus specimeu Massonianura spontaneum examinaveraut Hook, et Grev. et sub Jl, elongato delineaverunt, teste speciraiue an- thentico est Polj/podium elongatum Ait. , species A. ßlici mari affinis. Altera, quam dar. R. Brown solam supersti- tem in horto Kewensi invenit et propterea non prope ad A, filicem marem, sed inier A, dilatatum et villosum in sua 286 Horti Keweiisis edltloiie collocaverat , est A. elongatujti^'iM- «lejiowii, teste hcrbario suo, et ^i. Canariense AI. Braun*) iiec nou filix, quam hie iionuisi ihaclii stipiteque parcius pa- leaceis iustructam, Nilaglricam ciiumeramus quamque Capeu- sem ab amic. Pappe quoque accepimus. Legem prioritatis summa observantia eolcutes iioiiien, profccto uon aplissiraum, letiuuimus. 70. Aspidli {Nephrodii) sp. dub. Coli. Weigle-Schaeffer. (u. 28.). Unica fioiis adest, absque stipilis basi et soris ad par- tem jam diffusis. Lamiua 13 pollic. , basi 41/2" lata, coria- cea, discolor, subtus sparsim paleacea, oblouga, apice louge attcuuata s. acumiuata, bipiunato-piuuatifida, pinuis primariis remotis, petiolatis, pateutibus, sursum cuivatis, oblougis, at- teuuatisj apice obtusis, secuudariis e basi aduato-decurreute ovato-oblougis, apice rotundatis, leviter piuuatiiidis, iufimis inaeqnalibus, deorsum auriculatis, laciuiis brevlssimis, falcato- rotuudatis, acute pauci-deutatis. Sori biseriati, medii, mox diffusi. ludusia orbiculato -renifonuia, feniigiuca. Costulae üexuosae. Rhaches parliales depressae, margiuatae, supra sulcatae, rufo-paleaccac uuiversales et stipes (cujus pars bi- pollicaris adest) teueri , obtuse augulati, lividc stramiuei, spar- sim rufo- paleacei. Species affuiis quodammodo ui. paliido Lk. et Schimperiano Höchst.; sed charactcribus abuiide di- versa, ex melioribas recoguosceuda. 71. Aspidium {Nephrodium) §cal>roj9um Kzc.: froude (vasta) membrauacea, tenui, utrinque ad uervos veuasque strigoso- paleacea 5 subtilissime pallidc glandiilosa, ovato-ob- louga, acuuiiuata, tripiuuato - pinuatiiida; piuuis primariis *) Specimen cl. auctoris vidi , ab ii)so benevole luissum. 287 seciiudariisque remotls , adsceudeutl-pctiolatis, divergeutibns patulisve, flexuoso-ciirvatis, iuaequalher ovato-oblongis, acu- luiuatis; teitiariis approxiinatis, aduato-decurreutibus, patu- lis, oblougis, oblusisj plus raiuus profunde pluuatifido-iuci- sis, costulis leueris üexuosis ; laciuiis breviter falcatis, oblu- sis s. acutiusculis, margiuatis, margiiie reflexis , iutegerrimis, s. supenie et apice paucideutatis, veuis bifurcatis, ramulo su- periore inouosorophoiis; soris miuutis , fuscis, mox efFusis; indusiis reuiformibus, ferrugiueis, glandulosis, fugacibus; pe- liolis , rhachibus partialibiis submargiuatis et universal! supra sulcatis, subtus couvexiusculis , flexuosis, stramiueo- fuscis, squarrosc et strigoso-paleaceis, asperis hirtisque; stipite me- diocrij angulato, fusco-palcaceo et strigoso-aspero, slrami- ncoj ad basiu nigresceutej rhizomatc valido, rcpenlCj fusco - grandi- paleaceo , nigro -radicoso. Gyvinothalamium (u. geu.) polypodioidcs Zkr. in litt., Coli. Schmid., Zenker et Koch. (n. 10. 52. 92. 148.); coli. Kurr. (n. 43.); coli. Weigle - Schaeffer. (n. 4 et 12 ad part.); pinnam infer, c, rbach. parte ex Nilagiricis niis. Famplin. Species nonnisi remotam monstrat cum A. catoplero meo affinitatemj sed multo tenerior, asperilate aliisquc notis exiinic diversa. Est plauta speciosa, rhizomate digituin crasso, stipite i ad lYa-pedali, fronde 2 ad 3 pedes longa, et supra basiu 1 '/a' lata. Color frondis plus minus obscure olivaccus, abs- que nitore. Finnularum circumscriptio paullo variabilis, ut laciuiarum forma et margo. — Pro filice arborea liabuit b. Zenker et Alsophilae simiii. 72. Aspidiaiu (Polj/stichum) palinipes Kze. : fronde co- riacea, subtus sparsim paleaceo -hirta, nitidula, discolore, 288 quiuquangulari-ovatta, acumiuata , subtripartita, basi tri-, siiperius bipiuuata, apice pinuata; piiiiiis remotiusculis, pe- tiolatis, patentibus, subincnrvis, iniis oblique triaugnlari - ovatis, brevi -acumiDatis; piinnilis baseos majoribus, infiina iuferiore ralde elongata ; piniiis mediis e basi latiore , siirsum anriculata inaequali- oblongis, brevi-acumiuatisj summis con- fliieutibus 5 piimulis petiolatis laciuiisre e basi cuucata oblique oyatis s. oblougis, acutis, sursum auriculatls , venosis, mar- ginatis, margiuc, excepta basi iutegerriina, grosse et in- aequaliter puugeiiti- deiitatis; soris mediis ad costam et iu auricula, raro in laciniis, biseriatis, convexis, sordide ferru- gineis demiim diffiisis) iiidnsiis fuscis, caducis ; petiolis rha- chibusque sparsim ferriigiueo-subulalo- paleaceis; stipite me- diocri, yalido, adsceudeiite, flexuoso , semiterete, iuprimis versus basin dense fiisco- s. ferrugiueo-paleaceo; rhizoraate flexuoso, ramoso, repeute, deuse ferrugiueo-paleaceo, radi- coso, stipitibus sparsis. Coli. Sclimid.-Koch. (n. 15. 67.); coli. Kurr. (u. 37.); coli. Weigle-SchaeiFer. (n. 31a.) Affine A. (P.) rhomboideo Wall. (Nepal. Wall.! et Lu- zon 131 et 146. Cuming.); sed validius, pinuis infimis multo majoribus et magis compositis; soris costae, nee margini, propioribus; rhachibus stipiteque paleaceis distinetum. Denti- bns vero in margine frondis satis convenit. Lamina frondis A. palmiyedis ad i' longa et basi 9 ad 10" lata. Stipes lamina raro longior, plerumque brevior, ponna corvina basi crassior. Rhizoma pennam anserinam aequans, radiculis longissimis, tortuosis, raniulosis. 73. Aspidium (Po/j/«//c/i«wt) brachypterum Kze. : fron- de coriacea, firma, nitidula, discolore, ad basin pinnularum utrinque rufo-paleaceo-hirta, lauceolata, acuminata, bipiuoata. 289 apice simplieiore; piniiis siibsessilibus, pateuti-divergeutibus, curviilis, e basi latiore breviter oblongis, acuminatis , iufe- rioribiis remolls, abbreviatis, mediis et superloribiis approxi- loatis; pinnulis subimbricatis densisve, trapezio-ovatis, acu- minatis, piingeiitibiis, sursura breviter aiiriculatis, anriciila erecta, triaugulari, puiigeiite, margiuc rcvohitis, parce et grosse incurvo-serratis, siibtus elevato- costatis, siipra di- stiiictiiis Tcnosis, iiifimis iueiso-piuuatifidis, superiore arrecta ; soris mediis, demnm coufliieutibiis; rhachibiis partialibiis spar- sim piloso-paleaceis, miiversali dense biformi- paleacea, sii- pra versus basiu grandi-paleacea 5 stipite brevi, valido, piloso- et grandi -ferrugiueo-paleaceoj rliizomate valido, repeute. Coli. Schmid.-Koch. (n. 18. 23. 50. 60. 106. 107. 114.); coli. Kurr. (n. 34.) Var. ? major y laxa. Coli. Schmid.-Koch. (n. 7.) ; coli. Hohenack. (n. 906.) et ex Nilagiricis missa a Pamplin. Ex affiuitate A. (P.) vcstiti Sw., quo differt forma iior- malis: pinnis abbreviatis, vix acuminatis, utraque: pinnulis acute et pungenti-auriculatis, paleis biformibus, ferrugineis aliisque. Variat A, brachj/pterum pinnulis plus minus approxi- matis, iuferioribus modo levius, modo profundins incisis piu- natifidisve. In rhachi stipiteque paleac subulatae et ovatae, saepe polliccm dimidium longae et ad 3'" latae, simul latio- res in superiore rhachis latere observantur. Yarietatis supra dictae habitus singularis sejunctionem in- dicare videtur; sed praeter m.ignitudinem, pinnas magis elnn- gatas, piniiulas rerootiores et profuudius iucisas discrimiua graviora inveuire oeqiiivi. Normalem et ex Emodi montibus a Hajo lectam accepi et dno apecimina paleis rhachis obscure fuscis distincta, paullo laxiora, quam planta Nilagirica normalis. 24r Bd. 3* Heft. 19 290 74. Aspidium (Polijstichum) snbinerme Kze. : fronde (vasta) coriacea, nitidula, ad piimnlanim basin subtus riifo- hirta, late lanceolata, animiuata, bipimiata, apice piimata; piimis, exceptis iuferioribus , approxiraatis, petiolatis, pateii- tibiis, flexuosis, infimis divergeutibus divaricatisve , omuibiis e basi inaequali, sursiim aucta oblongis, longissirae atteiina- tis, acutis ; pinuulis approximatis, siibpetiolatis patentibus, trapezio-ovatis, aplcnlatis, grosse serrato - incisis , margine crassiusculo reflexis, obsolete costatis veuosisque , superiori- biis valde diminutis, infimis sub-piimatisectis, snperiore ar- recta; soris miuiitis, oligocarpis, fiiscis; rhachibiis lividis, bi- formi-paleaceis (iiiüversali in speciminibus visis snb apice gemmifera); stipite brevi, fiisco, supra piloso-, subtus grandi- paleaceo; rhizomate Coli. Kurr. (n. 36.); coli. Weigle - SchaefFer. (n. 32.) Ab A. affini Wall, differt: pinuulis serraturisque apicu- latis, nee aristato - pungentibus. Frons, simul sumto stipite, bi-, tripedalis, ad 14" lata, exsiccata supra obscure, subtus pallidius olivacea. Piunae luterdum spitharaeae, longissirae caudatae. 75. Aspidiaiu {PolysticTium) tacticopteruiu Kze. : fron- de tenuiter coriacea, subtus miuute ferrugiueo-lepidota, ad nervös venulasque sparsira paleacea, utrinque glauco - ahita- cea, e basi truncata oblouga, acuminata, regulariter bipin- nata; piunis brevi-petiolatis, approxiraatis, patulis , lineari- oblongis, apice acuminato incurvis;" pinuulis minutis, regula- riter approximatis, patulis, e basi, in pctiolum brevissiraum attenuala, iutegerrima, sursum truncata, subauriculata, trape- zio-ovatis, acutis, pungentibus, grosse et adpressim aristato- serratis creuatisvc, supremis diminutis, miuiwis, demura cou- flnentibus; soris in pinnula subseptenis, mediis, mox diiFusis; indusiis coriaceis, fuscis; rhachibus secundariis subtus, basi 291 densius-, medio et apice sparsim paleaceis, primaria deuse liiformi-paleacea, subtus paleis maxlmis, orauibus ferrugiiieis; stipile angulato, paleaceo , . . .; rhizoraate .... Coli. Schmid. (ii. 28.) Qnamquam unicam tantum froiidein viderira, lamiiia I2J/2" longa, 41/2 ^t^ ^" lata, stipitis fragmento tripoUicari, tameu speciem defiuire 11011 praetermisi, propter striictiirae elegaii- tiam et palcas rhachis roaximas distiiiclissimam. Aliqiiam ostendit cum ^, inicrophijl,o Bl. affiiiitatem ; hoc vero prae- ter formas et ratiouom iiiiuns ordinatam, piniiis remotiusculis, piimiilis miiiute serratis, rotuiidatis, paleariim uatura aliisqiie uotis abuude differt. 76. Aspidiain (Polj/sttchum) iiincronifolinin BI.? Euum. pl. Jav. II. p. 164. Coli. Weiglc-Schaeffer. (11. 30 ad partem , froiis iiuica.) Eadem omuiiio species, quam, dubic quidem, in Zolliii- geriaiia siib 615 z, repertam, sie determiiiavi et in observat. mcis coutiu. (Mohl 11. Schldl. bot. Zeit. VI. 1848. Sp. 283.) fnsius adiimbravi. Niiperius eaudem ex Emodi moutibus in- ter filices a Hayo ad Hoffmeisterura missas accepi. 77. Aspidium (Polj/slichum) olbtusuin J. Smith, (no- meu) in Cuming. fil. Philip. No. 234. Coli. Kurr. (n. 35 ). Unicam froudem coli, dictae ad me raissam a. 1846 exa- minavi et cum hac spccic eaudem eensui. Remissa vero jara nou ad mauus est^ ut denuo Judicium de ea ferre pos- sim. Nolui tamen silentio transire speciem distiuctam, sed adhuc uou dascriptam, 78. Aspidinin (Polystichum) Wallichiannm Presl sub Polysticho. Aspidiutn setosum Wall.! (non Sw.). Poly- ^tichum setosum Schott. Coli. Schmid. Koch. (n. 31 et HO.) 19* 292 Specimiua quaedain juvenilia a rev. Schmidio lecta hiiic speciei, e collect. Wallichianis mihi iiotae, sed noudiim satis expositae (sed et ab A, dincreto Don rite distiuctae) adscriho. Planta et pinnularum magnitudiue, et palearum co- lorc yariabilis, propter specimiuiim perfectiorum peniiriam mihi nouduin satis perspecta. Itaqne serius de£uicnda. Nomen A. Wallichiani adopto, cum A. Wia II ich ti Hook. {Neuronia Dou) ad Oleandram pertiueat; A.Wullichianum Spr. vero ab ipso auctore nomine A, Doniani serius salu- tatum sit (v. siipra s. n. 67.). 79. Aspidiniu {Polj/stichuml) carvifoliuin Kze. : fron- de coriacea, firma, glabra, discolore, ovata, aciimiuata, 3- ad 4-piunata; piunis rcmotis, petiolatis, pateiiti-divergenti- bus, iucurvis, inaequali-oblongis , apice attenuatis, acutiiiscu- lis; pinniilis nltimis laciniisve oblougis, versus apicem ari- stato-dentatis, yenulis teueris, obsoletis; soris mediis, cou- vexis ; indusiis coriaceis, reniforrai-peltatisj rhachibus sub- flexuosis, stramiueis lividisve, sparsim paleaceis; stipite lon- go, e basi adscendeute deuse liueari-paleaceo, strictiusculo ; rhizomate A. (P.) carvifolium (sphalmate curvifoUum) obserr. nieae in £1. Zolliuger. coutin. Mohl et Schldl. bot. Zeit. VI. (1848) Sp. 283. Polystichum coniifolium J. Sra. fil. Cu- roiug'. Philipp, n. 262. et h. Kew. A. coniifolium Kze. iud. fil. cult. (nou Wallich!). Coli. Schmid.-Koch. (n. 8. 30.); coli. Weigle - Schaeffer. (n. 31.); coli. Hohenack. (n. 905 et 905 a.) Plantae Wallichianae Nepalensi (cat. u. 341.) in collection. soc. mercat. Ind. or. distributac et adhuc iueditac simile qni- dem; sed habitu et characteribus, in numerosissiinis specimi- nibus comprobatls, diyersum. Filicis in h. Kew. cultae 293 specimina, indioe meo jam absolute, Tidi. — Addo phrasia spcciei Wallichianae : A. (P. ?) coniifolium Wall.! iud. : fronde tenui, siib- coriacea, ovata, glabra , siibdiscolore, ovata, 4- ad 5-pin- nata; pinuis remotis, petiolatis , pateuti- erectis piiiiiulisqiie primariis lougc atteuuatis, raiidatis, ultiiuis laciiiiisve npicc serraturis aristatis 2 ad 3, lateribiis mutice serratis, vemilis crassis, subtns eleyatis; soris miiiutis, planinsnilis, laxis; iudiisiis merabranaceis, reniformi-peltatis, rbachibiis stipite- que flexuosis, sparsim paleaceis, riifesceutibus; rhi- zomate In iitraque specie, quae omiiiuo habitu ad Polystichum acceduut, iudusii forma hiijiis secliouis s. , ex sententia alio- riim, geueris, characterem, cum aliis quibnsdam plautis (ex. gr. A. denticulato et laeto Sw.) non pariun iufirmat. Est enim in hisce ab iuitio peltatnm, demiim yeio reuiforme. In A. carvifolio iudusium jnveuile altero latere plus miuus emar- ginatum, siuu tarnen angusto; in senili iudusio profimdiore et paullo pateutiore. A, carvifolium est filix speciosa, fronde, cum stipite lamina longiore, 1 1/2 ad 3-pedalis, Vidi integram lamiuam 17" loiigam et 9" latam et partes frondium multo roajorum. A. coniifolii frondem possideo sterilem ejiisdem ambitus, et piunas aliarum fertiliiim pede majores. Sunt vero semper tenuiores, magis flexuosae et divisae. Planta Ciimingiana ex ins. Philippiuis et conformls Ja- ranica ex Nilagiricis est validior, bipinnata tantum s. bipin- nato-piuuatifida , pinnis, piunulis laciniisque latioribus. Sed distingueuda non videtur. 294 Cyatheaceae. 80. Alsophila criiiita Hook. spee. fil. I. p. 64. et icon. plaut. t. 671. Coli. Schniid.-Koch. (n. 116 et 171.). Specimina Schinidiaua pinnae pedales ex media froiide eiim rhachis fragmeutis crassitie peimae anserinae teuuioris ; delineata ex inferiore parte, rhachi longins crinito-paleacea, pauUo majora, laciniis fere ex toto soris obtectis, in nostra ad dimidium vel basi taiitiim. Quoad reliqna plaiita Nilagirica cum Zeylanica, ex specimiiie sterili herbarii, omuino eadem. — Verrucae elevatae rhachis et satis coiispiciiae in ntraque adsunt; sed in figura laiidata desiderantiir. Peraffiuis est ^Isophila tomentosa Endl. Javanica (couf. observat. meae in filic. Zollinger. continuatae Mohl et SchJdl. bot. Zeit, VI. 1848. Sp. 285.); sed laciniis subtns dense pal- lido - paleaceis et verrucis rhachis acntioribus diversa. Mnlto magis diflfert A, lepifera (rectiiis: lepfdophora) J. Sm. 81. Alsopbila late1>rosa Wall.! Hooker spec. filic. I. p. 37. Dichorc.via Presl Gefässb. im Stip. p. 36. Var. Schmidiana Kze. : fronde snbmeinbrauacea , laciniis distinctius serratis, soris ininutis. Coli. Schmid.-Koch. (n. 142. 169.); coli. Kurr. (u. 42.) ; coli. Weigle-Schaeffer. (n. 128.) Forma normalis in Peuang et Assam lecta et fronde co- riacea, firma instructa, in mont. Nilagiricis corapage tenuiori, marginc laciniarum distinctius serrato et soris minoribus ap- paret. Ccrta graviora discriraina, quam haec, statione mou- tosa explicanda, frustra quaesivi. Frons vasta, lanceolata, acuminata, bipinnato -pinnati- fida. Color froudis iuteusc obscurius viridis, supra fere 295 olivaceus, siibtus dilutior. Piiniae 1 '/a — 2-pedales et ad 6" latae, breviter petiolatae, pateutes, liiieari- oblongae, acu- miuatae. Piimulae 3-pollicares, 6 ad 1" latae, siibscssiles, approxluiatae, divergentes, oblongae, acuininatae , subtiis ad costas costulasque sparsim albido-buUato-squauiulosae, supra ad costas riifo-hirsutae; superiores patnlae, surainae couflueu- tes. Laciüiae falcato - oblongae , obtusiusculae, margiue pa- rum reflexo obtuse serratae, basi subiategerrimae ad basin plus minus, raro ultra diinidinm sorophorae. Sori subdeni, plerumque panciorcs, minuti , costulae propinqui, angulo ve- nae furcatae iuserti, juniores semiglobosi, compact!, nudi, i. e. absqne Tero indusio et pilis iutermixtis. Pieceptacuhim nii- nutum, serius fissum. Rhaches, penua corvina Tix crassiores vidi, pnrpnrascentes, subtns aculeato -asperae, supra planae, sulcatae, rufo-hirsuto-paleaceae. Stipes et caudex non ob- servati. Genus Dichorexiae Pr. receptaculo fissili ab Ahophila forsan eodem jure ac Disphenia a Cijathea separandum esset, Hymen ophy IIa ceae. 82. Trichoinanes Schinidianaiii Zkr. mss. Taschner: „fronde bipinuatifida, ovato-oblonga, rhachi alata, sinubus subrotundis; lobis oblongis , obtusis, pinnatifidis, decurreuti- bus ; laciniis bi-, Irifidis, subretusis, margine integro, uervis stipiteque squamoso-hirsutulis; involucris axillaribus, exser- tis, infundibuliformibus, subpedicellatis, margiue subundulatis; columella subhirsuta; involucro longe prominente, apice brevi." Taschner diss. inaug. med.: de duabus novis Trichoma- num speciebus de earum nee non aliar. h. g. plantar, stru- ctura. Jenae 1843. 4to. p. 34. t. 1. f. 1. 3. 5.7. 10. 11. — Tr, ßlicula Hooker ex Nilagiricis? spec. fil. p. 125? 296 * In lapidum rimis prope Ootakamund. Novbr. legit rcT. Schraid. Coli. Scbmid.-Zeuker. et Hb. propr. ; coli. Wcigle- Schaeffer. (n. 42.) A Tr, filicula y qiiocum forsau coromDtatum est, differt froude crassiore, renis intramargiualibus plicisre distinctis et labiis rotimdatis, quibus, iit ratione involucri in genere, ma- gis cum Tr. \iyxidifero convenit, specie in orbe autiqno ad- huc desiderata. — Major vero aflinitas locum babet cum Tr. intramarginali Hook, et Grev. ic. fil. H. t. 211. specie Zey- lauica , mihi nondiim visa. Numne haec formam juvenilem et pusillam Tr. Sclimidiani sistat , adbuc dubinm videtur, sed speciminum coraparatione facili opera erit dijudicandum. Tr. humile Forst, cum nostro comparari non apte potest. Cum in Hooker i et Preslii monograpbiis Tr.Schmi- dianum desideratnr, dedimus phrasiu Tascbuerianam, serius in quibusdam emcudandam et amplifirandam. Ijycopofiiaceae. 83. Iiycopodiam aloifolium Wall. cat. 129. Grer. et Hook. enum. in Hooker bot. Mise. H. p. 367. n. 25. Hook, et Grev. ie. fil. t. 233. Spring Monogr.Jdes Lycopod. I. p. 36. n. 18. H. p. 15. L.Hamiltoni Spring 1. 1. I. p. 35. n. 17. excl. syn. (t. ipso). L. aloifoliutn Zenker pl. Ind. H. p. 11. t. 12. In moutibus Nilagiricis Wallicb. — In arbornm truncis, locis editioribus Majo fructiferum coli. Scbmid.-Zcnkerian. et Hb. Kze. — Coli. Metz.-Hohenack. (n. 903). Cl. Spring in mono»;r. secunda particula plantam Zenkcrianam , quam modo e figura et descriptionc, sanc non optimis, noverat, cum specie sequeule conjunxit; nunc vero, postquam particu- lam speciraiuis antbcntici niiscrim , ad priorem suam opinio- nem, quae simul mea est, rediit (in litt.). 297 84. [liycopodinm sabalifoliam Wall. cat. 114. Hook, et Grev. ic. fil. t. 49. Spring 1. 1. I. p. 43. IL p. 19. (excl. syn. Zeokeri). L, Nilagiricum Spring. I. p. 58. n. 42. (t. ipso). In inontibus Nilagiriris primum Icgit Perottet. (Hb. Mus. Paris. Deless. et Spring.)] Species a me nondnin visa cum L. funiformi Bory (Kunze Farrnkr. t. 79.) eomparatnr, itaque a praecedente est distinctissima. 85. [liycopodinm serratam Thunb. Spring 1. I. I. p.39. 11. p. 18. (ubi L. Javanicum Sw. adducitur). In monlibus Nilagir. Perottet. (Hb. Delessert.)]. Conferantur, qnae de forma Japouira, Javanica et Bor- bonica attuli in observ. meis in iil. Zollinger. continuat. Mohl et Schldl. bot. Zeit. VI. (1848) Sp. 57. — Plantam Nilajtiri- cam nondum Tidi. 86. Iiycopodium macrostachys Hook. Hb. Spring 1. 1. II. p. 30. u.49b. In montibus Nilagir. F. Adam. (Hb. Hook. t. Spring). Coli. Hohenack. (n. 904.) et Hb. propr. Ejiisdem speciei, ut opiuor specimcn, praeter Nilagiri' cum, in herbario asservo snb L, Phlegmaria a Königio ex Ind. Orient, datum. Descriptio plantae Springiaua certe meae omnino congnia. Et Ceylanica (Hb. Weight Cryptog. n. 154.) a cl. auctore laudatur. 87. liycopodinm cernnnm L. Spring Mouogr. I. p. 79. II. p. 37. Plum. t. 105. f. A. Dillen, t. 63. f. 10. In montibus Nilagir. Perottet. (Hb, Deless. t. Spring.) Coli. Kurr. (n. 14 et 15.). 88. Ijycopodinm clavatum L. Spring 1. 1. I. p. 89. n. 78. et U. p. 42. Dillen, t. 58. f. 1. Schkuhr t. 162. 298 In moutib. Nilagir, Gardueret Adara. (Hb. Hook. t. Spring) ex Nilagiricis mis. Pamplin. (Hb. propr.) 89. liyeopodiuiu Wightianuin Wall. cat. 2184. Spriiig 1. 1. I. p. 103. 11. 91. II. p. 91. L. sabinaefolium Kze. ob- servat. in fil. Zolling. eoiitiii. I. 1. VI. (1848) Sp. 99. (nou Willd.) In moiitib. Nilagir. Lcscheiiault (Hb. Mus. Paris, t. Spring), Perottet (Hb. Delessert t. eod.), Gardner et Adam (Hb. Hook, t. eod.). Coli. Sclimid-Koch. (s. n.), coli. Kurr. (n. 9. ste- rile), coli. Weigle - Schaeffer. (n. 44.), coli. Hoheuacker. (n. 902.). Species l'reqnenter obvia in herbariis. Javanicae plautae uoinen a Moritzio datnin h. suhinifolii 1. 1. ex errore servari. 90. [iSelaginella vaginata Spring 1. 1. II. p. 87. u. 29. In montib. Nilagir, Perottet. (Hb. Mns. Paris, t. Spring.). 91. Selaginella radicata Spring, 1.1. II. p. 114. n. 60. Lycopodt'um Grey, et Hook. c. sju, reliq. S. praelonga et tetragonostachtja Spring et S. pyrrhopode Spring mss. etc. In montib. Nilagir. Perottet (Hb. Mns. Paris, t. Spring); coli. Weigle - SchaefFer. (n. 46.). Specimina visa parce fertilia ad var. ß. suberectam Spring pertiuere videntur. 92. Selaginella caulescens Spring 1. 1. II. p. 158. n. 100. Lycopod. Wall. cat. 137. Grcv. et Hook. S. argen- tca Spring voy. de la Boiiite, Botan. I. p. 333. (t. ipso). S. peltata Presl etc. Coli. Knrr. (n. 11.), coli. Weiglc-Schaeffer. (n. 45.). Speciem denominare amice volnit cl. auctor; in mouo- giaphia tanqnam planta Nilagirica uondnm landatur. Plantae uumcrosa specimiua vidi; scd fertile uullum. 299 93. [Selagfnella penmila Spring ]. ]. II. p. 160. n. 101. et voy. de La Boiiite Botan. I. p. 332. Lycopod. Desvaux. S, quadrangula Presl bot. Bemerk. (Cuming ii. 2000. ex Philipp.) Ex montib. Nilagir. retiilit Pcrottct. (Hb, Mus. Paris, t. Spring)]. 94. [SelagineUa tenera Spring. 1. 1. II. p. 241. n. 179. hifcopod, Grev. et Hook. L. ornithopodioides Wall. cat. 2186(2) etc. . lu montib. Nilagir, Pcrottct. (Hb. Mns. Paris, t. Spring)]. Species sect. II. : amentis unilateralibus , bracteis di- morphis. Hepaticae Ocrstedianae. O-epaticas in Ins. Jamaica et in Costa rica Americae centra- lis ab cl. Oerstedio collectas, cum amico Lindenberg (jam eben defnncto) partim perscrutatas hie ofFero. — Ad- siint vero exempla alia, ex iisdeni Jocis Oerstedianis et nova, quae mox describere vellem, Blankenbnrgi Hercyniae m. Julio 1851. E. Hampe. 1. Plagiochlla fallax Lindeub. et Hampe. Snrciilo repente, rarais adscendenti-erectis dichotomo - divisis subfasciculatis, follis siibimbricatis, inferioribus semi- verticalibns patulo-dislichis, siipremis siibverticalibus erectis oblonge -ovatis ellipticisre, margine dorsali longe decurrenti- biis reflexiiisculis iutegerrimis, Tel acnto-deutato-spimilosis, invohicralibus erectis couformibus , perianthio oblique obovato compresso , ore subundulato dentato. Hab. in Costae ricae mont. 5 — 8000'. Obs. Anibigna iuter P/. patulam, Montagnet , distin- ctifoliam et dubiam^ tum ramificatione , tum foliorum forma in trunco ramulisquc et perianthio nee alato diversa. Sin- gula specimiua differre yidentur, foliis yel oblique ovatis 301 dentato-spinulosis, Tel oblougo-ellipticis subtriiucatis parce deotatis. Adsuut vero formae intermediac et saepc arabae in eodem indiyidiio. 2. Plagiochila Oerstediana Lindenb. et Harape. Siirculo rcpeute, ramis erectis deudroideo-ramosis, ra- mulis pateuti-divergentibus, foliis subiinbricalis scmi-ovatis demissis, superioribiis et ramulorum elougatis erectiuseiilis uudulatis acutis subtruncatisrc , margiue dorsali longc dei'iir- rentibus reflexis subiiitegerriinis, Tciitrali basi dilatata et apice saepe toto margiue dcutato-spiniilosis, friictu iu dichotomia et terniiuali , iuvolucro magno , perianthio immerso , ore obliquo iuciso-ciliato. Hab. iu Costa rica iu mout. 5 — 8000' Obs, Maxime affinis PI, arbusculae nostra differt: ra- mis pateuti-divergentibus, foliis longioribus arctius spinuloso- deutatis uudulatis; iuvolucro pcriauthium louge superante. Iu houoretn iuyeutoris uomiuavimus. 3. PI. distinctifolia Ldbg. iu Sjuops. Hepat. p. 30. Hb. Costa rica moutosa. 4. PI. bnrsata ej. iu Sjuops. Hepat, p. 33. Cum priore. 5. PI. contorta Ldbg. et Hampe. Surculo repeute, ramis adsceudentibns iterato dichotomis flexuosis, foliis imbricatis (siccitate superioribus praesertim valde coutortis) semi-verticalibus, semi-ovatis, elougatis, basi angiistatis, margiue dorsali deflexis, iutegerrimis , basi deeur- reutibus, yentrali apiceque dentato- spinulosis. Hab. Matagalpo iu Segovia. 4000'. Obs. PI. rutilanti facie externa simillima, folia habet magis distantia, augustiora utroque margiue basi deflexa, mi- nus acuminata ad apicem solummodo dcutata, nee toto margine 302 veutrali deutato- spinulosa. PL Moritziana differt: ramifi- catione magis regulari, ramis rigidiilis, colore foliorum basi latiorum, iisqne arctiiis dentato-serratis ciliatisve et textiira. — . Fructiis deest. 6. Plagiochila macrostachya in Ldbg. Synops. Hepa!, p. 38. Hab. Costa rica in moutibns. 7. PI. jaiuaicensis) Ldbg. et Hampe. Surculo repeute, ramis ereetis siinplicibus apice proli- fero-dichotomis, foliis imbricatis patentibus deäexis ovatis ob- tusis integerrimis basi veutrali plauis, inuoratiouum subhete- romallis flexiiosis. Hab. in Jamaica iusula. Obs. Proxime accedit ad PI. repandam , differt tameu : foliis uou plauo-distichis, sed deflexis, brevioribus et latio- ribus, basi uou repaudis, iunovatiouuiu foliis flexuosis sub- secundis. Sterilis lecta. 8. Fl. sccundifolia Ldbg. et Hampe. Surculo adsceudeute flcxuoso-dicbotorao, ramis recurvis, foliis imbricatis ovato-lauceolatis inferioribus distichis, supe- rioribus et raraulorum snrsum arcte conuiveutibus basi in cri- stam productis, utrinque dentato-serratis apice 1 — 2spiuosis. luter PL macrostachyam. (No. 6.) Obs. Differt ab PL cristata : ramificatione foliisque sur- sum couniveutibus etc. 9. PI. ovata Ldbg. in Syn. Hep. p. 656. Hab. Costa rica mont. 5 — 8000'. 10. Maistigo1>ryaiii Jaiuaicense L. et Ldbg. in Syu. Hep. p. 213. Hab. Segovia. 4000'. 11. m. stoloniferam Ldbg. in Syn. Hep. p. 227. Hab. Segovia. 303 12. Radula pallens N. ab Es. iu Syii. Hcp. p. 256. Hab. Costa rica. 13. Bryopteris filicina N. ab E. a. Hookeriana, Syu. Hep. p. 285. Hab. Aqnacate. 14. Phraguiicoina CSuilleininiana N. et Mout. in Syn. Hep. p. 293. Hab. Costa rica. 15. Oiuphalanthus filiforiuis N. ab E. Var. fusca. Sju. Hep. p. 305. Hab. Costa rica. 5 — 8000'. 16. Frnllania bians L. et hg. iu Syu. Hep. p. 414. Hab. Morabacho iu Nicarigua. 2000'. 17. F. ericoides N. ab Es. in Sju. Hep. p. 417. Hab. Jamaica. 18. F. ThaiUerii N. ab E. iu Sjn. Hep. p. 434. Hab. Costa rica. 5—8000'. 19. F. tirasiliensis Kaddi iu Syu. Hep. p. 458. Hab. Costa rica. 20. F. convointa Ldbg. et Hampe. Surculo bipinuato, ramisqne atteuuatis decompositis, fo- liis subimbricatis verticalibns oblique cordatis obtusis iuteger- rimis, margiue veutrali et apice inflexis cauli circuravohitis; auriculis oblougo-cyliudricis coutigiiis; ainphigastriis oblougo- elongatis, margiue rcflexis plauisve, arcte iucisis, lariuiis lau- ceolato -subulatis iutegerrimis. Hab. Turialea iu Costa rica. Obs. Ab F. atrata, cui proxima, foliis obtusis, lobulis explauatis etc. satis differt. Fructus deest. 21. F. cylindrica Gottschc iu Syu. Hep. p. 458. Hab. Costa rica. 304 22. Metzgeria furcata N. ab E. in Sjn. Hep. p. 502. Hab. Costa rica. 23. Marchantia chenopoda L. in Syii. Hep. p. 535. Hab. Jamaica, Kingstown. 24. Biccia {Ricciella) Oerstediana Liudenb. et Hampe. Compacta, glauco- viridis; fronde carnosa cavernosa utrin- que concolore — laciniis linearibus, siilratis, dichotomo-far- catis, apiee paulispei* incrassatis — hiimefactis tiirgesceutibiis, sqiiaraiiloso riigulosis; ycnis (per leutem) trapeziformibus tan- dem dilatatis percursis. Hab. Costa rica. 5 — 8000^ Obs. Differt miiiutie a R. Junghuhniana^ laciniis qiio- que augnstis siibtus concoloribus et textura; a R. ßuilante ß. canaliculata simillima: textura crassa, fronde sicca lon- gitiidiualiter suleata venisqne lente perspicuis. (Continuabitur.) Beiträg^e zu einer Flora des Orientes. Von Karl Koch. (Fortsetzung v. Linn. XXIII. p. 577 — 713.) Corymbiferae Juss. geu. pl. (cur. Usteri) p. 198. (Forts.) Vierte Abtheiluiig. jSenecionideae Less. syu. Comp. p. 218. DC. prodr. V. p. 497. TW enu seilen die Asteroideen über den fünften Tlieil der Zusammengesetzblüthler bilden, so sind sogar weit über ein Drittel der Arten dieser Familie Senecionideen, denn man hat bis jetzt von diesen nicht weniger als c. 4100 Arten beschrie- ben. Lessing theilt sie in 8 Gruppen, denen aber zum Theil die Natürlichkeit gar sehr oft abgeht, weshalb schon Koch in seiner Synopsis und Grisebach in seinem Spicilegium der rumelisch-bithynischen Flor sich einer andern nnd ohne Zweifel naturgemässern Eiutheilung bedient haben; da aber DeCandolIe's Prodromns hauptsächlich der L e s s i n g'schen Eintheilung folgt , und auch L e d e b o u r diese in seiner Flora 24r Bd. 38 Heft. 20 306 des riissisclieu Reiches zu Grimdc gelegt hat, so habe ich kein Bedeukcu getrageuj sie auch hier anzunehmen. Die Scnecionideen sind auf der ganzen Erde ziemlich häufig verbreitet, nur Westafrika ist arm daran, besitzt aber auch ausserdem ausserordentlich wenig Compositen, Fer- ner sind Ostindien und seine Inseln, so wie die des stillen Meeres nördlich yom Aequator wenigstens nicht so reich an Senecionideen, wie andere Ländergrnppeu. Dasselbe ist in noch höherm Grade von China und Japan der Fall. In der Regel konzentriren sich die einzelnen Gruppen in bestimmten Ländergebiete« und kommen in anderen nur vereinzelt vor. So findet man IMelampodieen , Heliantheen und Hclenieen in grösster Menge durch ganz Amerika ziemlich gleich hcäu- fig verbreitet j doch kommen die letzleren schon unbedingt weit zahlreicher in dem Ländergebiete der vereinigten Staaten vor, während die Tageleen, \oü denen mau nur 5 nicht- amerikanische kennt, sich auf dem Hochlande Central- und Südamerika's konzentriren. Betrachten wir nun die verschiedeneu pflanzengeographi- schen Ländergebiete, so sehen wir in Nordeuropa hauptsäch- lich die Anthemideen , und zwar mit 126, also V7 der Ge- sammtsumme, vertreten. Ausserdem kommen über 60 Sene- cioneen und 20 GnapJtalieen vor. Die Melampodicen sind mit 3 , die Heliantheen sogar nur mit 2 , die übrigen 3 Gruppen aber gar nicht vertreten. Die Gesammtsumme der nordeuropäischeu Senecionideen beträgt gegen 220. In den Ländern auf beiden Seiten des Mittelineeres sind bis jetzt gegen 330 Senecionideen beobachtet worden. Es herrschen hier dieselben Gruppen vorj man fand gegen 200 Anthemi- deen, gegen iOO Scnecioneen, 36 Gnaphalieen, aber niir 5 Melampodieen und 3 Heliantheen. Die Inseln nordwestlich von Afrika sind mit 66 Arten vertreten; von diesen gehören 307 35 den Anthemideen , 15 den Seiiecioneen , 10 den Gna- phalieen, 4 den Heliatilheen , 1 den 3Ielampodieen nud 1 den Tageleen au. Wenden wir nns nach Afrika, so sehen wir Westafrika nur mit 23 Arten: 7 Senccioncen, 6 AntJiemideen , 6 He- IfantJieen, 3 Gnaphalieen und 1 MelampodieCy vertreten. Dagegen besitzt Südafrika die meisten (ucämlich 900) Sene- cionideen^ über i/g der Gesammtsumme ; es konzentri- ren sich hier die Senecioneen nnd GnapJialieen. Von den ersteren kommen 320, also '/4, von den letzteren sogar weit über 1/3? nämlich 300 Arten vor. Ausserdem sind aber auch die Anthemidecn in Südafrika ausserordentlich zahl- reich, nämlich mit über 200 (fast 1/4 ^^^ Gesammtsumme) vertreten, nnd ebenso die Heleniecn mit '/s? nämlich 66 Ar- ten. Endlich wachsen noch 6 Helianthcen nnd 2 Melampo- dieen daselbst. Von den Maskarenen nnd der gegenüber- liegenden ostafrikauischen Küste hat man bis jetzt zwar nur 102 Arten beschrieben; diese Zahl möchte aber wohl mit der grössern Kenntniss der noch sehr mangelhaft beschriebenen Ländergruppe nm das Doppelte wenigstens vergrössert wer- den. Von diesen 102 Arten gehören 46 den Senecioneen^ 37 den Gnaphalieen ^ 5 den Anthemidecn, aber 14 den Heliantheen an. Aus den Läudern rings nm das rotlie Meer kennt man im Ganzen gegen 80 Senecionideen, nämlich 25 Anthemidecn , 20 Senecioneen, 13 Gnaphalieen , 15 He- liantheen, 4 Melampodieen nnd 1 Heleniec. In Asien ist der Orient am Reichsten vertreten, denn man hat daselbst bereits 340 Arten gefunden. Vorherrschend sind die anthemidecn, nämlich mit 222 Arten (^/^ der Ge- sammtsumme) vertreten. Es finden sich aber auch viele Se^ necioneen y nämlich gegen 70, und Gnaphalieen 3 nämlich 20* 308 42 5 vor. Ausserdem wachsen noch 4 Melampodieen nnd 2 HeliantJiecn daselbst. Centralasien ist zwar sehr wenig, zum Theil gar nicht bekannt, allein auf jeden Fall ist es arm an Senecionideen; am Meisleu sind noch die Artemi- sien, also Anlhefnideen , vertreten. Man kennt aus dieser Gruppe 17 nnd ausserdem noch 5 Senecioneen, Sibirien ist Aviederum reich an Anthemidee/i , deren es 124 besitzt, es hat ausserdem noch 45 Senecioneen^ 12 Gfiaphalieen , 2 Helenieen, 3 Heliantheen und 1 Melampodiee. Aus dem chinesisch -japauischen Ländergebicte sind 54 Senecionideen^ und zwar: 20 Anthemideen, eben soviel Senecioneen, 4 Gnaphalieen , 8 Heliantheen ^ 1 Melampodiee und 1 Ta- getee beschrieben, aus Ostindien hingegen 225, nämlich: 83 Senecioneen, 54 Gnaphalieen, 47 anthemideen, 24 Äe- lenieeny 10 Melampodieen ^ 4 Flaverieen, 2 Tageteen und 1 Heleniee. Die ostindischen und sonstigen im Norden des Aequators liegenden luseln des grossen Oceans haben nach unserer Kenutniss 72 Senecionideen, Utämlich : 30 Helian' theen, 4 Melampodieen , 4 Flaverieen ^ 1 Tagetee, 3 /fe- Icnieen, 6 uinthemideen ^ 6 Gnaphalieen und 18 Senecio- neen. Neuholland und seine Inseln sind ausserordentlich reich an Gnaphalieen, deren es über 200 eru'ährt; ansserdem be- sitzt es 60 Senecioneen, 13 anthemideen, 2 Helenieen , 6 Heliantheen und 1 Melampodiee, im Ganzen also gegen 300 Senecionideen. Verhältuissnuässig zahlreich ist diese Abiheilung in Amerika, südlich von der Laplata- Mündung, vertreten, da in diesem zum Theil unbekannten, zum Theil unfruchtbaren und nicht umfaugreichen Länder- und Insel - Gebiete 18 Heliantheen, 4 Melampodieen, 5 Tageteen, 8 Helenieen, i^i Anthemideen , Ib Gnaphalieen und Z^Sene- cioneen, also gegen iOO Senecionideen wachsen. 309 Die meisten, nämlich nahe an 700, Arten aus dieser Abtheilnng besitzt in Amerika das Hochland , und zwar 213 Senecioneen, 56 Gnaphalieen, 26 Anthemideen y 71 Hele- nieetty 60 Tageteen, 5 Flaverieen, 244 Heliantheen und 55 Mclampodieen. Das heisse Amerika hat über 100 Me- latnpodieen y 185 Heliantheen ^ 8 Flaverieen, 18 Tagetee n, 47 Helenieen , 17 anthemideen ^ 21 Gnaphalieen und 66 Senccioneen, zusammen also über 460 Senecionideen; das Ländergebiet der vereinigten Staaten ist etwas reicher ver- treten, denn es besitzt böO Seneciojtidcen, als: 100 Melam- podiceUj über 200 Heliantheen , 8 Tageteen, 104 Hele- nieen^ gegen bO Anthemideen ^ 22 Gnaphalieen und 66 Äe- neeioneen. Aus Cauada und dem nördlichsten Gebiete Arae- rika's hat man über 100 Arten beschrieben , nämlich : 6 Me- Jampodieen, 21 Heliantheen ^ 11 Helenieen, 37 Anthemi- deen, 12 Gnaphalieen und 24 Senecioneen. Was nun noch die Stärke der einzelnen Gruppen anbe- langt, so sind Senecioneen am Meisten vorhanden, nämlich gegen 1200. Die Anthemideen sind mit 900, die Gnapha- lieen mit über 800, die Heliantheen mit fast 750, die He- lenieen mit 321, die Melampodieen mit 225, die Tageteen mit 90 und die Flaverieen mit 15 vertreten. Wenden wir uns nun zu den Pflanzen der nördlichen Län- der des Orientes, deren specielle Aufzähluug hier geschehen soll, so hatten wir durch wissenschaftliche Reisende allmählig die Kenntuiss von 212 Senecionideen erhalten. Durch meine beiden Reisen ist die Summe bis auf 263 erhöht worden , so dass ich 51 Arten in meiner Sammlung besitze, die entweder neu siud oder noch nicht im Oriente aufgefunden wurden. Die Zahl der von mir gesammelten oder von Freunden der Botanik im Oriente erhaltenen Senecionideen beträgt 169, so dass nicht weniger als 94 Arten mir entgingen. Diese sind 310 hauptsächlich in Kleinasien gefunden , wo ich selbst nicht Gelegenheit hatte, Sammlnngeu anzulegen. Vergleichen wir die Pflanzen der nördlichen Länder des Orientes mit denen Deutschlands, so finden wir zwar eine sehr grosse Uebereinstiramung in den Formen, nicht ^ber auch in den Arten. Die Gesammtzahl der deutschen Senecioni" deen beträgt nur 127, von denen fast die Hälfte (63) An- themideen sind. Von den übrigen gehören 41 zu den Sene- cioneen, 17 zu den Gnaphalieen^ 3 zu den Melatnpodieen und 3 zu den HeliantJieen. Die Senecionideen sind also schon au und für sich nach ihrer Arteuzahl nicht so reich- lich in Deutschland, wie im Oriente vertreten; ich mochte dieses aber fast in noch höherm Grade von der Zahl der In- dividuen behaupten. Von den 263 nordorientalischen Arten wachsen fast 200 (nämlich 196) nicht in Deutschland, und von den 127 deutschen Arten fehlen 60 dem Oriente. Die schö- nen kleinen Ptarmica -Arten, welche unsere Alpen ernähren, sucht man vergebens im poutischen Hochgebirge und im nn- tern und obern Kaukasus; dagegen hat Deutschland von den schönen Helichrysura- Arten aus der Gv\\^^^ Stoechadina nur 2, die nördlichen Länder des Orientes haben hingegen 15 Arten. Von den 263 nordorientalischen Senecionideen gehören 4 den Melatnpodieen ^ 2 den Heliantheen, 163 den ^nthemideenj 33 den Gnaphalieen und 61 den Scnecioneen an. Was die Art und Weise des Vorkommens der Senecio- nideen anbelangt, so sind sie zwar allgemein verbreitet, lieben aber doch besonders Steppen, Matten und felsige oder steinige Thäler, während sie weniger in Wäldern oder auf feuchten oder gar sumpfigen Orten, und an Bächen oder Flüs- sen gefunden werden. An den letzteren, und zwar vorherr- schend im Schatten wächst: Bidens cernua L., B»tripartita 311 L., Plarmica biserrata (Achiilea) Bieb., P. dtacunculoi- des (udchillca) Desf. , Senecio praeaJtus Bert,, au souuigcu Stellcu des Hochlandes: Scnccio sarraccnicns L. Auf dem Geröll an Flüssen kommt Gnaphalium nliginosuvi L. vor. In Wäldern sammelte ich: Gjinnocline macrophj/Ua {Pijre- thrum) AVilld., Pyrellirum Parthenium (Matricaria) L., P. palmatttm (C/n'i/sajithemum)\eüt.y P. corj/mbosum (Chry- santhemjiTn)h,, Gnaphalium alpigenum C.Koch, Carpesium cernuum L., C. abrotanoides L., Senecio nemorensis L._, Doronicum Pardah'anches L. , D. macrophyllum Fisch, nud Cineraria spathulaefolia Gmel. Auf Steppen sah ich: Xanfhium spinosum L. , Xan- thium antiquoriim Wallr. , ^nthetnis rigescens Willd. , ^. tinctoria L. , A. Cotula L. , Achiilea Gerber i Bieb., At. Filipendula Lam., A. vennicularis Trin., A. eriophora DC, Tanacetum boreale Fisch. , Pj/rethrnm Leucanthemum (Chrysanthemum) L., Artetnisia Absinthium L,, A. vulga- ris L,, A, inodora Bieb., A. maritima L,, A. austriaca Jacq. , A. pontica L. , A. armeniaca Lam., Helichrjsum plinthocalijjp G. Koch, H. arenariutn L._, Senecio tnacro- phj/llus Bieb., S. rhomhifolius [Cacalia) Willd., S. Othon- nae Bieb., S. mollis "Willd., S. amphibolus C. Koch, S. ra- cemosus (Cineraria) Bieb., S, Ctßri C. Koch, S. erraticus Bert,, S. erucaefolius L. , S. Jacobaea L., S. praealtus Bert, und S, longifolia (Cineraria) Jacq. ß. cladobotrj/s Led. Auf Matten habe ich gesammelt : Anthemis bj/zantina C. Koch, A. Rudolphiana Ad., A. Biebersteiniana (Chry- santhemum) Web, et M. , A, montana L. , A. platj/glossa C. Koch, Achiilea ossica C. Koch, A. Mille folium L. /J. setacea W. et K. , Ptarmica niuUißda DC. , Matricaria praecox (Pj/rethrum) Bieb., M. heterocarpa C. Koch, M. alpigena C. Koch, Pj/rcthrum roseum Bieb,, P. carneum 312 Bieb.j P, jacobaeforme C. Koch, P. caucasicum (Chrysan- themutn) Pers., P. niveum Lag.^ Gymnocline armena [Pjj- rethrum) C. Koch, G. ahsinthiformis C. Koch, Artemisia mo«^?co/a C. Koch, Gnaphalium alpigenum C Koch, Senecio thyrsophorus C. Koch_, Ligularia sihirica (Cineraria) L., Doronicum cordatum (^rnica) Wulf, und Cmeraria «Mran- izaca Hoppe. Enge steinige Thäler, Alpeugeröll und felsige Abhänge lieben: Anthemis fruticulosa Bieb. , uä. Bichersteiniana {Chrysanthemum) Ad., A, mucronulata Bert., u4. ptarmi- caefolia C. Koch, A, brachyglossa C.Koch, Achillea no~ Ollis L.j ^. Millefolium L. ß. selacea W. et K., u4. dshi- milensis C. Koch, u4, tenuifolia Lam., Pijrethrum seri- ceum {Chrysanthemum) Ad., Hemipappus canus C. Koch, H. isabellinus C. Koch; Gymnocline Szovitsii C, Koch, G. myriophylla (Pyrethrum) C. A. Mey., G. chiliophylla {Py- rethrum) F. et M., G. armena {Pyrethrum) C. Koch, G. argyrophylla C. Koch, Artemisia monticola C. Koch, ^. spicigera C. Koch, -^. Stechmanniana Bess., ^. chamae- melifolia Bieb. , ^. armenica Lam. , ^. commutata Bess., ^. caucasica Willd., ^. splendens WilJd., Gnaphalium su- pinum L., G. norvegicum Gnnn., Helichrysum Pallasii {Gnaphalium) Spreng., H. lavandulaefolium {Gnaph.) Willd., H. plicattim {Gnaph.) F. et M. , H. polyphyllum Led., H. armenium {Gnaphah) F. et M., H. commiartumC, Koch; H. pluriccps C. Koch, H. tschabanicum C. Koch; Senecio taraxacifolius C. Koch und S, tschabanicus C, Koch. Auf steinigem Boden und auf Gerolle der Ebenen wach- sen: Anthemis chamomilloides Stev., Achillea vermicularis Trin., A. eriophora DC, ^. Wilhelmsii C.Koch, ^. pu~ bescens L., u4, leptophylla Bieb., Artemisia fasciculata 313 Bieb., A. maritima h., A. inodora Bieb., Cladochaete can- didissma {Gnaphalium) Bieb.^ Helichrysum lavandulae- foliuni (Gnaph.) Willd., H. plicatum (Gnaph.) F. et M., //. polypJiyUum Led., H. commijctum C.Koch, H. armc- nium (Gnaph.) F. et M,, Senecio squalidus L., S. cJiry- santJiemifolius Poir., S. rvpestris Gris. nud S. verna- iis Vf. et K.; auf trockenen , hauptsächlich mergeligen oder kalkigen Stelleu hingegen: Xanthium spinosum L., Xan- thium Strumarium L.^ Anihemis ruthenica Bieb., A. altis- sima L., A. arvensis L., A. Cotula L., Achülea leptophylla Bieb., A. pubescens L., ^. taurica Bieb., Chamo?nilla me- ridionalis C.Koch, Artemisia fasciculata Bieb., A. mari- tima L. , u4. pontica L. , A. inodora Bieb. , A. austriaca Jacq., Filago germanica L. , F. pi/ramidata L., F. arven- sis L. und Logßa gallica (Filago) L. An Rändern wachsen: ^ntlteinis tinctoria L., A. ri- gescens Willd., ^. Cotula L., ^chillea Millefolium L., ^. odorata L._, u4. eriophora DC. , ^. pubescens L. und A, leptophylla Bieb. Auf Aeckern und Feldern, hauptsächlich unter Getreide, aber auch auf Weinfeldern kommen Tor: Xanthium Stru- marium L., Anthcmis altissima L. , ^4. arvensis L. , ^. Cotula L. , Chrysanthemum segefutn L., Chamomilla uni- latcralis C.Koch, C. ofßcinalis C. Koch, C. meridionalis C.Koch, Matricaria inodora {Chrysanthemum) \-i., M. tri- chophylla Boiss., Artemisia Absinthium L., ^. vulgaris L. , ^. annua L., ^. Tourneforliana Rchb, und A. sco- paria AV. et K. , während man auf Schutthaufen und sonst auf zwar unkultivirtem, aber fruchtbarem Boden sieht: Xan- thium Strjimarium L,, X. antiquornm AVallr. , X. spino- sum Li., Anthemis altissima L., A. arvensis L., A. Cotula L., Matricaria heterocarpa C. Koch, M. inodora (Chry- 314 santhemum) L., M. irichophylla Boiss., Artemlsia Absin- ihium L., A. scoparia W. et K., u4. annuu L. , A. Toiir- nefortiana Pielib, und Senecio vernalis AV. et K. Erste Tribiis. Melampodieae DC. prodr. V. p. 500. Erste Gruppe, Ambrosieae DC. prodr. V. p, 522. I. Xaiithium (L.) Less. syn. Comp. p.219. A. Acanlhoxanthium DC. prodr. V. p. 523. 1. X. spinosum L. cod. No. 7156. In den Steppen Cis- kaukasiens, in Grnsieu und Armenien, hauptsächlich auf Hu- musboden, auf Kalk und Mergel, aber auch auf Basalt und Trachyt, bis zu 3000' Höhe. B. Eujcanthium DC. prodr. V. p. 523. 2. X. antiauoram Wallr. Beitr. z. Bot. Heft 2. p. 229. Auf Kalk- und Mergelboden in Grusien, 1000 — 2000' hoch. Von K.Schmidt und Wilhelms erhalten. 3. X. iStrauiariniu L. cod. No, 7154. In der Krim, in den Steppen Südriisslauds und Ciskaukasiens , in Grusien auf Kalk- und Mergelboden, 1000 — 2000' hoch. Zweite Tribus. Ileliantheae Less. syn. Comp. p. 221. DC. prodr. V. p. 534. E r s t e G r u p p e. Bidentideae Less. syn. Comp. p. 229. II. Bidens (L.) Less. syn. Comp. p. 230. 1. Platijcarpaea DC. prodr. V. p. 594. 4. B. cermia (L.) Koch syn. ed. 2. p. 396. ß, minima L. cod. No. 6018. In Karthli auf Kalk, c. 1500 — 2000' hoch. 315 5. B. tripartita L. cod. No. 6017. Auf der Nordseite des poutischeu Gebirges auf Aiigitporphyr, 1500 — 4000' hoch. Dritte Trihus. Auttaemideae Cass. opusc. phyt. III. p. 61. DC. prodr. VI. p. 1. Erste Gruppe. Euauthemideae DC. prodr. VI. p. 1. III. Anthemis (L.) Gris. spie. fl. Rum. et Bith. II. p. 205. A. Morula Cass. dict. d. sc. uat. XXIX. p. 174. 6. A. Cotula L. cod. No. 6482. Nach Bertoloni's Bei- spiel haben Fischer und Meyer in ihrem II. Saamenver- zeichuisse A. Micheliana getrennt. Es ist diese eine sehr gute Art , die sich hauptsächlich durch die sehr breiten Spreu- blättchen unterscheidet. Die Anwesenheit von Spreublättcheu über das ganze Clinanthium, worauf genannte Botaniker ein grosses Gewicht zu legen seheinen, ist aber ein unsicheres Kennzeichen, da ich auch Exemplare der A. Cotula L. aus dem Oriente besitze, wo die Spreublättcheu gleijhmässig ver- breitet sind. Ji. Cotula h. Avächst allenthalben, auf angebau- tem und nicht angebautem Boden, an Hecken u. s. w. , auf Mergel und Kalk, wie auf Alluvial- und Diluvialboden, auf Porph^T und sonstigem plutonischeu Gestein, wie auf Basal- ten, Trachyteu und Doleriten, und zwar eben so gut in den Niederungen, wie in einer Höhe von 7000'. Ich habe sie erhalten aus der Umgebung von Brussa iind gesammelt auf der Nord- und Südseite dos pontischen Gebirges-, ferner im kaukasischen Hochgebirge, wie in der Rion- Niederung, iiu mittlem und untern Kurgebiet und auf der Halbinsel Apsche- rou. Nur auf dem armenischen Hochlande ist die Pflanze mir entsannen. 316 B. OiocUne, Clinantltiiim dcniqnc coiiiciim. 7. A. rutheiiica ßieb. (1. taur. caiir. IL p. 330. In Cis- kaiiknsion auf tertiärem Boden, c. 400 — 1200' hoch. 8. \. nrveiisis L. cod. no. 6481. ß. Incrassata Lols. not. p. 129. A. retusa DC. ill. 11. d'Eg. p. 26. Am Bosphor auf tertiärem Bodeu. 9. A. chnmomilloicles Stev. in Bicb. fl. taur. cauc. II. p, 331. u4. pcrcgrina Bicb. 11. taur. cauc, II. p. 331. u4.. candidissima Willd. in Spreng, syst, Veg. 111. p. 593. yl. ntontana Ten. im königlichen Herbar zu Berlin, A, ptery- gantJia C. Koch in Linu. XVII. p,49. Sehr häufig im mitt- lem und iintcrn Gebiete des Alasan, in der Kur-Araxes-Nie- dcruug, auf Kalk und Mergel, bis 1000' Höhe, weniger in der grossen Araxes- Ebene, auf basaltisch -trachytischcm Bo- deu, 2500 — 3000' hoch. C. PlattjcUne. Cliuanthium convexum aiit planiusculum. 10. \, iiltistsiina L. cod. no. 6472. Sehr häufig in der Kur -Araxos- Niederung auf dem dortigen Diluvialbodeu, aber auch den Kur aufsteigend bis Tillis, also bis zu einer Höhe von 1000—1200'. ß. Stricto erccta, ramulis patulis, phyllis anthodii brun- ncis. Im südlichen Daghcstau, auf Diluvial- und tertiärem Boden. 11. A. chia L. cod. no. 6472. (?) Sibth. et Sm. fl. gr. t. 884, Ich möchte last bezweifeln, dass die S i b thorp'sche Pflanze auch die Linne's ist, denn dieser behauptet von der soinigen, dass sie der yi. alpina L. älinlich sei, was we- der mit meinen Exemplaren, noch mit der Pflanze, welche die Sib thorp'sche Abbildung repräscntirt, der Fall ist. Diese SIT steht uubediugt der A, altissima L. sehr nahe, und möchte sogar mit ihr zu vereinigen sein. Auf der Nordseite des pon- tischen Gebirges auf Augitporphjr, bis 1500' Höhe. 12. Antbeuiiä rigescens Willd. hört, berol. t. 62. a. Genuina; sehr häufig au Räudern, Abhängen der niederen Höhen im ganzen Oriente, doch vorherrschend auf Kalk- und Mergelboden, bis 2500' Höhe. ß» TJnißora C. Koch in Linn. XVII. p. 50. Im ossi- schen Kaukasus auf Jurakalk und Thouschiefer. y. Albo - tomentosa ; im imerischen Kaukasus , im Gau Radscha, c. 3000' hoch, auf Kalk und Thonschiefer. 6. Triumfetti (Chatnaemelum) All. fl. ped. I. p. 187. BuphthaJmum alpinum , ßore candido Triumf. obs. p. 79. Bellis alpina, Parthenii foliis, elatior^ Pliik. alinag. 1. 17. f. 6. Antlicmis rigescens Gris. spie. il. Ruin, et Bith. II. p. 207. Anthetnis Triumfetti Koch syn. ed. 2. p. 413. Ta- nacctum montanum tenuifolium flore candido Bocc. mus. p. 33. t. 25., was Allioni und nach ihm DeCandolle als §yuonym hierher bringt, ist eine AcJxillea und keine Anthe- mis, Koch unterscheidet seine A. Triumfetti von der A. tinctoria L. nur durch die längeren Ligulae, allein diese sind bei der zuerstgenannteu Pflanze keineswegs immer so lang, als sie Koch als erkennendes Merkmal augiebt. Na- mentlich vergrössern sie sich bei der Kultur. Eben so hat ^. tinctoria L. bisweilen Ligulae von der Länge der Blü- thenboden -Breite; der einzige Unterschied zwischen u4. ri- gescens Willd. uud tinctoria L. bleibt demnach immer in der Farbe der Ligulae. Diese Abart, die sich durch eine weit kleinere Coronula, die selbst bisweilen kaum zu erkennen ist, unterschei- det, kommt nur im Gebirge vor, und zwar im kaukasischen Hochgebirge auf einer Höhevon 5000— 6000' auf Porphyr, Thon- schiefer und Kalk; auf den Bergen am Bosphor auf Kalk und 318 Mergel; von Dr. Thirlcc auf dem bithynischeu Olymp ge- sammelt, 13. A. Pseudo-Cota Viv. fl. dalm. IL p. 78. t. 50. A. rutJtenfca C.Koch in Linu. XIX. p. 34. Von Dr. Thirke ans der Umgebung von Brussa erhalten. 14. A. coarctata Sibth. et Sni. prodr. 11. gr. II. p. l&l. fl. gr. t. 889. Meine Exemplare, die ich ebenfalls der Freund- lichkeit des Dr. Thirke verdanke, nnterscheiden sich nur durch hellere Ligulae, 15. A. tinctoria L. cod. No. 6488. a. Microglossa ; Ligulae longitndine dimidii diametri cliuanthii. Von Dr. Thirke ans der Umgebung von Brussa erhalten. ß. Macroglossa ; Ligulae longitndine dimidium clinan- thium longe superantes. Am Bospor auf Mergel- nud Kalk- boden, bis 1000' Höhe; in der Provinz Eriwan auf Kalk und salzhaltigem Mergel, c. 3000' hoch. Aus Grusieu yon Wil- helms erhalten. y. Caucasica Henk, a Donu. pl. sei, hört. hal. p. 9. A. sulphurea Wallr. Beitr. II. p. 46, Aebuelt durch ihre hellgelben , grossen Randblüthchen der A. rigescens Willd. Im Gaue Daratschitschak auf basaltisch -trachytischem Boden, c. 4500 — 5500' hoch. 16. A, brachygloisisa C. Koch ; Pereuuis , pilis accnrabeii- tibus, densls caua; Caulis basi ramosus, adscendens, semi- pedalis, vix ultra, ramis subsimplicibus, monocephalis, superue aphyllis; Folia ovato-oblonga, 5 — 7'" longa, pinnatifida,.pin- nis oblongis, inciso-dentalis, dentibus acutissimis; Calathia hemisphaerica; Authodii phylla imbrieata, tomentosa; Ligulae aureae , perbreves, denique reflexae; Paleae oblongae, subito in acnmcn enspidatum excurrentes, llorcs aequantes; Achenia 319 lateribus evidenter marginata, dorso et ventre tristriata, lae- via, coronula perbrorl iustnicta. Vom Habitus der A. Bovea- na Gay und A. chri/santha Gay in cxpl. scient. de l'Alg, Bot, t. 60. f. 1. 2. , aber durch die augegebeueii Merkmale hinlänglich rerschiedeu. Im Tschorukgebiete auf Melaphyr iiud Augitporphyr, 2000 — 5000' hoch. 17. A. platyglossa C* Koch ; Pluricanlis , pilis accum- beutibus subsericeaj Gaules simplicissimi, adscendentes, pe- dales et ultra, inferue deusius foliosi, superne aphylli, iistu- losi; Folia ambitu oblonge -rotundata, bipinuata, piunnlis el- lipticis, acutissiinis , nno , alterove dente instmctis; Authodii lanuginosi phylla imbricata , ovato - lanceolata ; Calathia magna, cum ligiilis diaraetro sesqui- et bipollicari ; Ligulae late liueari-oblongae, pallide flavesceutes, pistilligeracj Ache- nia (immatura) striata, nno latere evidenter coronulata; Pa- leae oblongae, subito in acuraen pungens excurrentes , flores aequantes. Hat allerdings entfernte Aehnlichkeit mit A. ri- gescens Willd., besitzt aber weit grössere Blüthenkörbchen. Auf dem poutischeu Hochgebirge, 8 — 10,000' hoch, auf Ur- gestein. 18. A. luucrouulata Bert, amoeu. it. p. 56. Barr icon. t. 522. Anacyclus mucronatus Guss. pl. rar. p. 556. In Ssomcheth auf Trachyt, c. 5600' hoch. 19. A. luontana L. cod. No. 6483. A. ibericu C. Koch in Linn. XIX. p. 35. Ahsifuthiuin montanutn Col. Phytobas. 1. p, 117. t. 33., Bellis incana, Chrysaiitheml cretici folio Bocc. Mus. t. 98. Von Dr. Thirke auf dem bithyuischen Olymp gesammelt. 20. A. ptariuicaeforjuis C. Koch; Perennis, multiceps, basi ramosissiraa, sericeo-pubescens; Gaules semipedales, iu- ferne dense, superne raro foliosi, ipsique aphylli ^ villosi, 320 siraplicissimi, monocephali; Folia infcra parva, ambitu oblon- ga, petiolata, piunata, piimis liueari-oblongis, iiitegris ant piuiiatifidis , hirsuto- serieeis, siiprema subintegra; Phylla aa- thodii disco villosa, margiiie arida, atro-fiisca, oblouga, exacte imbricata; Ligiilae late oblongae, discnm lougitudiiie paullulnm swperantes, trideiitatae ; Paleae flosculos luteos aequautes, ciiiieatae, apice briinneo-marginatae; Cliuaiithium couvexiiisculura. Steht der A. carpathica Willd. sp. pl. III. p. 2171. {A. an alpinal Kit. iu Willd. herb. No. 16251.) sehr nahe, unterscheidet sich aber durch die Pubescenz und, wie auch von A. montana L., durch die breit- und brauurandi- gen Hüllkelchblätter, aber auch durch das Ausehen. Im pon- tischeu Hochgebirge auf Urgestein, c. 9000' hoch. 21. A. fruticnlosa Bieb. fl. taur. cauc. IL p. 329. casp. p. 201. app. No. 70. vi. mofitana C, Koch in Linu. XIX. p. 35. ^. montana ß. macedonica Gris. spie. fl. Rum. et Bith. II. p. 209. Von Dr. Thirke auf dem bithynischen Olymp gesammelt. 22. A. Bie1>ersteiniaaa (Chrysanthemum)V[eh. et Mohr Beitr. I. p. 70. Pereunis, pluricaulis, sericea; Gaules peda- les, simplicissimi, iuferue paucifolii, superne aphylli, mono- cephali, elevato-striati; Folia ambitu oblonga, bipinnatifida, piunis lincxiribus, petiolata; Anthodii imbricati phylla oblonga, disco viridi, tomentoso, ceterum late et brunneo sphacclata; Clinanthium ovatum, paleis oblongo - cuueatls, apice brunneo- et eroso-dentatis vestitum; Ligulac aureae, evidenter triden- tatae, pistilligcrac; Achenia clavata, tetragoua, dentibus bre- vioribus, coronam referentibus coronata. Aehnelt im Habitus dem Pj/relht'um scriceum Bieb. mehr als der A. Rudol- pÄmwaWeb. et M. A. MarschallianaWiM.R^rh. No. 16276. und A. Rudolphiana Willd, Herb. No. 16275. gehören hierher. m Sehr häufig iiri politischen Hochgebirge auf Urgestein, c. 7000—9000' hoch. 23. A. Rndolphiana Ad. in Weh. et M. Beitr. I. p. 72. Perennis, miilticaulis , pilis singulis vestita, virescensj Canles simplicissimi, semipcdales, adscendentes, monoeephali, 4 — 5 foliis distautibus obsiti; Folia piunatiiida, pianis anibitu oh- oratis, apice 3 — 5-fidis, laciniis linearibus , acutis, petlolata; Aulhodii phjUa oblonga, disco viridia, tomentosa, cetenira lato- et bruuueo-sphacelata; Clinanthium convexiusculnm, pa- leis oblougo-cuueatis, apice bruuueo, eroso-dentato; Ligulae aureae, tridentatae. Steht der A. montana L. nahe, und unterscheidet sich fast nur durch die goldgelben Strahlen- blülhchen, die sie mit A. Biebersteiniana {Chrysanthemum) Web. et M. gemein hat. D. Lyonnetia Cass. dict. d. sc. nat. XXXIV. p. 106. 24. A. discoidea Willd. sp. pl. III. p. 2188. Sibth. et Sm. fl. gr. t. 890. Die Sibthorp'sche Pflanze ähnelt allerdings nach der Abbildung einer strahlenlosen Abart der A. coarctata Sibth. et Sm., während meine Pflanzen wohl auch den- selben Habitus besitzen, allein in allen ihren Theilen weit kleiner sind. Hauptsächlich unterscheidet sie sich [aber dui'ch die verlängerten und blattlosen Bliithfiustiele, durch die sie, so wie wegen der kleiuen Blüthcnkörbchen, allerdings das An- sehen einer Lyonnetia erhält. Am Bosphor ziemlich häufig auf Mergel und Kalk, 400—1200' hoch. 25. A. byzantina C. Koch, Santolina alpina Sibth. et Sm. fl. gr. t. 851. Aehuclt der u4. ahsynthiifolia Boiss. et Sprunn. und der A. smj/rnaea Boiss., allein erstere besitzt schmälere Blattabschnitte und grössere Blüthenkörbchen, letz- tere hingegen hat zwar dieselben Blätter, aber sie sind ge- stielt. Auch besitzen die Spreublättchen eine stechende Spitze, 24r Bd. 3a Heft. 21 322 und erseheinen eben so lang als die Blüthchen. Am Bosphor auf Kalk und Mergel , bis zu 800' Höbe. 26. A. cretica {Anacyclus) L. cod. No. 6467. Als Co- tula cretica minima , Chamaemeli foliOj capitulo inflexo im Gundelsheimer'schen Herbar. IV. Ptarmica Koch syn. ed. 2. p. 470. (als Snbgenus). 27. Ptarmica liiserrata (Achillea) Bieb. fl. fanr. canc. n. p. 334. In den Thälern des kaukasischen Gebirges auf Kalk und Thouschiefer, 2000 — 4000' hoch; im Tschoruk- thale, im Gaue Liwaneh auf Melaphyr, 1500 — 2000' hoch. 28. P. grandiflora (Achillea) Bieb. fl. taur. cauc. II. p. 333. Von Wilhelms und Karl Schmidt aus Grusieu erhalten. 29. P. innltifida DC. prodr. VII. p. 295. Grisebach hielt anfänglich die DeCaudolle'sche Pflanze wegen der länglichen Randblüthchen für verschieden, und bezeichnet diese richtiger als obovato-subrotundae, retusae (s. dessen Spicil. fl. Rum. et Bith. II. p.212.). Er zieht ferner ylchillea abro- tanoides Vir. fl. dalm. II. p. 81. (in der Abbildung) t. X. f. 1. (als Ptarmica abrotanoides) als Synonym dazu. Ich halte diese Pflanze wenigstens nach der Abbildung durchaus fiir verschieden, denn sie hat Zungenblüthchen, die fast brei- ter als lang und an der breiten Spitze mit drei deutlichen Zähnen versehen sind. Bei P. multifida DC. fehlen die Zähne ganz und gar oder erscheinen höchst undeutlich. Auch haben die Blätter der bithynisch- olympischen Pflanze einen länglichen, bei der P. abrotanoides Viv. hingegen einen ey- rundeu Umfang. Der braune und trockenhäutige Rand der Hüllkelchblättchen ist bei P. multißda DC. auch breiter. Von Dr. Thirke auf dem bithynischen Olymp gesammelt. 323 V. AcTiillea DC. prodr. VI. p. 24. A. MillefoUatae DC. prodr. VI. p. 24. 30. A. MiUefoUum L. cod. No. 6506. ß. Setacea W. et K. pl. rar. Huiig. I. p. 82. t. 80. A. odorata Wulf, iu Jacq. Coli. I. p. 259. t. 21. Im politi- schen Hochgebirge auf Granit und Syenit, 7000 — 9000' hoch. Ans dem Kaukasus von Wilhelms und K. Schmidt er- halten; auf dem armeuischeu Hochlande im Gaue Artahau auf vulkanischem Boden. y, A. crustata Roch. pl. Ban. rar. p.71. t. 31. yJ. occi- dentalis Raf. in DC. prodr. VI. p. 24. Von Wilhelms ans Grusien erhalten. 31. A. ossica C. Koch; Caulis erccto-ramosus, angnlatus, hirsutiusculns; Folia ambitn oblonga ant lineari-oblonga, bi- pinnatifida, pinnulis lanceolatis^ pungentibus, integris ant nno alterove deute praeditis , rhachi integra, pilosinscnla ; Corym- bus compositus , pubescens; Calathia denique elongata, lati- tudiue sua duplo lougiora, cjlindrica; Phylla anthodii exte- riora minora, ut interiora oblonga, inargine brunneo cincta, glabrinscula; Paleae flores aequantes, lanceolatae, iutegerri- mae , glaberrimae , appendice brunnea instructae ; Ligulae 5, Anthodio snbtriplo breviores, longitudine sua paene latiores, emarginatae, sed in emarginatura deute instructae; Achenia compressa, apice alata, cinereo -alba. Von der Alpenform der A. Millefolium L., mit der sie die Gestalt der Blütheu- körbchen gemein hat, unterscheidet sie sich durch die Paleae, die bei allen von mir untersuchten Exemplaren der zuletzt genannten Pflanze länglich, au der Spitze gezähnt- geschlitzt und bärtig sind. Im Ansehen gleicht sie aber der A. ligu- stica All. (Sibth. fl, gr. t. 897.), welche aber breitere Blätter und rundliche Bliithenkörbchen besitzt. Im ossischen Kauka- sus auf ThoDschiefer und Kalk, 4000 — 6000' hoch. 21* 324 32. A. chrithmifolia W. et K. pl. rar. Huiig. I. p. 68. t. 66. Steht der mehr rundlichen Blüthenkörbchen wegen der A. ligustica All. näher, alg der A. Millefolium L. In der Ncähe der Herkulesbäder im Banate auf Kalk. 33. A. odorata L. cod. No. 6508. ß. Thirhei C. H. Schultz in Linu. XIX. p. 35 n. 314. In der Nähe von Brnssa. 34. A. noibilisi L. cod. No. 6507. In Grusien anf Kalk, Mergel nnd Molasse, 800—2500' hoch. Im Gaue Sber, und zwar im Hochthale Tschabantz auf Porphyr, c. 5500' hoch. ß, Marginata; Calathia ovato - oblonga; Anthodii phylla margine brunuco ciucta. In der Provinz Eriwan anf basaltischem Boden, c. 2700 — 3000' hoch. 35. A. dshiinilensiis C.Koch; Pluricanlis, TÜlosa j Cau- lis pedalis et ultra, striato-sulcatus, erectus, siiuplicissiinns ; Folia ambitn liueari-lanccolata, pinnatifida, pinnis decurren- tibus, latis, ex apice plernmque acute dcntatis, rhachi Inte- gra, caulina patulo-crecta; Corymbus coiupactuS) Anthodii phylla oblonga, viliosa, brnnneo -marginata; Palcae lacero- deutatae, ciliatae, apice brunneac; Ligulae tridentatae, ma- guae, sed anthodio paululum breviores. Steht der u4. holo- sericea Sm. prodr. 11. gr. II. p. 194., yl. Jlahelliformis Sibth. et Sm. 11. gr. t, 894. ausserordentlich nahe, besitzt aber weisse Blütheu und kleinere Blattzähne. Anf dem pontischcn Hoch- gebirge anf Syenit und Granit, 8000 — 10000' hoch. 36. A. pencedanlfolia Gris. spicil. H. Rum. et Bith. II. p. 214. A. cuneala C. H. Schultz in Linn. XIX. p. 35 und 313. Besitzt mit u4. holosericea Sm., mit der sie Grise- bach vergleicht, sehr entfernte Aehnlichkeit. VonDr. Thirke auf dem bithynischeu Olymp oder sonst in der Umgegend von Brnssa gesammelt. 325 B. FilipenduUnae DC. prodr. VI. p. 27. 37. A. Filipendulina Lam. dict. I. p. 27. Ptarmica ibericUy Tanaccti folio et facie, flore minimo des Gun- delsheimer'sclien Herbars, Im südliclien Daghestan nahe der Westküste des kaspischeu Meeres auf Diluvialbodeu und Kalk, bis zu 600' Höhe. Von Wilhelms und K. Schmidt erhalten. 38. A. pabescens L. cod. No. 6494. A, micrantha Bieb, fl. taur. cauc. II. p. 336. Millefolium cappadocicum creticum luteum des Guudelsheimer'schen Herbars. Die griechische Pflanze unterscheidet sich nach der Abbildung in der Flora graeca t, 895. durch eine Rhachis iutegra. yi. leptophijlla Schrank pl. rar. t. 78. möchte vielleicht hierher gehören oder zu A. taurica Bieb., auf keinen Fall aber zu der A» leptophijlla Bieb. Bieberstein, und ihm folgend Ledebour, giebt die Farbe der Strahlenblüthcheu auch goldgelb an, ich habe sie sehr häufig zu beobachten Gele- genheit gehabt, und sie nur schwefelgelb gesehen. Ich glau- be auch deshalb, dass Vaillant's Matricaria tomentosa et incana, Achilleae folio ^ ßore aureo, wie Linne will, nicht hierher, sondern zu ^. tomentosa L., vielleicht auch gar zu ^. compacta Willd. gehört. — Gemein in ganz Gru- sien und Schirwan , so wie im südlichen Daghestan auf Kalk, Mergel, Molasse und Diluvialbodeu, bis zu einer Höhe von löOO'. 39. A. taurica Bieb. fl. taur. cauc. II. p. 336. Flurican- lis, hirsuto-lanata; Gaules simplicissimi, 6 — 9 poll. alti Folia ambitu lineari-oblonga, vix poll, longa, infima petio- lata, omnia pinnatifida; Pinnae 10- — 14, iufimae sessiles, ce- terae tripartitae, laciniis liuearibus, oblongis, acutis, rhachi angusta, integra; Corymbiis 8 — 10-cephalus, pedunculis simplicibus aut bifidis; Authodium campanulatum, villosum; 326 Paleae apice lacero - dentatae villis singalis vestitae; Ligulae aureae. Steht der A. tomentosa L. sehr nahe. Diese be- sitzt aber Blätter mit einer breiten Rhachis und weit mehr Fiederblcättchen. A. leptophylla Bieb. fl. taur. cauc. II. p. 335. unterscheidet sich nach einem Original -Exemplare im Willdeuo w'schen Herbar (No. 16355.) nur durch ästigen Stengel, In der Provinz Eriwan, jenseit des Araxes, auf Kalk und Mergel, c. 3000' hoch. 40. A. leptophyUa Bieb. fl. taur. cauc. II. p.335. Pluri- caulis, villosa; Caules simplices, pedales; Folia ambitu late linearia, pollicem et ultra louga, bipinnatifida, 12 — 18 liu. longa , pinnis 20 — 30 ambitu ovatls , pinnulis 5 — 7 lincari oblongis; Rhachis angusta; Corjmbus compositus, polycepha- lus; Calathidia ovata, minus tomentosa, paleae oblongae, apice sublacerae, villis siugulis obsitae. Steht der A. tomen- tosa L. am Nächsten, diese unterscheidet sich aber, nach in der Schweiz gesammelten Exemplaren, durch dichtere Fieder- hlättchen, durch eine breite Rhachis und durch doppelt klei- nere Blütheukörbchen. Auch ist die Pflanze weit wolliger und wächst nur im Gebirge, während diese vorherrschend an Rän- dern und in der Ebene vorkommt. ^. tomentosa Trans- kaukasiens möchte hierher gehören. Als Millefolium cap- padocicum luteum des Gundelsh. Herbars. Von Wil- helms erhielt ich die Pflanze als ^. micrantha. Im Banat auf Kalk, sehr häufig in Grusien und Schirwan auf Kalk nnd Mergel bis zu einer Höhe von 2000'; ebenso in der ar- menischen Provinz Eriwan auf vulkanischem Boden, c. 2700' h. 41. A. «erberi Bieb. fl. taur. cauc. II. p. 334. «. Major. Aus Grusien von K. Schmidt erhalten. Im Gaue Sber im Tschabantzthalc, auf Porphyr, c. 5500' hochj in der Nähe der Euphratquellen auf Trachyt, 7000' hoch. ß, Minor, In den Steppen der don^schcn Kosacken, 32T C, Santolinoides DC. prodr. VI. p. 36. 42. A. compacta Willd. sp. pl. III. p. 2206. Im Bauate auf Kalk; in der Nähe yon Brussa von Dr. Thirke ge- sammelt; im Tsehabantzthale auf Porphyr, 5500' hoch. 43. A. tennifolia Lara. dict. I. p. 26; Jacq. ecl. 1. p. 11. t. 4. A. albicaulis C. A. Mej. Verz. kauk. Pfl. p. 76. A. canescens Willd. herb. No. 16330. Als Ptarmica incana^ pinnulis cristatis des Gundelsh. Herbars. A. tomentosa Bot. mag. t. 497. möchte ein Bastard von u4. tenuifolia Lam. und A. tomentosa L. sein, 44. A. aegyptiaca L. cod. No. 6497. DeCandolle behauptet, dass diese Pflanze seit Cortusns nicht wieder in Egypten aufgefunden sei, allein im Berliner Königl. Her- bar befindet sich ein Exemplar von Forskai gesammelt. A, Tournefortii DC. prodr. VI. p. 28, die aus der Tourne- iort'scheu Ptarmica incana pinnulis incanis cristatis ge- bildet worden (nicht Ptarmica incana pinnulis cristatis, welche die obige Pflanze darstellt), scheint mir eine ver- schiedene Pflanze zu sein, obwohl DeC. die A. aegj/ptiaca dazu bringt. Diese ist nach dem Forskäl'scheu Exemplare ästig; ihre Blättcheu sind länglich oder rundlich, nicht eckig- gezähnt, und stehen dicht gedrängt. Auch die Bliithcn sind dicht gedrängt und besitzen keine Zungenblüthchen; die läng- lichen Hüllkelchblätter gehen allmählig in die Spreublättchen über, von denen die äusseren wollig sind. Bei A. Tournefortii DC, welche allerdings Linne auch zu seiner u4. aegi/pticaca zieht, sind die Blättchen breit, eckig gezähnt, und, wie die ganze Pflanze, graufilzig. Hierher gehört A. aegyptiaca Sibth. et Sm. fl. gr. t. 892. 45. A. cretica L. cod. No. 6509. Als Ptarmica cre- tica, fi'utescens, Santolinae facie des Gundelsheimer- ßchen Herbars; Willd. herb. No. 16340, ^28 46. A. Wilhelmsii C.Koch. A. teretifolia Led. fl. ross. IL p. 539. nee Willd. A. Santolina C. A. Mey. Verz. kauk. Pfl. p. 76. Ptarmica armena ^ Santolmae foliis , ßore mi- nore des Guudelsheijner'scheii Herbars. Caulis sufiFruti- cosus, ramosus, cano-tomentosus. Folia 6 — 9 liu. longa, 1 — 1 '/a IJP« Iftta, pinnatisecta, segmentis imbricatis, triparti- tisj lobis rotiindato-aciitis, crassinsculis, acutissime deutatis, glabriusculis, rhachi tomentoso-villosa. Corymbi fastigiati, confertij 12 — 18-capitati, cano-toineutosi; Authodiiim obova- tum, phyllis tomeutosis, oblongis, couvexo- coucavis, imbri- catis; Paleae inclusae, hyalinae, sub-3-nerviae, apice lace- rae et villis obsitae; ligulae parvae, latae, tridentatae, ut floies discoideae, flavae. A. Santolina L. Sibth. et Sm. tl. gr. t. 891, hat weit grössere Raudblüthchen, und ist über- haupt grösser, A. santalinoides Lag, unterscheidet sich durch schmutzig -weisse Raudblüthchen. Von Wilhelms und K. Schmidt aus Transkaukasien erhalten. Dieselbe Pflanze hat auch Szovits iu Aserbeidshan gesammelt. 47. A. eriophora DC. prodr. VL p. 31. A. tenuifoUa "Willd. herb. No. 16332, Caulis suffruticosus, e basi ramo- sus, caulibus secundariis, cano- tomeutosis, simplicibus; Fo- lia liuearia, teretiuscula, 9'" longa, villosa, pinnatisecta, seg- mentis transversis, imbricatis, tripartitis, lobis cuueatis, acu- tissime deutatis, crassinsculis, punctulatis; Corymbns densus, 12 — 24-capitatus, cano-tomcutosus; Anthodiura obovatum, aut globulosum, phyllis oblongis, couvexiuscnlis, imbricatis; Paleae oblongae, concavae, llores aequantes involventes, me- dii vircsceutes, ceteri hyalinae, denticnlato-lacerulae, dorso villosae, nninerviae, vix exsertae; Ligulae tridentatae, ut flo- res discoidei, aureae. Unterscheidet sicli von A. Wilhehnsii C, Koch durch goldgelbe Blüthcnkörbchen und herausragen- de, anders gestaltete Spreublättchen. Im Gaue Sber auf 329 Porphyr, 4500 — 6000' hoch; in der Provinz Eriwan, jen- seits des Araxes, auf Mergel und Kalk, c. 3000' hoch. 48. A. vermicularis Triu. in Mem. de l'acad. de sc. de Petersb. VI. p. 494. t, 13. Von K. S c h m i d t aus Talysch erhalten. 49. A. uinschcnsis C. Koch. Multicaulis, caulibus ere- ctis, aut ascendentibus j hirsuto -tomeutosis, denique gla- briusculisj simplicissimis; Folia caulina et in axillis fascicu- lata, 4 — 6'" longa, vix V" lata, hirto-tomeutosa, piunati- secta, segmentis coufertis, tripartitis, aut integris, lobis trans- versis, jmbricatis, oblougis aut oyatis, acutissime deuticula- tis ; Corymbus laxns, polycephalus, denique glabratus; Au- thodium pubescensj globulosum, phyllis oblougis, apice hya- lino et saepe lacero-deutatis; Paleae oblongae, glaberriraae, disco excepto, hyalinae, integriusculae. Ligulae maguae, 3- dentatae, latae, 4 — 6, tubo compresso instructae ; Flores discoidei tubulosi, cyliüdrici. Steht der A» teretifoliay^WlA. am Nächsten. Im Gaue Musch auf Trachyl, 4500—6000' hoch. Zweite Gruppe. Chrysantheineae Less. syn. p. 250. C, H. Schultz üb. d. Tanac. p. 10. VI. Chry santhemum Less. syn. comp. p. 253. nee al. 50. C. segetum L. cod. No. 6443. Am Bosphor unter Getreide sehr gemein. ß. Wclwitschii C. H. Schultz in Linn, XIX. p. 35. Von Dr. Thirke bei Brussa gesammelt. 51. C. Iieacantheiuain L. cod. No. 6432. In der gros- sen ungarischen Ebene. VII. Pyrethrum Less. syn. Comp, p, 254. A. Leucoglossa DC. prodr. VI. p. 53. 53. P. rosenin {Chrysanthemum) Web. et Mohr Beitr. I. p. 70. In Ciskaukasieu in der Gegend der kaukasischen 330 Bäder auf tertitärem Boden, 1000 — 1200' hoch. Im grusi- scheii Gebirgsgau Erzo auf Jurakalk, 2500' hoch; auf dem östlichen Kaukasus auf Kalk und Mergel, c. 3000 — 4000' hoch. Aus der Nähe von Naghdshewan durch Prof. Ab ich, von Wilhelms und K. Schmidt aus Grusien erhalten, 53. P. carneuin Bieb. 11. taur. cauc. II. p. 325. Pyrc- thrum roseiini Liudl. bot. reg. t. 1084. Chrysanthemum coccineum Sims, in bot. mag. t. 1080. Als Buphthalmum ibericum, Tanaceti foh'o amjiliori, flore magno coccinco im Gundelsh. Herbar. Von K. Schmidt und Wilhelms aus Grusien erhalteu. Diese nnd die vorhergehende Art sind es, deren Scheibenblüthchen das berühmte „persische Insekten- pulver" liefern. Leider findet man es nicht mehr unverfälscht, denn schon in Transkaukasien (nicht in Persien, wo die Pflan- zen meines Wissens noch nicht aufgefunden sind) mischt man die ßlüthen von Pi/relhrum corymhosum {Chrysanthemum) L. und anderer ähnlicher Arten, bei uns aber hauptsächlich die der Kamille, darunter. P. palustre Willd. sp. pl. III. p. 2154. Als Leucan- themum armenum palustre, Chrj/santhemi foliOj Tanaceti odore im Gundelsh. Herbar. 54. P. sericeum (Chrysanthemum) Ad. in Web.^et Mohr Beitr. I. p. 69. Aus dem Kaukasus von Wilhelms und K. Schmidt erhalten. Im Gau Bambak auf Trachjt, c. 7000' hoch. 55. P. ceratophylloides (Chrysanthemum) All. fl. ped. I. p. 190. t. 37. f. 1. Im südlichen Daghestan auf Kalk, c. 1500' hoch. Die Haarkroue ist allerdings so unbedeutend, dass man wohl am Ende, nach dem Vorgange von Kochs Synopsis, am Besten thut, Pyrethrum mit Chrysanthemum wiederum zu vereinigen. 331 56. P. jacobaeaeformis C. Koch ; Rhizoma obliquum aiit horizontale , abscissiim , iinicaule ; Caiilis 1 1/^ — 2 - pedalis, erectus, simplicissimus , glaberrimus , striato-sulcatus; Folia glaberrima, piunatiiida, iuferiora longius petiolata, siiperiora sessilia, erecta aut patula, pinnis suprerais majoribtis, cou- fluentibus, oblougis, reliquis minoribiis, lineari-oblongis, Omni- bus pauci-serratis; Corjmbus 5 — 9-florus, cougestiis, pe- duucnlis breyibus; Authodii phylla oblouga, disco viridi ob- loiigo-lineari, sed margiae lato, obscure briinneo, scarioso et appendice magna, dilute brunnea instructa; Pappus florum margiualium e dentibus duobus constaus, discoideorum contra corouam brevem, iuaequaliter dentatam referens. Steht aller- dings dem P. roseum {Chrysanthemum) Web. et M. am Näch- sten, unterscheidet sich aber hinlänglich durch den steifen Stengel und die dichte Doldentraubc. Im Gaue Artahan auf Trachjt und Lavaboden, c. 5000' hoch. ß. Congestum; Corjmbus congestusj Authodii phylla late marginata. Im Paschalik Musch auf Trachyt und tertiä- rem Kalk, c. 5000' hoch. 57. P. niveuin Lag. elench. hört. madr. 1805. P. j)ar- thenifolium ß. Bieb. fl. taur. cauc. II. p. 326. Von K, Schmidt und Wilhelms aus Grusien erhalten. 58. P. palmatum (Chrysanthemum) Vent. hört, Cels. t. 43. Auf der Ostseite des Alagäs auf Trachyt, c. 4000' hoch. 59. P. Parthenium (Matricarta) L. cod. No. 6450. Aus der Umgebung von Brussa durch Dr. Thirke, aus Gru- sien von Wilhelms erhalten. In Schirwan auf Molasse und Kalk, c. 1500' hoch ; auf der Nordküste des pontischen Ge- birges auf Augitporphyr, bis zu 2000' Höhe. 60. P. coryiubosuin (Chrysanthemum) h, cod. No. 6439. In Grusien auf Mergel, Kalk und Porphyr, 800 — 2500' hoch. 332 Von Wilhelms und K. Schmidt erhalten. In der Steppe Dobrutsche im Süden des Ansflusses der Donan. ß. Bipinnattßdum ; als Matricaria Tanaceti foliis^ Jtore majore, semine umhilicato J. R. H. und Tanacetum montanum inodorutn ßore majore C. B. im Guudelsh. Herbar. 61. P. Icpfophyllum Stev. in Bieb. fl. tanr, cauc. III. p. 580. Von K. Schmidt aus Grusien erhalten. 62. P. Balsainifa {^Chrysanthemum) L. cod. No. 6436. Jacq, obs. bot. IV. p. 8. t. 89. Als Leucanthemum arme- nnm, Costi hortensis folio imGnndelsh. Herbar, In Gru- sien auf Kalk und Mergel, 1200 — 2500' hoch. In dem nord- armenischen Gaue Daratschitschak auf trachytisch- basalti- schem Boden, c. 5000' hoch. Im Gaue Artahan auf vulka- nischem Boden, c. 5000' hoch. Im Tschabantzthale des Gaues Sber auf Porphyr, c. 5500' hoch. B. Chrysoglossa. Flosculi marginales ligulati, aurei. 63. P. uniflorum F. et M. in DC. prodr. VI. p.60. Möchte kaum von P. Orientale Willd. sp. pl. III. p. 2159. verschie- den sein. Von K. Schmidt aus Karabagh erhalten, VII. Matricaria. Tripleurospermum und Gastrostylum sect. 1. C.H.Schultz: Ueb. d. Tanac. p, 29 u. 31. Chamaemelum Vis. fl. dalm. II, p. 84. Calathium multiflorum, heterogamum, floribns margina- libus ligulatis pistilligeris aut homogamum, floribns mar- ginalibus tubulosis, limbo quiuquedentato , conipletis; Flo- rum omuium tubus teres; Achenia conformia, ex apice dorsi convexiusculi , saepe nigro-olcosi glandulis duabus, rarissime 1 333 qnatiiOF praedita, yentre contra tricostato, vallecnlis saepis- sime oleiferis; Pappus coroiiiformis iuterdiiin miuutus aut lie- teromorplms ; Receptacuhiiu conrexum aut ovatum, raedulla intus farctum. Ein- und mehrjährige Kräuter, die sich schon durch den Habitus auszeichnen. Die Blätter sind stets fein zertheilt und die Abschnitte borstenförniig'. Hinsichtlich ihrer Bliithe stehen die Matricaria- Arten denen von Py.ethrum Less. und Cha- momilla C. Koch am Nächsten, und unterscheiden sich von den erstem durch die Anwesenheit der Oeldrüschen, von den letztem durch das nicht hohle Clinauthiiim. 64. M. caucasica {Chrysanthemum) Pers. syn. pl. H. p. 211. Auf der Nord- und Südseite des pontischen Gebir- ges auf Augitporphyr, 1500 — 6000' hoch; auf dem kauka- sischen Gebirge auf Trachyt und Thonschiefer, c. 4000 — 6000' hoch. 65. M. disciforine (Chrysanthemum) C. A. Mey. Verz. kauk. Pfl. p. 75, Ich habe stets einen, wenn auch allerdings sehr kurzen Pappus gefunden. An der Spitze des Rückens befinden sich 4, oft zu 2 verbundene Drüs'chen. Die Thäl- cheu sind, wie der durch eine Mittelrippe deutlich in 2 Hälften zerlegte Rücken, harzig -braun. Von K, Schmidt aus Ta- lysch erhalten. 66. M. uniglandalosa {Chamaemelum) Vis. fl. dalm. H. p. 85. t. 51. f. 1. In der Nähe von Semliu in Ungarn, im Banate in der Umgegend von Mehadia, auf Kalk. 67. M. tricliophylla (Chrysanthemum) Boiss. diagn, pl. or. lY. p, 10. Pj/rethrum conicum hess. iuLinn. IX. p. 189. möchte nicht verschieden sein. In der Nähe von Brussa durch Dr. Thirke gesammelt. 68. M. heterocarpa C. Koch; Glabra, erecta, bipedalis et ultra, ramosa, ramis patentibus inferioribus elongato- 334 corymbnlosisj Folia piuuata, pinnis setaceis, apice cartilagl- iieo praeditis ; Pediinciili fistulosi; Calathia radiata; Antho- dii phylla iiiaequalia, exteriora lauceoJata, subuuicoloria, iu- teriora oblonga , obtusissima , arido - membranacea, ner- vo dorsali et iiiargine bruiiueo iiistrucfa; Achenia biglau- diilosa, discoloria, radii flavesceutia, pappo trilobo coro- iiata, disci deuique fnsco-atra, costis lateralibiis et ven- tral! dilutiora, pappo brevi, integriusciilo praedita. Steht der M. trichophylla {Chrysanthemum) Boiss. imbedingt am Näch- sten, unterscheidet sich aber durch die Anwesenheit eines Pappns und durch die verlängerten Blüthenstiele. Genannte Pflanze ist auch nur gegen die Spitze hin ästig, während M, heterocarpa fast von der Basis an in einem "Winkel von 35 — 40° abstehende Aeste besitzt. Ob nicht auch in den Achenien ein Unterschied ist, weiss ich nicht, da mir keine Fruchtexemplare der Boissier'schen Pflanze zu Gebote ste- hen. Ich habe diese Pflanze nur im Gaue Hemschin im pon- tischen Hochgebirge gefunden, besitze sie jedoch aus der Wilhelms'schen Sammlung, und möchte deshalb vermutheu, zumal die beiden Drüschen nicht immer an den Scheiben- blüthchen deutlich hervortreten, dass Pyrethrum elongatum F. et M., eine mir sonst gänzlich unbekannte Pflanze , nicht verschieden ist. 69. BI. inodora {Chrysanthemum) Koch syn. ed. 2. p. 419. a. Gentlina; Chrysanthemum inodorum L, cod. No. 6437. In der Krim von Rogner gesammelt; auf dem ossi- schen Kaukasus auf Kalk und Thonschiefer, 2500 — 5000' hoch. Im armenischen Gaue Daratschi tschak auf trachy tisch- basaltischem Boden, c. 5000' hoch. lu der Nähe von Kon- stautinopcl auf Kalk und Mergel. /?. Maritima; Chrysanthemum maritimum L. cod. No. 6437 in adn. Die Haarkrone fehlt ganz. Die ganz 335 schwarzen Acheiüen unterscheiden sie von der Haiiptart, nähern sie aber der M. Jieterocarpa C. Koch, die jedoch stets auf- recht und nie diffus wächst. Die Abwesenheit der Haarkrone hat diese Abart mit M. confusa F. M. et Lall, in Ann. d. sc. nat. (3. ser.) V. p. 377., welche aber weisslicheAchenien be- sitzt, übereiu. Diese soll sXsMarüta Uthuanlca in den Gär- ten vorkommen, während die genannte Pflanze von DeCan- dolle und Ledebour, aber auch von den Herausgebern des 11. Verzeichnisses von Sämereien des Petersburger bota- nischen Gartens, als Synonym zu yintlxemis Cotula L. gezo- gen wird. Aus der Umgegend von Brussa durch Dr. Thirke erhalten. 70. M. praecox (Pi/rethrum) Bieb, fl. taur. cauc. H. p. 324, Im Gaue Artahan auf Trachyt- und Lavabodeu, c. 5000' hoch; im Gaue Schuragel auf Trachyt, c. 5000' hoch. Von Wilhelms aus Grusien erhalten, ß. Alpigena ; Pilis singulis accumbentibus sparse ve- stita; Caulis simplex et ramosus, ramis patentissimo-adscen- deutibus, superne aphyllis, monocephalis; Folia radicalia et infera bipinnata, petiolo pinuulis obsito; Piunulae bi-, tri- fidae, laciuiis brevibus, liuearibus, acutis; Folia superiox'a pinuata, sessilia, amplectcntia, piunis siraplicibus liuearibus aut bi-, trifidis; Pedunculi elougati, glaberrimi; Anthodii phylla exteriora lanceolata, iuteriora oblouga, omuia margine scarioso, illa angusto et brunueo, haec lato et pallido in- structa; Clinanthium ovatum, acutum; Acheuia dorso et val- leculis ventralibus bruunea, costis albis, apice dorsi glandu- lis duabus, interdum quatuor, interdum evanesceutibus prae- dita; Pappus coroniforrais, longitudine achenii duplo brevior, albus. Unterscheidet sich von der Hauptart durch die sehr abstehenden, oben blattlosen Aeste. Ich besitze übrigens ein Exemplar, aus dem mau die Pflanze für perennirend 336 halten möchte. Wäre dieses in der That der Fall, dann möchte sie eine gute Species darstellen. Die yerlängertcn Blüthenstiele hat sie übrigens mit der weit grössern M. he- terocarpa C, Koch übereiu. Im pontischen Hochgebirge auf Sjenit, Granit nnd Porphyr, 5000 — 7000' hoch. 71. M. inicrocephala C. Koch; Canlis stricte erectus, glaberriranSj snperne ramosus , bipedalis et ultra; Folia su- periora bipinnatifida , pinuis liuearibus, filiformibus, glaberri- ma, sessilia; Ramuli nudi, monocephali, aut folio minimo praediti; Calathia hemisphaerica , diametro 3 — 4-lineari; Authodii phylla linearia, Stria media excepta, arido - pellucida ; Ligulae clinanthium convexum superantes, spathulato-oblon- gae, angustae; Achenia margiualia pappo brevi instructa, ce- tera ecoronata, omuia dimidia lougitudine latiora, dorso albo- llavescente, couvexo, apice glandulis duabus magnis instructo. Valleculae ventricalcs vittatae. Sie ähnelt am Meisten der ]\£. disciformis {Chrysanthemum) C. A. Mcy. , deren Ache- nien aber einen braunen Rücken besitzen. M. praecoa: {P*f- rethrum Biob. und inodora {Chrysanthemum) L. haben weit kürzere Fiederblättchen und grössere Blütheukörbchen. Im Gaue Daikh auf Mergel und Kalk, c. 3500' hoch. 72. M. grandiflora C. Koch ; Perennis ; Caulis adscen- dens, simplicissimus , glaberrimus, ex apice aphylhis; Folia infera parva, pectinato-pinnatifida, pinnis saepe trifidis aut oblougis, aristatis, cetera pinnatifida, pinnis lineari-setaceis, rhachi latiori; Calathia radiata; Authodii phylla oblonga, margiue brunneo, scarioso instructa; Achenia dorso et in valleculis bruuuea, ex apice dorso biglaudniosa; Pappus flo*- rnm marginalium trilobus, disci crcnulatus. Steht der M,- cancasica {Chrysanthemum) Pers. wegen ihrer ausdauern- den Wurzel am Nächsten , unterscheidet sich aber von dieser, 337 wie von allen übrigen Arten, durch die grossen Dlüthcnkörb- chen, welche denen von Chrysanthemum Leucanihemum L. gleichen. Im pontischen Hochgebirge anf Granit und Syenit, 8000 — 10000' hoch. Pj/rethrum amhiguum Led. 11. alt. IV. p. 118. ist eben- falls eine Matricaria. VIII. Chamomilla, Matricaria Vis. 11. dalm. II. p. 83. Malricaria sect. 1 — III. C. H. Schultz üb. d. Tanac. p. 23. Calathium multifloruni , hetero-(an etiam honio-?)ga- miim, iloribus marginalibiis pistilligeris, lignlatis, discoideis tnbiilosis, limbo qiiinqiu'lobato ; Tubus flornm omnium tercs; Achenia conforniia, dorso convexa, apice eglandulosa aut bi- giandulosa, vcntrc tricostafa, vallcculis oleiferis; Pappus nul- 1ns ant membranaccus, corouiformis; Rcceptaculum conicum, intus denique cavnm. Dem Beispiele Visiani's folgend, habe ich endlich Cha- momilla und Matricaria getrennt, aber keinen Grund ein- gesehen, warum ich mich der einmal gebrauchten Namen nicht ferner bedienen , sondern für Matricaria den neuen, übrigens anch, aber in ganz anderer Bedeutung, benutzten Namen CAa- maemelum , für Chamomilla aber die Benennung Matricaria nehmen soll. C. H. Schnitz bedient sich für meine iliW^W- cori'a- Arten der Genus-Namen Triplcurospermum und Ga- strosti/lum; für Chamomilla und einige Cenocline- Arten ge- braucht er Matricaria. Zn Chatnomilla endlich hat er Chry- santhemum glahratum Thunb. gebracht. Ob aber mit der Zeit nicht Matricaria und Chamomilla {Chamaemelum und Matricaria Vis.) wiederum zu dem einen Genus Chamomilla vereinigt werden müssen, ist dahin zu stellen. Allerdings weichen die Achcnien unserer Kamille von denen der Chamo- 24r Bd. 3» Hen. 22 338 milla meridionalis C. Koch, die aber wiederum denen der M, praecox (P^rethrum) Bieb. ausserordentlich gleichen, durch die gänzliche Abwesenheit eines Tappus und der bei- den Oeldrüs'chen sehr ab, allein beide Arten cähneln ausser- dem in allen ihren Theilen einander so sehr, dass sie allge- mein verwechselt werden. Beide haben auch ein kegelförmi- ges, innen hohles Clinanthium, und können nicht zwei ver- schiedenen Genera zugetheilt werden, 73. Ch. officinalis C. Koch in Liun. XVII. p. 45. Ma- tricaria Chamomilla L. cod. No. 6453. In der grossen un- garischen Ebene; am Bosphor auf Kalk und Mergel, bis zu 500' Höhe. 74. Ch. meridionalis C. Koch iuLinn.XVII. p. 45. Ma- tricaria coronata Gay in Koch's syn. ed. 2. p. 416. — Ch, Courrantiana (Malricaria) DC. prodr. YI. p. 52. Bark. Webb. et Berth. bist. uat. d. il. Can. Phytogr. t. 89 oder Courrantia cJiamomilloidesC. R. Schultz in dems. Werk, aber im Texte, ist durchaus verschieden , und unterscheidet sich durch längere Blattabschuitte und durch eine ungleiche Haarkrone. Eher möchte Matricaria Kochiana C, H. Schultz üb. d. Tanac. p. 26. hierher gehören; eben so ist Matricaria Chamomilla ß. coronata Boiss. Voy. dans le midi de l'Esp. p. 316, ge- wiss nicht verschieden, wenn sie nicht vielleicht zw Ch. Courran- tiana {Matricaria) DC. gehört. Sehr häufig in Grusien und Schirwan auf Kalk und Mergel, bis zu 2000' Höhe. In der armenischen Provinz Eriwan auf basaltischem Boden, c. 2700' noch; auf der Halbinsel Apscheron auf Kalk, Molasse und Mergel, bis 500' Höhe. 75. Ch. unilateralis C, Koch; Annua, erccta, ramosa, glabriuscula, aut junior pilis singulis hie inde obsita; Folia hipinuata, pinnulis liuearibus, aeutis ; Calathia longius pedanculata, radiata; Authodii phjlla oMonga, margiae lato et albo - scarioso praedita; Reccptaciiliim OTatum , aciitam; Ache- Bia dorso ex apice biglandulosa, ceteriim flavesceiitia ; Costa intermedia ventralis permagHa, valleculis angiistis profimdis eiiieta; Pappus nnilatcralis , bilobus. Steht der Ch. meridio- nalis C. Koch nahe, unterscheidet sich aber dnrch den ein- seitigen Pappns. Ch. Coitrranfiana {Mairicaria) DC. be- sitst zwar diesen, aber die entwickelte Seite ist nicht zwei- lappig, sondern tief gezähneh. Anch bat diese Pflanze ver- längerte Blattficdern. Sonst ähnelt Ca. unilateralis der Matricaria praecox {Pi/rethrum) Bieb. In Trauskaukasien. IX. Gymnoeline Cass. dict. d. sc. nat. XX, p, 121. A, Leucactis, Flores marginales ligiilati, albi. 76. Cr. luacrophylla (Chrj/santhemum) W. et K. pl. rar. Hnng. I. p. 97. t. 94. Im Banate anf Kalk. Auf dem ponti- schen Gebirge auf Augitporphyr; im ossischeh und iinerischen Kaukasus auf Kalk, Thonschiefer und Porphyr, 2500^^6000' hoch. B, Chr^s actis. Flores marginales ligulati, aurei. 77. CJ. cbilioptaylla (Pyrethrnm) F. etM. in DC. prodr. VI. p. 59. Achillea paucißora Willd. herb. No. 16344. Als Ptarmica armena foliis Tanaceti incanis , semißosculo- sis \pallide luteis seu sulpliureis im Gundelsh. Herbar. Auf der Westseite des Alagäs auf Trachyt, c, 6000' hoch; von Wilhelms aus Grusien erhalten. 78. CJ. uiyriophylla {Pyretkrum) C, A. Mey. Verz. kank. Pfl. p. 74. Als Ptarmica arvtenu incana , foliis pinnatis, setnijlosculosis vix conspicuis im Gundelsh. Herbar. 22 * 340 Von Willielms aus Grusien und von K, Schmidt aus Talysch erhalten. 79. €r. »rgyrophyUa C. Koch ; Longe repens , candicnlis pluricaulibiis, cana; Caulcs 5 — 10 poll. alti, simplicissimi ; Folia ambitu oblonga, bipinnata, snpremis exceptis, petiolata; Pinnae lineari-oblongae; Pinniilae parvulae, siiLintegrae , aut dentibus 1 — 3 obtusis praeditae ; Rhachis dentifera ; Corym- bus deusiis, simplex aut compositus; Fedicelli calathiis ob- longo -ovatis diiplo longiores; Anthodinm tomentosum , imbri- catum; Ligulae 5 — 8 ilavae, miiiimae trideutatae , flores discoideos sub-30 vix superantes. Steht der G» myriophylla (Pj/rethrum) C. A. Mey. sehr nahe , ist aber wenigstens, nnd zwar in allen Theilen, um die Hälfte Ideiner; auch sind die Blüthenkörbchen länger als breit, und schliesscn bei Weitem nicht so viel Blüthen ein , als genannte Pflanze. Im Gaue Artanudsh auf Kalk , c. 2500' hoch. 80. «. achilleaefolia {Pj/retJirntfi) Bieb. II. p. 327. Im Bauate auf Kalk. 81. ©. arinenum (Pj/rethrum) C. Koch in Linn. XVII. p. 46. Im armenischen Gaue Daratschitschak aufTrachyt, c, ÖOOO' hoch. . C. Anactis, Flores marginales , ut discoidei , tnbulosi , lirabo quinque- lobo , completi. 82. G. SzovitisH C. Koch, Achillea myriophylla Willd. enum. pl. hört, berol. p, 916. TanacetuJH\millefoliatum DC. prodr. VI. p. 128. Im Tschabantzthale auf Porphyr, c. 5500' hoch. X. Hemipap pus, Galathia obovata, pauciflora, homogama ; Authodium imbricatum; Clinauthium nudumj Flores 10 — 20, omnes 341 tnbulosi, tnbo tereti , lirabo qniuqnefido ; Achenia qninque- costata, asperula, pappo dimidiato, sed paeiie acheniornm longitudine, corouata; ADthcraruin appeudices ovato - oblougae. Unterscheidet sich von Tanacetum durch die gleichen Blü- then, von Gymnocline C. Anactis durch die grosse, nur auf einer Seite besonders entwickelte Haarkrone. 83. H. canus C. Koch; Pluriceps, canus; Caulis saepe solitarius, angulato- striatus, simplex, 6 — 12 poll. altus; Folia radicalia rosacea, ut caulis inferiora, ambitu ovata, bre- viter petiolata, bipiunatifida, pinnulis oblongis, acutis, 3 — 4 lin. longisj rhachi integra, caulina superiora sessilia, supre- ma pinnatifida; luternodia foliis paenc dnplo aut vix lougiora; Anthodii phjUa iuteriora apice appendice perbrevi Jacera prae- dita; Coryrabus deusus, 20 — 30cephaluSj simpliciusculus. Im Wachsthum und in der Form der Blätter hat diese Art unge- mein viel Aehnlichkeit mit Artemisia aJpina L. und spien- dens Willd. Im Tschorukthale auf Porphyr, c. 4000 — 6000' hoch. 84. H. isabellinus C. Koch; Pluricaulis, isabellino-seri- ceus; Caulis simplicissimus, teres, pedalis ',et ultra; Folia parva, ambitu rotundata, pinnata, breviter petiolata; Pinnae 7 — 9 cuneatae, apice trilobae aut pinnatifidae, ceterum in- tegrae, lobulis oblongis, acutis; luternodia foliis parvis triplo et ultra lougiora; Corymbus compositus, densus, snb-50- cephalus ; Calathia ovato - oblonga, pauciflora; Anthodii phylla iuteriora oblonga, apice appendice mida instructa, Ist grösser als die vorhergehende Art, und besitzt eine Isa- bellen-Farbe. Im Gaue Pertakrek auf Porphyr, c. 4000 — - 6000' hoch. XI. Tanacetum Koch syu. ed. 2. p. 407. ncc AI. 85. T. vulgare L. cod. No. 6121. 342 ß, Finmilis angnstioribns. Im kaukasischen Hochge- birge, am Kasbek, auf Trachyt, c. 6000' hoch. Im Gaue Chjiijs a«f Basalt und Trachyt, c. 5400' hoch. Dritte Gruppe. Artemtjsieae C. H. Schultz üb. d. Tanac. p. 10. XI. Artemisia L. cod. No. MXXX. A. Dracunculus Bess. in Bull, de la soc, d. nat. de Mose. VII, P. i. 86. A. scoparia W. et K. pl. Hung. rar. I. p. 65. t. 66. In den Gauen Olli und Pennek auf Kalk und Mergel. Ans Grusien von Wilhelms nnd K. Schmidt [erhalten. Im Lande der don'schen Kosaken. 87. A. inodora Bieb, fl. taur. canc. II. p. 295. Meine Exemplare besitzen im Durchschnitt 4 Pistill- und 5 vollstän- dige Blüthen, Bieber stein hingegen giebt die doppelte An- zahl an. Aehulichkeit mit A. campestris L., nnd zwar hauptsächlich mit der Abart, welche ein durch Haare graues Ansehen und grössere Blüthenkörbchen besitzt, von Hayue in seinen Arzneigewächsen (II. t. 9.) abgebildet ist, und von Fries in seinen Novitäten als Abart unter dem Namen „sericea" be- zeichnet wird, ist viel vorhanden, allein A. inodora Bieb. besitzt noch grössere, mehr längliche (nicht rundliche) und vollkom- men geruchlose Blüthenkörbchen, die durch die Blätter, in deren Winkeln sie stehen, weit überragt werden. In Grusien auf Kalk und Mergel, 800—2500' hoch. 88. A. camiiestris L. cod. No. 6130. /y. Sericea Fries nov. ed. 2. p. 266. In Grusien, na- mentlich bei Tiflis sehr häutig, und wohl in der Regel mit u4. inodora Bieb. verwechselt, auf Molasse, Kalk und Mer- gel, 1000 — 2000' hoch. 343 89. A. commutata Bess. in Bull, de la soc. d. iiat. de Mose. VII. p. 70. Mein Exemplar, was aus Saamen, den ich im Orieute , wahrscheinlich im Tschorukthale , sammelte, im Berliner botanischen Garten gezogen wurde, unterscheidet sich schon durch den Habitus von A. catnpestris L,, und ausserdem durch grössere Wurzelblätter und Blüthenkörbchen, welche letztere eine eiförmige Gestalt haben und 2'" lang sind. Ausserdem besitzen sie 16 Pistill- und 8 vollständige Blüthen, und zeichnen sich durch einen genau dachziegelför- migen Hüllkelch aus, dessen Blättchen sämmtlich spitz erschei- nen und nach innen zu länger und schmäler werden. Schon der grösseren Blüthenkörbchen halber steht sie der A. deser- torum Spr. näher. B. Seriphidium Bess.inBull.de la soc. d.nat. de Mose, VII. p. 5. 90. A. maritima Bess. in Bull, de la soc. d. nat. de Mose. Vn. p. 30. a. Genutna L. cod. No. 6133. Fl. dan. t. 1655. In Grusien allgemein auf Molasse, Kalk und Mergel, 800 — 2500' hoch. ß. Nutans Willd. sp. pl. III. p. 183 f. A. Santonicum L. cod. No. 6129. In Grusien und Schirwan auf Kalk, Mer- gel und Diluvialboden, bis 1200' Höhe. ;'. Salina VS^illd. sp, pl. III. p. 1834. A. monogyna W. et K. stimmt im ganzen Ansehen mit dieser Abart über- eiu, besitzt aber gestielte Blüthenkörbchen. Aus Grusien von K. Schmidt erhalten,« im Gaue Chynys in der Nähe des rothen Salzwerkes (Kermysy Tusla) gesammelt. ö. Gallica Willd. sp. III. p. 1824. Besitzt grössere und gestielte Blüthenkörbchen, weshalb diese Abart sich nicht von A* monogj/na W. et K, unterscheiden möchte. Als 344 ^bsinthitim SeripJiiutn jcanthonicnm iind als Seriphium gaUtcum im Gunilelsh. Herbar. s. Lercheana Stechin. Artem. No. 18. Led. icou. pl. fl. ross. t. 488. ^. fragrans Willd. sp. pl. IH. p. 1835. möchte sich ebenfalls nicht unterscheiden. Ebenfalls in Gru- sien, aber seltner. 4. Compacta DC. prodr. VI. p. 102. Sehr gemein auf dürrem Boden in dem Lande der don'scheu Kosaken und in Ciskaukasieu, eben so in Karthli auf Kalk und Mergel, 1500 bis 2500' hoch. Im Königlichen Herbar zu Berlin befindet sich ein Besser*sches Exemplar der ^. Boschniaka DC, was sich gar nicht nuterscheidet. 7j. Taurica Willd. sp. pl. Ill-lp. 1837. Sehr gemein in der Krim und auf der Halbinsel Taman auf tertiärem Kalk und Mergel, bis 600' Höhe. Aus Grusien von Wilhelms erhalten, 5-, Santonicum Fall. Reis.-I. p. 219. Artemisia fru- ticosa, incana, ramosissima, corymbis sessilibus, spicatis, subrotundis, foliis superioribns linearibus, brevissirae obtu- siusculis Gm. fl. sib. II. p. 115. t. 51. u4. monogijna AV. et K., welche Ledebour mit der Pallas'schen Pflanze ver- einigt, hat gestielte und nicht so gedrängte Blüthenkörbchen. Diese Abart hat von allen, welche ich auf meinen Reisen be- obachtet und sonst zu untersuchen Gelegenheit hatte, den stärksten Geruch, der aber Mcit angenehmer erscheint, als ihn unser gewöhnlicher Wurmsaamen des Orientes besitzt. In der Krim und in Ciskaukasieu auf Diluvial- und tertiärem Boden. I. Persica Led. fl. ross. U. p. 574. Aus Grusien von Wilhelms und K. Schmidt erhalten. Im Gaue Sber auf Porphyr und Kalk , c. 4000' hoch ; im Gaue Peunek auf Kalk I 345 und biiutem Mergel, c. 4500' hoch. Auf der Halbinsel Ap- scheron auf Kalk und Mergel, bis 500' Höhe, und sonst am kaspischen Meere im Ssamur- Delta. . 91. A. arragonensis Lani. dict. H. p. 269. ß. Valenlina DC. prodr. Yl. p. 100. Als Sert'phtum htspanicum ßore oblongo im Gundelsh. Herbar. Es mag wohl zweifelhaft sein, dass diese Pflanze im Oriente von Gun- delsheimer gesammelt ist. 92. A. spicigera C. Koch; Rhizoma crassum, lignosum, multicaule; Gaules simplicissimi, cauo-tomeiitosi, denique gla- briusculi; Folia bi-, suprema simpliciter piunatitida, pinnulis abbreviatis, oblongo -linearibus; Spiculae abbreviatae, saepe glomerulum referentes, spicam compositam sed augustam for- mantes ; Calathia oblongo -cyliudrica, sessilia, solitaria, 4 — 5-flora. Scheint einerseits der u4. Oliveriana Gay, andern- theils der A. inculta DC. nahe zu stehen, und besitzt von der ersteren die doppelt- und selbst bisweilen 3 - fathfieder- spaltigeu Blätter, von der zweiten den Habitus. Im Gaue Kaghysman auf Trachyt, c. 4500' hoch. C. Ahrotanum Bess. in Nouv. Mem. de la soc. d, nat, de Mose. HI. p. 3. §. 1. Polj/carpaea DC. prodr. VI. p. 105. 93. A. Stechmanniana Bess. in Nouv. Mem. de la soc. d. nat. de Mose. III. p, 35. A. chamaemelifolia ß. arme- niaca Hohenack. enum. pl. Tal. p. 57. Led. fl. ross. II. p. 580. Im obersten Kurgebiete, in den Gauen Kjöla und Ar- tahan auf Trachyt und Lavaboden, 5000 — 6000' hoch. Von K. Schmidt aus Karagbagh erhalten. 94. A. chamaemelifolia Yill. prosp. (1782.) p. 32. bist, d. plant, de Dauph. HI. p. 250. t. 35. 346 « ß. Iberica DC. prodr. VI. p. 85. Im kaukasischen Hochgebirge am Kasbek aufTrachyt und Thouschiefer, 5600 bis 7000' hoch. Als ^ftrotanum armenuntj chamaemeli- folio im G u n d e 1 s h, Herbar. 95. A. armeniaca Lam. dict. I. p. 263. Als ^hsinthium armenum tenuifolium incanum^ Lavandulae odore deor- sum spectante amarum im Gundelsh. Herbar. Im Gaue Chjnys auf tertiärem Boden und auf Trachyt, c. 5000' hoch. 96. A. austriaca Jacq. in Murr. syst. Veg, p. 744. Jacq. fl. austr. I. t. 100. ß. Repens Fall, in Willd. sp. pl. III. p. 1840. Im Lande der don'schen Kosaken und in Ciskaukasien sehr häufig. ß. Orientalis Willd. sp. pl. III. p. 1436. Von Wil- helms und K. Schmidt aus Grusien erhalteu. Häufig in den Gauen Sber, Olti und Narriman auf Porphyr und Tra- chyt, 5000—7000' hoch. 97. A. pontica L, cod. No. 6136. Auf den südöstlichen Ausläufern des Kaukasus auf Kalk und Mergel, 1000 — 2000' hoch.' 90. A. vulgaris L. cod. No. 6140. ß, Leucophylla Turcz. in Led. fl. alt. 11. p. 586. Aus der Umgegend von Brnssa durch Dr. Thirke erhalteu. Im Paschalik Musch auf Kalk und Glimmerschiefer, c. 4000 — 4500' hoch. •y, Latifolia Bess. in Led. fl. alt. IV. p. 83. In Cis- kaukasien sehr häufig auf den dortigen Steppen, bis 1500' Höhe. 99. A. fasciculata Bieb. fl. taur. cauc. II. p. 293. «. Armeniaca Bess. in Nouv. Mem. de la soc. d. nat. de Mose. p. 62. Als Absinthium armenum incannm te- nuifolium, ßoribus luteis in capitulum ,congestis et sursum 347 speclatitibus im G u n d e 1 s h. [Herbar. Aus Grusien von Wilhelms und K. Schmidt erhalten. Sehr hcäiifig bei Tiflis auf Kalk, Mergel und Molasse, 1000 — 2000' hoch. Im. Gaue Liwaueh auf Melaphyr, c. 2000' hoch. ß. Iberica Bess. in Nouv. Mera. de la soc. d. nat. de Mose, p. 62. Bei Tiflis eben so häufig als die vorige Abart. §. 2. Monocarpaea DC. prodr. Vf. p. 119. 100. Jl. Toiirnefortiana Rchb. icou. pl. exot. I. p. 60. t. 5. Aus der Umgegend von Eriwan durch K. Schmidt er- halten. Sehr häufig bei Erserum auf Trachyt, c. 6000' hoch. Als Artemisia artnena , Tanaccti folio , inodora im Gun- dßlsh. Herbar. 101. A. annua L. cod. No. 6137. Von "Wilhelms aus Grusien erhalten. Sehr häufig im gebirgigen Imerien und in Radscha auf Kalk und Porphyr, 1500 — 4500' hoch. D. Absinthium DC. fl. franc. IV. p. 189. 102. A. splendßns Willd. sp. pl. III. p. 1822. Im kau- kasischen Hochgebirge auf Trachyt und Thonschiefer, 5000 bis 7500' hoch. Von Wilhelms eben daher erhalten, 103. A. lanata DC. prodr. VI. p. 123. A. alpina Fall, in Willd. sp. pl. III. p. 1824. Von Wilhelms und K. Schmidt aus dem kaukasischen Gebirge erhalten. 104. A. monticola C.Koch; Caespitosa, pluricaulis, ar- genteo-sericeaj Caules vix palmares, erecti aut adscenden- tes, ramosi, ramis erectis, brevibus; Folia infera petiolata, distincte bis tripartita, pinnulis integris aut supremae piuuae lateralibus bifidis, angustissime liueari-oblongis; caulina piu- uata, sessilia; Calalhia brevius pedicellata, ceruua, glo- bosa, folio simplici aequilongo fulcrata; Flores pislilligeri subsex, completi , apice deuse villosi. Steht allerdings der 348 A, lanata DC. sehr iiahe^ besitzt aber fast um die Hälfte kleinere Blüthenkörbchen , einen ästigen Stengel und Blätter, deren seitliche Fiedern nur bisweilen 3-, aber nie, wie bei genannter Pflanze, 5-theilig sind. Auf dem östlichen Kau- kasus auf Kalk und Mergel, c. 3000— 4000' hoch. 105. A. Albsinthiuin L. cod. No. 6137. In dem Laude der don'schen Kosaken und in Ciskaukasieu auf tertiärem und Diliivialboden ; im Gaue Daratschitschak auf Trachyt, c. 5000' hoch; im Gaue Artahan ebenfalls auf Trachjt, c. 5000' hoch; im Tschabantzthale auf Porphyr, c. 5500' hoch, ß. Monticola ; pinuis elongatis. Im kaukasischen Hochgebirge. y. Gundelsheimeri ; A. insipidiim C. A. Mej. im Berl, Herbar. Als AbsintJiium arntenunii vulgari similcy sed longe minus amarum im G u n d e 1 s h. Herbar. Vierte Tribus. C^naplialieae Less. sjn. Comp. p. 269. DC. prodr. Y. p. 149. Erste Gruppe. Helichryseae Fenzl in Flora 1839. II. p. 705. XII. Helichry siitn Grtn. de frnct. et sem. II. p. 404. A. Stoechadina DC. prodr. VI. p. 181." 106. H. pluriceps C. Koch; Basi frnticosum, pluriceps, capitibus pluricaulibus, albo-tomeutosum; Gaules basi pauci- ramosi aut siraplices; Folia inferiora oblonge -spathulata, ses- silia, margiue plerumque undulata, superiora patula, linear! - oblouga aut lauceolata, margiue (sicco statu) revoluta; Co- rymbus siniplex aut pcdunculi raro uuo altcrove ramo prae- diti, couvexus, 6 — 12-cephalus; Anthodium 6-seriale, au- rcum, phyllis inferis parvis, ovatis, ceteris oblongis, appen- dice concava , omnibus distincte imbricatis ; Flores omnes 349 completi. Unterscheidet sich von H. Stoechas {Gnaphaliuni) L. und H. rupestre (Gnaphaliuni) Raf. durch eine arm-> köpfige Blüthentranbe , die sie hingegen mit H. micropTiyl- lum {Gnaphaliuni) Willd. gemein hat. Diese ist aber, wie H. italicum {Gnaphalium) Roth, aufrecht und sehr ästig. Zu der zuletzt genannten Art und nicht zu Gnaphalium Stoe~ chas L. möchte ich die Sib thorp'sche Pflanze dieses Na- mens (fl. gr. t. ,857.) ziehen. Im Gaue Pertakrek auf Por- phyr, c. 6000' hoch. 107. H. tschabanicaiu €. Koch. Basi frnticosum, saepe rhizomate obliquo, multicaule; Caules teuues, simplices, la- nugiuosi, denique glabrati, 8 — 10 poJl. alti; Folia inferiora oblongo-spathulata, in petiolum atteuuata, margine planiuscu- la, lauuginosa, superiora liueari-oblonga, acuta, sessilia, pa- tula, margine (sicco statu) revoluta; Corymbus confertus, oligo-, aut compositus , pleiocephalus, cymaeformis; Calathia juniora oblongo-cyliudrica, denique ovato-oblonga; Antho- dium inferne lanatum, phyllis inferioribus et mediis oblongis acutis, ceteris lineari- oblongis, acutiusculis; Flores omues completi, pappo sordide flavescente. Eine ausgezeichnet schö- ne Art, die sich durch die spitzen Hüllkelchblättchen von der ganzen Stoechas - Gruppe wesentlich unterscheidet, sonst aber allerdings grosse Aehulichkeit mit den dahin gehörigen Arten besitzt. Sehr häufig im Tschabantzthale zwischen Porphyr - GeröUe, 5500 — 6000' hoch. 108. H. luicropbylluin (Gnaphalium) Willd. sp. pl. III. p, 1863. Als Elichrysum creticum foliis hrevioribus et crispis y capitulis minoribus im Gundelsh. Herbar. 109. H. polypbyllam Led. fl. ross. II. p. 605. Unter- scheidet sich Yon H. armenium (Gnaphalium) F. et M. nur durch kleinere Bliithenkörbchen. H. graveoUna (Gnaphalium) 350 Bieb. ist ebenfalls im Ansehen sehr ähnlich , besitzt aber kei- ne Drüs'chen. Von Wilhelms aus Grusien erhalten. 110. H. arineniain {Gnaphalium) Szov. Msc. DeCan- dolle muss eine andere Pflanze unter diesem Namen er- iialten haben, da die seinige pube floccoso-lanuginosd in- structum ist, während die ächten Szovi ts'sihen Exemplare, Ton denen ich eins durch C A. Meyer in Petersburg erhal- ten, wie bei //. poltjpTiyllum Led., mit Drüsen bedeckt sind. Auch besitzen die Doldentrauben im Durchschnitte 12 — 15 Blüthenkörbchen. Dass H. armenium Led. fl, ross. iL p. 605. hierher gehört , möchte ich ebenfalls bezweifeln, da der berühmte Verfasse*" der russischen Flora fast eine gleiche Diagnose wie DeCaiidolle giebt* Wahrscheinlicher wnrde es mir nach der Beschreibung, dass H. Kotschtfi Boiss. nicht Terschieden ist. Basi suffrnticosum, pluricaule; Gaules stricte erecli, sim- plicissimi, pedem alti et ultra, praesertim snp«rne pilis parris borizontaliter patentibus, glanduliferis dense restiti^ rnfo- Tirides; Folia lineari-oblonga, obtusa, pollicem longa, mar- gine revoluta, subtus saepe pilis paryis glanduliferis, celerum pube albo-lanngiuosä nequaquam densA veslita; Corymbns densiuscnlus, convexus , pedunculis inferis 3 — 5*, cetcris 1- cephalis, his vix longioribus; Anthodii ovati phylla sexseria- lia, oblonga, infera ovata, intima late linearia, anreaj Flores omnes completi. Aus der Provinz Eriwan von K. Schmidt erhalten, in Aserbeidshan zuerst von Szovits gefunden. 111. H. gi'rtveoleiis (Gnaphah'um) Bleb. 11. tanr. cauc. II. p. 299. ncc C. H. Schultz in Limi. XIX. p. 35. Mein von Rogner iu der Krim erhaltenes Exemplar stimmt genau mit einem andern > was sich , yon Bieberstein gesammelt, im KönigL Herbar zu Berlin befindet, überein. 351 112. H. plicatam (Gnaphalium) F. et !M. iu Hohenack. euum. pl. Tal. p. 67. Steht dem H. armenium (Gnaph.) Szov. am Nächsten, und hat, wie dieses, den Stengel mit Drüs'chen bedeckt. Der Hüllkelch unterscheidet aber hinläng- lich. Sehr häufig im Tschabautzthale auf Porphyr, c. ööOO' hoch; im Gaue Daratschitschak auf trachytischem Boden, c. 5000' hoch. Von Wilhelms aus Gnisien erhalten. 113. H. cominixtuin C. Kocli ; Lanuginosnm; Caudex sub- terraneus repens, horizoutalis; Canles simplicissimi, pycnophylli; Folia iuferiora oblongo -spathulata , reliqna lanceolata, patula, sessilia, omuia margiue plana; Corymbus compositus, poly- cephalus, confertus; Calathia aeqnilonga ac lata, 2^/3 — 3 lin. in diametro; Anthodii phylla oblouga, iufima duplo mino- ra, intiraa augnstiora; Flores marginales pistilligeri, parvi, ceteri completi. Unterscheidet sich von H. lavandulaefolium {Gnaphalium) Willd. , dem es sehr nahe steht, durch die randständigen Pistillblüthen. Im Gaue Artanudsh auf Kalk und Porphyr, 2500 — 4000' hoch. 114* H. lavandalaefoUuin {Gnaphalium} Willd. sp. pl. III. p. 1868. Als Elichfj/sum armenum glutinosum Lavan- lae folio im Gundelsh, Herbar. Helichrtjsum lanalum DC. prodr. VII. p. 298. Helichri/sum anatolicumBoiss. diagn, pl. Orient. IV. p. 11. Helichrj/sum arenarium ß. anatoli- cum Gris. spie. fl. Rum. et Bith. II. p. 197. Gnaphalium arenarium Sibth. et Sm. fl. gr. t. 859. Gnaphalium arme- nium et graveolens C. H. Schultz in Linn. XIX. p.35. Cau- dex subtcrraneus saepe horizontalis, pluriceps, aut abbrevia- tus, saepe pluricaulis; Caulis simplicissimus, albo- aut gri- seo-lanatus, basi pycnophyllus, saepe adscendens, 1 — 1 1/2 ped. altus; Folia inferiora spathulato-oblonga^ in petiolum attenuata, cetera sessilia, ipsaque leviter decurrentia , omnia integerrima, plana, saepe pollicem et nltra longa, albo- aut 352 griseo-lanata; Corymbiis eompositus, deusiis, saepe coni- paetiis et capituliim congestiim referens; Calathia rotundato- ovata; Anthodii stramiiiei aiit flavi Phylla late obloiiga, inter- dum magis miuusve plicata, superiora inferioribns plane tecta; Flores omues completi. Steht dem.H.pUcatum(Gnaph.) F. et M. oft sehr nahe, hat aber kleinere Blüthenkörbcheu. a. Congestum) Calathia capituliim densnm referentia. Vielleicht möchte ü, compactum Boiss. diagn. pl. Orient. IV. p. 12. hierher gehören. Von Dr. Thirkc in der Nähe von Brussa, wahrscheinlich auf dem bithynischen Olymp gesam- melt. Im Tschabantzthale anf Porphyr, c. 5500' hoch. ß. Majus; Saepe 1 ya"?^^'''!®» Folia radicalia iion raro bipollicaria. Im Gane Daratschitschak auf trachytischem Boden, c. 5000' hoch. )'. Rubicunduni ; Antennaria ruhicunda C. Koch in Linn. XVII. p. 49. Calathia compacta, juniora rubicnnda. In der Provinz Eriwan auf trachytisch- basaltischem Boden. 115. H. arenarium (Gnaphaltum) L. cod. No. 6118. Im Lande der dou'schen Kosaken; in Kacheth anf Kalk, c. 2500' hoch. ß. Vndulatum. Obwohl L e d e b o u r bei seiner Pflanze dieses Namens die Bliithenkörbchen grösser als bei Helichry- sum arenarium (GnapJialium) L. sein und die Doldentraube aus 6 — 15 bestehen lässt, die erstem hier aber eine gleiche Grösse haben und zu 15 — 25 dicht beisammen stehen, so möchte ich doch IL undulatum Led. nur für eine Abart hal- ten. Wellenförmige Blätter kommen übrigens auch bei an- deren Arten, namentlich bei H. lavandulaefolium {GnapJia- lium) W^illd. und H. graveolens {Gnaphalium) Bieb. vor. Von Wilhelms aus Grusien erhalten. y. Plinlhocaiijx C. Kocli. msc. Pluricaule, ramosum, lanugiuosum, ramis ereclo-patulis, teiiuibus, elongatisj Rhizoma 853 ciAssiim, rndicc (Icäcciiiloiitc; Folia liiioari-Hputhiilata, apico liriiiinco, tiviüo {^Inlicrrimo inalriiclA; Coryiubus «oinpositiis, coutcrtiiisculiis, laiialo -cniK'sctMts ; Calatliia 2, vix 3 liii. magna; P)i}lia oiniiia lato lineaii-oliloiiga, cliaiu iiil(>riia in- IVrne lanuf^iiiosa, suporm^ apponl M. iud. III. si;m. liorl. Tclropol. p. 30. Vou K. Schmidt aua TalyBcli crhalteu. XVIII. Carpeatum L. cod. MXXXIII. A. ConyzaidcH I)C. prodr. VI. p. 281. 128. C. cernuuiii L. cod. No. 6207. Auf der Nordscite dcH pouli.s(IiN(liw<>tiiniloin 1)(mI(mi; niiH iIit Ki-iiii von iV of^iMT iiiiil aiiH il«>r lllll^(•llllll^: von UriiNNU von Ui*. Tili rl( it n-luillün. 1(H. H. i-riirliolliiM L. roil. No. (i'^<)(). In 'rnuiHlumKii- Hicii in (In ln nm Tillin JinlKalK, IViolaHHO nnd iVln^cj, I.OOO .'iOOO' lioili. lOV. H. .liico|»aca I.. roil. ^o. (i'^()4. Von K. SrInniiU anH (iiiiHien ciliallfn. /y. Liniu'^inoHUH; INmI/iMh , iir/iciinoifhM»- lanu^inonnHi Kolin l)i|iinnaliliila, piiinnlin lurvilinH nno allerovc (I<>nle magno |ii'iieilil.iH; raiiicnliir iwimi |)Jtlnli. Virll<'i«^lit von S, gninUt- ilnnta/uH liCil. nirlil voiHcliieden. Aelintll dtr niclir (ünf^v- HcliniüeniMi AIku'I. dcN .S. /ijralijol/un llrlili., wio Nie doi* An- lot- di(!HeH INanienn in d<;r Kammlnnf^ gi'lrorKni'lcr i'llan/i'n DdniHi'lihindH anHgegeltcn lial , nnd die aneli yielleirlil iiierliei- fjelioren motlile, nnfj;emein. Uy.i. H. iMiiiallciiM llndH. II. anfiel, p. 3üü. Von Wil- iHilmN in (jji'HNien geHuniinelt. 104. H. Ol hon II IM" lliel». 11. (nnr. ranr. II. \\.'M)H. n. (InuttiinuH. Ann (iiiiHien von W i I lie I m h ei hallen; im iUx.m'i ArlfunidHli anl' roi|ili)'i-, e. /jOOO' liocli. * //. HnriJhruH ('. Kocli in Linn. XVII. Im oHnlNrlion KaniiaNUM anl' 'riionMeliieiei- nnd KalK , 4000 - OOUO' lioeli. Ohatrjaca. Wiedeinm vereinig« ieli liier alle Suni'tHOtiflii ^ welclio nnr eine VtigeUilionndaner Imhen, alHo /n d«n Nogenunnloii 367 jiilirigcn l'ilanzcii gorcclincl werden, und njcJi diircli liodrr- N|ialti;te od(>r oiiiiarli und d()|t|H>ll golicdttito iliätltu' auHzcioIi- ncn. Zwei oder ;i,in" drei (inippcn (Scnccio ('ass. olino Zun- f^rnliliilliclieii , ühinjaca CaHs. niil ziiiiirkj^fiolllcii , nndO/n/<.'- jttcoiilrac l)('. mit. llaclK^n Ziin^i- liicrliiT ^cJiorigon , licsond* rs L i n nn'Hclien , Naniou iial (i i-iseharli in HciniMn voi/.iiglirliuu Spicilcginiu licicils niaii- rlio Innngcn Koch 's und andoicr FloriMlanes Slier jinf INirphyr, o. .').'j()()' horh. (■I. liapish'oidcH !)('. prodr. VI. p. S4(3 nee Led. Min ICxeniplar, was Slev(>n vom HÜdliehen Al)lian;;e des «istliehen KanKasiis als .S'. .si/mi/nlus dem Köni^l. Ilerhar /n Kerlin mil;i,e(heill hat, Hlimml. mil meinen l'llan/en, die ieli znm Thcil von Wilhelms nnd K. S e h ni i d l erhallen, vollkom- men iiherein. Von liieherstein halte ieli leider Keinen S, HquitliduH gCHclien; dii ei' alx'r spätei- noeh die Alihildnng in der l<]n'2,lish hotaii)' l. ()()(). da/n eitirl, nnd die ächle J'lhui/.e dieses Mamens in der That in TransKanKasien wäehsl, so mitehte ich vermnlhen, dass^S'. ,vr///«//] a r s e h a 1 1 Hie- lierNtein niehl von der Ii i n n e'sehen l'lian/.e dieses (Namens VCrHchieden sei. H i(> he r s t e i n sagt aneh Knr/. unter dem Ciliit ans der hlnglish holany (III. p. /iTO.) : „('/ilyeis M<|ua- nuif viginti iuigiistae , earinatae^', ohne des Calyeulns /u f^e- dvnken. licdnhour's S. vaptHtronlfH miiehte von S. ru- pvatris (ilriHeh. nicht verHehiuden sein. In (i'rnsien /ml" 368 dürrem Kalk- und Mergelboden, 800 — 1500' hoch. Dieselbe Abart ist übrigens au der Meciesküste bei Nizza und sonst im südlichen Frankreich von Riedel aufgefunden worden. y. Elatus] Glaberrimus; Caulis elevato-striatns, ramo- sissimns, ramis et ramnlis patiilis, saepe bipedalis et ultra, paucifoliiis ; Folia infera in petioliim attenuata, snprema au- ricula raagn.a, inoisa amplertentia; Anthodium glaberrimum, basi phyllis paucis praeditum; Calathia saepe majora. Viel- leicht sclbststcändige Art. In der Schirwan'schen Ebene auf Diliivialboden und in dem frühern Chanate Kuba im südlichen Daghestau ebenfalls auf Diluvial-, aber auch auf tertiärem Boden. 166. Sf. chrysantheinifolius Foir. dict. YII. p. 96. Ja- cobaea chrysanthemi facie Bocc. icon. et descript. pl. rar. p. 67. t. 36. English bot. t. 600(?). Im Banate auf dem Do- moglett, auf Kalk; im untern Kaukasus auf Trachjt, c. 1500 bis 2000' hoch. In dem Rion- Delta auf angeschwemmtem Boden. 167. S. rupestris Gris. spie. fl. Rum, et Bith. II. p. 223. Was Waldstein und Kitailicl unter diesem Namen ver- standen haben , lässt sich schwerlich bestimmen. Die Abbil- dung in den Iconcs pl. Hung. rar. II. p. 136. t. 128. stellt bestimmt eine pcrennirende Pflanze vor, die aber allerdings sonst mit der Gris cbach'schcn Beschreibung und mit mei- nen Pflanzen bis auf den Umstand übereinstimmt, dass die Blätter weniger eingeschnitten, fast nur tief gezähnt darge- stellt sind. Die Abbildung passt aber gar nicht zu Kitai- berschcn Originalpfl.anzeu, welche sich im Willdenow'schen Herbar unter der Nummer 15769 bciindeu. Schon der Staud- ort „auf Saud in Ebenen" passt nicht zu einer Felsenpflauze, wenn Kitaibel auch meint, dass sie aus dem Gebirge durch 369 Flüsse heruiiteigeführt sein möchte. Meiner Meiiuing nach ist die Kitaibel'sche Pflanze von S. chr^santhcmifolius Poir. nicht verschiedeji. Dnrch Kitaibei verführt, hielt anch ich früher die Pflanze vom Rion- Delta (Linn. XVII. p. 47.) ebenfalls für S. rupestris Yi\ et K. Durch DeCau- doUe verleitet (Prodr.VU p. 350.), vereinigt Koch in seiner Synopsis (p. 426.) S. rupcslris W. et K. mit S. nebroden- sis L. cod. No. 6283. Dass dieses aber eine ganz andere Pflanze, nnd mit S. lividns DC. zu vereinigen ist, hat be- reits Grisebach vortrefflich nachgewiesen. Was Lede- bour in seiner Flora rossica II. p. 635. nnter S, rupestrts versteht, weiss ich nicht. Die Ei ch wald'sche, an der Mün- dung der Wolga gesammelte, Pflanze kenne ich nicht; mein im Rion-Delta gefundener S, rupestri's, ist, wie schon ge- sagt, S. chrj/santhemi/'oItusYo'n.y zu dem ich anch.S. mon- tanus Willd., wenigstens das nnter diesem Namen im Will- denow'schen Herbar befindliche Exemplar (No. 15768.), rech- nen möchte, in so fern es nicht zu S. vernalis W. et K. gehört. u. Bast ramosus, hirlnlus; im GebirgsgauChewi anf Thonschiefer und Trachyt, 5500 — 6500' hoch. ß, Plnricaulis y glabriusculus S. crassifolius ^'ibih. et Sm. fl. gr. t. 868. möchte hierher gehören. Die Willde- now'sche Pflanze dieses Namens ist nach einem Exemplare in seinem Herbar (No. 15758.) verschieden, und stimmt mit ägyptischen Pflanzen überoin, welche aus der Forska l'schen Sammlung sich ijn König!. Herbar zu Berlin befinden. In dem nördlichen Daghestan bei Temirchanschura von Dr. S t r u v e gesammelt. In der russischen Provinz Eriwan auf basalti- schem und trachytischem Boden. 168. 8. sqaalidus L. cod. No. 6289. Bocc. icon et descr. pl. rar. t. 41. t. 1. In der Araxes-Ebene der russisch - 24r Bil. 3s Heft. 24 3T0 armenischen Provinz Eriwan auf basaltischem Boden, 2500 bis 3000' hoch. 169. JSf tschalianicus C. Koch ; Caulis ramosissimus, ra- mis patnlis aut patentibns , pubernlus aut glabriusculus, ele- vato-striatiis; Folia pinnatifida, laciniis distantibns, angulato- dentatis, oblongis aut lauceolatis, rhachi subintegra, auriculä magna, inciso-dentata amplectentla, pilis brevissimis canescen- tiaj Peduncnli duplo triplove calathidiis longiores; Anthodium canescens phyllis lineari-oblongis, carinatis, calyculo destitutum aut phyllo uno alteiove apice pcdunculorum instructum; Ligu- lae 6 — 9 revolutae; Achenia columnaria, costata, pilis ac- cumbeutibus cinerea. Diese Pflanze besitzt weniger Aehnlich- keit mit den übrigen Arten, welche einen zusammengerollten Strahl haben, als vielmehr mit S. chri/sanihemifolius Poir., und selbst der grossen Blätter halber mit S. praealtus Bert. Im Tschabantzthale auf Porphyr, c. 5500' hoch. Fünfte Abtheilung. Calendnlaceae. Nach dem Beispiele Grisebach's bringe ich die Ca" lendulaceen der grössern Natürlichkeit halber zu den Co- rymbiferen Jussieu's. Von den Distelblülhlern oder Ce«a- rocephalen hat sie übrigens auch C. H. Schultz, und zwar zu gleicher Zeit mit den Arctotideen getrennt. Die letztem stehen allerdings den Distelblüthlern näher j trotzdem vereinige ich sie aber, schon des Vaterlandes halber, mit den Calen- dulaceen zu einer Abtheiluug. Von gegen 420 Arten, die man bis jetzt kennt, wachsen 385 auf dem Vorgebirge der guten Hoffnung uud überhaupt in Südafrika. Die Gruppe der Arctotideen^ aus der mau 212 kennt, besitzt allein 205 Ar- ten in dem genannten Länderkomplexc. Ausserdem kommen 371 noch 2 Arten in Abyssinien, also im Läudergebiete des rothen Meeres, 1, merkwürdiger Weise, im südlichen Sibirien und wahrscheinlich auch in ganz Centraiasien , und 2 andere in Neiiholland vor. Arctolis caroliniana AValt. und Gorteriu setosa Lour. sind zweifelliafte Pllauzen, so dass auch ganz Amerika und das chinesisch -japanische Ländergebiet vielleicht gar keine Arctotideen besitzen möchten. Von den Calenduleen (im engern Sinne) wachsen wie- derum 180 in Südafrika; die übrigen konzentriren sich indem Lcändergebiete des Mittelmeeres , aus dem man bis jetzt 12 beschrieben hat. Von diesen möchten aber mehre keine guten Arten sein. Wild wachsen in Nordnuropa nur 2, auf dem Inselgebiele nordwestlich von Afrika ebenfalls 2 , im Oriente 5, in dem Gebiete riugs um das rothe Meer 2 und in Sibi- rien, vielleicht auch zu gleicher Zeit in Centraiasien, 1 Art. Die beiden Calendula -Arten aus Veracruz, also aus der neuen Welt , sind zweifelhaft. In den nördlichen Ländern des Orien- tes kommen die 5 oben bezeichneten Arten vor. Von diesen befinden sich 3 in der Sammlung der von mir aus dem Oriente mitgebrachten Pflanzen. In Deutschland wächst dagegen wild nur 1 Art {Calendula arvensis L.), die auch sehr häufig im Oriente vorkommt. Erste Gruppe. Calendaleae Less. syn. Comp. p. 89. I. Calendula Less. syn. Comp. p. 90. 1. C. arvensis L. cod. No. 6660. Aus der Umgegend von Brussa durch Dr. Thirke erhalten. 2. C. gracUis DC. prodr. VI. p. 453. Im Kreise Elisa- bethopol und in Sehirwan auf Mergel- nnd Kalkboden, bis 800' Höhe. 24 * 372 3. C. persica C. A. Mey. Verz. kaiik. Pfl. p. 72. Der grossen Appendices halber, die au beiden Enden der Ache- nien vorhanden sind, bin ich geneigt, C. arvensis Sibth. et Sm. fl. gr. t. 920. hierher zu ziehen. Doch sind dieAcheuien bei meiner Pflanze noch mehr gekrümmt. Uebrigens möchte Visiani wohl Recht haben, dass die Form der Acheuien von C arvensis L. bei einer und derselben Art wechselt, und dass demnach vielleicht nicht allein C sicula Cjr. und C. parviflora Raf., sondern auch C. gracilis DC. und C. persica C. A. Mey, von C. arvensis L. nicht verschieden sind. (S. Vis. fl. dalm. II. p. 26.) Auf der Halbinsel Apscheron auf Kalk und Mergel, bis zu 300' Höhe. Cinaroceplialae Juss. gen. pl. (cur. Usteri) p. 192. Obwohl die Cinarocephalen überhaupt kaum etwas über den 11. Theil sämmtlicher Compositen bilden, so haben sie doch in den Ländern, wo sie einmal einheimisch sind, eine sehr grosse Verbreitung. Es ist dieses namentlich in den Län- dern riugs um das Mittelmeer und im Oriente, weniger schon in Nordeuropa und in Sibirien, der Fall. Nach dem Aequator zu nehmen die Glieder dieser Familie rasch ab, aber auch in den gemässigten Zonen der neuen Welt sind sie ausserordent- lich gering vertreten. Nur die Gruppe der Centaurieen ist, mit Ausnahme des maskarenisch- ostafrikanischen, in allen übrigen Ländergebieten, wenu auch zum Theil sehr verein- zelt, aufgefunden worden. Beginnen wir mit dem Ländergebiele, dem wir angehö- reu, so siud daselbst 170 Cinarocephalen beschrieben wor- den; von diesen gehören 4 den Echinopsidcen, 2 den Xe- ranthemeeUf 11 den Carlineen , 52 den Centaurieen , 4 den 3T3 Carthameen, 75 den Carduaceen und 22 den Scrratuleen an. In den Ländern rings uro das Mittelmeer wachsen da- gegen nahe an 400 (als bekannt bis jetzt 378) , im ganzen Oriente hingegen weit über 400 (nämlich 458) Arten, so dass ein jedes der beiden Läudergebiete allein ^/s ^^^ Gesammt- snmme besitzt. Was die einzelnen Gruppen anbelangt, so kennt man aus dem Ländergebiete rings nm das Mittelmeer 4, ans dem Oriente aber 19 Echinopsideen , aus dem er- stem 5, aus dem letztern 2 Cardopatteen, aus dem erstem 4, aus dem letztem 8 Xcranthemeen , aus dem erstem 25, aus dem letztem 96 Carlineen, aus dem erstem 158, aus dem letztem eben so viel Centaurieen , aus dem erstem 17, aus dem letztern 13 Carthameen, aus dem erstem 140, aus dem letztern 120 Carduaceen , und aus dem erstem 18, aus dem letztem 44 Serraluleen. Sehr arm sind schon die Inseln nordwestlich von Afrika, da sie im Ganzen 24 Cinarocephalen (4 Carlineen^ 8 Cew- tauriee/i, 3 Carthameen , 1 Serratulee und 8 Carduaceen) besitzen. Aus Westafrika kennt man 3, aus Südafrika sogar nur 2, und zwar ist die eine Pflanze, Carlina lyratal^}\\\\ih.y zweifelhaft, die andere hingegen, Centaurea vielitensis L., mag erst später eingeführt sein. Aus dem Ländergebiete des östlichen Afrika und den dort liegenden grossen und kleinen Inseln hat mau bis jetzt, wie schon gesagt, noch keine Art aufgefunden, wohl aber sind aus den Ländern rings um das rothe Meer 32 Arten (3 Echinopsideen y 2 Carlin e en ^ 18 Centaurieen, 2 Carthameen und 7 Carduaceen) beschrieben. Von den wärmern Ländern ist Ostindien noch am Reich- sten, denn bis jetzt hat man 66 Cinarocephalen (und zwar 3 Echinopsideen y 36 Carlineen, 14 Centaurieen, 1 Car- thamee, 7 Carduaceen und 5 Serratulecn) daselbst beob- achtet. Aus China und Japan kennen wir iQ Cinarocephalen, 3T4 nämlich 1 Xeranthemee , 4 Carlineeiiy 8 Carduaceen und 3 Serrattilecn y aus Centraltasien hingegen 3 Echtnopsfdccn, 18 Carlinee/if 3 Centaurieen, '^Carduaceen und H Serra- tuleen, zusammen 38 Arten, eine Zahl, die gewiss, wenn wir das noch zum grossen Theil unbekannte Läudergehiet mehr erforscht haben, anf das Drei- und Mehrfache steigen wird. Weit mehr sind Repräsentanten dieser Familie in Si- birien beobachtet, nämlich 8 Echinopsideen , 48 Carlineen^ 19 Centaurieen , 1 Carthamee , 21 Carduaceen und 30 Ser- ratuleea, also zusammen 127 Arten. Dass Amerika sehr wenig Cmarocephalen besitzt, ist bereits gesagt. Der nördlichste Theil, bis zn den Quellen des Mississippi, hat deren 12 (3 Carlineen, 2 Centaurieen und 7 Carduaceen.) In den vereinigten Staaten wachsen 23 Car- duaceen, aber nur 1 Carlinee und 4 Centaureen; alle übri- gen Gruppen sind gar nicht vertreten. Von den 13 Arten des mittel- und südamerikanischen Hochlandes sind wahr- scheinlich nur die 6 Cirsium- Arten, die Erythrolaena- und die Plectocephalns -Arten in der That einheimisch. Eine Di- stel scheint auch in dem heissen Amerika einheimisch zu sein; die 3 andern Cinarocephaien sind gewiss erst einge- schleppt. Auch im südlichsten Amerika wächst eine hierher gehörige Pflanze, nämlich Centaurea apula Lam., aber be- stimmt nicht ursprünglich. Von den neuholländischen Cina- rocephaien ist Leuzea uuslralis Gaud. wohl eine einheimi- sche Art, Cirsium riparia Cunn. aber eine zweifelhafte Pflanze. Um die Zahlenverhältnissc besser zu benrtheilen, so folgt hier die Stärke der einzelnen Gruppen. Echinopsideen sind bis jetzt 42, Cardopalieen 6 , Xeranthcmeen 10 , Carlineen gegen 200, Centaureen gegen 380, Carthamecn 21, Car- duaceen 300 und Serraluleen HO beschrieben. 375 Wie schon früher gesagt worden ist , Jjeträgt die Ge- .saraiDtsumme der Compositen c. 11000 Arteu und die Ctna- rocephalen bilden ohugefähr den 11. Theil. Nicht so ist es aber, wenn wir die Compositen , welche in den nördlichen Ländern des Orientes wachsen , einer nähern Betrachtung un- terwerfen. AVir sehen zunächst, dass Mutisiaceen und Nas- saviaceen daselbst gar nicht wachsen , die Vernoniaceen hin- gegen nur mit 1, die Eupatorineen mit 8, die Calendula- ceen mit 5 Arten vertreten sind. Während einige Abtheilun- gen also gar nicht oder nur in wenig Arten im Oriente wach- sen, haben andere eine bedeutende Verbreitung daselbst, und spielen namentlich bei der Bildung von Steppen eine nicht un- bedentendc Rolle. Yu aller Compositen wächst in den nörd- lichen Ländern des Orientes; nicht auf gleiche AVeise verhält es sich, wie wir auch schon zum Theil gesehen haben, mit den einzelnen Gruppen. Es bilden von der Gesammtsumme der Compositen auf der ganzen Erde die Cichoraceen c. Viij ^on denen des Orientes c. ^/^; die Astereen c. i/g, - - - - c. '/26» die Senecioneen c. 2/^, - - - - c. '/12; die Cinarocephalen c. Yn, - - - - c. */ii' Von den 392 Cinarocephalen der Länder des nördlichen Orientes gehören 18 den Echinopsideen , 7 den Xeranlhe- meeny 39 den Carlineen^ 116 den Corduaccen, 11 den Car- thamecn^ 39 den Serratuleen und 161 den Centaurieen an. lieber die Hälfte dieser Summe war früher im Oriente uoch nicht beobachtet worden oder ist neu. Nach Koch 's Syn- opsis w.achsen in Deutschland 84 Cinarocephalen (und zwar 3 Echinopsideen , 3 Xera/ithemeen, 11 Carlineen, 38 Car- duaceejty 1 Carlhamce, 7 Serratuleen und 22 Centaurieen) wild. 46 von dieser Summe wachsen zu gleicher Zeit im Oriente j so dass diesem Ländergebiete 38 Arten fehlen, die 376 in Deiitschlaud heimisch sind. Dage*^cii besitzt aber der nörd- liche Orient 340 Arten, die in Deutschland nicht beobachtet wurden. Die Cinarocephalen lieben zum Theil, Avie bei uns, un- fruchtbare, steinige oder trockne Stellen, zum Theil tragen sie aber auch, wie schon gesagt, zur Bilduug der Steppen bei, und sind im Oriente auch gewöhnliche Bewohner felsiger Thä- 1er, In Wäldern habe ich im besagten Ländergebiete nir- gends Repräsentanten dieser Familie gesehen, denn selbst Cirsium hj/polcucum DC. ß. lazicum und C. purpureum All. ß. ponticuvi beobachtete ich am Südufer des schwarzen Meeres nur am Anfang von Gebüsch, und zwar in der Nähe von Bächen. Diese und überhaupt feuchte Stellen lieben viele Cirsium-Arten , als C. apiculatum DC, C. ulrgfnosum Bieh.j C. oblongifolium C. Koch, C. Erisithales (Cnicus) L. , C dealbatumBieh., C.leticopsisC, A.Mey., C.incännm Fisch, und C. duritisculum C. Koch. Unter Getreide sah ich Centaurea Cyanus L. , Cirsium incanum Fisch, und Carduus multi- jugus C. Koch ; letzlerer wuchs auch an Rändern und ent- sprach unserm Carduus acanihoidcs L. in Mitteldeutschland, In steinigen felsigen Thäleru wächst: Cousinia heterolepis C. Koch , C. squurroaa C. Koch , Echinops ossicus C. Koch, Picnomon Acarna (Cnicus) L., EpilracTiijs ciliata (Car- duus) Murr. j E. ossetica (Carduus) Adaras, E. er^throle- pis (Cirsium) C.Koch, E. munita (Cirsium) Bieb., E. Pe- nicillat a (Cirsium) C. Koch, E. nemoralis (Cirsium) Rchb,, E, caucasica (Carduus) Adams, Echinais scleran- tha (Cirsium) Bieb., Cirsium ohvallatum Bieb., C. hjjpo- leucum DC. , Lappa ofjicinalis Ali,, liifalca pulchella (Centaurea) Led., Centaurium rhizocalathium C. Koch, Stizolophus coronopifolius {Cent.) Lam,, Centaurea salici- folia Bieb., C, bicolor C. Koch , C. alropurpurea W. et K., Sit C. rccurvata C. Koclij C. carduiformis DC, C. hijpolcuca DC, C. declinata Bieb. , C. albida C. Koch , C. paucijlora C. Koch , C. squarrosa Willd. iiiid C. ossica C. Koch. Anf Matten im Hochgebirge, so wie auf bewachsenen Abhängen kommen vor: Carlina vulgaris h., Cirsium gru~ inosum DC, C esculentum C. A. Mej., C. armenutn BC, Serra- tula quinquefolia Bieb., Jurinea alpigena C. Koch, Cen- taurium leptophyllum C. Koch, Centaurea appendicigera C. Koch, C. montana L., C. axillaris Willd., C. ochrolcuca Willd., C. carduiformis DC, C d^a/6a^a Willd., C. decum- bcns DC und C macrocephala Muss. Puschk. ; auf niedriger gelegenen Matten hingegen : Xeranthemum inapertninVi^iUd.j X..radiatuin Lain., Crupina vulgaris Cnss.ß. melanocarpa C. Koch, C. Crupinastrum\is., Ccntauriujn odoratum (Chrt/- seis) Cass.^ Callicephalus nitens [Centaurea) Bieb., Centau- rea paniculata L., C. atropurpurea W. et K. und Psephel- lus dcalbatus {^Centaurea) Willd. Steppenpflauzeu aus dieser Familie sind : Cousinia bul- garica C Koch, Si/^butn marianum (Carduus) L., Ono- pordon virens DC, Carduus macrocephalus Desf. , €'. al- bidus Bieb., C. hamulosus Ehrh., Epitraclujs macrobotrj/s C Koch, E. tenuiloba C Koch, E. longifoUa C. Koch, E. leucocephala (Serratula) Poir. , Cirsium obvallatum Bieb, Jurinea alata (Serratula) Desf., /. inollis (Carduus) L., J. pluriceps C Koch, Centaurium ruthenicum (Centaurea) Lam., Chartolepis Biebersleinii Jaub. et Sp,, Ch. Tourne- fortii Jaub. et Sp., Ch. saiigna C. Koch, Aelheopappus pnlcherrimus (Centaurea) Willd., Centaurea nigrescens Willd., C. Candollei C. Koch, C. salicifolia Bieb., C ste- reophylla Bcss., C. Scabiosa L. ß. cqriacca W. et K. , C. reßexa Lam, C. rubescens Bess., C. atropurpureaY^. etK., C. dealbata Willd. , C squarrosa Willd. , C. diffusa Lam., 3T8 r. ovina Fall., C. Biebersleinii DC.j C. albida C. Koch uitd C. inacrocephaJa Miiss. Piischk. Auf steiiiigem oder unbebautem Boden, auf uufruchtbareni Mergel- und Kalkboden^ an Rändern und ähnlichen Orte» findet man: Ecliinops ossicus C, Koch, E. horridus Desf., E. connatus C. Koch , E. persicns Stev., E. humilis Bieb., E. microcephalus Sibth. et Sm., Chardinia jceranthcmoides Desf,, Xeranthemum cylindraceutn Sibth. et Sm. , Cousiniu cj/naroides (Carthamus) Bieb., C. macroptera C. A. Mey., C. Orientalis {Carduus) Ad., C. tenuifolia C. A. Mey., C. chlorophijlla C. A. Mey., Kentrophyllum lanatum (Car- thamus) L.y K glaucum (Car/h.) Bieb., Onopordon virens DC, 0. ÄcantJiium L., O. heteracanthum C. A. Mey., (7ar- duus onopordioidcs Fisch., C alhidus Bieb., C. uncinatns Bieb., C. hamulosus Ehrh., C. candicans W. et K. , C. semi- nudus Bieb., Picnomon udcarna (Cnicus) 'L., Notobasis syriaca [Carduus) L. , Epitrachjjs viicrocephala C. Koch, Oligochaetc divcricata (Serratula) F. et M. , Acroptiion Picris (Centaurea) Fall., Centaurium odoratum [Chrt/seis) Cass., C. alatum (Centaurea) CA. Mey., C. Behen (Cent.) L., Centaurea re/lcjca Lam., C. arenaria Bieb., C. diffusa Lam.j C. ovina Fall., C. Biebersteinii DC. , C Calcitrapa L. , C. ibcrica Trev, , C. solstitialis L. und C. squarrosa Willd. Erste G r u p p e Echiiioiiodeae Cass. tabl. p. 10. I. Echinops (L.) DC. meui. comp. IL p. 18. A. Terma Eudl. gen. p. 466. 1. K. exaltatus Schrad. bort. Goett. II. p. 15. t. 9. Im Banatc auf Kalk. 2. E. Rochclianus Gr. spie. 11. Rum. et Bith. II. p.229. 379 E. ruthenicus Roch. pl. rar. Baa. p. 177. t. 37. f. 78. uec al. ß. K. cirsiiJ^olitisC. Kovh; Caulis stricte crectns, sim- pliclssimiis, aracJinoidco- toinciitosus , siraulque praescrdm sii- penie hirtiilus, deniqitc glabriiiscnliis; Folia magna, iiiferiora 6 — 9 poll. longa, 2 '/2 — ^ V2 PoH« Itita, sessilia, cordata, sinnato-piunatifida , laciniis inferis ovato -oblongis , mediis ovato-acumiuatis, snprerais conflneiitibns, omnibus niargine spinoso, celerum iutegriuscnlo praeditis, pagina snperiori pilis singiilis brevissirais obsita, ceternm glaberrima, inferiori con- tra vix arachuoidea, glabrinscnla, snprema ovata, deutata ant iutegriuscnla, sed seniper niargine spinoso instructa; Capitu- lum solitarinm, terminale, coernlescens; Calathia raro biOora, germinibns connatis; Anthodii phylla certe oxteriora et media spathiilata, fimbriis nonnnllis brevibns margine obsita, in cu- spidem longam, pedinato-timbriatam attennata, pagina infe- riori bruuneo-nitontia, interna aequilonga; Corouula iute- griuscnla, sctis germinis iion tecta. Steht allerdings dem E. ejcaltatus Schrad. nahe, nnterscheidet sich aber hauptsäch- lich durch die nicht graufilzige Unterfläche der Blätter. E. ejciiUatus Schrad. hat übrigens auch die obersten Blätter fiederspaltig; die innersten Hiillkelchschuppen sind kleiner, hantartig und zum Theil angewachsen. Vielleicht ist E.Ro- chelianus Gris. spie. fl. Rum, et Bith. doch verschieden. Der Abbildung und Beschreibung nach, welche sich in Rochel's scheuern Pflanzen des Banales (t. 37. f. 78.) vorfindet, unter- scheidet sich diese', zuerst von Grisebach an oben genann- ter Stelle gewürdigte Art fast nur durch die Blätter, die nu- ten weissfilzig sind. Ans dem, was Rochel über den Pap- pns sagt: „semiua pappo brevi marginal!, obsolete setoso co- ronata", scheint noch nicht hervorzugehen, dass er in der That ganzrandig ist. Die Pflanze, welche Reichoubach 380 in den Ceuüirien getrockneter Pflanzen unter No. 1232. als E. ruthenicus geliefert hat, ähnelt schon im Habitus mei- ner Art mehr, jedoch auch dem E. cjcallatus, und möchte die ächte Rochel'sche Pflanze sein. E, humilis Rchb. hin- gegen halte ich, wenigstens der Beschreibung nach, von der Biebers tein'schen Pflanze dieses Namens nicht verschie- den; er darf auf keinen Fall, wie Grisebach will, zu E. Rochelianus gezogen werden. Aus Trauskaukasien von Wil- helms erhalten. 3. E. ossicus C. Koch; Caulis erectus, sulcatus, apicc ramosus , ramis ad capitnla paene folüferis^ pracsertim lanu- giiiosus; Folia magna, media 6 — 8 poll. longa, 2 — 2i/a poll. lata, sinuato et profunde dentata aut pinnatiloba, am- bitu cordato- oblonga , laciniis triangularibus, raargine spiuis nounullis praeditis, ramoriim cordato -lanceolata, deutato- spinosa , paginä superiori pilis brevibus siugulis obsita, cete- rum glabra, iuferiori contra dense et albo-lanuginosa; Capi- tnla pollicis diametro, vix roajora; Authodii phylla parte iu- feriori dimidiä bruuueäj exterlora breviora, spathulata, fim- briato-peclinata in cuspidem lanceolatam sed breviorem, mar- giae fimbriis erectis obsitam attenuata ; Coronula integrinscula, setis germinis tecta. E. phtlijhpis Trautv. hat einen einfa- chen Stengel und , wie E. cjcallatus Schrad., tiefer fieder- spultige Blätter. Im ossischen Kaukasus auf Thonschiefer und Kalk, 3000 — 5000' hoch. B. Rit.ro Endl. gen. pl. p. 466. 4. £. Iiorridus Desf. cat. hört, paris. ed. 1. p. 94. Ziem- lich häufig am Bosphor auf Gerolle, Kalk und Mergel. 5. OB. coiinatiis C.Koch; Caulis araueosus, simulquc pilis crassis, albis, brevibus scabriusculus, leres sed striato-sul- catuliis, superne ramosus; Folia ambitu lanceolata, 6 — 9 381 poll. longa, sessilia, plnuatifidn, laciuiis distautibiis, lanceo- latiS; spiuoso -deutatis; siipra pilis brevissiiuis , crassis sca- hriiiscula, subtus albo - tomeiitosa; Capitiila magna ex apice ramornm breTinm, foliis minoribtis obsitorum; Authodii setae densissimae, candidae, phyllis mediis, spathiilatis in cuspidem aequilongam, lanceolatam, serriilatam, puugeutem attemiatis rix dimidio brevioresj FhjUa iutima ad medium coiinata , ob- long©-liuearia, apice bi-, triloba, raiuora, omnia glaberri- ma; Coronula fimbriata, setis rubigiuosis germinis tecta. Die laugen und dichten Hüllkelchborsten zeichnen diese Art aus. Es scheint, als wenn die niittlern Hüllkelchschuppeu, wenig- stens während der Bliithe , abstehen. Die Blätter haben viel Aehnlichkeit mit deneu des E. sphaerocephalus L. E. Nen^ mayeri Viv. ist nahe verwandt; allein hier sind, wie bei E. spinosus Sibth. et Sm., die Hüllkelchborsten weit kürzer. Im Gaue Artanudsh auf Kalk , c. 'iOOO' hoch. 6. E.persicns Stev. in Fisch, hört, gorenk. 1812. p. 37. Auf Kalk, Mergel und Molasse in Karthli, bis 2500' Höhe; von K. Schmidt ans Talysch erhalten. Diese Art befindet sich anch unter den Pflanzen, welche bei Gelegenheit der Ches? ney'schen Eufrat- Expedition gesammelt wurden. 7. E. banaticas Roch, in Catal. sem. hört. Yindob. 1823. (excl. syn.) Aus der Krim von Rogner erhalten. Besser vereinigt mau wohl diese als Abart mit S, sphaerocepha- lus L. 8. E. humilis Bicb. fl. tanr. eauc. HI. p. 598. Vielleicht doch nur eine mehr ganzblättrige Abart des E. Ritro L. Im Gau Liwaueh auf Augitporphyr und Kalk, 1500 — 2000' hoch. 9. E. luicrocephalus Sibth. et Sm. prodr. fl. gr. II. p. 209. E. lanuginosus Sibth. et Sm. fl. gr. t. 925. Am Bos- phor auf Gerolle, Kalk und Mergel. 382 10. JE. graecus Mill. dict. No.3. E. lanuginosus Sibih. et Sni. prodr, fl. gr. Il.fp. 209. E. tenuissimusSihih. et Sm. fl. gr. t. 926. Als Echinopus parvus temiissime divisus et Januginosus , capile tninori msularum maris Aegaei im G und eis h. Herbar. Z M' e i t e Gruppe. Xeraiithemeae Less. syii. Comp. p. 14. II. Chardinia Desf. in Mem. du Mus. d'hist. nat. III. p, 454. t. 21. 11. Ch. xeranthemoides Desf. in Mem. du Mus. d'hist. nat. III. p. 454. t. 21. In der Provinz Eriwan, jenseits dos Araxes , auf Kalk und Mergel. 12. Ch. luacrocarpa G. Koeh. Caulis ramosus, ramis elongatis monocephalis , pateutibus, eleyato-striatus, tenui lanä floccosus; Folia oblonga, acuta, scssilia, iuferiora in petiolum attenuata, iutegerrima, tomeutosa, subtus canescen- tia; Pedunculi apice iucrassati; Authodii phjlla exteriora ro- tundata, intinia late oblougo-lanceolata, omnia lacero-fira- briata, glaberrima; Calathia raultiflora; Acheuia floruni pistil- ligerorum compressa, alata, pappo unipaleaceo instructa, com- pletorum contra elongato-pyriforniia pilis longis adpressis stri- gosa, multicostata, pappo noveni paleis oblougo-lauceolatis constaute vix breviora. Unterscheidet sich von der verwand- ten. C. xeranlhemoides Desf. durch die an der Spitze ver- dickten Stiele der Blütheukörbchen, durch die zahlreicheren Blüthchchen und durch die birnförmigen, mit anliegenden Haa- ren besetzten Achenien. Als Xeranlheimim armemimj fructti majcimo im G u n d e 1 s h. Herbar. 383 III. Xeranthetnum F. et M. in Nouv. Mem. de la soc. d. ual. de Mose. IV. p. 134. A. Xeroloma Cass, iu dict. d. sc. iiat. LIX. p. 120. 13. X. cyliudraceuiu Sibtli. et Sm. prodr. 11. gr. t. 172. Auf der Nordküste Kleiuasieiis auf Augitporphjr, bis 1500' hoch. Aus der Krim von Rogner und aus Grusieu von Wilhelms und K. Schmidt erhalten. A. Xeranthemum Cass. in dict. de sc. nat. LIX. p. 112. 14. X. inapertam Willd. sp. pl. 111. p. 1902. Im süd- lichen Daghestan, in Schirwan und in Grnsien sehr hcäufig auf Mergel, Kalk und Molasse, bis 2000' hoch. lö. X. longepapposuui F. et M. iu Nouv. mem. de la soc. d. nat. de Mose, IV. p. 337. Von K. Schmidt aus Grn- sien erhalten. 16. X. radiatuiu Lara. fl. franc. II. p. 48. «. Macranthnm C. Koch in Linn. XVII. p. 38. In Ciskaukasien, Grusien und Schirwan auf Molasse, Kalk und Mergel, bis 2000' Höhe; im Tschoruk^ebiete auf Porphyr und Kalk, 2000 — 3500' hoch. Aus der Näh& von Brussa von Dr. Thirke erhalten, ß. Micranthum C, Koch in Linn. XVII. p. 38. In Karthli, auf Kalk, Molasse und Mergel, c. 2000' hoch. Dritte Gruppe. Carliueae Less. syn. Comp. p. 11. IV. Sau ssitreu DC. iu Ann. du Mus. d'hist. nat. XVI, p. 197. 17. S. Salsa (Serralula) Fall. Reise H. p. 444. In der Provinz Eriwau, ohnweit Naghdshewau, vom Prof. Ab ich gesammelt. Von Wilhelms aus Transkaukasien erhalten. 384 V. IStachelina DC. in Ann. du Mus. d'hist. uat. XVI. p. 192. 18. iS. diilbia L. cod. No. 6079, Als Jacea capitata, Rostnarini folio h. r, monsp. im Gundelsh. Herbar. Un- ter dem Namen Jacca armena perennis, angustissimo et incano folio Coronopi, J/ore purpurascente finden sich die Reste einer der S. dubia L. nahe stehenden Pflanze vor, die sich aber wesentlich durch in einem Winkel von kaum 30° abstehende und längere Aeste unterscheidet. 19» S. arliorescens L. cod. No. 6080. Als Jacea arbo- rescens , Styrucis folio Inst. {^Cyanus arborescens altera^ Slyracis folio P.Alp, ejcot.) und als Cyanu$ Styracis fo- Uo crelicus P. Alp. im Gundelsh. Herbar. VI. Carlina DC. prodr. V. p. 545. A. Heteracanlha DC. prodr. VI. p. 545. 20. C. vulgaris L. cod. No. 5995. ß. Sublanata DC. prodr. VI. p. 546. Die kaukasische Pflanze hat nicht so harte Blätter, als die deutsche. Der Rand derselben ist weniger krispig, sondern mehr eben, aber mit zahlreicheren, kleineren Dornen besetzt. Die stechenden Bor- sten, welche aus der innern Mitte der Spreublättchen ent- springen, sind hingegen härter und ragen weit heraus. Im Aeussern besitzt deshalb die kaukasische Abart eine grosse Aehnlichkeit mit C. lanata L. (Sibth. et Sm. fl. gr. t. 836.), bei der aber freilich die inneren Hüllkelchblätter rosafarben sind. Ich habe C. vulgaris ß. sublanata DC. nur im Hoch- gebirge gefunden, und zwar im Kaukasus auf Kalk- und Thonschiefer, 3000 — 5000' hoch, und im pontischen Gebirge auf Porphyr, c. 6500' hoch. 385 VII. Atractylis (L.) DC. in Ann. du Mus. d'hist. nat.XVI. p. 157. 21. A. cancellata L. cod. No. 6001, Acarna cancel- lata Siljth. et Sm. fl. gr. t. 839. Als Cnicus ejciguus^ ca- pite cancellato , semine tomcntoso im Gundelsh. Herbar. VIII. Cousinia Cass. in dict. d. sc. nat. XLVII. p. 503. De Gandolle nnd nach ihm Ledebour und alle Au- toren geben als Merkmal einen Pappus uniserialis aut sub- nullus anj aliein alle Arten, die ich untersucht habe , be- sitzen eine Haarkrone, die aus 2 und 3 Reihen sehr zer- brechlicher und deutlich gezähnter Borsten besteht. A. Folia suhintegra, 22. C. inacrocephala C. A. Mey. Verz. kauk. Pfl. p.231. Von Wilhelms und K. Schmidt aus Trauskaukasien er- halten. 23. C. cynaroides (Carthcmius) Bieb. fl, taur. cauc. II. ' p. 285. casp. p. 195. No. 64, Im südlichen Daghestan auf Kalk und Mergel, c. 1800—2500' hoch. 24. C. Hystrix C. A. Mey. in Ind. sem. II, hört, petrop, p. 34. Von K.Schmidt aus Talysch erhalten. 25. C. inacroptera C. A. Mey, in DC. prodr. VI. p. 555. Auf den Ruinen von Ani, im Paschalik Kars, auf Trachyt, c. 5400' hoch. 26. C. balgarica C.Koch; Caulis erectus, simplex, vix pedalis, laua coacta dense vestitus; Folia iufera petiolata, re- liqua longe decurrentia, sed alis sensim decrescentibus, ob- longa, basi angustiora, grosse dentata, denlibus in spiuam attenuatis, ceterum dentalo-spinosis, ambabus pagiuis dense albo -tomentosa, floralia calathia aggrcgata superantia; An- thodii ovati puberuli phylla creberrima, lineari-lanceolata, 21r Bd. 4j Heft. 25 386 apice spinesceute, extera rcflexa, media patiila , interna erecta; Flores niimerosij Pappus nifescens, fragillimus , bi-, tri- serialis, setis serrulatis, tertia parte floribus minor; Clinan- thium setis paucioribus, brevioribus obsitum. Steht der C. macroptera C. A. Mey. am Nächsten , unterscheidet sich aber durch den einfachen Stengel, durch die in Büscheln stehenden Blüthen und durch die zahlreicheren Hüllkelchschuppen. Auch C. involucrata Jaub. et Sp. illnstr. pl. orieut. II. t. 173, hat dasselbe Ansehen , aber ganz andere Hüllkelchblätter. In der Bulgarei, ohnweit der Donau, auf Mergel. B. Folia diverse divisa et pinnata. 27. C Orientalis {Carduus) Adams in Web. u. Mohr Beitr. I. p. 63. Muss. Puschk. in Willd. herb. No. 14885. Die verwandte C. ilicifolia Jaub. et Sp. illustr. pl. Orient. II. t. 164. unterscheidet sich nur durch zurückgekrümmte Hüll- kelchschuppen. 28. C. taeterolepis C. Koch; Caulis tcresj erectus, ra- mosus, sesqui-, bipedalis, lanä arachuoideä detergibili vestitus; Folia supra nitentia, elevato- venosa, subtus albo-lauata, margine revoluto , inferiora pectinato-pinnatifida, alä brevi, sed eodem modo pectinato-pinnatifida decurreutia, laciniis bi- partitis, lacinula altera ad spiuam divergentem redacta, altera lanceolata, spinä validä terminante, ramorum sinuato - et re- raote piunatifida, ala brevi pinnatifida decurrentia , laciniis lanceolatis, spiua valida terminatis; Calathia solitaria, brcvi- ter pedunculata, foliis lloralibus breviora; Anthodii ovati, arachuoidei phylla heteromorpha, extera et media lanceolato- subulata , apice longe spiuescente , dorso carinato , reflexa et patentia, interiora late linearia aut ex parte superiori paulu- lum latiora, subito in acumen puugcns attcnuata, dorso aspc- ra; Pappi brevis biserialis setae fragillimae, serrulatae; Acheuia 38T deuiqne glabra; Cliuanthii setae dimidias flores snperantes, inferne aureae. Durch den aus sehr verschiedenen Blättern bestehenden Hüllkelch und durch die kainmartig gefiederten untern Blättern weicht diese Art wesentlich von allen andern ab. C. p^rrhocephala Jaub. et Sp. illustr. pl. orient, II, t. 167. steht noch am Nächsten, unterscheidet sich aber durch kürzere Hüllkelchschupppen , die mehr abstehen. Auch sind die Blätter ungleich fiederlappig. Im Gau Pertakrek auf Porphyr und Kalk, 3500' hoch. 29. C. SQLuarrosa C. Koch; Pluricaulis; Caulis erectus, superne ramosus, vix pedalis, lanä detergibili vestitus, tere- tiusculus ; Folia profunde pinnatifida, laciniis bipartitis, laci- nulä altera ad spinam redactä, altera oblougo-lauceolatä, Spina lerminante, margine revoluto , supra arachnoidea, deni- quc glabriuscula , subtus griseo-tomentosa, breviter decurren- tia, alis spinoso-dentatis; Calathia solitaria aut biiia, foliis floralibus paululum breviora, brevi-pedunculata; Anlhodii ovati, arachnoidei phylla liueari-lauceolata, apice breviori spinescen- te, extera reflexa, media patentissima, iutima patula aut erecta; Pappi bi-, triserialis setae rufescentes, breves, co- roUa paene quadruple breviores, serrulataej Achenia denique glabra; Cliuanthii setae sordide aureae, floribus tertiä parte breviores. Steht der C. Aucheri DC. und recurvata DC. am Nächsten, unterscheidet sich aber durch den wolligen Hüllkelch von der erstem, durch die nicht säramtlich zurück- gekrümmten Hüllkelchschuppen von der andern. Auch C. chrijsantJia Jaub. et Sp. illustr. pl. orient. II. t. 160. steht ihr nahe, besitzt aber nicht zurückgekrümmte und weit we- niger Hüllkelchblätter. Im Gaue Sber auf Porphyr und Kalk, c. 4000' hoch. 30. C. Gandelia C.Koch; Caulis lanatus, erectus, 3 — 6-pollicaris, ramosus, teres; Folia inferiora et radicalia pin- 25* 388 nata, pinuis 17 — 23 oblongis, basi, medio marginis snperio- ris et apice spiua breyi instructis , reliqua piunatifida aut piuuatiloba, laciuiis 9 — 11 basi et apice spiua praeditis, omuia margine reyoluta , siipra lanata , sed obscure viridia, subtus albo - tomeutosa ; Phjlla aiithodii arachnoidei lanceo- lata, apice subulato, pnngente, pateute, iutima eloDgata, lineari-lauceolata; Flores purpurasceutes. Scheint der C. multiloha DC. und C. hrachyptera DC. am Meisten verwandt zu sein, besitzt aber keine, auch nur im Geringsten, herab- laufende Blätter, Im Gundelsh. Herbar als Carduus ar- menus lanceolatus ^ ßore parvo purpureo. 31. C. bainosa C. A. Mey. in DC. prodr. VI. p.555. Von K, Schmidt aus Trauskaukasien erhalten. 32. C. tenuifolia C. A. Mej. in DC. prodr. VI. p. 554. In der Provinz Eriwan, jenseits des Araxes, auf basaltischem Boden, 2600 — 3000' hoch. 33. C chlorocephala C. A. Mey. in DC. prodr. VI. p. 554. Aehnelt der C. bracht/ptera DC. Jaub. et Sp. ill. pl. Orient. II. t. 159. , unterscheidet sich aber durch abstehende, nicht zurückgekriimmte Hüllkelchblätter. Aus der Provinz Naghdshewan von einem russischen Offizier erhalten. Vierte Gruppe. Carthameae DC. prodr. VI. p. 609. IX. Kentrophyllum Neck. elem. No. 155. A. Atraxyle DC. prodr. VI. p. 610. 34. K. lanatnm (Carthamus) L. cod. No. 6003. ß. Tauricum } Carthamus tauricus Bieb. fl. taur. II. p. 285. casp. p. 197. App. No. 66. In der Bulgarei, süd- lich von der Donau, auf angeschwemmtem Boden; in der Krim auf Diorit und Thonschiefer; im westlichen Kaukasus, und zwar im Gaue Letschkum auf Kalk, c. 3500' hochj in ganz 389 Grusien «ehr häufig auf Kalk, Mergel, Molasse uud Dilu- vialboden, bis 2500' hoch. y. Tennifolium. Vou derselben Abart besitze ich Exem- plare aus Pieraont, die sich nur durch lauter spitze Spreu- bhättcheu an der Haarkrone unterscheiden. Am Bosphor ziem- lich häufig auf Kalk uud Mergel; auf der Nordküste Klein- asiens auf Augitporphyr. 35. K. glaucuin (Carthamus) Bieb. fl, taur. cauc. II. p 284. casp. p. 196. App. No. 65. lu Karthli sehr häufig auf Molasse, Kalk und Mergel, 800 — 2000' hoch. X. Carthamus Grtn. de fruct. et sem. II. p. 375. t, 161. 36. C oxyac»nthu8 Bieb. fl. taur. cauc. II. p. 283. rasp. p. 198. App. No. 67. Von K.Schmidt und Wilhelms aus Grusien erhalten. XI. Carduncellus DC. fl. franc. III. p. 72. 37. C. MEonspeliensium All, fl. pedem. I. p. 154. Car- thamus Carduncellus L. cod. No. 6008. Als Cnicus coe- ruleus humilis inontis Lupi H. L, Batav, im Gundelsh. Harbar. 38. C. coeralens (Carthamus) L. cod. No. 6006. Als Cnicus perennis coeruleus tingiianus H, lt. Batav, im Gundelsh, Herbar. Fünfte Gruppe. Cardaineae DC. prodr. VI. p. ;617. XII. Silyhum (Vaill.) Grtn. de fruct. et sem. II. p. 378. t. 168. f. 2. 39. S, luarianum {Carduus) L. cod. No. 5963. Sehr häufig in Schirwan auf Molasse und Kalk, bis 1500' Höhe. 690 XIII. GaJactites Mnch. itictL. p. 558. 40. G. tomentosa Mucli. raeth. p. 558. Centaurea ga- lactilcs L. cod. No. 6642. Als Carduus creti'cus non ma- culatus , caule alato im Gundelsli. Herbar. XIV. Onopordon L. cod. No. MXI. 41. O. virens DC. fl. franc. siippl. p. 456. C. cJatum SIblli. et Sm. fl, gr. t. 833. Am Bosphor auf Kalk und Mergel. 42. O. Acanthium L. cod. No. 5984. lu Kachelh auf Kalk- uud Diliivialboden, 1200-^2000' hoch. ß, Schultesii Britt. in Koch. sjn. ed. 2. p. 462. Von K. Schmidt aus Grusicii erhalten. 43. O. hcteracanthnin C. A. Mey. Verz. kaiik. Pfl. p. 68. In Schirwan und Karthli auf Kalk, Mergel und Molasse, bis 1500' Höhe. Von K. Schmidt aus Griisieu erhalten. 44. O. arabicum L. cod. No. 5986. Als Carduus to- meniosus ^canthi folio pyrenaicus J, R. H. im Gun- del sh. Herbar. 45. O. acanthifoliuiu C, Koch; Caulis erectus, tomen- tosiis; Folia ambitii anguste oblonga, piunatifida, laciniis ba- si latis, siibtrifidis, laciuiilis spina terminantibus, densissime lana coacta alba vestita, decurrentia, alis latis, profunde den- tatis, deutibus spinosis; Calathia aggregata, phyllis liueari- subulatis, oniuibus elongatis, apice glaberrimo, spinescente, cetcrum lauuginosis; Pappus rufescens. Steht dem O. ara- bicum L. am Nächsten, unterscheidet sich aber durch den noch dichteren Ueberzug und durch die langen Hüllkelch- schuppen. Als Carduus armenus Acanthi folio can- did/ssimo i ßorc parvo suave ruhentc im Gundelsh. Herbar. 391 XV. Carduus DC. diss. cyn. p. 21. 46. €. luacrocephalas Dcsf. 11. atl. II. p. 245. Im Gaue Artahau auf Trachyt, c. 5090' hoch. 47. C onopordioidcs Fisch, in Bieb. fl. taur. cauc. III. p. 552. C. platj/lepis Saut, in Rchb. fl. exe. p. 282. möchte kaum, wenigstens nach den Exemplaren, die ich gesehen, verschieden sein. In Grusien und Schirwan auf Kalk , Mer- gel und Diluvialboden, bis 2000' Höhe. Von K. Schmidt und Wilhelms eben daher erhalten. 48. C. nervosa» C. Koch in Linn. XVII. p. 42. Die Blüthen- körbchen sind noch grösser als bei C. onopordioides Fisch., und stehen in der Grösse zwischen denen genannter Pflanze und C nutafts L. Sie sind zu 3 — 5, aber auch einzeln an der Spitze der Aeste und des Stengels, ähnlich wie bei C. carlinoides Gonan, vorhanden, mit dem die Pflanze über- haupt viel Aehnlichkeit besitzt. C. confertus Mor. und C fascicuJißorus Viv. haben wohl dieselbe Inflorescenz, allein die zuletzt genannte Pflanze ist einfach, die erstere hingegen hat nur gegen 20 Blüthen in jedem Körbchen. 49. C. al1>idus Bieb. fl. taur. cauc. II. p. 269. Auf der Nordküste Kleinasiens auf Augitporphjr ; sehr häufig in Gru- sien und Schirwan auf Mergel, Kalk und Molasse, bis 2500' hoch. ß. Elongatus; oft 3 Fuss hoch. Vielleicht gehört C. adpressus C. A. Mej. , der mir leider nur durch die kurze Diagnose bekannt ist, hierher. Gemein in ganz Transkau- kasien auf Porphyr, Kalk, Mergel, Molasse, Diluvium und Alluvium, bis 2500' Höhe. y. Nanus; besitzt an der Spitze 2 — 3 Blüthenkörb- chen, wie dieses bei C. arahicus Jacq. der Fall ist; ich bin deshalb geneigt , genannte Pflanze als Synonym hierher zu bringen. 392 50. C. pycnocephalas L. cod. No. 5951. Unterscheidet sich von C. alhidus Bieb. durch die weit längeren nnd ab- stehenden Hüllkelchblätter. Ausser der Abbildung in Jacq. hört. vind. I. p. 17. t. 44. gehört auch die von C tenuifiorus in Curt. 11. londin. wenigstens in der neuen, von Graves besorg- ten Ausgabe T. II. t. 33. dazu. Die Sraith'schen undKoch- schen Pflanzen dieses Namens scheinen allerdings verschieden zu sein. Bei Brussa von Dr. Thirke gesammelt, 51. €. innltijagas C. Koch; Caulis stricte erectus, bi-, tripedalis, striato-sulcatus, superne ramosus, aut simpliciuscu- lus, alatus: alis laciniatis: laciniis ovatis aut oblongis, cri- spulis , dentato-spinosis ; Folia ambitu oblonga, profunde pin- natifida, laciniis approximatis 17 — 21, ambitu ovato- oblon- gis, laciniatis et dentato-spinosis, inferiora basi angnstiora, superiora caulem amplectentia; Peduuculi toraentosi, superne nndi, monocephali, elougati; Calathia ovata, erecta aut sub- cernua; Anthodii saepe arachnoidei phjlla imbricata, erecta, exteriora lanceolata, carinata , intima longissima, linearia, acuta, glaberriraa; Achenia striata. Hat grosse Aehnlichkeit mit C. myr iacanthus Salzm., und möchte vielleicht damit zu vereinigen sein. Nach dem Exemplare , was sich im allge- meinen Herbar zu Berlin vorfindet, besitzt die genannte Pflanze keine steifaufrechton Stengel und ist überhaupt kleiner. Sonst steht C. mnltijugus C. Koch zwischen C colUnus W. et K. und C. hamulosus Ebrh. einerseits und C. acanthoides L. andernseits. Die zuerst genannten Pflanzen haben aber nicht so breite und krause Flügel, die weit mehr denen der letz- tern gleichen, und ausserdem andere Blätter, sowohl was die Behaarung, als auch was die Form der Abschnitte betriiTt. C acanthoides L. besitzt nie einen steifaufrechten Stengel. «. Glabriusculus; Caulis inferior et medius et Folia glaberrima. 393 ß. Lanatiisj Caulis et Folia cinereo-lanata; Capitula inajora. Beide Abarten unter Getreide im pontisclien Hochgebirge, im Gaue Hemschin, c. 5600' hoch. 52. C. uncinatas Bieb. fl. taur. cauc. III. p. 553. C. af- ßnis Guss. icon. et descr. pl. rar. p. 57. Im nördlichen Daghestan bei Temirchanschura von Dr. S truve, einem rus- sischen Arzte, gesammelt. In der armenischen Provinz Eri- wan auf Kalk und Mergel, c. 2700' hoch. 53. C. hamulosus Ehrh. Beitr. VII. p. 166. W. et K. pl. rar. Hung. III. t. 233. Im tatarischen Grusieu und Schirwan auf Kalk, Mergel und Diluvialboden, bis 1500' Höhe; in Ka- rabagh auf Porphyr, c. 1500' hoch. Von Wilhelms und K, Schmidt aus Transkaukasien erhalten. 54. C. candicans W. et K. pl. rar. Hung. l. p. 85. t. 83. ß. Ctrichocephalus; Caulis stricte crectus, fistulosus, bi -, tripedalis, striato-sulcatus, glabriusculiis aut siiperne tomento- sus, simpliciusculns ant apice ramosus, angiiste et spinöse alatus; Folia inferiora ambitu oblonga, basi augustiori, cetera oblonge -lanceolata, deutato- sinuata et spinoso-denticulata, omnia supra glabriuscula, subtus albo-toraentosa; Rami 1 — 3cephali, tomentosi; Calathia brevius pedunculata; Anthodii glabriusculi phjlla exteriora et media setacea, elougata, pa- tentia, raembranaceis intimis linearibus, erectis aequilonga; Achenia oblonga, striata et subtiliter elevatoque punctata. Aehuelt allerdings der Hauptart, unterscheidet sich aber haupt- sächlich durch die weniger eingeschnittenen und krautartige- ren Blätter, sowie durcli die sehr langen, borstenförmigen HüUkdchblätter. In Karlhli auf Molasse und Kalk, c. 1500 bis 2000' hoch. 55. C. coUinus W. et K. pl. rar. III. p. 257. t. 232. 394 ß. Caucasicus. Die Blütheukörbchen sind grösser, fast wie bei C. hamulosus Ehrh., imtl die Hüllkelchschuppen ste- hen ab. Koch zieht in seiner Synopsis (p. 460 der 2. Aus- gabe) C. candicans W. et K. als Abart zu seinem C colli- nus, und betrachtet ihn als die Abart mit anliegenden Hiill- kelchschuppen, allein nach der Abbildung stehen diese bei C. candicans W. et K. mehr oder weniger ab. Von Wil- helms aus Grnsicn erhalten. 56. C. flavescensX. Koch; Caulis raraosus, fistnlosus, sulcato-angiilatus j alatus, alis crispulis, spinoso-dentatis, glabriusculus, bipedalis et ultra; Folia ambitu anguste ob- louga, piiinatifida, lobis rotundatis bi-, quadrifidis, lacinulis Spina excurrentibus, margine crispulo, ciliato-spinoso, gla- briuscula, decurreutia; Ramuli foliis parvis , oblongo-lineari- buSj spinoso-dentatis, erectis aut patulis et alis augustis, crispulis, dentato-spiuosis iustructi, 1 — Scephali; Calathia brevi peduuculo lanato praedita, denique cernua; Anthodii glabriusculi phylla lanceolata, extcriora apice angustissime triangulari, patulo, interiora longiora erecta; Flores ochro- leuci. Steht zwischen dem C acanthoides L. und C hamu- losus Ehrh., besitzt aber gelbliche Blüthcn. Von der zuerst genannten Pflanze , die nicht selten weisse Blüthen hat, un- terscheidet sich diese Distel ausserdem durch den mehr auf- rechten Habitus. Im Gaue Artahan auf Trachyt, c. 5000' hoch. 57. C seminudus Bieb, fl. taur. cauc. l\. p. 271. Aus Transkaukasion von Wilhelms erhalten. ß, Albaniens C. Koch; Caulis ercctus , bi-, tripeda- lis , elevato-striatus, teres, fistulosus, inferne simplcx, gla- ber, et alis laciniatis, dentato-spiuosis vestitns, superne ra- mosus pilosiusculus et anguste et spiuoso- alatus; Rami elon- 395 gati, 1 — Scephali; Folia inferiora ambitu obloiiga, piunati- loba, laciniis ovatis, spinoso-deuticulatis, glabriuscula, su- preina et ramornm oblongo-lauceolataj deiiticiilato- spinu- losa, patiila, snpra vix arachuoidea aiit glabriuscula, subtus minus cano -tomentosa; Fedunculi elongati, nudi, arachuoidei; Anthodii ovati phylla lauceolata, imbricata , erecta, iufcriora et media breviora, apice vix pungeute pracdita, omnia subti- liter seriulato-ciliata, puberula; Flores rosei; Filamenta bre- via, villis connexis tubum referentia. Im Ansehen hat diese Pflanze grosse Aehnlichkeit mit Tijrimnus leticograplius {Cardtius); die weissen Flecken, welche genannter Pflanze den Namen gegeben haben, siud bisweilen nicht vorhauden. Eben so ist der generelle Charakter, nämlich die Filamenta monadelpha, nicht so scharf, als es scheint, da eine eigent- liche Verwachsung nicht vorhanden ist und die Fäden nur au einander kleben. Bei C sefninudus Bieb. ß. alhanicus und fast bei der ganzen Gruppe des C. Jiamulosus Ehrh. erscheinen die Staubfäden ebenfalls zu eiuer Röhre vereinigt, aber hier sind es hauptsächlich die langen, ju einander verfilzten Zot- tenhaare, wodurch die Vereinigung der Staubfäden geschieht. Ziemlich häufig in SchirAvau, dem Albanien der Alten, auf Mergel j Kalk, Diluvium und Alluvium, bis 800' Höhe. XVI. Pleno mon Cass. in dict. d. sc. nat. XXV. p. 225. 58. P. Acarna (Cnicus) L. cod. No. 5979. Sibth. et Sra. fl. gr. t. 827. Im Tschorukgebiete und zvsar iu den Gauen Arlanudsh und Liwaueh auf Melaphyr, Porphyr und Kalk^ 1500 — 2500' hoch; in Grusieu auf Kalk und Mergel, 800 bis 11500' hoch ; in der Krim auf Diorit und Thonschiefer, bis 1000' Höhe. 396 XVII. Notobasis Cass. in dict. d. sc. nat. XXV. p. 225. 59. ST. syriaca (Carduus) L. cod. No. 5964. Sibth. et Sm. 11. gr. t. 831. Sebast. pl. roman. fasc. II. t. 6. lu Schir- wan auf Kalk, Mergel und Diluvium, bis zu 500' Höhe. XVIII. Chamaepeuce DC. prodr. VI. p. 657. A. Platyraphium Cass. iu dict. d. sc. nat. XXXV. p. 173. 60. C echinoceiiliala (Serratula) Poir. iu eucjcl. raeth. VI. p. 561. Aus der Krim von Rogner und aus Grusien von K. Schmidt erhalten. XIX. Epitrachys DC. in Dub. bot. gall. I. p. 286. und Naeg. in Koch syn. ed. 26. p. 989. Calathia ovata, rotundata aut breviter cyliudrica; An- thodii phylla exteriora breviora, ceterum interiora aequautia, omnia apice spinescentia ; Clinanthium inaequali-setosum; Pappi mox decidui setae tri-," pluriseriales plumosae, raagis minusve iuaequales , basi in aunulum concretae ; Corol- lae snbregularis limbus ad medium qiiiuquefidus; Antherae appendices et caudae breves, ovatae aut lanceolatae, rare lineares, hae rarissime nullae ; Filamenta brevia, libera, vil- losa; Stigmata ad apicem connata; Achenia oblouga, glaber- riraa, plus minusve evidenter striata, areola basilari. Un- terscheidet sich durch den Habitus mehr, als durch scharfe Merkmale von Cirsium ^ Chamaepeuce und Echcnais , ob- wohl die Zotten an den Staubfäden und das Vorkommen von mehr oder minder grossen Dornen au den Hüllkelchblätteru eine Unterscheidung möglich machen. Die Blätter aller Epi- trachys-Arten sind aber auf der Oberfläche mit anliegenden, borstigen Haaren bedeckt, ein Umstand, der dem ganzen Ge- nus den Namen gegeben hat ; nur sehr selten vesclnvinden sie bei vollendetem Wachslhum. Alle Blätter sind ferner iu 397 der Weise fiederspaltig, dass die Abschnitte wiederum zu- nächst bis zur Basis getheilt sind; der obere Theil erscheint aber fast nur als starker Dorn, und hat eine solche Rich- tung, dass er mehr oder minder mit dem untern, der blatt- artiger ist und einen und mehr Dornen besitzt, divergirt, nicht selten sogar mit ihm einen rechten Winkel bildet. A. Lophtohpis Cass. in dict. d. sc. uat. XLl. p. 313. 71. E. ciliata (Carduus) Murr, in Comraeut. goett. 1784. p. 35. t. 5. Im kaukasischen Hochgebirge auf Thouschiefer und Trachyt, c. 5500' hooh. 72. E. serrulata {Cirsium) Bieb. 11. taur. cauc. III. p. 557. Unterscheidet sich durch die kürzeren Hüllkelchblätter Ton E. ciliata [Carduus) Murr. Im Willd enow'schenHcr- har befinden sich unter No. 14904 und 14906 Original-Exem- plare beider Pflanzen, freilich etwas unvollständig, die sich aber fast gar nicht ron einander nnterscheiden. Von Wil- helms und K. Schmidt erhalten. 73. E. JSzovitsii C. Koch; Caulis ramosus, augulatus, arachnoideo-lauatus; Folia ambitu oblonga, caulina 6 — 8 poll. longa, sessilia, auriculis parvis, rotundatis, dentato- spinosis amplectentia, profunde pinnati-partita, laciniis 11 — 13 distantibus, basi bifidis, lacinulis majoribus liueari-lanceo- latis , elougatis, terminali longissimä , omnibus spina valida terminantibus , minoribus in spinam reductis, marginibus evi- denter revoluta, siipra flavesccuti-viridia, pilis hirtis, patu- Hs, densissime obsita, infra contra albo-lanuginosa; Rami breves ; Calathia rotuudato-ovata, pollicis diametro ; Anthodii phyllorum appendices ovato-lanceolatae, cuspide elongata, pungente, margine fimbriis erecto-patulis obsito, inferiores reflexae. Unterscheidet sich wesentlich von E. ciliata (Car- duus) Murr., unter welchem Namen ich mein Exemplar aus 398 der Szo vits'scheii Sammlung erhalten habe, durch die sehr schmalen und verhängerten Blattabschuitte und durch den lan- gen Dorn an der Spitze der Hüllkelchblcätter. Von der ver- wandten JE", ponti'ca [Cirsium) C. A. Mej. , welche ebenfalls linienfÖrraige Doppel-Blattabschnitte besitzt, unterscheidet sich diese Art durch gestielte Blütheukörbchcn und deutlich ge- sägte Hüllkelchblcätter. In Karabagh. 74. E. tricholoina {Cirsium) F. et M. in Hohenack. cnum. pl. Elisab. p. 251, Aus dem tatarischen Grusien von Wil- helms und K. Schmidt erhalten. 75. E. ossetica {Carduus) Adams in Web. u. Mohr Beitr. I. p. 65. Willd. herb. No. 14909. Cirsium ßmbriatum DC. prodr. yi. p. 635. Auf dem Nakerale in Imerien auf Kalk; von K. Schmidt aus Grusien erhalten. 76. E. erythrolepis (Cirsium) C. Koch in Liun. XVII. p. 41. Im Habitus steht diese Art dem E, Tricholoma (Cir- sium) F. et M. am Nächsten, unterscheidet sieh aber durch die zuriickgekrümmten, weit kürzeren Hüllkelchblätter. In Ossien auf Kalk und Thonschiefer, 2000 — 4500' hoch. B. Eriolepis Cass. in dict. d. sc. uat. XXXV. p. 172. 77. E. munita (Cirsium) Bieb. fl. taur. cauc. III. p. 559. Der E. jjropontica (Cirsium) Gris. spie. Ü. Rum. et Bith. II. p. 254. Cnicus cynaroides Sibth. et Sm. 11. gr. I. 828. sehr ähnlich. Diese ausgezeichnete , ebenfalls von G r i s e - b a c h zuerst erkannte Pflanze unterscheidet sich durch die sehr langen, das Blülhenkörbchen umhüllenden Blätter, welche ihr wiederum eine Stellung neben Nofobasis si/riaca (Car- duus) L. anweisen. Im kaukasischen Hochgebirge im Gaue Chewi auf Thonschiefer und Trachjt, c. 5500' hoch. 78. E. Kosmeiii (Cnicus) Muss. Puschk. in Willd, herb. 399 No. 14908. Fisch, in Hohcuack. eiiura. pl. Elis. p. 251. Von K. Schmidt aus Karabagh und Grusien erhalten. 79. E. penicillata (Cirsium) C. Koch iu Liun. XVII. p. 41. Unterscheidet sich von der verwandten /ü". lappacea {Cnicus) Bieb. 11. taur. cauc. II. p. 227. durch die breiteren, herzförmig umfassenden und weniger eingeschnittenen Blätter und durch die sämmtlich zuriickgekrüinmten Hiillkelchblätter. Ferner sind die Staubgefässc, wie hoiCirsiuin arvense [Car- duus) L.j klein, unfruchtbar und nicht verwachsen. In Karthli auf Kalk und Diluvium, c. 1500' hoch, in Ossieu auf Kalk und Thonschiefer , 2000 — 3500' hoch. 80. E. luncrolbotrys C. Koch. Caulis erectus, crassus, sulcatus, arachnoideus, densissime calathiis praedltus; Folia inferiora mox marcescentia, cetera pinnatifida, laciniis pro- funde bifidis , altera laciuula ad spinam validam reductil, al- tera ohlonga, spiua etiara valida excurrente, supra pilis brc- vibus, hirtis, accumbentibus aut patulis dcuse vestita, infra gri- seo-lanata; Calathia rotundato - ovata, maxima, pollicis et dimidii saepe diamctro, in axillis fere orauium foliorum, ses- silia aut brevi-pedunculata, foliis linearibus intcgris aut sn- perne pinnalifidis involncrata; Anthodii dense arachnoidei phylla exteriora lanceolato- subulata, apice spiuescente, erecto, iutcriora angustiora, linearia , apice patulo aut intima reflexo. Steht wohl der E. lanceolala (Carduus) L. am Nächsten, zeichnet sich aber durch die überall mit grossen Blüthen- hörbcheu besetzten Stengel, was der Pflanze ein ganz eigen- thümliches Ansehen giebt , aus; dadurch nähert sich die 3 — 5' hohe Art wiederum der E. racemoso^spicata (Cirsium) F. et M., die aber doch ganz andere Hüllkelchblätter besitzt, und der E. lappacea (Carduus) Bieb. Im armenischen Hoch- lande, in den Gauen Gökssu und Chynjs. 400 81. E. nemoralis (Cirsium) Rchb. fl. exe. I. p. 286. lu Ossien auf Jurakalk, 2500—4000' hoch. 82, E, lanceolata {Cirsium) L. cod. No. 8945. ß. Iherica Bieb. fl. taur. cauc. III. p. 556. Von Wil- helms aus Grnsien erhalten. 83. E, caucasica {Carduus) Adams in Web. u. Mohr Beitr. I. p. 64. Cirsium horridum Bieb. fl. taur. cauc. III. p. 558. Von K. Schmidt aus Grusien erhalten. Im Gaue Liwaneh auf Melaphyr und Kalk, 1500 — 2500' hoch. 84. E. arachnoidea {Cnicus) Bieb. fl. taur. cauc. II. p. 277. Von Wilhelms in Grusien gesammelt. 85. E. rigida (Cirsium) DC. prodr. Vi. p. 640. Cirsium strigosum Stev. in Mem. de la soc. d. nat. de Mose. IV. p. 62. In Karthli auf Kalk und Diluvium, 1500 — 2000' hoch; in Ossien auf Kalk und Thouschiefer, 2000 — 3500' hoch. 86. E. lauifiora (Cnicus) Bieb. fl. taur. cauc. II, p.276. Aus der Krim von Rogner erhalten. 87. E, tennilolba C. Koch; Caulis erectus, bipedalis et ultra, tcres sed elevato-striatus, simplex, lana coacta aut dense arachnoidea, deuique detergibili vestitus; Folia pinnati- partita, laciniis bi-, quadrifidis, lacinulis latcralibus ad spi- nas mediocres aut superne ad spinam validam reductis, re- liquis lineari -lanceolatis, elongatis, spina excnrrentibus, mar- gine revoluto, supra pilis hirtis, accumbenlibus aut patu- lis dense vestita , iufra lana coacta praedita, radicalia et caulis iuferiora petiolata, longitudiue 6 — 9 poll., cetera ses- silia, floralia minora; Calathia subscssilia, spicam referentia, paululum folia superautia; Bracteae lineari -lauceolatae, una al- terave spina laterali praeditae, apice spinescente; Anthodii ovati, parvi, arachnoidei phjUa lanceolato-subulata, apice spine- scente, inferiorum adpresso, reliquorum recurvato. Wegen 401 der kleiueu Bliitheukörbchen besitzt diese Art viel Aehnlich- kcit mit E. vulgaris (Carduus) Savi und E, adunca (Cir- sium) F. etM., unterscheidet sich aber durch die sehr schma- len Fiederlappeu und durch die zurückgeschlagenen Hüll- kelchblätter, in dem Gaue Artahau auf Trachyt und Lawa, c. 5000' hoch; im Gaue Narriraan auf Trachyt, c. 5000' in der Ntähe der Eufratquellen auf Dolerit und Trachytkon- glomerat, c. 7O0O' hoch. 88. E. longifolia C. Koch; Caulis erectus, ramosus, ra- mis patentibus, tripedalis et ultra, teres sed obtuse sulcatus, laua detergibili vestitus*; Folia iufera mihi iguota; inferiora elongato -lauceolata, basi utroque latere dentibus spinosis praedita, caulem seraiamplectente, apice spinesceute, supra setis accumbentibus asperrima, subtus albo-tomentosa, ramo- rum breyiora, sessilia, una altcrave spiua basi praedita, flo- ralia aequautia; Fasciculi foliorum ex axillis foliorum iufe- riorum, rami ex axillis superiorum ; Calathia brevissime pedun- culata, folia floralia aequautia, bracteis multo longlora, cy- liudrico-urceolata , arachnoidea; Anthodii imbricati phylla lauceolata, apice brevissimo, adpresso, spinesceute, intimorum acuto. Besitzt noch einmal so grosse Blüthcnkörbcheu als E, Icucocephala (Serralula) Poir. , unterscheidet sich aber durch die wenigstens am obern Theile des Stengels stehen- den einfachen und verlaugerten Blätter, besitzt jedoch einen gleichen Habitus, Im Gaue Gökssu auf Trachyt, c. 61)00' hoch. 89. E. leucocephala {Serratula) Poir. encycl. meth. YI. p, 565. Caulis ramosus, erectus, tercs, striatus, lana deter- gibili vestitus; Folia inferiora mihi iguota; ramos fiilcienlia piunatifida, laciniis bifidis, lacinula altera ad spiuam reducta, altera lanceolata, spiua valida terminante, margiue revolnta, supra setis breyibus patentibus et piiis mollissimis arachnoideis, 24r Bd. 4s Heft. 26 402 subtus lana coacta alba vestita, floralia linear! -lauceoiata, basi iutegra aut trifida, laciniis spiuescentibus , ad spinam reductis ; Calatbia subcylindrica, scciis ramos breves breriter pedimculata, spicam referentia; Authodii arachuoidei, foliis floralibus aequilongi pliylla imbricata , exteriora breviora , lan- ceolata; apice brevi puugente vix patulo, interiora linearia, elongata, minirae apice spiuesceute. Diese Pflanze ist aus- serordentlich reich au Blüthenkörbchen, so dass die Aeste eine Art Rispe bilden. Vielleicht ist aber meine Pflanze you der Poiret'scheu Terschieden, zumal die Hüllkelchblätter hier keineswegs zurückgekrümrat sind. Im Gaue Chynys auf Tra- chyt, c. 5000' hoch. 90. £. microcepbala C. Koch; Gaulis ercctus, ramosis- simus, arachnoideo-lanatus, elevato-striatns; Folia profunde pinnatifida, supra selis patulis dense vestita, subtus albo - lanata, basi auriculis piunatifido-spinosis; Laciniae laterales pleruraque profunde et inaequaliter bifidae , laciuulis lanceola- tis ut lacinia suprema elongata spina valida termiuantibus, mar- gine revoluto praeditae ; Calathia solitaria aut raro aggregata, foliis integris elongatis aut trifidis obvallata, ovata, latitu- dine dimidia parte longiora, arachnoidea; Phylla lauceoiata, Spina brevi erecta aut phyllorum intimorum elongatornm vix patula. E, vulgaris {Carduus) Savi und E. adunca {Cir- sium) Fisch, sind dieser Art am Aehnlichsten, beide haben aber andere und namentlich in kürzere Dornen auslaufende Hüllkelchblätter. Yiellcicht auch dem C. yolycepJialum DC. ähulich. Ich kenne diese Pflanze nur aus der kargen Diagnose, sie wächst aber in denselben Gegenden, nämlich am Bosphor und in der Nähe von Koustantinopel. 91. E. adanca {Cirsium) F. et M. in DC. prodr. VI. p. 636. Von Szoyits in Karabagh gesammelt. Mein Exemplar 403 ist diöcisch, besitzt nämlich fehlgeschlagene und nicht ver- wachsene Staubbeutel, XX. Echinais Cass. in bull, de la soc. philom. de Par. 1818. p. 3. Calathia rolundata aut orata, foliis floralibus obvallata; Anthodii phylla lanceolata apice spinescentia aut intitna lau- ceolato -linearia, cuspidata, orauia ad partem dimidiam su- periorem margiue late et arido-membrauaceo, lacero-fim- briato instructa; Cliuauthinm inaequaliter setosuiu} PappI raox decidui setae pleruraque triseriales iuaequales plumosae, iute- riores apice serrulatae aut vix latiores, integriusculae, omnes basi in annulum conuatae ) Corollae subregulares ; Antherarum appendices lanceolatae, integrae, caudae contra sublacerae,- Filamenta asperulo-pilosa, breviaj Stigmata ad apicem fere counata; Achenia oblonga, giaberrima, multistriata, areolä basilari. Echinais Cass. steht den Cirsium- Arten und na- mentlich der Gruppe des C spinostssimum Scop. näher, als denen der Epitrachys. Die Uutcrscheidungs- Merkmale, wel- che übrigens Cassini und DeCandolle, aber auch Lede - bour augegeben haben, sind Iceineswegs richtig. Der ein- zige Unterschied zwischen Echinais auf der einen und Epi- trachys und Cirsium auf der andern Seite liegt in dem Vor- handensein eines häutigen, gewimpert- geschlitzten Randes an der oberu Hälfte der Hüllkelchschuppen. Die Abtheilung ho- phiolepis des Genus Epitrachys DC. besitzt wohl Wimpern, aber nicht diesen häutigen Rand. DeCandolle bezeichnet diesen Rand, den er Appendix nennt, als einen lanzettför- migen bei den äusseren und als einen kreisrunden bei den inneren Hüllkelchschuppen, allein er hat nie die letztere Ge- stalt. Ferner legen die genannten Botaniker einen grossen Werth auf die Achenienstreifen bei Echinais und lassen sie 20» 404 bei Cirsium fehlen; alleiu sie sind bei dem znletzt genann- ten Genus eben so gut und deutlich vorhanden. Die Cauda an der Basis der Autheren soll ferner bei Cirsium fehlen und bei Echinais kurz und geschlitzt sein; ich habe sie we- nigstens bei allen Epitrachys-Arten, die ich untersucht habe, und selbst hier und da fast geschlitzt gesehen; bei yielen Cirsium-Arten ist sie ebenfalls vorhanden. Endlich wird auf die Gestalt der inneren Borsten der Haarkrone ein grosses Gewicht gelegt, da der ungetheiltc, nicht gefiederte oberste Theil sich zu einer flachen Keule oder gar zu eiuem häuti- gen Diskus erweiten soll. Aber weder das eine noch das andere ist bei den von mir untersuchten drei Arten, die ich besitze {E. cirsioides DC. ist mir unbekannt), der Fall; die bezeichneten Borsten erscheinen kaum gegen die Spitze hin etwas breiter. 92. C sclerantha (Cirsium) Bieb. fl. taur. canc. III. p. 559. Im tatarischen Grusien auf Diluvium, c. 500' hoch. Von K. Schmidt aus Transkaukasien erhalten. ß. MäcrocephaJa; Caulis ramosiis, rainis patcntibns ramulosis , pluricephalis, lanato - arachnoideus , aiigulatus; Fo- lia oblonga, supra glaberrima, subtus albo -lauuginosa, au- riculis dentato - spinosis ainplectentia, sinuata, laciniis sub- triangularibus, 3 — 5 -spinosis, spinis validis, suprema panca calathia majora obvallantia, miuora, scusim in Authodii gla- berrimi, giobulosi phjUa transformata; hacc et quidem infera et media lanceolata, margine appendicali lacero et profunde fimbriato et spiiia valida, lanceolata, erecta, seritis vix] patula terniinata, intima contra clongata , appeudice paene continua sublacer.i, cuspidata; Caudae anlheraruni bi-, trifidae. Un- terscheidet sich von der sehr ähnlichen Hauptart durch noch einmal so grosse Blüthenkörbcheu. Im poutischen Hochgebirge, 405 im Gane Hemsehiu auf Porphyr ^ Granit und Syenit, 5600 — 7000' hoch. XXI. Cirsium. Calathia rotunda, ovata aut oblonga; Anthodii phylla dislincte imbricata, infera ovato-lanceolata, media lanceo- lata, haec et illa saepissime apice brevissime spinesceute in- structa, intiraa linear) - lanceolata aut linearia, elongata, membranacea, saepe ex parte superiori arida; Clinauthium inaequaliter setosura; Pappi mox decidui setae tri-, pluri- serialcs, iuaeqnales, pliiraosae, iutcriores saepe longiores, apice scrrulatae, aut integriiisculae, omues basi in annulum coucretae; Corollac subregulares; Antherarum appendices lan- ceolatac, caudae brevinscnlae ant subnnllae, integrae; Fila- menta aspernlo - pilosa, brevia; Stigmata ad apicem fere cou- uata; Achenia oblonga, glaberriraa , multistriata, areola ba- silari. Unterscheidet sich von den Torhergehenden Geschlech- tern, wie schon gesagt, mehr durch das Ansehen. Doch sind die inneren Hüllkelchblätter mehr häutiger , selbst trockenhäutiger Natur, und laufen nie in eine bedeutende ste- chende Spitze oder gar in einen Dorn aus. Die Blätter sind nie auf der Oberfläche in der Weise mit anliegenden Borsten- Haaren besetzt, wie es bei den Epitrachys-Arten der Fall ist, und erscheinen ebenfalls sehr selten in der Weise fieder- spaltig, dass sich jeder Abschnitt wiederum in 2 divergirende Lappen theilt. A. Chamaeleon C. A. Mey. in Mem. de l'acad. imp. d. St. Petersb. VI. ser. sc. nat. VI. bot. p. 41. 93. C. esculentum C. A. Mey. Beitr. z. Pfl. K. Russl. V. p.43. (nicht rJiodo-leucanthum, wieWalpers indem I.Ban- de seiner Anualeu p. 453. aus Flüchtigkeit die Pflanze ge- nannt hat). ^ 406 ß. Caucasicum C. A. Mey. in Mem. de Pacad. imp. de St. Pet. VI. ser. sc. nat. VI. bot. p. 41. Auf dem kaukasi- schen Hochgebirge, c. 6000' hoch, auf Trachyt und Thon- schiefer. Im Gaue Artahan auf vulkanischem Boden, c. 5000' hoch. Der Abart caulescens steht C. rigens Ait, hört. kew. ed. 1. p. 144, C. decoloratum Koch syn. ed. 1. p. 398. aus- serordentlich nahe, und gehört ebenfalls in diese Abtheilung. Nägeli hält diese Art bekanntlich für einen Bastard des C acaule (Carduus) L. und C, ohraceum {Cnicus) L. , eine Behauptung, der ich so lange nicht beipflichten kann, als es ihm nicht gelungen ist, sie durch Bastardirung aus den soge- nannten Stamrapflanzen künstlich zu erziehen. Ohne die Mög- lichkeit der in der freien Natur vorkommenden Bastarde ab- zuleuguen, ist auf jeden Fall ihr Voikommen weit seltner, als man glaubt. Läge nicht in der Natur selbst ein Hinderniss, so müssten (nicht nur an einzelnen Stellen und in einzelneu Geschlechtern) weit mehr hybride Pflanzen vorkommen, als in der That der Fall ist. Namentlich würden die botanischen Gärten, wo man in der Regel die verwandten Arten neben einander stellt , unendlich reich an solchen Bastarden sein. Die meisten Bastarde, und es gilt dieses hauptsächlich von Cirsiufn, sind nur Formen einer in ihrer Gestaltung noch nicht hilllänglich erforschten Art, während andere gute Spe- cies darstellen. Im Saalthale wächst C oleraceum (Cnicus) L. sehr häufig an feuchten Stellen, und gleich daneben steht nicht selten C. acaule (Carduus) L. , aber nie habe ich C. rigens Ait. dazwischen gesehen; wohl aber fand ich die zu- letzt genannte Pflanze an Stellen, wo Stunden weit kein C. oleraceum (Cnicus) wuchs und selbst auch C. acaule (Car- duus) L. nicht in der nächsten Nähe stand. Ich habe von C. rigens Ait. Samen gesammelt und selbj^e ausgesäet, aber 40T immer wieder dieselbe Pflanze erhalten. Ich] säete die Sa- men von meinen Kulturpflanzen aus, und erhielt doch weder C. oleraceum (Cnicus) L. , noch C. acaule (Carduus) L., sondern stets C. rigens Ait, Umgekehrt versnchte ich Ba- stardbildungen mit C. oleraceum (Cnicus) L. und C. acaule {^Carduus) L.', habe aber nie eine Pflanze erhalten, die dem C. rigens Ait. auch nur ähnlich sah. Ich bekam stets Pflan- zen, die sich nur wenig von der Mutterpflanze unterschieden. 94. C. oWongifolinm C. Koch in Liun. XVII. p. 41. Ob- wohl auch C. A. Meyer diese Pflanze zu C. tdiginosum Bieb. bringt , so halte ich sie doch fortwährend für verschie- den. Leider ist es mir noch nicht gelungen, ein Original - Exemplar der znletzt genannten Pflanze zu erschauen, allein nach der Flora taurico - caucasica steht es dem C. arvense (Serratula) L. so nahe, dass der Verfasser dieser Flor es für eine Abart der zuletzt genannten Pflanze hielt. Meine Pflanze besitzt aber nur eine sehr entfernte Aehulichkcit mit C. arvense (Serratula) L. , und hat sehr grosse umfassende, aber durchaus nicht, wie es bei C. uliginosum Bieb. der Fall ist, herablaufende Blätter, und Blüthenkörbchen, die gewiss 3 Mal grösser sind. Wegen dieses Umstandes und der weichen Hiillkelchblättchen halber ähnelt es weit mehr dem C. olera- ceum (Cm'eus), vor allem aber dem C. f^igens Ait. Im kau- kasischen Hochgebirge auf Thonschiefer und Kalk, c. 3500' hoch. B. Onolrophe C. A. Mey. in Mem. de l'acad. imp. de St. Pet. VI. ser. sc. nat. VI. bot. p. 48. C. A. Meyer hat die hierher gehörigen Arten nach der Farbe der Bliithen und je nachdeju der Stengel geflügelt ist oder nicht, in 3 Gruppen: Rhodantha alata , Rhodantha aptera und Ochrantha aptera weiter eingetheilt, eine Ein- 408 theiliiug, welche oft nahe verwandte Arten, wie C, sitnplex C. A. Mey. nnd C. angtistifolium {Carduus) Lam., weit von einander stellt, deren Merkmale aber auch nicht konstant sin^d. Besser theilt man die Cirsium- Arten wohl in solche, welche die Blüthenkörbchen mit dem Durchmesser eines hal- ben Zolles besitzen: Microcalathia y und in solche, bei de- nen sie fast noch einmal so gross sind. Die letzteren besitzen entweder mehr oder weniger behaarte, selten völlig glatte Blätter, 'welche einfach oder regelmässig fiederlappig und am Rande mehr borstig-gewimpert, als mit Stacheln besetzt sind: MacrocalathiUy oder haben, auf den Blättern wenigstens, gar keine oder höchst geringe Behaarung, dagegen meist tiefe und oft, wie bei den Epitrachjs-Arten, 2theiligc und mit gros- sen Dornen besetzte Abschnitte: Myriacantha, a. MyriacantJia. 95. C. apiculatnm DC. prodr. IV. p. 642. Im Paschalik Musch auf Glimmerschiefer und tertiärem Kalk, c. 4500' hoch. 96. C uliginosuin Bieb. il. taur. canc. III. p. 555. (We- nigstens nach einem im Berliner allgemeinen Herbar befind- lichen, freilich nicht zuverlässigen Exemplare.) ß. Glaherrimutn. Dem C. apiculatitm DC. sehr ähn- lich, unterscheidet es sich durch grössere Blüthenkörbchen nnd oft Stheilige, in* stärkere Dornen auslaufende Fiederlap- pen. Im Tschabantzthale auf Porphyr, c. 5500' hoch. 97. €. olivallatnm Bieb. fi. taur. canc. III. p. 559. a. Pinnatipartitum. Sehr häufig im Kaukasus auf Kalk, Thonschiefer, Porphyr und Trachyt, 2500 — 5000' hoch. Von Wilhelms und K. Schmidt aus Grusien er- halten. ß. Pinnatilobuni, Im ossischen Kaukasus auf Thon- schiefer nnd Kalk, 2500—4000' hoch. 409 y, Glaherrimum\ Folia pinnatiloba; Calathia minus obyallata. Diese Abart nähert sich dem C. glabrum DC. und C, sptnosissimum Scop. b. Macrocalathia. 98. C. Erlsithales {Cnicus) L. cod. No. 5976. ß. Ochroleucum All. fl. pedem. I. p. 150. Carduus Erisithales Jacq. fl. austr. III. t. 310. Im Bauate auf Kalk. 99. C. angustifoliuni (Carduus) Lara, encyel. meth. 1. p. 703. Ist grösser als das verwandte C. armenum DC, und besitzt eine holzige, nicht abj;ebissene Wurzel. Auf dem pon- tichen Hochgebirge auf Giauit, 8 — lOOOC hoch. 100. C. armenum DC. prodr. VI. p. 647. Ist dem C, simpea: C. A. Mey. ausserordentlich ähnlich, besitzt aber gelbe BliUhcn. Auf dem pontischen Hochgebirge auf Granit, 8000 bis 10000' hoch. 101. C. Simplex C. A. Mej. Verz. kauk. Pfl. p. 70. Von Wilhelms aus Grusien erhalten. 102. C. grnmosnin Fisch, et Mey. in Mem. de l'acad. imp. de St. Petersb. VI. ser. sc. nat. VI. bot. p.48. Auf dem kaukasischen Hochgebirge auf Thonschiefer und Trachyt, c. 6000' hoch. c. Microcalathia. 103. €. dealbatum Bieb. fl. taur. cauc. III. p. 560. Am Bosphor auf Mergel und Kalk , bis 500' Höhe. 104. C. hypoleucnm DC. prodr. VI. p. 645. Von Dr. Thirke auf dem bithjnischen Olymp gesammelt. ß. Lazicum , unterscheidet sich durch weniger einge- schnittene Blätter von der Hauptart. Auf der Nordküste Kleiu- asiens im Paschalik Trebisoud auf Augitporphyr, bis 1500' Höhe. 410 105. C. purimrenin All. fl. pedem. I. p. 150. t. 36. Die Abbildung besitzt wohl nur zufällig die dicht gedrängten Blät- ter. Diese Art besitzt mit C. h^poleucum DC. nicht geringe Aehnlichkeit. Im pontischen Gebirge auf Augitporphyr, c. 4000' hoch. 106. C. leucopisis C. A. Mey. in Mem. de l'acad. imp. de St. Petersb. VL-ser. sc. uat. YI. bot. p. 53. «. Genuinum\ C, leucopsis DC. prodr. VI. p. 644. Von Wilhelms aus Grusien erhalten. 107. C. suMiierme Fisch, et Mey. in Mem. de l'acad. imp. de St. Pelersb. VI. ser. sc. nat. VI. bot. p. 55. Im Gaue Per- takrek auf Porphyr und Kalk, c. 3500' hoch. 108. C. duriascalam C. Kochj Caulis elatus , ramosus, sulcatus, arachnoideus; Folia oblonga aut superiora oblonge - lanceolata, superne lanugine arachnoidea, detergibili vestita, inferne cano-tomentosa, duriuscula, late et longe decurren- tia, ala et margine cartilagineo foliorura infcriornm sinuato- dentatis, superiorum integriusculis vix deuticulatis, spinulo- sisj Folia ramorum patula aut erecta, parva, lineari- lanceo- lata, spinuioso-ciliata, anguste, sed longe decurrentia; Cala- thia 3 — 6, breviter pedunculata, arachnoidea; Anthodii im- bricati phylla infera et media apice spiuoso, horizontaliter patente aut subreflexo, intima membranacea, erectaj Corollae limbus tubo longior; Caudae antherarum lacero-firabriatae; Filameuta pubescentia antherarum tubo dimidio breviora. Aehnelt dem C. suhinerme F. et M. und C leucopsis DC. am Meisten, unterscheidet sich aber durch den ästigeren Stengel und die mehr oder weniger zuriickgekrümraten Hüllkelohblät- tcr. Auf der Wasserscheide des Araxes und Murad auf Fo- raminiferenkalk und Trachyt, c. 6000 — 7000' hoch. 109. €, incanum Fisch, eatal. hört, gorcnk. p. 36. 411 «. Genuinum\ gomein auf Feldern, an Rändern und Bächen in ganz Grusien und im südlichen Daghestan auf Kalk und Mergel, so wie auf Alluvium uud Diluvium, bis zu einer Höhe von 2000'. ß. Glahrum ; Ciraium setosum Bieb. fl. taur. cauc. III. p, Ö60. Mit der Hauptart und an denselben Orten. 110. €. arvense (Serratula) L. cod. No. 5943. Im Gaue Artahan auf vulkanischem Boden, c. 5000' hoch. XXII. Oligochaete C.Koch in Linn. XVII. p. 42. 111. O. divaricata {Serratula) F. et M. ind. I. sem. hört. Petrop. p. 37. In der armenischen Provinz Eriwan auf tra- chytisch- basaltischem Boden, c. 2700' hoch. XXIII. I.appa All. fl. pedem.I. p. 144. 112. I.. officinalis All. fl. pedem. I. p. 145. Im Tscho- rukthale auf Kalk und Porphyr, 2500 — 4000' hoch. ß. Caucasica C. Koch in Liun. XVII. p. 42. Unter- scheidet sich von der Hauptart durch doppelt kleinere Blütheu- körbchen. Auf dem Südabhange des kaukasischen Gebirges in Karthli auf Kalk, c. 2000' hoch. Sechste Gruppe. iSerratuleae Less. syn. Comp. p. 6. XXIV. Acroptilon Cass. iu dict. d. sc. nat. !. p. 464.| 113. A. Picris (Centaurea) Pall. in Willd. sp. pl. III. p. 2302. In der armenischen Provinz Eriwan auf basaltisch - trachytischera Boden, 6. 2700' hoch. Sehr häufig auf der Halbinsel Apscheron auf Mergel- und Kalkboden, bis 500' Höhe. Ich besitze ein Exemplar dieser Pflauze aus dem süd- lichen Sibirieu, vom Prof. Seh renk in Dorpat gesammelt, was sich vielleicht spccifisch unterscheiden möchte. Es besitzt eiförmige und zahlreichere Blütheu einschliessende Körbchen 4T2 und weit mehr abstehende, nicht rnthenförraigc Aeste , und Blätter, die cam imtern Theile des Stengels entfernt fieder- spaltig, am obern hingegen entfernt gesägt oder ganzrandig erscheinen. XXV. RJiapont icum DC. prodr. VI. p.,663. 114. R. pulchruiu F. et M. iud. I. sera. hört, petrop. p. 36. Von K. Schmidt aus Talysch erhalten, XXVf. • Serratula, A. Klasea DC. prodr. VI. p. 668. 115. IS. quinquefolia Bieb. fl. taur. cauc, II. p. 64. «. Microcephala] Flores anthodium vix superantes; Authodii phjlla iufima et media apice parvo spinescente pa- teutissimo aut recurvo. Von W^ilhelras aus Grusien er- halten. ß. Macrocephala; Flores anthodium longe superan- tes; Pappi setae denique emcrgeutes; Anthodii phjlla infima apice parvulo spinescente patcnti, media patulo aut adprcsso instrucla. In Ossicn sehr verbreitet auf Kalk und Thonschie- fer, 2500 — 5000' hoch. 116. iS. rndiata Bieb. fl. taur. cauc. III. p. 545. Von Wilhelms aus Grusien erhalten. 117. S. coriacea F. et M. iu DG. prodr. VI. p. 668. Von K. Schmidt aus Karabagh erhalten. XXVII. Jurinea Cass. in Bnll. de lajSoc. phil. de Par. 1821. p. 140. A . Cy tili dro cep hala. Calathidia elongata, paene cylindrica, pauciflora, inermia. 118. J. imlchclla {Serratula) F. et M. in DC. prodr. VI. p. 676. Von einem lussischeu Offizier aus dem frühem Cha- 413 nate Naghdshewau , von Wilhelms aus Transkaukasieii, er- halten. B. Brachj/cephala. Calathidia hemisphaerica, multiflora , nintica. 119. J. alata (Serratula) Desf, cat. hört. Paris, cd. 2. p. 108. In Ciskaukasien auf Diluvium und tertiärem Kalk, bis 800' Höhe. 120. J. uiollis (Carduus) L. cod. No. 5973. Im tatari- schen Grusien auf tertiärem Kalk und Porphyr, 800 — 1500' hoch. Auf dem östlichen Kaukasus auf Kalk und Mergel, c. 1500 — 2500' hoch. Von Wilhelms und K. Schmidt aus Transkaukasien erhalten. ß. Intcgriuscula\ Folia iutegra aut laciuiis paucis ia- strncta. Auf dem östlichen Kaukasus auf Kalk und Mergel, c. 1500 — 2500' hoch. 121. J. plnriceps C. Koch. Radix pluriceps; Gaules densinsculij 8 — 12 poll. alti, erccti, simplicissimi aut saepius ex parte inferiori ramo uno alterove multo serius florente praediti, tomento albo, denique detergibili vestiti, basi sola foliosi, superne nndi ; Folia radicalia magna, plerumrjue pro- strata, pinnata, pinnis oblougis, rhachi et petiolo folio aequi- longo alatis, caulina infera parva, vix poUicaria, ereeta, ipsa- que cauli adprcssa^ infera liuearia, pinnis quatuor aut sex parvulis instructa , petiolata, reliqua lanceolato- liuearia, basi lata caulem semiamplectentia, omnia margiue revoluta, pa- gina superiori molliter araueosa, viridi, inferiori contra albo- tomentosa; Calathia hemisphaerica; Anthodii phylla arancosa, imbricata, lanceolata, exteriora breviora, apice reflexa, in- teriora longe aristata; Achenia tetragona, longitudinaliter ru- goso-scrobiculata, paucis brevibus spinis constauter coronata. Sieht allerdings der J, mollis {Carduus) L. ähnlich, unter- 414 scheidet sich aber schon durch den Habitus und durch die geringere Höhe der Stengel. In der Bulgarci auf Diluvium. 122. J. anatolica Boiss. diagn. pl. oricnt. nov. lY. p.2i. Von Dr. Thirhe aus der Ncähe von Brussa erhalten. 123. J. Roegneri C. Koch; Caulis sesquipedalis et ultra, simplicissimus , teres sed elevato-striatus, lana coacta inferne densä, superue laxiusculci detergibili vestitus; Folia omnia lana coacta, albo- cinerea tecta, radicalia breviter petiolata, caulina decurreutia, sensim minora^ minus incisa, omnia, su- premis squamaeformibus , lauceolato-liuearibus exceptis, pin- uatifida, rhachi lata et laciniis ovato - oblongis 11 — 13 mar- gine crispulo-revolutis, his ideoque auriculatis; Lacinia fo- liorum superiorum suprema elongata; Anthodii arachnoideo- lanuginosi phylla omnia lauceolato-subulata, exteriora bre- viora recnrva; Achenia (iramatura) puberula. Steht wohl der /. albicauUs Bunge am Ncächsten , unterscheidet sich aber durch die rückwärts gekrümmten Hüllkelchblätter und durch die breiten Blattabschuitte. Von Rogner aus der Krim er- halten. 124. J. alpigena C.Koch; Pauciceps; Gaules sesquipeda- les et ultra, simplicissimi, teretes sed elevato-striati, lana arachnoidea laxa, denique detergibili vestitij Folia oblonga, acuta, in petiolum attenuata, omnia integra aut radicalia ex parte pinnatiiida, pinuis oblongis, caulina iufera majora, re- liqua pauca, squamaeformia, ovato -lanceolata^ cauli adpressa aut patula, omnia supra laua araneosä detergibili tecta, infra contra lana ciuereo-alba aut flavescente vcstita; Calathia he- misphaerica; Anthodii phylla ovato -lanceolata, exteriora apice patula aut subrellcxa, iuteriora longiora, omnia praesertim margine lana araneosä detergibili vestita; Achenia tctragoua, longitudinalitcr rugulosa. Aehuelt der J. mollis {Carduus) L., 415 ist aber weit grösser. Im politischen Hochgebirge auf Urge- stein, 6000 — 9000' hoch. C. u4.canthodimn. Calathia heinisphaerica, multiflora, spinifera. 125. J. spectabilis F. et M. in Hohenack. euiiin. pl. Eli- sab. p. 252. Von K. Schmidt aus Karabagh erhalten. 126. J. inacrocalathia C. Koch; Caulis (ut videtur sem- per) solitarius, e radice profuude descendeute oitus, simpli- cissimns, tripedalis , teres, sed elevato-striatus, floccoso- tomenlosus, superue aphylhis, mouocephahis; Folia radicalia et caulis infera ambitn obl'ouga, piunatiloba, lobis oblongis iutegris, supremo majori, in petiolum attenuata, caulina reli- qua oblonga , iutegra, cauli breviter decurrentia, orania supra tenuiter et raro floccosa, subtus ciuereo-tomentosa, Anthodii magis miuusve araneoso- et floccoso-tomentosi phylla omnia lanceolata, apice spiuescente, iutimis exceptis hirtulis erectis, rcflexa; Achenia costata, tuberculata; Pappus pluriserialis, setae serrulatae, iutimae sub-5 longiores. Steht wohl der J. mollis (Carduus) L. am Ncächsten, unterscheidet sich aber durch die bedeutendere Grösse, so wie durch die in einen Dorn auslaufenden Hüllkelchblättcr hinlänglich. Im Banate auf Alpenwiesen. Siebente Grupp.e. Centaarieae DC. prodr. VI. p. 557. Flores marginales steriles, ampliati et filiformes, aut omnes fertiles, completi; Stamiuum filamenta saepius papu- losa; Antherae breviter aut ecaudatae; Achenia saepissime areola magna aut brevi lateralis rarissime circulari basilari praedita; Pappus duplex, exterior pluriserialis, setis pilosis aut serrulatis, rarissime plumosis; interior iuterdum longior, 416 plcrumque brevissiraus, iiuiserialis ; raro uuus alterque defi- ciens} Cliuanthiiim setoso-pilosum aut paleaceum. XXVIII. Microlonchus DC. prodr. VI. p. 562. 127. M. cichoraceus C. Koch 3 Caulis erectus, elatns, basi hirtulus aut glabriiisculiis; Folia radicalia pinuatiparlita, magna, 6 — 9 poll. longa, pllis brevibus, birtis vestita: laci- nia suprema inaxima, subrotunda, subito in aciimen brcTi- lanceolatnm attcnuata, duplirato-dentata, laclniis lateralibns 6 ad basin pctioli decrescentibus, basi lata insidentibus, ob- longo-lanceoJatis, duplicato-dentatis, sub-3-nervibus; Rami elongati nt caulis pars superior foliis lineari-lanceolatis, serratis aut integrinscnlis, patentibns obsili; Calathia ovataj Authodii pbylla pergamenea orato - triangularia , apice acnto, snbpungente; Flores purpurei, ceternra ignoti. Steht allerdings dem M. salmanticus {Centaurea) L. sehr nahe, unterschei- det sich aber durch die Blätter und die grössere Behaarnng. Als Jacea foliis cichoraceia villosis alttssima , Jiore pur- pureo im Guudelsh. Herbar. XXIX. Centaurium (DC). Calathia multiflora, conico-ovata, floribus marginalibns interdum ampliatls, saepe sterilibus, calvis; Anthodii phjlla pergameneo-coriacea, exteriora et media multi- striata, rix marginalia, intima elongata, saepe appendice rotnndata, la- cera, exserta praedita ; Antherae basi canda brevissima, rotnn- data, alba instructa; Filameuta papilloso-aspera; Achenia areola oblique basilari-laterali instructa; Pappus rarissime duplex, multiseriiilis, setis paleaceis, exteris semper, reliquis saepissime obtusis, basi latiusculis. A. Leucopappus. Pappus albus; Folia piuuata aut piunatifida. 417 128. C. odorata (Chr^se/s) Cass. in dict. d. sc. iiat, XIX. p. 154. a. Suavcolens; Centanrea suavcolens Willd. sp. pl. III. p. 2279. I\Ieine Exemplare , die ich in der Nähe Ton Tiflis sammelte nud daselbst sehr häufig sah, blühten hell bläulich -rosa. Alle Bliithchen waren einander ziemlich gleich. ß. Bipinnatißda. Unterscheidet sich von der vorigen Abart nur durch die doppelt fiederspaltigen Blätter. Neben hell bläulich -rosafarbenen Bliithen sah ich auch gelbe. Sehr häufig auf Diluvium in Schirwan. y. Glai/ca; Ccntaurea glauca Willd. sp. pl. III. p. 2278. Im Norden des Schachjoldagh in der Provinz Erivcau auf Salzmergel, c, 3000' hoch. B, Mclanopappus. Pappus fusco-nigrescens; Folia pinnata aut pinnatifida. 129, C. rnthenica {Centaurea) Lam. eucycl. meth. I. p. 663. Aus Ciskaukasien von Wilhelms erhalten. 130. C rhizocalafhiuMi C. Koch; Folia sola radicalia prostrata, ambitu obloiiga, pinuata aut pinnatipartita, foliolis basi latis, oblongis aut lanceolatis, saepe falcatis, supremis conflueutibus, integriusculis aut denlibus paucis praeditis, pu- besceutia, duriuscula, petiolo canaliculato insidentia; Caulis brevissimus, pubesceus, ramosus, ramis 3 — 7 vix pollicari- bus , corymbum refereutibus , teretibus, sed clevato-striatis, monoealathiis; Calathia ovata, glabra; Authodii phylla exte- riora et media ovato-triangularia, iutcriora subtriserialia, aequilouga, oblonge -lanceolata, denique apice patulaj Flores iutcr se raaguitudine aequalcs; Achenia suboblique oblonga, glaberrima, pappo quadrnplo longiora. Aehnelt der C. nana {Centaurea) Desf. am Meisten , diese Art ist aber au der Basis des Stengels mit Wolle urai^cbcn und besitzt stumpfe Hiill- 24r Bd. 4s Hcit. 27 418 kclcliljläüor. In »Ion Gauen Pcrlalirelc und Shor anf Kalk und Porpliyr, 4500 — 6000' hoch. C. Microlophus (Cass.). Pappus albidus varius, distiuctc duplex, simplex aut suh- iiullus; Folia inlegra, alala aut scssilia, radicalia saope ly- rata et petiolata. 131. C. acutum (Ccnfaurca) C. A. Mey. Verz. kauk. Pfl. p. 65. Die Bezeichnung Centaurca acuta in Biebcr- stein's Beschreibung der Länder am kaspisclien Meere p. 211 mag wohl ein Druckfehler für C. alaia sein, da Vahl nir- gends eine C. acuta beschrieben hat. Bi eher stein ge- denkt dieser Pflanze nicht weiter. Auch ich halte meine Exemplare, auf die die CA. Meyer'sche Diagnose vollkom- men passt, für verschieden von der Lamark'schen Pflanze. Nach einem Exemplar der letztern , was sich in dem Berliner Königl. allgemeinen Herbar befindet, weicht diese ausserdem noch durch rundlichere Blüthcnkörbchen, die an der Basis keine Brakteeu besitzen, und dnrch die oberen Blätter ab, in- dem diese sich nach der Basis zu verschmälein. Als Jacca armcna patula, Carthavii facie, ßore lutea magno im Gundelsh. Herbar. Wahrscheinlich ist dieses die Pflanze, welche Ledcbour in seiner russischen Flor (H. p. 687.) für nicht verschieden von dem Szo vi ts'scheu C, Bellen {Ccn- taurea) L. erklärt. Obwohl das Exemplar aber zwischen dem C. alatum {Centaurca) Lam. und dem C. BeTien {Cen- taurca) L. steht, so ähnelt es doch Aveit mehr dem erstem. Im Gaue Sber auf Kalk und Porphyr, c. 4000' hoch. 132. C. Uchcn {Centaurca) L. cod. No. 6604. Aus der Nähe von Naghdshewan von K. Schmidt erhalten. 133. C. l>al>ylonicum {Centaurca) L. cod. No. 6611. Als Jacca latissima ^ Jaciniato folio im Gundelsh, Herbar. 419 Untorschcidet sich diiroli die grossen und sitzenden BliUhen- körbehen selir leirlit. 134. C. leptophyllnin C. Koch ; Caulis scabriuscnlus, basi ramosus, raniis iriegjilatis, elongatis, siniplioibiis, mo- nocalathiis, inferne teres, superne cum ramis angulatus; Fo- lia oblongo-liuearia, siiprema linearia, basi pauliilnm atte- nnata, apice acuta, 1 — 2 lin. lata, poiliceni longa, sessilia, scabra, trinervia, ncrvis veuis anostoniosantibiis, integerrima; Calatliia solitaria, glaberriiua, laevissima, ovata, deniqne siib- cernna; Antbodii phyila infima ovata j acuta, inferiora et me- dia ovato- lanceolata, spina palula, phylionim snperiorum basi ciliis spiuesi'entibus, l)revibiis utrinf|ue 2 — 3 pracdita dcsinen- tiaj Flores marginales angustiores, omues llavi; Achenia al- bida, suboblique oblonga; Pappus oculis vix visibilis, brevis- simus, e setis subpaloaceis, conniventibus constans. Die Grösse und Form der Bliithenkörbchen hat diese Art so ziem- lich mit C. aculuvi (Cent(iurca) C. A. Mej. gemein, unter- scheidet sich aber durch den Habitus und namentlich durch die Form der Blätter hiuLänglich. Im Gaue Pertakrek im Hochgebirge, c. 6000' hoch, auf Porphyr. 135. C. (?) saxatile C. Koch; Caules simplicissimi, mo- nocalathii, vix 3 — 5 poll. alli , glabri; Folia radicalia ob- longa, acuta, 4 — 5 lin. lata, in pctiolum loniiiorem attenuata, subdenliculata, cum petiolo 3 — 4 poll. longa, caulina 2 — 5, nüuora, ccterum radicalibus similia, integra, superiora cala- ihia superautia, orania glabriuscula aut glabra; Calathiiim ovato -rotundatum; Phylia pergamenea, exteriora et media oblonga, acuta, apice spinesceute brevi, patulo aut (ad basin anthodii) subrecurvo, ad mar^ineui superiorem brevissime ci- liata , interiora elongata, apice vix latiori, appendiciformi; Flores purpurascentcs, ceterum ignoti; Germen dcnse villo- 27 * 420 sura; Pappus duplex, brcvis. Im Gnndclsh. Herkar als Jacea cretlca sajcatilis , glastifolia ßore -purpurascentc. 136. C. erucaefolium (Centaurea) L. cod. No. 6580. Hierher gehört wohl Centaurium majus incamim ^ foliis in- ferioribus Verhrisctim , cacteris Erncani referentihus ex insulaNaxo des Giindelsh. Herbars. Leider ist das Exem- plar sehr schlecht erhalten. XXX. Chartolepis Jaub. et Sp. illiistr. pl. orieut. HI. p. 207. Dieses Genus mnss aus denselben Gründen \o\\Centaurea getrennt werden, ans denen Cirsintn von Carduus geschieden ist. Ausser dem äussern und gefiederten Pappus ist noch ein zweiter, aus kurzen Spreublättcheu bestehend, vorlianden, der aber mit jenem an der Basis zu einem Ringe verwachsen ist und sich leicht löst. 137. C. Biebersteinii Jaub. et Sp. illustr. pl. oricnt.HT. t. 208. Die Hüllkelchblätter, und namentlich die untern, ha- ben ein grosses Mittelfeld, was bei den inneren in die Länge gezogen ist und nach oben den kleinen liäutigen Anhängsel trägt. Dieser ist übrigens eben so wenig, wie bei den an- deren Hüllkelchblättern geschlitzt. Sehr häufig auf dem Schachjohldagh auf Porphyr und Dolerit, 6000 — 7000' hoch. 138. C, Tournefortii Jaub. et Sp. illustr. pl. Orient. HI. t. 207. Hat noch einmal so grosse Blüthenkörbchen, als die vorige Art, und unterscheidet sich ausserdem noch, dass die unteren Hüllkelchblätler ein bräunliches Mittelfeld und, wie die anderen, ein an der Spitze mehr oder weniger geschlitz- tes Anhängsel besitzen. Bei den innersten Blättern sitzt die- ses auf einem lanzetlförniig in die Jjänge gezogenen Mittel- felde. Im Gaue Daratschitschak auf basaltisch -trachytischem Boden, c. 5000' hoch; im Gaue Artahan auf trachytischem 421 uud vulkaiiischem Boden, c. 5000' hocli; im Tschabantztliale auf Porphyr, c. 6000' hoch. 139. C. saligua C. Koch; Caulis erectus, simplex, tercs sed elevato-sfriatiis, arachuoideus; Folia aiigiiste oblonga, acuta, in peliolum attenuata, dcuticulata aut iutcgriuscula, aspcra, subarachuoidea, suprema liueari-oblonga, calathiuia globosuin ciugeutia ; Authodii phjlla omuia pergamenea, uiteu- tia, magna, in apicem pungentem, spinosum, patulum excur- reutia, extcriora latissima, Jacera et lacero-fimbriala aut la- cero-dentata, interiora elongata, oblongo-lauceolata, ap- pendice ovato-rotuudata, couvexa, niargiue lacero -dcntald, apice breviter spinescente instructa; Achenium (immaturnm) elongatum; Pappus elongatus, simplex, pauciserialis, setis plumosis. Im Habitus weicht diese Art eben so , wie in der Form der Hüllkelchblältcr von den übrigen Chartolepis-Arteu ab, und ähnelt zum'Theil der Ccntanrca maci'occphala Miiss. Puschk. Im Gaue Gökssu auf Kalk und Trachyt, c. 6000' hoch. XXXI. Crupina. Calathia pauciflora; Authodii imbricati, oblongo-cjlindrici, glaberrimi phjlla herbacea, pluri- striata, exappeudiculata; Flores marginales filiformes aut reliquis ad apicem tubi bar- batis minores, steriles; Anlherae breviter caudatae; Acheuia coroliae basi coronata , areola circulari basilari aut obliqua laterali instructa ; Pappus florum marginalium unllus, ceterorum duplex: exterior pluriserialis, inaequalisj iulerior breviter pa- leaceus, uuiscrialis, paleis apice saepe denticulatis. 140. C. vulgaris Cass. in dict. d. sc. uat. XLIV. p. 39. a. Leucocarpa-, von Dr. Thirke in der Nähe von Brussa gesammelt. ß, Melanocarpa; von Dr. Thirke bei Brussa ge- 422 sammelt; im Tschoriilitlialo, und zwar im Gaue Pcrtakrck, auf Kalk und Porpli}!-, c. 3500' hoch. 141. C. Crupinastrnm Vis. 11. dalm. II. p. 42. In Schir- Avau auf deu südlii-hcn Abhängen des Kaukasus auf JMolassc, Kalk uud Mcrgrl, c. 800 — löCO' hoch. XXXII. Hyalea Jaub. et Sp. illus(r. pl. orient. II. t. 215. 142. H. pulchella {Ccnlanrea) Led. 11. alt. IV. p. 47. icou. pl. fl. ross. I. t. 93. Auf der AVestseite des Alagäs auf Trachyt und Basalt, c. 3C0G' hoch. Von Wilhelms aus Grusicn erhalte». XXXIII. Caliicephalus C. A. Moy. Verz. kauk. Pfl. p. 66. 143. C. nitens (Cenlai/rcci) Blei), in Willd. sp. pl. III. p. 2305. Im Gaue Artanudsh auf Kalk und Porphyr, r. 2500' hoch. Aus Grusieu von Wilhelms und K. Schmidt er- halten. ß. Phyllonim apiec spinescenle rerurvo. Von Wil- helms in Gruslen gesamtuelt. XXXIV. Jtetheopapjjus Cass. in dict. d. sc. uat. L. p. 250. 144. A. puIclierriMuis {Centaurea) Willd. sp. pl. III. p. 2258. ß. Detitictilatus; Folia omnia anguste ohlongo - spa- thulata, dcnticulata. Als Cjjaniis ibericus, foliis Levcoji subtus incanis im Gundclsh. Hnrhar. Im Gaue Artahan, auf vulkanischem und trachytischcm Boden, c. 6000' hoch. XXXV. XanfJiopsis DC. prodr.VI. p. 561. (Als Suhgenus vou ^inberboa.) 145. X. xanthoccpliala {Vsephellus) F. et M. in DC. prodr. VI. p. 561. Aus der Gegend von Naghdshewan durch K. Schmidt erhalten. 423 XXXVI. Stizolophus Cass. dict. d. sc. u.it. XLIV. p.36. Uutcrsrheidot sich diircli den eiufaclicu, au der Basis zu einem Riug- Tcrwachseneu und endlich abfallcndoii Pappus. Die Borsten des äussern Hüllkelches sind deutlich gezähnelt. 146. S. coronopifolius (Centaurca) Lam. encjcl. meth. I. p. 667. Als Jacea ihcrica annua coronopifoUa ^ flore lulco im Guudelsh. Herbar. Im Gaue Sber auf Kalk und Porphyr, c. 4000' hoch,- auf dem Kaulydagh, dem nord.ycst- licheu Grenzgebirge des armenischen Hochlandes SCS"^'^ ^^^ Tschornklhal; von Wilhelms und K. Schmidt aus Gru- sieu erhalten. 147. S. Balsauiita (Centaurea) Lam. encycl. meth. I. p. 667. Aus der Umgegend von Naghdshewau durch K. Schmidt erhalten. ß. Appcndicibus brunneo-ruhris. Als Carduus ar- vienuSy Costi horte nsis folio im Gundelsh. Herbar. XXXVH. Centaurea. Calathia pauci-, multiflora; Anthodii imbricati phylla her- hacea, appeudice variä, saepissime arida, ciliata aut spini- ger.i iustructa; Flores marginales raro fertiles et ceteris aequa- les, saepius ampliati aut interdnm angustiores et filiformes, steriles; Antherarum caudae breves, saepe sublacerae; Ache- uia areola exacte laterali, parvuld instructa; Pappus duplex, exterior pluriserialis , sctis piliformibus, saepe scrrnlatis, in- terior hrcvis, nniserialis, setis paleaccis, rarissimo nterque aut uuus alterve uullus, A. Jacea. Anthodii phylla appendicc scariosa, iutcgriuscula, laccra aut ciliata, non decurrcntc instructa. Die Cassini'scheu Genera Phalulcpis, Jacea ^ Platijloplius , Lcptcranlhus 424 und PterolopTius lassen sich kaum als Subgcnora durch ent- schiedene Merkmale unterscheiden. 148. C. margaritacea Ten. sjll. fl. neap. app. III. p. 628. Von Wilhelms und K. Schmidt ans Grusieu erhalten. 149. C. nig^rescens Willd. sp. pl. III. p. 2288. Aus der Umgegend von Brussa durch Dr. Thirke erhalten. Sehr häufig in den Steppen zwischen der Malka und dem kauka- sischen Gebirge anf Diluvium , c. 600 — 1000' hoch. ß. Transalp ina Schleich, in DC. prodr, VI. p. 571. Von K. Schmidt aus Gnisien erhalten. y. Vochincnsis Beruh, in Koch's synops. ed. 2. p. 469. Auf dem Nordahhange des pontischen Gebirges auf Augit- porphjr, 2000 — 4000' hoch; im Gaue Artanudsh auf Kalk Mergel, 2500' hoch. Aus Grnsien von Wilhelms erhalten. 150. C. Jacea L. cod. No. 6605. ß. Commutata Koch syn, ed. 2. p. 469. In der Nähe von Trebisoud auf Augilporphyr, 100 — 800' hoch. 151. C. CandoUei Koch syn. ed. 2. p. 470. (Als Abart der C. nigrescens). In Ossieu auf Kalk, 2500 — 3000' hoch. 152. C fsalicifolia Bieb. fl. taur. cauc. II. p.343. «. Elongaia C. Koch iu Linn. XVII. p. 39. In Ossien auf Kalk und Thonschiofor , 2500 — 4000' hoch. ß. Intermedia C. Koch in Linn. XVII. p. 39. Eben- daselbst; von Wilhelms und K. Schmidt aus Grusien er- halten. y. Ahhreviata C. Koch in Linn. XVII. p. 39. Im Gaue Pertakrek auf Porphyr, c. 5000' hoch; im Gaue Da- ratschitschak auf basaltisch- trachytischem Boden, c. 5000' hoch; von K. Schmidt aus Grusien erhalten. 153. C. phrygia L. cod. No. 6584. C. cirrata Rchb. fl. exe. p. 214. icon. bot. X. f. 1295. C. austriaca ß. pallida 425 C. H. Schultz Bip. in Linn. XIX. p. 36. Ans der Ncähe von Briissa durch Dr. Thirke erhalten. Leider ist mir die Pflanze aus der nordossischen Ebene, die (J. A. Meyer in seiner Abhandlung über C. phr^gia L. als verschieden und als den Typus einer neuen Art betrachtet, verloren gegangen, B. Platylepis. Aiithodii phylla exteriora tota paene, cetera ad maxi- mam partem ex appendice rotuudata, inaxima, isabellina, le- uuiter velutina, fimbriata constantia. 154. C. (?) appendicigera C. Koch; Lana coacta aut llavescente vestita; Canlis ^/2 — 1-pedalis, erectus aut ad- scendens, simplicissinius; Folia integcrrima, radicalia rotun- dala aut rotuudato-oblonga, in petiolura latuni subito atte- nuataj caulina oblouga, inferiora brevi-petiolata, apice seta brnnneä instrncta, superiora sessilia, apice appendice, eas aulho- dii phyllorum magis minusve aequante instrncta; supremaetcala- ihiis proxima simulacauthodii phylla inferiora tota ex appendice isabellina, ovata, fimbriata constantia j Phyllorum raediorum et superiorum pars inferior glaberriraa, late oblonga aut latissi- me linearis, superior appendicem ovato-rotundatara, lacero- firabriatam refereus. Leider besitzeich nur sehr junge Exem- plare, an denen ich aber doch einen verlängerten Pappus un- terscheiden kann. Vielleicht steht diese .ausgezeichnete Art besser unter Phacopappus Boiss. Auf dem pontischeu Hoch- gebirge auf Granit, 9000 — 10000' hoch. C. Cyanns Dcsp. in dict. d. sc, nat. IV. p. 481. DC. prodr. VI. p. 578. 155. C. anatolica Gris. spie. fl. Rum. et Bith. H. p. 234. C. dcprcssa ß. Jloccosa C. H. Schultz in Linn. XIX. p. 37. Von Dr. Thirke in der Ncähe von Brussa gesammelt. 426 156. C depressa BIcl». fl. taiir. caiic. II. p. 346. Im Gaue Sber auf Kalk und Porphyr, c. 3500' hoch. Von Wilhelms imd K. Schmidt aus Grusieii erhalten. 157. C. Cyamis L. cod. No. 6592. In der russisch -ar- menischen Provinz Eriwan auf Ijasaltiscliem Boden, aber un- ter Getreide, c. 2700' hoch. 158. C. luontana L. cod. No. 6591. Koch syu. cd. 2. p. 472. ß. Nigroßinbria ; Folia lojige decnrrentia, patula, gri- seo-tomcntosa ; Anthodii plijlla margine nigro, lato et nigro fimbriato, firabriis loiigitudine latitudinis niarginis. Im kauka- sischen Hochgebirge auf Porphyr nnd Thonschiefer, c. 5000 bis 8000' hoch. Im Gaue Hemschin auf Urgestein, c. 6000 bis 9000' hoch. 159. C. axillaris Willd. sp. pl. III. p. 2290. Koch syu. cd. 2. p. 472. ß. jLiboßmbria\ Folia breviter decurrentia, tenui et griseo tomcnto vcstita; Authodii phylla margine lato nigro aut fusco fimbriato clucta, fimbriis albis latitiidinem margiuis Ion- gitudine superantibus; Florcs marginales purpurei. Aus dem kaukasischen Gebirge von K. Schmidt und Wilhehus er» halten. y. Fusco -mai'ginala; Tomentum densnm, floccosum; Folia breviter decurrentia; Anthodii phylla raargiue laliusculo fusco, ad basiu magis obscuro, fimbriato ciacta: fimbriis dilutc fuscis aut albidisj latitudineiu margiuis duplo, triplove longi- tudine superautibus; Floies marginales coerulei. Aus der Krim von Rogner erhalten. 160. C Fischcri Willd. enum. pl. hört, berol. suppl. p. 61. nee Rclib. et al. Zeichnet sich durch seine sehr grossen, schönen Bliitheu aus. Der breite schwarze Ilaud der Hüll- 427 Kelchblätter nimmt die ganze obere Hälfte ein, nnd ist mit lanzettförmigen Wimpern besetzt, die au Länge der Breite des Randes gleichen und mit weisser Spitze verseheu sind. Diese Art wurde seit mehreren Jahren hier im botanischen Garten hullivirt und erhielt sich stets gleich. Von Wil- helms ans dem kaukasischen Gebirge erhalten. 161. C. afrata Willd. sp. pl. lll. p. 2290. Als Ci/anus arvienus , folio vivcscenle dentato, magno /lore im Gun- delsh. Hcrbar. Das Exemplar hat aber ganzraudige Blätter. Ich zweifle, dass die Art spccifisch von der vorigen verschie- den ist. C. stricta W. et K., m eiche Koch zu der vorigen zieht, möchte hierher gehören, nnd ebenso C h'ngulata Lag. 162. C. ocliroleuca Willd. sp. pl. IIL p. 2289. Im Gaue Daratschitschak auf basaltisch- trachytischem Boden, c. 5Ö00' hoch; auf dem kaukasischen Gebirge auf Porphyr, c. 6000' hoch. Von K. Schmidt aus Grnsien erhalten. 163. C. cana Sibth. et Sm. prodr. fl. gr. II. p. 198. Von Dr. Thirke auf dem bithjnischen Olymp gesammelt. 164. C. Thirkei C. H. Schultz Bip. in Liun. XVII. p. 37 nnd 314. Unterscheidet sich von C napulifera Roch, (tu- berosa Vis.) durch die gelben Bliithen. Von Dr. Thirke auf dem bithynischen Olymp gesammelt. D. LopJtoloma Cass. in Dict. d. sc. uat. XLIV. p. 37. 165. C. stereophylla Bess. enum. pl. Pod. p. 35. Eine gewöhnliche Pflanze der ciskankasischen Steppen, 166. C. Scabiosa L. cod. No. 6600. ß. Coriacea W. et K. pl. rar. Hung. U. p.214. t. 215. 167. C. ruljcscens Bess. in DC. prodr. VI. p. 587. In der Bnlgarci, in der Steppe Dobrutsche. 168. C atropurpureaW. et K. pl. rar. Hnug. II. p. 121. t. 116, Auf Gebirgs wiesen im Banat. 428 E. Acrocentron Cass. dict. d. sc. iiat. XLIV. p. 37. 169. C. recurvata C.Koch; Plnricaulis , hirtella; Caules palmares, vix ultra, simpliciusculi aut pauci-ramosi, erocti aut adsccudeutes; Folia radicalia primaria obloiiga, in petio- lum atteuiiata, integriusciila, cauliua iuferiora et media lyrato- pimiata, piniiis lateralibus minoribus, siiprema maxima, su- periora Ijrato-pinuatifida aut iutegra; Calathia secus raraos nonnulla, sed supreraa pleriiraqiie sola fertilia; Anthodii phylla exteriora et media late ovata, ciliata, iu spiuam loiigam ulriu- que diiabus aut tribus spinulis distautibus praeditam, plane recurvatam producta, iuteriora ovato-lauceolata, superne ex- tus violacea et appeudice albo-arida rotundata, longe fim- briata iustructa; Flores dilute violaceo-purpurei; Achcnia deuique glabriuscula, areola villosa; Pappus albus, extcrior multiserialis , acheiiio aequilongus. Aehuelt wohl der C.thrin- ciaefolia DC. am Meisten, zeichnet sich aber vor dieser und allen übrigen ähnlichen Arten durch die gänzlich zurückge- schlageneu und langen, aber nicht sehr harten Dornen aus. Im Tschorukthale auf Porphyr und Kalk, 2500 — 4000' hoch. 170. C. carduiformis DC. prodr. VI. p. 590. Im Tscha- hantzthale auf Porphyr, 4500 — 6000' hoch. 171. C. Mcolor C. Koch ; Hirtnla aut subglabra; Canlis erectus, 1 — 2-pedalis, sulcato-augulatus, pauciraraosus; Fo- lia coriacea, iuferiora lyrato- pinuata, pinna suprema maxi- ma, oblongä, deuticulata aut deutatä, lateralibus titriuque duabus aut tribus, oblongis, acutis_, iutegris , omuibus mar- gine aspcruiis; caulina rcmotc pinnata, piunis iuter se aequa- libus, oblongo-linearibus; Aulhodii phylla iuferiora ovata , ui- gro-marginata_, sed albo- ciliata, cilia suprema longe spi- nesccnte et rcflexaj iuteriora clongata, appeudice subrotuuda, nigra aut brnuiieä, lacero-fimbriata instructa ; Flores bicolores, 429 laciniis violaceo-pnrpureis, tiibo et ncrvis cinnabarinls; Aihe- uia glabriuscula, areola villosa, pappo paululum longiori, sor- dido coronata. Steht der C. centaurioides L., a^ou der ich C. latisquaina DC, (C salonilana Vis.) iiicht verschieden halte, am Niichsten, unterscheidet sich aber schon durch die Farbe der Biütheii. C cj/rtolepis Led. mag ebenfalls nahe stehen, besitzt aber nur abstehende, nicht zurüclcgekrümmte Hiillkelchdornen. In den Gauen Pertakrek und Sber auf Por- phyr, c. 4500 — 6500' hoch. 172. C. eryngioides Lam. eucycl. meth. I. p. 675. Als Carduus creticus j Erucae folto^ /lore magno purpureo im Gundelsh. Herbar. 173. C. collina L. cod. No. 6631. Als Carduus ßore lutea ^ Centaurii majoris facie^ ex insula Melo im Gun- delsh. Herbar. 174. C. reflexa Lam. encycl. nielh. I. p. 675, Sehr häu- fig im südlichen Daghestau in der Weise, wie unsere C. Scabiosa wächst, aber auch auf Steppen der letzten östlichen Ausläufer des kaukasischen Gebirges auf Mergel, Kalk und Molasse , bis 1500' Höhe. Als Carduus ibericus , Calcitru- pae foliOy Jiore magno odoratissiino im Gundelsh. Herbar. ß, Laeviuscula. Uuterscheldet sich durch einen glat- ten Stengel und durch völlig abgerundete Hüllkelchblätter, und möchte vielleicht specifisch verschieden sein. Auf dem Delta des Kürreh im südlichen Daghestau. y. Macracantha. Zeichnet sich durch sehr grosse, lanzettförmige und oben riuuenförmige Dornen aus, die bis an ihre Spitze fast mit entfernt stehenden, kleiueu Dornen be- setzt sind. Der Anhängsel der inuersten Hüllkelchblätter ist konvex und mit kurzen und mehr geschlitzten Wimpern ver- sehen. Von K. Schmidt aus Talvsch erhalten. 430 F. Crocodßiiim Cass. dict. d. sc. iiat. XII. p. 19. Hierher gehört Carduus creticus , Eruciie follis minori- bus, capituloruJii squamis et aculeis nigricantibus dos Guiidelsh. Hcrbars. Leider ist das Exemplar sehr schlecht erhalten. 175. C. albiflora C. Koch; Caulis erectus, 6 — 9 poll. altiis, augiilato -sulcatiis, paiicifolius , 3 — ö-calathiiis; Folia radicalia iiitcrrupte piiiuata, pinnis teuuibus , distaiitibus, piu- natifidis aut superioribns iiitegris, sacpe dccurreiitibus, oinui- bus ambitii spathiilato-oblougis, cauliiia piuiiata, piuiiis elou- gatis, subiutegris aut supreaia denticiilatd; Calathia siibro- timda, puberulo- hirtaj Authodii phjjla rotiiudata, siiperiora rotundato-lauceolata, pectinata, ciliis spiuesceutibus, iu spi- nam distanter spiuuloso-ciliatarn, patentem aut recurvam pro- ducta, iiitima elougata, appendice coucava, margiue lacera instructa. Florcs albi. Steht Avohl der C. collina L. am Nächsten, unterscheidet sich aber unter andern durch die weissen Bliithen. Als Carduus armenus ^ Calcitrapac foliis Jlorc alba im Gundelsh. Herbar. G. Acroiophus Cass. dict. d. sc. nat. L. p. 53. 176. C. argentea L. cod. No. 6597. Als Jacca cretica lacimata argentea Jlorc aurco , au argentea V. yilp.l und als Jacea laciniata argentea Jlore parvo Jlavescente, an argentea P. Alp.'l im Gundelsh. Herbar. 177. C arenaria Bicb. 11. taur. cauc. II. p. 347. Auf der AVestküste des kaspischcn Meeres und auf der Halbinsel Apscheron, auf Kalk und Mergel und auf angcschwcmmlem Boden. 178. C. eiliata Friv. iu Flora 1835. p. 334. ß. Glabrescens. im Banate auf Kalk. 431 179. C panicnlata Bich. fl. tniir. caiic. II. p. 346. Koch syn. od. 2. p. 474. noc al, C. Biebertcinii DC. prodr. VI. p. 583. hh lialle die kaukasische C. panicnlata durchaus für nicht verschieden von der, welche Koch in seiner Synopsis unter diesem Namen verstanden haben will. Auf keinen Fall dürfen sie aber, wie Jordan will (observ. s. plus. pl. nouv. de Fr. 5 fragm. p. 61.) mit C. maculosa Lam. und Koch ver- bunden werden. Grisebach vereinigt unter C panicnlata meiner Meinung nach 3 ganz verschiedene Arten, die kauka- sische C. panicnlata f C. ol^inpica C. Koch und C. pnnctata Tis. Der erstem giebt er aber agpendices nigrae et nigro- ciliatae, während ich sie stets, genau wie Koch angiebt, tcstaceas gefunden habe. Die C. olijrnpica C. Koch hat al- lerdings grosse Aehulichkeit , aber stets stehen die kurzhaa- rigen Spitzen der mittlem HüUkolchblattcr mehr oder weniger ab. C. pnnctata Vis. endlich ähnelt Aveit mehr der C. cri~ stala Barth, und unterscheidet sich durci« die eigenthümlicheu Hüllkclchblätter hinlänglich. C. panicitlata Jord. obs. s. plus, nouv. pl. de Fr. 5 fragui. pl. 4. f. G. möchte wohl von den kaukasischen Pflanzen verschieden sein. C. panicnlata Jacq. fl. austr. IV. t. 320 ist, wie schon Koch sagt, eine andere Pflanze, möchte aber nicht, wie Koch in seiner Synopsis meint, zu C. maculosa Lam. gehören. Die norddeutschen Pflanzen unterscheiden sich wenigstens von der Jacquin- schen Abbildung, stimmen aber mit der Abbildung und Be- schreibung der C. maculosa^ wie sie Jordan in seinen Ob- serv. s. plus. nouv. pl. de Fr. 5 fr. pl. 4. f. D. giebt, über- ein. Die Jacquin'sche C. jyan/'culata unterscheidet sich nicht von C. cori/tnbosa Poir., wenigstens nach der Jordan- scheu Beschreibung (p. 59) und Abbildung (f. C). C. co- rymhosa Poir. wird übrigens in den Gärten liäufig als C. virgata knltivirt. Die Exemplare, welche ich besitze, haben 432 übrigeDS deutlich piinlitirte Blätter. — Sehr häufig iu Kachcth auf Kalk und Diluvium, 1200 — 1700' hoch. 180. C. olympica DC. prodr. Vi. p. 584. Gris. spie. 11. Rum. et Bith. II. p. 240. (als Abart der C. yanlculata L.), C. ovina C. H. Schultz Bip. ia Liun. XIX, p. 36. Pluricaulis, scabra, cauesceus; Caules stricte -erecti, pcdales et ultra, teretes, sed elevato-striati, apice ramosi, ramis subsimplici- bus, corymbosis; Folia piunala, pinuä suprema majori, late- ralibus 4 minoribus, spatbulato -ohlougis, subtriucrviis, iiife- riora petiolata , suprema trifida aut Integra, basi laciuula iiuä alterave aucta, oblonga; Calathia glabriuscula, ovato-couica; Anthodii phylla exteriora et media ovata, triuervia, in appen- dicem triaugularera, breyera, spinescentem, palulam producta, margine superiori ciliata, s se noii tegeutia; iutiraa liueari- elongata, apice acuto; Flores marginales filiformes, steriles qui- dem, sed pistilligeri, calvi, reliqui tubulosi, fertiles, pappo exte- riori brevissimo, 1 — 2-seriali, piloso^ interiori millo instructi. Durch den feinhaarigen, äussern und den völlig fehlenden in- ncrn Pappus unterscheidet sich diese Art, Avelche zwischen C. ovina Fall, und C. yanicttlata L. steht.. In der Nähe von Brussa durch Dr. Thirke gesammelt. 181. C. ovina Fall, in Willd. sp. pl. III. p. 2292. Aus der Krim von Rogner, aus Grusien von Wilhelms er- halten. 182. C vlrgata Lam. encycl. meth. I. p. 670. Als Jucea foliis candicantibtis laciniatis, calj/culis noti splenden- tibus Inst, im Gundelsh. Herbar. Ohne Zweifel gehört C. ovina y. incano -torncntosa Led. il. ross. II. p. 505. C. ovi- nae af Jinis \h)]\a\\ac\. enum. pl. Talysch. p.47. hierher. Von riohenacker gesammelt und durch K. Schmidt in Tillis erhalten. 433 183. C. pauciflora G. Koch; Pluricaiilis , scabriiiscula ^ Caules erecti, alteroe ramosi, ramis patentibus, simplicibus, angolati; Folia iuferiora pinuata, pinua snprema maxima^ ob- louga, lateralibus 4 distautibus, superioribus majoribiis, Omni- bus spatbulato-oblougis, longe petiolata; siiperiora tripartita, laciuia suprema maxima, ad basiu attenuata, lateralibus par- vulis; Calathia aggregata, ovato-oblonga; Anthodii phylla exteriora et media ovato-lanceolata, pectinato-ciliata, apice spinescente, patente, intiraa liueari-eloiigata, apice appeudice brevissima, ovata, ciliata praedita; Flores marginales, filifor- mes, steriles, calvi, ceteri tubulosi, pappo duplici, albo : ex- teriori pluriseriali, achenio paululum breviori, interiori palea- ceo, uniseriali, brevi_, counivente praediti. Scheint einerseits der C. aggregata F. et M. , andererseits der C. Wiedetnan- niana F. et M. nahe zu stehen , unterscheidet sich aber von beiden durch die dornige Spitze der Hüllkelchblätter. Im Ge- birgsgaue Pertakrek auf Kalk und Porphyr, 5000 — 6000' hoch. 184. C. albida C. Koch; Pluricaulis, dense tomentosa, sed lana caulis denique detergibili; Caules stricte erecti aut adscendentes, apice alterne ramosi, teretes, sed elevato- striati; Folia inferiora pinuata, pinna suprema majori, late- ralibus 4 aut 2 minoribus, approximatis, omnibus oblongis, integris, superiora integra, aut basi lacinia utriuque aucta, oblonga, aut lineari-oblonga; Rami patentes, siraplicissirai, apice 3 — 6 calathiis aggregatis, anguste oblongis, tomento- sis instructa; Anthodii phylla exteriora et media ovato-lan- ceolata, pectinato-ciliata, apice brevi spinescente, patulo et recurvo instructa, interiora linearia, apice in appendicem pal- lidam, ciliatam aut integram, breviusculam, contiuuam pro- 4ncta; Flores marginales filiformes, steriles, calvi, ceteri ta- bulosi, fertiles, pappo duplici: exteriori achenio paululum 24r Bd. 4f Heft. 28 434 breviori praediti. üuterscheidet sich durch den filzigen Ue- berzug, den sie mit C virgata Lam. gemein hat, von C. aggregata F. et M. und C. paucißora C, Koch. Im Gane Liwaneh auf Melaphjr, c. 2600' hoch. 185. C. diffusa Lam, encyci. meth. 1. p. 675. Von Dr. Thirke in der Umgebung von Brussa gesammelt. Sehr häu- fig in der Umgebung von Konstantiuopel und am Bosphor, so wie auf den Halbinseln Krim und Taman, auf Kalk, Mergel und angeschwemmtem Boden. ß. Oligocalathia', Caulis ramosus, ramis subhorizon- talibus, oligocalathiis ; Fascicnli foliorum in axillis; Folia suprema integra, linearia, apice duriuscula; Calathia pauci- flora; Flores marginales 3 — 4 steriles, filiformes, ceteri fer- tilesj Pappus exterior pancisetus aut subnullns, interior par- vulus, conniveus, uniserialis. Möchte doch vielleicht speci- fisch verschieden sein. Auf der Halbinsel Apscherou auf Kalk und Mergel, bis 500' Höhe. Von K, Schmidt aus Grusien erhalten. 186. C. squarrosa Willd. sp. pl.HI. p. 2319. a. Submonocalathia» Häufig im Gaue Sber auf Por- phyr und Kalk, 4000 — 6000' hoch; im Paschalik Musch auf Kalk und Glimmerschiefer, c. 4000' hoch. Als Carduus ar- menus^ Calcitrapae folio^ fiore minimo im Guudelsh. Herbar. /?, Aggregala; Calathia 2 — 5 capitulum pauper re- fereutia. Im Gaue Sber auf Kalk und Porphyr, 3500—5000' hoch. y. Colensis'y Humilis, vix pedalis, basi ramosa, tenui pube aut lauä vestita, praeterea viridi-canescens; Folia iu- feriora pinuatifida, laciuiis distautibus, oblongis aut linearibus, superiora integra, sublinearia, margine revoluta, omuia, prae- 435 sertim subtus, impresse punctata; Ramiili breves, calathiis bi- nis aut ieriiis, sessilibiis ornati; AnthodJi phylla exteriora et media ad basin ciliata, in spiuam longam, apice nndam re-, curvatam et authodii basin attingentem producta, superiora patiila; Pappns brevissirans. Wabrscheinlich gehört C. intri- cata Boiss. pl. Orient. YI. p. 130. hierher. Im Quellengebiet des Kur, d. i. im Gaue Kjöla, anf Trachyt, c. 6000' hoch. H, Calcitrapa Cass. dict. d. sc. nat. XLIV. p. 38. 187. C. Calcitrapa L. cod. No. 6624. Koch sjn. ed. 2. p. 4-75. Am Bosphor. 188. C. iberica Trev. in Spreng, syst. Veget. 111. p. 406. a. Brevispina» Sehr häufig in Grusien und Imerien, auch im Gebirge, auf Kalk, Mergel und Porphyr, 800 — 4500' hoch. ß, Longispina. Ebendaselbst, aber mehr in Osten, während die kurzdornige Abart vorherrschend in Westen und im Gebirge gefunden wird. y, Calcitrapoides L. cod. No. 6626. Unterscheidet sich durch fast gar nicht oder nur wenig eingeschnittene Blät- ter und durch grössere Blütheukörbchen. C. aeg^ptiaca^ibih. et Sm. fl. gr, t. 907 möchte, da die Abbildung den Blumen eine rothe Farbe giebt, hierher gehören. Aus Grusien tou K, Schmidt erhalten, I. Mesocentron DC. prodr. VI. p. 592. 189. C. solstitialis L. cod. No. 6626. In der Krim von Rogner gesammelt; häufig in Grusien, namentlich in Ka- cheth, auf Kalk und Mergel, 1000 — 2500' hoch. Eben so im Tschorukgebiete auf Kalk und Porphyr, 1500 — 5000' hoch. In der nördlichen Bulgarei, und zwar in der Steppe Dobrntsche, 28« 436 ß. Tennispina. Im unteru Tschabautzthale auf Por- phyr, c. 5000' hoch. 190. C. eriophora L. cod. No. 6622. Als Carduus lu- sitam'cjiSj canescens alato caule capile lanuginoso J, R. H,^ im Gundelh. Herbar. K. Seridia DC. prodr. VI. p. 598. 191. C cyanifolia C. Koch; Caulis toraeuto tenni, de- tergibili vestitus, teres, ramosus, pedalis et ultra; Folia omnia elongata, spathulato-linearia, acuta, asperrlma, raara:iue plana aut subrevoluta, ceterum integerrima, deusa ; Calathia ramos terminantia, oblonge -ovata, basi tomeutosiuscula; Phylla ovata, aut media et superiora ovato-lanceolata, in ap- pendicem bruuueam, spinosani et utriuque 2 — 3 spinulis cilia- tam, recurvam producta, iutima liueari-elougata, membrana- cea, lineari-oblonga, vix apice appendice latiori praedita ; Pappus brevis, duplex; Flores ignoti. Besitzt grosse Aehn- lichkeit mit C. aspera L., die aber einen deutlichen appeu- dicem palmato-spiuosam und meist gezähnte Blätter besitzt. XXYIII. Cnicus DC. diss. I. p. 24. prodr. YI. p. 606. 192. C lienedictas L. cod. No. 6621. In der russisch - armenischen Provinz Eriwan, auf trachytisch- basaltischem Boden, c. 2700' hoch. XXIX. Phaeopappus Boiss.diagu. pl.nov. orient. VI. p.l22. 193. P. ossicus{Centaurea) C.Koch, in Linn. XVII. p.40. W^ahrscheinlich steht Centaurea Pseudo- Behen Boiss. nahe, während die Pflanze wiederum grosse Aehnlichkeit mit P. macrocephalus (^Centaurea) Muss. Puschk. besitzt. Sie ist nur kleiner, als die letztere, hat aber ihr Ansehen, während die Hüllkelchblätter , wie bei den Seridien , zu denen B o i s - sier seine Centaurea Pseudo 'Behen rechnet^ einen ans IST bandförmig ausgespreitzten Dornen bestehenden Aubängsel be- sitzen. Der aus vielen Reihen bestehende, aber stets einfa- che, nicht doppelte, mehr spreublättrige Pappus verlangt, dass Centaurea ossica zu Phaeopappus gerechnet wird. 194. P. Stexeni (Centaurea) Bieh, fl. taur. cauc.II. p.356. Der aus vielen Reihen bestehende Pappus ist deutlich spreu- bhättrig. Von Wilhelms und K. Schmidt aus Grusien erhalten. 195. P. spectal>ilis (Psephellus) F. et M. ind. IV. sem. bort. Petropol. p. 43. Von K. Schmidt aus Karabagh er- halten. 196. P. inacrocephalus (Centaurea) Muss. Puschk. in Willd. sp. pl. III. p. 2298. Im armenischen Hochlande nicht seilen die Steppen hauptsächlich bildend, also auf Trachyt und Kalk, 4500 — 7000' hoch. So ähnlich diese Art auch sonst mehreren Phaeopappus- Arten sieht, so weicht sie doch durch den geschlitzten, grossen und deutlich geschiedenen An- hängsel der Hüllkelchblätter und durch die doppelte Haar- krone ab. Allerdings ist diese, wie bei den anderen, weni- ger haarig, als vielmehr spreublättrig. XLI. Psephellus DC. prodr. VI. p. 575. (Als Subgenus der Centaurea.) Calathia multiflora, ovato-rotundata; Authodii glabriusculi phylla inferiora tota, media dimidia superiori parte ex appen- dice ovato-lanceolata ant lanceolata, fimbriatä, aridä con- stantia, iuteriora elongata, appendice rotundatä, saepe lacera praedita; Flores marginales amplissimi, steriles; Antherarum cauda subuulla; Filamenta asperula; Achenia areold laterali- basilari, magna iustructa; Pappus pluriserialis, medioeris, fragillimus. Durch die einfache , sehr zerbrechliche Haarkrone 438 unterscheidet sich dieses Genus, welches sonst den Ceiitaurea- Arten aus der Abtheilung Cj/anus ähnelt , sehr leicht. 197. P. integrifolias (Centaurea) C. A.Mey.Verz. kauk. Pfl. p. 64. VonWilhelms ausGriisien und von K. Schmidt aus Talysch erhalten. 198. P. Marschalliaiius (Centaurea) Spreng, syst. Ve- get. III. p. 398. Von Wilhelms aus Grusieu erhallen. 199. P. declinatus (Centaurea) Bieb. fi. taur. cauc. III. p. 590. Von Rogner aus der Krim und von Wilhelms aus Grusien erhalten. 200. P. lencoptayllas (Centaurea) Bieb. fl. taur. canc. III. p. 591. Im Westen des kaukasischen Gebirges auf Kalk und Thonschiefer, 2500 — 5000' hoch; ans Grusien von Wil- helms und K. Schmidt erhallen. Im Tschorukgebiete auf Kalk und Porphyr, 2000 — 5000' hoch. 201. P. decumbens (Centaurea) DC. prodr. VI. p. 576. Auf dem östlichen Kaukasus auf Kalk und Mergel, 1500 — 3500' hoch. 202. P. dealbata (Centaurea) DC. prodr. VI. p. 576. Im untern Kaukasus sehr häufig, auf Kalk und Porphyr, 1500 — 3500' hoch. Als Ci/anus ihericus^ Artemisiae foliis tantum profunde laciniatia im Gundelsh. Herbar. ß. Lyrophylla ; eine interessante Abart, die sich durch leierförmige Blätter auszeichnet. Im östlichen Kaukasus auf Kalk und Mergel, c. 2500' hoch. 439 Dipsaceae, Die Zahl der Dipsaceen ist weit geringer, als die der Cj^narocephalen, deun die Gesammtsumme der bis jetzt beschriebeneu Arten betrcägt 170; in der geographischen Ver- breitung stimmeu sie aber vollständig mit der erwähnten Fa- milie überein. Auch hier koncentriren sich die meisten Arten in dem Ländergebiete des Mittelmeeres und im Oriente. Ans dem erstem allein kennt man 70 , aus dem letztern 60 Arten. Die kleine Gruppe der Morineen, die im Ganzen nur ans 7 Arten besteht, ist im Ganzen nur mit 1 Art vertreten; da- gegen wachsen diese in grösserer Anzahl (5) in den nörd- lichem gebirgigeren Gegenden des ostindischen Ländergebietes. Von Scahioseen kennt man in Ostindien nur 8 Arten; dage- gen ist das nordeuropäische Ländergebiet wiederum reich an Arten dieser Gruppe, denn man hat von da aus ihr 32 Arten beschrieben. Morineen giebt es eben so wenig, wie in den übrigen Ländergebieten. Nur Sibirien besitzt noch 1 Art aus dieser Gruppe, dagegen 16 Scabioseen. Was die übrigen Läudergebiete anbelangt, so kommen in der ganzen neuen Welt gar keine Dipsaceen vor, selbst auf den ostindischen Inseln ist erst eine Art beobachtet wor- den. Auch Afrika besitzt nur in seinen kühleren nördlichen und südlichen Ländern einige Repräsentanten, und zwar ist die Südspitze mit 11 und das Ländergebiet des rothen Mee- res, zu dem Aegypten und Arabien gehört, mit 5 Arten ver- treten. Auf den kanarischen und azorischen luseln hat man 6 Arten beobachtet, in Centralasien (mit Einschluss der ost- persischeu Provinzen) hingegen 8 und in China endlich 1 Sca- biosee. Aus den nördlichen Ländern des Orientes waren bis da- her 41 Dipsaceen bekannt ; dieser Summe habe ich eine schon bekannte und 4 neue Arten hinzufügt. Im Ganzen be- 440 finden sich in meiner orientalischen Sammhing von beiden Reisen 31 Arten. Deutschland besitzt 22 Arten, Yon denen 8 Arten nicht im Oriente yorkommen; dagegen wachsen 32 Arten im Oriente , die Deutschland fehlen. Was die Art und Weise des Vorkommens der von mir beobachteten Arten an- belangt, so stimmt die Familie der Dipsaceen auch hierin mit der der CynarocephaUn überein, denn trockne Stellen und Steppen lieben auch vor Allem die hierhergehörigen Pflan- zen. Auf letzteren sammelte ich : Knautia montana (Sca- biosa) Bieb., Cephalaria centaurtoides Coult., C. leucantha (Scabtosa) L., C. procera F. et M.j Scabiosa bipinnata C. Koch , S, caucasica Bieb. und S. ucranica L. ; an Rändern, auf trockenem Mergel- und Kalkboden: Dipsacus laciniatns L., Scabiosa ochroleuca L,, S. rotata Bieb., S, sicula L., S. micrantha Desf. und S. ucranica L., in felsigen, trocke- nen Gebirgsthälern : Morina persica L., Dipsacus lacinia- tus L., D. sinuatus Willd., Cephalaria syriaca (Scabiosa) L., C. aristata C.Koch, Scabiosa Webbiana Bou, S, amoe- na Jacq. und S. sicula L. , und am Meeresufer Scabiosa ochroleuca L. Unter dem Getreide sah ich nur Pteroce- phalus plumosus [Knautia) L. , dagegen im Hochgebirge auf steppenähulichen Matten: Knautia integrifolia C. Koch und K. heterotricha C. Koch; im Gebüsch und in Wäldern: Dipsacus pilosus L. und Knautia sylvutica (Scabiosa) L., auf Waldwiesen endlich Succisa pratensis Mnch.^ S. austra- lis (Scabiosa) Wulf, und Scabiosa bipinnata C. Koch. Erste Gruppe, ' Morineae DC. prodr. IV. p. 644. 1. Morina L. cod. No.XLIV. 1. M. persica L. cod. No. 223. Im Gaue Pertakrek auf Porphyr und Kalk, c. 3500' hoch. Als Morina armena, Carlinae folio im Gundelsh. Herbar. 441 Zweite Gruppe. IScabioseae DC. prodr. IV. p. 645. II. Dipsacus L. cod. No. CXX. 2. n. sinuatus Willd. in R. et S. syst. Veget. III. p. 519. Glaberrimiis ; Caulis erectus, tripedalis, apice dichotome ra- mosns, angnlato-SHlcatus, aculcis undique sed ad apicem cre- brius obsitus; Folia basi couuata, irregiilariter piimatipartita, rhachi lineari, laciniis distantioribns, etiam siipreraa, piunati- lobis aut pinuati- dentatis, aiit dentatis, ambitu obloiigis aut oblougo-liuearibiis, nervis lateralibus primariis et medio in pagina inferiori aculeolis obsitis; Involucri capitulum oratum includentis phjlla subulato-lanceolata, exacte cariuata, ideo- que paene triquetra, raargine carinaque aculeolis obsita; Pa- leae oblongae, subito in acumen lauceolato -spiuosum, cnr- vatnm productae , setis ciliatae; Inyolucellum germeu arcte includens, tetragouum; Calyx pelviformis, apice yix qiiadri- deutatus, multisetosns. Steht wahrscheinlich dem D. diva- ricatus Presl am Nächsten , unterscheidet sich aber durch die schmalen und tiefer gehenden Blatlabschnitte. Meine Exem- plare stimmen mit dem Exemplare aus den ghilanischen Al- pen, welches sich unter dem Namen Dipsacus hemisphaeri- cus im Pallas'schen (jetzt im Königlichen allgemeinen) Her- bar befindet und nach dem Willdenow die Art gebildet zu haben scheint, übereiu. Im Gaue Artanudsh auf Porphyr, c. 4500' hoch. 3. D. laciniatus L. cod. No. 795. In der Nähe von Ti- flis sehr häufig auf Kalk, Mergel und Molasse, 1000 — 3500/ hoch; im Gaue Sber auf Porphyr und Kalk, c. 3500' hoch, 4. D. pilosas L. cod. No. 796. Auf dem Nordabhange des pontischeu Gebirges auf Augitporphyr , bis 2500' hoch. /S. Strigosus R. etS. syst. Veget. III. p. 520. Vielleicht doch eine selbststäudige Art, die ein voe D. pilosus L. Ycr- 442 schiedeiies Ansehen besitzt. Von Wilhelms und K.Schmidt aus Grusien erhalten. III. Pterocephalus Coult. Mem. s. 1. Dips. 5. B. plumosas (Knautia) L. cod. No. 830. a. Genuinus', Pt. plumosus Coult. Meni. s. 1. Dips. p. 31. t. 1. f. 15. Aus der Krim von Rogner erhalten. Als Scabiosa cretica, capitulo'pappostnentiente im Guudelsh« Herbar. ß. Brevis, Coult. Mem. s. 1. Dips. p. 31. t. 1. f. 16. Aus der Nähe von Brussa durch Dr. Thirke erhalten. In Schirwan und im südlichen Daghestan auf Kalk und Mergel, bis zu 500' Höhe. Von K. Schmidt aus Grusien erhalten. IV. Knautia Coult. Mem. s, 1. Dips. p. 28. A. Lychnoides DC. prodr. IV. p. 650. 6. K. Orientalis L. cod. No. 827. Von Dr. Thirke in der Nähe von Brussa gesammelt. B. Tricheroides DC. prodr. IV. p. 650. 7. K. bylirida Gris. spie. fl. Rum. et Bith. II. p. 176. a. Integrifolia Koch sjn, ed. 2. p. 376. Koch zieht Scabiosa integrifolia L. cod. No. 803. ais Synonym hierher, während DeCandolle diese, vielleicht mit mehr Recht, mit seiner K, arvensis vereinigt. Ich wäre eher geneigt , Knau- tia propontica L. cod. No. 828. für nicht verschieden von der ganzblättrigen Abart der K. hybrida Gris. zu halten; denn alles, was Linne von seiner Pflanze erwähnt, passt auch auf die zuletztgenannte Pflanze. Eine Abart der K. Orientalis L., wie man hier und da meint, ist K. propon- tica L. nicht, da Linne mit Bestimmtheit sagt, dass 10 Blü- then in jedem Körbchen enthalten sind und jene dem Hüll- kelche an Länge gleichen. Eben so wenig aber dasLinue- 443 sehe Synonym des TilH cat. plant, hört. Pis. p, lö3. t. 48. dazu gehört, ist auch die Tournefort'sche Scahiosa orienta- lia (iherica im Gundelsh. Herbar), villosa flore suave ru- bente, fructu pulchro ohlongo eine ganz andere Pflanze, nämlich Scabiosa micrantha Desf, ß. Lyrata C. Koch in Linn. XIX. p. 33. K, orien- talis d'Urv. euura. pl. p. 14. K. TJrvillaei Goiilt. mem. s. 1. Dips. p. 29. t. 1. f. 10. y. Micrantha C. Koch in Linn. XIX. p. 33, K. te- nuis Gris. spie, fl, Rum. et Bith. II. p. 177. Alle 3 Abarten von Dr. Thirke in der Nähe von Briissa gesammelt, C. Trichera Schrad. catal. sem. hört, goett. 1814. 8. K. integ^rifolia C. Koch ; Fasciculi foliorum steriles, anno proximo fertiles ; Caulis adsccudens aut erectiusculus, basi internodiis 5 — 6 approximatis, superne 2 — 3 elongatis, simplex, superne trichotomus, cinereus, glandnlosns, ceterum puberulus; Folia infera obovato-spathulata, in petiolum atte- nnata, acuta, cetera elliptica, iuferiora petiolata, suprema ovato-Ianceolata, omuia integerrima, pilosinscula; Anthodii phylla sub-15, exterlora et media ovato -lauceolata, prius dieta latiora, interiora oblonge -linearia, subaequilonga, oronia pubescentia, basi et margine pilis longis vestita, floribus snb- aequalibns, flavescentibus pauliilum rainora; Involucelli margo dentibus 4 latissimis , miuimis instructus; Calycis setis dense obtecti aaistae 6 — 8. Steht der K, longifolia (Scabiosa) W. et K. am Nächsten, unterscheidet sich aber durch die Farbe der Blüthen. Im pontischen Hochgebirge auf Urge- stein, 7000—9000' hoch. 9. K. sylvatica (Scabiosa) L. cod. No. 807. Im Banate auf Kalk. 444 10. K. inontana (Scabiosa) Bieb. fl. taur. canc. I. p. 95. Im kaukasischen Gebirge, namentlich in Ossien sehr häufig auf Kalk und Thonschiefer, c, 3000 — 6000' hoch; in der Nähe von Tiflis auf Kalk und Porphyr, c. 2500' hoch. Im russisch -armenischen Gaue Daratschitschak auf basaltisch - trachytischem Boden, c. 5000' hoch; im Gaue Artanudsh auf dem Nordwestabhaiige des Kanly-Dagh auf Porphyr, 4000 bis 5000' hoch. 11. Hl heterotricha C, Koch; Caulis stricte erectus, 4- pedalis , interuodiis duobus inferioribus pilis hispidis reversis, internodio tertio pube breviori et saepissime ex parte glanduli- fera vestitus, e uodo quarto trichotomus, ramis elongatis sim- plicibns aut trichotomis, pilis longis, solitariis, horizontalibus et pube glandulifera, densa obtectis; Folia infera oblonga, minora, vix in petiolum attenuata, cetera ovato-lanceolata, basi lata araplectentia, omnia creuulato-serrata, pubescentia aut glabriuscnla; Anthodii phylla sub-lO biserialia, ovato- lanceolata, obtiisa, basi et margine praesertim pilis longis, flavescentibus obsita, exteriora majora_, sub-7-nervia, floribus flavis, vix radiantibus breviora; Stylus louge exsertus, clavatus, tuberculatuhis; luvolucellura apice vix trnncatum; Calycis pel- viformis raultiseti aristae 6 — 8. Unterscheidet sich von K. montana Bieb. auf gleiche Weise, wie K» longifolia (Sca- biosa) W. et K. von K. sijlvatica (Scabiosa) L. durch die drüsige Pubesceuz. Im pontischen Hochgebirge auf Urgestein, c. 6000' hoch. V. Ce phälaria Schrad. ind. sem. hört. Goett, 1814. 12. C. syriHca*(Scabiosa) L. cod. No. 800. ß. Vaillantii Bieb. 11. taur. cauc. III. p. 99. Sehr häufig im Tschorukthale auf Kalk und Porphyr, 3000—5000' hoch. 445 13. C transsylvanica (Scabiosa) L. cod. No.799, Yon Rogner aus der Krim erhalten. 14. €• aristata C. Koch; Aunua; Canlls erectus, bipeda- lis et ultra, trichotome rainosus, glaberrimus, laevissimus; Folia radiealia (ut videntur) integra, spathulato-oblonga, cau- lina reliqna lyrato-pinnata: piuua suprema maxima, piDuis lateralibus sub-6 paryulis, omuibus subdeutatis, villosisj luvo- lucri phylla infima 4 — 5 rotaudata, cetera ovata, acuta; Pa- leae lauceolatae, in aristam longam, snbrecurvam productae, nt involucri pbvlla sericeae ; luvolucellum tetragouum, 8-den- tatum, glaberriraum ; CoroUae iuter se aequales, flavescpiites. Unterscheidet sich von C. joppensis Coult. durch die laugen, bräunlich gefärbten Grannen der Spreublättchen, die jedoch kürzer sind, als bei der steifhaarigen C. stjriaca (Scabiosa) L. Im Tschorukgebiete auf Porphyr und Kalk, 2500 — 5000' hoch. 15. C, lencantba (Scabiosa) L. cod. No. 801. ß, uilbescens Willd. enum. pl. hört, berol. I. p. 144. In Kacheth sehr häufig auf Kalk und Diluvium, 1500—2000' hoch. Yon Wilheln|p und K. Schmidt aus Grusien er- halten. 16. Ct centaurioides Coult. mem. s. I. Dips. p. 25. t. 1. f. 8. a. Communis; Scabiosa centaurioides Lam. illustr. No. 1312, Als Scabiosa armenia, foliis Centaurii majoris glabris et rigidis im Gundelsh. Herbar. ß. Uralensis (Scabiosa) Murr. comm. goett. 1782. p. 13. t. 4. Bei Tiflis auf Kalk und Mergel, c. 1200' hoch; in Ciskaukasien und im Lande der don'schen Kosaken sehr häufig in den dortigen Steppen auf Kalk und Diluvium , bis 1200' Höhe. 446 j/. Cretacea {ßcabiosa) Bieb. fl. tanr. caiic. I, p. 93. Ans der Krim von Rogner erhalten. 17. C. tatarica (Scabiosa) L. cod. No. 805. In den Steppen der ossischen Ebene nnd in der Kabarda anf Kalk nnd Dilnyinm sehr häufig. ß. Amhlylcpis» Sehr häufig im ossischen Kankasns auf Kalk nnd Thouschiefer, 3000 — 5600' hoch. 18. C. procera Fisch, et Lall, in Ind. sem. hört, petrop. p, 46. Im Tschabantzthale auf Porphyr , c. 5500' hoch ; im Gaue Daratschitschak auf Trachyt, c. ÖOOO' hoch. VI. SuccisaM. ei K. Deutschi. Fl. I. p. 743. 19. S. pratensis Mnch. meth. p. 489. Im nördlichen Imerieu auf Kalk, c. 3500' hoch. 20. S. australis (Scabiosa) Wulf, in Roem. Arch. III. p. 316. In Imerien auf Porphyr, 1500 — 2000' hoch. VII. Scabiosa Koch syn. ed. 2. p. 377. A. A. ScJerostemma Koch syn. ed. 2. p. 378. 21. S. ochroleuca L. cod. No. 824. Auf der Nordküste Kleinasiens auf Augitporphyr, bis zii||2000' Höhe/ In Min- grelien, namentlich an der Küste, und in Imerien auf Porphyr, c. 1000—2500' hoch. 22. S. Mpinnata C. Koch in Liun. XYII. p. 37. Steht des ganzen Ansehns und der runden Blüthenkörbchen halber der S, Columbaria L. näher, als der S. ochroleuca L, , die ich bei uns in der Regel nur einen Fuss hoch und mit der Ba- sis der Stengel liegend gesehen habe. Meine Pflanze ist stets aufrecht, immer über 2', in der Regel 3' hoch, und hat Wurzelblätter, wie selbige S. suaveolens Desf. besitzt. Eine sehr gemeine Pflanze auf dem ganzen kaukasischen Isthmus, im Gebirge, wie in der Ebene; sie liebt aber durchaus nicht, 447 viie unsere S> ochroleuca L., trockeue Stellen, sondern kommt am Hänfigsten auf Steppen und Matten, aber auch auf Wald- rändern und Wald wiesen, und zwar mit allen Bodenarten vor. Von Dr. Tliirke in der Nähe von Brussa gesammelt. 23. /S. We1>1>iana Don in bot. reg. t. 717. S, ochro- leuca ß, Jiirsuto-cana und y» cano-iomentosa C, Koch in Liuu. XVII. p. 36 u. 37. a. Latifolia. In Radscha auf Kalk, c, 3000' hoch. Noch häufiger in Ossieu, auf Porphyr, Kalk und Thonschie- fer, 2500—4500' hoch. ß. Oblongifolia, Sehr gemein in Radscha, auf Kalk, c. 3000' hoch. 24. JS. ainoena Jacq. f. Eclog. p. 86. t. 59. S. Colum- baria ßf. hanalica C. Koch in Linn. XVII. p. 37. In Ossien auf Thonschiefer, c. 3500' hoch. Stimmt vollkommen mit einem im Königl. allg. Herbar zu Berlin befindlichen Exem- plar, was aus Russland zu stammen scheint, überein. 25. S. saaveolens Desf. catal. hört. Paris, p. 110. Im Tschorukthale ziemlich häufig auf Porphyr und Kalk; von Dr. Thirke aus der Umgebung von Brussa erhalten. B. Cyrtostemma Koch Deutschi. Fl. I. p. 755. 26. S. maritima L. cod. No. 811. Von Dr. Thirke aus der Umgebung von Brussa erhalten. C. Trochocephalus Koch Deutschi. FI. I. p. 756. 27. S. caacasica Bieb. fl. taur. cauc. I. p. 98. Als Sea- bioaa iberica^ Scorzonerae folio, fiore maximo leuco- phaeo im Gundelsh. Herbar. Im ossischen Kaukasus auf ThonscJhiefer, Kalk uud Porphyr, 3500 — 5000' hoch. In den Gauen Artahan uud Kjöla auf basaltischem, trachytischem und überhaupt vulkanischem Boden, 5000 -—6000' hoch. 448 28. S. rofata Bieb. fl. taur. cauc. III. p. 102. Sehr häu- fig in Schirwan auf Kalk, Mergel und Diluvium, bis 1000' Höhe; im Gaue Sber auf Porphyr und Kalk, 3500 — 5000' hoch. ß. Itinifolia C. Koch in Linn. XYII. p. 37. Besitzt einen steif- aufrechten Stengel mit wenig abstehenden Aesten und grös- seren Blüthenkörbcheu , aber auch Hüllkelchblätter, die die Länge der Blütheu übertreffen. Die Biälter geben keinen Un- terschied, da ich ebenfalls kleiublüthige Exemplare mit gan- zen, uud grossblüthige mit fiederspaltigen Blättern besitze. In der armenischen Provinz Eriwan auf Basalt, c. 3500' hoch. 29. S. luicrantha Desf. in Ann. du Mus. XI. t. 25. Sca- biosa ihericay villosa , fiore suave rubentCj fructu pulchro oblongo des Guudelsh. Herbars. a. Tenuifolia. Bei Brussa von Dr. Thirke gesam- melt; im Gaue Pertakrek auf Kalk und Porphyr, c. 3500 — 5000' hochj in Schirwan auf Kalk, Mergel und Diluvium, bis 500' Höhe. ß, Ohlongifolia. In der Krim von Rogner gesam- melt. Auf den letzten Ausläufern des kaukasischen Gebirges nach Osten, auf Kalk, Mergel und Molasse, 500 — -1500' hoch. 30. Sl. sicula L. cod. No. 810. ß, Eburnea Sibth. et Sm. fl. gr. t, 106. Aus Saamen meiner 2. Reise im botanischen Garten zu Berlin gezogen. 31. S, ucranica DC. prodr. IV. p. 655. a. Genuina L. cod. No. 823. Von Dr. Thirke in der Nähe von Brussa gesammelt. Auf der Nordküste Kleiuasiens auf Augitporphyr; im Tschorukgebiete auf Kalk uud Porphyr, c. 3000 — 3500' hoch. ß. Argentea L. cod. No. 815. Von Rogner aus der Krim erhalten. 449 Valerianeae. Aiicli diese Familie liebt vor Allem gemässi^le Klimafc, besitzt aber eiue ^veitere Verbreitung' auf der gaiizen Erd- oberfläche als die Dipsacecn, Viele Valerianccn koiiimoa auch unter den Tropen vor, aber auf einer Höhe, deren Kli- ma nördlicheren Ländern entspricht. In Amerika wachsen von der Nord- bis znr Südspitze Va/eriancen, während diese Familie in der allen Welt auf der südlichen Hemisphäre kaum Tertreten ist. Die Zahl aller Kaler/a/iee.n beträgt jetzt ge- gen 230, von denen allein aber -/3 (c^S*"" 100) in den Hoch- ländern Mittel- und Siidamerika's vorkommen. Die vereinig- ten Staaten dagegen ernähren nur 16; in dem Läudeigebiete nördlich von den Quellen des Missuri und Mississippi wachsen selbst nur 5, und im südlichsten Amerika eben soviel. In Brasilien hat man 4 Valerianeen beobachtet. Das australi- sche Ländergebiet besitzt eben so wenig, wie die ostindischeu Inseln eine Vulerianee^ dagegen wachsen in Ost- und Hiu- terindien, und zAvar in den nördlichen Gebirgsgegenden 14 Arten. Aus China und Japan sind 2, aus den ostpersischen Provinzen 4, aus Centralasieji 5 und aus Sibiiien lO Vale- rianeen beschrieben. AVeit reicher sind der Orient , denn er besitzt über '/s '^^^ Gesammtsurame, nämlich 50, und die Länder rings um das Mittelmeer, von woher 44 Arten be- schrieben sind ; in Nordeuropa dagegen wachsen 25 Ar- ten, auf den canarischen und azorischen Inseln 5, in dem Ländergebiet rings um das rothe Meer 1 und in Südafrika ebenfalls 1 Art. Aus West - und Ost-Afrika, so wie von Ma- dagaskar und den dort befindlichen kleineren Inseln kennt man noch keine Valerianee. Aus den nördlichen Ländern des Orienles hatte man bis jetzt 43 Arten beobachtet, nun hingegen, wo ich dieser Zahl 'i4r li.l. 4, Hill. 29 450 4 neue Pflanzen liinznfiigte, lcenn( man 47. Die Anzahl der von mir gesammelten Arten beträgt fast die Hälfte der genannten Summe, nämlich 23. Dazu kommen aber noch 5 Arten ans dem G u n d e 1 s h. Herbar. Eben so viel wachsen in Deutschland. Die Valeriauella- Arten sind, mit einer einzigen Ausnahme, dieselben, welche auch im Oriente vorkommen. In Betrelf der Valeriana fin- det fast ein umgekehrtes Verhältuiss statt, denn von den deutschen 12 Arten wächst nur 1/4 zugleich anch im Oriente. Das Vorkommen der Valeriancen ist ausserordentlich beschränkt. Sämmtliche Valerianell i-Arten, die ich im Oriente gesehen, und Dvfve&nia leiocarpa C. Koch wachsen auf angebautem Boden und auf Aeckern; nur V. uncinata {Va- leriana) Bieb. und V. inijcta {Faleriana) Vahl beobachtete ich auch an mergeligen Räudern von Flüssen, Die meisten Baldriane sind Gebirgspflanzen und lieben Matten, wie V. alUariacfolia Vahl, V. montana L. und V. capi/ata YaU,, und Felsen, wie V. Cardamines Bieb., V. alliariaefolia Yahl und Centranthus longijlorus Stev. Anf Steppen sah ick nur V. ofßcinalis L. I. Bufresnia DC. Mem. s. 1. Valer. p. 8. t. 3. f. 1. 1. D. leiocarpa C. Koch in Liuu. XVH. p. 34. In der armenischen Provinz Eriwan auf verwittertem ßasaltboden, c. 2700' hoch. II. Valer ianella Mnch. meth. p. 486. A. Locusta DC. prodr. IV. p. 625. 2. V. olitoria (Valeriana) Poll. bist, pl. in Pal. uasc. I. p. 30. Von Rogner aus der Krim erhalten. B. Psilocoelae DC. prodr. IV. p. 626. 3. V. dentata {Valeriana) Poll. hist. pl. in Pal. nasc. I. p. 30. nee DC. et Led. 451 ß. Las/'ocarpa Koch sjn. od. 2. p, 373. Sehr häufig in Griisien auf Kalk und Mergel, 500 — 2500' hoch. 4. V. uiixta (Vahl) eiinm. pl. II. p. 21. V. microcarpa Lois. not. p. 151. Mut. fl. fraiic. II. p. 97. t. 25. f. 211. Im tatarischen Gnisicn anf Diliiviinn, c. 800' hoch. 5. V. selerocarpa F. et M, iud. II. sem. hört, petropol. p. 53. Von Wilhelms erhalten. 6. V. uncinata {Valeriana) Bieh. fl. taur. cauc. J. p. 26. Von Wilhelms nnd K. Schmidt aus Transkaukasieu er- halten. Sehr häufig" im tatarischen Grusieu auf Diluvium, 600 — 800' hoch. 7. V. oxyrrhyiicha F. et M. iiid. IV. sem. hört. p. 51. Von Wilhelms ans Grusieu erhalten; in der russisch- aft-me- uischeu Provinz Eriwau auf Kalk und Mergel, c. 3000' hoch. C. Platycoelac DC. prodr. IV. p. 627. 8. V. discoidea Lois. not. p. 148. Koch sjn. ed. 2. p. 374. V. coronata DC. prodr. IV. p. 628. Von AVilhelms und K. Schmidt aus Grusieu erhalten. 9. V. pninila {Valeriana) Willd. sp. pl. I. p. 184. Von K. Schmidt aus Grusien erhalten. 10. V. Anricala DC. fl. franc. suppl. p. 429. Koch syn. ed. 2. p. 373. «. Genuina. Im südlichen Daghestan auf Diluvium nnd Alluvium nnd auf tertiärem Boden , his zu 500' Höhe. ß. Tridentata (Fedia) Rchh. icon. hot. I. f. 131. V. dentata DC. prodr. IV. p. 627. Led. fl. ross. II. p. 232. Von Wilhelms aus Grusieu erhalten. D. Selenocoelae DC. prodr. IV. p. 629. U.V. monodon C. Koch in Linu. XVII. p. 34. Im Gaue Schuragel auf Trachyt, c. 5000' hoch. 29» 452 12. V. plagiostephana F. et M. ind. IL scm. hört. Pe- Irop. p. 52. Auf der Ostseite desAlagäs, auf Basalt undTra- chvt, c. 3000' hoch. III. Centranthus DC. prodr. IV. p. 631. 13. C longiflorus Stey. in Mcm. de la soc. d. uat. de Mose. YII. p. 272. Ira Tsihoruklhale , namentlich im Gaue Liwaiieh sehr häufig auf Porphyr und Melaphjr, c. 2000 — 3500' hoch. 14. C. angustifolias (Valeria.:a) L. cod. No.250b. Als Valeriana rttbra angustifolia im Guudelsh. Herbar, IV. Valeriana DC. prodr. IV. p. 632. 1^. V. alliariaefolia Vahl enum. pl. II. p. 11. Sehr häufig im hankasischen und pontischen Hochgebirge auf Thon- schiefer, Porphyr nud Granit, 4500 — 70C0' hoch. Von AVil- helms und K. Schmidt aus Grusien erhalten. 16. V. iiioutana L. cod. No. 257. Von K. Schmidt aus Grusien erlialtcn. 17. V. capitata Pall. in Willd. herb. No. 789. Lk. Jahrb. d. Gew. I. 3. p. 66. Besitzt einen sehr augeuehnien Geruch, Auf dem Hwa-Gebirge und sonst im Gaue Schuragel anf Tra- chyt, 5600 — 7500' hoch. 18. V. asarifolia Dufr. hist. nat. et med. de la fara. d. Valer. p. 44. Im G u n d e 1 s h. Herbar als Valeriana cretictty Filipcndulae radice. 19. V. leucophaea C. Koch; Caulis erectus, glaberrimus, elevato- et mnltistriatiis, simplicissimus; Folia inferiora an- guste oblonga, in petioluui attennala, avenia sed norvis se- cundariis patulis dislinctis instructa, glaberrima , integerrima, superiora pinnatifida: laciiiiis inferioribus elougatis, Jincaribus, superioribns dentiforniibus, vix conspicuis, foliorum supremo- 453 nun omniljiis Hncariljiis; Tlores fasciculato-capilati , Biactcis lineariliiis pauliiliun loiigiorcs; Fructns glaberrinii. Unter- scheidet sich von V. tuberosa L. durch die nicht adrigen und stets ganzen Wurzelhlätter, durch die weit breitern Deck- hlätter und durch die unljchaarten Früchte. Als Valeriana armena minima Jlore Icucophaeo im Gundelsh. Herhar, und Toni Konsul Braut in Kurdistan gesammelt. 20. V. sisyinbriifolia Desf. in Ann. du Mus. XI. p.273. t. 28. Als V^aleriana arviena Sis^tnbrii Matli. foUo im Gundelsh. Herhar, 21. V. Cardanimes Bieh. fl. taur. cauc. I. p. 24. Ich halte diese Pflanze durchaus yerschieden von l^. sisymhrii' foliu Desf., die sich hauptsächlich durch die kreisrunden Blatt- fiedern, wie sie Naslurtium ofßcinale R. Br. hat, unter- scheidet. Näher steht sie der V. Dloscoridis Sibth. , und möchte vielleicht nicht verschieden sein. In dem südlichen Daghestan, auf Kalk und Mergel, 500 — löOOMioch. Von K. Schmidt ans Grusien erhallen. 22. V. »ioscoridis Sibth. fl. gr. t. 33. Yon Dr. Thirke iu der Nähe von Brussa gesammelt. 23. V. siifolia C. Koch in Linn. XIX. p. 32. Von Dr. Thirke in der Nähe von Brussa gesammelt. 24. V. dioica L. cod. No. 253. Yon Rogner aus der Krim und von Dr. Thirke aus der Umgegend von Brussa erhalten. 25. V. officinalis L. cod. No. 254. «. Minor Koch bot. Zeitg. XX. 1. p. 359. In der ciskaukasischen Steppe auf DiluTium gesammelt. ß. Major Koch bot. Zeitg. XX. 1. p. 359. Im Gaue Daratschitschak auf trachjlisch- basaltischem Boden, c. 5000' Yon Wilhelms und K. Schmidt aus Grusien erhalten. 454 26. V. exaltata Mik. in Pohl. fl. IjoIi. I. p.4l. (?) Als Valeriana sylvestris major altera , fol/o lucidoH. R. par. im Guudelsh. Herijar. Rnbiaceae. Gegen 2800 Arten kennt man bis jetzt ans dieser Fami- lie, die ihren Konzentrationspnnkt nnter den Tropen im All- gemeinen, aher hauptsächlich nnter denen des westlichen Afri- ka's zu haben scheint. Via der von dort bekannten Pflauzeu sind Ruhiuceen. Eine von den 13 Gruppen, die Stellaten, ist jedoch auch in den wärmeren und selbst in den kältereu Ländern der gemässigten nördlichen Zone, und zwar in der alten Welt hauptsächlich vertreten. Von den 430 Arten dieser Gruppe wächst allein 1/3 in dem Läudergebiete auf beiden Seiten des Mittel-Meeres. Fast noch mehr Stellaten liommen im Oriente vor, während in Nordeuropa Vs hcob- achtet ist. Wenn mau aus Persien auch jetzt erst 25 Arten kennt, so möchte diese Gruppe doch in den so Avenig bekann- ten Ländern mehr vertreten sein. Sonst kommen in den asia- tischen Ländergebieteu noch die meisten in Sibirien, nämlich 30, vor, und ausserdem 9 in China und Japan, 6 in Ccntral- asicn, 11 in Ostindien und 4 auf den Inseln vor. In den Ländern rings um das rothe Meer hat man 10, auf den Mas- karenen und auf der gegenüberliegenden Küste aber keine, hingegen in Südafrika 15 beobachtet. Die Inseln des grünen Vorgebirges, die Azoren und Canaren sind verhältnissmässig arm, denn erst 10 hat man daselbst aufgefunden. In Ame- rika sind das nördlichste Gebiet mit 9, das südlichste mit 7 vertreten, die verciLigtcn Staateu mit 28, das Hochland mit 455 31 und das Tiefland uiiler den Tropen mit 20. Aus dem australisdien Ländergehiete k gesagt, zum .grosse« Tlieil nur einzeln ausserhalb der Tropenländer beobaclitet, doch kommen von den gegen 40 An/hospermccn noeh über die Hälfte zwar ausserhalb der Tropen vor, jedoeh auf der südlichen Erdhäll'te, und zwar 15 in Südafrika, 15 in Austra- lien, 5 im südlichsten Amerika, 2 im tropisch -amerikani- schen Hochlande, 1 in Westafrika und 1 auf den Inseln des grünen Vorgebirges und auf den Canaren. Operctilarien^ von denen 20 beschrieben sind, kennt man nur in dem austra- Jiscben Inselgebielc. Eine grössere Verbreitung liabcn die 350 Spcrniacuccen , von denen fast 200, also über '/.^, al- lein in dem brasilianisch - westindischen Ländergebietc , gegen 70 auf dem amerikanischen Hochlande, aber nur 22 in den vereinigten Staaten, sogar nur 2 im südlichsten und 1 im nördlichsten Amerika, beobachtet sind. Aus Neuholland kennt man ebenfalls nur 3, von dem ostafrikauisch-maskarenischcn Ländergcbietc 10, aus Südafrika 3, aus dem tropischen Wesl- afrika aber 15, aus den Liludern rings um das rothe Meer 5, dagegen aus Ostindien wiederum gegen 40, aus seinen Inseln 20, aus l'ersien 6, aus dem Oriente 4, aus China und Japan 3, aus Sibirien, ganz Europa und l>fordafrika gar keine, wohl aber von den Inseln nordwestlich von Afrika 'i Spermacocccn. Die Gruppe der Pai/chotricen oder Co/fcacccn^ von de- nen weit über 700 Arten beschrieben sind, ist wiederum hauptsächlich im tropischen Ami-rika vertreten, dejin aus dem dortigen Tieflande kennt man nahe an 300, aus dem Hoch- lande hijigegen gegen 160 Arten; dagegen wachsen nach un- serer Kejinlniss in den vereinigten Slaaleji nur 4, im süd- lichsten und nördlichsten Ajuerika aber gar keine, in Australien 456 .ibor wiedonira 20 Psychotrieen. Wicdcrmn ist alicr dag ost-hiiiteriiidische Gebiet mit gegen 120 und seine Inseln mit 80, ausserdem aber in Asien nur noch CJüna und Japan mit 9 Arten vcrtreteu. Europa ist ansgesclilossen, ebenso die Länder südlich vom Mittelnieere und die nordwestafrikani- selicu Inseln. Dagegen besitzen von Afrika das westliche Tropenland 45, die Siidspitze 24, Mosambik nnd die gegen- über liegenden Inseln über 20 und die Länder am rolheu Meere 8 Arten. Von den 13 Püdericen wachsen 2 im amerikanischen Tief-, 1 im Hochlande, 1 im chiuesisch-jipanischen Länder- gebiete, 5 in Ostindien, 3 auf seinen Inseln und 3 auf den Maskatenen. Von der letzten Gruppe aus der Abtheilung der tiuhiaceen^ wo in jedem Fruchtfach nur 1 Saame voihanden ist, von den nahe 200 Gucltardacecn wachsen die meisten, 1/4, auf den ostindischen Inseln, fast eben so viel auf dem ost-hinteriudischen Festlande, 4 in China nnd Japan, 1 im sud-östlichen Persien, 1 im nördlichsten, 13 im südlichsten Amerika, 30 im tropisch -amerikanischen Tief- nnd eben so viel im Hochlande, aber nur 1 in den vereinigten Staaten, 6 in Australien, gegen 20 auf den Maskareneu und Mosambik, 2 in Süd- und 10 in Westafrika. Alle übrigen Läudergebiete sind nicht vertreten. Was nun die gegen 1100 Rtihiaccen mit mehr Saameii in jidejtt Fruchtfache helrilFt, so kommen voji den 6 Coi'die- reen 5 ijn brasilianisch - westindischen Gebiete nnd 1 in West- afrika vor, von den 60 Hamclieen hingegen 7 in West-, 2 in Südafrika, 2 auf den Maskarenen, 2 in Australien, 12 auf den ostindischen Inseln, nur 1 auf dein ostindischen Fcsllan- de und 20 in dem tropiscli -amerikanischen Tief-, 14 hin- gegen auf dem Iluchlande. Iscrliccn, deren mau 34 bis 457 jetzt keimt, liat man 13 auf den ostiutlisihcn Inseln, 16 anl' dem tropiscli-ameiikanisi'heii Tief- und 12 auf dem Ilodi- lande beobachtet. Von den 380 Hedijotidcen waclisen gegen 120 in Ost- indien, nahe au 100 auf seinen Inseln, ausserdem in Asien mir uoch 7 in China und Japan, 1 iu Centralasien und 2 im Oriente. In Amerika sind das nördlichste Gebiet mit 3, das südlichste gar uicht, dagegen die vereinigten Staaten mit ge- gen 20, das tropische Tiefland mit weit über 70, und das Hochland mit 50 vertreten. Aus Australien kennt man 20, aus den Maskarenen 6 , aus den Ländern rings um das ro- ihe Meer 4, aus Südafrika 11 und aus Westafrika 32. Die 260 Cinchonren (im engern Sinne) finden sich wiederum iu Amerika am Meisten vor, und zwar im tropischen Tieflande gegen 90, im Hoclilaude 70, in dem südlichsten Gebiete 3, nördlich von den Wendekreisen aber nur 1 Art. Aus Asien kennt man nur 60 aus dem ostindischen luselgebiete, gegen 40 aus dem ostindischeu Festlande und 5 ans den cliinesisch- japanischen Ländern, aus Neuholland 6, aus den Ländern am rothen Meere 2, aus den Maskarenen und Mosambik 14, aus Südafrika 1 und aus Westafrika 4 Arten. Was endlich die 350 Gardcniaceen anbelangt, so be- sitzt in Amerika wiederum das tropische Tiefland am Mei- sten, nämlich gegen 150, während man aus dem Hochlande kaum 40, im südlichsten Gebiete sogar nur 1 und sonst kei- ne kennt. Auch Asien ist nur theilweise vertreten, und zwar China und Japan mit 12, das ost -hinterindische Festland mit über 80 und die südlichen Inseln mit über 60. Aus Ncu- holland sind 7, aus den Ländern rings um das ro(he,Mecr 2, ans den Maskarenen und der gegenüberliegenden Küste 14, aus der Südspitze 7 und aus dem tropischen Westen Afrika's 32 beschrieben. 458 Ans dou nördlichen Ländern des Orientes kannte man bis jetzt 106 Rt/biaceew, 15 Arten wurden aber von mir noch aiifgefiMiden, die entweder nicht von dort bekannt oder gar nicht beschrieben waren, so dass nun die Gesammtsnmme 121 beträgt. Von dieser Summe hahe ich während meines 4jä]irigeu Aufenthaltes nur 65 aufgefunden. Deutschland ist weit ärmer als der nördliche Orient, denn die Gruppen der Spermaco- ceen und Hcdj/otideen , von denen die erstere mit 4, die letztere mit einer Art vertreten ist , kommen in nnserm Va- terlande eben so wenig, wie in ganz Europa vor. Von den 39 Stellaten besitzt Deutschland 28 mit dem Oriente gemein. Was nun das Vorkommen der orientalischen Rtibiaccen anbelangt, so tragen sie zur Bildung von Matten und Steppen wenig bei; nur Galium vertun L. und Asperula mollugi- noides {Crucianella) Bieb. sah ich in den Steppen des ar- menischen Hochlandes. Auf Waldwiesen beobachtete ich aber: Galium rtibioides L., G. boreale L., asperula longifolia Sibth. et Sm. und ^. tenuissima C. Koch. Auf Orten, die nur eine kurze Zeit im Jahre sich einer Kultur erfreuen, oder gar nicht mehr benutzt wurden, sammelte ich: Valantia pe- demonlana {Galium) kW., Callipcltis Cucnllaria {Valantia) L., Galium ylpavine L., G. parisiense L., G. divaricatum Lam. , G. tenuissimum Bieb., G. verlicillatuvi Danth. und Crucianella latifolia L. , auf Aeckern: Galium tricornc With y G. iiifestvin W. et K. , G. parisiense L. _, Valantia pedemonlana {Galium) All. , Asperula arvensis L. und Callipcltis Cucnllaria {Valantia) L. , und. auf ganz trock- nen Stellen: ylsperu a cynanchica L., auf Geröll hingegen, aber aucli auf angeschwemmtem Boden, besonders in der Nähe der Bäche und Flüsse: Galium verticillatum Danth., G. ar- ticulalum R. et S. , 6. riiutlc {Asperula) Sibth. et Sm., G. 459 mite Boiss. , G. foti finale C. Koch, G. debile (Asperula) Led. iiiid G. httmifttsum Bieb. Auf siinipfigeu Reisfcldcru Avärhst Karami/ cheivia hedijotides F. H M. lu felsigen Thälern sammelte ich: Gaiitiin Molhjgo L. , G. erectuni Huds., G. ptiinilum Koch ß, h^pnoides Vill. , G. corrndae- folium Yill., G. brachypliiflluin Bieb., G. vulantioides Bieb., Faiantia taurica Fall., V. coronafa {Gidinni) Sibth.et Sra., F. persica {Galitim) DC, V. Cruciata L. , Asperula lutea Sibth. et Sm., ^. prostrata (Cnicianelia) Bieb., ^. glome- rata (CrucianeUa) Bieb., A. sqvarrosa C. Koch und jl. cijnanchica L. ß. puviita Bieb. lu Wälderu wächst: Ga- lium rotundifoliuvi L. , Asperula taurina L. , A. odorata L,, A, involucrata Bergr. et Wahleiib. und G. fontinale C. Koch, in Gebüsch imd in Hecken, so wie an Zäunen: Rubia tinctorum L.^ R. ylttcheri Boiss., Galium Aparine L. , G. Mollvgo L. ß. elaium Thuill., Galium erectum Hiids. nud Valanlia Cruciata L. Erste Gruppe, Hedyotideae Cham, et Schldl. in Liun. IV. p. 150. I. Karamy scheivia F. et BI. in Höh. enum. pl. Tal. p. 36. 1. K. hedyotoides F. et M. in Höh. enum. pl. Tal. p. 37. You K. Schmidt aus Taijsch erhalten. Zweite G r u p p e. Stellafae Cham, et Schldl. in Liun. HI. p. 220. n. Sherard>\a L. cod. No. CXXVH. 2. S. arvensis L. cod. No. 844. Im Bauate an der Do- nau; aus der Krim von Rogner erhalten. ni. Crucianella Gris. spie. fl. Rum. et Bith. II. p. [168. 3. C. ghilanica Triii. in Mem. de l'acad. de St. Petersb. YI. p. 493. t. 12. Aus Taljsch von K. Schmidt erhalten. 460 4. C. latifolia L. cod. No. 885. Ans der Krim von Rog- ner erhalten. 5. G. angaistifolia L. cod. No. 884. Eljcn dalier. 6. C chlorostachys F. et M. iiid. 1. sein. hört, petrop. p. 25. Jn der tatarisch- grnsischen Provinz anf Diluvium und terticärem Boden, c. 500 — 800' hoch. 7. C snavcolcns F. etM. ind. IV. scm. hört. petr. p. 52. Ans Taljsch von K. Schmidt erlialten. 8. C luaritiiua L. cod. No. 888. Als Rubeola mariti- ma Inst, im G H n d e 1 s h. Herbar. IV. ^Jsperula Gris. spie. fl. Rum. et Bith. II. p. 164. A. Cynaiichica Gris. spie, fl. Rnni. et Bith. II. p. 164. 9. A. acerosa C. Koch in Linu. XIX. p. 31. Von Dr. Thirke aus der Umgegend von Brussa erhalten. 10. A. cynanchica L. cod. No. 853, ß. MotUaiia K. in Willd. ennm. pl. hört, hcrol. I. p. 151. A. cijnancliica Bieh. fl. tanr. cauc. I. p. 100; A, cy- nanchica ß. elongata Led. fl. ross. II. p. 398. nee DC. Stev. A. rigida Sibth. et Sm. fl. gr. t. 121. steht zwischen ^. /o«- gißora L. fil. nnd dieser Abart. hu Banate auf Kalk; am Bosphor auf Kalk und Mergel, im Tschoruklhalc auf Por- phyr und Kalk, c. 3500' hoch. ;'. Suptna Bieb. fl. taur, cauc. I. p. 101. Sehr häufig im kaukasischen Gebirge auf Kalk , Thonschicfer uud Tra- chyt, c. 3500 — 5000' hoch. 11. A. lutea Sibth. et Sm. prodr. fl. gr. I. p. 88. fl. gr. t. 120. Wahrscheinlich im Tschoriikgebiete gesammelt, 12. A. longiflora AV. et K. pl. rar. Hung. II. p. A. cj/- nunchica t). elongata Stcv. in DC. prodr. IV. p. 583. Aus der Krim von Rogner erlialten. 461 13. A. loiigifolla Siltlh. et Sin. prodr. fl. gr. 1. p.87. fl. gr. t. 118. yi. ciliala Roch. pl. Bau. rar. t. 9. f. 22. Im Bannte auf Kalk. Die Kroue ist Irirlitcrföriuig-, •ueslialb die Art zu ylspertila ur.d nicht zu Gah'utn gehört. G. ejfusvm Boiss. ist seiner melir radl'örmigeii Krone halber ganz ver- schieden. B. Cruciana Gris. spie. fl. Ruin, et Bilh. II. p. 166. 14. A. glomcrata (Crucianclla) Bieh. fl. taiir. cauc. I. p. 207. Von AYilhclnis und K. Schmidt aus Grusien er- halten. 15. A. squarrosa C. Kocli; E rhizomate capitato, radi- cem crassani, dcscendentem, lignosani terminante caules nume- rosissimi , ramosi , adsceudeutes aut erectiuscuii , semipedales yix ultra, pilis horizoutalihus aut reversis, inaequalihus den- sissime vestili; Folia 8na, superiora 6na, oblongo-linearia, revoluta, mucrone pungente praedita, argenteo-lepidota et asperula; saepe fascicuii foliorum in axillis iuferioribus , flo- rum iu suprerais, hi opposili, dcnsissimi, sessiles, bracteis latis, ovatis, iutegriusculis, lineolatis, carina et margine hispido-ciliatis, apice recurvis fulcrati; Bracteolae teruae, mediae ovato-lauceolatae, laterales lineari-oblongae, oranes margine hispido- ciliatae, parte superiori reeurvae ; Corollae bracteolis duplo longiores; Linibi laeiniae 5 appendice lan- ceolata, iucurva iustructae. Steht gewiss der ^, bracteata (Crucia/ie/Za) Boiss. sehr nahe, unterscheidet sieh aber durch die schilfrigen Blätter und die zurückgeschlagenen Brakteen. Im Gaue Sber auf Porphyr und Kalk, c. 4500' hoch. 16. A. prostrata {Crucianella) Ad. in Web. u. Mohr Beitr. I. p. 46. Crucianella aspcra Bieb. fl. taur. caur. I. p. 107. Im kaukasischen Hochgebirge auf Trachjt undThon- schiefer, 5600— 7000' hoch. Von Wilhelms und K.Schmidt aus Grusien erhalten. 462 17. A. inolluginoides (Cruct'anella) Bieb. fl. taur. caiic. I. p. 106. Im Gaue Daratschitscliak auf basaltisch -tracliyti- schem Boden, c. 5000' C. Glahella Gris. spie. fl. Riim. et Bith. II. p. 166. 18. A. stylosa [Crucianclla) Triii. in Mem. de l'acad. de St. Pet. VI. p. 490. t. 11. Gehört trotz der Fünfzahl in der Blüthe in diese Ahtheiliing-. Ton K. Schmidt aus Gru- sieu und Taljsch erhalten. 19. A. taurina L. cod. No. 849. Von K. Schmidt aus Grusieu erhalten. 20. A. involucrata Borgr. et Wahleub. in Isis 1828. XXI. p, 971. Gris. spie. fl. Rum. et Bith. II. p. 167. Jaub. et Sp. ill. pl. Orient. II. t. 196. Auf der Nordseite des pon- tischen Gebirges auf Augilporphyr, c. 4000' hoch. 21. A. teuuissiina C. Koch; Pluricaulis, glaberrima; Caulis basi ramosus ant simplex, erectus, palmaris; Folia sena, iuferiora parvula oblonge -liuearia, approximata, reliqua liueari-elongata, iuternodio tertia parte breviora, ömnia mar- giue revoluta; Flores terni, pedicellis brevissimis iusidentes, capitulum terminale, raro axillare refereutes, bracteis aequi- longis fulcrati; Stamina inclusa; Stjli crura filiformia , apice capitata, longe exserta. Steht ohne Zweifel der ^. hejca- phi/lla All. nahe, unterscheidet sich aber durch die schra<ä- leren und weit längeren, auch ganz glatten Blätter. Wahr- scheinlich gehört ^. Tiejcaphylla des Bauates hierher. Auf dem Domoglett im Bauate, D. Hylaea Gris. spie. fl. Rum. et Bith. II. p. 167. 22. A. gla1)ra C. Koch in Linu. XIX. p. 31. Von Dr. Thirke aus der Umgegend von Brussa erhalten. 23. A. odorata L. cod. No. 847. Auf der Novdseite des 463 politischen Gebirges auf Augitporpliyr, bis 1500' Höhe. Auf dem iiiiterii und ohern Kaukasus auf Trachyt, Porphyr, Thoiischiefer und Kalk, c. 1500 — 5000' hoch. E. Rubeola Gris. spie. fl. Rum. et Bith. II. p. 167. 24. A. arvensis L. cod. No. 848. In der russisch -arme- nischen Provinz Eriwan auf trachjtisch- basaltischem Boden; im kaukasischen Gebiete, und zwar im obersten Riongebiet auf Kalk und Thonschiefer , 3000 — 5000' hoch. Aus der Krim von Rogner erhalten, ebenso aus der Umgebung von Brussa von Dr. T h i r k e. ß. Floribus albls. In dem frühem Chauatc Gendsha auf Diluvium, c. 800' hoch. V. ifwJja L. cod. No. CXXXIV. 25. R. Aucheri Boiss. diagn. pl. orient. III. p. 54. Am Bosphor auf Kalk und Mergel. Dieselbe Art ist auch von Noc auf der lusel Cherso an Dalmatiens Küste gefunden, und wahrscheinlich möchte deshalb auch R. dahnalica Scheele in Linn. XVII. p. 342 dazu gehören. 26. B. tiiictornin L. cod* No. 890. Im Gaue Sber auf Kalk und Porphyr, 3500 — 5000' hoch. InGrusIen auf Kalk und Mergel, 800 — 2000' hoch. ß. Grandifolia. Als Rubia creticUj amplissimo fo^ Jio im Gundelsh. Herbar. 27. R. iberica Fisch, in DC. prodr. IV. p. 589. Ist ge- wiss von R. tinctorum L, wozu sie DeCandolle und Le- debour stellen, specifisch verschieden. Sie liefert in Daghe- stau, Avo sie fast nur zu wachsen scheint, hauptsächlich eine ausgezeichnete Wurzel, die höher im Preise steht. Auf ter- tiärem Boden und Diluvium , bis zu 800' Höhe , namentlich in der Umgegend von Derbend. 466 sich dareli den liäußger aiificchton Stengel, die diokliolion, breitereu uud schmäleren Blätter und durch die grösseren Bliithen. a. Genuiniim, Aus der Krim you Rogner erhalten; ß. Incurviim Sibth. et Sra. 11. gr. t. 132. Auf der Nordkiiste Kleiuasieus auf Augitporphyr, bis 2500' Höhe. 40. ©. prusense C. Koch ; G. Mollugo ß, anatolicum C. Koch in Linn. XIX. p. 31. Glaberrimum, laevissimuin; Cau- lis stricte erectus bipedalis, augulis coucoloribus, vix distiu- ctis, ramosuSj ramis patulis aut pateutibus, inferioribus elon- gatis, corymbis trichotomis exceptis, simplicibus , paene totis 6 pauieuhi oblougo-lineari coustautibusj Folia 8ua, iuferiora reflexaj oblauceolato-spathulata, cuspidata, margiue saepe revoluto et laevi , crassiuscula -, Corollae niiuoris flavesceulis laciuiae ovatae, apice lanceolato, mox deciduo iustructae; Autherae ovatae; Stjli basi sola connati. Steht zwischen dem G. ercctnvi Huds. und G. corrudacfolium Till, et Jörd., unterscheidet sich aber von dem erstem durch die kleinereu Bliithen uud von dem letztem durch die grosse, fast den gan- zen Stengel einnehmende Rispe, von beiden durch die mehr rundlichen Stengel und durch die am Rande völlig glatten Blätter. Yon Dr. Thirke bei Brussa gesammelt. ß. Chri/sococcus', G. lucidum ß. clirysococcos C. Koch in Linn. XVII. p. 32. Von Dr. Thirke bei Brussa ge- sammelt. In Ossien auf Kalk und Thouschiefer, 2500 — 5000' hoch. 41. G. ochroleucum Kit. in Schult, oestr. Fl. 2. Aug. I. p. 305. Im Banale auf Kalk. 42. G. corradacfoliiiiu Vill. hist. d. pl. du Danph. II. p. 320. riuricaulc aut basi ramosum ; Caules sccundarii ad- sccndcntes, iufcruc scabriusculi, cctcnim lacvcs, augulis vix 4C7 discolorihiis; Folia iiifcriora 8na, supcriora Cna, rigida, lii- lida, linearia, tiispide caitilagiiied, pungciite et margino rcvoliito, setulis aspcrrimo pracdita; Paiiicula oblonga aiit lineaii -oblonga , pcdiincnlis bis trichotomis, pcdiceljis 1-, raro 2 — 3-(loris, laevlssiuiis; CoroIIae albae laciiiiae lau- ccolatae, apice ciispidato, inflexo , mox deciduo praodilae; Antlicrae oblonga«; Styli ad apiccm uscjiie conuati; Biiiucu- lae, ut yideutur, nigrac. Aehnelt dem G. apiculatum SiUth» et Sm. ungemein, so dass man es nur für eine unbehaarte Abart halten niöchlc, doch liesitzt diese Pflanze auch grün- lich-röfliliche Blihhen. Auch ist es dem G. ochroleucum Kit. sehr nahe, unterscheidet sich aber durch die weniger aufrechten und kürzeren Stengel und durch die raulien und glänzenden BLätter. Endlich stehen die Rispeutäste wenig ah, während sie bei genannter Pflanze, wenigstens die untern, einen Bogen bilden. G. ochroleucum ß. australe Boiss. ge- hört hierher. G. cincreum All. fl. ped. II. p. 6. t. 77. f. 4. hat, wenigstens nach der Alibilduug, ein ganz anderes An- sehen, G. cinereum Jord. obs. s. pl. plant, uouv. de la Fr. ist aber durchaus nicht verschieden und gehört mit G. cor- rudaefoliutn desselben Verfossers hierher. Sehr häufig im Tschorukgebiete auf Kalk und Porphyr, 2500 — 6000' hoch. 43. €J. pumiiuin Koch syn. ed. 2. p. 367. «. Hjjpnoides Vill. hist. d. pl. du Dauph. 11. p. 323. Im Gaue Liwaneh auf Melaphyr und Kalk, 2500' hoch. G, ptjrenaicvm Sibth. et Sm. hat ganz dasselbe Ansehen, un- terscheidet sich jedoch durch die einzelnen Blüthen. 44. G. stoloniferam C. Koch in Linn. XIX. p. 32. Un- terscheidet sich von dem ächten G. incaninn Sibth. et Sm. und G. oricnlale Boiss. durch den völligen IMangel aller Be- haarung. Wahrscheinlich gehört aber G. Orientale y. glabrum 30 « 468 Boiss. liicrhcr. Von Ür, TJiirko vom Ijilliyui.schcn Olymp erhallen. 45. Q, olynipicam Boiss. diagn. pI. Orient. III. p. 39. JaiiJj. et Sp. ill. pl. Orient. II. p. 114. t. 195. — G. j}t/rc- naicum Siblli. et 8in. fl. gr. t. 131. untersclicidet sich nur durch die Blüller, welche länglich und lang zii<^cspitzt hei dieser und lanzettförmig hei jener Art sind. YouDr. Thirke auf dem hithynischcn Olymp gesammelt. 46. a, hyrcanicum C. A. Mey. Verz. kaiik. IMl. p. 63. Steht dem 6'. tciophjllum Boihs. und G. mite Boiss. nahe, nnd ist nur 'kleiner. Von K. Sclunidt aus Talysch er- halten. 47. «. iialuHtre L. cod. No. 860. Von K. Schmidt aus Grusicn erhalten. 48. «. verum L. cod. No. 869. «. Lciophj/llum Wallr. sched. crit. p. 66. Von Wil- helms lind K. Schmidt aus Grusien erhalten. Im südlichen Daghestan auf Kalk und Mergel, 500 — 1500' hoch. Im Tschorukgehiele auf Melaphyr, Porphyr und Kalk, 2000 — 4000' hoch. ß. Trachj/phj/llum Wallr. sched. crit. p. 56. Von Dr. Thirke aus der Umgehung von Brussa, von K. Schmidt und Wilhelms aus Grusieii erhalten. lu Schirwau auf Al- luvium und Diluvium, bis 200' Höhe, im ossischeu Kaukasus auf Kalk und Thouschiercr, 2500 — 4000' hochj im armeni- schen Gaue Daratschitschak auf Trachyt, c. 5000' hoch. y. Trachijcarpuin DC. prodr. IV. p. 603. G. ruthe- nicnm Willd. sp. pl. I. |i. 507. In der Bulgurei auf Diluvium. ö. Pumilum. Vix spithamaciim, pluricaiilc^ caulibus vix spithamaeis. Von K. Schmidt aus Grusicn erhallen. 469 C. Trichosalium \M\ \no([v. IV. |». 599. 40. G. I>riu>liyi>liylliiiii Rieh. II. (nur. caiic. III. p. 107. Auf «loiii östliohcii Kankiisiis auf Kallv iiiitl IMcij;»'!, 2öOU — 4000' ho eil. 50. €1. inarniniuiii L. cod. IN o. 878. Als (i\ astracfitt- nicum von K. Schmidt rrhahcii. 61. ©. uraC4*iiiii L. cod. No. 8S1. Als ulpttvine crvticu sa.vatilfs , incana tcntiffolia, Galium monluiium crvticum P. u4tp. im Ciindolsh. llorhai". 52. G. rotiiiulifoliiiiii L. cod. INo. 870. Auf der Nonl- scilc dt'S poulisihcii IJohiigos auf AiigiH»oi|tlivrj v. '2b()0' liocli. 53. G. foiiUiialc C. Kocli; PiiirioaiiU', ghUxMiimiim, lac- viiisimiim; Caules doliilcs, saope {»roriiiuhoiitcs, a|iii'c ramosi, <]iiadi'aii<;'ular('s; Kolia (|iiali'nia, ohloii<>,'a, olitnsiusciila, in |>c- liuliim lircvissiiuiim altcnuata, (cnn'a, vciiosa, inicniodia dii- ]ilo lirovioia; ('orvmhiiR ti-ichotomns ^ paiicillonis, tcrmiiialis; Cüroilao laciiiiac ovato - ohloiigao , aciitiiisciilac ; Niiciilno 8|ihat'rica(' , iii^rac, rcticulatac. llntcrHchcidcl sich von (Jr, rutuntlt/'oiiufu L. und (i. elliitticum \\\\U\. durch dio nnlic- Iiaai-lcn Miisst^ion. Sonst ähn«^ll dio iMlan/.c auch der glatt(Mi Aharl des 6'. paluslve L. 54. G. borealr \.. cod. No. 877. In dem d'auc Pcunck auf IMcr<:,cl , c. 4')()0' hoch, im (lauo Aclahan auf vulkani- schem Hoden, c. 6000' Jioch. Von K. Sthmidt aus Achal- ^icJi vrJiallen. D. rillt >j}^nliuvi DC. prodi-. IV. p. 598. 55. G. valaiitioiflt'H Hielt, fl. (aur. catic. I. p. 10!2. a, (jltiln'vrtmutn. Im südlichen Dagliestan auf Kalk, KOO— 2Ö'J0' hoch. p. Pub.sccns. Von W i lli c I m s aus (irusieu erhallen. 4T0 y. Track ijcarputn. Caulcs secus aiigiilos asporuli ; Nncnlae hirtae. Steht dem G. borcale L. ausserordentlich nahe, iilid iintcrscheidet sich nur durcli eirund- oder hänglicli- lanzettförmi'ije Blätter, die bei G. horeale stets länglich, d.h. in der Mitte am Breitesten sind. Von K. Schmidt ans Gnisieu nnd von Rogner aus der Krim erhalten. 56. Ct. rnbioides L. cod. No. 859. 6. rubioides und G. articulatum DC. prodr. IV. p. 599. u. Leiogonuvi. Aus der Krim von Rogner erhal- ten. Auf den Waldwiesen in Grusien, 1500 — 3000' hoch. ß. Trachygonum. Von K. S eh nii d t nud Wilhelms ans Grusien erhalten. Im südlichen Daghestau auf tertiärem imd Diluvialboden, bis 1500' Höhe. E. Apariiie Gris. spie. fl. Rum. et Bith. II. p. 163. 57. ©. Aparine L. cod. No. 882. Im pontischen Hoch- gebirge auf Urgestein, c. 6000' hoch. Von K. Schmidt aus Grusien und von Dr. Thirkc aus der Umgebung von Brussa erhalten. 58. G. infesfnm W. et K. pl. rar. Hung. t. 202. Sehr häufig unter dem Getreide und sonst auf hebaiiteni Boden in allen Ländern des nördlichen Orientes, und zwar auf allen Bodenarten, bis zu 6000' Höhe. ß. Segctitm C. Koch in LInn. XVII. p. 33. In der ar- menischen Provinz Eriwan auf basaltisch- trachytischcm Bo- den, c. 2700' hoch. y, Aparinoides Forsk. descr. x\eg. p. 30. Ebenda- selbst. 59. G. tricorne Wlth. syst, arrang. of the brit. pl. cd. 2. p. 153. Sehr häufig in Grusien und in der armenischen Pro- vinz Eriwan auf Kalk, Mergel und trachytisch- basaltischem Boden, 800 — 3000' hoch. 471 F. Microgalium Gris. spie. fl. Rum. et Bitli. II. p. 161. 60. Cr. di^aricatmu Lam. cucjcl. metli. p. 580. Am Bosphor auf Kalk und Mergel. 61. Cr. parisiense (L.) Koch syu. ed. 2. p. 362. a. Lciocarpum Tausch bot. Zeitg. XVllI. 1. p. 354. Im Banate auf Kalk; im südlicheu Daghestau auf Alluvial - uud Diluvial-, so wie auf tertiärem Boden, bis zu einer Höhe von 1500'. ß. Recurvatum ', Folia liueari-oblonga, in aruraen aristalum desinentia; Pednuculi denifjue horizontales et recur- vati. Im südlichen Daghestan und im nördlichen Schirwan auf Mergel, Kalk uud Diluvialboden. J. Trichocarpunt Tausch in bot. Zeitg. XVIII. 1. p. 354. Auf der Nordküste Kleiuasieus auf Augitporphyr. y. Brcvipedunculatum-, Folia spathulata; Pedunculi folia aequantes. Sieht dem G. brevifoliuvi Sibtb. et Sm. ähnlich. Von K. Schmidt aus Kachelh erhalten. 62. Cr. tenuissimniu Bieb. il. taur. cauc. I. p. 104. 420. Von Rogner aus der Krim, von K. Schmidt uud Wil- helms aus Grusieu erhalten. In Schirwan auf Diluvial- und Alluvialbodcu. G. Aspera Mnch. meth. pl. hört. bot. et agr. Marb. descr. p. 641. 63. ©. vcrticillatuin Dantb. in Lam. encjcl. meth. II. p. 585. G. murale Bieb. 11. taur. cauc. I. p. 105. Sherar- dia crecLa Siblb. et Sm. fl. gr. t. 116. lu Scbirwan und im südlichen Daghestan, auf tertiärem. Diluvial- uud Alluvial- boden, bis 800' Höhe. Von Rogner aus der Krim erhalten. ß. Plurijlorum. Aus Grusien von K. Schmidt er- halten. In Schirwan auf Alluvial- und Diluvialboden, bis zu 500' Höhe. 472 VII. Valantia L. cod. No. MCCLXVI. Seitdem DeCandolle und Richard, trotz der sehr gntcu Ahhildung in der Flora giacca (t. 137.), den breiten allgenieiuen Bliitheustiel für einen Fruchtknoten ansahen, und ersterer die sonderbaren Worte: „Frnctus tricornis ex flornm trinni concretoriini ovariis coustaus, corniibns lateralibus ste- rilibns, nicdio biovnlato saepius abortu monospermo" nieder- schrieb, hat sich Niemand die geringe Mühe gegeben, nach- znschen, zumal Liune ein getreues Bild von seiner Valan- tia gab. Man würde sonst gefunden haben, dass sich bei V. hispida L. und V. muralis L. genau derselbe Blüthen- stand vorfindet, "vvie bei V. Cruciala L. , V. pedemonfana L. und den übrigen Arten, nämlich ein einfach oder wieder- holt Stheiliger Blüthenstiel , an dem die seitlichen Blütheu nur Staubgefässe haben, die mittleren hingegen allein einen ausgebildeten Fruchtknoten besitzen. Dieser Fruchtknoten schlägt sich später zurück und wird namentlich bei V. hispi- da L., wo, wie bei Fi pedemontana^ nur eine Trichotoraie vorhanden ist, von dem breiten, ebenfalls rückwärts geboge- nen, allgemeinen Blüthenstiel so eingeschlossen, dass das Doppelnüsschen auf beiden Seiten nur wenig oder gar nicht zu sehen ist, also fast ganz bedeckt wird. Die beiden Stiel- chen, welche die Staubgefässblüthcn trugen, bleiben stehen und bildennuu die beiden sogenannten Hörner. Von einem Zusam- menwachsen, einem Zustande, der leider in der heutigen Botanik eine grosse Rolle spielt , kann also hier nicht die Rede sein. Man muss sich nur wundern, dass solche Irrthümer, deren Widerlegung so leicht ist, in grössere, sonst so ausgezeich- nete Werke, wie in die Genera plantarum von Endliclicr und Meisner ohne Weiteres aufgenommen sind, ja dass so- gar Koch in seiner Synopsis noch fortwährend die Worte DcCandoUe's wiederholt. 473 Da ich in der Blüthoubildimg von Valatitia aspera L. lind Galium pcdemonfanu?n der Neuern gar keinen we- sentlichen Unterschied finde, wenn ich nicht den breiten, all- gemeinen Bliilhenstiel als solchen betrachten will , G. pede- montanum sich aber von G. Cruciata der Neuern nur da- durch unterscheidet, dass bei der zuletztgenannteu ;Pflanze der alli^emeine Blüthenstiei mehr als einmal 2theilig ist, so stelle ich das Genus Valantia in der Bedeutung Linne's wieder her, und vcrcin.ige alle Arten darunter, wo im Bliithen- stande eine einfache oder zusammengesetzte Trichotomie vor- handen ist und nur die mittlere Blüthe einen fruchtbaren Fruchtknoten besitzt. A. Crvcia/a. Peduuculus communis teres, iterum ac saepius tricho- tomus. 64. V. taurica Fall, in nov. act. acad. petropol. X. p. 315. Im poutischeu Hochgebirge auf Urgestein, c. 5600' hoch; von Wilhelms und K. Schmidt aus Grnsien erhalten. 65. V. coronata (Galinm) Siblh. et Sm. prodr. fl. gr. I. p. 90. 11. gr. t. 125. Von Dr. Thirke auf dem bithynischen Oljmp gesammelt. Sehr häufig im Tschabantzthale auf Por- phyr und Granit, 5500 — 7O0O' hoch. 66. V. persica (Galium) DC. prodr. IV. p. 605. Als Cruciata cappadocica glabra humifusa im Gundelsh. Herbar. Von K. Schmidt und AVil heims aus Grnsien er- halten. Im Gaue Schnragel auf Trachyt, c. 6000' hoch. 67. T. Cruciata L. cod. No. 7602. Im südlichen Daghe- stan auf Kalk, Diluvium und Alluvium, bis zu 12000' Hohe; in Grnsien auf Kalk, Mergel, Molasse und Porphyr, 1000 — 2500' hoch.; in der russisch- armenischen Provinz Eriwan auf trachytisch- basaltischem Boden, c. 2700' hoch. Aus der 4T4 Krim von Rögucr und aus der Uuigcljuiig von Brtissa von Dr. Thirke erhallin. ß. Chersonensc R. et S. syst. Veget. III. p. 250. Im grusischen Gebir^sgau Erzo auf Kalk, c. 2500' hoch. Von K. Schmidt aus Grusien und von Rogner aus der Krim erhalten. 68. V. gla1>ra L. cod. No. 7603. In der armenischen Provinz Eriwau auf basaltisch -trachjlisclicin Boden, c. 2700' hoch. 69. V.. articnlata L. cod. No. 7601. Im Tschabantz- thale auf Porphyr, c. 5500' hoch ; im tartarischen Grusien auf tertiärem und Diluvialbodcn. Von K. Schmidt und Wil- helms aus Grusieu erhalten. Ga:ium cordatvm Boiss. im König!, allg. Herbar zu Berlin halte ich nicht für verschieden. 70. V. pedeinontana (Galium) All. Auct. ad llor. pe- dem. p. 2. Im südlichen Daghestan auf tertiärem und Dilu- vialboden, c. 350—1000' hoch. B. EuvaJantta, Peduuculi coramuues foliacei, dcuirjue biuuculam invol- ventes. 71. V. hispida L. cod. No. 7598. Als Rvbia quadri- foliciy verlicillato semiue J. B. im Gundelsh. Herbar. VIII. Callipeltis Stev. in Mera. de la soc. d. nat. de Mose. VII. p. 275. 72. V. CacuUaria (Valantia) L. cod. No. 7599. Inder Provinz Eriwan auf trachytisch- basaltischem Boden, c. 3500/ hoch. Im Gaue Schuragcl auf Trachjt, c. 5500' lioch Von Wilhelms und K. Schmidt aus Grusieu erhalte«. 475 Caprifoliaceae. Diese kleine Familie, tou der mau bis jetzt über 230 Arten, und zwar gegen 100 Sambi.cecn , über 120 Lom'cc- reen und 11 zweifelhafte Arten kennt, kommt, mit sehr wenigen Ausnahmen , nur auf der nördlicheu Erdhälfte yor, und konzentrit sich in den Himalaja -Ländern, in China und Japan, und nitht weniger in Nordamerika. Aus den ersteren und überhaupt aus dem Gebiete des ostindischen Festlandes kennt man 22 Sarnbucee/t und 31 Lonicercen , aber auch aus dem Gebiete der ostiudischen Inseln sind 5 Sambiicecn und 2 Lonicercen bekannt. In China und Japan sind 16 Sambucccn und 20 Loiücereeii beobachtet worden, in Sibi- rien hingegen 4 Sctinbuceen und 11 Lonicereen, eben so in Ceutralasieu 2 Lonicereen und eben so viel in den mittel- nnd ostpersischen Proviiizen. Der Orient besitzt nur 5 Satn- huceen und 9 Lonicereen , während aus den Ländern rings um das rothe Meer nur 1 Loniccree beschrieben ist. In dem Gebiete auf beiden Seiten des Mittelmeercs wachsen 6 Sambticcen und 10 Lonicereen, in Nordeuropa hingegen 6 Sambiicceii und 9 Lonicercen , während auf den Inseln nord- westlich von Afrika 3 Sambuceen beobachtet wurden. Von den 10 neuholläudischeu Sambuceen haben wenigstens die u4lsenösjnia- A.rtcn hier eine zweifelhafte Stellung. Das tropisch -amerika«isc]»e Tiefland ist mit 2 Lonicereen ^ das Hochland hingegen mit 15 Sambuceen und 13 Lonicercen vertreten, während aus den vereinigten Staaten 17 Sambu- ceen und 25 Lonicereen, ans dem nördlichsten Amerika end- lich 15 Sambuceen und 14 Lonicercen bekannt sind. Mit sehr wenigen Ausnahmen sind die Caprifoliaceen mehr oder weniger sparrige Sträuchcr, die entweder Unter- 4T6 holz oder, hauptsächlich in holzarraeu Gegenden, isolirtes Gebüsch nnd Hecken bilden. Das ersfere gilt namentlich von den Sambucecn , das letztere von den Lomcereen, In der zuletzt genannten Grnppe giebt es auch einige Schlingpflan- zen, von denen in den nördlichen Ländern, hauptsächlich in Hecken und an Zäunen, Lonicera Cuprt'fohUm L.j L. ctrusca Santi und IL. Periclf/tnennm L. vorkommen. Lo- nicera iberica Bieb. und X/. chlami/dophora C. Koch bil- den in Gcbirgsthälern am Liebsten einzelne sparrige Bos- kets, während L. orientalis Pall., L. caucasica Bieb., Vi- hurnum Orientale Fall., V. Lantana L. und V. Orientale Pall. ara Liebsten in Vorhölzeru nnd in Niederwäldern wach- sen. Die krautartige Sambucus Ebulus L. ist eine ge- meine Pflanze auf der Siidküste des schwarzen Meeres, und kommt sonst auf Rändern und unfruchtbaren Orten vor. Im Gebüsch und überhaupt im Schatten habe ich sie sehr wenig gesehen. In den nördlichen Ländern des Orientes hatte man bis jetzt QSambiiceen und 9 Loniccreen gefunden; den letzteren habe ich eine schon bekannte nnd eine neue Art zugefügt, so dass nun die Gesammtsumme aller Caprifoliaceen daselbst 17 beträgt. Deutschland nährt 7 Sambttceen und 9 Loni- cerecn. Yon den ersteren wachsen zu gleicher Zeit 5, von den letzteren ebenfalls 5 im Oriente. Erste Gruppe. jSlain1)ucineae Batsch tab. äff. p. 238. L Viburnum L. cod. No. CDU. A. Opulus DC. prodr.IV. p. 328. 1. V. OpuluH L. cod. No. 2135. Sehr häiiflg in Grusien auf Kalk, Mergel und Molasso. YonDr. Thirkc bei Brussa gesammelt. 477 B. Lentago DC. prodr. IV. p. 324. 2. V. Orientale Fall. 11. ross. II. p. 31. t. 68. f. H. Im iiucrisclipu Gebirgsgaii Radsclia auf Kalk, c. 3500' hoch. 3. T. Iiantana L. cod. No. 2133. Iii Karthll uud Ossieu auf Kalk, 1200 — 2500' hoch. Von K. Schmidt aus Gru- sien erhaltea. II. Savihucus L. cod. No. CDIV. 4. S. Elmlus L. cod. No. 2142. Die Beereu werden in ganz Grusieu während der Gcährung unter den Wein gemischt, einestheils, um diesem eine bessere Farbe zu geben, andern- theils aber auch, um ihn berauschender (?) zu machen. In Ka- cheth sehr häufig auf Kalk, 1500 — 2000' hoch; im Kauka- sus gar nicht selten auf Kalk uud Thonschiefer, c. 1500 — 4000' hoch. Auf der Nordküste Kleinasiens auf Augitpor- phyr, bis 1500' Höhe. Von Dr. Thirke iu der Nähe von Brussa gesammelt. 5. S. nigra L. cod. No. 2144. In Ossien auf Kalk und Thonschiefer, 2500 — 4000' hoch. Z w e i t e G r II p p e. Iionicereae K. Br. char. et descript. p. 4. III. L onicera L. cod. No. CCLI. A. Caprifolium DC. prodr. IV. p. 331. 6. li, etrasca Santi viagg. I. p. 113. t. 1. Am Bosphor auf Kalk und Mergel. Von Dr. Thirke bei Brussa ge- sammelt. 7. li. Caprlfolimn L. cod. No. 1371. In Schirwan auf Molasse, c. 800 — 1200' hoch; auf der Nordseite des kauka- sischen Gebirges auf Kalk, 800 — 1500' hoch. Von Wil- helms ans Grusieu erhalten. 8. ü. Periclymenoin L. cod. No. 1374. In den Wäldern um Tiflis, c. 2000' hoch. 478 B. Chamaeccrasus J. et Sp. illiistr. pl. oriont. I. p. 131. 9. I*. Orientalis Laia. encjcl. method. I. p. 731. Jaiib. et Sp. illustr. pl. orient. 1. p. 134. f. 71. Im Tschorukthale auf Porpliyr, c. 3500' hoch. Als Chamaeccrasus cappadocica Lauri folio, fructu nigro im Gundclsh. Herbar. 10. li. cancasica Fall. fl. ross. I. p. 59. Jaulj. et Sp. illustr. pl. Orient. I. p. 135. t. 72. Auf dem Südahhange des kaukasischen Gebirges in Kacheth, c. 2500' hoch. Von Wil- helms und K. Schmidt aus Grusieu erhalten. C. Chlam^docarpus Jaub. et Sp. illustr. pl. orient. I. p. 135. 11. Ia. clilainydopliora C. Koch; Frutex divaricatiis, cortice testaceo, leviter sohibili, ramis anuotinis pilosis, basi squamis triaugnlari-lauceolatis, carinatis fulcratis; Folia cor- data, apice rotnudato aut acntiusculo, brcTissime petiolata, supra impresso rcticnlata, pilis singnlis brevibus obsita, ob- scure viridia, subtus elevato et nervoso-Teuosaj pubescentia, pallida, margine integro; Flores biui, pedunculo communi rix breviori, piloso insidentes; Bracteae binae rotnndatae , apice vix deuticulatae puberulae, ad apicem paenc connatae, chla- raydis more baccas discretas denirjue inchidentes ; Calyx basi villosus, ereetus, laciniis lauceolatis; Corolla mihi iguota. Aehuelt der L. persica Jaub. et Sp. ungemein, imterscheidet sich aber durch die beiden verkVachsenen und die getrennten Beeren vollständig cinschliesscnden Brakteen. Im Gaue Arta- nudsh auf Kalk und Porpliyr, 2000 — 3000' hoch; im Tscha- bantzthalc auf Porphyr, c. 5500' hoch. 12. 1ä. iberica Bieb. 11. taur. cauc. I. p. 158. Mit Un- recht hat man bis jetzt die behaarte Hülle für die verwach- senen Fruchtknoten gehalten, Avährcnd diese innerhalb der- selben frei von einander und unbehaart sind. Sehr häufig auf 479 den südlichen Abhängen des Kaukasns in Schirwan; aber auch auf dem Gebirge selbst, so wie in Daghestau in der Nähe von Derbeud auf Kalk, Mergel und Molasse, bis zu 2500' Höhe. Von Wilhelms und K. Schmidt aus Gru- siou erhalten. Corneae. Die einige 40 Arien enthaltende FanäLe kommt ebenfalls nur iu einzelneu Ländergebieten vor und konzentrirt sirh in Nordamerika; denn in den vereinigten Staaten sind bis jetzt nicht weniger als 17, in Canada und dem übrigen Nordame- rika hingegen 10 Arten beobachtet worden. Aber auch im tropischen Tieflande hat man 1, im Hochlande hingegen 2 Corneen gefunden. Wie das chinesich-japauesische Gebiet reich an Caprifoliaceen ist, so nicht weniger an Corneen. Mau kennt bis jetzt zwar nur 6, aber bestimmt wiid sich mit der Zeit ihre Zahl vergrössern, 7 sind aus Sibirien beschrie- bou, aus dem Oriente hingegen 3, ans dem ostindischin Fest- lande 3, ans dem Inselgebiete hingegen 7. Die neuseeländi- sche CoroTcia ist für diese Familie zweifelhaft. Afrika scheint gar keine Cornee zu besitzen, während auf beiden Seiten des Mitielmeeres 2 und in Nordeuropa 4 Arten beobachtet wurden. Von den 3 Corneen des nördlichen Orientes kommen 2 auch in Deutschland vor; aufsserdem wäclist aber in uuserm Vaterlande noch die nordische C. suecica L. Was das Vor- kommen der orientalischen Corneen anbelangt, so wächst C. australis C. A. Mej., grade wie bei uns C. sanguinea L., in Vorhölzern, im Niederwald und sonst im Gebüsch; C. mascula L. hat aber eine grössere Verbreitung als bei uns , und bildet, mit geringen Unterbrechungen, im Nicderwalde oft das alleinige 480 oder (loch wenigstens d.as haiiptsärhlichslc Geliölz. Am Bos- plior sah ich eine Alipflanzun»- prächtiger Bäume, die alle eine Höhe von 30' besitzen mochten. Cornus L. cod. No. CLV^ A. Thelycrania Eiidl. gen. pl. p. 798. 1. C. sanguinea L. cod. No. 961. VonDr. Thirke aus der Umgehung von Briissa erhalten. 2. C. australis C. A. Mey. in Ann. d. sc. uat. 3. ser. IV, p. 59. Sehr häufig im südlichen Daghestan auf tertiärem nnd Dilnvialboden, bis ^00' Höhe. B. Tanycrania Endl. gen. pl. p. 798. 3. C. inascula L. cod. No. 960. Sehr häufig in ganz Grnsien anf Kalk, Mergel, Molasse nnd Porphjr, 800 — 2500' hoch; am Bosphor auf Kalk und Mergel. Cariciiieae Germaiiicae et Scandiiiavicae s i V e d e s c r i p t i o omnium Cariciüearum huciisque in Helvetia, Germania, Dania, Suecia, Norvegia, Lapponia, Fennia et Islandia lectarum. Anctore Dr. 0. F. Lang. P r a c f a t i 0. v^oraplnres abhinc annos jam in votis mihi erat, iit Carices accuratius perscrutarer, et, quae observavissem in publicum ederem, quum me persuasum habeam fore ut ejusmodi libel- lus Caricopliilis , qiios permultos esse scio, gratus sit atque acceptus. Quod quidem consiiiura salis arduum, ne dicam audacius, esse, ne ipse quidera ignoro nee multum aberat, quin plane illud abjicerem, sed quorainns facerem multoruin virorum doctissiraorum adhortationibus proliibitum est. Nee tarnen deerant, quae moerore me afficerent, animumque paene frangerent. Inprimis huc refero superbiani virorum doctorum 24r Bd. 4s Heft. 31 482 qiioruudam, qiii Studium homiinculi plane obscnri fastidieules, ad ea, qnae ad proyeliendam harnm^ plantarum cogiiitiouem, quaesiveram, vel omni respouso plaue supersedebant Tel respou- dentes nihil adjuinenti afl'erebant. Qua re factum est, nt eae plantae , quas coguoscere maxime mea intererat, in notiliam meam uon veiiirent, nam conditio mea, ab hominum docto- rum commercio orauino remota me cogcbat , nt singnlas, qui- bus opns mihi esset, plantas non sine maximo et argeuti et temporis impenso mihi comparareni. Vel sie tamen plerisque plantis carebam , quae, quum jam murore confectae vel ab iu- sectis arrosae in virornm doctornm herbariis pereant, neqne quidquam utilitatis afferant, mecum benevole commnuicatae con- silium meum quam maxime adjnvissent. Sed in rebus arduis desperare hominis ignavi est, viri antem litterarum vere aman- tis, nullis impedimentis victum quidquid susceptum est ad finera perducere. Nunquam igitur minime quid in molestiis me confici passns sum , douec tandem jam mihi coutigit, ut, quae desiderabam propria investigatione invenirem. Ecce igitur libellus quo, quae obscrvavi, exposui. No- lim antem quemqnam credere, me opns arduum jam con- fectnm putare, quum nihil aliud me assecntum esse bene sciara, quam nt libro, synopsin Cariciuearum Europae con- linenti, quem, virornm doctornm benevoleutia adjutus, ali- quando couscribam, via patefacta sit atqne munita. Judicium virorum doctornm mihi subenndum esse haud ignoro, nee subire timeo, modo sine ira ac studio judicent. Sed sunt, qni solis libris, non proprio studio coguitionis quan- dam speciem sibi paraverint eaque glorieutur; hos plane non judicare velim, quum sive landant, sivc vituperant, quae ipse summa diligentia obscrvavi atqne acciiratissime exposui, mihi prorsns sit momenti. 483 Sed errata eaque satls multa iu himc libellnm irrepsisse liand quaquam iu animo est iiegare; et si qiiis meliora me doccat, grato onmia accipiam animo. Ceterum hac occasione oblata gratias ago quam maxi- mas clarissimo Kochio, consiliario regio atque academiae Erlangensis profcssori, cni aeqne ac defuucto Hoppeo si boni qnid insit iu hoc libro maximam partem hoc debeo. Nee tameu yiris doctissirais cl. Beurlingio, Blyttio, Friesio, Fuckelio, Hampeo, Kochio (Jeverauo), J. Laugeo, Meyero, Ohmuellero, G. F. Preussio, Rabeuhors tio , Schlothenb ero , Vahlio, "Wick- o strömio et Angströmio, qiii et ipsi coiisiliis plantarum- qne speciminibus benevole mihi datis raaxime propositum meum jnveruut, gratiam meritam detrectatam velim. Verdae, Majo anui MDCCCXLVII. 31 484 I n t r 0 d u c t i 0. Caricum uotitia, qnae, ut jam Ehrliartus, Schkiih- rius, Hoppeus, alii memoraut, pluriniis raaxiinisque difli- cultatibus iiuplicata est, in dies fit difficilior, qmiiu oljserva- tiouibns quotauuis aiictis discriiniiia specierum paeiie eva- nescaut. Qiiae quidein difficultas observatiouibiis obiter factis, descriptiouibus omui ccrto fiiudameuto carentibiis et STUOiirmis maxime iuter se coufusis valde aiigetiir. Accedit, qnod ipsa Caricum perscrntatio auimum tautopere oblectat atque detiuet, iit cnin numero eoniiu, qui iis opcraiu naraut, aucto librornni qnoqne de Caricibus couscriptis numerus in infinitum augea- tur, quo fit, ut niultorura auuorum opus sit, si quis scripta illa Tel obiter coguita Labere velit. Xec licet negotio illo fastidii pleno supersedere ei , qui accuratam peculiarium spe- cierum coguitiouem atque descriptionem sibi proposnit, quam- qnam plurimi scriptores, libris ipsis plane nou inspectis, nee plantis perscrutatis sententias quam maxime inter se repuguan- tes afferunt*), quae ratio arti botanicae provelieudae quam maxime obstat. Obserrationes autem in dies auctae efficinut, ut descriptio- nes peculiares, quamvis cuperrime factae statim obsolescant et quum ex prioribus desciiptiouibus nulla species coguosci possit, novis opus sit percrutationibus. Adde mnltifarias vul- garium specierum formas, Terbi causa Caricis vulgaris Fr., *) Yide, ut hoc utar, Kuuth. Cvpcrosr. , ubi in Caricibus «on uisi aliornui seiiteiiliae afferuiitur, vcl jam refutatae, vel facili ne^otio refutaudae. I 485 r. acntac, C. rtp;i(1ae ^ C. i2;1aucac viv, ot i'acilc tilii por- siijidohis , KCiiloiilias iil(|iio jiuliciii , «(iiftr in vcicnim HCiipto- riiin loois laiidatis iiitiintiir, iiiliili luilieiida rsso. INoli i<^i(iir cxpccl.iro iiM> Hi'i'iploi'iiiu Arlriiiiii i|ii()riiiiilaiii , t'xcniplo ll.'i j i , Morisonii , ijniim vaiia illa «loctrinac oslontalio plane u mo Hit alicim. Sn'ip((»iiiiu aiil«MU rect'iilinm , (jiionmi ile Carfcibus cx- staiit liltii «;ravissimi sunt I) r c j c r ii h, JI c u rfe I i ii s , l^'rir- siii.s, Kiinxciis et II o i r Im* ii li ac li i ii .s; (jiiiim de Hcriptis taiiltim ('o^'il(Mu, <|iiao üoraiu l<]iii'opacaiii Hpcclaiit. 1) r (' j 0 r 11 H iiipriinis spociclni.s lioroaühus **") nrciiratiiiH porscnitaliH (Airici/tn Jioliliatn o]ilim«^ jiivil. (()iiaiii(|iiaiii in S)'mliolis Caricologicis^'*) iiiinis anxio K ii n I li i i vcstigiu pre- jiiil, tanicii i'(;li(ia aiili<|iia illa ii<' in sprrios In- et U'i- Klignialicas et t>i')>^il)ii8 .sociindiiin nalnr.ani conHlitnlis, oplinio de Curicuin notilia mt'.rnit. Fricsins in ii(>vi.s,siniis soriplis ^*'*"') ilcni {•rr^os natn- raloH consliliiil, (jiiai; (amen proplcr llorani ejiiN niniis angn- Htnni ci, rnjiis prospcctiis lalins palet, liand (|Ma(|uani pro- liantiir. Acccdit, «piod spcrici nolioiKMn roliclis rotciis Scan- dinaviac l)otaniriM, niini.s cxtcndcro vidctnr, «pia de cansa nova caquc afcuratisninia idioniorpharum , rniarnni spccios Fricsins tantopcrc anfiel, pcrsciiitalidno opns est. Ih'nl- fol i n s 'f) qno(]iic j^ru^vs nalnralcs cunslitnit, Mcd ronstitnlis *) Drcjcr, llcvi.sio (rilicii Cariniai liorciiliiiiii llariiiar IH||. (ex (rrlio voliiiiiiiiü diarii ,,N.'itiirlii.Mt()i'i.sk 'l'ids.sKi'ii'l iiil/;ivrt iif II. Ivro.vcr). **) l>r«j(ir, Syniltoliio (J!irii;ol();;iciU\ IHM. ***) KricH, >'oviliacKlornc,Siicci(!ue. 1H32— IHI2. SSuiiiiiiii v<>;<;- taliiliiini SciiiMliiiiiviac IJp.s.'iliac \H\Ty. •\) Houi'l'nl, (^ariciiieuü in rc(>;iii,s lliiii;;uria«, Croati.ic, .siavunia« etc. s|)üntc na.sücntc.s. Flora lUll. 486 novis geueribus divnisit, quae ipsa natura conjiincta sunt. Knnzeus*) Caricologorum, quicunque nunc vivunt, prae- stantissimus, describit quidcin plantas affiuitate adjecta, uec tarnen in greges ordinat. Reichenbachius **) in Cypera- ccis specierum habitum optime delineandum curavit, sed ipsum auctorem Caricibus cognoscendis non studuisse, e libro facile apparet. Quicunque autem de Caricibus scripseruut, rJiizoma, quo praeter fructus in Caricibus cognoscendis uullam partem graviorem duco ***) nimis neglexerunt. Nam quaraquam ra- dix repens, caespitosa, fibrosa etc. nieraoratur, uunquara ta- rnen his characteribus fidere licet. Rhizoma fibrosum opinor non nisi in Carice cyperoide invenitur; specics certe ut Ca- rejc leporina, C. stellulata etc. quibus cl. Kochius'J') radicem fibrosara vindicat, accuratins iiispectae repugnare vi- dentur. Noli te tarnen putare , me ipsum mihi hac in re jam satisfecisse, qunm nihil aliud agara, quam nt botanieos de Lac re ad diguoscendas plantas gravissima monitos velim. lutelligo autem rhizoma repens^ quod sub terra repens foliorum fasciculos et culraos agit; stolonifcrum, ubi stolo e rhizoraate emissus, postqnam allquamdiu sub terra serpsit, humo divulsa in lucem prodiens folia agit j caespitosum, quod *) Kunze, Supplemente zu Schkulir's Riedgräsern. Fasc.I — IV. Leipz. 1840— 1844. **) Reich enb ach , Deutschlands Flora. 3. Bd. Cyperoideae. Leipz. 1846. ***) Nam qua re v. c. florcntem Caricem leporinam argyroglochin a Carice brizoitle et C. microstachya distinguere possit, nisi rhi- zomate ? -{-) Koch, Sjiiopsis Florae Gcrmanicac et Uclvetioae. Editio 2. Pars il. Lips. 1844. 487 ad rerticcm surgeus sine stolonllms crescit, id qiiod v. c. in Carice stricta et C. caespitosa Fr. aiiimadvertiliir; oblique caespltosum aiitem, quod stolouibus careus, oblique siirgit, iit iu Carice viuricata , C. leporina etc.; cacspitose-sto- loniferum denique est rliizoma caespitosiim parvis stoloui- bus praedituui, quäle Carejc canescens, C, stellulata etc. habeut. Inferiores foliorura vagiuae in compluribus Caricum spe- ciebus siugiilari quodaiu modo disrumpuntur, id qiiod , qiiam- quain a inultis riris doctis in Carice stricta , C. Buarbantnii et C. pahidosa mcinoratur, in niultis aliis speciebus reperi- tur, quum ia aliis plane absit. Carejc maarima, C» pal- lescens, C. strigosa^ C. copillariSj C. nigra ^ C. atrata, C. limosa, C. ftiliginosa ^ C. fulva etc. vaginis reticulato- fissis careut, quam C. montana ^ C. tomcntosa ^ C. globula- risy C. pcdiformis f C. vesicaria y C, atnpullacea^ C. fili^ formisj C. nutuns ^ C. evoluta etc. iis praeditae sint. Accu- ratius igitur inqtiiretiir uecesse est. Major miuorve foliorura ciilmorumque scabrities, haud levis momenti est, quaniquam pleraeque species, quae tjpice laevi culrao conspicuae sunt, etiam culmo scabriusculo iuveuiuutur. Num bracteae foliaceae sint, nee ue, num vaginis praeditae, au careules, id, quain- vis item observatu diguissiinnra , tauti neu est momenti, ut iu diagnosi miiltum valeat. Nam, quae species bracteis folia- ceis carcnt, ut C. pihtliferay C, montana eic. interdum iis ornatae sunt, et quaram bracteae vaginis carent, ut C. vesi- cariae, C. nutantis etc., passim cum vaginis inveuiuntur. Nee tarnen quidquam in perscrutaudis Curicuin spociebus ma- joris momenti est, quam spicarum inter se collocatio, florum mascnlorum situs iu uonuullis speciebus, fructuum forma, di- rectio atque natura, sed, quam de hac re nimis multa jam disputata sint, ampliorc expositione supcrsedeo , hoc uno tan- 488 tum adjeoto, ne compositam quldem spicam in S|)Ciiel>us, qiuae alias siniplici spica coiispicnae sunt , in dignoscendis plantis iilliiis esse monieiili. Stigmatum numerus rariat. Nara ipsc in ali)iljus Dovereusibus Norvegiae Caricem pnllatn , typice Ijistii^maticam, legi tristigmatieam , semel efiam quadrisliguia- ticani, nucis forma haud quaqnam a uormali forma diversa. De uatura utriculi morphologica idem sentio, quod cl. Kuii- thius Cyperogr. p. 368. Sed quum glumarum formae maxi- me rariant, quod ipse iu pluriljus speciebus notavi, eas iu diagnosin uullins habeo moinenti et fallacissimas; sed si quis accuratara earum descriplionem desideret, adeat Kuuthii Cyperographiam. Certae quaedam Carlcum varictates atque formae imqni- busdani gregibus, immo sectionibus iterantur, sed in uounul- lis speciebus nondum inventae sunt. Sic iu stirpe Cartcvm Dioicarum formae androgynae (i. e. si spicae femiuoae apex raasculns est) et gynaecaudrae (si mascula spica apicem fe- miueuni habet) inveuiuntur; sie iu Heterostachyarum sectio- ne forma spiculae supremae totius masculae, quam minus ad- huc observatam, in pluribus speciebus jam notavi; vice versa in speciebus Htjparrhenis hujus sectionis forma spiculis in- ferioribus totis femiueis obvia est; in Orthoslachijis formae spica terminali nndrogyna et gynaecandra. Tarnen prae ce- tcris memorabilis eaque iu Carice gtjnohasi uormalis est, ubi e culmi basi spica longc pedunculala eminct. Invenitur antem in speciebus, quae alias sessilihus et breve peduuculiilis sjn- cis conspiciiac sunt v. c. in Carice montana, C. tomentosa', m C. boreall, C. hicolori etc. Nee solum iu universa Or- thostachijarum seclione, sed etiani in ipsis Carfcibus He- terostach^is obvia est, ubi aut infima spicula gynobasis csl, id quod v. c. in tan'ce glarcosa observavi, aut altera spi- ca, cujus pedunculus intcrdum usque ad inlimam bascos 489 partcm culmi primarii aduatus est , e ciiliui basi eminct, quod in C. vulpina sacpe oljservavi. Alia forma est, qiiae spica iHascuIa caret et nuam taiitiim tenniiialein *spicam femineam progiguit, qiiae forma est rarissiraa, iiec iiisi iu Carice eri- cetorum et C. panicea a me oLservata, Habitu simillima est plautanim femiueanim Dioicarum, Alias formas miüus diviilgatas passim memoravi. Speeienim, quas descripsi, majorem partem ipse vivas observavi et Caricologiae Germanicae species ferc omues ipse h. Hoppeus mecnm communicavit ; Scondinavicas spe^ cies vel cl. viris cl. Friesio, Blyttio, Hartmaniiio, Wickströmio etc. debeo, vel ipse magiiam partem vivas collegi. Paiicas, quas iiou vidi species, notavi. Quo melius species iuter se comparari possint, Groenlandica speciraiua saepe memoravi, qiiae saepe meJiora a cl: Vahlio accepi, quam ipse Scandinavica vidi. Qiiaruin specierum locos siguo (!) notavi, eanira speeimiua ipse in herbario servo. Carices spiiriae neu iuveniimtur et, quae hoc nomine iu publicum emissae sunt, perperani sie significantur; nam Ca- ricum formae et varielates tam multae suni atque variae, nt mirum non sit, si hiijus gregis parum periti hoc errore capti suut. Nee dnbito, quin dicens, spnrias Carices non statuen- das esse, asseutientem habeam, quicunque Carices iu üo- rendi tempore semel accuratius observavit. Carices in tres sectiones separo, sed pro tempore, quan- doquidem persuasuin habeo, rem paulo aliter se habere, si species exoticas omnes cognovero. Atque primam quidem sectioncm Homos/achj/is adsigno. Non nisi monostachyis ab Orthostachjjis vel Caricibus legitimis Kochii diflferuut, quas cum hac scciione piito juugeudas esse. Altera Sectio Ileleroslach^as complcctitur. DiiTenint quidem ab reliquis peculiari quodam habitu , sed aliquot spe- 490 ciebus tarn arcte cum illis cohacrciit, iit geucricc ab Orlho- stacliyis eas sejungere non liceat. Tertia Sectio Orthostachyarum est. * Omnes, qiias coustitui sectioues species complectuutur 1)1- et tristigraaticas, quae tarnen diversitas ad sectioues di- stiugnendas uou adhibeuda est. Siiuilitndines qiiaedam in omnibns sectionibus repetuntur, quas eo clarius coguosce- mus, quo magis totum Caricum gcnus perspexeriraxis. Co- gito verbi causa de Caricibns Lasiocarpis, in Homosta- chyis de Carice TFormslcjoldiana) in Heterostachyis de Carice mucronata; de stirpe Caricis tonientosae in Cyrtor- rhi/nchis OrthostacJiyarutn et de stirpe liasiocarparvm in Dontor rhynchis Orthostachyaruvi, Sectioues in divisiones et stirpes s. greges distribui. Ejusraodi divisiones sunt Idioniorphae sive Curiccs ex afli- nitate Caricis acutae et C. caespitosae Orthostachyarum ; Orthomorpkae Heterostachyarum etc. Stirpes s. greges distinxi (iuterdum Tel Friesium se- cntus vel praecipue Heuffeliuin) variis rationibus ductus. Sic Leporinarunp gregera propter fructus alatos , qua re Carejc leporina a Carice iagopina, quae stirpis Caricis canescentis est facile distiuguitur. Nomina autem siugulis stirpibus imposui e specie quae proprium stirpis habitum opti- me refert v. c. Canescentes , Vulpinae etc.; quamqam non omnes stirpis Caricum Canesccnlium species revera ca- nescentes sunt, sed tantum propter similem typum atque ha- bitum. Quam autem Canescentium stirpem cl. Friesius coustitnit, ea, quum species quam maxime alienas complccta- tur, uaturae repugnat. Alias stirpes e habitu spicarum no- ininavi v. c. Capitafas , Spicatas, Paniculatas etc. vel ex toto habitu et vivendi ralione ut Caespitosas j NilidaSj Sa- linas ctc. 491 Me in constitiiendis gregibiis errores commisissc persua- snm habeo, quiim species exoticas noudiim satis perspcxerim. Sic Elongalarum grex valde dubia mihi videtur, quamqiiam quo Caricem eJongatatn referam, iiou habeo. Aliae gieges naturae maxiiue snut conseutaneae et bene constitutae, ut stirps Vesicariarum j Tonientosarum y Nitidarum etc. Sunt stirpes^ qnae , accuratius cognitis Caricibus exoti- cis, in subgreges dividendae sunt, ut t. c. stirps Caricis tomentosae. Cujus quidem stirpis in America borealt spe- cies quaedam typice cum spica termiuali gjuaecaudra iuve- niuntur*), 'quarum habitus Lasiocarpis DontorrhyncJiarum affinis est, sed formam et breve roslrum fructus Cijrtorrhyn- charuin habeut. Jara Drejerns in Symbolis Caricologicis stirpes quas- dam coustituit, quae mihi neu ex omni parte probantur. Sic nna stirpe, quam Spirostacliijarum uomiuat, greges meas Distantes et Flavas comprehendit, quae quamquam affiuitate quadam coujuuctae, tarnen mea quidem sententia habent, cur disjungi debeaut, ut Sphaeridiophorae meae stirpi Tomen- tosae-, Dactylostachrjae meis Ornithopodis etc. respondent, quas tarnen non semper iisdem limitibus, quibus ego, circum- scripsisse videtur. Libeuter tamen concedo, Drejerum, cu- jus prospectus plures species amplectilur, fortasse rectius judicasse. Qua de re adjectum volo, me passim propter au- gustos ditiouis limiles, stirpes aliter coustituere non potuisse, si affiuitatem probare vellem. Singnlarem quandam monstrositatem a normali statu alie- nam in quaruudam specierum fructibus, nt Caricis inurica- tae^ C. vulpinae et C. distichae observavi. Frnctns euim *) V. c. Carex virestens aiülilcnb. etc. 492 lougiorcs fiiint et cormium instar cnrvantur, qiiod utruiu iu- sectoriini pniictioue, au Fungo effectuiu sit, iu iuccrto reliu- quitiir. Restat ut memorera, uonuullas Caricum species steriles esse, habitu paulo miitato. Affero Caricem fiilvam Aiict., quae est sterilis Carejr fulva Good. Caricem Boenning- hausianani nuuqiiam fructibus maturis fcrtilibus oruatam vidi, sed formam Caricis paniculaiae , f\\\2L% Carici Boenninghau- sianae simillima; fortasse igitur Careac Boenningliausiana sterilis forma Caricis paniculatae liabeuda est. Bracteae fo- liaceae certe ex hac senteutia explicautur, nee spiciilae com- positac et dubius florum luasculorum situs Caricis Böen- ninghausianae ullo modo repuguaut. Caricineae. Flores diclines, spicati. Spicae simplicissiniac solitariac, vel e spiculis compositae, vel spicae pliires. Ghuuae nudique imbricatae. Caljx nullus. Pistilliini nunc sohun, nunc uua cum rhaclieola spicae masculae vel ejus rudimeuto araplexum squama altera iuteriore (axi commuui coiitiü,ua), bicariuata, plerumque margiuibus conuata, utriculum refcreute, iu fructu persistente et aucta, uua cum hoc decidiia. Kuuth, Cyperogr. p. 368. 1. dyiia Schrad. gerni. 1. 155. Spiculae biflorac, flosculo altero masciilo, altero fcuiineo. Gluma uuivalvis, valvulae margiues basi conuati. Flos infe- rior femineus. Ovariuni stylo uno, stigiuatibus tribus. Nux trigoua. Flos suporior inasculus. Stamiua 3. 493 Nees ab Esenb. goiior. fasc. IX. Koch syii. II. p. 861. Reiclienb. Cyperoid. germ. p. 2. f. 520. 1. E. spicata Schrad. fl. germ. 1. p. 155. Rhizomate caespitoso, culmo tereti siiperne scabriuscuJo, foliis setaceo- filiformibus scabriiisculis, spica simplici lineari- cloiigata, fructibus ovato-oblougis obtiise trigonis glabris. Koch sju. II. p. 861. Reichenb. Cyper. p. 2. f. 520. — Kobresi'a scirpina Willd. sp. 4. p. 205. Wahleub. suec. p. 583. Hartm. scaud. fl. IV. p. 293. — Svensk Bot. t.527. f. 1. Fl. dau. t. 1529. — Carex Bellardi All. pedem. n. 2293. t. 92. f. 2. Sehk. car. t. D. f. 16. Habitat in alpibus Helvetiae! Germauiae! Sueciae, Nor- vegiae! Lappouiae, Islandiae ! et Grocnlaudlae! Habitus spicae fere Caricis rupeslris All. sed spiculae biflorae haue speciem a Caricibus omuibus statim distiuguuut. ». Hobresiia Willd. sp. 4. p. 205. Spiculae uuiflorae vel uuiflorae cum rudimeuto floris se- cnudi. Gluma uuivalvis. Ovarium stylo nuo, stigniatibus tri- bus. Nux trigoua. Flos masculus stamiuibus 3. Nees ab Esenb. gen. fasc. IX. Koch syu. II. p. 861. Rchb. Cyper. p. 2. f. 521. 1. K. caricina Willd. sp. 4. p. 206. Rhizomate caespitoso, cuhno tereti superne scabriusculo, foliis setaceo -filiformibus scabris, spica composita obloiigo - Grata j spiculis 2 — 5 et pluribus , fructibus lanceolato-ovatis plauo - couvcxis nervo sis glabris. Koch syu. II. p.861. Gaud. helr. 1. p. 138. Wahlenb. suec. p. 584. Hartm. scand. fl. IV. p.293. Svensk. Bot. t.527. f. 2. — Elj/na caricina Mert. et Koch germ. 1. p. 158. Kunth. cyperogr. p. 533. — Carejc mirabilis Host, austr. 2, p. 674. — Carex hybrida Schk. car, tab. Rrr. f. 161. 494 Habitat in alpibiis Helvetiae, Gcrmaniae! Siieciae! Nor- yegiae ! et Groeiilaudiae ! Variat iuterdum spica siibsimplici. Spiculae iufimae qnan- doqne occiirruut biflorae flore inferiore feiuineo, superiore masculo. 3. Carex L. gen. n. 1046. Flores uuisexuales. Spicae dioicae, monoicae, audro- gynae vel gjuaecaudrae, bi-^ miiltiflorae. Gliimae nnivalves. Stamiua 3 vel rariiis 2 {Carejc modesta Gay). Ovariiim uuicuni involucro proprio lageiiaeformi, iitriciilum referente, iiiclusiim. Stylus bi- vel trifidus. Nux lenticularis plana, piano -convexa vel triangularis. Koch syn. II. p. 861. Reichenb. cyperoid. p. 2. Kuntli cyperogr. p. 368. ^ Carex et Vignea N. ab E. gen, fasc, IX. — Caricineae Heuff. Flor. 1844. p. 527. Sectio I. Homostachyae. Spicula solitaria, dioica vel androgyna. Stigmata 2 Tel 3. Habitum Caricum Orthostachyarum referentes, sed mo- nostachyae. Divisio A. Orthomorphae. Nux piano - convexa. Stigmata 2. a. Dioicae. Rhizoma stoloniferum vel caespitosum. Vagiuae fo- liorum integerrimae. Culmns erectus teres vel triquetcr. Fo- lia setacco-filiformia. Spiculae dioicae^ mascula linearis, feminea ovata vel liueari-lanceolatu. Fructus rostratij ore membranaceo. 1. €. dioica L. sp. 1376. 495 Rhizomate stolouifero , ciilmo (eroli scabrlusenlo vel lacvi, foliis apicem versus scabriiisciilis, suicula dioica, femiuea ovata deusiflora, fructibus ovatis subhorizontaliter patentibus nervosis, rostro margine scabro, ore membranaceo aibido. Koch syn. II. p. 862. Gaud. helv. 6. p. 26. Drej. liafii. n. 891, Wahlenb. suec. ii. 1025. excl. varietate ß. Hartra, scand. fl. IV. p. 293. Nylaud. spie, fciiii. 2. p. 38. — Hopp, caricol. p. 4. Sturm, ii. 69. Schk. car. t. A. f. 1. Rchb. cj- pcr. f. 522. Sv. bot. t. 551. Fl. dau. t. 369. — Vignea dioica Reicheub. germ. n. 376. excl. synonym. C. parallelae. — MavJcschia laevis HeuflF. Flor. 1844. p. 527. Habitat in pratis spougioso-turfosis plauitierum, mon- tium et subalpinornra Helvetiae! Germaniae! Daniae, Sueciac! Norvegiae ! Lapponiae ! Feuniae et Islandiae ! Rhizoma semper stoloniferum , ciilrai scabriusculi inter- dum sublaeves, revera laeves raro vidi. Itaque forma sca- briuscula auctorum ex mea sententia nullius est momenti. Spicnla mascula linearis, feminea oblonge -ovata densiflora. Fructus ovati, immaturi erecti, matiiri subexcurvato-patentes. Variat ß. suhcaespitosa. Rhizoma stoloniferum quidem, attamen caespitose condeusatum, Hanc formam legi in turfo- sis planitierum. y. Metteniana. Spicnla mascula androgyua; basi, me- dio , apice vel basi apiceque floribus nonnullis femiueis intcr- mixta. Carear Metteniana C. B. Lehm. Koch syn. 1. c. Uua cum forma normali nbique provenit. J^. isogyna Fries. Dimidia fere pars spiculae mascu- lae basi est feminea. Carejc dioica isogyna Fr. nov. mant. 3. p. 135. Formam hanc memorabilem legit cl. Angström in tur- fosis Lapponiae Lnleusis! 496 2. C parallela Sommerf. snppl. ad flor. läpp. p. 39. Rhizomatc stolonifero, ctilmis subtiiquetris foliisque sca- briusciilis, spicula dioira, feininea lanccolata laxillora, fni- ctiljus oblongo -laiiceolatis patiilis iiervosis , rostro margiac laevi, ore membranaceo albido. Hartra. scaiid. fl. IV. p. 294. Njlaiid. spie, feiin, 2. p.38. Fries summ, veget. p. 222. — Carex dioica ß. paralleJa Laest. Koiigl. Vetciisk. Acad. Handling. 1822. p. 338. AVah- lenb. suec. ii. 1025. läpp, ii. 418. Habitat in turfosis paludosis alpiuni Norvegiae ! Succiac, Lappouiae et Feiuiiae. Quasi inter aiiteeedeiitejii et scquejitcm rcfcit inter- mediain. Rliizomate stolonifero a Carice Duvalliana Sm. differt. Culrai subtriquetri striati, folia canaliculata iiua euiu culniis sunt scabriuscula. Spicula mascula liuearis, femiuea liueari- lanceolata laxiflora. Fructus lougiores quam Caricis dioicae et oblougo-lanccolati pateutes. Quibus difFereutiis seniper statiraque distinctissima est species. Quod yero ad altitudi- lem crassitiemque culmornm et foHorum attiuet, Caricem pa- rallelam loco uatali alpiura Dovereosiuin Norvegiae prove- uire modo teuuiorem, modo majorem, quam eodera loco cresceutem Caricem dioicam persuasum habeo. Quam opti- me cl. Laestadius vegetaliouem memorabilis hujus plautae 1. c. his verbis descripsit. „Magna cnlmorura foliorumque ab- iindanlia ex cadem surgit radice , quae tauquam cetera con- nectit alitque et guberiiat civitatem hanc llorentem." Scquentes distinxi varietates: ß. snbcuespitosa. Rhizoma deusum submulticulmc, at- tamcn stoloiiiferum. Legi in alpiuis Dovercnsibus prope Ron":svold. 497 y. Paucißora. Tota gracilior et tenuior quam forma uormalis et spiciila pauciflora. ö. Andvogyna. Spiciila masciila basi vel medio flore uno alterove femineo iutermixta. Haue legi cum forma normali. 3. C. Davnlliaiia Sm. traus. of linu. soc. toI.5. p.266. Rhizomate deuse-eaespitoso fibroso, culmis triquetris foliisqne scabris, spicula dioiea , feminea lauccolato-ovata subdeusißora, fructibus subtrigonis oblongo -lauceolatis recur- vato-patentibus siibtiliter nervosis, rostro margiue scabrinscu- 10, ore membranaceo-albido. Koch syn. II. p. 862. Gaud. helv. 6. p. 27. Lois. gall. 11. p. 282. Kunth cyperogr. p. 369. — Hopp, cariol. p. 5. Sturm h. 50. Rchb. cjper. f. 523. Schk. t. A. Q. W. f. 2.— Carejc dioica ß» Davalliana Wahlcub. act. holin. 1803. p. 138. — Vignea Davalliana Rchb. germ. n. 377. — MaiiJi- schia scahra HeufF. Flor. 1844. p. 528. Habitat iu pratis turfosis Helveliae! Germauiac! et Gal- liae ! Caespitosa, miilticulmis, saepe caespitcs 50 ad 60 ciil- morum formans. Qua cresceudi ratioue a pauciculmibus au- tecedeutibus statim differt. Culnius et folia scabra. Var, ß. Sieberiana, Spicula mascula androgyua, basi, medio, apice vel basi apicequc iloribus uouuullis femiueis iu- termixta. Carejc Sieheriana Opiz Syllog. 2. 49. — Care.v spt- cala Spreng, halens. I. p. 258. Rarissime variat iu apice spicularum fcuiiuearum iloribus paucis masculis sec. Hopp, caricol. p. 6. et Speuu. frib. p,44. Haue noudum vidi. Fructus immaturi erecti (Careo' Davalliana «, surrecta Wallr. sched. crit. p, 491.) maturi recuryato- patentes {Ca- rex Davalliana ß. squarrosa Wallr. 1, c). 24r Bd. 48 Hcit. 32 , 498 b. Pulicares, Rhizoma stoloniferum vel cacspitosum. Yaginae fo- liornm integerrimae, Culinus erectus teres Tel triqueter. Fo- lia setaceo - filiformia. Spiculae androgynae liueares vel oyatae. Fructus rostrati ore membranaceo. Carex nardina Fr., tjpice ciilmo jfoliisque seciindum specimiiiaGrocuIandica ercctis, saepe et in speciminibus Enro- pauis fere semper ciirvatis provenit. 4. C. gynocrates AVormskj. Drej. revis. caric. boreal. n. 2. Rhizomate stoloüifero, culino laevi foliisque setaceis api- cem versus scabriiiscnlis, spicula audrogyna pauciflora, fru- ctibus ovatis squarroso - subreflexis nervosis , rostro subtere- tiusculo , inarä;ine scabriusculo , ore membranaceo albido. Hartm. scand. fl. IV. p. 294. Kunze car. t. 31. f. 1. Fries summ, veget, p, 222. — Kohresia scirpina Hörnern, fl. dan. t. 1529. Habitat in paludosis arcticis Norvegiae, Lapponiae et Groeulaudiae ! Contra opiniouem cl. Friesii et b. Drejeri Caricem gy- nocratem ad gregem monoicarum Caricum refero, quum specimen mere dioicum uondum viderim. Folia breviora et crassiora quam in Carice dioica. Spica audrogyna distinguit quidem Caricem gj/nocratem a norniali forma Caricis dioi- cae statim , sed nou a Carice dioica isogyna Fries. Ro- strum fructus Caricis gynocralis brcvius respectu fructus totius est, quam in Carice dioica. Forsan Carea: dioica isogifna nii nisi vera est Care.v gynocrates Wormskjoldii. 5. €. pulicarls L. sp. 1380. Rhizomate fibröse -caespitoso, culmo subtereti laevl, fo- liis setaceis scabriuscnlis, spicula audrogyna Jaxiflora, fructibus 499 obloDgo-lauceolatis utriiiqne atteniiatis stipitatis reftexis ener- viis laevissimis, rostio teretiiisciilo, ore membranaceo albido. Koch sjii. ed. II. p. 862. Gaiid. helv. 6. p. 28. Dr^j. hafn. p. 285. Wahlenb. snec. n. 1026. Hartm. scaiid. fl. IV. p. 294. Nyland. spie, feiin. 2. p. 37. — Hopp, caricol. p, 6. Sturm h. 63. Schk. car. tab. A. f. 3. Rclib. cyper. f. 524. Sv. bot. t. 533. f. 1. Fl. dau. t. 166. — Loisel. gall. II. p. 282. Hiids. angl. II. p. 403. Leers. herb. t. 14. f. 1. — Carejc psyilophora Ehrh. Liuu, suppl. p. 413. — Vignea j)ulicaris Rchb. germ. ii. 378. — Psi/Uophora vulgaris Heuif. Flor. 1844. p. 528. Habitat iu pratis et locis turl'osis planitieriim et moiitium Helvetiae, Gerraauiae! Daniae, Sueciae! Norvegiae! et Fen- uiae. Caespites forraat minores. Qiiod vero ad altitudiuem at- tiuet maguopere variat. Nam quamquam saepissirac lougilu- diae digiti duplo est altior, iu maritimis locis Norvcgiae pro- pe Troudhjem lougitudiuera pedis superantem inveni, ut uo- vam speciera me legisse crederem. Fructuum forma ab Omni- bus affiuibus louge differt. Immaturi fruclus erecti, matnri vero mox plane sunt reflexi et remoti. Spicula florens vel fructibus immaturis onusta lineari-lauceolata est et longitu- dine omues species Homostachjarum Caricum hucusque a me visas superat. 6. C. capitata L. sp. p. 1379. Rhizomate caespitose-fibroso, ciilmis foliisque triquetris scabriusculis , spicula audrogjna rolundato -ovata densiflora, fructibus ovato-acuminatis piano -compressis patentibus euer- viis uitidis, rostro margine laevi, orc minute membranaceo - albido, autice fisso ferrugineo. Koch syn. II. p. 862. Wahlenb. suec. n. 1024. läpp. n. 419. Hartm. scand. fl. IV. p. 294. Nyland. spie. fenn. 2. 32» 500 p. 37. — Hopp, caricol. p. 7. Sturm, h. 50. Schk. car, t.Y. f. 80. Rcjib. cyper. f. 525. FI. dau. t. 2060. — rignea cqpitata Rchb. germ. n. 379. Habitat iu locls turfosis plauitiertim et nlpiiim Germaulae (Bavariae siiperioris! et Tyrolis!), Siieciac! Norvegiae! Lap- pouiae, Feuuiae et Islaiidiae! Dense cacspitosa. Forma spicnlae subrotniidae ab Omni- bus recedit. Arctica spiculas obscurlores , planta e planitie« bus spiculas viridiorcs habet. Ad basin oYarii stipem setnliformem , quam jam cl. Ny- lander et Kunth descripserunt quoque inyeni. Nullam uu- quam varietatem hujus pulcherrimae Caricis vidi. 7. C nardiaa Fr. nov. maut. II. p. 55. Rhizomate dense caespiloso, culmis teretibus, foliis sn- bulatis apicem versus scabriusculis, spicula ovata audrogyna pauciflora, fructibus oblongis convexis erectis stipitatis obso- lete nervosis, rostro margine scabriusculo, ore hyaline bilobo. Hartra. scaud. fl. IV. p. 294, Drej. revis. car. boreal. 11. 4. Fr. summ, veget. p. 222. — Fl. dan. t. 2365. Kunze car. t. 23. f. 2. Habitat in alpibus Lapponiac! et Groenlandiae! Caespites parvos deusos multifoliatos format et habitum fere Nardi refert. Specimiua Europaea minima, culmis fo- liisque curvata, Groenlandica vero maxima ex parte erecta et duplo triplove sunt majora. Ceterum nullam hujus varieta- tem vidi. Divisio B. Hoinoiuorphae. Nux trigona. Stigmata 3. a. Dioicae, Rhizoma stoloniferum. Vaginae foliorum iutegerrimae. Culmus erectus triqucter, Folia plana. SpicuJae dioicae. 501 mascula linearis, fcmiuea lineari-lanceolaJa. Fructus ro- strat i, ore emarginato. 8. C. Wormskjoldii Hörnern, fl. dan. t. 1528. Rhizomate stolonifero, ciilmis triqnelris foliisqnp planis apicem versus scabris , spicula dioica , fcmiuea linear! - cylindrica densiflora, fructibus ellipticis erectis hirsutis, ro- stro ciliolato, ore eraarginato truncato. Drej. revis. car. bor. n, 3. Kunze car. t. XXV. — Carex' scirpoidea Miclix. 11. bor. am. II. p. 171 ? — Carea: Mlchauxii Schwein. Kunth. Cjper. p. 422. Habitat in Groenlandia! scd forsitan in arcticis regioni- bns Europae c. c. in Islandia et Lapponia maxirae boreali provenit. Robnstior et maxima ex parte major quam antecedentes, saepe pedem lougitudine superat, Culraus sub spicula, sed remote ab ea, bracteatus est. Spicula feminea densiflora, apice obtusa, basi interdura sublaxiflora. Fructus hirsuti et glumae ciliatae. Habitum Caricnni Orthostachyarum spica uuica refert. Interdnm secundum Drej er um 1. c. variat spicula altera et quidem infra femineam feminea, infra mascu- lam mascula. Micha ux adscripsit suae scrirpoideac Ca- rici stjlum bifidum et rhizoma caespitosum, dubium igitur est nura eadem ac Hornemanni sit planta. b. Petraeae. Rhizoma stoloniferum vel repens. Vaginae foliorum parce fibrillose-fissae. Culmus erectus triquetcr. Folia pla- na. Spicnlae androgi/nae lineari -lanceolatae vel ovatae. Fructus rostrat i erecti vel patentes, ore truncato v£l sub- bilobo. 9. C. rupestris All. ped. 2. p. 264. t. 93. f. 2. Rhizomate stolonifero, culmis triqnetris foliisque plauis 502 scabris, spiciila lanccolato-lineari aiidrogyna laxiflora, fru- ctibus obovatis dorso convexis basi attenuatis erectis uervo- sis, rostro brevissirao, ore tnnicato. Koch syii. II. p. 862. Gaiid. helv. 6. p. 32. Wahleiib. siiec. n. 1028. läpp. ii. 422. Hartm. scand. 11. IV. p. 295. Njland. feun. 2. p. 37. Drej. revis. car. bor. u. 5. Kiiuth Cjper. p. 426. — Hopp. car. p. 45. Sturm h. 61. (fignra friictus pessima.) Rchb. Cyper. f. 531. (fig. friictus et stjli pessima). Schk. Car. t. Niiini. f. 200. (pessima). Fl. dau. t. 1401, — Carejc petraea Schk. car. t. Kkk. f. 139. (uon bona). Habitat in rnpium fissnris alpium Helvetiae! Germaniae! Sueiiae, Norvegiac ! Lapponiae, Fenniae et Groenlandiae! Oplime observavi hanc in Germania rariorera speciem in alpibus Norvegicis Doverensibus, nbi fissuras rnpium ubique stolonibns longis et undique ramos emitteutibus percurrit. Spicula fructifera babitiim El^jnae referens est panciflora et illi Caricis jiulicaris inter Hoinostachijas similliraa. Fructus turgidi sunt rachi adpressi, nunquam yero conipresso -trique- Iros vidi. Folia latiora quam affinium liueari- plana sunt et in apicibus saepissime circinnato-reilexa, qnare ab omnibus Caricibus louge differt. Stylus validus et longissiraus trifidus ex ore amplo cmergit. 10. C. obtusata Liljebl. vet. ac. handl. 1793. p. 69. t. 4. Rhizomate repente , cnlmis triqnetris apicem versus parce scabriusrulis, foliis linearibus planis scabriusn'ulis, spicula subovali androgjna pauci- et densiflora, fructibus ovatis tur- gidis tvigonis patontibus obsolete uervosis nitentibus, rostro tereti laevi , ore albido membranaceo. Koch syn. ed. II. p. 862. AVahlenb. suec. n. 1027. Hartm. scand. 11. IV. p. 295. — Rchb. Cyp. f. 528. Sv. bot. t. 533. 503 f. 2, — Carejc spicaia Schk. t. D. f. 15. Hopp. car. p. 44. ^turin h. 61. Rchb. Cyp. f. 529. — Genersichia obtusala Heuir. Flora 1844. p. 528. Habitat in collibiis areuosis Sueciae (Oelaudiae !), Ger- inaniae (Saxouiae !) et Himgariae. Ad basiu oyarii est fructns stipite filiforml, apicc bilobo instrnctns. Conf. Kuuth Cyperogr. p. 425. HeufF. I. e. Rhizomata, ciilmi, folia, spicae et habitiis totus Caricis ohtusatac et C spicatae noii difFerunt. Friictus vero Cari- cis spicatae matiiros uou vidi. : c. Caloglochines, Rhizoma stolonifentm. Vaginae folioriim iiitegerrimae. Culraus trigomis. Folia setaceo -filiformia. Spiculae an- drogynae ovatae, denique fructihus squarroso-patentihus vcl reflejcis. Utriculus e sqnama uuica, altera evanescente vel in basi ovarii arista incinsa ore excedente , forraatiis. Num Carejc pyrenaica Wahleub. vero revera huc col- locauda sit ulteriores observatioues docebnnt. 11. C. paaciflora Lightf. scot. 2. p. 543. t. 6. f. 2. Rhizomate stolonifero, eulmo tn'gono laevi , foliis trique- tris scabris, spicula audrogyua pauciflora, fructibus lanceo- lato-subulatis teretibus demnin reflexis enerviis, rostro tereti laevi , ore ferrugineo, Koch syu. II. p. 863. Gaud. helv. 6. p. 29. Drej. hafu. U.893. Hartm. scaud. fl. IV. p. 295. Nyland. fenn. 2. p.37. Drej. rev. earic. bor. n. 8. — Hopp. car. p. 43. Sturm h.61. Schk. car. t. A. f. 4. Sv. bot. t. 539. f. A. Fl. dan. 1. 1279.— Rchb, Cyper. f. 526. (rhizoma pessimum). — Carejc- leuco- glochin Ebrh. phjt. n. 8. Wahlenb. snec. n. 1030. läpp, n. 420. — X/ei/cog-ZocÄen pa//c/^/orMs Heuff, Flor. 1844. p. 528. 504 Habitat in paliidosis spongiosis Helvetiae, Germauiae ! Dauiae, Succiae! Norvegiae, Lapponiae, Feimiae et Islaudiar. Rhizoma revcra stoloiilferura. Folia carinato -plicata apice triqueträ seabra. Spiciila slmplicissiraa , florens ovato- obloiiga j floscnlis 4 — 6. Flos terniiiialis unicus alterve ma- sciilus, reliqiii feraiuei. Fnictiis demiim reflexo- patentes. Stylus crassus iitriculo percnsso apice est trifidns. 12. C. luicroglochin Walileiilj. act. Iiolm. 1803. p. 140. Rliizoniate stoloiiifero, ciilniis trigonis laevibus, foliis sulitriqnelro -sctaceis scabriiisciilis ,' spiciila audrogyna, deusi- flora , fructibus lauceolato-siibulatis teretibns laevibus demum reflexis, arista in ovarii basi os excedente instrncta. Koch sjn. If. p. 863. Gaud. helv. 6. p. 30. Wahlenb. sueo. u. 1029. läpp. n. 421. Hartm. scand. fl. IV. p. 295. Nylaud. fcnn. 2. p. 37. Droj. revis. car. bor. n. 9. — Hopp, car, p. 43. Sturm li. 61. Schk. car. t. Ssss. f. 210. Rchb. Cyper. f. 526. (rhizoma pcssimum). Sv. bot. t. 539. f. B. Fl. dan. t. 1402. — TJncinia Microglochin Spreng, syst. vegetab. 3. p. 830. Habitat in paludosis alpium et subalpinorum Helvetiae! Germauiae! Succiae, Norvcgiae ! Lapponiae, Fenuiae, Islau- diae! et Groenlandiae! Rhizoraa mere stoloniferum. Spicnla florens ovata, flo- sculis 10 ad 15; 4 ad sex supcriorcs masculi, reliqui femiuei. Fructus deniqiie reflexo - patentes in ovarii basl arista, os excedente j c sqnama utriculo (squama altera) inclusa, orta instrncti. Stylus jam infra orifuiiim utricnli , stigmatibns emergeutibiis, trifidus. 13. C. pyrcnaica Wahlenb. act. holm. 1803. p. 139. Rhizomate stolonifero, culmis triquetris foliisque linear!- bus scabrinsculis, spicnla androgyna ovato - oblonga densiflora, 505 fructibus lanceolatis atteiiuatis subreflexo-patentibus ciierviis, rostro dorso lougitudliie totins fisso glabro, ore bilobo fer- riigineo. Dubj bot. gall. p. 488 Degl. in Loisel. 11. gall. II. 2. p. 283. Rchb. Cjper. f. 530. — Carejc Fontanesiana DC. fl. fr. 3. p. 102.— Carex Ramondiana DC. 11. fr. 3. p. 102. planta junior. — Carex acutissima Degl. in Lois. 11. gall. I. p. 628. — Carear Marchandiana Lapeyr. — Care.v Gros- seJcii Heiiff, — Callistachys pyrenaica Ileuff. Flora 1844. p. 528. Habitat in Pyrenaois! in Hnngariae moutibus et fortasse in Gcrmaniae? Tel Helveliae ?/ • Rhizoma rcpeus, culinus laevis et fnictns triqnetri sec. Degl. 1. c. Spicula densiflora, fructus stipitati (secuuduin Knuth Cy- perogr. p. 425 biuerves — ne ab aliis qnideni de fructibus nervosis qnidqnam relatum invcni — ) sec. Heuif. 1. c. obiongi trigoni. E speciebus Enropaeis hiijus sectionis sunt mibi C. vta- crostyla Lapeyr., C decipiens Gay. et C\ oreophila C. A. Mey. ignotae. Sectio II. Heterostachyae. Spica e spiculis plurimis et nnmerosis composita. Spi- cnlae androgynae vel gynacandrae vel interdum suprema ma- scula. Stigmata 2 vel 3/ Habitu proprio et ab Homostacht/is et ab OrtTiostachyis diversae, speciebus qnibusdam intermediis ab bis ad illas transennt. Spiculae in capitulum, spicam vel paniculani dis- positae. Divisio A. Orthomorphae. Nux piano -convcxa vel plana. Stigmata 2. 506 Subdivisio 1, AcrarrTienae Fries. Spiculae tjpice androgynae, a. Capitatae, Rhizoma repens^ stolonifcrum vel caespilosum. Va- giiiae foliorum iutegcrriraae. Culraus erectus vel iucnrvas et ia Carice chordorrhiza raraosDS. Folia plana cariiiata Tel canalieiilata. Bracteae evaginantes glumaceae. Spica com- posiia, spiculis androgijnis in capitulum rotundo-oiatum vel ohlongiim aggregatis. Fructus non marginati rostrati nervosi. 14. C. incurva Lightf. scot. 544. t. 24. f. 1. Rhizomate repeute, culmo laevi incmvo, foliis auguste liuearibns cariiiatis margine scabriiisciilis , spica composita, spiculis 5 ' — 12 aiidrogynis in capitnlum subrotnndo-oyatnm aggregatis, fructibus inflato-ovaüs obsolete trigouis auticc compressis uervosis iu rostrum dorso fissum margiue sca- briusculum acumiuatis. Koch syn. II. p. 864. Wahlenb. suec. u. 1031. läpp, n. 425. Harfm. scaud. fl. IV. p. 295. Nyland. feun. 2, p. 30. Drej. rev. car. bor, u. 11. — Hopp. car. p. 8. St. h. 47. Rrhb. Cyp. f. 533. Scbk. car, t, Hh. f. 95. Fl. dan. t. 432. — C. juncffolia All. ped. u. 2296. Gaud. helv. 6. p. 39.— Vignea incurva Rchb. gerin. u. 381. Habitat iu solo micaceo alpium et iu areuosis marilimis Helvetiae! Gcrmauiae! Sueciae ! Norvegiae ! Lappouiae, Fen- uiae, iusularum Farocr! et Islaudiac! Bis Cancern memorabilem iu natura observaudi ropia mihi data est et diaguosis praccedcnlis facicudae. In uiari- timis prope Gothoburgum Sueciae valde areuosis et iu alpinis Norvegicis solo micaceo legi. Rhizoma longe raraoseque rcpeus, culmus plane laevis, 50T foli.a eaniiliculata apice margiuibus parce scabra. Spica e spiculls densissime aggregatis composita e basi lata ovato - rotunda. Fructiis semper rostri raargiuibus scabriusciilis ob- serravi. Ciilmiis 1 — 3 pollices loiigiis cum spica ad terram deflexns. Variat: ß. Erecta, Ciilmo stricte erecto 4 — 8 pollices alto, Haec in Helvetia! occurrit et ipse eam in luaguo caespite prope Kongsvold in alpibus Doverensibus Norvegiae legi. Habitum peregrinnm meutiens non tnmen a normali forma specifice differt. 15. €. Deiubolliana Gay. in Ann. sc. uat. 1838. p. 185. Rhizomate repeute, cnlmo laevissimo erecto, foliis an- gnste linearibus carinato-plicatis margine scabriusculis, spica composita, spiciilis 3 — 5 androgyuis in capitnliun oblongum aggregatisj fructibus ovatis breviter stipitatis corapressis ner- Tosis in rostrura dorso fissura margine scabriusculum bidenta- tiim seusim attenuatis. Carcjc' arctica Fries summ, veget. p. 222. — Carex incurva ß. arctica Hartm. scand. fl. IV. p. 295. Habitat in arenosis maritimis Läpponiae maxime borealis! Observationibus cum cl. Hart man nio in spccimiuibus herbarii ejus factis plane persuasum habeo, nee spiculam ter- minalem gynaecaudrara , nee ceteras mere femineas esse, Itaque nullo modo coustat Cancern Deinhollianam esse spe-^ riera propriam. • Speciminibus herbarii mei haud sufficieutibus Judicium facere non audeo. Sed cl. Deinboell ipse mihi dixit, se speciem arcticam, ut speciem propriam, non nominasse; ita- que nomen inveutoris cum cl. Gayo anteposui. Magnopere doleo me specimina instructiva ab inventore promissa non accepisse. 508 16. C. foetida All. ped. 2. p. 265. Rhizomate stolonifero, culino acutaiigiilo scabro, foliis plauis cariuatis margiiie scabris, spica composita, spiciilis 10 et pluribus aiidrogynis in capitiilum subrotiindo-ovatum ag- gregatis, fructibus ovatis stipilatis nervosis iu rostrnm elon- gatum margine serralato-scabium bidentatuni acnmiiiatis. Koch syn. II. p. 865. Gaud. helv. 6. p. 36. — Hoppe car. p. 9. Sturm h. 47. Seh. car. t. Hh. f. 96. Rchb. Cyper. f. 532. — Vignea foelida Rchb. germ. n. 381. Habitat iu graminosis alpium editissimarum HelvetJac! et Germaniae! Recens odorc peculiari sec. Gaudiu. 1. c. gaudet, quo siccata mox privatur. Culmus stricte erectus intcrdnm iu- curvus. Folia culraum florcuteni subaequantia, cuimo fructifero louge suut breviora. Spica e spiculis numerosis deuse aggre- gatis in capitnlum cougesta. Bractea spiculae iuiimae inter- duin subfoliacea. Fructus planiuscule-convexos plane nia- turos nondum vidi. 17. C microstyla Gay. in Gaud. fl. helv. 6. p. 37. cum icoiie. Rhizomate caespitoso , culmo acutangnlo scaberrimo, fo- liis phauis carinatis margine scabris, spica composita, spicu- lis 3 — 12 pluribusqae androgynis in capitnlum ovatum vel oblongo-ovatum aggregatis, fructibus otatis enerviis in ro- strutn dorso fissum margine scabrum subintegrura sensim at- teuuatis. Koch syn. II. p. 860. Rchb. Cyp. f. 541 et 544. Habitat in alpibus altissimis Helvetiae! et Germaniae. Rhizoma merc ilbrosum , stolones nunquam vidi. Spicae forma transitinu fere ad Arenarias facit. Situ ilorum mascu- lorum, typice quidera terminaliura, variat in medio et intcr- 509 dum in basi spicHlarum. Frnctiis noudiim vidi maturos, nee plantam Germauicam. 18. C. stenophylla Watleub. act. liolm. 1803. p. 142. Rhizoraatc sloloiiifcro, ciilmo obtusaugiilo scabrliiscnlo, foliis plaiiis carinatis margine scabris, spica composita, spi- culis 5 et plnribns aiidrogyuis in capituliim obloiignm aggre- gatis, fructibus ovatis stipitatis iiervosis in rostruin margine serrulato - scabrum scariosum bidentatum acnininafis. Koch syn. ed. II. p. 865. — Hopp. car. p. 10. Sturm h. 47. Rchb. Cyper. f. 534. — Carcv juncifoUa Host. syn. p. 504, Schk. car. t. G. f. 32. — C glomerata Host. gram. t. 44. — C. Hostii Schk. car. p. 7. t. li. f. 32. — Vignea stenophylla Rchb. germ. u. 382. Habitat in collibus graminosis Gerraauiae orientali-auslra- lis! et maxime borealis (Holsatiac?). Culmus stricte erectus. Spica, habitu illi Caricis Deinbol- lianae simillima, basi bractea lata glumacea est fulta. Fru- ctus dorso uou fissos, matnros nondum vidi. 19. €. chordorrhiza Ehrh. in Linn. snppl. 414. Rhizomate stolouifero, culrao ramoso laevi, foliis plica- tis margine vix scabriuscnlis, spica composita, spiculis 3 et pluribus audrogyuis paucifloris in capitulum ovatnm aggrega- tis, fructibus ovatis breve stipitatis uervoso-striatis in rostrum margiue laeve scariosum biJobnm acuminatis. Koch syn. II. p. 864. Gaud. helv. 6. p. 35. Drej. hafn. n. 895. Wahlenb. suec. u. 1032. läpp. n. 424. Hartm. scand. fl. IV. p. 296. Nylaud. fenu. 2. p. 30. Droj. rcv. car. bor. n. 13. — Hopp. car. p. 11. Sturm h. 55. Schk. car. t. G. f. 31. Rchb. Cyp. f. 535. Fl. dan. t. 1408. — Carea; funU formis Clairy. man. 287. — Vignea chordorrhiza Rchb. germ. n. 383. 510 Habitat iu paludosis profimdioribiis Helrctiae, Germauiae! Dauiae, Sueciae! Norvegiae! Lappouiae, Feuniae et Islan- diae! Floreiitem in Norvegiae Dovcrensibus aipibus prope Fog- stueii legi et iplaue persuasum habeo rhizoma mere esse sto- lonifenim. Ciilmo basi ramoso dilfert ab omnibus Enropae Caricibiis, Ratui yel «mnes fertiles Tel Douuiilli steriles. Fru- ctus plane matiiri a me in Jeratia Sueciae lecti nigro-casta- nei laeves dorso gibbo-eonvexi sed contra cl. Wahleuber- gium läpp. 1. c. sunt margiuibus prominentibus iustructi. b. Spicatae. Spiculae in spicam composilam vel decomposilam dispositae. a. Arenariae. Rhizoma repens. Vaginae foliorum integerrimae. Cul- mus erectus. Folia cariuata. Bracteae evaginantes siibfolia- ceae. Spica cotnposita vel decomposita, spiculis vel omni' hus androgj/niSf vel supremis' inßmisque femineis et in- termediis masculis , vel supremis masculis , intermediis androgynis et inßmis femineis in spicam ovatam vel elongatam et intcrruptam dispositis. Fructus alato- marginati rostrati, rostro margine serrulato-scabro, uervosi. 20. G. divisa Huds. augl. I. p. 348. Rhizomat^i repenle, cnlino obtusangulo sc^briusculo, fo- liis planis carinatis margine scabris, spica composita elon- gato-ovata, spiculis pluribus oblongis androgyuis conferlis vel basi remotiusciilis, fructibus lato-ovatis piano -convexis nervosis niarginatis angustissime alatis iu rostrum dorso fis- sum margine serrulato-scabrum bifidum acuminatis. Koil) syn. II. p. 865. — Hoppe caric. (C. schoenoides) p. 12. Sturm, h. 55. Rchb. cyper. f. 545. Schk. car. t. R. 511 et \y. f. 61. — Carcjc schoenotdes Host. gram. t. 4. — Vignea divisa Rchb. germ. u. 398. Habitat in pratis humidis et locis graniiiiosis Germauiae anstralioris ! et Italiae ! Maxime confiisa et commiitata species mnltas forraas et Tarietates formal. Synonyma fallacissima et copiosa secun- diim auetores. Attaraen forsan plures species amplectitur. Conf. tarnen Drej, symboJ. jcaricol. p. 5. Spica interdura basi bractea foliacea fulta. Rbizoma in Can'ce sub nomine divisa accepta est repens in schoenoide (licet non sit integrum) fere videtnr caespitosnui esse, 21. C. disticha Hiids. fl. augl. II. p. 403. Rhizomate repeute , cuimo acntaugulo scabro , foliis pla- nis cariuatis margine scabris, spica composita obloiiga densa Tel basi interrupta, spiculis nnmerosis siipremis et infimis fe- mineis, iutermediis masculis, fructibus ovatis piano -convexis nervosis ala angusta margiuatis in rostrnm margine serrulato- scabrum bideutatum acuminatis. Koch syn. II. p. 865. Nyland. fenn. 2. p. 30. — C. ?«- termedia Good. trans. of linn. soc. vol. 2. p. 154. Gand. helv. 6. p. 33. Drej. hafn. n. 896. Wahlenb. suec. n. 1036. Hartra. scand. fl. IV. p, 296. — Hoppe car. p. 14. Sturm b. 55. Rchb. Cyper. f. 552. Schk. car. t. B. f. 7. Fl. dan. t. 1343. Vignea intermedia Rchb. germ. n. 403. C spicata Poll. pal. 2. p. 562. C. arenaria Lcers. herb. t. 14. f. 2. Habitat in pratis humidis, ad fossas, Helvetiae, Germa- niae! Daniae, Sueciae! Norvegiae et Fenniae. Rbizoma revcra repens. Spica basi interdum bractea foliacea est fulta. In situ florum masculorum raaguopere va- rians propter affiuitatem cum Carice arenaria huc collocavi. Forma spica basi interrupta, spiculis supremis audrogyuis 512 est Carejc repens Rchb. Cyp. f. 553. C. disticha ßori- bunda Feterm. scciiudum specimiua auteutica. Var. ß. Capitata Hampe. Spiculis oinnibus in capltu- lum snbrotiiiidum aggregatis. y. Disiachya. Spiculis iiifcrioribiis diiabus femineis, ce- teris masculis et inarcidis. Habitiim si suspieis, fere Ca^ ricem dubiosam dislachyam Willd. (vidc Sehk. car. t. G. f. 33.) eam habeas, sed oharacterijius Carejc disticha est. 22. €. arenaria L. sp. p. 1381. Rhizomale repente, ciilmo acutangulo scabro, foliis pla- uis cariuatis margine scabris, spica decoraposita obloiiga den- sa Tel e]oiigata iuterriipta, spiculis uumerosis superioribus masculis, iutermediis audrogyuis , infimis feuiiueis, fructibus oyatis piano -convexis neryosis ala lata dilatata a mcdio mar- ginatis in rostrum margine serrulato - scabrum bifidum traus- euntibus. Koch syn. II. p. 865. Drej. hafn. u. 897. Wahlenb. suec. n. 1037. Hartui. scaud. fl. IV. p. 296. Nylaud. fenn. 2. p. 30. — Hopp. car. p. 13. Sturm h. 69. Rchb. Cyp.f.ööl. Schk. car. t. B. f. 6. Fl. dau. t. 1766. Sv. bot. 1. 156. — Vignea arenaria Rchb. gerni. u. 405. Habitat in arcuosis et mariliinis Germaniae australis et borcalis ! Dauiae, Succiac et Norvegiae australioris et Fenniae. Spica basi saepe bractea foliacea est fulta. In situ flo* rum mnsculorum sibi constare yidetur, sed fortasse plures species amplectitur itaque porro exacte observanda est. Proxima C. ligcrica Gay inlloresccntia gynaecaudra fru- ctuuiuque ala angustiorc; C. scbulctorum M. Bieb. et C col- cJtica Gay cuimo laeri fructibusque multiuervosis et C. mo- desta Gay floribus masculis diandris dilTcrunt. 513 Caricem repentem Beilard. cnm fructibus maturis nou- ilum vidi. Si vero fructus uou raarginati uullo modo hujus gregis est. Attameu couf. Kuutli. Cjperogr. p. 377. nbi uo- miaautur fructus: tnemhranaceo- alati , alis angustis. 23. C, psendo - arenaria Rchb. Cyper. p. 6, f. 550. Rhizoraate repeute, culino iuferue laevi, apice triquetro scabro, foliis augustis cariuatis plauis margiue scabris, bra- cteis gluraaceis, iuterduiu subfoliaceis, spica coinposita, fru- ctifera subcapitato-aggregata, spiculis fere omuibus andro- gjuis , fructibus oblongo -ovatis convexis nerrosis iu rostrum bicuspidatum a medio fructus ala lata deusissime serrata ciu- ctum, atteuuatis. C. arenaria Germaniae mediae pro parte. — S. Schre- beri Suecorum. pro parte. Habitat in areuosis Germauiae mediae (Drcsdae) et bo- realis (Beroliui , Hauuoverae ! et Haininoniac) et Sueciae (Oelaudiae!). Sub nomine Caricis Sclireberi accepi specimina Suecica a cl. Friesio. Quondam prope Hauuoveram pro Carice arenaria ipse legi. Rhizoma teniiius quam Caricis arenariae fere est Caricis ScJireberi et C. brizoidis. Folia augustiora culmo duplo brevioia, culmus graciiior teuuior, inferne laevis, apice sub spica scaber. Spica coniposita, nee decomposita, brevis, con- densata, spiculae fere omnes (licet infiraae interdum mere fe- miueae) androgyuae. Fructus nervis pluribus quam fructus Caricis arenariae et sub medio iu margiue ala sensim iu rostrum transeuute instructi sunt. Rostrum deusius serratum quam in Carice arenaria. Forsau haec species vera est Care.v repcns Bellard. 24r Bd. 5s Helt. 33 514 ß. MuUißorae. Rhizoma caespitosum. Vaginae folioriim integerrimae. Folia plana. Bracteae evaginantes subfoliaceae. Spica elon- gata e spiculis nuvierosis androgi/nis qpproximatis cotn- posita. Fructus non inarginati glahri rostrali nervosi. 24. C. leiorrhyncha C. A. Mey. Cyp. iiov. 22. t. 9. Rhizomate caespitoso , culino scabro, foliis plauis mar- giue scabris, spica composita valde eloiigata, spiculis uume- rosis audrogyuis deuse approxiinatis vel ad basiu spicae re- inotiusciilis, fructibus oblöugo-ovatis, plauo-couvexis nervo- sis deuique subsquarroso-pateiitibus iu rostrum margiue lae- Tc bideiifatum atteuuatis. Kuuth cjperogr. p. 388. Rchb, cyper. p. 571. Kuuz. car. li. I. t. II. f. 1. Habitat iu Dalmatia? Descriptio secundum speciniiua culta. Cum exoticis Ca- rice tnultiflora Muehleub. et C nubigena Don. gregis est Multiflorarum. Bracteae setaceae vel subfoliaceae. Spiculae 20 et plu- res in apice spicae ita condeusatae ut fere habitum Phleo- rutn et Setariarum referaut. Fructus oniuino glabri minores, y. Vulpinae. Rhizoma caespitosum vel breve stoloniferum. Vagiuae folioruni integerrimae. Culmus stricte erectus vel debilis et nutans, Folia stricte erecta vel mollia flaccida. Bracteae .setaceae subfoliaceae vel foliaceae. Spica decomposita vel coftiposita contigua vel interrupta et hast longe iiiter- rupta y spiculae androgijiiae. Fructus non marginati enerves , obsolete nervosi vel striato nervosi, rostrali inar- gine scabri vel scabriusculi erostrative. 25. C. vulpina L. sp. p. 1382. Rhizomate caespitoso, culmo acutangulo scabro, foliis 515 plauis iiiarg'ine scabris, spica decomposita vel coinposita ovato-oblouga densa vel elongata iuterrnpta, spiciilis aiidro- gvnis, friictiljus ovatis plauo-convexis iiervosis deiiique squar- roso-pateiitibus iu rostnim margine scrrulato-scabruui bifi- duin acumiuatis. Koch syii. II. p. 866. Gand. hclv. 6. p. 44. Drcj. hafii. 11. 898. Wahleiib. siiec. ii. 1035. Hartm. soand. fl. IV. p.296. Njlaiid. feiiii. 2. p. 31. — Hopp. car. p. 15. Sturm, ii. 57. Rchb. cyper. f. 564. Sclik. car. t. C. f. 10. Fl. daii. t. 308. Vignea vulpina Rchb. germ. ii. 408. Habitat iu paliidosis et ad fossas Helvetiae, Germaiiiae! Dauiae, Sueciae et Norvegiae australioris et Feuuiae maxime australis. Culuius fere alatus scaberrimns exacte triqueler, foHa lata plaua, bracteae setaceae vel subfoliaceae. Var. /?. nemorosa. Gluraae pallidiores, bracteae subfo- liaceae vel foliaceae, spica deusa vel spiculis basi rcmotis. Fructus margine minus deuse scrrulato-scabri. Habitat in iiemorosis locis et inlerdum ad fossas apricas. Hacc est C. nemorosa Rebent. prodr. ii. 7i. Wiild, sp. 4. p. 232. Petermauu Flor. 1844. p. 328. — Hoppe car. p. 16. Sturm h. 57. Rchb. cjp. f. 563. Sehk. car. t. Dddd. f. 186. — Vignea nemorosa Rchb. germ. ii. 407. 26. C. inuricata L. sp. p. 1382. Rhizomate oblique -caespitoso, culmo acutangnlo scabro, foliis planis raargiue scabris, spica composila obloiiga densa vel basi interrupta, spiculis androgjuis, fructibus lanceolato- ovalis plauo-convexis deuique squarroso pateutibus obsolete Iiervosis iu rostrnm margine deuse serrulato-scabrura acu- miuatis. Koch syu. H. p. 866. Gaud. helv. 6. p. 46. Drej. hafo. n. 899. Wahleub. suec. p. 1034. Hartm. scand. 11. IV. p. 297. 33 * 516 Nyland. fenii. 2. p. 31. — Hopp. oar. p. 16. Relcheiib. cyp. f. 561. Schk. car. t. E. f. 22. Fl. daii. t. 1526. — C. con- ti gua Hoppe apud Sturm h. 61. — C. canescens Leers herb, t. 14. f. 3. PoUidi. pal. 2. p. 571. — C. spicata Hiids. angl. p. 405. — Vignea inuricata Rchb. germ. n. 390. Habitat iji pralis et ad vias Helvetiae, Germauiae! Da- iiiae, Siieciae! Norvegiae ! et Feniiiae. Quasi forraam minorem Caricis vulpinae refereus sed louge diversa. Cnlmus acute augulatns, augulo uno obtusato, superne scaber, folia erecta. Spica bractea setaeea iuterdum subfoliacea est fulta. 27. C. vircns Lam. dict. 3. p. 384. Rhizoraatc oblique -caespiloso, culmo aeutaugnlo scabro, folils plauis margine scabris, spica coraposita elougata basi interrupta, spiculis audrogjnis, fructibus lauceolato-ovatis piano -couvexis denique squarroso-patentibns obsolete uervo- sis in rostrum margine deusc serrulato-scabrum acuminatis. Hartm. scand. fl. IV. p. 297. Hopp. car. p. 17. Blytt. 11. Christian, p. 62. — C inuricata ß. virens Koch syn. H. p. 866. Rchb. cyp. f. 562. — C netnorosa Lumnitz. poson. p. 418. Host. gram. IV. t. 81. — C. muricata Hopp, apud Sturm, h. 61. — C. muricata var, loliacea Weih, in litt. — C loliacea Schreb. spie. lips. p. 64. Schk. car. t. Ee. f. 91. — C, muricata ß. divulsa Wahlenb. suec. u. 1034. — C, divttlsa Gaud. helv. 6. p. 47. — Vignea virens Rchb. germ. n. 391. Habitat in sylvaticis et subsylvaticis locis Helvetiae, Ger- mauiae! Daniae, Sueciae et Norvegiae! Auctoritate Suecorum haue specilice a Carice muricata distinxi, quamquam ex mea sententia nil nisi forma est prio- ris. Crescendi ratio est quidcm alia, quum Carca: muricata denique rulmis utriuquc squarrosis sit instructa et Caricis 517 vircntis culmi soiupor stiicJc orccti. RJiizoina ambariim iioii diffeii, folia vero Caricis virentis spicara fcre attin2:mit et culmo Caricis muricatac loiige sunt breviora. Ciilmus iu Carice muricata latcre uuo obtusaugnhis, in Carice virente triqiietcr et faciebiis onmibns Iribus aciitangnlis. Spica Ca- ricis viuricatae contigna Tel interdiim parce basi iutoriiipta, in Carice virente elongata quam raaxime et lato interriipta et basi brartea foliacea saepe ciilmuni superante (C. virens Lam. proprio sie dicta) est fiilta. Fiuctiis uou diffenint, in ambabus spcciebus proveniiint minores et majores. Var. ß. depaupcrata Hanip. Spiea siibsiinplici pauci- flora, fruetibiis parvis deranm uigro-eastaneis nitidis, sqiiar- roso-pateutibus. C. muricata y. lamprocarpa Wallr. sclicd. crit. p. 493. Cultiira cl. Hampe persuasum habet formam Caricis vi- rcntis esse. Habitat in montibus Hercyniae! Pornia Caricis virentis spicnlis infiniis pednnculatis et compositis est Carea: divulsa auctorura plurimorum, statim habitu stricto diguoscenda. 28. C. divnlsa Good. traus. of linn. soc. vol. 2. p. 160. Rhizomate oblique - eaespitoso, culmo gracili subuutante scabriusculo , foliis planis margiue scabris flaccidis, spica composita Talde elongata et louge interriipta, spiculis andro- gynis, iufirais saepe pedicellatis et compositis, fructibus ova- tis piano -convexis erecto-patnlis enerviis vel obsolete ner- vosis, in rostrum margiue scabriusculuin acuminatis. Koch syn. II. p. 866. Drej. hafn. n. 900. — Hopp. car. p. 18. Sturm h. 57. Rchb. Cyper. f. 570. Schk. car. t. DD. f. 89. — Vignca divulsa Rchb. gerni. n. 406. Habitat in sylvis Germauiae occidentali-borealis maxime australis ! et Daniae (Seelandiac !). 518 Rhizoma praeccdcnlium. Ciilmus Jaxus graciJis dcuiqtic mitans, folia mollia flaccida, bractcae saepissinie foliaceae. Spica lougissima apice spiciilis approximatis, basi loiige di- stautibiis. Fructus crecti in rostrum Icviter scabriiisculuin aruminati. Color totiiis plantae glaiicus vel viridis. Color glaucus vcro et in Carice muricata et spicnlae pcdicellatae et compositae in Carice virente proveniiint. Specimina Caricis divulsae Helvetiae et Sneciea hucus- que a nie visa ad Caricem virentevi pertinueruut. 29. C. guestphalica Bönniiigli. in cat. bort, monast. 1829. Rbizomate oblique -caespitoso, cnimo gracillimo deniqiie arcuatira ad terram reflexo scabriusciilo, foliis plauis margine scabris flaccidis, spica coniposita yalde elongata et louge in- terriipta, spiciilis androgyuis, iufimis iiiterduin coraposilis, frnctibus snbrotimdo-ovatis subplauo -convexis erecto-patnlis eoerviis vel obsolete uervosis in rostrnm margine scabriuscu- lum ciirvatum acumiiiatis. 0. F. Lang Flora 1843. p. 147. Koch syn. II. p. 867. Rchb. Cjper. f. 569. — Vignea guestphalica Rchb. snb n. 406. Habitat in sjlvaticis Gernianiae (Gueslphaliae !). Bracteac foliaceae. Fructibus et habitu gracillimo ab an- tccedentibns longe diversa. Rarissima Carex hucnsque non est amplius repcrta. 30. C. Blyttii Nyland. spie. fenn. 2. p. 35. u. 93. Rbizomate caespitoso breviterque stolonifero, culnio gracil- limo scabro ercrto , foliis planis margine scabriuscnlis flacci- dis, spica composila elongata et interrupta, spiciilis andro- gynis pauci- 1 — 3-Qoris remotis, fructibus ovalibus convexis striatis crostratis , ore subintcgro. C tcnclla Schk. (olim et dcmnm cum Carice loUacea 519 confasa) car. t. Pp. f. 104. Fries summ, veget. p. 224. Hartm. Excnrsionsflora p. 129. Habitat in paliidosis subsjlvaticis Sueciac! Norvegiae! Lappoiiiae et Feniiiae! Cum cJ. Nylandro pulcherrimae liuic speciei uomeu praeclarissimi et de plautis Norvegicis maxime meritlssimi viri imponiraiis. Bracteae foliaceae. Spicnlis paiicifloris ab omnibns gre- gis Vulpinarum facillime differt. Proxima Carici loUaceae distiiiguitiir toto eoelo situ florum masculorum. Spicula terraiualis iuterdum plane mascula. c. Paniculalae, RJiizoma oblique caespitosum vel caespilosum. Va- giuae foliorura iutegcrriraae. Culmus erectus. Folia ereeta cariiiata. Bracteae glumaceae raro subfoliaceae, Spica cotn- posüa, decomposita vel paniculata , spicnlae androgijnae. Fructus iion jnarginati eiierres vel nervosi iu x'ostrum mar- giue scabrum atteiiuati vel aeumiuati. 31. C. teretiuscula Good. trans. of liuii. soc. v. 2. p. 163. Rhizoraate oblique caespitoso, culmo obtusaiigulo seabro, foliis plaiiis cariuatis margine scabris, spica composita vel de- composita deiisa, spiculis audrogyuis, fructibus ovatis gibbo - convexis euerviis laevibus iu rostrum margine serrulato - sca- brum bideiitatum attenuatis. Koch sju. II. p. 867. Gaud. lielv. 6. p. 42. Drej. hafn. L. 903. Hartra. scand. 11. IV. p. 297. Nylaud. fcun. 2. p. 31. — Hopp. car. p. 19. Sturm h. 50. Rchb. Cjper. f. 572. Schk. car. t. D. f. 19 et t. F. f. 69. Fl. dau. t. 1887. — C. paniculata ß, teretiuscuJa Walileub. suec. n. 1033. läpp, u. 425. — C. paniculata ß. Pollich. pal. 2. p. 573. — C 520 diandra Roth tcut. 1. p. 396. — Vignca terctiuscula Rdilj. germ. n. 409. Habitat iu pratis turfoso-paliidosis Helvetiae, Germaiiiae ! Siieciae! Norvegiac, Lappouiae et Feuuiae. Khizoma est simile illi Caricis muricatae et divuUae et obliqmiin. Culinus inferne teres, superne subtriqueter facie- bus convexiuscule-elevatis. Folia angusta saepe plicata. Spica spiculis simplicibus, compositis et subpanicnlatis ra- riaus, iuterdum basi est iuterrupta. Fructus uitidi. Var. ß. major. Dnplo altior, rhizomate subverticali cae- spitoso et spica crassiore niagis composita. Fruetiis a nor- malis fructibus forinae non differuut. Hanc vidi e Germania (Salisburgi!) et Norvegia! C Ehrhartiana Hopp. cent. et in litteris. 32. C paniculata L. sp. p. 1383. Rhizomate dense caespitoso, culmo acutangnlo scabro, ioliis latis planis carinatis raargine scabris, spica paniculata, spiculis audrogjnis, fructibus ovatis gibbo-couvexis euerviis laevibus , in rostrum margine serrulato - scabrum bideutatum acuminatis. Koch syn. IL p. 867. Gaud. helv. 6. p. 40.^ Drej. hafn. u. 901. Hartra. scand. 11. ;IV. p. 296. — Hoppe car, p. 21. Sturm h. 50. Rchb. cjper. f. 574. Schk. car. t. D. f. 20. Fl. dan. i.\ 1116. — Vignea paniculata Rchb. germ, 11. 44. Habitat iu paludosis spongiosis Helvetiae! Germaniae! Dauiae et Siieciae australioris. E maximis. Vaginae infimae latae aphyllae et folia lata erassa. Spica interdiim simplicissima ut habifum alicnum mentiatiir. Gliimae margiuibus argyreo splcndeut nilore. .Fru- ctus opaci. 521 33. C. Paradoxa AVilld. act. noad. bcrol. 1794. p. 39. t. 1. f. 1. Rhizoinate caespitoso , culrao obtiisaiignlo scaljcrriino, fo- liis planis cariuatis margiue scabris, spica pauiciilata, spicn- lis audrogjnis, fructibus ovatis gibbo-couvexis uervoso-stria- tis iu rostrura luargine serrulato - scabrum bideutatum acu- miuatis. Koch sjn. II. p. 867. Gaud. hely. 6. p. 43. Drej. hafii. n. 902. Hartm. scaud. fl. IV. p. 296. Njland. fcuii. 2. p. 32. — Hopp. car. p. 20. Sturm h. 50. Rehb. cjp. f. 573. Schk. car. t. E. f. 21. Fl. dau. t. 1887. sec. Hartm. — C. ca- nescens Host. gram. I. t. 57. — Vignca yaradoxa Rchb. germ. n. 410. Habitat iu pratis paludoso-tnrfosis Holvetiae! Gerraauiae! Dauiae, Sueciae! et Norvegiae australioris et Feuuiae. Fructibus neryosis ab affiuibus statim differt. Yagiuac foliorura emortuae denique iu fibrilias dissolvuutur. Subdiyisio 2. Hyp arrhenae Fw. Spiculae tjpice gyuaecaudrae. a. Cyperoideae. Rhizoma ßbrosum. Yagiuae foliornm iutegerrimae. Cul- inus erectus. Folia plaua. Bracteae involucrtivi tripJiyl- htm. Spica composita e spicxtlis gijiiaecandris in capi- tulum rotundum aggregatis formata. Fructus lougissime Licuspidato - rostrati. 34. C. cyperoides L. syst, yeget. p. 703. Rhizomate fibröse, culmo laevi, foliis planis margiue sca- briusculis, spiculis gynaecaudris iu capitulum globosum ag- gregatis, fructibus lanceolatis in roslrum longissimura mar- giue serrulato - scabrum bicuspidatum Irauseuutibus. 522 Koch syn. II. p. 863. — Droj. hafu. ii. 894. — Hoppe car. p. 22. Sturm, h. 55. Rclib. cyper. f. 576. Sclik. rar, t. A. f. 5. — C, hoJiemica Schreb. gram. 2. t. 28. — ScJiel- Jiammeria capitata Mocncli. siippl. p. 119. Habitat ad inargiiies lacuum Gennaniac mediae! austra- lis et Dauiae. Capituliim virlde iuvolucro tripliyllo est bracteatura, Fni- ctuiim forma ab omuibus longe recedit. b. HerporrJiizae. Rhizoma repens, Vaginae foliorura iutegerrimae. Cul- mus erectus gracilis. Folia augiiste liuearia. Bractcae eva- ginantes ghunaceae vel foliaceae. Spica composita disti- cTia, spiculae gynaecandrae vel superiores mascidae et in- feriores gynaecandrae y erectae vel curvatae. Stigmata 2. Fructus margine alati serrulato - ciliati iu rostrum bilidiim attenuati vel acumiiiati, iiervosi, 35. C. Schreberi Schrank, baier. fl. 1. p. 278. Rhizomate repeiite, ciilmis obtusangulis apice scabris, foliis anguste liiiearibus caualiculatls margine scabris, spica composita, spiculis 3 — 6 oyato-lauceolatis confcrlis erectis gyuaecandris , fructibus ovato-oblougis piano -convexis stria- tis a basi fere margine anguste alatis serrulato -ciliatis iu rostrum bifidum acuminatis. Kocli syn. II. p. 868. Gand. helv. 6. p. 51. Hartm. scand. fl. IV. p. 297. — Hopp. car. p. 23. Sturm h. 61. Rchb. cyp. f. 549. Schk. car. t. B. f. 9. Fl. dau. t. 1829. sec. Hartm. — C. praccoa: Schreb. spicil. p. 63. — fignca Schreberi Rchb. germ. n. 397. Habitat iu arenosis gramiuosis Ilelvetiae! Germauiac! et Sueciae mediae. 523 Spica spiciilis altornis disticha, crccta vel intcrduni iu- ciirva, basi bractea luembrauacea, raio apice siibfollacea \i- ridi fiilta. Spiculae ititerdiim remotiiisculae florentes acu- tiiiscnJae, friictiferae apice obtnsae. Friictiis iiervoso -striati hiuc plaiiij illiuc coiirexi. Folia fasciculorum frutiifcrorum ciil- mo gracili louge breviora. Var. ß. pallida, Gliimae pallidiores, spiculis 5 — 10, siroplicibiis vel iuferioribns corapositis, cnlino loiigiore. Hacc in umbrosis locis; quae forma nt mihi videtiir a Carice cur- vata Kiiaf Flora 1847. p. 184. sec. specimina autheiitica iion diversa. Haec species est magnopere coiifiisa cum Carice pseudo- arenaria Rchb. et C. ligerica Gay sed serael coguita iinllo modo fieri potest comrautatio. 36. C. ligerica Gay. Ami. stieiic. natur. 1839. n. 16. Rhizoraate repeute, culmo acute trigoiio superue scabro, foliis planis angustis margiue scabris, spica composita, spi- culis 4 — 12 cyliudricis acutiusculis aggregatis erectis gynae- candris, -fructibus cllipticis plauo-couvexis iiervosis a basi margiue alatis serrulato - ciliatis iu rostrum bidentatum atte- nuatis. Hartm. Excursionsllor. p. 130. Habitat in arenosis Galliae et Sueciae mediae? Habita proxima Carici leporinae differt rhizomate e lou- ginquo. Specimina Siiecica (sub nomine Caricis Schreberi accepta) in herbario cl, Hartm anni quidem vidi, sed nou satis examinavi et itaque in dubio haesilo, nura sit vera Ca- rejc ligerica Gay, quum a cl. Friesio sub nomine Caricis Schreberi , Cariccm pseudo - arenariam Rchb. acceperim. Fortasse ctiam iu Germania cum affiuibus commutata occnrrit, 37. €. brizoides L. sp. p. 1381. 524 Rliizomatc ropcntß, cnimo obtiisaiigiilo ajiice scahro, fo- liis auguste liiiearibus planis carinatis margiiie scabiis, spit-a composita, spiciilis 5 — 6 oblongo-lanceolatis approximatis curvatis gynaecaiidris, fructibus lanceolatis plauo - couvcxis iieryosis a basi margine auguste alatis serrulato - ciliatis iu roslrura bifidnin atteiiuatis. Koch syu. IL p. 868. Gaud. lielr. 6. p. 50. — Hoppe car. p. 24. Sturm h. 50. Rchb. cypcr. f. 648. Sclik. car. t. C. f. 12 et t. U. f. 12. — Vignea brizoides Rchb. gcrm. 11. 392. Habitat in nemoribus Helvetiae et Germauiae australis! et mcdiae! Pulchella et elegantissima. Ciilraus gracilis debilis, foliis multo major. Spica spiculis alteruis curvatis disticha, basi hractoca membrauacca raro apice viridi subfoliacea fulta. Fru- ctus hiuc plaiii , illinc couvexi uervosi et ala augusta mar- giiiati. Glumae pallidae stria dorsali viridi iuslructae. Forma fructuum distiiictissirae a Carice Schrcbert diffcrt. 38. C. Ohmülleriana 0. F. Lang Flora 1843. p. 240. Rhizomate repente, culuio acutaugulo scabro, foliis an- gnste linearibus planis carinatis margine scabris, spica com- posita, spiculis 8 — 12 5 superioribns 4 — 6 masculis lanceo- latis approxiinatis erectis vel curvatis, iuferioribus gynaecan- dris oblonge - obovatis remotis, fructibus lanceolatis piano - convexis uervoso-striatis a basi fcre margine anguste alatis serrulato -ciliatis in rostrum bifidum attcuuatis. Koch sju. IL p. 868. — Rchb. cjper. f. 558. Habitat in pratis humidis Germauiae (Bavariac supe- rioris!) Habitum fere Caricum refcrens Ajciliarium, rliizomatc frucluque longe est diversa. Spiculae alteruae subdistichae, 525 fiifima vel inferiores bractea foliacea fiiltae. Frutus hinc plani, illiuc eouvexi rugulose nervoso-striati. Gliimae pallidae. c. Aarillares. Rhizoma dense caespitosum. Vaginae folioriira iuteger- rimae deuiqiie in fibrillas numerosas dissolvuutiir. Culraus erectus striclns vel niitans. Folia plana linearia. Bracteae evaglnautes longe foliaceae. Spica composita apice spi- culis gj/naecandris y gjnaecandrogynis vel viasculis ap- projcimatis , curvatis vel erectis; hast spiculis gynaecan- dris remotis ercctis compositis vel simplicibus. Stigmata 2. Fructus einarginati in rostrum serrulato-scabrum bidentatum acnminati, enervii vel uervosi. 39. C. Boenninghausiana Weihe Flora 1826. p. 743. Rhizomate deuse caespitoso, culmo acutangulo scabro, fo- liis planis margine scabris , spica composita, spiculis 8 — 12, superioribus mascnlis vel gjnaecandrogjnis lauceolatis appro- ximatis curvatis, inferioriljus gynaecandris oblongo-lanceolatis compositis remotis, fructibus ovato -lauceolatis piano -convexis enerviis a basi fere margine serrulato- scabris in rostrum bi- fidum acumiuatis. Koch syn. II. p. 868. Hartm. scand. fl. IV. p. 300. — Sturm, h. 55. Rchb. Cyper. f. 568. — Kuuz. car. t. XXII.— C. axillaris Fr. nov. maut. alt. p. 57. — Vignea Boen- ninghausiana Rchb. germ. n. 400. Habitat in pratis paludosis Germaniae (Bavariae supe- rioris ! Guestphaliae!), Daniae! et Sueciae! (Gothiae! Fries.) Yalde memorabilis species, maximos cacspitcs ut Curex paniculata culmorumque fasciculos usque ad 50 formans. Culmi stricte erecti. Spica apice disticha densa, versus ba- sin longe remota et elongata, sub spicula iufiuia bractea lon- ga foliacea est fulta, In situ florum mascnlorum quam maxi- 526 me VtariauSj ita iit in üiio eoflcinqiie cacspitc inveuiautur spi- culae superiores plane mascnlae, audrogynae , gyuaecandrae vel gyuaecandrogynae. Spiciilae inferiores semper gynaecau- drae videntur. Fructus plane matnros iiou vidi, imraatuii emarginati enervii fere a basi serrulato- ciliati, qua re a Caricis ajcillaris fructibus a medio serrulato- ciliatis haec species dilFerre videtur. Num liuc traheuda sit Carex ludibiinda Gay ralde du- bito, quum cl. Gay suae plantae adscribat fructus rostrum subintegrum. 40. C axillaris Good. traus. of liun. soc. vol. 2. p. 151. t. 19. f. 1. Rhizomate densc eaespitoso, culmo acutaugulo scabro, foliis planis margiue scabris, spica composita, spiculis 8 — 12 ovato-lauceolatis et ovatls gynaecaudris, superioribus ap- proximatis, inferioribus remotis compositis, fructibus ovatis piano -compressis nervosis a medio margine serrulato -scabris iu rostrutu bidentatuni acuminatis. Kocb syn. 11. p, 869. — Hoppe car. p. 32. Sturm h. 55. Rclib. cyper. f. 567. Schk. car. t. R. f. 62. — Vignea axil- laris Rchb. germ. u. 401. Habitat in pratis paludosis Germaniae borealis. Specimina Germanica iu herbario cl, Kochii vidi. Dc- scriptio secundum specimina culta. Caespites densos culmorum foliorumque fasciculos for- raat. Culini stricte erecti. Spica apice disticha sub spicula infima bractea longa foliacea est fulta. Fructus maturi uer- vosi. Cl. Meyer (Chlor. Hannov. p. 581.) Cariccm Boen- ninghausianam formain macrani Caricis a.villaris esse di- cit, sed specimina Dauica hcrbarii moi Caricem ajcillarcm longitudine culmorum, spicarumquc longe supcrant et fructus, 527 qnidem immatiiri, Caricis Bociininghausianae a basi fere sunt serrulato-scabri. Niim uihiJo tarnen miuiis huc sit tra- hcuda accuratiores observatioues (loceljuut. Fortasse est Ca- rex Boenningliausiana uil nisi forma stcrilis Caricis pa- niculalae. 41. C. remofa L. sp. 1383. Rhizomate caespitoso, culmo aeutaiigulo scabro, foliis anguste liuearibus margiue scabris, spica coiiiposita, spiculis 6 — 10 oyato-lauceolatis et ovatis gyuaecandris, superioribus approximatis, inferioribus remotis , fructibus ovato-lauceolatis piano -compressis nervosis iu rostnun margiue sex-rulato - sca- brnm bideutatura acumluatis. Koch syu. II. p. 8ö9. Gaud. helr. 6. p. 59. Drej. hafn. n. 904. Wableub. suec.u. 1049. Hartm. scaud. fl. IV. p. 300. Nyland. feuu. 2. p. 37. — Hopp. car. p. 33. Sturm h. 60. Rchb. Cyp. f. 556 et 557. ScLk. car. t. E. f. 23. Leers herb. t. 15. f. 1. Fl. daii. t. 370. — Vignea reinota Rchb. germ. n. 399. Habitat iu neraoribus humidis Helvetiae, Germauiae! Daniae , Sueciae ! Norvegiae et Feuuiae. Caespites minores et minus deusi quam antecedentium. Rhizoma oblique -cacspitosum. Culmi debiles postremo nu- tautes. Folia flaccida cariuata. Spiculae infimae bractea lon- ga foliacea fultae. Variat spicula suprema pLiue mascula et spiculis inferio- ribus conipositis. Figura 557. {Carex remofa ropens) Reichenb. cyper. p. 7. est Carex remola uorraalis i. e. plauta cum rhizomate, figura 556. est Carex remota rhizomate deficieute. Quo probatur vel clarissimos bolanicos Caricnm rhizomata iuter- dnm neu coguoyisse. 528 d. Echinafae, Rhizoma caespitosum vel stoloniferum. Vagiuae fo- liorinn iutegerriinae. Culmus erectus strictus. Folia lincaria caualiciilata. Bracteae evagiiiautes setiformes vel folia- ceae. Spica composita^ spicula lertmnalis gj/naecandra, gj/naecandrogjjna vel mascula^ inferiores gynaecandrae vel femineae f omnes stibapprojcimatae vel parce remo- tiusculae. Stigmata 2. Frtictus emarginati in rostrum serrulato-scabniiu bideutatiim acuminati vel atteiiuati, uervosi vel enerves. Traiisitum ab Heterostachijis ad OrtJiostachj/as optirae faciuut. 42. C. stellulata Good. trans. of liun. soc. vol. 2. p. 144. Rhizoiuate caespitoso fibroso , culmo augulato siiblacvi, follis plauis cariuatis margine scabris, spica composita, spi- culis 3 ad 4 ovatis denique squarroso-rotuudatis gyuaecau- dris, reiuotiusculis vel snbapproxiiiiatis, fructibus ovatis plano- coüvexis stellulatim dispositis nervoso-striatis iu rostnim mar- gine serrulato scabrum acuniiuatis. Koch syn. II. p. 869. Gaud. helv. 6. p. 48. Drej. hafp. n. 905. Wahlenb. suec. n. 1045. läpp. u. 430. Hartm. scand. fl. IV. p. 299. Nylaud. fenn. p. 32. Drej. rev. car, bor. n. 20. — Hopp. car. p. 28. Sturm h. 50. Rchb. cyper. f. 560. Schk. t. C. f. 14. Fl. dau. t. 284. — Vignea stel- lulata Rchb. germ. n. 389. — C. echinata Murr, prodr. Got- tiug. p. 76. — C. muricata Leers herb. t. 14. f. 8. Habitat in pratis humidis turfosis Hclvetiael Germaniae! Dauiae, Sueciae, Norvegiae! Lappouiae, Fenuiac, insulae Faroer! et Islaudiac! Culmus basi subtercs versus apicem angulatus triquelcr et scabriusculus. Folia culmo breviora caualiculata «ipice sub- triquetra. Spica sub spicula iufima bractea saepe foliacea Ö29 fulta. Spicula siiprema saepe basi iloribus inasciilis elougata, ceterae Üoribus pancis masculis basi sunt instriiclao. Inter- dum spicula siiprema plane inasciila. Friictiis piiuHiin erecti rostro pauliilum incurvato, tum paleutcs et deiii(]ue stcllulatira imdique squarroso - patentissimi. Var. ß. grj/pos. Spiculis magis approximatis. C. gri/- pos Schk. car. t. Hhhh. f. 193. Koch syii. od. I. p. 753. Hopp. car. p. 2H. — Sturm h. 57. (forma ad normalem plan- tam transiens). Rchb, cjp. f. 539. C. hriinncscens Hampe herb. Vignea grypos Rchb. germ. ii. 384. Haec forma in alpibus Hclveticis! et Germanicis! et mon- tibus altioribus Germauiae (Hercyniae!) provenit. Abit in formam normalem conf. C, grj/pos 0. F. Lang Flora 1843. p. 242. 43. C. «audiiiiana Guthnick. Flora 1832. p. 241. Rhizomate stolouifero , culmo obtusangulo sublaevi foliis angaste linearibns canaliculatis, margine scabriusculis, spica composita, spicula suprema elongata gjnaecandra, gjnaecan- drogjna vel mascula, inferioribus 1 — 2 femineis ovatis, fru- ctibus ovato-lanceolatis piano -convcxis patenlibns enerviis in rostrum margine serrulato-scabrum bideutatum attcnuatis. Koch syn. lU p. 871. — Sturm h. 69. Rchb. Cyper. f. 539. — C. microstachj/a Hegetschwcil. Flor, der Schweiz n. 2696. Habitat in pratis uligiuosis turfosis Helvetiae! et Ger- mauiae ! Simillima Can'ci echinatae juniori trausitum format si- mnl Optimum ab Heterostachijis ad Orthostachyas. Inter- dum provenit spicula unica androgyna vel gynaecandra. Haec est C. Cusloriana Heer apud Hegelschweil. Flor, der Scliweiz n. 2667, quae simillima Carici dioicae androgj/nae et hac ratione trausitum facit ab Heteroslachi/is ad Homostachtjas. 24r Bd. Sa Heft. 34 530 Spicula tormliialis aut gynaecandra et tuiic basi elongata habitmn plane Cari'cis stellulatae , licet junioris, refert, aiit gyiiaecaudrogyna aut valde elongata mascula. Spicula infi- nia interdum basi bractea sctit'ormi subfoliacea est fulta. Fructns plane Caricis sicllulatae sirailliinos, maturos uou- dnm vidi. Suntne igitnr enerves? Habitnm refert Caricis stellulatae ut qnondam cum ea commutata sit. Qua de re eam ad gregem Echinatarum retuli. Utriim hnc spccimina e flora Gottingensi revera referen- da sint,: au iion, iguoro. e. Elongafae. Rhizotna caespilosum Jibrosum, Vaginae foliorum integerrimae. Culmus creclus gracilis. Folia plaua cariuata. Bracteae evagiuantes inemhranaccae. Spica compostta, spiculis gynaccandris approxiniatis vel remotiuscuUs, Stigmata 2. Frtictus non emarginati in rostrum scabriuscu- Inm minnte bidentatnm atteniiati miiltistriati. 44. C. elongata L. sp. p. 1383. Rbizomate caespitoso, cnlniis acntangulis scabris, foliis planis carinalis margine scabris, spica coniposita, elongata, spiculis 6 — 12 gyuaecandricis cylindricis, fructibus lanceolatis patentibus corapresso-couvcxiusculis nervoso -multistriatis in rostrum margine scabriuscnlum miuutc bidentatnm attennatis. Koch syn. II. p. 870. Gaud. hclv. 6. p. 55. Drej. liafn. n. 907. Wablcub. suec. n. 1040. Hartm. scand. fl. IV. p. 299. Nyland. fenn. 2. p. 32. — Hopp. car. p. 31. Sturm h. 50. Rchb. Cyp. f. 565. Scbk. car. t. E. f. 25. Fl. dan. 1. 1236. — Vignea elongata Rchb. germ. n. 402. — C. multicul- mis Elirh. calam n. 88. Habitat in paludosis sylvalicis Helvctiae, Gcrmauiae ! Da- iiiae, Succiae! Norvegiae et Feuniae. 531 Culmi graciles debiles, folia flaocida. Spicula tcrmiualis gjnaecandra, inlerdum plaue mascula , iiiiiina bractea mein- brauacea fulta. Friictos deuiqiie saepc exciirvati. Variat : minor ^ spiciilis brevioriljus et pancifloris. C. Gebhardii Willd. Schk. Hhhh. f. 192. Rchb. Cyper. f. 566. Haec in moiitibiis altioribus Helvctiae et Germauiae (Bavariac siiperioris! Hercjniae!). f. Leporinae. Rhizoma caespitosum. Yagiuae fülioriiin integerriraac. Colmns erectiis strictiis. Folia plaua oarinata. Bracleae evaginautes membranaceae, Spica compositum apiculis gj/- naecandris approarimatis. Stigmata 2^. Fvuclus margtne alato iu rostrum scabriim hjaliuo bidentatiim aciimiiiati nervosi. 45. C leporiiia L. sp. 1381. Rhizomate cacspitose-obliqiio , ciilniis obtiisangiilis apice scabriusciilis , . foliis plauis carinatis margine scabriusciilis, spiea composila, spiculis 4 — 7 subrotuiido -obovatis gynae- randris approximatis, fruetibiis ovatis piano -convexis nervoso- striatis luargiiie alato iu rostrum scrrulato-scabrnm hyaliuo- bidcntatum aoumiuatis. Koch syu. II. p. 869. Gaiid. belv. 6. p. 52, Drej. hafu. n. 906. Wablenb. suec. n. 1038. läpp. u. 426. Hartm. scaud. a. IV. p. 297. Nylaud. spie, feuu.2. p. 32.— Hoppe car. p. 25. Sturm h. 47. Rcbb. Cyper. f. 554. Leers. herb. t. 14. f. 6. Fl. dan. t. 1115. — Vignea leporina Rchb. germ. n. 396. — C. curla Good. traus. of liun. soc. vol. 2. p. 14v. Schk. car. t. B. f. 8. Habitat iu pasciiis, pratis hiimidis et siccioribus areuosis Hehetiae! Germauiae! Daniae, Sueciae! Norvegiae, Lappo- uiae et Feiiuiae. 34* 532 Ciilmi stricte erocti, folia plana cariuata erecta. Spicu- lam terminalem masculam in hac speoie uoudum vidi. Bra- (teae glumaeformes. Variat ß.- argyroglocliin, Glumae pallidae. C. argy- roglocliin Hörnern, fl. dan. t. 1710. Hopp. car. p. 24. Sturm h. 55. Rchb. Cyper. f. 555. Vignea argyroglochin Rchb. germ. n. 393. Haec in uemorosis Germaniae fortasse totius (Holsatiae! Ducatus Verdensis! Gottiujiae! Guestphaliae! Pa- latinatus) et sec. Fries, et Hartm. Sneciae (Gothiae). Prac- terea variat spiculis pancioribus 2 — 5. C. leporina ß. al- pina Gaud. helv, 1. c. in alpinis et in planitiebus oceurrens; y. microstachjja spiculis omuibus abbreviatis ferc orbiculari- bus et ö. spiculis valde elongatis. Forma capitata Sond. est mihi ignota. 46. C festiva Dew. in Sillira. americ, joiirn. XXIX. p. 246. Rliizomate caespitoso, cuimo obtusaugulo, apice sca- briuscnlo, foliis planis striatis carinatis margine scabris, spi- ra coniposita, spiculis 5—6 gynaecandris ovatis in capita- lum subovatum aggregatis , fructibus obovato-eilipticis plano- convexis ncrvosis margine alato in rostrum serralatum liyalino- bidcntatum acuminatis. Hartm. scand. fl. IV. p. 298. Fries summ, veget. p.223. Drej. revis. car. bor. n. 15. Habitat in alpinis Lapponiae, Norvegiae borealis! et Groenlaudiae ! Spica e basi rotundata, ovata, lobato- capitata, deusa hanc speciem e longinquo a Carice leporina distiuguit. Glu- mae spadiceae marginibus argyreo-nitenfes. g. Canescentes. Bhizoma caespitose - stolonifcrum vel stoloniferum. Vasinae foliorum integerrimae. Culmus ereclus strictus. Folia 533 plaua cariuata. Bractcae evagiiiaiites inembranaceae vel suhfoliaceae, Spica composila, spiculis gynaccandris, terminali gj/nciecandra vcl t/iascu/a, ceteris gynaccandris vel plane femincis , approxiinatis , rcinotiustiilis vel reniotis. Stigmata 2. Fructus non vel angustissime marg/nati sed nunquam alafi, in rostrum breie \ix emarginatuin acu- minati upttos!. Maxime nataralis grex, specieljiis qnibiisdam transitiim optime faciens ah Heterostachyis ad Crlhostachj/crum Idiomorphas. Ut Lcporinae sedis coiitrura praecipiie in Ame- rica boreali, sie Caiiesceiites in Europa et qiiidem frigida zoua habent. Gregis noraen liaiid qnafjiiam a eolore est pe- titura sed slirpem Caricis canescentis indicat. 47. C. lagopina Wahlenb. act. holm. 1803. p. 145. Rhizomate caespitose - stolonifero , ciilmis obtiisaugiilis sublaevibus, foliis planis carinatis margiue scabris, spiea com- posita, spiciilis 3 — 4 subrotuudo-ovatis gyiiaecandris, cou- fertis, fructibus ovalis piano - couvexis nervoso -striatis in ro- strum margine glabrum subiutegrum aenrainatis. Koch syn. 11. p. 870. Wahlenb. suec. ii. 1039. läpp. 11. 427. Hartm. seand. fl. IV. p. '298. Njlaiid. fciin. 2. p. 33. Droj. rev. car. bor. n. 18. — Hopp. car. p. 'IQ, Sturm, h. 47. Rchb. Cjp. f. 543. Fl. dan. t. 294. — C. approarimata Hopp. cout. 3. Gaud. helv. 6. p. 54. — C hporina Linu. herb. Schk. car. t. Fff. f. 129. — C. Lachcnalii Schk. car. t. Y. f. 79. — Vignea lagopina Rclib, germ. ii. 386. Habitat in locis humidis alpium Helvetiae, Gerraauiae! Siieciae! Norvegiae! Lapponiae, Fenuiae, Islaudiae! etGroeii- landiae! — Proxima habitu Carici leporinae differt fruituum forma longe optimeque. 534 Var. ß. plciostachya Drej. 1. c. SpicuHs 5 — 6 apipfo- ximatis vel infiinis remotiusnilis. Haec provenit in regioni- bns iiiaxime boreaUhiis et arrtitis. Seil formae in qniijns tran- sitnm cognoscamiis in Siiecia! et Norvegia! atqne adeo in Germaniae alpibiis! (Hoppe) octiirnint. Spiciila terminalis maxiraa ex parte est major et crassior quam cetorae. Intrr- diim spiciilae laterales plane feniineae. 48. €. Heleonastcs Elirh. in Liiin. siippl. p. 414. Rhizomate caospitose-stoloniforo ^ culniis aentangnlis sub- scabris, foliis angnsle liiicarilms sirittis margine scabris, spica composita, spicnlis 3 — 4 snbrotinulis gynaecandris, approximatis, fniclibiis ovatis compresso- coiivcxis subtiiiter norvoso- sfriatis in rostruni margine siiblaeve snbintegrum acu- minatis. KocJi svn. II. p. 870. Hegetsehw. Flora d. Schweiz u. 2687. Wablenb. siiec. n. 1044. läpp. n. 429. Hartm. scand. ii. IV. p. 298. Njland. fenn. 2. p. 33. — Hopp. car. p. 27. Slurm b. 57. Rchb. Cyp. f. 542. Sehk. oar. t. Ii. f. 97. — Vt'gnea Ilcleonastes Robb. germ. n. 285. Habitat in paliulosis liirfosis Hehetiae et Germaniae! ra- riiis, Sneeiae! Norvegiae borealis et australis, Lapponiac et Feniiiae. Hiibitii stricte ercrlo rigiilo a Carice lagopina quam optinie (lifforl. Rbizoina raespitosmn fert siiiuil stolones brc- ves. Ciihmis saepc pedom altitiidine siiperans apicc anite tri- queter et seaborrimirs. Folia setacea rigida. SpiciiLi iiifima iuterdiun bractoa foliacea srabenima est fnlta. Fnictiis sec. Wablenb. u(iiiif|iic convexiusciili compressi, scr. Koch com- presso - triquelri , sec. Nyland. piano -convcxi et sec. Harlm. trii1)blyei Hörnern, fl. Dan. t. 1888. Rhizomate stolouifero, ciiimo aciitangulo basi aphyllo, foliis plauis, spicis masculis pluribiis, femincis 3 elongatis, longissime pedimculatis pendulis, fructibus obovatis costatis. Drej. revis. car. bor. u. 37. Fries, summ, veget, p. 225. Habitat iu insula Faerö. 35 * 548 Speciinina hujus rarissiinae Caricis tria sunt cognita, quoruin uullum hucusque vidi. Cl. Friesius 1. c. Cariccm illam varielatern forsan Caricis marilimae esse dicit. Glii- niae louge serrulato-aristatae iit in Carice marilima sed atroTiolaceae (Drej.) et spicae atrofuseae (Fries.). 63. C. filipendula Drej. rev. car. boreal. u. 36. Rhizomate caespitose -stolouifero, ciilrao obtusaiigulo sca- briusculo, foliis latis plauis margiue scabris , spicis inasculis subbinis, femineis 2 — 4 oblongis loiige pediiiiculatis laxe pen- dulis, fructibus obovatis convexis obsolete iiervosis, rostro brevi subintegerrimo. C. crijptocarpa Fries, summ, veget. p. 226. Habitat ia Islandiae! et Groeulaudiae! paliidosis. Distiuctissima affinium habitu fere Caricis frigidae^ fu- b'ginosae vel irriguae. Glumae oyatae acntae fructu duplo longiores, apiee interdum dentibus nonuullis iustructae. Bra- cteae longe foliaceae. Utriculi glabri teuuissime granulati. Glumis atrosauguineis Tel fuscis et spicis fuscis ab affini- bus differt. 64. C. capillipeis Drej. revis. car. boreal. n. 38. Rhizomate , cuimo obtusangulo snperne scabro, foliis latis planis margine scabris, spica mascula uuica, femi- neis 2 — 3 eloiigato-ovatis rarifloris louge gracillimeque pe- dunciilatis pendulis, peduuculis scabris, fructibus subovatis compressis obsolete ueryosis, rostro subintcgro margiue sca- brido. Habitat in Islandia! Fausto casu speciraen hujus rarissimae Caricis inter spe- eimiua Islandica Caricis Jiiipendulae herbarii mei inreui. Distinguitur a Carice filipendula characteribus sequentibus: 1) spicis rarifloris; 549 2) pedimculis scabris et 3) roslro friictimm inargiiie scabrido. Qiiod ad 1 attiuct revera spicam rari- et laxilloram ob- servavi, sed ad 2 et 3 peduuculos scabros iriagis ininnsve in speciminibiis etiam Caricis ßli'pendulae , et rostriitn niargiiie subtile scabriiiscnliim a fructibus Caricis capillipedls iioii di- versum iu iiliiis qiioque fructibus vidi. Qiiare, quaututn equi- dem judicare possura, Caricem capillipedem varietatera mere rarifloram Caricis filipcndulae esse censeo. Bracteae longe foliaceae iit iu Carice JUipendtila. b. Caespitosae, Rhizoma densc caespitosum ^ in uonnullis speciebus si- mul breviter stoloniferum. Vaginae (etsi in allis parce) reti- culato-ßssae. Cvlmus erectus strictus. Folia plana. Bra- cteae iußmae foliaceae eyaginantes. Spica mascuia nnioa rel plures, fcmineae stricte erectae. Stigmata 2. Frnctus ro- stro brevissimo integerrimo nervosi vcl enervii. 65. C. stricta Good. trans. of linu. soc. vol. 2. p. 196. t. 21. Rhizoraate densissirae cacspitoso, cnlino stricto triqnetro scabro , foliis plauis margine scabris, spicis masculis plnri- bns, fcmineis 2 — 3 saepe androgynis elougato-cjlindricis, fructibus eJlipticis corapressis nervosis, rostro brevi integro. Koch sjn. II. p. 872. Gaud. helv. 6. p. 71. Drej. hafn. n. 912. Wahlenb. succ. n. 1091. Hartm. scand. fl. IV. p. 302. Fries, summ, reget, p. 226. Nyland. fenii. 2. p. 19. — Hopp. car. p. 39. Sturm h. 50. Rchb. cyper. f. 583. Schk. rar. t. V. f. 73. — C. caespitosa Gay ann. sc. nat. XI. p. 196. 0. F. Lang Flora 1843. p. 140. — Vignea stricta Rchb. germ. n. 140. Habitat iu palndosis aqnosis et ad fossas ab Helvetia! 550 per tottara Gcrmaiiiara ! et Daiiiam usqne ad Norvegiam et Sueciam niediam et Feiuiiam. Bractca iufiraa foliacea. Frncdis niox decidiii. Ab affiiii- biis vagiiiis folioriim fere oinuibiis reliculato-grosseqiie fissis statira dignoscitiir. Varial: dimidia minor, spiea mascnla iniica. Ad haue variftatem pertiiu't Carejc^ Jiomalocarpa Peterm. Rchb. cyper. f. 581. 66. C caespitosa L. il. succ. ii. 855. Rliizoniate deiise caespiloso , ciilmo triquetro scaberrirao, foliis plaiiis margine scabris, spira masoula 1 vel 2, femi- iiois 2 — 3 oblonge -ryliiidriiis, frnclibns ellipticis compressis utriiique couvexis euerviis, rostro brevi integre. Hartm. scand. fl. IV. p.303. Fries summ, veget. p. 227. Rchb. tjper. f. 582. Sv. bot. t. 222? — C. pacißca Drej. hafn. n. 911. — C. Drejeri 0. F. Lang Flora 1843. p. 548. Koch syn. II. p. 872. Habitat in pratis paliidosis a Germania media! per bo- realem! Daniam! Sueciam! Norvegiam! nsqne ad Lappouiae iuferioris et Fenniae fines. Cl. Hartmanno suadeute a sentontia mea priori Caricem strictam veram Caricem caespüosam Liunaei esse reverti. In Suecia euim revcra fasciculis majoribus haec plauta con- spicua est, quam in Germania et prata laete yiresceutia efficit. Vaginae infimae minute reticulato -fissae. Bractea iufi- ma foliacea. Fructtis sub vitro apparcut punctulis minntis scabri, mox decidui sunt. Variat ß. retorta Fr. 1. c. Dnplo major, debilis demnm ad terram deflexa, spicis femineis laxifloris. Haec in paln- dosis sylvalicis Sueciae mediae ! et Norvegiae prope Christia- 55T niara ! et forsau fu Germania media {Carex neglecta ß. ma- jor Pelerm.?). Seouiidum cl. Petennaimi doseriptioiies Caricvm iu Flora 1844. p. 331 et seq. est Carea: caespitosa FricsJi (seciiudum specimiua authejitica) et mea plauta Carejc ncgleclu Peterm. et Carejc pacijica Droj. loiige diversa plaiita. Aliam plan- tam a cl. J. Lauge e Daiiia debco, quae eadeiu esse videtur ac Carear reticiilosa Petenn. Magnopcre doleo me species iiovas cl. Petermanni nou vidisse. 67, C 1>ölina 0. F. Lang (^ßwltvog i. e. raespitosus). Rhizomate dense caespitoso breviterqwc stolonifcro, ciilmo triquetro scaberrimo, foliis latis planis niargiue scabris, spica mascnlu nnica crassa abbrcviata, fcinineis 2 — 3 ovalibns vel lanceolato- ovatis remotis, fructibus inimaturis eliiptico-ovatis obsolete nervosis vel plane oncrviis rostro brcvi integro. Habilat Norvegiae iu paludosis Doverensium alpium prope Kongsvold! ad viara versus Vaarstien. Caespites densos iirmos rotundos et difficillime rhizomate evcllendos format, attameu stoloues breves adsuut. Vaginae foliorum iulimae parce fibrilloso- iissae. Culnius basi laevis apice scaberrimus stricte ercctus iriquetcr. Folia plaua lata erecta ecariuata. Spica niascula florens ovata crassa clavi- foraiis stricte erecta, feniineae ovatae crassae apice abbre- viatae obtusae densiilorae, basi interdinu elongata, laxiores sessiles reniotac, iufima brevitcr pcdiinculata, bractea lata fo- liacea culmuin subaequante scabcrriuia fulta. Fructns imma- turi elliptico - ovati apice snbrotuudati brevitcr rostrati sub- cuervii. Habitu proxima Carici borcali , rhizomate C. iurfosac ab omnibns diversa. Uua cum Curice vulg-ari crescit sed statim Labitn alieno diifert. 552 68. C. tnrfosa Fr. Bot. Notis. 1843. p. 104. Rhizomate caespitoso et breviter stolanifero, ciilrao iri- quetro scabro , foliis caiialiciilato -carinatis margiue scabris, spicis masculis 1 — 2, femiueis 2 — 3 gracilibus elougato- cyliudricis ercctis , fructibus ovalis dorso convcxis enerviis, rostro tereti integerrimo. Fries summ, veget. p. 228. — Hartiu. excnrsionsflor. p. 132. n. 58. Habitat in paliidosis tnrfosis Sueciae mediae! Rhizomate caespitoso -stoloiiifero a Carice caespitosa ia- cile distiuguitiir. Vagiiiae parce fibrilloso-fissae et habitns strlctus. Quare ab affini Carice vulgari optime est discer- nenda. Bractea infima foliacea. Proxiina Carici bolinae differt habitii proprio et rhizomate minus deiiso. 69. C. spiculosa Fr. Bot. Notis. 1843. u. 99. Rhizomate caespitoso, ciilmo obtiisaiigulo lacvi, foliis angiistis raargine scabris, spicis masculis pluribus, femiueis 2 linearibus erertis exserte pedunculatis, fructibus obovato- oblongis compressis obsolete iiervosis, rostro brevi iutegro. Nylaud. spie. feuu. 2. p. 21. Fries, summ, veget. p.226. Habitat Fenuiae ad littora maris albi! Proxima Carici salinae differt : rhizomate caespitoso (in- tegrum non vidi!), culnio laevi, foliis angustis, spicis femi- neis angustioribus magis laxifloris et fructibus obsolete ner- vosis. Haud scio an igitur varietas Caricis salinae sit. Glu- mae sunt louge aristato-scrrulatae id quod vero jn specimi- nibus quibusdam Caricis salinae saepe vidi. Specimen iinnm Caricis spiculosac, rhizomate tarnen carens, in herbario servo, neque aliud praeterea unquam vidi. Cl. Friesius Caricem spiculosam ad stirpem Caricis ma- ritimae refert, sed, ut mihi videtur, transitum optime facit a Caespitosis ad Salinas. 553 c. Salinae. Rhizoma stoloniferum. Vaginae foliorum integer- rimae. Ciilmus eiccliis strictiis vel (in forma qiindam Ca- ricis suhspathaccac) ciirvatiis. Folia plana. Bracleae fo- liaccae evagiuaiites. Spicae masciilae plures vel iiuica, fe- mineae stricte erectae, Stij^mata 2 , vel in Carice sub- spathulata sacpissime 3. Fructus rostro brevissimo inle- gerrimo nervosi vel obsolete neriosi, 70. C. salin» Wahlenb. Inpp. n. 454. Rliizomate stolouifero , cnlmo aeulangulo srabro, foliis latis plauis margiuc scabris, spicis mascnlis pliiribiis, feroi- neis 2 — 3 oblongis erectis exserte pedunculatis , fruitibus obovalo-rotnndatis compressis nervosis, rostro brevi integro. Wahlenb. siiec. n. 1086. Hartni. scand. fl. IV. p. 301. Fries, summ, veget. p. 231. — Sihk, rar. t. Crcc f. 185. Sv. bot. t. 756. — Knnth. cyper. p. 416. Habitat ad littora oceaui Norvogiae et Siieciae ad sinnm bottnicuro. Bracteae foliareae. Glnmae Aariant atrae, fiisrescentes et briinneae, sed forma vidi diversissinias. Uno eodemqne loco legi specimina glninis obtiisis et mncronatis, cnspidatis it serriilato-arislalis; in nno codemque specimine vidi glnmas miitiras et nuicronatas, rnspidatas cnspide integerrimo et ari- stalas , ut in Carice spicvlosa serriilatas; quod mihi denno opliinnm evidentissiraiirnque argumentum esse vidctur, formam glumarum in definitione speeifiea Caricum iinlliiis esse mo- menti. Varietates, cuspidata et mtitica itaque non ampliiis statiicndae sunt. Carejc hacviatolepis Drej. a cl. Hartraanno excnrsions- flor. p. 13 J. ad Caricem salinam relata loiige aliam refert spei'iem. Carcx raccillans Drej. Hartm. 1. c. mihi plane est ijrnota. 554 71. C Iialopliila Njlantl. spie. fenu. 2. p. 21. Rhizoraatc stoloiiifero , ciilino olitusaiigiilo laevi , foliis plauis iiiargine srabris, spicis raaseiilis pliiriljus, feniiueis 2 — 3 cylindricis, fructibus obovatis coinpressis obsolete nervo- sis, lostro brevi iutegro. Fries, summ, veget. p. 230. Habitat Feiiniae ad littora inaris albi. Specimeü speciei hujus non villi; sed mihi nil uisi forma Caricis salinae esse videtur. Cl. Nylanderus 1. c. iiberius Caricem suam halopliilavi descripsit sed frustra distiuctio- nem a Carice salina veram spccificamqne f[Haesivi. Glumae mucronatae miurone inlegerriiuo vel serrulato et fnietus vix nervosi! Njlaud. 1. c. Variat cnlmo acutaiignlo scabriusculo. Praeterea i-l. Ny- landerus Caricem salinam Fciuiiae iiicolam esse silentio prae- ter! t. 72. C subspathacea Wormskj, Fl. Dan. t. 1530. Rhizomate stolonifero, cuimo obtusangulo laevi, foliis auguslis planis apice scabris, spica mascnla 1, fomineis 1 — 2 ai)breviatis ovatis orectis, fructibus elliplicis utriiique con- vcxis ciicrviis, rostro intcgro. Nyland. spie, feiin. 2. p. 24. Fries suiuni. vegelab. p. 231. Drej. rovis. car. boreal. n. 28. — Kunz. car. t. XXIV. — C. salina ß. subspalJiacea Hartm. scaiid. 11. IV. p. 301. . * Habitat ad littora maris albi! et ocoaui. Bracteae foliaccae spalhacoac statiin Caricem sttbspa- ihaccam a Carice aal/na dislingiiunt. Speciuiina Groenlau- dioa praotipue variotatis «. slriclae Droj. ). c. habitum Ca- ricis lividac saepc iinilanliir. Yar, ß. nardifolia Fr. 1. c. foliis liliforinibus iuvolutis. Caeterum uou diüVrt. 555 Caricem reductam Drej. revis, car. bor. u. 29. a Ca- rice sub'^pathacea hiiciisfjue seiimdiim specimiua pauca au- thcntica (mauca quidem) differre iioii invoui. d. Aqtiatilcs. Rhizoma stoloniferiim. Vaginae foUorvm inleger- rimae. Luhnus erectus stricitis. Folia plana. Bracteae foliaceae evagiuaiites. Spioa masciila miica vel pliiies, fe- mineae crccfae. Stigmata 2. Fruclvs rostro brevissimo iu- tegeninio cnervii vcl fiervosf. Ti. C vulgaris Fr. nov. iiiant. 3. p. 153. Rhizoinate stoloiiifcro, culnio acntaiigiilo scabro, foliis plaiiis ccarinatis niargiue scabris , spica mascnla 1, foiuiiieis 2 — 4 oblonge -cyliiidrii'is erectis, fructilms ellipticis dorso couvcxiiiscnlis nervosis, rostro brcvi integro. Korh syu. IL p. 87i. Hartm. scand. 11. IV. p. 303. Fr. snmm. veget. p. 230. — Rchb. cyper. f. 579. 580. — C. Goodcnovii Gay ann. sc. nat. XI. 0. F. Lang Flora 1843. p. 549. —r C. caesju'fosa Anct. omniiini post Good^nonghiiim et ante Gaynni *). — Hoppe car. p. 38. Stnrni li. 50. — *) Noiniiii Caricis Goodeiwvii Gay, qnamquani priori, iionieii Caricis vulgaris propter syiion\miim Litinaeaiuim Caricis ni- grae vernae vulgaris in Flora Lappoiiica praefereiidiim est. Attaineti botaiiicos Siiecicos jain autiquitiis haiicce plantain a Carice caespitosa, qiiae nunc hoc nomine intelligitur , diversam cognovisse non verum est; sed constat, ex eo demum tempore, quo Drejerus Caricem pacificam peculiari adsignavit specief, etiam in Suecia, iibi adhuc ejusdem speciei putabantur formae, has duas plantas specifice distiüctas esse et botanicos Caricem pacificatn esse veram Caricem caespitosam Florae Suecicae in- tellexisse; qua quideui re explicatur, cur ipse iiovissimo adhuc tempore Sueciam perasraiis in pUiribus herbariis Caricem vul- garem pro Carice cuespitosa videriin. Cl. Friesius sententiam, 556 Schk. rar. t. Aa. Bb. f. 85. Fl. dan. t. 1281. — C. stoloni- fera Hoppe apud Sturm h. 69. — Vignea caespitosa Rchb. gcrm. 11. 416. Habitat vnlgatissiina omniiitn iibiqiic iu paliidosis, aquo- sis et pratis siccioribus ditiouis iiostrae totius. In herbario maxiine varias formas et variefatos ex Holvetia! Germania! Siiecia! Norvegia! et Groenlaudia! sorvo. Bractea infiraa foliacea. Yalde polymorplia sed liabitu proprio vix commiitaiida species. Iiiler iiinumerabiles varietates, formas et moustrosi- tates mihi memorabilis esse videtiir: ß. Klatior. Dnplo fere major, gracilior, spicis femi- ueis eloiigalis. Hnjus forma tenuissima cum foliis subcoiiTo- ciii, si despexeris a re modo exposita, Iiaud quaquain repugno, syiiouymis e veteribiis botanicis petitis probare stiidet; iuinio jain Bajum Caricem vulgarem speciffce distiiixisse, affirmat. Qiiae quidem sententia, quum idoneis arguinentis probari niiii- quam possit, inaxiine dubia mihi videtur atque fallax. Atqiie iiostra iuipriinis aetate , qua ldiomorpharu?n species tantopere auctae sunt, ut vix descriptionibus sed solo t^po specifico babl- tus cogiioscautur quam maxiine vaiium esse milii videtur, si quis ejusmodi Synonyma obsoleta omniuin viriuni coiitentione e late- bris atque pulvere veteruui in lucem erucre studeat, Neque ita uiulti praeterlapsi suut auui, quum iu Germaniac valde dubita- batur , «um Carex vulgaris a Carice acuta diversa esset, sed nunc plures jam inveuiuntur species , quae etsi utrique affines atque siinillimac tarnen peculiares eaeque ab illis diversissiinae sunt species. Quam igitur Hajus intellexerit plantam niiiil re- fcrt; sed si quis vcrba legit , qualia Beichenbachii cyper. p. 28. n. 5., facile timore corripitnr, ne inaudita illa coniidentia, iie dicam atidacia, qua egreglum istnd mendacium in publicum emit- titur, tirones imperitos inducat, ut falsa pro veris ample- ctautur. 557 Into - filiformibus et spicis distautibus graciiioribiis est C. vul- garis juncella Fr. ! I, c. C stans Dipj. a cl. Hartmauiio 1. c. ad Caricem vulga- rem redncta ex mea senteulia longe aliam et forsitan disliii- ctam speciem refert. 74. C. aemulans Liebin. et Drej. hafii. p. 291. Khizoinate , eulmo acutaiigulo scabro, foliis plauis margine scabris, spicis masculis 1—2, feraiiieis 2 — 3 ovatis vel obloiigo- ovatis , fructibus ovalis euerviis, rostro brevi yix emargiuato. Habitat in paiudosis Daniae prope Hafiiiam et Germauiae borealis ! Spicae femineae longe distautes , bractea longa foliacea fultae. Rhizoma uon vidi. C, aemulans Drej. species duas cl. Liebmauno suadente amplectitur. Speciraen alterum ad Caricis paludosae varie- tatem äcpauperatam J. Lange pertinet, quod et Friesii est Carejp paludosa aemula; alternra vero revera species est propria. Sub nomine Caricis Drejcri hanc e Germaniae borealis paiudosis accepi et statim, speciraine authentico Haf- niae viso, revera Caricem amulanlem L'iehm, esse cogiiovi. 75, C, limula Fries, summ, veget. p. 229. Rhizomate crasso stolonifero, cuimo acutaugulo scabcr- rirao, foliis plauis margiue scabris, spica mascula sub-1, fe- miueis 2 — 3 ereclis approxiraatis elongato- cyliudricis, fru- ctibus oblougis eonipressis obsolete uer?osis, rostro brevi vix emargiuato. C. acuta ripensis Laestad. (pro parte sec. Fries.). Habitat ad ripas Lapponiae! et Fiuumarkiae ! Habitu accedit ad Caricem borealem , hyperboveam et aquatilem, longe vero differt culmo strictissitne erecto, sca- berrimo ab omuibus. Bractea iufima foliacea. 558 76. C. aoLuatiUs Wahlenb. act. holra. 1803. p. 165. Rhizouiate stolonifero , cuimo obtiisaiigulo laevi, foliis latis plauis margiiie scabriusculis, spicis masculis pliiribus, fe- miiieis 3 — 4 clavato- cjliiidricis, fnictihus siibrotimdis cora- plauatis euerviis, rostro brevissimo iutegro. Wahlenb. siiec. u. 1087. läpp. ii. 455. Hartm. scaud. fl. IV. p. 301. Njlaud. spie, feiiu. 2. p. 23. Fries summ. Ycget. p. 229. — Rchb. cyp. f. 587.' Habitat iii paludosis Feuaiae, Lapponiae ! Norvogiae! et Sueciae! iisqiie ad proviiicias australiores. E maximis Idiomorpharum ^ niinquam vero specimen hiimana fere altitiidine et ad radicem pollicis crassitudine (coiif. Wahlenb. 1. c.) vidi. Spicae feniiueae apice deusiflorae ad basin valde sunt laxiflorae ut clavatae appareant. Fructibus, si totius plantae altitudiuem spectas, minimis plane euerviis ab affinibus statim diguoscitur. Bracteae louge foliaceae. 77. C aitguillata Drej. rev. car. bor. ii. 30. Rhizomale stolonifero, eulmo obtusangulo laevi, foliis latis laevissimis, spica mascula solitaria, femineis 2 — 3 cy- lindraceis apice densi- basi laxifloris longe pedunculatis aequi- altis, fructibus ovatis euerviis rosteilo brevissimo. Habitat in Islandia. Specimen von vidi, Cl. Friesius in summ, veget. p. 229. eam ad Cartccm aqiiatilem reduxit, sed descriptio beati Drejeri uou bene quadrat. Spicae feniiueae lougissime pedunculatae, nt eadem sint altitudine , qua masculae et omnes se invicem attiugaut. Cha- racteres tani iusignes saepissime sunt fallaces! e. Acufae. Rhizoma stoloniferum. Vaginae foliorum integerri- mae. Culmus erectus nutans. Folia plana. Bracteae 559 foliaceae eTagmantes. Spicae mascnlae phires, femineae ereclae vel pendulae. Stigmata 2. Fruclus rostio brevis- siino iutegerrimo nervosi. 78. C. prolixa Fr. raaiit. III. p. 150. Rhizomate breriter stolonifcro, ciiimo aoutangiilo scabro, foliis latis plaiiis flaccidis luarginc scabris, spicis masculis pliiribus, femiiieis 2 — 4 clongato-cylindricis , fnitibus ovatis dorso convexis elevato iieivosis, lostro brevi subintogro. Fries, siiinin. vegct. p. 228. — C. acuta ö. prolLva Hartm. scand. fl. IV. p. 302. Habitat ad ripas lliivionim et lacniim Sueriae mediae! et Gerraauiae borealis! in simiübus ciun Carice acuta locls. Exiraia el valde iiisignis species e maxiinis est omniiim. Fructibus elevato -uervosis et glumis ciispidato-spiculosis'atro- purpureis ab affiiii Carice acuta stalim louginque difFert, Fructiis matiiri sunt dorso coiivexi nee iit cJ. Friesius 1. c. memorat, iitrinque eoinpressi. Bracteae foliaceae. Var. ß. protensa Fr. Spicis fcmineis louge pediiiicula- lis basi laxiQoris pendiilis, fructibus quateriiato-verticiilatis. Haec cum uormali forma. 79. C. acuta L. sp. II. p. 1388. Rhizomate stolonifcro, cnlmo acntangulo scabro, foliis latis planis flaccidis raargine scabris , spicis masculis pluri- bus, femineis 2 — 4 elongato cjliudricis, fructibus ellipticis inflatis obsolete uervosis, rostro brevi iutegro. Koch syn. ed. II. p. 873. Gaud. helv. 6. p. 72. Drej. hafu. p. 293. Wahleub. suec. u. 1090. läpp. ii. 458. Hartni. scaud. fl. IV. p. 302. Nyland. spie. fenn. 2. p.20. Fr. summ, veget. p. 228. — Hoppe car. p. 40. Sturm h. 57. Rchb. cyp. f. 584. 585. — Schk. car. t. Ff. f. 92 b. Sv. bot. t.408. — Vignea acuta Rclib. germ. n, 417. 560 Habitat ad ripas iliiviornin et lacuuni Tulgaris ab Helye- tia! per Germaniam! Dauiaai! Succiam! et Norvegiara iisqne ad fiues Lapponiae et Feuuiae. Minus polyraorpha quam Carea: vulgaris ^ qnamquam e vulgatissimis. Fructiis priiis decidui, quam Caricis vulgaris^ sed iniilto serius quam Caricis strictae et C, caespUosae, Bracteae foliaccae. Variat ß. pcrsonafa Fr. Spiels feraiueis louge pediiii- culatis basi valde laxifloris peudulis. Haec in Suecia media! Feimia et forsitau alibi. 80. €. tricostata Fr. maut. III. p. 152. Rhizomate stolouifero, cuimo acutangulo scabro, foliis plauis flaccidis margine scabris, spicis masculis pluribus^ fe- niiueis 2 — 4 oblongis erectis, fructibus OFato-ellipticis con- vexis tricariuato-costatis, rostro brevi integro. Hartm. scaud. 11. IV. p. 303. Njland. sp. fenn. 2. p. 20. Fr. summ, veget. p. 229. Habitat ad ripas Sueciae mediae! et Fenuiae. Habitu fere accedit ad Caricetn paludosam depaupera- tam J. Lange , sed spieae femineae virides densiflorae et re- spectu totius plantae fructus parvi distinguunt haue statiin primo adspeclu. Eodcm modo a Carice aemulante Liebm. distingaitur, praecipue vcro spicis femiueis oblongis obtu- sis, quas in Carice aemulante semper ovatas acntas et longe distautes observavi. Folia taudem llaccida ab omni Caricis aquatilis Istirpe haue longe removent et arcte cum stirpe Caricis aculac coujuugnnt. Bracteae foliaceae. f. Rigidae. Rhizoina stoloniferum. Vaginae foliorum integer' rimae. Culmtis erectus striclus. Folia plana. Bracteae foliaceae evaginantes, Spica terminalis mascula , femineae 561 erectae strictae. Stigmata 2. Fructus rostro brevissinio iutegerrimo nervosiycl enervii. 81. C. elytroides Fr. Bot. Notis. 1843. p. 106. Rhizoraate stolouifero, culmo acutaiigulo scabriusculo, foliis latis plauis margiue scabris, spica masciila solitaria, fe- niiiieis 2 — 3 eloiigatis subclavatis, fructibus ovatis compres- sis enerviisj margiue scabriiisciilis, rostro breyi subemar- ginato. Fr. summ, veget. p, 232. Habitat ad ripas Lapponiae et Sneciae mediae! Descriptio secundum specialen anthenticum. Typum hu- jus speciei iiou accurale coguovi; attamen ab affinibus di- stiücta esse videtur. Specimiua Norvegica prope Christianiain lecta vix Luc sunt referenda. Bracleae foliaceac. 82. C. trinervis Deg]. in Lois. fl. gall. p. 731. Rhizoraate stoiouifero, culmo obtusangulo laevi, foliis setaceis plicato - cariuatis margine scabris , spicis masculis pluribus, femineis 2 — 3 ovatis dense approximatis crassis, fructibus ovatis dorso convexis nervosis , rostro brevissimo subemarginato. Kunze car. h. I. t. I. f. 2. Drej. symb. caricol. t. VII. — C. frisica Koch Flor. 1846. p. 273. Habitat Germaniae ad littora maris septentrionalis Frie- siae orieutalis! et in insula Spikerooge! Specimine Gallico viso, plane persuasum habeo Caricent frisicam Kochii eandem ac Caricem trinervem Degl. esse. Valde memorabilis et distinctissima species, Rhizoma stolouibus elongatis per arenam repit (conf, et Degl. 1. c), vagiuis fusco -brunneis indutum. Culinus vix poUices 6 altus (speeimina Galiica majora, pedem saepe altitudine superant), obtusangulus, rigidus. Folia ^etaceo -complicata, apice ut 24r Bd. SsHeft. 36 Ö62 bracteae scabra. Spicae masoulae plnres, siiperior maxima saepe loiigitiidinein pollicis siiperans, inferior vel inferiores longe minores basi bractea selacea viridi marginibns mem- brauaceis fultae. Spicae femineae 2, crnssae ovatae densi- florae, iuterduni superior apice androgyna, bracteis longis cnlmum superantibus foliaceis instrnctae. Fructns respectii altitudinis fotiiis plantae maximi, glabri, uervosi. 83. C. hyperbore» Drej. rev. car. bor. u. 34. Rhizomate stolonifcro , cnirao obtiisaugiilo laevi, foliis erectis planis apice parce scabriuscnlis, spica inascula unica, femineis 2 — 4 ovato- vel lineari-lauceolatis reraotis Jaxiflo- ris, fructibus eliiptiro- obovalis obsolete nervosis, rostello ininutissimo , ore amplo. Hartin. scand. fl. IV. p. 302. Nylaud. spie, feun.2. p.24. Fr. summ, veget. p. 232. Habitat ad ripas et in paludosis Norvegiae ! Lapponiae, Fenuiae , Islandiae! et Groeulandiae! — Polymorpha sed ab affini Carice rig'ida satis diversa species. Folia sunt erecta non nt in Ca; ice rigida excur- vata, spicae femineae remotae et laxiÜorae et fructus minu- tissime rosirati. Quibus rebus louge a Carice rt'gida differt. Bracteae foliaceae. Sub nomine Caricis rigidae varietatis accepi a cl. Blyt- tio specimina uounulla Caricis hyperhoreae in Norvegia ma- xime boreali propc Alten et Tronisoe lecta. Spccimou Caricis acutae ripensis Laestad. a cl. Wick- stroemio mecum beuevolc communicatum et a cl. Fricsio ad Caricem hjjpcrboream relatum, est (culmo stricte crecto sca- berrimo , spiris femineis elongatis cylindricis subapproximatis) ex mca seutentia ad Caricem limulam Fr. referendum. Spe- cimeu verc Lappouicum Caricis hj/perboreae uoudum vidi. 563 84. C rigida Good. traiis. of linn. soc. vol. 2. p. 193. Rhizomate stolonifero , ciilaio aciitangnlo scabro, follis excnrvatis plaiiis carinatis rigidis margine scabris, spica mascula 1, feraiaeis 2 — 3 ovatis approximatis deiisifloris, fructibus ellipticis conipressis subtrigoiiis eiierviis, rostello brevi iutegro. Roch sju. II. p. 873. Hartni. scaud. fl. IV. p. 303. Nj- land. sp. feuH. 2. p. 24. Fr. summ, veget. p. 233. — Rchb. cyp. f. 578. Fl. dau. t. 159. — Schk. car. t. U. f. 71. — C. sttjcatilis Wahleub. läpp. n. 456. suec. u. 1088. et forsi- tan Limiaoi in fl. suec. ii. 848. Drej. rev. rar. bor. u. 33. — Sturm h. 69. — Schk. car. t. J. f. 40. et Tt. f. 40. (pes- sima !). — Vignea saarafilis Rchb. germ. n. 413. — C. com- pacia Krok. Hoppe caric. p. 37. Habitat in montibus altioribus Germauiae ! Sueciae ! Nor- vegiae ! Lappouiae , Feniüae et Islaudiae !; Magnopere polymorpha et praeter Caricem vulgarem plurimas form'aus varietates. Fere omnes varietates , formas et monslrositales Caricis vulgaris^ habitu proprio uon mu- lato, repeteus, optime et facillime diguoscitur ab affiuibus. Bracteae foliaceae. 85. C. borealis 0. F. Lang Flora 1843. p. 142. Martio! Rhizomate stolonifero, culmo acutangulo scabro, foliis latis planis margine scabris, spica mascula solitaria vel plu- ribus , interduin basi femineis, femineis 2 — 4 öblougo - cylin- dricis, superioribus subapproximatis, infimis remotis basi laxi- floris peduuculalis, fructibus elliptico- ovatis compressis ener- viis, rostello brevissimo integro. C. aquutilis epigejos Laest. Yet. acad. haudl. 1822, p. 339. Wahlenb. suec. n. 1087. Fr. mant. III. p. 146. — C. epigejos Fr. Bot. Notis. 1843. Julio! Nylaud. sp. feun. 2. p. 23. Fr. summ, reget, p. 233. 3ö* 564 Habitat in subalpiiiis Norvegiae ! Lapponiac et Fenniae. Quasi intermedia inter Cancern aquatilem et C rtgi- dam. Differt a priori; habitii stricte erecto, spicis et mascn- lis et femineis crassis subabbreviatis, fructibus minus deuse ag- gregatis majoribus; a Carice rigfda statim: foliis ereclis nou excurvatis et altitndine dnplo triplove snperante. Bracteae latae foliaceae culmum superaut. Variat interdum spica fe- minea infima gynobasi. Sub duobns mecum comraunicata est nominibns haec in- siguis species; et sub nomine varietatis Caricis aquatilis, et Caricis rigidae, sed tjpo proprio liabitus scmel cognito omuis commutatio prohibetur. g. Bicolores. Rhizoma stoJoniferum. Vaginae foJiorum integerri- inae. Culmus erectiis. Folia plana. Braciea infima fo- liacea vaginans, Spica termhialis gynaecandra ^ femi- neae erectae vel cernuae. Stigmata 2. Fructus rostro bre- vissimo integerrimo enervii. 86. C. rufina Drcj. rev. car. bor. n. 21. Rhizomate caespitoso-stolonifero, culmo obtusangulo laevi, foliis augustis plauis apice scabriusculis, spica terrainali ^j- iiaecaudra vel androgyua, rarissime mascula, femineis 2 ob- longo-ellipticis approximatis, fructibus elliptico-ovatis coii- vexis obsolete nervosis margine tenuissime serrulatis, rostello brevi emarginato. Kuuz. car. t. 23. Fries, summ, vogct, p. 234. Habitat in turfosis monlium Norvegiae! Lapponiac et Groenlandiae ! Caespiles minores deusos format. Folia culmis longiora. Proxima Carici bicolori dilTert culmo, foliis, spicis, colore, totoque Labitu e longiuquo primoque adspectu. 565 Bractea iufima raginaiis foliacca. 87. C. bicolor All. ped. 2. p. 267. Rhizomate stolonifero, ciilnio obtnsaiigiilo superne scabro, foliis plauis margiiie scabris, spiea terminali gynaecandra, fe- mijieis 2 — 3 ovatis coiifertis, fructibus obovatis obtiisis ener- viis erostratis ore iiitegerrimo. Koch syii. II. p. 873. Gaud. helv. 6. p, 60. Wahleiib. siiec. 11. 1093. Hartra. scaud. 11. IV. p. 301. Fries, summ, veget. p. 234. — Hoppe car. p. 34. Sturm, h. 47. Rclib. Cyp. f. 577. Sv. bot. t. 701. Fl, daii. t. 2l2i. — Schk. car. t. Aaaa. f. 181. — Vignea bicolor Rchb. germ. ii. 414. Habitat in alpinis Helvetiae! Germauiae! Lapponiae! et Groeulandiae! Distiuctissima affiuiura et omuium Idiomorpharum trau- situm ad Einnovpharum divisiouem facit et praecipue cum stirpe Caricis nigrae habitii iudnit affiuitatem. Fructibus erostra- tis ab omuibus differt. Variat ut fcre omues sectiouis Or- tJiostachyarum spica ferainea iulima gyuobasi. Bractea iufima vaginalis foliacea. Species Europaeae Idiomorpharum a rae haud visac nee examinatae, sunt: C. vaccillans Drej. C. hüpi'da Willd. C. dacica Heuff. C. Jialophila iNylaud. C. Lyngbijci Hörnern. C. anguillata Drej. C. relieulosa Peterm. C. corj/nophora Peterm. C. antblijolepis Peterm. C allolepis Reicheiib. C acutifonnis Sprunu, 566 Diyisio II. Eiumorpliae. Nux triaijgnlaris. Stigmata 3, rarissiine 2. A. Leio cai'pae. Fructus glabri. a. Nigrae. Rhizoma caespitosum vel stoloniferura. Vagiuae typice integerrimae, m Carice Btixhaumii couspicue reticiilato fis- sac. Ciilmus ereetus, in Carice atrata deniquc mitaus. Fo- 11a plana carinata. Bracteae setiformes, saepe foliaceae, subvaginantes. Spica tcrminalis tijpice gijnaecandra , in Carice holostomate masciila, femineae approxiinatae erectae vcl in Carice atrata nntanles, infima pcdnuculata. Stig- mata 3. Fniotiis omnium, Carice nigra excepta, laevi- rostres, rostro brevi bidentato vel in Carice holostomate iule- gerriino. Optime faciuut transitiim ab Idiomorpharum Bicolori- bus ad Limosas. 88. C. Bi&xbatiinii Wahleub. act. holm. 1803. p. 164. Rhizomate .stolonifero , culmo aciitaiigiilo scabro, foliis plauis carinatis margine scabris, spica terminali crassa gy- naecandra, androgyna rel raiissirae masciila, femiueis 2 — 3 ovatis vel oblonge -ovatis , fructibus ellipticis obtusis obsolete uervosisj rostello brevissimo minnte bidentato. Koch syn. II. p. 874. Gaud. bclv. 6. p. 66. Drej. hafn. 11. 914. Wahlenb. suec. n. 1075. läpp. ii. 452. Hartni. scaud. fl. IV. p. 300. Nyland. spie. fcnn. 2. p. 25. — Hopp. car. p. 63. Sturm, h. 61. Rchb. oypor. f. 589. Fl. dan. t. 1404. — C. pohjgama Scbk. t. X. et Gg. f. 76. [ — C. siibulata Schumach. sacU. 1. p. 270. Habitat in palndosis et iiliginosis Hclvetiac, Gcrniauiae! Dauiae, Norvegiuc, Sueciae! Lappouiae et Feuniae. 56T Facillime digiiosceuda species. Vagiiiae folionim iiifiraae reliculato-fissae sunt. Spica feiniuea iufima' pedunciilata rc- motior. Bractcao setiformes suIj spica infiraa sacpe foliaceae subvagiuautes. Fnictus sublilissiinc piiuftiilati Irigoni. Vaiiat glumis ciispidatis ot miiticis, spicis omuibus tau- topere elongatis, iit habltiis fcre aliciuis sit et ß. alpicola Hartni. Minor, spicis coufertis, iufima iuterdum reniola, frnctibiis coeruleo-glaucescentibus, Haec in alpinis Sueciae borealis ! Beiirling. 89. C. Vahlii Schk. t. Gg. f. 44. et t. Ppp. f. 154. (si habitum spectas iniuiis accurate deliueata). Rhizoniate caespitose-fibroso, ciilino aciitangulo scabro, foliis planis cariuatis inargiue scabris , spica terimuaii gynae- caudra ovata , femiueis 2 siibrotuiidis, omuibus cougestis, fru- ctibus ellipticis dorso couvexis euerviis rostro brevi raiuute bideutato. Koch syu. II. p. 874. Hartui. scaud. ü. IV. p. 300. Ny- land. spie. feun. 2. p. 25. Drej. revis. car. boreal. u. 24. — Rchb. cyper. f. 588. Fl. dan. t. 403. — C. alpina Wahlenb. act. holm. 1803. p. 160. läpp. u. 446. suec. u. 1073. He- getschweil. Flor. d. Schweiz u. 2699. Habitat iu alpinis Helvetiae! Sueciae! Norvegiae! Lappo- niae, Feuuiae et Islaudiae! Vagiuis foliorum integerrirais habituquc tote a Caricc Buxhaumii louge ditfert. Fructus trigoui pnnctulis miuutis asperrimi sub vitro apparent. Variat spica unica gyuaecandra, spica infiraa remota et situ floruui masculornra iu spica lerminali. Bractea setacea ad basiu spirae inferioris iuterdum est foiiacea et siibvaginaus. 90. C holostoiua Droj. rer. car. bor. u. 23. Rhizomate stolouifero, culmo acutangulo scabro, foliis plauis cariuatis margiue scabris* spica termiuali mascula mi- 568 iiima, femiueis 2 oblongis laxifloris congestis, masculam loii- gitudine siiperautibusj fructibus ovalibus eiierviis brevissime rostratis ore iutegerrimo. C. alpina ß. inferalpina Wahlenb. läpp. ii. 446? Habitat iu subalpinis Lapponiae? Feiiniae? et Groeu- laudiae ! Speclmiiia Groeiilandica autheiitica mecum a cl. Vahlio benevole communicata, quamvis b. Drejerus dissentiat, rhizo- zomate stoloiiifero gaudeut. Habitus totns , fructus subgloboso- ovales , spicae femiueae elougato-lauceolatae laxiores et spica terraiualis minima mascula optime distiuctissimeque distiugnuiit hanc speciem memorabilem a Carice f^ahlii. Nnra vero Lap- ponica et Fenuica eadem sit ac Groeulaiidica plauta, mihi plane est ignotum. Vagiuae foliorum integerriraae. Bractea infima iuterdum foliacea breviterque vagiuans. Saepe spicae feraineae in nua eademque vaginula. Stylus inclusus in Carice Vahlii est exsertus. 91. C. nigra All. ped. 2. p. 267. Ilhizomate caespitoso-fibroso, cnlmo triquetro sublaevi, foliis planis carinatis margine scabriuscnlis, spica terminali gynaecandra, feuiineis 2 — 3 ovatis dense capitato-aggrega- tis, fructibus obovatis compressis eucrviis , rostro brevi vix bidenticnlato. Kocli syu. II. p. 874. Ilegetschweil. Flor. d. Schweiz p. 2700. Kunth. cyper. p. 435. — Hoppe car. p. 48. Sturm, h. 47. Rchb. cyp. f. 590. (non bona). Schk. car. t. Aaa. f. 115. (dubia). — C alrala y. nigra Gaud. hclv. 6. p. 64. — C aelhiostachija Schk. car. t. Llll. f. 196. — C. parvi- flora Host, fl. austr. 2. p. 586, — C. saxatilis Scop. 11. carn. II. p. 221. 569 Hcibitat in alpibus altioribus Helvetiae I et Germanlae! Species ex mea seuteutla distiuclissima a Carice atrata^ sed iioudiim satis coguita. Fructus in margiue rostri scabriusculi (couf. et Kinilli. 1. c.) ore iniiinte bideiiticulato. Spicae ova- tae* densissime capitato-aggregatae, culmiis strictus firmus sublaevis. Bractea saepe foliacea subvagiuaiis. Vaginae fo- liorom ifltegerrimae. Saepe cum Caricis airatae specimiiiibiis minus adiiltis est commutata itaque fere dubia facta. Eodem modo botauici Sueci plantara in alpibus Norvegicis et Lappouicis habitare memorant, sed nullnm in alpibus, nullura in herbariis prae- stautissimorura botanicorum Scaudinaviae vidi specimeu Cari- cis tiigrae vere Scaudiuavicum. Speciminibus Caricis nigrae in herbario mco haud suf- ficientibus nullum Judicium de speeie liac facere audeo. 93. C. atrata L. sp. p. 1386. Rhizoraate caespitoso-fibroso, culmo triqnetro scabriusculo, foliis planis carinatis margine scabris, spica termiuali gyuae- candra, femiueis 2 — 4 oblongo-ovatis aggregatis , fructibus obovatis compressis enerviis, rostro brevi miuute bidentato. Koch sjn. II. p. 875. Gaud. helv. 6. p. 64. Wahlenb. suec. n. 1074. läpp. u. 447. Harlra. scaud. fl. IV. p. 300. Njlaud. spie. feun. 2. p.26. Drej. rev. car. bor, n. 25. Kunth. cyp. p. 433. — Hoppe car. p. 50. Sturm h. 47. Rchb. cyp. f. 592. Schk. car, t. X. n. 77. Sv. bot. t. 754. Flor. dan. t. 158. — C. aterrima Hoppe car. p. 51. Sturm b. 47. — Koch syu. II. p. 874. Rchb. cyp. f. 591. — C. atrata ß. dubia Gaud, helv. 6. p, 64. Habitat in alpinis Helvetiae! Germaniae! Sneciae ! Nor- vegiae! Lappouiae! Feuuiae et Islaudiae. Spicae femineae denique nutautes, fructus in rostri margiue laeves , couspicue bidentati et majores quam Caricis nigrae. 570 Spica iiifima saepissime loiige pcdiincnlata et braclca lata fo- liacea fulta. Vagiuae folioriim iiitegeriimae, Pulcherrimam elegantissimamque varietatem: 8, brunnescens Beurling in herb., mecum benevole com- muiiicavit cl. anctor. Gliimae olivaceo-viiides et fnictus p!il-= lide virides. Limites iiiter Caricem alerrimain Hoppii et Cariccm atratam L. hucusqne band novi. Bractea sterilis, eodeiu modo in Caricc atrata provenit, millum fert distiuctioncm spccificam et color fructuiim glumarumque plane imlliiis est moraeuti. Cl. Kochiiis 1. c. fructus Caricis atratae descripsit sub- rotuudo - ovatos, sed revera sunt ovati. Conf. Hartm. et Wah* leub. 11. cc. a. Limosae. Rhizoma stoloniferum. Vagiuae foliorum integerrimae. Ciilmus ercctiis firraus , in Carice lajca debilis. Folia plana cariuata vel in Carice limosa snbplicata. Bracteae folia- ceae subvaginafites vel breviter vaginantes. Spica terminalis niascula , femineae pedunculatae denique pcndtilae. Stig- mata 3. Fructns rostro brevi subintegerrimo laevirostres, Carice laxa excepta glabri. Traiisitnra a Nigris ad Paniceas faciunt. 93. C irrigwa Hopp. car. p. 72. Rbizomate stolonifero , culmo obtusaugulo snblaevi , foliis latis plauis carinatis raargine scaljris, spica tciiniuali brevi mascula, iiiterdiim gyuaccaudra, femineis 3 — 4 ovato-oblon- gis vel siibrotiindis pediiuciilatis pendiilis, fiuclibiis plane ma- tiiris subrotuudo-ovalibiis comprcssis paiiciuerviis glabris, ro- stro brevissimo vix cmarginato. Koch syn. II. p. 875. Nylaud. spie. fenu. 2. p. 26. Drej. rev. car. bor. n. 40. — Stnrm h. 53. Rchb. Cyper. f. 593, — 571 C. liinosa irrigata Walilenb. läpp. ii. 448. t. 15. f. 2. siiec. n. 1078. — C. limosa irrigua Gaud. helv. 6. p. 92, Hartm. scand. fl. IV. p. 306.. Habitat in paliidosis spongiosis alpliim Helvetiae ! Gcr- mauiae! Sneciae! Norvegiae! Lapponiae , Feiiiiiae et Islan- diae ! Bz'acleae foliaceae siibragiiiautes. Vagiuae foliorinn iu- tegerrimae. Fausto casu mihi coutigit, nt plautam friictibns matnris tactn levissimo decidnis onustam in Jemtlandia Sueciae lege- rem, itaque nunc plane certior factiis snm, frnctus matnros revera panCiuerves esse, qua re distiuclissime Carex irrigua a Carice- limosa est diversa. Aliara in Norvegicis alpibns Doverensibns obserravi distinctionem. Nam spicae femineae Caricis irriguae apice in statu vivo sunt obtnsae et spicae Caricis limosae in apice floribns uounullis mascnlis instru- ctae, acntae, qnae orania eadem in speciraiuibns nnmerosis vidi. Obserratioues cl. Friesii, spicam terminalem Caricis irriguae interdnm esse gynaecandram et Caricis limosae an- drogynam cum observatione mea optime congruunt. Qnibus Omnibus characteribus Caricem irriguam speciem propriam esse plane persuasum habeo. 94. €. limosa L. sp. p. 1386. Rliizomate stolonifero, culmo obtusangulo snblaevi, foliis angnstis canaliculato - carinatis margine scabris, spica ter- minali elongata mascula raro androgyna, femineis 1 — 2 elon- gato-oblongis acutis pedunculatis pendulis, fructibus subro- tiiüdo-ovalibus compressis multinerviis glabris, rostro brevi subintegro. Koch syn. II. p. 875. Gaud. helv. 6. p. 92. Drej. hafn. n. 915. Wahlenb. läpp, n. 448. suec. n. 1078. Hartm. scand. 572 fl. IV. p. 306. Nylaud. spie. fenn. 2. p. 26. Drej. rev. car. bor. 11.41. — Hoppe car. p. 73. Sturm h. 53. Rchb. Cjp. f. 592. Schk. car. t. X. f. 78. Fl. daii. t. 646. Habitat iii paliulosis spoiigiosis plauitieriim et subalpino- riim Helvetiae! Gerraaiiiae! Daiiiae, Siieciae! Norvegiae! Lap- poiiiae, Feuiiiae et Islaiidiae. Vagiuae foliorura integer riinae. Bracteae foliaceae sub- vaginautes. Spicae femiiicae iu Cavice limosa raaxima ex parte simt 2, iii Carice irrigua 3; masculae in Carice li- mosa frequeiiter 2 , in Carice irrigua semper solitaria. Fru- ctus tenuissime punctulati. 95. C. laxa Wahlenb. act. holm. 1803. p. 156. Rhizomate stolouifero, cnimo obtusaugulo gracillimo laevi, foliis planis carinatis margine sublaevibus, spica termiiiali mascula, femineis 1 — 2 oblongis gracillimc pedunciilatis peii- dulis laxifloris, fructibus oblongis compressis euerviis tomeu- tellis, rostro brevi subintegro. Wahlenb. suec. n. 1061. läpp. n. 440. t. 15. f. 1. Hartni. scand. ü. IV. p. 307. Fries suram. veget. p. 236. — Schk. car. t. Aaa. f. 78? Sv. bot. t. 718. Habitat in turfosis profnndis Lapponiae! Mirum est , quod Succiae botanici nulluni de pube seu tomento tenuissimo fructuum verbum faciunt, qua ratione Ca- rejc lajca ab affinibus omnibns optime distinguitur. Tu her- bario academiae littcraruin Holmiensis specimina optima , ma- xime instructiva et numerosa speciei hujus pulcherrimae vidi et in Omnibus fructus couspicue tomentellos observavi. Eodera modo spicas femiueas laxifloras uec subdensifloras , scilicet fru- ctiferas , semper vidi. Habitu Carici limosae simillima , Cre- scendi ratione rhizomatis transitura ad Caricis paniceae facit gregem. 5T3 Vaginac foliorum iiitegerrimae. Bracteae foliaceae yagi- nantes. 96. C. rarillora Sra. engl. bot. t. 2516. Rhizomate stoloiiifero , culmo obtusangiilo sublaevi, foliis planis carinatis raargine seabris, spica lerraiuali brevi mascnla, femiueis 1 — 2 liueari-lanceolatis rarifloris pediinculatis peu- dulis, fructibus ovatis compressis obsolete iiervosis glabris, rostro breyi subintegerrimo, Hartm. scand. fl. IV. p. 306. Fries, summ, veget. p.235. Nyland. spie. fenu. 2. p. 26. Drej. rev. car. bor. u. 39. — C, Ihiiosa rarijiora Wahleiib. läpp. ii. 448. suec. u. 1078. Habitat iu turfosis spougiosis Sueciae borealis et Norve- giae! Lapponiae! Fenniae et Islandiae! Vidotur haec borealis esse species, neque ultra alpes Scotiae! merldiem versus inveuitur. Nam quamqam Gormaniae (Chlor. Hannov. p. 691,) Caricem limosam rarißomm iion- dum vidi, huc rcferre plantam valde dubito, quum cl. auctor eam tamquara varietatem Caricis limosae huic subjuuxcrit, a qua Carejc vera rarißora longo est diversa. Vaginae foliorum iutegerrimae. Bracteae subfoliaceae breviter vaginantes. 97. C. stygta Fries, nov. raant. III. p. 141. Rhizomate stolouifero, culmo acutaugulo scabro, foliis plauis margine seabris, spica tormiuali mascula, femineis 2 — 3 oblongis compactis longe pedunculatis peudulis, fructibus ovatis turgidis obsolete nervosis glabris, rostro brevi sub- emarginato. Fries, summ, veget p. 234. Habitat iu paludosis Lapponiae rossicae et Finraarkiae. Specimina pauca hujns eximiae speciei vidi in herbario cl. Friesii, sed proh dolor! noctis tenebris irapcditus, typum specificum plane uou agnovi. 5T4 Bracteae subfoliaceae breriter vaginantes. ,Vagiuae folio- rum integerrimae. . c. Paniceae. Rhizoma stoloniferum. Vaginae foliorum integerri- mae. Culinus erectus striitiis. Folia plana carinafa. Bracteae foliaceae vaginantes. Spica terminalis mascula, femineae pedunculatae laxißorae erectae. Stigmata 3. Fructus rostro brevi integcrrimo, laevirostres glabri. Inter Liinosas et Nitidas intermediae. 98. C. livida Willd. spec. IV. p. 285. Rhizomate stolouifero , culmo obtusaiigiilo sublaevi, foliis^ plicato-cariuatis strictis inargiiie siiblaevibus, spica mascula solitaria , femiueis 1 — 2 ovatis Tel eloiigato-lanceolatis siib- linearibus pediiiiculatis erectis snbapproxiinatis rari- et laxi- floris, fructibus obloiigis utrinque couvexis eneryiis glabris, rostro brevi iutegerrimo. Wablenb. läpp. u. 439. suec. n. I0ö2. Hartin. scaud. fl. IV. p. 306. Fries, summ. Teget. p. 236. — Schk. car, t. Ssss. f. 211. (uou boua). — C limo&a livida Wahleub. act. holra. 1803. p. 162. Habitat in paludosis profuudis Siieciae borealisl Norve- giae! et Lappoiiiae! Quasi transitum iuter stirpes Curicis limosae et Cari- cts paniceae facieus. Quo modo Carejc lajca extremum membrum graciliimum laxumque stirpis Caricis limosae et simul stirpi Caricis paniceae affine format, eodem modo haec extremum strictissimum rigidumque stirpis Caricis paniceae et stirpi Caricis litnosae affiue efficit. Qua ratioiie stirpes Caricis limosae et Caricis paniceae arcte sunt conjuuctae. Tota livido-glauca, spicae femiueae rarillorac, fructus formam fructuum Caricis limosae refercutes sed eueryes et 5T5 obsolete trigoiii. Bracteae foliaceae vai^inaiiles. Vagiiiae fo- lioriim integerrimae. 99. C. pelia (niXiog i. e. lividns). Rhizomate stolonifero, ciilmo acutaugiilo scabro, folils carinatis plaiiis latis rigidis margiue scaberrimis, spica mascula solitaria, femineis 1 — 2 elongato-lanceolatis laxiflorls pedun- culatis erectis, fructibus obloiigo-ovatis enerviis glab'ris, ro- stro brevi integerrimo. Habitat in paludosis Norvegiae prope Christianiam ! Bljtt. Ab habitu Caricis vaginatae^ colore livido-glauco totius plaiitae loiige differt. Rhizoma stoloniferum basi ciilmi bulbose est incrassatuni, ciilmns erectus slrictus scaber, folia lata carinato- plana ri- gida erecta, culmi fere longitudinis. Spica niascula solitaria longe peduncnlata lauceolato -linearis acutata, femineac 1 — 2 laxi- et multiflorae, infima longe peduncnlata saepe gyno- basis. Fructns glabri. Bracteae vagiuantes. Vagiuae folio- rum integerrimae. 100. C. panicea L. sp. p. 1387. Rhizomate stolonifero, culmo obtusangnlo laevi, foliis ca- rinatis planis linearibus niargine scabris, spica terminali mascula, femineis 2 — 3 elongato- linearibus remotis laxifloris pedunculatis erectis, fructibus subgloboso-ovatis enerviis gla- bris, rostro brevi truncato. Koch syu. II. p. 879. Gaud. helv. 6. p. 117. Drej. hafn. n. 916. Wahlenb, läpp. n. 438. snec. u. 1063. Hartra. scand. fl. IV. p. 305. Nyland. spie. fenn. 2. p. 26. — Hoppe car. p. 75. Sturm h. 50. Rchb. cyp. f. 607. Fl. dan. t. 261. — Schk. car. t. LI. f. 100. Habitat in turfosis et humidis locis Helvetiae! Germaniae! Dauiae, Sueciae! Norvegiae! Lapponiae et Feuniae. 5T6 Quamquam varians magiiopere, typo tarnen proprio sta- tim diguoscitnr species. Tota planta glaiica. Vagiuae foliorum iutegerrimae. Bracteae foliaceae vagiuantes. Variat fructibus miuoribus et raajoribus, spicis multi- et paucifloris, foliis subexcurvatis culmo triplo brevioribus et eloiigatis spicam infimam femiiieam subattiugeutibus. Folia autera, si colorera spectas, glauca, seinper multo molliora sunt quam antecedeutium, Caricis Uvidae et Caricis peliae. Variat porro : ß. Hercjjnica. Forma forsitan aualoga Caricis j)ani^ ceae ac Carejc sparsißora Caricis raginatae. Spicae fe- miueae fere Caricis peliae sed tota planta minus stricta, fo- lia molliora, culmus laevis et habitus typicus Caricis pani- ceae. Haec in palndosis Hercyniae superioris! Hanipe. 101. C. vaginata Tausch. Flora 1821. p. 557. Rhizomate stolonifero , culmo obtusaugulo laevi, foliis latis earinatis planis margine scabris, spica termiuali mascula, femineis 2 — 3 linearibus remotis laxifloris pedunculatis erectis, fructibus subgloboso-ovatis trigonis eueryiis glabris, rostro brevi oblique truncato. Koch syn. II. p. 879. Hartm. scand. fl. IV. p. 305. Ny- laud. spie. fenn. 2, p. 27. Drej. rev. car. bor. n. 43. Kuuth. cyp. p. 451. — Hegetschw. Flora d. Schweiz n. 2724. — Hopp. car. p. 74. Sturm h. 61. Rchb. Cyp. f. 609. Kuuz. car. t. XV. — C. tetanica Rchb, germ. u. 435. Chlor, hau- nov. p. 588. — C panicea paucißora Wahlenb. suec. n. 1063. Variat ß. sparsißora Hartm. 1. c. Fructibus magis ob- longis, rostro longiore et secuudum cl. Friesium spica mascula sub anthesi stricta. OTT C. sparsißora Fries, summ, veget. p. 235. — C. ya- nicea sparsiflora Wahlenb. läpp. n. 438. suec. ii. 1063. Habitat in hiimidis aipinis et in subalpinis Helvetiae (ra- rissime), Germaniae! Scieciae! Norvegiae! Lapponiae, Fen- niae, lusulae Faroer! et Islaudiae! ß, in humidis nemorosis Scandinaviae! sec. Fries. Tota planta e flavo-viridis. Bracleae latae foliaceae va- gin.iutes. Vaginae foliorum iutegerriraae. Quamqaam in horto botanico Erlangensi plantam cnitam cum spica mascula sub anthcsi rectangiile refracta, ipse ob- servavij tarnen ex tot speciminibus, cjuae floribus ornata vidi in aipinis Doverensibiis Norvegiae nullum inveni refractiim. Etsi eam ob rem de charactere hoc essentiali uolim diibitare, tarnen cl. Friesio auctore, varietas nostra sparsißora nun- quam spicara masculam habet refraotara. Qua de re — nam nbi distinctio specifica inter formara normalem et varietatem invenitur — maxime de charactere hocce in dubiis haesito. Mirum est, quod botanici uonuulli tabulam 1530 florae Danicae, qnae couspicue Caricem subspalhaceam refert, ad Caricem vaginatam traxeiint. 102. C. pilosa Scop. carn. II. p. 226. Rhizomate stolonifero , culmo obtusangulo laevi, foliis latis planis margine piloso-ciliatis, spica mascula terminali, femineis 2 — 3 liuearibus , remotis laxifloris pedunculatis ere- ctis, fructibus ovatis trigoiiis striatis glabris, rostro brevi oblique truncato. Koch syn. II. p. 878. Gaud. helv. 6. p. 112. Kuuth. cjp. p. 452. Hoppe car. p. 83. Sturm h. 53. Rchb. cyp. f. 605. Habitat in sylvis moutauis Helvetiae! et Germaniae au- stralis! et mediae. Habitu stirpis Caricis paniceae. Spica mascula, ante anthesin crassa clavata, erecta. Calmus bracteis latis louge 24r Bd. 5s Heft. 37 5T8 Taginaiitibns indutus, denique valde elongatus gracilis debilis. Folia fascicnlorum steriliiim lata inaxiina culmum siiperantia. Foliis luargiiiibus piloso-ciliatis ab omnibus diifert. Yagiuae foliorum intcgerrimae. Tota plaDta viridis. d. Nilidae. Rhizonia repens, stoloniferum vel caespitosum. Vagiiiae, Carice nitida cxcepta, minute reticulato-fissae. Gnlmiis stricte erectus. Folia angusta linearia. Bructeae vaginan- tes vel subvaginantes , foliaceae vel aphyllae. Spica ter- minalis mascula , femineae pedunculatae vel sessi/es par- vae, Stigmata 3. Fructus rostro brevi bilobo vel miiiute bidentato, laevirostres. Affiuitate interraediae inter PaniceaSy Tomentosas et Orm'thopodas, 103. €. alba Scop. caro. II. p. 216. Rhizomate repeute, ciilmo obtusaiigulo sublacvi, foliis angnstis cariuatis margiue scabris, spica terminali mascula, femiueis 2 — 3 linearibus siibapproxiraatis laxifloris, peduncii- latis, fructibus ovatis trigouis striatis glabris, rostro oblique truncato membraiiaceo. Koch syn. II. p. 878. Gaud. helv. 6. p. 113. Kuuth. cyper, p. 474. — Hoppe car. p. 70. Sturm h. 53. Rchb. cyp. f. 596. — Schk. t. 0. f. 55. — C. netnorosa Schrie, bair. fl. I, p. 291. — C. argentea Gaud. Etr. de Fl. p. 130. Clairv. Mau. p. 292. Habitat iu sylvis moutium et subalpiuorum Helvetiae! et Germaiiiae australioris ! Pulcherrima, spicis, glumis et vagiuis membrauaceis al- bis niteutibus iustructa. Rhizoma repens, caespites foliorum culmorumque parvos format, qua de re revera est repens nee 5T9 stolouifeniiu. Vagiuae folioruiu inferiores miuutc reticulalo- fissae sunt, ßracteae aphyllae vagiuautes. Facit trausitum et ad stirpem Caricis paniceae et ad Caricis ornithopodae. Spica luasciila est analoga, licet mi- nima, Caricis vaginatae , spicae femiueae laxiflorae et cui- miis vagiuis iiidutiis, ut in illa. Saepe autcm spica superior teminea porrigitur et masculam lougitudiue siiperat, qua ra- tioue stirpis Caricis ornithopodae similitudiuem qnaudam iuduit. 104. C. nitida Host. gram, aiistr. t. 71. Rhizoraate stolouifero, ciilmo obtusaugulo seabriusculo, foliis augnstis carinatis margine scabris , spica terminali ma- sciila, femineis 2 oblongo -ovatis subdensifloris pcdiiuculatis, fructibus ovatis obsolete trigouis striatis uitidis, rostro mera- brauaceo bilobo. Koch syu, II. p. 878. Gaud. lielv. 6. p. 114. — Hopp. car. p. 63. Sturm h. 47. Rchb. cyp. f. 641, — C. verna Schk. car. t. L. f. 46. Ppp. f. 156. et Ffff. f. 189. (non bona). Kiintb. cyper. p. 445. — C. alpestris Lam. eucycl. 3. p. 389, — C. liparocarpos Gaud. Etr. de Fl. p. 153. — C. lucida Clairv. Mau. p. 293, Habitat in collibus apricis Helvetiae ! et Germaniae aii- stralis ! Bracteae foliaceae vagiuautes. Vaginae foliorum iuteger- rimae. Variat spicis femineis 1 — 3. Quamquam babitu interdum Carici praecoci similis, dif- fert optime fructibus glabris uitidis. Cl. Kuntli 1, c, uum for- ma Caricis supinae sit interrogat, a qua longe rhizomate, culmo firmo , foliis et fructuum forma differt. Specimen Caricis suhglobatae Kit., Carici nitidae pro- ximae, uondum vidi, sed spicis paucifloris et fructibus magnis nerrosis seeundum Rchb. cyp. f. 640. differre videtur. 37 * 580 105. C. pedata Wahleub. läpp. n. 444. t. 14. Rhizomate caespitoso, culmo obtnsaiignlo laevi, foliis angustis margiue scabris, spica inascnla teriiiinali, feraineis 2 — 3 liuearibus laxifloris erectis confcrtis pedimciilatis, fru- ctibus snbglobosis obsolete trigonis glabris eneryiis, rostro brevi bidentato. Wahleub. suec. u. 1067. Hartm. scand. fl. IV. p. 307. Nyland. spie, fenn, 2. p. 28. Fries, sumiu. veget. p. 236. Drej. rev. car. bor. n. 49. Rchb. cyp. f. 597. Sv. bot. t. 684. Habitat iu alpibus summis et locis sterilissimis maxime borealibus Sueciae, Norvegiae ! Lapponiae! Femiiae! et Groenlandiae ! Beato Drejero jam 1. c. inoueute rhizoma tabulae Wahlen- bergiauae iion secundum uaturam pictum est. Folia sa«pe, iit in Carice rupestri circiunato-revoluta apparent. Specimina optima mecura communicaverunt Fennica el, Augströmins et Groeulandica cl. Vahliug. Vagiuae inferiores atropnrpureae niinutissimc reticulato -fissae sunt. Bracteae subvagiuantes aphyllae. Habitum fere refert Caricis ornithopodae y sed fructibus, culmo firmo et foliis longe difFert. 106. €. Bupina Wahleub. act. holm. 1803. p. 158. Rhizomate repeute, culmo triquetro scabro , foliis angu- stis margiue scabris, spica terminali mascula, feraineis 1 — 2 rotundis approximatis subpedunculatis, fructibus subgloboso- elliplicis trigouis uitidis glabris, rostro brevi scarioso bilobo. Koch syu. II. p. 875. Drej. rev. car. bor. n, 47. Kunth. cyp, p. 444. — Hoppe car. p. 54. Sturm h. 43. Rchb. cyp. f. 631. ■ — Schk. car. t. I. f. 41. — C. campestris Host, gram. 4. t. 88. Habitat iu collibus apricis Germaniae mediae! et Groen- landiae ! Rhizoraa caespites culmoriim foliorumquc formaus mino- res revera est repeiis. Vagiiiae foliorum inferiores sanguineae Tel atropurpureae nt in Carice pcdata minute reticulato- fissae sunt. Bracteae saepe foliaceae subvaginantes. Specimina Groenlandica haud a Germanicis differunt, nisi spicis feraincis rarifloris et quasi formam depauperatam re- ferunt. Yariat spicis femineis remotis et spica solitaria. e, Flaccae, Rhizoma stoloniferura. Vagiuae parce reticulato-fissae Tel integerrimae. Culmus erectus saepe apice nutans. Folia lata glaucescentia. Bracteae foliaceae hreviter vaginantes. Spicae masculae plures, femineae pedunciilatae denique pendulae. Stigmata 3. Fructus rostro brevi subemargiuato, margine scabriusculf. Transitum a Paniceis ad Lepfostach^as faciunt. 107. C. glaaca Scop. fl. caru. II. p. 223. Rhizomate stolonifero, cuimo obtusangulo laeTi, foliis la- tis carinatls margine scabris, spicis masculis pluribus, femi- neis 2 — 3 cylindricis densifloris remotis, pedunculatis denique pendulis, fructibus ellipticis compresso-convexis enerviis mar- gine scabriusculis , rostro brevi subemarginato. Koch syn. II. p. 879. Gaud. lieh. 6. p. 126. Drej. hafn. n. 931. Hartm. scand. fl. IV. p. 309. Nyland. spie. fenu. 2. p. 28. — Hoppe car. p. 93. Sturm h. 63. Rchb, cyp. f. 648. Fl. dan. t. 1051. — Schk. car. t. 0. P. f. 57. et Zz. f. 113. — C. flacca Schreb. spie. app. n. 969. Wahleub. suec. n. 1076. — {j. recurva Huds. angl. p, 413. — C. pendula Schreb. spie. p. 62. Habitat in pascuis et sylvaticis locis Helvetiae! Germa- niae ! Daniae et rarius Sueciae ! Norvegiae, Lappouiae et Fcnuiae. 582 Magiioperc varians, Vaginae folioriim infiniac in speci- miuibus floreiitihus sunt parce reticulato-fissae, in fnictiferis iHiiirjiiam vidi vaginas reticnlato-fissas. Bractoae foliaceae breviter vagiiiautes. Forma spicis feraincis breviter pediiiicula- tis apice luasciilis est Carejc erj/throstachi/s Hoppe apiid Sturm h. 59. Forma spicis siibsessilibus subrotimdis apice masciilis est Carea: lliuringiaca Wühl. sp. 4. p. 250. scc. Kiinth neu Carejc thtiringiaca Schk. car. t. Ppp. f. 155, qiiae ad Ca- ricem tomento'^avi pertiiiet. Formam Caricis glaucae esse, glnrais loiige herbaceo-mucroiiatis , Cancern acnminatam Willd. Schk. car. t. Cccc. f. 184. memorat cl. Kochius. Sperimeu praeterea manciim ex Italia in herbario scrvo, fructibus maturis grosse punctulatis. Num ad Caricem ani" pleocarpam Willd. an ad Caricem verrucosam Mühlenb. pertineat, dubiura est. 108. €. clavaeforinis Hoppe ap. Sturm h. 61. Rhizomale crasso stolouifero , culmo oblusangulo laevi, loliis latis margine scabris, spicis raasculis subbinis clavatis, femineis 2 — 3 clavatis elongato-peduuculatis pendulis, fru- ctibus elliptico-oblongis, compresso-convexis, enervüs margi- ne scabriusculis, rostro brevi subemarginato. Koch syn. II. p. 879. — Rchb. cyp. f. 650. Habitat iu alpibns Helveticis et Germanicls! Vaginae foliorum iniegerrimae. Bracteac foliaceae bre- viter vaginantes. Fructus maturos noudum vidi. Attameu nil nisi formam Caricis glaucae esse, existimo, f. Granuläres. Rhizoma caespitosum iibrosum. Vaginae foliorum inte- gerrimae. Culmus erectus. Folia lala in Carice pallescente iit bracteae et vaginae, pilosa. Bracteae foliaceae vagi- nantes, Spicu terminaJis mascula, femineae pedunculatae 583 cernuae. Stigmata 3. Fructus rostro iniiiutissimo 'sub- erostres. Ex Europaeis Caricibus sola Carcjc paUescens hiijus stirpis est, ex exoticis huc refereuda est Carex granularis Muehlenb. 109. €. pallescens L. sp. p. 1386. Rhizomate caespitoso-fibroso, culrao acutangulo scabro, foliis plaiiis pilosis, spica termiuali mascula, femineis 2 — 3 approximatis obloiigo-ovatis cernuis denslfloris pedunculatis, fructibus elliptico - oblongis subcompresso - convexis obsolete nervosis glabris, rostro minutissimo, ore truneato. Koch syn. II. p. 880. Gaud. helv. 6. p. 91. Drej. hafn. n. 917. Wahlenb, snec. n. 1077. läpp. ii. 449. Hartm. scand, fl. IV. p. 307. Nyland. spie, fenn. 2. p. 27. — Hoppe car. p. 73. Sturm h. 53. Rchb. Cjper. f. 617. Leers. herb. t. XV. f. 4. — Fl. dan. 1. 1050. — Schk. car. t. Kk. f. 99. Habitat in paseuis et sylvaticis humidis Helvetiae! Ger- inaiiiae! Daniae, Sueciae! Norvegiae! Lappouiae et Feniiiae. Vaginis foliorum integerrimis foliisque et bracteis pilosis. Bracteae foliaceae vaginautes iuterduin egregie undulatae, quae forma Carex undulata Kunz. car. t. IV. Rchb. Cyp. f. 618 est. Cum normali forma per totam proveuit ditionem. Cul- mns pilosus vel iion pilosus, tameu semper scaber. Fructi- bus fere erostratis ab orauibus differt. g. Leptosfach^/ae. Rhizoma caespitosum et iu Can'ce strigosa simul brevitor stoloniferum. Vaginae foliorum iiitegerrimae. Culmus erectus denique apice nutaus. Folia plaua. Bracteae foliaceae va~ ginantes, Spica terminalis mascula, femineae lineares pedvnculatae pendulae. Stigmata 3. Fruclus, rostro brevj truneato, glabri laevirostres. 584 Affinitate similliraae et Idiotnorpharutn Acutis et Don- torhyitcharum Psilostachyis. 1[0. C. maxima Scop. caru. II. p. 229. Rhizomate caespitoso - fibroso , ciilrao aciitangulo sca- briusculo, foliis latis plauis margine scabris, spica terrainali mascula, femiiieis 4 — 6 eloiigato- cyliudraceis dcusifloris ar- ciiatim peudiilis, fructibus ellipticis trigonis glabris, rostro brevi einargiuato. Koch syii. II. p. 889. Gaud. helv. 6. p. 107.— C.Aga- stacht/s Ehrh. phytoph. n. 19. Hoppe car, p. 90. Sturm h. 55. — C, pendula Good. traus. of liun. soc. v. 2. p. 168. Rchb. Cyp. f. 604. — Schk. car. t. Q. f. 60. Habitat ad rivulos in locis sylvaticis ab Helvetia ! per Germaniam australera! etmediam! adborealem! nsque passim. Bracteae foliaceae Taglnanles. Folia basi reticulato-ve- uosa lata. Vagiiiae foliorum iutegerrimae. E maxirais et piilcherrimis omnium, spicis loiigis arciia- tiin pendulis; fructibus respectu plautae totius miuiniis ab omuibus primo adspectu ditfert. Variat spica mascula gynae- candra itaque clavata et spica femiuca infiroa iuterdnm gy- nobasi. 111. C. strigosa Huds. aDgl. II. p. 411. Rhizomate caespitoso breviterque stolouifero, culmo obtu- sangulo laevi, foliis latis plauis margiue vix scabriusculis, spica termijiali mascula, femineis 4 — 5 gracilibus elougatis cernuis laxifloris, fructibus oblonge -lanceolatis trigonis ner- vosis glabris, rostro brevi truncato. Koch syn. II. p. 880. Gaud. helv. 6. p. 109. Rchb. Cyper. f. 602. Schk. car. tab. N. f. 53. — C. leptostachys Ehrh. phytoph. u. 48. Hoppe car. p. 88. Sturm h. 35. Habitat ad fontcs et fossas in sylvaticis locis Helvetiae, Germauiac occidentali-borealis! et Daniae australioris passim. 585 Rhizoina obliqniim caespitosiim stoloues brcres ageiis, Vaginae foliorum integerriraae. Ciilmus et folia gracilia et debi]ia. Bracteac foliaceae vaginautes. Spica masciila inter- dnin gyuaecandra, femineae plcrnnique distautes sessiles, iii- finiae pediiuculatae. 112. €. eapillaris L. sp. p. 1386. Rhizomate fibroso, ciilmo obtusangulo lacvi, foliis an- gustis planis, margiue scabris, spica termiuali luasciila, fe- mineis 2 — 3 liuearibiis cerunis laxifloris, fructibus ellipticis ti'igonis glabris eucrviis, rostro brcvi triiucato. Koch sju. II. p. 880. Gaud. helv. 6. p. 124. Wahleub. läpp. u. 442. suec. ii. 1059. Hartiii. scand. fl. IV. p. 307. Nylaud.spic.fenn.2. p. 27. Drej. revis. car. bor. n. 44. — Hoppe car. p. 87. Sturm h. 53. Rchb. cjp. f. 600. Fl. dan. 1. 168. Schk. t. 0. f. 56. Habitat in gramioosis alpiinn et siibalpiuorniu Helvetiae! Germauiae! Sneciae! Norvegiae! Lapponiae, Fcnuiae, Islaii- diae et Groeulandiae ! Duplex ejus proveiiit forma: a) minor, spicis femineis 5 — 6-floris, et b) major j duplo altior, spicis feralneis 10 — 12- floris, habitu ceterara tjpico nou mutato. Saepissime forma spicis femineis duabus ex una eadem- que Tagina provenit. Spica raascnla minima , fructus forma frnctuura Caricis strfgosae simillimi deniqiie sunt nigro-castauei et niteutes. Bracteae vaginantes foliaceae. Vaginae foliorum integerrimae. B. Laaiocarpae, Fructns tomentosi vel pubescentes. 586 a. Tomentosae. Rhizoma stolonifcrnm vel caespitosc - obliquum. Vaginac foliorom reticulato-fissae vel deiiiqne fibriJlose marccsccntes. Culmus erectus vel incurvus deuique saepe decumbeus. Fo- lia liuearia. Bracteae setiformes vel foliaceae evaginan- tes vel breviter vagiuautes. Spica terminalis mascula, fe- mineae ovatcte densiflorae sessiles vel breviter pedunciilatae. Stigmata 3. Fructus rostro brevi emargiuato pubescentes vel totnentosi. 113. C. tomentosa L. mant. p. 123. Rhizoinute stolonifero, culmis acutangulis scabris, foliis plauis cariuatis margine scabris, spica termiuali mascula eloii- gata, femineis 1 — 2 cylindricis obtnsis subsessilibus, fructi- bus siibgloboso - obovatis trigonis hirto-tomeutosis, rostro brevi vix eiuarginato. Koch syii. II. p. 876. Gaiid. helv. 6. p. 75. Wahlenb. suec. 11. 1068. Hartm. scaiid. fl. IV. p. 310. — Hoppe car. p. 58. Sturm h. 53. Rchb. cyp. f. 638. Leers. herb. t. XV. f. 7. — Schk. car. t. F. f. 38. — C spJiaerocarpa Ehrh. cal. n. 89. Habitat in solo argillaceo pratorum et subsylvaticorum Helvetiae! Gerraaniae! et Sueciae (Oelandiae et Gottlandiae !) Vaginae foliorum inferiores sanguineae vel atro - purpu- reae sunt reticulato-fissae. Culmus stricte erectus, folia culmo multo breviora, bractca foliacea breviter vaginaus et subhorizontaliter patens. Spica femiuea una vel plures ap- proximatae remotaeve. Variat: gracilis. Culmo valde gracili, spicis femineis rotuudato-ovatis, vaginis, foliis et stolonibus tenuioribus. Haec prope Coblenz! Wirtgen. Practcrea variat spica mascula gynaecaudra, femineis compositis, omuibus apice masculis (C. thuringiaca Schk. 587 t. Ppp. f. 155.) et iufiina gynobasi. Forma gliimis arutatis, qiiae fructus longitudine aequaiit est Carejc Gra$smanniana\ Rabeühorst. lusat. p, 260. Rarissime proveiiit gliimis omnibiis pallidis, iiervo medio viridi iustructis. Haec Caricis tomentosae est forma aualoga pallida ut Carear argyroglochin Caricis leporinae. 114. €. globularis L. sp. p. 1385. Rhizomate ramose stolouifero , culmis filiformibns acu- tangulis scabriiiscnlis, foliis angustis margine scabriusculis, femiueis 2 — 3 rotuudato- ovatis sessilibiis remotis, fructibus ovatis snbtrigouis toraentosis, rostro breyi subintegro. AYahlenb. läpp. n. 445. suec. n. 1070. Hartm. scaud. fl. IV. p. 311. Nylaud. spie. feuu. 2. p. 29. Fries, summ, ve- get. p. 235. — Schk. tab. Eeee. f. 188. Fl. dau. t, 1404. Habitat in turfosis sylvaticis Sneciae mediae! et borea- lis! Norvegiae! Lappouiae! et Fenniae. Rhizoma ramosissimum (Wahlenb. 1. c.) , vaginae san- guiueo-purpureae reticulato-fissae. Culraus valde flaccidus, folia mollia, bracteae foliaceae evagiuautes. Spirae griseo- viresceuteSj infima interdum peduuculata. Fructus augulati, Rhizomate ab orauibus e louginquo haec pulcherriraa Ca- rex difFert. 115. C. montana L. fl. suec. II. p. 328. Rhizomate obliquo dense caespitoso, culmis acutangulis scabris, foliis plauis margiue scabris, spica terrainali raascula, femineis 1 — 3 ovatis sessilibus approximatis, fructibus ob- longe-oboratis trigonis hirto-pubescentibus, rostro brevi emar- giiiato. Koch syii. II. p. 876. Gaud. hclv. 6. p. 76. Drej. hafn. n. 928. Wahleub. suec. n. 1069. Hartm. scand. fl. IV. p. 310. Nylaud. sp. feuu. 2. p. 29. — Hoppe car. p. 56. Sturm 588 h. 69. Rchb. Cyp. f. 633. Leers. herb. t. XVI. f. 6.* ). FI. (lau. t. 1769. — Schk. car. t. F. f. 29. — C. collina Willd. spec. plant. IV. p. 260. — C. glohularü Willd. act. berol. 1794. p. 45. Hahitat in sylvis montauis iimbrosis Helvetiae! Germa- nia! Daniae ! Sueciae! Norvegiae? et Feuuiae anstralioris. Rhizomate crasso liguoso diifert haec species statim ab affiuibus. Vaginae foliornm sangnineae vel atro - purpnreae pnlcher- rime candidcqne reticiilato-fissae saut. Folia pulmo grarili dcbili priraum diiplo triplove breviora, deniqiie culmum aequant vcl superant longitiidine. Bracteae evagiuantes setaceae inter- dum foliaceae. Ghimae atrospadiceae colore cupreo nitentes. Spicae femiueae, maxima ex parte approximatae, interdum remotae et infima rarissime gynobasis, variant pauci- et multi- florae. Frnctus pilis patentibus laxe pubesceutes. Variat splcis omuibus conflneutibus, foliis subpubescenti- bus, quae forma est Care.v montana ß. procerior Gaud. helv. 6. 1. c. C. pubescens Gaud. Etr, de Fl. p. 118. C. conglobata All. ped. n. 2314. 216. C. ericetorum Foll. palat. 2. p. 580. Rhizomate stolonifero, culmis obtusangulis sublaevibns, foliis planis carinatis margine scabris, spica termiuali mascu- la, femiueis 1 — 2 ovatis approximatis, fructibus obovatis tri- gonis pubescentibus, rostro brevi truucato. Koch syn. II. p. 876. Gaud. helv. 6. p. 81. Drej. hafu. n. 929. Wahlenb. suec. n. 1071. Hartm. scaud. fl. IV. p. 310. Nyland. spie. fenn. 2. p. 29. — Hoppe car. p. 57. Sturm h. *) Cl. Kuutli. (cyper. p. 438.) temcre Caricem montanam Leers. ad Caricem ericetorum refert. 589 57. Rchb. cyper. f. 636. Fl. dan. t. 1765. ~ Schk. car. 1. 1. f. 42. — C. ciUuta Willd. sp. pl. IV. p. 26L — C. glohu- laris Sut. fl. helv. 2. p. 249. Gaud. Etr. de Fl. p. 120. Habitat iu aronosis et ericetis planitierum iuque alpiiim edilissimarum apricis locisHelvetiae! Germaiiiae! Daiiiae, Sue- ciae! Norvegiae! et Fcmiiae. Vaginae infimae foliorum fibrillose marcescunt , siiperio- res sangnineo colorc adspersae. Cnlmiis saepissime parvus et incuryns, interdum erectiis et lougitiidiiiein pedis siiperat. Folia rigida cnlrao loiige breviora; bractea culraiim amplectcns membranacea , interdnm setacea et larissime subfoliacea est. Spica mascula tempore quo floret clavata, femincae 1 — 2, rare 3, passim remotae. Glumae obdisissimae breviter ci- liatae. Variat ß. membranacea. Glumis integerrimis noii eilia- tis. C membranacea Hoppe apnd Sturm b. 61. C. appro- jcimata All. ped, 2. p. 267. Haec praeclpue in alpibus. Variat porro spica feminea iufima gynobasi et spica mas- cula plane deficieute. Ultima forma habitum fere Caricum Monostachyarum Dioicarum refert, typo ceterum non mu- tato. 117. C stolonifera Ebrh. gram. u. 99. Rhizomate stolonifero, cuimo obtusauguio sublaevi, foliis planis carinatis margine scabris, spica termiuali mascula, fe- mineis 1 — 3 approximatis oblongo -ovatis subsessilibus , fru- tibus obovatis trigonis pubescentibus , rostro brevi subemar- ginato. Nylaud. spie. fenn. p. 29. — C. praecox Jacq. austr. 5. t. 446. Koch syn. IL p. 877. Gaud. helv. 6. p. 79. DreJ. hafn. n. 930. Wahlenb. suec. n. 1064. Hartra. scand. fl. IV. p. 310. — Hoppe car. p. 57. Sturm h. 69. Rchb. cyper. f. 634. Fl. dan. t. 1527. — Schk. car. t. F. f. 27. — C. 590 montuna PoU. palat. 2. p. 578. — C. ßlfformis Leers. herb, t. XVI. f. 5. — C. verna Sat. 11. holv. '>. p. 251. Gaud. Etr. de Fl. p. 122. Habilat in collibiis siccis et locis syWaticis Helyeliae! Germauiae! Dauiae, Sueciae! Norvegiae! et Feuniae australis. Vagiiiae infimae folioriim fibrillose marcescunt , superio- res ferriigineo-pictae. Culmiis erectus iu sylvis raaxime elon- gatus, qiiae forma est C umbrosa Host. gr. t. 69. (uon Hoppe). Folia firina culmo louge breviora, bractea infima interdnm breviter vaginalis et foliacea. Occurrit spica mascula infracla, quae est C. rejiejca Hoppe car. p. 65. Spicae fe- miueae siiperiores subsessiles, iufima saepe peduuculata et rare gyuobasis, Gluraae ferrugineae Stria dorsali viridi, ner- vo excurreute miicrouulatae. Num hoc loeo revera referenda sit Carex mollis Host, nescio. Carejc refracta Roth, mihi ignota est. 118. C. polyrrhiza Wallr. sched. critic. p. 492. Rhizomate dense caespitoso fibroso, culmis acutangiilis scabris, foliis plauis cariuatis margine scabris, spica termi- nali mascula, femineis 1 — 3 oblongo-ovatis approximatis subsessilibus, fructibus obovatis trigoiiis pubescentibus, rostro brevi subemarginato, Koch syu. ed. H. p. 877. — C longifolia Host, gr, 4. t. 85. — C. umbrosa Hoppe car, p. 67. Sturm h. 57. Rchb. cyp. f. 639. — Schk. car. t. Ffff. f. 190. — Gaud. helv. 6. p. 80. — C. praecox d. umbrosa Speuu. H. Friburg. I. p. 56. Habitat iu sylvis moutauis Helvetiac et Germaniae! Rhizomate caespitose- fibroso ab affiui Carice stoloni- fera umbrosa statim dilfert. Vagiuae fuliorum fibrillose marcescunt, superiores ferru- gineae. Culmus erectus, folia longitudine fere culmi erecta 591 longissima mollin, bractea iiiGma vaglnans et follacea. Spi- cae femiucae niaxiina ex parte approximatae, proveuiaiit re- motae et infima rarissiine qiiidem gjnobasis. 119. C. pilolifera L. sp. p. 1385. Rhizomate caespilose-fibroso, ciilmis acutangiilis scabris, foliis plaiiis margine scabris, spica termiuali mascula, fenü- iieis 2 — 4 subrotuiidis approximatis sessilibus, fructibus sub- globoso-oboTatis trigonis pubesceutibus, rostro brevi siib- emarginato. Koch sjn. II. p. 876. Gaiid. hclv. 6. p. 77. Drej. hafn. n. 927. Wahieub. suec. n. 1072. Hartiu. scaud. fl. IV. p.310. Nyland. spie. fenu. 2. p. 29. Drej. rcv. car, bor. n. 48. — Hoppe car. p. 56. Sturm h. 50. Rehb. cyp. f. 632. Flor, dan. t. 1048. — Schk. car. t. I. f. 39. — C. decumbens Ehrh. calam. ii. 70. — C. ßliformis PoU. palat. 2. p. 581. Fl. dan. t. 1048. Habitat in sylvaticis, arenosis et ericetis ab Helvetia per totam Germaniam! Dauiara! Siieciara! usque ad Norvegiae et Fenuiae mediac fines, in insiila Faerö! et in Groenlandia! Vaginae foliorum iufimae fibrillose raarcescimt. Culrai deuique reelinati. Spica femiuea iufima bractea setacea eva- ginantc est fulta. Interdum bractea haec occurrit foliacea et culmum superaus. Legi quoudam ipse specimeu, spicis Omni- bus remotis et bracteis foliaccis culmum longe supcrautibus iustructum, habitum fere Caricis remotae aemulans. Spe- cimiua inter hanc et normalem formam media Caricem thu~ ringiacam Hamp. in herbar. (uou Willd., uec Schk.) referunt, Aliam mcmorabilem varietatem vel moustrositatem dedit cl. Thomas sub nomine Caricis Bertolonii Savi, quae glumis elongatis et latioribus forma Caricis piluliferae revera mor- bosa est, fructibus maxiaiä ex parte Ustilagine corrugatis. 592 Haec in moute Geueroso lecta ab aliis falso Caricis hybiida forma püuliferae habebatnr. Forma raeraorabilis: ß. deßexa Drej. rev. car. bor. 1. c. C. dejiexa Hörnern, plaiitel. III. p. 938. in Groenlandia ! provenit. Humilior et gracilior, color pallidior, spica masenla brevior et retorsa , interdum plane deficiens. Attamen in eo- dera cum uormali forma rhizomate inveuitur. Carex jtiluli- feva pallida Peterm. ! (Rchb. cyp. f. 632. ß.) iuter hanc et normalem plane refert formam iutermediam. b. Ornühopodae. Rhizoma caespitosura obliquum vel fibrosum. Vaginae foliorum conspicue vel parce obscureqne reticulato ilssae. Culmus erectiis. Folia linearia. Bracteae vuginantes aphj/1- iae. Spica terminalis mascula , femineae stibsessileslaxi- ßorae approximatae, remotae vel in Carici gynobasi infima typice longe pcdunculata gynobasis, Stigmata 3. FructuSj rostro brevi snbintegro , puhescentes. 120. €. humilis Leyss. fl. hal. p. 17d. Rbizomalc oblique -caespitoso, culmo obtusangulo sub- laevij foliis canaliculatis angustis margine scabris, spica ter- ininali mascula , femineis 2 — 5 paucifloris remotis peduncn- latis, fructibus obovatis trigonis pubescentibns, rostro brevi trnncato. Koch syn. 11. p. 877. Gaud. helv. 6. p. 84. — Hoppe car. p. 55. Sturm li. 69. Rchb. cyp. f. 595. — C, clande- stina Good. trans. of linn. soc. v. 2. p. 167. Schk. car. t. K. f. 43. _ C. proslrata All. ped. 2. p. 267. — C. prostrata et Gessneri Snt. helv. p. 248. — C. scariosa Lam. euc. 3. p. 388. 593 Habilat in moiitibiis et collibns apricis calcareis Helve- tiae! et Germauiae ! Priino vere culmiis florens et folia minima e rhizoraate crasso liguoso cresciiut, sed mox, fructibus maturis et deci- duis, folia ita sunt elongata, nt cnlmum triplo quadriiplove supcrent. Vagiuae foliorum inferiores reticulato -fissae sunt. Culmus bracteis vaginantibus , pedunculum spicarum includen- tibus membrauaceis oblectus et in basi peduuculi raihi est excavatus. Folia taudem longissima rigida scabra. Spica mascuia pedunculata et a femineis remota, fimineae pauci- 3 — 4-florae. Fructus statim et faciliime decidui sunt. 121. C. gyuolbasis Vill. delph. 2. p. 206. Rhizomate oblique -caespitoso, culmis aculaugnlis sca- bris, foliis plauis carinalis margine scabris, spica terminal! mascnla, femineis 2 — 3 paucifloris, superioribus approxiina- tis, infima gjnobasi longissime pedunculata, fructibus ovatis trigonis nervosis subtiliter pubescentibus, rostro brevi snb- integro. Koch syn. II. p. 877. Gand. helv. 6. p. 82. — Hoppe car. p. 69. Sturm h. 47. Rchb. cjp. f. 630. — C. alpcstris All. ped. 2. p. 270. u. 2329. Schk. car. t. G. f. 35. — C. diver sißora Host. gram. 1. p. 53. t. 70. — C. Halleriana Asso syn. n. 922. t. 9. f. 2. Habitat in collibus graminosis Helvetiae australis ! et Ger- maniae anstralioris! Pulcherriina et valde raemorabilis Carex. Rhizoma cras- sum lignosum, vaginae foliorum reticulato - fissae, culmus ercctus denique nutans. Spicae snperiores femineae, mascu- lae adjunctae et infima harum bractea subfoliacea fulta. Spi- cae infimae typice sunt radicaies. Fructus maximi nervi» va- lidis instructi. 24r Bd. 5s Heft. 38 594 122. C. ornithopoda Willd. sp. 4. p. 255. Rliizomate caespitoso-filjroso , culmis lerctibiis siiblaevi- Inis, foliis planis cariuatis margine rctrorsuni scabris, spici terminali mascula, femineis 2 — 4 lincaribiis pancifloris coii- lerlis pediinoiilalis, fructibus obovalis Irigonis stipite lato pe- diiuciilaüs pubcscentibiis, rostro brevi subintogro. Koch sjii. II. p. 878. Gaud. liclv. 6. p. 87. Wahleiib. siiec. 1). 1066. Hartm. scaud. 11. IV. p. 311. Nylaud. spie, feiui. 2. p. 28. — Hopp, car. p. 61. Stnrni. h. 61. (figura fruclus pessima!). Rdib. cyper. f. 598. (figura fiuctus copia Stiirmiauae pessimae!). Fl. dau. t. 1405. — Schk. car. 1. H. f. 37. — C. digitala «. Bert. Amoeii. Ital. p. 204. — C. digUafa ß. Wahleub. act. holin. 1803. p. 158. — C. pedata Lam. Euc. 3. p. 389. Siit. fl. liclv. 2. p. 247. Gaud. Etr. de Fl. p. 128. Ilabilat in sjlvis iniibrosis et siibsvlvaücis locis' Helvcliae, Germaniae! Sueciae, Norvegiae et Fciiiiiae. Vaginae foliorum saiigniueo- purpnreac, iuterdnm reticuli iiiitiuin ostcjulunt, dcuiqiie in fibrillas marcesciint. Spicae fe- niincae , bractea membranacea vaginante fiiltae , sunt dense approxiinatae et spicaiu mascnlam aequaiit longiludiue. Fni- ctns diiplo minores quam Caricis digita/ae nuo eodenique loco sylvae umbrosac quondam a ine lectae. Ghimae intcger- rime emarginatac c llaro virides. 123. C. digitata L. sp. p. 1383. Rbizoniatc caespiloso fibroso, culmis compressis sublac- vibus, foliis planis cariuatis niargiue retrorsuui srabris , spica terminali, femineis 2 — 4 [lincaribus laxifloris remotiusculis peduuculatis, fructibus obovatis trigonis peduuculatis piibescon- tibus, rostro brevi subintegro. Koch syn. II. p. 878. Gaud. lielv. 6. p. 85. Drej. liafn n. 926. AYahlenb. suec. u. 1065. Hartm. scaud. 11. IV. p.311. 595 Nyland. spie, feiiii. 2. p. 28. — Hoppe car. p. 61. Sturm li. 61. Rchb. cyp. f. 599. FI. dan. t. 1466. — Schk. car. t. H. f. 38. — C. dfgUala ß. Bertol. Amocn. Ital. p. 204. — C. digitata a. AValileiib. act. liolra. 1803. p. 158. Habitat in sjlvis iimbrosis Helvetiae, Gcrnianiae! Da- uiae, Siieciae! Norvegiae, Lappoiiiae et Feimiae. Vaginae iit Caricis ornithojiodae saiiguineo -piirpnrcae et iuterdum parce reticiilato-fissae deiüqiie in fibrillas mar- cescuiit. Spicae femiiieae basi bractea membrauacea vagi- iiante fiiltae, paiilo sunt remotae et siiperior spicam mascii- lain conspicue snperaus longitudine. Friutns laxe dispositi dnplo majores quam Caricis orniihopodac, Glumae deiitato- eraargiuatae brimueac vel saiigiiiueo -purpnreae. 124. C. pediforinis C. Ä. Mey. cyp. iiov. 25. t. 10. Rhizomate oblique - caespitoso , ciilmo filiformi acutaugnlo scabro, foliis plaiiis cariiiatis margiiie snbtiliter scabris, spica terrainali mascula minima, femincis 2 — 3 liuearibns laxifloris remotis pedimcnlatis, frnctibus obovatis trigouis pcdunculatis pubesceutibus, rostro brevi emar^inato. Hartra. scaud. 11. IV. p. 311. Nylaud. spie. fenn. 2. p. 28. Fries, summ, veget. p. 235. — Kunz. car. t. 16. Habitat in locis rnpestribns umbrosis Norvegiae prope Christiauiam! et Fenuiae interioris. Rhizoma caespitosum! crassum obliquum valde elonga- tum, vaginae foliorum inferiores alro-spadiceae conspicue re- ticulato-fissae. Spicae femineae, bractea membrauacea vagi- nante viridi fultac, sunt remotae et superior saepissime spi- cam masculam longitudine superans, Glumae mucronato- acutatae. Proxima liabitu Carici digitatae differt longe : rhizomate, Taginis reticulato-fissis, culmo, spica mascula etc. 38* 596 Rhizoma nuUo modo, iit cl. Friesius mcmorat , repons signißcaiuliim est. Siiljsectio II. Kontorrliynehae. Fnichis in rostniin longiiis clongalnm , oie Mdoiiiato, bifido ypI biiacrvis Sju. traiis. of liiiii. soc. vol. 5. p. 268. Rhizomate caespitoso, eiilino oblusaiigiilo laevi, loliis pla- iiis marginc scabriiiscnlis , spica ternilnali mascnla, ieniincis 3 — 4 cvlindriris vel elongato - ovatis trigonis obsolete ucrvo- sis, nervis 2 validis instrnctis iu rostrum bitiduin margine sorrulato-srabrutn acaniiiiatis. Koch syn. II. p. 885. Hartm. scaud. fl. IV. p. 305. — Hoppe car. p. 79. Slwrin h. 55. Rchb. Cyp. f. 624. — Srhh. car. f. Rrr. f. 16^^. Habilat iu cricetis humidis Gcrniainae occidcntali- borca- lis! raro et Norvegiae occideutalis! 605 Rbizoma ciassuiUj bradeae foliaceae vaginautes. Fruetiis OS rostri douticiilis ininutis iustnictuia. Saepissinie cum Carice distante est coiifiisa, iit diu spe- liem fallacem esse credoreiu. Speciminibiis vcro optimis Nor- vegicis visis mihi persuasiim haheo distiuctissimam speciera esse. Specimiua Germanica mcciim bcnevole commiinicavit cl. Wirtgeii. 136. C« distans L. sp. p. 1387. • Rhizomale caespitoso, ciilmo obtusaiigulo lacvi, foliis pla- iiis margiiie scabris, spica tormiiiali masciila, femiiieis 3 — 4 ovato-obloiigis densifloris distantibus pednuciilalis, fructibus ovatis trigouis iiervosis in roslriim margine serrnlato -scabrum bißdum acumiuatis. Koch syu. II. p. 885. Gaud. helv. 6. p. 103. Hartm. scand. 11. IV. p. 305. Wahlenb. suec. n. 1052. — Hoppe car. p. 78. Sturm h. 53. Rchb. cyp. f. 622. — Schk. car. t. T. f. 68. — C. binervis Drej. hafu. n. 923. Habitat in pratis humidis Helvetiac! Germaniae! Daniae, Sueciae iuferioris! et Norvegiae australis ! Rliizoma crassnm, bracteae Jonge vaginautes foliaceae. Spica feminea brevis , iufima lougius pedunculala. Rostrum fructus in ore deuticulis minutis iustructum. Variat spicis femineis teruatis. Haec est Carear disians Hampeana Rchb. cvp. f. 622 b. 137. C. punctata Gaud. agr. helv. 2. p. 152. Rhizomale caespitoso, culmo obtusaugulo lacvi, foliis pla- uis margine scabriusculis, spica terminali mascula, femineis 3. — 4 oblonge -cylinilricis densifloris distantibus pedunculatis, fructibus ovatis convexis nitidis in rostrum bidentatum margine scabriusculum acumiuatis. Koch syn. II. p. 885. Gaud. helv. 6. p. 106. Hartra. scand. fl, IV. p. 305. Hoppe car. p. 68. Sturm h. 61. Rchb, 606 cyp, f. 619. Kuiiz. car, t. VI, — C. Helvetica Schleich, plant, exsiccat. Habitat in collibns graniinosis Helvetiae australis! Ger- inaniae (quondara prope Salisburgum lecta) et Norvegiae ma- xime australis! Bracteae foliaceae vaginantes. Spica feminea snprenia brevis, inferiores longius peduuculatae. Friiclus sub vitro re- ticulati et subtiliter pnnctiiiati appareut. Rostri dentes in ore minntissime denticnlati, margineqne couspicue sunt sca- briiisculi. 138. C. fulva Good. trans. of Linn. soc. vol. 2. p. 177. Rhizomate caespitose - stolonifero , culrao obtusaiigulo scabrinsculo , foliis planis margine scabris, spica terminali masciila, jfemineis 2 — 4 ovato-oblongis deusifloris distauti- busj fructibus ovatis subinflatis couvexis uervosis in rostruin margine serrulato - scabrum bifidum acuminatis. C. HornscJiucJiiana Hoppe Flor. 1824. p. 599. — C, speirostachya Sra. engl. fl. 4. p, 98. — C. binervis Wah- lenb. suec. u. 1054. — C. Hoslcana DC. cat. h. monsp. p. 88. — C. fulva et C Hornschuchiatia Koch syn. II. p.884. Gand. helv. 6. p. 99 — 102. Drej. hafn. p. 236. — Hoppe car. p. [76. 77. Sturm h. 57. Rchb. cjp. f. 620. 621. — C fulva Schlv. car. t. T, f. 67. — C. fulva et speirosta- chya Hartm. scand. fl. lY. p. 304 et 305. Fries, et Sueco- rum omnium Fl. dan. 1768 et 2249. — C. distans ä, dan. t. 1019. — C. bifovmis Schultz. Flora 1841. p. 54. Habitat in pratis humidis Helvetiae! Gcrmaniae! Dauiae! Sneciae ! et Norvegiae inferioris. Rhizoma caespitosum quidem , sed breviler stoloniferum. Bracteae va^inantcs inferiores foliaceae. Rostri dentes in ore glabri. 60T Saepc occunit iitriciilis qjiidcra explicatis, sed sterili- bus flavesLeiitibus , gluiuis fiilvis. Haec est Carejc ftdva anctoniro. Qiii seiilcufia iion praooccupata plantani haue loco na- (ali obsorvavit, et observalioiiilms ronovatis et ileratis jiidicaf, mecum sentict, Specimina Siieciea saepe liahilnni Carict dislanli simil- liinum iiidnnnt. 0. Flavae. Rhizoma cacspltosiim. Yaginae follonnn inlegerriinae. Ciilmiis erectns stricliis. Folia plana. Braclcae foUaceae breviter raginantes. Spi'ca tcrviinalis mascitla , f'ctnificae rotundato- ovalae vcl oblongac crcclac. Stigmata 3. Fru- cius in rostrum margine serrulatnm vel glahrnm bidonta- tnm acuviinati, 139. C. flava L. sp. p. 1384. Rhizomate caespitoso iibroso, ciiJino oblusangulo laevi, folils planis niargiue scabris , spica terniiiiali masculaj femi- iiois 2 — 5 rotimdalo- ovalis iiiflatis glabris ncrvosis in ro- strum, margiue serrulatnm rccurvalum bidcntatum aciimiuatis. Koch sjii. II. p. 884. Gaud. liolv. 6. p. 97. Drej. hafn. n. 918. Wahlenb. suoc. ii. 1050. läpp. n. 435. Hartm. scaud. fl. IV. p. 304. Njland. spie. feuu. 2. p. 18. — Hoppe car. p. 59. Sturm h. 57. Rcbb. Cvp. f. 654. Fl. dau. t. 1047. — Sthk. car. t. H. f. 36. — C. patula Host. gr. t. 64. Habitat in paludosls et pratis Lumidis Helvetiae! Germa- iiiae ! Daniae, Sueciac ! Norvcgiac! Lapponiac et Fenniae. Folia lata plana, braeteac latae foliaceae breviter vagi- nautes denique patentissiniae vel rcflexae. Spica feminea su- prema subsessilis, ceterae couspicue pedunciilatae, iufima saepe loiigissime pedunculata. 608 V.ariat spicis femiiieis 5 — 6. C. ßava polystacTiya Koch 1. c. Gaiid. hclv. 6. 1. c. — C. foliosa Gaud. agr. helv. 2. p. 191. — C. nelliaca Sut. hclv. 2. p. 251. Pori'o fnictmira rostro reito iiou recurvato C. ßava reclirostiis Gaud. ]. c. et friictiljns miuoribiis: C. lepido- carpa Tausch. Flora 1834. p. 179. Slurni h. 69. Kiinz. car. t. XIII. f. 2. Rchb. cvp. f. 653. — C. lipsiensis Pcterra. fl. lipsiens. Haec ultima forma ceterum non differt, uam spica mas- cula pediincnlata est charactcr fallax et iucoiistaus et in diagnosi specifica specierum nullius momenti. 140. C. ©ederi Ehrh. calaui. n. 79. Rhizoinalc caespitoso fibröse , culino obtusangiilo laevi, foliis planis margiue scabris, spica tcrniinali raascula, femi- neis 2 — 4 rotundato-ovatis crectis fcre omuibus peduncula- tis, fructibus subrotundis inflalis glabris ucrvosis in rostrum margiue serrulatum rectum bidentatum acumiuatis. Koch syn. II. p. 884. Gaud. helr. 6. p. 95. Drej. hafn. n. 919. Hartm. scaud. 11. IV. p. 304. Njland. spie. fenn. 2. p. 18. — Hoppe car. p. 59. Sturm h. 57. Rchb. cyp. f. 652. Fl. dan. t. 371. Schlc. car. t. T. f. 26. — C. /lava lulescens Wahleub. läpp. n. 435. suec. n. 1050. Habilat in turfosis et paludosis Helvetiae, Germauiae! Daniae, Sueciae! Norvcgiac! Lapponiae et Fenniae! Minor quam Car e^ ßava. Folia plana augnstiora, bra- cteae foliaceac brevlter vaginautos denique patcntissiraae vd reflexae. Spica fcmiuea suprema subsessilis, iufima saepe louge peduuculata. Fructiis minores, brevius rostrati quam Caricis ßavac. 609 Crescendi ratlone plane e Carice ßava differt , qua de re, iit mihi yidctur, illi uullo luodo iit peculiarls forma est siibjuugeuda. Var. ß..gracüis. Foliis angiistissimis convolutis. Haec iu alpibus Germanicis! /. depauperala. Spicis fcmiueis paucifloris. Tota te- iiuior, quam forma uormalis. Haec prope Ciiristiauiam ! C. demissa Hörnern, fl. dan. t. 1342. 6. pumila. Tota vix pollicem dimidium alta. In mari- limis Friesiae orientalis! 141. C. extensa Good. trans. of Linii. soc. v. 2. p. 175. Rhizomate caespitoso fibroso , culmo oblusangiilo laevi, foliis auguste liuearibus canaliculatis margiue sublaevibns, spica terminali mascula, femineis 2 — 4 oblongis vel rotun- dato-ovalibus, fructibus ovatis couvexis glabris nervosis iu rostrum lectum margine glabrura bidentatum acumiuatis. Koch syn. H. p. 886. Drej. hafu. u. 920. Hartra. scand. fl. IV. p. 304. — Hoppe car. p. 60. Sturm h. 57. Rchb. cjp. f. 655. FI. dau. t. 1709. — Schk. car. t. Y. et Xx. f. 72. Habitat iu locis maritimis Germania«, australis! et borea- lis! Dauiae et Sueciae australioris. Bracteae foliaceae breviter vaginautes margiue scaberrimae longissimae culmum louge supcraiites saepe deuique sunt recur- Tato -patentissimae. Var. ß. Balbisii Rchb. cyp. f. 656. Spicae remotiores et fructus sec. Rchb. I. c. lougiores. C, Balbisii Spreng. Fructus maturos hnjus formac nou vidi, nescio igltur nura revera forma Caricis ejctensae sit, an peculiaris species. C exiensa habitu arcte cum Carice Ocderi et C. flava coujuucta, fructuuin vero rostro glabro facile ab illis diguo- scitur. 24r Bd. 5ü lieft. 3Q 610 f. OHgunlhae. Rhizonia stolouiferum vel caespitosiim. Vaginae foliorum iutegerrimae. Ciilmns erectiis stricliis. Folia plana. Bracteae foliaceae vaginantes. Spica terminalis mascula, femi- neae oliganthae. Stigmata 3. Fruclus in rostrum lon- gum margine serrulatnm bifidiim acuminali. Trausiturn faciiiut a Flavis ad Secaliiias. 142. C. Michelii Host. syn. p. 507. Rhizomate stolonifero, culrao obtusangulo scabriusculo, fo- lils plauis margine scabris, spica terminal! mascula, femiueis 1 — 2 oblougis remotis rarifloris, fructibus obovatis veutricoso- trigonis ^labris in rostrum longum margine serrnlalnm bifi- dum subito acumiuatis. Koch sjn. 11. p. 883. — Hopp. car. p. 82. Stnrm h. 55. Rchb. cyp. f. 626. — Sclik. car. t. P. Vv. f. 59. Habitat in sylvaticis moutauis Germaniae australis! Bracteae vaginantes vix foliaceae. Spicae femiueae paiici- 6 — 12- et laxiflorae. Fructus obsolete uervosi turgidi. 143. C. depaui;ierata Good. trans. of liun. soc. yol. 2. p. 181. Rhizomate fibroso, culmo obtusangulo laevi, foliis plauis niargiue seabriusculis spica terminali mascula, femineis 3 — 4 ovatis remotis pancifloris, fructibus clliptico ovatis veutricoso- trigonis glabris in rostrum lougnm margine serrulatnm bifi- duui subito acumiuatis. Koch syn. 11. p. 883. Kuuth. cyp. p. 477. — Rchb. cyp. f. 625. — C. trfßora Schk. car. t. BI. Vv. f. 50. — C.ven- tricosa Curt. lond. 'fase. 6. t. 68. — C, inonilifera Thuill. par. 1. p. 490. Habitat in sylvaticis Germaniae niaxime australis et occi- deutalis. 611 Bracteae vagiuantes loiige foliaceae, spicae femiueae rari- 3 — 6-florae. Fiuctiis turgidissimi omuium totins ditionis iio- strac j conspicue nmlliucrvii. Rhizoma secuudum speciineii no- strum, iit mihi videtiir, licet uou plane integrum sit, mere fibrosum. Descripsi Cancern secundum specimeu ex agro Parisiensi, Germauicum uoudiim vidi. g. Secalinae. Rhizoma caespitosum. Vaginae foliorura integerrimae. CuliDus erectus strictus. Folia plana. Bracteae foliaceae vaginantcs. Spicae masculae 2, femineae densijlorae. Stigmata 3. Fructus [in rostrum margine alatum serru- latum bifidum acuminali. 144. C. hordcistichos Till, dclph. 2. p. 221. t. 6. Rhizomate caespitoso, ciilmo obliisangulo laevi, foliis latis planis margine scabris , spicis raascnlis 2, femineis 3 ovalis densifloris, fructibus ellipticis trigouis laevibns in ro- Btrum margine late alatum serrulalnm bifidum acuminatis. Koch syn. II. p. 883. Rchb. cjp. f. 627. — C. hordei- formis Wahleub. act. holin. 1803. p. 152, — Schk. car. t. Ddd. f. 121. — C. secalina Hoppe car. p. 92. Sturm h. 57. Habitat in uliginosis Germauiae (Austriae iuferioris et Palatinatus!) et secundnm Fxiesiura in Noryegia et Lappouia. Bracteae latae foliaceae yaginantes rulmum ut folia su- perantes lougitudiue. Spicae femineae crassae, pedunculatae. Fructus maximi omuium ala lata margiuati et autice postice- que uervosi. Haec est vera Kochii C. hordeistichos, quam a cl. aucto- re ipse accepi. 145. C. secalina Wahlenb. act. holm. 1803. p. 151. Rhizomate caespitoso, cnlmo aculaugulo laevi, foliis an- giistis planis margine scabris, spica mascula unica vel 2, 39 * 612 feraiiieis 3 — 4 oWongIs deüsiflorls, fructibus oblongo - ellipti- cis trigoiiis laevibus in rostruiu margine auguste alatum ser- rulatuin bifidiim acumiiiatis. Seht. car. t. S. f. 65. Habitat iu Hiiugaria, Iberia et Austria iiiferiori? Bracteae auguste foliaceae vaginautes, snperiores cul- mnm superautes , inferiores et folia eulrao louge breviora. Spicae femineae peduuculatae saepe gemiuatae vel ternatae, Fructus sexies minores quam Caricis hordeistichos ^ ala an- gusta marginati et dorso uervosi. Dcscriptio secundura specimina culta! Quamquam de no- mine, utrum revera sit Carcv secalina Wahlenb. an non iu dubiis haereo; certissime speciem a Carice hordeiformi^ah-' lenb, diversissimam ante oculos habui. h. Pseudo - Cijpcri. Rhizoma caespitosuni. Vagiuae foliorum iutegerrimae. Culuius erectus denique apice cernuus. Folia plana. Bracteae Jongisshne foliaceae vaginantes, Spica terminalis mascu- la, femineae denique pendulae tnulti/Iorae. Stigmata 3, Fructus in rostrum margine glabruvi bicuspidatum atte- nuati. Habitura Cjperi referentes ab omnibus Caricibus longa distinctissimae. 146. C. Pseudo - Cyperus L. sp. p. 1387. Rhizomate caespitoso, cnlmo acutaugulo scabro, foliis latis plauis margine scabris, spica mascnla solitaria, femineis 4 — 6 cjlindricis densiiloris longo pedunculatis peudulis, fru- ctibus orato-lanceolatis glabris ucrvosis in rostrum bicuspi- datum attenuatis. Koch syu. II. p. 886. Gaud. helv. 6. p. 94. Drej. hafu. n. 924. Wahlenb. suoc. n.l079. Hartm. scaud. fl. IV. p.308.— 613 Hoppe rar. p. 91. Sturm Ii. 57. Rchb. cjp. f. 657. Fl. dau. t. 1117. — Sclik. car. t. Mm. f. 102. Habitat in paludosls sylvaticis et fossis Helvctiae! Ger- mauiae! Daniae, Siieciae! et Norvegiae australloris. Piilcherriina onininm. Bracleac foliaccae loiigae, inferio- res vagiuantcs. Spicac femineae floreutes approximatae de- iiique fructibus sqnarroso -patentibiis ounstae, remotae pediin- culis gracilibus pcudiilis. Var. ß. tnifior Hampe. Minima elegantissima vix altiui- dinem pedis asseqnitur. Haue iu Hcrcyuia superiori legit cl. Hampe. i. Vesicariae. Rhizoma iu speciebiis tjpicis [Carice ampullacea et C. vesicaria) crassum horizoutaliter repens et stolouiferiim, in formis vero alpiuis borealibiis et arcticis {Carice ampullacea boreall et C. vesicaria alpigeiia) est teiiuius et plane slolo- niferum, ut a rhizomate specierum borealium aliariim hiijiis stirpis {Caricis pullae et C. rotundatae) uou sit diversum. Vagiuac foliorinn tjpice reticulato-fissae , licet iu Carice ro- tundata et C. pulla minutissirae vel obscure. Ciilmus erectiis in speciebus minoribns teuuis, in majoribus crassus. Folia tenuissima iiivoluto-filiformia vel lata plana niaxima reticu- lato - veuosa. ßracleae foliaceac typice evaginantes. Spicae masculac maxima ex parte [Carice pulla excepta) plures, termiualis major louge linearis; femineae deusillorae abbre- Tiatae vel maguopere elongafae multiüorae crassae. Stigmata typice 3, in Carice pulla maxima ex parte 2. Friictus in- flati ncrvosi laevirostres biciispidati vel iu Carice pulla bi- deutati. Haec stirps, qnae cognitn omnium est difficiliima, forsan uuam veram speciem refert. 614 147. C. ainpullacca Good. traus. of linn. soc. vol. 2. p. 207. Rhizomate horizoutali stolouifero, cnimo obtusangiilo lae- vi, foliis canaliciilatis margine scabriusculis, spicis masculis 2 — 4, fcmineis 2 — 4 ejliudricis remotis erectis breviter pe- diinculatis j fructibus globoso-iuflatis glabris nervosis subito iu rostruin itiargine glabrum bicuspidatum attenuatis. Koph sjn. II. p. 886. Gaud. helv. 6. p. Iä4. Drej. hafn. 11. 932. Wahlenb. läpp. ii. 450. suec. n. 1080. Hartra. seand, il. IV. p. 308. Nylaiid. spie. fenn. 2. p. 17. Drej. rev. car. bor. 1). 57. — Hoppe car. p. 96. Sturm h. 57. Rchb. Cjp. f. 659. Fl. dan. t. 2248. — Schk. car. t. Tt. f. 107. — C. obtusangula Ehrh. calam. ii. 50. — C. vesicaria Huds. augl. p. 413. — C. vaicaria ß. L. spcc. p. 1389. — C. vesica- ria a, Leers. herb. t. XVI. f. 2. II. — C. rostrata AVither. brit. 2. p. 1059. — T. longifolia Thuill. paris. p. 490. — C. iorfacea Gmel. syst. p. 145. — C. hifurca Schrank, baier. fl. p. 304. Habitat in paludosis et fossis turfaceis Helvetiae ! Gerraa- iiiae! Daiiiae, Sueciae! Norvegiae ! Lapponiae! Fenniae et Islandiae. Rhizoma horizoutaliter clongatnm conspicue stoloniferum. Vaginae foliorum reticulato-fissae, bractcae foliaceae evagi- nautes. Folia glaucescentia. Variat foliis convolutis et planis, culmo scabriusculo, bracteis breviter vaginantibus, spicis feraincis abbreviatis deii- sifloris et maxime elongatis basi laxifloris, habitu toto minor! et duplo majori maximo et dcnique: ß. boreah's. Spicis fcmineis oblongo-ovatis, glnmis brunnescentibiis ovalibus friictn brevirostrato brevioribus. Haec forra.'i coujiiugit Cancern ampullaceam cum Carice rotun- data Wahlenb. Hartm,' I. c. Habitat iu Lapponiae paludosis. 615 148. C. rotuudafa Wahleiib. act. holm. 1803. p. 163. Rhizomate stolouifeio, ciilmo obtiisaiigulo laevi, foliis couvoluto-filiformibiis margiue scabris, spicis masculis 1 — 2, fcmiiicis ellipticis vcl ovatis 1 — 2 subsessiJilms, fructibus subgloboso-iuUatis glabris uervosis subito in rostrura margiue glabrum bicuspidatum attenuatis. Wahleub. läpp. u. 437. suec. n. 1057. Hartm. scaiul. fl. IV. p. 308. Nyland, spie. fenu. 2. p. 17. Drej. rev. car. bor. n. 64. Fries, summ, veget. p. 237. — Schk. car. t. Gg. f. 93, Sv. bot. t. 755. Fl. daii. t. 1407. Habitat in paludosis Sncciae et Norvegiae borealis! Lap- poniae! et Fenuiae ! Inter specimiua Lappouica herbarii mei est speciracn rhizo- mate couspicne stolonifero, ceterum apnd anctores niillam rhi- zomatis montionem inveui. Quo charactcre Cavca; rotundata cum afliuibiis arcte roujungitur, nam et Carea: vesicaria et C. ampiillacca rhizomate horizoutaliter repente stolonifero gaudent, nt ipse locis natalibus satis observavi. Vaginae parce vel non reticulato-fissae. Bracteae brcviter vaginautcs foliaceae. Altitudine maguopere variaus, a spithamaea iisque ad scsquipedalem. Saepe C. rotundata in forma hac elatiori cum Carice ampultacea boreali est commutata, eodemque modo cum Carice vesicaria alpigena, sed faciliime distiu- guitur. A priori foliis tarn couvoluto-filiformibus, ut culmo tenuiora appareant et vaginis foliorura parce vcl non reticulato- fissis; ab altera et Carice pulla Good. characteribus iisdcm et culmo lacvissimo differt. Sed necesse est, ut memineris, fieri non posse , nt spe- cirainibns imperfectis nlla planta accurate cognoscatur! 149. C. imlla Good. traus. of linn. soc. vol. 3. p. 78. t. 14. 616 Rhizomate stolouifcro, ciilmo acutangulo scabro, foliis la- tis planis margiiie scabris, spica masciila iinica, femineis 1 — 3, ovalibus oblongisve reraotis pedimciilatis, fructibus ovato- inflatis glabris iiervosis subito iu rostrum margine glabrnm bidentatnra atteiiuatis. Wahleub. läpp. n. 459. snec. n. 1092. Drej. rer. car. Ijor. n. 53. — Sihk. car. t. R. f. 63. (uon bona). — C. sa- jcatilis Haitm. scaud. fl. IV. p. 303. Njland. sp. feun. 2. p. 14. Fries, summ, veget. p. 238. — C. fnsca Schk. car. I. p. 64. t. Cc. f. 88. Habitat in turfosis et paludosis alpium Sueciae borealisl Norvegiae ! Lappouiae et Fenniae. Rhizoma horizoutaliter repens et stoloniferum. Vagiuae obscure reticulato-fissae, bracteac foliaceae amplectentes. Spica feminea infima saepe longe peduuculata ut fere nutans sit. Stigmata saepissime 2, in alpibus Doverensibns Norve- giae ipse 3j quin etiam 4 observavi. Valde meraorabiiis plauta, quae et affinitate proxirae cum Carice vesicaria et C ampullacea conjuncta, et Idiomor- phis e. c. Carici rigidae similliraa est habitu. Itaque, stigraatibus fcre constawtcr 2 , Idiomorphas arcte cum Don- torhynchis coujungit. Variat fructibus virescentibus, quae forma sccnndum rl, Friesium est tjpica. 150. C. vesicaria L. sp. p. 1388. Rhizomate horizontali stolouifero, cnimo acutangulo sca- bro, foliis plauis margine scabris, spicis raasculis 2 — 4, fe- mineis 2 — 4 oblongo-cylindricis remolis ercctis breviter pe- unculalisj fructibus ovato-iullatis conicis glabris nervosis scusim in rostrum margine glabrum bicuspidatum attenuatis. Koch syn. II. p. 886. Gaud. helv. 6. p. 133. Drej. hafn. n. 933. Wahlenb. suec. u. 1081. läpp. n. 451. Harti«. 61T scand. fl. IV. p. 308. Nvl.ind. spie, fenii. 2. p. 16. Drcj. rcv. oar. bor. ii. 56. — Hoppe car. p. 97. Sturm h. €9. RchiK cyp. f. 658. — Schk. car. t. Ss. f. 106. Flor. daii. t. 647. Sv. bot. t. 216. — C. inßata Huds. angl. p. 412. Roth, teilt. 2. p. 466. Habitat iu palndosis et fossis Helvetiae! Germaniae! Da- uiae, Sueciae! Norvegiac! Lapponiae et Fenuiae. Rhizoraa horizoutaliter repeiis stoloniferiiin. Vagliiae fo- liorum reticiilato-fissae, bracteac foliaceac evaginaiites. Fo- lia plana laete yiridia. Yariat bracteis brpviter vaginaiitibus , ciilmo parce sca- briusculo, foliis minus plaiiis, spicis femineis abbreviatis deu- sifloris et elongatis basi laxifloris, habitu minori et duplo ma- jori maxiroo et ß. alpigena. Spicis femineis abbreviatis crassis ova- tis, glnmis bruunescentibus. C, stenolepis Lessiug. In Sue- cia! et Norvegia maxime boreali! habitat. Haec forma Ca- rici rotundatae elatiori simillima^ differt cuimo soabro et foliis planis. Forma fructibus Caricis vesicariae sed triplo minoribus, culmo Caricis ampullaceae ^ foliis carinato- planis viridibus, spicis femineis longe pedunculatis et bracteis vagiuantibus est Carejc Mertinii 0. F. Lang in litleris (C. dubia Mert. in herbar. cl. Kochii). Occurrit nt affines spica mascula nnica et gynaecandra vel androgjna. 151. C. rhynchophysa CA. Mey. ind. non. h. Petr. suppl. 1844. p.9. Rhizomate , culmo obtusangulo laevi vel acu- tangulo scabro, foliis latis planis margine scalm's, spicis mas- culis pluribns, femineis 3 — 4 elongato-cylindricis rcmotis erectis pedunculatis, fructibus globoso- vel ovato - inflatis gla- 620 Variat porro: spicis fcmiucis pcduuculatis , gliiinis cnspi- datis et miiticis , minor et major et fnutibiis obloiigo - ovatis. Ultima est Carex Kochiana DC. oat. monsp. 89. secundiim specimiiia ab ipso cl. Kochio accepta. Rchb. cyp. f. 651. C. intermedia Siit. helv. 2. p. '262. C. spadicea Rath. teut. 2. p. p. 461. 153. C. riparia Curt. fl. loud. fasc. 4. t. 60. Rhizomate stolouifero, ciilmo aciitaiigiilo scal>ro, foliis latis planis carinatis raargiue scabris. Spicis masculis pluri- ribiis, femineis 3 — 5 cjliiidrico-clongatis remotis erectis den- sifloris sessilibiis pednnciilatisve, fructibus ovato-conicis tri- gono-subinflatis convexis glabris nervosis iu rostrum margi- ue glabrura bideutatum sensini attcuuatis. Koch sjn. II. p. 887. Gaud. hcly. 6. p. 131. Drej. hafa. n. 935. AVahlcub. suec. u. 1082. Hartui. scaud. fl. IV. p. 308. — Hoppe car. p. 95. Sturm h. 69. Rchb. cyper. f. 647. Fl. dan. t. 1118. -^ C. crassa Ehrh. beitr. 4. p. 33. — C, rufa Lam. dict. 3. p. 394. — C. acuta All. pcd. n. 2347. Habitat ad fossas et ripas Helvetiae! Germaniae! Dauiae, Succiae ! et Norvegiae australioris! Maxiraa omnium. Rhizoma crassura stolouifernm , vagi- iiae reticulato-fissae, culmus , augulis duobus scabris, tertio obtusaugiilo j crassus, folia latissima omnium basi grosse rc- ticulato- venosa. Bracteae latae foliaceae cvagiuantes. Spica femiuea infima saepe longissime peduuculata pendula. Fructus fcre forraac fructiium Caricis vesicariae. Variat spica mascula solitaria vel rarius gynaecandrogy- na vel androgynaecandra et spicis femineis proliferis. Nuce triplo majori a Carice j)aludosa , fructuumqne for- ma longc diifert. 154. €. nutans Host. gram. Vt 1. t. 83. 621 Rhizomate stolonifero , cnlmo obliisaiigiilo scabriusculo, foliis plaiiis carluatis inargiiic scabris, spicis mascnlis 1 — 2, feraineis 2 — 4 cjliudiicis oratisve remotis ercctis densifloris sessilibus peduuculatisve, fructibus ovato-couicis trigouo-ro- Inndatis couvexis glabris striatis iu rostriira margiue glabrum bicuspidatum seusim atteiiiiatis. Koch sju. II. p. 887. — Hoppe car. p. 63. Sturiii h. 61. Rchb. cyp. 642. — Schk. car. Qqqq. f. 205. Habitat in sjlvis hiimidis Gerraauiae australiori -orieu- talls! Vagiiiae miuule obsciirevc rcticulato-fissae, bractcae fo- liaceae evaginautes. Minima affinium prope accedit ad Cariccm paludosam depauperatam sed habitura fere refert Caricum Dontorhi/n- charum Lasiocarparum. Suecoriim Caricem nutantem refert cl. Friesiiis ad Ca- ricem ripariam^ sed in lierbariis ne praestautissiraorura qui- dem botanicoriim vidi speciineu. Ad Caricem mitantem speclmina Caricis acuminatae Willd. hiicusque a me visa sunt referenda. Conf. et Rcicheub, cyp. p. 25 et 26 et fig. 645. 1. Lasiocarpae. Rhizoma stolouiferura. Vaginae reticulato-fissae. Ciil- irnis erectiis elatus. Folia plana, vel iu Carice filiformi couvoluta, glabra, rigida , vel in Carice hirta mollia pilosa. Bracteae foliaceae evaginautes , brevius, vel longius vagi- nantes. Spicae masculae typice plures , femineae densi- yiorae, vel in Carice hirta sublaxiflorae crassae. Stigmata 3, Fructus hirto-pubescentes vel hirti , rostro bicuspidato. Analognm typum repeteus, ac Lasiocarpi CyrtorJiyn- charutn y in Dontorht/nchis, Affinitate siia proxime accedit ad Paludosas et simul Carice hirta ad Secalinas, 622 155. C. evolata Hartm. scaud. fl. I. p. 40. Rhizoiuatc stoloiiifero, culrao aeutaugiilo scabro, foliis planis carinatis margiue scabris, spicis masculis pliiribiis, fe- miueis 3 reraotis ovato-cyliudricis erectis deiisifloris sessilibiis Tel infima pedunculata, fructibus ovatis tiirgidis hirto-pu- bescentibiis in rostriini biciispidatuin aüemiatis. Koch syii. II. p. 887. Hartm. scand. II. IV. p. 309. — Sturm h. 69. Rchb. cyp. f. 646. — Kunze car. p. 33. t.VII. — C. Kochiana Schiibl. et Marteus FI. wiirtemb. p. 601. Habitat in ripis lacuum Germaniae (qnoudam semel in ripis Danubii et nunc in Holsatia lecta) et Sueciae prope Holmiam ! Vagiuae sanguiueae reticulato-fissae, folia cnlmo latio- ra, bracteae foliaceae evaginautes. Habitus spicatum fructl- ferarum fere Carict's ripariacy sed liabitus totus plane Caricis ßliformis est, quasi Caricem Jiliformem foliis planis referens. Germanicum specimen nondura vidi, sed eam in subma- ritimis regionibus Germaniae borealis provenire mihi pcrsua- sum habeo. 156. C. filiforinis L. sp. p. 1885. Rhizomate stolouifero, culmo oblusangulo scabriusculo foliis convoluto- filiformibus, margiue scabris, spicis masculis 1 — 3, femiueis 2 — 3 remotis ovato-oblougis erectis densi- floris sessilibus vel inlima pedunculata; fructibus ovatis turgi- dis hirto-pubescentibus in rostrum bicuspidatum attenuatis.' Koch syn. IL p. 888. Gaud. helv. 6. p. 73, Drej. hafu. n. 936. Wahleub. suec. u. 1056. läpp. n. 436. Hartm. scand. 11. IV. p. 309. Nyland. spie. fenn. 2. p. 18. — Hoppe car. p. 62. Sturm h. 53. Rchb. cyp. f. 643. — Schk. car. t. K. f. 45. Fl. dan. t. 1344. — C. splendida Willd. prodr. n. 103. t. 1. f. 1, — C. iasiocarpa Ehrh. cal. u. 19. Sut, hely. 2. 623 p. 254. — C. hirta fl. Dan. t. 374. -— C. tomentosalJi^W. seot. p. 553. Habitat in fossis et lacnbns Helvetiae! Germaniae! Da- niae, Sueciae! Norvegiae, Lapponiae et Fenuiae. Vaginae sanguiucae reticulato-fissae, folia ciilnio sub- angustiora filiformi-convoluta, bracteae foliaceae cvagiiiantes vel iuiima breviter vaginans. E rarioribus et elegantissimis oinniura. 157. C. hirta L. sp. p. 1389. Rhizomate longissime slolouifcro, cnlmo obtiisangulo laevi, foliis plauis pilosis, spiiis masciilis 2, feniineis 2 — 3 remo- tis oblonge- cylindrlcis erectis sublaxifloiis sessilibns, frncti- biis ovatis tiirgidis hirtis in rosirum bicuspidatiim aciirainatis, j Koch sjn. II. p. 888. Gaud. lielv. 6. p. 128. Drej. hafu. n. 937. Wahlenb. succ. n. 1055. Hartni. scaud. fl. IV. p. 309. Nyland. spie, fenu.2. p. 18. — Hoppe car. p. 92. Slnrin h. 55. Rchb. cyp. f. 628. Fl. dan. t. 425 et 1711. — Sclik. car. t. Un. f. 108. Habitat in arenosis Helvetiae! Germaniae! Dauiae! Sue- ciae! Norvegiae australis et Fenuiae ad littora maris Botlnici. Rhizoma mere stolonibns elongatis stolonifernm nee re- pens. Vagiuae sordidc atrosanguineae reticulato-fissae, folia mollia marginibns scabra. Bracteae foliaceae longe vagiuaii- tes, vagiuis hirtis. Fructus respectu totius plautae majores. Variat tola glabra fructibus exceptis et spicis femineis ternatis. Prior C. hirta hirtaeformis Pers. syn. p. 547. in arenosis crescit humidioribus sylvaticis. Froyenit interdum maxima, crassa, habitum iuduens Ca- ricis vesicariue. Planta fructifera habitu simillima Secaliuarura stirpi. 624 Species Europaeae von vlsae vel iiondum satis a me exa- miualac sunt : Carex distachya Willd. C emarginata Willd. C. Griolettii Rocm. C. conglobata Kit. C. genuensis DC. C. diluta M.Bicb. C. ambleocarpa Willd. C. tristis M. Bieb. C cJtlorostachys Stev. C. brevicollis DC, C pJifjllostacTiys CA, Mey. C. sarda Lk. C. depressa Lk, C. lasiochlaena Kiinth. C. acuminata Willd. C. Alopecurus Lapeyr. C. longiseta Brot. C juncotdes Presl. C costata Presl. C furcala Lapeyr. C. monostachys Spreng. C. inollis Host. C. flavescens Host. C 'Bastardana DC. C. Snteri Kiinth. C. fusca All. C Villarsii Schk. f/. uetliaca Snt. C badia Pers. C. furva Webb. C illegitima Cesat, C. naufragii Host. f. truncata Fenzl. C laevis Kit. C trachyantha Dorn. C. vesiciformis Peterin. C exaltata Peterm. Plantae Kegelianae. Linden b er g' et Gottsche Expositio Hepaticarnni Suriuaraeusinin. Plagiochila N. et M. 1. P. snbplana Ldbg. — Sjnops. Hep. p. 37. n. 33. — Ldbg. Hepat. p. 75. n. 43. t. 14. — In sylvis prope Marie- paston; cum periauthiis. — Collert. Kegelii u. 1411. Plantae originali omnino congriia, tarnen folia margiue ventrali 9 — 10 dentes liabeut, dum exemplaria Sebastionopo- litana 6 — 7 dentibus ornata sunt. 2. P. sabfilaiia, var. In sylvis prope Paramaribo — Sterilis. — Collect. Kegel, n. 754. PMgiocTiilae subplanae slmilis, sed folia minus plana, margine dorsali subreflexa, color et ramificatio diversa. Exem- plaria mea e Trinitatis lusula a Crüger allata viam quasi ad hanc uoslram parant, cum snrculus novellns similia folia ha- beat; etiam in Piagiochila aubpla/ia n. 1411. novellorura folia singula videntur quae illis hujus stirpis similia sunt, ta- rnen in uostra stirpe totus surculus hisce foliis longioribus praeditns est, ut abnormem habitum accipiat. Piagiochila sciophtla habet folia plana basi dorsali decurrentia. P, sim- 24r Bd. Ss Heft. 40 626 plex et P. diversifolia difForuiit ramificatioue et foliis ser- rato - dentatis uec ciliatis. 3. V. liyimoides Ldl)g-. Var. — Syiiops. Hep. p. 4ö. ii. 55. — Ldl)i,^ Spce. Hep. p. 37. ii. 19. t. 7. — Collect. Kegel, ii. 753 et 758. — Plaiila inascnla. Folioniiu forma siiuillima P. scrralac var. surinatnensi, sed dilfert: foliis magis imbricatis sul)sooini(lis (siccilate prae- serlim), arctiiis (liaiid raro diiplicato-) serrato- dentatis, eri- sta veutrali plenuiiqnc magis coiispiiiia. I\ 3Iontagne/\ qiioqiie similis, iisdeni fere iiotis divorsa ut et raiiiificalionc et caule striciiore. Proxima P. hypnoides^ imprimis illa for- ma e Trinidad a Criiger allata (Sjiiops. Hep it, p. 644. n. 45) sed folia basi dorsali minus longe in canlem descendcntia, ventrali minus nndnlata. Mmliila N. ab E. 1. B. pallCMs N. ab E. Var. Synops. Hep. p. 256. n.8. Prope Mariepaston in sjlvis et ad Paramaribo. Collect. Kegv 11. 521. 522. 523. 751. (A. B. C. D. E. F.) Omnes liac capsnlae ad nosiram scntentiam nnam eandem- qnein speciem includiint; folii lobnliis fere iit in Ii. qundrafay sed caiilis rigidior, folia longiora magis distantia. Proxime ad haec specimina surinamensia ctiam R. javanica ex insnia Ceylon acccdit, tarnen non omnino congrnil. Est forma in- termedia intcr jR. pallcnfem et javanicam, in noslris Her- bariis e divcrsis regionibiis allata, qnae, qniim de loco nbi Cüllocanda erat, liaesitaromns, in Synopsi Hepaticarnm inis- quam commemorala est, tamen in scliedis nostris ad R. pallentcm addncitnr; cni forniae inecrtae sedis haec nostra snrinamensis omnino congrna esse videlnr. B. pallens y. hrasilicnsh^ qnamqnam proxime accodif, ramificationc et lobnlo minore iuvolnto diifert; etiam specimina ex Insnia St. Viir- 62T cenlii ralde similia sunt, congnuinfque perinnthia (iu Capsula B.), quae a poriauthiis R. javanicae reccduut. No. 081. etiani hujus loci videtiir; siinilis est /?. ma- crostachj/ae y sed lobuli folioruin cum illis modo receusitis congruunt. Tales spicas niasculas lougissimas eliam iu aliis Radulis vidimus e. g. ia Radula pallescenle ex lusulis An- tillis allala, quae propter miraui inflorescentiam masculam a cl. Moutagneo olim R. marsupialis denominata est. Si omues has foruias iuter se variautes coinparauius, fortasse dubitari polest, an R. macroslacliya a R. patlenle re vera sit dirersa. 2. Radula . . . . n. 1412? DifFert a, R. rejlexa proxi- ma lobulis non reflexis. Forma folii et lobuli cum praece- deutibus congrua, sed caulis iterato -dicliotomus, folia oblon- ga, nou vel vix decurreutia, statura major. 3. R. flaccida Ldbg. et G. — Sjuops. Hep. p.726. n.8c. — Collect. Kegel, n. 535. Lobulus folii pauUo differt. — Sub n. 749. adest Radula. R, flaccidae similis, sed color flavescens, folia raajora ma- gisque rotuuda; forsau haec forma nihil nisi forma flaccida jR. complanatae est. Pbraginicouia Dumort. 1. P. torulosa 1. 1, Synops. Hepat. p. 294. n. 4. — Collect. Kegel, n. 759 et 533. In Synopsi Hepat. p. 295. lobulus integerrimus dicitur, sed minus recte, quum, fortioribus lentibns adhibitis, margo dentibus 3 — 5 obtusis crenulalus appareat. Sub lente 15- plo augente hi dcnticuli nou distinguuutur sed microscopio centuplo angente bene videntur, et cum iu describenda diagnosi lentibns fortioribns non usi simus, minus accurate et quodam- modo Titiose diximns. 40* 628 3. Phragmicoma vcrsicolor 1. 1. Sjnops. Hepat. p. 297. M. 9. — lii Tamarindo indica apud Paramaribo sterilis lecta. Proxima illi formac, qiiae a cl. Wilson Jungermannia anriculata noiniuatiir, tarnen folia panllo breviora et magis rolundata, amphigastria breviora et iatiora sunt. Ouiphalauthus Ldbg. et N. 1. O. suriiiainensis Ldlig. et Gottsehc. 0. caiile repeiitc parcc ranioso , fuliis seniivcrtiealibus la- xius imbricatis oblique eordato-OYatis oblusis vel acnliusculis integerriinis basi subsinuato- decurrentibus iion complicatis, ainphigastriis iiiinutis distantibiis cordato-ovatis acute biildis; fniclu in ramulis lateralibus, pcriantbio obeonico coinprcsso apice dorso unicarinato , ventre carinis binis, angnlis integer- riniis. Habitat ad Paramaribo (Tourtoniie). Kegel, n. 748. Descr. Caules caespitosi a ramulis pendentes, pollica- res, subsimplices, plenimque apice solummodo ianorafionibus furcati vel dichotome parce divisi. Folia laxius imbricata, oblique cordato - ovafa , deflexiuscula, infcriora saepius obtusa, superiora et innovationum acuta ad apicem nonuiliil angiistata et iiiflexa, integerrima vel obsolete angulata, margine dorsali rotüudata, veiitrali basi siibsinuata decurrentia margine non- nihil inirassata sed in lobulum liaud complicata, '/« — '/a 1'"» longa, ante basin aeque lata. Color fuscescenti- viridis vel flavescens. Textura pollucida, macnlae majiisculae, margina- les minores crassiores. Amphigastria minuta, foliis quadruple minora, remola, cordato -ovata, patiila, ad medium acute bi- fida, laciiiiis acutis ercctis, superiora paullo elongata. Fru- ctus in ramulis lateralis, nonnumquam duo vel plurcs se- riati. Folia involncralia minora ovato -lanceolata, margine 629 snbintogerriraa vel siibrepauda, amphigastrium involucrale .ingiiste ovaluin. Pcrianihium vix iiivolucriim excedeus, ob- coiiiciiin , conipressum, apice peutagoutiin aiigulis noii iristit- lalis, ä/g lin. loiiguin. Ah Omphalan/ho pfcrogonio rharactere satis distincliira ; propius accedit ad O. lusoriuvi et 0. afjincm^ tanicu ab O. lusorio distiiigiiitiir foliis roiuiis aciitis et foliis iuvoliicralibiis laevioribus, ab O. afjine distinguilur foliis ininiis acntis et lobiili coiiToliiti dcfectu; statnra et ainphigastriis iniaoribiis cum utroqiie couvenit. Obs. In Synopsi Hepatic. p. 747. in diagnosi O. lusorii f,folia lobulo nnllo complicato" dicnntiir, taincn in Herba- rio Mülleri stirpcs originales vidiinus, fjiiae lobnliim parvnm convoliitnni habebanl; exemplaria originalia, qiiae iiobisciim beuevolc commiinicaverat, uiillum demoustrant. Iiejeunia Ldbg. et G. a) Ainphigastriis indivisis. 1. Ii. traiisversalis J. lajcior. * forma minor. *♦ forma major. (Hb. Kegel, u. 520.) L. canle repente radicante siibpiuuatim ramoso, raniis eloiigalis, foliis laxe iinbricatis ovato - oblongis oblusis expla- iiatis, niargine ventral! siirsiim inflexis, apice subintegerrimis, liasi lobulo parvo inflexo, ampliigastriis maguis imbricatis ro- tundo -reniforniibus medio gibbis decurrcntibus integerrirals, periantliiis lateralibus (junioribns) niargine ciliato-cristatis. Habitat forma minor ad Joden Savauua et forma major apud Paramaribo (Oude Ryweg). Forsiin nova species, sed periauthium adullum noif no- inra, qnare ad L. transversalem pro varielate adducere ma- luiuius. Caulis flaccidusj folia nonnulla (praesertim in forma 630 majori) ohsolete bidenticiilata, apice explanata, nee ut in stirpe origiuall inflexa. Amphigastriiim iiivolucrale ovato- obloiigiim apice levitcr eniarginatura. Differt a L. Hohsonia- na foliis longioriljiis margine yeiitrali siiiuatis inagis desceu- deiitibiis et amphigastriis miiioribns. 2. li. l>arl>ifiora Ldbg. et Gottsche. L. caule siibpiunatim ramoso, foliis imbricalis horizonta- libiis ovatis obtusis iutegerrimis margiue ventrali siibrecto, Ijnsi complicatis lobiilo sat magno sinuato- inflexo, amphiga- striis imbricatis orbiciilato-transversalibiis integerrimis mar- giue siibroflexis medio gibbis, perianthiis obovatis margine oristnto-ciliatis, fai'ie ventrali media deuse spinnloso-villosis. ß. depaupcrata , perianthiis minus spinosis, foliis mar- gine ventrali magis repandis amphigastriis majoribus. Habitat utraque forma ad Paramaribo, «. in ramis Psidii poviiferi et ß. apud Oude Rjwog. Desc. Caulis i — 2 -pollioaris , cum foliis ^/^ lin. latus, fuscus, subpiunatini ramosus, ramis inacqualibiis. Folia im- bricata, '/2 !'"• ^^^'^ longa, 1/4 l'"- '^t'») horizontalia vel ma- gis siirsum adscendentia ut in medio dorso sulrus fiat, ovata, margine ventrali fere recto in lobuhim sinuato -complicatum abeuntia, apice obtusa, rotuuda. Amphigastria magna, ira- bricata, margine snbreflcxa, lobulos foliorum tegeutia '/g lin. lata et ^/q lin. a margine ad punctum insertionis longa. Spi- I vlae masculae in eadem cum perianthiis stirpe. Folia in- vohicralia parva, biloba, lobis fere aequalibus, amphiga- stri'um involucrale obovatum margine repandum. Perian- thium ^/2 lin. longum obovadim, dorso sulco sinuatnm, cri- stis latcralibns fere ad basin descendcnlibus aeqne ac crislis biuis ventralibus ciliato - spinosis armatum , perinde facie ven- trali media tanquam zona spinosa circumdata quasi villosum est. In forma ß. depaupcrata eliam haec zona videtur, sed 631 spiuulae rel tiibercula distautiora sunt et perianthii cristae nou tarn hispidae iuveniiiiitur. DilTert haec a L. vincentina , ciii perianthii coiiditioue proxima est, statura minore, folioruni forma et praecipue pe- rianthii facic hispida. 3. Ja. Sagraeana Mout. Synops. Hepatic. p. 314. n. 9. Collect. Kegel, u. 757. 4. £.. squainata N. ab E. Synops. Hepaf. p. 322. n. 26. Collect. Kegel, u. 993. ex parte. Forma inter varr. «. et y.; est ouim amphigastrinm nt iü var. «. et lobulus folioriim ut in y.; folia valde conspersa maculis nou trausparentibus (folia polysticha). 5. I«. convexistipa 1. 1. Synops. Hepat. p. 328. u. 39. Coli. Kegel, ii. 746. 6. Tt. suriisauiensis Mout. Synops. Hepat. p. 329. n.40. Coli. Kegel, n. 746. Forsan L. surinamensis nihil qnam varietas L. con- vejcistipae est, cum apices stirpinin L. convcjcistipae ha- bitum, et pars inferior habitnm L, surinamensis praebeant; uec in hiscc planlis snriuaracusibus hanc transforraationem in- veui, sed etiam in collectioue ex insula Portorico, quae nunc sub manibus est, videre licet. Margo dorsalis cellularum pro- minentia in summis foliis scrrato -deuticulalns in inforioribus fere integerrimus fit et folii forma ex elliptica in semi-ovatam margine veutraii recta liuea detenninatani fonnam transit. 7. Ii. xanthocarpa ß. margine folii veutraii angustius inilexa. Synops. Hepat. p. 330. n. 44. — Habitat in sylvis ad Mariepaston. Collect. Kegel, n. 1413. Vidimus (ales forraas etiam e Promontorio bonae spei, et ex Insula St. Vincenlii, sed quum in Synops. Hepat. haec for- ma ß. uonduin rccepta est, paullo accuratius hanc describere Tolumus. 632 Descr. Cacspitose rcpeus. Caulis unrialis vel pauUo minor, incdio dorso coucaviiisciilus ob folia basi dcpressa, raraiilis brcvissimis piuiiatiis, uuo allerovc iionutiiiquam itoriim ramuloso, luiud raro feie simplex. Folia scmivertiialia, arcte iiubricata, divergeiilia, ovato-oblonga, obdisa, apice uounihil adsceudeutia , pracsertiin statu madido , iutegerrima, inar^iiie ventrali toto anguste iuflexo, haud raro qiioquc apice, 1/3 liii. longa, ä/g lin. lata, basi complicata iu lobiilum basi convolutum vel iu marginem folii indistincte trauseuutem vcl, quod plerumque accidit, iu medio margiuis apice truncato di- stiuctum. Textura deusa. ^mphigastria imbricata , basi reuiformia, apice vel rotiiudata vcl truucato -retusa, iuteger- rima, couvexiuscula, y^ liu. lata, dimidio brcviora , tcxtura tenerior. Fructus lateralis, sessilis, Folia involucralia erecla, poriauthium aequantia illiidque amplexattiia. Perian- thinin '/'2 l'"' f*^''C longiiin, obovatum, dorso uiiicariuatuin, venire bicarinatum. Capsula ratione periauthii magna, ovata. 8. ü. unciloba Ldbg. Sjuops. Hepat. p. 331. n. 46. — Apud Paramaribo lecla. 9. Ja. Aiiberiaita Mout. Synops. Hepat. p. 332. n. 47. — Forma major. b. Lejeuniae amphigastriis hijidis. 10. li. crenata Moiit. et N. — Sjuops. Hepat. p. 341. n. 71. — Collect. Kegel, n. 752. ad Paramaribo apud Hoffe- jumbe lecta. Accurata dissectione nunc persuasi snmusLcjcuniam cre- nalam uuam eaudemqiie plautain esse ac L. Jf^eigeltii. Sed iu dia^uosi L. crcnatac folia dicuutur ^^orbiculata" j dum apud L. Wcigeltii legimus folia oblique oyata et acuta esse; in diagnosi L. crvnalae folia minus bene describuutur, quum foliiiin slirpis originalis utarginein ventralem interdum rectum 633 iiiterdiim repandiim habcat ; margo dorsalis arciiatiis et ita devexiis iit apex folii lere in eadcin liuea cum mari^iue tou- trali posita sit. 11. I«. opnca yar. a. et ß. Synops. Hcpat. p.362. ii. 127. — d" et $. Apiid Paramaribo ad Toiirtoiine et Oude Ryweg in cortice Tamarindi indicae lecta. Collect. Kegel, u. Ö29. a. b. c. Diagiiosis in Hep. syuops. p. 362. vitiis non carct, qnac hie loouere Tolumus. Lobulus folii bideiituliis videtur, si quiuqiiagies au^etur, sed si ope microscopii compositi treceu- ties augetiiT) dens alter evaiiescit et nihil iiisi locus iucras- satus, libi margo lobtili iu foliiim ipsnm trausit evadit; dens alter nihil est uisi nmbra, qnae liice transmissa perficitnr. — Amphigastria ad tcrtiam folii partcm tautiim fissa. 12. El. aiuoena var. intermedia. Syuops. Hepat. p. 363. n. 128. Apiid Paramaribo in Oude Ryweg lecta. Kegel. Col- lect, n. 758 d. Medium teneus iuter L. amoenam et L. opacam^ sed folii textura clariore, foliis paullo oblongioribus et amphiga- striis majoribns magis ad L. amoenam accedens. 13. I«. phyllobola ? Synops. Hepatic. p. 369. n. 146. Apud Paramaribo in Nieuwe Ryweg et Quarta et in canle Erj/thrinae coralloidis ; collect. Kegel, n. 526. a. b. c. Mulla in nostris Hbb. sub hoc nomine asservantur, qnae fortasse alius loci esse debent, sed cum originalia exemplaria ipsa nianca sint et foliorum jactura in his pro charactere ha- beatur, etiam haec nostra planta eodem nomine salutetur. No. 526 b. oxeuiplari nostro origiuali satis similis. 14. I-. oxyphylla M. et N. Synops. Hep. p. 357. n.lll. Prope Paramaribo Collect. Kegel, n. 519. Adde diagnosi in syuopsi: amphigastriis ligulalis vel nullis." 634 Panra fnistula tantiim invcnimus, seil charactorem desi- deratum oliservatori optime demoustraut. 15. Ja. flava var. ß. pcliucida. — Synops. Hepat. p.373. n. 157. Habitat apiid Paramaribo iu Poelebaiitjc (u. 527 et 634.), iu Oiide Rywcg (u. 750.) u. 527. 528. h. ihijinifolia periauthio subimraerso, foliis involucrali- biis majoribus et praescrtim foliis apicem versus augiistatis a L. flava recedit; qua de causa haec nostra magis L, Jlavae similis, a qua (sc. stirpe origiuali Swartzii) foliis paullo bre- vioribiis recedit. c) Lejetiniae amphigaslriis dupUcatis. 16. li. uuidentata var. ß. minor, confertior. — Sjnops. Hepat. p. 392. u. 203. — Apud Paramaribo (Tourtonue) c. per. Colorc, foliis nouuihil inagis plaiiis, deute lobuli subulato lougiori iucurvo aliquaiitum a forma origiuali Hookeriaua re- cedit; amphigastria basi sacpe subovata; forma confertior. h. tmidentala , var. y. b/denfula , laxior. Iu caule Bartris cujusdani. (u. 747. c. p.) Accedit dens miuor alter, qui etiam in uounullis foliis stirpis origiuaiis videtur; laxior et major quam ß, 17. Jii» cancellata ? — Sjuops. Hep. p. 385. u. 190. Specimina pauca et manca. 18. Iä, Bclessertii, minor 1 Synops. Hep. p. 349. n.91; foliis apice iollexis. Specimina pauca et manca. d) Lejeuniae Ceratanthaceae. 19. Iu. ceratantha Mont. — Synops. Hepat. p. 396. n. 212. Habitat in sylvis prope Paramaribo ad Nieuwe Ryweg. 20. Tj, guianensis ß. — Synops. Hepat. p. 397. n. 213. Habitat iu sylvis prope Paramaribo ad Nieuwe Ryweg. (n. 746.); ad Oude Ryweg u. 530 b. et u. 755. 635 21. li. cornnta Ldbg. — Syiiops. Hepat. p. 399. u. 218. Hnbitat ad Niciiwe Rywog apiid Paramaribo. — Siue iiiinioro. 22. Ii. iavolvens ß. — Hepat. Syiiops. p. 400. n. 221. — Habitat in Oiide Ryweg ad Paramaribo. — Collect. Kegel, n. 530. Forma minor quam stirps originalis, scd folionim forma et dentirulalis omnino qiiadrat. L. involvens d. Liudeiib. in schcdis. — Habitat ad Tonr- toiine prope Paramaribo. Similem formam cl. Liebniau. e Mexico attnlitj fructifica- tio adhuc Intet. 23. Ja. Kegel ii Ldhg. et Gottsche. L. caiile repente ramoso , foliis jmbricatis semicordatis apice rotnndis vel interdiim siibapiciilatis, margiue dorsali ar- ciiato iutegerrimo basi raiilem traiiseuute, veutrali snbrecto, lobtilo complicato extrorsnm Iriincato, amphigastriis distanti- bns parvis orbicnlato-cordatis bifidis, Jaciniis acutis, fructu latcrali, periauthio (jiiiiiori) qiiadrialato, foliis involucralibus parvis angulatis. Habitat prope Paramaribo in folio cum Radula ßaccida. Collect. Kegelii u. 535. Desc. Canlfs semipollicaris, inordiuate ramosns, flexuo- siis, foliornm basi dorsali omnino teetns, fusens. Folia im- bricata, semicordala, */« lin. longa et medio ^/g — Vs ^'"« lata; margo dorsalis basi caulem transgredirns arciiatiis et devnxiis, iit apcx folii margini ventral! proprior sit; apcx ro- tiindiis vel apiciiiatns vel angulatns (in novellis interdiira an- gnlalo-deiitatiis) ; margo veiitralis adsrendens, subrectiis vel snbrcpandns, in lobiiliim ^/20 — */i5 '•"• longum extrorsnm tniucatiim et convoliitnm descendens. Siipra lobnliim pa-fiiiam folii binis teruis vrl qiiinis cellnlis majoribus, i/«q lin. longis 636 dcpictain , quasi ocellatam iiiveuies. Amphigastria orbicu- lato-cordata, i/k, lin. lata et aefjiie alta (iiitcrdiiin inajora), caulis lalitndinem diiplo siiperaotia, iisque ad medium bifida, laciiiiis divergenlibiis aciilis. Fructißcalio iu ramoriim basi, jiiuior tantiim visa. Perianfh tum jmmis r|iiadrialatiiin, scmi- imraersum ; /b/ia invoJucralia parva elliptico-ovala, niargine angulata. Lejcutiia oculatay cui proxime ocollis binis et perianthii jiinioris forma accedit, et qiiac certe ad Ceratanthaceas col- lotanda est, staliira majore et foiionira coiifiguralioiie differt. 24. JL. elliptica L. et Ldbg. — Synops. Hepat. p. 403. u. 229. — Collect. Kegel, ji. 536 et 538. 25. li. stenophylla Ldbg. et G, — Synops. Hep. p. 769. 11. 229 b. — Collect. Kegel, ii. 994. Inccriac sedis, 26. Ii.? anoniala Ldbg. et Gottsehe. L.? canle ramoso repeiite, foliis irabricatis (iu iiovellis distantibns) ovatis apice rotiuidatis vel obtuse aiigustatis inte- gerrimis grosse reticulatis, lobulo iiuUo, vel saccato vel coii- voliito parvo extrorsnm triincato, amphigastriis roaguis coiiti- giiis (vel in snrcnlis distanlibus) late cordatis ad medium ferc bifidis integcrrimis, fructii terminali et laterali ad basin ra» mnlonim, perianthio . . . ., foliis iuvolucralibus integerrimis minoribus, ampbigastrio involucrali magno ovato , ad tcrtiam partem fere bifido. Habilat in Geyersvlyt apud Paramaribo. Collect. Kegel, n. 993. Dcscr. Caules pollicares vel ultra cum foliis Ya ''"• ati, ramosi. Folia caulis priucipalis in.bricata (in novellis plerumquc dissita) snbplana, Y^ — '/3 lin. longa, medio '/g — )/^ lin. lala, apice oblusa vel obtuse angustata^ margine dor<- 637 sali arciiata Tel siibrecla, interdiim subrepanda, bnsi caiili latltudiaem non traiiseiintia, niulc raiilis nudiis inier folioriim bases dorsales videri licet, inargine vcntrali siib apice rotiin- da, dein plus niinns roota, an(c lobiiliim siiiunta iiiqiie lobii- Iiiin parvuin Y^o ''"• '''^^inn saccatiim vel snbcoiivoliitiim basi deciirreiitia; interdiim lobnliis inillus. Textura grossa, rctc crassnin; adhibito acido siilpluirico celliiiac reguläres, qiiarutn ineinbraua celliilosa circumcirca, iiiterstitiis regiilaribns inter- jectis, in fonnara seniieircnlarcin incrassala est, videntiir. Amphigaslria contigua vcl in «ovellis distaulia, niaiina, Yg — 1/4 lin. lata et '/e — Vo '"'• •'»''•i? subcordata, inttgerriina, interdiim subrepanda, bifida, laciniis anilis mox divorgenlibns mox contiguis, versns apices ramuloriini magnitiidine crcscen- tia. Fructus in raniis lateralibus, noiinnnqiiam bini, nt ha- bitum Oniphalantlii plaiita siniiilct. Folia involucralia intc- gerrima, biloba, lobnlo sat magno; atnphigastriitm involu- critle oblonge ovatiiin, ad tertiam partciu bifidiiiii, laciniis acntiusciilis. Ohserv. Forsan haec pfanta inter Oniphalantbomin or- dineni rccipienda, tamcn cum perianthiiini non vidrrim et ha- bitns aliqnantiilnm differat , Omphalauthi nomine illain saintare iioliii. Frullaiiia Raddi. 1. F. arietina Taylor. — Synops. Hepaf. p. 413. n. ö. Apiid Paramaribo c. per. Iccta. — Collect. Kegel, n. 533 et sine uo. F. arietina ß. forma laxior. — In caiile Baciris cn- jnsdam. Kegel, siib no. 747. 2. F. squarrosa N. ab E. — Syn. n«pat. p. 4l6. n. 10. — Apnd Paramaribo ad Toiirlonne, Collect. Kegel, n. 532. cum fr. 638 3. F. Thuillerii N. ab E. — Syu. Hepat, p. 434. n. Ö2. — CoUectioüis Kegelii u. 525. et siue iiumero. Slirpes jiiuiores et vetiistiorcs , qiiare specimiiia colore, statura magis miimsvc robusta, auriculis foliorum majoribus miuoi'ibusYC pauUo differunt. 4. F. o1>cordata Ldbg. — Sju. Hepat. p. 447. ii. 78. lu Nieuwe Ryweg apud Paramaribo lecta. Collect. Kegelii siue Iiumero. Amphigastria floralia miuus ovata , quam iu specimiuibus orlginalibus. 5. F. o1)Cordata ß, ariuata. Ad Poelebantje apud Pa- ramaribo lecta. Collect. Kegel, siue uuraero. Caules 1/2 — 1-pollicares, ad corticem arborum repentes eique arcte adpressi, nigresceutes, piuuati, ramulis brevissi- mis Ya — ^ ^'•^* lougis, iuaequalibus nouuullis elougatis ite- rum piuuatis. Folia iiubricata oblique rotuuda, obtusa (api~ culo niillo) iutegerrima; auriculae e margiue foliorum ortae, oblique, rarius horizoutaliter, a caule distantes, clavatae, lo- bulo triaugulari iuterjecto, iu ramulis coufertac, iu caule pri- mario magis distautes. Amphigastria miuuta, adpressa, ovata, ad medium bifida, laciuiis acutis, sabiutegcrrima iuterdum deu- ticulo laterali armata. Color bruuueus. Periauthium ^/4 liu. lougum oboyatum subimmersum , dorso sulcatum, reutre uni- cariuatum. Folia iuvolucralia majora, ovata, apiculata, ad apicem «bsolete serrulato-creuata (praesertim lobuli veutralis apice denticulato) ; folia floralia etiam lobulum veutralem apice plus miuus deuticnlatum liabcut. Auiphigastrium iuToIucralc ovatum ad medium bifidum laciuiis acumiuatis subiulegerrimis. 6. F. apiculata ö. gnianensis. Sjnops. üepal. p. 452. 11. 90. Cum fructibus ad Oudc Rywcg apud Paramaribo lecta. Collectiouis Ke»elii u. Ö'H. 639 Hnec planta omnino coii^riia ciini illa, quam siib nomine FruUaniae apiculdtac e Giiiana ab illtistr. Ilookcr accrpi- nuis, taincn , qiiia a slirpc original! javanica recodit, niisqiiain in Synopsi Hepaticanim comincinoraviinus. Diircit onim a javanicis speciniinibiis stafiira minore et anriciilis confoiiis canli conliatiis, conveniimt aiitem raiiii friictifori iastigiati, nn- de ad /'". apictilatam tanqiiam varietalcm d. giiianensem adduxiiuns. Deitdroceros N. ab E. 1. D Breutelii, var. sminamensis. Synops. Hopat. p. 581. n. 7. Haljilat ad Onde Rywog apnd Paramaribo. Magnitudo et frondis latiliido fere eadem ac in planta originali; in ntraqiie frncliis et anllieridia inTeniiintiir. Capsula longo deliiscens ; elateres nnispiri. — In planta snrinamensi frondis laeiniac breviorcs et minus erispatae sunt, nerviis nulpm crassior et in laciniis magis ad divisioneni teiidit. Hepaticae Oerstedianae. (Continuatio et Finis v. Linn. XXIV. p. 300 — 304.) 1. Plagiochila aiubigua Liadenbg. et Hainpe. Caule adscendeute ramoso , ramls diiformibiis graciliorl • bus, foliis caulinis disticho-imbricatis obliqoe ovatis coiivexis> margiiie Tputrali spinuloso-deutatis, dorsali integerrirnis. Ca- lyce termiuali campanulato ore coiupresso triiueato ciliato. Hab. In Costa rica, allid. 5 — 8000'. Plag, renitenli et hetcromallae afEuis, differt rero fo- liorum forma et perianthio. 2. Chiloscyiihns nigrescens Liudeubg. et Hampe. Caule proeiimbeute ramoso fragili, foliis distautibus al- teruis ovato-rotiiudis margine revoliito distichis, vel horizon- talibus, amphigastriis remotisjioTatis liberis, apice acute bideu- tatis; fructu Hab. iu Costa rica ad crateris Reveutado aquas sta» gnantes. Ad sectionem W. Sjnopseos. — Colore nigresceiilc et am- pliigastriis liberis distiugneuda. 3. Bryopteris flaccida Liudeiib. et Hampe. Caule irregularitcr bipiunato -ramoso, ramis elongatis flaccidis, foliis deflcxo- distichis, vel apprcssis, coucavis oblique \ 641 oyatis integcrrimis , vel apice pariiiu erosis, margiue iufero complicato-involutis, aiuphigastrlis spathulatis superue inciso- serratis, foliis perichaetialibus laciuiatis. — Friiclii Hab. Costa rica , alt. 5 — 8000'. Pendula videtnr. — Thysauautho spathulistipo ex forma foliornm et amphigastriorum accedit, sed Brvopteris vera ex habitu. 4. liejeunia Oerstediana Liodeub. et Hainpe. Dense pulvinata. — Caiile procnmbeute raraoso, ramis brevibus fertilibiis, foliis snbimbricatis distichis concavis sub- rotundis integerrirais basi complicatis, ampliigastriis cordato- reniformibus folia aeqnantibns, apice excisis, augulo brevi acnto; perianthio oboyato aogulato laevi. In Jamaica ins. liej, teretiusculae proxiina videtnr. 5. FruUania dubia Lindenb. et Hanipe. Canle procnmbente bipinnato , ramis subdecnrvis brevibus, foliis imbricatis subrotundis concavis intescerrimis, aiiricnlis for- nicatis minntis erectis liberis parallelis, araphigastriis rotnn- dato-quadratis margine revolntls apice cmarginatis, involucri foliis lanceolatis integerrimis, perianthio oblonge trigono laeve exserto. Hab. in Costa rica. Prope Frullaniam brasiliensem. E. Ha mpe. 24r Bd. 6s Heft. 41 Leguminosae Inter plantas Nilgherrenses Hohenackeri, auctore G. Bentham, ISinithia g^racilis Benlh. , diffusa, pllls paucis patenti- biis hispida, foliolis 2 — 3-jiigis obovato-cuiieatis parce riliatis, pedniiciilis folia longe stiperautibiis siipra medium ra- ccmosis remote paucifloris, calycis labiis reticulalis cilialis, siiperiore orbiciilato bidentato, inferiore minore oblongo tri- dcutato , ovulis circa 3 , Jegumine rcticnlato caeterum laevi. Hab. in raont. Nilgherri. Coli. Hohenacker n. 1182. Species affiiiis S. higeminae Dolg. , differt statura ma- jore, foliolis saepe sex, caljcis labio siiperiore laliore, infe- riore brevius dentato, et praesertim legnminis articnlis 2 — 3, nee 4 — 7, diiplo fore niajoribus, et vcnis olevatis roticiilalis nee tiibercnlatis. S. racemosa differt calycis labio inferiore maximo, latissirae et obsolete trilobo. Alysicarpas raceinosus Beuth. , decumbens, pilosus^ foliolis orbiculatis ovalibusve foliornm snperioruni saepe 3, racemis laxis rufo- pilosis, pedicellis calyce dnplo longioribus, calycis laciniis acutissimis rigide uerToso-strialis, legnmiue breviter cxserto 3 — 4 -articulato rcticnlato. 643 Hab. in mout. Nilgheni. Coli. Hohe na eher n. 1212. Herba seraipedalis, basi ramosa et decumbeus. Ramuli tennes, adprosse pilosi. Stipulae lanceolatae, acutissimae) striatae, lincam longae. Folia plura vulgo nnifoliolata, sum- ma tarnen saepe trifoliolata. Petiolus 2 — 3 lin. lougus, ad- presse pilosns. Stipellae nullae vel miuutae intcr pilos pe- tioli reconditae. Foliola pleraque 6 — 9 lin. 'longa, obtiisa cum mneronulo minnto, basi rotuudato-trnncata, consisteutia firma, supra glabra reticulata, siibtiis adpresse villosa, penui- nervia, lateralia v. foliorum inferiorum saepe raiilto minora. Raceraus terrainalis, 3 — 4-pollicaris, pilis brevibiis ferriigi- neis patentibus cum pube breviore glandnlosa mixtis vestitus. Bracteae latae, • ovatae, concavae, acnminatae, rigide sca- riosae, striatae, 2 — 2Y2 ^'D. longae, cadiioissiraae. Pedicelli geraiui, 6 — 7 lin. longi. Bracteolae uiillae? Caljx 3 lin. longiis; pilosus, lariniis laitceolatis acutissimis tiibo pliiries longioribiis, 2 siiperioribus latioribus ad medium connatis. Coroila calyce brevior. Vexillnm obovato- truncatuni, basi louge angustatura. Carina vexillo aequilonga, apice incurva obtiisissiraa, lateraliter appendicc obliquo membranaceo con- spicue appeudiculata. Alae oblique obovato -truncatae, carina breviores et ei leviter adglutinatae. Stameu vexillare liberum. Stylus apice leviter clavato-incrassatus. Legumiuis articuli lineam lati marginibus acutis, sparse pubescentes, reticulis tenuibus saepe subparallelis. Fleiningia [Flemingiastrutn) pycnantha Benth., ere- cta, frutescens, ramis puberulis, foliolis obovato -subrhombeis vix obtuse acuminatis glabris v. vix sublus ad venas elevatas pubesceutibus , spicis densis oblongis siibglobosisve , bracteis rigidis exterioribus ovalis iuterioribiis lanceolatis striatis, ca- lycis lacinia iufima coroUa paullo breviore. Hab. in mout. Nilgherri. Coli. Hobenacker n. 1211 41* 644 Spccios iutcr affines distliigiiilur floribus niinorlbns, capi- tiilis glabrioribiis. Ramuliis tcres v. obsriire triquelrr, piibe brevi niolli tcnipler vestiliis. Stipnlae lancoolatae aciiminatac, (lorso coiinatae, siccae, striatae, 5 — 6 Tu. loijgae, caducae. Potioli polliec brevioies, rigidi, piibenili, snpenie aiigiilato- niargiiiati , vix alati. Foliola brevissime petiolulata, 2 — 3 poll. longa, 3' — 5-costata et penniucrvia, apice rotuiidata et in acnnien brcyisslmum latnm saepc producta, basi augustata, lateralia obliqna et inaequilatera, veiiis subtns elcvatis rufjo- sa, subtns pallida v. siccitate flavicautia, creiire nigro- pun- ctata. Spicae in axi"is supremis et ad apicem ramuli sessi- les, 6 — 8 lin. longi, floribus densissime imbricatis. Bracteae exleriores siccae, latae, stipulaeforines, 3 — 5 lin. longae, interiores 2 lin. longae, coucavae, rigidae, viridi-llaTicantes, puberulae. Caljcis crebre prnctati laciuiae lineari -acumina- tae, pilosulae, superiores cum tubo brevi 3 liu. longae, infi- ma vix longior. Corolla glabeniraa, calycem paullo superans. Vexillnin longinsculc iiuguiculalum, ovatnm, basi cordato- anricnlatnm, auriculis inflexis , ccallosnm, striatuni. Cariua louge unguiculata, obtusa, vexillnni aequans; alae oblongae, brcviter intus calcaratac, carinain aequantes v. subsnperantes. Staraen vexillare supra basin incrassatuni, leviter gcnicnla- tura. Antlicrae subglobosae. Ovarium sessi.le, villosun), apice attenuatum in styluni basi villosum, dein glabrnm superue in- duratuiu ; stigmate tenui terminali. Legumen iion vidi. Bhynchosia filipes Beiith., caule prostrato v. sub- Tolubili rnfo-tomentoso, foliolis obovalibus inncronatis rugo- sis supra moUitcr villosis subtns albo-toineiilosis, ramulis ilori- feris pedirellisque solitariis medio bibracteolatis filiformibus, calycis lacinia supreina bidcntata vexillo brcviore. Hab. in moutibus Nilghcrri. Coli. Hohenackcr u. 1184. 645 Cniilis rigidiiliis, flexnoso -proslrntiis, ramnlis elougatis teiiiiibiis, tomeiito siilifloccoso^ iilllinis filiformilxis paiicifolia- tis. Stipulae parvae, albo - toinciitosac. Folia inferiora pe- tiolo 1 — 2-pollioari fiilta; Ibliolis pollicariljiis potioliilatis, tcnninali a latcraliltiis paullo distante; siipcriora grailratiin iiiinora et broviiis peliolata ; ultima raiuiina; floralia intra sti- pulas aliscondita v. onuiiiio aborlieutia ; caiilina iiisigniter vc- noso-riigosa, mollia, marj^iue reciirva, apicc rotiiudata, basi obtiisa, lateralia valde obliqna. Ranuili floril'cri filifonuos, tiexiiosi. Pedicelii ad axillam bracicac biHdae v. biparlilae stipuliformis solitarii , 1 — 3 lin. loiii^i, versus inedinm bra- cteolam oratam integrain v. biiidain semil'iieara longam feien- tes. Flos iiutaus, vix 3 liu. lougus. Caljois pnbesccutis resinoso-puuctati laciniae lauceolatae, acumiuatap, tubo loii- giores. Pctala iutcr sc fere aequilonga. Alae aiigiistae. Ca- riiia obtusa. Filamciitura vexillarc geuiculatiiin. Ovarinm villosiini. Stylus glaber, vix incrassatiis. Lcgninon sossile, tomeutelluin, 6 lin. loiigum, 2 '/2 ''"• l''»tiini, inter sciiiiiia leviter (•oustrictiim. Semiua transverse obloiiga, crassiiisciila, nigra, stiophiolo majiisculo, M. Septembri 1851. Acanthaceae novae inter plantas NilgherreDses Hohenackeri, auctore G. B e nt h a m. Slndopogoii caspidatas Bcnth. foliis lato-ovatis acu- minatis parallele venosis supra glabris siibtiis niveo - serieeis, spicis hispidis viscidis, braeteis lanceolatis setaceo-cnspidafis. Hab. iu montibiis Nilglierri. Coli. Hohenacker, n. 1169. Canlis subteres v. obtiise tetragonns, junior adpresse albo -toinciitosiis, mox tomento deraso glabratiis. Folia fere K. htjpoleuci ^ sed integerriraa, abrupte acuminata, vCDis pa- rallelis ad utruraque latus costae mediae 9 — 10. Infloresceu- tia E. htjpoJeuci ^ sed pllis patentibus vlscidulis hirsutissiraa uec pube taiitnm brevi conspersa, et flores duplo majores, Bractcae auguste lauccolatae et bracteolae lineares enspida- tae calycem aequantcs, v. vix eo breviores. Calyx 5 — 6 lin. longus, laciniis liueari -setaceis, iufra medium membranaceo- marginatis subconnatisquc. Corolla ultra poUicaris, tubo basi tenui, fauce ampla, lobis rotundatis, intus liucis 2 pilo- ruin stjlum iucludeutibus more generis instructa. Anthcrae lineares , loculis parallclis. 64T Asystasia crispata Benlli., caiile dicholomo glabro, foliis orato-ohlongis obtiise acuminatis basi acutis rcpaudo- crenatis glabris t. siipra miiiute scabro -piinctatis, raconiis (ermiualibiis dichotomis secundis, podicellis caljce glandiiloso- scabro dimidio brovioribus, corolla calyce subqiiintiiplo loii- giore. Hab. in raontibus Nilgherri. Coli. Hoheuackcr ii. 1171. Affinis A. chelonioidi , et qnoad folia panlliiliim difFert. Peduuoiili eloiigati, scmel bis terve bifidi. Pcdicelli 1 liii., caljces 2 liu. loiigi. Corolla pollicaris. In characfere Nce- siano A. chclonioidis DC. Prodr. v. 11, p. 164. corolla (er- rore typographico?) sesqiiipollicaris dicihir et pedicclli calyce panllo breviores. In omnibns speciminibus a me visis corolla 7 — 8 lin. longa, et pedicelli calyci aeqnilongi yel longiores. M. Sept. 1851. Corollarium observatioiium in plantas hortenses Halae Saxonum anno MDCCCLI et jani prius ciiltas institutarum a Schlechtendalio. Aiidicis ad ealcem, quotannis semiiia iu horto nostro acade- mico pro mutua commutatione collecta praebeiitis, pauras pluresve ut accidit observationes dedimus, quas spatii angii- stiis expiilsi hoc anno iu Linnaea reponimus, iibi novas fa- sius describere, dubias nobisque incertas Jatius exponcre, jam iiotas pliires Jicebit adiimbrare plantas. Quas in indice no- stro nuper edito novas proposnimus species nostro jiomine signaTiinns, quas vero band omnis dubii expertes exlstima- mus vel ulteriori examini rommeudamus sub horti Haleusis auctoritate miltimus. Patriam uncis iuclusam iis iudicis plantis adposuimus, quae e semiiiibus vel e specimine vivo illa ex regione acceptis in horto (lorneruut, paucis nt An- gianiho (Nov. Holland, austr.) et Oldenlandiae (Ind. Orient.) patriam addere negleximus, falsani autem (Amer. bor.) pro vera (Proin. b. sp.) Silenae diurnijlorae Kze. incante addidi- rans. Durationis signa uonnulla omissa, alia pauta revera falsa sunt, alia e variabili plantae natura vel e vario rultu- rae modo falsa videri possint. Culturae uostrac modus, utrnm 649 iu tepidario vel iii frigidario, au snb diu vel cum aliqiio inn- uimcnto ciiltae sint stirpes, liaiid semper recte snbjuiictus est, qaod iu posterum cmendaiidum. Siibscquentiljiis in observatiouibus plantas secuudiim fa- railias uatiirales tractavimiis, iit faciliori negotio cum indice, eodein modo dij^esto comparari possint. Flures retiuuimus alio tempore public! juris facieudas tarn descriptioues et obscr- vatioaes , quam monograpliit as quasi adurabrationes , quae re- traetandae et expolieudae sunt. Benevole has pagellas hor- tumque nostrum iu favorera vestram recipiatis. Pridie aute Calendas Januarii anui MDCCCLII. I. Monocotyleae. Oiilisiiienas gracilis Schidl. Speciem haue in priiuis distinetam credimus piopter glu- mas involucrantes uuiueivias augustas. Diagnosin non damus, quum omuium specierum diaguoses revisione et correctioue emeudaudae sunt. - ' ' Descr. Caulis teres basi ramosus ad nodos radiculas agens hinc repens, ramls floriferis adsceudeutibus erectis, praeter lineam latinscule decurrentem inferius saepe obsole- tam breviter et sparse pilosam glaber, saepe pnrpurascens. Yaginac dimidiam laminam aequantos vel paullo superantes, inferiores pilis patentibus obsessae, superiores magis glabra- tae et fere glabrae, marginibus fissnrae semper plus minus dense ciliato-pilosis. Lamina lanceolata ^ arumiuata, ad ner- vum usque leviter undiilata, ad 2 poll. usque longa, 4 lin. lata, in inferioribus foliis in ovalem magis vergens formara, praeter nervum medium subtus obtuse prominentem, 3 utrinque 650 iionis pellncidis, interjectlsqiie inter hos 3 — 5 opacis non miuiis teuiiil'us percursa, siipra laete viridis, pilis paiiris valde dispcrsis instriicta vel plane glaljra, subtiis glaucescoiis gla- bra vel simili modo pilosula, luargine subtilissime denticulato scabrido, ad iinain soluminodo basiu pilis paucis per spatiiim brevc densius ciliato; ligiilae loto iuternara Jainiuae partem pili occnpaut, niargiuos vero vaginae iitrinqiie in appeiidicem angiistam aciiminatain albidara erectain pilosam prodiirti. Ra- cemi terminales in caulibiis ramisque axillaribiis, composili. Piachis c. ramis suis angulosa, plus minus triaugularis, pilis bievibns patiilis iu primis ad angiilos obsita, ini'era in racbi decrcscentibus et obsoletioribus. Rami fere recto angulo pa- tentes, leviter flexuosi, inferiores longiorcs, ad 10 circ. lineas lougi, siiperiores sensim decresceutes ita ut spicularnrnfasei- culi summilatcm versus appareant, quam ipsam spicula unica Ofcupat. Spiculae geminatim consoeiatae v. appro'ximatae, vel solitariae iu ramulorum dentibus, alternae et secuudae (lateri exteriori s. inferiori insidentcs). Glumae involucrautes duae apicc oblusae emargiuatae e sinn luinute aristatae pilosae, altera inferior paiillo brevior viridior 1-uervia, arista semi- poUicari tenui purpurascenti scabra, altera superior paullo longior, lineam alta, pallidior albido nervo medio. viridi per- cursa in arislam abiens 4 liu. longam. Gliima fuleieus lloris sterilis solitaria 1 Va ^iu« lo"gft> viridis 3-nervia, margiue ciliata, apice obtnsiuscula et arista brevi 1/3 — ^/4 liuoaiu lon- ga ex sinu iniuuto apiculi egrediente rauniia. Flos fertilis neutro minor biglumis coriaceus laevis uitidulus, gluraa ex- tera tenuissimis nervis 3 percursa apice brevissime subcuspi- dato -acutata. Stigmata purpnrea ex apice exserta plumosa. Qua patria gaudeat uesciiuus, ab hortnlauo Halcnsi rl. Wolfhagen accepimus. in caldario laete viget et culmos floriferos 9 — 10- pollicares profert. ,f,^, 651 Quamvis satis magniis unmerns sperierum hiijns generis dcscriptiis est, iiovam taracu habemus, quam cum iiiilla her- barii uostri eongiiiam vidiruns. Auctormu descriptiones ma- jore ex parte incompletae melioribus et aceuratioriljus stip- pleudae sunt. Difficilius erit speoimiiia autographa iiispicere ut qiiae siraiil in veteri novoque orbe species occurrunt va- riaeque Araericae formae possint extricari. Specienim iiobis notarnm fiisiores descriptiones dare stndemns, botanicosqne rogamns ut conamina nostra sublevare velint. Poa neinoralis L. v. depauperaia h.'Ual. (Poa rari- flora Desf. Cat. h. Par. 1815, Ktb. En. I. p. 354. n.l87.) Varlis sub nominibns saepius coluimus hoc gramen, quod primum paniculam depauperatara dein divitiorem prodncere solebat, Glaucesceuti- viridis pedalis, caespitosa, caulibns erectis, iuteruodiis clongatis terelibus sulcatis cum vaginis fo- lio brevioriljus et internodio multo brevioribus glabris laevi- bus. Pauicula depauperata ex iuternodiis 5 — 6, ramis pa- tulis, inferis geminis, rarius pluribns, altero 2 — 3 spiculas, allero minore unicam gereute, superis solitariis. Axis rami- que srabriusculi, hiuc inde flexuosi. Spicae sublauceolatae bi- — triflorae , glumis iuYolncrantibus Acribus panlo breviori- bus, altera majore et latiore trinervi, altera breviore et an- gustiore 1- nervi, utraque acuta, margiue scariosa. Flores due cum rndimento torlii vel tres. Gluma fnlciens 5-nervis, nervis extimis medioqiie pilis albis sursum versis usque ad apicero scariosum et roloratum obsessis , gluma interior linea- ris: Antherae 3 pallide snlpbureae, utrinque bifidae, lobis non divergenlibus. Squamae perigoniales truncato-bilobae, lobo altero pauUo majore. Ovarium glabrum. Eandem formam in sylvis nostris ad amussim congrnam saepius reperirans nee dubitamus veram P. rarißoram esse. 652 ftjyccria neivata Triii., quam • I. Kiiuthiiis imine- rito Gl. Michauxii adpellavit, l'olia habet eoiicavo- plana vagiiiani apico taiituiu fissain , ligiilam hyalinaiu e lobis Iribus hrcvibiis irrognlariter dentalis. Raiiii panicnlac 3 — 4 basi rallo oblougo muiiili, siib anthosi patentes leviter dcorsiiin ar- ciiali. Gliiiiiae fuscescenll- purpiireae, mnrgine albido , iiervo- sae. Stamiiia 2, aiUheris brevibiis oA^alibiis, lociilis basi apice- que diseretis, apicibiis loculoruin niiniitissirae npiciiiatis. Stig- mata pliimosa lateralitcr cum slamiiiibiis emergunt. Ceratochloa unioloidos v. glauca {Fest, nnioloides h. Madrit.). Colore iutense glauco et habitii paiillo rigidiorc, foliisque augiistioribus a forma Tulgari lougius per tempus iu liorto nostro culta primo visu difFerebat. Spica lougior erat magisqiie apiie atteuuata eloiigato-lanceolata, 13 — 7- flora, pediinciilus ejus compresso-siibqiiadraugiiliis, ad augii- Jos pilis rigidiilis siirsiim versis obsessus, racliis ejus ciini ncrvis gliimarum fiileiciitiiim pilis miiiiitis rigidulis albis ereelis scabra. Gliimariiia iuvoliicraiitiiim inaoqiialium inferior minor angiislior 7-nervis, interdiim defectii nervi uuiiis lateralis 6- ncrvis, major 9-nervis, Gliima fiilcicns O-uervis, interior binervis apioe acute bifida pilis brevibus conicis snrsum ver- sis, infernc fere uuUis , seusini apieem versus iucrescentibns est liliata. Ulterior cultura docebit an forma coustans sit nee ne. Phalaris canarieiisis L. , quam variis sub nominibus aceepimus formam praebuit hucnsque iu Vhleo pralensi iu- primis obs'Mvatam, infloreseentia basi folio ipsam cireiter acquante, evaginato fulta. Coininelina. Flures per annos varias variis sub nouii- nibiis iu hortis botauicis ofcurrentes Commelinae generis spe- cies coluimus , sed diversissimis sub titulis acceptas uullo 653 modo diversas , splciulidis siib nomiiiibns offortas in THlgalio- riim parviim iiiinionim rcdiicoiidas esse saopiiis obsorvaviiniis. Praeterlapsa aeslalc iteniiii triü,iiita coliiimiis Couimelinas variis uoiiiiaibiis oniatas, iiilcr f|(ias octo tantimi distiiigncre liiiiit spccics. Qiiac confiisio , qiiamvis majori pro parte ex (Miltiira ipsii origiaem diuere polest, iion luiniis l'orsaii ex ipsoriini aiictoriim descriptioiiihiis maximopere dispersis , iicc salis aeciirate confcetis, partim qiioque ex horte sicco liaii- stis , quam ex diaguosibus partes llorales uiiuis iieiiiiigeiUibiis orla esse videtur. Species in speciminibns vivis distiuctu fa- ciliores e siccatis vix niiquam extricandae eriiiit, uisi scdiilo iloris expaiisi partes seorsiin siccaiitur. Beatiis Kuiitliiiis in eniimoralionis siiae parte qiiarta species qiiidem melius disponere studiiit, multas vcro ab ipso iion visas, dubias re- liiiqiiere coactus fiiit, qiias ex enumcratione siia recogiioscere 00 minus licebit, quo saepius descriptioues datas transscribere et ex iconibus supplcre neglexerit. Buxbaninii vesfigia non premens ciii non placebant ,,sesqiiipcdales illae accidentiiim et meusiirariim qiiae semper variaiit, descriptiones, taediiim legendi creautes" uberioribiis lantum dcseriptioiiibns et si oc- casia data esset icouibns aeciiratissimis pulcherrima Conune- linearutniamiViA illiistrari et purgari posse persnasura habeniiis, igiturque sedulo describere coepimus quae hortiiin nostnim bo- tanicum intraverunt species. Quibus ex dcscriptionibu nunc proponimus tres, primam stirpis illius, quam pro C. clandestina h. Berol. Kth. En. IV. p. 46. n. 25 et p, 659) habere, seeun- dam speciei inter hanc et vulgare hortorum decus C coele- s/c;/i Willdeuowii intermediae, hoc nomine ad iuterira signan- dae, tertiam plantae apud hortulanos vagantis ad vasa pen- dula ornanda hinc inde iuservientis nee quantum videnius hucus- que descriptae. 654 Commeliua Claudestina li. Bcrol., Klh. Eo. IV. p. 46., au quoquc Martii iu iiid. sein. h. Mouaceusis a. 1839, ubi petala alba dicuutur, quod iuterdum occurrit in Commeli» nis coenileo flore douatis ut iu C. coelcsti W. Caulis ramosus, vix li/g" P^*^^^'s, teres, glaber excepta linea breviter pilosa, scaberula ab autica yagiuae parte de- cnrrente, plerumque piirpureo - striatus et puuetolatiis. Yagi- uae ad summuni pollicares, in superioribus foliis plerumque dimidio pollice parum lougiores, uervis pluribus dein elevatis (iu prituis sub lauiiua) sulcatne, purpureo-striolatae et pnu- ctatae, glabrae, praeter liueaiu latiusculam ab auteriori exei- snra rotnudata exeuntem pilis breyibus scabriuscnlam. Fo- liorum lamina lalius augustiusve lauceolata seusiui acumiuata, acutiuscula, basi leviler breviterquc augnstata, praeter uer- Tum medium obtuse prominentem uervis tribus in «troque la- tere pellucidis est percursa, supra iuteuse viridis punctis mi- nutis elevatis, tactn vix percipiendis obsessa, sublus glau- cescens glabra, margiue serrulato - scabro , ima basi et in orificio vagiuae ciiiis paucis brevibus iustructo. Fednnculi variae lougitudiuis, plerique breves, (hinc spathae florales in apice plautae sibi approxiraatae) breviter pilosi, purpureo- striati, fereles. Spatha 7 — 11 liu. longa, 5 circ. liu. alta, complicata, horizontalis, late ovata, acuta, 9-uervia, nervo cariuali dense breviterque piloso , adjaceute proxima laterura parte breviter pilosa , iuterjectis pilis nonuullis lougioribns, margiue et reliqua laterum parte fere laevi glabris. Pedicel- lus sterilis brevis subulatus intra vagiuam latens erectns, fer- tilis alter 12 circ. flores ferens, qui e spatha sub hora matutina deciuia circiter coelo sereno sensim emergentes expansi, parvi. Sepalum impar ovatum obtusum concavuin albo-hvaliuum, Mcrvis 3 viridibus sub apice se coujuugeutibus percursum, lateralia majora subrotuuda obtusa, concava nervo uuico sub 655 apice eyanesceute uotala. Petala intcuse coerulea, vix 3 lin. longa, haiid valde inter sc ilissimilia, iingiiiciilata, lamina ferc semirotiinda obtnsa. Slainiua 3 fertilia, impar brevius erei'tuin, antlu'ra profunde cordata (petala circiter aeqiiaiite), lateralia di'orsnin cnrvata, pctalis longiora, antlieris ovalüiiis. Stamina 3 sterilia corporibns anlheroidcis graciiitcr qnadri- cruribus snlphnreis iuslrurta , quornin crura clavata inforiora dellexa cnm puuelo pollinifero somigloboso juxta extremita- tem dilatatam cruris. Stylus siginoideo-deflexus. Couiiuelina intermedia h. Hai. (ex h. Moiiac. sab C. eleganlis nomine quoudam accepimus sed ab Huuiboldtiana plauta plane diversa est). Caulis stricte ramosus, teres, saepissime pnrpnrpo-nia- culaliis et striatus, glaber praeter striarn augustam ex autica vaginac parte decnrrentein pilis brevibns pateutibus v. subre- rersis obscssani. Yaginae laxiiisculae, tertiam circitor par- tem lainiuae aequantes, oblique trniicatac, ore plns iniuiis pilosae et ciliatac, Stria hreviler pilosa ex oris parte autica deciirreute uotatae, nunc basi tantiiin pubescentes, uiiuc fotae pilis brevibus obsessac, uervis phiribiis viridioribns percursae, saepc et purpureo-striatae et luaculatae. Foliornin lamina elliptico-Iauceolata, seusim attcunata, acuraiuc ipso obtn- siusculo, nervo medio subtus prominente nervisque lateralibns ntriuqiie 3 — i rix couspicuc promiunlis; snpra saturate viri- dia et punctis albidis elevatis scabrida , subtus pallidiora lae- TJa, margiue deuse serrulato scabra, basi in vaginam abennte longius pilosa. Peduncnlus nunc elougatus, 2^2 P- longns, nunc in serius enatis brcvior, seraper patentira pnbescens, purpureo-raaculatus. Spatha complicata brevis 7 — 11 lin. longa, latissima (ad pollicem usqne lata) cordato-ovata, acuta, subacumiuata, recte horizontalis^ multinervia , extus plus minus 656 pubescenti-scabriiisciila, pilisqiie aliquot loiigioriliiis in dorso iiiquc cariua iustriicta, margine basali piloso, roliquo siib- scabro. Pedicellus sterilis brevis coiiifo-subulatus vix 2 lin. loiigus, iu spatha abscouditiis; fi'rtilis alter circ. 10 — 12 flores feit parvos pedicellulatos} pediccUis pedicellulis sepalis exter- ne pubcseeutibiis. Sepaiiiin iinpar late ellipticum, acntiascn- lum, basi obtiisiim, nervis 3 viridibus; iateralia rotiiudata Yalde coucava. Petala 3 inteuse coerulea , circ. 3 ^/a ^'d- louga, iiugiie brcvi, lainina late ovata, obtusiusciila concava. Stamiua 3 fertilia, impar validiiis brevius, authera majore fere sagittata, lobis obtusiusculis, Iateralia lougiora antheris ovaiibus coeniieis. Staminum 3 sterilinm corpora autheroidea quadriirura paliide liitesceulia, cruribus omuibus apice dilata- tis obtiisissimis , siiperioribus paullo brevioribus et leviter de- orsHin üexis, iiiferioribus sinu latissimo iuter se distautibus et iu margiue superiori loculo parvo oblonge pollinifero siilphu- reo instructis. Filameuta omuium stamimiin inteuse coerulea. Stylus deflexo-porrectus, apice uucinatim incurvus. Flores matutiuo tempore aperiuutur iu priinis sub coelo sereuo, saepius vero claudestiiie floreut copiosaque semina prodiicuut, attamen hiijus specici flores saepius apertos et lougius florentes roperies quam C. cJandestinae , cui iusuper flores raiuorcs, dum iu Lac dimidio minores sunt, quam iu C. coelesti. Medium igitur tenet floruin maguitudo coelestem iuter et claudestinam. Coiuiiielina procurrens Schldl. C. caulc prostrato radicaute ramoso subglabro apicibus floriferis eroctis adsceudeutibusve; foliorum vagiua brevi pauci- ciliata pabesceute, lamina ovata acuta basi obtnsa iu partcm petiolarem brevem subangnstata subobliqua, utrinque scabrido- puberula ; spatba brevi - pedunculata turbiuato - cucuUata 65T pnbesi'oute 3 — 4-flora, flore priinnrio longitis exserte pednn- ciilato masculo (rnrissiine hermaphrodito), reliqais ineliise pe- diiuoulatis heriiiaphioditis, petalo iinpari sepaliforini caern- Icscente, reliquis slipitatis reiilforiui- semiorbiinlaribiis coeru- Icis, staminiliiis 3 sterilüjus, duobus lougioribiis feitilibns, sexto inlermedio substeriii. Cornm. SlUowH Hortiil. rid» lud. sein. h. Hai. a. 1850. p. 7. 11.2. ueqnaquaiu C Sellowiana Kuuthii, qiiae ad aliam generis seclionem pertiiiet. Patria i'gnola, siue dubio Ame- rica calidior. lu horti tepidario laete crescit et fiequeuter floret semiuaque olTeit uiatura, facilique uegotio propagatnr inque courlavi educatur ubi ad vasa suspensa oruauda adhi- beri potest. Caules louge procurreutes plnripedalcs, iuteruodiis longi- tudiue valde variabilibus teretibiis glabris, uodos leviter in- crassatos versos et ad vagiuae exortum pube paleuli adspersi, e nodis radicnlas paucas validas profunde descendentcs erait- tentes ibidemqiie ranios nunc longiores folialos nunc breviorcs apice floriferos evolventes. Quae inflorcsceutiae priinum ter- minales dein opposilifoliae evaduut, ramo vegetius procreseente. Vagina brevis, ad snnimnm 9 liu. longa, pilis miuiilis patenti- bus paucisqne iuterspersis paululum lougioribus vestita , teres, nervis aliquot percursa , pallide viridis, in petiolum usque ad 6 lin. iuterdnm exteusnm, supra canaliciilatnra, subtus con- vexiira, eodeinque modo pnbescentem rontracta, caiili ad- pressa potins quam laxa, margine truncata ciliisqiie panris plerumqnc rufis obsessa, ciiiis similibiis sed albidis et seusim decresceutibns iu petiolo obTÜs. Lamina ovata, basi obtnsa, attamen breviter in petiolum angustata et subobliqna, curvi- liueo-acuta, nervo medio subtus obtuse prominente uervisque utrinqne 3 — 4 teuuibus pellncidis percursa, iu utraque pagina 24r Bd. 6s Heft. 42 658 ininiile scabildo-piilicrula, iufera pallidioro. Spatlia termina- lis dein oppositifolia iu peduuciilo brevi , crasso , subpuberulo, subtriaiignlaris, extus pubcsceus, margine dorsali *) subiecto V, levissime extus curvato in apicem acutum iuterdum leviter extus curvatum excurreute, niargiue basali s. veutrali**) clauso couvexiusculo et per augulum oblusum iu margiucm termina- lem fere rectum vel levissime convexum transeunte. luflo- resceutiae ramus alter uniflorus exsertus, circitor 6 lin. lon- guSj teres, adpresse pubescens, apice fereus floris uuici masculi (rarissime hermaphroditi) pedicellum 3 lin. longum, ar- ticulo conjunetum et peracta authesi sejunctumj ramus alter 2 — 3 flores hermaphroditos gei^eus in fundo spathae depres- sus, flores tantum sub anlhesi e spatba erigeus, alabastris et capsulis in spatham reflexis. Flos mascnlus praeter pistilli defectum nullo modo ab hermaphroditis recedit. Calyx par- vus, sepalorum impar ellipticum obtusiusculum sursum curva- tum, concavo -subcücullatum, ex coerulescenti-hyalinuin, pa- ris sepala patula v. levissime deflexa, dilatato-subhemisphae- rica, obtusissima, ex coerulesceuti-hyaliua, 2 circ. liueas lata sed haud ita longa. Petalum impar 2 Y2 ^'D« <^*''*'' longum lanceolatum acutum, paris petala ex ungue lineari snrsnra le- viter dilatato albido circ. 2 lin. longo in laminam reuiformi- semiorbicularem 5 lin. latam et 4 lin. a sinn obluso longam, pulchrc coeruleam, margine leviter undulatain vix crenulatam expansa. Staniina 6 glabra iilamentis coerulois. Tria sepa- lis opposita, quorum impar sterile, paris utrumque fertile iilamento longiore, anthera coerulca polline ochroleuco; frlum pctalis oppositornm impar sterilibus simile quideui sed majus, corpusculo antheroide majore citrino, apicc obtuso, basi iu *) a nervo medio revcra formato. '!";') e basi conrcrriiiniaala folii spatliacei foriuato. 659 dnas appendices apice siibcapitiito-rotiindatas partita, margi- iie ntroqne polline citrino tecto, paris sterilia, corpore antlie- roide formaiii cnicis obliqnae praeheiite, .ipicibiis obtnsis, siuuhiis lateralibns externis globiilo miuiito insignibiis. Pistil- luin slamina fertilia aeqiiaiis. Ovariuin viridc, stjlo siibnlato curviilo, apice stigniatifero vix ciirvnlo. Capsula similis iit iu aliis speciebns. Semiiia e griseo-iiigricantia, altero latere conrexo et reticulato-rngoso, riigis elevatis, iiiterstitiis ira- pressis, altero latere leviter excavato, linea media elevata (hilo) iiotato, iitriiiqiie obtiisa irao tnmcata. Papilla embrjo- tcga acuta ex orbiculari fovea dcpressa, quae lateralis iu fa- cie dorsali. Tradescantla gonatandra Schldl. Tradescautiae genus uti a beato Kniithio in enumcra- tioiic (IV. p. 80 seq.) circumscribitur pliirium videtur geue- riim tvpos iiicludere, nou solinn stamiimm couformatioiie, fru- rtiimn natura, scd etiam habitii iuter se diversos. Iliiie noii mirura, operis iliius auctorem de scclioiiibus suis seeunda et tertia jam qnaesiyisse , an potius genera siut habenda. Idem qnoque qiiaeritur de specie infra deseribenda cujus fructus non- dum vidi , quam ad legitimas Kuuthii Tradcscantias ducere nequeo, multo minus vero ad posteriores sectioues. Melius igitur duco Tradescantiis interea subseribere noyaeque sectioui subjungere, cui iuter genera forsitan quondam receptae Go- natandrae genericnui nomeu, speciciquc Gonatandrae tra- dcscantioidis imponere jam nunc placet. E Columbia "orta est haec stirps in clar. Ke ferst ein horto ornatissimo , qui haud procul ab urbe nostra in pago Kröllwitz laete floret. E seminibus columbicis enala nobiscum benevole commiiuicata est. In caldario colcnda facili negotio propagatur, semel Luensque floruit nee semina perfecit. 42* 660 Planta fere tripedalis erecta fastigiato-ramosa, raiile cum ramis lereti,ad nodos leviter incrassato, ibidemque \aginis cmar- cidis lamina jam dejecta longiiis tecto, dein et ra^iua deci- dente cicatrice angusta circulari notato. Radieulae ralidae piiosae (piiis interdum piirpiireis) ex iufimis uodis terram in- tcrdnin petunt. Vaginae poUicares circiter, albidae, cauli subadpressae, Tiridioribus ncrvis percursae, pnbe sub angulo recto patente tectae, in margiue orificii fere truucati et in lateiti lamiuae opposito leyissimo siuu instrucli piiosae. Lamina late et elongato-lanceolata, acute acuminata, basi usque in vaginae niarginem decurrens, nervo raedio supra canaliculato, subtus obtuse carinato prominente et venis acntissimo sub an- gulo exeuntibns percursa, supra glabra, subtus pallidior et sub lente seriatira puuctulata glabra , margine vero et subtus secus marginem pubescens. Rami ex iufima baseos vaginae parte oriuntur priinum vaginis aphyllis dein laminigeris sen- simque majoribus obsessi , corjmbose elongati primarium axin aequantes vel superautes. In canle superiore tenuiores eodera modo proveniebant rami , paucis vaginis aphjllis cincti, apiee foliolis 2 brevibus patentibus spatham floralem forman- tibus instructi. Intra quae absconditi sunt inflorescentiae ra- muli duo divergentes, fundo foliolorutu spathaceorum adpressi, bracteis brevibus ovatis albis interdum purpura in apiee effu- sis dcuse tecti, e quarura axillis flores parvi in utroque ramo circiter octo, brevissime pedicellali, prius deflcxi, sub authesi erecti e spatha emergunt. Quo fit ut primo adspectu fasci- cnlus florum inter bracteas spathaceas adesse videatur, Pe- dicellus ejusdem coloris et indolis ac calyx, basi rnmpit et decidit perfecta anthesi sed band perfecta foecnndalioue. Se- pala breviora ovata acntiuscula albida saepiusque in apiee purpurco colore tincta pilisque paucis minutis ibidem instructa. Petala tria majora rotundata, laetea^ extrorsum flexa pateutia. 661 Stamina 6 inter se oinnino acqualia. Filameiita alba, basi pilis paiiris horizontalibtis instnicta. Autherac connectiviim bicrure, augiilo obtiiso filamcuti apici affixiim, cruribiis levi- ter deflexis apiceque globiiloso-incrassato albidiuii polleii eniil- teulibus. Stylus stamina vix superans, stigmate capitato pa- pilloso albido. De ovarii striictnra de fructuum iudole ta> ccmus. Obs. Specicbus legitirais a Kunthio adscribitiir „Stig- ma siraplex obtiisnra iiifiindibulare r. peltato-ampliatiim", quod in speciebns iiounullis accnrate inspeetnm eodem modo iit spe- ciei descriptae capitatura e papillis forraatum apparnit. Prae- ter habitum a formis in horto sub diu cultis satis recedeutem differt stirps iiostra singnlari connectivi forma, quod in illis fere semilunare. Piteairuia ringcns Lk. KI; 0. var, Mexicana h.Hal. Flantam a beato Car. Ehren bergio e terra Mexi-» cana olim acccpimus. In caldario culta vere florere solet. Maxima affinitate jungitur cum specie guiauensi a nobis hand visa sub «oraiue P. riiigenlis in Icon. pl. rar. h. b. Berol. t. 25. p. 63. depicta et descripta, cujus icon et de- scriptio non omni modo convenire videntur: flos enim seorsim naturali magnitudine depictns crassior et brevior est quam flo- res in caule, qui nou minus naturalem raagnitudincm praebere dicuutnr,- acuta depicta sunt petala, quae in di-scriptioue ob- (usa uorainantur, folia expansa („ausgebreitet") describuntur et erecta in icone videntur. His relictis uostra planta difFerre videtur: foliis apice deorsura flexis, squamarum in appendicem aculeatam excrescentinm praesentia , ovarii parte aduata haud viridi sed scarlatina, superiore libera autcm magis pyramidali et attennata; sepalis apice tantum nee ad- basin usque sese aperieutibus, petalis forsan obtusioribus. 662 Dcscr. PJaula percuuis, floreiis bipedalis et ultra, e rhi- zoiuate )jiilljifornii basi folioriira emortuonim reliqniis sqiiamis- qiie vestitOj folia cmittcnte lougissima, feie procinnbeiitia niedius uascitiir caulis florifer, inferue foliis bracteiforinibus vestitus, siiperne flores racenii in modnm dispositos goreus. La- terales edit iiovos bujbos foliosos pars bulbosa ovi galliiia- cei ininoris niaguitudiue; priraiiin sfjuamis est vestita iiubri- catis, basl late ovatis, in appeiidicem brevem aDgustam acii- tissimam et aculeis uuciiiatis deorsiim vcrsis iu luaryiiie ad apiceiu saepe jiivolutuin iisquc imuiitaiu excurreiitilnis; deiu seqiuintiir folia, basi latiorc sqiiamifurmi bulbi partcm eiligen • lia, liuearia, loiigissime et acnlissime aeuiniuata, inferue ali- quautuhim aiignstiora, et leviter canaliriilata marginilius ere- ctis, deiu planiora v. convexa, inarginibus deorsura. ciirva- tis, ceterum rigida, glaberriraa, ntriuque et margine laevia, licet iu infima basi aiisint aenlei uouuulli parvi plernmque ui- gricautes reversi; saut multinervia uervis majoribus colore dilutiore magis couspicuis, 1 — 2 ped. longa et ultra digitura lata. Prodeunte caule florifero folia sequuntur alia, reliquis quidem similliiua, at multo breviora, alia tnnc uiiuora adhuc in iufimo caule, qnae longiore parte acnleifcra iusiguia inter- dum tota sunt aculeifera, subveuinut alia cauliua cauli ad- pressa, iu bratteas trauseuntia, e basi fere semiaraplexicauli liueari-lauceolata acuta, dorso et inprimis margine apiceque pilis brevibus niollibns leviter sublloccosa, ceterum excepta Lasi colorata viridia, 2 — 1 poU. longa. Bracteae his similes sed augustiorcs breviores , seusim peduucnlos fultos superan- tes, Tiridescentes vix apice coloratae. Caulis strictus teres, inferue viridis, superue rubescens denique ruber, lanngiuc subfloccosa teuui obtectus. Peduuculi primuni erecti, dein erccto - patuli, seuiipollicares, ut caulis tcretes, rubesceutes et floccosi, apice iucrassati et iu florcm 2*/2 po"« louguiu scar- 663 latiiiiim abenutes. Calyx iufcrue cum ovario conuatns 3-se- palus, trigoiius elong^ato -conicus, sepalis fere usque ad basia iiberis (iioii coimatis) obtnse carinatis concavis a basi latiore seiisim attcmiatis, altero margiue libcris, allcro a proximo tectis, iu alabastro et üore deflorato arcte claiisis, sub aii- thesi apicibus Iiberis corollae adpressis, hac pallidiiis scaila- tiiiis. Petala tria siibaeqiialia oblouga, obfusa, iiiferiie cou- cavinscula, apice fere plana, duo sibi inyiceiii arcte iiicum- bentia, tertium extimum et supernm apice libere porrigiliir. Staraiua 6 lougitiidine petala fere aeqnautia, circa ovariiiin co modo inserta suut^ ut tria in cavitate sepalorum ad augiilos ovarii, tria vero aute petala iu sulcis ovarii siiit posita; aii- therae lineares, basi sagittatae, polline iutense flavo, scxti- raara circiter partera stamiuum aeqiiaates, iiua serie sub apice petalorum sitae, pauliihun superautur apice stigmatoso styli; filamcuta compressa glabra iuferue paliida, doiu rubesceutia, apice ileriuu palieutia. Ovarium obtuse trigouum et trisul- catiim, e latiore cum calyce couuata basi rubra per liberam ab illo inclusam pallidam partem iu stjlum atlcuuatum, qui eodem modo ut lilaraeuta coloratus, stigmatifera incrassata parte tenniuatur, e tribus papillarum seriebus spiralitcr flexis formata. Capsula 8 liu. longa, 3 lin. circ. crassa, iraa basi cum perigouio counata, ceterum ab illo tecta, obtuse trigoua, lateribus sulco profuudo, quo valviilae aperiuntiir uotatis, api- ce subulato-acuraiuato, acuraiue e tribus uervis iu valvularuui obtuse convcxarum dorso promiuulis quasi orieute. Seniiua cjlindrica fusca, utroque apice iu appeudicera , corpore semi- üis fere sesquilongiorem albam excurrente ; totum semen c. appeudieibus 3 liu. longum. Novi qui e rhizomate progerminaut bulbi laterales ean- dera foliorum et squaraarum dispositiouem offerunt, Squamas nppeudice aculeata insignes sequuntur folia, quibus succeduut 664 squatnae aniU-ifrrae e quoruin medio folia prinuim erecta nascuiitur. Pitcairnia? (Madarosperma) Kegeliana Schldl. Descr. Caulis foliosus circ. sesquipedalis in raceinuin terminalem sub-20-flonim abieus, foliis suis inferioribus ad summum 2 ped. fcre lougis, 6 — 7 lin. latis brevior, quae sensiin breviora usque ad infloresceutiam procediint et iu bra- cteas transenut quarnra snperiores pedunculo sno pauliiliim longiores sunt. Folia omiiia e basi Tagiuante fi-re linearia^ licet in raedio circiter at non scmper dilatautnr, sempor vero seusim augustiora et aciimiuata in acnraen setaceum deuiqne exciirnint, basi erecto-patentia mox extus turvantnr et flac- cida apice dependent. Margines denticnlis parvis aenleifor- luibus sursnm curvatis, plus minus inter se remotis, iu basi foliorura apice ex fuseo-nigrioante insignibus, in superiore parte miuoribus et viridibus scabri snut. Folionim snperficies glabra, in medio late nee profunde canalieulata , pagina in- fera autem lepidibus plauis quasi per arcolas et series dispo- sitis, partim, detergibilibns albida. Caulis leviter lanugiuoso- floccosus. Ovarium cum perigonii laciniis externis viridibus pollicera longum, his 7 lin. longis, elongato - triangularibus, dorso couTCxis, margiue leviter intus flexis, iu acumcn seusim atteuuatis; ovarinm 5 lin. circ. longum, obtuse trigonum, la- ^leribus sulco medio partitis, basi iu pedicellura 2 — 3 Hu. longum apice snb ovario gibbosum leviter attennatum. Pe- tala tria, 14 lin. longa, medio ultra 3 lin. lala, semper arcte iuter se convoluta, ncc iiisi angustam apcrturam inter apices praebcntia, duo pauluhim terlio longiora et acutiora, e basi lutea seusim rubenlia fere rosea,.qui color ruber punctulis inferius magis disporsis superuc uiagis confertis iuprimis efti- citur, Squamae prope basin petalorum scmirotuudae, margiue brcvissimo uuduUto (potius irregulariter lobulata vel creuu- 665 lato) Inntiim liborac. Ovarii et srpaloriim pngina cxtera pilis laniigiuosis brevibiis fasciculatim dispositis adsporsa est, miilto inimis vero petaloruni cxtera fiioies. Geiiilalia pollicem circ. longa. Stamiiia filamciilis aeqnalibus glabris, anlheris 3 feie lin. lougis, iiitense Iut sideut spermophoro. In plauta hortensi capsulae seminumque structura eadem licet omnia sint panllo miuora. Maculam lateralem nigram non vidimus. An plauta floreus sirailliraa ab iudefesso Kegelio Majo m. iu sylvis ad Mariepaston collecta ad eaudem speciem per- tineat, difficile dictu, quum flores majores magisque aperti conjnuctionera dissuadere yideantur. Species hacc e seminnm structura ad Fitcairnias veras, quibus toto habitu simillima, non pertinet, nee ad Pujas duci potest, sed proprium genus coustituere videtar (aut si mavis propriam Pitcairniae sectionem) cui nomen Madarosperma im- ponimus seriusque examine repetito et in omnibus Pitcairniis quas videre contigit instituendo fusius cxponemus. 666 Permnltae qiiiim Pltcaii'iilanim specics seciindac sectionis, quaniin folia siibtus albido iuduraento obductae sunt, hac cum iiostra comniutari possiint, liaud superflunin erit difTercntias addcre. Auctorcs descriptioiiom iuduineiiti, pagiuam iuferam foliorura tcgeutis semper iieglexerunt , paginam hanc uominaiit sqnamosam, lepidotam, furfuraceam, pulveruleutam, pulveru- lento-tomentosain, pruinoso-albicaiitem, pruiuosam, lamigiue friabili alba tectam, ferinosam , lainigiuosam, sed ex eornm descriptioue haud eliicet, utniin strictissimo sensu adhibnerint hos termiuos uec ue , iiulliis eiiiin de >hujiis indumeuti iudole ulterius iuquisivit et uarravit, Alia apparet haec facies si oculo uudo, alia si vitro plus minus augeute eara inspicis, Omniiim speciernm diaguoses deleudae et melius construendae siuit. P. staminea Lodd. folia possidet margiue glabra, sta- minaque e corolla longe prodeuntia. P. suaveolens Lindl. diversa est foliis albis , petalis undulatis bracteisque longioribus. P. caricifolia Martii, absque dubio omuium simillima recedit: foliis brevioribus, augustioribus, plicato-striatis, sub- tus pruinoso-tomeutosis (?), corolla majore, petalis angustio- ribus, squaraula trnucata medio hinulatim excisa, ceteruin irregulariter denticulata, P. integrifoliae Gawl. sunt folia snbiutegerrima, sub- tus pul7eruleuto-toraeutosa(?) racemi compositi, flores sub anthesi divergentes, squamae oblongae apice plernmque 3- deutatac. P. angustifolia Ait. differt foliis undique ciliato-spi- nosis, floribiis patentibus, bracteis pcdicellorum longitudiue, corolla subringeute, squaraa brevi bifida erosula etc. P. Redouteana Schult, fil. distinguitiir caiile folia lon- ge superante, his augustioribus aeqiialiter spinosis et bracteis pcdicellis brevioribus. 66T P. brovicUacfoh'a L'Herit. folia habet miilto mnjora iii- fra medium spiiiis rcciirvis magnis instructa, pediiuculos loii- gos bracleas siiperautes , Stigmata rubra. P. bracteata Ait. recedit foliis basi taiitum spiuosis deiu iategerrimis, bracteis majoribus, Acribus tolis rubris. P. sulphuream Äudr. jam corollae color sulphurens distiuguit. P. albucaefoliae Schrad. iiotae differeutiales erunt fo- lia multo latiora, petala cum stamiuibus spiraliter couvoliita et squamae parvae aibae subovatae inaequaliter bidcntatae. P. lati folia Ait. et P. platj/phj/Ua Schrad. removeu- tur racemo subdiviso, foliis multo latioribus et squamis iate- gerrimis. P. ramosa Jacq. distat foliis multo latioribus, caule ramoso, ovariis glabris, squamis rotuudatis emarginatis. P. furfuracea Bot. Mag. floribus magnis, pulchre ru- bris, apertis, petalis obtusis mucrouulatis aequalibus diver- sa est. P. lanuginosa R. P. foliis purpurascentibus lougiori- bus, aculeis obscure purpureis, petalis dilute violaceis, squa- ma obloiiga iu apice truncato obtuse 5-dentata abuude distat uou m\i\\\sP. pulveruJenta eor, anct. pauicula maxima. Duac quae supersunt iu Schultesii Sjstemate qnoad geuus dubiae j)ungetts et pruinosa a Kunthio e plantis Humboldlianis descriptae spiuis uigris et iiigricautibus foliorura corolla tri- partita non commutaudae sunt. Supersuut P. decora Alb. Dietr. cujus calyces ovariaque glabra et corollae subriugeu- tes a coujuuctione dissuadeut, et P. fulgens Decaisne iu Lind. Cat. ex Alb. Dietr. (in Allg. Garteuz. 1851. n. 4), quae foliis basi tantum spiuoso-dentatis, caulem aequautibus, co- rollae majoris squamis ovatis apice creualis lougius distat. 668 II. Dicotyleae. Begonia semperflorens Lk. et Otto et äff. Quam variis siib noraiuiljus e semiuibns acceptis coliii- inus Begoniam B. semperßorentem Lk. et 0. (Abbild, neuer 11. seit. Gew. d. k. Gartens zu Berl. p. 9. t. 5.) habemus licet dubia nonnulla irrepserint. Primura in ipsorura auctorura de- scriptione sphalmatis ut videtur ope legitur „alis 3 aequali- bus" in descriptione latina, et „3 nngleiche Flügel" in ger- manica; dein thyrsus inflorescentia nominal ur quae dichotome cymosa potius nominaada, quatuor porro stjlos describit quo- rum tres, ut mos est, tantum adsunt brevissimi illico bicru- res, cruribus geminis ejusdem stjli fascia nnica stigmatoidea spiraliter ipsa circumvolvente flexuose torta. Icon addita ui- mis juvenilem fructum praebere videtur , in quo ala raaxima protracta est , qualem in maturiori non videbis sed rotundatam apice depressam potius. Si insuper comparas verba virorum dar. Dietrich et Otto (Allg. Garteuzeitung IV. p. 368) stipulas describunt per- sistentes et yirentes uec ut Link ins c. Ottoue iu opere supra citato inferiores marcescentes ; rotuudatas illi uominaut aias quas protractas hi depiugunt. His praemissis haud reticendura est iu herbario nostro adesse species duas a. 1827 in horto bot, Berol. collectas inter se et cum B. spathulata (quam vivam habemus) valde affines adesse, quarum s\MQra,B,semperJlorentis noxfnwe ornaia, alas rotuudatas et folia acutiora habet, quam altera, cui ob- tusata*fo]ia et ala raaxima augulo acuto protracta. Quae B. Sellowii tune temporis adpellabatur, nomen iu Stuedelii no- • meuclatore cum aiirtoritnte Loddigesii et iu Sweet hört, Brit. (2. ed. p. 437. Brasiliae incola a. 1828 introd.) cum illa Lk. et Otto prolatum , sed iu Walpersii Repertorio non prove- uiens, nee quaufani scimus c. desciiptione et icoue in publi- cum editum. Quaerere igitur potcs, iitrum Dietrich et Otto hahuerint utramque speciem^ au eaudem ac Liukius. Facili uegotio fructuum forma disceruinitur nee non foliis. Forsau B, Sellowii deperdita est. Ex mauca descriptioue B. cucuUatam in herhario Will- denowiaiio obviam candera credere posses c. semperjlorente cujus folia interdum cuculli iu.modum basi couroluta sunt. Cleome (Pedicellaria) Hontteana Schldl. Cl. fruticosa, spinosa, pateulim pubesceuti-viscidula,.. foliis 5 — 7-foliolatis, sumrais 3-foliolatis, foliolis lanceolatis acumiuatis, basi magis attenuatis, veuis foliolorum utrinque 12 — 13; bractcis rotundato-cordatis acntis; staminibus quam petala purpurea duplo lougioribus, thecaphoro filainentis ae- quali, quam ovarium glanduloso - pubesceus multoties Ion- giore. Cleome pentaphylla h. Vau Houtte nee Linn. , cujus icon in h. Vindobon. t. 24. p. 9. Patria ignota, forsau America meridioualis. Iu tepidario colitur primoque anno e semiue enata äoret iu caule adhuc simplici. Descr, Frutex dura primum floret siraplex pedaiis, se- rius ramosus, stipulis persistentibus patentibus couicis brevis- simis spinesceus, pilis brevibus inaequalibus patentibus visci- dulis undique tectus. Folia longe petiolata. Pctiolus dimidio lougior quam foliolum medium, fere teres. Foliola sessilia 5 — 7, superne 3, lanceolata, paris extimi iu ellipticani s. ovoideam magis transeuutia formam, oblusiora reliquis et 670 inacfjiiilalera , rcliqua ntriiique ariiminata , l>asi vcro paiillo magis attenuata. Veiiae siipra impressae, in pagioa infera pallidiore prominentes, folioli medii utrinque 11 pluresve, sc- quentium circiter 9. Racemus termiualis bracleatiis. Bractoae iafimap : foliiim parviim teruatum brevissiine petiolatiini, reli- qnae simplices rotiindato-cordatae acutae brevissiine petiola- tae, Sepala e basi obtnsa anguste lanceolata, attennata acu- minata. Petala fcre pollitaria , inteuse pnrpiirea , oblonga in basiu Intescenti-viridiilam sensim attenuala, apice obtusiusru- la, ita iit fere anguste spalhulata sint. Filamenta 6, petalis plns diiplo longiora pnrpnrea glabra, antheris oblongis Jh- teis. Thecaphornm lilamentis longitiidine forma colore si- miliimum. Ovariiim oblongum, compressnm, apice in stylnm brevem pnrpnrenni attennatiim, striis in ntroque margine diia~ bus pnrpiireis notatnm, glandnloso-pubescens. Fructus nou vidimns. A Cl. penlaphyUa L., qiiae planta annna ift Gynandrop- sis genere militatnr, primo visn corollis albis, petalis lougc nnguicnlatls spathulatis et diverse staminiim situ recedit. lu- ter Cleoraes specios varias ab auctoribus propositas paiirae tautum piirpnrca corolla insignes reperiuntur, qiiac omncs a nostra reteduiit, cui uomeu illius viri adjiniximiis, cujus cura et iudustria horti europaei pormultis et pulchris plantis di- tati sunt. Antlicinis arvcnsis L. Sub nomine Anth. chrysocephalae Boiss. et Reut, se- mina ex Hispania accepimus, quae plantam produxerunt ab illa pereuni planta toto coelo diversam, quam vcro nhAnth. ar- vensi nostra disceruere neqnimns. Achaenia habet obconica, alia margine parvo obtuse denticulato instructa , cflocta, alia seminifera, margine crasso calloso cincta, costis elcvatis sul- cisquc interjeclis angulata. 671 Anacyclus pnlcher Bess. A Candollio in Frodro- rao (VI. p. 16) dicitiir, An. ofjicinarum Hayiiei ad hunc verosimiliter esse refereudum, qnod iiou credimiis si plaiita^ quam pro pulchro Bessori habemus revcra haec est nee varielas piirpiirasceus An. rudiati (DC. 1. c). Ceterum jLn. ofjt- c^■/IarM//i Hayuei, iu ejusAizeneigew.lX. t.46., optime depietiis uunc ex hortis botanicis evauulsse videtiir, omuia enim, qiiae lioc siib nomine accepimus semina, alias dedernut plantas. Cenia turbinata Fers. Involucri sqiiamae circiter sedecira, dilatato-rotundatae obtnsae acurainalae, raargiue albido, acumiuis latiore et fusco- colorato ciuctae. Flores capituli radiautes paulluliim involu- crum siiperantes, laete flavi, corolla e basi brevi iufiiudibu- lari et pilis miniitis glandulosis obsessa subcompresse bila- biata, labio extero majori late ovali intus couvexo, extus toncavo uervisque tribus elevatis pereiirso, apice breviter ob- tiiseque 2 — 3-lobo, lobis revolulis. Ovarium bis oboTatum compressum, latius et magis compressum illo flonira disci, qiii- bus corolla tiibiilosa et glaudulosa, dein dilatata subcampanu- lata, quadriloba, lobis acutis extus flexis. Fraeter flores ligulatos radiantes alii inter hos et iuvolucrnra positi adsuut, corolla destituti, ex ovario corapositi et e stjlo apice stigmati- fero ; ovarlum bis obovatum substipitatum, valde compressum et glandulis stipitatis pellucidis tectum. Reliqua Ovaria gla- bra videbautur licet glandulis minutissimis scssilibus siut ad- spersa. Crnaphalium (sect. Axantliina). In Gnapbalio genere, quäle a Candollio in prodromi Yoluminc eexto proponitur, AxanXbinarum Sectio in duas divi- ditur pbalangcs foliis distingueudas decurrentibus et uon de- cnrrentibus. Quae ultima e capitulorum dispositioue rorym- bosa et racemosa iterum in duas scinditur partes. Vigiuli 672 speok's ea ex parle, quac capitiilis in spiram racemosam dispositis gaiidet 1. c. ettiinierauliir, qiiae, ex veleri orlje haiid exules, pliiiimae Americnnae iiiinia iiitor se coiinectiintiir afli- iiitate, sj^üonymis duLiis debilitantur , varietatibns ambigiiis vexautiir, millis feie iconibus iiec acciiratioribns descriptioui- Liis iliiistraiiljir. Hiiic iioii miriim, FJorae Americae septen- trionalis celeberriraos auctores, TorreyetGraj, de Gn. purpureo Liiinaei tiact.iiites tresque siib illlus signo speoies Candolleauas couvocaiites, hiijus siibdivisionis species esse male definitas exclamavisse (Fl. of North Ainer. II. p. 428). Idem coutejidere cogor. E seminibiis cum herbariorura qiiis- qiiiliis terrae mandatis tres illius siibdivisionis in horto uostro habuiinns formas enatas, qiias specie distinrtas aguovimus, sed qnocum nomine siut adpellandae Jiaud tute rerognovimns. Iterum atqne iternm herbarii propra e variis locis accepta lii- stravimns specimina , librornm diligenter legimus diagnosos et descriptionos, attamen haud omnia dubia solvere potuimus me-r liusqiie duximns uova proponere uomina quam confusionem angere. Si in nostras vulgatiores Gnaphnlii generis respici- mus species, ex. gr. in Gn. sijlvaticumy vligtnosum ^ luteo- alhum aliaque, caulem videbimus mox simplicem, mox vario gradu et modo raniosum, sicnt solum liumidum et fertile, sic- cum et sterile, arenosura, calcarium , argillaeeura, sicut locns a solis radiis tactus vel herbis, fruticibus, arboribus opacatus cfficere soleut, hiuc uec e caule simplici simplicissimo vel ra- nioso, nee ex ramorum varia evolutione uec ex iudumeuti ma- jori copia vel defectu distingnendi argumenta petere licebit. Dein accuratius in inflorescentiam respicieudum erit, quae spica rarcmosa noraiuatnr, q«od inflorescentiae aliaruni Com- positarum contrarium videtnr. Axis primarius et secuudarii a basi illius Orientes caulesque meutientes seusim elongantnr atqiie ex axillis nunc snperioribiis nunc ferc omuibus iuflo- 673 resceutias laterales aretius intcr se cougestas , approximataS) vel plus miuiis disjunctas producuut, qiiae quo altius positae suut eo minores breviores Hunt, quo iuferius eo niagis ramu- lorum et iiiterdum satis elougatorum iudolem habeut, semper eidem legi ac axes subjectae. lu vulgari nostro G«. sylva- tico s. rccto formarum seriem et capituloruin dispositiouem demonstrare tcutabimus. Axis primarius quamvis elougatus capitnlo terraiuatur, quod primum omuium floret, quo sub terrainali capitulo ex folioruin proximorum axillis, spirae lege axem circumdantium , capitula oriuntur vel sessilia vcl pednn- culata^ prima solitaria deiu gemiua, saepe teriia plurare in ramulo brevi, qui capitulo tenninatur, dum reliqua, sub hoc tcrmiuali lateralia^ ex axilla folii s. bracteae plerumque minu- tae et lana obtegeute velatae proveuiuut; ubique capitula ter- luiualia subjaceutibus lateralibus prius floreut. Ubi iuferue inflorescentia iu axi coepit saepius capitula solitaria in axil- lis conspiciuntur, quorum lamus folia quidem gerit sed uuUa lateralia gignit capitula. :■•! Hiuc elucet iuüorescentiam nee spicam nee racemum, i.e. indefinitam esse, sed spicae v. racemi speciera prae se ferre, Si spica vel racemus esset, inferiora superioribus prius flo- reaut capitula necesse esset, quod vero uuuquam accidit. Vul- gatior forma capitulorum ramos et pedunculos breves habet, ita ut folia in majore totius iuflorescentiae parte productiones floriferas plus miuusve superent. Rarior vero est forma Be- rolini quoudam lecta, ramulis et peduuculis longioribus, inü- mis folia superantibus quae, quamvis in caule inferiore, axi, valde sint elongata et ad dimidii pedis lougitudinem extensa tamen cito decrescuut et in florifera parte solito sunt breviora. Rarissimam ut credimus formam in summis montis Wittekind ad portam Westphalicam rupibus Octobri mense a. 1816 le- gimns, ramis floriferis omnibus elongatis (nee peduuculis 24r Bd. 69 Heft. 43 674 sJugnluin capidilum fuloientibus) polycephalis plus minus fa- stigiatjs, in speciminiJjus l*y^4 ped. altis, 8 — 6 poll. longis niti axis a inedio capitnligeris, inferins foliosis, quos de- cerptos pro plaiitulis intogris sinipiiciljns habcres. Moiistrosae formae quondam prope Tempelhof vicnm in rogione Beroli- neusi situm lectae meniinisse juvat, caule iusigniter fasciato, simul inferne breviter torto , foliis crcbris tecto, superne cur- Tato, iuflorescentia tota ralde in gloraerulnm irregulärem oon- tracta. Quas formas attcutc iuspicientes , ramorum et pedun- culorum niimerum et longitudinem, foliorum ntramqne dimen- siouem, indumenti copiam, invohicri squamarnm colorem va- riantia vidimus , sed nuilo modo indumenti indolem, uec iuflo- rescentiae semper ex medio oirciter oriundae dispositionem, iiec capitulorum compositionem, nee dimensionnm relationem in foliis. Transeamus nunc ad species cnltas, quae paucae pluri- bus sub nominibus in hortis botanicis occurrunt , varias prae- benf formas , cultura band rile probatas. In Encjelopaedia botanica Lamarckius dicit, Gnaphalium ab ipso sub no- mine spalJivlati propositum per plnres annos in horto bota- nico Parisiensi cnitum fuisse, se vero nil ccrti de patria ejus scire, Linnaei Gn. ^mericanum forsan sjnonjmum esse, si- mulque affirmat, Commersonium levem ejus varietatem prope Buenos Ayres reperisse. In Flora Americae septcntrionalis Gn. spathulatnm sine omni dubio ad G, purpureum L. du- citur simulque Synonyma declarantur: Willdenowii Gn. Pensijlvanicum et ipsius Gn» Americanum, quod Lamar- clcii est Gm. spathulalum, cum Swartzii Gn. ^mericano conjnnctum additoque synonymo Sloanci, a Swartzio re- jecto. Ponsylvania cum Virginia, loci montosi Jamaicae au- stralioris, ager Bonariensis patriam constituunt hnjus plantae, quam in horte rultam descripsit Willdeuowius. Quae 675 omnia, mixtas esse species ab editore specierum plautarum, nobis iiidicare videntur. Diversas vero habuo sub Gn. Pen- si^lvanici nomine species ex horto bot. Beroliuensi. Olim acceptam Ternm Pensylianicuni Wilidenowii credimusj plauta est pedalis, foliis sat magnis obovato-spathiilatis, longe et auguste iisque ad basiu liueis iucurvis attcnuatis, usque ad caulis summitatem loDgins porieclis, obtiisis et mimite mu- crouatis, utrinque sed subtus deusius leyi lauugiue obdiictis, siipra virescentlbus, subtus cauesceutibus; capitulorum glome- rulis ia omiiium foiiorum siipcriorum axillis sessiJibus Tel iu iufimis breviter peduuculatis. Quae plauta tantopere cum de- scriptione Laraarckiaua conveuire yidetur ut eaudera credi- mus. Ex aliis hortis botanicis haue ipsam variis sub uomini- bus in horto bot. Halensi coluimus, sub Gn, chilensis titulo ex b. Hafniensi accepimus sub Gn. candidissimi ex horto Prä- gens!. Sponte sua enatam in ruderatis umbrosis prope Ba- hiam Brasiliens] um legit b. Salz mann. Aliud Gn. Pensylvanicum horti Berolinensis planta est multo gracilior, foliis multo augnstioribus; alterum specimen infloresceutia gaudet terraiuali spiciformi brevi, cujus infimi glomeruli tautum foliis fulciuntur magis conspicuis, alternm magis elougatuni, foliis multo magis inter se distantibus, prae- ter glomerulum termiualera parvum, unum huic proximum, se- cundum ^/^ poll., tertium 2 poil. spatio distautem et hune mo- nocephalum habet. Hanc ab illa plauta non diversam crederem, quae Gn. chiloensis sub nomine iu hortis (ex gr. iu horto Beroliuensi a. 1833) culta fuit, quae vero cum Sprenge lii diagnosi Gn, chilensis *) (Syst. veget. III. p, 480. u. 168.) *) Haec species a Lessingio ad Molinae Gn. Viravira ducitur, de qua specie tautum ex primo auctore liaec iniiotescunt : herb. fol. decurreutibus spathulatis utrinque tomentosis (MoliuaVers. einer 43* 6t6 iion conycuit; corymbis euim axillaribiis termiualibiisque glo- meratis peduuculatis paucifloris rocedit. Tertium Gn. Pensijlvanictim horti Berol. est plauta raiilto ramosior, folils uoii tain evidenter spathiilatis 'sed magis iu formam linearem vergeutibus. Ante oculos habemus cauleni s. potiiis ramuiu primariiim basalem, basi carvatum dein reete adsceudentem^ ex omnibus axillis ramnios edentem, qui iterum ramulosi in his ramnlis secnndi ordiuis glomerulos axillares interdnm pedicellatos et terminales habeut, ita nt hoc modo paniculae e glomerulis pcdunculatis basi foliis paucis quasi suffultis factac speciem prae se ferat caulis. Hand difFerre yidetur aliud specimen horti Beroliuensis „Gnaphalium e Chile" signa- tum, quocura et sponte sua enatum ab cl. Bessero coUe- ctum convenit, cujus schedulae iusrriptum est „Gnaphalium, in pascuis saxosis sterilibus prope la Quinta. Septbr. 1828. Hb, Bert. u. 301." Certissime annna est planta, quam Gn. Ber- terianum CandoUii crederem nisi hoc duratiouis signo per- enni signatum esset. Praeter has sub Gn. Pensylvanici nomine formas cultas possidemus ex horlo Erfurtensi a cl. Bernhardi communi- cata specimina Gnaphalii quod coarctatum Wiildenowii no- minat, sed ni fallor jure nullo , haec enim species, quae Gn. spicatum Lamarckii est, Caudollio auetore pnbcm habet adpressissimam cauam in caule et infera foliorum pagina, dum supera glabra est, quod ncc in planta hortensi, nee in Tarie- tate ;'. , dubia quidem , videri potest, quae utraque nbique tomentosa. Duratio perenuis dicfa impedit roe a conjunctione Natiirg. V. Chili, übers, v. Brandis S. 315); a Candollio autem (Prodr. VI. p. 233. n. 70) cum signo dubitationis ad Gn. Berte- riannm citatur, et eodem modo ad Gn. Viravira (I. c. p. 224. II. 17). 67T uomiuis Gn. spicati cum alia planta hortcosi siib Gn. co- arctali et decipicntis nomine occurreiite, quae ccrtissimc ut cultura expcrliim habemiis, anuua, quae multicaulis tomeuto densissime iutertexto et adpressissimo in caule foliorumque pagiua aversa tecta est, quae junior simpiicior spicam termi- nalem e glomeniiis axiilarilius folio brevioribus compositam hiuc foliosam praebe t , adulta ramosior ramis elongatis ex axillis iustructa est, ulomonilis polycephalis in ramis spieam glomcratam inferne inlerruptnm et foliosam formauiibus, in medio axi pauiculam e glomerulis compositam uou foliosam offerentibus. Capitula nuda et hicida sunt, nee lana cincta, folia denique ex obtuso obtusissimove breviq.ue mncroue mu- nito apice fore rectilineo -cnneata sunt usque ad basiu, qua paululnm per brevissimum spatium in caule inferiore sattem decnrrunt. Lamarckii doscriplio satis responderet plautae huic, de cujus duratione verba non facit, quam e Montevideusi regione accepit, quam vero Caudellius non solum ex hac australi Americae regione, sed etiam ex septentrionalibus a Mexico ad Louisianam visam indicat. In horto nostro anno 1850 sub diu culta seminibus plurirais autumnali tempore dis- sitis iterum anno 1861 in eadcm area magna copia apparuit lloruit et semina perfccit. Maxima in hac coufusione Gnaphaliorum hortensium ad hanc setionem pertinentium certi aliquid prouuntiare ansi nou sumus, dedimusque speciminibus cultis, quorum semina ma- tura in iudice seminum nostro sub üncm anni 1851 edito of- fcrimus, nomina incerta et dubia, tempore non suppctcnle uec ad concovanda et coraparanda specimina autograpba sperie- rum dubiis vexatarum, nee ad coercendos libros in hac Musa- rum sedc doiicientes. Descriptiones vero adjeiimus, nt distin- gui possent plantae iisque gratias agemus quam maximas, qui errantem et haesitautcm iu viam veram reducere possent. 678 Cinaphaliuiu epathulatain Lam.? iu iud. seni. horti Halensis a. 1851. Descr. Lanugo tenuis adpressa omiies partes plus iiii- misve obdiicit, sod modo in partibus junioriljns folor viridis plantae absconditnr, qni in folionim snperficie miiiime dimi- nuitnr, ut viridis et fere glabra primo visu appareat. Caulis leres crassiusculus 1 Ya"?^*''''^'^) v:\\n\ basales, caules latera- les mentientes, ad 16 poll. alti erant ramnliqiie in his maximi circiter 4-pollicares. Folia ex obovato et rotnudato apice, cui cum latiore basi brevis miicro impositus est, sensim nsque ad basiu attcnnata snut et hac ipsa iternm leviter dilatata (in foliis inforioribus 2 circiter liueas lata) caiili insident, sesquipollicaria erant et paulo longiora, versus apicem 6 — 8 lin. lata, nervo medio supra leviter impresso subtus obtuse prominente percursa, parte lolii basal! pctiolari canaliculata, margine leviter at non semper nndulala. Folia snperiora val- de decrescunt, angustiora liunt et minus obtusa, ita ut ultima in mucronem sphacelatum subacutata fere videantnr; qnae vcro sub ramulis summis floriferis sunt hos vix superant, Omnibus ex axillis ramuli propullulant, quorum inferiores folia plura an- gustiora sensim decrescentia gerunt , quorum in superiorum axillis glomoruli capitulorum fere sessiles proveninnt; ramuli superiores sensim diminuuntur, mox foliis nuUis sterilibus iu- strnrti sunt, apicemque caulium occupant capitulorum glonie- ruli paucis immixli foliolis, tandem glomeruU sessiles sibi- que magis approximati , ita ut tota inflorescentia caulis in apice spica appareat e glomerulis band dense composita, qnae inferins in racenuim fcrc abit, e capitulorum glomerulis com- positum. Qiii glomeruli revera sunt spicae subcapitatae, e capitulo scilicet termiuali primum florentc pliiribusque axilla- ribus sub illo dispositis compositae, axiliarium capitula inferiora folio diminnto fulciuntur, snperiora antem folio in squamulam 679 appeudice scariosa termitiataiii miitato. Capituliim singuliim plus minusve pediceJIatiim, cxlus et inpriinis basi Jana molli pediculli et exterioijim iiivolucri squaraaruiu cinctuai, siiperiiia feie luiduin viricie , ceteriim e latiore basi cito attciuiatiiin vix 2 lio. altiim. Squainae sub-20, exleriores paiicae ovatae aciimiaatae acutae hjaiiiiae exttis luuu!^inosae, iuteriorcs e latiore basi lato- linearrs, inferue viiides et iu inargine aiigusto hyalinae scariosae, apice appeiidice srariosa obtiisinscula al- bid.i inqiie summo apice leviter fiiscescente termiiiatae. Re- ceptaciilmn orbicnlare siiblobalum, mcdio iiuprossiiin , laeve^ Flores 70 — 80 i'ocniiaei fertiles, angiiste cjlindrici, subfilifoi- mes; masciili 2 — 3, tnbiilosi, apice miaute acute deiitato, pau- liilnin rubcsceiites corollasfjde focmiueas subacquaiifes. Fru- ctus ex tereti -ellipsoidei , papillosi , pappo 16 — 'IS-radiato, scabro. Gnaphaliuiu s4ncliy«lifoli»in Lam.? iu iudice setn. hört. bot. Haleusis a. 1851. — Noaien oimiino faisum, La- ma rekii planta pcreiinis dicitur , nostra aiiniia. Dcscr. Lanugo Candida adpressa, inprimis axes foliornni- qiie paginani inferam densius tcgens, totam plantam candidio- reni reddit. Crescendi modo cum anteriore convenit, scd rami canliformos loiigiore arcn adscendcbaiif , omues vero nbiqne ex axillis ramnlos apice floriferos, axi siio seniper ninito bre- viores cmitlebaut. Foiia majora ferc 2 poll. longa, siiperiora ramea pollicaria, omnia 3 — 2 iiji. lata et qno alliora eo an- gustiora et breviora, lanreolato-linoaria, inferue longe atte- nuata, apice aculinsctila et mncrone parvo oblnso nigricante instrncta, intcrdiim leviter apicem versus deorsnm cnrvata et solis aestu saepiiis snbcomplicata, ruflorcscentia ramniornm est spica maü;is cvlindracea e capitulo terminali primum flo- rente aliisqne teruis conjnuctis (medio primnni florente, latera- 680 libus serius perfectis) in axillis foliorum soperioriim fere ses- silibus. Capituliim ovoideum, vix I3/4 lin. altiim. IiiFoIucri squamae 20 — 30, exteriores latius övatae acutae lamigino- sae, iuteriores late lineares obtnsiiisculae v. aciitiusculae, in raargiue atque in diraidia snperiore parte hjaliuo-scariosae. Flores ferainei circ. 80, masculi 3 albidi v. inlesceutes. Ra- dii pappi 15 — 16 longitndiue florum, 'scabridi. Frnctns e tereti-ellipsoideus papillosus. Gnaphaliuin coarctatiun W. ? in indice sero. h. Hai. a. 1851. Adn. Nomen hoc adpouiuus, qnnm planta eodem sab nomine in hortis occnrrat, quae similis videtur. Verum Willdenowii coarc/a/2/;n nil alind est, qnamG' spicatumham. cujus folia snpra glabra. Descr. Habitu junior planta similibusque gaudens foliis cum prima descriptarum tantopere conveniebat ut eadem ha- bebatur, evolntis vero omnibus partibus diversa videbatur. Lanugo araneosa tenuis adpressa omucs tegit partes, siraulque occurruut, iuprimis saltem in superioribus partibus inque iu- fera foliorum pagina, pili brevissimi capitellati patentes et hoc indumento planta tota canescit. Folia ramea infera pollicem longa, supcrne 3 lin. et paullo ultra lata^ elongato - spathu- lata, inferne longe seusimque attenuata, apice acuta, acu- tiuscula^, obtusa, raucrone brevissimo crassinculo fuscescente terminata, margine leviter undulata, sessiJia (nee decurrentia); superiora sensim decresceutia, tandem minima erecta, leviter subcomplicata , apice mucrouifero leviter exlus flexo. Pluri- mis ex axiliis oriuntur ramuli magis minnsve cvoluti, crecti, axi suo multoties breviores , et apicem versus semper brevis- simi, qui omnibus ex axiliis foliorum suorum capitula sessilia Tri subscssilia produnt, ita nt ramuli hi spicam (v. racemum) 681 densiorem vel reinotliloram efficiant. Sin aiitem ramiili ma- gis evoliiti sunt, codem luodo ex axillis suis iteruni ramulos oligocephalos gignunt. Capituia , brevissimo pediccllo dense cum axi lanato insidentia , ex lata ovata basi conice attenuata sunt; sqnamae plnriseriales, exterae pauilo breviores ovatae acuininatae latiores snbargenteo-scariosae, interiores oblongo- ]anceoIatae arutae inferne virides, iu snperiori terlia parte scariosae. Receptarulum margiue lobulatum inedio iinpressura. Flores feminei nuraerosi, mascnli centrales 2 — 3. Achaenia ellipsoidea, undique muriculata , dilntissiaic ftiscescentia; pappi fugacis setae scabriuscylae, setnlis lateralibns in iufera seta- rum parte inagis conspicuis. Colqutaounia uiollis Sehldl. C. fruticosa (subscandens?) niolliler villosa, indumeuto triplici ; foliis ovatis siibacnniinatis creuatisj floribns (gemi- uis) axillaribus sessilibus; caljcis deutibus late triang.uiaribus, corollae aurantiacae labio infero trilobo , lobo inedio angu- stiore piano. Colquhounia vcstita h, Lips. Patria ignota, sine dubio Asiae iudirae montes. ludumentutn niolle totam plantam indnens variis pilorum forinis compositum est. Rami quadranguli, pelioli et pagina inferior , inprimis ad uervum venasque primarias, pilis paten- tibus verticillato-ramosis albis dense teguntur; folii superfi- cies pilis brevibus apice stellatim ramosis, quandoqiie in ver- ticillatos trauseuutibus simulque pilis rainutis glandula globosa alba terminatis induta est. Folia petiolo quartam rel qnin- tam laminae partem aequanti innixa, pvata, breviter acumi- nata v. acuta, basi aculiuscula v. obtnsa v. intcrdum brevis- sime subcordata, margine crenato, crenis vix lineam altis, nervo veuisque primariis sopra impressis, subtus prorainentibus. 682 Odor folioriim trilorum haud giatus fere iit iu Marrnbio vul- gari. Flores in apicibus rainorum gemiiii axillares sessiles. Calyx deiisc molliter pubcscens, 10-uervius, iiervis siuus pe- teutibiis cum iis deutes 5 subaequales lale triaugnios acutos, qnartam v. quintam tnbi obcoiiici qiiartem aequautes aggre- dientibiis vciiis iionuullis arcnalis counexis. Dentes calycini, apice leviter extns ciirvati ibidemque magis piibesceutes, post corollae Lipsiim Land clandebaut fanccm ut in C. coccinea observatum est. Corollae tiibns ex iina basi dilatata albida et calyce multo aiigustiori, auguste infundibuliforinis et sen- sim snbinflato-ainpliatns, a latcribus coropressns, calyce ses- qnilongior. Limbus in labia duo sinn late rotundato subtrun- cato sejnncta partitur; labium supernm ovale erectnm; apice ma- gis quam basi angustatum, medio plicatum, lateribus reflexis; summo apice truncato breviter 3-dentato; labium inferum recte horizontaliter porrectum, 3-lobum, lobis ovalibus acu- tiuscnlis'v. obtusis integerrimis, medio paullo prodnctiore, an- gustiore, lateralibus in latere exteriore dilatatis, liac dilatata parte plana. Color corollae e Intco -anrantiacns, rubere va- rie affusns tarn in superioris labii externa parte, quam iu nervis labii iuferioris et loborura parte laterali. Corolla ex- tns pubescit, pilis rubro-anrautiacis plus minus, inprimis in dorso adspersa, pilis reliquis albis. Stamiua 4 didynama, ultra dimidium labium superius, cni subadpressa sunt, por- recta ; filamentis teretibus lutesceutibus pnberulis , brevioribus inde a fauce, longioribns e medio fere tubo liberis, sed nsque ad corollae basin proiniuulis. Antlicrac nigricantes , locnlis oblique altero super altcrum positis , polline albido. Stylus staminibtis brevioribus brevior , apice breviter bipartitns, par- titionibus aentis, anteriore duplo fere longiore. Ovarium se- iniglobosum, annnlo crasso convexo laevissimo ad basin cinrtnm. 683 Friictns noii vidimiis sed appeudicem videre licuit iu pro- vectioribus. A speciebus tribns per Wallichium illiistialis*) a nie iiou visis, sed ex ieonibiis desfriptionibiisqiie sa(is cognoscen- dis nostra diifert: omuliim (loris partiiiiu itiiiiori dimeusioDe, foliot'um forma, iudinuenti natura et corollae coloro, qno au- randaco et indiimeato totain plantaro fere eodem modo occu- paute ad C. elegantem propinS accedere videtur, cujus co- rolla aiitem punctis sanguineis iiotatur, cui ilornm fasciculi axillares pedunculati , nee flores geniiui sessiles, cui calycis dentes magis elougati et corollae majoris faux magis inflafa, cni folia majora et lougius acuminata sunt. Quae dilTerentiae e cultnra oriri nequeuut, sed speeieui indicaiit novam quidem sed intime cum reliquis speciebus connexam. Quomodo C. vestilae iiomen accipere potuit plane nescimus, in hac enira specie florura multo majorum color et dispositio et pagina fo- liorum infera albo tomcnlosa a superficie inteuse viridi tan- topere distiucta , primo visu dissuadent. Slalvia angulata Benth. Lab. p. 721., ed. iu DC. prodr. XII. p. 309. n. 180. Semina a cl. Wagen er e regione Caracasana aecepimns. Planta iu tepidario Novembri m. Höret. Ex vivo deseribere haud semperfluum vidotur specieni e sola diagnosi et paucis Terbis addilis notam. Altitudo plantae totius florentis 4 — 5 - pedalis. Caulis tetragonus, angulis acute promineutibus, pilis lirevibus sub- reversis pubescens, siib nodis saepius nigricans, ceterum nt tota planla laete viridis, plus minus ramosus, ramis ex omuibns *) DC. prodr. XII. p. 457. C. coccinea ^ restita, elegans. Genus 9. cl. Wal lieh iu Trans, soc. linu. lond. 13. p. 608 propositum. 684 fcre axillis proveuieuiibus, axia primariiim loiigitiidiue sub« aeqnantibns iteriim plus ininusve ramulosis, omuium ramonim apicibus fere ilorifcris. Folia satis longe petiolata, fere rhoin- beo-ovataj loiige aciiiniiiata, in acumine miioronata, basi plns ininusve in petiolum angustata fere cuueata, utraqne parte attenuata integerrima, reliqtio margiue serratiiris curviliueis et mucroue glanduloso terminatis, inter se snbacqiialibus in- structo. Nervus tarn cum veuis utriuque quatcruis primariis, qnam cum sccuudariis in pagina supera laele viridi et pilis brevibus anfrorsum versis dispersis leviter scabriuscula im- pressus, frequeutioribusque pilis obsessus, subtns cum illis prominens et eodem fere modo pubesceus, reliqua pagiua pal- lidiore et pube minutissima vix couspicua leviter adspersa. Sub petiolorum insertioue et foliis jam delapsis evideutius con- spiciunlur calli duo glandulosi, iutensius virides , iuterdum in- ter se cohaereutes. Racemus terminalis primarins onm pe- duuculo SUD 4 circ. pollices est longus. Verticilli spatio 3 — 4 circiter liuearum inter se distantes, pleriimque sexflori (haud serundi sed fere aequali modo circnmpositi). Flores breviter pedicellati bractca ovata acuminata mox marcescente decidua miuuta fiilciuutur. Rachis, pedicelli, caljces pateutissima pube breVi obducuutur. Caljx bilabiatus, prins depressus labii su- perioris apicc adsceudente, dein tubulosns faucem versus sen- sim dilatatur. Lab. sup. trianguläre acuminalum integerri- nuiiu, sujnmo apicc acute, levilcr incurvo, marginibus au- gusle intus flexis. Lab. infer. vix breviiis, dentilius 2 an- gustis acuminatis acutis adscendentibus^ angulo inter se an- gustiore, quam a superiore Jabio disjunctis. Caljcis dimidia pars axi propinqiiior laetius viridis tribus uervis percursa, quorum nicdius labii apicem petit, laterales in ulroquc latere decurruut; pars antica pallidior non minus 3-nervia, nervo mcdio debiliorc ad siuum iuter deutcs, lateralibus in hos ipsos 685 abeuntibus. Pili miniiti inargiuem calycis qiiOf|ue occiipautj et facierom plananiin piibesceulium superficies glaudulis miniitis- simis sessilibiis adspersa est. CoroUae lacteae tubus calycis dentes lougitudiiie fere acqiiat, inferue leviter curviilns, siib labio iiifero paultilum inflatus, glaber. Lab. sup. oblique erectnm obtusiiin, mar^iue toto iiitiis iiexo cucuilatiim, pilis teneris parvis patentibus pubesceiis. Lab. infer, illo longius, glabruu), basi oblique declivum, dein magis deflexuin, in 3 lo- bos divisum; lobiis medins multotics major, margiue rotnnda- tus et in medio emargiuatus, angulis suis lateralibus rotnuda- lis lobos parvos laterales leviter tegil, ita ut siuns inter lobos iuspicieuti foraminum adiustar sese praebeant. Stara. 2 fila- mentis brevissirais, connectiyis antice panlo latioribns fere a medio connexis, postice sursnm ciirvatis authcramque fiiscam polliue luteo foetam gereutibus, et proccssu brevi subiilato dentiformi in snperioris faciei loco, illi inserlionis opposilo, instruetis. Stylus glaber, apice in raraulos duos inter se in- aequales divisus. Friictus nondum vidimns. Salvia confusa Beulh. in DC. prodr. XIL p. 265. u. 8. Quam hoc sub nomine plnres per annos coluimus eodem tempore Junio iloret cum S. officinali hortensi nee ab hac distinguenda nisi foliis ramorum sterilium interdum *(uequa- quam semper) uuo alteroye lobo basali, saepius cum terminal! roulto majore concreto s. conflueute, instruetis, floribusque paullo majoribus. Ceterum eadem pubescenlia gaudet, gian- dulaeqne stipitatae eodem modo utriusque calyces coroUas oc- cnpant nee in caule desunt. Lobi illi basales forraae vulgari hortensi nequaquam sunt alieni nt jam docct Haynei icon a Beuthamio sine omni dubio ad 5. ofßcinalevi citata inque nostra confusa prioribus annis copiosius et distiuctius aderant, qnam acstatc praeterlapsa. Hinc speciera uon agnosco 686 Notioiie diguuio , calycem utrinsque foiinae 14 v. 15 iiertis .esse perciirsum, 3 scilicet nervis per uuuinquemque deulein calycis, cxcepto impari, qiii uuico (autiiin instructus est, de- ciirrentibus, interstitio aiitcm inter dciites majores labii infe- rioris unico dein bifido vel diiobiis nervis notato. Salvia varicgata W. K., quae a el. BeulLain in DC. prodr. XII. p. 289. u. 103. ad S. pratenscm nostrara diicitiir, specie difTerre vidctur si atteute flores observas et descriptio- iiem eonim cum icone apnd Hayneum (Arzeueigew.VI. t. 2.) comparas. Spenueri icou iu Generibus Florae Germahieae staminum figuram haud bene exprimit. Vcrticillastra sexflora, inferiora remotiora, superiora con- ferta. Rami laterales florifori ex axiilis siiperioribus proce- diint. Bracteae late ovatae repentiue angnste acnminatae, cnmcaulcj calycibus, coroliis, piiis simplicibiis et glaudnliferis brevioribus, glaudiila alba terminatis, obspssae. Dentes caly- cis iuferi acuminati acutissimi, labium calycis siiperum convexnm, ovato-rolundatum, apice breviter et acute 3-dentatiim, dente medio paullo longlorc. Corolla calycem duplnm aequat, labio supero galealo compresso iutense coeruleo-violaceo, emargi- nato, lobis eniarginaturae trnncatis; labii inferi lobo medio late rotiindato profunde coucavo, emargiuato, pallidiore, lobis lateralibus iutensius coloratis oblongis dein deflexis. Stylus longe exsertus apice bifidns coerulescens. Connectivum ubi fiiamento imptsitum est, deute laterali est auctum, altero la- tere apice dilatatum sterile , altero antheriferum. Qua descriptione darum, differentias adcsse in calyce staminibusque. Auiorpha. Signo dubitatiouis omnes Amorplias in indicc uostro signa< tas esse, uc quis miretur, paucis verbis domonstrare necesse 687 erit, qnauta sit eoiifiisio in deiiomiuationc diaguosticisqne no- tis specieriim hiijiis pnlclicrrimi generis. Ad Caiidollii pro- droinnm (II. a. 1825 cd. p. 256.) redenutes qiijuqiie iuveuiinus species : fruticosa L. cni aduexa est icou S c 1» It u li r i i (Handb. t. 197), uec nonieii nee descriplio ab hoc aiictore data; gla- hra Desf. sperics ex liorto Parisieiisi orta; nana Niitt. c. syii. niicrophylla Pursh; herbacea Walt. c. syn. ptimila Mx. et j}ubescensW.', ca//escews Niitt. Neglexit illiistrissimus auctor libros uouiuillos germanica liagua editos, inter qiios ipsnm Schkuhrii, cujus iconem citavit, primo loco nominamiis, dein Willdenowii librnm Berlinische Baiimzuclit (2. AiiQ. 1811), iu quo praeter fruticosam et pubescentem tcrtia jain indi- cata erat species (1. c. S. 25), quam cel. auctor, varietatem fruticosae existimans, florentem non viderat, hisqne verbis distingnit: foliis duplo longioribns, foliolis 1 ^/^ poll. lougis, V4 P*'^'* '•'^tJs, dense pellucido - puuctatis, odore crinium adustorum v. Charae vulgaris et Clcomes giganteae. Un- decim annos post cl. Hayne in libro suo „Dendrologische Flora (1822 editOj p. 134) tres enumerat species; distingnit euira swh Am. e/a^ae Beuche nomine ab ^»i. /"rw^/cosa aliam, jam a Schkuhrio (Handb. II. 333) snb nomine Am. per- foratae ah altera u4m, nonperforala distinctara (quae Hay- ■'Heo ipsa Liunaei fruticosa ridebatur) sed teste Hayneo quoad folia inter se commutavit S chknh riu s. Novis diagno- sibus, hie latine repetendis oranique nota augendis suas species cel. Hayne munivit, scilicet: u4. data: caule fruticoso 10 — 12-pedali, foliis irapari- pinnatis glabris, foliolis pellucido -punctatis, calycis glandu- losi glabri dentibus 4 obtusis, qninto acuminato, staminibns a basi nsqne ad apiceni calycis connatis; floribus Julio et Auguslo florentibus. 688 A. fruticosa) canle friiticoso 3 — 3 ^/j-pedali; foliis impari-piuiiatis pubescentibns; foliolis parcc pelliicido-pim- ctatis, calycis glandulosi pubesceutis deutlbus 4 obtiisis, quiuto acnminato, stamiuibiis basi tautum counatis; floribus Juuio et Julio florentibus. ui. pubescens; caiile herbaceo - friiticoso 3-pedali, foliis impari - piuuatis pubescentibns; calycis pubesceutis deutibus Omnibus acuminatis; floribus ininoribus, Septembri et Octobri florentibus. Auetores Fiorae Americae septentrionalis celeberr. Tor- rey et Gray, illas a Schkuhrio et Hayneo editas spe- cies iguorantes, octo species propouunt, inter quas Am. Ca- lifornica et laevigata Nutt, et ipsoruin panictilata novae introduc.tae sunt, reliquae vero jam prius descriptae: A. fruticosa L. cum varictate augetur, quae A. glahra Desf. — u4. Caroliniana Croome, quacum cynostachya Cnrt. con- jungitur, intermedia fruticosam inter et herbaceam declaratur, simul additnr, hanc et inseqnentem accuratius in statu vivo vel e melioribus speciminibus esse observaudam. — A. her- bacea Walt, cum pubeseente W. et pumila Mx. — ji. nana Nutt. cum microphylla Pursh. — A. canescens Nutt. Ex novis Ulis A. Californica in Beechey's Voy. (p. 333, cum citato Nuttallii) a celeberr. Hook er et Arnott cum nova diagnosi prodiit, quae, a Walpersio transscripta, lantopcre rccedit ab illa in Flora data, ut, nisi spbalmatum plena , vix ad eandera speciera pertinere possit, Utraraquc igitur transscribimus : Am. Californica Nutt. in Flora of N. Amer. I. p, 306 : fruticosa humilior, pubescens, foliolis elliptico-oblongis obtu- sis admodum distautibus, conspicue subtns glandulis fusce- scentibus punctatis, petiolo squamulis miuiitis glaudularibus 689 instructo, stipulis latls membrauaceis ; spicis brevibus solita- riis; calycis villosi deutibns omuibus acutis brevibus, bracteis lauceolatis acutis. Am. Californica Nutt. iu Beech. Voy. p. 333 ; fruticosa pubescens, raniulis petiolisque glaudulis rigidis acutis aen- leatis, foliolis elliptico-obtusis, subtus nigro-puuctatis; caly- eibus stiiatis, pubescenti- canis ö-fidis glandulosis, laciniis lauceolatis glaudula termiuatis, stylo exserto recurvo acuto germineque globoso-villosis. Adduut modo: „a very distiuct species, inust allied perhaps to A. fruticosa." Clar. Tauschius professor Pragensis iu diarii Ratis- boneusis T. XXI. 2. (a. 1838 ed.) p. 750. de Amorphis quo- que loquitur duabus. Priraum asserit, Amorpham pubescen- tem ipsius horti Beroliueiisis eandem esse cum pumila Mx., caulem ejus eodem modo ut iu ipsa /"rM/ecosa liguosum et per- sistentem, Willdeuowii diagiiosiu vero falsam esse, quum modo iufimi nee omnes deutes calycis acuminati siut; A.her- haceam Walteri Tel immerito hoc nomine donatam vel spe- ciem propriam fore. Dein novam speciem profert iu Dendrotbeca exotica boh, exs. depositara, deque Lac dicit: A. humilis Tausch: fruticosa, pumila, foliolis ellipticis utriuque obtusis mucrouatis subtus pubescentibus mnltipuucta- tis, iufiinis cauli approximatis,, spicis terraiualibus aggregatis abbreviatis, calycibus glabriusculis tubulosis acute dentatis. In hortis promiscue cum A. fruticosa occurrif, a qua dif- fert: canle huniili, foliis parvulis , punctis majoribus et co- piosioribus praeditis, spicis abbreviatis, calycibus angustis tu- bulosis acute dentatis. Ex arboreto et fruticeto Britaunico Londoniano (a. 1842 edito) plurcs varietates speciesque noscimus, a Walpersio 24r Bd. &i Heft. 44 6d0 uou rcceptas. Siib jlm. fruticosa L. (ad quam icones Schk. Hnudb. t. 197 et Bot. Reg. t. 427 citautiir) qiiatiior eiuiine- rautur varietates : 1. aiiguslifolia Pursli, foliolis liueari- ellipticis; 2. emarginafa Piirsh, foliolis emargiuatis calyeo piloso; 3. Lewisn Lodd. Cat. floriljus iit Tidotur folüsquc ma- joribns , quam m specie ipsa; 4. cocrulea Lodd. Cat. floribns pallidioribus; forsnn, adjicit Loudouius, soluuuuodo varietas Am, croceo - lanalae, A. glabra Desf. c. icoue secundum speeiraen ex herbario Liudlejano facta, uulJo modo laudauda. Planta 3 — 6- pedalis, a. 1810 iulroducta. A. nana Nutt. cum synoiiymo A. microphj/Ila Pursh , c. icoue Bot. Mag. 2112, quae bic false adposila videtur, quura et ad sequentem citatnr, ubi jam a Do nie (Geiier. syst, of gard. 2. p. 234) laudatur. u4. fragrans Sweet FI. Gard. t. 241. cum syuouymo A. nana Sims, iu Bot. Mag. t. 2112 nee homonyma aliorum auctorum. u4. croceo -lanata Wats. Dendr. Brit. t. 139. jam a. 1820 in hortos auglicos iutroducta et uti e nomine concludere licet lanugine crocea insignis, ceterum plauta 3 — 5-pedalis. A. canescens Nutt. , ad quam cum dubilatiouis signo citatur Am. pubescens Pursh , ironque additur secuudum specimeu Purshii iu herbario Lamb ertiauo depicta, quae ut in hoc opere esse solet , nullius protii. Haec suffruticosa dicilur 3- pedalis. Quae omnia fusius exposuimus, ut iudc pateat, qnanta sit confusio in hoc genere et quam insufficions Status cognitiouis nostrae. Icones paucae adsuut nee bonae , descriptiones man- cae, diagnoses ad dignoscendas species band aptae. Accu- ratiori exaroini ut subjiciantur üores et fructus de quibus «91 aiictores plcrique silent necesse ; iiidumentiim obiter descri- ptmn cum glaudiilarmn dispositione argiitius est investigan- duin; folioniiu uumenis et figiira qnidein variabilia videiilnr, scd de illo characlere , ab aiitoiibus saepius adhibito , e foliolis iufimis cauli approximatis vel ab eo remotis cerlum quid ob- servationibus slaluondum erit, deuique ut e scmine saepius educniitur optandum, ut variittionuin fincs lioc modo limiteutur. Addimus desciiptiones forniaium duarum ut jam prius in senii- Dum iudice fructuum descriptioues acruratiores dcdimus. CoU ligore formas pergiinus atquo in horto iiostro oolere. Amorfiha pubescens W. ? Quam hoc sub nomine vivam ex horto Boothiano Hamburgensi accepimns, diversam habemus ab omnibus reliqiiis in horto nostro cultis Ämorphis, diversam quoque ab ^m. pubescenti Willdenovvii , quam, auctores florae boreali Amoricanae herbaceam Walteri ad- pell;Hit. Paucis describamus verbis. Frutex , uiitiore hieme fere intactus, saeviore paulo magis, quam rcliquae vulgatio- res extremitales perdens, in omni fere parle pilis subadpres- sis brevibiis, in foliis se evolvenlibus ubi densius dispositi lutescentibus, in rai'emis vero albidis ibidemqiie in rhachi et iii caljcum margine crebrioribus, Puncta pellucida Talde disper- sa, in adultiorilius foliis fere nulia , in folioruin pagina iiifera conspicua. Folia e vario uumero foliolorum (5 — 19) com- posita, quoruin iuferiora spatio ^,^ — 1 poll. a ramo distant saepiusquc opposita sunt, dum reliqua alterna, omuia plus minus elliptioa petiolata in petiolum siium 1 — 2 liu. longum plerumque vario gradu attenuata, apice obtusiuscula cum mu- crone scrailiueari, terminale reliquis multo, fere duplo inter- dum latiiis. Stipulae ad basin foliotum cito dcciduae e lat ore basi filiformes, stipellae solitariae ad petioli partialis siiperam basin filiformes lineam fere longae. Racemi subquadripoUi- cares in apicibus ramorum et axillis superioribus deuse con- 44» 692 gesti, floribiis densc dispositis, corollis obsciire yiolaceis. Ca- lyx glaiidulosus, saepe coloratus, deiitibus saepius ia duo labia dispositis, altero acutiiis 3-denlato, deute medio inter- dum diiplo loiigiore, altero obtiisiiis et breviiis bidentato, sae- pius vero tauta differeutia noii existit, Stamiua exserta ad medium iisqiie caljcem eounala pistillo loiigiora. Legnmeji 4 fere liii. longiim , e basi cuiieata deorsiim curvatura, apice obtiiso, rectc porrecta styli basi mucioiiato sursiim ciirvatara, ita nt siipra concavum iufra convexiim sit et mticro paiiUo infra angiilum siiperum obtusiim prosiliat; ceterum solito more glaudulis promiuiilis leviter tuberciilatum est legiimen. Uniciun plerumque inerat semen l^/^ liu. longum cylindraceiim altero apice rotiiudato obtusiim, altero attenuatum et simul sursiim curvatum, hilo in coucava latere hujus rostri obtusi sito; ro- lor ex fuscesceuti viridescens. Amorpha fragrans Sweet. Yiyam accepimus hoc sub nomine, in Flora Torreyi et Grayi haud occurrente ex horto Boothiano Hambiirgeusi. Altitudiue gandet pluripedali. Fubes e pilis minoribus curvnlis albis apices ramorum juuiorum , pe- tiolos speciales iuterdum cum rbachi, margiucs folioloruin et nervum eorum iufra, racliin racemi et caljcis margiucm den- tatnm parcius iuvestit. Foliola 7 — 9 pctiolulata latiiis augu- stinsve elliptica basi plerumque acuta r. acutiuscula, apice oblusa mucronata, subtiis pallidiora, utrinquc glabra et pun- otis crebrioribus pelliicidis et siibtiis iuconspicuis notata, nunc omnia alterna, saepius iuferiora tautuui , quorum iuümum par spalio 9 — 12 liu. a basi petiolari distal, media majora pol- licem longa, 4 — 6 liu. lata, terminale vix subscquentibus ma- jiis vcl latiiis. Stipellae üliformes petiolo partiali longiores glabrae coloratae. Bacemus termiualis elongatiis somipedalis circiter, basi paucis racemis lateralibus multo minoribus comi- 693 tatnr. Calyies fere glabri virides glandiilis iionnnllis luteis inprimis siib deiitibus iusdiicli, oljcoiiici, (loutibiis 1 — 3 iufe- ris aciimiuatis aciitis, rcliqiiis brcvioriljus oblnsloribiis. Bra^ cteae citissime decidiiae fiiscae lauceolato -lineares alabastro breviores, cili.itae. Stainiiia alia ultra calycem, alia iisqiie ad ejus dciitium apioes, alia usque ad ejus medium conuata Joiige exserfa. Stylus pilosus, Legumeii 3^/2 li«. longum primiim rectum^ apice sursum curvatum stylique basi e su- tura veiitrali fere porrecta mueronatum , ut solet essc tuber- culato-glandulosiiiu. Semen uniciim eompressum altero mar- giue arcuatim convexo, altero praeter excisiiram ferc serai- rotundaiu , in qua hiluni, rectum , utroque apice obtusum. Portulaca. E seraiuibns sub Portulacac lanceolatae nomine a beato amicissimo G. Knnze uobiscum commnnicatis, ab hoc ipso e repnbliea Texas acceptis, tres enatae sunt variae forraae. Major pars speciminum ad varietatem versicolorem P. lan- ceolatae sine omni dubio pertiuebat, nee dubium quin minor alia pars pro Portulaca retusa Eugelmauui habenda sit, sed inter haec paucae aderant plantae omnino simillimae sed facili negotio ex seminis indole dignoscendae, quam serius recogui- tam P. consanguineae h. Hai. nomine designaviraus «t deuuo examini subjiciatur. Quarum triam P.'Janceolatae semina reliqnis sunt dnplo niajora , omnis nitoris expertia cinerea et protuberantiis coni- cis acutis sat raaguis quasi echinata. P. retusae semina e cinerasceDti-fusca, opaca potius quam Ineidula , protuberan- tiis multo minoribus at satis conspieuis et aeutis sunt ob- sessa. P. consanguineae tandem semina, quam iis retusae sunt paululum miuora, fusca^ evidenter lucidula et ronito lac> viora, protuberantiis granulornm obtuse prominentium adiustar conspieuis tecta. 694 In P. olcracea sylvestris | cjuae in liorto iiostro sponte- sua iiasceus uljiqne in nrcis planlarum sub fiucm acstatis tpr- ram ramis cauliljiisqiie prostratis tegit, semiiia quidein valde similia apparent, scd majoia sunt et in Capsula ad ininiinum dnplo majori contenta sunt. Qiioraodo P. salivae semiua se liabeant ncscimus nara ad maiiiis non sunt. In aliis Portnlaccis seminum diversitatcm ad exstruendas species diversas ansam pracbuissc satis uotum est, quare has differenlias iudicare et ad rigorosum examou exhortari haud al)S re esse videtur. Herpestis luonosficta Schldl. Quam novain credimus speciein e seminibus ex provincia Stae. Cathariuae Brasiiiae acceptis educavimus. Sectiouem quaerentes, cui iusereuda est haec Herpeslis, quintara (Bramia) propouiinus quaniquam uonnulla dissuadent. Duae tantura hu- jus seclionis species Aniericanae adsunt in Candollii prodro- mo (X. 399), quarum altera H. stellarioides foliis angiistio- ribus, bracteis nullis v. minutis, sepalis obtusis et corollae colorCj altera H. hacopoides propius accedens, calycc autem haud decurronte nt a tota sectione differre videtur. Quae H. hacopoides paucis tantura verbis descripta, Bacopae aqua- //cae tantopere siuiilis dicitur, ut vix nisi staminis quiuti dc- fectu et cnpsulae forma differat. Bacopara autem cum iio- slra comparantes, dissimiles videnius plantas uec simillimas, quare novam propouimus speciem , cujus descriptionem daraus nee diaguosin, quam exstrucre nequinius propter defectnra sppciininis H. hacopoidis speciei nullibi desrriptae uec de- liueatae. Descr. Caulis crassus teres, ntrinque leviter canalicn- latus, glaber, rix pedalis, ox internodiis inferioribus radicu- liis agiuis, erectus v. adsceiidens, ranios laterales brcves ex omni ferc axilla edeus. Folia crassiuscula, .lata breviterque 695 pctlolata, ovalo-clliptica, subacuniinata v. aciitiuscnla, mar- giue deiise serrat.i, serratiiris parvis iiiiuc oblasioriljus uiiuc aciitis, et simul pilis miuutis rigidtilis scabiiiisciile ciliata, nervo inedio perciirsa, supra cum veuis majoribns 5 — 8 utriu- que impresso, subtiis illo valde et obtiise prominente, his pro- minnlis , in utraqne fatie, magis vero in infora piinctis im- prossis glandiilosis (haiid pcllui-idis) satis dense obsessa, me- dia raulis maxima 3-poUicaria cirtiter 8 lin. lala, snperiora scnsim minora , magis ovato-laneeolata longins aciiminata. Flores axillares solilarii in raniiilo apice bibracleato subscs- siles. Bracteac ralyce dimidio breviores augnste lanceolatae canaliculalac apice pilis paiicis rigidulis siibciliolatae. Sepala 5 valde inaequalia, dorsule reliquis majns late ovale acn- tinsculum, margiue paiicis serratiiris iisdemque ciliis ac foiia instrnclum, trinerviutn, 2 lin. longum, alternm auticnm hniu simillimnm at panllo miuns, alternm et hoc qno dimidinm tc- gitnr, panllo minus, duo roliqiia a triljus majoriliiis fcre tota, exccptis apicibus in conspectuni venienlibns, inclusa, breviora miilto angnsliora et acntiora. Corollae tubus cylindricus sab medio levissime cousirictus ibidemqne iutns pilorum au- nnlo iustructns", vix faucem versus leviter ampliatus, lim- bo ex calyce cmergonte erectiusculo , lobis 5 snbacqua- libus leviter extus curvatis brevibns obtnsissimis et me- dio suico leviter impresso snbcanaliculatis, labii snperioris 2 vix brevioribus, quam tres labii iuferioris, quorum medius vix longior, paululum angustior. Color corollae albus cum m villoso. Lopeziae generis species a beato Zuccarinio in duas dividuntur sectiones glandulis scilicet ad basin petaloriim soli- tariis geminisve, Nostra, quamvis primo visu diiae adessc vi- dentur glandulae colore inter se distinctae , revera unicam modo possidet, |colore tautum divisam. lusupor si fides esset auctorum verLis distinguere posses species j;labras a pilosis frntescentes ab herbaceis. Quae vero distiiigucndi ratioues haud multum valere videutur, species enim glabras dictas pi- lis in una alterave parte instructas videbis et de duratione auctores disseutiunt in eadera specie. Disputatur enim de li. hirsuta Jacquinii, quae secundum hunc ipsum auctorem, qui 698 liirsniam arcte cum tnexicana siia anuua conjiiiigit, et sc- ciindiim Seil r an ki um aniiiia videtiir, e dar. Zuccariuii observatioiiibiis aulem siifrrnlicosa doscribitiir radice tuberosa iiistructa, cjnaie fors aliam esse siispicaliir et L. Uihcrosam uomiiiandam osse jiibet. Quam Jacqiiiuii hirsntam brevis- simis verbis ab ipso descriptam et mala icoiie illiistratam sic- cam habere credo ex horto bot. Berolineiisi olira aceeptara. Hiiic duplex est iiidiimeutum pateus, alteriira breve deusiiis, in siiperioribiis partibus saepe glandiiliferum, alteriim inter- spersnm miilto lon^ius; petala floris ex toto majoris latcralia majora sunt, cjnam n\ snpra descripta, longiori et teunicri ungiie instriM'ta ; ovariinn denique basi atlenuatum, fere pyri- fortne videtur et sab grossifiicationo raajus. Schrank ins quoque fructiis tiirbinafos dielt. Qiiibns nolis illa Z>. hirsuta Jacq. sati« dilFerre videtur a nostra albiflora, cujus color for- san ex mutato rubre ortus esse posset, Simul quoqne revoco ab illa specie Jacquiniaua specimiua Mexicana a beato amico Schiede lecta et incaute huic speciei a me olim snbjuncta, pilis unius generis et ovariis globosis lloribnsque minoribus salis diversa. L, lineatam Zuce., quae ex nomine suo cum nostra eominunieanda videri posset, ex illins botanici accu- rata descriptione satis diversani habenius. Superest L. pu- bescens Kunthii de qua ipse auctor quaerit, au ad h. hir- sntam pertiueat, quod ex descriptione sua nee affirmare nee deuegare possumus. Speries hujns generis omnes valde inter se similes me- lioribus eharaeteribus ut illustrentur neeesse est, sed proh dolor paucae tantum in hortis superesse videntnr. Lopezia supra dcseripta hortulanis grata erit planta fa- cilis culturae, et per totum fere hiemem floribus suis albis gracilibus lopiose ilorens. 699 Iiavatcra Behriana Solildl. (MaJvn Bchriana Schldl. iu Linn. XX. p. 633. n. 145.) Loco citato e speciiuiiiiljiis dnobus incohiplotis plaiitara in Novae Hollandiae aiistralis valle fliivii Miirray a Dro. Bclir lectam descripsiinns et Malvac geiicri siilijiinxiimis, quam uiiiic e semiuibns ex illa reo;ione acceptis vivain observavi- nius Lavateraiufjne novara declaramns, cni deteotoris noraon servarans, descriptioneinqiie nostram snpplemns. Descr. Hiimanam snb diu ciilta altitndincin fere snpcrat. Canlis a basi raraosns, snb roelo mitiori sine dnbio frntescens, teres , ramos emittit snb angnlo acnto iternm iterninfjne ramo- sos seabros. Folia longe peliolata (petiolo laminam snpcranle) infima rotnndata, basi cordata; obtnsa 7-loba, 7-ncrvia, in toto raargine inde a basi crenata, surperiora sensini minns cordata, basi fere trnncata (lobis scilicot basaübns liand pro- dnctis), ö-loba, niinnsque praesertim basi cronata, snprema landein ovata, Lasi obtnsa, scinper ö-lolia, lobo ijnpari nia^is prodncto. Stipnlae e latiore triangiilari basi subito acnniina- tae , brcves , dein decidnae, cicatrireni parvani rclinqnejites. Flores 2 — 4 axillares pednnculati, pednnen'o 1 — 2 poll. longo panllulum snb apice incrassato et gonicnlato. Jiixta pednncnlos ramns plernniqne evolvitnr. Calyx externns e se- palis 3 fere usqne ad basin discretis, ellipticis acntinscnlis, apicibns extiis curvnlis, 2 lin. longis. Calycis intorioris 3 lin. lougi sepala vix usqne ad dimidinm eonjnucta, laviniis triau- gnlaribns, angulis basalibus rotnndatis leviterqne proniiimlis, terrainalibus acnmiuatis erectis, dein couniventibiis. Pttala ultra ^/4 poll. longa, ex nngne angnsto lale ovalia, apice biloba, lobis obtusiuscnlis, diinte rosea venis satiiratioribiis, nngne vero albescente imaqne basi ntrinqne ad niarginem vil- losnla pallidc Intescente. h?tamina cirr. 4 lin. loiiua snperan- tur a stigmatibns filiformibns. Frnctus e carpidiis 10 — 12 TOO circa coluiunain mediam reccptaculi convexo - conieam obtu- sam inter alas ejus porsisteutcs disposita. Qiiomodo differat haec spocies a populari siia L. plebeja seil., quam dar. Sims iu Bot. Mag. t. 1269 depiugi curavit brevibiisqiie descripsit verbis indicaudiim est, ne ex magna afänitate cognatas band diversas irederes. In L» plebejae foliis ö-lobis lobi extimi sunt interdiim partiti et inipar lua- gis elougatus, Facies infera viridi- tomoutosa; pelioli laininani aeqiiant, calycis exteripris sepala ad dimidiiim sunt conjuucla et obtiisa, inlerioris sepala apice snut extus curvata, petala sunt angustiora, modo cmarginata et acuta. Jflaiva verticillata L. yar. iieuroloina h. Hai. Comprehendimus hac sub varietate plantas variis sub no- miuibns (Palava malvacfolia , Malta hegoniaefolia) ac- ceptaSj quae a vulgari M. verticillata difFeruut: siuu basali foliorura, iiipriniis majorum , nervis lateralibus e medio pro- yenientibus niarginato, basi hioc cuueata, dum in forma vul- gari sinus profunde cordatus diachymate folii nee nervis est cinctus. In snperioribns foliis haec difFereutia multo minus iiullove modo elucet. In Hookerii diario botanico (Lond, Journ. of Bot. VI.) icon M. verticillatae in Anglia repertae data est (Tab. VII.) cum diaguosi plantae (p. 259.), quae verara hujus stirpis for- mara praebet. Nullura vero discrimen reperiri potest inter carpella 1. e. depicta et descripta nostraque utriusque varie- tatis. Similem bascos folii varietatem olim in Rheo quodam observasse recordamur, in quo et folii diachjma inter nervös primarios, ubi cuueatini junguntur deficiebat, qui defectus postea uuuquam in eadem stirpe a nie observatus est. Kritische ßeinerkiingen über die Gattung Angiiria, von D. F. L. V. Schlechtendah ,,,,Genus in Universum ulteriore adhuc indagatione indiget," Römer ad calceui observationiiin ad Anguriam multißoram in Syn. monogr. I. p. 26. £mleitniig'. M3?\ der UiitersnchiiDg columljischer und surinaraischer ge- trockneter Pflanzen fanden sich mehrere Arten der Gattung Anguria, welche mit den schon bekannten nnd beschriebenen verglichen werden mussten. Bei dieser Vergleich iing fand sich, dass diese GaMiing sehr viele nur theilweise volisläiidig be- kannte Arten enthalte, indem in der überwiegenden Mehrzabl der Falle die weibliche Pflanze mit ihrer Bliithe nnd Frucht unbekannt geblieben war; dass aber auch Arten in eine Gat- tung gerechnet zu sein schienen , welche wahrscheinlich nicht mit einander verbunden werden dürfen, dass endlich die ver- schiedenen, zum Theil älteren Abbildungen nnd Beschreibun- gen, nach oberflächlicher Ansicht, zu unpassend erscheinenden Vereinigungen Veranlassung gegeben hatten. AVenn ich die 702 bei solcher Vergleichiing gesammelten kritischen Bemerkungen hier raitthcile, so sollen sie mehr dazu dienen, die Reisenden nnd Sammler anf die Lücken, welche unsere Kcnntuiss der Angiirien- Arten noch zeigt, aufmerksam zu machen, als diese Lücken auszufüllen, ja ich werde sogar noch die Reihe der unvollständig lieobachteten Arten vermehren, und dadurch we- nigstens zeigen, dass auch diese Gattung zu denen der Tro- pcugegenden gehört, welche mit einer grossem Menge von Arten in ihrem Gebiete auftreten, als man bisher glaubte. Die Gcärten enthalten, ungeachtet der Vorliebe, mit welcher kletternde und windende Pflanzen jetzt gesammelt zu werden pflegen, bis jetzt, so viel mir beknnnt geworden ist, nur sehr wenige Arten lebend*), auch dürften wohl die Angurieu nicht zu denen zu zählen sein, welche ausser ihren Blätterformen auch durcli Schönheit oder Fülle ihrer Blumen als Schmuck benutzt werden könnten, denn wenn auch ihre Blumen durch brennende Färbung sich meistentheils auszuzeichnen pflegen, so scheinon doch erst sehr spät au der hoch hinaufgeklom- menen Plianze die Blumen zur Entwlckelung zu koinmen, und dies möchte auch der Grund sein, dass in den Herbarien die Zahl der aufbewahrten Arten verhältuissmässig so gering ist, so wie die fleischige Frucht und die geringere Schönheit der weiblichen Blumen die weibliche Pflanze so selten in den Sammlungen finden lässt. Ich bin daher, da lebende und getrocknete Sammlungen mir nur ein wenig bedeutendes Ma- terial zur Vergleichung darboten, vorzüglich auf die Beschrei- *) Ausser der im Verlaufe der Arbeit vorkouimenden, in den Gär- ten befindlichen einen Art soll noch, wie mir Hr. Kegel sagte, eine zweite in belgischen Gärten zu finden sein , welche den Namenlhres Entdeckers Warczwitz trägt, von weicher ich aber keine gedruckte Notiz auffinden konnte. TOS linngen und Aliljildnngen der Autoren beschränkt gewesen, bei welchen ich von der Ansicht ausgehe, dass man diese Mit- theilnngen anderer Beobachter ,so lange für richtig ansehen muss, als man nicht beweisen kann, dass sie Unrichtigkeiten enthalten. Es wird dabei aber nnnmgcänglicli nothwendig, sich ein richtiges \ crständniss der Schriftslejler zu erwerben» indem mau genau darauf achtet, wie sie die botanische Ter- minologie gehandhabt haben , und zu welcher Zeit sie ihre Beobachtungen niederschrieben.. , Die Zahl der Arten ist mit der Zeit bedeutend angewach- sen, aber nicht deren bessere Kenntniss. Linne halte nur drei Arten, welche in die Species plant, aufgenommen sind (triloba , tri/oliafa, pedata) und eine nur in den Aiiioeu. acad. aufgeführte Art {Johatd), zn welchen bei De Ca nd olle im Prodromus noch zwei von Nees und Martins (pedali- secta, integrifolia) und zwei andere, von Kuuth beschrie- bene (j'osca , umbrosa) hinzukommen, so dass jenes Werk sieben aufzählt. Sechs neue {speciosa , criantha, spinu- losa, capitata, rhizantha, bignoniacea) sind von Pöppig anf seineu Reisen gesammelt und beschrieben, Miquel fügte dazu zwei andere ans snrinamischen Sammlungen {miiUiJlora, triphijUa) und dontote eine dritte aus oben jener Gegend noch an. Rechnen wir nun noch hinzu zwei in der Flora Flumi- ncnsis befindliche Abbildungen ohne Text (triloba und fri- foliata , letztere von Römer ternata benannt) und drei in Schomburgk's Reise von Klotzsch aufgestellte blosse Namen, endlich eine aus den Gärten bek.innt gewordene {Mackoijana), so erhalten wir mit jener von Linne selbst schon gleichsam aufgegebenen Art eine Summe von 22 Arten, welchen aber die von Hook er nnd Beechey aus Mexico angefiihrte Art, da sie später von ihnen selbst als eine ß/'y- T04 onia angesehen wurde, was Römer gauz übersehen hat, nicht beizufügen isti Ehe wir jedoch auf die einzelnen Arten nach der Zeit ihres Bekanntwerdens eingehen, wird es nothwendig sein, auch die Bestimmungen der Schriftsteller über die Grenzen der Gattung einzusehen, um später danach beurtheilen zu können, ob dieselben nicht vielleicht anders gezogen werden müssen, und danach festzustellen, welche Arten innerhalb derselben zuzulassen, welche aus ihnen wahrscheinlich zu yer- wcisen sein werden. Die älteren Schriftsteller, wie Linne, Jussieu u. A., auch Kunth noch, der aber schon zweifelhaft wird, sagen, die Blumen derAugurien seien monoecisch, während die neue- ren, wie Endlicher und Popp ig, sie als dioecische ange- ben. Diese Verschiedenheit würde an und für sich keine Trennung veranlassen können, da wir z. B. bei Bryonia sehen, dass nionoecische Arten neben dioecischen stehen, aber es fragt sich doch, welches dieser Verhältnisse das gewöhn- lichere vorherrschende sei. Schon der Umstand, dass von den meisten Arten nur die mäunlichen Blumen bekannt ge- worden sind, dürfte darauf hindeuten, dass wir es hier mit vorwallend dioecischen Pflanzen zu thuu haben, denn es ist nicht sehr wahrscheinlich, dass, indem sich bei vielen Cucur- bitaceen mit inonoecischen Blumen immer zuerst eine Zeit laug männliche ausbilden, und erst später die weiblichen kom- men, in allen vorliegenden Fällen die Exemplare gerade zn der Zeit gesammelt worden seien, wo sie nur erst männliche Blumen hatten. Man würde doch, sollte man glauben, wohl au einem oder dem andern Exemplare Spuren oder Anfänge weiblicher Blumen finden, was aber bei allen Exemplaren, die wir sahen, nie stattfand. 705 A Dass Linue die Gattung Aiiguiia in die Monoecia stellt, kaun sehr wohl dariu seiueu Grund liabcu , dass er sich auf die eine Abbildung Plumier's slützlc, welche jnäunliche uud weibliche Bluineu auf einem Stengel abbildete. Die Lctztereu gehen aber auf eine so eigenlhiiinliche Weise aus dem Stengel hervor, dass mau fast glauben luuss, es finde hiir ein Irr- thum in der Zeichnung statt, so dass der Pedunculus, nur zu- fällig bis zur nackten Stengelspitze verlängert, dieser ohne stützendes Blatt angeheftet erscheint. Auch die vonFenille abgebildete und hierher gezogene Pflanze hat moiioecische Blu- men, aber sie gehört unserer Ansicht nach gar niilit in diese Gattung, Ferner wird noch ^. mullijlora von M i q u e 1 als monoecisch angegeben, aber aus der Beschreibung geht nicht deutlich hervor, • ob nicht der beschriebene Blüthenstand ei- gentlich eine blühende Spitze der Pflanze ist, an welcher die Blätter, aus deren Achseln die Blumen hervortreten, sehr klein geworden oder abgefallen sind , da wir Exemplare einer Angurie aus Surinam sahen, welche, bei ganz genau gleicher BesehalTenheit aller übrigen Verhältnisse, nur aihsciständige, einfache Trauben männlicher Blumen hatten. Endlich sind die beiden Tafeln in der Flora Fluminensis nicht allein mit Monoecia Diandria unterzeichnet, sondern die eine der ab- gebildeten Arten (trifoliala dort genannt) ist auch monoe- cisch gezeichnet, so dass tiefer die männlichen, nach oben nur weibliche Blumen stehen, die andere Tafel dagegen stellt nur eine weibliche Pflanze vor. Es dürfte also wohl ein mo- noecisches Verhälluiss bei den Augurien noch weiter gefun- den werden, wenn auch das dioccische das vorherrschende scheint. Die übrigen von Linne aufgestellten Charactere geben eine gleiche Perigon- Bildung bei männlichen und weibliclicn Blumen mit fünfspaltigem, am Grunde bauchigem Kelch uud 24r Bd. 68 Hclt. 4:5 706 fiinfl)lcättriger Blumeiikrono, welche ofFon steht und dem Kel- che angewachsen ist. Auf dem Kelche stehen zwei Staub- gefässe einander gegenüljer, an denen die Antheren anf- und abwärts gehen , bei der weiblichen ßlnme aber fehlen. Der Fruchtknoten ist länglich, mit einem halb -zweispaltigen Grif- fel und zweisjialligen spitzen Narben. Die Apffifrucht ist länglich, vierkantig, zweifächrig. Mehrere ovale, zusammen- gedrückte Saamen liegen ohne Ordnung im Innern derselben (nidulantia). Vergleichen wir damit die von Endlicher iit seinen Genera plantarum (S. 936. u. 5128) gegebenen Kenn- zeichen, so finden wir nur folgende Abweichungen: der Kelch wird glockig-bauchig und ö-theilig genannt, die Blurocu- krone ö-theilig mit schmalen Zipfeln, die Staubfäden werden sehr kurz genannt, und die linealischen Fächer der Staub- beutel liegen an den Seilen des breiten oder schmalen, in eine Spitze ausgezogenen Conuectiv's gerade oder hin- und hergebojfen (llexuosi) an. Die Frucht endlich soll eine Beere sein, welcbe nicht allein 2-, sondern auch 4-fächrig vor- kommt, während von den Saamen nichts angegeben wird, als dass sie zahlreich sind. Hier sind eine Anzahl der Ver- schiedenheiten, welche sich an später entdeckten Arten ge- funden haben , mit in den Gattungscharacter aufgenommen, ohne dass sie alle berücksichtigt werden. Namentlich scheint der Bau der Staubbeutel noch namhafte Verschiedenheilen dar- zubieten, über welche aus trocknen Zuständen kein recht sicheres Urtheil stattfinden kann. Es könnte auffallend erscheinen, dass indem wir Worte eines neuesten Autors über die Familie der Cucurbitaceen als ein Motto über unsere kritischen Bemerkungen setzen, den- noch diesen nicht in Bezug auf die Gattungscharaotere be- rücksichtigt haben. Es hat dies einfach seinen Grnnd darin, weil Hr. Römer die „ulterior indagatio", welche allerding TOI zn wünscheu ist, nicht einmal so weil cangestellt hat, als ihm dies nach dem vorhandenen Material raöi^lich war. Denn im- hat die Abhildnngen, welche er citirt, nicht angoselien , die Beschreiluingen, welche er anfiilirt, nicht gelesen, wie ans dem Umstände sattsam hervorgeht, dass er die Gatinng- in zwei Äbtheihiugen mit 2-fäciiriger Frncht (Angnria) und 4- fächriger Psignria, nach Neck.) theilt, ohne dass er die Frucht, ja die weibliche Blume, von einer grossen Zahl «ior Arten gesehen oder beschii(;bpn gefunden hätte, so dass er eine seltene Divinalionsgabe gehabt haben inüsste, anC denn Unfehlbarkeit vertrauend er übersah, dass zwei der mit '2 - fächriger Frucht augeblich versehenen Arten , die eine nach Pluraier, die andere nach Jacquin, eine viorfächrige h;i(, wie deren Abbildung und Beschreibung zeigt! Nachdem Avir so vorläufig die Gattnngscharactere ange- sehen haben, müssen wir, um sie schliesslich l'eslslellen zu können, zunächst eine Musterung der älteren Arten halten, und daran die Beschreibung derjenigen Formen knüpfen, wel- che wir unter jenen nicht wieder fanden. Miisternng der bescliriebenen nnd abge* bildeten Arten *). Linne's Arteu sind vier: drei, von ihm in das System aufgenommene, nnd eine von ihm nicht weiter berücksichtigte. Wir folgeu bei ihrer Betrachtung dem Codex Liunaeanus. *) Wir werden uns hauptsächlich auf die Quellen beschräuUen, und die S3 steinatischeu und conipilatorischeu Arbeite« nur in so weit berühren, als sie Unrichti{i,Iieiteu enthalten, glauben aber nicht nothweiidig zu haben, sie zu citireu, da sie nichts Keues hinzufügen. 45 * 708 I. Ang;aria trilobata L. Zwei Abbildungen werden von Liuue citirt, zuerst die von Jacquiii (Amer. 243. t. 166.) und dann die tou Plu- mier (sp. 3. ic 22.), welche uns wesentliche Verschieden- heiten darzubieten scheinen , so dass wir sie als gesonderte Arien betrachten müssen, deren keine den Namen Linne's behalten kann. Denn wenn anch Jacqnin's Abbildung vor- ansteht, so wird doch Plnraier's Fruchlbcscbreibung be- nutzt, und es bleibt daher nur eine gänzliche Trennung auch durch den Namen übrig. Wir characterisireu diese beiden Arten, welche wir nach den Entdeckern benennen, folgender- massen : 1. ui.Jacquiniana Schldl., A. trilobata Jacq. sei. Amer. stirp. hist. p. 243. t. 156. (excl. syn. omu.), Amerik. Gew. t. 274. (ic. Jacq.). Folia ultra medium triloba, basi snbtruncata, lobi ob- longe-elliptici apiee aculi et subfnlcato-acnniinati, denticulis paucis minutis niarginalibns, lobi laterales ad basin lobe parvo obtusiusculo mucronato aucti; pednncnli niasculi folium snnm subaequantes nuilti- (20-) flori. Acribus apice subaggregatis sessilibus; petala magna rolundato - obovata miniata. (Fl. foem. et fructus ignoti.) Habitat Carthageuae in sylvis moulis de la Popa. Junio mascula plauta floret. (Ja c quin coli.) Wir wollen noch einige Notizen, dem Bilde entnommen, hinzufügen. Der Blattstiel misst 1^/4 Zoll, von seiner In- sertion in den Blattgrund bis zur Spitze des Mittellappens be- träj^t die Entfernung über 8 Zoll, die Seitenlappen sind über einen Zoll kürzer, die sehr seicht concave Blattbasis, deren Enden die kleinen, stumpfen Nebenlappen bilden, hat eine Breite von 4 '/2 Zoll. Der Blüthenstiel ist nebst den Blumen 709 fast so lang, als der mittlere Blattlappen. Der ganze Kelch ist 7 Liuiou lang, die Kelchzcähne nnr 1 '/4 Linie, spitz und ans- wärts gekrümmt. Die «etzadrige Platte der Petnla ist in der ausgebreiteten Blnme 8 Lin. Jang und oben eben so breit. Soviel sich an den Stanbgefässcn in der anfgeschnitteuen Blu- me erkennen lässt, haben sie 2 grade, unten etwas weiter von einander tretende und etwas breitere Stanbbeutelfiicher. Die Rauke ist kürzer, als die seitlichen Blattzipfel. Jacquin fand nur einige wenige männliche Pflanzen. Da er die planta nitidissima nennt, so scheint sie ohne Behaarung. 2. ^. Plumieriana Schldl., Pliim. pl. Araer. ed. Burra. p. 13. t. 22. Folia ultra medium triloba, basi cordata; lobi late el- liptici, apice breviter at uminati acuti, in toto margine siuuato- deutati, laterales lobo ohtusissimo aucti, pedunculi masculi (superiores? folio suo breviores ?) pauci- (4-) flori, lloribus pedicellatis racemose disposilis; petala elliptica acuta; pe- dunculi foeminei petiolo adjacente breviores, uniflori solitarii; fruclus cllipsoidens, apice obtuse breviterque acnmiuatus, qua- dricostatus, muricatus, 4-locularis. In Autillis iusulis leg. Plnmier. Die Blattform unterscheidet diese Art so sehr von der vorhergehenden, dass es nicht möglich ist, dieselben zu ver- einigen. Die Blattstiele sind bis 3 Zoll lang. Die Blattflä- che hat vom Grunde der Basalbucht bis zur Spitze des Mittel- lappens eine Länge von 6 Zoll, bis zur Spitze der Seiten- lappen von 4 — 4 '/2 Zoll, die Basis selbst mit ibren abge- rundeten, nach nuten fast einen Zoll vorspringenden Lappen ist ungefähr 3 Zoll breit, von wcicber Breite die Bucht selbst 8/4 — IZoll ausmacht; der Mittollappen ist in der Milte, wo er wegen seiner stark gebogenen Seiten am weitesten ist, 2 — TIO 21/2 Zoll breit, die zwischen ihm und den Seitenlappeu lie- genden Buchten sind eng und stumpf. Der ganze Blattrand ist\, mit Ausnahme des innersten Raumes der Basalbucht, uu- regchnässi^f gebuchtet- gezähnt. Das abgebildete Stück der Pflanze Itat 2 BLätter, aus deren Winkeln Früchte hervor- gehen, die an dem etwas gebogenen Fruchtstiel herbhäugen, eine dritte, höher stehende Blattachsel, welche nur durch den Blattstiel und die Ranke angedeutet ist, enthält eine einzelne blühejide weibliche Blnme. An dem noch höher hinaufgehen- den, aber abgeschnittenen Stengel steht, ohne ein stützendes Blatt oder Bractee, ein ungefähr 3 Zoll langer, männlicher Blüthonstiel ^ der nach oben 2 blühende und 2 als Knospen dahinter liegende Blumen auf einige Linien langen Stielchen trägt. Hier muss eine Unrichtigkeit in der Zeichnung sein, denn entweder fehlt, wenn die Pflanze wirklich monoccisch ist, der stützende, blattartige Theil, oder wenn sie dioecisch, wie die meisten Arten, ist, so wird wohl Tielleicht erst beim Stich der Platte der männliche Blüthenstiel mit dem Ende der weiblichen Pflanze in Verbindung gesetzt sein. Der Kelch ist 7 — 9 Linien lang und hat ejförniige, spitze Zähne. Die Platte der Blumenblätter misst i/j ^oU in der Länge und et- wa 2 Lin. in der Mitte in der Breite. Die Frucht hat fast die Länge von 2 Zollen, und ist in der Mitte gegen 1 Zoll dick. Der Querschnitt sieht etwas Avnnderlicli aus, da aus- ser den 4 grösseren Fächern, in deren jedem ein Saame ge- zeichnet ist, auch an zwei gegenüberstehenden Seiten dieser Fächer je 2 kleine, neben einander liegende gezeij;hnet sind. II. 3. Anguria lobata L. diss. de p1. surin. in Amoen. Acad. YIII. p. 263. Ueber diese, von Linne selbst nicht weiter erwähnte, im Codex Linnaeanus unter No. 7037 auf- geführte, von Dr. Richter auch als dubia species erklärte Art, kann ich weiter nichts mittheilen, als was ich im Codex TU finde, da hier iu Halle der 8te Band der Amoeuitates acad. nicht zu fiiidru ist. „Caiyx Intens, dentibns subniatis, petalis clansns. Stain. 2. Stvii '2. Frnctns ovalis laevis amarissinins." Wahrscheinlicli wird diese hieraus nie wiederzuerkeiuieude Art aus ihrer zweifelhaften Stelhmij iiitht heraustreten, auch haheii sie mit L i u n e , W i 1 1 d e u o w , D e C a n d o 1 1 e und Rö- mer nicht weiter erwähnt, und sie Jtönute deshalb wohl der Vergessenheit übergeben werden. Die Angabe „petalis clau- sus" lässt aber darauf sehliessen, dass diese Art einer spater zu erwähnenden Abtheilung voii Auguria oder ei^jenen Gattung zugezählt werden muss. in. Anguria pedata L. Linue hat diese Art auf zwei Abbildungen basirt, wel- che uns ebenfalls zwei ganz verschiedene PUanzeu darzustel- len scheinen, so dass wir auch hier zwei Arten mit beson- deren Namen anfstellen. Sclion DeCaudolle hat sein Be- denken, ob Plumier's Abbildung hierher gehöre, dnrch die Beifügung eines Fragezeichens ausgesprochen. Bei dem Bilde Tou Pluniier hat Buriuaun, wie schon Jacquin ganz richtig bemerkt, in der in verkehrter Richtung abgebildeten Wurzel die Frucht zu sehen geglaubt, und dieser Ansicht ist sogar auch Sprengel im Syst. vegetabilium gefolgt. Si»ht mau, wie auf anderen Bildern des Flu m i e r'schen Werkes AVurzeln abgebildet werden, so kann kein Zweifel darüber sein, dass jene Figur eine dicke, lleischige, ästige Wurzel darstelle, welche auf ihrer Oberlläcbe mit kleinen Höckern (wie solches auch bei Brvouia vorkommt) besetzt ist, und aus ihrem obern, rundlichen Ende den Stengel hervortreten lässt. Dass sie verkehrt dargestellt ist^ hat wohl darin seinen Grund, dass auf diese Weise ihr Zusammenhang mit dem unlerem Theile des Stengels der andern Figur dargelegt werden soll, T12 ohne dass eine weitere Andeutung dazu nöthig wäre. Wenn nun Römer einen Tadel über Sprengel ausspricht und meint, er habe den Steugel mit der Frucht verwechselt, so zeigt dies wieder, dass Römer das Bild Aon Plumier und die Worte von Burmann gar nicht gesehen habe, da er sonst wohl eingesehen haben würde, wie sich die Sache ver- hält. Bei der Aufstellung dieser zwei Arten ist es ein Uebel- staud, dass die eine nur in einem weiblichen, die andere nur in einem männlichen Exemplare al)gebildetist, und die Beschreibun- gen das Fehlende nicht hinreichend ergänzen. In den amerikani- schen Gewächsen, welche von der seltenen, colorirten und mehr Tafeln enthaltenden Ausgabe Jacq ui n's eopirt sind, ist zwar auch ein männlicher Bliitliensland mit einer Blume dargestellt, er sieht aber in allen Beziehungen einem Theil der Plumier- schen Figur so ähnlich, dass mau glauben möchte, es sei ein von derselben copirter Theil mit der nöthigen Abänderung des mit Zähnen versehenen Blaltrandes. Jacquin citirt übrigens noch eine andere Abbildung Plumier's, welche Linne's Aug. trifoliata begründet, und nicht hierher gehört. 4. A. poluphyllosSchlül., Plum. pl. Amer. ed. Burm. p. 13. t. 23. Folia pedatisecta, foliola 5 — 7 petiolulata clongato-lan- ceolata, apicc sensim acuminata integerrima, extima multo minora haud seiuper discreta, peduuculi masctili folinm suum vix siiporantes pauci-(6 — 7-)flori, floribus pedicellatis race- mosis; petala elliptica acutiuscnla , pinuato- striata. (Fl. foem. et fnictus ignoti.) In insulis Antillarum leg. Plumier. Das abgebildete Exemplar der männlichen Pflauze hat Blattstiele von ungefähr 1 Zoll Länge, das Mittelblättchen ist mit seinem nur ein Paar Liuieu langen Stielchcn 4 Zoll lang und einen Zoll ungefähr breit. Das nächslstehende Paar hat 713 fjist (licsclhpii Dimonsioiini, das zweite Paar ist aber um einen Zoll kürzer und die änssersten Blättcheu sind nur einen Zoll lan^ oder wenig länger. Der Blumenstiel ist bis zu den un- tersten Blumen vier Zoll lang, dann folgen in geringen Zwi- schenräumen die Blumen , von denen die untern 3 — 6 Lin. lange Stielchcu haben. Der Kelch ist einen halben Zoll lang, und hat kurze, fast dreieckige, aufrechte Zähne. Die La- mina der Pctala ist bis 6 Linien laug nnd gegen 3 Linien in der Mitte breit, im Ganzen breit elliptisch, mit stumpflichem oder spitzlichem oberu Ende. Auf ihr verläuft, aber nicht bis zu äussersten Spitze, eine federartige Zeichnung, als wenn von dem Miltelnerven dicht gestellte, kleine Seitenvenen abgingen, welche aber nur bis zur Mitte ihrer Seite reichen. Die Wurzel ist ^/^ Fuss lang und oben ^/4 Zoll dick. 5. A. rf böte stehenden Mitteln nicht zu ergänzen , da die Willde- no wasche und die Kunth'sche Sammlung die Tilanze nicht enthalten. 'i') Es ist ein Uebelstand , dass die grosse Ausgabe iu der Pagiui- rung mit der kleinen nicht üiiereinstimint ; da ich nur die grosse 2ur Benutzung habe, citire ich die kleine nach Kunth's Synopsis. Ur B.I. 6i Heft. 46 722 YIII. Angnria umlirosa HBKtli. Biese Art wird als sehr nahe der triloba (soll wohl trilobata hcissen) stehend aMgegcben, aber welcher von den beiden oben angeführten? Ueber die Auhcftiiiig der Staubgefässe, welche grade Locii- laineute gehabt zu haben scheinen, ist derYerf. nicht ganz ins Reine gekommen. Auf den Zweigen, den Blattstielen, Ner- yen und Venen sollen sehr Ideine W<ärzchen (dickliche Haare?) stehen, die Pflanze sonst, bis anf den calyx scabrinscnlus, kahl sein. Wir geben folgende Diagnose nach der Be- schreibung: 10. ^. vmbrosa HBKth. Nov. gen. et sp. II. p. 121., ed. maj. p. 96. Folia pedato-5-fida, sinnalo-cordata trinervia (pedati- 5-nervia?) integerrima, glabriuscula, nervo venisque verru- cis minntis obsitis; laciniae tres mediae oblongac subcnspida- tae, intermedia longior, laterales multo breviores, oblique ovatae , divaricafae; pednncnli inasculi folium superantes, flo- ribus pedicellatis racemosis; petala subrotnndo-ovata submucro- nata, tubo dnplo breviora; antheris liuearibns longitudinaliter dehiscentibus (flor. foem. et fruct. iguoti). In calidis et temperatis provinciac Novae Andnlasiae pr. Bordones, Cumanacoa , Septembri florcutem legerunt Hnm- boldt et Bonpland. Die Blumenkrone ist mennigroth, der Kelch grün, etwas schärflich nnd knrz, daraus folgt , dass die Petala nur klein gewesen sein können, aber doch grösser als die sehr kleinen Kelchzähne. Der Blattstiel wird 1 Zoll nud länger angege- ben, setzt man daran die Grösse eines gewöhnlichen, mittel- grossen Weinblattes , so sind die männlichen Blüthenstiele wohl länger geweseo. Bei den Stanbgefässen blieb K. zwei- felhaft, ob sie Staubfäden hätten, und ob sie später (demum) 723 mit ihrem Rücken der Kelchröiire angeheftet seien. Dieses Verhälluiss ist uns hieraus nicht klar geworden. Wir werden auf diese Art später wieder zurückltomraen, da wir Origiualexemplare derselben untersuchen konnten. Die hedeutendste Verniehrnug erhielt die Gattung Augii* ria durch die Entdeckungen Pöppig's. Sechs Arten, von denen drei abgebildet sind, werden im zweiten Bande der von dem Reisenden mit Endlicher bearbeiteten Tflanzen be- schrieben. Leider hat er von keiner derselben die weibliche PUanze oder die Frucht gesehen, deren Beschaffenheit uns vielleicht, in Verbindnng mit dein abweichenden Bau in den männlichen Blumen, noch stärkere Voraulassmig gegeben hätte, generische Trennungen vorzunehmen, welihe jetzt nur anzudeuten sind, da offenbar diese peruanischen Arten nicht iu eine Reihe mit den Avestindischen und brasilisdien Arten zu stellen sind, sondern zwei eigene (oder vielleicht noch mehr?) besondere Gattungen bilden. Zuerst nämlich müssen wir her- vorheben, dass bei allen der Kelch hier vorwaltend entwickelt ist und die CoroUenbildung zurücktritt, Avährend das Entge- gengesetzte bei den ostamerikanischen Arten stattfindet. Von jenen peruanischen tritt wiedev A. rhi'zantha durch die Eigen- thümlichkeit ihrer Antherenbildung, so wie durch ihre ganze Tracht und Wachsthumsweise so zurück, dass sie offenbar den Typus einer neuen Gattung bildet. Aber bei den übrigen kommen so grosse Verschiedenheiten der Antherenbildung vor, dass sie es wahrscheinlich machen , auch hier dürften noch anderweitige Verschiedenheiten bei der weiblichen Pflanze zu finden sein. Wie die Sachen jetzt stehen, ist mit Sicherheit darüber nichts festzustellen. Wir wollen sie hier der Reihe nach durchgehen. IX. Angaria speciosn Poepp,, Eudl. Was diese Art so sehr auszeichnet, ist, ausser den ungetheilten Blättern und 46 * 724 der starken, fast alle Theile bedeckenden Haarbildnng, der Bau der schmalen Petala, welche auf ihrer Innenseite „trans- Tcrse lamelloso-lepidota" sind, und die Antheren, deren Be- schaffenheit uns durch die Beschreibung, eben im Vergleiche mit der Abbildung, doch noch nicht klar wird. Wenn nämlich auf der Vorderseite der Anthere die beiden Loculameute so dar- gestellt sind, dass sie auf dem Rande des breiten Connectivs so verlaufen, dass sie sowohl am Grunde, als nach oben an der Spitze mit einer nach innen gewendeten Krümmung endi- gen, und doch die Beschreibung, so wie die Seitenansicht der Anthere angeben, dass die zusammenstosscnden Loculamenle sich yon der Spitze nach aussen wieder herabbiegen, und so eine vom obern Ende der Anthere herabgebogene Spitze zu- sammen bilden, so müssten die Locularaente sich in zwei Ar- me oben theilen, Ton denen der eine vorne die auf der Vor- derseite befindliche Krümmung macht, der andere sich mit dem entsprechenden Aste des andern Randes zu der hinten herabgebogeneu Spitze verbindet. Es wird sehr leicht sein, diese Art für die Gattung Anguria zu characterisiren, doch wollen wir gleich einen Namen für die ganze Abtheilnng ge- ben und als einen generischen empfehlen. 11. A. (Gurania) speciosa Pocpp., Eudl. Nov. gen. ac spec. plant. II. p. 51. n. I. t. 169. Folia ovata, seusim acuminata, basi sinn brevi plus mi- nus cordata, inlegerrima s. parce et remote denticnlata, pe- datinervia^ utrinque pilis mollibus strigosa et margine ciliata; pedunculi masculi folium superantes ; floribus roagnis subcapita- tim spicatis; petala linearia obtusa intus transverse lamclloso- lepidota caljcis piloso -lanati laciniis lincaribus acutis dimidio breviora, antherae dilatatae loculis linearibus in appendicem de- orsum flexnm apice confluentibus , basi intus curvatis; (flores foera. et fructus ignoti). T25 lu sjlvis Peniviae siibaudinis ad Ciichero Octobri floren- fera leg. P o e p p i g. Diese Pflanze erhebt sich zu 15 Fiiss Höhe, ihre Sten- gel sind mit abstehenden Haaren besetzt. Die Blattstiele sind 1/2 Zoll lang, die Blattfläche niisst 5 Zoll in der Länge und 4 Zoll in der Breite, doch messen die der Abbildung in je- der Dimension einen Zoll weniger. Der ebenfalls rauhhaa- rige, im Bilde 8 Zoll lange Bliithenstiol trägt oben eine Men- ge gedrängter Blumen , deren Kelch pomeranzenroth , über einen Zoll lang, die Petala aber gelb sind. X. Anguria eriantiia Poepp., Endl. Dies ist eine der vorigen ganz nahe stehende und mit ihr zusammengehörige Art, bei welcher aber schon dreilappige Blätter nach untes Torkoramen. Wie es möglich sei , dass in der Diagnose die Blätter im Allgemeinen subrotun'tla, die jungen aber triangu- laria genannt werden können , Hesse sich nur dadurch erklä- ren, dass unter den letzteren die noch in der Ausbildung be- griffenen, ganz jugendlichen gemeint seien. Kelch und Ko- rolle sollen nur kleiner, sonst wie bei der vorigen sein, über die Antheren wird nichts gesagt. Ihre Characleristik würde folgende sein: 12. A.{Gifrania) crianthaVoepp., Endl. Nov. gen. ac sp. pl. 11. p. 52. Folia subrotunda, profunde cordata, spinuloso-deuticu- lata (pedato?) 5 — 7-nervia, ntrinrjue pilis rigidis sparse stri- gosa et margine ciliala, superiora integra, inferiora profunde palmato-triloba, lobo medio e basi angustata ovali, laterali- bns oblongis inaequilateris; pcdunculi masculi folium supe- rantes apice multiflori, floribus subracemosis confertis, petala (linearia obtusa, intus transvcrse lamelloso-lepidota , calycis piloso-lanati laciniis liuearibus acutis dimidio breviora), an- theris .... (flores foem. fructusque ignoti). 126 In scpibiis ad missiouem Yurimaguas prov. Mayiias Ja- niiario florentem leg. P o e p p i g. Die wie bei der vorhergelieuden Art abstehenden Steiigel- haare haben am Grunde ein Knötchen. Die grössten Blätter sind einen Fiiss lang nnd breit. Die Ranken sind unbehaart. Die ellenlangen, nickenden Blütheustiele siud ebenfalls be- haart, die Blumen nehmen an der nach oben verdickten Spin- del nur einen Raum von l — 3 Zollen ein , sind kaum ge- stielt und haben meuuigrothe Kelche, die etwas kleiner als hei der vorherigen Art nnd auch behaart sind. XI. Angnria spinulosa Foepp., Eudl. Hier finden sich lange Autheren, deren Locnlameute linealisch sehr dicht ne- ben einander vorlaufen, oben auf der Authere steht aber noch ein eiförmiger, zugespitzter, nach innen concav gebogener Fortsatz, wie bei einem Veilchen oder manchen Compositen. Die Korolle hat anch auf ihrer Innenseite eine eigene Be- schaffenheit, denn sie wird „striolato-tuberculata" genannt. Wir geben folgende Characteristik. 13. A. {Gurania) spinulosa Poepp. Eudl. Nov. gen. ac. spec. plant. II. p. 51. u. III. t. 170. Folia subrotunda, lato et profundo sinn cordata, in pe- tiolum breviter cnneala, spiuuloso -denticnlata, pedatinervia, usque ad medium triloba, lobis ovatis acuminatis, ntrinque pubescentia snbtus molliora; pedunculi masculi folium sunm iuterdum longe superantes multiflori, floribus pedicellatis corym- bosis coufertis, petala lanceolato-linearia acuta intus striolato- tuhercnlata, caljcis glabri laciniis linearibns dimidio minora; antheris linearibns, apice appendicnlatis. (Flores foem. et fructus ignoti.) In fruticetis Peruviae ad praedium Cassapi Octobre flo- rentem U^, Poeppig. Wenn in der Beschreibung der Caiilis glaberriiniis ge- iiauut wird, so wiederspricht dem ein P ö p p i g'sches Exem- plar („N. 4. Angtiria mucronala Pg. 1393" auf dem Zrttel bezeichnet), welches bestimiut hierher gehört, ohue dass je- doch der Reiseude diese von ihm früher an seine Actientheil- uehmer iibergebeuen Pflanzen liior, wie sonst irgendwo*), citirt htätte. Eine kurze, dickliche, bräunliche Behaarung be- deckt, wenn auch nicht dicht, den Stengel, dichter die Blät- ter, Blülhenstielc und Kelche. Die Blattstiele sind 3 — 4 Zoll l.'Ug, die Blattfläche aber wird bei den älteren Blättern 1 — l'/aFuss lang und breit, misst aber au den Exemplaren und im Bilde nur etwa Vj Fuss. Die bis 3 Fuss lang wer- denden Blüthenstiele hängen herab. Die zolllangen, schönen (wodurch?) ßltimen stehen auf 4 — 12 Lin. langen Stielen im einfachen Corymbus .... Die Blumenblätter sind weiss, welche Farbe sonst wohl bei den Angurien nicht vorkommt. XII. Anguria capitata Poepp. Eudl. Es ist schwer, sich über diese Art genau zu verständigen, da z.B. nicht an- gegeben ist, in welchem Verhältniss Petala und Kelchzipfel stehen, da alier die ersteren linealisch und weiss angegeben werden, so entfernt sich diese Art doch auch sehr von den *) Von diesem Uiiteniehraeu her befindet eich iii den Sammliiiigeu noch eine grosse Menge von Pflanzen nur mit Nummern, ohne Angabe des Fundorts, welche damals denen, welche Actien ge- zahlt hatten , als ihr betreffender Aiitheil ühergfbcn wurde. Nur wenige der Pflanzen haben in den Xova genera eine Bestimmung erhalten , die nun auch wohl vergeblich von dem Reisenden er- wartet werden dürfte. Wären die Exemplare vollständiger und die nothwendigen Notizen dazu, so Hessen sie sich bestimmen und wenigstens gelegentlich bekannt machen, jetzt bilden sie eiDc rudis indigestaque moles ! . 728 ostainerikimisi'hcn ^ weiiii ihre Petala auch uicht in ähnlichem Vcrhällniss, wie die der iibrigvn Arten, klein sein sollten. An den Anlhereu scheint oben kein Anhang zn sein, wenig- stens wird er nicht erwähnt, doch sollen die Autherae facie anteriore conglutinatae sein; ist das aber mit Sicherheit in einer getrockneten und gepressten Blume zu erkennen? Nach der Beschreibung characterisiren wir sie so. 14. A.1 capttataVoo.pp. Endl. Nov. gen. ac sp. p. 52. n. IV. Folia pedatiuervia remotc denticnlata glabra, inferiora ovato-deltoidea basi truncata, siuuato-subtriloba, superiora subrotunda reniformi -cordata ultra medium triloba, lobis lon- ge acumiuatis, aeqnilongis, lateralibus basi inaequilateris; pcduuculi masculi petiolo suo partim longiorcs (?flori), floribus subspicalo -capitatis, calyx breviter 5-fidus, laciniis erectis acutis; petala linearia (Ilores foem. et fructus haud noti). Secus rivulos sylvestres inter frnticeta umbrosa Pernviae ad Pampayaco Angiisto U.orenleni legit Poeppig. Die ganze Pflanze kahl. Der Blattstiel 2 — 3 Zoll lauf, die Blattfläche i/^ Fuss lang, 5 Zoll breit. Die Blumen nur 3 — 4 Lin. lang, mit mennigrothem Kelch und weissen Blu- menblättern. Die Fächer der Antheren sind randständig und wenig gebogen. Xlll. Anguria. rhJKantha Poepp. Endl. Diese Pflanze hat sehr viel Eigenthümliches, so dass sie, selbst wenn die Frucht ganz wie bei Angnria sein sollte, eine neue Gattung bilden könnte, Avelrhe wir nach der Beschafl"enheit der An- theren folgcndermassen characterisiren möchten : {Raiiugia.) Planta lignescens, eirrhis simplicibus alte scandens, villosa dioica. Folia alterna, basi cordata, triloba, pedatiuervia. Flores masculi racemum bractealum ex basi T29 caiilis lignosa radicante orioutem deusum formaut. Calycis tii- bns iirceolatus, limbus erectiis usqiie ad basin in lacinias 5 acurainatas ercctas partitns tnbuin snbsnperans. Petala car- nosa linear! lanceolata, fanci inscrta, limbo caljcis dimidio bicviora, intus adpresse piibescenti-lepidota , diiplici sqiiamn- lartim Iriiucatanira serie ad basin intcrnam iustructa. Sta- niina dno opposila (nbo raijcino inclnsa, filameiitis brevissi- niis dilatalis, anllieris siibpeltatis ovalibns planis, lorulornm marginaliuin siugnlis gyris inferne liberis, subsequeutes im- briratim tegentibns. Flores foeminei Fructns .... 15. A. (Banugia) rhizanlha Poepp. Endl. Nov. gen. ac. spec. II. p. 52. n. V. t. 171. In sylvis priraaevis Peruviae ad missiouera Tocache , Jn- nio floreiitem, itera ad pagnm Mayneuse Yiirimaguas Decem- bre legit Poeppig. Diese Kletterpflanze soll sich bis auf die höchsten Bän- me bis zu 60 Füssen erheben, ihre kleineren Blätter haben einen Fiiss Länge, bis 10 — 11 Linien Breite. Nur von den Brarteen der einen halben Fnss hohen und von seiner Spitze (?) aufblühenden, dicht- und vielbluraigen Traube wird gesagt, dass sie inennigroth gefärbt seien, von dem 9 Liuieu laugen Kelrhe, so wie von der Blumeukrone ist die Farbe nicht an- gegeben. XIY. Aiiguria bignoniacea Poepp., Eudl. Durch ihre gedreiten Blätter, die zinnoberrothen Blumen (geht diese An- gabe der Farbe auf Kelch nnd Blumenkrone zugleich , oder anf einen dieser Theile allein?), die die kurzen Kelchzähnc überragenden, aber dreieckigen Korollenblätter schliesst sich diese Art sowohl den peruanischen, als den ostamerikanischen Angurien an, doch scheinen die auf dem Rücken befestigten Antheren vielleicht von der ojewöhnlichen Strnctur der letztem 730 abzuweichen. Zu bemerken ist übrigens noch, dass die Veiff. sagen: „Pedunculi iu iitrof|iie sexn valde elongati", nnd nach- her am Schlüsse der Beschreibung hinzufügen, sie liätteu die weiblichen Blumen nie finden können, solche auch nicht be- schrieben. Die Diagnose würden wir so stellen: 16. yl.l bignoniacea Poepp. Endl. Nov. gen. ac spec. 11. p. 53. n. YI. Folia ternata iilabra, utrinque punctulis elevatis dense adspersa, (pcdatinervia?) spiauloso -denlata, foliolum medium oblongum, acumiuatum, basi acutum, lateralia inaeqnilatera diniidiato- ovata; pedunculi masculi folium sunm longe su- perantes (pauciflori?), floriltus pedicellatis coryinbose-racemosis conl'ertis; petala deltoidea extus sericeo-pubescentia calycis glabri laciuias lanceolatas acutas hrevissimas superautia; an- theris dorso fixis oblongo-lincaribus. (Fl. foem. et fructus neu uoti.) Iu sepiliiis aridioribiis Peruviae ad Pampayaco ab Aprili ad Auguslum florcuteiu detexit Poeppig. Wir fügen noch einige Maasse dieser von den Pöppig- schen Arien auch dnnh ihre grössere Zartheit, kleinere Blu- men und Kahlheit aller Theile ahweichenden Art bei. Blatt- stiel einen Zoll lang oder wenig länger, die Stielchen der einzelnen Blättchen halbzöllig, das mittlere 4 Zoll lang nnd 2 Zoll breit. Der Blumenstiel über doppelt so lang als das Blatt. Die Grösse der Blumen ist nicht angegeben, sie wer- den nur klein genannt. Es folgen nun zwei von Miquel bekannt gemachte Ar- ten aus Surinam, von denen die eine monoeiisch sein soll, die andere aber nur in männlichen Pflanzen bekannt wurde. Xy. Angaria multiflora Miq. Mau ersieht aus der beigegebenen Beschreibung nicht deutlich, woher der mann- T31 liehe Bliilhenstnnd eutspriiugen ist, ebensowenig aber, wo eigentlich die weiblichen Blumen stehen. Es heisst nämlich, die Rnmi florigeri aphylli hingen oben von den Bäumen , auf welche die Pflanze aufsteigt, herab, die männlichen Blülhen- trauben seiou auf blattlosen Zweigen rispenartig vertheilt, und die weiblichen Blumen sässen einzeln an der Basis der Traube. Ist die ganze Infloresccnz nun eine terminale, oder besteht sie nur aus mehren, nach der Spitze der Pflanze hervortre- tenden Trauben, die, ohne dass sie von einem Blatte gestützt werden _, entstehen, und steht dann an jeder dieser Trauben aber wo, seitlich oder axillar?) unten eine weibliche Blume? — oder ist diese rispenartige Infloresccnz eine axillare , die aus dem Winkel von Blättern hervorgeht und dann herab- hängt? Es hängt dies mit der Frage zusammen, ob die An- gurieu vielleicht immer zuerst nur männlich blühen, wie Bryonia alba, dann aber später nach der Spitze hin auch weibliche Blnmen hervorbringen. Darnach möchte ich nicht bezweifeln, dass eine von Hrn. Kegel in Surinam gesammelte Art hier- her gehöre, da die Beschreibung der Blätter ganz genau passt, die Blumen aber nur männlich sind, und, wie gewöhn- lich, in einem langgestielten Blüthenstande (racemns) stehen, der fast die Länge des Blattes hat. Von den Blumenblättern nud Staubgefässen spricht der Autor dieser Art gar nicht. Nach der Beschreibung würde sie so zu characterisiren sein. 17. ^.? multißora Miquel in Linn. XVIII. p. 366. n. 1. Folia triuervia (pedatiuervia?) , margine minute mucro- Dulato-denticulata v. subintegerrima, supra scabra subtns re- ticulata, tomentosa, sinn bascos cordatae lato et juxta pelio- lum triangulariter protracto, ad medium usque triloba, lobis ellipticis brevi-acuminatissimis; flores monocci, masculis in apice racemornm paniculatim dispositis confertis, foemineis soli- tariis in racemornm basi; petala ; fructus oblongo- 732 cyliiidrici laeviiiseiili (parce hie illic muriculati) quadrilom- lares. lu Stirinamo apud plautatatiouem La Rencontre meuse Aprili floroiitein et fructiferam leg. H, C. Focke, Die Blume (Korolle?) gelb, der Kelch roth, die Friirht grün , s.igt der Sammler. Das Blatt ist 9 i/^ Zoll ungefähr lang und gegen 7 Zoll breit, der Mittellappen hat 4 — 4Ya Zoll, ein Seitenlappen nur 2*/^ Zoll L.änge. Die Infloresrenz wird bis 1 1/.^ Fnss lang; die freie Kelchröhre der weiblichen Blume misst 4 1/2 i^"'- "'^*' '^^^ Zähne derselben 2 — 21/0 Lin., die Frucht endlich hat eine Länge von 1 i/.j — 1^/4 Zoll. XVL Anguria triphyllaMiq. Dass diese Art fast büschel- förmig gestellte weibliche Blumen auf einem sehr langen Blüthen- stiel tragen soll, ist sehr auffallend, und würde dieselbe von allen Angurieu weit entfernen. Da die Pflanze von Kapp- Icr No 1728 gesammelt ist, so wird sie sich in Herbarien finden und genau untersucht werden können. Ob die Pflanze kahl, oder auf irgend eine Art behaart sei, wird nicht ge- sagt, eben so wenig erfährt man etwas über die BeschaflFen- heit des Kelches und der Petala, so dass wir diese Species zu den am wenigsten gekannten und daher zweifelhaften rech- nen müssen. Sie lässt sich nach den vorhandenen Angaben etwa so characterisiren : 18. Anguria triphi/lla Miq. in Linnaea XIX. p. 136, Kapp 1er pl. Snrin. exs. n. 1728. Folia ternata, petiolulis petioliim aequantibus, foliola lan- ceolato- vel elliptico -oblonga, breviter abrupte acuminata in- tegerrima lateralia inaequilatera medio angustiora; pedunculi mascnli , foemiuei folinm siium snperantes, floribus snb- fascicnlatis, pet.alis flavis? ...., frnctus .... In Suriname leg. Kappler. 733 Einige Maasse sind angegeben. Der Blaltstic] ist 9 Lin. lang, die Seitenblättchcn haben bis fast 2 Zoll Breite, von fast 5 Zoll bis etwas über 5 Zoll Länge. Der Blnmenstiel ist gegen 8 Zoll lang und die BInmen sind etwas über 6 Lin. lang. Noch eine vielleicht neue Species ist die von Kappler unter No. 17 J7. gesammelte, welche der A. erianlha Poepp., Endl. nahe stehen soll. Es wäre dies das erste Beispiel, dass jene Formenreihe auch im östlichen Amerika vorkäme, Mi- qnel führt sie in der LinnaeaXIX. S. 136. ohne alle weitere Erörterung nur so auf. Es bleibt von den beschriebenen nun noch eine Art übrig, welche auch zu denen mit kurzen Petalis und langen Kelch- zipfelu gehört, sie ist in Van Houtte's Flore des serres abgebildet und von Ch. Lemaire beschrieben als Xyil. Anguria IVakoyana Lern. Aus Saamen von Gua- temala erzogen, blühte sie zu Lüttich bei Jacob Makoy. Auch dieses Exemplar war nur männlich. Ans der Abbildung kann man sich einen Begriff machen, welchen Schmuck diese lierrlich rothcu Blüthenköpfe gewähren müssen. Die beson- deren Eigenschaften der Korolle, welche nach der Beschrei- bung „papillense en dehors" ist (in der Abbildung sieht man zerstreute dickliche Haarbildungen), und der Anthere, welche ey- herzförmig, schildförmig angeheftet an d r Wand sitzt, nach der Beschreibung zweifächrig und längs aufspringend ist (worüber dieAbbildung aber nichts Sicheres angiebt), schliesst sich diese Art den von Pöppig beschriebenen an, welche, wie wir oben schon anführten, wenigstens eine eigene Sectiou der Gattung Anguria oder vielleicht eine eigene Gattung bil- den müssen, die nur wegen der verschiedenen Staubgefäss- bildungen keine rechte innerliche Uebereinstimmnng zeigen T36 XVII. 20. Aiiguria (Ourauia) Arrabidae Nb. {An- gin ia trilob la Vellozo. Fl. Flum. X. t. 1. uec L.) Folia ultra medium tiüohata, basi leviter cordala mar- giue sinualo-clenliculata (pedatiuervia? iu icoue 5-ueivia, glabra?), lobiis medius major oblougiis subpanduraoformis^ acule acumiiiatiis, laterales iuaequilatcri ovato - oblong! acu- minati lobulo basali plus minus distincto ferc divaricato acu- tiusrulo aucti; pcdnnculi juasculi ...., foemiuei plurcs axil- lares, brevilcr pediinculati iinillori , petala angusle triaugula- ria dijnidios lobos ealycis aequautia; Iriutus oblonge- ellipsoi- deus acuminatus ralycis laciniis coronatus (puuctulatus?, sca^ briusculus?), semiua biseriata (?). Crescit in Brasilia. (Vellozo.) Die Friuht, welche mit dem krönenden Kelche eine Län- ge von 4 Zülk'U lind eine Dicke von 9 Linien hat, ist auf ihrer Oberfläche mit feinen Längsstichon und. dazwischen lie- genden Reihen von Punkten bezeichnet, und zeigt augeschnit- ten zwei Längsroiheu von Saamen. Ein Durchschnitt ist nicht da, wie bei der folgenden Tafel, wo 4 Reihen von Saamen erscheinen, weshalb wir auch glauben, dass auch hier 4 Reihen sind. Als etwas Besonderes muss auch noch bezeich- net werden, dass au mehren Blättern sich zwei Rauken, eine auf jeder Seite, befinden, auch eine sonst ungewöhnliche Erscheinung, und vielleicht nnr durch den Zeichner verschul- det. Das gröäste Blatt hat von der Bucht am Grnndc bis zur Spitze eine Länge von 6 Zollen, wovon reichlich 4 Zoll auf den Mittellappen kommen, der nach oben hin etwas über 2 Zoll breit ist. Die Breite des Blattes au der Basis be- trägt etwas über 4 Zoll, die Seitculappen sind 2*/42oll breit und einen Zoll kürzer als der mittlere. Die andere Art Yellozo's ist eine nach der Abbildung monoecische Pflanze, welche unterhalb männlich, nach oben 737 weiltlirh ist. Nebenstellend ist das Pislill ahgebildct. Von der Blume sieht man, dass die äusseren Kelchzähne kurz sind, und von den aufrethtsteheuden, fast lanzottlichen Bhi- menblätteru an Länge weit übertiolFen werden. Sie wird also wahrscheinlich eine ächte Auguria sein, von der wir folgende Diagnose gehen. XIX. Anguria ternata Roemer sjn. monogr. I. p. 26. n. 16. Anguria trifoliata Yellozo Fl. Flum. X. t. 2. Foiia ternata; foliola petiolulata snbrhomheo-ovalia hasi acntiuscula, apice hreviter acuminata, repando-suhsinnato- dentata ad petiolulos et nervös subtus pubescentia, lateralia latiora inaeqiiilatera ; peduncnli mascnli folium snnni sub- aoqiianles pancillori, potala lanceolata dentes caljciuos bra- ves louge supcrantia; peduncnli feminei brevissimi 2 — 4 axillares nniflori; fractns cjlindraceus ntrinrjue attenuatns, flore tcrminatus (pnnctulatus? scabrinsculus?) bilocularis, se- mina qnadriseriata. Habitat in Brasilia (Vellozo). Blattstiel des grössten Blattes I1/4 Zoll lang, besondere Blattstielcheu 4 — 5 Linien, Fläche der Miltelblättchen 4 Zoll lang, 2 '/.j Zoll in der Mitte breit, die seitlichen Blättchen nicht kleiner, aber ungleichseitig schief. Der Blüthenstiel 4 Zoll lang, daher etwas kürzer als das ganze Blatt, die männlichen Blumen etwa 9 Linien lang; die weiblichen da- gegen mit dt'm Fruchtknoten über l '/2 '^'^l' lang und die Blumenblätter 6 Linien lang. Der Griffel theilt sich nach oben in 2 Arme, von denen jeder wieder 2-tlieilig ist. Endlich bleiben uns noch einige Namen zu nennen übrig, welche ohne eine weitere Begründung im dritten Theile der Schoraburgk'schen Reise sich finden, wo in der Flor des Urwaldes vier Angnrien anfgelTihrt werden, drei neue von Klotzsch benannt: XX. A. gnianensis)» XXL A. po- 24r Bd. di Heft. 47 738 lyanthos und XXK. A. triphylla, und eine vierte für A. vitiltißora Miquel's gehalten. Von zweien derselben wird später die Rede sein, da wir sie im Berliner Herbarinni sahen , wo die übrigen nicht zu sein scheinen. ]¥ a c Ii t r a g^ zo den l)e>schriebeue]i Anguria- Arten. In Werken, die uns erst, nachdem wir unsere oben S. 703. ausgesprochene Angabe der Artenzahl in der Gattung jinguria gedruckt vor uns liegen hatten, zugänglich wurden, finden sich noch drei Arten aufgeführt, welche wir der Voll- ständigkeit wegen hier noch nachträglich anführen und be- sprechen , obwahl auch sie nur unvollständig bekannt sind, so dass sie nicht einmal sicher einer bestimmten Abtheilung zugezählt werden können. Mit den meisten Arten theilen sie das Schicksal nur in männlichen Pflanzen gefunden zn sein. XXIII. Anguria subuinltellata Miq. Surin. Select. p. 103. Es ist dies die früher von Miquel nur erwähnte nnd auch in dieser Uebersicht (S.733.) genannte, von Kapp- ler in Surinam gesammelte Art, welche einen Namen, Diagnose und Beschreibung erhalten. Es ist nur die männliche Pflanze bekannt, von der Blume nur der Kelch; wie die Petala nnd Stamina sind, wird nicht erwähnt, es lässt sich also anch nichts über die Stelle , welche diese Art neben den andern einnehmen muss, sagen, wir diagnosiren sie nach den a. a. 0. gegebenen Merkmalen. A. subiimbellata Miq. Stirp. Snrin. Select. p. 103. (in Naluurknnd. Verhandl. v. d. Hell. Maatsch. te Harlem twcede T39 Verz. 7. Dcel. Leiden 1851), Kappl. pl. exs. ii. 1727. Folia pedcatiuervia, deuse piilicsceutia dein glabrescentia, OAata cor- data trilolja , basi laminac jiixta petiolnm triaugulariter pro- iracta, loliis ovatis breviter aciitissime aciimiuatis, lateralibus brevioribus extrorsiiiu basi diJatatis, remote niiimle dentieiila- tis; pediinciili masciili folio suo lougiores, apice flores pedi- fellatos subnmbcllalo-fasciciilatos fereules, calycis dense hir- telii lobis lanceolatis aciitis hiitis (petalis, stam., fl. feiniii. et friict. ignotis). Cresfit in Siirinamo (Hostmann et Kappl er l»'g.). Prot". Miqiiel sagt, dass sein Exemplar iinvollsländig-, aber zur Äiifstelliiiig" einer Art genügend gewesen sei. Der eekige Sleiigel ist glatllieb, die 4 Zoll langen Blattstiele wer- den kahl. Die Blätter sind 6 '/^ bis 5 Zeil laiig nnd haben eine Breite von 6 — 4 '/.j Zoll, sind hantig, jung dicht weiclihaa- rig, allnitählig kahl werdend, doch mit nnten länger bleiben- der Behaarung, die Blattlappen sind durch sehraale, aber rundliche Buchten getrennt, nnd am Rande mit entfernt ste- henden, kleinen, stielrunden Zähnchen besetzt. Der Blüthen- stiel ist 7 Zoll lang und trägt an seiner Spitze ungefähr 20 Blumen auf haibzölligen Stielen. Das ist alles, ausser den in der Diagnose angegeix'nen Cliaracteren, was Avir von die- ser Pflanze erfahren, so dass über Vieles noch Auskunft gc- wiiusrht werden muss. Zwei andere Arten hat Spruce bei Parä gesammelt nnd Bentham in Hooker's Journ. of Bot. kurz beschrieben, von der einen sah der Finder nur eine männliche Pflanze, von der andern einige männliche nnd auch eine weibliche mit unvollkommenen Blumen, so dass auch von diesen nur eine nuvollständige Keuntniss erlangt wird , docli scheinen beide zu der Abtheilung Gurania zu gehören. 47* 740 XXIV. Angnria (Gnranla) sinnata Boutli. in Hook. Joiini, of Bot. and Kew Gartl. Mise. II. p. 242. Folia bre- viter petiolata Jäte cordato -ovala lobis basalibns rotnndatis, ohtnsa, obscnre v. profnudins sinuato-triloba, pedatinervia, ntrinqne scabra; peduucnli inascnli folinm snnni aeqnantes apice capitato- niultiflori; floribns pediccllatis; caljris tnbo ovojxleo siiperne coiistrii'to, laciniis linibi tnbo brevioribns liiieari-lauceolatis acntisj petala bis diniidio breviora linea- ria , antheris snbsessilibns anguste linearibus (flor. fem. et fruct. ignotls). Prope Parä leg. Spruce singuliim speciraen inascnlnm, XXY. Anguria (Garania?) cissoides Benth. 1. r. p. 242. Folia trifoliata, spinnloso-dentata, liirtella; foliolis ova- tis cnspidatis , ]ateralibus dimidiatis; peduucnli niascnli elon- gati (folio suo longiores?) panriflori apice breviter raceniosi; calycibns glabris v. pilosis, . • ., petala ralycis laciniis di- niidio breviora . . . . (fl. fem. inimerosiores et minores, ce- ternra et fructns iguoti). lu frnticetis prope Para, ad 20 pedes alte adsceudentem leg, Spruce. Bei dieser Art ist eigentlich unr eine knrze Diagnose aber durchaus keine Beschreibnng gegeben. Es heisst nur, sie komme mit der Beschreibung von Pöppig's bignoniacca beinahe ganz übereiu, nur srien die Blätter durchaus mit zer- streuten Haaren bedeckt und die Blumenblätter viel kürzer als die Kelchzipfel. Grösseuverhältuisse und Farbeuangabe feh- len, so dass diese Art fast noch mangelhafter bekannt ist, als die vorige. Wir gehen nun uach dieser kritischen Betrachtung der bis jetzt auf irgend eine Weise durch den Druck bekannut gewordenen Arten zu den ans deji Herbarien uns bekannt ge- wordeneu über. 741 Beischreibiiiig^ der in den Herbarien g^e- iselienen Arten. Bein erkling 1, Wir haben nur die Aiigiirien der kö- iiigiichen Sammlung zn Berlin nnd die von den Herren Ke- gel nnd Wagen er in Snrinam und Cohimbien gesamniellen gesehen, und werden dieselben nach dieser Reihenfolge durch- gehen. Wir werden dabei, so gut es das Material gestattet, Diagnosen aufstellen und kurze Beschreibungen geben. Bei denen, in welchen wir schon im früheren Theile aufgeführte Arten erblicken, werden wir nur so viel, als uns zur Ergän- zung für ihre Kenntiiiss nothwendig scheint, hinzufügen. Bemerk. 2. Da wir die Vergleichung der Theile unter einander rücksichtlich ihrer gegenseitigen Dimensionen, aber auch die Angabe der absoluten Maasse für etwas Nothwen- diges bei den Beschreibungen halten, damit man nicht nnge- wiss z.B. sei, ob man Bhätter von einem Fuss oder einem Zoll im Durchmesser vor sich habe, welche beide dieselben unge- fähren Umrisse haben können, so werden wir diese Maasse anzuführen nicht versäumen. Es würde iu dieser Beziehung gut sein, wenn die Botaniker über gewisse Bezeichnungs- weisen sich vereinigen wollten, so dass z. B. ein Blattstiel, welcher noch nicht der Hälfte der BlattHäche gleichkommt, ein kurzer (brevis) genannt würde, wenn er mit der Blatt- fläche gleiche Länge hat, ein langer (lougns) hiesse, und sobald er länger als dieselbe würde, als ein sehr langer (lon- gissimus) bezeichnet würde; dann würde auch noch durch weitere Ausdrücke bezeichnet werden können, wenn er nur ein Vierllicil der Platten- Länge mässe, als kürzerer (lire- vior), oder, wenn er noch unter jene Grösse herabsänke, als T42 ein sehr kurzer (brevissiiuiis). Es bedarf, gebraiiclit mau solche Ausdrücke auf eine feste und bestimmte Weise, uicht mehr der Vergleichnng. Bei der Grösseuaugabe eines Blat- tes sollte immer der Läugsdurchniesser, auch beim schildför- migen Blatte , A on dem Eiugaugspnnkt des Blattstiels bis zum Ende des Miltelnerveu oder der Spitze des Blattes gemessen werden, und bei dem Qneerdurchmesser müsste gesagt wer- den, ob derselbe unten, in der Mitte oder| nach oben ge- nommen sei. Ferner ist bei der Grösse der Einschnitte an- zugeben, wie tief sie in die Blattsubstauz eingreifen, oder einen wievielsten Theil derselben sie enthalten, man müsste also sagen: die Einschnitte reirhen z. B. bis auf ^[^ oder bis auf y.2 •^*'"' Blattfläche , u. s. w. Endlich ist die Beschaf- fenheit der Buchten zwischen den Lappen eines Blattes nicht so ganz gleichgültig, ja selbst die Entfernung zwischen den Spitzen der einzelnen Lappen wird anzugeljen oft von Nutzen sein, wenn man es nicht vorzieht, den Winkel zu messen, unter welchem die Nerven auseinander gehen. Hat man sol- che Daten in einer Beschreibung, so kann man sich durch eine danach entworfene Zeichnung einen ungefähren und an- schaulichen Begriff von der Form eines Theiles machen, was bei vielen Beschreibungen jetzt rein nnraöglich ist, da sie viel zu allgemein gehalten sind. Doch Lehren wir nach dieser Abschweifung wied<^r zurück. A. Herbarium Reghim Beroliiiense Generale. uiiiguria (Guranfa) gtiiancnsis Klotzsch in Schomb. Reis, im brit. Guiaua lll. p. 988. (noiuen tautum). Folia breviter |>etiolata, dilatato -cordata, brevissime et anguste acuminata iiitegra, sinn basali ex ipsa iaminae basi triangulari obfiise bisinuoso, pedatincrvia, ulriuqiie pilis sparsis T43 cum caiile pilosa, margiuc remote siibiilalo -denticulata; pe- diiiiciili masciili folium siiiim siiperautes, florcs parvi pedi- cellati coiiferii siibcorymhosi , petala triaugiilaria, intus papil- loso- pilosa conico- couniveiitia, calyris sparse püosi laciniis triangulari acurainatis tertia parte breviora (aiith. cum pl. fem. ignotis). Ad ripas fliivii Pomeroon iu Giiiaiia anglica Soptemhri a. 1843 Cüllegit Richard Seh onibiir gk plautam ma- scnlara. Die ganzen iiugetheilten Blätter selien aus wie von einer ylristolochia^ sie haben eine Länge von 3 — 3 '/4 Zoll bei einer nnteru Breite voji 4 Zoll nnd darüber; die Basalbncht ist '/2 — 1 Zoll tief, nnd die sie begrenzenden Lappen gehen iu rnndi'n Bogen in den oben immer convex verlaufenden Rand über, der zum Ansatz der kleinen, nnr ein Paar Linien lan- gen, schmalen nnd spitzen Ansspitznug sich concav biegt. Das Aderuefz tritt auf der Unterseite hervor, auf der obern ist es aber nicht eingedrückt, von dem nahe dem Rande ver- laufenden und sich verbindenden Venenanastomosen gehen von Zeit zu Zeit Seitenäste in den Rand, und bilden, aus diesem hervortretend, kleine, konische, geradeaus vorspringende Zähn- chen. Die Haare gehen aus einem Knötchen liervor, und sind aus einfacher Zcllenreihc gegliedert, aber nicht steif, auch nur auf den Flächen zerstreut und nur auf dem mittlem Nerven der Oberseite dichter. Der einzige Blumenstiel des einzeln vorhandenen Exemplars ist 5 Zoll laug, wie der Sten- gel mit stumpf vorspringenden Kanten, an der Spitze unge- fähr 20 Blumen auf 2 — 3 Linien langen Stielen tragend. Jede Blume 3 Lin. lang. Bis zur Hälfte ist der unten glocki- ge (wie es scheint rothe) Kelch iu 5 dreieckig zugespitzte, dickliche Zipfel gctheilt , welche aufrecht stehen. Innerhalb derselben stehen auch kegelförmia zusammenncigend die dick- T44 liehen Pctairt, welche eine ähnliche Gestalt haben, und mit einer sehr kurzen, Avie papillösen Behaarung-, besonders auf der Innern Seite bedeckt sind, welche sich anch durch eine hellere weissliche Farbe anszeichnet. An den Blumenstielen, so wie am Kcichtubus stehen einzeln längere Haare mit dun- keln Scheidungslinien ihrer etwas gelblichen Zellen. Die Befruchtnng muss hier, wo so wenig Stanbgefässe vorhanden sind und diese noch ziemlich verborgen liegen, wenn diese Pflanzen wirklich dioecischer Natur sind, nicht so leicht mög- lich sein, da die Mündung des Kelchs durch die couisch zu- sammengelegten Blumenblätter versperrt wird. Das Innere der Kelchraumshöhle fand sich cri'üllt mit gelbem Blumen- staub, und es fand sich nur in der Mitte ein freier, wenig über eine Linie messender, dünner Körper, der an seinem oberu Ende etwas schwärzlich gefärbt war, von welchem sich aber nicht erkennen liess, ob er ein Stamen (aber dann nur eins in der Blume) oder das Rudiment eines Griffels oder Pistills gewesen sei. ^nguriall ohtusiloha; folia breviter petiolata cordato- reniformia, obsolete 3 — 5-loba, lobis dilatatis curvilineis ob- tnsinscnlis, sinn basali ex ipsa late triangulär! basi obtuse bisinnoso, pedatinervia, margiuc edentula, utrinque glabrn, ped. (an herniaphroditi , potius feminei) 1 — 2-llori petiolo adpositi eumque subaequantes, ovario ex angusta basi sensim dilatato, calycis tubo basi dilatato mox contracto subcjlin- draceo, limbo quam tubiis breviore, nua cum petalis caly- cem paullo superante, pube glandulosa obsesso (antheris et fructu ignotis). Anguria (c sentenlia Klotzschi i). Specimen ex herb. Bonplandii in herbarium Kiinlbii transgressum in cujus adjecta schedula haec e uoslra seutentia T45 leg;iintiir: „Clase 5. Orden. I. Flor, piirecida aKade Calava- rae. Camp e eh e." Ist die spanisch geschriehojio Angabe auf dem Zettel richtig, wogegen die Worte: die Blume scheint gelliigell, zu sprechen scheinen, da sich nichts bemerken lässt, was als Flügel gedeutet werden könnte, wcun wir sie überhaupt rich- tig aufgefasst haben, so würde diese Pflanze keine Angurie sein, denn die Klasse 5 deutet auf 5 Staubgefässe. Da ich kein Recht, eine der beiden Blumen aufzuweichen, zu haben glaubte , so kann ich über den entscheidenden Punkt keinen Ausspruch thun , begnüge mich daher, eine Diagnose zu ge- ben, als wäre die Pflanze eine angurte ^ und die Beschrei- bung des Exemplars nachfolgen zu lassen. Der Stengel wie die übrigen Theile sind, mit Ausschluss der Blume, ganz kahl, etwas furchig und eckig und schwach bengig, sehr zerstreut und unregelmässig mit kleinen, weiss- lichen Erhabenheiten besetzt. Blattstiele ungefähr einen Zoll lang, die Blattfläche 2^/4 Zoll hoch, 3 über der Basis breit, in 5 grössere, stumpfliche Lappen getheilt, welche Lappen so gestellt sind, dass der mittelste der längste, die beiden äusseren, seitlichen die kürzesten sind, doch erscheinen die Lappen oft nur als vorspringende Winkel oder als ganz schwa- che Hervorraguugen , so dass man das Blatt wohl auch ausge- schweift, oder stumpf- eckig nennen könnte. Fünf Nerven gehen von der Blattbasis aus, von denen die beiden äusser- sten sich gleich wieder theilen, ohne dass sie selbst den Rand bilden, so dass dann sieben Nerven dasind, denen auch eben- soviel Lappen entsprechen, von denen die äussersten die Ecken der Basallappen bilden und kaum als besondere Lappen her- vortreten. Auf der Unterseite treten diese Nerven etwas her- vor, und auf dieser Fläche Buden sich auch erhabene, kleine Knötchen, sonst auf beiden Flächen keine Spur von Haar- 746 Wildling-. Neljt'u dem Blatt tritt eine ziemlich starke, einfache, aher das Blatt nicht au Länge übertreffende Ranke hervor. Ebenfalls neben oder eigentlich dicht unter dem Blatte kommt aus einer kleinen, bleibenden Verdickung der Blüthenstiel her- vor, welcher einfach Ton der Lcänge des Blattstiels ist, oder noch einen kleinen, einblumigeu Nebenast hat; zuweilen ent- stehen auch aus 2 an jeuer Stelle liegenden Verdickungen zwei Blumenstiele. Der Fruchtknoten beginnt ziemlich all- mählig ans dem Blüthenstiel und erweitert sich nach oben et- was, so dass er oben seine stcärkste Erweiterung hat, wo die freie Kelchröhre nun auch mit einer Erweiterung beginnt, dann sich cyliudrisch, sich etwas rerschmälernd, fortsetzt, um hei der Ausbreitung des Randes sich wieder zu erweitern. Die Zipfel scheinen spitz und fast von gleicher Länge mit den Petalis zu sein, auch sind alle diese Theile ziemlich dicht mit einer aus kurzen, dicklichen Haaren hesteheuden Pubesccnz bedeckt, von welcher auch noch Spuren auf der Kelchröhre sich zeigen. Obgleich noch Thcüe, innerhalb der Blume wahrscheinlich vorhanden, aufbewahrt sind, so mögen wir doch nicht entscheiden, Avas sie eigentlich sein dürften. Anguria QGurania) Sellowiana Schldl. Folia brfiviter petiolata, basi cordata ex media folii basi triangulari bi- siuuosa, ultra medium triloba v. subqninqueloba, lobus me- dius ohlongus superne dilatatus ohtusatus et subito brcviter et acutissime acuminatus, laterales similes breviores, cxtimi bre- vissimi obtusi, margiue toto minutim et remote denticulata, supra glabra, subtus pube brevissiiua crassiuscula aequalitcr dispersa, in petiolo, nervoriim supcrficie, peduuculis, calvci- hus deusiori, in caule et cirrhis rariore instructa ; pedunculi masculi folium suum aequantes multi - (20 circ.) flori, flores pediceliati corymhosc congesti , tubo calycis aurantiaci (s. mi- niali) ovoideo in laciuias ipso duplo longiores, angnsle linearos 74T atteniiato-acumiiiatas partito, petala his quadniplo breviora, staniiuibus 2 medifixis, loculis liuearihus parallelis (peduncu- lis fem. et fnictihiis igiiotis). Liter Viltoria et Baliia leg. Sellow. (Specimcn iinicnm bifoliatnm e reliqiiiis Sellowianis a. 1836 Hmnboldtio traditis in Herb. Kiiuthiannm et cum hoc in Regiiim Be- rolinense transiit). Eine durch ihre ausehulicheu Blätter ausgezeichnete Art, welche zu der von uns schon oben angedeuteten Abtheilung oder Gattung Gnrania ohne allen Zweifel gehört. Die ganz kurze und nicbt schärft- Pnbescenz, welche sich auf dieser Pflanze fast auf allen Theilen befindet, besteht ans sehr kur- zen, dicklieben, mit einer kleinen Verdickung endigenden Härchen, zwischen denen auch spitz ausgehende nnd an man- chen Theilen in grösserer Menge auftreten. Die Blattstiele sind 12 — 16 Linien lang, die Blattfläche misst dagegen 7 Z. oder etwas mehr in der Länge und 7 Z. ungefähr in der Mitte. Die drei grossen Lappen stehen gerade ausgestreckt, und sind durch am Grunde rundliche, nur ^/^ Zoll breite Buch- ten von einander getrennt, der mittlere mit einer Länge von nngefähr 5 Zoll, die beiden seitlichen um einen Zoll kleiner, die beiden äussersten, den Uebergaug in die nicht stark vor- tretenden, abgerundeten Basallappen bildend, sind nur ^/^ Z. lang und ganz stumpf, während die 3 mittlem eine kurze und sehr spitze, aufgesetzte Zuspitzung haben. Drei Nerven ge- hen von der durch sie begrenzten, dreieckigen, in der Milte der Basalbucht liegenden Blattitasis ans, um in die Lappen zn treten, die beiden äusseren geben bald nach ihrem wei- tern Verlauf innerhalb der Blattsubstanz einen seitlichen, schwachen Ast ab, der für den äussern, kleinen Lappen einen Seilenast später abgicbt. Die Ranke ist einfach nnd lang. Die männliche Blüthenstiel ist (an dem vorliegenden Exemplar T48 ist nur ein einziger) 8 Zoll lang, wie der Stengel etwas kan- tig, nud bedeoltt sich nach seiner Spitze hin mehr mit Haa- ren, die anch die Aussenseite des Kelchs dicht überziehen. Ganz an seiner Spitze stehen dicht, ohne von Bracteen un- terstützt zu werden , die Blumen , von denen die äussern , al- tern, zuerst auf- und verblühenden, 2 Linien lange Stiele ha- ben. Der ganze Kelch ist reichlich 5 Linien lang, wovon etwa 1 Va ^"^ ^^^ unten kugelig erweiterten, nach oben sich verschmälerndeu Tubus kommen. Die Kelchzipfel sind fast pfriemlich zugespitzt, aufrecht, aussm behaart, innen mit äusserst feinen und kleinen Drüscheu besetzt. Von denselben versteckt liegen die 5, kegelförmig convergirenden^ drei- eckigen, spitzen, etwas dicklichen Blumenblätter. In der Kelchröhre sind der Wand durch einen sehr kurzen Staub- faden die beiden Antheren ziemlich in der Mitte angeheftet, welche länglich, an beiden Eudeu stumpf, zwei nicht sehr entfernt von einander stehende, oben convergirende , linien- förmige Fächer au ihrem Rande hatten. Vom Pistill keine Spur. uinguria (Rianuga) acnlcolata Schldl. Folia breviter petiolata, basi cordata, ex media folii basi late triangulari ohtuse bisinuosa, profunde ad */g triloba, lobi tres porrecti, sinuhus angustis sejuncti, elongato-oblongi, acutiusculi, basi leviter contracti, basales dilatato-rotundati obtuse lateraliter prominentes , margine iuter denticulos remotos minutos recto, pagiua supera aculeolis sparsis scabra, infera pilis praeser- tim nervo venisque insidentibus hirtella; peduuculi masculi racemosi, bracteati , petiolo suo sublongiores; floribus par- vis, calyre subcuneato in lacinias 5 oblongas acutas partito, petala his subaequilonga acuta) stamina 2. . . . (Fl. fem. et frnctns ignoti.) T49 Brasilia meridionalis (Sei low). E reliquiis Sello- wiaiiis a. 1836 per Hiimbold t i ii m in Herljariuni Kuu- thiauum, dein Regiiun veuenuit speciinina diio masciila. Wir haben es liier mit einer Pflauzenforra zu thmi, wel- che vielleicht gar nicht zu ^nguria gehört, jedenfalls eine besondere Abtheilnug der Gattiiais bildet, die sich durch die Bractcenbildung und die kleinen Blumen gleich auf den er- sten Blick erkennen Lässt. Die BIcätter sind gestielt und tief dreilappig, nnten breit herzförmig ausgeschnitten, indem in diese Bucht die von den beiden Scitennerven begrenzte Blattbasis hinneinreicht, und sie dadurch in zwei Buchten theilt. Die Blattstiele sind 1 — iy^ Zoll lang und schwach mit einer .äusserst feinen Behaa- rung besetzt, welche auch die eckigen Stengel mehr oder we- niger, besonders in den Vertiefungen bekleidet. Die Länge der Lamina beträgt 4 — 5 Zoll , der Mittellappcn ist unge- fähr um einen Zoll geringer, bei einer Breite von einem Zoll oder etwas mehr, er wird von 2 convergirenden, krummen Linien begrenzt, und hat keine besondere Zuspitzung, die bei- den andern seitlichen Lappen sind 2 — 21/.2 Zoll lang, und ungefähr von derselben Breite als der mittlere, stehen bald gerade ausgestreckt, bald etwas seitlich gewendet, indem die zwischen den Lappen liegende Bucht bald enger, bald brei- ter, immer aber stumpflich ist. Die Anlage zu 2 noch mehr nach aussen liegenden, ganz kurzen Lappen ist in verschie- denem Grade entwickelt, bald springen ein Paar Winkel, wie gleichseitige Dreiecke, von den Seiten der sonst zugeruude- ten, stumpfen Basallappeu hervor, bald sieht mau nur eine schwach vortretende Ecke an dieser Stelle. Der Rand des Blattes ist in weiteren Zwischenräumen mit kleinen, gerade- abstehenden , dickpfriemlichen Zähnchen besetzt , welche leicht zu übersehen sind. Drei Nerven gehen in die Haupt- 750 lappcii, die scitiiilieu llicilen sich ia zwei Acste , jiaclidem sie etwa 4 Linien lang den Rand der Bncht begleitet liabeii; sie treten auf der Oberfliiche gar nicht, wohl abei-, nebst den Ve- nen erster und zweiter Ordunng", nnten hervor, und sind hier mit knrzen Haaren besetzt, während die Blattfläche selbst fast nur eine dickliihe, sehr kurze und, ^^ie es scheint, drüsige, sehr zerstreut stehende Pubescenz trägt. Die Oberfläche des Blattes, dunkler grün als die untere, ist zerstreut mit klei- nen Ilaarbilduugen besetzt, die, ans einer rundlichen Erhaben- heit hervorgehend, weiss, spitz, fest und kurz sind, und da- durch kleinen Stacheln gleichen, nnd die Oberfläche, von der Spitze nach dein Grunde berührt, scharf machen. Die Ran- ken sind einfaih und dünn, auch keineswegs lang. Aus den Blattwinkelu gehen die 2 — 21/2 ^oU langen Blüthentranbejr hervor, welche, etwa von der Mitte an, mit Blumen besetzt sind, welche abfallend ihre von der kleinen, linealisch znge- spitzten, fast pfriemenförraigeu, etwa 1 1/2 Lin. langen Bractee nuterstützten Narben zurücklassen. Die Blumen selbst sind kaum gestielt, etwa 2^2 Lin. lang. Die Kelchröhre, ganz unten ein wenig, aber nur sehr kurz erweitert, ist fast cj- liudrisch, nach oben hin schwach sich erweiternd, und geht in 5 längliche, spitze Zipfel ans, welche etwas drüsig pu- bescirend sind, was noch stärker der Fall ist auf den sie sehr wenig überragenden, eyfönnigeu , nach oben sich zuspitzenden Korollenblättern. Alle diese Blumentheile haben eine gelblich grüne Farbe, und unterscheiden sich auch dadurch schon von den rothblühenden Arten. In der Kelchröhre stehen die bei- den Staubgeftisse , deren Antheren gegenüber am Rande ste- hende, gerade, linieuförmige Fächer zu haben schienen. Jinguria {Rianitga) Meyeniana Schldl. Folia breviler petiolata, basi cordata ex media folii basi acute et profundius triangulari bisinuosa, marginc sinuato-denticulata, profunde T51 atl Ye fpiinqneloba , lobis 3 mediis porrectis ohlongis acii- lissime fere subnlato-acuiniuatis, lateralibiis 2 brevibus hori- zoutalibus, pagiiia siipera aculeolis sparsis scabra, iufera ad rete vasciilorum inprimis hirta; piMluuculi maseuli folio sno paullo breviorcs racemosi, bracteati ; floribiis parvis, calyois tiibo obcoiiico, liinbo in laciuias 5 ovatas acutas partito ; pe- tala late ovata acuta bis breviora extns pubescenlia; stamina 2, dorso affixa, aiitherae loculis linearibiis marglnalibus basi couvergeutibus. (Fl. fem. et fj-iict. igiiotis). Brasilia, pr. Rio Janeiro log. Dr. Mey e n (et cum Kun- thio 1833 specimcu communicavit, quod nunc iu herb. Reg. Berol.) Das vorliegeudo Exemplar besteht aus einem Stengel- stück mit einem Blatte und zwei Blüthenstcänden, von denen der obere nur den Blattstiel neben sich hat. Der eckige Sten- gel nebst der einfachen Ranke ist ganz kahl. Der Blattstiel ist 2 Zoll lang, mit ziemlich tiefer Furche auf der oberu Seite, in deren Grunde eine kurze, dickliche Behaarung sicht- bar ist, die sich auch weiter auf die Basis der Mittelrippe hinzieht, die in die Höhe gerichtete Ränder der Furche zei- gen, wenigstens iu dem obern Theile kleine, weisse Knötchen, gleich denen, welche auf der Blaltfläche vorkommen, und ge- wöhnlich ein kurzes, steifes Härchen tragen. Indem sich zwei Seitennerven von dem mittlem unter einem Winkel von ungefähr 30 Grad trennen, bildet sich in der Mitte der Basal- bucht eine mittlere, dreieckige Basalspitze, welche jene Bucht in zwei stumpfe Buchten theilt, aber nicht so weit nach un- ten vorsteht, als die beiden seitlichen Basallappeu sich herab- ziehen. Diese Seiteunerven bilden den Rand jeder dieser Sei- tenbuchti'u bis etwas über die Mitte, dann geben sie einen Ast nach oben und einen nach unten ab, gehen selbst aber nach der Spitze der kurzen, horizontal gerichteten Seiten- 752 lappcMi. Einen Zoll übor dieser untern Spitze fangen die schmalen Buchten an, welche die 3 mittlem Blatttheile von einander trennen, sie sind nuten stumpf und werden ein we- nig nach oben breiter. Der Mitlellappeu ist 4% Zoll lang, ungefähr in der Mitte, wo er 14 Lin. misst, am breitesten, und verschmälert sich nach beiden Seiten , nach oben aber viel mehr, da er hier in eine fast pfriemliche Spitze aus- iäuft; die beiden nächsten Nebenlappeu sind etwas breiter uud fast einen Zoll kürzer, fast unter einem rechten Winkel steht der ungefähr 1 1/^ Zoll lange Seitenlappen nach aussen ge- wendet, und ist kürzer, aber ebenso spitz zugespitzt, nach unten tritt aus diesen als Grenze der Basalbucht noch eine kleine, spitze Ecke hervor, als Andeutung einer Theilung, die vielleicht auch zuweilen zu Stande kommt. Der ganze Rand des Blattes, mit Ausnahme der iunern Buchtseile, ist mit ent- fernt stehenden, kurzen, fast conischen, nach der Spitze ge- richteten Zähnchen besetzt, und wird dadurch sehr seicht buchtig -gezähnt. Beide Flächen sind von sehr zerstreut ste- henden, weissen Knötchen, auf denen gewöhnlich ein etwas gebogenes, conisches, weisses Härchen steht, scharf. Die Substanz der Blätter ist häutig, und die Farbe auf beiden Seiten ziemlich gleich. Der männliche Blüthenstaud, welcher etwas unterhalb neben dem Blatte hervorkommt , hat eine Länge von fast 6 Zoll, davon ist der untere Drittheil ganz nackt, dann beginnen die kurz gestielten Blumen, erst etwas entfernter, dann dichter stehend. Jede Blume wird unterstützt von einer fast liuealischen , zugespitzten, etwa 2 Linien langen Bractee, welche, sich verschiedenartig krümmend, nachdem die Blume mit ihrem Stielchen abgefallen ist, zurückbleibt. Die Blumen haben mit ihren Stielchen eine Länge von wenig mehr als 2 Linien, die Kelchröhre ist umgekehrt konisch, der wenig kürzere Rand ist aufrecht, in 5 ungefähr * ^ Lin. 753 lange, ovale, spitze Zipfel getheilt. Sehr vereinzelt stelieu auf tlerAiisscnseite des Kelchs kurze, aufrechte, weisse, meist etwas gebogene Härchen. Die Bliiraeukroue besteht aus 5, hreit eyförmigeu, spitzen, auf ihrer Anssenseite sehr kurz und dicht behaarten Blumenblättern, welche etwas kürzer als die Kelchzipfel sind, und anfangs, sich zusaminenueigend, die Ocffnnng der Kelchröhre verschliessen. Auf dem Rücken an- geheftet befinden sich im Innern der Röhre 2 Staubgefässe, deren Antheren, unaefäiir von der Länge der Kelchröhre, an den Seiten ihres Couneclivs zwei liuealischej randständige Fä- cher haben, die nach nuten keilförmig zusammentreten, nach oben aber dnrch das breitere, sich oben abrundend hervor- tretende Connectiv von einander entfernen. Die Inüorescenz mit ihren Bracteen nnd die kleinen Blumen, von im trocknen Zustande gleichmässig gelblich -grüner Fär- Ining, passen ganz zu denen der vorher beschriebenen Art, so dass sie einer Abtheiluug oder derselben Gattung zugehö- ren müssen. u4ngurta {Rianuga) Gaudichaudiana Schldl. Folia breviter petiolata, basi cordata ex folii basi acute triangulär! bisiuuosa, profunde usque ad ^'^ triloba, lobis oblongis apice acutissime fere subulato -acuminatis, medio basi attenuato, lateralibus basi oblique deorsum in lobum brevem in margine sno infero sinuatum et acute dentatum productis, margine reliquo laminae remote et argute subulato -denticulato; pagiua supera pilis brevibus conicis sparsis scabra , infera inprimis ad ner- vös venasque hirtella; pedunculi masculi petiolo sublongioros racemosi bracteati ; caljcis tubo subcjlindrico, limbo in lacinias 5 erecto - patulas ellipticas acutas partito, petala his bre- viora, extiis puberula; stamina .... (flor, fem. et fructn ignotis). 24r B.l. 6s Heft. 48 T51 Ad Rio de J.ineiro logit Ga ml ich and spoeimenque com- miiiiicavit cum Kiinthio 1835, p cujus collertione in hcr- hariiini Regium Beioliuense transiit. Das vorliegende Exemplar ist die Spitze eines Stengels mit mehren Blättern, aber nur einer Inflorescenz in der Mitte. Viel schlanker und zierlicher als die beiden vorhergehenden Arten, schliesst sie sich ihnen in jeder Rüclvsicht innigst an. Der Stengel ist eckig und kahl. Die Blattstiele, welche 1 — 11/4 Zoll lang sind, werden, so wie die obere Blattfläche, mit zerstreut stehenden, kurzen, aber festen, conischen, ans einem nach ihrem Abfallen bleibenden Knötchen entpringendon Haaren bedeckt, nnd sind dadurch scharf anzufühlen. Nach der Richtung des Mittellappens gemessen, beträgt die Länge des Blattes an dem grössteu 3'/^ Zoll, von welcher Länge gegen 3 Zoll auf den Mittellappen kommen, der in der Mitte oder etwas höher ungefähr ^y'^ Zoll breit ist. Die Seiten- lappen sind um einen Zoll kürzer, haben aber gleiche Breite, ohne jedoch die Verschmälerung zu besitzen. In diese Seiteu- lappen gehen die beiden Seiteunerven unter einem Winkel von etwa 50 Grad, und von diesen der beim Verlassen des Basal- raudes ausgehende, äussere Zweig, der anfangs noch dem Basalrande folgt , sich dann wieder theilt nnd mit dem Haupt- stamm in die Höhe in die Seitenlappen geht. Er sendet einen Zweig in den nach aussen und abwärts gerichteten, nur i/a Zoll messenden und eben so breiten Basallappen , des- sen unterer Rand bald convex gebogen, bald wie gerade ab- gestutzt, mehr oder weniger deutlich mit einigen, durch kurze Buchten getrennten Zähnen , die mit einer pfriemlicheu Spitze endigen, versehen ist. Auch am ganzen übrigen Blattrandc treten solche pfriemliche Spitzen hervor, indem zwischen ihnen der Rand in gerader Linie fortläuft , oder als seichte Bucht ausgeschnitten ist. Die Ranken sind einfach und dünn. Die T55 fasl ganz kahle InHorescenz, welche zwischen Ranke uud Blatt, alier etwas höher steht, ist 1 ^/^ Zoll lang, wird also wohl gegen 2 Zoll lang werden. Ueber die HcälCte der Blü- thenachsc ist mit gelblich -ü,riineu Blumen besetzt, die, kaum gestielt, in der Achsel einer ganz schmalen und zugespitzten Bractee stehen, die etwa 1 * /.j Liu. lang ist. Die ganze Blu- me ist gegen 3 Lin. laug; die Kelchröhre ist ziemlich cylin- drisch , bei älteren Blumen unten sogar augeschwollen, nach oben in den aufrechten, ungefähr i/s ^l^r Länge eiunehnieu- deu Saum, dessen Zipfel elliptisch und spitz sind, ausgehend. Die ziisaiumenneigenden Petala sind anssen dicht mit kurzen, dicklichen Haaren besetzt. ^ngtiria ? laciniosa Schldl. Folia brevissime petiolata, basi siuH lato fere semilunari nee basi folii protracta partito excisa, profunde ad Yg septemloba, lobis angustis acumina- tis, irregulariter subpinnatiüdo -lobatis et obtuse siuu;ito-den- tatisi, pobis dentibusque brevissime fere subulato -acuminatis supra raolliuscule hirtellis, subtus tomentosulis; pedunculi masculi folium suuni dimidium superantes, racemosi, bracteali, floribus majoribus, caljce longe tubuloso, limbo in Ltciuias 5 ovatas acute acuminatas erectcis partito; petala calycis laci- niis plus duplo longiora, extus pubesceutia . . . ; stamina diio, .... (Flor. fem. et fruct. ignoti.) Brasilia meridionalis (Seliow legit). Specimen ab Hura- boldtio cum Kunthio communicatum in herbarinm regium transiit. Eiue sehr ausgezeichnete Art, welche aber auch schwer- lich zu den Arten gehören möchte, aus deren Kenntuiss zu- erst die Gattung Anguria hervorging. Der eckige und fur- chige Stengel ist kahl. Die Blätter haben einen nur 4 — 7 Linien messenden Stiel, während die Blattfläche am Mittel- 48* 756 l.ippon gegen 4 Zoll luisst, und der Queermcsser des Blattes, von der einen Spitze des untersten Lappenpaares, bis |znr Spifze des andern gemessen, 4 — 41/2 Zoll beträgt. Die Ba- salbucht ist sehr seicht rund ausgeschnitten, und wird nicht durch die von den Nerven begrenzte, vorgezogene Spitze der Blattbasis gleichsam in 2 Buchten getheilt. Die Buchten zwischen den Lappen sind schmal und am Grunde stumpflich, diese selbst nehmen allmählig nach aussen an Länge ab, und haben eine Breite, welche, wenn man die besonders in ihrer Mitte stark hevortretenden Fiederlappen nicht berücksichtigt, höchstens einen halben Zoll, meist aber weniger beträgt, oben laufen sie allmählig spitz zu und endigen mit einer sehr schmalen und spitzen Zuspitzung, auf beiden Seiten sind sie sehr uuregclmässig mit grösseren und kleineren, wechselnd oder gegenüber gestellten Lappen und Zähnen versehen, von denen die grössten, deren immer nur sehr wenige, oft nur 2 (einer auf jeder Seite) sind, gewöhnlich in der Mitte der Lappen sich befinden, indem höher, auch wohl tiefer, sich kleinere befinden, welche zuweilen wie durch seichte Buchten getrounte Zähne oder Serraturen erscheinen. An allen diesen Hervorragungen, mögen sie nun stumpflich oder spitz sein, findet sich eine kurze, schmale, oben fast pfriemlirh endende Spitze von kaum '/3 Lin. Länge. Die Oberfläche ist mit klei- nen, kurzen, dicklich -conischen, aus einem kleineu Bulbus hervorgehenden Härchen ziemlich gleichmässig, nur nai h dem Rande hin etwas dichter gestellten, etwas gelblichen, vor- wärts gerichteten Haaren besetzt, die auf der blasseren Unter- seite, so wie an dem höchstens 8 Lin. langen Blattstiele ganz dicht stehen, aber kein Gefühl von Schärfe veranlassen. Die Ranken sind kahl, aber nicht einfach, wie gewöhnlich, son- dern, indem sie einen Seitenast abgeben, gleichsam gabelig Der Blüthenstand ist eine lockerere Traube, welche bis gegen T5T 3 Zoll lang mIicI, indem der nnteie, viel grössere Theil der Blüthenachse nackt, ganz nnten auch kahl, nach oben hin mehr nnd mehr behaart ist, der obere, nngefähr vierte Theil aber mit gestielten, ans dem Winkel einer kleinen Bractee hervortretenden, gegen die vorigen Arten sehr grossen Bln- men besetzt, und mit diesen zugleich ziemlich behaart ist. Diese Haare stehen auf einem Bulbus, sind deutlich gegliedert mit dunklen Scheidewänden, wahrscheinlich secernirend, ohne einen besonderen Zellenapparat dafür zu haben. Die Kelchröhre ist '/2 Zoll lang, gegen 2 Liu. breit, ziemlich cylindrisch, oben in fünf 1 '/2 I^'"' l''t"g<'5 eyförmige, zugespitzte, aufrechte Zipfel getheilt. Die Blumenblätter sind viel länger als die Kelchzipfel, auf ihrer äussern Seite dicht mit einer kurzen, dicklichen, wie gruraösen Pubescenz bedeckt; aufgCAveicht liesspu sie sich nicht auseinanderbreiten, da die untersuchte Blume schon abgeblüht war. Slaubgefässe waren 2 vorhan- den, deren lange Antheren in der Mitte der Kelchröhre an- geheftet waren. Eine deutliche Einsicht konnte wegen des herausgefallenen Pollen und des Aufgesprungenseins der An- theren nicht erlangt werden. Liuealische Loculamente waren vorhanden, aber es schienen, was auch in einem andern Falle auf ähnliche Weise bekannt ist , die beiden Antheren nicht von gleicher Beschaffenheit zu sein, die eine war offen- bar grösser und zusammengesetzter als die andere; — ist die erstere vielleicht ein verwachsenes Paar von Antheren, deren sonst häufig 2 Paare in den Blumen der Cucurbitaceen vor- kommen? Die Antheren sind Theile, welche hier noch sehr genau untersucht werden müssen, da man von ihnen nicht viel mehr weiss, als dass ihrer zwei vorkommen, welche viel- leicht 3 sind, nnd daher die Beobachtung von dreien, welche wir anführten , sich erklärt. 158 Anguri:i {^Eiianguriu) Olloniana Schidl. FoJia l>re- viter pptiolata , basi profunde cordata, siiiii ex folii hasi l;i- tiiisciile triangnlari bisinuoso, profuide ad ^6 trilolia, lobis latcraliljus latioriljiis hrcviiis Ijilobis et siibtrijobis, basi exlera aiigiili V. lobuli in raodum protracta, modio Jäte lanceolato, omiii- biis breviter acumiualis raiiciouatis, liic iutegerrimis, illic deute iino alterove snbangnlari mncronato instructis, nlraque facie laevi glabra, verrucnlis elevatis adspersa; pedunculi inascuü foliiim siinm aequantes, apiee raceinosi, paaei- (3 — 8) flori, caljcis tnbo cylindraceo inferne paiiliilnm dilatato apice in la- cinias 5 lauceolatas acnniinatas partito; pctala bis iniiltoties et caljcc toto longiora, ol)I(mga apice ai'utiusciila, cxtiis pnbe- nila; staraiua 2, anthcris apiee snbiilato aciimine teriuinatis .... (frni'tiis et flor. fem. ignoli). In Ciibae insiila ad Talnircte raram inter lapides die 16. Maji 1839 florentem mascnlam plantam floiibus liiuiaba- rinis ornatain collegit Ed. Otto. Diese Pflanze gehört zu den ^Ingtirt'en ^ welche ron Plnmier, Jacquin u. A. auf den Antillen nnd dem benach- barten Festlaude zuerst gefunden, den Grund zur Gattung Angtiria legten. Sie bilden also den Kern der Gattung (/i«- angurla). Die ganze Pflanze ist kalil, mit Ausnahme we- niger Ilaarbildung auf der Blattbasis an den Nerven, die aber auch oft nicht zu bemerlceu ist, und der sehr kurzen aiif der Ausseiiseite der Petala. Der Blattstiel hat ungefähr die Län- ge eiues Zolles, aber noch eiuige Linien tiefer reichen die Basallappen herab, welche die tiefe und nach ihrem Ausgange öfter etwas verengte, zollweite Basalbiicht begrenzen, die durch die dreieckig sich ausbreitende BlaUliasis iu zwei klei- nere, fast eckige Buchten getrennt wird. Die Blatllläche niisst in der Mittellinie 2 '/.^ — 3 Zoll, querulier jedoch, von Hpilze zu Spitze 4 Y4 — 4 '/2 ^"H 5 sie ist lief in drei Lapj.M'u zer- 759 spähen, von dcnon der luiülcic 12 — 14 Lin. in der Mitle querüber misst, ohen zugespitzt, mit einer kleinen, krvürde sich hieruach auch eine Blatt- vcrscliiedeiiheit bei beiden Geschlechtern herausstellen. TÖ2 Sprünge, die nach aussen gerichtet sind, iiuterscheiden. Die Siiltstanz der BLätter ist dünn, von einer Behaarung zeigt sich hier, wie bei den übrigen vegetativen Thcilcn nichts, aber auf beiden Blattfläihen sind sehr nnregelinässig kleine Erliabenhciteu zerstrent, welche aber keine Schärfe hervor- bringen. Die männliche Inflorescenz wird bis '/2 Fnss lang, ist aber nur an ihrem obern, etwa vierten Thcile mit Blumen besetzt, die einen bis 6 Linien langen Stiel haben, nn des- sen Basis keine ßractee befindlich ist. Der Kelch ist 3 Lin. lang, nuten cjförmig, bauchig, und verschmälert sich allinäh- lig, oben mit den aus 5 schmalen, spitzen, wenig über 1/2 Linie messenden Zipfeln seines Randes sich etwas nach aus- sen biegend. Die Petala sind 4 Linien lang, 1 Linie breit, nach unten verschmälert, nach oben stumpflich endend, aus- scji mit einer sehr feinen, kurzen und dichten Pubesccnz be- deckt. Das Innere der Blume hatten wir keine Gelegenheit zu beobachten. ^nguria (Nugaria) Kunthiana Schldl. Folia breviter petiolata, petiolo petiolulis pluries lougiore, trifoliata, foliolis acute acumiuatis subintegerrimis (obsolete rareque denticula- lis), glabris, minute et irregulariter elevato-puuctnlalis, medio obovato - lauceolato - cuneato , lateralibus inaequilalero -lanceo- lato-ellipticis; pednncnli masculi folium suum louge superan- tes apice subspicati plurillori, ebracteati ; caljcis tnbo cylin- draceo intus circa faucem piloso, liiubo parvo in lacinias 5 oblongas, apice acutas et leviter incurvas, concaviuscnlas par- tito; petala his duplo longiora diniidiuni caljceni aetjuantia lanceolato -elliplica obtusiiisciila 3-nervia, extus dense pnbe- rula; stamiua diio , antheris dorso affixis oblongis apice bar- bellatis, locnlis duobus longiludinaliter decurrenlibus; (flor. feuiin. et fnicl. iguotis). 763 tu BiJisilia intor Villoria et Bahia leclam e rcliqiiiis Scllowiaiiis cuiu Kuiitlno ooramiinicavit Humlioltlt <1. 1836, soriiis in Herbarium Rogiiim ox Kuiithiano veuit. Bei (lein in dein Königl. Herbarium aufbewalirten Exem- plare befindet sirh eine Handzeichuung; (Kuiith's?) von den Autheren diesiM- Pflanze, bei welcher beigesehriebcn steht: „Stamina diio, melius quatuor per paria ooiin;ita, autheris nnilocularibus." AVenn wir dieser letzten Ansieht auch nicht beipilichten, müssen wir doch die leicht hingeworfene Skizze sonst für richtig erhhären , sie zeigt schon den kleinen Haar- büschel auf dor Spitze der Antheren , welche fast von der Länge der ganzen Kclchröhre sind und welche letztere, was wir bei keiner andern Angurie fanden, innen mit locks'r in ein- ander gewirrten Haaren fast ringförmig im Schlünde besetzt ist, indem sich noch an den besonders von den Kelchblättern herabziehenden Nerven die Haarbildung bis zur Mitte der Kelchröhre, alimählig abnehmend, herabzieht. Rechnet man hierzu, dass die Pctala dreinervig, kürzer als der Kelch, aher doch doppelt so lang als der Rand sind , so müssen wir die Vermuthung, dass hier eine eigene Gattung vorliege, hegen, lind haben deshalb auch einen eigenen Namen beigefügt , der vorläufig auch nur als Sections-Name in der Gattung ^«g"/<- ria dienen soll. Die Blattstiele sind einen Zoll lang , die Stielchen der einzelneu Blätter sind ziemlich von gleicher Länge, und mes- sen unr 2 Linien oder wenig mehr. Das mittlere Blättchen zeigt eine Länge von 2 '/2 '^'-^ ^'^st 4 Zoll Länge, bei einer Breite von 12 — 18 Lin. über der Mitte; die seitlichen sind meist einen halben Zoll kürzer und 10 — 14 L. lang, in ihnen verläuft ausser dem nach der Spitze gehenden Nerv noch ein aus dessen Basis nach aussen entspringender, welcher sich aber etwas über der Mitte verliert. Der Rand erscheint fast T64 wie kicht umgebogen, doch mag dies Folge des Tiorknens sein, nnr selten finden sieh an ihm sehwache, seichte Vor- spriinge, als Andeutungen von Zähnen. Die untere Blattllachc erscheint blcäulith - grün , die obere dunkelgrün; kleine, weiss- lirhe, nnr mit bewafFuetem Äuge sichtbare, erhabene Pünkt- chen liegen zerstreut auf beiden Flcächen, sind aber nicht zu fühlen. Die Blüthenstände werden bis 8 Zoll lang, doch ist nur der oberste, etwa ^/^ Zoll lange Theil mit ßlumen ziem- lich dicht besetzt, von denen nur die untersten ein kurz her- vortretendes Stielcheu haben, die übrigen aber fast sitzend sind, indem nur auf einem aus der Achse vorstehenden Vor- sprunge eine rundliche, fast gerandete Narbe zurückbleibt, ohne dass eine Bracteenbildung auch im Jüngern Znstande sichtbar Wtäre. Der ganze Kelch ist ungefähr 3 Linien lang, die Röhre wird von Nerven durchzogen, die sich in die Zipfel und die Blumenblätter hineinziehen; (die Kelchzipfel messen wenig über eine halbe Linie); er hat, wenn die Blumenblätter noch zusaiumengeneigt liegen, mit seijieu etwas gekielten, nach innen gekrümmten, spitzen Zipfeln, deren Kiele sich auch au dem Tubus herab als vorspringende Kanten bemerk- lich machen , ungefähr die Gestalt einer kleinen Gewürznelke, wie sie im Handel vorkommt, er ist aussen ganz kahl, wie es scheint, von gelblich -grüuer Farbe, und auch die Petala, welche auf ihrer Ausseuseite dicht mit einer kurzen und dirk- lichen Behaarung (wie wahrscheinlich die meisten Angurien) besetzt sind , scheinen von einem intensiven Gelb gewesen zu sein. Die Petala sind 1^3 Lin. lang, anfangs kürzer und zusammenliegend , später aufrecht und etwas ausgebreitet. Die 2 Staubgefässe haben lange Anthercn, welche kürzer als der Kelch und ungefähr in der Mitte an ihm angeheftet, 2 schmale, längs heralilaufendc Fächer haben, und eine ganz kleine, bü- schelförmig behaarte Spitze. 765 Anguria Schomburgkiana Schldl. A. triphylla Klotzscli in Sohomb. Reisen im Brit. Gniana III. p. 988. (nomeu tan- tum). Foiia breviter petiolata, petiolo petiolulos siihaequante, trifoliata, folioiis subabnipte (obtusiusiule?) aciiminatis snb- integerrimis (obsolete rareqiie denticulatis), glabris laevibns. medio obovato ciinoato, laleralibiis iiiaequilatcro-ellipticis; pe- dimciili masciili (foliiiin simin aeqnantes?) apice cougeste plnriflori; floribiis sessilibus fasciciilo pilorum siilFuitis; ca- Ijcis tubo cylludraceo, limbo parvo in lacinias 5 ovatas acu- niiiiatas concaviiisculas paitito ; petala bis plus diiplo longio- ra . . . ., cxtus deuse piibertila, (stam. et flor. fem. et friict. iguotis). In Gniana anglica ad montem Caunku Aprili 1843 florere incipieutem leg. Rieb. Schomburgk. Diese Art stebt der oben bescbriebeiieu A, Kunthiana sehr nahe, und könnte auch möglicher Weise nur eine Art mit jener bilden, doch schienen mir folgende Kennzeichen so- viel Beachtung zu verdienen, dass sie, bis genauere Auf- schlüsse erlangt werden können, von einander unterschieden bleiben. Die vorliegende ScJioinbjirghiana (den Namen von Klotzsch raussten wir ändern, da der gleiche, von Mi- quel gegebene Name die Priorität hat) nnterscheidet sich nämlich: durch etwas festere, obgleich noch nicht lederartige Blattsubstauz, durch das gänzliche Fehlen der kleinen, erha- benen Pünktchen anf den Blättern , durch die längeren (3 — 4 Lin. langen) Stielcheu der Blättchen, welche mit dem kür- zern (3 — 6 Lin. langen), gemeinsamen Blattstiel zuweilen fast gleiche Länge haben, nicht aber so grosse Verschieden- heiten wie bei A. Kunthiana zeigen; durch die im Allge- meinen grösseren und breiteren Blättcheu (welche ohne ihre Slielchen bis 4 Zoll lang und bis 1 ^/^ Zoll breit sind). Was wir aber in Bezng anf die Blüthenbildung augegeben haben, T66 bcnilit nur auf scliwaclicn Füssen. Von den heidon vorlior- gehenden Exemplaren, wcicJic durch die ßesehalfenlieit ihrer Blätter (deren Spitzen öfter vertrocknet nnd ohliterirt siud, und deren Flächen, zum Theil auch abgestorben und zerstört, auch parasitische Flechten- und Pilzbildungen tragen) sich als ältere erweisen, hat das eine einen neuen Zweig getrieben, dessen Blätter noch nicht ganz ausgebildet sind, und bei de- nen ein Blütheustand befindlich ist, dessen Blumen noch im Jüngern Zustande siud, und an diesen Blumen habe ich das gesehen, was ich oben in die Diagnose aufnahm. Auch im jungen Zustande haben die Blätter keine Behaarung, wohl aber finden sich am obern Thcile der BliUhonachse, selbst am Kelch, einzelne Härchen, aber dicht unter den Blumen, gleichsam statt einer Bractee, steht eine Beihe von bräun- lichen Härchen. Endlich bilden die zusammengeneigteu Blu- menblätter im Vergleiche zu den kleineu Kelchzipfeln eine so grosse, kugelige Masse, dass sich im Vergleich mit densel- ben Zuständen bei ^i. Kvnlhiana schliessen lässt, dass die Petala von dieser viel kleiner sein müssen, als die der Pflanze von Guiana. Es wäre möglich, dass A. tri })hj//la M'i(\ne\ gleich wäre der A. triphj/lia Klotzsch, aber mit Sicherheit lässt sich nichts sagen, da schon die angegebenen Maasse und Verhält- nisse der Blättchen unter einander nicht übereinstimmen, auch eine Vergleichung der männlichen und der weiblichen Pflan- zen zu keinem ganz sichern Resultat führen kann, da wir noch nicht wissen, ob auch weibliche und juäunliche Pflanzen bei den Angiirien ganz genau mit ihrer Blattbildung überein- kommen. udnguria umbrosa HBKth. s. oben S. 722. n. 10. — Bordones 165 (von Humboldt gesammeltes, von Kunth bezeichnetes Original- Exemplar). — In regionc temperata 76T prov. C.iracas in moiitibiis ad vias et margines svlvarura Majo florentem leg. Moritz (ii. 1235. cor. rocciiiea). Die Oberflächen der Stengel, Blattstiele und Blätter sind mit kleinen Wärzchen besetzt, welche sehr unregelmässig in Grösse nud Stellung sind, auf den Blättern a!)er öfter neben und auf den Nerven besonders zu bemerken sind, wie dies stärker bei dein Hu m b o 1 d t'sihen Exemplare, als bei dem von Moritz bemerklich ist. Der Blattstiel ist 1 — 1 ^4 Zoll lang, die grösste Blattfläche misst 5^/^ Zoll in die Lange und 71/2 ^oll zwischen den Spitzen des änssersten Lappen- paares; der Mittellappeu ist 4^4 Zoll lang und nach oben gegen 2 Zoll breit, läuft nach unton schmnler zu (nur 1 Z. breit), und oben geht die terminale Abrnndung in eine kurze, nur ein Paar Linien lange Zuspitzung aus. Die beiden näch- sten Seiteulappen sind ähnlich, aber kürzer, die beiden fol- genden sind, vom Blattstiel an gerechnet, noch nicht 4 Zoll lang', und geben nach unten und aussen noch einen einfachen, bald grössern, bald kleinern, oder zuweilen ausserdem noch einen kleinen, an der Mündung der 1^/^ Z. breiten Basal- bucht belegenen ab. Die Basalbucht wird durch die sehr flache, dreieckige, von den Nerven begrenzte Blattbasis in zwei abge- rundete Buchten getheilt. Die Inflorescenz ist bei den Hnm- boldt'schen, im Blühen weit vorgerückten Exemplaren län- ger, als das Blatt, zu dem sie gehört (erstere 7, letzteres 5 Zoll lang), bei den Moritz'schen, die erst zu blühen be- ginnen, sind die Blätter etwas länger. Die Blumen sind knrz gestielt. Der Kelch ist ungefähr 7 Linien lang, und 1 1/2 L. messen die schmalen, zugespitzten Kelchzipfel. Die Blumen- blätter haben eine Länge von mindestens 4 Linien, und en- digen mit einem kleinen Mucro, auf der Aussenseitc haben sie eine dichte , kurze und dickliche Behaarung. 768 Anguria rhizantha Poepp. (s. oben S. 728). Popp ig hat diese Pflanze an zwei Orten während der Reise am Hnal- laga, (er erwtähnt das Auffinden dieser Pflanze bei der Mission Tocache in seiner Reise, Bd. II. S. 295.), gesammelt; das vorliegende Exemplar des Königl. Herbars, aus einem Sten- gelslück mit ansitzendem, einzelnen Blatt und Ranke, und aus einem Stiel mit Blumen bestehend, ist mit dem Fundort Maynas bezeichnet, ist also wohl bei Yurimaguas gesammelt. Deutlich weicht dies Exemplar von der Beschreibung und Abbildung ab, so dass wir auf die Vermuthung geratheu, dass hier zwei ähnliche Formen , wenn auch nur bei der Nameu- bestimmung, vereinigt seien. An dem Stengeltheile des vorliegenden Exemplars finden ■wir scharf liervortretende Ecken, an denen fast allein die an- derthalb Linien laugen, aus einer einfachen Zellenreihe be- stehenden, aus einem Knötchen hervorgehenden, sich allmäh- lig zuspitzenden, schmulzig-weisseu Haare fast gerade abste- hend befinden. Eben solche Haare bedecken auch den fast 3 Zoll langen Blattstiel, mit Ausnahme von dessen oberer, ebenen Fläche, finden sich endlich sehr zerstreut auf dem Blatte, an den H?tuptnerven und am Blattrande etwas häufi- ger, während die übrige Blattfläche dicht', aber unregelaiässig mit kleinen, punktförmigen, warzenartigen Erhabenheiten (wie bei vielen andern Arten) bedeckt ist. Die drei Haupluerveu gehen unter sehr spitzem Winkel auseinander, und bilden eine in der flachen Basalbucht tiefer, als die Basallappeu herab- rcicheude, dreieckige Spitze. Von ihr bis zur Spitze des Mittellappens zählt man 9 Zoll; die stumpfen, äussern Ecken der Basallappeu sind nur 4 Zoll von einander entfernt, die Spitzen der beiden Seitenlappen liegen dagegen fast 8 Zoll auseinander. Die Einschnitte oder Buchten zur Theilung «ler Lappen liegen so tief, dass fast weniger als ein Viertheil T69 der liaiizon Länge nngolheilt Mciljt , während nach der Be- schroiliiiiig- und dorn Bilde dio Einsehnille mir ein Vier-, selt- ner ein Drittlioil des Blattes berühren. Der Mittellnppen ist 2 Zoll länger als die Seitenlappen, in der Mitte 2^2 ^joII hreit, unten aber bis auf einen Zoll Breite verschmälert, dann aber noch ein wenig sich erweiternd, um in die stumpfliche Blicht überzugehen. Die Seitcnlappen haben eine mehr gleich- bleibende Breite von 1 Y2 — 1 ^/4 Zoll. Alle Lappen sind lang und dünn ausgezogen, zugespitzt, am Rande mit kur- zen, in der Entfernung aou wenigen Lin. stehenden, pfriem- förmigen Zähnchen besetzt, ohne dass der zwischenliegende Rand Einbuchtungen zeigte. In allen diesen Verhältnissen erscheint das vorliegende Blatt anders, als das abgebildete und beschriebene. Die Rauke ist einfach, auf ihrer äussern Seite mit ähnlichen Haaren, wie der Blattstiel besetzt. Von dem Bliitheustande können wir nur angeben, dass auf einem etwa halbzölligen Achsenstück (Spitze eines Peduncnlns wahr- scheinlich), dicht an ihrem Grunde au einander gedrängt, eine Anzahl, von ^/^ Zoll langen Blüthenstielen getragenen, Blumen sich befindet, welche einen bauchig eyförmigen , aussen etwas behaarten Kelch haben, der in lang zugespitzte Zipfel aus- geht, über deren BInmenblätter al»cr wir uns kein Urtheil erlauben, so dass also in der Form des Kelchs einige Aehn- lichkeit mit ^4. rhizan/ha vorhanden ist, obwohl uns die An- gabe von den Dimensionen etwas hoch erscheint. Wäre es möglich gewesen, mehr Exemplare zu stndiren, und namentlich noch branchbare Blumen zu untersuchen (die vorliegenden sind zu alt und beschädigt), so würde sich auch sicher herausstellen , ob man die hier beschriebene Pflanze als eigene Art: A. Poeppigiana Nb. feststellen, oder als he^ merkenswerthe Varietät von A. rhizanlha aufführen müsse. 2+r h.l. Gs Heft. 49 7T0 Angnria spinulosa Poepp. (s, oben S. 726.) Ein Spe- fiinen, vou Pöppig in schednla „No. 4. ^nguria mucro- nata Pg. n. 1393. Chili" bezeichnef. Mit diesem stimmt iibereiu eiu anderes Speciraen, auf dem von Ruiz geschrie- benen Zettel „Afiguria triloba in Peruvia" genannt, dessen Blätter nur weniger tief dreilappig sind. Endlich ist noch im königl. Herbar ein Exemplar hierher gerechnet, von Phi- lippi am Ostabhange der Cordillere (von Chile doch wohl) gesammelt, welches viel kleinblättriger und kleinblumiger ist. Wenn der Stengel dieser Art „glaberrimus" genannt wird, so ist er bei den vorliegenden Exemplaren nicht so beschaf- fen , sondern mit einer ziemlich dichten und kurzen Behaa- rung aus einreihig gegliederten Haaren bedeckt. Die grossen Blätter messen von der Theihing des Blattstiels bis zur Spitze des Mittellappeus 7 — 8 Zoll, nnd querüber in der Mitte 8 — 9 Zoll. Die Basalbucht ist sehr tief, weil die Basallappen sich nicht allein nach unten in einen grossen , runden Bogen herabziehen, sondern auch nach innen gegen den Blattstiel hin, so dass sie hier nur ^J^ Zoll oder weniger von einander abstehen, während der Grund der Bucht, der durch die drei- eckige Blattbasis in 2 Buchten getheilt wird, eine Breite von 1 i/a — 2 Zollen hat. Die Basis der fussförmig sich ver- ästelnden Nerven begrenzt den Grund der Bucht, wie gewöhn- lich geht dann das erste Nervenpaar in die beiden Seiten- lappen, und von ihnen lösen sich nach aussen, bogenförmig aufsteigend, wiederhohlt Zweige, welche den grossen Basal- lappen versorgen. Die schlecht getrocknete Pflanze, von Philipp! gesam- melt, hat im Ganzen kleinere Blätter, denn ihr Läugsdurch- niesser beträgt nur 4 Zoll und in die Qncere messen sie un- gefähr 5 Zoll, die aber sonst in Form und Behaarung ganz übereinzukommen scheinen. Der 6 Zoll lanse Blütheustand 771 hat olton dicht gedrängt stehende, sehr kurz gestielte, etwa 9 Linien lange Blumen, deren Form nnd Behaarnng, soviel sich erkennen lässt, nicht eben abweicht. ylnguria capitata Poepp. (s. oben S. 727.) Wir fin- den mit diesem Namen bezeichnet eine von Ruiz gesammelte PUanze, vom Sammler nur j,Anguria in Pernvia" anf dem Zettel genannt. Wir halten die Bestimmung für richtig. Die Pllauze würde ganz kahl genannt werden können, fände sich nicht ein schwacher Anflug von kleinen, gelblichen Härchen auf dem kurzen Blüthenstielchen und dem Kelche. Anf den Blättern sind nnregelmässig zerstreut, besonders aber neben den Nerven sich hinziehend, kleine, weisse Knötchen, welche aber duich das Gefühl nicht wahrgenommen werden. Die Blüthenstellung ist an dem Exemplar etwas eigenthümlich, nachdem nämlich drei Blätter, jedes von einer Rauke beglei- tet, zu Unterst in gehörigen Entfernungen gestanden haben, kommt in ähnlicher Entfernung nur eine Ranke , seillich von ihr ein ovaler Fleck, welcher vielleicht einen verloren gegan- genen Theil andeutet, dann kommt eine Rauke und ein Blü- thenstand, und darauf wieder eine Ranke und ein Blüthen- stand , die weitere Fortsetzung des Stengels ist abgebrochen. Dies scheint aber ein nicht gewöhnliches Verhältniss, da die Pednuculi als axillares petiolo parum longiores beschrieben werden. Hier sind sie 1 '/2 und ^/4 Zoll lang, die tiefer stehenden Blätter haben 1 1/2 — ^V« Zoll lauge Stiele. Au den Blättern bilden sich die Seiteulappen bald ähnlich wie der Mittellappen, nur viel kleiner, aus, bald aber ist statt ihrer nur eine vortretende Rundung da. Die gerade -abge- stutzte Blattbasis zeichnet diese Blätter nebst dem breit drei" eckigen, lang spitz zugespitzten Mittellappen sehr aus. An dem 4 Lin. laugen Kelche nehmen die Zipfel den Raum von reichlich einer Linie ein. 49» 7T2 B, Herbarium Willdenowianuni. 17135. Anguria lieterophylla Willd. mss. „foliis fcr- iiatis pedatisqne. Hab. in Brasilia." Der beiliegende Zettel ist von dem Kammerdiener des Grafen HofFmaniiseg"' Sieber geschrieben, und enthält die Notiz: „Capo. Blülit orange." In dem vom Grafen Hof fmann segg- angefertigten Mauii- script über die von Sieb er gesammelten Pflanzen findet sich diese Pflanze mit folgender Diagnose: „A. foliis pedatis ter- natisve mucronato-denticiilatis. Hab. ad Para Bras. Sieb er." Das vorhandene Exemplar, von welchem ich Grund zu haben glaube, dass es das einzige ist, hat nur gedreite Blätter, es scheint daher die Angabe von fol. pedatis nur anf der An- nahme zu beruhen , die Blätter könnten auch fussthcilig wer- den, da die Nerven eine fussförmige Verzweigung haben. Da wir die Pflanze für verschieden von allen übrigen bekannten halten (denn so nahe die oben erwähnte ^. cissoides Sprucc auch stehen mag, so ist es doch nicht möglich, sie wegen Verschiedenheit in der gegenseitigen Länge der Kelchzipfel und Pctala zu vereinigen), so wollen wir sie characterisiren. Folia pctiolata trifoliata, petiolulis petiolo mulloties bre- vioribus, foliolis breviter et acutissime acuminatis, margine subulato-denticulatis , utrinque sparse puberulis et verrucnlo- sis, medio obovato sensim cuneato, lateralibus inaequilateri$ semicordato - ellipticis; pcdunculi folium suum aequantes v. panllo superantes, apice deuse racemosi; floribus pedicello brevioribus , caljcis fubus ex ovoidea basi eylindraceo-atte- nuatus in lacinias 5 lanceolato-acuminatas tcrtiam calycis longitudinis partem aequantes erectas partitns; pelalis lias aequantibus .... (fruct. fem. et fruct. ignoti). 773 Eine scliuiuhe, kurze und sein" zcisrentc Beliaaniug zcii;t sich last auf allen Theilen. Die Sleugel sind eckig und äslig. Die Blattstiele haben eine Länge von 1 — lYa^"!'» die Siiel- chen sind nur 3 — 4 Lin, lang, mit ihnen misst das Millel- blältchen gegeu 4 Zoll, bei einer Breite von 1^/^ Zoll über der 3Iitte. Die Seiteublättcheu sind etwas kürzer, nach oben 1 '/a Zoll ungefähr breit, und unten um einige Linien schma- ler, sie haben auf ihrer äussern und nntern Seite eine stnmpf- ruüde, sehr wenig nach unten vorgezogene Vorraguug, und daher ist die Bucht an ihrer Basis auch sehr seicht. Die untere Fläche ist etwas blasser als die obere, auch etwas mehr mit Haaren besetzt; ihr Mittclnerv giebt bald über der Basis nach unten einen starken Seiteuast ab, der weiter, eben- falls in gleicher Richtung, einen Seitenast aussendet, doch begrenzen diese Nerveuäste nicht den Rand der Bucht. Die Blüthenstände sind 4 — 6 Zoll lang, nur an dem obersten, einzölligen Ende mit bis 7 Lin. langen Blumeusticlchen dicht besetzt , deren oberes Ende nach dem Abfallen der Blumen eine kleine, tellerartige, oben etwas convexe Ausbreitung trägt. Die Blume ist bis 4 Lin. lang, und die Kelchzähne über eine Linie. Die Petala scheinen gelb gewesen zu sein, aussen mit einer sehr feinen nnd dicklichen Pubescenz bedeckt, übri- gens anscheinend von Gestalt nnd Länge den Kelchzipfcln ähnlich. 17136. Anguria pedata Sp. pl. 1376. Hab. in Domin- go. If.. Ein unvollständiges Exemplar : eine noch nicht vollständig ausgebildete Spitze, von Bredemeyer gesam- melt. Etwas Gewisses über diese Pflanze auszusagen , ist nicht möglich, wahrscheinlich ist aber, dass dies die Jac- quin'sche A. pedata sei, welche wir oben (S. 713.) als A. dcntala bezeichnet haben, doch weichen die Maasse und, wie CS scheint, der Blüthenstand ab. Die Blattstiele haben an 7T4 dem B r e il e in e y e r'schen Exemplar eine Länge von reichlichen zwei Zollen , das Stielcheu des Miltelblättchens ist wenigstens 6 Lin. lang, und die Platte desselljcn wird bis 6 Zoll lang, bei einer Breite von 12 — 13 Lin., beide Enden laufen spitz ans, mehr und feiner aber die Endspitze; an Grösse abneh- mend, folgen nun ein ganz freies Blättchenpaar, und dann auf jeder Seite noch 2 oder 3 Blättchen, welche aber wegen der fussförmigen Nervcntheilnngen mit ihren Stielchen in ver- schiedenem Grade in Verbindung bleiben. Seichte, fast buch- tig ausgeschnittene Zähne, welche eine feine, pfriemliche, aufgesetzte Spitze tragen, umgeben die Ränder, fallen aber weniger auf, wie in der Jacquin'schenAbbildung. Die Blatt- substanz ist sehr dünn, dünner als hei irgend einer der ge- sehenen Arten , was aber von dem jungen Zustande herrüh- ren mag. Von der Inflorescenz ist nur in einer Blattachsel ein sehr jugendlicher Zustand zu sehen, welcher aber heines- wegs mit dem gewöhnlichen der Angurien übereinkommt, in- dem au der Achse aus dem Winkel sehr schmaler, spitzer Bracteen kleine, gestielte Blüthenknäuel zu kommen scheinen. Behaarung fehlt ganz, »ur zwischen der mit einem Aste ver- sehenen (gabeltheiligen ?) Ranke und der Blattstielbasis stehen ein Paar weisse Haarbüschel, die sich durch Haare mit ein- ander verbinden; ferner ist die gemeinschaftliche Basis der Blättcheustiele etwas behaart, und von hier zieht sich, an der Innern Seite der Stielchen bis in das Blatt auf den Nerven linienförmig forllaufend, eine Reihe kurzer, weisser Haare, Ob diese Pflanze überhaupt eine Angurie sei, müssen wir noch dahingestellt sein lassen. n5 C. Plantae Surinainenses Kegelianae. ^nguria multißora Miq.'? Wir haben oben schon un- sere Zweifel über die Identität der vorliegenden und der Mi- queTschen Pflanze ausgesprochen. Ist die von Miquei ge- gebene Beschreibung der Blüthenverhcältnisse richtig, so ist seine Art so ausgezeichnet, dass sie sehr vereinzelt steht, und mit der von Kegel gesammelten nicht vereinigt werden kann, wir geben zur künftigen Aufklärung die Beschreibung dieser letztern, welche an Waldrändern bei Poelebantje im Februar 1845 gesammelt ist (n. 707.). Sehr kurze, konische Härchen bedecken den eckigen Stengel, die Rauken, die Blattstiele, die Blattoberfläche, die Inflorescenz mit den Blumen mehr oder weniger dicht, und machen diese Theile etwas scharf, viel dichter überdecken etwas längere, weisse Haare die untere Blattseite, auf der das ganze Blattadernetz etwas hervortritt, und gi'ben dieser ein weissliches , filziges Ansehen und eine weich anzufühlen- de Fläche, Die Blattstiele haben noch nicht die Länge der halben Blattfläche (sind 1 1/2 — IV4 ^^^^ ^''*"o)j deren Basis dreieckig in die seichte Ausbuchtung vorspringt, die dadurch in zwei gerundete Buchten getrennt wird, deren Tiefe gering ist, da die stumpfruud verlaufenden Basallappen wenig weiter als die dreieckige Basis vortreten. Die Länge der Blatt- fläche beträgt, in der Richtung des Miltellappeus gemessen, ungefähr 6 Y^ Zoll, dieser selbst ist ungefähr 3^2 ^^s gegen 4 Zoll lang, bei einer Breite von noch nicht ganz 2 Zoll in der Mitte; die Seitenlappen sind nur etwas über 2 Zoll bis 2^/4 Zoll lang, und ihre Spitzen stehen 6 — 7 Zoll von ein- ander entfernt, während die Qneermessung unmittelbar über der Basalbucht etwa 4Y2 Zoll giebt; alle Lappen sind spitz 7T6 zugespitzt, am Grisiide sehr wenig ziisammejigezogcji, und der ganze Blattraiid ist bald deutlich , bald undeutlich mit sehr kurzen, breit -dreieckig pfriemlichen Zähnchen besetzt. Die Blüthenstiele mit den an ihrem obern Ende dicht gedrcängt stehenden, gestielten Blumen sind bald kürzer als das Blatt, bald diesem gleich (bis 8 Zoll lang). Die Stielchen, nur 2 Lin. lang, sind an ihrem obern Ende erweitert, was man be- sonders nach dem Abfallen der Blumen sieht. Der rothe, mit einer kurzen, dicklichen Behaarung, ziemlich dicht überdeckte Kelch ist 8 Lin. lang, unten etwas bauchig, nach oben sich verengend, und in die 5 aufrechten, 3 Lin. langen, schma- len, nach aussen convexen, innen daher fast rinuenartig con- caven, in eine dickliche, rundliche Spitze allmählig auslau- fenden Zipfel übergehend. Die 5 Bliimenbltätter sind ganz ähnlich gestaltet, nur unten etwas breiler und flacher, und fast um eine Linie kürzer, aussen aber auch auf ähnliche Weise behaart. Die auf ihrem Rücken an der Kelchröhre befestigten Anthereu haben fast die Länge der Kelchröhre, au dem schmalen Mittelbande liegen die beiden linealischen, unten stumpf endigenden Loculamente , oben erhebt sich das Gonnectiv als ein langgezogener, dreierkiger Lappen, der sich beinahe so hoch erhebt , als die Petala. In einer w eiter in ihrer Ausbildung vorgeschrittenen Blume fanden sich nur et- was Pollen und Reste von Insekten, welche die Anthereu gänz- lich zu zerstören scheinen , da sich keine Spuren derselben wahrnehmen liessen. Anders als durch Hülfe der Insekten dürfte hier auch eine Befruchtung nicht möglich sein , da die Petala, konisch zusammengeneigt, die Mündung zu schlies- seu scheinen. Anguria Kcgcliana Schldl. Folia breviter petiolata, basi cordata, sinu ex media folii basi late triangulari bi- sinuosoj profunde ad '/jq ö-loba, lobis acHlissime atteuualo - aoiiminatis, margiiie niimile dfiitioiilata, toniiitor memljiauacea, pilis miuutis siipra valdc dispersis, siibtus et iiiprimis ad rete venosnin crebrioribiis scabrida; pediinculi inasciili petiolo lou- giores, foliis breviores-, apice brevissime congosto racemosi, pluriflori, floribiis breviter pedioellatis, calycis tubo cylindrico dense piibesceute, liinbi paullo brevioris laciniis augustis subulato-animiuatis erectis, petala plus diiplo bis breviora ; stainiua 2, autlieiis appendice elougnta triangulari terminatis (fl. fem. et l'nict. igiiofi). Ad margiiies sjlvarnin pr. Poelebaufje Febr. 1845 leg. Kegc J. Eine schon durch die zarte Textur ihrer Blätter und die lebhaft grüne Farbe, welche sie getrocknet zeigen, ausge- zeichnete Art. Sie hommt in beiden Stücken nur mit der ^. peiiata Hb. Willd. überein, von der sie aber durch die Grösse und geringere Theilung der Blätter bedeutend verschieden ist. Das Torliegeude Exemplar hat 2 Blätter, welche 9 Zoll von einander entfernt stehen, zwischen 3 und 4 Zoll lange Blatt-; stiele nnd eine Länge Ton etwa 11 Zoll an ihrem Mitleluer- veu haben, indem der Miltellappen 71/2 Zoll misst, mit einer Breite von 21/2 ^oll in der Mitte; die folgenden Seileulappen werden allniählig kleiner, alle aber endigen oben mit einer schmalen und sehr spitzen Zuspitzung. In grössern oder klei- nern Entfernungen stehen am fast gerade verlaufenden Rande kleine, pfriemliche, kurze Spitzen. Eine sehr kurze, ans kurzen, konischen Härchen gebildete Behaarung findet sich sehr zertreut auf der lebhaft grünen Oberfläche , nnd ist nur auf den Nerven nnd deren Hauptäston, so wie auf den Blatt- stieleu und den Stengeln dicht; auf der blassern Unterseite sind die Härchen häufiger, namentlich auf dem ganzen Ader- netze und am Rande. Die Oberseite ist dadurch etwas schärf- lieh , die Unterseite weicher. Die Basalbucht ist durch die TT8 von den beidon Seitenuorven begrenzte, dreieckig vortreteude Spitze in zwei Buchten getrennt , welche einem rechten Win- kel mit abgestumpfter Spitze beinahe gleichen, doch treten die Basallappen nicht viel weiter hervor, als die dreieckige Basis, und zeigen einige schwach vorspringende, flache Zähne. Drei Blüfhensliele sind bis gegen 8 Zoll lang, sind fein und kurz behaart, und tragen an ihrer Spitze einige kurz ge- stielte, fast büschelförmig gestellte Blumen. Der fast cylin- drische, nach unten wenig erweiterte Kelch hat eine Länge von 8 Lin., davon nimmt die Hälfte der in schmale, von der Basis fortgesetzt sich verschmälernde, oben pfriemliche Zipfel getheilte Rand ein. Die Petala sind nngefähr nur halb so lang, als die Kelchzipfel, und gehen auch aus breiter Basis allmählig in die Spitze ans, ihre beiden Seiten sind mit dick- lichen, kurzen Haaren dicht bedeckt. Die Autheren sind linealisch und endigen in einen Anhang, welcher lans einer breiteren Basis sich allmählig dreieckig zuspitzt und bis ge- gen die Hälfte der Petala reicht , mit denen er die kurze Be- haarung gemein hat. — Es folgen nun eine Anzahl von P'ormen mit gedreiteu Blättern, von welchen es schwer hält, zu entscheiden, ob sie za schon beschriebenen Arten gehören oder nicht, ob sie fer- ner alle selbstständige Arten sind , oder sich unter ein Paar Arten als Formen unterordnen müssen, welcher letzten An- sicht wir am meisten zugethan sind, indem die Blütheu, trotz der verschiedenen Verhältnisse, welche die Länge der Blattstiele und der Blättchenstiele zeigt, und trotz der Ver- schiedenheit, welche auch bei den Blättchenformen bemerkbar ist, nur zwei Arten anzudeuten scheinen, von denen die eine mit A. SihonihurgTciana zusammenfallen dürfte, deren Blu- men wir freilich nicht gesehen haben. • T79 ^nguria leptantha Schldl. Folia brevissiiiie petiolata, trifoliata glaberriuia integerrima , foliolis petiolulatis breviter aciitissitne aciiininatis, medio elliptico cuueato-atteniiato, la- teralibus inaeqiiilateris augustius ellipticis; pedunciili masciili ultra medium racemosi, pedicellis fasciculo miinito piloruni suifultis; floribus parvis, tiibiis calycis a faiice latiore angu- ste tiibulosus basi atteunaliis, llmbi laciuiis tubo inaltoties brevioribiis augustis acutis reciirvatis, petala his lougiora et latiora extus dense piibescentia; stainiiia diio, autheris e faiice exsertis, dorsifixis (cetera iguota). Iu Suriiiarai sylvis prope GeyersTliet m. Februario a. 1845 florciitem collegit H. Kegel. (Flores lnteoli.) Es ist merkwürdig, dass ganz cähnliche Blaltbilduiigeii mit sehr verschiedenen ßlüthen bei den Pflanzen auftreten, die mau als Angurien zusammenfasst. Wir haben schon meh- rere Arten mit ähnlichen gedreiten Blättern aufgeführt, aber keine darunter gefunden , welche genau mit der vorliegenden übereinstimmte , es müsste denn die A. triphylla Miq. die- selbe sein, deren Beschreibung aber so unvollständig ist, dass sich aus ihr allein nichts mit Sicherheit behaupten lässt. Behaarung scheint bei der vorliegenden Art ganz zu feh- len, untersucht man aber die Stengel, Ranken, Blattstiele und Intioresceuzen mit der Loupe, so zeigt sich eine äusserst kurze und sehr zerstreute Behaarung auf allen diesen Theilen, wäh- rend die beiden Blattflächen ganz kahl und nur unregelmässig zerstreut mit kleinen, erhabenen, weissen Pünktchen besetzt sind. Der Blattstiel ist I1/4 Zoll lang, von den Blättchen haben die seitlichen 2 — 4 Lin. lange, das mittlere dagegen einen bis 6 Lin. langen Stiel. Dies letztere ist 3 1/2 — ^*/« Zoll lang und 14 — 20 Lin. in der Mitte breit, es verschmä- lert sich allmählig in sein Stielchen, und geht oben aus T80 seiner elliptischen Form schneller in eine knrze, sehi- spitz aiislanfende Ausspitzuug aus; die beiden Idirzeren nud klei- neren Seitenblälter würden ganz dieselbe Gestalt wie das mitt- lere haben, wenn sie nicht nuten nach aussen erweitert wä- ren, und dadurch ungleichseitig würden; in diese breitere, äussere Seite geht gleich vom Grunde aus eine Seitenvene ihres Mittelnerven, die sich nach kurzem Verlauf anastomo- sirend mit der folgenden Vene nach dem Rande hin verbin- det*). Der Blattrand erscheint ganz ohne irgend eine Zahn- bilduug, die untere Blattfläche ist blasser grün als die obere, und die Substanz des Blattes ist häutig. Die S^/a — 4 Zoll langen Blütheustände sind weit über die Hälfte hinab mit kurz gestielten Blumen besetzt, welche eine ziemlich lockere Traube bilden. Die Blumenstiele sind im Ganzen etwa '/2 ^'"' '^ng, stehen nach dem Abfallen der Blumen im Allgemeinen hori- zontal ab, und endigen mit einer kleinen, blasser gefärbten, dicklichen, schüsselartigen Erweiterung, unterhalb ihres Aus- gangspunktes steht ein kleiner Büschel weisslicher Haare, es sind die läugsten, welche an der Pflanze vorkommen, und doch viel kürzer, als ihr zugehöriges Stielchen. Der Kelch misst 3 Lin. , beginnt unten nicht dicker als sein Stiel , und erweitert sich allmählig bis zur Mündung, um welche die nur 1/3 Lin. langen und schon sehr zeitig abwärts gekrümraten, schmalen und spitzen Kelchzipfel stehen. In allen vorhande- nen Blumen bilden die zusammenliegenden, dicht und kurz behaarten Petala eine halbrunde, wie es scheint etwas eckige, *") An einem Blatte waren statt 3 Blättchen deren nur zwei, in- dem das mittlere mit ciaem der seitliclieii verbundeu Avar, an Gestalt diesem gleich kam , aber au Grösse noch über das ge- wöliulichc Maass der Mittclblältcbcu biuau.sging (5 '/j Zoll lang und 2 Vj Zoll breit). 781 die Kelclimüiidmig sclilicssende Eihaljonlioit, es siheint d.ilicr, dass die Zeit des Offeiiseins der Petala nur eine Lurze, dem Abfixlleu der Blume wenig vorangehende sein muss. Bei der OefFnung" einer solehen Knospe wollten sich die Petala nicht von einander trennen, und es konnte daher kein sicherer Aiif- schlnss erlangt werden. Innerhalb derselben wurden die 2 Antheren sichtbar, welche also hier aus dem Schlünde her- vorragen, was wir bei keiner andern Angurie gesehen haben, sie klebten aber dicht au einander, und hatten auch schon angefangen, ihren Pollen auszustreuen, so dass auch über die Lage der Loeulamente nichts Sicheres ermittelt werden konnte, soviel ist aber gewiss, dass sie au den frei aus der Faux hervortretenden Staubfäden, welche an der Reichröhre deut- lich herablanfcu, ungefähr iii der Mitte hefestigt sind. Var. brevt'peSj differt ab antecedente forma punctis vei- rucaeformibus in utraque foliorum paululum validiorum pagina evidentioribus et multo crebrioribus, pctiolis dimidio breviori- biis, inlloresceutiae dimidio brevioris parte nuda floribus de- stituta multo breviore. lu Surinami sylvis pr, Mariepastou a, 1846 m. Majo flo- rentera legit H. Kegel, Wenn wir diese Art als eine Varietät der vorigen Form bezeichnen, so ist es sehr leicht möglich, dass wir uns irren; wenn mau aber nur 2 einzelne Exemplare, die an ver- schiedenen Orten, zu verschiedener Zeit gesammelt sind, zur Vergleichung hat, und keine Erfahrungen über die Veränder- lichkeit und Bestimmung der Theile benutzeu kann, so scheint es vorzuziehen, eine Varietas aufzustellen, da es sich doch im Ganzen nur um ein Mehr oder Weniger handelt. Die Be- haarung ist bei dieser Pflanze ganz dieselbe , nur die kleinen Erhabenheiten auf dem hier ein wenij? derbern Blatte sind in T82 reichlicher Menge vorhanden. An den Seitenblättchen geht die nach aussen liegende, nnterste Yene viel sclineller ihre Verbindung mit der ncächsten ein. Die Form und Grösse der Blätter ist ziemlich dieselbe, doch kommen hier noch etwas grössere, aber anch noch kleinere Dimensionen vor, der Blatt- stiel ist jedoch nnr 6 — 8 Liu. lansf, nnd die Stielchen höch- stens bis 4 Linien. Die Bliitheutraubeu haben höchstens eine Länge von 2 Zoll, und der untere, von Blumen nicht be- setzte Theil ist ungefähr 1/2 Zoll lang, auch die Blumen- stielchen sind zum Theil etwas kürzer, aber auf gleiche Weise von Haaren unterstützt ; die Blumen zeigen in ihrer Stellung gar keine, in der Form aber die Verschiedenheit, dass (ich urtheile nach einer untersuchten Blume) sie am untern Theile der Kelchröhre etwas aufgeschwollen sind , ohne dass die grösste Breite an der Basis sei. Die Staubbeutel mit 2 liuea- len Loculamenten waren oben in der Faux an einem von der Wand kurz hervortretenden und in der Röhre dann verlau- fenden Staubfaden angeheftet, sie wurden daher schon sicht- bar, als die noch in der Knospenlage zusammenliegenden Pe- tala von einander gebogen wurden. Im Grunde der Kelch- röhre stand aber ein freier, fast lanzettlicher Körper (fehlge- schlagener weiblicher Theil?? Griffel??), welcher der Erwei- terung der Röhre entsprach, die übrigens an der trocknen Blnme mir zuweilen wahrgenommen werden konnte. ^nguria Schomburgkiana Schldl. (s. oben S. 765.). Wenn wir drei von Hrn. Kegel gesammelte Exemplare, die in gleicher Lokalität, aber in verschiedener Zeit gesammelt sind, mit dieser mehr in dem Innern Guiana's gefundenen Art vereinigen, so geschieht dies nicht mit einer gewissen Sicher- heit, da die Pflanze von Schomburgk doch in zu wenig genügenden Exemplaren vorlag, um sie als einen festen An- halt zu benutzen, und die vorliegenden Exemplare auch nur 783 eiiuelue Stinke sind. ^Mv wollen dahei- die einzelneu Exem- plare Mäher characteiisiren. Ad inargines sylvarnm prope Becklmizon, Jiilio m. a. 1845 leg. Kegel (n, 956). Flores cocrinei. Folia bievis- sirae petiolata, petiolo petioliilis paullo longiore, trifoliata, folio- lis oblonge -ellipticis basi atteniiatis apice breviter et brevis- sinie aciirainatis iutegerrimis, margiiiatis , glaberriniis (medio 4 — 5 p. longo, 14 — 20 lin. lato), lateralibus paullo bre- rioribns et augnstioribus aeqiiilatis vel snbaequilatis. Pedun- nili masciili G-pollicares, foiio igitur panlnluni longiores, apice floribus subsessilibns obsessi. Calyces parcissime et breviter pilosuli, pilis aliquot snffulti, delapsi pedicellum bre- vissimnm, Lichenis scntelli adinstar rhachi iusideiitem reliu- qnentes, tubo cyliudraceo et levissime ventricoso circiter 5 lin, longo; liinbo in deutes ,breves triangnlari acnminaios extns cnrvatos partito; petalis his niulto longioribus, extns dense et brerissime pnbesceutibns. Altcrnm speciem sub eodem uuraero foliola habet late elliplioa v. obovato-elliptica, enm acumine brevissirno interdiira subuullo in rotnndato apice, vel rarins apice eraarginata; ce- ternm magnitndine snut variabilia 2^/,^ — 3 1/2 P« longa, 1^/4 — 21/2 p. lata; pednncnhis 7-pollicaris cujus in apice flores sessiles conferti cetenim iis praecedeutis simillimi; en de- scriptionem floris seorsim siccati expansi: calycis tnbus cnm limbo recurvo 6 lin. longns, angiilatns (subalatus?); petala ohovata subcuneata 2^/2 lin. longa, 2 lin. lata, extus iupri- mis in rete yenoso crasso pube crassiuscnla brevi obtecta, intus multo glabriora inprimis basin versus. Stamina haud ex fauce emergunt. lu sylvis prope Beekhuizen ra. Septerabri a. 1844 collccta (H. Kegel n. 652.) Bor. coccinei. Foliola basi minus sunt 784 angiistata , niagis cllipticn , «'ctonim simillima, 3 '/^ P<*'1» "i**- (liiim loiigiiin, 1 '/2 P' liitiim , alia panliiliim miiioia, pctioli et pelioliili interdiim ejiisdem loiigifiidiuis ; pedniiciill 6 — 8-polli- earcs, scd jam ex parte deflorati et pedicellis sciitellifonnibiis siiperiie tecti. Caljx iioii diversus. Petala ia mio flore evo- liita obovato-oblüuga et obtiisa Tideutur liinlio calycis nmito longiora. Alle .diese Exemplare kommen in der Farbe, der Sub- stanz, dpr BKätter, der Inflorescenz und der Blumen so über- eiu , dass man sie nicht trennen kann. So sehr ich auch ge- neigt bin, zn glanben, dass ^. tripJiijlla Miq. vielleicht die- selbe sei, so ist es doch nuniöglich, nach den vom Autor an- gegebenen Characteren, eine Yereinigniig auf gut Glück vor- zunehmen, da es so viel ähnliche und doch verschiedene Arten giebt. Man muss sich übrigens bei der Untersuchung der Blumen nicht mit vollständig entwickelten begnügen , da bei ihnen die Antheren häufig nicht mehr zu untersuchen sind, ebensowenig aber auch nicht mit Knospen, da in ihnen die Petala noch zu wenig ansgebildet sind, um sie bei Verglei- chungen zu verwenden. D. Plaiilae Coluiiibloae Wagenerianae. Anguria vmbrosa IIBK. (s. oben S. 722 nnd S. 766.). Auch diese von AVagener gesammelten Exemplare sind nur männliche, zeigen aber nichts, was sie von den früher be- schriebenen auszeichnete. Nach der Abbildung, welche Hr. Wagener an Ort nnd Stelle anfertigte, ist der Kelch grün, mit dunkelgrünen Kelchspitzeu und kleinen, dunkler grünen Flechchen auf der Kelchröhre, welche, unten bauchig erwei- tert, sich bald verengt, die Petala aber sind mennigroth. ' In Columbia pr. Maiquetia leg. Wagen er. 785 Anguria ff'ageneria/ia Sililill. Folia (magna) l«r«\viiiana 769. poljaiitlios 737. polypbylla 712. ihizaiitha 728. 9. 68. rosea 720. 1. Schombiirgliiaiia 765. 82. Sellowiaua 746, sinuata 740. speciosa 723. 4. spinulosa 726. 70. siibumbellala 738. teniata 737. trifoliata 715. 6. tri- lobata 708. tiiphylla 752. 8. 65. 79. umbrosa 722. 66. 84. VVa- geiieriaua 785. Warscewicziana 7fc8. Anthopterus 15. 27. nuicronatus 28. racemo.sus 27, Anthcmis altissiina 316. arvensis 316. 670, ßiebersteiiiiana 320. bra- chyglossa 318. byzautiiia 321. chamoinilloides, chia 316. co- arciata 318, Cotiila 315. cretica 322. di.-^coidea 321. finiticu- losa 320 moiitana, inucronulata, platjglossa 319. Pscudo-Cota 318, ptarmicaeforiiiis 319, i-igesceiis 317. Hudolphiana 321. riitlie- nica 316. tinctoria 318, Arbiitiis 17. 70, 86. Aiidrachne 71. andracliiioides 70. canarieusis 72. densiflora, floribunda, glandiilosa 73. bybrida 71, integrifolia72. laiirina 73, longifolia , Meiiziesii 72, inollis, ovata, paniculata, petiolaris 73. procera 72, pruuifolia 73, .serratiiolia 71. Sieberi 72. species exci. minus uotae, spinulosa 73, ünedo 70, varians, xalapeusis 73. Arctostapbylos 16, 78. 86, alpina, officinalis 78. species exclusae 79. Argopbj'lluin 69, Artemisia Ab?inthium 348, annua 347. arrneniaca 346. arraj^onen- sis 345. austriaca 346. cainpestris 343. cliamaeniclifolia 345. commutata 343, fasciculata 346, inodora 343, lanata 347, ma- ritima 343. motiticola 347. pontica 346. scoparia 342, splen- dens 347, Stecbmanniana 345. Tournefoitiana 347, vulgaris 346, Artliobotrys recta 128. Arthrocnemum caspium 90. A.^cobolus 116. miniatns, spbaericus 147, Ascophora cinerea, pulchra 139. Asperula acerosa 460. arvensis 463, cynancbica 460, divaricata 189. glabra 462. glonierata 461, involiicrata 462. longiüora 460, longifolia 461. lutea 460. moiluginoides , odorata 462. prostrata, squarrosa 461. stjlosa , taurina, tenuissima 462. Aspidium aiiomophylhim 277. atratum 279. bracbypteruni 288. carvi- folium 292. caudiculatum 280. Canariense, deversum 192. Do- uianum 284. mucronifolium, obtusum 291. ochtbodes 282. pal- mipcs 287. scabrosum, spec. dubia 286. .subinerme, tacticopte- ruiii 290. Wallicbianum 291. Weigleauum 284. xylodes 281. Aspleniuin bracbyotiis 261, camptorbachis 262. dccresceiis 261, emar- gi.'iato-dnitatiini 263. lalcatuni 260, fimbriatum , furcatum 265. 794 Aspleinuin lunulatum 26t. oi)acum 261. radiatiini 259 teiniifoliiiin265. umbrosum 264. Zenkerianniii 289. Astragalus adiuicus 93. Asterias, braclijxarpiis, calyciniis, caiicasi- CHS 94. diffusus , fahaceus 9.5. falcatus 94. glycyphylloides, glycyphylliis, lasioglottis, onobrychioides 93. sanguinolentiis 94, Stcvetiiamis 93. subiilatiis , taiiaiticus 94. versicolor 95. Astraiitia major 228. Asystasia crispata 647. Atractylis caucellata 385. Atriplex roseiim 90. Begouia Hamütoniaua 213, peponifolia 180, semperflorcus 668. Wal- licliiana 213. Bideiis cernua 314. tripartita 315. Blastotricluim fuscum , pucciiiioicles 113. Blennoria alba 149. Bleclinum Orientale 259, Botr^xbium laiiiiginosum 246. Botryociadium delectatum 134. Botrytis spbaerulifera , spicata 118. ßouvardia chrysautba 194. Bruiifelsia inodora 180. Bryopteris filicina 303. fiaccida 610. Cacumisporiurn tenebrosum 130. Calcarisporiiiin arbusculum 124. Calceolaria gliitiuosa 196, scabiosaefolia 228, Calendula arveiisis, gracilis 371. persica 372. Caligula 15. 28. odontocera, piilcherrima 2S. Callicephalus niteiis 422. Callipeltis CucuUaria 474. CalonyctiOM muricatnm 173. Campborosma nionspeliaca 90. Cantharellus coriaceus 152, Caragaua frutesceiis, grandiflora 93 Cardana pedunciilata, pauciseptata 129. Carduncelliis coeruleiis, Moiispclieusium 389. Carduus albidus 391. candicaiis , coliinus 393. flavescens 394. haimi- losHS 393. macrocephaUis 391. nuiltijuy;us 392. nervosus, o»o- pordioides 391. pycuocepbalus 392. seiniiiuduä 394. uiiciiiatus 393. Carex 494. acuta 559 aemulans 557, alba 578, ampuUacea 614, aii- guillata, aquatica 558. arenaria 512. atrata 569. axillaris 526. baldensis 543. bicolor 565. binervis 604. Blyttii 518. Boewning- bausiana 525. bolina 551. borealis 563. brizoides 523. Bux- baumit 566. caespitosa 550. canescens 537. capillipes 548. ca- pitata 499. cbordorrhiza 509. clavaeformis 582. curvula 544. cyperoides 521. Davalliana 497, Deinboelliana 507. depauperata 610, digitata 594, dioica 494. distaus 605. disticlia 511. divisa 510. divulsa 517. eloiigata 530. elytroides 561. ericetorum 589. evoluta 622. exteusa 609. festiva 522. ferrugiuea 601. fili- formis 622, tiiipendula 548 firma 600. flava 607, foetida 508. frigida 597. fuliginosa 596. fulva 606. Gaudiniaiia 529. gla- reosa 535. glauca 581. alobularis 587. guestpbalica 518. gyno- basis 593. gj'uocratcs 498. gyuoman« 545. halophila 554. He- leonastes 534. birta 623. hispidula 599. bolostoma 567. bor- 795 CCarex) deisticlios 611. Iiumilis 592. hyperborea 562. iucnrva 506. irrigua 570. laevigata 604. lagopiiia 533. lappoaica 539. laxa 572. leiorrhyricha 514. leporiiia 531. ligerica 523. liinosa 571. liiuiila 557. linearis 602. livida 574. loliacea 542. Lyiigbyei 547. maritima 547. maxima 584. Miclieiii 610. microglochin 504. microstacliya 536. microstyla 508. moiitana 587. mucrouata 542. muricata 515. nariiiiia 500. nigra 568. nitida 579. norvegica 536. nutans 620. obtusata 502. Oederi 608. Ohmüllerlana 524. ornitliopoda 694. panicea 575. pallescens 583. paludosa 619. paniculata 520. parallela 496. paradoxa 521. pauciflora 503. pedata 580. pediformis 595. pelia 575, Persoonii 539. pilosa 577. pilulifera 591. polyrrhiza 590. proiixa 559. pseudcarenaria 513. Pseudoc^'perus 612. piilicaris 498. piilla 615. punctata 605. pyrenaica 504. rariflora 573. remota 527. rliyncliopliysa 617. rigida 563. riparia 620. rotiindata 615. rufina 564. riipe- stris 501. salina 553. Schieheri 522. .«ecaliiia 611. scmper- virens 600. spiculoüa 552. stelliilata 528. stenopbylla 509. sto- lonifera 589. stricta 549. strigosa 584. stygia 571. siibspatha- cea 554. supina 580. sylvatica 603. teniiiflora 541. teretin.*iim l^lfi. Cleome Hoiitteaua 669. iiidecora 160. Ciiicn'^ bcnedictns 436. Coccocypseliim discolor 192. Coccotiiclium dicliotomiim 168. Collomia .steiiosiplion 228. Colqiihouriia mollis 681. CoinarostapliylO!» 16. 73 86. aiigiistifolia 74. arI)iUoides 77. arspiifea, attenuata 74. hicolor 87. glaucescen.s 76, Hartwegiana 77. Ia(i- folia 76. longifolia '75. miicronata, miuioiiirera 76. oaxacaiia, poliToIia , rubescciis 77. Comatricha 140. alta, obtiisata 141. Commelina 652. claiidestiiia 6.54. intermedia 6.55. procnrrcns 656. pub^rula 197. Coniothecium variegatnm 101. Conocliiiinm albiim 194. Conradia 183. Convolviiliis cladotrichus 173. Coreopsis senifolia 202. Cor uns aiistralis, masciila, sanguiiiea 480. Coronilia coronata, varia 98. Cor^neum impre.ssiim 150. Cotoriea.^ter Nummiilaria et al. spp. 16». Coiisiiiia biiltiarica 385. clilorocephala 388. cyiiaroi las 385. Gmi- delia 387. !iamosa388, hcterolepi.s 386 Hystrix, macroceplisila, inacroptera 385. orientalis 386. squarro-*a 387. teiuiitolia 388. Crataegus glomerata 185. macracantlia 186. Crepis virens 197. Critlio Aegiceras 195. Crocysporium 14,7. albnm 148. Cruciaiiella angiistifolia , clilorostacli^'s 460. ghilaiuca 459. latifolia, maritima, siiaveoleiis 460. Criipina vulgaris 421. Ciisciita Cephalaiithi, Cliilensis 202. Polygonorum 199. Cyaiiotis zebritia 235. Cyclameii macropiis 172. Cyliiidrosperiiuiiii crassipea, ii)flatipes , loiigipes 106. Cyiiogiossum emodiun 160. 179 C^'perus iiicouspicuiis 200. C^tisus ratisboiiensiä 90. Dactylium 137. diibium , simplex 138. Dalea aru;entea 173. Daphuidostaphylis 79. 87. acuta 81. cordifolia, Feudleriana , glaii- ca, Uookeri 80. puiuila 81. piitigeiis 80. Davallia inicrolepi.s 203. teuuit'olia 276. Uelpliiiiium piibesceus 197. Dendroceros Breiitelii 639. Oesinodiiim Saadwicense 230. Diastema 184. 197. Dict^aiitluis campaimlatus, stapeliiflorus 207. Uicyrta 198. Dimctopia liirta , homocarpa 156. Pretssiana 157. pusilla, Walper- sii 156 üiplaziiim lasiopteris , nigro-paleaceum 270. sp. 271. Uiplosporiiim seleuisporoidcs 115. Dipsacus laciiiiatiis, pilosiis 441. pUimosus 442. sinuatus 441. Doronicum cordatum, eriorliizon 357. inacroplijlliun 35S. oblongi- fuliuin, Pardaliauclies, reticulatiun, scorpioides 357. vagiiia- tam 356. Diifresnea leiocarpa 450. Ecliciiaeis 403. scleratitlia 404. Echinops haiiaticiis 381. coiiiiatus 380. exaitatus 378. graectis 381. Iiorridus 380. iuiinilis, microceplialus 381. ossicus 380. pei'sicus 381. Rocheliaiius 378. Ecliinopsiloii liyssopifoliiiin 90. Elyna spicata 493. Encliysia repeus 162. Eudopogon ciispidatns 646. Enk^'antlius 17. 86. 7. biflorus, qninqueflorus , reticulatus 86. Eiiteridiuin atruin 142. Epidendium Fuchsii 232. Epigyiiium 16. 49. Acosta 53. acuminatiiin 51. affine ."jO. coriaceiiin, ciineifoliii Heft. 51 T98 Friillaiiia apiculata 638. arietina 637. brasiliensis, convolula, cy- liudrica 303. dubia 641. ericoides, hians 303, ohcordata 638. squarrosa 637. Thuillierii 303. 638. Fusarium tuberis 148. Fusidium Arnndlnis, lycotropum 101, Oalactites tomentosa 390. Galinsogea brachystephana 174, Galium Apariiie 470. boreale, brachyphyllum 469. corrudaefolium 466. debile 464, divaricatum 471, effusum 464. erectum 465. fontitiale 469, fruticosum 465, glaucnm 464, graeciira 469, liumi- fusum 464. hyrcanicum 468. infestura 470. insubriciim 465. nia- ritimum 469. mite, Mollugo, mutabile 465. ochroleucum 466. Olympicum , palustre 468. parisiense 471. prusense 466. pumi- lum 467. rivale 464. rotundifolium 469. rubioides 470. stolo- niferum 467. subvelutinum 465. temiissimum 471. tricorne470. valantioides 469. verticillatum 471. verum 468. Gaylussacia 16. 48. angulata, bracteata, brachycera 48, cordifolia, dumosa 49. fasciculata, frondosa 48. hirtella 49. octosperma, parvifolia 48. resinosa49. rigida, serrata 48. Hrsina49. viilosa 48. Gesnera 183. Blassii 175. cardinalis 814, Gieslera 198. Gloxiiiia 183. Glyceria nervata 652. Gnaplialium 671. alpigenum 354. Americanum 674. cliilense 675. coarctatum 676. seqq. 680. norvegicum 353. Peusjlvaniciim 674. seqq., purpureum 674. spicatum 676. .seqq., stachydifoliura 679. supinnm 354. Gomphiuaria amoena 130. Gomplirena livescens 192. Gonatorrhodoii fuscum 122. Gonatotrichum 109. erectum 110. Gongromeriza 106. clavaeformis 106. Goniopblebium Reinwardtii 163. Grammitis attenuata 251. Graphium clavacforme , fissum, glaucum , strictum 133, Guthnickia 198. Gymnocline acliilleaefolia, argyropliylla, armena 339.40. cliiliopliylla, macrophylla, myriophylla 339. Szovitsii 339. 40. Gymnogramme bifurcata, leptophylla 250. totta 249. Gyiiosporium rhizophilum 102, Habrothamnus aurantiacus 231. Halimocnemis bracliiata, glauca , oppositifolia, volvox 92. Halocharis Abichii 92. pycnantba 91. Hedysarum argeuteum, Kolenatü 97. Heleocharis Bartoliana 201. Helichrysum arenariura 352. armenum 350. commixtum 351. gra- veolens 350. lavandulaefolium 351. microphyllum 349. Paljasii 353. plicatum 351 pluriceps 348. polypb^ilnm, tsciiabanicum 349. Helicotrichum candidum, prasinum 111. Helmiiithosporium altum, mj-^strosporioides, septosporum 117. Hemerocallis graminea, gramiuifolia 186. Hemiouitis cordata 249. Hemipappus 340. canus , isabellinus 341. Hemiscypha 138. rhizopoides 139. strictum 138. 799 Herpestis nionosticta 694. Ueucliera Jiicida 186. Hormiactis fusca 127. Hibisciis Martianus 193. Hieracium patens 207. H^-alea piilcliella 422. Hymeiiocallis Borskiana 168. Hj'Oscyamiis emiuens 176. Hypericum deciissatiim 192. Hugeliauiim 177. siuaicum 162. Hystricapsa trocliiformis 140. Indigofera Dosua 158, Iris sogdiana 206. Isaria 150. acuta 151. Juriiica alata 413. alpigena 415. anatolica 414. inacrocalaliiia 415. mollis, pliiriceps 413. pulciiena4l2. Roegneri 414. spectabilis 415. Jussiaea mlcrantha 177. velutina 178. Karamyschowia Iiedyotoides 459. Keiitrophyllum glaiicum 389. lariatuin 388. Knaiitia lieterotricha 444. Iij'brida 442. integrifolia 443, montaiia 444, orieutalis 442. sylvatica 443. Kobresia caricina 493. Koellikeria 184. Kolileria 184. liactiica flacida 229. Laiisbergia Caracasaiia 166. Lappa officinalis 411. Latb3Tus Aphaca, Cicera 96. membranaceus 178. pratensis, rotim- difolius, tuberosus 97. Lavatera Behriana 699. Lejeiuiia amoeua 638. anomala 638. Auberiana 632. barbiflora 630- cancellata 634. convexistipa 631. cornuta 635. creuata 632- Delessertii 634. elliptica 636. flava, guiauensis 634. iiivolveiis, Kegelii 635. Ocrstediana 641. opaca, oxyphylla, phjilobola 633. Sagraeana, squamata 631. steiiophylla 636. surinameitsis 631> transversalis 629. unciloba 632. unidentata 634. xanthocarpa 631> Leptocliiliis lanceolatiis 249. Lieptoibyriiim Urticae 142. Ligularia sibirica 358. Lindelofia 215. aracbnoides, spectabilis 216. Lindsaja cultrata 276. Lippia calocepbala 172. Lobelia ocimoides 178. Locheria 184. Logfia gallica 355. Louicera Caprifolium 477. caucasica, clilamydophora 478. etriisca 477. iberica 478. orieutalis 192. 478. Periciymenuin 477. Lopezia albiflora 696. Lotus CO rnicu latus 93. Lycopodium aloit'ülium 296. cernuurn, clavatum , macrostacliyum, serratum, subulifolium 297. Wigbtianum 298. Lyperia diaudra 196. Lysimachia ciliata 216. spatliulata 160. 800 Hacleaiiia 14. 19. aiigulata 19. Reiithaiiiiana 20. colorata 68. cordi- folia 20. floribiinda 19. insif^nis 20. longiflora 19. macraiitlia, ovata, i)iil)iflora, piiuctata 20. Madaractis 184. Madia raccinosa 178. Malva Braniliensis 179. Diirieui 233. verticillata v. iieuroloma 700. zcbriiia 175. Maminillaria Rüschiana 231. Marchaulia cheiiopoda 304. Mastigobryiim jaiiiaiceiise, stoloiiiferum 302. Matricaria 332. caucasica, disciformis 333. grandiflora 336. Iiete- rocarpa 333. iiiodora 334. microcepliala 336. praecox 335. tri- chopliylla, uniglaiidiilosa 333. Maui-aiidia Barclayana 198. Medicago sativa SO. MelampodiiHii divarioatum 198, Meiiispora 119. alba, caesia, ciliata, ellipsospora, olivacea 119. pyriformis 120. Mercurialis violaefolia 162. Mertensia dichotoma 247. Mespilus racemiflora 160. Metzgeria fiircata 304. Microloiichus cichoracens 416. Mitrula fusispora 147. Moiiilia salebrosa, stricta 136. Moriiia persica 440. Moiissouia 183. Miicrosporlura Scblechtendaliauum 128. verticillattim 129. Myaiitlius Lansbergii 170. Mystrosporium albiun, caiuim 114. ÜTaegelia 184. Nemaspora Juglaudis , Piiii 144. Neplirolepis tuberosa 277. Niphaea 184. Nipboboliis sticticiis 257. sp. 258. Nodiüisporium albiim, ochraceuin 120. Notobasis syriaca 396. Oedocephalum 131. album , alienum 132. elegaus 131. Oligocbaete divaricata 411. OinalaiUhus suriiiainensis 628. Oiiipbalautbus filiforniis 303. Onobrychis ßuxbaumii, sativa 97. Oiioiiis bircina 93. Oiiopoi-doii acautbifolium, Acanthiimi , arabicum, Iieteracanlhiim, vi- reiis 390. Opbioglossuni Schinidii 246. Opiisinciiiis gracilis 649. Oreantbcs 15. 25. biixif'olius 25. Orobiis aiionialiis 96. birsutus 95. Koleiiatii, roseus 96. Ortbaea 14. 23. scciiudiflora 24. Osnniiida regalis 247. Oxalis Ottoiiis 217. Oxycoccus 16. 67. erectus , macrocarpus , palustris 67. Oxytropis pilos^a 93. 801 Puuicum niirabile, muticiiiii 233. i)seiido- pasp.aliis 236. Papulaspora sepedonioide^ 112. Paspalum stoloiiiferuni 187. Peuicilliuin 134. albiiin, caiiiun 135. fiiiitimiim 134. (irimim 136. flexuosiim 13ö. fiiscipes 136. glauco-ocluaLeiiiu 133. Pentapter^siiim 16.47. serpeus 47. Pericouia alba 131. Peruettya 16. 82. 7. aiigustata 84, angustifolia 83. biixifolia , cilia- ris 84. coriacea 85. elliptica 84. fureiis b3. Halliaiia84. leii- cocarpa, inicrophylla 83. mucronata 85. parvifolia 84. Peiit- landii , plüllyreaefolia , pilo«;a, Poeppigii 83. puinila 82. pun- ctata, piirpiirea 83. rigid a 84. setigera 85. spp. excl., tasiiia- nica 86. Peziza Juglaiidis 146. Phacelia Purshii 193. Phaeopappus macroceplialiis 437. ossicus 436. spectabili.-^^, Steven! 437. Phalaugium Liliago, liliagiiioidcs, Kenaruii 187. Plialaris aiigusta 187. canariensis 652. Plialerocarpiis 16. 67. serpyllifoliiis 68. Pliaseolus 188. Piiolidophyllum zonatmn 182. Pliraginiccrüia Guillemiuiana 303. toriilosa 627. versicolor 628. Picuouiou Acania 395. Pimpinella gracilis 189. napifonnis 180. Pif^tiilaria cariiea 151. Pitcairnia exscapa 189. Kegeliaiia 664. ringeiis 661. xantliocal3'x 195. Plagiocliila aniijigua 640. biusata, coiitorta, di.lium inariammi 3*^9. Sipaiiea pratensis 174. Siphouandra 14. 24. eliiptica 24. Sisyrincliium rigidiim 226. e^mithia gracilis 642. 8ocratesia 14. 22. iiielastomoides 23. Solanum Caldasii 237. iSonclius Capensis 211. hypochoeroides 212. Sophociesia 15.29. cordifolia 29. miinmulariaefolia , ovata, subscaii- dens 30. Spliaeroiieina 142. cornutiim 143. Splt^rospermnm 15. 36. buxiloliuni , loiigifoliiim , m^itifolium , Ro- raiiiiae 36. Sporidesniium 102. congestum, copnlatnin , fasciculare 103. liiignae- forme 102. nudosum 103. Sporocadiis 145. caudata 146. diversispora, Rubt 145. Sporodiiim 122. dissiniile 123. Sporotricbiim holosericeiiin , nigrum 108. Staebelina arboresceiis, dubia 384. Stemmaiia gloliosa 137. iStilbum capillameutosum , catenatum 1.32. Stizolopbus Balsainita, coronopilolius 423. StysauHS Reicheiiliachianus 137. Suaeda altissima, fruticosa 91. Succisa australijä , pratensis 446. Sympbysia 15. 36. guadalupeusis 37. niartinioensi.s 36. SyinphyUira echinatum 1^8. äynoporium biguttatum 121. Tanacetum vulgare 341. Teucrium densiflorum 181. Thelaciis 139. alba 140. Thelephora viridis 152. Tbermopsis Caroliuiana 202. Themistoclesia 15. 41. buxifolia, pendula 42. Thibaudia 15. 39. floribunda 39. microphylla 68. picbincheusis 39,- spp. exclusae 40. 1. spp. uoa satis uotae 39. 40. Thlipsocarpus baeticus 179. Thysaiitha giomerata 235. rüachlidium 126. pinnatum 127. forula coniposita, glauca, longispora 105. paraiiela 104. pedicel- lata , rosea 105. tenerrima , tetramera, viteilina 104. Tournefortia Pseudo-Heliotropium 227. Tradescautia gonatandra 6.39. Tragopogon barbirostris 161. Toinmasiiäi 191. Trevirania 184. coccinea, Escheri 198. Trichaegum atrum 115. / Trichoderma album 141, Trichomanes Schmidianus 295. Trichostroma olivaceum 120. Triposporiuni Ficiniusium 116. Tripteris bj'oseroides 202. Triticum giganteuin 158. Tubercularia Corcbori, marginata 149. Tubulina conglobata 140. 804 Tiirnera aiij^iisiifolia 212. Tyria 14. 21. Salapa 21. Credo A<^ropyrijl02. Utociadium botrytis 111. Vacciniiira 16. 53. spp. exchisae 66. spp. non sati.s notae 65. 6. Batodendron 54. 5. angustifolium 56. arboreum 55. Kuntliiaiiuin 56 ieucaiithnm , Sclilechtendalii 55. .«tramiiieiun 56. Cinctosandra 54. 60. Emirneiise, fasciculatiim, Forbesii, laevi- gatiim , reflexiim 60. Cyauococcus 54. 6. albifloi'um 57. amoenuin 56. canadeiise, CoiLstabiaei 57. corynibosuni 56. elongatum 57. eriociadnm 56. furcatuni, geleüans , KrandiUorum , liniistrimiiri , Maria- inim, imiltiQoiiim 57. 1113 rsinites , pallidum 56. pensyivaiii- ciini , tenellum 57. virgatiiin 56. D'isterigma 54. 57. acuminatiim, alaternoides, dendropbyllnm 5«. eiiipetrifolium, epacridifolium, Hnniboldtii, peiiacoidcs, tcnii- Uornni 58. Euvnccinium bA. 8. caespitosuiii , Cbaniissoiiis, gcniiuiflonim 58. intermedium 59. iiuicronatiim , iiiyrtilloidcs , 3Iyr(illus, ovalifolium , parvifolium, praestaus , saiicinum 58. uligino- snm 59. Macropelma 5i. 9. calycinum, cereum , Macraeanum, Mej'enia- mun, penduliflorum 59. Neurodesia 55. 61. affine, Ottoiiis 61. secuudiim 62. Scytanthetnum 55. 60. Imrayi 61. VUis idaea 55. 62. bracb3'stacl)3'nm 63. caracasamim 64. coii- fertiim 63, coiisai)giiiiieiim, Coryinbodeiidi'on, deiisitlonim 64. floribiinduin, Martinia 63. moiitaiium 64. Moritziaiiiini 63. myrtifoliiim , ovatnrn 62. pol.vstacIiyuiii, scabnim 64. thynii- foliiiin 62. villosnm 64. Vitis idaea 62. Valantia 472. articiilata 474. coronata , Crnciata 373. glabra, Iii- spida 374. persica, tanrica 373. Valeriana alliariaefolia , asarifolia, capitata 452. Cardainiries, dioica, Dioscoridis 453. exaltata 454. lencophaea, iiioutana 452. officiiia- lis, siifolia , ei.symbriifolia 453. Valerianella Aiiriciila 451. dentata 450. discoidea, mixta, monodon 451. olitoria 450. oxyrrbyiicha 451. plagiostcphana 452. piimila, sclerocarpa, micinata 451. Verbena Carolina 212. Verticicladium trilidum 127. Verticillinr» roluistiim 124. Viburmim t-.uitana 477. Opulns 476. orientala 477. Vicia an';iistifolia, iiarboneusis , sativa, villosa 95. Viola palnicnsis 213. ■Wahleubcrgia crispa 237. lurida 161. Xanlbiiim atit'qHoriim314. macrocarpiiin229. spinosHm,Strainoniiim3l4. Xantbopgi. ..Mnthocephala 422. Xerantli; mihM cyündracenni, inapertiim, loMgepapposniii, radiatnni383, XeroboUysHC.7. argiitiis, spp. excUisae, tomeutosiis, veniilosus 88. Kygodesiuiss fcrnigiiieiis 109. Ui'baiici - Siliwclschlicsclu- HiiilKlnickc 580. 5LI LINNAEA 24 1851 UNIVERSITY OF ILLINOIS-URBANA C001 3 0112 009554970 'iX r^i I . i5